หัวข้อ: ~PeRHaPS LoVe~ by MIRARATH

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

งี้ไม่ไหวอะ 

ตอนพิเศษมันทำให้เขินทุกตอนเลยน 

[LoveNineTeen]

“ อะไรนี่ไอ้โดมบ้า..ทิ้งกันเลยยังไม่ทันรู้เรื่องอะไรเลย..” นนท์อ่านหนังสือไปก็บ่นไป...รู้สึกเหมือนถูกทิ้งกลางทางยังไงยังงั้น ..


“ ทำอะไรอยู่...”


“ เฮ้ย..” นนท์ถึงกับสะดุ้ง..หันกลับไปมองคนที่ยืนจ้องด้วยสายตาเขม็งจนนนท์ชักหวั่น..รีบยกกายขึ้นบังจอทีวีที่กำลังฉายภาพวาบหวามทันที..ส่วนหนังสือในมือก็โยนไปไว้ด้านหลังหวังจะปิดบัง...



“ มีอะไรซ่อนอยู่ข้างหลัง..”พี่ต้นยังคงวางเสียงเข้มเพื่อไม่ให้นนท์ได้รู้ว่าเขาเข้ามาตั้งแต่แรกเริ่มแล้วแหละ แถมยังประสาทแทบตายนึกว่าน้องนนท์ของเขาจะมีชู้ ที่ไหนได้...ไปหาวิชามาศึกษาเพิ่มกระบวนยุทธนี่เองมันน่าให้รางวัลนักนะ..


“ เปล่า...พี่ต้นเข้ามาในห้องนนท์ได้ยังไงไม่มีมารยาท..” นนท์รีบบอกปัดแล้วหันไปเล่นงานกับอีกฝ่าย



“ พี่เป็นสามีเรานะ ...ทำไมจะไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องของเมียตัวเอง...” คำตอบของพี่ต้นทำให้คุณหนูของบ้านถึงกับหน้าแดงก่ำ ในใจก็นึกย้อนไปนึกภาพในจอทีวี..ชิชะ.. เป็นเมียงั้นเหรอวันนี้แหละนนท์จะอยู่ข้างบนแทนที่พี่ต้นเอง ...



“ ไอ้พี่ต้นหื่น..”



“ เหรอ..แล้วไอ้ที่เราดูอยู่มันไม่หื่นเลยนะคุณหนู..” พี่ต้นตอกกลับอย่างทันควัน จนนนท์เริ่มแก้ลำไม่ถูกหลักฐานมันคามือคาไม้ขนาดนี้.. แล้วจะดิ้นหลุดเหรอ...



“ ก็...ก็...ก็นนท์แค่อยากรู้มันผิดด้วยหรือไง..” นนท์เถียงต่อข้างๆคูๆ แม้รู้ทั้งรู้ว่าอาจจะพ่ายแพ้ในตอนปลายสุดของการสนทนา แต่คนอย่างนนท์ไม่มีวันยอมตั้งแต่ยังไม่เริ่มหรอก...



“ ก็พี่บอกแล้วไงว่าจะสอนให้ ..ทำไมถึงต้องมาดูเองด้วยล่ะ..” ในประโยคล่าสุดทำให้นนท์ถึงกับสะอึกได้ไม่น้อย แม้เสียงของพี่ต้นจะเข้มเหมือนเดิม...แต่นนท์ก็สังเกตเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ที่ทอประกายออกมา มันบอกชัดว่าความพรั่นกลัวที่เขากำลังจะศึกษาใกล้จะเกิดขึ้นในเวลาอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า..



“ ก็..ก็นนท์อยากรู้นี่ว่าทำไมนนท์ต้องอยู่ข้างล่างตลอด..” เมื่อมาถึงคราวคับขัน เจ้าคนหน้าสวยเลยไม่ทันระวังตัวหลุดพูดไปจนหมด แล้วไม่รู้หรอกว่าสามีของตนมันเจ้าเล่ห์ใช่น้อย แม้ภายนอกจะดูเย็นชาและแข็งกระด้างไปสักหน่อย แต่พี่ต้นก็เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวไม่ใช่น้อยๆ


“ แล้วทำไมหรือเราอยากเปลี่ยน..” พี่ต้นยื่นข้อเสนอ..


“ ก็ใช่สิ..” นนท์พยักหน้าหงึกๆ ..เจ้ากระต่ายน้อยตาใสๆ หารู้เลยว่าตัวเองกำลังจะเดินตกหลุมพรางของสามีจิ้งจอก.. คนตัวสูงเดินไปหยิบป้ายแขวนไปคล้องตรงลูกบิดประตูห้องแล้วปิดไว้อย่างแน่นหนา
TN PRIVATE . เป็นที่รู้กันของบ้านว่ามันมีความหมายว่าอะไร...


พี่ต้นเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงนุ่มๆ..พร้อมทั้งยกมือกวักเรียกให้คุณหนูของเขาเข้ามาหา .. ด้วยความอยากรู้วิชากับสถานะใหม่ที่กำลังจะลองเลยทำให้นนท์ไม่รู้ตัวเลยสักนิด.. เวลานี้ความเขินอายมันหายไปอยู่ในหลืบไหนไม่มีใครทราบ ...คนตัวบางเอื้อมไปปิดโทรทัศน์ไว้แล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าพี่ต้น ..

“ แน่ใจนะว่าอยากอยู่ข้างบน..” คิ้วหนาๆ เลิกขึ้นอย่างตั้งคำถาม

“ ..” นนท์พยักหน้าให้...ทันทีที่เขาเงยกลับมาริมฝีปากหนาก็ถาเข้ามากดปากเรียวบางของเขาเอาไว้..ร่างของนนท์ล้มลงไปทางด้านหลังโดยมีร่างของพี่ต้นทาบทับกลับมา...


“ ไหนบอกให้นนท์อยู่บนไง..” หลังจากที่พี่ต้นผละริมฝีปากออก นนท์ก็รีบท้วงติงทันที...


“ เดี๋ยวได้อยู่แน่ ..พี่ไม่โกหกหรอก..” ต้นยิ้มให้อย่างแสนเจ้าเล่ห์พลางกดริมฝีปากลงบนซอกคอขาวๆอย่างปลุกเร้าอารมณ์ ..คนตกหลุมพรางเริ่มสั่นเมื่อลิ้นเรียวสัมผัสลงบนต้นคอขาว ...กระดุมเสื้อที่ใส่ค่อยๆถูกปลดออกอย่างช้าๆ โดยที่นนท์เองไม่รู้ตัวเลยสักนิด...จนเมื่ออกขาวหวามถูกประทับตราความเป็นเจ้าของนนท์ถึงรู้ตัว...



“ อ่า...พี่ต้น..” นนท์ครางเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างทุลักทุเล เพราะเสียงเส่าที่ประสานสอดลอดเข้าไปไปผสมดูจะถูกกระตุ้นให้ดังขึ้นเรื่อยๆ จนร่างกายแทบหมดแรง ...มือแกร่งหนั่นของคนตัวหนาเริ่มลงมือปฏิการลอกคราบอีกคนไปเรื่อยๆ ด้วยความใจเย็น .. ขณะหลอกล่อก็ปลุกอารมณืของนนท์ให้เร่าร้อนมากขึ้นจนแทบลุกเป็นไฟ..


เมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง...นิ้วเรียวยาวก็ล้วงล้ำเข้าไปในน่านน้ำอธิปไตยของอีกฝ่ายอย่างฉวยโอกาส นนท์จะร้องค้านก็ทำได้ยากเพราะเวลานี้ริมฝีปากสวยใสกำลังถูกครอบครองอย่างหนักหน่วง จนเพลิดเพลินไปกับการส่งสัญญาณแห่งรักที่พี่ต้นมอบให้


ความตึงหนั่นเริ่มแทรกกายเข้าไปในขณะที่นนท์เผลอ...คนตัวบางยกมือขึ้นทุบอกอีกฝ่ายทันทีที่รู้ตัว ..ฝ่ายพี่ต้นก็จำต้องถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย ..



“ อื้..อ่า พี่ต้น...ไหนบอกให้นนท์อยู่บน..อ่าไง..” คนหน้าสวยท้วงเสียงสูง ..มันไม่ยุติธรรมเลยนะสำหรับเขา ไหนพี่ต้นรับปากแล้วว่าจะให้นนท์อยู่บน..แล้วนี่อะไรล่ะโกหกกันชัดๆ...




“ ใจเย็นๆสิ..พี่เคยโกหกเราเหรอ..” คนเจ้าเล่ห์ยิ้มพราว..พร้อมทั้งยื่นมือไปสอดใต้รักแร้ของอีกฝ่ายเพื่อกระชับอุ้งมือลงบนไหล่บางแล้วยกให้นนท์ลุกขึ้นมาด้วยแรงที่มี...กำลังที่มากกว่าทำให้อีกคนลุกขึ้นตามมาอย่างง่ายดายพี่ต้นวางกายของตนเอนไปอิงกับหมอนที่ทัดวางไว้ด้านหลัง ...พร้อมทั้งกระสับสะโพกบางที่จดลึกกับร่างกายจนไร้ช่องว่างเล็กน้อย ..




“ เอาสิ..พี่ให้เราอยู่ข้างบนแล้ว...” พี่ต้นยิ้มกริ่มให้กับคนเสียรู้...



“ อื้อ..ไอ้พี่ต้นขี้โกง ..นนท์ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะอยู่ข้างบนแบบนี้ ...” นนท์ชักหน้างอเมื่อรู้ว่าตนโดนตลบหลัง แต่ก่อนที่ทักท้วงทวงสิทธิ์ของตนกลับคืนมา ..มือหนาก็กระชับบนสะโพกมนอย่างรู้งานแล้วเคลื่อนไหวให้มันขึ้นลงตามใจปรารถนา... กลิ่นเหงื่อที่เริ่มถาโถม ชโลมสองกายที่ใกล้ชิดจนแทบแปรเปลี่ยนเป็นหนึ่งเดียว


ลมหายใจร้อนที่กระสับกระเส่าใกล้กัน ไม่ต่างอะไรจากไฟที่โหมลุก..


“ ขยับสิ..” พี่ต้นบอกทางพร้อมส่งส่ายตาให้คนรักควบคุมการเดินทางด้วยตัวเอง ...มันคงจะดีกว่าหากคุณหนูของเขาได้ลองคุมเกมเองบ้าง แม้จะเป็นฝ่ายรองรับแต่อย่างน้อยก็ได้นำทางในด้านร่างกายและจิตใจ



“ ...” คนหน้าสวยเหลือบตามองอีกฝ่ายอย่างปลงๆ ..แล้วบรรจงเคลื่อนไหวปรนเปรอความแข็งแกร่งที่เสียดทานอยู่ภายในกาย .. เซ็กซ์คือเครื่องหมายของพันธะ... แต่พันธะใดๆก็คงไม่ยิ่งใหญ่เท่าพันธะที่ใช้ใจผูดรัด มันคงจะดีที่สุด ..หากรักนำทางทุกความคิดและสติที่ประคับประคองไปจนสุดปลายฝัน



แรงที่กระสับลงดูจะแผ่วลงเรื่อยๆจนพี่ต้นสังเกตเห็น ..นี่เป็นครั้งแรกของนนท์(ที่ได้อยู่ข้างบน555)จึงไม่แปลกหรอกที่คนหน้าหวานจะเสียเหงื่อเสียแรงไปมาก... เมื่อตอนท้ายๆของจังหวะพี่ต้นก็ลงมือจัดการเคลื่อนไหวเอง ..ผ่อนกายให้นนท์ได้รู้สึกสบายขึ้น. ..แม้กระนั้นคนอยากอยู่ข้างบนก็ไม่ได้เปลี่ยนตำแหน่งไปไหน ยังคงถูกจัดทางจัดทางไว้เช่นนั้น ..




“ อ่า..พี่ต้น..” มือเรียวเอื้อมโอบลำคอแกร่งไว้อย่างระบายความซ่านที่แผ่ไปทั่ว..ริมฝีปากชมพูอ่อนจดลงบนเนินปากของอีกฝ่ายอย่างถ่ายทอดความรัก... เมื่อลิ้นนุ่มแทรกผ่านชั้นแรกเข้าไปสัมผัสกับความสากของลิ้นคนรักอารมณ์ของทั้งสองก็ยิ่งทะยานไปไกลมากกว่าเดิม .. แรงรักถูกเพิ่มด้วยที่สุดของอารมณ์.. มันสะท้านไหวจนมือที่โอบรับลำคอแปรเปลี่ยนเป็นกดปลายเล็บลงอย่างลืมตัว. ..พี่ต้นเองก็เลิกสนทุกอย่างมีเพียงความรักที่อยากจะถ่ายทอดให้คนตัวบางได้รับรู้ ..



เพียงไม่นานจังหวะสุดท้ายของเกมรักบทนี้ก็จบลง ..พร้อมร่างบางแบบที่แนบชิดกับอกแกร่งชุ่มเหงื่ออย่างอ่อนแรง ...



“ เป็นไง..ชอบไหมได้อยู่ข้างบนสมใจ..” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าเพียงน้อย...

“ พี่ต้นขี้โกง..” นนท์ยันมือนุ่มลงบนอกชุ่มเหงื่อเบาๆ ..แล้วเงยหน้าขึ้นมองคนรักของตนอย่างค้อนจัด นนท์อยากอยู่ข้างบนหมายถึงอยากรับบทของพี่ต้น ไม่ใช่เปลี่ยนมานั่งแท่นแบบนั้นสักหน่อย ..

.
“ เป็นอะไรไปครับ..คุณว่าที่เจ้าสาว..” ต้นยิ้มให้กับอีกฝ่ายที่งอนเขาด้วยรอยยิ้ม.. ยกมือหนาหนั่นขึ้นประคองวงหน้านวลปลั่งอย่างสุดรัก.. คนที่คอยอยู่ข้างเขามาตลอดเวลา คนที่ทำให้เขาหลงรักได้หลายต่อหลายครั้ง มันเป็นความพิเศษที่ชีวิตนี้คงหาจากที่ไหนไม่ได้แล้วล่ะ..



“ พี่ต้น”


“ หืม ?” ชายหนุ่มช้อนตาขึ้นมองว่าที่เจ้าสาวที่นิ่งไป...



“ พี่ต้นว่าเราจะรักกันไปนานแค่ไหนเหรอ. ..ไม่ใช่นนท์ไม่มั่นใจในตัวพี่ต้นนะ แต่นนท์กลัวว่าบางทีสิ่งที่เราต้องการมันอาจไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด ..ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้มันอาจมีอะไรเปลี่ยนไป” สิ่งที่นนท์มองคือการเดินไปข้างหน้า นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ทั้งสองจะเปรียบเหมือนคนคนเดียวกัน ...


“ พี่ว่าเราอย่ากลัวอะไรเลย... หลายปีที่เราอยู่ข้างกันมามันก็พอจะพิสูจน์อะไรได้แล้วว่า เราสองคนจะเดินไปจนกว่าใครคนหนึ่งจะตายจากกันไป ...บางทีการที่เราได้เจอกันมันอาจเป็นความต้องการของใครบางคน ไม่เช่นนั้นคืนที่พี่คิดสั้น เราคงไม่ไปเจอพี่และช่วยพี่ไว้หรอก... หรือจะเป็นตอนเด็ก ..มาจนตอนโต ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนมีใครบางคนขีดไว้ทั้งนั้น..” ใช่สินะ.. ลิขิตของทั้งสองใช่จะเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว แต่มันหลายต่อหลายครั้ง


ชายหนุ่มไม่กลัวการเปลี่ยนแปลง เพราะเขารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะทำให้เราก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว เขาเพียงขอให้ความรักยืนอยู่ข้างกายของเขาตลอดไป เพียงแค่นี้มันก็ยิ่งใหญ่มากพอให้ลมหายใจเดินหน้าต่อไปได้แล้ว



“ อืม..” นนท์พยักหน้าให้อย่างเห็นด้วยขอบคุณพี่ต้นที่ยืนอยู่ข้างๆ ขอบคุณความรักที่โปรยปรายสำหรับทุกชีวิต ..เวลานี้นนท์รับรู้ได้ถึงความสุขที่มากมาย


“ ซึ้งพอแล้ว..ต่ออีกสักรอบแล้วกัน” อารมณ์ซึ้งขาดผึงเมื่อคนตัวใหญ่พลิกร่างที่นั่งอยู่บนกายของเขาลงไปด้านหลัง และเริ่มต้นเกมรักบทใหม่สำหรับวันนี้...

“ ไอ้หื่น..” นนท์สบถอย่างท้วงติง แต่เพียงสิ้นคำริมฝีปากของเขาก็ถูกครอบครองเป็นเจ้าของจนห้ามไม่ได้.. นี่แหละนะความรัก ขอแค่มีความสุข ขอแค่เข้าใจกัน .. รักก็ไม่ต้องการอะไรมากแล้วล่ะ...

ชีวิตคนเกิดมาทั้งที่..ขอแค่ได้พบเจอคำว่ารักมันก็คุ้มค่าแล้ว

แม้รักไม่ใช่คำตอบของทุกสิ่ง แต่มันก็เป็นจุดมุ่งหมายของหลายสิ่งหลายอย่าง ..อย่ารักเพื่อเพียงต้องการได้รักกลับมา เพราะตราบใดที่รักและหวังผลตอบแทน ..สิ่งที่ได้รับกลับมาก็เป็นเพียงรักตามมารยาท หาใช่รักที่ปลูกขึ้นจากความจริงใจ ..

[LoveNineTeen]

ก๊อกๆ...เสียงรัวเคาะหน้าประตูดังอยู่หลายนาที กว่าที่ภายในห้องจะเกิดการเคลื่อนไหว...พี่ต้นขยับกายเปลือยเปล่าของเขาอย่างเมื่อยล้า ..คว้าเอาเสื้อ เอากางเกงที่ถูกถอดออกเมื่อตอนเล่นเกมสลับบนสลับล่างกับนนท์ขึ้นมาสวมลวกๆ.. พอให้เดินออกไปรับหน้าคนที่กำลังรัวประตูอย่างบ้าคลั่ง...


“ ครับๆ...ใครนี่แขวนป้ายไว้ไม่เห็นรึยังไง...” ต้นบ่นเสียงอิดออด เมื่อถูกปลุกขึ้นมาจากการพักผ่อน กิจกรรมที่ประชันฝีมือกันดูจะเรียกเหงื่อ เรียกความเมื่อยล้าให้ร่างกายได้ดีชะงัก...


“ พี่ต้นทำอะไรอยู่..นนนี่ด้วย นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วพ่อคุณ วันนี้มันวันอะไรลืมแล้วหรือยังไง บ่าวสาวต้องลุกขึ้นมาใส่บาตรตั้งแต่เช้านะ นี่มันเจ็ดโมงแล้ว ขืนแม่รอให้สายกว่านี้เราได้พลาดใส่บาตรกันพอดี..” มารดาร่างบางที่ยืนบ่นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนชอตเดียวรัวหมดแม็กซ์ ถึงกับกระหืดกระหอบหลังจากสาดกระสุนโอวาทจบ



“ อะไรแม่..อย่ามาอำเลย เจ็ดโมงเช้าแล้วเหรอ..” ต้นเริ่มงงๆ ..เพราะเมื่อวานเขากับนนท์ก็เริ่มเล่นเกมรักหักสวาทกันตอนบ่ายๆของวัน ต่อให้หลับไปจริงคงไม่ตื่นมาเช้าโด่ขนาดนี้หรอกมั้ง...


“ อำอะไรไอ้คุณลูกชาย ..แหกตาดูนาฬิกาหน่อยพ่อคุณให้เวลาสิบห้านาทีนะ ปลุกนนนี่ด้วยอย่าสาย เดี๋ยวพระจะกลับวัดกันหมดหรอก..” นางยกมือนุ่มๆดึงหูเจ้าลูกชายคนโตเล็กน้อย ให้เหลือบสายตาไปยังนาฬิกาแขวนผนังตรงปลายทางเดิน ..ซึ่งมันก็ตรงกับเวลาที่นางบอกไว้จริงๆ




“ ครับ.ๆ..” เขาพยักหน้ารับอย่างงงๆในตัวเอง แล้วเดินกลับเข้าไปภายในห้องที่มีคนรักนอนหลับอยู่ ..เอ่อ จะว่าไปที่ตื่นตอนนี้คงไม่ได้ห่างไกลจากความเป็นไปได้หรอก ก็เขาเล่นให้น้องนนท์อยู่บน อยู่ล่างเปลี่ยนไปมาตั้งหลายครั้ง จะไม่ให้หมดแรงข้าวต้มสลบเหมือดอย่างนี้ได้เหรอ ..โดยเฉพาะว่าที่เจ้าสาวที่หลับเป็นตาย ขนาดคุณแก้วส่งเสียงร้อยสิบเก้าเดซิเบลอยู่หน้าห้อง นนท์ยังไม่รู้สึกตัวเลย ..



“ คุณหนู..” ร่างสูงล้มลงบนเตียงนุ่มอย่างเร็ว ยกมือขึ้นบีบปลายจมูกคนที่หลับอยู่พร้อมทั้งเรียกชื่อเพื่อปลุกให้อีกคนได้ตื่นขึ้นเสียที



“ ไม่เอา...อย่าแกล้งนนท์สิ...” นนท์ยกมือขึ้นปัด พลางกล่าวเสียงอู้อี้..ไม่รับรู้การปลุกของอีกคน ..



“ นับหนึ่งถึงสามถ้าไม่ลุก..จะปล้ำอีกร..” ไม่ทันจะพูดจบ คนงัวเงียเสียแรงก็ทะลึ่งตัวขึ้นนั่งอย่างเร็ว ดวงตาคู่มัวหันไปมองคนรักอย่างเคืองๆ...




“ ไอ้พี่ต้นบ้า...” นนท์ตะโกนใส่เล็กน้อย แล้วกระตุกผ้าห่มที่คลุมกายขึ้นห่อตัว ..อีกฝ่ากก็นึกสนุกอยากแกล้ง แอบใช้เท้าเหยียบปลายผ้าห่มเอาไว้.. นนท์เวลานี้แขนขาก็แทบจะหมดแรง ไหนจะสะโพกที่ครากเคลื่อนเมื่อตอนเดินไปข้างหน้าแล้วถูกกระตุก เลยเซมาทางด้านหลังอย่างห้ามไม่ได้


“ โอ๊ย..” นนท์ร้องขึ้นทันทีเมื่อร่างของเขาล้มกลับมากระทบคนด้านหลัง..พี่ต้นรีบสอดมือไปโอบว่าที่เจ้าสาวของเขาอย่างรวดเร็ว ไม่ปล่อยโอกาสให้เสียไป...



“ จะรีบไปไนครับ ..ให้พี่ไปอาบด้วยสิ..” ต้นกระซิบแผ่วๆตรงข้างหู และจงใจใช้ปลายลิ้นเล็มเลียตรงติ่งนุ่มๆอย่างหยอกเย้า



“ ไม่เอาแล้วนะพี่ต้น..นนท์เดินไม่ไหวแล้ว...” นนท์ร้องท้วงอย่างถือสิทธิ์... ใครจะนึกล่ะว่าคนที่ดูขรึมๆ บ้างานอย่างพี่ต้นเวลาคึก..จะบ้าคลั่งยังกับวัวกระทิง... ห้ามยังไงก็คงไม่เลิกนนท์คงต้องติดปฏักปักกระทิงไว้ในห้องสักอันแล้วล่ะ ไว้เวลากระทิงพยศไม่เชื่อฟังจะได้จัดการให้อยู่หมัด..



“ รู้แล้วนะ.. แม่ให้เวลาแค่สิบห้านาทีขืนพี่ทำได้โดนเผ่นกบาลแน่นอน ..” ต้นบอกอย่างรู้งาน ..แล้วรวบร่างที่เขากอดขึ้นอุ้มอย่างเร็ว ..เดินตรงดิ่งออกจากห้องไปยังห้องน้ำตรงปีกขวาของบ้าน ..(จำได้หรือเปล่าว่าบ้านนี้ไม่ไมห้องน้ำในห้องส่วนตัว)



“ ตาย..ๆ ทำอะไรน่ะพี่ต้น บัดสี..” เสียงใสแหวกอากาศของแม่น้องสาวลิงน้อยดังขึ้น ทำให้นนท์ที่อยู่ในอ้อมอกของพี่ชายของบ้านถึงกับหน้าแดง ...แต่ก็สกัดกั้นไว้ยังไงเขาก็เหนือว่าแม่ลิงน้อยของบ้านวันยังค่ำ



“ อยากโดนแฉเหรอไอ้ลิง ...”



“ ไอ้...ๆ” กิ่งที่ยิ้มรื่นถูกกระชากโหมดอารมณ์ทันที.. จากที่ยิ้มแย้มแกล้งแซวก็กลายเป็นร้อนตัวเต้นพล่าน ยังไงนนท์ก็รู้เรื่องของเธอหลายอย่างโดยเฉพาะเรื่องระหว่างต่อกับเจ้าหล่อน ..



“ ไอ้ๆอะไร พูดให้ดีนะ..” นนท์ยิ้มยิ่งกว่าเก่าที่ได้แหย่น้องของสามี..( กรี๊ด..)


“ ไอ้ๆ หน้าตาดี..ไอ้หล่อ..ไอ้เพอร์เฟค...ไอ้ ไอ้...ไอ้เมียพี่ต้น..” กิ่งสรรหาสารพัดคำเยินยอมาปลุกเร้าให้เพื่อนวางใจ ..แต่ตอนท้ายก็แอบตลบอย่างแรงจนคนถูกแซว และว่าที่สามีคนแซวหน้าแดงไปตามๆกัน ระเบิดถูกปล่อยทิ้งพร้อมร่างที่หายไป...คนตัวสูงโน้มหน้าลงประทับริมฝีปากบนหน้าผากเนียนเบาๆ


พี่ต้นพาร่างของนนท์เดินต่อไปเพื่อรีบจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เร็วที่สุด.. วันนี้เป็นวันดีระหว่างทั้งสองคน ถือเป็นวันเริ่มต้นของชีวิตคู่... วิถีชาวพุทธเรายังไงก็เกี่ยวข้องกับหลักคำสอนและศาสนา การได้ตักบาตรร่วมกันถือเป็นบุญอย่างหนึ่ง ที่สำคัญมันทำให้คนตักรู้สึกอิ่มเอมและสุขใจอย่างที่ไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้...



อีกสิบนาทีต่อมาทั้งสองคนก็ลงมาในสภาพพร้อมใช้งาน ..( ยังกับเครื่องใช้ไฟฟ้า..)




“ เป็นอะไรไปหรือเปล่านนท์ทำไมเดินแปลกล่ะลูก..” คุณนันที่เพิ่งจัดสำรับเป็นถุงๆ วางลงในถาดเดินเข้ามาถามอาการของลูกชายอย่างสงสัย .. นางที่เพิ่งกลับมาไม่ได้เคยเห็นอาการชัดเจนเท่ากับคุณแก้วกับกิ่งที่เคยเห็นมาบ้าง ซึ่งเริ่มตั้งแต่อาทิตย์ก่อน



“ ไปพูดอย่างนั้นได้ไงหล่อน..นนนี่อายแย่..” คุณแก้วเอ่ยปากปราม พลางหัวร่อต่อกระซิกกับลูกสาวคนสวยอย่างรู้เท่าทันกัน .. สายตาพิศวาศหันกลับไปมองเพื่อนรุ่นเดียวกันอย่างหาคำตอบ ..



‘จริงเหรอหล่อน ..’


‘ร้อยเปอร์เซนต์’ คุณแก้วส่งสายตาตอบกลับไป



‘ ตายแล้ว ..ลูกชายของฉัน.. ไม่ไหวที่จะเคลียร์’ แววตาทอรื้นประกายส่งตอบเป็นจังหวะ จนกิ่งที่อยู่ตรงกลางต้องออกปากห้ามก่อน การส่งกระแสจิตของเพื่อนรุ่นเดียวกันจะไกลไปถึงโลกพระจันทร์



“ น้านันกับแม่..ขืนยังส่งพลังจิตติดต่อกัน ..พระคงหมดแล้วล่ะคะ..”




“ ใช่ๆ.. แม่ทำอะไรอยู่นี่รีบๆดีกว่านะเดี๋ยวพระจะไปกันหมด..” นนท์รีบเดินเข้ามาอย่างเร็ว พยายามเบี่ยงประเด็นให้ออกห่างตัวเองมากที่สุด แต่ใครจะรู้ล่ะว่ามันอาจเข้าใกล้กว่าเดิมต่างหากล่ะ...


“ ได้ทีหลบเลยนะ..” คนเป็นแม่บ่นเบาๆ.. แล้วช่วยกันประคองถาดอาหารเก้าชุดสำหรับสองสามีภรรยา และอีกเก้าชุดสำหรับสามคน กิ่ง คุณนัน และ คุณแก้ว ...




ต้นเดินคว้าโต๊ะที่สามารถพับได้ตัวกลางเก่ากลางใหม่ออกตามพวกผู้ใหญ่ โดยมีนนท์ถือถังกลมที่เรียงขวดน้ำดื่มที่ใช้ถวายพระอีกสักครู่ตามออกไป ส่วนกิ่งก็รับหน้าที่ถือถาดช่อดอกไม้ ..ช่างเป็นภาพที่อบอุ่นและน่ารักแก่คนพบเห็น ..



เจ้าเด็กข้างบ้านอย่างโดมเผยยิ้มกว้าง ...เมื่อวานกว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เย็นจัด แถมเคนยังมานอนที่บ้านเขาอีก ดีนะที่อ้างไปว่าให้เคนมาสอนเกี่ยวกับวิชาเขียนโปรแกรม ทั้งที่จริงๆ ภาควิชาที่โดมเรียนไม่ได้มีวิชานี้บรรจุอยู่เลย .. เอานะ เขาเชื่อว่าสักวันเขาจะสามารถบอกความจริงกับแม่ได้ คุณปานเดือนเองก็หัวสมัยใหม่ไม่น้อย ..


“ สวัสดีครับทุกคน ..ผมมาทันหรือเปล่า..” เสียงห้าวที่ดังมาจากหน้าประตูบ้านวรโชติเรียกความสนใจให้กับทุกคนได้ดีไม่น้อย ชายหนุ่มร่างหนั่นที่เดินลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์หันเก่งก้าวเข้ามาอย่างมุ่งมั่นพร้อมทั้งยกมือขึ้นสวัสดี คุณนัน คุณแก้ว และพี่ต้น ...


“ นี่ไง ..คู่หมั้นของลูกสาวฉัน..” คุณแก้วได้ทีแนะนำยกใหญ่...


“ แม่...” ส่วนคนถูกเอ่ยถึงก็ร้อนตัวจนหน้าเริ่มแดง .. ดีที่พระเริ่มทยอยเดินบิณฑบาตเลยทำให้ประเด็นตกไป.. นนท์และต้นในฐานะเจ้าภาพของวันยืนอยู่ด้านหน้าสุดสำหรับใส่อาหาร น้ำดื่ม และดอกไม้ตามวิถีพุทธ..


“ ช่วยกันนะลูก.. ต่อก็มายืนข้างน้องกิ่งมาอีกไม่เท่าไหร่ก็จะแต่งงานกันแล้วตักบาตรรับขวัญพร้อมกันเลยนะ..” คุณแก้วกวักมือเรียกว่าที่ลูกเขยให้เข้ามาใกล้ ..อีกฝ่ายก็ไม่ขัดข้องยิ้มแป้นส่งให้คู่หมั้นคนสวย ...


นนท์เหลือบตามองพี่ต้นที่ยืนยิ้มบางๆให้เขาอย่างอุ่นใจ มือของทั้งสองวางลงบนทัพพี่ตักข้าวอย่างนุ่มนวล ..


‘ยังไงนนท์ก็ต้องอยู่ข้างบนให้ได้...ใช่สิต้องวางมืออยู่เหนือพี่ต้น ..’ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ..มาถึงทีอับจนได้ด้วยอะไรก็เอาวะ ..อย่างน้อยก็ได้อยู่ข้างบน



‘คิดอะไรอยู่นี่คุณหนู’ แรงที่สั่นเล็กๆทำให้พี่ต้นพอจะเดาได้ว่านนท์กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่แน่นอน ... แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนตำแหน่ง เพราะหากนนท์อยากอยู่ข้างบนเขาก็ยินดี...เพราะจะว่าไปมันก็สนุกดีเหมือนกัน เมื่อวานเขายังเปิดโอกาสให้นนท์ตั้งสองรอบแหนะ...


ส่วนคู่ต่อกับกิ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครจะวางมืออยู่ด้านบน .. คิงคองยักษ์เล่นแสดงท่าทีนอบน้อมต่อแฟนสาวเสียขนาดนั้น.. แต่ก็ผิดคาดเมื่อกิ่งใช้มืออีกข้างของต่อให้เลื่อนตำแหน่งมากุมมือเธอไว้...มันอาจเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆ แต่นี่ก็คือเครื่องหมายของความรัก...



..ยอมได้เพื่อคนที่รัก..


กับข้าว ชุดแล้วชุดเล่าถูกจัดวางลงในบาตรพระที่เดินมาบิณฑบาตอย่างเรียบร้อยจนเมื่อใส่ครบทุกรูปทั้งหมดก็นั่งลงรับพรจากพระทั้งเก้ารูป เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ร่างกายและจิตใจ...


อายุ วรรณฺโณ สุขขํ พลํ


..พร้อมบูรณ์ ด้วยอายุ ฐานะ ความสุข และ พละกำลัง ..



“ เดี๋ยวกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล และจุดธูปบอกคุณพ่อ คุณลุง( พ่อของนนท์) สักหน่อยนะวันนี้เป็นวันดีถือว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วจริงๆ...” คุณแก้วเดินเข้ามาใกล้แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวลมีเมตตา ..นางเชื่อว่านางตัดสินใจไม่ผิด หากแม้สามีของนางยังมีชีวิตอยู่ก็คงเห็นด้วยกับการแต่งงานที่เกิด

รักจะมีความหมายอะไรหากไร้ซึ่งความสุข


ที่สำคัญรักต้องมาจากความเข้าใจ มีพื้นฐานมาจากกันและกัน

รักไม่ใช่เรื่องของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง รักไม่ใช่เรื่องของการได้ หรือรับเพียงอย่างเดียว

น้ำเย็นๆที่ไหลชโลมปลายนิ้วเรียวของคนหน้าสวยและคนร่างหนั่น ..ไหลลู่ลงไปในอ่างแก้วพร้อมบทสวดกรวดน้ำแผ่ส่วนกุศล ...ธูปหนึ่งดอก เทียนหนึ่งเล่มถูกปักลงตรงโคนต้นลีลาวดีใหญ่อย่างมั่นคง ...นนท์ยกอ่างแก้วที่รองน้ำจนปริ่มค่อยเทลงผืนดินอย่างไม่เร่งร้อน ...

... เช่นเดียวกับคู่ของต่อและกิ่งที่ทำไม่แตกต่างกัน ...
..รัก..

[changasa@hotmail.com]

   แต่งกันแล้ว เย้ ๆๆๆๆๆๆ 

[lizzii]

 

นนท์น่ารักจริง ๆ เล้ย
ไปหาวิธี..มาด้วย 55

[LoveNineTeen]

งานวันนี้เป็นงานเลี้ยงเล็กที่เชิญแต่คนใกล้ชิดที่สนิทกันจริงๆ...สวนด้านหน้าของบ้านถูกเนรมิตขึ้นเป็นงานเลี้ยงด้วยความร่วมมือของทุกคน .



.วันนี้คุณนัน คุณแก้ว และแม่น้องเล็กของบ้านลงมือทำเองแทบทุกอย่าง นนท์จะช่วยก็ถูกห้ามไว้เสียก่อน วันนี้เป็นวันของนนท์กับพี่ต้น ทุกคนเลยอยากให้สองคนมีความสุขที่สุดให้ไปเตรียมตัวกันตั้งแต่บ่ายแล้วล่ะ




แต่ที่ไหนได้แทนที่จะได้เตรียมตัว แต่พี่ต้นกลับเริ่มวิชาเรียนบทใหม่ให้ว่าที่ภรรยาของตนอีกบทเสียงั้น

“ พอได้แล้วพี่ต้น นนท์เหนื่อยล้วนะ..” คนตัวเล็กที่ร่างกายปรากฏรอยแดงไปแทบทุกส่วนของอกและหลังยันมือไปประทับบนอกหนาที่คร้ามสั่นลงมาทาบทับอีกครั้ง ..



“ บ่ายสามเองคุณหนูอีกสักครั้งนะ..” แววตาเจ้าชู้ส่งมาอีกครั้งของวัน ... ถ้ารู้ว่าไอ้พี่ต้นมันเป็นเสือซ่อนลาย ผู้ชายซ่อนหื่นอย่างนี้นนท์คงไม่หลวมตัวรักแต่นอน แต่ทำไงได้ล่ะเขาถอยหลังไม่ได้แล้ว



“ พี่ต้น..” นนท์ฝืนแรงที่ส่งมาแล้วยกมือไปประคองใบหน้าที่ก้มต่ำหมายจะปรนเปรอ แรงรักบนอกของเขาเช่นทุกทีไว้...



“ หืม..” พี่ต้นหยุดโน้มลงแล้วเงยขึ้นมองคนรักของตนอย่างสงสัย



“ ทำไมพี่ต้นหื่นอย่างนี้อ่ะ..” นนท์ถามด้วยเสียงกระปอดกระแปด ไม่ใช่เขาไม่ชอบเวลาที่พี่ต้นสัมผัสแต่เขาก็อยากรู้บ้างว่าคนที่ทาบทับไม่เหนื่อยบ้างหรือยังไง เห็นซัดเอาๆ แถมยังสอนโน้นนี้อีกตั้งมากมาย



“ พี่ก็ต้องรีบสอนให้เรารู้ทุกอย่างสิคุณหนู...ขืนอยากรู้อะไรอีกได้ไปหาให้คนอื่นสอนพี่ก็แย่สิ..” พี่ต้นตอบด้วยทีเล่นมากกว่าจริงจัง ..



“ ไม่เอาอะพี่ต้น...เดี๋ยวคืนนี้พี่ต้นก็ทำอีกให้นนท์พักบ้างดิ...อะไรนี่เอาเปรียบกันอย่างเดียวเลย ถ้าพี่ต้นไม่หยุดนนท์จะหนีไปนอนที่อื่นจริงๆด้วย..” เจ้าคนหน้าหวานที่หน้าร้อนแดงก่ำเพราะอุณหภูมิ และการเคลื่อนไหวอย่างหนักหน่วงของสองกายเอ่ยขู่


“ นี่ขู่พี่เหรอ..”




“ นนท์ไม่ได้ขู่...”

“ ก็ได้ๆ... กล้าขู่พี่คืนนี้ไม่ต้องนอน” พี่ต้นยอมถอนร่างออกจากอีกฝ่ายที่นอนหอบราวกับรอดพ้นชีวิตจากพิบัติภัย ..แล้วมือใหญ่ก็เอื้อมมารั้งร่างของนนท์ให้ลุกขึ้นมาข้างๆ...


“ ทำไรอะพี่ต้นไหนบอกว่าไม่ทำแล้วไง..” นนท์เงยหน้าขึ้นมองคนรักด้วยความสงสัย



“ พี่ยังค้างคาอยู่เลย ..กอดพี่ไว้หน่อยสิ..” ไม่ต้องพูดนนท์ก็รู้ว่าหมายถึงอะไร ..ไอ้จอมหื่นน้อยของพี่ต้นมันจะดี๊ด๊าดึ๋งดั๋งอยู่เลย ตอนนี้พี่ต้นก็อาศัยน้องอุ้ง(มือ)ของตัวเองปรนเปรอมันไม่ก่อน ขืนทำต่อกับคุณหนูของเขาคืนนี้ได้อดแน่นอน ...



“ กอดอย่างเดี๋ยวนะพี่ต้น..” นนท์ตั้งข้อเสนอไม่อยากหลวมตัวโดนพี่ต้นหลอกอีก...


“ อืม...” พี่ต้นพยักหน้าให้อย่างรวดเร็ว นนท์จึงตัดสินโผกอดร่างนั้นไว้อย่างไม่อิดออด จังหวะมือที่เคลื่อนไหวเริ่มสอดประสานกับลมหายใจและไอเหงื่อออกมา ...มือบางของคนที่กอดพี่ต้นไว้ลูบไล้ไปมาบนแผ่นอกหนาเพราะอยากให้อีกคนได้รู้สึกสุขสมจนสุดปลายทาง..



“ อื้อ...คุณหนู...พี่ไม่ไหวแล้ว...อ่า..” เสียงครางจากปากอิ่มของคนตัวสูงดังขึ้น พร้อมร่างที่เริ่มสั่นเป็นสัญญาณของการเดินทางขั้นสุดท้าย และในชั่วจังหวะต่อมาความอัดอั้นที่พรั่นกายไว้ก็ถูกทลายออกด้วยแรงปรารถนาที่สองกายส่งถึงกัน ..




“ หื่นจริงๆเลยพี่ต้น” นนท์ย่นจมูกเข้าใส่คนข้างกาย หลังจากพี่ต้นเสร็จจากกิจกรรมบันเทิงชั้นสูงของอารมณ์ คนตัวสูงเลยคว้าร่างที่แอบค้อนเขาเข้ามาฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว ...สองร่างแกล้งกันไป แกล้งกันมาจนไถลตกเตียงมาตามๆกัน ..



“ โอ๊ย..” สองคนร้องอย่างพร้อมพรันราวกับนัดหมาย ...แม้พื้นเตียงจะไม่สูงสักเท่าไหร่ แต่ตกลงมาเร็วอย่างนี้ก็ทำให้ระบมไม่น้อย โดยเฉพาะคนหน้าสวยที่เจ็บเพิ่มขึ้นจากเดิมที่สะโพกครากเคลื่อน ก็โดนซ้ำแผลเก่าจนเจ็บจี๊ดขึ้นมา


“ เป็นยังไงบ้างคุณหนู...” คนก่อเหตุรีบเข้ามาพยุงร่าง ที่ล้มลงข้างอย่างห่วงใย



“ ถามได้ ..นนท์ก็เจ็บสิ..” นนท์แหวเข้าใส่อย่างอารมณ์บูด แต่ก็ยอมให้อีกคนแตะเนื้อต้องตัวพี่ต้นใช้แรงที่มีดึงร่างของนนท์ให้ลอยขึ้นไปนอนบนเตียงเช่นก่อนหน้า ...




“ นอนเถอะพี่ไม่กวนแล้ว...เย็นๆจะมาปลุก..” มือแกร่งเลื่อนผ้าห่มผืนหนาขึ้นคลุมร่างเปลือยของคนรักเอาไว้ ก้มลงประทับริมฝีปากบนหน้าผากชื้นเหงื่ออย่างสุดรักก่อนจะประโลมปลอบให้อีกคนได้พักผ่อน เขาผิดเองแหละที่แกล้งนนท์มากเกินไป ทั้งที่เวลาของทั้งสองคนยังมีมากต่อมาก ...


นนท์พริ้มตาลงอย่างวางใจ


เขายังพอมีเวลาให้นอนพักผ่อนอีกหลายชม.พอดู




เมื่อใกล้จะถึงเวลางานว่าที่เจ้าบ่าวก็เดินกลับเข้ามาในห้องของตนเพื่อปลุก ว่าที่เจ้าสาวให้ตื่นขึ้นจากนิทรา ริมฝีปากอิ่มหยุ่นวางลงประกบกับของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา แต่แค่สัมผัสก็ทำให้นนท์รู้สึกตัวได้


“ ตื่นได้แล้วเจ้าสาว ...แขกมากันหลายคนแล้ว..”


“ กี่โมงแล้วอ่ะพี่ต้น..” นนท์เปิดตาขึ้นมองคนรักของตนอย่างงัวเงีย ร่างกายที่ได้พักผ่อนถูกแทนที่ด้วยความสดใสที่เพิ่มมากขึ้น เขาค่อยๆยันกายของตนขึ้นนั่งพิงหลังกับพนักเตียง




“ หกโมงแล้ว ..เดี๋ยวอีกครึ่งชม.งานจะเริ่ม..” พี่ต้นตอบกลับด้วยเสียงสดใส พร้อมทั้งยกมือขึ้นเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงปรกใบหน้านวลให้เข้าที่เข้าทาง ดวงตาที่ทอดมองนนท์ในเวลานี้เต็มไปด้วยความรักความเอ็นดู อยากจะปกป้องคนตรงหน้าไปตลอดเส้นทางชีวิต



“ ทำไมเพิ่งปลุกล่ะ...เดี๋ยวนนท์ก็ไม่ทันพอดี..”

“ ไม่ต้องรีบหรอก..พี่เห็นเรายังเหนื่อยอยู่เลยให้นอนต่อสักหน่อย” ต้นยิ้มให้เล็กน้อยๆ ขันในท่าทีปริวิตกที่นนท์แสดงออกมา ก็อย่างว่าคุณหนูของเขาต้องเตรียมพร้อม ต้องศึกษาจนแน่ใจ ขนาดวิชาเพศศึกษายังลงทุนขอความช่วยเหลือจากโดมและเคนเลย นับประสาอะไรกับเรื่องนี้


“ พี่ต้นหยิบผ้าเช็ดตัวให้นนท์หน่อยสิ..”



“ อายอะไร ..พี่ก็เห็นหมดแล้ว...” ต้นเย้าต่อไม่ยอมขยับไปหยิบผ้าเช็ดทีพับวางอยู่ในตู้มาให้คนที่นั่งอยู่ ส่วนนนท์เลยตีหน้างอเข้าใส่อย่างหมั่นไส้


“ นนท์ไม่ได้หน้าหนาอย่างพี่ต้นนี่ ...เดินไปมาไม่อายอ่ะ..”



“ เดี๋ยวเถอะไอ้ตัวเล็ก....ว่าพี่หน้าหนาเหรอคืนนี้ไม่ต้องนอนกันเลย ...พี่จะหน้าหนาแกล้งเราทั้งคืนเลยคอยดู...” พี่ต้นยกมือหนั่นวางลงบีบปลายจมูกคนตรงหน้าอย่างเอ็นดูก่อนจะสำทับขู่ถึงศึกที่จะเกิดขึ้นในค่ำคืนแรกของการเป็นสามีภรรยา


“ นึกว่านนท์กลัวเหรอ...” นนท์ยกคิ้วขึ้นท้าทายอย่างแกล้งๆ


“ แน่ใจนะ..”


“ ไม่แน่..”


“ เอ้า..สรุปว่ากลัวไหมนี่..” ต้นเลิกคิ้วมองอีกคนอย่างแปลกใจ


“ กลัวไง...ก็พี่ต้นชอบแกล้งนนท์ตั้งหลายครั้ง บอกแล้วว่าเหนื่อยๆ ก็ไม่ยอมหยุด” นนท์บอกด้วยหน้าสลด แถมเสียงยังลดแผ่วจนติดหวั่นๆ ...



“ กลัวอะไรพี่ไม่ใช่ยักษ์สักหน่อย... โอเคพี่สัญญาว่าคืนนี้จะค่อยๆทำ จะค่อยๆแกล้ง ไม่หักโหมเหมือนวันที่ผ่านมา โอเคไหม..” ว่าที่สามีเจ้าเล่ห์ยกข้อเสนอใหม่ปลอบใจให้ คนหน้าสวยได้คลายกังวล ยังไงเขากับนนท์ก็ต้องอยู่ไปอีกนาน ยังมีเวลาให้ถ่ายทอดความรักให้แก่กันและกันอีกมากโข ...



“ แน่ใจนะ...”


“..” คนหน้าคมเข้มพยักอย่างเอาใจ..


“ งั้นถ้าพี่ต้นผิดสัญญา นนท์จะหนีไปนอนกับแม่...” นนท์ตั้งข้อเสนออย่างเด็ดขาด แต่เจ้าลูกแกะน้อยจะทันเกมอะไร คืนนี้พี่ต้นก็ต้องทำตามสัญญาอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้ทั้งสองไปฮันนีมูนกันทางเหนือของประเทศ คอยดูสิว่านนท์จะหนีไปนอนกับใครได้ ยิ่งกลัวผีอยู่อย่างนั้น...



“ อืม..” ต้นพยักหน้าให้อย่างไม่มีขัดขืน





“ พี่ต้นน่ารักที่สุดเลย..” และเป็นคนตัวบางที่ยิ้มกว้างแล้วถาตัวมากอดว่าที่สามีของตนไว้ ..มือเรียวยาววางลงคล้องศีรษะของอีกคนอย่างเอาใจ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่ต้นเล็กน้อย ก่อนจะจูบลงตรงปลายจมูกโด่งๆเบาๆ หนึ่งที




“ อาบน้ำได้แล้วคุณหนูเดี๋ยวจะสายกว่านี้..” พี่ต้นเอ่ยเตือนแล้วหอมแก้มนุ่มๆของนนท์ไปหนึ่งครั้ง จากนั้นก็อุ้มพาคนตัวบางให้ลุกจากเตียงเช่นเมื่อตอนเช้า ...ร่างสูงพาคนน่ารักของเขาไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านนอกอย่างไม่มีท่าทีเหนื่อยอ่อน ..( เอาแรงมาจากไหนนี้ พี่ต้น..)



“ นี่พี่ต้น..แม่ให้ขึ้นมาตามน้องตั้งนานแล้วทำไมเพิ่งออกจากห้องล่ะ..” คุณแก้วที่คิดจะขึ้นมาเร่งลูกชายและว่าที่สะใภ้หยุดกึกตรงหัวบันได เมื่อเห็นพี่ต้นอุ้มนนท์ที่ห่อผ้าห่มผืนใหญ่เดินออกมาจากห้อง ...



“ ก็ลูกสะใภ้ของแม่นั่นสิ มัวแต่ตั้งข้อแม้โน้นนี่..” พี่ต้นตอบกลับไปเสียงราบ




“ อย่ามัวแต่เล่นอะไรกันในห้องน้ำอีกล่ะ หกโมงครึ่งแม่ต้องเห็นเราสองคนลงไปพร้อมข้างนะ โอเคไหม จะทำอะไรก็รู้เวล่ำเวลาบ้างพี่ต้น ..คืนนี้ยังอีกยาวไกล” คนเป็นแม่บ่นเบาๆ และแอบปล่อยระเบิดลูกใหญ่ทิ้งท้ายเอาไว้ นี่แหละนะ...ทั้งกิ่ง ทั้งคุณแก้ว ล้วนแพรวพราววาวเล่ห์ไม่แตกต่าง ...ไม่แปลกใจเลยจริงๆที่ทำไมพี่ต้นถึงเจ้าเล่ห์อย่างกับหมาจิ้งจอก...



“ ครับแม่..” พี่ต้นลากเสียงยานคาง และอุ้มพาคุณหนูของเขาเดินตรงไปยังห้องน้ำ.. ฝ่ายคุณแก้วก็รีบเดินกลับลงมาชั้นล่างตรงที่แม่ลูกสาวและว่าที่ลูกเขยยืนอยู่


“ เป็นไงบ้าง ถ่ายไว้ได้ไหม..” นางเอ่ยถามอย่างสุดลุ้น ..


“ แม่คะฝีมือระดับทีมชาติอย่างกิ่งมีหรือจะไม่ได้...” แม่ลูกสาวคนสวยยื่นกล้องถ่ายรูปดิจิตอล ที่แอบชักภาพพี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ที่ยืนอยู่ด้านเมื่อครู่ไว้ได้อย่างทันควัน ...




“ สุดยอด..ลูกสาวแม่เก่งที่สุดเลย..” นางยิ้มแป้นให้กับนางจอแสดงผล พร้อมทั้งยื่นมือนุ่มๆไปจับแก้มลูกสาวอย่างชื่นชม ..สามคนเดินออกจากบริเวณนั้นออกไปตรงส่วนนอกของบ้าน ซึ่งใช้เป็นที่จัดงานในวันนี้ ตรงส่วนทางเข้าประดับด้วยดอกไม้หลายชนิดโดยเฉพาะดอกกุหลาบนานาสี ที่สมัยก่อนนนท์ต้องแบกกลับมาบ้านทุกวัน ถัดเข้ามาส่วนในก็เป็นโต๊ะทานอาหารตัวยาวต่อกันสองตัว นับๆจากจำนวนที่นั่งก็มีราวๆสิบกว่าคน ทั้งหมดล้วนเป็นคนใกล้ชิดและสนิทสนมกัน ...



ตอนนี้ในงานก็มีแขกมากันใช่ได้ ประกอบไปด้วย คุณปานเดือน โดม เคน คุณนุ่น แพท วินที่บินตรงกลับมาร่วมงานโดยเฉพาะ แล้วยังมี คุณมิณฑิตามารดาของต่อ คุณนัน และคนที่ทำงานอีกสองสามคน


“ เป็นอะไร ตื่นเต้นเหรอ..” พี่ต้นเหลือบมองว่าที่เจ้าสาวของตนที่ยืนอยู่หน้ากระจกอยู่นาน วันนี้ชุดที่นนท์ใส่เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวมีลายพาดตรงเป็นเส้นสีฟ้าอ่อน กับกางเกงสี่ส่วนสีเดียวกัน ... ส่วนพี่ต้นก็ไม่แตกต่างอะไรมากจะมีส่วนต่างก็ตรงลาดพาดตรงเป็นสีเขียวอ่อน ...



“ แล้วพี่ต้นไม่ตื่นเต้นเหรอ..” นนท์พยักหน้าผ่านกระจกพร้อมทั้งจ้องมองทะลุไปยังคนที่ยื่นอยู่ข้างหลัง พี่ต้นค่อยๆก้าวเท้ามาใกล้แล้วช้อนกอดจากทางด้านหลังจนอกหนั่นแน่นเบียดชิดหลังนุ่มๆของนนท์ มือแกร่งเอื้อมมาประสานกันตรงด้านหน้าแล้วโยกโอบคนตัวบางราวกับจะปลอบประโลม ...



“ อย่าคิดมากเลยคุณหนู...”

“ พี่ต้น...!” เสียงของนนท์ดูแผ่วไปจนต้นสังเกตได้



“ เป็นอะไรไปคุณหนู เสียงดูกังวลมากเลยนะ ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าเราบอกพี่ได้นะ...” คนตัวสูงจดริมฝีปากลงบนลำคอคนที่รักอย่างอ่อนโยน มันเป็นเพียงการปลอบโยนหาใช่โหยหาเช่นที่ผ่านมา


“ พี่ต้นรักนนท์มากไหม..”


“ ไม่รู้สิ...พี่รู้แต่ว่าครั้งก่อนตอนที่เราเข้าใจผิดคิดว่าพี่กับแพทยังมีอะไรกันอยุ่ พี่รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เหมือนจะขาดใจงั้นแหละ..” ครั้งนั้นเขายังจำได้ดี เขายังจำได้...มันเป็นครั้งที่ทะเลาะกันรุนแรงที่สุด รุนแรงจนเขารู้สึกสบสนจนทำอะไรไม่ถูกเลย



“ นนท์รักพี่นะ..” มือบางเอื้อมสัมผัสสร้อยคอสติชคริสตัลที่แขวนอยู่อย่างรำลึกได้... พันธะตัวแทนของความรักและการแต่งงานในสายตาของต้น บัดนี้มันยังประดับอยู่บนเรือนคอระหงของนนท์ไม่ห่าง


“ รู้แล้วครับ...ถ้าไม่รักคงไม่ยอมพี่ขนาดนี้หรอก..” ต้นยิ้มเย้ามองคนในกระจกแล้วโยกให้เคลื่อนไปมาเร็วขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะเดินจูงเจ้าสาวของเขาออกจากห้องไปเพื่อพบกับแขกทุกคนด้านล่าง



ก้าวแรกของการเป็นสามีภรรยา


ก้าวแรกของความรัก
... เริ่มต้นขึ้นแล้ว ...

[LoveNineTeen]

วันนี้คุณหนูของพี่ต้นดูโดดเด่นไม่ใช่น้อย ..ผิวที่ขาวอมชมพูดูจะปลั่งขึ้นเพราะแสงไฟที่ตามอยู่สองข้างทาง มันดูระเรื่อแดงจนน่าสัมผัสและจับจอง แต่คงมีเพียงคนตัวสูงหน้าหล่อที่กุมมือบางเพียงคนเดียวกระมังที่ได้สัมผัสความน่ารัก น่าครอบครองครั้งนี้...



“ มาแล้วเหรอลูกมาเร็วๆเข้า ถึงเวลาทานอาหารแล้ว” คุณแก้วยิ้มกว้างเมื่อเห็นลูกชายคนโต กับว่าที่สะใภ้ที่นางหมายมั่นปั้นมือเดินลงมา หญิงวัยกลางคนยกมือขึ้นเรียกสองคนให้รีบเดินเข้ามาอย่างไม่รอช้า

ทั้งพี่ต้นและนนท์เดินก้าวเข้ามาภายในวงอาหารแล้วนั่งลงข้างๆกัน



วันนี้เป็นวันสำคัญของทั้งสอง คุณนัน คุณแก้ว และกิ่งเลยลงครัวทำอาหารพิเศษให้โดยเฉพาะ ไข่พะโล้ของโปรดของพี่ต้น ที่ต้องเน้นไม่ใส่เนื้อหมู หรือจะเป็นบะหมี่ผัดของคนหน้าสวยที่ชอบกินเป็นชีวิตจิตใจ นอกจากนี้ยังมีอาหารอีกหลายอย่างรายล้อมรอบโต๊ะ..


งานเริ่มขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏในทุกตัวคน



แต่แล้วอยู่ๆ ไฟในงานก็ดับพรึ่บ



“ เกิดอะไรขึ้นนี่.. ฉันเพิ่งจ่ายค่าไฟเมื่อวานนี้นะ” คุณแก้วโวยวายตามประสา แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะไปตามทางเดินเพื่อคลำหา เทียนที่วางอยู่ตรงโต๊ะวางเครื่องดื่ม เดิมทีนางหวังจะใช้จุดสร้างบรรยากาศให้กับสองสามีภรรยา แต่กลับต้องนำมาใช้ในเวลานี้..



..พรึ่บ..



ในระหว่างที่คุณแก้วดึงความสนใจของทุกคนไปนั้น กิ่งกับต่อก็ช่วยกันลัดไปอีกทางเพื่อดึงแผ่นผ้าใบที่แอบติดไว้ตั้งแต่เมื่อเย็นลงมา พร้อมแสงไฟจากเครื่องโปรเจคเตอร์ขนาดเล็กส่องกระทบผืนผ้าสีแมทาลิค



ภาพที่แสดงอยู่บนแผ่นผ้าใบทำให้นนท์กับพี่ต้นหันมองกันอย่างงงๆ แล้วเหลือบไปมองคนรอบกายเพื่อหาตัวการ แต่บัดนี้คุณแก้ว กิ่ง และต่อหลบอยู่ตรงมุมด้านหลังโต๊ะอาหาร มองดูผลงานของพวกตนอย่างมีความสุข ..


ภาพแรกที่ฉายคือภาพที่กิ่งแอบไปจิ๊กมาจากโทรศัพท์ของคุณหนูหน้าหวาน

ภาพแรกที่พี่ต้นกับนนท์ถ่ายด้วยกัน ในคืนที่ฝนตกหนักและเป็นคืนแรกที่พี่ต้นเผยความรู้สึกบางอย่างในใจออกมา มันเรียกความร้อนให้ไหลลื่นขึ้นมาคลอหน้าของทั้งสองได้ดีนัก ..

.
“ ใครถ่ายภาพนี่..” ส่วนต่อมาเป็นภาพเคลื่อนไหวที่มีแต่ภาพ ไม่ได้ยินเสียงเพราะระยะห่างค่อนข้างไกลไปหน่อย ตัวการของเรื่องเลยเปิดเพลงใส่เข้าไปแทน... ภาพในวันที่พี่ต้นทำแผนจะฆ่าตัวตายอีกครั้ง ใครจะล่ะว่าตอนนั้นแม่สาวร่างบางของบ้าน จะแอบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นบันทึกตอนที่พี่ต้นทำแผนง้อนนท์ไว้ .. แม้ภาพจะไม่คมชัดเทียบเท่ากล้องเฉพาะ แต่มันก็เรียกรอยยิ้ม และ ความเขินอายจะคู่บ่าวสาวได้ดีนัก..


ภาพต่อมาเริ่มฉายเรื่อยๆ ..จนพี่ต้นกับนนท์เริ่มชิน



และเมื่อภาพสุดท้ายตัดฉับก็ทำให้น้องสาวคนเล็กของบ้านถึงกับหน้าแดงก่ำขึ้นแทน .. เอาแล้วไหมล่ะ เธอน่าจะระแวงตั้งแต่ต้น แม่เธอนะจอมวางแผนยิ่งกว่าอะไรดี นนท์กับพี่ต้นโดนไปแล้วมีเหรอที่หล่อนจะไม่โดนบ้าง



“ แม่...แม่ทำอะไรหนูนี่..” กิ่งหันไปค้อนมารดา แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่าบัดนี้คุณแก้ววิ่งรี่ไปนั่งอยู่ข้างคุณนันแล้ว ...


“ เขินอะไรเล่า เดี๋ยวก็แต่งงานกันแล้ว..” และเป็นแฟนหนุ่มที่เอ่ยปลอบ เมื่อภาพที่ปรากฏคือภาพในวันก่อนตอนที่ กิ่งและต่อรู้ความจริงว่าเป็นคู่หมั้นกัน ในตอนที่ต่อวิ่งตามหญิงสาวออกมา ทั้งสองไม่รู้เลยว่า คุณมิณฑิตากับคุณแก้วแอบวิ่งตามมาดูลูกๆ แถมยังอัดวิดีโอไว้อีกต่างหาก



งานนี้เลยโดนกันถ้วนทั่ว



เรียกเสียงหัวเราะได้ดีพอตัว


“ แม่นะแม่... รู้จักกิ่งน้อยไปแล้ว” หญิงสาวยืนเค้นเขี้ยวอยู่ครู่เดียว ก็กดรีโมตคุมโปรเจคเตอร์ในมือไปยังเฟรมสุดท้ายของแผ่นที่เล่นอยู่...



ตัวการใหญ่...อักษรสีแดงปรากฏเด่นหราอยู่หน้าจอพร้อมภาพของคุณแก้วในตอนที่ขึ้นมาเรียก พี่ต้นกับนนท์ตอนเย็น



“ เป็นไงบ้าง ถ่ายไว้ได้ไหม..” เสียงตื่นเต้นที่ดังลอดออกมา พอจะเป็นหลักฐานชั้นดีว่างานนี้คุณแก้วมีเอี่ยวเต็มๆ ...ทุกสายตาหันไปมองนางเป็นตาเดียว ส่วนคุณแก้วเองก็ต้องหันมองลูกสาวที่แอบตลบหลัง ..


“ น้องกิ่งนะน้องกิ่ง...”



“ ก็แม่แกล้งกิ่งก่อน..” หญิงสาวยิ้มประจบตอบกลับอย่างไม่กลัวเกรง ..เสียงหัวเราะ ความสุข และรอยยิ้มมีมาเพื่อทุกคน และ ทุกชีวิตที่รู้คุณค่าของมัน ..


“ เชอะ ครั้งนี้แม่ยกให้ แต่งานแต่งเรากับน้องต่อรับรองของขวัญเด็ดกว่างานนี้แน่ ..ไม่รู้เหรอว่านี่น่ะ ตัวแม่เชียวนะ...” นางยิ้มเยาะ พร้อมทั้งยกนิ้วขึ้นชี้ตัวเอง ทำให้เพื่อนสนิทวัยเดียวกันถึงกับขันท่าทีของคุณแก้ว เวลานี้ทุกคนล้วนยิ้มแย้ม ล้วนมีความสุข โดยเฉพาะคู่บ่าวสาวที่มีความสุขเป็นทวี เมื่อคนรอบข้างสนุกสนานเช่นนี้



.. ฟ้าที่เริ่มมืดบ่งเวลาที่เดินทางไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ..


มันคงถึงเวลาแล้วล่ะสิ เวลาของความรักแท้จริง ..



แต่งานนี้พี่ต้นต้องเจอด่านประตูเงิน ประตูทอง แถมประตูทองแดง อีกชั้น ..ทำยังกับกีฬาโอลิมปิคงั้นแหละ... เฮ้อ....



“จะพานนท์ไปไหน..” เสียงนี่หาใช่เสียงจากเจ้าตัวที่ถูกว่านดึงตัวขึ้นไปด้านบนของห้อง มันมาจากว่าที่สามีที่กำลังจะเป็นสามีโดยสมบูรณ์ต่างหาก ..


“ อย่าใจร้อนสิต้น ..งานนี้ต้องผ่านประตูเงินของพวกเราก่อน..” แพท และนุ่นที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหยิบ เข็มขัดเงินที่คุณแก้วเตรียมไว้ให้ตั้งแต่ก่อนเริ่มถูกดึงเป็นด่านแรกสำหรับ เจ้าบ่าวรูปงามที่หมายจะขึ้นไปประตูบนสุดเพื่อเจ้าสาวของเขา


“ โหอะไรกันนี่...สองคนนี้ต้นไม่ได้เอาเงินลงมานะ ....” คนหน้าหล่อยิ้มเจื่อนๆ ตอบด้วยสีหน้างอนๆ จนสองสาวต้องเผล่ยิ้มให้กันและกัน ..


“ นี่ค่าผ่านทาง .. ถือว่าหยวนๆแล้วนะ..” แพทยิ้มกว้างแล้วชี้ที่แก้มตัวเองเป็นสัญลักษณ์ ..



“ ขืนทำได้โดนตบตาย..” พี่ต้นยอมรู้ดีว่าสิ่งที่สองสาวชี้หมายถึงอะไร แต่ใครจะรู้ล่ะว่าหากเขาทำจริงๆว่าที่เจ้าสาวของเขาอาจงอนตุ๊บป่อง และไล่เขาไม่ให้เข้าห้องก็เป็นได้..



“ งั้นเชิญเจ้าค่ะ.. แต่อย่าลืมไม่ได้ผ่านฟรี พรุ่งนี้ขวัญถุงคนละหมื่นนะคุณต้น..” แม่สาวเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย หัวหน้าฝ่ายการตลาดคนเก่งของสำนักพิมพ์ยิ้มให้พร้อมยื่นข้อเสนอ ..



“ ครับๆ..” พี่ต้นพยักรับอย่างรวดเร็ว เป็นอันว่าด้านแรกสามารถผ่านไปได้...



ด่านที่สองเป็นประตูทองที่เพื่อนๆ ที่ทำงานของพี่ต้นมาขวางให้.. ด่านนี้สามารถผ่านได้ง่ายกว่าด่านแรกเพราะ พี่ต้นยื่นประกาศิตหนึ่งข้อประตูทองก็หย่อนเปิดทันที..



“ เปิดไวปลายปี โบนัสอื้อ..” ดูๆ เจ้าเล่ห์ได้อีกพ่อคนนี้ สมแล้วล่ะที่เป็นลูกชายของคุณแก้ว บ้านนี้เขาหัวไวกันทั้งบ้าน ..ช่างวางแผน ช่างเจรจา ...


มาถึงด่านสุดท้ายเจ้าบ่าวหน้าคมก็ถึงกับงงแตกอีกครั้งติดๆ..



“ อะไรนี่แม่...” พี่ต้นเอ่ยถามเสียงคว้าง เมื่อปลายทางตอนนี้มี สองด่านขึงอยู่ แต่มันก็ปิดคนละทาง ..ด้านหนึ่งไปทางห้องของเขา ส่วนอีกด้านก็ไปทางห้องเก่าของนนท์ที่เคยอยู่ งานนี้เล่นเอาเจ้าบ่าวมึนตึบ .. โดนเล่นเข้าแล้ว ..


“ ก็ประตูทองแดง กับประตูทองเหลืองไง รีบเลือกเร็วๆ แม่เมื่อยแล้วนะ .. แต่ถ้าเลือกผิดคืนนี้ไม่ได้เจอนนนี่ไม่เกี่ยวกับแม่นะ..” คุณแก้วยิ้มเผล่เจ้าเล่ห์ส่งให้ลูกชาย ..เอาล่ะงานนี้จะทำยังไงดี.. ด้านขวาเป็นประตูทองเหลืองที่กิ่งกับต่อถืออยู่ ส่วนด้านซ้ายก็เป็นมารดาของเขากับคุณนัน ..
‘ถ้าพลาด..ทางแม่ก็ออกมายังทัน ยังไงน้องกิ่งกับต่อก็มีความลับเยอะ แกล้งขู่ว่าจะปูดออกมาคงได้’ พี่ต้นยืนใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งก็เผยยิ้มกว้างแล้วหันไปทางมารดาของเขา และมารดาของว่าที่ภรรยา แสดงความต้องการเลือกประตูทองแดง ..

“ คิดดีแล้วเหรอพี่ต้น..ประตูทองแดงมันชื่อคล้ายๆ กระทะทองแดงนะ” ไซโคลกันสุดฤทธิ์ งานนี้คุณแก้วได้ลูกคู่อย่างเพื่อนสนิทอย่างคุณนันเลยยิ่งทำให้สนุกมากขึ้น



“ ถึงตกนรกแต่ได้อยู่กับนนท์ก็โอเค...”



“ น้ำเน่าๆสุด ลูกชายใครยะนี่..” คุณแก้วยิ้มขันกับคำพูดสุดเสี่ยวของลูกชายคนโต ปกติเคยเห็นพี่ต้นในมาดนี้เหรอ เจ้าเล่ห์ จอมวางแผน แถมยังร่าเริงเป็นที่สุด ขอบคุณจริงๆที่ส่งนนท์เข้ามาภายในบ้านหลังนี้ ขอบคุณที่ทำให้รอยยิ้มปรากฏขึ้น ..


“ แม่ไม่เคยได้ยินเหรอ..ถึงจะน้ำเน่าแต่ก็เห็นเงาจันทร์..” มุกต่อมาเล่นเอ่นพวกประตูที่ขวางแรกถึงกับขันเวลานี้เจ้านายมาดนุ่ม สุขุม และเคร่งครัดกลับแสดงท่าที น่ารัก น่าชัง ..นี่แหละนะความรักสามารถเอาชนะทุกอย่างได้จริงๆ แม้กระทั่งผาน้ำแข็งที่ยิ่งใหญ่และเยือกเย็นที่สุด ก็สามารถทลายจนสลายกลายเป็นไออากาศได้




“ รีบๆเข้าพี่ต้น..ขืนนานกว่านี้น้าได้สำลักน้ำเน่าตายเสียก่อน..” คุณนันบอกด้วยเสียงขันที่ลอดประสาน



“ แล้วน้านันกับแม่จะให้ ผมทำอะไรล่ะ..”


“ เต้นให้แม่ดูหน่อย..”


“ หา..” พ่อหน้าหล่อถึงกับเลิกคิ้วอย่างตกใจ ..โอ้ .. เกิดมาไม่เคยเลยนะนี่ ชายหนุ่มถึงกับคิดหนักเพราะด่านนี้มันหินไม่ใช่น้อย แม่ของเขาเองก็รู้ว่าลูกชายง่อยพวกเต้นๆอะไรอย่างนี้..



“ แม่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอ ผมเต้นไม่เป็น” พี่ต้นถึงกับโอดครวญทันทีที่เจอโจทย์สุดหิน ต้องต่อรองเอาเสียหน่อยไม่อย่างนั้นคงไม่ได้เข้าหอกันพอดี...


“ มีต่อรองด้วยเหรอนี่..” กิ่งค่อนขอดทีเล่น ..


“ นี่น้องกิ่ง ... ถ้าไม่อยากโดนแฉก็เงียบปากไปก่อนนะ ถ้าช่วยคุณแม่เล่นงานพี่รับรองถึงคิวเรา จะโดนหนักไม่ใช่เล่น..” พี่ชายหน้าหล่อหันขวับไปยังน้องสาวคนสวยที่ยืนแซวอยู่ด้านหลัง


“ งั้นพี่ต้นก็มาทางกิ่งเร็วๆ ค่ะ ทางนั้นมันเป็นกลลวง..” แม่สาวผมยาวฉีกยิ้มประจบพร้อมรีบเดินไปคล้องแขนพี่ชายที่ยืนอยู่หน้าคุณแก้ว และคุณนัน ...



“ น้องกิ่ง..เสียแผนหมดยัยลูกคนนี้...” คุณแก้วถึงหน้าถอดสี.. อุตส่าห์จะได้แกล้งพี่ต้นแต่ยัยเด็กกินปูนร้อนท้องกลับยอมเฉลยอย่างรวดเร็ว งานนี้เลยหมดสนุกกันเห็นๆ...


“ ดีมากน้องกิ่งที่รัก... พี่จะช่วยรับมือกับคุณแม่เอง..” ต้นคล้องแขนไปตรงบ่าของน้องสาว แล้วประกาศกล้าหันไปท้าทายมารดาที่ยืนหมั่นไส้อยู่...งานนี้น้องเล็กของบ้านเลยยิ่งร่วมมือกับพี่ชาย เอาชนะแผนการของมารดา ..



“ ไอ้สองพี่น้องนี่...คิดเหรอว่าจะชนะแม่ได้..ลืมไปแล้วเหรอว่าแม่เป็นใคร แม่นี่...” คุณแก้วยิ้มกว้างแล้วพูดตอบกลับพร้อมทั้งชี้นิ้วมาที่ตนเอง แต่ก่อนจะได้พูดคำสุดท้ายจบ ทุกคนในเหตุการณ์ก็ร่วมกันตอบอย่างพร้อมเพรียงเป็นเสียงเดียวกัน



“ ตัวแม่ !” สิ้นเสียงก็มีเสียงหัวเราะปรากฏออกมาอย่างมากมาย ด่านสุดท้ายของพี่ต้นจึงผ่านไปได้อย่างง่ายดาย ..พร้อมคุณแก้ว กิ่ง คุณนัน และ ต่อที่เดินเข้าไปร่วมส่งตัวเจ้าบ่าวให้กับเจ้าสาวภายในห้องนอนห้องเดิม ..



“ ตื่นเต้นหรือเรา..” ชายหนุ่มตัวสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาใกล้ๆ อีกคนเอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย ..


“ ก็บ้าง..เดี๋ยวตอนที่พี่วินแต่งงานก็จะรู้เองล่ะ..” นนท์ตอบตาใสอย่างตื่นเต้น


“ ทำเป็นแซวพี่ไปได้ เดี๋ยวเถอะจะอึ้งพูดไม่ออก” คนเป็นพี่เอ่ยเย้าคนตัวบาง ยกมือขึ้นโอบไหล่บางเบาๆ โยกไปมาหวังจะให้ความตื่นเต้นของนนท์ละลายหายไป..



“ ฮะแฮ่ม ..ตีท้ายครัวคนอื่นเหรอคุณพี่วิน..” เสียงเข้มของเจ้าบ่าวหน้าหล่อดังขึ้น อดจะทำให้คนอื่นๆ ยิ้มขันในท่าทีแสดงความเป็นเจ้าของไม่ได้...



“ หวงเกินไปไหมพี่ต้น..” คุณแก้วเอ่ยท้วงเล็กๆ ..ก่อนที่จะเดินมาจูงลูกสะใภ้ของตนเข้ามาใกล้.. เจ้าบ่าวตัวสูงเดินฉับๆ มาจับมือของนนท์ต่อจากมารดา แล้วก้าวมานั่งคุกเข่ารับพรจากคุณแก้ว และคุณนันที่นั่งอยู่บนขอบเตียง ..



“ เป็นสามีภรรยากันแล้วก็ต้องรักกัน เข้าใจกันนะ ..แม่ไม่ได้หวังให้เราสองคนรักกันมากที่สุดในโลก แต่หวังให้เรารักกัน และใช้ชีวิตคู่กันไปด้วยความเข้าใจมากกว่า..” คุณนันยกมือนุ่มวางบนศีรษะลูกชาย และลูกเขยพร้อมทั้งให้พรอย่างเมตตา



“ ส่วนแม่เหรอ..ไม่ได้หวังอะไรมากหรอกแค่กำไรปลายปีสัก 50 % เครื่องเพชรสักสิบชุด แล้วทองสัก 20 บาทแค่นี้แหละชิลๆ..” มารดาสุดเปรี้ยวเอ่ยให้พรที่ทำให้สองคนที่นั่งรับพรต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างอึ้งๆ..



“ โธ่ล้อเล่นนะ.. รักกันนานๆก็พอแล้วล่ะ...เพราะทั้งสองรักกันเลยทำให้บ้านเรามีรอยยิ้มมีความสุข” นางยอมเฉลยและให้พรตามที่คิด นางไม่เคยต้องการอะไรจากการรักกันของทั้งสองคน ..



“ ขอบคุณครับแม่..” ทั้งสองรับพรจากผู้ใหญ่อย่างเปี่ยมสุข .. เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยกันแล้วคนอื่นๆ จึงค่อยๆทยอยออกจากห้องไปจนหมด ... นนท์ในชุดสีขาวลายพาดสีฟ้าอ่อนนั่งลงบนขอบเตียงที่มีกลีบกุหลาบปูเป็นรูปหัวใจด้านหลัง ..


“ คุณหนู..” คนตัวสูงนั่งลงด้านข้างๆ อีกคนที่นั่งอยู่ก่อนหน้า .. แม้มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เริ่มต้นความร้อนระอุในกาย แต่มันเป็นครั้งแรกภายในนิยามของ ‘คู่ชีวิต ’



“ เริ่มเลยไหม..” แค่คำแรกของเจ้าบ่าวหน้าหล่อก็ทำให้นนท์ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี..รีบทะลึ่งตัวออกห่างอย่างรวดเร็ว


“ พี่ต้น หื่นขึ้นอีกแล้วเหรอ..” นนท์เอ่ยถามเสียงเง้างอดพลางเหลือบมองคนรักอย่างไม่ไหวใจนัก. ..




“ โธ่ ..คืนแรกก็ต้องเป็นพิธีหน่อยสิ..” คนตัวสูงตอบข้างๆ คูๆ แล้วรีบคว้าร่างบางที่ยืนห่างออกไปมาใกล้พร้อมทั้งทิ้งร่างเล็กให้หล่นลงไปด้านหลังบนเตียงนุ่ม ตามด้วยร่างสูงของเขาอย่างรวดเร็ว ...



“ พี่ต้น..” นนท์จะทักท้วงแต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อปากของเขาถูกสัมผัสครอบครองไว้เสียก่อน ..เสื้อสีขาวบดเบียดไปกับกลีบกุหลาบด้านหลังจนเปื้อนเป็นวง .. กายสองกายค่อยๆ เคลื่อนไหวและปลดเปลื้องพันธนาการที่กั้นขวางร่างของทั้งสองให้แตกต่าง .. ยามเมื่อทุกอย่างแปรเปลี่ยนสองกายก็เสียดกันด้วยไออุ่นที่พร้อมจะมอบ


เจ้าสาวหน้าสวยเริ่มหอบครางเพราะแรงกระทั้นที่ส่งผ่านร่างกาย


แรงรักที่ปรารถนาเคลื่อนไหวด้วยหัวใจที่นำทาง ..

.
“ พี่รักเรานะ..” นั่นคือคำสุดท้ายหลังการเคลื่อนไหวกระทั้นเข้าจนปลดปล่อยความรักในร่างกายของอีกคน มันเพียงพอแล้วสำหรับความต้องการ เมื่อเหงื่อชุ่มเริ่มไหลหยดร่างกายนวลบางก็ถูกปรับตำแหน่งให้ขึ้นคุมเกมแต่เพียงฝ่ายเดียว ..



รักอันเกิดจากความเข้าใจเป็นรักที่ยิ่งใหญ่มากกว่าสิ่งใดจะกั้นขวาง ..



มือบางที่ประกบคล้องตรงลำคอแกร่งประสานกันเบาๆ ก่อนจะก้มประกบริมฝีปากลงบนต้นคอของอีกฝ่ายอย่างชวนฝัน ...



“ โอ๊ย..” นนท์ถึงกับสะดุ้ง เมื่อสามีของตนแกล้งกระแทกกายเข้ามาอย่างแรงจนคนที่นั่งอยู่ด้านบน ต้องยกกำปั้นที่ขึ้นทุบอกหนาอย่างเคืองๆ. .แต่เพียงไม่นานก็แปรเปลี่ยนมาเป็นความซ่านสะท้านกายที่มอบผ่านกันและกัน


“ พอได้แล้วพี่ต้น..นนท์เหนื่อยแล้วนะ..” นนท์ทุบอกหนั่นให้หยุดการโลมเล้าที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง แล้วรีบยกผ้าห่มที่เปื้อนกลีบกุหลาบขึ้นพันตัวเพื่อหนีจากเหตุครั่นคร้ามตรงหน้า..



“ อะไรคุณหนู สองครั้งเองนะ..” คนตัวโตชะโงกกายเข้าไกลแล้วกระเง้ากระงอดร้องสิทธิ์ของตน ..


“ ถ้ามีครั้งที่สามต้องให้นนท์เข้าไปในตัวพี่ต้นแทน...” นนท์ตั้งข้อเสนอที่ทำให้สามีหน้าหล่อถึงกับผงะ แต่ก็นั่นแหละนะ มันกลับทำให้พี่ต้นยิ้มได้เล็กๆ ..


“ เอาสิ..”


“ จริงอ่ะพี่ต้น..” นนท์ทะลึ่งกายออกจากผ้าห่มอย่างเร็ว เอ่ยถามด้วยแววตาชุ่มชื้น ..


“ แต่ต้องหลังจากที่พี่จัดการเราก่อนนะ..” คนหลงกลถูกผลักลงบนเตียงอีกครั้ง แล้วตวัดผ้าที่ห่อกายออกอย่างรวดเร็ว ..

“ คุณจะเปลี่ยนสถานะ ..เร็วไปหรือเปล่าครับคุณหนู” พี่ต้นหัวเราะในลำคอด้วยความเจ้าเล่ห์ และก้มลงมอบสัมผัสอ่อนหวานให้อย่างอ่อนโยน ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนๆ เพราะมันเนิบนาบและค่อยเป็นค่อยไปจนนนท์เคลิ้มฝันด้วยแรงรักที่มีอยู่เป็นทุนเดิม การเคลื่อนไหวในครั้งใหม่จึงได้รับความร่วมมือจากคุณหนูผู้น่ารักไปเต็มๆ ...


‘คิดเหรอพี่ต้น ..ว่านนท์จะเปลี่ยนสถานะไม่ได้’ คนที่หลับตาพริ้มรับแรงกระแทกที่ส่งเข้ามา คิดแผนการได้ก็ลอยยกยิ้มอย่างเหนือชั้นกว่าปล่อยให้ตายใจไปก่อน สักวันพี่ต้นต้องได้รับบทเรียน ..หึหึ...

จุดเริ่มต้นของรักในการเป็นคู่ชีวิตเริ่มต้นขึ้นแล้วจริงๆ..


นับจากนี้ความรักที่บ่มกันมา..ได้เริ่มผลิบานเป็นรักที่แสนสวยงาม ..นับจากนี้อาจมีอุปสรรคอีก
มายมายแผ่วผ่านเข้ามา แต่ทั้งสองก็เชื่อว่าวันนั้นจะไม่อาจทำให้ทั้งสองต้องแยกห่าง ..



ภายใต้เงาความสุขของทั้งสองคู่ คนที่เพิ่งแต่งงานกันได้สองเดือนก็มีความสุขไม่ต่างกัน กิ่งในขณะนี้กำลังแย้มยิ้มด้วยความรัก ต่อมีความหมายต่อเธอมากจริงๆ เขาเติมเต็มทุกอย่างในใจของเธอจนเต็ม เวลาที่ผ่านมาสิบปี ยืนยันให้เธอได้ตระหนักว่าเขารักเธอจริงๆ เมื่อสองเดือนก่อนหญิงสาวเลยตัดสินใจรับปาก จะแต่งงานกับเขา เธอและต่อควรเริ่มสร้างความสุขให้ตัวเองได้สักทีแล้ว



“ อย่ามองฉันแบบนั้นนะไอ้ลามก” หญิงสาวทักขึ้นเสียงสูง ก็ต่อเล่นจ้องเธออย่างนี้ตั้งแต่เดินเข้าห้องมาหญิงสาวยังไม่ชินกับสายตาเว้าวอนที่แฝงไฟรักเลยเอะอะ



“ โธ่ แต่งงานกันแล้วทำไมต้องอายอีกวะ” ไม่ว่าจะแต่งหรือไม่แต่ง แต่คำแทนตัวของทั้งสองไม่เคยเปลี่ยนทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่ต่างไปเลย



“ โธ่ ยังไงฉันก็ไม่ชอบสายตาของแกอยู่ดี” หญิงสาวบอกกลับ คว้าหมอนข้างกายมาเป็นหลักยึด แต่ความจริงมันมีเพื่อให้เธออุ่นใจเท่านั้น หากเขาจะทำอะไรจริงๆหมอนใบแค่นี้กั้นอะไรไม่ได้หรอก



“ เอาออกฉันจะ..” เขาคืบคลานเข้ามาใกล้ จนเธอต้องถอยกรูดไปติดผนังอีกด้านหนึ่งของห้อง มือยังกำหมอนไว้แน่น ยามที่เขาเข้ามาใกล้ก็ฟาดงวงฟาดงาใส่



“ อะไรวะ” เขามองอย่างขัดใจ นั่งลงใกล้ๆเธอแต่ก็หันหลังให้ พูดๆไปก็ชักจะงอนเธอเข้าบ้างแล้ว เวลาเขางอนก็น่ารักไปอีกแบบ หญิงสาวไม่อยากเชื่อหรอกว่าต่อจะงอนได้น่ารักขนาดนี้



“ เป็นไรวะ” หญิงสาวถามขึ้น


“ ก็อยากมีลูกนี่ แต่แกเล่นไม่ยอมบ่อยๆอย่างนี้จะมีไหมหา นี่ก็สองเดือนแล้วยังไม่ท้องเลย อยากมีลูกๆ ” ชายหนุ่มบอกเสียงโอด เขาพูดเหมือนเด็กๆที่อยากได้ของเล่น ดูๆไปก็น่าขันเข้าให้


“ โธ่ ก็ช่วงนี้ฉันงานยุ่งนี่” เธอแก้ตัว


“ ไม่รู้แหละยังไงก็อยากมีลูกๆ” สามีหน้าใสมองหน้าเธออย่างเว้าวอน เห็นแล้วก็อดใจอ่อนไม่ได้จนหญิงสาวต้องออกปากถามออกไป


“ อยากมีจริงๆเหรอ”



“ ก็อยากมีสิวะ คิดดูในบ้านมีเด็กร้องมีความสุขจะตายไป” คนอยากเป็นพ่อ วาดฝันความสุขไว้ดวงตาของเขาทอสิ่งที่พูดออกมาจริงๆ ทอออกมาให้เธอได้เห็น



“ งั้นก็ได้” เธอยอมรับปาก ต่อหันขวับมาทางเธอกระโดดเข้าหาภรรยาสุดที่รักทันที ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว เพียงเท่านั้นก็ทำให้เธอหน้าแดงวาบต่อให้แต่งงานกันแล้ว แต่เธอก็มักใจเต้นทุกทีที่เห็นร่างแกร่งของเขาเข้าหาเธออย่างสุดรัก ริมฝีปากวางลงที่ซอกคอนวลนุ่มแสนทะนุถนอม



“ เดี๋ยวสิฉันถามอะไรแกหน่อย” หญิงสาวใช้มือทั้งสองดึงหน้าของเขาให้ออกมามองหน้าเธอ ชายหนุ่มยอมหยุด สบตาเธอด้วยความรัก ดวงตาของเขาฉายแววของความสุขมากกว่าเธอเสียอีก สงสัยเขาคงอยากได้เด็กตัวเล็กๆเข้ามาวิ่งเล่นในบ้านจริงๆ



“ บอกให้เรียกที่รักๆ เซ็งจริงๆผู้หญิงอะไรวะไม่รู้จักอ่อนหวานเอาเสียเลยไอ้ลิงน้อย”


“ แล้วแกล่ะบอกให้ฉันเรียกว่าที่รัก แต่ยังจะมาพูดว่ะโว้ยใส่ไอ้คิงคองทุเรศ” หญิงสาวตอกกลับมองหน้าเขาอย่างแสร้งชัง จมูกงามย่นใส่เขาเพียงน้อย




“ จะถามอะไรวะ” เป็นไงล่ะ เธอพูดยังไม่ทันขาดคำหลุดคำรับออกมาอีกแล้ว



“ ทำไมแกถึงรักฉันล่ะ ฉันยังไม่รู้เลย” หญิงสาวถามขึ้น ชายหนุ่มครุ่นคิดจนต้องห่างออกมาจากเธอเล็กน้อย ชายหนุ่มที่นั่งเปือยท่อนบนโชว์ความล่ำสันมองเธออย่างพินิจพิจารณา ภรรยาสาวของเขายังคงไม่เลิกใส่ชุดนอนแบบเก่าๆ ยังติดความน่ารักแบบเด็กๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เธอถามเขาว่าทำไมรักเธอต่างหากล่ะ


“ ไม่รู้สิบอกไม่ได้ มารู้ตัวอีกทีก็รักเข้ามากแล้ว” ชายหนุ่มบอก


“ ตอบไม่ได้เรื่องเลย คำตอบไม่โรแมนติก”


“ ต้องอย่างนี้สิโรแมนติก” เขาเข้าใกล้เธออีกครั้ง ดึงผ้าห่มผืนหนาที่ให้ไออุ่นแกสองกายขึ้นคลุม ภายใต้ผ้าห่มผืนนี้ร่างสองร่างแนบชิดกว่าครั้งใด ความรักดำเนินไปในรูปแบบของมัน อีกไม่นานความหวังของต่ออาจจะสำเร็จ เสียงเด็กงั้นเหรอ ฟ้าคงยอมประทานมาให้ประดับบ้านหลังนี้แน่ บ้านที่กำลังจะเต็มไปด้วยความสุขของการเป็นครอบครัว แต่ละคู่มีหนทางของมัน ปั้นรักประดับแผ่นฟ้า...ประดับไว้กลางใจ จะมีสิ่งใดงดงามและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกันเท่ากับความรักหามีไม่ ลิขิตรักฉบับวุ่นวายก็กลับกลายเป็นหอมหวานสำหรับทุกคนที่มีความรัก...ขอให้รักจงเจริญ


จบแล้วจ้า ของจริง...

[lizzii]

^

^

^

จิ้มม ๆๆ จบแล้วจริงอ่ะ ๆๆๆ
อ่านตอนพิเศษไปก็ยิ้มไป แบบว่า
บ้านนี้น่ารักจริงวุ้ย 55

พี่ต้นอ่ะ นนท์ช้ำหมดแล้ว 

[gboy]

 
รักเด็ก 19
คราบ
 

[THIP]

หุหุ จบแล้ว 

สนุกมากมาย รออ่านเรื่องต่อไปค่ะ

 

[LoveNineTeen]

จบแล้วจ้าสำหรับเรื่องนี้ ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาเม้นให้

อาจมีหลายคนสงสัย หรือไม่พอใจ ที่เค้านำนิยายเก่ามารีไรท์ใหม่ จะแจ้งให้ทราบถึงเหตุผลที่นำมาลงที่นี่เพราะโดยส่วนตัวแล้วชื่นชอบฝีมือการแต่งนิยายของน้องมีร์มาก เลยอยากจะนำมาให้คนอื่นๆได้อ่านร่วมกัน ไม่มีเหตุผลอื่นแอบแฝงจริงๆค่ะ ถ้าทำให้ใครไม่พอใจต้องขอโทษด้วยนะค่ะ และขอยืนยันอีกครั้งว่า ได้รับอนุญาติจากน้องมีร์เรียบร้อยแล้วค่ะ

ส่วนเรื่องต่อไปที่จะนำมาลง คิดว่าจะลงเรื่อง "รอยแค้นแสนรัก" ใครที่ที่ยังไม่เคยอ่านอย่าลืมมาติดตามนะ(สนุกมากกก) ส่วนใครที่เคยอ่านแล้วยังติดใจอยู่ก็เข้ามาอ่านกันอีกนะ

ขอบคุณทุกๆท่านมากคร๊าบบบ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

จบแล้ว รักแล้วแหะๆ

[Chatcha]

รออ่านแน่นอนค่า

จบซึ้งมากๆ

[gboy]

 
สนุกมากครับ

[หอยทาก]

รัชนีแจ่มจรัสจริงๆ
ข้าน้อยซูฮก เอิ้กๆ
 

[Pikky]

   เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากๆๆ เลยค่ะ

เดี๋ยวจาเข้ามาตามอ่านเรื่องใหม่น้าคร้า

สู้ๆๆ เอามาลงเร็วๆๆน้า

[seaz]

อ่านรวดเดียวตั้งแต่สี่ทุ่มยันตีสอง

กว่าจะจบ

อิอิ

น่ารักมากๆ

หวานมากๆ

น่าอิจฉามากๆ

หุหุ

 

[Killer]

เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ  อ่านไปยิ้มไป  บางตอน น้ำตาไหลเลยอะ  ขอบคุณคนแต่ง แล้วก็นโพสมากนะค่ะ ชอบจริงๆ

[lalala123]

หนุกมาก ๆ เลยค่ะ
 

[patz]

อ่านจบแล้วววว น่ารักดีครับ

อย่างต้นนี่เป็นตัวอย่างได้ดีเลย สำหรับที่เค้าบอกว่า คนเงียบๆขรึมๆน่ะหื่นตัวพ่อเลย 

[namtaan]

อ่าน ฟ้า (แค้นหรือรัก) จบแล้ว
ติดใจฝีมือคุณมีร์
ตามมาอ่่านเรื่องนี้อีกเรื่องค่ะ
สนุกจริงๆ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสต์เลยค่ะ

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

รักกัน...งอลกัน...โกดกัน...คิดถึงกัน...และที่ขาดม่ะดั้ย....หื่นนน..กัน
ครบรส...โน  ...เครื่องปรุง....แซ่บค่ะ...

ครอบครัวสุขสันต์จิงบ้านนิ....ขอบคุณมากมายค่ะ สำหรับเรื่องราวดีดีที่แบ่งปัน....สุขสันตืวันปีใหม่ค่ะ

[pimkihae]

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
สนุกมากๆๆเลย
พี่ต้นหื่นได้โล่ห์มากก
แหม่มม ปกติออกจะเงียบขรึมนะค่ะ
ไม่นึกว่าจะหื่นได้ขนาดนี้ อิอิ
น้องนนท์ก้อเก่งมากเลย
เปลี่ยนตัวเองใหม่หมด
แรกๆก้อเพื่อเอาชนะ ลบคำสบประมาท
แต่ก้อดันไปตกหลุมรักพี่ต้นซะเอง
ขอบคุณคนแต่งมากๆนะค่ะ
ที่แต่งเรื่องน่ารักๆๆสนุกๆๆให้อ่าน   

Happy New Year ค่ะ 

[the_pooh9]

น่ารักนะ น้องสติซสีอ่อนเนี่ย

[Chanta]

อ่านรวดเดียวจบ...

เรียกเลือดได้เลย....ง

[Chanta]

จะตามไปอ่านอีกเรื่องน้า....

จะหื่นเหมือนเรื่องนี้มั้ยน้า...
 

[OhJa]

สนุกดีค่ะ  น่ารักทั้งเรื่องเลย  มีฮาเป็นระยะๆ  ชอบๆ:L2:

[tawan]

จะกับมาอ่านต่อ

สนุกดี

น่ารัก

 

[kungfoopungpon]

  :pigha2:thank.....

[chatori]

 

this couple is sooo cute >w<
thankyu for such a sweet story na ka~