หัวข้อ: คนรัก Chapter 1

[Mr.October]

หวัดดีคับ
กลับมาแว้วว หุ หุ
เมื่อวานไปไหว้พระที่ศาลเจ้ากับพี่แสนดี
วันนี้เลยมาทำงานสายเลย
งานเยอะโคตร ๆ ยุ่งแต่เช้า
แต่ก็แอบแวะเข้ามาทักทายแป๊บนึง

ส่วนเรื่องวันศุกร์เดี๋ยวเย็น ๆ ผมจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคับ
 

[gobgab]

  ......ตงตกลงกันได้แล้วแน่เลย.......ไปไหว้พระมาด้วยกันด้วย

..........สงสัยกะทำบุญร่วมกันในชาตินี้....ชาติหน้าจะได้เกิดมาคู่กัน.......... :เชิป2:

[A GE]

    ทำบุญร่วมกัน  อุทิศส่วนบุญให้แฟนคลับพี่แสนดีเหรอคับ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ได้ไปทำบุญด้วยกันด้วย
 
อย่างนี้เขาเรียกเกิดมาคู่กันป่าว
 
ว่าแต่อยากอ่านต่อแว้ว
 

[THIP]

รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ 

[A GE]

รออยู่นะคับคุณOctober

[jammy]

รออย่างใจจดใจจ่อครับ มาเร็วๆนะ

[meemewkewkaw]

ปูเสื่อรอครับ

[Mr.October]

โทษทีนะครับมาช้าไปเกินที่สัญญาไว้เลย
ขอแก้ตัวว่างานยุ่งมาก ๆ ครับ
แล้วตอนนี้มันยาวมาก ๆ ผมไม่อยากแบ่งเป็นท่อน ๆ อีกกะพิมพ์ให้ทีเดียวจบเลย
มันหลายวันด้วยน่ะครับ เล่าเรื่องตั้งแต่วันศุกร์ เสาร์ และก็อาทิตย์อีก

----------------------------------------------------------------------------

วันนั้น (ศุกร์ 9 มี.ค.)
ผมไปยืนอยู่หน้าตึกหอพี่แสนดีประมาณ 6 โมงกว่า ๆ แล้วครับ
พอไปถึงก็โทรศัพท์ สายในเข้าไป ที่เบอร์ห้องพี่แสนดี จะให้มาเปิด key card ให้
แต่โทรไปแล้วไม่มีคนรับสาย สงสัยจะยังไม่กลับแน่เลย เพราะพี่
แสนดีเค้าชอบทำโอทีประจำ กว่าจะกลับก็ทุ่มกว่าบ้าง สองทุ่มบ้าง

ผมก็ตัดสินใจรอครับ ใจอยากโทรไปหาพี่แสนดีเหมือนกัน
แต่ไม่กล้าอ่ะ รอหน่อยก็ดีครับ จะได้เตรียมตัวให้พร้อม
ตอนนั้นตื่นเต้นชะมัดเลย อยากให้พี่แสนดีแปลกใจด้วย

ทุ่มกว่าผ่านไปแล้วครับ พี่แสนดีก็ยังไม่กลับเลย
ผมก็วนเวียนอยู่แถวทางเข้าตึกน่ะแหละ
ยามเดินมาถามสองรอบแล้วว่าจะให้เปิดประตูให้มั๊ย
(ยามเค้าคุ้นหน้าผมครับ เมื่อก่อนมาบ่อย)

ผมก็บอกไปว่าผมไม่มีกุญแจห้องพี่แสนดีครับ
ขอรอตรงนี้ดีกว่า เข้าตึกไปก็เข้าห้องพี่แสนดีไม่ได้อยู่ดี
ก็ต้องรอต่อไป ต้องทนครับ อยากเล่นตัวดีนัก ตอนเค้าโทรมาละไม่ยอมรับ อิ อิ
หิวข้าวด้วย แต่กะว่าจะชวนพี่แสนดีไปหาอะไรกินกันดีกว่า หุ หุ

ใกล้จะสองทุ่มแล้วครับ พี่แสนดีใกล้จะกลับแล้ว
(เพราะวันนึงบริษัทพี่เค้าห้ามทำโอเกินสองชั่วโมง)
ผมเริ่มนั่งอยู่กับที่ไม่ได้แล้ว มันตื่นเต้น ลนลานไปหมด
เลยเดินวนไปวนมา อยู่หน้าตึกนั่นแหละ

จนเกือบจะสามทุ่มพี่แสนดีก็ยังไม่กลับมาเลยครับ
ผมรอจนขี้เกียจจะรอแล้ว กะว่าถ้าเกินสามทุ่มแล้วยังไม่มา
ก็ว่าจะโทรไปหาพี่แสนดีละกันครับ โทรไล่ไปตามเบอร์แปลก ๆ ที่
เคยโทรมาหาผมนั่นแหละ

สามทุ่มกว่าแล้วครับ ผมรอพี่แสนดีมาสามชั่วโมงแล้ว
ผมเลยตัดสินใจโทรไปดีกว่า หิวข้าวจนแสบท้องหมดแล้วเนี่ย
โทรไปรอบแรกไม่มีคนรับครับ (ใช่เบอร์ที่แสนดีป่าววะเนี่ย)
โทรไปอีกรอบครับ ระหว่างที่รอสายอยู่ ผมก็เห็นผู้หญิงคนนึงเดินมาครับ
เธอใส่ชุดคลุมท้อง อายุครรภ์น่าจะ 3-5 เดือนนี่แหละ และเธอก็คือแฟนพี่แสนดี

ผมรีบหลบให้พ้นสายตาเธอทันที และในสายโทรศัพท์ผมก็มีคนรับแล้วด้วย
ใช่เบอร์พี่แสนดีจริง ๆ ครับ หูผมได้ยินเสียงพี่แสนในสายโทรศัพท์ตอบกลับมา
และในสายตาผมเห็นพี่แสนดีหอบข้าวของพะรุงพะรัง
อีกมือนึงก็ถือโทรศัพท์คุยกันผม เดินตามหลังแฟนพี่เค้ามา

ผมได้แต่อึ้งอ่ะคับ พูดอะไรไม่ออกเลย ผมไม่ได้ตอบกลับพี่แสนดีในโทรศัพท์
แต่ผมวางหูไป ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่อยากให้พี่แสนดีได้ยินว่าผมอยู่ตรงนี้

พี่แสนดีบอกแฟนเค้าว่า ผมโทรมา แต่วางหูไปแล้ว
จากนั้นแฟนพี่แสนดีก็พูดว่า "งั้นเอายามา!!"
น้ำเสียงแข็ง ๆ หน่อยแล้วเธอก็เดินขึ้นห้องไปเลย

พี่แสนดียังอยู่หน้าตึกครับ และผมก็ยังหลบอยู่ พี่แสนดีหยิบโทรศัพท์ออกมา
ผมคิดว่าพี่แสนดีคงกำลังจะโทรกลับหาผม ผมเลยปิดเครื่อง ก่อนที่สายเรียกเข้าจะดัง
ไม่งั้นพี่แสนดีคงรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้แน่

ผมยืนหลบอยู่ที่เดิมตรงนั้น และเห็นพี่แสนดีพยายามต่อโทรศัพท์ซักสองสามรอบ
และมันก็ไม่ติดแน่นอนครับ ซักพักพี่แสนดีก็หอบของเดินขึ้นห้องไป

ผมเดินออกมาจากที่หลบภัยแล้วครับ ในหัวมันวิง ๆ หูมันอื้อ ๆ ไปหมด
เหมือนว่าหูตาจะพร่ามัวไปเลย ผมยืนอยู่ซักพัก ยามที่เผ้าตึกคนเดิมก็เดินมาหาผมครับ
ถามว่าพี่แสนดีกลับมาแล้วไม่ได้เจอกันเหรอ ผมฝืน ๆ ยิ้ม ให้ไปทีนึงแล้วตอบคำถาม
ยามแกไปครับ

"เจอกันแล้วครับ ผมเอาของมาคืนพี่เค้าน่ะ"

"เหรอ วันหลังฝากผมไว้ก็ได้นะ หลัง ๆ นี่แสนดีกลับดึกเพราะต้องไปรับแฟนเค้า"
"กำลังท้องด้วยนะ เห็นว่าคลอดเสร็จก็จะแต่งงานกันเลย"
"คงจะจัดงานกันเล็ก ๆ มาชวนผมไปงานแล้วนะ"
"แต่กว่าจะแต่งกันจริงก็คงจะปลายปีนู่นแหละมั้ง"
"แล้วเราล่ะเดี๋ยวนี้ไม่เห็นมาหาแสนดีมันเลย ไม่ว่างเหรอ"

"ครับ"
"ผมกลับแล้วครับ นัดเพื่อนไว้"

.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................
.................................

ผมก็เดินกลับหอแหละครับ แต่คราวนี้ไม่มีน้ำตาซักหยด
ผมไม่ร้องไห้เลย แม้ว่าในใจมันจะเจ็บปวดอยู่ก็ตามที

ผมบอกกับตัวเองว่า ทำไมสิ่งที่ผมหวังมันถึงไม่เป็นไปอย่างที่หวัง
ทำไมพอผมจะทำอะไร ตัดสินใจเลือกอะไรไป ทำไมมันต้องมีอุปสรรค
ผมรู้สึกเหนื่อยครับ ท้อแท้ด้วย สิ่งที่ผมหวัง สิ่งที่ผมรอคอยมันหายไปหมด

ผมเดินมองฟ้าเรื่อยไปครับ เพราะตอนนี้น้ำตามันเริ่มเอ่อนองมาบ้างแล้ว
ผมบอกกับตัวเองว่าจะต้องไม่ร้องให้ จะไม่มีน้ำตาผมตกลงพื้นแม้แต่หยดเดียว
ผมเลือกเอง ที่จะมาเจอกับความเจ็บช้ำในวันนี้
ถ้าผมไม่มา ผมก็คงไม่ต้องเจ็บแบบนี้

ผมเดินมาถึงหอตัวเอง แอบหลบปาดน้ำตาไปสองที
พอมาถึงหน้าหอ ก็ตบหน้าตัวเองไปอีกหนึ่งที
ดังเพี๊ยะ !!!! พอดีลุงคนนึงแกปั่นจักรยานผ่านมา แกคงคิดว่าผมบ้าน่ะ 55+

ผมเรียกสติตัวเองกลับมา และฉีกปากยิ้มกับตัวเองอีกรอบนึง
แล้วเดินยิ้มอย่างนั้นเข้าไปในห้องตัวเอง เจอเพื่อนติวหนังสือกันอยู่หลายคนเลย
เพื่อนผมแมร่งก็ทักทันที

"เฮ้ย เมิงไปใหนมาวะ ปึ๊กแล้วซิ  (อ่านหนังสือมาเยอะแล้วซิ) เดินหน้าบานมาเลย" --- ตรงใหนวะที่บาน ไอ้สาดดด
"เฮ้ย แดกเหล้า" -- ผมพูดสั้น ๆ
"ไอ้สาดดดด เมิงอ่านหนังสือแล้วนี่" --- เพื่อนผมวันนี้มันขยันครับ
"คืนนี้ไม่ต้องนอนเว้ย อ่านมันยันเช้าแหละ กรูเลี้ยงเหล้าพวกเมิงเอง ใครไม่กินก็ไม่ต้องกิน กรูกินคนเดียวก็ได้" -- ผมยื่นคำขาดครับ

สรุปแล้วคืนนั้นไม่เมาหรอกครับ เหล้าแค่กลมเดียวเอง เพื่อนตั้ง สี่ ห้า คน
แต่มึนเพราะบุหรี่นี่แหละ แมร่ง LM สองซอง กะ กาแรม อีก ซอง
ผมละอยากจะอ้วกเป็น นิโคติน จิง ๆ (บุหรี่นี่แบ่งกันสูบนะคับ ผมไม่ได้สูบคนเดียวนะ ไม่งั้นปอดเลิกทำงานแน่)

จนเกือบ ๆ เช้าครับ ซัก ตีห้าครึ่งได้ แมร่งก็นอนหลับกันหมดครับ ผมก็ด้วย แหะ แหะ
ตื่นมาสอบตอน 9 โมงเกือบไม่ทัน แล้วเจอข้อสอบเป็นภาษาอังกฤษหมดด้วย
ปวดกบาลสุด ๆ ไปเลย เค้าให้เวลา 3 ชั่วโมง ผมทำเสร็จตั้งแต่ 34 นาทีแรกแล้ว
(เสียเวลาฝนด้วยดินสอบ 2B อ่ะ) ผมออกคนแรกของห้องครับ เรื่องคะแนนไม่ต้องหวัง

พี่แสนดีนั่งคนละมุมห้องกะผมเลย กว่าแกจะออกก็คนคุมสอบมาสวดมนต์ไล่น่ะแหละ
แกถึงจะออก ไม่รู้จะคิดอะไรนานนักหนาเนอะ สงสัยอายุเยอะแล้ว เลยคิดช้า
ผมเห็นแกเหลือบ ๆ มามองผมสองสามทีครับ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไรแกมา ต่างคนก็ต่างทำ
ข้อสอบของตัวเองไป

ผมกินข้าวเสร็จแล้วครับ ไปกินกะเพื่อนสี่ห้าคน
แล้วก็รอสอบบ่ายอีกวิชานึง ตอนบ่ายก็วิชาชิว ๆ ครับ
แต่เป็นข้อเขียน แป๊บเดียวผมก็ทำเสร็จ ออกก่อนอีกตามเคย
ออกมาก็ลงมารอเพื่อนที่หน้าตึก แล้วพี่แสนดีก็ตามมาครับ
พี่เค้าออกจากห้องต่อจากผมเลยมั้งเนี่ย มาสะกิดเรียกหลังเรียกผม

ผมยืนอยู่กะพี่แสนดีสองคนครับ ช่วงนี้เด็กมหาลัยก็ปิดเทอมไปแทบหมดแล้วด้วย
"ขอโทษ" - พี่แสนดีพูดสั้น ๆ ก้มหน้ามองพื้นครับ

เสียงของพี่แสนดีมันสะท้อนก้องในหัวผมไปหมด

ตอนนั้นน้ำตาผมแทบจะไหลออกมา
ผมเตะที่ขาพี่แสนดีเบา ๆ ทีนึง

"น้าพูดเรื่องไรเนี่ย" -- ผมทำหน้ากวน ๆ ด้วยนะ
พี่แสนดีมองหน้าผมแล้วครับ

"จะอะไร มองหน้า หาเรื่องรึไง" -- ผมก็ยังกวนตรีนต่อ (ที่จริงอาย กลัวว่าจะเห็นน้ำตาผม)
"พี่จะพูดอะไร มีเรื่องอะไรก้อพูดเด่ะ" -- ผมทำเป็นไก๋ ไม่รู้เรื่อง

"พี่ขอโทษจริง ๆ คืนนั้นพี่เมามากไปหน่อย" -- พี่แกเข้าเรื่องซะง่าย ๆ เลย

"ผมก็เมา ผมจำอะไรไม่ได้เลย มีอะไร"
"พี่รู้ว่าเอ็งจำได้ พี่เห็นวิ่งออกจากห้องไปตอนเช้า!!"

ผมละอึ้งกับประโยคนี้จริง ๆ
แต่จะให้ผมทำไงล่ะ ผมไม่มีทางเลือกแล้วนี่หว่า
ตอนนี้พี่แสนดีจะขอโทษรึไม่ขอโทษมันก็เหมือน ๆ กัน
ผมลัพท์มันไม่ต่างออกไปเลยจริง ๆ ครับ

ผมยืนนิ่งเงียบเพราะพูดอะไรไม่ออก พูดไปก็เข้าตัวเท่านั้นเอง
หน้าผมยังนิ่งอยู่เลย แต่ใจมันร้องไห้ซะน้ำท่วมอกแล้วมั้ง

"พี่รัก...<ชื่อผม>...นะ" -- พี่แสนดีพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบมาก
......................
......................
......................
......................
ผมไม่รู้จะเสียใจ รึดีใจเลยคราวนี้
ถ้ายืนอยู่ตรงนี้ต่อไปผมน้ำตานองแน่
ผมต้องเปลี่ยนเรื่องคุย (ผมคิดได้แค่นั้น)

"เบื่อคนแก่ขี้โม้ว่ะ"
"พี่จะรักผมเท่าไหร่กัน"
"ผมอ่ะรักพี่เท่าฟ้านะ"

ผมเห็นพี่แสนดีแกยิ้ม ๆ ครับ

"ผมรักพี่มากกว่าเพื่อนมาตลอด"
"ถึงอยากให้ผมเป็นเพื่อน ผมก็คงทำไม่ได้แล้ว"
"มันมากกว่าคำว่าเพื่อนไปเยอะแล้วครับ"

ผมหยุดพักหายใจตอนนี้แป๊บนึง บรรยากาศอยู่ในความเงียบงัน

"พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายของผม"
"ผมคิดกับพี่แสนดีแบบนี้ครับ"

พี่แสนดีมองหน้าผมอีกครั้งครับ แต่แววตาเปลี่ยนไป

"ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่"
"แต่ผมกับพี่คงเป็นได้แค่นี้ และเป็นได้แค่นี้ตลอดไป"

ตอนนี้น้ำเสียงผมเริ่มสั่นมากขึ้นแล้ว (อยากจะร้องไห้)

"ไปกินมาม่ากันมั๊ย?"
ผมถามพี่แสนดีครับ สไตล์เดิม อยากเปลี่ยนเรื่องคุย อยากหลบไปที่อื่นซะที

พี่แสนดีแกคงรู้แล้วผมแล้วละว่าไม่อยากอยู่ตรงนี้

"สักวัน <ชื่อผม> คงจะได้เจอคนที่ดี" -- พี่แสนดีพูดตอนที่ผมหันหลังกำลังจะเดินจากไป

ผมหยุดกึกทันที หันกลับมายิ้มให้พี่แสนดีอีกครั้ง

"พี่แสนดีไง คนที่ดีสำหรับผม"
"คนดี ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรัก คนที่รัก ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน"
"สิ่งที่มีอยู่เหมือนกัน คือความทรงจำดี ๆ ต่างหาก"
"มาม่า คุณค่าที่คุณคู่ควร"

จบได้สวยงามจริง ๆ ผม

"วันอาทิตย์ ไปไหว้พระกัน" -- พี่แสนดีชวนผมดื้อ ๆ เลย
"จะไปล้างบาปที่ทำไว้ซิท่า" -- ผมกัดซะ 1 ดอก

ผมเดินหันหลังให้พี่แสนดีมาไม่ถึง 10 ก้าว น้ำตาหยดแหมะ 55+
แอบเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าก่อนเลย แล้วก็ไปนั่งกินมาม่า (คุณค่าที่คุณคู่ควร)
รอเพื่อนที่ร้านใกล้ ๆ คณะ

ผมเสียใจนะ แต่มันไม่มากเท่าครั้งก่อน
มันคงเพราะว่าเคยเจอ เคยเจ็บมาแล้วครั้งนึงมั้ง
วันนี้ผมก็ยังคงพอจะยิ้มได้

แต่พอคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วในหัวใจมัน แปล๊บ ๆ ยังไงไม่รู้ซิ
ผมคงชิน และอยู่กับความเจ็บปวดได้แล้วมั้งครับ
เรื่องในวันนี้เลย ชิว ๆ จิ๊บ ๆ เจ็บแล้วก็จำไว้

เย็น ๆ วันอาทิตย์ผมก็ไปไหว้พระกับพี่แสนดีครับ
คนเยอะโคตร ๆ เซ็งเรยอ่ะ ไม่รู้คิดยังไงถึงชวนมาไหว้พระ
แล้วแกก็ไหว้พระ ขอพร อะไรเนี่ยแหละ นานชะมัด
ไม่รู้จะขออะไรนัก ส่วนผมไหว้สองทีก็เสร็จแล้ว
ขอพรก้อสั้น ๆ "ขอให้โลกสงบสุข" อิ อิ

เฮ้อ........................................................
.............................................................
.............................................................

[A GE]

 :เศร้า1: :เศร้า1:มะเหมือนที่ผมคิดไว้เลยนะคับ :เศร้า1: :เศร้า1:  แต่เพื่อเห็นแก่เด็กตาดำๆที่กำลังจะเกิดขึ้นมา  ทางนี้ผมสนับสนุนเต็มที่นะคับ ถึงแม้จะเจ็บปวด   แต่คุณก็มะต้องทำบาปต่อไป

[jammy]

ไม่เป็นไรครับอย่างน้อยเราก็ได้เคลียทุกๆอย่างในใจหมดเเล้ว จะได้ก้าวเดินไปตามเส้นทางของตัวเองได้อย่างสบายใจซักที ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ 

[gobgab]

"คนดี ไม่จำเป็นต้องเป็นคนรัก คนที่รัก ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน"
"สิ่งที่มีอยู่เหมือนกัน คือความทรงจำดี ๆ ต่างหาก"

..........นี่แหละคับ.............สัจธรรมของความรัก.....

...................เพราะแค่ได้รัก...มันก็เป็นสุขแล้ว...........

[Mr.October]

ที่จริงผมก็เซ็ง ๆ กะเรื่องไปนี้วันสองวันน่ะแหละครับ
(เลยมาเล่าช้าไง)

แล้วพอดีวันอังคารผมออนเอ็มเจอที่แสนดี เลยถามแกไปว่าวันนั้นขอพรอะไรนานจัง
แกบอกว่า

"ชาติหน้าขอให้ใครสักคนเกิดเป็นผู้หญิง" 

ผมก็ขำ ๆ อ่ะคับ อิ อิ

[A GE]

ดีใจจัง  ที่คุณOctober สบายใจขึ้นแล้ว   ชีวิตจริงมันก็ต่างกะนิยายตรงนี้มั้งคับ  ควบคุมอะไรมะได้สักอย่าง

[Mr.October]

มีอย่างนึงคับที่กำลังพยายามควบคุมอยู่
"กะลังควบคุมใจตัวเองให้ได้ไง"
 

[gobgab]

............พยายามเข้านะคับ......ทำหัวใจตัวเองหั้ยแข็งแรง.........

.........................แล้วอยู่กับความทรงจำที่งดงามดีกว่า..........

[tsuyu]

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ

เข้มแข็งนะค่ะ

สู้สู้ ค่ะ

 

[jammy]

เข้มเเข็งไว้นะครับคุณMr.Octoberเอาใจช่วย  ซักวันใจมันก็จะชินไปเอง  :เชิป2: :เชิป2:

[Poes]

มาให้กำลังใจ เข็มแข็งไว้ :โหลๆ:





:เชิป2: :เชิป2: :เชิป2:     

[Kimhan]

สู้ๆครับ 

มีกำลังใจให้อย่างล้นเหลือ ที่นี่ครับ 

[Mr.October]

ตอนนี้เข็ม และก็แข็งมากเลยครับ
แต่ก็ได้แค่แข็งอ่ะคับ ยังไม่มีแรง อิ อิ
 

ผมไม่เป็นไรแล้วจิง ๆ คับ ขอบคุณเพื่อน ๆ ด้วยที่เป็นกำลังใจ
เออลืมบอกไป ผมเรียนจบแล้ว ก็ว่าจะบวช
ถ้าผมหายไปไม่ค่อยได้มาทักทายก็แสดงว่าอยู่วัดแล้วนะคับ
 

[Poes]

  สาธุขอเกาะชายผ้าเหลืองด้วยคน

[jammy]

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ

[THIP]

ชีวิตจริงมันก็ต่างกะนิยายตรงนี้มั้งคับ  ควบคุมอะไรมะได้สักอย่าง 
เห็นด้วยกับประโยคนี้มาก ๆ เลย ดีใจที่เห็นคุณ October เข้มแข็ง 
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ 
และก็อนุโมทนาด้วยคนค่ะ

[A GE]

ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะคับ   ก็หวังว่าผลบุญจะช่วยให้คุณOctober เจอคนที่ใช่ที่สุดโดยเร็ววัน   ว่าแต่บวชเสร็จจาเบียดเลยอะป่าว

[meemewkewkaw]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

อนุโมทนาด้วยคนครับ

[gobgab]

...........ขออนุโมทนาเกาะชายผ้าเหลืองด้วยคน....

....................ตัวเองยังไม่ได้บวช...ขอเกาะไปด้วยก่อนละกัน....

.............สู้ๆ.....สู้ตาย....

[tsuyu]

เข้ามาขอร่วมอนุโมทนาคุณ ด้วยคนนะค่ะ

 

[A GE]

คุณ October  หายไปเลยนะคับ      มะทราบตอนนี้ไปบวชแล้วเหรอคับ   หาคนถือหมอนอยู่ชะมะเนี่ยะ

[Mr.October]

 :เศร้า1: