หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[Sith]

ดีที่กลับมาอ่าน ว่าคนละเวอร์กับของเก่า
ฝากบอกเฮียแชมป์ด้วยงับ ว่าเวอร์นี้พิมพ์ผิดเยอะเหมือนกันนะและบทบางอันมันเรียงสลับกัน
ปล. ตก The ไปนะงับ
ปลล. เขาเรียกว่าเพิ่มรายละเอียดคับ งิงิ
ปลลล. โปดระวังการสปอยล์ด้วยนะคับ ไม่งั้นมันไม่ถึงอารมณ์ งิงิ

----------------------------------
เอ ใครมาน้า คริคริ  จริงๆแล้วเขาคนนั้นก็คือ อะ อุ๊บ อ๊อก (โดนลากไปหมกท่อแย้ว) ><

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

งานนี้มีเฮนะเนี่ย แล้วใครเป็นคนพูด  ขึ้นมา เอย อิๆ

แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ

[cutekanny]

ง่า...สั้นๆ :serius2:ไม่จุใจเรยอ่า.... .
มาต่อไวๆนะงะ....ว่าเเต่เด็กใหม่เป็นใครอ่า
..อยากรู้อยากเห็น....

[♥a2k♥]

อ่านทันแล้ว เย้ๆๆ จุดพลุฉลองให้ตัวเอง 

อยากบอกว่าแอบผิดคลาดที่แชมป์รุก แฮะๆ

ปล ถึงเค้าเพิ่งมาอ่านแต่สง่ตอนพิเศษให้เค้าด้วยนะ 

[Poes]

เล่นไรกันเนี่ย  งอนไรกันนะดีๆกันไว้

[Sith]

ง่า...สั้นๆ :serius2:ไม่จุใจเรยอ่า.... .
มาต่อไวๆนะงะ....ว่าเเต่เด็กใหม่เป็นใครอ่า
..อยากรู้อยากเห็น....

คือว่าผมเป็น...
ผมเป็น...










เป็น คน งับ งิงิ

ปล. ว่าจะบอกแต่แรกแย้วลืม ><  เวอร์แรกมันหวานกว่าเวอร์นี้งะ 
ปลล. เวอร์นี้ตัดจบตอนได้ทรมาณคนอ่านดี  (ชอบ)  ฝากบอกเฮียแชมป์ด้วยนะฮับว่า "ยิ่งคิดว่าคนอ่านดิ้นทุรนทุรายที่จบแบบค้างคาแล้วมันรู้สึกฉุดๆเยยฮับ "

[SunLoveMoon]

มัยเป็นงี้
ความหวังพังทลาย
ไปบ้านคุณชายนึว่าจะ
กลับกลายเป็น
มาต่อด้วย
คนโพสรับผิดชอบด้วยให้ไว
(+1)

[M@nfaNG]

กรรม ง้อแป๊ปเดียว งอนกลับไปอีกคน
แปะมือกันงอน 

[Asahi]

คุณค่ะ คุณค่ะ

 

ทำไมตัดฉับกันยังงี้เลยหล่ะ ใจ-ระ-ระ-ระ-ร๊าวววววววว

 

[anawas]

เหะๆ เพิ่งอ่านวันนี้รวดเดียวอะ
เหอะๆ ขอตอนพิเศษด้วยคนได้เปล่า   

[imageriz]

^

^


^ 


จิ้ม


ทำมายจอนขี้งอนงี้อ่ะ


แชมป์เลยงอนกลับเลย

[LingNERD*]

อ่านถึงหน้าแปดละ เด๋วมาอ่านใหม่ครับ

ไปอ่านหนังสือแระ

[Manji+]

บทที่ 7 วันที่เราทะเลาะกัน



“ขึ้นมา”  เสียงคุ้นหู ดังมาจากรถที่ขับเรียบกับผม  คราวนี้เป็นทีผมบ้าง ผมไม่ได้จะแก้แค้นไรหรอก แต่มันโกรธจริงๆ ผมเดินต่อไป มันยังขับรถตาม แต่แล้วมันก็จอดรถ แล้วเดินลงมา
“กลับไปคุยกันให้รู้เรื่อง” มันบอกผม

“กู ไม่มีไรจะคุยกับมึง ปล่อยกู” ผมสะบัดมือที่มาลากของมันออก แล้วเดินต่อ
 
“นี่ มึงอย่ามาแกล้งให้กูง้อกลับ กูยังไม่หายโกรธมึงหรอกนะ” มันบอก

“เหรอ มึงก็รู้ไว้ว่ากูไม่ได้ ให้มึงมาง้อ กูจะ    ก ลั บ บ้ า น    ”ผมบอกมัน

“.....” มันเงียบ ผมก็เดินต่อไป
“นี่มึงโกรธอะไร มึงก็รู้ ว่ามึงแกล้งล้ม แล้วมึงจะให้กูทำไง” มันถามผม เริ่มขึ้นเสียง นานๆเราจะทะเลาะกันสักที

“ กูไม่รู้หรอก ว่ามันจะแกล้งหรือไง แต่ที่กูรู้ เมื่อมึงไม่สนใจจะแยแสอะไรกู กูก็ไม่รู้จะอยู่กับมึงเพื่อ” ผมรู้ตัวนะ ว่าคนผิดหน่ะคือผม แต่ผมไม่ชอบเลย เวลามันเย็นชา ไม่สนใจอะไรซักอย่าง
“กูขอโทษ” มันพูด จริงๆมันควรเป็นคำพูดของผม แต่ทิฐิผม ผมไม่ยอมง่ายๆหรอก

“มึงไม่ผิดหรอก กูสิผิด มึงจะขอโทษกูทำไม” ผมพูดแล้วก็ยังเดินต่อไป
“....”  “แต่กู ขออย่างได้มั้ย ไม่ว่าจะยังไง มึงอย่าถอดแหวนวงนี้ แล้วเอามาคืนให้กู” เสียงมันสั่นๆมันคงร้องอีกแล้ว ผมทำมันร้องอีกแล้วใช่มั้ย ตอนนั้นน้ำตาผมก็ไหลออกมา อย่างห้ามไม่ได้

ผมได้แต่หยุดยืนหันหลังให้มัน
“ขอโทษ” ผมพูดโดยที่ยังหันหลังให้มัน แล้วผมก็ยื่นมือไปข้างหลัง

“ เอามากูจะใส่” ผมพูดโดยไม่หันไป

“กูใส่ให้” ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์จะมาทะเลาะอะไรอีก ได้แต่ยื่นมือขวาไปให้มัน แล้วมันก็สวมแหวนให้ผม
“โทษนะ วันหลังกูจะไม่ทำอย่างนี้ แต่วันนี้ มึงกลับไปก่อนเหอะ กูอยากอยู่คนเดียว”

“ให้กูปล่อยมึงไว้ในซอยเปลี่ยวๆ เหรอ” มันถาม
“อือ ขอร้อง”

“ไม่ กูปล่อยมึงไว้ไม่ได้ขึ้นรถ แล้วมึงจะไม่พูดกับกู กูก็ไม่ว่า แต่อย่าทำอย่างนี้ ถ้ามึงโดนใครทำร้าย มึงจะให้กูทำยังไง” ถึงจะโกดอยู่แต่ผมไม่ควรประชดมัน โดยที่ไม่คิดถึงอันตรายต่างๆ ผมเลยเดินไปขึ้นรถอย่างเงียบๆ



“ ....” ไม่มีบทสนทนาใดๆ ตั้งแต่รถแล่น จนถึงในห้องนอน ผมไม่รู้จะพูดไร มันสับสน ทั้งที่ผมผิด แต่กลายเป็นว่าผมเป็นคนโกรธ แต่ทิฐิผมมันไม่ยอมง่ายๆหรอก เราต่างคนต่างนอนโดยไม่ได้พูดอะไรกันเลย





.....................




“.....” เสียงนาฬิกาปลุกมันดังขึ้น ผมกดทิ้ง ทั้งที่ผมยังนอนไม่ค่อยได้ มันหลับๆตื่นๆ ผมไม่เคยทะเลาะกับจอนหนักขนาดนี้ มันเริ่มมาจากเรื่องไร้สาระของผม นี่ผมควรขอโทษมันเหรอ

“ไม่ กูไม่ยอมง่ายๆหรอก” ทิฐิของผมยังค้าน ผมเดินเข้าห้องอาบน้ำก่อน จอนยังคงหลับอยู่ ไอนี่มันขี้เซาจะตาย

“คุยกันได้รึยัง”เสียงใสๆที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยิน ปกติมันเป็นคนขี้เซาจะตาย จะตื่นอะไรง่ายขนาดนี้ แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบ เช้านี้มันอึมครึมมาก ป้าหมอนคงสังเกตเห็น


ตอนที่ จอนมันกินข้าวเสร็จ แล้วเดินไปห้องน้ำ

“ยังทะเลาะกันอยู่เหรอจ๊ะ” ป้าหมอนถามผม
“คับ” ผมตอบสั้นๆ

“ตาจอน เค้าก็อย่างนี้แหละ ไม่ค่อยยอมคน ก็ง้อๆเค้าอีกหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้วจ๊ะ ป้าจะช่วยอีกแรง” ป้าหมอนพูดโดยไม่รู้ถึง สิ่งที่สลับไประหว่างคนโกรธกับคนง้อ



ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเงียบ วันนี้ เราอยู่โรงเรียนต่างคนต่างไม่คุย จนไอแทคมันคงสังเกต

“มึงทะเลาะกันเรื่องกูอีกอ่ะดิ” แทคมันถามผม

“ไม่เกี่ยวกับมึงหรอก”

“แล้วมึงทะเลาะอะไรกัน”
“เรื่องไร้สาระ มึงอย่าสนใจเลย” เมื่อมันคุยกับผมดูท่า จะไม่รู้เรื่อง มันก็เลยไปหาคู่กรณีแทน ตอนแรกเหมือนจะทะเลาะกัน แต่แล้ว มันก็นั่งคุยกันอยู่ซักพัก แล้วไอแทคก็เดินกลับมาหาผม




“มึงนี่ ทำไมเด๋วนี้ขี้งอนขนาดนี้วะ มึงก็รู้มึงเป็นคนผิด” อ่าว ไอแทค มาแทงใจดำกูซ้ำอีก

“ขอโทษมันก็สิ้นเรื่อง มึงมาทำงอนเนี่ยเพื่อหนีความผิดอยู่ใช่มั้ย” มันรู้ใจผมจริงๆ แต่ผมโกรธมันจริงๆนะ
“กูเกลียดมัน ไปบอกมันให้กูที” ผมพูดสั้นๆ ไม่รู้ตอนนั้นผมเป็นบ้าอะไร ชีวิตดูมืดๆเซ็งๆไปเลย

“ในฐานะกูป็นสาเหตุ วันหลังกูจะไม่ไปไหนกับมึงละกัน”มันพูดลองเชิง
“เฮ้ยๆ ไอห่า มึงบ้าอะไร บอกแล้วว่าไม่เกี่ยวกับมึง” ผมรีบปรามมันเร็วๆ

“ถึงคนอื่นกูกับมันก็ทะเลาะกันอยู่ดี กูดันไม่ได้รับโทรศัพท์มันก็แค่นั้น”

“แค่ 44 มิสคอล” มันถามผม ผมถึงกับอึ้ง เก็บรายละเอียดมาเยอะจังเว้ย

“อือ ก็แค่นั้น”ผมบอก ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ใช่แค่

“แล้วมึงจะโกรธมันทำไม มึงก็เห็นว่ามันห่วงมึงขนาดนี้ แค่ไม่สนใจละครเน่าๆของมึง”
“กูรู้ แต่กูเกลียด ตอนมันเย็นชา ตอนมันทำตัวไม่รู้ดำรู้แดง ว่ากูจะเป็นยังงัย”

“ก็เพราะมึงก็ชอบมัน มึงอยากให้มันห่วงมึงทุกอย่าง ทั้งที่เป็นเรื่องที่มึงแกล้งทำ” คำพูดแต่ละคำยังกะรัว m-16 ใส่ใจดำๆของผม

“มึงก็ควรรู้นะ ว่าใครผิด ลองคิดดูละกัน เรื่องผัวๆเมียๆกูไม่อยากยุ่ง” ไอห่านี้ ยังกัดกูอีก 


ผมก็รู้ว่าผิด แต่ผมไม่รู้ว่าควรจะเริ่มพูดยังไงกับมันดี พอถึงเวลาเรียน ผมพยายามจะพูดกับมัน แต่ผมไม่รู้ มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ในคอ จอนมันก็ทำหน้าเศร้า จนผมเห็นแล้วก็อดที่จะสงสารมันไม่ได้ ยิ่งมันเศร้า ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด


ผมฉีกกระดาษเล็กมาเขียน แล้วยื่นไปให้มัน แล้วผมก็ดึงมือมันมาจับไว้ โดยผมลืมไปว่านอกจากไอแทคยังมีไอปากหมาอีกหนึ่งหน่อ อยู่ข้างหลัง

“เฮ้ย มึงจับมือกันทำไมวะ จะเล่นซูโม่นิ้วเหรอ” มันพูดเบาๆ ไม่ให้อาจารย์ได้ยิน ฟังดูแล้วรู้เลยว่ามันต้องการจะสื่อความหมายยังไง
“ไอห่า เงียบๆ” ผมรีบแก้เกมส์

“กูส่งโพยเว้ย เด๋ววันนี้อาจารย์จะแอบเทส ไอห่า เด๋วตอนสอบ มึงไม่ต้องลอกกูกะไอจอนนะ” ไอลิง(ฉายามันอ่ะ มันหน้าเหมือนลิง)มันคงเชื่อเลยเงียบไปเลย
ไอจอนมันหันมายิ้มกับผม มันคงเห็นกระดาษที่ผมยื่นไปให้ ผมเห็นมันเขียนยุกๆยิกๆแล้วส่งมาให้ผม


“ขอโทษเหมือนกัน กูน่าจะเชื่อละครมึง เราก็คงจะไม่ทะเลาะกัน” ยังกัดกูอีก “ละคร” เฮ้อ หายโกรธก็ดีแล้ว วันที่ทะเลาะกันนี่ มันแสนจะเซ็ง เพื่อความมั่นใจผมเลยส่งให้อีกแผ่น
“หายโกรธแล้วนะ” มันหันมายิ้มให้ผม ดูโลกจะสว่างขึ้นทันตา

“เฮ้ยส่งมาให้กูมั่งดิ ส่งอยู่สองคน เดี๋ยวตอนสอบกูซวย”ไอลิงยังเชื่อ
“ป้าบ” เสียงตบหัวจากมือไอแทค เรียกคนดูให้หันมาทั้งห้อง แต่ละคนเลยทำหน้าตาเฉย อาจารย์คงได้ยินแหละ แต่เลือกที่จะไม่สนใจ

“แล้วมึงจะได้ซวยจิง ถ้าไม่เลิกยุ่งเรื่องชาวบ้าน” ไอแทคพูด เฮ้อมีเพื่อนดีก็งี้แหละ
“ขอบใจนะแทค” ผมหันไปบอกมัน ดูไอแทคมันเขินๆ แล้วไอลิงก็ดูงงๆ แต่ก็มีเสียงกระแอมมาจากข้างตัวผม



“นี่พวกเธอมีอะไรกันรึเปล่า” อาจารย์เริ่มหมดความอดทน
“ป่าว คับ จารย์ แค่สงสัยบทเรียนนิดหน่อย”ผมบอกไป

“สงสัยตรงไหน”อาจารย์ยังซัก
“อ๋อ เข้าใจแล้วคับ มันนิดเดียวเองฮะ” แล้วทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ


.........


“นี่ กูอยากรู้อ่ะว่าทำไมมึงถึงต้องโกรธกูขนาดนั้น” จอนมันถามผมตอนเลิกเรียน โดยที่มีผม จอน แล้วก็ไอแทคอยู่สามคน
“ก็แค่...” ผมไม่รู้จะบอกยังไง

“มันก็แค่อยากให้มึงห่วงมัน” ไอแทคมันตอบแทน
“ไม่ใช่เว้ย “ ผมเถียงทั้งๆที่รู้ว่ามันก็ใช่ 


“ช่วงนี้มึงเป็นไงมั่งวะแทค งานที่กิจการ แล้วยังต้องอ่านหนังสือ มึงก็รู้ว่ามึงโง่สุดในกลุ่ม แล้วมึงไม่อ่านหนังสืออย่างนี้ มึงจะติดมั้ย” คำพูดอาจฟังดูแรง แต่ผมกับไอแทคก็พูดกันตรงๆ อย่างนี้แหละ



“ไอสาด หลอกกู ไม่เห็นมีเทสต์เลย” ไอลิง ยังไม่วายแวะมาบ่นก่อนเดินจากไป


กำกู
............

“กูก็กำลังคิดอยู่ งานก็ทิ้งไม่ได้ เพิ่งรู้ว่าประธานมันต้องรับผิดชอบเยอะขนาดนี้” มันตอบเสียงเซ็งๆ
"กูว่า เด๋วเราต้องมานัดติวหนังสือกันบ่อยๆแล้วมั้ง ไหนจะสอบไล่ แล้วอีกสักพักก็จะเอนท์แล้ว” ผมบอก

“เด๋วกูเป็นคนติวพวกมึงเอง” ไอจอนมันอาสา ดูมันอารมณ์ดีผิดปกติ ไหนจะไม่ขัดที่ไอแทคจะมานั่งอ่านหนังสือด้วย
“แต่ช่วงนี้กูงานเยอะ ไหนจะหนังสือรุ่น แล้วยังงานพรอมพ์ที่จะถึงอีก”
“มึงมีไรให้กูช่วยป่ะ เผื่องานมึงจะได้เบาขึ้น” ผมอาสาโดยไม่รู้เลยว่านั่นจะเป็นการพาซวยให้ตัวเอง


“จริงดิ กูกำลังหาคนมาช่วยงานกูอยู่ แต่งานมันยากอยู่นา มึงจะทำได้เหรอ” แทคมันทำหน้ามีเลศนัย
“เอาน่า เพื่อมึง กูกะไอจอนช่วยเต็มที่” ผมบอก

“เฮ้ย ใครบอกว่ากูจะช่วยไอแทค” ไอจอนมันแย้ง แต่คราวนี้ไอแทคมานุ่ม มันไปกระซิบอะไรอยู่ 2 คน ก่อนมันจะหันหน้ายิ้มแฉ่ง
“กูเปลี่ยนใจแล้ว กูเต็มใจช่วย” ไอจอนพูดหน้าเริงรื่น นี่มันวางแผนอะไรกันแน่ๆเลย

“ทำไมมึงเปลี่ยนใจเร็วจัง งั้นมีมึงแล้วกูว่ากูถอนตัวดีกว่าวะ กูว่ากูติด...” มันปิดปากผม
“เฮ้ยรับปากแล้วก็ให้มันแน่หน่อย มึงห้ามเปลี่ยน กูหาคนไม่ได้จริงๆ แล้วหน้าอย่างมึงนี่ได้เลย” แทคมันพยายามกล่อม

“หน้าอย่างกูได้อะไร” ผมถาม
“ก็เหมาะกับบท...” ไอแทคถูกไอจอนปิดปากแล้วลากตัวไปกระซิบกันอีก

“วันนี้พวกมึงมีความลับกันเยอะเนอะ” ผมถามเสียงประชดๆ
“ป่าว งานมันเยอะ มันก็มึนๆงี้แหละ ถือว่าช่วยมันละกัน เด๋วกูติวหนังสือ ไอแทคติวการแสดง” ไอจอนพูด

“การแสดง ” ผมถามเสียงสูง

“พวกมึงจะแสดงอะไร” ผมถามมันอีกที
“....การแสดง งานพรอมพ์ไง” ไอแทคบอก

“เฮ้ย กูไม่ถนัดแสดง” ผมบอกพวกมัน
“ โห มึงเนี่ยนะไม่ถนัดแสดง แล้วที่ไปลื่นล้มในห้องน้ำนี่มันเรียกว่าอะไร” ไอแทคได้ที่ขึ้นขี่แพะ
“นั่นมัน...” ผมจะเถียง


“เอาหน่า ช่วยมันหน่อยงานไอแทคมันเยอะ” จอนมันเสริม
“วันนี้พวกมึงดูเข้าอกเข้าใจกันดีเนอะ จะตกลงคบกันเมื่อไหร่บอกด้วยละกัน” ผมประชด มันสองคนมองหน้ากัน ทำหน้าแหยๆ

 “แล้วแสดงอะไร ถ้ากูไม่เด่นกูไม่เล่นนะ” อ่าวได้ทีอยากเด่นอีกผม
“มึงไม่ต้องกลัว มึงได้เดินเรื่องเลยล่ะ จริงๆบทเนี่ย คนในห้องเค้าตกลงกันไปแล้ว ว่าจะให้มึงเล่น เพียงแต่ยังไม่มีใครบอกมึง” ไอแทคมันบอก

“แล้วเรื่องอะไรล่ะ” ผมถาม
“มันเป็นนิทานลับแลหน่ะ” ไอแทคบอก

“นิทานลับแล มันมีแต่ผู้หญิงเล่นไม่ใช่เหรอ” ผมถามมัน
“เฮ้ย เด๋ววันนี้ กูต้องรีบกลับ เด๋วมึงค่อยคุยรายละเอียดกันทีหลังเหอะ” ไอจอนพูดแล้วลากผมกลับ

“เดี๋ยวดิ กูยังคุยไม่จบ” ผมแทรก

“ไม่เป็นไร ค่อยมาคุยต่อ พรุ่งนี้ เค้าจะแจกบทด้วย” ไอแทคมันบอก
“ไปก่อนละ” จอนมันยกมือบอกไอแทค
“เออ บาย” ไอแทคตอบ






ไม่มีใครฟังเสียงโวยวายของผมเลย




(ต่อบทที่ 8 เสน่ห์รักนางซิน)












มาแว้ว.......
เป็นกำลังใจครับ ได้ยินว่าเข้าช่วงสอบกันแล้ว สู้ๆ เมื่อวานเพิ่งไปเที่ยวมาง่ะ เลยเพิ่งได้มาลง อย่าโกรธผมนะ 

ขอแง้ม แฟน N....C ใกล้แล้วคับ 

[crazykung]

ทวงตอนพิเศษ ตอนที่ 2 อะ

ลึยังไม่ออก T^T

เขารออยู่น้า

เดวงอลลล เลย

[EDICIUS]

>>> นิยายลับแล?     


เรื่องลื่นล้มในห้องน้ำ(แกล้งล้ม)นี่โดนอำไปทั้งวันเลย 555+


.

[Manji+]

ลอตสองทยอยส่ง แต่มันจำกัดลิมิตแฮะ คนยังไม่ได้ใจเย็นๆนะ ไว้เย็นๆครับ

 

[M@nfaNG]

นิทานลับแลเป็นไงหว่า

[power**]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

อ่านทันแร้นนนนนนนนนน

โฮฮฮฮออ น่ารักอะ

จอน แชมป์ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เง้ออออออ เค้าอยากได้ด้วยอะ

โฮฮ ทันม๊ายยยยยยยยยยยยย part 1

 

[imageriz]

 :L1:จอนหายงอนแล้ว

แต่ให้นิทานลับแลนี่มันคืออะไรอ่ะ


น่ารัก  แทคร่วมมือกับจอน อะไรจะเกิดขึ้น 

[cutekanny]

ตอนนี้ให้เเทค 5 ดาวเลย...ช่างประเสริฐซะจริงๆ....
เเล้ว...เเชมป์จะเเสดงเป็นอะไรนะ...จะเเสดงได้หรอ...เเค่เเกล้งล้มในห้องน้ำยังไม่เนียนเลย...5555
 ...รีบอัพนะจ๊ะ...แล้วตอน 2 ด้วยรออยู่...อิอิ

[cutekanny]

ตอนนี้ให้เเทค 5 ดาวเลย...ช่างประเสริฐซะจริงๆ....
เเล้ว...เเชมป์จะเเสดงเป็นอะไรนะ...จะเเสดงได้หรอ...เเค่เเกล้งล้มในห้องน้ำยังไม่เนียนเลย...5555
 ...รีบอัพนะจ๊ะ...แล้วตอน 2 ด้วยรออยู่...อิอิ

โทดที....ได้เเระอ่ะ...ตอน 2 ขอบคุณมากมาย...ดีใจสุดๆไปอ่านก่อนนะ...
อ่อ...+1...ให้เป็นรางวัลจ้า...จุ๊บๆ

[cutekanny]

อ่านจบตอนพิเศษ 2 เเละ.. :เฮ้อ:ตอนเเรกตกใจเเทบได้....ดีนะที่เฉลยตอนท้าย.........หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเรยเฟ้ย......ตื่นเต้นอ่า ....สุดๆจริงๆคร้าบพี่น้อง

[~Kalianeko~]

5555555

นิยายลับแล   แต่ดูตอนหน้าชื่อเส่น่ห์รักนางซินเนี้ย


แชมป์คงไม่ได้เป็นนางซินใช่มั้ย


???


ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษคับ

[LingNERD*]

อ่านทันแว้ว

[mist]

สงสัยแทคกะจอนจะเห็นนแวว(แกล้งล้มในห้องน้ำ) เลยให้แสดงละคร 

[Sith]

รุ้กันรึเปล่าว่า นางซิน คืออะไย งิงิ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ขอบคุณสำหรับ ตอนพิเศษ 2 คราบ

แหมท่าทางตอนหน้า แชมป์จะได้เกิดละน๊า อิๆ

[pihchy]

ได้ตอนพิเศษแล้วนะคะ 



แต่ยังไม่ได้อ่านมาเม้นให่ก่อน



ยังไงก็ขอบคุณๆนะจ๊ะ

[Poes]

รอจ้า โดยเฉพาะตอนนั้น  รีบๆนะ

[mantdash]

อ้าไม่ได้อ่านไม่กี่วันเอง ตอนผุดขึ้นมากมาย ว่าแต่ตอนพิเศษนี่ก็เกินคาดหน่อยๆนะครับ อิอิ