หัวข้อ: คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015)

[mrawtnaw]

พี่ดินคับ ผมขอพาสเข้าไปดู blog หน่อยคับ ยังไม่ได้เลยคับกระผม  ขอบคุณล่วงหน้านะคับ

[DIN]

 

ก่อนอื่นต้องบอกว่า ขอโทษสักพันครั้งมั้งครับ ถึงจะสาสมกับสิ่งที่ผมทำ หายไปกว่าหกเดือน เป็นอะไรที่ ไม่รู้จะบอกยังไงจริงๆ ครับ

ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่บอกใครไม่ได้เลยทำให้ความคิดมันสะดุด แล้วก็เลยไม่ได้เขียนต่อ ด้วยสารพัดสาเหตุ

ตอนแรกคิดอยู่เหมือนกันครับ ว่าจะไม่เขียนต่อแล้ว พอนานๆ เข้า คนก็คงลืมไปเอง... แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ สิ่งที่ค้างอยู่ในใจของผมเองว่า "มึงทำงานไม่เสร็จ" อันนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกผิดอย่างมากมาย... จึงต้องกลับมาเปิดไฟล์เดิม... แล้วเขียนต่อ...

"เขียนแล้วจะมีคนอ่านหรือเปล่า..." อันนี้ก็เป็นสิ่งที่ผมถามตัวเอง... "คนเค้าคงเบื่อมึงไปแล้วละ"

ถ้าจะไม่มีคนอ่านต่อ ก็สาสมแล้ว กับความผิด... เอาเถอะครับ ผมจะไม่แก้ต้วอีก... ผมจะเขียนต่อ ให้ได้อย่างน้อย สัปดาห์ละ หนึ่งตอน จนกว่าจะจบเรื่อง ซึ่งที่ร่างๆ ไว้น่าจะไม่ต่ำกว่าสิบตอน... นะครับ

ผมจะเริ่มโพสตอนต่อไปตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมสัญญาครับ...

ขอโทษอีกที ขอโทษอีกพันครั้ง... นะครับ คนอ่านคนดีของไอ้ดิน

 

[love2y]

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ในทุกๆเรื่องนะคะ ^^

[InKMoNsTeR]

ไม่มีใครลืมเรื่องคุณดินกับคุณชลง่ายๆหรอกครับ (ถ้าอ่าน...ซึ่งรวมผมด้วย ^^)

ถึงหายไปเป็นปี ก็คงจำได้แน่นอน


เพราะฉะนั้น ถ้าหายไปด้วยเหตุผลอันสมควร เช่นทำงาน หรืออะไรก็แล้วแต่ ผมคนนึงที่ไม่ติดใจว่าหายไปไหนมา แต่จะตั้งตารออ่านตอนต่อไปนะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[ordkrub]

ยินดีต้อนรับการกลับมาของดินครับ
สำหรับเรื่องในใจ ถ้ามันหนักมากก็หาทางปล่อยวางเถิดครับ เวลาจะช่วยทำให้ทุกสิ่งตกผลึกครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ

[C2U]

welcome back นะคะ 

เขียนต่อก็อ่านต่อค่ะ  ^^

[Soulmate]

ดินคนดี...กลับมาแล้วววว

[SoYiLovE]

  back ค่ะ

อูยยยย ไม่เป็นไรค่ะ เขียนเรื่อยๆก็ได้ค่ะ ไม่ต้องรีบจบ อิอิ
อ่านอยู่ตาหลอดเรยยยย

แต่ก็แอบลืมไปนิ๊ดดดนึง นิดเดียวเจงๆ หุหุหุ

[broke-back]

อยากอ่าน..แต่ไม่กล้าเซ้าซี้

เกรงจวยยยยยยยย


 :z2:ดีใจ จะได้อ่านต่อแล้ววุ้ย



 :pig2:คุณดิน..นักเขียน คน(จวย)ดี อิอิ

[DIN]

อดรนทนไม่ได้ต้องมาโพสก่อน ตอนแรกว่า จะโพสวันพรุ่งนึ้ แต่คนอ่านคนดีของผมน่ารักขนาดนี้ เลยต้องมาโพสวันนี้ครับ
อ้อ... ฉากนี้ใครอายุต่ำกว่าสิบแปด ข้ามไปเลยนะครับ หุ หุ
...............................
ตอนที่ 38 ใครหื่นกว่า

“มึงเคยพาใครมาที่นี่อีกปะ”

“หลายคน... เพื่อนที่มหาลัย ก็เคย... น้องษา” ผมหลุดปากออกมา เล่นเอาไอ้ชลหน้าเจื่อนไปนิดนึง ก่อนจะรีบยิ้มกลบเกลื่อน แต่ก็ไม่เร็วกว่าการสังเกตของผม... เอื้อมมือไปจับหัวมันเขย่าเบาๆ

“มึงไม่ต้องทำหน้าเจื่อน... ตอนนี้มึงเจอกูมากกว่าน้องษาอีก ไอ้ห่า”

“แล้ว... มึง พาน้องเค้ามาที่นี่เฉยๆ เหรอ” มันถามต่อ

“มึงคิดอะไรอยู่” ผมถามมันยิ้มๆ...

ไอ้ชลหน้าแดง ผมสังเกตเห็นประกายตาหื่นๆ ของมันตั้งแต่แรกแล้ว อย่างที่ผมเคยบอก ไอ้ชลมันรักผมเป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่งเห็นผมในชุดเกือบเปลือยแบบนี้ยิ่งแล้วไปใหญ่

“บ้า.. ใครจะไปคิด...” ไอ้ชลปฏิเสธ หน้าแดงขึ้นไปอีก...

“จริงอ่ะ...” ผมมองหน้ามันอย่างรู้ทัน

“จริ๊ง....” มันทำเสียงสูง หันหน้าไปทางอื่น...

ผมเอามือลูบที่เป้ากางเกง ปลุกไอ้ดินน้อยที่นอนครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ใต้กางเกงผ้าร่ม ประเดี๋ยวเดียวไอ้ลูกชายตัวดีก็เด้งผึงผงาดขึ้นมา ดันกางเกงผ้าร่มที่เปียกน้ำเห็นเป็นรูปร่างชัดเจน

“ชล...” ผมเรียกมันเสียงพร่า...

“หือม...” ไอ้ชลหันมา พอเห็นว่าอะไรเป็นอะไรมันก็ทำหน้าแดง... “ไอ้บ้ากาม”

ผมยิ้มทำตาเยิ้ม กระซิบบอกมัน... “กูเงี่ยนแล้วอ่ะ... ดูดKให้กูหน่อยดิ...” จับมือมันมาวางที่ท่อนKที่ผงาดแกร่งสู้มืออยู่ใต้ร่มผ้า... “นะ... นะ น้า... ชล ดูดKกูที...”

“ม่ายอ่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น” ไอ้ชลส่ายหัวดิก แถมยังดึงมือกลับไปอีกต่างหาก...

“น่า... ชล... แถวนี้ไม่มีใครหรอก... นะ... กูเงี่ยน”

“ม่าย...” ไอ้ชลทำหน้าทะเล้น ขยับตัวไปนั่งที่ก้อนหินอีกก้อน ไกลออกไป ก่อนจะหันหน้ามายักคิ้วใส่ผม ตาเป็นประกายวิบวับ

‘อีแบบนี้มันเล่นตัวนี่หว่า’ ผมนึกในใจ... ‘มึงจะทนได้สักกี่น้ำ... เดี๋ยวกูจะยั่วมึงให้ดู ไอ้ชล...’

ผมเอามือลูบที่เป้ากางเกง... กดให้ผ้าแนบไปกับเนื้อจนเห็นเป็นลำชัดเจน... ลูบขึ้นลง “ชล... มึงดูสิ... Kกูขึ้นเป็นลำเลย... มึงไม่อยากดูดเหรอ...” ผมทำเสียงกระเส่า เงยหน้าขึ้นสบตามันด้วยประกายตาหื่นๆ ซึ่งไอ้ชลมันก็ไม่ต่างจากผมเท่าไร แต่มันยังทำปากแข็ง...

“ม่ายอ่ะ...”

เห็นมันยังทำปากแข็ง ผมจึงเริ่มรุกต่อ ค่อยๆ ดันขอบกางเกงบอลที่เป็นยางยืดขึ้นจนหัวบานๆ ของไอ้ดินน้อยโผล่ออกมาชมโลกภายนอก

“ชล... มึงดูดิ... หัวKกูบานแดงน่าดูดไม๊...” ผมบอกมันเสียงพร่า จับท่อนลำแกร่งให้ตั้งตรง รูดหนังหุ้มในลักษณะการ “ถอก” ลงมาจนสุด กดตรงโคนแน่น พร้อมกับแอ่นสะโพกเกร็งสวนรับเต็มเหยียดจนลำKผมดูแกร่งบึกบึนขึ้นจากเดิมอีกมากมาย ส่วนหัวบานแดงก่ำแทบจะระเบิด น้ำใสๆ ใหลเยิ้มจากส่วนปลายลงมาเปรอะตามลำท่อนเป็นมันวาว...

“อูยซซซซ ชล...มึงดูดิ... Kกูเส้นเอ็นโปนเลยนะมึง” ผมครางเสียงพร่า... อารมณ์เตลิดกู่ไม่กลับแล้ว...

“อาซซซ ดิน... มึง สุดยอด... ไอ้ตัวเงี่ยน... มึง... โคตรเซ็กซ์เลย... อาซซซ ซี๊ดดดซซซซ”

ผมไม่ตอบมัน เพราะตอนนั้นอารมณ์ของผมเริ่มพวยพุ่งเข้าหาจุดสุดยอดแล้ว มือข้างที่กดอยูที่โคนลำท่อนเกร็งแน่นลงไปอีก มืออีกข้างที่กำลำท่อนอยู่สาวรูดขึ้นลงอย่างเอาเป็นเอาตาย ตามระดับขั้นของอารมณ์ที่โลดทะยานสุดยอด

“อูยซซซซี๊ดดดดซซซ มันส์ชิปเป๋ง...อาซซซ อาซซซ ชล... กูจะออกแล้ว....อูยซซซี๊ดดซซซ อ๊าซซซ”

ผมครางกระเส่าตัวเกร็ง มือข้างที่สาวรูดอยู่เร่งจังหวะเร็วขึ้น...จนอารมณ์พุ่งถึงขีด ผมหลับตาปี๋ด้วยความเสียวสุดยอด...

“อูยซซซ กูออกแล้วซซซซี๊ด..ดซซซซ”

แต่ขณะที่Kผมกำลังจะพุ่งน้ำเงี่ยนออกมา ไอ้ชลก็ไม่ยอมเสียของ ขยับทีเดียว ท่อนKผมเข้าไปอยู่ในปากมันครึ่งท่อนเข้าไปแล้ว มันกดคออีกวูบเดียว ลำแท่งยาวเจ็ดนิ้วก็หายเข้าคอมันไม่เหลือสักหุน ผมเสียวจนตัวเกร็ง พร้อมๆ กับแรงอัดของอารมณ์ที่พุ่งสวนออกมาเข้าคอไอ้ชลอย่างแรง ผมจับหัวไอ้ชลแน่น สูดปากครางด้วยความเสียว

“อ๊ากซซซ ชล อูยซซซี๊ดดซซซซซ อารรรรซซซี๊ด... ดูดแรงๆ ชล... อูยซซซซี๊ดดซซซ”

แรงดูดที่ลำคอของไอ้ชล แรงขึ้นตามคำขอของผม พร้อมๆ กับมันที่หลับตาปี๋ตัวเกร็งกระตุกเยือก เป็นระลอกๆ หลายต่อหลายครั้ง จนไอ้ชลมันพอใจแล้วมันจึงค่อยๆ คายท่อนKของผมออกมาจากปากมันช้าๆ... แถมยังมีการดูดหัวบานๆ ของKผมแรงๆ อีกเป็นการส่งท้ายก่อนจะปล่อยออกมาเป็นอิสระ

“อูยยยยย ไอ้เวร” ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความเสียวสุดๆ ลำKผมยังแกร่งผงกงูบ เหมือนกับเสียวค้าง เป็นมันปลาบ ส่วนหัวบานแดงก่ำ

ไอ้ชลเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาเป็นประกาย พึมพำเบาๆ

“มึงนะ... ไอ้ดิน…ไอ้ตัวเงี่ยน ไอ้ตัวหื่น”

“หุ หุ... ว่ากูหื่น ใครวะ ดูดKกูไม่ปล่อยเลย... ไหนตอนแรกบอกกลัวคนเห็นไง...”

มันจับKผมรูดขึ้นรูดลงไปมา “มึงอ่ะ... โคตรเซ็กซ์เลย ยิ่งตอนมึงกำลังจะแตก ทั้งหน้าทั้งตามึง ไปหมด...”

ผมหัวเราะหึๆ ถ่างขาให้มันจับKของผมเล่น เพราะรู้ว่ามันชอบ... ไอ้ชลจับรูด จับถอกเล่นสลับกับการก้มลงไปอมดูดที่ส่วนหัวบานๆ อยู่อีกครู่นึง แล้วผมก็เห็นมันเริ่มมีอาการหน้าแดงขึ้นมาอีก... มือที่จับKผมรูดเล่นๆ เมื่อครู่เริ่มบีบแรงขึ้น บางครั้งจับKผมรูดถอกสุดโคนจนKผมเถลือกถลนเส้นเอ็นโปนหัวบานแดงก่ำ แล้วก้มลงดูดแรงๆ อีกหลายครั้ง

“อูยซซซี๊ดซซซ กูเสียวนะ...ชล” ผมคราง กระสันแต่แอ่นเอวให้มันดูดไม่หลบ... (ของชอบนี่ครับ... หุ หุ)

“ดิน...” ไอ้ชล กดถอกKผมจนสุดโคน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม ตาแดงก่ำเป็นประกายหื่น กระซิบเสียงพร่า...

“หือม...” ผมรับคำเสียงพร่าสั่นไม่ต่างไปจากมัน

“กูรักมึง... มึง... เอากูนะ...”

ผมขยับสะโพกเกร็งสวนกับมือมันให้Kผมเถลือกถลนขึ้นไปอีกเป็นคำตอบ รอยแยกที่ส่วนหัวบานเริ่มมีน้ำปริ่มใสๆ ออกมาอีกครั้ง

ไอ้ชลหันไปรื้อของตรงกระเป๋าใบเล็กครู่เดียว หลอดเควายก็ติดมือมันออกมา...

“ไปตรงโน้นดีกว่านะดิน” มันชี้ไปที่ก้อนหินอีกก้อนที่เป็นหน้าตัดเรียบ พลางจับKผมดึงให้ลุกตาม

ผมหัวเราะหึๆ “จับไม่ปล่อยเลยนะมึง” เดินแอ่นสะโพกตามมันไปยังก้อนหินที่ว่า... พอไปถึง ไอ้ชลมันก็จับผมผลักลงนอนหงาย Kชี้โด่ไปทางปลายคาง โดยมีตัวมันก้มตามลงไป... Kผมทั้งแท่งยาวร่วมเจ็ดนิ้วฝังมุกอีกหกเม็ด ถูกไอ้ชลมันดูดขยอกเข้าปากไปทั้งแท่งอย่างไม่ยากเย็นอีกครั้ง ทั้งปาก ลิ้น คอ ของไอ้ชลยังทรงประสิทธิภาพไม่มีตก ทำงานร่วมกันทั้งดูดดุน บีบรัด จนผมเสียวสะท้าน นอนเกร็งตัว สูดปากครางไม่หยุด “อูยซซซ ชล... มึง.. ดูดKขั้นเทพเลย...”

ไอ้ชลมันไม่สนใจผมสักนิด ดูดดุนจนพอใจ ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา เปิดฝาเควายบีบของเหลวใสๆ ออกมาใส่มือทาที่ลำท่อนของผมจนลื่นเป็นมันปลาบ แล้วขึ้นนั่งคล่อมตัวผมค่อยๆ ลดสะโพกลงมา พอรูของมันตรงกับหัวบานของผมดีแล้วมันจึงค่อยๆ กดลงมา ให้หัวบานอวบแทรกเข้าร่องหลืบของมันช้าๆ

“อูยยยซซซ ใหญ่ชิป...” ไอ้ชลกัดฟันหลับตาปี๋เมื่อส่วนหัวบานแทรกเข้าไปในรูของมันจนมิดเงี่ยง...

“โดนมาไม่รู้เท่าไร... ยังจะบ่นอีก... อูยซซซ เสียว...” ผมบอกมันยิ้มๆ สลับกับการสูดปากครางบ้าง เมื่อมันแกล้งขมิบกล้ามเนื้อหูรูดรัดท่อนลำของผมเป็นระยะๆ

ไอ้ชลค่อยๆ กดสะโพกลงมาให้ลำท่อนKของผมแทรกเข้าไปในรูของมันช้าๆ ผมเห็นมันกัดฟันกรอด สะดุ้งเล็กๆ ทุกครั้งที่เม็ดมุกที่ฝังอยู่บนท่อนเอ็นของผมแทรกผ่านกล้ามเนื้อวงแหวนหูรูดของมันเข้าไป...

“ใหญ่ก็ใหญ่ แล้วยังเสือกฝังมุกอีก... อูยซซซ” มันยังบ่นไม่เลิก... ทั้งที่เม็ดมุกแทรกเข้าไปจนเกือบหมดแล้ว

“มึงไม่ชอบเหรอ มีผัวKใหญ่ๆ แบบนี้ ฝังมุกอีกหกเม็ดหาไม่ได้ง่ายๆ นะมึง...อูยซซซ”

ผมพูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องครางด้วยความเสียว เมื่อไอ้ชลกัดฟันกลั้นใจกดสะโพกหนักๆ หลังจากมุกเม็ดสุดท้ายแทรกเข้าไปแล้ว... ลำKขนาดซองบุหรี่แตก ยาวร่วมเจ็ดนิ้วไหลลื่นแทรกเข้าไปในตัวของมันจนหมด...มิดยันโคน...

ไอ้ชลตัวสั่นระริก เอามือเท้าสะโพกของผมแน่น หายใจหอบ... “ชอบ... อูยซซซ โอยยย มึงอย่าเพิ่งขยับนะ ซี๊ดดด…อูยยย Kมึงใหญ่โคตร...”

นั่งพักอยู่ครู่ใหญ่ไอ้ชลก็ค่อยๆ ขยับตัวขึ้นลงเริ่มจากช้าๆ ก่อน ลีลาไอ้ชลไม่ย่อยหรอกครับ เล่นเอาผมจวนเจียนจะไปก็หลายหน แต่ด้วยชั่วโมงบินที่ผ่านมาทำให้ผมประคองตัวรอดไปได้อย่างหวุดหวิดจนไอ้ชลมันเหนื่อยหอบ เหงื่อซึมทั่วแผ่นอกและใบหน้า

“ชล... ให้กูทำดีกว่านะ”

ผมค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ประคองหลังไอ้ชลให้เอนหลังนอนหงายราบไปกับก้อนหิน ก่อนจะขยับยกขามันขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง... พอได้จังหวะดีแล้ว ผมก็เริ่มเกร็งหน้าท้องเนิบกระเด้าสะโพกส่งท่อนลำของผมให้เข้าไปในรูของไอ้ชลมิดด้าม

“อาซซซ ดิน... อารวซซซซ กูรักมึงที่สุดเลย ดิน...อู๊ยซซซ ซี๊ดซซซ...”

“อูยซซซซ มันส์ชิปเป๋งเลย...” ผมกอดไอ้ชลไว้เต็มอ้อมแขน... ช่วงล่างทำหน้าที่ขยับกระเด้าสะโพกส่งท่อนลำของผมให้เข้าออกในตัวมัน... ผมซอยเนิบๆอยู่อีกครู่นึง แล้วจับขาข้างขวาของไอ้ชลไขว้ไปทับขาซ้ายเหมือนนอนตะแคงก่ายหมอนข้าง โดยมีผมกอดประกบอยู่ด้านหลัง ท่อนKของผมยังคาอยู่ในตัวมันพอได้จังหวะผมก็เริ่มกระเด้าซอย...

ท่ามกลางบรรยากาศธรรมชาติของน้ำตกและป่าเขา ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น การกระเด้าซอยสะโพกจึงเร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นด้วยความมันส์และสะใจอย่างยิ่ง เข้าสุดท่อน...ออกสุดลำ...ทุกครั้ง

“อาซซซ อูยยยซซซ อ๊าซซซ อูยซซซซ ดิน... มึงเกิดเงี่ยนอะไรเนี่ยะ...” ไอ้ชลหน้าเบี้ยว ครางไม่เป็นส่ำ เมื่อผมเร่งความเร็วขึ้นอีก จนมันต้องสูดปากครางไม่หยุดปาก “อูยซซ...ซี๊ดดซซ... อูยซซ...ซี๊ดดซซ...อูยซซ...ซี๊ดดซซ”

“อูยซซซ ดิน... อูยวซซซ กูเสียวทนไม่ไหวแล้วซี๊ดซซ อูยซซซ”

ไอ้ชลเอื้อมมือมาดึงยึดสะโพกของผมให้กระเด้าKใส่มันแรงขึ้นอีก... ผมจับสะโพกมันแน่น กระเด้าหนักหน่วง ลำKผมมุดเข้าออกในรูของไอ้ชลเป็นมันปลาบ... อาการขมิบที่กล้ามเนื้อหูรูดของไอ้ชลรุนแรง เป็นจังหวะหลายครั้ง จนผมเสียวลำKไปหมด...

“อาซซซ กูแตกแล้ว ดิน... อาซซซี๊ดซซซ อูยซซซ” ไอ้ชลครางยาว ตัวสั่นกระตุกจนผมรู้สึกได้... ยิ่งทำให้ผมเร่งการกระเด้าแรงขึ้นอีกหลายครั้ง... จนกระทั่ง....

“อ๊าซซซ ชล... กูก็แตกแล้วอูยซซซ มันส์ชิปเป๋งเลย...ซี๊ดดซซซ”

ผมครางกระเส่า สูดปากด้วยความเสียว... กระเด้าหนักๆ อีกสี่ห้าครั้ง ก็กดสะโพกแนบกับบั้นท้ายของไอ้ชล ลำKกระตุกเกร็งกล้ามเนื้อฉีดน้ำเงี่ยนสีขาวเข้าสู่ในร่างกายของมันอย่างรุนแรง...

“อ๊าซซ อูยซซซี๊ดดซซซซ ชล... อูยซซซ” จนอาการเกร็งกระตุกจากความเสียวกระสันสุดยอด หยุดลง... ผมจึงค่อยๆ ซบลงเอาหน้าอกแนบกับแผ่นหลังชื้นเหงื่อของไอ้ชล... หายใจหอบเบาๆ...

... กว่าเราจะกลับลงมาจากน้ำตกถึงบ้าน ผมกับไอ้ชลก็ฟาดฟันกันไปอีกสองรอบด้วยบรรยากาศเอาท์ดอร์ที่เป็นใจบวกกับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อทำให้เราปล่อยอารมณ์กันอย่างเต็มที่...

งานนี้ ไม่มีใครหื่นกว่าใครหรอกครับ ผมว่า... เราสองคน พอกัน...

...................

มาถึงก็ติด เรทกันไปเลยครับ
คิดถึงคนอ่านคนดีของผมจังครับ

ดิน

[KaorPaor]

ว้าวได้มาเป็นคนแรกเลย จิ้มพี่ดินก่อนเลย

[broke-back]

 

อ่านเสร็จ


แล้วก็เสร็จคับ


คิกคิก
 

ขอบคุณคร้าบบบ +1 ให้คนจวยดีของป๋มคับ

[genieposh]

  พี่ดินคัมแบ๊คไ้ด้แจ่มมาก
 เรียกเลือดได้อีก

[Huo_To]

หื่นทะลุปรอท  เรียกรถพยาบาลด่วน
    
ห่างหายเล้าไปนาน กลับมาเจอพี่ดินเข้าไป ตายอย่างสงบเลยทีเดีย

[thaitanoi]

ยินดีกับความสำเร็จนะครับ และสวัสดีปีใหม่ด้วย

[andy_kwan]

กลับมาอีกทีก็เรียกเลือดเหมือนเดิม  อิอิ
ผัวเมียคู่นี้หื่นพอกัน 555

[a_tapha]

เสร็จพอดีเลยเรา 

[littleFiNgeR]

เย้ๆๆพี่ดินมาแล้ว มาพร้อมกับเลือดถังใหญ่ด้วย 555+

+1 ให้น้าา

[ordkrub]

ชลยังน่ารักเหมือนเดิมเลย

[pedkaayu]

ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ

เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีค่ะ

[DIN]

ตอนนี้ กับอีกสองสามตอน จะออกแนวดราม่านิดหน่อยนะครับ

น่า... ดราม่ากันสักหน่อยก็ดี จะได้ไม่โดนประนามจากคนอ่านคนดีของผม หุ หุ

 

..........................................................................

ตอนที่ 39 กูผิดหรือเปล่าชล

กลับมาจากบ้าน มาทำงานวันรุ่งขึ้น พี่รัตน์ก็บอกว่า “ดิน... มีลูกค้าจะอ๊อฟเราไปต่างจังหวัด สองคืน วันศุกร์กับเสาร์ที่จะถึง ไปได้ไม๊... ติดเรียนอะไรหรือเปล่า”

“ได้ครับพี่” ผมตอบอย่างไม่ต้องคิด... “ว่าแต่ว่า... ลูกค้าคนไหนครับ”

“เหอะน่ะ...” พี่รัตน์ตอบอย่างมีเลศนัย “วันศุกร์ มาที่ร้านตอนสิบโมงนะ ยังไงก็เบาๆ หน่อยละกัน... สงสารเค้า... เฮ้อ... ม่ายรุไปชอบมันได้ยังไง คิดการณ์ใหญ่เกินตัวจริงๆ... ” แล้วแกก็ค้อนลมค้อนแล้งไปตามเรื่อง...

ผมเดินออกมาที่ ไอ้ชล “ลูกค้าเค้าจะอ๊อฟกู ไปต่างจังหวัดวันศุกร์นี้อ่ะ...” ผมบอกมันโดยไม่ต้องรอให้มันถามออกมาเป็นคำพูด เพราะแค่มองผมก็รู้ว่ามีคำถามในลูกตามัน

ผมเดินกอดคอมันไปกินข้าวตามปกติ...  “ขายดีเหลือเกินนะมึง...” มันทำเสียงงอนๆ ตอนเดินออกมาพ้นร้านแล้ว...

ผมหัวเราะ ตบกะโหลกมันเบาๆ “เมิงจะงอนไปทำอะไรวะ ไปบ้าน มึงดูดกูไปกี่รอบแล้ว...หุ หุ” นั่นแหละไอ้ชลถึงหัวเราะออกมาได้...

วันศุกร์ตอนเช้า ผมมาที่หน้าร้านตามเวลานัด ไม่นานลูกค้าที่นัดไว้ก็มา ไม่ใช่ใครที่ไหน “น้องโก้” นั่นเอง น้องโก้พาผมไปเมืองกาญจน์ สามวัน สองคืน ก่อนจะพามาส่งที่หน้าร้าน ในบ่ายแก่ๆ ของวันอาทิตย์...

(ส่วนนี้ ผมขอไม่เล่านะครับ ใครยังไม่รู้เรื่องให้กลับไปอ่านภาคแรกตอนที่ 38 “หลงรูปเด็กขาย” นะครับ ตามลิ้งค์นี้เลยครับ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5576.870)

พอน้องโก้ขับรถออกไป ผมก็สะพายเป้เดินไปที่ห้องของไอ้ชลทันที ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนนั้นผม “ง่วง” จนหนังตาจะปิดให้ได้ (ไม่ใช่ “ง่วง” นะครับ ไม่ใช่ “ง” อย่างอื่น แหะ ๆ) เพราะตลอดสามวัน ผมโดนน้องโก้รีดจนแทบจะไม่เหลือพลังอยู่แล้ว

ไอ้ชลอยู่ห้องพอดี พอเข้าห้องมันได้ผมก็เหวี่ยงเป้ไปทางนึง เอนตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาวอย่างหมดเรี่ยวแรง เสียงมันหัวเราะหึๆ...

“หมดแรงเลยสิมึง...”

“อือมมม ง่วงชิป...” ผมบอกมันทั้งหลับตาอยู่อย่างนั้น

“แล้วมึงจะนอนทั้งกางเกงยีนส์อย่างนี้เลยอ่ะ...” ไอ้ชลท้วง

“กูง่วง...” ผมย้ำคำเดิม

เสียงมันหัวเราะหึๆ ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดแอร์ พร้อมกับหมอนที่มันเอามาหนุนหัวให้ผม กับผ้าห่ม...

...ผมหลับไปนานพอดู... ตื่นขึ้นมาอีกทีก็มืดแล้ว... ไอ้ชลอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมจะออกไปทำงาน...

“ตื่นแล้วเหรอ ดิน”

“ฮื่อ กี่โมงแล้ววะ...” ผมถามมันพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง...

ไอ้ชลดูนาฬิกาที่ข้อมือ... “ทุ่มกับห้านาทีแล้ว มึงจะไปทำงานป่ะ”

ผมส่ายหน้า “ม่ายอ่ะ เด๋วกูอาบน้ำ แล้วว่าจะกลับหอ พรุ่งนี้กูมีเรียน มะรืนค่อยมาทำงาน”

ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน เพิ่งสังเกตว่า หัวเข็มขัดผมหลุดออก พร้อมกับกระดุมกางเกงยีนส์เม็ดบน ก็คงเป็นไอ้ชลละครับ ที่ปลดออกตอนผมหลับ มันคงจะอยากให้ผมนอนสบายๆ มากกว่าจะคิดเป็นอย่างอื่น...

ผมอาบน้ำเสร็จออกมาห้องน้ำ รู้สึกสดชื่นขึ้นมาอีกพะเรอ... ไอ้ชลนั่งอยู่ที่โซฟาที่ผมนอนเมื่อกี้ ผ้าห่มกับหมอนถูกมันพับเก็บเรียบร้อยเรียงซ้อนกันอยู่ทางนึง

“น้องเค้าคงชอบมึงนะ ดิน” มันเอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

ผมหันมามองหน้ามัน “มึงรู้เหรอ ว่าใคร”

“อือ... พี่รัตน์เล่าให้กูฟัง... แกบอกว่า น้องเค้าโทรมาอ๊อฟมึงเองเลย จองไว้ตั้งแต่มึงไปบ้าน...เจ๊บอกว่า บ้านน้องเค้ารวยมาก... พ่อแม่ตามใจ แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้เท่าไรหรอก มีพี่เลี้ยงเป็นญาติห่างๆ คอยดูแล... ใช่ไหมวะ... ดิน”

“ก็คงงั้น... มั๊ง...” ผมบอกมัน... ไม่ต่อความยาว เพราะไม่ได้ให้ประโยชน์ใคร

ไอ้ชลมันเห็นผมไม่ค่อยอยากคุยเรื่องนี้ มันก็เลยไม่ถามต่อ ผมแต่งตัวจนเสร็จก็เลยเดินออกมาพร้อมมัน...จนถึงถนนใหญ่ เรียกแท็กซี่ได้ ค่อยหันมาบอกมัน

“แล้วเจอกัน...ชล ...” ก่อนจะปิดประตูรถแท็กซี่กลับไปที่หอ...

ผมหยุดงานไปอีกวัน และมาทำงานในวันถัดไป พอเห็นหน้าผม พี่รัตน์ก็กวักมือเรียก

“ไงยะไอ้ตี๋เจี๊ยวโต... ไปทำอะไรเด็กเค้าเข้าล่ะ...”

ผมยิ้มให้พี่รัตน์เมื่อเดินเข้าไปยกมือไหว้... “เปล่านี่ครับ”

“เปล่าอะไรล่ะ... ได้ข่าวว่าถึงกับเพ้อเลย...”

“อย่างนั้นเลยเหรอเจ๊...” พี่ป้อมที่ยืนเช็ดแก้วอยู่ข้างๆ หันมาถามเจ๊รัตน์

“ฮื่อ...” เจ๊รัตน์หันไปบอกพี่ป้อม “เด็กไม่เคย... โดนไอ้ดินเข้าไป สามวันสองคืน... พี่เลี้ยงบอกแทบจะหายใจเข้า หายใจออกเป็นไอ้ตี๋นี่...” พี่รัตน์บุ้ยปากมาทางผม...

“ร้ายว่ะ... น้องกู...” พี่ป้อมพึมพำ... เด็กทั้งหมดในร้าน พี่ป้อมดูเหมือนจะสนิทกับผมมากที่สุด...

“ร้ายสิ... ไม่ปราณีปราศรัย เด็กนั่นเลย... เด็กนั่นเจอเข้าไป ก็หลงหัวปักหัวปำ...” พี่รัตน์บอก หันมาค้อนผมประหลับประเหลือก... ก่อนจะบอกเบาๆ “พี่ว่ามันจะยุ่งนา... ดิน”

“ยังไงครับ” ผมไม่เข้าใจ...

“เฮ้อ... ช่างเถอะ... ไหนๆ มันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว...” พี่รัตน์ตัดบท... ก็พอดีกับที่พี่ปิ๊กเดินเข้ามา ผมยกมือไหว้พี่ปิ๊ก

“ดิน มาก็ดีแล้ว มีลูกค้าถามหาพอดี...” พี่ปิ๊กบอก ก่อนจะดึงผมไปที่ ลูกค้า...แล้วผมก็โดนอ๊อฟออกไปตั้งแต่หัวค่ำ...

..............

วันรุ่งขึ้น พอผมไปทำงานอีกวัน พี่รัตน์ ก็บอกว่ามีคนจองผมไว้ตอนสามทุ่ม พอผมเดินออกมาเจอไอ้ชลมันก็บอก

“เมื่อคืน... มีลูกค้ามาหามึง... หน้าตาเคร่งเครียดมากเลย เข้าไปคุยกับพี่รัตน์”

“ใครวะ...” ผมถาม

“ไม่รู้ว่ะ... กูไม่เคยเห็น... ไม่สูงเท่าไร หุ่นเพรียวๆ ท่าทางจิ๊กโก๋หน่อยๆ...”

ผมนึกไม่ออก ว่าใคร แต่ก็ไม่เก็บมาสนใจนาน... เดี๋ยวก็รู้... ผมคิด...

สามทุ่มกว่า... ลูกค้าที่จองผมไว้ก็มา... พี่เปี๊ยก พี่เลี้ยงของน้องโก้นั่นเอง...

พี่เปี๊ยกบอกว่า น้องโก้ไปเซ้าซี้พี่เปี๊ยกให้มารับผมไปอยู่ด้วย น้องโก้บอกว่า ผมรักน้องเค้า... นี่เองที่พี่รัตน์บอกว่า “มันจะยุ่ง...”

ผมบอกพี่เปี๊ยกไปตามความเป็นจริง พี่เปี๊ยกขอให้ผมไปบอกน้องโก้อย่างที่บอกพี่เปี๊ยกด้วยตัวเอง

เราสองคนมาที่โรงแรม ที่น้องโก้รออยู่... ผมใช้เวลาไม่นานนักในการชี้แจง... แล้วผมก็เดินออกมาจากโรงแรมพร้อมกับอาการหัวใจสลายของน้องโก้... ภาพที่เห็น มันทำให้ผมรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย

ผมกลับมานั่งจมอยู่ในห้องไอ้ชลพร้อมกับเบียร์หอบนึง... เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ จนไอ้ชลมันกลับมา...

“อ้าว ดิน... กลับมานานแล้วเหรอ”

“อือ...” ผมบอกมันเบาๆ ถือแก้วเบียร์อยู่ในมือ ไอ้ชลเดินมานั่งข้างๆ ดึงแก้วเบียร์ที่ผมถืออยู่ในมือไปดื่มรวดเดียวจนหมด... ก่อนจะหันมาบอกผมเบาๆ อย่างคนที่รู้เรื่องมาก่อนแล้ว

“มึงลืมเรื่องนี้ไปเถอะ... มึงทำดีที่สุดแล้ว...”

ผมหันมามองหน้าไอ้ชล ก่อนจะบอกมันเบาๆ... “กูก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี...”

“มึงชอบน้องเค้าเหรอ” ไอ้ชลถามผม

“เปล่า... แต่กูคิดว่า มันโหดร้ายไปหน่อยที่จะทำให้คนๆ นึง ที่คาดหวังอะไรอยู่ดีๆ แต่ต้องมาผิดหวังอย่างกะทันหัน จริงๆ มันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่ต้องรีบขนาดนั้น... น้องเค้ายังเด็ก...”

ไอ้ชลพยักหน้า “อือ... กูเห็นด้วยกะมึงนะ... แต่คนอื่นเค้าไม่คิดอย่างเราหรอก เค้าก็คิดว่า เราจะไปหลอกน้องเค้าหรือเปล่านะสิ...”

ผมถอนหายใจ... “กูทำดีที่สุดแล้วใช่ไหมชล”

“อือ... ก็ในสภาพอย่างเราแหละ... ดิน ก็ได้แต่ภาวนาให้น้องเค้าคิดได้เร็วๆ...”

ผมเงียบไปพักนึง... “พรุ่งนี้กูจะกลับบ้าน... มึงลาพี่รัตน์ให้กูด้วยละกัน...” ผมบอกมันเบาๆ

“เออ... เดี๋ยวกูบอกพี่รัตน์ให้... ไปอาบน้ำนอนกันเหอะ...ตีสองแล้ว” ไอ้ชลบอก....

ตื่นขึ้นมาตอนเช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็กลับมาที่หอ ก่อนจะเดินทางต่อไปที่บ้านที่ต่างจังหวัดทั้งๆ ที่เพิ่งกลับมาไม่นาน... จนม๊าแปลกใจ แต่ก็ชอบ...

ผมใช้เวลาเกือบทั้งอาทิตย์อยู่ที่บ้านกับป๊ากับม๊า... จนสบายใจแล้วผมถึงกลับเข้ามากรุงเทพอีกครั้ง...

[fuku]

อ่านแล้ว....
เครียดแทนคุณดิน
น้องเค้าเด็กจริงๆน่ะแหละ ยังแยกเรื่องรักกับใคร่ไม่ออก

แต่ส่วนตัวตัดแต่เนิ่นๆ น่าจะดีกว่า
เจ็บมากจริงๆ แบบแทบจินตนาการไม่ได้เลยด้วยมั้ง
แต่ถ้าน้องเค้าหลงไปจนถลำลึกยิ่งกว่านี้ก็จะยิ่งยาก

ยังไงก็ต้องเจ็บล่ะนะ

[broke-back]

เข้าใจคุณดินน่ะ

เวลาที่เรารู้สึกว่าไปทำอะไรให้คนอื่นเสียใจ
แล้วเราจะรู้สึกผิด หรือสงสาร เห็นใจเค้า
แต่..เราก็ทำอะไรไม่ได้มากนี่ ทำได้เพียงแค่นั้นเอง ทำมากกว่านั้นไม่ได้แล้ว

นับว่าน้องโก้ยังโชดดี ที่ไม่ถูกหลอกให้รัก ให้หลงจนหัวปักหัวปำ เพียงเพื่อปอกลอกเอาเงินเท่านั้น
ซึ่งดินไม่ได้ทำ
แต่ถ้าดินทำยังงั้นดิ นั่นแหละถึงจะเรียกว่า ได้ทำผิดต่อเค้า

น้องโก้..ได้รับประสบการณ์ความรัก ไปโดยปริยาย หุหุ

+1 ขอบคุณครับคุณดิน..รักน๊า อิอิ

[Junrai_Hyper™]

พ่อกระ...เลี่ยมทองจริงๆ

ยินดีต้อนรับกลับเล้าครับ

[DIN]

พ่อกระ...เลี่ยมทองจริงๆ

ยินดีต้อนรับกลับเล้าครับ

ชะอุ๋ย... เรื่องมันก็ ยี่สิบกว่าปีแล้วนา... ถ้าเลี่ยมจริงคงหลายตังค์ ตอนนี้บาทละสองหมื่น แล้วนะครับน้องพูห์

[amito]

ชลกับดินนี่ร้อนแรงกันได้เสมอเลยนะ  :oo1:ทุกที่ ทุกเวลา
 
-------------------------

ดีใจจริงๆที่ได้เจอคุณดินอีก แล้วจะตามอ่านเรื่อยๆนะคะ คนเขียนคนดี

[JAN]

ถามค่ะ

คือหนูเข้าไปอันเก่าที่พี่เขียนไว้แล้ว
มันต้องเข้าไปอ่านในบล็อก  ซึ่งจำกัดจำนวน
พอลองอ่านรีพลายของคนอื่นดูเค้าเขียนไว้ว่าพี่ชลหายไป

แล้ว.....ว ตอนนี้หนูมีปัญหาคาใจมากคือ  ตอนนี้พี่ดินกะพี่ชลอยู่ในสถานะภาพใดคะ

เนื่องจากตอนนี้อ่านไปแล้วมันรู้สึกอยากจะร้องไห้มากจริงๆน่ะค่ะ  เลยอยากได้ข้อสรุปของชีวิตพี่ๆดีกว่า

ขอบคุณค่า

[DIN]

ถามค่ะ

คือหนูเข้าไปอันเก่าที่พี่เขียนไว้แล้ว
มันต้องเข้าไปอ่านในบล็อก  ซึ่งจำกัดจำนวน
พอลองอ่านรีพลายของคนอื่นดูเค้าเขียนไว้ว่าพี่ชลหายไป

แล้ว.....ว ตอนนี้หนูมีปัญหาคาใจมากคือ  ตอนนี้พี่ดินกะพี่ชลอยู่ในสถานะภาพใดคะ

เนื่องจากตอนนี้อ่านไปแล้วมันรู้สึกอยากจะร้องไห้มากจริงๆน่ะค่ะ  เลยอยากได้ข้อสรุปของชีวิตพี่ๆดีกว่า

ขอบคุณค่า

ติดตามอ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ นะครับ แล้วจะรู้ว่าตอนนี้ผมกับไอ้ชลอยู่ในสภาพไหน...

[DIN]

กลับมารำลึกถึงความหลังกันหน่อยนะครับ.... เศร้าไปหน่อยก็อย่าว่ากันนะครับ คนดี

     

............................................................

ตอนที่ 40 เชียงใหม่แห่งความหลัง

ณ. ผืนดินถิ่นสวรรค์ ดินแดนแห่งฝันขวัญบุรีศรีไทย แดนดอกเอื้องสมญานั้นเมือง... เชียงใหม่....

(เป็นเพลงของ ม.เชียงใหม่เพลงนึง ที่ผมฟังจนติดหู... และจำท่อนแรกได้จนบัดนี้...)

...เมื่อก่อนนี้ การมาเชียงใหม่แต่ละที มันดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ ที่ค่อนข้างจะเอิกเกริกพอสมควรสำหรับผม แต่มาถึงวันนี้ วันที่การเดินทางเป็นไปอย่างง่ายดาย ทั้งรถไฟ รถทัวร์วันละหลายๆ เที่ยว รวมถึงเครื่องบินที่มีวันละไม่ต่ำกว่าสิบเที่ยว ทั้งสายการบินแห่งชาติ สายการบินชั้นประหยัด ทั้งสัญชาติไทยและต่างชาติ...

ยิ่ง ผมเองที่บังเอิญมาลงทุนกับเพื่อนทำเกสต์เฮาส์เล็กๆ ให้คนเช่าอยู่ด้วย ยิ่งทำให้การมาเชียงใหม่ของผมดูจะเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน อยากมาก็หิ้วกระเป๋านั่งรถแท็กซี่ไปสนามบิน อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็มาปร๋ออยู่เชียงใหม่แล้ว... มาถึงก็เอารถที่บ้านเพื่อนที่มีอยู่หลายคัน ขับเที่ยว คนเดียวบ้าง หรือไปกับเพื่อนบ้าง แล้วแต่โอกาส

แปลกนะครับ หลายๆ ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ผมกลับจากเรียนหนังสือที่อเมริกา และได้มาเชียงใหม่ปีละหลายๆ ครั้ง เกือบทุกครั้งที่ผมมีโอกาส และไม่รู้จะทำอะไร ผมก็จะขับรถของผมคนเดียวขึ้นไปเที่ยวบนดอยสุเทพ ทั้งไหว้พระธาตุฯ ไปเดินที่ภูพิงค์ และ หมู่บ้านแม้วที่เลยขึ้นไปอีก ทั้งๆ ที่ ทุกๆ ครั้ง มันก็จะไม่ต่างอะไรกันมากนัก จะต่างก็แค่ เมื่อก่อนที่มา บนหมู่บ้านแม้วดอยปุย ยังดูบริสุทธิ์ เป็นชาวหมู่บ้านแม้วจริงๆ ที่ทำของขาย เทียบกับปัจจุบันที่ กลายเป็นคนในเวียง ที่ขึ้นไปเช่าที่ขายอยู่บนนั้นแทน ของขายก็มาจากข้างล่างนั่นเอง มีน้อยมากที่จะเป็นของที่ทำจากหมู่บ้าน...

ทั้งวัดเจดีย์หลวง วัดพระสิงห์ที่ล้วนแล้วแต่เป็นอดีตของผม แต่ก็ยังยืนหยัดอยู่อย่างสง่างามประดับเมืองเชียงใหม่อยู่ทุกวันนี้ ผมก็แวะไปเยี่ยมเกือบทุกครั้งที่มีโอกาส โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าได้ไปเดินถนนคนเดินในวันอาทิตย์ที่ไม่มีอะไรจะทำ และเวลาเหลือ ผมก็จะแวะไปทุกครั้ง...

ปลายเดือนพฤศจิกายน ’53 ที่ผ่านมาเป็นช่วงที่ผมเหลือวันหยุดอยู่พอสมควร เพื่อนที่เชียงใหม่ที่ดูแลเกสต์เฮาส์อยู่บอกว่าจะขอลาลงมาทำธุระที่กรุงเทพฯ สักสามสี่วัน ให้ผมขึ้นมาดูแลแทน รวมไปถึงการปรับปรุงซอฟท์แวร์สำหรับเกสต์เฮาส์ด้วยซึ่งผมเป็นคนสั่งเข้ามาเอง... ทำให้ผมต้องขึ้นมาเชียงใหม่อีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้...

หลังจากดูแลความเรียบร้อยของการลงโปรแกรมใหม่แล้ว ผมก็ว่างไม่มีอะไรจะทำ ก็อย่างเคยครับ ได้รถโฟร์วีลมาคัน ผมก็ขับออกมาจากบ้านเพื่อน... ขับไปเรื่อยๆ โดยยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดีด้วยซ้ำ

ขับข้ามสะพานนวรัตน์ ไปจนถึง สถานีรถไฟ แล้วความคิดของผมก็ไหลลื่น ฉากแห่งความหลังระหว่างผมกะไอ้ชลตอนที่ขึ้นมาตามหาน้องษา เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนฉายย้อนหลังมาให้ผมถ่ายทอดออกมาเป็นตอนนี้จนได้...

.............................................

“เราจะไปพักที่ไหนน่ะ ดิน” ไอ้ชลที่แบกกระเป๋าเดินตามผมมา ถามขึ้น สายตาของมันมองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น

“บ้านพักที่พี่ป้อมเคยแนะนำให้กูน่ะ” ผมบอกมัน พร้อมกับเสียววูบในอก เพราะที่พักนั้น ผมเคยมาพักกับน้องษา ก่อนที่น้องเค้าจะสอบเอ็นทร้านส์ ติดที่เชียงใหม่นี่เอง

“มึงเคยมาเชียงใหม่หลายครั้งแล้วเหรอ... ดิน” ไอ้ชลถามต่อ

“เออ... กูมีเพื่อนที่เรียนด้วยกัน สอบติดที่ม.เชียงใหม่ เคยมาหามันสองหนน่ะ แล้วก็ครั้งสุดท้าย กูมากับ...น้องเค้า” คำสุดท้ายผมเกือบจะกลืนหายลงไปในคอ จนไอ้ชลมันสังเกตได้

“ดิน”...

“หืมม”

“มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้นะ มึงอย่าเพิ่งคิดมากไป” ไอ้ชลบอก... มันรู้ว่า ผมรักน้องษามากแค่ไหน...

ผมไม่ตอบมัน เร่งเดินไปที่รถเมล์สองแถวสีแดงที่จอดรอผู้โดยสารเรียงเป็นตับ... บอกสถานที่ๆ จะไปกับคนขับ ก่อนจะเดินไปท้ายรถ ขึ้นไปนั่ง โดยมีไอ้ชลตามมานั่งข้างๆ มี ผู้โดยสารร่วมทางไปกับเราอีก 4 – 5 คน

ระหว่างทาง ไอ้ชลมองลอดหลังคารถสองแถวไปดูบรรยากาศของ เมืองเชียงใหม่อย่างตื่นเต้น อยู่ตลอดเวลา เชียงใหม่ดูจะเป็นสถานที่ๆ แปลกตาไปจากที่มันเคยเห็น หรือเคยอยู่มาไม่น้อย

“เชียงใหม่นี่วัดเยอะ เนอะ ดิน” ไอ้ชลบอกเมื่อระหว่างทางที่รถขับผ่าน มันเห็นวัดอยู่ติดๆ กันหลายวัด

“อือม...” ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าผมจะไปตามหาน้องษาที่ไหนดี ได้แต่รับคำไอ้ชลไปตามเรื่อง... หลังจากที่ส่งคนลงสองสามคนแล้ว รถโดยสารก็พาเราสองคนมาถึงที่บ้านที่จะพัก
ป้าเจ้าของ พอเห็นผมก็จำได้ ทักทายอย่างมีไมตรี ผมบอกว่าจะมาพักสักสามสี่วัน ป้าก็พยักหน้า ก่อนจะส่งกุญแจให้ผม

“ห้องตี้เดิมเลยนะเจ้า” ป้าบอกเป็นภาษาเหนือ

เราเอาของไปเก็บ ล้างหน้าล้างตาก่อนจะมาหาเช่ารถมอเตอร์ไซค์เพื่อขับตามหาน้องษา...

........................................................

ความคิดของผมวิ่งตามเหตุการณ์ในอดีตเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ดูเหมือนว่าภาพต่างๆ มันกำลังย้อนกลับมาให้ผมเห็นเป็นฉากๆ อย่างต่อเนื่อง

ในภาพนั้นผมมองเห็นผมกะไอ้ชลที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ขับตามหาน้องษา... จากที่หนึ่ง ไปอีกที่หนึ่ง ถึงแม้ว่า ในปัจจุบันนี้ สถานที่หลายๆ แห่งนั้นมันจะหายไปกับวิวัฒนาการของเมืองเชียงใหม่ที่แตกต่างจากเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วอย่างมากมาย ผมมองเห็นและจำได้ ถึงความรักที่แสดงออกมาจากแววตาของไอ้ชลและกำลังใจที่มีให้ผมอย่างเหลือเฟือ...

........................................................

“ไปไหนต่ออ่ะ ดิน” ไอ้ชลถามผม หลังจากที่ผิดหวังจากที่ๆ เราไปตามหาน้องษาเป็นที่ๆ เท่าไรไม่รู้

“กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ ชล... กูไม่รู้ว่าน้องเค้าย้ายไปอยู่ที่ไหน” ผมพูดเสียงเบา อ่อนล้าทั้งกายและใจ

“มึงใจเย็นๆ นะ... ดิน กูว่าเรากลับไปถามที่หอเดิมที่น้องเค้าเคยอยู่... มันน่าจะมีใครสักคนที่รู้ว่าน้องเค้าย้ายไปอยู่ที่ไหน... นะ... มึงอย่าเพิ่งหมดหวัง...” ไอ้ชลพูดพร้อมกับเอามือตบให้กำลังใจที่ไหล่ของผม...

เพราะคำพูดของไอ้ชล ทำให้ผมมีแรงฮึดที่จะตามหาน้องษาในวันนั้นทั้งวัน แต่ ก็ไม่ได้เรื่องอะไร ดูเหมือนว่าน้องษาจะหายตัวไปโดยไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน หรือไม่ก็.... จงใจหลบหน้าผม

... ผมกับไอ้ชลกลับมาถึงที่พักอย่างอ่อนแรง... อาบน้ำอาบท่าเสร็จเรียบร้อย ไอ้ชลก็แกะถุงอาหารที่ซื้อติดมาด้วย ออกใส่จานที่ลงไปยืมป้าเจ้าของบ้านมา... ก่อนจะยกมาที่ระเบียงที่ผมนั่งกินเบียร์อยู่เงียบๆ

“มึงกินข้าวสักหน่อยนะ ดิน” มันบอกพร้อมกับยื่นจานมาให้ผม

“กูกินไม่ลง” ผมบอกมันเบาๆ

“กินเถอะ มึงกินเบียร์ท้องว่างๆ เดี๋ยวเมาตายห่า กินแล้วจะได้มีแรง เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตามหาน้องเค้ากันต่อ” ไอ้ชลพูดเรื่อยๆ แต่แววตาจริงใจ

“มึงไม่ต้องไปก็ได้นะ ชล” ผมบอกอย่างเกรงใจมัน

ไอ้ชลมองหน้าผม ก่อนจะพูดเสียงหนัก “มึงไม่ต้องมาห้ามกู แค่คำว่าเพื่อน... กูก็ทิ้งมึงไม่ได้แล้ว แต่นี่... มึงมันยิ่งกว่าเพื่อนกูอีกนะ...”

........................................................

ผมขับรถย้อนกลับมาถึงสะพานนวรัตน์ เลี้ยวซ้ายผ่านหน้าไนท์บาร์ซาร์ ที่เงียบเหงาไปเยอะ... ขับผ่านตลาดอนุสารที่ๆ เมื่อก่อนใครจะไปกรุงเทพฯ ก็มาขึ้นรถได้ที่นี่ แล้วจะมีรถสองแถวไปส่งที่อาเขตอีกที (เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ายังมีอยู่หรือเปล่านะครับ) ผ่านหน้าโรงแรมใหญ่ๆ อีกหลายโรงแรม ถนนช้างคลาน... แล้วผมก็ทะลุมาถึงถนนเลียบแม่น้ำปิงที่จะไปออกหนองหอย อันเป็นสถานที่ตั้งของเกสต์เฮาส์ ที่ผมเคยมาพัก ตอนนั้น....

ผมมองไม่เห็นสภาพเดิมๆ ที่ร่มรื่นอย่างเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว กลายเป็นตลาด เป็นห้องแถวอันจอแจขึ้นมาแทน...

“มึงอยู่ที่ไหนวะ ชล...” ผมรำพึงเบาๆ กับตัวเอง เมื่อผ่านสถานที่อันเหมือนกับเป็นประวัติศาสตร์ ความหลังของเราสองคน ทั้งๆ ที่ตอนนั้น ไม่เคยคิดสักนิดว่า... ผมจะต้องกลับมาย้อนประวัติศาสตร์ตัวเองอยู่คนเดียว

ผมขับเลยไปถึงถนนที่จะไปสนามบินขับอ้อมเมืองขึ้นสะพานข้ามแยกที่จะไปหางดง ผ่านแอร์พอร์ตพลาซ่า โรงเรียนวัฒโนทัยพายัพ...ประตูสวนดอก จนเข้าสู่ถนนห้วยแก้ว ผ่านหน้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่... ผมเหลือบตามองนิดนึง มหาวิทยาลัยที่น้องษาเรียนจบ เป็นอีกอันที่เป็นสาเหตุของทางแยกชีวิตของผมกับน้องเค้า... จนกระทั่งมาถึง อนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัย พระอริยสงษ์ผู้สร้างถนนขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพ...

ผมจอดรถ เดินไปซื้อดอกไม้ที่แม่ค้าหลายเจ้า ร้องเชิญชวนให้ซื้อ... สักการะพ่อครูบา ปิดทอง บริจาคเงินใส่กล่องไปจำนวนนึง ก่อนจะถอยออกมานั่งที่ศาลาริมทางถนน ฝั่งตรงข้าม... ความคิดของผมย้อนกลับไปอีกครั้ง...

................................................................

“ดิน มึงเช็ดหน้าเช็ดตาบ้าง” ไอ้ชลยื่นผ้าขนหนูที่มันเทน้ำใส่จนชุ่มให้ผม ก่อนจะเดินไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนที่ร้านค้ามาให้ผมจุดสักการะพ่อครูบาฯ

ผมเดินไปที่อนุสาวรีย์ จุดธูปเทียนสักการะ คุกเข่า พนมมือ อธิษฐานเบาๆ

“ผมมากราบสักการะด้วยความศรัทธา... ตอนนี้ จิตใจของผมเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม ขอบารมีพ่อครูบาศรีวิชัย จงช่วยดลบันดาลให้ผม ผ่านพ้นห้วงเวลาแห่งความทุกข์นี้ ไปด้วยดีด้วยเถิด... สาธุ”

ปักธูปที่กระถาง ถอยออกมา กราบสามครั้ง แล้วถวายเงินเข้ามูลนิธิไปจำนวนนึง... ก่อนจะเดินไปปิดทองที่องค์รูปปั้นของพระครูบาฯ แล้วเดินมารอไอ้ชล ที่รถมอเตอร์ไซค์

................................................................

 
ยังไม่จบครับ... เด๋วมาต่อตอนหน้านะครับ...

[C2U]

คิดถึงชลจัง