หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม)

[inimeg]

อ๊ากกกกกกกกกก

หุๆ เห็นมานานยังไม่ลงภาคสองอีกเหรอ

เอิ๊กๆ

ภาคสองก็น่ารักน้า.....

[THIP]

พูดไม่ออกแล้ว   สงสารนัทแบบสุด ๆ  

[มูมู่น้อย]

อืม  ภาคสองน่ารักอย่างที่น้องกระต๊อบว่าจริง ๆ อิอิ

เป็นกำลังใจให้จ้า 

[LonelyBoiZ]

สงสารพี่นัทโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยอ่ะคับ สู้ๆๆนะคับ 

[gobgab]

...............อยู่ก็เจ็บช้ำ...........จากก็ปวดร้าว..........

..........................สงสารพี่นัทจังเลย......  :เศร้า1:

[dokebi]

  รออย่างใจจดใจจ่อครับผม จะเป็นอย่างไรต่อไป เฮ้อ..............   

[abcd]

ตอนที่ 64

“ผัวเมีย ไรวะ...แหม๋ ตัวแค่นี้ คิดจะมีเมียรึไงวะมึงหง่ะ” ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ พอหันหลังกลับไปมองก็เห็นไอแทนมันยืนยิ้มแป่นแล้นอยู่ข้างหลังผมอะครับ

“แม่ม ไอเวร มาไม่ให้สุ่มให้เสียง...กูตกใจหมด...ถ้ากูหัวใจวายตาย...ใครรับผิดชอบวะแม่ม” ผมก็บ่นกระปอดกระแปดหล่ะครับ แต่ก็ยิ้มหน้าบานให้มันอะคับ....ไอแทน มันก็ยิ้มกว้าง แล้วเดินเข้ามากอดผมอะครับ แหม๋...ไปได้วัฒนธรรมการกอดมาจากไหนวะมึง ที่ มหาลัยมึงเค้าสอนการทักทายกันแบบนี้เหรอวะ..เหอๆ อะล้อเล่นน่า แฮะ...

“เออ กู เห็นมึงตอนแรก...กูรู้สึกว่ามึงผอมๆ ..แม่ม..กูก็นึกว่าเพราะผมมึงยาว.....อืม แต่กูว่ามึงผอมลง จริงๆด้วยหวะ..กินข้าวบ้างปล่าววะมึงหง่ะ รึว่ากินแต่..นมจากเต้า .....ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ไอเวร ปากหนอปาก...ปากหมาจริงๆ มึง..ชิ...

จะว่าไปไอแทน...มันก็ดูดีขึ้นเหมือนกันนะเนี๊ยะ รัศมีเด็ก เต๊ป...ออกมาแต่ไกลเลยเว้ยเพื่อนกู..ครึครึ.. ผมก็ตบกระโหลกมันไปทีโทษฐานทะลึ่งไม่รู้จักกาละเทศะ ถ้าแม่กูมาได้ยินจะคิดไงวะ ไอชั่วนี้....มันก็เอามือลูบหัวป่อยๆ....แล้วผมกับมันก็เดินกอดคอกันเข้าบ้านอะครับ....

พอมันเจอหน้าพ่อ แม่ ผมมันก็ยกมือหวัดดี ทักทายกันพอหอมปากหอมคอ...แหละครับ....พอแม่ผมบอกมันว่าผมป่วย ....แล้วทำตัวยังกะเด็กๆ มันขำก๊าก เลยครับ..

“ผมนึกภาพออกเลยอะแม่...ตอนมันป่วย อะ แม่ม...ไม่รู้เป็นบ้าไร...อ้อนซะยังกะเด็กๆ ไม่ได้เห็นมานานแหละฮ่าๆๆๆๆ” ตอนผมอยู่ประถมผมไม่สบายครับ..ผมเลยอ้อนมัน....ให้มันแบกผมกลับบ้านครับ...ตอนแรกมันก็ไม่อยากแบกหรอกครับ...มันบอกว่าไม่ได้จะตายซะหน่อยทำไมเดินกลับเองไม่ได้วะ มันว่างั้น...แต่มันคงทนหน้าอ้อนๆ ของผมไม่ไหวมั้งมันเลยต้องแบกผม...มันก็เลยจำเอามาล้อผมจนถึงทุกวันนี้แหละครับ

“ก่อนพ่อ จะออกจากห้องมัน....เจ้าโมมันอ้อนให้พ่อ..หอมมันด้วยนะแทน หึหึ”........พอพ่อผมพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะ ชอบอกชอบใจกันอะครับ แม้แต่เจ้ามดก็ไม่เว้น....ยังผสมโรงหัวเราะไปกับเค้าด้วยแหนะ...หง่ะ พ่ออะ..เซ็งเลยอะ อายเว้ยยยยยยยย....พอเลย...ไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว..ไรกันหนักหนาวะ.... วุ้ย..........

ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้..ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้

เสียงโทรสับดังเหมือนระฆังช่วยฮะ....
ผมเลยเดินออกมานอกบ้านแล้วหาทำเลเหมาะๆ...แล้วจึงกดรับสายอะครับ ...ลืมดูเบอร์อีกแล้วครับ มัวแต่อาย หง่ะ แฮะ....

“ครับ...” ง่ายๆ สั้นๆ ครับ..

*ตาหวานครับ..* ..โอ้ย ตายหล่ะ ...ไอนัท ทำไงดีวะ กูคราวนี้จะพูดกับมันไงดีวะ....มือสั่น ใจสั่นไปหมดครับ....

“อืม..ครับ..พี่นัท...” พูดเสียงอ่อยๆครับ..เจ็บจี๊ดๆที่ใจอีกแล้วครับ...

* ตาหวาน...คิดถึง นะครับ...* โอ้ย ไอโม น้ำตาจะไหลครับ...

“ครับ...เหมือนกันครับ...” พูดได้แค่นี้ ..ขอบตาก็ร้อนผ่าวๆ แล้วครับ..

*เห็น..ไอแมน บอกว่า ไม่สบายเหรอครับ...เป็นไงบ้าง...* แหงะ มึงยังจะมาห่วงกูอีกเหรอ...กูทำกับมึงขนาดนี้ มึงยังจะห่วงกูอีกเหรอไอนัท....

“อือ..ไม่เป็นไร หรอก...หายแล้ว...สบายดี...แล้วพี่อะครับ...” เป็นห่วงมันมากเลยครับ...

*ครับ..ก็..หึหึ ยังไงดีหล่ะ..จะบอกว่าสบายดี..ก้อนะ..หึหึ* ไอนัทมันหัวเราะเสียงแปร่งๆ อะครับ...ใจหายวาบๆ เลยครับ...มันเงียบไปซักพัก...

*..รักนะครับ.......* แล้วไอนัทมันก็เงียบไปอีกครับ....

“พี่นัท...ผม...” จะพูดว่าไงดีหล่ะ...จะให้ผมตอบมันว่าไง....

*ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..พี่ก็ยังรักตาหวานนะครับ...รักเหมือนเดิม..* น้ำตาผมมันได้ไหลพรากๆ ออกมาอีกแล้วครับ...รักเหรอ...ไอนัทมันรักผมขนาดนี้ แล้วผมเล่า รักมันบ้างรึเปล่า...ทำไมผมถึงได้หวั่นไหว ไปกับคนอื่นได้..ง่ายๆ ขนาดนี้........อีกครั้งนึงแล้วที่ผมทำให้ไอนัทมันเจ็บ....ตั้งแต่มันรู้จักผมมา มันเจ็บ มันเสียใจกับผมมากี่ครั้งแล้ว.....

*อย่าทิ้งพี่ไปนะครับ ตาหวาน...พี่รักตาหวานนะครับ...รัก รัก รัก ได้ยินไหมครับ..* ผมได้ยินเสียงไอนัทมันสะอื้นแผ่วๆ มาตามสาย......เจ็บ จิ๊ดๆ อีกแล้วครับ...

“พี่นัทครับ.......ผมไม่ไปไหนหรอก...จะอยู่กับพี่แบบนี้แหละ......ให้เวลาผมหน่อยนะพี่...แล้วเจอกันตอนเปิดเทอมนะครับ... .” ผมตัดสินใจพูดกับมันทั้งที่น้ำตายังไหลพรากอยู่นั้นแหละครับ....ก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีกว่านี้หนิ....

*ครับ พี่จะรอนะ...พี่รอตาหวานเสมอนะครับ...รักนะครับคนดี...แล้วเจอกันครับ* ผมรอให้ไอนัทมันวางสายก่อนแต่มันก็ยังไม่วางซะทีอะครับ...

“พี่นัท...ดูแลตัวเองด้วยนะพี่ เป็นห่วงนะครับ บาย” แล้วผมก็กดวางสาย...และปิดเครื่องไปเลยครับ...รู้สึกหนักใจมากมายเลยครับ เอาไงดีวะกูคราวนี้...เฮ้อ...ให้เวลากูหน่อยนะไอนัท...ขอเวลากูนิดนึง.....ยกมือเช็ดน้ำตาป่อยๆ...แล้วจึงเดินเข้าไปในบ้านครับ....

[abcd]

ตอนที่ 65

ไอโม ก็ คือไอโมครับ....ไม่เคยเศร้า เสียใจ อะไรกับเค้าได้นานหรอกครับ... พอกลับมาอยู่บ้านไม่ถึง อาทิตย์ไอโม..ก็เริ่มกลับมาซ่าส์ เหมือนเดิมครับ...จะว่าดีก็ดีนะครับ...จะว่าชั่วร้ายก็ได้เหมือนกัน....(ดูเห็นแก่ตัวยังไงบอกไม่ถูก) ...ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมฮะ..พวกที่ไปเรียนที่อื่นก็กลับบ้านกันช่วงนี้แหละครับเพื่อนผมทั้ง 7 กลับบ้านกันหมดฮะ...ที่ต้องกลับบ้านเพราะ....มีเรื่องหนุกหนานรออยู่ฮะ หุหุ....

.ที่อำเภอผมจะมีแข่งกีฬาเยาวชนทุกปีครับ.....เป็นงานใหญ่ของ อำเภอ เลยทีเดียว จะเริ่มแข่งกันตั้งแต่ ปิดเทอมน้อยนี้แหละครับ...ไปจนถึง วันที่ 31 ธค..เป็นวันชิงชนะเลิศครับ...(ปิดเทอม 1 พวกผมเรียกว่าปิดเทอมน้อยครับ ก็ปิดแค่ สิบกว่าวันเองนี้ครับ)......ก็แข่งกีฬาทุกประเภทนั้นแหละครับ...มีฟุตบอล ตะกร้อ วอลเลย์บอล ชาย /หญิงวันแข่งจริงมีแข่งชักกะเย่อด้วยครับ อุอุ....แข่งระดับตำบลก่อนครับ แล้วเอาที่ 1 ของแต่ละ ตำบลไปแข่งกันอีกที..โดยจะจับฉลาก กันก่อนครับว่าหมู่บ้านนี้จะแข่งกับหมู่บ้านไหน.....หมู่บ้านผมเป็นหมู่บ้านเล็กๆครับ..ตอนนั้น..มีแค่ 100 กว่าหลังคาเรือนเองมั้ง....ไอโม..เลยมีชื่อลงแข่งทุกรายการที่เป็นของผู้ชายครับแฮะ จะลงเล่นได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกทีครับ.....

..เพราะมีอะไรให้ทำ...ตลอด 2 สัปดาห์ ....ที่อยู่บ้าน ได้เจอเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่ได้เจอกันนาน..พวกที่ไปแข่งๆกันนี้ ก้เพื่อนๆ กันทั้งนั้นแหละครับ....ไอโมเลยเพลิน..ลืมไอนัท ไอคิม เจ้าพวกนั้นไป ซะสนิทเลยครับ....ลืมแบบชนิดไม่นึกถึง..เลยครับ....

หลังจากที่ พวกผมตะลุยแข่ง กีฬามาตลอด 2 สัปดาห์ ..สัปดาห์สุดท้ายของปิดเทอม..สโนไวร์ (.ผม) กับ คนแคระ ทั้ง 7. ( เพื่อนผม) คิคิ..เลยไปแถดแถ กันที่ บางกอก ครับครึครึ...โดยไปพักกันที่หอ ไอแทนมัน...ทั้งๆที่ ไอแต้ว.กับไอหมวย..(เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มครับ) ก้อยู่ กทม..เหมือนกัน แต่ พวกผมก็ยังไปแออัดยัดเยียด กัน...ที่ห้องไอแทนนั้นแหละครับ ทั้ง 8 คนเลย เหอๆ...คือพวกผมจะไปสั่ง ชุดกีฬากันหน่ะครับ... ออกแบบแล้วเรียบร้อย...ความจริง ให้ไอแทนมันจัดการคนเดียวก็ได้ครับ แต่ คนมันหาเรื่องเที่ยวหง่ะ ทำไงได้...(ไม่ได้นึกถึงคนที่เค้า...รออยู่...ด้วยความเศร้าสร้อย...เล้ยไอโม)

ก้ไปเที่ยวมันทุกที่..ที่นึกออกนั้นแหละครับ...มันครบทีมไงครับไปไหนมันก็สนุกไปหมด....

พวกเพื่อนๆ ผมมันลงความเห็นกันว่า ผมควร ไปจัดการอะไรซักอย่างกับ ทรงผมของตัวเอง..ดูมันยาวๆทื่อๆ เชยๆไงชอบกล ..พวกมันเลยเสือกไสไล่ส่งผมให้ไปจัดการกับผม...ผมจำได้ว่าครั้งนั้นเป็นการตัดผมที่แพงที่สุดในชีวิตผมเลย...พวกมันพาผมไปตัดที่ เซ็นทรัล ลาดพร้าว อะครับ..ร้านอะไรจำไม่ได้แล้วครับ....ก็ตัดสวยดีอะ...ยังยาวเท่าเดิมอะ แต่เค้าตัดสไลด์ ซอยๆ...ไงไม่รุ ...แต่แพงโคตร...ตอนจ่ายตังค์นี้ไอโม...แทบลมจับครับ...เหอๆ...เข็ดมากมาย ส่วนมากจะตัดแค่ ครั้ง ละไม่เกิน 50 บาทครับ หุหุ....

ไปกับผู้หญิงนี้ครับ......พวกมันจับพวกผมทั้ง 4 คน เปลี่ยนชุดนั้นชุดนี้อยู่นั้นแหละครับ คงมันส์กันน่าดู...พวกมันบอกว่าพวกผมรสนิยมโคตรห่วย..หน้าตาก็ห่วยยังแต่งตัวห่วยอีก แฮะ พวกมันว่างั้นหง่ะ ...เซ็งเลย...ไอแทนก็โดนครับ เด็ก เต๊ป แท้ๆ ...ไม่พัฒนาเลยครับมัน หุหุ... พวกมันกระแหนะกระแหน่ว่า มิน่าหล่ะ พวกมึงถึงไม่มีเมียกันซักที ..หึหึ....แต่มันหารู้ไม่ว่าผมหน่ะ ....อืม...นะ...เฮ้อ ไม่อยากพูดถึง .....

ปรากฏว่าแรกๆ ก้อ อึดอัดครับที่โดนพวกมัน จับเป็นหุ่นให้ลองเสื้อผ้า...แต่นานๆ ไป เออ ก้เพลินดีครับ....กว่าจะกลับ กันได้ พวกผมทั้ง 8 ก็ กระเป๋าแห้งไปตามๆ กันครับ ...แต่ก็ดีครับ นานๆ ผลาญเงิน..พ่อแม่เล่นทีก็สนุกดีเหมือนกันฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ............

และหนึ่ง สัปดาห์ที่ บางกอก ของพวกผมก็จบลง...ถึงเวลาที่เด็กบ้านนอกอย่างพวกผม ต้องกลับ กันแล้วครับ.......ตอนมานี้ เอากระเป๋าเป้มาคนละใบแฟ่บๆ ครับ แต่ตอนกลับนี้ต้องซื้อกระเป๋าใหม่เพื่อใส่ของกันเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าซื้ออะไรกันนักกันหนา บ้านนอกเข้ากรุงกันจริงๆ ครับ อาฮุ อาฮุ........

ณ หมอชิต...พวกเราเพื่อนซี้ 8 ชีวิต ก็ถึงเวลาที่ต้องจากกันอีกแล้วครับ..เศร้าเล็กๆ ...3 สัปดาห์ที่พวกผมได้ใช้ชีวิตแทบจะเรียกว่าอยู่ด้วยกันตลอดเวลาก็ว่าได้..พวกผมมีความสุขกันมากครับ...1 คน ซื้อตั๋วไปเลย..1 คน ไปกาฬสินธุ์. 1 คนไปขอนแก่น..2 คนไปเชียงใหม่......อีก 3 คน อยู่ บางกอก....ถึงจะเศร้า ที่ต้องจากเพื่อน...แต่มันเป็นเส้นทางที่พวกผมเลือกเอง.....ถึงจะอยู่กันคนละที่ คนละส่วนของประเทศ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนซี้กันเหมือนเดิมครับ....

ตัวผมเองก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับปัญหาที่ผมทิ้งไว้เบื้องหลังมาตลอด ปิดเทอม.... ตอนนี้ ผมเข้มแข็ง พอที่จะเผชิญหน้ากับมันแล้วครับ...และผมก็ตัดสินใจเรื่องต่างๆ ได้แล้วด้วยอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ไอโม สู้ๆ โอสสสสสสส.......

[meemewkewkaw]

เศร้าจัง

สงสารพี่นัทง่ะ อ่านแล้วทำเสียน้ำตาเลยอ่ะวันนี้

[VicOSe]

ตาหวาน ตัดสินใจอะไรน๊า .......  อยากรู้จัง     แบบว่าสงสารพี่นัทอ่าคับ  ตาหวาน  รักกับพี่นัท  เถอะนะค๊าบบบ   

ส่วนแกไอคิม    ไปไกลๆๆๆตาหวานนนนน ได้แล้ววววววว

[~ScAreD:SAcreD~]

ถูกต้อง ไอ้โม สู้ๆๆๆๆๆๆๆ 

อ่านแล้วได้แต่สงสารพี่นัท 

[gobgab]

...............ทำไมคนดีๆ ต้องทนเจ็บแบบนี้เสมอเลย.........

[Junrai_Hyper™]

แงแงแง

สงสาราพี่นัทอะ

แล้วพี่นัทจะทำยังงัยต่อไป

 

[ไอ้หัวแห้ว]

 

ทำไม รีพลายก่อนๆ ไม่ขึ้นหว่า

รันไปก่อนหน้าปัจจุบันตั้งเยอะ

งง

[ไอ้หัวแห้ว]

 

สู้ๆ


ป.ล. ยังงงอยู่ ทำไมตอนล่าๆๆ สุด หลายๆ เมนท์มันหายไปง่ะ

แง แง

[THIP]

โม สู้ ๆ นัท สู้ ๆ 

[abcd]

เห็นรีพลายแต่ละคนแล้วเศร้าตาม  :เศร้า1:

******************************************************

ตอนที่ 66

*อือ...ว่าไงมึงไอโม... * เสียงไอวิทย์ มันรับทอสับผมเบาๆ เฉื่อยๆ ไงชอบกลครับ...แม่ม กระตือรือร้นกะเพื่อนหน่อยมะได้งายวะ เซ็ง....อีกไม่กี่ นาที รถทัวร์ก็จะถึงที่หมายแล้วครับ....ผมเลยต้องโทรหาไอวิทย์มันซักกะหน่อย...

“เออ มึง...มารับกู หน่อยดิ...อีก ไม่เกิน 10 นาทีกูก็ถึงแหละ...” พูดไปกินหนมไปแหละครับ แม่ม เมื่อยชิบ...นั่งรถ 6 ชม.นี้ไม่หนุกเรยจริงๆ เซ็ง....

*บขส.เหรอ...อือ...อืม...* เสียงไอวิทย์มันหอบๆอะครับ.คึคึ....ไอโม ก็มะได้ไร้เดียงสาขนาดน้านนนนทำมายจะไม่รู้ว่ามันทำไรอยู่.....แม่ม อยู่ที่ห้องปล่าววะ ทำห้องกูเลอะ หล่ะมึงเอ้ย..กูจะประจานให้อับอายเลยเชียว คอยดูเด้......

“แหม๋...หึหึ ทำไรอยู่มึง...หึหึ...นี้มารับกูด่วนเลย ที่ปรับ อากาศ.....ให้เวลาใส่ เสื้อผ้า 5 นาที....เอารถกู มาด้วยนะมึง...กูจะไปธุระก่อนแค่นี้นะ...กูถึงปุ๊บ กูต้องเห็นมึงปับ นะเว้ย....ทำอะไรอยู่ก้ค้างๆ ไว้ก่อนละกัน...มารับกูก่อนค่อยไปทำต่อ ฮ่าๆ ....บายเพื่อน” แล้วผมก็วางสายไปเลยครับ...สุขสุดๆ คึคึ.ขัดขวาง...คนกำลัง ฟัด กันนี้ บาปไหมครับ หึหึ คงไม่อะเนาะ.....พอวางสายไอโมก็จัดการเก็บข้าวเก็บของแหละครับ......

พอรถถึงปรับอากาศผม ก้อ มองเห็น ไอวิทย์ก่อนเลยครับ...หน้ามู่ทู่มากมายเพื่อนผมฮ่าๆๆ ๆ ...และที่นั่งเกาะแขนมันอยู่ก็คือ สาวสวยนางนึงครับ ไม่คุ้นหน้าหง่ะ...สงสัยกิ๊กใหม่ แม่ม...ฟ้องน้องกิ๊ฟ เมียมันดีไหมกู คึคึ...

พอลงจากรถได้ ก็ไปรับเอากระเป๋าใบใหญ่จาก พนักงานบนรถเค้าอะครับ....ได้แล้วก็เดินยิ้มหน้าบาน มาหาไอวิทย์มันอะ...คึคึ...มันนั่ง ทำหน้ามู่ทู่กอดอกมองผม...อยู่อะ คงแค้นผมน่าดู...พอผมเดินเข้าไปถึงมัน..มันก็ลุกขึ้น ยันก้นผมแรงๆทีนึงหง่ะครับ แฮะ...เจ็บเหมือนกันนะเนี๊ยะ...ผมก็ลูบก้นป้อยๆ แหละครับ แต่ปากยังไม่หุบยิ้มครับ....

“แม่ม ไอเพื่อนชั่วเอ้ย....เออ นี้....” แล้วมันก้แนะนำผู้หญิงคนนั้นให้ผมรู้จักหล่ะครับ...ผมจำชื่อไม่ได้แหละ ไม่สำคัญพอ ครึครึ...

.ผู้หญิงคนนั้น ก็ยิ้มตาวาวให้ผมอะครับ...แหม๋....เสียใจด้วยน้อง.....พี่ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย หึหึ...ผมยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นหน่อยนึง...และเลิกสนใจเจ้าหล่อนไปโดยปริยาย...

“มึง เอา รถ มากี่คัน....” ผมหันหน้าไปถามไอวิทย์มันอะครับ...

“2 คัน เอ้า กุญแจ...แล้วนี้มึงจะไปไหนเนี๊ยะ...โหตัดผมใหม่ ด้วยเว้ย...เออ ดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ..เหอๆ” มันยื่นกุญแจให้ผม แล้วถามกลับอะครับ..แถมยังมาแซว ทรงผมแสนแพงของผมอีกแหนะ แม่ม.ยุ่งไรกะกูเนี๊ยะ...ชิ

“เออ ขอบจาย มีธุระ..สำคัญมาก” ผมยิ้มให้มันนิดนึง ....ในใจก็กังวลนิดๆครับ....เฮ้อ....

“อือ...หึ ...ทำอะไร ก้อ นึกถึงไอคนข้างห้องมันบ้างนะเว้ย...มันรอมึงอยู่นะ...รีบกลับหล่ะ....” ไอวิทย์มันตบบ่า ผมแรงๆ ทีนึง ปากมันก็ยิ้ม อะครับ..

ก็พอดีกับที่เราเดินมาถึงตรงที่รถแมงกะไซต์จอดอยู่อะครับ .แล้วไอวิทย์มันก็คว้ากระเป๋า ใบใหญ่ยักษ์ของผมไปถือ....ขอบใจมากเพื่อนกูขอบใจมึงจริงๆ มึงนี้รู้ใจกูไปซะหมดจริงๆ...ให้ตาย...

ผมก็ยิ้มให้ไอวิทย์มันทีนึงหล่ะครับ......สตาร์ทรถแล้วขับออกมาจากปรับอากาศ.ทันทีอะครับ...ตอนนี้ผมมั่นใจในการกระทำของผมครั้งนี้มากครับ...ผมต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยซะที.....ใครจะหาว่ากูเห็นแก่ตัวก็ยอมหล่ะวะ....

ผมขับรถมาเรื่อยๆด้วยสมองที่ปลอดโปร่ง หน้ายังยิ้มอยู่ครับ....แต่ว่าพอยิ่งใกล้ที่หมายเข้าไปเท่าไหร่ ใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นทุกที เป็นบ้าไรวะ...ทั้งๆที่...เตรียมใจไว้แล้วแท้ๆ ทำไมยัง กลัวๆ อยู่ก็ไม่รู้....

.พอถึงหน้าบ้านชั้นเดียวที่คุ้นเคย..ผมก็ยกมือขึ้น กดไปที่ออดหน้าบ้าน...กด อยู่ 2-3 ครั้งก็ไม่มีใครออกมาเปิดซักที หรือว่าพวกมันไม่อยู่กันวะ..แต่ไฟก็ยังเปิดอยู่นี้หว่า...แม่มเอ้ย ถ้าพวกมันไม่อยู่แล้วกู จะทำไงหล่ะทีนี้...เฮ้อ ....ผมก็ถอนหายใจเฮือกแหละครับ...เอาวะ กดอีกทีแล้วกันเผื่อ พวกมันนอนหลับกัน....พอ เสียงออด ครั้ง ที่ 3 เงียบลง......ผมก็เห็นไอโย เดินโซเซ ออกมาจากในตัวบ้าน คาดว่าคงพึ่งตื่น .....

“อ้าว...โม เหรอ....เออ ขอโทษหว่ะ...เราหลับเพลินไปหน่อยหน่ะ” มันพูดเสร็จก็เปิดประตูให้ผมขับรถผ่านเข้าไป......

พอผมจอดรถได้สนิท..ไอโยมันก็มองหน้าผมแล้วยิ้ม อย่างเขิลๆ แบบทำตัวไม่ถูกไรประมาณนั้น...เฮ้อ คนที่ควรจะอายหน่ะ กูไม่ใช่มึง....แม่ม.....

“ คิม....อยู่มะ...”ผมถามไอโยมันถึงคนที่ผมตั้งใจจะมาหาอะครับ...ไอโย...มันยิ้มหน้าบานเลยครับ....เป็นไรมึงเนี๊ยะ....ผมก็มองมันอย่างระอาใจหล่ะครับ...เซ็ง....

“เอ่อ..อยู่ๆ อยู่ดิ..หึหึ..” ไอโยมันพูดแบบตื่นเต้นมากมายอะครับ...แล้วมันก็เดินนำผมเข้าบ้าน หง่ะ ไม่อยากเข้าไปเลยอะ....มันรู้สึกแปลกๆ ไงชอบกล.....

“มันอยู่ในห้องมันอะ...เอ่อ...เรา...ขอตัวไปนอน ต่อนะ..คุยกันเองแล้วกัน..แฮะ” แล้วไอโยมันก็เดินกลับเข้าห้องมันไปเลยอะครับ ปล่อยให้ผม ยืนกล้าๆ กลัวๆ อยู่หน้าห้องไอคิมมันอะ...หยึย เอาไงดีวะมึงไอโม

[abcd]

ตอนที่ 67

จะเคาะ ไม่เคาะดีวะ หรือว่าจะกลับเลย...ไม่ได้ ไม่ได้ ตั้งใจไว้แล้วนะเว้ย.....แต่กูไม่อยากอยู่กะมัน 2 คนนี้หว่า....หน่าๆ ...ก็เรียกมันมาคุยกันข้างนอกก็สิ้นเรื่องกลัวไรวะ...กล้าๆ หน่อยดิวะ....อืมมมมมมมมม หายใจเข้าลึกๆ....เอาหล่ะ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก......

เคาะเสร็จก็กลั้นหายใจอะครับ...วุ้ย ทำไมมันตื่นเต้นงี้วะ....รอ..ซักพักอะครับ แม่ม ไม่ยอมมาเปิดหง่ะ.....ไรวะ...เซ็งเลยกู....แต่ก็ดีครับ ให้เวลาผมทำใจหน่อยนึง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก....เคาะอีกทีครับ..รอนิดนึงครับ..

แกร๊ก..พอเสียงแกร๊ก ดังขึ้น ไอโมถอยหลังไปก้าวนึงครับ ไปตั้งหลักหง่ะ.....ประตูห้องค่อยๆ เปิดออกมา...และผมก็ได้เห็นไอคิมมันในภาพลักษณ์ ที่แปลกไปจากเดิมมากมาย หนุ่มหล่อ..หน้าใสที่กูเคยเห็นไปไหนวะ..แม่ม...ไม่โกนหนวดโกนเครามากี่วันแล้ววะ...ยังกะโจร....แหวะ สยอง.....ผมเห็นไอคิมมันอึ้งๆ นิดนึงอะครับ ...แล้วผมก็เห็นมันยิ้มนิดๆด้วยอะ ยิ้มไมวะ....ไม่อยากมาหาซักเท่าไหร่หรอกนะเว้ย...

“เอ่อ นี้..เฮ้ย...” ผมกำลังจะอ้าปากบอกมันให้ออกมาคุยกันข้างนอกอะครับ...แต่แม่ม ไอคิมมันดึงผมเข้าไปกอด แล้วลากผมเข้าห้องมันแล้วกดล๊อก ด้วยหง่ะ ...
“เฮ้ย..นี้ คิม ปล่อย ..เรา...เรา.... อืออ....” ไอคิมมันดึงผมไปจูบทันทีเลยครับ...... ผมยังไม่ทันพูดอะไรเลยอะ ผิดจากที่คิดไว้อะทำไงดีหล่ะทีนี้...ปากนิ่มๆลิ้นร้อนๆ ของมันทำให้ผมเคลิ้มไปเลยเหมือนกัน.อือ...มือมันที่กอดผมอยุ่ตอนแรก ก็เริ่ม บีบเค้นไปตามเนื้อตัวผมอะครับ...เจ็บ...ไอซาดิสส์

“อือ...คิม..ปล่อย ระ เรา ก่อน ระ เราต้องคุยกัน คิม..อา อืมมมม” พอมันปล่อยริมฝีปากผม ผมก็พูดกับมันเสียงกระท่อนกระแท่นอะครับ...

.แต่มันก็ไม่ได้สนใจผมหรอกนะครับ มันไซร้หน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราของมันไปตามซอกคอผม ...หนวดเครามันทิ่มๆ กับเนื้อผมอะ เจ็บๆ แสบๆ ยังไงชอบกล..เร้าอารมณ์ดีพิลึก ....แล้วมันก็ดึงเสื้อผมออก.......ดูด เม้ม ผมไปทั่วตัวอีกแล้วอะ..ต้องเป้น รอย อีกแน่ๆ เลยอะ..แม่ม..มือมันก็บีบก้นผมให้เบียดกับมันจนผมเจ็บ ไปหมดอะครับ ...จากนั้นมันก็ผลักผมให้นอนลงบนเตียง แล้วมันก็ตามผมมาพร้อมกับถอดเสื้อ มันออกด้วยหง่ะ...แหง่ะ... หน้าตามันหื่นๆ เซ็กๆ ไงชอบกลอะ....วึ้ยไม่ไหวแล้วเว้ย....ใจคอมึงจะไม่คุยกะกูเลยใช่มะ มึงตั้งท่าจะเอากูอย่างเดียวเลยใช่ไหมเนี๊ยะ แม่ม..........

พอไอคิมมันตามลงมาแล้วทำท่าจะจับกดผมอะ ผมเลยพยุงตัวขึ้น แล้วเอื่อมมือไปคล้องคอมัน..ดึงหน้ามันลงมาจูบเองเลยครับ ..ได้ผลครับ...ไอคิมมันชะงักนิดนึง....แล้วมันก็เผยอปากยินยอมพร้อมใจให้ผมจูบมันอะ...ผมจูบไอคิมเหมือนกับที่มันทำผมนั้นแหละครับ...ผมผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากมันแล้วเลื่อนมาจูบที่ปลายคางที่มีเคราครึ้มๆ ของมันผมได้ยินเสียงมันคราง ด้วยหง่ะ ผมยิ่งได้ใจสิครับ ...ลากลิ้นลงมาตามซอกคอมัน แม่มทำกูเจ็บดีนักใช่ไหมมึง..แล้วผมก็ดูดๆ เม้มๆ ที่คอมันนั้นแหละครับ...มันเงยหน้าขึ้นซู๊ดปากดังๆ ด้วยหง่ะ จากนั้นไอคิมมันก็ดึงผมให้ขึ้นนั่งทับบนตัวมัน...ส่วนมันก็ลุกขึ้นนั่งหันหลังผิงพนังห้องอะ...มือมันก็บีบเค้นอยู่ที่สโพกผมอะครับ....

ผมก้มหน้าลงไปจูบมันอีกครั้ง ...จูบมันเท่าที่หัวใจผมมันสั่งให้จูบ...มือก็ลูบไปตามเนื้อตัวมัน...สัมผัสมันเท่าที่ผมอยากจะทำ...ผมผละริมฝีปากออกจากปากของมัน มันเผยอปากน้อยๆ..ผมยิ้มหวานให้มันออกมาจากใจผมเลยก็ว่าได้...นี้อาจจะเป้นครั้งแรก และอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำแบบนี้กับมัน..ผมมองหน้าไอคิมมันนิ่งๆไอคิมมันยิ้มให้ผมตาวาวเลยทีเดียว..มือมันผละจากก้นหวานๆของผม ...มาจับแก้มผมไว้ทั้ง 2 ข้าง...ผมยังจ้องตากับมันไม่ยอมหลบ อยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้ให้นานที่สุด....ตาสวยๆที่กำลังจ้องผมอยู่ยังหวานเยิ้มเหมือนเดิม..ผมจูบที่เปลือกตามัน..เรื่อยมาที่จมูก..จมูกโด่งๆนี้ที่ผมเฝ้าแต่อิจฉาว่าทำไมผมไม่มีจมูกแบบนี้บ้างว้า..แล้วผมก็กัดเบาๆที่จมูกของมัน หน้าใสๆ ที่ตอนนี้มีเครามีหนวดครึ้มๆ ขึ้นเต็มไปหมด ผมซุกไซร้ริมฝีปากไปทั่วแก้มและใบหน้าของมัน....พอคิดว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำกับมัน น้ำตาผมมันก็ไหลออกมา...เจ็บ เจ็บ จัง...ทำไมถึงเจ็บแบบนี้หล่ะ...ไอคิมมัน คงตกใจมากมั้งมันดึงหน้าผมลงไปจูบที่ปากผม แล้วกดหน้าผมให้ซุกลงที่ซอกคอมัน...ผมสะอื้นฮักๆอยู่กับซอกคอมัน..แขนก็กอดมันไว้แน่น ไม่อยากปล่อย...อยากจะกอดมันไว้ตลอดไป...ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร...มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากที่ผมรู้สึกกับไอนัทโดยสิ้นเชิง ไม่เหมือนกันเลยสักนิด...ไอคิมมันไม่พูดอะไรเลยซักคำ มันกอดผมไว้แน่น...มือมันคอยลูบหลังลูบไหล่ผมเบาๆ ...อบอุ่น มันอุ่นวาบไปทั่วหัวใจผมเลยครับ..ผมจะจำไว้ความรู้สึกแบบนี้ผมจะจำไว้จนวันตาย....ผมสะอึกอื้นอยู่กับซอกคอมันนานพอควร...จนอารมณ์กระเจิดกระเจิงเมื่อครู่นี้มันหายไปหมด...เหลือแต่ความรู้สึกหวานๆ ที่มีอยู่รอบตัว...ผมเงยหน้าขึ้นจากซอกคอไอคิม..แล้วก้มหน้านิ่งๆ มือผมก็วางอยู่หน้าอกเปลื่อยเปล่าของมัน..อายมันนิดๆ ......

ไอคิมมันจับหน้าผมให้เงยขึ้นสบตากับมัน...แล้วมันก็ดึงผมลงไปจูบซับน้ำตา...อยากร้องไห้ขึ้นมาอีกแล้วครับ...ไอคิมมันวกเข้ามาจูบที่ปากผมอีกครั้งหวาน เป็นจูบที่หวานที่สุดที่ผมเคยได้รับ...พอไอคิมมันถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากผม..ผมก็ยกมือข้างนึงขึ้นลูบแก้มมันเบาๆ..ไอคิมมันยิ้มตาวาวให้ผมอีกแล้วครับ....ผมก็ยิ้มตอบมันเหมือนกัน...มืออีกข้างนึงของผมก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเอาของสิ่งนึงออกมา...

“เจาะ หู ให้เราหน่อยได้ไหม..” ผมพูดกับไอคิมมันเบาๆ แล้วยื่นกล่องเล็กๆ ไปให้มัน...

“แน่ใจเหรอ...กลัวเข็มไม่ใช่เหรอ” ไอคิมมันพูด..หน้านิ่งๆ มีแต่ตามันเท่านั้นที่ยังหวานเหมือนเดิม ไอคิมมันรับกล่องนั้นไป แล้วค่อยๆเปิดดู..มันยิ้มให้ผมนิดๆ แล้วเอามือมาลูบที่แก้มผมเบาๆ

“อืม..ไม่เป็นไร หรอก เราทนได้...เราอยากใส่อะ นะ” ผมพูดกับมันเบาๆ แล้วมองสบตามันอย่างอ้อนวอน ทำให้กูเถอะนะคิมนะ...กูอยากใส่อะ..เจ็บแค่ไหนกูก็ทนได้...

“โอเค ....” ไอคิมมันพูดแล้วดึงผมออกจากตัวมัน..

.แล้วมันก็เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งมัน แล้วมันก็เดินกลับมานั่งลงบนเตียงตรงหน้าผม ในมือมัน มีกล่องใส่อะไรซักอย่างและมีที่คาดผมลาย กระต่ายน้อยสีชมพูมาด้วย ผมมองหน้ามันอย่างแปลกใจนิดๆ ก็อันนี้มันเหมือนกับอันที่มันซื้อให้ผมวันนั้นเลยนี้นา.....มันยังมองหน้าผมนิ่งๆ เหมือนเดิม ผมกะจะถามมันแหละแต่ขี้เกียจพูดอะ...

พอมันนั่งลงตรงหน้าผมเรียบร้อย มันก็เอาที่คาดผมมาคาดไว้บนหัวผม..แล้วมันก็ยิ้มนิดๆอีกแล้วครับ มันจะยิ้มให้มากกว่านี้ไม่ได้ไงเนี๊ยะ...มันเอานิ้วหัวแม่มือ มาลูบๆที่ปากผม มันคงหมั่นเขี้ยวมั้งครับ มันเลยฟัดซะปาก ผมระบมไปหมด ไอบ้าหนิ...พอมันขยับปากมันออกจากปากผม ผมก็เห็นมันหยิบเข็ม ขึ้นมาอะครับ เว้ย... น่ากลัวหง่ะ..ไอโมก็หลับตาปี๋เลยครับกลัวหง่ะ....จะเจ็บไหมหว่ะ...มือผมก็จิกลงที่ต้นขาไอคิมมันแน่นอะครับ....

“นี้ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก ...ไม่เจ็บเท่าตอนที่เข็มเราทิ่มนายหรอกน่า หึหึ” หา ไอบ้าไอทะลึ่งหนิ...ผมลืมตาขึ้นทันทีเลยครับ...ฟาดมือลงบนหน้าด้านๆ ของมันทีนึง...มันมองผมตาเขียวเลยครับ...หง่ะ น่ากลัวหง่ะ ไอโม เลยรีบก้มหน้างุดเลยครับ...กลัวมันเอาคืน...

“นั่งนิ่งๆ หล่ะ อย่าขยับนะ...”มันพูดกับผมห้วนๆ อะครับ แหงะ....ไอโมก็นั่งนิ่งๆอะครับ ไม่กล้าขยับหง่ะ กลัว เข็มทิ่มเอา...

“อือ..ว่าแต่ จะใส่ คู่ไหน...” ไอคิมมันถามผม แล้วชู ต่างหู สีเงิน 2 คู่ ให้ผมดู...

ผมก็ชี้ๆไปที่ต่างหู ทั้ง 2 คู่ อะครับ ไอคิมมันมองผมตาวาวเลยอะครับ คงถูกใจหล่ะสิไอบ้าชิ...แล้วผมก็รีบหลับตาทันทีอะครับ....เมื่อผมเห้นว่าไอคิมมันขยับมือเข้ามาที่หูผมแล้วอะ...เกร็งไปหมดเลยครับ..กลัวเจ็บอะ แล้วผมก็ได้ยินเสียงปึ๊ด เบาๆ ..ไอคิมมันทำอะไรขยุกขยิกอยู่ที่หูผมแป๊บนึง...

แล้วมันก็ย้ายมาที่หูอีกข้างนึง...แล้วผมก็ได้ยินเสียงปึ๊ด เบาๆ อีกครั้งแล้วมันก็ทำอะไรขยุกขยิกอยู่ที่หูผม อีกอะ...

“เอ้า ลืม ตาได้แล้ว เสร็จ แล้ว..” ผมก็ลืมตาขึ้นอย่างงงๆ อะครับ...แอะ ไม่เห็นเจ็บเลยอะ...

“เสร็จแล้วเหรอ...ไม่เห็นเจ็บ เลยอะ..” ผมก็เอามือลูบที่หูตัวเองเบาๆ อะครับ...

“ตอนนี้มันยังไม่เจ็บหรอก อีกเดี๋ยวนายก็จะเจ็บ...ถ้ามันเจ็บมากก็ถอดออกซะหล่ะ...เดี๋ยวมันจะอักเสบหูเน่าเอา ” มันพูดหน้านิ่งๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์อะครับผมก็เลยไม่รู้ว่ามันพูดจริง หรือพูดเล่น ....กูไม่ถอดหรอก...ถึงหูจะเน่า ถึงกูจะเจ็บขนาดไหนกูก็ไม่ถอด...

พอพูดจบไอคิมมันก็เดิน เอากล่อง ใส่เข็มนั้นไปเก็บ...พอมันกลับมานั่งบนเตียงอีกครั้ง ผมก็แบ มือ ขอต่างหู ที่เหลือ...ไอคิมมันก็ยื่นให้ผมอะครับ...ผมขยับเข้าไปหามัน..ไอคิมมันก็ดึงผมไปนั่งทับบนตัวมันอีกครั้งอะครับ...พอผมได้ต่างหูแล้ว ผมก็ถอด ต่างหู คู่เก่า ของมันออก แล้วเอาที่ผมซื้อมาใส่ให้มันแทนอะครับ..พอผมใส่เสร็จทั้ง 2 ข้าง ผมก็ส่งยิ้มหวานๆให้มันทีนึง...ไอคิมมันยิ้มให้ผมกว้างเลยครับคราวนี้ ผมเลยจัดการจูบมันซะด้วยความหมั่นเขี้ยว....จูบนานเท่านาน...นานเท่าที่ใจอยากจะจูบ แล้วผมก็ถอนริมฝีปากออก.....ไอคิมมันก็มองผมด้วยความประหลาดใจอะครับ.. ผมดึงมือมันออกจากตัวผม แล้วผมก็เดินไปหยิบเสื้อที่ไอคิมมันถอดของผมออก มาใส่เหมือนเดิม

แล้วหันหน้าไปมองไอคิมมัน.นิ่งๆ ..ไอคิมมันก็มองหน้าผมงงๆ อะครับ......ผมเอามือยัดลงกระเป๋ากางเกงอย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว

“จบ แค่นี้ นะคิม...ต่อไปนี้ เรากับ นาย จะเป้นแค่เพื่อนกันเท่านั้นนะ...” พอผมพูดออกไป ไอคิมมันทำหน้าเหวอ เลยครับ...ไอคิมมันอ้าปากค้าง หน้าซีดเผือดเลยอะ...ผมมองมันแล้วน้ำตาจะไหลอะ...

“โชคดีนะเพื่อน..” ผมหันหลังให้มันแล้วเดินไปที่ประตูอะครับ...มือผมแตะลูกบิด กำลังจะเปิดออก... ก้พอดีกับที่ไอคิม มันถลา เข้ามากอดผมไว้ ทั้งตัวอะครับ....

“ทำไม..เพราะ อะไร...นาย เป็นเมียเรานะ..นายเป็นของเรา..เราไม่ยอม” ไอคิมมันกอดผมแน่นเลยครับจนผมเจ็บไปหมดอะ....อย่าใจอ่อนเชียวนะไอโม ...อย่าใจอ่อนนะ...อย่าลืมที่เคยรับปากกับไอนัทมันไว้สิ..มึงจะไม่มีวันทิ้งไอนัทมึงจำได้ไหม..จำไว้ให้แม่น....จำใส่ใจมึงเอาไว้......

“เราไม่ยอม ยกนายให้ใคร...ไม่มีวัน...นายเป็นของเรา” ไอคิมมันพูดคำนี้ย้ำไปย้ำมาอยู่นั้นแหละครับ....มันตอกย้ำลงไปในใจผมเลยทีเดียว.....

“ไม่ได้หรอก...เรามีพี่นัท อยู่แล้ว....ถ้าไม่มีนาย...เรากับพี่นัท...ป่านนี้เราก็มีความสุขกันไปแล้ว...ช่วยปล่อยเราทีเถอะนะคิม....ปล่อยเราไปหาพี่นัทเถอะนะ...เราขอร้อง....” ผมพูดกับมันด้วยแววตาอ้อนวอนขอร้อง...มองสบตามันนิ่งๆ

ไอคิมมันค่อยๆคลายมือ ออกจากตัวผม แต่มันก็ไม่ได้ปล่อยผมซะทีเดียวหรอกนะครับ. มันไม่พูดอะไรมีแต่แววตาของมันเท่านั้นที่ทำให้ผมรู้ว่ามันเจ็บปวด กับคำพูดของผมมากมายขนาดไหน....แต่ผมไม่เชื่อมันหรอก....มันก็แค่อยากได้ผม เท่านั้นเอง...ตอนนี้มันยังไม่เบื่อ แต่อีกหน่อยมันก็เบื่อ..มันแค่ต้องการผมแต่มันไม่ได้รัก.. ผิดกับไอนัทของผม ไอนัทมันรักผม มันรอผมมาตลอด 4 ปี ....มันรักมั่นคงกับผมขนาดไหน .....มันทำให้ผมยอมรับมันทั้งตัวและหัวใจ....ถึงผมจะไม่รู้ว่าผมรักมันรึเปล่า...แต่ผมจะไม่มีวันทิ้งมัน ตราบใดที่มันยังรัก...ยังต้องการผมอยู่.......มีคนเคยบอกว่า อยู่กับคนที่เค้ารักเราดีกว่าอะ...

ผมปัดมือไอคิมออก จากตัวผม...ดึงที่คาดผมที่คาดอยู่บนหัวผมออก..แล้วเอาไปคาดไว้บนหัวมันแทน...ยิ้มให้มันนิดๆ แล้วผมจึงยื่นมือไปจับลูกบิดอีกครั้ง เปิดมันออก..เดินออกมาจากห้องไอคิม..ผ่านห้องรับแขก ...พอถึงรถมอไซต์ ผมก็สตาร์ทรถ..ก่อนจะออกรถ ผมหันไปมองห้องไอคิมมันอีกครั้ง มันยืนมองผมอยุ่ที่หน้าต่างห้องของมัน...แววตามันทำให้ผมอยากจะเดินกลับเข้าไปหามันอีกครั้ง แล้วซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของมันตลอดไป...แต่ผมทำไม่ได้...ผมยิ้มเศร้าๆ ให้มันอีกครั้ง..แล้วผมก็ขับรถออกมาจากบ้านหลังนั้น...

ในระหว่างขับรถกลับห้อง ผมยกมือขึ้น ลูบที่หู ของตัวเอง แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา ทำไม ทำไม ผมถึงเสียใจกับการที่ผมเดินออกมาจากห้องไอคิมมันมากมายขนาดนี้ทำไมกัน...เพราะอะไร

...ตอนนี้ที่หู ข้างซ้ายของผมมี อักษรตัว K... หูข้างขวา มีอักษรตัว P (ชื่อเล่นจริงๆของผม) ติดอยู่ ผมอยากมีอะไรซักอย่างที่เป็นตัวแทนมันอะ...อยากเก็บมันไว้ในใจผมตลอดไป...ลาก่อนคิม...หวังว่าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ....หวังว่านี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะร้องไห้ให้กับนาย...

[max]

หวังว่าโมจะใจแข็งให้ตลอดนะคับ พี่นัทนั้นเป้นคนดีมาก มากจนผมคิดว่าชีวิตนี้คงจะไม่รุ้จะหาเจออีกครั้งรึเปล่าในชีวิต

[pongsj]

อ่านแล้วก็สงสารคิมขึ้นมานิด

แต่ยังไงโมก็ ต้องคิดถึงนัทไว้ก่อนนะคับ

[THIP]

ท่องไว้โม นัท นัท นัท ท่องไว้ 

[Junrai_Hyper™]

ความรัก ทำไมทำให้คนเราต้องเจ็บกันขนาดนี้เลยเหรอ














แล้วจะเชียร์ใครดีหวา

เจ็บแปล้บๆ 

[gobgab]

...............บางทีคนที่ดีก็ไม่ใช่คนที่เรารัก...........

.......................แต่คนที่เรารักมันก็ดันไม่ใช่คนที่ดี..........

...............เพราะทางเลือกที่ดีที่สุด....อาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่เราอยากเดิน.........

[sun]

...............บางทีคนที่ดีก็ไม่ใช่คนที่เรารัก...........

^
^

เห็นด้วยกับ น้องถุงจ่ะ
แต่...ก้อนะ>>>  "คนที่ดี ที่เรารักมันก้อมีงัย..>ถึงจะโหดไป..(ไม่)..หน่อยก้อเหอะ..ใช่ป่ะ..นายโม อุอุ" 

[ไอ้หัวแห้ว]

อ่านแล้วหายใจไม่ออก

เครียด*

โม ท่องไว้ๆ พี่นัทเท่านั้น!!!

อ่านแล้วเกลียดคิมอ่ะ ไม่รู้สิ...

ตอนที่กอดแล้วบอกว่า โมเป็นของคิม เป็นเมียคิมไรเงี้ย
คือ อ่านแล้วจี๊ดมากอ่ะ คืออยากจะบอกกลับไป
เพราะนายไม่ใช่เหรอคิมที่บังคับโมน่ะ

โทษทีฮะ ใส่อารมณ์มากไป อารมณ์ขึ้นจริงๆ นะนี่!

แต่จริงๆ ก็ขึ้นอยู่กับโมแหละเนอะ
เฮ้อ....ให้ตายสิ

สงสารพี่นัทสุดๆ
เชียร์พี่นัทตลอดไป...


 

[LulLaby]

เพิ่งตามอ่านทัน 

ไม่ชอบคิมเลยอะ 
(แอบสงสารนิดนึง) 

แต่สงสารพี่นัทสุดๆๆๆๆๆ    

[dokebi]

    โมยังไม่เจอพี่นัทเยย อะ พี่นัทคิดถึงนะเนีย รีบๆไปหาเร็วๆจิ 

[wee]

โห...ฉากนี้ หลอกให้(คิม)อยาก แล้ว(โม) ก็จากไป  เขียนได้เด็ดมาก
เศร้าเลย....ปรับอารมณ์ตามโมม่ายทันอ่ะ 

[abcd]

ก่อนกลับไอโม...มีเรื่อง..ของผมกับคนปัจจุบันมาเล่าให้ฟัง เป็นอุทาหรณ์เล็กๆ...ให้เพื่อนๆ เอาไปคิด เล่นๆ กันดูแล้วกันนะครับ...แฮะ.....

มันเกิดขึ้นเพราะความบ้าของไอโมเองครับ....หุหุ...... ....(ต่อไปนี้ไอโมขอเรียกคนที่บ้านว่าคุณ แล้วกัน เพื่อนๆ จะได้เดาไม่ออกว่าเป็นใคร คิคิ)


อย่างที่ไอโมบอกเพื่อนๆ ไปนั้นแหละครับ คุณของไอโม ไปเที่ยวงานพืชสวนฯ มา....ที่ไปเนี๊ยะ เป็นทัวร์ของบริษัทเค้าอะครับ ไปทำงานว่างั้นอะแหละ...มีผู้หลัก ผู้ใหญ่ รวมทั้ง คุณลูกค้า ทั้งหลายของบริษัทเค้าไปเพียบ....ซึ่งวันที่ไปเนี๊ยะ คุณ เค้า ก็ตื่นตั้งแต่ ตี 5 อะ ...แล้วไปรวมตัวกับคนที่บริษัทเค้าที่ สนามบิน ตอน 6 โมง เครื่องออก 8 โมง เหอๆ (โทษทีครับไอโมไม่ไปส่งหรอกครับ แฮะ)..ตอนแรกไอโมก็ว่าจะไปด้วย แต่ถ้าผมไปด้วยเนี๊ยะ ต้องซื้อตั๋วต่างหาก ....งืม คุณ เค้าก็จะ ดูแลผมไม่ได้..อย่างที่บอกไอโม ไม่ชอบอากาศหนาวอย่างรุนแรง....แต่ก็อยากไปอะ กลัวคิดถึง หง่ะ ตั้งแต่ อยู่ด้วยกันมา 5-6 ปี แล้วครับ ไม่เคยห่างกันนานเลยอะ.....ไอโมก็เลย เคือง นิดๆ ที่ ไปกับคุณเค้าไม่ได้....เซ็ง...ไอโม ก็เลยเที่ยว อย่างที่เล่าให้ฟังนั้นแหละครับ.....โดยที่ ไม่ได้บอกคุณเค้าอะครับ ว่าไอโมไปเที่ยว...แต่ไม่เป็นไรเพราะ ไปกับน้องอันนี้ไม่มีปัญหา....ไปงานพืชสวนคุณเค้า ก็โทร หาทุกวัน 3 เวลา หลังอาหารครับ....(คงกลัวผมหนีเที่ยวแหง๋แซะ).......

จนวันจันทร์คุณเค้าก็กลับมา...เช้ามืดเลยครับตอนที่เค้ากลับเข้าบ้านผมไม่รู้หรอกครับ...หลับหง่ะ จนผมรู้สึกว่ามีคนมานอน ข้างๆ แล้วดึงไปกอด นั้นแหละไอโมถึงได้รู้ว่าคุณเค้ากลับแล้ว...แต่ตอนนั้นไอโมไม่ค่อยสบายอะปวดหัว เลยหลับต่อ...

มาตื่นอีกทีก็สายพอสมควร ไม่ปวดหัวแล้ว แต่ขี้มูก ย้อย เลยครับ...แฮะ พอไม่สบายไอโม ก็เลย...ได้ทีออดอ้อน...คุณเค้าซะหน่อย...ก็ทำให้เค้ารู้ซะเลยว่า นี้แหละ คุณอยากทิ้งผมไว้คนเดียวดีนัก ผมเป็นไข้เลยเห็นไหม เห็นไหม... คุณเอาใจ.......ตามใจผมหน่อยนะอะไรทำนองนั้นฮ่าๆๆๆๆๆ

ตอนนั้นไอโมนอนซุกอกคุณเค้าอยู่อะครับ..แฮะ แขนก็โอบคอเค้าไว้แหละครับ...เอาหน้าที่เต็มไปด้วยขี้มูกนั้นแหละ ถูไถกะอกเค้าไปมา หึหึ (โสโครกเนาะ)…คุณเค้าก็เอาขาพาดไว้ที่เอวผมแล้วก็กอดให้ความอบอุ่นผมแหละครับ ก๊าก เขิล...

“คุณ เมื่อไหร่ คุณจะว่างซะทีอะ..เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานแล้วนะ...ผมอยากดูหนังอะ...คุณหาเวลาว่างหน่อยสิ” แหล ไปแหละครับ ออดอ้อนสุดฤทธิ์ ต้องทำเสียงอ้อนๆ แหลๆ ด้วยนะครับจะได้เห็นภาพไอโมตามนั้น...

“อืม..เหงา เหรอ..งานผมช่วงนี้มันยุ่งนี้นา...ทนอีกนิดนึงนะ” แล้วคุณเค้าก็จุ๊บๆ ที่หัวเน่าๆ ของผมนั้นแหละครับ...

“ก็ผมไม่ได้ดูหนังมาหลายเดือนแล้วอะ...ผมอยากดูหนังกับคุณนี้นา...พรุ่งนี้เราไปดูหนังกันนะ น้าๆๆ นะคุณนะ...” ไอโมแหลครับเพื่อนๆ... พูดไปจุ๊บๆ ปากคุณเค้าไปแหละครับ ..(เดี๋ยวจะหาว่าไอโมซกมก ไอโมแปรงฟันล้างหน้าแย้วครับ)

“...ผมก้อไม่ได้ดูหลายเรื่องเหมือนกันนะเนี๊ยะ..ก็พอๆ กับคุณนั้นแหละน่า แต่ว่า ....รอเก็บ..dvd ที่ร้านคุณมาดูดีกว่า หึหึ....” แหงะ พูดแล้วก็หัวเราะ ถูกอกถูกใจเอิ้กๆ แหละครับ..เซ็งเลยกู...อะ แต่ว่า ไม่ได้ครับ ไม่ได้...ไม่ยอมครับ....

“ไม่เอาอะ คุณ...ผมอยากดู หนังในโรงอะ...ไปกันเถอะ นะคุณนะ...ผมอยากไปดูกับคุณนี้นา...อยากไปอะ..พรุ่งนี้ไปกัน นะ นะคุณนะ...” ปากพูด มือก็กอด ลูบๆ คลำ ๆ เค้าไปแหละครับ หน้าก็ถูไถกับหน้าอกคุณเค้าไปเรื่อยแหละ..ทำตาแป๋วๆ ให้คุณเค้าสงสารด้วยนะครับ...เหอๆ ไม่ต้องห่วงครับ มารยาไอโม มากกว่า ร้อยเล่มเกวียนครับ.....

“หึหึ..ครับ ได้ครับ...จะอ้อนไปถึงไหนเนี๊ยะ หา...” แล้วคุณเค้าคงจะหมั่นเขี้ยวผมน่าดูมั้งครับ ฟัดผมซะหมดแรงเลยหง่ะ ทั้งๆ ที่ผมป่วยอยู่นะเนี๊ยะ.....(ยังไม่ได้ โจ๊ะพึมพึมกันนะครับ ยังครับยัง)

“แต่ว่า...ต้องดูก่อนนะว่าพรุ่งนี้ จะว่างตอนไหนเดี๋ยวโทรบอกอีกทีนะ” ผมก็พยักหน้าหงึกๆ กับอกอุ่นๆของคุณเค้าอะครับ...ไอโมหมดแรงครับยังไม่หายดีเลย..อะ

“หิวยังอะ...สั่งไรมากินดีกว่านะ....คุณจะได้กินยานะ” แหม๋ คุณนี้เหมือนรู้เลยครับว่าไอโมหิวจนแสบใส้แล้วหง่ะ...คุณเค้าพูดแล้วก็จุ๊บๆ ผมไปแหละครับ หุหุ...แล้วคุณเค้าก็ลุกขึ้น...เดินไปหยิบทอสับ แล้วโทรไปสั่ง พวกอาหารdelivery อะครับ...ไอโมก็ไม่ได้สนใจหรอกครับ ครึ้มอกครึ้มใจที่คุณเค้าเอาใจใส่เราอะ พรุ่งนี้ต้องรีบๆ หายจะได้ไปเที่ยวกับคุณเค้า...แฮะ....

“คุณ...คุณบอกว่า คุณ ไม่ได้ดูหนังมาเป็นเดือนเหรอ” แป่ว ทำไมทำเสียงงั้นวะ...ทำเสียง ซะน่ากลัวเลยหง่ะ...

ไอโมเลยหันหน้ากลับไปมองคุณเค้าอะครับ...เห้นเค้าถือตั๋วหนัง ที่ผมไปดูแล้วอะ ขึ้นมาชูๆ ให้ผมดู..แล้วทำหน้าโหดๆ ให้ผมอะครับ...ตายห่ะ ลืมเก็บหลักฐานอะครับ เพื่อนๆ...ปกติไอโมมีนิสัยเก็บบิลทุกอย่างที่ได้มาอะครับ แม้แต่ตั๋วหนังก็ไม่เว้น...พอตรวจตั๋วเสร็จไอโมก็จะสอดไว้ในกระเป๋าตังค์หง่ะครับ...พวกบิลอะไรก้อเหมือนกัน

“นี้อะไร...007 นี้มันคืออะไรเนี๊ยะ คุณ หา..ไม่ได้ดูหนังมาหลายเดือนงั้นเหรอ..นิสัยเสียจริงๆ หึหึ” แป่ว ไอโมขำก๊าก เลยครับ อายมากมายเลยอะ หัวเราะ ซะลั่น บ้านเลยอะครับผมอะ...

ขำจริงๆ จังๆเลยแหละครับ คุณเค้าก็หัวเราะอะครับ...ผมอายหนัก จนต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงหง่ะ...อ๊าย อาย ครับเพื่อนๆ เพิ่งทำมารยาออดอ้อนเค้าไปแป๊บๆ...เค้าดั้น จับได้ว่าเราโกหก แหล เค้าซะงั้น...คุณเค้าก็หัวเราะเอิ้กๆ แล้วกระโดด ขึ้นมาบนเตียง ดึงผ้าห่มออกจากตัวผม แล้ว...จี้ผมอะ ผมหัวเราะ ...จนหมดแรงไปเลยครับ...แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีครับวันนั้น...ไอโมโดนลงโทษ ฐานนิสัยเสียโกหก...พกลมแถมยังมาออดอ้อนทำตัวน่าสงสารอีกอะ.. อ่วมไปหมดทั้งตัวเลยครับแฮะ ..และผมก็โดนคุณเค้าคาดโทษไว้อะครับ ว่าอย่าให้รู้ว่าโกหกอีกนะ เค้าไม่ชอบเค้าว่างั้นอะครับ ..พอวันต่อมาคุณเค้าก็ไม่พาผมไปดูหนังหรอกครับ.....หึหึ..เซ็งเลย.....ดูเหมือนเรื่องจะจบใช่ไหมครับ ยังครับยัง....

เมื่อวานวันเกิดไอโมใช่ไหมครับ หุหุ...ตอนเช้าตื่นขึ้นมาไอโมกับคุณเค้าก็ได้ใส่บาตรที่หน้าบ้านนั้นแหละครับ....นานๆ จะตื่นทันพระกันซักทีครับ...พอใส่บาตรเสร็จ ผมกับคุณก็ไปที่ร้าน ผมกันอะครับ เด็กมันจัดงานวันเกิดให้...รวบยอดทั้ง คริสมาส วันเกิด แล้วก็ปีใหม่ด้วยครับ หุหุ ....พอถึงร้านก็ประมาณ 8โมงได้มั้งร้านผมยังไม่เปิดครับ(ที่ไปนี้คือร้านเช่า VDO นะครับ) ร้านเปิดเที่ยงครับ...

พอไปถึงร้าน เด็กๆ ที่ร้านก็เดินเข้ามาหวัดดี คุณ กับผมแหละครับ แถมคุณเค้ายังโดนเด็กที่ร้านผมแทะโลมด้วยนะครับ...เหอๆ.......จัดกันที่หลังร้านครับ... งานก็เริ่มกันไปแหละครับ...เด็กๆ ก้อหนุกหนาน กัน เด็กที่ร้าน มี 10 คน ครับ เข้าเป็นกะนะครับ ร้านผมเปิด จนถึง ตี 3 ครับ...ใกล้เวลาต้องเปิดร้านแล้วครับเลยต้องสลายโต๋...ผมก็เลยให้เงินเด็กๆ เป็นของขวัญปีใหม่ คนละเล็กละน้อยอะครับ...ผมก็ให้คุณเค้า..ช่วยหยิบตังค์ในกระเป๋าให้เด็กไปอะครับ....ลืมสนิทครับ ว่าตัวเองไปดูหนังมาเมื่อหลายวันก่อน แล้วเอา ตั๋วหนังสอดไว้ในเป๋าตังค์เหมือนเดิม.....

แล้วผมกับคุณเค้า ก็ไปเที่ยว เล่น ช๊อปปิ้งกันแหละครับ นานๆ คุณเค้าจะว่างซะทีนึงหง่ะ เค้าขอลางานตั้งแต่ วันที่ 27 ธค.-5 มค. เลยครับ... ก้หนุกหนานดีอะครับ...

“คุณ..เราดูหนังกันไหม...ผมอยากดู dejavu อะ” อยู่ๆ คุณเค้าก็ถามผมขึ้นมาตอนที่คุณเค้ากับผมอยู่ที่ พารากอนอะครับ..ไอโมยังไม่รู้ตัวครับ

“ไม่เอาอะ...ไม่อยากดู อะ ดูเรื่องอื่นดีกว่านะคุณนะ” ความจริงคือดูไปแล้วครับ ดูคนเดียว...ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่บอกเค้าไปว่าดูแล้ว...นิสัยเสียครับ

“เหรอ...ดูแล้วเหรอ...” คุณเค้าพูดแล้วก็ยกแขนขึ้นมากอดคอผมอะครับ...ยังครับไอโมยังไม่หยุดครับ...

“เปล่าหง่ะ...ผมแค่ไม่อยากดูอะ...เราดูเรื่อง แสบสนิทดีกว่านะ ผมยังไม่ได้ดูเลยอะคุณ”..พูดแล้วทำหน้าแป๋วแหว๋ว อะครับ ...ยังไม่รู้ตัวนะครับตอนนั้นอะ...
คุณเค้าหน้าบึ้ง นิดนึง ครับแต่ไม่พูดอะไร ผมก็คิดว่าสงสัยคุณเค้าอยากดูจริงๆ...

“ผมนึกว่า ดูแล้ว ยังไม่ได้ดูเหรอ แน่ใจนะ” คุณเค้าหันมาถามผมยิ้มๆ อะครับ..
ผมก็พยักหน้าหงึกหงักอะครับ คุณเค้าก้อไม่พูดอะไรอะครับ เงียบไปเลย แต่มือเค้ากอดคอผมแน่นมากครับ ยังไม่รู้ตัวครับไอโม...

ผมกับคุณเค้าก็ดูหนังกันแหละครับ ดูแสบฯ นั้นแหละ....จนหนังจบแล้วก็ขับรถกลับบ้านกันครับทุกอย่างปกติ...จากนั้นก็อาบน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้า...แล้วออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน 2 คน ครับ...ทานข้าวเสร็จประมาณ เกือบ 4 ทุ่มมั้งครับ...เพื่อนผมก็โทรมาบอกว่าอยู่ที่ ผับแห่งนึง ย่านทองหล่ออะครับ...ผมกับคุณเค้าจึงไปกัน...

พอไปถึงคุณเค้าก็ทำหน้าไม่พอใจนิดนึงครับ..ในบรรดา กลุ่มเพื่อนผมที่ไปนั้น มีคนนึงที่คุณเค้า...ตะหงิดตะหงิดใจทุกครั้งที่เจออะครับ ..แต่ก็ไม่มีอะไรมากครับ ผมกับคุณ เอ..(เรียกท่านนี้ว่าเอแล้วกันนะครับ) ..ก็คุยกันหนุกหนานครับ..ผมกับคุณเอ ติดต่อสอบถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่เรื่อยๆ อะครับ คุณเค้าก็รู้อะ...คงไม่หึงหรอกมั้งในความคิดผมนะ...เมื่อคืนไอโมก็เมาตามระเบียบครับ...แต่ไม่ถึงกับไม่มีสติหรอกนะครับ....พอถึงเวลาผับปิด คุณเค้าก็ลากผมกลับบ้านแหละครับ...เมื่อคืนคุณเค้าดื่มไปนิดหน่อยครับ...ต้องขับรถครับเลยดื่มเยอะไม่ได้..คอยดูไม่ให้ผมก่อเรื่องด้วยครับ หุหุ..

พอถึงบ้านคุณเค้า ก็เล่นงานผมทันที แบบไม่ให้ผมตั้งตัวเลยครับ ข้อดีของคุณเค้าอย่างนึงคือ เค้ามีอะไรไม่พอใจหรือเค้าไม่ชอบ..เค้าไม่ค่อยเก็บครับ เค้าจะพูดออกมาแล้วเคลียร์กันให้จบๆ ไปซึ่งผมก็ว่าดีอะครับ...

“นี้ คุณ คุณ หน่ะ โกหก ผมอีกแล้วนะ...” คุณเค้า ยืนเท้าสะเอว มองผมหน้าเหี้ยมเลยครับ...ผมนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกอะ ผมก็งงดิครับ กูไปโกหกไรมันวะ วันนี้ยังไม่ได้ ทำไรเลยนะ...

“ผมโกหกไรอะ...ยังไม่ได้ทำไรเลยนะ” นั่งทำตาแป๋ว มองเค้าแบบสายตาซื่อ สุดฤทธิ์ครับหายเมาเป็นปลิดทิ้งเลยอะ...

“ผม อุตสาห์ถามคุณ นะเปิดโอกาสให้คุณบอกผมแล้วนะว่าคุณไปดู dejavu แล้วอะ..แต่คุณก็ไม่พูดไม่ยอมบอกว่าไปดูมา...คุณโกหกผมทำไม” แป่ว.. คราวนี้ขำไม่ออก ครับเพื่อนๆ ..ตายห่ะ หล่ะกู...ทำไงดีวะ...ดูท่าทางคุณเค้าจะโมโหผมมากเลยครับ....ผมก็เงียบแหละครับรอว่าคุณเค้าจะว่าไรต่อ...

“..คุณไปดูกับไอเอ ใช่มะหา...แบบนี้ใช่มะคุณถึงโกหกผมอะ...คุณถึงไม่ยอมบอกผมอะ” โอ้ว...ไปกันใหญ่แล้วครับเพื่อนๆ...พาลไปใหญ่แล้วครับ ..ผมไปดูคนเดียวครับ ไม่ได้ไปดูกับ คุณเอ หรือว่าใครๆ อย่างที่เค้าว่าเลย ให้ตายสิเอ้า....

“เฮ้ย ปล่าวว....ผมไปดูคนเดียวอะ...ไม่ได้ไปดูกับใคร จริงๆ นะ..”ผมลุกขึ้นยืนในบัดดลเลยครับ...กลัวใจจริงๆ ครับ คิดมากจังหง่ะ....

“แล้วคุณโกหก ผมทำไม...หะ...ทำไมคุณไม่บอกผมว่าคุณดูแล้ว..” .เอ่อ ไอโมเอ๋อแดกครับ...ไม่ได้ตั้งใจอะ...ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ....

“ผมไม่ว่าง ผมงานยุ่ง ผมผิดที่ไม่มีเวลาให้ คุณ คุณจะไปเที่ยว ...ทำอะไรผมไม่ว่า แต่ขอหล่ะ..บอกผมหน่อย ขอให้ผมได้รู้ว่า...เมียผมในแต่ละวันมันไปทำอะไรบ้าง..ไปเที่ยวไหน...ทำอะไรกับใคร..ไม่ใช่ให้ผมโง่เป็นควายให้คุณโกหกอยู่แบบเนี๊ยะ” โอ้วววววไอโมงงครับ......พูดไม่ออกครับ อ้าปากผงาบๆ ครับ..คุณเค้าไม่ได้โมโหผมจัดๆ แบบนี้มานานมั๊กมากแล้วครับ ซวยสิครับไอโม ตาย ...ตาย แน่ๆ..

“คือ ผมไม่ได้ตั้งใจอะ...แต่ไม่มีอะไรจริงๆ นะ..ผมไปดูคนเดียว” พูดแล้วก็เดินเข้าไปหา คุณ เค้าแหละครับ...

โห ทำหน้าตาซะน่ากลัวเลยอะ..อย่าทำหน้าแบบนี้จิวะ ใจไม่ดีนะว้อย...จะโดนทิ้ง ในวันเกิดตัวเองอะปล่าววะกู...คงไม่มั้ง คุณเค้าออกจะรักกูขนาดนี้หง่ะ คงโมโหที่กูโกหกมากกว่ามั้ง...พอถึงตัวคุณเค้า ผมก็กอด คอ ซบหน้าลงกับอกอุ่นๆ ของคุณเค้าแหละครับ..แฮะ แสดงว่า ไม่ได้คิดจะทิ้ง หรือโกรธมากมายใช่ไหมอะ เพราะคุณเค้าไม่ได้ขยับตัวหนีหง่ะ ไมได้ขัดขืนด้วย คงแค่โมโห โอเค โอเค...ง้อหน่อย เราผิดเองนี้หว่า...

“ไม่ว่าหรอกนะ..ถ้าจะไปนอนกับใครหน่ะ...ใส่ถุงยางด้วย ผมกลัวติดโรค” อ๊ากกกกกกกกกก ปากหมาจริงๆ ฮือ ถ้าเป็นเวลาปกติ ไอโม โมโหตายห่ะ เลยครับ...คงเตะก้านคอมันไปแล้วอะ...แต่แบบตอนนั้นมันไม่โกรธอะ...ความรู้สึกผิดมันมีมากกว่า ฮือ...กลัวโดนทิ้ง กลัวเค้าไม่รักด้วยครับ......

“บ้าอะ...ผมมีคุณคนเดียวนะครับ...โกรธมากเหรอ ขอโทษนะ..นะ.อย่าพูดแบบนี้ได้ม้า..เสียใจนะ” อ้อน เข้าไปครับ ออเซาะ เข้าไป แฮะ..ได้ผลครับ คุณเค้าถอนหายใจเฮือก..แล้วยกแขนขึ้นโอบกอดผมทันทีเลยครับ ซุกหน้าลงกับซอกคอผมด้วยหง่ะ แฮะใจชื้นขึ้นเยอะเลยครับ...

“อือ ..ผม มีคุณคนเดียวเหมือนกันนะ....ผมเสียใจนะที่คนที่ผมนอนกอดอยู่ทุกวัน มันโกหกผม ไม่ยอมพูดความจริงกับผมอะ..ผมเชื่อใจคุณนะ..” ก็รู้ว่าเชื่อใจ แต่แบบแหม นะ...

“ผมแค่ ไม่อยากให้คุณ ไม่สบายใจอะ... พอผมโทรไปบอกคุณว่าไปเที่ยวทีไร คุณก็ทำท่าทางร้อนรนเป็นห่วงผมซะขนาดนั้นนี นา....เป็นแบบนี้บ่อยๆ ผมก็กลัวว่าคุณจะไม่มีกะใจจะทำงานอะสิ...แค่นี้จริงๆ นะผมแค่เป็นห่วงคุณอะ ไม่อยากให้คุณกังวลใจ...จะให้ผมไม่ไปไหนรอให้คุณว่าง ผมก็ทำไม่ได้..อะ...คุณก็รู้หนิว่าผมเป็นคนยังไง..ผม..ก็เลยต้องโกหก.คุณไง..แฮะ” แค่นี้แหละครับเหตุผลของผม..แค่ไม่อยากให้คุณเค้ามาห่วงมาหวงผมจนไม่มีสมาธิ ทำงาน...มีหลายครั้งที่เค้าทำงานอยู่แล้วผมโทรไปบอกว่า ผมจะไปดูหนัง เค้าก็ให้ผมรอเค้าก่อนเดี๋ยวเลิกงานจะไปดูเป็นเพื่อน เป็นแบบนี้บ่อยๆ...จนผมไม่อยากบอกกลัวเค้าเสียงานอะครับ....ลืมคิดไปว่าถ้าเค้ารู้ว่าผมโกหก เค้าจะเสียใจขนาดไหน..เฮ้อ..

“ไม่เป็นไรนี้ ...ผมไม่ได้เสียงานอะไรซักหน่อย ผมมีความรับผิดชอบพอนะ...คุณโกหกผมแบบนี้...มันทำให้ผมระแวง คิดว่าคุณ มีคนอื่น ทำให้ผมคิดว่าคุณไม่รักผมนะ...ผมกลุ้มทั้งวันเลยอะ รู้ไหม...” พูดแล้วคุณเค้าก็ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาแหละครับโดยมีผมติดลงไปด้วย...ผมไม่คิดว่าการโกหก เล็กๆ น้อยๆ ตามความคิดของผม จะทำให้คุณเค้าคิดมากขนาดนี้...

“ผมคิดมากนะ กลัวคุณจะไม่รัก....ผมกลัวนะ...”เฮ้อ..คิดไรเนี๊ยะ...คิดมากจัง อยู่ด้วยกันมาตั้ง 5-6 ปี...ผมดึงหน้าคุณเค้าให้ออกจากซอกคอผม สบตากับเค้า...แล้วพูดในสิ่งที่ผมอยากให้เค้ารับรู้...

“ผม เอ่อ ...รัก คุณนะ..ถ้าไม่รัก ไม่อยากอยู่ด้วย...ผมจะพาคุณไปหาพ่อแม่ผมทำไม ..นั้นแสดงว่าผมมั่นใจแล้วนะ..ผมถึงกล้า...ที่จะบอก กับครอบครัวของผมว่า ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย...แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ....” ผมสบตากับคุณเค้านิ่งๆ....รักนะ..รักมากด้วย...เข้าใจกันหน่อยเถอะครับ....

“ผมก็รัก คุณ นะ” แล้วคุณเค้าก้อจูบผมด้วยอะครับ..ยิ้มหน้าบานเลยแหละแฮะ ค่อยยังชั่ว..หน่อย...

“อืม..ผมเชื่อใจคุณนะ..แต่ว่าผมก็อดคิดไม่ได้...นินา...คุณเคยบอกรักผมแค่ครั้งเดียวเองอะ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา...ผมไม่แน่ใจว่าคุณรักผมรึเปล่า...ผมดีใจนะที่คุณจะพาผมไปแนะนำกับครอบครัวอะ...แต่ว่า ขอนะ...อย่าโกหกผมอีกเลยนะ...ผมขอ..”ผมก็พยักหน้านิดนึง แล้วจุ๊บ ปลอบใจคุณเค้าไปทีนึงแหละครับ...เฮ้อ... รักนะครับผม...แฮะ...

สรุปเมื่อคืนไอโม ก็ปลอบใจคุณเค้าซะหมดแรงอีกแล้วครับ...แย่จัง....อย่างอนไอโมบ่อยๆนะคร้าบไอโมเหนื่อย เหอๆ.....

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....อะไรหล่ะ.....ไม่รู้อะ คิดกันเอาเอง....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.........ดีนะครับ ที่ คุณของผม...เค้าพุดกับผมตรงๆ คุยกันวันนั้นให้รู้เรื่องไม่ใช่เก็บความไม่พอใจ ความระแวงหึงหวงผมไว้ในใจ....ไม่งั้นหล่ะแย่เลยครับ.......ผมเองก็ผิดเหมือนกันที่โกหกงี่เง่า ด้วยเหตุผลงี่เง่า ต่อไปนี้..ข้าขอสัญญาว่า....จะไม่พูดปดแล้วครับ....ถ้าไม่จำเป็นอาฮุ อาฮุ

[Junrai_Hyper™]

เหอเหอ

ไม่ใจตอนนี้เลย

สปอยคนอ่านมั้กมัก