#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 13
สายซัพนัมเบอร์วัน (PART 2/2)
M1nnyz: เมื่อกี้ทุเรศมากแก
558716489: ร้องอย่างกะควายโดนเชือด
Nongbankkkkk: พี่แหลมคับ ซื้อบิทต้องกดตรงไหนหลอคับ
Somphongpennongsomchai: น้องชายผมเป็นใบ้มาตลอดชีวิต แต่พอมันได้ยินเสียงไอ้แหลมเล่นเกมเมื่อกี้ มันก็ตะโกนออกมาดังมากว่าไอ้สัสเอ๊ยรำคาญ!!! พ่อแม่ผมนี่มือสั่นน้ำตาปริ่ม หมาที่เกาเห็บหมัดอยู่หน้าบ้านถึงกับนิ่งไป ขอบคุณนะครับที่คืนความสุขให้ครอบครัวผมอีกครั้ง
“แซะกันใหญ่ ไม่เจ็บอย่างฉันแล้วใครจะเข้าใจ เมื่อกี้เลื่อยพี่ธีร์จ่อดากขนาดนั้น สงบนิ่งได้ก็ต้องบวชพระแล้วปะ?” เจ้าของช่องอ่านแชตคนดูที่พิมพ์แซวเข้ามาไม่หยุด แต่เกมเมื่อกี้ก็ผีเกิ๊น แค่หยอกพี่ธีร์ด้วยการแยงไฟฉายใส่เบ้าหน้านิด ๆ ก็หัวร้อนวิ่งตามจองล้างจองผลาญไอ้แหลมคนเดียว เป็นไรมากไหม แฟนมึงอยู่ตรงนั้นไง วิ่งไปข้วดดากบ้างก็ได้
( เดี๋ยวกูมา ดูดหรี่แป๊บ )
( งั้นโซ่ไปเข้าห้องน้ำนะครับ ถ้ามาไม่ทันยังไงพิมพ์ทิ้งไว้ในห้องแชตทีนะ )
( ไปด้วย )
“ไปแดกขี้เหรอพี่ธีร์?”
( ขี้พ่อ กูจะไปส่องดูหน้าตัวเองในกระจกว่าวันนี้หล่อกว่าเมื่อวานแค่ไหน )
“เออไปเหอะ ไม่มีน้ำหูน้ำตาให้หรอก” เหม็นเบื่อความหลงตัวเองของมัน แต่จะด่าตอนนี้ก็เสียดายพลังงานชีวิตเพราะแค่หายใจตอนนี้ก็เหนื่อยแล้ว ก็ตอนเย็นเพื่อนที่มอลากไปเตะบอลด้วย ล่อยันสามทุ่ม เหนื่อยจนเหงื่ออาบหน้า
ระหว่างรอทีมแหลมก็ไปเปิดตู้เย็นจัดน้ำอัดลมแก้วใหญ่ แล้วกลับมานั่งหดขาบนเก้าอี้พร้อมหมุนเล่นตามประสาคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ ระหว่างนั้นก็มีคอมเมนต์จากมิตรรักแฟนเพลงที่ส่งเข้ามาชื่นชมนับไม่ถ้วน ทั้งเหมือนเด็กมีปัญหารอคอยปวีณามาช่วยดูแลเอย กอลั่มผู้หวงแก้วทัมเบลอร์เอย
ผ่านไปชั่วอึดใจเสียงที่ได้ยินกลับไม่ใช่เพื่อนในทีมที่แยกไปทำธุระส่วนตัว แต่กลับเป็นเสียงเคาะประตูเบา ๆ สองครั้งตามด้วยเสียงก๊อกแก๊กตรงกลอนประตู ฟันคมค่อย ๆ คายหลอดที่กัดจนบี้ สายตามองลูกบิดที่หมุนวนตามเข็มนาฬิกาต่อด้วยท่อนแขนและใบหน้าที่โผล่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่คนเล่นเซอร์ไวเวอร์สายหนังแขกเกมเมื่อครู่นี้ต้องใจฟู
“มาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ?”
“อ๋อ --” ไม่ได้ทักทายกลับ สัญชาตญาณมันบอกว่าตอนนี้ยังเปิดสตรีมอยู่ ซึ่งถ้าไม่อยากโดนแซวก็ต้องเก็บปากกับสีหน้าเอาไว้ แหลมหันไปตรงจอห้องแชตที่รัวใหญ่เลยว่า ‘เสียงใครอะ? เสียงใคร เสียงหล่อว่ะ’ แล้วก็คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเสียแล้ว
“ผม – พี่เห็นเราสตรีมอยู่ก็เลย – ครับ” คนมาหาก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน เขามองบอสที่มองเขากับหน้าจอสลับกัน ซึ่งก็ดีมากที่แคร์ไอ้แหลมด้วยการไม่แทนตัวว่า ‘ผมกับคุณ’ เหมือนที่เคย ไม่งั้นคงมีการตั้งคำถามอีกแสนล้านว่าคนที่พูดจาสุภาพแบบนี้เป็นใคร เพราะคนรอบตัวไอ้แหลมนั้นมีแต่พวกถ่อย ๆ ดีสุดก็ไอ้โซ่
“เพื่อนรุ่นพี่ที่คณะอะ รู้จักกันตอนไปกินเหล้า มานี่ ๆ” เด็กลูกครึ่งกวักมือเรียกคนที่อยู่หน้าประตูให้มาเข้ากล้องด้วยกัน วันนี้บอสท่าจะเตรียมตัวมาดี ถึงได้แต่งตัวปกติเหมือนชาวบ้านชาวช่อง ไม่ใช่สูทผูกไท
บอสวางกุญแจรถกับมือถือลงบนโต๊ะคอม มือซ้ายวางลงบนศีรษะเขา ส่วนมือขวาก็เท้าลงกับโต๊ะพร้อมก้มลงมองกล้อง
“สวัสดีครับ”
YuYee55555: กรี๊ดดดดดดดดดดด หล่อมากกกกกกกก
UwU1999: โห งานดีจัง ให้ไอ้หมาขยับออกไปนั่งเล่นข้าง ๆ แล้วช่วยมานั่งหน้าจอสักสามชั่วโมงได้ไหมคะ
Samsama: พวกผู้หญิงระริกระรี้ใหญ่เลยนะเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ เซงๆๆๆ
บอสคงไม่ชินกับการเข้ากล้องพร้อมการถ่ายทอดสดแบบนี้ แต่เห็นความพยายามปั้นหน้ายิ้มแล้วก็น่าเอ็นดูว่ะ แหลมลุกขึ้นสละที่นั่งให้อีกฝ่าย ก่อนจะลากเก้าอี้สำรองมานั่งข้าง ๆ
“ไม่บอกเลยว่าจะมา”
“คนมีกุญแจห้องต้องบอกด้วยเหรอครับ?”
เดี๋ยว กูก็ไม่น่าฆ่าตัวตายด้วยการถามแบบนี้ต่อหน้ากล้องหร๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แหลมปิดไมค์แล้วมองหน้าอีกฝ่าย เนี่ย แล้วก็มานั่งยิ้มแบบนี้ พวกสาว ๆ ก็กรี๊ดไปดิ หล่อไรเยอะแยะอะงง เริ่มหวงละนา ปิดกล้องก่อนชั่วคราวแล้วกัน
“ตอนนี้พวกเขาไม่ได้ยินเสียงเราแล้วใช่ไหมครับ?” บอสชี้จอ ซึ่งเขาก็พยักหน้า
“ไหนบอกว่าวันนี้จะนอนเร็ว”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะชวนผมนอนตอนไหน”
“ไร จะมาค้างด้วยเหรอ?”
“ผมเตรียมชุดนอนมาแล้ว ไม่ให้ก็จะนอนอยู่ดีครับ” ขี้เล่นเก่ง แหลมเบ้ปากใส่และบอสก็มองมาเหมือนอยากจะทำร้ายร่างกายเขาด้วยการบีบจมูกแต่ก็ดูทรงว่ากำลังยั้งตัวเองไว้อย่างสุดความสามารถ เออ แต่ก็ดี ถึงจะปิดกล้องไปแล้วแต่ก็เหมือนได้ทดสอบบอส เนี่ย ว่าที่เมียที่ดีต้องรู้จักรักษาหน้าตาผัว
แต่ใจฟูฟ่องยังไม่ถึงไหนดวงตาคู่นั้นก็ลดลงมองซองสี่เหลี่ยมบนโต๊ะคอม แหลมตาเหลือกยิ้มค้าง สบตากับคนข้าง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมไปคว้าซองบุหรี่หวังจะเอาไปซ่อนในง่ามขา แต่ท่ามกลางความเนียนนั้นก็ถูกบอสจับข้อมือไว้เสียก่อน
“ไม่เป็นไรครับ อยากสูบก็สูบเถอะ”
“ตั้งแต่กลับมาผมยังไม่ได้สูบเลยนะเว้ย ตัวล่าสุดก็ตอนก่อนเตะบอลเลย”
“ครับ”
“งอนเหรอ?”
“ไม่ได้งอนครับ ผมพูดจริง ๆ”
“อยากจูบโอ๋นะ แต่ก็นั่นแหละ ปากผมมีแต่กลิ่นบุหรี่” พูดไปก็รู้สึกผิดไป ถ้าบอสขมวดคิ้วทำหน้าตึงเหมือนเมื่อก่อนคงขิงข่าตะไคร้ใส่กลับแทนที่จะง้อขนาดนี้อะ “ลดเหลือวันละสามตัวแล้วนะ แล้วก็จะลดเรื่อย ๆ ด้วย”
ว่าที่เมียอายุมากกว่าเลยยอมนั่งเป็นลูกหมาให้ลูบหัว
“ตอนแรกผมบอกให้คุณเลิกเพราะไม่ชอบกลิ่นของมัน แต่ตอนนี้คุณรู้ใช่ไหมครับว่าเพราะอะไร?” อ้อนอีกละ เผาทิ้งเลยดีไหมล่ะบุหรี่ซองนี้
“บางทีปากมันว่างอะ เหมือนอยากจับอะไรเข้าปาก ดูดแล่วพ่นควันปู้ด ๆ” เด็กลูกครึ่งทำปากยื่น เป็นไงล่ะเจออ้อนกลับ นี่เหลือเอาหัวถู ๆ เหมือนที่ทำกับพี่แจ็คนะ แต่จะเก็บไว้ใช้เป็นท่าไม้ตายเท่านั้น
บอสยีผมเขาเบา ๆ แล้วลุกขึ้นไปรูดซิปกระเป๋าเสื้อผ้า ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกล่องใส ๆ ที่มีลูกอมจุ๊บปาจุ๊บหลากรสให้เลือก แหลมเงยหน้ามองอีกคนที่หยิบรสโคล่าออกมาแกะซองออก แล้วก็ยื่นมาตรงระดับริมฝีปากเขาแถมพยักหน้าเหมือนบอกว่าให้อมเดี๋ยวนี้
อีหยังวะ ทำเหมือนนี่เป็นหมา แต่ถามว่ายอมทำไหม จุดนี้ก็ต้องเอาใจหน่อยแล้วปะ
“ถ้าฟันผุเดี๋ยวผมจ่ายค่าทำฟันให้”
“ขอห้าล้าน” เขามองแก้มที่นูนป่องเพราะจุ๊บปาจุ๊บ กันต์อมยิ้ม นั่งเอนหลังกับเก้าอี้พลางมองอีกคนลิ้มรสของความหวานเหมือนเด็ก ๆ
“จะเล่นเกมต่อไหมครับ เดี๋ยวผมไปนั่งอ่านหนังสือรอบนเตียง”
“เออว่ะ ป่านนี้พวกพี่ ๆ คงสาปผมละอยู่ดี ๆ หายไป” แหลมหันหน้าเข้าหาจอ เปิด Discord แล้วก็พบข้อความจากไอ้โซ่ว่าพี่ ๆ ชิงหนีไปเล่นก่อนแล้วเพราะเรียกเท่าไหร่ ๆ ไอ้แหลมก็ไม่ยอมตอบสักที
“เหมือนว่าเด็กแถวนี้จะโดนทิ้งแล้วนะครับ”
“พวกไม่มีความอดทนก็งี้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปซุยเกมอื่นรอ – เฮ้ยพวกมึงอะ เล่นจบแล้วเรียกด้วยนะ!!!” แหลมเปิดไมค์คุยกับพี่ ๆ
( กูนึกว่าตายห่าไปแล้ว เมื่อกี้เกือบโทรจองวัดกับหม้อกระเพาะปลา )
“จองให้มึงก่อนเลยพี่ธีร์ ปากวอนตีนสุด”
( หายไปไหนมาครับพี่แหลม เมื่อกี้เห็นปิดกล้องด้วย )
“กู้โลกอยู่”
( หรา แต่มีคนในห้องแชตบอกว่ามีผู้ชายหล่อ ๆ มาหาที่ห้องนะ ใครเอ่ย? )
“...”
( พี่ธีร์ครับ วิ่งไปไหน โซ่อยู่ข้างหลังเนี่ย มาเร็วครับมาตีหัวโซ่ )
ดีมากจู๊กมาสเตอร์ รู้จักช่วยยับยั้งปากผี ๆ ของพี่ธีร์ในช่วงที่คนทั้งโลกกำลังดูสตรีมอยู่
“เดี๋ยวกูเล่นพับจีรอละกัน เสร็จเมื่อไหร่มาหอนเรียกดัง ๆ”
กดไปอยู่ห้องสำรองแล้วเปิดกล้องอีกครั้ง คนดูหายไปบ้างส่วนหนึ่งแต่ก็ยังมีแฟนพันธุ์แท้รอดูอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมจู่ ๆ เขาถึงหายหัวไปโดยไม่บอก
“งั้นเดี๋ยวพี่ไป --” พอรู้ว่าอยู่หน้ากล้อง คนที่ไม่ถนัดการแทนตัวว่าพี่จึงทำตัวไม่ถูกอีกแล้ว มันไม่เคยยากสำหรับเขา แต่พอลองแทนตัวว่าพี่กับเด็กคนนี้มันก็เขินเอาเรื่องเหมือนกัน
“เล่นด้วยกันดิ เดี๋ยวผมสอนเล่น” กันต์อยากปฏิเสธเพราะไม่ชอบฝืนในสิ่งที่ไม่ถนัด แต่เขาก็ต้านดวงตาคู่นั้นกับการพยักหน้าย้ำไม่ได้
“พี่จะทำเราอายคนดูนะครับ”
“โหย คิดมาก ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิดหรอกยกเว้นผมอะ จริง ๆ เอ้า ขยับมาตรงนี้” เด็กดื้อไถเก้าอี้ไปข้าง ๆ จับมือเขาให้วางลงบนคีย์บอร์ดและเมาส์พร้อมปิดท้ายด้วยการผายมือแนะนำให้คนดู
F0ngll บริจาค 100฿: ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ แค่พี่นั่งหล่ออยู่ตรงนี้จะแพ้ร้อยรอบก็ย่อมได้ค่ะ
wwwww บริจาค 50฿: สู้ ๆ ค่ะพี่
b0nv0yage: ลองดูนะครับ ถ้าเล่นได้ดีผมจะตามไปดูช่องส่วนตัวของพี่ครับ
แค่จอทีวีเล่น PS4 ที่คอนโดก็ทำให้ปวดหัวแล้ว แต่ตอนนี้เขาต้องเล่นทั้งที่มีสามจอตรงหน้า จอหนึ่งเปิดแผงควบคุมอะไรสักอย่าง ส่วนจอกลางเป็นเกม และด้านขวาเอาไว้อ่านคอมเมนต์คนดู เด็กแสบก็นวดแขนใหญ่เลย ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงคิดว่าถูกแกล้งอยู่แน่ ๆ แต่ถ้าให้เดาจากตาแป๋ว ๆ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ กันต์คิดว่าอีกฝ่ายคงอยากให้เขาได้ลองเข้าไปในโลกอีกใบที่เด็กคนนี้ชอบ
หน้าจอถูกเปลี่ยนเป็นเกมใหม่ แน่นอนว่าในฐานะผู้พัฒนาต้องศึกษาเรื่องเกมให้มาก ซึ่งกันต์ก็พยายามหาข้อมูลและลองดูด้วยตนเองไปพอสมควรแล้ว เพราะเขาอยากเพิ่มความรู้ให้กับตนเอง ไหนจะถามความเห็นพนักงานในบริษัทว่าเกมแต่ละเกมมีข้อดีและข้อเสียตรงไหนบ้าง บวกกับแวบเข้าไปดูทีมของเชร์ตอนถ่ายทอดสดอยู่หลายครั้ง จึงพอมีความรู้เบื้องต้นเกมเหล่านี้อยู่บ้าง
“เอางี้ เดี๋ยวผมสุ่มหาทีมให้จะได้มีคนช่วย” ตัวละครแต่งตัวประหลาด ๆ บนหน้าจอกำลังรอเพื่อนร่วมทีม ไม่นานนักระบบก็จัดผู้เล่นอีกเจ็ดคนมาให้ “จัดตี้ใหญ่เลย อบอุ่นดี”
ระหว่างเคาท์ดาวน์รอเวลาขึ้นเครื่องบิน ตัวละครแปดสิบกว่าคนก็สร้างความปั่นป่วนให้สายตาด้วยการกระโดดไปมาหรือไม่ก็ส่งเสียงทักทายแบบที่ถ้าให้เรียกภาษาเกมเมอร์ก็คือเกรียน กันต์มองคนข้างตัวที่กำหมัดแน่นทำหน้ามุ่งมั่นเป็นการให้กำลังใจ
“เรามาร่วมให้กำลังใจเกมเมอร์หน้าใหม่ด้วยการโดเนทนะครับ แต่ต่ำกว่าร้อยบาทขอไม่อ่านชื่อนะ ไม่คุยกับคนจนอ่าครับ”
Nicksoi2 บริจาค 30฿: กูจะโดเนทเท่านี้มีไรไหมสัส!!!!
“ไม่มีครับพี่ สามสิบผมก็เอาครับผมหิวข้าว”
Nicksoi2 บริจาค 500฿: อย่ามาซ่ากับกู
BenyaphA บริจาค 101฿: เพื่อพี่คนหล่อนะคะ รัก
BoyloveNing บริจาค 50฿: กุจะโดเนทเท่านี้มีไรปะ เรื่องกุ ไม่เสิ่ก
“ขอบคุณมากครับพี่ เดี๋ยว Twitch มันจะหักเงินไป สามสิบนั้นซื้อส้มตำยังไม่ได้เลยครับ เพราะงั้นขออีกสักสามพันนะครับพี่” กันต์กำมือป้องปากขำกับการเปลี่ยนโหมดของเด็กแสบเพื่อเรียกเสียงหัวเราะ
แหลมชำเลืองมองผู้ชายตัวโตที่หลุดมาดจริงจังไปเพียงเพราะกำลังตั้งใจอ่านคอมเมนต์บนหน้าจอและยอดโดเนทจากแฟนคลับในคราบแอนตี้ เขาเห็นว่าบอสค่อย ๆ ยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาแบบไม่หลงเหลือให้กั๊ก คนที่สร้างบรรยากาศกลบเกลื่อนความกดดันเพราะเรื่องเล่นเกมจึงยิ้มตาม
เกมเริ่มต้นจากการหาพิกัดกระโดดร่มลงบนส่วนไหนส่วนหนึ่งของแผนที่ ซึ่งเพื่อนร่วมทีมก็เปิดไมค์สนทนากันเป็นภาษาอังกฤษซึ่งแหลมก็คอยอธิบายให้คนดูได้รู้ว่าชาวบ้านกำลังคุยอะไรกัน เอาจริงไม่หงุดหงิดที่สอนเล่นเลย ถึงบอสจะดูงง ๆ เพราะคนไม่เคย แต่ตอนก้มลงมองนิ้วตัวเองบนคีย์บอร์ดสลับกับหน้าจอนี่โคตรน่าจุ๊บหัว
“ปล่อยพวกมันเปรี้ยวตีนไปก่อน เรายังเล่นไม่เป็นอย่าเพิ่งซ่าโดดลง Pecado เดี๋ยวตายศพไม่สวย” ได้ยินพวกฝรั่งด่าว่าเป็นเอเชียเด๋อ ๆ ที่พูดภาษาเดียวกับมัน แถมยังกระโดดลงผิดจุดจากที่คุยกันไว้ เนี่ย เวลาเล่นเกมก็แบบนี้ มันจะมีพวกที่หลอกด่าเพราะรู้ว่าเราฟังภาษาบ้านมันไม่ออก
ถ้าปล่อยให้บอสโดดลงจุดเดียวกับคนในทีมมีหวังเละเป็นขี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเล่นเก่ง ๆ กับพวกสายซ่าจะโดดลงเมือง Pecado กันเสียส่วนใหญ่ มันวัดกันที่ว่าใครลงถึงพื้นและเก็บปืนได้ก่อน เพราะการวิ่งตัวเปล่าไปมาขณะที่ศัตรูเก็บปืนได้แล้วคงไม่ใช่เรื่องเข้มแน่ มีหวังโดนยิงตายตั้งแต่เกมเริ่มไปได้แค่สองนาที
“That green jerk listen to no one. Why don't you play alone huh? Asshole.” (ไอ้เหี้ยสีเขียวนั่นก็ไม่ฟังอะไรเลยนะ ทำไมมึงไม่ไปเล่นคนเดียวให้มันรู้แล้วรู้รอดเลยวะ กระจอกเอ๊ย)
“นี่ก็ด่าลูกพี่กูไม่หยุดเลย เดี๋ยวเจอ China Number One*” พวกในทีมตายกันอย่างไว จากแปดเหลือแค่สาม ก็ไปตายโง่ ๆ เองแล้วมาพาลด่าคนที่เหลือเฉ้ย จะเอาอะไรกับคนเพิ่งหัดเล่นวะ ถึงตัวละครไอ้แหลมจะใส่ชุดทุเรศแบบจัดเต็มแต่คนเล่นเป็นเจ้าของบริษัทเกมผู้ไร้ประสบการณ์นะเว้ย!!
*China Number One คือ ประโยคขิงข่าตะไคร้ของเกมเมอร์ชาวจีนที่ชอบพูดออกไมค์ว่าประเทศกูเก่งสุดแล้ว เจอได้น้า
“Watch your language, please.” (ช่วยระวังคำพูดหน่อยได้ไหมครับ?)
บอสคงสุดจะทนแล้ว บุญบาปเวรกรรมเหลือเกินที่ดันสุ่มเจอฝรั่งสายปากหมาที่ด่ารอบสองรอบไม่จบ แต่มันล่อด่าตลอดรายการเลย แทนที่จะกดออกเกมแล้วไปเริ่มเล่นใหม่ให้มันจบ ๆ
“Why? Any problem? You're so fucking noob. What an idiot.” (ทำไม มีปัญหาไร ก็มึงกาก ห่าเอ๊ย)
“Uhuh. How is a pro now? Ahh, I see. You just got a headshot so you're just watching me play.” ( ครับ แล้วตอนนี้คนเก่งทำอะไรอยู่ อ่า โดนยิงหัวแตกตายไปแล้วก็เลยได้แต่มองผมเล่นสินะ)
“Wanna know me? What about PVP in other games? I dare you.” (เก่งไม่เก่ง 1-1 กับกูเกมอื่นได้นะ เอาปะล่ะ?)
“Are you five years old? What a sore loser.” (คุณเป็นเด็กห้าขวบหรือไง ขี้แพ้ชวนตีจริง ๆ)
“I can find your house. You son of a bitch.” (กูตามไปถึงบ้านมึงได้นะ!!! ห่าราก!!!)
“Yeah, me too. I can also find your house and step on your dead body.” (ครับ ผมก็ตามไปเหยียบศพคุณถึงบ้านได้เหมือนกัน)
“เชี่ย... สำเนียงบริติธด้วย...” แหลมผงะพร้อมยกมือขึ้นทาบอก วูบหนึ่งรู้สึกเหมือนเห็นบอสร่างแรกเข้าประทับ บอสคนนั้นที่แซะไอ้แหลมเก่ง ๆ อะ ส่วนคนดูถึงกับรัวอุทานกันถ้วนหน้า
คนถูกหยามคงเครื่องร้อนแล้วถึงได้ลั่นปืนกลรัวชุดใหญ่ใส่ผู้เล่นที่ขับบั๊กกี้ผ่านไปจนปลิ้นขี้เขียงพญานาคราชกระทั่งหน้าจอขึ้นว่าได้ฆ่าแล้วหนึ่ง เชี่ย โคตรเอา!!!
“เป็นไงล่ะ ลูกพี่กูจัดจ้านสุด Don’t mess with my boss!!! You son of a b*tch!!! – โอ๊ยยยยยยยยย!!!” คนสบถคำหยาบหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะถูกบีบปากจนต้องเอนตัวไปตามแรง
“Language.”
“ก็มันด่าบอสอะ ผมผิดไร?”
“ผิดตรงที่เสียงเรามันเข้าหูพี่เต็ม ๆ ไงครับ รู้สึกเหมือนโดนด่าไปด้วยเลย” เด็กดื้อย่นจมูกใส่เหมือนไม่อยากยอม กันต์รู้ว่าเชร์ชอบพ่นคำหยาบเวลาเล่น ก็ไม่ได้คิดจะให้เปลี่ยนนิสัยเหมือนเรื่องสูบบุหรี่ แต่เขาก็แค่อยากเห็นซิมบ้าน้อยงอแงก็เท่านั้น
Thanawath: ตบหัวมันเลยครับ ผมเห็นพี่ธีร์ทำบ่อย
Vivian00: ไอ้หมาดิ้นสุด 5555555555555
FridayNigh7: ให้พี่เขาเล่นเองเหอะแหลม อย่ากดดันมาก พี่เขาทำได้ดีแล้ว
LunaMoonFang: กูชิปได้ไหม กบฏ #ธีร์แหลม แป๊บ
**********
(ต่อด้านล่างนะคะ)