KING ที่ 41 แฟนหนุ่มผู้ตายด้าน ผมตื่นนอนในตอนเช้าด้วยความหม่นหมองในหัวใจ แหม กอดกูซะแน่นเลยนะ แล้วก็ทั้งคืนซะด้วย แล้วทำม๊ายย ทำไม มึงถึงนิ่งได้ขนาดนี้ฟะ มึงชอบกูจริงๆ เปล่าเนี่ย หึ่ยย
" เป็นอะไร นอนหน้าเป็นตูด " ไอ้ธีร์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็ทักผมที่ยังนอนนิ่งๆ ทันที
" เปล่า " ผมลุกขึ้นนั่งหัวชี้ฟู และเดินเหยียบทีนมันเข้าห้องน้ำทันที
ผมล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวกลับไปที่หอใน ผมนั้นไม่ได้ไปเรียนมาหลายวันทั้งๆ ที่เพิ่งเปิด และก็แน่นอน ถูกตัดออกจากหลีดคณะ แต่ใครจะสนล่ะ ผมไม่อยากทำกิจกรรมพวกนั้นอยู่แล้ว ให้ผมพักบ้างเถอะน่า
" ขาดเรียนไปแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอ แล้วเรื่องหลีดล่ะว่าไง " ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย และเดินออกมานั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะกินข้าวเล็กๆ ของเรา ไอ้ธีร์นั้นทำกับข้าวไว้แล้วและมีแต่ของโปรดผมทั้งนั้น ค่อยอารมณ์ดีขึ้นหน่อย
" ชั่วโมงแรกๆ เอง ยังไม่ค่อยมีอะไรหรอก ส่วนเรื่องหลีดพี่เขาคงไม่เอากูแล้วล่ะ ไปซ้อมครั้งเดียวแล้วหายจ้อย " ผมยิ้มและกินแหลกทุกอย่างที่เอื้อมถึง
" เสียดาย " ผมมองไอ้ธีร์ที่ทำหน้าหงอยแบบเสียดายจริงๆ
" เสียดายอะไร " ผมถามมันอย่างสงสัย และยังคงจ้วงแดกต่อไป
" อยากเห็นฟาใส่ชุดสวยๆ " ผมสำลักไข่เจียวทันที อ้ากก อย่ามาหวานตอนนี้นะเฟ้ย
" กูนึกว่ามึงไม่ชอบให้กู แต่งตัวโชว์คนอื่นซะอีก " ผมพูดและยิ้มอย่างรู้ทัน
" นั่นก็ใช่ " นั่นไง มึงนี่มันจะเอาไงแน่
" แต่ถ้าไม่โป๊ก็ไม่เป็นไรหรอก " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น หึหึ ไอ้อาการตายด้านของมึงกูว่ามีทางรักษาอยู่ เดี๋ยวมึงรู้เลย
" มึงก็กินสิ นั่งแพล่มอยู่ได้ " ผมพูดและมองมันที่นั่งเฉยๆ
" กินแล้ว ออกกำลังกายเสร็จก็กิน " ก็ถึงว่า นี่มันแอบตื่นก่อนผม และหายไปออกกำลังกายสินะ
" ทีหลังปลุกกูด้วยสิ กูก็อยากมีนะ ซิกแพคอ่ะ " ผมพูดและเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ย
" กินแบบนี้อีกร้อยปีก็ไม่ขึ้น " หนอยย
" งั้นก็สอนกูสิ เทรนกูหน่อย "
" ไม่... " ผมหน้าบูดทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" แบบนี้น่ะ...เซ็กซี่กว่า " ไอ้ประโยคหลังนั้น ผมแทบปรับสีหน้าไม่ทัน อ้ากกก เซ็กส์เสื่อมสิไม่ว่า มึงนะ
" ปากดี " ผมบ่นปากขมุบขมิบ
" รีบกินรีบไปเถอะ ช่วงบ่ายมีเรียน " ไอ้ธีร์ลุกขึ้นและยิ้มกวนผม หนอย
หลังจากกินข้าวและเสร็จเรียบร้อย ผมกับไอ้ธีร์ก็ย้ายถิ่นฐานกลับไปยังหอในตามเดิม วันนี้ผมว่าง แต่ไอ้หอกนี่มีเรียนตลอดนั่นแหละ ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงดีตอนที่พวกเราอยู่ด้วยกันที่หอ ถ้าผมบอกมันว่าผมไม่อยากให้คนอื่นๆ รู้ มันจะโกรธไหมนะ
ผมยึกยักๆ ไม่กล้าพูด แต่ก็เคยสัญญากับตัวเองไว้ว่ามีอะไรผมต้องบอกมัน ผมไม่อยากผิดใจกับมันอีก มันไม่คุ้มเอาซะเลย
ผมเขี่ยนั่นเขี่ยนี่เล่นไปมา และเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังขับรถเงียบๆ วันนี้ไอ้ธีร์นั้นแต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ขายาวขาดๆ ของมัน และตอนนี้แดดตอนเช้ากำลังส่องหน้าพอดี ไอ้ธีร์ก็เลยสวมแว่นดำขับรถไปด้วย และมันแบบว่า เท่ห์ว้อยยย แต่ไม่พูดหรอก เดี๋ยวมันได้ใจ หึ
แต่ผมที่เขี่ยลิ้นชัก เขี่ยกล่องใส่ของเล่นนั้นก็เจอกับของสิ่งหนึ่งที่ผมคุ้นตาซะเหลือเกิน
ผมเอื้อมมือไปหยิบสร้อยสีเงินเส้นหนึ่งขึ้นมา และจ้องมองจี้รูปกุญแจฟาที่ห้อยอยู่บนนั้น
" ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ " ผมถามมันที่หันมามองผมและชะงักน้อยๆ
" อย่าคิดอะไรแปลกๆ นะ สร้อยนั่นดึงคืนตั้งแต่คืนบายเนียร์แล้ว ผู้หญิงนั่น...หลอกส่งข้อความให้ไปหา " ไอ้ธีร์พูดและหันมามองผม ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
" มึงรู้เรื่องนั้นแล้วเหรอ ที่น้ำส่งข้อความแทนกู " ผมก็คิดว่ามันยังไม่รู้ซะอีก แต่ยอมดีกับผมเพราะผมบอกรักมัน
" เมื่อวาน ก่อนขึ้นประกวด ผู้หญิงนั่นมา และก็บอกว่าเกิดอะไรขึ้น " แบบนี้เองสินะ ไอ้ธีร์ถึงได้ขอโทษผมตลอดทั้งคืนที่เข้าใจผมผิดไป
" มึง โกรธน้ำไหม " ผมถามมันที่นิ่งเงียบไป
" ฟาล่ะ " ผมถูกถามกลับ และผมก็รู้สึกว่าผมอยากจะยกโทษให้ ซึ่งจริงๆ ผมตั้งใจยกโทษให้แน่นอน เพราะถึงยังไง พวกเราก็เคยเป็นเพื่อนกัน แต่ผมพอแล้วล่ะ ถ้าจะให้กลับไปเป็นเพื่อนกับคนที่ทำกับผมแบบนี้อีก
" กูไม่อยากพูดถึงมัน ให้มันจบไปเถอะ " ผมพูดและยังคงรู้สึกผิดหวังกับน้ำเหลือเกิน
" ฟาว่ายังไงก็ว่าตามนั้น ขอแค่ได้ฟากลับคืนมาก็พอแล้ว " ผมเหลือบมองมันที่พูดและเริ่มยิ้มขึ้นอีกครั้ง
" ปากดี " ผมพูดและหันหน้าหนีไปข้างนอก ซ่อนใบหน้าสีชมพูไว้
" ไม่ได้มีดีแค่ปาก " ผมหันควับไปจิกตามองมันทันที อ๋อเหรอออ อย่าให้กูพูดนะ หึ่ย ไม่ได้ดั่งใจเล้ย
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงที่มหา'ลัยสักที แต่ผมที่ไม่มีเรียนวันนี้จะทำอะไรดีนะ แถมไอ้ธีร์ยังไม่ว่างด้วย ไม่อยากให้มันไปเรียนเลยอ่ะ เหงานะ เหมือนได้อยู่ด้วยกันแค่แปบเดียวเอง
" เป็นอะไร " ไอ้ธีร์ที่สังเกตเห็นสีหน้าของผมก็เอี้ยวตัวมาหาผมใกล้ๆ ทันที
" มึงโดดสักวันไม่ได้เหรอ กูเหงา ไม่มีไรทำอ่ะ " ผมพูดแบบอ้อนๆ แต่นิสัยไม่ดีเลยน้าแบบนี้
" เดี๋ยวตอนเย็นก็กลับมาแล้ว " ไอ้ธีร์ยิ้มให้ผมและจ้องหน้าใกล้ๆ
" ป่ะ ลงไปกัน " ไอ้ธีร์พูดและทำท่าจะลงจากรถ
" ธีร์ " ผมเรียกมันเอาไว้ และดึงแขนมันด้วย
" ครับ ว่าไง " ผมยังคงเขินกับคำตอบรับแบบนี้ของมันไม่มีเปลี่ยน
" ก.กอดกูหน่อย " ผมพูดยิ้มๆ พลางอ้าแขนน้อยๆ ให้มัน
และไม่ต้องรอช้า ไอ้ธีร์รวบเอวผมเข้าไปกอดเอาไว้แน่น ผมข้ามฝากมาอยู่กับมันที่ฝั่งคนขับ และยังคงกอดมันเอาไว้เช่นกัน
" ถ้าอยู่อย่างนี้ได้ตลอดไปก็ดีสิ " ผมยิ้มกับคำพูดนั้น
" มึงนี่มักน้อยเนอะ " ผมพูดเป็นนัยๆ และหยิกมันอย่างหมั่นไส้
" ถ้าเข้าไปในหอก็กอดไม่ได้แล้ว " มันพูดและยังคงซบหน้ากับคอผม
" พวกมันไม่ได้อยู่ห้องตลอดซะหน่อย " ผมพูดและมองหน้ามันที่เงยขึ้นจ้องมองผม
" ได้เหรอ " ไอ้ธีร์เลิกคิ้วถาม
" ก็แล้วแต่สิ " ผมพูดและหันหน้าหนีมันที่เริ่มเอาหน้าเข้ามาใกล้ เดี๋ยวเถอะ ได้คืบจะเอาศอกอีกแล้วนะมึง
" จูบได้ไหม แลกกันกับคืนนั้น " ผมหันมามองมัน หนอย มีทวงความเท่าเทียม
ผมอึกอักยึกยักด้วยความเขิน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้หรอก ถ้าแค่นิดเดียวก็นะ
" 3 วินะ " ผมยกมือขึ้นสามนิ้ว และมันก็พยักหน้าทันที
อ้ากกก แต่ถึงจะพูดแบบนั้นมันก็ไม่ง่ายเลยทีเดียว ผมย่นคอหนีมันที่เริ่มขยับหน้าเข้ามาใกล้ และพยายามเอามือดันหน้ามันโดยอัตโนมัติ
" ไหนว่าได้ไง " ไอ้ธีร์พูดอย่างงอนๆ ทั้งๆ ที่ถูกปิดปากอยู่
" กู...ทำเองได้ไหม " ผมพูดอย่างอายๆ ทั้งๆ ที่หน้าแดงเถือก
ไอ้ธีร์ยิ้มและพยักหน้าลงด้วยแววตาเป็นประกาย หนอย ทำหน้ามีความสุขไปแล้วนะ
" หลับตา " ผมพูดบอกมัน ที่หลับตาลงทันทีอย่างว่าง่าย
ผมมองใบหน้าของคนรัก ที่ตอนนี้กำลังหลับตาและยิ้มน้อยๆ อย่างรอคอย ใบหน้าขาว และริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่ผมชอบที่สุด ใกล้มาก มันคงไม่รู้มั้งว่าผมชอบมันมากแค่ไหน อาจจะชอบมากกว่าที่มันชอบผมก็ได้
ผมค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ขึ้น ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของพวกเรา แค่ 3 วิงั้นเหรอ มันจะไปพอได้ยังไงกัน
ผมหลับตาลง จรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากแดงเรื่อนั้นอย่างแผ่วเบา ผมไม่รู้ว่าเวลาตอนนี้ผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เพราะว่ามันไม่สำคัญเลยสักนิด ผมไม่อยากให้ความรู้สึกนี้หลุดลอยไป อ้อมกอดและสัมผัสที่ผมเฝ้าโหยหามานานแสนนาน
" เกิน 3 วิแล้วนะ " ไอ้ธีร์ผละริมฝีปากออกจากผม ที่ยังคงทำปากยื่นปากยาวอยู่ หนอยยยมึ๊ง
แต่ แบบนี้มันแปลก ผมรู้สึกสงสัยข้างในหัวใจเล็กๆ ผมคิดว่ามันจะไม่ยอมผละออกจากผมและจูบผมให้มากกว่านี้ซะอีก
" มึง ชอบไหม " ผมถามมันเบาๆ และเริ่มไม่มั่นใจ
" ชอบสิ ชอบมาก " ไอ้ธีร์ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนและดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้อีก
' ชอบจน จะบ้าตายอยู่แล้ว ' ไอ้ธีร์พูดเบาๆ เหมือนกำลังพูดอยู่กับตัวเอง แต่ผมก็ยังคงสงสัยอยู่นิดๆ หรือผมจะคิดมากไปเองกันนะ
ผมยอมให้มันกอดผมเอาไว้อีกสักพัก เอาจริงๆ มันเหมือนหมาตัวโตๆ ที่กำลังอ้อนผมเลยล่ะ ปกติมันจะชอบดุผมแท้ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
ในที่สุดพวกเราก็ลงจากรถ ด้วยสภาพเอ่อ เสื้อยับนิดๆ ผมเดินข้างๆ ไอ้ธีร์ที่เอาแว่นดำลงมาสวมไว้ด้วย หนอย เก๊กนะมึงเก๊กได้อีก
ผมมองนักศึกษาหลายๆ คนที่กำลังไปเรียน บ้างก็กำลังจะออกไปกินข้าว แต่ละคนจ้องมันจนเหลียวหลัง ก็นะ มันหล่อจริงๆ เลยล่ะ ผมรู้สึกหมองไปเลยที่เดินข้างๆ มัน
' ธีร์เดือนมหา'ลัยปีนี้ '
' หล่อมากกก '
' แต่เห็นว่ามีแฟนแล้วนะ '
' นางแบบโฆษณาที่สวยๆ อ่ะ '
' ก็เหมาะกันดีแหละงั้น '
ผมเลิกคิ้วหูผึ่งฟังคำนินทาหนาหู แหม ข่าวมันไปไกลจริงวุ๊ย แต่ก็นะ วันประกวดเดือนหลายๆ คนก็เห็นว่าผมมาหามัน และก็กลับด้วยกัน จะพูดกันก็ไม่แปลกหรอก
" คณะมึง สาวๆ เยอะไหม " ผมถามมันด้วยความสงสัย ผมน่ะ ไม่ขี้หึงหรอกจริงจริ๊ง แต่ก็อดหงุดหงิดเล็กๆ ไม่ได้
" ผู้ชายเยอะ มีแต่ขาวๆ ดูเรียบร้อย ส่วนผู้หญิงก็เหมือนกัน สวยเรียบๆ แบบผู้ดี พูดจาดี วางตัว... " ผมหยุดเดินตั้งแต่มันพูดว่าขาวๆ แล้ว ไอ้... แม่งกวนโมโหชะมัด
" อะไร " มันหันหลังกลับทันทีที่รู้ตัวว่าผมไม่ได้เดินตามมัน และเดินกลับมาหาผมด้วยใบหน้ายิ้มกวน
" หึงมากไหม " ไอ้ธีร์ก้มตัวจ้องหน้าผม และยังคงส่งยิ้มอยู่
" เอาหน้าไปไกลๆ กู " ผมพูดและดันมันออกไป คนอยู่กันเยอะ ประเจิดประเจ้อนะมึง
" ยิ้มอะไรของมึง " ผมมองมันที่ยังคงอมยิ้มมองผม
" อยากให้ฟาหึงเยอะๆ ต้องทำยังไง " ผมเหลือบมองมันพลางทำหน้ามุ่ย มีความสุขนักนะมึง กูจะให้มึงรู้ว่าเวลาหึงมันร้อนลุ่มกลุ้มใจโว้ย
" อ้าวฟา หายไปไหนมาตั้งนาน ทำไมไม่เจอเลย " นั่นไง เหยื่อกูมาละ
ผมมองไอ้ฝาแฝดนรกที่ใส่ชุดนักศึกษาเตรียมไปเรียน มันรีบเดินเข้ามาหาผมโดยไม่สนใจไอ้ธีร์ จับไหล่ผม และคุยกับผมใกล้ๆ
" กูไม่ค่อยสบาย คิดถึงพวกมึงนะ " ผมพูดและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนกอดอกจ้องมองผม ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามึง แบร่
" แหม พูดแบบนี้นี่คิดนะ คิดถึงเหมือนกันน่ะ " ไอ้จุ่นยืนหน้ามาใกล้ผมและยิ้มหวาน
" คืนนี้ฟามาเล่นกับพวกเราที่ห้องสิ เพื่อนคนอื่นไม่อยู่ " ผมมองไอ้จู เอ่อ น่าจะใช่นะ กำลังทำสีหน้ามีความหวัง
" เอ่อ... " ผมยิ้มและเหลือบมองไอ้ธีร์ที่... อ้าววว ไอ้ห่าธีร์เดินจ้ำอ้าวไปละครับ แม่งโกรธซะแล้ว
" เดี๋ยวยังไงค่อยเจอกันนะ " ผมวิ่งตามไปบ้าขี้งอน และโบกมือลาเพื่อนแฝดทั้งสองของผม
ไอ้ธีร์เดินพรวดๆ ด้วยขายาวๆ ของมันจนมันขึ้นไปบนตึกแล้ว ผมวิ่งตับแล่บซอยขาถี่ อ้ากกกก รอกูด้วย ให้กูง้อก๊อนน
ผมวิ่งตามมันและในที่สุดก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องของผม ไม่รู้ว่าตอนนี้คนอื่นๆ จะอยู่ไหมนะ
ผมบิดลูกบิดประตูที่ไม่ได้ล็อคและเปิดเข้าไปทันที ภายในห้องนั้น ไม่เห็นเงาของจีจี้และไอ้นาถเลยสักนิด เข้าทางกูล่ะแบบนี้
ผมค่อยๆ เดินเข้าไปหาไอ้คนที่หน้าเป็นตูดที่ตอนนี้นั่งลงนิ่งๆ บนเตียง หนอยย ทีมึงแกล้งกูล่ะหึ่ยย
" หนีกูทำไมอ่ะ " ผมนั่งลงข้างๆ มันและมองมันที่กำลังทำเป็นไม่สนใจผม
" ตัวอย่างกับควาย ขี้ใจน้อยไปได้ " ผมยิ้มและมองมันที่ยังไม่ยอมสบตาผม
" ธีร์ " ผมเรียกมันอีกครั้งเบาๆ ไอ้ธีร์หันหน้าหนีผม และเดินไปนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือแทน
ผมหัวเราะเบาๆ เวลาเห็นมันโกรธผมงอนผม มันน่ารักดี ผมโรคจิตหรือเปล่านะ
" กู รัก มึง " ผมลุกขึ้นไปยืนด้านหลังมันและกระซิบข้างหูมันเบาๆ แบบเน้นคำ
ผมมองมันที่ขยุกขยิกและค่อยๆ หันมาหาผมด้วยสีหน้าที่อ่อนลง
" กูก็ชอบนะ เวลาที่มึงหึงน่ะ " ผมพูดและจิ้มจมูกมันเบาๆ เป็นไงล่ะ ความรู้สึกร้อนลุ่มดังไฟสุมทรวง
" ห้ามยุ่งกับพวกมัน " ไอ้ธีร์จับมือผมและจูบเบาๆ อย่างรักใคร่ ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
" มันเป็นเพื่อน อย่าคิดมากน่า " ผมนั่งลงใกล้ๆ มันบนเตียงและปล่อยให้มันจับมือผมไว้
" เดี๋ยวสักพักต้องไปแล้วนะ ห้ามไปไหนรู้ไหม อยู่ที่นี่ รอที่นี่ " ไอ้ธีร์มองนาฬิกาและทำหน้าเหนื่อยหน่าย
" กูเบื่อนี่นา กูว่ากูอาจไปหาเพื่อน " ผมพูดแบบหงอยๆ
" รอไปพร้อมกัน " ผมหน้าบูด นี่มึงจะขังกูไว้ในห้องตามลำพังเหรอ
" ไม่นานหรอก มานี่ " ผมเดินตามไอ้ธีร์ที่ลุกขึ้นและจูงผมมาที่เตียงของผม และจับให้ผมนั่งลง
" นอนหลับรอไปก่อน แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง " ผมนอนลงอย่างว่าง่ายและมองมันที่กำลังลูบหัวผมเบาๆ
" รีบมานะ " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ หลับตาลงรอรับสัมผัสแบบคู่ข้าวใหม่ปลามัน
แต่ก็เหมือนเดิม ผมทำปากจู๋รอแบบเก้อๆ เพราะมันเลือกที่จะหอมแก้มผมแทน หนอย ชิ
" กลับมาไม่เจอละน่าดู " ไอ้ธีร์พูดพลางลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แน่ะ ยังมีมาขู่กูอีกไอ้หอก
ไอ้ธีร์เดินไปเดินมาอีกสักพัก หยิบหนังสือใส่กระเป๋าสะพายไหล่ของมัน และก่อนที่มันจะเดินออกไปนั้น ก็ยังไม่วายเดินมาจุฟผมเบาๆ อีกครั้ง และเดินออกไป
ผมลุกขึ้นนั่งภายในห้องเงียบๆ จริงๆ ตอนนี้ผมมีความสุขมาก มีความสุขจริงๆ อย่างที่ฝันเอาไว้ ถึงไอ้ธีร์นั้นจะแบบว่าตายด้านกว่าที่ผมคิด หึ่ยย แต่ก็คงเป็นนิสัยมันละมั้ง จะบอกว่าดีมันก็ดีนั่นแหละ พวกเราเป็นแบบเดิม เพิ่มเติมคือหวานขึ้นนิดนึง ซึ่งนั่น มันคงจะดีแล้ว...จริงๆ งั้นเหรอ ผมสับสนชะมัด
ผมที่นั่งถอนหายใจอยู่นั้นก็นึกขึ้นได้ว่าผมควรจะทำอะไร ผมงัดมือถือออกมาและกดโทรหาบุคคลที่ผมไม่น่าจะลืมได้เลย ไอ้พี่บ้านี่แหละที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังอะไรหลายๆ อย่าง พ่อสื่อพ่อชักของแท้
" ฮัลโหลพี่เรียว "
" ว่าไงฟา วันนี้ว่างไหม สนใจมากินหนมกับพี่เปล่า " ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" ไปครับ ผมมีเรื่องอยากปรึกษาหน่อย "
หลังจากคุยกับพี่เรียวเสร็จ ผมรีบออกจากหอในแจ้นไปหาพี่เรียวที่มารับผมถึงด้านหน้า ผมว่าผมน่าจะกลับมาทันก่อนที่ไอ้ธีร์จะเรียนเสร็จนั่นแหละ ไม่มีปัญหา
" ว่าไง หน้าตาสดใสแบบนี้ มีเรื่องดีๆ ใช่ไหม " พี่เรียวทักผมทันทีที่เห็นผมและยิ้มเจ้าเล่ห์
" คือ...ดีกันแล้ว " ผมพูดแบบเขินๆ แล้วจะเขินทำซากอะร๊าย
" ธีร์นี่ติดหนี้พี่เยอะเลยล่ะ " พี่เรียวพูดและยิ้มอย่างอารมณ์ดี
" นี่อย่าบอกนะว่า " ผมหรี่ตาลงและมองพี่เรียวอย่างจับผิด หึ่ยย ไอ้หนอนบ่นไส้ เป็นหนอนมานานแล้วสินะ
" มีความสุขสักทีนะน้องพี่ " ผมถอนหายใจ ขอบคุณพี่มากนะ ถ้าไม่ได้พี่ บางทีพวกเราอาจจะแยกย้ายกันไปแล้วจริงๆ ก็ได้
" ป่ะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง " ผมพูดและยิ้มแป้นให้พี่เรียว
พวกเราออกมาจากมหา'ลัยมานั่งกินข้าวกันที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆ หลังมอ จริงๆ ผมมีเรื่ิองไม่สบายใจอยากปรึกษาพี่เรียวอีก ผมคิดไม่ตกกับเรื่องนี้จริงๆ
" เออพี่เกือบลืมไป พรุ่งนี้หัวค่ำเรียนเสร็จฟามีงานนะ " พี่เรียวพูดทันทีที่นั่งลง
" อีกละ " ผมทำหน้าบึ้ง
" ไม่ดีเหรอ " พี่เรียวเลิกคิ้วสงสัย
" เมื่อก่อน ผมไม่เคยคิดเลย ว่าผมจะเป็นจุดสนใจขนาดนี้ " ผมพูดแบบเบื่อๆ และเขี่ยน้ำแข็งเล่น
" อยากเลิกแล้วงั้นเหรอ "
" มันก็ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมชอบงานที่ทำ แต่ผมไม่สบายใจเลย มันเหมือนผมกำลังหลอกลวงพวกเขาอยู่ " ผมพูดอย่างเศร้าๆ
" เรื่องนี้เหรอที่อยากปรึกษา พี่ว่ามันก็ต้องมีแหละ คนที่คิดแบบนั้น และผิดหวังกับความจริงที่เจอ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดแน่นอน คนที่ชอบเราที่เป็นตัวเรา ชอบผลงานของเรา พี่เชื่อว่ามันต้องมีเยอะกว่าแน่นอน ไม่ว่าฟาจะเลิกหรือทำต่อไป ยังไงพี่ก็ซัพพอร์ตเราอยู่แล้ว " ผมยิ้มให้พี่เรียว ผมรู้สึกดีขึ้นจริงๆ
" ขอบคุณนะครับ " พี่เรียวขยี้หัวผมเบาๆ อย่างรักใคร่
" แล้วเรื่องธีร์ เป็นไงกันบ้าง " ผมเปลี่ยนสีหน้าทันที ผมนั้นเคยเล่าทุกอย่างให้พี่เรียวฟังทั้งหมดแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังคนที่หวังดีกับเรา
" ก็ เหมือนคู่อื่นนั่นแหละครับ ไม่มีอะไรพิเศษ " ผมพูดและยิ้มเขินๆ
" หืมม แปลว่า... " อ้ากก ผมรีบปิดปากไอ้พี่เรียวที่ทำหน้ากวนประสาท แกจะพูดอาร๊ายย รู้นะ หึ่ย
" อะไรเนี่ยฟา รู้ได้ไงว่าพี่จะพูดอะไร " พี่เรียวดึงมือผมออกและหัวเราะเสียงดัง
" ไม่ต้องเลย ห้ามถาม " ผมพูดพลางทำหน้าบูด
" ...เด็ดใช่ป่ะ " พี่เรียวยื่นหน้ากวนๆ เข้ามาและถามเบาๆ นั่นไง ผมขว้างน้ำแข็งใส่ไอ้พี่บ้านี่ นิสัยไม่ดีชอบแกล้ง
" ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าอด " พี่เรียวพูดต่อทันทีและหัวเราะชอบใจ โอ้ยยย ไม่พูดด้วยแล้ว
" แต่ถ้าจริงก็แปลกแฮะ " พี่เรียวย่นคิ้วเหมือนกำลังใช้ความคิด
" พี่ก็คิดว่าแปลกใช่ป่ะ " ผมรีบเสนอหน้าอย่างเห็นด้วย
" ดูธีร์เขาชอบเรามากนะ พี่ว่าขั้นหนักเลยล่ะ " ผมพยักหน้าเห็นด้วยแรงๆ มันชอบผมมากกก ชอบมานานแล้วแน่นอน ถ้าผมเป็นมัน ผมจับกดตัวเองตั้งแต่คืนแรกแล้ว หึ จะปล่อยให้เสียของได้ไง
" แต่แบบนี้ไม่ดีเหรอ " พี่เรียวถามผมแบบทำหน้ารู้ทัน
" ก็...ดี๊ ดีสิ คบกันเรื่องแบบนั้นไม่จำเป็นสักหน่อย " ผมทำหน้าแบบชิลๆ และจิบน้ำเสียงดัง
" แต่ดูสีหน้าเราผิดหวังมากกว่านะ... "
" พี่เรียว! " ผมหน้ามุ่ย และเริ่มอารมณ์เสีย รู้ทันไปอี๊ก
" ฮ่าๆ ไม่เคยทำอะไรเลยจริงเหรอ มันต้องมีบ้างแหละมั้ง " พี่เรียวถามและยิ้มขำ
" ขนาดจูบมันยังทำเหมือนผมเป็นเด็กอนุบาลเลย " ผมพูดอุบอิบอย่างอารมณ์เสีย
" เหรอ น่ารักดีนะ แต่ไม่ชอบก็บอกเขาไปสิ "
" ไม่ใช่ไม่ชอบสักหน่อย แต่แบบ แค่เนี๊ยอ่านะ แค่นี้จริงดิ " ผมทำหน้าแบบใส่อารมณ์ เพราะว่าผมสงสัยเหลือเกินจริงๆ ว่ามันพอใจกับการจุฟแบบนั้นจริงเหรอ กูไม่ใช่ลูกมึงนะเว้ยย
" แหม คอยดูพอเขาเอาจริง อย่ามาร้องนะ " พี่เรียวพูดและยิ้มกวน
" ให้มันจริงเถอะ แต่ผมว่ายาก ไอ้ธีร์ ไอ้ไก่อ่อน " ผมพูดพลางจิบน้ำต่อ
" ขอโทษที่ไก่อ่อนนะ "
' พรวดดดดดด! '
ผมพ่นน้ำพุทันทีที่ได้ยินเสียงที่สามดังขึ้น อ้ากกกก มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาได้ง๊ายย
" ขอโทษๆ พอดี พี่ชวนธีร์มาด้วย ถ้าเลิกเรียนแล้วน่ะ " พี่เรียวพูดและกลั้นขำสุดฤทธิ์ ไอ้พี่เรี๊ยวววว
ผมนั่งตัวตรงกลืนน้ำลายลงคอด้วยสีหน้าหนีความผิด แม่งได้ยินประโยคไหนไปบ้างวะ
" สวัสดีครับ พอดีอาจารย์ที่สอนไม่ค่อยสบาย " ไอ้ธีร์พูดกับพี่เรียวและนั่งลงข้างๆ ผม
" มาก็ดีละ ฟากำลังสงสัยเรื่อง... " อ้ากกกกก ไอ้บ้าอย่านะโว้ยย
" กินอะไรดีน้า " ผมรีบพูดแทรกและยื่นเมนูแจกยัดใส่มือไอ้ธีร์ พลางจิกตาใส่ไอ้พี่เรียวอย่างไม่ปิดบัง
" ต่อไปนี้ก็คุยกันให้มากๆ นะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร พี่ดีใจจริงๆ ที่ทั้งสองคนเข้าใจกันจนได้ " พี่เรียวพูดและยิ้มให้พวกเรา
" ครับ ขอบคุณพี่มากๆ นะครับ " ผมยิ้มมองคนสำคัญของผมทั้งสองคนที่กำลังคุยกัน วันนี้จะปล่อยไปก่อนก็ได้ เชอะ
หลังจากกินข้าวเสร็จและเม้าท์มอยกันต่ออีกสักพัก พี่เรียวก็ขอตัวกลับและบอกผมว่าอย่าลืมเรื่องงานของพรุ่งนี้ ย้ำอยู่ได้ รู้แล้วน่า
" ก่อนออกจากห้องบอกไว้ว่าไง " ไอ้ธีร์ที่เปิดประตูรถให้ผมก็ส่งเสียงดุแบบแกล้งๆ
" ก็พี่เรียวชวนอ่ะ ไม่ได้คิดจะไปไหนจริงๆ ซะหน่อย " ผมพูดและยิ้มแบบไม่ได้กลัวอะไร
" แล้วที่บอกว่า...ไก่อ่อน " ไอ้ธีร์นั่งที่ที่นั่งคนขับก็เอี้ยวตัวมาจ้องผมใกล้ๆ
ผมเริ่มทำตัวลีบติดประตูรถ จะได้ยินอะไรก็ไม่ได้ยินน้อ หาเรื่องอีกแล้วกู
" แล้วมึงเป็นแบบนั้นไหมล่ะ " ผมยังคงปากดี ทั้งๆ ที่ไม่กล้าสบตามัน ไปท้ามันมากถ้ามันจับกดในรถทำไง อ้ากก
" ฟา " ผมกลืนน้ำลายลงคอและมองมันที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามา เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆๆ เอาจริงๆ เหรอ ในรถมันแคบนะ ผมมองใบหน้าของมันที่อยู่ห่างจากผมเพียงคืบเดียว
" รัดเข็มขัดด้วย "
ผมหน้าเจื่อนลงทันที และมองมันที่ยิ้มน้อยๆ พลางเอื้อมมือไปดึงสายคาดมาคาดให้ผม หนอยยมึ๊งง
ผมว่าผมเริ่มจะปลงซะแล้วกับนิสัยของมัน เอาเป็นว่า ทนได้ทนไปนะไอ้หนุ่ม แล้วต่อไป
มึงจะต้องมาอ้อนวอนขอดูขาอ่อนกู คอยดู๊
หัวข้อ: King Of CrossDress!!ราชาแห่งครอสเดรส!![#67 รัก...ก็บอกว่ารัก][END](21/2/63) (อ่าน 135351 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก