หัวข้อ: Ooo๐...นางในไดอารี่...๐ooO ...นิวกุ้ยเฟย...

[Shin_i_chi]

นั่นจิคับ
เห็นด้วยกะพี่นิวนะคับ
ขืนเอาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วย
อาจจะมีปัญหาภายหลังแน่ๆอ่ะคับ
เพราะเค้าก็เป็นไบ ละถ้าอยู่ด้วยกันกะพี่นิวบ่อยๆ
คงต้องมีซสักวันแหละคับ ที่เค้าอาจจะมีใจให้พี่นิว
ทั้งๆที่ยังคบกะน้องนุ่นอยู่ แบบนี้คงไม่ดีแน่ๆอ่ะคับ
แวะเข้ามาอ่านละก็ให้กำลังใจ พี่นิวนะคร้าบบ

[Goodfellas]

อิอิ  ล่อแหลมอีกละ   ก็อย่างที่ปิ๊งบอกคงต้องระวังตัวเราด้วยครับ  ถ้าพัวพันกับเค้ามากไปอาจจะเกิดปัญหาตามมาได้   ว่าแต่แล้วสองหนุ่ม  เชนกะพี่เด อ่ะครับ เป็นไงบ้าง 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนนี้เชนช่วยธุรกิจที่บ้านที่ชัยภูมิ เลยตัดสินใจว่า จะวางความฝันการเป็นพ่อครัวไว้ก่อน
เพราะทางบ้านเองก็จำเป็นต้องให้เชนเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในช่วงที่เพิ่งผ่านภาวะน้ำท่วมมาหมาดๆ
ส่วนพี่เดก็ได้งานเรียร้อยแล้วอยู่กันคนละถนนกับโรงแรมที่ผมทำงานอยู่ ซึ่งก็ถือว่าไม่ไกลกันมากครับ

[Goodfellas]

แล้วอย่างนี้จะทำไงกะเค้าสองคนต่อดี อิอิ

[ThyRist]

เข้ามาอ่านทู้พี่นิวต่อครับ ^^


โคราชน้ำลดแล้ว หวังว่าที่บ้านคงไม่เป็นอะไรนะครับ ^^

..

[Shin_i_chi]

งืม นั่นจิคับ
แล้วพี่นิวจะทำยังไงกะพี่เดย์แล้วก็พี่เชนอ่ะคับ
อยากรู้ๆ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

กับเชนก็คงไม่ต้องทำอะไร เพราะผมไม่เคยให้ความหวังมาตั้งแต่แรก
แม้ในวันที่เชนเข้าใจว่าผมกับพี่เดเป็นแฟนกัน (ทั้งที่มันไม่ใช่)
ผมก็ยังไม่ได้อธิบายควมจริงถึงข้อตกลงระหว่างผมและพี่เด
จะว่าไปแล้วนับจากวันนั้น เชนก็คงใช้ระยะเวลาและความห่างของระยะทาง
ช่วยบรรเทาอารมณ์ ความรู้สึก ซึ่งก่อเกิดจากความใกล้ชิดผูกพันของผมกับเชนลงได้บ้าง
ผมเชื่ออยู่อย่างนึงว่า ความรู้สึกที่เชนมีให้ผม อาจต้องรอให้เวลาและระยะทางเป็นเครื่องมือ
ที่ช่วยให้เค้ารู้ใจตัวเองว่า แท้จริงแล้วเค้าคิดกับผมแบบเพื่อนสนิท มากกว่าจะเป็นแบบคนรัก
อาจเพราะที่ผ่านมาเราอยู่ใกล้กัน ทำให้เค้ายึดเหนี่ยวผมไว้มากจนนึกไปวาเป็นความรักความชอบ
แต่นานไป เค้าจะรู้เองว่า ความรู้สึกที่มาจากการช่วยเหลือ เกื้อกูลกันนั้นอยู่บนพื้นฐานความเป็นเพื่อนเท่านั้น

[dp]

เข้ามาเยี่ยมเจ้าของบ้าน ตื่นรึยังหว่า

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

สำหรับพี่เด ตอนนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงกะเค้าเหมือนกัน เพราะได้พูดกันแล้วว่าจะคืนแหวนให้
แต่พี่เดกลับเป็นฝ่ายผัดผ่อน ไม่ยอมรับแหวนคืนซะงั้น ทั้งที่ล่าสุดนี้เค้าก็เพิ่งแวะมาเยี่ยมเจ้าเดนิส
ที่บ้านผม เค้าก็ยังไม่ได้พูดเรื่องแหวนขึ้นมาอีก ทังที่เค้าเองก็ยังเห็นว่าแหวนเค้าอยู่ติดนิ้วผมเรื่อยมา
จะเรียกคืนไปซะตอนไหนก็ได้ ผมเองก็ไม่อยากพูดซ้ำอีก เพราะเกรงเค้าจะคิดว่าผมผลักไสเค้า

เวลานี้เพื่อนๆในที่ทำงานใหม่ของผมมักถามถึงที่มาของแหวน และเจ้าของแหวน ผมก็เล่าตามจริง
หลายคนบอกว่า เจ้าของแหวนเต็มใจให้ผมสวมตลอดไป บางคนยังบอกอีกว่า ผมเองก็คงเต็มใจสวมไว้เช่นกัน
ผมปฏิเสธว่า ผมไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่เมื่อเพื่อนสนิท(ในที่ทำงานใหม่) เอ่ยกลับมาว่า

"ถ้าแกไม่รักเค้า แกจะใส่แหวนเค้าติดนิ้วไว้ทำไม ถึงเค้าไม่เอาคืนแกก็ถอดวางซะก็ได้"
ผมก็จนปัญญาจะคิดต่อไปว่า แล้วผมรู้สึกยังไงกันแน่ แต่ถามตัวเองกี่ครั้งผมก็ยังได้คำตอบเดิมว่า
"ไม่ได้รัก" แต่จะหาเหตุผลมาหักล้างว่า ไม่ได้รักแล้วทำไมไม่ถอดแหวนเค้าซะทีผมก็หาไม่พบ

จะว่าไป เหตุผล และ การกระทำของผม เกี่ยวกับเรื่องแหวนของพี่เดที่นิ้วนางข้างซ้ายของผมนั้น
มันออกจะขัดกับคำกล่าวในบทพระราชนิพนธ์ ของในหลวงรัชกาลที่๕ ซึ่งทรงประพันธ์ไว้ว่า

"แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"
 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เข้ามาเยี่ยมเจ้าของบ้าน ตื่นรึยังหว่า

ตื่นแล้วครับ ยิ่งเป็นแขกพิเศษนานๆมาเยี่ยมที ยิ่งต้องรีบออกมาต้อนรับเลย 555555

[จันทร์ผา]

จะว่าไป เหตุผล และ การกระทำของผม เกี่ยวกับเรื่องแหวนของพี่เดที่นิ้วนางข้างซ้ายของผมนั้น
มันออกจะขัดกับคำกล่าวในบทพระราชนิพนธ์ ของในหลวงรัชกาลที่๖ ซึ่งทรงประพันธ์ไว้ว่า

"แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"








เป็นพระราชนิพนธ์ของรัชกาลที่ 5 นะครับ  เป็นสารรักมอบให้เจ้าจอมสดับครับ


ไหนๆก็แอบซุมอ่านมานานนับปี วันนี้เลยเปิดตัวซะเลย

[dp]

 เพราะไม่ได้รักก็ผูกพัน 

[Goodfellas]

ก็ถ้ายังงี้นะผมว่ามันก็คงอยู่ที่นิวเองแล้วนะ  ว่าจะตัดสินใจยังไง

บางทีเราถามตัวเราเองแค่ว่าเรารักเค้ามั๊ยนี่้   ผมว่ามันยังไม่พอหรอกทั้งที่เราน่าจะรู้ใจตัวเองดีนะ

แต่บางทีมันมักมีการเข้าข้าวตัวเองไปบ้าง   หรือมัวคิดแทนตัวคนอื่นไปบ้างนะ

ทำให้ความจริงในใจเรามันบิดเบือนไปได้เสมอนั่นแหละ

แต่ถ้าจะถามว่าเรารักใครสักคนนั้นมั๊ย  ผมว่าแค่เราดูว่าเราคิดถึงเค้าเสมอมั๊ยก็น่าจะรู้่แล้วนะ

ถ้าเราคิดถึงเค้าทุกครั้งที่ทำอะไรสักอย่าง  คิดถึงเค้าเสมอมากกว่า 1 ครั้ง ใน 1 วันแล้วละก็

ผมว่ามันคงถือว่าเป็นความรักแล้วนะ  ไม่ว่าเราจะคิดยังไงอยู่ก็เหอะ

ก็ลองไปคิดดูอีกทีนะครับ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

จะว่าไป เหตุผล และ การกระทำของผม เกี่ยวกับเรื่องแหวนของพี่เดที่นิ้วนางข้างซ้ายของผมนั้น
มันออกจะขัดกับคำกล่าวในบทพระราชนิพนธ์ ของในหลวงรัชกาลที่๖ ซึ่งทรงประพันธ์ไว้ว่า

"แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"








เป็นพระราชนิพนธ์ของรัชกาลที่ 5 นะครับ  เป็นสารรักมอบให้เจ้าจอมสดับครับ


ไหนๆก็แอบซุมอ่านมานานนับปี วันนี้เลยเปิดตัวซะเลย

ขอบคุณมากครับ ผมจำผิดไปจริงๆ เป็นบทพระราชนิพนธ์ของรัชกาลที่๖ ต้องเป็นเรื่อง มัทนะพาธา
ซึ่งในบทพระราชนิพนธ์มีวลีที่ลึกซึ้ง เป็นที่กล่าวถึงจนปัจจุบัน คือบทที่ว่า....

"ความรักเหมือนโรคา บันดาลให้ตามืดมล
ไม่ยินและไม่ยล อุปะสัคคะใดๆ
ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกผิขังไว้
ก็โลดจากคอกไป บยอมอยู่ ณ ที่ขัง"

ซึ่งน่าจะเป็นที่มาของ ท่อนหนึ่งในเนื้อร้องของเพลง บุพเพสันนิวาส

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แต่ถ้าจะถามว่าเรารักใครสักคนนั้นมั๊ย  ผมว่าแค่เราดูว่าเราคิดถึงเค้าเสมอมั๊ยก็น่าจะรู้่แล้วนะ

ถ้าเราคิดถึงเค้าทุกครั้งที่ทำอะไรสักอย่าง  คิดถึงเค้าเสมอมากกว่า 1 ครั้ง ใน 1 วันแล้วละก็

ผมว่ามันคงถือว่าเป็นความรักแล้วนะ  ไม่ว่าเราจะคิดยังไงอยู่ก็เหอะ

อย่างนั้นก็ยิ่งแย่ไปกันใหญ่เลยครับน๊อต เพราะไม่มีวันไหนเลยที่ผมนึกถึงพวกเค้าเกิน1ครั้ง
อาจเพราะผมรู้สึกดีที่เค้าดีกับผม แต่เมื่อเวลาผ่านไปความหวั่นไหวกลายเป็นเสถียรภาพ
ความนิ่ง ทำให้ผมรู้สึกว่า แท้จริงแล้ว ความวูบไหวเมื่ออยู่ใกล้กันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นได้

แต่เมื่อไหร่ที่เราไกลกัน มีระยะห่างให้ได้ใช้เวลาเป็นตัวของตัวเอง แล้วเราไม่ได้พะวงถึงเค้าสักนิดนั่นล่ะ
ผมถึงแน่ใจว่าผม "ไม่ได้รัก" เป็นแต่เพียงความสนิทสนมในช่วงที่ได้ทำงานร่วมกันก็เท่านั้นล่ะครับ
เมื่อลองถามตัวเองอย่างที่น๊อตแนะนำ ผมจึงแน่ใจว่า ถึงเวลาแล้วที่ผมจะหาที่วางอันเหมาะสมแก่แหวนวงนี้

อย่างที่บอกล่ะครับ แม้ว่าพี่เดไม่ยอมรับแหวนวงนี้คืน แต่ผมก็มีสิทธิ์จะให้อิสระแก่นิ้วนางข้างซ้ายของผมด้วยตัวผมเอง

สมดั่งพระราชนิพนธ์ในวรรคท้ายที่ว่า   "...เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"

ปล.อย่ากระนั้นเลย พูดถึงแหวนวงนี้หลายครั้งแล้ว  เอามาให้ชมกันบ้างละกัน (ถ่ายรูปในขณะที่ยังสวมนิ้วอยู่)

[Goodfellas]

ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วเน้อ  เพราะเราก็คงต้องให้ใจพี่เดเค้าเป็นอิสระจากเราเหมือนกันครับ 

ตราบเท่าที่แหวนนั้นยังอยู่ักับเรา  ก็คือใจเค้ายังอยู่กับเรานะ   

ถ้าคืนเค้าไปก็คงเท่ากับคืนใจให้เค้ากลับไป  เพื่อว่าเค้าจะได้ไปมองคนอื่นๆได้บ้างนะ  ชีวิตมันยังอีกยาวอ่ะ

ถ้าเค้ามีคนที่รักเค้า  และเค้าก็รักคนๆนั้นมันก็คงดีแหละ

เราก็คงสบายใจไปด้วยแหละเนอะ

[@PurPle SuN@]

ก็บอกแล้วว่าให้ถอดแขวนคอเดนิสเอาไว้  ฝากไว้ให้พ่อมัน  เค้าจะได้รู้  ก็ยังคง "สวมใส่ไว้ติดกาย" อยู่

จริงๆ ตัวพี่เดเองอ่ะก็อาจจะยังไม่ถึงกับแน่ใจตัวเองนัก ว่าที่คิดกับนิวคืออะไร  และยังคงต้องการเวลาในการตัดสินใจอยู่

ที่เค้ายังไม่ยอบรับแหวนคืน  ส่วนนึงอาจเป็นเพราะว่าหวั่นใจว่าหากรับคืนแล้วรู้ตัวภายหลังว่ามันคือรัก ก็จะกลับมาอีกไม่ได้

สำหรับนิวเอง  การใส่ติดนิ้วไว้ทุกวันอาจทำให้เราเคยชิน  แม้ใจไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าของแหวน แต่วันนึงที่มันหายไป ก็จะเป็นสิ่งเตือนให้คิดถึงเค้า

ถ้าเพื่อนมั่นใจว่า ไม่ได้รัก ไม่ได้ผูกพัน ก็ถอดออกซะ แล้วเก็บไว้  เค้าไม่รับคืนก็ช่าง แค่อย่า "สวมใส่ไว้ติดกาย" ก็พอ



ว่าแต่...ที่กุ๊กน๊อตบอกว่า

ถ้าเราคิดถึงเค้าทุกครั้งที่ทำอะไรสักอย่าง  คิดถึงเค้าเสมอมากกว่า 1 ครั้ง ใน 1 วันแล้วละก็

ผมว่ามันคงถือว่าเป็นความรักแล้วนะ  ไม่ว่าเราจะคิดยังไงอยู่ก็เหอะ

แล้วไอ้ที่เราคิดถึงกันบ่อยๆเนี่ย  เรากำลังตกหลุมรักกันหรือเปล่านิว.......แย่แล้ว 5555



นินิวคะ  "แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"  คุ้นๆนะคะ ว่ามาจาก M ของใครบางคนอ่ะ



ปล.คิดถึงอ่ะ T_T เราไม่ได้คุยกันนาน (2 วัน) แล้วเนอะ  เพื่อนแฮปปี้ดีใช่มั้ยจ๊ะ

[Shin_i_chi]

พี่นิวอาจจะคุ้นชินกับการใส่แหวนของพี่เดย์ก็ได้นะคับ
มันก็เหมือนกับ เครื่องประดับอย่างหนึ่งที่พี่นิวขาดไม่ได้
เพราะพี่นิวก็เป็นคนยืนยันเองแล้วนี่คับว่า "ไม่ได้รักพี่เดย์"
ก็คงต้องอยู่ที่ฝ่ายพี่เดย์แล้วอ่ะคับ
ว่าเค้าจะมาเอาแหวนเค้าคืนไปเมื่อไหร่
ให้เวลาเค้าเพื่อให้เค้าได้ค้นหาตัวเองเจอก่อน
เมื่อเค้าค้นหาตัีวเองพบ
บางทีเค้าอาจจะไม่ได้รักพี่นิว อย่างที่พี่นิวบอกก็ได้
แต่... ถ้าเค้ารักล่ะคับ พี่นิวจะว่าไง

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วเน้อ  เพราะเราก็คงต้องให้ใจพี่เดเค้าเป็นอิสระจากเราเหมือนกันครับ 

ตราบเท่าที่แหวนนั้นยังอยู่ักับเรา  ก็คือใจเค้ายังอยู่กับเรานะ   

ถ้าคืนเค้าไปก็คงเท่ากับคืนใจให้เค้ากลับไป  เพื่อว่าเค้าจะได้ไปมองคนอื่นๆได้บ้างนะ  ชีวิตมันยังอีกยาวอ่ะ

ถ้าเค้ามีคนที่รักเค้า  และเค้าก็รักคนๆนั้นมันก็คงดีแหละ

เราก็คงสบายใจไปด้วยแหละเนอะ

ขอบคุณครับน๊อต คำแนะนำของน๊อตทำให้เรารู้ว่า เราควรบอกพี่เดยังไง เพื่อให้เค้าเข้าใจเรามากขึ้น
คีย์เวิร์ดนึงของน๊อตที่เราจะนำไป พูดให้เค้าเข้าใจก็คือ การคืนแหวนคือการคืนใจให้เค้า
และเมื่อเราร้องขออิสระให้กับนิ้วนางของเรา เราก็จะขอคืนอิสระให้กับหัวใจของพี่เค้าไปพร้อมกับแหวน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ว่าแต่...ที่กุ๊กน๊อตบอกว่า

ถ้าเราคิดถึงเค้าทุกครั้งที่ทำอะไรสักอย่าง  คิดถึงเค้าเสมอมากกว่า 1 ครั้ง ใน 1 วันแล้วละก็

ผมว่ามันคงถือว่าเป็นความรักแล้วนะ  ไม่ว่าเราจะคิดยังไงอยู่ก็เหอะ

แล้วไอ้ที่เราคิดถึงกันบ่อยๆเนี่ย  เรากำลังตกหลุมรักกันหรือเปล่านิว.......แย่แล้ว 5555



นินิวคะ  "แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย"  คุ้นๆนะคะ ว่ามาจาก M ของใครบางคนอ่ะ



ปล.คิดถึงอ่ะ T_T เราไม่ได้คุยกันนาน (2 วัน) แล้วเนอะ  เพื่อนแฮปปี้ดีใช่มั้ยจ๊ะ

ถ้าคิดถึงกันบ่อยขนาดนี้ก็แปลว่ารักแล้วล่ะครับอัง แต่เป็นความรักแบบเพื่อนไง
ความรักที่มาพร้อมความห่วงใย มีไมตรี หวังดี และสื่อสารกันอย่างจริงใจ ตรงไปตรงมา
ดังนั้น ทั้งความรักและความคิดถึง ที่เรามีให้กันจึงเสมอต้นเสมอปลาย โดยไม่ก้าวล้ำเส้นความเป็นเพื่อน

ปล.1 ว่าแต่มาตั้งคำถามกันโจ่งแจ้งขนาดนี้ ปรึกษาคุณวุฒิรึยังจ๊ะ
อ่อ....... ว่าแต่ว่า อ๋องน้องชายสุดเท่ห์(แอบหล่อ) ของอังน่ะ ยังอยากเห็นและรู้จักเราอยู่รึเปล่า
เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกนี้ เผื่อในกาลข้างหน้า เราอาจได้เรียกอังว่า "คุณพี่" ก็ได้นะ ฮ่าๆๆ

ปล.2 จากวลี "แม้รักร่วมสวมใส่ไว้ติดกาย เมื่อใดวายสวาสดิ์วอดจึงถอดเอย" ก็จิ๊กมาจากคนถามนี่ล่ะคร้าบบบบบ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

บางทีเค้าอาจจะไม่ได้รักพี่นิว อย่างที่พี่นิวบอกก็ได้
แต่... ถ้าเค้ารักล่ะคับ พี่นิวจะว่าไง

พี่ก็คงต้องบอกเค้าว่า ในชีวิตพี่มีเพื่อนที่รักกันมาก และมีโอกาสพัฒนาไปได้มากกว่าเพื่อนมาแล้วคนนึง
พี่พลาดโอกาสครั้งนั้นทั้งที่มีเวลาศึกษานิสัยใจคอกันนับ10ปีทั้งในฐานะเพื่อนและเพื่อนแท้ในเวลาที่อีกฝ่ายล้มลง
แต่ด้วยความที่ยังเด็ก และ ความกลัว ความไม่แน่ใจ เมื่อวันที่ทุกอย่างรอบตัวพี่มันลงตัวและพร้อมจะยอมรับ
เค้าคนนั้นก็ได้จากพี่ไปอย่างไม่มีวันกลับ คนที่เรารักมากที่สุดคนนึง คนที่เราได้ดูแลเค้าในยามป่วยไข้
คนๆนั้นทำให้พี่รู้จักความรัก และ การสูญเสียด้วยชีวิตและลมหายใจของเค้าตราบจนลมหายใจสุดท้ายในอ้อมกอดพี่

เมื่อเวลาผ่านไป ความรักที่ก่อเกิดจากสมอง รักด้วยการไตร่ตรอง พิจารณา และเลือกในสื่งที่ดีที่สุด
เป็นความรักที่ค่อยๆเกิดขึ้นจากความไม่รัก ความรักที่เกิดจากความพึงพอใจกันในเรื่องเซกซ์
ความรักที่ค่อยๆสานต่อด้วยความเอื้ออาทร เริ่มจับจองพื้นที่ทั้งหมดของหัวใจพี่อีกครั้งหลังจากแห้งแล้งเนิ่นนาน
แต่แล้วความรักนั้นก็จบลงอย่างไม่คาดคิด เหมือนภาพฝันที่ฟุ้งกระจายในม่านฟ้า ล่องลอย สวยงาม
เพียงแค่ลมพัดมาวูบเดียวความฟุ้งฝันนั้นก็วูบดับไป ด้วยการ์ดแต่งงานของเค้ากับผู้หญิงอีกคน

เพราะฉะนั้น พี่รู้จักความรักมามากพอจะรู้ว่า อะไรคือรัก หรือ อะไรคือไม่รัก
ความรู้สึกรักนั้นเมื่อเกิดแล้วก็หลอกตัวเองว่าไม่รักไม่ได้ แต่หากไม่รักจะฝืนให้รักยิ่งทรมาน
คนที่รักและรอคอยการถูกรักตอบต้องอยู่กับความหวังที่จับต้องไม่ได้ มีเพียงกำลังใจอ่อนล้าไปวันๆ
คนที่ไม่รักพยายามมองหาข้อดีของอีกฝ่ายเพื่อสะกดจิตตัวเองให้รักเค้าก็ทรมานกับความอึดอัดที่ทำไม่ได้สักที

คำตอบของพี่อาจจะยาว และกล่าวย้อนจนคนฟังคิดว่ามันคือการชักแม่น้ำทั้งห้า
แต่สรุปสุดท้ายคือ ปฏิเสธความรู้สึกของเค้า แต่ถ้ามันจำเป็นพี่ก็ต้องพูดอย่างนี้ล่ะครับ
พี่ไม่อยากให้เค้า รักคนที่รักเค้าไม่ได้ และรอคอยความรักจากคนที่ยังไม่พร้อมจะรักใครอย่างพี่

ในท้ายที่สุด สิ่งที่พี่จะบอกเค้าก็คือ ถึงรักอย่างคนรักไม่ได้ แต่การคืนอิสระให้หัวใจเค้านี่ล่ะ
คือความหวังดี ที่มาจากความรักอย่างจริงใจไม่ว่าจะในฐานะไหน ก็ดีกว่ารั้งเค้าไว้เหมือนคนไม่รักกัน

[Goodfellas]

เฮ้อ  อ่านแล้วบางทีมันก็น่าเหนื่อยใจเนอะ  ความรักเนี่ย

มันองค์ประกอบเยอะเหลือเกิน  ควบคุมยากจริงๆ

อิอิ แต่อย่างที่ผมบอกเรื่องคิดถึงกันนี่  ผมหมายถึงว่าคิดถึงแบบคนพิเศษไง  ไม่ใช่คิดถึงแบบเพื่อนน่ะ

เพราะไม่งั้นก็คงวุ่นวายกันไปหมด  อิอิ

อย่างผมเองตอนนี้ก็มีที่คิดถึงอยู่นะ  แต่ผมจะแยกได้อยู่นะ  ว่ารักรึเปล่า  ก็แปลกดี

[@PurPle SuN@]

555 ก้าวล้ำเส้นความเป็นเพื่อน ไม่ไหวหรอกค่ะ พ่อหนุ่มเสน่ห์แรง  ไม่ไหวจะเคลียร์
อยู่กันไปแบบนี้แหละ อยู่ข้างๆกันไปเรื่อยๆ เวลาที่นิวเหนื่อย นิวท้อ ผิดหวังมาจากใคร เราจะอยู่เป็นเพื่อนกันเสมอ สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน
ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ทำให้เรามารู้จักกัน  เราคิดว่าเค้าคงกำหนดมาแล้วให้คนที่ไม่ควรได้พบกัน 2 คนมารู้จักกัน  ว่ามั้ย

ซึ้งพอแล้ว.. 555

เย้ยยย  วุฒิไหนเหยออออ  ม่ายเห็นรู้จักอ่ะ (เหลียวซ้ายแลขวาก่อน 555)

คุณน้องนิวคะ  แน่ใจแล้วเหรอที่มาสนใจไอ้โหดของคุณพี่อ่ะ  มันโหดจริงจังน๊า ...

ช่วงนี้เห็นนินิวมีความสุขกับงานที่ทำ  เพื่อนที่ทำงานก็ดี  เราก็ห่วงนิวน้อยลง
แต่ว่าทำงานหนักอ่ะพักเยอะๆ น๊า (จะตื่นมาทำไมแต่เช้า ใส่บาตร+จิบน้ำชาเสร็จก็ไปนอนสิ นอนน้อยอ่ะแก่เร็วนะเออ)
เรื่องหัวใจอ่ะ เราไม่ค่อยห่วงนิว รู้ว่านิวดูแลหัวใจตัวเองได้ดี (แม้จะสบตาเค้าแล้วแอบใจสั่นบ่อยๆ)
เรื่องพี่เด  พร้อมเมื่อไหร่ก็เคลียร์กับเค้าซะ  บางทีได้พูดเปิดอกกันแล้วอะไรๆอาจชัดเจนขึ้นก็ได้

รัก+คิดถึง+เป็นห่วงเพื่อนทุกวันนะจ๊ะ ^_^



ปล. น๊อตคับ  ความรักเนี่ยองค์ประกอบมันไม่เยอะหรอก  ทำตัวสบายๆ ปล่อยให้ใจนำไปก็พอ  ยิ่งพยายามควบคุมอ่ะมันยิ่งเหนื่อยน๊า ^_^

[Shin_i_chi]

อ่ะเคคับ ปิ๊งเข้าใจในคำตอบของพี่นิวละคับ
ปิ๊งก็คิดเหมือนกะพี่นิวอ่ะคับ
ว่า เราก็หวังดีำกะเค้าไม่อยากให้เค้ามาจมอยู่กับเรา
อยากให้เค้ามีอิสระ ไม่ต้องมานั่งคอยเรา
เพราะยังไงเราก็ไม่รักเค้า
ฝืนไปเราก็ลำบากใจ เค้าก็ลำบากใจ
พี่นิวผ่านเรื่องรักมามากมาย ก็อย่าท้อล่ะนะคับ สู้ๆ
เป็นกำลังใจให้นะค้าบบบ

[Goodfellas]

อิอิ ก็จริงครับอัง  เพราะว่าเราก็ต้องใช้ใจเป็นตัวนำไป   แต่บางทีมันก็มีข้อจำกัดเหมือนกัน  แต่ก็ไม่ต้องไปคิดหวังกับมันนักก็ละกันนะ   วันนึงเราอาจเจอใครที่ดีได้เองจริงๆ  ก็แค่รอวันนั้นแล้วกัน

ปล. เพิ่งไปอัพเรื่องสั้นใหม่นะ   ถ้าว่างก็ลองอ่านได้นะครับ  เรื่องสั้นๆเองจบตอนแล้ว

ปิ๊งไปอ่านยังอะ อิอิ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เมื่อคืนก่อนผมเลิกงานตอนตี3 เนื่องจากรอบ่ายมีแขกจองเป็นกรุ๊ปเยอะมาก และผมก็อยู่คนเดียวด้วย
กว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็เกือบเช้า ระหว่างรอให้รถที่บ้านมารับก็เลยนั่งคุยกะเพื่อนที่มาต่อรอบดึกกับผมไปด้วย
ตื่นมาตอนเช้าออกไปใส่บาตร กะว่ากลับมาจะนอนให้เต็มอิ่มซะหน่อย ประมาณเกือบ8โมง พี่เดก็แวะมาหา
นายแม่เป็นคนมาเรียกผมซึ่งเพื่งจะล้มตัวลงนอนบนเตียง ก็พลันต้องลุกออกมา เห็นเดนิสกำลังคลอเคลียเล่นกับพี่เดอยู่

"พอดีพี่จะไปธุระที่ลำปาง เลยแวะมาหานิวก่อน เผื่ออยากได้อะไร แล้วก็จะมาเล่นกะเจ้าเดนิสด้วย"
"นิวไม่อยากได้อะไรหรอกครับ อือ พี่เล่นกะเดนิสไปก่อนนะ เดี๋ยวนิวมา แป๊บนึง"

ผมกลับเข้าไปไม่นานนักก็ค้นหาของที่ต้องการได้ เดินกลับมาหาพีเดและยื่นถุงผ้าสีแดงเล็กๆที่ใส่แหวนเค้าไว้ข้างใน
พี่เดเปิดออกดูด้วยสีหน้างงๆ แล้วถามผมว่า "นิวคืนพี่ทำไม ก็ในเมื่อเราคุยกันแล้ว"
"งั้นนิวขอถามว่า จะให้นิวใส่แหวนวงนี้ในฐานะอะไร" ผมถามขึ้นด้วย้ำเสียงเรียบนิ่ง
"พี่....ก็ตอบไมได้เหมือนกัน รุ้แต่ว่า ให้แล้วก็ไม่คิดเอาคืน แต่จะให้พี่ตอบว่าในฐานะอะไร พี่ก็ตอบไม่ได้อ่ะ"

ผมเห็นว่าเค้าเองก็คงเหมือนผมคือเมื่อเราอยู่ห่างกัน ความรู้สึกวูบไหวจากความใกล้ชิดก็คงเจือจางลงเป็นธรรมดา
ในเมื่อเค้าตอบไม่ได้ ผมก็เลยเป็นฝ่ายให้อิสระกัเราทังคู่ ผมบอกเค้าว่า

"งั้นพี่เก็บแหวนของพี่คืนไปก่อนนะ นิวไม่อยากสวมแหวนวงนี้ด้วยความเคยชินอย่างไร้ความหมาย"
"ทำไมนิวค้องคาดคั้นพี่" พี่เดน้ำเสียงห้วนขึ้นเล็กน้อย
"เพราะการสวมแหวนของพี่ มีข้อตกลงที่ควรจบลงไปแล้ว แต่พี่ก็ยังพูดเหมือนกับว่า นิวยังต้องรอคอยพี่"
"แล้วจะรอต่อไปอีกหน่อยไม่ได้เหรอ จะให้พี่ตอบตอนนี้พี่ไม่รู้เหมือนกันว่า เหตุผลนั้นคืออะไร"

"งั้นพี่เก็บแหวนของพี่ไว้เหอะ พี่ไม่รู้หรอกว่า การที่นิวสวมแหวนพี่ไว้ทุกวัน มันทำให้นิวยิ่งรู้สึกลึกซึ้งมากขึ้น
เอาไว้เมื่อไหร่ที่พี่แน่ใจในคำตอบ เราค่อยมาคุยกันใหม่ แต่สำหรับนิว นิวไม่ได้รู้สึกกับพี่มากพอที่จะรักพี่ได้
แต่ถึงอย่างนั้น นิวก็ไม่อยากรู้สึกผูกพัน จนกลายเป็นความเคยชินกับการสวมแหวนวงนี้ โดยที่นิวก็ไม่ได้รักพี่"

พี่เดยอมรับเหตุผลอย่างสุขุม ผมเดาว่าเค้าก็คงครุ่นคิดเหมือนกันว่า หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อไป
เราสองคนยิ้มให้กันอย่างจริงใจ และสบายใจที่ต่างฝ่ายต่างให้อิสระต่อกันด้วยความเข้าใจ
ก่อนจะกลับพี่เด เข้าไปหาเดนิสเพื่อจะบอกลา แต่คราวนี้เจ้าตัวแสบไม่ยอมเล่นด้วย ไม่ให้แตะตัวซ้ำยังวิ่งหนีเข้าบ้าน
"อืม....ดูสิ นอกจากคนจะไม่เลือกพี่ เจ้าแมวแสบยังไม่สนใจป๊ามันอีกด้วย" พี่เดพูดแล้วยิ้มเศร้าๆ

หลังจากพี่เดกลับไปแล้ว ผมตั้งใจจะกลับมานอนต่อให้หายง่วง กลับกลายเป็นว่า ผมนอนไม่หลับเลย
แต่ก็ไม่รู้สึกอยากเล่นเนต ไม่รู้จะเริ่มเล่าเรื่อง ไหนก่อนดี เมื่อตอนที่ถอดแหวนออกจากนิ้วก็ยังไม่เท่าไหร่
จนวันนี้ที่ได้คืนแหวนให้กลับสู่เจ้าของแล้ว ผมเพิ่งรู้สึกใจหาย เหมือนอะไรหลุดลอยออกไปจากใจ
ผมยังตอบตัวเองไม่ได้เลยครับว่า เสียใจที่เสียคนๆนึงไป หรือเสียดายแหวนที่เคยใส่กันแน่ รู้แต่ว่าใจหายก็แค่นั้น

[Azygos]

  มากอดให้กำลังใจพี่นิวครับ ^____^

[Goodfellas]

แวะมาให้กำลังใจด้วยครับ   

ส่วนนึงเราก็ทำถูกแล้วละครับ  นิวเองตัดสินใจแล้วนี่นะ   ว่ายังไงระหว่างเค้ากับเรามันก็ไม่ถึงขั้นนั้น

แม้ว่าถ้าจริงๆวันนึงเราอาจจะรู้สึกรักเ้ค้าจริงๆก็ได้นะ   แต่ก็นั่นแหละครับ

ใช้ช่วงเวลาหลังจากนี้ทบทวนอีกสักครั้งก็ได้นี่ครับ   เพราะตอนนี้เราจะมองกลับมาเห็นในอีกมุมนึงแล้วนะ

ว่าถ้าเราไม่มีเค้าแล้วเราไม่มีความสุขเลย  ก็อาจจะเป็นเพราะเรารักเค้าแล้วก็ได้

ลองทบทวนอีกทีก็น่าจะดีนะครับ

[Shin_i_chi]

พี่นิวตัดสินใจในเรื่องของพี่เดย์ไปแล้ว พี่นิวก็ต้องเชื่อมั่นในการตัดสินใจของพี่นิวสิคับ
พี่นิวอาจจะแค่ใจหายเพราะความเคยชินก็ได้ครับ
เดี๋ยวเรื่องดีๆก็ตามมาเองอ่ะแหละคับ สู้น้าๆ เป็นกำลังใจให้ครับ

[ThyRist]

สู้ ๆ ครับพี่นิว

อาจจะใจหายบ้าง แต่เรื่องราวมันก็ัชัดเจนขึ้นนะครับ ^^

อีกไม่นานก็จะหายเอง ^^

..