ครูเชมชาติ ผมตื่นมาแต่เช้าทำอาหารให้คริสโตเฟอร์เมื่อคืนไม่ได้มีอะไรมากแค่ลอยกระทงด้วยกันมีความสุขกันเล็กแต่ไม่ได้ อิบ อิบ กันเพราะว่าเขาให้รณรงค์ไม่เสียตัวในวันลอยกระทง ก็เลยไม่คอยมีอะไรที่หวือหวามีแค่ซื้ออะไรมานั่งทานกันและเปิดหนังดูด้วยกันผมเปิดพากษ์ภาษาอังกฤษคริสโตเฟอร์เขาก็ฟังเข้าใจดีที่จริงภาษาอังกฤษนายนี้นะดีมากซะด้วยซ้ำ
ผมหยิบสมุดบัญชีของผมและณัฐกานต์ขึ้นมาดู ทำไมณัฐกานต์เบิกถอนได้เองโดยไม่จำเป็นต้องมีผมรับรู้เพราะว่าเราเปิดบัญชีร่วมกัน โดยใช้เงื่อนไขถอนคนเดียวได้คือใช้"กรณีหรือ" คนใดคนหนึ่งสามารถทำธุรกรรมได้โดยไม่ต้องรออีกคน ไว้สำหรับไม่ค่อยมีเวลาว่างตรงกันทั้งคู่ ผมไม่ได้ใช่ข้อตกลงแบบ "กรณีและ " ที่ต้องใช้สองคนเซนต์ถึงจะเบิกถอนได้แต่ถ้าต้องการปิดบัญชีต้องใช้ลายเซนต์สองคนร่วมเท่านั้นถึงจะทำธุรกรรมต่างๆได้ และนี้มันไม่ใช่เงินผมแต่ฝ่ายเดียวและด้วยเหตุผลว่าถ้าหากกรณีฉุกเฉินแล้วต้องมารอสองคนมันยุ่งยากและช้า แต่คำพูดที่เขาพูดว่า ถ้าไม่ไว้ใจกันจะมาคบกันทำไมนั้นซิถ้าไม่ไว้ใจจะคบทำไม และความไว้ใจมันก็ทำร้ายผมจนได้
แต่ผมไม่โกรธเขาหรอกนะเพราะว่าตอนที่พ่อผมป่วยหนักเขาก็ช่วยผม ที่ผ่านมาณัฐกานต์เป็นแฟนที่ดีแต่เพิ่งจะมาเปลี่ยนไปมากตอนที่เปลี่ยนสาขาและเริ่มเที่ยวกับเพื่อนมากขึ้น และในความน่ารักที่ผ่านมาของณัฐกานต์มันกลับซ้อนไว้ซึ่งบ้างสิ่งทีผมไม่คาคคิดว่าเขาจะกล้าลงทุนทำได้ถึงขนาดนั้นเพียงเพื่อผลประโยชน์
และผมก็วางสมุดลงไม่อยากจะรื้อฟื้นมันทำให้ผมเองเสียความรู้สึก สู้เอาเวลามาคิดว่าจะทำยังไงดีนะให้เงินมันงอกเงยขึ้นมาได้ ถ้าเป็นครูอย่างเดียวก็คงนาน ผมคิดว่าอยากทำก็คือเปิดสอนติวเตอร์และเปิดร้านกาแฟนสดไปด้วยในตัว ตอนที่ผมยังเรียนอยู่อาจารย์ที่มหาวิทลัยได้ชวนผมไปทำที่ร้านกาแฟสดของเขามีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาอุดหนุนมากมายและผมก็ได้เรียนรู้การชงกาแฟนจาก Bristo เขามีประสบการณ์เรื่องกาแฟ เป็นคนสอนผม
"พี่เขมคิดอะไรอยู่" คริสโตเฟอร์ถามผม ขณะที่ยืนรอให้เขาออกมาทานอาหารเช้า
"พี่เขมเสียดายเงินที่หายไปเหรอที่จริงเขาผิดนะที่เบิกถอนไปโดยไม่บอกพี่เขมสักคำ" ผมหันไปมองหน้าคริสโตเฟอร์
"มันก็เงินเขาด้วยนั้นมันไม่ใช่เงินพี่คนเดียวหรอกคริสแต่ช่วงหลังมานี้เขาไม่ค่อยได้เอาเงินเข้าเพราะว่าเงินไม่พอ" ผมพูดกับคริสโตเฟอร์
"ณัฐกานต์เขาเป็นรุ่นพี่ของพี่ปีหนึ่งเขาเรียนจบก่อนและเขาก็เคยช่วยพี่ให้เรียนจนจบตอนที่พ่อพี่เสียใหม่ๆ" ผมพูดและวางสมุดบัญชีลง ผมคงทำอะไรสักอย่างเพื่อให้เงินถูกโอนไปที่บัญชีอื่นก่อน
"พี่จะไปเอาคืนไหมละพี่เขม"คริสโตเฟอร์ถามผม
"ไม่ละ......ช่างมันเถอะถือซะว่านี้คือบทเรียน" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์
"พี่อยากจะเปิดสอนพิเศษและเปิดร้านกาแฟไปด้วยนะ พี่อยากมีร้านกาแฟนเป็นของตัวเอง"ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์
"พี่รู้สึกชอบตั้งแต่ตอนที่พี่ทำงานพาร์ทไทม์แล้วแหละคริส" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์
"แล้วผมจะช่วยอะไรพี่เขมได้บ้างอะผมอยากช่วย..แต่ผมก็ชงกาแฟไม่เป็นอะ" คริสตเฟอร์พูด แค่นี้ก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มมีกำลังใจ
"พี่จะส่งเราไปเรียนชงกาแฟเอาไหมตอนปิดเทอมใหญ่" ผมหันไปถามคริสโตเฟอร์
"จริงดิ..เอา ๆ " คริสโตเฟอร์บอกผม ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเขาจริงๆ
"และพี่จะกลับไปเป็นครูสอนที่ติวเตอร์ที่พี่เคยทำด้วยเก็บเงินเพิ่มอีกหน่อย" ผมพูดยิ้มดีใจอยากไปอยู่กรุงเทพฯละซิ
"แต่....เราต้องบอกกับแม่ของคริสก่อนนะเรื่องของเรานะ"คริสโตเฟอร์หุบยิ้มทันที
"ถ้าพี่พาเราไปโดยที่แม่ของคริสไม่ยินยอมพี่นี่ผิดเต็มประตูเลยนะ" ผมหันมาพูดกับคริสโตเฟอร์ เขาถึงกับชักสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาทันที
"ถ้าแม่คริสรับตรงหนี้ไม่ได้เราหนีไปด้วยกันแบบครูมิ้งกับแชมป์ดีไหมพี่เขม" ผมสะบัดหน้ามามองคริสโตเฟอร์ว่าทำไมเขาคิดแบบนั้นละ
"คริสดโตเฟอร์ต่อให้พี่รักเรามากแค่ไหนพี่ก็จะไม่ยอมทำลายอนาคตเราแบบนั้นหรอกนะ"ผมพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก
"พี่จะไม่พาเราไปทั้งที่เรายังเรียนไม่จบ" คริสโตเฟอร์มองหน้าผม
"พี่ไม่ได้กลัวเป็นภาระนะคริสแต่ไม่ถูกต้อง" ผมพูดคริสโตเฟอร์ก้มหน้าลง
"ฟู่" ผมพ่นลมหายใจออกมาแต่ก็วายจะหันไปดึงคนที่นั่งข้างเข้ามากอดปลอบ
"ไม่เอานะอย่าเพิ่งกลัวสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้นซิ..คิดบวกเข้าไว้และคริสควรจะทำตัวดีดี ตั้งใจเรียนมีเกรดดีดีไปให้แม่แค่นี้แม่ก็คงจะยอมรับมันได้" ผมพูดปลอบ เขาก็ยิ้มออกมาได้หน่อย
"พี่ต้องไปแล้วนะพี่มียืนเวรหน้าประตูนะอย่าออกไปสายละและตอนเที่ยงพี่จะลงไปกินข้าวด้วยพร้อมกับเราและเพื่อนๆ " ผมบอกกับคริสโตเฟอร์
"เลิกทำหน้าเป็นลูกแมวได้แล้วเดี๋ยวพี่เปลี่ยนใจบอกว่าเมื่อคืนลอยกระทงหลงทางไปตื่นสายไปไม่ทันยืนเวร...หน้าประตู" ผมพูดดึงคนข้างเข้ามา คริสโตเฟอร์รีบดันอกผมออกทันที
"ไม่เอานะ...ไม่อยากเดินแปลกๆให้เพื่อนมันแซว" คริสโตเฟอร์พูดเขารู้ว่าผมหมายความว่ายังไง ผมอมยิ้มและก็ลุกขึ้นไปหยิบมือกับกุลแจรถและโน๊ตบุ๊ควันนี้ผมเอาโน๊ตบุ๊คไปด้วย ผมก็รีบขับรถออกมาทันทีเดี๋ยวจะไม่ทันเวรยืนหน้าประตู ถามว่าผมกังวลไหมหากแม่ของคริสโตเฟอร์ไม่ยอมรับเรื่องของผมกับเขาละ ผมคงไม่เลือกทำแบบที่ครูมิ้งทำแน่ๆ
Rrrrrrrr เบอร์พี่ต้น ผมรีบกดรับสายทันที
"ฮัลโลพี่ต้น"
"เขมเป็นไงสบายดีไหม..พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรหาเราเลยพี่กำลังยุ่งนะ" พี่ต้นแค่นี้ผมก็ยิ้มดีใจมากแล้ว บ้านผมนะพี่น้องรักกันมากจริงๆ
"เขมพี่ได้ข้อมูลครูมิ้งที่เราให้พี่ช่วยหาให้แล้วนะ"
"จริงซิพี่้ต้น" น้ำเสียงผมมีความหวังมาก
"เขาไม่ได้กลับไปที่บ้านเขาเลยนะเขมพี่ไม่แน่ใจว่าเขาจะมาที่เขาใหญ่นี้ไหมนะซิ เขม"เหมือนไฟดับวูบลงไปทันทีเลย เขาไม่ได้กลับไปที่เขาใหญ่ถ้าอย่างเขาจะไปที่ไหนละ คงหายากแล้วแหละครับที่นี้
"แต่พี่ขอให้ญาติเขาติดต่อพี่กลับทันทีที่ครูมิ้งติดต่อมานะพี่ก็ให้ข้อมูลตามที่เราให้พี่....ไว้ว่าป้าของเด็กนะแจ้งความเอาไว้"
"พี่บอกเขาว่าจะผิดจะถูกยังไงก็ขอให้ติดต่อกลับบ้านและครูมิ้งจะได้ไม่เสียประวัติ"
"ขอบคุณนะครับพี่ต้นแค่นี้ก็พอจะทำให้เขมมีความหวังบ้างถ้าเขามีพ่อแม่..ยังไงเขาก็ต้องติดต่อกลับมาบ้างแหละพี่ต้น"
"ไม่เป็นไรเขมแต่พี่จะพยายามตามเรื่องให้เราอีกนะ"
"เดือนหน้าจะมีงานเทศการดอกไม้ ผู้คนจะมาเที่ยวกันเยอะเขมจะมาเที่ยวไหมละ" พี่ต้นบอกผมว่าจะมีเทศการดอกไม้ ลองไปดูก็ดีเหมือนกันเพื่อว่าจะมีโอกาสได้เจอ
"ไปซิพี่ต้นแต่ผมคงจะเอาแฟนไปด้วย"
"พี่ว่าจะแซวอยู่นะ...กินเด็กเหรอ"
"พี่ต้นแซวแรงอะ...เด็กกว่าไม่กี่ปีเอง"
"เด็กนักเรียนนายนี้นะเขม"
"ยอมรับก็ได้ว่ากินเด็ก"
"ฮาๆ "พี่้ต้นขำผม
"ดีเลยถ้ามาแล้วพี่จะได้ฝากเอิร์ธกลับไปอยู่กับแม่ด้วยพี่พักอยู่คอนโดตาเอิร์ธลงไปเล่นที่ไหนไม่ได้พี่สงสารลูก"พี่ต้นพูด
"ได้ซิพี่ต้น..พี่ต้นเขมขอโทษนะที่ส่วนหนึ่งก็มาจากเขมเองที่ทำให้พี่กับพี่เกศกนกเลิกกัน"
"เขมพี่ยืนยันนะว่าไม่ใช่เขม....แต่อย่ารู้เลยว่าเพราะอะไร..พี่ไม่อยากให้เขมโทษตัวเองนะ...พี่คิดไว้แล้วแหละว่าวันหนึ่งมันต้องเป็นแบบนี้พี่ถึงได้พยามอยู่กับลูกตลอดเวลา..พี่จะออกไปประชุมแล้วละเขม"
"พี่ต้นเขมก็ต้องลงไปทำหน้าที่ครูยืนที่หน้าประตู..เขมว่างจากชั่วโมงสอนแล้วเขมโทรหาพี่ต้นอีกทีนะครับ"
"ได้ซิ เอาไว้ค่อยคุยกัน..เออ..พี่เสียใจเรื่องณัฐกานต์ด้วยนะพี่ไม่คิดเลยว่าเขมจะเจออะไรที่แย่ๆแบบนี้เลย"
"ช่างมันเถอะพี่ผมคิดซะว่าผมฝาดเคราะห์ไป...แค่นี้ก่อนนะพี่ต้น..ผมรักพี่นะ"
"พี่ก็รักและเป็นห่วงเรามากนะเขม...บายนะ"หลังจากที่พี่ต้นวางสายไปผมก็รีบเดินไปยืนที่หน้าประตูทางเข้าทันทีเพื่อทำหน้าที่เป็นครูเวรวันนี้ผมยืนกับครูถาวร เธอสงยิ้มให้ผมปกติ นักเรียนก็ถยอยเดินเข้าโรงเรียน
"สวัดดีค่ะครูเขม เมื่อคืนไปลอยกระทงที่ไหนมาคะครูเขม" ครูถาวรถามผม
"ไปลอยที่สวนสาธารณะนะครับไม่มีอะไรพิเศษ" ผมตอบครูถาวร
"ครูละครับ"
"ไปลอยที่สวนเหมือนกันค่ะ คนเยอะมากปีนี้เลยไม่เจอครูเขมกับคริสโตเฟอร์เลยค่ะ"
"ผมสองคนออกไปแค่แป๊ปเดียวก็กลับแล้วนะครับ คนเยอะคริสโตเฟอร์เขาไม่ค่อยชอบนะครับเลยพากันซื้ออะไรมานั่งกินและดูหนังกันแค่นั้นจริงๆ "ผมพูดครูถาวรเขาก็หัวเราะเบาๆ
"ค่ะเชื่อค่ะครู หึๆ " ครูถาวรพูดและขำผม ผมหันไปเห็นผู้อำนวยการกำลังเดินลงมาและตรงมาทางผม หน้าตาท่านเหมือนร้อนใจอะไรสักอย่างและตรงมาทางผมอย่างเห็นได้ชัดเจน
"ครูเขมครับ" ผมสะดุ้งเฮือกท่านตรงมาหาผมและจับแขนผม ครูถาวรหันมามองตกใจเล็กน้อยแต่ผมนี่ตัวลีบเลย
"สะ..สวัสดีครับผู้อำนวยการ"ผมรีบยกมือไหว้ท่าน
"ผมขอคุยด้วยสักครูซิครับครู" ผู้อำนวยการบอกผม ผมหันเหล่มองครูถาวร
"ผมขอตัวคุณครูเขมสักปะเดี๋ยวนะครับครูถาวร"
"ได้ค่ะ ท่านผอ." ครูถาวรตอบ ผมก็ต้องเดินเลี่ยงหลบออกมาสักระยะทิ้งห่างพอสมควร ไม่รู้ว่าท่านผู้อำนวยการเรื่องอะไรแต่เช้ากับผมหรือว่าครูสมชายไปบอกท่านแล้วซะก็ไม่รู้
"หน้าครูซี้ดมากเลยนะครับ" ผู้อำนวยการทักผม พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ
"ครูโอเคนะครับครู"ผู้อำนวยการถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงเป็นใยผมเหลือกเกิน ส่วนผมเองก็มองท่านโดยสายตาที่ไม่เข้าใจความหมายว่าไอ้โอเคของท่านนี้คืออะไร ?????????
"ยืนคู่กับคู่อริซะด้วย...ไม่โกรธเหรอครับครู" ผู้อำนวยการหันไปมองครูถาวรและเธอก็หันมามองหน้าผมกับผู้อำนวยการยิ้มๆให้
"อะไรครับท่านคู่อริอะไรกันครับ"ผมรีบถามท่านผู้อำนวยการทันที O_?
"ก็ครูถาวรไง!! แย้งครูลินดาไปจากครู" O_O
"เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหน้าตาดีอย่างครูเขมหมด....ว่าไหมครับ" ผู้อำนวยการพูดและหันไปยิ้มแหย๋ๆกับครูถาวร
ก่อนจะลากผมออกม่อีกสงสัยยังไม่ไกลพอ
"เดี๋ยวนะครับผู้อำนวยการครับผมคิดว่าเรื่องนี้อาจจะมีอะไรที่ผิดพลาดไป" ผมพยายาอธิบาย
"ไม่ผิดหรอกครับครู...เพื่อนผมนะพ่อของยายลินดานะเขาโทรมาบอกผม ตกใจมากถึงมากที่สุด!! "
ผู้อำนวยการพูดใส่อารมณ์ได้เห็นภาพตอนที่พ่อของครูลินดาโทรบอกชัดเจนมากแต่ช่วยขอความจริงจากผมหน่อยได้ไหม
"เออ..คือ..." ท่านก็ยกมือเบรคผมไว้ จับไหล่ผมก้มหน้าลง
"ครูลินดา!!...เขาไม่น่าทำแบบนั้นกับครูเขมเลยนะครับ..ครูคงเสียใจมากใช่ไหมครับ"
"ผมนะเหรอครับเสียใจ" ผมชี้หน้าตัวเอง
"ครูไม่ต้องเก็บอาการหรอกครับครู..แสดงมันออกมาเถอะ....ครับพวกผมจะได้ช่วยกันปลอบครูถูก"
"ท่านคิดว่าผมเสียใจเรื่องครูลินดาเธอ...เธอ..ไปรักไปชอบกับผู้หญิงด้วยกัน..และที่สำคัญเธอคบกับครูถาวรอย่างนั้นนะเหรอครับ" ผมพูด
"ใช่ครับไม่ต้องห่วงครู..ผมกำลังทำเรื่องให้...." ผมก็สะดุ้งเออเรื่องอะไรละ
"ทำเรื่องอะไรให้ผมเหรอครับ" ผมถามท่านผู้อำนวยการ
"จะย้ายผมเหรอครับ..หรือว่าครูจะไม่ให้ผมผ่านโปร..ครูจะไล่ผมออกจากครูเหรอครับ" ผมถามผู้อำนวยการท่านเงยหน้าขึ้น
“หึ?”
"ครูออกจะเก่งขนาดนี้..ดูซิปราบนักเรียนเกรียนอยากนายคริสโตเฟอร์ได้ให้กลับมาตั้งใจเรียนได้ไม่มีครูคนไหนทำได้เลย.มีครูคนเดียว..ผมคงทำแบบนั้นไม่ลงหรอกครับครู"
“ไล่ไม่ลงจริงๆครับ”
"อยากเอาขึ้นบอร์ดครูดีเด่นปีนี้ซะด้วยซ้ำ"
"จริงนะครับท่าน..ไม่ย้ายผม.”
“ไม่” ผู้อำนวยการ
“ไม่ไล่ผมออก”
“ไม่แน่นอน”
“ห๊ะ!”
“ไม่ไล่ออกแน่นอนครับ..ไม่ทำครับ..อนุรักษ์ตายเลยครูดีดีแบบนี้"
"หมับ" ผมกอดท่านผู้อำนวยการ
"ขอบคุณนะครับท่าน...สัญญานะครับท่าน.."
"เออ..แปลกนะครับครู...ทำไมต้องกลัวผมไล่ครูออกด้วยละครับ..ผมไม่เห็นมีความจำเป็นต้องทำแบบนั้นเลยนะครับ"
".............."
"ผมสัญญาครับครูเขม"
"แล้วที่ท่าน ผอ ..บอกว่าทำเรื่องให้ผมเรื่องอะไรเหรอครับ"
"หาครูสาวๆ สวยๆ กำลังไปเล็งครู. ...ครูจบใหม่. ..สะพร้ังให้มาดามใจครู"
"เออ..ผมว่าไม่ดีกว่าครับ..ผมว่าไม่ต้องหาครูที่ไม่ต้องสวยหนัก...ก็ได้ครับ..ผมไม่ค่อยชอบคนสวย..เฮอะๆ" จะบอกว่าผมไม่ได้ชอบผู้หญิงครับ
"อะไรนะครับครู" ผู้อำนวยการมองผม
"ท่านผอ.ครับ ..คือผม...มีเรื่องจะบอกท่านนะครับ..เรียกได้ว่าสารภาพก็ได้นะครับ..ผมรู้สึกผิดมากที่ไม่ได้บอกกับท่านไปตรงๆวันแรกนะครับ" ผมพูดทำหน้ารู้สึกผิดที่สุด
“คือ..ผม...ผม....เป็น......" ผมกำลังจะพูดท่านผู้อำนวยการก็อ้าปากตาผม ว่าผมเป็นอะไร
"ครูค่ะนักเรียนเป็นลมคะ" เสียงที่ทำให้ผมต้องหยุดและหันไปมองเห็นกำลังมุงกันเลยที่ตรงลานที่ไว้ให้ทุกคนนั่งโดยเฉพาะนักเรียน
"ผมขอตัวไปดูนักเรียนก่อนนะครับท่าน" ผมพูดและรีบวิ่งไปนักเรียนต้องมาก่อนครับ
"อ้าวครูเขมครับ....ผมยังไม่ได้คำตอบเลยตกลงยังไงครับ" ผู้อำนวยการตะโกนเรียกผม
"ผมขอไปดูนักเรียนก่อนครับท่านเดี๋ยวผมไปให้คำตอบทีหลังครับ...ผมต้องบอกท่านแน่นอนผมตัดสินใจแล้วครับ..ขอเวลาไปดูนักเรียนก่อนครับ ผอ." ผมตะโกนตอบกลับไป
"ถ้าอย่างนั้นช่วงบ่ายนะครับครูผมจะไป ที่ว่าการอำเภอไปประชุม" ผู้อำนวยการตะโกรกลับมาบอกผม ผมมาถึง อ้าวนั้น! นักเรียนเป็นลมจริงๆด้วย ครูนิดก็วิ่งลงมาเช่นกันดูน่าจะเป็นเด็กม.ต้น ยังผูกคอซองอยู่เลย
"อย่าเข้าไปยืนมุงเพื่อนกันแบบนี้ซิ...คนเป็นลมต้องการอากาศเข้าใจไหม..." เสียงครูนิดเอ็ดนักเรียนที่พากันมุงดู ผมเข้าไปเธอหมดสติไปแล้วจริงๆด้วย
"ตายแล้วทำยังไงดี...ครูเขมคะอุ้มไปห้องพยาบาลก่อนเลยค่ะ" ครูนิดบอกผม ผมก็ช้อนร่างเด็กผู้หญิงอุ้มไปที่ห้องพยาบาลทันที ทำหน้าที่ครูที่ดีและส่งต่อให้ครูที่ดูแลห้องพยาบาลดูแลกันต่อไป และสักพักก็สัญญาณเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมลงไปช่วยครูคุมเด็กนักเรียนเข้าแถวเหมือนเช่นปกติ
หลังจากเข้าแถวเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินกลับขึ้นห้องพักครูผมเอาโน๊ตบุ๊คมาผมจะทำการย้ายเงินในบัญชีที่ผมเปิดไว้กับณัฐกานต์โดนใช้ internet banking ผมมีไอดีและพาสเวิร์ด แต่คงจะโอนไปได้แค่บ้างส่วนผมไม่สามารถจะปิดบัญชีได้กรณีนี้ต้องใช้สองคนเซนต์แต่ช่างมันเถอะเขาคงไม่เอาแล้วแหละแค่เงินเล็กๆน้อย ไปหาเศรษฐีหนุ่มอย่างไอ้แม๊คดีกว่าแต่ว่าไอ้แม๊คนี้นะแมงดาตัวพ่อ พี่ก้องเข้าใจผิดหรือไม่ก็อาจจะจำคนผิดก็เป็นได้นะผมว่า
“พี่ถาวรอะ....ทำเป็นพูดดี...อย่าให้หึงบ้างก็แล้วกัน” เสียงคู่รักคู่ใหม่เดินเข้ามาจับมือกันเข้ามาพร้อมกับสายตาคู่ที่จับจ้องมองทั้งคู่และหันมามองผมกันหมด ผมก็ต้องหดลง
“ครูเขมสวัสดีค่ะ..เมื่อเช้ามีปัญหาอะไรเหรอคะเห็นพี่ถาวรบอกว่าท่าน ผอ.เรียกครูไปคุย”
“ไม่มีอะไรครับทุกอย่างโอเคดี” ผมพูด
“ดีค่ะลินดานึกว่ามีปัญหาอะไรเพราะเราสองคนซะอีกไม่อยากทำให้ครูเขมอึดอัดใจไปกว่านี้นะคะ” ครูลินดาพูดก่อนผมยิ้มให้ว่าไม่มีอะไรให้อึดอัดใจอีกแล้ว และทั้งคู่ก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานด้านหลังสุดผมเหลือบมองเวลาจวนจะได้เวลาสอนแล้วไปก่อนเวลาจะดีกว่า ผมหยิบหนังสือเตรียมไปสอนระหว่างที่จะเดินออก ครูนิดลุกขึ้นเดินออกมาพอดีมาที่โต๊ะของผม
“ครูเขมคะ...” พี่นิดเดินกระลิ่มกระเลี่ยมาหาผมกระซิบเรียกผมเบาๆ
“พี่สงสารครูเขมนะคะ ...บาดตาแย่เลยค่ะ...แต่พี่เชื่อว่าครูจะดีขึ้นเร็วๆนี้..นะคะ” พี่นิดพูดก่อนจะหันไปยิ้มให้คู่รักคู่ใหม่
“มาถึงไม่ทันไรอกหักซะแล้ว...เสียดายที่พี่แต่งงานแล้ว..คงทำได้แค่ช่วยปลอบนะคะครูเขม” พี่นิดผมก็ยิ้มให้แค่นี้ก็พอแล้วมั้งและครูนิดก็ออกไปจากห้อง
“เออ..ผมจะไปสอนแล้วนะครับ...”ผมหันไปบอกทั้งคู่ก่อนจะรีบเดินออกไม่ได้บาดตาผมเลยสักนิด
“ครูเขม!!”
“เว้ยย ..ครูโจ้..ครูโผ่พล้วดมาแบบนี้ผมตกใจนะครับ”
“ผมได้ยินข่าวที่แสนเศร้า...ไม่มีอะไรเศร้าไปกว่าผู้ชายอย่างเราโดนทิ้ง...” O_O
“ผมเสียใจกับครูเขมมากจริงๆนะครับ..ปึก” ครูโจ้พูดและเข้ามากอดผม
“อย่ากอดผมแน่นครับครูโจ้ “ ผมพูดก็ผู้ชายกอดผม(นึกในใจกรูคิดนะโว้ยย)
“ผมนับถือครูเลย ...ครูสตรองมาก!! เป็นผมนะป่านนี้คงยังเมาค้างน้ำตาหนองหน้าอยู่บนเตียง..ว่าแค่ครูไปทำอีท่าไหนครับครูลินดาถึงได้เปลี่ยนใจไปกับครูถาวรแบบนั้น”
“มันเสียศักดิ์ศรีผู้ชายอย่างเราๆมากเลยนะครับครู”
“ถ้าเขาไปกับผู้ชายคนอื่นมันยังไม่...เท่านี้...ครูว่าไหมครับ”
"นี้ทิ้งผู้ชายหล่ออย่างครูไป...หาผู้หญิง!!"
“ผมว่าไม่เกี่ยวกับศักดิ์ศรีหรอกมั้งครับ...นี้มันเรื่องของหัวใจครับครูโจ้..เราควรจะยินดีไม่ใช่หรอครับ”
"และความรักนะไม่ได้แบ่งแยกเพศ หรือศาสนาถูกต้องไหม๊ครับ..เราทุกคนรักกันได้ครับ" ผมพูดคนตรงหน้าผมยืนอึ่ง มองผม และเขาก็ยกมือขึ้นมาจับไหล่ผมกุมไว้
“ครูหล่อมาก...หล่อทั้งภายนอก..ใจครูก็หล่อมากครับ” ครูโจ้ผมก็จับมือครูโจ้ลง ...ขยันแต้ะอั้งผมเหลือเกิน
“ครับ..ขอบคุณนะครับ..ผมขอตัวไปสอนหนังสือนะครับ..นักเรียนรอผมอยู่นะครับครูโจ้”
“ถ้าครูจะไปปลดปล่อยบอกผม..ผมพาไป..ไป ...แฮ้งโอเวอร์กันผมยินดีนะครับครู” ครูโจ้บอกผม
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ชอบ...ดื่มเหล้านะครับ...เพื่อนๆบอกผมเมาแล้ว...ยั่ว..ผมเลยคิดว่าไม่ไปดีกว่า ..เฮ้อๆ”อันตรายแกคนรอบข้าง
“ก็ดีนะซิครับครูจะได้หาแฟนใหม่เร็วๆ”
“ไม่ดีกว่าขอบคุณนะครับครูโจ้ที่เป็นห่วง..ผมไปก่อนคะครับ”
“ตอนเที่ยงลงไปทานร้านแฟนผมนะครู..วันนี้ไม่คิดเงิน..ฟรีสำหรับครูผู้อกหัก”
“โอ้ว..เยี่ยม!” ผมยกนิ้วโป้งให้ครูโจ้และรีบเดินออกดีกว่าผมรีบเดินขึ้นไปชั้นบนของตึกวันนี้มีสอนคราบของคริสโตเฟอร์คาบที่สี่พอดีเลิกสอนจะได้ลงไปทานอาหารเที่ยงกัน ตั้งแต่เข้าแถวก็ยังไม่ได้เจอนายนั้นเลยก็ผมมัวแต่น้อมรับคำแสดงความเสียใจ นี้ผมควรจะต้องบอกความจริงกับครูทุกคนใช่ไหมว่าจริงๆแล้วผมนะเป็น ..เป็น...
“หมับ” ผมกำลังเดินผ่านห้องน้ำครูมีคนดึงผมเข้าไป
“ปึก” ประตูถูกปิดผมก็มองคนที่ดึงผมเข้ามาคริสโตเฟอร์
“อืมม” เขาประกบปากจูบผมและไซ้ที่ซอกคผมแถมมือยังสอดเข้าไปในเสื้อผมบี้สองจุดผ่านเสื้อกร้ามตัวบางๆ
“คริส...พอ..พอก่อน..อย่า..ในโรงเรียน” ผมห้ามปรามจับมือคริสโตเฟอร์ไว้
“ผมเห็นพี่เดินอยู่อะ..อืมม..อดใจไม่ไหว” คนตรงหน้าผมหยักคิ้วและยิ้มกรุ่มกริ่มให้ผม
“นี้ผมได้ยินข่าวว่าบรรดาครูพากันช๊อกเรื่องครูลินดดากับครูถาวร...อยากรู้ว่าถ้าเขารู้เรื่องครูกับผมจะช๊อกแค่ไหนนะ” คริสโตเฟอร์พูด
“พี่ว่าพี่ควรจะบอกท่านผู้อำนวยการดีไหม....แต่พี่ก็กลัวจะทำให้เรามีปัญหานะซิคริส”
“ผมก็อยากบอกแย่แล้ว..ผมอึดอัด...อยากให้เขารู้ว่าผมกับครูเป็นอะไรกัน.” คริสโตเฟอร์พูด ผมเหล่มองมีอะไรนอกจากอึดอัดอีกแน่ๆ
“บางครั้งมันหึงอะ!!” ผมแอบหันหน้าหนียิ้มดีใจมีคนหึงเหล่ตามองคนที่ทำตาปิ้งๆ ผมก็อดที่ยิ้มไม่ได้เช่นกัน
“เออ..คริสพี่ต้องไปสอนแล้ว..เดี๋ยวตอนเที่ยงเราค่อยคุยกัน...ตอนนี้นายควรจะไปเข้าเรียนได้แล้ว”
“อยากกลับบ้านพักอะ...อยากไปเรียนกับครูเขม”
“เรียนอะไรกับพี่ละที่บ้าน..หึ?”
“วิชาเพศศึกษา...ครูรัชนีวรรณสอนผมไม่ค่อนเข้าใจและไม่ดึงดูดใจเท่าเรียนกับ....ครูเขม” คริสโตเฟอร์ ผมควรเปลี่ยนสายวิชาการเรียนการสอนใช่ไหม ผมจบเอกภาษาอังกฤษมาแท้ๆเลย
“ทะลึ้งจริงๆเลยเรานะ...และพี่นี่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษไม่ใช่ครูสอนเพศศึกษาซะหน่อย..แค่รู้นิดๆหน่อยๆ ” ผมพูดพร้อมกับติดกระดมเสื้อเชิ้ตนี้แค่ไม่กี่นาทียังถูกปลอดไปตั้งสามเม็ด ก่อนจะเปิดประตูออกมาก็ โป๊ะเชะ!!!!!!
ครูสมพิศยืนอยู่หน้าห้องมองผมกับคริสโตเฟอร์สลับกับไปมาว่าเข้าไปในห้องน้ำครูทำไมสองต่อสอง
“เออ...ครู..เขม...และ..นี้ ...นายคริส..ทำอะไรกันคะ”
“เออ...คือ..ผม..เออ..”
“ครูเขมเขาห็นชายเสื้อผมหลุดออกมานอกกางเกงนะครับ”
“และครูเขมเลยดึงผมเข้าไปแต่งตัวให้เรียบร้อย....ครับครูสมพิศ” คริสโตเฟอร์พูด ผมหันมามอง
“จริงครับ..นี้..ทีหลังอย่าเอาเสื้อออกมานอกกางเกงอีกนะ..แต่งตัวให้ดีดี เราเป็นนักเรียนนะไม่ใช่นักเลง...จริงๆเลย” ผมหันมาทำเสียงดุและใช้นิ้วหยัดชายเสื้อที่ยังโผ่ออกมาให้ลงไปในขอบกางเกงสีน้ำเงินนั้น
“น่ารักมากเลยนะคะครูเขม..สงสัยเราจะได้ครูผู้ช่วยฝ่ายปกครองคนใหม่” ครูสมพิศพูด
“นายนี้ก็ประจำเลยคริสโตเฟอร์แต่งตัวไม่เคยเรียบร้อยกับเขาสักที..แค่เจ็ดแปดชั่วโมงเองจะตายหรือไงที่จะทำให้เสื้อนี้นะมันอยู่ในกางเกงตลอดเวลา!!”
“ดีมากเลยคะครู กฏมีให้ปฏิบัติไม่ใช่มีไว้ให้แหกกฏกัน ” ครูสมพิศพูดผมก็หันไปช่วยหยัดชายเสื้อนักเรียนด้านหลังให้
“เข้าใจไหมนายคริส!!”
“ครับครู” คริสโตเฟอร์
“ของครูก็ไม่เรียบร้อยนะครับผมช่วย” คริสโตเฟอร์พูดมันก็ออกมานิดหน่อยก็พอตัวดีนี้แหละมือไวจริงๆ ผมรีบจับมือคริสโตเฟอร์ไว้ว่าอย่าเดี๋ยวทำเอง
“ถ้าอย่างนั้นพี่ไปสอนก่อนนะคะ ..คือพี่หยุดฟัง..พี่ว่าพี่ได้ยินพี่เหมือนนักเรียนแอบมาเปิดคลิปหนังโป้ดูกันในห้องน้ำครูนะคะ ..สงสัยพี่จะหูไม่ค่อยดีหรือว่าคิดมากไปเอง”
“ไม่มีนะครับ ..ผมไม่เห็นได้ยินอะไรเลย...จริงๆครับ..ครูสมพิศ” ผมรีบพูด
“ถ้าผมได้ยินดีจะจัดการให้ทันที..ไม่สมควรอย่างยิ่งที่นักเรียนจะมา..ทำเรื่องแบบนั้นในโรงเรียน” ผมพูดและเหล่ตาลงมามองคนข้าง ๆ
“อ้าว!! นี้ยืนจะมาอยู่ทำไม ไม่มีเรียนหรือไงนายคริส..ไปเรียนซิคะนักเรียน”
“มีครับครูผมไปเดี๋ยวนี้แหละ..ขอบคุณนะครับครูเขม” คริสโตเฟอร์พูดและยกมือไหว้ผม
“พี่ไปก่อนนะคะครูเขม” ครูสมพิศพูดและเดินไปผมก็ออกเดินเหมือนกันแต่ผมเดินตามหลังนายคริสโตเฟอร์
“หึๆๆ” ยังมีหน้าหันมาหัวเราะผมอีกนะ
“เกือบไปแล้วไหมละคริส..เก็บไว้รอไปทำที่บ้าน...ทะลึ่งตลอดเวลา..เจอกันคาบที่สี่นะ” ผมพูดและรีบเดินแยกขึ้นบันไดไปทันที ขนาดเดินออกมาก่อนเวลานะอีกห้านาทีเดี๋ยวได้เข้าห้องเรียนสายแน่ๆ
“เอี้อด!!” เสียงเบรคของผมเพราะว่า แก้ม เธอออกมาหยุดตรงหน้าผม ผมต้องเบรคตัวโก้งเลย
“แก้ม...”
“ที่แท้ครูก็เอาเรื่องที่ครูจีบครูลินดามาบังหน้าแต่ครูลินดานะเขาคงไม่เล่นด้วยใช่มั้ยคะ..ต่อไปจะเอาเรื่องอะไรมาบังหน้าอีกละคะครูเขม”
“ครูไม่ได้คิดจะหาอะไรมาบดบังมันทั้งนั้นแก้ม..ไม่มีอะไรมาปิดมันได้หรอก..ไม่มีอะไรปิดความจริงได้หรอกนะแก้ม”
“เพราะความจริงก็คือความจริงแต่...มันอยู่ในขอบเขตที่ควรจะอยู่แค่นั้นและอีกอย่างก็ไม่จำเป็นว่าต้องไปประกาศปาวๆให้คนทั้งโลกรับรู้หรอกมั้งจริงมั้ย"
“เออ..แก้มครูต้องเข้าสอนแล้วนะ..ครูเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้คอยหาแต่เรื่องครูนะแก้ม..แต่ครูยังคงมองว่าเธอคือนักเรียนของครู”
“ทำไมครูไม่ไปรักคนอื่น..ไอ้พี่ปัน ปันไง นั้นก็เกย์...ทำไมต้องเป็นพี่คริสของแก้มด้วย”
“แก้ม...ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นแค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมันต้องเกิดทั้งสองฝ่ายแก้ม”
“ครูต้องไปแล้วจริงๆ “
“แก้มจะเข้าไปหาผู้อำนวยการเดี๋ยวนี้....ที่แก้มไม่ไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเพราะว่าแก้มอยากจะคุยกับครูให้ครูหยุดแต่ถ้าครูไม่หยุด..แก้มก็จะทำให้ครูหยุดเอง” ผมหันมามองแก้ม
“ตามใจแก้มแล้วกันนะ...ครูขอตัวเพราะว่าครูสายแล้ว”
“เอาที่สบายใจเลยแก้ม”
“ครูอย่าประชดแก้มนะ”
“ครูไม่ได้ประชด...ตามใจแก้ม..ครูไปนะ..สายเลยทีนี้..เวรแล้ว!!!!!”ผมพูดและรีบวิ่งขั้นไปอีกชั้นเพื่อนไปห้องเรียนวันนี้วันอะไรวะเนี๊ยะ!! ตอนแรกเผื่อเวลาไปวะเยอะแต่ตอนนี้สายไปสิบนาทีได้ พอเข้ามาในนักเรียนที่นั่งรอผมอยู่แล้วก็พากันมองกันมองมาที่ผมทำตาแป๋ว ผมก็รีบทำการสอนตามปกติ มีจะมีสายตาแปลกที่มองผม
"แกได้ยินข่าวครูลินดาเป็นเลสเบี้ยนปะ..ครูลินดาไปคบกับครูถาวรอะแก..ครูเขมเลยอกหักอะ..คิก คิก คิก"
ต่างก็พากันซุบซิบนินทาเรื่องที่ครูลินดาไปคบกับครูถาวร เป็นข่าวดังมากแถมผมยังตกเป็นผู้น่าสงสารเป็นครูผู้อกหักรักคุดผู้หญิงไม่เอาไปคบกับผู้หญิงด้วยกันอีกด้วย เอาเข้าไป!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ถ้าข้อมูลการ ฝากเงินร่วมผิดพล้าดประการใดคนแต่งต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปหรือยัง แต่เท่าที่เคยทราบคือจะขึ้นอยู่กับข้อตกลงตอนเปิดบัญชีคะ ว่าต้องการให้เป็นคนเดียวเบิกถอนได้หรือว่าต้องการลายเซนต์ทั้งสองคนถึงจะเบิกถอนได้ ตอนหน้า...ครูเขมจะตัดสินใจบอกเอกหรือเปล่านะ...มาลุ้นกันนะคะ
รักคนอ่านจัง
หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18 (อ่าน 82067 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก