Path # 4
แสบ แสบ เนี่ยนะ โห ชื่อโคตร ส่อเรยว่ะ
หุ หุ ขอบคุณนะคับที่ตั้งชื่อให้ผม
แต่ขอเปลี่ยน
เป็นชื่ออื่นได้ป่ะ มันรู้สึก ทะแม่ง ๆ ยังไงก็ไม่รู้
---------------------------------------------------------------------------------
“เด๋ว หมีชะนอย จะกลับบ้านนอกใช่มะ นี่จะไปนอนบ้านพี่แสนดีนะ”
ผมพูดแบบไม่ให้เธอตั้งตัวเลย
“เด๋ว นี่กับพี่แสนดีจะไปส่งหมีชะนอยที่รถ แล้วรอจนรถออก ถึงจะกลับนะ”
“ปะ กลับกันเรยดีกว่า เดี๋ยวจะเย็นกว่านี้”
ครับ ผมพูดเอง เออ เอง ทั้งหมด แล้วก็เดินนำ ทำตามเดี๋ยวนั้นเลย
ทุกคนก็เดิมตามผมออกมานอกสยามกันหมด
ตอนนั้นก็ดึกแล้วครับ มีไฟประดับเต็มหน้าตึกเลย (เพราะวันนี้วันสิ้นปีไง)
มีน้ำพุสี ๆ หน้าสยามพารากอนด้วย พวกเราก็ถ่ายรูปกันใหญ่ อิ อิ ส่วนใหญ่ก็ถ่ายเดี่ยวอะคับ
จนมีภาพนึง ยัยหมีชะนอยบอกว่า ให้ผมกะพี่แสนดียืนคู่กัน แล้วก็ถ่ายภาพให้
ผมอ่ะยืนทำตัวไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าใกล้ไป หรือไกลไปรึเปล่า แต่รวม ๆ ภาพก็
ออกมาดูน่ารักดีครับ อิ อิ พี่แสนดีแกยิ้มด้วย
กว่าจะลุยจากฝูงชนออกมา แล้วต่อรถไฟฟ้าไปถึง อนุสาวรีย์ ก็เกือบสองทุ่มอ่ะคับ
จัดการส่ง ยัยหมีชะนอยเสร็จสรรพ ก็เหลือแต่ผมกับพี่แสนดีแล้ว
(ยัยหมีชะนอย ไม่กลับบ้านนอกแล้ว กลับหอแทนเฉยเลย งงกะมันจิง ๆ )
พี่แสนดีแกพา เดินแถว ๆ นั่นอีกซักพัก (แกว่ารถตู้ไปอยุธยาออกสองทุ่มครึ่ง)
ตอนนี้เราเดินชิดกันเลยครับ โคตร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะมีความสุขอ่ะ
กว่าจะได้ขึ้นรถ กว่ารถตู้จะออก ก็สองทุ่มครึ่งกว่า ๆ อย่างที่พี่แสนดีบอกแหละครับ
(ที่จริงผมว่าพอคนเต็มมันก็ออกแล้ว) นั่งไปซักพัก พี่แสนดีเค้าก็หลับครับ นั่งเบาะหลัง
สุดติดกับผมเลย แต่ผมนั่งริมหน้าต่างด้านขวา พี่แสนดีนั่งกลาง ส่วนอีกด้าน ใคร
ก็ไม่รู้ ไม่รู้จักหรอก (แล้วจะพูดถึงทำไมวะ)
ผมไม่หลับเลยครับ ทั้งทาง ผมมีโอกาสได้มองพี่แสนดีใกล้ ๆ ผมไม่อยากหลับ
ผมไม่อยากเสียเวลาที่จะอยู่ใกล้กับพี่แสนดีแม้แต่วินาทีเดียวเลย
ในหัวผมตอนนั้น ผมยอมรับตัวเองแล้วว่าผมรักพี่แสนดีจริงๆ ผมกลายเป็นเกย์ไปแล้ว
แต่ก็ช่างเหอะ ผมจะทำทุกอย่างให้พี่แสนดี ผมจะเลิกกับพวกกิ๊ก ๆ กั๊ก ๆ แล้ว
ผมจะขยัน ตั้งใจเรียนเพื่อพี่แสนดีด้วย
กว่าจะถึงอยุธยาก็ดึกอ่ะคับ ผมจำไม่ได้ว่ากี่ทุ่ม พอลงจากรถพีแสนดีก็ชวนผมเดินเข้าบ้านเค้า
เค้าบอกว่าไกลหน่อยนะ แต่อยากเดินเข้าไปกับผม อยากพูดเรื่องเค้าให้ผมฟัง
มาถึงตอนนี้ผมรู้เรื่องพี่แสนดีมากขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย แกเล่าเรื่องของตัวเอง
ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ เวลาไปเรียนก็ขึ้นรถไฟไป บ้านแกอยู่ติดแม่น้ำ......
แม่ส้ำสายหลักอ่ะ ชื่ออะไรผมก็จำไม่ได้ เราเดินกันไปตามแม่น้ำนั่นแหละคับ
แกว่าจะพาผมไปกิน หอยทอด ที่อร่อยที่สุดในโลก แล้วแกก็กินมาตั้งแต่เด็ก ๆ
แต่พอแกยกนาฬิกาข้อมือดู แกก็บอกว่า ร้านปิดแล้ว หากินแถวนี้เหอะ
ก็มันสี่ทุ่ม เกือบ ๆ จะห้าทุ่มแล้ว เราก็หาอะไรกินกันระหว่างทางเดินนั่นแหละ
กินอิ่มเสร็จก็เดินต่อกันซักพัก ทางซ้ายของผมเป็นแม่น้ำ ทางขวามือเป็นถนน
ถัดจากถนนไปก็เป็นทางรถไฟ ผมเดินไปกับพี่แสนดี เรื่อย ๆ จนถึงบ้านเล็ก ๆ
หลังนึงอ่ะคับ ติดถนนเลย หน้าบ้านมีผู้หญิงชราตัวเล็ก ๆ กำลัง ง่วนอยู่กับการทำหอยทอด
พี่แสนดีแกวิ่งมาหลบหลังผม แล้วดัน ๆ ผมเข้าไปหาผู้หญิงชราตัวเล็ก ๆ คนนั้น
แล้วบอกให้ผมพูดว่า
“พี่แสนดีอยู่มั๊ยครับ” – ดูดิ คนโต ๆ แล้วเค้าทำ
ผู้หญิงคนนั้นก็ทำหน้า งง ๆ แล้วพี่แสนดีก็กระโดดไปจ๊ะเอ๋ กับแม่แก
(ดีไม่โดนตะหลิวฟาดกบาล) พี่แสนดีก็แนะนำให้ผมรู้จักกับแม่แก
ผมก็ยกมือไหว้ประหลก ๆ แล้วแม่พี่แสนดีก็ให้ผมเข้าไปนั่งในบ้าน
ส่วนพี่แสนดีคุยอะไรกับแม่เค้าอยู่ข้างนอกไม่รู้
พี่ชายพี่แสนดีครับ พาผมเข้ามาในบ้าน บ้านพี่เค้าเป็นร้านขายของชำเล็ก ๆ ชั้นเดียวครับ
รก ๆ หน่อย ตามประสาร้านขายของ แล้วก็อยู่ติดวัด ด้วย
(ลืมบอกไป พี่แสนดีแกเคยบอกว่าเป็นเด็กวัดมาก่อนด้วยนะ)
ช่วงนั้นผมก็คิดในใจอ่ะคับ ว่าที่บ้านเค้าจะคิดอะไรกับผมรึเปล่า บอกว่าเป็นเพื่อน
เค้าจะเชื่อกันรึเปล่า ก็อายุไม่ได้ไกล้กับเลยนะ
วันนั้นผมได้รู้จักครอบครัว พี่แสนดี ผมได้รู้เรื่องพี่แสนดีตอนเด็ก ๆ พี่เค้ามีพี่น้อง
4 คน ผู้ชายหมด พี่แสนดีเป็นคนที่ 3 ทุกคนไม่เห็นมีหนวดเครา เหมือนพี่แสนดีเลย ยกเว้น
น้องพี่แสนดีครับ พี่เค้าบอกว่า คนชอบทักผิดบ่อย ๆ เพราะหน้าอ่อนเหมือนกัน
( คิดได้ไงวะ เวร)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
