นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน เจ้าชู้นัก หลอกให้รักซะเลย Epilogue  (อ่าน 409217 ครั้ง)

ออฟไลน์ SweetSacrifice

  • I always get,what I aim for
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +479/-1
เป็นแบบนี้เพื่อนเขาไม่แตกคอกันเหรอค่ะเนี่ย
 :sad4:

mecon

  • บุคคลทั่วไป
โหยยยยยยอิการ์ดทำไมทำกับลูกค้าแบบนี้หละ
อีกหน่อยนะจะเดินเข้ามาในคลับในฐานะแขกซูปเปอร์ของซุปเปอร์วีไอพีให้ดู
คอยดูนะบังอาจมาลากคุณวินท์ออกนอกคลับได้ยังไงเสียมารยาท
ส่วนภิรายุ เฮ้ออเพ้อเป็นเด็กม.ต้นเลยอ่ะ ตกหลุมคนเจ้าชู้เ้ข้าอย่างจัง
คนอย่างคุณดนย์รึจะใช้ขอไรไซเคิล คนของเมื่อวานก็เป็นอดีตที่ลืมและถูกทิ้งเสมอ
แบบนี้ต้องเจอคนจริงต้องออกล่าชนิดที่คุกเข่าอ้อนวอนขอค.รักกันเลยทีเดียว
อั๊ยยยยยยยยยยยคนเจ้าชู้ :z6:

ปล. รูปค่างรึชะนีเนี่ย หน้าตาน่าเอ็นดู

ออฟไลน์ akaipee

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 417
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
 :เฮ้อ:สุดท้ายก้อคลาดอีกจนได้

จนกันคงสนุก เสือกะสิงห์  :laugh:

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
แปลเพลงครับ
เพลงฝรั่งเศสครับ ชื่อ Si tu m'aimes ร้องโดย Lara Fabian เพลงตัดมาแค่ครึ่งเดียว ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะัคร้าบ

Je le sens
Je le sais
Quand t'as mal à l'autre bout de la terre
Quand tu pleures pendant des heures
Sur mon coeur je pourrais hurler
Le jurer même si je ne vois rien
D'où je suis je sens ton chagrin
Quand je me vois
Sans tes mains
Sans tes bras je ne peux plus respirer
Et j'entends si souvent
Le chant du vent
Qui vient pour me ramener
Vers tes landes sous ton ciel d'Irlande

ทุกคืน
ทุกวัน
ฉันพร่ำสั่งหัวใจให้ลืมและจากไป
เพื่อจะไม่เจ็บปวดอีก
แต่ใย...ในส่วนลึก
ผนึกเธอเอาไว้จนแนบแน่น
และไม่มีวันจะทิ้งรักครั้งนี้ไปได้
ฉันเคยเชื่อว่าจะก้าวต่อไป
และพบคนใหม่
ให้พักพิงใจ
ใครก็ได้...ใครก็ได้
แต่ไม่นานก็ตระหนัก
รักนี้ มอบให้ใครไม่ได้อีกแล้ว
ไม่ว่าแห่งใด
ภาพเธอฉายทาบทับเต็มท้องฟ้า
โอ้ เธอคือชีวิต
และฉันพร่ำอธิษฐาน
ถึงวันจะได้เธอกลับมา
...เพื่อรักกันอีกครั้ง...

speedboy

  • บุคคลทั่วไป
มา  +1  ให้อีกทีนะคร้าบ


ผมชอบจัง  ตรงที่ม่ายเจอกันซักทีเนี่ย  ลุ้นดีนะคร้าบ

 :oni2: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
เจอกันเมื่อไหร่ คงฉะปากกันน่าดู o18

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
มา  +1  ให้อีกทีนะคร้าบ ผมชอบจัง  ตรงที่ม่ายเจอกันซักทีเนี่ย  ลุ้นดีนะคร้าบ

ได้ลุ้นแน่ครับ  :pigha2:

ต่อบทที่ 5 นะครับ

5

ธีรดนย์เอนศีรษะลงกับเบาะรถเบ็นซ์คันหรู ถอนหายใจออกมาเบาๆ ขณะที่เลขาผู้เก่งกาจที่นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้หมดสภาพ ควักยาดมขึ้นมาสูดดม
เจ้านายได้กลิ่น จึงลืมตาขึ้นแล้วเอียงหน้ามาถามว่า "แค่นี้จะเป็นลมแล้วหรือคุณเต้ย"
"ก็เล่นพากันไปยืนตากแดดแบบนั้น จะไม่ให้ผมหน้ามืดได้ยังไง คราวหลังไม่ต้องเอาผมไปด้วยนะ คนงานประท้วง ไม่ใช่เรื่องของเลขา" เต้ยอ้าปากพ่นลมหายใจ
"ทำไมจะไม่ใช่ จำคำสาบานที่ให้กับคุณพ่อไม่ได้หรือว่า คุณจะอยู่เคียงข้างผมตลอด และช่วยผมทำงานไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย จะดูแลผมระหว่างที่พ่อกับทินไม่อยู่"
"รวมถึงช่วยเรื่องบรรดาคู่นอนคุณด้วยใช่ไหม วันนี้ผมโดนสารินโทรเฉ่งย่อยยับเพราะคุณไม่ต้องการเจอหน้าอีก"
"ใครบอก" ธีรดนย์หลับตาพริ้ม "ผมเพียงแค่อยากให้เขาพักร้อนซักสองสามเดือน ตอนนี้ผมเจอคนใหม่ สดและใสกว่า ก็ต้องทุ่มเวลาให้เต็มที่หน่อย"
"ถ้าเป็นเรื่องงาน เต้ยไม่เคยหวั่น แต่เรื่องแบบนั้น เต้ยไม่ถนัด เขายังมีหน้ามาหาว่าเต้ยจะเก็บคุณไว้กินคนเดียว บ้าที่สุด คิดได้ไง อย่างเต้ยนี่หรือจะกินคุณ แค่คิดก็ท้องอืดแล้ว" เต้ยเบ้ปาก
"น้อยๆ หน่อยนะคุณเต้ย นี่รู้ไหมกำลังพูดกับใคร"
"พูดกับคุณธีรดนย์ เจ้านายผมเองครับ"
"ไม่ใช่แค่นั้นนะ" ธีรดนย์ลืมตาขึ้นมา ผงกศีรษะขึ้นมาจากเบาะ หันไปมองหน้าเลขาที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกซึ่งไม่ใช่เพราะอายแต่เพราะวันๆ แทบไม่เคยตากแดด "คุณกำลังพูดกับชายหนุ่มรูปหล่อเสน่ห์แรง ที่ใครๆ ต่างก็หมายปอง แล้วผมก็ส่ายหน้าหรือพยักหน้ากับใครก็ได้ทั้งนั้น"
"ทำไมหลงตัวเองแบบนี้" เต้ยถอนหายใจ
ธีรดนย์อมยิ้มอย่างภูมิใจแล้วบ่นว่า "แล้วนี่เลิกดมยาดมซะทีได้ไหม กลิ่นฉุนจะตาย"
"ก็ผมจะไม่ไหวอยู่แล้ว"
"รู้จักออกจากห้องแอร์ซะบ้าง วันๆ เอาแต่นั่งทำหน้าหล่อ เอ๊ะ หรือนั่งทำหน้าสวย"
"คุณธีรดนย์พูดแบบนี้ก็เกินไป เท่าที่ทราบ ผมมัวแต่ยุ่งทำอะไรไม่เป็นเรื่องให้เจ้านายอยู่นะครับ"
"แล้วอย่าลืมรายงานให้คุณพ่อทราบล่ะ ว่าลูกชายคนโตพ่อทำผลงานอะไรไว้ จะได้รู้ว่าผมก็ทำงานเป็น และจัดการปัญหาอะไรได้ดียิ่งกว่าใคร" ธีรดนย์เปลี่ยนเรื่องทันทีที่เลขาทำเสียงเย็นชา
"จะรายงานให้ทราบทุกอย่างเลยครับ ว่าท่านประธานคนใหม่ขู่ว่าจะไล่พนักงานที่ประท้วงออกทุกคนหากไม่กลับเข้าทำงาน และหากใครเลิกประท้วง จะให้เงินคนละหนึ่งพันบาท นี่เสียเงินไปเป็นแสน"
"แค่แสนเดียวนะเต้ย แลกกับผลประโยชน์ที่จะหายไปเป็นล้าน เป็นคุณจะทำแบบผมไหมล่ะ เสียเวลาพูดอะไรนาน ร้อนแดดก็ร้อน นี่ถ้าไม่ห่วงว่าคุณจะเป็นลม ผมไม่ยอมตัดสินใจแบบนั้นหรอก"
"ถ้าคุณห่วงว่าผมจะเป็นลม ก็คงไม่ลากผมออกไปที่โรงงานด้วยหรอก" เต้ยสวนกลับทันที "แต่ก็ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง ผมซึ้งในความมีน้ำใจของคุณดนย์มาก"
"ไม่ต้องมาประชด" ธีรดนย์เอนศีรษะลงกับพนักพิงเบาะรถแล้วหลับตาลงอีกครั้ง "แล้วนี่ทำไมพ่อจะต้องไปตีกอล์ฟที่บาหลีด้วย"
"ท่านไปตีกอล์ฟกับประธานบริษัท Rising Sun Beverage และ ซีอีโอ ของเซียมซีกรุ๊ป"
"คงเขย่าเซียมซีกันสนุกละสิท่า แล้วทินล่ะ เมื่อไหร่จะฮันนี่มูนเสร็จซะที ป่านนี้ไม่ได้ลูกเป็นโหลแล้วหรือ"
"ปากหรือนั่น" เลขาค้อนเจ้านาย
"เต้ย ผมจะไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเจออะไรแบบนี้อีก ต้องแย่แน่ๆ" ธีรดนย์ส่ายหน้า
"ขาย The Dazzle ทิ้งสิครับ แล้วก็มาทำที่นี่เต็มตัว มีคนอยากได้อยู่ตั้งหลายคน คุณวิ่งรอกทำงานสองที่ไม่ไหวหรอก"
"จริงสิ หนึ่งเดียวก็เหลือทน" ธีรดนย์พยักหน้าเห็นด้วย "แล้วยังมีเลขาสองคนอีกต่างหาก "
"คุณดนย์" เต้ยทำหน้าบึ้ง เสียงเข้ม
"แต่ที่คลับเงินดีนะเต้ยนะ"
"ก็ห่วงแต่เงิน" เต้ยทำเสียงเห็นใจ แต่ประโยคต่อมาทำให้คนฟังต้องสะดุ้ง "กับอาหารที่มาพร้อมกันเงิน"
...อะไร หมายความว่ายังไง เลขาเขาพูดอะไรมีความหมายแฝงอีกแล้ว...
ธีรดนย์กำลังจะหันหน้าไปเอาเรื่อง แต่ทันใดก็สะดุ้งเพราะเต้ยก็อุทานขึ้นมาเสียงดัง
"โอ๊ย ตายแล้ว ลืมไปเสียสนิท"
"ใครตาย แฟนตายหรือ มีกับเขาด้วยหรือคุณเต้ย" ธีรดนย์หัวเราะเบาๆ
"คุณธีรดนย์ครับ อย่ามาดูถูกกันนะ ผมจะหาแฟนให้ได้เยอะกว่าคุณก็ยังได้"
"น้อยๆ หน่อย รู้หรือเปล่าว่าแฟนผมมีกี่คน นิ้วมือกับนิ้วเท้ามีพอนับได้ไหมล่ะ นับไหวหรือเปล่า" เจ้านายท้าทาย
"เหล่านั้นไม่เรียกว่าแฟน เขาเรียกว่าคู่ขา แฟนกับคู่นอนมันต่างกันนะครับเจ้านาย แต่ก็อย่างว่า พูดไปก็ไม่เข้าใจเพราะคุณไม่มีหัวใจ คนอย่างคุณธีรดนย์รูปหล่อพ่อรวย คงไม่รู้จักความรักกับเขาหรอก"
"ใครว่า"
"จริงนะ เต้ยกล้าเอาหัวเป็นประกัน คนอยางคุณดนย์ไม่มีวันหาแฟนได้ แฟนที่หมายถึงคนรักนะครับ แฟนที่ไม่ใช่แค่คนที่คุณจับเขาถอดเสื้อฟ้าแล้วกระโดดขึ้นคล่อมหลังแต่เพียงอย่างเดียว เสียวแล้วก็เลิก" เต้ยเบ้ปาก
"ผมหมายถึงพ่อรวยต่างหากล่ะ ผมรวยของผมเอง แค่มรดกคุณปู่กับคุณย่าและคุณตากับคุณยายที่ให้ผมคนเดียวห้าสิบเปอร์เซ็นต์ กับรายได้จาก The Dazzle พ่อก็เทียบไม่ติด และคุณานนท์บริวเวอรี่นี่ก็เป็นของผมสามสิบเปอร์เซนต์"
"สงสารคุณทิน" เต้ยถอนหายใจ "ช่วยพ่อทำงานมาตั้งแต่ยังไม่จบมัธยมปลายแล้วได้แค่สามสิบเปอร์เซ็นต์ ส่วนคุณมีแต่สำมะเลเทเมา จบปริญญาจากเมืองนอกแล้วก็มาหลอกปู่ย่าตายายให้หลงรัก เปิดคลับมอมเมาประชาชน แล้วต้องทนมาทำงานบริษัทพ่อ"
"เต้ย ชักจะมากไปแล้วนะ" ธีรดนย์ถลึงตา "เขาเรียกว่าให้โดยเสน่ห์หา"
"คุณทินมาก่อนคุณ ผมทำงานกับคุณทินมาก่อน แต่คุณแย่งผมมา" เลขาคนเก่งทำตาค้อนเจ้านาย
"จะกลับไปไหมล่ะ ถ้าทินกลับมา จะส่งคืนไปทำงานกับทิน จะได้นั่งแคะเล็บทั้งวัน"
"โอ้โห เท่จัง" จู่ๆ เต้ยก็เปลี่ยนสีหน้าเบื่อๆ เป็นตื่นเต้นปนชื่นชม หันขวับมองออกไปนอกหน้าต่างรถทันที ธีรดนย์ลืมตา ผงกหัวขึ้นแล้วหันตามเลขาคู่ใจที่นั่งอยู่ทางด้านขวา แต่แล้วก็ต้องเด้งตัวขึ้นมา หันไปเกาะเบาะหลัง มองตามท้ายรถมอเตอร์ไซด์ที่วนทางไปด้วยความเร็วสูง ซึ่งตอนนี้เห็นแต่ท้ายรถไกลๆ
"มองก้นเขาอีกละสิ" เลขาคนเก่งเบ้ปาก
"ปากหนอปาก เดี๋ยวรอให้ทินกลับมาก่อนเถอะ"
"ส่งผมกลับไปทำงานกับคุณทินระวังจะเสียใจภายหลัง อยากจะรู้นัก เลขาคนใหม่จะรับมือคุณได้ซักกี่น้ำ ฝ่ายบุคคลคงต้องทำงานหนักกว่าเดิมเป็นสองเท่าเพราะมัวแต่หาเลขาใหม่ให้คุณทุกสองอาทิตย์"
"เขาเปลี่ยนชื่อเป็นผู้อำนวยการแผนกทรัพยาการมนุษย์แล้วไม่ใช่หรือคุณเลขา" ธีรดนย์ได้ที
คุณเลขาไม่ตอบ แต่ทำตาค้อนและเสียงฮึดฮัดในลำคอเพราะโดนย้อน
หลังจากที่ "ปะคารม" กันแล้วพอให้หายเบื่อ เจ้านายและเลขาที่ปากคอทันกันจึงต่างคนต่างนั่งนิ่งเงียบอีกครั้งหนึ่งเป็นเวลาหลายอึดใจ จนใกล้จะถึงประตูทางเข้าบริษัท ธีรดนย์จึงพูดขึ้นมาว่า
"แต่เอ๊ะ มอเตอร์ไซด์คันนั้น สวนทางเราไปเมื่อกี้ก็หมายความว่า น่าจะออกจากบริษัทเรานี่นา"
"เพราะนี่คือถนนเข้าบริษัทเรา" เต้ยเสริม
"แล้วทำไมไม่เตือนผม" ธีรดนย์คำราม
"เต้ยเตือนแล้วคุณจะให้คนขับรถยูเทิร์นไล่ตามเขาไปหรือไง แค่สวนทางกันเราก็หันไปมองตามจนคอหมุนได้ร้อยแปดสิบแปดองศา คงตามทันหรอก" เลขาไม่ยอมแพ้
"แล้วทำไม่ไม่กักตัวเอาไว้ตามที่สั่ง" ธีรดนย์พ่นลมหายใจออกมาอย่างฉุนเฉียว
"เอ่อ เรื่องนี้เต้ยไม่ทราบ แล้วเต้ยจะไปหาข้อมูลให้" เลขาเสียงอ่อน
"ไม่ต้อง" ธีรดนย์ปฏิเสธห้วนๆ "แค่สั่งให้ยามหน้าประตูขึ้นไปหาผม"
"เรื่องแค่นี้ไล่เขาออกไม่ได้นะครับคุณธีรดนย์ เขามีสิทธิ์ฟ้องกระทรวงแรงงานได้นะ"
"ทำตามที่บอกเถอะ"
"ได้ครับเจ้านาย ผมถูกจ้างให้มาทำตามที่สั่งอยู่แล้วนี่ เรื่องไล่จับมอเตอร์ไซด์เอย เรื่องตาม..." เต้ยชะงักเหมือนนึกอะไรได้บางอย่างแล้วจึงพึมพำเบาๆ ว่า "เรื่องตามเจ้าของบริษัทปากแดงคนนั้นมาพบ"
"คุณเต้ย" ธีรดนย์เสียงเข้ม ทำหน้ายักษ์ใส่เลขาที่ขยับไปจนชิดประตูรถอีกด้าน
"เต้ยลืม เต้ยอุทานขึ้นมาแล้วเมื่อกี้ แต่คุณมาสบประมาทว่าเต้ยไม่มีปัญญาหาแฟน เลยไม่ได้บอกว่านึกอะไรออก"
ธีรดนย์ถอนหายใจเสียงดัง แล้วส่ายหน้า หันมามองเลขาด้วยสายตาขวางๆ อีกครั้ง
"รู้แล้วครับ จะตามให้ใหม่อีกรอบ"
"เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้" ธีรดนย์ชี้นิ้วสั่ง
"แต่ยังไงก็ต้องหลังจากมะรืนนี้ล่ะ สุดสัปดาห์นี้คุณมีคิวเต็มเหยียด โดยเฉพาะงานประชุมทวิภาคีผู้ประกอบการภาคเอกชนกับภาครัฐฯ งานนี้เหลวไหลไม่ได้ รัฐมนตรีพาณิชย์เอย รัฐมนตรีคลังเอย ใครต่อใครใหญ่ๆ ทั้งนั้นเอย และไปไกลถึงหัวหินเอย"
"ทำไมนะทำไม" ธีรดนย์คราง
"เดี๋ยวก็ได้เจอตัวแล้วครับ ระหว่างนี้ ผมจะหารูปภาพเอาไว้ให้ดูต่างหน้า"
"ผมหมายถึงประชุม" น้ำเสียงธีรดนย์อ่อนระโหยโรยแรง เอนศีรษะลงกับเบาะรถและหลับตาลงช้าๆ อีกครั้ง
"ไปนวดไหมครับ ผมรู้จักสปาดีๆ ที่นวดได้เก่งมาก รับรองว่าจะทำให้คุณดนย์ผ่อนคลาย เสมือนเป็นคนใหม่เลยทีเดียว แต่สปาที่นี่นวดเฉยๆ ไม่มีนาบนะครับ"
"ไม่ไป"
เต้ยอมยิ้ม มองใบหน้าคมสันของเจ้านายหนุ่มด้วยสายตาขำๆ รู้สึกทั้งสงสารทั้งหมั่นใส้ ทั้งอ่อนใจทั้งเป็นห่วง
...ธีรดนย์ ท่าทางเจนจัดช่ำชอง แต่เรื่องรู้จักความรักยังห่างไกลยิ่งนัก...
...หมั่นใส้ที่ช่างเจ้าชู้และเจ้าสำราญนัก เปลี่ยนคู่นอนใหม่เป็นว่าเล่น เข้าทำนองได้แล้วทิ้ง แต่ก็น่าสงสารที่จะหาคนที่รักจริงนั้นคงยาก คนที่คบกับธีรดนย์ต่างก็หวังผลตอบแทนจากชายหนุ่มทั้งนั้น...
...เจ้าชู้นัก ต้องทำให้ตกหลุมรักใครซักคนแบบหัวปักหัวปำ จะได้รู้สึกเสียบ้าง ทำคนอื่นมาเยอะ คราวนี้คนเจ้าชู้ระดับประธานสมาคมคนเจ้าชู้แห่งประเทศไทยต้องได้รับบทเรียน...
...นักซิ่งหน้าขาวๆ คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆ ปากแดงๆ นี่ล่ะเป็นเครื่องมือ...

ทันที่ที่รับโทรศัพท์ ศรายุธก็ต้องอมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงสดใสร่าเริงของ 'คุณเลขา' ที่โทรมาหาเขาวันละสามสี่ครั้ง
"ผมต้องขอโทษคุณศรายุธมากเลยครับที่โทรมารบกวนบ่อยครั้ง คุณธีรดนย์เจ้านายผมตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าช่างคอมพิวเตอร์คนที่ขอให้มาพบนั้นใช่คนเดียวกันกับคุณวิธวินท์หรือเปล่า"
"เท่าที่บอกลักษณะมาก็น่าจะใช่ครับ เพราะช่างของเราที่เข้าไปทำงานก็มีไม่กี่คน" ศรายุธตอบเสียงนุ่มเช่นเคยโดยที่ไม่รุ้ว่าปลายสายอีกด้านหนึ่งกำลังยิ้มกว้างทำตาเคลิ้มเพราะหลงเสน่ห์เสียงทุ้มๆ ของตัวเอง
"คุณศรายุธมีรูปภาพของคุณวิธวินท์ซักรูปไหมครับ ผมจะให้คุณธีรดนย์ดู ให้แน่ใจว่าถูกคน ไม่ยังงั้นจะเสียเวลาคุณวิธวินท์มากหากมาแล้วปรากฏว่าผิดตัวเหมือนครั้งที่คุณศรายุธมา ผมไม่อยากโดนเจ้านายดุด้วย" เต้ยขอรูป 'จำเลย' มาให้เจ้านาย
...ไม่ใช่แค่ทำประแจหล่นเฉียดหัวและจงใจขัดคำสั่งที่ให้ขึ้นมาพบ แต่รวมถึงแอบเข้าไปในคลับหรูโดยไม่จ่ายเงินค่าสมาชิกและค่าผ่านประตูอีกต่างหาก...
ศรายุธอึกอัก ไม่แน่ใจว่าควรจะตัดสินใจอย่างไร แต่คุณเลขาถือโอกาสตอนที่ชายหนุ่มลังเล อ้อนวอนเสียงอ่อนพร้อมยกเหตุผลต่างๆ ขึ้นมาอธิบาย จนเจ้าของบริษัทคอมพิวเตอร์ต้องตอบตกลง และสัญญาว่าจะส่งให้ทางอีเมล์
"ทางโทรศัพท์ดีกว่าครับ สะดวดกว่า ส่งมาที่เบอร์ของเต้ยนะครับ 081-825-0707"
"ผมส่งไม่เป็น" ศรายุธอ้อมแอ้มตอบเสียงเบา ทำให้คนฟังหัวเราะร่า แล้วล้อว่าทำงานบริษัทคอมพิวเตอร์แต่ส่งรูปภาพผ่านโทรศัพท์มือถือไม่เป็น
"ผมบริหาร ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรแบบนี้เท่าไหร่นัก โดยเฉพาะเรื่องโทรศัพท์มือถือ"
"ถ้าว่าง เต้ยจะสอนให้" เลขาคนเก่งเสนอตัวช่วยเหลือ
"เมื่อไหร่ครับ" ศรายุธเผลอหลุดปากถาม ทำให้อีกฝ่ายนิ่งไปครู่ใหญ่ก่อนจะตอบว่า
"เอ่อ ยังไม่ทราบครับ แต่ว่า..." เต้ยอึกอัก เกิดสมองตื๊อขึ้นมาเฉยๆ "อืม ก็คงอีกไม่นานครับ"
"ถ้ายั้งงั้น ตอนนี้ผมจะส่งให้ทางอีเมล์ไปก่อน" ศรายุธสรุป เต้ยตอบรับแล้วบอกลักษณะของรูปที่อยากให้ศรายุธส่งให้ แต่อีกฝ่ายกลับมีคำถาม
"ไม่เอารูปที่เป็นทางการหรือครับ"
"เอารูปที่ตัวตนปกติดีกว่าครับ จะได้เหมือนตัวจริง"
"ตัวจริงของวิธวินท์ก็เรียบๆ นิ่งๆ รูปภาพแบบที่คุณเต้ยอยากได้ไม่ค่อยมีหรอกครับ หายาก" ศรายุธพยายามนึกภาพตาม
"ต้องมีบ้างสิครับ รูปที่ยิ้มไร้เดียงสา หรือเอียงหน้าทำตาเล่นกล้อง รูปแบบนั้นใครๆ ก็ถ่าย นี่ถ้าตอนนี้ว่างนะ เต้ยอยากจะไปช่วยคุณนั่งเลือกด้วยซ้ำ แต่ว่าต้องเร่งทำงานให้เจ้านาย นี่จะบีบคอเต้ยอยู่แล้ว ตอนที่มาพบคุณธีรดนย์ คุณศรายุธก็เห็นว่าเจ้านายเต้ยดุ"
"ครับๆ ผมจะรีบจัดการ"
"ขอบคุณมากนะครับ เต้ยไม่รู้จะตอบแทนคุณศรายุธยังไงดี" เลขานุการของธีรดนย์ทำเสียงจริงจังแล้วขอบคุณศรายุธอีกครั้งก่อนจะวางสายไป ในใจก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าศรายุธก็ดูจะชอบเขาอยู่เหมือนกัน
...ตอบแทนด้วยตัวของเขา ศรายุธจะยอมรับหรือเปล่าก็ไม่รู้...
...ถ้าทุกอย่างสำเร็จ สองบริษัทนี้จะได้มีความสัมพันธ์กันแน่นแฟ้นซะที...

ธีรดนย์หยิบแฟ้มเอกสารแล้วเดินออกมาจากห้องทำงาน หันไปมองโต๊ะของเลขานุการก็เห็นว่าฝ่ายนั้นกลับไปแล้ว ชายหนุ่มอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นกระดาษแปะอยู่ด้านหลังของจอคอมพิวเตอร์มีข้อความเขียนด้วยลายมือเป็นระเบียบต่างจากลายมือของเขาโดยสิ้นเชิงว่า "อย่าลืม อย่าเที่ยวและเมาจนลืมประชุมพรุ่งนี้ที่หัวหินนะครับ จะส่ง SMS ไปเตือน"
...เรื่องเที่ยวและเมานั้นไม่ลืมหรอกคุณเต้ย เรื่องไปประชุมก็ไม่ลืม แต่เรื่องไปแล้วเบี้ยวนี่ไม่รับประกัน...
เย็นวันศุกร์ หลังเลิกงานธีรดนย์ไม่เคยว่าง ข้างกายจะต้องมีใครซักคนอยู่ด้วยเสมอ แต่คืนนี้ขอยกเว้นเพราะไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ดึก และพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ชายหนุ่มจึงไปถึงคลับ The Dazzle เวลาห้าทุ่มเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย และเพื่อ 'ย้ำ' กับยามหน้าประตูว่า หากมี 'ใคร' แอบเล็ดลอดเข้าไปในคลับได้ ให้ 'ส่ง' ขึ้นไปหาเขาที่ห้องทำงาน
...จะขังลิงรูปหล่อคนนั้นไว้ในห้องซะเลย สั่งให้ไปพบที่ทำงานก็ไม่เคยเลยที่จะทำตาม...
...และเขาก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเต้ยหรอกว่าให้วิธวินท์ไปพบ เต้ยเห็นเขาเป็นคนเจ้าอารมณ์และเรื่องมากเกินเหตุ แค่เรื่องเล็กน้อยก็เรียกเจ้าของบริษัทมาพบและขู่ว่าจะเลิกจ้างงาน ที่บอกว่าตามวิธวินท์ เขาคิดว่าเต้ยไม่ทำตามคำสั่ง...
...เต้ยจะไปรู้อะไร ที่บอกว่ารู้ใจเขา ไม่จริงทุกอย่างและไม่จริงทุกครั้งไปหรอก ตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ ต่อให้มีสองเต้ยก็นึกไม่ออก นี่คงไม่รู้หรอกว่า ภาพใบหน้าคนที่เกือบทำประแจหล่นใส่หัวเขานั้นล่องลอยอยู่รอบๆ คอยรบกวนจิตใจเขาบอกไม่ถูก...
...ทำไม...
...วันนั้นใต้อาคารค่อนข้างมืด พอเขาชะงักเพราะมีอะไรหล่ลงมาเฉียดศีรษะและเงยหน้าขึ้นไป แสงสะท้อนจากด้านนอกสะท้อนเข้าไปที่หน้าของ 'ลิงรูปหล่อ' ที่นั่งห้อยตัวอยู่บนรางเหล็ก เห็นแต่หน้าขาวๆ ลอยอยู่เหนือศีรษะ ตาโตคมกริบ ดูเศร้าๆ และรั้นในเวลาเดียวกัน แต่ก็เป็นประกายน่าค้นหา คิ้วเข้มปลายเฉียงขึ้นด้านบนแสดงให้เห็นถึงความ 'ดื้อ' จมูกโด่งเป็นสัน ปลายเชิดนิดๆ...
...ปากอิ่มเต็ม แดงระเรื่อ น่าจูบ...
ขณะที่ธีรดนย์กำลังคิดถึง 'ลิงปากแดง' อยู่เพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น ผู้บริหารหนุ่มถอนหายใจเบาๆ และรับโทรศัพท์เสียงเข้ม
"คุณเต้ย นี่หกโมงจะทุ่มแล้ว มีอะไรจะสั่งเสียผมไม่ทราบ"
"เปล่าสั่งครับ ใครจะไปกล้า ผมเพียงแต่โทรมาเรียนเตือนให้ทราบว่า คืนนี้ก่อนหกทุ่ม คุณดนย์อย่าปิดมือถือ และห้ามลบเอ็มเอ็มเอสผมโดยไม่เปิดอ่านเด็ดขาด เพราะถ้าทำเช่นนั้น คุณจะเสียใจจนอยากจะกัดลิ้นตัวเอง และผมก็จะไม่ส่งอีกเป็นรอบสอง" เลขาสั่งเจ้านายด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ไม่ต้องโทรตามนะ คืนนี้จะไปคลับ จับนักร้องมาฝึกร้องเพลงและนอนด้วยซักคน" ธีรดนย์เสียงเข้ม
"พูดซะเห็นภาพ" เลขาช่างจินตการหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดประโยคต่อมาแล้ววางสายไปดื้อ "น่ารักจริงๆ คนอะไร เดี๋ยวรอรับเอ็มเอ็มเอสผมนะครับเจ้านาย"
ธีรดนย์ยืนขมวดคิ้วเพราะความงงผสมกับความช๊อคที่โดนชมว่าน่ารัก
...จะบ้าหรือเต้ย อย่าบอกนะว่ามาหลงเสน่ห์เขาอีกคน ทำงานมาด้วยกันไม่เห็นมีวี่แวว อยู่เฉยๆ จะมาชอบเขาหรือนี่ ไม่เอาด้วยหรอก ได้เป็นโรคประสาทตายพอดี...
...แต่เอ็มเอ็มเอสอะไร...
...หรือว่าเป็นรูปที่เต้ยถ่ายตัวเองแล้วส่งมาอวดเขา ไปกันใหญ่แล้ว ลองดูสิ ถ้าเลขาส่งรูปเซ็กซี่ตัวเองให้เจ้านายดู เขาจะไล่ออกจริงๆ ด้วย...
ธีรดนย์ส่ายหน้า ก้าวขึ้นรถ แล้วขับออกไป ครั้นถึงป้อมย้อมก็นึกได้ว่าเลขาหัวแข็งยังไม่ส่งยามขึ้นไปพบ เขาเลยลดกระจกรถลง เล่นงานยามจนสามคนที่นั่งอยู่ในป้อมยามประตูบริษัทหน้าซีด ตัวสั่นงันงก
"ครั้งนี้จะเมตตา แต่ครั้งหน้าโดนหนัก จำเอาไว้ มอเตอร์ไซด์คันนั้นมา ให้ส่งตัวขึ้นไปหาผมทันที" ธีรดนย์สั่งแล้วทะยานเบนซ์เอสคลาสสีดำคันใหญ่ออกไปอย่างเร็ว ปล่อยให้ยามทั้งสามคนมองตามด้วยสีหน้าเหมือนกลัวจะถูกประหารชีวิต
*********5***********


ออฟไลน์ akaipee

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 417
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
^^
^^^

จิ้มๆๆ  นั่งเฝ้าเรื่องกันเลย  :laugh:

ดูท่าคุณดนย์จะตกหลุมลิงน่ารักนะนั่น :-[

mecon

  • บุคคลทั่วไป
 :m3: ชอบคุณเต้ยเป็นที่สุด ลูกล่อ ลูกชน ลูกอ่อย ลูกอ้อน
เริ่ดดดดดดดดดดดดด ขุดมาใช้ปราบเจ้านายจอมปลาไหล
แล้วก็เพื่อแผ่ คุณอาของวินธ์ด้วย อั๊ยยยยยยงานนี้มีได้เสียแน่ๆ
ถึงจะคลาดกันเป็นรอบที่ร้อยแล้ว แต่ว่าแค่เห็นเสี้ยวหน้ากับ ก้นสวยเนี่ย
ถึงขนาดทำให้บอสคุณเต้ยอยากจะจับลิงหนุ่มมาบูชายัญให้ได้เลยนะเนี่ย
เหอะๆ อยากปราบลิงมากล่ะสิท่า เหอะๆ สมกับที่คุณเต้ยว่าไม่มีผิด คู่นอน
เกลื่อนบ้านเกลื่อนเมือง แต่แฟนจริงๆสักคนไม่ยังกะเห็น แบบนี้คุณเต้ยชนะแหง่มๆ
ถ้าคุณเต้ยมีเวลาอ่อยอ่ะนะ เฮ้อออออทำงานกับเจ้านาย ต้องทั้งจิกทั้งกัด มันส์เป็นที่สุด
ส่วนอิเจ้านาย เฮ้อออออออ คุณเต้ยบอกว่าทำงานกับคุุณทินไม่เห็นเป็นแบบนี้ แล้วเห็นใจ
คุณทินมากอีก 555 อ่านแล้วฮาโคด แสดงว่าเป็นคนเอาถ่านจริงๆคุณดนย์เนี่ย อิอิ

ช๊อบชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตอนนี้คุณเต้ยก็เอารูปให้บอสดูต่างหน้าได้แล้นนนนนนนนเลิศมากๆคะ อิอิ

+1 ให้คนเคยเจ้าชู้ได้แล้วคร่าาาาาาาาาาา กรี๊ดดดดดดด

ออฟไลน์ K2KARN

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3084
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +393/-6
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้วววววววววววววววว



ชักชอบคุณเลขาล่ะ น่ารักไปไหนเนี่ย  :impress2:
แล้วจะเจอกันเมื่อไหร่ ลุ้นคลาดกันไปมาแบบนี้ อันที่จริงก็สนุกดี  o13

+1 ให้พี่นายค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






l_k

  • บุคคลทั่วไป
จะหาคุณเลขาดี ๆ แบบนี้ได้ที่ไหนน้า.............. o13

เป็นเจ้าหน้ารักตายเลยคุณเต้ย................. :man1:

รู้ใจคุณเจ้านายไปซะทึกเรื่อง........... :oo1:

ว่าแต่เมื่อคุณธีรดนย์จะเจอคุณวิธวินท์ซักทีครับ

......คุณ katawoot .....

รอ

รอ

รอ

ครับ

ออฟไลน์ Fujitaga

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 388
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
ตอนนี้ พูดได้คำเดียวเลยครับว่า ชอบเต้ยจังเลยยยยยยยยยยย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-06-2009 09:57:22 โดย Fujitaga »

clubza

  • บุคคลทั่วไป
เเล้วจะได้เจอกันสักทีครับคนหนึ่งมาคนหนึ่งไป

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
ทำงานยุ่งๆ วุ่นๆ มาทั้งวัน
กลับรู้สึกนิ่ง สบาย อยุ่หน้าจอคอมพ์
ปล่อยใจล่องลอยกับจินตนาการ
ปล่อยสายตาผ่านตัวหนังสือ
รุ้สึกว่าเป็นเวลาที่ดีที่สุดของวันเลย

ขอบคุณ

เจ้สอง  :bye2:

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1


+1 ให้อะครับ

เรื่องกำลังน่าลุ้น

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
เล่นซ่อนแอบกันหรือเปล่า พี่นาย

แคล้วคลาดกันตลอดแต่ก็ดีได้ลุ้นกันตลอด

สงสารแต่คุณครู่ใหญ่ จะผิดใจกับเพื่อนรักหรือเปล่าน้อ

+1 ให้พี่นาย ไม่เห็นตอบเลย ได้เกิน 900 แล้วไม่เห็นเอาเมียมาโชว์  :jul3:

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
เล่นซ่อนแอบกันหรือเปล่า พี่นาย แคล้วคลาดกันตลอดแต่ก็ดีได้ลุ้นกันตลอด สงสารแต่คุณครู่ใหญ่ จะผิดใจกับเพื่อนรักหรือเปล่าน้อ +1 ให้พี่นาย ไม่เห็นตอบเลย ได้เกิน 900 แล้วไม่เห็นเอาเมียมาโชว์
ขอบคุณครับที่ กด ผม เมียยังไม่มีัครับ 1000 นะ ไม่ใช่ 900 คะแนน ได้ 1000 เมื่อไหร่ก็ถึงฤกษ์หาคู่ใจ ใครอยู่ใกล้ตัวตอนคะแนนถึงพัน จะโดนฟัน เอ๊ย โดนจีบ  :z1:

บทที่ 6 ครับผม

6

วิธวินท์ละมือจากแป้นคอมพิวเตอร์เมื่อรู้สึกว่ามีคนมายืนอยู่ข้างหลังซึ่งเขาเดาได้ทันทีว่าเป็นใคร ยังไม่ทันที่ฝ่ายนั้นจะถามคำถาม วิศวกรหนุ่มก็รีบตอบก่อนว่า
"ผมไปแล้วนะครับ ไม่อยู่อีกเช่นเคย นั่งรอเกือบชั่วโมง นี่คงคิดว่าผมว่างมากเลยมาเล่นอะไรแผลงๆ แบบนี้"
"อารู้แล้ว" ศรายุธพูดเสียงเรียบ "แล้วก็..."
"อย่าบอกนะว่าเขาให้คุณเลขาโทรมาสั่งให้ไปพบอีก"
"เขาโทรมาขอโทษ"
"เจ้านายโทรมาเอง หรือให้เลขาโทรมา หรือเลขาโทรมาเองเพราะเป็นหน้าที่" วิธวินท์ย่นจมูกอย่างไม่ชอบใจ
"ใครโทรมาก็ช่างเถอะ ยังไงๆ ก็..."
"อายุธ งานการไม่ต้องทำแล้วนะ วันๆ จะต้องไปขอโทษเขาเรื่องประแจตกเฉียดหัวนี่น่ะ รู้ยังงี้ น่าจะเอาให้หัวแตก จะได้ซื้อกระเช้าผลไม้ไปเยี่ยมกราบขอโทษที่โรงพยาบาลซะทีเดียว"
"วินท์" ศรายุธเสียงเข้มขึ้น แล้วนั่งลงบนโต๊ะทำงานของวิศวกรหนุ่มที่นั่งทำหน้ามุ่ยมองหน้าจอคอมพิวเตอร์
"อีกครั้งเดียวเท่านั้น แล้วไม่ต้องมาขอร้องผมอีก ผมจะไปพบเขาอีกครั้งเดียว ไปคราวนี้ไม่ได้เจอ ผมจะไม่ไปอีก จะเลิกจ้างก็ให้มันรู้ไป ผมจะฟ้อง" วิธวินท์เสียงแข็ง "แล้วผมจะส่งนุ๊คเข้าถล่มระบบเน็ตเวิร์กบริษัทนั้นให้ย่อยยับไปเลย"
"เดี๋ยวก็ได้โดนตำรวจจับ" ศรายุธทำหน้านิ่งเรียบ หลุบตาลงมองชายหนุ่มที่เริ่มกดดูรูปภาพมอเตอร์ไซด์
"ไม่โง่ให้ตำรวจตามรอยเจอขนาดนั้นหรอก"
"แล้วเลิกคิดจะหามอเตอร์ไซด์คันใหม่ได้แล้วนะ อาบอกแล้วว่ามันอันตราย" ศรายุธทำเสียงเข้ม
"ผมเคยชนที่ไหน"
"ไม่เคยชน แต่ที่แข่งกับรถสปอร์ตสีแดงแล้วเขาต้องแถไปเบียดเสาไฟฟ้าล่ะ เกิดเขาเอาเรื่อง เรียกร้องค่าเสียหายจะเอาเงินที่ไหนไปจ่าย"
"มือมันคนละชั้น นักแข่งตัวจริงเขาไม่ไปเรียกร้องค่าสีถลอกจากคู่แข่งหรอกครับ" วิธวินท์ยักไหล่ "เดี๋ยวจะไปตบปากภมร ชอบพูดมากดีนัก"
"วันอังคาร เก้าโมงเช้านะ ไปพบคุณธีรดนย์แล้วขอโทษเขาซะให้เรียบร้อย แล้วอาจะให้คนอื่นไปเคลียร์งานให้จบ พอเขาจ่ายเงินมาเราก็ไม่ต้องไปเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทนั้นอีกแล้ว" ศรายุธสรุปแล้วลุกขึ้น ก่อนจะหันมาเตือนหลายชายตัวโตอีกครั้ง "อาเป็นห่วง ไม่อยากให้ขับรถเร็ว มันอันตราย ถ้าไม่ห่วงก็ไม่เตือนหรอก"
"รู้แล้วครับ" วิธวินท์แหงนหน้าขึ้นยิ้มประจบให้ผู้ที่อยากเป็นทำตัวเป็นพ่อคนที่สอง "นี่ถ้าพ่อกับแม่ผมรู้ว่าลูกชายคุณน้าแพรวพรรณอยากดูแลผมมากขนาดนี้ทั้งที่เป็นญาติห่างๆ กันถึงสิบชั้น ท่านคงมีความสุขมาก"
ศรายุธยิ้มตอบแล้วตบบ่าของวิธวินท์เบาๆ ก่อนจะพูดว่า "และถ้าพ่อกับแม่บนสวรรค์รู้ว่าลูกชายคนเดียวดื้อและรั้น แถมชอบเสี่ยงอันตรายขนาดนี้ ก็คงอยากตีก้นให้เจ็บๆ"
"ก็ดีเหมือนกัน ผมไม่เคยโดนลงโทษมานานมากแล้ว" วิธวินท์ยิ้มกว้าง
"ทำเป็นพูดเข้า ถ้าโดนตีจริงๆ จะว่ายังไง"
"ใครจะมาตีผม อายุธหรือไง" วิธวินท์เลิกคิ้ว เอียงหน้า ทำตาท้าทาย
"อย่าลืมนะวินท์นะ ไปขอโทษเขาให้เรียบร้อย ทำให้อาสบายใจซะหน่อย" ศรายุธเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินจากไป
"คร้าบ ครับ" วิธวินท์รับคำแล้วแล้วยิ้มมุมปาก ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ตามองพื้น เห็นภาพใบหน้าคมเข้มของผู้ชายใส่สูทสีเข้มที่เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
...ตาคมกริบดูดุ แต่ก็ปนกรุ้มกริ่ม ท่าทางเจ้าชู้ไม่ใช่เล่น...
...รู้ยังงี้ตอนที่ยื่นมือลงไปรับประแจ น่าจะแกล้งทำหล่นใส่หัว หมั่นใส้จริงๆ...

เต้ยยิ้มอย่างถูกใจเมื่อได้ยินเสียงคนที่รับสายโทรศัพท์ของเขา ตกเย็นเขาโทรหาศรายุธอีกครั้ง เพื่อยืนยันวันและเวลาที่จะให้วิธวินท์มาพบคุณธีรดนย์ รวมถึงขอบคุณที่ส่งรูปภาพของวิธวินท์ให้
"ผมต้องขอโทษที่โทรมารบกวนคุณศรายุธบ่อยๆ แต่ว่า..."
"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือว่าเป็นการรบกวน คุณธีรดนย์เป็นลูกค้าคนสำคัญ" ศรายุธรีบแทรกเสียงนุ่ม "แต่ยังไงฝากให้คุณเลขาช่วยดูแลคุณวิธวินท์ด้วย รายนี้ค่อนข้างใจร้อนและพูดจาตรงไปตรงมา คนจบวิศวกรคอมพิวเตอร์ก็แบบนี้ล่ะครับ"
...คุณธีรดนย์ก็ตรงไปตรงมาเหมือนกันครับ อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ อีกต่างหาก คงได้เถียงกันมันส์แน่ๆ เขาถึงยังไม่ให้เจอกันไงล่ะ...
...รอก่อน รอเวลาเหมาะๆ ก่อน ยังมีอะไรบางอย่างที่เต้ยต้องทำซะก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าธีรดนย์ 'พร้อม' แล้วจริงๆ...
"คุณศรายุธดีขนาดนี้ ผมอยากจะเลี้ยงขอบคุณ ถ้าไม่ได้คุณ ผมต้องโดนเจ้านายดุที่ทำงานไม่ได้ตามที่สั่ง" เต้ยทำเสียงอ่อน
"ไม่เป็นไรครับ เพื่อลูกค้า"
"คุณศรายุธถือคติเพื่อลูกค้าอะไรก็ทำได้ใช่หรือเปล่าครับ เหมือนบริษัทของเราเลยครับ" เต้ยหัวเราะสดใส ในสมองรีบวางแผน 'เผด็จศึก' หนุ่มใหญ่หน้านิ่งอย่างศรายุธให้ได้ เพราะนานๆ ทีถึงจะพบกับใครที่เรียกได้ว่าเป็นสเป็คของเขา
"ถ้ายังงั้นกลับจากหัวหิน ผมอยากจะขอเชิญคุณศรายุธไปทานอาหารที่ The Dazzle อย่าปฏิเสธนะครับ ถือเสียว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยเหลือผม"
"เอ่อ..." ศรายุธอึกอัก
"ถ้าไม่อยากมาคนเดียว เชิญคุณวิธวินท์มาเป็นเพื่อนก็ได้ครับ ผมจะได้เลี้ยงขอโทษคุณวิธวินท์ด้วยเลย" เต้ยเล่นเกมรุก ไม่ให้ศรายุธตั้งตัวได้
...คราวนี้ล่ะ โลกนี้จะได้เป็นสีชมพู...
...มีความสุขจริงๆ เลยที่จะได้จับคนมาคู่กัน เป็นเลขาก็แล้ว เป็นพี่เลี้ยงก็แล้ว คราวนี้ขอเป็นกามเทพซักครั้งเถอะ...

ธีรดนย์นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำตัวใหญ่คนเดียวในห้องควบคุมงานอย่างเซ็งๆ คืนนี้เขาไม่มีคน 'เคียงข้าง' อย่างเช่นทุกคืน เมื่อออกจากบริษัท ชายหนุ่มกลับบ้านไปนอนพักเอาแรง แล้วมาทำงานต่อที่คลับโดยแวะห้องทำงานของฝ่ายบริหารงานเพื่อเซ็นเอกสารก่อนเป็นอันดับแรก ธีรดนย์มีห้องทำงานอยู่ชั้นบนสุด แต่เขามักจะไม่ค่อยขึ้นไปเท่าใดนัก นอกจากต้องการเวลาส่วนตัวเพื่อทำงานโดยไม่มีใครรบกวน เมื่อมาถึงคลับ เขามักจะมานั่งอยู่ในห้องที่เขาเรียกว่า 'ห้องควบคุมงาน'
"คุณดนย์ดูเครียดนะคะ" คุณมณฑา เลขาสาวใหญ่เจ้าของใบหน้านิ่งเรียบพูดขึ้นมาเบาๆ
"น่าเครียดไหมละ" ธีรดนย์ยักไหล่
"เครียดที่ได้คลับมีรายได้เพิ่มขึ้นหรือคะ" คุณมณฑาตอบเสียงเรียบ ธีรดนย์เงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มบางๆ อดนึกเปรียบเลขาที่คลับกับคุณเลขาที่บริษัทไม่ได้
...สองคนนี้ต่างกันโดยสิ้นเชิง หากเป็นเต้ยพูด เขาจะหาว่ากระทบกระเทียบ แต่นี่เป็นคุณมณฑาที่แทบไม่เคยยิ้มเลย เขากลับเห็นว่าแสดงความห่วงใย...
...เต้ยก็ห่วงใย แต่มักจะห่วงใย 'แรง' ไปหน่อยแทบทุกครั้ง...
...น่าสลับที่ทำงานให้เลขาของเขาทั้งสองคน...
"คุณธีรดนย์น่าจะหาแฟน จะได้ดูดีมีความสุข"
"ผมดูมีความทุกข์มากหรือไง" ธีรดนย์เลิกคิ้วแปลกใจที่เห็นเลขาแสดงความเห็นเรื่องส่วนตัวซึ่งน้อยครั้งมากจะได้ยินอะไรแบบนี้ออกมาจากปากของมณฑา
"ความสุขที่ไม่ใช่ความสนุกแต่เพียงอย่างเดียวไงคะ" มณฑาตอบสั้นๆ แล้วรับเอาแฟ้มเอกสารไปจากมือ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
ธีรดนย์อยากจะเอ่ยปากถามต่อเพื่อขยายความ แต่เลขาผู้เรียบนิ่งของเขาก้มหน้าลงทำงานต่อให้เสร็จและเตรียมตัวจะกลับบ้าน ธีรดนย์เลยไม่อยากกวน
...เขาก็มีความสุขดี ไม่เห็นจะทุกข์ตรงไหน เหนื่อยหน่อยที่ต้องทำงานสองที่ แต่ทุกอย่างก็ดูเรียบร้อยดี ปวดหัวบ้างก็ตอนที่เลขาของเขากวนอารมณ์...
...รวมถึงมอเตอร์ไซด์ขาซิ่งคนนั้นด้วย...
...แล้วมาทำอะไรที่บริษัทเขาตั้งสามครั้งสามครา...
...อ้อ ไหนจะลิงน้อยปากแดงหัวดื้อคนนั้นด้วยล่ะ นี่ไงสิ่งกวนใจเขา...
...ตราบใดที่ 'กระชาก' หมวกกันน๊อคของนักบิดคนนั้นไม่ได้เขาก็ไม่หายอารมณ์เสียหรอก อยากจะรู้นักว่าหน้าตาจะไปกันได้กับก้นสวยๆ หรือเปล่า...
...และตราบใดที่วิธวินท์ไม่มาพบเขาตามคำสั่ง เขาก็คงยังไม่หายขุ่นเคืองเหมือนกัน อยากจะรู้นักว่า เมื่อเดินเข้ามานั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานและเอ่ยคำขอโทษ หน้านิ่งๆ กวนๆ นั้นจะเป็นยังไง นี่ยังไม่รวมถึงตอนที่เขาเอาภาพตอนที่แอบเข้าไปในคลับแล้วโดนยาวหิ้วปีกออกมาโยนทิ้งหน้าคลับนะ...
...แค่คิดก็สนุกแล้ว...
...แต่ทำไมเขามีความรู้สึกแปลกๆ ว่ามีอะไรเกี่ยวข้องกันระหว่างสิงห์นักบิดกับหนุ่มปากแดงคนนั้น...
...ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ...

คืนนี้เหตุการณ์ที่ The Dazzle เรียบร้อยเช่นทุกคืน นิวัตผู้ช่วยคนสำคัญของเขาเดินเข้ามารายงานเรื่องของคืนนั้นที่วิธวินท์แอบเข้ามาในคลับ
"ยามประตูด้านข้างครับ สงสัยคงซี้กับนักเที่ยว เลยยอมให้เข้ามาได้ จะให้ไล่ออกไหมครับ" นิวัตถาม
"ไม่ต้อง แต่ถ้าเกิดขึ้นอีกครั้งให้ออกไปเลย" ธีดนย์หน้าเคร่ง "จ่ายเงินชดเชยตามปกติ"
นิวัตพยักหน้ารับคำ ทำท่าอึกอึกอยู่ชั่วครู่แล้วพูดขึ้นว่า "เอ่อ แล้วก็คุณ แมน เมธัส ขอพบครับ"
"ใคร" ธีรดนย์ถาม แล้วหันไปมองโทรศัพท์เมื่อได้ยินสัญญาณเตือนว่ามีข้อความส่งเข้ามา
"นักร้องที่ร้องคืนนี้ไงครับ คุณดนย์เป็นคนเลือกเอง"
"อ้อ" ธีรดนย์ทำท่านึกออก แล้วหันไปมองโทรศัพท์อีกครั้งเมื่อมีสัญญาณดังขึ้นมาอีก
"ถ้าไม่อยากพบ ผมจะไปบอกว่าคุณดนย์มีแขก" นิวัฒน์เสนอทางออกเพราะเห็นท่าเจ้านายเนือยๆ
"เขาดังหรือเปล่า" ธีรดนย์ถาม แล้วหันไปมองโทรศัพท์อีกครั้ง
...เต้ย เล่นอะไรกันนี่ ชักจะเอาใหญ่แล้ว ดีนะเนี่ย เลขาอีกคนของเขาที่ The Dazzle ตรงข้ามกับเลขาที่บริษัทคุณานนท์บริวเวอรี่โดยสิ้นเชิง นี่ถ้าคุณมณฑาเล่นส่งข้อความถึงเขาสามครั้งติดๆ กันแบบนี้เขาต้องบ้าแน่
"กำลังดังครับ และท่าทางจะดังแบบฉุดไม่อยู่ TrackMark กำลังจะทำอัลบั้มชุดที่สองให้ทั้งที่เพิ่งออกอัลบั้มชุดแรกได้ไม่ถึงปี ตอนนี้ได้ร้องเพลงประกอบภาพยนต์ฟอร์มยักษ์"
"งั้นก็เชิญเข้ามาได้" ธีรดนย์พยักหน้า แล้วหันไปมองโทรศัพท์อีกครั้งเมื่อมีสัญญาณดังขึ้นเป็นครั้งที่สี่
...เต้ยนะเต้ย ถ้าเป็นรูปภาพของเลขาเขาโพสท่าน่าหมั่นใส้ พรุ่งนี้เขาจะส่งให้ไปทำงานที่คลังสินค้าจริงๆ เลยคอยดูสิ...
ธีรดนย์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดเรียกดูข้อความแรกในจำนวนสี่ข้อความทันที แต่ทันใดก็อ้าปากค้าง ตาค้าง
"เป็นไปได้ยังไง" ธีรดนย์พึมพำ แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูใกล้ๆ เพื่อดูภาพให้ชัด ก่อนจะรีบกดดูข้อความต่อไป ซึ่งทำให้ตะลึงมากกว่าเดิม
...ภาพที่สี่เขาชอบมากที่สุด นัยน์ตาท้าทาย เอียงหน้า แก้มขาว ปากอิ่มเต็มแดงระเรื่อเผยอนิดๆ...
...นี่หรือ ลิงน้อยที่ห้อยตัวอยู่บนรางเหล็กวันนั้น...
...น่าฟัดจริงๆ ให้ตายสิ...
ธีรดนย์กดเบอร์ของเลขาคนเก่งทันที แต่สายของเต้ยไม่ว่างเขาจึงกดดูรูปภาพทั้งสี่ภาพของวิธวินท์อีกครั้ง อดยิ้มอย่างถูกใจไม่ได้
...นี่ถ้าเป็นรูปแบบที่คนหลายคนชอบ 'แอบถ่าย' กัน จะเป็นยังไงกันนะ พรุ่งนี้เขาคงต้องให้รางวัลซุปเปอร์เลขาที่เก่งเหนือใครคนนี้ซะแล้ว...
"คุณธีรดนย์ครับ" เสียงเรียกเบาๆ ทำให้ธีรดนย์เงยหน้าขึ้นมา หันไปมองเจ้าของเสียงจึงเห็นชายหนุ่มรูปหล่อหุ่นดียืนยิ้มอยู่กลางห้อง
แมน เมธัส ดูหน้าอ่อนกว่าที่เขาคิด นักร้องหนุ่มสวมชุดหนังรัดติ้ว เสื้อสีเนื้อไม่มีแขน เผยให้เห็นกล้ามแกร่ง ผิวขาวสะอาด
"ผมอยากจะมาขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้ร้องเพลงที่ The Dazzle" เมธัสยิ้มกว้าง สายตาพราวระยับ ธีรดนย์รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มพึงใจเขา
...อืม เขาก็พึงใจเมธัสเช่นกัน...
"เสียดายผมไม่มีโอกาสได้ดู วันนี้ผมมาคลับช้าไปหน่อย" ธีรดนย์ทำหน้าเสียดายแล้วเชิญให้ชายหนุ่มนั่ง
"พรุ่งนี้ผมก็ร้องอีกครับ" เมธัสตอบยิ้มๆ แล้วนั่งลงใกล้ๆ ธีรดนย์ที่มองชายหนุ่มไม่กระพิบตา ชุดรัดติ้วของเมธัสทำให้เขาจินตนาการไปต่อไหนถึงไหน
"พรุ่งนี้ผมต้องไปหัวหิน มีประชุมสำคัญกับทางรัฐบาล ไม่ทราบว่าคุณเมธัสรู้หรือเปล่าว่าผมทำงานสองที่"
"ทราบครับ คุณธีรดนย์คงยุ่งมาก" เมธัสขยับตัว แบะขาออกเล็กน้อยเพราะท่าทางคงนั่งไม่ถนัด ยิ่งเป็นการเปิดเผยให้สายตาธีรดนย์ได้สำรวจรูปร่าง
เสียงโทรศัพท์ได้รับข้อความของธีรดนย์ดังขึ้นอีกครั้งทำให้เจ้าของคลับหรูอดหันไปมองไม่ได้ ทั้งๆ ที่สายตากำลังสำรวจอาหารตาเบื้องหน้า
...อย่าบอกนะว่าเป็นรูปที่ห้าของลิงหนุ่มคนนั้น...
"แต่ผมยินดีมาร้องที่ The Dazzle เสมอครับถ้าคุณธีรดนย์ต้องการ ต้นสังกัดผมเขาเปิดโอกาสเต็มที่ ใครๆ ก็รู้ว่าที่นี่หรูมาก และไม่มีนักร้องคนไหนปฏิเสธได้หรอกครับ"
...หรือจะให้ไปร้องให้ฟังส่วนตัวเขาก็ไม่ขัดข้อง...
เมธัสขยับตัวอีกครั้ง คราวนี้เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ราวกับจะเปิดเผยให้ธีรดนย์สำรวจร่างกายเขาได้ตามสบาย
"ถ้ายังงั้น เดือนหน้าร้องอีกซักคืนสองคืนดีไหมครับ" ธีรดนย์เสนอ
ได้ผล เมธัสตาลุกวาบด้วยความดีใจ ก่อนจะโน้มตัวมาข้างแล้วกล่าวขอบคุณธีรดนย์ยกใหญ่ พร้อมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ชายหนุ่มผิดหวัง
"ผมไม่ผิดหวังแน่ คุณเมธัสยอมเยี่ยมขนาดนี้ ใครๆ ก็ต้องชอบ" ธีรดนย์อมยิ้ม แล้วเชิญให้นักร้องหนุ่มมาเป็นแขกร่วมดื่มกับเขาวันศุกร์หน้า
"จะได้คุยกันเรื่องการแสดงเดือนหน้าด้วย" ธีรดนย์สรุป "แต่ว่า เดือนหน้าที่คลับมีธีมเป็นดนตรีเบาๆ คุณเมธัสออกแนวร๊อค"
"ปรับได้ครับ ผมจะลดการแสดงให้ซอฟท์ลง เป็นป๊อบร๊อคหวานๆ ในอัลบัมมีเพลงช้าอยู่สองสามเพลง"
"แต่ชุดหนังรัดติ้วคงต้องถอด" ธีรดนย์อมยิ้ม "เอ่อ ผมหมายความว่าอาจต้องเปลี่ยน"
...ถอดตอนนี้ได้ยิ่งดี...
"ได้ครับ แล้วแต่คุณธีรดนย์จะสั่ง" เมธัสยิ้มกว้าง แสดงท่าทางว่า 'ยอม' ทุกอย่าง
...เฮ้อ ถ้าคนหน้าขาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากแดงคนนั้นยอมเขาแบบนี้หน่อยก็คงดี...
...แล้วนี่เกิดบ้าอะไรขึ้นมา คุยกับเมธัส แต่เขากลับนึกถึงรูปภาพสี่รูปที่เพิ่งได้เห็นไปเมื่อครู่ แล้วนี่ข้อความที่ห้าที่เข้ามาจะเป็นรูป 'เด็ด' หรือเปล่าก็ไม่รู้...
******6***********

speedboy

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ยคุณเต้ยนี่ร้ายกาจจริงๆ  แบบนี้ให้คิดถึงกันมากๆแล้วค่อยรักกัน  ดีคร้าบ  ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ขอบคุณคร้าบ  มาต่อเร็วดีจังเลย   อิอิ


 :oni2: :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ akaipee

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 417
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
 o18 คุณเลขาเก่งมากๆๆ  o13

เอาให้คุณดนย์คลั่งแล้วค่อยเจอกันดีกว่านะ 555

ลุ้นๆๆ คุณดนย์หลงรูปซะล่ะ แต่ยังคงความเจ้าชู้55555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
พระเอกเราเจ้าชู้มากนักนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ออฟไลน์ Fujitaga

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 388
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
เต้ยสู้ ๆ
ขนสดเต้ยส่งแค่รูปภาพ 4 รูป ยังทำให้ คุณดนย์ละเมอถึงขนาดนี้
แล้วถ้าเต้ยสามารถทำให้คุณรักคุณวินท์ได้ คงจะสนุกไม่น้อย
อยากอ่านต่อแล้วอะ ฮิฮิ

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
ขอดูรูปมั่งจิ

จะได้เห็นว่าลิงปากแดงเป็นยังงัย

อิอิ

mecon

  • บุคคลทั่วไป
Re: นิยาย-ชุด Love, Finally ตอน &#
«ตอบ #113 เมื่อ25-06-2009 12:32:45 »

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
นักร้องเดินมาให้สอนร้องเพลงถึงที่บอสของคุณเต้ยนี่
ถ้าไม่เจอรูปลิงน้อยสี่แอ็คแบบนั้นก็คงตะครุบแล้วชิมิคะ
แต่นี้ยังมองๆให้เหยื่ออ่อยให้เต็มที่เลย แนวเพลงก็เปลี่ยนได้
ชุดหนังก็สลัดได้ ขอแค่คุณธีรดนย์พอใจ เฮ้ออออ่อยแบบเปิดไฟเขียว
ผ่านตลอดแบบนี้ "ถึงเวลาสนุกแล้วสิ"
คุณดนย์อย่าลืมไปตบรางวัลให้ซุปเปอร์เลขานะคะ คุณเต้ยทำงาน
คุ้มจะตายรู้ใจไปซะทุกอย่าง อย่ามาว่าเต้ยนะว่า ห่วงใย "แรง" นะ
ตัวเองฤทธิ์เยอะซะขนาดนี้ คุณเต้ยเค้าต้องจิก  ต้องเร่ง ต้องตบพฤติกรรม
บอสให้เข้าที่เข้าทาง คุณเต้ยไม่ได้หวังอะไรเล้ยยยยยยยย
แค่ได้โคงานกับคุณอายุธ เพื่ออ้อนนนนนขอความเห็นใจว่าเจ้านายที่นี่ "ดุ๊ ดุ"
รุนแรงกับเลขาตัวเองสารพัด ทั้งๆที่ความจริง บอสจะโดนอมหัวอยู่แล้ว
งานนี้เต้ยได้ทั้งขึ้น ทั้งร่อง อั๊ยยยยยยย รักเต้ย

ปล. ขอบคุณคะคุณนายยยยยยย อ่านเรื่องนี้ทุกวันๆ มีความสุขทุกวันจริงๆให้ตายสิ
เอากำลังใจไปก่อนนะคะ ส่วนภาระกิจ"เสียตัว " เอ้ย ได้แฟนนั่น เด๋วจะมากดให้นะคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-06-2009 12:50:16 โดย mecon »

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
คุณดนย์นี่ยอดเจ้าชู้จริงๆ ก็ได้เลขาที่พอๆกันรับมือกันไเ้สบายๆ

h24g

  • บุคคลทั่วไป
เอาเลยค้าบ ซุปเปอร์เลขาเต้ย ปั่นเจ้านายให้รู้สำนึกเสียบ้าง จะได้เลิกเจ้าชู้ซะที o13

ออฟไลน์ mayamay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 89
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
รักเต้ย รักเต้ย รักเต้ย :กอด1:

จะน่ารักไปไหนนนนนนนนนน

เจ้าเล่ห์ด้วย หุ หุ

McDeliVery

  • บุคคลทั่วไป
ขนาดของหวานมาล่อหน้าเเล้วยังเคลิ้มกับรูป " เมนคอร์ส " ซะขนาดนี้




คราวนี้คงตกหลุมรักลิงน้อยซะเเว๊วววว  :-[

ป.ล. เเต่กลัวจะมีปัญหาตามมาก็เพราะไอ่ความเจ้าเจ้าชู้นิเเหละ  :m16:

katawoot

  • บุคคลทั่วไป
ไอ้ผมก็ไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้นะ แต่ว่าเห็นใจคนเ้จ้าชู้หน่อยเถอะ เขาก็พยายามปรับปรุงตัว ที่จริงมันก็ไม่ได้เป็นความผิดของเขาโดยตรงนะที่เกิดมาเจ้าชู้ มันเป็นเรื่องผิดปกติในระดับดีเอ็นเอ
ยังไงๆ ก็เอาใจช่วย เชียร์ธีรดนย์และคนเขียน เอ๊ย เีชียร์ธีรดนย์หน่อยนะคร้าบบ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านและกดคะแนนให้นะครับ ขอบคุณสำหรับความเห็นทุกความเห็นนะครับ


mecon

  • บุคคลทั่วไป
เิอิ่ม... คุณวิธวินท์นั่น ก้นลายรึคะ น่าสงสารจัง ทำไมใช้ม้าลายแทนคุณวินท์ล่ะคะ

ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  :serius2:

ส่วนนักล่า ก็ดูจะเหมาะสมดีมากกกกกกกกคะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด