#30 Diaryของปกป้อง [2]
06/10/53
บราว วันนี้เราไปประชุมกับสาขาสองมา เจอเจ้าของแหวนสีขาวของที่นู้นด้วยชื่อพี่กัส ชื่อน่ารักดีเนาะ พี่กัสบอกเราว่าถ้าจะต่อเพลินจิตตอนม.ปลาย ให้ชิงแหวนให้ได้ โห่ววว พูดเป็นเล่นไป ก็เทพแหวนสาขาหนึ่งเก่งสุดๆเลย แต่ยังไงก็จะลองดู แหวนวงนี้มีประโยชน์นะ ลดโทษได้ด้วย แบบ.... ถ้าไอ้เหม่งโดนจับเรื่องสูบบุหรี่ใช่ป๊ะ เราก็ใช้สิทธิ์ของแหวนลดหย่อนโทษได้ จากโดนบราเดอร์หวดก้น ก็อาจไม่โดนเลยก็ได้...
Ps.แล้วนี้เรายกมันเป็นตัวอย่างทำไมฟระ
07/10/53
บราว วันนี้เจอไอ้เหม่งที่โรงอาหาร เพิ่งรู้ว่ามันชอบกินไข่แดง(เห็นนั่งแย่งกินไข่แดงของเพื่อนมันอยู่)
Ps. เพื่อนมันหันมองเรายิ้มๆด้วย รู้สึกจะชื่อ...อะไรน่า....อ้อ เพื่อนมันชื่ออู๋ ฤทธิ์ธิรงณ์ ไชย์วัฒนา หนึ่งในแบล็กลิสต์บัญชีดำที่ก่อเหตุป่วนระบบเวปโรงเรียนเรา ดีว่าพี่กรจัดการได้ก่อน ตัวอันตรายชัดๆ
10/10/53
อ่าๆ บราว สามวันนี้ไม่เจอไอ้เหม่งเลยแหะ วันนี้เลยลองเดิน...เออ...บังเอิญเดินผ่านนะ....โฉบๆไปแถวห้อง11 โต๊ะตรงที่มันนั่ง(หลังห้องซ้ายมือ มันชอบนั่งรวมเป็นฝูงกับเพื่อนมัน) ไม่มีมีมันอยู่แหะ ... ได้ยินเสียงไอ้อู๋ตะโกนลอยๆว่ามันไม่สบายได้มาโรงเรียนไม่ต้องมองหาหรอก เล่นเอาหน้าชาเลย -////- เราไม่ได้มองหามันนะเว้ย แค่บังเอิญเดินไปส่งงานที่ตึกสองเฉยๆ (ถึงจะเป็นคนรับอาสาเก็บงานมาส่งเองก็เถอะ)
ก็บอกแล้วไงว่าแค่บังเอิญผ่านไป
Ps. นี้เราเขียนตัวหนังสือแรงๆจนไส้ดินสอกดหักทำไมเนี้ย - - *
13/10/53
วันนี้ฝนตกหนักชิบเลยบราว ดีนะเราเอาร่มไปด้วย
มีเรื่องฮาๆมาเล่าให้ฟัง....
คืองี้ ไอ้เรานะไม่มีปัญหาหรอก เรามีร่มประจำตัวอยู่ในล็อกเกอร์ แต่ไอ้เหม่งกับเพื่อนมันสามสี่คนนี้สิมีร่มอยู่คันเดี่ยว ลองคิดภาพตามนะบราว ร่มเล็กๆสีม่วงอ่อน(พวกแมร่งโด่มาจากแก๊งนางฟ้าแน่เลย ไอ้พวกเลว - -) กางออกกลางสายฝน ใต้ร่มมีไอ้บ้า4-5คนเบียดๆกันเดินในร่ม สุดท้ายไอ้เหม่งดึงร่มออกจากมือคนถือ ก่อนจะหุบร่มวิ่งไปแบบนั้น แน่นอนว่าไอ้พวกที่เหลือวิ่งไล่กวดกันจนหวิดจะลื่นล้มไปหลายที่
ซนจริงๆเลย ไอ้เด็กคนนี้
Ps. เราแก่...เออ เกิดก่อนมันหนึ่งปี เรียกมันว่าเด็กได้อยู่แล้ว
29/10/53
วันกีฬาสีมาถึงแล้วบราว วันนี้เราต้องไปโรงเรียนเช้ามากกกกก ... (ไม่อาทิตย์ยังไม่ขึ้นเลย) เพื่อจัดเตรียมพวกสแตนท์เชียร์ ไอ้เหม่งเองก็เหมือนกัน มันต้องมาแต่เช้าเพื่อแต่งตัว
เรื่องตลกคือมันคงง่วงมากๆ เพราะตอนมันนั่งรอพี่เขาแต่งหน้า มันปิดตาหลับไปจนหัวโขกโต๊ะ 5555+ แต่หัวเราะดังไปหน่อย มันรีบหันมามองขวับเลย (ดีนะเราแอบดูจากหน้าประตู ไม่กล้ามองตรงๆอ๊ะ...)
หล่อ เนี๊ยบ เท่
คำพวกนี้จำกัดความมันไม่ได้จริงๆแหะ แต่มันขาวเกิ้น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเป็นเด็กกรุงเทพแต่ขาวได้ขนาดนี้ เราเด็กเหนือยังขาวไม่เท่าเลย(จริงๆนะ ต่อให้ผิวของเราก่อนจะทำงานพิเศษก็ยังขาวสู้แมร่งไม่ได้)
ยังกับตุ๊กตา.....
โดดเด่น สง่างาม และ.....
....จับต้องไม่ได้
Ps. ประโยคสุดท้ายเขียนไปด้วยความหวิวๆ ไม่รู้สิอธิบายไม่ถูก….
…
.
.
.
.
..
04/01/55
บราว วันนี้วันเกิดมันแหละ เห็นว่าพากันไปกินหมูกระทะด้วย (แน่นอนว่าเราไม่ได้ไป เพราะเขาไม่ได้ชวน) ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ปีใหม่ปีนี้เรารู้สึกไม่อยากกลับเชียงใหม่เฉยๆเลยแหะ ทั้งๆที่ปกติเราจะกลับไปทุกที่เลยแท้ๆ
Ps. วันนี้แม่บอกว่าที่บริษัทกำลังจะมีหุ้นส่วนใหม่แหละ...อื้ม รู้สึกจะเป็นบริษัทอะไรสักอย่างที่ชื่อมันทับศัพท์ว่าง ‘เซซิล’ คุ้นๆหู
จังแหะ แต่นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน แต่คุ้นมากๆเลย
Ps.2 มีคนมาจีบแม่เราด้วย !!! ชื่ออาชาติ
14/02/55
บราว วันนี้วันวาเลนไทน์ พวกผู้ชายโรงเรียนเราเอาสติกเกอร์มาติดกันตรึ่ม (พวกแมร่งเอามาแกล้งกันนั้นแหละ) ฮ่าๆ นอกนั้นก็พวกแก๊งนางฟ้าเอามาติดคนนู้นที่คนนี้ที่ มีคนเอาไปติดล็อกเกอร์ไอ้เหม่งด้วย (ไปแอบส่องมา) หมอนั้นฮอตจริงๆแหะ เออๆ ได้ข่าวว่ามีคนไปบอกชอบมันด้วย!!!!
ผลลัพท์คือ...... หมอนั้นโมโหจนต่อยกลับไปหมัดหนึ่ง
Ps. แล้วถ้าเราไปบอก จะโดนต่อยไหมวะ ?
Ps.2 เดี่ยวนะ แล้วทำไมเราต้องกลัวโดนต่อย ในเมื่อเราไมได้คิดจะไปบอกอะไรหมอนั้นอยู่แล้วนิ.... วุ้ๆ....
Ps.3 แต่หมัดมันจะหนักมากไหมนะ ? ..... ชักเริ่มกลัวๆ
19/05/55
บราว วันนี้ที่โรงเรียนเรามีการแสดงละครเวทีร่วมกับเด็กคอนแวนต์โรงเรียนข้างๆ บราเดอร์เสนอชื่อไอ้เหม่งเป็นตัวพระแหะ .... หมอนั้นก็ดันบ้าจี้แสดงด้วย
นางเอกน่ารักมาก มากแบบมากจริงๆอ๊ะ ชื่อกานดา หน้าตาน่ารัก ใสเหมือนตุ๊กตา เราว่าที่หมอนั้นมันยอมแสดงก็คงเพราได้เล่นคู่กับนางเอกน่ารักๆแบบนี้มั่งนะ แต่เห็นมันยิ้มตลอดเวลาเลยตอนอยู่ใกล้ๆผู้หญิงคนนั้น.....
เราไม่ชอบเลยวะ...
ไม่ได้ไม่ชอบนางเอกคนนั้นนะ เราไม่ชอบตัวเองวะ ทำไมรู้สึกมันร้อนๆในอก ปวดๆตาชิบ มันอธิบายความรู้สึกไม่ถูกวะบราว แต่เรารู้สึกว่ามัน.... ทรมานแปลกๆ
นี้เราเป็นอะไรวะ.....
Ps. แมร่งงงงง เลยบ้าสักที่ดิไอ้ปลื้มมมมม ....
24/05/55
วันนี้วันเสาร์ เราไปทำงานที่บ้าน...ไม่สิ ...พระราชวังของพี่กาเซียร์มา ไปกับพวกมู่หลานและก็เด็กโรงเรียนอีกสองสามคม ประเด็นคือพี่กาเซียร์มีน้องชายฝาแฝดด้วย!!!!ชื่อ กาซิน เรียนม.เดี่ยวกับเราเลยแหะ …..
วันนี้เราดันหลุดปากเล่าเรื่องที่ตัวเองเขียนออกไปแหะ คืองี้ไง มู่หลานมันบอกเราแปลกๆไป เห็นนั่งเหม่อบ่อยๆ ไม่ค่อยยิ้มเหมือนก่อนๆด้วย (แต่เราว่าจริงๆแล้วเราไม่ค่อยยิ้มมากกว่านะ)
เรา..อึดอัดวะ
คือเราอีดอัดกับตัวเองอ๊ะ เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ .... ที่นี้มู่หลานบอกว่าให้เราลองย้อนกลับไปอ่านบันทึกของตัวเองดีๆอีกสักรอบ เพราะทำแบบนั้นถึงได้เกิดคำถามขึ้นมา....
ทำไมบันทึกตลอดสามปีที่ผ่านมา เนื้อหาส่วนใหญ่ของเรามันถึงได้....
....มีแต่เรื่องของคนอีกคนวะ
คือ พอย้อนอ่านดูแล้วตกใจ ทำไมถึงได้มีแต่ชื่อของหมอนั้นกับสรรพนามของมันเต็มไปหมด
เราชอบมันเหรอ ? ....
ทำไมเรารู้สึกกลัวตัวเองแบบนี้วะ ... ไม่เอาดิ ไม่เอา ไม่อยากเป็นแบบนี้ .... เราไม่ได้อยากชอบ...มันเลยวะ ก็มันเป็นผู้ชาย....
.....เหมือนกับเรา
แล้วงั้นไอ้อาการพวกนี้คืออะไร ทำไมตอนบังเอิญเจอกันเราต้องรีบหลบ ทำไมตอนเห็นหมอนั้นยิ้มเราต้องแอบยิ้ม ทำไมตอนหมอนั้นทำท่าจะเดินเข้ามาใกล้ๆเราต้องเดินหนี
เรา....เป็นเกย์เหรอวะ.....
ไอ้อาการแบบนี้เขาเรียกรับตัวเองไม่ได้รึเปล่าวะ ทำไมเรารู้สึกแปลกๆ คือมันไม่รู้จะอธิบายยังไง มันสับสนไปหมด ในหัวมันมีแต่ความรู้สึกกลัว กลัวว่าสักวันจะมีใครรู้ เขาจะมองเราแปลกไหม เราจะโดนรังเกียจรึเปล่า แล้วแม่จะเสียใจไหมที่เรากลายเป็นอะไรแบบนี้ เรากลัววะบราว เราไม่กล้าจะคิดอะไรต่อไป เราไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี้มันคืออะไรกันแน่ แล้วทำไมต้องเป็นมัน ทำไมเราถึงได้รู้สึกแบบนี้กับมัน ทั้งๆที่ไม่เคยคุยกันแท้ๆ ตลอดสามปีที่ผ่านมาก็แค่เจอหน้ากัน
มันไม่รู้จักเราด้วยซ้ำ...
แต่ทำไมเรากลับรู้เรื่องของมันขนาดนี้....
มันเกิดวันอาทิตย์ ชอบสีเขียวอ่อน ไข่แดงไม่สุกคืออาหารโปรด กรุ๊ปบี ชอบเล่นสเกตบอร์ด วาดรูปเก่ง ชอบทำงานแบบใช้สมาธิสูงๆ เรียนรู้เร็วแค่ติดเล่นไปหน่อย
ไม่หรอก...
มันคงไม่ใช่ความรัก
เราอาจจะแค่มองมันมากๆจนคิดว่ามันเป็นความรู้สึกดีๆ แต่จริงๆแล้วคงเกิดจากการที่อีกฝ่ายมีอะไรที่เราอยากจะมี แต่...ไม่มี เรา
เลยรู้สึกว่าอาจจะชอบหรืออะไรประมาณนั้นล่ะมั่ง...
เราไม่ใช่เกย์หรอก ก็วันนี้ทดสอบด้วยการกอดมู่หลานยังไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เห็นมู่หลานบอกว่ามีวิธีทดสอบพรุ่งนี้ อยากรู้ว่ามันจะทดสอบเรายังไง
ไว้พรุ่งนี้ไปหามันแล้วจะกลับมาเล่าให้ฟัง....
Ps. คนที่รู้เรื่องมีแค่พี่เซียร์กับมู่หลานเท่านั้นแหละ สองคนนี้ไว้ใจ้ได้มาก คนหนึ่งก็พี่อีกคนหนึ่งก็เพื่อน เพราะงั้นหายห่วงได้เลยที่
คนอื่นจะรู้
25/5/55
แมร่งงงงงงง ไอ้มู่หลาน ไอ้เลว ไอ้บ้า ไอ้เพื่อนทรยศ
บราวรู้ป๊ะที่มันบอกจะทดสอบเรา มันทำยังไง ?
คืองี้ มันนัดเราไปที่อนุสาวรีย์ใช่ไหม ที่นี้มันนัดรุ่นพี่ที่โรงเรียนมันอีกคนมา แล้วปล่อยเราไปเที่ยวกับพี่เขาสองคน ซึ่งจริงๆแล้วพี่เขาเป็นเกย์(เรามั่นใจว่าสาวๆครึ่งประเทศต้องร้องไห้ เพราะพี่เขาหล่อแบบ หล่อเหรี้ยๆ ....) คือเอาจริงๆพี่เขาก็นิสัยดี เขาพาไปกินข้าว พาไปดูหนัง แต่...
....เราไม่โอเควะ
เวลาพี่เขาจับมือเราตอนเดินคู่ เวลาที่คนอื่นมองมา เอาจริงๆนะเราไม่ชินและรับไม่ได้กับตัวเองวะ แบบ เห้ย กูเป็นผู้ชาย แล้วมาเดินกับผู้ชายด้วยกันแล้วรู้สึกสยองวะ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ว่าชอบหรือรับได้เลย
แบบนี้แปลว่าเราไม่ใช่เกย์ใช่ไหม บราว ?
ก็ถ้าเราไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชาย ไม่เขินเวลาจับมือกัน แถมยังรู้สึกขนลุกเวลาจับมือ เราว่าเราก็ยังเป็นผู้ชายแท้ๆล่ะมั่งนะ
มีแค่คนๆเดี่ยวที่ทำให้เรายิ้มตามได้แค่เห็นเขายิ้ม
มีแค่คนๆเดี่ยวที่ทำให้เราบ้าและว้าวุ่นได้ขนาดนี้
มีแค่คนๆเดี่ยวจริงๆที่ทำให้เราแทบบ้าตอนเห็นคนอื่นเข้าไปยุ่งด้วย
ถ้ากับแค่คนๆเดี่ยว...
ถ้าเรารู้สึกกับแค่มันคนเดี่ยว....
ยังงี้...เราก็ยังเป็นผู้ชายปกติใช่ไหม ?
ยังงี้...เราก็ไม่ได้ ‘ผิดปกติ’ ใช่ไหม ?
เฮ้อออออออออออ......
Ps. คิดมากจนปวดหัวใจอีกแล้ว.... ทำไมเราถึงได้รู้สึกหนึบๆตรงหัวใจจังเลยแหะ......
19/07/55
พรุ่งนี้เป็นวันเกิดแท้ๆ แต่วันนี้กับมีข่าวร้าย
บราวจำได้ไหมที่เราชอบบ่นบ่อยๆว่าปวดหัวใจ วันนี้เราปวดจนเจ็บมากๆ น้ำตาไหลเลย สุดท้ายเลยต้องไปหาคุณหมอที่ร่าเริง(น้องชายเราเอง เรายังไม่เคยเล่าให้บราวฟังเลยสินะ)รักษาตัว คุณหมอท่านสรุปสั้นๆว่าเราหัวใจโตผิดปกติ ทำให้เจ็บหน้าอกบ่อยๆและมีโอกาสเป็นเส้นเลือดตีบตันได้
เรากลัว เรากลัวที่จะตายไปทั้งๆแบบนี้ ตายไปแบบที่ยังไมได้ทำอะไรให้กับแม่เลย กลัวว่าเราจะตายไปแบบที่ยังค้างคา
เรายังตายไม่ได้....
เรา....ยังไม่อยากจากไปแบบนี้
มันคงไม่รู้หรอก ว่าตัวมันเองก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
เรา...จะมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อเฝ้ามองมันต่อไป....
กูอยากให้มึงรู้ยังเลย ตอนนี้กูกลัวมากๆ แต่กูก็ไม่อยากยอมแพ้ .... แค่คิดว่าจะไม่ได้เห็นใบหน้ากวนๆของมึงแล้ว มันรู้สึกว่าไม่
อยากจะยอมแพ้เลยจริงๆ
Ps. ไม่ขอคิดแล้วว่าตัวเองเป็นอะไร ถ้าเรามีความสุขแล้วมันไม่เดือดร้อนใคร....
....ก็รู้สึกดีๆแบบนี้ต่อไปแหละกัน
20/07/55
ไชโย !!! ในที่สุดราชินีหิมะแบบแม่ก็ยอมแพ้อาชาติจนได้ !!! จริงๆแล้วเราว่าอาชาติเป็นผู้ชายที่น่ารักนะ ใจดี แล้วก็ดูเข้ากับแม่
เราดี เราว่าแม่ก็ชอบอาชาตินั้นแหละแต่ฟอร์มไปแบบนั้น ฮ่าๆๆๆ ไม่ดีๆ ไม่นินทาแม่ตัวเอง เอาเป็นว่าแค่เห็นแม่เรามีความสุขเราก็มีความสุขแล้วแหละ
เออใช่ อาชาติบอกว่าลูกชายเข้าอยู่โรงเรียนเดี่ยวกับเราด้วย แต่เราเองก็ลืมถามไปเลยว่าอยู่ห้องไหน แต่เค้าหน้าอาชาติคุ้นๆแหะ เหมือนๆเราเคยเห็นแววตาแบบนี้มาเลย
แต่ก็นั้นแหละ เรามันพวกความจำสั้น จำไม่ได้หรอกว่าเคยเห็นตอนนั้น อาจจะแค่เคยเดินผ่านกับลูกชาติแกล่ะมั่ง(?)
วันนี้อาแกพาไปเลี้ยงวันเกิดมา ใจดีมากๆเลย ฮ่าๆ ถึงจะรู้ก็เถอะว่าทำคะแนนกับแม่นั้นแหละ แต่ก็มีความสุขมากจริงๆ
ขอให้อาชาติชอบแม่เราแบบนี้ตลอดไปเถอะ....
18/03/56
วันเวลาไม่เคยคอยใคร....
ในที่สุดเราก็จบม.สามที่เพลินจิตจนได้ เราตัดสินใจจะต่อม.สี่นะบราว .... เราชอบวิทย์คณิตฯ และเป็นเด็กที่อ่อนภาษา แต่
ทำไม....
.....เราถึงเลือกเรียนศิลป์-ญี่ปุ่น
ให้ตายเถอะบราว เราแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำตอนกรอกแบบคำร้องยื่นเรียนต่อของเด็กเก่า นี้เราทำบ้าอะไรลงไป!!!!! เห้ย นี้มันอนาคตเลยนะเว้ยเห้ย แต่ทำไมเราถึงได้เลือกแบบนี้วะ อ้ากกกกกกกก T T
เพราะแบบนี้สินะ เขาถึงได้บอกว่าความรักทำให้คนตาบอด(จนกาผิดช่องไป)
Ps. รู้ใช่ไหมว่าใครที่เลือกไปอยู่ห้องนั้น ก็เพราะมันนั้นแหละ เราถึงได้ยอมไปเรียนศิลป์-ญี่ปุ่น.....
18/05/56
เปิดภาคเรียนม.4แล้ว ….
ได้อยู่ห้องเดี่ยวกันแล้ว แต่เหมือนโคตรไกลกัน....
อ้ากกกกกกกกกกก ทำไงดีวะบราว เราเขินอ๊ะ เราไม่กล้าเข้าไปทัก หมอนั้นจะเดินมาทางเราหลายรอบแล้วแต่เราไม่กล้าจริงๆวะ เรากลัวเราเขินจนหลุดอ๊ะ เห้ย ทำไงดี แล้วงี้จะมาอยู่ห้องเดี่ยวกันเพื่ออะไร...
เพื่อเราจะได้แอบมองเขาชัดๆเหรอ ?
โอ๊ย เจ็บจี๊ดๆ นี้เราทำบ้าอะไรเนี้ย Y Y
22/06/56
บราว สำเร็จแล้ว !!!!!
ในที่สุดเราก็ได้ครอบครองแหวนสีขาว แหวนแห่งเทพปัญญา
เห้ย... ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ เราต้องไปนั่งแข่งคณิตศาสตร์กับเด็กเหรียญโอเล็มปิกเลยนะ เอาจริงๆเราไม่ได้ชอบความวุ่นวายอะไรแบบนี้เลย แต่หลายๆเรื่องที่ทำลงไป ก็เพราะใครคนหนึ่งนั้นแหละ
ถ้ามีแหวนวงนี้...ต่อให้เกียร์โดนทำโทษบ่อยๆเราก็ช่วยได้แล้วไง นึกภาพออกเลยแหละ แบบ เกียร์มันไปทำเรื่องผิดพลาดอะไรสักอย่างมา แล้ววิ่งมาให้เราช่วย
อ่า.... เรานี้โคตรพระเอกเลย.....แค่นึกภาพตอนมันทำหน้าอ้อนๆเราก็ใจสั่นแล้ววะบราว
เรามีแหวนวงนี้ไว้ เพื่อปกป้องใครอีกคน...
เราเป็นคณะกรรมการนักเรียน ก็เพราะกลัวใครอีกคนที่ชอบทำผิดกฎจะโดนลงโทษหนักๆ
นี้เราพยายามมากไปไหมวะ.... ?
Ps. เรื่องอะไรจะยอมโดนกด เราดิต้องกดมัน.
27/08/56
ไอ้อู๋....
ไอ้มารผจญ....
เวรเอ๊ย เราลืมไปเลยว่าเกียร์เป็นเพื่อนสนิทกับไอ้อู๋ แล้วมันดันเสือกเป็นเทพแหวนสีดำ โฮ่ววววว แล้วงี้เวลามีเรื่องอะไรเกียร์มันก็วิ่งไปหาไอ้อู๋ดิ ไม่ใช่เรา แมร่งผิดแผนหมด...
เสียดาย.... อยากเห็นตอนมันอ้อนจัง
อยากรู้....
...จะหล่อขนาดไหน....
Ps. ศรีธัญญาไปทางไหนวะบราว เขียนไปหัวเราะไป 555555+
..
.
..
.
.
18/05/57
บราว วันนี้ครบรอบหนึ่งปีแล้วนะที่เราได้อยู่(ห้องเดี่ยวกัน)กับเกียร์(อย่าอ่านวงเล็บดิบราว)....
มีความสุขจัง...
ไม่เคยได้เข้าไปคุยหรอกนะ แต่แค่ได้มองเป็นบางจังหวะ เดินสวนกันบางครั้ง ได้ฟังมันเล่นมุกแป้กๆ ได้เห็นบางมุมที่ตอนอยู่ห่างกันแล้วไมได้เจอ เราก็โคตรๆมีความสุขจังเลยบราว
หนึ่งปีมานี้อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปหลายๆอย่างเลยแหละ เราสายตาปกติจนไม่ต้องใส่แว่นเหมือนตอนม.ต้นแล้ว เราเข้าใจภาษา
ญี่ปุ่นมากขึ้นด้วย ฮ่าๆ ไม่ใช่อะไรหรอกนะ แค่อยากเรียนให้มันเก่งๆ...
....เพื่อเกียร์มันอยากให้ติว แล้วเราจะติวให้มันได้ไง (แผนสูงไหม ? 5555+)
อีกเรื่องคือ.... มันจะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตเราเลยบราว ในที่สุดแม่ก็ยอมตัดสินใจย้ายไปอยู่กับอาชาติ ซึ่งแน่นอนว่าเราก็ต้องย้ายไปด้วย อาชาติบอกว่าจะให้เรานอนกับลูกชายแกแหละ อื้ม...จะเป็นคนแบบไหนนะ
แต่ยังไงก็แล้วแต่ .... แค่ได้มองมันจากมุมๆหนึ่งก็ดีแล้วเนาะ.....
ขอให้วันพรุ่งนี้ เป็นอีกวันดีๆด้วยเถอะ
Ps. พรุ่งนี้ย้ายบ้าน อดไปโรงเรียนเลย... T T ไม่ได้เห็นหน้ากวนๆนั้นหนึ่งวันถ้วนเลยแหะ
Ps.2 ไว้พรุ่งนี้ค่อยแอบมองชดเชย 555555555+
TBC.
พาร์ทหน้าก็ตอนจบDiaryของป้องแล้วนะครับ จะได้กลับไปกินมาม่าต่อ
ปล. ภาพหลุด(อีกรอบ)ของน้องป้องเกียร์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
