หัวข้อ: Hello Baby คนดีของหม่าม๊า :: 31-12-57 Rewrite

[Mingky]

คืนนั้น แล้วมันคืนไหนล่ะ -.-

[penda]

คืนไหนนนนนน เฮ้ย!!!
ยัยน้องหลีนี่กัดไม่ปล่อย รังควานไม่ลิกซะทีจริงๆเลยนะ
ทำยังไง กำจัดยังไงก็ไม่หลุดไม่พ้นซะที
ไม่เหมือนน้องคนนั้นที่เป็นเด็กพี่บอส(จำชื่อไม่ได้อ่า)
ถ้าเทียบกันแล้วน้องคนนั้นยังดูน่าสงสาร
น่าเห็นใจมากกว่ายัยน้องหลีนี่เยอะเลย

อ่านตอนนี้แล้วรุ้สึกว่า น้องโค้ก น้องค้ก น่ารักจริงๆ
 

[bobie]

คืนไหนอ่ะ
คนเขียนกลับมาเฉลยก่อนนนน

[maytarapat]

ตู้ม ม มม มม!
คำว่า "คืนนั้น" มันหมายความว่าไงคร๊ะ
ทำเอาค้างเติ่งเลยทีเดียว   

[อยากกินไข่พะโล้ โปะ]

คืนไหนน???? 'ค๊างงงงงงงงงงงงมันไม่สุด555

[Satang_P]

คืนไหนๆ  ค้างงงงงงงงงงงงง 

[CarToonMiZa]

ระเบิดลงกิอย่างแรงรีบเคลียร์ด่วนไม่งั้นเจอดีแน่ๆๆๆ 

[gupalz]

คืนไหนอีกเนี่ย

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

คืนนั้น.....อากิเมาแล้วเอากับน้องหลี
แต่ด้วยความที่เมามาก อากิจึงคิดว่าตัวเเองเป็นคนทำบิวท้อง
แต่จริง ๆ แล้ว พ่อของลูกในท้องบิวคือ.....  ผั๊วะ ออกทะเล เจอคนแต่งถีบ

[CarToonMiZa]

ดันดัน

[pare_140]

อากิ๊แกไปฟึทกับอีกะหลีมาจริงเด้

[tuek]

สนุกมากๆเลย
อีหลีก็ไม่ยอมเลิกจริงๆเลย
อยากอ่านตอนของดี้กับตังทอน

[uaeb]

หนุกจังพึ่งอ่านทัน
ทำไมมีแต่เรื่องนี่. 

[orientation]

ค้างแบบรุนแรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[maytarapat]

รออยู่นะคร๊ะ

[mickeynut]

"หรือว่าคืนนั้น"
         คืนก่อนหน้านี้สองวัน อากิมาขอผมออกไปกินเหล้าบ้านบลู ตอนนั้นผมโอเค ให้ไปพบปะเพื่อนฝูงบ้าง แต่ตอนนี้เนี่ยผมไม่แน่ใจเลยตอนนี้ว่ามันจะไปถึงบ้านบลูมั้ย หรือยังไงกันแน่ ผมเชื่อใจอากินะครับ แต่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ผมก็เลยตัดสินใจโทรหาบลูทันที
(ว่าไงคุณแม่ลูกอ่อน)
บลูรับโทรศัพท์ช้ามากครับ ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนถามว่า
"สองคืนนี้ที่แล้วใครไปกินเหล้าบ้านบลูบ้าง"
         ผมถามอ้อมๆเลยครับ พอผมถามจบเท่านั้นแหละ บลูร้องเสียงหลงเลยครับ
(ไม่ได้มีกินเหล้านะครับ มีกินตับ แอคทีฟ บลู ไปป์  เท็ด สามีของคุณแม่ด้วยนะครับ ส่วนแพสสีพ น้องหลี อุ๊บ...)
         บลูน่ะหลุดพูดออกมาแล้ว ไม่มีกินเหล้าแต่มีกินตับ หึ ลูกเกิดมาแล้วยังกล้าที่จะมีอีกนะ
"ใครพาหลีไป ขอความจริง ถ้าไม่อยากเห็นหลานเป็นเด็กไม่มีพ่อ"
         ผมเน้นประโยคสุดท้ายมากๆ เพราะผมรู้ว่าบลูต้องบอกแน่ๆ เพราะบลูขี้สงสาร
(อากิ)
         ผมล้มนั่งกับโซฟาเลยครับ
"คุณหนู!"
         ป้านวลเดินเข้ามาพอดี ผมส่งลูกให้ป้านวล
(บิวต์ๆ บิวต์โอเคมั้ย)
         ผมอยากตอบกลับไปนะครับ แต่ตอบไม่ได้ มันช็อคมากๆ ผมตัดสายทิ้งเลยครับ มันคงได้กันก่อนหน้านี้อีกด้วยสินะ ถึงเวลาที่ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
"อ้าว น้องบิวต์ เป็นยังไงบ้าง"
         พี่ตังเก็บนั่นเอง ผมยกมือไหว้แล้วยิ้มแหยะๆ พี่ชายตังทอนมันหล่อมากเลยนะครับ หล่อมากๆอ่า อากิสองคน กับพี่ไลท์สองคนรวมกัน ออกมาเป็นพี่ตังเก็บ
"นั่งก่อนครับ เดี๋ยวให้แม่บ้านไปตามพี่บอสให้ อุ้มหลานเดินเล่นแถวนี้แหละครับ"
         พี่ตังเก็บขำ ตลกตรงไหนว่ะ
"แฟนเราไปไหนล่ะ"
         ผมยิ้มเบาๆ
"ไปหาเมียน้อยมั้งครับพี่"
         พี่ตังเก็บที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม จริงๆอยู่กับลูกหน้าบ้าน
"มันมีเมียน้อยนะครับ รุ่นน้องที่โรงเรียน ผู้หญิงซะด้วย"
         พี่ตังเก็บหัวเราะในลำคอทันทีที่ผมพูดจบ มันน่าหมั่นไส้มาก แล้วอยากถาม พี่ตังเก็บเป็นส้นตีนอะไรครับ
"ได้กันแล้วใช่มั้ย น้องคนนั้นป่ะ ที่กลุ่มของเมียไอ้บิ๊กไปลงแขก"
         ผมพยักหน้าครับ  พี่บอสเดินมา
"มาทำเหี้ยไร"
         ทักทายกันแบบนี้น่ารักเหลือเกิน
"ขออุ้มหลานหน่อย"
         พี่บอสยิ้ม โค้กกับเค้กจะเป็นเหมือนกันที่ถ้าไม่ใช่คนในบ้านถ้าอุ้มแล้วจะร้อง โค้กอยู่กับป้านวล ส่วนเค้กอยู่พี่บอส
"ส่งมาดิ กูเคยเลี้ยงลูกของยูโร"
         ยูโรคงเป็นลูกพี่ลูกน้องแน่ๆ
"ไอ้ห่านั่น ลูกหมา"
         ชิบหาย คิดว่ากูเป็นลูกแต่พี่บอสก็ส่งให้ แต่แปลกที่เค้กไม่ร้อง
"ทำไมไม่ร้อง"
         พี่บอสพูดขึ้น
"สงสัย หลานคงอยากได้กูเป็นพ่อมากกว่าล่ะมั้ง"
         กวนตีนซะด้วย ผมก็ยิ้มแห้งๆ อากิเดินเข้ามาแต่งตัวพร้อมเลย
"บิวต์กิจะออกไปกินข้าวกับแม่"
คิดว่าเชื่อมั้ยครับ
" งั้นรอบิวต์แปบได้มั้ยเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย"
         ผมถามไปงั้นรองใจได้ไปด้วยก็ดี อากิก็ทำหน้ารนครับ คงไม่ใช่ไปกินข้าวกับพ่อแม่หรอก
"กิต้องไปคุยเรื่องงานของพ่อด้วย คงไม่ได้กลับวันสองวัน บิวต์อยู่เลี้ยงลูกนะ"
         ผมนับหนึ่งถึงสิบในใจตั้งแต่อากิเดินเข้ามาแล้ว ผมยิ้มแล้วพยัก ทำตัวเป็นปกติไป อย่าให้ไก่ตื่น อากิก้มลงมาหอมแก้มผมก่อนเดินออกไป  ผมก็เหมือนควายทนเก่งมา
เลยครับ ผ่านมาสองชั่วโมงแล้วครับ ผมกดโทรศัพท์โทรไปหาแม่อากิ
(ว่ายังไงลูก)
         แม่อากิรับไวมาก
"แม่ครับ แม่กับพ่อนัดกิทานข้าวหรือเปล่าครับ"
         ผมชอบความจริงมากกว่าฟังคนอื่นน่ะครับ
(ไม่นะลูก กิโกหกหนูหรอ)
         ผมก็เป็นคนดีซะด้วย
"คงออกไปหาเพื่อนกลัวว่าผมไม่ให้ไปเลยอ้างแม่นะครับ"
         ถ้าแม่รู้พ่อต้องรู้  ผมกลัวอากิเดือดร้อน พอวางสายจากคุณแม่ ผมโทรไปหาอีหลีเลยครับ
(หึ ไม่ต้องถามก็รู้ อยู่กับชั้นเอง ... พี่กิคะ ... ว่ายังไงครับคนดีของพี่...)
         ผมตัดสายทิ้ง น้ำตาคลอเลยครับ
"ผมฝากลูกผมก่อนนะครับ"
         ผมลุกเดินหนีขึ้นห้องเลย ผมทำอะไรหรอ เก็บเสื้อผ้าสี่ห้าชุด พร้อมของลูกด้วยทำไปร้องไห้ไป น้ำหูน้ำตาไหลหมด เพราะคนดีของกิ ไม่ใช่ผมแล้ว ผมถือกระเป๋าลงไป ข้างล่าง จับยัดกระโปรงข้างหลังรถ เอาที่นั่งเด็กกับรถติดไว้กับเบาะท้ายรถข้างหลัง ตระกร้านมก็เอาไปตั้งไว้ข้างหน้า ข้างคนขับ ผมเดินเข้าไปเอาโค้กมาจากป้านวล แล้วค่อยไปเอาเค้กมาจากพี่ตังเก็บ ผมล็อคลูกเรียบร้อย ผมขับรถไปที่ที่ไม่มีใครรู้นอกจากพี่ไลท์ ผมแอบซื้อไว้ตอนนี้กลับมาไทยช่วงแรกๆพี่ไลท์พามาเองเลย ตอนคลอดพี่ไลท์ก็ส่งข้อความมาแสดงความยินดีอยู่เลย ตอนนี้เราคุยกันอย่างสันติเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม งานพี่เค้าก็มากขึ้นเยอะกว่าเดิมด้วยนะ และตอนนี้ผมไม่มีใคร ผมก็เลยโทรหาพี่ไลท์ ผมนัดเจอกับพี่ไลท์ที่คอนโดผมเลย ผมย้ายไปนั่งดูลูก
"หม่าม๊าขอโทษนะลูกนะ หนูอาจจะไม่ได้เจอป่ะป๊าหลายวัน แต่หม่าม๊าขอหนีมาทำใจก่อนนะลูกนะ"
         สักพักผมก็เห็นรถพี่ไลท์เข้ามาจอด ตอนนี้พี่ไลท์เลิกกับผึ้งแล้วแหละครับ ตอนนี้         พี่ไลท์โสดสนิทกลับมาเป็นคนดีเหมือนเคย แต่เชื่อได้ครึ่งเชื่อไม่ได้ครึ่ง
"ว่าไงบิวต์ หลานน่ารักจริงๆ แล้วแฟนเราล่ะ ดูจากสีหน้า แล้วต้องมีปัญหากันแน่ๆ"
         ผมยิ้มแห้งๆ
"พี่ไลท์ช่วยผมถือของหน่อยได้มั้ย กระเป๋าเสื้อผ้ากับตะกร้านม เดี๋ยวผมอุ้มลูกเอง"
         พี่ไลท์ทำหน้าสงสัย
"บิวต์ลูกคนนะไม่ใช่ลูกแมว เดี๋ยวพี่เอาของขึ้นไปเก็บให้ แล้วพี่จะลงมาช่วยอุ้มหลานอีกที"
         ผมก็โอเค  ผมส่งคีย์การ์ดให้พี่ไลท์แล้วนั่งรอ ไม่นานพี่ไลท์ก็ลงมา พี่ไลท์อุ้มเค้ก เค้กร้องใหญ่เลยครับต้องทำใจ พอถึงห้องผมก็วางโค้กกับเค้กบนเตียง กล่อมจนลูกหลับ แล้วออกไปนั่งคุยกับพี่ไลท์ข้างนอก
"หลานหลับแล้วหรอ"
         ผมพยักหน้า
"ทะเลาะกันมาใช่มั้ยทำไมไม่คุยกันดีๆ หนีมาแบบนี้สงสารลูกบ้างบิวต์ "
         พี่ไลท์พูดจบแล้วน้ำตาผมก็ไหล
"ผมไม่รู้จะทำยังไง เรื่องที่ผมกลัวที่สุด ระหว่างกิกับอีเด็กนั่นมันก็เป็นเรื่องจริงแล้ว มันได้กันแล้ว ผม..."
         ผมพูดไม่ทันจบ พี่ไลท์ก็สวนขึ้นว่า
"แล้วบิวต์จะรอให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นต่อไปอีกนานแค่ไหน ทำไมไม่รีบทำให้มันจบๆ เด็กต้องการพ่อนะ เลือดมันต้องข้นกว่าน้ำสิ บิวต์มีลูกแล้วนะ บิวต์ทำอะไรคิดถึงลูกบ้าง อะไรทนได้ก็ทน อะไรทนไม่ได้ก็ต้องปล่อยวาง เหมือนเรื่องของเรากว่าจะจบ ต้องเจ็บตัวกันมากเท่าไหร่ บิวต์เป็นแม่คนแล้วนะ อยู่เพื่อลูก ทำเพื่อลูก อดทนเพื่อลูก"
         ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นใหญ่เลยครับ พี่ไลท์พูดก็ถูกจริง
"เห้อ... บิวต์คงไม่อยากให้ใครรู้ เดี๋ยวพี่ไปซื้อพวกข้าว พวกอะไรมาให้ ไว้ทำกินเอา ส่วนนมลูกบิวต์คงมีแล้ว ไปอยู่กับลูกซะ"
ผมพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป ผมดูโทรศัพท์ มิสคอลเยอะมาก จากที่บ้านทั้งนั้นไม่มี
อากิเลยแม้แต่สายเดียว ลูกผมหลับปุ๋ยทั้งนั้นเลย คราวนี้ดังอีกที อากิโทรมา ผมไม่รับครับ แล้วไลน์ก็เตือน
'บิวต์กับลูกอยู่ไหน ทุกคนเป็นห่วงหมดแล้ว'
         ก็ทุกคน แต่ไม่ใช่มึง ผมไม่ตอบ ผมก็เอาเสื้อผ้าจัดใส่ตู้ เสียบกระติกน้ำร้อน
"อ่า นี่ของทำกับข้าว แล้วนี่แปรงสีฟัน สบู่ ยาสระผม ครีม"
         พี่ไลท์ยังจำได้อยู่เลยว่าผมใช้ ยี่ห้อไหน
"เลี้ยงลูกดีๆล่ะพี่ไปทำงานก่อน มีอะไรโทรมานะ"
         ผมพยักหน้า  แล้วเดินเข้าไปกอดพี่ไลท์ ก่อนพูดว่า
"ขอบคุณมากนะครับ"
         ผมเดินไปส่งพี่ไลท์ที่ปากประตูห้องพี่ไลท์หันมาบอกผมว่า
"บิวต์เคยพูดว่า จะไม่ยอมเสียทั้งทองเสียงทั้งผัว กับเด็กเพียงคนเดียว บิวต์จะยอมง่ายๆหรอ มันไม่ใช่บิวต์เลย อยู่คนเดียวที่นี่ให้เข้มแข็ง แล้วกลับไปสู้เอาทุกอย่างคืนมา พี่เชื่อบิวต์ทำได้"
         ผมต้องทำเพื่อลูกทำเพื่อครอบครัวเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ พี่ไลท์กลับไป ผมก็ทำกับข้าว ทำง่ายๆจานเดียว เตรียมน้ำไว้เช็ดตัวให้ลูกๆ โทรศัพท์ผมดังอีกแล้วเบอร์พี่โบ๊ท
(บิวต์รับแล้ว... บิวต์อยู่ไหน หลานเป็นยังไงบ้าง)
         รัวเลยครับ
"ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ผมดูแลลูกได้ ผมพร้อม เดี๋ยวผมกลับบ้านเอง ไม่ต้องตามหานะครับ ผมสบายดี"
         ยังไงทุกคนต้องรู้อยู่ดี
(ดูแลตัวเองด้วยนะ)
         พี่โบ๊ทบอกผม หลักจากวางสาย ผมนั่งดูทีวี ลูกชายผมตื่นแล้วครับ ส่งเสียงเล่นกันอยู่
'เมื่อช่วงเย็นวันนี้ สายเรารายงานเห็นน้องไลท์ไปเดินซื้อเสื้อผ้าเครื่องใช้เด็กอ่อน เอ... เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย'
         ผมสะดุ้งตอนไลน์แจ้งเตือน อากิทักมาก
'ข่าวที่ออกไอ้ไลท์ ซื้อของให้บิวต์ใช่มั้ย'
         ผมตอบกลับไปว่า
'ไม่ใช่ บิวต์เอาเสื้อผ้าลูกมาด้วย กิก็น่าจะรู้'
         แล้วอากิก็ตอบกลับมาว่า
'อย่าให้รู้แล้วกัน กิไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้าเกิดนัดกันเมื่อไหร่เตรียมตัวมีลูกอีกคนได้เลย'
         กิชอบแหย่น่ะผมรู้ แต่ดูอารมณ์กูด้วย ผมโคตรโมโหเลย อากิพูดแบบนี้
'ก่อนจะว่าคนอื่น ดูตัวเองด้วยว่าดีพอมั้ย เป็นพ่อคนแล้วทำตัวให้ดีเหมือนพ่อคนอื่นเค้าทำหน่อย ถ้าคิดจะทำอะไรเหี้ยๆก็อย่าให้จับได้เพราะความเหี้ยมันจะติดตัว ลบยังไงก็ลบไม่ออก'
         ตอนนี้ฟิวส์ขาดแล้วจริงๆ อากิอ่านแล้วโทรมาเลยครับ ผมหรอตัดสายแล้วปิดเครื่องเลย ผมอาบน้ำ แต่งตัว จะนอนแล้วครับ พรุ่งนี้ต่องปะทะฝีปากแน่ๆ

         ตื่นเช้า มาผมรีบมาทำอะไรให้เรียบร้อยถ้าเจ้าตัวเล็กตื่น จะวุ่นวายเอาได้ ผมล้างขวดนม นึ่งขวดนม
"แอ๊! แอ๊! แอ๊!"
         ตื่นแล้วร้องแบบนี้ มีคนเดียว เค้กนั่นเอง ผมต้องหยุดมือ แล้วต้องดูแลลูกก่อน
ติ๊งต่อง!
         ใครมาว่ะ พี่ไลท์หรือเปล่า ผมอุ้มลูกไปด้วย เปิดประตูไป อากินั่นเอง
"บิวต์ ขอกิเข้าไปหน่อย กิคิดถึงลูก"
         ผมพยักหน้า แล้วให้อากิเดินเข้ามา
"กิรู้ได้ยังไงว่าบิวต์อยู่ที่นี่"
         อากิมองหน้าผมก่อนแล้วยิ้มบางๆ
"ไลท์บอก"
         ไว้ใจไม่ได้เลยสักคนเดียว
"อ่อ อื้อ... เค้กอยู่กับป่ะป๊าก่อนนะ หม่าม๊าไปดูพี่โค้กก่อน"
         ผมส่งเค้กให้อากิ ผมก็เดินเข้าห้องไปหาโค้ก แล้วโค้กก็นอนลืมตาแป๋วเลย ไม่ร้องเลย ดีจังเลยลูก ผมอุ้มโค้กออกมา
"บิวต์ กิเลวขนาดนี้ บิวต์ยังจะรักกิต่อไปมั้ย"
         อากิถาม ดราม่าใส่ผมซะงั้น
"รู้แล้วหรอ"
         อากิพยักหน้าก่อนพูดว่า
"บลู กับ แม่ เล่าให้ฟังแล้ว ... บิวต์ กิรู้ว่าขอโทษมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ แต่อยากให้บิวต์รู้ว่ากิเสียใจ"
         ผมน้ำตาไหลเลยครับ มันแน่นหน้าอกไปหมดเลย
"ก็เค้าคือคนดีของกิ แต่บิวต์ไม่ใช่"
         ยิ่งพูดก็ยิ่งร้อง สะอึกสะอื้อใหญ่เลยผม
"กิ... ขอโทษ"
         โค้กเอามือป้ายน้ำตา แล้วร้อง
"แอ๊ะ แอ๊ะ"
         โธ่ ลูกรัก
"หม่าม๊าไม่ร้องแล้วครับ"
         ผมกอดโค้กไว้
"กิ กลับไปเถอะบิวต์เลี้ยงลูกได้"
         อากิส่ายหน้า  แล้วบอกว่า
"กลับบ้านเถอะ กิสัญญาว่าจะจัดการให้มันเรียบร้อย"
         ผมนิ่งไปสักพักใหญ่ ก่อนพูดว่า
"จัดการให้เข้ามาอยู่บ้านเดียวกันงั้นสิ ถ้าไม่ตั้งใจให้เด็กมันเกิดแรก ก็ไปซะ"
         ผมหันไปมองอากิ สิ่งที่ผมเห็น น้ำตาอากิค่อยๆไหลออกมา ผมตกใจมากครับไม่เคยเห็นน้ำตาของอากิมาก่อน
"กิรักบิวต์เหมือนเดิม กิก็แค่เล่นๆ กิไม่ได้จริงจัง กิยอมทุกอย่างแล้วจริงๆ"
         ผมไม่สนใจ เพราะผมกำลังคิดอยู่ว่าจะจัดการยังไงดี
"บิวต์พูดอะไรหน่อยสิ จะด่าจะว่ายังไงก็ได้"
         ผมหันไปมองอากิ
"นี่คือครั้งที่สองที่กิทำแบบนี้ จะให้บิวต์ยอมง่ายๆหรอ บิวต์เหมือนตัวเองเป็นคนโง่ ที่ยอมโดนแฟนตัวเองหลอก บิวต์พูด จริงๆนะกิ เราไปกันไม่ได้หรอก ตอนแรกบิวต์คิดว่ากิเป็นคนดีมีบิวต์คนเดียว แต่สุดท้าย..."
         เสียงผมสั่นมากครับ อากิเข้ามานั่งข้างๆผม
"บิวต์ กิอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีบิวต์"
         อากิซบลงที่ไหล่ผม
"แล้วกิทำมันทำไม มีครั้งแรกต้องมีครั้งที่สองสามไปเรื่อยๆ ถึงจะไม่ใช่คนนี้ก็ต้องเป็นคนอื่น เราเลิกกันตอนนี้มันคงไม่ทัน แต่ขอให้ทนเพื่อลูกแล้วกัน"
         พูดเองเจ็บเองครับ แต่ผมต้องทำเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง
"บิวต์พูดแล้วเจ็บมั้ย ทรมานบ้างมั้ย กิทรมานใจจะขาด"
         อากิเสียงสั่นไม่แพ้ผม ตาแดงไปหมดเลย
"ตอนบิวต์รู้เรื่อง บิวต์เหมือนกำลังตายทั้งเป็น"
         ผมน้ำตาไหล คราวนี้สะอึกสะอื้นหนักกว่าเดิม
"แอ๊! แอ๊! แอ๊!"
         โค้กร้องไม่หยุดเลยครับ ผมโอ๋เท่าไหร่ไม่หยุด ผมเลยส่งไปให้อากิ อากิก็ส่งเค้กมาให้ผม โค้กอยู่กับอากิเงียบทันที เค้กก็ร้องเหมือนกันครับ ผมรู้น่าว่าลูกไม่อยากให้เลิกกัน ผมต้องทำเพื่อลูกใช่มั้ยครับ แต่ผมต้องทุกข์ใจก็ต้องทนใช่มั้ยครับ
"กิ อยากให้บิวต์หายโกรธใช่มั้ย นัดอีหลีไปเจอที่เอ็มเค ตอนเที่ยง ห้ามบอกว่าบิวต์จะไปด้วย"
         อากิพยักหน้า แล้วยิ้มออกมา
"กิกินข้าวเช้าหรือยัง"
         อากิส่ายหัว พลางตอบว่า
"ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รู้เรื่องก็กลับบ้านเลย"
         อากิตอบมาแบบนั้น
"แล้วทำไมต้องโกหก"
         ผมถามไป อากิยิ้มแห้งๆ
"ก็มันต้องหลบต้องซ่อน แต่วันนี้จะจัดการให้จบเลย"
         ผมพยักหน้า
"เดี๋ยวบิวต์ทำข้าวให้กิน เลี้ยงลูกป่ะ"
         หมั่นไส้ให้เลี้ยงสองคนเลย ผมก็ไปทำกับข้าวทำข้าวผัดไก่อบชีส มันเจ๋งมากๆครับ
"หอมจัง... ไม่ได้กินข้าวฝีมือบิวต์มานานแล้ว"
         พูดเว่อร์ไป อาทิตย์ละครั้ง ผมจะเข้าครัวทีนึง
"อย่าพูดมากกินข้าวไปเลย"
ฟอด~
         อากิหอมแก้มผม ผมตีแขนไปตี
"กินข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยหอม"
         ไม่ค่อยเลยกู ผมก็เลี้ยงลูกแทนกิ ผมพาลูกเข้าไปนอนเล่นห้อง ผมลุกขึ้นไปเตรียมเสื้อผ้า ดีเอาชุดสวยๆมาด้วย
"บิวต์ ซื้อไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
         โดนสตั้นหนึ่งวิ แล้วตอบอย่างช้าๆว่า
"ตั้งแต่คบกับพี่ไลท์ปีสองปี"
         รู้มั้ยครับอากิตอบว่าอะไร
"ไม่กี่ล้าน ขายทิ้งเหอะ เดี๋ยวกิซื้อให้ใหม่ เอาหรูกว่านี้เลย"
         เงินเมียมึงนะ ผมเลยหยิกกิแรงๆ
"เงินบิวต์เอง แล้วบิวต์ไม่อยากขายด้วยแหละ ไม่มีใครรู้ที่อยู่ด้วย ... เห้ยยยยย"
         อากิโถมทับตัวผมบนเตียง จูบริมฝีปากเบา ก่อนจะจูบลงอีกทีพร้อมสอดลิ้นเข้ามา
"อื้อ..."
         อากิสอดมือเข้ามาใต้เสื้อ ผมจับมือไว้
"กิ ลูกอยู่"
         อากิหันไปมองลูก
"เอาลูกไปไว้ข้างนอก"
         ผมขมวดคิ้ว
"อากิบ้า ลูกไม่ใช่หมานะ จะได้เอาไว้นอกห้องได้"
         ผมก็ว่าไป กิก็ไซร้อย่างเดียว ตอนนี้หน้ากิอยู่ที่สะดือแล้วครับ
"แอ๊! แอ๊! แอ๊!"
         โค้กร้อง อากิหันไปพูดกับลูกว่า
"ถ้าโค้กอยากมีน้องอีกคนห้ามร้องรู้มั้ย!"
         เงียบทันทีลูกชายผม ทำไมไม่ช่วยหม่าม๊าก่อนละลูก อากิถอดกางเกงผมออก แล้วจับจุดอ่อนไหว อากิขยับมือขึ้นลงช้าๆ ก่อนใช้ปากครอบคลุม และขยับขึ้นลงเช่นกันอากิยกขาผมขึ้นแล้วใช้ลิ้นเลียทางข้างหลัง ก่อนใช้นิ้วแหย่เข้าไป
"อ๊ะ..."
         อาถอดกางเกงออกแล้วขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้ จ่อแก่นกลางที่ปาก ผมดูดดุนส่วนปลาอย
"อื้อออ บิวต์อย่าเล่นแบบนี้"
         อากิลุกขึ้นถอยหลังยกขาผมขึ้นจ่อแก่นกลางทางข้างหลัง แล้วค่อยๆกดเข้ามา
"อ๊ะ... เจ็บ..."
         เจ็บมาครับ อากิค่อยๆดันเข้ามาจนสุด
"ฟิตจังเลย"
         ผมหรอเวลานี้ก็เล่นได้ ผมเอื้อหยิบโทรศัพท์อากิข้างๆมากดโทรไปหาอีหลี เดี๋ยวจะรู้ฤทธิ์  พอมันรับเท่านั้นแหละ วิญญาณความตอแหลเข้าสิงห์
"กิ บิวต์จะลบรอยมันออกให้หมดเลย"
         อากิกลุ้มลงมาจูบ
"กิรักบิวต์คนเดียว คนอื่นคือของค่าเวลา"
         แล้วอากิดึงออกจนเกือบสุดแล้วกระแทกลงมาแรงๆ
"อ๊ะ อ๊ะ"
         ลูกผมก็เงียบของจริงครับไม่ช่วยแม่เงลย อากิก็ทำรอยที่ตัวเต็มไปหมด อากิกระแทกลงมาไม่ยั้ง เราโอบกอดแนบชิด ผมรู้สึกร้อนลุ่มไปทั่วร่างกาย
"อ๊า~ สะ ... เสียว"
         ผมครางออกมาไม่เป็นภาษา อากิก็เหมือนชอบนะครับ
"อื้อออออ เมียจ๋า"
         จนที่ขนลุกอยู่แล้ว กิเรียกแบบนี้ยิ่งขนลุกไปใหญ่ อากิกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ มือก็จับที่จุดอ่อนไหว  ขับขึ้นลงเร็วๆ ผมอยากจะตายคาเตียงจริงๆ
"กิ... บิวต์ไม่ไหวแล้ว"
         จะแตกแล้วครับ ไม่ไหวจะบรรยายแล้ว
"พร้อมกันนะเมียรัก"
         อากิกระแทกเร็วมากขึ้นกว่าเดิม เก่งจริงๆผัวกู
"อ๊า.... อ๊า....."
         แล้วผมก็ปล่อยออกมา อากิปล่อยนอกครับ ดีเลยไม่งั้น มีลูกทันใช้แน่นอน ผมนี่หอบเลยครับ อากิก้มลงมาจูบปากผม
"รอบเดียวพอนะ"
         ผมบอกอากิ อากิก็พยักหน้า แต่การกระทำสวนทางทุกอย่างเมื่ออากิยัดเข้ามาอีกรอบ
"กิ บอกว่ารอบเดียวไง!"
         ผมพูดเสียงแข็ง
"ตอนนี้ยังไม่หายดีให้แค่รอบเดียว รอหายดีก่อนจะกี่รอบตามสบาย"
         กูก็เหี้ยเองด้วยด้วยแหละว้า อากิมีหน้ามาขำด้วยนะครับ อากิลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงล่าง
"อาบน้ำกัน"
         อากิชวนผม ผมส่ายหัวอย่างเดียว เดี๋ยวมีต่อรอบสองอีก หลังจากแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว สิบโมงกว่า ผมกับอากิก็พากันออกไป จังหวะเปิดประตูเจอพี่ไลท์พอดี อากิก็จ้องตาเขม็งเลยครับ
"นี่ของหลานพี่ซื้อมาให้"
         อากิรับมาถือ แล้วเดินเข้าไปวางในห้อง
"จะออกไปไหนกัน"
         พี่ไลท์ถามผม
"จัดการอีหลี"
         ผมตอบ พี่ไลท์พยักหน้า
"เดี๋ยวพี่โทรบอกนักข่าวว่าบิวต์จะพาลูกไปเที่ยว สร้างสถานการณ์"
         รู้ใจจริงๆ ผมไฮไฟท์กับพี่ไลท์ลูกร้องลั่นเลย บวกกับผัวขี้หึง ไปกันใหญ่เลยครับ พอจะขึ้นรถเถียงอยู่ตั้งนานจะไปรถใคร สุดท้ายไปรถผม แต่อากิขับ ที่เลือกรถผมมีที่ล็อคลูกข้างหลังไงครับ
"โทรไปถามเมียน้อยสิ ว่าอยู่ไหน"
         อากิถอนหายใจพรืดใหญ่
"ไม่ใช่เมียน้อย..."
         อากิพูดไม่ทันจบ ผมสวนขึ้นเลย
"อ่อ อยากให้มันเป็นเมียหลวงใช่มั้ย งั้นก็เลิก..."
         เหมือนกันผมพูดไม่ทันจบกิตวาดเสียงลั่นเลย
"ไม่ใช่! ของเล่นเข้าใจมั้ยว่าของเล่น! กิรักบิวต์มาก รักบิวต์คนเดียวรู้มั้ย! ทำไมไม่ฟังกันบ้าง นี่ไงกำลังจะทำให้มันจบทุกอย่าง!"
         นิ่งเลยกู แต่ถ้ามครั้งแรกมันต้องมีครั้งที่สอง
"ขอโทษ..."
         อันนี้ผมบอกอากิจากใจเลยครับ อากิเงียบกว่าเดิม ตอนนี้เดินไปร้านbaby อากิพาไปครับ ของที่บ้านมีอยู่แล้วจะซื้อทำไมอีกไม่เข้าใจ
"ดูนั่นสิ ลูกบิวต์ น่ารักน่าชังจริงๆ"
         จะพูดถึงผมกรุณาเบาๆ
"ดูสิราศีคุณแม่จับเลย ผู้ดีทั้งสองตระกูล เป็นบุญของเด็กจริงๆ"
         ครับ ขอบคุณครับ อีหลีโทรมาว่าถึงแล้ว ผมก็บอกว่าให้ไปเจอกันที่เอ็มเคเลย หึเสร็จกูแน่ อากิเลือกเสื้อผ้าให้ลูกจนมาเจอชุดเด็กเป็นหมีทั้งตัว อากิซื้อเลยครับสองชุดสีขาวกับสีน้ำตาล ราคานี่ช็อคโลก ชุดล่ะ 2500 พระเจ้า ผมกับกิเดินมาที่เอ็มเค พอเดินเข้าไปอีนั่นก็ชูคอยิ้มพยองเลยรู้มั้ยว่าผมทำยังไง ผมเห็นนักข่าวแล้วครับ มือนึงอุ้มลูกกอดลูกไว้แน่น ผมเอาผมน้ำจิ้มเอ็มเคอ่าครับราดหัวมัน คราวนี้นักข่าวบาน
"อีหน้าด้าน ชอบยุ่งกับผัวชาวบ้าน เค้าลูกสองแล้วไม่รู้สึกละอายแก่ใจ หนังหน้านี่ทำไปด้วยอะไร ปูนอย่างดีฉาบด้วยตีนใช่มั้ย ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ยังตามราวีไม่เลิก!"
         ผมเอาถ้วยตักน้ำซุบร้อนๆสาดไปที่ตัวมันอีกที
"กรี๊ดดด~"
         มันกรี๊ดครับ แค่นี้ยังน้อยไป ผมปาถ้วยใส่หน้ามัน
"กรีดร้องเหมือนเปรตของส่วนบุญ แต่แน่นอนตายไปเธอได้ปีนต้นงิ้วแน่ๆ เห็นมั้ยนี่ลูกฉันกับกิ ยาขับเลือดที่แกหลอกฉันตอนนั้นไม่ได้ผลหรอก เป็นนักเรียนดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นโสเภณี ขอบคุณ ช่วงที่ฉันเลี้ยงลูก สาระแนตัวมารีดน้ำให้ผัวฉัน แต่ไม่ต้องแล้วนะ หน้าที่รีดน้ำฉันกลับมาแล้ว พอดีช่องยังฟิต ยังไม่กรวงและบานเหมือนเธอ ที่อ่อยผู้ชายในโรงเรียนไปทั่วจนโดนรุมโทรม"
         ผมด่าจบ ผมหันไปตบหน้าอากิ อากิงง ไม่ต้องงงผิดที่คนของเราด้วยไปยุ่งกับเค้า
"อยากพูดอะไรก็พูด"
         ผมบอกอากิ คือถ้าเล่นคนเดียวเราจะเลวเกินไป คนของเราก็ไปเล่นกับเค้าด้วย อากิก็บอกกับอีนั่นว่า
"เดี๋ยวจะกรวดน้ำ แผ่เมตตาไปให้"
         สั้นๆแต่เจ็บ  ผมยิ้มมุมปาก
“ทำตัวสูงค่าในโลกออนไลน์ แต่ต่ำค่าในโลกความเป็นจริง ทำตัวใหญ่โตในดลกออนไลน์ แต่แท้จริงแล้วก็คือกระหรี่ในโลกความเป็นจริง”
         ผมพูดจบ ผมทำอะไรรู้มั้ยล้างตัวมันเอาช็อคโกแลตเย็นลาดตั้งแต่หัวเลยครับ ผมเรียกพนักงานมา ผมให้ไปสามพัน แล้วเดินออกมาเลย นักข่าวก็ล้อมหน้าล้อมหลัง
"ผู้หญิงคนนั้นคือกิ๊กน้องกิใช่มั้ยครับ"
         ผมไม่ทันตอบนักข่าว อากิชิ่งตอบก่อน
"ผมเป็นผู้ชาย ผู้หญิงมอมเหล้ายืนแก้ผ้าให้ดู ใครๆก็เผลอตัว บางทีไม่เมาก็เล่นไปตามเกม ที่เด็กคนนั้นอยากให้เป็น เธอก็เป็นเหมือนม่านรูดนะครับ จะใช้บริการเมื่อเมียไม่ว่าง "
         ผมหันไปมองควับ อากิรีบพูดเสริมว่า
"แต่ผมรักบิวต์คนเดียวครับ"
         นักข่าวถามต่อว่า
"เมื่อกี้ได้ยินหน้าน้องบิวต์พูดถึงยาขับเลือดคืออะไรคะ"
         หึ อย่างมึงต้องเจอกู
"ก็ตอนนั้นมีน้องเข้าให้เพื่อนเขาเอายาขับเลือดมาให้ผมมันเหมือนน้ำแดงใช่มั้ยครับ แล้วแล้วช่วงนั้นผมแพ้ท้องหนัก ก็เลยไม่ได้กินไปน่ะครับ วันนั้นอากิโมโหโรงอาหารแทบแตก"







rewrite: 31/12/57

[mickeynut]

         พอนักข่าวสัมภาษณ์เสร็จเราก็เดินไปตรงโซนโลตัส
"นี่เห็ดอะไร"
         อากิถาม
"เห็ดหูหนู"
         ผมบอกอากิ อากิหยิบมาดู แล้วพูดว่า
"ไม่ใช่เห็ดปี๋อ่อ"
         เอาและ ผมเดินหนีเลย อากิก็ไม่เลิกนะครับ
"ซื้อเห็ดที่นี่ก็ดีนะ เช็คสินค้าได้ แต่เห็ดผ่านหนีนี่ เช็คสินค้าไม่ได้"
         ผมหันไปมอง ผมเอ่ยขึ้นเบาๆว่า
"แล้วเห็ดของอีหลีละ”
         อากิก้มลงมากระซิบข้างหูว่า
“ก็... สู้จูดเสียบตู๋ไม่ได้”
         เท่านั้นแหละ เค้กร้องลั่นเลย ผมโอ๋แล้วเดินหนีเลย ทำไมทะลึ่งจังเลยว่ะ
“หม่าม๊า รีบเดินไปไหน รอป่ะป๊าด้วย”
         อากิเล่นใหญ่เลยครับ ผมนี่อายมาก แต่ก็ต้องหยุดรอ อากิพาเดินมาที่ร้านเดิม อากิบอกว่าจะซื้อชุดให้ลูกอีก ผมละกลุ่มใจจริงๆ เสื้อผ้าลูกเยอะมากๆครับตอนนี้ กิซื้อได้ทุกวันจริงๆ แต่ช่วงที่ติดสัตว์นี่ไม่ค่อยได้ซื้อเลย สงสัยเอาเงินไปปรนเปรอเมียน้อย
“คิดอะไรอยู่บิวต์”
         อากิถามผม ผมได้แต่ส่ายหัว ผมไม่ได้หายโกรธร้อยเปอร์เซ็น ความไว้ใจที่ผมมีให้กิ มันหมดไปครึ่งนึงแล้วละครับ เค้กหลับคาอกเลยครับ ผมก็เลยไปนั่งที่รับรองของร้านนะครับ กิก็เดินดูไปเรื่อยๆ พอวนมาทางผมกิก็คุยกับลูกนะครับ
“พี่โค้กของป่ะป๊าเอาตัวไหนครับ ป่ะป๊าจะซื้อให้หมดเลย แต่ป่ะป๊าจะซื้อให้น้องเค้กด้วยนะ”
         โค้กร้องใหญ่เลยครับ แสดงว่าไม่เอาแน่ๆ
“โอเคๆ ป่ะป๊าไม่ซื้อแล้วก็ได้ ไว้พี่โค้กกับน้องเค้กโตห้ขวบเมื่อไหร่ ป่ะป๊าจะลูกน้องป่ะป๊าสอนยูโดกับเทควันโด”
         เจริญจริงๆ ผัวกู เอาโค้กไปสอนคนเดียวได้มั้ย เหลือเค้กไว้คนนึงก็ยังดีนะ ไม่อยากให้ลูกต้องแก่นเซี้ยวไปกันหมด ดทรศัพท์ผมดัง
“สวัสดีครับ”
         เบอร์แปลกนะครับ
(บิวต์แม่งพูดโคตรเพราะเลยสัด)
         ไอ้เชี่ยฟลุ๊คนั่นเอง
“เบอร์ใครว่ะ”
         ผมถามไอ้ฟลุ๊คเงียบไป
(เมียกู)
         เปลี่ยนเมียกันอีกแล้วพวกนี้
“เออ มีอะไร”
         ผมถาม
(เลื่อนเปิดเทอมนะ เปิดจันทร์หน้า มอบตัววันพรุ่งนี้)
         ไอ้ฟลุ๊คบอก ผมก็กวนตีนน่ะครับ
“มึงรู้ได้ยังไง ขนาดกูเป็นญาติ ผอ. กูยังไม่รู้แล้วมึงรู้ก่อนได้ยังไง”
         แล้วไอ้ฟลุ๊คก็ตอบกลับมาว่า
(ก็มึงเป็นแค่ญาติ แต่ไอ้ฟิคมันเป็นเมียพี่ซีแกรม)
         เอาซะกูช็อคเลย
“ไปได้กันเมื่อไหร่”
         ผมถามเสียงเบามากๆเลยครับ
(ไอ้เชี่ยฟิคไปจีบก่อน แต่เสือกเป็นเมีย โง่จริงๆน้องกู)
         โง่เหมือนพี่มันเลย แต่พี่ซีแกรม
“ไอ้ฟลุ๊ค กูอยากเมาท์กับมึงว่ะ ตอนนี้กูออกมาอยู่คอนโดได้วันนึง กูขี้เกียจกลับบ้าน เปลี่ยนบรรยากาศ เอาไงดีว่ะ”
         ต่อมเสือกแตกแล้วกู แต่ต้องปิดเป็นความลับกับมันในเรื่องบางเรื่อง คู่เกย์เรื่องนี้เยอะดี คนอ่านฟินตาย
“คุยกับใครน่ะบิวต์”
         อากิกำลังเดินมา
“แค่นี้ก่อนนะ กิมา”
         ฮ่าๆ เหมือนวัยรุ่นแอบคุยโทรศัพท์กับแฟนเลย ฮ่าๆ แต่ไม่ใช่ - -
“ฟลุ๊คโทรมาบอกว่าเลื่อนเปิดเทอม”
         ขอโทษนะ ที่บอกไม่หมด >< แต่อากิพยักหน้าเบา แสดงว่ารู้แล้ว อากิถือถุงมาด้วยอีกเยอะ เอ่อ...ขอเยอะมากๆ อากิก็เลยโทรไปหาคนของทางบ้านอากิมาถือของน่ะครับ แม่งเอ๊ย พอมีคนมาถือนะครับ คราวนี้ซื้อกระจาย ตุ๊กตาหมีอย่างเนี่ย ซื้อเพียบ พอผมถามซื้อไปทำอะไร ตอบมาแค่ว่า ทำห้องให้เค้ก ส่วนโค้ก ทาสีทึบๆนะครับ โมเดลหุ่นยนต์เต็มห้อง ท่าทางป่ะป๊าอยากมีลูกเขยแน่ๆเลย
“ไปส่งที่คอนโดตรงทองหล่อนะ”
         เค้กก็หลับตลอดทางอ่าครับ ส่วนกิก็เล่นโยนกับโค้กตลอดทาง เดี๋ยวคืนนี้ลูกนอนละเมอละน่าดู พอถึงคอนโดกิให้คนรถนั่นแหละครับถือของขึ้นไปส่งบนห้อง
“ห้ามบอกใครว่าบิวต์อยู่ที่นี่แม้แต่พ่อหรือแม่ก็ตามไม่งั้นลูกคุณจะหมดอนาคต”
         พอเข้าห้องมา
“กิจะนอนนี่หรอ”
         ผมถามอากิ อากิส่ายหัวรัวเลย ผมจ้องตาเหลือกเลยครับ
“ยามองหน้ากิสิ กิแค่... จะกลับไปเอาเสื้อผ้ามาก่อน”
         ผมพยักหน้า นึกว่าจะอะไร กิหยิบกุญแจรถ ผมก็พูดขึ้นว่า
“ให้เวลาสองชั่วโมง จะแวะไปหาดูใจก่อนก็ได้นะ”
         อากินี่ถอนหายใจเฮือก แล้วเดินออกจากห้องไป ผมกดโทรศัพท์ไปอีหลี
(มีอะไรอีก จะโทรมาด่าอะไรอีก แค่นี้ไม่สะใจหรือยังไง)
         ใส่ยับเลยครับ
“เปล๊า แค่จะโทรมาสั่งสอน อย่าคิดที่จะเข้ามาเป็นมือที่สามเพื่อทำลายความรักของคนอื่น จำไว้นะ ความรักเกิดจากความบริสุทธิ์ใจ ไม่ใช่แย่งครองใครมาเพื่อครอบครอง”
         ก่อนผมตัดสายทิ้งผมได้ยินเสียงกรีดร้อง สะใจเป็นบ้า โรคจิตจริงกู แล้วถอน
หายใจทันที หลับกันหมดเลยลูกรักผมไปทำกับข้าวรอกิดีกว่า ผมก็เปิดโทรทัศน์อยากรู้ว่าวันนี้ข่าวผมจะออกมั้ย
“ต๊าย ต๊าย ต๊าย ห้างแตกเจ้าคะท่านผู้ชม จะว่าไปน้องบิวต์ก็ร้ายมากๆเลยนะคะ”
         อ้าวอีนี่ด่ากู รายการสดใช่มั้ย เดี๋ยวก่อนจะโทรเข้ารายการไปด่าเลย
“แต่ผู้หญิงคนนั้นไปยุ่งกับน้องบิวต์ก่อนนะคะ”
         มีเหตุผลนะอีกคน
“แหม... คุณน้องก็ ตบมือข้างเดียวจะไปดังทีไหนคะ ถ้าน้องบิวต์มีเวลาว่างดูแลสามีมากกว่านี้คงไม่มีเรื่องสิคะ”
         กูทนไม่ไหวแล้ว โทรไปเลยครับ พอหลังไมค์รับสาย หึหึ คิดว่ากูจะโทรมาชื่นชมหรออีฟาย
“น้องบิวต์โทรเข้ามาคะตัดสายออกอากาศด่วนคะ”
         ผมรี่เสียงโทรทัศน์ให้เบามาที่สุด
“สวัสดีคะน้องบิวต์”
         ยังจะระรื่นอยู่อีก เดี่ยวจะด่าให้คนรู้ทั้งประเทศเลย
“สวัสดีครับพี่ๆทั้งสอง”
         เสียงผมนำไปแล้ว เสียงแข็งนะครับ
“ว่าอย่างไรคะน้องบิวต์ โทรมาถึงที่เลย”
         อีผู้สื่อข่าวแบบนี้ต้องด่าให้จมดิน
“ที่พี่บอกว่าผมร้ายผมโอเค แต่ที่บอกว่าผมไม่มีเวลาดูแลสามี จนต้องไปมีเมียน้อย ผมสงสัยว่านั่นปากหรือชักโครกครับ สาระแนเหลือเกินนะครับเรื่องบนเตียงชาวบ้าน แล้วเข้าข้างเมียน้อย พี่เป็นเมียน้อยคนอื่นหรือเปล่า เข้าใจหัวอกเมียน้อยดีจริงๆ ผมมีลูกนะครับ ลูกผมสองคน ผมก็ต้องเลี้ยงลูกผมเอง ไม่เคยไปยืมจมูกใครเค้าหายใจ ตอนนี้ไม่ต้องห่วงครับ หน้าที่แม่ที่ดี กับหน้าที่เมียที่ดีผมกลับมาครองแล้วครับ เลี้ยงลูกได้ก็นอนกับผัวได้ ไม่ต้องหน้าด้านทำเป็นข่าวตัวเองรู้มา ผมจำได้หมดว่าสำนักข่าวไหนมาทำข่าวบ้าง อย่ารู้มากถ้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จริงๆ แล้วจะโดนด่าฟรีอยู่แบบนี้”
         ตัดสายทิ้งแล้วเปิดเสียงทีวีเลยครับ หึหึ แล้วตัดเข้าโฆษณาเลยครับ ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ไม่ได้ปลดปล่อยมานานแล้วแบบนี้ ขอจัดเต็มวันนึง บอกแล้วผัวข้าใครอย่าแตะ ถ้าแตะชีวิตมันจะไม่สงบสุขอีกต่อไป







rewrite: 31/12/57

[gupalz]

อากิไม่น่าเลยอ่ะ

[k00_eng^^]

คืนดีง่ายไปป่าวบิวต์
น่าจะโกรธนานอีกหน่อย

[Poseidon]

จิ้มก่อน

[jilantern]

อ่านตอนนี้แล้วเหนื่อยยย ยาวมากกก

[moobarpalang]

 

[nunnan]

อ่านตอนนี่ยาวสะใจดีจังง บิว แรงได้ใจ

[leeteuk]

ไม่น่าให้กิเป็นพระเอกแล้วอ่ะ  เอาพี่ไลน์กันมาได้ม่ะ (ขอให้ดีกว่าเดิมและไม่เป็นแบบกิอ่ะนะ) รับการกิตอนนี้ไม่ได้เลยอ่ะ กิดูไม่ได้รักบิวจิงเลยอ่ะ เลิกเลยๆๆ เราเชียร์ให้เลิก

[sbeam14]

    จิ้มก่อนอ่าน

[PPiing]

ดีใจด้วยน่ะค่ะ

เรายังไม่ประกาศผลเลย รอลุ้นอยู่เนี่ย

[ujen]

น้องบิวต์

[indy❣zaka]

คืนดีง่ายไป  จะทำให้อากิสันดานมันเคยตัวแน่ๆ
แล้วอากิก็มักง่ายไปโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ   อ้างว่าครั้งแรกเมา  แล้วครั้งต่อมาล่ะ  เหอะๆ

อ่านแล้ว รู้สึกว่า  ผู้ชายคนนี้มันเอาสีข้างแถไปชัดๆ  พูดเอาดีเข้าตัวอย่างเดียว
ไอ้อากิเนี่ย เลวกว่าไลท์อีกนะ  อย่างน้อยที่ไลท์มันมีคนอื่น ก็เพราะมันไม่ได้รักบิวต์   แต่กับอากินี่มันคนละเรื่องเลยอ่ะ 

ถ้าไลท์เลว  อากิก็ต่ำตมยิ่งกว่าคนเลวนั่นอีกนะ

[fay 13]

ดีจัยด้วยนะจ๊ะ จะไปเป็นสาวเหนือแล้ว 555

 

[อยากกินไข่พะโล้ โปะ]

รับไม่ได้อะอากิ' 
ทุเรศสุดๆทำงี้ได้ไง,เมียท้องแทนที่จะดูแลเมียอยู่กับบ้านเสือกไปกินเหล้า!?
แหม'แล้วไปเรียกอีหลีว่าคนดีของพี่ แม่งถ้าผมเป็นบิวนะ ไม่ได้คืนดีง่ายๆหรอกเลิกเลยแหละเพราะถ้ามาคบกันอีกความเชื่อใจก็จะไม่เต็มร้อย'มันทำให้ระแวง'สักวันคงเป็นบ้า....อยากบอกว่าโคตรผิดหวังอากิอะ