#31 Diaryของปกป้อง [3] 'จาก...เพื่อพบ'
19/05/57
เราว่าละครไทยน้ำเน่าแล้วนะบราว....
...แต่ชีวิตจริงๆของคนเรานี้แมร่งยิ่งกว่าละคร
จะโทษอะไรดีล่ะบราวนอกจากโทษตัวเองที่ว่าทำไมถึงไม่คุ้นกับนามสกุล ‘สติกุล’ ....ก้องเกียรติ์ สติกุล ลูกอาชาติซึ่งตอนนี้ได้กลายมาเป็นพ่อของเรา และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือดูเหมือนมันจะไม่ได้อยากได้แม่ใหม่สินะ นี้มันจะบทละครไทยไปไหมวะ แล้วดูนะ พ่อคุณวิ่งหนีขึ้นมาก็นอนเลยซะงั้น
ลำบากเราต้องถอดเข็ดขัดกับเสื้อนอกให้มันอีก....
อะไร...ก็หวังดีนะเว้ย ไม่ได้คิดลึกเลย โถ่ว...แต่เอาเถอะ คิดว่าอะไรๆมันก็คงไม่ได้แย่นักหรอก คนแบบไอ้เหม่งนะ ‘เด็ก’ มากสำหรับเรา....
....ปราบมาเยอะแล้ว
Ps. เขาว่ากันว่ากินเด็กแล้วอายุยืน...
20/05/57
เด็ก..ยังไงก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ....
เกียร์มันคิดว่ามันฉลาดมากนักเหรอถึงได้เดินผ่านหน้ากล้องวงจรปิดแบบนั้น.. ดีเท่าไหร่แล้วที่เราไม่เอาเรื่อง...ชิ...
คือ.... ไม่ใช่ไม่โกรธนะบราว แต่เราต้องลองคิดถึงอีกฝ่ายด้วย ดูจากท่าทางแล้วเกียร์คงรักแม่ของตัวเองมาก พอมีคนที่คิดจะเข้าไปแทนที่ก็เลยโกรธอีกฝ่ายเป็นธรรมดา เราเลยเลือกที่จะนิ่ง เพื่อประครองสถานการณ์ไม่ให้มันเลยร้ายไปมากกว่านี้
...เดี่ยวค่อยหาทางเอาคืนที่หลัง
เออ วันนี้เราไปอัดเพลงมาด้วย น้องแน่วแน่ตีกลองเก่งจริงๆ(น้องมันเล่นเครื่องดนตรีได้ทุกชนิด พวกอัจฉริยะนะ) ไม่รู้ทำไมเหมือนกันถึงได้เลือกที่จะร้องเพลงนี้
ถ้ายังรักก็ต้องหวัง
....แล้วเรายังหวังได้อยู่ไหมวะ....
24/05/57
เจริญมากที่สุด วันนี้คือซักผ้าเสีย แถมเมื่อคืนไปซ้อมวงจนดึกดื่นเพิ่งได้นอนด้วยซ้ำ...สุดท้ายเรากับไอ้เหม่งเลยต้องช่วยกันซักชุดนักเรียน....
มันเจอซองยาเราในกระเป๋าวะ...
...บราว ทำไมเรารู้สึกหวิวๆอีกแล้ววะ เรากลัวใจจังเลย เรากลัว เรากลัวว่าเราจะตายจากไป.....
....โดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย
พอซักผ้าเสร็จปุบไอ้ตัวดีก็ชิ่งปับ ชิชะ ที่ทำงานบ้านนี้ไม่ใช่อะไรหรอกนะบราว เราแค่กลัวงูเข้าบ้านแค่นั้นแหละ เลยเผลอทำจนเหนื่อย สุดท้ายก็นอนแมร่งกับโซฟา สำคัญสุดคือไอ้เหม่งดันมาเห็นตอนเรานอน
...มันคงไม่เห็นว่าเรานอนน้ำลายยืดหรอกใช่ไหม ? .....
ที่สำคัญคือมันทำข้าวมาให้เรากินด้วย...
ช้อนคันเดี่ยวกัน...
ช้อนคันเดี่ยวกัน....เท่ากับ....
....จูบ.....
ตลกเหอะไอ้ปลื้ม!!!!! จะคิดอะไรมากวะ ก็แค่...กินข้าวช้อนคันเดี่ยวกัน
แล้วจะเขินทำไม.....
25/05/57
วันนี้ได้เต้นลีลาศกับมันด้วยบราว เกียร์นะเป็นเด็กที่สมาธิสั้น ถ้าไม่หาเรื่องมาพูดหลอกล่อก็จะไม่สนใจสิ่งรอบๆตัว แปลกนะปกติ
คนวาดรูปสวยนี้ต้องมีสมาธิดีไม่ใช่เหรอ ? นี้ทำไมสมาธิมันกลับสั้นวะ
เอาเถอะ...
ได้โอบเอวมันด้วย กระชับพอดีมือเลยแหะ... กลิ่นเหงื่ออ่อนๆนี้หอมขนาดนั้นเลยเหรอ...
...มีความสุขจัง อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ
26/05/57
วันนี้วันเฉลยน้องรหัส
บราวจำได้รึเปล่า เราเคยเขียนถึงรุ่นน้องคนหนึ่งที่ชื่อประกายแสง คือน้องเขาเป็นลูกครึ่งรัสเซียไง ครั้งหนึ่งเราเคยบังเอิญเจอน้องเขากำลังต้องการความช่วยเหลือ ไอ้คนเป็นรุ่นพี่แบบเราจะไม่ช่วยก็เกินไป
ที่สำคัญ น้องเขาจับได้เราเป็นพี่รหัสด้วย !!!
ประกายแสงนี้หล่อมากๆเลยนะ จากใจเลย เราอยากหล่อแบบนี้มั่งจัง ตาคมเค้มดูน่ากลัวๆดีแหะ
เออๆ... น้องต้องตาจับได้ไอ้เหม่งแหละ เด็กคนนี้เราก็รู้จักเพราะน้องคนนี้สอบเข้าม.4ด้วยความสามารถพิเศษด้านไอที นี้ก็น่ารักดี
นะ ยิ้มหวานๆ เราว่าผู้หญิงบางคนยังอายเลย
บราวว่าถ้าเราหน้าตาดีกว่านี้ ไม่จืดๆแบบนี้...
....มันจะชอบเราไหม ?
เพ้อเจ้อวะปลื้มไปนอนไป๊ ฝันดีนะบราว....
....ฝันดีนะเกียร์
27/05/57
อ่า...วันนี้น้องประกายแสงพาเราไปเลี้ยงไอติม
จริงๆไม่ต้องก็ได้นะ แต่น้องเขาคุยเก่งมากเลย ชวนเราคุยนู้นนี้ พอกินไอติมเสร็จน้องเขาก็บอกเราว่าได้ตั๋วหนังฟรีมาสองใบ เลยชวนเราไปดู
....จริงๆเราชอบดูหนังซอมบี้มากกว่านะ
แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขในวันนี้ คือร่างของใครอีกคนที่นอนหลับทับเราอยู่
...เห้ย อย่าเพิ่งคิดลึกนะบราว ไอ้เหม่งมันแค่ร้องจนหลับไปก็เท่านั้น
ดูสิ ร้องไห้จนตาบวมเลย เราเองก็ไม่กล้าขยับตัวมากนัก ทำได้แค่เอื้อมมือไปหยิบสมุดมาเขียนบันทึกเนี่ยแหละ คนอะไรวะ ตอน
หลับก็ยังน่ารัก แก้มขาวๆนั้นก็อีก
เราไม่อยากให้มันมีน้ำตาเลยบราว
เรารู้นะว่ามันเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ชีวิตคนเรามันต้องก้าวเดินต่อไป ต่อให้สิ่งที่มันกำลังเจอมันจะหนักหนาสาหัสขนาดไหน เราเชื่อว่าถ้าเป็นมัน มันต้องผ่านไปได้
....และเราจะอยู่ข้างๆมันไม่ว่าวันไหนๆ
เราขอสัญญา เราจะดูแลมันตลอดไป ไม่ว่าจะได้แค่พี่ ได้แค่เพื่อนหรืออะไรก็ตาม
ถ้ามันทำให้เราได้ดูแลมัน เราพร้อมจะยอมเสมอ....
Ps. เรามีความลับจะบอก ห้ามบอกใครนะบราว....
...
..
.
.
.
เราแอบหอมแก้มมันด้วย -//////////////- กลัวโดยต่อยวะ (ต่อยมาต่อยกลับ จูบมา....จูบกลับ ไม่โกง100%) แต่จริงๆคือไม่ได้ตั้งใจนะ จังหวะพลิกตัวแล้วจมูกเราไปโดนแก้มมันเฉยๆ
28/05/57
มันจะรู้ไหมว่าเราเจ็บกับประโยคที่มันพูด…
มันจะรู้ไหมว่าเราอยากพูดคำอื่น...
เมื่อไหร่จะรับรู้ เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรู้สึกตอบ
เราไม่เคยคิดเลยว่าคนๆหนึ่งจะรักใครได้มากขนาดนี้หรือยาวนานแบบนี้ แต่พอเจอกับตัวเราเองก็เข้าใจว่าทำไม....
รัก...ก็คือรัก
มันไม่มีเหตุผลที่มากหรือน้อยไปกว่านั้นเลย
เราเลยคิดนะ เคยลองถามตัวเอง ทำไมเราถึงได้ยอมให้ใจไปกับคนๆนี้ คนที่ได้แค่เจอ ได้แค่รู้จัก
เพราะอะไร ? ความต่างเหรอ ?
มันก็ใช้...
พูดตรงๆนะ เราอิจฉาเกียร์ เราอยากเป็นแบบเกียร์...
มีเพื่อนเยอะๆ กล้าแสดงออก อยากทำอะไรก็ทำ เราว่ามันเป็นชีวิตที่โอเคมากๆเลยนะ
...นั้นอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรารักมัน แต่จริงๆแล้วมันมีอะไรหลายๆอย่างมากกว่านั้น
เกียร์มันไม่รู้หรอกว่ามันมีเสน่ห์มากขนาดไหน ทั้งความเป็นผู้นำ ความฉลาด ติดที่ว่าเจ้าตัวมันไม่ค่อยชอบอะไรที่วุ่นวาย เลยไม่ชอบรับตำแหน่งใดๆ
มันมีความเป็นผู้นำเต็มเปี่ยม และมีสิ่งที่เรา ‘ไม่มี’
ถ้าเราจะโหยหา ในสิ่งที่เราขาด...
....มันคงไม่ผิดใช่ไหมบราว ที่เราจะหลงรักมันได้มากขนาดนี้...
29/05/57
บราว.... มันจ้องเราทำไมวะ ? หรือรู้แล้วว่าเราแอบหอมแก้มมัน !!!! คือเราว่าเราไม่ได้คิดไปเองนะ แต่มันมองมาทางเราหลายรอบมากๆอ๊ะ เห้ย เรากลัวมันโกรธเราวะ T T มันรู้แล้วหรือยังไงวะ ?
แต่....ได้กลับบ้านกับเกียร์ เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว.....ไม่ต้องพูดอะไรมาก แค่อยู่ข้างๆกันก็พอ
Ps.แอบบ้านิดๆให้มันเห็นด้วย เพลงปลาทูนี้ไม่เคยร้องง้อใครเลยนะเว้ย - -
30/05/57
อย่าทำให้รู้สึกดีแบบนี้จะได้ไหม....
มันชมเราว่าน่ารัก คือมันไม่รู้หรอก ตอนมันพูดนี้ใจเราโคตรเต้นแรงจนกลัวว่าตัวเองจะหัวใจวายตายด้วยซ้ำ แล้วไหนจะเล่นบ้าๆแบบนั้นอีก....
.....อย่าทำให้คิดไกลได้ไหมวะ.....
31/05/57
บราว ทำไมมันทำแบบนี้กับเราวะ !!!
เหรี้ยเอ๊ย ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้เวร มึงนัดกูเองแล้วลืม แล้วก็มาพาล
มึงรู้ไหมเกียร์ กูนั่งรอมึงขนาดไหน ดูดีใจขนาดไหนที่มึงอยากกลับบ้านพร้อมกับกู แต่มึงกลับมาโวยวายด่ากูแบบนู้นแบบนี้ ทั้งๆที่ตัวเองผิดเนี้ยนะ ไอ้เด็กเชรี้ย กูไม่น่าชอบคนแบบมึงเลย
แดรกๆยาแล้วนอนเลยดีกว่า..
01/06/57
ทำไมใจง่ายแบบนี้...
เขาง้อด้วยปลา(?)ก็หายงอนแล้ว ไอ้บ้าปลื้มเอ๊ย
วันนี้มีเรื่องเยอะแยะมากกกกกกกกกกกก นี้พูดเลยบราว วันนี้รับน้องนะ คือ มันรู้สึกอุ่นในใจหลายๆอย่าง แต่ไม่รู้จะเล่ามันออกมายังไงดีวะบราว เราแค่รู้สึกว่าเราสุขใจมาก สุขใจที่ได้รับอะไรหลายๆอย่างแบบนี้
เราอบอุ่น....งั้นเหรอ
ถ้าคิดแบบนั้นก็มารับไออุ่นได้บ่อยๆนะ ไม่ว่ากัน....
กูอบอุ่น เพราะอยากให้ไออุ่นแก่มึงไง ไอ้เด็กโง่
02/06/57
เล่นอะไรไม่คิด...
ไอ้เด็กบ๊องเอ๊ย มันคิดว่าเราไม่มีอารมณ์เป็นใช่ไหม ?
ระวังเหอะ เล่นพิเรนทร์แบบนี้มากๆ หลับๆอยู่พ่อจะจับกดให้...
แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอก
เกียร์เป็นผู้ชายเต็มตัว และเราก็เป็นผู้ชาย...
ทำไมต้องรู้สึกเจ็บในอกแบบนั้นด้วยวะ ทั้งๆที่จริงแล้วมันไม่ควรจะรู้สึกอะไรด้วยซ้ำ
....เพราะเราไมได้เป็นอะไรกันเลย....
สุดท้าย....
....เราก็เอื้อมไปไม่ถึงมัน
17/06/57
วันนี้เราไปคุยกับพี่กาเซียร์มาเกี่ยวกับงานโรงเรียน
คืองี้ พี่กาเซียร์อยากให้เราขึ้นร้องเพลงปีนี้อ่า แต่เรายังไม่พร้อมจะเปิดตัวกับใครเลยว่าเราคืออามัว สุดท้ายเราเลยขอพี่เขาไปว่าจะสวมหน้ากากกันอีกชั้น และขอร้องให้พวกสภานักเรียนช่วยป้องกันเราตอนลงเวทีด้วยแหละกัน
ถ้าเป็นมัน....
....จะรู้ไหม ว่าเป็นเรา
Ps. เราพยายามไม่คุยกับมัน ไม่อยากทำร้ายใจตัวเองวะ ....
Ps.2 อามัว...แปลว่า.... ‘ความรัก’
04/07/57
การร้องสดเป็นอะไรที่เหนื่อยมากๆเลยจริงๆ ดีนะว่าเราดีดกีตาร์ประกอบด้วยเลยไม่เน้นเสียงมากเท่าไหร่ แต่ก็ยังเหนื่อยๆอยู่ดี T T
Ps. พรุ่งนี้เกียร์โทรมา.เราไปเที่ยวที่ไหนสักที่ แอบตื่นเต้นเบาๆแหะ
แต่ก็นั้นแหละ...
...มันคงแค่ชวนไปเป็นเพื่อนเฉยๆ
05/07/57
เจ็บตูด เขินอาย และอย่าจะแทรกแผ่นดินหนี...
วันนี้มันพาเราไปงานสเกตบอร์ดและไปเล่นเกมมา
ประเด็นคือใส่เสื่อคู่……
......เหมือนแฟนกันเลยเนาะ
ตลกแหละไอ้ปลื้ม มันก็แค่อยากให้ใส่ก็เท่านั้น
แล้วพี่ปิงพูดอะไรของพี่เขาเนี้ย
‘เกียร์มองเราตลอดเวลาเลยนะป้อง ระวังจะโดนกินเข้าสักวันล่ะ....’
บ้าไปแล้ว !!!! เราสิที่ต้องเป็นคนกินมัน..เอ๊ย ไม่ใช่ๆ เรื่องแบบนี้จะเป็นไปได้ยังไง เกียร์มันเป็นผู้ชายนะเว้ย ผู้ชาย จำไว้ดีๆดิวะ
เกียร์ มันไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นเลยจริงๆ
เออๆ จะบอกว่าตอนตีตุ๋นสนุกมากจริงๆ เราชอบเล่นเกมนี้เพราะมันเล่นง่ายๆดีนี้แหละ รอบๆตัวเรามีเรื่องให้คิดซับซ้อนมากพอแล้ว เราเลยอยากพักบ้างก็เท่านั้น
....แต่ก็ยอมรับเรามีความสุขมากจริงๆในโลกของเกียร์ ....แต่เราก็ต้องคอยย้ำเตือนเสมอ
.....สุขแค่ไหนก็เป็นไปไม่ได้
06/07/57
วันนี้เราเป็นฝ่ายพาเกียร์ไปเที่ยวโลกของเราบ้าง
โลกที่จืดชืดจริงๆนะ
น้องร่าเริง(จำได้ไหม ? น้องชายของเราไง) ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะบราว น้องยังคงยิ้มเก่ง วันนี้พาน้องไปเดินเล่นที่สวนด้วย ได้คุย ได้เล่น ได้ให้กำลังใจกันและกันแต่....
...ถ้าวันหนึ่งเราป่วยแบบนั้น เกียร์มันจะดูแลเราไหมนะ ?
ถ้าวันหนึ่งเราล้มลงไป เราเจ็บ เกียร์จะดูแลเราเหมือนๆที่เราอยากจะดูแลเกียร์ไหม..
...การห้ามไม่ให้รู้สึกดีกับคนที่เรารักไปแล้ว
มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ...
07/07/57
เลขเจ็ด...เป็นเลขนำโชค....
วันนี้ในอีกหนึ่งปีข้างหน้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เราจะไม่มีวันลืมมัน
ปกป้อง....รักก้องเกียรติ์ครับ...สัญญากับเราแล้วนะเกียร์ว่าจะดูแลกัน
อย่าทิ้งเรานะ..เกียร์
มันดูเหมือนเป็นคำพูดโง่ๆนะ แต่วินาทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เราร้องไห้ออกมาจริงๆ มันเหมือนกับความรู้สึกตลอดห้าปีที่ผ่านมามัน
ประสบผลแล้ว มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ไร้ค่าอีกต่อไป เรารู้สึกดีที่ได้รับความรักตอบกลับมา
แต่...
เรากังวลบราว...
เราไม่อยากให้ใครมองเกียร์ไม่ดีเลย จะมีใครมาด่า มาว่าเรา เราไม่โกรธและไม่คิดจะใส่ใจ แต่เรากลัวว่าถ้าคนอื่นๆรู้เรื่องของเรา
แล้วเขาว่าเกียร์ มันคงไม่ใช่เรื่องดี เราไม่อยากให้ใครมาว่าเกียร์แบบนั้น แล้วไหนจะสังคมที่เป็นอยู่อีก
....มัน....แย่นะ อยากรักแต่ต้องคอยมากังวลกับสายตาของคนอื่นที่มองมา
มองที่เรา ว่าเรา เราไม่ว่า
แต่ขอร้องได้ไหม...อย่าว่าเกียร์
เราอยากให้คนอื่นๆเข้าใจเรากับเกียร์จริงๆ... ที่เรารู้สึก มันไม่ใช่เรื่องผิดปกติ ...
มันคือความรัก....
เรากลัวจริงๆนะบราว กลัวว่าสักวันเรากับเกียร์อาจจะต้องเลิกกัน เพียงเพราะสังคมที่มองมา
13/07/57
น้องชายคนเดียวที่มี...จากไปแล้ว
พี่อยากจะบอกเรานะร่าเริง ไม่ว่าเราจะไปอยู่ตรงไหน หรือไม่ว่าจะเมื่อไหร่ เราจะยังเป็นน้องชายของพี่ตลอดไป...
ขอบคุณ...
ขอบคุณที่เกียร์อยู่ข้างๆเรา...
ขอบคุณ...
....รัก
Ps.ฟ้าตรงไหนสวยไปรออยู่ตรงนั้นนะร่าเริง... สักวัน....พี่จะตามเราไป
17/07/57
เศร้าได้ไม่นานก็ต้องกลับไปลุยงาน...
การทำงานกับคนเยอะๆนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆจริงๆด้วยแหะ บราวรู้ไหมการจะประสานงานกับคนหลายๆส่วน ทั้งการควบคุมคนจำนวนมาก คำนวณงบ อ่า....
...มีข่าวลือแปลกๆมาว่าพี่เซียร์จะยกตำแหน่งประธานให้กับเรา... โน....
เราไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นผู้นำหรอก เราเหมาะสมจะเป็นผู้ตามมากกว่า
แต่ดีจังเลยนะบราว หลายวันมานี้ไปโรงเรียนกับเกียร์ตลอดเลย สบายใจจัง...
...ถ้าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปได้ก็ดีสินะ...
เรากังวลจริงจังวะบราว...
เรากลัว...
เราเคยเป็นคนที่ครั้งหนึ่งถูกมองข้าม ครั้งหนึ่งที่มองผ่าน ขนาดเจอกันแบบนั้นเกียร์ยังจำเราไม่ได้ด้วยซ้ำ ถึงตอนนี้อะไรหลายๆ
อย่างจะทำให้เราเข้าใจก็เถอะว่าเกียร์ชอบเราจริงๆ แต่มันก็ยังหวั่นๆอยู่ดี
ต่อให้วันหนึ่งเกียร์จะเลิกกับเรา...
....แต่เราคงเลิก’รัก’ไม่ได้หรอก
อยากจะเก็บไว้ให้นานเท่านาน...
เก็บรักของเรา...
...ตลอดไป
21/07/57
และแล้วความกังวลในครั้งแรกตั้งแต่เริ่มชอบ...ก็เป็นความจริง
ไอ้ที่ไม่กล้าบอกชอบส่วนหนึ่งก็เนี้ยแหละ กูว่าแล้วไง คนอย่างแมร่งเหรอจะยอมโดนกด(เราก็ไม่ได้อยากยอมนะบราว T T )จริงๆเอง เราก็รู้นะ และก็ทำใจตั้งแต่สมัยเริ่มคบกันแล้วไง...แต่......
....ก็ยังอายๆอยู่ดีนั้นแหละโว้ยยยยยยยยย เชรี้ย ก็อย่างที่บอก เราเป็นผู้ชาย
บราวดูปากเรานะ ผู้ชาย...
แต่ถามว่ามีความสุขไหม...เออ...มันก็ดีล่ะวะ มันอ่อนโยนกับเรามากๆเลยนั้นแหละ -////////////- แต่แมร่งโคตรเจ้าเล่ห์เลย ชิชะ ที่ทำเค้กให้เรานี้ก็หวังแบบนี้ไว้สินะ ไอ้เกียร์ ไอ้เด็กบ้า ไอ้เด็กหื่น
แต่ก็...
....ขอบคุณสำหรับเค้ก และความรักที่มีให้กัน มันเป็นความรู้สึกดีที่เราไม่เคยได้รับจากใคร...
จะจดจำไว้สำหรับครั้งแรกของเรา....
ถึงตอนนี้ป้องจะยังกลัวบ้างเกี่ยวกับเรื่องของเรา แต่ป้องมั่นใจ....
ถูกแล้วที่รักเกียร์....
เกียร์อยากเรียนออกแบบภายใน เราอยากเรียนนิเทศฯ...
นักร้องกับนักออกแบบภายใน มันจะไปด้วยกันได้ไหมนะ...
เกียร์ครับ...ป้องจะรอนะ....
…..‘บ้านของเรา....’ ป้องอยากให้มันถึงวันนั้นไวๆจริงๆครับ
Ps. แต่ถ้าขอสลับบ้างจะได้ไหม....
24/07/57
เพลงที่ร้อง ก็ร้องออกมาจากใจ....
-ฝันส่วนตัว
ป้องอยากร้องเพลงนี้ให้เกียร์ฟัง ป้องอยากให้เกียร์พยายาม
เกียร์เป็นคนเก่ง เป็นคนมีความสามารถ แต่เกียร์ขาดความกระตือรือร้นที่จะไขว่คว้าโอกาสให้กับตัวเอง เกียร์มันมองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆไปเสมอแม้กระทั้งความต้องการของตัวเองจริงๆ
ป้องอยากให้เกียร์พยายามในความฝัน...
...แล้วป้องจะยืนอยู่ตรงนั้นข้างๆเกียร์
-โดเรมอน
เพลงที่ครั้งแรกเกียร์ร้องให้ฟัง เพลงที่นำพาป้องมาเจอเกียร์
ป้องอยากขอบคุณความบ้าของเกียร์ในวันนั้น
ถ้าวันนั้นเกียร์ไม่เข้าห้องผิด เกียร์ไม่แกล้งป้อง...
...เราคงไม่มีวันนี้
อยากให้ความสดใสของเนื้อเพลงโดเรม่อนเป็นเช่นความรักของเราสองคน
ขอให้มั่นคงตลอดไป....
-ถูกแล้วที่รักเธอ
อยากพูด อยากบอก อยากระบายความรู้สึกทุกอย่างที่มีอยู่ข้างใน
อยากให้รู้ว่ารักมากขนาดไหน
ห้าปีที่รอมา มันไม่ใช่แค่ความฝัน แต่เป็นความจริงที่ทำให้ป้องได้ก้าวเดินต่อไป ป้องดีใจจริงๆที่เรามีกันและกัน
-เข้ากันดี
ทั้งๆที่ไม่สมควรเข้ากัน ทั้งๆที่เราต่างกันมาก
เป็น‘ความต่าง’ที่ทำให้เกิด‘ความรัก’....
เกียร์ไม่คนที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ไม่เข้ากับป้องเลย ทั้งนิสัย ใจคอ ท่าทาง การแสดงออก รวมถึงทุกอย่าง แต่เพราะอะไรเราถึง
ได้มีวันนี้ วันที่ป้องยอมรับเกียร์ วันที่เกียร์ยอมรับป้อง วันที่เรายอมรับกันและกัน ป้องดีใจนะที่เกียร์รักป้องแบบตรงๆ และไม่เคยทำร้ายป้องเหมือนกับที่สีเทียนทำกับหนมปัง เพราะถ้าเป็นแบบนั้นป้องเองก็คงจะเป็นเหมือนหนมปัง
ทั้งรักทั้งเจ็บ....
ขอบคุณความต่างของเราทั้งคู่...ที่ทำให้เกิดความรัก
ขอบคุณจริงๆครับ..
ที่รัก...
และเพลงสุดท้ายที่ร้องออกมา แทนความหมายร้อยพันมากมายที่มีในใจ ไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป แต่วันนี้ขอให้เกียร์ได้
รับรู้เอาไว้...
-ฉันดีใจที่มีเธอ
ป้องดีใจจริงๆที่มีเธอ
เกียร์เป็นกำลังใจของป้อง
เกียร์เป็นคนที่ทำให้ป้อง ... กล้าจะเปลี่ยน
เคยกลัว...ว่ารักแล้วเราจะเจ็บ ว่ารักแล้วมันจะเกิดความทุกข์ แต่เกียร์เป็นคนจับมือป้องออกจาความทุกข์นั้น ทุกสิ่งที่ทำให้กันมัน
กระซิบข้างๆหู คอยบอกถึงความรู้สึกที่เรามีให้กันและกัน
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง หรือต่อให้มีอะไรที่ทำให้เราต้องห่างไกลกัน
ความรักของป้อง จะไม่มีวันจางหายไป...
รักเกียร์ที่สุดเลยครับ
Ps. รัก พูดบ่อยแค่ไหนก็ไม่มีเบื่อ ป้องขอโทษนะที่ตัวเองพูดไม่ค่อยเก่ง ป้องอยากพูด ป้องอยากบอกนะ อยากแสดงออกให้เกียร์รับรู้ ป้องขอโทษจริงๆที่แสดงความรู้สึกไม่เก่ง
รู้สึก...แต่แสดงออกไม่เป็น
ขอโทษน๊า... รู้ว่าบางที่เกียร์ก็คงน้อยใจ คงคิดว่าป้องไม่รัก ป้องรัก แต่ไม่รู้จะแสดงออกมายังไงดี...
สักวันนะ ป้องจะขอเกียร์แต่งงาน ...
07/08/57
ก็รู้สักวัน...มันต้องมาถึง
....เเต่เพราะไม่เคยเตรียมใจ ไม่เคยคิดว่าเราจะต้องจากกันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ...ความรู้สึกที่เรามีให้กัน มันไม่ดีขนาดที่จะต้องกีดกันเราเลยเหรอ...
เกียร์..ป้องขอโทษ...ป้องไม่ได้อยากไป แต่ถ้าป้องไม่ไปพ่อคงจะส่งเกียร์ไปที่อื่น ไม่อยากแยกจาก ไม่ได้อยากห่าง แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้มันคงไม่มีคำว่าเราหลงเหลืออยู่ ป้องรู้ เกียร์ต้องโกรธป้อง ต้องว่าป้องที่ทำแบบนี้...
ป้องขอโทษ...
ป้องรักแม่มากจริงๆ ป้องไม่อยากทำให้แม่เสียใจ
แม่ทะเลาะกับพ่อหนักมากเรื่องของเรา ป้องไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่ป้องไม่อยากให้แม่ร้องไห้ป้องทนเห็นไม่ได้จริงๆ แม่ร้องไห้หนักทุกวันตั้งแต่วันที่พ่อไล่ป้องออกจากบ้านเพราะรู้เรื่องของเรา สุดท้ายแม่เลยอยากจะพาป้องกลับไปยังที่ๆของเรา...
...ทำไมวะ
คนรักกัน...
มันผิดตรงไหน....
ป้องไม่รู้ ไม่รู้เลยจริงๆว่าต้องทำแบบไหน หรือเดินหน้ายังไงต่อไป
ป้องไม่รู้ว่าอนาคตของเราสองคนมันจะเป็นยังไง
แต่เกียร์รู้ไหม ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนๆ ความรู้สึกของป้องที่มีมันจะไม่มีเปลี่ยนแปลง
เพราะใจของเกียร์....คือลมหายใจของป้อง
อยากให้อดทน
อยากให้ไว้ใจ
อยากให้รอคอยวัน เวลา
เชื่อในตัวป้องได้ไหมเกียร์
เชื่อได้ไหมในวันที่เราต้องห่าง
เชื่อได้ไหมว่าป้องจะไม่มีใคร
สัญญาได้ไหมว่าจะไม่โกรธพ่อ ท่านไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้น ป้องลองมามองในมุมของพ่อ ถ้าป้องเป็นพ่อป้องเองก็คงรู้สึกแบบนั้น....
สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำตัวไม่ดี ตอนที่เราไม่ได้มีกัน...
วันหนึ่ง...ไม่ว่ามีใครหายไปจากชีวิตของเกียร์
...เกียร์ต้องเดินต่อไปนะ
อดทน...กับสิ่งที่เราต้องเจอ...
มันหนักหนา และทรมาน... ป้องรู้...
ป้องมีความเชื่ออย่างหนึ่งที่ติดหัวมาตั้งแต่เกิด มันเป็นความเชื่อที่ป้องอยากให้เกียร์เชื่อตาม
‘คนเราถ้าเกิดมาคู่กันแล้ว ต่อให้อยู่กันคนละซีกโลก...สักวัน โลกก็ต้องหมุนเรามาเจอกัน’
สัญญาได้ไหมว่าจะรอ...
สัญญาได้ไหมว่าจะอดทน
อยากให้วันเวลาที่เราห่าง เป็นสิ่งที่ทำให้เราทั้งคู่เติบโต
วันนี้ที่เราต้องจาก...
เราจาก....เพื่อพบกันใหม่
อยู่ตรงนั้น...ขอให้เดินต่อไปข้างหน้า
คนที่อยู่ตรงนี้จะขอสัญญา
จะนานแค่ไหนจะยังรอ.....
วันไหนที่ทรมาน วันไหนที่ท้อ วันไหนที่ทุกข์ใจ ดูรูปใบนี้นะแล้วคิดถึงกันให้มากๆ แต่ไม่อนุญาตให้ร้องไห้
เราจะมีวันที่ได้พบเจอกันอีกครั้งหนึ่ง และต่อจากวันนั้นเราจะไม่มีวันจากกัน...
ปกป้อง สติกุล
(คนที่สัญญากับตัวเองไว้ว่า... ชั่วชีวิตจะรอเธอ)ผมพลิกกระดาษที่เต็มไปด้วยรอยด่างจากน้ำตาเป็นจุดๆจนถึงหน้าสุดท้าย ความทรงจำของมันตลอดห้าปีที่ผ่านมาถูกเล่าผ่านอักษรสื่อถึงใจของผม น้ำตาทั้งสองข้างยังคงไหลพราก ไอ้ความเจ็บที่แผลทั้งตัวรวมกันยังไม่เท่าเจ็บที่ใจ แม้ดวงตาจะยังพร่าจากประสาทสัมผัสที่เพิ่งกลับมาได้ไม่นานและยังได้รับผลกระทบจากการโดนรถชนจนมองเห็นได้ไม่เป็นปกติ
.......กระทั้งในวันที่รู้ว่าต้องไป ปกป้องก็ยังคงเป็นปกป้อง ยังคงห่วงผม ยังคงกังวลว่าผมจะมีความสุขไหม ผมจะทำยังไงต่อไป ทั้งๆที่ตัวเองก็ทุกข์แสนทุกข์แต่กลับไมเคยปริปากบ่น.......
"กู....อึก....สัญ...ญา.....กูจะ....รอมึง....."
ผมยกสมุดสีเทาเล่มหนาแทบไว้กับอก ดวงตาที่เริ่มเลือนจากการใช้งานมากไปทั้งๆที่ยังไม่เป็นปกติเริ่มมืดบอดลง
เกือบสามอาทิตย์แล้วที่ปกป้องจากผมไป
ตั้งแต่ฟื่นตัวขึ้นมา หมอบอกว่าผมเองโชคดีมากเพราะแรงกระแทกจากรถชนที่โดนผมสมควรจะอาการหนักกว่านี้ แต่อาจจะเพราะอะไรก็ตามแต่ทำให้นอกจาบาดแผลภายนอกกับดวงตาที่ได้รับผลกระทบแล้วส่วนอื่นเป็นปกติ ดวงตาที่ว่าผิดปกติก็เพียงแต่ยังคงไม่สามารถมองเห็นได้ชัดมาก กระทั้งอ่านตัวอักษรยังต้องใช้ความพยายามในการเพ่งมอง แผลภายนอกก็มีแต่รอยฝกช้ำกับแรงที่อัดกับพื้นถนนจากแรงกระแทก
กลับกัน...
รถที่ขับพุ่งชนผม ตัดสินใจขับหนีหลังจากชน แต่กลับเสียหลักพุ่งเข้าข้างทางจนกระทั้งเสียชิวิต....
มันไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากฟังหลังจากตื่นขึ้นมาเลยสักนิด
ผมไม่โกรธไอ้ป้องที่เลือจะจากไป ป้องมันรักแม่ของมันมาก ผมรู้ ถ้าเป็นผมเองก็คงเลือกที่จะทำแบบมัน แต่ถ้ามองในอีกมุม ผมโกรธมากๆเหมือนกันที่มันไม่ยอมบอกสิ่งที่ตัวเองต้องแบกรับไว้ให้ผมรู้บ้าง ทำไมถึงไม่เคยที่จะแบ่งปันเรื่องราวในชีวิตที่มันไม่ดีให้กับผมบ้าง ทำไมถึงต้องแบกรับไว้แต่คนเดี่ยว
ถามไปแบบนั้นแต่ก็รู้คำตอบกับใจตัวเองดี
เพราะมันรักผม..คำตอบคงมีเท่านี้จริงๆ....
"สายตามึงจะไม่ไหวแล้วล่ะเกียร์ พักก่อนเถอะ"
ไอ้อู๋พูดบอก ผมพยักหน้าทั้งน้ำตาแต่ก็พยายามเอ่ยคำพูดขอร้องออกมา
"อู๋..."
"......."
"กู..ขอปากกาหน่อย...."
มันพยักหน้า ก่อนจะล้วงในกระเป๋ากางเกงนักเรียนควักปากกาแท่งหนึ่งออกมาให้ผม ผมรับมาก่อนจะเปิดกระดาษถัดไปอีกหน้าหนึ่งก่อนจะค่อยๆยกปากกาเขียนเท่าที่ร่างกายของผมจะเอื้ออำนวย
14/09/57
แล้วพบกัน...
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
