รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ตอน รำคาญเสียงพูด
เฮียแค่ล้อเล่น เฮียไม่ได้คิดจะแกล้งอะไรรักชาติขนาดนั้นหรอก
บางทีเฮียก็ยึดติดเกินไป แค่คิดว่า จะไม่ได้เจอกันนาน ๆ แบบไม่มีกำหนด ก็เลยเหมือนตัวเองจะเป็นบ้าอยู่คนเดียวกลัวไม่ได้แตะไม่ได้กอด ไม่ได้แกล้งหยอกล้อรักชาติ เฮียก็เลยขู่เล่นไปอย่างนั้นเอง
ไม่ได้มีเจตนาจะทำอะไรจริง ๆหรอก เห็นเวลาทำหน้าตกใจแล้ว น่ารักดี เพราะรักชาติทำตาโต ๆ แล้วแก้มก็จะแดง ๆ ยิ่งเห็นว่าน่ารัก ก็ยิ่งอยากแกล้ง ไม่ได้คิดจะหักโหมฝืนร่างกายของรักชาติหรอก ก็รู้ว่าเหนื่อย ถึงได้แกล้งขู่เล่นแค่นั้นเอง
“ทำสองรอบจริง ๆ เหรอ”
ดูเอาเถอะ กลัวจริง ๆ หรือแกล้งกลัว ก็ไม่รู้ แต่ก็เห็นถามไม่ยอมเลิก ใครจะไปทำล่ะ สงสารจะแย่ เวลาคอพับคออ่อนไม่มีแรงแล้ว แม้กระทั่งลุกขึ้นยืน ยังต้องให้อุ้มพาไปอาบน้ำ แล้วแบบนี้ใครจะทำได้ลงคอ
“ทำสิ ทำแน่ ๆ สักสองรอบเลย” พูดไปแล้ว ก๋วยก็อมยิ้ม ที่เห็นคนที่นอนหนุนแขน ทำตาโตขึ้นมาอีก
“สองรอบจริง ๆ อ่ะ” ลื้อยังทำหน้าไม่เชื่ออีก ตกลงจะให้เฮียทำจริง ๆ หรือไง ยิ่งไม่ไหวอยู่ สงสารตัวเองบ้างเถอะรักชาติ อย่ามาทำหน้าตาน่ารักให้มันมากนัก
“ทำเลยดีมั้ย ทำแน่ ๆ สองรอบ เชื่อเฮียสิ” แกล้งขู่รักชาติให้กลัว แต่คนที่ทำตาแป๋วแหวว ซุกหน้าเข้ากับอก แล้วก็บ่นงึมงำ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาพูดกันให้ชัด ๆ
“ไม่เอา รอบเดียวไม่ได้เหรอ นะ รอบเดียวพอ สองรอบไม่ไหว”
ลื้อนี่มันช่างกล้า ปากบอกไม่ไหว แต่อ้อน เดี๋ยวเถอะเด็กคนนี้ ไม่รู้อะไรนักหนา
“แน่ใจนะ....รอบเดียวเนี่ย” แล้วรักชาติก็พยักหน้าจริง ๆ แถมยังแตะมือเข้าไปในเสื้อของก๋วยที่หัวเราะเบา ๆ เพราะขำกับท่าทางของรักชาติที่แสดงออกมา
“ฮื่อ ไม่เอา....เฮียล้อเล่นไหนปากบอกไม่ไหว แต่มือนี่ไปก่อนเลยนะ ลื้อนี่มันน่านัก”
กลายเป็นก๋วยที่ยกมือของรักชาติออกแล้วก็ตีเบา ๆ ก่อนจะยกขึ้นแตะที่จมูก แล้วก็กุมเอาไว้ เกลี่ยปลายนิ้วเล่นตรงฝ่ามือ แล้วก็ส่งยิ้มให้
“เดี๋ยวก็ได้หมดแรงจริง ๆ หรอกนอนดีกว่า เดี๋ยวเฮียกอด อีกตั้งนานกว่ารักชาติจะมาหา แล้วก็ไม่รู้ว่า ไปแล้ว จะมีใครที่ดีกว่าเข้ามาหาหรือเปล่า....ถ้ามีจริง ๆ แล้วชอบเขา ก็คบไปเลยนะ อย่าฝืนใจ ถ้ารักชาติไม่มีความสุขเฮียจะเป็นทุกข์ไปด้วย รู้หรือเปล่า”
น้ำเสียงเศร้า ๆ ที่เอ่ยบอก ทำให้รักชาติต้องเงยหน้าขึ้น เพื่อจะมองใบหน้าของอีกฝ่ายให้ชัด ๆ
แล้วก็ได้เห็น เห็นชัด ว่า เฮียกำลังทำหน้ายังไง
“เฮีย เฮียหึงผม หวงผมบ้างก็ได้ เฮีย ว่าผมแรง ๆ โมโห เกลียดผมก็ได้ ถ้าผมคิดจะไปมีคนอื่น อย่าบอกให้ผมไปไหนเลย มันทำให้ผมคิดว่าเฮียไม่รักผมแล้ว....ผมกลัวเฮียจะปล่อยผมไปง่าย ๆ “
รักชาติเอ่ยบอกและซุกซบใบหน้าเข้ากับแผ่นอกกว้าง ของคนที่นอนกอดอยู่
ไม่เอาหรอก แบบนี้ เฮียดีด้วยแบบนี้ ยิ่งไม่อยากไปไหนเลย เพราะเฮียไม่เคยว่า เฮียไม่เคยห้าม เฮียไม่เคยโกรธ
แบบนี้ยิ่งไม่ไหว ยิ่งไม่อยากไปอยู่ห่าง ๆ เลย กลัวว่าจะคิดถึงจนทนไม่ไหว
“รักไม่ไปแล้ว ไม่เอา ไม่อยากไป จะอยู่ช่วยเฮียเสริฟก๋วยเตี๋ยวดีกว่า ไม่เอาแล้ว เฮียอย่าพูดอย่างนี้เลย”
เด็กโง่ งอแงขึ้นมาแบบกระทันหัน เล่นเอาก๋วย ถึงกับหัวเราะชอบใจกับท่าทางการอ้อนของรักชาติ
“ไม่ไปได้ยังไง โตแล้วไม่ใช่เด็ก ๆ ต้องมีความรับผิดชอบ อย่าคิดอะไรแบบนี้อีก ถ้าเราจะได้อยู่ด้วยกันยังไงก็ได้อยู่ ไม่ต้องกลัวอะไรเลย แต่ถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ ฝืนแค่ไหน เราก็ต้องแยกจากกันอยู่ดี”
น้ำเสียงที่เอ่ยบอก ใบหน้ายิ้ม ๆ ที่รักชาติเห็น ถึงแม้จะเข้าใจ แต่ก็สะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้
“ผมอยากเป็นเนื้อคู่กับเฮีย.....ทำไมเราไม่รักกันก่อนหน้านี้ล่ะเฮีย...ทำไมเฮียมาทำให้ผมรักเฮียช้าแบบนี้ล่ะ ถ้ารู้ว่าต่อไปจะรักเฮียมากขนาดนี้ ผมจะไม่ทำตัวแย่ ๆ ใส่เฮียตั้งแต่แรกเลย จริง ๆ นะเฮีย ผมพูดจริง ๆ “
ก็แค่นี้ ที่อยากได้ สิ่งที่อยากได้จริง ๆ ก็มีแค่นี้
แค่ความเข้าใจ
แค่ความเข้าใจกันอย่างเดียว ที่อยากได้
“ก็แล้วทำไมรักชาติไม่มาให้เฮียหลงรักเร็ว ๆ ล่ะ....โทษเฮียได้ยังไง...เด็กอะไร พูดจาไม่รู้เรื่องเลย แถมยังงอแงอีก เฮียไม่คุยกับลื้อแล้ว ง่วงนอนจริง ๆ ขยับมานอนใกล้ ๆ เร็ว มาให้เฮียกอดหน่อย “
รักชาติขยับร่างเข้าไปใกล้ คนที่เอ่ยบอก แล้วก็โอบแขนกอดเอวของก๋วยเอาไว้แน่น ซุกหน้าซบลงกับแผ่นอกกว้าง แล้วก็หลับตาลง ทั้ง ๆ ที่อยากจะร้องไห้เต็มทน
ผมรักเฮียจังเลย เฮียจะรู้หรือเปล่า ว่าผมรักเฮียมากขนาดนี้ เฮียจะรู้หรือเปล่า
“แล้วไม่ทำแล้วเหรอสองครั้งน่ะ”
น้ำเสียงที่เอ่ยบอกทั้งที่แทบลืมตาไม่ขึ้นทำให้ก๋วย อยากจะเขกหัว รักชาติขึ้นมาจริง ๆ
ยังไม่เลิกนะลื้อ รักชาตินี่ลื้อจะเอายังไงกันแน่ เดี๋ยวเฮียก็ทำจริง ๆ หรอก แล้วถ้าลุกไม่ไหวก็มางอนอีก เด็กโง่นี่มันยังไงกัน บอกไม่รู้จักฟังเลย
“ลื้อนี่ยังไง.....หลับตา....อย่าให้ต้องพูดมาก...เฮียรำคาญเสียงลื้อจริง ๆ เลยรักชาติ...”
ปากก็บ่น พูดเหมือนเอ็ด แต่คนที่แกล้งพูดจาให้โกรธ ก็ยังก้มหน้าลงและแตะปลายจมูกเข้าที่หน้าผากของรักชาติที่นอนอมยิ้มฟังเสียงบ่น ปลายจมูกที่แตะเบา ๆ แผ่ว ๆ และผละออก เพื่อกกกอดร่างนั้นเอาไว้แนบอก
“นอน นอน เป็นเด็กเป็นเล็กรินอนดึก....อย่าให้รู้นะว่าไปทำงานแล้วนอนดึกน่ะ ไม่งั้นเฮียจะตามไปเตะลื้อแน่ ๆ”
ก็พูดไปอย่างนั้น แกล้งว่าแกล้งพูดไม่ดีไปเรื่อย แต่ไม่มีเลยสักครั้ง ที่ก๋วยจะทำให้รักชาติต้องเสียใจ ร่างในอ้อมแขนหลับตาลงแล้ว พร้อมกับที่ก๋วยเองก็ปรือตาลงอย่างช้า ๆ
เฮียรักลื้อ นะ ถ้าเราจะต้องห่างกันเพราะไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เฮียรักลื้อมากจริง ๆ รักชาติ เฮียรักลื้อจริง ๆ
TBC…
*********************************
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 341825 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก