หัวข้อ: คนรัก Chapter 1

[jammy]

เข้มเเข็งไว้นะครับ เมื่อมันเป็นแบบนี้เเล้วคงต้องทำใจเเละเริ่มต้นชีวิตใหม่ให้กับตัวเองนะครับ กลับมาดูเเลเอาใจใส่ตัวเองคงดีกว่าต้องไปคิดถึงคนที่ทำให้เราเสียใจนะครับ 

[yh-man]

อืม...
หลังจากอ่านมาถึงตรงนี้ผมพอจะเข้าใจความรู้สึกของทั้งคุณพี่แสนดีและคุณ Mr.October มันคงเจ็บปวดมากทั้งคู่
เหตุการณ์นี้ก็คงผ่านมานานและคงมีข้อสรุปแล้ว ผมคิดว่าการที่พี่แสนดีทำแบบนี้กับคุณ Mr.October เค้าก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน หากมองต่างมุมคิดว่าเป็นคุณพี่แสนดีบ้าง ก็คงหนักใจไม่น้อยที่ไม่อยากทำร้ายคนถึง 2 คน คนหนึ่งก็มีพันธะทางร่างกาย อีกคนก็มีพันธะทางจิตใจ จะให้เค้าเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งก็คงยากที่จะตัดสินใจ แต่ ตอนนั้นผมก็เข้าใจคุณ Mr.October นะ เป็นผม ผมก็คงไม่ต่างอะไรจากคุณเท่าไหร่ เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ ณ ปัจจุบันคุณทั้งคู่จะเป็นยังไงบ้างผมยังไม่รู้ แต่ขอให้ใช้ชีวิตในปัจจุบันอย่างมีความสุขนะครับ ประสบการณ์จะสอนเราให้เข้มแข็งขึ้น แล้วเมื่อมามองย้อนกลับไปในอดีต บางเรื่องเราอาจจะแค่ขำๆกับสิ่งที่มันเคยเกิดขึ้น เท่านั้นเอง

[Mr.October]

Path # 2

ถ้าพี่แสนดีชอบให้ผมไว้ ผม ยาวนัก ผมก็จะตัดผมสั้น
ผมจะต้องลืมพี่แสนดีให้ได้

ผมตัดสกินเฮดไปเพื่อน ๆ ก็เข้ามาเฮฮากันใหญ่
ก็ดีครับผมจะได้ไม่ต้องมาคิดเรื่องพี่แสนดี

ผมพยายามลบทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพี่แสนดี
ผมลบเบอร์โทร ผมลบ msn และก็พยายามหลบหน้าทุกครั้งเวลาที่ต้องเจอ

ผมใช้ชีวิตที่ทำอะไรตามใจตัวเองมากขึ้น ผมใช้เงินเก็บทั้งหมดที่มี
ผมซื้อของที่อยากได้ เพียงเพื่อทำให้ตัวเองสบายใจ
เวลาอยู่ต่อหน้าทุกคนผมก็ยังคงเป็นคนที่สนุกสนานเฮฮา
แต่ทุกคืนที่กลับมา ผมต้องนอนร้องไห้อยู่คนเดียว

หลาย ๆ ครั้งที่พี่แสนดีพยายามเข้ามาคุยกับผม
แต่ผมก็จะหลบหน้า หรือทำเป็นไม่สนใจทุกครั้ง
ผมไม่อยากให้คน ๆ นี้มีตัวตนอยู่ต่อหน้าผมเลย

มีงานกลุ่มอยู่ชิ้นนึงที่ผมต้องทำกับพี่แสนดี
มีวันนึงเค้าโทรมาหาผม ผมรับสายเพราะพี่แสนดีเปลี่ยนเบอร์ใหม่
ซึ่งผมก็ไม่รู้ (ถ้าเบอร์เก่าผมจำได้ ผมจะไม่รับ) แกบอกให้ผมแก้งานใหม่ทั้งหมด
ทั้ง ๆ ที่มันทำเสร็จไปแล้ว ผมก็รับปากว่าจะทำส่ง ๆ ไปและก็บอกว่า
“แค่นี้นะ ไม่อยากคุยนาน” พี่แสนดีก็สวนกลับมาว่า

“มึงไม่อยากคุยกับกูใช่มั๊ย เมิงเกลียดกูใช่มั๊ย”

ตอนนั้นผมอึ้ง ๆ เพราะพี่เค้าไม่เคยพูดกับผมแรง ๆ แบบนี้ น้ำเสียงเค้าดุมาก
แต่ผมก็โกรธเค้าเหมือนกัน ผมตะคอกใส่โทรศัพท์

“เออ!!!”

พี่เค้าก็วางสายไปเลยครับ
และตั้งแต่คราวนั้น ผมกับพี่แสนดีก็ยิ่งห่างกันออกไปอีก


สัปดาห์ต่อมา พวกเรามีงานเลี้ยงกันครับ
เป็นงานเลี้ยงส่งรุ่นพี่ ซึ่งพวกผมเองที่เป็นเจ้าภาพ
และผมก็ดัน ต้องไปนั่งโต๊ะเดียวกับพี่แสนดี ผมต้องนั่ง
ตรงข้าม ผมต้องเห็นพี่แสนดีอยู่ตรงหน้า

ผมพยายามไม่สนใจ คืนนั้นผมเอาแต่กินแต่เหล้า สูบบุหรี่
ใครเข้ามาผมขอชนแก้วตลอด คืนนั้นจำได้ว่า
กินเหล้า เมา เข้าห้องน้ำ อ้วก แล้วก็ออกมากินต่อ
วนเวียนอยู่อย่างนั้นแหละครับ

จนใกล้ ๆ งานเลิก แขกในงานกลับกันแทบหมดแล้ว
ผมเมามากจนแทบเดินไม่ไหว มองใครเป็นใครไม่รู้แล้ว
ผมนอนอ้วกอยู่ในห้องน้ำ (คิดแล้วทุเรศตัวเองจริง ๆ)
ตอนนั้นมองทางก็เบลอ ๆ ไปหมดแล้ว เดินเป๋ไป เป๋มา
อาศัยเกาะราวบรรได เกาะอะไรข้างทางไปเรื่อย

แล้วก็มีคนมาพยุงผมอ่ะคับ จำไม่ได้หรอกว่าใคร
แล้วเค้าก็พาผมขึ้นรถเก๋งไปที่ใหนก็ไม่รู้

เช้าตื่นมาอีกที ก็เกือบ ๆ จะ 10 โมงแล้ว ปวดหัวชะมัด ผมอยู่ห้องตัวเอง
อาการเมาค้างยังอยู่เลย วันนี้ผมมีนัดพรีเซนต์งานตอน 10 โมงด้วย
นึกได้ก็รีบอาบน้ำแต่งตัวไป พร้อมเพื่อนเลย

ไปถึงมอเจอเพื่อนยัยหมีชะนอยครับ มันแซวผมใหญ่ ว่าเมื่อคืนเมายิ่งกว่าหมา
(ดูมันพูด ไม่อกหักบ้าง แมร่งไม่รู้หรอก) แล้วมันก็ถามว่า

“ถามจริง ๆ เหอะ เมิงกะพี่แสนดีมีอะไรกันวะ” – คำถามแทงใจดำผมมาก

ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปครับ คิดว่านิ่ง ๆ ไว้ดีกว่า
ผมไม่อยากพูดเรื่องนี้ และก็ไม่อยากได้ยินเรื่องของพี่แสนดีด้วย

แล้วเพื่อนยัยหมีชะนอยก็เล่าว่า เมื่อคืนผมเมามาก พี่แสนดีเดินตามเข้าไปดูผมในห้องน้ำตลอด
(ไม่เห็นรู้ตัวเรยวะ) จนรอบสุดท้าย (ที่ผมนอนอ้วกอ่ะ) เพื่อนยัยหมีชะนอย
เห็นพี่แสนดีกำลังจะลุกตามผมไปห้องน้ำ เลยถามว่า “พี่จะไปใหน ?”
พี่แสนดีเค้าก็ว่า จะตามไปดูผมในห้องน้ำ ผมเมามากกลับเองคงไม่ไหว
แต่เพื่อนยัยหมีชะนอยไม่ยอมให้พี่แสนดีมาครับ (กรูเรยต้องนอนอ้วกเรย) มันบอกพี่แสนดี
ว่าผมเมาเอง กินเอง ก็ต้องกลับเองได้ (ดูมัน)

แล้วคืนนั้นพี่แสนดีก็เป็นคนพาผมขึ้นรถ และจับให้ผมนอนหนุนตักไปทั้งทาง

[meemewkewkaw]

        ประชดชีวิตตัวเองเกินไปนะครับ

ไม่ดีเลยนะ อย่างน้อยๆตัวเราก็น่าจะรักตัวเราเองบ้าง

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[A GE]

แหะๆๆๆๆ  คุ้นๆเหมือนเคยทำเองตอนอกหักครั้งแรก 

[jammy]

เเล้วเรื่องราวจะเป็นไงต่อไปเนี่ย? 

[Mr.October]

Path # 3

วันนี้ผมต้องขึ้นพรีเซนต์งาน มันเป็นงานกลุ่มที่ผมทำกับพี่แสนดี ก่อนหน้าที่เรา
จะทะเลาะกัน

อยู่ต่อหน้าทุกคนผม กับพี่แสนดีเราทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ใจของผมมันทนอย่างนี้ไม่ได้นานหรอกครับ และผมก็ยังเมาค้างอยู่ด้วย
ที่จริงก็เมาค้างกันแทบทุกคนแหละครับ แต่ผมอ่ะดูท่าแล้วจะหนักสุด

เพื่อน ๆ ในกลุ่มลงความเห็นให้ผมกับพี่แสนดีออกไปพรีเซนต์ครับ
(เพราะเป็นคนทำทั้งคู่) พี่แสนดีเค้าเลยบอกให้ผมออกไปพรีเซนต์คนเดียว
ซึ่งเนื้อหามันเยอะมาก ประมาณ 80 สไลด์ แล้วก็ปวดหัวชิบ เลย
ผมเลยบอกแกไป

“ถ้ามีปัญญาทำได้ ก็ออกไปเอง” – ผมไม่เสียใจเลยครับที่พูดไปแบบนี้

พี่แสนดีเค้าก็อึ้ง ๆ ไปบ้าง แล้วตกลงกันใหม่ว่า แบ่งกันคนละครึ่ง
แต่ผมก็ไม่เอาครับ ขอพรีเซนต์คนเดียว ไม่อยากออกไปยืนคุ่กัน
(งี่เง่าจังวะกรู) ผมขอให้เพื่อนอีกคนไปช่วยเปิดสไลด์เท่านั้น

พอพรีเซนต์เสร็จ อาจารย์ก็ชมใหญ่ว่าเตรียมเนื้อหามาดี
เตรียมตัวมาพรีเซนต์ดี ( กินเหล้าแล้วมันดีอย่างนี้นี่เอง )
น่าจะได้ A แน่นอน อะไรประมาณนี้

ในกลุ่มเราก็นัดไปฉลองกันอีกแล้วครับ
แต่ผมขอแค่ไปกินข้าวเฉย ๆ ละกัน เราก็ตกลงกันไปร้านข้าวมันไก่เจ้าประจำคับ
แน่นอนครับ หนึ่งในสมาชิกกลุ่มผม พี่แสนดีก็ไปด้วยกัน

เราไปนั่งกันประมาณหกคน สั่งข้าวมันไก่มาครบทุกคนแล้ว
กำลังจะเริ่มกินโทรศัพท์พี่แสนดีก็ดังครับ แต่ผมเห็นพี่แสนดี
เค้ากดตัดสายทิ้ง ไม่ยอมคุย ช่างเหอะผมไม่อยากสนใจอะไร

ซักแป้บโทรศัพท์ผมก็ดังครับ

“ฮัลโหล พี่...(ชื่อผม)....อยู่ใหนค่ะ”
“ผมอยู่มอครับ” – นึกในใจ ใครวะโทรมาหากรู จำเสียงไม่ได้
“พี่ทำอะไรอยู่ค่ะ”
“กินข้าวกับเพื่อนครับ”
“หนูขอสายพี่แสนดีค่ะ”
ผมรู้แล้วครับว่าใคร ผมยื่นโทรศัพท์ให้พี่แสนดี โดยไม่พูดอะไร
เห็นพี่แสนดีรับ และหันหลังไปคุยคำสองคำ แล้วก็วางสายไปเลย
พี่แสนดียื่นโทรศัพท์คืนให้ผม ตอนนี้ผมกินอะไรไม่ลงแล้ว
ผมกลายเป็นคนเกลียดข้าวมันไก่ไปเฉยเลย

ผมแทบจะไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ ผมบอกเพื่อน ๆ ทุกคนว่าผมอิ่ม
ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไรมา พี่แสนดีทักบอกให้ผมกินข้าวให้หมด
……………………………


ช่างเถอะ ขอเวลาให้ผมทำใจบ้าง



วันจันทร์ผมมาทำงาน ประมาณสาย ๆ เบอร์โทรเมื่อวานก็โทรมาอีกรอบ
ผมคุ้นเบอร์นี้แล้ว เป็นเบอร์น้องสาวของพี่แสนดี เธอโทรมาหาผม

และเธอก็ร้องไห้

เธอถามผมว่า เธอผิดอะไรที่โทรเข้าเครื่องผม
เธอถามผมว่า เธอจะโทรเข้าเครื่องผมได้ไหม
เธอถาม พร้อม ๆ กับร้องไห้ไป

ผมบอกให้เธอใจเย็น ๆ ค่อย ๆ พูดมีเรื่องอะไรให้พูดให้ผมฟังได้
ผมคือเพื่อนที่สนิทที่สุดของพี่แสนดี เพราะฉะนั้นพูดให้ผมฟังได้ทุกอย่าง

ผมเลยได้รู้เรื่องของเธอมากขึ้น เธอเป็นพนักงานบริษัทเก่าของพี่แสนดี
คบกันมานานแล้ว แต่เพิ่งมาอยู่ด้วยกันไม่นาน และเมื่อวาน (ที่ไปกินข้าวมันไก่)
เธอทะเลาะกับพี่แสนดีรุนแรงมาก และพี่แสนดีก็ไล่เธอออกไปอยู่ข้างนอก
เธอยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม ผมเลยถามกลับว่า รู้จักผมได้ไง

เธอก็บอกว่าเห็นพี่แสนดีเก็บรูปของผมไว้ และพี่แสนดีเคยพูดถึงผมให้เธอฟัง
เธอก็เลยแอบเอาเบอร์ผมมาจากโทรศัพท์พี่แสนดี

เธอยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ครับ ผมก็พยายามปลอบ
ผมถามเธอว่า “เคยไปเที่ยวบ้านพี่แสนดีรึยัง” หวังจะให้เธอรู้สึกดีขึ้น
เธอก็ตอบกลับมาว่า

“เคย แต่พี่แสนดีไม่ยอมให้เข้าบ้าน ปล่อยให้เธอยืนรอที่หน้าบ้าน”
“แล้วพี่ล่ะไปบ้านพี่แสนดีเป็นไงบ้าง” – เธอถามผมกลับครับ

ผมได้แต่อึ้ง ๆ ครับ ผมไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องอะไรของผมกับพี่แสนดีบ้าง

แล้วเธอก็ร้องไห้ต่อ เธอบอกว่าเธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรของพี่แสนดีเลย
เดี๋ยวนี้เวลาเธอทำอะไรก็ผิดไปหมด ผมได้แต่ปลอบเธอ และสัญญาว่า
จะจัดการเพื่อนคนนี้ให้ ไม่ให้เค้าทำให้เธอต้องเสียใจอีก

และถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาปรึกษาผมได้เสมอ ผมคือเพื่อนรักของพี่แสนดีครับ

[A GE]

มะอยากให้คุณเปนคนดีเลย   แล้วจามารอตอนต่อไปคับ
ปล.เปนคนเลวแล้วมะต้องเสียใจ ดีกว่ามะคับ

[jammy]

ต้นเหตุมาจากที่เจ้าพี่เเสนดีนั่นไม่ยอมเคลียตัวเองให้เสร็จเเต่เเรก ทั้งที่รู้ว่าไม่ใช่ก็ยังคบกันไปไม่ยอมคุยกับอีกฝ่ายให้รู้เรื่องเเถมดันไปมีสัมพันลึกซึ้งกันซะอีก เฮ้ออออคนเรานะคนเรา

[Mr.October]

Path # 4

ในตอนแรกผมยังมีลังเลใจอยู่บ้างครับ ที่จะกลับไปหาพี่แสนดี
หลังจากที่ผมได้ฟังเรื่องที่เพื่อนยัยหมีชะนอยเล่า

แต่ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้วครับ หลักจากที่ได้คุยโทรศัพท์กับน้องพี่แสนดีในวันนี้
เธอมาก่อนผม เธอผูกพันกับพี่แสนดีทั้งทางร่างกาย และจิตใจ พี่แสนดีจะรักเธอ
มากน้อยแค่ใหน ผมไม่รู้ แต่ที่ผมรู้ คือพี่แสนดีต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำไว้

มันจะดีแค่ใหนครับ ถ้าพี่แสนดีได้มีชีวิตที่สมบูรณ์
การที่ผมจะคบกับพี่แสนดี ก็ไม่รู้ว่าเราต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ไปถึงเมื่อไหร่
ถึงพี่แสนดีจะรักผมหรือไม่ แต่สิ่งที่ผมควรทำ ก็คือออกห่างจากพี่แสนดี

ผมไม่รู้ว่าใครจะเจ็บสักเท่าไหร่
ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดีจะเสียใจแค่ไหน
แต่ผมเชื่อว่าสิ่งที่ผมเลือกทำ มันถูกต้องแล้ว

หลังจากนั้นผมขอคุยกับพี่แสนดีครับ คุยกันแบบตรง ๆ เลย
ผมบอกว่า “ผมรักพี่แสนดี”
พี่แสนดีบอกผมว่า “ผมคือเพื่อนสนิทที่สุดของเค้า และพร้อมจะให้ผมได้ทุก ๆ อย่าง”

พี่แสนดีบอกว่า ความรักของเรามันเป็นเส้นขนานครับ วันนึงที่เราทั้งคู่เรียนจบ
ต่างคนก็ต่างไป ต่างคนก็มีหนทางที่ต่างกัน

พี่แสนดีร้องไห้ครับ ซึ่งในวันนี้ผมเองก็เข็มแข็งขึ้นมาก

ผมขอเป็นเพื่อนกับพี่แสนดีเหมือนเดิม
ขอพี่แสนดีอย่าทำอะไรให้ผมอีก
ขอให้พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผม
ขอให้พี่ไม่ต้องดูแลผม
ผมอาจจะตัดใจจากพี่ไม่ได้
ถ้าเรื่องของพี่ยังอยู่ในจิตใจผม ยังวนเวียนอยู่ในหัวผมอย่างนี้

ผมขอเวลาทำใจบ้าง ขออยู่ห่าง ๆ พี่แสนดีซักพัก ขอให้เราเป็นแค่คนรู้จักกัน
พี่แสนดีบอกว่า ไม่อยากให้ผมทำเมินเฉยกับเค้า พี่แสนดีกลัวว่าเราจะห่างกันเกินไป
จนกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีก

ตอนนี้มันเหมือนว่าเราเจอทางออกกันทั้งคู่แล้วครับ
แต่ทำไมมันช่างเจ็บปวดอย่างนี้นะ

พี่แสนดีบอกว่า เค้าอยากย้อนเวลากลับไป เค้าจะไม่มาเรียนที่นี่ จะไม่มาอยู่ตรงนี้

ผมไม่พูดอะไรครับ ทุกอย่างผมพูดไปหมดแล้ว
ผมได้แต่ฟังพี่แสนดีพูด ผมอยากจะร้องไห้เหมือนกัน
แต่ผมไม่อยากแสดงว่าตัวเองอ่อนแอ ผมอยากเลิกกันด้วยความสบายใจของพี่แสนดี
ไม่ต้องให้พี่เค้ามาห่วงกังวลว่าผมยังคงเสียใจอยู่


ผมบอกพี่แสนดีเพียงแค่ว่า
“ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ดี ผมมีหน้าที่ของผม พี่ก็มีหน้าที่ของพี่”

………………………..
……………………….
……………………….
……………………….
……………………….
………………………
………………………
………………………
……………………..
……………………..

ถึงจะบอกว่าผมทนได้ ใช่ครับ แต่ผมไม่เคยลืม
ยิ่งใกล้พี่แสนดีเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น
(ไปหาเพลง “ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บฟังดู” อารมณ์ประมาณนั้น)

หลาย ๆ ครั้งที่ผมบังเอิญไปเจอพี่แสนดีกับแฟนเค้า
ผมก็ยิ่งเจ็บปวดภายในใจทุกครั้ง
“อดทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็หาย” ผมบอกตัวเองอย่างนั้นตลอดเวลา
อีกหน่อยผมเรียนจบ และจากพี่แสนดีไป ผมก็จะลืมได้เอง

[Mr.October]

บทส่งท้าย

ทุกวันนี้ผมกับพี่แสนดีเราก็ยังเรียนอยู่ที่เดียวกันครับ
และเป็นปีสุดท้ายของผมแล้ว ซึ่งผมคาดว่าตัวเองจะเรียนจบประมาณมีนานี้ครับ
เพิ่งไปถ่ายรูป เตรียมตัวรับปริญญาปลายปีนี้ครับ หุ หุ

สำหรับพี่แสนดีน่าจะจบ ประมาณเดือนตุลา เดี๋ยวนี้พี่แสนดีเรียนเก่งมาก ๆ
เกรดดีตลอดเลย ขยันอ่านหนังสือมาก ซึ่งผิดกับผมเลย ผมขอแค่ได้จบก็พอใจแล้ว
เกรดผมร่วงมาตลอด ตั้งแต่ผมเลิกกับพี่แสนดี

เรื่องทั้งหมดของเรากำลังจะจบลง และผมคิดว่าถ้าผมจบไปแล้ว
ผมไม่ต้องเจอกับพี่แสนดีแล้ว ผมก็คงลืมเรื่องต่าง ๆ ไปได้เอง

ทุกวันนี้ผมสบายใจขึ้นมาก มีได้คุยกับพี่แสนดีบ้าง
แต่เราก็คุยกันในฐานะเพื่อน ธรรมดา

ผมไม่รู้ความรู้สึกพี่แสนดีในวันนี้
แต่สำหรับผม มันคงไม่จำเป็นอะไรอีกแล้วละครับ

ทางออกของเรามันใกล้จะมาถึงเต็มที่แล้ว



...
- จบดีกว่าคับ -

[jammy]

จบเเบบเศร้าๆ เเต่เข้าใจกันครับ 

[meemewkewkaw]

 

มันคงจะเป็นท่างออกที่ดีต่อทุกๆฝ่ายนะครับ

หากเชื่อและได้ทำมันไปแล้วก็จงพึงพอใจและมีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำไปแล้วนะครับ

ขอบคุณนะครับที่ได้นำเรื่องราวดีๆมาเล่าให้ชาวเล้าอ่าน

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

[A GE]

ต้องเลิกทั้งๆที่ยังรักกันเหรอคับ   เศร้าจัง

[yh-man]

เรื่องมันจบแบบนี้อีกแล้ว... เศร้าจัง

[Mr.October]

 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ่านแล้วน้ำตาแทบร่วง
ผมคงไม่โทษพี่แสนดีหรอก
เพราะบางอย่างมันก็ยากที่จะตัดให้ขาดจริงๆ
คำว่ารับผิดชอบอ่ะ ระวังจะเผาและทำลายทุกคนรอบๆตัว

แน่ใจหรือครับว่าเขาไม่มีคุณแล้วเขาจะรักผู้หญิงคนนั้นต่อไปได้
ซ้ำร้าย มันจะกัดกร่อนทำลายเธอและลูกในอนาคต
ให้หัวใจมันบอกตัวเอง อย่าเอากฎเกณฑ์อะไรมาตีกรอบ
จนมันระเบิดออกมาเลย

แต่การทำแบบนี้ก็เป็นทางออกที่ดี เพียงแต่ในเมื่อคุณเลือกแล้ว
อย่าไปเสียใจกับมัน และทำตัวเองให้มีค่านะครับ
 

[THIP]

ยังดีที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แม้ว่าจะไม่สนิทเหมือนเดิมก็ตาม 
ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวที่นำมาให้อ่านกัน
ขอบคุณค่ะ 

[Mr.October]

 

ขอบคุณทุก ๆ ครับ

[ไอ้หัวแห้ว]

 

ผมใช้เวลาอ่าน 2 ครั้ง
วันก่อน อ่านถึงใกล้จะจบแล้วแต่ไม่ได้เมนท์เพราะเน็ตมันเจ๊งๆ
แล้วก็มาอ่านวันนี้ต่อ ประมาณ 3 ตอนสุดท้าย

จำได้ว่า วันก่อนอ่านแล้วตกใจมาก
เหมือนอยู่บนที่สูง แล้วอยู่ๆ ก็ตกลงมาอย่างแรง
ตกใจครับ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างนี้

แต่ก็...
ขอให้พี่ตัดใจได้ไวไวละกันนะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับผม

 

[abcd]

   ชีวิตเหมือนกับการเล่นเกมส์เศรษฐี เราต้องเดินไปข้างหน้าตามแต้ม ตามกำลังที่เราทำได้ บางครั้งเราจำเป็นต้องถอยหลัง 2 ช่อง และบางครั้งเราก้อต้องหยุดอยู่เฉยๆ สัก 2-3 ตา บางครั้งเราต้องตัดสินใจซื้อบ้าน ซื้อรถ เบิกเงินธนาคาร ซื้อกิจการ และแน่นอน บางครั้งเราอาจจะโดนโกงจากคู่แข่ง

สู้ต่อไป

[gobgab]

บางที...การไม่เจอและไม่รับรู้อะไรเลย...อาจจะทำหั้ยเราดีขึ้นในเร็ววันคับ...

เพราะยิ่งเห็น...ยิ่งเจอ...ก็ยิ่งเจ็บ...ยิ่งตัดใจไม่ได้...

ทำใจยอมรับมันหั้ยได้...แล้วเดินหน้าต่อไปนะคับ...

[เก๋าดี]

ไม่นึกว่าจะจบแบบนี้อ่า

 

น้ำตาท่วมจออีกและตรู

 

[Mr.October]

ขอคุณเพื่อน ๆ ทุกคนมาก ๆ นะคับ แหะ แหะ ที่ให้กำลังใจ
ตอนนี้ผม และพี่แสนดี เรากลับมาสนิทกันมาก ๆ อีกครั้งแล้วครับ
(ถึงแม้ว่ามันจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม)
อาจเป็นเพราะเราต่างคนต่างจะต้องแยกจากกันไปแล้วก็ได้

คำว่า ทิฐิ หรือความโกรธ ต่าง ๆ ที่เคยผ่านมาระหว่างเราสองคน
มันก็ดูเบาบางลงกว่าแต่ก่อนเยอะมาก

ช่วงนี้พี่แสนดีกวนประสาทผมมาก บางทีก็แกล้งเดินมาเหยียบตรีน
(ทำหน้าตาเฉย เหมือนไม่รู้เรื่องด้วยนะ)
บางทีมีเรียนในห้องคอมพิวเตอร์ ก็แอบบมาดึงสายเมาส์ผมออกบ้าง
หรือไม่ก็ชอบมาก่อกวน ผมเวลาทำงานในห้องทุกที 555+

พอเลิกเรียนก็มาส่งผมที่หอด้วย

บางครั้งเวลาที่เรากลับมาอยู่ใกล้กัน มันก็ทำให้ผมเจ็บปวดอยู่เหมือนกัน
แต่ก็ห่างมันเหอะ ผมว่าทางออกที่ผมเลือกไว้มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว

ผมโกหกพี่แสนดีไปว่า ผมถอนรายวิชาออกตัวนึงเพื่อรอจบพร้อมพี่แสนดี
(ประมาณตุลา) แต่จริง ๆ แล้วผมกำลังจะจบแล้ว (มีนา นี้) ผมไม่รู้ว่าพี่แสนดี
จะรู้สึกยังไง แต่ผมก็ไม่อยากจะเจ็บปวดใจไปมากกว่านี้แล้วละครับ

ขอบคุณเพื่อน ๆ อีกครั้งนะคับ พี่เข้ามาให้กำลังใจผมมากมาย
สักวันผมก็จะลืมได้เอง

 

[jammy]

เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะครับ

[oaw_eang]

 

เห็นด้วยกับแน๋วนะเรื่องชีวิตนี้เหมือนเกมส์  แต่ต่างออกไปนิดคือ ความรักก้เหมือนเกมส์บันไดงู  กว่าจะถึงเส้นชัยมันต้องโยนลูกเต๋าหลายครั้งเชียวหละ ได้แต้มมากไปก็ต้องเข้าไปแล้วถอยออกมา  ได้แต้มน้อยไปก็เข้าไปไม่ถึง  การเจอผู้คนที่เข้ามาในชีวิตของเราก็เหมือนการโยนลูกเต๋า  เราไม่มีทางจะรู้ล่วงหน้าได้เลยว่า....


.....การโยนครั้งนี้มันจะทำให้เราเข้าถึงเส้นชัยที่มีความรักเป็นของรางวัลหรือเปล่า

แต่เจ้อยากจะบอกว่า...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ 

เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง 

อันความรัก....ใครๆ เขาก็ว่า....น่าไขว่คว้ามาเชยชม....แล้วเธอว่าไง?

[gobgab]

...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ 

เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง 

ชอบจังเลยคับเจ๊.... ...

แต่หวังแค่ว่า...วันที่เราจะชินชาและปรับตัวปรับใจหั้ยอยู่กับมันได้...มันจะมาถึงเร็วๆนี้...

เพราะไม่งั้นเราก็คงยังเจ็บปวดต่อไป...

[Mr.October]

"...จริงๆ แล้วคนเราไม่เคยลืมหรือกำจัดความเจ็บปวดจากความรักไปให้พ้นจากใจเราได้หรอกนะ  "

"เราเพียงแค่ชินชาหรือสามารถปรับตัวปรับใจให้อยู่ร่วมกับมันได้โดยสันติ....เท่านั้นเอง  "

ชอบ ๆ ครับ ขอซื้อเรย ประโยคนี้
แสดงว่าตอนนี้ผมเริ่มชินแล้วใช่รึเปล่าครับ

พี่แสนดี ----------"8bf57' mevtwivp^j"
Mr.October----"อะไร อ่านไม่ออก"
พี่แสนดี-----------"แปลซิ"

พี่แสนดีเพิ่งคุย msn กะผมเมื่อตะกี้พอดีเรยคับ หุ หุ

[jammy]

 คิดถึงทำอะไรอยู่ ช่ายมะครับ อิๆ

[abcd]

   " คิดถึงจัง ทำไรอยู่ " พี่แสนดีนะพี่แสนดี หยอดได้หยอดดี