ไล่อ่านรวดเดียวจนจบ
เริ่มอ่านตอนต้น ก็แอบหวั่นใจว่าจะอ่านจนจบไหม มันแลดูไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้น เรียบๆ เรื่อยๆ (อย่าเพิ่งโกรธที่เค้าเม้นแบบนี้น๊า) แต่พออ่านไปเรื่อยๆ กลับหยุดอ่านไม่ได้เลย ในความเรียบๆ เรื่อยๆ นั่น แฝงอะไรไว้มากมายเหลือเกิน ทั้งความรัก ความสุข ความอบอุ่น ความเข้าใจ แง่คิด ข้อคิด ของตัวละคร ที่ไม่ใช่เพียงแค่ตัวหลัก 2 คนเท่านั้น แต่ยังมีตัวละครรายล้อมอื่นๆ ที่ช่วยส่งเสริมเนื้อเรื่อง
ตัวละคร(เกือบ)ทุกตัวมีความน่ารัก ความสดใส และความอบอุ่นอยู่ในตัวเอง ทั้งตัวเอกอย่างตังและจ้า หรือครอบครัวอย่างขวัญและคุณแม่ รวมทั้งตัวละครตัวอื่นๆ (นักศึกษา เพื่อนร่วมงาน ฯ) รักพวกเขาจัง ~^^
ถ้าจะถามว่าฟิคเรื่องนี้สนุกไหม สำหรับเราแล้ว ไม่สนุกหรอก เพราะอย่างที่บอกแล้วว่ามันเรียบ เรื่อยเกินไปสำหรับคนที่ชอบอ่านฟิค/นิยายที่เนื้อหาหนักๆ ดราม่าน้ำตาแตก แต่ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคที่ทำให้เราอ่านแล้วมีความสุข อ่านไปก็มีรอยยิ้มปรากฏอยู่ร่ำไป เราว่านะ อ่านแล้วมีความสุข สำคัญกว่าอ่านแล้วสนุกซะอีก หรือเปล่า?
ขอบคุณคุณนักเขียนที่สร้างสรรค์ผลงานที่ทำให้เราอ่านแล้วมีความสุขค่ะ
จะติดตามผลงานอื่นๆต่อไปนะคะ