ตอนที่ 64 แสงและเงา
“แต่ว่าน้องมาหาใครเหรอ” ยามอีกคนถามขึ้น ขณะที่ผมนั่งรอได้สักพัก
“พี่โอ๊ตครับ”
“อ่าว ยามคนเมื่อกี้บอกว่าไง”
“ไม่อยู่ครับ ไปข้างนอก”
“ที่ไปซื้อของนะ พ่อ แม่เขา ส่วนพี่โอ๊ตนะ เขาไปอเมริกาแล้ว”
“อะไรนะครับ”
“สงสัยยามคงนึกว่ามาบ้านของน้องโอ๊ต พ่อแม่ของน้องโอ๊ตเขาออกไปข้างนอก แต่น้องโอ๊ตเห็นว่าไปโครงการอะไรสักอย่างนะ ไปที่อเมริกา พ่อ – แม่เขาเพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เอง ไปส่งน้องเขามานะ”
“...” ผมอึ้งครับ
“อ่าวแซน” คุณพ่อ – แม่พี่โอ๊ตมาพอดี
“สวัสดีครับ” ผมทักทาย
“ดึกดื่นป่านี้มาทำไม”
“มาหาพี่โอ๊ตครับ”
“อ่าวพี่โอ๊ตไม่ได้บอกเหรอว่าไปอเมริกา”
“เปล่าครับ”
“อืม... พ่อก็งงเหมือนกัน อยู่ดีดีมาถามว่าไปอเมริกาได้ไหม มีโครงการเอามาเสนอให้พ่อ พอตอบตกลง ก็ค่อยมาบอกว่าสัมภาษณ์ไปแล้ว รอทำเรื่อง จ่ายเงิน พ่อกับแม่พึ่งไปส่งมาเมื่อวานเอง ก็ถามอยู่ว่าทำไมแซนไม่ไป เห็นบอกว่าติดเรียน”
“ครับ”
“แล้วนี้จะนอนไหน นี้ดึกแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรครับ มากับเพื่อน เดี๋ยวกลับพร้อมเพื่อนครับ” ผมปด “ขอโทษนะครับ แล้วพี่โอ๊ตจะกลับเมื่อไร” ผมถามขึ้น
“เห็นว่า 3 – 4 เดือนนะ แล้วว่าจะหามหาวิทยาลัยต่อโทเลย นี้จะไปชิมรางการใช้ชีวิตที่นั้นก่อน ถ้าไม่ไหวก็กลับมาต่อโทเมืองไทย”
“ครับ”
...ผมลากลับออกมาจากที่นั้น มันไม่มีอะไรประกันได้เลยว่าผมจะเจอกับพี่เขาอีก ผมได้แต่โทษตัวเอง ผมขับรถกลับมาเส้นทางเดิม เป็นถนนใหญ่ที่รถสิบล้อวิ่งผ่านด้วยความเร็ว และเป็นทางเปลี่ยว ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนขับมอไซค์ไม่คล้องอย่างผมถึงกล้ามา แต่สุดท้ายก็ประคับประครองตนเองรอดมาได้
...ผมเดินขึ้นหออย่างเหนื่อยล้า ผมเปิดประตูเข้าห้องไป นั่งดูรูปคู่ระหว่างผมกับพี่แซน ผมทนไม่ไหวกับอารมณ์คิดถึง และโทษตัวเองกับการกระทำของตนเอง ผมอยากจะเอารูปนี้ติดตัวเสมอ อย่างน้อยผมจะเป็นแฟนพี่โอ๊ตตลอดไป ผมแกะรูปออกมา วัดขนาดให้เท่ากับบัตรและตัดออก ผมโกยเศษที่เหลือลงถังขยะ
...ผมเห็นว่ามีข้อความอะไรสักอย่าง ผมผลิกรูปดู
...ถึงแซน
...พี่ขอโทษในทุกสิ่งที่พี่ทำ บางครั้งพี่ทำโดยไม่ตั้งใจ
พี่ขอโทษ ของทุกอย่าง แซนอาจคิดว่าพี่ทิ้งมัน แต่เปล่าเลย
ของทุกอย่าง พี่หาซื้อให้เหมือนกัน เพื่อที่จะให้แซนได้นึกถึง
วันดีดีร่วมกัน ถ้ามันทรมานแซน แล้วจะทิ้งไปพี่คงไม่ว่า
แต่อยากให้รู้ไว้ พี่รักแซนเสมอ อย่างน้อยในสถานะน้องรหัส
...ตอนนี้พี่เข้าใจแล้วว่า ทำไมถึงห้ามพี่รหัสกับน้องรหัสรักกัน
...พี่โอ๊ต
...ทำไมผมไม่ดูตั้งแต่วันแรกที่ได้ของ ทำไมมันต้องสายไปในทุกเรื่อง ทำไม
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3 วันก่อนหน้า
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...ตอนนี้ผมเดินทางกลับมากรุงเทพฯ อีกครั้ง ไม่เข้าใจว่าจะขนของกลับทำไม ผมได้แต่หวังว่าแซนจะเห็นโน๊ตผม หรือ ในไดอารี่ ผมทิ้งโน๊ตไว้ที่ของทุกชิ้น เพียงแค่แซนหยิบและเปิดดู แต่ไม่มีการตอบรับ ทั้งๆที่ผ่านมา 3 วันแล้ว การมากรุงเทพครั้งนี้ผมมาเตรียมตัวกับโครงการเวิร์คแอนด์ทราเวล เป็นลูกบ้าสุดท้ายที่ผมตัดสินใจ ไหนๆก็โดนบอกเลิกแล้ว จะอยู่ไปใยรักษาแผลใจที่อื่นดีกว่า แต่ทำไมนับวันที่จะไป ผมกลับต้องการให้แซนรั้งผมมากขึ้น
...ก๊อก ก๊อก ก๊อก คนที่มีอ๊อดแต่ไม่กด มีคนเดียวเอิร์ธ
...เอิร์ธรู้ว่าผมกลับมา แต่ไม่รู้ว่าทำไม เอิร์ธเลยอาสามาอยู่เป็นเพื่อน ผมเปิดประตูไปรับ แต่คนที่เห็นกับเป็นข้าว
“อ่าว”
“หวัดดี” ข้าวยิ้มให้ผม “เดียวเอิร์ธตามมา ไปซื้อขนมกิน บอกให้เราขึ้นมาก่อน” แล้วข้าวก็แทรกตัวเข้ามา”
“เห้ยอะไรเนี้ย”
“แล้วอะไรหล่ะ”
“ไหง๋มาด้วยกัน”
“ก็คุยกันทุกวัน”
“หมายความว่าไงคุยกันทุกวัน”
“ก็...”
“ก็อะไร”
“เราคบกับเอิร์ธแล้ว”
“หา!!!”
“เรารู้ว่าวันนั้นเราทำอะไร เรายอมรับว่าโกรธมากจึงขาดสติ โอ๊ตก็รู้ว่าเราไม่ใช่คนแบบนั้น” ออจริงครับ ตอนผมคบข้าว ข้าวยังไม่กล้าแม้แต่จะจับมือเลย จะจับทีขอที เรื่องกอดกัน หอมแก้มไม่ต้องถาม ไม่มี “เราทำด้วยอารมณ์ชั่ววูป เราจึงอยากไถ่โทษ”
“แล้วไหง๋คบกันได้ว่ะ”
“ก็เรามาขอโทษนายวันก่อนนะ เราก็เลยถือโอกาสขอโทษน้องด้วย พอดีกลับด้วยกันเลยคุยกันหลายๆ เรื่อง แล้วไปทานข้าวด้วยกัน แลกเบอร์กัน จนตอนนี้เรายอมรับว่าเรามีความรู้สึกดีดีกับน้องเขาแล้ว ไม่รู้ดิ ถ้าไม่ได้ยินเสียงแล้วมันแปลก”
“เออ เพื่อนกู”
“เออ ว่าแต่น้องเขาหน้าเหมือนคนที่เล่นโฆษณาไอศกรีมตัวใหม่เนอะ”
“อืมก็เอิร์ธอ่ะ”
“ว่าไงนะ”
“เอิร์ธเป็นนายแบบ ข้าวไม่รู้เหรอ”
“ไม่รู้”
“ไปอยู่ไหนมาน้องเขาไม่บอกเหรอ”
“ไม่นิ”
“เหอะๆ งั้นรู้แล้วเงียบ”
“ครับ” พอดีกลับที่เอิร์ธมาพอดี
...ผมดูความสัมพันธ์ของทั้งคู่ห่างๆ ผมคิดถึงตนเอง แซนคงยังไม่หายโกรธผมแน่ ผมรอจนถึงวันเดินทาง รอจนถึงนาทีสุดท้าย...แต่ไม่มีวี่แววเลย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 64
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: วุ่นนัก...รักรุ่นพี่ UP UP UP!!! ตอนที่ 65 จุดเริ่มต้น 28-03-2553 (อ่าน 342795 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก