หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[boylove_yj]

ถึงคนอ่านทุกคน

หมวยยลงตอนล่าสุด วันพรุ่งนี้แน่นอน

[PEENAT1972]

รับทราบและรอคอยก้ได้ค่ะ หมวย 555

[kikumari_1]

จ่ะรอนะจ๊ะ 

[-N-]

คิดถึงจังเลย มาเช้าๆบ่ายๆนะจ๊ะน้องหมวย ตอนเย็นไม่อยู่อ่า ไม่งั้นเด่วลงแดงงงงT.T

[boylove_yj]

Part...13
.
.
.
.
.




.
.
.
.



เมื่อร่างสูงอาบน้ำเสร็จ ก็นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออก โชว์แผงอกล่ำสันที่มีจุดผื่นแดงบางที่ แต่ที่ต้นคอ และใบหน้าจะเห็นได้ชัดที่สุด
“ลีโอ มานั่งนี่ผมจะทายาให้”  

“มันก็ไม่ได้มากขนาดนั้นซะหน่อย ต้องทาด้วยหรอ”   เขาส่องกระจกดูตอนอาบน้ำมันก็ไม่ได้มากมายอย่างที่กังวล

“ไม่ได้ เดี๋ยวมันจะไม่หาย”   ร่างบางลุกไปดึงแขนร่างสูงให้มานั่งลงที่เตียง แล้วจัดการทายาให้บริเวณใบหน้าและลำคอของร่างสูง

“วันนี้ผมหยุดได้ไหมน้ำซุป ขี้เกียจไปทำงาน”
“แล้วแต่คุณซิ มาถามผมทำไมเนี่ย”

“ถ้าไม่ถามผมก็โดนคุณดุอีกซิ ข้อหาละทิ้งหน้าที่ไม่สนใจการงาน”

“ฮ่าๆๆ เพราะใครล่ะที่ทำให้ผมเป็นคนอย่างนั้น”   ร่างบางอดหัวเราะไม่ได้ เพราะดูเหมือนว่า   การใช้ชีวิตของลีโอจะขึ้นอยู่กับเขาเสียหมด

“วันนี้ไปดูบ้านกันนะ คุณเห็นแล้วต้องตะลึงแน่ๆ”   ร่างสูงเอ่ยชวนร่างบาง พร้อมทั้งลุกไปแต่งตัว  

“มันเสร็จแล้วหรอ ไหนคุณบอกพึ่งหาได้ไง”     ความจริงพวกเขาสองคนคุยกันว่าจะไปกันเมื่อวานนี้ แต่ดันมามีเรื่องซะก่อน

“เสร็จแล้ว  ลีโอแห่งแอ็คซายน์ซะอย่าง”  

“นี่ก็คงไม่พ้นไปสั่งงานคมกริชรัวล่ะซิ  ผมรู้ทันคุณหรอกนะลีโอ ทำไมต้องเร่งขนาดนั้นล่ะ ค่อยๆให้เขาไปตกแต่งก็ได้”  

“ก็ผมอยากให้เราสองคนย้ายไปอยู่กันเร็วๆนี่น่า”

“แย่เลยคราวนี้ ฟองคลื่นต้องอยู่คนเดียวซะแล้ว”    น้ำซุปอดสงสารน้องสาวของลีโอวัย 23 ปีไม่ได้ เพราะพี่ชายของตัวเองไม่ค่อยมีเวลาให้ซักเท่าไร มัวแต่มาคลุกอยู่กับเขา ร่างบางจึงมีมติว่าต้องมาค้างที่บ้านใหญ่อาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง ฟองคลื่นดีใจไม่น้อยเพราะเจ้าหล่อนบ่นเป็นประจำว่า พี่ชายไม่มีเวลาให้

“คุณไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่ก็กลับมาแล้ว”

“จริงๆหรอเนี่ย ผมดีใจจัง”   คุณหญิงผกามาศ แอ็คซายน์  คุณแม่ของลีโอสนิทกับเขาไม่น้อย ท่านกลับมาแต่ละครั้งของฝากแต่ละอย่างอลังการทั้งนั้น ครั้งล่าสุดเขาได้แกรน์เปียโน หลังใหญ่เป็นของฝากจากอิตาลี

“คุณพ่อฝากมาบอกคุณว่า อยากได้อะไรบอกผมมาได้เลย เพราะคุณแม่ผมพร้อมจดตลอดเวลา”  เรียว แอ็คซายน์  คุณพ่อของลีโอ ผู้มีเชื้อสายญี่ปุ่น-อิตาลี เป็นมาเฟียที่ใจดีที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จักมา อีกอย่างขนาดท่านอายุมากยังหล่อและดูดี ไม่ผิดเลยที่ลูกชายจะหล่อร้ายได้ขนาดนี้

“คุณแม่จะจดหมดหรอ รายการของฝากผมตั้งเยอะ”

“คุณพูดจริงหรือเปล่า ผมจะได้โทรเดี๋ยวนี้เลย”  

“ผมล้อเล่นน่า ใครจะกล้า ท่านเอาอะไรมาฝากผมก็ว่าดีทั้งนั้นแหละ”  

“ตอนนี้ใครๆก็ลืมผมไปหมดแล้ว ขนาดผมบอกท่านว่า อยากได้หมวกสักใบรู้ไหมแม่ผมบอกว่าไง ท่านบอกว่า ก็ไปหาซื้อเองซิเงินก็มี”

“ฮ่าๆๆ คุณแม่พูดได้ถูกต้องที่สุด”   ร่างบางหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย เขารู้ดีว่าท่านรักและห่วงลูกทั้งสองขนาด

“ไปกินข้าวดีกว่า อยู่ไหนก็ไม่มีคนรัก”  ร่างสูงลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปจากห้อง เรียกรอยยิ้มให้แกร่างบางไม่น้อย กับอาการเรียกร้องความสนใจของร่างสูง

“ถ้าผมจะบอกว่า ผมไม่เคยมองใครเลยนอกจากคุณ ไม่มีสักครั้งที่ผมละสายตาไปจากคุณ คุณเป็นลมหายใจของผม เราสองคนเป็นคนๆเดียวกัน คุณยังจะว่าไม่มีใครรักอยู่ไหม”    ร่างบางเดินเข้ามาสวมกอดร่างสูงจากด้านหลัง มือบางกุมมือหนาเอาไว้ เพื่อถ่ายทอดความรักความห่วงหาไปให้ร่างสูงได้รับรู้

“นอกจากคำว่ารัก....ผมก็หาคำอื่นมาให้คุณไม่ได้อีกแล้ว”   ลีโอก้มลงไปหอมแก้มนวลอย่างรักใคร่ พร้อมทั้งจูงมือเดินลงไปด้านล่าง

“พี่ลีโอ พี่น้ำซุป ทำไมลงมาช้าอย่างนี้ล่ะ”  ฟองคลื่นเมื่อมองเห็นพี่ชายและพี่สะไภ้ก็ร้องถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอกน่า”  ร่างสูงเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้ร่างบาง แล้วตัวเองก็มานั่งที่หัวโต๊ะ  เรียกสายตาเอ็นดูจากคนรับใช้ไม่น้อย

“หน้าพี่ไปโดนอะไรมาน่ะ  หรือว่า.............”  

[boylove_yj]

Part...14

.
.
.
.
.
.
.



“พี่น้ำซุปให้นอนนอกห้อง”  ฟองคลื่นเอ่ยถามอย่างรู้ทันเพราะ พี่ชายของเธอโดนบทลงโทษนี้เป็นประจำ

“ใครบอกว่าหน้าห้องล่ะฟอง ลีโอนอนหน้าระเบียงต่างหาก”   น้ำซุปหันไปคุยกับฟองคลื่นอย่างสนุกสนาน ไม่สนสายตาคมเข้มที่มองมาอย่างปรามๆ

“หรือว่าพี่ลีโอใช้วิธีเดิม”  ฟองคลื่นช่างเป็นน้องสาวที่รู้ทันพี่ชายไปซะหมดทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องที่เขาแอบย่องเข้าบ้าน  และความลับที่ยิ่งใหญ่และสำคัญของเขา เจ้าน้องตัวดีก็รู้ไปซะหมด
 
“เออ  แต่ซุปดันรู้ทันซะก่อน ผลที่ออกมามันก็เป็นอย่างที่เห็นนี่แหละ”

“ขำชะมัด ฮ่าๆๆ”   ฟองคลื่นหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจคนร่างสูง พลอยทำให้น้ำซุปหัวเราะตามไม่ได้ ลีโอทนหมั่นไส้น้องสาวตัวเองไม่ไหว หยิบผักในกระเช้าที่ตกแต่งไว้กลางโต๊ะ แล้วขว้างที่ฟองคลื่นด้วยความรวดเร็ว

“พี่ลีโอ! ได้...คิดว่าจะยอมหรอ”   ฟองคลื่นขว้างสวนกลับไป ตอนนี้โต๊ะอาหารกำลังกลายเป็นสนามรบย่อยๆ ของสองพี่น้องไปซะแล้ว

“หยุด!!”  น้ำซุปตะโกนเสียงเฉียบ พร้อมทั้งส่งสายตาปรามเจ้าพ่อแห่งแอ็คซายน์ที่ทำตัวเป็นเด็ก แกล้งได้แม้กระทั่งน้องสาวตัวเอง

“พี่น้ำซุป ดูซิ ชุดสวยๆของฟองเปื้อนหมดเลย เพราะพี่ลีโอคนเดียว”  ฟองคลื่นตั้งหน้าตั้งตาฟ้องน้ำซุป โดยไม่สนสายตาปรามๆของลีโอที่ส่งมา   เพราะยังไงน้ำซุปก็เข้าข้างฟองคลื่นวันยังค่ำ

“ซุป ผมเปล่านะ ก็ยัยฟองเน่าหัวเราะผมก่อนน่ะ”   เจ้าพ่อแอ็คซายน์ฟ้องภรรยากลับเหมือนกัน

“อ๊ายยยยยย!!  พี่บ้ามาเรียกชื่อเขาอย่างนั้นได้อย่างไงกัน”

“พอๆ กันทั้งสองคนนั่นแหละ โตๆกันแล้วนะ เล่นเป็นเด็กๆไปได้  ป้าแป้นครับตักข้าวได้เลยครับ”    ร่างบางดุเสร็จก็หันไปสั่งแม่บ้านให้ตักข้าว แล้วเขาก็ลุกเดินไปเก็บเศษผักที่ตกกระจัดกระจายไปทิ้งเอง

“ถ้าพี่ไม่ขว้างมา มันก็คงไม่เปื้อนหรอก สงสารพี่น้ำซุปจังต้องมามีสามีอย่างนี้”

“ยัยฟอง หลังกินข้าวเสร็จแกโดนแน่”  เพราะถ้าเขาตอบโต้น้องสาวตัวแสบตอนนี้ จะเป็นเขามากกว่าที่โดนดุ เพราะร่างบางรักและเอ็นดูน้องเขาจะตายไป

“แบร่...ไม่กลัวหรอก ฟองมีพี่น้ำซุปซะอย่าง”  แล้วฟองคลื่นก็ก้มหน้ากินข้าว ไม่สนใจสายตาอันโหดเหี้ยมของพี่ชายตนเอง ที่ส่งมาให้

“ลีโอ กินข้าวได้แล้ว ไหนจะพาผมไปดูบ้านไง”

“กินแล้วๆ ใครๆก็ไม่รักผมขนาดคุณเมียก็ไม่เข้าข้างเลย”   ร่างสูงร้องเพลงประชดร่างาบางเล็กน้อย   ทำเอาป้าแป้นและเด็กรับใช้หัวเราะออกมาอย่างขำๆ

เมื่ออาหาเช้าผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ร่างสูงก็พาร่างบางไปดูบ้านหลังใหม่ ถึงจะอยู่ไกลที่ทำงานไปหน่อย แต่ถ้าน้ำซุปชอบมัน เขาก็พร้อมที่จะย้ายสำนักงานไปอยู่แถวนั้นทุกเมื่อ

“ลีโอ บรรยากาศแถวนี้ดีเนอะ”   ดวงตากลมโตทอดมองไปยังทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างอย่างหลงใหล  ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกอย่างถูกใจ เรียกกำลังใจจากร่างสูงได้ไม่น้อย 

“ถ้าคุณเห็นบ้านแล้วคุณจะอึ้งกว่านี้อีก”  มือหนากุมมือบางไว้ พร้อมทั้งลากไปวางไว้ที่ตัก คนตัวเล็กหันหน้ากลับมามองและจุ๊บเบาๆที่แก้มสากของคนร่างสูง

ในที่สุดการเดินทางก็สิ้นสุดลง เมื่อรถยุโรปคันหรูชะลอความเร็วลงและจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
บ้านเดี่ยวสองชั้น ท่ามกลางธรรมชาติ ที่หน้าบ้านมีส่วยย่อมและน้ำพุ และที่สำคัญหน้าบ้านมีคำว่า “อีหนูน้ำซุป เจ้าพ่อลีโอ”  แขวนอยู่ เพื่อประกาศให้รู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นเสมือนเรือนหอของพวกเขาสองคน

เมื่อกระโดดลงจากรถแล้ว น้ำซุปก็วิ่งเข้าไปสำรวจด้านในทันที โดยไม่ลืมหยุดยืนถ่ายรูปกับป้ายชื่อหน้าบ้านให้ร่างสูงเป็นตากล้อง แล้วรูปปั้นที่ตกแต่งสวนก็เตะตาร่างบางเข้าอย่างจัง นั่นก็คือ รูปปั้นรูปถ้วยแกงและป้ายหินสลักคำว่าน้ำซุป
“เจ้าพ่อ ใครเป็นคนคิดว่าถ้วยแกงคู่กับน้ำซุปเนี่ย”

“เจ้าพ่อไง ...ยังไม่หมดนะ นี่ๆ ดูนี่”  มือหนาชี้ไปยัง ขวดเบียร์ยักษ์ และสลักคำว่า ลีโอ ให้ร่างบางดู คนตัวเล็กหลุดหัวเราะออกมาทันที

“ชื่อคุณมาจากเบียร์เหรอเนี่ย  นึกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ ตั้งจากภาษาอื่นซะอีก”

“ใครบอก มันก็มาจากภาษาอื่นนั่นแหละ ผมเห็นว่าขวดเบียร์เป็นตัวแทนของผม ส่วนถ้วยแกงก็ของคุณ จะกินเบียร์ก็ต้องเทเบียร์ใส่ถ้วยแกงไง”   ร่างสูงกล่าวพร้อมทั้งส่งสายตา     เจ้าเล่ห์มาให้   ทำเอาร่างบางสะเทินอายไม่น้อย กับการบอกรักสื่อความนัยของลีโอ


“เข้าไปดูข้างในกันเถอะ”    เมื่อร่างบางและร่างสูงเดินเข้าไปด้านในตัวบ้าน ก็เจอกับคมกริชที่นั่งรอฟังคำสั่งนาย น้ำซุปมองคมกริชอย่างชื่นชมไม่คิดว่าลูกน้องคนสนิทของลีโอ จะทำงานได้รวดเร็วขนาดนี้

“กริช นายกินข้าวเช้าหรือยัง”

“อะ..เอ่อ ยัง เอ๊ย กินแล้วครับ”  เพราะถ้าคมกริชตอบไปว่าไม่ได้กิน เขาอาจจะได้กินแข้งนายแทน โทษฐานเสนอหน้าทำให้เมียนายเป็นห่วง สำหรับเขาและลูกน้องแล้วจะมีชื่อเรียก คุณน้ำซุปว่า “นางฟ้าคุณซุป”  เพราะเธอทำให้พวกเขารอดตายจากน้ำมือนายหลายครั้ง 

“ไอ้กริชมายืนนี่ดิ แกจะไปยืนไกล้น้ำซุปทำไม”      ไม่ว่าเปล่า ลีโอเดินไปเตะลูกน้องคนสนิทให้พ้นรัศมีของร่างบาง  อยู่ใกล้ไปเขาก็หึงเหมือนกัน เรียกสายตาเอือมระอาจากร่างบางได้ทันที  นับวันๆ ลีโอยิ่งอาการหึงกำเริบ ในเมื่อบอกไปร่างสูงก็ให้มันผ่านไปเฉยๆ เขาก็ไม่บอกอีก อยากทำอะไรก็ทำ เดี๋ยวสักวันก็สำนึกตัวเองขึ้นได้

“ลีโอ คุณนี่มันจริงๆเลย กริชพาฉันไปดูข้างบนก่อนซิ ขืนอยู่แถวนี้ต่อไปเดี๋ยวเชื้อบ้าของใครบางคนจะมาโดนตัว”      ร่างบางพูดกระทบคนตัวสูงอย่างจัง แต่แค่นั้นก็ไม่ทำให้ลีโอสำนึก อยากเถียงกลับไปใจจะขาดว่า “ก็ไอ้เชื้อบ้าของผมนี่แหละ ที่เข้าไปอยู่ในตัวคุณตอนเราเมคเลิฟกัน"”  ร่างสูงได้แต่คิดใจ ขืนถ้าเขาพูดออกไป เดี๋ยวไปมีเหตุการณ์ซ้ำรอยอีก  เขาไม่อยากไปนอนบริจาคเลือดให้ยุงอีกนะ

[boylove_yj]

Part....15


.
.
.
.



.
.
.
.


“ว่าผัวตัวเองบ้า ระวังเถอะเดี๋ยวเมียก็บ้าตามไปด้วย”   

คมกริชมองไปที่สองสามีภรรยาอย่าง งงๆ  ตกลงจะมาดูบ้านหรือมาทะเลาะกันหว่า ลูกน้องอย่างเขาก็ยุ่งไม่ได้ซะด้วยซิ  ได้แต่ภาวนาอย่าให้นายไปเปลี่ยน นางฟ้าคุณน้ำซุป เป็นนางมารคุณน้ำซุปเลน เพราะเขาและเหล่าบอดี้การ์ดเคยเจอโหมดนางมารคุณน้ำซุปมาแล้ว และหวังว่าครั้งนั้นมันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาจะได้เห็น   ( นายเอกของเรา แอบไปทำตัวโหดตอนไหนหว่า ) .....55+


น้ำซุปเบื่อที่จะเถียงกับลีโอ เพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่เคยชนะอยู่ดี เพราะร่างสูงจะงัดเรื่องบนเตียงมาพูดโถงๆ อย่างไม่อายฟ้าอายดิน แต่สำหรับเขาแล้ว ไม่อาจทนความหน้าหนาของลีโอได้ ร่างบางจึงเดินขึ้นไปด้านบนของตัวบ้าน โดยทิ้ง นาย และ ลูกน้องไว้ด้านล่าง


“น้ำซุปรอด้วย!”   

“นายก็ไม่น่าไปทำให้คุณน้ำซุป อารมณ์เสียเลย”

“ไอ้กริชแกว่าฉันเหรอว่ะ ตายๆ”  แล้วลีโอก็วิ่งเตะลูกน้องขึ้นมาบนชั้นสอง

ลีโอเร่งเดินให้ทันร่างบางที่ตอนนี้ ผลุบหายเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ซึ่งคาดว่าจะเป็นห้องนอนใหญ่


เมื่อร่างบางเห็นห้องนอนแล้ว อาการอึ้งและตกตะลึงก็ทันที ดวงตากลมโตกวดมองไปรอบๆอย่างชื่นชม เขาเคยบอกร่างสูงไว้ว่าชอบห้องนอนแบบยุโรป คือ มีเตียงสี่เสาและฟูกที่หนาๆ ผ้าห่มผืนโต  เพราะมันให้ความรู้สึกถึงเทพนิยาย ความคลาสสิค  และห้องนี้ก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง การตกแต่งทุกอย่างลงตัวด้วยสีครีมน้ำตาลอ่อนๆ  ไม่เน้นความหรูหราแต่เน้นความเรียบง่าย เสียมากกว่า

“ลีโอ ขอบคุณมาก”  น้ำซุปหันกลับไปกอดร่างสูงที่ตอนนี้ยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ เขาเองก็ถูกใจไม่น้อย ไม่คิดว่าการสั่งงานแบบมั่วๆ มันจะออกมาดูดีขนาดนี้

“คุณชอบมากไหม?”   ริมฝีปากหนาเอ่ยเบาๆที่ ขมับบางของคนตัวเล็ก 


“ที่สุด เป็นห้องนอนในฝันของผมเลย”    ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปตอบร่างสูง เรียวแขนบางโอบเอวสอบของร่างสูงไว้อย่างรักใคร่ ลีโอมักรู้ใจเขาไปหมดทุกเรื่อง  “มองด้วยตา รับรู้ด้วยใจ”


“พร้อมที่จะย้ายเมื่อไรน้ำซุป บอกเจ้าพ่อได้ทุกเมื่อ”


“พรุ่งนี้!”    เสียงหวานตอบกลับไปอย่างทันที แต่สำหรับร่างบางแล้ว พร้อมที่จะย้ายออกจากคอนโดของลีโอ ที่ร่างบางตั้งชื่อให้ว่า “ห้องสี่เหลี่ยม ทาสีฟ้า”  ทุกเมื่อ   เพราะทนความน่าเบื่อของมันไม่ไหว ถึงแม้ลีโอจะสั่งดัดแปลงดาดฟ้าให้เป็นส่วนดอกไม้ และส่วนย่อม มันก็ไม่ทำให้ร่างบางเพลิดเพลินขึ้นมาเลย เพราะสภาพอากาศของกรุงเทพ ทำให้ต้นไม้ที่เขาปลูกไว้ตายเร็วกว่าเดิม

“แล้วกฎที่ตั้งไว้ว่า จะต้องไปค้างที่บ้านใหญ่ล่ะ จะยกเลิกหรือเปล่า มันไกลจากที่ทำงานมากเลยนะ ผมคงค่อยมีเวลาพาคุณไปค้างเท่าไร" 

นั่นซิ เพราะที่นี่กับบ้านใหญ่ก็ไกลกันไม่น้อย ไหนจะสำนักงานของลีโออีก ไหนจะงานของร่างสูงที่นับวันยิ่งเพิ่ม ตามจำนวนเงินที่สะพัดจำนวนมหาศาลในแต่ละวัน

“ผมก็บอกคุณแล้ว   ให้ผมไปช่วยงานคุณที่สำนักงาน ยังดีกว่าให้อยู่บ้านเฉยๆ ซะอีก”

“..................”  ร่างสูงไม่ตอบกลับไป เพราะเรื่องทำงานนี้ ร่างบางเคยขอเขาไปครั้งหนึ่ง แต่เขาไม่อนุญาต เพราะกลัวคนตัวบางจะเหนื่อย  แต่สำหรับร่างบางแล้วถ้าจะไปจริงๆ ก็ทำได้ แต่เจ้าตัวบ่นว่าขี้เกียจอีกอย่าง น้ำซุปติดไอ้แมวอ้วนงี่เง่าที่สุด

“ผมกลัวคุณเหนื่อยนี่น่า และที่สำคัญงานธุรกิจเป็นงานที่ต้องพบปะกับคนจำนวนมาก ผมไม่อยากให้คนอื่นมองคุณ ผมหวง”

ให้มันได้อย่างนี้ซิ เหตุผลก็ไม่ผลเรื่อง หึง กับ หวง ไม่รู้เมื่อไรจะเบาบางลงซักที กับอาการหึงหวงเกินลิมิตของร่างสูง

“ไม่รู้ล่ะ ถ้าคุณไม่ให้ผมไปทำงานด้วย ไม่ต้องมาคุยกันเลย 3 เดือน” 

“จะบ้าเหรอน้ำซุป! เห็นหน้าทุกวันแต่ไม่ให้พูด บ้าชัดๆ ขืนทำอย่างนั้นเอาถั่วงอกมาตีหน้าผมดีกว่า”   ร่างบางทำทียกกระเป๋าขึ้นไปตีร่างสูงพร้อมกันนั้นก็ทำหน้าตาดุข่มไว้ ทั้งที่ที่จริงแล้ว อยากหัวเราะใจจะขาด  ทำเอาร่างสูงรีบกระโดดหลบไปด้านหลังทันที

“น้ำซุปอ่ะ เอะอะอะไรก็ตีผัว  ใจร้าย.....ถ้าผมหลบไม่ทันหัวจะแตกหรือเปล่าก็ไม่รู้”    กระเป๋าสะพายสีขาวใบเท่าตะเกียบนี่นะ จำทำให้หัวแตก หมั่นไส้ที่สุด  เรื่องเวอร์ๆนี่ใครก็ไม่เกินสามีผู้น่ารัก(?) ของเขาสักคน

“ถ้าไม่อยากให้ผมทำอย่างนั้น คุณก็ให้ผมไปทำงานซิ”    ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างเป็นต่อ เพราะยังไงร่างสูงก็ไม่เคยชนะเขาได้สักครั้ง แต่ที่เขายอมไม่ไปทำงานนั้น เพราะขี้เกียจมากกว่า

“.......................”    ร่างสูงเงียบ และครุ่นคิดอย่างเงียบ ร่างบางเลยหันไปหาลูกน้องคนสนิทของลีโอแล้วสั่งงาน

“คมกริช ไปพักผ่อนหาข้าวกินได้แล้ว ฉันรู้นะว่านายยังไม่ได้หยุดมาตั้งแต่เมื่อวาน นายใหญ่ของนายนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ใช้งานลูกน้องหามรุ่งหามค่ำ เดี๋ยวฉันจัดการให้เอง”

ประโยคดังกล่าว ทำเอาทั้งลูกน้อง และ เจ้านายสะดุ้งไปตามๆกัน คนเป็นนายดูเหมือนจะออกอาการยิ่งกว่า เพราะร่างสูงมีเหงื่อเม็ดเล็กซึมออกมาทางใบหน้าเล็กน้อย 

“ครับ คุณน้ำซุป ต้องการเปลี่ยนแปลงอะไรตรงไหนก็โทรบอกผมได้ทุกเมื่อนะครับ”  คมกริชหันไปตอบร่างบาง แล้วหันไปมองที่นายอย่างสงสาร เรื่องที่ทำงานก็ยังไม่เคลียร์ ยังมีเรื่องที่นายใช้งานเขาอย่างหนัก เพิ่มขึ้นมาอีก

เมื่อลูกน้องคนสนิทเดินออกไปจากห้อง และปิดให้เรียบร้อย ร่างสูงก็เปิดปากเรื่องที่ทำงานทันที เพราะถ้าปล่อยให้คาราคาซังอย่างนี้ มีหวังเขาได้แห้งเหี่ยวหัวโตแน่ๆ


“เจ้าพ่อยอมแพ้แล้ว ให้ไปทำงานก็ได้ แต่ต้องเป็นเลขานะ ห้ามไปทำตำแหน่งอื่น”
   ความจริงเขาอยากทำตำแหน่งเลขาของเจ้าพ่อแห่งแอ็คซายน์นั่นแหละ ถ้าได้ตำแหน่งอื่นเขาก็ไม่ทำ และใช้โอกาสนี้สอดส่องดูพฤติกรรมของลีโอไปด้วย ว่านอกลู่นอกทางหรือเปล่า

   “ตกลงแล้วนะ”  ร่างบางจูงแขนล่ำของร่างสูงเดินดูรอบห้อง มือบางเลื่อนลงมาสอดประสานกับมือหนาพร้อมทั้งกุมกระชับเอาไว้ แล้วเดินดูรอบห้องไปเรื่อยๆ

   แล้วตุ๊กตาหมีขนาดใหญ่เกินคนก็ทำเอาร่างบางยิ้มออกอีกครั้ง ทำไมสามีของเขาถึงแสนดีอย่างนี้นะ  ตุ๊กตาตัวโตใส่เสื้อสีแดง ปักคำว่า “เมียจ๋า”  ร่างบางหันหน้ากลับมามองร่างสูงพร้อมทั้งเดินเข้าไปสวมกอดอย่างขอบคุณ สำหรับสิ่งดีๆที่ร่างสูงสรรสร้างมาให้เขาเสมอ ทั้งที่เขาไม่เคยเอ่ยปากเลยว่าอยากได้


   
   “คุณคือพระจันทร์ที่ส่องแสงตอนกลางคืนไม่ให้ผมหนาว..คุณคือพระอาทิตย์ตอนเช้าที่ส่องลงมาทำให้คนๆนี้รู้จักคำว่ารักอีกครั้ง  ถ้าคนอย่างผมขาดแสงพระจันทร์หรือแสงของพระอาทิตย์ไป ผมก็คงไม่มีแรงหายใจ ร่างกายนี้คงจะหมดเรี่ยวแรง”    ลีโอพูดและโยกร่างบางเบาๆ อย่างปลอบประโลมเพราะตอนนี้ดวงตากลมโตกำลังพร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความดีใจและภูมิใจ  แล้วลีโอก็พูดประโยคต่อไป


   “อีหนูอย่าหายไปไหนนะ อยู่เป็นแสงสว่างให้เจ้าพ่อ คอยเป็นกำลังแรงใจ.....อีหนูเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเจ้าพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมือคู่นี้ของจะกุมมือของอีหนูเอาไว้ ไม่ปล่อยไปเด็ดขาด”


“ลีโอ....”   ในไม่ช้าน้ำตาเม็ดโตก็ค่อยๆ ไหลลงมาจากดวงตาคู่งามของน้ำซุป

“ลีโอ รัก น้ำซุป”   เมื่อได้โอกาสมือหนาก็ล้วงเข้าไปหยิบแหวนทองคำขาวขึ้นมาจากกระเป๋า   หลังจากนั้นก็ค่อยๆสวมลงไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของน้ำซุป 

   น้ำซุปก้มมองดูภาพคนรัก สวมแหวนให้อย่างตื้นตันใจ ช่างเป็นภาพที่สวยงามที่ แหวนทองทำขาวล้วนตัวแหวนมีเพชรสีชมพูฝั่งอยู่ข้างใน ด้านในแหวนสลักคำว่า “Forever love” เอาไว้ 

“น้ำซุป รัก ลีโอ”   ร่างบางเอ่ยตอบร่างสูงทันทีที่ลีโอสวมแหวนเสร็จ 

“ฮึกๆ .....จะรักตลอดไป”  แล้วร่างบางก็ปล่อยโฮ ที่อกของร่างสูงทันที เรือนกายบอบบางสั่นไหวอย่างคนร้องไห้หนัก จนลีโอต้องลูบหลังเพื่อเป็นการปลอบประโลม   


“อีหนูจะไม่หายไปไหน จะอยู่เคียงข้างเจ้าพ่ออย่างนี้ตลอดไป”   

“ถ้าวันไหนข้างกายของอีหนูไม่มีเจ้าพ่อ วันนั้นอีหนูก็คงขาดใจเหมือนกัน”   


   ดวงตาคมเข้มของลีโอแดงกล่ำขึ้นมาทันที หลังจากฟังความในใจของร่างบาง มันเป็นสิ่งยืนยันได้ว่า คนตัวเล็กคนนี้รักและห่วงใยเขาไม่น้อยไปกว่าที่เขาทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างไปให้
   เมื่อเห็นว่าร่างบางร้องนานเกินลิมิตที่ร่างกายจำกัดไว้ ร่างสูงจึงเอ่ยห้ามให้หยุดร้อง เพราะโรคหอบจะกำเริบ ถึงแม้จะไม่ได้ร้ายแรงมากนัก แต่เขาก็เป็นห่วงคนๆนี้อยู่ดี  ถ้าเห็นคนที่เรารักเจ็บ เราก็เจ็บขึ้นไปยิ่งกว่านั้นอีก
 
“อีหนูของเจ้าพ่อ หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวเจ้าพ่อก็ร้องตามหรอก”   ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าอกแกร่ง แล้วพาไปที่เตียงนอน เขาค่อยๆ วางคนตัวเล็กลงบนฟูกอย่างช้า  แขนบางของน้ำซุปไม่ได้ปล่อยออกจากคอของร่างสูง ซ้ำไปกว่านั้นยังดึงคนร่างสูงลงมานอนกอดอีกด้วย

“หยุดร้องนะคนดี........โอ๋ๆ น้ำซุปของเจ้าพ่อ  เงียบนะที่รัก”


“น้ำซุปจอมโหดของเจ้าพ่ออยู่ไหนเนี่ย กลับเข้ามาโหมดเดิมได้แล้ว”    ร่างสูงเอ่ยแซวร่างบาง เพื่อที่จะให้คนตัวเล็กในอ้อมกอดของเขาคลายสะอื้นลง  และผลตอบกลับมาก็คือ

พลั่กกกกกกกก!!!! -*-

   กำปั้นเล็กทุบลงไปที่แผ่นหลังหนาของลีโอย่างจัง ทำเอาร่างสูงเจ็บไม่น้อย แต่นั้นก็แสดงให้รู้ว่าน้ำซุปเริ่มที่จะหยุดร้องไห้แล้ว

“เจ็บนะอีหนู”  -_-;   นี่เห็นว่าเป็นเมียนะ  ถ้าเป็นคนอื่นล่ะก็ ได้ลงไปนอนกองที่พื้นแน่ๆ   

“ตีให้เจ็บ มีอย่างที่ไหนมาว่าคนอื่น...อีหนูไปโหดกับเจ้าพ่อตอนไหนกัน” -___-   คนอ่านครับ น้ำซุปน้อยๆ คนนี้ไม่เคยโหดเลยนะครับ  ตัวผมก็ออกจะบอบาง ไม่มี๊ไม่มี

“คร้าบบบบ อีหนูของเจ้าพ่อไม่โหด ขยับเป็นทุบ นิ่งเป็นหยิกอย่างนี้เขาเรียกว่าอะไร”

“มันเป็นการแสดงความรักรูปแบบหนึ่งไงเจ้าพ่อ”    ร่างบางส่งยิ้มออดอ้อนไปให้

“ถ้าเปลี่ยนจากหยิก เป็นจูบก็น่าจะดีนะน้ำซุป เจ้าพ่อว่ามันโอเคกว่ากันเยอะ”    ร่างสูงไม่พูดเปล่า มือหนาเริ่มลูบเอวบางของร่างบางไปเรื่อย ทำเอาคนโดนลูบอายขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าคนตัวสูงต้องการอะไร

“เจ้าพ่อจอมหื่น!  กลางวันแสกๆ ยังทะลึ่งอีก” 

“จะกลางวัน กลางคืน มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า ยังไงอีหนูก็เสร็จเจ้าพ่ออยูดี”

“เจ้าพ่อ!!”    ร่างบางร้องเรียกร่างสูงเสียงหลง พร้อมทั้งหยิกไปที่เอวสอบอย่างอายๆ  เขาละนับถือในความหื่นเสมอต้นเสมอปลายของลีโอจริงๆ

“เรียกอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะโดนปล้ำโดยไม่รู้ตัว” 


“ลุกๆๆ  ไปดูห้องอื่นกันได้แล้ว”   ร่างบางลุกขึ้นยืน แล้วเอื้อมมือลงมาจับคนตัวโตให้ลุกขึ้นยืน แต่ลีโอไม่ให้ความร่วมมือซักเท่าไร  จึงโดนร่างบางตีไปที่หัวไหล่หนึ่งทีอย่างหมั่นไส้

[heefever]

  จิ้มจึกๆ

3 ตอนรวด 

หวานมากกกกกกกกกก


เจ้าพ่อน่ารักเนอะ

รักเมีย บูชาเมีย   

ก็อีหนูน่ารัก เจ้าพ่อเลยทั้งรักทั้งหวง


ชอบรูปปั้นตัวแทนของน้ำซุปกับลีโอจัง
ดูเข้ากันแบบแปลกๆ  ^^


อยากได้แบบน้ำซุึปบ้างอะไรบ้าง

[boylove_yj]

จากใจคนเขียน.......................+++



เย้ๆๆ ในที่สุดก็ได้มาอัพสักที ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทั้งการบ้าน ทั้งนิยาย ตีกันมั่วไปหมด

จนสุดท้าย ปั่นจนเสร็จ ( นิยายเสร็จ แต่การบ้านไม่เสร็จ )



5+55555


อ่านเยอะๆ เม้นเยอะๆ นะคะ







   เม้นจงมา เม้นจงมา  โอมเพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงง

[MaZeltoV]

หวานมากกกกกกกกกก
ลีโอกับน้ำซุป น่ารักไปไหนเนี่ยยยยยยย:z1:

[tawan]

หวานกันจริง ๆ นำตาลเรียกพี่

น่ากดี

 

[kikumari_1]

คุ้มค่าแก่การรอคอย




รักคู่นี้จัเลยยยย
 

[roseen]

หึๆๆน่ารัก

[saranhey]

มาต่อเยอะเลย  สมกับการรอคอยจ้า

ขอบคุณค่ะ

[boylove_yj]

เม้นจงมา เม้นจงมา

คนอ่านอยู่ไหนกันเนี่ย


ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[PEENAT1972]

มาแล้ว1 อีป้าแก่ๆ เม้นท์ให้ก็ได้ 555

น่ารัก ออดอ้อนออเซาะ ดีเหลือหลาย อ่านเพลิน 3 ตอนรวด 555

แต่ไอ้อีกคนนี่หึง ปานลมพัดไหววูบ เดี๋ยวหึงเดี๋ยวหึง 555

[PandP]

เค้าว่ากันว่า บ้านไหนกลัวเมีย บ้านนั้นจะเจริญนะ
ลีโอน่าจะลองถือคตินี้ดูบ้าง 555

[-N-]

โอยยย น่ารักไม่ไหวแล้วววววววววว >.< ดีใจจังเลยยย
อ่านจุใจจจจ ฮือออ ขอบคุณนะคะน้องหมวยยยยย
น่ารักเกิ้นนนน
งแอบอยากอ่านตอนซุปโหดอีก เจ้าพ่อหึงโหดก็อยากอ่าน
อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดกะคู่กรณี อิอิ (คาดว่าตายแน่ๆ55555555555555)

[Little Devil]

หวานกันตลอด
น่ารักมาก
+1 เป็นกำลังใจ

[boylove_yj]

ถึงคนอ่าน.....*--*



จะเอาเพิ่มอีกซักตอนป่ะ

ฮ๋าๆๆๆๆๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[PandP]

ถึงคนอ่าน.....*--*



จะเอาเพิ่มอีกซักตอนป่ะ

ฮ๋าๆๆๆๆๆ

แหมๆๆ ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

[Little Devil]

มารอตอน 16

[i1_to*pp]

น่ารักมาก   

   

[boylove_yj]

Part....16




.
.
.
.
.





.
.
.
.
.
.


“ลีโอ อย่ามาทำโอ้เอ้นะ ลุกได้แล้ว ห้องอื่นมีอีกตั้งเยอะที่ยังไม่ได้ดู”

“ไม่อยากดูแล้วอ่ะ...อยากทำอย่างอื่นมากกว่า”   คำตอบของร่างสูงที่ส่อแนวสองแง่สามง่าม ทำเอาร่างบางเขินไม่น้อย เพราะไอ้ทำอย่างอื่นก็คงไม่พ้นเรื่องบนเตียง อย่างนี้เขาต้องดัดให้เข็ด
“ถ้ายังไม่ลุกขึ้นอีกล่ะก็ งดกิจกรมบนเตียง 1 อาทิตย์”   ได้ผลเพราะร่างสูงเด้งตัวเองขึ้นมายืนยิ้มอยู่ข้างๆ ล่างาบางทันที พร้อมทั้งก้มลงมาหอมแก้มนวลของน้ำซุปอย่างาออออ้อน

“น้ำซุปใจร้าย อย่าขืนเป็นอย่างนั้นลงแดงตายแน่ๆ ได้แต่จับกับลูบไม่ได้ทำอย่างอื่นเจ้าพ่อตายพอดี”

“เจ้าพ่อคิดไปถึงไหนเนี่ย กิจกรมมบนเตียงที่ว่าน่ะ อีหนูหมายถึงเล่นไพ่นกกระจอกต่างหากล่ะ”

“ O__O!!”   อึ้ง งานนี้ร่างสูงมีแต่อึ้งกับอึ้งที่เสียรู้ร่างบางอย่างจัง

“อยากเล่นไพ่ขนาดนั้นเลยหรอลีโอ เดี๋ยวผมให้คมกริชไปซื้อมาเพิ่มให้แล้วกัน”   ร่างบางเดินหัวเราะออกไป ปล่อยให้ร่างสูงยืนอ้าปากค้างอย่างคนคิดไม่ถึงว่าจะโดนย้อนศรอย่างนี้

“คิดลึกนะเราน่ะ”    น้ำซุปยังไม่วายตะโกนกลับมาข้างหลัง  ลีโอเมื่อได้สติแล้ว จึงวิ่งตามร่างบางออกมาจากห้องนอนทันที


“เดี๋ยวเถอะๆ เดี๋ยวจะได้เล่นมากกว่าไพ่นกกระจอก”   


   เมื่อทั้งสองคนออกมาจากห้องนอนใหญ่ ก็เดินสำรวจห้องต่างๆอย่างาตื่นเต้น สำหรับ    ลีโอแล้วการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข ชอบในสิ่งที่เราเลือกให้ เขาก็ดีใจแล้ว ไม่ว่าสิ่งนั้นต้องแลกมาด้วยอะไรถ้ามันทำให้น้ำซุปมีความสุข เขาก็พร้อมที่จะทำ
   ชั้นบนของบ้านตกแต่งสไตล์ยุโรปทั้งหมด เพราะรสนิยมของเขาและน้ำซุปค่อนข้างที่จะเหมือนกัน  น้ำซุปชอบศิลปะแนวตะวันตก ประกอบกับเขาที่เป็นลูกครึ่งไทย-อิตาลี มันเลยทำให้ชีวิตคู่สวยงามขึ้นไปอีก ไม่ว่าเขาจะเลือกของตกแต่งบ้านเป็นชิ้นใดมันก็สวยและถูกตาน้ำซุปไปหมด  ส่วนชั้นล่างของบ้านก็เน้นการติดกระจกบานใหญ่รอบบ้าน  ทำเอาน้ำซุปถูกใจไม่น้อย ร่างบางบอกว่าจะได้เห็นบรรยากาศรอบบ้าน
   “น่าอยู่ที่สุดเลย”   เมื่อทั้งสองคนเดินดูทั้งชั้นบนและชั้นล่างเรียบร้อยแล้ว ลีโอก็จูงมือน้ำซุปออกมานั่งเล่นที่ชิงช้าในสนามเด็กเล่น ที่เจ้าพ่อแห่งแอ็คซายน์สั่งทำด้านข้างของบ้าน เพื่อร่างบางโดยเฉพาะ   มีทั้งม้าหมุน สไลเดอร์ ชิงช้า และปูนปั้นรูปทรงเลขาคณิต ที่วางไว้อย่างเหมาะเจาะ  และสวยงาม


   “เจ้าพ่อ....อีหนูถามอะไรหน่อย ได้ไหม?”   ร่างบางดึงมือให้ร่างสูงนั่งลงที่ชิงช้าตัวข้างๆ แต่ร่างสูงไม่ยอมเพราะอยากไกวชิงช้าให้เขามากกว่าที่จะนั่ง

   “ได้ซิ ถามมาเลย อีหนูถามเจ้าพ่อได้ทุกเรื่อง”

   “หมดงบกับบ้านหลังนี้ไปเท่าไร เอาตามความจริงนะ ห้ามโกหก”

“.....เอ่อ......”    ลีโอถึงกับติดอ่างทันที เมื่อฟังคำถามของร่างบางเสร็จ

“ว่าไง ตอบได้หรือยังว่าเท่าไร” 


“ตัวบ้านก็ไม่เท่าไรหรอก แค่ล้านกว่าบาท” 


“เฟอร์นิเจอร์ ของตกแต่ง เล่ามาให้หมด”   ()_()


“เตียงนอนในห้องของเราก็ห้าแสน บวกกับพรมที่ปูทั้งบ้านก็ ล้านกว่าบาทเอง”  -__-;;

“ห๊ะ เตียงบ้าอะไร ทำไมมันแพงขนาดนั้น แล้วพรมเนี่ยปูอะไรหนักหนาห้องครัวก็ปู”   O[]O!!


“ก็เจ้าพ่ออยากให้มันเหมือนวังที่อีหนู ชอบดูจากการ์ตูนนี่น่า”  =__=a

“เอาอย่างนี้ดีกว่า เอาทุกอย่างมารวมกันแล้ว คุณหมดไปทั้งหมดกี่บาท”

“น้ำซุป คือ....ลีโอจำไม่ได้อ่ะ เดี๋ยวค่อยไปถามไอ้กริชแล้วกันเนอะ”

ร่างสูงหาทางรอดได้อย่างเนียนๆ ขืนบอกไปว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมด 20 ล้านกว่าบาท ได้หูยานแน่ๆงานนี้ แพงก็ตรงพรมปูพื้นนี่แหละ เพราะลุงของเขาบอกว่าถ้าจะปูพรมก็ต้องปูอันดีๆไปเลย เขาเลยสั่งมาปูทั้งบ้าน แม้กระทั่งในห้องครัวยังมีเลย ส่วนเฟอร์นิเจอร์อันอื่นก็สั่งทำเป็นพิเศษให้คล้ายๆกับการ์ตูนในเทพนิยายของน้ำซุป  แต่โคมไฟในห้องนอนเป็นของตกแต่งที่แพงที่สุดในบ้าน เพราะเขาไปประมูลมาจากอิตาลี ราคาประมาณ 12 ล้าน แต่เขาไม่อยากโดนดุที่ว่าใช้เงินเกินความจำเป็น เลยโกหกไปว่าเตียงแพงที่สุด     ถ้าโทษหนักกว่านั้นอาจจะได้ไปนอนนับดาวที่สนามหญ้าก็เป็นได้


“รอดไปได้นะลีโอ  คราวหน้าถ้ายังใช้เงินฟุ่มเฟือยอย่างนี้อีกล่ะก็ หูยานแน่ๆ” -^-



“กลัวแล้วครับ ฮ่าๆๆ”



“วันนี้อยากไปที่ร้านจังเลย”  ร้านที่ว่าของร่างบางนั้นก็คือ ตึกลูกปีกซ้ายของแอ็คซายน์ซึ่งเป็นที่ตั้งของผับและเป็นที่ทำงานเก่าของร่างบางนั่นเอง

ครั้งหนึ่งพวกเขาสองคนเคยทะเลาะกันใหญ่โตสาเหตุมาจาก คนตัวเล็กขอกลับไปทำงานที่ผับ แต่เขาไม่อนุญาต หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ให้เมียกลับไปทำงานแน่ๆ แต่เจ้าตัวบอกว่าจะไปให้ได้ เรื่องก็มาลงเอยที่ทะเลาะกันจนในที่สุดน้ำซุปก็แอบหนีออกไปจากคอนโดตอนที่เขาไปทำงาน เขาจำได้ว่าตอนนั้นที่กลับคอนโดมาแล้วไม่เจอร่างบางมันทั้งเจ็บทั้งกลัว เขาสั่งให้คมกริชพาคนออกไปตามหา จนรู้ว่าร่างบางหนีไปอยู่บ้าน 


น้ำแกงพี่สาวของน้ำซุปบอกว่าน้ำซุปวิ่งไปกอดแล้วร้องไห้ใหญ่โต  ตอนแรกเขาคิดว่าจะไปตาม แต่ไม่ดีกว่าเรียกร้องความสนใจดีกว่า  ลีโอ แอ็คซายน์ ก็เลยแกล้งทำเป็นเมาสามวันสามคืนเต็มๆ โดยที่ไม่กินข้าวกินปลาวันทั้งวัน  กินแต่เหล้า แต่ที่จริงแล้วอยากเมาเหมือนกันไม่ได้กินเหล้ามาราธอนมานานแล้ว ไอ้กริชเห็นผมเมามาย งานการไม่ทำ ข้าวปลาไม่กิน เลยโทรไปบอกน้ำซุป แล้วน้ำซุปก็รีบมาดูผมทันที เห็นไหมครับคนอ่าน แผนผมเจ๋งขนาดไหน

[boylove_yj]

วันจันทร์ๆๆ  มาต่อตอนที่ 17 หรือเปล่า


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด


 

[boylove_yj]

หรือว่า หมวยจะเอา ตอนที่ 17 ลงเดี๋ยวนี้


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด


 

[kitty]

 

[PEENAT1972]

ไม่เอาวันจันทร์  วันพรุ่งนี้ ตอน 17 น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Little Devil]

ู

ไม่เอาวันจันทร์  วันพรุ่งนี้ ตอน 17 น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

^
เห็นด้วยครับ