บทที่ 53 บัณฑิตใหม่-ถูกหิ้ว...
แล้ว... ผมก็เห็นรหัสของตัวผมเอง...
262_ _ _ _ _ Mr._ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ ……… P
อักษรตัวอื่นผมมองอย่างเจนตา... แต่ไอ้อักษร...พี (P) ตัวสุดท้ายนั่นสิ... ทำผมมือเย็นเฉียบ... ตาเบิกโพลง....
ผ่าน... ผมผ่านแล้ว... ผมจบแล้ว...ไอ้ดิน... มึงเรียนจบแล้ว... หลังจากความเพียรพยายามมาสี่ปีครึ่ง... ในที่สุด มึงก็จบเป็นบัณทิตกับเขาเสียที... กว่าจะได้... มันก็แลกกับอะไรหลายๆ อย่าง
ผมเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างงงๆ... รู้สึกตัวอีกที ผมก็นั่งอยู่ที่โรงอาหารหลังตึก... นานพอดู...
ภาพ ต่างๆ ผ่านเข้ามาในความคิดของผม... วันแรกที่ผมพลาดจากการสอบเอ็นทรานส์ ก้าวเดินเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยเปิดแห่งนี้... ความเจ็บปวดจากความผิดหวัง ค่อยๆ ถูกชะล้าง เยียวยา ด้วยความปราณีของผู้เป็นเจ้าของนาม ที่นั่งอยู่บนแท่นศิลา ณ. จุดกึ่งกลางของมหาวิทยาลัย
ภาค การศึกษาแรกผ่านไป ผมค่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากับการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งนี้... ทีละภาคการศึกษา ความแข็งแกร่ง จากการที่เราต้องดูแลตัวเองในทุกๆ ด้าน หล่อหลอมให้ผมเป็นวันนี้...
ภาพของคนที่ทำผมเจ็บที่สุดในชีวิต ผมก็พบเธอครั้งแรกที่นี่...
สี่ ปีที่ผ่านมา ทั้งความทุกข์ ทั้งความสุข ผมก็ประสบที่นี่... และหลังจากนี้... หลังจากวันนี้... ผมก็จะกลายเป็นบัณทิต... ที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิลำพอง ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเต็มภาคภูมิ... ทิ้งชีวิตด้านมืดให้ถูกกลบฝังไว้ที่สุสานแห่งอดีต...
ผม เดินไปที่อนุสาวรีย์ พ่อขุนฯ คุกเข่า พนมมือไหว้ อธิษฐานจิต “ผมสัญญา... ว่าผมจะเป็นคนดี... สร้างชีวิตก้าวไปข้างหน้า สร้างชื่อเสียงให้แก่สถาบันแห่งนี้... ขอพรให้ผมประสบความสำเร็จอย่างที่หวังไว้ด้วยเถิด....
...............................
ตลอด เช้าวันนั้น ผมใช้เวลาในการติดต่อสำนักวัดผลและประเมินผล เพื่อเดินเรื่องจบการศึกษา... กว่าจะเสร็จก็ร่วมบ่ายสองโมงกว่า... เสร็จแล้วโทรไปบอกพี่รัตน์ ขอลาหยุดสักสองสามวัน เพื่อจะนำข่าวดีไปบอกป๊ากับม๊า ที่ต่างจังหวัด พี่รัตน์แสดงความยินดีกับผมด้วย และบอกว่า เป็นเด็กในร้านคนแรกที่จบปริญญาตรี...
เดิน ออกจากมหาวิทยาลัย กลับไปที่หอ ด้วยหัวใจพองโต ระยะทางจากมหาวิทยาลัยไปถึงที่หอผมก็ไกลพอดู ต้องผ่านสนามกีฬาฯ ด้วย แต่ผมก็เลือกที่จะเดิน... มันเหมือน ภาระอันใหญ่หลวงได้หมดลง รู้สึกเหมือนเบาสบายอย่างบอกไม่ถูก....
ทาง เท้าฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัย... ค่อนข้างปลอดคน เพราะ ยังเวลาบ่าย คนยังไม่เลิกงาน... ผมเดินเรื่อยๆ อย่างไม่เร่งรีบ แต่แล้วก็มีรถเบนซ์สีดำสนิท ติดฟิล์มทึบขับเข้ามาจอดเทียบข้างๆ ทางเท้าที่ผมเดินอยู่ กระจกด้านหน้าฝั่งผู้โดยสารเลื่อนลง
“น้อง จ๊ะ... พี่ถามอะไรหน่อยสิ...” มีเสียงถามออกมาจากในรถเบนซ์คันนั้น ผมก้มมอง เป็นผู้หญิง วัยประมาณสามสิบต้นๆ แต่งตัวดี... สวยเฉี่ยว ขับมาคนเดียว...
“ครับ...” ผมตอบรับอย่างงงๆ
“ไปลาดพร้าวสะพานสอง ทางไหนจ๊ะ...”
ผม ยืนขึ้นมอง... “พี่ต้องกลับรถ ไปเข้าซอยมหาดไทยทางโน้นครับ...” ผมชี้กลับไปซอยที่เดินผ่านมาไม่นาน “มันจะทะลุออกลาดพร้าวได้... เลี้ยวซ้ายไปอีกหน่อยก็ถึงครับ” ผมบอกทางอย่างละเอียดที่คนทั่วไปจะขับไปได้อย่างไม่หลงทาง... แต่แล้ว
“น้องว่างหรือเปล่าจ๊ะ... ไปส่งพี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ให้ค่ารถกลับ”
ผมดูนาฬิกา... บ่ายสาม... วันนี้ไม่ต้องไปทำงาน กลับบ้านก็ไม่ทันแล้ว พรุ่งนี้ค่อยกลับตอนสายๆ...
“น่า...นะ... พี่ไปไม่ถูก... กลัวหลงน่ะจ้ะ...” หญิงสาวในรถอ้อนวอน...
“ครับได้...” ผมพยักหน้า...ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง... พอปิดประตูสนิทรถก็พุ่งปราดออกไปทันที...
“พี่ชื่อปัทมา เรียกพี่ปัท ก็ได้... น้องชื่ออะไรจ๊ะ...”
“ดินครับ”
พี่ปัทหันมามองหน้าผม... “ดิน... ชื่อเท่จังเลย...”
“พี่ไม่เลี้ยวเหรอครับ” ผมถาม เพราะพี่ปัทขับเลยทางเลี้ยวกลับรถมาแล้ว
พี่ปัทหันมายิ้มให้... พูดหน้าตาเฉย “พี่อยากหาคนคุยด้วยน่ะ ดิน...”
เท่า นี้ผมก็รู้แล้ว ว่าพี่ปัทหมายถึงอะไร... เคยได้ยินอยู่เหมือนกันในกลุ่มเพื่อนๆ ว่าถูกผู้หญิงหิ้ว... ผมยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จนกระทั่งวันนี้ ที่โดนกับตัวเอง...
พี่ ปัทขับรถเร็วมาก แผล็บเดียวเราก็อยู่ด้วยกันบนคอนโดแบบห้องชุดแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุงเทพฯ มองออกไปเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา เหมือนของพี่คิม แต่ คนละมุมของกรุงเทพฯ
ผมเดินไปที่หน้าต่างริมระเบียง ห้องของพี่ปัทอยู่สูงพอสมควร จึงมองเห็นทิวทัศน์ของกรุงเทพยามเย็นสุดลูกหูลูกตา...
“สวยไหม ดิน”
ผมหันมายิ้มให้... รู้อยู่แล้วว่าพี่ปัทอยากให้ผมทำอะไร... “สวยครับ... แต่...”
“แต่อะไรจ๊ะ...”
“คนข้างๆ ผมสวยกว่า...” ผมหยอดคำหวาน เล่นเอาพี่ปัทหน้าแดง... มองอย่างนี้พี่ปัทยิ่งสวยถูกใจผม....
“เจ้า ชู้ไม่เบานะ เรา...” เงียบไปสักครู่ พี่ปัทก็เดินมาตรงหน้าผม... “พี่ขับรถตามเธอมาตั้งแต่หน้ามหาวิทยาลัย... พี่ชอบเธอจัง ชอบที่เธอแต่งชุดนักศึกษา สะอาด ไม่หล่อ แต่เท่ห์ ที่สุด”
วัน นั้นผมอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวแขนยาว กับกางเกงยีนส์สีซีดคล้ายกับนักศึกษาทั่วๆ ไป... พี่ปัทยื่นมือมาที่กระดุมเม็ดบน ค่อยๆ แกะออก ทีละเม็ดๆ... แล้วสอดมือเข้าไปลูบกล้ามหน้าอกผม....
“ขอบคุณครับ ที่ชม แต่ตอนนี้ไม่อยากเห็นผมแต่งชุดนักศึกษาแล้วใช่ไหมครับ...พี่”
พี่ ปัทหัวเราะหวานพริ้ว... ขณะที่ผมรวบร่างบางๆ ของพี่เค้าเข้ามากอด...ค่อยๆ ก้มหน้าลงไปบรรจงจูบที่ริมฝีปากของพี่ปัทเบาๆ ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของพี่ปัทอย่างชำนาญเชิง...
พัก ใหญ่ ผมถึงค่อยถอนริมฝีปากออกมา แล้วไล่ละจมูกโด่งๆ เรื่อยไปถึงติ่งหู มือสองข้างทำหน้าที่... ไม่นานพี่ปัทก็เปลือยเปล่าขาวโพลงอยู่ในอ้อมกอดของผม...
ผม ค่อยๆ โอบร่างของพี่ปัทให้นอนลงบนโซฟานอนตัวยาว... นั่งมองความขาวอย่างลานตาของปทุมถันอวบงามอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะฝังจมูกลงระหว่างสองเต้าสูดดมความหอมอย่างรัญจวนใจ ขบเม้มที่ยอดติ่งสองข้าง...
พี่ปัทบิดตัวสยิวเมื่อจมูกของผมดอมดมความหอม ไล่ละลงมาถึงหน้าท้องลาดเนียน ต่ำลงไป...
“ดินจ๋า... อูวซซซ”
ร่าง สวยสะท้านเยือก เมื่อปลายลิ้นของผมสัมผัสกับจุดสำคัญ... แล้วค่อยๆ ไล้เลียอย่างใจเย็น ทั้งติ่งเนื้อสีชมพู และกลีบเนื้อที่ห่อหุ้ม... ส่วนสองมือทำหน้าที่ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง...
กว่ากางเกงยีนส์ของผมจะหลุดออกไป ร่องหลืบของพี่ปัทก็ฉ่ำเยิ้ม แสดงถึงความพร้อมแล้ว....
ผม เลื่อนตัวขึ้นทาบทับ... จูบที่ริมฝีปากงาม มือนึง เคล้นคลึง เต้าอวบ อีกมือนึงจับ ความบานใหญ่ ของ “เจ็ดนิ้วฝังมุก” จ่อตรงร่องหลืบ... แล้วกดลงไปช้าๆ...
มัน ไม่ใช่ครั้งแรกของพี่ปัทหรอกครับ แต่ ขนาดที่ไม่ธรรมดาของผมก็ไม่ง่ายนัก ที่พี่ปัทจะรับเข้าไป ถึงจะมีน้ำหล่อลื่นออกมาจนฉ่ำก็เถอะ....
“ดินจ๋า... อย่าเพิ่ง... พี่อึดอัด...”
พี่ปัทกระซิบเสียงสั่นพร่า มือหนึ่งดันหน้าท้องของผมไม่ไห้แทรกลึกลงไปเร็วนัก...
ผม พักส่วนล่างเอาไว้ก่อน จมูกทำหน้าที่ซุกไซ้ไปตามซอกคอ ติ่งหู และใบหูของพี่ปัท สองมือบีบขยำเต้าอวบเบาๆ ทะนุถนอม... พอพี่ปัทเริ่มหายใจคล่องขึ้น ผมจึงค่อยเริ่มกระดืบหน้าท้องขยับ กดให้ “เจ็ดนิ้วฝังมุก” ของผมจมลึกลงไปเรื่อยๆ ทีละน้อยๆ
คิ้วที่ได้รับการแต่งมาเป็นอย่างดี กระตุกเล็กน้อยทุกครั้ง ที่เม็ดมุกที่ปูดโปนอยู่บนท่อน “K” ของผม สะดุดปากร่องหลืบ...
“ดินจ๋า... อะไร... มันสะดุด...”
“มุกครับ... ผมฝังมุก... เคยได้ยินไหมครับ...” ผมกระซิบตอบเสียงพร่าสั่นของพี่ปัท
พี่ปัทผงกหัว...ยอมรับ “พี่เคยอ่านหนังสือเจอ... แต่ไม่เคยเห็น... อูยซซ ไปทำ... ทำไมก็ไม่รู้... ของตัวเองไม่ใช่เล็กๆ...”
“รู้เหรอครับ ว่าไม่เล็ก” ผมแกล้งแหย่
พี่ปัททุบอกผมเบาๆ “รู้สิยะ... แน่นขนาดนี้... อูยซซซ ดิน... อย่าเพิ่ง ว้ายซ....”
พี่ปัทร้องอย่างตกใจ เพราะ พอพี่ปัทเผลอ ผมก็แกล้งดึงขึ้นมานิดนึง ก่อนจะกดลงไป จนมิดความยาว...
“อูยซซซ ดิน...ใจร้าย...” พี่ปัทผวากอดผมแน่น น้ำตาซึมที่หางตา...
ผมจูบที่หน้าผาก ปลอบโยน แล้วลงมาจูบที่ริมฝีปากงาม... ครู่ใหญ่จึงค่อยละริมฝีปากออก... “ขอโทษครับ... ผมลืมตัวไปหน่อย...”
เว้น ระยะให้พี่ปัทปรับสภาพอยู่ครู่ใหญ่ ผมจึงค่อยๆ ขยับสะโพก เกร็งหน้าท้อง... กระเด้าส่งท่อน “K” ของผมให้เข้าไปในร่องของพี่ปัทเริ่มจากเนิบๆ ผ่อนสั้นผ่อนยาว... พี่ปัทกอดผมแน่น... กระซิบ
“ดินจ๋า... มีความสุขจัง”
หาก เป็นก่อนหน้านี้ ที่ผมยังไม่รู้ว่า ผมถูกตัดสัมพันธ์จากน้องษาแล้ว... ผมอาจจะมีความรู้สึกผิดอยู่บ้าง เพราะนี่ไม่ใช่หน้าที่ที่ทำแลกเงิน... แต่ ตอนนี้ ไม่มีแล้ว... ผมจึงปล่อยอารมณ์ ความรู้สึกอย่างเต็มที่... ประสบการณ์ และความชำนาญเชิงในการให้ความสุขกับคู่ร่วม... ทั้งหญิงและชายมีอยู่เท่าไร... ผมก็เอามาใช้กับพี่ปัทเต็มที่...
พี่ ปัทเองก็ใช่ย่อย... ด้วยความที่มีประสบการณ์ มาแล้ว อาการตอบสนองกับคู่ร่วมจึงเป็นไปตามธรรมชาติและความต้องการที่เรียกร้อง.... ร่องหลืบของพี่ปัทตอดตุบๆ บีบรัด ท่อน “K” ของผมเป็นจังหวะ จนผมรู้สึกได้...
เรา สองคน ตอบสนองความต้องการให้กันและกันอย่างเต็มที่ คนนึงเป็นหญิงสาวสวย ถึงมีประสบการณ์ แต่ก็ไม่มากนัก แต่ก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ขี้อาย... อีกคนเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่มาก... หากแต่ประสบการณ์ชั่วโมงบินสูง... ทำให้การร่วมรักเป็นไปอย่างถูกคู่ตอบสนองความต้องการให้กันและกันเข้าขา....
จวบจนกระทั่ง...
“ดินจ๋า... ซี๊ด... เร็วอีก...อูยซซซซ ดิน...ดิน...ว้าย...พี่ออกแล้ว...ซี๊ดซซซซ”
พี่ปัทผวากอดผมแน่น ขณะที่ผมเร่งความเร็ว... ก้าวสู่สวรรค์ตามพี่ปัทไปติดๆ
“อ๊าซซซ อูยยซซซ พี่ปัทครับ... ผม... เสร็จแล้ว....ซี๊ดซซซ”
ผม กดสะโพกแน่น เกร็งกล้ามเนื้อกระตุกเป็นจังหวะ... ฉีดน้ำเงี่ยนเข้าไปในร่องหลืบของพี่ปัท เต็มที่ กอดตอบจนร่างของเราสองคนแทบจะแทรกเป็นเนื้อเดียวกัน....
“ดินจ๋า... พี่มีความสุขจัง”
พี่ปัทกระซิบที่หูผมเบาๆ เมื่อผมเอนกายลงกอดประกบกับร่างงามชื้นเหงื่อ
“เด็กอะไรไม่รู้ นึกว่าไก่อ่อน ที่ไหนได้ กลายเป็นไก่ชนเจนสนามไปได้ เดือยยาวแถมฝังมุกอีกต่างหาก
ผมหัวเราะหึๆ ถามเสียงอ้อน “แล้วไม่ชอบหรือครับ เจ็ดนิ้ว มุกอีกหกเม็ดแบบนี้อ่ะ”
พี่ ปัทคนสวยกัดที่ปลายจมูกของผมเบาๆ “ชอบน่ะ ชอบ แต่มันใหญ่เหลือเกิน... นี่ยังไม่ยอมลงอีกหรือ” พี่ปัทถามเมื่อผมเกร็งกล้ามเนื้อจนท่อน “K” ของผมกระตุกหงึกๆ อยู่ในตัวของพี่ปัท
“ก็พี่น่ารักนี่ครับ”
“น่ารักอะไรกัน แทนที่จะถนอมกันบ้าง... คนบ้า... ดีพี่ไม่หัวใจวายเสียก่อน”
“หือม ไม่เคยถึงตายสักคนนี่ครับ” ผมบอก ทำตาเป็นประกายพราวเจ้าชู้
“นี่คงผ่านมาเยอะละสิ” หญิงสาวค้อน “คนอะไรไม่รู้เหรอว่าตัวเองใหญ่ขนาดไหน”
ผมกอดหล่อนแน่นกระชับขึ้นอีก กระซิบที่ริมหู “จะยาว จะใหญ่ขนาดไหนก็ เป็นของพี่หมดทั้งอันแล้วนี่ครับ”
“ทั้งใหญ่ทั้งมุก พี่ไม่ขาดใจตายก็ดีขนาดไหนแล้ว คนผี” พี่ปัททุบใหล่ผมเบาๆ...
“ไม่ตายหรอกครับ พี่ก็มีความสุขดีไม่ใช่หรือครับ”
“ก็ใช่... แต่พี่คงมีอะไรกับใครไม่ได้อีกนานเลยละ”
“ก็ดีสิครับ”
“ดียังไง ฮึ”
“พี่จะได้มีผมคนเดียว”
พี่ปัทมองค้อน “เห็นแก่ตัวเหมือนกันนะเรา แล้วเราล่ะ จะมีพี่คนเดียวหรือเปล่า”
ผมอมยิ้ม ไม่ตอบ... พี่ปัทยังไม่รู้ว่าผมทำงานอะไร.... ซุกไซ้จมูกโด่งไปตามซอกคอของพี่ปัทคนสวย
“แน้... ขี้โกงนะ เรา ทำไมไม่ตอบล่ะ”
“อีก ทีนะครับพี่” ผมตอบเลี่ยงไปทางอื่น พลางขยับบั้นเอวกระตุ้นให้พี่ปัทรู้ถึงความต้องการของผม... เล่นเอาพี่ปัทสะท้านเยือก ไฟปรารถนาที่เพิ่งมอดดับลงไปเริ่มถูกจุดประกายขึ้นอีก......
..........................................................................
เป็นอีกครั้งหนึ่งครับ ที่ผมทำผิดเจตนารมย์ของบอร์ด แต่มันหลบไม่ได้จริงๆ นะครับ...
คิดถึงคนอ่านของผมมากที่สุดเลยครับ
ดิน
หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน (อ่าน 339105 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก