เอาตอนใหม่มาฝากก่อนนอนครับ.....
ลุ้นกันจริง เชียร์กันจังให้ไอ้ดินง้อไอ้ชล... ง้อแล้วครับ ไม่รู้ถูกใจหรือเปล่า
...............................................
ตอนที่ 10 กูเพื่อนมึงนะ ชล (2)คืนนั้นอีกทั้งคืน ไอ้ชลยังไม่พูดกับผม... ทำหน้าเรียบๆ เฉยๆ ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ มันก็เดินหนี ไม่พูดกับผม...แมร่ง... เป็นอะไรวะ... ถ้าน้องษาแฟนผมเป็นอย่างงี้เนี่ยะ แสดงว่าโกรธอะไรผมสักอย่าง... แต่นี่มันเป็นไอ้ชล... เพื่อนผมนี่หว่า...
มึงเป็นอะไรว๊า... ถ้ามึงเป็นน้องษา กูจับปล้ำแล้วมึง... งอนแบบนี้กูชอบ... สะบัดขัดขืนนิดนึง ได้อารมณ์ดี หุ หุ... อ้าวไปถึงไหนล่ะ ไอ้ดิน... นี่มันไอ้ชลนาว๊อย...
ผมพยายามจะเดินเข้าไปหามันหลายหน แต่ก็คือเหมือนเดิม... มันไม่พูดกับผมซักคำ... แถมยังเดินหนีอีก... จนผมท้อ... ครั้งสุดท้ายที่ผมเดินเข้าไป... มันก็เตรียมตัวจะเดินหนีอีก... แต่ผมจับแขนมันไว้
“มึงไม่ต้องหนีหรอกชล... กูไม่รู้มึงเป็นเ–ี้ย อะไร... กูไปทำอะไรให้มึง... ไม่เป็นไร... ครั้งนี้ กูไปเอง... แล้วกูจะไม่มากวนมึงอีก... กูสัญญา”
ผมพูดเสียงแข็ง... แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น... ไม่หันไปมองที่มันอีกเลย...
......................................................................
‘เมื่อมันไม่อยากพูดกับผม ก็ไม่เป็นไร...’ ผมคิดอย่างนั้นด้วยอารมณ์ทิฐิ... และหลังจากนั้น ผมก็ไม่เข้าไปตอแยกับไอ้ชลอีก... นั่งอยู่ที่สตูล คุยกับพี่รัตน์ พี่ป้อมตลอด...
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น... แต่ในใจผมก็ไม่ค่อยสบายเท่าไรนัก... ก็ไอ้ชลมันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดในร้าน...กินข้าวด้วยกันทุกวันที่ผมมาทำงาน ตอนผมเครียดๆ ไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือเรื่องแฟน...ก็มีมันนั่นแหละมาชวนคุย จนผมลืมเรื่องเครียดๆ นั้นไป หรือบางที ด้วยวัยที่มากกว่า ผ่านงานมาเยอะกว่า มันก็ให้คำแนะนำดีๆ กับผมได้เหมือนกัน...
ว่าจะไม่มอง... แต่บางทีที่ผมหันไปเจอไอ้ชล ก็เห็นมันมองผมอยู่ก่อนแล้ว พอสบตากัน มันก็หลบตาผมวูบวาบ... บางทีผมว่าผมยังเห็นตามันใสๆ อย่างกับมีน้ำอยู่ที่ขอบตาอีกด้วย... มึงเป็นอะไรวะ ชล...
ห้าทุ่มกว่า ผมได้ลูกค้าออกไป เราก็ยังไม่ได้พูดกัน... ช่างมันประไร
ลูกค้าพาผมไปที่โรงแรมแถวๆ นั้น ฟาดฟันกันเสร็จกิจ ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว... เดินออกมาผ่านหน้าปากซอยเข้าหอไอ้ชล เห็นมันเดิน กำลังข้ามถนน จะเข้าซอย... ‘เน่าละสิมึง’ ผมคิด
ว่าจะไม่สนใจ... แต่อะไรไม่รู้ก็ทำให้ผมรีบเดินไปดักหน้ามัน พอมันเห็นหน้าผม มันก็สะบัดหน้าจะเดินไปอีกทาง แต่ ผมจับแขนมันไว้
“เดี๋ยวสิ ชล มึงคุยกับกูก่อน”
มันหันมา นัยน์ตาวาววับ... “ไหนมึงบอกว่า มึงจะไม่กวนกูแล้วไง” มันทวนคำพูดสุดท้ายของผมที่บอกมัน
“ถ้ามึงไม่เป็นเพื่อนที่กูสนิทที่สุด กูก็จะไม่ยุ่งกับมึงหรอก...” ผมบอกมันเสียงหนักแน่น จับแขนมันเดินเข้าไปในซอยบ้านมัน จนมาถึงที่มืดข้างกำแพงบ้านหลังนึง จับมันให้หันหน้ามาหาผม แล้วยึดแขนมันไว้แน่น
“มึงเป็นไรไปวะ ชล”
“กูไม่เป็นไร... จะกลับไปนอน... มึงปล่อยกู” มันพยายามจะแกะมือผม แต่มันตัวเล็กกว่าผมเยอะ แถมผมออกกำลังกายเป็นประจำ...
“ไม่จริง... จู่ๆ มึงก็ไม่พูดกับกู ตั้งแต่ที่ร้านข้าว... มึงโกรธกูเรื่องอะไร บอกมา” ผมถามเสียงเข้ม ตรงนั้น ค่อนข้างมืด นานๆ จะมีคนผ่านมาสักคน... ดึกป่านนี้แล้ว...
“กูไม่อยากจะพูดกับคนที่ไม่รักษาน้ำใจแฟน” มันนิ่งไปอึดใจ ก็หลุดออกมา
“กูเหรอ... ตรงไหนวะ” ผมถามงงๆ
“เออ... ไหนว่ามึงรักแฟนมึงไง... รักนักรักหนา... แต่เมื่อคืนก่อน มึงก็ยังไป “เ -็ ด –ี” คนอื่น”
ผมอ้าปากค้าง “แล้วมันเกี่ยวอะไร ระหว่างมึงกับกูวะ...”
มันหันมามองหน้าผม เห็นน้ำใสๆ ที่ขอบตามัน
“เออ...มันไม่เกี่ยวกับกูหรอก... แต่กูสงสารแฟนมึง... นอกจากมึงจะมาทำงานที่ใครเค้าไม่ยอมรับแล้ว... นอกงานมึงก็ดอกทองไปเ –็ ดผู้หญิงคนอื่นอีก... มึงจะทำให้น้องเค้าช้ำใจไปถึงไหน แล้วถ้าน้องเค้าทำอย่างมึงมั่งล่ะ ดิน...” มันพูดยาว... น้ำตาใหลลงมาที่แก้มเป็นทาง...
ผมหน้าร้อนวูบกับคำด่าของมัน... สะท้อนในใจขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ‘ไม่มีทาง น้องษารักกู ไม่มีทางที่น้องเค้าจะทำให้กูเสียใจแบบนั้น...’ ผมปฏิเสธมันอยู่ในใจ
ผมดึงแขนมันให้เดินเข้าไปในซอยเพราะไม่อยากให้เป็นที่ผิดสังเกตของคนผ่านไปมา ถึงแม้จะไม่มีคนผ่านมากนัก แต่ แถวนี้ ก็ยังไม่ไกลจากร้านเท่าไร
เห็นมันเดินปาดน้ำตา แล้วก็อดสงสารมันไม่ได้ นี่ไอ้ชลมันหวังดีกับแฟนผมขนาดนี้แลยเหรอ... กอดคอมันเข้ามาใกล้... มันขัดขืนนิดๆ แต่ก็ยอมให้ผมทำอย่างนั้นแต่โดยดี...
“มึงโกรธกูแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเหรอ...” ผมกระซิบถาม
“เออ...” น้ำเสียงขึ้นจมูกฟึดฟัด
“ทำไมวะ ชล ทำไมมึงต้องโกรธกูด้วย กะอีแค่กูไปเอากะคนอื่น... ปรกติกูก็เอากับลูกค้าทุกคืนอยู่แล้วนี่หว่า”
มันนิ่งไปพักนึง... “เรื่องเอากะลูกค้า มันเลี่ยงไม่ได้เพราะมันเป็นงาน...” มันบอกเบาๆ “แต่คืนนั้นมันไม่ใช่งาน ไม่รู้ดิ...ดิน...กูก็บอกไม่ถูกว่าทำไมกูถึงต้องโกรธมึง...เพราะเรื่องนี้ด้วย”
“มึงหวงกูเหรอ” ผมหันไปถามมันตรงๆ
มันหันมามองหน้าผมก่อนจะพยักหน้า... “พูดอย่างงั้นก็ได้... พี่สาวกูเลิกกับพี่เขย ก็เพราะเค้าแอบไปมีผู้หญิงคนอื่น...”
ผมอึ้งไปกับเหตุผลของมัน... นั่นดิ... พอมันได้ยินที่ไอ้แอ๊ดคุยกับเพื่อน เรื่องผมพาหญิงไปฟันคืนนั้น มันถึงโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟ... มันมีความหลังแบบนี้นี่เอง...
“กูขอโทษ” ผมบอกเบาๆ กอดคอมันแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“มึงควรจะไปขอโทษแฟนมึงมากกว่า...ดิน”
“ก็... น้องเค้าไม่รู้เรื่องนี่หว่า มึงโกรธแทนน้องเค้า... กูก็ขอโทษมึงแทนน้องเค้าแล้วไง...ไอ้ห่า กูขืนไปบอกน้องษาว่ากูไปเอากะคนอื่น กูคงเละเป็นโจ๊ก... เห็นเรียบร้อยๆ แบบนั้น ใจแข็งอย่างกับอะไรดี... กว่าจะง้อสำเร็จแต่ละครั้ง” ผมบอกมัน แต่ไม่ได้บอกประโยคสุดท้าย... “เล่นเอาไอ้ดินเสีย น้ำ เอ๊ย... เหงื่อไปไม่น้อย”
มันหันมามองผม... ยิ้มออกมาได้...
“มึงมันบ้า... บ้าเซ็กซ์ด้วย... ไอ้บ้ากาม...” มันด่าผมเบาๆ
ผมค่อยสบายใจที่เห็นมันยิ้มออกมาได้... เห็นลูกกะตามันมีน้ำใสๆ แล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้... แม่งมึงเป็นเพื่อนกูนะเว้ย...ชล มึงจะหวงกูมากเกินไปป่าววะ....
ไม่นานเราก็เดินมาถึงประตูห้องมัน...
“มึงหายโกรธกูแล้วใช่ไหม...ชล” ผมถามมันขณะที่มันกำลังไขกุญแจประตู
“อือ...กูหายโกรธมึงก็ได้... แต่มึงอย่าทำอย่างนี้อีกละกัน...” มันบอกผม แมร่ง... มึงพูดอย่างกับ มึงเป็นแฟนกูแน่ะ
“คร๊าบ...” ผมบอกมันยิ้มๆ “คราวหลังกูจะไม่ทำ... (ให้มึงรู้) อีก..” จับหัวมันยีจนยุ่งไปหมด...
“มึงกลับไปได้แล้วละ ดิน” มันหันมาบอกผม หลังจากที่ไขกุญแจประตูเสร็จ
ผมส่ายหน้า...เหมือนเด็กดื้อ...“ม่าย... กูง่วงแล้ว... กูจะนอนที่หอมึงเนี่ยะแหละ... เหอะน่ะ... กูบ้ากาม แต่กูก็ไม่ปล้ำเพื่อนหรอก.... น๊า... ให้กูนอนด้วยคน”
มันหน้าแดง... ทำปากขมุบขมิบ ก่อนจะหันไปเปิดประตู....
....................................................................
ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน... เสร็จแล้วไอ้ชลก็เข้าไปบ้าง ไม่นานมันก็ออกมา... พอมันเห็นสภาพที่ผมนอนอยู่บนเตียง มันก็ทำตาโต...
“แล้วมึงจะนอนอย่างนั้นเหรอ...” มันถามผม หน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นผมนอนเย้ยฟ้าท้าดินอยู่ในชุดวันเกิด...
“อือ... กูชอบ... ไม่เกะกะดี... มานอนเหอะน่ะ... อายอะไรวะ ผู้ชายเหมือนกัน กูไม่ปล้ำมึงหรอก...” ผมบอกมันพลางหลับตา
ได้ยินเสียงมันสะบัดผ้าเช็ดตัวตาก ครู่เดียว มันก็ปิดไฟกลางห้อง แชะ... ก่อนจะขึ้นมานอนข้างๆ ผม...
เรานอนคุยกันที่เตียงอยู่พักใหญ่ จนผมเริ่มเคลิ้มๆ จะหลับ...
“...ดิน...” มันกระซิบหลังจากนิ่งไปอึดใจจนผมคิดว่ามันหลับไปแล้ว...
“...หือม...”
“เวลามึงนอนกับแฟน... มึงก็นอนแก้ผ้าแบบนี้เหรอ”
“ฮื่อ... ทำไมวะ... น้องเค้าก็เห็นของกูจนชินแล้ว”
“...ดิน...”
“...หือม... อะไรอีกล่ะมึง...ไม่นอนหรือไง”
“...กูกอดมึงนอนได้ไม๊...” มันถามเสียงกระซิบ
ผมหันไปมองหน้ามัน... เห็นประกายตาของมันสะท้อนกับแสงข้างนอกที่ส่องข้ามาทางรอยแยกของม่าน กึ่งกล้ากึ่งขลาด มันคงกลัวผมปฏิเสธ...
ผมสอดแขนเข้าไปใต้คอมัน ดึงมันเข้ามาใกล้...
“...อือ...ตามใจมึง... แต่ถ้ากูเห็นมึงเป็นน้องษาแฟนกู แล้วกูปล้ำมึง...อย่ามาโทษกูก็แล้วกัน...” ผมบอกมันยิ้มๆ
“ไอ้บ้ากามดิน” มันด่าผม... ก่อนจะพลิกตัวมากอด แถมยังเอาหัวมาหนุนใหล่ผมอีก... แล้วเราก็หลับไปทั้งสองคนโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้น...
..................................................
ลุ้นกันละสิ...
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในคืนนั้นจริงๆ ครับ...
สารภาพมาซะตามตรง... ใครคิดลึกว่าผมจะทำแบบนี้
ยอมรับมาซะดีๆ ว่าตัวเอง "บ้ากาม"... หุ หุ
ฝันดีนะครับ เพื่อนๆ ราตรีสวัสดิ์ครับ....
หัวข้อ: คำสารภาพของเด็กขาย ภาค "ดินกะชล" ตอนพิเศษ ถวายเพล (8 กันยายน 2015) (อ่าน 428271 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก