เสือไบ:the series (ตอน 122)
ตีห้าแล้ว... มือถือผมปลุก.....ผมลืมตาขึ้นมา ปวดหัวตุบๆ เหมือนกัน เมื่อวานก็ไม่ได้ดื่มเยอะ แค่ 1 กลมเอง แต่กว่าจะได้นอน ก็อย่างว่าเกือบๆ ตีสาม.....เมาๆ เจอบรรยากาศโรแมนติกด้วย.....คริคริ...
ผมเดินเข้าห้องน้ำ..... กะว่าเดี่ยวจะออกไปชมพระอาทิตย์ขึ้นสักหน่อย ส่วนไอ้ลูกเจี๊ยบน่ะเหรอ หลับอุตุอยู่เลย อาบน้ำเสร็จผมก็จะกำลังจะก้าวขาออกจากที่พัก....
"รอด้วย......เมียจ๋า จะทิ้งกันอีกแล้วเหรอไง" อ้าวดูมันพูด....มันลุกขึ้นแล้ว....
"ให้ไวเลย เดี่ยวไม่เห็นดวงอาทิตย์ขึ้น จะอดอธิฐาน"
"บ้าไรนี่ฮ่าฮ่า.. เค้ามีแต่อธิษฐานตอนเห็นดาวตก" มันหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว....ผมนั่งรอมันที่เก้าอี้นอกที่พัก... บรรยากาศตอนเช้าริมทะเลนี่ก็สดชื่นดีแฮะ..ผมสูดหายใจเต็มปอด...บรรยากาศเย็นๆ ได้ยินเสียงคลื่น สายน้ำกับความมืด..ผมเดินไปจนถึงชาดหาด บ้านพักของผมมันอยู่ติดทะเล... เอาเท้าแช่น้ำหน่อยก็ดีเหมือนกัน.....ตอนนี้ผมกำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่ ผมจำได้นะมันน่าจะอยู่ตรงนี้ ผมหาอะไรน่ะเหรอมาดูเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนนะ....
หลังจากที่เลิกจาก ซิลเวอร์แซนด์บาร์ พวกเราก็เดินกลับกันมาเรื่อยๆ ผมชอบการเดินแบบนี้น่ะ มันจะได้มีเวลาให้สองเราได้คุย ได้เปิดใจกันมากขึ้น เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงที่พัก.....ผมกับมันหยุดยืนหน้าบ้านพัก มองดูทะเล ตอนนี้เห็นพระจันทร์แล้วนะครับ แต่เพียงแค่ครึ่งเสี้ยว แต่ดวงดาวยังเต็มท้องฟ้า ยังคงสุกปลั่งระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า....
"อยากจะหยุดเวลาแบบนี้ไว้ตลอดเลย แฮะ เมียจ๋า วันนี้ทั้งวันที่ร๊ากสนุกมากเลย "
"เมียจ๋าก็เหมือนกัน ได้อยู่กับคนที่เรารัก แม้จะช่วงเป็นเวลาช่วงสุดท้ายก็เถอะ....."
"ทำไม ชีวิตของเราต้องเป็นกันแบบนี้ด้วยนะ" เรายังยืนกันอยู่นะครับ....
"ไม่มีประโยชน์ ที่จะพูดถึงอดีตน่ะ" ผมมองหน้ามัน ไอ้ลูกเจี๊ยบนั่งยองๆ....ผมก็นั่งตามจะยืนคล้ำหัวเด็กไปทำไมล่ะ.....
"นั่นดิ มาๆ วันนี้เมียจ๋าทำให้ที่ร๊ากมีความสุข และก็เลี้ยงวันเกิดให้ที่ร๊ากด้วย เดี่ยวที่ร๊ากทำอะไรให้หลับตาดิ"
"อ้าวไรนี่ ไวไวนะ....ง่วงนอนแล้ว" ผมก็ยอมหลับตา.....หลับไปได้สักพัก........
"ลืมตาได้แล้ว นี่ของขวัญแทนคำขอบคุณจากใจ ของที่ร๊าก" ผมลืมตาแล้ว ของขวัญที่มันให้ผมก็คือ.....มันเขียนตัวหนังสือที่ชาดหาดแหละครับ เขียนว่า "ผมรักพี่เอก สุดหัวใจ"
"ขอบใจน่ะสำหรับ ของขวัญ ทำไมเขียนนานจัง.....ที่ร๊าก"
"ฮ่าฮ่า.....เขียนจากใจ มันก็นานแบบนี้แหละ" ไอ้ลูกเจี๊ยบผมคงเขินเหมือนกัน
"เฮ้อ......" ผมถอนหายใจ.....มันมองหน้าผม....
"ถอนหายใจทำไมเหรอ เมียจ๋า ไม่ชอบเหรอ..."
"ชอบดิ ทำไมจะไม่ชอบล่ะ แต่ที่เมียจ๋าถอนหายใจก็เพราะ ถ้าที่ร๊ากเขียนให้เมียจ๋าที่อื่น ที่ร๊ากจะชอบมากกว่านี้"
"ที่ไหนล่ะ โขดหินเหรอ เหมือนเซียวเล่งนึ่งสลักบอกเอี้ยก๋วยให้รอถึง 16 ปีแบบนั้นน่ะเหรอ"
"ถ้าเป็นงั้นได้ก็ดี เขียนไว้ที่โขดหิน อีกกี่วันกี่ปี มันก็ยังไม่ลบเลือน ไม่เหมือนกับที่เขียนไว้บนหาดทราย เดี๋ยวน้ำทะเลซัดเข้ามามันก็หายมันก็ลบเลือนไปแล้ว" มันนิ่งเงียบไปสักพัก....
"ถ้าเป็นความรักของเราสองคนล่ะ เมียจ๋าอยากให้ที่ร๊ากสลักไว้ที่ไหนล่ะ หาดทราย หรือโขดหิน" มันถามผมแปลกๆ
"ก็ต้องโขดหินซิ เมียจ๋าอยากให้ความรักของเราสองคน อยู่แบบนั้นตลอดไปตราบชั่วนิรันตร์ จนกระทั่งเขาจะมาระเบิดโขดหินเพื่อทำถนนหนทาง" ผมพูดแบบติดตลก พูดๆ ไปพูดมามันก็วกกลับมาเศร้าอีกแล้ว...
"ไม่ดีหรอกมั๊งเมียจ๋า ถ้าเอาความรักของเราไปสลักที่โขดหิน ตอนนี้เราสองคนต่างเจ็บปวดแค่ไหน เราก็รู้ๆ กันดี จะให้ความเจ็บปวดอยู่แบบนั้นตลอดไปเหรอ ไม่ดีหรอก "
"งั้นเอางี้ เราก็เอาช่วงที่เรามีความสุข เขียนไว้ที่โขดหิน แล้วก็เอาช่วงที่เราทุกข์เขียนไว้ที่หาดทราย....ดีเปล่า"
"อือ ก็ดีนะ เวลาเรากับมาที่โขดหินอีกครั้ง เราก็ยังเห็นความสุขของเราสองคนตลอดไป.....เราคงได้ยิ้มกับมันเมื่อเรากับมาหามันอีก....และเราก็กลับไปที่หาดทราย ตอนนั้นความทุกข์ของเราก็คงโดนน้ำทะเลซัดสาดไปหมดแล้ว"
"อือ ความคิดดีเหมือนกันแฮะ ไปๆ ไปนอนเถอะ เมียจ๋าพร้อมออกศึกแล้ว" ผมเดินนำไปที่ห้อง.....แหะๆ นี่เหตุการณ์เมื่อคืนนะครับ......
"หาไรเหรอ เมียจ๋า ปูทะเลมันคงไม่มาแถวนี้หรอก" มันเดินออกมาแล้ว.....อาบน้ำเร็วเหมือนกันแฮะคงกลัวจะไม่ได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้น....
"หา คำว่ารักมั๊ง เมื่อคืนเมียจ๋าฝันๆ ไปน่ะ ว่ามีคนเขียนบอกรักเมียจ๋าแถวนี้ แต่มันคงเป็นไปแค่ฝันเพราะ ถ้าเป็นความจริงมันก็น่าจะอยู่แถวๆ นี้" ผมแหย่มันเล่นๆ.....
"ฮ่าฮ่า ไปกันเถอะ อย่ามาแซว..." มันเดินจูงมือผมนำไปแล้ว....
ตอนนี้เริ่มมีแสงรำไรรำไรบ้างแล้ว คนก็เริ่มมาเล่นน้ำยามเช้ากันแล้วครับผมกับมันเดินไปเรื่อยๆ เช้าๆ แบบนี้เจ้าตูบเยอะเหมือนกันแฮะ.....
"เดินไปเรื่อยๆ นะ เดี่ยวเจอโขดหินตรงโน้นค่อยหาที่นั่งกัน" ผมบอกมันตอนนี้เราเดินมาเกือบๆ กิโลแล้ว...
"เหนื่อยล่ะซิ แหมไอ้เรานึกว่าจะแน่"
"แน่น่ะแน่ แต่อยากนั่งแถวนี้ก็น่าจะเวิร์คกว่านะ กว่าจะเดินไปถึงสะพานไม้ มีหวังสว่างก่อน"
"งั้นก็ตรงนี้นะ คนน้อย ไม่พลุกพล่น วิวดีด้วย"
"ได้เลย " ผมน่ะเป็นคนนั่งคนแรกครับ เหนื่อยเหมือนกัน..มันนั่งตามครับ....
ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมีสีชมพูแล้ว...เริ่มจะแดงขึ้นทีละน้อย ทีละน้อย บนฟ้ามีก้อนเมฆสีขาวๆ สองสามก้อนนะ มองคล้ายๆปุยนุ่น..ลอยนิ่งอยู่บนท้องฟ้า.....สายลมเย็นๆ พัดมาเอื่อยๆ ได้ยินเสียงคลื่นพัดเข้ามากระทบโขดหิน น้ำทะเลเมื่อเจอโขดหินก็จะกระเซ็นเป็นสาย .....ตอนนี้ผมขยับนอนหนุนตักมันแล้วโดยมันนั่งอยู่บนก้อนหิน....เราสองคนไม่ได้คุยกัน เราสองคนปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับ ความสวยงามของภาพและบรรยากาศพระอาทิตย์กำลังขึ้น เราสองคนไม่ต้องบรรยายให้กันและกันฟังหรอกครับ แต่เรารู้ว่าภาพเหล่านั้นสวยงามได้จากรอยยิ้มของเราทั้งคน...
"สวยน๊อะ" ไอ้ลูกเจี๊ยบผมพูดขึ้นมา มันก้มมองผม ซึ่งหนุนตักมันอยู่..
"เปล่าๆ กำลังมองดูฝูงนกอยู่" มีฝูงนกบินผ่านมาด้วยครับ ไม่แน่ใจว่านกอะไร....
"อยากเป็นนกเหมือนกันน๊อะ ได้เห็นท้องฟ้า ได้เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นเกือบทุกวัน"
"ใช่ๆ เป็นนกนี่ก็ดี ไม่ต้องคิดอะไร บินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย" ไอ้ลูกเจี๊ยบผมเอามือมากอดผมแล้ว...ตอนนี้แสงแดดเริ่มอุ่นขึ้นแล้วครับ อีกไม่นาน ก็คงจะร้อนขึ้น......
"เดินเล่นกันเถอะ" ผมไม่อยากนั่งแบบนี้ บรรยากาศความสุขแบบนี้มันเหมือนหลอกหลอนผมน่ะ หลอกหลอนให้คิดว่าอีกไม่นานไอ้ลูกเจี๊ยบก็คงจะต้องจากผมไป.....ขนาดผมทำใจไว้แล้ว แต่คิดทุกทีน้ำตามันพาลจะไหลออกมา......
"อ้าวไร อยากเดินแล้วเหรอ แดดยังไม่ร้อนเลย"
"เดี่ยวก็คงร้อนน่ะ ไปซะก่อนดีกว่า ที่ร๊าก บอกตรงๆนะ บรรยากาศมีความสุขแบบนี้มันจะทำให้น้ำตาของเมียจ๋าไหลน่ะ....คิดถึงเวลาที่เราสองมีความสุขกับเวลาที่เหลือของเราสองคน น้ำตาเมียจ๋าจะไหลทุกทีไปเถอะ...."
"ไปเถอะ............เอาน่า อย่าคิดมาก " มันจูงผมเดินออกไปแล้ว ตอนนี้ชายดหาดกำลังครึกครื้นคงเริ่มมากขึ้นแล้ว.....เราเดินกลับที่พักกันแล้ว......
"เมียจ๋า" มันเรียกผม ตอนนี้ผมกำลังเหม่อๆ อยู่..
"อะไร" ผมกำลังจะหันไปมองมัน ไม่ทันแล้ว ... มันกระโดดผลักผมลงทะเลแล้ว ตูม....
"ฮ่าฮ่า " อ้าวเวนมีการหัวเราะเยาะผมอีก....
"เล่นแบบนี้เลยเหรอ วะ" ผมกระโดดขี่คอมัน ได้ผลมันล้ม เหมือนกัน..เป็นอันว่าเราสองคนเปียกเหมือนกัน...
"โหใจร้ายทำกับ ที่ร๊ากแบบนี้ได้ไง มาเลย" มันไล่กอดไล่ปล้ำผม ....
"ก็ใครทำใครก่อนล่ะ ฮ่าฮ่า" ผมวิ่งหนีมัน....เราเล่นแช่น้ำกันเกือบชั่วโมงแหละ....ผมเริ่มหนาว อย่างว่าแหละ ว่ายน้ำก็ไม่เป็น เจอน้ำเย็นๆ แบบนี้ผมก็สั่นแล้ว.....
"ขึ้นก่อนนะ ไม่ไหวแล้ว"
"อะไร อะไร" มันกดไหล่ผม จนผมจมน้ำอีกรอบ...
"เฮ๊ยเวน หนาวนะเฟ๊ย ไม่ไหวแล้ว.....เมียจ๋าขึ้นแล้ว" ผมรีบวิ่งขึ้น ผมถอดเสื้อบิดน้ำให้หมาดๆ ทำไมมันหนาวแบบนี้นี่ ...ดีนะครับที่แดดตอนนี้......มันช่วยผมไว้เยอะ....
หลังจากที่บิดน้ำออกจาเสื้อแล้วผมก็ใส่เสื้อต่อและก็นั่งดูมันดำผุดดำว่ายอยู่ข้างชายหาดแหละ เฮ้อทะเลกับมันนี่สงสัยจะเป็นของคู่กัน ดูมันจะสนุกกับการแวกว่ายน้ำทะเลซะจริงๆ.....
"ไปๆ กลับดีกว่า" ไอ้ลูกเจี๊ยขึ้นมาแล้ว... ตอนนี้มันกระโดดเหย็งๆ อยู่ข้างๆ ผม...
"หนาวล่ะซิ นึกว่าจะแช่จนเปื่อยตายไปแล้วซะอีก"
"แหะแหะ คงไม่แช่จนเปื่อยตายหรอก เดี่ยวมีมีคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง ปะปะ วิ่งแข่งกันกลับ ที่พักหิวแล้ว" อ้าวออกตัวไปก่อนผมอีกแล้ว....
"ไอ้สา...........ด......รอด้วย" ผมก็วิ่งตามมันไป เฮ้อ จะสามสิบแล้วนะนี่ ยังวิ่งเหมือนเด็กได้....นี่ล่ะนะเค้าว่าเราอยู่กับเด็กเราก็อยากทำตัวเป็นเด็กจริงเหรอเปล่านี่....
เราวิ่งกันมาจนถึงที่พัก ระหว่างทางก็อย่างว่าแหละเจอ คู่รักชายหญิงหลายคู่จูงมือ สวีทหวานแหววกัน เฮ้อเห็นแล้วอิจฉาเหมือนกัน......
"พอๆ หยุกก่อน แฮ่ก แฮ่ก" ผมหอบเป็นหมาหอบแดดอยู่หน้าที่พัก เหนื่อยจริงๆ ใกล้ๆซะที่ไหนล่ะ....
"อะไร แค่นี้ทำเหนื่อย เห็นมะเห็นมะ ที่ร๊าก ยังไม่มีแม้แต่อาการหอบ"
"เออ ที่ร๊ากเก่ง .....งั้นเมียจ๋าขอไปอาบน้ำก่อนนะ จะอาบพร้อมกันเปล่า" ผมยังยืนจับเข่าหอบอยู่...แหะแหะ แกล้งชวนไปแบบนั้นแหละ.....
"เมียจ๋าไปเถอะ เดี่ยวที่ร๊ากขอยืนดูอะไรแถวนี้ก็แล้วกัน อะนะชวนไปอาบด้วยกันรู้นะจะทำไร ทำไมเมื่อคืนไม่เข็ดอีกเหรอ...."
"เออ เมียจ๋าเข็ดแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า" ไม่บอกนะครับ ว่าท่าอะไร ฮ่าฮ่า......
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ ออกไปตะโกนเรียกมัน อ้าวมันกำลังเอาทรายมาถอมๆ ตัว สนุกกับทะเลจริงๆ......
"เร็วๆ โว๊ย เดี่ยวห้องอาหารจะปิดซะก่อน" จะพูดว่าที่ร๊ากก็กระไร เพราะใกล้ๆนั้นมีอยู่หลายคนหลายคู่ เดี่ยวเค้าจะหันมามองกันตรึม....มันได้ยินก็วิ่งมาหาผม.....
"สลัดทรายให้หมดก่อน เดี่ยวแม่บ้านมาแหกอกเราสองคนหรอก..."
"คร๊าบ เมียจ๋า" มันเอามือลูบๆ แล้วใช้น้ำจากก๊อกนำข้างๆ ล้างตัวก่อน...แล้วถึงเข้าไปในห้องอาบน้ำแต่งตัวส่วนผมน่ะเหรอ...นั่งชมวิวดูคู่หนุ่มสาวหลายๆคู่จูงมือกัน....
"มองดูเค้าอยู่ได้ เข้ามาในห้องก็ได้นะ" มันตะโกนออกมา สงสัยคงอาบน้ำเสร็จแล้ว....
"เออ รีบๆ หน่อย หิวแล้ว ไปช้า เดี่ยวของกินหมด" ผมมองในที่ห้องนอน โหมันรีบใหญ่เลย สงสัยคงหิวเหมือนกัน....
เรามาถึงห้องอาหารแล้ว ตอนนี้คงไม่ค่อยมีแล้วแต่ยังสามารถใช้คูปองแลกอาหารเช้าได้...ผมตักพวกข้าวต้ม ไข่ดาว นม และน้ำส้ม ส่วนไอ้ลูกเจี๊ยบเหรอครับ เล่นอเมริกันเบรคฟาสต์ ชุดใหญ่เลย ขนมปังสี่แผ่น พร้อมแยม เนย นมสด 2 แก้ว ไข่ดาวสองฟอง ไส้กรอก 4 ชิ้น เบคอน และแฮม อย่างละสองชิ้น..ผมไม้อีกหนึ่งจาน...
"นี่เค้าไม่เรียกว่ากินแล้วมั๊งที่ร๊าก" ผมแซวมันเล่นๆ โหมันจะกินหมดเหรอนี่..
"ได้ไง ต้องกินให้คุ้ม ค่าห้องแพงๆแบบนี้ ไม่ต้องกลัวไม่หมดหรอก ไม่เกิน ขึ้นชั่วโมงเดี่ยวมีก๊อกสอง"
"เออ กินไปเถอะ ให้หมดด้วยเสียของแย่" เห็นมันกินได้ นอนหลับ สนุกกับทะเลแบบนี้ผมก็ดีใจ...คนรักมีความสุขผมก็มีด้วย....
"แล้วเมียจ๋าจะเอาไง จะไปพัทยาเลยหรือพักที่นี่ก่อน"
"ไปเลยดีกว่า ขับรถไปเรื่อยๆ ว่าแต่ที่ร๊ากไหวเหรอเปล่าล่ะ"
"ไหวดี ไม่ต้องห่วงหรอก ระยะทางแค่นี้เอง ขั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้ว ไปเลยก็ดีเหมือนกันเดี่ยวที่ร๊ากพาทัวร์"
"แน่ใจเหรอ......เด็กสัตหีบไม่ใช่เหรอ"
"คอยดูล่ะกัน คืนนี้กระจาย ไม่เช้าไม่กลับ ไม่อยากหลับไม่เลิก"
"โอเค จะคอยดู" ผมยังขำๆ ไอ้ลูกเจี๊ยบเหมือนกันครับ นี่ถ้ารู้ว่า ผมน่ะเซียนพัทยามากกว่ามันจะทำไงนี่....
หลังจากที่กินเสร็จแล้วเราเช็คเอาท์ ออกครับ แล้วเราก็ขึ้นเรือไปเอารถที่ฝากไว้....
"ขอเปิดมือถึอแป๊บนะ" อ้าวนี่มันปิดมือถือไว้ตลอดเหรอนี่....
"ปิดทำไมล่ะนี่ ....." ผมมองมัน ตอนนี้มันเตรียมจะออกแล้ว แต่ผมว่าคงหลังจากที่เปิดโทรศัพท์เสร็จแหละเปิดได้ไม่ถึงนาที....เอสเอ็มเอสมาแล้ว มันอ่านดู....
"แม่ให้โทรกลับน่ะ เมียจ๋าว่าไง "
"ก็โทรไปดิวะ เผื่อเค้ามีธุระสำคัญ คนกำลังท้องกำลังไส้ด้วย โทรไปเถอะ....เห็นใจคนรอบ้าง"
"ได้ๆ ใจกว้างจริงๆ เมียกรู.....ฮ่าฮ่า" มันกดโทรศัพท์หาเบียร์...
โหดูมันกระแนะกระแหน ผม จะทำไงล่ะผมก็ไม่ได้ชอบแบบนี้เท่าไหร่หรอก แต่ผมไม่อยากให้มันเกิดอะไรร้ายแรงมากกว่านี้ อีกคนกำลังต้องการความรักความเอาใจใส่ และกำลังใจ ส่วนผมมันไม่เท่าไหร่หรอก ทนๆ หน่อย ทุกอย่างคงจะไปได้ดี....เฮ้อขนาดไม่เท่าไหร่ของผม มันก็แทบบ้าแล้ว...
"ว่าไงจ๊ะตัวเอง เค้าคิดถึงตัวเองจัง".....เฮ้อนี่ผมจะต้องฟังมันหวานแหววแบบนี้น่ะเหรอ...
".............................................................." ไม่ได้ยินอีกแล้ว...
"เค้ามาขับรถให้พี่เอก...พี่เอกมาอบรมแถวๆระยอง" อ้าว ไรนี่....เก่งจังแฟนผมไหลลื่นจริงๆ เฮ้อทำไงได้ล่ะครับ กับผมมันยังไหลลื่นเลยช่วงหลังๆ....
"...................................................................................."
"อ้าว มาหาเหรอ ขอโทษทีเค้าลืมเอาที่ชาร์จแบตมา นี่เค้าแวะหาซื้อแถวร้านได้แล้ว เลยชาร์จ"
"..................................................................................."
"พรุ่งนี้เย็นๆ งั้นเอางี้ ถ้าเค้าไปถึงกรุงเทพเค้าจะแวะไปหาตัวเองนะ"
"....................................................."
"เดี่ยวกลับเราไปคุยกันเรื่องที่ไปเจอพ่อตัวเอง......นะ บายจ้า รักนะ" เฮ้อ...ผมฟังแล้วน้ำตาผมคลอๆ
ตอนนี้ผมต้องทำใจ ทำได้แค่ทำหน้ายิ้มแย้มหรือเฉยๆ ผมเองไม่ใช่เหรอที่ต้องการให้มันไปรับผิดชอบ รับผิดชอบกับสองชีวิต.....สองชีวิตที่เกิดจากการกระทำของมัน....เฮ้อ ....แล้วผมล่ะ ทำไมมันไม่รับผิดชอบต่อชีวิตผมบ้างล่ะ เริ่มฟุ้งซ่านอีกแล้วผม........
http://www.ethaimusic.com/lyrics3/418.htmเวลาที่มองเธอ ภายในใจมันหวั่นไหว
และก็คล้ายโลกหยุดไปนานแสนนาน
เวลาที่ดีดี วันเวลาที่เธออยู่ใกล้กัน…
มันกำลังจะหมดแล้ว…
อยาก…อยากให้เสียงเพลงนั้นลาไปก่อน
ไม่อยากให้เธอไปไหน
ขอได้ไหม…หากว่าเธอจะมีใจกับฉัน
ขอให้ในนาทีนี้มีเธออยู่ข้างข้างกัน
อยากให้เธอได้ฟังถ้อยคำที่ซ่อนอยู่
ขอให้มีเธอและฉันในช่วงเวลาของเรา
อยากจะขอพูดคำว่ารักเธอ
เวลาที่มีเธอ…มองอะไรก็สดใส
แค่เมื่อสายตาเราได้มาพบกัน
ความจริงภายในใจ
ที่เฝ้ารอให้เราอยู่ด้วยกัน…อยากจะพูดให้เธอรู้
อยาก…อยากให้เสียงเพลงนั้นลาไปก่อน
ไม่อยากให้เธอไปไหน
ขอได้ไหม…หากว่าเธอจะมีใจกับฉัน
ขอให้ในนาทีนี้มีเธออยู่ข้างข้างกัน
อยากให้เธอได้ฟังถ้อยคำที่ซ่อนอยู่
ขอให้มีเธอและฉันในช่วงเวลาของเรา
อยากจะขอพูดคำว่ารักเธอ
ขอให้ในนาทีนี้มีเธออยู่ข้างข้างกัน
อยากให้เธอได้ฟังถ้อยคำที่ซ่อนอยู่
ขอให้มีเธอและฉันในช่วงเวลาของเรา
อยากจะขอพูดคำว่ารักเธอ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
