หลังจากวันนั้นผมพยายามไปไหนมาไหนด้วยแทกซี่มากขึ้น เผื่อจะเจอกรณีแบบนั้นอีก แต่ก็คว้าน้ำเหลวตลอด จนเลยมาช่วงต้นเดือนมีนาคมผมก็เจอเคสที่สอง วันนั้นผมไม่มีเรียนบ่าย เลยจะนั่งแทกซี่กลับบ้าน ใช่ครับ ช่วงนั้นผมใช้บริการแทกซี่ตลอด อยากรู้ว่าจะเจอเหตุการณ์แบบวันนั้นอีกไหม แทกซี่วันนี้หนุ่มกว่าพี่คนวันนั้นเยอะเลยเรียกว่าอยู่ในวัยรุ่นก็ได้ ไม่แน่ใจว่าแก่กว่าผมเปล่าเพราะผมเพิ่งยี่สิบเอ็ดเอง ผมบอกจุดหมายที่จะไป แล้วเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับเผื่อโชคดีเจอแทกซี่มีแพ็คเกจเสริม จะได้เห็นใกล้ๆ
พอคนขับกดมิเตอร์เสร็จ ก็ถามผมทันที
“พี่จะรับแพ็คเกจเสริมไหม”
บิงโก ในที่สุดก็เจอ โชคดีจริงๆ วันนี้ เอ แต่ผมว่าอายุผมไม่น่าเป็นพี่เขานะ แต่ไม่เป็นไร คงเป็นการให้เกียรติลูกค้า งั้นนายเป็นน้องไปแล้วกัน
“มีรหัสลับหรือเปล่าครับ” น้องแทกซี่ถามต่อ
“รอแป๊บครับ”
ผมบอก น้องแทกซี่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ท่าทางลุ้นว่าผมจะมีรหัสจริงๆ ไหม
ผมได้ฟอร์เวิร์ดไลน์ของเดือนนี้มาแล้วจากในกรุ๊ปเดิม เพื่อนคนอื่นยังไม่เคยเจอครับ ผมเคยแกล้งถามไปแล้ว คงเพราะพวกมันไม่ค่อยได้นั่งแทกซี่ ผมจำข้อความทั้งหมดได้ชัดเจนเพราะผมสนใจที่จะพิสูจน์เรื่องนี้อยู่แล้ว ตามนี้เลยครับ
######## ด่วน ลองแล้วได้ผลจริง เดี๋ยวนี้แทกซี่บางคันมีบริการพิเศษสำหรับชาวเราแล้วนะ ##########
ถ้าคุณขึ้นแทกซี่แล้วเจอคนขับถามว่าต้องการรับแพ็คเกจเสริมไหม คุณโชคดีแล้วครับ เพียงคุณบอกรหัสลับประจำเดือนด้านล่างนี้ลงไป คุณจะได้รับชมโชว์ชักว่าวระหว่างการเดินทางจากคนขับรถโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ แต่กรุณางดบันทึกภาพ ถ้าคุณไม่สะดวกรับชมก็ไม่ต้องทำอะไร แทกซี่จะให้บริการตามปกติ สามารถแชร์ข้อความนี้ต่อๆ กันไปได้แต่ขอให้อยู่ในเฉพาะกลุ่มชาวเราเท่านั้น ตอนนี้ยอดแทกซี่ที่เข้าร่วมรายการ กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
*หากพบว่ามีผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไข ทางเราขอสงวนสิทธิในการแจกรหัสลับประจำเดือนถัดไป
####### รหัสลับประจำเดือนมีนาคม 25XX : มีนา69412RE ########
ผมมองหน้าน้องแทกซี่อีกที หล่อมากเลยล่ะ ยังดูเป็นวัยรุ่นอยู่เลย ตัวค่อนข้างผอม ผิวสีน้ำผึ้ง ตาโต ขนตายาว ปากแดงบาง มีไรหนวดอ่อนๆ เรียกว่าน่ารักน่าจะเหมาะกว่า แต่ก็ดูเป็นผู้ชายอยู่นะ ไม่ได้หน้าสวยหวานเหมือนผู้หญิงอะไร ออกไปในแนวพวกหน้าอ่อนมองแล้วชวนเอ็นดูมากกว่า
“มีนา69412RE” ผมบอกออกไปประหนึ่งร่ายเวทมนต์ ครึ้มอกครึ้มใจเหมือนตัวเองเป็นแฮรี่ พอตเตอร์
น้องแทกซี่หน้าแดงก่ำแต่ก็รีบปลดกางเกงทันที ควักของขึ้นมารูดจนแข็งตัว โอ้วว หน้าเด็กแต่ของใหญ่เว้ยเฮ้ย ความยาวเกินมาตรฐานไปนิดหน่อย แต่ความอวบนี่ยอมเลยครับ สงสัยกำไม่รอบ ผมก้มหน้าไปดูใกล้ๆ กลิ่นก็ดีด้วย ไม่เหม็นอับ มีแต่กลิ่นเฉพาะตัวของตรงนั้น ออกสดๆ บวกกับกลิ่นแป้งหรือกลิ่นสบู่หอมๆ น้องเขาก็รูดไปขับรถไป ผมบอกให้เลี้ยวเข้าซอยใหญ่ที่ใช้เป็นทางลัดได้ แล้วบอกให้น้องเขาจอดแอบข้างทางตรงจุดที่ไม่ค่อยน่าจะมีคนผ่านไปผ่านมา
“แวะจอดตรงนี้ก่อนครับ ผมกลัวขับไปชักไปมันจะอันตราย” ผมสั่ง
น้องก็แวะจอดอย่างว่าง่าย แล้วตั้งใจชักเต็มที่ หน้าตาแบบทั้งเสียวทั้งอาย ผมอยากจะขอน้องเขาช่วยชัก แต่กลัวจะเป็นการผิดเงื่อนไขที่บังคับจิตอยู่ เดี๋ยวจะชวดไปทั้งหมด ผมเลยดูเรื่อยๆ พยายามเอาหน้าเข้าไปใกล้ที่สุด จนน้องเขาน้ำแตกใส่ทิชชู่ที่เตรียมรอไว้ เสร็จแล้วก็เช็ดทำความสะอาดด้วยทิชชู่เปียก จบด้วยการเอาขยะไปทิ้งในถุงซิบกันกลิ่นอย่างดี
“ไปต่อเลยนะครับ” น้องถาม ท่าทางอายไม่กล้าสบตาผม
“เดี๋ยวก่อนครับ เสร็จไปเมื่อกี๊ ตอนนี้ยังเหลือหนี้อีกกี่ครั้งครับ”
น้องทำท่าตกใจ “พี่รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอครับ”
“ผมติดตามเรื่องนี้อยู่มาระยะนึงแล้วครับ ตอนนี้ได้ข้อมูลมาค่อนข้างเยอะ แต่อยากคุยกับน้องเผื่อได้อะไรที่เป็นประโยชน์เพิ่มเติม” ผมพยายามทำท่าเหมือนรู้เรื่องนี้ดี
“ดีเลยครับ ผมอยากมีคนมาปรึกษาเรื่องนี้อยู่พอดี ไม่กล้าถามใครกลัวเขาว่าบ้า”น้องโชเฟอร์ตอบท่าทางกลุ้มใจ
ตกลงเลยจอดรถกันอยู่ที่เดิม ผมซักประวัติน้องเขาได้ความว่าชื่อแดน น้องอายุยี่สิบสอง มาจากกาญจนบุรี จบ ปวช. ด้านอาหารและโภชนาการ ทำงานที่กาญจนบุรีมาสี่ปี ตอนนี้กำลังจะเรียนต่อ ปวส. ที่กรุงเทพ แต่ก็ต้องส่งทางบ้านด้วย เลยมาขับแทกซี่ช่วงกลางวัน ตอนเย็นก็ไปทำงานเป็นผู้ช่วยเชพที่ร้านแห่งนึงไม่ใหญ่มาก วันเสาร์อาทิตย์ถึงไปเรียน ปวส. ภาคพิเศษ ในสาขาเดิม
“แล้วเรามีอาการนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมถาม
“ก็ตั้งแต่ได้ใบขับขี่แล้วเริ่มขับเลยครับ สามเดือนแล้ว”
“แล้วนี่โดนบ่อยเหรอ เห็นมีอุปกรณ์ทำความสะอาดพร้อมเลย” ผมตั้งข้อสังเกต
“โดนบ่อยครับ ผมยังไม่ค่อยรู้จักทาง ถ้าผู้โดยสารเรียกให้ไปที่ๆ ผมไม่รู้จัก ผมก็ไม่กล้าไป กลัวหลงทางกลับไม่ถูก ผมเลยต้องเตรียมที่ทำความสะอาดไว้ กลัวมีกลิ่นไม่ดี และถ้าผ่านปั๊มป์ ผมจะแวะลงไปล้างพอกสบู่โรยแป้ง เผื่อต้องโชว์ จะได้ไม่มีกลิ่นไม่ดีให้ผู้โดยสารดม”
ว่าแล้วของถึงได้หอมอย่างนั้น ผมประทับใจกับความใส่ใจของเขานะ เป็นเด็กฉลาดแต่ก็ดูซื่อจริงใจ แถมรักสะอาดด้วย
“ตอนแรกๆ ไม่ค่อยเจอผู้โดยสารที่รู้รหัสเท่าไหร่ แต่หลังๆ นี่ เหมือนคนรู้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่เยอะครับ ซักหนึ่งคนในสิบคนเห็นจะได้ แล้วก็มีแต่ผู้ชาย ส่วนใหญ่ก็ให้เกียรติผมดีครับ ตอนแรกๆ นี่ผมกลัวว่าเขาจะว่าว่าผมโรคจิตด้วยซ้ำ บางคนให้ทิปเยอะมาก นี่ผมเล่าให้ฟังนะครับ ไม่ใช่จะขอทิป พี่คงรู้อยู่แล้วว่านี่เป็นบริการฟรี” แดนเล่าต่อ
“แต่ผมก็ยังไม่สบายใจนะครับ อายก็อาย ก็ผมยังไม่เคยมีแฟนนี่ครับ กลัวว่าจะต้องโดนโชว์ให้ผู้หญิงหรือลูกเล็กเด็กแดงดู กลัวจะโดนตำรวจจับ กลัวโดนลวนลาม บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองมาขายตัว นี่ก็อยากจะเลิกขับแทกซี่แล้วแต่จนใจไม่รู้จะทำอะไรแทนที่จะได้เงินพอส่งที่บ้าน” น้องระบายความรู้สึกมาอย่างต่อเนื่อง
“แล้วตอนนี้ยังเหลือหนี้กี่ครั้ง” ผมถามพร้อมวางแผนไว้ในใจ
“อีกเจ็ดครั้งแน่ะครับ อย่างที่ผมบอก ผมต้องปฏิเสธผู้โดยสารวันนึงสองสามครั้งเป็นอย่างน้อย ไม่ค่อยรู้จักทางครับ”
“เดี๋ยวผมขอเก็บข้อมูลอีกรอบครับ ผมจะจ่ายค่าแทกซี่ให้แล้วลงจากรถ แล้วจะกลับมาขึ้นเหมือนเป็นผู้โดยสารใหม่ น้องก็ทำตามที่จิตถูกบังคับไป แต่คราวนี้ผมจะขอถ่ายวิดีโอไว้เพื่อศึกษาเรื่องนี้อย่างละเอียดต่อไป”
ผมพยายามปั้นหน้าให้ดูเป็นนักวิชาการที่สุด
“ผมไม่เอาหรอกครับ เดี๋ยวเกิดหลุดไป อีกสองเดือนก็ผมจะเริ่มเรียนแล้ว ผมกลัวมีปัญหา” แดนท่าทางไม่สบายใจรีบปฏิเสธทันที เป็นเด็กที่ฉลาดจริงๆ ด้วย
“อันนี้เป็นการทำเพื่อทางวิชาการจริงๆ ครับ รับประกันว่าไม่หลุดไปอย่างแน่นอน ถ้าเรารู้ข้อมูลเชิงลึกมากกว่านี้ เราก็อาจหาแนวทางแก้อาการนี้ได้นะ ผมให้หนึ่งพันบาทเป็นค่าเก็บข้อมูลแล้วกัน” ผมล่อหลอกทุกวิถีทาง
“ถ้าแก้ได้จริงๆ ก็ดีสินะ แล้วถ้าผมยอม พี่จะถ่ายหน้าผมด้วยเปล่า” แดนดูมีทีท่าลังเล
“จำเป็นต้องถ่ายครับ เราต้องได้ข้อมูลที่ละเอียดที่สุด เอาอย่างนี้นะ ผมให้ค่าเก็บข้อมูลเป็นสามพันบาท น้องจะได้เก็บเป็นเงินสำรองไว้ ช่วงเปิดเทอมต้องใช้เงินเยอะนะ มีค่าใช้จ่ายจุกจิกที่บางทีเราไม่รู้ล่วงหน้า แต่ผมต้องขอเก็บข้อมูลแบบลงลึกเลยนะ อาจต้องมีการสัมผัสตรงนั้นด้วย”
ผมหว่านล้อม พร้อมทั้งขอเพิ่มเงื่อนไขที่วางแผนไว้ในใจ
“ก็ได้ครับ แต่สามพันผมว่ามันเยอะไป กลัวพี่ลำบาก เห็นพี่ก็ยังเรียนอยู่เหมือนกัน ผมขอพันห้าแล้วกันครับ ขอเอาเก็บเป็นทุนสำรองตอนช่วงเปิดเทอม แต่พี่ต้องสัญญานะครับว่าจะเก็บเป็นความลับจริงๆ”
“พี่สัญญาด้วยเกียรติเลยครับ”
เสร็จโจร อิอิ แล้วอีกอย่าง น้องดูไม่ออกเลยใช่ไหมว่าพี่แบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้าขนาดนี้ แล้วนาฬิกาเลขเจ็ดหลักนี้อีก เงินเท่านี้พี่จะไปเดือดร้อนอะไร ว่าแต่น้องแดนนี่เป็นคนดีเกินไปเปล่าวะ รู้สึกผิดเลย
ผมจ่ายค่าแทกซี่ตามมิเตอร์ให้ แล้วทำเหมือนโบกแทกซี่น้องแดนมาใหม่ ผมกลับเข้าไปนั่งข้างคนขับหยิบโทรศัพท์ออกมาเริ่มอัดคลิป น้องแดนกดมิเตอร์แล้วถามว่าจะรับแพ็คเกจเสริมไหม หลังจากนั้นก็สเต็ปเดิมครับ น้องแดนออกรถ งัดของลับออกมา และเริ่มสาวไปตามความยาว แต่ที่เพิ่มคือ
“เดี๋ยวผมขอลองชักให้นะครับ เก็บเป็นข้อมูลว่าชักเองกับผู้โดยสารชักให้ จำนวนหนี้จะลดลงเปล่า” ที่จริงผมรู้อยู่แล้วล่ะว่าใช้ได้เหมือนกัน จากที่เคยทดลองกับพี่แทกซี่คันแรก แต่ที่ผมยังไม่ได้ลองก็คือ....
หมับ ลำใหญ่ขนาดนี้ครับ ผมจับลงไปที่ส่วนนั้นของน้อง เต็มไม้เต็มมือจนล้นจริงๆ ด้วย ท่อนลำใหญ่ๆ แบบนี้มันดีจริงๆ ผมชักอิจฉาแล้วสิ ผมกำเอ็นร้อนสาวขึ้นลงไปเรื่อยๆ น้องทำท่าเสียวมาก คงยังไม่เคยมีใครทำให้ เห็นว่าไม่เคยมีแฟนนี่ ผมเริ่มเร่งจังหวะ น้องครางออกมาเสียงน่ารักมาก ในที่สุดน้องก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มมือผม น้องทำท่าเกรงใจแล้วแวะเข้าจอดข้างทาง
“ขอโทษด้วยพี่ เลอะไปหมดแล้ว ผมน่าจะให้พี่เอาทิชชู่รองไว้ก่อน” น้องกุลีกุจอหาทิชชู่ส่งให้ผมซับมือ แล้วตามด้วยทิชชู่เปียก ผมค่อยเช็ดออกจนหมด เหลือแค่ส่วนที่เปื้อนปลายนิ้วไว้นิดนึง เหลือไว้ทำไมนะเหรอครับ
“แค็ก แค็ก” ผมทำเป็นไอ แต่จริงๆ เพื่อจะแกล้งเอามือปิดปากแล้วแอบชิมน้ำที่ติดปลายนิ้วอยู่ แค่อยากรู้น่ะครับ เอิ่ม เหมือนจะรสชาติปะแล่มๆ คาวหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะเหลือมานิดเดียวไม่รู้รสเท่าไหร่ ไว้คราวหน้าละกัน
ผมให้น้องแดนขับมาส่งถึงหน้าตัวบ้าน ก็ระยะทางจากรั้วมาถึงบ้านผมนี่ไม่ธรรมดานะครับ น้องท่าทางตกตะลึงกับอภิมหาคฤหาสน์ตรงหน้าไม่น้อย
“โห บ้านพี่อะไรจะใหญ่ขนาดนี้ ตรงโน้นมีรถสวยๆ จอดเต็มไปหมด แล้วพี่มานั่งแทกซี่ทำไม” แดนถามด้วยเสียงตื่นเต้น
“อ๋อ ขี้เกียจขับรถน่ะ ไม่มีอะไรหรอก แล้วตอนนี้ยอดหนี้ลดลงไหม”
“ลดลงเหลือหกครั้งแล้วครับ แสดงว่าให้ผู้โดยสารทำให้ก็ใช้ได้เหมือนกัน”
แว๊ก อย่าบอกนะว่าจะทำจริง เอาไงดี อีกตั้งหกครั้ง ไม่อยากให้น้องต้องโดนสายตาคนอื่นโลมเลีย แล้วพอปฏิเสธผู้โดยสารอีกก็ต้องโดนเพิ่มใช่ไหม คิดสิคิด ว่าจะช่วยน้องได้ยังไง
“แดน อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวพี่มา มีของจะให้”
เรียกชื่อสนิทสนมแล้วครับ ผมถือว่าได้จับของสงวนของน้องเขาแบบนั้นก็ไม่น่าจะใช่คนแปลกหน้ากันแล้ว แดนงงๆ แต่ก็รับคำ
ผมขอกุญแจรถคันนึงจากหัวหน้าพ่อบ้าน ใช่ครับ พ่อบ้านแบบในหนังแบทแมนนั่นแหละ แล้วเข้าไปถอด GPS แบบแยกชิ้นออกมาจากรถคันนั้น ผมเดินกลับมาที่แทกซี่น้องแดน
“เอานี่พี่ให้ยืมเครื่อง GPS นำทาง จะได้ติดไว้เวลาเราไปรับรถมาขับ ทีนี้ผู้โดยสารจะให้ไปไหนที่ไม่รู้จักก็ไม่ต้องปฏิเสธ ยกเว้นที่ที่มันดูไม่ปลอดภัย ถ้าไม่ให้ผู้โดยสารบอกทาง ก็ตั้งค่าจุดหมายที่เครื่องนี้ให้มันนำทางไป ส่วนขากลับ เราก็ตั้งที่ที่เราคุ้นไว้เป็นบ้าน จะเอาเป็นที่อู่แทกซี่ก็ได้ แล้วกดปุ่มกลับบ้าน มันจะนำทางกลับให้เอง”
ผมค่อยๆ สอนวิธีการใช้งานให้ น้องเขาเกรงใจบอกจะไม่เอาในทีแรก แต่ผมบอกว่าเป็นส่วนหนึ่งของการเก็บข้อมูลเพราะในเครื่อง GPS จะมีการส่งพิกัดมาเป็นระยะซึ่งผมเข้าไปดูตำแหน่งปัจจุบันกับเส้นทางที่ไปได้ทางเวปไซท์ แล้วก็แลกเบอร์โทรศัพท์กันเพื่อไว้ติดต่อแลกเปลี่ยนข้อมูล
“งั้นเดี๋ยวไปกันเลย เอานี่ พี่ให้ค่าแทกซี่และค่าเก็บข้อมูลเที่ยวนี้ก่อนพันห้าตามที่ตกลงกัน”
น้องไหว้ขอบคุณอย่างงามแต่ถามต่อว่า
“อ้าว พี่จะไปไหนอีก พี่ถึงบ้านแล้วไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็จะได้ทดลองใช้ GPS ดูไง แล้วพี่ก็ต้องลองทดสอบเงื่อนไขในการควบคุมจิตเพิ่มเติมด้วย เอาหน่า เรายังมีหนี้เหลืออีกหกครั้งไม่ใช่เหรอ จะได้ลดจำนวนหนี้ลงด้วยนะ”
“ไม่รู้อีกรอบผมจะไหวหรือเปล่านะครับ วันนี้ก็สามครั้งแล้ว ยิ่งครั้งที่พี่ทำให้ยิ่งเสียวซะจนหมดแรง” แดนบอกเสียงอ่อยๆ
ผมเข้าไปนั่งในรถแล้วหยิบของที่แวะไปเอามาด้วย มันคือกล้องถ่ายวิดีโอความละเอียดสูงรุ่นท๊อป ผมเหลือบมองนาฬิกา น่าจะพอมีเวลาอีกสามชั่วโมง ผมหมายมั่นจะให้แดนชดใช้หนี้กับผมให้ได้จำนวนครั้งมากที่สุด ยิ่งเหลือศูนย์ได้ยิ่งดีถ้าน้องเขาไหว
และแล้วเรื่องก็เป็นไปตามแผน น้องเข้าใช้หนี้จนหมดในสามชั่วโมง ผมสงสารน้องมากคงปวดไปหมดต่อให้หนุ่มแน่นยังไงน้ำหลังๆ แทบไม่เหลืออะไร แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ไปเจอใครที่ไหนไม่รู้ พอกลับมาส่งที่บ้านผมก็ให้เงินไปอีกน้ำละพันห้า น้องตกใจใหญ่ปากคอสั่นบอกว่า
“ผมขอแค่ค่ามิเตอร์ก็พอครับ แค่ที่พี่ให้ตอนแรกก็เยอะแล้ว ไหนยังจะให้ยืม GPS อีก”
แทกซี่ดีๆ มีอยู่จริงครับท่านผู้ชม
“ไม่ได้นะ เราตกลงกันแล้วว่าพันห้า นี่อีกหกครั้งก็เก้าพัน รับไปซะถ้าไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนผิดสัญญา” ผมตีหน้าเข้ม
“โธ่พี่ ก็ตอนนั้นผมนึกว่าพี่จะเอาแค่ครั้งเดียวนี่ครับ ผมไม่สบายใจเลย เงินตั้งมากมายขนาดนี้”
“ถ้าเราไม่เอาก็ถือว่าผิดสัญญา พี่ก็จะไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้เหมือนกัน งั้นคงต้องทบทวนดูอีกทีเรื่องที่จะเก็บคลิปนี้เป็นความลับ”
ตรรกะโลกไหนเนี่ย แต่ไว้ขู่เด็กก็พอได้อยู่
“ก็ได้ครับ พี่รับปากแล้วนะครับว่าจะเก็บคลิปไว้เป็นความลับ เอาอย่างนี้แล้วกัน เวลาพี่จะไปไหนถ้าเป็นช่วงกะกลางวันวันธรรมดา พี่โทรมาบอกผมได้เลยครับ ผมจะบริการให้ฟรี ปกติก็จะวิ่งโซนนี้อยู่แล้ว แต่เสาร์อาทิตย์ต่อไปผมมีเรียน ไม่ได้รับรถมาขับครับ”
น้องจำยอมอย่างไม่มีทางเลือก แต่ก็ไม่วายเสนออะไรตอบแทนมาให้อีก
เข้าทางเลย เพราะผมก็อยากเจอแดนอีก บอกตรงๆ ว่าประทับใจหลายอย่าง ทั้งนิสัย หน้าตา ความคิด และ....ขนาด ยังไงผมคงต้องเก็บข้อมูลหลายๆ แบบเพิ่มเติมจากน้องอีก
..............................................
มีต่อด้านล่างอีกท่อนนะครับ