live in hongkong: PA'S POV 2
พอเดินมาถึงลานหน้าปราสาท ผมก็ถ่ายรูปให้ไอธัณและขอคนแถวนั้นให้ถ่ายรูปคู่ให้ มุมจากสวนตรงกลางดิสนีย์แลนด์หน้าปราสาทนี้เป็นมุมถ่ายรูปที่สวยที่สุดและก้อเป็นสัญลักษณ์ของดิสนีย์ด้วย(ไม่เชื่อลองไปดูหนังของวอลท์ ดิสนีย์สิ มีไอ
ปราสาทนี่ขึ้นทุกเรื่อง)
ทีนี้ก้อมาถึงปัญหาละ
"จะไปไหนก่อนดีวะ" ผมลองถามไอธัณมันดู
"อยากไปโซนป่าอ่ะ" มันว่าแล้วชี้ไปที่jungle zone ของเล่นที่นี่จะไม่ค่อยมีอะไรมาก เน้นfestivalใหญ่ๆ อลังการอย่างsimba's pride กับมีให้ล่องแก่ง ผมก็ให้มันเลือกก่อนละกัน เพราะตัวผมเองมาบ่อยแล้ว
"อืม งั้นไปกัน" แล้วผมก็จูงไอธัณไป
"ไอพา มึงอย่าลากกุดิ กุจะหน้าทิ่มอยู่รอมร่อแล้วเนี่ย" ผมได้ยินดังนั้นเลยเดินให้ช้าลง แต่ในใจก็ไม่วายแอบขำมันอยู่
"มึงก้อเดินให้เร็วๆหน่อยสิวะ"
"มึงก้อรู้ว่ากูไม่พร้อม" มันว่าแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่ ผมเลยหัวเราะออกมาเบาๆ
"น่า ทำเพราะรัก"
"จวย"
ผมเลยหัวเราะอีกรอบ ก่อนที่บรรยากาศรอบตัวจะเริ่มเปลี่ยนไปเป็นป่าและต้นไม้ มีกระท่อมตั้งเป็นจุดๆคือร้านขายของและร้านของชำ รวมถึงจุดประชาสัมพันธ์ด้วย มองไปทางทะเลสาปเห็นคล้ายๆบ้านบนต้นไม้อยู่ที่เกาะกลาง มีล่องแก่งอยู่ตรงนั้น
พวกผมเลยตรงดิ่งไปทันที ต่อคิวจนได้เล่น สนุกมากมาย ผมเปียกนิดหน่อย แต่ไอหมานี่โชกเลย(กูบอกแล้วให้นั่งในไม่เชื่อ สมน้ำหน้า) ต่อมาก็ไปดูที่ลานแสดง simba's pride เป็นการแสดงเรื่องเดอะไลออนคิงแบบใช้คนแสดง
แน่นอนเป็นคนดำอีกต่างหาก เขาไม่เน้นหน้าตาแต่เน้นเสียง ซึ่งก้อรู้ๆกันอยู่ว่าทรงพลังอยู่แล้วเสียงคนดำ แต่...
"ไอพาๆ" ไอธัณว่าพลางกระตุกแขนเสื้อผมเบาๆ ผมหันไปมองเป็นเชิงตั้งคำถาม ไอหมาชี้ไปทางด้านบน ผมเงยหน้าไปเห็นหุ่นจำลองซิมบา ซึ่งเหมือนของจริงมากๆ แสดงสีหน้าได้หลายอารมณ์ มีทำท่าทางด้วย เหมือนจนขนาดทำให้ไอธัณ...
"เชี่ย มันเอาออกมาได้ไงวะ???"
แสดงความง่าวแบบน่าเอ็นดู(?) ได้อย่างไม่รู้ตัว
หลังจากนั้นผมก็ลากมันไปที่หอคอยกลางน้าม แถวๆที่ล่องแก่งเมื่อกี้แหละให้มันถ่ายรูปเล่น เพราะวิวตรงนี้จะสวยกว่าที่อื่น(เขาเรียกกันว่าบ้านทาร์ซานอะนะ) ผมก็ยืนเท้าระเบียงดูวิวรับลมเย็นกับละอองฝนน้อยๆไปเรื่อยๆ
แชะ
ผมหันกลับไปมอง เห็นไอธัณกำลังลดกล้องแล้วยิ้มร่า
"เห้ย ถ่ายไม่ให้กูตั้งตัววะ" แม่ง ลืมเก๊กเลย หน้ากุจะอุบาทว์มั้ยวะ
ผมคิดแล้วก็พยายามคว้ากล้องจากมือไอธัณ แต่มันก็ไม่ยอมให้ผมดู
"เดี๋ยวมึงก้อลบออกดิวะ ไม่เอากุจาเก็บไว้" มันพูดแล้วแลบลิ้นใส่
อืม เก็บไว้ก่อน กูเขียนลงบัญชีไปแล้วนะไอธัณ...คืนนี้เจอดีแน่ หึหึ
แล้วหลังจากนั้นไอธัณก้อลากผม(คราวนี้มันเริ่มลากละ เริ่มไฮเปอร์เพราะสถานที่ตื่นตาตื่นใจ)โดยลืมสังขารตัวเองไปยังโซนFairy Tales อาคารของที่นี่จะเป็นแนวเทพนิยาย พวกเจ้าหญิงเจ้าชายอะไรเทือกนั้นแหละ มีแต่
performance เสียเป็นส่วนใหญ่ ผมก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงดีต้องมาดูเองแหละผมว่า อย่างน้อยๆก็คุ้มที่ได้มาละกันเพราะว่ามีหลายการแสดงมาก พวกเครื่องเล่นนี่ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ ส่วนใหญ๋โซนนี้จะเป็นเด็กๆมาเล่นกันเพราะว่ามัน
ออกแนวน่ารักๆ The small world นี่เป็นสถานที่ที่อลังการที่สุดแล้ว เป็นปราสาทขนาดใหญ่ที่มีลักษณะเหมือนกลไกของนาฬิกา ข้างในเป็นการแสดงของประเทศต่างๆประกอบเพลงSmall world ในหลากหลายภาษา
ไอธัณนี่แทบกดชัทเตอร์ไม่ทันเพราะมีเยอะเกิน(ผมนี่เกือบเสียหลักตกเรือมันหลายรอบเพราะไอหมามันชอบเอี้ยวไปเอี้ยวมา มีตอนนึงอยู่ดีๆก็มาคร่อมผมแล้วถ่ายรูปด้วย เดี๋ยวปั๊ดปัดตกเลยหนิ รุงรังชิบ...)
หลังจากนั้นก้อไปที่ space zone กัน ไปถึงก้อกินข้าวพอดีเพราะเหมือนจะเลยเที่ยงมานานแล้ว
"มึงจะแดกไร"ไอธัณถาม
"เอาเหมือนมึง"ผมบอก
"มึงจะมาแดกไรตามกูเนี่ย?" มันบ่น
"กูอยากกินเหมือนที่รัก มีปัญหาหรอ" ผมย้อน มันสะดุ้งเฮือกแล้วก็รีบเมินหน้าหนีเดินดุ่มๆไปส่งข้าว
นี่ละน้า กูเลยไม่เบื่อมึงซักที ไอ้ท่าทางน่ารักๆแบบนี้น่ะ(แม้คนทำสารรูปจะไม่น่ารักเท่าไหร่ เป็นบักอึดเชียว เอาน่ะอย่างน้อยก้อตัวเล็กกว่ากู หึหึ)
"อะ รีบๆแดกไป แม่ง" มันมาถึงพร้อมถาดอาหารแล้ววางส่งๆให้กู สังเกตได้ว่าไม่ยอมสบตา
"แหนะ อะไรเนี่ย แซวแค่นี้เอง หึหึ"
"กินไปๆ เงียบๆ ไม่งั้นกูเอายัดปากแน่" มันขู่
"เดี๋ยวกูก้อเอาของกูยัดปากมึงบ้างหรอก" ผมโต้
"!!!"
พอเอาเรื่องแบบนี้มาเถียง มันโต้ผมคืนไม่เคยได้ซักที แหมทีกะคนอื่นนี่ใส่ไฟเชียวทำเป็นเชี่ยวชาญ ทีกะกูนี่อ่อนต่อโลกมาทันควัน ตกใจหน้าแดงเชียว 555
"เลวว" สาบานได้ว่านี่มึงใช้เวลาคิดก่อนจะด่าออกมา น่าเอ็นดูจริงจริ๊งงงง
ผมเลยขำน้อยๆ ก่อนจะเริ่มลงมือกินอาหารก่อนจะโดนไอหมามันเขวี้ยงใส่หัวด้วยความหมั่นไส้
"แม่ง ทำกูเป็นตัวตลกประจำมึงอ่ะ" มันบ่น แล้วกัดแฮมเบอเกอร์คำโต
"ค่อยๆกินเดี๋ยวติดคอ"
"ช่างกู" มันตอบพลางทำเสียงฮึดฮัด ผมเลย
"ไอธัณ"
"ไรแวะ"
มันหันมาแล้วก้อต้องตาโตด้วยความตกใจเมื่อเจอผมในระยะประชิด ก่อนจะโดนผมเลียที่มุมปาก
"!!!!!!"
มันหน้าแดงแล้วชี้หน้าผม ปากอ้ากว้างแต่ไม่มีเสียงเล็ดรอดออกมา
"มะ...มะ...ๆ" อาการติดอ่างเป็นเอฟเฟกต์ตามมา
"ซอส เลอะปากแหนะ" ผมพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้มัน
"ควายยย เตือนกูก่อนก้อได้กูเช็ดเอง!!!! ทำเห้อะไรของมึงเนี๊ยย!!!" เสียงมันแหลมขึ้นมานิดนึงอย่างเห็นได้ชัด เป็นอาการเวลามันเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก
"อะไรเนี่ย จะเกินครึ่งปีแล้วยังไม่ชินอีกหรอวะ?" ผมถาม
"ไม่!!!!" เสียงฉะฉานดีนะ...
"ชินซักทีซี่ ทำตัวเป็นสาวซิงอยู่ได้ แม่งไม่ใช่เวอร์จิ้นซักหน่อยมึง" ผมพูด
"แต่กูไม่เคยต้องเป็นสาวนี่ ไอ้สัด!!!! และก็ไม่มีวันเป็นด้วย"
อืม แล้วที่มึงครางๆอยู่ใต้ตัวกูตอนนั้นล่ะ?
ตำแหน่งก้อบ่งบอกอยู่แล้วนะกูว่า?
"ก้อมึงอยู่ล่าง"
"มึงเอาแค่นั้นเป็นบรรทัดฐานเร้อออ!!!!" มันโวยลั่น โต๊ะข้างๆหันมามอง มันเลยเกิดอาการอายแล้วก็ลงมาสงบเหมือนเดิม
"เอาน่า อย่างน้อยๆก้อมาคนเทคแคร์นะ?" ผมพูดแล้วเอื้อมมือไปจับมือมัน
มันมองหน้าผมค้อนๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะลงมือกินอาหารต่อ
ไอ้ปฏิกิริยาแบบนั้นมันสาวชัดๆ...
แต่ไม่อยากให้มันของขึ้นต่อ ผมเลยเงียบไว้
"อะไร" มันแอบตะคอกนิดๆเมื่อเห็นผมมองหน้า
ผมยิ้มแล้วบอก
"ก้อมอง เห็นกูซักผ้าอยู่รึไง?"
"..." ไอธัณเงียบ แต่แอบค้อนใส่ นึกว่าไม่เห็นเรอะ หึหึ...
ผมก็จัดการอาหารของตัวเองเรียบร้อย แล้วก็เดินไปซื้อน้ำมาดื่ม(เมื่อกี้ลืม) กลับมาเห็นไอธัณมันก้อมองอะไรอยู่ไม่รู้
ผมเลยลองมองไปบ้าง
"mom mom, let's play that!"
"no dear, you played that's toy many times now."
"It's ok honey, let him play and I'll take care of him, right sonny?"
"Yeah dad! Let's go"
แล้วเด็กชายคนนั้นก็จูงมือพ่อเขาไป แม่ของเขาส่ายหน้าน้อยๆแต่ก็ยิ้มอย่างมีความสุข
ผมก้มลงมองไอธัณ แม้สีหน้ามันจะปกติ แต่ผมเห็นประกายเศร้าในตาของมัน ถึงจะนิดเดียวก็ตาม
"...มึง" ผมนั่งลง แล้วทักมัน มันหันมามองผมงงๆ
"อะไรวะ"
"..."ผมไม่ตอบอะไร แต่เอื้อมมือไปจับมัน
"? อะไรของมึงเนี่ยะ" มันพูด
"ป่าว ไปเหอะ เล่นกัน" ผมพูดแค่นั้นแล้วลุกออกมา มันก็เดินตามหลังผมช้าๆ โดยที่ยังหันไปมองครอบครัวเมื่อกี้
ผมเลยเดินย้อนกลับไปหามัน แล้วก็จับมือมันลากให้เดินตามจนมาถึงหน้าห้องน้ำ
"เอ้ย อะไรของมึง ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ!" ไอธัณโวย ผมเลยหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้ามัน
"เป็นเหี้ยไรเนี่ย ก้อบอกว่ากูเดินเร็วๆไม่ได้ มันเมื่อย เอ้..."
มันบ่นอุบอิบ ผมมองมันยืนบ่น
ก่อนที่ผมจะดึงมันเข้ามากอด ผมรู้ว่ามันตกใจ เพราะเหมือนตัวมันจะกระตุกน้อยๆ
"ไอ้บ้า มึงทำอะไรเนี่ย" มันด่าผมเสียงเบาๆ แล้วพยายามผลัก แต่ผมก้อกอดมันแน่นกว่าเดิม
"น่า ขอกอดหน่อย..."
ไม่รู้ทำไม ผมเห็นมันเมื่อกี้แล้วอยากกอดมันแน่นๆ ไม่อยากให้ทำหน้าแบบนั้นเลย...
มันหันมาสบตาผมอย่างไม่เข้าใจ ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ...
ก่อนที่ปากผมจะแตะกับปากมันเบาๆ
ไอธัณไม่ถอย ไม่ขยับหนี
ตรงกันข้าม มันกลับขยับเข้ามาใกล้ผมอีก
เราจูบกันนาน ไม่ได้ดูดดื่ม ไม่วาบหวิว แค่สัมผัสเบาๆ ถึงจะไม่ใช่แบบที่ผมชอบ
แต่มันกลับให้ความรู้สึกดีมากกว่านักต่อนัก...
เหมือนไอธัณเริ่มได้สติ มันถอนปากออกแล้วถอยหนี
"...มึง กูบอกแล้วว่าอย่า นี่มันข้างนอก" มันพูดโดยไม่สบตาผม
"..."
"จะไปยัง" มันไม่ถามเปล่า เดินนำผมไปด้วย ผมจึงจำต้องเดินตามมันไป
to be continue
มาต่อทีละนิดๆ ไม่ว่างจริงๆ
ห้องเชียร์เปิดอีกแล้ว ปี4 ก้อยังต้องลงบ้างละนะ เรียนอีก
ปล่อย ปี3ทำเองได้มั้ยเนี่ย(กูจะได้มีเวลาสวีทบ้าง ทำงานตัวเป็นเกลียวยังต้องมาทำกิจกรรมอีก...)
ไปละครับผมไว้เจอกันนะครับ
พา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
