เกมหัวใจ: เพื่อนรักหักเหลี่ยมรัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เกมหัวใจ: เพื่อนรักหักเหลี่ยมรัก  (อ่าน 138596 ครั้ง)

teenza

  • บุคคลทั่วไป
วิญญาณนางเอกหนังไทยเข้าสิงพีเจซะแล้ว มีงอน มีงอน
อยากรู้ ผู้พันวรุฒิจะไล่ผียังไง
เอ๊ะ หรือไล่ยังงี้ดี :impress2: หุหุ
ปล คุณนายจะสอนกดผมเหรอ :-[ ถ้ารูปนั้นคือคุณนายเดี๋ยวผมส่งแผนที่ไปให้เลย เอร๊ยยยยยยยยยอายวะ

aimaim

  • บุคคลทั่วไป
ไปแว้นถึงไหนนี่ ตั้งแต่เช้าแระ  :z3: :z3: อยากอ่านต่อง่ะ TT^TT

mecon

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผู้พันคะปล่อยให้คนป่วยดื้ออยุ่ได้ยังไงคะ
จับกรอกน้ำด้วยปากเลยคระ อั๊ยยยยยยยยย
วิธีนี้ได้ผลชงักอาการดื้อโดยแท้
คุณภีร์ก็พูดไล่ไปงั้นแหละตามประสาคนป่วย
น้อยอกน้อยใจเป็นธรรมดาจะไปตามเืพื่อนที่กำลัง
เข้าด้ายเข้าเข็มอยู่ได้ยังไงกัน ก้อนอิฐคงมีแรงยกแก้วน้ำ
ป้อนเพื่อนหรอก  :m20:

ขยันมากกกกกกกกกกกก ไปซิ่งแมงกะไซด์ขอให้เจอเดะแว๊นซ์
หล่อๆนะคะ

patz

  • บุคคลทั่วไป
หึๆ อิศราไม่ว่างหรอก ตอนนี้เครื่องยนต์คงกำลังทำงาน ลูกสูบเดินเครื่องเต็มที่อยู่  :haun4:

morrian

  • บุคคลทั่วไป
ขี่มอไซต์กะฝึกโยคะเสร็จแล้ว

ก็มาโพสต่อเลยนะค้าบบบบบ

รออ่านต่ออยู่นะคับ ^^ :call:

aimaim

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยฝึกโยคะเพลินจนลืมไปแล้วมั้งเนี่ย จุดธูปเรียกแล้วนะ  :call: :call: :call:

Zarch_Chabu_Chabu

  • บุคคลทั่วไป
 :m16:ค้างอ่ะ:m31: อย่าให้ต้องไปทวงถึงที่นะครับ :angry2: :beat: :beat: :z6:

crazy Y

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าดื้อนัก  ก็ป้อนด้วยปากไปเลยผู้พัน

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
ขอโทษทีที่ให้รอนะครับ วันนี้ไปโยคะมาและมีแถมคลาส Tai-Chi  กับ Pilates อีกนิด เหนื่อยสุดๆ แล้วก็ตอนบ่ายลงเอยด้วยการนวดแผนไทย
ถ้ามีเงินก็จะไปสปาขัดผิวอาบน้ำแร่แช่น้ำนมต่อให้สบายใจ  :really2:

สรุปแล้ว ไม่เจอเด็กแว๊นซ์ซักคนครับ ไปซิ่งมอเตอร์ไซด์ตอนเช้า เด็กแวนซ์ยังไม่ตื่น (ถามว่าทำไมไม่ซิ่งมอเตอร์ไซด์ตอนดึก คำตอบก็คือ ง่วงอ่ะ สี่ทุ่มก็ตาปรืออ้าปากหาวแล้ว)

ต่อบทที่ 21 ครับ

“คุณวางแก้วน้ำไว้ด้านที่แขนผมไม่เจ็บสิ”
“คุณก็ลุกขึ้นมาหยิบไปสิครับ”
“ลุกได้ยังไง คนขาหัก แขนหัก” ภีรวัสเม้มปาก เลิกคิดที่จะเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำ
“นั่นไงคุณยังต้องการคนช่วย แม้จะลุกขึ้นมาดื่มน้ำเองยังทำไม่ได้” วรุฒม์เดินเข้าไปใกล้แล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมา ตั้งท่าจะป้อนคนที่นอนป่วยอยู่บนเตียงอีกครั้ง
“ช่วยตามอิศราให้ผมหน่อยนะครับ” ภีรวัสเม้มปาก หลุบตาลงมองมือของตัวเองที่วางอยู่ผ้าห่ม
“ทำไมหรือครับ”
“ผมอยากอยู่กับคนที่ผมสนิทที่สุด ส่วนคุณจะไปไหนก็ไป” ภีรวัสตอบเสียงเย็น
“คุณไม่อยากเห็นหน้าผม” วรุฒม์พยักหน้าเข้าใจ “ได้ ผมจะไปไกลๆ”

เวลาผ่านไปนานพอสมควร ภีรวัสนอนกัดฟัน ตาเหม่อมองเพดาน ตั้งแต่วรุฒม์เดินออกไปจากห้องก็ไม่มีวี่แววว่าอิศราจะเดินเข้ามาหาเขา แสดงให้เห็นว่าวรุฒม์ไม่ได้ไปตามอิศราตามที่เขาบอก จนสายตะวันโด่ง คนที่เดินเข้ามาในห้องคือวิษณุ นายแพทย์หนุ่มบอกว่าอิศรากำลังนอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก
“เป็นยังไงบ้างครับ ผมตั้งใจว่าบ่ายๆ จะย้ายคุณไปที่แม่สะเรียง จะได้ดูแลสะดวก” วิษณุถาม
“ผมรบกวนผู้พันมากเกินไปแล้วครับ เอาผมไปส่งที่โรงพยาบาลอำเภอก็ได้นะครับ พอดีขึ้นผมจะย้ายกลับกรุงเทพฯ เลย”
“วรุฒม์คงไม่ยอม นี่ก็สั่งผมไว้ว่าให้ดูแลคุณให้ดีที่สุด ให้พาคุณไปอยู่ที่โรงพยาบาลทหารในค่าย”
“ไม่ได้นะครับ” ภรีวัสรีบทักท้วง “ผมไม่ใช่ทหาร จะไปนอนอยู่โรงพยาบาลทหารได้ยังไง”
“ถ้าเป็นคำสั่งของผู้บัญชาการกองพันฯ ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ” วิษณุตอบยิ้มๆ “เออแต่ก็แปลกนะ พอสั่งผมไว้แล้วก็หายไปเฉยๆ นี่ก็ไม่เห็นตั้งแต่เช้า”
“เขาคงมีธุระด่วน”
“นั่นสิ ท่าทางมีราชการด่วนจริงๆ ตอนนี้วรุฒม์กำลังยุ่งๆ ครับ แต่ถึงยุ่งก็ยังโทรมาสั่งการผมกับทีมค้นหาคุณให้ทำงานกันแบบไม่ต้องหลับต้องนอน ทั้งที่ประชุมอยู่กับ ผ.บ. ท.บ. กับแม่ทัพภาคฯ ยังแอบหาเวลาโทรมาถามข่าวได้เกือบทุกชั่วโมง นี่ผมยังแปลกใจอยู่เลยนะครับว่าทำไมวรุฒม์มาจากกรุงเทพฯ ได้ เท่าที่รู้ เขาต้องอยู่กับท่านแม่ทัพภาคฯ จนถึงเย็นวันศุกร์” วิษณุพูดไปพลางตรวจดูอาการของภีรวัสไปด้วย ภีรวัสฟังเงียบๆ แล้วพยักหน้าตอบคำถามของวิษณุที่ถามเขาว่าเจ็บหรือไม่เมื่อกดลงเหนือหัวเข่า
“โชคดีนะครับที่คุณไม่ได้เป็นมาลาเรีย แล้วแค่ขาหัก อีกหน่อยก็กลับไปเดินได้สะดวกเหมือนเดิม แต่ระหว่างนี้อาจรำคาญหน่อย”
“อีกนานไหมครับผมถึงจะกลับเข้ากรุงเทพฯ ได้” ภีรวัสถาม
“อยากกลับมากหรือครับ” วิษณุเงยหน้าขึ้นมาถามคนป่วยด้วยใบหน้ายิ้มๆ “พักฟื้นอยู่ที่นี่ก่อนไม่ดีหรือครับ งานวิจัยก็เสร็จแล้ว”
“ผมยังต้องเขียนรายงานต่อครับ ภาคสนามเสร็จแล้วก็จริง แต่ยังมีเรื่องเอกสารที่ต้องทำให้เสร็จ อีกอย่าง ผมต้องเขียน proposalขอทุนงานวิจัยชิ้นใหม่อีก” ภีรวัสพูดเสร็จแล้วถอนหายใจ
“ไม่พักเลยหรือครับ เสร็จงานนี้ต้องทำอีกงานทันทีเลยหรือ พักซักหน่อยดีกว่า อยู่เที่ยวที่นี่ต่อให้หนำใจแล้วค่อยกลับ ผมจะดูแลคุณกับคุณอิศราเอง”
“ขาพิการแบบนี้จะเที่ยวได้ยังไง” ภีรวัสก้มลงมองขาของตัวเอง “ผู้พันชวนอิศราเถอะครับ ผมจะเข้าไปรักษาตัวในกรุงเทพฯ มีคนช่วยดูแลกันหลายคน ทั้งเพื่อน ทั้งญาติ ทั้งครอบครัว แย่งกันดูแลจนไม่หวาดไม่ไหว”
...เขาทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้ว เขากำลังจะแพ้ใจตนเอง ถ้าอยู่ห่างวรุฒม์เขาก็คงตัดใจได้ง่ายขึ้น...
...ตกลงเกมนี้เขาแพ้อย่างราบคาบ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เกมหลอกให้รักแล้วทิ้งพังไม่เป็นท่า กลายมาเป็นเกม 'ตกหลุมรักแล้วจำต้องทิ้ง'  วรุฒม์ไม่สะทกสะท้าน ไม่อาลัยอาวรณ์เลย เมื่อเขางอนแล้วบอกว่าอยากอยู่กับอิศรา วรุฒม์ก็ยอมไปง่ายๆ ไม่ลังแลแม้แต่นิด...
...วรุฒม์มีใจให้เขาบ้างหรือเปล่า ที่ทำท่าทางเหมือนมีใจให้กับเขานั้นแกล้งทำเท่านั้นหรือ...

หนึ่งอาทิตย์แล้ว อิศรายังไม่ยอมกลับกรุงเทพฯ ภีรวัสนั่งเหงาอยู่คนเดียวในร้านกาแฟริมสระว่ายน้ำในสโมสรหมู่บ้านมัณฑนา ตามองไปรอบๆ อย่างเบื่อหน่ายพร้อมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“เรากำลังฮันนี่มูน” อิศราเสียงใสเมื่อคุยโทรศัพท์กับเขาป่ายวานนี้ “ผู้พันวิษณุพาไปดูที่ดินตรงเชิงเขาด้วยล่ะ มีแม่น้ำใสแจ๋วเหมือนถุงยางรุ่นเฟเธอร์ไลท์ไหลผ่าน บรรยากาศโรแมนติกสุดๆ เรารู้สึกเหมือนสามีกำลังพาไปดูสถานที่ก่อสร้างเรือนหอยังไงยังงั้นเลยล่ะภีร์”
“เสียตัวให้เขาไม่รู้กี่ครั้งแต่กี่ครั้งแล้วยังไม่ได้เข้าห้องหอนี่นะ” ภีรวัสอดเหน็บแนมไม่ได้
“ไม่เป็นไร เรายอมท้องก่อนแต่ง” อิศราหัวเราะขำ “ผู้พันวิษณุเป็นคนหวานจริงๆ รู้ไหมภีร์ โรแมนติกซะไม่มี ชวนเรากินข้าวใต้แสงเทียนทุกคืน บางคืนพากันเมคเลิฟใต้แสงจันทร์ด้วย ไอ้เราก็อยากทำใต้แสงอาทิตย์บ้างแต่ผู้พันยังใจไม่ถึงพอ เลยทำได้แค่นั่นกันกลางวันแสกๆ ในห้องนั่งเล่นกับห้องครัว”
“พอทีเถอะอิศรา ไม่อยากฟัง” อิศราทำเสียงฉุนใส่เพื่อน
“เราคิดไม่ผิดที่เลือกผู้พันวิษณุ ถ้าเลือกผู้พันวรุฒม์ป่านนี้คงนั่งเหี่ยวแห้งตายไปแล้ว ผู้พันวรุฒม์งานยุ่งจนไม่เห็นหน้าเห็นตา ป่านนี้คงอยู่ในป่าวิ่งไล่เตะก้นพวกคอมมิวนิสต์อยู่มั๊ง แล้วคนเงียบๆ ขรึมๆ นิ่งๆ แบบนั้นคงทำอะไรโรแมนติกไม่เป็น เข้าทำนอง เท่แต่กินไม่ได้ เลียได้อย่างเดียว”
ภีรวัสถอนหายใจ นึกถึงการสนทนากับเพื่อนเมื่อตอนบ่ายแล้วรู้สึกน้อยใจวรุฒม์ขึ้นมาอีกแล้ว ตั้งแต่เช้ามืดวันนั้นที่สถานีอนามัย วรุฒม์ก็หน้าหน้าไปเลย แม้เขากลับมาพักฟื้นที่แม่สะเรียงวรุฒม์ก็ไม่เคยมาเยี่ยม จนวันที่วิษณุกับอิศราพาเขามาขึ้นเครื่องบินที่สนามบินเพื่อเข้ากรุงเทพฯ ก็ไม่เห็นหน้าวรุฒม์
กลับมาอยู่กรุงเทพฯ เขาไม่ได้ทำอะไรเลย รายงานวิจัยที่เขาควรจะเขียนบทวิเคราะห์ให้เสร็จก็ยังไม่เสร็จ เขาไม่มีสมาธิที่จะทำอะไรทั้งนั้น วันๆ ก็นั่งเล่นอยู่ที่บ้าน ไม่ก็มาที่สโมสรของหมู่บ้านจนเข้าของร้านกาแฟจัดที่นั่งประจำให้ พร้อมหาหมอนมาให้รองขาข้างที่หักอีกต่างหาก
ภีรวัสหันไปกวักมือเรียกพนักงานเพื่อนสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม แต่สายตามองไปเห็นวรางคณา เพื่อนที่รู้จักเมื่อครั้งทำวิจัยด้วยกันที่จังหวัดสตูลเดินเข้ามาในสโมสร หญิงสาวยกมือขึ้นโบกทักทายแล้วรีบเดินตรงเข้ามาหาโดยมีชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งเดินตามมาติดๆ
“ไปเยี่ยมที่บ้านก็ไม่เจอ คนข้างบ้านบอกว่าให้ลองมาดูที่สโมสร” วรางคณายิ้มกว้างแล้วหันไปแนะนำชายหนุ่มที่มาด้วยให้รู้จัก
“พี่สันต์คะ นี่ภีร์ค่ะ คนที่เคยเล่าให้ฟัง ภีร์ นี่พี่สันต์ เพิ่งจบดอกเตอร์มาหมาดๆ สาขาเดียวกับภีร์ด้วยล่ะ”
“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนักวิจัยคนเก่ง เห็นณาบอกว่าคุณภีร์กำลังขอทุนยูเอ็นทำวิจัยที่อินโดนีเซีย” สันต์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้ภีรวัสอดนึกถึงผู้พันวิษณุไม่ได้
“งานวิจัยล่าสุดยังไม่เสร็จเลยครับ proposal ของอันใหม่เลยยังไม่ได้แตะเลยแม้แต่นิดเดียว” ภีรวัสตอบยิ้มๆ
“อ้าว นึกว่าเสร็จไปแล้ว ถ้ายังงั้นเรื่องวิจัยของยูเอ็นจะทันหรือ” วรางคณาทำตาโต ภีรวัสส่ายหน้า หญิงสาวจึงพูดต่อว่า “ไม่ทันแน่ๆ เลย เท่าที่รู้มา เขากำลังจะเปลี่ยนไดเร็คเตอร์คนใหม่ แล้วคนนี้ไม่ค่อยสนใจฟีลด์ของเราด้วยซ้ำ ได้ยินมาว่าเขาไม่ค่อยชอบคนเอเซีย โอกาสที่เขาจะให้ทุนเราอาจจะน้อย ต้องรีบเสนอให้ทันคนเก่าก่อนที่เขาจะย้าย”
“คงไม่ทันหรอก แต่ช่างเถอะ คราวนี้ไม่ทันก็รอคราวหน้า พิการอยู่แบบนี้จะไปทำอะไรได้” ภีรวัสยักไหล่
“ผมช่วยไหมครับ” วสันต์เสนอตัว
“ณาก็จะช่วย แต่ต้องช่วยผ่านอีเมล์เพราะมะรืนนี้จะไปทำงานโปรเจ็คใหม่ที่ออสเตรเลีย แต่พี่สันต์ช่วยได้เต็มที่ รู้ไหม บ้านอยู่ไม่ไกลกัน ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ รู้ยังงี้แนะนำให้รู้จักกันตั้งนานแล้ว จะได้ช่วยกันทำวิจัย”
วรางคณากับวสันต์คุยกับภีรวัสเกือบหนึ่งชั่วโมงจึงขอตัวกลับ แต่ภีรวัสสังเกตเห็นว่าดอกเตอร์หนุ่มคนใหม่ทำท่าไม่อยากกลับขึ้นมาเฉยๆ
“พรุ่งนี้ผมว่าง จะแวะมาหานะครับ จะเอาคอมพิวเตอร์มาด้วย แล้วเริ่มพิมพ์ proposal เลย” วสันต์ทำท่าขึงขัง
“พี่สันต์ทำงานเร็วมาก ถ้าได้สองแรงสองสมองสี่มือช่วยกันทำ รับรองว่าเสร็จทันแน่” วรางคณาชมวสันต์
ภีรวัสพยักหน้าแล้วยิ้มให้ทั้งสองซึ่งลุกขึ้นและเดินจากไปช้าๆ เขามองตามวรางคณาและวสันต์เดินออกไปจากสโมสรหมู่บ้าน และเห็นวสันต์หันมามองเขาอีกสองสามครั้ง หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงย้ิมถูกใจที่มีคนมาชอบ และอาจคิด 'เล่นเกม' สนุกๆ อย่างที่เคยเล่น แต่ทว่าตอนนี้ เขาไม่มีคู่แข่งแล้ว อิศราทำท่าจริงจังกับวิษณุ และที่สำคัญ เกมล่าสุดก็จบลงแบบที่ทำเอาเขาเจ็บไม่น้อย จนป่านนี้ยังทำให้รู้สึกเหมือนว่าเป็น 'ฝันร้ายกลางฤดูหนาว'
...เกือบสองอาทิตย์แล้ว เขายังลืมวรุฒม์ไม่ลง แต่วรุฒม์คงลืมเขาไปแล้ว...
...สองอาทิตย์ จะโทรศัพท์มาซักครั้งก็ไม่มี...
...แต่ทำไมต้องโทรมาล่ะ จบก็คือจบ เขาควรจะทิ้งวรุฒม์อย่างที่ควรจะทำ ถึงวรุฒม์จะไม่บอกรักเขาก็ช่างเถอะ แต่มันควรจะจบได้แล้ว แม้จะไม่สวยเท่าไหร่นักแต่จบไปเลยดีกว่าจะมายืดเยื้อ...
...ยืดเยื้อที่ไหน มันจบแบบเด็ดขาดจริงๆ แล้วต่างหาก และเขาไม่ได้เป็นคนทิ้งวรุฒม์ เขาโดนทิ้ง วรุฒม์ทิ้งเขา วรุฒม์เป็นคนทำให้มัน 'จบ' เอง...
...วรุฒม์ เขารักวรุฒม์หรือ แล้ววรุฒม์ล่ะ รักเขาหรือเปล่า...

เมื่อกลับถึงบ้านพักวรุฒม์ก็นอนแผ่หมดแรงทั้งที่อยู่ในชุดฝึก ไม่ถึงห้านาทีวิษณุก็เดินเข้ามาในบ้านแล้วยืนมองเขาเพื่อนด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“เปิดบ้านทิ้งไว้ โจรเข้ามาขโมยของนายก็คงไม่รู้”
“ใจรที่ไหนกล้าเข้ามาก็ให้มันรู้ไปสิ” วรุฒม์ตอบเสียงเนือย ตาเหม่อมองเพดาน
“เหนื่อยขนาดนี้เลยหรือรุฒม์ นายทำงานหนักเกินไปหรือเปล่า ไม่เห็นจะต้องลงไปลุยขนาดนี้นี่นา ให้ลูกน้องทำไปสิ ตัวเองเป็นถึงพันโท เป็นผู้บัญชาการกองพันสบายๆ ไม่ชอบ”
“คิดแบบนี้ไง มิน่าคนไข้ถึงล้นโรงพยาบาล”
“เอาอะไรมาพูด คนไข้ของเราทุกรายหายแล้วสบายดีกันทุกคน รวมถึงคนไข้พิเสษที่ขาหักคนนั้นด้วย เท่าที่รู้ ตอนนี้เดินได้เองแล้วโดยไม่ต้องใช้ไม้เท้า พอเดินได้เท่านั้นล่ะ ขับรถร่อนไปมาทั่วกรุงเทพฯ” วิษณุจงใจพูดด้วยเสียงสดชื่นมากกว่าปกติเมื่อพูดถึงภีรวัส
“ดื้อจริงๆ” วรุฒม์บ่นพึมพำ
“อิศราจะตามไปคุม กลัวว่าคุณภีร์จะขับรถไปชนใครเข้า เพราะฉะนั้นอาทิตย์หน้าเราจะไม่อยู่ เราลาหยุดหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ แต่เราจะย้ำพลทหารให้ดูแลนายให้ดีเพราะได้รับรายงานว่าชีวิตนายมั่วไปหมด กินข้าวไม่เป็นเวลา ดื่มเหล้ามากกว่าเดิม นอนดึก แล้วชอบขู่จะเตะลูกน้องจนมันจะกลายเป็นโรคประสาทกันอยู่แล้ว”
“ใครมันกล้าเอาเรื่องเราไปรายงาน จะจับขังคุกให้หมด” วรุฒม์เน้นเสียง ยังนอนอยู่ท่าเดิมไม่ไหวติง
“วรุฒม์ นายจะทำอย่างนี้ไปทำไมวะ เห็นไหมล่ะ ทรมานตัวเองด้วย จะสอนบทเรียบอะไรให้คุณภีรืแบบนี้ จะทำให้เขาทุรนทุรายเพราะคิดถึงตัว คนที่อาการหนักคือนายต่างหาก” วิษณุก้มหน้าลงมองเพื่อน ส่ายหน้าช้าๆ อย่างอ่อนใจ
“เรามั่นใจว่าเราทำถูก”
“เพราะนายไม่เคยทำอะไรพลาด” วิษณุเติม “เรารู้ดีว่านายเก่งและมั่นใจในตัวเองมาก แต่ว่าไม่กลัวเป็นดาบสองคมหรือ อิศราบอกเราว่าตอนนี้คุณภีร์กำลังโดนจีบ”
วรุฒม์เงียบไม่ไหวติง วิษณุปรายตามองเพื่อนแล้วพูดต่อว่า “มีคนเข้ามาช่วยทำวิจัย เป็นดอกเตอร์หนุ่มรูปหล่อ เพื่อนรุ่นพี่ของเพื่อนที่เคยทำงานวิจัยด้วยกัน บ้านอยู่ใกล้กันด้วย ขลุกอยู่ด้วยกันที่สโมสรหมู่บ้านทั้งวัน ทุกวันอีกต่างหาก แต่นานเข้าคงสนิทกันจนไปขลุกอยู่ที่บ้าน” วิษณุเล่าถึงสิ่งที่อิศราเล่าให้เขาฟัง แต่ประโยคหลังเขาเติมเข้าไปเอง
เสียงดังโครม วิษณุสะดุ้งหันไปมองจึงเห็นว่ารองเท้าบู้ทสีดำของวรุฒม์เหยียบอยู่บนโต๊ะไม้เล็กๆ หน้าโซฟาซึ่งตอนนี้พังไปเรียบร้อย
“ทำลายทรัพย์สินของทางราชการโดนปรับนะผู้พันวรุฒม์” วิษณุเตือน
“โต๊ะอะไรเปราะบางเป็นบ้า” วรุฒม์ยันตัวลุกขึ้นยืน “แต่ถ้านายยังพูดอะไรไม่เข้าหูอยู่อีกละก็...”
“ผู้พันวรุฒม์ผู้เคร่งขรึมกลายเป็นอันธพาลไปซะแล้ว” วิษณุอมยิ้ม ไม่มีท่าทางเกรงกลัว
“เราไม่ให้ภีรวัสไปเล่นเกมบ้าๆ แบบนั้นกับใครอีกหรอก ถึงเวลาแล้วที่เราจะจัดการกับคนที่กล้ามาตอแยกับเรา” วรุฒม์ยืนกางขาผงาด มือเท้าสะเอว เสียงทุ้มต่ำ หรี่ตาคากริบลง แล้วเดินหายไปในห้องครัวหลังบ้านเพื่อดื่มน้ำ
“ยังไงก็อย่าให้ดอกเตอร์หนุ่มรูปหล่อคนนั้นถึงตายล่ะ” วิษณุหัวเราะเบาๆ อยู่คนเดียวแล้วตามเข้าไป 'ให้กำลังใจ' เพื่อนต่อ
...ชักสนุกแล้วสิ อยากจะรู้จังเลยว่าใครจะชนะ นักรบของกองทัพไทย หรือนักวิจัยคนเก่งเจ้าแผนการ...
...แต่ที่แน่ๆ เขาขอเป็นกองหนุนเต็มที่ วรุฒม์กับภีรวัสจะได้มีความรักครั้งแรกเสียที...

***21***

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
Heart Game Chapter 22 The End

ภีรวัสหยุดพูดเมื่อเห็นวสันต์หยุดพิมพ์ตามคำพูดของเขา วสันต์มาช่วยเขาทำงานตั้งแต่บ่ายและใช้เวลาทำ research proposal เพื่อเสนอขอทุนทำการวิจัยด้วยกันมาแล้วกว่าสามชั่วโมง
“หยุดทำไมครับ” ภีรวัสถาม แล้วหันหลังมองตามวสันต์
“คุณคนนั้นเขาจ้องเราอยู่นานแล้ว เขารู้จักคุณภีร์หรือครับ” วสันต์มองข้ามไหล่ของภีรวัสไปยังอีกฟากหนึ่งของสระว่ายน้ำ
“ผู้พัน” ภีรวัสอุทานเบาๆ
“ผู้พัน” วสันต์ทวน “เป็นทหารหรือครับ หรือว่าตำรวจ ผมจะโดนฆ่าไหมเนี่ย ท่าทางเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อผม”
“แค่คนเคยรู้จักกันครับ” ภีรวัสยักไหล่ หันมาสนใจงานตรงหน้า ทำเหมือนว่าวรุฒม์ไม่สลักสำคัญอะไรเลย
“ต่อนะครับ” ภีรวัสพูดกับวสันต์ แต่ชายหนุ่มยังอึกอัก
“ไม่พักกันหน่อยหรือครับ คนรู้จักกัน น่าจะทักทายกันบ้าง” วสันต์ถาม
“เขาไม่เห็นเข้ามาทักผมเลย อย่าสนใจเลยครับ สนใจเรื่องของเราดีกว่า” ภีรวัสยื่นมือไปแตะแขนของดอกเตอร์หนุ่มที่ยิ้มแห้งๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนหน้าดุซึ่งยืนล้วงกระเป๋ามองอยู่อีกฟากหนึ่งของสระ
วสันต์ทำงานต่อแต่ภีรวัสกลับพูดวกไปวนมาจนวสันต์ต้องหยุดพิมพ์อยู่บ่อยๆ จนในที่สุดชายหนุ่มจึงบอกให้ภีรวัสพัก
“อย่าเพิ่งพักเลยครับ ทำต่อให้เสร็จเถอะ” ภีรวัสยังดันทุรังไม่หยุด
“ผมว่าคุณเหนื่อยมากเกินไปแล้วล่ะ คุณรู้ไหมครับว่าคุณพูดสมมุติฐานอันเดิมมาสองสามครั้งแล้ว ส่วนข้อตกลงเบื้องต้นของการวิจัยนี่ก็ไม่ได้เข้ากับประเด็นเลย ตัวแปรนำขัดแย้งกับตัวแปรกตาม ผมว่าคุณชักจะเบลอแล้วนะครับ” วสันต์พับจอคอมพิวเตอร์ลงแล้วลุกขึ้น บอกว่าจะไปสั่งเครื่องดื่ม
“แตงโมปั่นเหมือนเคยนะครับ” วสันต์ยิ้มแล้วพูดต่อว่า “อ้อ ผู้พันหน้าดุคนนั้นหายไปแล้ว คงฉุนที่คุณไม่ยอมทัก”
ภีรวัสหันขวับไปมอง แล้วรู้สึกอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมาทันที
...จะเล่นสงครามประสาทกับเขาหรือไง มายืนจ้องแล้วหายตัวไป ทำยังงี้ต้องการอะไรกันแน่...
“วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่านะครับ พรุ่งนี้คุณวสันต์พักก็ได้ มาเสียเวลาอยู่กับผมหลายวันแล้ว คุณวสันต์อาจจะอยากไปทำอะไรอย่างอื่น”
“จริงๆ ที่นี่ก็บรรยากาศดี มาที่นี่ก็เหมือนพักผ่อน สโมสรหมู่บ้านของคุณภีร์เหมือนรีสอร์ทยังไงยังงั้น” วสันต์หันไปมองรอบๆ อย่างอารมณ์ดี “ผมยินดีมาทุกวัน”
ภีรวัสไม่ตอบ เอาแต่นั่งยิ้ม และเมื่อวสันต์เดินเข้าไปในร้านกาแฟเขาก็อดหันไปมองรอบๆ ไม่ได้ พลันสายตาปะทะเข้ากับสายตาคมกริบของพันโทวรุฒม์ที่โผล่มายืนอยู่หน้าเคาท์เตอร์บาร์เครื่องดื่มใกล้สระว่ายน้ำ
...ถ้าขาไม่เจ็บ จะวิ่งไปถามเดี๋ยวนี้เลยว่ามาทำไม แล้วถ้ามาเพื่อจะยืนมองเขาอยู่แบบนี้ก็ไม่ต้องมาเลยจะดีกว่า...
ภีรวัสทำปากยื่นด้วยความไม่พอใจแล้วเมินหน้าหนีจากวรุฒม์ ทำเป็นไม่รับรู้ว่าวรุฒม์ยืนอยู่ตรงนั้น แต่เขากลับไม่เข้าใจว่าทำไมรู้สึกใจเต้นตึกตักอย่างควบคุมไม่ได้
...ใจเต้นเพราะโกรธหรือเพราะน้อยใจ วรุฒม์ไม่เคยแคร์เขาเลย แม้เขามาอยู่กรุงเทพฯ ตั้งนานก็ไม่เคยสนใจใยดี แล้วจู่ๆ ก็โผล่มายืนทำเป็นรูปปั้นจ้องเขาตาเขม็ง...
...คิดว่าตัวเองเท่นักหรือไง คอยดูสิ เขาจะแกล้งหวานกับวสันต์ให้ดู...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-10-2009 20:23:17 โดย katawoot »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






alterlyx

  • บุคคลทั่วไป
บร๊ะเจ้า คุณนาย ฟิตมากกกก   o13
อยากจะ +3 ให้ ... แต่ ต้องสะสมไปวันละ 1 นะคะ อิอิ

สมน้ำหน้าวรุฒม์จริงๆ ที่มั่นใจตัวเองเกินไปแบบนี้
คิดว่า ภีร์จะมาง้อตัวเองก่อนรึไง .... ไม่มีทางซะหร้อกกกก
... เพราะ ภีร์เจ็บขา เอริ้กกกก ๆ

ชวนเรากินข้าวใต้แสงเทียนทุกคืน บางคืนพากันเมคเลิฟใต้แสงจันทร์ด้วย
ไอ้เราก็อยากทำใต้แสงอาทิตย์บ้างแต่ผู้พันยังใจไม่ถึงพอ

^^ อิศราแร๊งงงงง ได้ใจ น่าหมันเขี้ยวจริง ๆ ^^

ออฟไลน์ Resonance

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
รอดูชะตากรรมของนายวสัตน์ เหอๆๆ

ออฟไลน์ lune

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 688
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-2
เตรียม  :mc4: ได้แล้วมังคะ
ชอบบทท้ายๆ นะคะ
อยาก +10 ให้
แต่ขอโทษ ยังไม่มีสิทธิค่ะ  :monkeysad:
ไว้มีสิทธิเมื่อไหร่ จะใช้สิทธินั้นทันทีค่ะ
ฝาก  :L2: ไว้ก่อนนะคะ


ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
ชอบตอนพระเอกมาง้องอนแบบนี้จังเลย อย่ารุนแรงกับพี่วสันต์มากนะพี่นาย

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
ทำไมจบไวล่ะ  :call: สาธุคราวนี้ตอนจบขอให้รู้เรื่องที่เหอะ :laugh:

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ตั้งแง่กันไปตั้งแง่กันมาอยู่ได้เนอะ

ออฟไลน์ Mimimimi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 48
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
สวัสดีค่ะ  เพิ่งเคยโพสต์ครั้งแรกนะคะ หลังจากที่เคยสมัครทิ้งไว้นานแล้ว
ตามอ่านเรื่องของพี่นายมาหลายเรื่องแล้วค่ะ
ชอบสไตล์การเขียนแบบนี้มากเลย  คือ มันไม่วัยรุ่นจ๋าดีค่ะ
จริงๆแอบตามไปที่เวปพี่นายด้วยแหละ  อิอิ  :o8:
ถ้าโพสต์ครบตามกำหนดแล้ว สัญญาจะมากด +1 ให้เรื่อยๆนะคะ
อันนี้เป็นสาเหตุอีกอันนะเนี่ย ที่คิดจะเริ่มโพสต์
จริงๆไม่ค่อยกล้าเข้ามาคุยอ่ะ  เห็นดูสนิทๆกันทั้งนั้นเลย

ยินดีที่ได้รู้จักค่าทุกคน

teenza

  • บุคคลทั่วไป
สุขสมไปหนึ่งคู่
อีกคู่ก็พ่อแง่แม่งอน
แต่ใจตรงกันแบบนี้ ลงเอยกันชัวร์
บวกหนึ่งให้คุณนายไปเลย 1184+1=1185
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-10-2009 22:38:02 โดย teenza »

gboy

  • บุคคลทั่วไป
 :seng2ped:
พี่นายอะ

มาเพื่อค้าง


รีบมาต่อเลย

ออฟไลน์ *SparklinG*

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
 :m31:ค้างอย่างรุนแรงอ้ากกกก เชียร์ภีร เอาเลยลูก สู้ๆ เอาคืนเลย ฮ่าๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

สงสัยคงต้องโยคะต่อกันสักอาทิตย์ เส้นสายจะได้ไม่ยึด อิอิ
^
^
เกี่ยวกับนิยายไหมนั้น  ?

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
ขัดใจ แม่ยก เป็นที่สุ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด~~~~

 :L2:  แต่ยังไงก็ ยังให้กำลังใจคุณ นาย เสมอ อิอิ

patz

  • บุคคลทั่วไป
อุม่ายยยย ทำไมจบตอนแบบนี้ล่ะคร้าบบบบ มาต่อให้ไวเลย นะครับ ๆ ๆ  :m5:


จากตอนที่ 21/2

อ้างถึง
“พอทีเถอะอิศรา ไม่อยากฟัง” อิศราทำเสียงฉุนใส่เพื่อน
สงสัยไม่เจอเด็กแว้น เลยเซ็งๆเบลอๆ อิอิ



ปล.อิตาด็อกเตอร์วสันต์ จะชะตาขาดไหมนะ  :z1:

mecon

  • บุคคลทั่วไป
หึหึ งานนี้เสร็จแน่ๆคะคุณภีร์ อย่ามาใช้ลูกไม้ตื้นๆกับท่านผู้พันนะคะ
ถ้าท่านจับได้ว่าคุณภีร์แกล้งยั่วล่ะก้อ โดนจับขังลืมแน่ๆคะ อิอิ :oo1:
ผู้พันก็แปลกนะชอบทรมานตัวเอง รักเค้าชอบเค้าก็ไปง้อคนเจ็บหน่อยจิ
นี่เล่นทำตามคำประชดซะไม่มีดีเลยนะเนี่ย
แล้วยังบ้าพลังมาวีนใส่ลูกน้องอีก อั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮอร์โมนขึ้นๆลงๆ 5555

ส่วนคุณอิศราดื่มน้ำ...ผึ้งพระจันทร์ ไปกี่รอบแล้วคะเนี่ย
หวานกันจังเลยนะ อิอิคุณหมอก็เอาใจเมียซะเหลือเกิน
ไม่ขาดตกบกพร่องอะไร เลยเป็นคุณสามีมือใหม้ได้เพียบพร้อมมากๆ

“เราคิดไม่ผิดที่เลือกผู้พันวิษณุ ถ้าเลือกผู้พันวรุฒม์ป่านนี้คงนั่งเหี่ยวแห้งตายไปแล้ว
ผู้พันวรุฒม์งานยุ่งจนไม่เห็นหน้าเห็นตา ป่านนี้คงอยู่ในป่าวิ่งไล่เตะก้นพวกคอมมิวนิสต์อยู่มั๊ง
แล้วคนเงียบๆ ขรึมๆ นิ่งๆ แบบนั้นคงทำอะไรโรแมนติกไม่เป็น เข้าทำนอง เท่แต่กินไม่ได้ เลียได้อย่างเดียว
>> ทะลึ่งตึงตังซะไม่มีแม่คนนี้ อั๊ยยยยยยยยยยย :o8: :-[
สามีพาไปดูที่ดิน ก็เปรียบค.ใสของแม่น้ำซะหมดรูปเลยคะ

+1 จัดให้คะ  อะไรกับเด็กแว๊นก็มะเจอ โหยยยยยยยยยยยยยย
งั้นลองไปแว๊นตอนหัวค่ำนะคะเผื่อได้ติดไม้ติดมือมา 55

aimaim

  • บุคคลทั่วไป
 :angry2: อะไรเนี่ย ค้างอ่ะ อย่างแรงเลยด้วย  :m16: :m16:

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
กรี๊ดดดดดดดดดดด อิศรา ฮันนี้มูนนนนนนนนน กะสามีเหรอลูกกกกกกกกกกก 

โอ๊ยยยยยยยยยยย อย่างฮา น้ำใสเหมือนถุงยาง  ช่างเปรียบนัก  555555 

+1 ค่ะ 

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยคงต้องโยคะต่อกันสักอาทิตย์ เส้นสายจะได้ไม่ยึด อิอิ
เกี่ยวกับนิยายไหมนั้น  ?

เกี่ยวครับ  :pigha2:เพราะได้ไอเดียว่า นายเอกน่าจะปลง แล้วก็ไปโยคะ ฝึกสมาธิ
สวัสดีค่ะ  เพิ่งเคยโพสต์ครั้งแรกนะคะ หลังจากที่เคยสมัครทิ้งไว้นานแล้ว
ตามอ่านเรื่องของพี่นายมาหลายเรื่องแล้วค่ะ
ชอบสไตล์การเขียนแบบนี้มากเลย  คือ มันไม่วัยรุ่นจ๋าดีค่ะ
จริงๆแอบตามไปที่เวปพี่นายด้วยแหละ  อิอิ  :o8:
ถ้าโพสต์ครบตามกำหนดแล้ว สัญญาจะมากด +1 ให้เรื่อยๆนะคะ
อันนี้เป็นสาเหตุอีกอันนะเนี่ย ที่คิดจะเริ่มโพสต์
จริงๆไม่ค่อยกล้าเข้ามาคุยอ่ะ  เห็นดูสนิทๆกันทั้งนั้นเลย

ยินดีที่ได้รู้จักค่าทุกคน
ยินดีต้อนรับครับ  :กอด1: ขอบคุณที่ชมครับ ตัวจริงยังวัยรุ่นครับ แต่ชอบเขียนภาษาผู้ใหญ่ เพราะผู้อ่านอายุมากกันแล้วครับ น่าจะ 30 อัพปลายๆ ไม่ก็ 40 กันแล้วมั๊ง


katawoot

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมจบไวล่ะ  :call: สาธุคราวนี้ตอนจบขอให้รู้เรื่องที่เหอะ :laugh:

ห่วงเรื่องตอนจบจังนะคร้าบบบ เรื่องไหนๆ ก็เห็นรู้เรื่องทุกทีอ่ะ
(Katawoot สนับสนุนให้เด็กไทยใช้จินตนาการ)

ต่อ

...ใจเต้นเพราะโกรธหรือเพราะน้อยใจ วรุฒม์ไม่เคยแคร์เขาเลย แม้เขามาอยู่กรุงเทพฯ ตั้งนานก็ไม่เคยสนใจใยดี แล้วจู่ๆ ก็โผล่มายืนทำเป็นรูปปั้นจ้องเขาตาเขม็ง...
...คิดว่าตัวเองเท่นักหรือไง คอยดูสิ เขาจะแกล้งหวานกับวสันต์ให้ดู...

ภีรวัสเดินโขยกเขยกช้าๆ ไปตามทางเดินเท้าข้างถนนในหมู่บ้าน เขาฝากคอมพิวเตอร์ไว้ที่ร้านกาแฟ วสันต์รบเร้าจะไปส่งที่บ้านแต่เขาบ่ายเบี่ยงเช่นเคยโดยให้เหตุผลว่าต้องการออกกำลังกาย
อีกไม่กี่ซอยก็ถึงบ้าน ภีรวัสได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดด้านหลังจึงหันไปมอง แวบหนึ่งเขาคิดว่าเป็นรถของวรุฒม์ และเมื่อคนขับลงมาจากรถ สิ่งที่เขาคิดก็เป็นจริง
วรุฒม์อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม หวีผมเรียบ ใบหน้าเกลี้ยงเกลา ท่าทางสบายๆ ต่างจากใบหน้าเคร่งเครียดที่เห็นใกลๆ ในสโมสรหมู่บ้านราวเป็นคนละคน
“ผมไปส่งไหมครับ” วรุฒม์เดินเข้ามาหาภีรวัสช้าๆ ถามด้วยใบหน้ายิ้มๆ แบบที่เคยทำตอนแรกๆ เมื่อรู้จักกัน
“ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ”
“คุณอยากเดินออกกำลังกาย” วรุฒม์พยักหน้า “จริงสิ ไม่งั้นคงให้ ดร. วสันต์ไปส่งแล้ว”
“คุณทำอะไรเค้า” ภีรวัสถามเสียงห้วน
“โอ้โห คุณคิดว่าผมร้ายกาจขนาดนั้นเชียว” วรุฒม์เลิกคิ้ว หัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้า
“คุณจ้องเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ไม่ให้คิดยังงั้นได้ยังไง”
“มาเถอะ ขึ้นรถ ผมจะไปส่ง อย่ามาออกกำลังกายตอนนี้เลย” วรุฒม์ยื่นมือไปแตะแขนของภีรวัส
“คุณวสันต์ผมยังไม่ให้ไปส่งเลย” ภีรวัสเบี่ยงตัวหนี
“คุณวสันต์ไม่ใช่ผม และผมก็ไม่ใช่คุณวสันต์” วรุฒม์พูดเสียงเข้ม เปลี่ยนจากสีหน้ายิ้มๆ เป็นเคร่งขรึม “และคุณวสันต์คงไม่ใจกล้าและแข็งแรงพอที่จะอุ้มคุณไปขึ้นรถ”
“แล้วคุณกล้าและแข็งแรงยังงั้นสิ” ภีรวัสยิ้มเยาะ
“ผมเอาจริงนะภีรวัส ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้เห็นทีผมจะต้องจัดการขั้นเด็ดขาด” วรุฒม์ยังทำหน้าเคร่ง
“จะจัดการยังไงครับ คุณจะทำอะไรผม ที่นี่ไม่ใช่ค่ายทหารกลางป่า คุณมาใช้อำนาจในหมู่บ้านจัดสรรไม่ได้หรอก” ภีรวัสเอียงหน้าเถียง ทำหน้าเคร่งเหมือนกัน
“ผมจะไปทำอะไรคุณได้” วรุฒม์ยักไหล่
“งั้นคุณจะจัดการขั้นเด็ดขาดยังไง” ภีรวัสถาม
วรุฒม์นิ่งไปนานครึ่งนาที มองหน้าภีรวัสราวกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ใบหน้าของชายหนุ่มจนแทบจะได้ยินลมหายใจของอีกฝ่าย แล้วพูดขึ้นเสียงเบาแต่หนักแน่น
“ผมรักคุณ ผมรักคุณคนเดียวไม่ใช่อิศรา และผมไม่มีทางให้คุณทิ้งผมหรอก”
ภีรวัสกลั้นหายใจ ตะลึง เพราะไม่คิดว่าจู่ๆ จะได้ยินคำพูดนี้ออกมาจากปากของวรุฒม์
“นี่ไงครับหลักฐาน” วรุฒม์ยื่นโทรศัพท์ให้ภีรวัส “คุณจะได้เอาไปยืนยันกับคู่หูว่าคุณชนะ แต่เรื่องที่จะให้เกมจบลงแบบที่เคยทำนั่นน่ะ อย่าหวังเลย คนอย่างพันโทวรุฒม์ไม่ยอมโดนทิ้ง ผมไม่เคยบอกรักใคร และการบอกรักครั้งแรกของผมต้องไม่จบลงแบบละครชีวิตเศร้าเด็ดขาด”
“คุณจะเอายังไง” ภีรวัสพึมพำเสียงเบาหวิว
“ผมไม่เอายังไง คุณนั่นล่ะจะเอายังไง จะกลับตัวกลับใจ จะรักผมตอบ หรือจะหลอกปั่นหัวผู้ชายไร้เดียงสาคนที่ชื่อวสันต์ คนที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่ากำลังจะกลายเป็นเหยื่อรายต่อไป “
“ใครว่า” ภีรวัสพึมพำค่อยยิ่งกว่าเดิม
“อะไรนะครับ” วรุฒม์เอียงหูเข้ามาใกล้เพราะไม่ได้ยินชัดเจน แต่ภีรวัสยืนนิ่ง ไม่ยอมพูดซ้ำอีกครั้ง “พูดอีกทีสิครับคุณภีรวัส ผมไม่ได้ยิน”
“พูดอะไร” ภีรวัสถาม
“ก็ตอบคำถามผม”
“คุณถามว่าอะไร ผมจำไม่ได้แล้ว” ภีรวัสยักไหล่ เริ่มจะตั้งตัวได้หลังจากที่ตะลึงเพราะวรุฒม์ 'จัดการขั้นเด็ดขาด'
...จัดการขั้นเด็ดขาดด้วยการบอกรักเขานี่หรือ รักเขาจริง หรือจะแกล้งเขากันแน่ แกล้งมาบอกว่ารัก พอเขาบอกว่ารักตอบ วรุฒม์ก็จะหัวเราะชอบใจว่าดัดหลังเขาได้สำเร็จ...
“ผมถามว่าคุณจะเอายังไง จะรักผมตอบหรือไม่”
ภีรวัสพูดไม่ออก รู้สึกสับสนในใจยิ่งนัก ไม่เคยนึกเลยว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ใจหนึ่งเขาเชื่อที่วรุฒม์พูดอย่างสนิทใจ ไม่สงสัยเลยแม้แต่นิด นัยน์ตาของวรุฒม์นิ่ง น้ำเสียงหนักแน่นจริงจังมาก แต่อีกใจหนึ่งนั้เขากลับหวาดกลัว
กลัวว่าจะโดนอย่างที่ตัวเองเคยทำกับคนอื่น...
...ขอทดสอบวรุฒม์และทดสอบหัวใจตัวเองอีกซักหน่อยเถอะ เขาต้องการความมั่นใจ...
“ผมยังไม่มั่นใจ ยังไม่รู้ว่าจะเอายังไง” ภีรวัสพูดเสร็จแล้วต้องกลั้นหายใจ ตามองลำคอของวรุฒม์ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาดวงตาคมกริบคู่นั้น แต่เขารู้สึกได้ทันทีว่าวรุฒม์ตัวเกร็งขึ้นมาทันใด กล้ามเนื้อต้นคอกระตุก ลมหายใจดังขึ้น และคิดว่าได้ยินเสียงพันโทวรุฒม์กัดฟัดกรอด
“คุณไปรักคนอื่นเถอะ ผมยังไม่พร้อม สำหรับผมมันก็แค่เกม”
...จะมากไปหรือเปล่าภีรวัส...
...ไม่มากไปหรอก ถ้าวรุฒม์รักเราจริง เขาต้องไม่หยุดอยู่แค่นี้ เขาต้องไม่ถอดใจทันที ชายชาติทหารต้องไม่ยอมแพ้ง่ายๆ...
"อ๋อ มันเป็นแค่เกมหัวใจ” วรุฒม์พูดเสียงเข้ม พยายามควบคุมอารมณ์ “ผมเข้าใจแล้ว”
ภีรวัสยังไม่ยอมสบตาวรุฒม์ ชายหนุ่มหันหลังแล้วเดินจากไปช้าๆ ทิ้งให้วรุฒม์ยืนนิ่งอยู่ใต้ต้นไม้เพียงคนเดียว แต่ครั้นเดินไปได้หลายก้าวเขากลับอยากจะหันหลังไปมองหน้านายทหารหนุ่มอีกครั้ง อยากเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มของวรุฒม์จะเป็นอย่างไร แต่เขาก็ไม่กล้า
...เขากลัว...กลัวว่าวรุฒม์จะหันหลังเดินกลับไปที่รถทันที ไม่ยืนมองตามเขาอย่างอาลัยอาวรณ์ เหมือนเช้าวันนั้นที่สถานีอนามัยตอนที่เขาบอกวรุฒม์ไปให้พ้นหน้า วรุฒม์ก็เดินไปทันทีโดยไม่รีรอ...
...แล้วทำไมจะต้องยืนมองอย่างอาวรณ์ล่ะ วรุฒม์ควรจะรั้งเขาเอาไว้ ไม่ยอมให้เขาเดินหนีสิถึงจะถูก...
...นี่หรือคือการทดสอบหัวใจรักของคน ทำแบบนี้ถูกต้องแล้วหรือภีรวัส ทำไมต้องมาทำกันแบบนี้ เมื่อไหร่จะเลิกเล่นเกม...
ภีรวัสถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความสับสน ที่คิดเอาไว้เมื่อครู่ว่าจะขอทดสอบวรุฒม์และทดสอบหัวใจตัวเองอีกนิด ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว
...จะเป็นยังไงช่างมัน จะโดนดัดหลังและถูกทิ้งอย่างไม่ใยดีก็ช่างมัน อย่างน้อยนี่จะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาจะได้บอกรักใครอย่างที่หัวใจพร่ำร้องมาตลอดหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา...
...รักจริงๆ ครั้งแรก ไม่ใช่รักหลอกๆ...
ภีรวัสสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หันหลังช้าๆ พร้อมที่จะเผชิญกับความจริง พร้อมที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง และพร้อมที่จะสู้หน้าวรุฒม์ ผู้ชายที่ได้หัวใจของเขาไป
...เกมหัวใจจะได้จบลงเสียที...

    ************

ไปดูบินผาดแผลง Thunderbirds ที่ดอนเมืองก่อนนะครับ วันนี้ตอนบ่ายโมง ฝูง F16 มาบินโชว์

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-10-2009 10:02:01 โดย katawoot »

ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
ค้างแบบสมบูรณ์แบบเลย

แต่ตอนทำงานอยู่ดี ผูงบินธันเดอร์ซ้อมบินผาดโผน คนเลิกทำงานวิ่งไปเกาะกระจกดูกันหมดเลย ปลื้มๆๆๆๆๆ นักบินหล่อ อิอิ

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
ค้างแบบสมบูรณ์แบบเลย

แต่ตอนทำงานอยู่ดี ผูงบินธันเดอร์ซ้อมบินผาดโผน คนเลิกทำงานวิ่งไปเกาะกระจกดูกันหมดเลย ปลื้มๆๆๆๆๆ นักบินหล่อ อิอิ
เขาบิดผาดแผลงกันอยู่บนฟ้าด้วยความเร็วสุดพรรณา ยังมองเห็นนักบินอีก
ตาหากินจริงๆ เลย

ตอบจบมีสองเวอร์ชั่นครับ เวอร์ชั่น เอ กับ เวอร์ชั่น บี กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะลงเวอร์ชั่นไหน
อิ อิ
อยากรู้หน่อยน่า
ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของผู้เขียน (ที่เห็นผู้อ่านอยากรู้)  :z1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด