Part......10
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เฮียบอล” ร่างบางสะบัดแขนออกจากมือของร่างสูงหมายจะเข้าไปดูลูกพี่ลูกน้องของตน แต่ก็ทำไม่ได้ ดวงตากลมโตมองมาที่ร่างสูงอย่างตำหนิ ริมฝีปากบางต่อว่าไปที่ร่างสูงทันที
“คุณบ้าไปแล้วหรือไง ไปชกเฮียบอลเขาทำไม”
“เลิกเรียกชื่อมันซักที มันเป็นอะไรกับคุณถึงได้ไปกระโดดกอดมัน ผัวยืนอยู่ทั้งคนช่วยเกรงใจกันหน่อย! ” เสียงของร่างสูงดังไม่น้อย และนั่นก็ทำให้ร่างบางอับอายขึ้นมาทันที ประโยคของร่างสูงทำให้บอลที่ตอนนี้ลุกขึ้นมาได้แล้ว หายสงสัยทันทีว่าไอ้หล่อนี่มันเป็นอะไรกับน้องเขา ที่แท้ก็คนรักของไอ้ตัวเล็กนี่เอง
“กลับบ้าน!” บอลกำลังจะเข้ามาห้ามอีกครั้งแต่ มือบางยกห้ามไว้ว่าไม่ต้องตามมา เพราะไม่ว่ายังไงก็ไม่มีใครหยุดลีโอ ยกเว้นเขาเท่านั้นที่ร่างสูงเกรงใจและกระเดียดไปทางกลัว
“ลีโอ ผมเจ็บปล่อยได้แล้ว” ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงร้องห้ามของร่างบางเลยซักนิด เขาลากร่างบางที่ลานจอดรถอย่างโมโห
“เจ็บของคุณไม่เท่ากับที่ผมเจ็บหรอก” แรงบีบที่ข้อมือของร่างบางยิ่งมากขึ้นไปอีก เมื่อร่างสูงนึกย้อนไปเหตุการณ์เมื่อครู่ ภาพที่เขาร่างบางกอดคนอื่นที่ไม่ใช่เขา มันทำให้เขาหึง หวง และโมโห
“บ้ากันไปใหญ่แล้วลีโอ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องผม เราสองไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น คุณเข้าใจไหม!!” เมื่อโดนจับยัดเข้ามาในรถร่างบางก็เถียงร่างสูงขึ้นมาทันที
“ผมเข้าใจได้ยินไหมว่าผมเข้าใจ แต่ผมรับไม่ได้ ที่เห็นคุณไปกอดคนอื่นที่ไม่ใช่ผม!!”
“..................” ร่างบางไม่ได้เถียงกับไปแต่อย่างใด เจ้าตัวเลือกที่จะนิ่งเงียบ เพื่อฟังว่าร่างสูงจะระบายอะไรออกมา
“ผมหึง เข้าใจไหมน้ำซุป ว่าผมหึง!!”
น้ำซุปหันไปคว้าคนตัวสูงเข้ามากอด พร้อมทั้งลูบแผ่นหลังหนาของลีโออย่างช้า เพื่อต้องการให้คนร่างสูงคลายจากอาการหึงจนหน้ามืดตามัว ลีโอยกมือกอดร่างบางไว้แน่น ใบหน้าคมฝังไปที่ซอกคอขาวของน้ำซุป พร้อมทั้งพรมจูบใบหน้าและซอกคอของร่างบาง เพื่อต้องการระบายความอัดอั้นตันใจของตนเองให้ร่างบางรู้
ร่างบางก็รู้ว่า ร่างสูงนั้นเป็นคนขี้หึงมาก แต่ไม่นึกว่ามันจะมากขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าคนตัวโตจะตายให้ได้ นี่ถ้าเฮียบอลไม่ได้อยู่สถานะลูกพี่ลูกน้องของเขา ไม่อยากจะคิดเลยว่าเจ้าตัวจะโดนอะไร เพราะเจ้าพ่อหน้าของเขาจะต้องแอบไปจัดการแน่ๆ
ร่างสูงค่อยๆ ผละออกมาจากตัวของร่างบาง แล้วลีโอก็ขับรถออกจากห้าง และมุ่งตรงสู่บ้านใหญ่ทันที บรรยากาศบนรถเต็มไปด้วยความอึดอัด น้ำซุปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าร่างสูงหายโกรธเขาหรือยัง
เพราะลีโอไม่ได้พูดอะไรออกเลย ฝ่ายน้ำซุปก็ไม่รู้จะทำอย่างไรถึงจะทำให้ร่างสูงเอ่ยปากพูดกับเขา จนรถยุโรปคันหรูของร่างสูงตีวงเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังงาม ร่างสูงก็เปิดประตูลงมา และเดินไปเปิดประตูให้ร่างบาง แล้วจูงมือเข้าบ้าน ทำเอาร่างบางยิ้มออกทันที นี่แสดงว่าหายโกรธแล้ว
“งี่เง่า” ร่างบางหมายที่จะวิ่งไปหาแมวตัวอ้วนที่วิ่งมารับเขา แต่ก็ติดที่ร่างสูงไม่ยอมปล่อยมือจากเขาซักที
“ลีโอ ปล่อยมือก่อนนะ น้ำซุปอยากอุ้มงี่เง่า”
“มือเดียวก็อุ้มได้” ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมทั้งจูงคนตัวเล็กไปนั่งที่โซฟา ร่างบางมองมาที่งี่เง่าตาละห้อย อยากที่จะเข้าไปอุ้มใจจะขาด
“เลิกงอนได้แล้ว ผมก็บอกคุณไปแล้วไงว่าผมกับเฮียบอลไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ใครว่าผมงอน ผมโกรธคุณต่างหากล่ะ” งานเข้าน้ำซุปแล้วไงคราวนี้ โกรธมันหนักว่างอนอีกวุ้ย
เมื่อเห็นว่ายังไงลีโอก็ไม่ยอมปล่อยมือเขาอยู่ดี น้ำซุปจึงค่อยๆอุ้มแมวอ้วนขึ้นมาอย่างทุลักทุเล เพราะด้วยความที่น้ำหนักของมันเกินมาตรฐานมือหนาของลีโอจึงอุ้มขึ้นมาวางไว้บนตักของน้ำซุปเอง
“งี่เง่า แกอดคุกกี้หนึ่งคันรถเลยนะรู้ไหม”
“ผมบอกให้พนักงานเอามาให้ที่บ้านแล้ว”
“วันนี้พ่อแก ทำเรื่องไว้เยอะเลย แต่แม่ต้องเป็นฝ่ายง้อ มันไม่ยุติธรรมเลยเนอะ” งี่เง่ามองขึ้นที่คนทั้งสองอย่าง งงๆ ทะเลาะกันแล้วแมวอย่างงี่เง่าจะช่วยได้ไหมเนี่ย
ร่างบางฟ้องแมวอย่างไม่เกรงใจร่างสูงที่นั่งมองด้วยความหมั่นไส้ แกมขบขัน มีอย่างที่ไหนมาโทษเขาว่าเป็นคนก่อเรื่อง ถ้าน้ำซุปไม่ไปกระโดดกอด แล้วมันมันโอบอย่างนั้น เรื่องมันก็คงไม่ออกมาอย่างนี้ ถ้าทักกันเฉยๆ ก็ว่าไปอย่าง
“ผมเนี่ยนะก่อเรื่อง คุณต่างหากล่ะที่วิ่งไปกอดคนอื่น รู้ไว้ด้วยไม่ว่ามันจะเป็นญาติฝ่ายไหน ผมก็ไม่ชอบทั้งนั้น” อารมณ์ของร่างสูงเริ่มเข้าโหมดหาเรื่องอีกครั้ง แต่คราวนี้ร่างบางทนพฤติกรรมของร่างสูงไม่ไหวเหมือนกัน
“คนเริ่มไม่มีเหตุผลแล้วนะ!”
“แล้วมันเป็นเพราะใคร”
ฟองคลื่นน้องสาวของลีโอ ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากด้านล่าง ก็เลยรีบวิ่งมาดู
“พี่น้ำซุป พี่ลีโอ ใจเย็นๆ” ฟองคลื่นรีบวิ่งลงมาดึงร่างบางของน้ำซุปเอาไว้
“ฟอง ดูพี่เธอซิ หึงอะไรงี่เง่าชะมัด!”
“งี่เง่าอย่างนั้นหรอ ไอ้การที่ผัวหวงเมียมันงี่เง่าหรือไง!” ร่างสูงที่ไม่มีใครจับไว้ เดินเข้าไปกระชากแขนของร่างบางออกมาจากอ้อมกอดของน้องสาว
“ถ้าคุณยังพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ ก็ไม่ต้องมาคุยกัน จะไปไหนก็ไป” พูดเสร็จน้ำซุปก็หันหน้าหนีลีโอ แล้วเดินขึ้นไปด้านบนทันที ลีโอเลยเดินตามขึ้นไป แต่โดนน้องสาวห้ามไว้ซะก่อน
“ฟอง แกดูพี่สะใภ้แกทำซิ”
“พี่ก็ใจเย็นๆ หน่อย แล้วเรื่องมันเป็นมาอย่างไง เล่าให้ฟองฟังหน่อย”
ฟองคลื่นลากพี่ชายตัวโตไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่ห้องนั่งเล่น เพื่อให้อารมณ์เดือดๆได้คลายลงไป แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ห้างก็นำกลับมาเล่าให้ฟองคลื่นฟังอีกครั้ง โดยที่ลีโอไม่ค่อยเต็มใจเล่าหนัก เพราะใจเขาตอนนี้ล่ำๆ อยากแต่จะไปหาร่างบางที่ชั้นบน
“โอยยยยยยยยย พี่บ้า หึงไม่ดูตาม้าตาเรือ หึงได้หึงดี หึงอะไรหนักหนาเนี่ย”
“เมียสวยโว้ยยยย ใครไม่หึงก็บ้าแล้ว”
“ก็รู้ว่าพี่น้ำซุป สวยสุดในใต้หล้านี่ แต่พี่ก็ไม่น่าไปต่อยลูกพี่ลูกน้องเขาอย่างนั้นหรอก”
“ก็ตอนนั้นมันโมโห”
“แล้วเมื่อกี้นะ ถ้าฟองไม่ลงมาห้ามพี่ซุปเอาไว้ คงไม่พ้นพี่ต้องโดนตบเตือนสติแน่ๆ”
“ตบก็จูบซิวะ ไม่เห็นยาก”
“ปากดีไปเถอะ คอยดูวันนี้พี่ซุป จะให้พี่นอนนอกห้อง”
“อย่าพูดให้เป็นลาง” ร่างสูงดุน้องสาว อย่างจริงจัง เพราะเหตุการณ์นอนนอกห้องนี่เขาเผชิญมาแล้ว มันทั้งหนาวและเหงาขนาดไหนที่ต้องมานอนที่โซฟาคนเดียว
“ฮ่าๆ ฟองขึ้นไปดูไปซุปดีกว่า ร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วมั้ง”
“เฮ้ย งานเข้าแล้วไง” แล้วร่างสูงก็วิ่งขึ้นไปชั้นห้องนอนใหญ่ของเขาทันที งานนี้เขาผิดเต็มประตู ผิดทั้งขั้นทั้งล่อง ง้ออย่างเดียวเท่านั้นที่ครองโลก
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 744047 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก