live in hongkong :PA's POV
สวัสดีอีกครั้งครับ พาเองครับ ผัวไอธัณ(โดนตบหัว)
คราวนี้ตาผมเล่ามั่งนะครับ
ตอนเรทที่ไอธัณมันเลี่ยงไม่อยากเล่า ผมก็จะไม่เล่านะ เห็นใจคนขี้อาย(ครึ่งปีไม่ได้ทำให้มึงหายกระดากเลยเรอะ...)
เอาเป็นว่า...มันไม่ได้มีวันเดียวนี่นะ ไอ้ที่มึงอายๆน่ะ หึหึ...
วันนั้นไม่ให้เล่า กูเล่าวันนี้ละกัน
เริ่มจากตื่นเช้า ผมก็ลุกขึ้นมาก่อนไอธัณ ที่ยังสลบไสลไม่ได้สติเพราะความอ่อนล้า(?) ด้วยความสงสารผมเลยลุกไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนโดยปล่อยให้มันนอนพักต่อ พอออกมาผมหยิบมือถือมาดูก้อพบข้อความข้างใน
"วันนี้จะเป็นวันปล่อยให้พักนะคะ เนื่องจากสถานที่ดูงานที่เราจะไปในวันนี้ขอเลื่อนไปเป็นพรุ่งนี้แทน"
งี้ก็สบายสิ วันนี้ว่างเลย 555
ผมเลยหยิบเสื้อเชิ้ตมาใส่ แล้วหันไปดูไอธัณมันอีกรอบ
อืม สงสารมัน ตอนแรกว่าจะชวนไปหาอะไรกิน แต่คิดดูอีกทีให้มันนอนไปแล้วซื้อมาฝากดีกว่า
ว่าแล้วผมก็หยิบกระเป๋าตังแล้วลงไปข้างล่าง
ผมเดินดูร้านรวงต่างๆรอบๆ มีร้านอาหารจีน ฝรั่ง เต็มไปหมดตามข้างทางสลับกับร้านค้าสิ่งของต่างๆ ผมเดินไปเจอร้านขายโจ๊กร้านหนึ่ง หน้าตาเหมือนโรงงานอุตสาหกรรมขนาดย่อมๆ ผมเลยลองเดินเข้าไปดู ป้าที่เฝ้าตรงทางเข้าก้อพูดต้อนรับผม แล้วเชิญให้ไปนั่งในร้าน แน่นอนแม้ว่าท่าทางจะไม่พิศมัยในสายตาไอธัณ แต่สำหรับผมไม่ค่อยมีปัญหาหรอกครับ แล้วพนักงานก็เข้ามารับออเดอร์ ผมสั่งโจ๊กทะเลไป ลองกินก่อนว่าอร่อยมั้ย ปรากฎว่า แม้หน้าตาจะโรงงานแต่อาหารเขานี้แฮนเมดมาก อร่อยโคดๆกินเสร็จเลยซื้อโจ๊กปลากลับไปให้ไอธัณมัน(ไอ้นี่ไม่กินหมู แปลกดีทั้งๆที่ไม่ใช่อิสลาม)
แล้วผมก้อแวะซื้อนมขวดในร้านเซเว่น ที่นี่เขาขายแบบเป็นแพควันต่อวันเลย ถูกใจผมทีเดียวเนื่องจากผมชอบดื่มนมมากๆ(ของที่"คล้ายๆ"ก็ชอบนะ หึหึ...)
ระหว่างทางแวะที่ลอบบี้ ไปดูว่ามีอะไรน่าเที่ยว เห็นโปสเตอร์ดิสนีย์แลนด์เลยซื้อตั๋วไปสองใบ จะลากไอธัณไป(ย้ำว่าลาก)
โดยสันดานผมมันไม่ใช่คนชอบแคร์ใครอยู่แล้วนี่นะ ยังไงมันก็ค้านผมไม่ได้หรอก
พอขึ้นไปก็เจอไอธัณยังเป็นเจ้าหญิง(?)นิทราเหมือนเดิม ผมหัวเราะออกมาเบาๆโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะวางข้าวของแล้วเดินไปนั่งข้างๆเตียง
"ตื่นได้แล้วมึง"
ไอธัณปรือตานิดนึง ก่อนจะหันมามองผม แล้วก็ซุกหน้าเข้ากับหมอนต่อ
"วันนี้ไม่ต้องไปดูงาน" ผมบอกมัน
"อืออ..." มันตอบรับ
"ไปเที่ยวกัน"
"ฮึ.." แล้วก็มุดหน้าเข้าหาหมอนตามเดิม
"น่ามึง นี่มาเที่ยวน่ะ ไม่ได้อยู่หอ"
"มึงคิดว่าสังขารกูมันเดินได้หรอวะ" มันโต้กลับเสียงอู้อี้ เพราะยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
"หึหึ...เมียกูซะอย่าง แข็งแรงอยู่แล้ว" ว่าแล้วผมก็ตีก้นมันไปที
"โอ้ย ไอ้ห่าแม่ง!!!" มันโวยแล้วลุกพรวดขึ้นมานั่งทันที
"นั่นไง" ผมว่า แล้วก็หัวเราะขำมันเมื่อเห็นมันค่อยๆลงไปนอนกองกะเตียงพร้อมเสียงคราง
"สัดแม่ง" มันค้อนผม ผมยิ้มแล้วยักคิ้วให้ นั่นยิ่งทำให้มันเดือดหนักกว่าเดิม
"น่าๆ กูซื้อข้าวมาให้ กินเลยมะ"
"กิน" นั่น เปลี่ยนอารมณ์เร็วชิบหาย
พอส่งให้มันแล้วเริ่มกินเท่านั้นแหละ ผมเลยรู้สาเหตุที่มันอารมณ์เสีย
ที่แท้ก็โมโหหิวสินะ 555
"วันนี้ไปเที่ยวกัน" ผมพูดอีกรอบ
"เที่ยวไหน สังขารกูยิ่งไม่ค่อยดีอยู่" มันว่าพลางใส่เสื้อเชิตของผม
"ดิสนีย์แลนด์"
"โคะ" มันอุทาน
"โคะอะไรวะ"
"ตั้งไกลมึง" มันบ่น
"เออสิ บอกแล้วมาเที่ยวไม่ได้มานอน อุส่าว่างน่า"
มันทำหน้าบูด ก่อนจะหยิบกางเกงยินส์มาใส่
"เออๆ ตามใจ อยากไปก็ไป" มันว่า
"เดินขาลากแน่กู"แล้วก็บ่นอุบอิบ สงสัยคิดว่าผมไม่ได้ยิน
"น่า ไม่ไหวเดี๋ยวกูอุ้มเอง"
"จวย ไม่ต้องเลย" มันแว๊ดใส่ผม ผมยิ้มให้ตอบแทน มันเลยอึกอักแล้วก็หันไปแต่งตัวต่อ
หูแดงเชียว น่ารักชิบ
แล้วเราสองคนก็ออกเดินทางไปดิสนีย์แลนด์กัน เวลาประมาณเก้าโมงละมั้ง ผมก็เดินไปกับไอธัณจนถึงสถานีรถไฟใต้ดิน Yuen ma tai แล้วก็นั่งต่อไปเรื่อยๆ เปลี่ยนสายเป็นสายสีเขียว แล้วก็จบด้วยสายสีชมพูที่ Sha tin เพื่อเดินทางไปดิสนีย์แลนด์
ไอธัณมันแปลกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่ามีรถไฟสำหรับไปสถานีดิสนีแลนด์โดยเฉพาะ
"มันใหญ่ขนาดมีรถไฟใต้ดินสถานีตัวเองเลยหรอวะ = =" "มันว่าอย่างงี้
"ก้อนะ ลูกค้าเยอะ"
แล้วพอเข้าไปข้างในก้อพบกับสิ่งที่แทบจะเรียกได้ว่ารถกาตูน แม่งมีแต่ตัวกาตูนในดิสนีย์แลนด์เต็มไปหมด เหอะๆ
เบาะก็สวยดีหรอก แต่ว่าแม่ง มันแปลกๆดีที่มีตัวการ์ตูนล้อมรอบตัวคุณกับคนที่คุณรักแบบนี้(เลี่ยนซะ)
ส่วนไอธัณเหรอ เหอะๆ
"ไอพาหลบ กูจะถ่ายรูป"
มันก็ทำตัวเป็นตากล้องประจำของมิกกี้และผองเพื่อนอย่างสนุกสนาน
ไปถึงที่ ชานชะลาของดิสนีย์แลนด์ที่นี่จะเหมือนกับพวกสถานีรถไฟในการ์ตูนสไตล์อังกฤษโบราณ แต่เสือกมีบันไดเลื่อนที่ทำให้รู้สึกขัดกับบรรยากาศชอบกล เราเดินขึ้นไปจนถึงประตูทางเข้าซึ่งเป็นซุ้มให้เอาบัตรเสียบไป เดินไปสักพักก็เห็นซุ้มประตูใหญ่อยู่ข้างหน้า
"เฮ้ย สวย!!!" ไอธัณอุทาน
"เออ สวย" ผมตอบ
"มึงๆ ถ่ายรูปกันๆ"
"เดวไปข้างในก็ได้น่า"ผมพูดเซงๆ "นี่ยังแค่ซุ้มประตูหน้าอยู่เลย"
"น่าๆ ถ่ายหน่อยนะ" ไอธัณอ้อนแล้วจับแขนผมดึงๆ ผมก้อเลยยอมไปด้วย
"excuse me. can you take a photo for us?" ไอธัณเดินไปถามผู้ชายที่มาเที่ยวคนหนึ่ง เขาพยักหน้าเป็นเชิงตกลงแล้วก็ถ่ายรูปให้ ผมยืนข้างไอธัณโดย "รักษาระยะห่าง" ไว้เล็กน้อย
แล้วก็ถ่ายรูปอีกทีตรงน้ำพุวาฬที่มีมิกกี้โต้คลื่นอยู่ข้างบน คราวนี้ผมเป็นตากล้องเอง
พอเดินไปข้างใน ตรงประตูมันจะมีทางเข้าอีกทีเพื่อให้ยื่นบัตรผ่าน แล้วจะมีสถานีรถไฟอยู่ตรงข้างหน้า(ของดิสนีย์แลนด์ทัวร์)
ผมทิ้งให้ไอธัณมันถ่ายรูปเล่นแล้วเดินเข้าไปที่ตรงcity hall แล้วเจอกับประชาสัมพันธ์ ก่อนจะติดต่ออะไรบางอย่าง
"May I help you sir?"เธอถามผม
"Can you give me the "Badge"? I want to make the special day for my partner"
"Yes sir, can you tell me her name?"
เธอถามว่า her แหน่ะ ธัณเอ้ย...หึหึ
"Yeah, it's 'Tan' "
"Tan? Okay I'll give you VIP badge, Just wait a minutes"เธอว่าแล้วก็หายไปด้านหลัง
ไม่นานนักผมก็ออกมาพร้อมเหรียญตราพิเศษ รูปเป็ด 555
"ไอธัณ?" ผมมองหา ปรากฎว่าไปเจอมันอยู่ที่หน้าลานร้านกาแฟ กำลังนั่งรออยู่
"ช้านักนะมึง" มันบ่นอุบอิบ ผมหัวเราะแล้วก็เดินไปจับมือมัน
"เอานี่ไป" แล้วผมก็ยัดเหรียญตราใส่มือมัน มันเงยหน้ามามองผมงงๆ
"มึงเอาเหรียญเป็ดไม่ใส่กางเกงมาให้กูทำไมวะ"
"นี่เขาเรียก เหรียญ VIP เฟ้ยไอ่ง่าว" ผมด่าแล้วบ๊องกบาลมันเบาๆ มันเลยหันมาแยกเขี้ยวขู่แง่งๆใส่
"เออ ไม่รู้ก้อบอกหน่อยสิวะแม่ง"
แล้วมันก็เดินนำหน้าผมไป แต่อย่าลืมว่าผมยังไม่ได้ปล่อย
"ปล่อยเดะ" มันวีนนิดๆ ผมยิ้ม
"ไม่"
มันหันมาทำหน้าเคือง ผมก็ยิ้มกรุ้มกริ่มให้มัน
"เควี่ย"
"ขอบคุณ"
แล้วผมก็ฉวยโอกาสสอดนิ้วผมไประหว่างนิ้วมือของไอธัณมันแล้วกุมมือมันแน่น มันหันมามองผมตื่นๆแต่ผมก็ยิ้มให้มัน มันเลยไม่ว่าอะไรนอกจากบ่นอุบอิบอะไรของมันไม่รู้(แน่นอนผมไม่สนใจ)
ก่อนจะลากมันไปที่ปราสาทสลีปปิ้งบิวตี้ (เรียกงี้ป่าวไม่รู้)
ไว้มาต่อ งานเยอะเกิน แต่รับรองมีแน่nc หึหึ...
บะบายครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
