หัวข้อ: รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน(เขมXคริส)เรื่องร้ายๆผ่านไปเรื่องดีดีก็เข้ามา P.18

[Alice111]

5.6 สวีทกันเบาๆของครูเขมกับคริสโตเฟอร์ ก่อนจะมี NC

       ผมล้มตัวลงนอนบนที่นอนบนที่นอนของคริส ผมยังไม่ได้กดเปิดมือถือเลยนะและผมก็เลือกที่จะไม่เปิดมันอีกในตอนนี้ เหมือนกับผมอยู่ตรงนี้แล้วมีความสุขดีเลยไม่อยากจะเก็บเอาบางสิ่งที่มันจะทำให้ผมรู้สึกแย่เข้ามาก็แค่นั้น พรุ่งนี้้แล้วกันนะผมจะโทรไปหาเขาและนัดกันเพื่อนจะคุย ผมเหนื่อยแล้วไม่อยากเดินไปต่อแล้ว 

          ผมพลิกตัวไปนอนตะแคงจะว่าไปเมื่อตอนบ่ายนี้ผมค้างนะ เขาเรียกว่ามาทำให้ยากและก็จากไปใช่ไหม  ผมต้องขมตาตัวเองให้หลับให้ได้ต้องไม่คิดอะไร ผมได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมาผมก็ยังไม่กล้าลืมตาเสียงดัง

   ก๊อกแกร๊ก!! เหมือนหยิบจับอะไรสักอย่างและตามมาด้วยกดปิดเสียงสวิตส์ไฟ หลังตากนั้นความมืดก็เข้ามาเยือนทันที ผมค่อยๆลืมตา ผมรู้สึกว่าที่นอนทางด้าผมหยุบตัวลงผมรีบหลับตาปี๋อีกครั้ง

"ผมรักครูนะแต่ผมก็กลัวเพราะคนที่ผมรักมากเขาเคยทิ้งผมไปผมกลัวครูทิ้งผมไปเหมือนเขา"เป็นเสียงกระซิบเบาๆ ที่้ค้างหูผมและจมูกที่ซุกไซ้ที่ซอกคอผมเบาๆ เพื่อสูดกลิ่นกาย ผมค่อยๆลืมตาขึ้น ค่อยหันไปมองคริสที่ซบหน้าลงที่ด้านหลังของผมใจผมเต้นแรงมากและที่สำคัญผมกำลังมีอารมณ์อีกครั้งไม่นะต้องนอนเขม ผมบอกกับตัวเองพยายามขมตาให้หลับลงแต่มันก็ยาก หรือว่าจะลุกไปคริสโตเฟอร์ก็จะรู้ว่าผม....อึ้ย!!!ไม่ได้ไม่ได้ ตอนนี้คนที่กอดผมไว้เขาเงียบไปแล้วหรือว่าจะหลับแล้วนะ หลับง่ายดีจังแต่ผมก็ลุกไม่ได้อยู่ดีแขนคริสโตเฟอร์กอดผมไว้อยู่แบบนี้ 

"ฟู่" ผมเผลอพ่นลมออกมาทางปาก

"นอนไม่หลับเหรอ" เสียงกระซิบถามที่ข้างหูผม ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอผมอยู่ แขนที่สอดมากอดผมไว้ดูเหมือนจะเลื่อนไปเลื่อนมาแถวๆ ท้องน้อยและค่อยเลื่อนต่ำลง ต่ำลง จนกระทั้งถึงตรงนั้น ...ของผม

"เพราะอันนี้หรือเปล่าอะครู" ผมทำตาโตเพราะว่านายคริสจับตรงแกนกายผมเข้าแบบเต็มกำมือ ผมหลับตาปี๋อายซิครับ คริสเลยรู้จนได้ว่าผมกำลังอยู่ในห่วงอารมณ์ไหน

"ผมก็เป็นอะครู ตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว เรามาทำด้วยกันนะ ถ้าไม่ทำนี้คงนอนไม่หลับแน่ๆ " คริสโตเฟอร์กระซิบข้างหูผมแต่มันดังก้องเหมือนตะโกนใส่ซะมากกว่า

" แต่ผมยังไม่เคยทำให้ผู้ชายด้วยกัน..เคยทำแต่ผู้หญิงอะ" หูผึ่งมันจะดีหรอ?

"ครูหันมาซิครู...นะ..ผมว้อนอะ" น้ำเสียงของคริสโตเฟอร์ มันยั่วยวนผมมาก อย่ายั่วครูเดี๋ยวครูใจแตก!

"I need you help, pleas." ถึงจะเป็นคำขอที่สุภาพก็เถอะ  คริสโตเฟอร์ดันผมให้พลิกไปหาเขา ผมก็ค่อยๆพลิกตัวเองเข้าหาคนที่นอนคะแคงรอผมอยู่แล้ว  ไปมองคนที่นอนข้างๆ ไม่ได้สวมเสื้อนอนแต่กางเกงนี้ผมไม่รู้ว่าสวมไหมเพราะผ้าห่มมันคลุมอยู่ครึ้งท่อน  คริสก็ดันผ้าห่มออก ผมก้มมองตรงนั้นของคริสมันแข็งและเรียกได้ว่าชี้หน้าผมอยู่ดีกว่า คริสใส่กางเกงบอลดูก็รู้ว่าไมได้ใส่กางเกงยืดข้างในด้วย

"นะครู ..ผมอยากให้ครูสอนผม"

"แต่ว่า.."

"ครูมันเป็นเรืองธรรมชาติไม่ใช่เหรอครับ..นะครู..ของครูก็พร้อมแล้วอะ...นะเรามาทำด้วยกันนะครู...อืมม" คริสโตเฟอร์พูดออดอ้อนผมและเขาดึงผมเข้าไปแนบชิดแผ่นอกแน่นๆของคริส คริสโตเฟอร์ก้มลงจูบปากผมเบาๆและคลอเคลียไปตามแก้มไล่ลงมาที่ต้นคอ  มือผมก็กุมส่วนนั้นของคริสไว้มันแข็งและเต็มมือมาก อายุแค่นี้ยังซูซีกับผมแล้วไปกินอะไรมาทำไมมันโตไวจังของผมนี้กว่าจะโตใช้เวลาตั้งนาน นี้อายุแค่17จะแซงหน้าผมอยู่แล้ว

"อืมม..คริส...ซี้ด" ผมซี้ดปากเพราะว่าคริสกำลังใช้มือปฏิบัติกับของผม ผมก็ใช้มือปฏิบัติให้คริสตอบเช่นกันแต่ของผมอาจจะรู้งานมากกว่าคริสโตเฟอร์ยังดูขัดๆเขินๆแต่เขาก็พยายามทำให้เหมือนที่ผมทำให้เขานั้นแหละ ผมก็จูบคริสเราแลกลิ้นกันพัลวัลเลยม้วนรัดกันอย่างไม่เกรงกลัวว่ามันจะพันกันจนเอาไม่ออก(แต่มันคงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้งเนอะ) ขาก็กอดก่ายกันไปมา ตอนนี้ผมปลดปล่อยความรู้สึกของตัวเอง ให้เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ เพราะว่าตอนนี้ความต้องการมันกำลังครอบคลุมความถูกผิดแต่จะทำยังไงได้อันนี้มันก็เป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์มิใช่หรอผมก็มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเช่นกัน

        ผมทั้งจูบทั้งไซ้ลงที่ซอกคอขาวๆนั้นของคริสโตเฟอร์ เมื่อตอนบ่ายมีแค่คริสที่รุกผมส่วนผมก็นอนดิ้นรองรับลิ้นนั้นแต่ตอนนี้ผมรุกเองแบบผู้ใหญ่เขาทำกันด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่าด้วย

"ที่รัก..อืม..เก่งสุด..คริส..ชอบ..อ่าห์....ขอแรงนิดหนึ่งซิที่รัก"เสียงกระเซ้าบอกให้ผมเร่งระดับการปฏิบัติด้วยมือผมก็จัดให้

"อืมมม...อืมม..อ่าห์..โอ้วว..คริส..ซี้ด..โอ้วว" ผมร้องครางออกมาเช่นกัน นี้ขนาดบอกว่าไม่เคยทำให้ผู้ชายด้วยกันนะ

"อะ..อะ ..อ่าห์...คริสสสสสส...โอ้วว..อู้ " เสียงสุดท้ายผมเรียบร้อยไปแล้วและคริสก็เช่นกัน

"แฮ้กๆ" เสียงหอบของผมและคริส หลังจากที่เราทั้งคู่เสร็จสมอารมณ์หมายผมก้มมองมือที่กุมของรักของหวงคริสไว้ น้ำสีขาวขุ่นๆ เต็มมือผมไปหมดและที่มือคริสก็เช่นกัน


" คริสโตเฟอร์มองหน้าผมและก้มลงมาบดขยี่เบาๆ  ผมยังคงจ้องมองใบหน้าของคริสโตเฟอร์ นี้ถ้าบอกว่าอยู่มหาวิทยาลัยนะเชื่อสนิทเลยเด็กมัธยมอะไรถึงได้เชียวชาญเรื่องอย่างว่าแบบนี้

"คราวนี้นอนหลับสบายแหละ" คริสโตเฟอร์พูดปนยิ้มๆให้ผมแน่ละเรียบไปขนาดนี้ไม่มีอะไรติดค้างแล้วนิออกมาจนหมดแม๊กเลยก็ว่าได้ เขาเอื้อมไปหยิบกล่องกระดาษทิชชูและส่งมาให้ผมสองสามแผ่นเพื่อเช็ดทำความสะอาดของตัวเอง

"ที่รักเปิดไฟตรงหัวเตียงให้หน่อยซิครับ" คริสโตเฟอร์บอกผมเขาเรียกผมว่าที่รักมันรู้สึกดีแปลกๆ  คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นจากเตียงเพื่อนำกระดาษทิชชู้ที่ใช้แล้วทั้งของผมและของเขา เขาหยิบของผมโดยไม่รังเกียจสักนิดเอาไปทิ้งให้ คริสโตเฟอร์เช็ดทำความสะอาดบนเตียงนอนจนเกือบหมดคาบแต่ก็ยังมีเลอะเทอะอยู่นิดหน่อย พรุ่งนี้ผมต้องเอาไปซักให้ซะหน่อย แค่คิดใบหน้าผมก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที มันเป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆ

"คริส..ครูขอโทษนะ..ที่จริง" ผมพูดขอโทษคนที่นั่งลงบนเตียงข้างผมทิ้งตัวลงนอนลงและสวมกอดผมทันที

"ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยครู..มันเป็นเรื่องธรรมชาติ..แต่มันสุดยอดมากเลยนะดีกว่าทำเองอีก..ครูว่าไหมและยิ่งทำให้กันแบบนี้ด้วย..ฟินกว่าดูหนังโป้และทำไปด้วยอีก" คริสโตเฟอร์พูด นี้พูดมาได้ไม่คิดจะอายกันบ้างสักนิดเลยหรือไง  คริสกำลังใช้นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากผมเบาๆ

"นี้แค่มือนะผมยังรู้สึกดีได้ขนานนี้ถ้ามากกว่านั้นละ" คริสโตเฟอร์พูดในตาเป็นประกายผมรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร  ผมหันไปมองคริสแว๊ปหนึ่ง

"ครูยังไม่พร้อมในขั้นนั้นนะคริส" ผมออกปากปฏิเสธไว้ก่อนเลย

"ผมรอได้...ผมรักครูนะ..แต่ผมก็กลัว.."

"ผมกลัวถ้ารักแล้วครูทิ้งผมไปอีกคนผมจะทำยังไง..ครู"

"คนที่เธอบอกว่ารักเธอและเขาทิ้งเธอไปเธอหมายถึงพ่อเหรอ"

"อืม"

"ถ้าอย่างนั้นเธอต้องตามหาเขาซิจะได้รู้ความจริงๆ "ผมหันบอกคริสโตเฟอร์ ให้ออกตามหาพ่อเขา ผมไม่อยากให้เขาคิดเอาเองว่าพ่อไม่รักเขาทิ้งเขาไป ผมไม่อยากให้เขามีความรู้สึกที่ไม่ดีกับพ่อเขา ผมเชื่อว่าเขาอาจจะมีเหตุผลที่มากพอว่าทำไม

"ถ้าครูไม่มีแฟนก็คงจะดี..." คริสโตเฟอร์นอนพลิกตัวนอนตะแคงยกข้อศอกขึ้นตั้งฉากยันศรีษะของเขาไว้  สายตาเขามองผม สายตาคู่นี้ไม่ใช่สายตาเด็กนักเรียนทั่วไปที่ผมเคยเห็นแต่เขาก็ยังเป็นเด็กนักเรียนของผมอยู่ดี

"คริสครูกลัวว่านี้มันจะเป็นการทำร้ายเธอ"

"ความรักไม่เคยทำร้ายใครไม่ใช่เหรอครู และผมก็เชื่อว่าครูรักผม..ผมมองมันผ่านสายตาของครู"

"ผมดูออกว่าครูคิดยังไงกับผม...และผมก็รู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับครู..เหมือนเราได้เจอคนที่ใช่แต่ในเวลาที่ผิดใช่ไหมครู"

"เพราะครูคิดว่าผมเป็กเด็กนักเรียนและเด็กกว่าครูอีก..นี้มันเวทีรักนะครูไม่ใช่เวทีนักมวยจะได้ขึ้นชกข้ามรุ่นกันไม่ได้นะ"

"หึๆๆ" เสียงหัวเราะในลำคอของผมกับมุกที่คนอายุน้อยกว่าพยายามใช้อ้างอิงขอความรักคนอายุเยอะกว่าอย่างผมนะซิ  และมันก็ได้ผล ผมเอื้อมมือไปแตะแก้มคริสโตเฟอร์คริสเขาใช้แก้มเขาหนีบมือผมไว้ มือเขาก็บีบมือผมเล่น บีบแล้วคลายบีบแล้วก็คลายอยู่แบบนั้น

"นอนได้แล้วคริส..ครูเริ่มง่วงแล้วแหละ..นอนหลับฝันดีนะครับ" ผมพูด คนที่นอนตะแคงก้มลงมาจุมพิศที่ริมฝีปากบางๆของผม

"นอนหลับฝันดีครับ..อยากเรียกที่รักไม่อยากเรียกครูแล้วอะ"

"นอนได้แล้ว..ได้คืบจะเอาศอกนะเรานะ " ผมพูด พอคริสโตเฟอร์ทิ้งพร้อมกับสอดแขนเข้ามากอดผมเหมือนเดิม กอดไว้แน่นเชียวเหมือนกลัวว่าผมจะหายไปซินะ ผมเอื้อมมือไปกดปิดสวิตซ์ไฟและความมืดก็เข้ามาอีกเยือนอีกครั้งแม้จะมีแสงไฟจากไฟภายนอกแต่ก็สว่างแค่นิดเดียว

"ครูรู้ไหมว่าผมกลัวความมืด ผมกลัวการอยู่คนเดียวแต่ผมก็กลัวการมีความรักผมไม่อยากรักใครที่ผมไม่รู้ว่าผมจะไว้ใจเขาได้หรือไม่ ผมกลัวการจากลา" เสียงของคนที่กอดผมอยู่เขาซบหน้าลงที่แผ่นหลังของผม

"พอผมได้กอดครูความกลัวเหล่านี้มันก็หายไป ครูอย่าทิ้งผมไปนะ  ผมรักครู " เสียงที่พร่ำบอกผมว่าอย่าทิ้งเขาไปมันดังก้องอยู่ในหัวผมตลอดจน ผมเริ่มได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของคริสเขาคงหลับไปแล้ว

      แต่ผมยังคงนอนลืมตาในความมืดนี้ผมควรจะเลือกทิ้งความรักที่สะสมมาสี่ปีเต็มๆและเริ่มต้นใหม่ใช่มั้ย แต่ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นมันอีกครั้งผมควรจะจบสิ่งที่ค้างคาของผมกับณัฐกานต์ไปเสียก่อนพรุ่งนี้้ผมจะโทรไปคุยกับเขาและคงจะนัดคุยกันอย่างเป็นทางการ ผมกับณัฐกานต์ยังมีอะไรร่วมกันอีกหลายอย่าง สมุดบัญชีที่เปิดด้วยกันตั้งแต่ผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยผมรับสอนพิเศษให้เด็กเล็กและรับจ๊อบทำงานที่ร้านกาแฟสดอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเขาเปิดคาเฟ่เล็กใกล้กับย่านที่พักของนักท่องเที่ยวเขาเห็นว่าผมเป็นคนเก่งภาษาอังกฤษผมพูดได้ดีเลยทีเดียว เขาจึงชวนผมไปทำจนผมกับณัฐกานต์พอจะมีเงินเก็บแสนกว่าๆและคอนโดที่ผมกับณัฐกานต์ช่วยกันจ่ายจนเป็นอิสระคือมันการเป็นสมบัติของผมและกานต์เป็นที่เรียบร้อยเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่าน ถูกโอนเป็นชื่อของผมสองคน

         นี้แหละที่ผมต้องคุยและตกลงกันผมขอให้มันจบลงด้วยดีอย่างน้อยความเป็นเพื่อนก็ยังคงอยู่ สี่ปีมันก็ผูกผันมากพอสมควร ถามว่ารักไหมก็รักมากพอ แต่ถ้าเทียบกับความเหนื่อยล้าแล้วผมยอมรับว่าเหนื่อยมากเหมือนกัน

           ผมว่าผมควรจะหยุดพักมันได้แล้ว ขอโทษนะกานต์ที่เขมประคองมันไปอีกไม่ได้เพราะเส้นทางความรักของสองเรามันเหมือนเส้นทางที่ขนานกันสองเส้นที่ไปกันไม่ได้เลย เพราะเรามองต่างกันคิดก็ต่างกัน มองสิ่งเดียวกันแต่ให้ความหมายกันไปคนละอย่าง ความรักที่อยู่บนเส้นขนาดที่แตกต่างกันเช่นนี้มันไม่มีวันที่จะมาบรรจบพบเจอกันให้เป็นทางเดียวกันได้เลย.....ดังนั้นเขมจะไม่รั้งกานต์ไว้ด้วยคำว่า "เรารักกันมานาน " เพราะบางที่รักเราอาจจะหมดไปตั้งนานแล้วก็ได้แต่ที่ทนอยู่ก็แค่ยื้อไว้เพื่อหวังว่ามันอาจจะดีขึ้นแต่จริงๆแล้วมันกลับยิ่งแย่ลงกว่าเดิมว่าไหม..

"หมับ" ผมจับมือของคนที่กอดผมไว้มากุมไว้หลวม

"ครูจะไม่ทิ้งเธอ  ครูสัญญา " คำพูดที่เบามากแต่ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะทำแบบนี้
*****************************************************************************************
ขออภัยหากฉากนี้ คนแต่งก็ไม่เคยเขียน NC มาก่อนรู้สึกขัดๆ เขินๆ แต่มาให้จิ้นกันเบาๆ ขอบคุณคุณทุกกำลังใจค่ะ วันนี้มาลงสองตอนรวดเลย หวังว่านิยายเรื่องนี้จะเป็นถูกอกถูกใจกันบ้างนะคะ ขอบคุณคะแนนเป็ดที่บวกให้และคอมเม้นให้กำลังใจ มีกำลังใจขึ้นมาเยอะมาก หากมีคำผิดต้องขออภัยด้วยคนแต่งก็จะยายามอ่านและตรวจทานอยู่เลยเรื่อยแม้จะลงไปแล้วก็ตาม ถ้าเจอจะรีบแก้ให้ทันที

สปอยด์ ตอนหน้า คือตอนแตกหักของณัฐกานต์และเขม และบางสิ่งที่เขมต้องรู้สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะมา มันจะใช่สาเหตุที่ทำให้ผู้อำนวยการไม่สนับสนุนรักแบบที่เขาเป็นหรือไม่ ...ไม่ได้สปอยด์มากนะ.. Tomorrow come Tomorrow come ....
รักคนอ่านจัง ....  

[iceman555]

เลิกเลยๆๆ อีกานต์นิสัยไม่ดี ว่าแต่ครูเขมจะเสร็จคริสตอนไหนอะ อิอิ

[GuoJeng]

กลับไปคราวนี้ได้เลิกกับกานต์ชัวร์ เผลอๆอาจจะเห็นกานต์อยู่กับแม๊คก็ได้ ๕๕๕
 รออ่านตอนต่อไปคับ

[yowyow]

 

[ฤดูใบไม้หลากสี]

ชอบคำนี้ "นี่เวทีรักไม่ใช่เวทีมวย ที่จะชกข้ามรุ่นกันไม่ได้" โอ๊ย ครูเขมเสร็จแน่ ๆ จะมีผัวเด็กแล้วนะเราเขม ฮิฮิ

คนเขียน เราขอแนะนำเรื่องการใช้ "!" อัศเจดีย์ หรือ เครื่องหมายตกใจสักเล็กน้อย
- ใช้ในกรณีตะโกน หรือตกใจมาก ๆ นะครับ
"ผมรักครู !" มันเหมือนการตะโกน แต่คนเขียนบรรยายว่าพูดเบา ๆ (ถ้าจำไม่ผิด) ถ้าการใช้ประโยครูปลักษณะนี้ มันจะเหมือนการที่ผู้ชายตะโกนบอกรักใครสักคนที่อยู่ใกล้มาก อาจจะคนละตึก คนละฝั่งถนน
แต่ถ้าใช้เอ็น "ผมรักครู" มันจะดูซอฟต์ ๆ ละมุน ๆ แต่ถ้าจะเพิ่มความหนักแน่นให้ทำตัวหนาครับ

อีกประโยค

"ครูจะไม่ทิ้งเธอครูสัญญา !" มันนี้ก็เหมือนตะโกนตอบกลับไป แต่ก็อธิบายว่าพูดเบา ๆ ใช้การเน้นย้ำ ทำตัวหนาได้ครับ เพราะถ้าเปลี่ยนมาใช้เป็น "ครูจะไม่ทิ้งเธอ ครูสัญญา" มันดูละมุนกว่าเยอะ จะได้ความโรมานซ์ขึ้นอีกมากโขเลยครับ

แต่ช้าแต่ มีความรู้สึกว่าเขมอาจจะสับสนสถานะรุกรับตัวเองแน่นอนเลยอะ มองแล้วว่ากำลังเห็นเขมเจอทางที่ใช่ เขมจะมีผัวแล้ว เย้ ๆ

[Wut_Sv]

อ่าน 2 ตอนรวด มาแต่ละฉาก แต่ละตอน บอกเลยว่าฟินมาก

เพื่อนคริสนี้ก็นะ แซวไม่เกรงใจครูเลย "พรุ่งนี้ไม่ซ้อมบาสนะ เพราะมึงคงเหนื่อย" 555 

ตอนหน้าแล้วซินะ เวลาที่รอคอยมานาน "กำจัดอีกานต์" กร๊ากกกกกกกก 

มาต่อไวๆนะคร้าบบบบบ สู้ๆ

[NuNam]

รีบๆ เลิกกันไปเลย แล้วมาคบกะน้องคริสสสส วี๊ดดดดด วิ๊ววววว 

[chickygirl]

คริสรุกเร็วมาก แต่ชอบ!!! รีบกำจัดกานต์ออกไปซะ
น้องแก้ม จะดีมาก
ให้คนแต่งค่ะ มีความพยายาม สู้ต่อไปค่ะ

[Alice111]

ชอบคำนี้ "นี่เวทีรักไม่ใช่เวทีมวย ที่จะชกข้ามรุ่นกันไม่ได้" โอ๊ย ครูเขมเสร็จแน่ ๆ จะมีผัวเด็กแล้วนะเราเขม ฮิฮิ

คนเขียน เราขอแนะนำเรื่องการใช้ "!" อัศเจดีย์ หรือ เครื่องหมายตกใจสักเล็กน้อย
- ใช้ในกรณีตะโกน หรือตกใจมาก ๆ นะครับ
"ผมรักครู !" มันเหมือนการตะโกน แต่คนเขียนบรรยายว่าพูดเบา ๆ (ถ้าจำไม่ผิด) ถ้าการใช้ประโยครูปลักษณะนี้ มันจะเหมือนการที่ผู้ชายตะโกนบอกรักใครสักคนที่อยู่ใกล้มาก อาจจะคนละตึก คนละฝั่งถนน
แต่ถ้าใช้เอ็น "ผมรักครู" มันจะดูซอฟต์ ๆ ละมุน ๆ แต่ถ้าจะเพิ่มความหนักแน่นให้ทำตัวหนาครับ

อีกประโยค

"ครูจะไม่ทิ้งเธอครูสัญญา !" มันนี้ก็เหมือนตะโกนตอบกลับไป แต่ก็อธิบายว่าพูดเบา ๆ ใช้การเน้นย้ำ ทำตัวหนาได้ครับ เพราะถ้าเปลี่ยนมาใช้เป็น "ครูจะไม่ทิ้งเธอ ครูสัญญา" มันดูละมุนกว่าเยอะ จะได้ความโรมานซ์ขึ้นอีกมากโขเลยครับ

แต่ช้าแต่ มีความรู้สึกว่าเขมอาจจะสับสนสถานะรุกรับตัวเองแน่นอนเลยอะ มองแล้วว่ากำลังเห็นเขมเจอทางที่ใช่ เขมจะมีผัวแล้ว เย้ ๆ

ขอบคุณนะคะ เขาไปแก้บ้างแล้วจะระวังเรื่องการใช่ "!" ตัวนี้
ใช่ค่ะเขมสับสนอยู่เลยเหมือนนายเอกเล่นตัวไปหน่อย แม้คนเคยเป็นรุกมาก่อนจะให้เปลี่ยนเป็นรับทันทีเลยคงจะเร็วไป แต่ไม่นานค่ะเขมคงได้เป็นรับเร็วนี่ (คนแต่งแอบกลัว ไม่รู้ว่าคนอ่านจะอยากอ่าน NC หรือเปล่าหรือตัดแค่ เหมือนที่ลงและจบตอนไปอะไรประมาณนี้นะคะ ใจก็อยากบรรยายไปเลย เฮ้อ!! สองจิตสองใจ
ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจนะคะ

[Alice111]

รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน

         ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมีแสงแดดอ่อนๆรอดเข้ามาผ่านกระจกบานหน้าต่าง ผมหลับไปนานพอสมควร เหลือบมองเวลาที่ตรงหัวเตียงเกือบจะเจ็ดโมงเช้าแล้ว ตื่นสายนะวันนี้ปกติผมตื่นตี่ห้าครึ้งไม่เกินหกโมง ผมก้มมองยังมีแขนยาวกอดผมไว้ กอดไว้แบบนี้ตลอดทั้งคืนมันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ ผมค่อยๆหันหน้าไปมองคนที่ยังคงหลับสนิท ขนาดเวลานอนหลับนี้ก็ยังหล่อ คิ้วที่หนาๆมันรับกับดวงตากลมโตคู่นั้นปลายจมูกโด่งขึ้นเป็นสันคมตามแบบฉบับลูกครึ้งเขาโชคดีมากที่เขาได้พ่อเขามาเกินครึ้งซะอีก โดยรวมแล้วมันช่างดูดีโดดเด่นไปหมด แต่ยกเว้นดวงตาสีดำธรรมชาตินั้น 

"เฮ้ย!" ผมสะดุ้งก็คนที่ผมพิจารณาความหล่ออยู่นั้น จู่ๆก็ลืมตาโพลงขึ้นมาเหมือนกับรับรู้ได้ว่ามีคนมองจ้องเขาอยู่ คริสโตเฟอร์ยิ้มให้ผม

"จะทำอะไรผมหรอครับ หรือว่าที่รักจะลักหลับผมแต่เช้าเลย " คริสโตเฟอร์พูด ผมพลิกตัวมานอนตะแคงเพราะว่าผมกำลังมองจ้องเข้าไปในแววตาคู่นั้น มองลึกลงไปจนเห็นสีของนัยน์ตาได้ชัดเจนมันไม่เหมือนทุกที ผมมองเพ็งมันอีกทีคราวนี้นานหน่อยตื่นเช้ามาผมอาจจะตาหูลายหรือบอดสีไปชั่วขณะแต่ไม่ใช่

"สีตาของเธอมันเป็น..." ผมถามคริสโตเฟอร์ด้วยควาประหลาดใจเพราะทุกทีผมจะเห็นว่ามันมีสีดำธรรมชาติแต่นี้

"สีฟ้า..ครับครู..นัยน์ตาผมมีสีฟ้า" คริสโตเฟอร์พูดเขายื่นหน้ามาใกล้กับผมใช่มันเป็นสีฟ้าที่สวยมาก

"ทำไม?...ปกติสีตาเธอมันเป็นสีดำไม่ใช่เหรอคริส " ผมถามคริสโตเฟอร์แต่มีทันที่เขาจะตอบคำถามผม ผมก็เหลือบมองไปเห็นกล่องใส่คอนแทคเลนส์วางอยูบนโต๊ะ ผมหันกลับมามองหน้าเขาอีกที

"เธอใส่คอนแทคเลนส์เหรอคริส ? "

"ใช่..เพื่อปกปิดมัน...ผมอยากปิดบังมันไว้...ผมพยายามหลอกตัวเองว่าผมไม่มีส่วนไหนที่ได้มาจากพ่อของตัวเองแต่มันกลับไม่ใช่ผมได้เขามาเกือบทั้งหมด"คริสโตเฟอร์พูด

"ผมไม่อยากเห็น"คริสโตเฟอร์พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง

"ทำไมละ..สีฟ้าแบบนี้สวยดีออก..ครูชอบ..และนี้คือตัวต้นที่แท้จริงของเธอนะคริส" ผมพูดก่อนจะยื่นมือไปแตะเพื่อจับใบหน้าเขาไว้ ผมเพ้งมองเข้าไปในนั้น มันสวยงามจริงๆแต่เขากลับไม่อยากที่จะเห็นมัน

"เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่ผมนอนหลับสนิทโดยที่ไม่ฝันร้าย..ครูเชื่อไหมผมฝันร้ายทุกคืน..ฝันว่าโดนทิ้งให้อยู่ลำพัง..ฝันว่าคนที่ผมรักเขากำลังเดินหันหลังทิ้งผมไป คำพูดที่บอกว่าจะกลับแต่เขาไม่เคยกลับมาอีกเลย" คริสโตเฟอร์พูดมือเขาก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องที่แบนลาบของผม คลึงเคล้ามันเล่น

"แต่เมื่อคืนผมรู้สึกดีรู้สึกอบอุ่นรู้สึกว่าผมไม่ได้อยู่ตามลำพัง" คริสโตเฟอร์พูดเขาเงยหน้ามองผมสายตาเป็นประกายยิ่งมีแสงอ่อนตกกระทบลงที่ดวงตาสีฟ้าคู่นั้น

"ถ้าครูไม่มีแฟนก็คงจะดีซินะ..เราเจอกันช้าไปใช่ไหมครู"

"หึ?" ผมเลิกคิ้งสูงมองคนที่พลิกตัวตะแคงเข้าหาผมตั้งข้อศอขึ้นเพื่อท้าวยันรองรับน้ำหนักศรีษะไว้ ฝามือหนานิดหน่อยตามประสาคนชอบเล่นบาสเกตบอล ลูบไล้ที่แก้มของผมอย่างเบามือเหมือนกลัวว่าจะทำให้ผมเจ็บ

"ผมรักครู"

"คริส.... มันเร็วไปหรือเปล่า ...เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอเป็นแบบนี้จริงๆ"


"คือครูหมายถึง... ครูเองก็ยังเคยสับสน ครูยังต้องใช้เวลาหลายปีเหมือนกันนะกว่าจะค้นพบว่าครูชอบแบบไหนนะคริส" ผมพูดคริสโตเฟอร์หันหน้ามามองผมนิ่งๆ เหมือนเขากำลังใช้ความคิด ผมคิดว่าเขาแค่สับสน


"และนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ...ครู..."


"อืมมม" เขาดึงผมเข้าไปจูบเลยแบบไม่ทันตั้งตัวแต่ก็เล่นเอาเขมอ่อนระทวยไปทันที ในขณะที่ผมกำลังเคลิ้มจู่ๆเขาก็ถอนปากออก ผมเบิ่งตามองคริสโตเฟอร์ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนและบิดยืดกล้ามเนื้อ

"ผมเคยบอกครูแล้วว่าผมจะพิสูจน์ด้วยการจูบ ถ้าครูสงสัยผมบ่อยๆ ผมคงต้องจูบครูบ่อยๆเช่นกัน"

 "ครูยังสงสัยอะไรผมอีกไหมครับ" คริสโจเฟอร์ถามและ

"หึ" ผมรีบส่ายหัวทันทีถ้าสงสัยก็โดนจูบอีกอะดิวะ  คริสโตเฟอร์ยิ้มและเขาก็ลุกออกจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำไป เขาปล่อยให้ผมนั่งทำหน้างง ใช้นิ้วลูบที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ และผมก็ลุกขึ้นไปเตรียมจะเข้าห้องน้ำต่อจากคริสโตเฟอร์เช่นกัน ผมก้มลงมองมีขวดคอนแทกเลนส์จำนวนมากนี้เขาตั้งใจจะปิดมันไปตลอดชีวิตเขาเลยหรือไง

       หลังจากคริสโตเฟอร์ออกมาจากห้องน้ำผมก็เข้าไปใช้ต่อเช่นกัน วันนี้ครูประพันธ์คงจะกลับมาแล้ว ผมทำธุระส่วนตัวสักพักก็ออกจากห้องน้ำ ผมเห็นคริสโตเฟอร์กำลังเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ที่เมื่อคืนผมทำแบบนั้นกับคริสโตเฟอร์เราสองคนช่วยตัวเองกันบนเตียง มันน่าอายมากจริงๆ และยิ่งเป็นลูกศิษย์อีกด้วย 

"ทำไมยืนทำหน้าแบบนั้นละครู" คริสโตเฟอร์หันถามผม

"อย่าไปบอกใครนะเรื่องเมื่อคืนนะคริส" ผมพูดกับคริสโตเฟอร์

"ไม่บอกแน่นอน เรารู้กันสองคนไม่กล้าบอกคนอื่นหรอก" คริสโตเฟอร์หันมาพูด ดีมากมันก็แบบนี้แหละนะใครจะกล้าไปบอกละว่าทำแบบนั้นกับผู้ชายด้วยกัน

"เดี๋ยวคนอื่นเลียนแบบ" Q_o

"ขอบคุณนะครับครูเมื่อคืนมีความสุขมากเลย " 

"หรือว่าครูไม่มีความสุขแต่ผมเห็นหน้าครูเคลิ้มซะขนาดนั้นแถมยังร้องครางซะดังแบบนั้นอีก ถ้าบอกไม่มีความสุขอีกนะคราวนี้ผมคงต้องหาท่ายากาเล่นกับครูแล้วแหละ " คริสโตเฟอร์หันหน้ามาพูด  ผมควรจะดีใจรอใช่ไหมละ   T_T

"และดีนะที่บ้านพักข้างๆไม่มีใครอยู่นะ.. ฮาๆ คราวนี้เขาคงรู้กันหมดโดยที่ผมไม่ต้องเอ่ยปากบอกเอง " ยังมีหน้ามาขำผมอีกนะ ผมก็ยิ่งอายเข้าไปใหญ่เลย

"ตุ๊บ" ผมหยิบหมอนนั้นแหละตีคนที่แซวผม 


"ยังจะมาทำเป็นปากดี"

"ว่าแต่ทำไมนายรู้เรื่องพวกนี้ด้วยละ..นายยังเด็กอยู่นะคริส" คริสโตเฟอร์ชี้ไปที่กล่องพาสติกผมก็หยิบมาดูพอเปิดดูก็ต้องหันมามองหน้าเจ้าของ
เพราะว่านี้มัน หนังสือโป้ ซีดีโป้

"ก็เด็กผู้ชายใครเขาก็มีกันครูไม่มีเหรอ" คริสโตเฟอร์พูด

"ผมโตเป็นหนุ่มแล้วนะมันก็ต้องมีบ้างครู...แต่..ยังไม่เคยกับผู้ชายนะ"

"อ้อเคยแล้วซิ ....กับครูคนแรก..ที่ผมทำให้เมื่อคืนอะ" คริสโตเฟอร์หันมากระซิบกับผม ผมควรจะยิ้มอย่างภูมิใจด้วยใช่มั้ย ผมหันหลังไปจัดการสวมนาฬิกาข้อมือและแหวนที่ผมถอดเอาไว้

"ครูเขมครับ" คริสโตเฟอร์ยืนอยู่ข้างๆผมเขาใช้มือดันเอวผมให้หันหน้าไปหาเขาขณะที่ผมกำลังจะก้มลงติดคลิปนาฬิกาข้อมือเขาก็คว้าข้อมือผมไปและบรรจงติดมันให้ผมแทน

"ครูเชื่อที่ผมพูดไหม..ว่าผมรักครู" คริสโตเฟอร์หมุดตัวผมให้หันมามองหน้าเขาแววที่ที่ดูจริงจัง

"ฉันเชื่อ..ความรักมันเกิดได้ทุกเพศทุกวัน ทุกช่วงเวลา..แต่ครูยังไม่ได้เลิกกับกานต์เลย...ครูเคลียร์เรื่องนี้ก่อนได้ไหม..คริส" ผมพูด คริสโตเฟอร์ยิ้มให้ผมและเข้าสมสวมกอดผม ผมก็กอดเขาตอบมันเป็นกอดที่ทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ

"ไปทานข้าวกันดีกว่า..ผมพาไปร้านกาแฟสดมีพวกขนมปังปิ้งอะไรพวกนี้ มีอย่างอื่นด้วยนะครู " ผมพยักหน้าเบาๆตอบรับ ผมหันไปมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่ที่มีแค่รูปเขาและแม่ของเขาอีกส่วนหนึ่งที่หายไปจากการถูกฉีก ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์ เขารู้ว่าผมหมายถึงอะไร
   
       คริสโตเฟอร์หยิบหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่มมันเป็นหนังสือนิทานภาษาอังกฤษ คริสโตเฟอร์เปิดให้ผมดูมันรูปผู้ชายเหมือนนั่งย่องกำลังทำท่าจะหอมใครสักคนและส่วนที่ถูกฉีกออกไปถ้าเอามาแปะต่อจากภาพที่อยู่กรอบรูปมันเข้ากันได้พอดีเลย ภาพผู้ชายต่างชาติเขากำลังหอมคริสโตเฟอร์ตอนเด็กๆ รูปนี้มันเก่ามากแล้วและตอนนี้เขาก็คงเปลี่ยนแปลงไปแล้วตามกาลเวลา

"มันอาจจะกลับมาไม่เหมือนเดิมเพราะแม่เธอก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว"

"แต่กระนั้นก็เถอะครูยังอยากจะให้เธอได้พบกับพ่อของเธอเพื่อเคลียร์บางสิ่งที่คางคาในใจ เพราะยังไงเขาก็เป็นคนให้ชีวิตเธอถ้าไม่มีเขาก็ไม่เธอในวันนี้คริส"

"ครูจะพยายามช่วยหาเขาให้ได้"

"ผมเชื่อว่าครูทำได้..เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าผมหิวแล้ว ...หรือว่าครูจะให้ผมหากินในนี้ดีละ...อืมม"

"กินอะไรละในนี้" ผมถามคริสโตเฟอร์

"กินครู" คริสโตเฟอร์เดินมากระซิบที่หูผมมันดังเหมือนใครกรอกเสียงผ่านโทรโข่ง

"พอ..พอ..อันนี้เกินเด็กไปแล้ว..แก่แดดจริงๆเลย "ผมรีบหันหลังออกลงไปรอข้างล่างก่อนดีกว่าปกติเขมรุกเขานะ ปกติเขมต้องเข้าไปจีบแต่นี้เขมกำลังโดนเขารุก รู้สึกหวิวๆยังไงชอบกล 

        ตอนนี้เกือบแปดโมงครึ้งแล้วซิ ตื่นมาแต่เช้าอากาศดีดีแบบนี้ ผมไม่อยากทิ้งที่นี้ไปเลยจริงๆ  ระหว่างที่ผมกำลังยืดเส้นยืดสายก็เห็น รปภ.ของโรงเรียนกำลังปั่นจักรยานกำลังผ่านหน้าผมคงตรวจดูบริเวณรอบๆโรงเรียนตอนเช้าเป็นเรื่องปกติ

"อรุณสวัสดิ์ครับครูเขม" เขาก็ทักทายผม

"อรุณสวัสดิ์ครับลุงแช้ม" ผมทักทายกลับ

"เอี้ยด!!" เสียงเบรครถดังจนแสบแก้วหู

"ครูนอนที่นี้เหรอครับ...นอนผิดที่หรือเปล่าครับครู...ฝั่งนี้มันฝังนักเรียนนะครับครู" อู้ยย!!

"เออ...คือ..เมื่อวานห้องน้ำผมแป๊ปมันแตกนะครับและครูประพันธ์ไม่อยู่ผมเลยต้องมาค้างกับคริสโตเฟอร์เขานะครับ"

"อ้อ!! เข้าใจแล้วครับ..ถ้าครูประพันธ์มาผมจะแจ้งครูประพันธ์ให้นะครับว่าไปดูห้องน้ำบ้านพักครูเขมให้หน่อย หลังที่เท่าไหร่นะครับ"

"หลังที่ สี่ครับ"

"ได้ครับ งั้นผมไปนะครู. " (เออ! นักเรียนใจดีให้ครูมานอนด้วย ดี้ดีวะ) ผมก็เกือบไปแล้วรู้อย่างนี้ยืนอยู่บนบ้านก่อนก็ดีอะ

"ผมจะเอามินิสตรีท ลูกรักของไอ้โป้งไปนะครูเบียดๆหน่อย..ผมรู้ครูชอบ" คริสโตเฟอร์เดินลงมาผมหันไปเหล่ตามองรู้ได้ไม่ได้แสดงอาการอะไรนะว่าชอบนะ และเราสองคนก็ออกไปหาอะไรทานเป็นร้านกาแฟสดเล็ก มีพวกขนมปังคุ้กกี้และยังมีไข่กะทะ ผมเลยสั่งไข่กะทะมาทานกัน เราคุยกันทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องตอนผมเด็กๆ ชีวิตวัยเด็กกับพี่ชายที่ผมรักพี่ต้นและพี่ก้อง แต่จะมีเรื่องพี่ก้องมากกว่าเพราะว่าเราวัยใกล้เคียงกันเล่นด้วยกันและพี่ก้องนะแกล้งผมมากที่สุดแต่พี่ก้องก็รักผมมากเช่นกัน

"กลับเข้าโรงเรียนกันดีกว่าครูจะได้เดินไปดูว่าครูประพันธ์มาหรือยังจะได้ซ่อมห้องน้ำให้ครูก่อน"

"และหากต้องซื้ออะไรเพิ่มเติมจะได้ไปหาซื้อมาให้เพื่อว่าวันอาทิตย์ร้านค้าบางที่ปิดเร็ว" ผมพูดคริสโตเฟอร์ลุกขึ้นผมดึงเสื้อเขาไว้ส่งธนบัตรให้

"ครูจ่ายเองคริส" ผมพูดทำน้ำเสียงดุ ผมเดินไปจ่ายชำระเงินคริสโตเฟอร์ก็เดิมยืนใกล้ๆกับผมแบบสนิมสนม คนที่กำลังทอนเงินให้ผมก็หันมามองผมกับคริสอยู่หลายรอบจนผมต้องเอาศอกกระทุ้งคริสโตเฟอร์แต่ผมก็เดินออกจากร้านกาแฟสดด้วยกัน 
     
       ในระหว่างที่ผมยืนรอคริสโตเฟอร์อยู่เขาเดินเข้าไปเอารถที่จอดไว้ด้านข้าง ผมก็หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์โทรหาณัฐกานต์แต่ทว่ามันกลับเข้าสู้ระบบฝากข้อความเสียง ผมเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมีรถมอเตอร์ไซค์ สกูปปี้จอดมองผมอยู่ฝั่งตรงข้ามสายตาเขาแสนจะอาฆาตผมมากผมเพ้งมองดีดี นั้นมันเด็กผู้หญิงที่่ชื่อแก้มพอเขารู้ว่าผมเห็นว่าเขามองผมอยู่เขาก็ขับรถออกไปทันที

"ครูครับ" คริสโตเฟอร์เรียกผม ผมขึ้นไปนั่งค่อม ผมชอบรถของโป้งนะแต่ว่าเบาะมันสั้นไปหน่อยเป็นรถมินิสตรีทไบค์รุ่นใหม่รูปทรงความทันสมัยและมันก็เข้ากับคนขับรถหน้าตาหล่อๆอย่างคริสโตเฟอร์สังเกตุได้จากตอนขับผ่านสาวๆ เขาหันมาเลี้ยวมองกันเป็นแถม คริสโตเฟอร์จับมือผมไปกอดเอวเข้าไปไว้ พอรถเลี้ยวเข้ามาจอดด้านใน ผมเห็นครูลินดาเธอน่าจะมาอยู่เวรโรงเรียนวันนี้ พอครูลินดาเห็นผมเธอก็รีบเดินขึ้นบันไดไป

"คริสครูขอไปคุยกับครูลินดาก่อนนะ" ผมพูดคริสโตเฟอร์มองหน้าผมสีหน้ากังวล

"ครูแค่อยากขอโทษ..เมื่อวันศุกร์แฟนครูพูดไม่ดีกับเขา" คริสโตเฟอร์พยักหน้าที่อย่างนี้ละยิ้มออกเชียว ผมรีบกึ่งเดินกิ่งวิ่งตามครูลินดา จังหวะที่ครูลินดาหยุดพูดคุยกับนักเรียนพอดีเลย ผมวิ่งไปหยุดครูลินดา เขาหันมองหน้าผมและเด็กนักเรียนหญิงสองคนนั้นก็มองหน้าผมสลับกับครูลินดา เขาสองคนก็หันมายิ้มให้กันเอง

"ครูค่ะ ..พวกเราออกไปซื้อพวกกระดาษสีเพิ่มก่อนนะคะครู เพราะที่มีมันไม่พอนะคะ "

"อืม..... ไปซิแล้วกลับมาทำให้เสร็จนะ" ครูลินดาบอกเด็กผู้หญิงสองคนเขาเดินส่วนผมออกไป ก่อนจะเดินไปหันมามองผมยิ้มๆ คงคิดว่าผมจีบครูลินดานะซิ ผมมาได้ไม่กี่วันและผมก็มักจะไปทานข้าวกับครูลินดาประจำในฐานะเพื่อนแต่ก็ไม่วายโดนเม้าส์ว่าผมกับครูลินดากำลังดูใจกันอยู่

"ครูลินดาครับผม..ขอโทษเรื่องวันศุกร์ที่กานต์"

"แฟนคุณมาว่าลินดาพยายามจะเข้ามาเป็นมือที่สามนะเหรอคะ"  ครูลินดาพูด ผมพยักหน้าแต่ผมไม่รู้หรอกว่าณัฐกานต์พูดอะไรไม่ดีกับครูลินดา
บ้าง

"ช่างมันเถอะค่ะครูเขม..ลินดาไม่ถือโทษโกรธเธอแล้ว"

"แต่จะว่าไปครูเขมเป็นเกย์เหรอคะ" ครูลินดาถามผม ผมพยักหน้าเบาๆ

"ลินดาเองก็มีเพื่อนเป็นแบบครูหลายคนนะคะ...ลินดาไม่เคยนึกรังเกียจเลยนะคะครูเขม"

"ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกครูลินดาตั้งแต่แรกว่าแฟนผมเป็นผู้ชาย"

"แล้วนี้มีปัญหากันหรือเปล่าคะ..ดูท่าทางแฟนครูจะหวงครูมากนะคะ"

"ครับค้อนข้างหวงและค้อนข้างจะมีปัญหากับคนรอบข้างผมอยู่บ่อยๆ " ผมพูดครูลินดาพยักหน้า ทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องพักครู

"ไม่ว่าเพศไหน ทั้งผู้หญิงและผู้ชายแหละครับ" ผมพูด ครูลินดาปิดปากขำผม

"ครูลินดาครับ...ผมไม่รู้ว่าผมเข้าใจผิดไปเองไหมแต่ถ้าผมเข้าใจผิดผมขอโทษนะครับ..คือผมอยากจะบอกว่าผมอยากเป็นเพื่อนกับครูลินดานะครับ..เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมครับ  "

"ได้ซิค่ะ..ลินดายินดีค่ะ ..ว่าแต่ทำไมครูมาเร็วจังละค่ะ..มาแต่เช้าตรู่เลย"

"คือส่วนใหญ่จะเดินทางกลับมากันตอนเย็นวันอาทิตย์กันทั้งนั้นแหละค่ะ" ครูลินดาพูดผมพยักหน้า ที่จริงผมก็ตั้งใจแบบนั้นแต่เพราะนายตัวดีของผมนี้แหละ ผมยิ้มๆให้ครูลินดา

"ผมมาตั้งแต่เมื่อวานนะครับ"

"อ้าวเหรอคะ...แล้วนี้ออกไปไหนมาคะ"

"ไปทานข้าวกับ...คริสโตเฟอร์นะครับ" ผมบอกครูลินดาว่าผมไปทานข้าวกับคริสตเฟอร์สีหน้าครูลินดาก็เปลี่ยนไปในทันที เธอดูกังวลใจ

"ครูเขมคะ...ครูคิดอะไรกับคริสโตเฟอร์หรือเปล่าคะ" ครูลินดาถามผมนำเสียงเธอกังวลใจอย่างมากเช่นกัน ผมก็มองหน้าเธอ

"ครูมีอะไรหรือเปล่าครับครูลินดา..ผมเห็นสีหน้าครูกังวลมาก" ผมถามครูลินดากลับทันที ครูลินดามีสีหน้าเหมือนอยากจะบอกผมแต่ก็เหมือนมันจะพูดยากยังไงก็ไม่รู้

"เราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่าไหมคะ...ครูเขม" ครูลินดาพูดพยักหน้าให้ผมเข้าไปในห้องพักครูก่อน

"ได้ครับ" ผมพูด ผมเดินเข้าไปในห้องพักครู ครูลินดาเปิดพัดลมเพดานก่อนจะลากเก้าอี้ครูท่านอื่นมานั่งลงตรงข้ามกับผม

"ครูเขมคะ...ครูใหญ่ไม่ยอมแน่ๆนะคะถ้าครูกับคริสโตเฟอร์คิดแบบนั้นกันจริง..ลินดารู้คะว่ามันห้ามยากความรักประเภทนี้แต่
ที่นี้เพิ่งจะเกิดเรื่องไปก่อนที่ครูจะมา" ครูลินดาพูดว่าเพิ่งจะเกิดเรื่อง

"เกิดเรื่องอะไรครับ" ผมรีบถามกลับในทันที

"นักเรียนชายของเราหายไปหนึ่งคนและครูที่เพิ่งมาบรรจุก่อนหน้าครู..ก็หายไปด้วย เขาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษเหมือนกับครูเขมค่ะ"

"เขาชื่อครูมิ้งหรือเปล่าครับ" ผมถามกลับอย่างรวดเร็ว

"ครูรู้ได้ยังไงคะ..นี้เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กันเลยนะคะตั้งแต่เกิดเรื่อง" ครูลินดาถามผมด้วยนำเสียงประหลาดใจ

"ครูลินดาครับ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ..ผมเห็นในหนังสือการเรียนการสอนมีชื่อ มิ้งและชื่อแชมป์ อยู่ตรงมุมบนขวามือนะครับ ผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรมากหรอกครับ"

"ใช่ค่ะเด็กคนนั้นชื่อแชมป์ เรียนอยู่ชั้นม.3 แชมป์เป็นเด็กที่น่ารักเรียบร้อยแต่พ่อแม่เขาเพิ่งจะเสียไปตอนปิดเทอมใหญ่ด้วยอุบัติเหตุและเขาก็ต้องอาศัยอยู่กับคุณป้า ป้าของแชมป์นะเขาเป็นผู้มีพระคุณกับโรงเรียนนี้บริจากอุปกรณ์สื่อการเรียนก่อนสอนเยอะแยะค่ะ " ผมพยักหน้าตาม

"เรื่องมันเกิดขึ้น หลังจากครูมิ้งมาบรรจุเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่นี้ ลินดาเองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าเขาสองคนไปรักกันได้ยังไง แต่มีเด็กนักเรียนคนอื่นๆเห็นว่าครูมิ้งเขาไปหยิบเสื้อนักเรียนของแชมป์ที่ถอดไว้ตอนที่เขาเปลี่ยนเป็นชุดพละลงไปซ้อมกีฬาเอามาสูดดมและสายตาของเขาที่มองแชมป์มันเหมือนด้านชู้สาวมากกว่าด้วยค่ะ หลายคนแล้วค่ะที่พูดกันแบบนั้น"

"นั้นมันก็แปลว่าครูเขาคิดอะไรกับแชมป์อยู่ถูกต้องไหมคะ ..ส่วนแชมป์ไม่มีใครรู้ค่ะว่าเขาคิดยังไงกับครูมิ้ง"

"แต่ก็มีคนเห็นครูมิ้งกับแชมป์นี้ไปนั่งทานข้าวกันไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองบ่อยๆ จนป้าของแชมป์เขาจับได้เขาไม่ยอมค่ะเขามาหาผู้อำนวยการให้ไล่ครูมิ้งออกเขารับไมได้ค่ะและแชมป์ก็ไม่ได้มาเรียนเพาะว่าป้าของแชมป์สั่งกักบริเวร บรรดาครูพยายามไปพูดกับป้าของแชมป์ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกแชมป์ควรจะได้มาโรงเรียน จนสุดท้ายแชมป์หนีออกมาได้และก็หายตัวไปในวันเดียวกับที่ครูมิ้งหายไปเหมือนกันค่ะ" 

"เขาหายไปด้วยกันเหรอครับ"

"ไม่มีอะไรยืนยันได้เลยค่ะว่าหายไปทั้งคู่ไหม เพราะไม่มีใครเห็นว่าเขาสองคนไปด้วยกันจริงๆ"

"แต่หลายสิ่งหลายอย่างมันก็บอกได้ว่าเขาทั้งคู่อาจจะหนีตามกันไปจากคำพูดของเพื่อนๆที่พอจะใกล้ชิดกับแชมป์นะคะ" ครูลินดาด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"ป้าของแชมป์ก็มาต่อว่าผู้อำนวยการใหญ่เลยค่ะและประกาศจะไม่สนับสนุนโรงเรียนเราอีกไม่บริจากอะไรให้ทั้งนั้น เขาเสียใจเพราะนี้คือหลานชายคนเดียวของเขา" ผมเลิกคิ้วมองครูลินดาถ้ารักหลานมากทำไมเรื่องแค่นี้ถึงยอมไมได้ละนี้มันความรักก็แค่ชายรักชาย

"ป้าของแชมป์เขาเป็นสาวโสดไม่มีครอบครัวค่ะ ครูเข้าใจไหมคะสาวโสดมักจะหัวโบราณนิดนึงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนไปนะคะ"ผมพยักหน้า

"ป้าของแชมป์รักแชมป์มาก เขาคงหวังพึ่งแชมป์ให้ดูแลเขาในยามแก่เฒ่า" ผมได้ฟังก็ใจหายเหมือนกันนะ

"ติดต่อครูมิ้งไม่ได้เลยเหรอครับ"

"ไม่ได้เลยค่ะ ...ทุกวันนี้ป้าของแชมป์ยังมาหาผู้อำนวยการเพื่อหวังว่าจะได้ข่าวคราวของหลายชายเขาบ้าง"

"อย่างนี้ก็ไม่ถูกนะครับ ผมเข้าใจความรักมันทำได้ทุกอย่างก็จริงแต่นั้นมันเป็นทางเลือกที่ไม่ถูก"

"คะใช่ค่ะ..เขาน่าจะเลือกทางอื่นที่ดีกว่านี้" ครูลินดาพูด ครูลินดาหันมาองหน้าผม ผมเริ่มที่จะกังวลเรื่องคริสโตเฟอร์ขึ้นมาทันที ถึงตอนนั้นผมรักคริสโจเฟอร์มากแค่ไหนผมก็คงไม่กล้าที่จะอะไรแบบนั้นลงไปแน่นอน หัวอกคนเป็นที่เป็นพ่อแม่เป็นผู้ดูแลเขาก็คงเสียใจและยิ่งมาเป็นความหวังอีกด้วย ก็จะยิ่งเสียใจมากแค่ไหน

"ครูลินดาช่วยหาชื่อนามสกุลของครูมิ้งและของแชมป์ให้ผมหน่อยนะครับ ผมจะลองให้พี่ชายที่เป็นปลัดอำเภอพี่ผมคงพอจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อยที่จะตามหาเขาทั้งคู่ให้กลับมา ต่อให้เขารักกันมากเขาทั้งคู่ควรกลับมาทำให้มันทุกต้อง" ผมบอกครูลินดา ครูลินดามองหน้าผม

"ผมไมได้ทำเพื่อให้ทุกคนหรือผู้อำนวยการยอมรับตัวผมหรือยอมรับ...."

"ตกลงครูกับคริสโตเฟอร์..จริงเหรอคะ..แล้วแฟนครูละคะเขาจะไม่"

"ผมกับกานต์..เรากำลังจะยุติทุกอย่างผมกับเขาไปกันไม่ได้จริงๆครับครูลินดา"

"ดิฉันไม่ได้ยุนะคะ ดูครูเขมกับแฟนครู..ต่างกันมากค่ะ "

"ไม่ได้ยุเลยนะแต่แค่อยากให้เลิกกันใจจะขาดแล้วใช่ไหมละ" เสียงที่ดังเข้ามาในห้อง ผมสองคนหันไปมองที่ตรงประตู ณัฐกานต์ เขามาหาผมที่โรงเรียน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาต่อให้หวานชื้นนิดหน่อยก่อนที่จะเจอศึกหนัก ขอบคุณที่เข้ามาติดตามอ่านกันนะคะ มีคำแนะนำได้เลยค่ะ
 

[yowyow]

 

[Wut_Sv]

มีแววว่าจะมีปัญหาเยอะแน่ ถ้าคบกะคริส ซึ่งปกติครูกะนักเรียนมันก็มีปัญหาอยู่แล้วอ่ะเนอะ

อีกานต์บุกมาถึงที่เลย เขมกำลังจะไปเคลียร์อยู่แล้วแท้ๆ ดันมาตอนคุยกะครูลินดาซะอีก จะทำให้ครูลินดาเดือดร้อนมั้ยเนี่ย 

เขมอย่าปล่อยไว้ เอาให้มันพังราบเป็นหน้ากองเลย เหอๆๆ(อินจัด) 

[NuNam]

มาต่อด่วนๆ เลยจร้า ค้างมากกกกกกกกก   

[iceman555]

อุต๊ะ. อีกานต์อาละวาดโรงเรียนแตกแน่ๆ 5555

[GuoJeng]

 ค้างมากๆ ผมรออ่านอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือนะคับ มาไวๆนะคับ 

[Alice111]

"กานต์" ผมลุกพลวดขึ้นทันที  ที่ผมโทรหาเขาติดต่อไม่ได้นั้นคือเขากำลังเดินทางมาหาผมที่นี้และตอนนี้ ณัฐกานต์เดินตรงปรี่จะมาหาครูลินดาแต่ผมเข้าไปกันไว้

"ที่เขมมาโรงเรียนเมื่อวานเพราะ..นางครูนี้ใช่ไหมเขม"

"ทำงามหน้าดีนะในโรงเรียนแบบนี้ด้วย ...คงไม่ต้องถามหรอกนะว่าหน้าด้านแค่ไหน..แย้งแฟนก็หน้าด้านพออยู่แล้วและยังนัดแฟนคนอื่นมาพลอดรักกันในห้องพักครูอีก" ณัฐกานต์พูดเสียงดัง ครูลินดาถึงกับหน้าซีดเผือดไปทันที

"กานต์หยุด!....หยุดพูดจาแบบนั้นกับครูลินดา" ผมหันไปห้ามปรามณัฐกานต์

"ได้จะไม่พูดแต่จะตบแทน" ณัฐกานต์ไม่พูดเปล่าพุ้งตัวจะเข้ามาตบครูลินดาผมก็ดึงรั้งเขาไว้

"..ปล่อยนะ..ปล่อยกานต์นะจะขอตบนางหน้าด้านหน่อยเถอะ"


"หยุด..กานต์..เขมบอกให้หยุดไง!! "  ผมดันณัฐกานต์ไว้เขาก็ไม่ยอมฟังผม จนผมต้องผลักเขากระเด็นแต่ไม่ถึงกับล้มลงไปแต่ก็เซ  ณัฐกานต์มองหน้าผม

"ทำไมมันมีดีอะไร ..ไหนเขมอบกว่าไม่เอาชะนีไง ไม่เคยคิดจะเอาชะนีด้วยซ้ำแล้วนี้มันอะไร...ปิดมือถือ ไม่โทรหากานต์ ...ไม่ไปหากานต์ ไหนบอกว่าพาแม่ไปทำบุญแล้วจะเข้าไปหากานต์ไงเขม" ณัฐกานต์ส่งเสียงดังในห้องพักครู ครูลินดาเธอยืนมองผมกับณัฐกานต์ พูดอะไรไม่ออกเช่นกัน

"นี้มันคืออะไร!!"

"กานต์..ที่เขมไม่ไปหากานต์น่าจะรู้ตัวเองนะว่าเพราะอะไร และมันไมได้เกี่ยวกับใครทั้งนั้นเลย มันเกิดจากเราเองทั้งคู่" ผมหันไปขึ้นเสียงใส่ณัฐกานต์


"ถ้าอย่างนั้นลินดาลงไปข้างล่างดีกว่านะคะ..ครูเขมกับแฟนจะได้ตกลงกันให้เรียบร้อย" ครูลินดาเดินอ้อมจะออกไปจากห้อง

"ที่เขมจะพูดเขมกำลังจะบอกเลิกกานต์ใช่ไหม!! และเขมจะไปคบกับมันใช่มั้ย!! " ณัฐกานต์ตะคอกเสียงดังใส่ผม เสียงเขาสั่นผมเองก็ได้แต่ยืนมองนัยน์ตาคู่นันกำลังจะมีน้ำซึมออกมา ผมเองก็เสียใจ

"กานต์ไม่ให้ใครหน้าไหนมาแย้งเขมไปได้หรอก..." ณัฐกานต์พูดจังหวะที่ครูลินดากำลังเดินออก ณัฐกานต์เขารีบเข้าไปผลัก  ครูลินดา ผมคงดึงรั้งณัฐกานต์ไม่ทันเพราะกานต์เข้าไปถึงครูลินดาก่อนผมวิ่งเข้าไปรับแต่ก็ทำได้แค่ช่วยให้ไม่แทกแรงไปกว่านี้

"โป้ก" เสียงศรีษะกระแทกกับของโต๊ะ ครูลินดายกมือขึ้นแตะที่ตรงหน้าผากมีเลือกสีแดงสดไหลลงมา 

"ณัฐกานต์นี้ทำบ้าอะไรนะ" ผมหันมาตะคอกเสียงดังใส่ณัฐกานต์ก่อนจะวิ่งเข้าดูครูลินดา

"ครูลินดาผมพาไปโรงพยาบาลนะครับ"ผมพูดและอุ้มร่างเล็กๆนั้นลอยขึ้น สายตาผมหันมามองคนที่ยืนมือไม้สั่น

"ตกลงนี้เขมเลือกนางชะนีนี้ใช่มั้ย" ณัฐกานต์ถามเสียงสั่นเครือ

"เราเลิกกันเถอะกานต์ เพราะกานต์เป็นแบบนี้ไง!!!"

"เราถึงไปกันไม่ได้และไม่ต้องโทษใครโทษที่เราทั้งคู่โทษที่เราไม่เคยปรับหรือจูนเข้าหากันเรามีแต่จะสวนทางกันทุกอย่าง เขมรักกานต์มากนะแต่เขมก็ต้องเลือกที่ปล่อยมือ...เขมอาจจะไม่ใช่คนที่กานต์ต้องการเพราะเราไม่มีอะไรที่เขากันได้เลย เวลาสี่ปีก็ไม่ได้ช่วยให้เส้นทางของเรามาบรรจบกันกันได้เลยเหมือนกัน มันมีแต่จะยิ่งห่างกันออกไป...เขมจะเข้าไปคุยเรื่องทุกอย่างของเราในวันหยุดเรื่องที่เราทำร่วมกันไว้ก็แบ่งไปตามส่วน คอนโดเขมไม่เอาเขมยกให้แต่เงินในบัญชีนั้นมันมาจากน้ำพักน้ำแรงเขมที่เขมเคยคิดจะสะสมไว้ปลูกบ้านและอยู่ด้วยกันตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้วเพราะว่า...มันจบแล้ว!!"   ผมพูดแค่นั้นน้ำตาณัฐกานต์ก็ไหล ผมเองก็น้ำตาไหลเสียใจแต่ผมต้องเลือก  ผมอุ้มครูลินดาออกไป นักเรียนหญิงสองคนที่ผมเจอก่อนหน้านี้เดินกลับขึ้นมาพอดี

"ครูลินดา..เลือดไหลด้วยค่ะครูเขม.."

"เกิดอะไรขึ้นครับครู ผมได้ยินเสียงดังและพวกเด็กรุ่นน้องผมเขาบอกว่ามีคนมาถามหาครูสีหน้าเหมือนจะมาฆ่าใครเลย"คริสโตเฟอร์วิ่งขึ้นมาพอดีเลยเขาเห็นผมอุ้มครูลินดาไว้ ครูลินดามองหน้าผม ผมรู้ว่าเธอเห็นใจผมเหมือนกัน และคริสโตเฟอร์ก็ต้องตกตลึงที่เห็นณัฐกานต์ออกมายืนมองผมอุ้มครูลินดาน้ำตาริน ณัฐกานต์มองผมน้ำตาเขาไหลรินลงมาอาบสองแก้มผมหันหน้าหนีไม่กล้าที่จะหันกลับไปมอง คริสโตเฟอร์แตะที่แขนผมสายตาเขาเป็นหวงผมแค่ไหนผมรู้ดี ผมพยักหน้าว่าผมโอเค

"คริสไปเอารถครูมา...ครูจะพาครูลินดาไปโรงพยาบาลครูลินดาหัวแตกนะ" ผมบอกคริสโตเฟอร์ คริสโตเฟอร์พยักหน้าและรีบวิ่งลงไป ผมก็อุ้มครูลินดาลงไปชั้นล่างโดยไม่หันหลังกลับไปมองณัฐกานต์อีกเลย พอลงมาถึงรถยนต์ของผมก็มาจอดรอผม  ผมวางครูลินดาไว้ที่เบาะหลังของรถเก๋งคริสโตเฟอร์เป็นคนขับออกไปผมไปนั่งข้างคริสโตเฟอร์ ยกมือขึ้นมากุมใบหน้าตัวเองไว้ สี่ปีที่ผ่านมามันก็มีอะไรทีผูกผัน มีสิ่งดีดีที่มีด้วยกันไม่ใช่ว่าจะมีแต่ด้านลบเสมอไป

"ครู..ครูโอเคไหม" คริสโตเฟอร์ถามผม ผมส่ายหัวว่าไม่ ผมไม่โอเค เพิ่งบอกเลิกแฟนไปจะโอเคได้ยังไง ครูลินดายังไม่ได้พูดอะไรเงียบไปตลอดจนรถมาจอดส่งครูลินดาที่หน้าห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่ออกมารับด้วยรถเข็นนั่ง

"ครู..เอารถไปจอดที่ลานจอดรถกับผมหน่อยซิครู" คริสโตเฟอร์บอกผม ครูลินดาก็พยักหน้าให้ผมไปกับคริสเธอไปกับเจ้าหน้าที่ได้ ผมเข้าไปนั่งคริสโตเฟอร์กุมมือผมไว้ เขานำรถเข้าไปจอดด้านหลังสุดและไม่ค่อยมีรถมาจอดสักเท่าไหร่ มือคริสโตเฟอร์ยังคงบีบมือผมไว้แบบนั้น สายตาเขาที่มองผมโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"ครูรักเขามากเหรอครับครู"

"ก็รักมากพอดู"

"ผมรู้ถ้าครูไม่อยากเลิกครูก็โทรไปง้อเขาซิครู"คริสโตเฟอร์หันมาบอกผม

"ผมไม่เป็นไร...ผมแค่รักแต่ครูควรจะเลือกคนที่ครูรักซิ" ผมหันมามองหน้าคริสโตเฟอร์ ยิ่งเป็นแบบนี้ผมยิ่งปวดเข้าไปในหัวใจ ผมหันมามองคนข้างๆผม แล้วผมยังจะทิ้งคนนี้ลงอีกเหรอ

"อืมมม" ผมดึงคริสโตเฟอร์เข้ามาจูบเราสองคนจูบกัน คริสโตเฟอร์ข้ามเบาะรถมาทาบทับร่างผม

"ครูเลือกผมใช่ไหม...ใช่ไหมครู" คริสโตเฟอร์ถามผมน้ำเสียงเหมือนเขาดีใจมาก  ผมพยักหน้าตอบว่าใช่ นับตั้งแต่นี้ผมนี้คือการเริ่มต้นความรักครั้งใหม่ขอบผม คริสโตเฟอร์ยิ้มดีใจเขาก้มลงจูบผมอีกครั้ง ทั้งจูบทั้งใซ้ผมมือก็กดลดเบาะให้เอนลงไปเรื่อยๆจนเป็นแนวราบ

"ตกลงครูเป็นแฟนผมนะ..ครู..." คริสโตเฟอร์พูด ผมมองคริสโตเฟอร์พูด ผมไม่รู้ว่ามันจะเร็วไปไหม

"ผมรู้ว่ามันเร็วไปแต่ผมรักครู ผมรักครูแล้ว"

"แต่ครูต้องตามหาครูมิ้งกับแชมป์ก่อน " ผมพูด คริสโตเฟอร์หยุดและก้มมองผม

"ทำไมเหรอครู"คริสโตเฟอร์ถามผม

"ก็ผู้อำนวยเขาคงจะไม่เห็นด้วยแน่ และยิ่งเพิ่งจะเกิดเรื่องครูมิ้งไปไม่นาน ดังนั้นครูควรจะตามเขากลับมาก่อน"
ผมพูด


"ครูว่าตอนนี้เราเข้าไปหาครูลินดาก่อนจะดีกว่าเธอคงทำแผลเสร็จแล้ว" ผมดันคริสโตเฟอร์ให้เขาลุกไปและผมก็แต่งตัวให้เรียบร้อย  นายนี้ก็ไว้จริงๆเลย กระดุมเสื้อผมหลุดไปเกือบหมดผมหันไปเหล่มองคนข้างๆ ยิ้งมีหน้ามายิ้มกรุ่มกรุิ่มกับผมอีกนะ คริสโตเฟอร์ขับรถออกจากที่จอดผมเห็นเขาปรับกระจกมองหลังเหมือนมองอะไรสักอย่าง

"มีอะไรเหรอคริส" ผมถามคริสโตเฟอร์ สีหน้าเขาดูกังวลเหมือนมีอะไรบางอย่าง

"คริสเห็นใครแอบอยู่เหมือนเขาตามเรามายังไงก็ไม่รู้ครู" คริสโตเฟอร์ตอบผม ผมก็เหลียวหลังกลับไปมองทันทีแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรมีแค่รถกลางเก่ากลางใหม่ที่จอดอยู่คันเดียว

"คงไม่มีอะไรหรอกที่รัก...คริสคงจะคิดมากไปเอง " คริสโตเฟอร์หันมาพูดกับผม ผมพยักหน้า

"ผมกลัวว่าจะทำให้ครูมีปัญหาเหมือนที่ครูมิ้งเจอ" คริสโตเฟอร์พูด ผมหันมามองคริสโตเฟอร์ ผมกลับเป็นคนที่จับมือคริสโตเฟอร์ข้างที่เขากลุ่มเกียร์ออโต้ไว้ผมบีบมันให้เขารูว่าผมเองก็พร้อมจะเผชิญกับมัน

"แล้วเราจะไปหาเขาสองคนที่ไหนละครู ...ผมนะเคยได้คุยกับแชมป์แค่ครั้งสองครั้ง" ผมชำเรืองตาหันไปมองคริสโเตเฟอร์

"ก็ไอ้เชี้ยโป้งอะดิครูมันดันแกล้งส่งจดหมายหาน้องแชมป์ว่าผมนะแอบชอบน้องเขาผมไม่ได้อะไรชอบพวกนี้" ผมหันไปเหล่มองจริงหรอ ?

"ตอนนั้นไม่แต่ตอนนี้..หลงเลยดีกว่า" คริสโตเฟอร์หันมาหยักคิ้วให้ผม ผมพยักหน้าพยายามเชื่อนะ

"โธ่! ครูไม่เชื่อผมอีกเหรอ ลืมแล้วเหรอถ้าสงสัยในตัวผมจะ..."

"นี้นายขับรถอยู่นะคริสและเดี๋ยวเกิดไปชนใครเขาเข้า ครูไม่อยากกลับจากโรงพยาบาลไปต่อกันที่โรงพัก"ผมหันไปชี้หน้านายจอมหื่น

"คิดแล้วก็สงสารน้องเขาเหมือนกันพอรู้ว่าโดนแกล้งน้องเขาก็เสียใจตอนนั้นน้องเขายังเรียนอยู่แค่ม.2 เองและแก้มนี้ก็ไปอาระวาดน้องแชมป์" ผมหันมามองก็อยากเกิดมาหล่อทำไมละ สมน้ำหน้า

"นี้ครูสมน้ำหน้าผมเหรอ สีหน้าครูมันบอกอะ"

"ตรงไหน"

"ดูดิ" คริสโตเฟอร์ดึงที่บังแดดมันมีกระจกและเปิดฝาให้ผมดู "อู้ยย"  ผมร้องออกมาทันที

"เออครูพอพูดถึงแก้มคนที่ผมเห็นเหมือนแก้มเลยนะครู"คริสโตเฟอร์พูด ผมสะบัดหน้าไปมองเมื่อเช้าผมก็เจอแต่ผมไม่ได้บอกคริสโตเฟอร์ หรือว่าแก้มกำลังตามติดผมกับคริสโตเฟอร์ ไม่นะเขาจะตามทำไมซึ่งปกติผมกับคริสโตเฟอร์ก็ไปไหนมาไหนกันด้วยอยู่แล้ว

"แชมป์นะเขาเป็นคนเงียบๆ เรียบร้อยนะครู เห็นคนอื่นๆเขาพูดกันนะว่าพ่อแม่นะไม่เท่าไหร่แต่ว่าป้าโคตรดุเจ้าระเบียบ ห้ามไปไหน ห้ามสุงสิงกับใคร ห้ามไปเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนห้ามเพื่อนมาบ้าน ห้ามใช้โทรศัพท์แต่น้องเขาก็แอบไปซื้อโทรศัพท์นะเพราะว่าเขามีเบอร์ที่โทรหาผมแต่คงต้องไปค้นจากเครื่องเก่าของผมอีกที" คริสโตเฟอร์บอกผม ผมพยักหน้าก็คงพอจะช่วยได้ถ้าซิมนั้นน้องเขายังใช้การได้อยู่   

"ครูลงไปดูครูลินดาก่อนนะนายไปหาที่จอดรถใกลๆนี่แหละคริส" ผมบอกคริสโตเฟอร์ขณะที่ผมกำลังจะก้าวขาลงจากรถ

"หมับ"ข้อมือของผมถูกจับไว้โดยคริสโตเฟอร์

"ครู..คืนนี้ผมไปนอนห้องครูนะ" คริสโตเฟอร์ดึงมือผมไว้ สายตาอ้อนวอน ผมพยักหน้าเบาๆ  คนนี้ยิ้มดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นเลยนะ ผมเดินตรงเข้าไปด้านในโรงพยาบาลตรงประตูทางเข้าที่ผมส่งครูลินดาเข้าไปทำแผล สายตาผมเหลือบมองไปเห็นครูลินดากำลังนั่งเซนต์เอกสารที่โต๊ะตรวจซักประวัติพอดีเลย

"ครูเขมค่ะ" ครูลินดาเงยหน้าขึ้นมาเจอผมเข้าพอดี

"สะดวกมาล้างแผลทุกวันไหมคะ จะได้ลงวันนัดให้เลยค่ะ " จังหวะเจ้าหน้าที่พยาบาลหันมาถามครูลินดาเพื่อทำการออกใบนัดให้ ครูลินดาทำท่าคิด

"ครับสะดวกครับมาล้างแผลกี่โมงครับ" ผมถามพยาบาลเองยังไงผมต้องเป็นคนพาเธอมาก็สาเหตุมันก็มาจากผมด้วยเช่นกัน

"แฟนน่ารักนะคะ คุณมาแฟนมาล้างแผลช่วงเย็นๆหลังเลิกงานก็ได้ค่ะ ช่วงนั้นคนไข้ไม่ค่อยเยอะจะได้มาต้องรอนานค่ะ" พยาบาลเขาเลยมองว่าผมเป็นแฟนครูลินดาไปซะเลย ครูลินดาปิดปากขำพยาบาลพอเรียบร้อยผมก็พากันเดินออกไปที่รถที่ผมให้คริสโตเฟอร์จอดรอผมไว้

"ผมไปส่งที่บ้านนะครับครู..เมื่อเช้าครูมายังไงครับ"  ผมหันมาถามครูลินดาพร้อมกับเปิดประตูรถให้ด้วย

"นั่งมอเตอร์ไซค์วินมานะคะครูเขม"

"พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปรับแล้วกันนะครับ"ผมตอบครูลินดายิ้มให้ผมก่อนจะเข้าไปในนั่งด้านหลัง

"ผมรู้สึกผิดที่ณัฐกานต์เขาทำกับครูลินดาหนักแบบนี้ " ผมก้มลงพูดกับครูลินดาสายตาผมบ่งบอกได้ว่าผมรู้สึกเสียใจกับสิ่งทีเกิดขึ้น ผมไม่คิดว่าณัฐกานต์จะมาที่นี้ในวันนี้ด้วยซ้ำ

"ไม่ต้องรู้สึกผิดขนาดนั้นหรอกค่ะครูเขม นี่ถ้าครูเขมไม่เข้ามารับลินดาไว้ลินดาคงเป็นหนักกว่านี้แล้วแหละค่ะ" ครูลินดาพููด ผมเปิดประตูให้ครูลินดา
นั่งด้านหลังและผมก็เข้าไปนั่งด้านหน้า

"คริสไปส่งครูลินดาที่บ้านนะ เธอไปถูกใช่มั้ย" ผมหันไปบอกคริสโตเฟอร์ คริสโตเฟอร์พยักหน้าเบาๆ ว่าไปถูก จู่ๆ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น แม่รดาโทรหาผมผมรีบกดรับสายทันที

"เขมเกิดอะไรขึ้นนะลูก...นี่กานต์เขาโทรมาหาแม่ร้องห่มร้องไห้เขาบอกว่าเขมมีคนอื่นเขมนอกใจเขาแถมเขาบอกว่าเขมไปรักไปชอบกับผู้หญิงที่เป็นครูจริงเหรอลูก" ณัฐกานต์โทรไปฟ้องแม่ผมทำไมนะ ผมไม่อยากให้แม่เครียดและเขาก็บอกแม่ผมว่าผมนอกใจเขาอีกทั้งที่ความจริงเขานั้นแหละนอกใจผมก่อน

"แม่..มันมีหลายเรื่องเลยที่ผมไม่เคยได้บอกแม่เอาไว้ผมกลับไปบ้านวันหยุดแล้วกันนะครับผมจะได้มีเวลาคุยเรื่องมันยาวด้วยนะครับแม่ "

"เฮ้อ!! แม่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงนะแม่ก็แค่รับฟังกานต์เขาไป"

"แต่เขมคงจะกลับวันอาทิตย์นะแม่ เพราะว่าวันเสาร์ผมมีขึ้นเวรที่โรงเรียนก่อนถ้ากลับทันเขมก็จะกลับตอนบ่ายวันเสาร์เลย เขมอยากจบทุกอย่าง"

"ไม่ใช่ว่าเขมไม่รักกานต์นะแม่ เขมรักมากแต่เรามีหลายอย่างที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งต่างกัน"

"เอาเป็นว่าแม่อย่าเครียดกับเรื่องเขมเลยนะแม่" ผมพูด คริสโตเฟอร์หันมามองหน้าผมเป็นระยะและผมก็เห็นว่ามันก็อยู่ในสายตาครุลินดาตลอดเช่นกัน

"แม่อยู่บ้านใช่ไหมครับ"

"แม่กำลังเดินทางไปหาพี่ต้นเขาลูก"

"พี่ต้นเป็นอะไรไปแม่" ผมถามด้วยอาการร้อนรน ต้องมีเรื่องแน่ๆ แม่ถึงต้องไปหาทั้งที่พี่ต้นเพิ่งจะกลับไป

"แม่ก็ยังไม่รู้อะไรมากนะเขมรู้แค่ว่าเกศนะเขาโยนเสื้อผ้าพี่ต้นเราอกมาจากบ้านหมดเลย" ผมได้ฟังก็ยกมือขึ้นมากุมศรีษะ ปัญหามาจากผมอีกเช่นกัน

"เอิร์ธละแม่.."

"เอิร์ธอยู่กับพี่ต้นลูก เอิร์ธเขาไม่ยอมเอากับใครทั้งนั้นและไม่มีใครเอาเอิร์ธได้ เขมก็รู้เอิร์ธนะติดพ่อเขาและทางตากับยายเขาก็แทบจะไม่ค่อยได้เลี้ยงตาเอิร์ธด้วย พี่ต้นเราก็ต้องกระเตงเอิร์ธไปด้วยเมื่อเช้าก็เอาไปเลี้ยงในออกฟิตที่ทำงานแม่ต้องไปช่วยดูก่อนนะเขม"

"บ้านเรานี่มีแต่เรื่องนะช่วงนี้เขม" แม่เอ่ยปากพูดขึ้นมา

"โอเคครับแม่ แม่เดินทางปลอดภัยนะแม่ถึงแล้วแม่โทรหาเขมนะเขมเป็นหวง ..เขมรักแม่นะครับ"

"จ้าแม่รักลูกนะ ...แค่นี้ก่อนนะลูกนะ ดูแลตัวเองด้วย ทำอะไรมีสตินะเขมนะ" แม่พูดก่อนจะวางสายไป ช่วงนี้มีแต่เรื่องอย่างที่แม่ว่าจริงๆ พอผมกดวางสายรถก็จอดอยู่หน้าตึกแถวสามชั้นครึ้งพอดี ด้านในเป็นร้านอาหาร ป้ายบอกว่าชื่อร้านครัวใต้ ครูลินดาเดินลงจากรถไปผมก็รีบเปิดประตูออกมาทันที ช่วยถือของให้และพาครูลินดาเข้าไปด้านในร้าน ผมเห็นผู้หญิงไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไปผิวคล้ำกว่าครูลินดาหน้าตาคมดูก็ทราบได้ทันว่าเป็นคนภาคใต้แน่   

"ลินไปโดยอะไรมานะลูก" เขาคงจะเป็นแม่ของครูลินดาแน่ๆ ผมยกมือไหว้ท่าน

"ลินล้มหัวไปกระแทกขอบโต๊ะนะแม่..และลินก็ไม่เป็นอะไรมาก..ครูเขมเขาพาไปทำแผลที่โรงพยาบาลมาแล้วด้วย"

"แม่นี้ครูเขมครูที่มาใหม่" ลินดาแนะนำผมให้ผู้หญิงตรงหน้าได้รู้จัก

"ขอบคุณนะคะครู "

"ไม่เป็นไรเพื่อนครูด้วยกัน...ถ้าพรุ่งนี้ครูลินดาจะให้ผมมารับก็โทรบอกผมนะครับ เออ..ผมขอเบอร์ครูลินดาด้วยดีกว่า" ผมพูด ผมหยิบมือถือมารอบันทึกเบอร์ครลินดาเอาไว้ ยังไงผมก็ต้องดูแลเขาเพราะคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้คือ ณัฐกานต์ ครูลินดากดบันทึกเบอร์ให้ผมเรียบร้อยภายใต้สายตาของคุณแม่ครูลินดาเขายิ้มให้ผมแบบมีไมตรี

"ถ้าอย่างนั้นครูลินดาพักผ่อนเถอะนะครับ ...ผมขอตัวกลับก่อนด้วยนะครับแม่ "

"ครู..เอาอะไรไปทานสักหน่อยซิ มาแม่ตักให้" แม่ของครูลินดาบอกผมแต่ผมก็เกรงใจท่านอยู่ดี แม่ของครูลินดารีบเดินไปตักให้ผมสองสามอย่าง และส่งมาให้ผม ผมก็รับมาก่อนจะยกมือไหว้ลา
     
       ผมรีบออกมาจากร้านก็คริสโตเฟอร์รอผมนานแล้ว ตอนนี้เกือบจะบ่ายสามโมงแล้วด้วย ไม่รู้ว่าครูประพันธ์กลับมาหรือยังจะต้องไปตามครูเขามาซ่อมแป๊ปน้ำให้ผมอีกไม่อย่างนั้นคืนนี้ไม่มีน้ำใช้แน่ๆ พอผมเข้ามานั่งได้สายตาคนที่นั่งอยู่ตรงพวงมาลัยหันมามองผม เหมือนมีอะไร

"เป็นอะไรไปละคริสออกรถซิ" อ้าวนั้นหันค้อนด้วยและออกรถทันที ไม่ยอมพูดยอมจา

"คริสเป็นอะไรไป" ผมถามอีกครั้ง

"แม่ครูลินดาเขามองครูเหมือนชอบใจครูเลยอะ"

"นี้อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าแม่ครูลินดาชอบครูจะบ้าเหรอ...นั้นรุ่นเดียวกับแม่ครูแล้วนะ"

"ผมไม่ได้คิดว่าเขาชอบครูแบบจะเอาไปทำกิ๊กหรืออะไรอย่างนันหรอกครู"

"แต่ผมคิดว่าเขาต้องมองว่าครูเป็นแฟนกับครูลินดาเหมือนที่ใครต่อใครเขาพูดกันทั้งโรงเรียนว่าครูกับครูลินดานะเหมาะสมกันดี" คริสโตเฟอร์พูด ผมหันไปมองควรจะยิ้มดีไหมนะ

"หึงเหรอ"

"อืม" คนข้างๆผมพยักหน้าเบาๆ ว่าหึง

"นี้แม่ครูลินดาให้กลับข้าวมาเราไปทานกันนะ" ผมพูด คริสโตเฟอร์พยักหน้าแค่นั้นเบาๆ ไม่มีหยอกเล่นเหมือนเดิมสงสัยจะงอนดจริงๆด้วย อะไรกันพอจะให้บทแฟนก็มางอนกันซะแล้ว ผมก็เลยไม่พูดอะไรต่อเราสองคนนั่งไปเงียบๆจนถึงโรงเรียน คริสโตเฟอร์จอดรถที่ตรงโรงอาหารเขาก็วิ่งลงไปไม่ได้บอกอะไรผมหรอกและสักพักก็กลับมาพร้อมกับจานและชามสองสามใบ

"ผมไปยื่มแม่ค้าเขามาใช้ก่อน..ตอนเย็นไปเดินห้างกันไปซื้อของใช้มาไว้ใช้ด้วยบ้านครูแถบจะไม่มีอะไรเลย" คริสโตเฟอร์พูดผมพยักหน้าก็ได้และก็กลับมาสู่โหมดเงียบจนถึงบ้านพักครูคริสถือพวกถุงข้าวและแกงที่แม่ของครูลินดาให้ผมมาไป เดินขึ้นไปก่อนเลย นี้งอนจริงๆเหรอเนี๊๊ยะ พอเข้ามาในบ้านผมเห็นถุงแกงวางอยู่บนโต๊ะเจ้าตัวหายไปไหนก็ไม่รู้หรือว่าเดินไปดูห้องน้ำ ผมเดินตามไปหาที่ห้องน้ำก็ไม่มี

"คริส" ผมเรียกชื่อคริสโตเฟอร์ว่าหายไปไหน ห้องนอนแน่ๆ ไปทำอะไรในห้องนอนผมละ พอผมเดินเข้ามาเห็นคริสโตเฟอร์ยืนอยู่ เขาหันมามองผมและ

"หมับ..ตุ๊บ" ดันร่างผมลงไปบนเตียงโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวและคริสโตเฟอร์ก็ขึ้นมาค่อมผมทันทีเช่นกัน เห็นแบบนี้คริสโตเฟอร์แรงเยอะเอาการเหมือนกัน

"คริสเธอจะทำอะไรนะ" ผมถามคนที่ค่อมผมอยู่

"ตอนผมทำผิดครูยังลงโทษผมเลยนะนี้ก็เหมือนกัน ครูทำให้นักเรียนหึง ครูก็ต้องโดนทำโทษ" คริสโตเฟอร์พูดผมตาโตและไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไรทั้งนั้น คริสก้มลงบดขยี่ริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วง มือของคริสก็บีบส่วนสงวนที่อยู่ในกางเกงยืนส์ คริสโตเฟอร์ถลกชายเสื้อยืดสีแดงขึ้นและก้มลงดูดดุลสองจุดที่แปะอยู่ที่หน้าอกผมทั้งดูดทั้งขบเล่นมันสร้างความเสียวซ่านให้กับผมอยู่มิใช่น้อย

"อย่าทำโทษครูแบบนี้ซิคริส..อ่าห์..พอ..พอ..แล้ว" ผมทั้งร้องทั้งครางสลับกันไปมา

"พอก็ได้..ดีนะที่หิวข้าวแล้วนะ" บทจะหยุดก็หยุดซะดื้อเลย ผมกระดกหัวมองดูยิ้มเข้าซิแกล้งกันชัด ชัด

"แกล้งให้ยากแล้วตีจาก..ถ้ายังไม่ลงหลังกินข้าวเดี๋ยวคริสจัดให้"คริสโตเฟอร์พูดเขามองตรงจุดนั้นของผมแข็งปังขึ้นมาทันทีเลย

"เรื่องอะไรนายมาทำโทษครูเนี๊ยะ " ผมถามด้วยน้ำเสียงแอบโกรธนิดๆ

"ครูนี้ไม่รู้จริงๆเหรอว่าครูลินดานะชอบครู "

"ครูบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับครูลินดาและครูก็เป็น"

"เกย์ผมรู้..แต่มันหึงอะ..หึงแล้วทำอะไรไม่ได้อะ..อึดอัดนะ"คริสโตเฟอร์พูด ดูเขาทำหน้าเขาซิ ผมก็อดยิ้มให้ไม่ได้

"จะระวังตัวก็แล้วกัน ที่ตัวเองละไปอยู่กับน้องแก้มครูยังไม่หึงจนต้องทำโทษเราเลยนะ"

"อยากทำปะละยอมให้ทำ...แต่ใช้ปากนะกับน้องชายสุดที่รักผมนะ" คริสโตเฟอร์พูดผมเบ้ปากให้ลุกเดินหนีออกมาเพราะว่าตอนที่ทำเมื่อคืนนะผมแอบจินตนาการว่าผมกำลังใช้ปากกับตรงนั้นของคริสโตเฟอร์ ผมออกมาแกะอาหารใส่จานและชาม คริสโตเฟอร์ออกมากอดผมจากด้านหลัง ผมหันไปมองเขาแวปหนึ่ง

"ครูตกลงเราเป็นแฟนกันได้ใช่ไหมครูโสดแล้วนิ"  คริสโตเฟอร์ถามผม

"ครูยังไม่ได้ไปคุยกันอย่างเป็นทางการเลยคริสวันนี้ก็รีบพาครูลินดาไปโรงพยาบาล "

"ผมเห็นเขาเสียใจก็อดสงสารเขาไม่ได้เขาก็คงรักครูมากเหมือนกันนะ"

"ก็คบกันมาสี่ปีนะคริส"

"ทำไมครูตัดสินใจเลิกกับเขามีเหตุผลอื่นอีกไหมครูบอกผมได้ไหม..ผมอยากรู้...ผมจะได้ไม่ทำให้ครูเสียใจเหมือนที่เขาทำ" คริสโตเฟอร์พูดโดยที่ยังเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ผม ผมก็ตัดปากถุงแกงเทใส่ชามที่คริสโตเฟอร์ไปยื่นที่ร้านขายข้าวในโรงอาหารมาให้

"เขามีคนอื่น..เขาไปมีอะไรกับคนอื่นครูจับได้..ตอนที่กลับไปบ้านครั้งนี้แหละ..เขาก็สารภาพว่าเขาทำเขาบอกแค่ครั้งเดียว"

"ครูเองก็ผิดที่ตอนนั้นครูเริ่มสับสนเองและครูก็มัวแต่เอาเวลาดูเรานั้นแหละเขาเลยเสียใจและมันก็พลาดไป "

"ครูใจร้ายไปไหมคริสแค่ครั้งเดียวครูกับเขาต้องเลิกกันเลย" ผมถามคริสโตเฟอร์ เขาไม่ได้ตอบอะไรผมยังคงเกยคางไว้บนบ่าผมแบบนั้น เขาก็คงไม่อยากให้ผมกลับไปหาณัฐกานต์เช่นกัน

"เอาจริงๆนะผมไม่อยากให้ครูกลับไปคืนดีกับเขาแล้วอะครู..ผมก็รักครูนะ"

"ติดใจด้วย" คริสโตเฟอร์พูด สะบัดหน้าไปมองเด็กหื่นเอ่ย

"จริงๆนะผมไม่อยากให้ครูกลับไปหาเขา ผมรักครู" คริสโตเฟอร์พูด ผมหมุนตัวกลับมาส่งชามที่ผมแกะถุงแกงใส่ไว้ส่งให้คริสเขาถือเดินกลับไปนั่งรอผมที่โต๊ะ ผมเดินกลับไปที่โต๊ะและคริสก็ตามานั่งทานอาหารกันเที่ยงตอนบ่ายสามโมงกัน คริสโตเฟอร์เขาก็ตักอันนั้นอันนี้ให้ผมเหมือนเอาใจและก็ขี้อ้อนไปด้วยในตัวให้ผมตักนั้นตักนี้ให้บ้าง มันก็ทำให้ชีวิตที่ดูเรียบงายของผมมีความน่ารักเข้ามาทีละนิด

"ครู..ผมไปหาครูประพันธ์ให้นะครับ..ผมจะได้บอกให้ครูประพันธ์เขามาซ้อมแป๊ปน้ำให้ครูก่อน" คริสโตเฟอร์หันมาบอกผมก่อนจะเดินลงจากบ้านไป ผมเก็บจานและชามใส่ลงในอ่างคงต้องรอให้ครูประพันธ์มาซ้อมแป๊ปที่แตกหักกับฝักบัวให้ก่อนนั้นแหละถึงจะมีน้ำใช้ได้ ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูผมรู้ว่าไม่รู้กี่สิบสาย ผมเห็นมีข้อความจากณัฐกานต์ส่งมาหาผม

   เขมทำไมเขมทำกับกานต์แบบนี้ละ เขมลืมวันแรกที่เรารักกันไปแล้วเหรอ วันแรกที่เขมจีบกานต์ วันที่เขมขอกานต์เป็นแฟน และวันที่เราไปเที่ยวเชียงใหม่กันฉลองวันครบรอบเป็นแฟนกันเกือบทุกปี เขมมันไม่มีความสำคัญอะไรเลยใช่มั้ย เขมหมดรักกานต์เองใช่มั้ย ถ้าจะเป็นเพราะว่ากานต์ทำผิดเพราะคิดนอกกายครั้งเดียวเขมบอกเลิกกับกานต์เลยเหรอ ....บร้าๆๆ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาต่ออีกหน่อยจะได้ไม่ต้องค้าง แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งนอยด์นะตอนหน้าพี่ก้องมีข้อมูลเด็จที่พี่ก้องลงทุนสอดแนมมาเองเลย
คราวนี้เขมคงไม่ต้องลังเลอะไรแล้ว สปอยด์ครูเขมกับคริสจะเรียบร้อยกันเร็วๆนี้ คนแต่งตัดสินใจเขียน NC จัดเต็มไปแล้วไม่รู้จะถูกใจไหม
 

[iceman555]

 

[NuNam]

รอตอนหน้าด้วยใจจดจ่อ 

[Wut_Sv]

กานต์นี้ร้ายจริงๆ ดีนะครูลินดาน่ารัก แต่คงไม่มาร้ายตอนหลังนะ ขอชะนีดีๆ ซักคนเหอะ  

พี่ก้องจะมีข้อมูลอะไรมาให้เขมนะ เอาให้ขาดสะบั้นกันไปเลย

ตอนหน้า NC จัดเต็ม เอาจริงๆนะ ก็พอรู้แหละว่าคริสอ่ะรุก แต่ใจอยากให้เขมกดคริสมากกว่าอ่ะ เอิ๊กๆๆๆ 

[yowyow]

 

[Billie]

Ohhh

คนเขียนจั่วมาขนาดนี้ เราเอาป็อปคอน โซดา มาปูเสื่อรอเลยดีกว่า

  ขยันลงมาก คนอ่านปลื้ม สุดๆอะ

[MayA@TK]

 

[broke-back]

มาม่าต้มยำน้ำข้น
สองตอนล่าสุด
รสจัดแซ่บดี

เดี๋ยวจะไล่อ่านย้อนหน้า
ให้ทันอ่ะ
อิอิ

[4559]

เขมคริส

[ฤดูใบไม้หลากสี]

บอกอีกานต์ทีว่า "ครั้งเดียว มันต้องมีครั้งสอง อีห่า และหัดสำเนียกนิสัยตัวเองบ้าง"

คริสเขม อะ เข้ากันดี ฉากอัศจรรย์นี่ ขอเน้น ๆ ขอหนัก ๆ เลยนะ อยากอ่าน อยากอ่านคริสคลั่งตายด้วยลีลาครูเขม

[GuoJeng]

   อ่านตอนนี้แล้วก็สงสารกานต์นะคับ แต่ตอนหน้าผู้แต่งบอกพี่ก้องจะเปิดโปงกานต์ มันต้องมันส์แน่ๆ ๕๕๕
   รอ รออ่านตอนต่อไปคับ

[Alice111]

       ผมวางมือถือลง มือผมสั่น ผมใจร้ายไปหรือเปล่า? กับคนรักที่คบกันมานานถึง สี่ปีแต่แค่เขาพลาดครั้งเดียวผมถึงกับเลิกกับเขาเลยใช่ไหม แต่อีกห่วงของความคิดหนึ่งของผม ผมก็ทิ้งคริสโตเฟอร์ไม่ได้เขาไว้ใจผมและเขาก็รักผมแล้วด้วยแต่มันแค่ไม่กี่วัน

"ฟู่!!"  ผมพ่นลมหายใจ  ตั้งข้อศอกประสานกันมือกันไว้ที่ตรงปลายจมูก ผมยอมรับว่าภาพวันที่ผมกับณัฐกานต์มีความสุขกันแค่ไหนมันยังวนเวียนอยู่ในหัวของผม

"ตั้งแต่เมื่อวานเหรอ...ได้ซิดีนะ....ที่มีฝักบัวสำรองไว้อยู่ถ้าหักก็คงต้องเปลี่ยนใหม่เลย" เสียงคนเดินคุยมากับคริสโตเฟอร์ เดินขึ้นมาบนบ้านพักของผม ผมพยายามฝืนยิ้มให้คนที่มากับคริสโตเฟอร์

"สวัสดีครับครูเขม..ขอโทษทีเมื่อวานวันเกิดลูกชายคนเล็กผมเลยต้องไป"

"ไม่เป็นไรหรอกครับครูประพันธ์แต่ตอนนี้คงต้องรบกวนครูซ่อมให้ผมหน่อยนะครับ"

"ได้ครับครู" ครูประพันธ์ถืออุปกรณ์เครื่องมือเข้าไปในห้องน้ำ ผมทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ คริสโตเฟอร์เดินมาจับไหล่ผม เขารู้ว่าผมต้องมีบางสิ่งที่ทำให้ผมกลับมาไม่สบายใจอีกครั้ง

"ครูเป็นอะไรไป"

"ครูแค่รู้สึกแย่...ครูทำร้ายคนที่คบกันมาตั้งสี่ปี..คริส..ครูรู้สึกแย่" ผมพูดเบาๆ คริสโตเฟอร์กุมมือผมไว้ มือถือผมก็สั่นอยู่ตลอดเวลาจนแบทเตอรี่ใกล้จะหมด ณัฐกานต์ก็คอยส่งข้อความหาผม ด้วยถ้อยคำต่างๆนานา คริสโตเฟอร์หยิบขึ้นไปอ่าน

"ครูผมว่าเขาแค่ปันหัวครูเท่านั้นแหละ ตอนผมโดนแฟนทิ้งใหม่ ผมยังไม่เวินเวอร์แบบเขาเลยนะครูผมว่าอันนี้เยอะไปแล้วครูและผมเดาได้เลยครูกลับไปหาเขานะเขาก็ทำแบบเดิมคนแบบนี้ไม่มีวันเปลี่ยนตัวเองได้ผมไม่ได้ว่าผมดีกว่าเขาหรอกนะครู" คริสโตเฟอร์พูด ผมกับคริสโตเฟอร์นั่งอยู่เงียบๆ

Rrrrrr เสียงมือถือผมดังขึ้นแต่แบทกำลังจะหมด เบอร์พี่ก้อง ผมกำลังคิดถึงพี่ชายคนนี้ที่สุดเพราะว่าพี่ก้องเป็นคนที่เข้าใจผมแทบจะทุกอย่างแต่ว่าถ้าผมรับก็ไม่ได้คุย

 ติด!!! เสียงเตือนแบทใกล้จะหมด

"แบทมือถือครูจะหมดคริส พี่ชายครูโทรมานะคริสและที่ชาร์ตแบทก็อยู่ห้องคริสด้วย" ผมพูด คริสโตเฟอร์ยืนมือถือของเขาให้ผม

"โทรหาพี่ชายครูซิพี่ใช้มือถือผมก็ได้" คริสโตเฟอร์พูดผมก็รับมากดเบอร์มือถือพี่ก้อง ผมรอสายสักพัก

"พี่ก้อง เขมนะ เขมเอาโทรศัพท์ของคริสโทรหาพี่นะ เด็กนักเรียนของผมนะพี่ก้อง โทรศัพท์เขมแบทจะหมด" ผมพูดเบาๆ

"ว่าแล้วเชียวกานต์คงกระหนำโทรหาเราเพื่อจะกดดันเราซิท่า" พี่ก้องพูดเหมือนตาเห็นเลย

"เขมละเป็นไงบ้างพี่โทรหาแม่ แม่บอกพี่ว่าเราเลิกกับกานต์ มันเกิดอะไรขึ้นบอกพี่ได้ไหมเขม" พี่ก้องถามผม ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์ ผมชี้ไปในห้องนอนว่าผมขอเข้าไปคุยแบบส่วนตัวในห้องเขาก็พยักหน้าผมเดินเข้าห้องและปิดประตูมันลงน้ำตาใสๆไหลซึมออกมา ผมทรุดตัวลงนั่งบนเตียง

"พี่ก้อง ผมสับสนพี่ก้อง ผมไม่รู้ แต่วันนี้ตอนที่ผมพูดไปผมโกรธเขาที่เขาทำร้ายเพื่อนครูที่ผมสอนที่นี้บาดเจ็บเพราะเขาคิดว่าเธอคือต้นเหตุทั้งที่จริงๆแล้วเรื่องทุกอย่างมันเกิดจากผมกับเขานั้นแหละ ปัญหาทั้งหมดนะที่มันสะสมมานานด้วย "

"ฟู่" ผมพูดพร้อมกับพ่นลมออกมาจากปากเพื่อระบายความตึงเครียด
 
"พี่ตรงๆนะนายมีคนอื่นตอนนี้และนายก็กำลังสับสนระหว่างรักที่สะสมมานานกับรักที่เพิ่งเจอ ถูกต้องไหม "

"มันก็ใช่ด้วยพี่ก้องแต่ผมกับกานต์ก็คบกันมาสี่ปีนะพี่ก้อง"

“ใครที่เขมอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่ากัน” ผมเงียบ ผมยอมรับว่าผมมีความสุขและเป็นตัวของตัวเองที่สุดก็คือตอนที่ผมอยู่กับคริสโตเฟอร์

"พี่ก้องจำได้ไหมที่ผมถามพี่นะว่าทำไมพี่เลิกกับพี่โบว์แลพี่ก็บอกเหตุผลของผม มันแค่ครั้งเดียวใช่ไหมที่พี่เลิกกับพี่โบว์เพราะเหตุผลนั้นนะพี่ก้อง"ผมถามพี่ชายคนที่สอง

"ถ้าพี่บอกว่าหลายครั้งแล้วละและครั้งล่าสุดโบว์เองที่เลือกที่จะจบมันเองด้วย ว่าเขาไม่อยากทนอยู่กับพี่แล้ว " พี่ก้องพูด ผมเองก็ไม่ได้อยากตอกย้ำความทรงจำที่เลวร้ายของพี่ชายหรอกนะ

"ทุกครั้งพี่ก็ให้อภัยนะเพราะว่าพี่รักเขา ครั้งล่าสุดพี่ก็ยังจะให้อภัยถ้าเขาร้องขอแต่ครั้งนี้เขาไม่...เขาขอที่จะไปกับคนใหม่"

"พี่ยินดีให้เขาไปเขม" ผมเงียบ

"ณัฐกานต์เขามีคนอื่น..นายรู้แล้วใช่ไหม" พี่ก้องถามผมทำไมพี่ก้องรู้ละผมยังไม่เคยคุยกับใครเรื่องนี้แม้แต่แม่รดา

"หมายความว่ายังไงพี่ก้อง" ผมถามพี่ก้อง

"ฟู่" เสียงพ่นลมออกมาทางปากของพี่ก้อง เหมือนกำลังหนักใจกับสิ่งที่พี่ก้องจะพูด

"เขมฟังพี่นะ ...พี่เห็นกานต์ควงคนอื่นหลายครั้งแล้วแต่พี่เองก็เห็นเรารักกานต์มากพี่ไม่อยากทำตัวเหมือนคนช่างยุ พี่เลยไม่ได้บอกเรา" พี่ก้องพูดว่าเห็นณัฐกานต์ไปกับคนอื่นหลายครั้งแล้วเหรอ

"พี่สังเกตุพฤติกรรมเขามาหลายครั้งแล้วเขม"

"แล้วแต่เขมจะตัดสินใจนะว่าจะกลับไปหาเขามั้ย แต่พี่เชื่อได้ว่าเขาไม่เลิกหรอกเขมและที่เขาพยายามจะไม่เลิกกับเราเพราะคนที่เขาคบนะก็ไมได้จริงจังอะไรกับเขาสักคน"

"และคนอย่างณัฐกานต์ไม่ได้มีแค่เขมคนเดียวเขาไม่เคยซื่อสัตย์ในยามที่เขมหันหลังให้เขา" พี่ก้องพูดผมไม่เคยรู้ก็วันวันคิดแต่จะสร้างครอบครัวหางานพิเศษทำเก็บเงิน


"เขานอกใจเขมได้ตลอดเวลาแม้กระทั้ง พี่ชายที่เป็นพี่น้องแท้ๆของเขมเขายังไม่มีความระอายใจเลยนะ" พี่ก้องพูด ผมยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่

"ณัฐกานต์เขาไปหาพี่ที่ฐานเขาบอกว่าเขากลับบ้านและเขาก็ไปเยี่ยมหาพี่ด้วยเลยพี่ก็แปลกใจนะว่าทำไมและเขาชวนพี่ออกไปข้างนอก"

"เขาขอมีอะไรกับพี่" ผมเหมือนฟ้าผ่า พี่ก้องเป็นพี่ชายของผมนะ

"เขาบอกว่าเขาชอบพี่"  ตอนนี้เหมือนมีอะไรจุกที่อกผม

"พี่ปฏิเสธเขาไปเพราะว่า พี่เลือกที่จะไม่ทำเลวลับหลังน้องชายของพี่ พี่บอกว่าพี่ทำไม่ได้ " พี่ก้องพูดผมนี้หน้าชาไปเลยทันที่

"เขาก็บอกพี่ว่าพี่นะไม่กล้าบอกเขมหรอกที่เขามาหาพี่ เพราะว่าเขมอาจจะเสียใจมากและพี่จะกล้าทำเหรอวะเขม"

"พี่ก็เลยไม่บอกเราตรงๆแค่พูดให้นายคิด"

"แต่ผมก็โง่คิดไม่ได้ใช่ไหมพี่ก้อง"

"น้องพี่ไม่โง่หรอกแต่น้องพี่นะดีเกินไปสำหรับณัฐกานต์" 

"พี่ส่งบางอย่างให้ดูทางอิเมลนะ ดูแล้วก็ลบทิ้งซะและตัดสินใจเอาว่าจะเลือกแบบไหน "

"ณัฐกานต์คงจะลืมไปว่าเขมมีพี่ชายเคยอยู่หน่วยสอดแนมมาก่อน" พี่ก้องพูด

"เขมพี่จะออกไปลาดตะเวนกันต่อ...ถ้าอยากให้พี่โทรหาก็ส่งข้อความมานะเขมพี่รักน้องชายพี่นะพีไม่อยากให้ใครทำให้น้องชายพี่เสียใจเหมือนกัน" พี่ก้องพูด ผมได้ยินเสียงสนทนาระหว่างครูประพันธ์กับคริสโตเฟอร์

           ผมหันไปหยิบกระเป๋าโน๊ตบุ๊คมือไม้สั่นไปหมดและผมหยิบเอาแอปเปิ้ลสีขาวเครื่องใหม่ล่าสุดมาเปิด ผมใช้ตัวปล่อยสัญญาณไวไฟเพราะว่ายังไม่ได้ติดตั้งอินเตอร์เน็ตที่นี้ ผมรีบเปิดอิเมลของผมทันที ไปดูที่อิเมลเข้าล่าสุด พี่ก้องส่งไฟว์รูปแนบมาให้ผม ผมรีบกดเปิดดูแต่ว่ามันค้อนข้างช้าไม่เหมือนอินเตอร์เน็จจากราวเตอร์ ผมนั่งรอใจผมก็ร้อนรนอยากเห็นที่พี่ก้องส่งให้ผมเร็วๆ แต่มันก็ยังคงดาวน์โหลดอยู่ดี ถ้าที่พี่ก้องพูดเป็นความจริงเขามีคนอื่นอีกที่ผมไม่เคยไม่รู้ ผมก็คงเหมือนควาย ไม่ต่างอะไรกับควายที่โดนณัฐกานต์หลอก ผมนั้งมองหน้าจอมือก็ประสานกันไว้ใจก็ภาวนาไม่อยากให้เป็นแบบนี้พี่ก้องพูดเลยผมคงกลายเป็นควายถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ

             ผมรออยู่เกือบสิบกว่านาทีได้ถึงจะมีไฟว์ภาพปรากฏขึ้น ผมคลิกเข้าไปดูให้มันขยายใหญ่ขึ้น เป็นภาพณัฐกานต์ควงกับผู้ชายผมรู้ได้ทันทีว่าใครเขาเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเดินโอบเอวกันแบบนี้และณัฐกานต์ก็ซบอกเขาด้วยน่าจะเป็นตอนที่ผมเรายังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลยผมดูวันที่ตรงข้างใต้ภาพนั้นเราก็คบกันไปได้สามปีแล้ว ผมเลื่อนมาดูภาพต่อมาเป็นภาพที่ณัฐกานต์นั่งคุยกับใครสักคนผมเลื่อนเมาส์เพื่อขยายดูภาพว่าผู้ชายอีกคนคือใคร ผมก็ต้องตกใจอีกครั้งเขาคือลูกค้าประจำที่ชอบมานั่งทานกาแฟที่ร้านอาจารย์ที่ผมไปทำงานพาร์ทไทม์เขามาดื่มกาแฟที่ร้านที่ผมทำและเราได้คุยกันนิดหน่อยพี่เขาเป็นผู้จัดการออฟฟิตใกล้ๆและณัฐกานต์มักจะไปนั่งรอรับผมกลับ ในรูปเขากำลังนั่งอิงแอบแนบชิดกันอยู่ในมุมหนึ่ง..ดูแล้ว ถ้าผมเดาไม่ผิดนี้มันในโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท

"ฟู่" ผมต้องพ่นลมออกมาเพื่อผ่อนคลาย ผมควรจะดูต่อไปอีกไหมแต่ผมก็ต้องทำ มีหลายรูปเลยและผู้ชายแต่ละคนแทบจะไม่ซ้ำหน้ากันเลย ผมคลิกดู จากที่เมื่อสักครู่ผมรู้สึกเสียใจรู้สึกผิดมันหายไปหมดสิ้นน้ำตาที่ผมมีมันก็เหือดหายไปโดยปริยายมีแต่ความรู้สึกช๊อคเข้ามาแทน ทุกคนที่ณัฐกานต์ควงดูจะมีผลประโยชน์ด้วยทั้งนั้นเขาไปด้วยแม้กระทั้งผู้จัดการสาขาที่เขาไปทำงานด้วยแต่จู่ๆเขาได้ย้ายไปลงสาขาอื่นที่สะบายกว่าสาขาแรก ผมดูไปจนถึงภาพสุดท้ายคนสุดท้ายนี้ผมเคยห็นหน้า ผมเคยเจอเขาตอนไปกินเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ไปในฐานะแฟนของณัฐกานต์ด้วยซ้ำเขาก็รู้ว่าผมกับณัฐกานต์เป็นแฟนกัน ผมขยายดูรูปนาฬิกาข้อมือมันอันเดียวกับที่ผมเจอในห้องน้ำเลยผมเลื่อนดูรูปนี้เป็นรูปถ่ายเมื่อสองเดือนที่แล้วมหาวิทยาลัยที่ผมจบมาเขาเปิดสอนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กๆอาจารย์ที่สนิทกับผมเขาเอ่ยปากชวนผมไปทำงานงานระว่างรอเรียกตัวผมสอนทุกวันเลยกว่าจะเลิกก็เกือบทุ่มแถมณัฐกานต์ยังมารับผมกลับทุกวันผมไม่เอ๊ะใจเลยว่าเขายังมีเวลาไปหาแม๊คไปเดินอิงแอบแนบชิดกันขนาดนี้

"ถ้าดูจบแล้วลบทิ้งซะ..พี่คิดอยูู่นานแล้วว่าพี่ควรจะส่งให้น้องพี่ดูไหม พี่รู้ว่าสี่ปีมีค่าแต่ณัฐกานต์เขาไม่เห็นค่าน้องพี่เลยสักนิด อย่าถามว่าทำไมไม่ส่งให้เร็วกว่านี้ พี่รอวันที่นายเข็มแข็งพอเขม ถ้านายบอกเลิกณัฐกานต์ได้นั้นแปลว่านายพร้อมที่จะรับรู้เรื่องพวกนี้ได้แล้วเช่นกัน..เขมแค่เสียคนที่ไม่รักไปเท่านั้น อย่าไปเสียใจกับมัน..เริ่มต้นใหม่พี่เชื่อ ปล.ฝีมือถ่ายภาพขั้นเทพไม่ต้องชมรู้ตัว  ...จากพี่ก้องที่รักและไม่เคยทำร้ายน้อง"

"ปึก" ผมสะดุ้งมีมือมากดปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คผม ผมเงยหน้ามองคนที่ปิดมันลงคือคริสโตเฟอร์

"ได้คำตอบแล้วใช่ไหมครับ" คริสโตเฟอร์ก้มลงกระซิบข้างหูผมและหอมก้มผมแต่ผมไม่มีความรู้สึกอะไรแล้วมันชาไปหมดกับสิ่งที่ผมเห็น ผมโง่ทนอยู่กับสิ่งพวกนี้มาได้ยังไงตั้งสี่ปี 

"ฉันเพิ่งจะรู้ตัวนะว่าฉันนี่โง่..และโง่มานานแล้วด้วย ป่านนี้เขาคงหัวเราะฉันแย่แล้วแหละคริส "

"ครูไม่โง่หรอกแค่..โดยคนที่โง่กว่าหลอกเอาแค่นั้น..วันหนึ่งที่เขาคิดได้ว่าเขาได้เสียคนที่ดีที่สุดไปและเขานั้นแหละเขาจะรู้ตัวทันทีว่าเขาเป็นคนที่โง่ที่สุด" ผมเงยหน้ามองคนที่ปลอบผม

"เขาไม่รักครูหรอกเขาแค่ไม่อยากเสียครูไปเพราะเขากลัวไม่เหลือใครแต่เขาก็หยุดที่ครูคนเดียไม่ได้เช่นกัน..ถูกต้องมั้ยครับครู"

"ถ้าครูอยากร้องก็ร้องได้เลยนะผู้ชายร้องไห้ได้เสียน้ำตาเป็น...ผมก็เคยเวลาที่ผมเหนื่อยผมท้อไม่มีปลอบใจผมแต่ผมยังมีน้ำตาไว้เป็นเพื่อนคอยปลอบใจตัวเองผมแค่เลือกที่จะไม่ร้องให้ใครเห็นเพราะว่าเขามีแต่จะสมน้ำหน้าเอาเท่านั้น"

"ถ้าครูร้องตอนนี้เธอจะสมน้ำหน้าครูไหม"

"ไม่...เพราะผมเป็นคนที่รักครูถ้าครูร้องไห้ผมก็จะปลอบไง" คริสโตเฟอร์พูดแค่นั้นผมก็โผ่เข้าไปกอด ผมกอดเด็กนักเรียนให้เด็กนักเรียนปลอบผมมันคงน่าสมเพศที่สุด

"เขาไม่ยอมเลิกกับครู ครูก็ปริ้นซ์รูปพวกนี้ไปให้เขาดู ว่าครูเลิกโง่แล้ว ถ้าเป็นผมนะเอาไปปล่อยที่ทำงานเลย"

"ครูทำไมได้หรอก เพราะถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับว่าเราทำร้ายเขาจนหมดสิ้น ถึงยังไงสี่ปีมันก็มีสิ่งดีดีเกิดขึ้นระหว่างครูกับเขาบ้างแหละคริส" ผมพูดเบาๆ มือของคริสลูบหัวผมเบาๆ

"อาบน้ำกันไหม...เพื่อจะดีขึ้น...เดี๋ยวเขาถูหลังให้นะที่รัก" ผมสะบัดหน้าไปมองลืมความโศกไปชั่วขณะ

"อาบน้ำกัน...เริ่มทำหน้าที่คนรักตั้งแต่ ณะ บัดนี้ มาซิอาบน้ำกันฉลองฝักบัวอันใหม่ ครูประพันธ์บอกว่าอันนี้ไฉไลกว่าเดิม"

"ไม่ ...ไม่..เอาอะ" ผมรีบปฏิเสธ

"นะครูอาบน้ำกัน...มาซิครูจะได้รู้สึกดีขึ้น"

"อาบคนเดียวดีกว่าไหม"  ผมพูด คริสโตเฟอร์ลุกขึ้นยืนและถอดเสื้อยืดตัวเองออก เขาเดินมาหาผมโน้มตัวลงเอามือจับชายเสื้อยือพอดีตัวผมและถลกขึ้นเพื่อจะถอดมันออกไปทางศรีษะ แต่ทำไมผมยอมเขาง่ายจังยอมให้ถอดแต่โดยดี คริสโตเฟอร์ย่อตัวลงมาปลดนาฬิกาข้อมือออกให้ผม

"ไปครับอาบน้ำกันแล้วนอนพักสักครู่..ตื่นมาเราไปเดินสวีทที่ตลาดนัดยามเย็นกันดีกว่า" คริสโตเฟอร์ดึงมือผมให้ลุกขึ้น ผมก็ลุกตามนะ เดินตามอย่างว่าง่ายเข้าไปในห้องน้ำประตูห้องน้ำถูกปิดลง กางเกงที่ถูกถอดออกเหลือแค่ตัวเปล่าไร้ซึ้งอาภรณ์  มันรู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้ ผมพยายามเอามือปิดส่วนสงวนไว้อยู่ คริสหมุดเปิดให้สายน้ำรินไหลลงมากระทบตัวผมทั้งคู่ คริสโตเฟอร์ถึงมือผมออกจากตรงนั้น เขาหยิบสบู่ขึ้นมถูกไปตามลำตัวของผม ผมได้แต่ยืนมองเขาบรรจงทำให้ผมและก็ส่งมาให้ผมทำให้บ้าง ผมก็รับมาและทำให้อย่างที่เขาทำกับผม พอเริ่มจะคุ้นเคยก็เริ่มจะไม่เขินอายเราช่วยกันอาบน้ำแปลกดีเนอะครูกับนักเรียน ผมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ครู....ผมรักครู...ครูจะรักผมได้มั้ย" คริสโตเฟอร์ถามผม ขณะที่เรายังอยู่ในห้องน้ำด้วยคริสโตเฟอร์ตั้งแขนขึ้นมากั้นระหว่างลำตัวผมไว้และก้มลงจูบปากผม ผมก็จูบตอบ

"ครูพร้อมจะให้ผมดูแลมันได้หรือยัง"

"ผมอยากได้สิ่งนั้นมาดูแลเองและจะไม่ทำให้ครูเสียใจ ผมสัญญา"

"  แม้วันนี้มันจะเป็นคำสัญญาจากเด็กผู้ชายแต่ผมจะรักษามันไว้เหมือนที่ผู้ใหญ่เขาทำกันจะดูแลมันจะไม่ทำให้สิ่งที่ครูมอบให้ผมมาบอบช้ำครูไว้ใจผมได้มั้ย" ผมได้แต่มองใบหน้าของคริสโจเฟอร์ เข้าเดินเข้าหาผมจนและดันผมไว้ให้ติดกับกำแพงยกแขนขึ้นมาตั้งฉากกันผมไว้ สายตาที่บอกได้ว่าจริงจังมากแค่ไหน มันเป็นสายตาที่มุ้งมั่นเพื่อรอคำตอบจากปากผมว่าผม


"ครูไว้ใจเธอ" ผมบอกคริสโตเฟอร์ เขาเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าผมรอยยิ้มเปือนขึ้นอยู่บนหน้านั้นมันส่องประกายแวววาว

"แต่ครูเป็นรุก" เท่านั้นแหละมุมปากตกลงไปทันที จากรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นทำท่าจะร้องไห้

"เธอจะให้ครูมารับเหรอ....เป็นรุกมาตั้งหลายปีบอกเลิกกับแฟนแค่วันเดียวให้เป็นรับเลย
หรือไง" ผมถามคริสโตเฟอร์   ....สีหน้านายคริสโตเฟอร์ 

"และนายก็เคยบอกครูว่านายไม่ใช่เกย์ด้วย" ผมพูดและคริสโตเฟอร์ ก้มหน้าลง

"ผมก็เป็นรุก..แม้จะรุกแต่ผู้หญิงก็ตามเถอะครู" คริสโตเฟอร์พูดเสียงอ่อยๆ ผมเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดน้ำตามตัวก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปผมเดินกลับไปในห้องนอน ได้แต่ยืนครุ่นคิดก็ตอนเห็นสีหน้าผิดหวังคริสโตเฟอร์แล้วก็ใจหายเหมือนกัน แต่จะให้ผมเป็นรับนี้นะและอีกอย่างคริสโตเฟอร์เด็กกว่าผมด้วย..โดนเด็กกดเหรอจะเสียฟอร์มไหมเนี๊๊ยะ!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะคะ ให้กำลังใจกันแบบนี้มีกำลังเขียนต่อเยอะๆเลย 
เดี่ยวจะมาลงคงดึกนิดหน่อย ฉากสำคัญมาก  เขมจะตัดสินใจว่ายังไงดี เขมก็รุก คริสโตเฟอร์ก็รุกแม้ว่าจะประสบการณ์กับผู้หญิงไม่เคยกับผู้ชายก็ตาม
สปอยว่ารอบนี้เขมจัดเต็ม  ที่ผ่านมาให้คริสรุกแต่ฝ่ายเดียวรอบนี้เขมจะทำยังไงกับคริสนะ จะรีบมาลงให้ทันทีที่กลับเข้าบ้านนะจร๊า 
รักคนอ่านจัง

[Wut_Sv]

อีกานต์นี่มันร่านมากจริงๆ สงสารเขมเลย ดีแล้วหล่ะ หลุดพ้นจากคนเลวๆ (อินหนักมาก)

บอกเลย เชียร์ให้เขมรุกมาก แต่จะได้อย่างใจมั้ยเนี่ย 555 อยากเห็นคริสโดนกดอ่ะ

[iceman555]

อีกานต์นี้ร่านกว่าที่คิดไว้เยอะเลย. สงสารเขม

[Billie]

 
ต้องเปลี่ยนสาย อะ!!! ไม่ใช่จากวิทย์ มาศิลป์ ด้วยดิ