ตอนนี้แอบฮา 555555555 
โดยเฉพาะพวก ‘เส้นตื้น’ อย่างคนเขียน ขนาดเขียนเองยังฮาเองเลย 5555555555 
หลายๆคนเข้าใจสิ่งที่เราเกริ่นไปด้วย......ดีจังเลย รับรองว่าจะสนุกขึ้นเรื่อยๆค่ะ 
อยากบอกว่า....ก่อนเขียนนิยายแต่ละตอนเราจะมานั่งอ่านเม้นท์ของคนอ่านก่อนทุกครั้ง ใครเคยแต่งนิยายคงจะพอเข้าใจว่า.....พอแต่งไปนานๆแล้ว เหมือนความสนุกมันจะหายไป...อารมณ์มันหมด แต่พอเราได้รู้ว่ายังมีคนอ่าน...ยังมีคนรอ มันก็ฮึดขึ้นมาได้อีกครั้ง คุณอ่านนิยาย...คุณยิ้ม แต่เราอ่านสิ่งที่คุณเม้นท์มา...เราก็ยิ้ม และขอบคุณเสมอ 
ตอนที่ 10
ไม่ต้องรอนานก็ถึงวันที่ผมจะได้ไปเที่ยวบ้านของคุณฟรานแล้ว ผมไม่บอกไอ้แพทกับไอ้ภูมิหรอก..เดี๋ยวพวกมันจะอิจฉา?? เอา ผมอดที่จะตื่นเต้นเหมือนเด็กๆที่จะได้ไปเที่ยวสวนสนุกไม่ได้.....
วันนี้เป็นวันเสาร์....และผมก็นัดกับคุณฟรานไว้ตอน 10 โมง ก็....ด้วยความตื่นเต้นผมจึงตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 5 และด้วยความที่ผมตื่นเช้าเกิน ผมจึง........มานั่งอ่านการ์ตูนวายรอ........เผื่อมันจะช่วยให้ผมใจสั่นน้อยลงบ้าง จนเวลาล่วงเลยมาถึง 8 โมงครึ่ง ผมจึงมาเลือกชุดที่จะใส่ไปบ้านคุณฟราน
...อืม.....ชุดนี้มันดูเด็กไป...เหมือน....??..... ‘โคอ่อนกินหญ้าแก่’ เชี่ย!!!...กูเป็นโคตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ต้องเหมือนลูกเดินกับพ่อสิ....แล้วก็.....$#&%$&*(^$#@^$!$%^.............
.......ในที่สุดผมก็เลือกชุดที่ดูมุมไหนมุมไหนก็หล่อที่สุด.....เพื่อให้คุณฟรานประทับใจให้ได้มากที่สุด........^_^
........................................................
คุณฟรานมารับผมตรงเวลาเป๊ะ.....วันนี้เขาแต่งกายสบายๆไม่ต่างจากผมมากนัก เป็นเพียงเสื้อยืดคอปกสีขาวดูดีเข้ากับกางเกงขายาวสีครีม ส่วนของผมเป็นเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขายาวเนื้อนุ่มสีฟ้าอ่อน.....และเมื่อเขาเห็นผม....เขาก็ส่งรอยยิ้มที่อ่อนหวานมาให้ผม ผมแอบยิ้มอย่างภาคภูมิใจในเซ้นท์การเลือกเสื้อผ้าของตนเองอีกครั้ง
วันนี้คุณฟรานไม่ได้ขับรถมาเอง เขามีคนขับรถมาให้...และรถที่ใช้วันนี้ก็เป็นรถเบนซ์สีดำคันหรู เราตกลงไปทานมื้อเที่ยงกันที่บ้านของคุณฟรานครับ.....และผมก็กะว่าจะทานฟรีอีกมื้อในตอนเย็นด้วย...ไม่รู้เขาจะอนุญาตหรือเปล่า??
................................................
“สุดยอดดดดด”
ไม่รู้ว่าตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับคุณฟรานมา ผมอุทานคำนี้มากี่ครั้งแล้ว บ้านในความหมายของคุณฟราน แต่เป็นคฤหาสน์ในความคิดของผม....ผมไม่นึกเสียดายเลยที่ขอมาชมบ้านของคุณฟราน
คฤหาสน์หลังนี้เป็นสไตล์โคโลเนียล (Colonial Style) ด้านหน้าของตัวคฤหาสน์เป็นสนามหญ้าขนาดใหญ่ และตรงกลางมีบ่อน้ำพุรูปดอกไม้ที่มีกลีบดอกสี่กลีบ บอกได้สี่คำว่า............
..........สวย................หรู................อลังการ............มาก...........
บ้านสไตล์นี้โดยทั่วไปจะมีลักษณะรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า มักมีพื้นชั้นสองยื่นออกจากแนวอาคารชั้นล่างหรืออาจมีเฉลียงหรือมุขทางเข้าบ้าน ผมเคยเห็นแต่ในภาพ....ไม่คิดเลยว่าในวันนี้จะได้มาเห็นของจริงกับตาของตนเอง ......ที่มีคนเคยบอกว่า......... ‘เป็นบุญตา’ .........คงเป็นแบบนี้นี่เอง
ตลอดทางที่เราเข้ามาในตัวคฤหาสน์....ผมสังเกตเห็นว่ามีการ์ดคอยเผ้าระวังอยู่ เป็นหย่อมๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ดูน่าเกร็งอะไรมากนัก คือ....มันไม่ได้ให้บรรยากาศเหมือนอย่างในหนังเจ้าพ่อที่ผมเคยดูน่ะครับ
ตรงหน้าประตูมีสาวใช้ยืนรออยู่แล้วประมาณห้าหกคน พวกเธอดูเหมือนจะได้รับการฝึกเรื่องมารยาทมาอย่างไร้ที่ติจริงๆ.....ผมอดเปรียบเทียบกับสาวใช้ในละครที่ผมเคยดูไม่ได้........ช่างต่างกันมาก
คุณฟรานเป็นคนมีมารยาทพอสมควร เขาเข้าใจและปล่อยให้ผมได้ชื่นชมความงามของสถาปัตยกรรมตรงหน้าอย่างเงียบๆ โดยไม่ขัดอะไร....เขาเพียงแต่ส่งรอยยิ้มที่อบอุ่นมาให้ผมเหมือนทุกครั้งเท่านั้น แต่ผมก็รู้ได้ว่า.....เขาไม่ได้ละสายตาจากท่าทีของผมแต่อย่างใด ถ้านั่นเป็นเพียงสายตาที่มองผม... ‘เพราะหลงเสน่ห์ของผม’.....ก็มองไปเถอะ......ผมชอบ.......แต่ถ้ามองด้วยเหตุผลอื่น..???...ผมก็ไม่อยากจะคิดในแง่ร้ายหรอกครับ
..............................................................
หลังมื้อกลางวัน....คุณฟรานก็พาผมเข้ามาที่ห้องๆหนึ่งที่ตกแต่งสไตล์ British Colonial แบบอังกฤษ ซึ่งผมไม่แน่ใจว่าจะเป็นห้องรับแขกหรือเปล่า?? เพราะภายในคฤหาสน์แห่งนี้มีห้องหับอยู่เป็นจำนวนมาก และภายในห้องนี้ก็มีมุมสำหรับอ่านหนังสือด้วย และก็มีรูปภาพประดับตกแต่งอยู่หลายภาพตามมุมต่างๆ ผมไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับภาพวาดเท่าไรนัก แต่ภายในห้องนี้กลับมีภาพวาดที่สะดุดสายตาของผมอยู่หลายภาพ จนผม.....ก็อดที่จะเดินเข้าไปชมใกล้ๆไม่ได้
“เธอสนใจด้วยหรือ??”
“ครับ??........อ๋อ....ครับ แต่ผมไม่ได้มีความรู้เรื่องเกี่ยวกับภาพวาดหรอกครับ”
ผมยังไม่อยากให้คุณฟรานสงสัย......ในการที่ผมเข้าหาเขาถึงบ้าน ก่อนมาที่นี่....ผมก็ได้หาข้อมูลของเขามาศึกษาดูบ้างแล้ว อีกทั้งข้อมูลจากทอรี่ก็ช่วยผมได้มากอยู่...........คุณฟรานเป็นคนที่มีความสามารถมาก และยืนอยู่ในหลายตำแหน่ง....ผมยังไม่อยากขัดใจเขา ผมรู้ว่าเขาเป็นนักสะสมศิลปะหลายแขนง และภาพเขียนก็เป็นหนึ่งในนั้น..............เขา.... ‘รัก’.....ของสะสมของเขาทุกชิ้น และ.....เขาเห็น... ‘คุณค่า’....ของมัน สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกกลัวมากที่สุด...หลังจากที่ผมต้องกลับไปถามข้อมูลใหม่จากทอรี่ก็คือ...........
.....................เขาอยากได้อะไร.....เขาต้องได้....เขาไม่เคยยอมสูญเสียสิ่งที่รักให้ใคร....................
............และ....ทอรี่ก็เตือนผม...ด้วยความห่วงใยอย่างสุดซึ้งว่า.......
...... ‘เจ้าชายแห่งดวงดาว’......เป็น ‘ของ’ ....ที่เขา ‘รัก’ และ ‘หวง’ มากที่สุด......
แค่คิดผมก็รู้สึกอกสั่นขวัญหายเสียแล้ว.....ผมไม่อยากจะคิดในแง่ร้ายหรอกนะ ว่า......ถ้าหากเขารู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของผม จะเกิดอะไรขึ้นกับผมต่อไป........ดีที่เขาไม่ได้ถามอะไรต่อ ผมจึงถือโอกาสนั้นเปลี่ยนเรื่อง
“...เอ่อ....ผมอยากเดินดูรอบๆ บ้านบ้างน่ะครับ” ผมไม่อยากจดจ่อ...อยู่กับแต่ความคิดในแง่ร้าย....และผมก็ต้องหาทางหนีที ไล่....มากกว่านี้
“....ถ้าเธอยังไม่เหนื่อย...ฉันก็ยินดีเป็นไกด์ให้” เขายิ้ม...ก่อนจะตอบรับผม
คุณฟรานปล่อยให้ผมได้ชื่นชมคฤหาสน์ของเขาอีกครั้ง โดยครั้งนี้เราได้เดินมาถึงส่วนของด้านหลังของตัวคฤหาสน์ ซึ่งมีสระว่ายน้ำสีฟ้าครามแสนสวยเป็นรูปวงรีขนาดใหญ่ที่สร้างตามแนวของตัวคฤหาสน์ และมีต้นไม้ขนาดใหญ่อยู่หนึ่งต้นขึ้นอยู่ตรงมุมทางซ้ายของสระว่ายน้ำ...ซึ่ง ผมก็ไม่รู้ว่ามันคือต้นอะไร
ผมคงยังไม่เคยบอกสินะว่า......กีฬาที่ผมชอบมากที่สุด......คือ........
...................การว่ายน้ำ....................
และ........... คงด้วยมนต์สะกดของสระว่ายน้ำสีฟ้าครามที่แสน.....งดงาม.....ตรง หน้า...........ผมจึงค่อยๆเดิน.......เหมือนตกอยู่ในเวทมนต์แห่ง.......สาย น้ำ..............ผมเดินไปเรื่อยๆ...........ช้าๆ...........จนกระทั่ง..........ถึงขอบสระน้ำสีฟ้าครามแสนสวยนั่น................และผม..............ก็ค่อยๆ...........ยกมือทั้งสองขึ้น..................
.....................ไหว้น้ำ...............ซะเมื่อไหร่................
ผมเพียงแต่มองสระน้ำสีฟ้าครามแสนสวยนั้น...ด้วยแววตาระยิบระยับ...และ..... ชื่มชมอย่างสุดๆเท่านั้นเอง ปฎิกิริยาดังกล่าวของผมก็คงตกอยู่ในสายตาของคุณฟรานอีกนั่นแหละ เขาจึงพูดขึ้นว่า............
“เธอชอบว่ายน้ำหรือ??”
“ครับ....ผมชอบมาก โดยเฉพาะกับสระแสนสวยแบบนี้” ผมรีบตอบคำถามนั้นทันที....พร้อมกับทำหน้าเคลิบเคลิ้ม
“....เพื่อเห็นแก่ที่เธอทำหน้าตาได้น่ารักขนาดนี้ ฉันอยากจะพาเธอไปดูที่ๆหนึ่ง”
“...ค...ครับ??” ผมรู้สึกขัดเขินเล็กน้อย...ก่อนจะขานรับเป็นคำถามกลับ
“เธอจะไม่ผิดหวัง”
“...ครับ...ผมอยากดูครับ”
คุณฟรานพาผมเดินเคียงคู่กันมาทางฝั่งตะวันตกของตัวคฤหาสน์ เราเดินมาถึงประตูบานหนึ่ง..และเมื่อเปิดประตูบานนั้นก็มีบันไดขึ้นไปยังชั้นสอง ตลอดทางเดินมาถึงบันไดนั้น...ทุกอย่างถูกตกแต่งอย่างสวยงามไร้ที่ติ พอเราพ้นบันไดขึ้นมาก็เจอกับห้องกว้างๆห้องหนึ่ง....เหมือนเป็นห้องนั่งเล่น แต่ด้านทิศตะวันตกของห้องนั้นเป็นกระจกใสทั้งแถบ มองออกไปก็จะพบกับ.........
“สุดยอดดดดดดดด” เป็นอีกครั้งสำหรับคำๆนี้
สระว่ายน้ำรูปทรงปลาฉลามขนาดยาว 25 เมตร ทางก้นสระมีรูปเงือกหนุ่มที่มีผมยาวสลวย....... ‘งดงามมาก’ .........คำเดียวที่ผมคิดออก ผมสังเกตว่าพอสายน้ำกระเพื่อมเป็นระลอกคลื่นเล็กๆแต่ละครั้ง.....ก็จะดู เหมือนเงือกหนุ่มกำลังว่ายน้ำเสมือนมีชีวิตได้อย่าง..... ‘อัศจรรย์’ ........และเนื่องจากสระว่ายน้ำนั้น...อยู่ต่ำกว่าห้องที่เรายืนอยู่นี้ประมาณหนึ่งเมตร....ภาพที่เห็นจึงยิ่งงดงามมากขึ้นไปอีก
ปกติผมจะเห็นแต่สระว่ายน้ำที่เป็นรูปทรงเรขาคณิต....มาเจอแบบนี้....ผมแทบจะหาคำบรรยายอะไรมาบอกไม่ได้เลย สระแห่งนี่น่าจะอยู่สุดทางของตัวคฤหาสน์ฝั่งตะวันตกแล้ว....เนื่องจากมันล้อมรอบไปด้วยกระจก ซึ่งสร้างขึ้นเหมือนเป็นโดมทรงครึ่งวงกลมยกสูงขึ้นไปข้างบน
.............อ่า......เวลาที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า....จากมุมนี้จะสวยแค่ไหนเชียว...............
เช่นเดียวกันที่ผมจะพูดคำนี้อีกครั้งว่า..........
...........งดงามไร้ที่ติ...............
“เธอสามารถดูพระอาทิตย์ตกได้จากตรงนี้ และฉันไม่สามารถบรรยายได้ว่างดงามแค่ไหน...หากเธอไม่เห็นด้วยตาตนเอง...... และ.....โดยเฉพาะสระแห่งนี้ภายใต้แสงไฟในความมืด”
..........คุณฟรานครับ ผมจะยึดคำๆนี้เป็นคำชวนค้างคืนนะครับ..........
“ผม.........ค้างที่นี่ได้.....ใช่มั้ยครับ???”
“แน่นอน” เขาพูดบอกพร้อมกับรอยยิ้ม
“ผมอยากเดินไปดูใกล้ๆครับ??”
เมื่อคุณฟรานพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต......ผมจะรีรออะไรต่อไปล่ะครับ ผมเลื่อนประตูและเปิดออกไปสู่สระแสนสวยนั่นทันที....ที่นี่ตกแต่งให้ดูเป็นธรรมชาติมาก มันถูกตกแต่งไปด้วยต้นไม้และโขดหิน..........สวยเกินคำบรรยายจริงๆ............. ผมเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ...........จวบจนกระทั่ง............
“อ้ะ!!!”
คุณฟรานรวบตัวผมไปสู่อ้อมกอดของเขาอย่างหลวมๆ.............ผมเงยหน้ามองคุณฟราน และ.............ฉ่า........... สายตาคุณฟรานเขาเยิ้มตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย ผมรับรู้ถึงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหัน.......มันเต้นแรงมาก.......เหมือน......จะกระดอนออกมาข้างนอกเสียอย่างนั้น..........และ ผมก็ต้องหน้าแดงจัดมากขึ้น.....เมื่อผมสัมผัสได้ว่า............หัวใจของคุณ ฟราน.....ก็ ‘เต้นแรง’ ไม่แพ้กัน
“ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ย??....ว่าเธอ.....สามารถทำให้ฉันเสียการควบคุมตัวเอง”
“...เอ๋.....???....” บอกผมหรอ?? ตั้งแต่เมื่อไร
“...........”
ผมคงทำหน้างงก๋งก๊งได้ฮามาก.....คุณฟรานถึงได้ยิ้มกว้างแบบนี้ และเขาก็โน้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลงมากระซิบที่ข้างหูของผมเบาๆ ว่า.............
“ตอนนั้น......เธอพึ่งจะ.......xxx.........”
................ฉ่า..................ละไว้ในฐานที่เข้าใจแล้วกันนะครับ ผมไม่สามารถบอกได้จริงๆ.......ผมรู้แต่เพียงว่าตอนนี้..........
....................ตัวผมจะสุกแล้วครับ..........................
แต่คุณฟรานกลับยิ้มกว้างมากกว่าเดิม..........ดูเขาจะอารมณ์ดีเหลือเกินนะ ที่ได้ทำให้ผมอายได้ขนาดนี้ ..............โรคจิตเปล่าวะ??...........ผมคิด................แต่คงแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย คุณฟรานจึงถึงกับ.............
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
อ้อมกอดที่กอดผมอยู่แล้ว....กระชับมากขึ้น......และเขาก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุขสุดๆ
........... และยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากต่อว่าเขา เขาก็โน้มใบหน้าลงมาจูบผมหนักๆหนึ่งครั้ง....ก่อนจะถอนริมฝีปากออกไปมองผมนิ่งๆ.......เล่นเอา........ผมอึ้งกิมกี่ไปเลย.......ไอ้ที่จะต่อว่าเขา นั้น........หายแวบไปกับตาทันที
.............และแล้ว.....แววตาที่สามารถทำให้ผมสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างก็กลับมาอีกครั้ง.......
..............สายตาคุณฟรานส่องประกายความลึกซึ้งมาให้ผมอย่างชัดเจน............
อาจเพราะบรรยากาศมันพาไป
อาจเพราะสระน้ำแสนสวยแห่งนี้
หรือ........
อาจเพราะ.............
..............เราทั้งสองคนต่างมีแรงดึงดูดต่อกันมากเกินไป...................
เป็นอีกครั้งที่ผม..........จำต้องเก็บความอาย....เอาไว้....ลึกที่สุด.......
“ผมอยาก...จูบ...กับคุณครับ” เสียงอ้อนเชียว
..........ผมพูดออกไปได้ยังไงเนี่ยยยยยยยยย..........
.............และหลังประโยคนั้น คุณฟรานก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง..............
TBC
อ่ะ....เอาไปแค่นี้ก่อน เราอยากให้คนอ่านได้อ่าน nc เต็มอิ่มภายในตอนเดียว 
ส่วนตอนนี้............เราอยากเห็นคนอ่านทุรนทุรายไปก่อน โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
เอ...........สักอาทิตย์หน้าค่อยมาลงอีกตอนดีไหมนะ 555555555555555555 
(ดักคอ!! อย่ามาแอบกัดเค้าเชียวนะ....เดี๋ยวเค้าเจ็บ)
ขอขอบคุณข้อมูลการออกแบบบ้านจาก http://www.prodeccenter.com/architect/index.html , http://www.forfur.com/blog/detail/ ,
ตอนหน้าเร่าร้อนในสระน้ำแน่นอนค่ะ ^_^ 
Uri 
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 407679 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก