Chapter 5
Path # 1
พี่แสนดีแกทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร แล้วมานอนกอดผมซะเฉย ๆ อ่ะ
ที่จริงผมก็มีเตรียมใจไว้ ว่ามันต้องเจอวันนี้เข้าซักวัน
ตอนนั้นใจสั่นระรัวไปหมดเรยคับ นอนเกร็งตัวแข็งทื่อไปเรย
ลมหายใจพี่แกก็ ดังฟืด ๆ อยู่ที่ต้นคอผมอ่ะ
ผมพยายามสงบจิตสงบใจแล้วนะ แต่มันทำไม่ด้ายยยยยยยยยย
ก็เลยพลิกตัว ออกมาจากอ้อมกอดของพี่แสนดี
ตอนนั้นผมยังใจเต้นอยู่เลย พี่แสนดีก็นอนอยู่ตรงนั้น
สีหน้าเป็นยังไงผมก็ไม่รู้หรอก (มันมืดอ่ะ)
ผมรักพี่แสนดีนะ รู้สึกดี ๆ เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน ได้นอนใกล้ ๆ กัน
แต่คงเพราะผมยังไม่พร้อม ผมยังไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอ่ะ
ผมยังไม่แน่ใจตัวเอง และผมก็กลัวว่าถ้าเรามีอะไรกันไปแล้ว
เกิดไม่ชอบ หรืออะไร ๆ ที่จะทำให้เราต้องเลิกกัน ผมกลัวว่ามันจะกลาย
เป็นสิ่งที่ทำให้เราเสียใจ หรือเราอาจมองหน้ากันไม่ติด (งงมะ ผมยังงงเรย)
คือตอนนั้นผมทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า คิดอะไรฟุ้งซ่านไปไกลเลย สารพัดอ่ะ
ผมลุกขึ้นมานั่ง ตอนนั้นไม่รู้จะหยุดเรื่องนี้ยังไง ก็นั่งนี่แหละวะ ห่าง ๆ หน่อย
พี่แสนดีแกก็ลุกขึ้นมานั่งตามผมบ้าง แล้วก็ขยับเข้ามาใกล้ผมอีก..
ผมกลัวว่าพี่แสนดีแกจะรุกผมอีก ก็เรยบอกไปแบบไม่ลืมหูลืมตาว่า
“ผมแค่รักพี่เองนะ !!!!!” (เสียงดังนิดหน่อย+อาการประหม่า+ตกใจ)
ใช่ครับ ผมแค่รักพี่แสนดีเอง ผมคิดว่ามันยังมีสิ่งอื่นที่สำคัญกว่าการที่เรารักกัน
ผมว่าสิ่งที่สำคัญกว่านั้น คือ การที่เราได้ดูแลกัน เข้าใจกันมากกว่า
ผมอยากคบกับพี่แสนดีด้วยใจมากกว่า(ไม่รู้ซิ บางทีผมเองก็ยังไม่เข้าใจมันนัก)
พี่แสนดีแกก็หยุดครับ แล้วแกก็นอนลงเหมือนเดิม แล้วเรียกให้ผมไปนอนใกล้ ๆ
ตอนนั้นน้ำเสียงพี่เค้าดูสงบเยือกเย็นยังไงก็ไม่รู้ แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า
คืนนี้มันคงจะไม่มีอะไรแล้วละ
ผมล้มตัวนอนลงข้าง ๆ พี่แสนดีครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าผมเสียใจนะ
แต่ไม่รู้เพราะอะไรที่มันทำให้ผมรู้สึกผิดนิด ๆ ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีเค้าจะโกรธผมรึเปล่า
หรือเค้าจะเข้าใจความรู้สึกของผมมั๊ยนะ
เช้าตื่นขึ้นมาครับ ยังไม่หกโมงดีเลย อากาศดีมาก ๆ ผมมองออกไปทางหน้าต่าง
ท้องฟ้าเพิ่งทอดแสงยาวเข้ามาตามช่องหน้าต่าง
พี่แสนดียังหลับอยู่คับ ผมมองดูพี่แสนดี
มันรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ผมก็ไม่รู้ทำไม
ทั้ง ๆ ที่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะต้องมาชอบผู้ชาย
ทั้ง ๆ ที่ผมทำตัวสนุกสนานไปเรื่อยเปื่อย ไม่คิดจริงจังกับใคร
ทำไมวันนี้ผมถึงคิดจริงจังกับชีวิตตัวเองขึ้นมาก็ไม่รู้
ผมนั่งเล่นอยู่ริมหน้าต่าง (ติดกับเตียงเลย) ซักพักพี่แสนดีก็ตื่นคับ
มีต่อว่าผมนิดหน่อยที่ไม่ปลุก เราต้องเตรียมของ
เพราะวันนี้เราต้องไปถ่ายรูปงานบวชกัน
พี่แสนดีออกไปอาบน้ำแล้ว ส่วนผมยังเก็บที่นอนอยู่ (ใส่เสื้อแล้วนะ)
ในใจผมคิดนะ ดีแล้วที่เมื่อคืนเราไม่มีอะไรกัน และพี่แสนดีก็ไม่พูด
ถึงเรื่องเมื่อคืนเลย ผมดีใจครับที่พี่แสนดีเค้าเข้าใจผม
ผมแปรงฟันเสร็จเราก็ออกไปบ้านงานกันเลยครับ (ไม่อาบน้ำด้วยนะ แหะ แหะ)
พี่แสนดีก็ทำงานของเค้าไปแหละครับ ส่วนผมก็ทำหน้าที่เป็นคน
แบกสัมภาระ กล้องเอย เลนซ์เอย ขาตั้งกล้อง อะไรนักก็ไม่รู้
เพิ่งรู้ว่า ช่างภาพเค้ามีอุปกรณ์เยอะเหมือนกันนะเนี่ย
พี่แสนดีก็ถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ อ่ะคับ ผมก็เดินเล่นดูนู่นดูนี่ไปเรื่อย
แต่แถวนี้อากศดีจริง ๆ นะ จนพระเข้าโบสถ์อ่ะคับ เราก็ไปนั่งกันอยู่ข้างใน
พี่แสนดีก็ถามผมว่า เมื่อไหร่จะบวช
“ไว้รอเรียนจบก่อนพี่ ว่าจะบวชซักเดือนสองเดือน”
“ดี ๆ ให้พี่ไปถ่ายรูปให้นะ”
ผมไม่ตอบอะคับได้แต่ พยักหน้า หงึก ๆ แต่ในใจดิคับ ดีใจสุด ๆ ไปเรย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
