หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก -

[kororo]

ใจร้ายอ่ะ สงสารธนาภพ ไม่น่าพรากกันไปแบบนี้เลย ตัวละครในดวงใจด้วยนะเนี่ย ฮือ ...........

แล้วอีตาสารวัตร จะมีอีกกี่มากน้อยคร้าบบบบ ไม่สงสารอนุภาพบ้างเหรอ หรือน้องนายเขียนเพื่อ..แบบว่าประชดตัวเอง อิอิอิ

[mahmeow]

โถ....สงสารคุณนุ...T^T

ช่วงนี้อารมณ์บ่จอยมากเลย...สารวัตรห้ามขึ้นเสียงใส่น่อ..(อย่าเถียงๆ).

ความผิดสารวัตรแท้ๆ...เป็นใคร.ใครก็ต้องหงุดหงิดทั้งนั้น...

แต่อ่านแล้วก็แอบขำอะคะ...คุณนุลับหลังเหนื่อยแห่กๆ..แต่ต่อหน้านี่เถียงกะแฟนเก่าไวมั่กๆ...555+

แอบคิดว่ายังไงคุณนุก็สู้ได้อะคะ...^^

[ï_Kiss_U♥]

เมื่อไหร่เด็กเก่าของสารวัตรจะหมดซะที
เซ็งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[l3iZal2l2e]

อ่านตามทันแย้วว
เย้ เย้

สารวัตรนี่เจ้าชู้โคดดดดด
สงสารคุณนุจัง
ไม่ใช่ว่า ไปๆมาๆ มารู้ตัวอีกที
อ้าว กรูเป็นเมียหลวงไปแระ หรอกนะ
 

ป.ล. คุณนุใกล้จะเป็นเหมือน ดร. วิกันดา ซะแร้วววว
 

[both^^]

อดีตที่ยังเจอ
เหอๆ
เป็นเรา เราจะทำไงหว่า
สงสารคุณนุเหมือนกัน
แต่สารวัตรเขาก็พยายามแล้วนี่
อดทนไปก่อนนะ

[||WiTHOuT_YoU||]

 

สงสารนุอ่ะ เป็นใครๆจะทนได้ เจอวันเว้นวัน

แถมบางวันเจอทีละ4-5คน แล้วแต่ละคนไม่ใช่ธรรมดา

ร้ายๆกันซะอีก ได้แต่โทษสารวัตรหละ ไม่ยอมจัดการให้เด็ดขาด

 

[katawoot]

อรุณสวัสดิืครับผู้อ่านที่รักและเคารพและคิดถึง (รวมถึงผู้อ่านที่ใจร้ายด้วยนะ)
ผ่านตอนเศร้าไปหน่อยแล้วนะ ก็มากุ๊กกิ๊กกันเหมือนเคย เหมือนคลื่นในทะเลอ่ะนะ ระลอกเศร้ามาหนึ่งระลอก ซัดพอให้ซวนเซแต่ก็กลับมายืนไ้ด้อีกครั้ง เตรียมตัวรอระลอกใหม่
คิดแล้วอยากไปโต้คลื่นที่เสม็ด (จะได้ช่วยให้ความฝันของใครหลายคนสำเร็จซะที -- โอ๊ะ คิดอะไรออกไป) 
หนังสือคดีรัก 1 โรงพิมพ์จะส่งของคืนวันศุกร์ที่ 13 ครับ ผมก็เลยบอกว่า อย่ามาเลย มันไม่ค่อยงาม รอเช้าวันเสาร์ที่ 14 ดีกว่าน๊อ
เพราะฉะนั้นใครสนใจสั่งซื้อเอาไปหนุนหัวนอนก็รออีกนิดนะครับ ของพร้อมส่งเช้าวันจันทร์ที่ 16 (ใครใจร้อนรอไม่ได้ก็จะวิ่งเอาไปประเคนให้ถึงบ้านคืนวันที่ 14 ก็ได้ แต่ต้องเลี้ยงข้าวเย็นผม 
คืนนี้จะขออนุญาติแจ้งรายละเอียดการสั่งซื้อครับ ตอนนี้ยังหาเบอร์บัญชีธนาคารยังไม่ได้อ่ะครับ  รอนิดส์นะ เขาบอกว่า รักแล้วต้องรอหน่อย (หนังเรื่องหนึ่ง เก่าแล้วล่ะ ใครอาวุโสแล้วน่าจะรู้จัก -- อันนี้ก็มีคนบอกผมมาอีกที เลยรู้)
สั่งซื้อและจ่ายเงินภายในวันที่ 14 มีของแถมเป็นซีดีซาวน์แทร็คนิยายเรื่อง คดีรักภาค 1 ครับผม
ส่วนโปรโมชั่นซื้อสามเล่ม แถมคนขายขอยกเลิกนะครับ


บทที่ 14 (จบบท - โทษทีนะ เมื่อวานนี้โพสไปก็ลืมอีกหนึ่งย่อหน้า) 

"โธ่คุณนุ อย่าพูดแบบนี้สิครับ" อธิคมเสียงแผ่ว พอถึงตอนแบบนี้ คนเจ้าคารมอย่างเขาก็จนคำพูด นึกโกรธตัวเองนัก ตอนนี้เขาจำคำพูดของอาวุธที่เคยบ่นให้เขากับธงรบอยู่บ่อยๆ ว่า เขาทั้งสองคนถนัดแต่ยียวนกวนประสาท เจ้าชู้ชีกอ แต่พอตอนซีเรียส ได้แต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก
อนุภาพนั่งลง หมดแรงจะเถียง ไม่อยากจะพูดอะไรต่ออีกแล้ว

"คุณนุครับ" อธิคมหมดคำจะพูดเหมือนกัน ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะสรรหาคำพูดใดๆ มาอธิบายอีกแล้ว
จะว่าไป เขาก็อยู่ในสภาพกลืนไม่เข้า คายไม่ออก ควบคุมอะไรไม่ได้ "อดีต" ของเจาพร้อมใจกันเดินพาเหรดออกมาโชว์ตัว ทำให้อนุภาพเข้าใจผิด สร้างความปวดหัวให้เขาจนแทบจะระเบิด
...นี่ละหรือที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนอง...
อนุภาพกับอธิคมต่างคนต่างนั่งนิ่งเงียบ ในใจวุ่นวายสับสน พยายามสงบสติอารมณ์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย
ในที่สุด อนุภาพก็ลุกขึ้นช้าๆ เดินออกไปจากห้องเงียบๆ ปล่อยให้อธิคมจมอยู่ในความคิดของตนเอง
...เริ่มที่กษิดิษฐ์เสียก่อน ตัวร้ายที่สุด ตามมาด้วยศรุต เห็นท่าทางเรียบๆ นิ่งๆ นึกว่าจะพูดรู้เรื่อง ที่แท้ก็ดื้อเงียบ คนอื่นๆ ไม่น่าจะลำบากนัก แต่หลายคนแบบนี้ เขาคนเดียวอาจจัดการไม่ไหว
...ต้องเรียกกำลังเสริม...

14 14 14 14 14 14 14 14 14 14 14 14

บทที่ 15
15

ธงรบโวยวายเสียงลั่นเมื่อถูกเพื่อนรักเรียกตัวให้ช่วยไปจัดการเด็กเก่า อธิคมยกมือขึ้นปรามให้ลดเสียงลงเพราะยังในห้องทำงานบนโรงพัก
"เอ็งจะร้องหาหาอะไรวะ" อธิคมเค้นเสียงตะคอกธงรบ
"ก็แล้วทำไมแกไม่จัดการเอง ข้ากำลังยุ่งกับตี๋น้อยของข้าอยู่นะโว้ย รายนั้นร้ายหยอกเสียเมื่อไหร่" ธงรบหน้ามุ่ย
"แล้วเอ็งอยากเห็นวิมานรักข้าพังหรือยังไง" อธิคมเสียงเขียว "กษิดิษฐ์ร้ายขนาดเข้าไปต่อว่าคุณนุกลางโรงละครเลยนะไอ้ธง คุณนุคงสู้ไม่ไหว เดินหนีไปเฉยๆ"
"แล้วจะให้คุณนุตบกษิดิษฐ์แบบในหนังงั้นหรือ คงน่าดูนักหรอก ผู้ชายสองคนตบกันแย่งแก นี่ถ้านักข่าวอยู่ใกล้ คงได้สร้างประวิตศาสตร์หน้าใหม่ให้วงการหนังสือพิมพ์เมืองไทย" ธงรบทำเสียงน่าหมั่นใส้ ก่อนเบี่ยงตัวหลบกล่องกระดาษทิชชู่ที่อธิคมขว้างใส่
"ไอ้ธง ขอให้ช่วยนะ ไม่ใช่ให้มาซ้ำเติม"
"แล้วข้าไม่ช่วยเอ็งหรือไง ไม่ใช่เพราะช่วยเอ็งหรอกหรือ ข้าถึงได้มาติดอวนแห่งความรักอยู่แบบนี้" ธงรงทำหน้ามุ่ย
"อวนแห่งความรัก...จะอ๊วก เปรียบเทียบออกมาได้" อธิคมแสยะปาก "อย่างเอ็งรั กใครเป็นด้วยหรือ แล้วอย่ามาบอกนะว่าเอ็งรักอาทิตย์เข้าไปจริงๆ ข้านึกว่าเอ็งอยากฟันเขาอย่างเดียว ที่สำคัญ ข้าไม่ได้บังคับหรือขอให้เอ็งดำเนินการต่อนี่หว่า เอ็งไม่ยอมเลิกเอง"
"ตอนแรกก็กะฟันอย่างเดียว" ธงรบยอมรับ "แต่หลังๆ มาชักไม่แน่ใจ มันรู้สึกเสียดายยังไงไม่รู้  แต่ว่าพอยังไม่ได้จึ๊กๆ กันนี่ ข้าก็บอกไม่ได้เต็มปาก ไม่แน่นะ พอได้อึ๊บแล้ว ข้าอาจจะรามือก็ได้"
อธิคมส่ายหน้า ขวางหูขวางตาธงรบยิ่งนัก เริ่มไม่แน่ใจว่าธงรบจะช่วยเขาได้หรือเปล่า
"ให้ชาคริตช่วยสิ เห็นว่ากลับจากอเมริกาแล้ว" ธงรบแนะนำชาคริต เพื่อนอีกคนที่เคยเรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมปลายและคบหากันอยู่เมื่อเขากับธงรบเรียนนายร้อยตำรวจและเที่ยวกลางคืนด้วยกันอยู่บ่อยๆ จนฝ่ายนั้นไปอยู่ต่างประเทศ "ไม่ก็ให้คุณรองผู้กำกับช่วย"
"บ้าหรือไอ้เสาธง มีหวังได้โดนเทศน์สามวันไม่จบ" อธิคมยกที่ทับกระดาษขึ้นมาถือในมือ อีกฝ่ายรีบร้องเสียงหลง
"เฮ่ย อย่านะคม อันนั้นเจ็บนะ ถ้าข้าหลบไม่ทัน มีหวังหัวแตก"
"ตกลงเอ็งจะช่วยหรือไม่ช่วย" อธิคมคาดคั้น "เอ็งไปจัดการศรุต ส่วนข้าจะปราบกษิดิษฐ์เอง"
ธงรบถอนหายใจ "เฮ้อ เวรกรรม นี้มันต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรือวะนี่"
"กษิดิษฐ์ไม่ยอมหยุด เจอคุณนุทีไร ต้องเข้ามาหาเรื่องทุกที ส่วนศรุตก็คอยพูดบิดเบือน ชวนให้เข้าใจผิด ข้าปวดหัวมากรู้ไหมธง แล้วตั้งแต่กลับจากเชียงใหม่ คุณนุดูเงียบขึ้นเยอะ เจ้าอารมณ์ขึ้นด้วย"
...ตั้งแต่ธนาภพตาย...อนุภาพดูเปลี่ยนไป...อธิคมอยากพูดแบบนั้น แต่ยังไม่กล้าเพราะสิ่งที่กำลังรู้สึกเป็นเหมือนสะเก็ดความคิดเล็กๆ เท่านั้น
"คุณนุเขาคงเครียดเรื่องงาน เอ็งอย่าคิดมากสิวะ แล้วเขาต้องมาเจอข้าศึกจะแย่งชิงตัวสามีสุดที่รัก ใครก็สติแตกเป็นธรรมดา" ธงรบปลอบ แต่เพื่อนรักทำตาขวาง
"พูดให้ดีๆ นะ ไอ้เสาธงปักขี้เลน"
"เอ้าไม่จริงหรือ...หรือว่าคุณนุเป็นสามีเอ็ง" ธงรงทำหน้าทะเล้น
"ไอ้ร้อยตำรวจเอ๋งธงรบ อย่ากวนประสาทได้ไหมวะ" อธิคมเงื้อง่า เตรียมจะขว้างที่ทับกระดาษในมือใส่ธงรบจริงๆ
"เฮ้ย คม จายเย็นๆ เพื่อนรัก ช่วยจ๊ะช่วย รับรองว่าจะจัดการศรุตให้อยู่หมัด"
"ธงข้าปวดหัวจริงๆ นะเพื่อน" อธิคมทำหน้าตาอมทุกข์ "ข้ากลัวว่าสองคนนั่นจะแท๊กทีมกันละยุ่งน่าดู"
"นี่ล่ะน๊า พระท่านว่า ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ใครทำอะไรไว้ กรรมจะตามสนองในชาตินี้เป็นออร์เดิฟ แล้วไปลงโทษอีกรอบในชาติหน้าและตามด้วยของหวานในชาติต่อๆ ไป" ธงรบเปรียบแล้วรีบผลุนผลันออกจากห้อง ด้วยไม่ไว้ใจอธิคมว่าจะขว้างสิ่งที่อยู่ในมือมาใส่เขาจริงหรือเปล่า
เสียงเพื่อนสนิทบริภาษตามหลัง แม้ไม่มีเสียงที่วางกระดาษกระแทกผนังดังตามมา แต่เสียงอธิคมก็ดังพอที่จะทำให้ธงรบได้ยินประโยคสุดท้ายว่า "แช่งตัวเองก็เป็นหรือไอ้เสาธงหัก แกก็ไม่ต่างกันล่ะว๊า เผลอๆ แกโดนมากกว่าข้าหลายชาติ"

กษิดิษฐ์ผลุดลุกขึ้นอย่างตกใจและแปลกใจ ไม่นึกว่าอธิคมบุกมาพบเขาถึงที่ทำงาน อธิคมอยู่ในชุดเครื่องแบบลำลอง กางเกงสีกากีรัดรูป เสื้อยืดสีขาวตราโล่ห์ เผยให้เป็นกล้ามเนื้อแกร่งของแผ่นอก จะว่าไป ทั้งร่างกายของอธิคมแกร่งกำยำเหลือเกิน ใบหน้าคมเข้มไม่เคยจากไปจากความคิดคำนึงของเขา ทั้งตัวของอธิคมทำให้เขาหลงไหล...หลงจนไม่อยากเสียอธิคมไป
แต่วันนี้ อธิคมมาหาเขาคงไม่ใช่เรื่องดี หน้าตาของนายตำรวจดูเรียบเฉยมาก ต่างจากใบหน้ากรุ้มกริ่มยิ้มพราวที่เขาเคยเห็นเจนตาในอดีต
"กษิดิษฐ์ พี่อยากคุยด้วย" อธิคมเดินเข้ามาใกล้ นั่งลงตรงหน้ากษิดิษฐ์โดยไม่รีรอ
"จะคุยเรื่องเดิมใช่ไหมครับ พี่คมจะคุยให้ได้อะไรขึ้นมา" กษิดิษฐ์ทำไก๋ เขารู้อยู่ว่าอธิคมต้องการอะไรจากการมาครั้งนี้ และเขาก็เตรียมเอาไว้แล้ว่าจะทำอย่างไร
"อย่าทำเล่นลิ้นเลยน่ากษิดิษฐ์ ดูเหมือนว่าเราจะไม่ฟังที่พี่พูดไปสองสามครั้งที่แล้ว กษิดิษฐ์ไม่ยอมเลิกลา ยังจะพยายามทำร้ายคุณนุ ข้อนี้ล่ะที่พี่ทนไม่ได้"
กษิดิษฐ์สะอึก รู้ทั้งรู้ว่าอธิคมจะพูดกับเขาแบบนี้ แต่พอได้ยินจริงๆ เขาก็ยิ่งปวดใจ
ทำไม...ทำไมอธิคมปกป้องอนุภาพถึงขนาดนั้น อธิคมทำไมไม่แคร์ความรู้สึกเขาเลย...
"ผมไปทำร้ายคุณนุยังไง ผมแค่พูดอย่างที่ผม..."
"อย่างที่ตัวเองอยากจะพูด จะทำลายความรักพี่กับคุณนุให้ได้เลยใช่ไหม เพื่ออะไรกษิดิษฐ์ เพื่ออะไร อย่ามาบอกว่เพื่อต้องการอยากได้พี่นะ เพราะไม่มีทางเป็นไปได้หรก และพี่จะบอกไว้เอาบุญ พี่จะอยู่กับคุณนุไปจนแก่เฒ่า พี่ตัดสินใจแล้ว พี่อายุมากแล้ว ต้องการชีวิตที่ลงหลักปักฐานกับใครสักคน และคนที่พี่เลือกแล้วก็คือคุณนุ คุณนุคนเดียวเท่านั้นที่พี่รัก คนแรก คนเดียว และคนสุดท้าย"
อธิคมพูดยืดยาว ตลอดเวลาจ้องตากษิดิษฐ์อย่างแน่วแน่ ตั้งใจให้คำพูดทุกคำ แทรกเข้าไปในความรับรุ้ของชายหนุ่มหน้าขาวที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีซีดเผือด นัยน์ตาแดงก่ำ ปากเม้มแน่น มือที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานกำจนเห็นเส้นเลือดปูดโปน
"พอทีพี่คม ไม่ต้องย้ำขนาดนั้น" เสียงกษิดิษฐ์แผ่วเบา ไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้
"แล้วแบบนี้กษิดิษฐ์ก็ยังจะพยายามแยกเราทั้งคู่อีกหรือ ทำไมจะทำให้พี่กับกษิดิษฐ์มองหน้ากันไม่ติดไปตลอดชีวิต จะทำให้ได้ถึงขนาดนี้เลยหรือกษิดิษฐ์" อธิคมถามเสียงเบา "พี่ขอเถอะนะ ให้มันจบแค่นี้ จะดันทุรังไปก็ทรมานกันเปล่าๆ กษิดิษฐ์เองก็คงไม่มีความสุขหรอก พอซะเถอะ"
....พอหรือ...จะให้เขาพอหรือ...เขายังไม่ได้อะไรเลย จะให้เขาพอได้อย่างไร...กษิดิษฐ์ร่ำร้องในใจ
"พี่คม จำเรื่องเราไม่ได้เลยหรือไง พี่กับผมเคยมีความสุขด้วยกันขนาดไหน พี่ลืมมันง่ายๆ เลยหรือครับ" กษิดิษฐ์ปากสั่น เสียงสั่น "ผมไม่เคยลืมเลย"
"กษิดิษฐ์ เก็บสิ่งที่ดีเอาไว้สิ อดีตมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป บางอย่างมันเป็นไปอย่างที่เราฝันไม่ได้ กษิดิษฐ์อยากให้เพิ่มความทรงจำส่วนที่ไม่ดีเข้าไปด้วยหรือ เพราะถ้าเราไม่จากกันด้วยดี พี่ก็ไม่อยู่เฉยๆ แน่" อธิคมปลอบเสียงเบา แต่เข็มแข็งในขณะเดียวกัน "พี่ยังอยากให้เราเป็นพี่เป็นน้องกันอยู่ อย่าให้จากกันอย่างคนเกลียดกันเลยนะ"
"ไม่" กษิดิษฐ์เม้มปาก นัยน์ตาลุกโชนขึ้นมาทันที
..."ไม่" ของกษิดิษฐ์คืออะไร อธิคมสงสัยอยากจะถามต่อหากอีกฝ่ายเริ่มต้ำตาไหลและหันหน้าหนีจากเขาไปมองผนังเสียแล้ว
"พี่คมไปซะเถอะ"
"พี่จะไม่มาอีกแล้ว พี่จะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย"
"ไป ไปซะ" กษิดิษฐ์เริ่มสะอึกสะอื้น ท่าทางจะเลิกพยายามที่จะควบคุมตัวเอง ชายหนุ่มร้องให้จนน่าสงสาร อธิคมลุกขึ้น ยืนมองกษิดิษฐ์อยู่ชั่วครู่ ถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินออกห่างตรงไปยักประตูห้อง บอกตัวเองว่ากษิดิษฐ์คงพูดไม่รู้เรื่องเสียแล้ว เขาได้แต่หวังอยู่ในใจว่า ชายหนุ่มคงยอมรับสิ่งที่เขากล่าว และเข้าใจสิ่งที่เขาพยายามสื่อสารออกไป และไม่มาตอแยเขากับอนุภาพอีก ชีวิตรักระหว่างเขากับอนุภาพจะได้สงบสุขเสียที

ไม่ถึงห้าวัน งานมอบหมายที่อธิคมให้ธงรบไปจัดการเรื่องศรุตก็สำเร็จ วิธีการของธงรบทำให้เขายกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ เพราะไม่นึกว่าเพื่อนเขาจะคิดอะไรได้ถึงเพียงนี้
"เกิดเค้าไปฟ้องร้องแกจะทำไงวะ" อธิคมกดปุ่ม Stop บนเครื่องโทรศัพท์ ปิดคลิปวีดีโอที่มีใบหน้าของศรุตนอนร้องครวญครางส่ายหน้าไปมา
"ไม่กล้าหรอกโว้ย ก็ในนี้ไม่มีข้าเลยนี่หว่า เห็นมือกับปืนใหญ่" ธงรบยักคิ้ว
"ดีนะที่ยังใส่ถุงยาง คิดได้ไง" อธิคมส่ายหน้า โยนโทรศัพท์ลงกับโซฟา ทิ้งตัวลงนั่ง แหงนหน้ามองเพดาน
"คิดได้แต่แบบนี้ล่ะ" ธงรบยักไหล่ แล้วนั่งลงข้างเพื่อนคู่หู "แล้วแกก็ค่อยควักขึ้นมาให้ศรุตดูเองเวลาที่เข้ามาระรานวิมานรักแ แล้วบอกว่า แกรับไม่ได้กับอะไรแบบนี้ ให้ออกไปจากชีวิตแกซะ ไม่งั้นแกจะเอาไปโพนในยูทูป"
"ไอ้ธงรบ ไอ้..."
"แต่อย่าให้คุณนุรู้ก็แล้วกัน ไม่งั้นโดนด่าเละ มีหวังเคอร์ฟิวแกได้ยาวออกไปอีกหลายวัน" ธงรบยักคิ้ว ท่าทางไม่ร้อนใจ "อ้อ แล้วอย่าให้ตกถึงมือตี๋น้อยล่ะ เดี๋ยวเขาหาว่าข้าร้ายกาจ"
"ระยำสิไม่ว่า" อธิคมแก้ให้ถูก
"ไอ้คม ศรุตนะไม่เบาเหมือนกันนะ พูดเหมือนจะรู้เรือ่ง แต่ก็ไม่รู้เรื่อง พูดวนไปวนมาจนข้าเวียนหัว พูดนานเข้าท่าทางไม่ได้เรื่อง แล้วก็ข้าก็เหนื่อยจะกล่อมให้เลิกยุ่งกับเอ็ง ข้าเลยจับปล้ำซะเลย ครางหงิงๆ เชียว พอบอกว่าจะขอถ่ายคลิป พ่อหนุ่มยอมเฉยเลย บอกว่านี่ถ้าไม่ใช่พี่ธงรบก็ไม่ยอมนะเนี่ย พอเสร็จแล้วถึงได้รู้ว่าศรุตเองก็มีคลิปตัวเองเพียบ"
"ว่าแต่ว่าเขาแอบถ่ายเอ็งด้วยหรือเปล่า" อธิคมเป็นห่วง "หมองูจะตายเพราะงูเสียนี่"
"ไม่มีโว้ย มือขั้นเทพแล้ว ไม่เคยพลาด" ธงรบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงมั่นใจเต็มที่ ท่าทางเก่งกาจเหลือหลาย "แต่ข้ารับรองได้ว่า ศรุตไม่น่าจะมาข้องแวะกับเอ็งอีก"
"แค่คลิปนี้นี่นะ" อธิคมทำท่าไม่เชื่อ
"ไม่ใช่แค่นี้ เชื่อใจข้าเถอะ รั้บรองด้วยเกียรติของปืนใหญ่เจ็ดนิ้วของข้า นี่เพื่อเอ็งเลยนะเพื่อน ข้าถึงยอมเอาตัวเข้าแลก ช่วยเอ็งทีไร ข้าเปลืองตัวทู๊กที แต่สำเร็จแบบนี้แล้ว ต้องฉลอง" ธงรบเดินไปหยิบแก้วเหล้า แล้วเดินไปเปิดหาขวดเหล้าเพื่อดื่มฉลอง ก่อนจะโวยวายขึ้นว่า
"ไอ้ห่...เหล้าหายไปไหนหมด ทำไมมันมีแต่อะไรไม่รู้นี่"
"ไปถามคุณนุสิ" อธิคมลุกขึ้นจากโซฟา เดินเข้าห้องนอน
"เวรกรรม จะให้กินแต่นมกับน้ำผลไม้หรือไงวะ โหดร้ายจริงๆ" ธงรบบ่น "แล้วนี่อาตี๋จะเป็นเหมือนคุณนุหรือเปล่าวะ ถ้าอาทิตย์เก็บกวาดเหล้าหมดแบบนี้ ข้าลงแดงตายแน่ๆ"
"คิดหรือจะมีโอกาส ธงรบ" เสียงอธิคมดังออกมาจากห้อง
"มีสิวะ ตราบใดที่ปืนใหญ่ข้ายังไม่ได้ยิงทะลวงข้าศึก ข้าก็ยังไม่สิ้นหวัง ไม่นานหรอก ข้าจะเผด็จศึกพ่อตะวันฉายให้ได้"
...ต่อให้ต้องมองเหล้าก็จะทำ คราวนี้ ไม่สนมันแล้วศักดิ์ศรี...
ธงรบพูดต่อในใจ ก่อนจะคว้าขวดน้ำส้มคั้นในตู้เย็นมารินใส่แก้ว
...แต่อาทิตย์ก็ดื่มเหมือนกัน คงไม่ห่วงสุขภาพจัดเหมือนคุณนุหรอกน่า สบายใจได้เลยธงรบเอ๋ย...
ธงรบอมยิ้ม ยกแก้วน้ำส้มขึ้นกรอกปากแล้วทำหน้าเหยเก ก่อนจะโวยวายอีกครั้งว่า "โว้ย ทำไมเปรี้ยวยังงี้วะ"

พักสายตาเถอะนะคนดี
เดี่ยวอีกไม่กี่ร้อยนาทีพี่จะมาโพสต่อ
ตอนนี้วอนขอให้รอ
พอโพสต่อแล้วจะได้อ่านสบายตา
........................................

[โน๊อา]

 

เช้า ๆ มาจิ้ม เล่น ๆ

ว้า โดด มาอีกหน้าซะละ


ปล. แล้วที่ยกเลิกที่ ซื้อ 3 แถม 1 อ่ะ มีคนเค้าขอแถมไปแล้วหรือว่า ยัดเยียดไปแล้วกันแน่จ๊ะ

[MiTo™]

ส่วนโปรโมชั่นซื้อสามเล่ม แถมคนขายขอยกเลิกนะครับ

 

เค้าแซวเล่นหรอกน่า ครับบบบใครจะกล้าทำอ่า

คนแต่ง น่ารักจะตาย เนอะ ๆ

ขอสารภาพว่าไม่ได้อ่านหลายตอนแล้ว พออ่าน comment ว่าเศร้า เลยมาแซวคนแต่งแทน อย่าว่ากันน้าครับบบ 


ปล. สามเล่มไม่แถม หาเพื่อนช่วยซื้ออีกสักเล่ม เป็นสี่เล่ม แล้ว เอาหัวใจมาย่าง จิ้นน้ำจิ้ม กินก็ได้

[both^^]

ขอให้เรื่องมันจบทีเถิ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก่อนที่คุณนุจะทนไม่ไหวเอา

[jokirito]

ปวดเศียรเวียนเกล้า
ผลกรรมของอีตาสารวัตรมันมากเหลือเกิ๊น
ไปทางไหนก็เจอแต่คู่..ปรับเก่าของเฮียแกโหม๊ดดด
หวังว่าอาทิตย์จะไม่ต้องมาตกระกำลำบากแบบเดียวกะคุณนุนะ
น่าตัดไปให้เป็ดกินจริงๆ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[Mint]

 

อะไรจะโจทย์เยอะแยะมากมายอย่างนี้

  สารวัตรแก้เครียด

[M@nfaNG]

จองและจ่ายภายใน14นี้เหรอ จะไปทันได้ไงล่ะค่ะ จองก่อนแต่จ่ายไม่ทันอ่ะได้ปะล่ะ

แต่ว่าธงรบนี่ช่างแสนดีนะช่วยเพื่อนด้วยความเต็มใจ หุหุ

[OhhO16]

อิอิอิอิ 

[pongsj]

แหม............ธงรบ ลงทุนไปมั้ยอ่ะ อิอิ

[||WiTHOuT_YoU||]

จากที่จะจบๆเรื่อง เด๊วก้อเกิดเรื่องใหม่อีกหรอก

เหอๆ ไว้ใจไม่ค่อยได้เลยจริงๆ

 

[oakman]

ส่วนตัวผมชอบ  อาทิตย์  กับธงรบมากกว่า

เพราะว่ามันไม่วุ่นวายเกินไป

ขอบคุณมากมายครับ

[MiTo™]

^
^
^
^

เจาะไข่

แว๊กก!!!!!!!!

[sasi]

 
ว๊าวๆๆๆๆ

ไม่ได้มาอ่านตั้งนาน ไม่นึกว่าพี่นายจะจำ sasi ได้ด้วย ปลื้มๆๆๆ เอ๊...ว่าแต่
sasi ไม่เห็นจำได้เลย ว่าเคยใจร้ายกะพี่นายตอนไหนกัน ใส่ร้ายเค้าอ่ะ (เหอะๆๆ )

ส่วนเรื่องหนังสือ อืม เอาเล่มนึงนะคับ แล้ววิธีการคิดออกยัง เอาวิธีโอนเงินผ่านธนาคารดิ่ แล้วพี่ก็ค่อยเช็ค statement ทางเน็ทเอาไง ง่ายดีออก (รู้ดีๆ เพราะทำงานทางนี้ เหอะๆๆ ถ้ายังจำเลขไม่ได้ก็มาเปิดบัญชีใหม่เลย อิ่ๆ หายอดฝากออยู่พอดี อิ่ๆ ได้ตั้งหลายทาง ทั้งบนทั้งล่าง อุ๊บส์ ทั้งขึ้นทั้งล่อง

[mahmeow]

ตอนนี้ฮามากมาย...555+....ชอบเวลาเพื่อนรักสองคนนี้คุยกันจังเลยคะ...

เป็นธรรมชาติมากก...ทำร้ายร่างกายกันได้หน้าตาเฉย...(นี่ถ้าหัวแตก.คงเย็บกันเองเลยม้างง...)

ตอนแรกคิดว่าจะเรียกกำลังเสริมที่ไหน....(อยากบอกผู้กองธงว่า..ช่วยเพื่อนด้วยวิธีนี้แล้ว..คงไม่ต้องซีเรียสเรื่องศักดิ์ศรีแล้วหละคะ.... .)

คุณนุอาจจะกำลังเสียใจเรื่องภพ...อืมม..ก็เค้ารักกันมาตั้งนาน..ช่วงนี้จะเจ้าอารมณ์ไปบ้างคงไม่แปลกมั้ง....

[l3iZal2l2e]

เฮ้ยยยยย
มันจะจบจริงเร้อออออ
น่ากลัวว่าจะยุ่งมากกว่าเดิม
 

[MonsterP]

คุณคนแต่ง คนที่เค้าอยู่ต่างจังหวัดแล้ว เกิดอยากได้(หนังสือนะไม่ได้หมายถึงตัวคนแต่ง) จะทำเยี่ยงไรดีครับ

[katawoot]

คุณคนแต่ง คนที่เค้าอยู่ต่างจังหวัดแล้ว เกิดอยากได้(หนังสือนะไม่ได้หมายถึงตัวคนแต่ง) จะทำเยี่ยงไรดีครับ

อยากได้หนังสือก็สั่งซื้อได้ทั่วราชอาณาจักร (ว่าแต่ว่า แถมคนแต่งไม่เอาเลยเหรอ)
คืนนี้ขอไปเตรียมการเตรียมข้อมูลการสั่งซื้อก่อนนะครับ

...แต่อาทิตย์ก็ดื่มเหมือนกัน คงไม่ห่วงสุขภาพจัดเหมือนคุณนุหรอกน่า สบายใจได้เลยธงรบเอ๋ย...
ธงรบอมยิ้ม ยกแก้วน้ำส้มขึ้นกรอกปากแล้วทำหน้าเหยเก ก่อนจะโวยวายอีกครั้งว่า "โว้ย ทำไมเปรี้ยวยังงี้วะ"

วันนี้ครบวันที่อนุภาพกำหนดเคอร์ฟิวเพื่อเป็นการลงโทษอธิคม หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ที่เขาถูกห้ามไม่ให้ไปนอนที่บ้านของอนุภาพ สาเหตุเพราะชายหนุ่มโกรธที่โดนกษิดิษฐ์ "ลุย" ที่โรงละครและเจอกับ "แฝดหลุดโลก" และอดีตเก่าของเขาอีกสองคน แต่ในระหว่างช่วง "เคอร์ฟิว" อนุภาพก็ยอมทานอาหารเย็นกับอธิคม "วันเว้นวัน" แล้วก็แยกกันกลับบ้านใครบ้านมัน
เย็นนี้เลิกงาน อธิคมจึงมานั่งรอแฟนที่หน้าสำนักงานเพื่อ "พา" กลับบ้าน
อนุภาพเดินออกมาหยุดยืนอยู่ที่ข้างรถของอธิคม มองคนตัวโตที่กำลังเอนเบาะหลับอยู่ เอกสารวางอยู่บนหน้าอก ชุดเครื่องแบบรัดติ้วท่าทางน่าอึดอัด
บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตำรวจต้องใส่เครื่องแบบรัดรูปขนาดนั้น เขาสงสัยว่าเวลาเคลื่อนไหวร่างกายจะสะดวกได้อย่างไร แต่เขาก็ยอมรับว่า เครื่องแบบตำรวจไทยนั้นใส่แล้วเท่ห์มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ใส่เป็นอธิคม
...หรืออาจรวมไปถึงธงรบกับอาวุธด้วย...สามทหารเสือ...ที่สองคนเหมือนกันราวกับฝาแฝด แต่อีกคนหนึ่งต่างกันราวฟ้ากับดิน
อธิคมสะดุ้งตกใจเมื่ออนุภาพเคาะกระจกแรงเพื่อปลุกให้ลุก สารวัตรหนุ่มยิ้มกว้างประจบเมื่ออนุภาพยิ้มมุมปากให้
"รอตั้งนาน ฝันถึงคุณนุไปหลายรอบแล้ว" อธิคมลดกระจกลงมาพูดเสียงหวาน
"ทำไมไม่เข้าไปรอข้างในครับ" อนุภาพถามเสียงเรียบ ยังไว้เชิงอยู่ ทั้งที่จริงอยากยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มอธิคมสักหนึ่งฟอด
"ก็กลัวว่าจะโดนดุ" อธิคมทำตาละห้อย "กลัวคุณนุดุ กลัวคุณตฤณดุ หาว่ามายุ่มย่าม"
"เจ้าเล่ห์" อนุภาพเบ้ปาก
...เชื่อก็บ้าแล้ว อย่างอธิคมนั่นหรือจะกลัวใคร ยิ่งกลัวตฤณยิ่งแล้วใหญ่ มีแต่จะเข้าไปกวนอารมณ์ละสิไม่ว่า
"คุณตฤณฝากสวัสดี บอกว่าอยากเจอสารวัตรอยู่เหมือนกัน" อนุภาพโกหก แปลงคำพูดของตฤณเสียใหม่ ก่อนที่เขาจะออกจากออฟฟิส ตฤณเดินมาบอกเขาถึงหน้าห้องว่าอธิคมจอดรถนอนรออยู่หน้าบริษัท แล้วไล่ให้เขากลับบ้านไป ที่เคยพูดว่าหูตาตฤณเป็นสับปะรด รู้อะไรไปหมดเสียทุกอย่างในบริษัทนั้นน่าจะไม่พอเสียแล้ว นอกบริษัท ตฤณก็ยังรู้
"เดี๋ยวผมขับเอง สารวัตรไปนั่งหลับฝั่งโน้น" อนุภาพเปิดประตูรถฝั่งคนขับ ยืนรอให้อธิคมลงจากรถ
"ผมขับก็ได้ ผมไม่ง่วง" อธิคมพูดเอาใจ ทั้งๆ ที่ตาปรือและรู้สึกง่วงเป็นที่สุด สองสามวันที่ผ่านมาเขาติดตามคดีจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน
"สารวัตร หิวข้าวไหม ถ้าหิวก็ลงมาเดี๋ยวนี้ ถ้ายัง ก็รอต่อ ผมจะกลับเข้าไปทำงานต่อให้เสร็จ"
"หิว" อธิคมพูดคำเดียวแล้วก็รีบลงจากรถ เดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของแลนด์โรเวอร์สีดำ พลางพึมพำว่า "หิวจนอยากกินน้ำแข็งเย็นๆ"
อนุภาพส่ายหน้าที่โดนกระทบกระเทียบ โยนกระเป๋าที่อยู่ในมือเข้าไปในรถแรงๆ จุดหมายอยู่ที่เบาะผู้โดยสารข้างคนขับ อธิคมเปิดประตูรถพอดี จึงเห็นว่ากระเป๋าของอนุภาพวางอยู่บนเบาะ
"แม่นนะนี่ วันหลังไปโยนโบวลิ่งกันนะครับ" อธิคมทำตาประหลับประเหลือกแล้วหยิบกระเป๋าของอนุภาพโยนไปเบาะหลัง
"สารวัตร" อนุภาพเสียงเข้ม
"ฝึกเอาไว้ ผมก็โยนแม่นเหมือนกัน" อธิคมยักไหล่ แล้วขึ้นนั่งบนเบาะ "คุณนุ ขึ้นรถสิครับ ผมหิว"
อนุภาพทำปากยื่นที่โดนเร่ง ปีนขึ้นไปนั่งบนเบาะคนขับแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์เข้าเกียร์แล้วขยับรถออกจากช่องจอดอย่างเร็ว
"เบาๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวไปชนใครเข้า" อธิคมปราม
"ถ้าชน จะเอาให้หน้ารถบู้บี้ยับเยินเลยคอยดูสิ"
"งั้นเอาเลย คันนั้นล่ะ เบนซ์ดำคันนั้นไง อยากชนมานานแล้ว" อธิคมบุ้ยปากไปยังรถของตฤณ
"พอร์ชสีแดงไม่ดีกว่าหรือ" อนุภาพพูดเสียงเบา แล้วหักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนใหญ่ ก่อนจะเร่งความเร็ว
...รู้ได้ไงว่ากษิดิษฐ์ขับรถพอร์ช...อธิคมปรายตาไปมองคนขับที่นั่งนิ่ง ตามองตรงไปข้างหน้า
ตั้งแต่วันนั้นที่กลับมาจากดูละครแล้วทะเลาะกัน อนุภาพก็ไม่พูดเรื่องกษิดิษฐ์อีกเลย แล้วก็กลับมาเป็นอนุภาพผู้นิ่งเรียบเยือกเย็นคนเดิมเหมือนครั้งที่เขาจีบชายหนุ่มใหม่ๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อนุภาพหยิบขึ้นมารับ อธิคมอดกวนไม่ได้
"โทรไม่ขับ ขับไม่โทร ระวังนะคุณนุ เดี๋ยวตำรวจจับ"
ชายหนุ่มเอียงหน้ามอง "ตำรวจ" ระดับสารวัตรที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วหันไปพูดโทรศัพท์หน้าตาเฉย
อนุภาพไม่พูดยาว เอาแต่พยักหน้ารับคำ อธิคมรู้ว่าในสายคือสมบัติเพราะได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาดังอย่างต่อเนื่อง เวลาอนุภาพคุยกับใครที่ทำงานชายหนุ่มไม่ค่อยพูดยาว แม้แต่คุยกับเขา อนุภาพก็พูดสั้นที่สุดเท่าที่ทำได้ ยกเว้นคุยกับธงรบ ซึ่งนานๆ ทีไอ้เพื่อนตัวดีของเขามักจะแกล้งโทรผิดเข้าเครื่องของอนุภาพ
"ผู้กองธงรบเขาแกล้งเฉยๆ ทำเป็นฮึดฮัดไปได้น่าสารวัตร" อนุภาพมักจะปรามเขาอยู่บ่อยๆ หลังจากวางสายจากผู้กองจิ้งจอกที่ชอบหลอกแอบคุยกับแฟนเพื่อน
"พี่บั้ดไม่ต้องรอหรอก เช็คอินก่อนไปเลย เสร็จแล้วเข้าไปรอที่เกทเลยก็ได้"
...สุดสัปดาห์หน้า หยุดติดต่อกันสี่วัน เขากับอนุภาพจะควงคู่กันไปเที่ยวกระบี่กับคู่ของสมบัติและตั้ม ชดเชยที่จะไม่ได้เที่ยวกันช่วงหยุดเทศกาลปีใหม่เพราะตั้มติดการแสดงโชว์ตัวตั้งแต่คริสต์มาสไปจนข้ามปี ส่วนเขาก็ขยับตัวไปไหนไม่ได้ต้องอยู่ดูแลสารทุกข์สุขดิบของประชาชน ไปทะเลคราวนี้เขาหนีบเอาธงรบไปด้วย ธงรบบอกว่าเซ็งขนาดหนักเพราะอาทิตย์เกิดโกรธอะไรเขาก็ไม่รู้ ยึดเวลา "ห้ามตื๊อ" ออกไปถึงหนึ่งสัปดาห์ และที่สำคัญ ชายหนุ่มจะไปเที่ยวต่างประเทศ โดยไม่ชวนธงรบสักคำ
"ข้าต้องรู้ให้ได้ว่าอาทิตย์ไปกับใคร จะให้เชื่อว่าไปคนเดียวไม่มีทางเสียหรอก ถามรชานนท์ก็อ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ" ธงรบบ่นกับเขาเมื่อเช้าวานนี้
"ผมจะไปเอง สารวัตรกับคู่หูจะไปเจอกันที่สนามบินเลย ตอนเช้าผมต้องเข้าออฟฟิสก่อน" อนุภาพยังคุยกับสมบัติ
...เขากับธงรบบอกว่าจะไปรับที่บริษัท อนุภาพก็บอกว่าไม่ต้องยุ่งยาก เลยถูกสั่งให้ไปเจอที่สนามบิน แถมยังโดนดุว่าจะนั่งแท็กซี่วนไปวนมาทำไม เช้าวันนั้นเขากับธงรบลากิจเรียบร้อยแล้ว อนุภาพยังต้องเข้าบริษัทไปทำงานให้ตฤณอีก
...อยากโทรไปหาตฤณเดี๋ยวนี้นัก เขากับแฟนจะไปเที่ยวยังมาเป็นก้างขวางคอ...
"แค่นี้นะพี่บั๊ด กำลังขับรถอยู่ เดี๋ยวตำรวจจับ" อนุภาพกล่าวสวัสดีสมบัติแล้วกดโทรศัพท์วางสาย
"กลัวโดนจับด้วยหรือ" อนุภาพทำเสียงเยาะๆ
"ทานอะไรดีครับคุณตำรวจ" อนุภาพไม่สนใจคำเหน็บแนมของ "ตำรวจใหญ่"
"กินร้านอาหารใช่ไหมครับ" อธิคมถาม รู้ทั้งรู้ว่าจะทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารแต่เขาอด "กวน" ไม่ได้
"อ้าว ก็ร้านอาหารสิครับ หรือจะให้กลับบ้านไปทำกับข้าวให้ทาน"
"ก็ดีเหมือนกัน" อธิคมยักไหล่
"สารวัตร" อนุภาพหันมาทำตาขวาง
"คุณนุ มองข้างหน้าสิ ระวังรถชน"
"เดี๋ยวได้กินอีซี่โกของเซเว่นอีเลฟเว่น" อนุภาพหันไปมองถนนเบื้องหน้า แล้วเลี้ยวขวาทันที
"เฮ่ย เบาๆ สิ" อธิคมไม่ทันระวังตัว หัวโขกกับกระจกเพราะอนุภาพเลี้ยวรถอย่างกระชั้นชิด "คุณนุนี่ฝีมือขับรถพัฒนาลงนะ"
"ว่าไงศาลาวัด" อนุภาพอดยิ้มไม่ได้ เมื่อเห็นอธิคมยกมือลูบขมับป้อยๆ
"ร้านไหนก็ได้ที่อร่อย ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว"
"ก็ไม่รีบพูดตั้งแต่แรก โยกโย้อยู่ได้" อนุภาพบ่นพึมพำ แล้วหักพวงมาลัยรถเลี้ยวแรงๆ อีกครั้ง คราวนี้อธิคมเตรียมตัวพร้อมอยู่แล้วจึงรอดตัวไป
"ใจร้าย" นายตำรวจหนุ่มหันไปต่อว่าสารภีใจร้อน
"เอาอีกซักครั้งไหมสารวัตร"
"เอาสิ เอาให้เวียนหัวตายไปเลย เดี๋ยวผมจะถอดเข็มขัดนิรภัย คุณนุจะได้มีความสุขที่เห็นผมถูกเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา" อธิคมแกล้งทำหน้างอนๆ แต่ในใจนึกสดชื่นขึ้นมาบ้างที่เห็นอนุภาพหยอกล้อเขาแบบนี้ หลังจากที่เรียบนิ่งกับเขามาเป็นอาทิตย์
อธิคมมัวแต่พูดและทำหน้าง้ำ จึงเผลอตัวไปชั่วขณะหัวทิ่มไปข้างหน้าเมื่อคนขับหยุดรถกระทันหัน
"ขับรถแบบนี้ น่าเขียนใบสั่งให้ซักสิบใบ"
"ถึงแล้วครับ รีบทานจะได้รีบกลับ เดี๋ยวแวะส่งผมที่บ้านก่อนนะ" อนุภาพพูดเสียงเรียบ หน้านิ่ง
"อ้าวๆ ได้ไง คุณนุ คืนนี้มันครบวันที่เจ็ดแล้วนะ" อธิคมหน้ามุ่ย "เคอร์ฟิวครบวันแล้ว อย่าทรมานกันแบบนี้เลยนะที่รัก"
"ได้" อนุภาพรับคำสั้น "ผมจะภาวนาว่า ขออย่างเดียว อย่าเดินเข้าไปในร้านแล้วเจอเด็กเก่าของใครแถวนี้ในร้านอาหารก็แล้วกัน"
"ถ้าเจอก็เด็กของธงรบล่ะ" อธิคมตอบไม่เต็มเสียง

อาหารมือค่ำผ่านไปอย่างอ้อยอิ่ง อนุภาพอารมณ์ดีขึ้นมากที่ได้ทานอาหารอร่อยถูกใจ อธิคมนึกขอบคุณอยู่ครามครันที่ไม่เจอใครที่รู้จักเลยในร้านอาหาร
...โชคดีอะไรอย่างนี้...
อธิคมอมยิ้ม เมื่อเห็นมองไปยังคนตรงหนัาที่เคี้ยวอาหารตุ้ยๆ
"ตายอดตายหยากมาจากไหนจ๊ะที่รัก"
"อร่อย" อนุภาพพูดทั้งที่ยังเคี้ยวอาหารอยู่ ซึ่งเป็นภาพที่เขาไม่เคยได้เห็นบ่อยนัก
ชายหนุ่มรอจนเคี้ยวอาหารเสร็จจึงพูดต่อว่า "คุณตฤณใช้งานผมจนแทบไม่ได้พัก เหนื่อยจะแย่ ขอทานให้จุใจซักที"
"มันเกี่ยวอะไรกันกับเรื่องกิน"
"เวลาเครียดก็ต้องทานสิครับ จะได้หายเครียด" อนุภาพท่าจะหิวจัดจริงๆ มือขาวสะอาดยื่นไปตักกุ้งที่เหลืออยู่เพียงตัวเดียวไปทาน
"พูดว่ากินสิ เวลาเครียดต้องกินให้ท้องแตกตายไปเลย คุณนุลองพูดซิ"
อนุภาพส่ายหน้า อธิคมยังเซ้าซี้
"พูดว่า กิน จะได้รู้สึกว่าเรา กิน จริงๆ พูดแต่ว่าทาน มันไม่ค่อยจะได้อารมณ์อย่างที่คุณนุกำลังทำอยู่ตอนนี้...โอ๊ย"
อธิคมร้องเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายเคาะมือด้วยซ่อม
"นี่จะพูดว่าผมกำลัง..."
"กำลังอะไร" อธิคมเลิกคิ้ว นัยน์ตาวิบวับราวกับจะเชียร์ให้อนุภาพพูดคำที่เขาคิดไว้ในใจ
"อิ่มแล้ว" อนุภาพเอนตัวพิงเก้าอี้ ยกผ้าเช็ดปากขึ้นเช็ดปากที่ไม่เปื้อนเลยช้าๆ แล้วมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำ
"สารวัตรก็ไม่เคยพูดว่า ทาน เหมือนกัน ทุกทีเห็นแต่..."
"เห็นแต่อะไร" อธิคมเลิกคิ้วถามอีก
อนุภาพยักไหล่ ไม่หลงกลของนายตำรวจ ปรายตาไปมองด้านข้าง ไม่ยอมสบตาคนที่กำลังเริ่มจะกวนอารมณ์เขาอีกแล้ว
อธิคมชอบมากที่จะยั่วเย้าเขาไม่หยุด ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน อธิคมก็มีแรงที่จะทำให้เขารู้สึกทั้งฉุนทั้งขำ บางครั้งเวลาเหนื่อยๆ เขาอยากจะนั่งนิ่งเป็นรูปปั้น แต่คนตัวโตที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขาก็มาแหย่จนเขาต้องออกท่าออกทางจนได้
...แต่ตอนนี้...บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น หลายเดือนมานี้เขาได้เรียนรู้ว่า "โลก" ช่างกลมจริงๆ
อธิคมคงรู้สึกตัวว่าเขาเข้า "โหมดนิ่งเงียบ" โดยอัตโนมัติเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างของใครคนหนึ่ง นายตำรวจหนุ่มจึงหันตาม
"โอย..." อธิคมครางเสียงเบา "ทำไมจะซวยแบบนี้"
อนุภาพอมยิ้ม มองคนที่ก้มหน้าแล้วยกมือกุมขมับ อธิคมท่าทางเป็นเอามาก สงสัยคงกลัวถูกยืด "เคอร์ฟิว" ห้ามนอนบ้านเขาต่ออีกหลายวัน
"สารวัตรครับ อยากไปเที่ยวกระบี่กับผม กับพี่บั้ด กับตั้ม กับผู้กองธงรบไหมครับ" อนุภาพถามอธิคมที่ยังนั่งกุมขมับอยู่
"อยากสิ" อธิคมผงกหัว
"งั้นบอกมาหน่อยสิว่าใคร"
"คนเก่า" อธิคมเสียงอู้อี้
"ของผู้กอง?" อนุภาพเติมประโยคให้เป็นคำถาม
"ของธงรบด้วย" อธิคมยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้น
อนุภาพยื่นมือไปแกะมือของอธิคมที่กำลังกุมขมับออก แล้วใช้อุ้งมือตบแก้มของนายตำรวจหนุ่มเบาๆ แล้วปรายตาไปมอง "อีกคน" ที่กำลังนั่งมองอยู่จากโต๊ะที่ติดกับหน้าต่าง จงใจให้ฝ่ายนั้นเห็นว่า "นี่คือคนของเขา อย่าคิดจะเข้ามายุ่ง"
"ไม่ต้องหันไป เดี๋ยวเขาอดใจลืมเสน่ห์ของสารวัตรไม่ได้"
"คุณนุ"
"ชื่ออะไรครับ"
"ทิมมี่ ไม่ใช่ดาราหรือนักร้องหรอก ทำงานบริษัท" อธิคมตอบ ตาละห้อย ราวจะอ้อนวอนให้อนุภาพอย่าสนใจ
"ชอบลูกครึ่งเหมือนกันหรือ นึกว่าจะชอบแต่ขาวๆ หน้าคมๆ หวานๆ เด็กๆ"
"แก่เย็นๆ ยังชอบเลย" อธิคมพูดแล้วรีบเอนตัวชิดผนังเก้าอี้ให้ห่างจากรัศมีมืออนุภาพเอื้อมถึง แต่แฟนเขาไม่ขยับ นั่งนิ่งเฉยๆ แล้วหันไปเรียกบริกร
"ล้อเล่นน่าคุณนุ" อธิคมทำหน้าตาออดอ้อน  "รักคุณนุที่สุด ไม่เคยเห็นว่าแก่เลยนะ แต่ถึงแก่ผมก็จะยังรัก"
อธิคมไม่เข็ด ยังยั่วเย้าต่อ "เรารักกันจนแก่เฒ่าเลยนะ ผมรักคุณนุมาก คุณนุก็รักผม เรารักกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปกลัวว่าใครจะมาทำให้เราแยกกัน"
...จริงหรือ...เสียงเล็กๆ แทรกขึ้นมาในหัวของอธิคม
...อาวุธนั่นไง ยังอยู่เป็นเข็มแทงใจเขาอยู่ อาทิตย์นั่นก็อีก ส่วนคุณตฤณดูเหมือนจะเลิกคิดเรื่องอนุภาพไปได้แล้ว แต่เขาก็ไม่เคยวางใจ
...ไหนจะอธิป ตอนนี้อธิปกับอนุภาพทำงานใกล้ชิดกันมากหลังจากที่ทีมงานเดินลาออกแยกย้ายกันไปทำงานอย่างอื่น
--จะบ้าหรืออธิคม อธิปเป็นผู้ชาย เป็นผู้ร่วมงานรุ่นน้องที่ทำงาน
...เพื่อนรุ่นน้องเหมือนอาทิตย์นั่นไง เกิดอธิปจะเพี้ยนขึ้นมาแอบชอบอนุภาพล่ะ จะทำยังไง อธิปก็เสี่ยงเหมือนกัน มีแววว่าจะเบี่ยงเบนเพราะคลุกคลีอยู่ในวงการมาไม่น้อย ที่สำคัญแบงค์นิตินัยก็ตามจีบอธิปเสียจนแทบไม่เป็นอันทำงาน
--โอ๊ย ทำไมมันหึงมันหวงยังงี้นะ
"สารวัตร" อนุภาพเรียกนายตำรวจหนุ่ม มือแบอยู่ตรงหน้าเขา
"ผมจ่ายอีกแล้วหรือ" อธิคมแกล้งทำเสียงโอดครวญ
อนุภาพหดมือกลับ ก้มลงจะหยิบกระเป๋าธนบัตรของตัวเอง อธิคมจึงรีบควักเงินออกมายื่นให้บริกรที่ยืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ
"เก้าร้อยห้าสิบห้าบาทครับ" เสียงบริกรหนุ่มน้อยบอกจำนวนเงิน
"แพงนะนี่" อธิคมยื่นธนบัตรหนึ่งพันบาทส่งให้ รอจนพนักเดินจากไปแล้วจึงยั่วเย้าอนุภาพต่อ "กินจุแบบนี้ เลี้ยงชักจะไม่ไหว"
"ตัวเองทานน้อยนักนี่" อนุภาพเมินหน้าไปมองด้านข้าง...ข้างที่ไม่มี "เด็กเก่า" ของอธิคม
"พูดว่า กิน สิครับ พูดให้เห็นภาพชัด"
"ผู้กอง เมื่อไหร่จะเลิกประเด็นเรื่องคำศัพท์ในการรับประทานอาหารเสียที" อนุภาพเสียงเข้ม "เซ้าซี้เรื่องไม่เป็นสาระอยู่ได้"
"ถ้างั้นเอาเรื่องที่เป็นสาระ" อธิคมยิ้มกริ่ม "คืนนี้เราทำอะไรกันในห้องน้ำนะ ผมอยากชุ่มชื่นใต้ฝักบัว"
พูดเสร็จ นายตำรวจหนุ่มก็เอนตัวออกห่างแฟนหนุ่มเพราะกลัว "โดนตี" แต่ลืมไปว่าเท้ายังวางอยู่ใต้โต๊ะ และอนุภาพก็ "เหยียบ" ได้แม่นเหมือนมีตาอยู่ที่เท้า
"อูย" อธิคมครางเสียงอ่อย ก่อนจะตามมาด้วยคำว่า "โหดร้าย"

แม้คืนนี้ อธิคมจะไม่ได้ "ชุ่มชื่น" อย่างที่คาดหวัง แต่เขาก็ได้ตักตวงความสุขจากคนที่เขารักสมกับที่เฝ้ารอมาทั้งอาทิตย์
นายตำรวจหนุ่มปลดปล่อยพลังที่อัดแน่นในตัวมากว่าเจ็ดวันจนทั้งสองนอนหอบหายใจกันพื้นพรมในห้องนอน อนุภาพเริ่มขยับตัว หันไปควานหาอะไรจะมาปิดกาย อธิคมเอื้อมแขนไปรั้งให้เข้ามาชิดอก อีกฝ่ายประท้วงว่า "เจ็บหลัง"
"งั้นคุณนุก็ขึ้นมานอนบนตัวผม"
"แล้วทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนเตียงเล่า" อนุภาพเสียงอู้อี้
"เดี๋ยวเตียงหัก"
"บ้าหรือผู้กอง"
"สารวัตรสิ ไม่ได้โกรธจะเรียกผู้กองทำไม" อธิคมทักท้วง
"จะเรียกผู้กองทั้งคืน"
"ก็เอาสิ เรียกผู้กองหนึ่งครั้ง โดนแทงหนึ่งครั้ง"
"งั้นไม่เรียกผู้กองอีกแล้ว" อนุภาพเสียงเบา อธิคมจับตัวขึ้นมานอนทับบนร่างแกร่งกำยำที่นอนแผ่อยู่ข้างล่าง เนื้อตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
"เรียกสารวัตรก็จะแทง"
"งั้นเรียกหมวดซะเลย"
"เรียกหมวดก็โดน" อธิคมเริ่มเสียงกระเส่า สิบกว่านาทีที่ได้พัก ตอนนี้เขาเริ่มคึกคักขึ้นอีกแล้ว
"เรียกอะไรก็ไม่ได้" อนุภาพบ่นเสียงเบา พยายามจะขยับตัวลงจากร่างหนาที่ขยับตัวไปมาเหมือนกัน
"เรียกว่าที่รักสิครับ เรียกว่าผัวจ๋า โอ๊ยยย" อธิคมเปลี่ยนจากเสียงแหบพร่ากลายเป็นร้องลั่นเมื่อโดนอีกฝ่ายทำร้าย
"โหดร้าย ทำผมได้ลงคอ อูย เจ็บ"
"ขึ้นไปนอนบนเตียง" อนุภาพสั่งเสียงเข้ม ก่อนจะปรับเป็นเสียงเบานุ่ม "ไม่งั้นไม่ต้องทำ"
"จ้า" อธิคมรีบรับคำ แล้วเด้งตัวลุกขึ้นทันที ลากคนที่ออกคำสั่งขึ้นเตียงไปด้วย
"ขี่ม้าก่อนนะคุณนุ แล้วตามด้วยโม่แป้ง จากนั้นแทงกบ นั่งรถไฟเหาะตีลังกา แล้วค่อยลงไปอุ้มแตง" อธิคมวางแผนสร้างสรรค์ด้วยน้ำเสียงลิงโลด ก่อนจะร้องลั่นอีกครั้งเพราะโดนอีกฝ่าย "ทำร้าย" เพราะพูดอะไรทะลึ่งไม่เข้าหู แต่คนที่ชอบ "ทำร้าย" คนอื่นก็ยอมทำตามโดยดี
*******************
ไปดูแข่งว่ายน้ำก่อนนะครับ have a good day ทุกๆ คนนะครับผม

[katawoot]

ส่วนโปรโมชั่นซื้อสามเล่ม แถมคนขายขอยกเลิกนะครับ

เค้าแซวเล่นหรอกน่า ครับบบบใครจะกล้าทำอ่า
คนแต่ง น่ารักจะตาย เนอะ ๆ
ขอสารภาพว่าไม่ได้อ่านหลายตอนแล้ว พออ่าน comment ว่าเศร้า เลยมาแซวคนแต่งแทน อย่าว่ากันน้าครับบบ 
ปล. สามเล่มไม่แถม หาเพื่อนช่วยซื้ออีกสักเล่ม เป็นสี่เล่ม แล้ว เอาหัวใจมาย่าง จิ้นน้ำจิ้ม กินก็ได้

ใจร้าย แต่โทษที โปรโมชั่นนี้ยกเลิกแล้วครับ 

[jokirito]

แปะไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยมาอ่านจ่ะ    มีงานเข้าซะงั้น

[both^^]

ขี่ม้าก่อนนะคุณนุ แล้วตามด้วยโม่แป้ง จากนั้นแทงกบ นั่งรถไฟเหาะตีลังกา แล้วค่อยลงไปอุ้มแตง"


 

[MIkz_hotaru]

เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


อยากดู ขี่ม้า อ่ะ   

[M@nfaNG]

โม่แป้ง แทงกบ กะรถไฟเหาะ เป็นยังไงอ่ะ 5555+
อายนะเนี่ยที่ถาม แต่อยากรู้มากกว่าอาย กร๊ากกกกกกก 

ลืมฉลองหน้าที่100 เย้ๆๆๆๆ

[โน๊อา]

แต่ละท่า ในฝัน ของคนแต่งทั้งน้านนนนนน

ก็แค่ในฝันอ่ะนะ