8 ไอ้เอ๋ยตัวที่หนึ่ง ไอ้เอ๋ยตัวที่สอง ไอ้เอ๋ยตัวที่สาม ไอ้เอ๋ย...ตัวที่หนึ่งร้อย
เหมือนช่วงนี้จะแสบปาก
หรือเพราะอมอมยิ้มเยอะเกินไป
ก็น้องแพชวนอม
แล้วเขาก็ไม่อยากให้น้องแพกินหมดอันเดียวคนเดียวด้วย ก็ต้องช่วยดูดๆ เลียๆ กันไป อมอันเดียวกันเนี่ยแหล่ะ เคยชวนไอ้แกวมาอมด้วยนะ แต่มันส่ายหัวดิกๆ บอกว่าไม่เอาเด็ดขาด
เพื่อนใจหมา ไม่อมอมยิ้มต่อกันแสดงว่าไม่รักกู ชิ
“น้องแพ” คิดเงินลูกค้าเสร็จก็เรียกเจ้าตัวจ้อยที่คุยกับคุณปลาทองอยู่ให้หันมา
“เอ๋ยจ๋า” เสียงเล็กหวานตอบกลับก่อนจะหันมายิ้มโชว์ฟันหลอ
“จ๋าเอ๋ยสิ ไม่ใช่เอ๋ยจ๋า” เดินไปนั่งข้างๆ กัน แล้วชักชวนกันคุยกับปลาทอง
อย่า...อย่าว่าปัญญาอ่อน กูตามใจน้อง
“นี่ ปีโป้ นี่ทาโร่ นี่โยโย่ นี่ยู่ยี่” ชี้ๆ นิ้วไปตามปลาที่ว่ายสะบัดหางอยู่ในอ่างดินปั้นหน้าร้านแล้วบอกชื่อ บางทีก็ชี้ตัวเดิมนั่นแหล่ะ ผ่านไปสองวิได้ชื่อใหม่ซะแล้วไอ้ปลาทอง
“หิวไหม” จู่ๆ เด็กน้อยก็หันมาถามคนนั่งข้างๆ ไอ้เอ๋ยชะงักไปนิดก่อนจะยิ้มกว้าง
“ไม่หิว” แกล้งเด็กซะ
“ทำไม...เอ๋ยไม่หิว” เด็กหน้ามุ่ย ตัวเองหิวแต่ไม่บอกว่าหิว
“ก็ไม่หิว” เอ๋ยกวน แม้แต่เด็กก็ยังกวนได้ เชื่อไอ้เอ๋ยเลย
“เอ๋ยหิวสิ”
“เอ้า” คนตัวโตกว่าหัวเราะดังลั่น คว้าเอาพุงกลมๆ มาฟัดด้วยความหมันเขี้ยวจนเด็กน้อยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทิ้งตัวลงใส่จนล้มลงไปกลิ้งกับพื้นทั้งคู่
“เดี๋ยวเถอะ ตัวเปื้อนหมด” แกวมาถึงก็เจอหมาสองตัวฟัดกันอยู่ เท้าสะเอวมองอย่างเอือมระอา
“แกวๆๆ หิวไหม” พอถามอีกคนไม่ได้คำตอบที่ถูกใจ น้องแพก็ถามคนมาใหม่ทันที
“หืม? แกวยังไม่หิว” ตอนแรกจะบอกว่าหิวแหละ นี่มันก็เที่ยงหน่อยๆ แล้ว แต่เหลือบไปเห็นไอ้เพื่อนตัวดีส่งซิกยิกๆ มาให้ซะก่อน
ไอ้เอ๋ยไอ้เลว แกล้งเด็ก
เออ...แต่กูก็ร่วมมือนี่หว่า
“แกวผอม แกวกินเยอะ”
“กินเยอะแล้วผอมได้ไงอ่ะแพ ฮ่าๆๆๆ” ทีนี้คนฟัดเปลี่ยนมาเป็นแกวบ้าง หัวเราะชอบใจกับคำพูดคำจาของเด็กน้อยตัวกลมหัวเห็ดฟันหลอหน้าแป้นนี่เหลือเกิน
“เลิกเล่นเถอะ เข้าไปกินข้าวกัน แกวซื้อต้มยำปลาทูมาด้วย”
“เย้ๆๆ ปลายู”
“ปลาทูนะ” เอ๋ยขัด
“ปลายูๆๆๆๆ” เด็กน้อยไม่สนใจหรอก
“โอเคครับ ปลายูก็ปลายู”
*****
“กูเห็นไอ้เอ๋ยไอ้แกวกับเด็กที่ร้านเจ๊มิ้น มันย้ายมาอยู่นี่หรอวะ?” ไอ้อัคถามเพื่อนที่นอนเอกเขนกอยู่ตรงโซฟาตัวยาวของมัน เจ้าของห้องก็แค่เปรยตามามองก่อนหลับตาลงอีก
“พวกมันจะเอาปัญญาที่ไหนมาเช่าที่นี่” พัชตอบเนือยๆ
“เออ กูลืม แล้วมึงเป็นอะไร ทำเหมือนคนไม่ได้นอน หรือมึงหนีเที่ยวสัส ไม่ชวนเพื่อนหรอวะ” อัคมันพึ่งกลับจากอังกฤษ สอบเสร็จก็บินไปเที่ยวบ้านแม่แล้วก็รีบกลับมา มันติดเพื่อน
“หรือมึงพาสาวมาห้อง” ไอ้ซี ไอ้มหาโจร ตากล้องหน้าเถื่อนอย่างมัน นางเอกเห็นคงเข้าฉากรักไม่ได้
“เปล่า” ตอบสั้นๆ แล้วพลิกตัวเข้าพนักโซฟา
เออ
ไม่ใช่ว่าไม่ได้นอน
แต่กูนอนไม่หลับ
อย่างตอนเที่ยงนี้ดิ ลงไปข้างล่างจะไปซื้ออมยิ้ม เห็นไอ้เอ๋ยหยอกเด็กหัวเราะคิกคักกันปัญญาอ่อนแล้วก็ไม่อยากเฉียดใกล้ เหอะ ลงทุนถ่อไปถึงเซเว่นที่อย่างไกล เหมามาทั้งโหลมันอ่ะ กูจะแดกให้ปากกูพองเลย
แล้วแต่ละคืนที่ผ่านมา
หลับตาลงก็ได้ยินเสียงหัวเราะมัน
หลอนหูชิบ
หนามยอกต้องเอาหนามบ่งฉันใด...นอนไม่หลับก็ต้องเอาต้นเหตุมาแก้ฉันนั้น
นึกถึงแต่เสียงมันดีใช่ไหม คิดเห็นแต่หน้ามันดีใช่ไหม
ได้!
นับมันตั้งแต่ไอ้เอ๋ยตัวที่หนึ่ง
ไอ้เอ๋ยตัวที่สอง
ไอ้เอ๋ยตัวที่สาม
ไอ้เอ๋ยตัวที่สี่
ยังไม่ถึงร้อยก็หลับสบาย
แล้วทำไมนอนไม่พอน่ะหรอ? ก็ตอนเช้าตื่นเช้าไง ไม่ได้หมายความว่าลงไปรอไอ้เอ๋ยมาเปิดร้านตอนหกโมงนะ ไม่ได้หมายความอย่างนั้น ลงไปจ้อกกิ้งน่ะ จ้อกกิ้ง
“เดี๋ยวนี้มีลับลมคมในหรอวะ” อัคยังต้อนไม่เลิก เขย่าขามันให้หันมาแถลงข้อข้องใจ
“สัส อย่าเซ้าซี้” ด่าเข้าให้
“พอๆ มึงอย่าแยกเขี้ยวใส่กัน นี่กูมาหายังไม่ได้สาระอะไรเลย กูจะมาบอกว่าอาจารย์คะนึงเขาให้ชั้นปีเราไปคุมเด็กไปค่ายอาสาหน่อย พวกปีสี่เขาไม่ว่าง มึงสองตัวเอาไง” หัวหน้ามหาโจรถาม ไอ้พัชหูผึ่ง ไอ้อัคตาโต
ปริ่มอย่างแรงครับ น้องๆ สาวๆ สวยๆ
“ไป!!”
ไม่ต้องถามซ้ำ ตะโกนตอบแม่งลั่นห้องทั้งๆ ที่อยู่กันแค่นี้
“เออๆ อย่าคืนคำนะมึง รู้อยู่ว่าจารย์แกเป็นไง เดี๋ยวกูไลน์บอกเขาแป๊ป เขารีบ” ซีก้มหน้าก้มตากับโทรศัพท์
“ไปจันทร์หน้านะพวกมึง กูกลับล่ะ เสียเวลาทำมาหาแดกกู”
“แล้วไมมึงไม่โทรหรือไลน์มา?”
“กูมาหาสาวคอนโดมึงด้วยไง”
“ฟวย”
ไปค่ายก็ดี เจอสาวๆ สวยๆ จะได้ไม่ต้องมานั่งนับไอ้เอ๋ยก่อนนอน (?)
ว่าแต่ค่ายอะไรวะ??
“ไอ้อัค ไอ้เชี่ยซีได้บอกมึงหรือเปล่าว่าไปค่ายอะไร?”
“หึ มึงไลน์ถามมันดิ”
“กูโทรดีกว่า”
รอสายครู่เดียว ปลายทางก็รับ
‘ไอ้ซี ว่าแต่ค่ายไรวะ’
‘ค่ายอาสาไปโรงเรียนแถวภาคอีสาน กับพวกเด็กเกษตรว่ะ ไปช่วยเขาเกี่ยวข้าวกับสอนเด็ก’
อีชิบหาย
*****
ซ่าแบบสั้นๆ แต่ก็ไม่ถอยมั่นใจ #ผิด
ถึงตอนจะสั้นแต่รักเก๊ายาว #โบก
#งดเม้นต์สั้นจัง
ไปนับเอ๋ยแป๊ปปป พรุ่งนี้ทํางานเช้า