Live in hong kong:PA's POV 6.3<END>
หลังจากเมื่อกี้ คราวนี้ไอธัณมันเลยเดินดุ่มๆนำลิ่วเลย ทิ้งให้ผมเดินตามมันข้างหลังแทน
ตอนนี้เรากำลังไปที่space mountain ครับ เป็นเหมือนรถไฟเหาะแต่ว่าสร้างบรรยากาศให้เป็นเหมือนอวกาศ
เสียวพอดู คราวที่ผมมานั่งคราวแล้วนี่ลงมาแล้วมึนหัวเลยทีเดียว(คนอื่นแทบอ้วกอะนะ)
"ไอธัณ เล่นนี่กันป๊ะ" ผมชวนมัน มันไม่ตอบผม ทำท่าจะเดินหนี ผมเลยต้องรีบคว้ามันไว้ก่อน
"ฟาย กรูจะไปอันโน้น" มันบุ้ยใบ้ไปทางเครื่องเล่นที่หน้าตาเหมือนยานบิน
"อย่ามา นั่นมันให้เด็กเล่น ไม่ต้องเฉไฉเลยมึงกูรู้มึงไม่ชอบเครื่องเล่นแบบนั้น มากะกูซะดีๆ"
ไอธัณทำหน้าเบ้ แต่ก็ยอมให้ผมลากเข้าไปข้างใน หาทางแย้งกูไม่ได้ละสิ...
"อ๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!"
คนทั้งรถตะโกนเสียงดังเมื่อมันแล่นไปตามรางฉวัดเฉวียน เหวี่ยงไปมาอย่างน่าหวาดเสียว ผมนั้นไม่เท่าไหร่เพราะเคยนั่งมาแล้ว แต่
ไอ้ข้างๆนี่ดิ....
เสียวว่ามันจะหัวใจวายตายคาที่ไปก่อน
"เป็นไงบ้างไอธัณ?" ผมถามหลังจากที่ลงมาเรียบร้อยแล้ว
"ไม่เป็น..อึก..." มันพูดแค่นั้นก่อนจะวิ่งโร่ไปที่ห้องน้ำ
อ้ออ๋อยแค่นี้ก็ไปซะแล้ว...
ผมตามไปดูมันที่ห้องน้ำ เห็นมันเข้าไปอ้วกในห้องน้ำห้องนึง ผมเลยตามเข้าไปแล้วลอคประตูห้องน้ำ
"เห้ย ใจเย็นๆมึง" ผมพูดเสียงเบาก่อนจะลูบหลังมันช้าๆ
"คราวหลังกูจะไม่ไปตามมึงแล้ว ฮึ..." มันพูดเสียงแหบ แล้วก็อ้วกออกมาอีกระลอก
ผมเห็นแล้วสงสารมัน แต่ก็ไม่รู้ทำไงเลยลูบหลังไปเรื่อยๆ
"มึงรอกูนี่นะ เดี๋ยวมา" ผมบอกไอธัณ แต่ดูจากสภาพ มันคงจะไม่ไปไหนอยู่แล้ว
ผมเลยเดินออกมาเพื่อไปซื้อน้ำให้ แหม ก็มันเคยบอกที่ไหนล่ะว่าเล่นอะไรแบบนี้ไม่ไหว ไอ้เราเห็นมันนั่งรถไฟเหาะที่ดรีมเวิล์ดได้เลย
ลากมันขึ้นไปอย่างไม่คิดอะไร
พอผมซื้อเสร็จ ไอธัณมันก็นั่งหลับไปเรียบร้อยละ...หลับได้แทบทุกที่เลยนะเอ็ง...
"เอ้านี่ น้ำ" ผมว่าพลางเอากระป๋องน้ำแตะแก้มมันเบาๆ มันสะดุ้งโหยงแล้วหันมามองหน้าผม
"ฟาย ตกใจหมด"
"ดื่มซะ"
มันรับไปแล้วเปิดดื่ม ผมลงไปนั่งข้างๆมันแล้วเปิดของตัวเองดื่มบ้าง
"จะเล่นไรต่อมั้ย"
"ไม่ ขอกูนั่งพักแปบ" มันพูดเสียงอ่อย แล้วไอค่อกแค่กสองสามที
"อืม" ผมตอบรับ ก่อนจะนั่งดูคนเดินไปมา คนที่นี่เยอะมาก ดูแล้วก็เพลินดี ก่อนที่ผมจะหันไปมองวิวต่างๆอย่างใจลอย
"ธัณ ตึกนั่นสวยดีว่ะมึงว่า..." ผมหันไปเมื่อได้ยินเสียงกรนเบาๆ
"ฟี้..." ไอธัณนั่งหลับ หัวมันพิงอยู่กับไหล่ผม คิดว่ามันคงไม่ได้ตั้งใจแต่หัวมันเอนมาทางนี้มากกว่า(ไอนี่ไม่มีทางทำไรแบบนี้ข้างนอก)
ผมยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
มีคู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งเดินผ่านเราแล้วทำหน้างงๆปนรังเกียจ ผมก็มองอย่างไม่สนใจ ก่อนจะเอามือมาลูบหัวไอธัณมันเล่นๆ
รู้สึกเหมือนมันเป็นเด็กๆเลยแฮะแบบนี้
"เห้ย" ผมสะกิดเบาๆหลังจากให้มันนอนซักแปบ มันลืมตาแล้วก็มองหน้าผม ก่อนจะเด้งออกอย่างตกใจ
"ห่าราก เกิดไรขึ้น"นี่ครับคำทักทายหลังตื่นนอน
"ไม่มีไร กูไม่ได้ทำไรมึง"
"เออ ดี" มันว่าแล้วลุกขึ้นเดินไปนิดหนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับเมื่อไม่เห็นผมตาม
"จะไปต่อมั้ยเนี่ยะ ยืนนิ่งอยุได้แม่ง"
แปลกที่ผมยิ้มกับคำพูดกวนตีนของมัน
"เห็นมึงยืนได้เหมือนเดิมก็ดีแล้ว"
"กูไม่ได้เป็นง่อย แค่มึนหัว"มันโต้กลับ นั่นทำให้ผมยิ่งยิ้มหนักกว่าเดิมอีก
"ยิ้มเห้ไรแวะแม่ง เดวปั๊ดเตะเลยสัด" มันด่าผมต่อ
"แหม รุนแรงจริง" ผมเดินไปควงแขนมันแล้วลากไปต่อ
แล้วก็ไปเล่นยิงปืนต่อ มันอยู่ที่เดียวกับspaceworldนั่นแหละ
เล่นกันมันส์ในอารมณ์มาก ไอธัณถึงกับหอบทีเดียว(เล่นตะโกนเย้วไปมานี่หว่า...)
แล้วหลังจากนั้นก็เดินเล่นกันเรื่อยๆ ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ
พอห้าโมง ผมก็ลากไอธัณไปที่ City hall ทันที
"เอ้ย จะพากูไปไหนเนี่ย กูยังถ่ายรูปไม่เสร็จเลย"
"พอแล้ว จะถ่ายไปไว้กินเล่นรึไงวะ"
"เลว ปล่อยกู๊!!!" ไอธัณโวยวายแล้วเริ่มดึงแขนออกจากมือผม คนแถวนั้นเริ่มหันมามองผมเลยบ๊องหัวมันไปทีนึง
"เงียบๆกับเขาบ้างได้มั้ยหะ?"
มันเลยไม่ว่าอะไรต่อ แต่ทำหน้าไม่พอใจแล้วยอมให้ผมลากแต่โดยดี
"มึง" มันเรียกผม แต่ผมไม่ได้หันไปมองมัน
"ไรวะ"
"จะพากูไปไหน?"
"ไปดูขบวนกัน"
"ขบวนประท้วงหรอวะ? โอ๊ย!" มือผมไวเท่าความคิด
"ไอ้แมว มึงจะตบหัวกูหา...มึงหรอ เอะอะตบๆ กูโง่พอดี"
"เออ แค่คำพูดที่หลุดมาก็แสดงถึงความโง่ของมึงแล้วรู้ตัวปะ"
"สัดแม่ง" มันด่าผมพลางขู่แง่งๆ เอาเข้าไปวันนี้จะพูดกันรู้เรื่องมั้ยเนี่ย ทำตัวเหมือนหมาอยู่ได้ ฮ่าๆๆ
"ตามกูมานี่" ผมว่าแล้วลากมันไปทางสวนทางเดินเข้าปราสาท ที่นี่ไม่ค่อยมีใครมาเดินหรือแอบดูขบวน เพราะจากข้างนอกมันมองไม่
เห็น ผมเคยเดินหลงเลยมาเจอ(เก่งมั้ยล่ะ?)
"เก่งจริงนะมึง หลืบเล็กขนาดนี้ยังอุส่าหาได้" มันกัดผมหลังจากที่ผมลากให้มันเดินเลาะมานาน
"เงียบเหอะ ขบวนจะเริ่มแล้ว"
แล้วผมก็พามันเดินมาถึงที่รถม้าคันใหญ่ เมื่อพนักงานเห็นพวกผมก็ถามเรื่องเหรียญตรา ผมก็เอาเหรียญเป็ดของไอธัณให้เขาดู เขาก็
ยิ้มตอบรับแล้วผายมือเชิญให้พวกผมขึ้นไป ไอธัณขึ้นไปแบบงงๆแล้วมันก็ถามว่า
"มีให้ขึ้นรถด้วยหรอ"
"เออ มึงเป็น VIP นะ รู้ตัวป่าวเนี่ย"ผมถามมันยิ้มๆ
"ห๊ะ! ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ตั้งแต่ที่กูส่งเหรียญเป็ดให้มึงนั่นแหละ ไม่สังเกตเลยหรอว่าที่ผ่านๆมาแม่งเราได้เข้าโซนที่นักท่องเที่ยวทั่วไปไม่ได้เข้าตั้งเยอะน่ะ"
ไอธัณทำหน้าเหวอเป็นคำตอบ โอยอะไรมันจะง่าวอย่างงี้ หมายังอายเลยม้างเนี่ย
แล้วรถม้าก็เริ่มขยับ
"เห้ย แล้วเราจะไปไหน? ไม่ดูพาเหรดแล้วหรอ"
"อืม ไม่ต้องดูหรอก"ผมตอบมัน
"เราจะไปอยู่ในขบวนพาเหรดกันเลย"
และไม่นาน ขบวนพาเหรดดิสนีย์แลนด์ก็เริ่มขึ้น ขบวนแรกเป็นเหล่าแดนเซอร์นำด้วยชุดหลากสีสัน ตามมาด้วยมิกกี้เมาส์นำแล้วรถม้า
ของเราก็ตามไป ในรถม้ามีทีวีขนาดใหญ่ให้ดูขบวนโดยรอบทิศ แล้วก็มีให้เราเห็นตัวเองที่อยู่บนรถด้วย คนทั่วไปที่มายืนคอยดูก็มอง
เราพลางชี้โบ้ชี้เบ้ ผมก็ยิ้มให้สาวน้อยคนหนึ่งที่หน้าแดงเดินหนีไป แค่ยิ้มเองนะ?
"แหน่ ยังจะโปรยเสน่ห์อีกไอ้นี่" ไอธัณกัดผม แอบค้อนนิดๆ
"มึงหึงอะดิ"
"ใคร อะไรใครหึง ไม่มี"
ผมเห็นท่าทางมันละเกิดความรู้สึกสองอย่าง หนึ่ง อยากบ๊องกะโหลกมันโทษฐานกวนส้น
สอง อยากจะดึงเข้ามาหอมซักฟอด โทษฐานทำตัวน่ารักเกิน
พอเราเดินทางจนจบขบวน ก็มีของกำนัลให้กับ VIP เป็นหมวกมิกกี้เมาส์กับเสื้อลายดิสนีย์สองตัว ผมได้มาก็เอาหมวกสวมใส่หัวไอธัณ
ทันที
"เห้ย หนูหน้าแย้ 555" ผมอุุทานก่อนจะหัวเราะดังลั่น
"สาดดดด เอาคืนไปเลยไอ้แมวหน้าง่าว" มันว่าแล้วเขวี้ยงหมวกคืนให้ผม
"โอ้ย ล้อเล่นน่า อย่างอนๆ มานี่เลย" ผมเดินไปคว้าเอวมันแล้วรั้งกลับเมื่อเห็นมันทำท่าจะเเดินหนี
"ช่างกูไอเวง"
มันแยกเขี้ยวใส่ ผมเลยหอมแก้มมันไปที มันยันหัวผมออกอย่างรวดเร็วก่อนจะสลัดหลุด วิ่งหนี ผมก็วิ่งไล่มัน จนไปถึงแถวๆหน้า
ปราสาทที่คนเยอะ
"โอ้ย ไล่กูทำไมเนี่ย เหนื่อยนะเว้ย"
"แล้วมึงจะหนีกูทำไม"
"ก็เมิงเสือกทำเสื่อมๆใส่กูนี่"
"แค่หอมแก้มเอง ที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทยซักหน่อย ทำเขิลไปได้"
แล้วเราก็เดินเล่นแถวๆนั้นรอเวลาสองทุ่ม ซึ่งจริงๆไอธัณมันบ่นตั้งแต่หกโมงแล้วว่าหิว อยากกลับ ผมก็ยังดึงมันไว้
เพราะไฮไลท์จริงๆมันอยู่ที่นี่
"ไอพา กลับเหอะ กูเดินจนเบื่อแล้ว" ไอธัณโอดครวญหลังจากที่ผมไปซื้อขนมมาให้มันกินระหว่างนั่งรอ
"นี่ก็ทุ่มห้าสิบแล้ว เดี๋ยวอีกไม่นานก็ได้ดูแล้วมึง"
"ดูอะไรวะ"
"ก็..."
วี้ดดดดดดด.....ตูมมมม!!!!
ผมกับไอธัณเงยหน้ามองท้องฟ้าแทบจะพร้อมๆกัน ดอกไม้ไฟลูกเบ้อเริ่มระเบิดกลางฟ้าอย่างสวยงาม
"เห้ย ไอธัณวิ่งเร็ว เขาเริ่มกันแล้ว"
"ห๊าา เริ่มอะไรวะ"
"ก้อไอ้นี่แหละที่กูบอกให้รอดูไง"
แล้วเราก็วิ่งไปที่ปราสาทกลาง ซึ่งคนอยู่เยอะแยะมากมาย แต่ก็ยังดีที่ด้วยส่วนสูงทำให้ได้เปรียบอยู่บ้าง(คนฮ่องกงแอบตัวเล็กนะ...)
สมกับที่รอคอย ดอกไม้ไฟปีนี้ก็ยังสวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อสองปีที่แล้ว...
...สองปีก่อน...
"ว้าว พี่พา ดอกไม้ไฟสวยมากเลย" เสียงใสของเด็กสาวพูดขึ้นพร้อมกับชี้ให้ดูบนฟ้า เธอพยายามแหงนมอง จนผมกลัวว่าจะหงายหลัง
ก่อน
"เฟรม ระวังหน่อย เดี๋ยวก็ล้มหรอก"
"ไม่เป็นไร ยังไงก็มีพี่พาช่วยอยู่แล้ว"เธอหันมาพูดพร้อมยิ้ม มันเหมือนกับยิ้มของนางฟ้า ที่มาโปรดผมจากสวรรค์ก็ไม่ปาน
"อะนะ อยากให้พี่แบกไปจนกลับโรงแรมรึไง"
"บ้าหรอพี่พา น้องไม่ล้มหรอกน่า ว้าย"
นั่นไง แล้วเธอก็ล้มก้นจ้ำเบ้า
"พี่เตือนแล้วๆ"ผมแซวยิ้มๆ เธอหันมาค้อนน้อยๆก่อนจะเมินหน้างอน น่ารักจริงๆ
"มาๆ ลุกได้แล้ว"
"ไม่ งอนแล้ว ง้อด้วย"นั่นแหน่ะ
"โอ๋ น้องเฟรมคับ พี่ขอโทดน้า มา เดี๋ยวพี่ช่วย"
เธอหันมายิ้มให้ผม น้ำตาเล็ดนิดหน่อยสงสัยเพราะเจ็บ ก่อนจะยอมยื่นมือน้อยๆมาให้ผม ผมเห็นว่าเธอเดินไม่ไหวเลยให้ขี่หลัง โชคดีที่
ใส่กางเกงมาไม่งั้นโป๊แย่
"พี่พา..."
"อะไร"
"เฟรมรักพี่พานะ"เธอพูดพลางเอาแก้มซบหลังผม
ผมยิ้มอย่างมีความสุข
"พี่ก็เหมือนกัน"
.......................
ภาพอดีตที่ย้อนกลับมา ทำให้ผมรู้สึกปวดใจบอกไม่ถูก สองปีที่แล้วผมกับเฟรมก็มาเที่ยวกันที่นี่ สมัยนั้นความรักยังดูสวยงามสำหรับผม
มันสดใส ชวนฝัน นั่นคงเป็นสิ่งที่ใครๆเรียกว่ารักครั้งแรก...
"ไอพา"
ผมสะดุ้งนิดๆก่อนหันไปหาไอธัณที่สะกิดผมที่ไหล่
"กูเรียกไม่ได้ยินเลยรึไงแวะ ปล่อยให้พูดคนเดียวแม่งตั้งนาน" มันบ่นอุบ
ผมมองหน้ามัน ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาช้าๆ ไอธัณมองหน้าผมแล้วขมวดคิ้ว
"อะไร ยิ้มไรของมึง?" มันถามด้วยท่าทางกวนๆ แต่สีหน้านี่บอกได้เลยว่างงสุดๆ
นั่นทำให้ผมปล่อยเสียงหัวเราะออกมาแทบทันที
"อะ อะไรเล่า!!! หัวเราะอะไรห๊า" มันหน้าแดง แล้วโวยใส่ผม
"ป่าว คิดอะไรนิดหน่อย ขำหน้ามึงด้วย แดงเป็นตูดลิงเชียว"
แล้วผมก็ร้องโอ้ยเบาๆเมื่อไอธัณต่อยผมที่ต้นแขน แล้วมันก็เดินหนีไปเลย
ผมเอามือลูบแขน ก่อนจะยิ้มแล้วถอนหายใจหน่ายๆ
มันก็เป็นซะอย่างงี้และน้า ขี้งอนชะมัด...
ดอกไม้ไฟยังดำเนินต่อไป แต่ตอนนี้ผมคงไม่มีเวลาดู ต้องไปง้อเมียก่อน
...............................
ผมเดินตามไอธัณมาเรื่อยๆ เห็นมันนั่งหน้าหง๋อยอยู่ที่ม้านั่งหน้าห้องน้ำตัวเดียว ผมเลยเดินเข้าไปหาเงียบๆ
ไอธัณไม่รู้ตัวเลยว่าผมเข้ามาใกล้มัน มากพอที่จะได้ยินมันบ่นว่า
"ไอหมา ไอห่าเอ้ย คนอุส่าจะโรแมนติกเสือกจังไรไม่ฟังกู แถมยังหัวเราะกูอีก เวรรรร"
"หืม? แล้วจะพูดอะไรล่ะ?"
"จ๊ากก!!!" ไอธัณร้องลั่นแล้วกระโดดหนี เชื่อมั้ยว่ามันบ่นว่าเดินไม่ไหว แต่เสือกกระโดดเหยงแบบนี้ได้
"หนีไม กูไม่ใช่ผี"
"ไม่ก็ใกล้เคียงแหละวะแม่ง"
"ว่าแต่จะพูดอะไรหรอ?"
"ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ" มันว่าแล้วเมินผมอีกรอบ ผมเลยลงไปนั่งกับมันที่ม้านั่งด้วย
"พูดมาเหอะ เดี๋ยวเมิงก็ทนไม่ได้อยู่ดีแหละ" ผมพูดอย่างรู้ทัน
"ไม่มี จะให้กูพูดไรหล่ะ"
"โอเคงั้นกูไปละ"ผมว่าแล้วลุกขึ้นทำท่าเป็นเดินไป
แต่ไอธัณไม่ยอมตามมา
ผมเลยหันกลับไปอีกรอบ ปรากฎว่ามันนั่งหงอยเหมือนเดิม
"เมิง เลิกงอนกูเหอะน่า" ผมพูด มันไม่ตอบ
"ธัณ"
"..." มันเงียบ
ผมสังเกตความผิดปกติเลยก้มลงไปมองหน้ามัน มันหลับตา หน้าซีดๆ
"เป็นอะไร?"
มันส่ายหัวตอบ ผมลองเอามือแตะหน้าผากมัน ตัวมันเย็นมาก สงสัยคงไม่ชินกะที่หนาวๆตามเคย
"มานี่" ผมกระเถิบไปใกล้ ก่อนที่มันจะทันได้ถามอะไรผมก็กอดมันจากด้านหลัง ให้เสื้อหนาวตัวหนาของผมคลุมทั้งผมและมัน
"!!!" มันทำท่าสะดุ้งสุดฤทธิ์ ผมเอาแขนโอบรัดตัวมันไว้เพื่อไม่ให้มันดิ้น
"มึงหนาว กูรู้ อยู่นิ่งๆน่า"ผมเอาคางเกยไหล่มัน มันหน้าแดงแทนแล้วตอนนี้ ดีเลือดจะได้สูบฉีด
แล้วผมก็เงยหน้ามองท้องฟ้า ดอกไม้ไฟชุดสุดท้ายกำลังเริ่มพอดี
"ธัณ"
"อะไร อยู่ดีๆเรียกกูซะดีเชียว" มันพูดอ้อมแอ้ม ผมเลยขำน้อยๆ
"ธัณ มึงรักกูมั้ย?"
"จู่ๆถามอะไรชวนเลี่ยนเหนี่ยะ" มันตอบ
"น่า ตอบหน่อย รู้สึกดี"
มันมองหน้าผมแล้วยิ้มเหยียดกวนๆ
"ให้พูดซักล้านครั้งเลยมั้ย ว่ากู...นั่นแหละ" แล้วอยู่ดีๆมันก็เว้นซะงั้น
"เอ้า อะไรๆ พูดมาให้หมด"
"เห้ย ดอกไม้ไฟสวยว่ะ"
"อย่ามานอกเรื่อง" ผมว่าแล้วแกล้งเอามือไล้คอมัน
"อึ้ย! จี้ว้อยไอ้นี่ มือไม้ไม่อยู่นิ่ง"
"พูดมาเดี๋ยวนี้เลย"ผมยังว่าต่อ
มันยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ผม ก่อนที่จะโน้มมาใกล้แล้วจูบผม
จูบเบาๆแต่ทำให้ผมชอคนิดๆ เพราะไม่ได้ตั้งตัว แต่ไม่นานผมก็ตามเกมส์มันทัน ลิ้นผมเริ่มสอดเข้าไปในปากมัน มันก็ดุนลิ้นตอบผม
จูบนานพอสมควร ก่อนที่มันจะถอนไปก่อน
"พอๆ กูตายพอดี" มันบ่นแล้วเอาแขนเช็ดปาก
"คิดไงเนี่ยเริ่มก่อน" ผมถามมันยิ้มๆ
"ก้อเนี่ย คำตอบกู" มันพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น หูแดงเชียว
ผมยิ้มกว้างเลยทีนี้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นฟ้า
"ดอกไม้ไฟสวยนะ"
"อือ" ไอธัณตอบผมเบาๆ ก่อนจะเอนมาซบผมด้านหลัง
ดอกไม้ไฟที่เดียวกัน แต่คนที่มาไม่เหมือนกัน ความรู้สึก ก็เปลี่ยนไป....
ความรักของผมตอนนี้มันดูดิบเถื่อนก็จริง แต่ว่าก็มีความอบอุ่นอยู่ไม่น้อย อย่างน้อยผมก็รู้สึกอย่างงั้นละนะ...
.................................................
เย็นนั้น หลังจากกลับจากดิสนีย์แลนด์ ผมก็ไปหาอะไรกินกะไอธัณมัน มันไม่ยอมกินข้าวในดิสนีย์แลนด์เพราะ
"กูเกลียดฟาสฟู้ด"
ก็เลยได้ไปร้านอาหารจีนกันอีกรอบนึง บรรยากาศการเสิร์ฟแบบกำลังภายในก็กลับมาอีกครั้ง 555
ด้วยความเหนื่อย หลังอาหารเย็นจึงตรงกลับไปยังที่พักอย่างด่วน
พอไปถึงผมก็ล้มตัวลงนอนกะเตียง
"กูอาบน้ำนะ" ไอธัณพูด
"อืม" ผมตอบรับไป หน้าซุกกับหมอน ไอธัณเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่กระเป๋ามันแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ห้องน้ำซีทรูนั่นแหละ จริงๆมันก็
เป็นกระจกฝ้านะ แต่ก็ยังมองเห็นอยู่ดีว่าคนข้างในทำอะไร
ผมเหลือบมองมันนิดๆ เห็นเป็นเงาในห้องน้ำ มันยังสวมเสื้ออยู่ มันเอาผ้าเช็ดตัววางไว้บนชั้น ก่อนจะปลดกางเกงตัวเองลงกองกะพื้น
มันก้มเก็บขึ้นมาแล้วแขวนไว้ข้างๆ ผมเห็นแล้วนึกสนุกอยากแกล้งมัน เลยลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ(ลืมบอก กลอนมันเสีย
เวลาจะเข้าต้องเอาเท้ายันให้มันเข้าลอค แต่ก็ยังเปิดได้อยู่ดี)
"เอ้ยไอ้เชี่ยพามึงเข้ามาทำไมเนี่ย!!!" ไอธัณที่เหลือแต่เสื้อเชิตผมหันมามองหน้าตื่นๆ
เห็นแล้วมันเซกซี่ชะมัด(คงมีผมคนเดียวที่คิดงี้)
"กูก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน" ไม่พูดเปล่า ผมต้อนมันติดกำแพงห้องน้ำแล้วมองมันด้วยสายตาโลมเลีย ไอธัณงี้เหวอแดกเลยครับ
มันนี่ไม่เคยคิดจะทำตัวให้น่ารักเหมือนแฟนคนอื่นเล๊ย ทำท่าเหนียมอายหน่อยก็ไม่ได้ เสือกทำหน้าเอ๋อแดกใส่แทน เอาวะ อย่างงี้ก็ยังดี
กว่าต่อยผมละกัน
"มึง....ก็รอก่อนดิวะแม่ง" มันพูดเว้นช่วง ใช้เวลาในการคิดนานเหมือนกันนะเนี่ย...
"กูไม่อยากรอว่ะ"
ผมเอื้อมมือไปเปิดวาวล์น้ำ น้ำเย็นไหลสาดออกมาจากฝักบัว รดเปียกเสื้อและผมของเราทั้งคู่ ผมของผมลู่ลงไปตามโครงหน้า ผมมอง
ไอธัณที่ตอนนี้ก็เปียกเหมือนกัน เสื้อเชิตของผมที่มันใส่อยู่เปียกลู่ให้เห็นรูปร่างผอมบางของมันที่ซ่อนอยู่ข้างใต้ มันมองผมด้วยสายตา
หวั่นๆ ท่าทางเหมือนทำอะไรไม่ถูก และเหมือนไอธัณจะไม่รู้ด้วยว่าไอ้ท่าทางแบบนี้ มันดูเชิญชวนสำหรับผม
"มึง..แต่....กูยังไม่...เอ่อ...หายดีเลยนะ..."มันพูดเสียงตะกุกตะกัก แล้วยิ้มแหยๆ
"อืม"
ผมก้มลงไปจูบมัน มันสะดุ้งนิดนึงก่อนจะเริ่มถดหนี ผมเลยจับหัวมันดันเข้าหาผมแล้วบดริมฝีปากมากกว่าเดิม ไอธัณส่งเสียงครางน้อยๆ
ตอนแรกๆมันก็ยันๆผมอยู่นะ แต่ไปซักพักสงสัยเริ่มเคลิ้มเลยเอามือมาโอบหลังคอผมแทน พอผมถอนริมฝีปาก เสียงหอบหนักๆของ
มันก็ยิ่งกระตุ้นผมหนักกว่าเดิมอีก
เลยเปลี่ยนแผน จากแกล้งเป็นเอาจริงละกันนะ
"ไอพา" มันว่าเสียงตื่นๆเมื่อเห็นผมเริ่มซุกไซร้มัน เลียแล้วขบกัดที่ซอกคอมันเบาๆ
มันครางน้อยๆ มือผมลูบไล้ตามลำตัวของมัน เล้าโลมไปตามเรื่องราวตามความชำนาญส่วนตัว(เหอะๆ)
ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่ามันตัวสั่นน้อยๆ
"เป็นอะไร?" ผมถาม มันหลับตา ปากสั่นๆ
"กูหนาว ไอเวร" มันด่าผมเสียงสั่น ผมยิ้ม
"งั้นก็ รีบๆอาบป่ะ"
สิ้นคำผมก็จัดการถอดเสื้อเชิตเปียกๆของมันออก ก่อนจะจัดการกับตัวเองตามอย่างรวดเร็ว ก่อนจะโยนมันทิ้งไปข้างๆ ไอธัณที่เหมือน
จะเริ่มคิดได้ก็เปิดน้ำอุ่น ผมเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง มันก็เงยหน้ามาหอมแก้มผม
"อาบให้กูที กูเหนื่อย" มันพูด
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วก็ทำตามที่มันบอก มือขวากดเอาสบู่จากตู้เก็บสบู่ใส่มือแล้วเริ่มลูบไล้ตามเรือนร่างของไอหมามัน มันก็อยู่นิ่งๆแต่
โดยดีไม่ได้ขัดขืนเหมือนตอนแรกๆ
"ไม่ดีดดิ้นแล้วหรอวะ"ผมแซวมันเล่น
"ดิ้นแล้วเมิงก็ไม่หยุดอยู่ดีวะ อยากทำไรก้อตามใจ" ปากนะ พูดคำพูดตัดรอน แต่แม่งไม่ยอมสบตากูเลย
"อายอะดิ" เหมือนจะแทงใจดำ เพราะมันอ้ำอึ้งไปเลย หึหึ
"อะ" มันอุทานเบาๆเมื่อผมลูบไปถึงน้องชายของมัน ก่อนจะจับแล้วเค้นคลึงเล่น มันเกร็งตัวขึ้นแล้วเอาหลังพิงผม(ผมยืนซ้อนมันอยู่
ข้างหลังอะนะ)
"แข็งเชียวนะมึง" ไอธัณแค่นเสียงใส่เมื่อประตูหลังมันชนกับพาน้อย ผมเลียหูมันเบาๆ ไอหมางี้สะดุ้งเฮือกเลย ก่อนจะครางต่อเนื่อง
เมื่อเจอดรรชนีทั้งห้าและฝ่ามือของผมจัดการจนเสร็จคามือ
"อะไร แปบเดียวเอง" ผมว่า ไอธัณไม่พูดอะไรนอกจากหอบเสียงสั่นๆ
"...มึงอะ ไม่ต่อแล้วรึไง"มันถามกวนๆ แต่น้ำเสียงนี่ไม่กวนเลย
"ไม่ต้องก็ได้ สงสาร" ผมพูด เมื่อวานเพิ่งเจอศึกไป ให้มันติดๆสองวันไม่รู้จะเป็นห่าอะไรอีกป่าว
"...มึงแน่ใจ?" มันพูด พลางมองพาน้อยอย่างไม่ไว้ใจ
"ไหวน่า"ผมตอบปัดๆไป "เดวกูว่าวเองได้น่ะ เห็นหน้ามึงก็พอละ หึหึ"
"เชี่ย โรคจิต" มันด่าแล้วหันหน้ามาหาผมก่อนจะจูบผมทีนึง
"ทำก็ทำให้เรียบร้อย กูไม่อยากมีผัวโรคจิต" มันว่า
"เหอ เมิงยอมรับกูเป็นผัวแล้วหรอวะ"
"มาจนขนาดนี้ไม่เรียกผัวให้เรียกไรวะ แม่ง" มันด่าผม "เร็วดิวะเดี๋ยวกูก็ปอดบวมตายพอดี"
แหม พูดงี้ไอ้ที่ว่าจะทนๆก็หายหมดดิครับ
"มึงรีเควสเองนะเว้ย แล้วห้ามมาบ่นทีหลังน่ะ"
มันไม่ว่าอะไร แต่ทำหน้าให้ประมาณว่า เร็วๆ กูไฟเขียวแล้ว
"ไม่งั้นเดวกูเปลี่ยนใจนะว้อย" มันเริ่มวีนเมื่อความอายเข้าครอบงำ ผมเลยขำนิดๆกับท่าทางมัน
"จ่ะเมียจ๋า เดวผัวจัดให้"
ผมก็ไม่รอช้า เอาสบู่เหลวเมื่อกี้หล่อลื่นพาน้อยที่ตื่นตัวเต็มที่(นานแล้ว) ก่อนจะค่อยๆเข้าไปข้างในตัวไอหมาช้าๆ
"โอ้ย" มันอุทานเบาๆ เอาหน้าซบกับผนังห้องน้ำ
"เจ็บหรอ"
"นิดนึง ช่างมัน" มันพูดเสียงอู้อี้ ผมจึงค่อยๆขยับช้าๆ ไม่เคยลองใช้สบู่เป็นตัวหล่อลื่นแฮะ รู้สึกแปลกๆดี ไอหมาธัณเริ่มครางอีกครั้ง
มันหลับตาแน่นแล้วซี้ดปาก ผมเลยเร่งให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เรื่อยๆทีละนิด
"พา..ไอพา กูมะ...ไม่ไหวแล้ว" ไอธัณพูดตะกุกตะกัก ตามจังหวะการกระแทกของผม เห็นท่ามันจะยืนไม่ค่อยอยู่ ผมเลยเปลี่ยนให้มัน
หันหน้ามาหาผม ก่อนจะเอาขาสองข้างมันพาดไหล่แล้วให้มันเอาหลังพิงผนังแทน
"อ้ะ" ไอธัณร้อง ผมเห็นน้ำตามันเล็ด เลยโน้มเข้าไปเลียออกให้
"ใจเย็นน่ะ ให้เบากว่านี้มั้ย"
"ถ้าขอแล้วได้กูคงขอตั้งแต่แรกแล้ว อึ๊" มันพูด ผมได้ยินแบบนั้นเลยเผลอแสยะยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
"งั้นกูไม่เกรงใจละนะ"
"มึงเคยเกรงใจด้วยหรอวะไอ้...อ๊ะ! อ๊า" มันร้องใหญ่เลยคราวนี้ เพราะผมใส่เต็มที่ไม่ยั้งเหมือนตอนแรกๆแล้ว มึงจำคืนแรกได้มั้ยว่า
โดนจากกูไปเก้าดอก คิดเหรอว่ากูจะเบา
"ไอพา...โอ้ย พอ พะ พอๆ กุ...ไอ้เลว..กูให้...มะ เมืงก็เอาใหญ่ อ๊ะ เลยนะ...เว้ย อึ๊ก!" มันพูดแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง หนึ่งเพราะพูดไปคราง
ไป สองเพราะผมไม่ได้สนใจฟังมันซักนิด
สุดท้ายทั้งผมทั้งมันก็ร้องออกมาพร้อมกัน ผมเสร็จข้างในมันทั้งอย่างงั้นเลย มันก็เสร็จรอบสอง น้ำสีขาวขุ่นเต็มหน้าท้องเลย
"ทุเรศจริงๆ" ผมพูดกัด
"...มึงนั่นแหละ" มันพูดหอบๆ
คราวนี้ผมก็อาบน้ำให้มันจริงๆจังๆแล้ว เดี๋ยวโดนหมากัด
"เสือกแตกข้างในอีกแม่ง" ไอธัณบ่น
"กูลืมใส่ถุง โทดๆ"
"เหอะๆ ช่างมันเดวกุคลีนเอง" มันพูด แล้วก็ไล่ผมที่อาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากห้องเพื่อจะได้จัดการกับสิ่งที่ผมทำทิ้งเอาไว้ให้เรียบร้อย
ผมออกมาข้างนอกเดินไปคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ด แล้วก็เอาผ้าขนหนูพันเอวไว้ล้มตัวนอนรอมัน
"หนาวว่ะ หรี่แอร์ได้มั้ยเนี่ย" มันก็ออกมาหลังจากผ่านไปแปบนึง ใส่ชุดคลุมผ้าขนหนูสีขาวออกมา
"สีผิวมึงนี่ตัดกับสีผ้าจริงๆ" ผมพูดยิ้มๆ
"ห่า ใช่สิกูมันดำ ไม่ได้ขาวสวยหมวยเอ๊กเหมือนสาวฮ่องกง ไปหลีสาวป่ะถ้าไม่พอใจ" มันว่าผมเป็นชุด
"นั่นๆ ว่าไป สาวก็ส่วนสาว เมียก็ส่วนเมียสิ" ผมตอบกลับเสียงทะเล้นแล้วเดินไปกอดมันข้างหลัง
"โอ้ยไอ้เชี่ย กูเจ็บ อย่าให้กูกระเทือนมากดิวะ ทำอะไรเบาๆเป็นมั้ยหา" มันด่าผมเพราะผมดันเผลอกระโจนกอดมัน ลืมไปว่ามันบาด
เจ็บอยู่
"ไสเจีย ไม่เป็นว่ะ ลงมานอนนี่" ผมดึงมันให้ลงมานอนที่เตียงกะผม มันก็เสียหลักล้มลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะครางเบาๆด้วยความเจ็บ
"โอยยยย กูจะลุกไหวมั้ยเนี่ยพรุ่งนี้" มันบ่นเสียงอู้อี้ หน้าซุกหมอนนุ่ม
"อีกซักรอบมะ" ผมถามเล่นๆ
"ไม่ อย่าหวัง" มันขู่แง่งเลยครับ
"แหม ล้อเล่น เอ้อ..."ผมรีบเปลี่ยนคำพูด คนอะไรขี้งอนชะมัด
"ดี จริงจังนี่มีต่อย"
มันหันไปนอนตะแคงข้างอีกด้านหนึ่ง ผมเห็นดังนั้นเลยกระเถิบเข้าไปใกล้แล้วสวมกอดมันจากด้านหลัง
"อะไร"
"นอนไง"
"...." ไอธัณหันกลับไปนอนตามเดิม ผมก็กระชับวงแขนเข้าใกล้มันอีก ได้กลิ่นแชมพูอ่อนๆมาจากผมของมันด้วย
แล้วจู่ๆไอธัณก็หันมาเผชิญหน้ากับผม แล้วกระเถิบเข้ามาใกล้
"มึงเป็นอะไร?"ผมถาม
"หนาว กอดกูที" ว่าไม่ว่าเปล่ามันเข้ามาสวมกอดผมแล้วเอาหน้าแนบกับอกผม
"ทำไมอยู่ดีๆขี้อ้อนขึ้นมาได้ล่ะ"
"กูอ่อนแอ ช่วงนี้" มันว่าแล้วซุก "กูหลับละนะ"
"อืม" ผมตอบรับแล้วยกมือขึ้นมาลูบผมมัน
ผมนอนมองหน้ามันที่หลับอย่างรวดเร็วด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนจะหลับตามไปในเวลาต่อมา
ขอบคุณนะที่ทำให้กูมีความสุข
to be continue(someday)
ขอโทษครับที่หายไปนาน
มาต่อให้แล้วนะครับ
ยาวหน่อยๆ
แล้วไว้เจอกันใหม่นะคับผม ถ้าว่างแล้วจะมาใหม่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
