โฮะ โฮะ แต่ละคน ถ้ามันไม่หื่นอย่างที่ทุกคนคิด เค้าจะโดน
ม้ายยย
ตอน เพราะความรัก..พี่ต้อลแอบหื่นว่ะ
แม่คนผมยาวที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหนานุ่มของตนถึงกับสะดุ้ง..เมื่ออยู่ๆ เสียงเคาะประตูห้องของเจ้าหล่อนก็ดังขึ้น.. หากเป็นเวลาปกติหญิงสาวจะไม่ว่าอะไรเลย แต่นี่มันตีสามแล้ว ..ใครกันนี่ที่มาปลุกหล่อนจากการหลับใหลแสนหวาน ..
กิ่งลากตัวเองออกจากเตียงด้วยความโทรมสุดฤทธิ์...
“ ใครนี่.. คนจะหลับจะนอนมาเคาะไม่คิดจะเกรง..” แม่สาวผมยาวที่กำลังเปิดปากหาววอดๆ มีอันต้องเงียบเสียงเมื่อพบสภาพของคนที่ยืนรออยู่หน้าประตูว่าแย่ไม่ต่างอะไร..
“ เป็นไรไปแก...หรือพี่ต้นแอบไปมีกิ๊ก..” กิ่งเอ่ยถามอย่างห่วงใย.. ไม่เห็นอาการนี่ของนนท์นานแล้วนะ...เฮ้อ..จะพูดไงดีล่ะ.. กิ่งทำอะไรไม่ถูกได้แต่เอื้อมมือไปจูงเพื่อนเข้ามาในห้อง ก่อนจะเอื้อมไปปิดประตูให้แน่นหนา... นนท์เดินมาหยุดอยู่ตรงขอบเตียงนุ่มๆ..โดยมีอีกคนนั่งข้าง..
“ เป็นไรหรือเปล่านนท์..”
“ เปล่าๆ..นอนไม่หลับว่ะ..พี่ต้นนะพี่ต้น..ไอ้บ้านิสัยไม่ดี ” คนหน้าสวยเปรยขึ้นอย่างเหนื่อยใจ แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนด้านหลัง..
“ อะไรนี่..พูดอยู่คนเดียวไม่คิดจะเล่าบ้างหรือยังไง...” กิ่งขยับตามเพื่อน ..ไม่ปล่อยให้เรื่องคาราคาซังหรอก.. พ่อคนนี้..ได้ไงนี่..มายั่วให้อยาก(รู้) แล้วจากไปนี่นะ...
“ ถ้าฉันเล่า..แล้วห้ามพูดต่อนะแก..” นนท์พลิกกายเล็กน้อยเพื่อหันมามองเพื่อนที่จ้องเขาอยู่..
“ ..” หญิงสาวพยักหน้ารับ..
“ ก็พี่ต้นสิ ..ป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีก มาเปิดหนังบ้าหนังบออะไรไม่รู้...ฉันนอนไม่หลับเลยต้องรีบมาหาแกนี่แหละ...” เพราะตั้งแต่ที่ดีกัน คุณแก้วก็จัดการย้ายของสะใภ้หน้าหวานเข้าไปอยู่กับพี่ต้นทันที.. วันธรรมดาจันทร์-พฤหัสก็ให้นนท์ไปค้างกับพี่ต้นที่คอนโดฯ .. ชีวิตของทั้งสองเลยถูกผูกติดโดยปริยาย..
“ หนังอะไร..รำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ..”
“ ก็ไอ้พี่ต้นมันจะปล้ำฉัน...ฮือๆ.. พี่ต้นนะพี่ต้น..ไม่น่ายอมเข้าไปนอนห้องเดียวกันเลย..” นนท์บอกเสียงอ่อย.. จะหนังอะไรอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ ..ประเภทปลุกอารมณ์พลุ่งพล่าน ...ก็นนท์ไม่ยอมมีอะไรกับอีกฝ่ายสักที เลยโดนรายนั้นเล่นเล่ห์เข้าให้...
“..ฮ่าๆ.นี่อะไรกันนี่..แกก็ยอมๆไปได้แล้วนนท์..คนรักกันยังไงก็ต้อง..แบบว่าๆ ..เดือนหน้าเราก็เรียนจบแล้ว แม่เปรยไว้ว่าจะจัดงานแต่งให้แกกับพี่ต้นเป็นเรื่องเป็นราว..” กิ่งถึงกับปล่อยขันเมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้คนหน้าสวยแสนเก่ง เดินตึงตังหน้าโทรมมานอนร่วมห้องกับเธอเวลานี้..
“ แกก็เข้าข้างพี่ต้นสิ.. แล้วมาทำอะไรนี่ไม่อายกันเลย.. ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ต้นจะหื่นขนาดนี้..” นนท์ยังคงบ่นต่อ
“ ก็แกทำให้พี่ต้นกลับเป็นคนเก่าแล้วไง... สมัยก่อนพี่ต้นชอบแกล้งคนอื่นจะตายไป แถมยังร่าเริงยังกับอะไรดีจนมีเรื่องนั่นแหละถึงได้เป็นอย่างนี้..อีกอย่างฉันว่าพี่ต้นเองก็ต้องการแกเหมือนกัน เพราะไม่ใช่เช่นนั้นคงไม่กล้าทำอะไรอย่างนี้หรอก..” กิ่งคิดไปตามแบบของหล่อน ไม่ได้มองเรื่องนี้ว่าเสียหายอะไร..
“ โธ่..กิ่งยังไงฉันก็อายนี่ ..”
“ โธ่..น้องสติชยังไงแกก็ต้องชินได้แล้ว...ตอนนี้ที่พี่ต้นไม่กล้าทำอะไรมากก็เพราะยังไม่ได้แต่งงานกัน..แต่ถ้าเป็นอะไรกันเมื่อไหร่แกจะหนีก็ยากว่ะ..”
“ โห่..เพื่อนเลว ไม่คิดจะช่วยแล้วยังมาขู่อีก..ตกลงฉันต้องยอมใช่ไหมนี่...” นนท์นั่งปลง..ไม่ใช่นนท์จะไม่ต้องการ ไม่ใช่นนท์จะรังเกียจ ..แต่เขาไม่เคยมีประสบอย่างนี้ ไม่รู้ว่าควรเริ่มหนึ่งสองอย่างไร นนท์กลัวจริงๆว่าเกิดเผลอเดินเลยความสัมพันธ์ไปอีกขั้น ต้นจะไม่ประทับใจ แล้วพานจะเดินหนี..
“ทำใจเย็นๆไว้ แล้วกลับไปเถอะนะ.. เป็นพี่ต้นฉันคงน้อยใจแย่ที่แกออกมาอย่างนี้..” ร่างที่บางกว่าเอื้อมมาโอบอีกคนไว้อย่างให้กำลังใจ ..
“ กลับก็ได้..” นนท์ทะลึ่งตัวขึ้นอย่างขัดใจ .. รวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดเพื่อเผชิญหน้ากับคนที่รัก..ยังไงเขาก็ทนมาได้ตั้งหลายเรื่อง ..จะทนก้าวผ่านความไม่แน่นอนของความรักไปอีกหน่อยจะไม่ได้เชียวเหรอ..
นนท์เดินก้าวออกจากห้องของอีกคนไปด้วยใจหวิวๆ..แม้จะเตรียมใจมาดี แต่ยิ่งระยะใกล้ห้องของตนกับพี่ต้นมาเท่าไหร่ ใจก็หวิวมากขึ้นเท่านั้น..ร่างเพรียวมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องหลายวินาทีก่อนจะก้าวเข้าไปรับความจริง...
แต่ภายในห้องกลับแตกต่างจากเมื่อสิบนาทีก่อน..ไฟถูกดับหมดเหลือเพียงเสียงแอร์ที่ดังลอดแหวกอากาศ..พี่ต้นหลับอยู่บนเตียงหลังเดิมที่นนท์ใช้นอนมาหลายเดือน...
‘ถ้าเป็นพี่ต้นฉันคงน้อยใจแย่’ เสียงของเพื่อนสาวคนสนิทดังเข้ามาในโสตประสาท..มันดูหดหู่ไม่น้อยหากคนที่รักทำเหมือนรังเกียจเรา ทำเหมือนไม่ต้องการ ...ร่างของคนเจ้าเสน่ห์ล้มลงข้างๆคนตัวสูงเบาๆ เอื้อมหยิบหมอนข้างที่นนท์ใช้เป็นปราการระหว่างเขากับต้นมาร่วมหลายเดือนออก.. พร้อมร่างบางๆที่ขยับเข้าไปใกล้อีกคนที่นอนหันหลังให้
“ พี่ต้น...”
“..” ไม่มีเสียงใดตอบรับกลับมา...
“..พี่ต้นหลับหรือยัง ..ตอบนนท์หน่อยสิ..” นนท์วางมือของเขาบนหลังของอีกฝ่ายอย่างเศร้าใจ ..ตอนนี้อารมณ์มันสับสนปนเปกันไปหลายอย่าง ..พี่ต้นของเขางอนหรือยังไง.. แต่จะให้นนท์เริ่มเช่นไรล่ะ เขายังไม่กล้าอยู่ดีเรื่องอย่างนี้มันดูน่ากลัวในสายตานนท์ไม่น้อย..
“ พี่ต้นโกรธนนท์เหรอ..” เมื่อไม่เห็นปฏิกิริยาใดๆจากอีกร่าง ..นนท์เลยลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินอ้อมไปหยุดอยู่ตรงหน้าของพี่ต้นพร้อมทั้งล้มลงด้านหน้าร่างที่หลับตาอยู่...
“ พี่ต้น..พูดกับนนท์หน่อยสิ..” นนท์บอกเสียงแผ่ว..เริ่มจะเศร้าใจกับท่าทีเมินเฉย..จนเสียงที่ลอดออกมาติดจะสะอื้นไม่น้อย...
“ ร้องทำไม..” ต้นถึงกับละทิฐิที่มี..เขาเคยบอกไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้น้องสติชสีอ่อนของเขาต้องร้องไห้อีก แต่เวลานี้เขากลับละเมิดคำสัญญาที่เคยให้ไว้..
“ ก็พี่ต้นไม่พูดกับนนท์นี่...” นนท์บอกเสียงสั่น..คว้าเอวหนั่นเป็นที่ยึดแล้วดึงตัวของเขาเองให้เขยิบเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของอีกคน ...
“ ก็เราไม่ยอมพี่นี่..” ต้นบอกเบาๆ..
“ ก็นนท์กลัวนี่...” นนท์บอกเสียงอ่อยน้ำตายังคงไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่...
“ ทุกอย่างมันก็ต้องมีครั้งแรกเสมอ..แต่เราไม่คิดแม้แต่จะเริ่ม..พี่เป็นผู้ชายนะ..พี่มีความต้องการ มีความรู้สึก จะให้พี่ห้ามตัวเองบ่อยๆได้ยังไง..ยิ่งเรามาอยู่ใกล้ๆแบบนี้อีก..” ต้นบอกไปอย่างที่เขาคิด..หลายเดือนที่เริ่มต้นเป็นแฟนกันอย่างจริงจัง..ทำได้มากที่สุดก็แค่จูบกัน... ทุกคู่ล้วนต้องก้าวผ่าน ล้วนต้องเริ่มต้น แต่สำหรับนนท์ยังไม่กล้าพอที่จะเดินผ่าน
“ พี่ต้นจะเบื่อไหมที่นนท์ไม่ยอม..พี่ต้นจะไปหาคนใหม่ไหม..”
“ บ้าเหรอ..พี่จะไปมีคนอื่นได้ยังไง.. ที่พี่ต้องการไม่ใช่แค่ร่างกายนะ..แต่พี่ต้องการหัวใจที่พร้อมจะไปกับพี่..พี่แค่อยากให้รู้ว่า เซ็กซ์ไม่ใช่การมีอะไรกันแล้วจบไป แต่มันหมายถึงความรักที่เกิดขึ้น..และที่ต้องการมันหมายถึงเราคนเดียว...” ใช่สินะ..รักต่างหากล่ะที่จะผูกใจของคนเราให้ใกล้กัน.. แต่รักก็อาจต้องใช้เซ็กซ์ตอกย้ำความมั่นใจให้มากขึ้น..
“ พี่ต้นรอได้ไหม..รอนนท์หน่อยนะ..ให้เราแต่งงานกันก่อนให้นนท์ทำใจอีกหน่อยนะพี่ต้นนะ..” นนท์เอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินคำตอบของต้น ..แท้จริงมันไม่สำคัญว่าจะแต่งหรือไม่แต่ง แต่นนท์อยากจะขอเวลาที่จะคิดทบทวนเรื่องราว และทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น..
“ อย่าคิดมากเลย..นอนเถอะ..”
“ พี่ต้น..”
“ ครับ..” คนหลับตาตอบเสียงแผ่ว...
“ มันถูกขานนท์อ่ะ...” นนท์เอ่ยขึ้นถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังดุนดันตรงหน้าขาของคนร่างบาง...ทำให้ต้นปรายยิ้มเบาๆกับคนหน้าหวานที่นอนหน้าแดงอยู่..
“ ก็เจ้าของมันไม่ยอมช่วยนี่..”
“ ก็นนท์กลัวนี่หน่า...แล้วพี่ต้นไม่เอาลงเหรอ..” นนท์ตอบกลับไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก..กำลังใช้ความกล้าทั้งหมดข่มความอายที่เกิดขึ้นในใจ..
“ ช่างเถอะ..เดี๋ยวก็หาย..”
“ นนท์..เอ่อ..นนท์...ใช..ใช้มือให้ไหม..” นนท์เสนออย่างแสนอาย ..แต่บางทีหากเริ่มก้าวแรก ก้าวสองสามที่ตามมาอาจจะไม่ยากเย็นอะไร...
“ อย่าเลย..” คำปฏิเสธที่แสนบาง แต่กลับทำให้นนท์สะท้อนลึกเข้าไปถึงข้างใน เขาช่างเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ..พี่ต้นยอมหักห้ามใจเพราะไม่อยากหักหาญน้ำใจของเขา ..แต่เขาก็กลับเข้าใจไปว่าพี่ต้นหมายแต่จะได้..มือบางเอื้อมลงไปข้างล่างแล้วสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างที่หนั่นหนาสู้มือ..
“ อย่าสิ..เอ่อ..คุณหนู เดี๋ยวพี่..เอ่อ..ก็ทนไม่ไหวหรอก..” ต้นถึงกับครางสั่นเมื่อมืออุ่นๆ แสนบอบบางกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนส่วนต่างของเขา ...
“ นนท์รักพี่นะ.. “ นนท์ยิ้มให้เบาบาง ..แล้วเลื่อนหน้าเข้าไปสัมผัสแก้มสากๆของต้นอย่างสุดรัก..
“ อืม...อื้อ..” ต้นถึงกับสั่น..คว้าร่างของอีกคนมากอดไว้อย่างหักห้าม..แค่นี้ก็ถือว่ามากมายเกินกว่าที่คิดแล้ว แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความรัก.. มันคือจุดเริ่มต้นที่ดูไม่เลว... มันคือการเริ่มแรกของการสัมผัสที่มากกว่าจูบ...
“..มันร้อนมากเลย..” นนท์เอ่ยเสียงสั่น เมื่อสิ่งที่เขาใช้มือควบคุมจังหวะเริ่มเต่งหนั่น.. และเพิ่มอุณหภูมิขึ้นอย่างสุดจะห้าม..
“ พี่..อื้อ..พี่..” ต้นกอดร่างของนนท์แน่นกว่าเดิมก่อนที่จุดสุดท้ายของการเดินทางจะปรากฏ... ร่างหนั่นเกร็งสั่นเล็กน้อยก่อนจะปลดเปลื้องอารมณ์ที่นนท์มอบให้อย่างสุดตัว...
“ ขอบคุณ...” ต้นกระซิบข้างหูอีกคนเล็กน้อย...
“ นนท์ต้องขอโทษพี่มากกว่าที่ทำได้แค่นี้...” นนท์ตอบกลับ..
“ แค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะคุณหนู...” ต้นยิ้มให้อย่างซาบซึ้ง..แล้วผละกายออกจากตัวของคนที่รักเพื่อจัดการกับที่นอนที่เลอะเพราะความร้อนแรง..นนท์เดินปลีกไปล้างมือในห้องน้ำด้านนอกด้วยรอยยิ้มไม่แตกต่าง ..ถ้าลองก็ทำได้นี่หน่า..
“ .”
55555 หื่นแบบเล็กๆน้อยๆของพี่ต้นน่ารักมั้ยค่ะ
คงจะสงสัยกันละซิว่าคุณหนูของเราจะเสร็จพี่ต้นมั้ย พี่ต้นจะต้องรออีนานมั้ย หึ หึ