-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
***************************************************************************
We belong together 1…
...โบรชัวร์โรงแรมหรูที่อยู่ในมือของผมสวยงามสมดังที่ “คนเคยรู้จัก” ได้พร่ำเพ้อกรอกหู ในวันที่ผมต้องตัดสินใจเลือกสถานที่ฝึกงานเทอมสุดท้ายก่อนจบการศึกษา.....ในที่สุดผมก็เชื่อเขา...วันนั้น...เราเลือกมาฝึกงานที่โรงแรมนี้ด้วยกัน...
...แต่แล้วเวลาก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป...เขาเลือกเส้นทางในแบบของเขา...มันเป็นความต้องการของเขามาตั้งแต่เด็ก...โชคชะตาคงลิขิตให้เขาได้ทำตามสิ่งที่เขาฝัน...ถูกแล้วที่เขาต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง...
...ผมเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ...เอกภาษาอังกฤษ...การได้มาฝึกงานในโรงแรมต่างจังหวัดไม่เคยมีอยู่ในหัวผมเลย...โรงแรมสี่-ห้าดาวในกรุงเทพฯ ตั้งแยะแยะที่ยินดีรับผมเข้าฝึกงานหลังจากได้เห็นประวัติการเรียน ซึ่งเหลือแค่การฝึกงานเท่านั้น ผมก็จะได้รับปริญญา และอาจจะได้พ่วงท้ายด้วยเกียรตินิยมซะด้วย...
...เขา...เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกับผม แต่คนละคณะ...เขาเรียนนิเทศฯ...ความฝันของเขา คือได้เป็นดารา-นักร้อง หรือนายแบบ...มันไม่ยากเกินไปสำหรับเขาหรอก...เขาเป็นผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาดีมาก และเขาก็รู้ตัวมาตลอด ไม่แปลกเลยที่เขามักจะดูแลรักษารูปร่างหน้าตาผิวพรรณของเขาเป็นอย่างดี...จนบางครั้ง ผมยังอดคิดไม่ได้เลยว่า เขาจะสามารถดูแลคนรักของเขาได้ดีเหมือนกับที่ดูแลตัวเองหรือเปล่า...
...เราต่างกันมาก...แต่คงเป็นเพราะเวรกรรมมั้งครับที่ทำให้เราสองคนต้องมาพบกัน และคบกันในฐานะคนรัก แม้ว่าจะเป็นการแอบคบกัน...มีเพียงเพื่อนสนิทของเราทั้งคู่ไม่กี่คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ในแบบชายรักชาย...เขาค่อนข้างจะห่วงตัวเอง...เพราะเขาหวังอยู่เสมอว่า เขาจะได้โด่งดัง ประวัติของเขาจะต้องใสสะอาด...นี่ขนาดเขายังไม่เข้าวงการ แต่เขาทำตัวเหมือนเขาเป็นดาราแล้ว...การพบกันแต่ละครั้งของเราต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ...ไม่รู้กลัวใครจะเจอ เพราะตอนนั้นยังไม่มีคนรู้จักซักหน่อย...
...ด้วยความที่รูปร่างหน้าตาของเขาที่โดดเด่นกว่าคนอื่นในคณะ เป็นคนที่หน้าตาดีอันดับต้น ๆ ของมหาวิทยาลัย...เขาไม่มีคนรักที่เป็นจริงเป็นจัง เขาแค่มักจะเดินกับคนหน้าตาดี ๆ แต่ก็เปลี่ยนคนไปเรื่อย ๆ เขาไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์กับคนที่ไม่ใช่เพื่อนที่สนิท เขาไม่คุยกับคนแปลกหน้าที่มักจะเข้ามาตีสนิท...เขาเป็นที่เลื่องลือในความหยิ่ง...
...แต่ทำไมผมถึงได้เป็นแฟนกับเขาล่ะ...เพราะผมไม่สนใจเขา ออกจะรังเกียจในความหยิ่งของเขาด้วยซ้ำในวันที่เจอกันครั้งแรก เขาเองก็ยอมรับในเวลาต่อมาว่าเขาอยากเอาชนะผม แต่พอผมเปิดใจลองคบกัน...เขา “พอใจ” มากที่ผมค่อนข้างจะตามใจเขา ผมไม่เคยวีน ไม่หึง ไม่หวง เราต่างกันในเกือบทุกเรื่อง แต่ผมก็คิดว่า เราน่าจะประคับประคองความรักครั้งนี้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง...
...เวลาว่างของเขาคือ เข้าฟิตเนส...กินอาหารที่ไม่มีไขมัน...เข้าคลินิกผิวหนังทำทรีทเม้นท์หน้า...ไปเดินโชว์ความหล่อที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง....พักผ่อนด้วยการเข้าสปาขัดผิวนวดตัว...
...ส่วนเวลาว่างของผมเหรอ...หาของอร่อย ๆ กิน...เยาวราชคือสวรรค์...สีลมซอย 2 อตก. หลังสวน คือที่พักผ่อนยามค่ำคืน...การใช้ชีวิตของผมมันสุดขั้ว...กลางวันเรียนหน้าดำคร่ำเครียด...เย็นเทคคอร์สภาษา...ถ้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด คืนนั้นก็เที่ยวกระจาย ไม่ว่าใครจะชวนไปไหน ผมไปหมด...เที่ยวเสร็จอาจจะมีต่อด้วยข้าวต้มข้างทาง...ก่อนกลับห้องแวะใส่บาตรพระที่หน้าคอนโด...
...เขาเป็นคนเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใคร และวางตัวดูดี ไม่กล้ากับทุก ๆ เรื่อง จนบางทีผมหงุดหงิดแทน จนต้องออกหน้าเอาเรื่องให้...ส่วนผมเป็นประเภทเฮฮาปาร์ตี้ เพื่อนเยอะ ปากจัด กล้าพูด กล้าทำในสิ่งที่ถูก วีนแตก...บางคนมองว่าก้าวร้าว แต่จริง ๆ แล้วก็แค่เป็นคนที่รักษาสิทธิในการมีคุณภาพชีวิตที่ดีมากกว่า...
...ผมยอมเปลี่ยนความตั้งใจเดิม จากการวางแผนอนาคตตัวเอง ฝึกงานที่โรงแรมในกรุงเทพฯ...จบการศึกษา...ทำงานที่โรงแรมซักแห่ง...สะสมประสบการณ์ไปเรื่อย ๆ รอให้สายการบินเปิดรับสมัครพนักงานต้อนรับ...ต้องเป็นสายการบินแห่งชาติเท่านั้นที่ผมต้องการ แต่ถ้าสายการบินอาหรับเงินดีเปิดรับ ผมก็พร้อมจะยื่นใบสมัครนะ จะได้หรือไม่ได้ อีกเรื่องนึง เพราะรู้ว่างานประเภทนี้โอกาสจะได้รับเลือกมันยากมาก....
*
*
...แต่...เพราะความรักบ้า ๆ บอ ๆ ความที่หลงคนหน้าตาดี...เชื่อในคำพูดหวานหู...อยากอยู่ใกล้กับคนรัก...ผมตัดสินใจเลือกมาฝึกงานที่โรงแรมต่างจังหวัดไกลจากกรุงเทพฯ หลายร้อยกิโลเมตรแห่งนี้...
...เขาบอกว่า...เขาเคยมาโรงแรมนี้เมื่อสมัยที่เพิ่งเปิดใหม่ ๆ เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว...เป็นโรงแรมที่สวยมาก...สงบ มีแต่ชาวต่างชาติเข้าพัก...เขาคงสบายใจที่ได้ทำงานที่นี่ และเกรดที่จะได้จากการฝึกงานสามารถดึงให้เกรดเฉลี่ยของเขาดีขึ้น...ที่โรงแรมที่มีชายหาดส่วนตัว ห่างไกลผู้คนแบบนี้ เขาไม่ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ใคร เพราะเป็นพนักงานโรงแรมนี้มักจะเป็นคนต่างจังหวัด...ไม่น่าจะมีใครรู้จัก หรือสังเกตความสัมพันธ์เกินเพื่อนของเราแน่ ๆ ...
...ผมค่อนข้างระอา กับความคิดกลัวคนจะเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่ความรักมันบังตาในเวลานั้น ก็เลยต้องปล่อย ๆ ไป....เขาไม่ได้แสดงออกว่าเป็นพวกรักร่วมเพศ...ส่วนผม...รูปร่างหน้าตากระเดียดไปทางผู้หญิงซะมากกว่า เพราะมีแต่คนชมว่าหน้าหวานกว่าผู้หญิงแท้ ๆ ซะอีก...
...ตามที่แผนที่วางกันไว้...เขาจะทำงานในแผนกประชาสัมพันธ์...ส่วนผมเลือกฝึกงานในแผนกต้อนรับส่วนหน้า เป็นรีเซฟชั่น...เท่าที่ได้รับข้อมูลมา...โรงแรมแห่งนี้มีห้องพักพนักงานให้เป็นตึกอยู่ด้านหลัง...เราสองคนจะได้อยู่ร่วมห้องเดียวกัน...ออกไปทำงานด้วยกัน...กินข้าวด้วยกัน...และนอนด้วยกัน...ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ เป็นใครก็ต้องตัดสินใจเช่นเดียวกับผม...
*
*
...แต่สุดท้ายแล้ว...ทุกอย่างไม่เป็นดังที่ตั้งใจไว้...เดือนหน้าก็จะถึงกำหนดเดินทางไปฝึกงาน...ผมแจ้งย้ายออกจากคอนโดและจัดเก็บข้าวของจำเป็นเรียบร้อยแล้ว...เย็นวันหนึ่ง...เขาหอบหิ้วถุงอาหารพะรุงพะรังมาห้องผม...
“...โห...ซื้ออะไรมากินเยอะแยะเลย...ถูกหวยเหรอต้า...” ผมทัก พร้อมช่วยรับถุงอาหารมาจัดใส่จาน
“...เปล่า...แต่มีเรื่องดีกว่านั้น...” เขาพูดยิ้ม ๆ
“...อะไรเหรอ...”
“...ต้าจะได้เป็นดาราแล้วนะทีม...”
“...จริงดิ...เล่นเรื่องอะไรล่ะ...” จริง ๆ แล้วผมไม่ใส่ใจนัก แต่ก็ต้องทำท่าตื่นเต้นไปด้วย เพราะก่อนหน้านั้นเขาก็เคยมีแมวมองชวนไปทดสอบหน้ากล้องอยู่บ่อย ๆ และเขาก็ตื่นเต้นทุกครั้ง...แต่เงื่อนไขในการเป็นดาราซุปเปอร์สตาร์ของเขามันเยอะเหลือเกิน...ถ้าไม่ได้เป็นตัวเอก เขาก็ไม่เล่น…ถ้าไม่ได้เป็นค่ายละครดัง หรืองานโฆษณาสินค้าดี ๆ เขาก็ไม่รับ...ดังนั้น...เขาจึงไม่ได้เป็นดาราซักที
“...ชื่อเรื่องอะไรยังไม่ได้ข้อสรุป..แต่บทดีมาก...เขากำลังต้องการดาราหน้าใหม่...ไม่เคยมีผลงานมาก่อน...เป็นพระเอกเลยนะ และที่สำคัญได้เซ็นสัญญาเป็นดาราในสังกัดด้วย...” ต้าบอกชื่อค่ายละครชื่อดัง ผมได้ยินแล้วถึงกับอ้าปากค้าง
“...เซ็นสัญญาเมื่อไหร่ล่ะ...” ผมฝืนยิ้ม งานนี้มันเอาจริงแน่ ๆ
“...พรุ่งนี้เลย...เซ็นเสร็จก็ไปเรียนแอ็คติ้งเพิ่ม...เดือนหน้าเปิดกล้อง...” เขาพูดด้วยสีหน้ามีความสุข
“...อ้าว...อย่างนี้จะฝึกงานยังไงอ่ะ...เขาจัดคิวให้วันอาทิตย์รึเปล่า...แล้วจะเดินทางไปกลับไหวเหรอ...ฝึกงานตั้งเกือบสี่เดือนนะ...”
“...เรื่องนั้นเคลียร์กับพี่ทีมงานแล้ว...เขาจะไปทำเรื่องที่มหาวิทยาลัยให้...ต้าไม่ต้องไปฝึกงานที่โรงแรมแล้ว...หลังจากพรุ่งนี้ไปต้าก็จะเป็นพนักงานของบริษัทนั้นแล้วไง...เท่ากับว่าเราก็จะได้ฝึกงานที่นั่นเลย...อีกสามเดือนเค้าก็ส่งเกรดมา ยังไงก็ต้องได้เอแน่นอน...” เขาพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย
“...แล้วทีมล่ะ...” ผมถามเสียงเบา
“...ทีมก็ฝึกงานที่โรงแรมนั้นเหมือนเดิมไง...อากาศดีจะตาย...ฝรั่งก็เยอะ จะได้เก่ง ๆ...ต้าว่าทีมอยู่คนเดียวได้สบายอยู่แล้ว...ทุกวันนี้ก็ยังอยู่คนเดียวได้เลยนี่...” คนที่ผมเคยวางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน พยายามพูดให้มันเป็นเรื่องเล็ก
“...ต้า...ถ้าไม่ใช่เพราะต้า ทีมก็ไม่อยากไปที่นั่นหรอกนะ...ทีมเคยอยู่สุขสบายในกรุงเทพฯ แค่ไหนต้าก็เห็น...พอถึงตอนนี้จะให้ทีมไปลำบากคนเดียวเนี่ยนะ...” ผมเริ่มเสียงดัง
“...ลำบากตรงไหน...โรงแรมใหญ่โต หรูหรา ขนาดนั้น...เผลอ ๆ อาจจะไม่อยากกลับมากรุงเทพฯ ก็ได้...” เขาเถียง ผมอึ้งไปสักพัก
“...ให้ทีมไปฝึกงานกับต้าได้มั้ยล่ะ...” ผมกลั้นใจถาม ทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบตาม และง้อใคร แต่ครั้งนี้ผมกำลังโดนทิ้งให้ไปอยู่คนเดียวในสถานที่ห่างไกลขนาดนั้น
“...จะบ้าเหรอ...อนาคตต้ากำลังจะไปได้ด้วยดี...ต้าไม่อยากมีข่าวเน่า ๆ ตั้งแต่ยังไม่ดังนะ...ไปฝึกงานที่นั่นน่ะดีแล้ว...จะว่าไป...ต้าคงคิดผิดตั้งแต่ต้นที่จะไปฝึกงานที่นั่นอ่ะ...แดดก็ร้อน...กลับกรุงเทพฯ อีกทีคงดำแย่เลย...ไปฝึกงานชายทะเลแบบนั้น...ผิวต้าพังพอดี...ถ้าไปเที่ยวก็โอนะ...แต่ให้ไปอยู่นานตั้ง 3-4 เดือนคงไม่ไหวหรอกมั้ง....” ผมปล่อยให้ต้าพูดในสิ่งที่เขาอยากพูด ผมฝืนกินอาหารตรงหน้าไปได้แค่ครึ่งจาน ส่วนต้ากินไปเรื่อย ๆ จนผมเห็นว่าเขาอิ่ม
“...อืม...งั้นทีมไปคนเดียวก็ได้...” ผมลุกขึ้นเก็บจานเงียบ ๆ หลังจากทนฟังเขาพูดไม่หยุดด้วยสีหน้ามีความสุขจนจบ
“...ทีม โกรธต้าเหรอ...” ผมไม่ตอบ “...เราห่างกันซักพัก ไม่ได้หมายความว่าเราเลิกกันนะ...” ต้าเดินตามผมมาที่ครัว
“...เราเลิกกันเถอะ...ไม่ช้าก็เร็ว เราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี...แยกกันซะตั้งแต่วันนี้...เจ็บซะตอนนี้...เราต่างก็ต้องมีอนาคต...ยินดีด้วยนะที่ได้เป็นดาราซักที...ขอให้ได้โกอินเตอร์ไปถึง Hollywood เลยนะ...” ผมแอบกัดมันทั้งที่น้ำตาอาบแก้ม แต่มันไม่เห็นหรอก เพราะผมหันหลังให้ ทำทีเป็นยุ่งกับการล้างจาน
“...ก็พยายามอยู่...” มันยังไม่รู้ตัว แถมยังไม่รู้สึกอะไรที่ผมบอกเลิกด้วยซ้ำ
“...ตกลงเรารักกันหรือเปล่าอ่ะต้า...นี่ทีมบอกเลิกกับต้านะ...ต้าไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ...” ผมปาดน้ำตา และหันไปมองหน้ามันเต็ม ๆ
“...ต้ารุ้ว่าทีมไม่กล้าเลิกกับต้าหรอก...ทีมกำลังจะมีแฟนเป็นดารานะ...ใคร ๆ ก็อยากเป็นแฟนต้า...ทีมโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่ได้ต้าเป็นแฟนอ่ะ...” เขาลอยหน้าลอยตาพูด
“...ไอ้ควาย...ไอ้คนหลงตัวเอง...เข้ามาทางไหน ออกไปทางนั้นเลย...ไป...” ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“...ทีม...ทำไมทีมพูดอย่างนี้อ่ะ...”
“...โชคดีที่มีแฟนเป็นดาราเหรอ...คิดเองเออเองน่ะสิ...ตอนนี้ยังโนเนมอยู่ ยังเป็นไปได้ขนาดนี้ ถ้าทนกันต่อไปจะทรมานแค่ไหน...คบกันก็ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ถ้าจะให้มองโลกในแง่ดีน่ะเหรอ...ได้...โชคดีไง...ที่ครั้งนึงในชีวิตนี้ได้บอกเลิกดารา...โน่น...ประตู...อย่าให้ต้องไล่เป็นครั้งที่สอง...ของอะไรที่เคยให้มา พรุ่งนี้จะฝากเพื่อนแกไปคืน...” ผมยืนจ้องหน้า...ต้าอึ้งกับท่าทีของผม...มันได้ยินกิติศัพท์ความร้ายของผมมานาน แต่ไม่เคยโดนกับตัวซักที...โดนครั้งนี้ ครั้งแรก...ผมหวังให้เป็นครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย เพราะผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมันอีก…
*
*
...หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้เจอตัวเป็น ๆ ของต้าอีกเลย...ผมหักดิบ ไม่อ่านข่าว หรือไม่ฟังเรื่องของมัน ...ตอนนี้รูป และประวัติของมันเริ่มถูกตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์บันเทิง และแม้แต่รายการโทรทัศน์ที่ต้นสังกัดพยายามดันพระเอกใหม่...หน้าตาของมันไม่ได้เหมือนกับคนที่เพิ่งโดนคนบอกเลิกเลย...ราศีดาราจับกว่าเมื่อก่อน...แน่นอนว่าทางค่ายคงจะลงทุนเมคโอเวอร์ให้มันอีกเยอะ ก่อนจะเปิดตัวพระเอกดาวรุ่งคนใหม่ของวงการ...
...ส่วนผมในตอนนี้น่ะเหรอ...ตาแดงช้ำ...ผมเผ้ากระเซิง...เสื้อผ้ายับยู่ยี่...มือข้างนึงจัดกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปฝึกงาน...มืออีกข้างเช็ดน้ำตาที่มันไหลไม่หยุด...ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะต้องเลิกกับแฟนนะครับ แต่ผมเสียใจที่เชื่อใครคนหนึ่งมากเกินไป...ฝากอนาคตของตัวเองไว้กับคนที่เราไว้ใจ...สุดท้ายแล้ว ผมก็ต้องดิ้นรนคนเดียวตามเคย...น้ำตามันไหลออกมาเพราะ...ความเหงา...ความเหนื่อย...ความกลัวที่ต้องเริ่มต้นใหม่กับสถานที่ใหม่ ๆ...กังวลกับความเป็นอยู่ในอนาคต...
To be continued
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
เป็นกำลังใจให้่เรื่องใหม่จ้า :mc4:
-
:mc4:
เจิมเรื่องใหม่ค้าบบ
ทำมายเริ่มมาก็เศร้าเลยละ
:sad4:
-
ระบุข้างหน้าชื่อเรื่องด้วยครับ ว่า นิยาย หรือ เรื่องเล่า
แต่จะอะไรก็ช่างมันก่อนเหอะ
ตอนนี้ขอยืนปรบมือให้ทีมดังๆ เลยครับ
สะใจเว่ย ถูกใจนายเอกเรื่องนี้จริงๆ ให้ตายเถอะ
ชอบสไตล์การใช้ชีวิตนะ ชีวิตมันต้องแบบนี้นิ มัวแต่ไปหลบอยู่หลังม่านแบบนั้นจะมาเป็นดาราได้ยังไงวะ
คนจะมาเป็นดารา นิยามของดาราคืออะไร นายต้าจะตอบข้อนี้ได้ไหม เป็นดาราแล้วเดินหล่อไปวันๆ งั้นรึ
หล่อแต่กินไม่ได้ มันก็ไร้ค่าอ่ะ เอาไว้ดูเฉย สู้เอาอะไรที่เราสัมผัสจับต้องได้ อยู่ด้วยแล้วสบายใจดีกว่า
-
...ลืมแนะนำตัว...
...ผมเป็นนักเขียนเก่า ที่เคยมีผลงานมาแล้วจากบอร์ดอื่น แต่มีคนนำเรื่องของผมมา Post ใหม่ที่บอร์ดนี้ ผมก็ได้แต่เข้ามาอ่านความเห็นเป็นระยะ รู้สึกดีที่มีคนชอบ...ห่างหายกับการเขียนเรื่องเล่ามานานเป็นปี...พอดีว่าช่วงนี้ว่าง เพราะไม่อยากเอาเงินไปทำอะไรไร้สาระเหมือนแต่ก่อน...ก็เลยอยู่บ้านมากขึ้น และเริ่มคิดถึงกิจกรรมที่เราทำแล้วมีความสุข หนึ่งในนั้นก็คือ การเขียนเรื่องเล่า...
...เรื่องที่จะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นเรื่องเล่าที่มาจากประสบการณ์จริง จากเพื่อนผมหลายคน เอามายำรวมกัน จนได้เรื่องที่ผมคิดว่ามันต้องสนุกในแบบที่ผมเคยทำสำเร็จมาแล้ว...เรื่องนี้เป็นเรื่องยาวเหมือนเดิมนะครับ แต่จะตัดให้สั้นลงในแต่ละตอน เพราะคิดว่า เวลาอ่านนาน ๆ แล้วจะตาลาย...
...ขอกำลังใจให้นักเขียนหน้าเก่า ที่ร้างลาจากแป้นพิมพ์มาหลายปีด้วยนะครับ...
-
เริ่มต้นมาก็สนุกแล้ว ยินดีต้อนรับเข้าเล้านะ :L2:
-
:L2: ยินดีต้อนรับครับ
อย่าไปเสียดายเลยทีม ต้องมีรีเซฟชั่น GM หรือไม่ก็ FB หล่อๆดีๆ
รอทีมอยู่แน่นอน
-
สุ้ๆนะคับ เด่วจาติดตาม
-
เรื่องเล่านี่หมายถึง เรื่องของคนหลายๆคน แล้วเอามายำรวมกันใช่ไหมครับ
หรือว่าเรื่องนี้เกิดกับคนเขียนเองโดยตรง
คือชอบในการเขียนอะครับ แต่ชักลังเล
อย่าน้า ไม่กินหญ้าอีกแร้วอะไรประมาณนั้น 55+
:กอด1: :กอด1:
-
^
^แอบฮา..รีบน
เห็นชื่อเรื่องแล้วสะดุด :a5:
ก็เข้ามาอ่าน
ไม่ผิดหวัง o13
-
ยินดีต้อนรับและรออ่านตอนต่อไปนะครับ :impress2: ผมก็เป็นคนโรงแรมเหมือนกัน :m19:
-
We belong together 2
“...สวัสดีครับ...” ผมยกมือไหว้พนักงานในห้องฝ่ายบุคคล
“...มาฝึกงานล่ะสิ...เหลืออยู่คนเดียว พี่นึกว่าจะไม่มาวันนี้ซะแล้ว...” ผมพยักหน้ารับ ก่อนยิ้มเจื่อน ๆ แล้วพี่เขาก็เอาเอกสารหลายแผ่นให้ผมกรอกข้อมูล
“...เดี๋ยวพี่พาไปที่พัก...ชื่อเมธีใช่มั้ยเราน่ะ...” ผมพยักหน้าตอบพี่เขาถามหลังจากอ่านเอกสารที่ผมกรอกข้อมูลเรียบร้อย
“...ตอนแรกเห็นว่าจะมากันสองคน พี่อุตส่าห์จัดห้องให้ แต่ดันมายกเลิกไปซะคนนึง...ห้องนั้นพี่ก็เลยให้พนักงานที่มาสมัครใหม่อยู่ไป...ส่วนเราก็ต้องไปแชร์ห้องกับพนักงาเก่านของโรงแรมนะ...เหลืออยู่แค่ห้องเดียว...เลือกไม่ได้แล้วนี่เนอะ...” ชีเดินไปบ่นไปอยู่คนเดียว ขณะพาผมไปห้องพักพนักงาน
“...ห้องพักของที่นี่ 1 ยูนิต มี 2 ห้องนอน...มีเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง...มีแอร์...เคเบิ้ลทีวี...มินิบาร์..Wireless Internet เวลาจะล็อกอินก็ใช้ชื่อ และรหัสพนักงาน...ห้องน้ำเป็นชาวเวอร์ มีเครื่องทำน้ำอุ่นให้...มีแม่บ้านทำความสะอาดให้วันเว้นวัน...อยากให้เค้าทำห้องเวลาไหนให้ก็แขวนป้ายอย่างนี้...” พี่เค้าชี้ประตูห้องที่กำลังเดินผ่านให้ดูเป็นตัวอย่าง
“...ทำไมอ่ะพี่...” ผมเพิ่งได้เปิดปากถามเป็นครั้งแรก
“...แหม...คุณน้อง...ก็พนักงานโรงแรมน่ะ กินนอนไม่เป็นเวลาหรอก...พี่ยังไม่รู้เลยว่ารูมเมทของน้องเมธีเข้างานกะไหน...แต่ปกติแล้วเด็กฝึกงานเดือนแรกเค้าก็ให้อยู่รอบเช้าเข้างานเหมือนออฟฟิศไทม์ทั่วไปแหละ...ทีนี้จะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดกี่โมงก็แขวนป้ายไว้ล่วงหน้า แม่บ้านเค้าจะได้ไม่มารบกวนเวลาพักผ่อนเรา...แต่ถ้าไม่อยากให้คนอื่นมาวุ่นวาย จะทำเองก็ได้นะ...อ้อ แล้วก็อย่าลืมนะ ยังไงเราก็เป็นลูกจ้างเหมือนกัน อย่าทำห้องสกปรกล่ะ...”
“...ที่นี่ดูแลพนักงานดีจังเลยนะครับ...นี่ขนาดที่พักพนักงานยังดูดีย่างนี้...”
“...แน่นอนค่ะ...ผู้บริหารของเรามีแนวคิดว่าพนักงานต้องมีความสุขในการทำงาน และรักองค์กรซะก่อน ถึงจะทำงานได้อย่างเต็มที่ และนี่แหละจะทำให้พนักงานดูแลลูกค้าให้ลูกค้ามีความสุขในการเข้าพักที่โรงแรมเรา...” ชีพูดยิ้ม ๆ
“...แล้วเรื่องอาหารการกินล่ะครับ...” ผมถามในสิ่งที่ค่อนข้างกังวลมาก ๆ ก่อนมา ถึงขนาดแวะซื้อแยม ขนมปัง มาตุนไว้กินได้ 2 วัน
“...โอ๊ย...เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แขกกินยังไง เราก็กินอย่างนั้น...ไม่ใช่ของเหลือจากโต๊ะแขกนะคะ...แต่วัตถุดิบทุกชนิดมาจากที่เดียวกัน...แม่ครัวก็เก่ง อยากกินอะไรพิเศษเขียนรีเควสได้ แต่เค้าจะทำให้หรือเปล่า ก็รอลุ้นเอง...แคนทีนอยู่ด้านโน้น...ลองเดินไปเองก็ได้ ไม่หลงหรอก มันมีป้ายบอกตลอดทาง...”
“...ค่อยยังชั่ว...” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...ยังไม่พอค่ะ...โรงแรมเรามีอะไรให้พนักงานมากกว่านั้น...ทุกห้องเป็น Sea View นะคะ...มีระเบียงให้ด้วย...เข้าไปดูแล้วจะชอบ...” พี่เขาพูดยิ้ม ๆ ด้วยความภาคภูมิใจ กับสวัสดิการที่พักที่ทางโรงแรมจัดให้
“...โห...” ผมตื่นเต้นลืมความกังวลไปได้เยอะ
“...ส่วนเสื้อผ้า...ถ้าไม่อยากเหนื่อยก็จ้างแม่บ้านซักรีดให้...ไม่แพงหรอก ราคากันเอง..อ้อ....ในห้องแม่บ้านชั้นล่างมีกระติกน้ำร้อน ไมโครเวฟให้ จาน ชาม ช้อนขอได้...อยากกินอะไรพิเศษก็สั่งรูมเซอร์วิส...ราคาพนักงาน ไม่แพงเท่าไหร่ แต่ก็แพงกว่าที่ตลาดอ่ะนะ...ถ้าจะซื้อของเข้ามากิน อันนี้พี่ไม่แนะนำ เพราะของฟรีมีให้กินวันละ 4 เวลา...”
“...ที่นี่ ดีกว่าที่ผมคิดไว้ตอนแรกซะอีก...” ผมเอ่ยปากชม
“...อีกอย่าง เรื่องที่จะบอกนี้สำคัญมาก...ในเมื่อเราอยู่เหมือนแขก ดังนั้น เราก็ต้องทำตัวเหมือนแขกด้วย...ใครทำอะไรให้เรา โดยมารยาทแล้ว เราต้องให้ทิปกันนะ...” ประโยคหลังพี่เขาพูดเบา ๆ ไม่รู้กลัวใครได้ยิน ทั้งที่มีแค่เราสองคนบนทางเดินนี้
“...แล้วแม่บ้านเค้าไม่รู้สึกแปลก ๆ เหรอครับ ที่ต้องมาบริการพนักงานด้วยกัน...”
“...แม่บ้านสำหรับพนักงาน ไม่ใช่ Staff ของโรงแรม เป็นของบริษัทอื่นที่โรงแรมจ้างมาอีกที...”
“...อ๋อ...” ผมพยักหน้ารับรู้ “...เอ่อ...พี่ครับ...ผมต้องเริ่มงานวันจันทร์นี้เลยใช่มั้ยครับ...”
“...จ้ะ...มีเวลาพักผ่อนอีกวันนึง...แต่เราจะต้องเข้าอบรมก่อนทำงานจริงอีก 3 วันนะ...เก็บของให้เรียบร้อยแล้วลองเดินสำรวจดูรอบ ๆ...อ้อ ชายหาดด้านนี้น่ะ ของพนักงานนะ อีกด้านเป็นของแขก...สังเกตป้ายดี ๆ นะ แขกเดินมาทางฝั่งเราได้ แต่พนักงานห้ามเดินไปฝั่งแขกเด็ดขาด แม้ว่าจะเลิกกะแล้วก็ตาม...ถ้าผู้ใหญ่เห็นเป็นเรื่อง...โทษของที่นี่คือให้ย้ายออกจากห้องพักพนักงานภายใน 24 ชั่วโมงเลยนะ ไม่ว่าจะผิดกฎอะไร...เดี๋ยวเข้าไปในห้องก็จะมีกฎระเบียบการใช้ห้องพักแปะอยู่ที่ประตู ลองอ่านเองละกัน... “
“...เข้มงวดดีเนอะ...” ผมพูดกับตัวเองเบา ๆ แต่พี่เค้าดันได้ยิน
“...ค่ะ...เขาให้ความสะดวกสบายขนาดนี้แล้ว...เรื่องอะไรที่เขาห้ามก็อย่าทำเลย...เอ้า...ถึงแล้ว...นี่คีย์การ์ดของเธอ...เข้าไปก็ทำความรู้จักกับพี่เขาซะ...ต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งเกือบ 4 เดือน...” พี่เค้าหยุดอยู่หน้าห้อง ก่อนยื่นคีย์การ์ดให้...ผมยกมือไหว้...
“...พี่เขาทำฟร้อนท์เหมือนกันเหรอครับ...”
“...เปล่า...เขาอยู่แผนกช่าง...” ผมแทบล้มทั้งยืน...ช่าง...เขาจะเป็นยังไงเนี่ย...แน่นอน...ผู้ชาย...ซกมก...เถื่อน และเกลียดตุ๊ด...ความคิดในทางลบเข้าสมองผมเป็นฉาก ๆ
“...อืม...ไม่รู้พี่จะบอกดีมั้ย...แต่เตือนไว้หน่อยดีกว่า...” พี่เขาทำท่าอึกอัก เหมือนกำลังเรียบเรียงคำพูดให้ดูดี
“...อะไรเหรอพี่...”
*
*
.....ผมยืนมองคีย์การ์ดในมือ สลับกับประตูห้อง...Corridor เงียบสงบ...ถ้าเรามากับต้า เราคงได้ห้องที่สำหรับอยู่กันสองต่อสอง ต้องมีความสุขแน่ ๆ เช้าไปทำงาน เย็นกลับมาเดินเล่นชายหาด...แต่ความเป็นจริง ผมต้องมาเผชิญชะตากรรมคนเดียว...ต้องอยู่ร่วมห้องกับใครก็ไม่รู้...และแล้วคำเตือนของพี่ฝ่ายบุคคลดังก้องในหัวผมอีกครั้ง...
...พี่ยอด...คือชื่อของคนที่ผมต้องแชร์ห้องพักด้วย...เขาเป็นช่างที่เก่งที่สุด ทำได้ทุกอย่าง ทั้งท่อน้ำ สายไฟ ตู้ โต๊ะ เตียง ยันสุขภัณฑ์ห้องน้ำทั้งหลาย...ด้วยความที่เขาทำได้ทุกอย่าง จึงได้เลื่อนตำแหน่งเร็วมาก เป็น Supervisor ของแผนกช่างซ่อมบำรุง...และเขาก็เป็นคนที่ผู้บริหารเกรงใจ เพราะหาสารพัดช่างที่เก่งขนาดนี้ยากมาก ที่สำคัญคือ เขาพร้อมที่จะทำงานได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง...มีหลายโรงแรมต้องการซื้อตัวเขาไป เสนอทั้งตำแหน่ง และเงินเดือน แต่พี่ยอดก็ไม่ไป...เพราะ....
...เขาได้สิทธิ์ต่อรองกับผู้บริหารหลายเรื่อง...และเรื่องที่พักก็เช่นกัน...ตั้งแต่รูมเมทเขาลาออกไปเมื่อปีที่แล้ว...เขาก็ขอฝ่ายบุคคลให้พักคนเดียวมาโดยตลอด ไม่มีใครต้องมาแชร์ห้องกับเขา...จนวันนี้...ห้องพักพนักงานเต็มหมด ซึ่งเป็นความผิดพลาดของฝ่ายบุคคลเอง...ทางโรงแรมจึงต้อง “ขออนุญาต” คุณยอด เพื่อให้ผมได้เข้าพักด้วย...ตอนแรกเขาก็ไม่ยอม แต่ทางฝ่ายบุคคลต้องขอร้อง และอีกอย่างผมก็เป็นเพียง “เด็กฝึกงาน” อยู่แค่ไม่กี่เดือน อีกอย่าง ถ้ามีคนลาออก หรือมีห้องว่างเมื่อไหร่ เด็กฝึกงานเช่นผมจะถูกย้ายไปแทนห้องนั้นทันที...
...พี่เขาเตือนเรื่องพี่ยอดเป็นคนอารมณ์ร้อนแบบผู้ชายทั่วไป...ปากร้าย...แต่ใจดี แต่เขาไม่มีหัวใจ ประโยคหลังพี่เขาพูดขำ ๆ แต่ทำไมพี่ฝ่ายบุคคลพอพูดถึงพี่ยอด ก็หน้าแดง บิดไปบิดมา ไม่รู้จะเขินอะไร ทั้ง ๆ ที่พี่ยอดไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย...เขาบอกว่า พี่ยอดขี้หงุดหงิด ถ้าพี่ยอดพูดแรง ๆ หรือทำอะไรไม่ดีก็อย่าคิดมาก...อะไรยอมได้ก็ยอมไป...ยังไงเราก็เป็นเด็กฝึกงาน...” พี่เขาย้ำคำว่าเด็กฝึกงานเหลือเกิน อยากจะสวนกลับไปนัก ว่า เราไม่ได้อยากมาทีนี่ซักหน่อย
...คิดแล้วอนาถตัวเอง...อยู่กรุงเทพฯ ผมกินอยู่สุขสบาย...การเรียนเป็นทียอมรับของเพื่อน และอาจารย์ที่คณะ...พ่อแม่ที่อยู่ต่างประเทศก็ไม่เคยวุ่นวายกับผม...การที่ผมต้องอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ ทำให้ผมต้องดิ้นรน สู้เพื่อความอยู่รอด...กลายเป็นคนแรง และไม่ยอมคนมาโดยตลอด...แต่วันนี้ ผมต้องตกเป็นลูกไล่ และต้องทนกับความกดดันตั้งแต่ยังไม่เริ่มงาน...
...ไม่เอา ไม่คิดแล้ว...ผมสลัดหัวไล่ความคิดบ้า ๆ ออกก่อนเคาะประตูเบา ๆ...ไม่มีคนเปิดประตู...ลองเคาะอีกรอบเพื่อความแน่ใจ...ไม่มีคนเปิดอีก....ผมตัดสินใจสอดคีย์การ์ดเพื่อเปิดประตูบานนั้น...ทันทีที่ประตูเปิด อากาศเย็นจากแอร์ก็ปะทะหน้าผม...พี่ยอดพักผ่อนอยู่แน่ ๆ เลย...ผมถอดรองเท้า ก่อนเปลี่ยนไปใส่ Slipper สีขาวใหม่เอี่ยมที่วางไว้ใกล้ประตู สังเกตดูว่ามีตู้สำหรับเก็บรองเท้า ลองเปิดดูก็เห็นรองเท้าหลายคู่ของพี่ยอด...รองเท้าไซ้ส์ใหญ่ขนาดนี้ พี่ยอดต้องตัวสูงมากแน่นอน...ผมเอารองเท้าเก็บบริเวณที่ว่างในตู้ ซึ่งถูกจัดเว้นไว้เรียบร้อยสำหรับ “รูมเมท” อย่างผม ก่อนลากกระเป๋าเข้าห้องพยายามไม่ให้มีเสียงรบกวน....
“...อ้าว แล้วกรูจะรู้ได้ไงวะว่าห้องไหนคือห้องกรูอ่ะ...” ผมคิดในใจ เพราะเข้าไปก็เจอห้องพักผ่อน มีประตูห้องนอนแยกซ้าย ขวา ผมไม่รู้ว่าจะเข้าห้องไหน ถ้าเคาะประตูทั้งสองห้อง ก็เกรงว่าพี่ยอดจะตื่น...งานโรงแรม วันนี้เขาอาจจะเพิ่งออกเวรมา คงกำลังหลับอยู่...
...ผมวางกระเป๋าไว้ข้างโซฟา ก่อนเดินสำรวจรอบห้องส่วนกลาง...เหมือนห้องพักแขกในโรงแรมทั่วไปที่ผมเคยพัก...มีมินิบาร์อยู่ในตู้ใต้โทรทัศน์...แก้วน้ำ...กระดาษทิชชู่...ชั้นวางของ...โต๊ะทำงาน...และมองผ่านผ้าม่านอออกไป...มันคือระเบียงครับ...ผมยิ้มนิด ๆ แล้วเดินไปเปิดม่านบาง ๆ ผืนนั้น เลื่อนกระจก ลมอุ่น ๆ ยามบ่ายช่างสดชื่นเหลือเกิน ยิ่งประกอบกับวิวทะเลสวยสุด ๆ ตรงหน้า มันจะมีความสุขแค่ไหน ถ้าผมได้พักที่นี่...กับต้า...
...ไม่เอา อย่าคิดเรื่องนั้น...เราต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่ คงไม่ได้เจอกันอีกหรอก...ฝึกงานจบ ผมก็เรียนจบตามไปด้วย...ทำงานซักพัก พอสายการบินเปิดรับสมัคร เราก็จะได้ไปหลาย ๆ ประเทศแล้ว...ให้มันรู้ไปสิ ว่ากรูจะไม่ได้งานซักสายการบินน่ะ...ผมเดินรอบ ๆ ระเบียงด้วยความตื่นเต้น หลังจากกำจัดความคิดเดิม ๆ ออก...บนระเบียงมีโต๊ะเตี้ย ๆ และเตียงไม้ 2 ตัว ปูทับด้วยเบาะ เหมือนตามสระว่ายน้ำ..มีคนบอกว่าลมทะเลสามารถทำให้ดำได้..ถึงจะไม่อยากดำ แต่การได้พักผ่อนด้วยการนอนดูทะเลสวย ๆ อย่างนี้ ถึงดำก็ยอม...
To be continued
**************************************************************
...เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าครับ ผมมีหน้าที่เรียบเรียง และถ่ายทอดผ่านตัวละคร จากประสบการณ์ของตัวเอง และเพื่อน ๆ ทีทำงานโรงแรมหลายคน เพราะผมผ่านงานโรงแรมมาแล้ว 3 ที่ ทำให้มีเรืองราวมากมายที่เอามายำรวมกันแล้วคงสนุกไปอีกแบบ...ตัวเดินเรื่องชื่อทีม เพราะพล็อตเรื่องนี้มาจากหลายคน ถ้าเป็นกีฬาฟุตบอล คงได้ 1 ทีมพอดี...555
...ตอนแรกจะเขียนเป็นนิยาย แต่ไม่ถนัดกับการเป็นบุคคลที่สามเล่าเรื่อง ก็เลยต้องเป็นเรื่องเล่าแบบนี้อ่ะครับ...ไม่รู้ว่า ผมเข้าใจแบบนี้ถูกหรือเปล่า...ถ้าเป็นนิยาย คือ เป็นเรื่องแต่งขึ้นมา...แต่ถ้าเรื่องเล่า คือเล่าจากประสบการณ์จริง ที่อาจจะมีจินตนาการเข้ามา เพื่อความต่อเนื่องของเนื้อเรื่อง...
...ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ...ผมเพิ่งสมัครเข้ามา ยังไม่เคยไป Reply ใครเลย เดี๋ยวว่าง ๆ ต้องไปอ่านเรื่องคนอื่นบ้างแล้ว...
-
ดูท่าทีมจะเปนคนมุ่งมั่นในการทำงาน(หรือเปล่า)อิอิ
ยังคงคิดถึงต้าอยุ่ร่ำไป :monkeysad:
-
o13 +1
:z1:เราลืมแผนกช่างสุดเถื่อนไปได้ไงเนี่ย โชคดีนะทีม
พอทำงานเดี๋ยวก็ลืมต้าไปเอง
-
o13 o13 o13 o13 o13
น่าติดตามมากคับ
มาลงเร็ว ๆๆ น่ะคับ
รออ่าน ต่อ อีกน่ะ
คุคุค
:bye2:
-
ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า :mc4:
เล่าได้น่าอ่านมากค่ะ
แม้ว่าจะมาจากชีวิตจริงและประสบการณ์จากหลายคน
แต่ท่าทางคนเขียนจะผูกเรื่องและเสริมรายละเอียดต่างๆจนสนุกไม่น้อยเลย
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจ และรออ่านต่อจ้า
-
ว้าวๆๆๆๆ
เราลืมแผนกช่างไปได้ไงกันนี่
น่าติดตามจัง
-
ทีมเจ๋งมากกกกกกกกกกกกกับคนแบบต้าทำแบบนั้นอ่ะดีที่สุดกับหัวใจเราแล้วล่ะ
คนที่เรารักเค้ารักตัวเองมากกว่าโดยไม่ได้มองเห็นหัวใจเราเลยจะคบกันไปเพื่ออะไร
เลิกกันตั้งแต่ตอนนี้ ถึงดูเหมือนมันจะทิ้งเราไว้ในรร.ที่เราไม่ได้เลือกแต่เพราะทำตามใจอีกฝ่ายก็ตาม
เราก็ต้องอยูให้ได้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทั้งกฏระเบียบและข้อห้ามต่างๆแค่ฟังก็ปวดเฮดโคดๆแล้ว
แล้วนี่ต้องมาอยู่กับรูมเมทที่มีตำแหน่งแบะอิทธิพลการันตีแบบนี้
เฮ้อออออต้องลดค.ใจร้อนลงหน่อยล่ะนะท่องไว้ อดทนๆๆๆแค่สี่เดือนเองเนอะ
+1 จัดให้คะ
อ่านแล้วเพลินดีคะ เหมือนนั่งฟังเพื่อนระบายเลย o13 เก่งมากๆคะ
ปล. การอัพเดทตอนให้เพื่อนๆทราบนะคะ ทำโดยการเปลี่ยนหัวเรื่องคะ
ไปที่เม้นแรกคลิก modify นะคะเพื่อแจ้งว่าเรื่องเล่าของเราได้ทำการอัพเดท วันและตอนใหม่แล้ว
เช่น (เรื่องเล่า...ชาวโรงแรม)...We belong together...ตอนที่ 2. I stay in love [อัพ 25/10/2009]
เป็นต้นคะ
-
:mc4:ฉลองเรื่องใหม่ เดินเรื่องได้เร็วทันใจ
คิดว่าทำถูกแล้ว ในเมื่อไม่เห็นความสำคัญ แล้วจะไปมัวยึดติดทำไม :a14:
เริ่มต้นชีวิตใหม่ กับนายช่างสุดหล่อ เพรียบพร้อมไปทุกสิ่ง :m11:
อะไรมันจะสุขเท่า แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดละ .... ตัวใครตัวมันละทีนี้
เป็นกำลังใจให้นะครับ กับบ้านหลังใหม่ ที่คุ้นเคยมาก่อน +1 ด้วยครับ
-
มาให้กำลังใจคะ :L2:
น้องทีมจะเป็นยังไงต่อไป รอลุ้นคะ:impress2:
-
wow! น่าอยู่นะโรแมนติกซะ แต่อะไรจะเกิดขึ้นเกาะระเบียงคอยดูต่อไป :yeb:
-
ช่างสุดเถื่อน :z1: :z1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
บรรยากาศพาไป แล้วมันจะยุ่ง น่ะ
-
นายช่างสุดเถื่อนเหรอครับ (หูผึ่ง)
ขอไปอยู่ห้องข้างๆได้มั้ยอ่ะ
:z2:
-
:impress2:
นายช่างสุดเถื่อนกะเด็กฝึกงาน
-
รออ่านๆๆ
-
...จะเร็วไปไหมที่จะบอกว่าเชียร์พี่ยอดสุดตัวเลย
...แหม๋...ก็จากคุณสมบัติที่คุณพี่ฝ่ายบุคคลบอกมานี่...มันพระเอกชัดๆเลยเน๊าะ
...ส่งทีมไปอยู่ด้วย...จะเป็นการส่งอ้อยเข้าปากช้างหรือป่าวหว่า
...ปล. การเขียนดีมากเลยครับ...ลื่น...ง่าย...สบายใจ :pig4:
...ปล.สอง ที่ถามว่ามันควรจะเป็นนิยายหรือเรื่องเล่า...ถ้านำเรื่องจริงจากหลายๆคน...มาแต่งรวมเป็นเรื่องของตนๆเดียว...ควรจะเป็นนิยายนะครับ...หรื่อไม่ก็ควรบอกไปเลยว่าจริงกี่เปอร์เซนต์...จะได้ไม่มีปัญหาภายหลังครับ
-
เรื่องนี้ ถึงจะยังไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอก
แต่ขอเชียร์พี่ยอดก่อนเลยแล้วกัน
สู้ๆครับ
รออ่านต่อไป
-
We belong together 3
...ลืมตามาอีกทีก็มืดซะแล้ว...การนอนหลับช่วงเย็น ๆ อย่างนี้ ไม่ดีเลย ตื่นมาแล้วมึนหัวไปหมด...ผมลุกจากเตียง เดินเข้าห้อง ไฟเปิดสว่าง แอร์ยังคงเย็นเฉียบอยู่...พี่ยอดยังไม่ออกจากห้องอีกเหรอเนี่ย...หันไปมองที่ห้องนอนทั้งสองห้องปรากฏว่า ห้องด้านซ้ายเปิดประตู้แง้มไว้...ผมย่องเข้าไปแล้วดันให้มันเปิดกว้างขึ้นอีก...
...เป็นห้องว่างครับ...ผมแน่ใจว่าพี่ยอดคงต้องการให้ผมรู้ว่า นี่คือห้องของผม...ผมลากประเป๋าเข้าห้อง เสื้อผ้าทั้งหมดถูกจัดเข้าตู้เสื้อผ้าเล็ก ๆ เป็นตู้แบบเดียวกับโรงแรมที่ผมเคยพักเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัด...ภายในตู้ มี Safety Box แบบดิจิตอล ขนาดกำลังดี...ผมแยกของมีค่า เก็บใส่เซฟไว้...อุปกรณ์แต่งผม ครีม โลชั่น น้ำหอมคู่กาย 3 ขวด ถูกวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งที่ตอนนี้แทบจะ ไม่มีที่ให้วางอะไรได้อีก...
…ขนมทั้งหลายที่ผมซื้อตุนไว้ กลัวว่าจะไม่มีอะไรกินที่นี่ ผมจับแยก อะไรที่แช่เย็นแล้วอร่อย ผมก็เอาไปแช่ในมินิบาร์ที่ว่างเปล่าในห้องลีฟวิ่งรูม...ยัดขนมเข้าไปจนมินิบาร์แทบระเบิด...ขนมขบเคี้ยวที่ไม่ต้องแช่เย็น ผมก็วางไว้ด้านนอก เผื่อพี่ยอดจะอยากกิน ก็หยิบกินตามสบายได้เลย...
*
*
...หลังจากอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า...ผมเริ่มรู้สึกหิว...มองออกไปข้างนอกระเบียง มันมืดมาก...เกือบสองทุ่มแล้ว จะไปหาของกินได้ที่ไหนเนี่ย...ผมหยิบกระเป๋าเงิน โทรศัพท์ คีย์การ์ด แล้วออกไปหาอะไรกินที่ตลาด ซึ่งไม่ไกลนัก แต่จะออกไปยังไง...
...ผมหันรีหันขวางอยู่หน้าโรงแรม...มองดูรถยนต์ที่วิ่งผ่านไปมา ไม่มีรถรับจ้างเลยเหรอ...จะให้เดินไป มันก็อันตราย...ถึงแม้ตลาดจะอยู่ไม่ไกลนัก แต่วันนี้วันแรก เรายังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เกียรตินิยม ยังรออยู่ ไม่อยากเสี่ยงชีวิตแบบนี้...
“...เธอ...จะไปตลาดหรือเปล่า...” ผู้ชายเสียงสูงพูดดังมาจากด้านหลัง
“...อืม...” ผมหันไป และพยักหน้าตอบ
“...ขึ้นรถเลย...พี่เขาจะไปส่งที่ตลาด...” ผมมองรถเล็ก ๆ คล้ายรถกอล์ฟ มีชื่อ และโลโก้ ของโรงแรมเด่นชัด
“...เป็นเด็กฝึกงานเหรอ...” ผมพยักหน้า “...เราก็มาฝึกงานเหมือนกัน...” ผมยิ้มออกเมื่อรู้ว่าคู่สนทนา อยู่ในระดับเดียวกัน
“...เราชื่อทีม...มาฝึกงานแผนกต้อนรับ...” ผมแนะนำตัว
“...เราชื่อมิ้นท์...อย่าทำหน้าสงสัยสิ...จริง ๆ แล้วชื่อแมน แต่มิ้นท์เนี่ยเป็นชื่อในวงการ...”
“...วงการอะไรเหรอ...” ผมถามขำ ๆ
“...นี่...ไม่รู้จริง ๆ เหรอ ว่าเราไม่ใช่ผู้ชาย...” มิ้นท์พยายามทำหน้าสวย
“...รู้...ว่าเป็นเพื่อนสาว...”
“...นั่นแหละ...ชื่อแมนมันไม่เหมาะกับรูปร่างหน้าตาเราไง...เพื่อน ๆ ก็เลยเรียกมิ้นท์...โอเคปะ...”
*
*
...ไม่นานนัก เราก็มาถึงตลาดโต้รุ่ง...ผีกับผี เข้ากันได้เป็นอย่างดี...ผมกับมิ้นท์พากันเดินร่อนสำรวจตลาดเพื่อหาอาหารเพื่อให้อิ่มท้อง และมองหาผู้ชายเพื่อเป็นอาหารตา...มิ้นท์เป็นนักศึกษาวิชาคหกรรม จากมหาวิทยาลัยทางภาคเหนือ มาฝึกงานในครัวของโรงแรมด้วยความตั้งใจ เพื่อให้ห่างครอบครัวที่สุด และชีมีเป้าหมายไว้ว่า จะต้องพาฝรั่งกลับบ้านให้ได้หลังจากการฝึกงานเสร็จสิ้น...เรียกว่า มาหาฝรั่งเป็นงานหลัก...เกรดจากการฝึกงานเป็นผลพลอยได้...
“...ไปกินร้านนั้นเหอะ...” มิ้นท์ลากผมไปที่ร้านข้าวต้มข้างทาง แล้วกางเมนูสั่งอาหาร
“...รู้นะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ...ก็ร้านเป้าหมายมีหนุ่ม ๆ นั่งกันเยอะแยะน่ะสิ
“...แหม...หนังหน้าอย่างเรา...ก็ต้องเข้าหาผู้ชายก่อน เป็นเรื่องปกติ...ถ้าฉันหน้าตาอย่างเธอ ฉันจะไม่ง้อผู้ชายเลย...”
“...หน้าตาเราเป็นไงเหรอ...” ผมถามขำ ๆ
“...ก็หน้าหวานซะขนาดนั้น...นี่...ทีม...เธอไม่มีแฟนจริง ๆ เหรอ...”
“...ไม่มี...” ผมตอบเสียงสูง มิ้นท์ทำหน้าไม่เชื่อ “...ถ้าเราหน้าตาดีจริง คงไม่โสดซิงอย่างทุกวันนี้หรอก...”
“...จ้า...คนหน้าตาแย่...แย่ซะจนผู้ชายโต๊ะโน่นมองไม่วางตา...” มิ้นท์พยักเพยิดให้ผมดูกลุ่มผู้ชายโต๊ะอีกมุมของร้าน
“...เออว่ะ...มองอะไรของเขาวะ...” ผมพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ แต่คุณมิ้นท์ระริกระรี้เต็มที่
“...มาวันแรก ยังไม่ได้ฝรั่ง...ขอคนไทยมาแก้ขัดก่อนก็ได้วะ...”
“...รีบ ๆ กินเหอะ...เขามากันเป็นฝูงขนาดนั้น...คงไม่สนใจเราหรอก...หน้าเราแปลกมั้ง...”
“...นี่...แปลกหน้าย่ะ ไม่ใช่หน้าแปลก...อย่าตอกย้ำความงามแบบแปลก ๆ ของเราสิ...”
*
*
...อาหารหลายอย่างที่อยู่ตรงหน้าหมดไปอย่างรวดเร็ว...เพราะต่างคนต่างหิว และอาหารอร่อยมาก บวกกับได้เพื่อนที่คุยกันถูกคอ ทำให้เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว...ตอนขาออกมาจากโรงแรม...มีรถ Shuttle Bus ของโรงแรมมาส่ง เป็นบริการอย่างเดียวของโรงแรม ที่พนักงาน กับแขกสามารถใช้ร่วมกันได้...แต่ขากลับนี่สิ จะกลับกันยังไง...นี่มันก็เกือบห้าทุ่มแล้ว...
...หลังจากจ่ายค่าอาหารเรียบร้อย...เราก็เดินออกจากร้าน แต่คราวนี้ยัยมิ้นท์พาเดินออกอีกด้านนึง ด้านที่ต้องผ่านกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีกลุ่มนั้น...
“...ทำไมต้องเป็นตุ๊ดด้วยวะ...” เสียงผู้ชายห้าว ๆ ลอยมาตามลม ไล่หลังพวกเรา ผมหันขวับ
“...ขอโทษนะพี่...เมื่อกี้หมายถึงเราสองคนหรือเปล่า...”
“...เออ...” ผุ้ชายหน้าตาดีที่สุดในกลุ่มตะคอกออกมา
“...พวกเราจะเป็นอะไรยังไง...มันเดือดร้อนพวกพี่ตรงไหนเหรอ...” ผมถาม มิ้นท์พยายามสะกิดให้ผมใจเย็น
“...เห็นแล้วหงุดหงิด รำคาญ เป็นผู้ชายดี ๆ ไม่ชอบ...” เขาพูดออกมาเหมือนไม่คิด
“...ใจแคบ...ขอให้มีเมียเป็นกะเทยทีเถอะ...สาธุ...” ผมยกมือไหว้ท่วมหัว แช่งเขา
“...งั้นไปเป็นเมียพี่คืนนี้เลยมั้ยล่ะ...” คนในกลุ่มพูดแซวขึ้นมา
“...เฮ้ย...ไม่ต้องไปสนใจหรอก...ให้มันกลับไปโรงแรมเหอะ...” ไอ้หน้าหล่อพูดเสียงเข้มตัดบท ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากด่า
“...กลับกันเหอะทีม อย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย ไม่ใช่ถิ่นเรา เดี๋ยวก็มีผัวทีเดียวหกคนหรอก...” มิ้นกระซิบ ก่อนลากผมออกมา...ผมตวัดตามองพวกมันอีกรอบก่อน นึกว่าเราเป็นนักท่องเที่ยวอ่ะดิ หวังว่าพวกมันก็คงเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก ตลาดเล็ก ๆ อย่างนี้ ถ้าพวกมันเป็นคนพื้นที่ ยังไงก็ต้องเจอกันอีกแน่นอน...
*
*
…เราสองคนเดินกระฟัดกระเฟียดไปหาที่ขนมกินเพื่อหลายความหงุดหงิดอีกพักใหญ่ ก่อนเรียกรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับโรงแรม...ตอนนั้นอารมณ์กลัวหายไป มีแต่โมโหค้างอยู่จากเหตุการณ์เมื่อครู่...พอถึงอาคารที่พัก เราก็แลกเบอร์โทร และนัดเจอกันในตอนเช้า เพื่อไปกินข้าวที่แคนทีน...มิ้นท์อยู่ชั้น 3 ส่วนผมอยู่ชั้น 4...มิ้นท์พักกับเด็กฝึกงานเหมือนกันแต่อยู่แผนกแม่บ้าน...เขามาถึงโรงแรมก่อนผมประมาณ 4 ชั่วโมง และได้ห้องพักสำหรับเด็กฝึกงานห้องสุดท้ายไป...รูมเมทชองมิ้นท์ มาถึงแต่เช้า และออกไปข้างนอกทั้งวัน ตั้งแต่มาถึง มิ้นท์ยังไม่เจอหน้าเพื่อนร่วมห้องเลย...
...ผมเปิดประตูห้องให้เบาที่สุด กลัวว่าเสียงจะไปรบกวนพี่ยอด...แต่ห้องก็ยังเปิดไฟสว่างเหมือนเดิม แอร์ก็ยังเปิดไว้ ด้วยความที่ชอบอยู่ในที่สลัว ๆ และคิดว่าดึกขนาดนี้พี่ยอดคงไม่ออกมาจากห้องแล้ว ผมจึงปิดไฟ และแอร์...
...ระหว่างที่ผมอาบน้ำอีกครั้งเพื่อเตรียมตัวเข้านอน ผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง และตามด้วยเสียงปิดแบบกระแทกดังลั่น...จากนั้นก็เสียงปิดประตู้ห้องอีกด้าน ห้องพี่ยอด...เขากลับมาแล้ว แสดงว่าตลอดเวลาเขาไม่ได้อยู่ห้อง แล้วเปิดไฟ เปิดแอร์ไว้ทำไมอ่ะ...ผมรู้สึกแปลก ๆ กับพี่ยอดคนนี้ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร ผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ...ไม่ใช่สิ...ต้องเป็นทุบประตูมากกว่า...ผมตะโกนออกไปให้รอเดี๋ยว และรีบใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ...คิดในใจว่าเขาคงปวดท้องอึมั้ง ถึงได้รุนแรงขนาดนี้...
“...เฮ้ย...” ต่างคนต่างร้องทันทีที่ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมา แต่คนละอารมณ์กัน
“...พี่ยอด...” ผมพูดชื่อเขาเบา ๆ
“...เออ...กรูเอง...กรูถามหน่อยเหอะ...มรึงจะปิดไฟ ปิดแอร์ทำไมวะ...หา...” เขาตะคอกถามผม
“...ผมคิดว่าพี่นอนแล้ว ก็เลยปิด...” ผมตอบ
“...จำไว้...ทุกอย่างในห้องส่วนกลาง ไม่ว่าจะเป็นไฟ แอร์ หรือทีวี ถ้ามันเปิดไว้ ไม่ต้องปิด กรูเปิดเองได้ ก็ปิดเองได้ เป็นคนอาศัย อย่าทำตัวเป็นเจ้าของห้อง...อีกอย่าง...ไม่ต้องมาทำพูดผมอย่างนั้น ผมอย่างนี้เลย...กระดากหูว่ะ...เป็นตุ๊ดต้องพูดหนูสิ...” เหมือนพูดเล่น แต่สายตา และรอยยิ้มเหยียด ๆ ไม่ใช่เลย มันเป็นสายตาที่ดูถูกกันอย่างแรง แต่ผมทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้
“...งั้นขอโทษละกัน...ต่อไปไม่ต้องพูดกันก็ได้...” ผมพยายามเลี่ยง แต่พี่เขาขวางประตูไว้
“...ทำไมไม่ปากดีเหมือนเมื่อตอนที่อยู่ตลาดล่ะ...” ผมเงยหน้ามอง
“...บังเอิญว่าได้รับการอบรมมาว่า ควรพูดอย่างไร...ในสถานการณ์แบบไหน...รบกวนขอทางออกหน่อย...” ผมขยับตัวเพื่อจะออกจากห้องน้ำ
“...ถ้าคิดจะปากดี ก็ควรจะปากดีให้ได้ทุกสถานการณ์สิ...”
“...ก็ถ้าคุณไม่ได้เป็นคนที่ต้อง “อาศัย“ อยู่ร่วมห้องด้วย...คงไม่พูดดี ๆ กับคุณอย่างนี้หรอก...”
“...ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ยว่า ใครเป็นใคร...” ไอ้พี่ยอด ยิ้มมุมปาก
“...รู้...ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้า เป็น Supervisor ของแผนกช่าง...แต่เมื่อตะกี้ที่ตลาด...เป็นกุ๊ยข้างถนน...”
“...เฮ้ย...มรึงด่ากรูเหรอ...”
“...ก็ได้ยินอยู่นี่...กุ๊ยเป็นคำชมมั้ง...” ผมเดินกระแทกไหล่ไอ้พี่ยอดออกไป
“...จะหนีไปไหน...” มันเดินตามผมมา
“...ไม่ได้หนี...แต่ไม่อยากเสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับ...กุ๊ย...Oops, Sorry...คุณยอด...ซุปเปอร์ไวเซอร์...” ผมแดกดัน
“...ปากดีนักนะมรึง...” เขากระชากเสื้อคลุมของผม
“...อ๊ายยยยยยยย...ไอ้บ้า...ปล่อย...” ผมแหกปาก...กลัวผ้าหลุด เขาหัวเราะหึ ๆ แต่ไม่ปล่อย กลับยิ่งดึงให้เขาไปหาตัวเขาซึ่งผมก็ต้องเซตามแรง ถ้าขืนตัวไว้ผ้าหลุดแน่ ๆ
“...อายเหรอมรึง...”
“...ปล่อย...” ผมพูดเสียงเข้ม
“...ไม่ปล่อย...ขอโทษกรูก่อน...”
“...ขอโทษเรื่องอะไร...ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่...”
“...บอกให้ขอโทษ...” ไอ้พี่ยอดขยับตัวเข้ามาใกล้ผม ตอนนี้หน้าแทบจะชนกัน เล่นเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“...ไม่...” ผมหลับตาปี๋ เมื่อเขากอดผมแน่นขึ้น และทำท่าจะยื่นหน้าเข้ามาอีก
“...ตัวสั่นเชียว...สั่นสู้หรือเปล่าวะ...” เสียงกวน ๆ ดังข้างหู ทำให้สติผมกลับมา กรูต้องสู้สิ คิดได้ดังนั้น ผมก็ลืมตา จ้องตาเขา และ...
“...เฮ้ย...อีตุ๊ด...มรึงจะทำอะไรกรู...” ได้ผล ไอ้พี่ยอดผลักผมออกทันทีที่ผมซุกหน้าลงไปที่ซอกคอเขา
“...ที่ทำไปอ่ะ...อย่าคิดว่าพิศวาสนะ...ขยะแขยงมากกว่า...” ผมไม่ตอบ แต่ลอยหน้าลอยตาพูด ก่อนยิ้มมุมปากแล้วเดินเชิดเข้าห้องตัวเอง
“...เปิดประตูออกมาขอโทษกรูเดี๋ยวนี้นะ...” ไอ้พี่ยอดทุบประตู
“...เสียงดัง...เกรงใจคนอื่นบ้างเหอะ...นี่มันดึกแล้วนะ...” ผมตะโกนตอบ
“...ออกมา...” เขายังไม่หยุดทุบ ผมเห็นว่าท่าทางจะไม่จบง่าย ๆ ถ้าผมไม่เปิดประตูออกไป
“...จะเอาไง...” ผมเปิดประตู ถามด้วยเสียงต่ำ แล้วมองหน้าเขาด้วยสายตาอำมหิต
“...กรูไม่ชอบให้มาทำอะไร...เอ่อ...รุ่มร่ามแบบเมื่อกี้...” พี่ยอดเสียงเบาลง ไฟที่ปิดไว้ตอนผมเข้าห้อง ถูกเปิดใหม่โดยพี่ยอด ทำให้ผมเห็นว่าเขาหน้าแดง คงจะหน้าแดงเพราะความโกรธแหละ
“...ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้พิศวาสเลย...” พูดจบ ผมก็ยิ้มมุมปาก “...มีอะไรอีกป่ะ...เดินทางเหนื่อย อยากพักผ่อน...” ผมพูดเสียงเข้ม พี่ยอดอึ้ง คงนึกไม่ถึงว่าเด็กฝึกงานอย่างผมจะกล้าพูดใส่หน้าเขาแบบนี้
“...ไม่มีอะไรใช่มั้ย...” เขากำลังจะอ้าปากพูด ผมก็ปิดประตู แกล้งทำเป็นไม่เห็นซะงั้น
*****************************************************************************
เปลี่ยนเป็นนิยายดีกว่า จะได้ใส่อะไรได้เยอะขึ้น ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ
-
ว่าแล้ว ต้องออกมาแนวนี้ งั้นนิยาย ( เปลี่ยนตาม ) ก็คงประเภท ตบจูบ
มารอตอนต่อไปอยู่ แต่ติดไว้ก่อน ยังกด + ให้ไม่ได้ เพิ่งกดไปเมื่อเช้า :z2:
-
:z1:
แค่ช่วงแรกก็วาบหวิวกันแล้ว
กดบวกให้กะลังใจน่อ
-
+1 ให้เปนกำลังใจน้า
เรื่องน่าติดตามมากเลย ชอบๆ :L2:
-
แนวนี้สิชอบ
นานๆจะได้อ่านอะไรเกี่ยวกับโรงแรมสักทีนึง
ทีมต้องอยู่กับพี่ยอดไปอีกนาน
สงสัยตีกันทุกวันแน่ๆ
..แต่ไอ้เปิดไฟเปิดแอร์อะไรนั่นนี่เขาจะเปิดทิ้งไปทำไมหว่า เปลืองค่าไฟ
-
:z10: :z13:
มัดแล้วจิ้มมม
-
นั่นสิจะเปิดไฟทิ้งไว้เพื่อ...
กลัวผี?
-
ทำไมไม่ปิดแอร์ ปิดไฟ
ช่วงนี้เค้ายิ่งรณรงค์กันอยู่
ปิดแอร์ ปิดไฟ ช่วยชาติประหยัดพลังงาน
เกี่ยวมั้ย ชั่งเหอะ --* รีบๆ มาต่อนะคร้าบ
กำลังหนุกเลย
-
มันส์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถูกใจสุด
ถ้าโรงแรมริมทะเล ออกไปจากกรุงเทพสักร้อยกิโล ก็ต้องหัวหินป่ะคับ
สำหรับโรงแรมที่หัวหินที่ผมปลื้มสุดๆเนี่ย ก็ต้อง อนันตรา เลย
ชอบความน่ารักของโรงแรม ที่เอาดอกไม้มาตกแต่งตุ๊กตา ตกแต่งต้นไม้อ่ะ แล้วชอบสปาที่นั้นด้วย อิอิ เดี่ยวต้องหาเรื่องไปอีก
-
ตบจูบ ตบจูบ
:z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอดคะอยากโดนหักยอดชายรึป่าวคะ หึหึอะไรกันเด็กมันทำแค่นี้ก็ถึงกับหน้าแดง
ถ้าไม่ได้คิดอกุศลอะไรกับมัน เกลียดให้ได้ตลอดนะเป็นผู้ใหญ่ซะป่าว
เด็กมันเป็นอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรหรือวัดค.เป็นคนน้อยกว่าแกตรงไหน
อย่างกับที่โรงแรมแกอ่ะจะไม่มีคนหลากหลายประเภทอย่างนั้นสินะ o18
ไอ่แก่ เอ้ย คุณยอดอย่าให้เด็กมันถอนหงอกเลยนะ หึหึเห็นแล้วขำกระจาย :m20:
นุ้งทีมชนะเลิศคะลูก กับนุ้งมิ้น(แมน)อีกคนรายนั้นเป้าหมายแน่วแน่แต่ไม่ก๋ากั๋นเท่านุ้งทีม เยี่ยมากกกกกก
สู้ๆคะ o13 o13 หนุกหนานเป็นที่สุดเอาให้สิบดาวเลยคะ
-
o13 ได้อ่านเรื่องคนวงการโรงแรมเหมือนกัน เย้ เย้ ต้องมีเรื่องสนุกๆๆ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องสนุกๆๆ o13
-
สนุกมากๆน้องทีมสู้ๆ :laugh:
-
...พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
...มันมาแล้ว
...อีคร้งน่ะครับ...เขียนดีจัง o13
-
เป็นนิยายก็ดีนะจ๊ะ จะได้เล่าได้เต็มที่
คุณพี่ยอดนี่เค้ามาแนวไหน ตบจูบเหรอ
สงสัยเคยมีอดีตอะไรกับรูมเมตมั้ง เลยเป็นแบบนี้
เชียร์น้องทีม ท่าทางคนนี้หละคนปราบพี่ยอด
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ สนุกดีจ้า
-
เรื่องนี้แนวตบจูบแน่เลย อิอิ
:beat: :beat:
-
...ขอบคุณสำหรับคำชม และคำแนะนำนะครับ...เรื่องนี้เพิ่งเริ่มต้น ยังไม่จบง่าย ๆ เนื่องจากเป็นประสบการณ์จริงของหลายคนนำมาเรียบเรียงใหม่...มีอะไรหลายอย่างที่คาดเดายาก ตัวคนเขียนเอง ยังเดาไม่ถูกเลย เพราะด้นสด อาจจะมีพิมพ์ผิดหรือ ตกหล่นบ้างนะครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ...
...รีพลายนี้ มาคุยกันนิดนึง...
เรื่องนี้แนวตบจูบแน่เลย อิอิ
:beat: :beat:
...ตบ จูบ มันธรรมดาไปครับ...ต้องแบบ ตบ แล้วจับข่มขืนเลย...555++ แต่ต้องพัฒนาการเขียนในอีโรติกก่อน เคยพยายามอยู่ แต่ทำไม่ได้ซักที มัวแต่เขินตัวเอง :-[ พิมพ์แล้วก็ลบหลายรอบมาก สงสัยต้องหาข้อมูลด้วยการใช้ตัวเองทดลองซะก่อน ถึงจะเขียนบท XXX ได้สมบูรณ์...
ทำไมไม่ปิดแอร์ ปิดไฟ
ช่วงนี้เค้ายิ่งรณรงค์กันอยู่
ปิดแอร์ ปิดไฟ ช่วยชาติประหยัดพลังงาน
เกี่ยวมั้ย ชั่งเหอะ --* รีบๆ มาต่อนะคร้าบ
กำลังหนุกเลย
นั่นสิจะเปิดไฟทิ้งไว้เพื่อ...
กลัวผี?
...คำตอบจะมาเร็ว ๆ นี้ครับ...
...สำหรับความเห็นอื่น ผมเข้าไปดูในหน้านี้ไม่ได้อ่ะครับ...เอาไว้รอบหน้านะครับ...
...ขอบคุณครับ.. :bye2:
-
พี่ยอดเขาเฮี้ยน เฮ้ย เจ๋งจริง
ถึงสามารถขนาดนี้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทีมเองก็แรงใช่ย่อย
-
ตบ จูบ เปลี่ยนเป็นจับ :oo1: ได้ป่าว
-
We belong together 4
...กว่าจะข่มตาหลับลงได้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง...คิดไปสารพัด...ตั้งแต่เรื่องงาน เรื่องเรียน แต่สุดท้ายก็วนกลับไปที่ไอ้พี่ยอด...ใบหน้าหล่อคมเข้ม รูปร่างสูง กล้ามเนื้อแขนล่ำสัน ผมยาวปรกหน้า และกลิ่นน้ำหอมผู้ชายปนบุหรี่อ่อน ๆ ยังติดจมูกผมอยู่เลย...สีหน้าตกใจ ตอนที่ปากผมโดนซอกคอเขา ทำให้ผมเผลอยิ้ม แต่คิดอีกที ผมก็กังวล วันแรกยังทะเลาะกันขนาดนี้ ต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย...
...ได้ยินมาว่าไอ้พี่ยอดมันเส้นใหญ่...จะมีปัญหาตามมาหรือเปล่าหว่า...จะโดนกดเกรดมั้ย...และถ้าเขาเอาเรื่องผมก้าวร้าวกับเขาไปพูด จะทำยังไง ต้องโดนลงโทษแน่ ๆ เลย...คิดวนไปวนมาหลายรอบ แต่ในที่สุดผมก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...
“...ตื่นมาทำไมแต่เช้า...เห็นหน้าแล้วหงุดหงิด...” ทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา ก็ได้ยินเสียงกวนประสาทลอยมาจากโซฟาที่ไอ้พี่ยอดนั่งดูข่าวตอนเช้า พร้อมขนมของผมที่แช่ตู้เย็นไว้ตรงหน้า กับกาแฟหอมไปทั่วห้อง
“...What a terrible morning! ...” ทันทีที่เห็นหน้าไอ้พี่ยอด ผมบ่นกับตัวเอง แสดงสีหน้าเซ็งสุด ๆ
“...หัวดำปี๋ ทำเป็นพูดฝรั่ง...” ไอ้พี่ยอดแดกดัน...ผมหันไปมองเขาด้วยหางตานิดนึง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำแบบไม่สนใจ
*
*
...วันนั้น...ผมแต่งตัวแบบไปเที่ยวทะเลจ๋า...ต้ามักจะบอกว่า ผมน่ารักในชุดอยู่บ้าน...อืม...มันเป็นวิธีชม เพื่อให้ผมอยู่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหนกับเขา...จะได้ไม่มีคนเห็น และไม่ทำให้ประวัติของเขาด่างพร้อย...
“...จะไปไหน...” เสียงเข้มถาม เมื่อผมเปิดประตูห้องออกมา
“...None of your business...” ผมตอบกวน ๆ
“...กรูเป็นคนไทย...ถามภาษาไทย ก็ตอบภาษาไทยสิ...”
“...มันไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ...” ผมเดินไปหยิบน้ำในมินิบาร์ออกมารินใส่แก้ว
“...มานั่งตรงนี้ซิ...” ไอ้พี่ยอดสั่ง พลางมองไปที่โซฟาใกล้ ๆ ผมหันไปมองก่อนเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
“...บอกให้มานั่งตรงนี้...เรามีเรื่องต้องตกลงกัน...” เขาสั่งอีกครั้ง ผมก็เลยต้องทำตามอย่างเสียไม่ได้
“...มีอะไร...” ผมถามเสียงเรียบ หลังจากกระแทกตัวลงนั่งไขว่ห้างที่โซฟาตัวถัดไปจากพี่ยอด มือข้างนึงถือแก้วน้ำ อีกข้างก็ขยี้ผมด้านหลังให้ดูพอง ๆ เขาอ้าปากค้างมองผมที่แสดงกิริยากวน ๆ คงไม่เคยมีใครทำกับเขาอย่างนี้มั้ง
“...กรู...เอ่อ...ผมจะบอกว่าผมชอบ และไม่ชอบอะไร...” เขาพูดเสียงเป็นทางการ
“...อืม...” ผมรับคำในคอ แต่สายตามองไปทางอื่น
“...ชื่ออะไร...” อยู่ดี ๆ เขาก็ถามขึ้นมา
“...ทีม...” ผมตอบสั้น ๆ
“...ทีมนี่ย่อมาจาก ทีมสตรีเหล็กหรือเปล่า...” ไอ้โรคจิต ตกลงมันจะพูดดี ๆ ไม่ได้เลยใช่มั้ย ผมด่ามันในใจ
“...แล้วคุณยอดนี่...ย่อมาจาก ยอดแย่ หรือเปล่าล่ะ...” ผมย้อน เขาอึ้ง
“...นี่ถ้ารุ่นเดียวกันได้โดนเตะปากแตก...”
“...ป่าเถื่อน...” ผมพูดเบา ๆ แต่เขาดันได้ยิน และขมวดคิ้ว
“...เฮ้อ...วันนี้ไม่อยากทะเลาะกับเด็ก...ผมจะบอกแค่ว่า เอ่อ...อย่าทำกับผมแบบเมื่อคืนอีก...” ทำเป็นปากดี แต่ทำไมหน้าแดงละ แน่จริงสบตากรูสิ ผมท้าในใจ
“...อะไรนะ...ที่บอกเมื่อคืนไม่เคลียร์เหรอ...จะต้องให้พูดกี่ครั้ง...ห๊า...” ผมแกล้งถามเสียงสูง
“...เอาล่ะ...ผมรู้ว่าคุณเป็นอะไร...แต่คุณรู้หรือเปล่าว่า...แค่มีคนมาอยู่ห้องเดียวกันนี่ ผมก็อึดอัดแย่แล้ว...ยิ่งรู้ว่าคนที่มาอยู่ด้วย...ไม่ใช่ผู้ชายด้วยกัน...บอกตรง ๆ ผมทำตัวไม่ถูกว่ะ...” พี่ยอดพยายามทำเสียงอ่อน เพื่อข่มความโกรธ เพระเสียงกับหน้ามันไม่ไปด้วยกันเลย แววตาเค้าเหมือนจะฉีกผมเป็นชิ้น ๆ
“...พี่ยอดไม่ต้องกลัวหรอก...ทีมไม่ได้เป็นคนอย่างนั้น...ถึงทีมจะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ทีมก็เลือกนะพี่...” ผมแอบกัด “...เมื่อคืน มันไม่ใช่เป็นการทำรุ่มร่ามนะ ทีมต้องการให้พี่ปล่อยตัวทีม ในเมื่อแขนขาทีมขยับไม่ได้ ก็เหลือแค่ปากนั่นแหละ ตอนแรกก็คิดว่าจะกัด เพื่อให้พี่ปล่อย...พี่คิดเยอะเกินไปหรือเปล่า...แค่ปากโดนกับต้นคอเท่านั้นแหละ...มันรุ่มร่ามตรงไหน...” ผมพยายามยิ้มให้ดูผ่อนคลาย แต่มันคงเป็นการฝืนยิ้มที่ลำบากที่สุด
“...แต่ยังไงก็ขอบคุณที่พี่อนุญาตให้พักด้วย...ถ้ามีห้องว่างเมื่อไหร่ ทีมจะย้ายออกไปทันที...เพราะทีมก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน ที่ต้องอยู่กับคนที่ไม่เต็มใจให้อยู่ด้วย...” ผมทำเสียงไม่ให้สั่นด้วยความเวทนาตัวเอง เมื่อรู้ว่าเขารังเกียจความเป็นตัวเราอย่างนี้ พี่ยอดเงียบไป
“...มีอะไรอีกหรือเปล่า...” ผมถามพลางขยับตัวจะลุกขึ้น
“...มี...” ผมทิ้งตัวพิงพนักอีกครั้ง ถอนใจเฮือกใหญ่ หันหน้าไปทางระเบียง ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอในแววตา
“...ลืมแล้วว่าจะพูดอะไร...” ไอ้พี่ยอดพูดเสียงผ่อนคลาย...ลืมจริง หรือแกล้งลืมวะ ผมคิดในใจ
“...งั้นจะไปกินข้าวแล้ว นัดเพื่อนไว้...” ผมตัดสินใจไม่ชวนเขากินข้าวตามมารยาท เพราะเห็นซากขนมของผมเกลื่อนโต๊ะ
“...ขนมอร่อยดีนะ...” เสียงพี่ยอดอ่อนลง...เขาคงเห็นว่าผมมองซากขนม แน่ละสิ ขนมนี่มีขายแต่ในห้างที่กรุงเทพฯ นำเข้าจากอังกฤษด้วย ไม่อยากคิดถึงราคา
“...ขนมอ่ะ...กินได้เลยพี่...ทีมกลัวว่าที่นี่ไม่มีอะไรกิน ก็เลยซื้อมาตุนไว้...” เขาพยักหน้า ก่อนหันไปสนใจกับข่าวในทีวีต่อ
*
*
…ผมนัดเจอมิ้นท์ที่หาดทรายด้านหน้าอาคารที่พัก...มิ้นท์บอกว่าอาหารเช้าจะหมดเวลาตอน 8 โมง นี่ก็เหลืออีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง...มัวแต่เสียเวลากับไอ้พี่ยอดอยู่นาน...ลงมาเห็นมิ้นท์นั่งกับผู้ชายอีกคน...
“...มาแย้ว...” ผมส่งเสียงสดใส กลบเกลื่อนความไม่สบายใจไปก่อน ทั้งคู่หันมา
“...เฮ้ย...ทีม...นี่รูมเมทเรา...ชื่อแก้ว...” ผมพยักหน้าทักทาย แก้วก็ยิ้มให้
“...โชคดีว่ะ..ได้อยู่กับเด็กฝึกงานด้วยกัน...”
“...แกก็โชคดี...ได้อยู่กับหนุ่มช่างร้อนแรง...” มิ้นท์พูดขำ ๆ เพราะผมเล่าเรื่องที่พี่ฝ่ายบุคคลเตือน
“...ร้อน และ แรงมาก...รู้มั้ยว่ารูมเมทเราเป็นใคร...” มิ้นท์ส่ายหัว “...ก็ไอ้เถื่อน คนที่เราทะเลาะด้วยเมื่อวานอ่ะ...”
“...คนไหน...เค้าอยู่กันตั้งหลายคน...”
“...ก็ไอ้คนที่...เอ่อ...หล่อที่สุดในกลุ่มนั่นแหละ...”
“...หา...แล้วเขาทำอะไรแกป่าว...” มันจับผมหมุนตัว
“...บ้าเหรอ...เขาไม่ทำอะไรเราหรอก...มีแต่เราทำเขา...” ผมเอามือปิดปาก
“...ว๊ายยยยยยย เพื่อนฉันกินแรงเย่อร์เข้าไปเหรอยะ...แกทำอะไรเขา...”
“...พูดเล่น...เมื่อคืนกลับมาทะเลาะกันต่อ...แต่เช้ามาก็ไม่มีอะไรแล้วนะ...ไปกินข้าวดีกว่าแก...เดี๋ยวแคนทีนปิด...” ผมกลบเกลื่อน ก่อนเดินนำไปกินข้าวเช้า
*
*
...เราเดินไปแคนทีนตามป้ายบอกทาง...เป็นห้องกระจก ติดแอร์ อาหารวางเรียงราย ส่งกลิ่นหอม...ป้าแม่ครัวก็ใจดี แนะนำอะไรให้เราหลายอย่าง...ตักอาหารมาจนพออิ่ม พวกเราก็เดินไปที่โต๊ะ เช้าวันอาทิตย์อย่างนี้ ไม่ค่อยมีคนมากินข้าวที่นี่ ส่วนมากจะออกไปตลาด...พวกพนักงานในออฟฟิศก็หยุดงาน...วันนี้จึงไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่...
...แก้ว เป็นเพื่อนสาวเรียบร้อยมาก ชีกำลังจะจบการโรงแรมโดยตรงจาก มหาวิทยาลัยทางภาคอีสาน แต่ภาษาไม่คล่องนัก จึงได้ถูกส่งตัวให้มาทำงานแผนกแม่บ้าน ซึ่งแก้วก็เต็มใจ เพราะชอบงานแบบนี้อยู่แล้ว...เท่ากับว่า ตอนนี้เรามีกลุ่มเด็กฝึกงานจาก 3 แผนก 3 ภาค 3 บุคลิก...แต่...เราเป็นพวกเดียวกัน...เฮฮา...ลามก...และเม้าท์เข้าขา เหมือนเป็นเพื่อนกันมานาน ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึง 24 ชั่วโมง...
...กินข้าวเสร็จ เราก็พากันเดินสำรวจรอบ ๆ โรงแรมในส่วนของพนักงานจนทั่ว...หลังจากนั้น เราตัดสินใจเหมารถสองแถว ให้คนขับพาเที่ยวสถานที่สำคัญของที่นี่…สำหรับผม เผื่อมีแขกถามจะได้ให้ข้อมูลได้ถูกต้อง...สำหรับมิ้นท์ เผื่อจะมีสถานที่หาฝรั่ง...สำหรับแก้ว เผื่อจะได้หนุ่มคนใหม่มาดามอก...
...ยังไงเราก็คนพุทธ เมื่อมาในสถานที่ต่างถิ่น เราก็ต้องไปไหว้พระ ทำบุญกันซักหน่อย...เมื่อคิดถึงเพื่อนที่มหาวิทยาลัย...นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่เคยทำบุญด้วยกัน มีแต่พากันไปเที่ยว...รู้สึกดีจังเลย...ระหว่างทาง เราก็ถามไถ่ถึงเรื่องราวส่วนตัว ประวัติความเป็นมา ครอบครัว...
...แก้ว เลือกโรงแรมที่ไกลที่สุด เพื่อหนีจากแฟนหนุ่มที่เลิกกันหลายเดือนก่อน...ผมเข้าใจความรู้สึกของแก้ว เพราะผมก็มาที่นี่ด้วยความรู้สึกแย่เหมือนกัน...แต่ชีวิตมันต้องไม่ได้เลวร้ายตลอดไปหรอก ยิ่งได้มาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติสวยงาม อากาศบริสุทธิ์ ชายหนุ่มชาวต่างชาติรูปร่างหน้าตาดีเปลือยกายท่อนบน กับกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วเดินไปมาที่ชายหาด...ความขุ่นมัวก็ค่อย ๆ หายไป...ความตื่นเต้นกับสถานที่ใหม่ เพื่อนใหม่ และชีวิตใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้นเร็ว ๆ นี้ ทำให้พวกเรากระดี๊กระด๊ากันเต็มที่...
...ช่วงบ่าย เราเช่าเก้าอี้ผ้าใบนั่งเล่นกันที่หาด คุยเรื่องราวที่แต่ละคนผ่านพ้นมา...มันไม่ต่างกันเลย สำหรับชีวิตเกย์...มีรัก มีเลิก มีเริ่มต้นใหม่ ความเจ็บปวดที่แต่ละคนเจอมาหนักหนา มากน้อยต่างกัน แต่พวกเราเห็นตรงกันว่า ชีวิตอย่างเราจะมีความสุขสมบูรณ์ไม่ได้หรอก...แต่เราเลือกที่จะพยายามปรับตัว และมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้...
*************************************************************************
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และทุกความเห็นนะครับ
-
หนุกดีครับ
ขิงก็รา ข่าก็แรง
ชอบอ่านเรื่องนี้อะ ^^
-
...พี่ยอดมันเริ่มอ่อนแล้วรึป่าว
...สามคน...เป็น...สาว...สาว...สาว เลยน่ะแฮ่ๆๆ
ปล.บอกได้ไหมครับเรื่องเก่าที่เพื่อนนำมาลงชื่ออะไร?
-
พี่ยอดแอบมีหน้าแดงด้วย
น่ารักมากมาย
-
...พี่ยอดมันเริ่มอ่อนแล้วรึป่าว
...สามคน...เป็น...สาว...สาว...สาว เลยน่ะแฮ่ๆๆ
ปล.บอกได้ไหมครับเรื่องเก่าที่เพื่อนนำมาลงชื่ออะไร?
...เป็นเรื่องที่จบไปนานแล้วครับ...บอกได้แค่นี้ เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น อ่านต่อไปอาจจะรู้ก็ได้ครับ...
-
^
^
:z3: :z3:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
หนุกดีน่ะ
ชอบ ๆๆๆ
:bye2: :bye2:
-
เผอิญมีคนส่งลิ้งมาให้
อ่านไปอ่านมาสนุกดีค่ะ แถมเพิ่งเคยอ่านเกี่ยวกับโรงแรมซะด้วย
สงสัยพี่ยอดกับน้องทีมคงกัดกันอีกนาน ฮา
-
สนุกดีคับเรื่องบนี้
อ่านแล้วแบบว่าราบรื่น
การทำงานก็น่าจะสนุกนะคับ
เด่วจาคอยติดตามคับ :mc4:
-
เหมือนพี่ยอดจะเริ่มอ่อนๆลงแล้ว
-
เป็นกำลังให้ค่า
ติดตามๆ :กอด1:
-
ชอบอะทั้งสำนวณทั้งภาษา
อ่านไปทุกตัวอักษรนี่จินตนาการได้หมดเลยอะครับ
ฮาด้วยยิ่งตอนรวมกันของแก๊ง สาวสวย ประจำโรงแรมนะยิ่งฮาเข้าใหญ่
รออ่านอีกอะครับ
อิอิขอบคุณอีกครั้งที่สละเวลามาเขียนให้อ่าน
-
กรี๊ดดดดนุ้งทีมถอนงอกผู้ใหญ่ตอนเช้าอีกรึคะเนี่ย
เป็นการทักทายแนวใหม่จริงๆอิอิ เรียกพี่เค้าว่าพี่ยอดด้วย หึหึถึงจะเป็นพี่ยอดแย่ก็ตามอ่ะนะ
แล้วอีกอย่างแหมๆฝึกภาษาอังกฤษมาซะเยี่ยมแบบนี้พี่ยอดมันคงหมั่นไส้เป็ฯธรรมดา
ยังไงก็ต้องอดทนอ่ะนะ ถึงผู้อาวุโสจะปากร้ายมากๆสงสัยชาติที่แล้วโดนเพศที่สามแย่งเมีย :m20:
+1 จัดให้คะ สู้ๆ
-
สนุกดีคร้า
หาเพื่อนได้รวดเร็วมากมาย
เนื้อเรื่องอ่านสบายมากเลยค่ะ
ทีมจ๋าเอาชนะใจพี่ยอดให้ได้เร็วๆนะ
ดูซิแค่เอาหน้าไปใกล้ๆซอกคอ ก็หน้าแดงแล้วอะพี่ยอด :-[ :-[
-
พี่ยอดคงรู้สึกแปลกๆในทางพิเศษๆกับทีมหละมั้ง
เลยเก็บอาการไม่ค่อยอยู่แบบนั้น
รอลุ้นต่อไป สามคน ทีม มิ้นท์ แก้ว กลายเป็นเืพื่อนกันไปแล้ว จะเป็นไงบ้าง
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
พี่ยอดกลัวน้องทีมทำไม :laugh:
-
มาทักทายนิยายเรื่องใหม่ครับ ติดตามเรื่องของเพื่อนทั้ง3คนด้วย
-
มาจิ้ม ๆ นิยายใหม่
กัดกันอย่างนี้เเหละครับ กว่าจะรักมัน มันส์ดี
:m3: :m3:
-
...ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...
...ช่วงแรกอาจจะอืด ๆ ไปบ้าง เพราะเป็นการปูเรื่องให้เห็นถึงสถานที่ และความเป็นมาของแต่ละคน...
...ตอนต่อ ๆ ไป จะเริ่มเข้าสู่การอบรม ปฐมนิเทศ และเข้าสู่การฝึกงานจริงแล้ว...มีเรื่องราวอีกมากมายในโรงแรมแห่งนี้ครับ...
...แค่เห็นว่ามีคนคลิกเข้ามาอ่านก็ชื่นใจแล้ว...แต่ถ้าได้คำแนะนำ หรือเข้ามาคุยกัน ก็ยิ่งทำให้มีกำลังใจมากขึ้นครับ...
... :pig4:...
-
สนุกมากเลยคร้าบ รออ่านๆทุกวันเลย
-
รออ่านอยู่นะ รีบมาต่อหล่ะ
-
We belong together 5
...อากาศยามเย็น ลมทะเลพัดเบา ๆ พวกเรากลับมายังโรงแรม และเอากระเป๋า โทรศัพท์ไปไว้ห้องมิ้นท์ ก่อนวิ่งแข่งกันไปที่ชายหาดส่วนของพนักงาน...พวกเราเล่นน้ำทะเลกัน ขี่คอกันกระโดดน้ำ ส่งเสียงดังแค่ไหน ก็ไม่ใครว่า เพราะตอนนี้น้ำลง หาดทรายทอดยาวลงไปไกลจากตึกที่พัก...พอเหนื่อย พวกเราก็นั่งก่อกองทรายเล่น แข่งกันประดิษฐ์ปราสาททรายว่าของใครสวยและครีเอทมากที่สุด โดยมีกรรมการเป็นพี่ ๆ พนักงานโรงแรมคนอื่น ที่มาพักผ่อนที่ชายหาดในตอนนั้น...
...ผลปรากฏว่า เสมอกัน ความสวยสมบูรณ์ต้องยกให้แก้ว คนที่เรียกร้อยที่สุดไป...สวยแบบแปลก ๆ ต้องให้มิ้นท์...ส่วนของผม สวยแบบตรงคอนเซป...กรรมการคงเห็นว่าเราต้องกัดกันแน่ ถ้ามีใครสักคนชนะ เพราะเรากัดกันเล่น ๆ ตั้งแต่เริ่มต้นก่อกองทรายแล้ว จึงตัดสินให้เสมอกันแบบพยายามหาจุดเด่นของแต่ละคนมาหักล้าง...พี่ ๆ พนักงานที่นี่น่ารักจัง...ขอบคุณผู้บริหารที่หาสถานที่สวย ๆ อย่างนี้มาให้เราพักกัน...แต่...ถ้าเรามากับคนที่เรารักล่ะ..ไม่เอา ไม่คิดอีก...
…นานแค่ไหนแล้ว ที่ผมไม่ได้พักผ่อน สูดอากาศบริสุทธิ์อย่างนี้...ที่กรุงเทพฯ เรียนเสร็จ ถึงจะได้พักผ่อน แต่มันก็ในแบบเดิม ๆ มองไปทางไหนก็เจอผู้คน...ไม่เหมือนตอนนี้ ผมรู้สึกสบายใจอย่างประหลาด ที่ได้นั่งอยู่บนทรายขาว ๆ มองดูคลื่นกระทบฝั่งลูกแล้วลูกเล่า...เมื่อวานนี้ที่เผลอหลับบนเตียง ที่ระเบียงห้องตอนมาถึง ฟังเสียงคลื่น มันช่างเพราะ และเพลินมาก...ถ้าวันไหนมีโอกาส ก็คิดว่าจะนอนฟังเสียงคลื่นอย่างนี้อีก...แต่ต้องไม่ใช่ห้องเดียวกับไอ้พี่ยอด...คิดถึงอีตานี้แล้วอารมณ์เสีย...
“...แก มีคนมองพวกเราอยู่อ่ะ...” แก้วพยักพเยิดให้พวกเรามองด้านบนตึกที่พัก
“...อย่าไปสนใจเขาเลย...” ผมหันหน้ากลับทันทีที่รู้ว่าใครกำลังมองพวกเราจากระเบียงห้องพัก
“...ทีม ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ที่ได้อยู่ห้องเดียวกับพี่ยอดสุดหล่ออ่ะ...” แก้วถามเสียงเบา
“...รู้สึกสิ...รู้สึกอึดอัดไงล่ะ...” ผมตอบตามความรู้สึกจริง ๆ ด้วยน้ำเสียงเหมือนพูดเล่น ก็ต้า แฟนเก่าผมหล่อจะตาย ชินแล้วมั้งกับการอยู่ใกล้คนหน้าตาดี
"...งั้นทีมลองคุยกับแผนกบุคคล ให้เรามาพักด้วยกันสามคนสิ..." แก้วเสนอความเห็น
"...จะดีเหรอ..." ผมตื่นเต้น แต่ก็ต้องถามด้วยความเกรงใจ
“...ดีสิ จะได้อยู่ด้วยกันหลาย ๆ คน สนุกดี...” มิ้นท์พูดด้วยความยินดี และแก้วก็ยิ้มสดใสต่างจากเมื่อเช้าที่ได้เจอกันครั้งแรก
“...โอเค เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะคุยกับพี่เค้าเอง...แต่ตอนนี้เราหิวแล้ว...ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเหอะ เดี๋ยวแคนทีนปิด...” ผมพูดพลางลุกขึ้นสะบัดทรายที่ติดกางเกง
“...อะไรเนี่ย...แกจะกินอีกแล้วเหรอ...ของเก่ายังไม่ย่อยเลย...” แก้วท้วง เพราะเราเพิ่งกินอาหารที่ร้านดัง ซึ่งคนแถวนี้แนะนำ และก็ไม่ผิดหวัง อร่อยจริง ๆ แต่แพง ก็เลยสั่งนิดเดียว กินให้พอรู้รสเฉย ๆ
“...ฉันก็หิว เล่นน้ำซะเหนื่อย...ถ้าแกไม่หิวไปกินขนมก็ได้...โรงแรมเลี้ยงดีอย่างนี้ อีกสี่เดือน เราคงกลิ้งกลับบ้านแน่ ๆ...” มิ้นท์เดินนำขึ้นห้องพัก
*
*
“...ล้างทรายหมดดีหรือยัง...” พี่ยอดหันมามองผมด้วยหางตาก่อนที่จะพูดเสียงเข้ม ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง
“...หมดแล้ว...” ผมตอบสั้น ๆ พลางสำรวจตัวเองอีกครั้ง
“...เล่นอะไรเหมือนเด็ก ๆ...แน่ใจนะว่าล้างตัวหมด...ผมไม่ชอบให้มีทรายในห้อง...”
“...ล้างตัวหมดแล้วแน่นอน...ล้างตั้งแต่ข้างล่าง...ยันที่ห้องเพื่อน...ช่วยกันล้างสามคน ถ้าไม่หมดก็ให้มันรู้ไปสิ...” ผมพูดเสียงดัง พอรู้ตัว ก็ต้องลดลง “...อีกอย่างพวกเราไม่ใช่เด็กแล้วนะพี่ ที่จะทำอะไรเลอะเทอะ...ยิ่งรู้ว่าอยู่ร่วมห้องกับคนที่จ้องจะหาเรื่องแล้วด้วย...ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องคอยระวังตัวไม่ให้เขาหาเรื่องได้...” ผมกัดส่งท้าย ก่อนเดินเข้าห้องไปเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่
“...นี่...ผมเป็นรุ่นพี่คุณนะ...” ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องออกมาเพื่อไปอาบน้ำ ผมใจหายวาบ พี่ยอดยืนกอดอกพูดเสียงเข้มตรงหน้า
“...แล้วไง...เป็นรุ่นพี่ซักกี่ปีเชียว เต็มที่ก็ 3 ปี...” พี่ยอดอึ้งอีกครั้ง...ผมเองก็อึ้งที่พูดแรงไป ก่อนตั้งสติแล้วมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
“...ยังไงผมก็อายุมากกว่าคุณ...ผมพูดอะไร เตือนอะไร ทำไมต้องเถียง...”
“...ก็ช่วย Make Sense นิดนึงสิ ว่ากำลังพูดอะไร และเตือนอะไร กับใคร...” ผมลงเสียงหนักที่คำสุดท้าย พี่ยอดเม้มปากแน่น
“...ในฐานะที่คุณต้องมาอยู่ร่วมห้องกับผม...คุณต้องเชื่อฟังผม...เข้าใจมั้ย...” เขาพูดเสียงดัง เล่นเอาผมสะดุ้งเบา ๆ ก่อนอารมณ์ขึ้นบ้าง
“...เข้าใจ แต่อาจจะไม่ทำตาม...เพราะบางเรื่องที่คุณพูดไม่มีเหตุผล...คุณใช้อคติส่วนตัว...ถามจริง ๆ เหอะ คุณจะเอาอะไรนักหนากับเด็กฝึกงาน ที่มาขออาศัยอยู่ด้วยแค่ 4 เดือนเท่านั้นอ่ะ...คุณรู้มั้ย...ที่มาฝึกงานที่นี่ มันก็เป็นเพราะความคิดชั่ววูบ...ซึ่งมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว...คุณคิดว่ามันมีความสุขนักเหรอ สำหรับเด็กกรุงเทพฯ ที่ต้องมาอยู่ในที่แบบนี้...กับคนแบบคุณอ่ะ...” ผมระเบิดอารมณ์ใส่เขาบ้าง
“...ทำไม ผมมันไม่ดีตรงไหน...” เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ สัญชาตญาณ ทำให้ผมถอยหลัง
“...เราเพิ่งจะเจอกันแค่วันเดียว...พูดตอนนี้ไม่ได้หรอก...” ผมพยายามใจเย็น
“...โธ่ นึกว่าจะเป็นคนดี เห็นว่าคนอื่นปาว ๆ ที่แท้ก็ใช้อคติเหมือนกัน...” เขาพูดพร้อมยิ้มเยาะ
“...เป็นถึงซุปเปอร์ไวเซอร์...ทบทวนให้ดีสิ...ว่าใครทำอะไรใครก่อน...” ผมย้อน พี่ยอดสีหน้าสลดลง
“...หลีกทางให้ด้วย จะไปอาบน้ำ เพื่อนรอกินข้าวเย็นอยู่...” ผมพูดเสียงเรียบ พี่ยอดหันหลังเดินเข้าห้องตัวเองไปเงียบ ๆ ทำเอาผมใจหายวาบ เราพูดแรงไปหรือเปล่าหว่า...แต่มันเป็นเรื่องจริงนี่...
*
*
...หลังอาหาร พวกเราก็ถามป้าที่แคนแทน เรื่องไหว้ศาลของโรงแรม แกก็แนะนำให้ไปขอธูปเทียนที่ห้องแม่บ้านของพนักงาน...เราก็ทำตาม และพากันไปไหว้ ต่างคนต่างอธิษฐานขอพร ฝากเนื้อฝากตัวให้ท่านคุ้มครอง ให้ฝึกงานผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีมารผจญ...เสร็จจากการไหว้ศาล ผมก็ไปขลุกอยู่ที่ห้องเพื่อนสาวทั้งสอง พวกเราช่วยกันคิดว่า ถ้าผมย้ายเข้ามาอีกคน จะนอนกันยังไง ในเมื่อมันมีแค่สองห้องนอนในแต่ละยูนิต...แต่อารมณ์นั้น ถึงให้ผมนอนฟูกกับพื้น ผมยินดีนอน ยังไงก็ดีกว่า ต้องอาศัยอยู่ร่วมห้องกับคนปากเสียอย่างไอ้พี่ยอด…
...ผมกลับเข้าห้องตัวเองอีกครั้งเมื่อละครหลังข่าวจบ...เปิดและปิดประตูห้องให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้...คิดถึงวันพรุ่งนี้ ที่ผมจะต้องไปอบรมก่อนเริ่มงาน และจะคุยกับฝ่ายบุคคล เพื่อขอเปลี่ยนห้องพัก ไปพักรวมกับเพื่อนใหม่ทั้งสอง...
“...ทำไมกลับห้องดึกอย่างนี้...” ผมตกใจแทบจะร้องกรี๊ด...หันไปตามเสียงทักที่เหมือนตะคอก ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา
“...อะไร...เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่าเนี่ยนะ...ถ้าเป็นกรุงเทพฯ ผับบางที่ยังไม่เปิดด้วยซ้ำ...อีกอย่างที่นี่กำหนดเวลาเปิด-ปิดไว้เหรอ...” ผมย้อนถาม
“...ก็ไม่หรอก แต่ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ...เพิ่งมาใหม่...อย่าเที่ยวให้มากนัก...แถวนี้ตรงไหนปลอดภัย ตรงไหนอันตราย รู้ดีหรือยัง...”
“...ไม่รู้..แต่ก็พอจะเดาได้ว่าตรงไหนมันเสี่ยงก็ไม่ไปหรอก...ทีมไม่ใช่เด็ก ๆ นะ...อีกอย่างทีมไมได้ไปไหนไกลซักหน่อย...อยู่ห้องเพื่อนฝึกงานด้วยกันในตึกนี่แหละ...ชอบคุณที่เป็นห่วง...” พี่ยอดเขาหันมามองผมนิดนึงก่อนปากเสียเหมือนเดิม
“...ไม่ได้เป็นห่วง...แค่ไม่อยากโดนตำหนิว่าไม่เตือน ถ้าเด็กร่วมห้องโดนลากไปข่มขืนในป่า...”
“...รุ่นนี้แล้ว...ไม่ต้องลากหรอก...นำทาง เดี๋ยวทีมตามไปเอง...” ผมกวน “...อ้อ...ที่ขอบคุณเมื่อกี้อ่ะ ขอบคุณตามมารยาทเพราะรู้อยู่ว่า คนอย่างพี่คงไม่รู้จักคำว่าเป็นห่วงหรอก...” ผมยิ้มมุมปาก ก่อนเดินนวยนาดเข้าห้อง แต่ยังได้ยินเสียงสบถด่าตามหลัง
“...ทนอึดอัดอีกแค่วันเดียวนะพี่ยอดชาย...” ผมแง้มประตู ตะโกนแหย่เขา
“...หมายความว่าไง...” เขาทำท่าจะเดินเข้ามาหา
“...ไม่บอก พรุ่งนี้ก็รู้เอง...ฝันดีนะพี่...” ผมรีบปิดประตู ล็อคอย่างแน่หนา และเมื่อได้ยินเสียงโทรทัศน์เงียบลง แสดงว่าพี่ยอดเข้านอนแล้ว ผมจึงออกมาอาบน้ำ แปรงฟันอีกรอบก่อนนอน....
**************************************************************************
...ใกล้จะถึงตอนอบรม และฝึกงานจริงแล้วนะครับ ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในโรงแรมนี้...
To be continued
-
ถ้ามีอีกมากมาย ก็ต้องพิมยาวๆนะรู้มั้ย :impress2:
-
รออ่านนะคร้าบ ท่าจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ขอบคุณที่มาต่อบ่อยๆ
-
สนุกมายมายจ้า เรื่องน่าสนใจมากขึ้น น้องทีมแอบรุนแรงเลยนะเนี่ย
ตอนนี้รุ้สึกคุณพี่ยอดจะเริ่มหวังดีตามประสาเจ้าบ้านแล้วนะจ๊ะ สุ้ๆๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
สนุกมากมาย
รอนะคะ
-
ทีมอย่าไปเลยใจเย็นๆๆๆๆๆ
-
ให้กำลังใจน่ะคร๊า
อิอิ ชอบสไตล์การเขียนน
จะติดตามอยู่เนื่องๆค่ะ
เทคเเคร์น่ะค้ะ
:bye2: :bye2:
-
เข้ามาเป็นกำลังใจ
อ่านแล้วชอบมากมาย สนุกดี
รอตอนต่อไปนะคะ
^^
ปล. บวก 1 แถมให้
-
สั้นอ้า
อยากได้ยาวๆ เอิกๆ
-
อ่านแล้ว....................ไอ้ที่เครียด ๆ อยู่ รู้สึกดีขึ้นเยอะเลยครับ
บวกหนึ่งให้ครับผม
-
อ้าพี่ยอดแอบเป็นห่วงด้วยอะ
รู้สึกเหมือนทีมคอยมีคนแอบดูแลเลยอะ
แหมจะดูจิกกัดบ้างในบางที
มาต่อไวๆนะค่ะ
อยากอ่านต่อจังเลย :กอด1:
-
+1 ให้คนขยัน
ดูท่าจะไม่ได้ย้ายง่ายๆหร๊อก
-
555 พี่ยอดเอ้ย แพ้ทางเด็กมันอยู่วันยังค่ำเฮ้อออออออออ
เจ้าทีมก็นะเถียงสุดพลังแต่ไอ่เรื่องทรายหรือเรื่องเล็กๆน้อยๆอ่ะ
มองข้ามไปก็ได้ แล้วพี่ยอดก็ยังไม่เลิกอ่ะนะ ชอบดูถูกน้องมันจัง
ส่วนเจ้าทีมก็ด่าไฟแล็บเลยเฟ้ย ฮุกหมัดซัดเค้าหน้าไปให้
กรรมการนับแปดแล้วเฮีย จะให้เด็กมันนับถือก็โชว์ความน่าเชื่อถือช้าไปล่ะ
จะอบรมแล้ว ถ้าเกิดอิพี่ยอดไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกเด็กฝึกงานก็ว่าไปอย่างอ่ะนะ
กลัวใจชิบ เป็นถึงตำแหน่งนี้ใหญ่จริงๆอาจอยากทำเซอร์ไพรส์ก็ได้ใครจะรู้
+1 จัดให้คะ สู้ๆนะคะ o13 o13
-
มีแอ็บเป็นห่วงด้วยนะ :laugh:
ยังกัดกันได้ใจเหมือนเดิม แต่พี่ยอดดูอ่อนๆลงนะ
-
สนุกดีโรงแรมนี้ สนุกมากเพราะคู่นี้หละ ทีม ยอด
ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ แต่ทีมจะได้ย้ายห้องเหรอ ไม่น่าจะได้นะ
บวก 1 แต้มนะคะ รออ่านต่อจ้า
-
สงสัยทีมจะไม่ได้ย้ายห้องละมั้ง
-
อยากเห็นหน้าพี่ยอดตอนรู้ว่า ทีมจะย้ายห้องจัง 555
แต่พี่ยอดคงไม่ยอมให้ย้ายแน่ๆ เส้นใหญ่ขนาดน้านนนน
สงสัยจะเริ่มหวั่นไหวกะทีมแล้วสิ คึึคึ
ชอบค่ะ รอตอนต่อไป
-
...ตอนกลางวัน ขออนุญาตมาขอบคุณทุกความเห็น และแจ้งข่าว เพราะกลางวันเปิดดูที่ทำงานได้แป๊บเดียว...
...เรื่องนี้เขียนวันต่อวัน ถ้าวันไหนกลับเร็ว ก็ได้อัพเร็ว ตอนแรกว่าจะสองวันอัพทีนึง แต่ได้รับกำลังใจดี ก็เลยมีแรงเขียน...
...ถ้ามีผิดพลาด ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ...พิมพ์รัวไปนิดนึง เพราะเรื่องราวในหัวมันไวกว่ามือ...555++
...เย็นนี้ ไม่เกิน 3 ทุ่ม เจอกันอีกตอนนึง...เป็นการเริ่มเข้าอบรม...จะเจอใคร ยังไง รออีกหน่อยนะครับ...
-
มาจองๆ รอมันยัน 3ทุ่มนี่ล่ะ
:pigwrite:
-
o13 สนุกจัง
-
We belong together 6
...หกโมงครึ่ง ผมย่องออกมาอาบน้ำ พี่ยอดยังไม่ตื่น...ผมเปิดโทรทัศน์เพื่อดูข่าวตอนเช้า เป็นนิสัยไปแล้ว ถ้าตื่นมาต้องเปิดทีวี ถึงแม้ไม่ได้ดู แต่ขอฟังเสียงหน่อยก็ยังดี...
...อาบน้ำเสร็จ พี่ยอดก็ยังไม่ออกมาจากห้อง...ผมสงสัยนิดนึง ว่าเขาเริ่มงานกี่โมง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เป็นถึงระดับซุปฯ ไม่น่าจะเหลวไหล...ผมเข้าห้องตัวเองเพื่อแต่งตัวไปอบรมในชุดนักศึกษา...มองตัวเองในกระจกด้วยความรู้สึกหลายอย่าง...จากนี้ไป ผมคงมีโอกาสได้ใส่ชุดนักศึกษาอีกไม่กี่ครั้ง...เพราะวันนี้ผมต้องไปรับชุดฟอร์มพนักงานต้อนรับส่วนหน้าในตอนอบรม...และจากนั้น เมื่อฝึกงานเสร็จ...ผมก็ต้องไปสมัครงานที่อื่น จะได้ใส่ชุดนักศึกษาอีกครั้ง ก็วันที่ได้รับปริญญาปีหน้า...
...ผมออกมาจากห้องนอนในชุดนักศึกษา และกระเป่าสะพายเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยของใช้ส่วนตัว และเครื่องเขียนสำหรับเข้าอบรมการฝึกงานในวันแรก...เห็นพี่ยอดนั่งดูข่าวที่โซฟา กับผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวที่พันเอวไว้....เขามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาที่มองบ่งบอกถึงความแปลกใจ...ใช่สิ พอเราอยู่ในเครื่องแบบ เราไม่ได้เป็นเด็กกะโหลกกะลาแบบเมื่อสองวันก่อนนี่...
“...ตกถังน้ำหอมมาหรือไง...” นี่คือคำทักทายของพี่ยอด พร้อมทั้งทำจมูกฟุดฟิด ก่อนที่ผมจะย้อน เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นขัดจังหวะ เพื่อนผมโทรตามแล้ว...
“...มอร์นิ่งจ้า...” ผมพูดเสียงใส แอบเห็นพี่ยอดทำหน้าตาล้อเลียน แต่ผมไม่สนใจ เดินไปทางมินิบาร์ หยิบน้ำมารินใส่แก้ว
“...เฮ้ย...บังทีวี...” พี่ยอดโวยวาย เพราะผมแกล้งยืนกินน้ำหน้าทีวี อ้าว ก็ไม่เห็นดูเลยนี่ มัวแต่ล้อเลียนกรูอยู่ ผมนึกในใจ
“...อืม ๆ เสร็จยังอ่ะ...อะไรเนี่ย...มันระเบิดส้วมอยู่เหรอ...เออ...ได้...ให้เวลาอีกสิบนาทีนะเฟ้ย...เผื่อเวลาไว้กินข้าวด้วย...ตื่นเต้นเนอะ...” ผมเดินออกไปคุยต่อนอกระเบียง...ลมทะเลยามเช้าสัมผัสกับหน้า ผมสูดรับอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดลึก ๆ สองสามครั้ง...เสียงดังลอดเข้าไปในโทรศัพท์จนปลายสายสงสัยว่าผมเป็นอะไร เราคุยกันอีกสองสามประโยค ก่อนจะวางสายไป...
“...สวยใช่มั้ยล่ะ...” เสียงพี่ยอดดังข้าง ๆ ผมหันไป แล้วก็ต้องรีบหันกลับมาสนใจกับทะเลตรงหน้า ถึงแม้จะชินกับคนหน้าตาดี แต่ต้องยอมรับว่า พี่ยอดดูดี และดูเป็นผู้ชายที่หล่อแบบธรรมชาติมาก เมื่อใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว โชว์มัดกล้ามที่มาจากการทำงาน ดูดีกว่ากล้ามเฟค ๆ ของต้า ที่พยายามสร้างในยิม และจากอาหารเสริมทั้งหลายเสียอีก
“...อืม...” ผมตอบสั้น ๆ รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ทั้ง ๆ ที่อากาศปลอดโปร่งขนาดนี้
“...ห้องนี้เป็นห้องที่วิวสวยที่สุด...ไม่มีอะไรมาบังเลย...เห็นเกาะตรงโน้นมั้ย...วันหยุดลองไปเที่ยวซะนะ...แล้วจะลืมทุกที่ที่เคยไป...” ผมเผลอมองพี่ยอด สงสัยว่าแกมาอารมณ์ไหน แต่ตอนนั้นอย่างอื่นมันน่าสนใจมากกว่า ผมยุ่ง ๆ แบบคนเพิ่งตื่นปรกหน้าผาก คิ้วหนา ดวงตาโตสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน รับกับปากสวยได้รูป ประดับด้วยหนวด เครา สีเขียวจาง ๆ ที่คงจะเพิ่งโกนไปเมื่อวันก่อน...ท่อนแขนที่มีกล้ามเป็ดมัด สีผิวตัดกันตามรอยเสื้อแขนสั้น ขนใต้วงแขนที่น่ามอง ผิวที่ไม่ได้โดนแดดของพี่ยอดมันเนียนซะจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า เขาต้องใช้โลชั่นทาทั่วตัวก่อนนอนทุกคืนเหมือนต้าหรือเปล่า...มองต่ำลงไป กล้ามเนื้อทุกส่วน ไร้ไขมันแทรก หน้าท้องเป็นลอน มีไรขนเลื้อยลงไปในผ้าขนหนูที่พันเอวไว้หลวม ๆ ทำให้อดไม่ได้ที่จะจินตนาการไปไกลกว่านั้น...
“...มองอะไร...” พี่ยอดขยับตัว
“...เปล่า...ก็...ก็...เห็นด้วยที่ห้องนี้วิวสวยที่สุด...” ผมพูดตะกุกตะกัก ก่อนหมุนตัวเดินกลับเข้าห้อง
“...อบรมกี่โมง...” พี่ยอดเดินตามเข้ามา
“...แปดโมงครึ่ง...”
“...แคนทีนรอบเช้าปิดตอนแปดโมงนะ...รู้หรือยัง...”
“...รู้แล้ว...รอเพื่อนไปกินพร้อมกัน...” พูดยังไม่ทันขาดคำ มิ้นท์ก็โทรมาโชว์เบอร์พอดี “...โอเค คงพร้อมกันแล้ว...ทีมไปก่อนนะ...” ผมลืมตัว ยิ้มให้พี่ยอดไปทีนึง ดูเค้าเหวอ ๆ ก่อนพยักหน้าให้
“...เออ...แล้วพี่จะไปกินข้าวรอบเช้าทันเหรอ...”
“...ไม่ทันก็ไม่กิน...”
“...อาหารมื้อเช้าสำคัญ ต้องกินนะ...เดี๋ยวก็ไม่มีแรงทำงานหรอก...” ผมพูดลอย ๆ พร้อมใส่ถุงเท้า รองเท้า
“...อืม...ขอบคุณที่เป็นห่วง...”
“...ถ้าไปไม่ทันแคนทีน ก็กินขนมปังไปก่อน แยมกับเนย อยู่ในตู้เย็นอ่ะ ทีมซื้อไว้ตั้งเยอะ...อ้อ...แล้วก็ไม่ได้เป็นห่วงนะ...แค่ไม่อยากโดนตำหนิว่า ไม่ดูแลพี่ร่วมห้อง...” ผมแหย่พี่ยอด ก่อนวิ่งจู๊ดออกจากห้องไปรวมตัวกับเพื่อนใหม่ รู้เลยว่าพี่เค้าต้องด่าไล่หลัง
*
*
...หลังอาหารเช้า และสำรวจความเรียบร้อยตัวเองในห้องน้ำเสร็จสิ้น...พวกผมเดินไปที่ห้องอบรมพนักงาน ใกล้กับห้องแผนกบุคคลก่อนเวลาอบรมไม่นาน...มีเด็กฝึกงานมาปฐมนิเทศกะด้วยสายตาประมาณ 20 คน...แก้วสะกิดให้ผมดูเด็กเทคนิคในเสื้อช้อป ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กที่กำลังเรียน ปวส. ดูตัวโต ขนาดนั่งอยู่ยังเด่นเด้งขึ้นมาจากกลุ่ม หน้าตาหล่อ เข้ม เร้าใจมาก ท่าทางจะเป็นคนในพื้นที่...มิ้นท์มันมัวแต่อ้าปากค้างในความหล่อของเด็กคนนั้น...แต่แล้วสายตาพวกเราก็ไปเจอกับยิ้มเหยียด ๆ ของเพื่อนสาวในชุดนักศึกษาที่นั่งใกล้ ๆ กับเด็กเทคนิคสุดหล่อของเรา...พวกผมหันมามองหน้ากันด้วยความพร้อมเพรียง...ก่อนจะพากันไปนั่งขนาบเด็กเทคนิคคนนั้นที่นั่งก้มหน้าก้มตา ผิวสีน้ำผึ้งของเขาแม้จะเข้มไปบ้าง แต่เราก็สังเกตเห็นว่าน้องเค้าหน้าแดง คงจะเขินอ่ะดิ โดนเกย์สาม ไม่ใช่สิ สี่นางจ้องขนาดนั้น...
*
*
...เมื่อถึงเวลาอบรม ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเข้ามากล่าวต้อนรับ จริง ๆ แล้วต้องเรียก แผนก HR แต่ผมจะเรียกบุคคล เพราะมันคุ้นเคยกว่า พี่เค้าอธิบายกฎ ระเบียบของโรงแรม เสร็จแล้วให้ทุกคนออกมาแนะนำตัวด้านหน้าห้องอบรม และรับป้ายชื่อไว้สำหรับวางไว้หน้าโต๊ะ เพื่อให้พนักงานจากแผนกอื่นกำลังจะมาปฐมนิเทศสามารถรู้จักชื่อเด็กฝึกงานได้โดยดูจากป้ายชื่อสามเหลี่ยมนั้น...
...ในที่สุดเวลาที่เรารอคอยก็มาถึง...เด็กเทคนิคคนนั้นออกไปแนะนำตัวหน้าห้องด้วยอาการเขิน ๆ ก็ทุกคนในห้องรวมทั้งพวกเราจ้องน้องเค้าแบบไม่วางตา ถ้าไม่เกรงใจฝ่ายบุคคลคงมีเสียงแซวแน่นอน...น้องเค้าชื่อไผ่...เป็นนักศึกษาชั้น ปวส. 2 ในวิทยาลัยเทคนิค ประจำจังหวัดนี้...เทียบกันแล้ว น้องเค้าอ่อนกว่าพวกเรา 2 ปี...บ้านอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ จึงไม่จำเป็นต้องอยู่หอพักของทางโรงแรม...
...เพื่อนสาวหน้าโหดอีกคน...ชีชื่อ...สัญญา...ชีออกตัวแรงมาก...บอกว่าให้เรียก “ซอนย่า” ก็ได้...คนในห้องส่งเสียงฮือฮากันใหญ่...ชีเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ แต่พิ้นเพ เป็นคนใต้ อยู่จังหวัดเกือบใต้สุดของประเทศ ระหว่างฝึกงานชีพักอาศัยที่บ้านญาติที่เป็นพนักงานของโรงแรมนี้...ดีใจจัง อย่างน้อยก็มีเพื่อนที่เรียนที่กรุงเทพฯ คนนึง เวลาคุย อาจจะเข้าใจกันได้ดี...แต่ท่าทางชีเหมือนไม่ค่อยเป็นมิตรกับกลุ่มเราเลย...
...ในฃ่วงเช้า ฝ่ายบุคคลให้พวกเราไปวัดตัว เพื่อเตรียมชุดฟอร์มของแต่ละแผนก...เกิดมาไม่เคยใส่สูทเลย พอใส่แล้วดูดีเหมือนกันนี่หว่า ผมแอบชมตัวเองในใจ...จากนั้นเค้าก็แจกป้าย Trainee เอาไว้ติดแทนป้ายชื่อ...แก้วได้ฝึกงานแผนกแม่บ้าน ซึ่งฝึกแผนกเดียวกับซอนย่าหน้าโหด หวังว่าคงไม่มีปัญหาอะไรนะ เพราะแก้วมันไม่ค่อยมีปากมีเสียงเป็นกะเทยที่เรียบร้อยที่สุดในชีวิตที่ผมเคยเจอ...
...น้องไผ่ ฝึกงานแผนกช่าง...แผนกเดียวกับไอ้พี่ยอด...โอ้โห...หล่อตัวพี่ มาเจอหล่อตัวน้อง...ถึงน้องเค้าจะมีสำเนียงทองแดงติดมาบ้าง แต่ก็พูดเพราะ น่ารัก...ต่างจากเจ้าของห้องปากร้ายที่ผมต้องอาศัยอยู่ด้วย ถ้าในระหว่างฝึกงาน น้องเขาสอนให้รุ่นพี่พูดเพราะ ๆ บ้างก็ดีสินะ...
...เมื่อวัดตัวกันเสร็จ พี่แผนกบุคคล ก็พาพวกเด็กฝึกงานเดินดูสถานที่สำคัญต่าง ๆ ในโรงแรม ห้องผู้บริหารระดับสูง ห้องทำงานของแผนกอื่น ๆ ในส่วนออฟฟิศ...ห้องประชุมจัดเลี้ยง...ยิม...ซาวน่า...สระว่ายน้ำ...สนามเทนนิส...สปา...ร้านอาหาร และค็อฟฟี่ช็อป...จากนั้นเค้าก็ปล่อยให้ไปพักกลางวัน และมาเจอกันที่ห้องอบรมอีกครั้งตอนบ่ายโมงตรง...
*
*
...บรรยากาศในแคนทีนเต็มไปด้วยเสียงคุย เสียงหัวเราะ พวกเรามองหาซอนย่า เผื่อว่า เราจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น แต่ชีก็ไม่มากินข้าว...เราก็ไม่ได้สนใจอีก เพราะน้องไผ่น่าสนใจกว่า...
“...ไผ่...บ้านอยู่แถวนี้เหรอ...” ผมเปิดประเด็นถาม ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แล้ว ตอนที่น้องเค้าแนะนำตัว
“...ครับ...”
“...แถวนี้มีที่เที่ยวกลางคืนที่ไหนบ้างอ่ะ...” มิ้นท์ถามบ้าง
“...ก็ถ้าร้านที่ดีที่สุดก็อยู่ในเมืองอ่ะครับ...แต่มันไกล...ว่าง ๆ พี่ลองไปใต้ถุนโรงแรม xxx สิ...ไม่ไกล เดินไปยังได้เลย...”
“...แล้วที่ไหนมีเด็กหล่อ ๆ แบบไผ่ไปเที่ยวเยอะ ๆ บ้างล่ะ...” นังมิ้นท์เริ่มตะมอย แก้วสะกิดปราม หน้าแดงแทนน้องไผ่
“...พี่เค้าหมายถึง...ไผ่ชอบที่ไหนมากกว่ากันล่ะ...” ผมแก้ให้
“...ผมไม่ค่อยชอบเที่ยวกลางคืนอ่ะครับ...” น้องไผ่ตอบ เล่นเอาพวกผมมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย
“...แล้วไผ่ชอบเที่ยวแบบไหนเหรอ...” แก้วถามเสียงเบา
“...ผมชอบไปตามเกาะอ่ะครับ ไปดำน้ำ ตกปลา...”
“...พี่ก็ชอบ...” นังมิ้นท์สะตอ คนเหนือผิวสวย ๆ อย่างมันกลัวแดดจะตาย
“...มีคนบอกว่า เกาะตรงข้ามโรงแรมเราสวยมาก...ไผ่เคยไปป่าว...” ผมถาม เพราะเมื่อเช้าไอ้พี่ยอดเพิ่งบอกมา
“...เคยครับ...สวยมาก...ถ้าพี่ไปแล้วจะติดใจ...” น้ำเสียงของไผ่ฟังดูกระตือรือร้น
“...เอาไว้เราไปด้วยกันนะ...” แก้ว ถึงเธอจะเรียบร้อย แต่ก็แอบแรงนะ
“...ครับ...พี่แก้ว...” น้องเค้าทวนชื่อ เล่นเอาแก้วเขินหน้าแดง เห็นอย่างนั้น เราจึงเปิดโอกาสให้เขาสองคนคุยกัน โดยการแยกตัวเองออกมา ไปคุยกับเด็กฝึกงานคนอื่นบ้าง
*
*
...หลังอาหารกลางวัน พวกเราก็ขึ้นห้องไปพักผ่อน Topic ของกลางวันนี้ก็คงหนีไม่พ้นน้องไผ่ ที่นังมิ้นท์จะลากขึ้นมาบนห้อง แต่พวกเราต้องเบรกไว้ก่อน เดี๋ยวไก่ตื่น ปล่อยให้น้องเค้าได้ไปทำความรู้จักกับคนอื่นบ้าง...น้องเค้าไม่ค่อยพูด อาจจะเป็นเพราะว่า ต้องมาฝึกงานคนเดียว และต้องฝึกงานในแผนกช่างคนเดียว ไม่เหมือนพวกผม ที่มีเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันตั้งแต่วันแรก และมีเด็กฝึกงานที่ได้ฝึกแผนกเดียวกัน...อย่างผมก็มีเด็กมหาวิทยาลัยชื่อดังทางภาคใต้มาฝึกงานในแผนกต้อนรับด้วยกัน เป็นผู้หญิง 2 คน ผุ้ชาย 2 คน รวมผมด้วย...
“...น้อง ๆ คะ...ตามธรรมเนียมปฏิบัติของโรงแรมเรา...เมื่อมีนักศึกษาฝึกงานมาเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรม...เราจำเป็นจะต้องให้พวกคุณได้รู้จักกับทุกแผนกที่นี่นะคะ...เพราะงานโรงแรม เราจะทำงานกันเป็นกลุ่ม...ทุกแผนกจะต้องติดต่อกันตลอด...ถ้าไม่รู้จักกัน จะทำงานกันไม่ราบรื่น...ดังนั้น...ช่วงบ่ายนี้เราจะมีผู้บริหารระดับสูง และผู้จัดการทุกแผนกมาพูดคุยด้วยนะคะ...” ผู้จัดการแผนกบุคคลที่เราคุ้นเคยดีแล้วอธิบาย ในการปฐมนิเทศช่วงบ่าย...
....พี่เค้าพูดอะไรอีกซักพัก ก่อนจะเชิญผู้บริหาร คนแรกก็ GM ผู้จัดการทั่วไปของโรงแรม เป็นฝรั่งชาวอเมริกัน...เป็นชายวัยกลางคน แต่ยังดูดีอยู่...เขาพูดกล่าวต้อนรับนักศึกษาใหม่ไม่นานด้วยภาษาอังกฤษ...
...คนต่อมา เป็น RM ผู้จัดการห้องพัก ชาวออสซี่ ผมชอบมาก หล่อ เท่ ยังดูหนุ่มอยู่เลย อีมิ้นท์นั่งตาลอย มองเขาจนเขาต้องหันมายิ้มให้...สำหรับผู้บริหารคนนี้ ผมกับเด็กฝึกงานอีกสามคนที่มาฝึกงานในแผนกต้อนรับด้วยกัน ต้องลุกขึ้นแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ...ถึงแม้จะมั่นใจกับภาษาของตัวเอง แต่สถานการณ์นั้น เล่นเอาผมเขินพูดแทบไม่ออกเลยทีเดียว...ก็ไม่เคยพูดภาษาอังกฤษต่อหน้าคนไทยเยอะ ๆ และยิ่งกับฝรั่งหล่อ ๆ นี่ยิ่งเขินไปกันใหญ่ ตอนเรียนก็เรียนก็เรียนกับฝรั่งนะครับ แต่เป็นอาจารย์ผู้หญิงบ้าง ผู้ชายแก่ ๆ บ้าง...เฮ้อ...ทำใจไว้...Mr. James คนนี้ เราต้องเจอกันอีกนาน...เพราะแผนกผมต้องดีลงานกับเขาบ่อยแน่ ๆ...
...ตามมาด้วยผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้า พี่รุจ เป็นผู้ชาย (หรือเปล่า?) ผีเห็นผีอ่ะนะครับ พี่แกดูฮา ๆ ป่วง ๆ ท่าทางเป็นมิตร แถมยังแอบแซวผม และเหล่มองน้องไผ่อีก...พี่เค้าพาหัวหน้าคองเซียจ กับหัวหน้าอาคันตุกะสัมพันธ์ และหัวหน้าฝ่ายจองห้องซึ่งขึ้นอยู่กับ RM มาแนะนำตัวเองด้วย ...
...แผนกอาหารและเครื่องดื่ม เรียกย่อ ๆ ว่า F/B...ผู้จัดการผู้ชายอีกแล้ว พากัปตันรอบเช้า-บ่าย มาแนะนำตัว พร้อมกับหัวหน้าพ่อครัวชาวอังกฤษ...
...แผนกแม่บ้าน เรียกย่อ ๆ ว่า H/K ผู้จัดการเป็นผู้หญิงหน้าตาร้าย ๆ เหวี่ยง ๆ เราเรียกกันว่า คุณแม่บ้าน พาผู้ช่วยมาด้วย 2 คน...
...นอกนั้นก็เป็นแผนกอื่น ที่ผม และเพื่อนไม่ได้มีส่วนร่วมด้วย เช่นพวกบัญชี สโตร์...
...แต่คนที่ทำให้พวกเราฮือฮากัน กลายเป็น DOS เราเรียกทับศัพท์ว่า ดอส ย่อมาจาก Director of Sales ชื่อคุณกรณ์...หล่อมากกกกกกกกกก...โอ๊ย...ผมกับเพื่อน ๆ สะกิดกันใต้โต๊ะหนังแทบหลุด...เป็นผู้ชายที่เหมาะสมกับอาชีพเชลล์มาก...หล่อ สุภาพ พูดเพราะ เสียงนุ่ม บุคลิกเท่ แต่งตัวดี ไมมีที่ติเลย...ทำเอาผมลืมไอ้ต้าไปได้ในชั่วขณะหนึ่ง...
...แผนกสุดท้าย ไม่ต้องเดา เพราะเค้ามากันทุกแผนกแล้ว เหลือแค่...แผนกช่าง...เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกรอบ เมื่อไอ้พี่ยอดเถื่อนสาด เดินตามผู้จัดการแผนกช่างซ่อมบำรุงเข้ามาแนะนำตัวหน้าห้องอบรม...อีสองคนนั้น มองตาค้าง ก็ต้องยอมรับแบบไม่อคติอ่ะนะว่า พี่ยอดดูดีมากในชุดฟอร์มช่าง หล่อ เถื่อน ไร้การปรุงแต่งใด ๆ ทั้งสิ้น...ยังเห็นคราบน้ำมันติดมืออยู่เลย ไม่รู้ไปทำอะไรมา...
“...แก...พี่ยอดของแกตอนกลางวันหล่อชิหายเลย...” มิ้นท์กระซิบข้างหูผม หลังจากซุบซิบกับแก้วก่อน
“...อีนี่...หล่อแต่ปากเสีย...แกอยากได้หรือไง...” ผมกระซิบตอบ
“...แหม...ถ้าเค้าเสนอมา...ก็ยินดีสนองนะ...” อีมิ้นท์ทำหน้าเคลิ้ม
“...เอาไว้ให้แกรู้จักเค้าให้ดี ๆ ก่อนเหอะ แล้วแกจะซึ้ง...ถึงเค้าเสนอมา แกก็ไม่มีทางเอา...โน่น ๆ คุณกรณ์น่าสนกว่า...สเปกเราเลย...” ผมเบรกอารมณ์มัน ด้วยการแอบมองคุณกรณ์ที่กำลังคุยกับ GM อยู่
“...แก...พี่ยอดมองแกอ่ะ...” มิ้นท์กระซิบบอกผมที่กำลังเพลินกับการแอบมองพี่กรณ์
“...มองทำไมวะ...” ผมหันไปมองพี่ยอด ที่ขมวดคิ้วทันที คงอ่านปากผมออก
“...ตอนเค้าทำหน้าโหดก็เร้าใจอยู่นะแก...” อีมิ้นท์ยังกรี๊ดอยู่
“...อีนี่...” ผมส่ายหัวเบา ๆ แล้วเบือนหน้าจากพี่ยอดไปมองพี่กรณ์เหมือนเดิม
*************************************************************************
...พอก่อน ตอนหน้าจะเข้าอบรมจริง ๆ แล้ว ต้องเจออะไรบ้าง รออีกนิดนึงนะครับ...
-
โรงแรมที่ไหนเนี่ย มีแต่คนหล่อๆ ตอนเราไปอบรมเจอแต่แก่ๆแล้วทั้งนั้น
-
หล่อ เถื่อน ชอบ ฮ่าๆๆ
ถ้าตบจูบด้วยนี้เป๊คเลย อิอิ
-
หนุ่มโรงแรม มีแต่คนหน้าตาดีเนอะ :o8:
-
เต็มใจรออ่านครับ ^^
ลุ้นตอนหน้าว่าพี่ยอดจะยอมให้แยกห้องรึเปล่า
-
...มีแต่คนสงสัย ทำไมโรงแรมมีแต่คนหน้าตาดี... :laugh:
...ตอบแบบเป็นทางการนะครับ...องค์กรหนึ่ง มีพนักงานประมาณสองถึงสามร้อยคน อาจจะเป็นพนักงานประจำบ้าง ชั่วคราวบ้าง หรือเด็กฝึกงานอย่างตัวละครในเรื่อง...คนหน้าตาดี 3-5 คน ใน 100 คน ไม่ถึอว่าเยอะครับ...
...จากประสบการณ์ทำงานในโรงแรม 3 แห่ง ผมกล้ายืนยันได้ว่า แต่ละแผนก มีคนหน้าตาดีอย่างต่ำ 2 คน แต่จะหน้าตาดีแบบไหน มันก็แล้วแต่สเปกอ่ะนะครับ...หล่อเข้ม หล่อเถื่อน หล่อเร้าใจ หล่อตี๋ หล่อจืด หล่อแต่ตัวเล็ก ไม่หล่อ แต่มีแรงดึงดูดทางเพศ อะไรอย่างนี้อ่ะครับ...
...ปฏิเสธไม่ได้ด้วย คนไทย หน้าตาดีติดอันดับต้น ๆ ในทวีปเอเชีย...จากที่ได้เจอกับชาวต่างชาติมาเกือบทั่วโลก ผ่านงานโรงแรม 6 ปี ยืนยันอีกทีครับ ว่าคนไทยหน้าตาดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย...
...อันนี้ตอบแบบขำ ๆ นะครับ...ถ้าไม่หล่อ ก็ไม่เอามาเขียนให้คนอ่านจินตนาการหรอกครับ เสียอารมณ์แย่ 555++ :laugh:
-
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกับตอนฝึกงานใหม่ๆ เลย :teach: แต่เพื่อนร่วมห้องตอนนั้นอยู่แผนกแม่บ้าน แรกๆ ก็เรียกพี่ดีอยู่ แต่หลังๆ ก็เรียกอีซะงั้น :laugh3:
-
อยากรู้จริง...โรงแรมอะไรน๊าาา...
น่าไปพักจัง :impress2:
-
งานโรงแรมเป็นงานที่สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
การทำงานไม่ซ้ำกันเลยในแต่ละวัน
อ่านเรื่องนี้เพราะทำงานในโรงแรมเลยนะเนี่ย
สนุกดีค่ะ ชอบจัดไป1 +
-
พฤติกรรมมันน่าสงสัยอยู่นา พี่ยอดบางครั้งก็ดูเถื่อน ๆ แบบกลบเกลื่อน
บางครั้งก็อ่อนโยนอยู่ในที หยั่งงี้ต้องติดตามอย่างใกล้ชิด
+1 ให้เป็นการขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:-[อ่านแล้วนึกถึงความหลังที่เคยฝึกงาน
จัดไป +1
-
โหย สนุกอีกแล้วจ้า ชอบๆ เล่าเรื่องได้เก่งมากเลย
อั่นแน่ พี่ยอดแอบมองน้องทีม มัยอ่ะ คริ คริ
-
อยากรู้จริง...โรงแรมอะไรน๊าาา...
น่าไปพักจัง :impress2:
นั่นสิ
:impress2:
-
วิ้ววววว
ดิชั้นก็ถูกใจกะพี่ยอดดด หล่อ เถื่อน ดิบ เข้ม ยิ่งตอนบรรยายหุ่นน่ะค้ะ
อ๊ากกก มาเปนภาพ ชอตๆๆ ยอดไปเลย เเอร๊ยยยย
กรี๊สสส น้องไผ่ก้อน่าสนอยุ่น้า เเอบขี้อาย น่าเเกล้ง
หึหึ มาเปนกำลังใจค่ะ
เทคเเคร์น่ะค้ะ
o13 o13 o13
-
ฝึกงาน ปี4 ผ่านมา 6ปี 22+6=28 เอืม อืมๆๆ :laugh:
ฮะๆๆๆ ขอเหมาทั้ง โรงแรมเลยละกัน
-
หุหุหุ
พี่ยอดมองไรอะ
-
มีแอบแนะนำที่ท่องเที่ยวด้วยอะพี่ยอดน่ารักกก :impress2:
น่านๆแอบมองอีก มองทำไมอะ :o8:
ใช่ๆคนไทยหน้าตาดีติดอันดับโลกเลยแหละ
คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก o13
(แหะๆไปกันใหญ่เลย)
-
พี่ยอดเริ่มมองน้องทีมแล้วเหรอ
แต่น้องทีมหันไปมองคุณกรณ์ซะนี่
คงวุ่นวายกันดีนะ
สนุกจังค่ะ ขอบคุณนะคะ :L2:
-
อิอิ โรงแรมนี้น่าไปพักเนอะ อิอิ
-
หึหึนี่เรียกว่าหลงเคลิ้มกับบรรยากาศและวิวซิกแพคขาวๆ หน้าตาเซอร์เถื่อนๆตรงหน้ารึป่าวนะทีม
หึหึ ถ้าอิพี่ยอดมนุษย์ปากไม่เสียเลี้ยงลูกหลายสายพันธุ์อ่ะนะ ความหล่อคงทะลุเพดานไปแล้วชิมิ
หล่อแต่ปากไม่ดี :เฮ้อ: เสียดายทรัพยากรชะมัด
หนุ่มๆอบรมวันแรกก็เจอเหยื่อเลยนะจ๊ะ เปรี้ยวดีกันจริงๆมุกตกเด็กของหนุ่มๆนี่ร้ายกันนะ
มีตั้งสามคนต้อนน้องกันเข้าไป 555555555555
ชอบบรรยากาศบุคคลากรในโรงแรมคะน่าทำงานเกิ๊น อย่างน้อยๆมีคนหน้าตาหล่อ ถึงขึ้นหล่อฟ้าแตก
มาคนสองคนก็ยังดี อะดรีนาลีนจะได้พรุ่งปรี๊ดดดดดดดดมีแรงทำงาน :o8: :-[
ส่วนพ่อคนเถื่อนอั๊ยยยยยย สงสัยหล่อแบบไม่ใช่สารเคมีสินะถึงได้ติดตาตรึงใจลูกเด็กเล็กแดงแบบนี้อ่ะ
พี่ยอดบอกมาตรงๆเหอะตะลึงที่น้องทีมเค้าแต่งตัวดีแถมกลิ่นประจำตัวหอมฟุ้งแบบนี้อ่ะ
หลงน้องก็บอกมาอย่ามาทำเป็นปากเสียทักน้องเสียเซลล์แต่เช้า
ส่วนน้องทีม น่ารักอ่ะห่วงตาแก่รูมเมทไม่กินข้าวจะลมจังไรงี้ :m20:
o13 o13 +1 จัดให้คะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกคู่กัดสมน้ำสมเนื้อ หุหุ
-
:กอด1: :กอด1:
อิจินตนาการไปไกล
ไปนั่งดูในห้องประชุมด้วยเลยอะไรยังงี้
โอ้ยอยากอ่านอีก
-
มีอาหารตาเยอะเลย มีแต่หล่อๆนี่ :laugh:
-
:serius2: ตอนนี้พี่ยอดออกน้อย
แหม พี่ยอดมองน้องทีมจนจะทะลุแล้วนะเคอะ หุหุ
ถ้ารู้ว่าทีมขอย้ายห้องจะเป็นยังไงหนอ หุหุ อยากปากเสียดีนัก o18
ว่าแต่หุ่นพี่ยอดได้อีก:z1: ทำเอาหนูทีมมองไม่วางตาเลย
-
สนุกมากเลย ติดตามอยู่นะ o13
-
เรื่องใหม่น่าติดตาม อาหุๆ :impress2:
-
อ่านแล้วเพลินดีครับ 3 สาวจะต้องเจออะไรอีกหรือเปล่านะ
-
3 สาว น่ารักจัง
เชี่ยร์ให้สมรักทั้งสามคนเลย ^^
ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านคร้าบ
-
We belong together 7
“...พี่ครับ...พี่...” หลังจากปฐมนิเทศ พวกผมวิ่งตามพี่ฝ่ายบุคคลที่เจอวันแรก ชีกำลังจะเดินเข้าห้องทำงานพอดี
“...มีอะไรเหรอน้องทีม...” พี่เขาหันมาตามเสียงเรียก
“...คือว่า...ทีมอยากขอเปลี่ยนไปพักห้องเดียวกับเพื่อนที่ฝึกงานสองคนนี้อ่ะครับ...” ผมพูดพลางหันไปมองเพื่อนสาวที่อยู่ด้านหลัง
“...จะนอนกันเข้าไปได้ยังไง มันไม่มีเตียงเสริมนะ...”
“...ทีมนอนพื้นก็ได้พี่...”
“...ไม่ได้หรอก...เราไม่มีนโยบายให้อยู่กันมากกว่า 2 คนในห้องเดียว...ทางโรงแรมเราจัดที่พักให้ดีขนาดนี้ จะลำบากทำไมล่ะ...” พี่เค้าแย้ง
“...พี่...ทีมเข้าใจครับ...แต่ทีมเกรงใจพี่ยอดอ่ะ...ดูท่าทางแกจะอึดอัดที่ผมต้องไปแชร์ห้องด้วยเหมือนกัน...” ผมโบ้ย
“...เค้าไม่เห็นว่าอะไรเลยนี่...ตอนแรกพี่ก็กลัวเหมือนกัน...เมื่อกี้พี่คุยกับเค้าแล้ว...เค้าก็โอเคนะ...ยังบอกกับพี่เลยว่า ไม่เป็นไร...เด็กฝึกงาน อยู่ด้วยกันแค่ไมกี่เดือนเอง...” พอพี่เค้าพูดจบ ผมทำหน้าเหวอทันที
“...แต่...แต่...”
“...ไม่ต้องแต่เลย...พี่เค้ายอมให้เราอยู่ด้วยน่ะ ดีเท่าไหร่แล้ว...เมื่อก่อนนะ...ขนาดแม่บ้าน เค้ายังยอมไม่ให้เข้าห้องเลย รู้ป่าว...” ผมอ้าปากค้าง
“...พี่ยอดเค้าน่ากลัวเนอะ...” อีมิ้นท์กระซิบกับแก้ว แต่เสียงกระซิบของกะเทยมันดังกว่าชายจริงหญิงแท้ตลอดแหละ
“...โอ๊ย...เค้าไม่น่ากลัวหรอกค่ะ...น่ารักจะตาย...ก็งานเค้ายุ่ง แถมยังทำไม่เป็นเวลานี่คะ...พอมีอะไรเสียที ก็โทรเรียกเค้าที...คนพักผ่อนน้อย ก็หงุดหงิดง่ายเป็นธรรมดาแหละน้อง...”
“...พี่ยอดไม่ต้องเข้ากะเหรอครับ...” ผมสงสัย
“...ไม่นะ...ปกติเค้าก็เข้างานรอบเช้าเหมือนทุกคนน่ะค่ะ...แต่แกจะโดนโทรเรียกหลังเลิกงานอยู่บ่อย ๆ คนเก่งก็ยังงี้แหละ...พี่เห็นแล้วสงซ้าน สงสาร...ไม่ค่อยได้กินได้นอน เดี๋ยวโทรมแย่เลย...ยังไงน้องทีมก็ดูแลพี่เค้าหน่อยละกันนะ...” อ้าว ทำไมมาลงที่กรูฟะ ผมได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ
“...อ้าว...ทำไมยังไม่แยกย้ายไปพักผ่อน...มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ...” ผู้จัดการแผนกบุคคลสะพายกระเป๋าเตรียมตัวกลับบ้าน เปิดประตูออกมาเจอพวกเราพอดี
“...ไม่มีอะไรครับ...” ผมตอบ
“...นี่น้องเมธีที่พักห้องเดียวกับเจ้ายอดใช่มั้ย...หน้าตาน่าเอ็นดูนะเนี่ย...มิน่าล่ะ เจ้ายอดมันถึงไม่โวยวายที่มีคนไปพักด้วย...” ผมยิ้มเจื่อน ๆ อีกครั้ง น่าเอ็นดูมันควรจะใช้กับเด็ก นี่เราจะรับปริญญาปีหน้าแล้ว ผมเถียงในใจ นึกหมั่นใส่ไอ้พี่ยอด ที่ใครต่อใครพากันเกรงใจไปหมด
“...ฝากดูแลพี่ยอดเค้าด้วยนะ...พี่น้องร่วมองค์กร อย่าทะเลาะกันล่ะ...มีอะไรก็พูดกันดี ๆ...” แหม เหมือนรู้เลยนะ ว่าผมทะเลาะกับพี่ยอดตั้งแต่วันที่มาถึง
“...ครับพี่...เดี๋ยวพวกผมต้องขอตัวไปอาบน้ำ ทานข้าวเย็นก่อนนะครับ...สวัสดีครับ...” ผมตัดบท พร้อมยกมือไหว้พี่ทั้งสอง มิ้นท์กับแก้วไหว้ตาม ก่อนเดินเลี่ยงห้องแผนกบุคคลออกมา
*
*
“...แก...พี่ยอดเค้าก็คงเป็นคนดีแหละ...ไม่งั้นทุกคนจะเกรงใจเหรอ...” แก้วเปิดประเด็น ในระหว่างทางเดินกลับห้อง
“...เป็นคนดีหรือเปล่าไม่รู้...รู้อย่างเดียวว่า หล่อมากกกกกกกก....” นังมิ้นท์ลากเสียง
“...เมื่อกี้น่าจะขอพี่เค้าให้สลับห้องเนอะ...ให้กรูไปอยู่กับแก้ว แล้วมรึงไปอยู่กับพี่ยอดแทน...” ผมแกล้งพูด
“...อีนี่...ไม่เอานะ...หล่อ แต่ทำตัวเหมือนผีดิบอย่างนี้ ไม่เอาอ่ะ...น่ากลัว...นี่ นี่ นี่...ตอนที่เค้าแนะนำตัว เสียงเค้าเพราะมากเลยนะแก...ตอนเค้าคุยกับแก เป็นไงมั่งอ่ะ...”
“...เคยพูดกันดี ๆ ที่ไหนล่ะ...” แล้วผมก็เงียบไป นึกถึงเมือเช้า ที่พี่ยอดชี้ให้ดูเกาะฝั่งตรงข้าม เสียงเขาแหบนิดนึงคงจะเพราะเพิ่งตื่น แต่ก็ยังทุ้มนุ่มหูอยู่
“...กัด กัด กันอย่างนี้ ได้กันมาหลายคู่แล้วนะ...” แก้วปล่อยของบ้าง
“...แต่สำหรับเรา กัดกันอย่างนี้ คงได้แตะปากกันซักวันอ่ะ...เออ...แล้วนี่ จะกินข้าวแคนทีนเหรอ...” ผมถามเพื่อเบี่ยงประเด็น รู้ว่า เดี๋ยวนังมิ้นท์มันต้องแซวเรื่องพี่ยอดอีกแน่ ๆ
“...ออกไปกินข้างนอกกันป่ะ...ส่งท้ายละกัน พรุ่งนี้ต้องอบรมทั้งวัน...” แก้วเสนอ พวกเราก็พยักหน้าตกลงทันที
*
*
...หลังจากที่ผมขึ้นไปล้างไม้ล้างมือที่ห้องเพื่อนสาว เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา และกลัวว่าจะกลับดึกเกินไป เราจึงออกไปกินข้าวกันทั้งชุดนักศึกษา...ขึ้นรถที่ทางโรงแรมมีไว้บริการไปส่งที่ตลาด...ซึ่งเย็นนี้พวกเราต่อรถสองแถวไปที่ตลาดในตัวเมืองอีกด้าน...พอไปถึง พวกเราตื่นตาตื่นใจกันมาก เพราะมันเป็นตลาดโต้รุ่ง ของกินเยอะมาก อารมณ์คล้าย ๆ กับตลาดโต้รุ่งบ้านโป่ง หรือ ตลาดโต้รุ่งหัวหิน แต่ใกล้กับวัดเหมือนตลาดโต้รุ่งที่พระปฐมเจดีย์...
“...โอ๊ย...สวรรค์...” ผมครางด้วยความลืมตัว
“...อะไรอีนี่...” มิ้นท์สงสัย
“...กรูไม่อดแล้ว...”
“...ทำไมอ่ะ...ทีมชอบกินข้าวตอนกลางคืนเหรอ...” แก้วถาม
“...อืม...” ตอนอยู่กรุงเทพฯ เรานอนดึก แถวคอนโดเราของกินเต็มเลยนะ...อยากกินอะไรก็ได้กิน...ถ้าวันไหนมีเงินเยอะหน่อยก็ไปกินที่เยาวราช...เอาไว้ฝึกงานเสร็จแล้วเราจะพาไปเที่ยวกรุงเทพฯ เอาป่าว...” สองคนนั้นพยักหน้าแบบไม่เสียเวลาคิดเลย
“...แล้วทำไมแกไม่อ้วนเลยวะ...”
“...กินเสร็จก็ออกกำลังกายสิจ๊ะ...”
“...ออกกำลังกายยังไงอ่ะ...”
“...ก็ไปแดนซ์แถวสีลม อตก. อะไรเงี้ย...” ผมพูดขำ ๆ
“...อู๊ยยยย อีผีเสี้อราตรี...ถ้ากรูไปกรุงเทพฯ แล้วมรึงอย่าลืมพาไปเที่ยวด้วยล่ะ...” อีมิ้นท์กระหือรือ ผมพยักหน้ารับ
...พวกเราเดินกันจนทั่ว อาหารละลานตาไปหมด อยากกินหลายอย่างแต่มันคงเยอะไป ต้องกินแบบซื้อมาแค่ลองชิม เหมือนตอนผมไปเยาวราชครั้งแรก...อยากกินร้านนี้ก็นั่งกิน สั่งมาจานเดียว ช้อนสาม นั่งกินร้านนี้หมดจาน ก็ไปกินร้านอื่นต่อ...Enjoy eating มาก ๆ...
*
*
...หลังจากอาหารมื้อใหญ่...ผมอยากซื้อของใช้ส่วนตัวที่ 7-11 ก่อนกลับโรงแรม แต่สองคนนั้นเดินไม่ไหวแล้ว จึงขอนั่งรอที่ร้านสุดท้ายที่เรากินกัน...ที่นี่ผมคิดว่าไม่มีอันตรายอะไรหรอก เพราะตอนนี้เพิ่งจะสองทุ่มกว่า คนกำลังพลุกพล่าน…ผมเดินหาร้านสะดวกซื้อ จนเจอในที่สุด...
“...อ้าวน้องทีม...มาเที่ยวแถวนี้เหรอครับ...” ผมหันไปทางเสียงทัก ขณะที่กำลังเลือกซื้อของอยู่บนชั้นวาง
“...สวัสดีครับคุณกรณ์...” ผมยกมือไหว้เขา “...ทีมมาซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยอ่ะครับ...”
“...มาคนเดียวเหรอ...” คุณกรณ์คุยต่อหลังรับไหว้ผม
“...มากับเพื่อนครับ เค้านั่งรอที่ร้านก๋วยเตี๋ยวในตลาด...” ผมตอบ
“...แล้วมากันยังไงเนี่ย...” คุณกรณ์ถาม
“...นั่งรถโรงแรมมา แล้วก็นั่งสองแถวต่อครับ...”
“...จะกลับกันหรือยัง...เดี๋ยวผมไปส่ง...”
“...ไม่รบกวนดีกว่าครับ...คือ...เราอาจจะแวะทานอะไรกันต่อ...” ผมปฏิเสธ
“...งั้นผมไปทานด้วยได้มั้ย...” เอาแล้วไงกรู
“...คือ...ทีมอยากทานต่อ แต่เพื่อน ๆ คงอยากกลับอ่ะครับ...ตอนนี้ยังไม่สรุปเลย ว่าจะกลับ หรือจะทานกันต่อ...” ผมหาทางเลี่ยง
“...เอางี้...ผมไปส่งเพื่อนทีมก่อน แล้วทีมออกมาหาอะไรทานกับพี่สองคน...โอเคนะ...” ฉลาดมาก พ่อเซลล์คนเก่ง ต้อนกรูจนได้
“...เอ่อ...ทานตอนดึก ๆ เดี๋ยวอ้วน...ทีมว่า กลับโรงแรมดีกว่าครับ...” ผมยิ้มแหย ๆ
“...ได้...ซื้อของเสร็จยังครับ...” ผมพยักหน้า “...มาเดี๋ยวจ่ายรวมกับของผมเลยละกัน...” คุณกรณ์ เอาของใช้ในมือผมไปถือรวมกับของของเขา แล้วเดินนำไปที่แคชเชียร์
“...ผมถือให้...” เขาแย่งถุงของผมไปถือหลังจากจ่ายเงินอีกครั้ง
“...มันไม่ดีมั้งครับ...” ผมพูดเสียงเบา ระหว่างเดินไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งรออยู่
“...ไม่ดียังไงครับ...ผมเป็นพนักงานรุ่นพี่คุณ...การเทคแคร์เด็กฝึกงานมันไม่เห็นเสียหายตรงไหนเลย...” คุณกรณ์พูดยิ้ม ๆ เฮ้อ รอยยิ้มนั้นทำผมแทบละลาย...แต่...ในแววตาของเขา วูบนึง ผมนึกถีงไอ้ต้า
“...ก็คุณกรณ์เป็นถึงดอสอ่ะ...” ผมเถียงเบา ๆ
“...เป็นดอสก็กินเงินเดือนโรงแรม แบบเดียวกับทีมนะ...” เขาหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะเซ็กซี่จริง ๆ
“...โห...เงินเดือนทีมทั้งปี ยังไม่เท่าคุณกรณ์เลยมั้งครับ...” ผมเริ่มคุยเล่น
“...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก...” เขาหันมายิ้มให้ผม อืม เป็นผู้ชายไม่กี่คนที่ทำให้ผมเชินได้
*
*
“...สวัสดีครับคุณกรณ์...” เพื่อนสองคนกระเด้งตัวยืน ยกมือไหว้คนที่เดินมากับผม
“...ทานอะไรกันอีกมั้ย...” คุณกรณ์รับไหว้ก่อนถามสองคนนั้น...เพื่อนสาวผมส่ายหน้าอย่างแรง
“...คุณกรณ์จะหาอะไรทานก่อนก็ได้นะครับ...” ผมบอก
“...ไม่ดีกว่าครับ...เดี๋ยวอ้วน...” เขาพูดแล้วยิ้มให้ผม ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มเขิน ๆ กลับ อายสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนสาวด้วยแหละ
“...คุณกรณ์มาซื้อของเหรอครับ...” แก้วถามทำลายความเงียบ
“...ครับ...กำลังจะกลับ...พอดีเจอทีมที่เซเว่น...เห็นทีมว่าจะกลับเหมือนกัน...ก็เลยอาสาไปส่ง...”
“...คุณกรณ์พักที่โรงแรมเหมือนกันเหรอครับ...” มิ้นท์เก๊กเสียงแมนถามบ้าง
“...เปล่าครับ...ผมพักข้างนอก...ไม่ไกลจากโรงแรมหรอก...นี่จ่ายค่าอาหารกันหรือยัง...” ผมผมพยักหน้า “...งั้นเรากลับกันเลยมั้ย...” พวกเราพยักหน้าตกลง
*
*
“...เป็นอะไรกันครับ ทำไมเงียบเลย...ตอนอยู่ในห้องอบรมเห็นคุยกันเก๊งเก่ง...” คุณกรณ์หันไปถามเพื่อนสาวสองคนนั้นที่นั่งตัวลีบอยู่ที่เบาะหลัง
“...อิ่มแล้วง่วงอ่ะครับ...” ดีมาก เพื่อนสาว ฉลาดตอบจริง ๆ
“...เด็กวัยกำลังกิน กำลังนอนก็เงี้ยเนอะ...” เขาหันมาคุยกับผมบ้าง
“...ครับ ทีมก็เริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน...”
“...โห...คุณหนู...เด็กอนามัย...เป็นเด็กดีจริง ๆ สามทุ่มก็ง่วงซะแล้ว...” คุณกรณ์แซว อีมิ้นท์หัวเราะดังพรืด มันคงกลั้นไม่อยู่
“...ไม่หรอกครับ...วันนี้ตื่นเช้ากว่าปกติ...กินเยอะด้วย...หนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน...” ผมแก้ตัว ภาวนาไม่ให้อีมิ้นท์หลุดปากบอกเขาเชียวนะว่ามันเพิ่งกัดผมว่าผีเสื้อราตรีเมื่อตอนหัวค่ำ
“...เออ...เพื่อนทีมสองคนชื่ออะไรกันมั่งนะ...ผมลืมแล้ว...ขอโทษ...” คุณกรณ์มองกระจกหลังถามเพื่อนผม
“...คนขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ นี่ชื่อมิ้นท์...ส่วนคนที่เรียบร้อย พูดช้า ๆ นี่ชื่อแก้วครับ...” ผมแนะนำให้
“...อืม...คนนึงฝึกงาน F/B อีกคนฝึก H/K ใช่มั้ยครับ...” ผมพยักหน้า ยังดีนะที่จำได้
“...ทีมเองก็ต้องทนนิดนึงนะ...ฝึกงานฟร้อนท์อ่ะ มันกดดันหลายอย่าง...ไม่ได้สนุก สวยหรูเหมือนภาพที่เห็นจากภายนอกหรอก...”
“...ทำไมอ่ะครับ...” ผมสงสัย
“...เอาไว้เดี๋ยวก็รู้เอง...พี่บอกไม่ได้หรอก...กลัวทีมจะถอดใจซะก่อน...เฮ้ย...ไม่ต้องคิดมาก มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น...” คุณกรณ์รีบพูด เมื่อเห็นสีหน้าผมเปลี่ยนไป
“...แล้วคุณกรณ์รู้ได้ยังไงอ่ะครับว่ามันกดดัน...” แก้วถาม
“...ผมเคยทำฟร้อนท์มาก่อนครับ...แล้วค่อยไปทำเซลล์เก็บประสบการณ์มาเรื่อย ๆ...จนมาได้ดีที่นี่แหละครับ...”
“...ทีมเขาไม่ถอดใจหรอกครับ...มันอึดจะตาย...” อีมิ้นท์พูดบ้าง
“...อ้าว ผมเห็นหน้าอ่อน ๆ ลุคคุณหนูอย่างนี้ กลัวว่าจะไม่ไหวอ่ะดิ...”
“...โห...แล้วคุณกรณ์จะรู้ว่าทีมอึดขนาดไหน...” ผมพูดพลางทำท่ายืด ๆ
“...ครับ...ผมจะคอยดู...เอาล่ะ...ผมส่งแค่นี้นะครับ...เลิกงานแล้ว เข้าไปอีกมันไม่ค่อยดี...” คุณกรณ์จอดรถที่หน้าทางเข้าโรงแรม
“...ขอบคุณที่มาส่งครับ...” ผมพูดพร้อมยกมือไหว้เขา คุณกรณ์รับไหว้ผมและเพื่อน ๆ ด้านหลัง
“...ยินดีครับ...Good night นะครับ...” คุณกรณ์ยิ้มอีกแล้ว อีมิ้นท์หน้าแดง นาน ๆ จะเห็นมันเขินซะที
“...ขับรถดี ๆ นะครับ...” ผมพูดส่งท้ายกับคุณกรณ์ ก่อนพากันเดินเข้าที่พัก
*
*
...ผมไม่ยอมเข้าห้องตัวเอง แต่กลับไปขลุกในห้องเพื่อนสาวทั้งสอง...เลือดสูบฉีดทั่วตัว...ตลอดทางเดินขึ้นห้องพัก เราเม้าท์กันไม่หยุดปากถึงความน่ารักของคุณกรณ์...จนเข้ามาในห้อง เปิดแอร์ เปิดทีวี เอาน้ำผลไม้กระป๋องมานั่งกินกันที่โซฟาหน้าทีวี...
“...แก...ถ้าชั้นได้คุณกรณ์มานอนเกาท้องน้อยเล่นซักคืนจะไม่ลืมพระคุณเลย...” นังมิ้นท์กรี๊ดกร๊าดก่อนฮัมเพลงด้วยเสียงกระเส่าโหยหวน
“...แก...เขาน่ารักดีเนอะ...” แก้วพูดช้า ๆ ตามสไตล์
“...แก...เขาสุภาพมากเลยอ่ะ...เกิดมายังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเปิดประตูรถให้ชั้นขึ้นรถมาก่อนเลย...” ผมเพ้อบ้าง
“...อีเมธินี...ไม่ต้องเลย...หล่อนมีพี่ยอดอยู่ทั้งคน...อย่าปรายตามองชายอื่น...คุณกรณ์อ่ะ ของกรู...” อีมิ้นท์กัด
“...อีแมน...เป้าหมายของหล่อนคือฝรั่งไม่ใช่เหรอ...ตกลงจะเอาคืบ หรือเอาศอก...จับปลาสองมือ ระวังจะหลุดทั้งคู่นะยะ...” ผมกัดมันคืน
“...แย่งกันอยู่นั่นแหละ...ระวังชั้นจะคาบไปกินนะ...” แก้วปล่อยมุกบ้าง
“...จ้ะ...คาบไปกินในน้ำเลยนะหล่อนอ่ะ...” อีมิ้นท์พูดไปหัวเราะไป
“...แล้วเอาน้องไผ่ไปไว้ไหนล่ะ เคที่...” ผมถามขำ ๆ
“...บ้า...เรากับน้องเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันนะ...ไม่คุยด้วยแล้ว...ไปอาบน้ำดีกว่า...” แก้วถึงกับอายม้วน ทำอะไรไม่ถูก ต้องเดินไปเตรียมตัวอาบน้ำแก้เขิน ส่วนผมกับมิ้นท์ก็ยังส่งเสียงแซวไม่เลิก...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ขอบคุณสำหรับคำชม ขอบคุณทุกคำชี้แนะ...ห่างหายจากงานเขียนมานาน ต้องปัดสนิมกันนิดนึง...ตอนต่อไปเป็นการอบรมวันแรก ใครจะเหวี่ยง ใครจะฮา ใครจะดราม่า ติดตามได้เร็ว ๆ นี้ครับ...
-
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก
-
ฮาดีคับ สามคนนี้
แอบคิดถึงต้านิดนึง
ไม่รุป่านนี้เปนไงมั่ง
อิอิ
-
เสน่ห์แรงจริง ๆ ทีนเนี่ย
ถ้าพี่ยอดรู้ คงได้กระแนะกระแหนน เป็นแน่แท้
รอการอบรมวันแรกอยู่นะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ แต่ ยังไม่ถึง ยี่สิบสี่ชั่วโมง ก็เลย + ยังไม่ได้ :z2:
-
คุณกรณ์น่าสงสัย
เจ้าต้าเบอร์2หรือเปล่านะ
เดี๋ยวทีมกลับห้องไปจะเจอพี่ยอดนั่งรองับหัวไหมครับเนี่ย?
-
คุณกรณ์ หว่านเสน่ห์ อีกละ
งี๊พี่ยอดก็ตกกระป๋องดิเนี่ย
-
แสนดีแบบนี้ บทพระรองชัดๆ :laugh:
-
พี่ยอด คุณกร น้องไผ่ เหมารวบเลยสิคับ อิอิ
-
น่านทีมเจอคุณกรณ์เข้าไป ถึงกลับเพ้อเลยหรอเนี่ย :o8:
แล้วเอาคุณพี่ยอดไปไว้ไหนเนี่ยตะเอง :เฮ้อ:
นั่นดิทีมจะอึดซักแค่ไหนจ๊ะ
ว่าแต่ทำฟร้อนที่ว่ากดดัน
เพราะลูกค้ามันมีหลายแบบที่เราต้องรับมือใช่ไหมค่ะ
มาต่อไวๆนะค่ะ สู้ๆค่า :mc4:
-
:impress2:
ทีมเจ้าสเน่ห์
มาตอมกันให้หึ่ง
-
:-[ น้องทีม จะเลือกใครดีเนี้ย หนุ่มๆแยะเหลือเกิน
-
มีทั้งเคที่ มีทั้งเมธินี โอ้ยยสามสาวจะฮาไปไหนคะเนี่ย
แหมๆๆวันแรกก็นะเม้าก็สุดพลังใช้พลังงานมากมาย
ตั้งแต่ฟ้าสางยันค่ำมืด อิอิ คุณกรณ์นี่แค่เทคแคร์ธรรมดาๆชิมิคะ
ไมได้คิดจะหลอกรับประทานเด็กฝึกงานเล่นๆช่ายป่ะ
นุ้งทีมขราเม้าเพลินไปล่ะ ตาลุงรูมเมทรอจิกน้ำลายแห้งแล้วนะคะ
ไปสนองนี๊ดหน่อยเร็วอิอิ เด๋วโดนกัดอีก เลิกฝึกงานกี่โมงไปตะลอนๆที่ไหนมางั้นงี้ อิอิ
o13 o13 o13 o13
-
สามสาวเม้าท์กระจาย.....
จะฮากันไปถึงไหนเนี่ย
คุณยอดเจอคู่แข่งคนสำคัญเข้าแล้ว...อิอิ
-
สามหน่อนี้รวมก๊วนกันได้ เริ่มแรงนะเนี่ย
ต้องขอบคุณต้า ที่ทำให้ทีมได้เจอเพื่อนสองคนนี้ และอาจจะได้เจอเนื้อคู่
แถมครบสามคู่นะเนี่ย
เมธินี เคที่ แมนนี่ vs พี่ยอด น้องไผ่ คุณกรณ์ :laugh:
บวก 1 แต้มจ้า รออ่านต่อ ขอบคุณนะจ๊ะ
-
พี่ยอดหายไปไหนอ่ะครับ
-
:-[ เขียนได้น่ารักมากมาย จนอยากทำงานโรงแรมบ้างแล้ว แต่กลับตัวมะทันแย้วอะ
รักนะ เป็นกำลังใจในการเขียนคร้าบบ :กอด1:
-
:jul1: บรรยายพี่ยอดได้แบบว่า สุดยอด จิ้นซะกระฉูด
ชอบแบบนี้มากเลยอ่า มันได้ใจ
อีกอย่างชอบคนผิวแทนๆ หน้าไทยๆ คมๆ เป็นทุนเดิมอยู่ละมั้ง
-
มาติดตามครับ ฮาได้ใจจริงๆ กับ 3 สาว
-
น่าติดตามมากลเย o13
-
o13 o13
-
...ศุกร์สิ้นเดือน มีปาร์ตี้หมูกระทะ ไม่รู้จะกลับกี่โมง แต่คงไม่ดึก เพราะไม่ชอบกิน กลิ่นติดผม ติดเสื้อ...แต่ถ้าไปที่อื่น อาจจะยาว...
-
รออ่านนะครับ
-
เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากเลย
สำนวนก็ดี
สมกับที่เคยเขียนมาหลายเรื่องเลยจ้ะ
แถมขยันอีกต่างหาก
^^ สู้ๆนะ
-
We belong together 8
…คืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมเริ่มจะรู้สึกว่าความสุขเป็นยังไงอีกครั้ง นับตั้งแต่วันที่เลิกกับต้า และต้องผจญฃะตากรรมคนเดียวที่โรงแรมแห่งนี้...แก้วกับมิ้นท์อาบน้ำเตรียมนอนแล้ว แต่ผมยังอยู่ในชุดนักศึกษา นั่งดูโทรทัศน์หัวเราะคิก ๆ คัก ๆ...
“...นี่...ไม่กลับห้องเหรอแก...” มิ้นท์เดินมานั่งบนโซฟาข้าง ๆ ผม
“...ไม่อยากกลับห้องเลย...เซ็ง...” ผมตอบตามความจริง
“...นอนกับพวกเรามั้ย...” แก้วเดินมาสมทบ
“...ก็อยากนอนอยู่ แต่ไม่มีอุปกรณ์อาบน้ำ แล้วก็ไม่มีชุดเปลี่ยนอ่ะ...” ผมพูดเสียงอ่อย ๆ
“...ไม่ต้องกลัว...เรามีนี่...” แก้วเดินเข้าห้องตัวเองอีกครั้ง
“...ว๊าวววววว...” ผมส่งเสียงดีใจ เมื่อเห็นสิ่งแก้วหอบออกมาวางไว้บนโต๊ะ
“...อ่ะ...สบู่เหลว...ยาสีฟัน...แปรงสีฟัน...หมวกคลุมผม...ชุดคลุมอาบน้ำ...ผ้าขนหนู...” ทุกอย่างใหม่เอี่ยม อยู่ในถุงของโรงแรม
“...อลังการ...ทำไมห้องเราไม่มี Amenity อย่างนี้อ่ะ...” ผมสงสัย ตอนที่เข้าไปในห้องนอนของตัวเองวันแรก ไม่มีอะไรเลย นอกจากตู้ เตียง โต๊ะ ผ้าขนหนูซักผืนยังไม่มีเลย ดีนะว่าเอาผ้าของตัวเองใส่กระเป๋าเผื่อมา
“...ไม่มีก็ขอแม่บ้านสิ...เอ...แต่ตอนเรามาก็มีวางรอในห้องเลยนะ...”
“...อันนี้...เพื่อความงามของพวกเรา...” มิ้นท์ยกตะกร้าที่ภายในบรรจุด้วย เครื่องสำอาง บอดี้โลชั่น ครีมกันแดด แป้งผสมรองพี้น...“...อะไรเนี่ย...แกจะเปิดโรงลิเกเหรอ...” ผมขำ
“...อีนี่...ตะกร้านี้ สองคนรวมกันย่ะ...ของกรูคนเดียวไม่เยอะอย่างนี้หรอก...” อีมิ้นท์เขย่าตะกร้าโชว์
“...ทีมใช้ได้หรือเปล่า...บางอันก็มียี่ห้อ บางอันก็ไม่มีนะ...” แก้วพูดแบบเกรงใจ ทำให้ผมสำนึกได้
“...เฮ้ย...ใช้ได้สิ...เกิดมาไม่เคยแพ้อะไร...หน้าเราหนา...แต่เราไม่แต่งหน้าอ่ะ...ใช้แค่โลชั่นไม่ให้หน้ากับตัวแห้งก็พอ...”
“...งั้นอันนี้ เอาไว้ล้างหน้า...แล้วอันนี้ก็ทาตัว...” ผมมองโฟมล้างหน้า และโลชั่นในมือแก้ว...มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่หาซื้อได้ตามท้องตลาด...ผิดกับที่ผมใช้อยู่ทุกวันนี้...ต้าเป็นคนจัดหามาให้ผมลองจนติดใจ...เป็นผลิตภัณฑ์จากต่างประเทศ เรียกได้ว่า โลชั่นของผมขวดเดียว สามารถซื้อของในตะกร้าเพื่อนผมได้ทั้งตะกร้า...แต่...ความจริงใจ และใส่ใจของเพื่อนใหม่ทั้งสองมันมีคุณค่ามากกว่าโลชั่นแพง ๆ ของผมซะอีก
“...เป็นไร...” มิ้นท์ถาม เพราะเห็นผมสลดไป
“...เปล่า...เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ...” ผมหอบอุปกรณ์ที่ใช้อาบน้ำ เดินเข้าห้องน้ำเงียบ ๆ
“...ทีม...เสื้อผ้าเราวางอยู่บนโต๊ะนะ...” แก้วตะโกนเข้ามา ในขณะที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่
“...จ้า...” ผมตะโกนตอบรับ
*
*
“...เฮ้ย...อะไรอ่ะ...” ผมตกใจกับสิ่งที่เห็นกลางห้อง
“...ก็ที่นอนไง พวกเราช่วยกันลากออกมา...” แก้วพูดไปหอบไป
“...เออ...ก็เอาที่นอนเราสองคนมาวางแนวขวางไว้ด้วยกัน มันจะกว้างขึ้น นอนได้สามคนเลย...อย่างนี้อ่ะ...” มิ้นท์ล้มตัวลงไปกลิ้งกับที่นอน
“...มิ้นท์...ลุก...เดี๋ยวปูผ้าก่อน...” แก้วจัดแจงปูผ้าปูที่นอนอย่างคล่องแคล่ว
“...นี่...มีผ้าห่มสำรองในตู้ด้วย ห้องละผืนแน่ะ...คืนนี้ไม่ต้องกลัวหนาว...”
“...เฮ้ย...ไม่ต้องขนาดนั้น...เรานอนพื้นได้...” ผมเกรงใจ
“...ไม่เป็นไร นอนด้วยกันเหอะ อบอุ่นดี...ไปแต่งตัวได้แล้ว...เดี๋ยวจะดึกเกินไป...พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า...” แก้วยื่นชุดนอนของแก้วให้ผม...เป็นเสื้อยืดธรรมดา กับกางเกงขาก๊วยสีอ่อน หอมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อน ๆ
“...Thank you จ้า...เดี๋ยวเราซักมาคืน...”
“...ไม่ต้องหรอก...เราซักเองก็ได้...”
“...ไม่ได้...ขอยืมเสื้อผ้าแก้วใส่แล้วยังจะให้เจ้าของซักอีก...น่าเกลียดตาย...”
“...นี่ ๆ ๆ...หล่อนจะเถียงกันอีกนานมั้ย...คนขอยืมใส่ เค้าก็ต้องซักคืนให้อยู่แล้ว...แก้ว...หล่อนน่ะ ดีเกินไปรู้ป่าว...บางทีคนดี ๆ อย่างแก ถ้าเจอคนชอบเอาเปรียบ แกจะเดือดร้อนนะ...” มิ้นสอน
“...อืม...ใช่...ตอนฝึกงาน ถ้าโดนใครแกล้ง หรือเอาเปรียบบอกเรานะ...เดี๋ยวเราจะตามไปจัดการให้...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนเข้าห้องน้ำไปใสชุดนอน
*
*
...อยู่กรุงเทพฯ ผมไม่เคยนอนกับเพื่อนเลย...จำได้ว่าครั้งสุดท้าย ก็ตอนมัธยมต้น ตอนไปเข้าค่ายลูกเสือ...จากนั้นไม่ว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดที่ไหน ก็ไม่เคยนอนเตียงเดียวกับใครอีกเลย...แม้แต่กับต้า...
...ก่อนหลับ ผมอดคิดไม่ได้ว่า พี่ยอดจะว่าอะไรหรือเปล่า ที่ผมหายไปทั้งคืนแบบนี้ โดยไม่ได้บอกเขาก่อน...เขาอาจจะเป็นห่วงผม...แต่...คงไม่หรอก...เขาอึดอัดจะตายที่มีคนมาอยู่ด้วย...ป่านนี้อาจจะนอนคนเดียวอย่างมีความสุขแล้วก็ได้...
...เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นนอนคนแรก เพราะถึงจะนอนอย่างมีความสุข แต่มันก็รู้สึกแปลก ๆ ที่มีคนนอนข้าง ๆ...ผมอาบน้ำแบบผ่าน ๆ และแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาตัวเดิม...พอออกมาจากห้องน้ำ มิ้นท์ตื่นแล้ว นั่งหัวฟูสะลึมสะลืออยู่บนโซฟา...แก้วนอนมองผมตาแป๋วอยู่บนเตียง...
“...แก...อาบน้ำเสร็จแล้วเอาเสื้อผ้าใส่ถุง laundry ไว้นะ...เดี๋ยวเราส่งซักให้เองตอนกลางวัน...” ผมเสนอ
“...จะเสียเงินทำไม...ซักเองก็ได้...” มิ้นท์ท้วง
“...ไม่เป็นไร...ตอบแทนที่พวกแกให้ที่นอนเราไง...ดูสิ...ต้องลากที่นอนออกมา...ที่จริงเรานอนบนโซฟาก็ได้...”
“...แต่...”
“...ให้เราทำเพื่อพวกแกบ้างเถอะ...” ผมขัดก่อนแก้วจะปฏิเสธผม
“...ก็ได้จ้ะ...”
“...โอเค...งั้นแกใส่ไว้ในถุงนี้รวมกับของเราเลยนะ ชุดนักศึกษาเมื่อวานด้วย ใส่รวมมาให้หมด จะได้ซักทีเดียว...อยากลองใช้บริการด้วย ว่าที่นี่ซักผ้าสะอาดมั้ย...”
“...แก...กกน. ขอซักเองนะ...” มิ้นท์พูดอาย ๆ
“...จ้า...ตามใจ...แต่ใส่เสื้อ...กางเกงกี่ตัว กรอกในฟอร์มให้ถูกด้วยนะ...” ผมยื่นถุงใส่ผ้าส่งซัก กับฟอร์มสำหรับกรอกรายละเอียดผ้าให้ทั้งสอง
“...โห...แพงอยู่นะเนี่ย...เค้าคิดเป็นตัวเลยเหรอ...กรูว่า กรูรับจ้างซักผ้าหลังฝึกงานมั่งดีกว่า...”
“...อีมิ้นท์...เค้าใช้เครื่องซัก เครื่องอบ...หล่อนจะเอาเวลาที่ไหนมาทำ...” ผมกัดขำ ๆ
“...แหม...กรูก็พูดเล่น...ซักผ้ามาก ๆ มือด้านพอดี...ทุกวันนี้ก็ด้านพอแล้ว...”
“...แล้วมือกับหน้า อันไหนด้านกว่ากันอ่ะ...” แก้วแอบกัด
“...อีเวร...มือสิ...” อีมิ้นท์ค้อน
“...ไปอาบน้ำ แต่งตัวเหอะ...เดี๋ยวเจอกันข้างล่างเจ็ดโมงครึ่งนะ ทันป่ะ...” ผมตัดบท
“...น่าจะทันนะ...” แก้วหันไปมองนาฬิกาก่อนตอบ
“...เออ รีบกิน แล้วขึ้นมาโบ๊ะหน้าอีกรอบก่อนไปอบรมเนอะ...” อีมิ้นท์กระดี๊กระด๊า
“...เฮ้อ...” ผมกับแก้วมองหน้ากันแล้วแกล้งถอนหายใจเสียงดัง นังมิ้นท์ค้อนทีนึง ก่อนสะบัดก้นเดินเข้าห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ
“...เดี๋ยวกลางวันเรามาช่วยเก็บที่นอนนะ...” แก้วพยักหน้า ผมยิ้มให้แล้ว เดินออกจากห้องเพื่อนสาว เพื่อกลับห้องตัวเอง
*
*
...เหมือนเป็นโรคจิต...ถ้าจะเปิดประตูห้องนี้ ผมต้องค่อย ๆ เสียบการ์ด และเปิดอย่างเบามือ แต่มันก็ยังต้องมีเสียงคลิ๊กบ้าง...ความเย็นจากแอร์ปะทะหน้าผม...ไฟเปิดสว่าง...เสียงข่าวในโทรทัศน์ดังมาจากข้างใน...เดาไม่ออกเลยว่าพี่ยอดจะอยู่หรือเปล่า เพราะปกติเค้าก็ชอบเปิดทิ้งไว้ประจำ...ขอให้ยังไม่ตื่นทีเถอะ...ผมภาวนาในใจ...
...อุ้ย...นั่งดูข่าวอยู่…ทำไงดีวะ...จะทักดี หรือไม่ทักดี...ถ้าทักเขาก็คงหาเรื่องด่า...ถ้าไม่ทักเขาจะคิดว่าเราหนีหน้ากลัวความผิดหรือเปล่า...เอาไงดี...ผมค่อย ๆ ถอดรองเท้า เปลี่ยนเป็นสลิปเปอร์...ขณะที่ผมคิดว่าจะทำตัวแบบไหน เท้าก็เดินเข้าไปจนเกือบจะถึงห้องนอน...
“...ไปนอนที่ไหนมา...” พี่ยอดถามเสียงเรียบ ตาจ้องที่โทรทัศน์
“...ห้องเพื่อน...”
“...เพื่อนคนไหน...”
“...ก็เพื่อนที่ฝึกงานด้วยกันอ่ะ...มิ้นท์ กับ แก้ว...”
“...ห้องเพื่อนอยู่ไหน...”
“...ก็ชั้นสามไง...”
“...มันยากมากเหรอที่จะเดินขึ้นมาบอกกันซักคำ ว่าจะไม่กลับมานอนห้อง...” พี่ยอดหันมามองผมเป็นครั้งแรก ผมถึงกับอึ้ง หน้าตาพี่ยอดอิดโรย กว่าทุกครั้งที่ผมเคยเห็น
“...พี่ยอดรอทีมเหรอ...”
“...ก็จำเป็นต้องรอ...” พี่ยอดตอบ หลังจากที่เงียบไป
“...งั้นวันหลัง...ถ้าทีมไม่กลับมานอนห้อง จะบอกพี่ยอดคนแรกเลยนะ...จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง...” ผมทำใจดีสู้เสือ
“...ผมไม่ได้เป็นห่วง...” พี่ยอดกระชากเสียง ก่อนหันหน้ากลับไป
“...อ๋อ...ลืมไป...พี่กลัวจะถูกตำหนิว่าไม่ดูแลเด็กฝึกงาน “ที่มาอาศัย ร่วมห้อง” ใช่มั้ย...” ผมถามประชด พี่ยอดเงียบ
“...โอเค...ครั้งนี้ทีมผิด...ทีมขอโทษละกัน...ต่อไป ทีมจะพยายามไม่ทำให้พี่ยอดต้องกังวลว่าจะโดนตำหนิอีก...” พูดจบ ผมก็จะเดินเข้าห้อง
“...แน่ใจเหรอ ว่าค้างห้องเพื่อน...” ผมชะงัก
“...หมายความว่าไง...”
“...ผมเห็นคุณอยู่กับ...ดอส...เมื่อคืนนี้...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...อะไรนะ...”
“...ที่ตลาดอ่ะ...เดินจู๋จี๋กันข้างถนนไม่อายคนเลยนะ...รู้จักกับเค้าแค่วันเดียว ก็ไปด้วยกันซะแล้ว...คนกรุงเทพฯ ใจง่ายอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าวะ...”
“...พี่ยอดจะเข้าใจว่ายังไงก็เรื่องของพี่ละกัน...เสียเวลาอธิบาย...แล้วก็คนกรุงเทพฯคนอื่นจะใจง่ายหรือเปล่า...ไม่รู้...แต่ทีมไม่ได้ใจง่ายแน่นอน...” พูดจบผมก็เดินเข้าห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ แต่งตัวอีกรอบ
*
*
...หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จ ยังเหลือเวลาอีกนิดหน่อยก่อนถึงเวลานัดกับเพื่อนสาว...ผมเดินเลี่ยงโซฟาที่พี่ยอดนั่งดูข่าว เพื่อออกไปดูวิวทะเลยามเช้าที่ระเบียง เพื่อคลายความอึดอัดในใจ เพราะคำพูดถากถาง และการเข้าใจผิดว่าไปค้างกับคุณกรณ์...คนที่มีอคติ เห็นเหตุการณ์แค่ไม่กี่นาทีก็คิดในแบบที่เขาอยากคิด...ถ้าเขามองเราในแง่ดี เขาคงไม่คิดอย่างนั้นหรอก...
“...ถามจริง...เมื่อคืนนอนไหน...” เสียงกวดประสาทดังจากข้างหลัง
“...แล้วคิดว่านอนไหนล่ะ...” ผมถามกลับกวน ๆ โดยไม่ละสายตาจากทะเลสวยตรงหน้า
“...ผมเห็นครั้งสุดท้ายว่าคุณอยู่กับดอส...แล้วคุณจะให้ผมคิดยังไงล่ะ...”
“...ก็คิดว่าไปนอนค้างกับดอสไง...” ผมตอบ
“...คุณจะไปค้างที่ไหน กับใครก็เรื่องของคุณ...แต่คุณควรจะบอกผมบ้าง...คนที่นี่ใครเป็นยังไง...คุณรู้ดีแล้วเหรอ...” ฟังจากเสียง พี่เค้าคงโมโห
“...ไม่รู้...แล้วก็ไม่สน...ใครจะดีจะเลวยังไงก็เรื่องของเขา...สนแต่คนที่ดีกับทีม ทีมก็ดีด้วย...”
“...จะคบใครก็ระวังตัวหน่อยละกัน...” พี่ยอดพูดเสียงแข็ง
“...ขอบคุณที่เตือน...”ผมหันไปสบตาพี่ยอด ยิ้มมุมปาก แล้วพูดต่อ “...ถึงแม้ว่าคำเตือนของพี่มันไม่ไม่มาจากความเป็นห่วงเลยก็ตาม...” พี่ยอดนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนหลบตาแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปเงียบ ๆ
...เวรกรรมอะไรของกรูวะ...เลิกกับแฟน มันกำลังจะมีชีวิตที่ดี แต่เรากลับเลวร้ายลง...ต้องเดินทางไกลคนเดียว...พักอาศัยกับคนที่เขาไม่เต็มใจให้อยู่ด้วย...แทบไม่เคยพูดกันดี ๆ เลย...
**********************************************************
วันนี้เหนื่อยมาก ลงให้นิดนึงก่อนนะ เดี๋ยวว่าง ๆ มาต่อให้อีกครับ
-
^
^
จิ้มๆๆ
*****
พี่ยอดปากไวไปนิด ไม่น่าไปพูดจาดูถูกน้องแบบนั้นเลยหนิ
ทำไมถึงได้ตัดสินอะไรจากการมองแค่แวปเดียวนะ
โอเครู้สึกดีนะที่พี่แกเป็นห่วงรออ่ะทีมก็ผิดจริงๆที่ไม่คิดจะแคร์อะไรเลย
แต่พี่ก็พูดจาดุถูกหมิ่นน้องอีกแล้วนะซ้ำร้าย กะอิแค่บอกเป็นห่วงอ่ะ
มันคงไม่ตายหรือเสียศักดิ์ศรีมานักหรอกนะ น้ำใจของคนร่วมห้องมีให้กันอ่ะไม่ผิดธรรมชาติหรอก
แล้วเจอน้องมันตอกหน้าหงายแบบนี้ เฮ้อออออออออาเมน
+1 จัดให้คะ
-
ตอนเก่ายังไมาเม้นเลย ตอนใหม่มาล่ะ
อิอิ
เสียดายผู้จัดการไม่น่าเบรคเรื่องให้ทีมย้ายห้องเลย
อยากเห็นสีหน้า พี่ยอด คึคึ จะได้ไปง้อน้องทีม มาอยู่ด้วย
--------
ขอไปอ่านตอนล่า สุด แล้วจะมาเมนท์นะคะ
-
คุณยอดไม่น่าพูดดูถูกอย่างนี้เลย รอตอนหน้าครับ
-
อ๊าย แบบว่าเพิ่งมาตามอ่าน ชอบพระเอกแบบนี้มากมาย พี่ยอดปากร้ายแต่ใจดีนะค้า ท่าทางคุณกรณ์จะแอบร้ายแน่เลยพี่ยอดถึงได้เตือนมาแบบนั้น
พี่ยอดสู้ๆ พิชิตใจน้องทีมให้ได้
-
กดบวกที่25
พี่ยอดดูท่าปากร้ายแต่ใจดีนะเนี่ย
-
นึดว่าเมื่ิอคืนจะไม่มาซะแล้ว :L2:
-
...พี่ยอดเค้าเป็นห่วงจริงๆน่ะทีม...คนมันปากไม่ตรงกับใจน่ะ :t3:
-
คุณ Remy เหนื่อยก็พักเถอะครับ
รอได้ ^^
จะตามอ่านต่อไปจนจบเลย
ขอบคุณที่มาลงต่อคร้าบ
-
พี่ยอดอดตาหลับขับตานอน เพื่อรอน้องทีมคนเดียวเลยนะเนี่ย
เป็นเราหน่อยไม่ได้ กระโดดล๊อคคอ..หอมแ้ก้มเลย อิอิ :z1: :z1:
-
พี่ยอดอ่ะ คิดอะไรอยู่
-
:-[ ...พวกปากแข็งก็อย่างนี้แหละ
ส่วนคุณกรณ์ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจอยู่ดีนะครับ
แต่จะว่าไปเจ้าต้าตอนนี้เป็นยังไงบ้างแล้วนี่
สงสัยจะลืมทีมไปแล้วละมั้งนั่น เฮอะๆๆ
-
พี่ยอดคงเป็นพวกปากร้ายแต่ใจดี
ปากไม่ตรงกับใจแน่ๆเลย
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
มา บวกหนึ่ง ให้จ้า
กะลังอ่านอยู่ เดี๋ยวมาเมนท์อีก
ชอบตอนขึ้นต้นเรื่องจังเลย
สองคนต่างกันมากๆเรยนะ
-
โหยพี่ยอดน่ารักมากเลยอะ
ไม่ได้นอนทั้งคืน
แถมยังเป็นห่วงด้วย
แต่ไม่น่าพูดแบบนั้นเลย
ทีมก็น่าจะพูดกับพี่เค้าดีๆหน่อย(เชียร์พี่ยอดเต็มที่เลยอะ)
เหนื่อยนักก็พักก่อนคร้า o13 :t3:
-
พี่ยอดคงปากร้ายใจดีเนอะ
-
พี่ยอดไม่ได้นอนทั้งคืน สมๆ คึคึถามวนแต่เรื่องเดิม หุหุ
เริ่มชอบเค้าแล้วสิ ไม่มานอนห้องก็คิดไปต่างๆ นาๆ
พูดดีๆ สิ พูดแบบนี้ ทีมก็เข้าใจผิดสิ เป็นห่วงก็บอก คึคึ
-
พี่ยอดน่ารักอะ
^^
ขอบคุณมากนะคะ
-
พี่ยอดปากแข็งเป็นหว่งน้องแต่ทำเป็นว่า
:-[
-
พี่ยอดนี่ยังไงๆอยู่น๊า
ท่าทางจะปากไม่ตรงกะใจซะละม๊างงงงงง :impress2:
-
พี่ยอดด้านได้อายอดน้า สู้ๆ
เชียร์พี่ยอดนี่ละก๊ากก
-
อ่านไปสองตอนเเล้วคร้า
รีบมาเมนท์ก่อนเลย
ไม่ชอบต้าเลย ทำไมทำเเบบนี้ เสียความรู้สึกมาก
ชอบพี่ยอดงะ อิอิ
มาต่อไวไวนะคร้า
ชอบมากค่ะ เเต่งสำนวนดีมาก
-
พี่ยอดนี่คงเป็นประเภท
รักนะเด็กโง่
เป็นห่วงนะ..แต่ไม่แสดงออก
คิดถึงนะ..แต่พูดไม่เป็น
แต่...
มองตาพี่นะ
แล้วจะเข้าใจ
ถ้าเรื่องนี้เป็นก๋วยเตี๋ยว คงเป็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำ มีครบทุกรสชาติ
เขียนเรื่องได้น่าอ่านมากค่ะ ทั้งสำนวนภาษาและการเดินเรื่อง o13
-
ชอบพี่ยอดมากมาย เถื่อน หล่อ ปากจ
:o8: :-[ :impress2:
-
ชอบพี่ยอดจังเลยย
รักเด็กช่าง ชอบการเล่าเรื่อง
ดูเป้นธรรมชาติดีจัง
และจะติดตามนะจ้า
-
ตกลงพี่ยอดเป็นอะไร :เฮ้อ:
-
ยอด
ยอด
ยอด
ยอดรัก อิอิ รักนะเด็กโง่
-
:laugh:
ชอบเค้าแล้วอ่าเด้
อดหลับอดนอนรอเค้าทั้งคืน
ผู้ร้ายปากแข็ง
-
ห่วงนะเป็นห่วง แต่ทำไมปากพูดไปอย่างงั้นละ พี่ยอด
ตกลงเมื่อไหร่สองคนนี้จะพูดกันดี ๆ บ้างไม่ได้หรือไง
มารอดูพี่ยอดหึงดีกว่า
เป็นกำลังใจให้นะครับ +1 ด้วย
-
เข้ามารอตอนต่อไปคับ o13
-
:impress2: ชอบเรื่องนี้มากมาย :-[
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แนว つんでれ ซึนเดะเระ อ่า
เชียร์ พี่ยอด เชียร์ พี่ยอด :z2:
อัพอีกนะคะ สู้ๆ o13
-
มามั้ย....ไปลอยกระทงอยู่หรอ?
รำอันเชิญ :z2: :z2: :z2:
-
ยังรออยู่นะครับ
-
จะเป็นไงต่อไป :3123:
-
น้องทีมต้องลองแบบรสชาติใหม่บ้างนะ แบบต้านัมเบอร์ทูเนี่ย... เจ็บแล้วต้องจำนะ
-
รอ..เมื่อไรจะมาเอ่ย :call:
-
ใครจับน้องทีมใส่กระทงไปนะ
รีบเอามาคืนให้ไวๆ เลย
คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว
-
สามวันแล้ว ยังไม่มีต่อเรื่องอีกเหรอครับ แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป :z2:
-
We belong together 9
…เช้านั้นผมสีหน้าไม่ค่อยดี ขนาดที่เพื่อนใหม่ของผมยังต้องถามด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนตื่นใหม่ ๆ ผมยังดูสดชื่นดีอยุ่เลย...ผมได้แต่กลบเกลื่อนทำเป็นกังวลเรื่องงานที่วันนี้ต้องวนเข้าปำความรู้จักกับพนักงานแผนกต่าง ๆ แผนกละ 2 ชั่วโมง...แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว...แต่พวกมันก็จับความรู้สึกผมได้ ว่ามีอะไรในใจ...เอาวะ...เล่าก็ได้...ผมก็เลยระบายเรื่องเมื่อเช้าให้พวกมันฟังจนหมด....
...มัวแต่เม้าท์เพลิน...พวกเราเดินลงมากินข้าวในเวลาที่แคนทีนเกือบปิด...พวกนั้นโหมสวยกันบนห้องแบบไม่ต้องขึ้นมาซ้ำเหมือนที่พูดไว้ตอนเช้า...มันกลัวเข้าอบรมไม่ทัน...กินข้าวตอนนี้ ดีไปอย่าง เพราะที่แคนทีนไม่มีคนเลย...
“...อ้าว...ยอด...วันนี้นึกยังไงมากินข้าวแต่เช้าล่ะลูก...” เสียงแม่ครัวที่แคนทีนทักพี่ยอดดังมาจนพวกผมต้องหันไปมอง แล้วรีบหันกลับ แต่ก็ยังได้ยินเสียงสนทนาอยู่
“...วันนี้ตื่นเช้าอ่ะครับป้า...” พี่ยอดยิ้มเนือย ๆ
“...หน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอนเลย...หรือว่าไมสบาย...ป้าทำข้าวต้มให้มั้ย...”
“...ไม่เป็นไรครับป้า...มีอะไรผมก็กินอย่างนั้นดีกว่าครับ...”
“...จ้า...” แม่ครัวรับคำ และตักอาหารให้พี่ยอด
*
*
“...แก...พี่ยอดเดินมาทางนี้แล้ว...” อีมิ้นท์ทำเสียงตื่นเต้น
“...อีนี่...ก็ตรงนี้มันเป็นโต๊ะกินข้าว เค้าก็ต้องเดินมาทางนี้สิ...” ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
“...แต่...” แก้วพูดยังไม่ทันขาดคำ พี่ยอดก็นั่งแปะข้าง ๆ ผม
“...ขอนั่งด้วยคนนะครับ...”
“...ได้จ้ะ..ตามสบายเลยพี่...” มิ้นท์ยิ้มร่า
“...อ้าว...ทีม...อิ่มแล้วเหรอ...ทำไมเช้านี้กินน้อยจัง...ไหนบอกอาหารเช้าสำคัญ ต้องกินเยอะ ๆ ไง...” แก้วแกล้งผม
“...กินไม่ลง...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...เดี๋ยวก็ไม่มีแรงทำงานหรอก...วันนี้เดินเยอะนะ...” พี่ยอดพูดลอย ๆ
“...พักผ่อนน้อยก็ต้องกินน้ำเยอะ ๆ ด้วย...” ผมก็พูดลอย ๆ เหมือนกัน
“...พี่ยอด...เดี๋ยวช่วยไปดูประตูที่ห้องให้หน่อยได้มั้ยฮะ...คือมันฝืด ๆ ยังไงไม่รู้...” แก้วตัดบท ผมกับมิ้นท์มองหน้ากันงง ๆ
“...อืม...เดี๋ยวกินเสร็จแล้วพี่ไปดูให้เลยก็ได้...แป๊บเดียว...อบรมแปดโมงครึ่งใช่ปะ...” มิ้นท์กับแก้วพยักหน้า
“...อ้าว...ไหนบอกกินไม่ลงไง...” มิ้นท์ถาม เมื่อเห็นผมกินอาหารที่เหลืออีกครั้ง
“...เดี๋ยวไม่มีแรงทำงาน...” ผมตอบพลางมองพี่ยอดด้วยหางตา เห็นเขาอมยิ้มนิด ๆ
*
*
...เมื่อกินข้าวเสร็จ ยังพอมีเวลาเหลือ...สองสาวเดินนำขึ้นไปบนห้อง ทิ้งผมเดินรั้งท้ายกับพี่ยอด...สองคนหน้าเดินคุยกันเสียงดัง...สองคนหลังเดินก้มหน้าก้มตา ไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ...
“...ห้องรกหน่อยนะพี่...ยังไม่ได้เก็บเลย...” แก้วพูดขณะเสียบคีย์การ์ด
“...โห...รกจริง ๆ ด้วย...” พี่ยอดยิ้ม เป็นครั้งแรกที่เห็นเขายิ้ม ทำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะ หลบตาแทบไม่ทัน เมื่อเขาหันมาทางผม
“...ประตูทางออกไประเบียงอ่ะพี่...มันเปิดยาก...” แก้วเดินนำ ผ่านที่นอนที่วางระเกะระกะ พี่ยอดมองสภาพ มีหมอน 3 ใบ ผ้าห่ม 3 ผืน แล้วอมยิ้มอีกครั้ง
“...คนที่อยู่เดิม เค้าคงไม่ค่อยออกไประเบียงมั้ง มันก็เลยฝืด เดี๋ยวเย็น ๆ พี่เอาน้ำมันมาหยอดให้ก็เรียบร้อยแล้ว...” พี่ยอดพูดพลางขยับประตูเลื่อน
“...พี่ยอดเก่งจังเลย...” อีมิ้นท์ชมเสียงหวาน
“...เค้ายังไม่ได้ทำอะไรให้ซักหน่อย...” ผมเบรก
“...มีอะไรเสียอีกหรือเปล่า...” พี่ยอดหันมาถามแก้ว ไม่สนใจกับคำพูดผม
“...ไม่มีฮะ...” แก้วตอบ
“...มี...แต่ไม่รู้ว่าของที่เสียอันนี้พี่ซ่อมได้หรือเปล่า...” ผมแทรก
“...คุณจะให้ซ่อมอะไร...ผมซ่อมได้ทุกอย่างแหละ...” พียอดเปลี่ยนสรรพนาม เมื่อพูดกับผม
“...ความรู้สึกไง...” ผมกวน ทุกคนในห้องอึ้ง
“...ไปอบรมกันดีกว่า...ใกล้เวลาแล้ว...เดี๋ยวสาย...” อีมิ้นท์ได้สติก่อนใคร
“...อืม...” ผมเดินนำออกไปก่อน แต่แอบได้ยินแก้วคุยกับพี่ยอดด้านหลัง
“...ทีมมันงอนอ่ะพี่...เมื่อคืนมันนอนที่นี่จริง ๆ ดูที่นอนสิ พวกเราลากกันออกมานอนกองกันตรงนี้...ส่วนนี่ก็เสื้อผ้าของแก้วที่มันยืมใส่...แล้วมันก็จะเอาไปส่งซักให้...”
*
*
...ผมเดินหน้าระรื่นเข้าห้องอบรมคนเดียว อีพวกนั้นคงกำลังเม้าท์แก้ตัวให้เราละสิ...แก้วนี่มันแผนสูงเหลือเกิน...ลากพี่ยอดไปดูให้เห็นกับตา ว่าผมค้างที่ห้องนั้นจริง ๆ...ทีนี้ ไอ้คนที่เข้าใจผิด มองคนอื่นในแง่ร้ายคงหน้าแหกยับเยิน...
“...พี่ยอดล้อออออ...หล่อ...” เสียงอีมิ้นท์ดังมาก่อนตัว
“...แก...เค้ารู้ความจริงแล้ว...ต่อไปก็คุยกันดี ๆ นะ...” แก้วพูดช้า ๆ
“...ถ้าเค้าพูดดี...เราก็พูดดีด้วยนะ...” ผมเถียง
“...จริงเหรอ...ปากแกอ่ะร้ายจะตาย...” อีมิ้นท์เข้าข้างพี่ยอด
“...อีนี่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนนะมรึง...” ผมพูดขำ ๆ
“...เฮ้ย...น้องไผ่มาแล้ว...โอ๊ย...แพ้ชุดนักศึกษาช่าง...” อีมิ้นท์เพ้อเมื่อเห็นน้องไผ่เดินเข้าห้องในชุดเสื้อขาว กางเกงสีกรมท่าเข้ารูป รับกับช่วงขายาวสมส่วน เดินมานั่งข้างแก้ว
“...กินข้าวเช้ามาหรือยัง...”
“...เรียบร้อยแล้วครับพี่แก้ว...กินที่ตลาด ถึงได้มาสาย...” ไผ่หัวเราะเขิน ๆ
“...กินกับแฟนเหรอ...” อีมิ้นท์สอด
“...ผมยังไม่มีแฟนครับ...” ไผ่ก้มหน้าตอบ ไม่ให้ใครเห็นหน้าแดง
“...อายซะหน้าแดงปี๋เลยนะน้อง...” มิ้นท์แซว
“...แล้วแกยิ้มอะไร...แก้ว...” ผมแกล้งแซวแก้วต่อ
“...บ้าเหรอ...”
*
*
...พวกเราจบการชงแก้วให้น้องไผ่ เพราะพี่แผนกบุคคลเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องใหญ่ในมือ...
“...วันนี้เราต้องจับกลุ่มแยกกันไปแนะนำตัวกับทุกแผนกในโรงแรมนะคะ...เอาเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 4 คนละกัน...เดี๋ยวออกมาจับฉลากกันนะคะ...” พวกเราเดินออกไปหน้าห้อง ล้วงลงไปในกล่องที่พี่เค้าเตรียมมา
...ผมโชคร้ายที่ต้องไปอยู่กับใครก็ไม่รู้อีก 3 คนเป็นผู้หญิงทั้งหมด จำได้ว่า เป็นเด็กฝึกงานแผนกเซลล์ แผนกแม่บ้าน และแผนกจัดเลี้ยง...อีมิ้นท์โชคร้ายกว่า เพราะมันได้อยู่กลุ่มเดียวกับซอนย่า...คงจะแย่งซีนกันน่าดู...แต่คนที่โชคดีที่สุดคือแก้วที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับน้องไผ่...เด็กหนุ่มก็ยืนก้มหน้าเขิน...เพื่อนสาวผมก็ยืนอมยิ้มบิดไปบิดมา...
“...ต่อไป...ก็มาจับฉลากกันต่อว่ากลุ่มไหนต้องไปดูงานที่แผนกอะไรก่อนหลัง...เริ่มจากกลุ่มน้องทีมเลย...มา...น้องทีมมาเป็นตัวแทนจับฉลากได้เลยค่ะ...” ผมขยับไปควาน ๆ เลือกกระดาษในกล่อง แล้วยื่นให้พี่เค้า
“...แหม...เจอกันทุกวันยังไม่เบื่ออีกเหรอ...” พี่แผนกบุคคลถามผมเล่น ๆ
“...อะไรเหรอครับ...”
“...อ่ะ...เอาไปดู...เช้านี้ กลุ่มน้องทีมต้องไปแนะนำตัวที่แผนกช่างเป็นที่แรกนะคะ...” พี่เค้าพูดยิ้ม ๆ ผมทำหน้าไม่ถูก ยืนอ่านกำหนดการที่ต้องปฏิบัติในวันนี้ เช้า แผนกช่าง...บ่าย แม่บ้าน...เย็น เซลล์...ส่วนวันพรุ่งนี้เช้า แผนกต้อนรับ...สาย บัญชี...บ่าย สโตร์ ปิดท้ายด้วยแผนกอาหารและเครื่องดื่ม...วันมะรืน เราก็จะเริ่มฝึกงานจริง ๆ แล้ว...
*
*
...หลังจากแยกย้ายกันออกมาจากห้องอบรม...ผมก็เดินตัวลอย ๆ ไปตามทางเดิน...แผนกช่างอยู่ชั้นใต้ดินของโรงแรม แยกออกเป็นช่างศิลป์...ช่างไอที...และช่างซ่อมบำรุง...
...เนื่องจากบุคลิกของผม ทำให้ทุกคนลงความเห็นให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม...ผมเคาะประตู เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตให้เข้าไปในห้อง จึงเปิดประตูเข้าไป...คนแรกที่ผมเห็นคือ พี่ยอด นั่งหน้าหล่อเถื่อนอยู่บนโต๊ะ รายล้อมด้วยลูกน้องอีกสามคน ที่ทำสายไฟอะไรกันอยู่ยั้วเยี้ยที่พื้นห้อง...
“...สวัสดีครับ...พวกเราเป็นเด็กฝึกงานประจำภาคเรียนที่สอง...สิ้นสุดประมาณเดือนกุมภาพันธ์ปีหน้า...พวกเราต้องขอฝากตัว และขอให้พวกพี่ชี้แนะด้วยนะครับ...สำหรับผมฝึกงานที่แผนกต้อนรับส่วนหน้า ชื่อทีมนะครับ...ส่วนคนนี้...” ผมฝืนยิ้ม และแนะนำตัว และเพื่อนในกลุ่มตามสคริปท์ที่ฝ่ายบุคคลให้มา
“...เฮ้ย...นี่มันเด็กที่ยืนด่าพี่ฉอด ๆ เมื่อคืนนั้นที่ร้านอาหารนี่...” เสียงช่างคนนึงพูดขึ้น
“...เด็กมันไม่รู้ว่าเราเป็นใครไง...” อีกคนพูดต่อ
“...แต่พี่ยอดรู้ว่าน้องมันเป็นเด็กฝึกงานที่โรงแรมนี่...” ช่างอีกคนก็พูด คนนี้ผมก็จำได้ว่าเป็นหนึ่งในหกที่ร่วมโต๊ะวันนั้น
“...ซวยแล้วกรู...” ผมบ่นเบา ๆ
“...เออ...ช่างเหอะ...นี่มันรูมเมทกรู...กรูเห็นตั้งแต่วันแรกมานอนผึ่งแดดที่ระเบียงแล้ว...”
“...โห...น้องทีม...ไม่กลัวผิวสวย ๆ เสียหมดเหรอจ๊ะ...นอนตากแดดทำไมล่ะ...” ผมกัดฟัน ก้มหน้า บอกตัวเอง อดทนไว้ ห้ามเถียง ห้ามด่า กรูคนนะ ผึ่งแดดมันดูเหมือนตัวอะไรไม่รู้ เค้าเรียกอาบแดดย่ะ
“...เฮ้ย...เด็กกรู...อย่าแซว...” พี่ยอดพูดเสียงเข้ม พวกนั้นถึงได้หุบปาก ผมเงยหน้ามองพี่ยอดทันทีที่พูดจบ เห็นแววตาขี้เล่นเป็นครั้งแรก ถึงแม้แววตาคู่นั้นจะอิดโรยไปบ้าง แต่ก็ยังน่ามองอยู่
“...มา...ตามพี่มา เดี๋ยวจะพาไปดูแผนกช่าง...มาดูว่าพวกพี่ทำงานกันเหนื่อยแค่ไหน...พวกมรึงด้วย...ตามกรูมา...” พี่ยอดลงจากโต๊ะ แล้วเดินนำทุกคนไปข้างนอก
“...ทีม พักห้องเดียวกับพี่ยอดเหรอ...” ชะนีร่วมกลุ่มถาม
“...อืม...” ผมตอบสั้น ๆ
“...พี่เค้าเท่ดีเนอะ...” ผมยิ้มเจื่อน ๆ
“...พี่เค้ามีแฟนปะ...” อีกคนกระซิบ
“...ไม่รู้สิ...เราไม่ค่อยได้คุยกันอ่ะ...” ผมเลี่ยง
“...พี่ว่า แยกกันดีกว่า...ทีม...มากับพี่...”
“...อะไรนะ...” ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เมื่อพี่ยอดเรียกแทนตัวเองว่าพี่กับผม
“...เราจะแยกย้ายกันไป...ทีมมากับพี่...ส่วนคนอื่น เดี๋ยวพวกพี่ ๆ เค้าจะพาไปดูส่วนอื่นของแผนกช่างที่เราต้องดูแล...” พี่ยอดพูดเป็นการเป็นงาน
...เอาแล้วกรู...พี่ยอดได้โอกาสเอาคืนแล้วนี่...ซวยแน่...แต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแหละวะ...ซวยตั้งแต่ก่อนมาฝึกงานแล้วนี่...มันจะเลวร้ายซักเท่าไหร่เชียว...สู้โว้ย...
*****************************************************************************
...ขอโทษที่หายไปนาน สองเทศกาลติดกัน คนขียนแRดมากไปหน่อย ป่วยเลย...ตอนนี้อาการค่อยยังชั่วแล้ว กลับมาต่อให้นิดนึงก่อน ตอนหน้าจะมาแบบยาว ๆ นะครับ...
...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น ทุกกำลังใจ และทุกการรอคอย...ถ้าคุณรู้ว่าผมเคยเขียนเรื่องอะไร รับรองว่าคุณจะมั่นใจว่าผมไม่หนีหายไปไหนแน่นอน...
-
^
^
^
:z13: :z13: :z13:
:z2: :z2: :z2:
จิ้มอย่างรวดเร็ว
-
:impress2:
รีบมาๆ
-
^
^
กรี๊ดดดดดดดดด :m1: :m4: นุ้งแก้วชนะเลิศคะลูก
ทำรูมเมทเค้าดีกันแล้วนะคะ(คิดว่านะ)พี่ยอดเค้าก็จะได้รู้สักที
่ว่าน้องรูมเมทไม่ได้ไปกับใครที่ไหน นอนอืดที่ห้องเพื่อนสาวนี่เอง :m20:
แต่พี่ยอดคะ ไมว่าง่ายจัง อิอิ ต่างคนต่างเป็นห่วงกันด้วย งานนี่แหละคะ
ได้ของติดไม้ติดมือกลับไปมอแน่นอน
แหมๆพี่ยอดไม่ค่อยเลยนะคะกันหัวหน้ากลุ่มมาได้แล้ว ถือโอกาสขอโทษน้องเค้านะคะ
ก็พี่ไม่ได้ตั้งใจจะปาก...นี่นา :o8: ส่วนนุ้งทีมอย่าทิฐิมากนะคะ พี่เค้าก็แค่เข้าใจผิดและปาก..เท่านั้น
ปล.อ้อคนแต่งไปRAD~ นี่เอง :m20: พักผ่อนแยะๆนะคะ :L2: :man1: :กอด1:
คนแต่งไม่ทิ้งคนอ่านก็จะเกาะขอบเตียงพี่ยอดต่อไปคะ :m20: +1 จัดให้คะ
-
สนุกมากเลยค่ะ เขียนบรรยายได้น่าติดตามมากเลย ชอบพี่ยอม หล่อเถื่อน อ๊ายยย
ปล เห็นคนแต่ง(ชื่ออะไรเอ่ยจะได้เรียกง่ายๆ)บอกว่าเคยแต่งนิยายมาก่อน ไม่สนเอาเรื่องมาลงบ้างหรอคะ
-
พี่ยอดจะมาไม้ไหนละเนี่ย คงไม่แกล้งน้องทีมหรอกนะ
-
:L2: เอาดอกไม้มาเยี่ยมคนป่วย หายไว ๆ นะครับ จะได้ไป R อีก :z1:
เป็นกำลังใจให้ครับ รอได้แต่อย่าหายไปเฉย ๆ นะ ไม่ดี +1 แต้มให้ด้วยครับ
ส่วนพี่ยอด คงจะพยายามเอาใจน้องทีนละมั่ง ก็เล่นเข้าใจผิดซะขนาดนั้น
-
ตอนต่อไป พี่ยอดจะแกล้งพาไปหมกห้องเครื่องรึเปล่าน้อ ^^
ขอบคุณที่มาต่อนะคร้าบ
-
ทีมมองพี่ยอดในแง่ร้ายเกินไป :z1:
-
หุหุหุ
พี่ยอดนี่ยังไงๆอยู่นะ
-
พี่ยอดอยากจะแยกตัวไป ขอโทษ แบบเงียบๆมากกว่ามั้ง
-
:impress2: สนุกๆๆ มาต่อช้าก็ยังดีกว่าไม่มาอ่ะคร้าบบบบ
ว่าแต่ว่าแล้ว เคยเขียนเรื่องอะไรมาก่อนหน้านี้อ่ะครับ อยากรู้อ่ะ ใครรู้ช่วยบอกป๋มที
-
ดูท่าเสร็จจากฝึกงาน ท่าจะได้ของฝากติดมือกลับไปด้วยแหงๆ :impress2:
-
ไปทัวร์แผนกช่างกันสองต่อสองจะเป็นยังไงบ้างหนอ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ระวังจะโดนเอาคืนนะค๊าบบบ
:z1: :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แยกไปกันสองคนเหรอเนี่ย
ว๊ายยยยยยยย จะทำอะไรกันน่ะ
-
หึหึ....เข้าทาง...
พี่ยอดจะพาน้องไปไหนกันน๊าาาา
หายป่วยไวๆ นะน้องทีม.. :L2:
-
พี่ยอดน่ารักดีเนอะ :-[
-
แก้วนี่เก่งมากอะขอปรบมือให้เลย o13
พาพี่ยอดไปให้เห็นกับตาซะเลย
น่านแล้วพี่ยอดก็มีการพาไปดูงานกันสองคนซะด้วย
ชอบพี่ยอดจังเลยอิอิ :กอด1:
หายไวๆนะค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงด้วยมั้งเลยป่วยง่ายอะ
รักษาสุขภาพด้วยค่า :bye2:
-
เข้ามารอตอนต่อไป
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
^^
ขอบคุณค่ะ
-
พี่ยอดจะพาน้องทีมแยกไปทำอะไรกันนะ
:z1:
-
:-[ อิอิมารอตอนต่อปายยย ค้า
-
มาแล้วววววว :mc4:
-
พี่ยอด ทำเอาเคลิ้มมมมม :-[
(ไม่บอกจริงๆหรอว่าเคยเขียนเรื่องอะไร)
-
พี่ยอดแปลกๆไปนะนั่น
น้องทีมเองก็เหมือนกัน
คู่นี้แปลกๆแล้ว :laugh:
บวก 1 แต้ม ขอบคุณค่ะ
คนแต่งเคยแต่งเรื่องอะไรเหรอ ???
-
แก๊ง 3 สาวน่ารักทุกคนเลย :กอด1: รู้ใจเพื่อน ช่วยเหลือกันดี อ่านแล้วคิดถึง
น้องเร อดีตเด็กพาณิชย์ฯ ใช่หรือเปล่าเนี่ย เท่าที่อ่านผ่านมาเรื่องเกี่ยวกับโรงแรม
ก็มีเรื่องนี้แหละ
-
:z3: :z3: รอแก๊งนี้ คืนนี้ไม่มาสินะ อั๊ยยยยยยยยย
อยากรู้ว่าพี่ยอดจะติวอะไรกับน้องทีมเป็นการส่วนตัว :m20:
-
บรรยายได้สุดยอดมาก
ชอบจริงๆ o13
บวก 1 แต้มจัดไปค่ะ
-
...คนเขียนตาอักเสบ ขอพักนิดนึงนะครับ ไปตัดผมมา แล้วผมทรงใหม่ด้านหน้ามันพอดีกับตา หมอบอกว่าให้เอาที่คาดผมคาดไว้ อย่าให้ผมโดนตาอีก...ปวดตา แล้วมันทำให้ปวดหัวด้วยอ่ะครับ...เดี๋ยวหายแล้วมาต่ออย่างแรง...
-
ู^
^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดความหล่อเป็นอุปสรรครึคะเนี่ย
ไปรักษาดวงตาให้หายนะคะ
รอพี่ยอดน้องทีมต่อไปปป :a2: :a9:
-
:z10: พี่ยอดจะพาน้องทีมไปหนายยย
ตื่นเต้นๆ
ชอบมากเลยค่ะ เรื่องนี้
tx ja!
-
ดูแลตัวเองหน่อยนะครับถ้าตาเป็นอะไรไปละแย่เลย
-
ขอให้หายเร็วๆนะครับ^^
ไว้หายดีค่อยมาต่อ คนอ่านรอได้
-
พี่ยอด น่าร๊ากกกก :bye2:
-
หายไวๆนะ
รอแร๊งแรง!!
-
หายเร็วๆ นะครับ
คิดถึงจัง
-
หายไวๆนะค่ะ
คิดถึงพี่ยอดกับน้องทีมมากมาย :กอด1:
-
:L2:
หายเร็วๆนะจ๊ะ
รักษาดวงตาดีๆน้า
-
หายไวๆนะคะ
^^
-
ตื่นเต้นอีกแล้ว ลุ้นๆๆๆๆๆ :o8: :z2:
-
หายเร็วๆๆนะคับ รีบๆๆมาต่อ อิอิ :กอด1:
-
เรื่องนี้สนุกอย่างจริงจัง อิอิ
สามเพื่อนสาวก็น่ารัก พี่ยอดก็ช่างน่าค้นหา :-[
-
We belong together 10
...ผมเดินตามพี่ยอดต้อย ๆ ฟังเค้าอธิบายรายละเอียดงานของแผนกช่าง ซึ่งมีส่วนย่อยออกมาอีกหลายส่วน แบ่งสัดส่วนกันอย่างชัดเจน...ช่างศิลป์ ทำงานพวกตกแต่งเวทีในงานจัดเลี้ยง และดูแลความสวยงามของโรงแรม...ช่างไอที ทำงานเกี่ยวกับระบบคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ตไร้สาย และอุปกรณ์อิเล็คทรอนิคทุกอย่างในโรงแรม...ส่วนสุดท้ายที่พี่ยอดพาไปก็คือห้องแรกที่พวกเราเข้ามา...ช่างซ่อมบำรุง...ทันทีที่พี่ยอดพาผมเข้ามาในห้อง ผมต้องหันขวับไปดูที่ประตูทันทีที่ได้ยินเสียงลูกบิดถูกกดล็อค
“...ล็อคทำไม...” ผมถามเสียงแข็ง...พยายามเก็บอาการกลัวเอาไว้
“...ก็ผมจะสอนงานคุณไง...ดื้อ ๆ อย่างคุณต้องสอนตัวต่อตัว...ไม่อยากให้ใครมาขัดจังหวะ...” พียอดพูดกวน ๆ พลางเดินเข้ามาใกล้ ผมก็ถอยหลังหนี
“...ไม่ต้องสอนเยอะก็ได้...เราแทบไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยนี่...” ผมทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ใกล้ตัว นึกในใจว่า นั่งน่าจะปลอดภัยกว่ายืน
“...ทำไมจะไม่เกี่ยว...เวลาห้องแขกมีปัญหา...ฟร้อนท์ก็ต้องแจ้งผม...”
“...อืม...ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว...จะให้รีเซฟชั่นซ่อมเองเหรอไง...” ผมย้อน
“...นี่...ผมเป็นรุ่นพี่คุณนะ...” พี่ยอดพูดเสียงดัง
“...แล้วไง...” ผมยกขาไขว่ห้าง หลังพิงพนัก กอดอก มองหน้าพี่ยอดพลางเลิกคิ้ว...เขาเม้มปาก และถอนใจเฮือกใหญ่
“...คุณกำลังอยู่ในช่วงอบรม และทำความรู้จักพนักงานคนอื่นอยู่นะ...”
“...ก็รู้จักแล้วนี่...จะเอาอะไรอีก...” ผมเถียง
“...คนรู้จักกันเขาพูดจากันอย่างนี้เหรอ...” พี่ยอดพูดเสียงเบา แววตาของพี่ยอดไม่ได้กวนประสาทแบบทุกครั้ง
“...ก็...ก็...แล้วจะให้พูดยังไงล่ะ...” ผมถามเขาด้วยเสียงอ่อนลง
“...เราพูดกันดี ๆ ไม่ได้เลยเหรอ...” พี่ยอดลากเก้าอี้มานั่งประจันหน้าผม ปกติผมไม่หลบตาใคร แต่กับพี่ยอด ผมหันไปมองรอบ ๆ ห้องแทน
“...ก็ถ้าพี่ยอดพูดดีกับทีมก่อน...ทีมก็พูดดีกับพี่ยอดเองแหละ...” ผมพูดงึมงำในลำคอ
“...พูดอะไรคนเดียว...” พี่ยอดชะโงกมาจนหน้าเขาแทบจะติดหน้าผม ด้วยสัญชาตญาณ ผมผลักเขาอย่างแรงทันที
“...โอ๊ย...” ผมผลักแรงไปนิดนึง พี่ยอดเสียหลักล้มลงไปนอนที่พื้น
“...เป็นอะไรหรือเปล่าพี่...” ผมถลาลงไปนั่งข้าง ๆ จับแขนจับขาพี่ยอดดูว่าเขาเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ในใจก็คิดว่าซวยแน่ แผนกแรก เด็กฝึกงานอย่างกรูก็ทำร้ายร่างกายพนักงานประจำเค้าซะแล้ว
“...เจ็บ...” พี่ยอดคราง
“...เจ็บตรงไหน...” ผมหน้าเสีย พี่ยอดขมวดคิ้วเมื่อเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เขายันตัวลุกขึ้นทันที ผมมองตามอ้าปากค้าง พี่ยอดรับโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษ แล้วเค้าก็พูดภาษาไทยต่อในประโยคถัดมา
“...แม่บ้านโทรมาแจ้ง...เดี๋ยวเราต้องไปดูห้องน้ำแขกที่ชั้น 18 ด้วยกันนะ...” พี่ยอดเดินไปหยิบกระเป๋าอุปกรณ์แล้วเรียกผม
“...เราหรอ...ไม่เป็นไรพี่...ทีมรอที่ห้องนี้ดีกว่า...”
“...จะอยู่ยังไงคนเดียว...”
“...อยู่ได้แล้วกัน...” ผมเถียง
“...มาช่วยพี่หิ้วของหน่อย...เราทำมือพี่เจ็บ...พี่ถือไม่ไหว...” พี่ยอดยื่นกระเป๋าช่างให้ผม ซึ่งก็ต้องรับมาถืออย่างช่วยไม่ได้
“...เจ็บมือซ้าย ก็ถือมือขวา เจ็บมือขวา ก็ถือมือซ้ายสิ...” ถึงจะรู้ว่าเค้าสำออย แต่ผมก็ต้องทำตาม แอบบ่นเบา ๆ ตามหลัง พี่ยอดหันมาอมยิ้มนิด ๆ
*
*
...แต่จะว่าไป กระเป๋านี่มันก็หนักจริง ๆ ตอนแรกผมใช้มือข้างเดียวถือ ไปไม่ถึงไหน ผมก็ต้องใช้สองมือหิ้ว...พอเข้าไปในลิฟท์ พี่ยอดก็แย่งมาถือเองซะงั้น...
“...ลิฟท์สำหรับพนักงานจะมีสองตัว คนละมุมตึก...ปกติพนักงานห้ามใช้ลิฟท์ตัวกลางร่วมกับแขก...แต่ก็มีบางแผนกที่ใช้ได้...” พี่ยอดพูดทำลายความเงียบ พลางมองผมที่ยืนชิดอีกด้านของลิฟท์
“...อย่าพยายามขึ้นมาที่ฟลอร์ลำพัง...คนอื่นจะมองไม่ดี และอันตรายด้วย...”
“...อันตรายยังไง...”
“...แขกดีก็มี...แขกเลวก็เยอะ...”
“...เขาจะทำอะไรเราได้...”
“...ทำได้ตั้งหลายอย่าง...” พูดจบ พี่ยอดก็เขยิบมาใกล้ผม ผมก็ขยับหนี
“...หนีทำไม...กลัวเหรอ...” พี่ยอดพูดชำ ๆ
“...กลัวสิ...ทำตัวเหมือนพวกหื่นกาม...” ผมกัด
“...ทำไมกลัวพี่ แต่ไม่กลัวแขกล่ะ...” พี่ยอดถาม
“...ก็ชอบฝรั่งอ่ะ...เล็ก ๆ ไม่...ใหญ่ ๆ เอา...โอเคป่ะ...” ผมตอบกวน ๆ
“...อ๋อ...ชอบใหญ่ ๆ...พี่ก็ใหญ่นะ...” พี่ยอดยิ้มแล้วขยับเข้ามาอีก ผมไม่มีที่พอจะหนีแล้วจึงได้แต่ยืนตัวเกร็งติดกับผนังลิฟท์
“...ทะลึ่ง...”
“...คิดอะไรอ่ะ...พี่หมายถึงตำแหน่ง...เป็นหัวหน้าช่างเชียวนะ...ชอบป่าว...” พี่ยอดยิ่งแกล้ง
“...ไม่...”
“...ทำไมอ่ะ...” พี่ยอดขยับเข้ามาจนตัวติดกับผม จนได้กลิ่นสบู่คุ้นจมูกจากตัวพี่เค้า
“...ไม่รู้...ขยับไปหน่อย อึดอัด...” ผมเขิน แต่ต้องทำเสียงดุใส่ พลางดันตัวพี่เค้าออก
“...เมื่อกี้ยังเจ็บอยู่เลยนะ...ผลักพี่อีกแล้ว...”
“...เจ็บตรงไหนเหรอ...” ผมมองพี่ยอดอย่างสำรวจ เพราะรู้ว่าเค้าไม่ได้เจ็บอะไรเลย ที่ผมผลักเค้าในห้องช่าง
“...เจ็บตรงนี้...” พี่เอานิ้วจิ้มที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
“...เพ้อเจ้อ...”
“...จริง ๆ นะ...มีแต่คนทำให้เจ็บ แต่ไม่มีใครช่วยรักษาเลย...” ก่อนที่จะไปกันใหญ่ ประตูลิฟท์ก็เปิด ผมรีบเดินนำออกมาทันที ได้ยินเสียงพี่ยอดหัวเราะตามหลัง
*
*
...แขกเจ้าของห้องเป็นชายชาวอเมริกัน...พี่ยอดขออนุญาตเข้าห้องและเช็คห้องน้ำที่ฝักบัวมีปัญหา...ผมได้แต่ยืนให้กำลังใจ และช่วยส่งของให้...ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเครื่องมือช่าง หยิบผิด หยิบถูก พี่ยอดก็พูดกวนประสาท...ผมก็บ่น ๆ ๆ ๆ เจ้าของห้องสงสัยว่าเราเข้าไปทะเลาะกันในห้องน้ำหรือเปล่า จึงได้เข้ามายืนดูหน้าห้องน้ำ และชวนผมคุย...
“...เฮ้...ทำไมยูถึงพูดภาษาอังกฤษสำเนียงนี้ล่ะ...” แขกแปลกใจที่ผมพูดภาษาอังกฤษ สำเนียงอังกฤษ
“...ไอชอบสำเนียงนี้ ก็เลยฝึกบ่อย ๆ จนมันพูดได้เอง...” ผมตอบ
“...ไอท่องเที่ยวในประเทศไทยมาอาทิตย์นึงแล้ว ไม่เคยได้ยินคนไทยทั่วไปพูดภาษาอังกฤษสำเนียงนี้เลย...”
“...คนไทยส่วนมากจะคุ้นเคยกับสำเนียงอเมริกัน เพราะตอนเรียนเค้าก็สอนกันมาแบบนี้...” ผมอธิบาย
“...แล้วยูเรียนที่ไหนล่ะ...”
“...ไอเรียนเอกภาษาอังกฤษ ปีสุดท้าย ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ...แล้วก็มีเรียนคอร์สพิเศษบ้าง...แต่ที่เริ่มมาสนใจสำเนียงอังกฤษ ก็ตอนที่ดูหนังเรื่อง Notting Hill ที่จูเลีย โรเบิร์ต กับ ฮิวจ์ แกรนท์ นำแสดงอ่ะ...”
“...มันเกี่ยวกันยังไงเหรอ...”
“...ก็ไอสามารถเข้าใจจูเลียพูด แต่ไม่เข้าใจที่ฮิวจ์พูด ก็เลยเรียนรู้ และหัดสำเนียงนี้มาตลอด...” เขาทำหน้าทึ่ง ๆ
“...แต่ยูรู้ป่าว ว่าคนอเมริกันมักจะชอบล้อเลียนสำเนียงอังกฤษ จนมันกลายเป็นเรื่องตลกไปเลยนะ...”
“...รู้...และคนอังกฤษเองก็ไม่ชอบให้คนชาติอื่นพูดสำเนียงเค้าด้วย...”
“...ไอเห็นด้วย...” แขกพูดพลางหัวเราะ
“...ไอเคยคุยกับคนอังกฤษ เค้าบอกให้ไอพูดสำเนียงไทยก็ได้...แต่ไอคิดว่า มันเป็นโอกาสที่ได้จะได้ฝึกสำเนียงนี้...จากตอนแรกที่เค้าไม่ค่อยพอใจ กลายเป็นว่า เห็นความตั้งใจของไอ ก็เลยยอมรับมันได้...และยังสอนศัพท์แสลงอังกฤษอีกตั้งหลายคำ...แต่ถ้าไอจำเป็นต้องพูดภาษาอังกฤษกับคนไทย ไอก็พูดสำเนียงไทยนะ...”
“...ขอโทษครับ...มันเสร็จสมบูรณ์ดีแล้วครับ...” พี่ยอดขัดขึ้นมา
“...เยี่ยม...ขอบคุณมากนะ...นี่สำหรับยู...” แขกยื่นทิปให้ เป็นแบงค์ร้อยดอลล์ ผมหันไปมองหน้าพี่ยอด เห็นเขาพยักหน้า
“...รับไปเถอะ...ของพวกยูสองคน...เขาเป็นช่างที่เก่งมาก...ส่วนยู...ไอสนุกที่ได้คุยกับยูนะ...”
“...เช่นกันครับ...และขอบคุณมากครับ...” ผมรับมาและยกมือไหว้เค้างาม ๆ หนึ่งที พี่ยอดก็ไหว้ด้วย แขกเดินมาส่งเราสองคนที่ประตู
“...ขอให้พักผ่อนอย่างมีความสุขนะครับ...” ผมกล่าวส่งท้าย ก่อนยกมือไหว้ลาเค้าอีกที เขาเองก็รับไหว้แบบฝรั่ง
*
*
...ผมเดินกึ่งวิ่งตามพี่ยอดไปที่ลิฟท์พนักงาน...ไม่รู้จะรีบไปไหน...
“...อ่ะ...” ผมยื่นทิปที่เพิ่งได้มาให้พี่ยอด
“...เก็บไว้เหอะ...” ผมยอดพูด แต่ไม่มองหน้าผม
“...ไม่เอา...เค้าให้เราสองคน แต่ทีมคิดว่า ทีมให้พี่ยอดดีกว่า...เพราะทีมไม่ได้ทำอะไรเลย คุยอย่างเดียว...” ผมค้าน
“...ถ้าทีมไม่คุย เราก็ไม่ได้เยอะอย่างนี้หรอก...มันเป็นความดีความชอบของทีมมากว่า...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ ต่างกับตอนขามา
“...เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย...” ผมเอานิ้วชี้ถู ๆ ที่แขนเขา เพื่อให้พี่ยอดหันมา
“...เปล่า...”
“...ไม่จริง...มีอะไรพูดมาเลยดีกว่าพี่...” ผมเริ่มเสียงดัง
“...ทีมเก่งเนอะ...” พี่ยอดพูด แต่ตายังมองที่ประตูลิฟท์ ไม่หันมามองหน้าผมเหมือนเดิม
“...อะไร...”
“...นี่แสดงว่าชอบฝรั่งมาก ถึงได้ตั้งใจฝึกภาษาขนาดนั้น...” พี่ยอดแดกดัน
“...จะฝรั่ง จะไทย ถ้าเป็นคนดี ทีมก็ชอบทั้งนั้นแหละ...”
“...แล้วตกลงชอบคนไทย หรือฝรั่งล่ะ...”
“...ถ้าทีมจะชอบใครซักคน ทีมไม่ได้ดูที่เชื้อชาติ...แต่ดูว่าเป็นคนดีหรือเปล่าต่างหาก...”
“...คนดีมักจะน่าเบื่อนะ...”
“...ช่าย...” ผมตอบรับยานคาง พี่ยอดหันมามองหน้า แต่ประตูลิฟท์เปิดซะก่อน
*
*
....ผมวิ่งตามพี่ยอดอีกครั้ง...พี่ยอดเดินเร็วมาก...
“...นี่ นี่ นี่...คนดีน่าเบื่อก็จริง...แต่คนดีอยู่ด้วยแล้วมีความสุข และอยากอยู่ด้วยตลอดไปนะ...” ผมพูดไล่หลัง พี่ยอดหยุดเดิน ผมวิ่งทันพอดี
“...แล้วทีมว่าพี่เป็นคนดีป่าวล่ะ...” พี่ยอดหันมาถามยิ้ม ๆ
“...ไม่รู้...”
“...ไม่รู้ได้ไง...”
“...ก็ไม่รู้จริง ๆ นี่นา...พี่ยอดน่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย...ตามอารมณ์ไม่ทัน...”
“...งั้นก็ดูต่อไปละกัน...” พี่ยอดสรุป
“...หมายความว่าไงอ่ะ...”
“...ก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกตั้งสี่เดือน...เดี๋ยวก็รู้ว่าพี่ดี หรือไม่ดี...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ไม่หรอก...ถ้าห้องอื่นว่าง ทีมก็ย้ายแล้ว...”
“...อะไรนะ...” พี่ยอดถามเสียงแข็ง
“...อ้าว...ก็พี่ยอดไม่อยากให้ทีมอยู่ด้วยนี่...เราตกลงกันตั้งแต่วันแรกแล้ว ว่าถ้ามีห้องว่าง ทีมก็ย้ายไง...แต่ตอนนี้ทีมกำลังจะหาทางขอฝ่ายบุคคลให้ย้ายไปนอนกับเพือนทีม...”
“...ทีมไม่อยากอยู่กับพี่เหรอ...” พี่ยอดเสียงเบาลง
“...พี่ยอดต่างหาก ที่ไม่อยากให้ทีมอยู่ด้วย...” ผมตอบ
“...แล้วถ้าพี่ขอให้ทีมอยู่ต่อไปล่ะ...”
“...ทีมยังไงก็ได้อยู่แล้ว...เด็กฝึกงาน เลือกได้เหรอ...ไม่ใช่ซุปเปอร์ไวเซอร์นี่...” ผมกัดพี่ยอดเล่น ๆ
“...นี่...กวนอีกแล้วนะ...” พี่ยอดยิ้ม ผมก็เผลอยิ้มตอบ
“...ตกลงเงินนี่เอาไง...” ผมพูดแก้เขิน พลางยื่นแบงค์ดอลล์ให้พี่ยอด เขารับไป
“...มา...เดี๋ยวพี่ไปแลกเป็นเงินไทยก่อน...แล้วเดี๋ยวตอนเย็นพี่ค่อยให้ทีม...”
“...พี่ยอดเก็บไว้เหอะ...”
“...ไม่ได้...”
“...อืม...งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ทีมเอาไปเลี้ยงเพื่อน ๆ ที่ตลาดดีกว่า...”
“...โอเค...เย็นนี้เจอกัน....แต่พี่ต้องเป็นคนเลี้ยงนะ...เพราะทิปนี่ พี่ยังยืนยันว่าเป็นของทีม...” พี่ยอดพูดเสียงจริงจัง
“...เอาไงก็เอา...”
“...เดี๋ยวพี่ต้องไปแผนกแม่บ้าน...ทีมไปเจอกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่ห้องช่าง แล้วก็ไปพักกินข้าวได้เลยนะ...”
“...ทีมยังไม่ได้เจอหัวหน้าพี่ยอดเลยนะ...” ผมแย้ง
“...เค้าไม่ค่อยเข้ามาหรอก...นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว ไปกินข้าวเหอะ แคนทีนเปิดตั้งแต่ 11 โมงแล้ว...” พี่ยอดขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินผมพูดถึงผู้จัดการแผนกช่าง และเดินเลี้ยวไปทางแผนกแม่บ้าน ปล่อยให้ผมเดินไปแผนกช่างคนเดียว*****************************************************************************
...ยังเจ็บตาอยู่นิด ๆ แอบไปนวดมา พักตัวแล้วต้องพักใจด้วย...ตอนหน้า ร่างกายสมบูรณ์ จะเอาให้ยาวกว่านี้อีก
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ...
...ส่วนเรื่องเก่าของผม ยังไม่เฉลยว่า เรื่องอะไร คิดว่ามีคนรู้แล้วแหละว่าเป็นเรื่องอะไร สำนวน และเอกลักษณ์บางอย่าง ยังถูกนำมาใช้ในเรื่องนี้ และในเอ็ม ตอนนี้มีชื่อเรื่องนี้ขึ้นโชว์อยู่ คนอ่านเรื่องเก่า และแอดเมล์ไว้ คงได้เข้ามาอ่านทีนี่...
...เป้...
-
เย่ๆๆ พี่ยอดกะน้องทีมมาแล้ววววววว :impress2:
เริ่มจะดีกันแล้วด้วย อิอิอิ
น้องทีมต้องเปิดใจให้พี่ยอดบ้างนะ
สงสัยพี่ยอดแกต้องมีความหลังอะไรสักอย่างแน่เลยชิมิ
o13
-
พี่ยอดรุกใหญ่แล้ว แถมยังออกอาการคิดมาก ขี้งอนอีก :-[
-
สนุกมากมายเลยจ้า ในที่สุดก็ยอมคุยกันดีๆซะทีเน้อ
แต่ว่าคุยดีๆกันได้นานแค่ไหนอ่ะ ลุ้นๆ ให้กุ๊กกิ๊กกันมั่งอ่ะจ๊ะ
ขอให้หายเร็วๆ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
:o12:ไม่เก๋าพอ เลยไม่รุ้ว่าเร่ืองอะไร
รุ้แต่ว่า ชอบพี่ยอดวะ :-[
-
ฮึดเข้าไว้พ่อยอดชาย
เดี๋ยวสักวันทีมก็จะหันมาชอบเอง
พอมาคุยกันดีๆก็น่ารักดีนะครับคู่นี้
งุงิ(?)ดี
-
ความรักกำลังจะเบ่งบาน เอิ๊กจะไทยจะฝรั่งคุยรู้เรือ่งก็รักหมดแหละเนอะนุ้งทีม :man1:
ส่วนพี่ยอด หัดปากหวานตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แหมๆมีติวตัวต่อตัวด้วยนะ
คงรู้สินะถ้าเอาค.แข็งเข้าสู้อ่ะ จะเอาเจ้าทีมไม่อยู่ มันต้องมีลูกล่อลูกชนเฟ้ย
นุ้งทีมเก่งจังได้ทริปด้วย แต่ก็นะไปๆมาๆกลายเป็นการออกเดทซะล่ะ
สองสาวรู้เข้าคงตาเหลือกแน่ๆ อิอิ
“...เจ็บตรงไหนเหรอ...”
“...เจ็บตรงนี้...” พี่เอานิ้วจิ้มที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
>>เดี๋ยวนี้ม่หยอด แหมๆๆๆๆ
“...จริง ๆ นะ...มีแต่คนทำให้เจ็บ แต่ไม่มีใครช่วยรักษาเลย...”
>>ปากหวานคะ นุ้งทีมเอ้ยเส็ดแน่ๆเด๋ซหยอดเด๋วตบมุกเนี่ย
อิอิน้องทีมไม่ย้ายห้องแล้ว หึหึ
+1 จัดให้คะ รักษาสุขภาพแยะๆนะคะ :L2:
-
เริ่มปรับความเข้าใจกันแล้ว หยั่งงี้แล้วน้องทีนจะได้ย้ายห้องหรือครับ
คิดว่าน่าจะย้ายเตียงมากกว่า :z1:
เป็นกำลังใจให้นะครับ หายไว ๆ ขอให้ตากลับมาปิ้ง ๆ เหมือนเดิม
จัดไป +1
-
พี่ยอดตกหลุมรักเข้าแล้วสิ จากนายช่างจอมเฮี้ยบกลายเป็นนายช่าง
ขี้อ้อนจอมเจ้าเล่ห์ไปซะแล้ว อิ อิ
:L2: ฟื้นฟูร่างกายให้หายไวๆนะ อากาศแปรปรวนรักษาสุขภาพด้วย
แน่ใจแล้วว่าต้องใช่เรื่องนั้นเป็นเรื่องแรกๆที่อ่านตอนเข้ามาในเล้า ชอบมากอ่าน
หลายรอบแล้ว สไตล์การเขียนแบบนี้คิดว่าไม่พลาด +ให้อีก1ไปเลย :man1:
-
:impress2:
พี่ยอดแสดงออกซะขนาดนี้
น้องทีมเสร็จแหงมๆ
-
ต๊ายยยยยย พี่ยอดของเดี๊ยนเดินตกหลุมมารึป่าวเนี่ย คึคึ
ไหนเปลี่ยนท่าทีจากหน้ามือเป็นหลังเท้าได้ขนาดนี้ อิอิ
น่ารักได้อีก แอบเจ้าเล่ห์นะเนี่ย
ปิ๊งน้องทีมเข้าแล้วล่ะสิ หุหุ
ความรักเปลี่ยนคนได้ จากเถื่อนๆๆ มาเป็นคนปากหวานได้เนี่ย :o8:
แสดงว่าจะเริ่มเดินเครื่องรุก น้องทีมแล้วสินะเนี่ย อิอิ
ตามทีมไม่ห่างเลย
ตอนแรกนึกว่าจะหึงฝรั่งที่คุยถูกคอกะทีมแล้วผู้จาสุนัขๆๆกะทีมซะอีก :z2:
ส่วนทีม ก็แอบเขินพี่ยออดหยอดหวาน คึคึ
จริงๆ แอบปิ๊งๆๆความหล่อล่ำแมนเซ็กซี่ของพี่ยอกอยู่ใช่มั้ยล่า
เพียงแต่พี่ยอดปากหมาน เท่านั้น คึคึ
พอเปลี่ยนมาหยอดหวาน ทำตัวเป็นคนดีของทีม
คงได้คู่รักใหม่อีกไม่นาน o13
-
ของพี่ก็ใหญ่............ :pighaun:
-
รักกันไหมหัวใจมันอยากเสนอ ก็รอแต่เธอเมื่อไรถึงจะสนอง
รักรักกันไหมหัวใจมันอยากจะตีตราจอง ถ้าได้ลองลองลองก็คงได้รู้รู้รู้
:z2: รักกันไหมจ๊ะน้องทีม :z2:
-
สนุกดีครับพ่อแง่แม่งอนกันดี
-
That s great !!?
:pigha2: :mc4: :pig4:
-
พี่ยอดขมวดคิ้วเมื่อเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เขายันตัวลุกขึ้นทันที ผมมองตามอ้าปากค้าง
จะโทรมาำทำไมตอนนี้....อารมณ์เสีย...
-
อุ๊ยพี่ยอดไม่อยากให้ทีมไป กิ้วๆ :impress2:
น่านมีน้อยใจด้วยอะ แอบหึงฝรั่งอีก
พี่ยอดชัดเจนขนาดนี้แล้วนะทีม
ตอบรับไม่ก็พูดดีๆกับพี่เค้าสิ :mc4:
-
มีหยอดกันไป หยอดกันมาซะด้วย
:-[ :-[
-
พี่ยอดเริ่มหยอด มีลูกอ้อนแล้วนะ
แบบนี้น้องทีมไม่ย้ายห้องแล้วมั้ง
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
ตายังเจ็บ ขยันมาต่อแล้ว หายไวๆจ้า :L2:
-
หึๆๆๆๆ พ่อยอดชายเริ่มอ้อนแล้ว :m20:
-
มารอดูว่า พี่ยอดจะเปนคนดีแบบที่ทีมชอบรึปล่าว
:pig4:
-
We belong together 11
...นึกว่ากลุ่มผมเลิกเร็วกว่าชาวบ้าน ที่ไหนได้ กลายเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ไปกินข้าว เพื่อน ๆ คนอื่นนั่งกินข้าวกันเต็มแคนทีนแล้ว...ผมก็เดินยิ้มระรื่นไปหามิ้นท์กับแก้วนั่งรอผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี...
“...เหนื่อยเหรอแก...” ผมทัก
“...ไม่หรอก แต่ท่าทางเราต้องมีศึกแล้วแหละ...” มิ้นท์พูดเบา ๆ เหมือนกลัวใครจะได้ยิน
“...อะไรเหรอ...” ผมบ้าจี้ กระซิบตาม
“...อีซอนย่าอ่ะ...มันแรงมาก...”
“...มันทำอะไรแก...” ผมพูดเสียงดัง หันขวับไปทางโต๊ะที่ซอนย่านั่งอยู่ ชีหันมามองทางผมเหมือนกัน
“...อีนี่...ใจเย็น ๆ มันยังไม่ได้ทำอะไร...แต่มันรู้จักคุณแม่บ้าน เค้าดันมันไปนั่งออฟฟิศแม่บ้านเป็นผู้ช่วยซุปฯ...แล้วทีนี้ เมื่อเช้ากรูกัดกับมันไง...กรูกลัวว่ามันจะเล่นอีแก้วอ่ะดิ...” มิ้นท์ อธิบายยาว ผมมองหน้าแก้ว ที่ดูซึมลง
“...อย่าไปกลัวอะไรที่มันยังไม่เกิดเลย...ถ้ามันทำอะไร แก้วมาบอกเราเลยนะ...เดี๋ยวเราลุยเอง...” ผมพูดเสียงหนักแน่น
“...ไม่เป็นไรหรอกทีม...เราก็ทำงานตามหน้าที่ของเราไป...เค้าคงไม่ทำอะไรเราหรอก...” แก้วยิ้มให้ แต่ยังมีแววกังวลในตา
“...แกไปทะเลาะอะไรกับมันวะ...” ผมถามมิ้นท์
“...ก็...ก็...” มิ้นท์พูดไม่ออก
“...อะไร...แกไปหาเรื่องมันก่อนแหง ๆ...” ผมพูดไปหัวเราะไป
“...ก็ไม่เชิงนะ...มันถามเรื่องแกกับพี่ยอด...กรูก็เลยกัดมันซะ...” อีมิ้นท์อ้อมแอ้ม
“...มันถามอะไรเหรอ...”
“...มันถามว่า แกกับพี่ยอดมีอะไรกันหรือเปล่า...” มิ้นท์ตอบ
“...ทีหลังถ้ามันอยากรู้อะไร...ให้มันมาถามกรูเองนะ...” ผมพูดเสียงดังอีกครั้ง ซอนย่าหันมามองผมทันที คงรู้ว่าผมพูดถึงใคร
“...ทีม เบา ๆ...” แก้วเตือนผม
“...แล้วแกตอบมันไปว่าอะไรล่ะ...” ผมพูดเสียงเบาลง
“...ก็บอกว่า มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา กรูไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน...ถึงเขาจะมีอะไร หรือไม่มีอะไรกัน...แล้วซอนย่าจะทำไมเหรอ...” มิ้นท์หยุดตรงนี้ ผมพยักหน้าให้มันพูดต่อ “...เอ่อ...มันบอกว่ามันชอบพี่ยอด...แล้วมันก็จะเอาให้ได้ด้วย ไม่ว่าทีมจะเป็นอะไรกับพี่ยอดหรือไม่ก็ตาม...”
“...โอ้โห...มั่นใจจริง ๆ...ถ้าเอาไปได้...รีบมาเอาไปเลย...” ผมหัวเราะก๊าก หางตาเห็นซอนย่าหน้าบึ้ง
“...ทีม...แกไม่โกรธเหรอ...”
“...โกรธทำไม...กรูกับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกันนี่...”
“...แต่กรูหมั่นไส้มันอ่ะ...” มิ้นท์ทำหน้านางร้ายสุดริด
“...อย่าไปอะไรกับมันเลย...มันไม่มีทางได้พี่ยอดหรอก...” ผมพูดด้วยความมั่นใจ
“...แต่มันแรงนะ...”
“...แกก็คอยดู ว่ากรูกับมันใครจะแรงกว่ากัน...” ผมยิ้มนิด ๆ
“...อ้าว ไหนบอกไม่ได้เป็นอะไรกันไง...” แก้วถาม
“...ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ นี่...แต่ไม่ชอบวิธีพูดของมันอ่ะ...ถ้าอยากได้ หรือชอบพี่ยอดก็บอกกันดี ๆ สิ...เราอาจจะช่วยให้สมหวังก็ได้...แต่พูดแบบนี้มันเหมือนหยามกันอ่ะ...” ผมอธิบาย
“...แล้วแกจะทำยังไงกับมันเหรอ...” มิ้นท์ถาม
“...ตอนนี้ยังไม่รู้...ดูท่าทีมันก่อน...มันแรงมาสิบ กรูก็จะแรงกลับไปร้อย...” ผมตอบ พร้อมแกล้งทำหน้าตัวอิจฉาแบบในละคร
“...กินข้าวกันเหอะ...คนเริ่มเยอะแล้ว...เดี๋ยวต้องขึ้นไปเก็บห้องอีก...” แก้วพูดตัดบท ก่อนที่พวกเราจะเม้าท์ไปเรื่องอื่น
*
*
...ตลอดมื้อกลางวัน พวกเราก็เม้าท์กันเรื่องแต่ละคนไปเจออะไรกันมาบ้าง มิ้นท์ได้ไปที่แผนกแม่บ้านก่อน ก็มาเล่าเรื่องคุณแม่บ้านโหดมาก ลำเอียงสุด ๆ แต่ผู้ช่วยทุกคนน่ารัก...แก้วไปแผนกต้อนรับ บอกว่าทุกคนนิสัยดี ตลกมาก หน้าฟร้อนท์ กับหลังฟร้อนท์ เป็นคนละเรื่องเลย...พี่รุจ ผู้จัดการของผมฮามาก เป็นเกย์สาวที่ใจดี และเข้าข้างลูกน้องสุด ๆ...ส่วนผมแชร์ประสบการณ์ ด้วยเรื่องได้ทิปมาร้อยดอลล์...ตอนนั้นดอลล่าละ สี่สิบกว่า ถ้าหารสองกับพี่ยอดแล้วได้คนละประมาณสองพันกว่าบาท...และเราก็คิดถึงร้านที่จะไปกินกันคืนนี้ โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ว่า พี่ยอดจะไปเป็นเจ้ามือ...กะเซอร์ไพร้สนังมิ้นท์มันเต็มที่...
...หลังจากกินข้าว พวกเราก็รีบขึ้นไปเก็บที่นอนบนห้อง และผมก็จัดการเอาถุงเสื้อผ้าไปส่งซัก...นึกว่าต้องควักเนื้อ โชคดีที่อยู่ดี ๆ ก็ได้ทิป...เฮ้อ...ในความโชคร้าย ก็มีเรื่องดี ๆ เสมอ...แต่ตอนบ่ายผมต้องไปแนะนำตัวแผนกแม่บ้าน มิ้นท์เตือนให้ระวังคุณแม่บ้านไว้ให้ดี...แก้วก็เตือนว่า ทางพี่รุจพูดอ้อม ๆ ว่าแผนกแม่บ้านไม่ค่อยถูกกับฟร้อนท์ด้วย...
*
*
...ตอนบ่ายโมงตรง กลุ่มผมก็เคาะประตูห้องแผนกแม่บ้าน อยู่ชั้นใต้ดินถัดจากแผนกช่าง...กลุ่มแก้วต้องไปห้องช่าง ซึ่งเป็นทางเดียวกับผม ส่วนมิ้นท์ไปฟร้อนท์ต้องขึ้นด้านบนของโรงแรม...
“...ทำไมไม่มาก่อนเวลาซักนิดนึงล่ะ...” คุณแม่บ้านทักเสียงแข็ง
“...พวกเรามาถึงซักห้านาทีแล้วครับ แต่ไม่ได้เข้ามา...” ผมตอบ
“...แล้วไปยืนเกะกะข้างนอกทำไม...เข้ามาก็ได้นี่...มาถึงก่อนไม่มีใครว่าหรอกนะ...” ชียังบ่น
“...พวกเราขอโทษนะครับ...” ผมยกมือไหว้ขอโทษ คนอื่นก็ทำตาม คุณแม่บ้านได้แต่มองด้วยสายตาว่างเปล่า ผมจึงเริ่มแนะนำตัวตามไดอะล็อกเดิม
“...นี่เหรอที่ชื่อทีม...เมื่อวานไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่...หน้าอ่อน ๆ อย่างนี้จะทำงานไหวเหรอ...” คุณแม่บ้านถามเสียงสูง
“...ผมไม่ได้ใช้หน้าทำนี่ครับ...” ผมกวนหน้าซื่อ ๆ
“...ชั้นหมายถึง หน้าตาดูคุณหนูอย่างนี้ จะทนแขกไหวเหรอ...”
“...ถ้าตัวต่อตัวก็ไหวครับ...แต่ถ้าหลาย ๆ คนก็คงต้องเรียกเพื่อนช่วย...” ผมกวนอีก คุณแม่บ้านถลึงตาใส่
“...หน้าอ่อน แต่ปากแข็งแรงนะเนี่ย...” คุณแม่บ้านจ้องหน้าผม
“...เด็กกรุงเทพฯ ก็อย่างนี้แหละครับป้า...สังคมมันกดดันให้ต้องสู้...” ผมจ้องตอบ
“...อย่ามาเรียกชั้นว่าป้า...ชั้นไม่ใช่ญาติเธอ...”
“...ขอโทษครับ คุณ แม่ บ้าน...” ผมขอโทษ แต่น้ำเสียงพยายามกลั้นหัวเราะ เพื่อนในกลุ่มอีกสามคนก็ก้มหน้าอมยิ้ม
“...อย่ามาทำเสียงประชดใส่ชั้นนะ...เป็นเด็กฝึกงานทำตัวให้มันดี ๆ หน่อย...ไม่งั้นชั้นจะรายงานแผนกบุคคล...” คุณแม่บ้านเสียงดัง
“...ผมไม่ได้ประชดนี่...ก็แค่เรียกคุณแม่บ้านให้ตรงตามที่ต้องการแบบชัด ชัด...” ผมเน้นคำหลัง “...ว่าแต่วันนี้คุณแม่บ้านมีอะไรต้องแนะนำอ่ะครับ...ตอนนี้พวกเรารู้แล้วว่าคุณแม่บ้าน คือ คุณ แม่ บ้าน...พวกเรามีเวลาแค่สองชั่วโมง...นี่ก็ผ่านไปหลายนาทีแล้ว ถ้าฝ่ายบุคคลถามว่าแผนกแม่บ้านสอนงานอะไรบ้าง จะให้ผมรายงานยังไงดีล่ะครับ...อีกอย่างคุณเจมส์ก็ชอบคุยกับผมซะด้วย...คุณแม่บ้านคงเห็นว่า ก่อนเลิกอบรมเมื่อวานคุณเจมส์ชมว่าผมพูดภาษาอังกฤษได้ดี และมีปัญหาอะไรให้แจ้งกับเขาได้โดยตรงเลย...” ผมเอา Mr. James ตำแหน่ง RM มาขู่บ้าง คุณแม่บ้านหน้าถอดสี
“...น้อย...เอาพวกนี้ไปสอนงานหน่อยสิ...” คุณแม่บ้านโทรเรียกป้าที่ใส่ฟอร์มต่างจากแม่บ้านคนอื่นที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่โต๊ะด้านนอก
“...มาทางนี้หนู...” ป้าเค้ากวักมือเรียก
“...ทีม...เธอไม่กลัวเค้าเหรอ...” เพื่อนในกลุ่มกระซิบถาม
“...กลัวทำไม...ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่....”
“...เมื่อกี้มีอะไรกันเหรอ...คุณแม่บ้านถึงได้ดุเสียงดังเลย...” ป้าน้อยถาม
“...อ๋อ...ก็................................” ผมเล่าไปตามความจริง
“...ว๊ายยยยย...หนูเริ่ดมาก...ไม่เคยมีใครกล้าพูดอย่างนี้กับคุณแม่บ้านเลยนะ...” ป้าน้อยหัวเราะชอบใจ
“...ป้า...เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์เหรอจ๊ะ...” ผมมองป้ายชื่อที่หน้าอกป้า บอกทั้งชื่อและ ตำแหน่ง
“...จ้ะ...เรียกป้าน้อยก็ได้ ไม่ต้องเรียกคุณซุปนะ...” ป้ายังหัวเราะไม่หยุด
“...แล้วป้าจะพาพวกเราไปไหนอ่ะครับ...” ผมถาม
“...ไปให้ไกล ๆ คุณแม่บ้านไง เดี๋ยวชีจะอาละวาดอีก...” ว่าแล้วป้าแกก็คล้องแขนผมเดินไปทางลิฟท์
“...ป้าน้อย...ฝากน้องผมด้วยนะ...” เสียงห้าว ๆ ดังมาจากห้องเก็บอุปกรณ์ตกแต่งโรงแรม
“...แหม เจ้ายอด...เห็นน้องเค้าหน้าตาน่ารักหน่อยไม่ได้เลยนะ...” ป้าแกหันไปแซวบ้าง
“...ป้า...นี่น้องรูมเมทผม...” พี่ยอดตะโกนออกมา ถึงอยู่ห่างไปหลายเมตร แต่ก็มองเห็นว่าหน้าแดง
“...อ๋อ คนนี้เอง...มิน่าล่ะถึงได้ยอมให้เค้าอยู่ด้วย...” ป้าแกหันมามองหน้าผม สลับกับพี่ยอด
“...โห...ป้า...ไม่น่าทักเลย...ไม่คุยด้วยแล้ว...จะไปไหนก็เชิญเลยครับ...” พี่ยอดเกาหัว แล้วปิดประตูห้องหนี
“...นาน ๆ จะเห็นเจ้ายอดเขินซักที...” ป้าแกมองหน้าผมแล้วยิ้ม
*
*
...ป้าพาพวกเราไปเดินดูงานส่วนต่าง ๆ ของแผนกแม่บ้าน...มีฝ่ายซักรีด...ห้องฟอร์มพนักงาน...ห้องดอกไม้...แล้วป้าก็พาขึ้นฟลอร์ไปดูแม่บ้านทำงานกัน...แต่ละชั้นจะมีห้องเก็บของสำหรับแม่บ้าน ในนั้นมีทุกอย่างจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ เรียกว่า ถ้าแขกต้องการอะไรก็จะได้ในเวลาไม่นานเกินรอ...
...สองชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเราสนุกกับแผนกแม่บ้านมาก ได้ช่วยพวกแม่บ้านจัดห้อง ปูที่นอน ล้างห้องน้ำ จัดของในมินิบาร์...แม่บ้านในระดับปฏิบัติงานน่ารัก เป็นกันเอง และมีน้ำใจมาก พวกเค้าช่วยกันทำงานทุกคน วิ่งขึ้นวิ่งลง ในเวลาที่บางฟลอร์ต้องการแม่บ้านด่วน เมื่อมีกรุ๊ปทัวร์เช็คเอาท์หลายห้อง แม่บ้านก็ต้องวิ่งกันขาแทบขวิด บางคนถึงขนาดต้องถอดรองเท้าวิ่งทำงานกันเลยทีเดียว...
“...จบกันซะทีนะ...เชิญไปที่แผนกอื่นได้...” คุณแม่บ้านพูดเสียงเรียบ เมื่อป้าน้อยเอาพวกเรามาส่งที่ห้องแผนกแม่บ้านเหมือนเดิม
“...ขอบคุณครับ / ค่ะ...” พวกเรายกมือไหว้คุณแม่บ้าน
“...ป้าน้อย ขอบคุณนะครับ...ป้าน้อยน่ารักที่สุดเลย ใจดีด้วย...” ผมไหว้ป้าน้อย แล้วก็ควงแขนกันออกนอกห้อง ไม่สนใจคุณแม่บ้านอีกเลย แต่ก็แอบเห็นว่าชีมองตามเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้
*
*
...ต่อไปแผนกเซลล์...ขอแวะห้องน้ำสำรวจความเรียบร้อยหน่อย น้ำหอมที่ฉีดเติมมาเมื่อตอนกลางวันยังหอมอยู่...ตื่นเต้นจัง เดี๋ยวต้องไปแผนกที่คุณกรณ์ทำงานอยู่...
...แต่...อารมณ์เสีย...คุณกรณ์ออกไปพบลูกค้าข้างนอกตั้งแต่เช้า...ผมนั่งฟังพี่ ๆ ห้องเซลล์อธิบายงานไปอย่างเซ็ง ๆ โรงแรมนี้มีราคาหลายเรท...เรทตัวแทนบริษัทท่องเที่ยว...เรทบริษัทสำหรับนักธุรกิจ...ตำแหน่งเซลล์แบ่งเป็นเซลล์ห้องพัก และเซลล์จัดเลี้ยง...
...เมื่อเซลล์ห้องพักอธิบายงานจบ เซลล์จัดเลี้ยงก็พาพวกเราเดินไปดูห้องจัดเลี้ยงที่อยู่ชั้น 3-5 ของโรงแรม...มีห้องจัดเลี้ยงหลายขนาด...พนักงานต้อนรับอย่างผมต้องรู้ว่าแต่ละวันมีงานอะไรบ้าง โดยที่จะต้องดูบอร์ดที่ทางเซลล์จะแจ้งทุกวัน...
“...อ้าว...ตอนเย็นนี่กลุ่มทีมเหรอ...” เสียงพี่กรณ์ดังจากด้านหลัง ขณะที่พวกเรากำลังลาพี่ ๆ ห้องเซลล์
“...สวัสดีครับคุณกรณ์...” ผมหันไปยกมือไหว้...พวกผู้หญิงไหว้ตาม แต่ก้มหน้าก้มตา คงเขินคุณกรณ์ล่ะสิ
“...เป็นไงมั่งวันนี้...เหนื่อยมั้ย...” คุณกรณ์ถาม พวกเราพยักหน้า
“...เดินทั้งวันเลยครับ...ไม่ไหวแล้ว...พวกเราต้องขอตัวกลับก่อนนะครับคุณกรณ์...” ใจจริงอยากจะอยู่มองหน้าคุณกรณ์นาน ๆ แต่เดี๋ยวเค้าจะหาว่าเราแรด นี่มันห้าโมงแล้ว ผมอยู่หอพักโรงแรมไม่มีปัญหา แต่คนอื่นต้องกลับบ้าน ก็เลยต้องลาคุณกรณ์แบบดื้อ ๆ อย่างนี้
“...ครับ...” คุณกรณ์รับคำ พวกเราไหว้คุณกรณ์อีกครั้งก่อนจะหันหลังออกจากห้องเซลล์
“...เดี๋ยว...ทีม...ขอคุยด้วยหน่อย...” คุณกรณ์เรียก ผมชะงัก เพื่อนอีกสามคนหันมายิ้มให้ และโบกมือลากัน ผมเดินกลับไปหาคุณกรณ์หน้าห้อง
“...เย็นนี้ไปกินข้าวกับผมนะ...”
“...เอ่อ...” ผมทำท่าคิด จะตอบรับเร็วเกินไป เดี๋ยวเค้าจะว่าเราอยากไปอ่ะดิ
“...ไม่ว่างเหรอ...”
“...ว่างครับ...” ไม่รู้รีบตอบไปหรือเปล่า แต่ก็ไม่อยากให้เค้าถามครั้งที่สอง
“...งั้นหกโมงตรง เจอกันหน้าโรงแรม...อ้อ...ทีมคนเดียวนะ...” พี่ยอดพูดจบก็ยิ้มให้ผมทีนึงแล้วเดินเข้าห้องเซลล์ไป
...เรากำลังจะทิ้งเพื่อนไปเที่ยวคนเดียวเหรอ...เอ...ถ้าบอกพวกมัน ก็น่าจะเข้าใจนะ โต ๆ กันแล้วนี่...แต่...เฮ้ย...พี่ยอด...ซวยแล้วกรู...เรานัดพี่ยอดไปเลี้ยงเพื่อน ๆ เย็นนี้เหมือนกันนี่หว่า...ทำไงดี...ผมคิดในใจระหว่างเดินกลับห้อง
**************************************************************
...แอบมาต่ออีกนิด ตอบแทนรีพลายเยอะแบบน่าชื่นใจมากที่มีคนติดตามอ่าน...ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...
...เป้...
-
รีบมาจิ้มก่อนนอน
ดีจัง วันนี้มีก๊อกสอง
อ่ายจุใจมาก
-
อร๊ายย ทำไมทีมทำแบบนี้ อย่าเห็นแก่หน้าตาพี่กรณ์สิทีม พี่ยอดสำคัญกว่านะ ปฏิเสธไปเลย สงสารพี่ยอด
-
ตามลุ้นจะเป็นยังไง
^^
ขอบคุณค่ะ
-
:m31:แล้วพี่ยอดจะทำไงอ่า
สงสารพี่ยอด
-
หน้าตื่นเต้นดีอะครับ
แลดูแล้วเป็นการทำงานที่มีทั้งอุปสรรคให้ฝ่าและมีคนคอยเป็นซัพพอตแบคให้เรา
ปล.หายไปหลายวัน 2 ตอนเอิกๆๆ o13 o13
-
สมกับการรอคอยนะครับ o13 แต่ทีมนี่ น่าจะเจ้าชู้นะเนี่ย :z2:
-
ปล.คุณแม่บ้านที่โรงแรมก็แรงเหมือนกัน มันเป็นคุณสมบัติสำหรับการเป็นคุณแม่้บ้านมั้ยอ่ะ :m29:
-
นัดซ้อนซ่อนเงื่อนแล้วยังจะผิดนัดกับพี่ยอดอีก
หึหึงานนี้ คางเหลืองแน่ๆ เจอผู้ชายหล่อ สุภาพ เข้าหน่อยนุ้งทีมไม่ต้องคิดเลย
ตอบภายในครึ่งวิ :m20: ปล่อยสองสาวไปกินข้าวกับพี่ยอดเรอะ
โดนแน่ๆๆๆๆๆ
สู้ๆคะ
-
ขอบคุณคุณเป้ครับ สงสัยงานนี้มีเคืองแน่เลยก็ทีมดันลืมนัดพี่ยอดซะได้
-
เค้าชวนครั้งที่ 2 ก็ไปกับเค้า 2 ต่อ 2 ซะแล้ว เล่นองค์หน่อยอิหนู
แล้วทำอย่างนี้กับพี่ยอดได้ยังไงฮึ :m16:
-
เด๋วคุณพี่ยอด องค์ลงหรอก
ไปยกเลิกนัดคุณกร เด๋วนี้เลยนะทีม
เด๋ว
คนอ่านไม่รักนะ
-
งานเข้าอีกแล้วทีน คอยดูคนหน้าบูดประชดประชันแล้วกัน
กล้าเนอะ กับคุณ แม่ บ้าน สงสารแต่แก้วนะ จะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้
ยัง + ไม่ได้นะติดไว้ก่อน เป็นกำลังใจให้นะครับ เป้...
-
อ่าว ทีมลืมนัดพี่ยอดซะงั้น
เดี๋ยวได้งอนกันอีกแน่
-
พี่ยอดมีน้อยใจแน่ๆ
ได้อ่าน 2 ตอนเลยแฮะวันนี้ ขอบคุณคร้าบ ^^
-
งานเข้าแล้วทีมฮะๆ
นัดเค้าแบบลืมพี่ยอดไปซะสนิท
เดี๋ยวก็โดนงอนหรอก~
-
"ทีม" สวยเลือกได้คร่ะ
แต่สงสารพี่ยอดอ่ะ
:m31:
-
เจอคนหล่อลืมนัดของพี่ยอดเลย :laugh:
-
จะผิดนัดตั้งแต่นัดแรกเลยเหรอจ๊ะน้องทีม
-
อ๊ากกกก สนุกอ่ะ
+1 :กอด1:
-
ทีม แน่มากๆ
คิดถึงจิตใจพี่ยอดบ้างนะจ๊ะ
-
งานนี้พี่ยอดมีงอนแน่ๆเลย
ผมคนนึงครับที่มีแฟนทำงานโรงแรม คนข้างๆในรูปนั่นล่ะ...ก็จะมีมาบ่อยๆนะ ชมแขกคนนั้นให้ฟัง ชมแขกคนนี้ให้ฟัง คงเป็นเพราะว่างานเค้าเจอผู้คนบ่อยมั้ง แล้วก็มักจะเป็นชาวต่างชาติหน้าตาดี...มีแอบเจ้าชู้ด้วย
ซะงั้นเลยเรา....
แต่เรื่องน่ารักดีนะ ว่าแต่เจ้าของเรื่องจะได้กับเจ้าของห้องเปล่าอ่ะ....แอบลุ้น :z2:
-
อะไรอะเพิ่งจะดีกับพี่ยอดแท้ๆ
ป้าน้อยยังแซวเลย อิอิ
รักพี่ยอดจังเลย :กอด1:
พี่ยอดโกรธแน่ๆอะ
ทีมอะทำไรไม่คิดก่อนอะ
โห่ไรเนี่ยคุณกรณ์คะแนนนำพี่ยอดหรอเนี่ยเซงเลย :เฮ้อ:
มาอัพไวๆนะค่ะ กำลังหนุก
-
:laugh: น้องหนูทีม มายังไม่ทันได้ฝึกงานเลย
มีเรื่องลุ้นๆ ทำให้ลืมต้าไปเลย
-
น้องทีม จะสับรางทันมั๊ยเนี่ย
-
น้องทีมกำลังเจอปัญหาเข้าแล้ว
:undecided: :undecided:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ :กอด1: :3123:
มาต่อตอนต่อไปไวๆๆๆๆเร็วๆๆๆๆๆเยอะๆๆๆๆๆๆนะเคอะ :m13:
(เลือกพี่ยอดนะหนูทีม รับนัดเขาก่อนแล้วด้วย จะเอาไหมทิปอ่ะ :teach:)
-
:man1: :จุ๊บๆ: คนเขียนคนขยัน +ให้อีกแต้มแถมไปอีก
มาปูเสื่อคอยดูว่าหวยจะออกอะไร รถไฟชนกันแบบนี้ขนวนไหนจะตกรางหนอ :ped149:
-
ทีมงานเข้า ทีมจะไปกับคันนะ อิอิ
:m16:
-
o13 o13
รอนะครับผม
-
รอนะครับ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
งานเข้าแล้วจะได้อยู่ร่วมห้องกับพี่ยอดอย่างสงบ
อ้ากต้องไปกับพี่ยอดดิเชียร์พี่ยอดคับบบบบบ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
We belong together 12
...ผมเดินไปคิดไปจนถึงห้องเพื่อนสาว...ไม่มีเหตุผลที่ต้องปิดบัง...ผมไม่รู้หรอกว่ามันกลับห้องหรือวังเพราะยังไม่ได้เปิดโทรศัพท์...กะว่า ถ้าพวกมันยังไม่กลับ ผมก็เดินขึ้นห้องตัวเอง...แต่พอเคาะประตู แก้วก็มาเปิดประตูให้ ยิ้มระรื่นเชียว คงมีความสุขที่ได้อยู่กับน้องไผ่ทั้งวัน...ไม่ต่างกับอีมิ้นท์ที่เฮฮาเหมือนเดิม...พวกมันกลับห้องมาก่อนผมไม่นาน...
“...แก...เรามีเรื่องจะปรึกษาอ่ะ...” ผมเดินหน้ามุ่ยเข้ามานั่งที่โซฟา
“...ไรยะ...ไปห้องเซลล์ กลับมาหน้าเครียดเชียว...คุณกรณ์มีเมียซุกไว้ห้องเซลล์เหรอ...” มิ้นท์แซว
“...บ้า...มีเรื่องสำคัญจะถาม...”
“...ถามว่าจะไปกินร้านไหนใช่ป่ะ...” แก้วคงเป็นคนเดียวที่รู้เรื่อง เพราะเพิ่งไปห้องช่างมาตอนบ่าย พี่ยอดน่าจะบอกอะไรบ้างแล้ว ก็เราคิดจะเซอร์ไพร้สมิ้นท์คนเดียวนี่
“...ไม่ใช่...แก...คือว่า วันนี้เรามีนัดกับพี่ยอดอ่ะ...”
“...โอ้โห...เพื่อน...นัดไปทำอะไรกันเหรอ...” อีมิ้นท์คิดไปโน่น
“...อีเวร...กรูได้ทิปมา แล้วกะว่าจะพาพวกแกไปหาอะไรกินกัน...แต่...” ผมอ้ำอึ้ง
“...พี่ยอดบอกแล้วแหละ...” แก้วพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...แต่เมื่อกี้...คุณกรณ์เค้าชวนเราไปกินข้าวด้วย...เอ่อ...แบบสองต่อสองอ่ะ...” ผมพูดเขิน ๆ
“...อ้าว...แล้วแกจะทำยังไง...คนนั้นก็หล่อเนี้ยบ...อีกคนก็หล่อเถื่อนเร้าใจ...” อีมิ้นท์กรี๊ดกร๊าด
“...แก...เรานัดพี่ยอดก่อน...แต่คุณกรณ์ เราก็รับปากแล้วเหมือนกัน...แบบว่าพอเห็นหน้าคุณกรณ์แล้วจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลืมทุกอย่างเลยอ่ะ...” ผมหัวเราะกลบความเขิน
“...แกก็ต้องเลือกแหละทีม...”
“...ถ้าเป็นพวกแกจะทำยังไงล่ะ...” ผมตีหน้าเครียดอีกครั้ง
“...ตอบยากว่ะ...” มิ้นท์ทำท่าคิด แต่ยังไม่ทันที่จะมีคำตอบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมปล่อยให้มันสองคนช่วยกันคิด จึงเดินไปเปิดประตูให้
“...นึกแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่...” พี่ยอดดูมอมแมม และอิดโรยกว่าตอนเช้า ยืนยิ้มเจื่อน ๆ อยู่หน้าห้อง
“...มีอะไรเหรอพี่...” ผมถาม แต่ไม่กล้ามองหน้าเค้าเต็ม ๆ
“...คือว่า...ที่เรานัดกันไว้เย็นนี้อ่ะ...พี่ไปไม่ได้แล้ว...พอดีมีงานด่วน...ต้องดูงานที่ห้องจัดเลี้ยง...ทีมเอาเงินไปเลี้ยงเพื่อนก่อนก็ได้นะ...” พี่ยอดยื่นเงินให้ผม ดูแล้วสี่พันกว่าบาท มันคือส่วนของพี่ยอดด้วย
“...ไม่เป็นไรหรอกพี่...เก็บไว้ก่อนเหอะ...เอาไว้ไปพร้อมกันวันหลังดีกว่า...” ผมอยากจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกแรง ๆ
“...งั้นเป็นพรุ่งนี้ก็ได้...คงไม่มีงานด่วนแล้วแหละ...” พี่ยอดยิ้มออก เมื่อผมไม่โวยวายอะไร
“...อืม...พี่ไปทำงานต่อเหอะ...” ผมไล่ทางอ้อม ในใจคิดเลยไปถึงภาพตัวเองนั่งอยู่บนรถคุณกรณ์แล้ว
*
*
...ปิดประตู เข้าห้องได้ ผมแทบกรี๊ดออกมาดัง ๆ หน้าระรื่นผิดกับเมื่อห้านาทีก่อน...เพื่อนสาวทั้งสองก็เห็นดีด้วยที่ผมไปกับคุณกรณ์ โดยที่พวกมันจะแอบดูอยู่ห่าง ๆ ด้วยการขอยืมมอเตอร์ไซค์แม่บ้านขี่ตามไป...ผมก็ว่ามันบ้า...ผมโตแล้ว คุณกรณ์ก็คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก...อีกอย่างมันอันตรายด้วย...ผมยืนยันว่าจะกลับก่อน 3 ทุ่ม พวกมันจึงปล่อยให้ผมไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องได้...
*
*
...ผมแต่งตัวแบบธรรมดาที่สุด เพื่อไม่ให้พี่ยอดสงสัย เมื่อตอนผมกลับห้องคืนนี้ และยังมีเหตุผลอื่น ที่ผมเคยเจอสมัยกรุงเทพฯ ประสบการณ์สอนให้รู้จักหลบหลีก...
“...แต่งตัวน่ารักจังเลย...” ผมก้มมองเสื้อผ้าตัวเอง เมื่อคุณกรณ์ชม
“...เอ่อ...ขอบคุณครับ...” แอบแปลกใจ นี่ชุดธรรมดาที่สุดของกรูนะ
“...ไปกันเถอะ จะได้กลับไม่ดึก...” คุณกรณ์เดินไปเปิดประตูด้านข้างคนขับให้ผมนั่ง แอบปลื้มอีกแล้ว
“...ขอบคุณครับ...”
“...ทีมอยากทานอะไรครับวันนี้...”
“...อะไรก็ได้...เอ่อ...ทีมหมายถึง ทีมเพิ่งมา ก็เลยไม่รู้ว่าแถวนี้มีอะไรน่าสนใจอ่ะครับ...” ผมรีบเปลี่ยนคำพูด เพราะกลัวคุณกรณ์อาจจะไม่ชอบคนที่ไม่มีไอเดียก็ได้ ถ้าตอบแบบในละคร “ไม่รู้...อะไรก็ได้...ตามใจคุณ” คุณกรณ์คงเบื่อคนแบบนี้
“...อืม...มีอยู่ร้านนึง...อาหารอร่อย...วิวสวยมาก...ไปร้านนี้เลยละกัน...” น่านแหละ คุณกรณ์ยิ้มเมื่อผมให้เค้าเสนอร้านที่เค้าชอบ
...ทันทีที่ไปถึง...ผมอยากจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที...แอบจิตตกกับเสื้อผ้าหน้าผมตัวเอง...ไม่คิดว่าต่างจังหวัดแบบนี้จะมีร้านหรูซ่อนอยู่...ไม่ซ่อนสิ...ป้ายใหญ่โตบอกทางตลอดหลายกิโลเมตร...มื้อค่ำแบบนี้ แทบไม่มีที่จอดรถ...แต่...พอ รปภ. เห็นรถคุณกรณ์ เขาก็แทบจะไม่สนใจลูกค้ารายอื่นเลย รีบเข้ามาโบกรถ หาที่จอดให้ทันที...และคุณกรณ์ก็ได้ที่จอดรถสำหรับวีไอพีไปในที่สุด...
“...ทีม อยากทานอะไรครับ สั่งได้เลยนะ...” คุณกรณ์ถามเมื่อเห็นผมพลิกเมนูจากหน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายรอบที่สอง
“...คุณกรณ์สั่งดีกว่าครับ...ทีมทานได้ทุกอย่าง...” ผมไม่กล้าสั่ง เพราะราคาแต่ละเมนูแพงมาก และไม่รู้ว่าคุณกรณ์ชอบอาหารแบบไหน กลัวจะสั่งแบบไปคนละเรื่องกัน ผมชอบอาหารไทย แต่ถ้าคุณกรณ์สั่งอาหารฝรั่ง บนโต๊ะที่วิวดีที่สุดโต๊ะนี้ คงดูแปลก ๆ
“...งั้นเอา............................” คุณกรณ์สั่งอาหารอย่างแคล่วคล่อง ถ้าเป็นหวยคงถูกรางวัลใหญ่ เพราะคุณกรณ์สั่งอาหารฝรั่งทั้งหมด มีไวน์ให้จิบด้วย เกิดมาเคยกินไวน์แพงขนาดนี้มาก่อน แต่อย่าคิดจะมอม เพราะผมไม่เคยดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เกิน 2 แก้ว
...ระหว่างอาหารเย็น ผมกับคุณกรณ์คุยกันหลายเรื่อง...คุณกรณ์เป็นคนกรุงเทพฯ เหมือนผม เรียนโรงเรียนมัธยมชายล้วนชื่อดัง ต่อด้วยมหาวิทยาลัยเอกชนที่ค่าหน่วยกิตแพงที่สุด...ไม่แปลกใจเลยที่แกหรูเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้...
...ผมไม่ใช่คนที่ติดหรู ถึงแม้ว่าพ่อแม่จะส่งเงินมาให้ใช้มากกว่าเพื่อนคนอื่นในกลุ่ม แต่ด้วยความที่ต้องอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ ทำให้ก่อนจะทำอะไรแต่ละครั้ง ต้องคิด และระวังให้ดี รวมไปถึงเรื่องการจับจ่ายใช้สอย...ผมเก็บเงินเก่งมาก เรียกว่า ตั้งแต่พ่อกับแม่ไปตั้งรกรากที่เมืองนอก...ผมก็เก็บเงินได้เยอะมาก...แต่ผมมาใช้เงินเก่งก็ตอนคบกับต้า เพราะทุกอย่างสำหรับผมและต้า ต้องดีที่สุด...ต้องย้ายมาอยู่คอนโดที่ราคาแพงขึ้น มีความเป็นส่วนตัวสูง และหรูหราขึ้น...ดีนะว่าเลิกกันก่อน ไม่งั้นผมคงต้องถอยรถป้ายแดงออกมาเพื่อรับส่งท่านดาราใหญ่...
…แต่ผมไม่โทษต้าหรอก เพราะเค้าไม่เคยขอผม...ทุกอย่างผมทำเพื่อเค้าเอง...ต้าไม่เคยได้เงินจากผม แต่ผมพยายามหา หรือทำทุกอย่างที่ดีที่สุดให้เค้า...แต่ตัวเองก็สบายไปด้วย คิดซะว่าซื้อความสุขสบายให้ตัวเองดีกว่า...โชคดีที่ผมเป็นแฟนมันได้ไม่นาน ไม่งั้นต้องติดหรู บ้าของแพงจากมันแน่ ๆ...
…ขนาดไม่ได้ติดหรู แต่บุคลิก และรูปร่างหน้าตา เพื่อน ๆ มักจะเรียกผมแบบจิก ๆ ว่า อีคุณนาย เพราะผมสามารถจะแอ๊บเชิดหยิ่งได้อย่างน่าหมั่นไส้...แต่มันก็เป็นแค่มุก เพราะนิสัยจริง ๆ แล้วผมเป็นคนที่ลุยมาก...ลุยกว่าผู้ชายแท้ ๆ บางคนซะอีก...
“...ทีมน่ารักจังเลยนะครับ...” คุณกรณ์คงจิบไวน์มากไปหน่อยมั้งครับ ถึงได้ชมผมซึ่ง ๆ หน้า เล่นเอาผมไปต่อไม่ถูกเลย
“...เอ่อ...ดึกแล้ว กลับกันเถอะครับ...” ผมมองดูนาฬิกา
“...นาฬิกาสวยดี...เรือนละหลายหมื่นนะเนี่ย...” คุณกรณ์จับมือผมไปดูนาฬิกาใกล้ ๆ
“...ของขวัญวันเกิดอ่ะครับ...” ผมค่อนข้างอึดอัด เมื่อคุณกรณ์ดูแปลก ๆ
“...ใครให้เหรอ...”
“...พ่อครับ...”
“...นึกว่าแฟน...” คุณกรณ์ยิ้มตาเยิ้ม
“...ทีมไม่มีแฟนหรอก...หน้าตาอย่างนี้ใครจะเอา...” ผมปล่อยมุก พลางดึงมือกลับเบา ๆ
“...ใครไม่เอาก็โง่แล้ว...อยู่กับยอดอ่ะ ระวังให้ดีล่ะ...” คุณกรณ์มีแววตาดุดันนิดนึง เมื่อพูดถึงพี่ยอด
“...ทำไมเหรอครับ...”
“...ไม่มีอะไร...เราไปเที่ยวผับกันต่อมั้ย...” คุณกรณ์เปลี่ยนเรื่อง
“...ไม่ดีกว่าครับ...ทีมไม่ได้เอาบัตรประชาชนมาด้วย...” ผมเลี่ยงด้วยมุกประจำ
“...ไม่เป็นไร...ผมรู้จักเจ้าของ...”
“...ถ้ามีปัญหา เจ้าของโดนหนักนะครับ...ทีมไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อน...อีกอย่าง...วันนี้แต่งตัวแย่ด้วย...ไม่มั่นใจเลย...” ผมปล่อยมุกเด็ด ที่เคยใช้ได้ผลทุกครั้ง
“...ไม่มีปัญหา...แวะบ้านผมก่อนสิ...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่...” เอาแล้วกรู เจอคนแบบนี้อีกแล้ว
“...ก็ได้ครับ...” ผมตอบ คุณกรณ์ยิ้มทันที “...ทีมนั่งรถไปส่งคุณกรณ์ที่บ้านก่อน แล้วทีมกลับโรงแรมเองก็ได้...” ปากดีไปงั้นแหละ นี่มันไม่ใช่กรุงเทพฯ นะ แต่ผมเก็กมาดมั่นใจไว้ก่อน คุณกรณ์อึ้งไปพักนึง
“...โอเค...งั้นเดี๋ยวผมไปส่งทีมที่โรงแรมดีกว่า...พรุ่งนี้ต้องเดินแนะนำตัวอีกวันนึงนี่...” โชคดีที่เค้าไม่เซ้าซี้ ไม่งั้นต้องงัดมุกมาเลี่ยงอีก
*
*
...ในที่สุด คุณกรณ์ก็พาผมมาส่งที่หน้าโรงแรม หลังจากลากัน ผมก็เดินเซ็ง ๆ ขึ้นห้อง...จะแวะเม้าท์กับเพื่อนสาว เคาะประตูไม่มีคนเปิดให้ ก็เลยโทรหา ปรากฏว่าพวกมันออกไปแรดกันที่ตลาดโต้รุ่ง...อยากไปด้วยจัง...ยิ่งรู้ว่าน้องไผ่เป็นไกด์สำหรับคืนนี้ ผมยิ่งอยากไป...นึกในใจว่า ไม่น่าไปกับคุณกรณ์เลย...
“...................” ผมกำลังจะอ้าปากทักพี่ยอดที่นั่งดูทีวีอยู่ในชุดเสื้อกล้าม กางเกงบอล แต่เปลี่ยนใจไม่ทัก เพราะเค้าหันมามองผมแว๊บนึง แล้วไปสนใจกับทีวีต่อ
...อาบน้ำ ใส่ชุดนอนเรียบร้อย ผมก็เซ็ง ๆ ไม่รู้จะทำอะไร เพิ่งจะสามทุ่มกว่า...นอนก็คงไม่หลับ...โทรหาเพื่อนที่กรุงเทพฯ แต่ละนางก็กำลังออกไปเริงราตรี...ผมเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น พี่ยอดมองผม แล้วหันไปดูทีวีต่อ ไม่สนใจ ไม่พูดไม่จา...ผมคิดว่ามีอะไรผิดปกติแล้วแหละ แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด...ไม่ง้อหรอก...
...ออกไปรับลมทะเลยามค่ำคืนมั่งดีกว่า...ผมเดินเลี่ยงโซฟาที่พี่ยอดนั่ง...ออกไปที่ระเบียง...อากาศช่วงปลายฝนต้นหนาว ลมพัดเย็น...เสียงคลื่นซัดหาดฟังเพลิน...ผมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด...มองไปยังทะเลข้างหน้า เห็นแสงไฟดวงเล็ก ๆ จากเรือประมงหลายลำกลางทะเล...
...หนาว...เหงา...คิดถึงเพื่อน...คิดถึงสีลม...คิดถึงอตก. คิดถึงหลังสวน...คิดถึงเยาวราช...คิดถึงพารากอน...คิดถึงจตุจักร...คิดถึงพ่อแม่...คิดถึงพี่สาวน้องชาย...คิดถึง...ต้า...
...แม้ว่าอากาศจะดี ผมควรจะมีความสุข...แต่ความมืดตรงหน้า มันทำให้ผมจินตนาการไปไกล คิดถึงอดีตที่ผ่านมา เรามีความสุขกับชีวิตแค่ไหน...เราควรจะต้องมีความสุขมาก ๆ เมื่อได้มาฝึกงานกับแฟน...ถ้าตอนนี้ต้าอยู่ด้วย เราคงออกมานั่งดูดาว ดูทะเล ฟังเสียงคลื่นกันสองคน...
...แต่ความจริงแล้ว...เราต้องอยู่คนเดียว...ต้องอยู่กับคนที่อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนที่เมื่อเช้ายังดีอยู่เลย ตกเย็นทำไมเฉยชาขนาดนี้...ทำไมเราต้องไปเจอคนที่ดูดี...และดูเป็นคนน่าสนใจ...แต่พอได้รู้จักมากขึ้น เค้าก็ไม่ต่างอะไรกับเกย์ที่สามารถหาได้ง่ายดายในดีเจ...หาคนแต่งตัวเนี้ยบ ๆ แบบนี้ได้ทั่วไปที่สยาม...
...ความรู้สึกหลายอย่างเข้ามาจุกในอกอย่างเร็วจนผมรับไม่ทัน...ผิดหวังกับคุณกรณ์ที่ผมคิดว่าเค้าน่าจะเป็นคนที่ผมควรจะปลื้ม...อึดอัดกับท่าทีของพี่ยอด...คิดถึงอนาคตตัวเองที่ต้องเผชิญหน้าตามลำพัง...แม้คิดว่าตัวเองเข้มแข็ง แต่อยู่ดี ๆ น้ำตาก็ไหลแบบไม่รู้ตัว...
“..เป็นอะไรหรือเปล่าทีม...” เสียงอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนถามจากด้านหลัง
“...เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไร...” ผมปาดน้ำตาลวก ๆ แต่เสียงยังขึ้นจมูกอยู่
“...ร้องไห้ทำไม...” พี่ยอดจับไหล่ผมให้หันมาทางเค้า
“...ผงเข้าตามั้ง...” ผมฝืนหัวเราะ
“...คุณกรณ์ทำอะไรหรือเปล่า...” ผมเงยหน้ามองพี่ยอดทันที แสดงว่าเค้ารู้ว่าผมไปกับคุณกรณ์เมื่อเย็น
“...พี่ยอดหมายความว่าไงอ่ะ...” ผมกลั้นใจถาม
“...ก็เมื่อเย็นออกไปกับเค้า...แล้วกลับมาก็ร้องไห้แบบนี้...เค้าทำอะไรเราล่ะ...” พี่ยอดเอานิ้วปาดน้ำตาที่ยังเหลืออยู่ที่หางตาของผม
“...เปล่า...ไม่ได้ทำอะไร...ไปกินข้าวกันเฉย ๆ แล้วพี่ยอดรู้ได้ไงว่าทีมไปกับคุณกรณ์...” ผมถามเสียงแข็ง กลบเกลื่อนความเขิน
“...ก็เห็นอ่ะ...แหม...มีการเปิดประตูให้ขึ้นรถซะด้วย...โคตรสุภาพบุรุษเลย...” พี่ยอดแดกดัน
“...นี่ ๆ ๆ เค้าคงกลัวประตูรถเค้าพังมั้ง...รถรุ่นนี้ปิดแรงไม่ได้นี่...” ผมแก้ตัวให้
“...รู้ดีจริง ๆ นั่งบ่อยละสิ เบ็นซ์อ่ะ...” พี่ยอดกัดผม
“...คันอื่นนั่งบ่อย แต่คันนี้เพิ่งนั่งสองครั้ง โอเคป่ะ...” ผมกวนกลับ
“...หวังว่าคงไม่มีครั้งที่สามนะ...” พี่ยอดจ้องหน้าผมใกล้ ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นรดแก้มผม
“...ทำไมล่ะ...” ผมเบือนหน้าหนี
“...พี่เป็นห่วง...” พี่ยอดพูดจบ ผมต้องหันไปมองหน้าเค้าให้ชัด ๆ กรูหูฝาดไปป่าววะเนี่ย
*************************************************************
...พอก่อน....เดี๋ยวว่าง ๆ มาต่อใหม่...คืนนั้นจะจบยังไง ตอนหน้ามาลุ้นกัน...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...
...เป้...
-
:z13:จิ้มมมม
แหม๋พ่อคนปากแข็ง :impress2: รีบ ๆประกบปากให้อ่อนยวบลงเตียงเร็วๆ วู้ปี้
-
เหอะเหอะ พี่ยอดลุยเลย...
กำลังได้เปรียบ :z1: :z1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอดแอบหยอด
-
ทีมตอบคุณกรณ์ได้เข้าท่ามาก ชวนครั้งแรกก็ลายออกซะแล้ว
...หนาว...เหงา...คิดถึงเพื่อน...คิดถึงสีลม ...คิดถึงอตก. คิดถึงหลังสวน...คิดถึงเยาวราช...คิดถึงพารากอน...คิดถึงจตุจักร...คิดถึง พ่อแม่...คิดถึงพี่สาวน้องชาย...คิดถึง...ต้า...
กำลังเพลินๆเลย แต่สิ่งสุดท้ายเนี่ย ไปคิดถึงทำไมนะทีม
พี่ยอดเป็นห่วงน้องทีมเพราะอะไรล่ะ รีบบอกๆน้องเค้าไปซะ
อย่าช้าสิ ยิ่งตอนนี้คุณกรณ์ตกไปแล้วเป็นโอกาสแล้วนะ
บวก 1 แต้มจ้า อย่าให้ลุ้นนานนะจ๊ะ
-
อยากอ่านเรื่องนี้ซักวันละแปดตอน
:m31: :fire: :serius2:
-
อยากอ่านเรื่องนี้ซักวันละแปดตอน
:m31: :fire: :serius2:
เหมือนกันครับ
เรื่องราวกำลังน่าติดตามอะ มันจะชุลมุนวุ่นวายขนาดไหนนะ
:undecided: :undecided:
-
:z13:จิ้มมมม
แหม๋พ่อคนปากแข็ง :impress2: รีบ ๆประกบปากให้อ่อนยวบลงเตียงเร็วๆ วู้ปี้
แหม รีนี้ไม่ค่อยเลยนะนี่
แต่ก็เห็นด้วยอะ :-[
รัก ห่วง แต่ไม่แสดงออก ระวังจะโดนคาบไปรับประทานนะพี่ยอด :เฮ้อ:
-
พี่ยอดน่ารักจัง :กอด1:
-
ในที่สุดพี่ยอดก็พูดออกมาสักทีว่าเป็นห่วง o13
คืนนี้จะเป็นยังไงต่อไปนะ รอคอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2:
-
อิคุณกรณ์มันคงกะงาบเต็มที่อ่ะ ก็พอชวนแล้วโอเคทันทีแบบนั้น ต่อจากนี้ก็คงยังไม่ลามือหรอกนะผมว่า แบบว่าเริ่มจีบยากแล้วมันท้าทายไรงี้
เชียร์พี่ยอดต่อ อิอิ เข้าโหมดอ่อนโยนอีกแล้วว ปลอบน้องดีๆนะพี่ อย่ากระโตกกระตากก
แต่พี่ว่านะทีม เรายังไม่ทันเริ่มฝึกงานเลยดันเริ่มเดทกะหนุ่มๆซะก่อน น่าตีนัก :m16:
-
นายยอดเป็นห่วงแล้ว แสดงว่ากรณ์ต้องมีอะไรแน่เลย ขอบคุณนะครับ
-
:serius2: ไม่นะ โป้งๆๆ ตัดจบได้น่าโป้งมา เคือง
เอาตอนต่อไปมาเดี๋ยวนี้นะ
-
จะนิ่งอีกนานไหมน้า ความในใจกำลังจะเปิดเผยออกมา
ไอ้ที่สปอยไว้นะอะไรครับ รีบเฉลยเลย รออยู่ :z2:
+1 แต้มให้เป็นของกำนัล
-
พี่ยอดแอบหวาน
:o8:
-
อ๊ากกกกกก
ค้างคาจริงๆ
พี่ยอดงอนเรื่องไรเนี่ย
-
พี่ยอดน่ารักอะ
-
หวานดีจังตอนนี้
ชอบครับ มีหวานสลับกะรสเปรี้ยว ^^
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ
-
อิอิในที่สุดอิคุณกรณ์ก็ไม่ใช่คนที่รอคะ หุหุ
แต่เป็นสุภาพบุรุษเกย์ธรรมดาๆที่หาได้ทั่วไป เิอิ๊กสมใจจริงๆ
ส่วนพี่ยอดถึงอารมณ์จะขึ้นๆลงๆแต่ก็ไมได่ตาบอดเน้ อิอิเค้าก็จับค.รู้สึกเราได้อยู่เจ้าทีม
เค้าคงรู้ว่าเราเหงา ปกติมีเพือ่นๆครบยิ้มและหัวเราะได้แต่จริงๆก็เป็นเด็กที่คิดอะไรมาก
กว่าที่แสดงออกมาอ่ะนะ
+1 จัดไปคะ
-
ขอกรี๊ดด......ดด เพิ่มอีกหนึ่งเสียง เฮียยอดเท่ห์อ่ะ
สนุกมากเลยจ้า ลุ้นต่อไปเรื่อยๆ ขอให้น้องทีมรู้ใจตัวเองซะทีเน้อ ฮุๆๆๆ
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุด น่ารัก...ไม่เคยคิดจะเม้นท์เรื่องไหนเท่าเรื่องนี้เลย
ขอถาม คนเขียนใช่คนเดียวกับที่เคยเขียนเรื่องน้องเป้ กับไอ้หน้าขาว(พี่ยอด)ใช่รึเปล่า
ถ้าไม่ใช่ เราขอโทษด้วยนะ
-
:-[ :-[
พี่ยอด หยอดบ่อยจริงๆ มีโอกาสหยอดเอาๆ
หยอดบ่อยๆแบบนี้ เดี๋ยวทีมก็ใจอ่อนหรอก
:laugh: :laugh:
-
อิอิ...แอบขำพี่ยอดอ่ะ สรุปว่าจะได้กับใครอ่ะ แต่ใจจริงแอบเชียร์พี่ยอดมากกว่านะ
แต่ว่าอาจจะมีหักมุมก็ได้นิ...ช่ายป่าว
-
พี่ยอด..
ต้องพูดคำนี้สิ
"พี่หวง"
น้องทีมอยากได้ยิน :z2:
-
และแล้วคุณกรณ์ก็ต้องทำให้ผิดหวัง
ส่วนทีมก็ยังคิดถึงต้าอยู่อีกหรือนี่..ถ้าจะลืมยากจริงๆเชียว
พี่ยอดเท่มากๆครับตอนนี้
เถื่อนๆแต่แอบอบอุ่นดีจัง :man1:
-
พี่ยอดแอบหวง
55+
^^
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ยทำไงดีอะยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ยอดคิๆ :-[
น่ารักจังเลยอะ เป็นห่วงด้วย อิอิ
พี่ยอดรีบๆเอาชนะใจทีมไวๆนะสู้ๆ :mc4:
-
อ่านรวดเดียวสิบสองตอน สนุกมากค่ะ
เป็นชีวิตโรงแรมอีกแบบที่ไม่เคยเห็น
ดูแลพนักงานดีจัง อิอิ :กอด1:
จะตามติดชีวิตรักพี่ยอดกับทีมต่อไปเรื่อยๆ
และขอตอนพิเศษของแก้วและมิ้นท์ด้วยค๊า
-
อ้ากกกกค้างงงงงงงงงงงงงง
พี่ยอดน่ารักมากอ่ะ
ทิ้งท้ายได้อ้ากกกกกกกกกกกกก
-
พี่กิตติ์นี่เขี้ยวโง้งลากดินมาเลย อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ซะแล้ว ไม่สมควรไว้วางใจอย่างยิ่ง
พี่ยอดก็ฟอร์มเริ่มหลุดทีละเล็กละน้อยแล้ว นี่แค่อินโทร์ ตอนฝึกงานจริงๆจะแซ่บขนาดไหนหนอ
:man1: น้องทีมจ๊ะ
-
ชอบเรื่องนี้ที่สุด น่ารัก...ไม่เคยคิดจะเม้นท์เรื่องไหนเท่าเรื่องนี้เลย
ขอถาม คนเขียนใช่คนเดียวกับที่เคยเขียนเรื่องน้องเป้ กับไอ้หน้าขาว(พี่ยอด)ใช่รึเปล่า
ถ้าไม่ใช่ เราขอโทษด้วยนะ
...ไม่ใช่เรื่องนี้ครับ มีคนทายถูกไปแล้ว แต่ผมยังไม่เฉลยอย่างเป็นทางการ...
...วันศุกร์ 13 คิดว่าไม่ไปไหน ถ้าพิมพ์เสร็จ จะรีบลงต่อให้เลยนะครับ...แค่อบรม ยังไม่เท่าไหร่ รอให้ฝึกงานจริง ๆ ก่อน เดี๋ยวก็รู้ว่า แซ่บแค่ไหน...
...ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...
...เป้...
-
ู^
^
^
อิอิ ศุกร์ที่ 13 แล้ว....
มารอคนแรกเลยนะ ตัวเอง
-
อ๊ะๆ~ มารอเปนคนที่สองนะเคอะ :L2: :กอด1:
-
เรื่องนี้หวานๆมันส์ๆ ดีครับ
นั่งรอด้วยคน ^^
-
We belong together 12.1
...ผมมองหน้าพี่ยอดอย่างแปลกใจ เมื่อได้ยินเขาพูดว่าเป็นห่วง...
“...พี่ยอด...เป็นไรป่าว...พักผ่อนน้อยเหรอ...” ผมเบี่ยงตัวหลบเขา เพื่อจะเข้าห้อง เริ่มหนาวนิด ๆ แล้ว
“...โห...พี่เป็นห่วงจริง ๆ นะ...” พี่ยอดเดินตาม
“...อ๋อ...กลัวคนเค้าจะว่าไม่ดูแลรูมเมทอ่ะดิ...” ผมนั่งลงที่โซฟา ทำเป็นสนใจกับทีวี
“...ทีมไม่เคยมองพี่ในแง่ดีเลยนะ...” พี่ยอดเข้ามานั่งเบียด
“...นี่...ไม่ขึ้นมานั่งตักเลยล่ะ...” ผมกัดพร้อม ขยับตัวหนี
“...เดี๋ยวขาของทีมจะหักอ่ะดิ...” พี่ยอดเอามือมาบีบที่ต้นขาผม
“...เฮ้ย...ทำไรอ่ะ...” ผมตกใจ ร้องเสียงลั่น เขยิบตัวไปจนสุดที่นั่งโซฟา
“...กลัวอะไรพี่นักหนา...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ไม่ได้กลัว แต่มันไม่ดี...ผิดผีรู้ป่าว...” ผมพูดให้เป็นเรื่องตลก
“...แล้วต้องแก้ยังไง...แต่งงานกันเลยมั้ย...” พี่ยอดรับมุก
“...บ้า...”
“...ตกลง...ในสายตาทีม...พี่มันเลวมากเลยใช่ป่ะ...” พี่ยอดพูดเสียงจริงจัง
“...อืม...” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด พี่ยอดอึ้ง สลดลงนิดนึง
“...ทำไมอ่ะ...”
“...พี่ยอด...จำวันแรกที่เจอกันได้ป่ะ...” ผมนั่งหลังตรง เข้าสู่โหมดซีเรียส
“...จำได้...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...จำได้ว่าพูดไรไว้ล่ะ...” ผมต้อน
“...ก็...ก็...ก็พี่ไม่ชอบอ่ะ...” พี่ยอดพูดอ้อมแอ้ม ผมทำตาโต
“...ทีมไปทำอะไรให้พี่...” ผมพูดเสียงต่ำ แบบที่เพื่อน ๆ เคยบอกว่า ได้ยินแล้วขนลุก เพราะมันเจือไปด้วยความอาฆาต
“...ก็ตอนนั้นพี่เข้าใจว่าทีมจะทำตัวเหมือน...เหมือน...เอ่อ...” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...เหมือนอะไร...” ผมกระแทกเสียงถาม
“...เหมือนเกย์คนอื่น ๆ ทั่วไปที่พี่เคยเจอ...” พี่ยอดหลบตาผม
“...เจอบ่อยเหรอ...” ผมเห็นเค้าหลบ ก็ยิ่งอยากแกล้งโดยการขยับเข้าไปจนหัวเข่าชนกัน
“...อืม...แต่ก็ไม่มีอะไรกันนะ...” พี่ยอดแก้ตัว
“...ไม่ได้ถามว่ามีอะไรกันหรือเปล่า...กินปูนร้อนท้องว่ะ...” ผมจับที่ขาบริเวณเหนือหัวเขาของพี่ยอดที่ตอนนี้เปลือยเปล่า เพราะกางเกงบอลของเขามันร่นสูงขึ้น เขาดูตกใจมองหน้าผมสลับกับมือที่กำลังบีบต้นขาเขาเบา ๆ
“...ทีมจะทำอะไรอ่ะ...” พี่ยอดถาม หน้าแดง หูแดงไปหมด
“...กลัวอะไรทีมนักหนา...” ผมย้อนประโยคเดียวกับที่เขาเคยถาม
“....ทีม...อย่าทำอย่างนี้อีกนะ...” พี่ยอดพูดเสียงเข้ม ผมตกใจ ชักมือกลับแทบไม่ทัน
“...ขอโทษ...” ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่พี่ยอดดึงมือผมไว้ เหมือนในละครเลยครับ ไม่ทันได้ตั้งตัวเซถลาลงมานั่งบนตักพี่ยอด
“...ทีม...อย่าทำอีก...เพราะทีมอาจจะไม่คิดอะไร...แต่พี่คิดนะ...” พี่ยอดยิ้มโชว์ฟันขาว เรียงกันเป็นระเบียบ เป็นอีกครั้งที่ผมมือไม้อ่อน ทำอะไรไม่ถูก เหมือนเพลงที่ผมเคยฟัง I just melt away, fall like rain, everytime I see your face I go off.
“...ปล่อย...” ผมพูดเสียงแข็งแก้เขิน
“...ไหน ๆ ก็พูดถึงวันแรกที่เราเจอกันแล้ว...พี่ต้องเอาคืนทีมก่อน...” พี่ยอดพูดจบก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...เฮ้ย...” ผมตกใจ สะบัดตัวลุกขึ้นยืน อายจนหน้าชาไปหมด
“...หายกัน...วันนั้นทีมทำพี่ก่อน...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ...แค่ปากไปโดนกับคอเฉย ๆ...” ผมแก้ตัว
“...พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเหมือนกัน...แค่จมูกไปโดนกับแก้มเฉย ๆ...” พี่ยอดย้อนผมบ้าง
“...ได้...เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย...จำไว้เลยนะ...” ผมหันหลังจะเดินเข้าห้องนอน
“...ทีม...พี่ล้อเล่น...อย่างอนนะ...” พี่ยอดถลามาขวางหน้าผมไว้ ผมไม่สนใจ เดินหน้าบึ้งกระแทกไหล่เขา เปิดประตูเข้าห้อง ล็อคประตู
...ล้มตัวลงนอน...นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่เคยใจเต้นแบบนี้มาก่อน แม้แต่ตอนที่อยู่กับต้าก็เหอะ...นี่เหรอ พี่ยอด ซุปเปอร์ไวเซอร์ที่ทุกคนเกรงใจนักหนา...นอกห้องเค้าจะเป็นยังไงไม่รู้...แต่เมื่อกี้...น่ารักชะมัด...ผมนอนกลิ้งอยู่ยนเตียงอึดใจนึง ก็คิดจะแกล้งพี่ยอดอีก
*
*
“...ยังไม่ได้คำตอบเลย...” ผมเปิดประตูและถามพี่ยอดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทันทีที่เห็นเค้าเดินกระวนกระวายอยู่หน้าห้องผม
“...คำตอบอะไรเหรอครับ...” แหมพูดซะเพราะเชียว
“...ตอนแรกคิดว่าทีมเหมือนเกย์คนอื่นยังไง...” ผมเดินไปรินน้ำที่มินิบาร์ ยังเก๊กหน้าขรึมอยู่
“...ก็...คิดว่าทีมออกมานั่งกินข้าวไปด้วย หาผู้ชายไปด้วย...เห็นมองมาทางกลุ่มพวกพี่อ่ะ...” พี่ยอดพูดตะกุกตะกัก
“...แค่นั้นอ่ะนะ...พี่ก็รู้ว่าทีมเป็นยังไง...จะให้มองผู้หญิงเหรอ...” ผมแกล้งพูดเสียงดัง
“...พี่หมายความว่า...ถ้าคนในโต๊ะนั้นไม่ใช่พี่...แล้วทีมกับเพื่อนมองอย่างนั้นอ่ะ...มันจะเป็นยังไง...”
“...พวกเราก็แค่มองเฉย ๆ...”
“...พี่รู้...”
“...รู้แล้วมาว่าทีมทำไมล่ะ...” ผมเสียงดังอีก
“...พี่รู้ตอนที่ทีมด่าพี่แล้วอ่ะ...ก็ตอนนั้นสายตาของทีมมัน...มัน...มันเหมือนกับทีมจะอ่อยอ่ะ...” พี่ยอดพูดตะกุกตะกัก
“...ตาทีมมันเป็นอย่างนี้ของมันเอง...มองเฉย ๆ ไม่ได้อ่อยอะไรเลย...พี่ยอดรู้ป่ะ...ไปเที่ยวว่าคนอื่นอย่างนั้นโดยที่ไม่รู้จักเค้ามาก่อน...มันเสียมารยาทแค่ไหน...”
“...พี่รู้ว่าทีมเป็นรูมเมท พี่ถึงกล้าว่าไง...” พี่ยอดยิ้มแหย ๆ
“...ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย...” ผมยังแกล้งโกรธเขาอยู่ ทำเป็นวางแก้วเสียงดัง แล้วจะเดินเข้าห้องอีกครั้ง
“...เกี่ยวสิ...ก็ตอนที่พี่นั่งมองทีมหลับอยู่ที่ระเบียง...พี่ไม่อยากให้ทีมเป็นเหมือนเกย์คนอื่นอ่ะ...”
“...โรคจิตเหรอ...นั่งมองคนหลับ...” ผมทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน แต่หน้าร้อนวาบ ๆ
“...ก็พี่ไม่รู้จะทำยังไงนี่...เห็นนอนหลับ จะปลุกให้เข้ามานอนข้างในก็ไม่กล้า...” พี่ยอดหลบตา ไม่เหลือมาดซุปฯ ปากร้ายเลย
“...แล้วไง...ก็เลยนั่งมองอย่างนั้นต่อไป...” ผมประชด
“...พี่มองไม่นานหรอก...พอดีโดนโทรเรียก...” พี่ยอดพูดหน้าตาย ไม่รู้มั้งว่าผมประชด
“...เออ...ดี...” ผมประชดอีก พี่ยอดได้แต่มองหน้าผมสลับกับทีวี
“...พี่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย...ไปหาอะไรกินก่อนนะ...ไปด้วยกันมั้ย...” พี่ยอดทำลายความเงียบ แต่ผมเฉย พี่ยอดจึงลุกขึ้นจากโซฟา
“...นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะ...”
“...ครับ...พี่กินแล้วออกกำลังกาย...ไม่อ้วนหรอก...” พี่ยอดแก้ตัว
“...ยังไม่ได้ว่าอะไรซักคำ...”
“...ไปมั้ย...ขี่มอเตอร์ไซค์ไป...แป๊บเดียว...กินเสร็จกลับเลย...ซื้อมากินที่ห้องก็ได้นะ...ไปเถอะ...” พี่ยอดเห็นผมนิ่ง ก็เลยพูดหว่านล้อม ผมลุกขึ้นเดินเข้าห้อง...ได้ยินเสียงพี่ยอดถอนหายใจ ผมหันไปมอง พี่ยอดหน้าจ๋อยเชียว
“...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เอากระเป๋ากับโทรศัพท์ก่อน...” ผมพูดทิ้งท้าย พี่ยอดยิ้มออกทันที
*
*
...เพื่อนสาว Missed Call มา 10 ครั้ง เพราะผมวางโทรศัพท์ไว้ในห้อง..ผมโทรกลับ มันบอกว่ากลับถึงห้องได้ซักพัก และจะนอนแล้ว....ผมก็ได้แต่นัดเวลาเจอกันตอนเช้า ซึ่งเราจะต้องกินข้าวด้วยกัน แล้วแยกย้ายไปตามแผนกต่าง ๆ ในตาราง...
“...ขึ้นมาเลย...จะคล่อม หรือจะนั่งเอียง ๆ ก็ได้นะ...” พี่ยอดสตาร์ทเครื่องมอเตอร์ไซค์รอ
“...ไปคนเดียวเลยละกัน...” ผมหันหลังจะขึ้นตึก
“...ไม่แกล้งแล้ว...ไปกันเหอะ..พี่หิว...” พี่ยอดทำเสียงอ้อน
“...มีของฟรีให้กินสามมื้อ...ยังจะออกไปหาเรื่องเสียเงินอีก...” ผมบ่นพลางขึ้นซ้อนรถพี่ยอด
“...อืม...มีของฟรีให้กินสามมื้อ...ยังจะออกไปกินกับคุณกรณ์อีก...” พี่ยอดบ่นเบา ๆ แต่ผมได้ยิน
“...ไปกินกับคุณกรณ์ก็ฟรี...มีปัญหาไรปะ...” ผมกวน
“...ไปกินกับพี่ก็ฟรีนะ...” พี่ยอดหันหน้ามาพูดยิ้ม ๆ
“...ก็รู้ว่าฟรีถึงได้มาด้วยไง...”
“...ตอนแรกว่าจะให้กอดแน่น ๆ กลัวทีมตกรถ...แต่เหนียวขนาดนี้ไม่ต้องเกาะแน่นนักก็ได้ ไม่มีทางตกรถหรอก...”
“.........” ผมไม่รู้จะเถียงยังไง ก็เลยใช้วิธี ถึงเนื้อถึงตัว...ผมกอดเอวพี่ยอดแบบแน่น ๆ แทนที่เค้าจะหันมาร้องด้วยความเจ็บ แต่กลับเป็นยิ้มหัวเราะชอบใจ ผิดแผนเว้ย ผมจะเอามือออก พี่ยอดจับไว้ ไม่ยอมให้ผมคลายกอด
“...ขี่รถมือเดียว...อันตราย...” ผมท้วง
“...ทีมก็อย่าปล่อยเอวพี่สิ...กอดไว้อย่างนี้อ่ะดีแล้ว...ลมมันเย็น...เดี๋ยวทีมจะหนาวนะ...”
“...แล้วพี่ยอดไม่หนาวเหรอ...” ผมมองหลังพี่ยอด ตอนนี้เค้าสวมเพียงเสื้อเชิ้ตแขนสั้นทับเสื้อกล้าม แต่ยังใส่กางเกงบอลตัวเดิม
“...หนาวสิ...ถึงให้ทีมกอดแน่น ๆ ไง...”
“...พี่ยอด ถามจริง ๆ เหอะ...เป็นไรมากป่าวเนี่ย...”
“...เป็นแค่คนที่กำลังมีความรัก...” พี่ยอดพูดลอย ๆ ถ้าเขาหันมาคงเห็นผมยิ้ม ถึงแม้จะไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่เค้าคงหมายถึงเราเนอะ
*
*
...เมื่อเย็น นั่งเบ็นซ์...ตกดึก นั่งเวฟ...แน่นอน...ความสบายต่างกัน...และ...ความสุขก็ต่างกันด้วย...ตอนนั่งเบ็นซ์แอร์เย็น แต่ต้องนั่งตัวเกร็ง อึดอัด ...ซ้อนเวฟอากาศธรรมชาติเย็น เมื่อลมพัดปะทะร่าง แต่ผมกลับรู้สึกอบอุ่นเมื่อได้โอบกอดเอวพี่ยอด...เอามือวางไว้ที่หน้าท้องแข็งแรง...แก้มแนบกับช่วงหลังกำยำ...กลิ่นสบู่อ่อน ๆ จากตัวพี่ยอดหอมจนอยากเอาหน้าแนบไว้อย่างนี้ทั้งคืน...
“...กินอะไรดี...” พี่ยอดถามขณะขี่รถวนดูร้านอาหารที่ตลาดโต้รุ่ง
“...ทีมอิ่มแล้ว...” ผมตอบ
“...แล้วมาทำไมอ่ะ...” พี่ยอดกวน
“...จอดเลย...กลับเองก็ได้วะ...” เมื่อเข้าเขตชุมชน ผมก็เอามือออกจากเอวพี่ยอด เพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจของคนอื่น
“...อิ่มของคาว ก็กินของหวานสิ...ร้านนี้อร่อยนะ...” พี่ยอดไม่สนที่ผมแกล้งงอน
“...เดี๋ยวอ้วน...”
“...ได้ข่าวว่ากินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนนี่...อาหารที่นี่อาจจะไม่แพงเท่าเยาวราช แต่ก็อร่อยเหมือนกันนะ...”
“...ใครเม้าท์ทีมเนี่ย...” ผมตีเอวพี่ยอดเบา ๆ
“...ไม่บอก...”
“...ได้...อยากให้กินนัก...จอดเลย...เดี๋ยวจัดให้ชุดใหญ่...” ผมบอกให้พี่ยอดจอดรถ เพื่อเดินเลือกซื้อของกินได้ง่ายกว่า
*
*
…ด้วยความที่อยากกินหลายอย่าง...แต่ไม่มีเวลานั่งกินทีละร้าน...ผมจึงซื้อใส่ถุงกลับไปกินที่ห้อง...เพลินมาก ผมชี้จะกินโน่น กินนี่...พี่ยอดก็ควักเงินจ่าย ถือถุงของกินเดินตามต้อย ๆ...เกย์สาวหลายนางที่ตลาดมองผมกับพี่ยอดด้วยสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกต่าง ๆ ทั้งชื่นชม และอิจฉา...
...ผมกล้าให้พี่ยอดจ่ายโดยไม่ต้องเกรงใจ เพราะเงินทิปของผมก็ยังอยู่กับพี่เค้า...ของกินที่ซื้อมาทั้งหมด...ถ้าเทียบกับราคาที่เยาวราช ผมว่า ทั้งหมดที่ถือพะรุงพะรังตอนนี้ ราคายังไม่เท่าผมไปกินที่ร้านเดียวในเยาวราชเลย...เคยเจอน้ำแข็งเปล่าแก้วละ 10 บาท ตกใจคิดว่าเค้าเอาน้ำแร่มาทำเป็นน้ำแข็ง ตอนหลังไปเยาวราช ต้องพกน้ำขวดไปเอง กินแค่พอหายอยาก หรือเรียกว่า กินบรรยากาศดีกว่า...
****************************************************************************
...พอก่อน...เดี๋ยวคนอ่านจะเลี่ยน...อันนี้ถือว่าเป็นของแถมจากตอนที่แล้ว ที่ใช้ตอนที่ 12.1 เพราะไม่ชอบเลข 13 เป็นการส่วนตัว...ตอนต่อไปจะเริ่มเข้าสู่โหมดฝึกงานแล้ว...ไม่ได้หวานอย่างเดียวแน่ คนอื่นเค้าตั้งใจสะสมแสตมป์ สะสมเหรียญเป็นงานอดิเรก...แต่...น้องทีม สะสมศัตรู เป็นงานอดิเรกด้วยความไม่ตั้งใจ...
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...แค่เม้นท์มาว่าชอบ หรือสนุก ผมก็ดีใจแล้ว...มันเป็นกำลังใจอย่างดี ที่ทำให้ผมต้องรีบกลับมาเขียนต่อ...
...เป้...
-
ว้าววววววววววววววววววววว พี่ยอดคะ
บทจะเปิด ก็เปิดแบบตรงเผงเลย
แบบนี้เรียกว่าบอกรัก และจีบไปในตัวเลยใช่มิเนี่ย
แล้วน้องทีมก็ใจตรงกับพี่ยอดด้วยหละสิ คู่นี้ ไม่ต้องลุ้น
รอลุ้นศัตรูแต่ละหมายเลขของน้องทีมดีกว่า
บวก 1 แต้มนะคะ ไม่เลี่ยนเลยจ้า
หวานกลมกล่อม กำลังอร่อยเลยนะ :laugh:
-
เคร้าลางอิพี่ยอด....อนาคตคน "เกลียมัว" แหง่ๆ :m20:
แหมๆๆ พอมาคราวนี้ล่ะเสียงอ่อนเสียงหวาน ลิเก๊ลิเก รู้ล่ะสิว่าเจ้าทีมหนะ
ไม่ได้เคี้ยวง่ายๆ ถึงจะไปกับคุณกรณ์แต่ก็นะ ถ้าเด็กมันใฝ่ดีแล้วก็ฉลาดทันคนแบบนี้อ่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก
นอกเสียจากอีกฝ่ายจะเล่นนอกกติกาอ่ะนะ เอิ๊ก
จะเบนซ์ บีเอ็ม หรือ มอเตอร์ไซด์ห้าง (is mean มอเตอร์ไซด์บ้านๆ)มันขึ้นอยู่กับคนขับคะ
อย่างหนูทีมเนี่ย สงสัยจะรักธรรมชาติสายลมและสองเรา เอิ๊ก แบบนี้ได้อารมณ์กว่าแยะนะคะ
ได้ซบได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ 55555 เรียกน้ำย่อยในการทานอาหารได้แยะเชียว
พี่ยอด เจ๋งโคดดดดดดดดด ได้หอมแก้มแล้วเฟ้ย คิดจะรักเดะ ต้องหมั่นบริหารเสน่ห์นะคะ
+1 คะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ นุ้งทีมชอบสะสมศัตรูรึคะ...กลัวอะไรล่ะ :beat: จัดการเลยคะ 555
-
:จุ๊บๆ: น้องทีมวันนี้มาแบบหวีทหวานน่าดู พี่ยอดตกหลุมรักแต่แรกเห็น
แค่มองผู้ชายก็หึงแล้ว หุ หุ คอยความเข้มข้นของตอนฝึกงาน ศัตรูคือยาชูกำลัง
เอาไว้ลับสมองและฝีปาก สู้เขาน้องทีม :ped149:
-
+1 ให้นะครับ
อยากอ่านอีกนะครับ ไม่เลี่ยนเลย
ชอบมากกว่าครับ จะวุ่นวายหรือว่าสนุกขนาดไหนนะ อยากรู้แล้วสิ
:undecided: :undecided:
-
พี่ยอดหวานซะน่ารักเชียว
ตามตูดต้อยๆๆเลยอ่ะ
-
วี๊ดดดดดดดดวิ้ววววววววววววววว :-[
เหมือนจะเริ่มใจตรงกันแว้ววววววว
น้องทีมสะสมศัตรู แล้วกะต้องปราบให้ได้นะงับ
พี่ยอดก็เป็นกำลังใจให้น้องนะอย่าแกล้งน้อง อิอิอิ
-
“...อืม...แต่ก็ไม่มีอะไรกันนะ...” พี่ยอดแก้ตัว
>>>>> ที่ยอด น่ารัก ใสซื่อจริงๆๆ
ตอนนี้แล้วหวานมั่ก ยังกะสามีเดินตามภรรยา จ่ายตลาด
กรี๊ดดดดดด อิจฉาน้องทีม อยากได้สุดหล่อแบบพี่ยอด
งั้นลุ้นให้เป็นแฟนกันเร็วๆๆ :oo1: :jul1: :m25:
+1
-
กรี๊ดพี่ยอด หยอดวันละวันละหน่อยนะพี่ อิอิ อิจฉาน้องทีมจังเลย >O<
ปล น้องทีมสะสมศัตรูไว้เยอะๆ แล้วมาแลกของเหมือนสแตมป์เซเว่นได้มั้ยอ่ะ
ปล 2 ใช่คนที่แต่ง"อดีตเด็กพาณิชย์กลับมาเล่าต่อครับ" ที่นายเอกชื่อเอ้ ทำการโรงแรมแล้วพระเอกเป็นวิศวะชื่อวุธใช่มั้ยเอ่ย :z2: (เดาไปเรื่อย มันต้องถูกซักอันวะ)
-
จีบกันซึ่ง ๆ หน้า ก็เลย :impress2:
นึกว่าสะสมแต้มที่แท้สะสมศตรู ก็เล่นคว้าเอา ของเด่นประจำ รร. แบบนี้
ใครจะยอมละครับ เอามารอดูว่า ใครจะเป็นหมายเลข 1 2 และ3 ตามลำดับ
+1 เป็นแต้มที่ 51 แล้ว ขยัน ๆ เดี๋ยวก็ 100 อันนี้ละสะสมแต้มแน่ ๆ :z2:
-
อนาคตคน "เกลียมัว" แหง่ๆ :impress2: :impress2:
-
:laugh:
พี่ยอดเผยไต่ก่อน
งี้ก็โดนทีม....อะดิ
-
วันนี้มาแบบหวาน
ชอบครับ :-[
ขอบคุณที่มาต่อนะ คุณเป้ ^^
-
สนุกอะ ชอบเดอะแก๊ง ^ ^
อ่ารวดเดวเลย อยากอ่านอีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z13: :z13: :z13:
-
...พี่ยอดโหมดหวาน...หึหึ :z1:
-
พี่ยอดน่ารักอะ :-[
-
พี่ยอดน่ารักมากมาย
-
พี่ยอดเดินตามน้องทีมต้อยๆ แบบนี้
อนาคตทายได้เลยว่าต้อง "เกียมัว" แน่นอน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
พี่ยอดกำลังมีความรัก
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เขินอายแทนน้องทีม :o8: :o8: :o8:
-
" เป็นแค่คนที่กำลังมีความรัก ..... "
ประโยคนี้ขอทีเถอะ 5555555555
แบบหวานน้ะแต่ไม่แสดงออก ฮ่า ๆ
พี่ยอดฮาบ้างบางครั้ง เชียร์พี่ยอดสุดใจขาดดิ้น
หล่อเถื่อนนนนนน !
:man1: :man1: :man1:
-
Lovely! :o8:
-
:z2: :z2:
เข้ามาเต้นเชียร์นายช่างหนุ่มของเรา
แอบหวานนะเนี่ย
-
จะน่ารักไปไหนเนี๊ย พี่ยอด
><
ูู^^
ขอบคุณค่ะ
-
:-[ พี่ยอดน่ารักซะ
ผิดจากตอนแรกๆเลย
+1
-
เขินนนนนนนนนน พี่ยอด
อ๊ากกกกกกกกก
หนูชอบเด็กช่าง 55+
-
โอ๊ยยย....ตกหลุมรักพี่ยอดเข้าแล้ว...
ทำมัยน่ารักอย่างนี้
-
พี่ยอดน่ารักมากเลย ขอบคุณครับ
-
:-[ :-[ :-[
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน
พี่ยอด จีบ ทีม ซะแล้ววววว
คุคุคุ
-
:z1:น่ารักดีอ่ะนายยอดชาย.....อิอิ
-
ทีมใจเต้นๆ :o8:
-
:L2: มาเข้าคิวอ่านด้วยคน
เพิ่งตามทัน อ่านแล้วรู้สึกถึงเรื่องเก่าจริง ๆ ด้วย ได้อ่านเรื่องเก่าตอนจบแล้วน่ะค่ะ อ่านซ้ำหลายรอบชอบจิงอะเรื่องนั้น
ขอจิ้นว่า นายเอกเรื่องนี้เป็นเพื่อนเลิฟ กะเรื่องโน้น ถึงจะเป็นแบบเอาของหลายคนมามิกซ์กันอ่ะนะคะ
น้องทีม มิ้นท์ แก้ว เนี่ยรักเพื่อนรู้ใจเพื่อนจริงๆ ทำให้นึกถึงสามสาวนางฟ้าหน้าฟรอนได้อีก :m3: คิดถึง
จะมีแบบว่า ตอนพิเศษ มีพี่เอ้กะพี่วุธมาแจมอะไรอย่างนี้มั้ยคะ 555 บ้าไปแล้วเรา
-
:call:
-
แหม๋ยอมรับซะเถอะว่าชอบ :-[
:impress2:พี่ยอด เร็วๆ เชียร์อยู่น้า
-
:impress2:
-
พี่ยอดมาเร็วๆน้า
น้องทีมน่ารัก
-
We belong together 14
…ผมกับพี่ยอดถือถุงอาหารพะรุงพะรังเข้าหอพัก...ผมจัดการแบ่งขนมให้พี่ รปภ. และแม่บ้านที่ยังนั่งเม้าท์กันอยู่ในห้องส่วนกลางที่เอาไว้เก็บจานชามช้อน และอุปกรณ์ที่ใช้ร่วมกันอีกหลายอย่าง...เสียงแม่บ้านฮือฮาที่เห็นพี่ยอดเชื่องเป็นแมวตอนที่เดินมากับผม...
“...แหม...พี่ยอด เดินตามน้องใหม่ต้อย ๆ เลยนะ...” เสียงพี่แม่บ้านแซว
“...พาน้องเค้าไปตลาดเฉย ๆ...หิวเว้ย...ข้าวเย็นยังไม่ได้กินเลย...” ผมยอดแก้ตัว
“...ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่...น่ารักดีออก...ว่าแต่ไอ้หนูนี่ก็หน้าตาจิ้มลิ้ม ถ้าเป็นผู้หญิงคงสวยน่าดู...” ป้าแม่บ้านอีกคนแซวผมบ้าง
“...โห...ป้า...ก็ลองรูมเมทเป็นผู้ชายหน้าเหี้ยม ๆ สิ คงอยู่ไม่ทันข้ามคืน ต้องขอย้ายห้องหนี...” เสียงพี่แม่บ้านคนเดิมแซวอีก
“...พี่ยอดใจดีจะตาย...นี่พี่ยอดก็ให้ซื้อมาฝาก...” ผมพูดถึงขนมที่เพิ่งให้ไป
“...ไม่มีทาง...พี่ยอดไม่ซื้อขนมดี ๆ อย่างนี้มาให้พี่หรอก...อย่างมากก็กล้วยแขก...” พี่เค้าพูดจบก็หัวเราะกันเฮฮา พี่ยอดหน้าแดง
“...เอาคืนมาเลย ไม่ต้องกินแล้ว...” พี่ยอดแกล้งงอน เอื้อมมือมาจะหยิบถุงขนม
“...บ้าเหรอ...ให้แล้วจะเอาคืนได้ไงเจ้ายอด...” ป้าแม่บ้านตีมือพี่ยอดเบา ๆ
“...ป้าอ่ะ...” พี่ยอดชักมือกลับ
“...ป้าจ๋า เดี๋ยวทีมต้องขอตัวพาพี่ยอดไปกินข้าวก่อนนะจ๊ะ...พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า...” ผมตัดบท เพราะท่าทางจะเล่นกันอีกนาน
“...หน้าตาก็น่ารัก พูดก็เพราะ...เจ้ายอดมันจะสิ้นลายก็เพราะหนูนี่ละมั้ง...” ป้าแซวอีก คราวนี้เป็นผมที่ต้องอายแทน
“...ป้า...น้องเค้าเป็นผู้ชาย...” พี่แม่บ้านเบรก
“...เออ ข้ารู้...ถึงเค้าจะเป็นผู้ชาย แต่เค้าก็เรียบร้อย ดูเป็นผู้เป็นคนกว่าผู้หญิงแท้ ๆ อย่างเอ็งซะอีก...” ป้าหันไปกัด พี่คนพูดค้อนปะหลักปะเหลือก
“...ป้าพูดถูก...ถ้าผู้หญิงเป็นแบบเอ็ง...พี่ว่าพี่ไม่มีเมียดีกว่า...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...พี่ยอดอ่ะ...เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะฟ้องเจ๊เอ๋ว่าพี่ยอดพาน้องใหม่ไปตลาดดึก ๆ ดื่น ๆ...”
“...ฟ้องก็ฟ้องไปสิ...พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าซะหน่อย..” พี่ยอดรีบแก้ตัว เมื่อเห็นผมมองอย่างสงสัยว่าใครคือเจ๊เอ๋
“...ไป...ไป...ขึ้นห้องไปกินข้าวกินปลากันได้แล้ว...อ้อ...ขอบใจอีกครั้งนะจ๊ะ สำหรับขนม ที่หนูทีมอุตส่าห์ซื้อมาฝาก...” ป้าแกพูดยิ้ม ๆ เพราะรู้ว่าผมเป็นคนเลือกซื้อเองกับมือ
*
*
...อาหารทั้งหมด...ถูกแบ่งใส่จานที่ยืมมาจากห้องส่วนกลาง...ผมตัดสินใจเอาอาหารออกไปตั้งโต๊ะกินกันที่ระเบียง เพราะกลัวกลิ่นมันติดอยู่ในห้องแอร์...พอเปิดไฟที่ระเบียง บรรยากาศดูโรแมนติกอย่างไม่น่าเชื่อ...ลมทะเลพัดเย็นชื่นใจ...อากาศเย็นกำลังดี...เสียงคลื่นตอนนี้มันฟังเพราะกว่าเสียงดนตรีในร้านอาหารหรูที่ผมไปกับคุณกรณ์เมื่อเย็นซะอีก...
“...อันนี้อร่อย...อันนี้ก็อร่อย...ลองนี่สิ...อันนี้ในกรุงเทพฯ หากินยากนะ...” พี่ยอดตักอาหารที่เค้าภูมิใจเสนอจนเกือบเต็มจานผม
“...พี่ยอด...รู้สึกว่าพี่ยอดจะเป็นคนที่หิวไม่ใช่เหรอ...อันนี้อร่อย...อันนี้ก็อร่อย...อันนี้ดีกับสุขภาพ...” ผมตักอาหารที่ผมเลือกซื้อคืนพี่แกไปบ้าง
“...อืม...อร่อยดี...ตั้งแต่พี่อยู่ที่นี่มา ยังไม่เคยกินร้านนี้เลย...กลัวติดใจ เห็นมันแพง เดี๋ยวเดือดร้อนอ่ะ...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ของแพงบางอย่างถ้าใช้วัตถุดิบที่ดี ก็คุ้มนะ...แต่บางอย่างแพงที่แบรนด์ ทีมก็ไม่ซื้อเหมือนกัน...”
*
*
...เป็นครั้งแรกที่ผมกับพี่ยอดคุยกันดี ๆ ได้นานเกินกว่า 10 นาที...กินไปคุยไป...หัวข้อสนทนาจะเป็นเรื่องราวของโรงแรมนี้ซะเป็นส่วนใหญ่ พี่ยอดอธิบายงานโรงแรมคร่าว ๆ รวมถึงประสบการณ์แปลก ๆ ที่เคยเจอ...ใจนึงก็อยากรู้เรื่องชีวิตเค้า แต่มันก็เสียมารยาท ถ้าถามอะไรมาก...แต่พี่ยอดก็ทำให้ผมประทับใจอีกอย่างก็คือ เค้าเป็นผู้ชายที่ไม่เม้าท์คนอื่นลับหลัง แม้ว่าผมจะหลอกถามเรื่องคนที่ผมอยากรู้ เช่นคุณกรณ์ คุณแม่บ้าน คุณเจมส์ หรือแม้แต่พี่รุจ ผู้จัดการของผม...
“...ฮัลโหล...ยอดพูดครับ...” พี่ยอดรับโทรศัพท์หลังจากที่ปล่อยให้มันดังหลายครั้ง เพราะมัวแต่มองหน้าผม สลับกับโทรศัพท์ จนผมต้องพยักหน้าให้รับสายซักทีเหอะ ใจนึงก็อยากรู้ว่าใครโทรมา
“...โอเค ได้ครับ...เดี๋ยวผมไป...ทีม...พี่ต้องไปดูห้องแขกแป๊บนึง...ไฟหัวเตียงเค้าเปิดไม่ได้...”พี่ยอดวางสายแล้วหันมาพูดกับผม
“...ช่างรอบดึกไม่มีเหรอ...” ผมถาม
“...มี...”
“,,,แล้วทำไมต้องตามพี่ยอดด้วยอ่ะ...”
“...อืม....เค้าทำไม่เป็น...” พี่ยอดพูดแบบไม่เต็มปากเต็มคำ
“...ทำไมเป็นแล้วรับมาทำงานได้ยังไง...” ผมบ่นเบา ๆ
“...ทีมเข้านอนเถอะ เดี๋ยวพี่กลับมาเก็บเอง...” พี่ยอดลุกไปเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า
“...ไม่เป็นไรพี่...ทีมเก็บได้...พี่ไปทำงานเหอะ...” ผมกวาดเศษอาหารไปรวมกันในจานเดียว และลงมือทำอย่างอื่นต่อ ขณะที่พี่ยอดวิ่งเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเครื่องแบบช่าง
...กว่าผมจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่ง...ต้องรีบนอนเพราะพรุ่งนี้เช้ามีนัดเจ็ดโมงครึ่ง...ปิดไฟได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ได้ยินเสียงประตูด้านนอกเปิด พี่ยอดคงกลับห้องแล้ว...ผมหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย...
*
*
...ตื่นเช้ามา พี่ยอดยังไม่ตื่น...ผมอาบน้ำแต่งตัว...ออกมาจากห้องอีกทีในชุดนักศึกษา...คราวนี้ได้ยินเสียงทีวีเป็นภาษาไทย...พี่ยอดคงตื่นแล้ว...เพราะผมเปิดช่อง BBC เอาไว้ตอนอาบน้ำ แต่ตอนนี้กลายเป็นเรื่องเล่าเช้านี้ไปซะงั้น...
“...เมื่อคืนนอนกี่ทุ่ม...” พี่ยอดทัก
“...เกือบตีหนึ่ง...” ผมตอบ แต่มองไปทางอื่น เดินเลี่ยงไปที่ระเบียง เพราะตอนนี้พี่ยอดอยู่ในชุดขนหนูสีขาว พันเอวไว้หลวม ๆ
“...วันนี้ไปแผนกไหนบ้าง...” พี่ยอดเดินตาม
“...จะเดินตามทำไมเนี่ย...” ผมหยุดทันทีที่รู้ว่าพี่ยอดอยู่ข้างหลังในระยะประชิด
“...เฮ้ย...” พี่ยอดไม่ได้ระวัง พอผมหยุดพี่ยอดหยุดไม่ทันจึงชนผมอย่างจัง
“...เป็นอะไรหรือเปล่าพี่....” ผมหันไปตามเสียงร้อง แต่ต้องอ้าปากค้าง เมื่อเห็นพี่ยอดคว้าผ้าขนหนูที่เกือบจะหลุดจากเอว
“...จะหยุดทำไมไม่บอก...ดีนะไม่โป๊...”
“...เพี้ยง...ขอให้ผ้าหลุดที่เถ๊อะ...ชอบโชว์ดีนัก...” ผมยกมือไหว้ท่วมหัว
“...อยากเห็นก็เข้ามาในห้องสิ...เดี๋ยวจะแกล้งหลุดให้ดู...ตรงนี้มันประเจิดประเจ้อ...” พี่ยอดยิ้มทะเล้นพลางขยับปมผ้าขนหนู ไม่รู้ให้แน่นขึ้น หรือจะทำให้หลวมลง
“...โรคจิต...” ผมหันหลัง เดินไปริมระเบียงต่อ อากาศดีมาก มองดูแสงแดดอ่อน ๆ กระทบคลื่นลูกเล็ก ๆ
“...ยังไม่ได้บอกเลยว่าวันนี้ต้องไปไหนบ้าง...” พี่ยอดยืนข้าง ๆ เอามือวางไว้ที่ราวระเบียงซะติดกับผมเลย
“...ไปฟร้อนท์...ไปบัญชี...ไปสโตร์...ไปเอฟบี...” ผมตอบรัว ๆ คงรัวตามจังหวะหัวใจของผมตอนนี้มั้ง
“...โอเค...วันนี้คงไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ...” พี่ยอดพูด แต่ตาก็มองไปที่ทะเลเหมือนกัน เป็นโอกาสของผมที่ได้แอบสำรวจพี่ยอดอีกแล้ว...หน้าตาที่ดูอิดโรยของเมื่อวาน...ตอนนี้ดีขึ้นเพราะได้พักผ่อน...เคราที่ไม่ได้โกนเห็นแล้วทำให้ผมขนลุกได้โดยไม่มีสาเหตุ...ช่วงอกแน่น...หน้าท้องเป็นลอนนิด ๆ...ทำเอาผมหน้าร้อนวาบ ๆ...
“...แอบมองพี่อีกแล้วนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้าเหรอ...” ผมอายจนแทบอยากจะกระโดดจากชั้นสี่เอาหน้าทิ่มซุกลงไปในทรายชั้นล่าง
“...นาน ๆ ได้เห็นทีมอายซะที...ปกติเห็นแต่ลอยหน้าลอยตาเถียง...” พี่ยอดยังแซวไม่เลิก
“...ไปห้องมิ้นท์ดีกว่า...หลีก...” ผมก้มหน้าก้มตาจะเดินกลับเข้าห้องเพื่อไปเอากระเป๋าแล้วลงไปหาเพื่อน แต่พี่ยอดขวางไว้
“...จะรีบไปไหน เพื่อนยังไม่โทรตามเลยนี่...” พี่ยอดไม่หลบ ผมไม่กล้ามองพี่ยอด ตาจึงอยู่ได้แค่ช่วงกล้ามอกแน่น ๆ ตรงหน้า ใกล้ซะจนได้กลิ่นลมหายใจหอมสดชื่นด้วยยาสีฟัน และสบู่กลิ่นหอมคุ้นจมูกจากร่างกายพี่ยอด
“...ไม่โทรตามก็ไปนั่งเล่นรอที่ห้องมันได้...” ผมเถียง
“...โอเค...งั้นก็เชิญเลยครับ...” พี่ยอดพูด แต่ก็ยังไม่หลบ
“...ก็หลีกทางหน่อยสิพี่...” ผมพูดเสียงแข็ง ข่มความเขิน
“...ระเบียงตั้งกว้าง...” พี่ยอดกวน ผมจึงเบี่ยงตัวมาด้านซ้าย
“...เฮ้ย...” ผมร้องเมื่อพี่ยอดชะโงกหน้ามาใกล้ อีกนิดเดียวจมูกพี่ยอดก็จะโดนแก้มผมแล้ว
“...โห...เก่งว่ะ...หลบทันด้วย...” พี่ยอดหัวเราะ
“...ถ้าเอาจมูกมาโดนแก้มทีมอีกทีนะ...” ผมเลี่ยงคำว่าหอมแก้ม เพราะพี่ยอดเป็นคนบอกเองว่า แค่จมูกโดนแก้ม
“...ทำไม...ทีมจะทำอะไรพี่เหรอ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...จะจับทำหมันถาวรเลยอ่ะดิ...” ผมพูดพลางมองไปที่สวนกลางของร่างกายที่มันนูนขึ้น ถ้าไม่คิดอะไร คงมองเป็นปมผ้าขนหนู แต่มันต่ำกว่านั้นหน่อยนึง
*
*
...เช้านี้พี่ยอดเล่นเอาผมปั่นป่วนไปหมด...แฟนเราก็เคยมีมาก่อน ทำไมไม่รู้สึกวูบวาบ แบบตอนที่อยู่กับพี่ยอดหว่า...จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...เหมือนตัวลอย ๆ มื้อเช้าผ่านไปแบบงง ๆ...หลายครั้งที่เพื่อนสาวทั้งสองต้องเรียกชื่อผม พร้อมเขย่าแขน เพื่อให้ผมหลุดจากภวังค์...พวกนั้นยังเข้าใจว่า คนที่ทำให้ผมเคลิ้มคือคุณกรณ์...แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย...ไม่ใช่แบบสุดขั้ว...
...ทั้ง ๆ ที่ผมควรจะมีความสุขกับการนั่งเชิด ๆ ในเบ็นซ์คันละหลายล้าน...แต่ผมกลับมีความสุขมากกว่าบนอานมอเตอร์ไซค์คันละไม่กี่หมื่น...อาหารมื้อละหลายพัน เทียบไม่ได้กับอาหารราคาไม่กี่ร้อย...บรรยากาศโรแมนติกที่ถูกสร้างด้วยวัสดุราคาแพง สู้การนั่งริมระเบียง ฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งเบา ๆ ไม่ได้...
*
*
...หลังอาหารเช้า...พวกเราสำรวจความเรียบร้อยกันที่ห้องน้ำ ก่อนแยกย้ายกันไปรวมตัวกับเพื่อนใหม่กลุ่มใครกลุ่มมัน เพื่อไปแผนกอื่น ๆ ในวันนี้...พอความสนใจเริ่มไปอยู่ที่งาน...สติผมก็กลับเข้าที่...ตื่นเต้นที่วันนี้ต้องไปที่แผนกของตัวเองในตอนเช้า...
...พี่ ๆ ทุกคนให้การต้อนรับดีมาก...สอนเรื่องเอกสาร และความเกี่ยวข้องกันของแผนกต้อนรับส่วนหน้าที่ผมต้องสังกัด และแผนกอื่น ๆ ของเพื่อนในกลุ่ม ดังที่เคยได้รับการบอกกล่าวมาแล้วว่า ทุกแผนกในโรงแรม ต้องติดต่อถึงกันตลอด...
...สำหรับคนอื่น...พี่ผู้ช่วยผู้จัดการพาแยกออกไปสอนงาน...แต่ผมมีพี่รุจ ผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้า หรือเรียกสั้น ๆ ว่า F/O ย่อมากจาก FOM หรือ Front Office Manager ส่วนพวกพี่ผู้ช่วยผู้จัดการ เราจะเรียกว่า แต๊นท์ ย่อมาจาก Assistant Front Office Manager…
…ถึงแม้ว่าเราต้องติดต่อกันทุกแผนก แต่มันมีหลายเรื่องที่เป็นความลับเฉพาะแผนกนั้น ๆ พี่ผู้จัดการพาผมเดินออกไปหน้าฟร้อนท์...สร้างความประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อพี่คนที่ผมเพิ่งคุยเฮฮา ทะลึ่ง รับส่งมุกกันที่หลังฟร้อนท์ จะออกมายืนรับแขกด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูดีเป็นคนละคน เหมือนที่เพื่อนสาวผมบอกว่า หน้าฟร้อนท์ กับหลังฟร้อนท์คนละเรื่องกันเลย...
...แผนกต้อนรับส่วนหน้าประกอบด้วยตำแหน่งที่ผมจะต้องฝึกงานอีก 4 เดือน คือ พนักงานต้อนรับ สำหรับโรงแรมนี้ เราจะเรียกว่า GSA ย่อมาจาก Guest Service Agent หรือที่เรียกกันง่าย ๆ ว่า Reception แต่ GSA ไม่เหมือน Reception ตรงที่ ต้องทำทุกอย่าง ตั้งแต่ Check In – Check Out ถ้าเป็น Reception ธรรมดาในโรงแรมอื่น ก็รับ Check In อย่างเดียว ส่วน Check Out จะเป็นหน้าที่ของ Front Cashier…
…เป็นงานที่ท้าทายมาก เพราะผมจะต้องพร้อมทุกอย่าง...แต่ก็ยังดีที่มีตำแหน่งอื่น ๆ มาคอยช่วย เช่น GRO มาจาก Guest Relation Officer เป็นตำแหน่งที่เอาผู้หญิงสวย ๆ มาคอยต้อนรับแขกสำคัญระดับ VIP หรือมาคอยช่วยรับเช็คอินเท่านั้นในเวลาที่ GSA ยุ่ง ๆ...และก็มีส่วนของ Concierge ดูแลหลายอย่าง เป็นตำแหน่งที่รับแต่ผู้ชายล้วน ดูแลเรื่องกระเป๋าแขก เรียกว่า Bell Boy และตำแหน่งพนักงานเปิดประตูหรือเรียกว่า Door Man...
...มีอีกตำแหน่งนึง ที่พี่รุจพาขึ้นไปบน Executive Floor สำหรับวีไอพี เรียกว่าตำแหน่ง Butler หรือเรียกแบบบ้าน ๆ ว่าคนใช้ส่วนตัว...เค้าว่ากันว่า ตำแหน่งนี้ต้องเจ๋งจริง ถึงจะทำได้...ใครจะมองว่าเป็นคนใช้ก็ตาม แต่ทิปของพวกเค้า จะได้เยอะทุกแผนกในโรงแรม เพราะได้ใกล้ชิดกับแขกที่สุด...
...ผมถอนใจเบา ๆ อย่างโล่งอก เมื่อทุกคนในแผนกให้การต้อนรับแบบเป็นกันเอง เฮฮาปาร์ตี้สุด ๆ...ถ้ามองจากเสื้อผ้าหน้าผมทุกคนดูเหมือนจะ สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง แต่จริง ๆ แล้วก็เป็นพนักงานธรรมดา ที่มีพูดคำ ด่าคำ ปล่อยสัตว์เลื้อยคลานเพ่นพ่านหลังฟร้อนท์...ดังเช่นพี่อีกคนนึง ที่เปิดประตูเดินเข้ามาหลังฟร้อนท์ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ ทันใดชีก็สบถแบบผมได้ยินแล้วอึ้ง...
“...เบา ๆ หน่อยแก...” พี่รุจเบรก
“...อุ๊ย...เจ้อยู่เหรอคะ...หนูไม่ทันมอง...โมโหอ่ะ...แขกข้างนอกมันเรื่องมากสุด ๆ เลยเจ๊...จะเอาโน่นเอานี่...หนู Offer ทุกอย่างจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว...มีเหลือแค่หอยหนูเนี่ยแหละ...ถ้ามันจะเอา หนูจะกระโดดคล่อมหน้ามันเลย...” ผมนั่งฟังอ้าปากค้าง
“...อีนี่...เป็นตัวอย่างที่ดีกับน้องมันหน่อย...” พี่รุจปรามด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ
“...คุณน้องคะ...ตัวอย่างดี ๆ ดูไว้แล้วก็ทำตามนะคะ...ส่วนตัวอย่างเลว ๆ ดูเฉย ๆ ไม่ต้องทำตาม...เดี๋ยวจะติดออกไปใช้ในชีวิตประจำวัน...”
“...แล้วนี่ทิ้งแขกไว้เหรอ...”
“...เปล่าเจ้...หนูทนไม่ไหว ก็เลยให้อีติ๊กมันจัดการ...”
“...เออ...แกนั่งพักสงบสติอารมณ์ก่อน...อย่าออกไปทำหน้าบึ้งใส่แขกล่ะ...”
“...ค่ะ...” พี่คนนั้นรับคำแล้วเดินไปห้องโอเปอร์เรเตอร์
“...มา...ทีม...มาคุยกันในห้องเจ้...” พี่รุจพาผมเข้าห้องผู้จัดการ
“...จำไว้นะ...หลังฟร้อนท์ เราจะเป็นยังไงก็ตาม แต่ออกไปข้างหน้า เราต้องดูเป็น Professional...ถ้าเจอแขกกวนจนทนไม่ไหวจริง ๆ ให้เข้ามาระบายข้างหลัง...เจ้เข้าใจว่ามันกดดันแค่ไหน ที่ต้องท่องในใจว่า “ลูกค้าคือพระเจ้า...แขกถูกเสมอ” มีอะไรก็ยิ้มเข้าไว้...เรายิ้มสวยจะตาย...แขกกวนมาก ๆ ก็ทนไว้ ยิ้มให้ทีนึง แล้วกลับเข้ามาเผาพริกเผาเกลือแช่งมันข้างหลังนี่...” พี่รุจพูดแบบติดตลก
“...ครับ...”
“...โอ้โห...คุณน้อง...ยังจะมาครับกับเจ๊อีก...จะจ๊ะจ๋า คะขาก็ได้ เจ้ไม่ถือ...Be yourself...อย่าแอ๊บ...I don’t like it...” พี่รุจพูดไปหัวเราะไป
“...จ้ะ...” ผมรับคำ ถึงแม้จะมีจุดยืนทางเพศแค่ไหน แต่ผมก็ไม่เคยพูดคะขากับผู้ใหญ่ ถ้ากับเพื่อน ๆ ก็มีบ้างเป็นมุกขำ ๆ
“...นี่...อยู่กับยอด เป็นไงมั่ง...” เจ้แกเปลี่ยนเรื่องเร็วจนผมรับไม่ทัน
“...ก็เฉย ๆ อ่ะจ้ะ...”
“...เฉย ๆ...ไม่จริงอ่ะ...ใครอยู่ใกล้อีตายอดแล้วไม่ชอบมันมั่ง...ไม่มีอ่ะ...เจ้ไม่เชื่อ...” พี่รุจเอามือทาบอก
“...จริง ๆ นะเจ้...” ผมยืนยัน แม้จะรู้ตัวว่าโกหก แต่พูดอะไรมากตอนนี้ไม่ได้
“...เจ้ยังเคยชอบมันเลย...ตอนเรียนมัธยมอ่ะ...” พี่รุจพูดจบ ผมถึงกับตาโตด้วยความประหลาดใจ
“...เจ้เรียนรุ่นเดียวกับพี่ยอดหรอ...” ผมถาม
“...นี่...ดูหนังหน้าเจ้สิ...จะบ้าเหรอ...มันเป็นรุ่นน้องเจ้หลายปี...เจ้อยู่ ม. 6 มันเพิ่งเข้า ม. 1...ความหล่อมันกับไอ้กรณ์ตีคู่กันมาตั้งแต่วันแรกที่มันเหยียบโรงเรียนพี่เลย...”
“...หา...พี่ยอด กับคุณกรณ์เรียนที่เดียวกันเหรอ...”
“...อืม...รุ่นเดียวกัน ห้องเดียวกันเลยแหละ...อู๊ยยยยย...เม้าท์เรื่องนี้แล้วยาว...มีเวลาอีกนิดนึง...จริง ๆ แล้วเจ้ไม่อยากจะเล่าเลย เรื่องชาวบ้านเนี่ย...ทีมรู้แล้วเหยียบเอาไว้นะ...เจ้เล่าให้ทีมฟังคนเดียว ในฐานะที่ต้องอาศัยกับร่วมกับยอด...เผื่อจะได้เข้าใจมันมากขึ้น....” พี่รุจพูดพลางมองนาฬิกาไปด้วย
***************************************************************************
...ตอนหน้า เราจะเข้าใจพี่ยอดมากขึ้น...รออีกนิดนึงนะครับ...
...มีคนทายถูกอีกแล้ว ว่าผมเคยเขียนเรื่องอะไร...มันคุ้น ๆ ใช่มั้ยล่ะ...แต่ห่างหายไปหลายปี ต้องอุ่นเครื่องก่อน ตอนนี้เครื่องกำลังจะติดแล้ว...จะสุข เศร้า แซ่บ เท่าเรื่องเก่าหรือเปล่า ติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ...
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจครับ...
...เป้...
-
^
^ :z13:เด๋วแก้ดิทคะ
***************
กรี๊ดดดดดดคุณรุจเนี่ยแหละคนคายความลับของสองหนุ่มหล่อ สิงห์เหนือ เสือใต้ :laugh3:
เจ๊ฮาแสด ...ไม่อยากจะเม้าท์แต่น้องทีมเหยียบให้สนั่นเลยนะคะ :laugh:
แหม.....รถเบนซ์ไฮโซหรือจะสู้มอเตอร์ไซด์ห้าง..ได้กระแซะๆให้อุ่นหัวใจด้วยอิอิ
เฮ้อ เช้านี้ก็หวีดอีกแล้ว จะแกล้งหลุดหรืออยากจะโชว์จริงน้องทีมเค้าก็มะห้ามพี่ยอด..ยาหยี
หรอกนะคะ เต็มที่เลย น้องทีมอยากเห็นของ....หญ่ายยยยยย :m25:
แต่ก็นะฟีโรโมนของพี่ยอดโคดจะฟุ้งกระจาย ไม่ต้องมีพรมน้ำหอมสักหยดแค่กลิ่นสบู่
หัวใจดวงน้อยๆของนุ้งทีมก็ละลายแล้ว คะ :o8: :m3: ขอน้องเค้าหอมดีๆสินะพี่
น้องมันให้อยู่แล้วล่ะ :-[
“...แอบมองพี่อีกแล้วนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้าเหรอ...” ผมอายจนแทบอยากจะกระโดดจากชั้นสี่เอาหน้าทิ่มซุกลงไปในทรายชั้นล่าง
>> :m20: :m20: หวาย...เดะน้อยโดนจับได้
“...โอ้โห...คุณน้อง...ยังจะมาครับกับเจ๊อีก ...จะจ๊ะจ๋า คะขาก็ได้ เจ้ไม่ถือ...
Be yourself...อย่าแอ๊บ...I don’t like it...” พี่รุจพูดไปหัวเราะไป
“...จ้ะ...” ผมรับคำ
>> น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
+1 จัดให้คะ
-
วี๊ดดดดด รอฟัง(อ่าน)เจ้แกเม้าท์พี่ยอด อิอิอิ สงสัยจะเป็นไม้เบื่อไม้เมามากะอิพี่กรณืตั้งกะวัยสะรุ่น ออกแนว หยิน หยาง เลยละมั้งเนี่ยยย ลุ้นๆๆๆๆ :impress2:
-
อยากฟังเรื่องเมาท์ ท่าทางจะมันส์ ว่าแต่พี่ยอดไปซ่อมไฟเมื่อคืนมีซัมติงรองอะไรหรือเปล่า
-
โอ้โห พี่ยอดกับคุณกรณ์เป็นคู่แข่งกันตั้งแต่มัธยมเลยรึเนี่่ย
แต่ท่าทางเจ๊แกจะปลื้มพี่ยอดมากกว่าเห็นๆ
คราวหน้าจะได้รู้จักพี่ยอด เข้าใจพี่ยอดซะที
บวก 1 แต้มค่ะ ขอบคุณคุณเป้นะคะ
-
สงสัย พี่ยอด กับคุณกรณ์เนี่ย ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ๆๆๆๆๆ
-
อยากเข้าใจพี่ยอดเร็วๆแล้ววววว :เฮ้อ:
-
อย่าบอกนะว่าสองคนนั้นเคยเป้นแฟนกัน กี๊ชชชชชชชช :jul3:
(ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี อ๊ากกก) :serius2:
-
อยากรู้เรื่องของยอดเหมือนกันครับ
-
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
ตื่นเต้นๆ มาต่อด่วน
:L2:
-
แหม อยากฟังเรื่องเม้าท์ คุณกรณ์กะพี่ยอด จากพี่รุจ ซะแล้วสิ :z2:
-
พี่ยอดกับน้องทีม อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว กว่าจะฝึกงานเสร็จคงกลายเป็น.. สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน...
เรื่องเมาท์ ส่วนใหญ่ความลับจะมาจากคนที่ไม่อยากจะเมาท์นี่ล่ะค่ะ เอ่อ..ว่าแต่ว่า พี่ยอดกับคุณกรณ์มีอดีตอะไรกันหรือคะ ขอฟังด้วยคนสิ :m23:
ขอบคุณคุณเป้ค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจงานโรงแรมมากยิ่งขึ้น จากเคยมองผ่าน ๆ ตอนนี้เริ่มเข้าใจความกดดันของคนทำอาชีพนี้.. ลูกค้าคือพระเจ้า (หรือซาตานกันแน่นะ)
ถ้าเรื่องที่คุณเป้เขียนเป็นเรื่องเดียวกับที่มีคนทายไปแล้ว จะบอกว่าเคยอ่านแล้วเช่นกันค่ะ เป็นเรื่องที่ประทับใจเรื่องหนึ่งทีเดียว
-
ก็ดีนะครับ ไปด่าแขกลับหลัง แต่เป็นผมอ่ะ ด่าต่อหน้าเลย ดีที่แขกหังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง ไม่งั้นโดนไล่ออกนานแระ :jul3:
-
โห ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ กำลังคิดจะกลับไปอ่านเรื่องนั้นอยู่พอดีด้วยความคิดถึง มาอ่านเจอเรื่องนี้ซะก่อน ดีใจจัง ชอบเรื่องนี้มากๆ
แต่ยังคงงง ตกลงเป็นคนแต่งคนเดียวกันป่าวคะ หรือคนแต่งเป็นเพื่อนกัน อิอิอิ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆค่ะ ที่เอาเรื่องดๆีมาให้อ่าน จารออ่านนะคะ
-
:L2: ขอกรี๊ดตอนนี้...ด้วยคน พี่ยอดน่าร้าก............อีกแล้ว ทีมก็..มองอะไรก็ไม่รู้
ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ว่า ไม่ใช่คนเขียนเรื่องนั้น ...หน้าแตกละเอียดเลย
ตอนนี้รู้คำตอบแล้วว่าเคยเขียนเรื่องอะไร เราเซฟเรื่องนั้นเก็บไว้ด้วยล่ะ เอามาอ่านบ่อยๆ
จะมีฝนดาวตกแล้วนะ พาวุธไปดูรึเปล่า
จะรอตอนต่อไปจ้า....
-
:m26: แสดงว่าคุณกรณ์ กับ พี่ยอด ต้องมีเรื่องกันมาก่อนแน่ๆ
หรือจะเป็นคู่แข่งกันในเรื่องต่าง ๆมาก่อนนะ สงสัยแล้วสิ :confuse:
:undecided: :undecided:
-
พี่ยอดรับโทรศัพท์แล้วมีพิรุธนะ ใครโทรมากันแน่หนอ พี่ยอดมียั่วยวนน้องทีมด้วย ดูๆไปพี่ยอดนี่ก็ไม่ธรรมดานะ
ชักถูกใจอีเจ้ของน้องทีมแล้วล่ะ ท่าทางคงแสบได้ใจดี
:man1: เป้จัง
-
หุหุหุ
เราจาได้รู้อดีตของพี่ยอดแล้ว
-
มานั่งรอ
-
เป็นพนักงานโรงแรมก็ต้องอดทนน่ะนี้ !!!
อืมมมมม . เหมือนอีกมุมหนึ่งที่เราไม่เคยรู้
สนุกมากกกกก : )))))
มาต่อด่วน ๆ
-
แอบย่องเข้ามา..
อาการอยากเจือกเรื่องชาวบ้านเริ่มกำเริบครับ
นั่งรออ่นตอนหน้าอย่างกระดี๊กระด๊า :laugh:
แต่เหมือนคุณกรณ์จะไม่ชอบขี้หน้าพี่ยอดนะนี่
-
เจ้ามารอฟังเจ๊เม้าธ์ตอนหน้า
555+
^^
ขอบคุณค่ะ
ปล. พายว่าพายน่าจะเดาถูกนะว่าพี่เคยเขียนเรื่องอะไร ><
-
รอด้วยค่ะ :z1:
ยอดชาย สู้ๆ
-
เรื่องของพี่กรณ์กะพี่ยอดต้องมันยกร่องแน่ๆเรยย
มิน่าดูเขม่นๆกันอยู่ตลอดเวลา คู่ปรับเก่านี่เอง ฮ่าๆๆ :bye2:
-
เมือไร
พี่ยอดจะบอกรักทีม
น่ะ
คุคุคุ
-
อยากรู้จังน๊าาาาาาาาา :m11:
ว่าแต่... ตกลงว่าเรื่องไรอ่ะ ที่เคยเขียนอ่ะ ?? :confuse:
-
ขำ เผาพริกเผาเกลือแช่งแขกหลังฟรอนท์ :laugh: เพราะเราก็เคยทำอะไรคล้ายๆแบบนี้
ยอดชายกับคุณกรณ์ต้องเคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อนแน่ๆ เลย
ว่าไป ยอดชายก็เป็นคนนิสัยดีคนนึง แต่ออกแนวมีอดีต เลยพยายามสร้างเกราะป้องกันตัวเองขึ้นมา ตามที่เห็นๆกันในช่วงแรกที่ปากร้าย จิกกัดทีมสาระพัดอย่าง
-
ขนากเจ้ไม่อยากจะเม้าท์นะเนี่ย แต่บอกเหยี่ยมให้มิด :m20:
รอฟังเรื่องที่เจ้ ไม่อย๊ากกกกกกก ไม่อยากเม้าท์ :m20:
ว่าแต่โืทรมาให้ไปซ่อมอะไรดึกดื่น พี่ยอดแอบมีพิรุธนะ :m16:
-
เข้ามาติดตามและให้กำลังใจครับ
-
ชอบจริงๆนะนี่
พี่ยอดนี่ตอนแรกกับช่วงหลังๆมันคนละคนเลย
ชอบทีม ก็บอกๆกันไป
555555+
อ่านและเขิน
มาปู่เสื่อรอต่อ :t3: :t3:
-
แล้วจะรอนะค้าบ :z2:
-
น้องทีม.. พี่ยอด...
คิดถึงใจจะขาดแล้ว..
มาต่อไวไว นะ นะ
-
:-[ พี่ยอดน่ารัก
รอตอนหน้า
-
อ่านรวดเดียวจนตามทัน
ทุกตัวละครน่ารักมากๆเลยนะคะ
พี่ยอดได้ใจเต็มๆ.....น้องๆ สาว สาว สาว อีก
แอร๊ยยยย.....เตรียมตัวเก็บของไปโรงแรม
-
ความจริงของพี่ยอด คงไม่แคล้วเกี่ยวกับคุณกรณ์แน่ ๆ
เป็นกำลังใจให้นะครับ รอตอนต่อไปอยู่ด้วย +1 ให้อีกต่างหาก
-
We belong together 15
...ยอด กับ กรณ์น่ะ เค้าเรียนห้องเดียวกันตอน ม. ต้น....โรงเรียนที่เจ้เรียนเนี่ยนะ ก็เป็นโรงเรียนชายล้วน...คนหล่อ ๆ เยอะมาก...เห็นอย่างนี้ตอนสาว ๆ อ่ะ เจ้ก็สวยอยู่นะ...อู๊ยยยยย...ตอนนั้นผู้ชงผู้ฃายรุมจีบกันเต็มไปหมด...เจ้ก็ไม่รู้จะเลือกใครดี...รักพี่ เสียดายน้อง...คนนี้ก็รัก...คนนั้นก็ชอบ...แต่เจ้ไม่ได้จริงจังกับใครหรอก...เจ้มันประเภทสวยเลือกได้ไง...” เจ้แกเริ่มเม้าท์
“...เจ้จ๋า...เวลามีน้อยเนอะ...” ผมพูดขำ ๆ พลางมองไปที่นาฬิกาแขวนผนังในห้อง
“...เออ...เดี๋ยวเจ้เล่าต่อก็ได้...” พี่รุจค้อนผมทีนึง
“...โห...เจ้ ทีมล้อเล่นอ่ะ...ทีมต้องอยู่กับเจ้อีกตั้งหลายเดือน ค่อย ๆ เล่าก็ได้...”
“...เอางี้...มีเรื่องอะไรที่ทีมอยากรู้เกี่ยวกับยอด ถามมาเลยละกัน...” พี่รุจมองนาฬิกา แล้วรีบสรุป เพราะมันใกล้หมดเวลาเต็มทีสำหรับแผนกฟร้อนท์ในรอบเช้า
“...โอเค...ที่ทีมสงสัยมากที่สุดก็เรื่อง พี่ยอดทำไมต้องเปิดไฟ เปิดแอร์ทิ้งไว้ตลอดเลยอ่ะ...” ผมยิงคาถามที่คาใจตั้งแต่วันแรก
“...อ๋อ...อันนี้เค้ารู้กันทั้งโรงแรมแหละ...ยอดมันมีภาพติดตา...ถ้ามันออกไปข้างนอก มันจะเปิดไฟ เปิดแอร์ทิ้งไว้...ถ้ามันปิด แสดงว่ามันเข้านอน...” เจ้อธิบายเหมือนเป็นเรื่องปกติ
“...ภาพอะไรติดตาอ่ะเจ้...”
“...ตอนที่มันทำงานโรงแรมใหม่ ๆ โรงแรมแรกที่กรุงเทพฯ อ่ะ...มันต้องขึ้นไปทำลายประตู เพราะมันล็อคจากข้างใน แขกห้องนี้ถึง Due Out* แล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ ผู้บริหารเห็นว่าแขกอาจมีเรื่องไม่ดีให้ห้องหรือเปล่า ก็เลยเรียกช่างไปทำลายประตู เพื่อเช็คแขก...แจ็คพ็อตค่ะคุณน้อง...แขกนอนตายอืดอยู่ในห้อง...ไอ้ยอดพังประตูเข้าไป เปิดไฟปุ๊บ ยืนช็อคอยู่ตรงนั้นแหละ...ตอนนั้นมันยังเด็กด้วยไง...หลังจากนั้นเป็นต้นมา เจ้ได้ยินว่า ถ้ามันออกไปนอกห้อง มันจะต้องเปิดไฟทิ้งไว้ทุกครั้ง...เพราะมันกลัวเข้าห้องแล้วเห็นภาพอย่างนั้นอีก...” พี่รุจเล่าด้วยเสียงตื่นเต้น
“...แล้วแอร์ล่ะ...”
“...โอ๊ย...เจ้ก็เป็น...ถ้าไปไหนแป๊บเดียว เจ้ไม่ปิดหรอก จะว่านิสัยไม่ดีก็ยอม แต่เจ้รู้ว่าไปแป๊บเดียว เปิด ๆ ปิด ๆ แอร์พังพอดี...ไอ้ยอดอ่ะ...มันโดนเรียกบ่อยจะตาย...มันคงไปไม่นาน ก็เลยเปิดทิ้งไว้...อยู่ ๆ ไปลองสังเกตสิ ถ้ามันไปนาน มันก็ปิดเองแหละ...แต่ไฟนี่ อย่าไปปิดของมันเชียวนะ...รูมเมทคนเก่า ๆ ของมันโดนด่ากระเจิง...”
“...อืม...อย่างนี้นี่เอง...” ผมพยักหน้าหงึก ๆ
“...นี่...ไม่คิดจะถามอะไรแบบ...ประมาณว่า...พี่ยอดมีแฟนหรือยัง...อะไรอย่างนี้เหรอ...” พี่รุจถามเหมือนตัวเองอยากเล่าซะเอง
“...รูปร่าง หน้าตาอย่างพี่ยอด ไม่มีก็แปลกแล้วเจ้...ต้องถามว่า มีแฟนกี่คนมากกว่า...”
“...นี่แหละ...ที่จะเม้าท์...ไอ้ยอดมันไม่มีแฟน...ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เจ้ยังไม่เคยเห็นมันมีแฟนเลยนะ...เพราะอะไรรู้มั้ย...เพราะคุณกรณ์เอาไปกินหมด...จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่เรียนเลยแหละ...” เจ้แกถามเองตอบเองซะงั้น
“...คุณกรณ์เค้า...เอ่อ...ดูเหมือนไม่ค่อยชอบผู้หญิง่อ่ะพี่...” ผมอ้อมแอ้ม ไม่กล้าพูดตรง ๆ ว่า คุณกรณ์ดูเหมือนเกย์
“...ก็อย่างที่ทีมเห็นนั่นแหละ...”
“...หมายความว่าพี่ยอดก็...........”
“...สำหรับยอด พี่ไม่รู้...รู้แต่ว่า ตอนเรียนมันมีแฟนเป็นผู้ชาย...”
“...หา...”
“...เจ้ไม่รู้...” พี่รุจพูดเสียงสูง “...เราอยู่โรงเรียนชายล้วน...คนหน้าตาดี ๆ มันก็มีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งนั้นแหละ...หันฃ้ายก็ผู้ชาย หันขวาก็ผู้ชาย...ก็เลยเป็นแฟนกันเองซะงั้น...เหมือนโรงเรียนหญิงล้วนแหละ ตอนเรียนก็เป็นทอมเป็นดี้ พอเรียนจบก็เป็นผู้หญิงเหมือนเดิม...สมัยตอนเจ้เรียนอ่ะ คนหน้าตาดี ๆ ก็มีแฟนหน้าตาดี ๆ ทุกคน...มีต่อยกันแย่งกะเทยเหมือนผู้ชายแย่งผู้หญิงในโรงเรียนสหด้วยนะ...” เสียงเคาะประตูขัดจังหวะเม้าท์
“...เจ้...น้อง ๆ ต้องไปแผนกอื่นแล้ว...ออกมาให้โอวาทหน่อย...” พี่ผู้ช่วยโผล่หัวเข้ามาบอก
“...เออ...รอแป๊บ...” พี่รุจรับคำ แล้วหันมาพูดกับผมต่อ “...เอาไว้พรุ่งนี้มาเม้าท์กันใหม่ละกัน...อ้อ...ถึงพี่จะไม่แน่ใจว่ายอดมันเป็นอะไรกันแน่...แต่...พี่ว่าสายตาเวลามันมองทีมดูแปลก ๆ นะ...ไม่ได้เห็นมันมองใครอย่างนี้มานานแล้ว...” พี่รุจพูดไป ยิ้มไป พร้อมเปิดประตูพาผมออกไปข้างนอกห้อง
*
*
...เช้านั้นผ่านไปอย่างรวดเร็ว...ผมก็ยังคงมึนไปกับพฤติกรรมของพี่ยอด และคำพูดของเจ๊รุจ...เข้าไปฝ่ายบัญชี พี่ ๆ ก็สอนงานเอกสาร...ซึ่งก็มีบางส่วนที่ผมต้องข้องเกี่ยวด้วย อย่างเช่นใบเสร็จ ใบกำกับภาษี ใบเบิก ใบสลิปบัตรเครดิต หรือแม้แต่อุปกรณ์ที่เกี่ยวกับเรื่องเงิน ไม่เว้นแม้กระทั่งเครื่องคิดเลขอันใหญ่ ๆ โชคดี ที่ผมมีพื้นฐานบัญชีมาบ้างแล้ว ก็เลยไม่หนักใจเท่าไหร่...
“...เจ้ายอด...วันสองวันนี้เป็นอะไรเนี่ย...มากินข้าวตรงเวลาจริง ๆ ทุกทีต้องมาตอนแคนทีนปิด...” ป้าแม่ครัวแคนทีนส่งเสียงแซวดังลั่น จนพวกผมต้องหันไปมอง
“...ก็ผมหิวอ่ะป้า...กินข้าวไม่ตรงเวลา...ไม่ดีต่อสุขภาพ...” พี่ยอดตอบยิ้ม ๆ พลางมองมาทางโต๊ะผม
“...แก...ลุ้นสิ ว่าพี่ยอดจะนั่งโต๊ะไหน...” มิ้นท์กระซิบ
“...โต๊ะเราแน่นอน...” แก้วพูด
“...เราว่าเค้านั่งโต๊ะไผ่ว่ะ...” ผมเดาบ้าง เพราะน้องเค้านั่งกินคนเดียว ไม่รู้จะเขินอะไร
“...มาแล้ว...มอมแมมไปนิด แต่เร้าใจจริง ๆ...” นังมิ้นท์ซี๊ดปาก
“...อีหื่น...” ผมพูดเบา ๆ และพี่ยอดก็ไปนั่งที่โต๊ะน้องไผ่ดังที่ผมเดาไว้
“...อดลวนลามพี่ยอดเลย...” อีหื่นทำหน้าเซ็ง
“...มิ้นท์...แกมีอีกคนให้ลวนลามแล้วแหละ...” แก้วพยักพเยิด ให้ดูที่ประตูทางเข้าแคนทีน
“...โอ้โห...สามคนพอดีเลย...แกเอาน้องไผ่ไป...ของกรูต้องพี่ยอด...ส่วนอีทีม...คุณกรณ์โน่น...” มิ้นท์เก๊กหน้าสวยทันที
“...ขอนั่งด้วยคนนะครับ...” คุณกรณ์พูดจบก็นั่งลงข้างแก้ว ฝั่งตรงข้ามผมพอดี
“...พี่กรณ์...นึกยังไงมาทานข้าวที่แคนทีนคะ...” เสียงพนักงานในชุดออฟฟิศพูดเสียงดัง ทุกสายตาในห้องก็มองมาทางโต๊ะผม
“...เบื่อค็อฟฟี่ช็อปแล้ว...เปลี่ยนบรรยากาศมาทานที่นี่บ้าง...” คุณกรณ์ตอบยิ้ม ๆ แก้วที่ว่าเรียบร้อย ยังแอบมองตาเยิ้ม
“...พี่ยอดอิ่มแล้วเหรอ...” มิ้นท์ถามข้ามโต๊ะ เมื่อเห็นพี่ยอดลุกขึ้นจากเก้าอื้พร้อมยกถาดอาหาร
“...เปล่า...จะชวนไผ่มันย้ายมากินที่โต๊ะมิ้นท์อ่ะ...คนเยอะดี...รังเกียจมั้ย...” พี่ยอดพูดพร้อมพยักหน้าให้น้องไผ่เดินตามมา โดยไม่รอคำตอบ
“...มาเลยพี่...ยินดี และเป็นเกียรติอย่างสูง...” อีมิ้นท์ยิ้มระรื่น ผมมองหน้าพี่ยอดสลับกับคุณกรณ์
“...นั่งด้วยคนนะ...” พี่ยอดก้มหน้ามาพูดข้างหูผม ก่อนหย่อนตัวลงนั่งแบบจงใจให้ชิดจนผมต้องขยับตัวหนี แต่ก็ติดอีมิ้นท์อีกด้าน
“...พี่ยอดหนาวเหรอ...นั่งซะติดทีมเชียว...” แก้วแซวเสียงเรียบ ผมฝืนยิ้มแหย ๆ พี่ยอดยิ้มกว้าง ส่วนคุณกรณ์หน้าบึ้ง
“...อ่ะ...ป้าเค้าตักให้พี่หลายตัว...” พี่ยอดตักกุ้งในจานเค้าให้ผม ตอนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อนผมที่มองแล้วอึ้ง กลายเป็นทุกคนที่กำลังสนใจโต๊ะเรามองแล้วอึ้ง แคนทีนที่ทุกวันจะมีเสียงจอแจ ตอนนี้เงียบกริบ
“...ขอบคุณ...” ผมตอบสั้น ๆ เพราะต้องรับไว้ตามมารยาท อึดอัดแบบบอกไม่ถูก
“...คุณกรณ์ทำไมอิ่มเร็วจังครับ...” แก้วถามเมื่อเห็นคุณกรณ์รวบช้อนส้อม
“...ผมนึกได้ว่ามีงานค้างอยู่...ขอตัวก่อนนะครับ..” เขาพูดขรึม ๆ พวกเราพยักหน้ารับ
“...ทีม...เย็นนี้พี่คงไม่มีงานด่วน...พาเพื่อน ๆ ไปหาอะไรกินกันนะ...” พี่ยอดพูดทันทีที่คุณกรณ์ลุกจากโต๊ะ และเขาชะงักนิดนึงเมื่อได้ยินพี่ยอดชวนพวกผม
“...ไปไหนดี...ชวนไผ่ไปด้วยได้ป่าวพี่ยอด...” แก้วพูดพลางยิ้มให้น้องไผ่ซึ่งตอนนี้ขยับเข้ามานั่งติดกับมันแล้ว
“...เอาสิ...ไปกันหลาย ๆ คน...สนุกดี...ใช่มั้ยทีม...” พี่ยอดเอาศอกสะกิดผมที่มองส่งคุณกรณ์อยู่
“...อืม..เอาไงก็เอา...” ผมตอบเสียงเรียบ ไม่เหมือนทุกคนบนโต๊ะที่ช่วยกันคิดว่าเย็นนี้จะไปไหนกันดี
*
*
...ถ้าผมไม่รู้ความจริงมาก่อนว่าทั้งสองคนเคยเรียนห้องเดียวกันสมัยมัธยม ผมคงไม่รู้สีกถึงบรรยากาศอึมครึมขนาดนี้...ไม่มีใครสังเกตเลยว่า ทั้งสองคน ไม่มองหน้ากันเลย...ผมแน่ใจแล้วว่าทั้งสองคนต้องมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน...และผมก็เริ่มรู้สึกแย่ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่า ที่พวกเค้าเข้ามาทำดีกับผม เพราะต้องการจะเอาผมมาเป็นเครื่องมือเพื่อทำการอะไรบางอย่างหรือไม่...
...ช่วงบ่าย ผมไปที่แผนกสโตร์... ผมมีความรู้สีกว่า ทุกสายตามองผมแปลก ๆ...แต่หลังจากพี่ ๆ สอนงานเสร็จ...เข้าโหมดเม้าท์กระจาย...จากสายตาแปลก ๆ ที่มองในตอนแรก กลายเป็นมองแบบมีมิตรภาพมากขึ้น...
“...ตอนแรกพี่คิดว่าทีมจะเป็นคุณหนูหยิ่งเชิด...ที่ไหนได้...แอบรั่วนะยะ...” พี่ทรายกะเทยก้ามปูแห่งแผนกสโตร์เม้าท์กับผมสองต่อสอง ขณะที่เพื่อนในกลุ่มแยกย้ายไปเม้าท์กับคนอื่น
“...อืม...ทีมโดนด่าเรื่องนี้บ่อยจะตาย...โดนจนชินแล้ว...แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไรนะ เค้ายังไม่รู้จักทีมจริง ๆ เลยนี่นา...”
“...ดีแล้วคุณน้อง...เราสนใจเฉพาะคนที่รักเราก็พอ...ให้ใส่ใจกับทุกคนก็ไม่ไหวนะ...”
“...จ้ะ...”
“...อืม...พี่ถามจริง ๆ เหอะ...เป็นอะไรกับยอดป่าว...” พี่แกยิงคำถามตรง ๆ ผมเหวอไปเลย
“...ไม่มีอะไรพี่...ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย...” ผมตอบเสียงดัง
“...เค้าลือกันให้แซ่ด...”
“...ใครพูด...” ผมเผลอพูดเสียงต่ำเจือแววอาฆาตอีกแล้ว
“...คุณน้องค่ะ...เค้าคงพูดเล่นแหละ...อย่าไปถือสาเลย...” พี่ทรายพูดเสียงอ่อย ๆ
“...ไม่ได้...พูดอย่างนี้ทีมเสียหายนะ...” ผมรู้สึกตัว แต่ก็อดเก๊กขรึมไม่ได้
“...เสียหายตรงไหน...ยอดอ่ะเป็นที่ใฝ่ฝันของหญิงเทียมหญิงแท้ทั้งโรงแรม...ถ้าทีมได้ไป พี่ก็ยินดีด้วย...เหมาะสมกันจะตาย...”
“...ทีมเป็นแค่รูมเมทพี่ยอดแค่นั้นเอง...ไม่ได้มีอะไรกัน...พี่ยอดเค้าเป็นผู้ชายนะ...” ผมหน้าร้อนวาบ ๆ แต่ยังแก้ตัวได้
“...ขอให้เป็นผู้ชายแท้ ๆ เถอะ...กลัวจะเป็นพวกชายรักชายอ่ะดิ...พี่ยังไม่เคยเห็นพี่ยอดมีแฟนซักคน...อ้อ...ทีมอยู่ห้องเดียวกับพี่ยอดได้ข้ามคืนนี่ พี่ก็ถือว่าทีมเจ๋งแล้วว่ะ...นับถือ...”
*
*
...ตามตาราง วันนี้ต้องจบลงที่แผนกอาหารและเครื่องดื่ม เรียกสั้น ๆ ว่า F/B ย่อมาจาก Food and Beverage ดูแลครอบคลุมค็อฟฟี่ช็อป บุฟเฟ่อาหารเช้า กลางวัน เย็น...ดูแลเรื่อง Room Service...ดูแลครัวร้อน ครัวเย็น ครัวเบเกอร์รี่ รวมทั้งพนักงานเสิร์ฟ และพนักงานล้างจานที่เรียกว่า สจ๊วต เรียกแบบเดียวกับพนักงานที่ทำงานบนเครื่องบินนั่นแหละ...
...ด้วยความที่เป็นแผนกใหญ่ มีพนักงานเยอะ ผมจึงต้องเดินสายแนะนำตัวนานเป็นพิเศษ...จนมาที่ส่วนสุดท้ายที่หลังครัว ในนั้นมี Chef และ Waiter หลายคน พ่อครัวอาหารฝรั่งชื่อฟิลิป เป็นชาวยุโรปที่พอพูดไทยได้นิดหน่อย ผมก็เลยต้องเป็นล่ามไปในตัว...ก่อนที่เพื่อนในกลุ่มจะเฟดตัวไปคุยกับคนอื่น ทิ้งไว้กับฝรั่งคนนี้เหมือนเดิม...
“...นี่เหรอ...คนที่ชื่อทีม...” เสียงสูงผิดผู้ชายลอยมาจากข้างหลัง ผมหันไปมองทันที
“...พวกนี้เป็นพนักงานเสิร์ฟของคอฟฟี่ช็อป...ที่จริงพวกเขาทำงานรอบเช้า แต่เค้ารอเจอพวกยูอยู่...รู้มั้ย...” เชฟพูดกับผมเบา ๆ
“...ทำไมต้องรอเจอล่ะ...ไอไม่ได้ฝึกงานแผนกนี้นะ...” ผมถามกลับ
“...ไอก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่บ่ายนี้ไอได้ยินชื่อยูบ่อยมากเลยนะ...”
“...พวกเค้านินทาไอเหรอ...” ผมถามพลางปรายตามองเพื่อนสาวอ้วน ผอมที่แสดงจุดยืนทางเพศที่ชัดเจนด้วยอายไลน์เนอร์ และคิ้วเรียวโก่งสองคนนั้น ดูท่าทางจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม
“...ไม่รู้สิ...ไอฟังภาษาไทยไม่ค่อยเข้าใจ...เขาอาจจะพูดถึงยูในแง่ดีก็ได้นะ...”
“...ไอจะพยายามคิดบวกละกันฟิลิป...ถึงแม้ว่าจะต้องพยายามอย่างหนัก แต่ไอจะพยายาม...” ผมหัวเราะเบา ๆ เชฟก็หัวเราะตาม
“...โอ้โห...มาอยู่ได้ไม่นาน...จะคั่วทั้งหัวดำหัวทองเลยเว้ย...แรงดีจริง ๆ...” เสียงเพื่อนสาวคนเดิมดังลอยมากอีก
“...แหม...คุณพี่นี่แสนรู้จริง ๆ เลย...ทีมเพิ่งมาก็แรงได้ขนาดนี้...รอดูต่อไปละกันว่าจะแรงได้อีกแค่ไหน...ใครแรงมา...ทีมก็แรงไป...” ผมเน้นประโยคหลัง เกย์สาวสองคนนั้นมองผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ คงนึกไม่ถึงว่าผมตัวคนเดียวจะกล้าเถียง
“...แหม...ปากดีจริง ๆ เห็นพ่นภาษาอังกฤษเป็นชุด...หวังว่าคงไม่ใช่ภาษาอังกฤษแบบเมียเช่านะ...เป็นแค่เด็กฝึกงาน อย่าแรงให้มันมากนัก...รู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร...” นังอ้วนพูดด้วยสีหน้าดูถูก และยิ้มเหยียด ๆ มีเหรอที่ผมจะยอม
“...เป็นแค่เด็กเสิร์ฟ...อย่าคิดว่าสูงส่งนักเลย...ท่อง A-Z ให้ได้ครบก่อน แล้วค่อยมาหาเรื่องฟร้อนท์...” ผมตอกย้ำตำแหน่งที่ถึงจะเป็นแค่เด็กฝึกงาน แต่ตำแหน่งผมสูงกว่า
“...อีนี่...” สองคนนั้นถลาเข้ามา แต่เชฟฝรั่งตัวสูงใหญ่กันไว้
“...หยุด...ไม่งั้นผมจะรายงานผู้จัดการนะ...” ได้ผล หยุดกึกเลย
“...ฝากไว้ก่อนเถอะ...” อีผอมกัดฟันพูด
“...ไม่รับฝากเว้ย..เอาจบวันนี้เลยดีกว่า...” ผมท้า และหันไปพูดกับเชฟต่อ “...เฮ้...ฟิลิป...พวกนั้นอยากจะไปพบผู้จัดการน่ะ...พาเค้าไปหน่อยสิ...” ผมพูดยิ้ม ๆ เมื่อเห็นว่าเป็นต่อ
“...โน...ไอจะโกโฮมแล้ว...หิว...ฮังกี้...” อีอ้วนพูดปากคอสั่น
“...ฟิลิป...ไอจะไปพบผู้จัดการด้วย...I don’t care who’s hungry coz now I’m happy...” ผมพูดเชิด ๆ เชฟก็คงรู้ว่าผมจะแกล้ง ก็เลยทำท่าจะลากสองคนนั้นไปห้องผู้จัดการ
“...โน โน โน พีดดดดดดดดด...” อีผอมถอยกรูด
“...อืม...ฟิลิปให้เค้ากลับบ้านเถอะ...พวกเค้าคงหิวจริง ๆ...” ผมหัวเราะเบา ๆ คนในครัวก็ยิ้มที่ผมปราบตุ๊ดอ้วนผอมคู่นี้ได้
“...ได้...แต่บอกเค้าหน่อยว่า อย่าทำมารยาทไม่ดีอย่างนี้อีก ไม่งั้นผมจะพาเค้าไปพบผู้จัดการ...” ฟิลิปพูดเบา ๆ พลางมองไปที่สองคนนั้น
“...คุณฟิลิปเค้าบอกว่า อย่าทำมารยาทราม ๆ อย่างนี้อีก ไม่งั้นเค้าจะพาไปพบผู้จัดการ...แล้วก็...อายไลน์เนอร์อ่ะ...ไม่ต้องกรีดให้หางมันยาวอย่างนั้นหรอก อีกนิดนึงก็ทัดหูได้แล้ว...ตลกชะมัด...” ผมพูดดัง ๆ ให้คนอื่นได้ยินด้วย เท่านั้นแหละ เสียงหัวเราะดังลั่นครัวเลย
“...อีบ้า...เค้าไม่พูดอย่างนั้นหรอก...”
“...เค้าบอกว่ายูไมได้พูดอย่างนั้น...” ผมหันไปฟ้องฟิลิป
“...โผม จา พา ปาย โพบ ผู้ จั๊ด กาน...” เชฟพูดภาษาไทยช้า ๆ สองคนนั้นหน้าเสีย
“...เห็นปะ...เค้าพูดอย่างนั้นจริง ๆ...เฉพาะเรื่องมารยาททราม ๆ นะ...ส่วนเรื่องแต่งหน้าอ่ะ...ทีมแนะนำให้ด้วยความหวังดี...” ผมยืนกอดอกหัวเราะก๊าก ตามด้วยเสียงหัวเราะของคนอื่น อีสองคนนั่นชี้หน้าผม แต่ทำอะไรไม่ได้จึงสะบัดหัวโปกเดินกลับทันที
*
*
...เรื่องผมเฉ่งกับตุ๊ดเจ้าถิ่นไปถึงหูเพื่อนในกลุ่มแนะนำตัวในไม่กี่อึดใจ...แต่ก็ไม่มีอะไร เพราะมันก็หมดเวลาสำหรับแผนกนี้พอดี...เพื่อนใหม่บอกว่าเห็นไกล ๆ เหมือนจะมีเรื่องกัน แต่ไม่ได้ยินว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร...แต่บุคลิก ท่าทางผมอลังการอย่างแรง สายตาที่มองสองคนนั้นเหมือน กำลังมองลงมาจากหลังม้า...ขนาดพวกเค้าไม่ได้มีเรื่องด้วย แต่เห็นแล้วยังกลัวผมเลย...ตกลงเราน่ากลัวเหรอ...ไม่นะ...น่ารัก อ่อนหวานจะตาย...ผมคิดในใจ...***************************************************************************
* Due Out = กำหนดที่ต้องเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และทุกความเห็นนะครับ...มาต่อให้เร็วกว่าเรื่องเก่า เพราะอันนี้เป็นผลงานของผมคนเดียว...ส่วนเรื่องเก่า ผมมีหน้าที่เรียบเรียงและพิมพ์เฉย ๆ ตอนนั้นเจ้าของเรื่องเค้าไม่ค่อยมีเวลาอ่ะครับ...เขาจะเล่าให้ฟัง แล้วผมก็เรียบเรียง พิมพ์ แล้วส่งให้เค้าแก้ไขอีกนิดหน่อย จากนั้นจึงโพสในบอร์ดปาล์ม...
...ตอนนี้เจ้าของเรื่องเล่าไปหาช่องทางทำกินอยู่ต่างประเทศแล้ว...ถ้าอยากทักทายก็โพสในนี้ได้เลยนะครับ เพราะเค้ามีโอกาสเข้ามาอ่านบ้าง แต่ไม่ได้เป็นสมาชิก ก็เลยโพสไม่ได้...
...อีกไม่นานเจอกันกับตอนใหม่...
...เป้...
-
^
^
:z13: เด๋วมาดิทคะ
*************
แหม..แม่คุณคะอ่อนหวานมากกกกกก........ประหนึ่งซังกุงสูงสุดมองเหล่านางกำนันเด็กก็ไม่ปานอั๊ยยยยยยยแรงเป็นทีุ่สุด จิกสุภาพแบบไฟแล็บเลยนะคะ เลิศ :m4:
ส่วนสองหนุ่มสิงห์เหนือเสือใต้นั่น แหม..มีคดีกันมาแต่ชาติปางไหนคะถึงได้
มาเขม่นโชว์คนทั้งแคนทีนอ่ะคะ....เรื่องจะดังได้เยี่ยงไรอีกคนก็นะร้อยวันพันปีไม่เคยมากินข้าวที่นี่แต่มาร่วมโต๊ะอาหารกับเด็กใหม่ ส่วนอีกคนเคยกินข้าวไม่เป็นเวล่ำเวลา..แต่ไหงหมั่นเพียร
มาได้ไม่ขาดตอนเที่ยงปุ๊บเนี่ย มีการตั้งกงตั้งกุ้งให้น้องรูมเมทกินด้วยนะ เดะๆนั่งกันเต็มโต๊ะอ่ะ ไม่เห็นเผื่อใคร 5555555555 สมภารจะรับประทานไก่งวงคะงานนี้
+1 จัดให้คะ
-
น้องทีมชนะเลิศ
ไม่กลัวใครซะด้วย
ไม่งอมืองอเท้าให้ใครโขกสับ
ใครแรงมาแรงตอบ
ได้ใจอิชั้นไปเต็มๆ
:L2:
-
นู๋ ทีม แรงได้อีกน่ะ
คุคุคุ
-
ธีมได้ใจมาก
555+
^^
ขอบคุณค่ะ
-
:laugh: Sheแรงจริงๆ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
เอิ่ม...ยังไม่ทันเริ่มฝึกงานจริงๆเลยนะนี่
คาดกาลว่าจะเกิดเหตุศึกชิงนายขึ้นเป็นแน่
พี่ยอดก็สู้ๆเค้านะ คราวนี้อย่าให้โดนโฉบไปรับประทานอีกล่ะ
-
เริ่ดค่ะคุณน้อง เริ่ดมาก สวยแบบมีสมอง (และฝีปาก)นะคะ แบบนี้พี่ยอดปลื้มใจแย่
ปล คุณเอ้กับคุณวุธสบายดีนะคะ?
-
ทีมแรงดี
งานด้านโรงแรมเก่งภาษาก็มีชัยไปกว่าครึ่ง
o13
-
น้องทีมขาแร๊งมากกกกกกกก
o13
-
พ่อเจ้าประคุณเอ้ย เพิ่งมาได้ไม่กี่วัน ก็มีทั้งคนมะรุมมะตุ้มรุมรัก กะ มะรุมมะตุ้มรุมตบซะแระ ไม่รู้อย่างไหนจะเยอะกว่ากันนะนี่
-
ทีมนี่ไม่ยอมใครง่ายๆเลยนะ แล้วเรื่องของยอดกับกรณ์คงยุ่งเหมือนกัน ติดตามต่อไปครับ
-
เชียร์น้องทีม
เผ็ดน่ารักดีครับ
ขอบคุณนะครับที่มาต่อเรื่อยๆ
-
o13 o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่สนุกมากๆๆเลยคะ แบบว่าทีมแรงได้อีก แต่ชอบมากกกกกกกก
ส่วนคุณพี่ยอดกับคุณกรณ์นี่ดูท่าจะเกิดศึกชิงนายแน่ๆเลยอ่ะคิดว่านะเนี่ย รอตอนต่อไปค่ะ
-
ทีมเลิศที่สุด
ทีมพูดเริ่มคิด ยอดกับคุณกรณ์นี่มันยังไงๆๆ
คุณกรณ์ใจไม่ถึงพอเลย น่าจะอยู่อีกยาวๆ 55+
แต่เชียร์พี่ยอดขาดใจเลยจ้า :3125: :3125:
-
สนุกอีกแล้วไง : )))))
โหหห ! พี่ยอดมาเงียบ ๆ แต่แรงน่ะนั้น 5555
คุณกรณ์ หรือ พี่ยอด หนูทีมเลือกใครดีน้ะ
แต่เชียร์พี่ยอด พี่ยอดสู้ต๊ายยย ~
-
นังพวกนั้นต้องเจออย่างน้อทีม
อย่าได้กลัวมัน
-
เจ๊มััวแต่อ้อมเขา สรุปเลยยังไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับพี่ยอดมากเลย :angry2:
แล้ว กับคุณกรณ์เคยมีอะไรกันหว่า อยากรู้
-
น้องทีมแรงมากๆ แรงดี ไม่มีตกจริงๆ
คราวนี้คงเป็นครั้งแรกที่พี่ยอดจะมีแฟน แทนที่คุณกรณ์จะได้ไปใช่มิ
เพราะน้องทีมชอบซ้อนมอเตอร์ไซค์มากกว่านั่งรถเก๋งนี่นา
บวก 1 แต้มจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
-
แรงแบบเสมอต้นเสมอปลายดีมากๆ
แอบสงสารยอดชายอ่ะ เป็นเราคงติดตามากเหมือนกัน ดันเปิดเข้าไปเจอศพจูออน คุณพระ....
อยากรู้ตำนานยอดชายกับคุณกรณ์ต่อง่ะ จะมีอะไรกันมาก่อนน้า
เพราะอะไรทำไมยอดชายถึงไม่ยอมมีแฟน
ไปฝังใจกับเหตุการณ์อะไรมา
-
ชอบครับหนุกดีอ่ะ
-
น้องทีมจ๊ะ...ใช้น้ำมันอะไรเนี่ย
ถึงได้แรงสะใจขนาดนี้....
ชอบ..ชอบ
o13 o13
-
เข้ามานั่งรอและให้กำลังใจครับ
-
เอ่ออ ชัดละค่ะ ว่าทำไมพี่ยอด ชอบเปิดไฟ กะ แอร์ ทิ้งไว้
เป็นเรา เรา ก็ ช็อคอ่ะน๊า o22 เหะๆ
เชียร์พี่ยอด ๆๆๆ เย้ๆ :3123: :3123:
มาต่อไว้ๆนะคะ จะรอค่า :z2:
-
:z2: :z2:
-
พี่ยอดดดดเท่เจงๆ
สนุกมากมาย รอตอนต่อจ้ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ทีมแรงได้ใจจริงๆๆๆๆชอบๆๆๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบ
-
น้องทีม o13 แรงชนะเลิศ เปิดศึกตั้งแต่วันแรกเลย
พี่ยอดกับคุณกรณ์เป็นคู่แข่งกันมายาวนาน คงเคยคั่วจ๊ะกัน
มาแล้วเป็นแน่
ขอบคุณน้องเป้ :กอด1: ฝากกำลังใจถึงคนอยู่ไกลบ้าน
ขอให้อยู่ดีมีสุข เจริญก้าวหน้าในการงาน อย่าเจ็บอย่าไข้ :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
แต่ก็อ่านรวดเดียวเลย สนุกจริงๆ
แบบว่าตอนแรกนะเกลียดต้าเข้าไส้เลยทีเดียว นิสัยอ่ะ
แต่พอมาเจอพี่ยอดก็ลืมต้าไปเลย 55+
เถื่อน เท่ได้ใจจริงๆ
ยิ่งช่วงหลังๆมานี้พี่ยอดน่าร๊ากกก น่ารัก
พี่กรณ์ก็เหมือนจะดีนะ แต่หื่นซะอย่างนั้น เศร้าเลย
สนุกมากกกกก กำลังติดเลย
มาต่อไวๆนะค่ะ
-
มารออ่านครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ก็อ่านรวดเดียวเลย สนุกจริงๆครับ
จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ o13
-
อยากอ่านมากมาย
รอต่อไปอยู่ครับมาเร็วๆเน้อ
สานุก
-
We belong together 16
...โอ้โห้...ไม่น่าเชื่อ...สังคมโรงแรม...ผมยังเดินไปไม่ถึงห้องอบรมของฝ่ายบุคคลเลย...แต่พวกเด็กฝึกงานที่นั่งรออยู่รู้เรื่องความแรงของผมซะแล้ว...พอเปิดประตูเข้ามา เสียงคุยกันจอแจก็เงียบกริบ ทุกสายตามองผมเป็นจุดเดียว...เพื่อนสาวสองคนก็พยักหน้าให้ ผมจึงโบกมือแยกย้ายกับเพื่อนใหม่ที่เกาะกลุ่มกันไปแนะนำตัว...
“...ทีม...มึงไปกัดกับ Wait มาเหรอ..” มิ้นท์ถามทันทีที่ผมหย่อนตัวลงนั่ง
“...ก็นิดหน่อยอ่ะ...” ผมตอบยิ้ม ๆ
“...คนไหนวะ...”
“...ไม่รู้จักชื่อหรอก...อ้วนคน ผอมคน...ถ้ามึงเห็นก็รู้เลย...เค้าจะแต่งหน้าตลก ๆ อ่ะ..วาดคิ้วเหมือนหางปลาดุก...แล้วก็กรีดหางตายาวเกือบทัดหูได้...” ผมกลั้นหัวเราะเมื่อนึกถึงหน้าสองคนนั้น
“...ตอนทำงานแต่งหน้าได้ด้วยเหรอวะ...”
“...มินท์จะแต่งหน้าไปสู้กับเค้าเหรอ...” แก้วถาม
“...อีนี่...” มินท์หันไปค้อน
“...เค้าเลิกงานแล้ว แต่ยังอยู่ในครัวรอดูหน้าเรา...ไม่รู้ทำไมนะ...” ผมสงสัยเหมือนกัน
“...ก็คงอยากเห็นความแรงของมึงอ่ะดิ...ฉะกับคุณแม่บ้านไปยกนึง...ยังไม่มีคนพูดถึงเท่าไหร่...แต่ในครัวเมื่อกี้มีคนพูดถึงเยอะเลยนะ...”
“...Oh my goodness...ข่าวเร็วยิ่งกว่า CNN อีกนะเนี่ย...” ผมพูดขำ ๆ ไม่สนใจเท่าไหร่
“ ...พวกเราจะมีชีวิตรอดไปถึงรับปริญญามั้ยเนี่ย...” มิ้นท์พูดเสียงเบา แต่ผมฉุกคิดขึ้นมาได้
“...เฮ้ย...เราทำให้พวกแกลำบากใจป่าววะ...”
“...ไม่หรอกทีม...เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่...” แก้วตอบ
“...เออใช่...เคสมึงกับ wait อ่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก...ที่ได้ยินมานะ...ถ้าเป็นกรูคงกระโดดตบแล้ว...มึงใจเย็นกว่ากูเยอะ” มิ้นท์ปลอบ
“...ต่อไปกูจะพยายามสงบปากสงบคำละกัน...เพื่อน ๆ จะได้ไม่เดือดร้อน...”
“...อะไรยอมได้ก็ยอมเถอะ...เรามาฝึกงานแค่ไม่กี่เดือน...ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตละกัน...” แก้วพูดช้า ๆ ตามสไตล์
“...แต่ถ้าเราไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่ม..เราโดนกลั่นแกล้ง...ก็ยอมไม่ได้นะเฟ้ย...” มิ้นท์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“...อืม...ต่อไปอะไรยอมได้ก็จะยอมละกันนะ...แต่ถ้าโดนรังแก...เราก็ไม่ยอมเหมือนกัน...แก้ว...ถ้าใครทำอะไรแกมาบอกเราสองคนเลยนะ...เดี๋ยวลุยเอง...” ผมหันไปพูดกับแก้ว
“...เราไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอก...แค่เราไม่ค่อยถือสาหาความอะไรกับใครเค้า...”
“...จ้า...อีนางเอก...” มิ้นท์กัด พวกเราหัวเราะออกมาพร้อมกัน
*
*
...ทันทีที่กลุ่มสุดท้ายเดินเข้าห้อง...ฝ่ายบุคคลก็ถูกตามให้เข้ามาพูดคุยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนฝึกงาน และนำเครื่องแบบมาแจก...ตื่นเต้นจังเลย ผมมองชุดสูทในมือ ของแผนกอื่นก็เป็นชุดธรรมดา แต่ของผมใส่ถุงสูทอย่างดี เนคไท และป้าย Trainee อยู่ในถุงแยกออกมาต่างหาก...
...ระหว่างทางเดินกลับห้อง...พวกเรากระดี๊กระด๊า วางแผนจะไปหาอะไรกินเย็นนี้ มีงบอยู่สี่พัน สำหรับตลาดโต้รุ่งแบบนี้ กินได้จนพุงกางเลยทีเดียว...น้องไผ่ก็เดินตามมาด้วย และจะฝากชุดฟอร์มของแผนกช่างไว้ห้องแก้ว เพราะวันนี้คงกลับมืด ไม่อยากหอบของเยอะ...ตอนนี้น้องไผ่เริ่มจะผ่อนคลาย และพูดจากวน ๆ แซว แหย่พวกผมบ้างแล้ว...
“...อ้าว...ทำไมมาช้าจัง...” พี่ยอดทักทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง
“...ฝ่ายบุคคลเค้าคุยอะไรด้วยนิดหน่อย แล้วก็ให้ฟอร์มมา...” ผมก้มหน้าก้มตาตอบ เพราะพี่ยอดใส่แค่ผ้าขนหนู หยดน้ำเกาะตามตัว ผมเปียกปรกหน้าเซ็กซี่ที่สุด
“...ไปอาบน้ำแต่งตัวเลย...จะได้กลับไม่ดึก...” พี่ยอดบอกพลางยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเช็ดผม กล้ามเนื้อส่วนบนนอกผ้าเช็ดตัวเด่นชัด แต่ยิ่งยกแขนสูงขึ้น ผ้าเช็ดตัวที่พันเองไว้ก็ไหลลงต่ำ จนผมกลัวจะหลุดให้เห็นไปถึงยอดจูเนียร์
“...พี่ยอดไม่แต่งตัวในห้องตัวเองอ่ะ...รุ่มร่าม...” ผมแกล้งเดินหน้าบึ้งเข้าไปเตรียมของอาบน้ำ พี่ยอดไม่ตอบอะไร ได้ยินแต่เสียงหัวเราะหี ๆ
*
*
...ผมอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ออกมาจกห้องอีกที ต้อแปลกใจเมื่อเห็นพี่ยอดอยู่ในชุดฟอร์มช่างเหมือนเดิมด้วยสีหน้ากังวล...
“...อ้าว...พี่ยอด จะใส่ชุดช่างไปกินข้าวเหรอ...รักองค์กรจริง ๆ...” ผมแซว
“...เอ่อ...ทีม...พี่ไปไม่ได้แล้ว...พี่ต้องไปซ่อมแอร์ที่ห้องเซลล์อ่ะ...เค้าเพิ่งแจ้งมาว่าแอร์ไม่เย็น...” พี่ยอดดูเหมือนไม่สบายใจที่จะพูด
“...อืม...ถ้าถามว่า ทำไมพี่ยอดต้องไปซ่อม...พี่คงบอกว่า คนอื่นทำไม่เป็นใช่ปะ...” ผมดักคอ
“...แอร์มันเรื่องใหญ่...เด็กใหม่ ๆ ทำกันไม่ได้หรอก...” พี่ยอดแก้ตัว
“...ถ้าไม่สอน และไม่ไว้ใจ มีลูกน้องกี่คน เค้าก็ทำไม่ได้น่ะสิ...” ผมย้อนนิ่ม ๆ
“.............................” พี่ยอดเงียบ
“...พี่ยอดไปทำงานของพี่เหอะ...เดี๋ยวทีมไปกับเพื่อน ๆ เองก็ได้...อ้อ...แล้วต้องให้ไผ่ไปช่วยมั้ย...คงไม่หรอกเนอะ...ทำเอง เก่งเองคนเดียวดีกว่า...” ผมพูดเองเออเอง แอบกัดนิด ๆ
“...ทีมเอาเงินไปกินกันก่อนนะ...” พี่ยอดยื่นแบงค์พันให้ผมสี่ใบ
“...ทีมเอาเฉพาะส่วนของทีมละกัน...ส่วนของพี่ยอดเก็บไว้กินกับเพื่อนพี่เองเหอะ...” ผมหยิบออกมาแค่สองใบ
“...แล้วทีมจะไปร้านไหนอ่ะ...เผื่อพี่เสร็จเร็วจะได้ตามไป...”
“...ไม่รู้...” ผมตอบพลางเดินไปที่ประตู
“...เดี๋ยวทีม...พี่ยังไม่มีเบอร์ทีมเลย...ขอเบอร์หน่อยพี่จะได้ตามไปถูก...” พี่ยอดพูดเสียงดัง ผมได้แต่มองและยิ้มให้เค้านิด ๆ ก่อนปิดประตูห้อง และผมได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้งโดยพี่ยอด แต่ผมไม่สนใจ หรือแม้แต่จะหันไปมอง รีบเดินลงบันไดไปห้องเพื่อนสาวทันที
*
*
...ผมเล่าให้เพื่อนฟัง เรื่องที่พี่ยอดติดงานอีกแล้ว...แต่คราวนี้ทริปเราจะไม่ล่ม...เราจะไปเที่ยวหาของกินกันเอง...อารมณ์ตอนนั้นอยากไปเที่ยวตามผับมากกว่า...ผมมองหน้าไผ่เพื่อขอความเห็น ไผ่จึงอาสาเป็นไกด์อีกรอบ โดยเราจะไปหาอะไรกินกันในตัวเมือง ก่อนจะไปดริ้งค์เบา ๆ พร้อมฟังเพลงกันที่ผับแห่งหนึ่ง...และขณะที่พวกเรารอรถของโรงแรม เพื่อไปส่งที่ตลาด...รถเบ็นซ์คันคุ้นตาก็มาจอดเทียบ...พี่กรณ์เดินลงมาทัก...
“...ออกไปข้างนอกเหรอครับ...” พวกเราพยักหน้ารับ “...ไปด้วยกันสิ...ผมจะไปทางตลาดพอดี...”
“...เอ่อ...” พวกเราลังเล
“...ไปกันเหอะ...ขี้เกียจรอรถ...” ผมพยักหน้าตอบรับคุณกรณ์ แล้วเค้าก็เปิดประตูด้านหน้าให้ผมอีกแล้ว
“...เชิญครับ...”
"...ขอบคุณครับ..." ผมยิ้มให้คุณกรณ์ แต่หางตาก็ยังเห็นพี่ยอดยืนมองที่หน้าต่างของออฟฟิศเซลล์ จะว่ายั่วก็เอาเหอะ เพราะผมเห็นพี่ยอดมองลงมาตั้งแต่เรายืนรอรถอยู่แล้ว
“...ไปเที่ยวที่ไหนกันครับ...ให้ผมพาไปมั้ย...” คุณกรณ์มองกระจกหลังถามสามคนที่นั่งตัวลีบอยู่
“...ก็หาอะไรทานกันก่อน แล้วค่อยไป XXX น่ะครับ...” ไผ่เป็นคนตอบ เพราะทุกสายตามองมาที่เค้า
“...ร้านนี้ของเพื่อนผมเอง...เอางี้...วันนี้ให้ผมเป็นเจ้ามือนะ...” คุณกรณ์สรุปเอง
“...ไม่รบกวนดีกว่าครับคุณกรณ์...พอดีทีมได้ทิปมาสองพัน...” ผมปฏิเสธ
“...สองพันจะไปพออะไร...เอาน่า...คิดซะว่าผมเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่ละกัน...” ผมหันไปขอความเห็นเพื่อน ๆ ข้างหลัง เห็นมันพยักหน้า
“...งั้นก็โอเคครับ...” ผมตอบรับ คุณกรณ์ยิ้ม แต่ผมว่ามันเป็นรอยยิ้มที่แปลก ๆ
*
.*
...คุณกรณ์สร้างความประทับใจได้สมกับที่เป็น Director of Sales ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสรรหามาให้ มันช่างอลังการเหลือเกิน...อาหารมื้อนี้เป็นหนึ่งในมื้อที่แพงที่สุดในชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยอย่างพวกเรา...ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะคุณกรณ์อนุญาตให้พวกเราสั่งได้เต็มที่...แต่ก็ไม่เท่าครึ่งนึงของราคาอาหารที่คุณกรณ์สั่งมาให้ลองชิม...
“...เราจะไปไหนกันต่อดี...พี่ว่าคาราโอเกะก็ดีนะ...ทีมบอกว่าต้องกลับก่อนห้าทุ่มนี่...ไปผับหัวค่ำอย่างนี้ไม่สนุกหรอก...เอาไว้วันศุกร์ผมพาไปดีกว่านะ...” คุณกรณ์พูดเองเออเอง หลังจากที่พวกเราอิ่มจนแทบจะคลานกลับขึ้นรถ
“...ไปไหนก็ได้ครับ...ตามใจคุณกรณ์...” ผมพูดหลังจากที่มองหน้าเพื่อน ๆ ที่พยักหน้าเห็นดีด้วย
“...โอเค...เดี๋ยวผมพาไปร้านเพื่อนผม...” คุณกรณ์ยิ้มนิด ๆ ผมแอบคิดในใจว่าเค้ามีเพื่อนทุกตารางกิโลเมตรในจังหวัดนี้เลยหรือไง
*
*
...คุณกรณ์พาไปที่ใต้ถุนโรงแรมหรูติดชายหาดอีกด้านของโรงแรมที่พวกเราทำงานอยู่...ท่าทางเค้าจะมาบ่อย เพราะทุกคนในนั้นรู้จักเค้าหมด...เราได้ห้องวีไอพี พร้อมด้วยอาหารว่าง และเตกิล่า...แก้วกับมิ้นท์เรียนสายโรงแรมและอาหาร ส่วนผมเที่ยวจนรู้ว่าเตกิล่ามันแรงมาก คนที่เคยกินแต่เหล้าไทยอย่างไผ่โดนเข้าไปไม่กี่เป๊กก็น็อค...สลบนิ่ง...ปล่อยให้พวกพี่ ๆ ร้องเพลงอย่างเมามันส์ เพราะคุณกรณ์เข้า ๆ ออก ๆ ห้องตลอดสองชั่วโมงที่พวกเราเฮฮากันสุดริดในห้องวีไอพี และเอ็นจอยกับของว่างแซ่บ ๆ...แอบเห็นเค้าขมวดคิ้วเมื่อเบอร์โรงแรมโชว์บนหน้าจอ และออกไปคุยข้างนอก...
“...ให้ผมไปส่งไผ่ก็ได้นะ...” คุณกรณ์พูดขณะจอดรถส่งพวกผมหน้าโรงแรม แล้วลงมาช่วยพวกผมพยุงไผ่
“...ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวทีมพาไปนอนที่ห้องเองดีกว่า...”
“...จะนอนได้ยังไง...มันไม่มีเตียงเสริมนี่...” เขาท้วง
“...นอนได้แน่นอนครับ...ทีมเคยนอนแล้ว...”
“...ผมว่า...”
“...พวกเราต้องขอบคุณคุณกรณ์มาก ๆ เลยนะครับสำหรับวันนี้...คุณกรณ์กลับบ้านเถอะครับ...ดึกแล้ว...ขับรถดี ๆ นะครับ...” ผมตัดบท ไล่ทางอ้อม และยกมือไหว้ลา พวกนั้นก็ไหว้ตาม
“...โอเคครับ...งั้น Goodnight นะครับ...” คุณกรณ์รับไหว้ แล้วเดินขึ้นรถ
...ถ้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณกรณ์เป็นเกย์ ผมคงกล้าฝากคุณกรณ์ไปส่งไผ่แล้ว...แต่...น้องมันหน้าเข้ม สูงชะลูด หล่อแบบน้อง ๆ พี่ยอด จะไว้ใจได้ยังไง...ยิ่งเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวแบบนี้ด้วย...แต่จะว่าไป เพื่อนเราสองคนนี่ก็น่ากลัวใช่ย่อย...เอาไงดีหว่า...
***************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...ช่วงนี้อากาศดี คนเขียนแRดหนักไปหน่อย...นาน ๆ จะได้ออกไป Outdoor Shopping อย่างนี้...เดินได้นานเลยครับ ไม่ร้อน ไม่เหนียวตัว แต่เสียอย่างเดียว คนเยอะ แล้วก็ของไม่ค่อยลดราคาเท่าไหร่...จตุจักร หน้าราม สีลม และคลองถม เดินซะเพลิน...แวะกินของร้อน ๆ ที่เยาวราช มีความสุขที่สุด...
...กลับเข้าสู่วันทำงาน...เหนื่อยแล้ว ก็เลยไม่ไปไหน กลับมาเขียนเรื่องเล่าต่อสั้น ๆ...ตอนหน้าจะเป็นยังไง รออีกนิดนึงนะครับ...
...แล้วก็เพื่อนผมสองคนนั้นสบายดี...สบายซะจนผมอิจฉา อยากไปโกอินเตอร์กับเค้าบ้าง...แต่ยังต้องชดใช้กรรมในที่ทำงานเดิมอยู่...ขอบคุณที่ยังจำกันได้นะครับ...
...เป้...
-
สนุกดี ชอบนายเอก ^^
ขอบคุณที่มาลงต่อครับ
-
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
เหอะๆพี่ยอดคนงอนเค้าให้แล้วไง แถมโดนประชดซะเต็มประตู สมๆ
ส่วนน้องไผ่ ถ้าไปกับคุณกรณ์คงไม่ปลอดภัยอย่างที่ทีมว่าแต่ถ้าอยู่กับสามสาว o18 ก็คงปลอดภัยม๊ากมาก
+1 คะ
-
ทำงานไม่มีเวล่ำเวลาแบบพี่ยอด
ใครเป็นลูกเมียคงจิเซ็งน่าดู
ปล.มิ้นเรื่องโน้นกับมิ้นเรื่องนี้คนเดียวกันป่าวคะ
-
ตายล่ะ ไม่นึกว่าคุณ supervisor ช่างใหญ่ของเราจะเป็นแบบนี้นะเนี่ย
คนเราต้องหัดไว้ใจคนอื่นมั่งครับพี่ tacit knowledge ในตัวพี่เยอะ ผมเข้าใจ แต่เราก็ต้องถ่ายทอดมันให้แก่รุ่นน้องหรือเพื่อนร่วมแผนกของเราบ้าง ถ้าเอะอะมีปัญหาอะไรก็ต้องมาตามเรา มันจะเรียกว่าแผนก ฝ่าย ได้หรือ เหมือนทำงานเป็น ทำงานได้อยู่คนเดียว กลัวว่าถ้าสอนคนอื่นทำ คนอื่นทำเป็น ตัวเองจะถูกลดความสำคัญอ่าดิ เห้อ เปิดใจบ้างนะพ่อยอดชาย
ว่าแต่ น้องไผ่จะรอดพ้นคืนนี้ไปไหมนี่ :z1:
-
พี่ยอดจะงอนหรือเปล่านะ
งอนแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆงานนี้ น้องทีมโดนแน่ๆๆ
-
มาให้กำลังใจคนเล่าค่ะ :จุ๊บๆ:
คงไม่นานเกินรอ ที่พี่ยอดจะเปิดเผยความรู้สึกชิมิ
:pig4: :pig4:
-
พี่ยอดเห็นน้องทีม ขึ้นรถไปกับคุณร์ อาจจะแอบยืนกรี๊ดอยู่ก้อได้นะ 555
o13
-
ท่าทางยอดจะเคืองเหมือนกัน ส่วนไผ่นี่จะรอดหรือเปล่าเนี่ย ขอบคุณครับ
-
พี่ยอดโดนรังแกอีกแล้ว
แหมๆ งานด่วนซ่อมแอร์ที่ห้องเซลซะด้วย
จงใจจริงๆเลยนะ :m16:
-
เพราะพี่ยอดเป็นแบบนี้หรือเปล่า
ทำให้เหมือนไม่ใส่ใจกลายๆ ดูไม่เอาจริงเอาจังกับสิ่งอื่นนอกจากงาน
เลยวืดทุกที กลายเป็นคุณกรณ์ได้ไป
บวก 1 แต้ม และเป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ
-
แหม คุณกรณ์ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ คิดจะเคลมน้องไผ่ล่ะสิ :z3:
พี่ยอดนี่ก็น้าาาาา ทำไมมีงานเข้าตลอด มีอะไรลับลมรึเปล่าเนี่ย ถึงต้องไปจัดการทุกครั้ง คราวก่อนก็ทีแล้ว
-
ทีมนี่แรงดีไม่มีตกจริงๆ สวนกลับพี่ยอดซะเฮียมึนไปเลย
จะว่าไปก็สงสารเฮียเค้า อุตส่าห์จะได้ไปกินกับน้องทีม (และเพื่อนอีกสาม) มาสองครั้งแล้วแท้ๆ
-
อีตาคุณกรณ์ต้องได้ยินที่พี่ยอด
นัดกับพวกทีมในห้องอาหารแน่เลย
ก็เลยวางแผนให้แอร์เสีย
พี่ยอดจะได้ไปซ่อม จนไม่ได้ไปกินข้าวตามนัด
แล้วอีตากรณ์ก็มาฉกตัวทีมตัดหน้าไป
อืม เดินแผนได้ล้ำลึก น่าศึกษาจริงๆ คนๆ นี้
-
แอร์ห้องเซลไม่เย็น
ได้ข่าวคุณกรณ์เป็นเซลนะ :laugh:
พี่ยอดเลยโดนงอนเลย คืนนี้คงง้อกันยาว :z1:
-
พี่ยอดอดไปอีกแระ
อิพี่กรณ์มีเอี่ยวไรกับเรื่องนี้ป่ะเนี๊ยะ
อ๊าคคคคคคคค รอตอนหน้าค่ะ
อ่ะ บวก 1 ให้เจ้าของเรื่องค่ะ
-
พี่ยอดอดไป เพราะถูกวางยามากกว่า ก็ห้องเซลล์นะห้องใคร
มาดูกันว่า ปฎิกริยาตอนทีนเข้าห้อง จะเป็นยังไง
หรือทีนจะเอาน้องไผ่ เป็นยัตน์กันผี :z2:
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ เล่นช๊อปทั่วกรุง ฯ อย่างงี้ คงเก็บกดซินะครับ :t2:
-
สงสารพี่ยอดจังเลย โดนน้องทีมปิดประตูใส่หน้าซะ
น้องทีมเข้าใจหน่อยเน้อ เป็นช่างก็เงี้ย งานเยอะ
เเล้วพี่ยอดจะทำคะเเนนได้ปะเนี่ย
ไม่ชอบพี่กรณ์เลย น่าเบื่อมาก จีบน้องอยู่ได้ เชอะๆ
เชียร์พี่ยอด
ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: o14 :ped149:
-
พี่ยอดโดนเรียกอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าเจ้เอ๋อะไรนั่นอยู่แผนกเซลเหมือนคุณกรณ์ :o
จะบอกให้ว่าให้น้องไผ่นอนกับน้องแก้ว แล้วให้หนูมิ้นมานอนห้องน้องทีม น้องทีมก็ไปนอน
กะพี่ยอด ลงตัวเป๊ะเลยว่าไหม อิ อิ o17 หนูแก้วนี่เธอนางเอ้กนางเอกเลย เคยบู๊กับใครบ้างไหมหนู
:man1:น้องเป้ ทำงานด้วยความสนุกสนานนะคะ
-
ชอบใครโดนคุณพี่กรณ์งาบไปก็เพราะงี้
ไม่ทันพี่แกสักทีโดนแผนแอร์เสียไปซะแล้ว
แต่เอเเอร์ห้องเซลนี้เเอร์ห้องพี่กรณ์แกไหมนะ
-
...โดนทีมย้อนแบบนั้นคงคิดได้มั้งเน๊าะพี่ยอด...คนที่เก่งมากๆ...หรือจะไม่ไว้ใจใครให้ใครทำ
...ทุกคนที่ผ่านมาจะโดนคุณกรณ์งาบไปตลอด...ยกเว้น"ทีม"คนนี้แหละจะงาบพี่ยาบเอง...หึหึ :z1:
-
:call:
-
o9 สงสารพี่ยอดโดนแกล้งแน่ ๆ งานนี้
:undecided: :undecided:
-
We belong together 17
“...ทำไมแกไม่ให้คุณกรณ์ไปส่งไผ่วะ...” มิ้นท์ถาม
“...เค้ารู้จักบ้านไผ่เหรอ...” ผมย้อนถาม
“...ไม่รู้...แต่ก็ปลุกมันมาถามได้ไง...”
“...ปลุกไม่ตื่นหรอก...เมาขนาดนี้...” แก้วพูดพลางลูบผมไผ่ที่ปิดหน้าปิดตา
“...แล้วเอาไงเนี่ย...แก้ว...แกดูแลมันทั้งคืนเลยละกัน...” ผมแหย่
“...จะบ้าเหรอ...ไผ่มันเมาแล้วหลับ ไม่อ้วก ไม่อะไรเลย เอาไปนอนพักเฉย ๆ ก็พอมั้ง...”
“...อืม...มันดูไม่ดีนะ ถ้าเอาไผ่เข้ามานอนที่ห้องเราอ่ะ...คนอื่นมาเห็นเข้าคงเม้าท์กระจาย...” มิ้นท์พูดเป็นการเป็นงาน
“...พระเจ้า...แทบไม่เชื่อหูตัวเอง...แกคิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอมิ้นท์...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...อีนี่...ถึงกูจะหื่นกามไปบ้าง แต่ก็มีจรรยาบรรณ ไม่นิยมลักหลับใครนะยะ...แล้วก็ไม่อยากเป็นขี้ปากใครด้วย...ถ้าเป็นพี่ยอดก็ว่าไปอย่าง...” มิ้นท์ล้อ และนี่ก็ทำให้ผมหุบยิ้มทันที
"...เอางี้มั้ย...เอาไผ่ไปนอนห้องเรา...แล้วเราไปนอนห้องแก้ว...” ผมหันไปถามความเห็นแก้ว เพราะถ้าคุยกับอีมิ้นท์ เดี๋ยวจะเข้าตัว
“...ก็ดีนะ...จะได้ให้พี่ยอดช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไผ่มัน...” แก้วพูดอาย ๆ
“...เปลี่ยนทำไม...ก็นอนไปทั้งอย่างนั้นแหละ...” มิ้นท์พูด
“...เออ...ดี...เอาไผ่ไปหย่อนไว้ห้องเราก่อนละกัน...จะได้แวะเอาชุดนอนด้วย...”
*
*
...พวกเราช่วยกันพยุงร่างน้องไผ่ไปจนถึงห้องผม...ไฟยังเปิดไว้เหมือนเดิม...ผมกลั้นใจนิดนึง...นึกในใจว่า พี่ยอดต้องยืนกอดอกรอ และตามด้วยคำพูดเสียดสี...แต่...พี่ยอดไม่อยู่ในห้องลีฟวิ่งรูม...ขนาดว่าเราเสียงดังกัน...พี่ยอดก็ไม่ออกจากห้อง...พวกเราช่วยกันจัดท่านอนให้ไผ่นอนแบบสบายที่สุดบนเตียงผม กางแขน กางขาเต็มที่ ห่มผ้า วางขวดน้ำ และถังขยะ กระดาษทิชชู่ไว้ใกล้มือ ไม่ลืมเปิดไฟสีส้มหัวเตียงไว้ให้ด้วย...เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็รีบเอาของใช้ส่วนตัวพร้อมชุดนอนใส่กระเป๋าไปนอนห้องเพื่อนสาว...ใจนึงก็อยากจะเคาะประตูปลุกพี่ยอดมาเพื่อรายงานตัว หรือจะเขียนโน้ตแปะไว้หน้ากระจก...แต่...ไม่เป็นไรหรอก เค้าไม่ด้รอเรานี่...ก่อนออกจากห้อง ผมเกือบลืม ที่จะล็อคประตูห้องที่ไผ่นอนไว้จากด้านใน เผื่อพี่ยอดเข้าไปเปิดดู แต่เค้าคงไม่เปิดหรอก ทุกวันผมก็ล็อคประตูเวลานอนอยู่แล้ว...
“...คุณกรณ์นี่ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อนะ...” แก้วพูดขณะล้มตัวลงบนเตียงที่พวกเรานอนรออยู่
“...แต่กูว่า...เค้าเหมือนจะมีอะไรขาดไปนะ...” มิ้นท์พูดบ้าง
“...นั่นสิ...ทำไมอยู่ใกล้ ๆ เค้าแล้วกูอึดอัดหว่า...” ผมระบาย
“...เออ...กูก็ว่าอยู่...ตอนเค้าอยู่ในห้องเกะอ่ะ...พวกมึงนั่งนิ่งเชียว...พอเค้าออกไปนะ...โอ้โห...องค์ลงกันเลย...” อีมิ้นท์พูดไปขำไป
“...อืม...ของพวกกูยังอินเตอร์บ้าง...ของมึงอ่ะ...ร้องหมอลำคล่องเชียว...ถ้าไม่บอกว่าเป็นคนเหนือ กูไม่เชื่อนะเนี่ย...”
“...อีเวร...” อีมิ้นท์หันมาค้อน
“...พอ ๆ...นอนกันเถอะ...พรุ่งนี้ต้องไปฝึกงานวันแรกแล้วนะ...ตื่นเต้นว่ะ...” แก้วห้ามศึก แล้วคลุมโปง ทำให้ผมกับมิ้นท์ต้องหยุดกัดกัน แล้วหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย
*
*
...ผมตื่นเช้ากว่าปกติ เพื่อย่องกลับห้องของตัวเอง ลองเขย่าเพื่อนสาวเพื่อปลุกให้ไปช่วยกันดูไผ่ แต่สองนางก็งัวเงีย ไม่ยอมลุก...ผมจึงตัดสินใจกลับห้องคนเดียว พร้อมด้วยชุดฟอร์มช่างของไผ่ เพราะคิดว่าให้น้องมันอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องผม ดีกว่าให้เดินเข้าเดินออกห้องเพื่อนสาวผม...
...ผมค่อย ๆ เสียบคีย์การ์ดเปิดประตูห้อง พยายามให้เสียงเบาที่สุด ไม่รู้ว่าพี่ยอดตื่นหรือยัง...ไฟยังสว่าง ไม่ได้เปิดแอร์ ไม่มีเสียงทีวี...พี่ยอดยังไม่ออกมา...ผมวิ่งจู๊ดเข้าห้องตัวเองด้วยความรวดเร็ว...อืมมมมมมมมม...น้องไผ่เอ๊ย...ดีแล้วที่ไม่ได้ไปนอนห้องพี่ ๆ เค้า...เพราะน้องเล่นนอนอวดกระบอกไม้ไผ่ที่เป็นลำตุงกางเกงในตอนเช้าตามประสาเด็กวัยรุ่นให้ผมใจสั่นอยู่เนี่ย...
...ผมตัดสินใจอาบน้ำก่อน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...และเมื่ออาบน้ำเสร็จ พี่ยอดก็ยังไม่ออกมา...ผมผลุบเข้าห้อง...
“...ไผ่...ไผ่...ตื่นได้แล้ว...ไหวมั้ย...” ผมเขย่าแขนเบา ๆ พลางขยับชุดคลุมอาบน้ำให้กระชับขึ้น กลัวว่าน้องตื่นมาเห็นผมแล้วจะเกิดอารมณ์ 555++
“...พี่ทีม...ผมมานอนที่นี่ได้ไงอ่ะ...” น้องไผ่สะลืมละลือ ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง
“...เมื่อคืนไผ่เมามาก พวกพี่ก็เลยลากมานอนที่ห้องนี้...เฮ้ย...แต่พี่ไปนอนห้องแก้วมันนะ...” ผมรีบพูด เมื่อเห็นไผ่ทำตาโต
“...แล้วผมทำอะไรเลอะเทอะป่าวครับ...” ไผ่สำรวจรอบตัว
“...ไม่หรอก...เมาแล้วน่ารักนะเนี่ย...นอนนิ่งเชียว...” ผมแซว
“...กี่โมงแล้วครับ...” ไผ่ถามพลางมองหานาฬิกา
“...จะหกโมงกว่าแล้ว...ไผ่ไปอาบน้ำซะ...พี่จะได้แต่งตัวด้วย...เอ้า...ผ้าขนหนู...” ผมตอบพลางยื่นผ้าขนหนูผืนใหม่ให้
“...ครับ...” ไผ่รับไว้ แล้วสลัดหัวไล่ความมึน ก่อนลุกเดินไปห้องน้ำ
...ผมหันซ้ายหันขวาหลังจากวิ่งไปล็อคประตูห้องเพื่อหาของใช้ส่วนตัว และคิดว่าต้องแต่งตัวให้เร็วที่สุด เพราะไผ่ต้องใช้ห้องนี้แต่งตัวต่อ...แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...ผมเดินไปเปิดประตู คิดว่าพี่ยอดแน่ ๆ แต่กลายเป็นไผ่ที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวไว้หลวม ๆ...
“...พี่ทีม...ขอสบู่ แชมพู ยาสีฟัน แปรงสีฟันหน่อยครับ...” น้องไผ่พูดรัวจนผมฟังแทบไม่ทัน
“...เออ...รอเดี๋ยว...” ผมลืมเองแหละ ปล่อยน้องไปอาบน้ำตัวเปล่า ในห้องน้ำก็มีแต่ของใช้ส่วนตัวของพี่ยอดทั้งนั้น...
“...พี่ยอดยังไม่ตื่นเหรอพี่...”
“...ไม่รู้สิ...อ่ะ...แปรงอันนี้ใหม่เอี่ยมเลย...” ผมหอบของใช้ทั้งหลายไว้ในมือ แต่มันเยอะเกิน ขวดสบู่เหลวก็ดันหลุดมือหล่นกลิ้งไปใต้เตียง ผมโยนของทั้งหมดลงบนเตียง แล้วก้มลงเพื่อหยิบสบู่
“...ผมช่วยครับ...” ไผ่เดินเข้ามาช่วย
“...เฮ้ย...เฮ้ย...เฮ้ย...” เสียงอุทานสามเสียงดังขึ้นใกล้เคียงกัน ด้วยคีย์ที่ต่างกันตามอารมณ์ของผู้ร้อง
“...มึงจะทำอะไรกัน...” พี่ยอดถามด้วยสีหน้าที่โหดที่สุดที่ผมเคยเห็น เมื่อผมมองไผ่ ถึงได้รู้ว่า พี่ยอดต้องเข้าใจไปในเรื่องอย่างว่าแน่ ๆ เพราะผมอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำ ไผ่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียว เมื่อกี้ไผ่ยืนซ้อนด้านหลังผมที่กำลังก้มตัวลงเพื่อเก็บสบู่...เหลว
“...เอ่อ...” ไผ่พูดไม่ออก
“...น้องเค้าช่วยเก็บสบู่...” ผมพยายามจะอธิบาย
“...อ๋อ...ชอบท่านี้เหรอ...” พี่ยอดแทรก
“...คิดอะไรอยู่อ่ะ...” ผมพูดเสียงดังข่มความอาย น้องไผ่ยืนตัวแข็ง
“...พี่ครับ...ผมขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ...” ไผ่พูดเสียงอ่อย ๆ แล้วเดินตัวลีบผ่านพี่ยอดที่มองเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“...ว่าไง...เย็นไปกับอีกคน...เช้าก็อยู่กับอีกคน...ไหนบอกไม่ใช่คนใจง่ายไง...” พี่ยอดเปิดฉากพูดเสียดสี เมื่อน้องไผ่เดินพ้นประตูห้อง
“...ถ้าอธิบาย พี่ยอดจะเข้าใจหรือเปล่าล่ะ...” ผมย้อนถาม
“...อธิบายหรือแก้ตัวกันแน่...” พี่ยอดยิ้มมุมปาก
“....................” ผมมองหน้าพี่ยอดด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนหันไปเตรียมเสื้อผ้า
“...ตกลงจะอธิบาย หรือแก้ตัว...” พี่ยอดถามเสียงดังจนผมสะดุ้ง
“...ที่ทำไปไม่มีเหตุผลอะไรเลย...แค่พอใจ...แบบนี้เค้าเรียกว่าอธิบายหรือแก้ตัวดีล่ะ...” ผมกวน
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้อ่ะ...” พี่ยอดเสียงอ่อนลง
“...ก็พอใจอ่ะ...” ผมยิ้มมุมปากบ้าง “...ทีมจะแต่งตัว...รบกวนออกไปข้างนอกด้วย...” ผมมองที่ประตู พี่ยอดอึ้ง แต่ก็ยอมออกไปจากห้องผมแต่โดยดี
*
*
...ผมแต่งตัวอย่างเร็วที่สุด โดยที่ยังไม่ได้ใส่สูท...นึกได้ว่าน้องไผ่จะใส่ชุดชั้นในยังไงสองวัน...ผมจึงเอากางเกงชั้นในที่เตรียมมาจากบ้านใหม่เอี่ยม ยังอยู่ในกล่องอย่างดีเตรียมไว้ให้น้องไผ่...พอน้องมันเข้ามาห้องผมอีกครั้ง สีหน้าเค้าดูไม่ค่อยดี ผมต้องพูดปลอบใจไม่ให้กังวลอยู่พักนึง ก่อนปล่อยให้น้องแต่งตัว...แล้วผมก็เดินออกมา พอดีกับที่พี่ยอดนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำเช่นกัน เราสบตากันแว๊บนึง...ผมก็เดินไปนั่งรอน้องไผ่ที่เก้าอี้บนระเบียง...
“...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดพูดจากด้านหลัง ก่อนจะเดินมานั่งข้าง ๆ ผม
“...พี่ยอดอย่าพูดเลย...” ผมพูดเสียงเรียบก่อนหันไปมองหน้าพี่ยอดที่อึ้ง ๆ ไปกับท่าทีเย็นชาของผม
“...ทีมโกรธพี่เหรอ...”
“...เปล่า...ทีมจะบอกว่า พี่ยอดไม่ต้องพูดขอโทษหรอก...ทีมผิดเอง...ทีมต้องเป็นฝ่ายขอโทษพี่ยอดสิ...” ผมยิ้มให้พี่ยอดทีนึง พี่ยอดถึงยิ้มออกมาได้
“...ไม่ต้องยิ้มเลย...คิดว่าพี่จะยกโทษให้ง่าย ๆ งั้นสิ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โห...ต้องให้ทีมกราบขอโทษเลยมั้ย...” ผมแกล้งกราบลงไปที่อกแกร่งของพี่ยอด
“...ดี...อย่างนี้แหละ...” พี่ยอดพูดพลางรวมตัวผมไปกอดไว้ซะแน่น
“...เฮ้ย...พี่ยอด...ปล่อย...”
“...ไม่ปล่อย...บอกพี่มาก่อนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น...ไผ่มันมานอนที่นี่ได้ยังไง...แล้วทีม...เอ่อ...” พี่ยอดหยุดปากไว้
“...ปล่อย...เดี๋ยวก็โดนอย่างวันนั้นหรอ...” ผมขู่พี่ยอด
“...เอาสิ...คราวนี้ยอมให้ทำเลย...” พี่ยอดก้มหน้าลงมาใกล้ผม
“...อย่า...” ผมเอามือที่ว่างยันอกพี่ยอดไว้
“...บอกมา...” พี่ยอดพูดขณะที่ตอนนี้ปลายจมูกพี่ยอดมันดุนอยู่ที่แก้มผม แถมยังเอาจมูกถูกเบา ๆ เล่นเอาผมขนลุกซู่
“...โอเค...ยอมแล้ว....ปล่อยก่อนนะพี่...เดี๋ยวเสื้อยับ...” ผมพูดเสียงสั่น
“...ออกไปก็ใส่สูท...จะกลัวยับทำไม...” พี่ยอดคลายวงแขนออก พอดีกับที่ไผ่เดินออกมาจากด้านในห้อง
*
*
...เรื่องราวทั้งหมดถูกผมเล่าโดยมีไผ่ช่วยยืนยันเหตุการณ์ ยกเว้นตอนที่หลังจากเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว...พี่ยอดนั่งฟังไปยิ้มไป...ก่อนให้ไผ่ลงไปรอผมที่แคนทีน ซึ่งตอนนี้พวกมิ้นท์กับแก้ว ก็โทรมาบอกว่ารออยู่ที่นั่นเหมือนกัน...
“...พี่มาคิดดูแล้วว่าพี่ผิดเองที่ไม่ไว้ใจลูกน้อง...ไม่ปล่อยให้พวกมันลองทำกันเอง...”
“...ถ้าพี่ยอดยังไม่ไว้ใจ ตอนแรก ๆ พี่ยอดก็ไปคุมก่อน หรือให้เค้าทำรายงานส่งสิ...ไม่ใช่ลงมือทำเองทุกอย่าง...บางทีพวกนั้นเค้าอาจจะอึดอัดนะ...จ้างเค้ามาดูพี่ยอดทำงานอ่ะ...แต่บางคนก็ชอบนะ นั่งเฉย ๆ แล้วก็ได้เงินตามปกติ...” ผมพูดเสียงจริงจัง
“...พี่รู้มาว่าทีมเรียนเอกภาษานี่...ทำไมดูคล่องเรื่องบริหารจัดการทุกอย่างจัง...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ทีมจบบริหารที่รามด้วย...เพิ่งจบเมื่อเทอมที่แล้วเอง...” ผมตอบ
“...โห...จบรามสามปีครึ่งอ่ะดิ...เก่งจัง...สงสัยพี่ต้องหาเรื่องมาปรึกษาทีมบ่อย ๆ แล้ว...”
“...ด้วยความยินดีจ้า...”
“...รับปรึกษาปัญหาหัวใจป่าว...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...ไม่รับ...เพราะทีมเป็นคนที่ไม่มีหัวใจ...”
“...แหม...ไม่มีหัวใจ...แล้วทำไมตอนพี่กอดทีม พี่ถึงได้ยินเสียงหัวใจทีมเต้นแรงขนาดนั้นล่ะ...” พี่ยอดแหย่
“...บ้า...ไม่ได้หมายถึงหัวใจอย่างนั้น...ไปแต่งตัวได้แล้ว...” ผมลุกขึ้นหนี ไม่อยากให้พี่ยอดเห็นผมหน้าแดง
“...โอเคครับ...รอพี่แป๊บนึงนะ...เดี๋ยวพี่ลงไปกินข้าวด้วย...” พี่ยอดก้าวยาว ๆ เข้าห้อง
“...เร็ว ๆ นะ...เพื่อนทีมรออยู่...” ผมตะโกนบอก
“...อยากให้เร็ว ทีมก็มาช่วยพี่แต่งตัวสิ...” พี่ยอดโผล่หัวออกมาพูดยิ้ม ๆ
“...ทะลึ่ง...เร็ว ๆ เลย...” ผมเข้าห้องตัวเองเพื่อไปเอาสูทและของใช้ส่วนตัว
*
*
...ผมกับพี่ยอดเดินคู่กันเข้าไปในแคนทีน...ทุกสายตามองมาที่เราสองคน...พี่ยอดยิ้มร่า ส่วนผมทำหน้าไม่ถูก...ป้าแม่ครัวก็มองยิ้ม ๆ...
“...แหม...พอใส่สูทแล้วดูโตขึ้นเยอะเลยนะหนู...” ป้าแกทัก
“...เกิดมาก็เพิ่งเคยใส่นี่แหละจ้ะป้า...” ผมพูดเขิน ๆ
“...ป้าจะบอกว่าน้องเค้าดูแก่ขึ้นเยอะเลยใช่ปะ...” พี่ยอดกัด
“...เดี๋ยวก็สองทีสี่รูเลย...” ผมยกตะเกียบขึ้นขู่
“...โหดว่ะ...”
“...หยอกกันน่ารักเชียวคู่นี่...สงสัยเกี้ยมอี๋ของป้าจะหวานแบบไม่ต้องใส่น้ำตาลซะละมั้ง...” ป้าแซวมั่ง
“...ป้า...เค้าสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...” เสียงห้าวที่ถูกดัดให้แหลมตะโกนออกมาจากด้านหลัง
“...เอาแล้วไง...เจ๊เอ๋อาละวาดแน่...” ป้าพูดแล้วส่ายหัวเบา ๆ
“...อะไรกันเหรอ...” ผมถามพี่ยอดแล้วหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“...มองหน้าทำไม...” เกย์ในชุดสูทถามผมแบบเอาเรื่อง
“...ไม่มีอะไร...ก็แค่มองเฉย ๆ อ่ะ...” ผมลอยหน้าลอยตาตอบ
“...มองเฉย ๆ ไม่ได้นะ...มองแบบนี้มันหาเรื่องรู้ปะ...” เกย์เจ๊เอ๋พูดเสียงดัง ขณะที่ทุกคนในห้องนั่งเงียบ รวมทั้งเพื่อนผมด้วย
“...หาเรื่องตรงไหนพี่...แต่ถ้าพี่อยากจะมีเรื่องก็ได้นะ...” ผมเดินตรงไปที่โต๊ะนั้น คนที่ปากดีเมื่อกี้อึ้ง เมื่อเห็นเด็กฝึกงานอย่างผมไม่กลัวชี
“...ทีม...ใจเย็น ๆ...” เพื่อนผมลุกขึ้นมาดึงผมให้ไปที่โต๊ะพวกมัน
“...เอ๋...นี่น้องรูมเมทผม...พูดกับน้องเค้าดี ๆ หน่อย...” พี่ยอดดุ
“...รู้แล้ว...ไม่มีใครในโรงแรมไม่รู้หรอก ว่าเด็กนี่มันอยู่กับยอดได้ข้ามคืน...ก็ดูหน้ามันสิ...”
“...ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย...”
“...เออ...เข้าข้างกันไปเหอะ...อย่าให้รู้ว่าเป็นมากกว่ารูมเมทละกัน...” พูดจบชีก็สะบัดตูดเอาชามไปเก็บ แต่ก็ยังหันมาค้อนผมอีกครั้ง
“...อย่าไปสนใจเค้าเลยทีม...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“...อืม...รีบกินเหอะ...เดี๋ยวก็สายหรอก...” แก้วพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“...แก้ว...ต่อไปเราจะพยายามเบาลงนะ...”
“...แต่เจ๊เมื่อกี้เค้าก็แรงนะ...” มิ้นท์ทำหน้าสยอง
“...เค้าปากร้ายไปอย่างนั้นเองแหละ...ไม่มีอะไรหรอก...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ยังจะมายิ้มอีก...แฟนหึงแล้วมาพาลคนอื่น...” ผมกัดพี่ยอด
“...เค้าไม่ใช่แฟนพี่...” พี่ยอดส่ายหัวแรง ๆ
“...หึงซะขนาดนั้น...ไม่ใช่แฟน แต่เป็นเมียหรือเปล่า...” ผมแกล้งต่อ
“...ถ้ายังยัดเยียดเอ๋ให้พี่อีก...สงสัยพี่ต้องเปิดตัวคนที่พี่ชอบจริง ๆ ซะแล้ว...” พี่ยอดพูด แต่มองหน้าผมตาเยิ้ม
“...ระวังเจ๊เอ๋มาแหกอกละกัน...” ผมหลบวูบ ก้มหน้าก้มตากินเกี้ยมอี๋ในชาม ไม่พูดอะไรต่อแล้ว
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...ตอนหน้าจะเป็นการฝึกงานจริง ๆ แล้ว จะมีอะไรให้ลุ้นกันอีก...ถ้าไม่ได้ออกไปไหน ก็รอไม่นานนะครับ...
...เป้...
-
แหม...เดะในสังกัดพี่ยอดนี่เป็นเก้งกวางติดยารึไงคะ ดุชิบแหมปากคอเราะร้าย
มาเจอนุ้งทีมพันธุ์ดุงานนี้ล่ะ มวยถูกคู่เลย จัดการเลยคะ :beat: หมกส้วมเลย สั่งสอนผู้ใหญ่ที่แก่แต่อายุและหน้าตา
สมองและปากไม่สร้างสรรค์
ส่วนเจ้าไผ่แหมท่าเก็บสบุ่...เหลว เกือบทำน้องไผ่ไม่ผ่านฝึกงานแล้วนะคะ มาอิอ่ะให้รูมเมทแบบนี้ ถึงจะบังเอิญก็เหอะ
พี่ยอดแม่ง..ขู่ ฝ่อๆล่ะ
+1 จัดไปคะ ศัตรูเกือบทุกแผนกแล้วนะคะนังหนู
-
ชอบน้องทีม รักน้องทีม
สู้เค้า อย่าให้ใครได้หยาม
-
น้องทีมขา......
คุณน้องจะฝึกงานจบมั้ยคะนี่
เล่นแรงซะ......น่าเป็นห่วง
-
น้องทีมเก่งจังในเรื่องสร้างศัตรู
สู้เค้านะน้องทีม :ped149: :ped149:
:undecided: :undecided:
-
อร๊ายยย พี่ยอดน่ารักที่สุด มีการมองหน้าน้องเค้าตาเยิ้มเลย เปิดตัวมากมาย :-[
-
นึกว่างานจะเข้าอีกแล้วทีน ดีแต่เที่ยวนี้พี่ยอดใจเย็นลงมาก
แล้วก็เจอโจทย์อีกหนึ่ง กว่าจะฝึกงานเสร็จ ทีนคงได้โจทย์เต็มแผ่นชาร์ตแน่ :m20:
รอตอนต่อไปอยู่นะครับ +1 เป็นกำลังใจให้เป้
-
น้องทีม กลัวไรเจ้เอ๋ มีแบ็คดีอย่างพี่ยอดทั้งคน :m4:
-
น้องทีมใจร้อนไปหน่อยน้า เป็นกำลังใจให้และรอมาต่อนะครับ
-
เชียร์ให้พี่ยอดเปิดตัว "คนที่ชอบจริงๆ"
:o8:
-
:mc4: พี่ยอดเอาให้จริงนะ กล้าๆ หน่อย อย่ามัวทำเป็นหมาหยอกไก่ ถ้าไก่โดนจับไปเชือดซะก่อนแล้วจะอด
แต่ไก่ตัวนี้ไก่ชนพันธ์เลยวุ้ยยย แบบว่าสู้ยิบตาอ่ะ
-
พี่ยอด อย่าช้าละ
-
พึ่งเริ่มอ่าน จะอ่านให้ทันไว ๆ
เรื่องน่าสนุกดีครับ ชอบ ๆ สถานที่เหมือนกะที่ผม เรียนอยุ่ตอนนี้เลย เอิ๊ก ๆ อยากทำงานโรงแรมบ้างงงจังงงงงงง
-
อ่านได้รอบเดียว.....ติดซะงั้น..สนุกมากกกกกกกกก... :L2: :L2:
-
โหยยยยยยยย พี่ยอดน่ารักกกกกกกก
:o8:
เชียร์ๆๆๆพี่ยอด :กอด1:
ศัตรูเริ่มเยอะแล้วนะทีม ระวังตัวด้วย เฮ้ออออ
-
พี่ยอด :-[
-
:z1:พี่ยอดเปิดตัวเลย
ไผ่เกือบไปแล้ว...
-
พี่ยอดนี่เด็กในสังกัดดุเนาะ
แต่อีกหน่อยเมียจะดุแทนแล้ว
5555+ :z1:
-
สนุกจริง
เรื่องมันอ่านแล้วลืมเวลาเลยทีเดียว
เพิลนมากมาย
แต่ว่า
เจ๊เอ๋แรง ตกลงชีเป็นใครกันแน่หว่า
-
เข้ามาเชียร์น้องทีม
ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ
:กอด1:
-
:call: :call: :call: :call:
พี่ ยอด พี่ ยอด พี่ ยอด
เท่า นั้น
-
พี่ยอดน่ารัก มีหลายอารมณ์จริงๆๆๆๆ
แต่ทีมก็ใช่ย่อยนะเนี่ย ลุยตลอดเลย 555+
อ่านเร้วสนุกดี ชอบยรรยากาศที่เล่ามาจังเรยยยยย
:L2: :L2:
-
พี่ยอดเจ๋งจริงเลย.. o13
-
:call:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
มาต่อไว ๆ นะคร้าบบบบบบบ
-
เจ๊เอ๋แกแรงงง!!! :a5:
-
พี่ทีม แรงจังเนอะ
เน็ต 10 เมก ยังจะตามไม่ทันเลยดิ๊ ๕๕๕
ดีจัง ชีวิตมีสีสัน o13
-
นายช่างหนุ่มห้าวกลับมาหงอให้รีเซฟชั่นซะงั้น
-
เจ้แกเปิดตัวแรงเหมือนกันนะ น้องทีมสู้ได้อยู่แล้วเนอะ
:man1:น้องเป้ ช่วงนี้เข้ามาไม่ค่อยได้บ่อย แต่คิดถึงและติดตามเสมอ :L1:
-
ชอบแรงๆ :m31:
-
เข้ามาดันค่ะ
:z2:
-
เข้ามาดันจ้า
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
:serius2:
-
อ่ะ
หนุกอะ
ชอบมากคะเรื่องนี้ ได้หลายอารมณ์ดี
แต่ส่วนมากจะ ฮา
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ๆ
-
We belong together 18
...หลังอาหารเช้า พวกเราก็แยกย้ายกันไปตามแผนกที่ตนเองสังกัด...พี่ยอดแทบจะเดินมาส่งผมถึงหลังฟร้อนท์ แต่ผมไม่อยากให้คนมองเยอะ ก็เลยต้องให้แก้วลากพี่ยอดไปห้องแม่บ้าน ซึ่งอยู่ถัดจากห้องช่างไปนิดเดียว...แก้วดูเหมือนจะอยากถามอะไร แต่คงรู้ว่าไม่ควรถามตอนนี้...
“...น้องทีม...มานี่เลย พวกพี่กำลังรออยู่...” เสียงพี่รีเซฟชั่นร้องเรียกเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาที่แผนก
“...สวัสดีครับพี่...” ผมยกมือไหว้พี่ ๆ ทุกคน พวกแกก็รับไหว้พร้อมรอยยิ้ม ตอนนั้นมีคนที่ผมไม่เคยเห็นหน้า คิดว่าเป็นพนักงานรอบดึก ที่ยังไม่กลับบ้าน
“...แรง ๆ อย่างนี้สิดี...เจ้ชอบ...” เสียงพี่รุจ ผู้จัดการดังมาจากห้องของแก
“...นี่...น้องทีม...เมื่อเช้าถ้าพี่เป็นหนูพี่จะตบนังเอ๋ให้คว่ำเลย...” รีเซฟชั่นอีกคนพูด
“...อะไรเหรอพี่...” ผมทำหน้างง ๆ
“...ก็มีคนเค้าเม้าท์กันว่าหนูจะมีเรื่องกับนังเอ๋เคาท์เตอร์ทัวร์อ่ะดิ...”
“...ไม่มีอะไรซักหน่อย...ทีมไม่เอาทองไปถูกระเบื้องหรอก...” ผมพูดขำ ๆ
“...ว๊าย...แรงนะยะ...” พี่ ๆ ต่างชอบใจ
“...แหม...เด็กฝึกงานรุ่นนี้แรงดีจริง ๆ...เจ้ชอบ...เป็นฟร้อนท์มันต้องเจอคนร้อยพ่อพันแม่...มัวแต่นุ่มนิ่มไม่ได้นะ เดี๋ยวโดนแขกวีน ต้องวิ่งมาร้องไห้หลังฟร้อนท์...อืม...แต่เจ้คิดว่า ทีมเรียนมาขนาดนี้ คงรู้ว่า อะไรควร อะไรไม่ควร...แรงให้ถูกที่ ถูกเวลา ไม่มีใครว่าอะไรหรอก...” พี่รุจสอน ผมพยักหน้ารับ
“...เฮ้ย...รอบเช้า เมื่อไหร่จะออนฟลอร์วะ...กูง่วงแล้วนะเว้ย...” พี่รีเซฟชั่นผู้ชายเดินเข้ามาโวย แล้วชะงักเมื่อเห็นพี่รุจนั่งอยู่ ผมมองอึ้ง ๆ คุณพระช่วย สูง ขาว ตี๋ มีลักยิ้ม น่ารักมาก
“...นี่น้องทีม เด็กฝึกงาน...แล้วนี่พี่บอยรีเซฟชั่นรอบดึก...เห็นมันหล่อ ๆ อย่างนี้ อย่าไปยุ่งกับมันนะ...ดุยังกะหมา...เค้าเอามันไว้รอบดึก สำหรับกัดกับแขกโดยเฉพาะ...” พี่รุจแนะนำ
“...ให้น้องออกไปหน้าฟร้อนท์เลยมั้ยเจ้...เดี๋ยวผมพาไป...น่ารักอย่างนี้ ผมหายง่วงแล้ว...ยินดีสอนให้ครับ...” พี่บอยหันมายิ้มหวานให้ผม
“...ไม่ต้องเลย...นี่เด็กไอ้ยอดมัน...เดี๋ยวเจ้ให้รอบเช้าเทรนน้องมันเอง...แกกลับไปได้แล้ว...”
“...โห...เด็กยอดเหรอ...อดเลย...” พี่บอยทำท่าเสียดาย แต่ทุกคนก็รู้ว่าพี่แกล้อเล่น
“...อดอะไร...ไอ้นี่...เด็กมันมีอนาคต...ระวังเค้าจะเอามึงนะ...” รีเซฟชั่นอีกคนเบรก
“...เอ้า...จะกัดกันอีกนานมั้ย...รอบดึกฝากงานรอบเช้าให้เรียบร้อย แล้วแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน...ถ้ายังอยากกัดกันอยู่อีก เดี๋ยวเจ้จะให้ทำโอฟรี...แล้วรอบเช้าน่ะ ออนฟลอร์ให้ตรงเวลาด้วย...อย่าเอาเปรียบรอบดึก...” พี่รุจเข้าโหมดโหดได้น่ากลัวจริง ๆ
“...มา...ทีม ตามพี่มา เดี๋ยวพี่จะให้ดูเอกสารก่อน...แล้วเริ่มหัดรับเช็คอินเลย...วันนี้มีกรุ๊ปเข้าด้วย...” พี่รอบเช้าจูงมือผมออกไปหน้าฟร้อนท์ทันที
*
*
...ช่วงเช้าผมพี่ ๆ ช่วยกันสอนผมดูเอกสารทั้งหลาย...เยอะมาก จำแทบไม่ไหว...ต้องจำพวกห้องแขกว่ามีกี่ประเภท...ประเภทละกี่ห้อง...เตียงคู่ เตียงทวิน...เอกสารจองห้อง...รีเควสต่าง ๆ ของแขก...เอกสารที่ต้องส่ง ตม. ดูพี่เค้าสอนเซตเครื่องสำหรับทำคีย์การ์ด...ทุกคนช่วยกันอัดข้อมูลให้เยอะมากจนผมเริ่มมึน...พี่รุจจึงให้ผมเข้ามาพักในห้องแก...
“...เป็นไงมั่ง...ยากมั้ย...”
“...ไม่ยากจ้ะ แต่ต้องจำอะไรเยอะไปหมด ทีมเริ่มจะมึน ๆ แล้ว...”
“...เออ...แรก ๆ ก็อย่างนี้แหละ...ทำไปทุกวันเดี๋ยวก็ชิน...”
“...ดีนะ ที่ให้พวกเด็กฝึกงานไปแผนกอื่น...ตอนนี้ทีมเข้าใจแล้วว่า ทุกแผนกมันต้องทำงานถึงกันหมดจริง ๆ...”
“...แล้วเมื่อเช้าไปทะเลาะอะไรกับนังเอ๋มันล่ะ...” พี่รุจเปลี่ยนเรื่องคุยแบบไม่ทันตั้งตัว
“...ไม่ได้ทะเลาะกันนะเจ้...อยู่ดี ๆ เค้าก็บอกว่าทีมมองหน้าหาเรื่อง...ทีมก็เลยจะจัดเรื่องให้เฉย ๆ...” ผมพูดเสียงอ่อย ๆ
“...นังเอ๋มันหึงยอดอ่ะดิ...” พี่รุจพูดเหมือนรู้
“...เค้าทำงานแผนกไหนเหรอเจ้...”
“...มันไมได้เป็นพนักงานของโรงแรมเรา...เป็นพนักงานของเค้าท์เตอร์ทัวร์ที่ด้านหน้าตรงลิฟท์โน่น...”
“...แล้วเราต้องทำงานร่วมกับเค้าป่าวอ่ะ...” พี่รุจเม้มปาก คิ้วขมวดเหมือนคิดอะไรอยู่
“...ปกติ...ก็มีบ้าง...แต่...ถ้าไม่ปกติ...ก็ไม่ได้ยุ่งกัน...”
“...อะไรเจ้...ไม่เข้าใจ...”
“...ก็พวกเราไม่มีใครชอบมันเลยไง...เวลาแขกจะไปเที่ยวไหน...จองรถ จองเรือ เราก็จัดการเองซะ...เราไม่ผิดนะ เพราะเราก็ต้องแนะนำให้แขกไปหานังเอ๋ก่อน แต่อีนี่มันไม่ค่อยอยู่โต๊ะ มัวแต่ร่อนไปโน่นไปนี่ ถ้าไม่ห้องช่าง ก็ในครัว พวกเราก็เลยไม่ส่งงานให้...ทีนี้พอมันรู้ มันก็มาวีนฟร้อนท์...”
“...อ๋อ...”
“...ทีนี้ก็ไม่ต้องสงสัยนะ ว่าทำไมมันถึงจ้องจะหาเรื่องทีม...แค่แกทำงานฟร้อนท์ มันก็เกลียดแกจะแย่อยู่แล้ว ดันไปควงไอ้ยอดให้มันเห็นอีก..."
“...ควงไรเจ้...เดินมากินข้าวด้วยกันเฉย ๆ...”
“...นั่นแหละ...คนในโรงแรมเค้ารู้กันทุกคน ว่าอีนี่มันชอบไอ้ยอด...ตามตื้อตั้งแต่วันแรกเลยแหละ...”
“...ทำไมเค้าไม่ชอบพี่บอย หรือว่าคุณกรณ์ล่ะ...คนหน้าตาดี ๆ เยอะแยะ...”
“...สองคนนั้นมันง่ายมั้ง...ไอ้บอยก็เอาไปทั่วจะหน้าจะหลัง มันก็เอาหมด...กรณ์ก็หว่านเสน่ห์กับทุกคน...มีไอ้ยอดนี่แหละที่ไม่สนใจมันเลย...จะว่าไปนังเอ๋มันก็หน้าตาดีอยู่นะ...คงเสียเซลฟ์แหละ จีบไอ้ยอดไม่ติดซะที...” พี่รุจทำหน้าสะใจ
“...แต่ทีมก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ยอดนะเจ้...เค้าจะมาหึงทีมทำไม...”
“...ทีม...เจ้บอกจริง ๆ นะ...เจ้ไม่เคยเห็นยอดเป็นอย่างนี้เลยนะ...เมื่อเช้าก่อนทีมเข้ามา มันก็โทรมาหาเจ้...ฝากให้เจ้ดูแลทีมอยู่นั่นแหละ...ที่สำคัญ มันกลัวไอ้บอยจะจีบแกด้วย...มันให้เจ้รีบกันแกไว้ก่อนเลย...เจ้ว่าคราวนี้ไอ้ยอดมันแปลก ๆ ...ดูอารมณ์ดีผิดปกติด้วย...เจ้ว่ามันต้องชอบแกแน่ ๆ เลย...”
“...ไม่หรอกมั้ง...” ผมแก้ตัวให้ แต่ก็อดเขินไม่ได้
“...เชื่อเจ้...ตอนที่มันมีแฟนครั้งแรกตอนเรียนนะ...เจ้เห็นมันระรื่นอย่างนี้แหละ...ตั้งแต่มาเจอมันอีกทีที่โรงแรมนี้...มันก็เก๊กขรึมตลอด...ถ้าไม่สนิทกัน มันแทบไม่เล่นด้วยเลยนะ...แต่พอทีมเข้ามา พี่ว่ามันเปลี่ยนไปว่ะ...”
*
*
...แคนทีนสำหรับอาหารกลางวันเริ่มตั้งแต่สิบเอ็ดโมง ถึงบ่ายโมงตรง...แผนกของผม รอบเช้าจะรูดบัตรเข้างานตอน 7 โมงเช้า...ส่วนผมเป็นเด็กฝึกงานก็เลยเข้างานตามเวลาออฟฟิศคือแปดโมงเช้า...ดังนั้นพวกพี่ ๆ จะมีหิวเร็วกว่า และพวกเค้ามักจะกินข้าวในช่วงเวลาก่อนเที่ยง เพราะตอนเที่ยงพนักงานส่วนของออฟฟิศจะมากินข้าวกัน คนจะเยอะเต็มแคนทีน ฟร้อนท์จึงไม่ชอบลงไปตอนนั้น...
“...ทีม...เตรียมตัวไปกินข้าว...” พี่รีเซฟชั่นที่เพิ่งขึ้นมาจากแคนทีน บอกให้ผมไปกินต่อ เพราะเราต้องผลัดกันไปทีละคน หรือสองคน แต่วันนี้ไม่มีใครไปกินต่อจากผมแล้ว เพราะมีขนมเต็มหลังฟร้อนท์ พี่บางคนก็ขี้เกียจเดินไปกินด้วยแหละ
“...เดี๋ยวทีมโทรบอกเพื่อนก่อน...” ผมยกหูโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาเพื่อนสาวต่างแผนก
“...โทรหาใคร...ไม่ต้อง...คนมารับไปกินข้าว ยืนรออยู่หลังฟร้อนท์แล้ว...” ผมวางสาย มองพี่เค้าอย่างสงสัย
“...ใครอ่ะ...”
“...ก็พี่ยอดชายสุดหล่อไง...กูว่าแล้ว...ขาว สวย หมวย เอ็กซ์อย่างกูทำไมไม่มอง...ชอบน่ารัก ๆ แบบน้องทีมนี่เอง...” พี่เค้าพูดขำ ๆ
“...ยังไงก็ต้องบอกเพื่อนก่อน เดี๋ยวพวกมันเข้าใจผิด...” ผมยิ้มแหย ๆ ก่อนจะยกหูอีกครั้ง เพื่อโทรไปแผนกแม่บ้าน
“...ขอสายแก้วครับ...” ผมพูด
“...แก้วเด็กฝึกงานน่ะเหรอ...” เสียงคุ้น ๆ รับสาย
“...ครับ...”
“...จากไหนอ่ะ...”
“...ทีม...ฟร้อนท์ครับ...”
“...เราไม่มีนโยบายให้พนักงาน โดยเฉพาะเด็กฝึกงานคุยโทรศัพท์ส่วนตัวนะ...”
“...ไม่ทราบว่าใครพูดสายครับ...”
“...ซอนย่า...”
“...สัญญาเหรอ...ขอคุยกับแก้วแป๊บนึง...”
“...บอกให้เรียกซอนย่า...มีอะไรฝากไว้...แก้วทำงานอยู่บนฟลอร์...”
“...อยู่ฟลอร์ไหนอ่ะ...เดี๋ยวเราโทรไปเองก็ได้...”
“...ไม่รู้...”
“...โอเค งั้นบอกว่าเราจะไปกินข้าวแล้ว...พี่ยอดรออยู่...” ด้วยความหมั่นไส้ ผมเลยแกล้งแหย่มันเรื่องพี่ยอด
“...คงบอกให้ไม่ได้หรอกนะ...ไม่ใช่หน้าที่ และอีกอย่างเราก็จะไปกินข้าวแล้วเหมือนกัน...” ชีพูดเสียงแข็ง
“...อ้าว ก็เมื่อกี้บอกว่ามีอะไรให้ฝากไว้ไง...แต่ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเจอกันที่แคนทีนนะ...บาย...” ผมแหย่อีกด้วยการพูดเสียงหวานก่อนวางสาย
“...สวัสดีครับ...ฟลอร์หกนะครับ...แก้วเด็กฝึกงานอยู่ที่นั่นหรือเปล่าครับ...อยู่เหรอครับ...ขอสายหน่อยครับ...โทรจากฟร้อนท์ครับ...ขอบคุณครับ...” ผมไม่ง้ออีซอนย่าหรอก โทรขึ้นฟลอร์เองเลย เด็กฝึกงาน จะได้ขึ้นไปถึงชั้นสูง ๆ วีไอพีได้ไง วันแรก ก็คงอยู่ที่ชั้นล่างสุดของห้องแขก ก็คือชั้นหกนั่นเอง...อีปลวกนั่นแรงมา เดี๋ยวมันจะเจอแรงกลับ
“...แก้ว...เราจะไปกินข้าวแล้วนะ...ไปด้วยกันมั้ย...อ้าว...มิ้นท์ด้วยเหรอ...โอเค...ไม่เป็นไร...งั้นตอนเย็นเจอกันก็ได้...”
*
*
...กลางวันนี้เพื่อนสาวมากินข้าวด้วยไม่ได้...เพราะยังติดงานทั้งคู่...แก้วต้องรีบทำห้องแขก เพราะมีแขกเช็คเอ้าท์ตอนก่อนเที่ยง และจะมีแขกเข้าพักใหม่เรื่อย ๆ ถ้าห้องไม่เสร็จ แขกต้องรอห้อง และอาจจะโดนคอมเพลนได้...ส่วนมิ้นท์ คอฟฟี้ช็อปของโรงแรม ก็กำลังวุ่นกันบุฟเฟ่มื้อกลางวัน ทำให้ไปกินข้าวตอนนี้ไม่ได้อีกคน...
“...วันนี้มีน้ำพริกด้วย...ทีมกินได้ป่าว...” พี่ยอดถามผมระหว่างทางเดินไปแคนทีน
“...น้ำพริกอะไรอ่ะ...”
“...มีหลายอย่างเลย...น้ำพริกกุ้งเสียบ น้ำพริกกะปิ น้ำพริกปลาทู น้ำพริกตาแดง น้ำพริกนรก น้ำพริกปลาร้า น้ำพริกอ่อง น้ำพริกมะขาม...” พี่ยอดทำท่านึกต่อ
“...พอ ๆ ๆ...ทำไมเค้าทำเยอะอย่างนั้นอ่ะ...”
“...ก็พนักงานเรามาจากหลายที่...เค้าก็ทำไว้ให้เลือกไง...ทีมกินน้ำพริกเป็นหรือเปล่า...”
“...กินเป็นสิพี่...ถามแปลก ๆ...”
“...ก็เห็นชอบไปกินของหรู ๆ นึกว่ากินของบ้าน ๆ ไม่เป็น...” ผมหันไปเหล่ พี่ยอดถึงได้หุบปาก
“...พอดีเป็นคนเลี้ยงง่าย...ใครให้กินอะไรก็กินได้หมดแหละ...”
“...ดีมาก...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ดีอะไร...” ผมถาม พี่ยอดไม่ตอบ ได้แต่เดินยิ้มไปตลอดทาง
*
*
...โอ้โห...สมแล้วกับที่เป็นแม่ครัวของโรงแรม...ทำให้พนักงานด้วยกันกินยังดูน่าดีขนาดนี้...น้ำพริกต่าง ๆ อยู่ในชามขนาดย่อมลายสวย...ผักสดนานาชนิดในถาด ผักลวกสีสันยังเขียวสด...แคบหมู...ปลาทูทอด ชะอมชุบไข่ชิ้นหนาพอดีคำ...ตายแล้ว...ถ้ามากินกับเพื่อนสาว คงกินได้เต็มคราบ แต่นี่มากับพี่ยอด กินแค่พอหายหิวก็พอ...
“...พ่อยอดชาย...ว่าจะไม่แซวแล้ว...แต่เดี๋ยวนี้มากินข้าวก่อนแคนทีนปิดได้ทุกวันเลยนะ...” ป้าคนเดิมแซวอีก
“...เค้าพาน้องฝึกงานมากิน...ถ้ามาคนเดียวก็คงลงตอนคนอื่นกินกันหมดแล้ว...” ป้าอีกคนแซว
“...น้องเค้ามาใหม่ ผมก็ต้องดูแลเค้านิดนึง...” พี่ยอดก้มหน้าก้มตาคีบผักพร้อมแก้ตัวแบบเขิน ๆ
“...นี่...น้องเค้าไม่ได้เป็นเด็กฝึกงานรุ่นแรกนะยะ...คนอื่นก่อนหน้านี้ไม่เห็นดูแลเลย...”
“...ก็...ก็...” พี่ยอดพูดไม่ออก
“...พอแล้ว...อย่าไปแซวมันเลย...ดูสิหน้าแดง หูแดงไปหมดแล้ว...ทั้งคู่น่ะ...มาหนู อยากกินน้ำพริกอะไร ป้าตักให้...” ป้าถามผม
“...อยากกินทุกอย่างเลย...น้ำพริกกินเยอะ ๆ ได้ไม่อ้วนด้วย...”
“...งั้นป้าตักใส่ถ้วยให้อย่างละนิด ไปชิมก่อนนะ ชอบแบบไหนค่อยมาตักใหม่...” ป้าแกตักน้ำพริกให้ผมหลายถ้วยจนเกือบเต็มถาด
“...ป้าจ๋า...พอแล้ว...” ผมต้องบอกให้ป้าหยุดตัก เพราะมันเยอะเกินไปแล้ว
“...จ้า...เอาผักไปเยอะ ๆ เลยลูก...กินเข้าไปไม่อ้วนหรอก...กินปลาด้วย...จะได้มีโปรตีน...” ป้าแกยังคีบผัก คีบปลาทูให้อีก
“...ทีม...เดี๋ยวพี่ถือให้...มันหนัก...ทีมเอาแกงจืดมะระให้พี่หน่อยละกัน...” พี่ยอดถือถาดอาหารของผมและของตัวเองไปที่โต๊ะ ส่วนผมก็ไปเอาแกงจืดให้ ก่อนเดินไปล้างมืออีกครั้ง
“...พี่ยอด...หยุดเลย...ทีมแกะก้างปลาให้...มือน่ะล้างหรือยัง...” ผมดุ พี่ยอดยิ้ม ก่อนมองมือตัวเองแล้วส่ายหัว
“...ใจดีจัง...”
“...โอ๊ย...พี่...ปกติกินน้ำพริกที่ไหนก็ไม่เลี่ยนนะ...ทำไมวันนี้มันเลี๊ยน เลี่ยน...” เสียงนังซอนย่าลอยมาตามลม ผมทำเป็นไม่ได้ยิน
“...ไม่เห็นเลี่ยนเลย...อร่อยจะตาย...” แม่บ้านที่นั่งร่วมโต๊ะกับมันพูดซื่อ ๆ
“...พี่ยอด...น้ำพริกอ่องหวานจังเลย...ไม่รู้ว่าทีมคิดไปเองหรือเปล่า...พี่ยอดชิมสิ...” ผมตักน้ำพริกอ่องป้อนพี่ยอด
“...อืม...หวานจริง ๆ ด้วย...ตอนนี้ถึงพี่กินมะระ พี่ก็ว่าหวาน...” พี่ยอดมองผมยิ้ม ๆ
“...พี่ยอดอ่ะ...” ผมเขิน เขินจริง ๆ นะ แต่โอเวอร์แอคให้มากกว่าเดิม เพราะเห็นอีซอนย่ามองอยู่
“...โอ๊ย...อิ่มแล้ว...หนูไปออฟฟิศก่อนนะ...” ซอนย่าพูดเสียงดัง
“...อ้าว...ซอนย่า...อิ่มแล้วเหรอ...” ผมทัก แต่ยิ้มที่มุมปาก
“...อืม...กินไม่ลง...” ชีกระแทกเสียงตอบผม
“...เราก็กินไม่ค่อยลงเหมือนกัน...อิ่มอกอิ่มใจอ่ะ...ได้มากินข้าวกับพี่ยอดสองต่อสอง...” ผมปล่อยมุข คนอื่น ๆ ขำกัน แต่ซอนย่า หน้าบึ้ง
“...ทำอย่างกับกินด้วยกันครั้งแรก...คืนนั้นยังนั่งกินด้วยกันที่ระเบียงอยู่เลย...” พี่ยอดรับมุข แต่คงไม่รู้ว่าผมแกล้งมัน และได้ผล ชีเดินหน้าเป็นตูดออกไปเลย
**************************************************************************
...ขอโทษที่มาช้านะครับ...เงินเดือนยังไม่ออกผมก็เดินสายเที่ยวแล้ว...ต้นเดือนมักจะยุ่ง ก็เลยเที่ยวเผื่อไว้ก่อน...วันนี้กลับมาก็รีบพิมพ์ต่อเลย กลัวคนอ่านรอนาน...ง่วงแล้ว แต่ยังไม่อยากนอนเลย ไม่อยากตื่นมาทำงานพรุ่งนี้...
...ขอบคุณทุกกำลังใจ และทุกความเห็นนะครับ...
...เป้...
-
^
^
งุงิงุงิ จิ้มเบาๆ รอบดึก
-
แหม....กินข้าวกับรูมเมทหวานมั๊ยคะ อร่อยมั๊ยคะพี่ยอด
กินกับน้ำปลาเฉยๆก็ได้เนอะมากันกิับน้องทีมอ่ะ ทั้งเปรี้ยวทั้งเผ็ด สู้ๆคนจริงๆแม่คนนี้
ข่าวจากแคนทีนก็ไวเหมือนCNN งานนี้อิคุณพี่เอ๋หึงไฟลุกท่วมตัวแน่ๆคะ อยากจะคาบไปกินแต่อิพี่ยอดไม่เล่นด้วย
555555 เหี่ยวเลย แล้วมาเจอเด็กใหม่ไฟแรงแบบนี้ด้วย งานนี้ท่าจะมันนะเนี่ย
+1 คะ
-
:-[ พี่ยอดรับมุขซะด้วย
-
น่ารักจังเลยตอนนี้ เราอ่านแล้วยิ้มแก้มปริตลอดเลย กรี๊ด>O< ชอบน้องทีมจริงๆ นายเอกของเราชนะเลิศทุกตอน
พี่ยอดก็นะ ตกเป็นเหยื่อ(?) ให้น้องทีมตลอด
ปล พี่ยอดนี่ท่าจะเอาจริง จีบจริง มารับถึงที่ฟรอนเลย
-
:-[ คนอะไรเข้ากัยเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
o13 o13
-
เขินพี่ยอดแหะ
ท่าทางของเขาแรงดีจริงๆๆ พี่ทีมนี่
ยอมทีม หนูเชียร์ขาดใจดิ้น
อ่านรอบเช้าๆ
5555555+
-
หนูทีนนี่แรงได้อีก กว่าจะฝึกงานจบ คงมีคนอกแตกตายไปอีกหลายคน
+1 ให้เป้ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
หวานซะ :impress2:
-
:impress2:
น้องทีมแรงแซงทุกชีจริงๆ
-
หวานอ่ะ :impress2:
-
พี่ยอมเดินเครื่องเทอร์โบแล้ว
หนูทีมแรงมากกก
ขวัญใจอีช้านเลย
-
อยากได้ อยากได้ อยากได้
หนูจาเอาแบบพี่ยอดคนนึงอะ
ใครก็ได้ช่วยหาส่งมาให้ที
-
โอ้โหนายเอกรั่วและแรงได้ใจ
เขียนทีนั่งขำหานไป 7บ้านมันรู้สึกถึงเนื้อหาที่ไม่เป็นรักหวานเลี่ยนหรือไม่เป็นเศร้าซะจนดาวพระศุกร์ตาย อาไรเงี้ย
อ่านแล้วเพลินมากเลยครับ
นี่มีดาวให้ไปเลย 5 ดาว
ปล ไมได้มานาน ได้อ่านยาวๆสะใจ 55+
-
แรงได้ใจ ชอบจัง :jul3:
-
สะใจเจงๆๆๆ
ซอนย่าหน้าหันไปเลย
น้องทีมดีมากลูก เราอย่ายอม อยากเเรงมาก่อนเองช่วยไม่ได้นะยะ
ขอบคุณค่ะ
ชอบพี่ยอดที่สู้ดดดดด
-
น้องทีมเนี่ยทำแกล้งอิซอนย่า
แต่อิพี่ยอดเนี่ย คิดจริงนะนั่น คริคริ
-
น้องทีมแรงได้ใจสุดๆ
-
ทีมแรงดีไม่มีตกจริงๆเลยครับ
เอิ๊ แรงได้เรื่อยๆแต่ก็ให้ความรู้สึกว่าไม่แรงโอเวอร์จนเกินไป พอดีๆแสบๆคันๆ
ได้ลงงานแล้วต่อไปนี้คงจะเจอเรื่องยุ่งๆอีกเป็นแน่
ไม่รวมแขกเหรื่อที่ต้องรับมือ
สงสัยต่อไปคงจะมีสีสันใหม่ๆเพิ่มเข้ามาเรื่อยๆ
-
ชอบจัง อยากได้แฟนแบบพี่ยอดอ่า :impress2: :-[ :impress2:
ทีมแรงได้อีก ชอบสะใจ o13 o13 :laugh:
-
o13 o13 o13 :pig4: :pig4: :m4:
-
ชอบแรงๆแบบนี้แหละฮาดี มาต่อไวนะคับ แหะๆ ติดเรื่องนี้ซะแล้ว o13
-
o13
อ่านเรื่องนี้แล้วสบายใจ 555
-
...ขอบคุณทุกรี...ทุกความเห็นที่เข้ามาติชมนะครับ...เพื่อเป็นการขอบคุณ ถ้าความเห็นครบ 500 มี Surprise เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทะเลนะครับ...
...เป้...
...เข้ามาแก้ตัวว่าไม่ได้ติดสินบนนะครับ 555++ ไม่รีบ เพราะกำลังตัดสินใจว่าจะ Surprise แบบไหนดี...แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจ หายเหนื่อยแล้ว แต่พอได้รับคำติชม ก็ยิ่งมีกำลังใจให้เขียนต่อไป... :-[
-
ขอบคุณคนแต่งด้วยเช่นกันค่ะ
มาช่วยดัน ให้ครบ 500 รี
:กอด1:
-
มาดันด้วยคน
เผื่อจะได้ลอยทะเลบ้างงงงง
คุณเป้ติดสินบนนี่นา
แต่อิช้านยอมรับสินบนนี้ด้วยความเต็มใจค่ะ
-
พี่ยอดนิ่น่ารักทุกมุมมองจริงๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดด
จะโหดก็น่ารัก บ่นจะหวานก็ อ๊ากกกกก
มิ่ไหวแล้ววว :impress2:
-
o13
เข้ามารอครับและก็หวังว่าจะได้เซอไพรจากคนแต่งนะครับ
ขอบคุนครับ
-
ไม่ได้ โพส นานแล้ว ฮะ แต่ เรื่อง นี้ ต้อง ขอ o13
อยาก ได้ แบบ พี่ ยอด หนึ่ง
มี ขายมั้ย คร้าบบบบบบ
-
เป็นอีกตอนที่หวานไม่หวาดไม่ไหวแร้วค่า ><
น่ารักมากๆ เฝ้ารอตอนต่อไปนะค้า ^^
-
:-[ เง้อ....ไม่ไหวแล้นนน เขินอ่ะ เขินๆๆๆๆ
-
มารอด้วยคน :z2:
-
เข้ามาช่วยให้ครบ ๕๐๐ จ้า
มาเชียร์พี่ยอดเต็มที่ :laugh:
-
:sad4: o18 :laugh: 500 ละครับ
-
500 แล้วก็ยังไม่มีเซอร์ไพรส์ งั้นเติมให้เป็น 501 เลยละกัน
-
เข้ามาช่วยดันด้วยครับ เอาแค่พอเบาะๆก็พอนะครับเกรงใจเจ๊ๆเขานะ รวมทั้งน้องๆที่อายุต่ำกว่า18ปีด้วย ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับตอนพิเศษนะครับ
-
เข้ามาเชียร์พี่ยอด
และช่วยดันอีกแรง
:z2:
-
มารอ หนุ่มๆ คะ
กรี๊ดดดดด :-[
-
สะใจดีจริงเอาซะ ซอนย่าอยากกรี๊ด 555+
พี่ยอดก็พาซื่อ ตามไม่ทัมุขเขาอีกเป็นใจดีจริงๆ
รออยู่น้าาาา
-
:call: :call: :call: :call:
-
We belong together 19
...ผมเพิ่งรู้ว่างานโรงแรมในส่วนบริการไม่มีพักกลางวัน เมื่อกินข้าวเสร็จก็ต้องรีบกลับไปทำงานต่อให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นไปกินบ้าง...แต่ในวันนี้ ผมเป็นคนสุดท้ายของแผนกที่ลงมาแคนทีน เพราะพี่ ๆ คนอื่นไม่ลงมากินแล้ว...ดังนั้นผมจึงอยากขึ้นห้องไปล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อความมั่นใจหลังกินสารพัดน้ำพริก และอยากจะล้างมือที่เต็มไปด้วยกลิ่นปลาทู ขนาดว่าล้างที่แคนทีนไปสองรอบยังมีกลิ่นติดอยู่เลย...
“...ทีม...ทำอะไรอยู่...” พี่ยอดเคาะประตูห้องผม
“...ทาแป้ง...” ผมตะโกนบอก
“...เร็วหน่อย...เราพักนานไม่ได้นะ...” พี่ยอดเร่ง
“...เสร็จแล้ว...” ผมเปิดประตูออกมา พร้อมก้มหน้าก้มตาสำรวจเสื้อผ้าตัวเอง
“...หอมจัง...”
“...แป้งเด็กธรรมดาเนี่ยนะ...” ผมหันไปถาม
“...อืม...”
“...หอมตรงไหนวะ...” ผมพูดเบา ๆ ก่อนดมมือตัวเองที่ยังมีแป้งฝุ่นติดอยู่นิดหน่อย
“...หอมตรงนี้ไง...” พี่ยอดพูดจบก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...เฮ้ย...พี่ยอด...อีกแล้วนะ...” ผมลืมตัวตวาดเสียงดัง พี่ยอดยิ้มค้าง แล้วค่อย ๆ สลดลง
“...ทีมโกรธพี่เหรอ...” ผมเริ่มรู้สึกตัว เมื่อเห็นสีหน้าพี่ยอด
“...เปล่า...แค่ตกใจเฉย ๆ...”
“...ไม่จริงอ่ะ...ทีมยังหน้าบึ้งอยู่เลย...” พี่ยอดดูกังวลจนผมอยากหาเรื่องแกล้งคืน
“...อยากให้ยิ้มป่ะ...” ผมถามเสียงเรียบ พี่ยอดพยักหน้า
“...ถ้าทีมไม่ยิ้ม ก็แสดงว่ายังโกรธพี่อยู่...”
“...งั้นหลับตาสิ...” พี่ยอดลังเล แต่ก็หลับตาแต่โดยดี
“...เบา ๆ นะ...” พี่ยอดพูดเหมือนกลัวผมจะทำอะไรรุนแรง
“...เบา ๆ เหรอ...ได้...” ผมหอมแก้มพี่ยอดเบา ๆ ตั้งใจจะแกล้งเค้า แต่ทำไมเราเขินซะเองวะ
“...ถ้าทำโทษแบบนี้แรง ๆ ก็ได้นะ...” พี่ยอดยิ้มกริ่ม ทำท่าจะเข้ามาสอนว่าควรจะให้แรงแค่ไหน
“...รีบไปทำงานเลย...ไหนบอกว่าพักนานไม่ได้ไง...” ผมยันตัวพี่ยอดออก แล้วเดินนำไปที่ประตู ไม่อยากให้เค้าเห็นผมแอบอมยิ้มอยู่...ผิวหน้าพี่ยอดไม่ได้ใสจนแทบเห็นเส้นเลือดเพราะผ่านสารเคมีแบบต้า...แต่ผมกลับรู้สึกร้อนวูบวาบ แค่จมูกได้สัมผัสกับแก้มเนียนแต่ไม่นุ่ม และหอมกลิ่นเนื้อจริง ๆ กลิ่นที่กระตุ้นอารมณ์ได้ดีกว่าน้ำหอมยี่ห้อดัง ๆ ซะอีก...
*
*
...ระหว่างทางเดินไปที่ตัวโรงแรม...ผมเห็นเจ๊เอ๋เดินร่อนมาแต่ไกลด้วยหน้าที่บึ้งตึง พอเข้ามาใกล้ก็ฉีกยิ้มให้พี่ยอดแบบหวานหยด...
“...ยอด...กินข้าวหรือยัง...วันนี้น้ำพริกป้าอร่อยนะ...” เจ๊เอ๋พูดพลางคล้องแขนพี่ยอด แสดงความสนิทสนม
“...กินแล้ว...” พี่ยอดตอบ และค่อย ๆ เบี่ยงตัวออกมาจากเจ๊เอ๋
“...แล้วนี่พาพี่เค้าไปเถลไถลที่ไหนมา ...” ชีหันมาพูดกับผมเสียงแข็ง
“...ไปกินข้าว...ต้มกลางวันมั้ง...” ผมกวน เจ๊เอ๋ถลึงตาใส่ แต่ด่าอะไรผมไม่ได้เพราะติดพี่ยอด
“...นี่เธอ...ฟร้อนท์น่ะ เค้าไม่ได้ให้พักเป็นชั่วโมงเหมือนออฟฟิศนะยะ...ออกไป”รับแขก” ช้าเนี่ย...ถ้าเป็นงานอื่นคงขายไม่ออก...” ชีหลุดสาวใส่
“...ได้ข่าวว่าเค้าเตอร์ทัวร์อ่ะ เงียบเป็นป่าช้าเลย...สงสัยพนักงานเค้าไม่อยากขายทัวร์ แต่อยากขายอย่างอื่นซะละมั้ง...ถ้าบริษัทเจ๊งขึ้นมา คงได้ขายแน่นอน...” ผมย้อน แถมยังจ้องตาเจ๊เอ๋ที่มองจ้องมาเหมือนจะฉีกผมเป็นชิ้น ๆ
“...ทีม...รีบไปทำงานเหอะ...” พี่ยอดพยักหน้าเพื่อให้ผมเดินต่อ แต่ผมยังยืนอยู่กับที่ ทำให้เค้าต้องจับมือผมจูงเบา ๆ ให้เดินหนีจากเจ๊เอ๋ที่ยืนกัดฟันกรอด ๆ
“...พี่ยอดไม่ต้องไปส่งทีมที่ฟร้อนท์นะ...แค่มารับไปกินข้าวกลางวันเนี่ย...ทีมก็เขินพี่ ๆ เค้าจะแย่อยู่แล้ว...” ผมยั่วเจ๊เอ๋ต่อด้วยคำพูดก่อนหันไปยิ้มมุมปากให้หนึ่งที...ชีโกรธจนตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด
*
*
...ตลอดทางไปฟร้อนท์ พี่ยอดมองผมยิ้ม ๆ แต่ไม่พูดอะไร...และผมก็ขอแยกทางกับเค้าก่อนที่จะถึงแผนก เพราะไม่อยากให้คนเห็นแล้วแซวบ่อย ๆ การเก็บอาการเขินนี่มันไม่ใช่ง่าย ๆ นะ...
“...น้ำพริกอ่องหวานมั้ยน้องทีม...” ผมก้าวออกไปหน้าฟร้อนท์ ทุกสายตาก็หันมามอง และมีพี่คนหนึ่งถาม
“...ก็ปกตินะพี่...อร่อยดี...”
“...แล้วทำไมต้องให้พี่ยอดช่วยชิมด้วยล่ะจ๊ะ...”
“...โห...ข่าวไวจริง ๆ...”
“...คุณน้องไม่สังเกตเหรอจ๊ะว่าโรงแรมนี้มีกล้องวงจรปิด และโทรศัพท์ภายในเยอะแค่ไหน...”
“...โห...” ผมแกล้งเอามือทาบอก
“...น้องทีม...ไปทำอะไรนังเอ๋มันอ่ะ...เห็นมันยืนตาขวางอยู่ที่ทางเดิน...เห็นคนเค้าบอกว่านังเอ๋โดนเด็กฝึกงานฟร้อนท์แหกอก...” พี่ที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ถาม ผมก็พูดตามความจริง
“...ปากนรกมากเลย...อุ๊ย...พี่ไม่ได้ว่าทีมนะ...” พี่เค้ารีบแก้ตัว เมื่อเห็นผมยิ้มแหย ๆ
“...น้องทีมอ่ะกล้ามากเลยรู้ป่าว...นังเจ๊เอ๋มันชอบทำกร่าง ไม่กลัวกฎโรงแรม เพราะมันไม่ได้เป็นพนักงาน...มีเรื่องกับคนเค้าไปทั่ว...แต่มันไม่กล้ากับฟร้อนท์หรอก...มันแทบไม่เคยเฉียดมาแถวนี้เลย...มาทีไร มันก็โดนตอกหน้ากลับไปทุกที...นี่มันคงคิดจะข่มเด็กฝึกงานอย่างทีมน่ะสิ...นึกว่าเด็กมันจะกลัว ที่ไหนได้โดนของแข็งไปซะงั้น...”
“...คราวนี้ไอ้ยอดคงมีแฟนกับเค้าซะทีเนอะ...ใครเข้าใกล้มัน ถ้าไม่โดนคุณกรณ์คาบตัดหน้าไป ก็โดนนังเอ๋กันซีน...แหม...ขอเม้าท์หน่อยเหอะ...พอไอ้ยอดมันยิ้มบ่อย ๆ นี่ก็น่ารักดีนะ...เมื่อก่อนมันเก๊กขรึมตลอด ในฟร้อนท์ไม่มีใครกล้าแซวมันเลยนะ...”
*
*
...เข้าใจแล้ว ว่าทำไมฟร้อนท์ถึงไม่มีพักกลางวันหนึ่งชั่วโมงเต็มเหมือนในออฟฟิศ...เพราะตอนบ่าย แขกทยอยเข้ามาเช็คอินทีละคู่ ทีละกรุ๊ป...เรามีเวลาว่างมากพอที่จะจับกลุ่มเม้าท์ ยิ่งบ่ายวันนี้เจ๊รุจิราขึ้นไปประชุมกับผู้บริหาร พวกเราจะรู้เลยว่า เป็นช่วงปลอดผู้ใหญ่ เพราะอยู่ในห้องประชุมกันหมด...ตอนนี้ฟร้อนท์บางคนก็เข้าไปนั่งกินขนม นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ นั่งเล่นเน็ตข้างหลัง...พี่ ๆ เห็นว่าผมคล่องเรื่องคุยกับแขก แต่ยังไม่คล่องเรื่องเอกสาร จึงได้แต่ยืนประกบให้ผมดีลกับแขกเอง โดยที่พี่เค้าคอยให้ข้อมูลบางอย่างที่ผมไม่รู้...ถือว่าเป็นการสอนงานที่ได้ผลทีเดียว เพราะผมได้เรียนรู้จากการทำงานจริง ๆ...
“...เป็นไงมั่งทีม...” พี่รุจเดินหอบเอกสารการประชุมลงมาจากลิฟท์
“...ก็ดีจ้ะ...พี่ ๆ ใจดีทุกคนเลย...”
“...น้องมันสอนง่ายกว่าทุกรุ่นเลยนะเจ้...ไม่กลัวแขกเลย...ขอเม้าท์หน่อยเหอะ...มันฉีกยิ้มทีเดียว แขกให้ทิปมากกว่าที่ให้หนูซะอีกอุตส่าห์เดินขึ้นไปส่งถึงบนห้อง...”
“...แกก็หัดยิ้มให้หวานเท่าน้องมันสิ...” พี่รุจกัด
“...เจ้อ่ะ...นี่หนูว่าจะสอนให้ลงงานแคชเชียร์เลยนะ...ไหวป่าวน้อง...” พี่เค้าแกล้งทำหน้างอ ก่อนหันมาถาม ผมพยักหน้ารับ
“...เจ้ว่าให้รอบบ่ายสอนดีกว่า...สามโมงแล้ว เดี๋ยวแกก็ต้องกลับบ้าน...สอนค้าง ๆ คา ๆ เด็กมันจะงงน่ะสิ...”
“...โอเค...งั้นให้รอบบ่ายสอนก็ได้...แหม...หนูช้อบชอบ เวลามีเด็กสอนง่าย ๆ อย่างนี้...”
*
*
...รอบเช้ารูดบัตรออกเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง แต่รอบบ่ายต้องมารูดบัตรเข้าตอนบ่ายสามโมงตรง...มีเวลาเหลื่อมที่เจอกันสองรอบครึ่งชั่วโมง ให้ได้ฝากงาน...แต่...ไม่มีอะไรให้ฝากนัก ส่วนมากจะเน้นเม้าท์...และจับจองแขกหล่อ ๆ เกทับกันว่าแขกห้องที่ตัวเองรับเช็คอินหล่อกว่าของอีกรอบ...กว่ารอบบ่ายจะออกมาออนฟลอร์ ก็เกือบบ่ายสามครึ่ง...ผมไหว้พวกพี่ ๆ รอบบ่าย...เด็กฝึกงานอย่างผมเข้าแปดโมงเช้า เลิกห้าโมงเย็น...สบาย ได้เรียนรู้กับพี่ทั้งรอบเฃ้าและบ่าย...
“...มา...เดี๋ยวพี่สอนทำแคชเชียร์ให้...” พี่รอบบ่ายที่หน้าตาใจดีชวนผมไปที่คอมพิวเตอร์
“...ทีม...พี่กำลังจะพาแขกไป inspect ห้อง...ไปด้วยกันสิ...” คุณกรณ์เดินมาจากด้านนอกโรงแรม พร้อมกับแขกต่างชาติคู่หนึ่งที่ตอนนี้กำลังสนใจกับ Welcome drink และการตกแต่งล็อบบี้
“...ทีมต้องไปด้วยเหรอ...” ผมหันไปพูดเบา ๆ กับพี่รอบบ่าย
“...ถ้าเซลล์ไม่อยู่ เราสามารถพาแขกขึ้นไปดูห้องได้จ้ะ...” พี่เค้าตอบยิ้ม ๆ
“...งั้นทีมไปนะจ๊ะ..” ผมพูดพลางเดินออกไปที่ยืนรอคุณกรณ์ที่เค้าท์เตอร์ GRO ที่มีเด็กฝึกงานด้วยกัน หวังว่าจะชวนไปเป็นเพื่อน แต่ชีไปเข้าห้องน้ำพอดี
“...ไป...” คุณกรณ์พยักหน้าให้ผมเดินตามขึ้นลิฟท์
*
*
...หล่อ...รวย...เก่ง...สมบูรณ์แบบ...แต่...ทำไมเราถึงอึดอัดทุกครั้งที่อยู่ใกล้คุณกรณ์นะ...ด้วยคำพูดเพราะรื่นหู แต่ทุกคำถามเป็นคำถามปิด...จิตวิทยาสูง...ต้อนให้ผมต้องทำตามที่เค้าพูด...ผมอึดอัดจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง...สงสัยเราต้องงัดวิชาการตลาด กับจิตวิทยามาสู้ซะแล้ว....
“...แก้ว...เป็นไงมั่ง...เหนื่อยป่าว...ไหวมั้ย...” ผมถามเมื่อเห็นสภาพเพื่อนสาวกระเซอะกระเซิง อยู่บนฟลอร์ หลังจากขอตัวแยกกับคุณกรณ์ที่จะพาแขกดูสระว่ายน้ำ และยิมเป็นรายการต่อไป
“...ทีมขึ้นมาทำไม...” แก้วยิ้มเนือย ๆ เป็นคำตอบ ก่อนจะถามผมกลับ
“...พาแขกขึ้นมาดูห้องอ่ะ...แก้วได้ขึ้นมา Executive Floor แล้วเหรอ...เก่งจัง...”
“...เค้าให้เราขึ้นมาช่วยทำห้องอ่ะ...”
“...ดีจังจะได้เก่งเร็ว ๆ...นี่เราก็จะได้ลงแคชเชียร์แล้วเหมือนกันนะ...”
“...แก้ว...ขึ้นมาอยู่ฟลอร์นี้ได้ยังไงลูก...” ป้าน้อยส่งเสียงทัก ผมหันไปสวัสดีป้าน้อย ก่อนทำหน้าสงสัย
“...ที่ออฟฟิศให้ขึ้นมาจ้ะ...”
“...ใครลูก...หนูยังใหม่อยู่ ถ้าคุณแม่บ้านมาเห็นเดี๋ยวก็โดนดุหรอก...”
“...เอ่อ...ซอนย่าอ่ะจ้ะ...” แก้วตอบเสียงเบา
“...ไม่มั้งหนู...เค้าก็รู้อยู่ว่าเด็กใหม่ขึ้นมาฟลอร์นี้ไม่ได้...ตั้งแต่เช้าหนูทำไปกี่ห้องแล้วล่ะ...ดูหนูเหนื่อยมากเลยนะเนี่ย...”
“...30 ห้องจ้ะ...”
“...จะบ้าเหรอ...หนูทำได้ยังไงเนี่ย...ไม่ได้พักเลยสิ...กินข้าวหรือยัง...” แก้วส่ายหน้าเบา ๆ และมีน้ำตาคลอ
“...มันแกล้งเพื่อนทีม...” ผมสรุป
“...ถ้าไม่ไหว หนูต้องบอกเค้านะลูก...พนักงานเรามีตั้งเยอะแยะ...ทำไมต้องให้หนูทำขนาดนี้...ทีหลังหนูโทรหาป้าเลยนะ ถ้ารู้สึกว่าถูกรังแก...ป้าว่าแล้ว...นังซอนย่ามันเป็นเด็กคุณแม่บ้าน...ทำอะไรไม่เกรงใจใครเลย...”
“...เดี๋ยวทีมลงไปจัดการให้...” ผมเดินไปที่ลิฟท์
“...ทีม...อย่าเลย...ไม่เป็นไรหรอก...เราผิดเอง ที่ไม่กล้าปฏิเสธเค้า...”
“...เห็นมั้ยแก้ว...การที่แกยอมคนมันทำให้ตัวเองเดือดร้อนนะเว้ย...”
“...เค้ามีเรื่องกับทีมมาก่อนหรือเปล่า ถึงได้เจาะจงแกล้งแก้วมันน่ะ...” ป้าน้อยเตือนผม
“.....................” ผมพูดไม่ออก
“...ไม่หรอกจ้ะป้า...คนอื่น ๆ ก็โดนให้ทำห้องเยอะเหมือนกัน...วันนี้ห้องเต็มมั้ง...”
“...ยังไงก็ไม่ควร...พนักงานป้าจัดให้กระจายทำห้องกันได้กำลังดี...แล้วทำไมต้องให้เด็กฝึกงานเหนื่อยขนาดนี้...ตัวเองนั่งรับโทรศัพท์จะเหนื่อยอะไร...ไม่ได้เห็นใจคนอื่นเลย...พรุ่งนี้ป้าจะจัดแม่บ้านตามฟลอร์ใหม่...รับรองไม่เหนื่อยแล้วลูก...ป้าว่าแก้วไปพักเถอะ...กลับไปห้องเลยก็ได้ หาอะไรกินซะเดี๋ยวป้าเซ็นในสมุดฝึกงานให้...”
“...ไ...”
“...ไม่ต้องเลยแก้ว...ขอบคุณป้าเค้าซะสิ...ขอบคุณนะจ๊ะป้าน้อย...” ผมรีบขัด และยกมือไหว้ป้าน้อย เมื่อเห็นแก้วจะปฏิเสธความหวังดีอีกแล้ว
“...คุณแม่บ้านไม่ว่าอะไรเหรอจ๊ะ...” แก้วยังเกรง ๆ
“...ไม่หรอกลูก...เค้าไม่ได้ดูแลหนูนี่นา...ป้าเป็นคนเซ็น...เค้ายุ่ง ๆ กับเรื่องหวย เรื่องแชร์นั่นแหละ...” ป้าน้อยพูดยิ้ม ๆ
*
*
...ผมพาแก้วที่สภาพเหนื่อยล้าไปที่ห้องแม่บ้าน เพื่อเอาของส่วนตัวที่ล็อกเกอร์...มองเข้าไปที่โต๊ะเสมียนแม่บ้าน ไม่เห็นนังซอนย่านั่งอยู่...ผมบอกให้แก้วนั่งรอ เพราะผมจะให้คนไปเปิดห้องผมเพื่อเอาของกินในตู้เย็นมาให้แก้วกิน เนื่องจากตอนนี้แคนทีนยังไม่เปิด และแก้วก็อิดโรยเพราะไม่ได้กินข้าวกลางวัน...
“...พี่ยอด...เด็กมาหา...” เสียงช่างในห้องแซวเมื่อเห็นผมเปิดประตูเข้าไป
“...ทีม...มีอะไรเหรอ...” พี่ยอดขยับตัวออกจากซอนย่าที่นั่งประกบ อีกด้านนึงเป็นอีผอมเด็กเสิร์ฟที่ผมเคยกัดกับมัน ส่วนอีอ้วนนั่งประกบน้องไผ่ที่โซฟาข้าง ๆ
“...ทีมจะขอให้ไผ่ไปส่งแก้วที่ห้องหน่อย..แก้วมันโดนแกล้งให้ทำงานหนัก...เนี่ย...มันยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย...ถ้ามีคนแกล้งมันแบบนี้อีก...มันเจอกับทีมแน่...” ผมเน้นประโยคหลัง ปรายหางตามองซอนย่าที่ลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“...อืม...ไปสิ...” พี่ยอดอนุญาต
“...เดี๋ยวไผ่...เอาการ์ดไปเปิดห้องพี่ด้วย...ดูในตู้เย็นว่ามีอะไรให้แก้วกินได้บ้าง...แล้วช่วยเอาลงไปให้แก้วกินหน่อยนะ...อ้อ...แล้วรบกวนฝากการ์ดไว้ก่อน เดี๋ยวพี่ลงมาเอา...Thank you...” ผมยื่นคีย์การ์ดให้ไผ่ แล้วหันหลังเดินนำน้องมันออกจากห้อง
“...ทีม...รอด้วย...เดี๋ยวพี่ไปส่ง...” พี่ยอดร้องเรียก
“...ไม่ต้องหรอกพี่ยอด...คุยกับน้อง ๆ ต่อเถอะ...เรา “สองคน” มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกเยอะ...เย็นนี้เจอกันนะจ๊ะ...” ผมยิ้มหวานให้พี่ยอด แถมส่งสายตาที่เพื่อนผมบอกว่าเหมือนเชิญชวนให้ไปมีอะไรกันให้พี่ยอดอีกด้วย...ได้ผล พี่ยอดอึ้ง และพยักหน้ารับ แต่ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ...ผมต้องเป็นฝ่ายเขินสิ...
***************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคำติชม ทุกรีพลาย และทุกกำลังใจนะครับ...อากาศในกรุงเทพฯ เริ่มจะเย็นอีกแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะครับ...หยุดยาวนี้ โปรแกรมเยอะมาก แต่จะพยายามเข้ามาลงตอนใหม่เร็ว ๆ นี้...สำหรับ Surprise ไม่รู้จะ Surprise หรือเปล่า...แต่ไม่เคยลงที่ไหนนอกจากในเอ็ม...ถ้าตามมาอ่านในนี้คงรู้...ดูเป็น Surprise เฉพาะกลุ่มไปหน่อยนะเนี่ย 555++
...เป้...
-
:z13: :z13: :z13:
o7
ครั้งแรกเลย
กะเป้อะ
-
นั่นไงเห็นมั้ย
นางร้ายเริ่มออกโรง
เดี๋ยว นางเอกที่ร้ายกว่าจะเอาคืนมั่ง คริๆ
-
นุ้งทีมเตรียมลุยอ่ะ ฉะแบบซึ่งๆหน้านะเก๋ที่สุด
แต่กับพี่เอ๋อะไรนั่น เบาๆหน่อยก็ดีเด๋วชีจะหัวใจวายหรือไม่ก็ผมหงอกร่วง
ส่วนจะหวีดหวานกับพี่ยอดจริงหรือทำใส่นังสัมภเวสีนั่น ก็นะ อิพี่ยอดเอาจริงนะนั่น
อย่าแกล้งคนแก่บ่อยๆสงสารเค้า :jul3:
+1 คะ
-
ยอมไม่ได้อย่างงี้ต้องจัดการ
เอาให้นางซอนย่ามันรู้ซะมั่ง
จัดการเลยทีม
:z6:
-
ไม่ได้มาอ่านซะนาน......
คิดถึง++++++++++++++ :กอด1:
ทีมยังแรงงงงงงงงงงงงงง!!!!~ ได้ใจเหมือนเดิมเลย o13 o13
55555++ :laugh: ศัตรูเยอะจริงๆ แถมมีคนจิตวิทยาในการกล่อมสูงมาเอี่ยวอีกต่างหากด้วย
แล้วแก้วก็ยอมคนไปหน่อย(ก็มากอยู่)นะ การเป็นคนดีเกินไปมันไม่ดีหรอกนะจ๊ะ :teach:
And น้องไผ่ :m13: น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
Fighto! :fire:
-
เล่นแม่งเลย ทีม
แบบนี้ต้องเอาให้ตาย
จะได้ไม่กล้า หือ อีก :beat: :beat: :beat: :beat:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :13223: :13223:
-
5555555555 o13 เหมือนงานที่โรงแรมเลย กลุ่มที่รักกันดี ร่วมหัวจมท้าย กลุ่มที่กัดกันเหมือนหมาก็เยอะ แทงข้างหลัง อุตลุต :pigha2:(http://www.gm-uploading.co.cc/board/images/0jpcuy9d5yvwdajz518n.gif)
-
น้องทีมรักเพื่อนดีจริง ขอบคุณนะครับ
-
น้องทีมเราเริ่ดจริงๆ ทำเอาพี่ยอดเขินเชียว (ว่าแต่พี่ยอดนี่ยิ่งนานวันมาดยิ่งหลุดนะ)
ปล เค้าก็อยากอ่าน surprise นะคุณเป้
-
น้องทีมจะช่วยเพื่อนอย่างไรนะ
:undecided: :undecided:
-
แรงได้ทุกตอนเลย น้องทีน :a2:
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
น้องทีมทำพี่ยอดเขินเลย :laugh:
-
น้องทีม สุดยอด :a9:
-
ทีมเเรงได้ใจ เราอย่าไปยอมมัน
พี่ยอดนี่เขินบ่อยจิง
เมื่อไหร่จะ .... เอิ่ม เป็นเเฟนกันงะ อิอิ
ชอบมากค่ะ
-
น้องทีมก้าวหน้า ทำพี่ยอดหน้าแดง
:m31:จัดการนางร้ายให้เรียบ
-
น้องทีมสุดยอด o13
แรงแบบนี้ ชอบบบบบบบ
-
o13 แร๊งงงงงงงงงงงง สู้มานนนนนนนนนนน
-
ทีมยั่ว อิอิอิ :-[
-
ทีมเอ๊ย เล่นกับไฟอยู่หรือเปล่าลูก
อยากอ่านตอนเซอร์ไพร
:call:
-
...Surprise เล็ก ๆ อยู่ตรงที่เคยเป็นทะเลมาก่อน มีคนสังเกตหรือเปล่าเอ่ย ลงไว้เพื่อเป็นการยืนยันคนเขียน สำหรับคนที่เคยคุยกันมาก่อนทางเอ็ม จะได้รู้ว่าเป็นตัวจริงเสียงจริงแน่นอน...
...สำหรับตอน Surprise ที่รอกันอยู่ ผมไม่บอกล่วงหน้าหรอก เพราะมันจะไม่ตื่นเต้น...555++
-
:z13:
-
...Surprise อารายยย
...เรื่องนั้นหรอ...จะรอครับ :pig4:
-
รอ surprise
-
ตกลงทีมจริงจังกับพี่ยอดหรือเปล่า
หรือว่าแค่ยืมตัวพี่ยอดไปแกล้งยั่วคนอื่น
ระวังพี่ยอดจะเฮิร์ทนะ
-
:z1: รอเซอร์ไพรซ์ครับ
-
น้องทีมแรงมากๆ แต่ได้ใจดีจริงๆ
แรงแบบนี้คงไม่แพ้ทางคุณกรณ์ใช่มิ
รอเซอร์ไพร์สด้วยคน
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้นะคะ
-
o13
สุดยอด ชอบวิธีแก้เผ็ดอ่ะ
-
โว้ววดุเด็ดเผ็ดมันระเบิด
ยังงี้เซอไพรจะมาเมื่อไหร่ มันยาววววววเหลือนี่กระไร
อ๊ายยย รอๆๆๆ
-
writer สนุกมากมาก
อ่านรวดเดียวเพิ่งจบ
ชอบนายเอกมากมาย
แรงได้ใจ ฉลาดด้วย
เบื่อนายเอก ประเภทรวม อ
ขอให้น้องทีมทันเกมพวกนางมารด้วยล่ะ
ท่าทางจัดการกะพวกนี้ จะเหนื่อยกว่าฝึกงานนะเนี่ย
โรงแรมนี้อยู่ไหนเอ่ย..lol...
-
สนุกสนานอ่ะ ชอบบบบบบบบ รออ่านต่อนะจ๊ะ เอาใจเชียร์พี่ยอดด้วย อิอิ
-
สนุก ๆ ๆๆ ๆ ๆ
เป็นกำลังใจให้คร้าบบบ
-
สนุกมากครับ
แต่ไม่อยากให้มีเรื่องร้ายแรงอะ
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ชอบเรื่องจัง
นางเอกเรา แรงงงงง
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยเรา :-[
-
แรงได้ใจ
ข้าน้อยขอคารวะ
สนุกจริงๆ
-
ดันรอบดึก ๆ
-
:pig4: o14 o15 o13 :bye2:
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกกกก
ทีมแรงได้ใจไปเลยค่ะ
มาต่ออีกนะรออยู่นะค่ะ
-
:a2: :a2: :a2:
มันต้องอย่างนี้สิ
นางเอกของเรา
:laugh:
-
ร้ากกกกกกกกกกกกกกก พี่ทีม :-[
แรงดี วุ๊ยยยย หนู ชอบอ่ะ :impress2:
ฉีก ตำนาน นางเอก ไทย ๕๕๕๕+
:pigha2:
-
We belong together 20
...ทำไมต้องอารมณ์เสียขนาดนี้ด้วยนะ...ภาพนังซอนย่านั่งติดแนบชิดพี่ยอดในห้องช่าง มันขัดกับคำพูดทุกคนที่บอกว่าพี่ยอดเก๊กขรึมตลอด ไม่มีใครกล้ายุ่ง หรือกล้าเข้าใกล้...แต่ที่เห็นเมื่อกี้คือชายหนุ่มเจ้าสำราญที่โดนขนาบข้างด้วยนังซอนย่า และนังผีมะขาม...
“...โดนคุณกรณ์ดุมาเหรอทีม สีหน้าไม่ดีเลย...” พี่คนเดิมถามเมื่อผมมายืนประจำที่
“...เปล่าจ้ะพี่...เดินมาก...เมื่อยขาอ่ะ...” ผมแก้ตัว และฝืนยิ้ม
“...ไปพักก่อนก็ได้นะ...”
“...ไม่เป็นไรพี่...สอนทีมทำแคชเชียร์เถอะ...”
“...โอเค...เวลามีแขกเซ็คเอ้าท์ เราต้องโทรไปออฟฟิศแม่บ้าน บอกเบอร์ห้องแขก แล้วทางออฟฟิศเค้าจะเป็นคนโทรไปตามฟลอร์ เพื่อให้แม่บ้านบนนั้นเช็คดูความเรียบร้อย และดูในมินิบาร์ ว่ามีค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่มเติมอีกหรือเปล่า เช่นพวกขนม เครื่องดื่ม หรือแขกทำอะไรเสียหาย แบบ ขโมยผ้า ขโมยชุดคลุมอาบน้ำอะไรเงี้ย...แล้วทางออฟฟิศจะโทรมาแจ้งเราให้ชาร์จแขก...หรือปล่อยแขกไป ถ้าไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่ม...ทั้งหมดนี้ ไม่ควรใช้เวลาเกิน 10 นาทีนะ...ระหว่างแขกรอ เราก็หาเรื่องเม้าท์กับแขกไปเรื่อย ๆ ถ่วงเวลาไว้...” พี่เค้าเริ่มสอนผมอย่างเป็นทางการ และโชคดีที่มีแชก Late Check Out ในตอนนี้พอดี...พี่เค้าเลยให้ผมลองทำเช็คเอ้าท์ โดยยืนประกบช่วยเหลือ
*
*
...ผมเพลินกับการเรียนรู้ระบบคอมพิวเตอร์...การทำใบกำกับภาษี...และทำแคชเชียร์จะได้ทิปเยอะ เพราะแขกเช็คเอ้าท์แล้วมักจะมีทิปให้บ้างจากเงินทอน...วันแรก ผมก็ได้ทิปพันกว่าบาทแล้ว...พี่ ๆ บอกว่า เพราะผมยิ้มแย้ม มือไม้อ่อน และพูดเก่ง...แขกก็เลยชอบ...
“...อ่ะ...” พี่ยอดเดินมาหน้าฟร้อนท์แล้วยื่นคีย์การ์ดให้ผม
“...ขอบคุณ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...เหนื่อยเหรอ...ไม่ค่อยยิ้มเลย...” พี่ยอดถามเสียงเบา ผมหันไปมองพี่ ๆ แอบดูผมอยู่ห่าง ๆ
“...อืม...”
“...เย็นนี้กินอะไรดี...”
“...มีอะไรให้กิน ก็กินอย่างนั้นแหละ...”
“...ทีม...เป็นอะไรป่าวเนี่ย...” พี่ยอดถามงง ๆ
“...ไม่ได้เป็นอะไร...” ผมมองหน้าพี่ยอดด้วยสายตาว่างเปล่า
“...ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี...พี่รออยู่ข้างหลังละกันนะ...จะห้าโมงแล้ว...เดี๋ยวกลับห้องพร้อมกัน...”
“...ทีมจะไปดูแก้วที่ห้องมัน...พี่ยอดกลับก่อนเถอะ...”
“...พี่ให้ไผ่ไปดูแลแก้วอย่างดีแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง...”
“...ทีมยังทำงานไม่เสร็จ...คงอีกนาน...อย่ารอเลย...” ผมพูดเสียงจริงจัง
“...โอเค...งั้นพี่ไปรอที่ห้องนะ...” พี่ยอดดูสลดลง
“...อืม...” ผมรับคำในคอ แล้วหันไปสนใจกับเอกสารตรงหน้า พี่ยอดเดินกลับไปเงียบ ๆ
*
*
...ผมค่อนข้างสับสนในความคิดของตัวเอง...หลายเรื่องประดังเข้ามาให้ต้องคิดทบทวน...โดยเฉพาะเรื่องเพื่อนใหม่...นิสัยไม่ยอมคนของผมที่ติดมา ตั้งแต่ต้องอยู่คนเดียวในกรุงเทพฯ...เมืองที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน...ผ่านหลายเหตุการณ์เลวร้ายที่ผมต้องเผชิญหน้าด้วยตัวเอง มันสอนให้ผมรู้ว่า คนที่เข้มแข็ง คือคนที่อยู่รอดได้ในสังคมปัจจุบันนี้...ผมไม่ชอบให้ใครมาข่ม หรือพูดจาไม่ดี...ผมไม่เอาเปรียบใคร และไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบ...บางครั้งผมพบว่าการแก้ปัญหาด้วยกำลัง ได้ผลมากกว่าการใช้ปัญญา...
...แต่ต่อมามีการศึกษาสูงขึ้น...ผมก็พยายามใจเย็น ไม่สร้างปัญหา และหลีกเลี่ยงการปะทะ เพราะผมเริ่มรักตัวเอง เริ่มเห็นอนาคตที่กำลังจะสดใสด้วยใบเบิกทางเป็นปริญญาตรี 2 ใบ จาก 2 สถาบันการศึกษา...ใบหนึ่งบริหารธุรกิจเอกการตลาดจบสามปีครึ่ง ด้วยคะแนนเฉลี่ยระดับกลาง ๆ...และอีกหนึ่งใบศิลปะศาสตร์เอกภาษาอังกฤษ พ่วงท้ายด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1...
...ที่ผมแรงได้ขนาดนี้ เพราะผมไม่คิดว่าตัวเองผิด มันเป็นแค่การตอบโต้คนที่มาระรานเราก่อน...ยังไงผมก็ไม่ผิด เพราะมันไม่เดือดร้อนใคร...จนกระทั่งคนที่อยู่รอบข้างผมต้องกลายเป็นเหยื่อของผู้ปองร้ายที่ไม่สามารถทำอะไรผมได้ และไปลงกับเพื่อนผม...มันไม่ยุติธรรมเลย...ความคิดเรื่องนี้อยู่ในหัวระหว่างสู้ต่อไป หรือยอมถอยเพื่อเพื่อน...
“...อ้าว...ทำไมมากินข้าวคนเดียวได้ล่ะจ๊ะทีม...” นังซอนย่าทักแบบเป็นมิตร แต่แววตาไม่ใช่เลย
“...เพื่อน ๆ กินข้าวหมดแล้ว...” ผมพยายามตอบดี ๆ พลางวางถาดอาหารบนโต๊ะ ตัวที่ไกลที่สุดจากนังซอนย่า
“...พี่ยอดล่ะ...” นังผีมะขามถามยั่วบ้าง
“...อยู่บนห้องมั้ง...” ผมตอบแบบไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตากินข้าว
“...แหม...วันนี้ดูสงบเสงี่ยมเจียมตัวจริง ๆ นะ...” อีผีขนุนตัวอ้วนกลมกระแนะกระแหน
“...วันนี้อยู่คนเดียวไง ก็เลยไม่กล้า...” สิ้นเสียงอีผีมะขามที่พูดต่อจากเพื่อน ผมหันขวับไปมองหน้าพวกมันทันที
“...นี่พวกแก...อย่าไปรุมเค้าสิ...เดี๋ยวเค้าจะร้องไห้นะ...” อีซอนย่าพูด แล้วพวกมันก็ประสานเสียงหัวเราะกันดังซะจนป้าแม่ครัวหันมามอง ดีนะที่ไม่มีใครเข้ามากินข้าวตอนนี้เลย
“...ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ...ก็หมามันยังไม่ทันกัด แค่เห่าเฉย ๆ ไม่ได้เจ็บอะไรนี่...” ผมอดไม่ได้จึงย้อนกลับไปด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
“...ปากดีนักนะมึง...” อีผอมลุกขึ้นยืน ผมก็ลุกบ้าง
“...ใจเย็น ๆ พวกเราก็แค่ล้อเล่นนิดหน่อย...ไม่มีอะไรหรอก...” ซอนย่าดึงแขนอีผีมะขาม
“...ขอเตือนไว้ก่อนนะ...อย่าให้เราต้องเป็นฝ่ายเริ่ม...” ผมประกาศด้วยเสียงต่ำ และแววตาที่บอกว่าเอาจริง
“...น่ากลัวจังเลย...” นังซอนย่าลอยหน้าลอยตาพูด
“...ไม่ต้องรีบพูดหรอก เพราะถ้าเราเริ่มเมื่อไหร่...จะได้รู้ว่าความน่ากลัวเป็นยังไง...” ผมขู่
“...อยากรู้จริง จริ๊งงงงงง...”
“......................” ผมไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว เพราะนิสัยที่ไม่ดีที่สุดของผมคือ ไม่ชอบถูกท้าทาย แล้วคอยดูการเริ่มต้นสงครามของผมละกัน
“...นึกว่าจะแน่...” เสียงหัวเราะดังมาจากด้านหลัง ขณะผมเดินไปเก็บถาดอาหาร ผมหันไปมอง แล้วยิ้มเหยียด ๆ ให้พวกมัน
*
*
...ผมแอบไปกินข้าวเย็นคนเดียว เพราะยังหงุดหงิด ไม่อยากเห็นหน้าพี่ยอด...แต่ดันไปเจออีพวกนรกนั่นยิ่งหงุดหงิด...เดินขึ้นห้องก็แวะเยี่ยมเพื่อนสาวก่อน และได้รู้ว่านังมิ้นท์ เพื่อนสาวตัวแสบผมก็โดนอีผีเด็กเสิร์ฟสองตัวนั่นแกล้งเหมือนกัน...ความรู้สึกต่อต้านในหัวก็ยิ่งตีกันวุ่นวาย...ในที่สุด ผมก็เลือกได้แล้ว...เลือกที่จะสู้...เพื่อป้องกันตัวเอง...และต่อไปนี้ ผมจะเป็นฝ่ายเริ่มรุกบ้าง...ผมออกจากห้องเพื่อนสาวด้วยใจที่ฮึกเหิม เมื่อเพื่อนผมทั้งสองคนเห็นดีด้วย ที่ผมจะทำให้พวกมันได้รู้สึกถึงการโดนรังแกบ้าง...
“...เลิกงานเย็นจังเลย...” พี่ยอดทักทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง
“...ขอโทษ...พี่ยอดกินอะไรยัง...” ผมพูดเสียงหวาน
“...ยังเลย...รอทีมอยู่ไง...” พี่ยอดก็อ้อนพอ ๆ กับผม
“...โอเค...รอทีมแป๊บนึงนะ...ขอล้างหน้าก่อน...” ผมวิ่งเข้าห้อง ถอดสูท ถอดเนคไท เอาเสื้อออกนอกกางเกง แล้วออกไปล้างหน้า
“...ไม่ต้องรีบ...พี่รอได้...” พี่ยอดมองตามยิ้ม ๆ เพราะผมวิ่งเข้าวิ่งออกห้องนอน ห้องน้ำ
“...เสร็จแล้ว...Let’s go...”
“...เมื่อกี้ กับตอนนี้เหมือนคนละคนเลยนะ...” พี่ยอดพูด เมื่อเห็นผมออกมาจากห้องอีกครั้งด้วยหน้าตาผ่องใสด้วยแป้งเด็ก ลิปมัน และเติมน้ำหอมอีกนิดนึง เพื่อความมั่นใจ
“...ทำไมอ่ะ...” ผมสำรวจตัวเอง
“...เมื่อกี้ใส่สูท ดูเป็นผู้ใหญ่...ตอนนี้ก็กลับเป็นเด็กกะโปโลอีกแล้วไง...”
“...แล้วพี่ยอดชอบแบบไหนล่ะ...” ผมถามพร้อมมองตาพี่ยอดแบบท้าทาย
“........................” พียอดไม่ตอบ แต่อมยิ้ม หน้าแดง หูแดงไปหมด
“...กินอะไรดีพี่...” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“...ทีมอยากกินอะไรอ่ะ...”
“...อยากกินยอด...เอ่อ...ยอดมะพร้าวผัดกุ้งอ่ะ...” ผมรีบพูดต่อ เมื่อพี่ยอดหันมามองผมอึ้ง ๆ
“...พี่ว่าวันนี้ทีมดูแปลก ๆ นะ...”
“...แปลกยังไง...”
“...ก็อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ...”
“...พี่ยอดก็เหมือนกันแหละ...” ผมย้อน พี่ยอดได้แต่หัวเราะเบา ๆ
*
*
...ระหว่างกินข้าวเย็นที่ตลาดในร้านอาหารกึ่งผับ ไฟสลัว มีแต่ชาวต่างชาติสี่ห้าโต๊ะ อาจจะเพราะยังหัวค่ำอยู่ คนก็เลยไม่เยอะ...ผมค่อย ๆ ถามข้อมูลที่พอจะเป็นประโยชน์ต่อการปราบอีผีสามตัวนั้น...พี่ยอดก็แสนดี...ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับใครเลย...ได้ข้อมูลแค่สิบเปอร์เซ็นต์เองมั้ง...ในเมื่อพี่ยอดไม่ชอบพูดเรื่องของคนอื่น...ดังนั้น ผมจึงต้องถามเรื่องของพี่ยอดบ้าง...โดยที่เล่าเรื่องตัวเองก่อนตามมารยาท และใช้จิตวิทยาถามเรื่องของพี่ยอดต่อ จากคำตอบของตัวเค้าเอง...พอเป็นเรื่องของตัวเอง พี่ยอดก็สามารถเล่าได้เยอะขึ้น ไม่ว่าจะเป็นดารา นักร้อง เพลงโปรด หรือพวกกีฬาที่ชอบ...แต่ผมรู้สึกว่าพี่ยอดยังมีอะไรอยู่ในใจ...
“...พี่ยอดไม่อยากกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ เหรอ...” ผมเปลี่ยนมาคุยเรื่องงานบ้าง
“...ไม่อ่ะ พี่ไม่ชอบคนเยอะ รถติด...”
“...ก็เลือกโรงแรมที่มีรถไฟฟ้าผ่านสิ...”
“...พอทีมฝึกงานเสร็จ...ทีมก็กลับกรุงเทพฯ แล้วคงจะลืมที่นี่ใช่มั้ย...” พี่ยอดมองแล้วถามเสียงเบา ทำเอาผมเหวอไปเลย
“...โห...อีกตั้งหลายเดือน...ไม่แน่นะ...ถ้ามีอะไรทำให้ทีมติดใจที่นี่...ทีมอาจจะขออยู่ต่อจนรับปริญญาเลยก็ได้...แต่เค้าจะรับทีมทำงานหรือเปล่าอ่ะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ที่นี่ไม่มีอะไรให้ติดใจหรอก...เงียบ...น่าเบื่อ...ไม่มีที่เที่ยวกลางคืนแบบในกรุงเทพฯ ด้วย...”
“...ทีมไม่ได้หมายถึงสถานที่...ทีมหมายถึงคนต่างหาก...” ผมรุกโดยการจ้องตาพี่ยอด พูดไปแล้วก็กระดากปาก แต่ผมสนุกที่ได้แหย่พี่ยอดบ้าง
“...ใครเหรอ...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...คุณกรณ์ไง...” ผมเบรกอารมณ์ พี่ยอดหุบยิ้ม ทำหน้าบึ้งทันที
“...พี่ก็คิดไว้แล้วเหมือนกัน...ทีมกับกรณ์มีอะไรคล้าย ๆ กัน คงไปกันได้ด้วยดี...” พี่ยอดพูดเป็นเรื่องเป็นราว
“...มีอะไรคล้ายกันเหรอ...ทีมไม่เห็นรู้เลย...” ผมพูดขำ ๆ ทำเป็นเรื่องตลก
“...หน้าตาดี...ฐานะดี...การศึกษาดี...มีอนาคตที่ดี...” พี่ยอดพูดเสียงเศร้าจนผมรู้สึกได้
“...แต่ทีมไม่ได้ชอบคนที่หน้าตา ฐานะ หรือการศึกษานี่...หน้าตาดีพอแก่ไป ก็เหี่ยวเหมือนกัน...รวยก็จนได้ ถ้าใช้เงินไม่เป็น...การศึกษาสูง แต่ใช้ความรู้ของตัวเองไปเอาเปรียบคนอื่นทีมก็ไม่ชอบนะ...ทีมชอบคนธรรมดา...นิสัยดี ๆ ขยันทำงาน ซักวันก็รวยได้...เราจะสร้างอนาคตด้วยกัน...” ผมเผลอพูดความรู้สึกของตัวเองออกไป พี่ยอดยิ้ม แววตาเป็นประกาย
“...ถ้าพี่ไม่รู้ว่าทีมเป็นนักศึกษาฝึกงาน พี่ต้องคิดว่าทีมเรียนจบทำงานแล้วเป็นปีเลยนะ...”
“...โห...ว่าทีมแก่เหรอ...”
“...เปล่า...พี่หมายถึง ทีมมีความคิดแบบผู้ใหญ่อ่ะ...”
“...แล้วพี่ยอดชอบเด็ก หรือผู้ใหญ่ล่ะ...” ผมแกล้งพี่ยอดอีก พี่ยอดหลบตาผม และอมยิ้มแบบเขิน ๆ
“...ก็ชอบแบบเด็กกว่าพี่ซัก 2-3 ปี...” ยิ่งเห็นพี่ยอดเขิน ผมยิ่งอยากแกล้งต่อ
“...นี่...พี่ยอด...เด็ก ๆ อ่ะ...เอาใจยากนะ...” ผมถามพร้อมเอาปลายนิ้วไปลูบหลังมือพี่ยอดเบา ๆ
“...แต่เด็กที่พี่ชอบ ต้องมีความคิดแบบผู้ใหญ่นะ...” พี่ยอดมองผมตรง ๆ อ้าว แกล้งเค้า แต่กลับต้องเป็นฝ่ายหน้าร้อนวาบซะเอง
“...หายากหน่อยนะ...” ผมชักมือกลับ แต่พี่ยอดไวกว่า กุมมือผมไว้ทันที
“...พี่ยอด...ปล่อย...เดี๋ยวมีคนเห็น...” ผมหันซ้ายหันขวา มันคงไม่ดีถ้ามีคนเห็นผู้ชายกับผู้ชายนั่งจับมือกันแบบนี้
“...ไม่มีใครสนใจเราหรอก...แค่จับมือ ไม่มีอะไรเสียหายซักหน่อย...”
“...แต่ทีมเป็นผู้ชายนะ...”
“...พี่ก็เป็นผู้ชาย...”
“...ก็นั่นแหละ...มันไม่ดี...”
“...ไม่ดีตรงไหน...”
“...ก็...ก็...ก็...” ผมพูดไม่ออก เพราะไม่รู้จะพูดยังไง
...ถ้าเป็นคนอื่นที่เคยเจอมาสมัยอยู่กรุงเทพฯ พวกคนที่เจอกันตามที่เที่ยวกลางคืนมาจับไม้จับมือ ผมแทบสะบัดหนี...ยิ่งตามเธคคนแน่น ๆ โดนแอบหอมแก้มประจำ...ผมจะหงุดหงิดทุกครั้ง...กับต้าแฟนเก่าผมน่ะเหรอ...เราแทบไม่ค่อยจะโดนตัวกันด้วยซ้ำ เป็นความสัมพันธ์ที่แปลกมาก...ในเมื่อต้าไม่เริ่ม ผมก็ไม่เริ่ม...ไม่มีใครเริ่มที่จะแสดงความรักด้วยการโอบกอด จับมือ หรือแม้แต่หอมแก้ม...
...แต่กับพี่ยอดทำไมผมรู้สึกดีจัง...เราชอบเค้าเหรอ...ไม่หรอก...มันเร็วไปนะ...
***************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น...ทุกกำลังใจ...ทุกคำติชม...รู้สึกดีทุกครั้งเมื่อเห็นว่ามีคนชอบการเล่าเรืองของผม...อ่านแล้วชื่นใจ...หายเมื่อยเลยครับ....เพราะผมเขียนรวดเดียวจบในแต่ละตอน ดังนั้นต้องมีเวลาว่างอย่างต่ำ 2 ชั่วโมง...บางทีเข้ามาอ่านย้อนหลัง ยังเห็นข้อผิดพลาดอยู่...ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ...
...เป้...
-
แหม..ในเมื่อกล้าเล่นกับไฟจะกลัวไปไยล่ะ
ทั้งหยอด ทั้งลวนลามพี่ยอดแบบนี้อ่ะ..เรียกว่าปล่อยให้อยากแล้วจากไปรึป่าวจ๊ะนุ้งทีม
แรงดีไม่มีตกจริงๆ...จะฉีกอกนังสามนอนั่นอ่ะ ต้องวางแผนเตรียมการกันเลยชิมิ
แต่ก็นะว่าเอาค.รู้สึกพี่ยอดไปเล่นทิ้งๆขว้างๆนะ...สงสารพี่เค้านิดส์นึง
นุ้งทีมได้เวลา :beat: :z6: เตรียมพร้อม สาม........สี่..........
+1 คะ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
อย่ายอมเด็ดขาดเรยยน่ะ
สู้ยิบตาไปเรยย
เราอยู่โดยไม่เอาเปรียบใคร และไม่ไห้ใครเอาเปรียบเราด้วย
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
ได้เวลาน้องทีมประกาศสงครามแล้ว
พี่ยอดเองก็เป็นหนึ่งในอาวุธสงครามใช่มินั่น
แต่สงสัยจะกลายเป็นอาวุธคู่ใจน้องทีมซะหละมั้ง
บวก 1 แต้มเป็นกำลังใจให้คุณเป้นะคะ
-
คนธรรมดา...นิสัยดี ๆ ขยันทำงาน ซักวันก็รวยได้...เราจะสร้างอนาคตด้วยกัน
:-[
ทีม สู้สู้
:ped149:
เอาให้ราบไปเลยครับ
-
โมโหแทนน้องทีม ฮึ่ย! :fire:
-
เอาคืนแทนเพื่อนๆให้ได้นะน้องทีม :m31:
-
ทำไมพวกนั้นมันแบบ........หวย
สันดานที่สุดเลย เขาดีกว่า เก่งกว่า น่ารักกว่า
เทียบเขาไม่ได้อ่ะดิ แกล้งกันอยู่ได้ แม่งๆๆ :fire: :fire:
ฝากถึง แบบนี้ไม่เรียกว่าชอบ จะเรียกว่าอะไรจ๊ะ :z1:
-
เอาใจช่วยทีม :mc4:
ถล่มชะนี :m16:
เร่งทำคะแนนก็ดีแต่ต้องคิดให้ดีว่า
จะจริงจังกะเขาไม๊
-
:o8: โห น้องทีม หยอดแบบเน้ พี่ยอดเค้ารัก เค้าหลงขึ้นมาจริงๆ ก็อย่าหักอกพี่ยอดซะล่ะ สงสารแกน่ะ
o13
-
เก็บให้เรียบเลยนังพวกเสี้ยนหนามทั้งหลาย ส่วนพี่ยอดก็เก็บด้วยนะ อิอิ
-
อืม เล่าสนุกดีค่ะ ชอบเรื่องนี้นะ รออ่านตลอดด :กอด1:
-
สู้มานนนน :beat:
-
เอาเลยสู้มัน.....เราต้องแก้แค้น สู้โว้ย :m31:
ทีมงานนี้เราต้องทำให้พวกมันรูว่าใครเป็นใคร
:z6:
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวันตอนอัพขึ้นเยอะอ่านจนมันเลย
ทีมยังแรงดีไม่มีตก
คาแรคเตอร์แรงๆแบบนี้นานๆจะเจอสักทีในนิยาย
ส่วนมากเจอก็แต่แรงมาไม่แรงกลับ ยิ่งอ่านยิ่งถูกใจครับ
อ่านไปก็ได้ความรู้ใหม่ๆเกี่ยวกับการทำงานในโรงแรมไปด้วย
ความสัมพันธ์คืบหน้าไปอีกขั้น พอๆกับศัตรูที่เยอะขึ้นด้วย
รอตอนต่อไปอยู่ครับผม^^ สู้ๆ
-
น้องทีมอย่าเอาความรู้สึกของพี่ยอดมาเล่นนะค่ะ
สงสารพ่อยอดขมองอิ่ม
:กอด1:
-
555+
เก่ง ๆจิง ๆ ทีมเน้
-
เอาใจช่วยทีมและคนแต่งนะครับ
-
อ่านไปเเอบตกใจ
นึกว่าน้องทีมจะรุก!!! :a5:
ที่เเท้รุกกลับนังซอนย่า 555+ o13
-
ชิ อินังซอนย่า :beat:
-
ทีมชอบพี่ยอดเเล้วเเหละ
อยากให้เปนเเฟนเร็วๆจัง
พี่ยอดเท่เหมือนเดิมเรยน้า
ชอบมากจ้า
-
โอ๊ะ...นายยอดนี่น่ารักแฮะ
-
+1 ให้คุณเป้
เพิ่งตามเข้ามาอ่าน
เนื้อเรื่องน่าติดตามดี นายเอกแรงได้ใจ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L2:
-
อยากอ่านอีกอะ น่าติดตามอยู่นะ
:undecided: :undecided:
-
เข้ามาซุ่มอ่านอยู่หลายตอน วันนี้มาแสดงตัวให้กำลังใจเจ้าของเรื่องคะ
ดูท่างานนี้ทีมจะหลงรักพี่ยอดซะละมั้งเนี่ย แอบรอลุ้นว่าทีมจะแก้เผ็ด พวกนั้นยังไง
-
อย่กกินยอดดด.....มะพร้าวอ่อนผัดกุ้ง
กรี๊ดดดดดด
บะ บะ บะ บร้า
พูดไรก็ไม่รู้ :z1:
-
:m31: :m31: :m31:
-
ขออย่าให้มีอะไรร้ายแรงระหว่างที่ทีมทำสงครามกับบรรดาผีทั้งหลายเลยนะ
:call:
-
สงครามได้ประกาศออกไปแล้ว
น้องทีนจะใช้พี่ยอด เป็นหมากตัวหนึ่งในการทำสงคราม
ระวังพี่ยอดเข้าเข้าใจผิดนะครับ
เป็นกำลังใจให้ นะครับ เป้ +1 ให้อีกเช่นเคย
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :z1:
-
สงครามเริ่มขึ้นแล้ว น้องทีมจัดการให้เด็ดขาดไปเลย :ped149:
:man1: น้องเป้+1เป็นกำลังใจ ช่วงนี้หน้าเทศกาลคงเหนื่อยหน่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะ :กอด1:
-
อ๊ายยเรื่องชักจะไปกันใหญ่
นางเอกก็แอบร้ายใช่เล่นนะ พี่ยอดนี้พอเอาจิงซื่อขนาด
-
ฮูเร่ ฮูเร่ ๆๆๆ พี่ทีม สุ้ๆๆ :z2:
บุกมันเล้ยยย :beat: ถล่ม นังซอนย่า มัน ซ๊า อ๊า อ๊า อ๊า :fire:
ทำกันได๊
อีกอย่าง พี่ยอด น่าร้ากกกกกกกกกกกกก เฮือกก :haun4:
-
:z2: เข้ามาดันค่ะ
-
We belong together 21
...ตอนแรกคิดเอาไว้ว่าจะแหย่พี่ยอดเล่นสนุก ๆ และวางแผนจะเอาพี่ยอดเป็นเครื่องมือในการยั่วโมโหอีพวกนั้น...แต่พอได้คุยกันดี ๆ ในบรรยากาศ และร้านสวย ๆ มันทำให้ผมลืมแผนการทุกอย่างไปเลย... คืนนี้ผมมีความสุขมาก...ความเหนื่อยล้าจาการยืนเกือบแปดชั่วโมง...อาการปวดหัวจี๊ด ๆ เพราะโกรธอีพวกนั้นหายไปแค่ได้เห็นพี่ยอดยิ้ม...
...พี่ยอดที่ภาพลักษณ์ภายนอกดูเถื่อน ๆ แต่ผมไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนกินข้าวได้เรียบร้อยอย่างนี้เลย...ใช้ช้อนส้อม ช้อนกลาง ไม่มีข้าวตกเรี่ยราด ขอบจานสะอาดเอี่ยม...
“...ทีม...พี่ขอถามอะไรอย่างได้ป่าว...”
“...อะไรอ่ะ...ถ้าตอบได้ก็ตอบ...”
“...ทำไมต้องใส่แหวนนิ้วนางข้างซ้ายด้วยล่ะ...แฟนให้มาเหรอ...”
“...อืม...แฟนให้...” ผมตอบเสียงเรียบ
“...เค้าคงอยากให้คนอื่นรู้ว่าทีมมีแฟนแล้วเนอะ...” พี่ยอดคิดเองเออเอง ถ้าเข้าข้างตัวเอง ผมว่าผมเห็นพี่ยอดทำหน้าเศร้า
“...ไม่หรอก...มันใส่นิ้วอื่นไม่ได้ ก็เลยใส่นิ้วนี้อ่ะ...”
“...อะไรจะใส่ได้พอดีขนาดนั้น...” พี่ยอดพูดเสียงแปลก ๆ
“...พี่ยอดคิดอะไรอยู่...แหวนเนี่ย “แฟนของแม่” ให้ทีมมา...พ่ออ่ะ...โอเคป่ะ...แม่เค้าซื้อให้พ่อสมัยหนุ่ม ๆ แต่พ่อเค้าไม่ชอบใส่เพชร ก็เลยเอามาให้ทีมเป็นของขวัญสำหรับปริญญาใบแรก...ใครจะคิดว่าเด็กดื้อ ๆ อย่างทีมจะเรียนจบสามปีครึ่ง...” ผมพูดขำ ๆ
“...โห...พี่ก็นึกว่าทีมมีแฟนแล้วซะอีก...”
“...ไม่มีหรอก...ทีมชอบคนยาก...”
“...แล้วต้องทำยังไงทีมถึงชอบล่ะ...”
“...ก็เป็นตัวของตัวเองไง...ถ้าทีมจะชอบ ทีมก็ชอบเองแหละ...”
“...ดีแล้ว...พี่จะได้ไม่ต้องเฟค...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ผมอึ้ง หน้าร้อนวูบ ทำตัวไม่ถูกเลย
“...กลับกันเหอะ...เดี๋ยวดึก...” ผมเปลี่ยนเรื่องชวนกลับโรงแรมซะเลย
*
*
...รู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้...นี่เราเพิ่งจะเจอกันนะ...ไม่ถึงสัปดาห์ด้วยซ้ำ...เรากำลังเล่นเกมอะไรกันหรือเปล่า...รัก...ชอบกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ...แล้วเราชอบพี่ยอดหรือเปล่าล่ะ...ถ้าไม่ชอบ...ทำไมเรารู้สึกดีเวลาที่เค้าหยอดคำหวาน...รู้สึกหน้าร้อนผ่าว เวลาสบตาเค้า...รู้สึกปั่นป่วน เวลาเราโดนตัวกัน...
...ระหว่างทางกลับโรงแรม...ฟ้าแดง ๆ เมื่อครู่ กลายเป็นฝนตกลงมาหนาเม็ด...อีกนิดเดียวก็จะถึงโรงแรมแล้ว...พี่ยอดจอดรถ เอาโทรศัพท์มือถือ กับกระเป๋าตังค์ของเราสองคนใส่ใต้เบาะ แล้วหันมาถามผมว่า จะให้จอดรอฝนหาย หรือจะให้ฝ่าฝนไป...ผมบอกว่าแล้วแต่พี่ยอด...สุดท้าย พี่ยอดก็พาผมซ้อนมอเตอร์ไซค์กลับโรงแรมโดยสวัสดิภาพ แบบเปียกโชกทั้งตัว...
“...พี่ยอดอาบน้ำก่อนดิ...ทีมอาบช้า...” ผมพูดก่อนวิ่งเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุม เพราะไม่อยากให้น้ำหยดลงพื้น...และที่สำคัญที่สุดคืออาย...ผมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวบาง ๆ พอเปียกน้ำแล้วมันแนบเนื้อไปหมด...เกิดมายี่สิบกว่าปี ไม่เคยโป๊ให้ใครเห็น...
“...อาบพร้อมกันมั้ย...” พี่ยอดเคาะประตูถามผม
“...บ้าเหรอ...” ผมตะโกนตอบ
“...เดี๋ยวไม่สบายนะ...ไม่ต้องอายพี่หรอก...” พี่ยอดพูดแล้วหัวเราะดังลอดเข้ามาในห้องผม
“...พี่ยอด...ถ้าทีมออกไปแล้วพี่ยอดยังไม่อาบน้ำนะ...คอยดู...” ผมแง้มประตูออกไปพูด
“...คอยดูอะไรครับ...”
“...ทีมจะไปอาบน้ำ แล้วก็นอนห้องเพื่อน...”
“...โอเค...พี่ไปอาบน้ำแล้ว...รอแป๊บนึง...แต่ถ้าพี่อาบเสร็จแล้วทีมยังไม่ออกมา...ทีมต้องโดนทำโทษโดยการไปนอนห้องพี่คืนนี้นะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...แต่ถ้าทีมต้องออกไปนั่งรอพี่ยอดอาบน้ำเนี่ย...พี่ยอดจะโดนทำโทษเหมือนกันนะ...” ผมต่อปากต่อคำ
“...ทำโทษยังไงเหรอ...”
“...พี่ยอดก็มานอนห้องทีมไง...” ผมหัวเราะแล้วปิดประตูทันที
*
*
…ผมแง้มประตูรอฟังเสียงพี่ยอดออกมาจากห้องน้ำ...พอพี่ยอดเปิดประตู ผมก็ออกจากห้องพอดี...พี่ยอดมองหน้าผมยิ้ม ๆ ผมก็กระชับเสื้อคลุม แล้วเดินตัวลีบสวนเข้าห้องน้ำ...และก็เหมือนเดิม เวลาอยู่ในที่แคบ ๆ ที่ยอดชอบแกล้งโดยการชะโงกหน้าทำท่าจะหอมผม...
“...อะไร...ยังไม่ทันทำอะไรเลย...หลับตาปี๋เชียว...” พี่ยอดขำ
“...เอาแขนออกไป...หนาว...จะอาบน้ำแล้ว...” ผมดันแขนพี่ยอดที่กางขวางประตูห้องน้ำ
“...เดี๋ยวพี่อาบให้...”
“...โรคจิต...”
“...โรคจิตเค้าต้องทำอย่างนี้...” พี่ยอดตวัดแขนกอดผมเต็ม ๆ
“...ปล่อย...พี่ยอด...ปล่อย...พี่...............” เสียงผมหายไป เมื่อพี่ยอดซุกหน้าลงมาที่ซอกคอ ผมสั่นไปทั้งตัว ไม่รู้เพราะอากาศหนาว หรือเพราะเคราสาก ๆ ของพี่ยอด
“...หมั่นเขี้ยว...อย่าดิ้นสิ...หอมจัง...” พี่ยอดพึมพำเบา ๆ
“...พี่ยอด...หยุดเดี๋ยวนี้นะ...” ผมรวมรวมกำลังเฮือกสุดท้ายบอกห้ามพี่ยอด ในขณะที่เข่าอ่อนจนต้องใช้แขนยึดบ่าเค้าไว้
“...โอเค...ไปอาบน้ำเถอะ...ตัวสั่นเชียว...” พี่ยอดปล่อยผมพลางพูดหอบ ๆ หน้าแดงก่ำ
“.........................” ผมอยากจะด่า แต่พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้าพี่ยอดนิ่ง
“...ยังไม่เข้าห้องน้ำอีก...เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว จะโดนมากกว่านี้นะ...” พี่ยอดขู่ด้วยสีหน้าหื่น ๆ
“........................” ผมพูดไม่ออกอีกครั้ง...ไม่เคยมีใครทำให้ผมเป็นอย่างนี้...จะโกรธก็ไม่ใช่ มันเป็นความอายมากกว่า ผมมองหน้าพี่ยอดแบบ ฝากไว้ก่อนเหอะ แล้วก็เข้าห้องน้ำ...เปิดน้ำอุ่นจัด...เราควรจะต้องโกรธพี่ยอดสิ อย่างนี้ถือว่าเป็นการลวนลามเลยนะ...แต่ทำไมอยู่ดี ๆ ก็ยิ้มแบบควมคุมตัวเองไม่ได้วะ...ผมคิดในใจท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัว...
*
*
“...นึกว่าจะนอนในห้องน้ำซะแล้ว...” พี่ยอดทักทันทีที่ผมออกจากห้องน้ำ
“...ก็บอกแล้วว่าทีมอาบน้ำช้า...”
“...ก่อนอาบน้ำยังหอมขนาดนั้น...อาบน้ำแล้วจะหอมขนาดไหนน้า...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ พลางเดินมาหาผม
“...อย่านะ...” ผมร้องดังลั่นก่อนวิ่งจู๊ดเข้าห้องตัวเอง ได้ยินเสียงพี่ยอดหัวเราะไล่หลัง
*
*
...ผมออกจากห้องอีกครั้งหลังจากใส่ชุดนอนและเป่าผมแห้งดีแล้ว...พี่ยอดนั่งดูสารคดีในช่องเคเบิ้ลทีวีอยู่ แต่พอเห็นผมก็ตบเบาะ พยักหน้าให้ผมไปนั่งด้วย...เห็นเราเป็นอะไรเนี่ย...ผมนึกอยากแกล้งพี่ยอด ก็เลยเดินไปปิดไฟในห้อง แล้วไปนั่งข้างเค้า...
“...ทีม...ปิดไฟทำไมอ่ะ...พี่ไม่ชอบอยู่ในที่มืด...” พี่ยอดพูดเสียงอ้อน
“...มืดตรงไหน...มีแสงจากโทรทัศน์สว่างจะตาย...”
“...มืดนะเนี่ย...เปิดไฟเหอะ...” พี่ยอดทำหน้าตาน่าสงสาร
“...ตัวก็ใหญ่...ทำไมขี้กลัวล่ะ...”
“...ไม่ได้กลัว แต่ไม่ชอบเฉย ๆ...” พี่ยอดแก้ตัว
“...เคยดูสารคดีฝรั่งป่ะ...ที่เค้าบอกวิธีแก้สิ่งที่คนกลัว ด้วยการให้ทำสิ่งนั้น...ทีมเคยดูนะ...มีอยู่คนนึง เค้ากลัวแมงมุมมาก ทางรายการก็เลยให้ไปอยู่กับแมงมุมในห้อง ให้แมงมุมไต่แขนด้วย...สุดท้ายเค้าก็หายกลัว...พี่ยอดลองมั่งปะ...” ผมพูดจบก็กดรีโมทปิดโทรทัศน์ เท่านั้นแหละ ห้องก็มืดตึ๊ดตื๋อ เห็นแต่แสงจากฟ้าแลบข้างนอกระเบียง
“...ทีม...” พี่ยอดเรียกผมเสียงเบา
“...อะไร...”
“...เปิดไฟเถอะ...”
“...ถ้าพี่ยอดแกล้งทีมแบบเมื่อกี้อีก...จะโดนปิดไฟอย่างนี้...” ผมหัวเราะสะใจ
“...ไม่กลัวหรอก...พี่ไปเปิดเองก็ได้...” พี่ยอดลุก แต่ผมคว้าแขนเค้าไว้แล้วดึงเบา ๆ พี่ยอดไม่ทันตั้งตัวล้มลงไปนอนกับพื้น แต่ดันดึงผมลงไปด้วย...
“...เจ็บป่าวพี่...” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“...ไม่เจ็บ..เอ้ย...เจ็บสิ...ไปเปิดไฟหน่อย มีแผลหรือเปล่าก็ไม่รู้...”
“...เจ็บตรงไหนล่ะ...” ผมแกล้งพี่เค้าต่อด้วยการเอามือลูบหน้าท้องพี่ยอดสะเปะสะปะ เหมือนหาบาดแผล
“...ต่ำลงไปหน่อยก็ได้นะ...” พี่ยอดพูดพลางหายใจแรงขึ้น
“...พี่ยอดรู้ปะว่าทีมเป็นคนที่ชอบแก้แค้น เอาคืนที่สุด...” ผมแกล้งพูดขู่
“...รู้สิ...พี่ไม่เห็นทีมยอมใครเลย...พวกแม่บ้านเค้าพูดถึงทีมกันหลายคนเลยนะ...”
“...เค้าพูดว่าอะไร...เรื่องดีหรือไม่ดี...” ผมถามเสียงแข็ง
“...ก็มีทั้งเรื่องดีและไม่ดีแหละ...”
“...เค้าพูดว่ายังไง...” ผมคาดคั้น
“...พี่ได้ยิน แต่ไม่ได้ฟัง...”
“...ไม่เป็นไร...ทีมไม่แคร์อยู่แล้ว...ใครจะว่ายังไงก็ช่าง...ทีมแคร์เฉพาะคนที่ดีกับทีมเท่านั้นแหละ...” ผมดันตัวลุกขึ้น แต่พี่ยอดดึงเอวผมไว้
“...ส่วนมากเค้าก็พูดถึงทีมในแง่ดีนะ...”
“...ทีมว่า ทีมรู้แล้วแหละ ว่าใครพูดถึงทีมในแง่ไม่ดีบ้าง...” ผมดันตัวลุกอีกครั้ง พี่ยอดก็รั้งไว้เหมือนเดิม
“...แต่พี่เพิ่งรู้ว่า บางทีอยู่มืด ๆ บ้างก็ดีนะ...”
“...อืม...โรแมนติกจะตาย...” ผมพูดขำ ๆ
“...ใช่...” พี่ยอดรับคำ ผมมองหน้าพี่ยอดฝ่าความมืดในระยะใกล้ ที่ตอนนี้สายตาเราชินซะแล้ว ทำให้เห็นแววตาระยับของพี่ยอดชัดขึ้น
“...ไปนอนกันเหอะ...เอ่อ...ทีมหมายความว่า...เราแยกย้ายกันไปนอนดีกว่า...ดึกแล้ว...”
“...พาพี่ไปห้องหน่อยสิ...มันมืด พี่มองไม่เห็นทาง...”
“...อย่าเวอร์...อยู่ที่นี่มาตั้งหลายปี...ทีมเพิ่งมาอยู่หลับตาเดินยังได้เลย...”
“...งั้นเปิดทีวีก็ได้...” พี่ยอดควานหารีโมทบนโซฟา ผมจะแกล้งพี่ยอด ก็เลยจับแขนเค้าไว้
“...เปิดทีวีทำไม...จะนอนแล้วไม่ใช่เหรอ...”
“...ใจร้ายว่ะ...” พี่ยอดพูดงอน ๆ
“...อ่ะ...เปิดโทรทัศน์...เปิดไฟให้ครบทุกดวงเลยนะ...ไปนอนแล้ว...” ผมก็งอนบ้าง
“...เดี๋ยว...พี่อยู่มืด ๆ ได้แล้ว...ถ้ามีทีมอยู่ด้วย...” พี่ยอดดึงผมไว้ที่เดิม
“...ความมืดอ่ะ ไม่น่ากลัวหรอก...ที่พี่กลัวคือความคิดของตัวเองนะ...” ผมอธิบาย
“...ครับผม...เข้าใจแล้วครับ...ไม่กลัวแล้วด้วย...”
“...ดีมาก...ไปนอนดีกว่า...ง่วงแล้ว...”
“...ไม่มีรางวัลให้เหรอ...” พี่ยอดอ้อน
“...มีสิ...” ผมตัดสินใจหอมแก้มพี่ยอดฟอดใหญ่ มันคงเป็นความต้องการส่วนลึกมากกว่าแค่ให้รางวัล เพราะที่ทำอย่างนี้ ผมได้กำไรนะเนี่ย
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น ทุกกำลังใจนะครับ...รู้สึกแปลก ๆ ไม่ค่อยได้พิมพ์อะไรยาว ๆ ตอนกลางวัน...พอดีมีเวลาว่าง ก็เลยต่อให้นิดนึง...กลัวคนอ่านรอนาน...แต่ผมมาลงถี่ไปป่าว...อย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ...
...เป้...
-
^
^
^
:กอด1: ขอบคุณค่ะ
พี่ยอดไม่ต้องอดใจเเล้ว ห้าๆๆๆๆๆ
เป้นเเฟนกานได้เเล้วน้า
พี่ยอดนี่เเอบหยอดเรื่อยเลย เค้าชอบ
ชอบค่ะ
-
ไม่ถี่เลยจ้า มาได้ๆ เพราะยังไงเราก็รออ่านอยุ่ดีอ่ะ
ชอบมากเลยจ้า น่ารักน้องทีมก็แร๊งงงงได้ใจ พี่ยอดก็น่ารัก ชอบบบบบบ :o8:
จะรอลุ้นนะจ๊ะ ว่าเดี๋ยวมีอะไรอีก สู้ๆๆ
-
ถี่กว่านี้ก็ได้จ้า จูบุๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วหื่นขึ้น :z1: :z1: :z1:
-
มาลงได้เรื่อยๆครับก็จะตามอ่านเรื่อยๆ
ถี่กว่านี้ก็ยังได้(ฮา)
อ่านไปแล้วนารักดีจริงๆเลย
นั่งแมงกาไซผ่านสายฝน แล้วฉากดับไฟนั่นอีก
:-[
-
อยากอ่านทุกวัน เข้ามาดูทุ๊กกกกวันว่ามาต่อรึป่าว
ขอบคุณค่ะที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน :กอด1:
-
:-[ เอร้ยยยย นึกภาพตามได้เป็นฉากเลย
ฉากขี่แมงกะไซเอาหน้าซบหลังหลบน้ำฝนที่ปะทะหน้า กริ๊บกริ้ววว
พี่ยอดช่วยเป็นกำลังใจให้น้องทีมสู้ต่อไปด้วยนะ อิอิอิ
-
ถี่ๆแบบนี้ชอบบบ :z1:
ทีมเอาคืนพี่ยอดบ่อยๆนะ นี่มันแผนยั่วรึเปล่า
-
ตัวเอง ไม่เบื่อเลยงิ๊ คิดถึงๆ :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ :impress2:
ทีมแกล้งพี่ยอด ระวังพี่ยอดเอาคืนน๊า
ไม่เบื่อค่ะ มาได้เรื่อยๆๆเลย
อิิอิ
-
มาบ่อยๆสิคะดี
รออ่านทุกวันเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:กอด1:
-
อ๊ายยยยน่ารักมากมายอะ
ไม่ไหวแล้วคู่นี้หวานหยดเลยเขินๆ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานกันซะ
-
พี่ยอด น้องทีม ใจตรงกันซะ
เจอกันมานานแค่ไหน เวลาไม่เกี่ยวแล้วหละคราวนี้
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้ค่ะ
-
พี่ยอดเราน่ารักนะนี่
ให้ไปทั้ง :L1:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
นี่ถ้าสองคนนี้เค้าๆไม่ง่วง กัน
คง จะ........
เน่อะ
ชอบจัง สุดๆๆ ทุกอารมร์ได้ดีจริงๆ
นาย ทีม
o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้จังอ่านแร้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ๋
-
สุดท้ายแล้ว ความรู้สึกดี ๆ ก็เปิดเผยออกมา
ทั้งทีมและพี่ยอด :กอด1:
ตอนหน้าคงได้เห็นทีนแก้เผ็ดพวก สาง ๆ ทั้งหลายแน่แท้
เป็นกำลังใจให้นะครับ เพิ่ง + ไปเมื่อเช้า ติดไว้ก่อนแล้วกัน นะเป้
-
ทีมกับยอดน่ารักกันมากๆๆๆๆๆๆๆ
สู้ๆมันเลยทีม
-
ไม่เบื่อเลยครับยังไงก็ติดตามทุกวันอยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สรุปว่าจูบสุดท้ายนี้ใครได้ใครเสียเหรอครับ อิอิ
-
แหม.....คุณน้องทีมขรามีปิดไฟตีแมว เอ้ยจะตีพี่ยอดด้วยรึคะเนี่ย ไวไฟเป็นที่สุดนังหนู
แต่่ว่ากว่าจะไปอาบน้ำได้เนี่ย ต่างคนเหมือนอยากโดนลงโทษนะคะ แต่จะเป็นไรไปก็มานอนกลางห้องเลย
เป็นไงคะ อิอิมืดๆ วิวสวยๆ เหนแต่แสงดาวแสงไฟ อั๊ยยยยยยน่า...ได้...เสียมากๆคะ :laugh:
เจ้านุ้งทีมหอมพี่ยอดฟอดใหญ่แบบนี้ คิดจะยั่วสวาทกันชิมิคะ ดีนะเนี่ย พี่ยอดเค้าทองแท้ แมนและสุภาพบุรุษได้อีก
ถ้าน้องมะยอมพี่ยอดเค้าก็ไม่กล้าเกินเลยหรอกคะ แต่ยั่วบ่อยๆแบบนี้อ่ะเป็นอันตรายต่อหัวใจดวงน้อยๆของคนแก่นะคะ
น่าจับปล้ำเป็นที่ซู้ดดดดดดด :oo1:
+1 คะ ไม่ต้องกลัวว่าจะเบื่อนะคะ..เพราะอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอคะ :กอด1:รักนุ้งทีมพี่ยอด
-
o13 เยี่ยมมากน้องทีม
ยิงปืนนัดเดียวนกตายไปหลายตัว
ได้แก้เผ็ด
แล้วยังได้พี่ยอดด้วย
+1
-
น่าอิจฮาจริงๆ
ปิดไฟทำไรกันก็ไม่รู้
อิอิ :-[ :-[ :-[
-
อ๊ายยยยยยยยยย :impress2:
-
ขอบคุณค่ะ
ไม่เบื่อเลย มาลงบ่อยๆ ชอบบบบบบ
-
...ทีมเก่งเน๊าะ...ทำให้เราเห็นความน่ารักของพี่ยอดได้
...แต่ที่เก่งที่สุด...คงเป็นคุณ"เป้"...ที่เขียนเรื่องนี้
...ไม่บ่อยไปหรอกครับ...กำลังดี :pig4:
-
ฮุๆ ๆ ๆ
ต่างฝ่ายต่างขยันหยอดกันจัง หวานมากๆ
ปล. อ่านแล้วไม่เบื่อเลยครับ มาบ่อยกว่านี้ก็ได้นะ ไม่ว่ากัน
-
สนุกดีครับ ชอบเรื่องนี้มากเลย ^^
ขอบคุณคุณเป้ที่มาต่อบ่อยๆคร้าบ
-
เหมือนกันเลยครับ
ไม่มีเบื่อ เมื่อได้อ่านก็ต้องยิ้มคนเดียวอยู่หน้าคอม 55++
ขอบคุณมากนะครับ
มาติดตามอยู่ทุกวันเลยยยย
-
:serius2: :serius2:
ปิดไฟตีหัว.............ใจ อ๊ายยยยยยยยยย
เขาจาลงเรือลำเดวกันแล้วกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เดวให้พี่ยอดช่วยทีมแจวเรือ 55+
แต่รอเมื่อไหร่พี่ทีมจาให้พี่ยอมแจวให้สักที
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ๊ายยยย
ถี่เถ่ออะไรกันคะ? ถ้ามาช้ากว่านี้สิ เราคงขาดใจแน่ๆเลย >___< กำลังหวานได้ที่ ถ้าจะหายไปนานๆนี่ฆ่าตัดตอนกันเลยนะคะ >_<
เปิดเน็ตมาก็ต้องมานั่งรีเฟรชรอแล้วค่ะว่าเมื่อไหร่คุณเป้จะมาต่อ
ตอนนี้ก็หวานอีกแล้วนะคะ น่ารักน่าใคร่ หนูทีมน่ารักจริงแรงจริงอะไรจริง ฮ่าๆ
ขอบพระคุณที่มาต่อค่ะ ^^ :pig4:
-
We belong together 22
...เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาอย่างสดชื่น...ได้นอนเต็มตาไปพร้อมกับรอยยิ้ม...นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รู้สึกดีอย่างนี้...เมื่อก่อนมีต้าเป็นแฟนยังเฉย ๆ อาจจะมีแค่ตื่นเต้นบ้างที่ได้มีแฟนหน้าตาดี...แต่ไม่นานนัก ผมก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ เมื่อตระหนักว่า คนเป็นแฟนกัน เค้าต้องดูแลเอาใจใส่ แบ่งปัน หรือมอบความสุขให้กัน...แต่กับต้าไม่ใช่เลย...คิดไปคิดมา เราคงเป็นเพิ่อนที่สนิทกันมากกว่า...และคงจะสนิทเกินเพื่อนคนอื่นของต้า เราสองคนเลยทึกทักไปเองว่า เราเป็นแฟนกัน...
...แต่กับพี่ยอด...แค่มองตา ผมก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด...อยากคุย อยากแกล้ง อยากแหย่ให้เค้ายิ้ม...และพี่ยอดก็ทำให้ผมยิ้มได้ตลอดเวลาที่คิดถึงเค้า...เพียงแต่ว่า...เราไม่ได้เป็นแฟนกัน...
“...หน้าตามีความสุขจังเลยนะเพื่อน...” มิ้นท์ทักทันทีที่เห็นผมเดินถือถาดอาหารมากับพี่ยอด
“...อากาศดีมั้ง...วันหลังต้องตื่นเช้า ๆ แล้วไปเดินเล่นริมทะเลดีกว่า...” แก้วพูดยิ้ม ๆ
“...ก็คนมันมีความสุขอ่ะ...” ผมแกล้งพูดเสียงดัง จงใจให้อีสามตัวนั้นที่นั่งจ้องผมตั้งแต่เดินเข้าแคนทีนแล้ว
“...ไปทำอะไรมาถึงมีความสุขยะ...” มิ้นท์รับมุข
“...ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย...เนอะ...พี่ยอด...” ผมแกล้งถามพี่ยอดที่กินข้าวไปด้วยดูทีวีไปด้วย
“...อืม...ไม่มีอะไรนี่...” พี่ยอดปฏิเสธแต่หน้าแดง
“...พี่ยอดทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ...อีทีม...มึงด้วย...” มิ้นท์ถาม ผมก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองก็หน้าแดงเหมือนกัน
“...ไม่มีอะไรจริง ๆ...กินข้าวเถอะ...วันนี้มีอะไรต้องทำหลายอย่าง...” ผมทิ้งคำพูดสุดท้าย พร้อมหันไปมองอีสามคนนั้นอย่างยั่วโมโห
*
*
...ระเบิดลูกแรกโดนโยนไว้ที่แคนทีนตอนเช้า...ผมเข้าไปทำงานในฟร้อนท์ และพยายามเรียนรู้ให้เร็วที่สุด เพราะถ้าเราคล่องเรื่องงานแล้ว ผมอาจจะหาช่องทางเล่นงานอีพวกนั้นได้ง่ายขึ้น...
“...ทีม...ผมจะไปกรุงเทพฯ อยากได้อะไรมั้ย...” คุณกรณ์เดินเข้ามาทักผมที่ช่วยแคชเชียร์ทำเช็คเอ้าท์อยู่
“...ไม่ครับ...ขอบคุณ...เดินทางปลอดภัยนะครับ...” ผมตอบกลับ พลางง่วนกับแขกที่รอแม่บ้านเช็คค่าใช้จ่ายอยู่
“...โอเค...งั้นเดี๋ยวผมซื้อขนมมาฝากละกัน...” คุณกรณ์เห็นผมยุ่ง ๆ ก็เลยไม่เซ้าซี้อะไรมาก
*
*
...ช่วงสาย...แขกเริ่มซา...พี่ ๆ เห็นว่าผมคล่องแล้วจึงปล่อยให้รับแขกคนเดียวได้...และก็มีแขกมาเซ็คเอ้าท์เดินตรงมาที่ผม...
“...สวัสดีตอนเช้า...มีอะไรให้ช่วยครับ...” ผมทักแขกวัยรุ่นชาวยุโรปสองคน
“...เราต้องการเช็คเอ้าท์...ช่วยดูให้หน่อยว่ามีอะไรต้องจ่ายเพิ่มบ้าง...”
“...ได้ครับ...ได้โปรดรอสักครู่...” ผมพูดกับแขก พลางมองนาฬิกา
“...แขกห้อง 2601 เช็คเอ้าท์...” ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษกับออฟฟิศแม่บ้าน ซึ่งนังซอนย่าเป็นคนรับสายตามหน้าที่
“...รอเดี๋ยว...” ปลายสายตวัดเสียงตอบเป็นภาษาไทย
“...รอสักครู่นะครับ...ทางแม่บ้านขอเข้าไปตรวจเช็คดูว่าพวกคุณลืมอะไรไว้ที่ห้องหรือเปล่า...แล้วนี่พวกคุณกำลังจะไปเที่ยวต่อ หรือบินตรงกลับบ้านเลยครับ...” ผมหาเรื่องคุยกับแขกเพื่อถ่วงเวลาให้ครบสิบนาที
“...ไอมีความรู้สึกว่านานไปแล้วนะ...” แขกทัก ผมจึงมองนาฬิกาอีกที...
“...เช็คห้อง 2601 เรียบร้อยหรือยัง...” ผมโทรไปถามซอนย่า พลางกดปุ่มบันทึกเสียงไว้
“...แม่บ้านบนฟลอร์ยังไม่โทรมาบอกเลย...” นังซอนย่าตอบเสียงเรียบ ไม่มีกระตือรือร้นอะไร
“...เกินสิบนาทีแล้วนะ...แขกมีไฟล์ท...เราจะปล่อยแขกไปแล้วด้วย...”
“...รอเดี๋ยวสิ...” มันทำเสียงรำคาญแล้ววางหูดังโครม ผมโทรหาแก้วที่ฟลอร์ เพื่อเช็คดูว่าแก้วรับผิดชอบชั้นยี่สิบหกหรือไม่ เมื่อรู้ว่าเพื่อนผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับที่นั่น ผมจึงถามแขก
“...ยูคิดว่ามีอะไรต้องจ่ายเพิ่มหรือเปล่า...ได้ทานอะไรในมินิบาร์มั้ย...” แขกสองคนมองหน้ากัน แล้วส่ายหัว
“...ไม่นะ...ถ้ามีพวกยูก็ต้องเช็คเจอแล้วสิ...”
“...รออีกนิดนึงนะครับ...ไอจะเช็คด้วยตัวเองให้...” ผมโทรหาฟลอร์ 26 คำตอบของพี่แม่บ้าน ทำให้ผมต้องยิ้มมุมปาก
*
*
“...ไอไปได้หรือยัง...” แขกอีกคนเร่ง...ผมหันไปมองพี่รอบเช้าที่อยู่ข้าง ๆ เห็นเค้าพยักหน้า...ผมก็เลยปล่อยแขกไป
“...โอเค...ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ...ขอบคุณที่มาพักที่นี่ครับ...” ผมยกมือไหว้ แขกสองคนก็รีบเดินไปขึ้นรถที่จอดรอหน้าโรงแรม
“...จดนะ...ห้อง 2601...แขกมีเหล้า 1 ...มีเบียร์ 4 มีช็อคโกแล็ต 4 มีถั่ว 4 จริง ๆ แล้วมันกินหมดตู้แหละ...” นังซอนย่าโทรมาหลังจากที่แขกขึ้นรถไปได้แป๊บเดียว
“...เหรอ...เท่าไหร่ล่ะ...”
“...ทั้งหมดหกพันห้าร้อยห้าสิบ...” นังซอนย่าพูดขำ ๆ
“...ไม่ทันแล้วแหละซอนย่า...แขกไปแล้ว...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...จะบ้าเหรอ...เธอปล่อยแขกไปได้ยังไง...เรายังไม่ได้บอกให้ปล่อยเลยนะ...” นังซอนย่าตะคอก
“...มันเกินไปสิบห้านาที และเราก็ถามย้ำกับแขกแล้ว...แขกก็บอกว่าไม่ได้กินอะไร...”
“..แล้วเธอก็ปล่อยไปง่าย ๆ อย่างนั้นน่ะเหรอ...หกพันกว่าบาทใครจะจ่าย...” มันตะคอกผมอีก
“...นี่...แขกขึ้นเครื่องบินนะไม่ใช่รถเมล์...ถ้าแขกตกไฟล์ทมาใครจะจ่าย...หา...” ผมตะคอกกลับไปบ้าง
“...แล้วจะทำยังไง...” เสียงซอนย่าสลดลง
“...ก็จ่ายเองสิ...แค่นี้นะ...” ผมตอบพลางจะวางหู
“...เดี๋ยว...ทีมช่วยบอกแคชเชียร์ให้คิดราคาจริงได้มั้ยว่าเท่าไหร่ เดี๋ยวเราจ่ายเอง...” ซอนย่าถาม ราคาหกพันกว่าบาท เป็นราคาชาร์จของโรงแรม ถ้าพนักงานทำผิด สามารถจ่ายได้ในราคาทุน ซึ่งอาจจะถูกกว่าครึ่ง
“...ก่อนปิดรอบจะถามให้ละกัน...” แล้วผมก็วางหูไป ยิ้มสะใจ
“...ทีมนี่ร้ายนะ...แกล้งซอนย่ามัน...” พี่ที่อยู่ในเหตุการณ์พูดขำ ๆ
“...มันแกล้งทีมก่อน...ทีมโทรขึ้นฟลอร์ เค้าบอกว่า แจ้งซอนย่าแล้วว่าแขกมีค่าใช้จ่ายเยอะ...แต่นังซอนย่าจะให้ทีมโดนแขกวีนที่ให้รอนานน่ะสิ ถึงไม่โทรมาบอกเราซะที...กรรมตามสนอง...” ผมเล่าให้พี่เค้าฟัง
“...ดีมาก...เรามีกล้องวงจรปิด มีโทรศัพท์อัดเสียงได้...ทำอะไร ต้องมีหลักฐาน...อย่าให้ใครแกล้งเราได้...ทีมนี่เก่งนะ แก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีเชียว...อย่างนี้พี่คงปล่อยให้อยู่คนเดียวได้แล้ว...” พี่เค้าชมผมตรง ๆ
“...ทีมอยู่คนเดียวได้...สบายมากพี่...”
“...จำไว้นะทีม...อย่าไว้ใจใคร...ไม่งั้นมีปัญหาขึ้นมาเราต้องจ่ายเอง...ถ้าไม่มีเอกสาร หรือหลักฐาน ห้ามเชื่อแขก...คนชั่วก็มี คนดีก็เยอะ...แขกบางคนหน้าตาดี แต่นิสัยเลว...พี่บอกไว้เลยนะ ว่าชาติไหนที่มันโกงเก่งบ้าง ห้ามเชื่อพวกนี้เด็ดขาด...” แล้วพี่เค้าก็บอกมา 5 ประเทศอันดับต้น ๆ ที่เชื่อถือไม่ได้จากประสบการณ์ที่ได้พบเจอในการทำงานโรงแรม
*
*
...กลางวันนี้ผมได้ไปกินข้าวกับเพื่อนสาว...เพราะโทรนัดขอไปกินเป็นคนสุดท้ายในแผนกของตัวเอง เพื่อจะได้เจอกันสะดวกขึ้น...พี่ยอดติดงานลงมากินข้าวไม่ได้...ดีเหมือนกัน...ตั้งแต่ได้ทำงานจริง ๆ เราแทบไม่ได้คุยกันเป็นส่วนตัวเลย...
“...นี่...วันนี้กูกัดกับอีสองตัวนั่นเฟ้ย...สะใจ...โดนกูไปหลายดอก...”
“...เออ...กูรู้ว่ามึงเก่ง...แต่ทางที่ดีมึงต้องเข้าทางเชฟให้ได้นะ...หาคนที่คุ้มครองเราได้ก่อน...ถ้าพลาดมามึงจะได้ไม่แย่...” ผมเตือน
“...แน่นอนย่ะ...มึงก็รู้ว่าความตั้งใจของกูคืออะไร...”
“...หาผัวฝรั่ง...” ผมกับแก้วตอบพร้อมกัน
“...ทำไมต้องให้มิ้นท์มันเข้าทางเชฟล่ะ...” แก้วถาม
“...เราว่าเชฟมีองค์...เกย์ด้าเรากระดิกดิ๊ก ๆ เลยแหละ...อีกอย่าง...ขนาดเอฟบี* ยังต้องเกรงใจเชฟเลย...”
“...เออสิ...พอกูตั้งท่าจะกัดกับอีพวกนั้น เชฟก็เข้ามาช่วยกูเลย...สงสัยจะเห็นความสวยของกูแล้ว...” อีมิ้นท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“...แกต้องมองนาน ๆ ถึงจะเห็นความสวยเนอะ...” แก้วกัดขำ ๆ
“...ย่ะ...อย่างชั้นน่ะสวยพิศ ไม่เหมือนอีทีมหรอกสวยผาด...สวยพิศน่ะ ต้องมองนาน ๆ ถึงจะเห็นว่าสวย แต่ก็สวยทนสวยทานนะ...สวยผาดแบบมึงอ่ะ...มองผ่าน ๆ ก็ดูดี...แต่มองนาน ๆ แล้วน่าเบื่อ...” อีมิ้นท์กัดผม
“...อีเวร...สวยพิศเหรอ...อย่างมึงคงสวยพิสดารมากกว่า...” ผมกัดคืนแล้วหัวเราะก๊าก แก้วก็ขำด้วย อีมิ้นท์ได้แต่ค้อนปะหลักปะเหลือก
“...คอยดูเหอะว่าสวยพิสดารอย่างกูจะหาแฟนได้เร็วกว่ามึงหรือเปล่า...”
“...พวกแกคงหาได้ง่ายอยู่แล้วแหละ...”
“..ชั้นกลัวว่า.เงียบ ๆ หงิม ๆ อย่างแกน่ะ จะคว้าชิ้นปลามันก่อนชาวบ้านเลยน่ะสิ...”
“...ไม่หรอก...” แก้วทำท่าเขิน
“...แก...ชั้นเป็นห่วงแกจริง ๆ จะสู้อีซอนย่าได้มั้ยเนี่ย...”
“...ได้สิ...วันนี้เราก็ย้อนเค้าไปนะ...โชคดีที่ป้าน้อยคอยช่วยอ่ะ...”
“...ถ้ามันทำอะไรแก โทรบอกเราเลยนะ...”
“...เออ...ให้ทีมมันจัดการแหละดี...ชั้นอยู่ในครัว คงออกมาช่วยลำบาก แถมยังต้องสู้กับอีสองตัวนั่นอีก...”
“...แต่ช่วงสาย เห็นซอนย่าหงอยไปเหมือนกันนะ...ไม่รู้เป็นอะไร...” แก้วบอก
“...อยากรู้มั้ยล่ะ...” ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์
*
*
...ผมเล่าให้เพื่อนสาวฟังว่าตอนสาย ๆ ผมมอบโชคให้ซอนย่ามันยังไง...พวกมันได้แต่หัวเราะด้วยความสะใจ...แต่ก็มีแอบสงสารบ้าง...ผมต้องบอกว่า ผมไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น...อันนี้แค่เบาะ ๆ...
...แล้วผมเม้าท์ให้เพื่อนสาวฟังว่าได้ทิปเยอะตอนทำแคชเชียร์...แก้วเองก็ได้เยอะ...ส่วนมิ้นท์อยู่ในครัวได้ไม่มากเท่าพวกผม เพราะเป็นทิปรวม และพนักงานหลายคน ทำให้มีตัวหารมากไปด้วย...คุยไปคุยมา เราก็เลยคิดจะหาเรื่องจัดปาร์ตี้วันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันเสาร์ โดยชวนเพื่อนฝึกงาน หรือพี่พนักงานในแต่ละแผนกที่สนิทกันมาแจมด้วย...
...เราจะจัดกันที่ชายหาดด้านล่างของตึกที่เราพัก...แอบเห็นเตาบาร์บีคิว และอุปกรณ์จัดปาร์ตี้หลายอย่าง...เรื่องล้างจานชามช้อน ก็จ้างแม่บ้านเอา...ตอนเช้าอาจจะฝากไผ่ซื้ออาหารทะเล เพราะไผ่เป็นคนในพื้นที่ น่าจะรู้แหล่ง และได้ราคาถูกกว่าพวกผมไปซื้อกันเอง...ท่าทางจะสนุก แต่ติดที่ว่างานนี้ไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์...แต่ผมมั่นใจว่าต้องมีอะไรสนุก ๆ คืนพรุ่งนี้แน่นอน...
**************************************************************
...เอามาต่อให้สั้น ๆ ก่อนนะครับ...วันนี้เวลาน้อย...ขอบคุณสำหรับทุกรีพลาย...ทุกคำติชม...และทุกกำลังใจนะครับ...รู้สึกจะชอบซอยถี่ ๆ เอ๊ย ชอบให้ลงถี่ ๆ ทุกคนเลยนะครับ...แล้วผมจะพยายามครับ...
...เป้...
-
:z13: :z13: :z13:
-
ติิดตามสนุกอย่างแรง
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
แรง ได้ ใจ จริงงๆๆ
นานๆๆ
จะได้อ่านนิยายที่
นายเอก ไม่โง่
สะใจ ดีโว้ยยย
สุดโค่ย เรยย
-
o13 ทีมเจ๋งจริงๆ อิอิอิอิ สะจายยย
-
รอความสนุกในคืนปาร์ตี้ของสามเพื่อนสาว
หุหุหุ
o18
-
หึหึ ฮ่าๆๆๆ
ซะใจโว้ยยย
นังสัญญา หมดตัวแน่
-
สะจวยยย...นางซอนย่าไหปลาร้าแตก เล่นงานคนไม่รู้จักเวล่ำเวลา
โดนสอยไปซะ ครึ่งหมื่นนังนี่ :beat: ตบแก้โง่หน่อยมะ เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว
ไม่นึกถึงว่านี่คืองาน หล่อนมาฝึกงานนะย่ะไม่ใช่มาแก้แค้นเป็นผีแม่ม่ายใคร
นุ้งทีมเริ่ดได้อีกคะลูกขา อิอิ
ปล.จะซอยถี่เอ้ย หรือลงถี่ก็จัดมาเด้อ หนับหนุนพี่ยอดปล้ำน้องทีมอยู่เต็มกำลัง+1 คะ
-
น้องทีมแรงได้ใจ
สะใจ ชอบมากกกก
นายเอกแห่งปี อิอิ :mc4:
เช่นเดียวกะรีฯ ข้างบนโน้น
รออ่าน เช็คตลอด
ขอแบบครั้งละสองตอนได้ป่าว
-
แรงนะทีน แต่ก็อย่างว่าละ โบราณว่า " ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว "
มารอปาร์ตี้ริมหาด ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
+1 ให้เป้ นะครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ
-
:z1:
มารออะไรสนุกๆครับ
-
สะใจ
ร้ายอย่างเยือกเย็น o13
-
รอไปปาร์ตี้
สมน้ำหน้านังซอนย่า :laugh: :laugh:
-
ทีมแรงดีไม่มีตก
แต่แอบสงสารซอนย่า โดนไปหนักเหมือนกัน หึหึ
บวก 1 แต้มจ้า รอลุ้นว่าปาร์ตี้นี้จะมีอะไร
-
ทำไมตอนนี้พี่ยอดสุดหล่อถึงไม่มีบทบาทเลยอ่า
สงสัยคนเขียนอยากให้คนอ่านคิดถึงจนตรอมใจ
-
+1 ให้ความขยันของคุณเป้ค่ะ
:กอด1:
-
น้องซอนย่าโดนซะแล้ว :laugh:
-
รอดูคืนพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นน้า
เกลียดนางซอนย่าเจงๆเลย อยากตบๆๆ :angry2:
ทีมเก่งจัง
-
o13 สุดยอดเหมือนเดิม
-
ซอยถี่ เอ๊ย ลงถี่กว่านี้ก็ได้นะค๊า ยินดีค่า
-
จะรู้จักเข็ดหลาบกันบ้างไหมหนอ งานปาร์ตี้ริมหาดจะมีอะไร
สนุกๆเกิดขึ้นชักตื่นเต้นแล้ว
:man1:น้องเป้คนขยัน รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
สนุกดีครับ รอตอนงานปาตี้ของสามสาวว่าจะสนุกแค่ไหน
-
สะใจ๋สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh: :laugh:
เป็นไงล่ะนังซอนย่า อยากเล่นทีมดั๊นโดนเล่นกลับซะเอง :m20:
แต่ก็อย่างงั้นแหละ ทีมเป็นคนมีไหวพริบดีจะตายยยยยยยย o13
แล้วอีกอย่าง..เรื่องงานก็ไม่ควรเอามาล้อเล่นด้วยนะยะ :angry2:
-
ชอบให้ลงถี่ๆนั่นใช่ค่ะ
ชอบให้ซอยถี่ๆ นั่นก็ใช่ (ห๊ะ???) เอ๊ย ไม่ช่ายยย~
ชอบตอนนี้ๆ อ่านตอนหนูทีมสู้คนแล้วแล้วฮึกเหิมดีค่ะ ฮ่าๆ
จริงๆชอบคนแบบมิ้นต์จังเลยค่ะ ไม่รู้ทำไม ลุ้นๆให้มิ้นต์ได้กะเชฟเร็วๆน้าตัวเธอ
เค้าชอบของแรงๆ
พี่ยอดนี่ดูไปดูมา เคะป่าว(วะ)คะ? เขินอายได้น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆพ่อคุณ พ่อมหาจำเริญ ฮ่าๆ
รอนะคะ ขอบพระคุณสำหรับตอนนี้ค่า :pig4:
-
กร๊ากกกกกกก สะจายยยยย
ทีมม สุดยอดอ่ะะะ แรงอีกก หุหุ
พี่ยอดดด น่ารักจังเลยย ><
-
ติดงอมแงม งึมงัม มาลงบ่อย ๆ นะ
:z13:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆมาลงแล้วว
ขอบคุณมากนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
แต่ทีมแรงงงงงงงงงงงงงจิง ๆ -*-
-
o13 o13
มาไม่บ่อยแต่ซอยถี่ๆก้อโอเคครับพี่
อิอิ
แล้วจามารอ่านครับ
-
:angry2:
สู้ต่อไป ทีม
-
เข้ามาดันรอคนสวยค่ะ
:z2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
เมื่อไหร่จะมาสักที รออยู่น้า
นายเอกเรา แรงได้อีกนะ
:fire: :fire: :fire:
-
...ชอบทั้งลงถี่ๆ...และ...ซอยถี่ๆแหละ...เย้ยยยย :impress2:
... :pig4:
-
We belong together 23
...ช่วงเช้าจะยุ่งเพราะแขกเช็คเอ้าท์...พอตอนบ่ายแขกใหม่ก็ทยอยเข้าเช็คอิน...ขั้นตอนทำเช็คอิน ก็ต้องอาศัยแม่บ้านอีกเช่นเคย เพราะทางแผนกแม่บ้านเมื่อทำห้องสะอาดเรียบร้อย ก็จะแก้ไขในคอมพิวเตอร์ให้ทางฟร้อนท์ได้รู้ว่าห้องไหนสะอาดพร้อมส่งแขกใหม่...แต่บางทีแขกจองห้องที่พิเศษไว้ พอเราเช็คในคอม เห็นว่าเป็นห้องว่าง แต่ยังไม่สะอาด...เราก็ต้องโทรถามแม่บ้านว่าห้องนั้นยังทำความสะอาดไม่เสร็จ หรือสะอาดแล้ว แต่แม่บ้านยังไม่ปล่อยลงเครื่อง เนื่องจากซุปเปอร์ไวเซอร์ยังไม่ได้ไปตรวจ และยังไม่ได้รับการยืนยันให้เปลี่ยนสถานะของห้องในคอมพิวเตอร์...
“...ห้อง 1209 วีซีหรือยัง...” ผมถามออฟฟิศแม่บ้าน นังซอนย่ารับสายเหมือนเดิม (V/C = Vacant and Clean)
“...รอเดี๋ยว...” ซอนย่าตอบเสียงแข็งก่อนวางหูไปเพื่อเช็คกับแม่บ้านบนฟลอร์
*
*
“...วีซีแล้ว...ส่งมาได้...” ซอนย่าโทรกลับในเวลาไม่นาน
“...อืม...แขกรีเควส...ผ้าห่มเพิ่ม 1 หมอน 1 ผ้าเช็ดตัว 2 เครื่องแปลงไฟด้วย...” ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษแบบดัดจริตทำสำเนียงให้ฟังยากที่สุด
“...เธอพูดอะไรของเธออ่ะ...” นังซอนย่าตวาด
“...ไอพูดเพื่อให้แขกได้ยินด้วยว่าไอรีเควสไปให้ตรงกับที่แขกต้องการหรือเปล่า...” ผมตอบเป็นภาษาอังกฤษอีก แขกที่อยู่กับผมพยักหน้าให้
“...พูดอะไร...พูดช้า ๆ สิ...แขกจะเอาอะไร...” มันตวาดผมอีก
“...ตรงนั้นมีใครอยู่บ้าง โอนไปให้เราคุยก็ได้นะ...” ผมยั่วโมโหมัน
“...มีคุณแม่บ้าน...แต่เค้ายุ่งอยู่...แขกจะเอาอะไรบอกเราก็ได้...” ซอนย่าเสียงอ่อนลง
“...แขกอยากได้ผ้าห่มเพิ่ม 1 หมอน 1 ผ้าเช็ดตัว 2 แล้วก็เครื่องแปลงไฟ...” ในเมื่อมันพูดดีขึ้น ผมก็ตอบดี ๆ
“...โอเค...เดี๋ยวเราให้แม่บ้านไปใส่ไว้ในห้องเลย...”
“...อืม...” ผมรับคำแล้ววางสาย
*
*
...ผมเตือนมันแล้วว่าอย่าให้ผมเป็นฝ่ายเริ่มสงคราม...เพราะสงครามที่ผมก่อขึ้นจะไม่จบลงง่าย ๆ...ตลอดบ่ายนั้น ผมเกาะติดพี่ ๆ ที่รับเช็คอิน เพื่อช่วยเหลือ...ซอนย่ามันคงโมโหน่าดูที่รับสายจากฟร้อนท์กี่ครั้งก็เป็นผมพูด...ตะบี้ตะบันสั่งให้มันทำโน่นทำนี่โดยที่มันปฏิเสธไม่ได้ เพราะเป็นหน้าที่...แต่ผมจงใจแกล้งมัน ทั้ง ๆ ที่บางอย่าง ฟร้อนท์สามารถทำเองได้ หรือรอให้ผ่านไม่ก่อน ไม่ต้องจิกใช้ขนาดนั้น...
“...ห้อง 3102 วีซีหรือยัง...” ผมโทรบอกมัน
“...รอเดี๋ยว...” มันรับคำเสียงแข็งแล้ววางสายไป ผมกลั้นหัวเราะ
“...นี่...เธอแกล้งเราใช่มั้ย...ห้อง 3102 มันมีที่ไหน...” ไม่นานนักมันก็โทรกลับมาโวย
“...อุ๊ย...สงสัยเราพูดผิด...เราจะเอาห้อง 3002...โรงแรมเรามีแค่ 30 ชั้นนี่นา...ทำไมเธอไม่ท้วงเราล่ะ...” ผมพูดขำ ๆ
“...เธอจงใจแกล้งเราใช่มั้ย...ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะ...” มันยังโวยวาย
“...ถ้าคิดว่าเราแกล้ง ต่อไปก็ระวังตัวให้มากขึ้นอีกนิดนะ...เกมนี้มันเพิ่งเริ่ม...มันยังไม่น่ากลัวเท่าไหร่หรอก....เมื่อวานบอกว่าอยากรู้นี่...ว่าเราน่ากลัวแค่ไหน...” ผมพูดเสียงต่ำและหัวเราะในลำคอก่อนจะวางสายไป
*
*
...พอได้สะสางเรื่องนังซอนย่าแล้วผมค่อยทำงานอย่างมีความสุขมากขึ้น...ที่ผ่านมาก็แค่เบา ๆ เพื่อรอดูผลตอบรับจากมัน...ถ้ามันแรงมาอีก ผมก็จะแรงกลับไปสองเท่า...นึกในใจว่าอีมิ้นท์คงเอาอีผีสองตัวนั่นอยู่ เพราะมันก็แสบพอตัว...
“...ทีม...จะปิดรอบเช้าแล้ว...ตกลงเราต้องจ่ายเท่าไหร่เหรอ...” ซอนย่าเดินขึ้นมาหาผมที่หลังฟร้อนท์ ซึ่งผมกำลังเฮฮากับพี่ ๆ รอบบ่ายที่มาเตรียมตัวออนฟลอร์
“...รอเดี๋ยว...” ผมเดินเชิด ๆ ออกไปหน้าฟร้อนท์ หยิบเอกสารแล้วเดินกลับมาหามัน แล้วเดินนำมันออกมาคุยกันที่อื่น
“...เราผิดเองแหละ ที่บอกทีมช้า แขกมันก็เลยหนีไป...นี่ขนาดลดแล้วยังแพงอยู่เลย...” ซอนย่าพูดเสียงเบา สีหน้าสำนึกผิด เมื่อเห็นบิลในมือ
“...เธอต้องการให้เราโดนแขกวีนใช่มั้ย...” ผมถามมันตรง ๆ
“...อืม...เราขอโทษนะ...”
“...ก็แค่นี้แหละ...เธอไม่ต้องจ่ายหรอก...เราเก็บเงินแขกแล้ว...” ผมดึงบิลคืน พลางยื่นเอกสารอีกใบให้
“...แขกจ่ายได้ยังไงอ่ะ...” ซอนย่าแปลกใจ
“...เราก็แค่โทรขึ้นไปถามแม่บ้านบนฟลอร์ แล้วก็คาดคั้นแขกอีกนิด...ทุกอย่างเคลียร์...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...โอ๊ย...ขอบคุณมากทีม...ขอบคุณ...เรานึกว่าต้องเสียเงินซะแล้ว...ที่บ้านเราส่งเงินมาให้นิดเดียว เพราะเห็นว่าฝึกงานไม่ต้องใช้เงินเยอะ มีข้าวให้กิน 3 มื้อ มีฟอร์มให้ มาทำงานกับน้าไม่ต้องเสียเงิน...ถ้าต้องเอาเงินไปจ่ายคืนโรงแรม เราก็ไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไง...” ซอนย่ายิ้มหน้าบานแถมยังพูดอีกยาว
“...ตอนแรกก็กะว่าจะแกล้งให้เสียเงินแหละ...แต่ทำไม่ลง...” ผมบอกความจริง
“...เราขอโทษ...ต่อไปเราจะไม่แกล้งทีมอีกแล้ว...พวกเรามาฝึกงานเหมือนกัน...เป็นเพื่อนกันดีกว่าเนอะ...” ซอนย่าพูดพลางจับมือผม
“...เราไม่ได้โกรธกันนี่นา...แค่ไม่ชอบขี้หน้ากันเฉย ๆ...ใช่ป่ะ...” ผมพูดขำ ๆ
“...อืม...ตอนแรกเราหมั่นไส้ แล้วก็อิจฉาทีมอ่ะ...”
“...เฮ้ย...เราน่าหมั่นไส้ตรงไหนวะ...” ผมอยากรู้
“...ก็...รูปลักษณ์ภายนอกอ่ะ...เสื้อผ้าหน้าผม...แล้วก็ท่าทางมั่นเกินร้อย...”
“...โห...มันเป็นของมันเอง ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ...แล้วอิจฉาอะไรอ่ะ...เราไม่มีอะไรให้น่าอิจฉาเลยนะเว้ย...”
“...นักศึกษามหาลัยชื่อดัง...รูปร่างหน้าตาดี...เครื่องประดับเต็มตัว...และที่สำคัญ...ได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่ยอดด้วย...”
“...เรากับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...”
“...ตอนนี้ยังไม่เป็น...แต่อีกหน่อยได้เป็นแน่...ข้างล่างเค้าแซวพี่ยอดกันกระจาย...”
“...เราไปทำงานก่อนดีกว่า...เปลี่ยนรอบแล้ว...พี่ ๆ คงตามหาเราอยู่...” ผมตัดบทเพราะไม่อยากแสดงท่าทางแปลก ๆ ให้ซอนย่ามันรู้
“...แหม...ไม่ต้องอายหรอก...แค่เราเห็นทีมกับพี่ยอดเดินมาด้วยกัน...เราก็รู้แล้วว่าอย่างเราคงไม่มีสิทธิ์...”
“....................................” ผมพูดไม่ออก
*
*
...เลิกงาน...พี่ยอดเดินมารอผมที่หลังฟร้อนท์...เสียงพี่รุจแซวและหัวเราะดังลอดออกมาหน้าฟร้อนท์...พี่ที่อยู่รอบบ่ายบอกกับผมว่า มีพี่รุจคนเดียวที่กล้าแซวพี่ยอด...แผนกฟร้อนท์กับแผนกช่างแทบจะไม่ได้คลุกคลีกัน...ไม่เหมือนแผนกแม่บ้าน เพราะอยู่ชั้นใต้ดินเหมือนกัน...ดังนั้นพวกแม่บ้านจะสนิทและกล้าเล่นกับพี่ยอดมากกว่า...ทำให้ภาพพจน์ของพี่ยอดในสายตาแผนกอื่นกลายเป็นคนขรึมและขี้เก๊ก...
...แต่วันนี้พี่ยอดมายืนอมยิ้มปล่อยให้พี่รุจแซว และเล่นถึงเนื้อถึงตัวระหว่างรอผมเคลียร์งาน...พอทุกอย่างเรียบร้อย ผมก็เดินกลับพร้อมพี่ยอดท่ามกลางแบ็คกราวน์เป็นเพลงแต่งงานที่พี่ ๆ ส่งเสียงล้อ....
“...พี่ยอดไม่ต้องมารับมาส่งอย่างนี้ก็ได้นะ...” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเดินกลับ
“...ทำไมล่ะ...”
“...ก็...ก็...ก็...” ผมพยายามนึกคำพูดที่ดูดี
“...ทีมอายเหรอ...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...ทีมกลัวพี่ยอดอายมากกว่า...” ผมรีบพูดสวน
“...อายทำไม...ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย...”
“...แต่มันแปลก ๆ ไง...”
“...ทีมมีใครที่ต้องแคร์เหรอ...”
“...ไม่มี...”
“...พี่ก็ไม่มี...” พูดจบพี่ยอดก็คว้ามือผมมาจับไว้แน่น...ตอนแรกผมจะสะบัดด้วยความเคยตัว...แต่ผมก็ต้องปล่อยให้เค้าจับมือผมเดินกลับห้อง เพราะผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากมือหนา และจากสายตาคมเข้มของพี่ยอด
*
*
...เราแวะกินข้าวกันที่แคนทีน...ไม่นานนัก คนที่ผมรู้จักทั้งหมดก็มาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย...แก้วมาพร้อมกับไผ่...มิ้นท์เดินยิ้มร่ามากับเชฟฟิลิป...ซอนย่ามากับพนักงานผู้ชายในชุดฟอร์มแม่บ้าน...ส่วนนังผีสองตัวนั้นเลิกงานตั้งแต่สามโมงเย็น คงกลับบ้านไปแล้ว...พวกเรานั่งร่วมโต๊ะกันได้อย่างไม่ขัดเขิน...พวกผู้ชายก็คุยกันไป...ส่วนพวกเราก็เม้าท์แบบเก็บอาการนิดนึง...สงสารก็แต่ฟิลิป ปกติเค้าจะได้สิทธิพิเศษกินข้าวที่คอฟฟี่ช็อฟ แบบเดียวกับผู้บริหาร หรือสั่งอาหารไปกินในงบที่โรงแรมเสนอให้...พอมาเจอแกงส้มชะอมกุ้ง กับปลาสลิดทอด และปลาอะไรไม่รู้ ตัวเล็ก ๆ ทอดกรอบ หวาน ๆ เค็ม ๆ โรยงาด้วย...ดูเหมือนเค้าจะแหยง ๆ แต่พอได้ลองกินกลับชอบ เพราะแกงส้มที่ป้าทำแยกให้คนใต้ที่เป็นคนท้องถิ่นกิน กับคนภาคอื่นคนละหม้อ...ฟิลิปจึงกินได้เยอะกว่าพวกเราซะอีก...
...ระหว่างมื้อเย็น...เราคุยกันเรื่องปาร์ตี้เย็นพรุ่งนี้...ซึ่งซอนย่าเองก็เพิ่งรู้ว่าเราจะจัดกันที่ชายหาด...หน้าที่จัดซื้อของสดจึงตกเป็นของซอนย่าแทน เพราะไผ่คงไม่ถนัดกับการจับจ่ายในตลาดสด...เราต้องให้ไผ่ใช้แรงงานแทน...ตกเย็นพนักงานรอบบ่ายเริ่มทยอยลงมากินข้าว...พวกเราจึงย้ายไปนั่งคุยกันที่ชายหาด...แต่ซอนย่ากับเด็กชีขอกลับบ้านก่อน...เราเลยแยกย้ายกันตรงนั้น...เชฟก็ขอตัวไปทำงานต่อ เพราะต้องเตรียมอาหารมื้อค่ำสำหรับแขก...
“...เดี๋ยวพี่มานะ...” พี่ยอดขอตัวไปห้อง
“...แกไปดีกับอีซอนย่าตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...” มิ้นท์ถามผมทันทีที่พี่ยอดแยกตัวไป
“...ตอนบ่ายนี่เอง...”
“...ทีมมอบโชคให้ซอนย่าตั้งแต่เช้าเลยอ่ะดิ...เค้าลือกันทั้งแผนก...” แก้วบอก
“...โห...ไม่มีอะไรมากหรอก...ช่างมันเถอะ...ตอนนี้เราก็โอเคกันแล้ว...” ผมพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
*
*
...พวกเรานั่งเล่นอยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบ มองดูพนักงานคนอื่นเล่นฟุตบอลชายหาด พลางคิดเมนู และจัดงบสำหรับปาร์ตี้พรุ่งนี้...พี่ยอดวิ่งลงมาสมทบในชุดเสื้อยืด กางเกงบอล...คงล้างหน้ามาด้วย เพราะหน้าใสกิ๊ก และเห็นไรผมเปียกนิด ๆ...
“...พี่ขอไปเล่นบอลกับเพื่อนก่อนนะ...เดี๋ยวมาคุยด้วย...ไผ่เอาหน่อยมั้ย...” พี่ยอดพูดแล้วหันไปชวนไผ่ไปเล่นบอล
“...มันไม่ถนัดอ่ะครับพี่...” ไผ่มองกางเกงนักศึกษาของตัวเอง
“...ไปเอากางเกงพี่ที่ห้องไปใส่ก่อนมั้ยล่ะ...” พี่ยอดถาม
“...ไม่เป็นไรครับ...ผมเล่นแบบนี้ก็ได้...” ว่าแล้วไผ่ก็ถอดรองเท้า ถุงเท้า ถอดเสื้อซ็อป และ...กางเกง เหลือแต่บ๊อกเซอร์ และเสื้อยืดสีขาว แก้วมองตาค้าง มิ้นท์มองแต่ช่วงกลางลำตัว ส่วนผม....มองไม่ได้ เพราะพี่ยอดจ้องอยู่แบบดุ ๆ
“...เพิ่งกินข้าวเสร็จ...ไปวิ่งเล่นบอลเดี๋ยวก็จุกหรอก...” ผมบอกที่ยอด
“...เมื่อกี้พี่วิ่งขึ้นวิ่งลงสามชั้นยังไม่จุกเลย...ไม่เป็นไรหรอก...”
“...จ้า...เก่งที่สุด...” ผมประชด
“...พี่ต้องออกกำลังกายเยอะ ๆ กลางคืนจะได้ไม่คิดเรื่องอื่น...หมดแรง กลับห้องก็นอนอย่างเดียว...” พี่ยอดก้มหน้ามากระซิบข้างหูผม
“...ขอให้จริงเหอะ...” ผมกระซิบกลับ
“...อะไรกันน่ะสองคนนั้น...” มิ้นท์ตะโกนแซว พี่ยอดเกาท้ายทอยแก้เขิน พลางพยักหน้าชวนไผ่วิ่งไปร่วมวง
“...ตกลงแกกับพี่ยอดเป็นอะไรก้นวะ...” อีมิ้นท์เปิดประเด็นอีกแล้ว
“...พี่น้องร่วมห้อง...” ผมตอบยิ้ม ๆ
“...ร่วมห้อง หรือร่วมเพศในห้องยะ...”
“...อีนี่...ยังไม่มีอะไรกันเว้ย...”
“...คงได้มีอะไรเร็ว ๆ นี้แหละ...ดูท่าแล้วไม่น่ารอด...” อีมิ้นท์กัด ผมพูดไม่ออก หันไปหาแก้วให้ช่วย
“...อ้าว...นี่ก็มัวแต่นั่งมองผู้ชาย...ไม่พูดไม่จา...ไม่ช่วยกันเลย...ปล่อยให้อีมิ้นท์มันกัดเราอยู่คนเดียว...”
“...กินข้าวกะละมังเดียวกันแล้วยังจะกัดกันอีก...” แก้วพูด แต่ไม่ละสายตาจากพวกที่เล่นบอล
“...ไม่ใช่หมา...” ผมกับมิ้นท์แก้พร้อมกัน
*
*
...ตอนอยู่กรุงเทพฯ ผมไม่เคยได้มีโอกาสนั่งดูคนเล่นกีฬาเลย...แม้แต่งานกีฬาสี หรือกีฬามหาวิทยาลัย...เพราะมันดูเหมือนเกย์หื่น นั่งดูเป้าผู้ชาย...แต่...ตอนนี้ผมเพลินกับการดูบอลตรงหน้าจริง ๆ อาจจะเพราะตอนนี้พี่ยอดถอดเสื้อออก เหลือแต่กางเกงบอลบาง ๆ มองย้อนแสงแดดอ่อน ๆ ยามเย็น เห็นไปถึงไหนต่อไหน...
“...มึงทนไหวได้ยังไงวะทีม...ถ้ากูอยู่ห้องเดียวกับพี่ยอดคงได้...”
“...พอเลยอีหื่น...” ผมเบรก
“...จริง ๆ นะ...ดูสิ...สูง..เข้ม...กล้ามตึงแน่นไปทั้งตัว...” อีมิ้นท์เพ้อ
“...ทาร์เก็ตของแกมันพวกฝรั่งไม่ใช่เหรอ...” ผมเบรกอีกรอบ
“...อีนี่...ตอนนี้น่ะ...อะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ...” อีมิ้นท์กระดี๊กระด๊า
“...เฮ้ย...พี่ยอด...” แก้วร้องเสียงดัง ทำให้ผมกับมิ้นท์หันไปตามเสียง
“...พี่ยอดเป็นอะไรอ่ะ...” ผมลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นพี่ยอดนอนกุมข้อเท้าอยู่บนพิ้นทราย
“...อ้าว...พาพี่ยอดไปไหนอ่ะ...” มิ้นท์ร้องถาม
“...ไปดูกันเถอะ...” ผมวิ่งตามคนที่พยุงพี่ยอดออกไป
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ...ทุกความเห็นนะครับ...มาช้าไปนิดนึง...คนเขียนมัวแต่ Enjoy shopping อากาศดี ทำให้อยากออกไปข้างนอก...แต่คิดว่าจะพอแล้ว...วันนี้หมดไปหลายตังค์...จากนี้ต่อไปคงมาได้ถี่ขึ้น...เพราะเห็นว่าคนอ่านชอบถี่ ๆ 555++
-
ว่าจะมารอ
..lol..มาอัพพอดี
ขอบคุณนะ writer
-
มาอัพถี่ๆ ยิ่งถูกใจเลยจริงๆหละจ้า
บวก 1 แต้มไปให้คุณเป้ไปก่อนเลย
และแล้วทีมก็สามารถเปลี่ยนศัตรูให้กลายเป็นมิตรได้
พี่ยอดข้อเท้าแพลงเหรอ หรือว่าโดนอะไรอ้ะ ทำไมต้องรีบพาออกไปขนาดนั้น
-
มาดึกเชียว
พี่ยอดเจ็บ
หุหุ สงสัยงานนี้จะมีพยาบาลจำเป็น
-
ไปเที่ยวมาหลายวันไม่ได้อ่านเลย
กลับมาได้อ่านจุใจเลยทีเดียว :pig4:
:undecided: :undecided:
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ
:กอด1:
-
แหม.......สาวๆดีกันแล้วก็ดีคะ...จะได้ไม่ต้องคิดแผนการอะไรให้ปวดเฮด
หมดคู่แข่งนังซอนย่าไปหนึ่ง โล่ง...อกอิแป้นเล้กๆไป :jul3:
แต่...ตอนนี้ผมเพลินกับการดูบอลตรงหน้าจริง ๆ อาจจะเพราะตอนนี้พี่ยอดถอดเสื้อออก
เหลือแต่กางเกงบอลบาง ๆ มองย้อนแสงแดดอ่อน ๆ ยามเย็น เห็นไปถึงไหนต่อไหน...
>>แล้วเห็นไปถึงไหนล่ะคะ :m10: วิวดีเหมือนเกิน กรั่กอีกหน่อยต้องมานั่งชมบ่อยๆนะคะ หึหึมีให้เลือกสรร :laugh:
นายช่างเป็ฯอะไรไปคะ ...โธ่ๆข้อเท้าพลิกรึ :man1:
ปล.+1 คะ คนแต่งช๊อปบ่อยจังแหม..น่าอิจเป็นที่สุด ตอนนี้ o13
-
เป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคน
ทีมแรงดี ^^
ขอบคุณที่มาต่อคร้าบ (ชอบถี่ๆ อิๆ)
-
หุหุหุ :กอด1: :L2:
-
พี่ยอดข้อเท้าเป็นอะไรจ้ะ :impress2:
-
:z1:น้องทีมได้โอกาสดูแลพี่ยอด
-
สงสัยพี่ยอดต้องการพยาบาลพิเศษแน่ๆ
เจ็บอย่างนั้น
:z1:
-
แรงมาก็แรงกลับ ยื่นไมตรีมาก็ยื่นไมตรีกลับ o13
หลังจากนี้คงได้พยาบาลกันหน้าดู รอไอ้ตอน ถี่ ๆ อยู่นะครับ เป้
+1 เป็นค่ามัดจำ :z2:
-
พี่ยอดไปไหนอ่ะ
มิ้นจ๊ะ พูดผิดพูดใหม่ได้นะ
ไม่ใช่ทีมที่ทนไม่ไหว แต่พี่ยอดอีกนิดและจะทนไม่ไหว :z1: :z1:
-
น้องทีมเก่งจัง ตอนนี้ดูน่ารักดีนะแต่พี่ยอดเป็นอะไรมากหรือเปล่าติดตามต่อไป ขอบคุณคุณเป้นะครับ
-
ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านทันสักที
ขอบคุณครับพี่ สนุกมากกกกกก
รีบมาต่อไวๆนะ รอๆๆๆ :3123: :3123:
-
:haun4:
ชอบคับ
-
โห ทีมใจแข็ง หรือแข็งใจทน
อิอิ o18
-
โอ้โห นี่จิ้นไปถึงตอนหน้า นางพยาบาลจำเป็นแล้วนะคะนี่ =[]=
อร๊ายยยย อย่าทำให้ผิดหวังนะคะคุณคนแต่ง >___<
ตอนนี้ซอนย่าก็มาเป็นพวกแล้วนะ ดีแล้วๆ มีเริ่งกะใครจะได้รุม เอ๊ย ช่วยกันได้
สู้ๆนะค้าคุณเป้ เป็นกำลังใจให้
ขอบพระคุณค่า :pig4:
-
:z3: :z3:
พี่ยอดเป็นอารายมากป่าวเนี้ย
น้องทีมไปดูด่วน แล้วอย่าลืม
เป็นพยาบาลที่ดีด้วยน้า
:L2: :L2:
-
คิดถึงไร้ท์เตอร์ นึกว่าทีมกับพี่ยอดแอบไปหวีทกันลืมคนอ่านแล้ว อิอิ
ซอนย่ากลับใจซะระ ต่อไปทีมจะกัดกะใครล่ะเนี่ย อิอิ
ช่วยย้ำอีกรอบว่าชอบถี่ๆ จ้า
-
+1 ให้คุณเป้ค่ะ
ทีมเก่งจัง เปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตรได้
:L1:
-
ใช่แล้วครับคนอ่านชอบแบบถี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยิ๊บบบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆ เลยคร้าบบบบบบ
ขอบคุณมากครับ
ซ่อนย่า จะกลับใจจิงหรอออออออออออ?????
-
พี่ยอดเป็นอะไรมากรึเปล่านี่ :z2:
-
“...คงได้มีอะไรเร็ว ๆ นี้แหละ...ดูท่าแล้วไม่น่ารอด...”<<<< ฟันธง!!!
...พี่ยอดเป็นไรมากป่าว...แต่ยังไงก็คงมีพยาบาลทีมดูแลอยู่ดี :pig4:
-
:pig4: o14 o15
-
มาให้กำลังใจค่ะ
ชอบที่ทีมไม่ยอมคน ที่ชอบมารังแกเรานี่แหละค่ะ :m16: :m16:
-
อ่าวพี่ยอดด เป็นไรอ้ะะะ?
น้องทีม ดูแลพี่ยอดดีๆ นะ หึหึ
:z1: :z1:
-
พี่ยอดเท่ไปมั้ย
มาลงให้ถี่ๆเลยจ้ะ
รอวันที่ทีมจะบอกว่าพี่ยอดเป็นแฟน :laugh:
-
ดีมั่กๆได้ซอนย่ามาเป็นพวกอีกคน
ว่าแต่คนอ่านก็อยากเห็นไปถึงไหนต่อไหนด้วย แหะๆๆ :m25:
ตอนหน้าต้องมีพยาบาลแบบถึงเนื้อถึงตัวแน่ๆเรยย :z1:
-
พี่ยอดบาดเจ็บ
อย่างงี้ทีมต้องผายปอดช่วย
อิอิ
-
We belong together 24
...พี่ยอดถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลใกล้ ๆ ด้วยมอเตอร์ไซค์ของพนักงานคนหนึ่ง...พี่ยอดหันมาบอกกับผมว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่เจ็บเฉย ๆ ไปหาหมอกินยาเดี๋ยวก็หาย...ผมได้แต่ยืนมองพี่ยอดซ้อนรถออกไปจนสุดสายตา...
...ผมแยกย้ายกับเพื่อนสาว เพื่อไปรอพี่ยอดในห้องด้วยความกระวนกระวายใจ...นั่งไม่ติด...มองนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า...เดินเข้าเดินออกระเบียงห้อง...ทีวีที่เปิดไว้ก็ดูไม่รู้เรื่อง...พอเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังพล่าน...ผมต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราเป็นอะไร...ทำไมต้องร้อนใจอย่างนี้...ขณะที่กำลังคิดทบทวน เพื่อจะตอบตัวเองว่า เรารู้สึกยังไงกับพี่ยอด...เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...
“...เอายอดมาส่งครับ...” เพื่อนพี่ยอดพูดเสียงหอบ คงเหนื่อยที่พยุงพี่ยอดขึ้นบันไดมา
“...หมอว่ายังไงมั่งอ่ะพี่...” ผมถามพี่ยอดที่เดินกระเผลก ๆ มานั่งบนโซฟาพร้อมถุงยาในมือ
“...เอ็กซเรย์แล้ว ไม่มีอะไรแตกหัก...แค่เส้นพลิกเฉย ๆ...หมอให้ยามากิน...แล้วก็สั่งให้พัก ห้ามเดินเยอะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เหมือนเป็นเรื่องเล็ก
“...อืม...จะเอาอะไรก็บอกละกัน...เดี๋ยวทีมจัดให้...” พูดจบ ผมก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้อง เพื่อไปเตรียมตัวอาบน้ำ
“...ตอนนี้อยากได้อยู่อย่างนึง...แต่ว่าทีมจะให้พี่ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้...”
“...อะไรเหรอ...” ผมตะโกนถาม
“...หัวใจทีมไง...”
“...โห...พี่ยอด...น้ำเน่าว่ะ...” ผมพูดแก้เขิน พี่ยอดหัวเราะเบา ๆ
*
*
...ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไม่นานเหมือนเคย เพราะต้องรีบออกมาดูแลพี่ยอด...พอผมเปิดประตู พี่ยอดก็เอาขาลงจากโต๊ะ ผมยังทันเห็นพี่ยอดลูบคลำข้อเท้า สีหน้าแสดงความเจ็บปวด...แต่พอเห็นผมก็ยิ้มระรื่นเหมือนไม่รู้สึกอะไร...
“...มันบวมขึ้นนะเนี่ย...” ผมนั่งกับพื้น จับข้อเท้าพี่ยอดที่ตอนนี้ไม่มีผ้ายืดพันไว้เหมือนเมื่อกี้ พี่ยอดชักเท้านิดนึง แต่ผมยึดไว้แน่น
“...สกปรกทีม...อย่าจับเท้าพี่เลย...”
“...สกปรกตรงไหน...พันผ้ามาจากโรงพยาบาล...หมอก็ต้องทำความสะอาดแล้วสิ...”
“...หมอบอกว่าบางทีมันจะเจ็บลามขึ้นมาถึงน่อง...” พี่ยอดเปลี่ยนเรื่องพูด
“...แล้วตอนนี้เจ็บป่าว...” ผมบีบเบา ๆ ที่น่อง รู้สึกว่ามันเกร็งแข็งเป็นก้อนยังไงไม่รู้
“...ไม่เจ็บเท่าไหร่นะ...”
“...มันแปลก ๆ นะ...” ผมลูบเบา ๆ พี่ยอดชักเท้าคงเพราะจะโดนจุดที่เจ็บ
“...กินยาแล้วน่าจะดีขึ้น...โอ๊ย...” พี่ยอดร้องเมื่อผมจับแรงขึ้น
“...ไปอาบน้ำเถอะ...เดี๋ยวทีมทายาให้...” ผมพยุงพี่ยอดให้ลุก
“...แล้วพี่จะถอดเสื้อผ้ายังไงอ่ะ...” พี่ยอดทำตาเจ้าเล่ห์
“...เข้าไปในห้อง นั่งบนเตียงนะ...ค่อย ๆ ถอดกางเกง...ค่อย ๆ ลุกใส่ผ้าขนหนู...แล้วค่อย ๆ เดินออกมาอาบน้ำ...” ผมแกล้งอธิบาย
“...ถอดให้หน่อยดิ...” พี่ยอดอ้อน
“...จะบ้าเหรอ...”
“...ไหนบอกว่าอยากได้อะไร ทีมจัดให้ไง...พี่อยากอาบน้ำ แต่ถอดเสื้อผ้าไมได้อ่ะ...”
“...พี่ยอด...แค่ขาเจ็บนะ ไม่ได้เป็นอัมพาต...อย่าเวอร์...เร็ว...ทีมจะนอนแล้ว...”
“...โห...เด็กอนามัย...นอนสามทุ่ม...ตอนอยู่กรุงเทพฯ ได้ข่าวว่านอนตีสามนี่...” พี่ยอดประชด
“...ใครเม้าท์...”
“...ไม่บอก...ตกลงจะถอดให้ หรือไม่ถอด...” พี่ยอดถาม
“...ไม่...”
“...งั้นพี่นอนอย่างนี้แหละ...ไม่รบกวนทีมแล้ว...” พี่ยอดพูดจบก็เดินกระเผลก ๆ เข้าห้อง
“...โอเค...ถอดให้ก็ได้...ผ้าขนหนูอยู่ไหนอ่ะ...” ผมเดินตามไปพยุงพี่ยอดเข้าห้อง
“...ในตู้...”
...ถึงแม้ว่าผมอยู่ห้องนี้หลายวัน แต่ไม่เคยได้เข้าห้องนอนพี่ยอดเลย...รู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องพยุงผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าเข้าห้องนอน...แล้วให้พี่ยอดนั่งรอบนเตียง ระหว่างผมจัดผ้าขนหนู และชุดนอนให้...ผมเลือกเสื้อผ้าหนา และกางเกงขายาว เพราะเมื่อกี้ได้จับที่ขา และสัมผัสตัวพี่ยอดระหว่างพยุง รู้สึกว่าร่างกายพี่ยอดมีอุณหภูมิสูงผิดปกติ...การอักเสบอาจทำให้เป็นไข้ได้...ในถุงยาที่หมอจัดให้ก็มียาแก้ไข้ด้วย...
“...ถอดเสื้อเองนะ...” ผมพูดพลางวางชุดนอนพี่ยอดไว้บนเตียงข้างตัวเค้า
“...ไม่เอา...” พี่ยอดส่ายหัว แล้วล้มตัวนอนหงายลงบนเตียง
“...ลุก...มา...มา...ถอดก็ถอดวะ...” ผมดึงพี่ยอดให้ลุกนั่งอีกครั้ง
“...น่ารักจัง...” พี่ยอดมองผมตาเยิ้ม
“...เงียบปากไปเลย...” ผมดุพี่ยอดกลบเกลื่อนความเขิน
...ไม่น่าบอกให้พี่ยอดเงียบเลย...เพราะพี่ยอดหุบปาก แต่สายตาของเค้าเล่นเอาผมมือไม่สั่น...เกิดมาไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ใคร...ยิ่งตอนที่ดึงเสื้อยืดของพี่ยอดขึ้นทางหัว...ผมเผลอสบตากับพี่เค้าอย่างจัง...หน้าผมร้อนวูบ ๆ...ต้องรีบบอกให้พี่ยอดลุกขึ้นยืนเพื่อเอาผ้าขนหนูพันเอวไว้กันอุจาด...ผมมองพี่ยอดได้แค่บริเวณหน้าอกที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบ ไม่กล้ามองหน้าเค้าอีก...มือก็ช่วยพี่ยอดพันผ้า...กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อน ๆ กับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ทำให้ผมขนลุกซู่...
“...พี่ยอดนั่ง...”
“...โห...คุณพยาบาล...ทำไมให้คนเจ็บเดี๋ยวนั่ง เดี๋ยวลุกอย่างนี้ล่ะ...” พี่ยอดบ่น
“...ก็ตอนยืนมันถอดกางเกงลำบากอ่ะ...”
“...ลำบากตรงไหน...ดึงปรื๊ดก็หลุดแล้ว...”
“...นั่งก็ดึงปรื๊ดได้...” ผมเถียง ใจจริงแล้วกลัวผ้าขนหนูพี่ยอดหลุดระหว่างดึงกางเกงมากกว่า ถ้านั่งถึงผ้าหลุดยังไงก็ไม่โป๊
“...เดี๋ยวพี่ถอดเองก็ได้...เกรงใจทีม...”
“...ไม่เป็นไร...”
“...พี่เกรงใจจริง ๆ นะ...ท่าทางจะไม่เคยถอดให้ใคร...มือสั่นเชียว...” พี่ยอดล้อผม
“...เออ...ก็ปกติมีแต่คนถอดให้ทีมอ่ะ...” ผมทำปากดีแก้เขิน
“...จริงอ่ะ...” พี่ยอดยิ้ม
“...ตกลงจะอาบน้ำป่ะ...”
“...อาบสิ...พี่จะถอดกางเกงแล้วนะ...” พี่ยอดนั่งลงบนเตียงแล้วทำท่าจะดึงกางเกงออก ผมหันหน้าหนีทันที
“...เสร็จยัง...” ผมถามหลังจากผ่านไปสักครู่
“...เสร็จแล้ว หันมาได้...” พี่ยอดโยนกางเกงใส่ตะกร้า แต่ไม่ลง
“...โห...ไม่แม่นเลยว่ะ...” ผมเดินไปหยิบกางเกงบนพื้นใส่ตะกร้า
“...ทีม...ไม่รังเกียจเหรอ...”
“...รังเกียจอะไร...”
“...ก็กางเกงพี่อ่ะ...”
“...ไม่นะ...” ผมตอบตามความจริง
“...ทีมนี่มีอะไรให้พี่แปลกใจเรื่อยเลย...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ก็ทีมเหมือนพวกลูกคุณหนู...แต่มาทำอะไรให้พี่ได้ขนาดนี้...พี่ก็เลยแปลกใจ...”
“...สำหรับพี่ยอด...ทีมทำได้ทุกอย่างแหละ...” ผมแกล้งหยอดคำหวาน
“...จริงเหรอ...งั้นอาบน้ำให้พี่หน่อยนะ...”
“...โรคจิตว่ะ...ไปนอนดีกว่า...” ผมทำท่าจะเดินออกไป
“...เดี๋ยวสิครับ...พาพี่ไปอาบน้ำก่อน...” พี่ยอดอ้อน ผมดึงแขนพี่ยอดให้ลุก แล้วพยุงเดินไปห้องน้ำ
*
*
...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นพี่ยอดเปลือยท่อนบน...แต่เป็นครั้งแรกที่ผมได้อยู่ใกล้กับเค้าที่สุดในสภาพนี้ด้วยความตั้งใจ...ตอนพยุง...แขนผมได้สัมผัสกับเนื้อแน่น ๆ บริเวณสีข้าง...กล้ามแขนแข็งแรงแนบกับแขนเล็ก ๆ ของผม...ระหว่างทางเดินสั้น ๆ เราไม่ได้พูดกันเลย...ห้องเงียบจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจของเราสองคน...
...หลังจากส่งพี่ยอดเข้าห้องน้ำ ผมก็เดินมาเปิดโทรทัศน์อีกครั้ง...ตาดูรายการตรงหน้า แต่ใจกลับลอยไปถึงไหนก็ไม่รู้...ผมกำลังสงบสติอารมณ์ไม่ให้หวั่นไหวไปกับรูปร่างหน้าตาของพี่ยอด...ไม่อยากจะเป็นเหมือนคนทั่วไป ที่รักชอบกันง่าย ๆ...มันคงเป็นความเข็ดขยาดคนหน้าตาดี หลังจากเจอคนหน้าตาดี แต่ใจร้ายอย่างต้า...ตราบใดที่ผมยังไม่แน่ใจว่าพี่ยอดพูดดี ทำดี ขยันหยอดคำหวานกับผม มันมาจากอะไร...พี่ยอดต้องการอะไรกันแน่...ชอบผมเหรอ...ตรงไหน...เพราะอะไร...
...แล้วเราชอบพี่ยอดหรือเปล่าล่ะ...ไม่ชอบก็บ้าแล้ว...ความน่ารักของพี่ยอดทำให้ผมสนใจก่อนรูปร่างหน้าตาภายนอกซะอีก...สายตาที่ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะคู่นั้นอีก...ถ้าเป็นคนที่ใจไม่แข็งพอ คงละลายไปแล้ว...แต่ทำไมเราใจแข็งกับพี่ยอดล่ะ...เค้าไม่ดีตรงไหน...คำตอบวนกลับไปที่เดิม...เพราะผมยังไม่รู้ว่าพี่ยอดคิดยังไงกับผมแน่...
“...ทีม...เสร็จแล้ว...” พี่ยอดเปิดประตูออกมา
“...ค่อย ๆ เดินพี่ยอด...ทำไมนานจัง...” ผมวิ่งไปพยุงพี่ยอดหน้าห้องน้ำ
“...ก็ไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวนี่...”
“...ทะลึ่ง...”
“...อะไร...พี่ฉี่ด้วย...มันยืนฉี่ไม่ได้ เกร็งขาอีกข้างจนปวดไปหมดแล้ว...ต้องนั่งฉี่...พอนั่งก็ฉี่ไม่ถนัดอีก...ก็เลยนานไปหน่อย...” พี่ยอดอธิบายยาว
“...แล้วสระผมทำไมเนี่ย...”
“...พี่สระผมทุกครั้งที่อาบน้ำอ่ะ...”
“...ถ้าสระผมบ่อย ๆ พี่ยอดต้องเปลี่ยนไปใช้แชมพูอ่อน ๆ นะ...เดี๋ยวผมร่วงหมด...” ผมแนะนำ
“...กลัวพี่ไม่หล่อเหรอ...”
“...อืม...”
“...แล้วถ้าพี่ไม่หล่อ...ทีมจะชอบป่าวอ่ะ...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ทีมเคยบอกว่าทีมชอบพี่ยอดเหรอ...” ผมย้อนถามแก้เขิน
“...ไม่เคย...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ทีมจะชอบพี่หรือเปล่าพี่ไม่รู้...แต่พี่อยากให้ทีมรู้ว่าพี่ชอบทีมก็พอแล้ว...”
*
*
...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนบอกว่าชอบผม...แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินแล้วใจเต้นแรง...หน้าร้อนวูบวาบ...มือไม้อ่อน...จะยิ้มก็ไม่กล้ายิ้ม การที่ต้องกลั้นยิ้มนี่มันยากมาก...ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าก้มตาพยุงพี่ยอดเข้าห้อง...
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น ทุกกำลังใจนะครับ...เห็นรีพลายแล้วชื่นใจ ต้องรีบมาต่อให้ก๊อกสองในวันเดียวกัน...สนอง Need ผู้อ่านนิดนึง เพราะตอนนี้มีแค่ทีม กับพี่ยอด...วันเดียวสองตอน ถี่ไปมั้ยครับคุณผู้อ่านที่รัก :laugh:
...เป้...
-
:z13:
ตามมาอ่านทัน คุณเป้พอดี :z1:
-
เขินๆๆๆ น้องทีมน่าอิจฉาจริงๆเลย
:o8:
-
อร๊าย เขิลล์จังเลย พี่ยอดบ้าๆๆๆ (เอามือทุบกล้ามอก >.<) ... โหมดอินคิดว่าตัวเองเป็นทีม ...
-
อ่านแล้วเขินง่ะ
โคตอ้อนเลย คุณคนป่วยเนี่ย
ปล. ไม่เบื่อหรอกครับ มาเท่าไหร่ก็อ่านเท่านั้นล่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วอยากมีคนป่วยมาให้คอยพยาบาล
(แต่ขอคนป่วยดูดีแบบพี่ยอดนะ อิอิ)
-
:กอด1:
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
วันนี้ได้อ่านจนจุใจเชียว
มาต่อถี่ถี่นะคะ ชอบ
:L2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
น่ารัก จัง เลย
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
ไม่ถี่เลยพี่เป้ เอาอีกๆ
พี่ยอดหยอดทีมทุกวันเลยนะ
ทีมเขินเเน่ :กอด1:
-
พี่ยอดน่ารัก ง่ะ :o8:
-
น่ารักจัง :o8:
มากกว่าวันละสองตอนก้อได้
มานอนรอตอนต่อไป
-
:serius2: จะหาแบบพี่ยอดได้ที่ไหนหว่า ทั้งหยอดทั้งอ้อนขนาดนี้(เสียงพี่พุดเดิ้ล ลากยาวๆ)
พี่เป้คนแต่งขา มากี่ตอนก็ได้ค๊า คนอ่านบ้านนี้ชอบหมดแหละ :กอด1:
-
:-[
มีขอหัวใจกันด้วย
ชอบๆมาอีกๆ
-
:-[ โอยยยย อ่านไปเขินไปวุ้ยยยยยยยย ทั้งทีมทั้งพี่ยอดพูดอะไรกันก็ไม่รู้ บร้าๆๆ
-
หยอดหวานกันซะ อิจฉาเลย :impress2:
-
ลงถี่ๆ แบบนี้ชอบบบบบบบ
โดยเฉพาะตอนที่มีพี่ยอดกับทีมฉองคน
อิอิ :z1:
-
เบาหวานขึ้น :-[
-
:haun4:
ไม่ถี่ๆ
-
รอตอนต่อไปค่ะ (ตอนต่อไปพี่ยอดอ้อนทีมบนเตียง แล้วจับทีมกดเลยใช่ไหมค่ะ) จะตั้งหน้าตั้งตา โดยไม่กระพริบตาเลยค่ะ
-
เย้ๆ ขอบคุณ writer มากครับขยันทำงานแบบเน้ รักตายเลยยยยยยยยย อิอิ
-
คนไข้ขี้อ้อนนะครับ มาให้กำลังใจครับ
-
ลงบ่อย ๆ นะดีแล้วครับ
เพราะมีคนคอยติดตามอยุ่นะครับ
พี่ยอดนี้ก็อ้อนเก่งใช้ได้นะ
อิจฉาแล้วนะนี้
:undecided: :undecided:
-
...เก่งมาจากไหน...ก็แพ้ใจเธอ :o8:
...คงต้องร้องเพลงนี้แล้วหล่ะ
...ขอบคุณคนขยันครับ :pig4:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยไม่ไหวแล้วววว
สนุกกกกกกกกก ชอบมามายยยยย o13
พี่ทีมแรงได้อีก ชอบนะเนี่ยยย 55555+
เมื่อวันเสาร์ตามอ่านมาราธอนเที่ยงคืนถึงตีห้า แม่เกือบตื่นแล้วววว อิอิ
สนุกมากคร่ะชอบมากเลย พี่ยอดโฮกกกมากคร่ะ :impress2: แต่ละคำพูดและการกระทำเขินแทนพี่ทีม 555555+
มาต่อไวๆๆๆๆน้าคร่ะ :z13:
-
พี่ยอดมันไม่โดนเลยว่ะ เข้าไปถึงห้องขนาดนั้น
จับกดไปเลยดิ 55+
:z1: :z1:
ขาไม่ใช่อุปสรรค ก๊ากๆๆๆๆๆ
-
พี่ยอด.......แหมได้ใจจริงๆ
ไม่ต้องไปเร่งรัดน้องมันแต่บอกให้น้องมันรู้ว่าเราคิดยังไงก็พอ
ขาเจ็บก็ดีเหมือนกันนะ...ได้ใกล้ชิดแบบเนื้อแนบเนื้อกันด้วย ครึๆ
พยุงกันไปพยุงกันมาอิอิ
“...ทีมเคยบอกว่าทีมชอบพี่ยอดเหรอ...” ผมย้อนถามแก้เขิน
“...ไม่เคย...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ทีมจะชอบพี่หรือเปล่าพี่ไม่รู้...แต่พี่อยากให้ทีมรู้ว่าพี่ชอบทีมก็พอแล้ว...”
>>ช่างยอกย้อน..น่าทำโทษเป็นที่สุด :oo1: ทีจิ555
+1 คะ
-
^
^
:z13: นาน ๆ ทีจะได้จิ้ม
...............
คนอ่านเองก็ท่าทางจะต้องไปหาหมอเหมือนกัน
แพ้ความหวานของพี่ยอดกับน้องทีม
หวานจนมดเก็บน้ำตาลในห้องไม่ทัน
:z2:
-
น่ารักกันจริงวุ๊ย คู่นี้ อิจฉาๆ
-
:-[ :-[ น่ารักกกกก
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โอย โอย โอย พี่ยอดพูดแบบนี้
มาฆ่ากันเลยดีกว่า หวานได้อีกนะ
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
“...ไม่เคย...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ทีมจะชอบพี่หรือเปล่าพี่ไม่รู้...แต่พี่อยากให้ทีมรู้ว่าพี่ชอบทีมก็พอแล้ว...”
อร๊างงงงงง เขิลพี่ยอดดดดดด ><
ทีมม ไม่ชอบก้บ้าแล้วจ้าาาาาาา
:-[
-
วันนี้ไม่มาตอกย้ำ "ฟาร์มถี่" ให้หน่อยเหรอจ๊ะ ฮืออออ จะลงแดงอ่า :z13:
-
พี่ยอดหยอดเก่งเหมือนกันนะ
น้องทีมใจอ่อนยัง
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ อัพถี่ๆ o13
-
อ่าเขิน :m25:
-
We belong together 25
...ตอนถอดเสื้อผมว่าทุลักทุเลแล้ว...ตอนใส่ยิ่งกว่านั้นอีก...ต้องรีบเช็ดตัว เช็ดผมให้พี่ยอดที่นั่งเฉยบนเตียง มองผมตาแป๋ว...ถ้าผมเผลอสบตา พี่ยอดก็จะยิ้มให้ ผมเขินจนทำตัวไม่ถูก...
“...ตอนนอน...เอ่อ...พี่ยอด...เอ่อ...ใส่กางเกงในหรือเปล่า...ทีมจะได้ไปหยิบให้...” ผมถามพี่ยอดตะกุกตะกักด้วยความเขิน
“...ไม่นะ...ให้น้องมันได้พักผ่อนบ้างเหอะ...” พี่ยอดตอบหน้าตาย
“...โอเค...งั้นใส่กางเกงเองนะ...” ผมยื่นกางเกงขายาวให้
“...ครับผม...” พี่ยอดรับไปใส่อย่างว่าง่าย แต่กางเกงขายาวมันใส่ยาก ผมก็ต้องนั่งกับพื้นช่วยม้วน ๆ ขากางเกงให้ใส่ง่ายขึ้น
“...มันยังบวมอยู่เลยนะพี่...” ผมจับที่ข้อเท้าพี่ยอดเบา ๆ
“...พรุ่งนี้ก็หายวิ่งได้สบาย...”
“...ขี้โม้ว่ะ...ใส่เร็ว ๆ สิ...จะได้กินยานอน...” ผมเร่งพี่ยอด เพราะเค้าปล่อยให้กางเกงคาอยู่ที่หัวเข่า
“...ใส่ให้หน่อยได้ป่ะ...” พี่ยอดกวนอีกแล้ว
“...ได้...” ผมกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงด้านหลังพี่ยอด แล้วโน้มตัวลงไปดึงกางเกงพี่ยอดทีเดียวขึ้นมาถึงเอวโดยที่ไม่เห็น หรือสัมผัสกับยอดจูเนียร์เลย
“...โห...ตอนถอดทำเป็นมือสั่น ตอนใส่เนี่ยมืออาชีพเลยนะ...” พี่ยอดล้อผม
“...แน่นอน...” ผมต่อปากต่อคำ โดยที่คางยังคาอยู่ที่ไหล่พี่ยอด
“...อย่างนี้ต้องให้รางวัลซะแล้ว...” พี่ยอดพูดจบก็กลับหลังกดผมลงไปบนเตียง
“...เฮ้ย...พี่ยอด...จะทำอะไรอ่ะ...” ผมขืนตัวและพยายามดิ้นรน
“...อย่าดิ้นสิ...เดี๋ยวโดนขาพี่นะ...” พี่ยอดปราม ในขณะที่หน้าเราชิดขนาดที่ปลายจมูกเราสองคนชนกัน
“...พี่ยอดปล่อยเหอะ...เดี๋ยวทีมทายาให้นะ...นวดให้ด้วย...” ผมทำใจดีสู้เสือ
“...เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน...ตอนนี้พี่อยากให้ทีมทำอย่างอื่นมากกว่า...” พี่ยอดพูดเสียงหื่น ๆ
“...ทำอะไรอ่ะ...ปล่อยก่อนนะ...” ผมอ้อนวอน
“...ไม่รู้จริง ๆ เหรอ...” พี่ยอดพูดพลางหัวเราะในคอ
“...พี่ยอด...อย่าทำอะไรทีมเลยนะ...ขอร้อง...” ผมพูดเสียงสั่น
“...กลัวเหรอ...เห็นเก่งไปทุกอย่าง...ไม่คิดว่าจะกลัวเรื่องแค่นี้...”
“...พี่ยอด...” ผมพูดเสียงแข็ง
“...ครับ...ไม่เบื่อเหรอ...เรียกแต่พี่ยอด พี่ยอด...ทีหลังเรียกที่รักก็ได้นะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“…บ้า...” ผมเผลอหัวเราะออกมา
“...หัวเราะเหรอ...โดน...” พี่ยอดซุกลงมาที่ซอกคอผมอีกแล้ว จะดิ้นก็กลัวพี่ยอดเจ็บ มันจั๊กจี้จนผมต้องหดคอ พอหดด้านซ้าย พี่ยอดก็ย้ายมาด้านขวา พอสะบัดหน้าหนี จะอ้าปากด่าพี่ยอดก็จู่โจมโดยการเอาปากปิดปากผมทันที
*
*
...ผมนอนนิ่ง อึ้ง เหวอ...จูบแรกของกู...เม้มปากสิ...หันหน้าหนี...อย่าเผลอจูบตอบเค้า...ดันตัวเค้าออก ไม่ใช่โอบเค้าไว้อย่างนี้...เอาเล็บจิกเค้าเลย...อย่าไปลูบหลังเค้า...ดึงผมตรงท้ายทอยก็ได้ ให้เค้าหยุด...อย่าไปลูบเบา ๆ อย่างนั้น...เค้าจะคิดว่าเราเต็มใจ...เฮ้ย...ทำไมเราควบคุมตัวเองไม่ได้วะ...
“...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดหยุดการกระทำ หายใจหอบ ๆ ผมรู้สึกตัว กระเด้งตัวออกทันที
“...โถ...แค่นี้อ่ะนะ...นึกว่าจะแน่...” ผมทำปากดีกลบเกลื่อนอาการผิดปกติบางอย่าง
“...โห...งั้นมานี่เลย...” พี่ยอดเผลอลุกขึ้นตามผม แต่ก็ต้องทรุดตัวลงนั่งบนเตียงด้วยความเจ็บข้อเท้า
“...เป๋อย่างนี้แล้วยังซ่า...”
“...รอให้หายก่อนเหอะ...” พี่ยอดทำหน้าดุ
“...กินยาซะ จะได้หายเร็ว ๆ...ขอโทษนะ...” ผมโยนถุงยาลงบนเตียง เพราะกลัวว่าถ้าเข้าใกล้พี่ยอดอีกจะโดนแบบเมื่อกี้อีก
“...ไปไหนอ่ะ...” พี่ยอดร้องตามผมที่เดินออกไปข้างนอก
“...ไปเอาน้ำมาให้กิน...” ผมตะโกนตอบ
“...อย่าหนีไปไหนนะ...”
“...ถ้าทำแบบเมื่อกี้อีก...ทีมจะไปนอนห้องมิ้นท์...” ผมขู่ พร้อมยื่นแก้วน้ำให้พี่ยอด
“...ไม่ทำก็ได้...”
“...นี่...” ผมให้พี่ยอดมองมือพี่ยอดที่กำลังรับน้ำจากมือผม แต่มันเป็นการจับมือผมเต็ม ๆ
“...รอให้พี่หายก่อนเถอะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ทำไม...จะทำอะไรเหรอ...” ผมถามเสียงดุ พี่ยอดไม่ตอบได้แต่อมยิ้ม ทำตาเจ้าเล่ห์
*
*
...ผมจัดยาให้พี่ยอดกินก่อนนอน...เสร็จแล้วนั่งกับพื้นทายา และนวดให้พี่ยอดเบา ๆ ก่อนพันผ้ายืดเพื่อไม่ให้ข้อเท้าขยับเขยื้อนตอนหลับสนิท...
“...พันผ้าสวยกว่าพยาบาลเมื่อเย็นอีก...” พี่ยอดชม
“...พยาบาลเค้ารีบมั้ง...แน่นไปมั้ยพี่...” ผมถาม
“...ไม่จ้ะ...” ผมเงยหน้ามองพี่ยอดแล้วเผลอยิ้ม...ชอบจังเลย ผู้ชายพูดจ๊ะจ๋าแบบนี้อ่ะ
“...นอนได้แล้ว...กู๊ดไนท์นะพี่...” ผมลุกขึ้นหยิบถุงยาไปเก็บ
“...เดี๋ยว...ทีม...คืนนี้นอนกับพี่นะ...” พี่ยอดทำหน้าตาน่าสงสาร
“...ไม่เอา...ทีมไม่เคยนอนกับใคร...”
“...อ้าว...แล้วทำไมนอนกับมิ้นท์กับแก้วได้ล่ะ...”
“...นอนกับพวกมันปลอดภัย...เอ่อ...ทีมหมายความว่านั่นมันเพื่อนทีมอ่ะ...”
“...นอนกับพี่ก็ปลอดภัย...รับรองว่าไม่ทำอะไรหรอก...พี่จะรอให้ทีมพร้อมยอมพี่เอง...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...อู๊ยยยยยยยยย...งั้นก็รอต่อไปเหอะ...ระวังทีมจะยอมพี่ยอดง่าย ๆ นะ...” ผมพูดเสียงสูง
“...ไม่พูดเล่นแล้ว...ทีมนอนกับพี่เถอะ...ถ้าตอนดึก ๆ พี่หิวน้ำ...พี่อยากไปฉี่แล้วพี่จะไปยังไงอ่ะ...นะครับ...นะ...” พี่ยอดอ้อน ผมมองที่เตียงพี่ยอด รู้สึกว่ามันจะเป็น Queen Size เพราะมันใหญ่กว่าเตียงผม มิน่าล่ะ ห้องพี่ยอดถึงดูแคบกว่าห้องผม
“...ก็ได้...แต่ห้ามทำอะไรทีมนะ...” ผมพูดย้ำ
“...ครับผม...” พี่ยอดรับคำหนักแน่น
“...เดี๋ยวมา...ไปเอาหมอนกับผ้าห่มก่อน...”
“...ทีม...ขอผ้าห่มที่ไม่ใช้มารองขาพี่ด้วยนะ...นอนราบแบบนี้แล้วมันเจ็บ ถ้ายกให้มันสูงหน่อยคงจะดี...”
“...เจ้าค่ะ...คุณผู้ชาย...” ผมประชด พี่ยอดหัวเราะเบา ๆ
*
*
...ผมเอาผ้านวมมาพับให้เป็นก้อน วางไว้หนุนขาพี่ยอดที่นอนหงาย...กางเกงขายาวตัวนั้นมันก็แนบเนื้อดีเหลือเกิน...นอนหงายแบบนี้ ส่วนกลางลำตัวของพี่ยอดมันก็เด่นชัดขึ้น...ผมพยายามไม่มองตรงนั้น เพราะรู้ว่าภายใต้กางเกงตัวนี้คือเนื้อเพียว ๆ...
“...ทีม...ทำอะไรให้พี่อย่างได้ป่าว...เมื่อกี้พี่ยังไม่ได้บอกทีมเลย...” พี่ยอดพูดทำลายความเงียบ
“...ถ้าเป็นเรื่องมงคลก็บอกมา...” ผมถามแต่ยังหันหลังให้
“...พรุ่งนี้โทรบอกเจ้านายพี่ให้หน่อยว่าพี่ร่างกายไม่สมบูรณ์พอจะทำงานได้ตามปกติ...”
“...โห...พูดซะหรูเชียว...” ผมหัวเราะก๊าก
“...แล้วจะให้พูดยังไงล่ะ...ตั้งแต่ทำงานที่นี่ พี่ยังไม่เคยหยุดงานเลยนะ...”
“...โอ้โห...พนักงานดีเด่น...จ้างหมื่นทำแสน...ทำงานเกินเงินเดือนนะเนี่ย...” ผมกัด
“...ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวก็โดนจูบอีกหรอก...”
“...เออ...ไม่พูดแล้ว....เดี๋ยวพรุ่งนี้บอกเค้าให้...” ผมตัดบท
“...ขอบคุณนะครับ...ไหน...มากู๊ดไนท์คิสหน่อยสิ...” พี่ยอดชะโงกหน้ามาจูบแก้มผมเบา ๆ
“...อีกแล้วนะ...พี่ยอด...” ผมคำรามในคอ นอนนิ่งตัวแข็ง ไม่กล้าหันไปเพราะกลัวว่าจะโดนมากกว่านี้
“...ก็ทีมน่ารักอย่างนี้ใครจะอดใจไหว...” ว่าแล้ว พี่ยอดก็พลิกตัวมาก่ายผมเหมือนผมเป็นหมอนข้าง
“...พี่ยอด...เอาขาออกไป อึดอัด...”
“...ขอพักขาแป๊บนึง...”
“...กูคิดผิดหรือเปล่าวะเนี่ย...” ผมบ่นกับตัวเองดัง ๆ
“...คิดไม่ผิดหรอก...” พี่ยอดหัวเราะ
*
*
...ผมนอนตัวเกร็งอยู่นาน เพราะพี่ยอดขยับเข้ามาใกล้จนร่างกายเราแนบชิดกัน...ชิดซะจนผมรู้สึกถึงความอุ่นจัดบริเวณกลางลำตัวพี่ยอดที่แนบกับสะโพกของผม...ลมหายใจสม่ำเสมอเป่ารดที่ต้นคอผมเบา ๆ...อากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ไม่ทำให้ผมรู้สึกหนาวเลย เพราะตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของพี่ยอด...อ้อมกอดที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น และปลอดภัย...ความรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อน...ดังคำที่ว่า เราจะไม่รู้ว่าเราขาดอะไร จนเมื่อเราได้รับสิ่งนั้นมา...
***************************************************************************
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ทุกเสียงเชียร์นะครับ...คนเขียนบ้าจี้...พอมีรีพลายมายุ ทำให้อดไม่ไหวต้องรีบพิมพ์มาให้อ่านกัน...แต่วันนี้ขอสั้นนิดนึงนะครับ...ไปออกกำลังกายมา เหนื่อยมากกกกกกกกก...
...เป้...
-
เอ่อ คิดถึงปุ๊บก็มาปั๊บเลยน้อ
:กอด1:
-
พี่ยอดเจ้าเล่ห์นะเนี่ย
รอว่าเมื่อไหร่จะได้รวมร่างกันซะที
:z1:
-
มาเร็วดังใจมากๆ น่ารักที่สุด จุ๊บๆๆ ขอบคุณมากจ้า
“...เจ้าค่ะ...คุณผู้ชาย...” << ตรงนี้ฮา
“...ก็ทีมน่ารักอย่างนี้ใครจะอดใจไหว...” << ตรงนี้หวาน
“...กูคิดผิดหรือเปล่าวะเนี่ย...” << ตรงนี้ฮากว่า
...อ้อมกอดที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น และปลอดภัย...ความรู้สึกแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อน...ดังคำที่ว่า เราจะไม่รู้ว่าเราขาดอะไร จนเมื่อเราได้รับสิ่งนั้นมา... << แต่ตรงนี้ซึ้งจ้า
-
บะ บะ บะ บร๊า
ที่ยอดก็ทำไม่รู้ :-[
-
พี่ยอดเจ้าเล่ห์นะเนี่ย
รอว่าเมื่อไหร่จะได้รวมร่างกันซะที
:z1:
รวมร่างเป็นยอดมนุษย์ปะ
:laugh:
-
:give2: บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุยไรกันเนี่ย บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ยอดน่าร้ากกก น้องทีมกะน่าร้ากกกกก :-[
-
แหม....คุณพระได้จร๊วบไปหยกๆยังไม่สาแก่ใจ ยังเอาน้องใจมาสีสะโพกอีก
วางแผนไว้ชิมิคะคุณพี่ยอดขมองอิ่ม...ขนาดกุงเกงยังใส่ไม่ได้เลย เอิ่มมือไม่ได้หักนี่หว่า
แต่หาเรื่องกินเด็กไปงั้น ..แล้วก็ได้จริงๆด้วย นิดๆหน่อยๆให้คนแก่!! ได้กระชุ่มกระชวยหัว..จายก็ยังดี
หาช้านะพี่ จะได้นอนกอดกันไปทุกคืนๆ
o13
-
:o8:
วันนี้หวานกว่าเมื่อวาน
พรุ่งนี้จะยังไงเนี่ย
l
l
l
l
l
v
อยากใช้อีโมตัวนี้ :haun4:แล้วอ่ะครับ
+1 ให้นักเขียนดีเด่น อัฟไวทันใจคนอ่าน
-
รอตอนที่ทีมจะกลายจากข้าวสารเป็นข้าวสุก :z1:
พี่ยอดเริ่มรุกมากๆเยี่ยงนี้ อีกไม่กี่ตอนต้องได้อ่านแหง่มๆ :o8:
ใกล้จะได้บวกให้คนเขียนบ้างแล้ว เย้ๆ
-
:haun4: :haun4: คุ้มจริงๆเลยที่เจ็บขา..ใช่ไหมคุณยอด
-
เหมือนเป็นสามีภรรยากันแล้วเลย
น่ารักมากๆ
-
ตอนนี้น่ารักมากๆ ขอบคุณครับคุณเป้
-
o13 พี่ยอดนี่ใช่เล่นนนนนน จ๊วบบบบบบๆๆๆๆเข้าให้แล้นนนนนนนนนน :m11:
จุ๊ฟแรกๆๆๆๆ :mc3:
:interest: แถมต่อมายังรุกต่อด้วยของสำคัญมาสีๆกะสะโพกของทีมอีกนะ :haun4:
:laugh: :laugh: ทีมไปต่อไม่เป็นเลย นอนตัวแข็งด้วยอ่ะเด๊ะ :m20:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ของเค้าดี เจงๆๆๆๆๆ
-
:กอด1:อบอุ่นมากมาย :impress2:
-
คิดไม่ผิดหรอกทีม อรั้ยยยย ไม่น่าต้องลำบากหอบผ้าห่มมาให้พี่ยอดหนุนขาเลยนิ เอิ๊กๆ
ขอถี่ๆ แบบนี้อีกน๊า จุ๊บุๆ ไร้ท์เตอร์ ^^
-
หวานชวนให้เบาหวานขึ้นนะเนี๊ยะ
แต่ไม่เป็นไร เราชอบ :impress2:
-
พี่เป้มาเเบบสั้นๆเเต่ได้ใจค่ะ
พี่ยอดเท่อีกเเล้ว ชอบอะ
ทีมชอบพี่ยอดก็บอกไปเหอะ ห้าๆๆ
เอาอีก เอาอีก
thx ja! :z2:
-
ชื่อเต็ม ๆ ของพี่ยอดคงจะชื่อ ยอดหวาน หวานไม่บันยะบันยังเลยทีเดียว
เจ็บนี้คุ้มจริง ๆ :impress2:
ขอบคุณคุณเป้ที่มาลงให้ถี่ ๆ ตามคำเรียกร้องของคนอ่านนะคะ :pig4:
-
อร๊างงง เขิลพี่ยอดง่ะ
:-[ :-[
พี่ยอดด ชอบเค้าก้บอกไปเล๊ยยยยย
น้องทีมมันรับรักอยู่แร้วว หุหุ
อยากได้ เอ็นซี โฮกกกกก
:z1:
-
หมั่นไส้พี่ยอดจอมมารยา ฉวยโอกาสมากอดมาหอมน้องทีมของเค้าได้ไง :z3:
น้องทีมอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ
:man1:น้องเป้ขยันแบบนี้รักกันตายเลย +ไปอีก1 :L1:
-
writer น่ารักจังงขอจุ๊บบบบบบ สอง ที อิอิ
-
พี่ยอดนี้ เจ้าเล่ห์ เหมือนกันนะ
น้องทีมระวังสักนิดก็ดีนะน้อง
ขอกอด :กอด1: writer เป็นของรางวัลให้ครับ
:undecided: :undecided:
-
พี่ยอดนี่ พอตั้งตัวติดล่ะก็ รุกเอารุกเอา เล่นเอาน้องทีมตั้งตัวแทบไม่ทันเลยเชียว o13
-
:o8: :o8: :o8: รักเรา หวานซะ :impress2: :impress2:
-
แบบว่านะ.......... เค้ารักคนเขียนอ้า :-[
ชอบแบบนี้จังเอาอีกเยาะๆ และเยาะๆนะ ชอบให้ทีมเปลืองตัว 555 :laugh:
ปล.พี่ยอดน่ารักจัง :m31:
-
เรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกชอบอ่ะ
น้องทีมน่าร๊ากกกกกพี่ยอดก็เทห์เหมาะกันมากกกกกกกกก :m1:
อยากอ่านฉากหวานสวีทแล้วอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่ะ :a9:
-
We belong together 26
…แปลกมาก...แทนที่ผมจะนอนไม่หลับ เพราะไม่คุ้นที่ และน่าจะกังวลที่ต้องนอนร่วมเตียงกับพี่ยอด...แต่...ไม่เลยครับ...นอนหลับสบายใต้ผ้าห่มอุ่นผืนเดียวกัน...อ้อมแขนแข็งแรงกอดกระชับ...ผมเผลอตัวซุกหน้ากับอกพี่ยอดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...
“...กี่โมงแล้วทีม...” พี่ยอดงัวเงียถามผมที่อยู่ในชุดพร้อมทำงาน
“...เจ็ดโมงแล้ว...พี่ยอดนอนต่อเถอะ...เดี๋ยวทีมไปเอาข้าวมาให้กิน...”
“...ไม่เป็นไร...พี่ไม่ค่อยเจ็บขาเท่าไหร่แล้ว...ไปทำงานตามปกติได้...” พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...พักหน่อยดีกว่าพี่...จะได้หายเร็ว ๆ ไง...”
“...พี่หายแล้ว...” พี่ยอดยิ้มให้ผม พร้อมบิดตัวไล่ความเมื่อย
“...ตามใจ...” ผมไม่อยากเซ้าซื้ ก็เลยเดินกลับห้องแบบไม่สนใจเค้าอีกเลย
*
*
...ผมหงุดหงิดที่พี่ยอดไม่รู้จักรักษาตัวให้ดี...เข้าใจว่าห่วงงาน...แต่ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้าง...ในเมื่อตัวเองยังไม่รู้จักห่วง...มันก็ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะห่วงเค้า...ดังนั้นผมจึงไปรอเพื่อนสาวที่ห้อง...
“...นี่...ตกลงปาร์ตี้จะเอายังไงวะ...” มิ้นท์ถาม
“...เลื่อนไปก่อนมั้ย...พี่ยอดเจ็บขานี่นา...”
“...เค้าบอกว่าเค้าหายแล้ว...เราไปปาร์ตี้ที่อื่นดีกว่า...ไปเที่ยวกลางคืนกัน...ตรงชายหาดเนี่ยจะกินเมื่อไหร่ก็ได้...คืนนี้ขอตะลุยเธคภูธรหน่อยเหอะ...” ผมเสนอความคิด
“...ดีเหมือนกัน...ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้ว...” อีมิ้นท์ควงเอวทำท่ารูดเสาพยายามเซ็กซี่
“...แล้วพี่ยอดล่ะ...”
“...อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย...” ผมตอบแบบปัด ๆ
*
*
...พวกผมกินข้าวเช้ากันเสร็จพอดี ก็เห็นพี่ยอดเดินกระเผลกลงมา...ผมมองเค้านิดนึงก่อนหันไปคุยกับเพื่อนสาวต่อ...พอพี่ยอดเดินมาใกล้ถึงโต๊ะพวกเรา ผมก็เดินสวนเอาถาดไปเก็บ และเดินออกไปจากแคนทีนทันที...
“...มึงงอนอะไรพี่ยอดหรือเปล่า...” มิ้นท์ถามผมระหว่างแวะแปรงฟันอีกครั้งที่ห้องมัน
“...ไม่...”
“...แต่กูว่ามึงแปลก ๆ นะ...”
“...ไม่มีอะไร...”
“...ไม่จริง...มึงต้องมีอะไรแน่ ๆ...” อีมิ้นท์คาดคั้น
“...อีเวร...กูจะแปรงฟัน...” ผมพูดทั้งที่ฟองเต็มปาก
“...ไม่เป็นไร...กูรอได้...”
“...อีนี่ต่อมเสือกทำงานอย่างแรงเลยนะ...” ผมบ้วนปากแล้วกัดมันทันที
“...เออสิ...”
“...เดี๋ยวคืนนี้เล่าให้ฟัง...ไปทำงานเหอะ...สายแล้ว...” ผมแกล้งมันอีก
“...โห...คนสวยอยากรู้อ่ะ...” มิ้นท์เดินตาม
“...แก้ว...ฝากไปชวนซอนย่า กับชวนไผ่ด้วยนะ...” ผมบอกแก้ว เพราะห้องแม่บ้านใกล้กับห้องช่าง
“...ได้...เจอกันที่ไหนยังไง...”
“...ให้ไผ่จัดทริปเลยละกัน...” ผมให้คนในพื้นที่จัดการคงได้เรื่องกว่า
*
*
...ผมช่วยพี่ ๆ รับเช็คเอ้าท์ในเช้าวันเสาร์อย่างนี้...เมื่อคืนห้องเต็มเพราะกรุ๊ปทัวร์เข้า...ตอนนี้หน้าฟร้อนท์ดูวุ่นวาย ทั้งแขกเช็คเอ้าท์ และแขกที่รอไกด์มารับไปเที่ยว...เจ๊เอ๋เดินร่อนเรียกแขก หวังว่าจะมีลูกค้าไปหลงไปใช้บริการเค้าท์เตอร์ทัวร์...แต่ทาร์เก็ตของชีคงจะเป็นแต่นักท่องเที่ยวผู้ชายมั้ง ถึงไม่สนใจแขกผู้หญิงเลย...
“...ยอดเป็นอะไรอ่ะ...เดินเป๋เชียว...” เสียงพี่รุจทักพี่ยอดที่เดินขึ้นมาดูความเรียบร้อยของไฟหน้าฟร้อนท์ พร้อมลูกน้องที่แบกบันไดมาด้วย
“...เส้นพลิกอ่ะพี่...”
“...น้องทีม...ดูแลพี่เค้าดี ๆ นะ...” พี่รุจบอกผม
“...พี่เค้าหายแล้ว...” ผมพูดเสียงเรียบ ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารต่อ
“...ได้ยาดี มีคนดูแลทั้งคืนเลยอ่ะดิ...” พี่รุจแซว
“...จริง ๆ แล้วมันก็ยังเจ็บอยู่นะพี่...” พี่ยอดคุยกับพี่รุจ
“...ทีม...พี่ยอดยังเจ็บอยู่เลย...ทำไมปล่อยให้มาทำงานล่ะ...” พี่รุจหันมาถามผมยิ้ม ๆ
“...เค้าบอกว่าเค้าหายแล้วเจ๊...ทีมไปรับเช็คเอ้าท์ก่อนนะ...” ผมดินออกจากวงสนทนาไปหาแขกที่เพิ่งเดินลงมาจากลิฟท์
*
*
...ช่วงสายนี้แขกเริ่มซา...ผมก็เช็คงานตามที่พวกพี่ ๆ สอน...พอไม่มีแขกมาวุ่นวาย พี่บางคนก็เข้าไปพักหลังฟร้อนท์...ผมมองพี่ยอดผ่านกระจกที่สะท้อนอยู่ เห็นเค้ามองมาทุกครั้งที่ผมขยับตัว...ทั้ง ๆ ที่เราสองคนไม่ได้อยู่ห่างกัน แต่ผมทำเป็นไม่มีพี่ยอดอยู่ตรงนั้น...
“...ทีม...ผมซื้อขนมจากกรุงเทพฯ มาฝาก...ถุงนี้ของทีม...ถุงนี้ของฟร้อนท์...” คุณกรณ์ยื่นถุงขนมสองถุงให้ผม พี่ยอดมองด้วยความไม่พอใจ
“...ขอบคุณครับ...” ผมยกมือไหว้พร้อมยิ้มให้แบบจงใจเวอร์
“...โอ้โห...คุณกรณ์...เมื่อก่อนของฟร้อนท์ก็ถุงนึงเลย ทำไมเดี๋ยวนี้ต้องมีถุงเล็กถุงน้อยแยกออกมาให้น้องเค้าด้วยล่ะคะ...”
“...ทีมเค้าเคยบอกว่าชอบกินขนมยี่ห้อนี้อ่ะครับ...”
“...อืม...ทองหยิบทองหยอดก็หัดกินมั่งนะน้อง...ไม่ใช่กินแต่ของอิมพอร์ตจากยูเค...” พี่เค้าแซวผม เมื่อเห็นโลโก้บนถุง
“...พอดีผมไปซื้อของใช้ยี่ห้อนี้เหมือนกัน...ก็เลยซื้อมาฝากทีมอ่ะครับ...”
“...งั้นเดี๋ยวขอเอาขนมเข้าไปเก็บก่อนนะครับ...” ผมหาทางเลี่ยงไปหลังฟร้อนท์
“...รบกวนเอาเข้าไปเก็บให้ทีมหน่อยได้มั้ยครับ..ผมมีเรื่องต้องคุยกับน้องเค้านิดนึง...” คุณกรณ์พูดพลางมองไปที่ถุงสองใบนั้น พี่เค้าต้องรีบมารับไว้และเดินเอาไปเก็บหลังฟร้อนท์
“...พรุ่งนี้วันหยุด...คืนนี้ทีมไปเที่ยวกับผมนะครับ...” คุณกรณ์จู่โจมทันทีที่ประตูฟร้อนท์ปิดลง พี่ยอดทำท่าจะเดินเข้ามา แต่ก็ชะงักนิ่วหน้า คงเจ็บข้อเท้า
“...ทีมมีนัดแล้ว...ขอบคุณนะครับที่ชวน...” ผมปฏิเสธ พี่ยอดยิ้มออก คงคิดว่ามีนัดกับตัวเองอ่ะดิ
“...ไปกับเพื่อนเหรอ...”
“...ครับ...ไปกันหลายคน...เด็กฝึกงานทั้งนั้นอ่ะครับ...” ผมตอบตามความจริง พี่ยอดมองหน้าผมอึ้ง ๆ
“...ไปร้านไหนล่ะ...เผื่อผมรู้จัก จะได้ให้เค้าลดราคาให้...”
“...ยังไม่รู้เลยครับ...คนที่จัดทริปยังไม่ได้บอกอะไรเลย...”
“...งั้นรู้เมื่อไหร่โทรบอกผมนะ...เอ...แต่วันนี้ผมอยู่ออฟฟิศถึงเที่ยง...ทีมเอาเบอร์ทีมมาให้ผมละกัน...เดี๋ยวบ่าย ๆ ผมโทรมาถามดีกว่า...” พี่ยอดทำท่าลุ้นว่าผมจะให้เบอร์กับคุณกรณ์หรือไม่
“...ทีมอยู่ฟร้อนท์ถึงเย็น...คุณกรณ์มีอะไรโทรเข้าโรงแรมก็ได้ครับ...พอดีทีมไม่ได้เอาโทรศัพท์มาจากห้อง...”
“...อืม...โอเค...งั้นผมจะโทรมาถามละกัน...”
“...ครับ...”
*
*
...พี่ยอดทำท่าโล่งอก...แต่ก็ทำหน้าโหดเมื่อเห็นว่าผมมองอยู่...พอเค้าเดินใกล้เข้ามา ผมก็เดินหนีไปหาแขกที่เพิ่งมาเช็คอิน เป็นฝรั่งหล่อมาก...ผมฉีกยิ้มต้อนรับสุดริด...ตอนนี้ไม่มีคนอื่นอยู่เลย คงเอ็นจอยขนมอยู่หลังฟร้อนท์...
“...สวัสดีตอนเช้าครับ...” ผมทักแขก
“...สวัสดีครับ...เช็คอินที่นี่ใช่มั้ยครับ...” ว๊ายยยยยย สำเนียงออสซี่ น่ารักแสนซน
“....ใช่ครับ...จองไว้ในชื่อของคุณอะไรครับ...” ผมข่มความเชินถามแขกต่อ
“......ริชมอนด์...เดวิด ริชมอนด์ ครับ...” แขกบอกนามสกุลก่อน แล้วตามด้วยชื่อ นามสกุลเต็ม ๆ
“...โอเค...ไอพบชื่อยูแล้ว...ขอหนังสือเดินทางด้วยครับ...” ผมพูดพร้อมยิ้มให้อีกที
“...ได้ครับ...” แขกยื่นหนังสือเดินทางให้ ตายแล้ว ขนาดในรูปยังหล่อเลย
“...รบกวนกรอกรายละเอียด และเซ็นชื่อตรงนี้ด้วยนะครับ...เดี๋ยวไอมา...” ผมเดินเอาพาสปอร์ตแขกไปถ่ายเอกสารเพื่อเก็บไว้แนบกับใบลงทะเบียนเข้าพัก
*
*
“...นี่เธอ...แขกต้องการไปเที่ยวเกาะพรุ่งนี้...ขอเบอร์ห้องด้วย...แขกให้ชาร์จเข้าห้องเลย...” เจ๊เอ๋มาจากไหนเนี่ย เผลอแป๊บเดียวยืนประกบแขกของผมเลย
“...รอสักครู่...” ผมตอบ
“...มีอะไรที่ไอต้องเขียนเพิ่มอีกมั้ย...” แขกยื่นใบลงทะเบียนเข้าพักคืน และถามผม
“...ครบแล้ว...ขอบคุณครับ...รบกวนรอห้องสักครู่นะครับ...” ผมพูดแล้วยิ้มให้ ไม่ได้อ่อยนะครับ แต่กลัวแขกจะวีนที่ต้องรอห้อง
“...ต้องรออีกนานเท่าไหร่...” เจ๊เอ๋ตวัดเสียงถามผมเป็นภาษาอังกฤษโชว์พาวสุดริด
“...เราจะรีบหาห้องให้เร็วที่สุดครับ...” ผมตอบแขก “...ส่วนยู...ถ้าเสร็จธุระแล้ว กลับไปรอที่เค้าท์เตอร์ของยูก็ได้นะ...แล้วถ้าได้เบอร์ห้องเมื่อไหร่จะโทรไปบอก...” ผมไล่อีเจ๊เอ๋ มันถลึงตาให้ผม
“...ไอรอได้ครับ...เพราะรู้ว่าเวลาเข้าพักเป็นช่วงหลังเที่ยง...ไอมาเร็วเกินไปเอง...ไอไปนั่งรอตรงนั้นนะ...”
“...จริง ๆ แล้วยูสามารถฝากกระเป๋าไว้ที่เบลบอย...แล้วออกไปหาอาหารทานก่อน หรือจะไปเดินเล่นใกล้ ๆ ก็ได้...ไอสามารถพาไปได้นะ...” เจ๊เอ๋สาระแน
“...ไอคิดว่ายูไม่ต้องรอนานขนาดนั้นนะ...เพราะแขกที่เช็คเอ้าท์ไปตั้งแต่เช้าก็มีหลายห้องแล้ว...ขอไอเช็คห้องกับแม่บ้านสักครู่นะครับ...ยูเดินทางมาไกล คงจะเหนื่อย...เชิญดื่มเวลคัมดริ้งค์ของเราก่อนดีกว่านะครับ...” ผมเบรกอีเจ๊เอ๋ ก่อนจะผายมือให้เค้ารับแก้วน้ำจาก GRO ที่เอามาเสิร์ฟ
“...โอเค...ไอรอตรงนี้ก็ได้...”
“...ห้องไหนวีซีแล้วมั้ง จะส่งแขกพิเศษไป ขอชั้นที่แก้วอยู่นะ จะได้ให้มันดูแลดี ๆ...” ผมโทรถามซอนย่า
“...ห้อง 1509 ส่งมาได้...สะอาดเอี่ยม...แก้วมันทำเองกับมือเลย...” ซอนย่าบอกทันที ไม่มีเสียงแข็งแบบเมื่อก่อน
“...โอเค ขอบคุณมากจ้ะ...” ผมวางสาย แล้วหันไปพูดกับแขกต่อ ขัดจังหวะอีเจ๊เอ๋ที่กำลังตะมอยผู้ชายอยู่
“...ขอโทษนะครับ...ห้องของยูคือ 1509 ...ยูสามารถเข้าพักได้เลยในตอนนี้...” แล้วผมก็สาธยายอะไรหลาย ๆ อย่าง เช่นเวลาอาหารเช้าที่แถมรวมกับค่าห้องแล้ว
“...ขอบคุณครับ...”
“...ด้วยความยินดีครับ...ขอให้พักที่นี่อย่างมีความสุขนะครับ...” ผมยิ้มให้อีกที พี่ยอดที่ยืนแถวนั้นเหล่มองด้วยสายตาดุ ๆ
“...แน่นอนครับ...คุณใจดีมาก...และผมชอบรอยยิ้มของคุณด้วย...” แขกชมผมซึ่ง ๆ หน้า อีเจ๊เอ๋เบะปาก
“...ไอก็ชอบสำเนียงยูมากเลยนะ...” ผมชมกลับ ไม่สนใจอีเจ๊เอ๋ที่ยืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่
“...จริงเหรอ...มีแต่คนบอกว่าสำเนียงพวกผมเข้าใจยาก...”
“...ไอชอบศึกษาเรื่องสำเนียง...ก็เลยชอบสำเนียงที่บอกว่าเป็นคนเชื้อชาติไหน...”
“...แต่ยูกำลังพูดกับไอเป็นสำเนียงอังกฤษนะ...ทำไมไม่พูดแบบคนนี้ล่ะ...” แขกหมายถึงอีเจ๊เอ๋
“...ถ้าพูดกับคนไทยด้วยกัน ไอก็พูดแบบเขานะ...” ผมมองไปที่เจ๊เอ๋ ซึ่งคงรู้ว่าเป็นส่วนเกิน
“...ตกลงพรุ่งนี้เจอกันตามเวลาที่คุยกันไว้นะ...” ชีหาเรื่องเข้ามาเป็นส่วนร่วม
“...ครับ...อ้อ...ช่วยหาคนมาทำลายแม่กุญแจที่ล็อคกระเป๋าไอได้มั้ย...ไอทำลูกกุญแจหายที่ไหนซักที่...”
“...ได้แน่นอน...” เจ๊เอ๋รีบพูด ทั้ง ๆ ที่เป็นหน้าที่ของผม แล้วชีก็เดินนวยนาดไปหาพี่ยอด และพยุงเค้าพาเดินมาหาแขกพร้อมกล่องเครื่องมือ
“...เดี๋ยวไอออกไปช่วย...” ผมเดินอ้อมเค้าท์เตอร์ เพื่อช่วยเหลือแขก
*
*
“...แหม...เห็นแขกหล่อหน่อยไม่ได้...มะรุมมะตุ้มรุมรักเชียวนะ...” เจ๊รุจแซว พร้อมฟร้อนท์คนอื่นออกมาเมื่อเห็นว่าอู้กันนานเกินไปแล้ว
“...ทีม...บอกแขกให้ระวังเส้นพิษด้วย...” พี่ผู้หญิงคนนึงกัดเจ๊เอ๋ เมื่อเห็นชีช่วยแขกแบบถึงเนื้อถึงตัว ชีหันมาค้อน ผมรู้มาก่อนแล้วว่าสองคนนี้ไม่ถูกกันอย่างแรง
“...อุ๊ย...นั่นก้อนหินอะไรเหรอ...” เจ๊เอ๋ถามผมเป็นภาษาอังกฤษ และชี้ที่แหวนเพชรบนนิ้วผม แขกมองหน้าผมแบบเข้าใจ และยิ้มให้ ส่วนพี่ยอดทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“...ไอก็ไม่รู้ว่าที่บ้านยูเรียกมันว่าอะไร แต่คนทั่วไปที่เค้าเห็น เค้าก็รู้มันคือเพชร...” ผมตอกกลับ แขกกลั้นยิ้มจนหน้าแดง ส่วนพี่ยอดก้มหน้าหัวเราะเบา ๆ
“...เริ่ดค่ะน้อง...” เสียงเชียร์จากหลังเค้าท์เตอร์ฟร้อนท์ดังพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“...เสร็จแล้วครับ...” พี่ยอดรีบพูด ก่อนที่อีเจ๊เอ๋มันจะหาเรื่องอื่นมากัดผมอีก
“...เดี๋ยวไอให้ผู้หญิงคนนั้นไปส่งยูที่ห้องนะ...”
“...ไออยากให้ยูไปส่งมากกว่า...พอจะเป็นไปได้มั้ย...” แขกถาม ผมหันไปมองพี่รุจ ชีพยักหน้าให้ ผมก็พยักหน้าตอบแขก แล้วผมก็เดินคู่กับแขกขึ้นห้อง ตามด้วยพนักงานขนกระเป่าเข็นรถตามมา ผมหันไปยิ้มมุมปากให้เจ๊เอ๋อย่างสะใจ
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นนะครับ...เห็นการตอบรับที่ดีอย่างนี้ ค่อยมีกำลังใจหน่อย...ก็เลยตามใจคนอ่านนิดนึง...เห็นชอบแบบถี่ ๆ กัน...อดีตเด็กพาณิชย์คนนี้พิมพ์ได้ทนทานนานนับชั่วโมง...ที่ผ่านมาอาจจะมีพิมพ์ผิดบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะครับ...
...เป้...
-
อ้าว ไหงน้องทีมทำเเบบนี้
พี่ยอดคงไม่อยากให้เป็นห่วง
เเล้วนี่ไปเที่ยว พี่ยอดจะได้ไปมั้ยเนี่ย
เเฟนคลับพี่ยอด ขออีกๆ
-
พี่ยอดนี่ นอกจากเจ้าเล่ห์แล้ว
ยังขี้หึงใช่เล่นนะเนี่ย
น้องทีมก็เสน่ห์แรงจัง
ขอบคุณคุณเป้นะคะ ที่มาต่อบ่อยๆ
ชอบ
:กอด1:
-
อย่าแกล้วพี่ยอดเลยยยย
หึงแย่แล้วเนี่ย :-[ :-[
-
สะใจมากๆคะน้องทีม...ชนะเลิศ!!!! ทำงานไปด้วย เอามีดกวัดแกว่งแมลงวี่ตอมแขกไปด้วย
เก่งเป็นที่สุด :m4: :m4: ทั้งบู้ทั้งบุ๋น อุคิๆ :jul3:
ส่วนชีเอ๋...แหม...ตอนกัดนุ้งทีมนี่ก็ล่อพ่นอังกิดชิมิย่ะ ไอ่คำว่าก้อนกรวดหนะ น่า :beat: :z6: ล้างน้ำทะเลเป็นที่สุด
จิกเด็กฝึกงานต่อหน้าแขกแล้วโดนเด็กมันถอนหงอกเนี่ย สะ..จวยชิมิคะ โส น้ำ หน้า ชิส์!!
ส่วนพี่ยอดดดดดดด รักหน้าที่มากมาย เท้ายังไม่หายก็ฝืน โดนนุ้งทีมงอนไม่พูดไม่กินข้าวด้วยแบบนี้
สมน้ำหน้ายกกำลังสองคะ ดื้อดีนักแล้วจะมาทำเป็นหวงก้างคุณกรณ์อีกเหอะๆดีนะน้องทีมมันรู้ว่า
ควรจะใช้เสน่ห์และสมองเวลาไหน ไม่ใช่โปรยไปเรื่อย เหอะๆแต่ว่างานนี้จะมีเจ้าภาพมั๊ยนะมาแบบเสนอตัว
ไม่ต้องชวนไรงี้อ่ะ :jul3:
+1 คะ...ขยันลงแบบนี้ เริ่ดคะ o13 :L2:
-
สงสารพี่ยอด :sad4: :sad4:
-
คืนนี้น้องทีมจะโดนพี่ยอดลงโทษยังไงมั่งเนี่ย
-
อัพถี่ได้ใจ
น้องทีมก็แรงชนะเลิศ o13
บวกอีก 1 แต้ม พร้อมคำขอบคุณค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
-
o13
อัฟถี่ถูกใจ
พี่ยอดโดนงอนซะแล้ว
ง้อให้ทันก่อนเย็นนี้นะ
:really2:
-
:o
งอนพี่ยอดซะงั้น
-
ตาพี่ยอดโดนแกล้ง :laugh: :laugh:
สะจิต
-
อย่างอนนานน้องทีม
มือที่ 3..4..5..6..รอบตัว
สวยเลือกได้ ใช่มะ
-
:serius2: น้องทีมแกล้งพี่ยอดขมองอิ่มอีกแล้ว อย่าแกล้งพี่ยอดเลย นะ นะ
-
หนุ่มออสซี่สุดหล่ออออออออออออออออออ :z1:
สนน.พี่ยอดอ่ะ :laugh: คนเขาเป็นห่วงยังจะดื้อตอบอีกงี้ต้องงอนต่อซะให้เข็ด :laugh:
คิดถึงง่ะ มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
-
โอ้ น้องทีมแรงดีไม่มีตกจริงๆ
ว่าแต่ขึ้นไปส่งฝรั่งถึงห้องแบบนั้น พี่ยอดคงไม่หึงหน้ามืดนะเนี่ย
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ ^^
-
น้องทีมอย่าแกล้งพี่ยอดสิจ๊ะ
-
ระวังพี่ยอดหึงโหดนะครับ
แต่ทีมแรงได้อีก ชอบๆๆๆ
-
^^
^^
จิ้มเท็นอีกแล้ว :z1: อย่าง้อนน้าครับ
หนูทีนนี่แรงดีไม่มีตก อีกทั้งกองเชียร์ก็เพียบ จะมีแต่นายช่างใหญ่นี่แหละ :m16:
+1 ให้เป้นะครับ อ่านจุใจจริง ๆ ถ้าแต่ก็จัดมาอีก 3 ตอนรวด จะรอครับ
-
เจ๊เอ๋โดนเขี่ยกระเด็นเลย สะใจ :laugh3:
-
น้องทีมแกล้งคนทีได้สองเด้งเลย
อิอิ ทั้งพี่ยอดทั้งอิเจ้เอ๋ สะจายยย
บวก 1 ให้แทนคำขอบคุณค่ะ
-
ทีมอย่าไปยุ่งกับอิตาหนุ่มออสซี่เลย ปล่อยนังเอ๋มันงาบไปเหอะ ทีมกลับไปให้คนที่ห้องงาบน่ะดีแล้ว
-
น้องทีมโปรยเสน่ห์หรอ เดี๋ยวให้พี่ยอดทำโทษ :z1:
-
+1 ให้เป้ค่ะ
น้องทีมอย่างอนนานนะคะ
สงสารพี่ยอด
-
ตายๆ อิชั้นหายไปสองสามวัน ถึงกับต้องมาตามอ่านนิยายคุณเป้หัวหูกระจุย =[]=
ช็อคค่ะ ไม่คิดว่าจะเอาใจจัดมาให้ซะถี่ยิบ !
ตอนนี้น้องทีมก็แสนงอนเข้าไป~ แล้วดูนะ..อิช่วงที่หวานแหววกะพี่ยอด ไม่มีหรอกบรรดากิ๊กๆเนี่ย ไม่มีมาให้พี่ยอดจัดการสักคน
พอโกรธกันเท่านั้นแหละ กิ๊กน้องมาเป็นขบวน
หลงรักคนสวยก็ซวยไปนะพี่เอ๊ย
(ปัจจุบันก็ยังรู้สึกว่าพี่ยอดจะนุ่มนิ่มไปไหน อ่อนหวาน ช่างเอาใจ ไอดีลค่ะ แต่มันไม่เร้า!)
ขอบพระคุณสำหรับนิยาย(ที่อิชั้นตามซะมึน)ค่า~ :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องทีมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกก
ตอกกลับเจ๊เอ๋ได้สะใจชะมัด
ส่วนพี่ยอดชอบทำเท่ห์แบบไม่เจียมเจอน้องงอลเลย :jul3:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
ร๊ากน้องทีม :จุ๊บๆ:
-
มีบทพ่อแง้ แม่งอนกันแล้ว
พี่ยอดไม่ฟังน้องทีมบ้างเลย
งอนแล้วเห็นป่าว
แวะมาเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งด้วยครับ
:undecided: :undecided:
-
...พี่ยอดจะสำนึกไหมนั้น :เฮ้อ:
...ทีมก็แข็งนอก...นุ่มในตลอด :กอด1:
..."อดีตเด็กพาณิชย์" <<< คิดถึงครับ
...+1 ให้คนขยัน
-
ก็สมควรโดนงอนอยู่หรอกนะพี่ยอด
ทำไมไม่รู้จักพักผ่อนบ้างเนี่ย
คุณเป้น่ารักมากมาย ถี่ได้สมใจคนอ่านจริงๆ
:กอด1:
-
เจอลงแบบซอยถี่เข้าไป
ไอ้เราผลุบหายไปหลายวัน โผล่หัวมาอีกทีตอนก็ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด
ตามอ่านมันเลยครับ อ่านเพลินดี
มาจนถึงตอนล่าสุดเห็นหนุ่มออสซี่แล้วแปล่มๆ
ไม่น่าไว้ใจพิกล ส่วนคุณกรณ์..ผมเกือบลืมเขาไปเลยนะเนี่ย :laugh:
-
พี่ยอดเจอทีมงอนเข้าให้ ไม่รู้จักห่วงสุขภาพตัวเองดีนัก
โดนทิ้ง มองตาละห้อยเลย จะรู้ไหมเนี่ยว่าน้องโกรธเรื่องอะไร
-
แร๊งงงงง
-
แขกช่างเลือกเนาะ
นี่หละนะเขาว่า ทีมเสน่ห์แรง
แต่ชอบพี่ยอดจังเลย
จับกดๆๆ 55+
-
เข้ามารอพี่่ยอดต่อ
อิอิ
:t3: :t3:
-
เข้ามารอออเหมือนกันคร้าบบบบบบบบบ
-
- -" เขาเรียกว่าหว่านเสน่ห์โดยไม่รู้ตัวรึเปล่านะ
ว่าแต่งง ๆ ทำไมอยู่ ๆ ป้าเอ๋มาถามหาก้อนหินบนนิ้วทีมนะ
:z13:
-
ทีม คิดมากไปปล่าวว
พี่ยอดชาย เค้าคงไม่อยาก ทีมเป็นห่วง ง่ะ
เห็นใจ พี่เค้า เน่อะๆๆ ว่า ม่ะ???
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
โธ่พี่ยอดอ่ะไงไม่ฟังที่ทีมเตือนอ่ะ
ยังเจ็บอยู่ก็ไม่น่ามาทำงานทีมเลยงอนเลย
เง้อรออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบ
-
สะใจ...สะใจ
-
กร๊ากกกกกกก นุ้งทีมม แร๊งงงงง
:z1: :z1:
-
เชียร์ทีม....
เบื่อเหมือนกัน พวกไม่รักตัวเองเนี่ย
ตอนไม่สบาย บอกให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไป
พอเจ็บขึ้นมาก็ไม่ยอมรักษาตัวเอง
เจ้าตัวยังไม่รักตัวเอง แล้วเราจะไปรักเค้าทำไม
'รมณ์เสีย
-
กว่าจะตามอ่านจนจบทัน
เฮ้อ เหนื่อย แตกไปหลายรอบครับ
รอมาอัพตอนต่อไปน่ะครับ
ยังบวกให้ไม่ได้แต่เป็นกำลังใจน่ะครับ
เมท
-
^
^
^
^
ไรแตกหว่าาาาาาา :z1: 555++
เข้ามารอครับ
-
ผลของการไม่อยู่ในโอวาท เลยได้หงุดหงิดหัวใจตั้งแต่เช้า
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากคร่ะตอนที่ 25
นั่งเป็นบ้ายิ้มอยุ่คนเดียวหน้าคอม 555555556 :-[
ตอนที่ 26 แอบมีการงอนเล็กน้อยย อิอิ
อดีตเด็กพาณิชย์ พี่แต่งเรื่องอดีตเด็กพาณิชย์กลับมาเล่าใช่ไหมคร่ะ
เราก้อเคยอ่านเหมือนกัน สนุกมากกกกคร่ะ o13
มาต่อแบบถี่ๆๆอย่างนี้อีกนะคร่ะ ชอบมากมายยยยยเลยยยย :z13:
-
:pigha2: :laugh: :m20: o18 :jul3:
-
อยากอ่านต่อ จะลงแดงแล้วจ้า >.<
-
เพิ่งมีเวลาเข้ามา อยากบอกว่า...ชอบเรื่องนี้มากมาย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งที่ขยันลงเรื่องถี่ๆนะ :L2:
-
We belong together 27
...ระหว่างทางเดินไปห้องพัก ผมคุยกับเดวิดอย่างถูกคอ...ได้รู้ว่าเค้าเพิ่งเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ในคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา และระหว่างเรียนก็ทำงานเป็น Personal trainer ไปด้วย มิน่าล่ะ หุ่นถึงได้เฟิร์มขนาดนี้...เดวิดพยายามเก็บเงินเพื่อเดินทางท่องเที่ยวคนเดียว ซึ่งเค้าใฝ่ฝันมาตลอดชีวิต...และเค้าเลือกประเทศไทย เพราะประเทศเรามีทุกอย่างตั้งแต่ศิลปวัฒนธรรมที่ดีงาม จนถึงสถานที่เที่ยวกลางคืนอันลื่อชื่อ...
...ผมทักแก้ว และแนะนำให้เดวิดรู้จักแก้วที่เป็นแม่บ้านดูแลฟลอร์นี้...ฝากฝังอย่างดี ต้องการอะไรเพิ่มก็บอกได้เลย...พวกเรายินดีจัดหาให้...เดวิดบอกให้ปฏิบัติกับเค้าเหมือนเพื่อนจะดีกว่า...ไม่ต้องมี Sir ต่อท้าย และอยากให้ผมเป็นตัวผมเองให้มากที่สุด...โอเค...ได้...ดีเหมือนกัน ผมจะได้คุยกับเค้าถนัดปากมากขึ้น ไม่ต้องหาคำศัพท์เริ่ดหรูสุภาพมาใช้ และพูดสแลงสั้น ๆ ที่ผมถนัดได้เต็มที่...
“...วันนี้ยูเลิกงานกี่โมง...” เดวิดถามผม เป็นคำถามที่พี่ ๆ ทุกคนบอกไว้เลยว่า ถ้าแขกถามอย่างนี้แสดงว่าต้องมีการได้เจอกันข้างนอกแน่ ๆ
“...5 p.m....”
“...จะรังเกียจมั้ย หากไอจะให้ยูพาเที่ยวที่นี่หน่อย...”
“...ไม่เลย...แต่...”
“...แต่อะไร...”
“...ไอก็เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้สัปดาห์เดียว...ยังไม่ค่อยรู้เส้นทางเท่าไหร่...เกรงว่าจะพาเที่ยวไม่ได้ดีเท่าคนในพื้นที่น่ะสิ...”
“...อ้าว...จริงเหรอ...งั้นเราไปหลงทางด้วยกันนะ...” เดวิดพูดอย่างอารมณ์ดี
“...อืม...คืนนี้ไอกับเพื่อน ๆ จะไปเที่ยวกลางคืนกัน...ยูอยากไปด้วยมั้ยล่ะ...”
“...ไปสิ...จะให้ไอไปเจอยูที่ไหน...เมื่อไหร่...”
“...ไอจะส่งข้อความขึ้นมาบอกยูละกัน...ตอนนี้ไอต้องไปทำงานต่อแล้ว...ยูพักผ่อนเถอะนะ...บาย...” ผมลาพร้อมยิ้มให้
“...เดี๋ยว...นี่สำหรับยูที่ขึ้นมาส่งไอ...” เดวิดยื่นทิปให้ผม
“...ถ้ายูบอกให้ไอปฏิบัติกับยูเหมือนเพื่อน...ยูไม่จำเป็นต้องให้ทิปไอ...และในฐานะที่ไอเป็นเจ้าบ้าน...คืนนี้ไอจะเป็นคนเลี้ยงเพื่อนใหม่ชาวต่างชาติอย่างยูเอง...” ผมปฏิเสธ และยิ้มให้อีกที เดวิด พยักหน้าก่อนเก็บเงินใส่กระเป๋า
*
*
...ผมเดินอมยิ้มออกจากลิฟท์...เห็นพี่ยอดยังอยู่หน้าฟร้อนท์ยืนคุยกับพี่รุจ...ท่าทางคงเช็คไฟเสร็จแล้ว เพราะลูกน้องเค้ากำลังเก็บเครื่องมือ...ทุกสายตามองมาที่ผม...รวมทั้งเจ๊เอ๋ที่จ้องเขม็งตั้งแต่หน้าลิฟท์...
“...นี่...ถ้านานกว่านี้เจ้จะให้เบลเอาคอนดอมไปให้แล้วนะ...” พี่รุจแซว
“...โหเจ้...ไม่มีอะไรซักหน่อย...แค่คุยกันถูกคอเฉย ๆ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...เมื่อเช้าหน้าบึ้ง...ตอนนี้กลับมายิ้มหวานอีกแล้วนะน้องเรา...” พี่อีกคนแซวบ้าง
“...นั่นสิ...เมื่อเช้าเป็นอะไร...หน้าบึ้งเชียว...” พี่รุจถาม ผมมองพี่ยอดนิดนึง
“...พักผ่อนน้อย...เพลียนิดหน่อยอ่ะเจ้...”
“...อ๋อ...มัวดูแลพี่ยอดก็เลยไม่ได้หลับไม่ได้นอน...”
“...ไม่ได้นอนอะไรครับพี่...หลับก่อนผมอีก...” พี่ยอดพูด ทุกคนทำตาโต
“...นอนห้องเดียวกันหรือไง ถึงได้รู้ว่าทีมมันหลับก่อน...”
“...ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ทีมไม่ค่อยได้นอนดึกอ่ะเจ้...” ผมรีบแก้ตัว
“...แล้วไป...นึกว่าหลงเสน่ห์เจ้ายอดมันอีกคน...” พี่รุจพูดยิ้ม ๆ
“...โนเวย์...” ผมพูดเสียงเรียบก่อนยิ้มให้พี่รุจ และเดินเข้าหลังฟร้อนท์โดยไม่สนใจพี่ยอดเลย
*
*
...พี่ ๆ ในฟร้อนท์น่ารักมาก...พวกเค้าแบ่งขนมที่คุณกรณ์ให้ออกเป็นสามส่วน...สำหรับเพื่อนร่วมงานรอบบ่าย และรอบดึก...ดังนั้นขนมของผมจะเอาไปกินคนเดียวคงน่าเกลียด...ผมจึงแบ่งขนมของผมออกเป็นสี่ส่วน และจะนำส่วนสุดท้ายไปฝากเพื่อนสาว และแบ่งเก็บใส่ตู้เย็นในห้องตอนกลางวันนี้...
...ผมนั่งพักไม่นาน ก็ออกไปทำงานต่อ...พี่ยอดไม่อยู่บริเวณล็อบบี้แล้ว...แขกก็เดินกันประปราย...ผมหาอะไรทำไปเพลิน ๆ จนเกือบบ่าย...ไม่รู้สึกหิวมากนัก เพราะกินขนมของคุณกรณ์ไปหลายชิ้น...
“...ทีม...ยอดรอกินข้าวอยู่ข้างหลังแน่ะ...ทีมไปกินได้เลยนะ...”
“...พี่ยอดรู้ได้ยังไงว่าทีมยังไม่กินข้าวอ่ะ...” ผมถาม
“...เค้ามีสายค่ะคุณน้อง...” พี่เค้าบอกพลายมองไปทางพี่รุจที่กำลังคุยกับแขกอยู่
“...อืม...” ผมครางในลำคอ
“...ไปกินข้าวเถอะ...พี่สงสารอีตายอดจังเลย...เดินกระแด็ก ๆ มาหาเนี่ย...”
*
*
...ผมเห็นพี่ยอดนั่งคลำข้อเท้าอยู่หลังฟร้อนท์แล้วอดสงสารไม่ได้...แต่ผมต้องการให้พี่ยอดดูแลตัวเองดีกว่านี้...มันคงไม่มีประโยชน์ หากผมบังคับให้เค้าหยุดงาน หรือพูดแรง ๆ เพื่อให้เค้าสำนึก...เพราะเค้าไม่ได้ทำอะไรผิด...เค้ากำลังทำดีด้วยซ้ำ...แต่ดีกับคนอื่น...ไม่ได้ดีกับตัวเอง...
“...ไป...” ผมพูดกับพี่ยอดสั้น ๆ แล้วเดินนำไปแคนทีน
“...รอด้วย...ทีมจะไม่ช่วยพยุงพี่หน่อยเหรอ...” พี่ยอดพูดอยู่ข้างหลัง ผมหันไปมอง
“...หายแล้วนี่...” ผมพูดเสียงเรียบ พี่ยอดอึ้ง
“...พี่ว่ามันบวมขึ้นเรื่อย ๆ อ่ะ...”
“...ก็ทำงานต่อไปสิ...จะได้หายเร็ว ๆ...” ผมประชดก่อนเดินไปต่อ
“...ทีมโกรธพี่เหรอ...” พี่ยอดตะโกนถาม ผมหยุดรอ
“...เปล่า...” ผมบอกพี่ยอดเมื่อเค้าเดินตามมาทัน
“...แล้วทำไมถึงไม่พูดดี ๆ กับพี่...ไม่ยิ้มให้พี่เลยล่ะ...”
“...ทีมพูดไม่ดีกับพี่ตรงไหนเหรอ...แล้วเดี๋ยวทีมยิ้มให้ก็ได้...” ผมฉีกยิ้มแบบไม่เต็มใจให้ทีนึง
“...นี่แหละ...ทีมโกรธพี่...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...ทีมโกรธตัวเองมากกว่า...โกรธที่เป็นห่วงคนที่ไม่รู้จักห่วงตัวเองบ้าง...”
“...ได้ยินแล้วหายเจ็บเลย...ทีมเป็นห่วงพี่ด้วยเหรอ...” พี่ยอดดึงมือผมไว้
“...เป็นห่วงสิ...ในฐานะรูมเมท...” พี่ยอดยิ้ม และค่อย ๆ ซึมเมื่อผมเน้นประโยคหลัง
“...จะให้พี่ทำยังไงทีมถึงจะห่วงพี่ในฐานะอื่นล่ะ...” พี่ยอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนถามผม
“...พี่ยอดต้องหายเจ็บภายในวันอังคาร...โดยจะต้องเดินเป็นปกติ และวิ่งให้ดูด้วย...” ผมยิ้มกวน ๆ
“...ได้...แล้วทีมคอยดูละกัน...” พี่ยอดรับคำ
“...คอยดูอะไร...ดูคนเดินขาเป๋เหรอ...” ผมมองพี่ยอดอย่างท้าทาย
“...พี่หายแน่ แต่มีข้อแม้ว่า ทีมต้องมานอนห้องพี่ทุกคืนในช่วงนี้ พี่ต้องการกำลังใจมากกว่ายาอีก...”
“...อย่ามาเวอร์...ไม่เอาหรอก...ตอนนี้พี่ยอดไม่ได้อยู่ในฐานะที่ต่อรองกับทีมได้นะ...อืม...แต่ถ้าหายทันวันอังคารนี้...พี่ยอดอยากได้อะไรทีมให้พี่ยอดรีเควสได้หนึ่งอย่าง...ยกเว้นเวอร์จิ้น หรือเรื่องลามก อัปมงคล...” ผมพูดขำ ๆ
“...จริงนะ...” พี่ยอดจ้องตาผม
“...จริง...” ผมจ้องกลับ
*
*
…ผมพยุงพี่ยอดเดินมากินข้าวกลางวันที่แคนทีน...และเราก็คุยกันเหมือนเดิม...พี่ยอดอารมณ์ดีจนป้าแม่ครัวแซว...ที่จริงแกก็แซวทุกครั้งที่เจอพี่ยอด...ผมรู้มาจากมิ้นท์ว่า พี่ยอดเค้าเป็นขวัญใจแม่ครัว เพราะกินง่ายอยู่ง่าย...กินได้ทุกอย่าง และยังปากหวานชมอาหารที่แม่ครัวทำบ่อย ๆ...พี่ยอดไม่ได้ปากหวานหรอก เพราะอาหารที่นี่อร่อยจริง ๆ...
“...เย็นนี้ทีมจะไปเที่ยวเหรอ...” พี่ยอดถามขณะที่ผมกำลังสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง หลังแปรงฟันที่ห้อง
“...แม่นแล้ว...”
“...ไปไหน...”
“...ไม่รู้...ถามไผ่สิ...”
“...ไผ่ไปด้วยเหรอ...”
“...อืม...พี่ยอดไปด้วยกันมั้ย...ไปแดนซ์แบบเป๋ ๆ อย่างนี้อ่ะ...” ผมแหย่
“...ไปสิ...”
“...ดี...จะได้หายไม่ทันวันอังคาร...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ไม่ไปก็ได้...แต่ทีมต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ...ห้ามกินเหล้า...ห้ามสูบบุหรี่...ห้ามกลับเกินตีสอง...ถ้ามีคนมาขอเบอร์ไม่ต้องให้นะ...แล้วก็....”
“...โอ๊ย...พี่ยอด...จะห้ามอะไรนักหนา...ทีมไม่ชอบกินเหล้า ไม่เคยสูบบุหรี่ และไม่กลับดึกขนาดนั้นหรอก...จะกลับดึกขนาดนั้นได้ยังไง ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพฯ นะ ดึก ๆ น่ากลัวจะตาย...แล้วทีมก็ไม่ให้เบอร์ใครง่าย ๆ ด้วย...พี่ยอดรู้จักทีมมาถึงวันนี้...ถามหน่อยเหอะ...มีเบอร์ทีมหรือยัง...” ผมบ่น
“...ยัง...เอาเบอร์มาเลย...พี่จะได้โทรถามเป็นระยะ...”
“...มีอะไรโทรเข้าเครื่องไผ่...” ผมบอกปัด เล่นตัวนิดนึง
“...โอเค...ได้ แต่พี่มีข้อห้ามอีกข้อนึง...”
“...อะไร...”
“...อย่ามองคนอื่นแบบที่มองพี่...”
“...มองยังไงเหรอ...” ผมมองหน้าพี่ยอดใกล้ ๆ
“...ก็มองแบบนี้แหละ...ตาทีมเจ้าชู้มากเลยนะ รู้ตัวหรือเปล่า...ทีมมองพี่ทีไร พี่อดคิดไม่ได้ว่า...ทีม...เอ่อ...เอ่อ...”
“...อะไร...ทีมมองพี่ยอดแล้วเป็นไงเหรอ...”
“...พี่คิดว่าทีมก็ชอบพี่เหมือนกัน...”
“...บ้า...ไปทำงานต่อดีกว่า...” ผมหันหลังเดินไปหยิบสูทมาใส่ รู้ว่าตัวเองต้องหน้าแดงแน่นอน
“...พี่รอที่ห้องนะ...”
“...อ้าวไม่ไปทำงานเหรอ...”
“...ไม่ไปแล้ว...กลัวหายไม่ทันวันอังคาร...”
“...น่ารักมาก...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...น่ารักก็รักซักทีสิครับ...” พี่ยอดทำตาเจ้าชู้ใส่ ผมแกล้งส่ายหน้าเบา ๆ
*
*
...ผมกลับมาทำงานในช่วงบ่ายอย่างมีความสุข...จนพี่ ๆ แซวว่าผมไปกินข้าวกับกัญชามา...เมื่อเช้าคิ้วขมวด...พอตกบ่ายยิ้มระรื่น อารมณ์ดี แม้ว่าจะโดนแขกวีนเป็นครั้งแรกในชีวิตการทำงาน แต่ผมก็ยังยิ้มสู้ได้...
“...เครดิตการ์ดเหรอ...ยูจะเอาไปทำไม...ไอจ่ายเงินให้เวปไปแล้ว...ยูไม่เห็นเหรอ...นี่ไง...ใบยืนยันการจอง และนี่...มันจ่ายเรียบร้อยหมดแล้ว...เห็นมั้ย...” แขกโวยวายเมื่อผมขอบัตรเครดิตตอนรับเช็คอิน
“...ไอรู้และเข้าใจว่ายูจ่ายเงินแล้ว...แต่ยูจ่ายเฉพาะค่าห้องพัก...ที่ไอต้องการบัตรเครดิตของยูก็เพราะว่า...” ผมพยายามอธิบาย แต่โดนขัดซะก่อน
“...เห็นมั้ย...ยูรู้ว่าไอจ่ายแล้ว...ทำไมต้องเอาบัตรไออีก...หา...”
“...ยูช่วยกรุณาฟังคำอธิบายของไอให้จบก่อนได้มั้ย...”
“...ยูจะพูดบ้าอะไร...ไอไม่ให้บัตรยูหรอก...”
“...โอเค...งั้นยูให้เงินสดก็ได้ เป็นการประกันค่าใช้จ่ายนอกเหนือจากค่าห้อง...”
“...เพื่ออะไร...ยูคิดว่าไอจะโกงเหรอ...เรียกผู้จัดการของยูมาหน่อยสิ...ไอไม่อยากเสียเวลาคุยกับเด็กฝึกงานอย่างยู...”
“...ได้...ไอจะตามผู้จัดการให้...” ผมยิ้มให้ เพราะรู้ว่าพี่รุจคงออกมาจัดการไอ้เศษฝรั่งบ้านี่
*
*
...พี่รุจบอกว่าเหตุการณ์แบบนี้เป็นเรื่องปกติ...และอยากให้ผมได้เจอกับตัวเอง...ดังนั้นพี่รุจจึงปล่อยให้ผมจัดการกับแขกเอง โดยที่พี่เค้าบอกวิธีคร่าว ๆ ให้ และให้พี่อีกคนไปคอยประกบ เผื่อผมพลาดพลั้งมาจะได้มีคนช่วย...เมื่อพี่รุจไฟเขียวให้ผมจัดการ...ผมก็จัดการตามกฏระเบียบของโรงแรม...
“...ขอโทษนะครับ...ผู้จัดการไม่อยู่ในตอนนี้...ไอคิดว่าไอได้ทางออกสำหรับเรื่องนี้ตามกฎของโรงแรมแล้ว...ยูพร้อมที่จะเลือกมั้ย...”
“...ว่ามา...ไออยากไปพักผ่อนแล้ว...”
“...ไอจะบอกถึงความสะดวกที่ยูจะให้บัตรเครดิตมาปริ้นท์ไว้เพื่อการันตีค่าใช้จ่าย ไอขอยืนยันว่าไม่ได้เอาเงินในบัญชียูออกมา แค่รูดไว้เพื่อแสดงหมายเลขบัตร ยูไม่ต้องเซ็นชื่อลงในสลิป ไม่มีใครเอาไปใช้ได้ และไอจะคืนสลิปใบนี้ให้ยูในวันเช็คเอ้าท์...ยูสามารถทำลาย หรือฉีกมันทิ้งด้วยตัวเอง...” ผมอธิบายอย่างใจเย็น
“...แล้วถ้าไอไม่ให้ล่ะ...”
“...ยูสามารถให้เงินสดเป็นเงินบาท หรือดอลล่าก็ได้...เมื่อยูเช็คเอ้าท์ และไม่มีค่าใช้จ่ายเช่น ค่าขนม เครื่องดื่มในมินิบาร์ หรือ ค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ยูจะได้เงินสดของยูคืนครบแน่นอน...”
“...และถ้าไอไม่ให้ล่ะ...”
“...ไม่เป็นไร...ทางเราต้องเอาขนม และเครื่องดื่มออกจากห้องยู...รวมทั้งโทรศัพท์ด้วย ยูจะไม่สามารถใช้โทรศัพท์ได้...และ...”
“...พอ...นี่บัตร...” แขกโยนบัตรเครดิตให้ผมแบบไม่พอใจ
“...ขอบคุณมากครับ...” ผมยิ้มให้ รับบัตรมาปริ้นท์ และคืนให้แขก พร้อมทั้งแสดงให้เค้าเห็นว่า มันไม่ได้ถูกชาร์จออกไปแม้แต่บาทเดียว
“...ไอขอห้องชั้นสูง ๆ นะ...” ผมมองหน้าแขกนิดนึง ก่อนทำเป็นกดดูคอมพิวเตอร์
“...โอเค...ยูได้ชั้นเจ็ด...”
“...ไอบอกว่า ไอต้องการชั้นสูง ๆ...ชั้นเจ็ดสำหรับยูคือชั้นที่สูงแล้วหรอ...”
“...ห้องที่ยูจองมา เป็นห้องประเภทซูเพียเรียร์ ถ้าห้องในชั้นสูงกว่านี้ จะเป็นห้องประเภทอื่น...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ยูช่วยไอหน่อยได้มั้ย...ได้โปรด...” แขกพูดดีขึ้นมาก
“...ไอจะพยายาม...โอเค...ไอจะสลับห้องอื่นให้ยู...เป็นชั้นสิบสี่...ยูจะเอามั้ย...”
“...นี่คงสูงที่สุดสำหรับห้องประเภทนี้แล้วสิ...เอาชั้นนี้ก็ได้ แต่ขอวิวสวย ๆ นะ...” แขกยิ้มให้ผมเป็นครั้งแรก
“...ได้ครับ...ห้องนี้วิวสวย เพราะยูจะได้เห็นพระอาทิตย์ตกที่สวยที่สุด...” ผมยิ้มกลับ
*
*
...พี่ ๆ พอใจกับการแก้ปัญหาของผมมากที่ผมผ่อนหนัก ผ่อนเบาตลอด...สำหรับแขกนิสัยแย่ ๆ ทางโรงแรมมีสิทธิปฏิเสธการเข้าพัก และคืนเงินให้แขกไปหาโรงแรมอื่นได้...เป็นนโยบายที่ดีมาก...มิน่าล่ะ พนักงานที่นี่ถึงได้อยู่ทนเหลือเกิน...งานบริการ ถึงแม้ลูกค้าจะเป็นพระเจ้า...แต่พนักงานก็ต้องการความยุติธรรมเหมือนกัน...เมื่อฝ่ายบริหารดีกับพนักงานฝ่ายบริการ...การบริการที่ดีก็มาจากใจ ซึ่งมันดีกว่าการบริการที่มาจากการถูกบังคับด้วยเงิน...เมื่อถึงที่สุดแล้ว...เงินซื้อศักดิ์ศรีไม่ได้...พนักงานโรงแรมที่โดนกดดันมาก ๆ ในบางทีจึงทำงานในโรงแรมนั้นได้ไม่นาน...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...ได้อ่านรีพลายนึงแล้วแปลกใจ มีคนแตกได้ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้ยังไม่ติดเรท...555++
...ผมเคยเรียนพาณิชย์ อยากจะโม้ว่าพิมพ์ดีดเร็วอ่ะ ถึงมาลงถี่ ๆ ได้ 555++ ...ส่วนเจ้าของเรื่องเก่านั้นคือเพื่อนผมอีกคนนึง...ส่วนผมเป็นแค่คนที่เรียบเรียง และพิมพ์ครับ...ยังไงก็ต้องขอขอบคุณที่ยังจำกันได้ด้วยนะครับ...
...เป้...
-
:z13:
จิ้มก่อน
จองที่
..................................................................................................
:o8:
พี่ยอดหวานขึ้นทุกวัน
-
หูยรอบเช้าศึกใน รอบบ่ายได้กำลังใจมาแล้วเจอศึกนอก
น้องทีมมมมมมมมสู้ตาย :a2: :a9: ไม่แขกก็เรานั่นแหละ 5555
อิพี่ยอดแหม...ไม่เจียมสังขารตามน้องต้อยๆมากินข้าวกลางวันกันหวานซะอิอิ
แบบนี้จะไม่ให้เค้าเม้าได้ยังไงกันคะ หน้าบานเป็นจานเลย เย็นนี้ไปเที่ยวกับมิตรใหม่แล้วก็
แขกอีก หุหุ น่าสนุกนะเนี่ย เอิ่ม พี่ยอดเป็นแฟนหรือเป็นผู้ปกครองรึคะ สั่งยิบเลยนะ
น้องทีมก็เถียงขาดใจ....ไปเที่ยวนะได้ กลับมานอนเตียงของเรากันนะ น้องทีม :oo1: :-[
+1 คะ
-
พี่ยอด กลัวตั้งแต่ยังไม่เป็นอะไรเลยเหรอ..lol..
-
เอาใจช่วยให้พี่ยอดหายทันวันอังคารครับ
ส่วนทีมก็อย่าปากแข็งนานนะ
-
:-[
วันอังคารพี่ยอดจะขออะไรนะ
-
สุดยอดงานบริการมันน่าเหนื่อยใจจริงๆๆ
พี่ยอดจะหายทันและได้รางวัลป่าวเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบ
-
:pig4: ขอบคุณนะครับที่มาลงบ่อย ๆ
และฝาก :pig4: เจ้าของเรื่องด้วยนะครับ
:undecided: :undecided:
-
เย้.... ว่าแล้วว่าวันนี้พี่ต้องมาต่อ
ตาจะปิดแล้วนะเนี่ย แต่ถ่วงเวลารออยุ่ อิอิ
รออ่านต่อนะคร่า
โฮกกกกกกกกกกกกกพี่ยอดช่างต่อรอง ช่างหยอดจิงๆๆๆๆๆๆ :-[
-
ชอบเรื่องนี้สุดๆเลยค่ะ สำนวนการเขียนดีมากๆเลย เดี๋ยวต้องกลับไปอ่านงานเก่าๆของคนแต่งแล้วนะคะเนี่ย
พี่ยอดและน้องทีมน่ารักมาก ทุกคนในเรื่องมีเสน่ห์ที่ไม่ซ้ำกัน หลงรักเรื่องนี้ไม่รู้ตัว 555
-
:call: :call: :call: :call: :call:
อยากรู้จัง คนแต่ง เรียนทางด้านการโรงแรม หรือ ทำงานโรงแรมป่าว
รู้ลึกซะ
o13 o13
ชอบน่ะคับ
-
รักตายเลย มาลงถี่แบบเน้ อิอิ
ขอบคุณมากคร้าบบบบบบ
-
น่ารักมากเลย ขอบคุณครับ
-
ให้พี่ยอดได้มัดจำไปก่อนได้ไหม :-[
-
ดีกันแล้วดีใจๆ :mc4:
แต่ไม่อยากให้นัยฝรั่งนั่นไปเที่ยวกับทีมเลย ทีมรีบกลับเหอะ แฟนพิการรอที่ห้องนะ อิอิ
-
ตอนหน้าพี่ยอดขอทีมเป็นแฟนแน่ๆ ชิมิค่ะ o18
-
พี่ยอดทำตัวได้น่ารักมาก :laugh:
-
งานโรงแรมเป็นเช่นนี้นี่เอง ใช่ว่าลูกค้าคือพระเจ้าเสมอไปเนอะ o13
พี่ยอดสู้ๆ คว้าใจนุ้งทีมมาให้ได้นะ :-[
-
พี่เป้มาลงอีกเเล้ว น่ารักจังเลย จุ๊บๆๆ
พี่ยอดเท่อีกเเล้ว ชอบเเบบนี้จัง
ทีมก็ชอบ ชอบทุกคนเลย
+1ให้จ้ะ
สนุกมากเรื่องนี้ อ่านเเล้วได้ความรู้ด้วย
เเละสอนให้คิดเป็นเเก้สถานการณ์ได้
:z2: ขอเต้นโชว์เลย
ขอบคุณค่ะพี่เป้
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
เก่งทั้ง บุ๋น ทั้ง บู้
เรยย
นายทีม เนี่ย
นับถือ เจงๆๆ
:call: :call: :call: :call:
-
เฮ้ออออ
ขอพี่ชาย(เอ๊ะ รึสาว) แบบ พี่ทีม ซักคนได้ป่ะคะ :-[
ชอบอ่ะ น่ารักที่ซู้ดดดดดด
เผื่ออยู่ใกล้ๆ จะได้ รัศมี ความแรง อาบ บน ตัวมั่ง
ปัจจุบัน มิ สู้คน :sad4:
อัพอีกไวๆนะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่า :L2:
-
พี่ยอดกลับไปพักที่ห้องแล้ว น่ารักมากๆ :laugh:
แล้วเรื่องไปเที่ยวคืนนี้จะเป็นไงเนี่ย มีแต่คนอยากไปด้วย
-
คนเล่าน่าร๊ากกกก เก่งด้วย (สู้คนอีกต่างหาก อิอิอิ)
ขอบคุณค่ะที่มาลงบ่อยๆ
ฝากความคิดถึง ถึงเจ้าของเรื่องโน้นด้วยนะคะ อยากรู้ข่าวคราวบ้างจัง มาเล่าต่อก็ดีน้าาาาาา
-
ถ้าหายทัน พี่ยอดจะขออะไรหว่า
อยากรู้ๆ
ทีมนี่เสน่ห์เหลือร้าย จริงๆ
-
เหอ ๆ ว่าแล้วเชียว
เป็นพวกเจ้าชู้ไม่รู้ตัว
:z13:
-
:pig4:
-
มาแล้ววววววว
พี่ยอดดดดดด :-[ :-[ :-[
ชอบคร้าบบบบบ
มาลงบ่อยๆ ถี่ๆๆๆ
อิอิ
-
Love You :กอด1: :จุ๊บๆ:
ตอนนี้ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกอีกแล้นนนนนนนนนนนนน :give2:
Ps.มาลงบ่อยๆก็ดีแล้วค่ะคุณพี่เป้ :m3:
-
เข้ามา + ให้พี่เป้ มะกี้เห็นออนบอร์ดแว่บๆ
วันนี้จะมาย้ำความถี่ให้อีกมั้ยค๊า จะปูเสื่อรอ ^^
-
พี่ยอด น่ารักจังจ้า ;D
-
เดาๆๆๆ
พี่ยอดจะ ขอคบกับทีมเป็นแฟน/ ขอความรัก/ หรือขออะไรกันน้า
บวก 1 แต้ม รอพี่ยอดเฉลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
สู้เพื่อวันอังคาร :L2:
-
พี่ยอด น่ารัก ดีมากกกกกก
ทีมนี่ก็มีลูกล่อลูกชนนะ :z2:
ทำให้พี่ยอดยอมรักตัวเองมากขึ้น :กอด1:
-
:call:
-
มารออออออคร้าบบบบบบบบบ
-
ปูเสื่อนอนรอคร่า พี่เป้ :z13: :z13:
-
ทีมจะหนีพี่ยอดไปเที่ยวกลางคืนซะแล้ว
หนุ่มออสซี่นั่นไม่น่าไว้ใจเลย (ระแวงๆ)
บทนี้หวานๆก่อนจะตัดมาในหน้าที่การทำงานแทน
..เห็นประเภทของลูกค้าแบบนี้ก็เหนื่อยแทนจริงๆครับ
ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าต้องมารับมือกับอะไรแบบนี้บ่อยๆ
สงสัยคงต้องมีสติแตกได้สักวัน
รอตอนต่อไปครับพ้ม!
-
งานจะเข้าอีกแล้ว พี่ยอดต้องงอนอีกแน่ๆงานนี้ ไปกับเพื่อนๆไม่เป็นไร
เล่นชวนหนุ่มต่างชาติไปด้วย มีหึงล่ะงานนี้
:man1:น้องเป้ งานโรงแรมน่าสนุกผู้คนหลากหลายดีเนอ แต่น่าสนุก+น่าปวดหัว..
ด้วยหรือเปล่า
-
มาจกข้าวเหนียวส้มตำรอ
:z2:
-
เง้อออออออ พี่คร่าหายไปไหนคร่ะ
รออยุ่ๆๆๆๆน้าคร่ะ อยากอ่านใจจิขาดแร้ววววว :monkeysad:
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:m16: :m16:
น้านนนนนน นาน เนอะ
กร๊าซซซซซซ :m31: :m31:
-
We belong together 28
…เย็นนั้นผมรีบกลับห้อง...ขอยืมชามช้อนที่ห้องแม่บ้านชั้นล่างของหอพัก...เดินไปแคนทีน ขอข้าวเย็นให้พี่ยอดกิน...ป้าแม่ครัวน่ารักมาก ขอแค่ชามเดียว แต่แถมใส่ถุงให้ซะเยอะแยะ...ป้าแกบอกว่าจะเผื่อพี่ยอดหิวตอนดึก ๆ ก็ให้เอาไปอุ่นในไมโครเวฟที่ห้องแม่บ้าน...
...พี่ยอดนอนหลับอยู่ที่โซฟา...ข้างตัวมีซองยา...ผมวางอาหารเย็นของพี่ยอดไว้บนโต๊ะ...มองหน้าเค้าตอนหลับอย่างเต็มตา...โครงหน้าคมสัน...ขนตาหนากำลังดี...จมูกโด่งได้รูป...ปากอิ่มสวยเหมือนจะอมยิ้ม...สงสัยกำลังฝันดี...ภาพของพี่ยอดในวันแรกที่เจอ กับวันนี้มันต่างกันราวกับคนละคน...
...ใจนึงก็อยากจะปลุกพี่ยอดให้ลุกขึ้นมากินข้าว..แต่อีกใจผมก็อยากให้เค้าพักผ่อนมาก ๆ...ผมนั่งมองพี่ยอดหลับ เหมือนตอนที่เค้ามองผมหลับในวันแรก...เพิ่งรู้ว่ามันเพลินมาก...พี่ยอดดูดีในชุดฟอร์มช่างสีเข้ม แต่ไม่มีร่องรอยสกปรกให้เห็น คงเพราะช่วงเช้า เค้าดูงานที่ล็อบบี้ จึงไม่เลอะเทอะนัก...
“...พี่ยอด...ตื่นเถอะ...กินข้าวได้แล้ว...” ผมเรียกเมื่อเห็นพี่ยอดขยับตัว แต่ยังไม่ลืมตา
“...ทีมกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่...” พี่ยอดถามแล้วบิดขี้เกียจ
“...กลับมาซักพักแล้ว...ลุกไปล้างหน้าล้างตา...กินข้าวเหอะ...จะได้กินยา...” ผมเร่ง เพราะต้องจัดการกับตัวเองเหมือนกัน
“...ครับผม...” พี่ยอดยื่นมือให้ผมดึง และพยุงไปห้องน้ำ
“...พี่ยอด...อาบน้ำเลยดีกว่า...” ผมบอก พี่ยอดมองยิ้ม ๆ
“...คิดอะไรอยู่หรือเปล่า...”
“...คิดแค่ว่า ช่วยพี่ยอดอาบน้ำ แต่งตัว หาข้าว หายาให้กิน นวดขาอีกแป็บนึง...แล้วทีมก็ไปแดนซ์สบายใจ...” ผมกวน
“...โห...ตกลงเป็นห่วงพี่มั่งหรือเปล่าเนี่ย...”
“...ถ้าไม่เป็นห่วงป่านนี้ไปเซ็ทผมที่ห้องมิ้นท์แล้ว...” ผมตอบ พี่ยอดยิ้มออกมาได้
*
*
...พี่ยอดอาบน้ำแต่งตัวเร็วกว่าปกติ...ผมจัดอาหารมื้อเย็นพร้อมวางยาหลังอาหารให้ ก่อนไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง เดินออกมาจากห้อง พี่ยอดกินข้าว กินยาเสร็จพอดี...
“...ยื่นขามา...” ผมนั่งกับพื้น เพื่อเตรียมทายาที่ข้อเท้า และพันผ้าให้
“...ทีมจะไปเที่ยวจริง ๆ เหรอ...” พี่ยอดถามเสียงอ่อย
“...อืม...”
“...เที่ยวเธคต่างจังหวัด...แต่งตัวแบบนี้มันไม่เวอร์ไปหน่อยเหรอ...” พี่ยอดสำรวจเสื้อผ้าผม
“...นี่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาที่สุดเลยนะ...ไม่เห็นเวอร์เลย...” ผมก้มมองตัวเองบ้าง
“...เฮ้อ...อย่างทีมใส่อะไรก็ดูดีไปหมดแหละ...” พี่ยอดพูดเสียงเศร้า
“...แต่พี่ยอด...ถ้าไม่ใส่อะไรเลยเนี่ยดูดีมากเลยนะ...” ผมปล่อยมุขให้พี่ยอดขำ
“...จริงเหรอ...” พี่ยอดทำหน้าหื่น
“...พูดเล่น...ใครจะไปคิดอย่างนั้นล่ะ...ไปดีกว่า...พี่ยอดอย่าเดินเพ่นพ่านนะ จะได้หายเร็ว ๆ...” ผมพูดจบก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ กระเป๋าเงิน แล้วออกไปรวมตัวกับเพื่อนสาวที่ห้อง
*
*
...พวกเราลงมากินข้าวที่แคนทีนตอนหัวค่ำ...แล้วขึ้นมาโหมสวยกันที่ห้องเพื่อนสาวอีกรอบ...นั่งดูนังมิ้นท์แต่งหน้าอ่อน ๆ...มันพยายามชักชวนผมกับแก้วให้แต่งหน้าเป็นเพื่อน ผมรอดตัวมาได้เพราะอ้างว่ากลัวแพ้...ส่วนแก้วก็โดนมิ้นท์จับไปเขียนขอบตาให้ดูคมขึ้น...ผมนึกสนุก เลยอาสาเป็นสไตลิสท์ให้แก้วและมิ้นท์ โดยนำเอาเสื้อผ้าของพวกมันมามิกซ์ แอนด์ แมทช์ ให้ดูดีไปอีกแบบ...
“...วันนี้มึงต้องดูดีที่สุดนะมิ้นท์...” ผมพูดขณะจัดเสื้อมันให้เข้าที่เข้าทาง
“...ปกติกูก็ดูดีอยู่แล้วนี่...” มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...ใครหลอกมึงวะ...” ผมกัด
“...อีนี่...ไม่มีใครชม กูก็ต้องชมตัวเองสิ...”
“...เออ...หมาขี้ไม่มีใครยกหางให้ ก็ต้องยกเอง ไม่งั้นมันจะเปรอะขี้ไง...” ผมกัดไปอีกดอก
“...แก้ว...ดูอีทีมมันกัดชั้นสิ...” มิ้นท์หันไปฟ้องแก้ว ที่นั่งอมยิ้มอยู่ เพราะรู้ว่าผมจะเซอร์ไพร้สมิ้นท์ ด้วยการพาหนุ่มฝรั่งรูปหล่อไปเที่ยวด้วย
“...ทีมเค้าไม่ได้กัดอะไรนี่...เค้าแค่พูดเปรียบเปรยเฉย ๆ...”
“...เออ...เข้าข้างกันอีกแล้ว...เห็นชั้นสวยกว่าอ่ะดิ...รมณ์เสีย...” มิ้นท์แกล้งค้อน
*
*
...เมื่อถึงเวลานัด...ผมโทรคอนเฟิร์มกับซอนย่า ไผ่ และเพื่อนนักศึกษาฝึกงานคนอื่น...แต่วันนี้มีพี่ ๆ พนักงานบางคนขอไปแจมด้วย พวกเราก็ยินดี มีคนไปเยอะ ๆ จะได้สนุก...ตอนนี้พวกเค้านั่งรอเราอยู่ที่ร้านแล้ว... และก็เช่นเคย เราได้รับส่วนลดโดยที่คุณกรณ์จัดการให้ และเราก็รอลุ้นว่าคุณกรณ์จะไปปรากฏตัวที่นั่นคืนนี้หรือไม่...
“...รอแป๊บนึงนะ...เดี๋ยวมา...” ผมบอกเพื่อนสาวที่ยืนรอรถโรงแรมไปส่งที่ตลาด
“...ไปไหนวะ...ให้กูไปด้วยมั้ย...” มิ้นท์พูดพลางจะเดินตาม
“...ไม่เป็นไรหรอกมิ้นท์...ทีมเค้าไปแถวนี้แหละ...” แก้วรั้งไว้
“...อืม...รอตรงนี้แหละ...จะไปตามรถมาให้ด้วยไง...” ผมพูดแล้วรีบเดินไปรับเดวิดที่จุดนัดพบตามที่ผมส่งข้อความขึ้นห้องเค้าเมื่อบ่ายนี้
*
*
...ผมทักทายเดวิด...ต่างคนต่างชมในรูปลักษณ์ใหม่ที่เพิ่งเคยเห็น...เดวิดดูสดใสขึ้นจากการได้พักผ่อนไปหลายชั่วโมง...ส่วนผมก็ไม่ได้อยู่ในชุดสูท กลายเป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่ง...เรายืนคุยกันแป๊บเดียว รถของโรงแรมก็มาจอดตรงหน้า...ผมกับเดวิดขึ้นรถเพื่อไปรับเพื่อนสาวอีกจุดหนึ่ง...
“...แก...แขกห้องไหนอ่ะ..หล่อชิบเป๋งเลย...” อีมินท์กัดฟันพูด เพราะไม่กล้าออกอาการมากนักทันทีที่ขึ้นรถและเห็นเดวิด
“...จะรู้ไปทำไม...” ผมแกล้งมัน
“...แหม...ไม่ยอมบอก จะเก็บไว้กินคนเดียวเหรอ...กูจะฟ้องพี่ยอด...”
“...อีนี่...อยากรู้ก็ถามเองสิ...” ผมแกล้งต่อ
“...ไม่เอา...ภาษากูไม่แข็งแรง...อีกอย่าง เห็นหน้าหล่อ ๆ แบบนี้ กูปากคอสั่นพูดผิดพูดถูกแน่ ๆ...”
“...เดวิด...นี่มิ้นท์เพื่อนไอ...ชีจะดูแลยูทั้งคืนเลยนะ...”
“...ยินดีที่ได้รู้จักครับมิ้นท์...”
“...ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันเดวิด...” อีมิ้นท์บอกว่ามันกลัวจะพูดผิด ปากคอสั่น...คงไม่ใช่นะ...มันคงสั่นทั้งตัวแหละ
“...มึงรู้จักเค้าแล้วใช่มั้ย...” มันหันมาเล่นงานผม
“...เออสิ...คืนนี้มึงลืมพี่เชฟไปก่อนนะ...กูเอาหนุ่มออสซี่มาให้ตะมอยเล่นก่อน...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...กูรักมึงจังเลยอีทีม...” มิ้นท์กอดผม แล้วดึงแก้วมากอดด้วย เดวิดมองอย่างสงสัยว่าพวกเราเป็นอะไรกัน หวังว่าคงไม่คิดว่าเราจะเป็นเลสเบี้ยนนะ
*
*
...คืนนี้เราเต็มที่กันมาก...สนุกสุด ๆ กลุ่มเราเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุดในร้านบรรยากาศคล้าย ๆ ร้านแถวเอกมัย...เราได้นั่งโต๊ะวีไอพี...ใกล้เวที...ตอนผมเที่ยวในกรุงเทพฯ ผมจะไม่ชอบเข้าร้านที่เล่นดนตรีสด เพราะไม่ชอบเท่าไหร่...แต่เพราะบรรยากาศและเพื่อน ๆ ที่นี่ทำให้ผมสนุกได้อย่างไม่น่าเชื่อ...ส่วนเดวิด เมื่อเจอแสงโสมกับกระทิงแดงเข้าไปก็สนุกเต็มที่...ทั้ง ๆ ที่เหล้านอกยี่ห้อดังก็วางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเป็นของสมนาคุณจากทางร้านให้คุณกรณ์ แต่พวกเราดันเสียดาย ต้องกินเหล้าไทยให้หมดแบนก่อน...มันเป็นเหล้าที่พี่ ๆ ในโรงแรมสั่งมากินกันเล่น ๆ ก่อนพวกผมจะมา...
*
*
…คุณกรณ์ไม่มาในคืนนี้ ยิ่งทำให้ผมสนุกมากขึ้น...เพราะไม่ต้องนั่งเกร็ง หรือเกรงใจใคร...พวกพี่ ๆ ในแต่ละแผนก ตอนอยู่ที่โรงแรมก็ดูนิ่ง ๆ แต่พอมากินเที่ยวด้วยกันแล้ว เฮฮา เป็นคนละคนเลย...แผนกฟร้อนท์ของผมจะมีพี่ ๆ รอบบ่ายมาสมทบหลังเลิกงาน...ดนตรีสดเล่นทั้งเพลงไทยและสากล. หลายวงผลัดกันเล่น...แต่ที่ผมไม่ชอบที่สุดก็ตรงที่มีชะนีโคโยตี้มาเด้งหน้าเด้งหลังใกล้ ๆ แถมยังจ้องมองเดวิดแบบแทบจะกินไปทั้งตัว...
*
*
…เวลาแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว...ถึงเวลาต้องแยกย้ายกันกลับบ้านแล้ว...ผมสังเกตเห็นความสัมพันธ์ของไผ่กับแก้ว มีความรู้สึกว่าสองคนนี้น่าจะไปด้วยกันได้ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกไม่แน่ใจว่าไผ่จะเป็นเกย์หรือไม่...คนต่างจังหวัด ถ้าไม่แสดงออกเต็มที่ ก็ปิดซะมิด...แต่มีคนเคยบอกว่า สิ่งที่คนเมาพูดหรือทำ คือสิ่งที่เค้าคิดตอนที่ยังไม่เมา...อาการกระหนุงกระหนิงกันสองคน...นั่งด้วยกัน เต้นด้วยกัน ผมเห็นแก้วยิ้มอย่างมีความสุขจริง ๆ เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมา...ส่วนมิ้นท์ก็ระริกระรี้กับเดวิด ป้อนเหล้า ป้อนกับแกล้ม เต้นสีกันไฟแทบลุก...ส่วนผมก็ได้แต่นั่งดูบรรยากาศ และลุกขึ้นเต้นบ้างในเพลงที่ชอบ...
*
*
...ไผ่เมา...เดวิดเมา...มิ้นท์กึ๋ม ๆ ส่วนผมกับแก้วกินเหล้าแก้วเดียวอยู่ได้ทั้งคืน...สติยังสมบูรณ์ ต้องพยุงไผ่กับเดวิดกลับโรงแรมด้วยรถสองแถวที่วิ่งบริการหน้าสถานที่ท่องเที่ยว...เมื่อถึงโรงแรม ผมเรียกพนักงานเปิดประตูมาช่วยพาแขกขึ้นห้องพัก...ส่วนไผ่ คืนนี้นอนห้องแก้วตามที่เราคาดการณ์ไว้...แต่...แก้วมันดันขอไปนอนกับมิ้นท์แทนซะงั้น...มันบอกว่าไม่อยากฉวยโอกาส...และกลัวมองหน้ากันไม่ติดถ้าทำอะไรแบบนั้น...
*
*
...ผมเดินกลับขึ้นห้อง...ระหว่างทางคิดว่าผมจะสนุกกว่านี้ ถ้าพี่ยอดไปเที่ยวด้วย...ตอนกิน เต้น หัวเราะกับเพื่อน ๆ ในใจผมกลับนึกถึงพี่ยอดที่ต้องนอนแก่วอยู่ในห้องคนเดียว...น่าจะมีอะไรทดแทนให้พี่เค้าได้บ้าง...ในฐานะรูมเมท...
“...กลับแล้วเหรอ...” พี่ยอดงัวเงียถามผมทันทีที่ผมเปิดประตู เปิดไฟเข้าห้อง
“...ทำไมไม่เข้าไปนอนในห้องอ่ะ...” ผมถามพี่ยอดที่นอนอยู่บนโซฟา
“...พี่รอทีมอยู่อ่ะ...ถ้านอนในห้อง ทีมมาพี่ก็ไม่รู้สิ...” พี่ยอดยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“...จะไปไหน...” ผมถามพี่ยอดที่ทำท่าจะลุกขึ้นยืน
“...ไปกินน้ำ แล้วก็เข้าห้องน้ำด้วย...”
“...มา...ทีมช่วย...” ผมเดินเข้าไปพยุง พี่ยอดชะโงกหน้ามาใกล้จนเหมือนจะหอมแก้มผม
“...กินเหล้ามาด้วยใช่มั้ยเนี่ย...”
“...กินนิดนึง...”
“...ไหนบอกว่าไม่ชอบกินเหล้าไง...”
“...ไม่ชอบ ไม่ได้หมายความว่าไม่กินนี่...เค้าเรียกว่ากินเพื่อสังสรรค์ ตามสังคม...”
“...มันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องกินเลยนี่...”
“...ทีมว่า วันแรกที่ทีมเจอพี่ยอดที่ร้านอาหารนั่น ทีมก็เห็นแก้วเหล้าพี่ยอดนะ...” ผมย้อนเบา ๆ
“...ผู้ใหญ่เตือน...ทำไมชอบเถียง...เดี๋ยวหอมแก้มเลย...” พี่ยอดดุ
“...อู๊ยยยย...ผู้ใหญ่...พี่ยอดกับทีมห่างกันแค่สามปี พูดยังกับเป็นลุงหลานห่างกันสามสิบปีเลยนะ...บ่นเก่งนัก...เดินไปเองละกัน...” ผมแกล้งงอน ปล่อยแขนพี่ยอดแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปเตรียมตัวอาบน้ำนอน
*
*
...ผมรีบเดินเข้าเดินออกห้องเพื่ออาบน้ำ เพราะเห็นพี่ยอดนั่งดูทีวีรอผมอยู่ที่โซฟาเหมือนเดิม...หลังจากแต่งตัว เป่าผมแห้งดีแล้ว ออกมาเห็นพี่ยอดนอนหลับไปอีกรอบ...ไม่รู้ว่าว่าผมเป็นอะไร รู้สึกมีความสุขกับการมองพี่ยอดหลับ...ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนต้าก็มานอนเล่นห้องผมบ่อย ๆ ผมยังไม่เห็นอยากจะมองเค้าตอนหลับแบบมองพี่ยอดตอนนี้เลย...
“...พี่ยอด...ตื่น...ไปนอนในห้องเหอะ...จะตีสามแล้ว...” ผมเขย่าตัวพี่ยอดเบา ๆ
“...อืม...” พี่ยอดครางในคอ แล้วยื่นมือสองข้างให้ผมดึง
“...ง่วงจริงหรือแกล้งเนี่ย...” ผมออกแรงดึงพี่ยอดด้วยความยากลำบาก
“...ง่วงสิ...ดึกแล้วนี่...ตีสามของพี่ก็เหมือนหัวค่ำของทีมมั้ง...” พี่ยอดประชด
“...เดี๋ยวก็ให้นอนคนเดียวเลย...” ผมทำเสียงแข็ง
“...ไม่บ่น ไม่ว่าแล้วครับ...ทีมไปนอนกับพี่นะ...นะ...”
*
*
...จากที่ไม่คิดว่าจะนอนร่วมเตียงกับใครได้...แต่มาเดี๋ยวนี้ ผมรู้สึกว่าการมีใครสักคนนอนอยู่เคียงข้าง มันช่างอบอุ่น และรู้สึกปลอดภัยเหลือเกิน...คืนนี้ผมเต็มใจให้พี่ยอดนอนกอดได้ตั้งแต่เราล้มตัวลงนอน...คางของพี่ยอดอยู่ที่บ่า ลมหายใจอุ่น ๆ ละเลียดอยู่ที่แก้ม...อกแข็งแรงแนบกับหลังของผม...ต้นขาแกร่งพาดอยู่ที่สะโพก...รู้สึกถึงส่วนกลางลำตัวของพี่ยอดที่มันค่อย ๆ ขยายตัวเพราะแรงเบียดที่พี่เค้าขยับเข้ามาจนติดกับสะโพกผม...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกรีพลาย ทุกกำลังใจ ทุกคำติดชมนะครับ...และต้องขอโทษที่มาช้านะครับ...มัวแต่ไปเริงเมืองในวันหยุด...และต้องวุ่นวายกับ MSN ตัวใหม่ที่ทำยังไงก็เล่นไม่ได้ซักที ทั้ง ๆ ที่เครื่องในออฟฟิศลงทีเดียวเล่นได้เลย แต่เครื่องที่บ้านลงหลายรอบแล้วก็ยังเล่นไม่ได้ เซ็ง...
...เป้...
-
โว้ว นอนห้องเดียวกันหลายคืนแล้วเนอะ :o8:
-
ขอบคุณพี่เป้ที่มาอัพให้ค๊า ดีใจมากมายได้อ่านพี่ยอดกับนุ้งทีมก่อนนอน ^^
เครื่องเจก็ลง M แล้วป่วงๆ ค่ะ เดี๋ยวนี้เลยแทบจะได้ไม่ได้ออนละ -"-
-
“...ผู้ใหญ่เตือน...ทำไมชอบเถียง...เดี๋ยวหอมแก้มเลย...” พี่ยอดดุ
:impress2:มั่นใจนะว่านี่คือการดุ
-
นอนกอดกันแย้วว :mc4:
-
พี่ยอดน่ารักขึ้นทุกวัน
-
อิพี่ยอด มาทีละนิดๆๆๆๆๆๆๆๆ
อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่ยอดไม่ต่อยอดน้องทีมคืนนี้หรือ :z1:
-
:oo1: เอิ๊กๆๆๆ น่ารักน่าเอ็นดูเสียจริงๆ
พี่ยอดเนี่ยว่าง่ายแบบเน้น่ารักที่ซู๊ดดดดดด
น้องทีมก็น่ารักเที่ยวสนุกแต่ก็ไม่ลืมคิดถึงพี่ยอด
:-[
-
นาทีนี้ขอ :m20: :jul3: อยากจะบ้า
เฮ้อ....ปากคอเราะร้ายเป็นที่สุดจิกกันเพื่อนได้แผลเหวอะมากๆ
มิ้นท์เอ้ยไปลับคมปากมาใหม่นะ..เจอนุ้งทีมเข้าไปโธ่ๆๆชิดซ้ายเลยคระ ปากกัดเจ็บจริงๆ
สั่งคนป่วยเหมือนสั่งลูกหมาน้อยเลยอ่ะ ".พี่ยอดอย่าเดินเพ่นพ่านนะ จะได้หายเร็ว ๆ..."
:m20: :m20: แหม..จะไปเที่ยวก็สั่งว่าที่ซะ...มีไว้พร้อม 5555 พี่ยอดทำตัวดีๆล่ะ
น้องอุตส่าห์หาข้าวหาน้ำ ป้อนยูกยาให้ อิอิ ทำตัวดีๆ
“...แต่พี่ยอด...ถ้าไม่ใส่อะไรเลยเนี่ยดูดีมากเลยนะ...”
>>แหมหยอดได้น่า :oo1: :z1: ,มากคะรอเท้าหายก่อนเอิ๊ก
มิ้นท์กอดผม แล้วดึงแก้วมากอดด้วย เดวิดมองอย่างสงสัยว่าพวกเราเป็นอะไรกัน
หวังว่าคงไม่คิดว่าเราจะเป็นเลสเบี้ยนนะ
>>ฉิ่งฉาบทัวร์ :laugh: :jul3:
ขอมันเคยๆนอนกอดกันมันชิน อิอิอยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป :กอด1:
+1 คะ
-
โฮกกกกกกกกในที่สุดพี่ก้อมาต่อออออออ :o12: 555555555+
อ่านแล้วอมยิ้มอีกแล้ว พัฒนาขึ้นแล้วนะความสัมพันธ์
อยากอ่านตอนต่อไป ตอนต่อไปๆๆๆจิงๆๆเลยย
อยากรออ่านตอนพี่ยอดหายเป๋ด้วยยยย เส็ดแน่ๆๆๆๆเรยเนี่ยยย :z1:
พี่ทีมหยอดได้โฮกกกมากกกก “...แต่พี่ยอด...ถ้าไม่ใส่อะไรเลยเนี่ยดูดีมากเลยนะ...”
-
เป็นแม่สื่อแม่ชัก ให้เพื่อนรัก :z1:
กับการพัฒนาอีกขึ้นกับพี่ยอด :z2:
+1 ให้เป้ ของคุณครับ รอตอนต่อไปอยู่น้า ...
-
^
^
จิ้มพี่ชาย
พี่ยอดดุได้น่ากลัวมากๆ ฮ่าๆๆๆ
นอนแบบนี้หลายๆคืน อีกหน่อยก็นอนคนเดียวไม่ได้หละสิ
บวก 1แต้ม ขอบคุณนะคะ
-
มาบวก 1
ให้ทีมครับ
-
พี่ยอดน่ารักกกกกกก :man1:
ความสัมพันธ์พัฒนากันขึ้นเรื่อยๆแล้ว :o8:
ทีมขยันลวนลามพี่ยอดด้วยคำพูดจริงๆ :z1:
-
ขอบคุณค่า..
วุ้ย..เริศค่า o13..นอกจากเปลี่ยนศตรูเป็นเพื่อนได้แล้วยังสามารถเปลี่ยนเสือให้กลายเป็นแมวได้ด้วยน๊า..
ว่าแต่..อย่าลืมเกาคางให้ด้วยล่ะ..จะได้เชื่องๆ ไปไหนไม่รอด.. :z1:
-
ถ้าเถียงผู้ใหญ่แล้วโดนลงโทษด้วยการถูกหอมแก้มเนี่ย
คนอ่านอยากให้ทีมเถียงพี่ยอดทั้งวันเลย
:impress2:
-
นอนกอดกันอีกแย้ว
เมื่อไหร่จะกอดแบบเนื้อแนบเนื้อนะ
หุหุหุ :z1: :z1:
-
จะเกิดอะไรขึ้นมาหรือป่าวนะ o8
:undecided: :undecided:
-
เพิ่งได้อ่านวันนี้ แต่ก็อ่านรวดเดียวเลย อิอิ สนุกมาก
พี่ยอดกับน้องทีมน่ารักสุดๆ อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ :o8: :o8:
อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด
-
ง่า... อยากให้พี่ยอดไปเที่ยวกับพวกทีมด้วยจังเลย
พอพี่ยอดไม่ไปด้วย ทีมเลยไม่ได้สนุกเต็มที่
ได้แต่มองดูคู่อื่นๆ มีความสุขกัน พี่ยอดรีบๆ หายนะ
:serius2:
-
ขอบคุณครับ อ่านแล้วมีความสุขดีจริงๆ
-
เห็นด้วยกะรีฯบน
ตามมดมาลุ้นตอนต่อไป :กอด1:
-
:oni2:
น่ารักทั้งคู่พี่ทีมกับพี่ยอด (หยอดกันทุกวัน อ่านแล้วโลกสีชมพูสุดๆ)
และคู่ไผ่กับแก้วเลย (อยากอ่านตอนพิเศษของคู่นี้จังค่ะ แหะๆ)
-
กอดทีมจน...ตื่นเลยเหรอ :z1:
-
:laugh: :laugh: :o8:
-
มาต่อด่วนค๊า
อิอิ ตอนหน้ามีลุ้นชิมิ
:z1:
-
รออ่านนะครับ
-
ชอบบบบบบบบบบอ่าาาาาาาาา
ขอบคุณคร้าบบบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ยอดดุจังเลยนะ เเหมๆๆ จะจุ๊บๆเนี่ย
น้องทีมก้อทำตัวให้โดนดุบ่อยๆนะจ้ะ
:z2:เต้นให้พี่เป้ดู เผื่อพี่เป้จะมาต่ออีก
-
อร๊างง พี่ยอดดดด ชวนนุ้งทีมนอนด้วยอีกแร้วววว ><
จะน่ารักไปไหนเนี้ยยย!!
:-[ :-[
-
รวบหัวรวบหางสินะ
^^
-
อ่านเรืองนี้แล้วเขิน
ฮ่าๆๆ
น่ารักมากมายย
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z2: :z2: :z2:
-
ทิ้งท้ายได้ดีมากเค่อะ
(อิชั้นประชด)
น้องทีมก็น่ารักตามเคย
เพิ่งมั่นใจว่าพี่ยอดเป็นเสือก็อิฉากสุดท้ายนี่แหละ
แหม๊ แอ๊บมาตั้งนานนนะพ่อคุณ
ขาน่ะหายแล้วเหรอคะ?
รุ่มร่ามจริงเชียว
-///-
-
กี๊ตตตตมาตามอ่านแล้วจ้า อ้อเป็นแฟนมารายห์ด้วยหราจ๊ะ เห็นชื่อเรื่องว่า we belong together แล้วยังมีเพลง melt away ด้วย หวังว่าต่อไปคงจะไม่ใช้เพลง H.A.T.E.U. น๊าอิๆๆ ส่วนเห็นล็อคอินเราแล้วก็คงคุ้นๆๆแล้วเนอะอิๆๆ แล้วจะรออ่านต่อจ้า
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
We belong together 29
…พี่ยอดหายใจแรงขึ้นจนเหมือนหอบ และเบียดเข้ามาชิดกว่าเดิมจนผมอึดอัด...ในใจก็คิดว่ากรูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ...ถึงจะใช้ธรรมมะเข้าข่ม พยายามหายใจเข้าออกช้า ๆ อย่างมีสติ...แต่พี่แกทั้งเบียด ทั้งบดเข้ามาขนาดนี้ ผมใจเต้นแรง ตัวร้อนวูบวาบ...นอนตัวเกร็ง...
...แต่ก่อนที่อะไรจะไปกันใหญ่...พี่ยอดก็ถอนหายใจ และคลายกอดผมให้หลวมขึ้น...ผมถอนหายใจเช่นกัน...พี่ยอดรู้ว่าผมยังไม่หลับก็ขยับตัวกอดแน่น ๆ อีกครั้ง...แค่กอดเท่านั้น...แล้วผมก็รอดจากการโดนยัดเยียดความเป็นสามี (ด้วยความเต็มใจ) ไปได้อย่างหวุดหวิด...
*
*
...ผมนอนจนเต็มอิ่ม ตื่นมาอีกทีก็ยังมืดเหมือนเดิม...นึกได้ว่าเมื่อคืนเรานอนในห้องพี่ยอดนี่นา พี่ยอดปิดม่านมิดชิด มินาละ ถึงได้มืดขนาดนี้...ผมกระเด้งตัวลุกขึ้น พี่ยอดไม่อยู่บนเตียงแล้ว...ผมเปิดประตูออกมา เห็นพี่ยอดกำลังค่อย ๆ หัดเดินให้เป็นปกติ...แต่เห็นสีหน้าเค้าแล้วผมรู้เลยว่าเค้าต้องเจ็บมาก...ตอนนี้มันบวมมาถึงน่องเค้าแล้ว...
“...พี่ยอด...จะบ่ายแล้ว...กินข้าวหรือยัง...” ผมออกมาก็โวยทันที
“...เรียบร้อยทั้งสองมื้อแล้วครับ...” พี่ยอดตอบยิ้ม ๆ
“...ลงไปกินเองเหรอ...”
“...ครับผม...”
“...ทำไมไม่ปลุกทีมอ่ะ...”
“...พี่อยากให้ทีมพักผ่อนเยอะ ๆ ก็เลยไม่ได้ปลุก...”
“...ทีมลืมตั้งนาฬิกาปลุกเองแหละ...แย่จัง...” ผมบ่นกับตัวเองเบา ๆ
“...ไม่เป็นไรหรอก...พี่ยังเดินได้อยู่...แล้วพี่ก็ขอข้าวต้มกุ้งมาฝากทีมด้วย...” พี่ยอดเดินกระเผลกไปเปิดตู้เย็น
“...ไม่ต้อง...พี่ยอดนั่งเฉย ๆ เลย...เดี๋ยวทีมจัดการเอง...” ผมเดินไปพยุงพี่ยอดให้เค้านั่งพัก
“...ทีมเอาไปอุ่นที่ไมโครเวฟข้างล่างก่อนนะ...” พี่ยอดบอก
“...โอเค...เดี๋ยวทีมไปอาบน้ำ แต่งตัวแป๊บนึง...” พูดจบ ผมก็วิ่งเข้าห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำทันที
*
*
...หลังอาหารเช้าในเวลาเกือบบ่ายสองของผม...พี่ยอดหลับไปอีก คงเพราะเจ็บข้อเท้าที่ตอนนี้มันบวมจนน่ากลัว...ผมโทรไปหาเพื่อนสาวเพื่อจะชวนไปหาของกินมาไว้ตอนเย็นนี้...สองคนนั้นก็เพิ่งตื่นได้ซักพัก มีเสียงเฮฮาแซวน้องไผ่เป็นระยะ...แสดงว่าไผ่ยังอยู่ที่ห้องนั้น...ผมเลยกะว่าจะชวนมิ้นท์ไปซื้อของกันสองคน ปล่อยให้แก้วอยู่กับไผ่...แต่ยังไม่ทันจะพูดเสียงโทรศัพท์ในห้องผมก็ดังขึ้น...
“...สวัสดีครับ...”
“...ทีม...แขกในสายจะคุยด้วย...พี่จะปล่อยสายเลยนะ...เชิญค่ะ...” พี่โอเปอเรเตอร์บอกผมโดยไม่ถามความพร้อมของผมเลย
“...เป็นไงมั่งทีม...”
“...อ้าว...เดวิด...มีอะไรให้ไอช่วยเหรอ...”
“...ไอเพิ่งตื่น ก็เลยโทรมาหายู...ตอนนี้ยูว่างมั้ย...ไปเที่ยวกันเถอะ...” ผมหันไปมองพี่ยอดที่นอนหลับสนิท
“...ไอเกรงว่าจะไปไม่ได้นะ...ขอโทษด้วย...แต่เพื่อนไอว่าง เค้าสามารถพายูไปเที่ยวทั่วเมืองนี้ได้นะ...เค้าเป็นคนในพิ้นที่...ยูสนใจมั้ย...ไอจะได้นัดให้...”
“...พวกมิ้นท์เหรอ...ได้สิ...ดีเลย...ช่วยนัดให้ไอด้วยนะ...ไอพร้อมแล้วในตอนนี้...” เดวิดพูดเสียงตื่นเต้น
“...แล้วโปรแกรมทัวร์ของทางโรงแรมที่ยูจองไว้เมื่อวานล่ะ...”
“...ไอส่งข้อความไปยกเลิกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...”
“...โอเค...รอแป๊บนึงนะ...เดี๋ยวไอโทรกลับ...”
*
*
...มิ้นท์กรี๊ดซะหูผมแทบแตก เมื่อผมวิ่งลงไปบอกมันเรื่องที่เดวิดจะให้พวกมันและไผ่พาไปเที่ยว...ชีไม่สนใจอะไรทั้งนั้นวิ่งเข้าวิ่งออก แต่งหน้า ทาครีมกันแดด เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่อย่างรวดเร็ว...ระหว่างนั้น ผมเพิ่งสังเกตว่าไผ่ใส่เสื้อผ้าที่เตรียมมาเองจากบ้าน แสดงว่ามีการเตรียมพร้อมว่าจะมาค้างตั้งแต่เมื่อคืน...ผมให้ไผ่เสนอโปรแกรมสำหรับทริปนี้ และผมจะไปอธิบายคร่าว ๆ กับเดวิดก่อน...จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องการสื่อสารทีหลัง...แต่จะว่าไปผมก็ไม่ได้กังวลอะไรมากนัก เพราะมิ้นท์เองก็สื่อสารภาษาอังกฤษได้ดี ส่วนแก้วเองก็พูดได้ฟังออก แต่ไม่มั่นใจเท่ามิ้นท์...
*
*
...หลังจากผมจัดการโทรนัด และลงไปอธิบายทริปนี้ให้เดวิดฟังพร้อมด้วยเพื่อนสาวที่หน้าโรงแรม...ซึ่งใช้เวลานานพอสมควร เพราะมัวแต่เม้าท์กันเรื่องเมื่อคืน และเรื่องทริปนี้ ซึ่งผมเห็นว่ามันต้องสนุกแน่นอน...ไผ่จะพาไปหาของกินรองท้องที่ตลาด ก่อนจะพาไปลงเรือเพื่อไปเที่ยวเกาะที่มีแต่คนบอกว่าสวยนักสวยหนา...มันต้องสวยอยู่แล้ว อากาศก็ดี...พวกเค้าคงได้เห็นพระอาทิตย์ตกดิน และอาจจะเล่นน้ำทะเลกันที่เกาะ...น่าไปด้วยจังเลย...แต่ผมจะทิ้งพี่ยอดไว้คนเดียวอย่างนี้ไม่ได้...
*
*
...เมื่อส่งพวกนั้นเสร็จ...ผมก็วิ่งกลับห้อง...พี่ยอดตื่นแล้ว...ล้างหน้าล้างตาใหม่ดูสดใสขึ้น...เค้ามองดูผมยืนหอบอยู่หน้าแอร์...วิ่งมาเหนื่อยมาก ร้อนด้วย...ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องวิ่ง...พยายามปฏิเสธตัวเองว่า เราไม่ได้ห่วงพี่ยอดขนาดนั้น...แต่มันก็ไม่มีเหตุผลอื่นนี่หว่า...
“...เหนื่อยมั้ย...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...นิดหน่อย...”
“...เหนื่อยก็หยุดสิ...”
“...ก็หยุดแล้วอ่ะ...” ผมเถียงแบบงง ๆ
“...ยัง...ทีมยังวิ่งไป วิ่งมาอยู่ในใจพี่นี่ไง...” พี่ยอดพูดเองอายเอง
“...โห...พี่ยอด เน่าได้อีกนะเนี่ย..” ผมหันหน้าหนี เพื่อไม่ให้เค้าเห็นผมแอบยิ้ม
“...ปกติพี่ไม่ได้เป็นแบบนี้นะ แต่พี่ชอบเวลาทีมเถียงพี่อ่ะ...น่ารักดี...” พี่ยอดแก้ตัวแบบเขิน ๆ
“...โรคจิตป่าว...” ผมถามกวน ๆ กลับ
“...พี่ว่าพี่เป็นโรคจิตนะ...จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เวลาทีมอยู่ใกล้ ๆ อ่ะ...” พี่ยอดหยอดอีก
“...เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย...” ผมถามยิ้ม ๆ ทำตัวไม่ถูก
“...เป็นคนที่แอบรักเค้าข้างเดียว...” พี่ยอดทำตาซึ้ง
“...ได้...เล่นใช่มั้ย...” ผมถามแล้วลงไปนั่งซุกพี่ยอด
“...เฮ้ย...ทีม...เป็นอะไร...” พี่ยอดตกใจ
“...เป็นคนที่ต้องการความรัก...” ผมพูดอ้อน ๆ มองพี่ยอดตาเยิ้ม ได้ผล พี่ยอดอมยิ้มหน้าแดงหูแดงไปหมด
“...ทีม...มุขแบบนี้ขอพี่เล่นคนเดียวได้ป่าว...ทีมเล่นอย่างนี้พี่เขินนะ...” พี่ยอดพูดอ้อมแอ้ม
“...ไม่ได้เล่นซักหน่อย...ทีมต้องการความรักจริง ๆ นะ...” ผมสอดแขนกอดพี่ยอดแน่น
“....กลางวันแสก ๆ เลยเหรอ...รอมืดก่อนดีกว่ามั้ย...” พี่ยอดทำเสียงหื่น
“...ไม่เอาอ่ะ...” ผมลุกขึ้น พี่ยอดยิ้มแล้วลุกตาม ผมหันมอง แล้วก้าวเท้าเร็ว ๆ เข้าห้อง พี่ยอดเดินกระเผลกตาม
*
*
...ผมอมยิ้มเมื่อพี่ยอดเดินเข้ามาประกบด้านหลังผม...ดูเค้าจะกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะทำอะไรมากกว่านั้น...ผมหยิบกระเป๋าเงิน และโทรศัพท์ไว้ในมือ แล้วหันหน้าเข้าหาพี่ยอดทันทีแบบที่เค้าไม่ตั้งตัว...ตาเราประสานกันในแสงสลัวของห้องนอน...ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกจากปากเราทั้งคู่...หน้าผมค่อย ๆ ขยับไปหาพี่ยอดใกล้เข้าไป...ใกล้...และใกล้จนปากเราเกือบจะสัมผัสกัน...
“...ไปขี่รถเล่นกันเถอะพี่...” ผมขยับตัวออก
“...อืม...ทีมอยากไปไหนอ่ะ...แต่พี่ขี่รถไม่ได้นะ...” พี่ยอดบอกหลังจากที่เอามือนวดขมับไล่ความมึน ที่ผมแกล้งเค้าเมื่อกี้
“...ไม่มีปัญหา...ทีมขี่เองได้...”
“...อย่างทีมเนี่ยนะ...ขี่มอไซค์เป็น...” พี่ยอดทำหน้าแปลกใจ
“...ทำไม...ควายทีมก็ขี่เป็น...” ผมพูดยืด ๆ
“...โห...ลูกสาวกำนัน...เก่งไปทุกอย่างเลยนะ...”
“...เดี๋ยวโดน...ตกลงจะไปมั้ย...” ผมถามพลางขยับตัวจะออกไปข้างนอก
“...ไปสิ...รอพี่ด้วย...”
“...หายไม่ทันวันอังคารแน่...” ผมหัวเราะเบา ๆ ยั่วโมโห เมื่อเห็นพี่ยอดพยายามจะเดินตามผมให้ทัน
“...หายทันแน่นอน คอยดูสิ...แล้วที่ทีมรับปากว่าจะยอมพี่อ่ะ...อย่าลืมละกัน...”
“...ไม่ลืมหรอก...สำหรับพี่ยอด...ทีมยอมทุกอย่างแหละ...” ผมเข้าไปพยุงพี่ยอด แล้วแกล้งเอาหัวพิงไหล่เค้า
“...พูดเล่น หรือพูดจริงเนี่ย...”
“...หายให้ทันก่อนเหอะ...” ผมไม่ตอบ แต่พูดยิ้ม ๆ เพราะคิดว่าพี่ยอดหายไม่ทันแน่
*
*
“...พี่ยอด...รอแป๊บนึง...ทีมลืมทาครีมกันแดด...” ผมให้พี่ยอดนั่งรอที่โซฟา แล้ววิ่งเข้าห้องไปหยิบครีมกันแดดออกมาทาข้างนอก
“...ทาแล้วไม่ใช่เหรอ...” พี่ยอดถาม
“...รู้ได้ไง...”
“...ก็พี่ได้กลิ่นครีมนี้จากตัวทีมอ่ะ...”
“...โห...จมูกดีจังเลยนะ...” ผมพูดแก้เขิน
“...ชมหรือด่าเนี่ย...”
“...ชมสิ...ใครจะกล้าด่าพี่ยอดล่ะ...ครีมกันแดดมันต้องทาบ่อย ๆ ...มานี่ ทีมทาให้พี่ยอดด้วยดีกว่า....” ผมนั่งข้าง ๆ พี่ยอด แล้วละเลงครีมลงบนแขนล่ำ ๆ ของพี่ยอด ไรขนอ่อน ๆ ลู่ไปตามเนื้อครีม ลูบไปลูบมา ทำไมรู้สึกแปลก ๆ วะ ผมสลัดหัว ไล่ความคิดบ้า ๆ ออกไป
“...ไม่ต้องทาหน้าเหรอ...” พี่ยอดถามงง ๆ ไม่รู้งงเพราะอยู่ดี ๆ ผมสั่นหัว หรือเพราะเห็นผมหยุดทาแค่นั้น
“...อันนี้มันสำหรับผิวตัว...ถ้าผิวหน้าต้องอีกอันนึง...ไม่เหนียวเหนอะหนะ...พี่ยอดจะลองทาป่าว...”
“...เอาหน่อยก็ดี...เดี๋ยวตากแดดหน้าดำแล้วทีมจะไม่ชอบ...” พี่ยอดทำตาหวานอีกแล้ว ได้...หยอดมา...เดี๋ยวกรูจะหยอดกลับไปสองเท่าเลย ผมคิดแล้ววิ่งไปเอาครีมกันแดดสำหรับทาหน้าออกมา
“...เดี๋ยวทีมทาให้พี่ยอดก่อนดีกว่า...” ผมบีบครีมออกมา แล้วป้ายที่ปลายจมูกตัวเอง ก่อนจะจู่โจมพี่ยอดแบบไม่ให้เค้าตั้งตัว...พี่ยอดนั่งตัวแข็งให้ผมใช้ปลายจมูกตัวเองค่อย ๆ เกลี่ยครีมกันแดดเนื้อนุ่ม แต่มันก็ไม่ทั่วหน้าหรอก ผมแกล้งพี่ยอดไปงั้นแหละ...ในที่สุด ผมก็ใช้นิ้วเกลี่ยครีมให้พี่ยอดที่นั่งอึ้ง มองผมตาค้าง...
“...ครีมยี่ห้อนี้ เค้าทาแบบนี้เหรอ...” พี่ยอดถามเบา ๆ
“...ใช่...”
“...อย่าเอาไปทาให้ใครนะ...นอกจากพี่คนเดียว...” พี่ยอดก้มหน้าก้มตาพูด ผมยิ้ม เพราะยกนี้ผมชนะ...สะใจที่ทำให้พี่ยอดเขินได้ขนาดนี้
*
*
...กว่าเราจะทำอะไรเสร็จ...กว่าจะค่อย ๆ พากันเดินลงมาถึงที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ ก็ใช้เวลานานพอควร...แต่ก็ดีไปอย่างเพราะแดดเริ่มอ่อนลงแล้ว...วันนี้ผมเป็นคนขี่...พี่ยอดซ้อน...ลมทะเลเย็น ๆ พัดปะทะหน้าของผม
“...ทีม...ใส่แว่นก็ได้นะ...เดี๋ยวฝุ่นเข้าตา...” พี่ยอดบอก ผมก็เลยควักแว่นกันแดดสีชายี่ห้อดังขึ้นมาใส่...
“...โห...ทีม...แว่นใหญ่กว่าหน้าอีกนะนั่นน่ะ...” พี่ยอดแซวเมื่อผมใส่แว่นเสร็จ มันเป็นแว่นแฟชั่น ก็เลยค่อนข้างใหญ่นิดนึง
“...เวอร์...”
“...เหมือนคุณนายขี่มอเตอร์ไซค์ไปเก็บค่าแชร์เลย...” พี่ยอดยังแซวไม่เลิก
“...ที่ต้องใส่แว่นใหญ่ ๆ เนี่ย ไม่ได้กลัวฝุ่นเข้าตานะ...แต่กลัวความรักเข้าตามากกว่า...” ผมเอนตัวไปพิงพี่ยอดแล้วพูด...พี่ยอดยิ้มแล้วกอดเอวผมซะแน่น ดีที่แถวนั้นไม่ใช่แหล่งชุมชน จึงไม่น่าเกลียดนัก
*
*
...บรรยากาศ และวิวข้างทางมันสวยจนผมต้องจอดรถเพื่อซึมซับความสวยตรงหน้าให้นานที่สุด...อากาศก็ดี...คนที่มาด้วยก็น่ารัก...พี่ยอดตามใจ ปล่อยให้ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปในทุกเส้นทางที่ผมอยากไป...แม้ว่าช่วงหนึ่ง ผมจะขี่หลงเข้าไปในป่าช้า...พี่ยอดหัวเราะแทบตกรถ เมื่อผมร้องกรี๊ด ๆ ตลอดทางออกจากป้าช้านั้น...
...เราแวะกินข้าวเย็นที่ร้านริมหาดบรรยากาศดี...อาหารอร่อย และไม่แพง...เมื่ออิ่มกันแล้ว เราย้ายลงไปนั่งกับพื้นทรายมองพระอาทิตย์ตกดิน...ผมคุยกับพี่ยอดไปด้วย และใช้ไม้ที่อยู่แถวนั้นเขียนชื่อตัวเองลงบนทรายไปด้วย...พี่ยอดมองจนผมเขียนเสร็จ พี่ยอดก็ขอไม้จากมือผมไปเขียนบ้าง...ผมเงยหน้ามองพี่ยอดทันทีที่เห็นว่าเค้าเขียนอะไรต่อจากชื่อผม...
...Team + Yod…แล้ววาดกรอบรูปหัวใจล้อมรอบสองชื่อนั้น...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกรีพลาย ทุกคำติชมนะครับ...มาช้าไปนิดนึง ต้องขอโทษด้วย...รู้สึกดีจริง ๆ ที่ได้เห็นคนใหม่ ๆ เข้ามาติชม รู้สึกตื้นตัน ที่เห็นยูสเซอร์เดิม ๆ เข้ามาให้กำลังใจ และรออ่าน...เพราะพวกคุณ ทำให้ผมต้องรีบกลับบ้าน ไม่แวะแRดที่ไหน...ประหยัดไปได้เยอะเลย...
...อันนี้ขอส่วนตัวนิดนึง...คุณ ifwedo เป็นคนแรกที่รีพลายผลงานเก่าของผมที่บอร์ดปาล์ม และเป็นคนแรกที่เพื่อนผมซึ่งเป็นเจ้าของเรื่องได้คุยเอ็มด้วย...ตอนนี้เอ็มตัวนั้นก็ยังใช้อยู่นะ แต่เป็นผมได้สิทธิ์คุยแทน...ได้รับรู้เรื่องในบอร์ดที่เราคุ้นล็อคอินกันแล้ว ยังไงก็ยังติดตามผลงานเขียนรีวิว หรือระบายความรู้สึกของ 1 อยู่นะจ๊ะ...
...เป้...
-
^
^
^
^
เข้ามาจิ้มก่อนจะไปอ่าน
คิดถึงนะคะ
-
ตอนนี้ความหวานล้นเลยจ้า ไม่ถึงกับหวานละมุนละไม
แต่ก็เป็นสไตล์น้องทีมกับพี่ยอด เป็นการซึมซับความรู้สึกดีๆซึ่งกันและกัน
มาฮานิดนึงตรงหนูทีมกรี๊ดแตกเมื่อหลงเข้าไปในป่าช้านี่สิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคุณเป้มากนะคะที่ขยันมาต่อ บวกอีก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
น้องทีมนี่ช่างหยิกแกมหยอกนักนะ
หยอดพี่ยอดตลอด
แล้วพี่ยอดจะทนไหวไหมเนี่ย
:m3:
้เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ
:3123:
-
อ่านตอนนี้ แล้วหวานดีจัง
อิอิ น้องทีมก็หยอด พี่ยอดก็หยอด แหมใครจะไม่รักไหวกันนะ
น่ารักกันจังเลย คู่นี้ :-[
-
:-[ :-[ :-[
-
แหม...นางยั่วใช้ครีมป้ายจมูกแล้วแตะตัวหน้าเลยรึ วิธีนี้ก๋ากั่นที่ซู้ดดดดดดดดดดดด
นังหนูทีมแร๊งไม่มีใครเกิน วันอังคารใกล้เข้ามาไม่ใครก็ใครเสร็จแน่ๆ :o8: :-[
พี่ยอดคะมุกเสี่ยวก็เพลาๆบ้างอะไรบ้าง เกล็ดน้ำตาลจะพุ่งออกทางผิวหนัง :m20:
+1 คะ
-
อ่านไปยิ้มไป :impress2:
หวานกันจริงจริ๊งง
-
โอ๊ะ หวานมากเลยอ่า อ่านละเขินแทน
ช่วงนี้หายๆหน่อยนะครับ สอบทุกวันเลย
แวบมาอ่านนิยายแก้เครียด
-
เราเรียกสิ่งนั้นว่าความสุข
:กอด1:
-
มาขอติดตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนครับ
ชอบจังเลย อ่านรวดเร็วจบเลยครับ... สนุกมากครับผม o13
-
ผลัดกันหยอด :o8:
ผลัดกันเขิน :-[
-
มีเวอร์ชั่นน้องไผ่กับแก้วมั้ยอ่าคับ
อยากรู้เรื่องคู่นั่นบ้างอะ
-
จาหวานกันไปไหนเนี่ยะ
น้ำตาลในเลือดสูงแล้วนะ
อิจฉาๆ :o8: :o8: :o8:
-
วิ๊ดดด วิ้วววววว หวานกันแม้แต่ในป่าช้า
มุกแต่ละอันที่พูดกันออกมาคนอ่านไม่ไหวจะเคลียร์ :-[
-
สวีทหวานแหวว น่าอิจฉา
-
น่ารักมากเลยค่ะ ขอเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคน ><
-
ขยันหยอดกันจิ๊ง
-
โอ้ย ความรักเข้าตา :เฮ้อ:
-
สลับกันหยอด สุดท้ายพี่ยอดก็แพ้ทางน้องทีม
เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไป คงต้องรอเป้แล้วละ
เป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ +1 แต้มด้วย :z1:
-
หวานมากเลยครับ
^^
ขอบคุณที่มาต่อน้า
-
พี่ยอดเปลี่ยนชื่อเป็นพี่หยอดดีป่ะ
แหมขยันหยอดน้องทีมจริงๆ
:impress2:
-
น่ารักมากๆ :m1:
-
คู่นี้เค้าหยอกกัน หว๊าน หวาน เนอะ :o8:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งแสนขยันนะ :L2:
-
กี๊สสสส + ค่า + ให้กับการทาครีมกันแดดที่หวานเยิ้มมมมม ทีมกำลังรังแกคนแก่ให้ยิ่งพิการซ้ำซ้อนนะเนี่ย
พี่ยอดหายทันแน่นอน ทีมเตรียมตัวไว้เลย ^^
-
พี่เป้!!!!
น่ารักเกินมั้ย กรี๊ดดดดดดดดด
อ่านไปยิ้มไป เเก้มจะเเตกเเล้วพี่
พี่ยอดสุดหล่อของหนู หยอดตลอดเลยนะ
ทีมก็ยั่วจริงๆ ชอบค่ะ 555+
พี่เป้มาต่อเร็วๆนะ จุ๊บ :กอด1:
เรื่องนั้น เค้าก็ชอบนะ ได้เเง่คิดอะไรหลายอย่าง บีบคั้นอารมณ์สุด
อ่านไปหลายรอบละ ยังไงพี่มาอัพเดทเรื่องของพี่เค้าด้วยน้า
-
น้องทีมร้ายนะ :-[
พี่ยอดเคลิ้มแล้วเคลิ้มอีก
-
ใครแอบเอาอะไรฉีดเข้าเส้นเลือดคุณเป้หรือเปล่าคะนี่?
ไม่หวานธรรมดา
อันนี้มันเข้าขั้นกลูโคสเพียวๆแล้วนะคะ!!
เฮ่ย! ไอ้คู่นั่นน่ะ จะหวานไปไหน
เด๊ะปั๊ด หลงรักน้องทีม!
(เนียนแระม้าง)
ขอบพระคุณสำหรับตอนนี้ค่า:pig4:
-
...สาธุ :call: ขอให้พี่ยอดหายทันวันอังคารด้วยเถอะ :pig4:
-
+1 ให้คุณเป้
อยากรู้ยี่ห้อครีมกันแดดจัง
วิธีทาช่างสยิวกิ๊วดีแท้
:o8:
-
เห็นช่วงนี้หวานกันจังเลยคู่นี้อะ
หยอดกันไป แกล้งกันมาแบบนี้ จะทำให้คนอ่านอิจฉาไปถึงไหนครับ
กลัวจังเลยว่า เวลาทะเลาะ งอน กันจะรุนแรงป่าวนี้
ขอตีตนไปก่อนนะครับ
:undecided: :undecided:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
อีก ไม่นาน
:haun4: :haun4: :haun4:
-
แต่ละมุกของพี่ยอด เสี่ยวแต่ก็ชนะใจนายเอกน่าดู
ทีมก็นะ หยอดคืนแต่ละมุก เขินแทนพี่ยอดจัง :o8:
ชอบครีมกันแดดของทีม (โดยเฉพาะวิธีทา) ยี่ห้อไหนหนอ จะไปซื้อมาใช้บ้าง
สงสัยมัวแต่สวีท ขี่หลงเข้าไปในป่าช้าได้ ฮามากเลยค่ะตอนนี้
คุณเป้กำลังมีความรักหรือเปล่าคะ ช่วงนี้เขียนได้หวานมากมาย (หรือเป็นลูกเจ้าของโรงน้ำตาล ผลิตน้ำตาลมาป้อนคนอ่านซะอิ่มไปตาม ๆ กัน)
:pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o8:
อ่านแล้วยังเขินนนนนนนนนนนนแทนเลยอ่ะ :-[
-
อร๊างงงงงงงง คู่นี้หวานนนนนนน
พี่ยอดด นุ้งทีมมมมมมม
เขิลลลล อ๊ากกก ><
:-[ :-[
-
:o8: :impress2: :o8: :impress2:
อ้ายยยยยยย อายยยยยยยยย จังเลย
ได้อีกนะทีม น่ารักขนาดนี้ โอยอิจฉา :z2: :z2: :z2:
-
หมดขึ้นคอมไปหมดแล้วนะจ้า
555555555+
ชอบฉากสุดท้ายจัง อยากจะมีคนมาเขียนชื่อต่อท้ายแบบนี้มั่ง
อิอิ
-
ขอบคุณค่า..
แหม..หวานกันเหลือเกิ้น..หยอดกันไปหยอดกันมา..:-[
เห็นพี่ยอดขาเจ็บยั่วใหญ่เชียวนะ..นุ้งทีม..
เดี๋ยวพี่ยอดหายเจ็บเมื่อไหร่..จะโดนมิใช่น้อย.. :m25:
-
คู่ชูชื่น
น่ารักเกินไปรึเปล่าคะ
คนแถวนี้อิจฉา
กรี๊ดดดด :impress2:
-
เป็นไงล่ะพี่ยอด
หยอดมุขเสี่ยวๆ ไป
เลยเจอทีมตบมุขอ้อนกลับแบบนี้
แทบละลายเลยอ่ะดิ :laugh:
-
อ่านแล้วอิจฉา ทำไมที่โรงแรมผมไม่มีแบบนั้นบ้างนะ :serius2:
-
ขอบคุณครับ ตอนนี้ก็หวานดีจริงเลย
-
มาแล้ววววววววววววววววววว
อิอิ ตอนนี้หวานได้ใจ อ๊ายยยยยยยยยย :o8: :-[
หยอดกันกระจายแต่พี่ทีมแรงกว่า พี่ยอดเส็ดพี่ทีมตลอดดดด :laugh:
หลายตอนแล้ว หลายฉากแระ นี่ถ้าพี่ยอดไม่เดี้ยงนี่ พี่ทีมเส็ดแน่ๆๆๆๆๆเรย :z1:
รออ่านตอนต่อไปคร่ะ โฮกกกกกกกค่ะ น่ารักๆๆดีอ่ะ
ลุ้นๆๆๆคร่ะพี่ยอดจะหายทันไหมมม แต่ความรุ้สึกพี่ยอดหายทันแน่เรยยย หุหุ
:z13: :z13:
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน
พอได้อ่านตอนนี้แล้วหายคิดถึงไปเยอะ
ชอบตอนที่ขี่รถหลงป่าช้าอ่ะ
บรรยายแค่สองประโยค แต่เล่นเอาผมขำได้ตั้งนาน
-
We belong together 30
...เรากลับโรงแรมเมื่อฟ้าเริ่มมืดลง...พี่ยอดไม่อยากให้ผมขี่รถมอเตอร์ไซค์ตอนถนนมืด ๆ เพราะมันอันตรายสำหรับคนที่ไม่ชำนาญเส้นทาง แต่พี่ยอดไม่รู้หรอกว่า ผมเป็นคนที่จำทางแม่นมาก แต่ที่แม่นที่สุดก็อีตรงป่าช้านั้นแหละ...ใครจะไปรู้ว่าข้างหลังสวนยางมันจะมีป่าช้าไปทะลุวัดที่ถนนใหญ่ได้...พี่ยอดก็ไม่เตือน ไม่บอกอะไรเลย...
*
*
...พี่ยอดอาบน้ำทันทีที่เข้าห้อง...ถ้ามองในแง่ดี เค้าคงเหนื่อย อยากพักผ่อน...ถ้ามองในแง่หื่น...ก็....ไม่เอา ไม่คิดดีกว่า...แต่พอพี่ยอดออกมาจากห้องน้ำ เค้าก็เดินเข้าห้องไปใส่เสื้อผ้าเอง แบบไม่ต้องให้ผมช่วย...ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร นั่งดูทีวีสบายใจ...
“...ทีม...พี่ไปที่โรงแรมแป๊บนึงนะ...” พี่ยอดออกมาจากห้องในชุดฟอร์มช่าง
“...ตอนนี้อ่ะนะ...” ผมถามพลางมองนาฬิกา นี่มันจะสองทุ่มแล้ว ไปทำอะไรของเค้า
“...อืม...พี่ว่าจะไปทำธุระซักชั่วโมงนึง...ถ้าทีมง่วงก็นอนไปก่อนนะ...ไม่ต้องรอพี่...”
“...ให้ทีมไปส่งมั้ย...”
“...ไม่เป็นไร...พี่เดินไปเองได้...” พียอดตอบก่อนเปิดประตูออกไป
*
*
...อยากรู้ว่าธุระสำคัญอะไรขนาดนั้น ทำให้ต้องเดินกระเผลกไปในเวลาค่ำคืนเช่นนี้...ผมเก็บความสงสัยไม่ได้ ก็เลยเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด เป็นใส่ฟอร์มพนักงานบ้าง...เพราะมันมีกฎว่าห้ามพนักงานที่ไม่ได้ใส่ฟอร์มเข้าบริเวณตัวโรงแรม...ถึงแม้ผมจะใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้าไปซักพัก...แต่ระหว่างคนเดินขากระเผลก...กับคนขาปกติที่สามารถวิ่งได้...ยังไงผมก็ไล่ตามพี่ยอดทันแน่นอน...
…ผมเดินกึ่งวิ่งจนเห็นหลังพี่ยอดที่กำลังเดินไปอีกด้านของโรงแรม...เค้าไม่ได้ไปห้องช่าง หรือไปห้องแขก...ไม่มีใครโทรตามด้วย...แล้วเค้าไปไหนนะ...ผมสงสัย...
...และแล้วพี่ยอดก็หยุด มองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีคนเค้าก็เดินเข้าไปในสปา ซึ่งเป็นส่วนของพื้นที่ให้เช่าทำธุรกิจของโรงแรม...เท่าที่ผมรู้ เพราะได้รับการเทรน และต้องให้ข้อมูลกับแขก...สปาร้านนี้ปิดให้บริการแล้วนี่นา...พี่ยอดจะเข้าไปทำไม...คงมีอะไรเสีย มีอะไรที่ต้องการให้พี่ยอดซ่อมมั้ง...ด้วยความอยากรู้ ผมจึงใช้โทรศัพท์ภายในแถวนั้นโทรเข้าห้องช่าง...
“...ตอนนี้มีช่างว่างมั้ยครับ...”
“...ว่างครับ...มีอะไรให้ช่วยครับ...” ช่างที่รับสายถามเสียงสุภาพ
“...ว่างทุกคนเลยเหรอ...มีใครแจ้งให้ซ่อมอะไรที่ไหนมั้ย...” ผมไม่ตอบ แต่ถามกลับเสียงแข็งแบบไม่รู้ตัว
“...ว่างทุกคนนะครับ...ตั้งแต่เย็นยังไม่มีใครแจ้งให้ไปทำอะไรเลย...ไม่ทราบผมเรียนสายกับคุณอะไรครับ...”
“...อืม...พอดีเพื่อนที่พักอยู่ที่นี่เค้าอยากรู้ว่ามีคนทำไฟในห้องเค้าหรือยัง...แต่คงซ่อมตั้งแต่กลางวันแล้วมั้ง...งั้นรบกวนแค่นี้นะครับ...” ผมโกหกแล้วรีบวางสาย
*
*
...ปกติผมไม่อยากรู้เรื่องอะไรของใครเท่าไหร่...แต่สำหรับพี่ยอด...ทำไมผมถึงรู้สึกใจเต้นแรง เมื่อเห็นเค้าเข้าไปใสร้านสปา...ที่ต้าเคยเล่าให้ฟัง...สปาดี ๆ ก็มี...สปาแอบแฝงบริการอย่างอื่นก็เยอะ...ผมย่องเข้าไปในร้านแบบเงียบที่สุด...ร้านปิดไฟมืด ได้ยินเสียงคนคุยกันเบา ๆ ผมเดินตามเสียงนั้นเข้าไป...มันไม่ใช่เสียงคุยอย่างเดียวนี่หว่า...ผมยืนนิ่งตัวชา...เสียงพี่ยอดคราง และซี๊ดปากเบา ๆ...ตามด้วยเสียงหัวเราะของผู้ชายอีกคน...
*
*
...ผมเดินกลับห้องอย่างคนไม่มีแรง...ความรู้สึกหลายอย่างวนเวียนอยู่ในหัว...จะเศร้าเสียใจไปทำไม...เรากับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...ความรู้สึกอย่างนี้เรียกว่าหึงหรือเปล่า...เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ยอดนี่นา...หวงเหรอ...เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ยอดอีก...ผมสลัดหัวไล่ความรู้สึกที่หาคำอธิบายให้กับตัวเองไม่ได้ออกไป...
...พยายามมองโลกในแง่ดี...คำปลอบตัวเองที่เคยใช้ตอนเลิกกับต้านำกลับมาใช้ใหม่...รักแท้ของเกย์ไม่มีหรอก เราคิดไปเองทั้งนั้น...พี่ยอดเค้าแค่สนุกที่ได้แหย่เราเล่น...เค้าคงไม่เคยเจอคนแบบเรา ก็เลยเพลินกับของเล่นชิ้นใหม่...เลิกคิดว่าพี่ยอดสนใจเราจริง ๆ จัง ๆ ซะเถอะ...หยุดซะก่อนที่ทุกอย่างจะไปไกลกว่านี้...และคงมีเราคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องเสียใจ...
...ร้องไห้ทำไม...เดี๋ยวตาบวม...ไม่ได้อยากร้อง แต่ทำยังไงมันไม่ยอมหยุด...ยิ่งกลั้นน้ำตา เสียงสะอื้นมันก็ยิ่งดัง...เดี๋ยวมีคนได้ยินนะ...ใครล่ะ...ในห้องนี้มีใครอีกเหรอ...เราอยู่คนเดียวนะ...ใช่สิ...เราอยู่คนเดียว...ร้องต่อไปเหอะ...ร้องซะให้พอ...ร้องมาตั้งแต่ทางเดินกลับ จนอาบน้ำแต่งตัว...จนเข้าห้องนอน...น้ำตาเปียกหมอนไปหมดแล้ว...
...ในชีวิต...ไม่บ่อยนักหรอกที่ผมหลับทั้งน้ำตา...มันไม่ใช่แค่ความเศร้า หรือความเสียใจ แต่มันรวมไปถึงความเหงา และเรื่องราวดี ๆ ในความทรงจำระหว่างผมกับพี่ยอดต่างหาก ที่ทำให้น้ำตาผมไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้จนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...
*
*
“...อ้าว...ทีม...ทำไมเมื่อคืนนอนเร็วจัง...” พี่ยอดทักผมในตอนเช้า ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องออกมา
“...เหนื่อย....เพลีย...” ผมตอบห้วน ๆ ก่อนเดินเข้าห้องน้ำ
“...ทีมไม่สบายเหรอ...เสียงแปลก ๆ...” พี่ยอดเคาะประตูถาม
“...ปวดหัวนิดหน่อย...”
*
*
“...ทีม...เอาพาราพี่ไปกินสิ...” พี่ยอดยื่นถุงยาให้ เมื่อผมแต่งตัวออกจากห้อง พร้อมไปทำงาน
“...ไม่เป็นไรพี่...ดีขึ้นนิดนึงแล้ว...” ผมตอบโดยที่ไม่มองหน้าพี่ยอด
“...แน่นะ...”
“...อืม...ทีมไปละนะ...เดี๋ยวหาข้าวมาให้...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ไม่ต้องหรอก...พี่เดินลงไปเองได้...วันนี้วันจันทร์แล้ว...ยังไงพรุ่งนี้พี่หายทันแน่นอน...”
“...อืม...” ผมตอบรับในลำคอ
“...ทีมรอพี่แป๊บนึงได้ป่าว...เดี๋ยวพี่ไปกินข้าวด้วย...”
“...วันนี้ทีมรีบอ่ะพี่ยอด...ต่างคนต่างกินเหอะ...” ผมปฏิเสธพลางใส่รองเท้า แล้วออกจากห้องไปโดยไม่สนใจพี่ยอดอีกเลย
*
*
...ผมตัดสินใจที่จะอยู่ห่างจากพี่ยอดให้มากที่สุด...เพื่อป้องกันความคิดบ้า ๆ ของตัวเอง...ความคิดเข้าข้างตัวเองแบบไม่เข้าท่า...แค่ผู้ชายหน้าตาดี มาพูดคำหวาน...มาแสดงความเป็นห่วง...พี่ยอดก็แค่ผู้ชายที่อัธยาศัยดี แต่ปิดบังบุคลิกของตัวเองให้คนที่ไม่สนิทเห็นว่าเป็นคนขรึม และขี้โมโห...เค้าไม่เคยเจอใครที่กล้าเหวี่ยงกลับอย่างผม ก็เลยสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำมากกว่า...ไม่มีอะไรเกินจากนั้นหรอก...
...แล้วที่เค้าเล่นอะไรถึงเนื้อถึงตัวเราตลอดเลยล่ะ...ผู้ชายปกติที่ไหนเค้าทำกัน...ก็...ผู้ชายที่เคยอยู่โรงเรียนชายล้วน...ผู้ชายที่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน...เค้าก็แค่อยากเล่นเกมสนุก ๆ อีกนั่นแหละ...ขนาดเราเองยังสนุกไปกับเกมของเค้าเลย...เพียงแต่เราคิดไปเองว่าเค้าชอบเรา...เค้าไม่ได้ชอบเราหรอก...ไม่งั้นเค้าจะเข้าไปทำอะไรแบบนั้นในสปาเมื่อคืนเหรอ...
*
*
...ผมพยายามรวมรวมสติให้วกเข้ามาในเรื่องงาน...เพราะทุกครั้งที่เผลอ ผมก็จะคิดซ้ำ...ย้ำคิดแต่เรื่องพี่ยอด...รู้สึกรำคาญตัวเองที่เฝ้าคิดแต่เรื่องของเค้าจนทำงานแบบเบลอ ๆ...
“...ทีม...เธอทำให้ชั้นเสียหายนะ...” เสียงเจ๊เอ๋ดังขึ้นในตอนบ่ายที่ผมออนฟลอร์กับพี่อีกคนที่รับเช็คเอ้าท์แขกที่อีกเคาท์เตอร์นึงห่างออกไป
“...อะไรอีกล่ะ...” ผมถามเสียงอ่อนด้วยความเหนื่อยใจ
“...เดวิดยกเลิกทัวร์...เพราะไปเที่ยวกับเธอ...”
“...อะไรนะ...” ผมถามเสียงดัง
“...อย่ามาทำหน้าซื่อ...ไปเที่ยวกันมาทั้งคืน...เมาหัวราน้ำ...ตอนเช้าไปทัวร์ไม่ไหว...เรือที่เช่าไว้เค้าก็ชาร์จชั้นสิ...แล้วอย่างนี้จะให้ทำยังไง...” อีเจ๊เอ๋โวยวายเสียงดัง จนคนทั้งล็อบบี้หันมามองผมเป็นตาเดียว
“...ขอปรึกษาพี่รุจก่อน...” ผมยังพูดเสียงเบาอยู่
“...ยังไงเธอต้องชดใช้...” มันเห็นผมเสียงอ่อนก็เลยข่มไม่เลิก
“...เท่าไหร่...”
“...หนึ่งหมื่นบาท...” เจ๊เอ๋ยิ้มเยาะ
“...เอาเมื่อไหร่...” ผมถามเนือย ๆ
“...เร็วที่สุด...ถ้าไม่มีก็เอาแหวนไปจำนำก็ได้นะ...ในตลาดมีโรงรับจำนำตั้งหลายร้าน...” เจ๊เอ๋พูดพลางหัวเราะเบา ๆ กวนประสาทที่สุด
“...หมื่นนึงไม่ต้องเอาอะไรไปจำนำหรอก...ห้าหมื่น...ทีมก็ไปกดเอทีเอ็มให้ตอนนี้ยังได้เลย...แต่ทีมไม่เชื่อว่ามันจะแพงขนาดนั้น...ไปทัวร์สวรรค์หรือไง...ขอเอกสารหลักฐานมาให้ดูด้วย...” ผมพูดเสียงแข็ง หน้าเชิด ยืนกอดอก เลิกคิ้ว ยิ้มมุมปากให้แบบกวน ๆ เจ๊เอ๋อึ้งไม่รู้ว่าเพราะผมกลับมาเป็นอีทีมคนเดิม หรือเพราะผมขอดูหลักฐาน
“...เดวิดจองทัวร์กับชั้นแล้ว...ชั้นก็ไปจองเรือต่อ...มายกเลิกแบบนี้ชั้นก็ต้องเสียเงินฟรีสิ...” เจ๊เอ๋แถ
“...จ่ายเงินให้บริษัทเรือไปแล้วเหรอ...” ผมจี้
“...ยังไงเค้าก็ต้องชาร์จ...”
“...ถามว่าจ่ายเงินไปแล้วเหรอ...” ผมถามเสียงดังบ้าง
“...ชั้นไปชาร์จเดวิดก็ได้...” อีเจ๊เอ๋ไม่ตอบ แต่หันหลังเดินหนี
“...ไม่ได้...ทีมไม่ยอมหรอก...เดวิดบอกว่ายกเลิกทัวร์ไปก่อนหน้าที่จะไปเที่ยวกับทีม เค้าไม่ได้ No Show จะไปชาร์จได้ไง...มีใบจอง หรือหลักฐานอะไรห้ามยกเลิกหรือเปล่า...แต่ที่แน่ ๆ เดวิดมีหลักฐานแจ้งยกเลิกก่อนหน้าวันที่จะไปทัวร์นะ...” ผมเอารูปแบบในการจองห้องพักมามั่วถาม
“...ไม่มี...”
“...งั้นก็เสียใจด้วย...สงสัยคงต้องจ่ายเองแล้วแหละ...” ผมหัวเราะบ้าง
“...ชั้นจะเอาเรื่องของเธอไปบอก RM ว่าพนักงานฟร้อนท์ออกไปเที่ยวกับแขกโรงแรม...” เจ๊เอ๋ขู่ผม
“...เชิญ...บอกเค้าด้วยว่าคืนนั้นเราสนุกกันมาก...แขกก็มีความสุขสุด ๆ...สนุกซะจนไม่เสียใจเลยที่ยกเลิกทัวร์สวรรค์วิมานอะไรนั่นของเจ๊อ่ะ...” ผมจ้องหน้าเจ๊เอ๋ให้รู้ว่าไม่กลัวที่มันขู่เลยแม้แต่นิดเดียว
“...ฝากไว้ก่อนเถอะ...อย่าให้ถึงที่ชั้นบ้างละกัน...”
“...อย่าให้ทีมต้องเป็นฝ่ายเริ่มมั่งล่ะ...เพราะทีของเจ๊คงมาถึงไม่ทันแน่นอน...” ผมพูดเสียงต่ำ
“...อีเด็กเปรต...” เจ๊เอ๋กัดฟันด่าผมเบา ๆ
“...อีตุ๊ดแก่...” ผมด่ากลับบ้าง
*
*
...เจ๊เอ๋หันหลังเดินกลับเคาท์เตอร์ไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เพราะทำอะไรผมไมได้...พี่ ๆ ที่แอบดูสงครามน้ำลายของผมกับอีเจ๊เอ๋ก็เดินปรบมือเข้ามา เม้าท์ด้วยความสะใจ ที่ผมตอกอีเจ๊เอ๋ไปซะหน้าหงาย...แต่พวกเค้าก็เป็นห่วงผมว่าอีเจ๊เอ๋จะหาเรื่องมาเล่นงานผมอีก...ผมไม่กลัวแล้ว เพราะต้นเหตุคือ เจ๊เอ๋หึงพี่ยอด...ถ้าผมแก้ที่ต้นเหตุซะ...ปัญหาก็จะไม่ตามมา...เจ๊เอ๋อาจจะเลิกยุ่งกับผมไปเลยก็ได้...ถ้ารู้ว่าผมกับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว...ไม่ใช่สิ...เราไม่เคยเป็นอะไรกันต่างหาก...
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ...ทุกความเห็น...ทุกรีพลายนะครับ...มาต่อให้นิดนึงก่อน วันนี้กลับบ้านดึก ไปงานเลี้ยงมา...กลัวคนอ่านรอ ก็เลยรีบพิมพ์ รีบอาบน้ำ นอน...ทนทำงานอีกวันนึง ก็จะได้หยุดอีกแล้ว...หยุดงาน แต่ผมไม่หยุดเล่านะครับ...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
พี่ยอดแอบไปนวดแน่เลย
merry x'mas
-
^
^
เห็นด้วยกะรีบนจ้า คิดว่าพี่ยอดไปนวดตั้งแต่บอกว่าแกเิดินเข้าสปาแล้วนะ
ก็พี่ยอดอยากหายใจจะขาดแล้วมั้ง
แต่แบบนี้ก็ดีนะ ทีมจะได้รู้ใจตัวเอง(มั้ง)มากขึ้น
Merry X'mas และบวก 1 แต้มนะคะ
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: อ่านแล้วทนไม่ไหว น้องทีมทำไมเปนคนอย่างนี้ล่ะ :a5: :a5: ถ้าอยากรู้ทำไมไม่เข้าไปดูให้เรียบร้อย ไ่ม่ใช่คิดเองเออเองอย่างนี้ :angry2: :angry2:
:laugh: :laugh:เสียงจากสปาที่ได้ยินอาจเปนเสียงพี่ยอดกำลังโดนนวดไทยคลายเส้นเพื่อให้หายทันวันที่กำหนดนะน้องทีม ไหงน้องทีมคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ยะ :-[ :-[
เด๋วเหอะ เปนเด็กเปนเล็ก จินตนาการล้ำเกิน :m20: :m20:
-
ไม่ใช่ว่าคิดไปเองน่ะ..
เรื่องพี่ยอดในสปาอ่ะ
HAPPY X MAS
:oni1: o12 :oo1: :o12:
-
อา..จริงนะ..นวดไทยเนี่ยแหล่ะ ผู้ชายตัวโตๆ ร้องลั่นยังกะถูกปล้ำมาแล้ว :laugh:
ซี๊ด..โอ้ย..อ้า....อ่ะ....(เสียงโดนนวด) ก๊ากๆ :-[
-
นวดได้นะพี่ยอด..จะได้หายไวๆ
แต่ถ้านาบด้วย.....สงสัย..งานเข้า
Merry X'mas ด้วยจร้า
-
ทีมเข้าใจผิดแบบนี้ก็แย่ดิ
แต่ถ้าเข้าใจถูกแล้วล่ะก็ o12
-
Merry X'mas
เข้าใจผิดแน่ๆ งอนกันอย่างงี้
มีง้อกันทั้งคืนแน่
+1
-
เย้ๆๆ ตามอ่านรวดเดียวถึงตอนนี้เลยอ่ะ
(โดนแม่ไล่สามรอบยังไม่ลุกเลย :-[)
ทีมเข้าใจผิดแน่ๆ เซนส์มันบอก :laugh:
พี่ยอดออกจะน่ารักขนาดนี้ ไม่นอกใจทีมหรอกจ้ะ (คิดว่านะ 55)
+1 พร้อมกับ Merry X'mas คร้า :L1:
-
ไม่ว่าพี่ยอดแกจะนวดหรือแกจะนาบ
แกก็งานเข้าไปเรียบร้อยแล้วละนะ
ไม่รู่ว่าพี่แกรู้ตัวรึยังนะว่าโดนน้องทีมโกรธไปแล้ว
วนอังคารที่จะขอสงสัยว่าจะอดแฮะ แอบนอกลู่นอกทางเรอะพี่ยอด
-
พี่ยอด :m16: :m16: :m16:
ทำไมทำอย่างนี้ :angry2: :angry2:
-
โหยยยยยยยยยพี่ทีมมมม แค่อ่านดูก้อรุ้แน่ๆๆว่าพี่ยอดไม่ได้เข้าไปทำอารัยแบบนั้น หุหุ
อยากรู้ต้องเข้าไปดูเลยคร่ะ ดูให้เห็นกลับตาไปเลย ไม่งั้นมันก้อค้างคาใจอ่าดิพี่ :m16:
รออ่านต่อคร่ะ จะยังไงจะวันอังคารแล้ว อยากรู้ตอนต่อไปจังเลยคร่า
รออ่านต่อนะค่ะ :z13:
-
ชิส์ หนูทีมจ๋าอิป้าขอฟันฉับๆๆนะคะลูกว่าหนูเจ้าใจผิด
อิพี่ยอดอ่ะเรอะจะไปทำสปาลับ.....ถ้าจะทำจริงฮีจะไม่ปล่อยให้มีหลักฐานหรอกคะ
อยู่จนมาแก่ปูนนี้แล้วเชี่ยวงานอ่ะนะ ในสปาก็มีการนวด หรือกายภาพบำบัดชิมิคะลูก
อาจจะไม่ต้องถึงขนาดอโรมาธรพี แต่ก็นวดคลายเส้นให้หายเจ็บวันอังคารทันนะคะลูก
ตอนนี้อิพี่ยอดยังคงไม่รู้ตัวว่าตัวเออ่ะโดนประหารไปก่อนจะได้มีการไตร่สวนซะอีก
เจออารมณ์เด็กน้อยขี้หึงขึ้นๆลงๆแบบนี้ ต้องปรับให้ไวนะคะ ต้องรีบเคลียร์เด๋วทุกอย่างจะบานปลาย
ส่วนเจ๊เอ๋ ไหนๆๆดูหน่อยสิ กะเทยแก่ผมหงอกหมดศีรษะแล้วรึยัง :m20: สู้ตายคะลูก
+1 คะ
-
น่าจะเข้าใจผิดกันมากกว่านะ น้องทีมใจเย็นหน่อยนะจ๊ะ Merry'mas ครับขอให้มีความสุขนะครับ
-
ดีจ้าอย่าหยุดเล่านะเพราะรออ่านอยู่จ้า
-
โถ ๆ หึงจนคนฉลาด ๆ อย่างทีน ก็โ ... ไปถนัดใจเลย
พี่ยอดไปคลายเส้นที่พลิกให้หายทันวันอังคารเพื่อที่จะ ได้.... ทีนไง :m20:
+ 1 ให้น่ะครับ และ Merry X 'mas ด้วยเป้
-
ว่าแต่เป้กับยอดนี่ มันคนเดียวกับเรื่อง เด็กพาณิชย์เปล่าหว่า หรือว่าชื่อเดียวกันเฉยๆ
ที่ว่าน้ำแตกน่ะ ก็บ่อน้ำตาครับ
อย่าไปคิดมากนิ
ขำๆครับ
รักเป้ อยากได้ยอด
-
Merry X' mas!!!
มีความสุขมากๆนะคะ พี่เป้
คนอ่านหยุดงานหลายวัน เเต่ไม่หยุดอ่านจ้ะ
ขอบคุณค่ะ
-
บวก 1 แต้มระหว่างรอพี่ยอดมาบอกความจริงน้องทีม
:z2:
-
โถๆๆ น่าสงสารน้องทีน....รอพี่ยอดมาอธิบายความเสียว...เอ๊ย ความจริงครับ
Merry X'mas ครับผม
-
ข้อดีของอีเจ๊เอ๋คือ
ทำให้น้องทีมไม่ต้องเวิ่นเว้อเรื่องพี่ยอดมาก
มีโอกาสได้บริหารฝีปากด้วย
:laugh:
-
อ้าวพี่ยอดไปเป็นเมียชาวบ้านหรอ
ล้อเล่นน้า
Merry X'mas :mc1:
-
โฮฮฮฮฮ
อะไรนี่ อิหนู!~
เห็นหรือยัง? เห็นหรือยังว่าพี่เค้าไป @!#$%^&* น่ะห๊า?
โวยวายไปเองหรือเปล่าแม่คู๊ณ!~
อร๊ายย อ่านแล้วปวดจิต
งอนคนแต่งไม่เม้นท์สักสองตอนดีแมะเนี่ย?
เอาตอนที่แล้วมาล่อให้เราเข้าใจว่าแหววแล้วนี่หว่า เคือง~
ขอบพระคุณที่มาต่ออย่างรวดเร็วค่า :pig4:
-
+1 ให้เป้ค่ะ
สงสัยพี่ยอดไปให้เค้านวดพิเศษ จะได้หายทันวันอังคารหรือเปล่า
ถามพี่ยอดก่อนนะทีม อย่าเพิ่งโกรธ
-
ไม่อยากเดาละ
เดาผิดมาหลายเรื่อง
อนาถจิต
:z3:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พี่ ยอด มัน เกิดอะไร ขึ้น
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องทีมเข้าใจอะไรผิดหรือป่าวนะ เรื่องพี่ยอดอะ
ทำไมไม่พูดหรือถามก่อนนะน้องทีม
อย่านี้พี่ยอดก็แย่สิ ดดนเข้าใจผิดโดยไม่ทราบสาเหตุอะ
:undecided: :undecided:
-
นู๋ทีมเรา
แรง ยังไม่ตกเรยยย
ชนะเลิศ
งานนี้
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่ยอด แอบไปนวดมาแหงๆ 555
กลัวหายไม่ทันอ่ะดิ่ ;P
น้องทีมมม อย่าเพิ่งโกดพี่ยอดม๊ายยย
รอถามพี่ยอดก๊อนนนนนนนนนน
ปล.น้องทีมแรง หุหุ
-
ความพยายามที่ต้องการหายทันวันอังคารของพี่ยอดจะทำให้เดือดร้อนซะแล้วโดยไม่รู้ตัว
โถ นุ้งทีม อย่าร้องไห้
Merry X Mas พี่เป้ค๊า +++
-
เอาแล้วไง น้องทีมคิดไปไกลแล้ว พี่ยอดจะรู้มั้ยเนี่ย :z3:
:mc3: :mc2:Merry X'Mas คุณเป้ มีความสุขมากๆนะคะ :mc3: :mc2:
-
คิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก
เชื่อใจพี่ยอดนะเนี่ย
:pig4:
-
น้องทีมนี่
ขี้หึงเหมือนกันเนาะ
:fire:
-
...แวะเข้ามาคุย...วันนี้เหนื่อยมาก พิมพ์ไม่ไหว...เห็นคอมเม้นท์แล้วชื่นใจ แต่ผมลืมบอกไปว่า เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้ว สมัยที่ทุกคนในเรื่องยังละอ่อน...ตอนนี้ผมไม่ได้ทำงานโรงแรมแล้ว...ถ้าจบเรื่องนี้เมื่อไหร่ อาจจะทำเรื่องใหม่ออกมา เป็นเรื่องของพนักงานออฟฟิศบ้าง...แต่คงเป็นแนวหยาบคาย ต้องลงใต้ดินอ่ะครับ...
...ส่วนเรื่องเด็กพาณิชย์ ถ้าเจ้าของเรื่องอนุญาตให้นำมาเล่า ผมจะรีบกลับมาต่อทันทีเลย...
...สุดท้ายนี้...Merry Christmas...ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขมาก ๆ นะครับ...แล้วพรุ่งนี้เราเจอกัน...
-
^
^
^
^
แวะมาจิ้มก่อนนอน
-
อ๊ากกกมาแล้วตอนช็อตอารมณ์ หลังจ่กหวานกันตลอด
ว่าแล้วว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆเลย
แต่ทีมก็น่าจะเอาให้ชัดเจนนะไม่ใช่ได้ยินแค่เสียงแล้วคิดเองอะ
เชื่อดิพี่ยอดต้องไม่นอกใจทีมหรอก
น่านๆหึงพี่ยอดเข้าเต็มๆเลย อิอิ
แล้วอย่างนี้ถ้าถึงวันอังคารแล้วพี่ยอดมาทวงสัญญา จะเป็นยังไงอะเนี่ย
ปล.แอบสะใจที่ทีมกัดเจ๊เอ๋ หุหุดุเด็ดเผ็ดมันส์มากกก :angry2:
-
ทีมคิดไปเอง
พี่ยอดกลัวหายไม่ทันวันอังารเปล่า
เลยไปให้สปา เค้าจับเส้นให้ อย่าคิดมากกกก
เค้ารัทีมจะตายยยยยย
-
ขอบคุณค่า..
งื่อ..มีเรื่องให้เข้าใจผิดอีกแล้ว..
ทีมจ๋า..ไหนๆ ก็ตามมาฟังเสียงแล้ว..ก็น่าจะเข้าไปดูให้เห็นกับตา..จะได้ไม่เข้าใจผิด..หรือถ้าเป็นอย่างที่คิดจริงก็จะได้เหวี่ยงมันซะตรงนั้นเลย.. o18
ว่าแต่ปะฉะดะกับเจ๊เอ๋ยังคงแรงไม่ตกเหมือนเคย.. o13
:L2:มีความสุขเช่นกันค่า..
-
Merry Christmas จ้ะ มีความสุขกันทุกคนนะ
น้องทีม เข้าใจพี่ยอดผิดหรือเปล่าจ้ะ :serius2:
พี่เค้าไปนวดให้หายเจ็บเร็วๆหรือเปล่า ยังไงก็พูดคุยกันก่อนนะ
-
เมอรี่ คริสมาสต์ครับ
-
หึง หวง น้อยใจ ซะน้ำตาท่วมห้อง
ถ้ารู้ความจริงจะทำหน้ายังไงน้า
ยังจะผลักไสพี่ยอดไปให้พ้นหัวใจตัวเองอีกหรือเปล่า
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน สนุกมากๆเลยค่า
แบบว่าน้องทีมแร๊งงงงง แอบเป็นห่วงน้องเค้านะเนี่ย แรงๆแบบนี้ยิ่งน่าเป็นห่วง
อิตาพี่ยอด ก็ใช่ว่าจะน่าไว้ใจ
รออ่านต่อจ้า o13
แบบว่าอ่านเรื่องนี้แล้วสนกมากๆอ่ ทำให้อยากอ่านเรื่องเก่าๆ
ทำไงจะได้อ่านเนี่ย :เฮ้อ:
-
55555555
สะใจ อิอิ
-
...เข้าใจอะไรพี่ยอดผิดหรือเปล่าทีม
...ถามเลยดิ :pig4:
-
พี่ยอดเขาแค่เข้าไปนวดคลายเส้นให้หายไวๆเอง นางเอกเราคิดมากไปไกล (-..-
-
มีคนแนะนำให้อ่านเรื่องนี้ หลังจากไม่อ่านนิยายมาหลายเดือน...
อ่านตั้งแต่ตอนเช้า จนตอนนี้พึ่งตามทัน เพราะเราเป็นคนอ่านช้า
สนุกมากครับ เขียนได้เป็นธรรมชาติดีมาก แล้วเรื่องนี้ก็ให้ความรู้เยอะมาก
จนผมแอบคิดไม่ได้ว่า กรูน่าจะไปเรียนการโรงแรม หึหึ
อ่านไปขำไป อธิบายฉากเพื่อนได้ดีมากๆครับ
ขอแนะนำเรื่องคำตกหล่นนิดเีดียวครับ!!!~
ไม่ได้เจอบ่อยหรอกครับ แต่พอมันอ่านแล้วสะดุดนิดหน่อย
หากมีเวลาก็ทบทวนหน่อยน่ะครับ อิอิ
ทุกอย่างโอเคหมดอ่ะ o13
ปล.ขอบคุณครับ สำหรับความขยันลงเรื่อง สู้ๆ รออยู่
-
แอบอ่านมานานเพิ่งได้มาเม้น
สนุกมากๆเลย
อัฟเร็วถูกใจที่สุด
o1
-
แหม ใจร้อนนะเราเนี่ย 555
-
Merry X Mas And Happy new year เป้ ล่วงหน้าจ้า
-
We belong together 31
… ช่วงเย็นมีกรุ๊ปทัวร์เข้าเช็คอินติดกันหลายกรุ๊ป...ผมยุ่งจนลืมเรื่องพี่ยอดไปชั่วขณะ...พอเลิกงานผมก็แวะหาเพื่อนสาวเพื่อกินข้าวเย็น และฟังมันเม้าท์เรื่องที่ไปเที่ยวกันเมื่อวานกับเดวิดและไผ่อย่างเมามัน...แต่ผมไม่ต่อปากต่อคำ หรือแซวกัดจนเพื่อนสาวทั้งสองรู้สึกได้....
“...อีทีม...มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ...อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เมื่อวานกูยังเห็นมึงยิ้มระรื่นอยู่เลย...วันนี้ตามึงดูหมอง ๆ ยังไงไม่รู้...” มิ้นท์ถาม
“...อืม...เราก็ว่าทีมดูเงียบไปนะ...”
“...ปวดหัวนิดหน่อยอ่ะ...” ผมฝืนยิ้มให้พวกมัน
“...พี่ยอดดีขึ้นหรือยังอ่ะ...” มิ้นท์ถาม
“...ไม่รู้สิ...ดีขึ้นแล้วมั้ง...”
“...เค้าไม่เดินกระเผลกเหมือนวันแรก ๆ แล้วนะ...”
“...แก้วเจอพี่ยอดเหรอ...” ผมประหลาดใจ
“...อืม...วันนี้เค้าก็เข้ามาห้องช่างตอนบ่าย ๆ นะ...”
*
*
...เก่งนัก ปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวดีกว่า...กินข้าวเสร็จ ผมก็แวะเม้าท์และนั่งดูโทรทัศน์ในห้องเพื่อนสาวต่อ ไม่มีท่าทีจะกลับห้องตัวเอง...
“...วันนี้ไม่ต้องหาอะไรให้พี่ยอดกินเหรอ....” แก้วถาม
“...ไม่ต้องหรอก...เค้าไปทำงานได้ ก็ต้องหาอะไรกินเองได้...” ผมตอบ แต่ตาดูโทรทัศน์ แกล้งทำเป็นสนใจ ทั้ง ๆ ที่ดูไม่รู้เรื่องเลย
“...ว๊ายยยยยยยย...กูชอบคนนี้อ่ะ...พระเอกใหม่ ล้อ หล่อ...” อีมิ้นท์กรี๊ด ส่วนผมได้แต่นั่งนิ่ง
“...เค้าเล่นเอ็มวีมาหลายเพลงแล้วนะ...ค่ายนี้ดันสุด ๆ เลย...” แก้วพูดบ้าง
“...เค้าเรียนมหาลัยเดียวกับมึงนี่...เคยเห็นป่าววะ...” มิ้นท์หันมาถามผม
“...เคย...”
“...ตัวจริงเป็นไง...หล่อมั้ย...”
“...ก็ดี...”
“...อีนี่...วันนี้เป็นอะไร ไม่มีอารมณ์ร่วมเลยนะมึงอ่ะ...” มิ้นท์หงุดหงิด
“...มันคงไม่มีรักแท้ในหมู่เราหรอกเนอะ...” ผมพูดออกมาเบา ๆ
“...ทีม...อกหักเหรอ...” แก้วถามด้วยความเป็นห่วง
“...ถ้าหน้าอย่างมันอกหัก...ชั้นคงไม่กล้าคิดเรื่องผู้ชายแล้วแหละ...”
“...แฟนคนก่อนหน้านี้...เราก็ต้องปล่อยเค้าไปเพื่ออนาคต...คนที่เรารู้สึกดีด้วยทุกวันนี้ เค้าก็แค่ล้อเล่น ไม่ได้จริงจังอะไร...”
“...คนปัจจุบันนี้หมายถึงพี่ยอดหรือเปล่า...” แก้วถามตรง ๆ
“...............................” ผมเงียบ
“...กูว่าแล้ว...สองคนนี้ต้องมีอะไรกัน...” มิ้นท์ทำท่าถูกใจ
“...ไม่ถึงขนาดนั้น...” ผมแก้ตัว
*
*
...ผมตัดสินใจปรึกษาเรื่องพี่ยอดกับเพื่อนสาว...แต่เพิ่งเริ่มเล่าได้แค่ครึ่งเดียว...เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น...มิ้นท์ลุกไปเปิดประตู...พี่ยอดยืนเก๊กขรึมอยู่หน้าห้อง...สองคนคุยอะไรกันแป๊บนึง...มิ้นท์ก็เดินมาบอกว่าพี่ยอดมาตามให้ผมกลับห้อง...ตอนแรกผมกะว่าจะดื้อดึง...แต่ก็ไม่อยากสร้างปัญหา เลยยอมเดินไปหาพี่ยอดที่ยืนรออยู่...
“...วันนี้ทีมแปลก ๆ ไปนะ...” พี่ยอดทำลายความเงียบทันทีที่เรากลับถึงห้อง
“...อืม...เหมือนจะไม่สบายอ่ะพี่...ทีมไปอาบน้ำนอนก่อนนะ...” ผมตอบเค้าเสียงเบา ก่อนจะเดินไปเข้าห้อง
“...ตัวก็ไม่ร้อนนี่...ไม่สบายแบบไหน...ปวดหัว...ปวดท้อง...หรือเจ็บอะไร...” พี่ยอดเดินตามมา พร้อมเอามือมาอังที่หน้าผาก ก่อนจะสำรวจทั่วตัวผม
“...วันนี้กรุ๊ปเข้าเยอะ...ทีมเหนื่อย...” ผมโกหก พยายามไม่มองพี่ยอดที่ดูทำท่าเป็นห่วงผมซะเหลือเกิน
“...โอเค งั้นทีมพักผ่อนเยอะ ๆ ละกัน...เดี๋ยวพี่จะไปข้างนอกแป๊บนึงนะ...”
“...จะไปข้างนอกแล้วตามทีมกลับห้องมาทำไมล่ะ...” ผมเผลอพูดเสียงดัง
“...ก็ตอนแรกพี่จะชวนทีมไปด้วย...แต่ทีมไม่สบาย...” พี่ยอดทำหน้างง ๆ ก่อนอธิบาย
“...จะไปไหนก็ไปเถอะ...” ผมทำเป็นไม่สนใจ
“...มิ้นท์บอกว่าทีมหึงพี่...ท่าทางจะจริงนะเนี่ย...” พี่ยอดพูดโพล่งออกมา ผมยืนนิ่ง หน้าชาวูบ อีเพื่อนเวร เล่นกูแล้ว ยังเล่าไม่จบ อีมิ้นท์ก็เอาไปเม้าท์ต่อเลย
“...บ้าเหรอ...”
“...ไม่จริงแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ทำไมทีมต้องหึงด้วย...ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...” ผมตอบปัด ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้อง
“...อาการแบบนี้หึงแน่นอน...” พี่ยอดเดินตามมาทันได้ยังไง ผมสงสัย
“...ไม่ได้หึง...อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย...” ผมทำเป็นอารมณ์เสียกลบเกลื่อน
“...โอเค..ไม่หึงก็ไม่หึง...งั้นไปกับพี่ดีกว่า...เสียงดังได้อย่างนี้ แสดงว่าหายเหนื่อยแล้ว...ไป...” พี่ยอดลากผมออกมา
“...ไม่ไป...ทีมจะนอน...” ผมดิ้นเบา ๆ กลัวพี่ยอดเจ็บ
“...ไปแค่ชั่วโมงเดียวเอง...ไปเถอะ...จะได้เลิกหึงพี่ซะที...”
“...บอกว่าไม่ได้หึง...” ผมเถียง
“...เออ...ไม่หึง แต่หวงอ่ะดิ...” พี่ยอดแหย่พลางลากผมไปจนจะถึงประตูหน้าห้อง
“...ขาหายแล้วเหรอ...” ผมถามเมื่อเห็นพี่ยอดมีแรงถึงขนาดลากผมออกมาได้ พี่ยอดหยุดเดินทันที
“...ยัง...แต่หายทันพรุ่งนี้แน่นอน...ทีมพาพี่ไปหน่อยนะ...” พี่ยอดอ้อน
“...ไปไหน...”
“...ไปสปา...”
“...ตอนนี้สปาปิดแล้ว...ไปทำอะไร...”
“...เดี๋ยวก็รู้...” พี่ยอดตอบยิ้ม ๆ
*
*
...ผมต้องทำหน้าที่พยุงพี่ยอดตั้งแต่ห้องพักไปจนถึงสปาที่ตอนนิ้ไฟปิดมืดหมด เหมือนเมื่อวาน...พี่ยอดเดินยิ้มมาตลอดทาง ต่างกับผมที่หน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จา ไม่ต่อปากต่อคำเมื่อพี่ยอดแหย่...
“...เข้าไปคนเดียวนะ...” ผมทำท่าจะเดินกลับห้อง เมื่อมาถึงที่หมาย
“...ไม่เอา...ทีมเข้าไปกับพี่สิ...” พี่ยอดดึงมือผมไว้
“...เออ...” ผมทำกระฟัดกระเฟียด แต่ในใจก็อยากรู้ว่าเค้าเข้าไปทำอะไรในนั้น
“...มาแล้วเหรอยอดรัก...” เสียงผู้ชายที่ผมได้ยินเมื่อวานทักพี่ยอดหวานหู ผมชะงัก อยากจะเดินกลับทันที
“...ครับผม...ทีม...นี่พี่เชิด...” ผมยกมือไหว้ตามมารยาท เมื่อมีการแนะนำให้รู้จัก
“...พี่เชิด...นี่ทีม...แฟนผม...” พี่ยอดบอกกับพี่เค้าไปอย่างนั้น ผมอ้าปากค้าง
“...แหม...เหมาะสมกันจัง...หนูโชคดีมากเลยนะ...พี่ตามจีบเจ้ายอดอยู่ตั้งนาน มันยังไม่ยอมใจอ่อนเลย...” พี่เชิดพูดขำ ๆ
“...โห...พี่อย่าพูดอย่างนั้นสิ...ทีมยิ่งขี้หึงอยู่ด้วย...”
“...ทีมไม่ได้...” ผมกำลังจะแก้ตัว แต่โดนพี่ยอดขัดซะก่อน
“...ไปทำกันต่อเหอะ เดี๋ยวดึก...” พี่ยอดเดินนำเราไปที่เก้าอี้สำหรับนวดเท้า
“...กินน้ำอะไรดีหนู...” พี่เชิดหันมาถามผม
“...ขอน้ำเปล่าเย็น ๆ ครับพี่...แฟนผมใจร้อน...” พี่ยอดตอบแทน แถมแหย่ผมอีก พี่เชิดมองยิ้ม ๆ แล้วเดินไปเอาน้ำให้
“...พี่ยอด...ทำไมไปบอกเค้าอย่างนั้นล่ะ...” ผมนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ แล้วกัดฟันกระซิบถาม
“...บอกความจริง...” พี่ยอดพูดหน้าตาเฉย
“.........................” ผมอึ้ง พูดไม่ออก พี่เชิดเดินเข้ามาพร้อมน้ำเปล่าสองแก้ว ผมทำท่าจะลุกไปนั่งที่อื่น แต่พี่ยอดดึงมือผมไว้
“...ไปไหน...นั่งตรงนี้แหละ...เป็นกำลังใจให้พี่ด้วย...” พี่ยอดมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมขัดไม่ได้ และต้องปล่อยให้เค้าจับมือไว้ซะอย่างนั้น
*
*
...ผมแทบเอาหน้าแทรกแผ่นดิน เมื่อรู้ว่าเสียงที่ได้ยินแล้วคิดไปเองว่าพี่ยอดกำลังมีเพศสัมพันธ์กับคนในสปา...ที่แท้แล้ว เป็นเพราะพี่ยอดกำลังโดนรีดเส้นที่พลิกให้เข้าที่เข้าทาง ยิ่งตรงเอ็นร้อยหวายโดนเค้นหนัก ๆ เสียงคราง เสียงสูดปาก เสียงหอบ เพราะกลั้นหายใจตอนที่โดนจุดที่เจ็บที่สุด เสียงถอนหายใจ ตอนที่มันผ่านไปได้...พี่ยอดจับมือผมบีบแน่น เหงื่อเปียกชุ่มไปหมด...เห็นพี่ยอดพยายามกลั้นเสียงร้อง แต่สีหน้าแสดงความเจ็บปวด น้ำตาผมไหลออกมาไม่รู้ตัว...พี่ยอดเห็นเช่นนั้นถึงได้ยิ้มออกมาได้ และเอามือที่ยังว่างอีกข้างมาเช็ดน้ำตาให้ผม...
“...โอ๊ย...เจ็บ....” พี่ยอดร้องเสียงดัง เมื่อพี่เค้ารีดเส้นตอนพี่ยอดเผลอ
“...อิจฉาเว้ย...” พี่เชิดยิ้ม
“...โห...พี่...” พี่ยอดคราง
“...เสร็จแล้ว...พรุ่งนี้วิ่งได้แน่นอน...อ้อ...กินพารากันไว้ด้วย เผื่อจะมีไข้...”
“...หายจริงเหรอพี่...” ผมมองข้อเท้าพี่ยอดที่ตอนนี้เริ่มยุบเหมือนปกติ แต่บริเวณนั้นเป็นรอยแดงช้ำไปหมด
“...จริงสิหนู...เค้าเรียกว่านวดแผนไทย จับเส้นที่พลิกให้กลับเข้าที่...นักบอลฝรั่งยังต้องเอาหมอไทยไปจับเส้นเลยนะรู้ป่าว...”
“...เมื่อวานพี่มาจับเส้นแล้วดีขึ้น...วันนี้ก็เลยมาซ้ำอีกรอบ...” พี่ยอดช่วยอธิบาย
“...อืม...สองครั้งก็พอ...คืนนี้กินยา นอน...พรุ่งนี้วิ่งไล่จับกับน้องทีมได้รอบห้องเลย...” พี่เชิดแซว
“...พรุ่งนี้ผมก็ต้องวิ่งให้เค้าดูอยู่แล้ว...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...กลับเหอะ ดึกแล้ว รบกวนพี่เค้า...” ผมตัดบท ก่อนที่จะเป็นเป้าในการแซวมากกว่านี้
“...ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ครับพี่...”
“...ไม่เป็นไรยอด...”
“...ไม่ได้ครับ...ยังไงก็ต้องให้ ถือว่าเป็นค่าครูเถอะครับ...” พี่ยอดไม่ยอม
“...ไม่เป็นไรจริง ๆ ยอดไม่ใช่ลูกค้า...เราเป็นพนักงานเหมือนกัน...” พี่เค้ายืนกรานไม่รับเงินพี่ยอด
“...เอ่อ...” พี่ยอดหาเหตุผล
“...แฟนพี่มารับแล้ว...เก็บเงินไว้ซื้อขนมให้น้องทีมดีกว่า...ถ้าจะให้อะไรพี่...พี่ขอให้ยอดรักน้องเค้าจริง ๆ ละกัน...อย่าทำให้น้องเค้าเสียใจนะ...” พี่เชิดพูดจบก็เดินไปรับแฟนหนุ่มชาวต่างชาติที่หน้าร้าน ทิ้งให้ผมทำหน้าไม่ถูกเมื่อพี่ยอดมองมา
*
*
...หลังจากที่ลาพี่เชิด ผมกับพี่ยอดก็เดินกลับห้องพัก...พี่ยอดยังเดินไม่ถนัด น่าจะเพราะยังเจ็บข้อเท้าอยู่ แต่ก็ดีกว่าตอนขามานิดหน่อย...ถึงพี่ยอดจะไม่กระเผลกมาก แต่ก็ยังบอกให้ผมพยุง ซึ่งมองเผิน ๆ เหมือนเราเดินควงกันมากกว่า...ลมทะเลพัดมาเย็นสบาย แม้ว่าจะเห็นฟ้าแลบไกล ๆ พี่ยอดบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติของที่นี่...ภาคใต้ของประเทศไทย...กลางวันแดดร้อน...กลางคืนฝนตกซะงั้น...
“...พี่ยอด...อาบน้ำดิ...จะได้กินยานอน...” ผมไล่พี่ยอดไปอาบน้ำ เพราะไม่อยากให้เค้านั่งมองหน้าผมแล้วยิ้มอยู่อย่างนี้
“...ครับ...” พี่ยอดรับคำแล้วลุกขึ้นถอดเสื้อตรงหน้าผม
“...เฮ้ย...ไปแก้ผ้าในห้องสิ...” ผมตกใจหันหลังทันที
“...ทำยังกับไม่เคยเห็น...” พี่ยอดมายืนประกบหลัง แล้วพูดข้างหูผม
“...พี่ยอด...ไปอาบน้ำ...ทีมจะได้อาบบ้าง...” ผมพูดเสียงแข็ง ข่มความเขิน
“...พี่ก็อยากรีบอาบน้ำนอนเหมือนกันแหละ อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ ตื่นมาจะได้ทวงคำสัญญา...จะขออะไรดีน้า...” พี่ยอดค่อย ๆ เอามือมาโอบเอว ปลายจมูกก็เฉียดที่แก้มผม
“...พี่ยอด...คนหรือปลาหมึกเนี่ย...เอามือออกไป...” ผมพยายามแกะมือพี่ยอดออกจากตัว
“...อะไรอ่ะ...กอดแค่นี้ก็ไม่ได้...คอยดูนะ พรุ่งนี้จะขอมากกว่ากอดเลย...” พี่ยอดพูดขำ ๆ แล้วเดินเข้าห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ
*
*
...เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ...ความรู้สึกมันต่างจากเมื่อคืนอย่างสิ้นเชิง...อารมณ์ดี...ไม่อยากนอนเร็ว...ออกมานั่งดูโทรทัศน์กับพี่ยอด...เค้าหันมายิ้มให้แล้วล้มตัวลงนอนหนุนตักผมทันที...ผมค่อนข้างตกใจ เพราะไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับผม...แม้แต่ต้า เราสองคนแทบจะไม่เคยใกล้ชิดกันขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เราใช้เวลาคบกันนานหลายเดือน...ส่วนพี่ยอดคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน...ตอนนี้เค้านอนหนุนตักผม ตาเราประสานกันในระยะใกล้ ผมใจเต้นแรง และผมก็เพิ่งรู้ว่าพี่ยอดก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน เพราะตอนนี้มือผมวางทาบอยู่ที่อกแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามของเค้า...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณทุกคำอวยพร ขอบคุณที่ติดตามอ่านผลงานของผม...ไม่คิดว่าผมจะเขียนมาได้ถึงสามสิบตอน...ทั้ง ๆ ที่ผมสามารถกระชับเรื่องให้จบได้ภายในยี่สิบตอน...แต่เพราะได้รับการตอบรับที่ดีอย่างนี้ ทำให้ผมอยากเล่าต่อไปเรื่อย ๆ...ไม่ได้อยากจะยืดเป็นละครหลังข่าวนะครับ...แต่ผมมีความสุขที่ได้นั่งอยู่หน้าจอคอม...ระบายเรื่องราวที่ได้รับรู้ และเล่าประสบการณ์งานโรงแรมกว่าสี่ปี...เรื่องราวสนุกสนานและเศร้ามีอีกเยอะ...แต่จะเล่าได้หลายภาคเหมือนเรื่องของเอ้หรือเปล่า...ขึ้นอยู่กับผู้อ่านครับ...
...เป้...
-
น้องทีมรู้ความจริงซะที
พี่ยอดน่ารักจัง
:-[
-
สมกับที่รอคอย น้องทีมกับพี่ยอดดีกันแล้ว
น้องทีมเข้าใจพี่ยอมผิดจริงๆด้วย ออกจะรักมั่นขนาดนี้ ไม่กล้านอกใจหรอก อิอิ
:o8:
-
กี๊สสส ขอบคุณพี่เป้ค่ะ กำลังจะนอนพอเห็นชื่อพี่เป้ออน ตาสว่างมานั่งรออ่าน อิอิ
ทีมเลิกงานพี่ยอดแล้ว เย้ๆ พรุ่งนี้พี่ยอดจะขออะไรน๊า
อยากอ่านต่อๆๆๆๆ >.<
-
อยากให้เล่าแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่ต้องรีบร้อนหรอกครับ เพราะผมชอบแบบนี้อ่ะ มันสะสมความรู้สึกกันทีละน้อย
แล้วสุดท้าย ถึงบทสรุปจะเป็นยังไง เนื้อเรื่องที่ปูพื้นมา มันก็เหมือนประสมการณ์ ที่ผู้อ่านได้รับ มากกว่าจุดจบที่เศร้า หรือสมหวัง
แก้ไขเรื่องตกหล่นขึ้นเยอะ ไม่เห็นเลยอ่ะ o13
ปล.เป็นกำลังใจให้ครับ (คิดในใจ :: สงสัยกรูคงติดเรื่องนี้แน่ๆ :z3:)
-
แหมๆ หมั่นไส้อิตาพี่ยอด
น้องทีมอ่อนเข้าให้หน่อยเดียว ทำตัวน่ารักเลยเชียว :o8:
-
ดีกันได้ซะที อย่างนี้มันต้องฉลอง :mc4:
พี่ยอดได้ทีรีบเปิดตัวกันเลยนะ
ว่าแต่ดาราที่มิ้นกับแก้วพูดถึงหวังว่าคงไม่ใช่อีตาต้านะ
-
กำลังสงสัยว่าแฟนเก่าจะกลับมาขอคืนดีเปล่าเนี่ย = = " คลื่นลมสงบเกินไปละ
-
o13
:pig4:
-
อะ ดูเหมือนจะมีคนเดาถูกเรื่องนวดนะเนี่ย
พักนี้ไม่ค่อยได้นอนเลย เครียดเรื่องสอบมากมาย
-
เอ้า! เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องนี้ด้วย
กำ
งั้นเด๋วจะเข้ามาตามอ่านนะคะ
ท่าจะสนุก
ดีๆๆๆๆๆๆ
เจ้สอง :bye2:
-
ยืดไปให้เยอะๆ ยิ่งกว่าละครหลังโล้ดดดด คิคิ :กอด1:
+1
-
ตายแหละ พี่ยอดนนตักทีม ทีมไม่ฟูหรา อิๆๆ ไงสู้ๆมาอ่านแล้วน๊า :z1:
-
อ่านแล้วค้าาาาาา
ท่ามกลางดวงดาวบนท้องฟ้า (ค่อนข้างเพ้อ)
ขอบคุณค่ะที่มาต่อถี่ๆ
-
:-[ :-[ :-[
รู้ความจริงซ๊ากกกกกที..อิอิ
-
:z1:พรุ่งนี้ขออะไรน้องดีพี่ยอดรัก
-
แจ่มแจ้งแบบนี้ ค่อยยิ้มออกหน่อย อิอิ
-
ขอบคุณค่า สนุกมากๆ
:pig4: :L2:
-
เห็นไหมทีมเค้าบอกแร้วไม่เชื่ออ
พี่ยอดจะขอรายทีมน๊า
งิงิ
-
:a1: :a9: ฟินาเล่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
555 เฉลยแล้วนะลูกน้องทีม ไม่ต้องเสียอกเสียใจแล้วมอบโชคให้กระเทยแก่แล้วนะคะลูก
เย้ๆๆๆๆ พรุ่งนี้พี่จะขออะไรมากกว่านอนตัก และโอบเอวรึคะ อยากรู้จัง ...555
+1 คะ
-
ทีมหน้าแตกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh: น๊านนานจะเห็นฟอร์มหลุดสักที
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20:
ปล.พระเอกใหม่ที่มิ้นว่านี่แฟนเก่าทีมแหงๆเลย :teach:
-
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณทุกคำอวยพร ขอบคุณที่ติดตามอ่านผลงานของผม...ไม่คิดว่าผมจะเขียนมาได้ถึงสามสิบตอน...ทั้ง ๆ ที่ผมสามารถกระชับเรื่องให้จบได้ภายในยี่สิบตอน...แต่เพราะได้รับการตอบรับที่ดีอย่างนี้ ทำให้ผมอยากเล่าต่อไปเรื่อย ๆ...ไม่ได้อยากจะยืดเป็นละครหลังข่าวนะครับ...แต่ผมมีความสุขที่ได้นั่งอยู่หน้าจอคอม...ระบายเรื่องราวที่ได้รับรู้ และเล่าประสบการณ์งานโรงแรมกว่าสี่ปี...เรื่องราวสนุกสนานและเศร้ามีอีกเยอะ...แต่จะเล่าได้หลายภาคเหมือนเรื่องของเอ้หรือเปล่า...ขึ้นอยู่กับผู้อ่านครับ...
...เป้...
[/size]
ขอบคุณเหมือนกันครับสำหรับตอนใหม่ คนเล่ามีความสุข คนอ่านก็มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องราวสนุกๆแบบนี้เหมือนกันครับ...
ไม่ต้องยืดเป็นละครหลังข่าวก็ได้ครับ แค่อยากให้เวลาที่มีความสุขมีต่อไปอีกเรื่อยๆ แค่นั้นเองครับ
-
ขอบคุณมากกกกกกกกกกคร่ะ
ตอนนี้สนุกดีคร่ะ แอบหวานเล็กน้อย อ่านไปก้อยิ้มไป o13
พออ่านถึงตอนนี้อยากจะอ่านตอนหน้าไวๆๆๆ
ตอนที่พี่ยอดหาย อยากรุ้พี่ยอดจะขออารัย หึหึ :impress2:
-
หายแล้วพี่ยอดจะขออะไรหนอ :z1:
-
:-[ เป้จ๋าเป้ ขอแบบแฮปี้ๆ หวานๆแบบนี้ ซึ้งๆแบบนี้ทั้งเรื่องนะ ไม่เอาเศร้าๆได้มั้ยอ่า
-
เย้ๆๆๆ น้องทีมเข้าใจพี่ยอดซักที
กะแล้ว ไปสปาคงนวดแผนโบราณแน่ๆๆ
รอลุ้น พี่ยอดเอาคืนน้องทีม วันพรุ่งนี้ดีกว่า อิอิ
-
ผมติดเรื่องนี้แล้วครับ :L2:
-
เอ้า! เพิ่งเห็นว่ามีเรื่องนี้ด้วย
กำ
งั้นเด๋วจะเข้ามาตามอ่านนะคะ
ท่าจะสนุก
ดีๆๆๆๆๆๆ
เจ้สอง :bye2:
เจ้สองไม่ดูแลบ้านตัวเองเลย
ถ้าเป็นโจร โดนยกเค้าไปหมดบ้านแล้วนะเนี่ย อิอิ
-
น่ารักโคตรๆๆ
อยากจะรู้จังว่าพี่ยอดจะขออะไร
ติกตอกๆๆ
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว อยากรู้ว่าพี่ยอดจะขออะไรจากทีม
:z1:
คิดไปไกลแล้ว หุหุ
-
ห้าๆๆๆ อีกเเค่วันเดียวซินะ อยากรู้จังพี่ยอดจะขออะไรน้องทีม
พี่ยอดสู้ๆๆ น้องทีมจ๋าน่าอิจฉาเป็นที่สุด วะฮ่าฮ่า
ขอบคุณค่ะ
-
+1 ให้เป้ค่ะ
เข้าใจกันเสียที
คราวนี้ก็รอวันอังคาร
:m25:
-
เข้ามา :man1:น้องเป้ อ่านไปเช็ดนํามูกไป..หวัดรับประทานซะแย่เลย
ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว มีแรง :man1:น้องเป้ได้แล้ว เขียนไปเรื่อยๆนะ เล่าประสพการณ์
สนุกๆอะไรก็ได้ สัญญาจะติดตามตลอดไป
น้องทีมกับพี่ยอดนี่ พ่อแง่แม่งอนกันจริงๆ รอลุ้นพี่ยอดจะขออะไรแล้วน้องทีม
จะให้ได้หรือเปล่า อร๊ายยยยยยยยยย :m3:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
นู๋ ทีม หาย งอนแล้วววว
-
พี่ยอดขอเด็ดๆนะ อิอิ
-
:m25: :m25: :m25: <<~บอกได้แค่นี้ละ
-
เป็นอย่างที่เดาไว้เลยอะ :laugh:
ชอบเรื่องนี้อะคับ สนุก อัพได้สม่ำเสมอดีมากๆ o13
-
...อนุญาตให้ยืดได้ครับ...ชอบๆ :pig4:
...พี่ยอดจะขอไรฟ่ะ...ขอ :oo1:
-
เมื่อรู้ความจริงก็สบายใจไปเลย นะน้องทีม
อย่าคิดเอง เออเอง อีกหละ
:undecided:
-
เฮ้อ...ก้อแอบคิดอยู่ว่าพี่ยอดต้องแอบไปนวดแน่ๆ :z1:
แล้วทีนี้จะขออารายจากน้องทีมดีน๊า...
ทีมระวังตุส เอ๊ย ตัวนะจ๊ะ เผื่อพี่ยอดเค้าจะขอรางวัลแปลกๆ :haun4:
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L2:
-
เริ่ส ... อ่านทันซะที 555
ชอบมากมายอ่ะค่ะ ทีมน่ารัก :-[ นิสัยเหมือนเพื่อนสาวเค้าคนนึงเรย 555 มีแฟนหล่อๆแมนๆเหมือนพี่ยอดในเรื่องเรย ฮ่าๆๆ แอบสงสัยอยู่ว่าทำไมคล้ายกัลเยี่ยงนี้ อ่านแล้วทำให้มีอารมณ์ร่วมมากขึ้น 555 :impress2:
มาถึงตอนนี้แระ ทีมคงไม่สงสัยพี่ยอดแล้วล่ะสิว่าไปทำอารัยที่สปา :z1:
แต่อยากรู้มากกว่าว่า...พี่ยอดจะขออะไร ^ ^ :laugh:
-
เพิ่งมาอ่านครั้งแรก อ่านจนจบรวดเดียวเลยย
สนุกดี อ่านเพลิด ภาษาลื่น สบายตาดีจัง
แถมอ่านไปได้รู้อีกด้วยว่า การทำงานในโรงเเรมเป็นไง เพิ่งรู้
ตอนล่าสุดนี้ทีมน่ารักอ่ะ ช๊อบบบบบบบบ ชอบบุคลิค นิสัยจัง
ส่วนพี่ยอดนี้ก้ ขี้หึงอ่ะ 5555 รีบตื้อให้ได้เป็นแฟนเร็วๆนะพี่ยอด
^^
:L1: :L1: :L1:
-
เฮ้ออออออ
ที่แท้ก็ไปนวด :-[ :-[
-
จะวันอังคารแล้ว
พี่ยอดขอตั้งแต่เที่ยงคืนเลย
แต่จะขออะไรก็คิดให้ดีๆ ก่อนนะ
-
คืนดีกันได้แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ถ้าจะยืดเรื่องไปบ้างก็ไม่เป็นไรครับ
-
น้องทีมได้รู้ความจริงซะที
และแล้วพี่ยอดก็สรุปไปแล้วว่า น้องทีมเป็นแฟนตัวเอง หุหุ
บวกอีก 1 แต้ม เรื่องนี้สนุกมากมายจ้า
ขอบคุณคุณเป้มากๆนะจ๊ะ
-
ตกลง ทีมกลายเป็นแฟนพี่ยอดสุดหล่อไปแล้ว
เมื่อไรพี่ยอดจะได้เป็นแฟนทีมมั้งละเนี่ย
หวานๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณค่า..พี่เป้..
เล่ามาเรื่อยๆ ได้เลยค่า..เรื่องราวความรักของทีมกับพี่ยอดก็สนุกอยู่แล้ว..ยิ่งมีเรื่องงานโรงแรมด้วยก็ทำให้ได้รับรู้อะไรเพิ่มเติมอีกหลายอย่าง..
พอดีกำลังจะฝึกงานด้วยแล้วก็ถือว่าเป็นความรู้เพิ่มเติมก่อนจะได้ปฏิบัติจริง..ถึงจะคนละสายงานก็นะ.. :เฮ้อ:
--------------------------------
ทีมเอ้ย..ครั้งนี้ถือว่าซ้อมหึงก็แล้วกันนะ..คราวหน้าคราวหลังก็ดูให้ดีก่อนแล้วกันเนอะ..จะได้หน้าไม่แตกอีก.. :laugh:
ว่าแต่พี่ยอดจะขออะไรอ่ะ..กระซิบบอกหน่อยได้ม่ะ.. :impress2:
-
รอลุ้นตอนหน้า
-
ดีจัง...เคลียร์กันแล้ว แต่แบบว่า คู่นี้เค้าไปตกลงเป็นแฟนกันตอนไหนอ่ะ :m21:
พี่ยอดนี่เข้าใจเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสนิ
ปล. ขอบคุณค่ะคุณเป้ งานก้อยุ่งยังมีเวลามาลงเรื่องให้อ่านบ่อยๆอีก...
เป็นกำลังใจให้นะคะ ...เขียนมาได้เรื่อยๆ เลยชอบ ชอบ :L2:
-
ขอบคุณนะคะ พี่เป้ ที่ขยั๊น ขยัน ลง นิยายให้พวกเราอ่าน ถี่ๆ
ปีหน้าขอให้ มีความสุขมากๆนะ ตอบแทนกับที่พี่ คอยมา มอบความสุขให้ ชาวเล้าเป็ด ตลอด เสมอต้นเสมอปลาย ค่า :L2:
ปีใหม่ไปเที่ยวไหนดีค่ะ เที่ยวเผื่อ หนูด้วยนะ ไม่มีตังค์ไปไหน :sad4:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
นุ้งทีม พี่ยอดด หวานแร้ววววววววววววว
>_________________<
ขอบคุณพี่เป้ค๊าา ขยันแต่งมาให้อ่านนน
รักนะ จุ๊บๆ <3
:pig4:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:L2: :3123: :3123:
แวะมาทักทายจร้าาาา
-
เริ่มอ่านด้ายสิบหน้าละ
ใกล้จะทันละ
-
ในที่สุดก็อ่านได้ทัน ฮ่าๆ
พี่ยอด กับ น้องทีม น่ารักได้อีก
อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่เป้......................
Reply ทะลุ 1000 มาแล้ว จัดตอนหวานๆ แบบพิเศษๆ ให้หน่อยได้มั้ยค๊าเป็นการฉลองปีใหม่ไปพร้อมๆ กันไง งุงิ ^^
-
ทำเป็นอารมณ์เสีย พอรู้ความจริงก็ยิ้มแก้มปริ
มาคอยดูว่าพรุ่งนี้ พี่ยอดจะขออะไรน้องทีน :กอด1: หรือ :oo1:
ไม่ค่อยหื่นเลย มารอคำตอบดีกว่า
เป็นกำลังใจให้ เป้ ยืดได้ยือเลย ไม่ว่าสักคำ + 1 เพิ่มคะแนนให้อีกด้วย
-
จะขอก็รีบขอ
ขออะไรดี
ก่อนอื่นขอคุณเป้อัพเรื่องก่อนค่ะ
อิอิ พรุ่งนี้จะกลับบ้านนอกละ
จะไม่มีแสง สี เสียง ให้ชมอีกหลายวันค่ะ
สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ
-
แวะมารอพี่ยอดก่อนนอน :-[
คิดถึงนะพี่ รีบๆมาต่อ :pig4:
รักคนเขียน จ๊วบๆ :m3:
-
:o8:
มาต่อไวๆ นะคับ
-
อ่านทันแล้ว :mc4:
-
We belong together 32
...คืนนั้นพี่ยอดอ้อนผมให้นอนร่วมเตียงอีกตามเคย...ผมพยายามจะหาเรื่องปฏิเสธเพราะกลัวใจตัวเอง แต่ก็ต้องตามใจเค้าจนได้...จริงอยู่...ตอนที่นอนหลับภายใต้อ้อมกอดของพี่ยอดน่ะ มันมีความสุขมาก...แต่ตอนก่อนจะหลับเนี่ย...ผมเกร็งแล้วเกร็งอีก...ไม่กล้ากระดิกตัว...คิดในใจว่า ถ้าเค้ารุกล้ำมากขึ้น ผมถามตัวเองว่าจะห้ามใจได้หรือไม่...แต่ที่แน่ ๆ คือเต็มใจจะสูญเสีย...ซิง...
*
*
...เช้าวันอังคาร...ผมตื่นก่อนพี่ยอด แอบย่องออกมาอาบน้ำแต่งตัว...จากนั้นไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงพี่ยอดออกมาเข้าห้องน้ำบ้าง...เป็นเรื่องปกติที่ผมจะใช้เวลาแต่งตัวนาน เมื่อพร้อมแล้ว ผมจึงออกมาจากห้องตัวเองในชุดสูท น้ำหอมกลิ่นโปรดทำให้ผมสดชื่นขึ้นมาก...
“...พี่ยอด...ทำไมไม่รีบแต่งตัว...” ผมถามเมื่อเห็นพี่ยอดในชุดผ้าขนหนูพันเอวเหมือนทุกวัน
“...พี่แต่งตัวแป๊บเดียว...ไม่เหมือนทีมหรอก...หมุนอยู่นั่นแหละ...กว่าจะเสร็จ...”
“...งั้นทีมไปกินข้าวก่อนนะ...” ผมพูดเสียงเรียบ แล้วทำท่าจะไปใส่รองเท้าหน้าประตู
“...พี่ล้อเล่น อย่างอนนะ...พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเมื่อกี้ ตัวยังไม่แห้ง...ก็เลยมานั่งดูข่าวไปด้วย เช็ดตัวไปด้วย...รอพี่แป๊บนึงนะครับ...” พี่ยอดอ้อนแล้ววิ่งเข้าห้อง ผมมองอย่างตะลึง พี่ยอดวิ่งได้แล้ว ทำไงดี ถ้าเค้าขอในสิ่งที่ผมให้ไม่ได้ ซวยแน่ ๆ ผมยิ่งเป็นคนไม่ชอบผิดคำพูดอยู่ด้วย...
*
*
...ผมเดินเข้าแคนทีนพร้อมพี่ยอดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม...เสียงพนักงานแซวพี่ยอดที่หมู่นี้ไม่หน้าบึ้งเลย...พี่ยอดได้แต่ยิ้มแหย ๆ ส่วนผมก็หน้าร้อนวูบ ๆ...ท่าทางที่เราเดินมาด้วยกัน ใคร ๆ เห็นก็คงคิดไปถึงไหนต่อไหน...ผมกินไปได้ซักสองคำ...มิ้นท์ แก้ว และไผ่ก็ตามมา...พวกเรานั่งกินกันท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างไม่เป็นมิตรของอีผีอ้วนผอมคู่นั้น...
“...มิ้นท์...ญาติมึงมองอยู่อ่ะ...ถ้ามันมีปัญหาอะไร...บอกให้มันมาคุยกับกูได้ทุกเวลาเลยนะ...” ผมกระซิบบอกอีมิ้นท์
“...มันไม่กล้าหรอก...เมื่อวันก่อนก็โดนกูไปหลายดอก...มันบอกว่ามันหมั่นไส้มึง...ชอบทำตัวเด่น...กูก็เลยด่ามันซะลั่นครัว...มันจะเข้ามาตบกู...แต่กูถืออีโต้อยู่...มันก็เลยถอย...” อีมิ้นท์พูดขำ ๆ
“...ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่วะ...” ผมพูดเซ็ง ๆ
“...มันเล็งพี่ยอดอยู่ตั้งนาน มึงมาแค่ไม่กี่วันก็คาบพี่ยอดไปซะแล้ว...”
“...อีเวร...กูไม่ใช่หมานะ...” ผมค้อน อีมิ้นท์หัวเราะคิก ๆ ก่อนจะลุกพากันเดินไปเก็บถาดอาหาร
“...พี่ยอดหายแล้วเหรอครับ...” ไผ่ถามเมื่อเห็นพี่ยอดเดินเป็นปกติ
“...หายแล้ว...วันนี้เตรียมตัวไว้เลย...พี่จะพาไปทำงานใหญ่...”
“...โห...ใช้แรงงานเด็กเหรอ...” ผมกัด
“...ขู่ไปงั้นแหละ...งานใหญ่แต่ไม่หนักหรอก...”
“...หนัก ๆ ผมก็ทำได้พี่...” ไผ่บอก
“...ดีมาก...พี่ต้องเก็บแรงไว้สำหรับคืนนี้...” พี่ยอดพูดกับไผ่ แต่ประโยคหลังเค้ากระซิบข้างหูผม
“...ทะลึ่ง...” ผมเผลอตีมือพี่ยอดเบา ๆ
“...ป้า...วันนี้ฝีมือตกนะ...เนี่ยหนูกินไม่ค่อยลงเลย...” อีอ้วนส่งเสียงตามมาด้านหลัง
“...อืม มันเลี่ยน ๆ ยังไงไม่รู้...คลื่นไส้...อยากจะอ้วก...” อีผอมพูดพลางทำท่าขย้อนมาทางผม
“...นี่ขนาดกินไม่ลง ยังยัดเข้าไปซะหมดเลยนะ...ยอด...หนูทีม...วันนี้กับข้าวป้าไม่อร่อยเหรอ...” ป้ากัดอีสองตัวนั่น ก่อนจะหันมาถามผมสีหน้ากังวล
“...อร่อยเหมือนทุกวันนี่ครับ...ผมกินหมดเลย...” พี่ยอดตอบยิ้ม ๆ แล้วยกจานให้ดู
“...เอ๊ะ...หรือว่าเราผะอืดผะอมอย่างอื่นวะ...เห็นหน้าแล้วกินอะไรไม่ลง...” อีอ้วนมองหน้าผม
“...สงสัยจะชอบนั่งยอง ๆ กินข้าวในกระทงอยู่ตามทางสามแพร่งมั้ง...” ผมพูดลอย ๆ
“...อะไรเหรอทีม...” แก้วไม่เข้าใจที่ผมพูด
“...ก็สัมภเวสีไงแก้ว...เรียกร้องความสนใจ หวังว่าจะได้รับส่วนบุญมั้ง...” มิ้นท์ตอบแทนแล้วหัวเราะ ป้าในแคนทีนก็หัวเราะตาม
“...ถ้ากับข้าวป้าไม่อร่อย...อยากกินอะไรก็บอกนะ...วันไหนตื่นเช้าจะใส่บาตรไปให้...” ผมกัดซ้ำอีกดอก
“...อย่ามีเรื่องกันเลย...ไปทำงานเหอะ...” ไผ่ดึงแก้วกับมิ้นท์ออกมา เมื่อเห็นอีสองตัวนั่นมองอย่างเคียดแค้น
“...น้อง ๆ เค้าล้อเล่นกันน่ะครับ...กับข้าวฝีมือป้าอร่อยที่สุดเลยนะ...” พี่ยอดยิ้มหวานให้ป้าแม่ครัว
*
*
...ช่วงเช้าผมต้องกัดกับอีสองตัวนั่น ทำให้ฤกษ์เสียไปทั้งวันแน่ ๆ เลย...เพราะวันนี้เจอแต่แขกกวนประสาท...แต่ที่หนักที่สุดก็เกย์ผัวเมียคู่หนึ่งจากประเทศในเอเชีย ที่สมัยนั้นยังไม่เป็นที่นิยมเหมือนทุกวันนี้...
“...เราขอห้องเตียงคู่...” อีคนเมียจิกหางตามองขณะพูด
“...ต้องขอโทษด้วย...ห้องเตียงคู่ยังไม่พร้อมตอนนี้นะครับ...” ผมตอบหลังจากที่ดูห้องว่างในคอมฯ
“...ทำไมไม่พร้อม...เราต้องการห้องเดี๋ยวนี้...”
“...ใช่...เราเดินทางมาเหนื่อยนะ...บริการแย่ที่สุด...” แขกรุมผม แต่พี่ ๆ ก็ยังยืนมอง เพราะอยากรู้ว่าผมจะแก้ปัญหายังไง
“...ขอโทษครับ...” ผมกำลังจะอธิบาย แต่ก็โดนแทรก
“...ขอโทษ...ยูพูดเป็นแต่ขอโทษเหรอ...”
“...ตามที่ในใบจองระบุไว้...เวลาเช็คอินคือบ่ายสองโมงเป็นต้นไป...ขณะนี้เพิ่งจะสิบโมงเช้า...และตอนนี้เรามีแต่ห้องเตียงแยกอยู่...ถ้ายูต้องการห้องเตียงคู่...ยูต้องรอห้องที่กำลังเช็คเอ้าท์ และที่ไอทำได้ก็คือ ไอจะเร่งแม่บ้านให้ทำความสะอาดโดยเร็วที่สุด...”
“...แล้วไง...จะให้ไอนั่งรออยู่ที่พื้นอย่างนี้เหรอ...”
“...ไออยากอาบน้ำ...เมืองไทยร้อนมาก...เหมือนอยู่ในนรก...” อีคนเมียโวยวาย ผมทำหน้าสงสัย
“...ไอไม่รู้ว่านรกร้อนแค่ไหนหรอกนะ...แต่ไอคิดว่า พวกยูน่าจะใจเย็น ๆ ถ้าอยากอาบน้ำ เชิญไปที่ห้องยิม...ที่นั่นเรามีสระว่ายน้ำ คุณไปใช้บริการก่อนได้ โดยฝากกระเป๋าไว้กับพนักงานขนกระเป๋า เค้าจะดูแลให้เป็นอย่างดี...เมื่อห้องเรียบร้อย...ไอจะให้คนไปตาม...หรือถ้ายูหิว...ห้องอาหารของเราทางด้านโน้นก็พร้อมให้บริการสำหรับมื้อเที่ยง...” ผมอธิบายยาวเหยียดพร้อมยิ้มให้
“...ดีมาก...” คนผัวเริ่มพูดดี แล้วยิ้มตอบ
“...ไอจะอาบน้ำ แล้วออกไปข้างนอก...มีสถานที่ไหนแนะนำบ้าง...” อีคนเมียถามห้วน ๆ
“...ไอคิดว่าเค้าเตอร์ทัวร์ทางด้านโน้นจะตอบได้ดีกว่านะครับ...เดี๋ยวไอจะพาไป...” ผมเดินออกจากเค้าท์เตอร์เพื่อพาไปหาอีเจ๊เอ๋ ปัดแขกวีน ๆ อย่างนี้ไปให้ซะ...ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว
*
*
...กลางวันพี่ยอดมัวแต่ยุ่งกับงานที่ค้างคาหลังจากที่หยุดงานไปหลายวัน...ผมก็เลยนัดกินข้าวกับเพื่อนสาวเช่นเดิม...แต่วันนี้สองคนนั้นมีข่าวร้ายมาบอกผม...เดือนหน้าพวกเราต้องแยกย้ายกันทำงานคนละกะ...แก้วต้องเข้างานกะเช้าเหมือนแม่บ้านคนอื่น ตั้งแต่หกโมงครึ่ง...ส่วนมิ้นท์ต้องทำงานรอบบ่าย เพื่อเตรียมอาหารค่ำในห้องอาหาร เพราะช่วงหน้าหนาวอย่างนี้ แขกมาดินเนอร์เยอะกว่าปกติ และอาจจะมีเบียร์การ์เด้นท์ในช่วง Christmas...
*
*
“...นี่...เธอแกล้งชั้นใช่มั้ย...” อีเจ๊เอ๋ปรี่เข้ามาทันทีที่เห็นผมออนฟลอร์ในตอนบ่าย
“...อะไร...”
“...ก็อีแขกเวรสองคนนั่นไง...เอามาให้ชั้นทำไม...”
“...อ้าว...ก็เค้าจะไปเที่ยว...ก็ต้องส่งไปเค้าเตอร์ทัวร์ให้คุณดูแลสิ...”
“...แล้วทำไมไม่ส่งแขกดี ๆ มาบ้างล่ะ...”
“...เลือกได้ด้วยเหรอ...” ผมถามกวน ๆ
“...เลือกได้สิ...ฟร้อนท์ก็เอาแต่แขกดี ๆ ไปหมด...พากันไปเที่ยวอ่ะ...อย่าคิดว่าไม่รู้นะ...คอยดูเถอะ...ถ้าเจ้านายชั้นถามว่าทำไมรายได้ตก ชั้นจะฟ้องให้หมดเลย...”
“...ถ้ากล้าก็ฟ้องสิ...แต่คิดว่าคุณไม่กล้าหรอก...”
“...ทำไมชั้นจะไม่กล้า...”
“...เคยได้ยินคำว่า วัวสันหลังหวะ หรือเปล่า...” ผมตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินไปรับแขกเที่เข้ามาช็คอิน
*
*
...อีเจ๊เอ๋มันไม่กล้าพูดอะไรมากหรอก...วีรกรรมมันเยอะ...หลักฐานที่เป็นเอกสารก็มี...มันรู้ว่าฟร้อนท์ไม่ได้อ่อนและยอมมัน ถ้างัดกันแล้ว มันเสียเปรียบอย่างแน่นอน...
*
*
...เลิกงาน...ผมกับเพื่อนสาวก็นัดกินข้าวโดยออกไปกินกันที่ตลาด...ไม่มีไผ่ ไม่มีพี่ยอดเพราะทั้งคู่ยังทำงานไม่เสร็จ...เราออกไปเริงระรื่นกันอย่างมีความสุข...แต่ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า คืนนี้พี่ยอดจะขออะไร...ถึงจะมีข้อแม้ว่าห้ามลามกก็เหอะ...แต่พี่ยอดก็ชอบทำให้ผมรู้สึกใจหวิว ๆ อยู่เรื่อย...ถ้าเค้าขอเรื่องอย่างว่าจริง ๆ จะทำยังไง...เกิดมาไม่เคยทำอะไรอย่างนั้นด้วย...
“...นี่ ๆ ๆ พวกแกเคยมีเซ็กส์ปะ...” ผมถามขึ้นมาระหว่างที่เรากำลังกินข้าว แก้วถึงกับสำลัก
“...อารมณ์ไหนเนี่ย...อีทีม...” มิ้นท์ถามเสียงสูง
“...ก็อยากรู้...”
“...ทีมไม่เคยมีอะไรกับใครเหรอ...”
“...อืม...” ผมพยักหน้าตอบอาย ๆ
“...กูไม่อยากจะเชื่อ...ถ้ากูหนังหน้าอย่างมึงนะอีทีม...กูจะจับผู้ชายกินวันละคนเลย...”
“...ไม่น่าเชื่อ...ทีมดูเจนโลกจะตาย...” แก้วถามยิ้ม ๆ
“...จริง...ที่ผ่านมาก็แค่เกือบ ๆ แต่ยังไม่เคยมีอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราว...”
“...แล้วนึกยังไงมาถามวันนี้ล่ะ...หรือว่า...”
“...ไม่มีอะไร...ถามไว้เผื่อโดนฉุดอ่ะ...จะได้ทำตัวถูก...” ผมทำเป็นเรื่องตลก
“...ทำให้ถูกใจคนฉุดเหรอ...” แก้วถามขำ ๆ
“...บ้าเหรอ...ถามจริง...เวลามีอะไรกันเค้าต้องทำยังไงอ่ะ...” ผมถามเสียงเครียด
*
*
...เพื่อนสาวช่วยกันอธิบายเป็นฉาก ๆ บนโต๊ะอาหาร กลางตลาดแบบไม่อาย...ตั้งแต่การเตรียมตัว ไปจนถึงหลังเสร็จกิจ...ถึงผมจะอ่านหนังสือ หรือดูหนังโป๊ผ่านตามาบ้าง แต่ก็ไม่เคยทำอะไรจริง ๆ จัง ๆ ซักที เพราะชีวิตประจำวันตอนอยู่กรุงเทพฯ มันมีเรื่องอื่นให้ต้องทำเยอะแยะ จนไม่ได้คิดเรื่องอย่างว่า...แม้ว่าผมจะเป็นคนที่โดนแทะโลมมากที่สุดในกลุ่มเวลาไปเที่ยวกลางคืน แต่ก็ภูมิใจที่รักษาซิงมาได้ยาวนานกว่าเพื่อนสาวที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน...เรียกได้ว่า เป็นแกะดำที่ เวอร์จิ้น อยู่คนเดียวในกลุ่มเลยดีกว่า...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกคำติชม จริง ๆ จะมาต่อตั้งแต่เมื่อวาน แต่อินเตอร์เนตมีปัญหา พอพิมพ์เสร็จแล้วเข้าเนตไม่ได้...วันนี้เลยแบกโน้ตบุ้คมาทำงานด้วย แอบมาลงตอนจะกลับบ้าน นายเผลอพอดี...ขอต่อให้สั้น ๆ แบบไม่ได้แกล้งคนอ่านจริง ๆ นะ 555++
...ตอนหน้ารู้แน่นอนว่าพี่ยอดจะขออะไร...ไม่นานเกินรอครับ...
...เป้...
-
:o8: เด็กดีจัง น้องทีม
-
ชอบเรื่องนี้เพราะมาต่อได้แบบว่าประติดประต่อ(เขียนงี้ป่าวเนี่ย แหะๆ)เนี่ยแหละ เลยไม่ค่อยจะขาดช่วงเท่าไร o13
-
เรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไรนะ
รอตอนต่อไปครับ
:undecided: :undecided:
-
เหอ ๆ แกะดำนี่มันใช้ในความหมายที่ไม่ดีไม่ใช่รึนู๋ทีม
ซิงอะมันดีแล้ว
:z13:
-
พี่ยอดจะขออารายยย o18
-
ไม่หวังอะไรมากนะคะคุณเป้
แค่หวังว่าพี่ยอดคงจะฉลาดขอ!
ทำให้อิั้ชั้นผิดหวังอิชั้นจะเชียร์คุณกรณ์ซะเลย
แซวเล่นนะค้า
แหม..พี่ยอดเขาออกจะเป็นสุภาพบุรุษ(หรือเปล่า?)
ขอบพระคุณสำหรับตอนนี้ค่า :pig4:
-
น้องทีมเป็นเด็กดีนะเนี่ย
แต่เอ๊ะ ที่ถามเพื่อนเนี่ยเป็นการเตรียมความพร้อมรึเปล่า
เหลือแต่ลุ้นอิตาพี่ยอดแล้วหล่ะ ว่าจะขออะไร :o8:
-
พี่ยอดจะขออะไรเหรอเนี่ย อิอิ
หนูทีมเขาเตรียมตัวรอแล้วเนี่ย
-
น้องทีมน่ารักมีเตรียมตัว
หาข้อมูล ล่วงหน้าด้วย
:z1:
-
มาลุ้นอีกคนครับว่าพี่ยอดจะขออะไร... แล้วทีมจะทำได้ถูกใจคนฉุด...เอ๊ย ถูกใจคนขอหรือเปล่า
ขอบคุณครับผม
-
5555 ว่าแต่พี่ยอดขอไรอ่ะ???
ทีมดูกังวลมากๆๆๆๆๆๆ
แต่ถ้าพี่ยอดขอทีมเป็นแฟนนนี้สนับสนุนอย่างแรงเรย ^^
ทีมดีจัน เจนโลกเเต่ยังรักษาความบริสุทธิ์ได้ คนแบบนี้หายากก ปรบมือให้เรยๆๆ
:L1: :L1: :L1:
-
ทีมน่ารักไปแร้ว
แล้วไปถามเพื่อนสาวเพื่ออะไรคะเนี้ย
แล้วถ้าพี่ยอดขอจริงๆจะให้หรอ
หรือว่ามียอดจะขอคบกับทีม เป็นไปได้ๆๆๆ
o13
-
พี่ยอดจะขออะไรทีมน้อ
:impress2:
-
กี๊สสสส นู๋ทีมเตรียมตัวเตรียมใจซะพร้อมขนาดนี้ ถ้าพี่ยอดไม่ขอ>.<ก็เก้อสิจ๊ะ อิอิ
+ ให้พี่เป้ค่ะ จุ๊บๆ
-
:z1: :z1:
เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าเรยย หรออ
o13 o13
-
แอร๊ยยยย ลุ้นอ่ะว่าพี่ยอดจะขออะไร :z1:
ทีมเล่นเตรียมพร้อมขนาดนี้...NC เห็นอยู่รำไร คริๆ
+1 ขอบคุณที่มาต่อนะคร้า :L2:
-
ว้าว สนุกมากเรยครับ
ชอบบุคลิกแบบทีมมากอะครับ
แล้วจะมาตามอ่าไนปเรื่อยๆนะครับ
ถั่ว
-
บอกสักทีเหอะ
ขอไรอ่ะอยากรุ้นะนี่
ไม่น่าเชื่อว่าทีมยังซิง
โอ้ มายก๊อจ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นุ้งทีมมมม ต้องเตรียมพร้อมขนาดนั้นเชียววว
เด่วพี่ยอดเค้าก้สอนเองแหละะ โหะๆ
:z1: :z1:
-
โหย น้องทีมยังซิงอยู่เหรอเนี่ย
ไม่เห็นเหมือนคนแถวนี้เลย
เสียสาว เอ้ย เสียหนุ่ม เอ้ย เสียสาว เอ้ย....
เออนั่นแหละ เสียไปตั้งแต่นมยังไม่ตั้งเต้าเลย
เป็นตัวอย่างที่ดีของการไม่ชิงสุกก่อนห่าม
สาวๆ ทั้งหลายดูไว้เป็นตัวอย่างนะ
-
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ทีน ได้รับฝีปากตามเคย แต่ไอ้ที่รอลุ้น :เฮ้อ:
ก็คงต้องรอต่อไป ว่าพี่ยอดจะขออะไร
คงขอเป็นแฟนมั่ง :m20:
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ เป้
-
ขอเป็นแฟนชัวร์ๆ เลย
:z1: ว่าแต่ยังจิ้นซะด้วย สุดยอด
-
น้องทีมผู้บริสุทธิ์ เครียดไปเลยสิ คิดหนักๆ
รอลุ้นดีกว่าว่าพี่ยอดจะขออะไรกันแน่
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณมากจ้า
-
:z1: :z1: :z1: เริ่มมีการเตรียมพร้อมแลัวเว้ย!!!
-
แหมพี่ยอดคะหายเจ็บเท้าแล้ววิ่งไปจับกันเป็นหนังแขกเลยนะคะ
เก็บแรงไว้ขอ... :oo1: น้องทีมดีกว่ามั๊ยคะ :jul3:
ส่วนหนูทีมถามเพื่อนแบบขอวิทยาธานแบบนี้อ่ะ เพื่อได้ประลองใช้ในภาคสนามในเวลาอันใกล้นี้ชิมิคะลูก
555555 คงได้ใช้แน่ๆ 55555555555 :laugh: หรืออย่างหวีดๆก็ขอเป็นแฟนซะเลยอิพี่ยอด จะทำอะไรก็ทำ55
จะได้ฝึกงานให้น้องไง ทุกซอกทุกมุมอั๊ยยยยยยยยยย :pighaun:
+1 คะ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงเลยคร่ะ
พี่ยอดจะขออารัย??
ชอบพูดอารัยให้คิดเสมอๆๆๆนะเนี่ยพี่ยอดดด :z1:
-
ม่ายยเข้ามายกมือเป็นสาวพรหมจรรย์ด้วย
-
บวก 1 แต้มให้พี่เป้ค่ะ
แล้วจะรอตอนต่อไปนะค่ะ
อิอิ พี่ยอดจะขอไรน๊า
:z1:
-
ว้าวว ทีมหาข้อมูลก่อนแบบนี้ ไม่ธรรมดาซะแร้ว
ต้องมีอะไรแน่ๆ
อิอิ
รอค่ะรอ :z1:
-
ทีมจะถวายตัวกับพี่ยอด
แล้วอ่ะ
-
ถึงกับต้องเตรียมการเลยรึครับน้องทีม สนุกดีครับสวัสดีปีใหม่นะครับ
-
:z3: ไม่ค้าง...............เลย
มาต่อบ่อยๆ อยากอ่าน สวัสดีปีใหม่ ดูแลตัวเองด้วย
-
:-[ พี่ยอดจะขออะไรกันหนอ นุ้งทืมคิดไปไกลแล้ววนะ คริคริคริ
-
We belong together 33
...พวกเรามัวแต่เม้าท์กันอย่างเมามัน จนลืมดูเวลา กลับถึงโรงแรมก็เกือบสามทุ่ม...คิดในใจว่าต้องโดนพี่ยอดดุแน่เลย เพราะถ้าตามหาผมที่ห้องเพื่อนสาวไม่เจอ แสดงว่าเราออกไปนอกโรงแรม...แล้วไม่ได้บอกเค้าด้วย...ผมเปิดประตูห้องอย่างเบามือ...
“...เกเรอีกแล้วนะ...ไปไหนทำไมไม่บอกพี่...” พี่ยอดเปิดฉากทันทีที่เห็นผมโผล่หัวเข้าห้อง
“...ไปกินข้าวกับเพื่อน ๆ...พี่ยอดกินข้าวหรือยังอ่ะ...” ผมทำใจดีสู้เสือถามเค้า
“...กินแล้ว...ใครจะรอไหว...ให้ไผ่โทรหาแก้วก็ไม่รับ...”
“...อ๋อ...ไม่มีใครเอาโทรศัพท์ไปเลย...ตอนแรกว่าจะรีบไปรีบกลับ...แต่คุยเพลินไปนิดนึง...” ผมแก้ตัว
“...เฮ้อ...” พี่ยอดถอนหายใจเสียงดัง ก่อนไปนั่งดูโทรทัศน์ต่อด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“...เฮ้อ...” ผมถอนหายใจดัง ๆ ประชดบ้าง แล้วเดินเข้าห้องไปเตรียมตัวอาบน้ำ
*
*
…ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวนานกว่าปกติ เพราะไม่อยากเห็นพี่ยอดทำหน้าบึ้งอีก กะว่าอาบน้ำเสร็จ เป่าผมแห้งแล้วนอนเลย...แต่ยังไม่ทันที่ผมจะแห้งดี...พี่ยอดก็เคาะประตูห้องเสียงดัง...
“...จะบ่นอะไรอีกล่ะ...” ผมแง้มประตูถามพี่ยอดเสียงเรียบ
“...โกรธพี่เหรอ...”
“...โกรธเรื่องอะไร...”
“...ก็...พี่บ่นที่ทีมกลับดึกอ่ะ...”
“...ไม่ได้โกรธ...จะโกรธได้ยังไง ก็รู้ว่าพี่ยอดเป็นห่วง...” ผมยังพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“...ไม่โกรธแล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ...”
“...ง่วง...” ผมตอบสั้น ๆ ก่อนจะดึงประตูปิด
“...ยิ้มก่อน...” พี่ยอดดันประตูไว้
“...บ้าเหรอ...คนไม่อยากยิ้มแล้วจะให้ยิ้ม...” ผมกระแทกเสียง
“...ขอร้อง...ยิ้มให้พี่ก่อน...” พี่ยอดอ้อน
“...เออ...จะได้แยกย้ายไปนอนซะที...” ผมฉีกยิ้มให้พี่ยอด แล้วปิดประตูห้อง
*
*
...แอบสะใจที่ได้แกล้งพี่ยอด...ทำให้รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครบ่น...เค้าจะได้บ่นให้น้อยลงกว่านี้หน่อย...ที่กรุงเทพฯ ผมโตมาแบบไม่มีคนคอยบ่นข้าง ๆ...ถึงแม้ผู้ใหญ่บางคนจะมองว่าผมเกเร แต่ก็ยังรักดีอยู่...ออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ก็กลับตัวทัน...การที่มีคนมาจู้จี้จุกจิก มันทำให้ผมรำคาญ อยากจะวีน...กลับดึกสำหรับผมหมายถึงหลังเที่ยงคืนไปแล้ว...คิดแล้วหงุดหงิด...ผมล้มตัวลงนอนไม่ถึงนาที...พี่ยอดก็เคาะประตูอีกครั้ง...ผมชั่งใจว่าจะเปิดดีหรือไม่...รู้ว่าเค้าต้องทวงคำสัญญาแน่ ๆ...
“...มีอะไรอีก...” ผมตะโกนออกไป
“...เปิดประตูหน่อย...”
“...จะนอนแล้ว...พูดมาเลย...”
“...เปิดประตูก่อน...พูดตรงนี้ไม่ได้...”
“...ให้เวลาห้านาที...” ในที่สุดผมก็ต้องเปิดประตูออกมา
“...ไม่ต้องทำเนียนเลย...จะเบี้ยวพี่ใช่มั้ย...” พี่ยอดรวบตัวผมแล้วลากไปที่ห้องเค้า
“...พี่ยอด...ปล่อย...” ผมดิ้น
“...ไม่ปล่อย...เจ้าเล่ห์นัก...มานี่เลย...”
“...พี่ยอด...ถ้าไม่ปล่อยทีมโกรธจริง ๆ นะ...” ผมขู่
“...โอเค...ปล่อยแล้ว...” พี่ยอดยอมปล่อยมือ แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อตอนนี้พี่ยอดคล่อมตัวผมอยู่บนเตียงเค้าแล้ว
*
*
...ผมมองหน้าพี่ยอดในแสงสลัว...เค้ายิ้มนิด ๆ ซึ่งรอยยิ้มแบบนี้แหละ ที่ทำให้ผมเกือบละลาย...ตัวอ่อนปวกเปียก...มือไม้ไม่มีแรงแม้แต่จะผลักเค้าออกไปให้พ้นตัว...
“...ทีมลืมอะไรหรือเปล่า...” พี่ยอดถามเสียงทุ้มข้างหูผม
“...ไม่ลืม...” ผมพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น
“...งั้นพี่จะขอละนะ...”
“...เดี๋ยว...พี่ยอดหมดสิทธิ์แล้ว...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...อะไร...อย่ามาขี้โกงนะ...” พี่ยอดชะงัก
“...พี่ยอดขอทีมแล้ว...และทีมก็ทำให้แล้วด้วย...”
“...มั่วป่าว...” พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...จริง...เมื่อกี้พี่ยอดขอให้ทีมยิ้มให้...ทีมก็ยิ้ม...จบ...คุณใช้สิทธิ์นั้นไปแล้ว...” ผมมั่วเอาดื้อ ๆ
“...โห...เล่นอย่างนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดอึ้ง
“...อืม...”
“...งั้นคืนนี้นอนที่นี่นะ...”
“...อันนี้ถือเป็นคำขอหรือเปล่า...” ผมถามกวน ๆ
“.......................................” พี่ยอดไม่ตอบ แต่ลุกเดินออกจากห้องไปซะงั้น
*
*
...ซวยแล้วกู...ล้อเล่นขำ ๆ พี่ยอดคงโกรธแล้ว...ทำไงดี...ผมสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินตามพี่ยอดออกไป...ร่างสูงยืนอยู่นอกระเบียง มองออกไปที่ทะเลซึ่งมีแต่แสงไฟจากเรือประมงไกลลิบตา...ขนาดว่าผมแกล้งเดินเสียงดังออกไปหา...แต่พี่ยอดก็ยังยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะหันมามอง...งานนี้ผมผิดเต็ม ๆ ผิดตั้งแต่กลับห้องดึกโดยที่ไม่บอกเค้าก่อน...แถมยังทำอารมณ์เสียใส่ เพราะเค้าบ่นด้วยความเป็นห่วง...แล้วก็...แกล้งทำเนียนจะเบี้ยวสัญญาอีก...
“...พี่ยอด...” ผมสะกิดหัวไหล่เค้าเบา ๆ
“...ไปนอนสิ...ดึกแล้ว...” พี่ยอดพูดโดยที่ไม่หันมา
“...พี่ยอดจะนอนกี่โมงอ่ะ...”
“...ไม่รู้...”
“...ทีมรอพี่ยอดก่อนดีกว่า...”
“...พี่ยังไม่ง่วง...”
“...งั้นทีมรอพี่ยอดง่วงละกัน...ไม่อยากนอนคนเดียวอ่ะ...” ผมตัดสินใจเอามือโอบเอวพี่ยอดหลวม ๆ หน้าซบไปที่หลังของเค้า
“...พี่ตามอารมณ์ทีมไม่ทันจริง ๆ นะเนี่ย...” พี่ยอดหันกลับมาพูดยิ้ม ๆ มือผมยังโอบที่เอวเค้าอยู่
“...วัยรุ่นก็อย่างนี้แหละ...อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ...พี่ยอดคงลืมอาการแบบนี้ไปแล้วมั้ง...” ผมแหย่
“...ว่าพี่แก่เหรอ...อย่างนี้ต้องทำโทษ...” พี่ยอดใช้โอกาสที่ผมกำลังลอยหน้าลอยตากวนประสาท จู่โจมผมแบบไม่ทันตั้งตัว
*
*
...ผมขาอ่อนแทบยืนไม่อยู่เมื่อพี่ยอดถอนริมฝีปากออกจากปากผม...ดีนะที่ผมโอบคอเค้าไว้ด้วยความเผลอตัว ไม่งั้นคงลงไปกองกับพื้นแน่ ๆ...
“...พี่ขอได้หรือยัง...”
“...ขอไปแล้วไง...” ผมยังปากดีแหย่พี่ยอดอีก
“...เดี๋ยวโดน...” พี่ยอดไม่ได้ขู่ เพราะเค้าซุกหน้าเข้ากับต้นคอผมทันทีที่พูดจบ คราวนี้พี่ยอดเล่นเอาผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว อยากจะดิ้นหนี แต่ผมไม่มีแรงแม้แต่จะร้องห้าม
*
*
…พี่ยอดรุกโดยการค่อย ๆ ใช้ร่างกายที่แน่นไปด้วยมัดกล้ามดันผมให้เข้าห้อง...ส่วนกลางลำตัวก็เบียดเข้ามา...สัญฃาตญาณทำให้ผมต้องถอยหลังมาเรื่อย ๆ...และถ้าเค้าไม่เอาเครามาสีที่ต้นคอ ในขณะที่ปากชื้น ๆ ก็ป้วนเปี้ยนอยู่ไม่สุข และที่ทำให้ผมหมดแรงก็ตรงเสียงหายใจแรง ๆ และลมร้อน ๆ ที่เป่ารดใกล้ ๆ หูของผม ในที่สุดผมก็ต้องทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาในห้องลีฟวิ่งรูม...แต่พี่ยอดก็ยังรุกต่อเรื่อย ๆ พยายามฝืนตัวเองให้ทรงตัวอยู่ในท่าที่เค้าไม่สามารถจะทำอะไรได้มากกว่านี้...
“...พี่ยอด...อยากได้...อะไร...” ผมรวมรวมสติถามพี่ยอดด้วยเสียงที่หายเป็นช่วง ๆ
“...พี่ขอให้ทีมสัญญากับพี่ว่าต่อไปจะไม่ใจร้อน และไม่มีเรื่องกับใครอีก...” พี่ยอดหยุดการกระทำ...พูดเสียงหอบ ๆ ใบหน้าแดงก่ำ และมองตาผมแบบที่ยากจะเดาอารมณ์ได้ถูก
“...แค่นี้อ่ะนะ...เฮ้อ...” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...คิดว่าพี่จะขออะไรเหรอ...”
“...เอ่อ..ก็ขอให้เลี้ยงข้าวซักมื้อ...อะไรอย่างเนี้ย...” ผมก้มหน้าก้มตาพูด
“...ไม่มั้ง...ทีมคิดว่าพี่จะขออย่างอื่นมากกว่า...หน้าแดงเชียว...” พี่ยอดแซวพร้อมบีบแก้มผมเบา ๆ
“...ทะลึ่ง...แล้วทีมไปมีเรื่องอะไรกับใคร...ทำไมต้องให้ทีมสัญญาอย่างนี้ด้วยอ่ะ...” ผมแกล้งโวยวาย พลางเบี่ยงหน้าหนี
“...ตอนแรกพี่ก็จะขออย่างที่ทีมคิดแหละ...แต่...”
“...เดี๋ยว...พี่ยอด...ทีมคิดอะไร...” ผมเบรก
“...ก็เรื่องนั้นแหละ...แต่พี่คิดว่าพี่จะใช้ความพยายามเองดีกว่า...ส่วนที่ขอให้ทีมใจเย็น...ไม่ไปมีเรื่องกับใคร...เพราะ...พี่อยากให้ทีมอยู่กับพี่นาน ๆ...ถ้าทีมมีเรื่องทะเลาะกับคนอื่น..ทีมต้องย้ายออกจากที่นี่...แล้วเราก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก...อย่าลืมสิ...ทีมกับพี่ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันไม่ถึงสี่เดือนเองนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าตาจริงจังในประโยคหลัง ๆ
“...แต่ทีมไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มนะ...” ผมเถียง
“...นั่นแหละ...อะไรยอมได้ก็ยอมเถอะ...พี่ขอแค่นี้แหละ...สัญญาได้มั้ย...”
“...โอเค...ทีมสัญญา...ว่าจะพยายามไม่มีเรื่องละกัน...” ผมแบ่งรับแบ่งสู้
“...แค่ทีมพยายามพี่ก็รู้ว่าทีมทำได้แล้วแหละ...” พี่ยอดดักคอผมไว้
“...เคยได้ยินปะ...ความพยายามอยู่ที่ไหน...ความพยายามก็อยู่ที่นั่นแหละ...” ผมแหย่พี่ยอด
“...พี่เคยได้ยินแต่คำว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน...ความสำเร็จอยู่ที่นั่น...” พี่ยอดพูดเสียงหื่นก่อนโถมตัวลงมาฟัดผมอย่างรุนแรงกว่าทุกครั้ง
“...พี่ยอด...อย่า...” ผมพูดเสียงแผ่ว
***************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ...ทุกความเห็น...ทุกคำติชมนะครับ...รู้กันซักทีว่าพี่ยอดขออะไร แต่ทีมจะทำได้หรือไม่ติดตามไปเรื่อย ๆ นะครับ...ส่วนตอนนี้ก็ค้างไว้เพื่อให้คนอ่านลุ้นว่าทีมจะเสียซิงหรือเปล่า...ไม่ได้แกล้งนะ...แต่เมื่อยแล้ว...พักก่อน...555++
...เป้...
-
พี่ยอดน่ารักจังเลย ^^
สวัสดีปีใหม่นะครับ
-
อร้ายยยยยยยยยยยย
น้องทีมเสียงแผ่วแล้วเนี่ย พี่ยอดจะไปยังไงต่อ
โฮะๆๆๆๆๆๆ ลุ้นเท่านั้น
แต่สัญญาที่พี่ยอดขอเนี่ย ท่าทางจะยากกว่าการขอแบบที่คิดไว้ตอนแรกอีกนะ
ลุ้นเรื่องสัญญาด้วย น้องทีมจะรักษาได้รึป่าว
ยังบวกไม่ได้ ส่งจุ๊บๆไปให้นะจ๊ะ ขอบคุณและสวัสดีปีใหม่จ้า
:จุ๊บๆ:
-
จะค้างกันข้ามปีป่าวอ่ะ
มีความสุขมากๆกะปีใหม่ที่กำลังจะมานะคะ
-
พี่เป้อย่าทำอย่างนี้
อย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อย่าทิ้งกันค้างข้ามปี ยอมตายดีกว่า >.<
-
ไอ้ที่คิดไว้ กับไอ้ที่ขอ :a5:
แต่ไอ้ที่ทิ้งค้างไว้ให้คิดต่อนี่ซิ :z2:
เป็นกำลังใจให้ เป้ เสมอ ๆ น่ะครับ แต่ยัง + ให้ไม่ได้ รอไปก่อน อีก 10 ช.ม.
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
งานนี้ทีมก็อดอะดิ
นึกว่าพี่ยอดจะขอ อันนั้นซะอีก
เสียอารมณ์
-
อ่า 4 เดือน
เมื่อมีวาสนาย่อมได้พานพบ
หากเป็นพรหมลิขิตย่อมได้ผูกพัน
-
โห แบบนี้ล่ะค่ะคุณเป้ที่เรียกแกล้งอ่ะ
จบค้างได้อีก
เด๋วถ้าเราจิ้นออกเจ้าพระยาไปทะเลแดงแล้วจะหนาว~
ฮ่าๆ
ขอบพระคุณค่า
-
ตั้งแต่อ่านมานิยายเรื่องนี้ไม่เคยค้างคา
แต่ว่า
ทำไมตอนนี้มันถึงได้
ค้าง
แบบนี้ละจ้า
-
เดาว่าทีมต้องหาวิธีแถหนีไปได้แหล่ะ ไม่ก็มีอะไรให้ต้องหยุด... :call:
แต่.................... ............................... อยากให้เสร็จเหมือนกันนะเนี่ย :laugh:
===================================================
##############HApPY - NeW - YEaR*#######################
===================================================
ล่วงหน้าทุกคน
-
แอบมาอ่านจนทัน
ชอบมากเลยๆๆๆๆ o13
-
:-[ ลุ้นๆๆๆๆๆ
-
แหมพี่ยอดขรา แม่ยกน้องทีมที่ลุ้นกันสุดพลังนะคะ
ว่าพี่ยอดจะสานต่อจนจบรึป่าว 55555555 หรือว่า...ปล่อยให้น้องค้างๆคาๆแบบนั้น
อั๊ยยคนบ้าๆๆมารับผิดชอบนุ้งทีมให้ครบคอร์สนะคะ อย่ามาทำอะไรครึ่งๆกลางๆแบบนี้ :o8: :-[
+1 คะ พี่ยอดนายเท่มากๆๆๆๆๆๆ o13
-
ในที่สุดก็รู้ซะทีว่าพี่ยอดจะขออะไร แต่ตอนนี้.......... อยากรู้ว่า หลัง
“...พี่ยอด...อย่า...”
มันเกิดอะไรต่ออ่ะ??????..........ค้างอย่างแรง :z3:
ขอบคุณ และ สวัสดีปีใหม่ นะครับผม :L2:
-
คุณเพ่เป้นะคุณเพ่เป้้้้้ปปปปปปปปปป้้้้! แบบนี้เนี๊ยนะ! ที่บอกว่าไม่ได้แกล้งกัน!! :angry2:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อย่างแรง!!!!! :z3:
HAPPY NEW YEAR ล่วงหน้าจ๊ะ :pig3: :c5: :mc2: :mc3: :กอด1: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
ฮิๆๆรู้แหละว่าทีมพร้อมเสียแล้วเอ้า แชแนลวีอิๆๆ
-
:impress2:
พี่ยอดสู้ๆ
น้องทีมก็ พี่ยอดก็บอกแล้ว
อะไรยอมได้ก็ยอมซะเถอะ
คุณเป้ อยากใช้อีโมตัวนี้>>>> :haun4: แล้วอ่ะ
+1
-
อย่า!!! อย่า!!! อย่าได้ชักช้า!!!!! :laugh:
:impress2:
พี่ยอดสู้ๆ
น้องทีมก็ พี่ยอดก็บอกแล้ว
อะไรยอมได้ก็ยอมซะเถอะ
คุณเป้ อยากใช้อีโมตัวนี้>>>> :haun4: แล้วอ่ะ
+1
อยากใช้อีโมนี้เต็มแก่แล้วเหมือนกัน :haun4:
-
โอ้ว...
เสียดายแทนพี่ยอด อิอิ
-
Happy New year 2010
สวัสดัปีใหม่ 2553
คิดหวังสื่งใดขอให้สมอารมณ์หมาย
ทุกข์โศก โรคภัยอย่าให้มากล้ำกลาย
จงมีแต่ความสุขความสบายตลอดไป
:pig3: :pig3:
:undecided: :undecided:
-
ส่งท้ายปีให้ได้ลุ้นนะครับคุณเป้ สวัสดีปีใหม่ขอให้มีความสุขตลอดปีใหม่นี้นะครับ
-
พี่ยอดดดน่าร๊ากกกก กรี๊ดดดด
คุณเป้ทำให้แอบลุ้นข้ามปีกันเลยทีเดียว :m20:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/emo_1/1491/280491/0b6a95be109bc963c0a0b8e65c1ac366_1230793180.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/emoticon/?widget=280491) (http://widget.sanook.com/)
สวัสดีปีใหม่นะคร้า มีความสุขมากๆเน้อ
-
เย้ๆ ๆ ชอบ ๆ
ตามมอ่านอยู่ครับ สอบไปอาทิตย์ก่อนตามไม่ทันเลย - -''
เด๋ววันนี้จะไปทำพาสทามที่ โรงแรมฮิวตัน กะรนบีชชช อิอิ
หวัดดีปีใหม่ล่วงหน้านะคร้าบบบจุ๊บ ๆ
-
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ ให้น้องเป้มีความสุข สบายกาย สบายใจ สบายกระเป๋า(ตังค์)
ตลอดไป :กอด1: :L2: :L1:
ฝาก HAPPY NEW YEAR 2010 คู่ที่อยู่ต่างประเทศด้วยนะ :L2:
-
จบแบบนี้ไม่ดีนะคะ
เค้าค้างงง :serius2:
-
:mc3:สวัสดีปีใหม่คะขอให้มีความสุขมากๆนะคะไม่เจ็บไม่จน มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ :mc2:
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/graphic_1/0892/630892/cd8b11f08ebc77b6f484541b88cdc857_1261975960.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=630892)
-
แอร๊ยยยย เขิลจัง ><
Happy new tear ka :)
-
กรี๊ดดดดดด พี่ยอดน่ารักน่าหม่ำ อิอิ
:mc4:
HAPPY NEW YEAR
-
พี่เป้ไม่ได้แกล้งคนอ่านเลยเนาะ o18
-
:z1:
-
We belong together 34
...ก่อนที่ผมจะเผลอตัวเผลอใจ ยอมทำตามความต้องการลึก ๆ ของตัวเอง...คำพูดของพี่ยอดก็ลอยผ่านเข้าสมองส่วนที่รับรู้ผิดชอบชั่วดี...ผมมีโอกาสได้อยู่กับพี่ยอดอีกแค่สามเดือนกว่า ๆ...เราสองคนเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน...สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้...มันคือความรักหรือความใคร่กันแน่...ถ้าเป็นความรัก...มันเกิดขึ้นเร็วอย่างนี้เลยเหรอ...แล้วถ้าเป็นความใคร่ล่ะ...ถึงผมจะไม่ใช่ผู้หญิง และไม่มีเยื่อพรหมจรรย์...แต่ผมก็อยากมีอะไรครั้งแรกกับคนที่ผมคิดว่าเรารักกันจริง ๆ ไม่ใช่เพราะแค่ความใกล้ชิด หรือสถานการณ์พาไป...
“...พี่ยอด...พอเถอะ...” ผมพูดเสียงเรียบหลังเรียกสติกลับมาได้
“...ใจร้าย...ให้หยุดตอนนี้อ่ะนะ...” พี่ยอดถามเสียงอู้อี้ เพราะหน้าเค้ายังซุกที่คอผม
“...อืม...เราไม่ควรทำอย่างนี้นะ...” ผมค่อย ๆ ดันไหล่เปลือยของพี่ยอด ไม่รู้ว่าเค้าถอดเสื้อตั้งแต่เมื่อไหร่ สงสัยตอนนั้นผมผมมัวแต่หลับตาพริ้มเพลินกับการโลมเร้าของพี่ยอด
“...ทำไมอ่ะ...” พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...แล้วทำไมพี่ยอดถึงทำกับทีมอย่างนี้ล่ะ...” ผมไม่ตอบ แต่ถามกลับด้วยสีหน้าจริงจัง
“...พี่ถามก่อนนะ...”
“...ถ้าพี่ยอดให้เหตุผลที่ทีมต้องยอมพี่ได้...ทีมก็จะยอม...” ผมมองหน้าพี่ยอดนิ่งรอฟังคำตอบ
“...พี่...พี่...พี่คิดว่าพี่ชอบทีมอ่ะ...” พี่ยอดตอบแบบตะกุกตะกักแล้วมองหน้าผม หลังจากที่หลบตาอยู่ครู่นึง
“...ชอบตรงไหน...เราเพิ่งรู้จักกันนะ...”
“...ไม่รู้สิ...ก็ชอบอ่ะ...” พี่ยอดแกคงเขินที่โดนผมคาดคั้น
“...ไปนอนดีกว่า...คำตอบไม่เคลียร์...” ผมลุกขึ้นจะกลับห้องนอนตัวเอง
“...นอนกับพี่นะ..นอนเฉย ๆ...ไม่ทำอะไรแล้ว...” พี่ยอดดึงมือผมไว้
*
*
...ผมรู้สึกสงสารพี่ยอดเหมือนกันที่ทำให้เค้าค้างเติ่งอย่างนี้...นอนไปได้ซักพัก...พี่ยอดคิดว่าผมหลับแล้ว จึงลุกไปเข้าห้องน้ำพักใหญ่...ไม่บอกก็รู้ว่าไปทำอะไรในนั้น...ผมคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาจนปวดหัว และหลับไปในที่สุด...
*
*
...เช้านี้ผมตื่นสายกว่าปกติ คงเป็นเพราะลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้...ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร็ว...พี่ยอดก็ลุกตามออกมาจัดการกับตัวเอง แต่เค้าเสร็จก่อนผมอีกตามเคย...
“...พี่ได้คำตอบว่าพี่ชอบทีมตรงไหนแล้วนะ...” พี่ยอดบอกขณะที่ผมกำลังใส่ถุงเท้าที่โซฟา
“...เอาไว้ก่อน...ทีมรีบ...เดี๋ยวตอนเย็นค่อยบอก...” ผมแกล้งพี่ยอด แต่ผมก็รีบจริง ๆ แหละ
“...โห...ทีมรู้ป่าว...พี่ไม่เคยบอกชอบใครก่อนเลยนะ...” พี่ยอดมานั่งข้าง ๆ ผม
“...ทีมก็เหมือนกัน...” ผมหันไปพูดกวน ๆ
“...นี่ไง แบบนี้แหละที่พี่ชอบ...”
“...ไม่เข้าใจ...” ผมแกล้งโง่
“...พี่ชอบที่ทีมเป็นตัวของตัวเอง...ไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อนเลย...อืม...แต่พี่ไม่ชอบอย่างนึง...ทีมใส่น้ำหอมที่ตัวทำไมอ่ะ...มันขมนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้า...” ผมหลบตาพี่ยอดเพราะเขิน
“...แล้ว...ทีม...ชอบพี่มั่งป่าว...”
“...อืม...” ผมตอบรับในลำคอ
“...ตอบดี ๆ สิ...”
“...เออ...”
“...ตอบให้ดีกว่านี้หน่อย...”
“...โอ๊ย...ถ้าไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบไปแล้วสิ...” ผมพูดเสียงดังกลบความเขิน ก่อนจะเดินหนีออกไป
*
*
...วันนี้เกือบจะออนฟลอร์สาย แต่ก็ยังทันแบบฉิวเฉียด...พี่รุจบอกให้ผลัดกันไปบรีฟในช่วงสายหลังจากที่แขกเช็คเอ้าท์ซาลง...พี่ ๆ บอกว่า แสดงว่ามีเรื่องใหญ่ เพราะปกติพี่รุจจะใช้วิธีป่าวประกาศด้วยเสียอันดังลั่นหลังฟร้อนท์ และห้ามทุกคนบอกว่าไม่รู้ เพราะแกจะจี้ถามทีละคนเลย...
“...เจ้มีสองเรื่องที่จะแจ้งวันนี้...หนึ่ง...ประมาณกลางเดือนหน้าเป็นต้นไป...จะมีกองถ่ายละครมาพัก และถ่ายทำที่โรงแรมเราเป็นเวลาหนึ่งเดือน...คุณกรณ์เป็นคนดูแลเรื่องนี้...เค้ายังไม่แจ้งว่าจะมาเข้าพักเมื่อไหร่ และใช้สถานที่ส่วนใดถ่ายทำ...แต่ที่แน่ ๆ จะมีบริเวณล็อบบี้...และฟร้อนท์บางคนอาจจะได้มีโอกาสแสดงเป็นตัวประกอบในหลายฉาก...” พี่รุจมองกวาดไปทั่ว เมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของพี่ ๆ
“...ได้เงินป่าวเจ้...”
“...ได้สิยะ...แต่เท่าไหร่ยังไม่สรุป...อย่าเพิ่งคิดเรื่องนั้น เพราะหล่อนคงไม่ได้เข้าฉาก เช็คหนังหน้าด้วย...” พี่รุจกัดขำ ๆ
“...แหมเจ้...งั้นเดี๋ยวหนูขอลาพักร้อนไปงัดดั้งที่กรุงเทพฯ ก่อนละกัน...กลับมาสวยพอดี...”
“...พอ ๆ...เจ้จะบอกว่า...ระหว่างการถ่ายทำ หรือพวกทีมงานกองถ่ายเข้าพัก...อยากให้ฟร้อนท์ทุกคนดูแลตัวเองดี ๆ อยากให้สวย ๆ หล่อ ๆ กันทุกคน...เพราะเราเป็นหน้าเป็นตาของโรงแรม...ช่วงนั้นขอให้เลือกแขก Walk In ที่ดูดีนิดนึง...อย่ารับเช็คอินมั่ว...เพราะมันจะทำให้ภาพพจน์โรงแรมเสียหาย...”
“...เราจะเลือกยังไงอ่ะเจ๊...”
“...มันก็มีอยู่ไม่กี่ประเทศหรอก ที่ไม่รักษาความสะอาด และส่งเสียงดังโวยวาย...รู้ ๆ กันอยู่อ่ะนะ...เวลารับจองทางโทรศัพท์ฟังสำเนียงดี ๆ ถ้าเป็นไปได้อย่ารับจองเอง ให้ทาง Reservation เป็นคนทำจองดีกว่า เพราะเค้าจะรู้ที่มาของแขกมากกว่าฟร้อนท์ เราจะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง...เฮ้อ...พี่ยังไม่รู้ว่าดาราคนไหนจะมามั่ง...แต่ถ้าพวกนี้ถ้าวีน หรือเรื่องมากอะไรก็ทน ๆ หน่อยละกัน...เซอร์วิสชาร์จจะได้สูง ๆ เพราะได้ยินมาว่างานนี้ได้หลายล้านอยู่...”
“...คุณกรณ์นี่เก่งจัง...หาลูกค้าดี ๆ มาตลอด...” พี่คนที่แอบปิ๊งคุณกรณ์ทำท่าเคลิ้ม
“...เออ...ลูกค้าเกรดดีจริง ๆ แต่อย่าลืมว่าแต่ละกรุ๊ป เรื่องน้อยซะที่ไหน...ต่อไปเรื่องที่สองที่จะแจ้ง...เดือนหน้าเราจะมีฟร้อนท์คนใหม่มาจากรุงเทพฯ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับคุณกรณ์ เรียนจบจากอเมริกา...เพิ่งกลับมา...คุณกรณ์เห็นว่างอยู่ก็เลยให้มาลองทำที่นี่...ลูกผู้ดีมีเงินอย่างนี้...พี่ไม่รู้ว่าจะทำงานได้นานหรือเปล่า...อ้อ...แล้วเราก็จะมีเบลบอยมาใหม่อีกด้วย...คนนี้เจ๊คัดเอง หล่อมาก...แต่กินไม่ได้ เพราะมีเมียแล้ว...”
*
*
...พี่รุจให้ทุกคนออกไปทำงานต่อได้ ยกเว้นผม...พี่รุจบอกว่าจะประเมินสัปดาห์แรก...แต่ก็ใช้เวลาไม่นานที่พี่แกคุยเรื่องงาน เพราะแกบอกว่าผมไม่มีอะไรต้องติ เรียนรู้เร็ว คล่อง แต่แกกลัวผมเถียงกับแขกจังเลย...ผมก็บอกว่า ผมจะพยายามไม่ใจร้อน และไม่วีนใครแล้ว...เพราะพี่ยอดขอไว้...เท่านั้นแหละ หัวข้อในการสนทนาของเรากลายเป็นเรื่องพี่ยอดซะงั้น...
“...คนเค้าเม้าท์กันว่าทีมกับยอดดูเหมือนแฟนกันมากกว่าแค่รูมเมทนะ...”
“...โห...เจ๊...ยังไม่ถึงขนาดนั้น...”
“...อย่าว่าแต่คนอื่นเลย...เจ๊มองตามัน เจ๊ก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไรมากกว่าแค่พี่น้อง...มันเปลี่ยนไปเหมือนตอนมีแฟนคนแรก...แฟนเก่ามันอ่ะ เจ๊รู้จักดี...เรื่องรูปร่างหน้าตาภายนอกคล้ายกับทีมนะ...แต่นิสัยคนละเรื่องเลย...ชีเป็นไฮโซ...ถ้าพี่บอกชื่อไปทีมต้องร้องอ๋อ...”
“...ไม่รู้จักหรอกเจ้...ทีมไม่ได้เป็นโฮโซ ไม่ได้อยู่สังคมแบบนั้น และก็ไม่สนใจด้วย...ว่าแต่...พี่ยอดเป็นเกย์เหรอเจ้...”
“...เมื่อก่อนไม่แน่ใจ ถึงมันจะมีแฟนเป็นผู้ชายตอนเรียน ตอนนั้นเจ้ก็คิดว่าคงมีแฟนตามแฟชั่นโรงเรียนชายล้วนมั้ง...แต่หายกันไปพักใหญ่ มาเจอกันอีกที มันก็ไม่มีแฟน...ทีมคิดดูสิ รูปร่างหน้าตาหล่อเริ่ดอย่างมัน ไม่มีแฟนได้ยังไง...ผู้หญิงมาแบให้ มันก็ไม่เอา...พอมีเกย์เข้ามาทำงานใหม่ มันก็คุยด้วยนะ...แต่ไม่ทันคุณกรณ์คาบไปกินซะแล้ว...ยอดมันทำงานเยอะไม่มีเวลาจีบ...มันเคยบอกว่าอยากมีกิจการของตัวเอง...เดือนนึง เจ้ว่ามันใช้เงินไม่ถึงสองพันหรอก...ป่านนี้เงินเก็บคงเป็นแสนแล้วมั้ง...”
“...แฟนเก่าพี่ยอดสมัยเรียนก็โดนคุณกรณ์แย่งไปใช่ปะเจ้...”
“...เออสิ...ตอนนั้นเจ้เรียนมหาลัยแล้ว แต่กลับเข้ามาดูเรื่องลีดให้...ถึงได้รู้ว่าโดนกรณ์มันแย่งไปหน้าตาเฉย...เฮ้อ...ดีแล้วแหละ...อีนี่มันไม่เหมาะกับยอดหรอก...เป็นลูกคนรวย...หน้าตาดี แต่นิสัยแย่...ยอดมันจะถูกตาต้องใจกับพวกลูกคุณหนูนี่แหละ...เพราะมันเถื่อน เล่นกีฬาเก่ง...เกย์สาวสมัยนั้นชอบกันนัก...ส่วนกรณ์มันเรียนอย่างเดียว พวกสาว ๆ ทั่วไปก็ชอบนะเพราะมันหล่อเนี้ยบ...สองคนนี้กินกันไม่ลงจริง ๆ แต่กรณ์มันพูดเก่งกว่า ปากหวาน และรวย ทุ่มไม่อั้น...ยอดมันก็เลยสู้ไม่ได้...”
“...ถ้าเจ้ไม่บอกว่าสองคนนี้เรียนที่เดียวกัน ทีมก็ไม่รู้เลยนะเนี่ย...”
“...อืม...มันเรียนห้องเดียวกันแท้ ๆ แต่แทบไม่มองหน้ากันเลย...ไม่รู้เวรกรรมอะไร สองคนนี้ถึงได้มาทำงานที่เดียวกันอีก...”
“...ใครมาก่อนอ่ะเจ้...”
“...มาพร้อมกันนี่แหละ...เจ้ด้วย...ตอนนั้นโรงแรมเพิ่งเปิดใหม่...ต่างคนต่างย้ายมากินตำแหน่งกันที่นี่...งานโรงแรม ก็รู้ ๆ กันอยู่ ถ้าดักดานที่เดิม ไม่ค่อยได้ดีหรอก ต้องย้ายมาพร้อมตำแหน่งที่สูงขึ้น...ฝนตกขี้หมูไหล...ไม่ต้องพูดต่อนะน้อง...”
“...แหม...แล้วพอเจอกันแล้วเค้าไม่เหวอเหรอ...”
“...แรก ๆ บรรยากาศอึมครึมมาก...แต่โต ๆ กันแล้วมั้ง ก็เลยไม่มีอะไร...ทุกวันนี้สองคนนี้จะคุยกันก็เฉพาะเรื่องงานเท่านั้นแหละ...”
“...น่าสงสารพี่ยอดจัง...”
“...ถ้าสงสารก็ทำตัวเป็นเด็กดีกับเค้าหน่อย...เห็นเค้าเป็นห่วงแกอยู่นะ...”
“...จ้า...”
*
*
...มื้อเย็นของวันนั้น...เราออกไปฉลองพี่ยอดหายเจ็บขากันที่ตลาดโต้รุ่ง...ผมทำตัวดี ไม่วอกแวก ไม่แอบมองผู้ชายอื่นที่เพื่อนสาวแกล้งชี้ให้ดู...ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นที่โล่งแจ้ง ผมคงป้อนอาหารให้พี่ยอดถึงปาก...
“...ตื่นเต้นจังเลย...อยากรู้ว่าเค้ามาถ่ายเรื่องอะไร...” อีมิ้นท์พูดหลังจากที่ผมบอกเรื่องกองถ่าย
“...กองถ่ายพวกนี้มาที...เหนื่อยกันทุกแผนกเลยนะ...” พี่ยอดบอก
“...โรงแรมนี้เคยมีการถ่ายทำหนังแล้วเหรอพี่...” แก้วถามบ้าง
“...เคย...หลายเรื่องแล้ว...ทั้งหนังไทย หนังฝรั่ง...”
“...เซลล์ที่นี่เก่งจัง...” อีมิ้นท์ทำท่าปลื้ม ผมเอามือสะกิดมันใต้โต๊ะ มันถึงรู้สึกตัว
“...ทำไมถึงเหนื่อยอ่ะพี่...เค้าก็ต้องมีทีมงานมาด้วยเยอะแยะ...” ไผ่สงสัย
“...ในส่วนของช่าง ก็ต้องคอยจัดเตรียมสถานที่ สายไฟ ห้องเก็บอุปกรณ์ ...งานบางอย่าง เค้าก็ต้องให้เราช่วย...ส่วนเรื่องอาหาร ก็จะโดนรีเควสอาหารแปลก ๆ ที่ดาราอยากกิน...แม่บ้านก็จะโดนเรื่องจัดห้องให้ตรงตามผุ้กำกับต้องการ ย้ายเตียง ย้ายโต๊ะกัน...ส่วนของฟร้อนท์ โดนทุกอย่าง เพราะเป็นฝ่ายต้อนรับ...แต่ที่แน่ ๆ คือห้อง...ถ้าเค้าถ่ายทำไม่เสร็จ ห้องก็ต้องใช้ต่อไป ไม่มีกำหนด...ฟร้อนท์ก็จะรับแขกอื่นไม่ได้ทั้ง ๆ ที่มีจองล่วงหน้าแล้ว...บางทีดารา หรือทีมงานก็จะพาญาติพี่น้องมาพักด้วย...มันจะวุ่นวายกว่านักท่องเที่ยวธรรมดา...เราเป็นโรงแรม ไม่ใช่รีสอร์ตไง...การบริหารมันต่างกัน...รีสอร์ตที่เป็นบ้านพักมันจะไม่ค่อยจุกจิก...” พี่ยอดอธิบาย
“...พี่ยอดนี่ก็หล่อนะ...ทำไมไม่เป็นดาราอ่ะ...” อยู่ดี ๆ อีมิ้นท์ก็ชมพี่ยอด
“...พี่ไม่ชอบสังคมแบบนั้น...” พี่ยอดตอบด้วยสีหน้าจริงจัง แต่แอบหน้าแดงนิด ๆ
“...ยิ้มอะไรอีทีม...” มิ้นท์หันมาถามผมที่ยิ้มกับคำตอบพี่ยอด
“...เปล่า...” ผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน
*
*
...ผมบอกพี่ยอดว่า อีกไม่กี่วันก็สิ้นเดือน...ผมต้องให้เวลากับเพื่อนสาวมากหน่อย เพราะพวกเราต้องแยกย้ายกันทำงานในเวลาที่ต่างกัน...พี่ยอดเข้าใจ เพราะยังไงผมกับพี่ยอดก็ยังทำงานในเวลาเดียวกันต่อไป...
“...ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก...พี่ดูแต่ภาพก็ได้...” พี่ยอดพูดขณะที่ผมจะกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปดูฟรีทีวีภาษาไทย
“...ไม่เป็นไร...ดูภาษาไทยเหอะ...เวลาพี่ยอดอยู่ใกล้ ๆ ไม่ค่อยมีสมาธิ...ทีมฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องหรอก...” ผมพูดยิ้ม ๆ แล้วส่งรีโมทให้พี่ยอด
“...ทำไมอ่ะ...”
“...แล้วทำไมพี่ยอดไม่ใส่เสื้อให้เรียบร้อยล่ะ...” ผมถามกลับ
“...เดี๋ยวก็ต้องถอด...”
“...เพิ่งอาบน้ำเสร็จจะถอดอีกทำไม...” ผมทำเป็นไม่เข้าใจ
“...อยากรู้จริง ๆ เหรอ...” พี่ยอดขยับตัวเข้ามาใกล้ ผมเขยิบหนี
“...พี่ยอดเป็นเกย์เหรอ...” ผมตัดสินใจถามตรง ๆ
“...ถ้าพี่เป็นผู้ชายแท้ ๆ จะทำกับทีมอย่างนี้เหรอ...” พี่ยอดไม่ตอบอย่างเดียว แต่ดึงผมไปกอดไว้ แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...มีใครรู้บ้าง...” ผมถามเบา ๆ
“...พี่ว่าหลายคนสงสัย แต่ไม่มีใครกล้าถามมากกว่า...”
“...มิน่าล่ะ ถึงชอบเก๊กขรึม...” ผมกัด
“...พี่ไม่ได้เก๊ก...แต่พี่เป็นของพี่แบบนี้เอง...”
“...ดีแล้ว...อย่างนี้แหละ ทีมชอบ...”
“...ในเมื่อเราใจตรงกัน...งั้น...” พี่ยอดค่อย ๆ กดตัวผมให้นอนลงที่โซฟา
“...พอเลย...ยังไม่ถึงเวลา...”
“...แล้วเมื่อไหร่ล่ะ...”
“...ขอเวลาทีมหน่อยนะ...”
“...โอเค...พี่รอได้...แต่เรามีเวลาแค่ไม่กี่เดือนเองนะ...”
“...นี่แหละ...พี่ยอด...ทีมไม่อยากคิดว่าหลังฝึกงาน...ทีมจะเป็นยังไง...ถ้าไม่มีพี่...” ผมพยายามฝืนยิ้ม ทั้งที่เสียงสั่น พี่ยอดอึ้ง
“...ไปนอนกันเถอะ...ดึกแล้ว...” พี่ยอดปิดทีวี แล้วจูงผมไปนอนในห้องของเค้า
*
*
...คืนนั้น เราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันอีก...เรามองตากันในแสงสลัวภายใต้อ้อมกอดของพี่ยอด...ต่างคนต่างมีเรื่องต้องคิด...ผมเห็นแววตาที่ปวดร้าวของพี่ยอดแวบนึง...ซึ่งคงไม่ต่างกับผมที่กังวลกับอนาคตในอีกไม่ถึงสี่เดือนข้างหน้า...มันไม่เสียหายหรอกถ้าเราจะมีอะไรกับพี่ยอด...แต่หลังจากนั้นล่ะ...ใครจะพาผมไปกินข้าว ไปขี่รถเล่น ใครจะอยู่นั่งคุยกัน นอนกอดกัน ใครจะจูบผมก่อนนอน...อีกไม่นานผมต้องกลับกรุงเทพฯ ไปรับปริญญา ไปทำงานในอาชีพที่ผมต้องการ...ส่วนพี่ยอดก็ต้องทำงานที่นี่ต่อไป...ถึงตอนนั้นเราสองคนก็จะกลายเป็นแค่คนรู้จักที่ครั้งหนึ่งเคยรู้สึกดี ๆ ต่อกัน...
****************************************************************************
Happy New Year 2010 ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง มีเงินใช้เยอะ ๆ คนโสดขอให้มีแฟน...คนมีแฟนแล้ว ขอให้รักกันมากขึ้น...
...ขอบคุณทุกกำลังใจ...ทุกคำติชม...คนเขียนมัวแต่ระรื่นอยู่ในกรุงเทพฯ เมืองสวรรค์ รถไม่ติด ถึงจะร้อนไปบ้าง แต่ไม่มีปัญหา เพราะผมออกจากบ้านหลังหกโมงเย็นไปแล้ว...ถ้ากรุงเทพฯ ถนนโล่งอย่างนี้ทุกวันคงจะดี...อยากไปไหนก็ได้ไป...ของกินร้านประจำก็ยังเปิดขายปกติ...มีความสุขที่สุด...แต่จะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าไม่ต้องไปทำงานในวันจันทร์ที่จะถึงนี้เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ...
...เป้...
-
ผมทำตัวดี ไม่วอกแวก ไม่แอบมองผู้ชายอื่นที่เพื่อนสาวแกล้งชี้ให้ดู...
ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นที่ โล่งแจ้ง ผมคงป้อนอาหารให้พี่ยอดถึงปาก...
>>ย่ะ..แม่คนดี :a14:
แหมพี่ยอดขมองอิ่ม อยากกินน้องก็อยาก แต่ในเมื่อชอบแล้ว บอกไปแล้ว รอให้น้องพร้อมอีกนิดจะเป็นไร
อิอิ ช่วงข้าวใหม่ปลามันส์ก็งี้....ถึงจะต้องยอมรับเวลาที่จะอยู่ด้วยกันน้อยเต็มทีแต่จะกลัวไปใยเล่า
ทำทุกวันให้เราสองคนมีความสุขต่างหากล่ะนั่นล่ะคือสิ่งสำคัญ :กอด1:
“...พี่ชอบที่ทีมเป็นตัวของตัวเอง...ไม่เคย เจอคนแบบนี้มาก่อนเลย...
อืม...แต่พี่ไม่ชอบอย่างนึง...ทีมใส่น้ำหอมที่ตัว ทำไมอ่ะ...มันขมนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
>>เริ่ดเป็นที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ความจริงที่อ่านแล้วเห็นภาพมากๆคะ o13 เลียน้ำหอม กรั่กๆไม่แซ่บว่างั้น :m20: :jul3:
+1 จัดให้คนแต่งคร่า o13 o13 เริ่ดดดดดดดดดด
-
:z1: :z1:
:เฮ้อ:มีกองถ่ายมา...จะเป็นเเฟนเก่าทีมรึป่าวน๊า
-
:mc3:Happy New Year 2010
เดี๋ยวนี้น้องทีมมีห้องเอาไว้อาบน้ำอย่างเดียว :z1:
ต้าจะมากะกองถ่ายด้วยป่าวเนี่ย
-
กองถ่ายนั่น ต้องเปฌ็นอิแฟนเก่าน้องทีมแน่ๆ
งานนี้มีเหตุอีกแล้วละดดิ
-
โหน้องทีมใจแข็งจริง แต่อยากรู้ว่าถ้ากองถ่ายมาจะมันกว่านี้ขนาดไหน o13
(http://image.ohozaa.com/ip/841591frww8nk3e7.gif)
-
มาต่อแล้วเย้ๆ
สงสัยเหมือน ทุกคนเลยว่า ต้าต้องมาถ่ายที่นี่ดวยแน่
แล้ว พี่ยอดก็หึง บลาๆๆๆๆๆ
-
:mc4: Happy New Year 2010
เป็นกำลังให้นะน้องลี่ :กอด1:
..............
น้อมทีม ท่าทางงานจะเข้า
รีบเคลียร์เรื่องหัวใจไวๆ เลย
สงสารพี่ยอด :เฮ้อ:
-
กองถ่ายย มันต้องมาพร้อมเรื่องแน่ๆ เลยยย :(
สงสารหนูทีม กะพี่ยอดดดดดด
พี่ยอดด ตอนหน้า อย่าหึงเยอะนะ 5555+
happy new year ค่ะ
-
อิตาพี่ยอดรุกหนักไปแล้ว
ทีมก็ยังใจแข็งอยู่เหมือนเคย
แล้วตอนหน้าดูท่าจะศึกหนักนะเนี่ย
น้องทีมสู้ๆ กลัวอิตาพี่ยอดหึงโหดจัง :serius2:
-
ว้าว มาส่งความน่ารักต้อนรับปีใหม่ แบบนี้รักตายเรยครับ
แต่สงสัยว่ากองถ่ายละครนี้คงไม่พ้น ต้าสินะ สงสาร ทีมจังยังไงก็เชียร์พี่ยอดนะครับ
-
น้องทีมกังวลอนาคตอีกสามเดือนข้างหน้าเหรอครับ... โถๆๆ... พวกเราคนอ่านกังวลเรื่องตอนหน้ามากกว่าอ่ะ...
ดาราใหญ่โผล่มา ท่าทางงานจะเข้าอ่ะดิ...
-
เริ่มเห็นงานที่กำลังจะเข้าอยู่รำไร
:z10:
-
ตอนนี้เศร้าเนอะ :m15:
-
กองถ่ายนี้ จะมาพร้อมต้าด้วยเปล่านะ
แฟนเก่าจะสร้างปัญหามั้ย หรือว่า จะมีมือที่สาม สี่ห้า
บวก 1 แต้มเช่นเคย ขอบคุณนะคะ
-
ทีมอย่ากลัวไปเลยอนาคตน่ะ
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก้อพอ o13
-
กองถ่ายมาก็ดีจิ จะได้ใกล้ชิดดาราทุกวัน :z1:
แต่ทีมก็คิดอะไรลึกซึ้งดีจัง จริงๆก็ไม่ต้องไปกังวลกับอนาคตขนาดนั้นก็ได้นี่
เพราะความแน่นอน มันคือความไม่แน่นอนไม่ใช่เหรอ..
บางทีอะไรๆในอนาคตมันก็อาจจะดีกว่าที่คิดไว้ก็ได้นี่เนอะ o18
+1 ขอบคุณคุณเป้ที่มาต่อคร้า
กรุงเทพฯ ช่วงเทศกาลดีจริงๆด้วยค่ะ รถไม่ติด คนไม่เยอะ o13
-
กล้าๆหน่อนน่ะน้องทีม พี่ยอดรออยู่ o13
กองถ่ายนี้มีต้ามาชัวร์ๆเลยจิ
-
โอ้วววววสองพาทร์ทมานี่พี่ยอดหื่นมาเลยยย 555+ :haun4:
ให้เดานะ กองถ่ายที่มาด้วยคงมีแฟนเก่าพี่ทีมมาด้วยแน่ๆๆเลย
เห็นด้วยเลยคร่ะ ทำไมเวลาผ่านไปเร็วแบบนี้
วันจันทร์ต้องไปมอจิงๆๆหรออออออ :m15:
สุดท้าย สวัสดีปีใหม่ค่ะ :L1:
-
กองถ่ายต้องมีกิ๊กเก่า นู๋ทีมอยุ่แน่ ๆ
ฟันธง !!!
สวัสดีปีใหม่นะคร้าบบ
-
+1 ให้เป้ค่ะ
:L2:
วันหยุด ยังมาอัพเรื่องให้
ไม่อยากคิดถึงวันจันทร์เลย เบื่อทำงาน เบื่อรถติดเหมือนกันค่ะ
สงสัยกองถ่ายนี่ จะมีต้ามาทดสอบความรักของนู๋ทีมแน่ๆเลย
-
รักนวลสงวนตัวจริง ๆ :เฮ้อ: สงสารแต่พี่ยอดอ่ะ ต้องเข้าห้องน้ำ :pigha2:
สิ่งที่จะมากับกองถ่าย คือความวุ่นวายแต่ไม่ใช่วุ่นวายแต่งาน คงวุ่นวายใจนี่แหละ
เป็นกำลังใจให้ เป้ น่ะครับ สวรรค์จริง ๆ กรุงเทพ ฯ ตอนนี้ แต่นรกแน่วันจันทร์ :impress3:
+ 1 แล้วรอตอนที่ 35 :z2:
-
~ชอบพลอตและวิธีการเล่าเรื่องของเพ่เป้มากๆคร้าบบ
:laugh:
อัพได้ไวด้วยยย ขอบคุงงับ~
:pig4:
-
ใช่เลย..คิดอยู่ว่าฝึกงานครบแล้วจะเป็นยังไง จะแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราวงั้นเหรอ
พี่ยอดคงต้องคิดให้หนักถ้าคิดจะจริงจังจริงใจ อนาคตจะดำเนินไปอย่างไรหนอ แต่คง
งานหนักแน่ ส่งกำลังใจให้น้องทีมล่วงหน้าเลย :a2:
:man1: น้องเป้ เป็นกำลังใจให้น้องเป้เช่นกัน :L2:
-
ท่าทางจะงานเข้า
ศึกของหัวใจ รักเก่า VS รักครั้งใหม่
อ่านตอนนี้แล้วชอบที่แทรกความรู้ปัญหาของคนทำงานโรงแรมกับกองถ่ายต่าง ๆ เพิ่งรู้ว่าไม่ง่ายเลยกับการรับมือกับปัญหาสารพัดแบบนี้
-
ถ่างตาอ่านจบภายในหนึ่งวันเลย
สนุก มาก ๆ เลยค่ะ ติดงอมแงมเลย
รอตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าดี ๆ ค่ะ
ต้ามันจะมาแล้วใช่ไหมค่ะ ไม่อยากให้มาเลย
-
+1 ให้กับเรื่องราวที่น่าติดตาม
มีให้รอลุ้นทุกตอนเลย ว่า เรื่องราวจะไปในทิศทางใด
ลุ้นแล้วลุ้นอีก น่าติดตามมาก ๆ
:undecided: :undecided:
-
ขำๆเศร้าๆ ปนๆกันไป
สู้ๆๆๆ รักษาสุขภาพด้วย
-
มาปีใหม่ ทำไมต้องเศร้าด้วยอ่ะ T^T
-
พลาดไปตอนนึง แต่ก็มาเก็บอ่านจบครบแล้ว
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยยย
พี่ยอด หล่ออ่า เคลิ้มไปเลยยยย
ตอนต่อไปท่าจะยุ่งๆนะเนี้ยยยย
^^
:L2: :L2: :L2:
-
กองถ่ายจะมาแล้ว พี่ยอดกับทีมยังไม่ลงเอยด้วยดีเลย ป่วนแน่ๆ
+ พี่เป้ค่า มาต่อไวๆ น๊าค๊า ขอบคุณค๊า ^^
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
อ๊ายยกำลังมันเลย
สงสัยต้าต้องมาด้วยแหงมๆ
-
เป็นบททดสอบของเบื้องบน ให้ค้นหาหัวใจ ส่งมาให้ข้ามไป อยากจะลองใจฉันรึเปล่า จะได้รู้ว่ารักหรือแค่เหงา ให้เห็นเงาสะท้อนหัวใจ
:z13:
-
Happy new year 2010 :L2: :L2: :L2:
-
มารอร๊ออรออออิอิ
ฝันดีครับผม
-
คิดแบบนี้ไปก่อนก็ดีนะครับ อย่าให้อารมณ์เข้ามาตัดสินการกระทำ เอาเหตุผลไว้ก่อน "รัก" แน่ๆแล้วค่อยยอมนะ....อิอิ
-
สงสัยจะมีต้ามากับกองถ่ายแน่ๆ เลย
งานนี้มีลุ้น o18
-
ลุ้นสุดๆ ลุ้นจนตัวโก้งแล้วนะเนี่ยะ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
:m15:
-
แอบเศร้านิดดไงม่ายรู้นะพี่เป้
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เสียดายอย่างแรงงงงงงงงงงง
ไม่แตกอ่ะ
เซ็งงงงงงงงงงงง
มารอตอนต่อไป
สวัสดีปีใหม่ทุกคนครับ
-
อ่านตอนแรกก็มีความสุขดีอยู่หรอก
แต่ตอนจบนี่สิ
เฮ่อ !! น้องทีมสู้ๆ
-
เหมือนน้องทีมจะมีงานเข้านะค่ะเนี้ย แต่สู้ๆๆ ค่ะ
-
มารอค่าาา
มาเถอะ ๆๆ
-
ทีมโดนรุกหนัก :laugh:
ไอว่านะ กองถ่ายที่กำลังจะมานี่ต้องมีต้าแหงๆเลยอ่ะ :teach: ว่ามะ?
Miz U :จุ๊บๆ: :กอด1:
-
โอ๊วว ผมเพิ่งมาใหม่ครับ อ่านตั้งต้น จนถึงปัจจุบัน ตั้งหลายวันกว่าจะหมด เพลินเลย :impress2: :impress2:
ยังไงก็จะขอติดตามด้วยคนนะครับ
รักพี่ยอดด :z1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วติดลมมาก
เลยนั่งอ่านแบบรวดเดียวเลย
ชอบนายเอกกะพระเอกมากอ่ะ
ทีมแบบแรงได้ใจดี
พี่ยอดก็น่ารัก :impress2:
เห้อ แต่รุ้สึกมีรางสังหรณ์กับ กองถ่ายละครที่จะมานี่อ่ะดิ
จะใช่อิต้ารึเปล่าล่ะเนี่ย
:m31:
- -
-
We belong together 35
…ทุกวันก่อนสิ้นเดือน...ผมให้เวลากับเพื่อนสาวมากกว่าพี่ยอดนิดนึง...เรากินข้าวด้วยกันทุกมื้อ ออกไปเที่ยวข้างนอกโรงแรมหลังเลิกงานโดยที่ไม่รอพี่ยอด เพราะเค้าทำงานหนักตลอด...รู้จากไผ่ว่า พี่ยอดกำลังจะได้เป็นผู้จัดการแผนกช่าง แทนผู้จัดการคนเก่าเร็ว ๆ นี้ จากการโหวตให้ออกของเพื่อนร่วมงาน...มีอย่างนี้ด้วย...มิน่าล่ะ พนักงานแต่ละแผนกถึงได้รักกันจัง...ถ้าอยู่ร่วมกันไม่ได้จะมีการรวบรวมรายชื่อโหวตออก...และเรียกร้องอะไรไม่ได้ด้วย เพราะในสัญญาว่าจ้างระบุไว้...
...ถึงจะไม่ค่อยได้กินข้าว หรือออกไปข้างนอกด้วยกัน แต่ผมก็ได้นอนภายใต้ผ้าห่มอุ่น และอ้อมแขนแข็งแรงของพี่ยอดทุกคืนโดยที่ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่าการกอดแน่น ๆ และจูบแก้มเบา ๆ แทนคำราตรีสวัสดิ์...แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว...
*
*
“...ทีม...ออกมาดูน้องคุณกรณ์สิ...คุณพี่อยากจะกรี๊ด...” พี่รีเซฟชั่นวิ่งเข้ามาเรียกผมที่หลังฟร้อนท์
“...ทำไมอ่ะ...” ผมถามทั้งที่ขนมยังเต็มปาก
“...แกออกมาดูเองเหอะ...” พี่เค้าเร่ง
“...จ้า...” ผมแวะกินน้ำ และสำรวจความเรียบร้อย ก่อนออกไปหน้าฟร้อนท์
“...ทีม...นี่แม็ค...น้องผม...ฝากดูแลด้วยนะครับ...” คุณกรณ์แนะนำผู้ชายข้าง ๆ
“...ได้ครับ...ยินดีที่ได้รู้จักนะแม็ค...” ผมยิ้มให้
“...เช่นกันครับทีม...พี่กรณ์เล่าเรื่องทีมให้แม็คฟังตลอดทางมาโรงแรมเลย...” แม็คพูดยิ้ม ๆ ดูมีมนุษยสัมพันธ์ดีจัง
“...เล่าเรื่องอะไรเหรอ...” ผมทำหน้างง ๆ สองพี่น้องไม่ตอบ แต่มองหน้ากันแล้วยิ้ม
“...เดี๋ยวผมขอพาน้องไปดูที่พัก และจัดการเรื่องเครื่องแบบก่อนนะ...” คุณกรณ์ให้แม็คลาพี่ ๆ ที่ฟร้อนท์ และเค้าก็หันมาพยักหน้าให้ผม
*
*
...ตลอดบ่ายนั้น...เรื่องของแม็คตกเป็นหัวข้อในการสนทนาของฟร้อนท์รอบเช้าไปจนถึงรอบบ่าย...ทุกคนพูดกันถึงเรื่องความหล่อ และน่ารักของแม็ค...เสื้อผ้าหน้าผมที่แป๊ะเกินผู้ชายปกติ...ผิวที่ขาวละเอียดของคนที่อยู่เมืองหนาวมาตั้งแต่เด็ก...คิ้วเข้ม...ตาโต...ปากอิ่มแดงจัดเหมือนคนทาลิปสติก...รูปร่างสูงโปร่งใกล้เคียงกับผม...กระเป๋า นาฬิกา เครื่องประดับ และเสื้อผ้า ถ้าโดนรูดทรัพย์โจรคงได้ไปหลักแสน...แม็คเข้ามาทำงานแบบสิทธิพิเศษ ไม่ต้องมีการเทรนรวม...แต่ให้บัดดี้ในฟร้อนท์จัดการพาไปแนะนำตัวกับทุกแผนก หน้าที่บัดดี้ตกเป็นของผมฃะงั้น เพราะผมน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับแม็ค และผมเพิ่งผ่านการอบรมมา ต้องจำอะไรได้มากพอที่จะเอามาถ่ายทอดต่อ และให้ผู้จัดการแผนกต้องดูความพร้อมก่อนจะปล่อยให้ออกมาทำงานหน้าฟร้อนท์ได้...
*
*
...ผมเล่าเรื่องแม็คให้พี่ยอดฟังในคืนนั้น...พี่ยอดก็อือ ๆ ออ ๆ ไปตามเรื่องตามราว แต่กลับไม่มีความเห็นเมื่อผมพูดถึงคุณกรณ์...พี่ยอดเตือนผมด้วยสีหน้าจริงจังว่าไม่ให้หลงเสน่ห์เด็กนักเรียนนอกอย่างแม็ค...ผมบอกว่าไม่มีทาง เพราะแม็คไม่ใช่ลักษณะคนแบบที่ผมชอบ...พี่ยอดยิ้มออกเมื่อผมพูดอย่างหนักแน่นเช่นนั้น...
*
*
...เช้าวันรุ่งขึ้น...ผมเจอแม็คที่ฟร้อนท์แต่เช้า...เราได้แต่ยิ้มให้กัน เพราะพี่รุจกำลังนั่งสัมภาษณ์อย่างไม่เป็นทางการ ซึ่งดูจากอาการแล้ว คงจะอีกนาน...และอาจจะรวมถึงสอนงานเอกสารกันอยู่...ผมเองก็ยุ่ง ๆ ที่หน้าฟร้อนท์กับแขกเช็คเอาท์ตอนเช้า...
“...ทีม...ฝากน้องของผมด้วยนะครับ...” คุณกรณ์เดินมาทักผมตอนที่แขกเริ่มซาลง
“...ครับ...” ผมรับคำ
“...อืม...กลางเดือนจะมีกองถ่ายละครมาพักหลายห้อง แล้วก็อยู่นานด้วย...เหนื่อยหน่อยนะ...” คุณกรณ์พูดพลางยื่นเอกสารปึกหนึ่งให้ผม
“...ไม่เป็นไรครับ...จัดมาเถอะ...ทีมอยากเจอแขกหลายประเภทจะได้เก่ง ๆ...”
“...แล้วผมจะรอดูว่าทีมจะรับมือได้แค่ไหน...เดี๋ยวผมขอตัวไปประชุมก่อน...เอกสารนี่ให้ฟร้อนท์เก็บไว้นะ...เป็นเนมลิสท์ของทีมงานที่จะมาพักช่วงแรกแปดห้อง...ขอห้องอัพเกรดสี่ห้องให้พระเอก นางเอก ผู้กำกับ แล้วก็ผู้จัด..ตอนปลายเดือนจะขอเพิ่มอีกห้าห้องให้พวกนักข่าวมาทำข่าวละคร..” คุณกรณ์สั่งงานคร่าว ๆ
“...ตอนแรกทีมคิดว่าจองเยอะกว่านี้...”
“...พี่ขอกันห้องเผื่อไว้อีกสองห้อง...เผื่อเค้าต้องการเพิ่ม...ส่วนพวกทีมงานช่างกล้องช่างไฟ เค้าพักกันที่รีสอร์ทใกล้ ๆ นี่แหละ...ไม่สู้ราคาโรงแรมเราไง...แต่ไม่เป็นไรหรอก...เราได้ค่าเช่าสถานที่ถ่ายทำอีกหลายบาท...” คุณกรณ์พูดยิ้ม ๆ แล้วเดินขึ้นลิฟท์
*
*
…ผมเอาเอกสารไปให้พี่รุจ...รอให้ชีอ่านเสร็จจึงไปมุงดูเอกสารชุดนั้นกับพี่ ๆ คนอื่น...แอบลุ้นว่าดาราคนไหนจะมาพักบ้าง...หลายคนก็กรี๊ดกร๊าดที่เห็นรายชื่อดาราที่จะมา...แต่ผมกลับรู้สึกเฉย ๆ เพราะไม่ใช่ดาราคนที่ผมสนใจ...ถึงเค้าจะดัง แต่ผมก็ไม่ได้ติดตามดูผลงาน...ยอมรับว่าหล่อ สวย แต่สำหรับผมที่ไม่ค่อยได้ติดตามดาราไทยจะได้ยินชื่อพวกเค้าจากข่าวคาวซะมากกว่าเรื่องของงาน...และผมต้องถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่เห็นชื่อที่ผมกลัวที่สุด...ไม่มีชื่อของต้าในเอกสารยืนยันการเข้าพัก...
*
*
...ผมกับพี่ ๆ กำลังเม้าท์เรื่องดารากันอย่างสนุกสนาน...ไม่นานนักพี่รุจก็พาแม็คมาหาผม เพื่อให้ผมพาน้องใหม่ไปเดินแนะนำตัวกับทุกแผนก...ผมก็เต็มใจพาไปเพราะมันคือการอู้งานแบบไม่น่าเกลียด...
“...คนรู้จักทีมเยอะจังเลยนะ...ถ้าไม่บอกแม็คคงคิดว่าทีมทำงานที่นี่เป็นปีแล้ว...” แม็คพูดหลังจากที่ผมพาทัวร์เกือบจะทั่วโรงแรม
“...ที่นี่พนักงานเยอะ แต่เค้าก็ต้องรู้จักกันเกือบทุกคนแหละ..งานโรงแรม...ทุกแผนกต้องติดต่อกันตลอด...” ผมไม่กล้าบอกว่าที่ผมมีคนรู้จักเยอะ เพราะก่อวีรกรรมไว้หลายครั้ง
“...อืม...ทีมนี่น่ารักดีนะ...มีแฟนหรือยังอ่ะ...” อยู่ดี ๆ แม็คก็ถามขึ้นมา
“...ก็ดู ๆ กันอยู่...แล้วแม็คล่ะ...” ผมอ้อมแอ้มตอบ...ไม่อยากเปิดเผยเรื่องของตัวเองมากนัก จึงเบี่ยงไปถามเค้ากลับ...ยังไงเค้าก็เป็นน้องคุณกรณ์ แอบคิดว่าเป็นสปายให้พี่ชาย คงดูหนังมากไปนิดนึง
“...แม็คไม่มีแฟนหรอก...ไม่เคยมีด้วยซ้ำ...”
“...ไม่จริงหรอก...แม็คหน้าตาดีจะตาย...ที่อเมริกาเค้าก็มีแฟนกันตั้งแต่เด็ก ๆ นี่นา...” ผมทำหน้าไม่เชื่อ
“...จริง...ที่ผ่านมาก็แค่คบกันเล่น ๆ ยังไม่มีใครที่แม็คจริงจังด้วย...ก็เลยเรียกว่าแฟนไม่ได้...เมืองที่แม็คอยู่ค่อนข้างแอนตี้เกย์อ่ะ...” แม็คอธิบาย ผมเหวอ เค้ากำลังบอกว่าเป็นเกย์เหรอ แอบดีใจได้เพื่อนเพิ่มมาอีกคน
“...เอ่อ...ประเทศไทยก็ยังไม่ค่อยยอมรับนะ...”
“...แต่ก็อยู่ได้อย่างปลอดภัยกว่าที่โน่นนะ...” แม็คพูดยิ้ม ๆ
*
*
...ผมพาแม็คเดินลงชั้นใต้ดิน เพื่อไปแผนกแม่บ้าน และแผนกช่าง...ซึ่งเป็นสองแผนกสุดท้ายแล้ว...ในแผนกแม่บ้านซอนย่ามอง และพูดกับแม็คแบบจิก ๆ ตามสไตล์...เมื่อผมออกจากห้องแม่บ้าน ผมก็แก้ต่างให้ซอนย่าว่า หน้าตาชีไม่ค่อยเป็นมิตร แต่จริง ๆ แล้วก็ไม่มีอะไร...
“...อ้าว...มีธุระอะไรน้อง...คิดถึงพี่ยอดเหรอ...” พี่ในห้องช่างแซวทันทีที่เห็นหน้าผม
“...โห...เจอกันทุกวัน ไม่คิดถึงแล้ว...ทีมพาฟร้อนท์ใหม่มาแนะนำตัว...ไผ่...เรียกพี่ยอดแล้วก็ช่างคนอื่นให้พี่หน่อย...” ผมแก้ตัว และหันไปพูดกับไผ่ต่อ
“...ว่าไงทีม...” ไม่นานนัก พี่ยอดโผล่ออกมาจากด้านนอกห้องในสภาพที่ผมถึงกับต้องกลืนน้ำลาย
“...พี่ยอดทำอะไรอยู่อ่ะ...” ผมถามเบา ๆ เพราะพี่ยอดถอดเสื้อ เหลือแต่กางเกงช่าง เหงื่อท่วมตัว ช่างอีกสองคนก็อยู่ในสภาพเดียวกัน แต่พี่ยอดของผมน่ามองที่สุด
“...เช็คระบบน้ำอุ่น...ข้างในร้อนมาก...ถ้าไม่เกรงใจคนอื่นพี่แก้ผ้าทำงานแล้ว...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...พี่ยอดนี่ฟร้อนท์คนใหม่...ชื่อแม็ค...” ผมแนะนำแม็คกับพวกช่าง และปล่อยให้พี่ยอดแนะนำช่างคนอื่นให้แม็ครู้จักบ้าง
“...ขอโทษด้วยนะครับ...พอดีน้องมันบอกพี่ว่าทีมมาหา...พี่ก็เลยรีบวิ่งมาแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย...” พี่ยอดแก้ตัวเมื่อเห็นแม็คมองอย่างสงสัยไม่เลิก
*
*
...ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลแม็คทั้งจากพี่รุจ และคุณกรณ์...พวกเค้าเห็นว่าผมกับแม็ครุ่นราวคราวเดียวกัน...และน่าจะเข้ากันได้เพราะเห็นจากการพูดคุยสื่อสารที่ไปกันได้เกือบทุกเรื่อง...ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสื้อผ้า เครื่องประดับ อาหาร ดารา นักร้อง เพลง หนัง และซีรีย์ต่าง ๆ...จะว่าไป...ผมคุยกับแม็คได้หลากหลายเรื่องกว่าคุยกับมิ้นท์และแก้วซะอีก...
...ถึงผมจะไม่ได้เป็นไฮโซ ไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด...แต่ในสังคมกรุงเทพฯ ผมได้รู้ และได้เห็นเกือบทุกอย่างที่มีในอเมริกาจากการดูเคเบิ้ลทีวี หรือสถานบันเทิง และห้างดัง ๆ ใจกลางเมืองทั้งหลาย...เราคุยกันอย่างถูกคอ แต่ผมรู้สึกไม่สนิทใจเหมือนคุยกับเพื่อนสาวทั้งสองคน ไม่รู้ทำไม...
“...ทีม...พี่ยอดมารอไปกินข้าว...พาแม็คไปด้วยนะ...” พี่รีเซฟชั่นเดินมาบอกผมที่หน้าฟร้อนท์
“...จ้ะ...” ผมรับคำพี่เค้า และพยักหน้าให้แม็คเดินตาม
“...ทำไมพี่ยอดต้องมาตามทีมไปกินข้าวด้วยล่ะ...” แม็คถาม
“...เอ่อ...พี่เค้าเป็นรูมเมทเราอ่ะ...” ผมตอบไม่เต็มปากนัก
“...อืม...พี่เค้าหล่อดีเนอะ...”
“...โห...คุณกรณ์หล่อกว่าตั้งเยอะ...” ผมเบี่ยงประเด็น
“...เรารู้สึกว่าทีมกับพี่ยอดเป็นมากกว่ารูมเมทกันนะ...” ผมมองหน้าแม็คอึ้ง ๆ พูดตรงดีเหลือเกินแม่นักเรียนนอก
“...ไม่หรอก...พี่เค้าต้องคอยดูแลเด็กฝึกงานอย่างเราเฉย ๆ...”
*
*
...พักกลางวันเราสามคนกินข้าวไปด้วย คุยไปด้วย...เพิ่งรู้ว่าแม็คคุยเก่งมาก...คุยจนผมกับพี่ยอดแทบไม่ได้อ้าปากพูดบ้างเลย...แต่เราก็เฮฮาไปกับเรื่องเมืองนอกที่แม็คเล่าให้ฟัง คิดซะว่าได้รับรู้ประสบการณ์ต่างแดนโดยไม่ต้องเดินทาง...
*
*
...ตลอดช่วงบ่าย ผมกับแม็คทำงานตัวติดกันตลอด...มันก็ดีไปอย่าง...เวลาพี่ ๆ สอนแม็ค ผมก็เหมือนได้ทบทวนสิ่งที่พี่เคยสอนไปในตัว...จนเลิกงาน...พี่ยอดก็เดินขึ้นมารับผมอีกแล้ว...ช่วงหลังพี่ ๆ ที่ฟร้อนท์เลิกแซวกันแล้ว เพราะพี่ยอดจะขึ้นมาหาผมเพื่อชวนไปกินข้าวกลางวัน หรือรับกลับห้องทุกครั้งที่เค้าว่าง...
“...แม็คพักที่ไหนเหรอครับ...” พี่ยอดถาม
“...พักที่ห้องพักพนักงานในสิทธิ์ของพี่กรณ์ครับ...” แม็คตอบยิ้ม ๆ
“...อืม ทางเดียวกัน...งั้นไปด้วยกันนะ...แล้วเย็นนี้กินข้าวที่ไหนอ่ะ...” ผมถามแม็คบ้าง
“...ไม่รู้สิ...ทีมกินที่ไหนล่ะ...”
“...พี่ยอดกินที่ไหนดี...พาน้องใหม่ไปทัวร์หน่อยดิ...” ผมหันไปขอความเห็นพี่ยอด
“...ทีมอยากกินอะไรอ่ะ...” พี่ยอดถามกลับ ผมเห็นแม็คอมยิ้มนิด ๆ
“...โอเค...เดี๋ยวทีมจัดให้ละกัน...”
*
*
...พวกเราไปกินข้าวกันที่ตลาดโต้รุ่งเหมือนเคยโดยพี่ยอดขอยืมมอเตอร์ไซค์เพื่อนไปอีกคัน...ผมขี่มอเตอร์ไซค์ของพี่ยอด และให้แม็คซ้อน...ส่วนพี่ยอดขี่รถของเพื่อนขนาบอยู่ด้านข้าง...
...อาหารเย็นมื้อนี้ค่อนข้างจะดูดีกว่าปกติ เพราะเรามีเพื่อนใหม่มากินด้วย...แม็คทำท่ากระอักกระอ่วนเมื่อผมเลือกร้านอาหารข้างทางร้านนี้ เพราะเป็นร้านประจำ อาหารอร่อย และราคาไม่แพงจนเกินไปนัก อีกอย่างผมมากินบ่อยจนเจ้าของร้านคุ้นเคยถึงขนาดสอนให้ผมทำอาหารหลายเมนู สอนถึงขนาดการเลือกซื้อของสด...ถ้าอีมิ้นท์มาร้านนี้ มันจะชอบเข้าไปดูแม่ครัวปรุงอาหาร และจำสูตรของร้านเค้ามา เมื่อกลับถึงห้อง มันก็จดเก็บไว้ทุกครั้ง...
...เมื่อแม็คได้ลองกินอาหารที่ผมเลือกให้...เค้าถึงกับชมไม่ขาดปาก...ผมต้องบอกว่าบางร้าน อย่ามองแต่ภายนอก เพราะเค้าขายอาหารปาก ไม่ได้ขายอาหารตา...แต่วันไหนได้ทิปเยอะ ๆ จะพาไปกินร้านที่อาหารอร่อย วิวสวย บรรยากาศหรู ๆ บ้าง...
*
*
...พี่ยอดเร่งให้ผมกลับครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะเค้าไม่อยากให้ผมขี่มอเตอร์ไซค์ดึก ๆ แต่ผมก็ยังรั้นที่จะพาแม็คเดินเที่ยวตลาดโต้รุ่งจนทั่ว...พี่ยอดทำท่าจะบ่น แต่ผมไม่สนใจ กำลังเพลินกับการเดินซื้อของ...รู้สึกยืด ๆ นิดนึงที่บรรดาพ่อค้าแม่ค้า หรือคนในพื้นที่มองดูผมกับแม็คเดินเคียงคู่กันด้วยสายตาชื่นชม...เพราะเสื้อผ้า หน้าผม บุคลิกของเราสองคนมันโดดเด่นซะจน ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง...ส่วนพี่ยอดเดินตามหลังต้อย ๆ ในชุดเสื้อยืด กางเกงบอลตามเคย...ถ้าคนไม่รู้ ก็คงคิดว่าเราไม่ได้มาด้วยกันแน่ ๆ...
*
*
...ในที่สุดผมก็กลับถึงห้องโดยสวัสดิภาพยิ้มระรื่น...แต่พี่ยอดหน้าเรียบเฉย ถือถุงขนมที่ผมซื้อพะรุงพะรัง...
“...ทีม...” พี่ยอดทำเสียงแบบนี้ ผมรู้เลยว่าต้องบ่นอีกแน่ ๆ
“...เดี๋ยว...อย่าเพิ่งบ่น...ทีมเอาขนมไปให้มิ้นท์กับแก้วก่อน...” ผมยกมือห้าม พลางเดินไปหยิบถุงขนมที่ผมซื้อมาฝากเพื่อนสาว
“...เฮ้อ...กลับมาเร็ว ๆ นะ...” พี่ยอดถอนหายใจ แล้วถอดเสื้อ เตรียมจะอาบน้ำนอน
“...จ้าที่รัก...” ผมรับคำเสียงหวานด้วยความอารมณ์ดี
“...หา...” พี่ยอดชะงัก หันมามองผมแบบไม่เชื่อหูที่ผมขานรับไปอย่างนั้น
“...เดี๋ยวมานะ...อาบน้ำรอได้เลย...เดี๋ยวนวดให้...พาคนแก่ไปเดินช็อปปิ้งซะทั่วตลาด...สงสาร...คงเมื่อยน่าดู...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะวิ่งจู๊ดออกจากห้องเมื่อพี่ยอดทำท่าจะเข้ามาฟัดด้วยความมันเขี้ยว
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นนะครับ..ขอโทษที่หายไปนานกว่าปกติ ช่วงต้นเดือนงานยุ่งนิดนึง...หยุดหลายวัน งานก็สะสมเยอะด้วย...เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจมากกว่า...
..อีกไม่กี่ตอนเรื่องนี้ก็จะจบแล้วนะครับ...ความรู้สึกเหมือนเมื่อก่อนตอนที่ต้องบอกลาผู้อ่าน...แต่ว่าทุกสิ่งบนโลกอยู่ในกฎความจริงที่ว่า “เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป”...ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นเพียงนิยายก็ตาม แต่ก็เรียบเรียงมาจากเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับคนรอบข้างที่ผมรู้จักหลายคน...เรื่องนี้คิดสด ๆ ไม่มีเตรียมมาก่อน...นึกได้พิมพ์เลย...อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ...
...เป้...
-
แม็คจะมาเป็นตัวปัญหาให้พี่ยอดกับทีมรึเปล่าเนี่ยยย :a5:
-
:L2: ส่งมอบกำลังใจให้คุณเป้ก่อนนะคะ
ขอให้หายเหนื่อยเร็วๆ และมีแรงกายแรงใจสู้ต่อไปค่ะ
ต้าไม่มาจริงๆหรือเนี่ย ไม่มาจริงๆ ก็ดีสิ หุหุ
แม็คจะกลายมาเป็นเพื่อนสาวของทีมอีกคนมั้ยนะ
หรือว่าเธอจะมาป่วนความสัมพันธ์ระหว่างทีมกับพี่ยอด
แต่คืนนี้พี่ยอดคงอารมณ์ดีตามไปด้วยกับคำว่า "ที่รัก" จากน้องทีม
บวกอีก 1 แต้มค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
ดีใจมาต่อล่ะ :กอด1:
แน่ใจเหรอว่าต้าไม่มา อาจมาแบบไม่มีรายชื่อก็ได้ แบบเพื่อน รึแฟนของนักแสดงอ่ะ
ว่าแต่ เด็กแม๊คนี้ มาดีมาร้าย ยังเดาไม่ออก พี่กรณ์เอามาปล่อยเพื่อสร้างความร้าวฉาน แน่ ๆ o18
ใจหายเลย :a5: จะจบแล้วเหรอค่ะ เสียดายอ่ะ อยากอ่านอีก
-
:sad11: :sad11:
แอบเศร้า จะจบแล้วจริงๆเหรอ คงคิดถึงแย่เลย
ชอบแนวการเล่าเรื่องของเป้ มันดูเต็มๆ อิ่มๆ ดี (แหะๆ อธิบายไม่ถูก)
:man1: :man1:
-
o13 o13
คู่นี้น่ารักน่ะ
-
รอตอนต่อไปนะพี่เป้ๆๆ จบแฮปปี้ๆๆน๊า
-
ถึงจะแอบเศร้าที่เรื่องนี้ใกล้จะจบ... แต่ก็ยังรู้สึกสนุกที่ได้อ่านครับผม
จะรอตอนต่อไปนะครับ
-
:กอด1: :กอด1: สำหรับน้องเป้
ทำไมรีบจบล่ะ :เฮ้อ:
น้องทีมกะพี่ยอดจับมือกันแน่นๆ เนอะ
ไว้จัดการพวกมือที่สาม สี่ ห้า อิอิ
-
:L2: :L2:
-
แหม...นายช่าง สวมชุดช่างครึ่งท่อน อั๊ยยยยยย :pighaun: ไม่ไหวจะเคลียร์
ส่วนน้องแม็คอิหนูตรงดีแท้ฉลาดแบบนี้คงรู้นะว่าเค้าเป็นอะไรกัน คงไม่ได้รับมอบหมายให้มา
ทำภาระกิจอะไรชิมิย่ะแม่นักเรียนนอก o18
ส่วนน้องทีมเห็นพี่ยอดน่าเรียบ ออกจะตึงๆมีหยอดคำหวานอีกนะแหม...เก่งจริงจิ๊ง มนต์ดำมันได้คุณแฟน :m20:
+1 คะ
-
ลุ้นจริงหนอ ว่าจะเป็นไงต่อไป นายแม็คจะก่อเหตุอะไรรึเปล่านี่ o18
-
แรกๆ ยังพี่ยอดเฉยๆ
กลางๆ เป็น พี่ยอดของผม
ตอนท้าย เป็น ที่รักซะแล้ว
:-[
-
ในวันข้างหน้า คงจะมีเรื่องวุ่นวายให้น้องทีมปวดหัวแน่แน่
:undecided: :undecided:
-
จะจบแล้วเหรอ....... แบบว่า... ใจหายเหมือนกันนะ :เฮ้อ:
-
สนุกเหมือนเดิมครับ
ติงนิดนึง ถ้าจะยืดแบบนี้ลงบ่อยๆหน่อยก็ได้นะครับ
-
หนุ่มผู้มาใหม่ หรือว่าสาวน้า
ทีมนี่รู้ใจพี่ยอดและเอาตัวรอดเก่งจริง ๆ หยอดไปประโยคเดียว คนแก่ อย่างพี่ยอด :m11:
เป็นกำลังใจให้ เป้ จัดการกับปัญหาทั้งหลายให้ผ่านไปด้วยดี
+ 1 เป็นของกำนัล
-
คนมาใหม่เนี่ยยังดูไม่ออกเลยแฮะ ว่าเป็นยังไง
จะมาป่วนพี่ยอดกับน้องทีมรึเปล่าเนี่ย :m16:
-
+ ให้พี่เป้ ยังไม่อยากให้จบเลยยยยยย
-
"อะไรก็เกิดขึ้นได้" มันทะแม่งๆ นะเน๊ยะ o18
-
กลิ่นไม่ค่อยดีนะ เจ้าแม็คเนี่ย
o18
-
:m23:
ดีคับเพ่เป้
โห จะจบอีกแระ ยังม่ายอยากให้จบเรยอ่า
:t2:
ชอบอ่านเรื่องนี้อ่า เพ่เป้เขียนได้ดีมากๆคร้าบ (ขนาดนึกอะไร ก้อเขียนนะ) ได้ความรู้เยอะมากๆ ทั้งเรื่องโรงแรม และการใช้ชีวิต
ขอให้เพ่เป้มีความสุขปีใหม่นะคร้าบบ หวังว่าอะไรก้อคงจะดีขึ้นนะคร้าบบ
ขอบคุงงับ
:m22: :m32: :m7:
-
มันยังไงๆ อยู่นา เจ้าแม็คเนี่ยะ
พี่ยอดจัดการสกัดดาวรุ่งก่อนเลย
แต่พี่ยอดนี่หื่นได้ใจดีจัง :z1: :z1: :z1:
-
ว้าว ผิดคาดซะงั้น ต้าไม่มาแต่มีแม๊คมาแทน ว้าวแบบนี้พี่ยอดจะทำไงหล่ะเนี่ย
แต่ก็ไม่แน่ต้าอาจจะโผล่มาก็ได้นี่หน่า หุหุ
-
ง๊า ถ้าเรื่องนี้จบแล้ว คุณเป้ต้องขยันคลอดเรื่องใหม่เร็วๆนะคะ
กลัวคิดถึง :impress2:
ตอนนี้มีตัวละครใหม่ เหอๆ
หล่อนจะติดใจใครหนอ...
เหมือนจะเป็นพี่ยอด
เหอๆๆๆ พี่ท่านเล่นเปิดตัวเลือดสาดขนาดนั้น ใครจะไม่สนฟระ?
แล้วที่ว่ารายชื่อดาราไม่มีชื่อต้า
ชัวร์แล้วแน่นะหนูทีม?
-
ดูท่านังแม็กซี่จะชอบพี่ยอดนะเนี่ย ทีมระวังไว้เหอะ
เดี๋ยวคงมีปัญหาตามมาแน่ ๆ
-
" ไม่มีชื่อของต้าในเอกสารยืนยันการเข้าพัก... " < ------------ ไว้ใจคนเขียนได้ป่าวเนี๊ย 555+
ขอบคุณมากคร้าบบบ
-
แอบใจหายนิดนึง เรื่องนี้จะจบซะแล้วแต่ก็ยังมีความสุขกับการติดตามครับ ขอให้งานได้ผ่อนคลายไปโดยเร็วนะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
แม็ค ??? สงสัยจังหน๊อออ
ตัวละครใหม่ ไม่น่าไว้ใจเล้ยยยยยยยย
จะมาแย่งพี่ยอด จาก พี่ทีมของเค้าหรอ :beat:
ข้าม ศพ ชั้นไปก่อนนน :m31:
^
^
^
^
เอ่อ ได้ข่าว ว่า ชาวบ้านเค้า แค่ สงสัยกันเน๊อะ
อินี่ กันท่า ก่อนแหล่วว :z2:
-
ท่าคนพี่จะจีบทีม
หวังส่งคนน้องมาพิชิดพี่ยอดอ่ะป่าวนี่
ลุ้นๆๆ
-
แม็คเพิ่งจะโผล่มา อย่าเพิ่งรีบจบซีคร้า :sad4:
ยังไม่ได้อ่าน NC พี่ยอดกะทีมเลยอ่ะ :haun4:
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L1:
-
ว้าาาาาา จะจบซะแล้ว
หวังว่าแม่นักเรียนนอกคงไม่มาเป็นมือที่สาม ตูดที่สองนะ
อ่านไปจิ้นชุดช่างครึ่งท่อนแล้วมัน :m25: โคตเซ็กซี่เลยอ่า
ก่อนจบขออ่านnc ทีมกินยอด ก่อนนะครับ นะนะนะนะ
-
ลุ้นกันต่อ... :sad4:
-
o22 o22 o22 o22
เริ่มส่งกลิ่น แปลกๆๆ มาแระ
เอาใจช่วย น่ะ ครับบ
-
:3123:
-
เห็นคุณเป้บอกเหลืออีกไม่กี่ตอน เสียดายอ่ะ ไม่อยากให้จบไว ชอบอ่านเรื่องนี้มากๆ
หวังว่าจบเรื่องนี้แล้ว คงได้อ่านเรื่องใหม่อีกนะ
ปล. อาจช้าไปหน่อยแต่ก้อ สวัสดีปีใหม่ ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะ :กอด1:
-
พี่ยอดเจอน้องทีมหยอดเข้าไปมั่งถึงกับอึ้งไปเลยเหรอ 555
-
แอร๊ยยยยยยย ที่รักกกก
.. น้องแม็ค ถึงจะหล่อ แต่ทำงี้ ไม่ให้อภัยนะคะ หุหุ
-
น่ากลัวทั้งแม๊คทั้งต้าเลย = = "
-
จัดให้ต้าชิ่งไปกะเเม็คเล๊ยยยยย
สาธุ!!!
:call:
-
อีน้องแม๊กนี่ร้ายเงียบๆหรือเปล่า ที่น้องทีมไม่สนิทใจด้วยอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้เปิดเผย
ตัวตนที่แท้จริงออกมาไง แต่เชื่อฝีมือน้องทีมอยู่แล้วว่ารับมือได้ พี่ยอดก็เหลือเกินแค่ได้ยินชื่อน้องทีม
ก็วิ่งมาเลยหมั่นไส้อ่ะ น้องทีมก็ขยันทำสะไพส์ให้หัวใจชักกระตุกบ่อยๆ อีตายอดจะหัวใจวายด้วยความ
ดีใจอยู่แล้ว :haun4:
:man1:นู๋เป้ คนอ่านก็ใจหายนะ ยังไม่ทันหายคิดถึงดี จะจบอีกแล้ว :monkeysad:
-
จะจบเเล้วหรอ??
ยังไม่อยากให้จบเลยยย
อยากรู้จังว่าจะมีไรเกิดขึ้นอีกไม๊
รออ่านต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
พึ่งนึกออกว่าระวังต้าเค้าจะเปลี่ยนชื่อและก็นามสกุลตอนเข้าวงการนะจ๊ธเนี่ย
-
ยังแอบกลัว ว่าต้าจะตามมาทีหลัง
แม็คก็ดูแปลกๆ นะ ว่ามั้ย
:เฮ้อ:
-
We belong together 36
...ผมพยายามรีบไปรีบกลับเพราะรู้ว่าพี่ยอดรออยู่...แต่พอได้เม้าท์แล้วมันหยุดไม่ได้...ตอนนี้แก้วอยู่ห้องคนเดียว ส่วนมิ้นท์เข้างานรอบบ่าย เลิกงานห้าทุ่มครึ่ง...แก้วรู้ว่ามีฟร้อนท์ใหม่จากซอนย่า ชีเม้าท์ว่าหน้าตาน่ารัก...แม่บ้านบางคนคิดว่าแม็คเป็นพี่น้องกับผมด้วยซ้ำ...มองเผิน ๆ เหมือนเราเป็นฝาแฝดกัน เพียงแต่แม็คขาวกว่าผมเท่านั้น...
“...ที่จริงเราก็กินข้าวเย็นด้วยกันได้นะทีม...” แก้วบอกขณะที่เดินมาส่งผมหน้าประตู
“...เออว่ะ...เราจะมีเวลาว่างตรงกันสามคนตอนเย็นนี่หว่า...” ผมเม้าท์ต่อ ทั้ง ๆ ที่อีกนิดนึงก็ถึงประตูแล้ว
“...แต่ทีมได้เพื่อนใหม่แล้ว คงไม่อยากกินกับพวกเราหรอก...” แก้วพูดอย่างน้อยใจ
“...อย่าคิดอย่างนั้นสิแก้ว...พรุ่งนี้เราจะพาแม็คมาให้รู้จักดีกว่า...จะได้เป็นเพื่อนกันไง...”
“...เค้าอยากจะรู้จักเด็กบ้านนอกอย่างเรากับมิ้นท์เหรอ...”
“...โห...สมัยนี้ไม่มีใครเค้าแบ่งชนชั้นกันแล้ว...” ผมหัวเราะเบา ๆ แก้วถึงได้ยิ้มออกมาได้
“...แก้ว...มิ้นท์...ทีมอยู่นี่ป่าว...” เสียงพี่ยอดเคาะประตูและตะโกนเรียกหน้าห้อง
“...แก้ว...แกล้งพี่ยอดหน่อยดิ...บอกว่าเราไม่ได้มาที่นี่นะ...” ผมกระซิบกับแก้วแล้วหยิบรองเท้าวิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำ
*
*
...แก้วอำพี่ยอดอยู่ซักพัก เค้าก็เดินไปหาผมที่อื่นต่อ...ผมวิ่งตามหลังพี่ยอดที่เดินเร็ว ๆ ลงบันไดไปที่ชายหาด เดินไปที่ม้าหินตัวที่ผมชอบไปนั่งเล่นบ่อย ๆ...พี่ยอดคงรีบซะจนไม่ทันสังเกตว่าผมเดินตามในระยะใกล้...
“...ทีม...ทำไมไม่รีบกลับห้อง...พี่รออยู่นะ...ไหนบอกจะนวดให้ไง...ช้าอย่างนี้ต้องโดนทำโทษ...” พี่ยอดเดินเข้าไปกอดผู้ชายที่ยืนหันหลังให้ ไม่ทันที่ผมจะร้องทัก ว่านั่นมันไม่ใช่ผม
“...ชิบหายแล้ว...” ผมร้องเบา ๆ เมื่อพี่ยอดไม่กอดอย่างเดียว แต่ซุกหน้าเข้าซอกคอที่ประจำที่ทำให้ผมตัวอ่อนทุกครั้ง
“...ขอโทษครับ...” พี่ยอดผละออก เมื่อรู้ว่าคนที่กำลังกอดอยู่ไม่ใช่ผม
“...ไหนบอกว่าเป็นแค่รูมเมทกันไง...” แม็คพูดเสียงเรียบ
“...เอ่อ...พี่...”
“...ไม่เป็นไรหรอกพี่ยอด...ตรงนี้มันมืด แม็คกับทีมก็ดันแต่งตัวคล้าย ๆ กันด้วย...แม็คไม่บอกทีมหรอก...” อืม ไม่ต้องบอกหรอก กูเห็นหมดแล้ว ผมคิดในใจ
“...งั้นพี่ไปตามหาทีมก่อนนะ...ไม่รู้หายไปไหน...” พี่ยอดกำลังจะหันหลังกลับ แต่แม็คจับแขนพี่ยอดไว้ ผมเกือบจะเดินเข้าไปแสดงตัว แต่ก็ต้องหยุดฟังเค้าคุยกันต่อ
“...พี่ยอดกับทีมเป็นแฟนกันใช่มั้ย...” แม็คถามตรง ๆ
“............................” พี่ยอดมองหน้าแม็ค แต่ไม่มีคำตอบออกมาจากปาก
“...อืม...ถ้าไม่ใช่...พี่กรณ์ก็มีสิทธิ์น่ะสิ...แม็คไม่เคยเห็นพี่กรณ์ปลื้มใครขนาดทีมมาก่อนเลยนะ...”
“...เค้ามีตัวเลือกเยอะแยะจะมาปลื้มอะไรกับแฟนพี่...” พี่ยอดหลุดปากออกมาจนได้
“...พี่ยอดก็รู้จักพี่กรณ์ดีนี่นา...เค้าชอบคนแบบไหน...วิธีจีบเค้าเป็นยังไง...นิ่ม ๆ มาเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน...แต่ถ้าเค้ามีโอกาสเมื่อไหร่...ไม่มีใครที่เค้าอยากได้แล้วหลุดมือหรอก...จะว่าไป ถึงพี่ยอดจะเป็นแฟนทีมก็เถอะ...ถ้าพี่กรณ์เค้าจะเอา...ยังไงเค้าก็ต้องเอาให้ได้...”
“...ฝากไปบอกเค้าด้วยว่าไม่มีทาง...” พี่ยอดพูดเสียงแข็งก่อนจะหันหลังเดินออกมาอย่างรวดเร็วจนผมหลบหลังเสาแทบไม่ทัน
*
*
…พี่ยอดเดินก้าวยาว ๆ ไปตามทางเดิน...ผมต้องวิ่งตามเพราะไม่อยากให้เค้าร้อนใจไปมากกว่านี้...อีกอย่าง เค้าก็แต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย...ถ้าปล่อยให้เค้าเดินไปเรื่อย ๆ คงมีคนเห็นของดีที่ผมไม่อยากให้ใครเห็น...ก็พี่ยอดเล่นใส่เสื้อกล้ามบาง ๆ กับกางเกงบอลขาสั้นผ้ามัน และไม่ต้องเดาก็รู้ว่าชุดนอนพี่ยอดชุดนี้โนอันเดอร์แวร์...
“...พี่ยอด...” ผมตะโกนเรียก
“...ไปไหนมา...” พี่ยอดถามเสียงโกรธ ๆ
“...ไปห้องแก้วไง...”
“...พี่ไปหาแก้วมาแล้ว...เค้าบอกว่าทีมไม่ได้ไปที่นั่น...”
“...แก้วมันอำเนียนจริง ๆ...ทีมก็อยู่ในห้องนั่นแหละ...ตอนพี่ยอดไปหา...ทีมแอบอยู่ในห้องน้ำ...” ผมพูดขำ ๆ แล้วเล่าให้พี่ยอดฟังทุกอย่างที่ผมได้ยินเค้ากับแก้วคุยอะไรกัน เพื่อเป็นการยืนยันว่าผมแอบอยู่จริง ๆ
“...แล้วหลังจากนั้นล่ะ...” พี่ยอดถามแต่ไม่สบตา
“...ทีมก็กลับไปรอพี่ยอดที่ห้องน่ะสิ...” ผมโกหก
“...อืม...แล้วลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“...เมื่อกี้นี้เอง...เห็นพี่ยอดหายไปนานก็เลยมาตาม...” ผมทำหน้าใสซื่อไม่รู้ไม่เห็นอะไร พี่ยอดแอบถอนหายใจนิดนึง
“...กลับห้องกันเหอะ...ดึกแล้ว...” พี่ยอดจูงมือผมกลับห้อง...เวลาดึกแบบนี้ไม่มีคนเดินเพ่นพ่าน เค้าถึงได้กล้าทำขนาดนี้
*
*
…พี่ยอดดูเหมือนจะมีเรื่องกังวลใจ...ดูเค้าเครียดจนผมไม่กล้าแหย่เล่น...แม้ว่าเราจะไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก...แต่คืนนี้พี่ยอดกอดผมแน่นกว่าปกติ...แปลกที่ผมไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่นิดเดียว...กลับรู้สึกอบอุ่นซะจนผมหลับไปในอ้อมกอดนั้นแบบไม่รู้ตัว...
*
*
...ตื่นเช้ามา พี่ยอดไม่อยู่ในห้องแล้ว...สงสัยคงไปทำงานด่วนมั้ง...ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปกินข้าวเช้าคนเดียวแบบไม่ต้องรีบร้อน เพราะมีเวลาเหลืออีกเยอะ...
“...โห...ทำไมแต่งตัวเสร็จเร็วจัง...” พี่ยอดเปิดประตูมาทักผมที่กำลังจะใส่ถุงเท้าพร้อมจะไปทำงาน
“...พี่ยอดไปไหนมาอ่ะ...” ผมถามพี่ยอดที่อยู่ในสภาพเปียกโชกไปทั้งตัว
“...ไปว่ายน้ำมา...ออกกำลังกายตอนเช้า...”
“...นึกยังไงอ่ะ...”
“...พี่ออกกำลังกายตามปกติแหละ...แต่พอมีทีมมาอยู่ด้วย พี่ก็ไม่ค่อยได้ตื่นเช้า...”
“...ทำไมล่ะ...”
“...นอนไม่หลับ...”
“...เป็นไร...”
“...ก็...ตื่นเต้นอ่ะ...” พี่ยอดตอบแบบเขิน ๆ
“...ไปอาบน้ำดิ...เดี๋ยวทีมรอ...” ผมเดินไปรอที่ระเบียง ไม่อยากให้เค้าเห็นว่าผมก็เขินเช่นกัน
*
*
...อากาศยามเช้าของช่วงเดือนพฤศจิกายนเริ่มเย็นนิด ๆ แต่สดชื่นมาก...การได้พักผ่อนเต็มตา ตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์ มันเหมือนกับการชาร์จแบต และทำให้ผมมีแรงพลังพร้อมที่จะรับมือกับเรื่องต่าง ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น...
“...มอร์นิ่งครับพี่ยอด...ทีม...” แม็คทักพร้อมนั่งลงข้างพี่ยอดที่สีหน้าเปลี่ยนไปเมื่อเห็นเพื่อนร่วมงานของผม
“...นึกว่าแม็คไปที่ฟร้อนท์แล้วซะอีก...”
“...แม็คแต่งตัวช้าอ่ะ...เมื่อเช้าวิ่งออกกำลังกายอยู่ เจอพี่ยอดก็เลยลงไปว่ายน้ำแข่งกับพี่เค้า...สู้ไม่ได้จริง ๆ พี่ยอดแข็งแรงอ่ะ...” แม็คไม่พูดเปล่า กลับเอามือบีบต้นแขนพี่ยอดเบา ๆ ผมเหลือบมองพี่ยอดนิดนึง
“...ไม่ได้แข่งกันหรอกทีม...ต่างคนต่างว่ายอ่ะ...” พี่ยอดแก้ตัว
“...ทำไมไม่แข่งกันล่ะ...ทีมชอบการแข่งขัน...มันท้าทายดีออก...” ผมพูดขำ ๆ แต่พี่ยอดรู้ว่าผมไม่ได้ขำ ถึงได้ยิ้มแหย ๆ
“...พี่ยอดไม่รู้จะว่ายเร็วขนาดนั้นทำไม...แม็คว่ายตามไม่ทันเลย...”
“...เมื่อเช้าพี่รีบอ่ะครับ...เดี๋ยวทีมรอนาน...”
“...พี่ยอดก็ตื่นเช้าอีกนิดนึงสิ...ให้แม็คปลุกมั้ยล่ะ...เอ่อ...ทีม...เราชอบออกกำลังกายอ่ะ...ตื่นเช้า ๆ มาจ๊อกกิ้ง หรือว่ายน้ำ สุขภาพจะดี...ถ้าวันไหนทีมตื่นเช้าลงมาจ๊อกกิ้งด้วยกันก็ได้นะ...” แม็คชวน
“...เราเล่นโยคะอยู่ที่ห้องอ่ะ...” ผมโกหก พี่ยอดมองยิ้ม ๆ ส่วนแม็คอึ้งไปนิดนึง
“...จริงเหรอ...วันหลังสอนแม็คด้วยสิ...ให้แม็คไปเรียนที่ห้องทีมนะ...” แม็คทำท่ากระตือรือร้น
“...เราก็ยังไม่เก่งหรอก...” ผมพูดโกหกอีกครั้ง แต่คิดในใจว่ากูไม่เคยเล่นเลยดีกว่า จะไปสอนได้ไง
“...มิน่าล่ะ...ถึงยังไม่เฟิร์ม...” แม็คพูดตรง ๆ ตามเคย
“...ไม่เป็นไรหรอก...ทีมก็ไม่รู้จะดูดีไปทำไม...เนอะพี่ยอด...” ผมยิ้มให้พี่ยอดที่กำลังทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
*
*
...ตลอดเช้านั้น ผมแทบจะกินหัวแขกที่เรื่องมากทั้งหลาย ด้วยความที่หงุดหงิดค้างมาจากที่แม็ควิจารณ์ผมแบบให้เสียเซล์ฟ...ถึงขนาดต้องแอบเข้าห้องน้ำไปดูว่าผมมีไขมันส่วนเกินตรงไหนบ้าง...มันก็ไม่มีนี่หว่า ถึงผมจะกินเก่งไปบ้าง แต่ผมก็ได้ใช้พลังงานโดยการเดินไปโน่นไปนี่ทั้งวัน...
“...วันนี้แขกเยอะ...ยุ่งจัง...ไม่มีเวลาคุยกันเลย...” แม็คเดินมาคุยกับผมเมื่อเห็นผมส่งคีย์การ์ดให้แขกที่เพิ่งรับเช็คอินเสร็จ
“...อืม...”
“...พี่ยอดนี่บางทีก็คุยเก่ง บางทีก็เงียบเนอะ...” แม็คเปิดฉากพูดถึงพี่ยอด
“...ไม่รู้สิ...” ในใจแอบคิดว่าไปคุยกันมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่
“...ทีมไม่ลองแนะนำให้พี่ยอดเปลี่ยนทรงผม หรือเสื้อผ้าที่ทันสมัยกว่านี้หน่อยเหรอ...”
“...เปลี่ยนทำไมอ่ะ...”
“...ก็ถ้าพี่ยอดแต่งตัวดี ๆ ทำผมเท่ ๆ นะ...พี่กรณ์สู้ไม่ได้เลยนะ...”
“...อย่าเอาสองคนนี้มาเปรียบเทียบกันเลย...ต่างคนต่างก็มีข้อดีข้อเสียที่ไม่เหมือนกัน...”
“...เออว่ะ...ถ้ามีคนเอาแม็คไปเปรียบเทียบกับทีม...แม็คก็ไม่ชอบเหมือนกัน...” แม็คพูดยิ้ม ๆ
“...ช่าย...ก็เราไม่ได้เป็นคู่แข่งกันนี่นา...” ผมยิ้มบ้าง
“...เอ...แต่ทีมบอกว่าชอบการแข่งขันไม่ใช่เหรอ...”
“...อืม...แต่คนที่เราจะแข่งด้วยเนี่ย...ต้องมีคุณสมบัติคู่ควรพอที่จะมาแข่งกับเราอ่ะ...” ผมพูดเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปทักทายกับแขกที่กำลังจะออกไปเที่ยวข้างนอก
*
*
...ขณะที่ผมแนะนำให้แขกไปชมสถานที่ท่องเที่ยวตามที่ได้รับการเทรน และได้ไปเที่ยวด้วยตัวเองอย่างสนุกสนาน...แม็คก็เข้ามาคุย มาให้ข้อมูลกับแขกด้วย...แต่บางครั้งผมว่ามันแปลก ๆ ถ้ามองในแง่ร้าย คงคิดได้ประมาณว่า แม็คกำลังแย่งซีนผม...แต่ถ้ามองในแง่ดี...แม็คก็กำลังช่วยผมทำงาน...
*
*
...พี่ยอดโทรขึ้นมาบอกว่ากลางวันนี้พี่ยอดไปกินข้าวด้วยไม่ได้...ผมจึงต้องไปกินข้าวกับแม็คสองคน...และคนที่ผมไม่อยากจะเจอก็ดันมากินข้าวในเวลาเดียวกันซะอีก...ผมพยายามไม่สนใจกับเสียงวี๊ดว๊าย คุย หัวเราะกันดังแบบไม่เกรงใจคนอื่นของอีอ้วนผอมคู่นั้น...
“...เฮ้ย...แกได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่าวะ...” อีอ้วนถามเสียงดัง ขณะที่ผมกับแม็คกำลังเดินผ่านเพื่อเอาถาดไปเก็บหลังกินเสร็จ
“...เสียงอะไรเหรอ...”
“...เสียงตีท้ายครัวไง...” อีอ้วนตอบพลางหัวเราะ อีผอมก็หัวเราะตาม
“...เสียงตีท้ายครัวเป็นยังไงเหรอทีม...แม็คไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย...” แม็คถามผมด้วยสีหน้าตาไร้เดียงสา
“...คนปกติไม่ได้ยินหรอก...ต้องพวกสัมภเวสีอ่ะถึงจะได้ยิน...” ผมพูดจบ อีสองคนนั้นก็หยุดหัวเราะทันที
“...สัมภเวสีคืออะไรอ่ะ...” แม็คไม่รู้ศัพท์พวกนี้อีก
“...ก็...พวกวิญญาณเร่ร่อนอ่ะ...” ผมปรายตามองอีสองคนนั้น แม็คมองตามถึงได้เก็ท
“...อ๋อออออ...” แม็คลากเสียงยาว
“...เข้าขากันดีเหลือเกิน...อยากจะดูหน้าเวลามันแย่งผู้ชายกันจัง...” อีผอมพูดลอย ๆ
*
*
...ผมกับแม็คสบตากันด้วยความบังเอิญหลังจากได้ยินประโยคนั้น...แค่มองตากันไม่ถึงนาที ผมก็รู้ว่าแม็คกำลังคิดอะไรอยู่ และมั่นใจว่า แม็คก็รู้ว่าผมคิดอะไรเช่นกัน...แต่เราสองคนเลือกที่จะไม่พูดออกมา...จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะกลับไปทำงานต่อในช่วงบ่ายด้วยบรรยากาศที่อึมครึม ไม่ต่างกับตอนเช้า...ทั้งที่ผมพยายามจะบิ้วท์ตัวเองให้เฮฮา...แต่มันบิ้วท์ไม่ค่อยขึ้นเลย...โชคดีที่วันนี้ค่อนข้างยุ่ง พี่ ๆ เลยไม่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของผม...เพราะมีสัมมนาใหญ่จากบริษัทที่มีสาขาหลายประเทศทั่วโลก...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกรีพลายนะครับ...มาต่อแบบสั้น ๆ ก่อน วันนี้กลับมืด เคลียร์งานจนเสร็จ จะไปยุ่งอีกทีกลาง ๆ เดือน...แล้วจะมาต่อบ่อย ๆ จนจบนะครับ...
...เป้...
-
:beat:ตากรณ์ กะ ยายแม็ค
แฝงตัวทำมาเป็นเพื่อนสาว
เดี๋ยวจะได้รู้ความแรงของน้องทีม
+1
-
แม๊คน่ากลัวมหาศาลลลลลล
-
สนุกมากๆ
:L2: :L2: :L2:
และสวัสดีปีใหม่ครับ
:L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณครับ
รออ่านตั้งนาน
สนุกมากครับ
-
พายุลูกแรกซัดเข้ามาแล้ว
รอลุ้นว่ากองถ่ายจะพกพายุอีกลูกมาฝากทีมรึเปล่า
:laugh:
-
สงสัยว่า คุณกรณ์กับน้องแม็คจะวางแผนกันมาเรียบร้อย
น้องทีมอย่าให้เค้าป่วนเอาได้นะ
บวกอีก 1 แต้มค่ะ รอลุ้นต่อนะคะ
-
ชิส์ แม่สาวนักเรียนนอกออกลายซะละ
คุณกรณ์นี่ก็ร้ายลึกนะ คงเตรียมการกันมาเป็นอย่างดีแล้วล่ะสิ
พี่ได้คน น้องได้คน แหมผลตอบแทนช่างคุ้มเสียนี่กระไร
ทีม สู้ๆ นะจ้ะ
-
ผมกลัว แม็ค จะมาแย่ง พี่ยอด ไปจากทีมจัง
เพราะ ลักษณะ ของ2คนนี้ คล้ายๆกันนี่ครับ
เอาแม็กออกไปได้มั้ย ถ้าเป็นแบบนั้น :sad4: :sad4:
-
ทำให้รู้เลยว่าพี่ยอดของใคร
-
ชอบน้องทีมตอนนี้จังเลย
ไม่ต้องโวยวาย วี้ดว้ายกระตู้วู้
ไม่ต้องจิกหัว ไม่ต้องบอกว่าผัวฉัน
คนเราถ้ามีสำนึก แค่มองตามันก็คิดเองได้
ไม่พูด ไม่ใช่ว่าไม่หวงนะจ๊ะ หนูแม็ค
หึๆ
เคะราชินีจริงๆคนนี้ให้ตายเถอะ
คุณเป้น่ารัก มาถี่ๆอีกแล้ว ขอบพระคุณนะค้า :pig4:
-
โห...มาคุครับ ตอนนี้... คิดว่าอีกซักพักจะมีคนรู้ฤทธิ์น้องทีมเพิ่มอีกคนแน่ๆ :laugh:
-
o21 หูยยย น่ากลัว นุ้งทีมสู้มานนนนนนนนนนน
-
ต๊ายนังเด็กนอกชีกล้าจะมาแยกพี่ยอดไปเีชียวเหรอ
กะเปิดทางให้พี่ชายตัวเองว่างั้น เหอะๆถ้าพี่ตัวเองมีฝีมือจะกินเดะได้อ่ะ
คงไม่ต้องใช้หล่อนมาเปิดทาง เขี่ยคู่แข่งแบบนี้หรอกย่ะ
น้องทีมมมมมมมมมตบนังสัมภเวสีสองตัวนั่นก่อนแล้วค่อยจัดการคนใกล้ตัว
ใสซื่อจนน่า :z6:
+1 คะ
-
มีตบ..งานนี้มีตบค่ะ..อย่าได้ยอม :beat: :beat: :beat: :beat:
-
แหมม
แม็คนี่มาแบบนิ่มๆ
ร้ายลึกนะยะ
อย่าหวังว่าจะรอด :m31:
ทีมจัดไปอย่าให้เหลือ!
-
น้องทีมตื่นได้แล้ว
ข้าศึกรอบด้านขนาดนี้
กลุ้มใจแทน :เฮ้อ:
-
เหตุการณ์ครั้งนี้จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า สองคนมีความมั่นใจให้กันและกันแค่ไหน
แต่คนที่จะรับศึกรอบด้านนี่สิ น้องทีน คนเก่งของพี่ยอด คิดตามแล้วเหนื่อยแทนจริง ๆ :เฮ้อ:
มาเป็นกำลังใจให้คนทั้งสอง ให้หนักแน่ มั่นคง ดีกว่า :z2:
ว่างแล้วรีบมาต่อนะครับ เป้ +1 ให้เช่นเคย
-
รอนะค่ะ :L2:
-
โอ้ววววววววว โอ้ววววววววววว และ โอ้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
อย่านะ อย่านะ อย่าบอกว่า ความจริงแร้ว แม็คคือคุณแฟนแต่หนหลังของพี่ยอด
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
โหย โหย โหย
กำลังจะหวาน กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ
ก็พบพานซึ่งอุปสรรคซะได้
เอาใจช่วยทีมกะพี่ยอดสุดใจ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนด้วยนะเอ้อ
-
หูย นังแม็ค เดี๋ยวจ้างซอนย่ามาตบล้างน้ำทะเลเลย
+ พี่เป้ค๊า
-
ตรูว่าแล้ว นังแม็คกี้
อย่างนี้ต้องเจอ :beat: :z6:
-
แม็คจะเอาจริงหรือเล่น
-
เห็นลางเรื่องยุ่งๆ มาแต่ไกลเลย
:กอด1: สู้ๆน้องทีม
-
ยังไม่รู้ฤทธิ์น้องทีมล่ะสิ
-
ิอิอิ ได้คู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อหน่อย 555++
รออยุ่นะคร้าบบบ
-
น้องทีมจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรนะ
แผนการแยกน้องทีม กับ พี่ยอด ของกรณ์กับแม็ค
ช่วยลุ้นให้น้องทีมกับพี่ยอดให้แก้ปัญหานี้ได้เร็ว ๆนะ
:undecided: :undecided:
-
จับไอ้แม็คเผานั่งยางเลยทีม :angry2:
มาทำนิสัย :beat: :z6: :beat: :z6: :angry2:
พี่ยอดก็นะ ทำไมไม่อยู่ห่างๆไอ้แม็คไว้
เดี๋ยวทีมก็โดนไอ้คุณกรณ์งาบไปรับประทาน :angry2:
-
บรรยากาศรอบตัวทีมไม่ค่อยดีเลยนะ มาติดตามนะครับ
-
กะแล้วว่า ต้องมาแนวนี้ ท่าทางเหมือนทีม อีกต่างหาก ไอ้พี่กรณ์มนัรู้สเป๊กพี่ยอดเพราะเคยมีเรื่องกันมาก่อน
แม๊กนี่ใช่น้องจิง ๆ เหรอ ไม่ใช่คู่ขาเก่า ไอ้พี่กรณ์ใช่ไหม
ลักษณะผู้ชายอย่างพี่ยอดปากหนัก บอกแล้วว่าทีมเป็นแฟน แต่ทีมก็ไม่ได้ตอบรับ แสดงท่าทีชัดเจนเท่าไหร่ (มั้ง)
โอ้ย อึดอัดจริงโว้ยยย
เดี๊๋ยวต้ามันต้องมาแน่ ๆ ยิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่
หวังว่าอนาคตของทั้งคู่จะลงตัวเหมือนความรักนะ
รอตอนหน้าค่ะ มาเร็ว ๆ เลยนะ ไม่ไหวแล้วววววว o13
อยาก :beat: แม๊ก ให้ซอนย่าจัดการเลย
-
ทีมสู้ๆ ทีมสู้ตาย :ped149: :ped149:
-
อย่าแย้งพี่ยอดนะ ย้ากก :z6:
อย่าให้รู้ๆ :m16:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ไปไหนก็ไปป้ายยยย :angry2:
พี่เป้ครับ อย่าพึ่งรึบจบบบ :o12:
-
อิน้องแมค อิคุณกรณ์ ไปไกลๆ เลยยยย!
อย่ามายุ่งกะพี่ยอด น้องทีมนะ :(
-
มาแปะว่าอ่านแร้วววววววว
อุปสรรคแห่งรักมาอีกอ่ะ :เฮ้อ:
ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
นิ่งสงบสยบทุกสิ่ง ทีมเจ๋งมากเรยอะครับ
-
ทีมผ่านมันไปได้อยู่แล้วล่ะ
เชื่อใจพี่ยอดเข้าไว้ ความรักชนะทุกอย่าง
สู้ๆนะทีม
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L2:
-
พี่น้องคู่นี้(กรณ์ แม็ค)ร้ายไม่เบา
แต่พี่ยอดกับทีมไม่ตกหลุมพรางง่ายๆหรอก
มาอัพต่อไวๆนะค่ะกำลังมันเลยอะ o13
-
ท่าจะมันส์
รอทีมออกฤทธิ์ซะก่อนนน
555+
:3123: :3123:
-
งี้ต้องเชือดสถานเดียว :fire:
-
เอาละสิน้องทีม ศัตรูตัวใหม่มาอีกแล้ว (รู้สึกจะขยันสร้างเหลือเกินนะ) แถมคราวนี้มาแรงมาก จะมาแย่งพี่ยอดด้วย แม็คนี่คิดจะสู้กับใครไม่สู้นะ มาเจอตัวแม่อย่างทีม 555
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดท่วมจอ แน่ๆ
งานนี้
ทีม สู้สุดใจ ขาดดิ้นไปเรยยน ่ะ
-
เข้ามาดัน :z2:
-
พี่เราเจออคู่แข่ง อ่ะ :serius2:
นังแมกซ์ นังมารหัวขนนน
ชั้นเกลียดด แก ฮึ่มมมๆๆๆ :beat::beat:
พี่เป้ขอบคุณนะคะ ที่อุตส่า รีบมาต่อ สู้ๆๆๆ ค่า :L2:
-
สวัสดีค่ะ พี่เป้
อ่านตอนนี้เเล้ว รู้สึกว่า คู่พี่น้องนี้ชอบเเย่งจัง
เฮ้อ ทีมกับพี่ยอดจะยังไงเนี่ย
เดี๋ยวเจอทีมละครมาถ่ายอีก ตาร์จะโผล่ป่าว
เชียร์ยอดกับน้องทีมจ้า
ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นั่นไงหางโผล่ออกมาแล้ว :m16: พี่ยอดจะทันเกมส์เขาไหมเนี่ย
เข้มข้นขึ้นแล้ว น้องทีมจัดการเลย :13223: สู้ สู้ :ped149: อีตอนกองถ่าย
มาคงยิ่งสนุก
:man1: น้องเป้ ทำงานด้วยความสนุกสนานนะ เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2: :L1: :L2:
-
เจอคู่แข่งมั้งก้อดี
จะได้เล่นตัวน้อยๆ ลงหน่อย
อิอิ
-
เอาใจช่วยน้องทีม หนักแน่นและมั่นคงไว้นะ
-
We belong together 37
...จากตอนแรกที่ผมจะพาแม็คไปรู้จักกับเพื่อน ๆ คนอื่น...แต่ทบทวนอีกที...ไม่เอาดีกว่า...เพราะเวลาผมไม่พอใจอะไร ยังพอจะยั้งปากไว้ได้ แต่มิ้นท์มันเป็นคนที่เถื่อนมาก...ถ้าต่างคนต่างแรง เวลามีปากเสียงกันคงงานเข้าทั้งสองฝ่าย...ดังนั้นพอเลิกงานปุ๊บ ผมก็รีบโทรบอกพี่ยอดให้ไปเจอกันที่ห้อง ไม่ต้องขึ้นมารับผม...ใจนึงก็สงสารแม็คนะ แต่ถ้าคุยกันแล้วมันไม่สนิทใจเหมือนคบพวกมิ้นท์กับแก้ว ผมก็คบแม็คแบบเพื่อนร่วมงานธรรมดาทั่วไป...ไม่ต้องสนิทกันมากนักก็ได้...เว้นระยะความเป็นส่วนตัวไว้ดีกว่า...
*
*
…ห้าโมงนิด ๆ พวกเราทุกคนมารวมตัวกันที่ม้าหินริมทะเล...มิ้นท์ทำงานรอบบ่ายขอเพื่อนร่วมงานลงมากินข้าวตอนนี้เพื่อให้ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน โดยที่มันถือข้าวกล่องที่ตักมาจากแคนทีนมานั่งกินด้วย...อย่างที่รู้ ๆ กัน...งานโรงแรมจะนั่งกินข้าวไปด้วย เม้าท์ไปด้วยให้ครบหนึ่งชั่วโมงไม่ได้...เพราะยังมีอีกหลายคนที่รอกินข้าวต่อจากเราอยู่...ดังนั้นมิ้นท์จึงมีเวลากินข้าวแค่แป๊บเดียว...แต่เราก็เอ็นจอยเม้าท์กันสนุกสนาน...
“...อ้าว...นึกว่าไปกินข้าวข้างนอกซะอีก...” แม็คเดินเข้ามาที่โต๊ะพวกเรา
“...เอ่อ...แม็ค...นี่แก้ว...มิ้นท์...” ผมแนะนำทีละคน
“...ไฮ...” แม็คทักแบบสั้น ๆ ทุกคนยิ้มให้
“...อ๋อ...น้องคุณกรณ์นี่เอง...” มิ้นท์พูดทั้ง ๆ ที่ข้าวเต็มปาก แม็คมองด้วยหางตานิดนึง แต่ก็รีบปรับสีหน้าโดยเร็ว
“...พี่ยอดยังไม่เลิกงานเหรอ...” แม็คมองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดที่ผม
“...เลิกแล้ว...” ผมตอบอย่างเสียไม่ได้
“...อ้าว...แล้วเค้าอยู่ไหนอ่ะ...”
“...เดี๋ยวก็มา...” มิ้นท์ตอบ ผมแอบเอาเข่ากระแทกมันเบา ๆ ใต้โต๊ะ
*
*
...แม็คนั่งร่วมวงกับพวกผม...พูดคุยกับมิ้นท์และแก้วเหมือนรู้จักกันมานาน...แต่พอมิ้นท์กินข้าวเสร็จก็ต้องรีบไปทำงานต่อ...ซักพัก...พี่ยอดและไผ่ก็เดินมาในชุดเสื้อยืด กางเกงบอล เตรียมพร้อมเล่นบอลชาดหาดกับพนักงานคนอื่นที่เล่นอยู่ก่อนแล้ว...พี่ยอดมองอย่างสงสัยว่าทำไมแม็คถึงได้มานั่งร่วมวงกับพวกผมได้...
“...พี่ยอดจะเล่นบอลเหรอ...เดี๋ยวแม็คกับทีมไปเชียร์นะ...” แม็คพูดยิ้ม ๆ
“...ทีมว่าเราไปเล่นวอลเล่ย์กันมั่งเหอะ...” ผมชวน...เรื่องอะไรที่ผมจะปล่อยให้แม็คมันมองพี่ยอดอย่างมีความสุขล่ะ
“...เออดีเหมือนกัน...เล่นด้วยกันสิแม็ค...” แก้วเห็นดีด้วย
“...ชุดนี้อ่ะนะ...” แม็คมองเสื้อผ้าตัวเอง
“...โห...แม็ค...เราไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้ายังเล่นได้เลย...” ผมพับแขนเสื้อ พับขากางเกงเตรียมพร้อม
“...ก็ได้...”
*
*
...ผมพาแม็คกับแก้วไปสนามวอลเลย์บอลชาดหาดที่พนักงานทำกันเอง ขึงเน็ตเองง่าย ๆ ส่วนลูกบอลอยู่ในตะกร้าแถวนั้น...มีสามคนแล้วจะเล่นยังไง...ตอนแรกกะว่าจะให้แก้วรับศึกหนักคนเดียว ในฐานะที่มันเป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลโรงเรียนมาก่อน..แต่ระหว่างที่เรากำลังจะเริ่มเล่น...เจ๊เอ๋ก็เดินเข้ามาขอแจมเล่นด้วย...ผมงงที่เจ๊เอ๋มาพูดดี ๆ ด้วย...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะแม็คก็อยากให้เจ๊เอ๋มาเล่นด้วยโดยดึงไปเล่นฝั่งตัวเองซะงั้น...คงเห็นหน่วยก้านล่ำสันกำยำถึกของอีเจ๊เอ๋มั้ง...
*
*
...หารู้ไม่...แก้วที่ดูตัวเล็ก ๆ บอบบาง กลับมือหนักอย่างไม่น่าเชื่อ...ตบเป็นตบ...ส่วนผมที่ลักษณะเหมือนคนไม่เคยออกกำลังกาย แต่คล่องแคล่ว อาศัยความสูงคอยเซตลูกหน้าเนตให้แก้วตบกระหน่ำ...อย่างนี้สิ ถึงเรียกว่าเพื่อนกันจริง ๆ แค่มองตาแก้วก็รู้ว่าผมพอใจแค่ไหนที่แก้วตบลูกบอลอัดทั้งคู่จนอ่วม ต้องเลิกเล่นทั้ง ๆ ที่เพิ่งเริ่มไปได้ไม่นาน...
“...ไม่ไหวแล้ว...ทีม...พอเหอะ...” แม็คโอดครวญ
“...เออ...ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนอ่ะ...” เจ๊เอ๋ก็บ่นพลางดูแขนที่เป็นปื้นแดงเต็มไปหมด
“...ยังไม่หายมันส์เลย...” ผมพูดขำ ๆ
“...เรามาว่ายน้ำแข่งกันดีกว่าทีม...” แม็คท้าผม
“...ขี้เกียจขึ้นไปเปลี่ยนชุด...” ผมปฏิเสธ
“...ที่เรายังเล่นวอลเลย์ในชุดนี้ได้เลย...” แม็คเถียง
“...มันไม่เหมือนกัน...ชุดนี้โดนน้ำมันหนักอ่ะ...” ผมมองเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลคสีดำซึ่งผมใส่ทำงานแบบเดียวกับแม็ค
“...ก็ถอดสิ...” ว่าแล้วแม็คก็ถอดเสื้อออกเผยให้เห็นความขาวที่ผมสู้ไม่ได้เลย อีกทั้งกล้ามเนื้อดูเป็นสัดส่วนอย่างคนออกกำลังกายมาตลอด
“...ไม่เอาอ่ะ...ไม่อยากว่ายน้ำ...”
“...เออ...ไปกินข้าวกันเหอะทีม...เดี๋ยวแคนทีนปิด...” แก้วช่วยผม
“...ไม่กล้าอ่ะดิ...” แม็คมองผมด้วยสายตาท้าทาย ซึ่งผมเกลียดสายตาแบบนี้ที่สุด
“...ทำไมจะไม่กล้า...” ผมถอดเสื้อตัวเองออกมาบ้าง
*
*
...ทั้ง ๆ ที่อาย แต่ตอนนี้มันโพล้เพล้ คงไม่มีใครมองเรา อีกอย่าง อยากให้แม็คเห็นด้วยว่า ถึงผมจะไม่มีกล้ามเป็นมัด แต่หน้าท้องผมก็แบนราบ ดูลีน ๆ เป็นธรรมชาติกว่ากล้ามที่บิ้วท์ขึ้นมา...แม้ว่าจะไม่ได้จับแล้วแน่นปั๋ง แต่ก็กระชับ..ตรงไหนที่กูไม่เฟิร์มหา...อยากจะถามแม็คที่มองผมอึ้ง ๆ เมื่อห็นผมกล้าถอดเสื้อ และกำลังถอดกางเกงให้เหลือแต่บ๊อกเซอร์ เตรียมพร้อมลงทะเล...
*
*
...กติกาของการแข่งขันอยู่ที่ เราต้องว่ายน้ำฝ่าคลื่นไปให้ถึงเรือที่จอดลอยลำอยู่ไม่ไกลจากฝั่งมากนัก...ใครไปแตะเรือและว่ายกลับฝั่งก่อนเป็นฝ่ายชนะ...ซึ่งแม็คดูจะมั่นใจมากว่าจะชนะผม แต่เค้าไม่รู้หรอกว่าตอนอยู่กรุงเทพฯ ผมก็ว่ายน้ำบ่อย และว่ายด้วยความเร็วด้วย เพราะไม่ชอบอยู่ในชุดว่ายน้ำนาน ๆ ทุกครั้งที่ผมว่ายน้ำ ผมต้องจับเวลาไว้...เพราะความฝันของผมคือการเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ซึ่งต้องมีการทดสอบว่ายน้ำด้วย...งานนี้ถ้าแม็คประเมินความสามารถผมต่ำเกินไป ก็คงคล้าย ๆ นิทานเรื่องกระต่ายกับเต่า...และผมก็ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน เมื่อผมแกล้งทำท่าไม่มั่นใจ และพูดเปรย ๆ กับแก้วว่าว่ายน้ำไม่แข็ง...แม็คถึงกับแอบยิ้ม...
*
*
...ผมประหม่านิดนึง เมื่ออีเจ๊เอ๋ไปตามพวกพี่ยอดมาดูการแข่งขันของผมกับแม็ค...ทำไงดีวะ ขนาดนอนห้องเดียวกัน พี่ยอดยังไม่เคยเห็นผมโป๊ขนาดนี้...ผมไม่ลืมบอกแก้วให้เตรียมเสื้อไว้ให้ผมใส่ทันทีที่ขึ้นจากน้ำ...และผมก็รีบวิ่งลงน้ำไปก่อนที่พวกพี่ยอดจะเดินมาถึง...แต่แม็คกลับยืนรอ และคุยกระหนุงกระหนิงกับพี่ยอดให้ผมเห็น ก่อนจะเดินนวยนาดลงน้ำอย่างมั่นใจว่าจะชนะแน่นอน...
*
*
...ผมทิ้งระยะให้แม็คนำในตอนขาไป เค้าแตะเรือได้ก่อนผม...มันเป็นการอ่อยที่ได้ผล เพราะแม็คย่ามใจแล้วว่าผมสู้ไม่ได้...แต่พอขากลับ ผมเร่งความเร็วจนทัน และว่ายแซงแม็คได้ในที่สุด...แต่...พอผมถึงที่ตื้นระดับเอว มองกลับไปเห็นแม็คกำลังจะจม โบกมือร้องให้ช่วย...พี่ยอด และคนอื่นว่ายไปช่วย ผมเห็นเช่นนั้นจึงว่ายกลับไปเช่นกัน...
*
*
...พี่ยอดพาแม็คกลับมาได้ด้วยท่าทางเหมือนคนที่ถูกฝึกมาให้ช่วยคนจมน้ำ...คนอื่น ๆ ก็ว่ายนำหน้าเข้าฝั่งไป เหลือแต่ผมที่ว่ายตามหลังพี่ยอดช้า ๆ...แม็คคงไม่รู้ว่าผมว่ายตามมา เค้าอมยิ้มนิด ๆ มองแขนพี่ยอดที่โอบรอบตัวเค้า แต่ก็ต้องทำเป็นหมดสติอีกครั้งเมื่อเห็นผมจ้องอยู่...มารยาได้โล่จริง ๆ...ผมคิดในใจ...
“...น้องใหม่จะตายมั้ยเนี่ย...ทำไมไม่ช่วยกันห้าม...ว่ายไปไกลขนาดนั้นได้ยังไงหาทีม...” ทันทีที่ถึงฝั่ง อีเจ๊เอ๋ก็ปากดีทันที
“...แม็คเป็นคนท้าทีมให้แข่งเองนะ...เจ๊เอ๋ก็อยู่ในเหตุการณ์ไม่ใช่เหรอ...” แก้วขัดขึ้นมา
“...ก็นั่นแหละ...อันตราย จะแข่งกันทำไม...”
“...แม็คไม่เป็นไรหรอก...” ผมพูดขึ้น
“...ไม่เป็นไรได้ยังไง...นอนนิ่งอยู่อย่างนี้...ใครปฐมพยาบาลเป็นมั่งเนี่ย...” เจ๊เอ๋กระวีกระวาด
“...ผมเอง...” พี่ยอดอาสา ผมอึ้ง จะห้ามก็ไม่ได้ เดี๋ยวคนอื่นมองว่าผมใจร้าย
“...แก้ว...ทีมเจ็บขาอ่ะ...สงสัยจะเป็นตะคริว...” ผมร้องออกมา
“...เจ็บตรงไหนทีม...” พี่ยอดผละจากแม็คมาหาผม
“...ไม่เป็นไรพี่ยอดดูแม็คก่อนเหอะ เดี่ยวเค้าตาย...” ผมพูดพลางนวดบริเวณน่อง ทำหน้าเจ็บปวด ดราม่าสุดริด
“...เฮ้ย...มึงอ่ะ...เป่าปาก ปั๊มหัวใจน้องเค้าหน่อย...ถ้าไม่ดี พาไปโรงพยาบาลเลย...” พี่ยอดหันไปสั่งเพื่อน
“...พี่ยอดดูแม็คเหอะ...”
“...พวกเราทุกคนปฐมพยาบาลเป็นหมดแหละทีม...ที่นี่เค้าจะมีอบรมกันเรื่อย ๆ...อีกอย่างแม็คยังไม่ได้สำลักน้ำ...แค่อาจจะตกใจเฉย ๆ...” พี่ยอดบอกพลางนวดเท้าบริเวณที่ผมเจ็บ
“...อ้าว...ฟื้นแล้ว...เป็นไงมั่งแม็ค ไปโรงพยาบาลเช็คร่างกายหน่อยมั้ย...” ผมร้องถาม เมื่อเห็นแม็คลุกขึ้นนั่ง เสียดาย อดเห็นพี่หมียักษ์เม้าท์ทูเม้าท์กับแม็คเลย
“...ไม่เป็นไร...เราแค่วูบไปเฉย ๆ...ขอบคุณนะครับพี่ที่ช่วยแม็ค...” แม็คพูดกับผม ก่อนจะหันไปขอบคุณคนที่กำลังจะเป่าปาก
“...เฮ้ย...มึงไปส่งน้องเค้าหน่อยดิ...” พี่ยอดสั่งเพื่อน
“...แม็คไปเองได้พี่...” แม็คปฏิเสธ แล้วใส่เสื้อผ้าเดินกลับขึ้นตึกโดยมีอีเจ๊เอ๋เดินตามไป
“...ทีมเป็นไงมั่งอ่ะ...” แก้วถาม
“...เอ่อ...ค่อยยังชั่วแล้วแหละ...”
“...แปลกจัง...ตะคริวมันต้องเกร็งเป็นก้อนแข็ง ๆ...แต่ทำไม...”
“...ทีมบีบมันก่อนจะเป็นเยอะ...พอพี่ยอดมานวดให้ มันก็ดีขึ้นเร็วกว่าปกติไง...” ผมแก้ตัว
“...เหรอ...แต่งตัวเถอะ จะได้ไปอาบน้ำกินข้าวกัน...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เหมือนไม่เชื่อ
*
*
...แก้ว...ไผ่...พี่ยอด และผม...กลับลงมากินข้าวเย็นอีกครั้งก่อนแคนทีนปิดไม่กี่นาที...ถึงผมจะอาบน้ำใหม่แล้ว แต่พี่ยอดเร่งให้ผมแต่ตัวเร็ว ๆ เพราแก้วกับไผ่รอกินข้าวอยู่...ผมจึงออกมากินข้าวในสภาพที่แม่ครัวถึงกับมองอย่างแปลกใจที่ผมไม่แต่งตัวเป๊ะเหมือนทุกวัน...
“...ทำไมโพกผ้ามาอย่างนั้นล่ะลูก...”
“...ผมยังไม่แห้งจ้ะป้า...พี่ยอดเร่งอยู่นั่นแหละ เค้ากลัวแคนทีนปิดอ่ะ...” ผมหันไปค้อนพี่ยอด
“...วันหลังไม่ต้องกลัวลูก...ปิดแล้วก็ยังกินได้ ป้ายังไม่กลับหรอก ต้องเก็บข้าวของอีก...ไม่ต้องกลัว...ถ้ากับข้าวหมด ป้าทำให้กินใหม่ได้...เอาไข่ดาวเพิ่มมั้ย เดี๋ยวป้าทอดให้คนละฟองเลย...”
“...ไม่เป็นไรครับ...เอาครับ...” ผมกับพี่ยอดพูดพร้อมกัน
“...ไปนั่งรอที่โต๊ะสิ...เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่ยกไปให้...” พี่ยอดบอกกับพวกผม
*
*
“...ป้าในแคนทีนเนี่ย...ถ้าเค้าจะทำอะไรให้กิน เราต้องรับทุกครั้งนะ...เค้าชอบคนกินเก่ง ๆ...” พี่ยอดสอนขณะที่เรากำลังกินข้าวกัน
“...ทีมเกรงใจเค้าอ่ะ...”
“...บางอย่างคนให้เค้าก็อยากให้...ถ้าเราไม่รับเหมือนเราปฏิเสธน้ำใจเค้า...”
“...จ้า...แต่ทีมกลัวกินเยอะแล้วไม่เฟิร์มอ่ะ...” ผมพูดประชด พี่ยอดถึงกับสำลักน้ำแกงเลย
“...ตกลงเมื่อกี้แข่งว่ายน้ำกันไผ่ว่าใครชนะ...” แก้วถาม
“...พี่ทีมไง...ว่ายนำมาขนาดนั้น...” ไผ่ตอบ
“...ถ้าแม็คไม่จมน้ำก่อน เค้าอาจจะเร่งแซงพี่จนชนะก็ได้นะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...แม็คไม่ได้จมน้ำหรอก...คนจมน้ำไม่ได้เป็นอย่างนั้น...คนเป็นตะคริวก็เหมือนกัน...” พี่ยอดพูดแหย่ ผมหุบยิ้มทันที
“...รีบ ๆ กินเหอะ...แคนทีนปิดแล้ว...ป้าเค้าจะได้รีบเก็บของกลับบ้าน...” ผมตัดบท
*
*
...เมื่อถึงห้อง...ผมรีบจัดการเป่าผมให้แห้ง...ทาโลชั่นจนทั่วตัว แล้วออกมายืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนอกระเบียง...ผมต้องกอดอก เมื่อลมทะเลพัดมาปะทะตัว อากาศเย็นกว่าทุกวัน...ฟังเสียงคลื่นซะเพลินจนไม่ได้ยินพี่ยอดเดินมาข้างหลัง...ผมสะดุ้งเมื่อพี่ยอดกอดผมหลวม ๆ และเอาคางมาเกยไว้ที่บ่า...
“...เดี๋ยวไม่สบายหรอก...”
“...กำลังจะเข้าไปพอดีเลย...ที่นี่อากาศเปลี่ยนตลอดเลยนะ...เมื่อตอนบ่ายเห็นฝนตกนิด ๆ ด้วย...”
“...อืม...ที่นี่อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...แต่คนที่นี่ไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ นะ...”
“...ใครจะไปรู้...อะไรก็เกิดขึ้นได้...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ไม่มีทาง...”
“...ถ้าแม็คชอบพี่ยอด...พี่ยอดจะว่าไงอ่ะ...” ผมหันไปถามพี่ยอด
“...ก็ไม่เห็นต้องว่ายังไงเลย...เพราะพี่ไมได้ชอบเค้า...ทีมนั่นแหละจะว่ายังไงถ้าเค้าชอบพี่...”
“...ก็ไม่เห็นต้องว่ายังไงเลย...ก็พี่ไม่ได้ชอบเค้านี่...” ผมย้อนคำพูดพี่ยอด พลางมองหน้าเค้ากวน ๆ
“...หมั่นเขี้ยวว่ะ...มีแฟนน่ารักอย่างนี้แล้วจะนอกใจได้ยังไง...” พี่ยอดเริ่มจู่โจมผมอีกแล้ว
“...เฮ้ย...ใครเป็นแฟนพี่...ปล่อย...” ผมพูดเสียงสั่น ไม่รู้ว่าเพราะอากาศหนาว หรือเพราะเคราพี่ยอด
“...ปล่อยก็ได้...พี่ไม่อยากใช้กำลังข่มขืน...รอให้ทีมพร้อมก่อนดีกว่า...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...จะทันมั้ยเนี่ย...กว่าทีมจะพร้อม...มีเวลาอีกแค่ไม่กี่เดือนเองนะ...” ผมแหย่
“...รู้แล้ว...อย่าย้ำสิ...” พี่ยอดกอดผมอีกครั้ง ผมไม่รู้จะทำยังไง จึงค่อย ๆ กอดเค้าตอบ...พี่ยอดกอดแน่นขึ้น...ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ผมให้ผมน้ำตาคลอขึ้นมาเฉย ๆ
****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ...ทุกความเห็น...ทุกรีพลายนะครับ...มาต่อให้สั้น ๆ แต่ถี่ ๆ อีกครั้ง...ยิ่งพิมพ์ยิ่งมันส์...เห็นรีพลายเห็นจำนวนคนคลิกเข้ามาอ่านแล้วชื่นใจ...มีกำลังใจมาต่อให้ถี่ ๆ...
...อย่างที่บอกอ่ะครับ...เรื่องนี้พิมพ์สด ๆ สามารถหักมุมจบได้ภายในตอนหน้าด้วยซ้ำ...แต่เพราะคนอ่านทุกคนทำให้ผมอยากเล่าต่อไปเรื่อย ๆ...แล้วเจอกันอีกครั้งเร็ว ๆ นี้นะครับ...
...เป้...
-
(ชัก)เกลียดแม็คแล้วว่ะ ยิ่งอ่านตอนล่าสุดยิ่งรู้ว่ามัน ตอแหล๊ ตอแหล :angry2:
ไปๆมาๆไม่ชอบทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ แต่ตัวพี่ยังไม่เท่าไหร่ เพราะยังดูเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้ตอแหลแย่งไปซึ่งๆหน้านัก แต่คนน้องนี่มัน..... :m31:
ปล.ยังแอบคิดไม่ได้ว่าต้าจะโผล่มา :serius2:
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อโดยเร็วไวนะจ๊ะ :กอด1: :L2:
-
น้องทีมใจเย็นจัง
อย่ามัวแต่ตั้งรับดิ
ขอ :beat: :beat: พวกมารนิดดดนะ
หมั่นไส้นานแล้ว
-
แม็คน่าตบเนอะ มารยาา :angry2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
-
ไม่ชอบน้องเเม็ค ชอบเเย่งเเล้วยังเเกล้งจมน้ำอีก
เศร้าเเล้วงะ ถ้าทีมฝึกงานเสร็จจะเป็นไงเนี่ย เฮ้อ
ขอบคุณค่ะ ชอบมาก
-
น้องทีมเอาให้หงายไปเลย
:beat:ยายแม็ค
+1 ตามเคย
-
นังแม็ค มันน่านัก :fcuk:
น้องทีมสู้ๆนะจ๊ะ :กอด1:
-
มารยามากเลยเธอนังแม็ก แต่หารู้ไม่ น้องทีมเราชนะเลิศ (ตลอด)
ตลกพี่ยอดที่แอบแซวทีมเรื่องเป็นตะคริว
เรื่องนี้ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ อยากอ่านไปอีกนานๆ (จะเป็นการทรมาณคนแต่งมั้ยเนี่ย)
-
หมั่นไส้นังแม็กซ์ ทีมสู้ ๆ ตีให้แตกกระเจิงไปเลย
-
:beat: :beat: :beat: :beat: ให้แม๊คเลย มารยาดีนักกก
อย่างน้อยพี่ยอดก้อดูออก o18 ว่าแม๊กมันแอ๊บ :fire: ฮึ่มๆๆๆ
เมื่อไหร่ต้าจะมา พี่ยอดพิชิตกายพิชิตใจ ทีมให้ได้นะ
ขอให้แม๊กอีกที :z6:
สั้นๆแต่ ถี่ก้อดีนะ
แต่อยากได้ยาว ๆ แล้วถี่ด้วยอ่ะ :-[
-
นังแม๊คนี่มันเป็นใคร
บังอาจมาก
ขาวๆก็ชอบ
แต่ชอบแบบสลิมๆไม่ต้องขาวมากอย่างพี่ทีม
5555555+
-
โห ตอนนี้นี่ มารยากันสุดฤทธิ์.... แต่ขำอ่ะ พี่ยอดก็ไม่ได้โง่นะครับ...555 :laugh:
-
โฮ้ยๆ ค่อดจะหมั่นหน้าคุณแม็กซะเหลือเกิน
เป็นไรไม่รู้ไม่ถูกชะตากับคนชื่อแม็กเล้ย 555 (เอาชีวิตตัวเองมาเีกี่ยวซะงั้น)
ตอนแรกคิดว่าอิตาพี่ยอดจะหลงกลซะแล้ว
ก็ยังดีที่พอจะรู้ทันมั่งน่ะ
ทีมก็นะ ยอมปล่อยให้แม็กมาข้ามหน้าข้ามตาได้ไงเนี่ย
อย่ามั่นใจเกินไปนักนะ คนอ่านหวาดเสียว :เฮ้อ:
-
อย่างนี้เค้าเรียก "หนามยอก ต้อง เอาหนามบ่ง" ใช่ป่าว
คู่แข่งที่ น้องทีม จะสู้ด้วยร้ายกาจจริง ๆ มารยาก็เยอะ
แต่ยังแพ้น้องทีมเลย :ped149: :ped149:น้องทีม
:undecided: :undecided:
-
แม๊คร้ายไม่ใช่เล่นนะ เอาใจช่วยทีมกับพี่ยอดแล้วกัน ขอบคุณครับ
-
o13 พี่ยอด กะ นุ้งทีม ชนะเลิศ ได้ใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
ทำไมรีบจบล่ะคะ เขียนไปเรื่อยๆไม่ได้เหรอ
คนอ่านยังอ่านได้เรื่อยๆน้าาาาา นานๆมาทีก็ได้ (โน้มน้าวสุดฤทธิ์)
:man1: :กอด1:
-
:z2: หายไปนาน...กลับมาอ่านอีกครั้ง...สนุกเหมือนเดิม...ชอบที่ทีมกัดกับแม็ค...อิอิ
-
นายอิจฉาหนังโบราณ รึจะสู้นายเอกรางวัลออสการ์ :m20: อิหนูลูกป้าเริ่ดมากคะ
ตะคริวฉับพลันเป็นให้เห็นๆเลย ถ้าพี่ยอดไม่โผล่มาดูมาแลอ่ะนะแนะนำให้จับกดทะเลไปเลย
ชิส์ คนของเราต้องว่าง่ายเสมอ :m19:
ทำมาเป็นปากหวาน ต้องทำตัวให้ชัดเจนนะอิพี่ยอด พวกที่รักเดียวใจเดียวไม่หวั่นไหวอะไรง่ายๆอ่ะ
ตกม้าตายเพราะจริตนายมารร้ายมาเยอะแล้ว ที่สำคัญยังไม่ฟูลออฟชั่นกับน้องทีมก็ทำตัวให้น้อง
มันมั่นใจหน่อย นะคะคุณพี่ขราาาาา
+1 คะ o13 o13เลิศ!!!!!!!!
-
อยากบอกว่ามารยาทั้งคู่เลย 55+
พี่ยอดนี้ก็รู้ดีอีกกกก
จ๊ะเอ๋นี้คิดจะร่วมมือวางแผนกับแม็กป่าวเนี้ย แปลกๆๆ
ทีมไม่พร้อม เมื่อไรจะพร้อมล่ะ พี่ยอดรออยู่นะ 555+
:L2: :L2:
-
อ่านมาตั้งนานแล้ว ขอเมนท์เลยนะค้า :man1:
สนุกมากมาย เฉือนเหลี่ยมเฉือนคมกันเลือดสาด
ชอบที่นายเอกฉลาดทันคนอย่างนี้ และไม่ใช่คนดีแบบเพอร์เฟคจนคาแรคเตอร์แบนราบ
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะติดตามต่อไป~ :L1: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: ให้พี่ยอดที่มั่นคงกับหนูทีม
:oo1: เมื่อไหร่หนูทีมจะใจอ่อนซะทีน้า
ส่วนนังแม็ค มารยานักต้องเจอ :beat: :beat: :z6: :z6:
-
ทีมเยี่ยมมาก
อิอิ
-
ไม่มีวันได้กินพี่ยอดหรอก นังแม็ค หึๆ :m31:
-
นังแม๊ค มารยาสาไถ่จริงๆๆเลย แหลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆ
แต่ก็ยังไม่ทันทีมอยู่ดี
อิอิ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ตบ ตบ ตบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มารยาสุด ๆๆๆๆๆๆๆๆ
นังแมค
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ต๊ายยยย
นังแม๊ค มารยาขึ้นทุกวันนะยะ
หนูทีมจัดการมันเลยค่ะ
แถวนี้มีคนเอาใจช่วยเยอะ
ขอบคุณนะคะที่มาต่อบ่อยๆ :กอด1:
-
โอ๊ยยยเกลียดนังแม็คเว่อร์ๆ อะ :m31:
อย่างงี้มันต้อง :beat: :z6: เอาให้ไม่เหลือซากไปเลย :fire:
ทีมต้องอย่างงี้ดิ สมน้ำหน้ามัน
แต่พี่ยอดแอบรู้ทัน อิอิ :กอด1:
-
พี่ยอดก็รู้ทันแม็คนี่นะ
ที่บอกว่าจะปฐมพยาบาลเองเนี่ยคือจะลองใจทีมใช่มิ
เชียร์น้องทีมสุดแรง
สงสัยยายเจ๊เอ๋ จะรู้เห็นเป็นใจกับคุณกรณ์และแม็ครึป่าวเหอะ
บวก 1 แต้ม ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ถ้ายังได้อ่านต่อเรื่อยๆก็ยินดีนะคะ
-
กรี๊สสสสส ส
นังแม็คแรสมากกกกกกกก :m31:
ไม่ไหวแล้วอ่ะ :z6:
อยากตบคน
แต่ก็นะ พี่ยอเค้ารักทีมคนเดียวย่ะ
เชอะ!
-
อยากให้เขียนต่อไปเรื่อยๆ อ่ะค่ะ
ถ้าช่วงไหนว่างก็มาลงถี่ๆ
ถ้าช่วงไหนยุ่ง ก็มาแบบนานๆ ถี่ก็ได้
ยังไงก็รออ่านค่ะ
:jul3:
-
มาให้กำลังใจพี่เป้ศรีจ้า
-
จิ้ม + พี่เป้
รักพี่ยอด พี่ยอดน่าร๊าก และ รู้ทัน 555
-
น้องทีมค่ะ :beat: สั่งสอนอิน้องพี่กรณ์หน่อยสิค่ะ
แหมมมมชีช่างกล้า
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคน post แล้วก็คนแต่งเลยนะครับ เรื่องน่ารักดี ได้ศัพท์เยอะดีนะ(เอาไว้คุยกะแฟนอ่ะ)....ตอนนี้ romantic ดีนะครับ ทำให้เห็นพัฒนาการอะไรดีๆนะ.....
ชอบครับ บอกได้เลยว่าชอบเรื่องนี้ :L2:
-
+1 ให้เป้นะคะ
:กอด1: :L2:
อย่าเพิ่งจบเร็วเลย ตัวอิจฉายังไม่ได้ทำงานเท่าไหร่
เสียดายค่าตัว
-
ดีใจจัง ยังไม่จบ :m1:
อิคุณแม็คนี่ยังไง มารยาแสนแปดเล่มเกวียน
ออร่านายร้ายส่องประกายวิบวับเชียะ
แต่พี่ยอดน่ารักที่สุดเลยยยย :m3:
+1 ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อคร้า :L1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไห้มันได้อย่างนี้สิ
ถูกใจ ป้า จริงๆๆๆๆๆๆ
o13 o13 o13 o13
สมน้ำหน้า อีแม็ค :laugh: :laugh:
-
o13 ทีม
แล้วมาต่อไวไวนะ
-
เข้ามาบอกได้เรยครับว่า ร้ายสุดคือพี่ยอดนี่เอง 555+
เก่งจังเรยอะครับเนี่ย สามารถมากเรยอะครับ
-
ตอนแรกก้อว่าน้องทีมสุดยอดแล้วนะ แต่ดูท่าพี่ยอดจะยิ่งกว่าอีกอ่ะ รู้ทันไปหมด :a2:
ขอบคุณคุณเป้นะ สำหรับเรื่องราวสนุกๆแบบนี้ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะ :L2:
-
น้องแม็ก ขอย้ำคำเดิมว่า ไปไกลๆ เลยค่ะ!
-
ดีค่ะ ก็เพิ่งมาเม้นให้เรื่องนี้เป็นครั้งแรกนะคะ อนากบอกว่าน่ารักมากเลย พี่ยอดตอนแรกดูเถื่อนๆแต่เอาเข้าจริงๆก็น่ารักมาก ทีมก็เหมือนกัน แต่ตอนนี้เราชอบพี่ยอดมากอ่ะ มีการรู้ด้วยว่าแม็คไม่ไดจมน้ำจริงๆ ยังไงก็อยากให้ให้พี่ยอดกะทีมรักกันไปนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วอย่าเพิ่งจบนะคะ อย่าทำร้ายคนอ่านเลย พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสTT__TT
-
นู๋ทีมไหวพริบยอดเยี่ยมแก้สถานะการณ์ได้ดี o13 แถมได้รู้อีกว่า สำหรับพี่ยอดแล้ว
น้องทีมสำคัญที่สุด กรี๊ดดดดดดดดดดดน่ารัก :จุ๊บๆ:
:man1:น้องเป้น่ารักสุดๆเหมือนกัน :L1:
-
:beat: ตบอีกทีดิ
-
เย้ ๆ มาต่อแล้ววววววววววววว
-
แห..อได้โล่ จริง ๆ หนูแม๊ค แต่ไม่สำเร็จเพราะคนรู้ทัน :m20:
ส่วนพี่ยอดก็ขยันหยอดน้องทีน แล้วแบบนี้จะเหลือเหรอ ยิ่งเวลาหมดไปเรื่อย ๆ แบบนี้ :z1:
เป็นกำลังใจให้ เป้ แต่ไปเรื่อย ๆ เถอะ อย่าพึงหักเหให้จบ แบบรวดรัดนะครับ +1 ให้เป็นการขอบคุณ
-
สนุกค่ะ ชอบบบบบ พี่ยอดน่ารักจัง ทีมก็สุดฤทธิ์เลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ อยากอ่านต่อจัง มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ยอมรับเลยว่าติดใจเรื่องนี้
สนุกมากครับ
-
นังนี่ มันแร๊งงง
บังอาจจจ :3125:อ่า มารยา เกิ๊น
คิดว่า พี่ยอด จะ เม้าท์ 2 เม้าท์ แก หรอ
เฮอะ ตราบใด ที่ พี่เป้ยังเป็นตัวประกันช้านน
แก อย่าได๋ หวัง ฮิยะฮ่าฮ่า
เพราะว่า พี่ทีม♥ พี่ยอด ตลอดกาลนานเทอญ
มาต่ออีกนะคะ พี่เป้ รัก พี่เป้ :L2: :กอด1:
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
ยังไงรอติดตามอยู่นะคะ
ชอบพี่ยอดน่ารัก
ทีมแรงได้ใจมากๆเลยค่ะ
:o8:
-
วันนี้มาไหมอ่ะ :fire:
-
...คืนนี้ ถ้าเนตไม่ล่ม เจอกัน ขอโทษที่หายไปนาน เจ็บนิ้วชี้ข้างขวา เพื่อน ๆ บอกว่าคลิกดูรูปโป๊บ่อยเกินไป :o8: ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว พิมพ์ชั่วโมงเดียวเสร็จ แต่เมื่อคืนเนตที่บ้านล่ม ไม่รู้วันนี้จะเป็นยังไง แล้วเจอกันนะครับ...
...เป้...
-
จับมือน้อยๆของน้องเป้มาเป่าตรงนิ้วชี้โอมพ้วงงงง ใช้นิ้วชี้จิ้ม...
เหมือนกันเลย :laugh3:
:man1: น้องเป้
-
หายไวไว พี่เป้
เข้ามารออ่าน
คิดถึงพี่ยอด
-
We belong together 38
...เช้าวันต่อมา ผมออนฟลอร์ด้วยสีหน้าสดใสจนพี่ ๆ แซวกันใหญ่...ต่างจากแม็คที่ยืนหน้าตาบอกบุญไม่รับอยู่อีกด้านของฟร้อนท์...ถ้าแม็คไม่แสดงทีท่าจะชอบพี่ยอดอย่างเห็นได้ชัด ผมคงเดินเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วงในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง...แต่...ผมก็ไม่รู้ว่าแม็คคิดว่าผมเป็นเพื่อนเค้าหรือเปล่า...เพราะแม็ครู้ทั้งรู้ว่าพี่ยอดเป็นอะไรกับผม โดยที่พี่ยอดเป็นฝ่ายพูดเองต่อหน้าแม็คด้วยซ้ำ...ยังกล้าตีท้ายครัวผมอย่างหน้าด้าน ๆ...
“...ขอโทษนะครับ...ไอจะหาแอ๊ปเปิ้ลได้ที่ไหน...” แขกชาวเอเชียถามเป็นภาษาอังกฤษกะท่อนกะแท่น
“...ตลาดอยู่ทางโน้น...” แม็คตอบแขกห้วน ๆ หน้าตาบึ้งตึง พลางชี้นิ้วไปด้านนอกโรงแรม
“...เอ่อ...” แขกทำหน้างง ๆ ก่อนจะพยายามจะพูดอีก แม็คไม่สนใจ ผมจึงเดินเข้าไปหา
“...ขอโทษนะครับ...ยูหมายความถึงการประชุมของบริษัทแอ๊ปเปิ้ลหรือเปล่าครับ...” ผมถามแขกช้า ๆ ชัด ๆ แขกพยักหน้า ยิ้มดีใจที่ผมเข้ามาช่วย
“...ใช่แล้ว...”
“...อยู่ห้องประชุมชั้นสอง ยูสามารถเดินตามป้ายนั้นไป...ไอมั่นใจว่ายูไม่หลงอย่างแน่นอน...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ขอบ...คุณ...ครับ...” แขกไหว้ผม และพยายามพูดขอบคุณเป็นภาษาไทย
“...ขอบคุณครับ...” ผมยกมือไหว้สวย ๆ ตอบ และยิ้มให้จากใจ
*
*
…แขกคนนั้นยังไม่เดินขึ้นห้องประชุม แต่พอดีมีกรุ๊ปทัวร์ลงมาเช็คเอ้าท์ ผมจึงหันไปสนใจกับแขกคนอื่นต่อ...ไม่นานนัก พอแขกเช็คเอ้าท์ขึ้นรถบัส...แขกคนเดิมก็เดินมาขอถ่ายรูปผม...พี่ ๆ พยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต...ผมจึงเดินออกไป พี่รุจให้Guest relation คนที่สามารถพูดภาษาของแขกคนนั้นได้มาช่วยดูแล...ผมจึงโดนจับให้โพสท่าตามที่แขกต้องการ ทั้งไหว้ ทั้งยิ้ม มีรูปครึ่งตัว และเต็มตัวหลายภาพ...แขกไม่ต้องรีบไปประชุม เพราะเป็นนักข่าวของประเทศนั้นที่มาทำข่าวการประชุมของบริษัทเพื่อเอาไปลงหนังสือพิมพ์...
...เราคุยเล่น ถ่ายรูปกันสนุกสนานอยู่ซักพักก็ต้องวงแตก เพราะคุณกรณ์กับ Mr. James เดินลงมาจากลิฟท์ และคงเห็นว่าผมกำลังเป็นแบบให้แขกถ่ายรูปท่ามกลางเสียงเชียร์ของฟร้อนท์คนอื่น...
“...เมื่อสักครู่ทำอะไรกันครับ...” RM ถามผม
“...แขกขอถ่ายรูปทีมน่ะค่ะ...” Guest relation ตอบแทนผม
“...จริงเหรอ...ดีครับ...แต่คงไม่ไปรบกวนแขกท่านอื่นนะ...” RM มองมาทางผม
“...ไม่ครับ...บริเวณล็อบบี้เมื่อครู่นี้ไม่มีแขกอื่นอยู่เลยครับ...” ผมตอบ และยิ้มให้ เผื่อจะไม่โดนด่า
“...คุณเจมส์ครับ...ไอมีความคิดว่าจะขอทีมไปช่วยในแคมเปญการท่องเที่ยวสุดสัปดาห์นี้ที่กรุงเทพฯ...ยูคิดว่าดีมั้ยครับ...” คุณกรณ์ถาม RM
“...เป็นความคิดที่ดีนะ...แต่ทีมไม่ได้ทำงานในแผนกเซลล์...เค้าจะช่วยคุณได้ตามที่ต้องการเหรอ...”
“...ได้สิครับ...ไอเชื่อว่าทีมเป็นคนที่เรียนรู้เร็ว และสามารถทำตามความต้องการของไอได้ทุกอย่าง...ใช่มั้ยทีม...” คุณกรณ์หันมาถามผม
“...ไม่ครับ...ไอไม่คิดอย่างนั้น...ไอมาที่นี่เพื่อฝึกงานในแผนกต้อนรับส่วนหน้า...ไอขอขอบคุณที่ยูให้โอกาส แต่ไอขอปฏิเสธดีกว่า...” ผมตอบแบบไม่ต้องคิดเลย
“...ทีม...ยูจะได้ประสบการณ์อีกเยอะแยะนะ...มันจะดีกับอนาคตยูด้วย...” คุณกรณ์หว่านล้อม
“...ถ้ายูอยากได้คนจากฟร้อนท์ไปช่วย...ไอคิดว่าแม็คน้องชายยูน่าจะได้รับการสนับสนุนมากกว่าไอนะ...เพราะยังไงเค้าก็เป็นพนักงานของโรงแรม...ส่วนไอเป็นเพียงเด็กฝึกงาน...ถ้ายูต้องเสียค่าเครื่องบิน ค่าที่พัก...ยูควรจะเสียให้พนักงานที่ต้องทำงานที่นี่อีกนานดีกว่า...เพราะอีกไม่กี่เดือนไอก็ต้องกลับกรุงเทพฯ แล้ว...”
“...แต่มันไม่ฉลาดเลยนะที่ยูไม่รับข้อเสนอนี้...” คุณกรณ์เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“...ไอรู้...แต่ไอคิดว่าไอไม่ควรรับข้อเสนอนี้ต่างหาก...” ผมเถียง
“...พอแล้ว...ถ้าทีมเค้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร...ทีมพูดถูกที่งานนี้ควรจะเป็นของพนักงาน ไม่ใช่เด็กฝึกงาน...และมันไม่ใช่หน้าที่ของแผนกต้อนรับด้วย...ถ้ายูอยากให้ฟร้อนท์ไปช่วยเรื่องภาษา หรือการรับมือกับแขก ให้น้องยูไปก็ได้ ใช้เวลาที่เหลือเทรนอีกเท่าที่ทำได้ละกัน...” คุณเจมส์ตัดบท และมองไปที่แม็คซึ่งยืนมองอยู่ไม่ไกล
“...แต่ไอต้องการให้ทีมไปด้วย...” คุณกรณ์พูดเสียงแข็ง
“...งั้นยูต้องไปบอกกับคุณรุจละกัน...เค้าเป็นผู้บังคับบัญชาของทีม...” คุณเจมส์ส่ายหัวก่อนจะเดินไปทางค็อฟฟี่ช็อป
*
*
...ผมเดินเข้าฟร้อนท์ไปตามพี่รุจ และบอกเค้าว่าผมไม่อยากไปกรุงเทพฯ กับคุณกรณ์ในวันเสาร์-อาทิตย์นี้...ผมไม่ลืมบอกพี่รุจคร่าว ๆ ว่าเราคุยอะไรกันไปแล้วบ้าง...พี่รุจยิ้มมุมปากแล้วเดินเชิด ๆ ออกไป...
“...ว่าไงคุณกรณ์...มีอะไรให้ฟร้อนท์รับใช้เหรอ...” พี่รุจทักเสียงเรียบ ไม่เคยเห็นเจ๊โหมดนี้มาก่อน น่ากลัวจัง ผมคิดในใจ
“...ผมอยากได้ทีมไปร่วมงานส่งเสริมการท่องเที่ยวที่กรุงเทพฯ วันเสาร์-อาทิตย์นี้ครับ...” คุณกรณ์มองพี่รุจแบบเป็นการเป็นงาน
“...ขอเหตุผลหน่อย...”
“...เอ่อ...ผมอยากให้น้องเค้าได้เรียนรู้ประสบการณ์ทำงานด้านอื่นบ้างครับ...”
“...เคยได้ยินคำนี้มั้ย...Focus on one thing at a time...ตอนนี้น้องกำลังเรียนรู้งานฟร้อนท์อยู่ จะให้ไปทำส่วนของเซลล์เพื่ออะไร...ถ้าอยากให้เด็กฝึกงานได้ประสบการณ์ก็เอาเด็กฝึกงานของเซลล์ไปสิ...”
“...ผมอยากได้ฟร้อนท์ไปช่วย...เพราะฟร้อนท์น่าจะรับสถานการณ์กดดันได้ดีกว่า...”
“...งั้นเลือกเอาใครก็ได้ไปคนนึง...ยกเว้นทีม...” พี่รุจพูดเสียงจริงจัง
“...ผม...” คุณกรณ์จะเถียง
“...ที่จริงพี่มีสิทธิจะไม่ให้เลยซักคนก็ได้นะ...จะเอาหรือไม่เอา...พี่จะได้จัดตารางวันหยุดใหม่...”
“...ถ้าไม่ได้ทีมผมก็ไม่เอาครับ...” คุณกรณ์ตอบเสียงแข็ง แล้วเดินกลับขึ้นลิฟท์ไปทันที
*
*
...ผมกำลังเม้าท์ถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกับพี่ ๆ อย่างเมามัน...ส่วนแม็คก็แยกไปหัดทำแคชเชียร์กับพี่อีกคนที่พี่รุจมอบหมายหน้าที่ให้ ทั้ง ๆ พี่คนนั้นแกอยากร่วมวงเม้าท์ถึงขนาดที่แอบหาเรื่องมาจอยบ่อย ๆ ตอนที่ให้แม็คหัดทำโปรแกรมเช็คเอ้าท์ในคอมพิวเตอร์...
“...ทีม...เข้าไปหาเจ้หน่อย...” พี่คนหนึ่งหันมาบอกผมหลังจากวางสายโทรศัพท์ แม็คมองผมด้วยความสงสัย
“...มีอะไรหว่า...เดี๋ยวออกมาเม้าท์ใหม่นะพี่...” ผมพูดแล้ววิ่งเข้าหลังฟร้อนท์
“...นั่งสิ...” พี่รุจบอกเมื่อเห็นผมยืนอยู่ในห้องแก
“...เจ้อย่าทำหน้าเครียดอย่างนี้สิ...ทีมกลัว...” ผมแหย่พี่รุจ
“...นี่...ระวังคุณกรณ์หน่อยนะ...ตอนนี้เหมือนเค้าอยากได้แกผิดปกติ...”
“...หมายความยังไงอ่ะเจ้...”
“...เท่าที่เจ๊รู้มานะ...กรณ์เนี่ย ถ้าอยากได้อะไร เค้าต้องได้...เจ๊สงสัยอยู่อย่างนึง...ตกลงแกกับยอดเป็นอะไรกันหรือเปล่า...”
“...โหเจ้...แล้วมันเกี่ยวอะไรกันอ่ะ...”
“...เกี่ยวสิ...รูปร่างหน้าตาแก ปกติเกย์ทั่วไปก็อยากได้อยู่แล้ว...แต่สำหรับกรณ์ ถ้าสมมุติแกเป็นแฟนยอดเนี่ย ประวัติศาสตร์คงซ้ำรอย...กรณ์ต้องอยากได้แกมากขึ้นกว่าเดิมแน่...”
“...ยากเจ้...ทีมไม่ได้โลเลเหมือนแฟนเก่าพี่ยอดหรอก...”
“...ที่กรณ์เค้าอยากได้เนี่ย...มันมีหลายแบบนะ...เจ้ไม่รู้หรอกว่าเป็นแบบไหน...อยากได้แบบมีเซ็กส์...อยากได้แบบควงไปเย้ย...อยากได้แบบแค่แหย่ให้เลิกกันก็พอ...หรืออยากได้เพราะชอบจริง ๆ...”
“...ของอย่างนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก...”
“...ถ้านะ...ถ้าแกเป็นแฟนกับยอดจริง ๆ เจ็ก็เห็นด้วย เพราะยอดมันเป็นคนดี...อยากให้คบกันเป็นเรื่องเป็นราว...และมั่นคงต่อกัน...อย่าให้ยอดต้องเสียใจเพราะกรณ์อีก...” พี่รุจพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“...จ้ะ...” ผมรับคำ
“...โอ้โห...ตายยากจริง ๆ...ไปกินข้าวเหอะทีม...ยอดมารับแล้ว...” ผมหันไปตามสายตาพี่รุจ เห็นพี่ยอดยืนกระวนกระวายอยู่หลังฟร้อนท์
*
*
...พี่ยอดดูเหมือนจะมีเรื่องคุยกับผม แต่มื้อกลางวันนี้แม็คขอมากินข้าวด้วย ซึ่งผมไม่สามารถจะปฏิเสธได้...ไม่ใช่เฉพาะตอนกินข้าวเท่านั้น...แม็คขอตามขึ้นมาบนห้องผมหลังอาหาร เพื่อล้างหน้าล้างตา โดยอ้างว่าลืมกุญแจห้องตัวเองไว้ที่ฟร้อนท์...ผมกับพี่ยอดได้แต่มองหน้ากัน แล้วแอบถอนหายใจแบบเซ็ง ๆ...
“...โอ้โห...ขนมเต็มตู้เย็นเลย...” แม็คถือวิสาสะเปิดตู้เย็นที่ห้องผม
“...เอาไว้หิวตอนดึก ๆ จะได้มีอะไรกินอ่ะ...”
“...ดีจัง...เนี่ย...แม็คอยู่คนเดียว...ถ้าหิวตอนดึก ๆ ก็ไม่รู้จะหาอะไรกินที่ไหน...” แม็คพูดเหมือนให้ผมเสนอตัวหยิบยื่นน้ำใจ
“...แม็คก็หาซื้อของกินเก็บใส่ตู้ไว้สิ...เอาของที่ไม่เน่าไม่เสียง่ายอ่ะ...” ผมพูดหน้าใสซื่อ แม็คมองอย่างอึ้ง ๆ
“...พี่ยอด...พี่กรณ์เค้าขอตัวทีมไปช่วยงานที่กรุงเทพฯ เสาร์-อาทิตย์นี้ พี่ยอดรู้หรือยัง...” แม็คหันไปคุยกับพี่ยอด
“...รู้แล้วครับ...”
“...แม็คอยากจะฝากทีมซื้อขนมแบบนี้ที่กรุงเทพฯ อ่ะ...” แม็คหยิบขนมยี่ห้อดังในตู้ให้ผมดู พี่ยอดมองหน้าผมสลับกับแม็ค
“...เมื่อเช้าแม็คไม่ได้ยินหรอว่าเราไม่ได้ไปกับคุณกรณ์อ่ะ...”
“...ได้ยิน...แต่คนอย่างพี่กรณ์น่ะ...ถ้าเค้าอยากได้อะไร...เค้าต้องเอาให้ได้...” แม็คพูดเน้น เหมือนแฝงนัยยะอะไรอยู่
“...ทีมเค้ามีนัดกับพี่แล้ว...เสาร์-อาทิตย์นี้เราจะไปเที่ยวเกาะกัน...” พี่ยอดขัดขึ้น ผมหันขวับ สงสัยว่าพี่ยอดพูดถึงเรื่องอะไร
“...อืม...ใช่...เราไม่กล้าบอกคุณกรณ์อ่ะ...กลัวเค้าจะหาว่าเห็นเรื่องส่วนตัวสำคัญกว่าเรื่องงาน...” ผมรับมุข
*
*
...ช่วงบ่ายแขกไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่...ผมก็นยืนเม้าท์กับพี่ ๆ เรื่องโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่ถ่ายรูปได้ชัดมาก...ผมถูกใจอยู่รุ่นหนึ่ง ราคาตอนนั้นหลักหมื่น ซึ่งถือว่าแพงสำหรับนักศึกษาที่ยังไม่มีรายได้เช่นผม...มันสวย ดูดี และใช้งานได้หลายหลายมาก...ยิ่งเห็นภาพโฆษณาในหนังสือยิ่งอยากได้...ผมถึงกับบ่นกับพี่ ๆ ว่า ถ้าทำงานได้เงินเดือนก้อนแรก ผมจะไปถอยมือถือรุ่นนี้มาให้ได้...
*
*
...เราเม้าท์กันสนุกสนาน โดยปล่อยให้แม็คเรียนรู้เรื่องเอกสารอยู่ใกล้ ๆ ผมค่อนข้างแปลกใจที่แม็คอ่านภาษาไทยไม่ค่อยออก...จริงอยู่ที่เค้าไปเมืองนอกมาตั้งแต่เด็ก...อืม...แล้วทำไมภาษาอังกฤษ แม็คพูดได้ดี แต่เขียนยังผิด ๆ ถูก ๆ...ตอนแรกผมไม่ได้สังเกต แต่พี่ ๆ เอาเอกสารที่แม็คเขียนมาให้พวกผมวิเคราะห์กันว่าทำไมแม็คถึงเขียนผิดแบบไม่น่าเชื่อว่าคนที่ไปอยู่อเมริกาจะเขียนภาษาอังกฤษผิดเยอะขนาดนี้...
“...คุณน้องคะ...ที่อเมริกาคำนี้เค้าเขียนอย่างนี้เหรอคะ...” พี่คนหนึ่งอาสาไปถามด้วยตัวเอง
“...อ๋อ...แม็คจำไม่ได้แล้วว่ามันเขียนยังไง...แต่พี่ก็เข้าใจนี่...”
“...เข้าใจ แต่ถ้าเราส่งข้อความที่สะกดผิด ๆ ขึ้นห้องแขกแบบนี้มันจะดูไม่ดีนะ...”
“...โอเค...แล้วแม็คจะเปิดดิกเช็คทุกคำก่อนส่งละกัน...” แม็คพูดประชด
“...ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก...ให้ทีมมันเช็คก่อนก็พอ...เด็กไทยส่วนมากจะแม่นทฤษฏี...แม่นศัพท์ แม่นแกรมม่า...แต่พูดกับออกเสียงไม่ค่อยได้...” เหมือนโยนน้ำมันเข้ากองไฟ แม็คชักสีหน้าไม่พอใจ
“...ได้ครับ...” แม็คกระแทกเสียงตอบ
“...อืม...แล้วเวลาแม็คเรียนที่โน่น ทำยังไงอ่ะ...อาจารย์ไม่งงแย่เหรอ...”
“...แม็คก็จ้างฝรั่งให้ทำงานส่งสิ...ง่ายจะตาย...” พูดจบ แม็คก็มีสีหน้าตกใจที่หลุดปากบอกออกไป
“...ทีม...เจ้เรียก...” พี่รอบบ่ายแง้มประตูออกมาเรียก
“...จ้า...” ผมหงุดหงิดนิดนึง อยากจะอยู่ฟังแม็คแก้ตัวจัง
*
*
...ผมถึงกับอึ้ง เมื่อพี่รุจบอกว่า คุณกรณ์ส่งเมล์ภายในส่งถึง GM และผู้บริหารอื่น ๆ เพื่อขอให้พนักงานฟร้อนท์ โดยระบุชื่อผมไปช่วยงานจัดแสดงส่งเสริมการท่องเที่ยวที่กรุงเทพฯ ซึ่งในเมล์ที่พี่รุจให้ผมอ่าน ยกข้ออ้างต่าง ๆ นานา...และ GM ก็ทำท่าจะเห็นด้วย...แต่ก็ยังไม่อนุมัติ...
...พี่รุจบอกว่า ถ้าเป็นคำสั่ง GM พี่รุจก็ช่วยอะไรไม่ได้...ผมไม่รู้จะทำยังไง...จึงโทรไปหาพี่ยอดที่ห้องช่าง...ดูเหมือนคนรับโทรศัพท์จะแตกตื่นที่ผมโทรลงไป รีบกระวีกระวาดไปตามพี่ยอดให้ทันที...พี่ยอดมารับโทรศัพท์ด้วยเสียงหอบ ๆ ได้ยินแล้วผมขนลุก หน้าร้อนวาบเลย...แต่...เรากำลังเครียด อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องนั้น....ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ยอดฟัง...พี่ยอดเงียบไป และบอกว่า เดี๋ยวตอนเย็นค่อยคุยกัน ก่อนวางหูไป...
*
*
…ไม่นานนัก...ขณะที่ผมกำลังรับเช็คอิน พี่รุจก็เดินมาเรียกผมอีกครั้งด้วยตัวเอง...ผมรีบจัดการกับแขกตรงหน้าให้เร็วที่สุด...พูดรัวจนแขกฟังไม่ทัน...พี่ข้าง ๆ ต้องสะกิดให้ผมพูดช้าลง...เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น แขกเดินขึ้นลิฟท์ ผมก็วิ่งเข้าหลังฟร้อนท์ไปหาพี่รุจทันที...
“...ข่าวดีย่ะ...แกไม่ต้องไปกรุงเทพฯ แล้ว...”
“...จริงเหรอ...ทำไมล่ะ...”
“...ก็แฟนแกแสดงอิทธิฤทธิ์น่ะสิ...” พี่รุจพูดขำ ๆ
“...อะไรเจ้...ทีมยังไม่มีแฟน...” ผมปฏิเสธหน้าร้อนวูบ
“...แหม...อยากรู้ว่าจะปากแข็งอีกนานแค่ไหน...”
“...เจ้อ่ะ...” ผมเขิน
“...ไม่ล้อแล้ว...นี่ ๆ คราวนี้เจ้ายอดชายขี่ม้าขาวมาช่วยเลยรู้มั้ย...”
“...ยังไงอ่ะ...”
“....อ่านเองละกัน...” พี่รุจให้ผมอ่านเมล์ในคอมพิวเตอร์
“...ดีใจจัง...”
“...ย่ะ...ขอให้มีความสุขบนเกาะสวาท หาดสวรรค์นะยะ...” พี่รุจพูดยิ้ม ๆ
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติดชม และต้องขอโทษที่มาช้านะครับ...สัปดาห์นี้ยุ่งมาก มีเรื่องต้องทำเยอะ...งานก็ยุ่งเพราะต้องทำรายงานภาษีสำหรับจ่ายวันที่ 15 เอกสารเยอะ...นิ้วก็เจ็บ งานที่ควรจะเสร็จภายในวันเดียว ก็ต้องกลายเป็นสองวัน...พอจะมาโพสเรื่องนี้ต่อ เนตดันล่มอีก...
...แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า...เรื่องนี้ไม่มีบอกใบ้ เพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้...รออีกนิดนึงนะครับ...
...เป้...
-
ตอนหน้าไปสวีทกันสองคนใช่มั้ย :impress2:
-
อยากรู้จัง เจ้าชายขี่ม้าขาวของน้องทีมจะช่วยยังไงหนอ
รอตอนใหม่น่ะค่ะ
-
ฮึ่ย พี่ยอดทำอะไรอ่ะ สำแดงเดชอะไร
โอ้ยหมั่นไส้แม๊กเหมือนเดิม ขออีกรอบ :beat:
อีตากรณ์นี่นะ หน้าด้านจิง เชียว ไปทำตัวให้เป็นคนดีก่อนเถอะ :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
พี่ยอดไปแสดงอิทธิฤทธิ์อะไรล่ะเนี่ยเขาถึงยอมกัน
อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด พระเอกแสดงอิทธิฤทธิ์สู้กันเลยรึ
แหม..คุณกรณ์นี่อ่ะนะทำเค้าเดือนร้อนกัน อยากได้ต้องใจเย็นๆสิ
หรือไม่ก็สนิทกันในสถานะอื่นไม่ดีกว่าเรอะ อยากได้เอาไปเบ่งใส่
อิพี่ยอดเฉยๆมากว่า :เฮ้อ: คนเราเนี่ยนะ
อยากอ่านเื้นื้อหาเมล์จังว่าจะ ดุเด็ดเผ็ดร้อนแค่ไหนเพราะ
นายช่างใหญ่จะตีกับคุณกรณ์ขาใหญ่ ด้วยวิธีไหนกันนะเนี่ย
ขำเจ้าแม๊ค ฝรั่งหาแอปเปิ้ลก็ให้ไปซ์้อที่ตลาด :-[ จะบ้าไปแล้นนังหนู
ส่วนเรื่องภาษาฝรั่ง เอิ๊กไม่อยากจะเซด :a5:
"...พี่ยอดมารับโทรศัพท์ด้วยเสียงหอบ ๆ ได้ยินแล้วผมขนลุก หน้าร้อนวาบเลย"
>> กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
+1 เจ้าคะ ขอให้หายไวไวนะคะเจ็บนิ้วชิมิ....ยังไงก็รอน้องทีมสู้ฟัดพี่ยอด ได้อยู่แล้วล่ะคะ :m1:
-
อยากอ่านเมล์ด้วย อยากรู้เจ้ายอดชายขี่ม้าขาวทำยังไงน้า :laugh:
ตอนหน้าขอหวานๆ อิอิ :impress2:
-
อยากอ่านต่ออ่ะ :serius2:
-
ไรอ่ะ เฮียยอดทำไรอ่ะ อยากรู้
แอบหวานกันดีจัง หวานแบบนี้ไม่เลี่ยนด้วยนะ อิอิ
-
:-[
เกาะสวาท หาดสวรรค์
-
หุหุหุ พระเอกก็เข้ามาช่วยจนได้ :impress2:
-
ค้างมากค่ะ อยากอ่านตอนต่อไป :serius2:
พี่ยอดทำยังไงอ่า ทีมถึงไม่ต้องไป + คุณกรณ์ร้ายมาก
ps. เป็นกำลังใจให้คุณเป้นะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่เขียนให้อ่านค่ะ
o13
-
หมั่นไส้อิตาคุณกรณ์จัง
จะมายุ่งวุ่นงายอะไรนักหนาเนี่ย นายแม็คก็อีกคน
งานนี้พี่ยอดลงมือเองเลย ดีๆ o13
-
คุณกรณ์นี่ท่าทางไม่ใช่แค่อยากได้อะไรแล้วต้องได้อย่างเดียวหรอก แต่คงชอบเอาชนะมากๆ
พี่ยอดมาแก้สถานการณ์ได้คราวนี้ แต่นายคุณกรณ์ต้องไม่หยุดแน่ๆเลย
บวก 1 แต้ม และรอลุ้นต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
ใครก้อได้ช่วย
ช่วยมาจัดการกะมารสองพี่น้องหน่อย
สงสัยน้องแม็คจะจบจากยูห้องแถว :m20:
คุณกรณ์ ก้อใช่ย่อย แรงนะ
แต่น้องทีมเราแรงกว่าชอบ ชอบ
-
อยากรู้จังพี่ยอดไปทำอะไร
กรกะแมคนี่ไม่ไหวเค้าไม่เล่นด้วยก็ยังหน้าด้าน
ทีมอย่าใจอ่อนนะ
-
แง อยากอ่านเมลด้วยคน อบากรู้ว่าพี่ยอดทำอะไรหนอทีมเลยไม่ต้องไป
สู้ๆนะ พี่ยอด น้องทีม มั่นคงเข้าไว้
สงสัยงานนี้ สองพี่น้องนั่นมันคงไม่ยอมเลิกลาง่ายๆแน่
ระวังตัวมารจะไปขัดความสุขที่เกาะนะ
o13
-
นังนักเรียนนอกเริ่มเผยธาตุแท้ละ ร้ายจริงๆ
คุณกรณ์ก็นับวันหางยิ่งโผล่ จะไปแย่งอะไรของเค้านักหนาล่ะพ่อคุณ หน้าตาท่าทางก็ดีหาเองซักคนไม่ยากหรอก ดีกว่าแย่งคนอื่นอีก ของที่แย่งเค้ามา ยังไงมันก็ไม่ใช่ของเรา ซักวันมันก็ต้องไปอยู่ดีล่ะ
เจ๊รุจก็ปกป้องลูกน้องสาวสุดสวยดีมากๆ ขอชมๆ
สุดท้าย ยกให้ พระเอกขี่ม้าขาวไปออกฤทธิ์จนทำให้ทีมไม่ต้องไป เยี่ยมจริงๆ น่าให้มงกุฏพร้อมสายสะพาย เอ๊ย ม่ายช่าย
ปล. จะไปเกาะสวาทหาดสวรรค์ด้วยกันแล้ว เหมือนฮันนีมูนครั้งแรกเลยสิ ว้าวๆๆๆ งานนี้ท่าทางจะ :z1:
-
พี่น้องคู่นี้ นับวันหางยิ่งโผล่ออกมามากขึ้นเนอะ ... แต่ชอบจังเลยครับ ที่มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยน้องทีม ท่าทางจะขี่ม้าพากันไปสวีทบนเกาะสวาทหาดสวรรค์ด้วยนิ... อิอิ
-
ขอให้โดนๆๆๆๆๆแรงๆๆทั้งทีมและพี่เป้ คริกก
-
คุณกรณ์ ร้ายแบบพยายาม ม้ากก ส่วนนุ้งแม็คก็แอ๊บแตกซะ สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน
ตอนนี้อ่านจบแล้ว สงสัยว่าตัวเองจะกำลังทำหน้าเหมือนเจ้รุจ อยู่รึป่าว :impress2:
เกาะสวาท หาดสวรรค์ :z1:
-
ดีมากกกกค่ะ......ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นใคร o13 o13 o13
-
พ่อยอดชายขี่ม้าขาวมาช่วยยังไงเนี่ย อยากรู้มากมาย
แล้วตอนนี้ไปสวีตกันสองต่อสองใช่มั้ยเค๊อะ เริ่ดมาก
-
กี๊ส พี่เป้ นิ้วเจ็บหรอ ไปทำอะไรมา ^^
อยากอ่านเกาะสวาทหาดสวรรค์
-
พี่ยอดเป็นอัศวินมาช่วยแล้ว ต่อไปคงได้ไปเที่ยวทะเลกันอย่างความสุขซะที ขอบคุณนะครับและขอให้หายเจ็บมือโดยเร็วนะ
-
พี่เป้ค่ะหนูเริ่มจิตตกเล็กๆ แล้วน้า
กับไอ้คำว่า "อะไรก็เกิดขึ้นได้" ของพี่เนี๊ยะ
:serius2:
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่เป้ !!!!!
แอบค้าง แอบค้าง
อยากรู้อ่ะ ว่าพี่ยอดไปสำแดงเดชอะไรไว้
555555555555555555555555+
พี่ยอดน่ารักจิงวุ้ย
:z1: :z1: :z1:
-
พี่ยอดสุดยอด สมชื่อเลยคร้าบบ o13
อยาก :beat: แม็ค มากๆ
-
:3123:ติดตามมาตั้งแต่ต้นอ่ะนะครับ เห้นว่าน่ารักดี...แต่อ่านไปแล้วรู้สึกหมั่นไส้คุณกรณ์จัง.....แต่ว่ามันต้องมีตัวร้ายจริงป่ะ ไม่งั้นก็ไม่ครบรสชาติหรอก
เป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วก็หายเจ็บไว้ๆด้วยนะครับ :call:
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ขอให้หายไวไวนะคะ :L1:
คนอย่างคุณกรณ์เนี่ยน่ากลัว อยากได้อะไรแล้วต้องได้
น่าจะใช้ทุกวิธี แม้แต่ทำสิ่งที่ผิดเพื่อเอาชนะทีมให้ได้......
แต่จบแบบนี้มันค้างนะคุณเป้
มาต่อเหอะ :call:
-
o13 พี่ยอดเท่าไปเล๊ยยยยยยย
ฮ่าๆๆ
-
พี่ยอดเก๊งเก่งงงงงงง
อย่างนี้ทีมมิรักตายเลยหรอ5555+
เกาะสวาทททททท อยากรู้ตอนหน้าเร็วๆจัง
:L1: :L1:
-
:a11: มาลงต่อเรื่อยๆเหะ อยากอ่าน
สู้ๆๆๆคนแต่ง
-
อิคุณกรณ์ กับอิน้องแม็คเนี่ย จะหิวโซขนาดนั้นเลยเหรอ
ทำทุกอย่างเลยเนอะ
น่ากลัวๆๆๆๆ
-
เป็นกำลังใจให้ครับชอบเรื่องนี้จังงงงงงงงงงงงงง
-
เป็นกำลังใจให้พี่เป้คร้า :กอด1:
โหยยพี่ยอดเจ๋งอะ
ว่าแต่ส่งเมลว่าไรหรอ
ต้องไปเที่ยวเกาะแน่ๆเลย
เหอะๆสมน้ำหน้าแม็คที่บอกว่า พี่กรณ์อยากได้อะไรก็ต้องได้
ถ้าจะยากแล้วแหละนะ เพราะทีมไม่ใช่ง่ายๆ 555+ :laugh:
แล้วก็หลุดมาเต็มๆจ้างฝรั่งทำงานส่ง
จบมาได้เพราะจ้างจบด้วยรึป่าวเนี่ย :m20:
เชียรพี่ยอด&น้องทีมสุดใจ เย้ๆ
-
สู้ๆ ค่า
ทั้งน้องทีม ทั้งคุณเป้เลย
:กอด1:
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
ไห้ประสบความสำเร็จ และเสร็จพร้อมกัน น่ะ คร้บบบ
o13 o13 o13
-
พี่ยอดน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เกาะสวาท หาดสวรรค์ :z1: :z1: :z1:
พี่ยอด น้องทีม อิอิ :haun4: :haun4:
-
ต๊ายยย
ร้ายกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะยะ :angry2:
ขอบคุณนะคะ :กอด1:
-
อะไรที่ชาวบ้านทำไม่ได้
แต่พระเอกของเราทำได้ว่ะเห้ย
สุดยอดเลย
น่ารักจริงๆ
ปล**เกลียดนังแม๊คจริงๆ พนักงานแต่ต้องให้เด็กฝึกงานตรวจงานให้
ก๊ากกกกกกกกกกก
-
พี่ยอดทำอะไรอ่ะะ อยากรู้จังงง ><
พี่ยอดน่ารักสุดๆ 5555
-
ค้างอ่ะ...ค้างเนอะ...ค้างได้อีก :o12:
อยากรู้อ่ะว่าพี่ยอดทำยังไง ทีมถึงไม่ต้องไปกทม.
+1 ขอบคุณคุณเป้คร้า :L2:
-
:pig4:
:L2:
-
จบตอนได้อย่างเจ็บปวดมาก :z3:
รอตอนต่อไป กับฉากเกาะสวาท หาดสวรรค์ :L1:
-
พี่ยอดนี่ยอดชมชื่อจริงๆ o13
-
กล้องพร้อม เตรียมเเอบถ่ายพี่ก้องกะน้องทีมตะลุยเกาะ
ห้าๆๆๆ ตอนหน้า :impress2:
รอจ้า
ขอบคุณพี่เป้ เยี่ยม o13
-
มีทั้งศึกใกล้และศึกไกล
-
ว้าวพี่ยอดน่ารักจัง แต่ว่าอยากรู้ว่าพี่ยอดเขียนอะไรอะครับเนี่ย อ่านลืมเอามาให้อ่านนะครับ
-
o13นายยอดของเรา
-
พี่ยอดเท่จริง ๆ เลย
พระเอกตัวจริง
-
พี่ยอดใช้กำลังภายในกระบวนท่าไหนช่วยแก้วิกฤตให้น้องทีมและ
(ฉวยโอกาส)พลิกสถานะการณ์มาเป็นผลประโยชน์ให้ตัวเองได้ขนาดนี้หนอ
เกาะสวาทหาดสวรรค์ น้องทีมอย่าลืมให้รางวัลพี่ยอดเป็นการตอบแทนด้วยนะ :L1:
:man1: นุ้งเป้ หายเจ็บนิ้วหรือยัง :L2:
-
ก็ว่าทำไมหายไปแบบน้าน นาน นาน แสนนาน แต่ก็อุตส่าห์มาต่อให้ น่ารักที่สุดเลย :3123:
ปล.หายเจ็บนิ้วไวๆนะ :call:
-
มาว่ายน้ำรอครับ
ไงมาต่อไวๆน่ะครับ
จะจมน้ำเสียก่อน
:z2:
-
ชอบจังที่บอกว่าพี่ยอดแสดงอิทธิฤทธิ์อะ
เพราะตอนแรกๆ เคยบอกไว้ว่า
พี่ยอดเป็นคนที่ผู้บริหารเกรงใจมาก
แต่ไม่นึกว่าจะถึงขนาดสั่งการได้ขนาดนี้
ของเค้าแรงเจงๆ อิอิ
ว่าแต่ตอนที่ไปฮันนีมูนที่เกาะ ขอให้พายุเข้า
ฝนตก คลื่นลมแรง เอาเรือกลับเข้าฝั่งไม่ได้
เปียกปอนกันทั้งคู่ อากาศหนาวเย็น สุดท้ายก็... :z1:
:call: :call: :call:
-
เก่งมากคะพี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!
(http://gotoknow.org/file/chiew-buncha/happy_cow.jpg)
-
พี่ยอด ยอดเยี่ยมสมชื่อ o13
-
มารอครับ
-
มารอๆค่ะ :t3:
-
We belong together 39
...เลิกงาน ผมก็รีบเคลียร์เอกสารทุกอย่างให้เรียบร้อย...ก่อนหาจังหวะที่แม็คเผลอรีบหนีกลับห้อง...แม้ว่าจะดูไม่ดีนัก แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนั้น เพราะก่อนหน้านี้ผมเห็นแม็คมองมาบ่อย ๆ เหมือนจะรอกลับห้องพร้อมกัน...และผมก็รู้ว่าแม็คจะต้องคุยกับผมเรื่องอะไร ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง...คงไม่พ้นเรื่องที่แม็คถูกพี่รุจเรียกไปพบต่อจากผม...เพราะเมื่อแม็คออกจากห้องพี่รุจ เค้าก็หน้าบึ้งจนเลิกงานเลย...
...เมื่อผมเปิดประตูห้อง...พี่ยอดอยู่ในชุดลำลองเสื้อยืด กางเกงบอลเหมือนเดิม...ผมล้างมือล้างเท้า แล้วรีบชวนพี่ยอดออกไปข้างนอก...สังหรณ์ใจว่าแม็คต้องตามมาคุยที่ห้อง...พี่ยอดดูงง ๆ แต่ก็ยอมตามออกมาโดยดี...
...เราเดินเล่นเคียงคู่กันที่ชายหาด...ลมพัดเย็นสบาย มองดูคลื่นอ่อน ๆ และพระอาทิตย์สีส้มที่ใกล้จะตกดิน...พี่ยอดดูอารมณ์ดี เดินอมยิ้มตลอดทาง...
“...ตกลงแค่อำเค้าใช่มั้ย...เรื่องเราจะไปเที่ยวเกาะกันอ่ะ...”
“...ไม่ได้อำ...พี่จะชวนทีมไปจริง ๆ...”
“...แล้วทำไม GM ถึงยอมพี่ยอดล่ะ...”
“...เค้าคงเห็นใจพี่มั้ง...ตั้งแต่ทำงานมา พี่ไม่เคยหยุดเลย...ตอนเจ็บขา ถ้าทีมไม่อยู่กับพี่ พี่ก็ไม่หยุดหรอก...”
“...มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกพี่ยอด...” ผมคาดคั้น
“...เอ่อ...”
“...พี่ยอด...” ผมเรียกชื่อเค้าเสียงแข็ง และหยุดเดิน
“...พี่ก็แค่คุยกับคนที่ใหญ่กว่า GM เท่านั้นเอง...” พี่ยอดหันมาสารภาพ
“...ใครอ่ะ...ใหญ่กว่า GM...”
“...ก็ MD ไง เจ้าของโรงแรมอ่ะ...ใหญ่พอป่ะ...” พี่ยอดพูดกวน ๆ
“...คุณกรณ์คงโมโหแย่เลย...”
“...ยังไงพี่ก็ไม่ยอมให้ทีมไปกับเค้าหรอก...” พี่ยอดพูดเสียงเครียด ส่วนผมแอบยิ้ม
*
*
...เราสองคนเดินเล่นกันไปไกล แวะกินข้าวเย็นร้านข้างทางแถวนั้น...เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมกับพี่ยอดก็ต้องกลับที่พัก และคุยเรื่องทริปที่เราจะไปเกาะที่พี่ยอดบอกว่าสวยนักสวยหนา...แม้ว่าเค้าจะเคยไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยค้างที่นั่น เพราะพี่ยอดต้องอยู่พร้อมทำงานที่โรงแรมตลอดเวลา...เดินไปคุยไป จนเรากลับมาถึงห้อง...จัดการอะไรเรียบร้อย ผมก็ออกมาคุยกับพี่ยอดต่อ...
“...พี่ยอด..ทีมชวนเพื่อน ๆ ไปด้วยได้ป่าว...” ผมถามแบบไม่เต็มปากเต็มคำ
“...เอาสิ...ไปกันหลาย ๆ คนสนุกดี...ทีมไม่เห็นบอกตั้งแต่แรก พี่ก็นึกว่าทีมอยากอยู่กับพี่สองต่อสองซะอีก...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...บ้าเหรอ...ชวนแม็คไปด้วยดีกว่า...” ผมแหย่ พี่ยอดหันมามองหน้าผมทันที
“...เดี๋ยวพี่ไปชวนให้เอง...” พี่ยอดแหย่ผมกลับ
“...ถ้าอยากเห็นเกาะแตกก็ชวนสิ...” ผมลุกขึ้นจะเดินหนีเข้าห้อง
“...ล้อเล่น...ทีมอยากให้ใครไปก็ชวนเหอะ...แต่เรือสปีดโบทนั่งได้แค่เจ็ดคนนะ...” พี่ยอดดึงมือผมไว้
“...อืม...ทีมจะไปนอนแล้ว...” ผมพูดแก้เขิน เพราะพี่ยอดมองตาเยิ้ม อายจัง หลุดหึงพี่ยอดออกมาซะงั้น
*
*
...คืนนั้นผมก็โดนพี่ยอดจูงเข้ามานอนในห้องด้วยกันเหมือนทุกวัน...แอบคิดในใจ ตอนนี้ผมชินกับการที่มีคนนอนกอดไปซะแล้ว...แต่ต่อไป เราต้องกลับกรุงเทพฯ ไปทำงานคนเดียว กินอยู่หลับนอนคนเดียว ชีวิตเราจะเป็นยังไง...บ้าไปแล้วเรา...เมื่อก่อนก็อยู่คนเดียวมาตลอด...ทำไมจะอยู่คนเดียวอีกครั้งไม่ได้...คนเข้มแข็งเท่านั้นที่อยู่รอดในสังคมทุกวันนี้...
*
*
...เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็เริ่มงานตามปกติ...โทรไปหาแก้วที่เข้างานรอบเช้า ชวนไปเที่ยวเกาะกันวันเสาร์นี้...หลังเลิกงาน เราก็เดินทางกันเลย...ให้ชวนไผ่ไปด้วยก็ได้...แต่ปัญหาของเราอยู่ที่มิ้นท์เข้างานรอบบ่าย เลิกงานห้าทุ่มครึ่ง คงไปกับพวกเราไม่ได้...
“...แกก็ให้เพื่อนแกแลกเวรสิ...ยอมเหนื่อยวันนึง...หาเพื่อนฝึกงานด้วยกันที่เข้ารอบเช้า...ขอสลับเวลากัน...แต่เค้าจะไหวเหรอ...กลับห้องเที่ยงคืน ตอนเช้าต้องตื่นมาทำงานต่อ...แบบนี้เค้าเรียกว่าโดดรอบ...” พี่รีเซฟชั่นที่อยู่ใกล้ ๆ ผมได้ยินผมคุยโทรศัพท์กับแก้วแนะนำวิธีให้
“...เดี๋ยวลองให้มันทำดูก็ได้พี่...”
“...ไม่ชวนซี้แกไปด้วยเหรอ...” พี่เค้าพยักพเยิดไปทางแม็ค
“...เรือเต็มแล้วพี่...”
“...พี่ว่าซี้แกแปลก ๆ นะ...จะว่ามันไม่ดีก็ไม่ใช่...แต่มันยังไงก็ไม่รู้...”
“...โห...พี่...อย่าดึงเค้าลงมาเป็นซี้ทีมเลย...เราอยู่กันคนละระดับ...เค้าไฮโซ ทีมมันโลโซ...” ผมพูดขำ ๆ
*
*
…วันนี้ผมกับแม็คไม่ได้คุยกันมากนัก...เราไม่ได้โกรธกัน แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างมากั้นเราไว้...แม็คต้องไปกรุงเทพฯ กับคุณกรณ์ตามที่พี่รุจเสนอชื่อไป โดยอ้างว่า เค้าเป็นพี่น้องกัน และอยากให้แม็คได้ประสบการณ์ทำงานหลายแบบ เพื่อนำมาปรับใช้กับการทำงานที่ฟร้อนท์...
“...แหม...เจ้ายอดนี่มันร้ายจริง ๆ...เห็นไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา ไม่เข้าทางผู้ใหญ่...แต่พอเอาจริงขึ้นมาที เล่นอีตากรณ์ซะหงายท้องไม่เป็นท่าเลย...” พี่รุจพูดขำ ๆ ในห้อง
“...ทำไมอ่ะเจ้...” ผมถาม
“...ก็เค้าเม้าท์กันว่าแฟนแกโทรไปคุยเรื่องนี้กับ MD เลยนะ...”
“...ไม่ใช่แฟน...” ผมแก้
“...เออ...ไม่ใช่แฟน แต่มันจะเป็นผัวแกวันเสาร์นี้แหละ...”
“...เจ๊อ่ะ...”
“...เม้าท์ต่อ ๆ...จริงอยู่ เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่ควรโทรไปคุยกับเอ็มดีอ่ะนะ...แต่ยอดมันแผนสูง...มันบอกว่ามันจะไปดูความเรียบร้อยที่บ้านพักตากอากาศของเอ็มดีบนเกาะ...เผื่อมีอะไรต้องซ่อมแซม...แต่จะพาน้องรูมเมทไปด้วย...เฮ้อ...แต่น้องสุดที่รักดันโดนเซลล์ดึงให้ไปช่วยงานที่กรุงเทพฯ...เอ็มดีก็เลยงง ว่าทำไมถึงให้เด็กฝึกงานไปช่วย ฟร้อนท์คนอื่นอยู่ตั้งเยอะแยะ...ยอดมันได้ทีหว่านล้อมกันยังไงไม่รู้...เอ็มดีส่งเมล์มาสั่งให้จีเอ็มจัดคนไปแทนทีมซะงั้น...” พี่รุจเม้าท์ยาวด้วยความสะใจ
“...แล้วคุณกรณ์ว่าไงอ่ะเจ้...เค้าเสียหน้าแย่...”
“...ก็ต้องทำตามคำสั่งสิจ้ะ...ไม่ต้องกลัวหรอก...ที่นี่ คนดีเท่านั้นที่อยู่ได้...เก่งแต่เลว เอ็มดีก็ไม่เอาไว้หรอก...คนเก่งหาง่าย กว่าคนดีเยอะ...แฟนแกมันเป็นคนดีไง เค้าก็เลยเกรงใจกว่าคนที่หาลูกค้าให้โรงแรม...”
“...รูมเมทจ้ะ...” ผมแก้อีกครั้ง
“...ย่ะ...วันจันทร์ชั้นจะรอดูคนเดินขาถ่างมาทำงาน...”
“...โอ๊ย...ไม่เม้าท์ด้วยแล้ว...มีอะไรให้รับใช้อีกหรือเปล่า...”
“...อย่าให้เรื่องส่วนตัวมากระทบเรื่องงานนะ...แม็คอ่ะ...เจ๊รู้ว่ามันชอบยอด...แต่ว่าชอบในแง่ไหนเจ๊ไม่รู้...เห็นมาเยอะแล้ว พวกคนมีเงิน พวกที่อยากได้อะไรแล้วต้องได้...บางทีไม่ได้อยากได้จริง ๆ หรอก...แต่ของที่ได้มายาก ๆ มันท้าทายไง...”
“...ถ้าเค้าเป็นของเรา ยังไงก็ต้องเป็นของเรา...ของบางอย่างถ้ายิ่งรั้งไว้ มันยิ่งง่ายต่อการเสียไป...” ผมพูดอย่างปลง ๆ ก่อนออกมาจากห้องพี่รุจ
*
*
…ตอนเย็น ผมนัดเพื่อนสาวมารวมตัวกันที่แคนทีนเพื่อหาทางให้มิ้นท์ได้ไปเที่ยวด้วยกัน...มิ้นท์กรี๊ดอยากจะไปเที่ยว และยินดีลำบากที่ต้องโดดรอบ...มันบอกว่ามันยังเด็ก ยังมีแรง และอดหลับอดนอนได้...ยอมเหนื่อยแค่วันเดียว...เรื่องหาคนมาสลับรอบก็ไม่ยาก เพราะมันมีคนที่พร้อมจะทำงานรอบบ่ายหลายคน และยิ่งเป็นวันสุดสัปดาห์อย่างนี้ เลิกงานก็ไปเที่ยวเธคกันต่อสบายใคร ๆ ก็ชอบ...วิน วิน ทั้งสองฝ่าย...
*
*
...สามทุ่มกว่า มิ้นท์ก็โทรขึ้นมาที่ห้องผม...มันบอกว่าหาคนสลับรอบได้แล้ว และขอชวนเชฟฟิลิปไปด้วย...ผมก็ตอบรับ เพราะยังมีที่นั่งเหลือ...ตอนนี้เท่ากับเรามีสามคู่สำหรับทริปนี้...มันดูจงใจยังไงไม่รู้...แต่ก็คงไม่น่าเกลียดนัก เพราะบนเกาะนั้น แทบไม่มีคนไทย และเราจะได้ไปพักบ้านพักของเอ็มดีของโรงแรมนี้ที่พี่ยอดขออนุญาตไปพัก ซึ่งเจ้าของก็เต็มใจ เพราะเค้าเคยบอกให้พี่ยอดไปพักอยู่บ่อย ๆ เป็นการตอบแทนที่พี่ยอดช่วยดูแลซ่อมแซมบ้านของเค้าให้ดูดีอยู่ตลอด...
...ผมต้องนอนคนเดียวในคืนนี้ในห้องของตัวเอง เพราะพี่ยอดออกไปดูงานที่โรงแรม หลังจากได้รับแจ้งจากแม่บ้านว่าไฟหลายห้องติด ๆ ดับ ๆ...วันนี้ห้องเต็มซะด้วย ไม่งั้นทางฟร้อนท์คงจัดหาห้องใหม่ให้แขกได้...พี่ยอดต้องทำงานแข่งกับเวลา เพราะยิ่งดึก ยิ่งเป็นการรบกวนแขก...เรื่องนี้มันจำเป็นเร่งด่วน ผมจึงให้พี่ยอดไป...
...หลัง ๆ มานี้...พี่ยอดเริ่มปล่อยวางตามคำแนะนำของผมที่ให้พี่ยอดรู้จักไว้ใจลูกน้องบ้าง ไม่งั้นพี่ยอดจะเหนื่อยคนเดียว และไม่มีทางที่พี่ยอดจะทำอะไรด้วยตัวเองได้ทุกอย่าง...การกระจายหน้าที่ Put the right man on the right job มันคือสิ่งที่ว่าที่ผู้จัดการแผนกช่างควรทำเป็นอย่างแรก...
*
*
...ในที่สุดก็ถึงเย็นวันเสาร์...ผมเก็บเสื้อผ้ารอไว้ตั้งแต่เมื่อคืน...เรานัดกันไว้ว่าไม่เกินห้าโมงครึ่ง ทุกคนต้องมาพร้อมกันที่หน้าโรงแรม...ผมยิ้มระรื่นทั้งวัน...ต่างกับแม็คที่ดูหงุดหงิดกับทุกเรื่อง...และมันก็ไม่เป็นผลดีกับแม็คเลย เพราะเค้าหน้าหงิกแบบนี้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ หรือพูดคุยด้วย...ส่วนผมก็เม้าท์กระจายกับพี่ ๆ ตั้งแต่เรื่องงานยันเรื่องส่วนตัว..และผมก็ยังบ่นว่าอยากตัดผมม้านิด ๆ เพราะเห็นแขกของโรงแรมคนหนึ่งตัดออกมาแล้วดูดี...
“...ขอให้มีความสุขนะ...” นี่คือประโยคแรกของวันนี้ที่แม็คพูดกับผม หลังจากเราทำงานมาด้วยกันเกือบแปดชั่วโมงแล้ว
“...ขอให้แม็คมีความสุขเหมือนกันนะ...” ผมยิ้มให้
“...ขอบใจ...แต่เราไปทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยว...” แม็คพูดเสียงเรียบก่อนเดินไปทางอื่น ทิ้งให้ผมงง เข้ามาพูดแค่นี้ เพื่ออะไร
*
*
...แต่ผมไม่ใส่ใจกับท่าทางของแม็ค เอาเวลาไปเคลียร์งานของตัวเองดีกว่า...เลิกงานปุ๊บจะได้วิ่งจู๊ดกลับห้องเลย...เพื่อนสาวสองคนทำงานรอบเช้าตอนนี้เลิกงานแล้ว...ฟิลิปลางานไว้สองวัน ตอนนี้พร้อมอยู่หน้าโรงแรม...ส่วนไผ่คงกำลังรอเวลาเลิกงานพร้อมพี่ยอด...
*
*
...ทุกคนพร้อมเดินทาง โดยให้รถโรงแรมไปส่งที่ท่าเรือ ซึ่งไผ่เป็นคนจัดหาเรือที่รู้จักกัน ทำให้ได้ราคากันเอง...ผมลงเรือครั้งสุดท้ายก็ตอนไปรับน้องที่ระยองตอนปีหนึ่ง...ขากลับขอพี่ ๆ ไปเที่ยวเกาะเสม็ด...หลังจากนั้นก็ไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวทางน้ำอีกเลย แม้แต่เรือที่ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาในกรุงเทพฯ...
...ระหว่างรอเรือ เราแวะซื้อของกินที่ต้องนำไปปรุงอาหารกันบนเกาะ...งานนี้มีลาภปากได้กินอาหารฝีมือเชฟโรงแรม อาหารทะเลสด ๆ บรรยากาศดี ๆ กับคนที่รู้สึกดีด้วยทุกคน...
*
*
...เราเดินทางอย่างทุลักทุเล เพราะสัมภาระเยอะมาก...ไปค้างแค่คืนเดียว แต่เตรียมอาหาร เครื่องดื่ม กระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่เหมือนไปค้างซักสามคืน...บ้านพักตรงหน้าปลูกในสไตล์รีสอร์ท...เป็นบ้านหลังใหญ่ในทำเลที่สวยที่สุด...หาดทราย และน้ำทะเลบนฝั่งสวยแล้ว แต่บนเกาะอย่างนี้ มันสวยสะอาดตายิ่งกว่า...ลุงกับป้าที่ดูแลบ้านก็น่ารัก และให้การต้อนรับพวกเราดีมาก...แกค่อนข้างตื่นเต้นที่มีคนมาพัก เพราะเจ้าของบ้านเองจะมาพักปีละแค่สองครั้ง...และนาน ๆ ทีก็จะมีเพื่อนของเค้ามาขอพัก...ดูพี่ยอดจะสนิทกับลุงและป้ามาก เห็นพูดคุยกันสนุกสนาน แม้ว่าจะคุยกันคนละสำเนียง แต่ก็ดูเข้าขากันดีเหลือเกิน...
“...ทีม...เสร็จหรือยัง...” แก้วมาตามผมที่ห้อง
“...เสร็จแล้ว...” ผมเปิดประตูออกไปหาเพื่อนสาวในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาก๊วยสีแสบตา
“...โห...ไปทำกับข้าว ต้องแต่งตัวซะน่ารักแบบนี้เลยเหรอ...”
“...น่ารักตรงไหนวะ...นี่ธรรมดาที่สุดแล้วนะ...”
“...กางเกงมันแนบสะโพกแบบนี้...ระวังพี่ยอดอดใจไม่ไหวนะ...” แก้วเอามือมาตีก้นผมเบา ๆ
“...เราใส่ตัวนี้หลายครั้งแล้ว...พี่ยอดไม่รู้สึกอะไรหรอก...ไปทำกับข้าวกันเหอะ...” ผมเดินนำแก้วออกไปที่ครัว
*
*
...ผมเห็นอีมิ้นท์มันระริกระรี้กับเชฟในครัวแล้วไม่อยากเข้าไปเป็นก้างขวางคอ แต่ถ้าปล่อยให้สองคนนั้นทำกันตามลำพัง คงได้กินตอนเช้า...เชฟถนัดทำอาหารฝรั่ง ส่วนพวกผมก็ทำอาหารไทย...ส่วนพวกพี่ยอดกับไผ่ช่วยกันเตรียมเตาบาร์บีคิวที่หาดทรายหน้าบ้านพัก...
...เชฟฟิลิปเตรียมอาหารในแบบฝรั่ง โดยมีปลาที่ห่อฟรอยด์ เตรียมเผาพร้อมเครื่องเทศแบบฝรั่ง...มิ้นท์ช่วยเสียบผักและเนื้อสำหรับทำบาร์บีคิว...แก้วรับหน้าที่ล้างทำความสะอาดกุ้ง ปู และปลาหมึก...ส่วนผมก็ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดสูตรที่แม่ค้าในตลาดสอนให้ รวมทั้งซอสบาร์บีคิวตามที่เชฟฟิลิปบอก…
“...เสร็จแล้ว...” พวกผมเดินเรียงแถวถือจานอาหารออกไปที่ชาดหาด
“...ขอกระดาษทิชชู่ด่วน เลือดกำดาวกูจะกระฉูดแล้ว...” มิ้นท์พูดเสียงหื่น เมื่อเห็นพี่ยอดและไผ่ถอดเสื้อ ช่วยกันจัดเตรียมสถานที่...เหงื่อบนร่างทั้งสองสะท้อนกับแสงไฟจากเตาบาร์บีคิว ทำให้ทั้งคู่ดูเซ็กซี่มาก
“...พี่ยอดกับไผ่ไปอาบน้ำเถอะ ที่เหลือเดี๋ยวพวกเราทำต่อได้...” แก้วก้มหน้าก้มตาพูด คงจะเขินตามเคย
“...โอเค...กินกันไปก่อนก็ได้นะ...ไม่ต้องรอ...” พี่ยอดพูดพลางกวาดตามองไปรอบ ๆ เพื่อเช็คความเรียบร้อย ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้ไผ่ไปอาบน้ำบนบ้าน
“...ทีม...จะว่ากูเสือกก็ยอมนะ...แต่มึงมีอะไรกับพี่ยอดหรือยังอ่ะ...” มิ้นท์ถามด้วยสีหน้าอยากรู้จริง ๆ
“...ยัง...”
“...มึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ...พี่ยอดอ่ะเร้าใจ๋ขนาด...” มิ้นท์ส่งสำเนียงคนเหนือ
“...กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะเฟ้ย...มันก็มีบ้าง...แต่กูไม่กล้า...” ผมสารภาพ
“...กลัวอะไรเหรอ...” แก้วถาม
“...แล้วแก้วล่ะ...คิดยังไงกับไผ่...กล้ามีอะไรกับเค้ามั้ย...” ผมถามกลับ แก้วอึ้ง
“...โอเค...เข้าใจแล้ว...” แก้วพูดยิ้ม ๆ
“...อะไรเนี่ย...พวกมึงคุยอะไรกัน...กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย...ส่งกระแสจิตคุยกันเหรอ...” มิ้นท์โวยวาย
“...มิ้นท์...เรามีเวลาที่นี่แค่สามเดือนกว่า...ถ้าเราถลำลึกกว่านี้...คนที่เจ็บก็คือเรา...ฝึกงานเสร็จ ก็ต้องแยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง...แม้แต่พวกเราสามคนก็เหอะ...จะได้มีโอกาสเจอกันอีกหรือเปล่ายังไม่รู้เลย...เราเข้าใจทีม เพราะเรากับทีมอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน...เรายอมรับว่าเราชอบไผ่ แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้...เราต้องมีช่องว่างเผื่อไว้ และเตรียมตัวให้พร้อมตลอดเวลาที่จะจากกัน...ที่ทำได้คือเก็บความทรงจำดี ๆ ไว้ตลอดไป...” แก้วพูดเสียงจริงจัง
“...พวกแกคิดเยอะไปหรือเปล่า...อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปสิ...แต่กูก็เข้าใจอ่ะนะ...กูมันด้านชากับความรักไปแล้ว ก็เลยไม่คิด ไม่หวังอะไรมาก...เฮ้อ...ไปปาร์ตี้ซีฟู้กันเหอะ...ความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอนะเพื่อน รีบ ๆ คว้าไว้ดีกว่า...“ แก้วยิ้มแล้วเดินไปที่เตาไฟที่เชฟฟิลิปกำลังจัดเตรียมอาหารให้อยู่
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น และขอบคุณที่รออ่านนะครับ...ขอโทษที่มาช้า ช่วงนี้ยุ่งมาก วันหยุดก็ตะลอนไปทั่ว ปวดเมื่อยตัวไปหมด แต่ก็อดใจไม่ไปนวด เพื่อเอาเวลามาพิมพ์เรื่องนี้ต่อ...
...รออีกนิดนะครับ...ตอนหน้าจะมาเร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
กี๊สสสสสสสสสสสส รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อค๊าพี่เป้
+ๆๆๆๆ
-
มาแ้ล้ว ๆๆ :z1:
เห็นด้วยกะมิ้นนะ
ถ้าคิดว่ามันเป็นความสุขก็รีบทำเถอะ อย่างน้อยก็ให้มันเป็นความทรงจำที่ดี
ว่าแต่ นังแม๊ก มันมาทิ้งท้ายอย่างนั้นทำไม
ทีมกะพี่ยอดไ้ด้กันซะทีเถอะ ลุ้นจนตัวโก่งแล้วววว
ที่เกาะนี่แหละ กางเกงทีมก้อเป็นใจ แนบสะโพกซะขนาดนั้น พี่ยอดคงอดใจมานานล่ะฮ่าๆๆ
รอตอนหน้านะคะ่ o13
-
หลังปาร์ตี้ซีฟู้ด อะไรจะเกิดขึ้น
+1 ให้เป้ เป็นกำลังใจให้ กับงานที่มากมาย แต่ก็จำเป็นไม่ใช่หรือ :z1:
-
ที่แก้วพูดมันก็จริงนะ
แต่ที่มิ้นท์พูดอ่ะ จริงกว่า
:laugh:
-
อะไรจะเกิดขึ้นกันต่อไปนะ ติดตามตอนต่อไปครับขอบคุณครับ
-
ว้าว น่ารักจังรักเพื่อนๆทีมทุกคนเรยครับ เป็นเพื่อนที่ดีมากๆอะครับ
พี่ยอดน่ารักเสมอเรยอะ
-
เจ๊รุจเคอะปรบมือให้สามแปะคะ :m4: :m4: :m4:
อุกรี๊ดดด จะมีข้าวใหม่ปลามันส์ผุดขึ้นที่โรงแรมนี้ชัวร์ๆชิมิเคอะกรั่กๆ
รุ่นนี้พูดอะไรโคตรตรง จะพี่หรือน้องรูมเมท ยังไงก็ ว่าที่ซะมีแอนด์ภรรเมีย
ในอนาคตแน่นอนเคอะ :o8: ฮิ้วววววววววว
เหอะๆคุณกรณ์ว่าเส้นใหญ่แล้ว เจอพี่ยอดเข้าไปคะ MD เชียวนะ
ใช่เรือ่งเล่นซะที่ไหน...งานนี้ถ้าคิดจะทำแล้วต้องชนะเท่านั้นนะคะพี่ยอด
คุณกรณ์ก็ได้แค่มองไป แต่คงเจ็บใจน่าดู ส่วนนังนุ้งแม็คชีก็หมดฤทธิ์ไปนะคะ
เพราะเพื่อนทีมคนดีอ่ะรู้ทางหมดล่ะ กลับมาลั้ลลากับหวานใจก่อน ถ้าน้องทีม
ไม่เจอทางชีก็ไม่มีทางโผล่มาจกตับพี่ยอดได้หรอกคะ อิอิ
สามคู่ชื่นมื่น :impress2:
+1 คะ
-
ชอบเรื่องนี้ตรงที่มีคำผิดน้อยนี่แหละ
อ่านแล้วสบายตา สบายใจ
เนื้อเรื่องก้อโดนใจ ฮ่าๆๆ
-
o13มิ้นสุดยอด
-
wไปตะลอนที่ไหนน๊าๆๆ
-
o13
ขอบคุณ คุณเป้ค่ะ
รอติดตามนะคะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่รุจนี่... :z3: :laugh: :laugh:
-
ลุ้นๆ เมื่อไหร่ทีมจะเสียสาวให้พี่ยอด หุหุ
-
สามคู่แบบนี้ ไม่ต้องมีใครกลัวเหงา
แต่กลับจากนี้ไปสิ จะเป็นยังไงต่อกันนะ
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ
รักษาสุขภาพนะคะ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวก็ยังมาต่อให้ o13
-
o13 เจ๋งที่สุดทั้งพี่ยอดแล้วก็น้องทีม ถูกใจมากๆ
เอาใจช่วยทีมให้ตัดสินใจใฝ่คว้าความสุขใส่ตัว
เรื่องแบบนี้ถึงรู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลองล่ะนะน้องทีม
-
ขอบคุณที่มา :L2:
ไปซาวน่าดิ แก้เมื่อย เผื่อดีขึ้น :laugh:
สามคู่ :impress2:
แม็คนิแรงไม่เลิกนะ :beat:
-
บวกหนึ่ง
พี่ยอดยังน่ารักสม่ำเสมอ อุอุ
สามคู่ชูชื่นเจรง ๆ
เมื่อไหร่ทีมจะยอมเป็นภรรยาที่ยอดซะทีอ่ะ คึคึ
รอลุ้นต่อไป
+1
-
:m4: :m4: สุดยอด ลุ้นต่อ :ped149: :ped149: :ped149:
-
ที่ทีมคิดก็ถูกนะ
:เฮ้อ:
เเต่ยังไงเเล้ว ความรักเเบบนี้ มันไม่ได้หาง่าย ๆ นะ
:กอด1:
-
กรี๊ด พี่ยอดถอดเสื้อออออ (ไม่เห็นเอง แต่จิ้นไปไกล) ><
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
มาอ่านเรื่องโปรด
:L2:
:L1: :L1:
-
พี่ยอดล่ำ :impress2:
ทีมจะดอใจไหวไหม :-[
-
เดี๋ยวรอดูทีมเดินขาถ่างไปทำงานด้วยคนค่ะเจ้รุจ :haun4:
โอ๊ยย ไม่ไหวแล้วนะกะพี่ยอดเนี่ยย
คนอาร๊าีายย หล่อ ล่ำ นิสัยดี
แบบนี้บนโลกมันมีเหลือมะ :laugh:
+1 ขอบคุณจร้า ดูแลสุขภาพดีๆนะจ๊ะพี่เป้
-
รอดูทีมเดินขาถ่างด้วยคน :z1:
พร้อมกับบวก 1 แต้มให้พี่เป้ค่ะ
-
+1 ให้เป้ค่ะ
มาลงตอนที่ 40 ก่อนนะคะ
เดี๋ยวไปบอกพี่ยอดให้ออกค่านวดให้
:L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สามคู่ ชู้ชื่น คริคริ :z1: :z1:
อิจฉา ตาเย็น :-[ :o8:
-
ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
พี่ยอดยาหยี เท่มากกกกก
อยากอ่านตอนต่อไปจัง มาเร็วๆนะพี่เป้
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ไห้ประสพความสำเร็จ และเสร็จพร้อมกัน น่ะ ครับบบบ
:pighaun:
-
แอบหายไปเลยวัน
พี่ยอดเก่งเนาะ
ให้ใจไปทั้งดวงเลย 55+
-
ขอบคุณคับ
-
รอตอนหน้าค่า
:impress2:
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ...... :z2:
หวังว่า หลังงานปาร์ตี้ คงมีอะไรให้ตื่นเต้นบ้างนะจ๊ะ....... :z13:
-
เที่ยวเกาะๆ
^^
อ่านครั้งแรกรวดเดียวจบ
ชอบมากเลยยย
สู้ๆนะคะ
-
ในบรรรดาสาวๆ ทั้งสามคนนี้
คนที่จะมีโอกาสได้เดินขาถ่างมากที่สุดต้องเป็นมิ้น
คนถัดมาเลือกไม่ถูกว่าจะเป็นใครระหว่างทีมกับแก้ว อิอิ
-
โอ๊ยยโดนใจไปสวีทกัน
สมน้ำหน้าแม็คไปฝึกงาน :laugh:
ขอบคุณค่ะ :call:
-
เรื่องงามสู้ๆน่ะครับ มาต่อเรื่อยๆก็ได้ แต่อย่าหายไปนาน คนอ่านคิดถึง
-
มาช่วยเชียร์พี่ยอดดีกว่า
อุส่าต์พาน้องทีมมาเที่ยวเกาะจนได้
แล้วน้องทีมจะไม่ตอบแทนหน่อยเหรอ :-[
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เมื่อไรจะมา ต่อ อ่ะคับ
รอ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ถ้าจะรักต้องอย่ากลัว
แล้วความรักจะนำทางเอง
:L1:
-
ทโอ้ทะเลแสนงามมม~~~~~
รอตอนต่อไปค๊าา ><
-
We belong together 40
...หลังจากสำนึกได้ว่า อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ควรทำซะ...เก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้เพื่อระลึกถึงเมื่อเวลาที่เราต้องจากกัน...ผมบอกกับตัวเองไว้ว่าต่อไปนี้จะพยายามทำตัวเป็นเด็กดีของพี่ยอด โดยเริ่มจากการไปตามเค้ามากินข้าวด้วยกัน เพราะไผ่ที่ไปอาบน้ำพร้อมพี่ยอด ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยออกมานั่งกินปูไปได้สองตัวแล้ว...
“...พี่ยอด...เค้ากินกันวันนี้นะ...ไม่ใช่พรุ่งนี้...” ผมตะโกนเรียกกวน ๆ แล้วเปิดประตูห้องเข้าไปหลังจากเคาะประตู 2-3 ครั้ง
“...เฮ้ย...” ผมกับพี่ยอดร้องพร้อมกัน พี่ยอดรีบเอามือดึงกางเกงขาก๊วยไว้แน่น
“...ทำอะไรอ่ะ...”
“...ใส่กางเกงอยู่...”
“...ใส่ไม่เป็นอ่ะดิ...” ผมเดินเข้าไปใกล้
“...อืม...ทีมผูกกางเกงยังไงถึงได้แน่นแบบนั้นอ่ะ...” พี่ยอดมองที่กางเกงผม
“...ใส่ไม่เป็นแล้วจะใส่ทำไมเนี่ย...กางเกงบอลง่าย ๆ ไม่ใส่...” ผมบ่น
“...ก็ทีมเคยบอกว่าชอบคนใส่กางเกงขาก๊วย พี่ก็หามาใส่นี่ไง...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...เดี๋ยวทีมสอนให้...”
...ผมเดินอมยิ้มไปประกบด้านหลังเปลือยของพี่ยอดแล้วสอนพี่ยอดผูกกางเกงขาก๊วยให้แน่น โดยที่หน้าผมแนบกับหลังของพี่ยอด ปากก็พูดบอกวิธีไป มือก็โอบเอวไปผูกชายผ้ารวบเข้าไว้ด้วยกัน ตอนที่ต้องดึงปมกางเกงมารวมที่หน้าท้อง มือผมสัมผัสกับไรขนใต้สะดือของพี่ยอด...แอบหน้าร้อนวูบ ๆ ส่วนพี่ยอดก็ยืนตัวเกร็ง หายใจแรงจนผมต้องพยายามบังคับมือให้ไม่สั่น แต่ก็แกล้งผูกผิดผูกถูก ไม่เสร็จซะที...
“...ทีม...กางเกงขาก๊วยเนี่ย ตอนถอดมันช้าแบบตอนใส่หรือเปล่า...” พี่ยอดหันหน้ามาถามผม
“...มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ใครเป็นคนถอดอ่ะ...ถ้าพี่ยอดถอดเองก็เร็วหน่อย แต่ถ้าให้คนอื่นถอดก็ช้านิดนึง...อ่ะ เสร็จแล้ว ถ้าลำบากนัก ก็ขมวดแล้วเหน็บมันเหมือนใส่ผ้าขาวม้าก็ได้...” ผมพูดขำ ๆ
“...โอเค...พี่ใส่เป็นแล้ว...แต่ตอนถอดคงต้องรบกวนทีมอีกครั้งนะ...” พี่ยอดมองตาเยิ้ม
“...ทะลึ่ง...ไปข้างนอกกันเหอะ...พวกนั้นรอนานแล้ว...” ผมตัดบทแก้เขิน
*
*
...ผมบริการพี่ยอดอย่างดีแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน แกะกุ้ง แกะปูให้ ถ้าไม่เกรงใจสายตาเพื่อน ๆ คงได้ป้อนถึงปาก...ไม่นานนักอาหารคาว และหวานก็หมดลง อิ่มกำลังดี พวกเราช่วยกันทำความสะอาดจานชามจนเรียบร้อย...ตามด้วยล้างมือในน้ำแช่เปลือกมะนาวจนมือแทบเปื่อยกว่าจะหมดกลิ่น...หลังจากล้างหน้าแปรงฟันอีกรอบเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ผมก็ออกไปร่วมวงกับทุกคนด้านนอก...
“...ยิ่งดึก อากาศยิ่งเย็นนะเนี่ย...” ผมเดินบ่นออกมา ลมทะเลเย็นยะเยือกจนผมต้องกอดอกไว้
“...อ่ะ...จิบนิดนึงจะได้หายหนาว...” พี่ยอดยื่นแก้วไวน์ที่เชฟตั้งใจหอบเอามาให้กินบนเกาะนี้โดยเฉพาะ
“...พี่ยอดไม่หนาวเหรอ...” ผมถามพี่ยอดหลังจากกระดกไวน์หมดแก้ว
“...ก็เย็น ๆ อ่ะ...ไปเดินเล่นกันมั้ย...” พี่ยอดชวน พลางมองไปที่คนอื่น เห็นพวกนั้นเดินแยกกันไปเป็นคู่ ๆ
“...มันมืดนะ...”
“...ไปกับพี่ไม่ต้องกลัวหรอก...”
“...โห พี่ยอดอ่ะน่ากลัวที่สุดบนเกาะนี้แล้วแหละ...”
“...น่ากลัวตรงไหนวะ...” พี่ยอดบ่นกับตัวเองเบา ๆ
*
*
...ผมกับพี่ยอดเดินลงไปที่ชายหาด แม้บริเวณรอบข้างจะมืดแต่ในใจผมกลับสว่างสดใส...ถึงอากาศจะเย็น แต่พอพี่ยอดมาอยู่ใกล้ ๆ ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที...ตอนนี้ไหล่เราเกยกัน...มองฝ่าความมืด เห็นแสงไฟอยู่ลิบ ๆ ได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นจังหวะเบา ๆ...
“...พี่ยอด...” ผมร้องเมื่อพี่ยอดเขยิบมาด้านหลังและกอดผมไว้หลวม ๆ
“...อะไร...”
“...ปล่อย...อายเค้า...”
“...มืดขนาดนี้ ไม่มีใครเห็นหรอก...” พี่ยอดพูด ผมกวาดตามองไปรอบ ๆ เออว่ะ ไม่มีใครเห็นนี่หว่า
“...ถ้าทีมกลับไปกรุงเทพฯ แล้วพี่ยอดคงลืมทีมเนอะ...” ผมทำลายความเงียบ หลังจากที่เรายืนกอดกันเฉย ๆ ไม่พูดไม่จาอยู่สักพัก
“...ทำไมพูดอย่างนั้นอ่ะ...” พี่ยอดกระซิบถาม พลางเอาคางมาเกยไหล่ผม
“...พอทีมฝึกงานเสร็จ เราก็ต้องแยกย้ายกันไป...ทีมก็ไปทำงานของทีม...พี่ยอดก็ต้องทำงานที่นี่ต่อไป...”
“...พี่จะหัดเล่นเนต...เราจะได้คุยแบบเห็นหน้ากันด้วยไง...”
“...เราจะติดต่อกันแบบนั้นได้นานแค่ไหนเหรอ...”
“...ถามพี่หรือถามตัวเองล่ะ...ถ้าถามพี่ พี่ก็จะตอบว่านานที่สุดเท่าที่ทีมคิดว่าพี่ยังมีความหมายอยู่...”
“...พี่ยอดรู้ป่ะ...ทุกวันนี้ทีมยังไม่เคลียร์เลยว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน...”
“...พี่รักทีม...” พี่ยอดพูดสวนขึ้นมาทันที
“.................................” ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“...พี่รู้ว่าทีมกำลังจะบอกว่ามันเร็วไป...แต่พี่รู้สึกยังไง พี่ก็พูดออกไปอย่างนั้น...ในเมื่อทีมเอาแต่คิดว่า อีกไม่นาน เราก็ต้องจากกัน...พี่ก็ขอพูดตั้งแต่วันนี้เลยว่าพี่รักทีม...ก่อนที่เราต้องจากกันจริง ๆ โดยที่พี่ไม่มีโอกาสได้บอก...”
“...รักเลยเหรอ...” ผมถามเสียงเบาหวิว รู้สึกตัวลอย ๆ ยังไงไม่รู้
“...ใช่...” พี่ยอดพูดเสียงหนักแน่น
“...แต่...”
“...ไม่ต้องแต่เลย...ทำไมคิดเยอะจัง...ความรักมันไม่มีเหตุผลหรอกนะ...มันใช้ความรู้สึก...และพี่ก็ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองด้วย...แต่ถ้าทีมอยากจะรู้ว่าทำไมพี่ถึงรักทีม...พี่บอกได้แค่ว่า พี่รักที่ทีมเป็นทีมอย่างนี้แหละ...ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน...” พี่ยอดกอดผมแน่นขึ้น
“...มันจะเป็นไปได้เหรอ...”
“...ดีใจจัง...” พี่ยอดยิ้ม
“...ดีใจอะไร...” ผมทำหน้างง
“...แสดงว่าที่ผ่านมาทีมไม่เคยมีแฟนมาก่อนแน่ ๆ ถึงไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก...”
“...ทีมเคยมีนะ...มีหลายคนที่บอกรักทีมด้วย...แต่คนที่พูด ไม่เคยมีใครแสดงให้เห็นได้เลยว่าความรักที่แท้จริงแล้วเป็นยังไง...”
“...แล้วต้องทำยังไงล่ะ...” พี่ยอดถาม
“...ไม่ต้องทำหรอก...พี่ยอดบอกเองนี่ ว่าความรักมันเป็นเรื่องของความรู้สึกไง...ตอนนี้ทีมรู้แล้วว่ามันสัมผัสได้ด้วยใจ...ไม่ใช่การให้สิ่งของ ไม่ใช่แค่กินข้าวด้วยกัน ไม่ใช่ต้องไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอด ไม่ใช่แค่มีเซ็กส์...”
“...โห...พูดกันท่าไว้อย่างนี้พี่ไม่กล้าทำอะไรเลยดิ...”
“...ทำอะไร...”
“...ก็...ก็...”
“...หื่นว่ะ...”
“...ล้อเล่น...คืนนี้พี่ไม่ทำอะไรทีมหรอก...อ๊ะ...เสียดายอ่ะดิ...” พี่ยอดกวน
“...บ้า...กลับบ้านเหอะ...หนาวจังเลย...”
*
*
...กิจกรรมตอนกลางคืนของพวกเราไม่พ้นการรำพัด...พอผมเดินเข้าบริเวณบ้าน...นังมิ้นท์ก็ตะโกนชวนเล่นไพ่ทันที เพราะกำลังขาดขา...
“...เล่นไม่ค่อยเก่งอ่ะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ดีสิ...กูจะได้กินเงินมึงเยอะ ๆ...” มิ้นท์พูดพลางลากผมไปนั่งร่วมวงในห้องรับแขก
“...เงินเรากินกัน ความสัมพันธ์เหมือนเดิมเพื่อน...” แก้วพูดเสียงสดใส นาน ๆ จะเห็นแก้วมีความสุขอย่างนี้ซักที เพราะตอนนี้ไผ่นั่งซะติด แทบจะเอาคางเกยไหล่แก้วมันแล้ว
“...กลัวว่าเงินเรากินกัน ความสัมพันธ์สั่นคลอนอ่ะดิ...” ผมแย้งขำ ๆ
“...มาเลย ห้ามลงน้อยกว่าตาละสองบาท ใครได้แต้มเยอะสุดเป็นเจ้า....” มิ้นท์แจกไพ่แบบหงายให้เห็นคนละใบ แต้มเยอะสุดตกเป็นของผม
“...อีทีมเป็นเจ้า กูลงห้าบาท สองมือเลย...” มิ้นท์คึกคัก
“...มาเลยเพื่อน...เจ้าไม่อั้น...” ผมพูดยิ้ม ๆ พลางสลับ แล้วกรีดไพ่เสียงดัง ทุกคนในวงมองอึ้ง ๆ
“...เฮ้ย...ไหนมึงบอกว่าเล่นไม่เก่งไง...” มิ้นท์ทำท่าระแวง
“...เป็นคนเล่นไม่เก่ง แต่เป็นเจ้าเก่งไง...วงนี้ลงแล้วเพิ่มเงินได้ แต่ห้ามลดนะจ๊ะ...” ผมแกล้งขู่มิ้นท์ด้วยคำพูด และกรีดไพ่โชว์อีกรอบ
*
*
...ตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีหนึ่ง ผมเมื่อยทั้งมือและปาก...เมื่อยมือเพราะต้องสลับไพ่ แจกไพ่ จนพี่ยอดต้องรับหน้าทีสลับ โดยมีผมเป็นคนตัดไพ่ และแจกเอง...ส่วนที่เมื่อยปาก ก็เพราะต้องด่าอีมิ้นท์ และกัดกับไผ่ที่ร่วมมือกับแก้ว หุ้นกันเล่น เพื่อจะเอาทุนคืน...อีกทั้งยังต้องเป็นล่ามอธิบายเชฟฟิลิปเวลาที่พวกเราคุยกัน แล้วเค้าไม่เข้าใจ...เราเล่นกันหลายแบบป๊อกแปดป๊อกเก้า ดัมมี่ เก้าเก กบดำกบแดง...พี่ยอดกระซิบถามว่าทำไมผมถึงเล่นได้ทุกอย่าง แถมยังกินตลอดจนตอนนี้หน้าตักผมเต็มไปด้วยเศษเหรียญ และแบงค์ร้อยอีกหลายใบ...ผมบอกให้เลิกกันก็ไม่ยอม...จะเล่นเอาทุนคืนให้ได้...
“...เงินเรากินกัน ความสัมพันธ์สั่นคลอน...” ผมพูดขำ ๆ และเอนหลังพิงขาของพี่ยอดที่นั่งอ้าขาอยู่บนโซฟา ส่วนผมนั่งกับพื้นนานแล้ว เพราะมันแจกไพ่ไม่ถนัด เท่ากับตอนนี้ผมอยู่บริเวณหว่างขาของพี่ยอด ความเมื่อยทำให้ผมต้องเอาหัวพิงกับเข่าของเค้าไว้
“...โห...พี่ทีม...ได้อยู่คนเดียว ทำไพ่หรือเปล่าเนี่ย...” ไผ่บ่นเสียงยาน ๆ คงเริ่มเมาแล้ว
“...ไม่ได้ทำ...ทำไม่เป็น...เล่นยังไม่ค่อยเป็นเลย...” ผมหัวเราะเบา ๆ พลางกรีดไพ่เล่น
“...อีเวร...นี่ขนาดเล่นไม่เป็นนะ...กูเห็นคล่องยิ่งกว่าคนในบ่อนอีก...”
“...ใช่ ๆ...ท่าลุ้นแต้มอ่ะ...สุดยอด...เพื่อนผมยังไม่เซียนเท่าพี่ทีมเลย...”
“...กูรู้แล้ว...อีทีม...มึงอยู่ทิศมังกรนี่เอง...” มิ้นท์พยักพเยิดข้ามหัวผมไปที่หว่างขาพี่ยอด ทุกคนขำ แต่พี่ยอดหน้าแดง เซฟเห็นทุกคนหัวเราะ ก็เลยถามผมว่ามังกรคืออะไร...ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง เป็นครั้งแรกที่ผมหาทางเลี่ยงไม่ได้ ขนาดว่าศัพท์ทางไพ่ กาสิโน ผมยังพอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้ แต่คำแสลงของมังกรเนี่ย มันติดอยู่ที่ปาก แต่พูดไม่ได้
*
*
…กว่าจะแยกย้ายกันไปนอน...กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่า...ไผ่เมาไวน์ที่จิบระหว่างเล่นไพ่หลับไปนิ่ง ๆ อีกตามเคย...เป็นครั้งแรกที่แก้วได้นอนร่วมห้องกับไผ่...และถ้าบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ ป่านนี้คงพังเพราะคู่ฟิลิปกับมิ้นท์...ขนาดผมไม่ได้อยู่ติดกับห้องมัน ยังแอบได้ยินเสียง โอ้ เยส โอ้ เยส กู๊ด กู๊ด ดังลอดเข้ามาอยู่พักนึง ก่อนจะเงียบหายไป...พี่ยอดได้แต่ยิ้ม ส่วนผมทำหน้าไม่ถูกเลย...
*
*
...ผมตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบสิบเอ็ดโมง...มองดูพี่ยอดหลับริมฝีปากเหมือนจะยิ้ม...สงสัยฝันดี...ผมปล่อยให้พี่ยอดนอนต่อไป เพราะมันคงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่พี่ยอดได้หลับนานขนาดนี้โดยที่ไม่มีโทรศัพท์เรื่องงานดัง...หรือต้องตื่นนอนเช้า ๆ เป็นกิจวัตร...
“...อ้าว...ทำไมไม่นอนต่ออ่ะ...นาน ๆ จะได้พักผ่อนเต็มที่อย่างนี้ซักที...” ผมทักพี่ยอดที่นอนหงายเอาแขนหนุนหัว มองผมตาแป๋ว
“...เดี๋ยวพี่ต้องไปดูความเรียบร้อยของบ้านนี้ ตอบแทนที่เค้าให้เรามาอยู่ฟรี ๆ...” พี่ยอดดันตัวให้ลุกขึ้น
“...นอนอีกหน่อยก็ได้พี่...อายุมากแล้วควรจะพักผ่อนเยอะ ๆ นะ...” ผมแหย่ แล้วเดินไปทาครีมกันแดดหน้ากระจก
“...เมื่อคืนไม่น่าปล่อยให้รอดไปเลย...อยากจะรู้ว่าเช้ามาจะมีแรงกัดพี่แบบนี้หรือเปล่า...”
“...พี่ยอด...ถ้าจะแก้ผ้า ก็เข้าไปแก้ในห้องน้ำเลย...อนาจารว่ะ...” ผมเบือนหน้าหนีจากกระจก เพราะเห็นเงาสะท้อนที่พี่ยอดถอดเสื้อออก และกำลังจะรูดกางเกงลง
“...กลัวอดใจไม่ไหวอ่ะดิ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วเอาผ้าขนหนูมาพันเอว ก่อนจะถอดกางเกงออก
*
*
...ผมออกมาที่ห้องรับแขกแบบเงียบ ๆ จึงเห็นภาพเด็ดน้องไผ่นอนหลับตาพริ้มบนตักแก้วซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาปั่นหูให้...พอทั้งสองเห็นผมเดินมา ไผ่ก็ลุกขึ้นนั่ง...ถ้าจะแซวคงไม่ดีนัก ผมจึงทำเป็นเฉย ๆ เหมือนไม่เห็นอะไร...
“...พี่ยอดยังไม่ตื่นเหรอครับ...” ไผ่ถาม
“...ตื่นแล้ว...กำลังอาบน้ำอยู่....”
“...เดี๋ยวไผ่กับพี่ยอดต้องช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของบ้านอ่ะ...” แก้วบอก โดยไม่กล้ามองหน้าผมเต็มตา
“...มิ้นท์ล่ะ...” ผมถาม แก้วมองไปที่ห้องเพื่อนสาว หน้าแดงจัด
“...เราจะกินอะไรกันดีอ่ะพี่ทีม...” ไผ่ถามตัดบท หน้าแดงไม่แพ้กัน
“...เดี๋ยวพี่จัดให้ละกัน...แบบว่า...เงินเหลืออ่ะ...เงินน้อง เงินเพื่อนทั้งนั้น...” ผมพูดยิ้ม ๆ และตบกระเป๋าที่มีเสียงเหรียญกระทบกัน ก่อนจะลงจากบ้านไปหาลุงกับป้า เพื่อถามทางไปตลาด
*
*
...ลุงกับป้าใจดีให้ผมยืมมอเตอร์ไซค์ขี่ไปตลาด...เห็นแดดแล้วสยอง...ร้อนมาก...ผมรีบขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาด หาอาหารให้ทุกคนกินรองท้องเป็นมื้อเช้าในเวลาเที่ยงกว่า...ได้อาหารง่าย ๆ มาหลายอย่าง...จากที่เคยไปกินไปเที่ยวด้วยกันมา ทำให้ผมพอจะรู้ว่าใครชอบ และไม่ชอบกินอะไร...ติดอยู่ที่เชฟฟิลิป ผมเลือกอาหารจืด ๆ ขนมปัง เนย แยมจากร้านสะดวกซื้อให้กิน ทั้งที่รู้ว่าฟิลิปกินอาหารรสจัดได้ แต่อาหารมื้อแรกของวัน ควรจะกินแบบธรรมดาดีกว่า ท้องไส้จะได้ไม่พัง...
*
*
...ผมเห็นพี่ยอดเดินกระวนกระวายอยู่หน้าบ้านแต่ไกล...เมื่อผมจอดรถ พี่ยอดเดินหน้าบึ้งมาหา เล่นเอาผมใจเสีย...แต่ก็ยังมั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรผิด...
“...มาพี่ช่วยถือ...” พี่ยอดพูดหลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมก็ถอนหายใจโล่งอกด้วย เพราะไม่โดนด่า
“...อ่ะ...” ผมยื่นถุงอาหารให้
“...ทำไมไม่รอพี่อ่ะ...ไปคนเดียวมันอันตรายนะ...”
“...โห...พี่ยอด...กลางวันแสก ๆ ใครจะทำอะไรทีมได้...”
“...ไม่รู้แหละ...ยังไงพี่ก็เป็นห่วง...”
“...ทีมก็เป็นห่วงพี่ยอด กลัวว่าจะไม่มีอะไรกินเหมือนกัน...”
“...ไม่ต้องมาพูดดีเลย...กลบเกลื่อนความผิดตัวเองอ่ะดิ...” พี่ยอดดุ แต่ยิ้มแก้มตุ่ย
“...หายงอนหรือยัง...” ผมใช้โอกาสตอนที่ยอดเผลอ เขย่งตัวหอมแก้มเค้าหนึ่งฟอด
“...ยัง...ต้องอีกข้างด้วย...” พี่ยอดหันหน้าอีกข้างให้พร้อมทำแก้มพอง ๆ ให้ผมหอม ปฏิเสธก็โง่แล้ว...ผมได้กำไรนี่นา พี่ยอดเลยโดนผมหอมเป็นการขอโทษไปอีกฟอดใหญ่
*
*
...อาหารเช้าง่าย ๆ หมดไปอย่างรวดเร็ว...พี่ยอดกับไผ่ช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของบ้านทั้งข้างนอก และข้างใน...ดูสายไฟ ท่อน้ำ สีบนฝาผนัง เครื่องใช้ไฟฟ้า และเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น...ระหว่างนั้นพวกผมก็เช่ารถไปตลาดเพื่อหาของสดมาทำกับข้าวกินกันในมื้อเย็น ซึ่งเป็นมื้อสุดท้ายบนเกาะนี้...ทุกอย่างต้องเสร็จก่อนหกโมงเย็น เพราะพี่ยอดนัดเรือให้มารับในตอนนั้น...
...เราได้อาหารทะเลสด ๆ มาอีกแล้ว...มิ้นท์กับเชฟช่วยกันเลือกซื้อ ไผ่เป็นคนต่อรองราคา...ส่วนผมกับแก้วก็สนุกสนานกับการคิดเมนู...เย็นนี้เราจะได้กินมื้อใหญ่ประกอบด้วยปลาหมึกผัดไข่เค็ม ต้มยำรวมมิตร หอยแมลงภู่อบกระเทียม กุ้งอบวุ้นเส้น ไข่เจียวเนื้อปู และข้าวผัดทะเลอีกจานใหญ่...
...กลับมาถึง...พี่ยอดกับไผ่ก็เอาอีกแล้ว...ถอดเสื้อทำงานกันเนื้อตัวมอมแมม แต่ผมว่ามันเร้าใจกว่า ผิวเกลี้ยง ๆ แบบคุณกรณ์ซะอีก...แก้วคอยช่วยหยิบจับเครื่องมือให้สองคนนั้น เพราะรู้เรื่องอุปกรณ์ช่าง...ส่วนผมก็ช่วยมิ้นท์กับฟิลิปทำอาหารเย็นจนทุกอย่างเรียบร้อย...เรามีเวลาอีกสองชั่วโมงกว่า จึงจะได้เวลาที่เรือมารับ...พี่ยอดก็เก็บเครื่องมือแล้วเหมือนกัน...
...ไปเกาะที่มีชายหาดสวย ๆ น้ำทะเลใส ๆ อย่างนี้ทั้งที ถ้าไม่ได้เล่นน้ำคงเหมือนมาไม่ถึง...พวกเราวิ่งแข่งกันลงทะเล และเอาห่วงยางมาเป็นอุปกรณ์เล่นน้ำ ขี่คอกัน กระโดดน้ำอย่างสนุกสนาน...จากตอนแรกที่จับกลุ่มกันเล่น...ไป ๆ มา ๆ ก็แยกเป็นคู่อีกตามเคย...ในน้ำทะเลผมเสียเปรียบพี่ยอดมาก...เดี๋ยวกอด เดี๋ยวแอบหอมแก้ม เดี๋ยวก็เอาเครามาถูที่ต้นคอผม...ไม่ต่างกับคู่อื่น...แก้วกับไผ่ยังแค่เบา ๆ แอบ ๆ...แต่ของมิ้นท์ แทบจะแสดงหนังสดแบบเอ้าท์ดอร์กันเลยทีเดียว...
*
*
…อาหารมื้อใหญ่ถูกพวกเราจัดการหมดด้วยความรวดเร็ว เพราะความหิวจากการใช้พลังงานของทุกคน...มิ้นท์และฟิลิปเหมาะกันมาก ทำอาหารเก่งทั้งคู่...แก้วกับไผ่ก็ต่างคนต่างเขิน เวลาโดนแซว...ส่วนผมกับพี่ยอด เราแทบไม่ได้พูดอะไรกัน แต่เพียงแค่มองตา ผมก็รู้สึกได้ว่าความรักเป็นยังไง...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกคำติชม ทุกความเห็น และต้องขอโทษที่เข้ามาต่อให้ช้าไปหน่อย...สังเกตว่า ถ้าอากาศดี คนเขียนจะหายไปนานกว่าปกติ เพราะมัวแต่แRดอยู่นอกบ้าน...ช่วงไหนอากาศร้อน ๆ ก็อยู่บ้านมาลงเรื่องต่อได้เร็วขึ้น...
...ตอนหน้า ต้องกลับมาฝึกงานเหมือนเดิม กองถ่ายก็ใกล้จะมาเช็คอินแล้ว อะไรก็เกิดขึ้นได้ รออีกนิดนะครับ...
...เป้...
-
:impress2:
น้องทีมเริ่มเปิดใจ
แสดงออกมากขึ้น
พี่ยอดก็บอกรักไปแล้ว
+1
-
โห... ตอนนี้หวานจัง ท่าทางน้ำทะเลที่เกาะจะกลายเป็นน้ำเชื่อมแล้วมั๊งครับ... ขอบคุณครับผม
-
โหยทีม ไม่เสร็จ พี่ยอด อ่ะ :m16:
ฮ่าๆๆ ไม่ได้หื่นเลยนะเนี่ย
แต่ ไผ่กะแก้วนี่.......ใช่แน่เลย ฮ่าาๆๆ :-[
ไปพักผ่อนมีความสุขกลับมา ไม่รู้อีตากรณื กะนังแม๊ก กลับมารึยัง เอาเรื่องปวดหัวไรมาให้อีกเปล่าเนี่ยย
รอตอนหน้าค่าาา
มาเร็ว ๆ เน้อ :bye2:
-
ตอนนี้หวานกันเป็นคู่ๆ
แต่ตอนหน้านี้สิ กลับไปแล้วจะเป็นยังไง ตามลุ้นจ้า
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
-
:laugh: นุ้งมินท์........จัดการเชฟไปแล้ว ไวไฟมวกอิหนู
โอ้ เยส โอ้ เยส กู๊ด กู๊ด
>> :o8: นุ้งมินท์เค้ากดเส้น...ให้ฟิลลิปรึป่าวเคอะนวดหลังไรงี้ 555555
แหม..มาทะเลคราวนี้เหมือนมาฮันนีมูนกันเป็นคู่ๆๆน้ำทะเลหวานซ่านเป็นที่สุด :-[
พี่ยอดน้องทีมไม่ต้องโชว์สเต็ปหวาน แค่มองตา...ก็รู้จวยยย(จายยยยย)
พี่ยอดเคอะ...แอ๊บผูกเชือกกางเกงเลมะเป็นรึป่าว พ่อหนุ่ม....แหมท่าผูกเนี่ย
น่าจับคนสอนผูกทำโทษ หนักๆสักที...อ่อยเก่งชะมัน อิอิ
+1 คะ
-
:impress2: :impress2:
-
อะว้ากกก ลืมกองถ่ายไปเลยค่ะ
:a5:
แอบหวานกันมากมาย ทีมสู้ๆ(สู้กับใครหว่า ) :3123:
-
เข้ามาตามลุ้นต่อด้วยนะคัรบ
แล้วก็ขอสมัครเป็น Fc เรยนะกัน เพราะพี่ยอดน่ารักไม่ไหวและครับ
-
หวานมากก อ่านแล้วยิ้มทุกครั้งที่อ่าน
มีความสุขเวลาอ่านเรื่องนี้จริงๆ
-
หวานหยดย้อย
อ่านแล้วสุขสุดๆ อ่ะ
:L2:
-
อ่านแล้วมีความสุขจัง
น่ารักอ่ะ หวานกันจนน้ำทะเลหายเค็มไปเลยมั้ง :z1:
+1 ขอบคุณจร้า :L2:
-
อ่านไป ก็อิจฉาไป
อยากมีมั่งโว้ยย
55
o13
-
หวานซะ :impress2:
-
ใกล้จะสนุกมากขึ้นแล้ว
-
แกล้งผูกไม่เป็นอ๊ะป่าวเนี่ย อยู่ใกล้ทะเลมาตั้งนานนะ นั่นแน่ๆ
หวานกันจังเลย
แต่หมดเวลาฮันนีมูนละสิ ต้องกลับไปเผชิญเสือสิงกระทิงแรดกันต่อไป
-
ขอบคุณครับ มีความสุขจริงๆ :L2:
-
ชอบตอนนี้อ่ะ น่ารักทั้งทีมและพี่ยอดเลย
พี่ยอดแมนมากกกกกกก บอกรักทีมแล้วด้วย
คิดถึงๆๆๆคนแต่งค่ะ งั้นอากาศดีๆยิ่งต้องคิดถึงอ่ะดิ เพราะไม่ค่อยมาต่อ อิอิ
:กอด1: :man1:
-
:o8: สามคู่ชู้ชื่น ก่อนพายุระลอกใหม่จะเข้ามา
-
อ่านจนตาหลุดค่ะ ตั้งแต่แรกจนถึงนี่เลย ชอบทีมมั่ก เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ^ ^ มิน่าพี่ยอดถึงได้ติดอกติดใจ อิอิ
เอาใจช่วยนะคะ ให้แต่งเสร็จไวๆ อยากอ่านต่อแล้ว อิอิ :)
สู้ๆค่ะ +1 จัดปายยยย :mc4:
-
Oh yesssss, good goodddddddd
:impress2:
-
หวานกันซะ ตอนนี้ :z1:
แต่กลับมา อะไรจะเกิด มาลุ้นกัน
ขอให้อากาศร้อน ๆ เป้จะได้ไม่ไป แRด :z2:
+1 อีกด้วยครับ
-
น้องทีมได้ยินเสียงขนาดนี้
ยังอดใจได้อีกเนอะ
พี่ยอดด้วย
เฮ่อ :เฮ้อ: ผ่านตอนกลางคืนมาได้ไงเนี่ย
ตอนนี้มีความสุขแล้ว กลับเข้าโรงแรมต้องไปสู้รบกับแม็กกับคุณกรณ์ต่อ
น้องทีมสู้ๆ :กอด1:
-
1 แต้ม เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่ะ
และรอความวุ่นวายที่กำลังจะมาถึง
อิอิ งานนี้สนุกแน่ :laugh:
-
หวานขนาด
อิจฉาตาเย็นแล้วนะเนี่ยะ :z1: :o8:
-
หวานเนอะ :impress2:
-
รอๆๆๆ เมื่อไหร่ทีมจะเสียจิ้นให้พี่ยอดน้า คู่มิ้นท์นำไปเยอะแล้วน้า เป้มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ
-
อิจฉาตาร้อนผ่าวๆอยากให้น้องทีมมาแกะกุ้งแกะหอย เอ้ยยยมะใช่มะใช่ไม่เอาหอยนะ
แกะกุ้งแกะปูให้บ้างอ่ะ ป้อนด้วยนะนะนะ o9 คอยวันกองถ่ายเช็คอินคงม่วนขนาด
:man1:ร๊ากกกกกกกนู๋เป้
-
กี่เดือนแล้วเนี่ยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มีฉากรีแลกซ์ให้ชุ่มชื่นหัวใจ...
o13
-
รักพี่ยอดแบบไม่มีเหตุผล
และ
ไม่แคร์สื่อ อิอิ :-[
-
:impress2: :impress2:
-
o13
:pig4:
-
555+
อะไรก้เกิดขึ้นได้ เง่อ ๆ มีลุ้นแหะ
-
กี๊สๆๆๆๆ จิ้มพี่เป้
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ทีม ยอม คู่ ของแก้วได้งายยยยยย????????????????
เอาแบบนั้น บ้างดิ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
พี่ยอดกล้าบอกรักแล้ว ขอบคุณนะครับ รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
แค่มองตาก็รู้ใจ
อ๊ากกกกกกก
เขินนนนน
พี่ยอดนี่ปล่อยให้รอดได้ไง กดเลยๆๆ
-
ไม่รู้วันข้างหน้าจะเป็นยังไง
รู้แค่วันนี้เรารักกัน มีความสุขแบบนี้ ก้ดีแล้ว
:L2:ทีม พี่ยอด ..
-
หวานนนนนนนนนน!
พี่ยอดน้องทีมน่ารักที่สุดด
-
น่ารักอ่ะ :impress2:
หวานกลมกล่อม
โอ้ย อิจฉา!!!
-
หวานจรี๊งงงงงงงง :-[ and เอิ่มมมมม :m25:
-
ว้า....บรรยากาศออกจะดีขนาดนั้น
ทีมยังปล่อยพี่ยอดให้รอดมือไปได้อีกเหรอเนี่ย
-
We belong together 41
…เช้าวันจันทร์ผมแทบไม่อยากตื่น ไปเที่ยวเกาะครั้งนี้มันก็คือการไปเที่ยว ไม่ใช่ไปพักผ่อน เราใช้พลังงานมากกว่าตอนทำงานซะอีก...ร่างกายอ่อนล้า แต่ในใจกลับมีความสุขเต็มเปี่ยม...เมื่อคืนกลับถึงห้องผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และนอนหลับเป็นตาย ...ส่วนพี่ยอดยังมีแรงนั่งดูข่าวต่อคนเดียว...
“...ทีม...ไปเที่ยวมาสนุกมั้ย...” ผมออกไปออนฟลอร์ แม็คก็เดินเข้ามาทักผมทันที
“...อืม...” ผมตอบรับในคอ พยายามทำสีหน้าเป็นปกติ
“...ที่กรุงเทพฯ เรามีเวลาเหลือเยอะก็เลยไปร้านทำผมร้านประจำของทีมที่สยามอ่ะ...ช่างเค้ายังถามถึงทีมเลยนะ...” แม็คพูดยิ้ม ๆ
“...เหรอ...”
“...พี่เค้าตัดผมดีเหมือนที่ทีมเคยบอกเลย...เนี่ยแค่บอกปากเปล่า ไม่ได้เปิดหนังสือให้ดู เค้าก็ตัดได้แบบที่ต้องการเป๊ะ...” แม็คพูดพลางสะบัดผมโชว์
“...ทรงนี้สวยดีนะ...” ผมชมตามมารยาท
“...อืม...เมื่อคืนเจอพี่ยอด เค้าก็ทักเรื่องผมเรา...”
“...ตอนแรกเราก็คิดจะตัดทรงนี้เหมือนกันหลังฝึกงานจบ...แต่พอเห็นแม็คตัดแล้ว เราว่ามันคงไม่เหมาะกับเราอ่ะ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...เหมาะสิ...ช่างเค้ายังบอกเลยว่า ถ้าทีมตัดออกมาคงน่ารัก...เรากับทีม โครงหน้าคล้าย ๆ กัน...ตอนแรกพี่เค้านึกว่าเราเป็นพี่น้องกับทีม...”
“...พี่เค้าคงลืมไปแล้ว ว่าเราไม่มีพี่น้องที่กรุงเทพฯ...” ผมพูดจบ ก็เดินไปรับแขกที่ลงมาเช็คเอ้าท์
*
*
...ตลอดทั้งวัน ผมแกล้งหาเรื่องทำให้ตัวเองยุ่ง เพื่อไม่ให้แม็คเข้าใกล้...เพราะนอกจากทรงผมที่แม็คตัดตามแบบที่ผมเคยบ่นว่าชอบทรงนี้...เมื่อเช้าแม็คเดินเข้ามาคุย ผมได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกับผม...มองที่ปาก ก็เห็นสีลิปกลอสสีเดียวกับที่ผมใช้...และที่ทำให้อึ้ง คือโทรศัพท์มือถือรุ่นที่ผมอยากได้...แม็คซื้อมาใช้แล้ว ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่เคยบอกว่าอยากได้มากอ่น...
“...ขอเบอร์ทีมหน่อยสิ....” แม็คเอามือถือขึ้นมาเตรียมเมมเบอร์ผม
“...มีอะไรก็โทรขึ้นห้องเราก็ได้...ที่นี่ไม่ค่อยมีใครคุยมือถือกันหรอก...โทรศัพท์ภายในเยอะแยะ...วันนี้เราก็ไม่ได้เอามือถือมาจากห้อง...”
“...ก็เมมไว้เฉย ๆ เผื่อมีธุระสำคัญไง...”
“...เราจำเบอร์ตัวเองไม่ได้แล้วแหละ...” ผมแถ
“...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเราไปขอที่โอเปอเรเตอร์ก็ได้...” แม็คพูดจบก็เดินเข้าห้องโอฯ ไป
*
*
...ผมอยากจะกรี๊ด...มันจะเอายังไงกับกูเนี่ย...ถ้าเป็นคนปกติ เค้าคงรู้ว่าคู่สนทนาไม่อยากจะยุ่งด้วย...แต่อีนี่มันยังตามตอแยอีก...อารมณ์เสีย...จะเหวี่ยงก็ไม่ได้ อย่างน้อยเค้าก็เป็นเพื่อนร่วมงาน และพี่รุจเตือนไว้ว่าอย่าให้เรื่องส่วนตัวมากระทบเรื่องงาน...แต่มันหงุดหงิดแบบบอกไม่ถูก...แม็คไปเจอพี่ยอดเมื่อคืนนี้ ที่ไหน ทำไมพี่ยอดไม่เห็นบอกล่ะ...แล้วทำไมต้องใช้อะไรเลียนแบบเรา...ทั้ง ๆ ที่น้ำหอม ลิปมัน หรือโทรศัพท์ก็มีหลากหลายยี่ห้อให้เลือกใช้...จะซื้อหลักหมื่น หลักแสน แม็คก็มีปัญญาซื้อได้
*
*
“...โห วันนี้อารมณ์ไหนอ่ะพี่ยอด...ฟังเพลงฝรั่งด้วย...” ผมทักพี่ยอดหลังจากใส่ชุดนอนในห้องตัวเองเสร็จ
“...แม็คให้แผ่นซีดีมาเมื่อคืนนี้...” พี่ยอดหันมาตอบ
“...เมื่อคืนนี้...” ผมทวน
“...อืม...เมื่อคืนเค้าโทรมาบอกว่าแอร์ที่ห้องเค้าเสีย...เอ่อ...พี่ไปกับลูกน้องที่เข้าเวรอยู่...อย่ามองอย่างนั้นสิ...” พี่ยอดหัวเราะ เมื่อผมจ้องหน้าเค้า
“...แล้วทำไมพี่ยอดต้องไปเองด้วยอ่ะ...”
“...พี่อยากให้เสร็จเร็ว ๆ อ่ะ ดึกแล้ว ทุกอย่างต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด...”
“...ไม่ได้หึงนะ...แค่สงสัย...” ผมร้อนตัว เมื่อพี่ยอดยิ้ม
“...หึงหน่อยก็ได้...แต่พี่รับรองว่า พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับแม็คเลยจริง ๆ นะ...
“...แต่ท่าทางแม็คจะรู้สึกอะไรกับพี่ยอดนะ...รู้มั้ยเพลงนี้เค้าพูดถึงอะไร...” ผมถาม พี่ยอดส่ายหน้า
“...ไม่รู้สิ...แต่เพราะดีนะ...”
“...ไม่รู้ก็ดีแล้ว...ขอลองฟังเพลงอื่นหน่อยนะ...” ผมหยิบรีโมทมากดเปลี่ยนแทรค เพื่อฟังทุกเพลง แค่อินโทรขึ้น ผมก็รู้ว่าเป็นเพลงอะไร และความหมายของเพลงพวกนั้นสื่อถึงอะไร...
*
*
...ผมนั่งฟังเพลงกับพี่ยอดจนหมดแผ่น และคอยแปลให้ฟังคร่าว ๆ พี่ยอดถึงกับขำก๊าก ไม่นึกว่าแม็คจะน้ำเน่าได้ขนาดนี้...จะว่าเราแปลเกินไป ก็ไม่ใช่ เพราะผมแปลด้วยอารมณ์ประชดด้วยซ้ำ ไม่ได้แปลอย่างหวานซึ้งตามเนื้อเพลงแอบรักทั้งหลายเหล่านั้น...
“...แม็คเค้าหมายความอย่างนั้นจริง ๆ หรือแค่ล้อเล่นอ่ะ...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ถ้าเจอกันอีกก็ถามเค้าสิ...”
“...ไม่เอาอ่ะ...อืม...แล้วทีมจะให้พี่ทำยังไงก็ซีดีแผ่นนี้ล่ะ...”
“...ขอทีมเก็บไว้เองได้ป่าว...”
“...อืม...” พี่ยอดยื่นแผ่นซีดีให้ ผมรับมา แล้วยิ้มนิด ๆ
*
*
...เช้าวันต่อมา...ผมเอาซีดีเพลงแผ่นนั้นไปที่ห้องควบคุมเสียงบริเวณล็อบบี้...ขอให้พี่ในห้องเปิดแผ่นนี้ เพราะอากาศเย็น ๆ เหมาะกับเพลงแอบรักอย่างนี้...ผมเดินลั้นลาออกมาหน้าฟร้อนด้วยสีหน้ามีความสุข...เพลงแรกผ่านไป ผมก็ร้องฮึมฮัมตาม...เพลงที่สองดังขึ้น ผมก็ร้องตามอีก...แม็คเริ่มขมวดคิ้ว...
“...เพลงเพราะจังเลยเนอะ...” ผมพูดกับแม็คที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ เมื่อเพลงที่สามร้องไปครึ่งเพลง
“...เค้าเอาแผ่นมาจากไหนอ่ะ...” แม็คพึมพำ
“...เมื่อกี้เห็นพี่ยอดเดินถือเข้าไปนะ...เพิ่งรู้ว่าพี่ยอดฟังเพลงฝรั่งด้วย...” ผมโกหกหน้าตาย แม็คถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...เพลงพวกนี้เราช๊อบชอบ...ฟังมาตั้งแต่อยู่อเมริกา...” แม็คพูดด้วยสีหน้าดีขึ้น
“...อืม...ทีมก็ชอบ...เราสองคนนี่ชอบอะไรคล้าย ๆ กันเลยนะ...เอ...แต่ถ้าเกิดเราชอบของชิ้นเดียวกันขึ้นมา...ไม่รู้จะทำยังไงเนอะ...” ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปช่วยแขกดูแผนที่ท่องเที่ยว ปล่อยให้แม็คยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น
*
*
...เย็นนี้ผมต้องเจอภารกิจสำคัญหลังโดนพี่รุจโทรเรียก ขณะที่กำลังกินข้าวเย็นที่แคนทีน...แขกของโรงแรมโดนล้วงกระเป๋าที่ตลาด...เอกสารสำคัญหายหมด...พี่รุจมอบหน้าที่ให้ผมพาแขกไปสถานีตำรวจเพื่อเป็นล่าม...ตอนแรกผมก็ไม่อยากไป เพราะแอบเห็นแม็คยิ้มมุมปากนิดนึง...แต่พี่รุจอ้างว่า อยากให้ผมรับมือกับเหตุการณ์แบบนี้...ได้เจอสถานการณ์แปลก ๆ บ้างจะได้เก่ง...โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อยนัก...ผมคิดดูแล้วก็เห็นด้วยกับพี่รุจ จึงตกลงรับงานนี้ไว้...
“...อย่าไปแอบชอบตำรวจล่ะ...” พี่ยอดบอกกับผมเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะวางสายไป เหมือนรู้ว่าตำรวจที่นี่หน้าตาดี...ผมไปถึงสถานีตำรวจพร้อมกับแขกด้วยรถตู้ของโรงแรม...ระหว่างทางผมก็ถามแขกคร่าว ๆ ว่าโดนล้วงกระเป๋ายังไง ที่ไหน ทรัพย์สินอะไรหายไปบ้าง...เพื่อเป็นข้อมูลในการให้ปากคำ...หวังว่าเราเตรียมตัวดีขนาดนี้ คงใช้เวลาไม่นาน...
*
*
...ใครที่เคยไปติดต่อกับหน่วยงานราชการ โดยเฉพาะติดต่อกับตำรวจ...ขนาดทำใจไว้แล้ว แต่ก็ยังอดหงุดหงิดไมได้...นี่ถ้าเป็นเรื่องของตัวเอง ผมคงเดินลงจากโรงพักภายใน 15 นาทีแรก ประมาณว่าไม่แจ้งความก็ได้ฟะ...แต่เคสนี้ผมต้องทำหน้าทีของตัวเองให้ดีที่สุดตามที่ได้รับมอบหมายมาให้สำเร็จลุล่วง...และกว่าทุกอย่างจะเสร็จสิ้นก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม...ทั้ง ๆ ที่ควรจะใช้เวลาไม่เกินหนึ่งชั่วโมง...แต่ก็...นะ...พูดไม่ได้...
“...ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะครับ...” พี่ตำรวจที่ดูหนุ่มที่สุดเดินตามออกมา และเห็นผมยืนรอแขกที่แวะเข้าห้องน้ำ
“...พี่ไม่ได้ดูแลคดีนี้...ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ...ผมเชื่อว่าถ้าเป็นพี่ทำให้ คงเสร็จไปนานแล้ว...ไม่ใช่มานั่งจิ้มดีดทีละตัวแบบคุณลุงนั่น...” ผมพูดด้วยเสียงหงุดหงิด
“...โห...น้อง...เมื่อก่อนเค้าใช้เครื่องพิมพ์ดีด พอเปลี่ยนเป็นคอมพิวเตอร์ แกคงไม่ถนัดอ่ะ...” พี่เค้าแก้ตัวให้ตำรวจรุ่นลุง
“...อืม...ตอนแรกคิดว่าจะเสร็จพรุ่งนี้เช้า...แทบจะขอเสื่อมานอนให้ปากคำแล้ว...” ผมอดประชดอีกครั้งไม่ได้
“...แล้วนี่กลับโรงแรมยังไงครับน้องเมธี...” พี่ตำรวจมองที่ป้ายชื่อผม
“...มีรถโรงแรมรออยู่ครับพี่เสกสิทธิ์...” ผมมองป้ายชื่อเค้าบ้าง
“...เรียกพี่สิทธิ์ก็ได้ครับ...”
“...ครับ...ขอตัวก่อนนะครับพี่สิทธิ์...” ผมพูดเมื่อเห็นแขกเดินออกมา
“...ว่าง ๆ พี่จะแวะไปกินข้าวที่โรงแรมนะน้องเมธี...”
“...เรียกทีมก็ได้พี่...แต่ทีมไม่มีส่วนลดให้นะครับ...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะไหว้ลาเค้า
*
*
...กลับถึงห้อง พี่ยอดเขียนโน้ตแปะไว้หน้าทีวีว่าออกไปกินข้าวกับเพื่อน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ปล่อยเค้าไปบ้าง ยังไงเค้าก็ต้องมีสังคมของเค้า...รีบอาบน้ำอาบท่า คืนนี้ผมจะนอนในห้องของตัวเอง...มันคงดูไม่ดี ถ้าพี่ยอดไม่อยู่ แล้วเราไปนอนอืดในห้องรอเค้า...ซึ่งพี่ยอดก็ไม่ว่าอะไรที่ผมจะไปนอนที่ห้องตัวเองบ้างในวันที่พี่ยอดไม่อยู่ห้อง...แต่ถ้าเค้าอยู่ในห้องก่อนที่ผมจะนอน เค้าต้องลากผมไปนอนในห้องเค้าทุกคืน...
...ขณะที่ผมกำลังพักผ่อนดูมิวสิควิดีโอในช่องเคเบิ้ลอย่างเพลิดเพลิน...เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นใกล้ตัว...พี่ยอดก็ยังไม่กลับ แล้วเสียงริงโทนแบบนี้ ไม่ใช่โทรศัพท์พี่ยอดนี่หว่า...ผมหันมองรอบตัวตามเสียง เอามือควานไปใต้โซฟาก็เจอกับโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง...ผมแทบโยนทิ้ง เมื่อเห็นว่ามันเป็นของใคร...เบอร์ที่โทรเข้ามา เป็นเบอร์โรงแรม...ผมตัดสินใจรับสาย...
“...สวัสดีครับ...”
“...ทีมเหรอ...โชคดีจัง...นึกว่าโทรศัพท์หายซะแล้ว...ที่แท้ลืมไว้ที่ห้องพี่ยอดนี่เอง...”
“...เดี๋ยวเราเดินเอาไปคืนให้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...ฝากทีมเก็บไว้ก่อนดีกว่า...เกรงใจ พรุ่งนี้เจอกันค่อยเอามาให้...แค่นี้นะ...Good night จ้ะ...” แม็ครีบพูด รีบวางสาย
*
*
...ผมโกรธจนตัวสั่น...เสียใจน่ะมันของแน่ แต่เสียหน้านี่สิ...รับไม่ได้...ผมนั่งรอเพื่อเคลียร์กับพี่ยอด หงุดหงิด งุ่นง่าน พล่านไปหมด...ในที่สุด ผมก็โทรหามิ้นท์ที่ครัวโรงแรม...เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟังคร่าว ๆ...มันแนะนำให้ผมนอนก่อน พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์ เพราะมันรู้ว่าผมอารมณ์รุนแรง ถ้าทะเลาะกันดึก ๆ มันไม่มีอะไรดีเลย...รอให้ใจเย็นลงอีกนิด ไปนอนคิดทบทวน และหาวิธีแก้ปัญหา เผื่อว่าสิ่งที่ผมคิด อาจจะไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น...เมื่อได้ปรึกษาเพื่อน ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นนิดนึง...รีบเข้านอนก่อนที่พี่ยอดจะกลับมา...เพราะถ้าผมเห็นหน้าพี่ยอดตอนนี้ ผมคงเหวี่ยงกระจายแบบไม่ฟังเหตุผลแน่นอน...
*
*
...ผมพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติในตอนเช้า...พี่ยอดไม่ได้แสดงท่าทางมีพิรุธให้ผมจับได้เลย...เค้ายังแอบย่องมาหอมแก้มตอนที่ผมนั่งรอเค้าแต่งตัว เพื่อไปกินข้าวพร้อมกัน...
“...พี่ยอด...มีอะไรจะบอกทีมหรือเปล่า...” ผมพูด แต่ตามองไปที่โทรทัศน์
“...มี...” พี่ยอดตอบ ผมหันไปมองหน้าเค้าทันที
“...ว่ามา...”
“...พี่จะบอกว่าพี่รักทีมไง...” พี่ยอดทำตาเจ้าชู้ใส่
“...อย่ามากลบเกลื่อนความผิดตัวเอง...” ผมพูดเสียงแข็ง
“....อะไรอ่ะ...” พี่ยอดทำท่าตกใจ
“...เมื่อคืนพาแม็คเข้ามาห้องนี้ทำไม...” ผมถามตรง ๆ
“...เฮ้ย...ไม่มี...ไม่เคย...ทีมเอาอะไรมาพูด...”
“...นี่โทรศัพท์แม็ค...มันเข้ามาอยู่ในห้องได้ยังไง...” ผมยกมือถือให้พี่ยอดดู
“...ไม่รู้...พี่ออกไปข้างนอกเหมือนกัน...”
“...มันลอยเข้ามาเองเหรอ...” ผมถามประชด
“...พี่ไม่รู้จริง ๆ นะ...”
“...ทีมจะนับหนึ่งถึงสาม ถ้ายังไม่พูดความจริง ทีมจะไปอยู่ห้องมิ้นท์ อยู่ที่นั่นจนกว่าพี่ยอดจะบอกความจริงกับทีม...” ผมขู่พี่ยอด
“...ไม่ต้องนับหรอก...พี่บอกความจริงทีมตั้งแต่แรกแล้ว ว่าพี่ไม่รู้เรื่อง...และพี่ก็มีวิธีพิสูจน์ด้วย...” พี่ยอดยืนยัน และจูงมือผมออกไปทันที
*
*
...พี่ยอดพาผมมากินข้าวเช้าก่อน...เรานั่งกินกันแบบเซ็ง ๆ...ไม่มีการพูดคุยหยอกล้อกันเหมือนทุกวัน...บรรยากาศอึมครึม...ป้าที่แคนทีนยังไม่กล้าแซวผมกับพี่ยอดเลย...แต่มีอยู่คนนึงที่ยิ้มอย่างพอใจที่เห็นเราสองคนปั่นปึงต่อกัน...อีเจ๊เอ๋นั่นเอง...
...หลังอาหาร...พี่ยอดพาผมไปห้องพนักงานรักษาความปลอดภัย...ขอดูกล้องวงจรปิดในคอมพิวเตอร์ที่บันทึกไว้...ผมเห็นว่ายังมีเวลาเหลือพอก่อนจะออนฟลอร์ที่ฟร้อนท์จึงนั่งดูเงียบ ๆ...ส่วนพี่ยอดก็จัดการเร่งสปีดภาพที่บันทึกตั้งแต่เมื่อเย็นวาน...ในจอมอนิเตอร์ ผมเห็นพี่ยอดเข้าห้องตามปกติ แล้วใส่ชุดเตรียมเล่นบอล...เกือบทุ่มก็เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกที...แล้วออกไปกินข้าวกับเพื่อนตามที่เค้าบอกไว้...
...พี่ยอดหันมามองหน้าผมเป็นระยะ...ผมก็ทำเป็นดูนาฬิกา...กลัวจะไปเข้างานสาย...ในจอเวลาสองทุ่มนิด ๆ ก็เห็นแม็คเดินมาพร้อมแม่บ้านประจำตึก...แม็คให้แม่บ้านเปิดประตูให้ และเข้าไปคนเดียว...แค่ไม่ถึงสามสิบวินาที...แม็คก็ออกมาจากห้อง...แม่บ้านก็ปิดประตู เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...คลาดกันนิดเดียว ผมก็เดินกลับเข้าห้องในสภาพอิดโรย...พี่ยอดหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นผมหน้าเสีย...
“...เป็นไงล่ะ...ไม่เชื่อใจกันมั่งเลย...”
“...ไปทำงานดีกว่า...สายแล้ว...” ผมลุกขึ้น พี่ยอดลุกตามมาประกบผมไว้
“...เดี๋ยว...ใส่ร้ายคนอื่น...คืนนี้โดนทำโทษแน่... “ พี่ยอดกระซิบข้างหูผมก่อนจะใช้ปลายจมูกโด่ง ๆ ไล่มาเรื่อย ๆ ตามแก้มผม
“...ขอโทษนะพี่...” ผมพูดเสียงเบา
“...ทีหลังอย่าหึงแบบหน้ามืดตามัวอย่างนี้อีกนะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...” ผมรับคำ ก่อนจะเดินหนีไปทำงาน อายแทบเอาหน้าซุกเสื้อสูท เราหึงไปเองจริง ๆ ด้วย
*
*
...ทันทีที่ผมออกไปออนฟลอร์ ผมก็เห็นแม็คกับอีเจ๊เอ๋ยืนคุยกันอยู่...พอดีว่ามีแขกมาเช็คเอาท์ ผมเลยต้องรีบไปจัดการให้เรียบร้อย...ช่วงเช้ามันจะยุ่ง ๆ แต่เจ๊เอ๋ก็ยังเม้าท์แบบไม่รู้เวลา...พี่ ๆ คนอื่นก็ได้แต่มองว่าทำไมแม็คไม่มาช่วย ปล่อยให้แขกยืนเข้าแถวรอกันหลายคน...
...พอแขกซาลงผมก็รีบเอาโทรศัพท์คืนแม็ค...เค้าแสดงสีหน้าแปลกใจที่ยังเห็นผมยิ้มระรื่นเป็นปกติ...อาจจะมีตาช้ำไปนิดนึง...แต่โดยรวมแล้วยังถือว่าพอดูได้อยู่...ผมทำหน้าใสซื่อ ไม่โกรธไม่เคือง ไม่สงสัยว่าโทรศัพท์เข้าไปที่ห้องผมได้ยังไง...แม็คเองก็ทำท่าจะพูดอะไร แต่ผมก็รีบชิ่งออกมา ไปทำงานอื่นต่อ...
“...ทำอะไรอยู่เหรอทีม...” เสียงเจ๊เอ๋ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกองเอกสาร
“...ห่อของขวัญให้พี่อยู่มั้ง...” ผมประชด เจ๊เอ๋ชะงัก ก่อนจะยิ้มหวานผิดปกติ
“...ทะเลาะกับยอดเหรอ...”
“...เปล่า...”
“...เมื่อเช้าเห็นไม่พูดไม่จากัน...หน้าบึ้งทั้งคู่...ลิ้นกับฟันก็อย่างนี้แหละ...ถ้าเดาไม่ผิด คิดว่าคงมีมือที่สามใช่มั้ยล่ะ...”
“...เปล่า...”
“...ชั้นรู้นะว่าแม็คมันจ้องจะตีท้ายครัวเธออยู่อ่ะ...
“...แล้วไง...” ผมยักไหล่ แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
“...แม็คนี่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวนะ...ถ้าไม่ระวังดี ๆ จะโดนฉกไปแบบไม่รู้ตัว...ชั้นน่ะกลัวอีพวกเงียบ ๆ แบบนี้จะตาย...”
“...ขอบคุณสำหรับคำเสี้ยม...อุ๊บส์...คำเตือน...แต่ไม่ต้องกังวลแทนทีมหรอก...คนน่ากลัวเนี่ย ทีมเจอมาเยอะแล้ว...” ผมมองหน้าเจ๊เอ๋ แล้วพูดเสียงเรียบ
“...เตือนดี ๆ ไม่ชอบ...งั้นชั้นจะรอดูวันที่เธอโดนแม็คแย่งยอดไปละกัน...” เจ๊เอ๋ตวัดเสียง ก่อนเดินเชิดออกไป
*
*
...มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก...เราอยู่กับที่เฉย ๆ ถ้ามีคนเข้ามายุ่ง ผมจะทำให้คนนั้นกระเด็นออกไปเอง...ยิ่งเข้ามาแรงเท่าไหร่ ผมก็จะตอบกลับไปให้แรงกว่า...ลองดูอีกสักตั้ง ถึงแม้จะว่าเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้...แต่มันไม่ยุติธรรม ถ้าจะปล่อยให้คนประเภทนี้มีความสุขอยู่บนความทุกข์คนอื่น...ในเมื่ออยากเล่นสงครามประสาทกับผม...ก็คอยรับมือสงครามประสาทที่ผมจะก่อขึ้นมาบ้างละกัน...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับคำติดชม...คำแนะนำ และขอบคุณที่รออ่านนะครับ...วันนี้เข้ามาต่อให้ก่อน เพราะพรุ่งนี้มีโปรแกรมขัดตัว นวดตัว พักผ่อน ชาร์จแบตให้กับชีวิต ก่อนจะไปทำงานหนักในวันจันทร์...
...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
แรงมา ต้องแรงกว่าหรือเท่ากับ :laugh:
-
มาแล้วววว :-[
อยาก เตะ อิแมค มากมาย
-
แรงมาแบบนี้ สงสัยน้องทีมเอาตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รอดุนะค้าบ
-
แล้วแม็คให้แม่บ้านเปิดประตูเข้าห้องคนอื่นได้ไงกัน
ทีมเจอศึกหนักเหมือนกันนะ สงสัยต้องซ้อมรบและพร้อมรบตลอดเวลา
ส่วนพี่ยอดก็คงต้องระวังให้ดี เนื้อหอมได้อีก
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
โปรแำกรมชาร์จแบตฯให้ตัวเองวันหยุดของคุณเป้น่าจะทำให้สดชื่นขึ้นได้เยอะเลย
มีความสุขกับวันทำงานที่ใกล้ถึงด้วยค่ะ :L2:
-
สิทธิ์ จะเข้ามาป่วนอีกคนปะนี่ ไม่รุ้จะอีรุงตุงนังขนาดไหน
พี่ยอดสู้เค้านะ
-
โหย นังแม๊ก นี่มันเลวจิง ๆ :m16:
แต่สะใจอ่ะ เรืองมือถือ กะเพลง
ขอให้ทีม เหวี่ยงทีเถอะ หมั่นไส้ว่ะคะ่ :angry2: โมโหๆๆๆๆ
นังร้าย สองตัวมันแท๊กทีมกันแล้ว นี่ขนาดไปทำตัวเลียนแบบ ทีมทุกอย่างเลย หวังว่าคงไม่มีตอนพี่ยอดเมาแล้วเข้าใจผิดนะเฟ้ย :fire: ฮึ่มๆๆๆ
เหวี่ยงซะทีเถอะทีม !!
คาดว่า พี่สิทธ์์ กะ พี่ยอดเป็นเพื่อนกันแน่เลย (อ่ะเปล่า)
นวดตัวให้สบายนะคะ แล้วมาต่อ เรื่องเร็ว ๆ :bye2:
ขอ อีกทีเถอะ :beat: ไม่บอกก้อรู้็ว่า ให้นังแม๊ก อ๊ะ แถมอีกที :z6:
-
อ๊ายยย
รับไม่ได้
ไล่แม่บ้านคนที่มาเปิดประตูนั้นออกไปด้วย ติดสินบนหนิ
ชิชิ
อยากยุให้แม็กซ์กับเจ๊เอ๋ทะเลาะกันเองจัง 55
-
มาซะดึกเลยคับ หุหุ
ชอบทีมอ่ะ ของงี้มันต้องสู้
ไม่ใช่ยอมรับและมานั่งเสียใจเหมือนนางเอกหนังไทย
เยี่ยมมากทีม อิอิ
-
หมั่นไส้แมคมากๆๆ :beat:
ขอบคุณคุณเป้ค่ะ รอติดตามนะคะ :pig4:
-
เยี่ยมมากทีม
แรงมาแรงกลับ
เกลียดนังแมคค
แรดดดมากกกกก
กล้านะแก อย่าคิดจะงาบพี่ยอด
เชอะ
:z6:
-
น้องทีม concept เดียวกัน
แรงมา แรงไป :m16:
สมควรจัดการเรียงตัวเลยนะ
เริ่มจากยายแม่บ้านก่อนเลย
ผิดกฎโรงแรมเต็มๆ
เอาให้หนัก สำหรับนายร้ายตัวแสบ
ฝากไปด้วยนะ :beat: :beat:
-
น้องทีมต้องใจเย็นๆนะคอยตั้งรับให้ดีก่อน รอจนเหยื่อตายใจค่อยตีให้ตาย :fire:
-
ม่าย Betcha Gon Know มากก
-
เพิ่งตามอ่านทันค่ะ อยากจะบอกว่า...ติดมากกกกกก อ่านโต้รุ่งกันเลยทีเดียว :impress2:
อร้ากกก!! ชอบนายเอกแบบทีมฮ่ะ แรงมาแรงกลับ ไม่ต้องมานั่งสำออยแบบนางเอกหนังไทย
อิแม้คร้ายเงียบมากกก คนอย่างนี้มันต้องเจอตอกกลับให้สาสมค่ะ :angry2:
ยังไงก็เชื่อว่าพี่ยอดรักทีมจริงจังอยู่แล้ว ไม่มีทางมาเสียบแทนได้หรอกกก :fire:
ปูเสื่อรอตอนต่อไปจ้า
-
คนแบบแม็กมันต้อง :beat:
เว้ยหงุดหงิดพวกแบบนี้จริงๆ
น้องทีมสู้ๆๆๆๆ :กอด1:
-
โหย..แม็ค...นางร้ายซีรีส์เกาหลีชะมัด
แบบไม่โวยวายกรี๊ดกร๊าด แต่เจ้าแผนการณ์แบบเนี้ย :fire:
ทีมสู้ๆ อย่าไปยอมแพ้
-
เจ็บใจนักเชียว คนอ่านเริ่มจะคันไม้คันมือตามละนะ ทีมเอาคืนให้สะใจไปเลย ฮื่ม :m16:
-
แม๊ค copy ทีม เพื่อ.. :z3:
ดีนะค้าฟ ที่พี่ยอดพาไปดูที่กล้องวงจรปิด แม๊คคงคิดไม่ถึง หรือลืมนึกไป
คนเราทำความผิดหรือคิดไม่ดี....ให้ยังไงๆ ความจริงมันก็ต้องปรากฎขึ้นมาอยุ่แล้วล่ะเน้ออ.. :t3:
-
คิดว่าทีมน่าจะผ่านมันไม่ไปได้นะ
แม็คแค่นี้ ไม่คณามือหรอก จริงป่ะ :z1:
อีกอย่างพี่ยอดเค้าก็ออกจะรักตะเองขนาดนี้ ไม่นอกใจหรอกก
เพราะพี่ยอดน่าร๊ากกกกก :-[
+1 ขอบคุณจร้า :L2:
-
:beat: :beat: นังแม็กกับอิป้าช่างเสี้ยม..
นี่คงใช้มารยาเข้าห้องพักคนอื่นสิท่า...เสียมารยาทโคตรอ่ะ
ดีนะนุ้งทีมไม่โมโหหึงฉีกอกอิพี่ยอดตายคาห้องอ่ะนะ o18
รอดตัวไปพี่ยอดง.นี่ถ้าเหนแบบจะๆคาตา คาอก สงสัยงานนี้ส่งขึ้นเมรุเท่านั้น :m20:
+1 คะ
-
ริจะมาเป็นคู่แข่งน้องทีม ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง
ได้แต่ลอกเลียนเขามันก็ได้เป็นแค่ของปลอมๆเท่านั้นแหละ
พี่ยอดรักทีมเพราะความเป็นทีมที่ไม่ต้องแต่งแต้มหรือเสแสร้ง
ปั้นขึ้นมาต่างหาก
:man1:น้องเป้ สนุกสนานผ่อนคลายในวันหยุดนะจ๊ะ :L2:
-
อิแม๊คแรงมาก
เดี๊ยะๆๆ
พี่ยอดก็เก่งเนาะ
บอกและว่าจับกดๆๆ แต่คราวนี้น่าจะบอกทีมเนาะ
พี่ยอดเสน่ห์แรงเกินนนนนน
5555555+
-
โหหหหหหย แบบว่าโคตรรักที่ยอดเลยอ่ะ
เก่ง ตามทันคน ไม่ตกหลุมง่ายย
กลัวจังเลยว่าสักวันพลาดท่าแม็คขึ้นจะแย่เลย
ทีมนี้ก็ใจร้อนนน จัง แต่หึงก็ทำให้รู้ว่ารักพี่ยอดนิเนอะ....
ว่าแต่พี่ยอดจะทำโทษอะไรหรอ..... :z1:
:กอด1: :กอด1:
-
ชอบนายเอกแบบทีมนี่แหละ
เกิดมาเพื่อฟาดฟันดี o18
-
ดีนะทั้งทีมทั้งพี่ยอดใจเย็น ค่อยๆพูดกัน :กอด1:
-
แม็คกับเจ๊เอ๋คงไม่ได้ตรวจดวงชะตาก่อนจะมาสู้ศึกกับน้องทีม
:laugh:
-
ทีมได้ใจไปเต็มๆเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แม็คนี่ชักจะร้ายมากขึ้นไปทุกที
เด๋วรอโดนน้องทีมแก้เผ็ดดีกว่า
ท่าทางจะสะใจคนอ่านอย่างเรา o18
-
มีความสุขกับวันพักผ่อนนะคร้าบบบบ
มาต่อไวๆ นะคร้าบบ
-
แม็คกับเจ๊เอ๋คงไม่ได้ตรวจดวงชะตาก่อนจะมาสู้ศึกกับน้องทีม
:laugh:
สองคนนี้จะชะตาขาดใช่ป่ะ :m20:
-
เรื่องชักจะสนุกแล้วซิ หึๆๆ
-
แม็ค :fire: :fire: :fire: :fire:
แก :angry2: :angry2:
-
แรดเงียบ
-
ดีมากน้องทีม
สู้มันค่ะ
o13
-
เริ่ดมากน้องทีม ใครแรงมา เราก็ต้องแรงกลับ แล้วอย่างนังแม็กนี่น่าหมั่นไส้มากๆๆๆ
-
แม๊คร้ายนักนะ แล้วทีมจะจัดการอย่างไรดี ขอบคุณครับ
-
น้องทีมนางเอกปี2010
มีเหรอจะยอมให้เล่นงานฝ่ายเดียว
บวกหนึ่ง
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกก!
อยากตบอิแมค! :(
-
สู้ๆทีมของเรา :110011: :z7: :ped149:
-
รอดูกันไป..มันส์ยิ่งกว่าละครหลังข่าว o13
-
จะรอดูน้องทีม.....แรง!!!! o13
-
มันส์เฟ้ย......อย่าไปเสียรู้เค้านะ :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
-
มันส์ขึ้นเรื่อยๆ เอาให้สาสมเลยนะทีม o13
-
หึงจนนอนไม่หลับ :z1:
งานเข้าครั้งนี้ ต้องยก o13 ให้พี่ยอด หาทางออกและเคลียร์ ได้อย่างรวดเร็ว
แต่ทีนจะรับมือกับพวกชอบแย่งของคนอื่นยังไง
คงต้องรอ เป้ กับบทที่ 42 +1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
หุๆ กำลังสนุกและเข้มข้นเลย :m31:
-
สนุกมากเลยครับ
-
:pig4: ค่ะ
ตอนหน้าสนุกแน่ :z2:
-
แร๊วง :angry2: :angry2: :laugh: :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ขอให้มีความสุขกับโปรแกรมชาร์จแบตนะคะ
ทั้งทีมทั้งพี่ยอด มีแต่คนจ้องจะงาบ
สงสัยพี่ยอดต้องรบกับตำรวจแน่ๆเลย
-
น้องทีมสู้ๆ
แต่แม็คนี่ก็เนอะ
พี่ยอดเค้าไม่ได้แสดงออกเลยซักนิดว่ามีใจ
แล้วยังจะไปหาเรื่องแย่งเค้าอยู่ได้
:เฮ้อ:
-
ไม่ชอบให้ใช้อารมณ์ แต่เพื่อแม็ค ใส่มันไปเลยยยยย :a5:
สู้ๆคนแต่ง
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
เล่นกันแบบนี้ ช่ายไหม
ทีม สู้ขาดใจ ไปเรยยย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
We belong together 42
...แม็คค่อนข้างจะแปลกใจที่ผมยังเฮฮาปาร์ตี้ได้ตามปกติ ออกจะร่าเริงกว่าทุกวันด้วยซ้ำ ทั้งที่ควรจะกังวล กับเรื่องโทรศัพท์มือถือของเค้า เข้าไปอยู่ในห้องผมได้ยังไง...ไม่ได้เฟคนะ...ผมมีความสุขจริง ๆ มีความสุขกับการเริ่มแผนป่วนแม็คแบบนิ่ม ๆ...ด้วยการเก็บข้อมูลจากการยืนจับกลุ่มกับพี่ ๆ เม้าท์แขกกันหน้าฟร้อนท์ ซึ่งแม็คเป็นคนคุยเก่งอยู่แล้ว...เค้าค่อย ๆ หลุดเรื่องบางอย่าง ซึ่งผมก็เก็บรายละเอียดได้มากจนไม่อยากจะฟังแม็คเพ้อเจ้ออีกต่อไป…
*
*
...รู้เขา...รู้เรา...รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง...ตอนนี้ผมรู้ทั้งแม็ค และพี่ยอดแล้ว...ทันที่ที่เลิกงาน ผมจึงรีบชวนพี่ยอดขี่มอเตอร์ไซค์เข้าตัวเมือง โดยอ้างว่าอยากไปซื้อของใช้จำเป็น และเบื่อธรรมชาติ อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง...
“...มองอะไรพี่ยอด...” ผมถามเมื่อเห็นพี่ยอดมองเสื้อผ้าของผม ซึ่งผมก็ตั้งใจแต่งออกมาให้ดูดีกว่าปกตินิดนึง
“...พี่แต่งตัวอย่างนี้ เดินกับทีมได้หรือเปล่าอ่ะ...” พี่ยอดก้มดูเสื้อผ้าตัวเองบ้าง ซึ่งก็ไม่พ้น เสื้อยืด กางเกงบอล แต่สภาพดีกว่าใส่เล่นบอลที่ชายหาดเหมือนทุกวัน
“...ขอให้ใส่เสื้อผ้าเหอะ...ปกติเห็นขยันถอดจัง...” ผมกัด
“...ไม่มั่นใจเลย...” พี่ยอดบ่น
“...ไปกันเหอะ...จะได้กลับไม่ดึก...” ผมเดินนำพี่ยอดออกมาจากห้อง แอบยิ้มนิด ๆ ไม่มั่นใจอย่างนี้สิดี
*
*
...เสื้อยืดเก่า ๆ ของพี่ยอด ถ้าไปอยู่บนร่างกายคนอื่น คงดูไม่จืด...แต่ผมมองยังไง พี่ยอดก็ดูดีอยู่เสมอ...เสื้อยืดเก่า เนื้อผ้าจะทิ้งตัวแนบกับกล้ามอก และกล้ามเนื้อหลัง...ผมมองช่วงบ่ากว้างของพี่ยอดแล้วอดไม่ได้ที่จะซบหน้าลงไป...กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวพี่ยอดเล่นเอาผมเคลิ้ม...ทั้ง ๆ ที่ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมใกล้ชิดกับพี่ยอด...แต่เป็นอะไรไม่รู้ เวลาที่อยู่ใกล้พี่ยอดทีไร ผมต้องปั่นป่วน ใจเต้นแรงทุกที...
“...พี่ยอด...ทีมอยากสระผมอ่ะ...หาร้านทำผมกันเหอะ...พี่ที่ฟร้อนท์บอกว่าห้างนี้มีร้านนึง...ทำผมดีมากเลยนะ...” ผมบอกชื่อร้านไป ขณะที่เดินเข้าประตูห้างใหญ่ที่สุดในตัวเมือง
“...อ๋อ...อยู่ชั้นสอง...ทีมสระเองไม่ได้เหรอ...ทำไมต้องเข้าร้านด้วยล่ะ...”
“...สระเองมันไม่สะอาด...ร้านเค้าสระด้วยนวดด้วย สบายหัวจะตาย...ถ้าพี่ยอดอายก็ไม่เป็นไร...ไปนั่งเล่นเกมรอทีมก่อนก็ได้...ทีมผมสั้นแค่นี้ แป๊บเดียวก็เสร็จ...” ผมตีหน้าเศร้า
“...โอเค...ไปก็ไป...เดี๋ยวพี่นั่งอ่านหนังสือรอในร้านนี่แหละ...ไม่อยากเดินเพ่นพ่าน...เฮ้อ...ไม่เคยตามใจใครขนาดนี้เลยนะเนี่ย...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...ถ้าพี่ยอดตามใจทีมแค่ไหน...คืนนี้ทีมก็ตามใจพี่ยอดเท่านั้นอ่ะ...ร้านอยู่ไหนล่ะ...รีบไปกันเหอะ...” ผมยิ้มให้พี่ยอดแบบมีความหมาย พี่ยอดหลบตา แล้วรีบเดินนำไป แต่ผมแอบเห็นพี่ยอดอมยิ้มแก้มตุ่ยเลย
*
*
...ผมใช้เวลาไม่นานในการหว่านล้อมให้พี่ยอดตัดผมตามทรงในหนังสือที่ผมเลือกไว้... พี่ยอดดูจะเกร็ง ๆ กับการเปลี่ยนทรงผมแฟชั่นจ๋าขนาดนี้...เค้าบอกว่าปกติเค้าจะตัดผมที่บาร์เบอร์ในตลาด และไม่เคยตัดผมที่ราคาเกินแปดสิบบาทเลย..แต่ครั้งนี้ราคาสระซอยหลายร้อย...และผมก็รีบจ่ายให้ เพราะไม่อยากให้พี่ยอดเดือดร้อนเพราะความต้องการของผม...
“...พี่ไม่มั่นใจเลยอ่ะ...” พี่ยอดพูดพลางจับผมตัวเอง ขณะเราเดินออกมาจากร้าน
“...หล่อดีออก...” ผมพูด แต่มองไปทางอื่น
“...เหรอ...แล้วทำไมทีมไม่มองพี่ล่ะ...”
“...ก็เขินอ่ะ...ถ้าตัดทรงนี้ตั้งแต่แรก...คุณกรณ์สู้ไม่ได้เลยนะเนี่ย...” ผมชม
“...เวอร์...” พี่ยอดพยายามทำหน้าขรึม แต่ผมรู้ว่าเค้าเขิน
“...หน้า ผม ผ่านแล้ว...เดี๋ยวทีมซื้อเสื้อผ้าให้ใหม่ดีกว่า...” ผมพูดแล้วรีบเดินจ้ำเข้าร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดังที่ไปเปิดสาขาที่นั่น
*
*
...ไม่ได้ช็อปสะใจแบบนี้มานานแล้ว...สนุกจริง ๆ ผมต้องใช้ทั้งไม้แข็ง และไม้อ่อน เพื่อให้พี่ยอดยอมใส่เสื้อผ้าแบบที่ผมเลือกให้ในหลายสไตล์...ตอนที่มันอยู่บนราว พี่ยอดก็ทำหน้ายี้...แต่พอเค้าลองใส่ ผมแอบเห็นแววตาพึงพอใจแว๊บ ๆ ถ้ามันไม่แพง พี่ยอดคงไม่ลำบากใจอย่างนี้...แต่...ผมเป็นคนพาเค้ามา...ผมก็รีบจ่ายเงินค่าเสื้อผ้าให้เค้าอีก...
“...ทีม...ทำไมต้องจ่ายเงินให้พี่ด้วยล่ะ...พี่ซื้อเองได้นะ...” พี่ยอดพูดเสียงแข็งเมื่อ เราเดินพ้นร้านออกมา
“...พี่ยอดทำอะไรให้ทีมมาเยอะแล้ว...คิดเป็นเงินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...ทีมซื้อให้พี่ยอดแค่นี้ ทีมผิดเหรอ...” ผมตีหน้าเศร้าอีกครั้ง
“...ไม่ผิดหรอก...แต่พี่ไม่ชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อน...”
“...เออว่ะ...ทีมมันเป็นคนอื่นนี่หว่า...ถ้าพี่ยอดคิดอย่างนั้น เดี๋ยวทีมเอาไปให้ไผ่ก็ได้...” ผมดึงถุงเสื้อผ้ามาจากมือพี่ยอด แล้วเดินก้าวยาว ๆ ออกไป
“...เฮ้ย...อย่างอนดิ...รอพี่ด้วย...ทีมอยากให้พี่ทำอะไร พี่ทำให้ได้หมดเลย...อย่างอนนะ...นะ...” พี่ยอดวิ่งตามมาง้อ แย่งถุงเสื้อผ้าไปถือเหมือนเดิม พี่ยอดคงลืมตัว ลืมอาย ดีนะว่าห้างต่างจังหวัดในเวลานี้ คนไม่เยอะแล้ว
“...จริงเหรอ...” ผมหันไปถาม
“...จริงสิครับ...”
“...งั้นไปซื้อรองเท้ากัน...”
“...หา...”
“...ไปเร็ว ๆ เดี๋ยวร้านปิด...” ผมเดินกวาดตามองเพื่อหาร้านรองเท้าดี ๆ คิดเอาไว้ว่าจะซื้อให้ซักสามคู่ รองเท้าหนัง รองเท้าผ้าใบ และรองเท้าแตะ
*
*
“...ชอบผู้ชายทำผมทรงนี้อ่ะ...เท่ดี...” “...โห...ผู้ชายคนนั้นแต่งตัวน่ารักจัง...” ผมยังจำคำพูดของแม็คเมื่อตอนกลางวันได้ดี...พรุ่งนี้เค้าจะได้เห็นพี่ยอดในแบบที่ถูกผมเมคโอเวอร์เรียบร้อย ตั้งแต่หัวจรดเท้า...แหม...รสนิยมของผมกับแม็คนี่มันตรงกันจัง...ทุกอย่างที่แม็คบอกชอบ ผมก็ชอบเหมือนกัน...เพียงแต่ผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนที่รูปร่างหน้าตาภายนอก...ผมชอบพี่ยอดในแบบที่เค้าเป็น...แต่ถ้าเอามาปรับลุคนิดหน่อย คุณกรณ์ก็คุณกรณ์เถอะ...อยากรู้ว่าแม็คจะทำหน้ายังไง เมื่อเห็นนิวพี่ยอด ที่เปลี่ยนแบบชั่วข้ามคืน...
“...มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอทีม...” พี่ยอดมองดูกองเสื้อผ้าใหม่หลายตัว และรองเท้าอีกสามคู่
“...ไม่หรอก...นาน ๆ ซื้อที...ไม่ได้ซื้อทุกวันนี่...” ผมเถียง แต่แอบคิดในใจว่า ไม่เยอะหรอก หลักพันปลาย ๆ เท่านั้นแหละ
“...ของเยอะอย่างนี้...เอาไปไว้ห้องทีมดีกว่าเนอะ...แล้วต่อไปทีมก็ย้ายมานอนห้องพี่...เอาห้องทีมไว้เก็บของอย่างเดียว...” พี่ยอดพูดเองเออเอง
“...จัดดี ๆ ก็เก็บได้หมด...”
“...ไหนบอกว่าคืนนี้จะตามใจพี่ไง...” พี่ยอดทำจมูกย่น
“...โอเค...ได้...” ผมรับคำ แต่ไม่กล้ามองหน้าพี่ยอด เขินจัง พี่ยอดเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมทรงใหม่ถูกปัดให้ยุ่ง ๆ เปิดหน้าผาก ให้เห็นหน้าใสที่มีแป้งเด็กทาไว้บาง ๆ
“...งั้นไปนอนกันเหอะ...พี่ง่วงแล้ว...”
“...เดี๋ยวทีมขอเก็บของอีกแป๊บนึง...พี่ยอดง่วงก็ไปนอนก่อนดิ...”
“...ไม่เอา...ไปนอนพร้อมกันเลย...ของเอาไว้เก็บพรุ่งนี้เช้า...ยังไงก็ต้องส่งซักก่อนนี่...ไม่ต้องรีบหรอก...ไหนบอกจะตามใจพี่ไง...” พี่ยอดย้ำอีกครั้งด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“...เอ้า...ก็ได้...ไม่น่าพูดเลยกรู...” ผมบ่น ก่อนลุกขึ้นไปล้างมืออีกครั้ง แล้วเดินตามพี่ยอดเข้าห้องนอน
*
*
...แม้ในแสงสลัว ผมยังเห็นพี่ยอดดูดีในทรงผมทันสมัยแบบนี้...ทรงเก่าของพี่ยอดดูรุงรัง แต่ก็เถื่อนได้ใจ...ทรงใหม่ ดูสดใสกระชากวัย เพิ่งรู้ว่าช่างผมต่างจังหวัดก็เก่งที่ใช้กรรไกรซอยผมได้ละเอียด และจัดทรงได้ถูกใจจริง ๆ...ผมมองหน้าพี่ยอดได้ไม่นาน ก็ต้องพลิกตัวหันหลังให้เค้าด้วยความเขิน...
“...ที่ว่าจะตามใจพี่อ่ะ..หมายถึงทุกอย่างเลยหรือเปล่า...” พี่ยอดกระซิบข้างหู เล่นเอาผมขนลุกเกรียว
“...คิดว่าไม่นะ...”
“...เฮ้อ...” พี่ยอดถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...ก็ลองบอกมาก่อนสิ ว่าอยากได้อะไร ถ้ายอมได้ทีมก็ยอม...” ผมพลิกตัวกลับไปหาพี่ยอดเหมือนเดิม และมองเค้าแบบท้าทาย
“...บอกไม่ได้หรอก...มันต้องทำเลย...” พี่ยอดพลิกตัวขึ้นคล่อมผมทันที
“...แค่นี้เหรอ...” ผมยั่ว พี่ยอดหัวเราะหึหึ ก่อนจะซุกหน้าลงมาที่จุดอ่อนของผมที่ซอกคอ
“...กลัวเหรอ...”
“...พี่ยอด...คอทีมจะแดงหรือเปล่าเนี่ย...” ผมถามเสียงสั่น
“...ไม่หรอก...พี่ไม่ได้ทำอย่างนั้น...”
“...แล้วที่มันแดงเป็นจ้ำ ๆ เค้าทำกันยังไงเหรอ...”
“...ไม่บอก...”
“...ทำไม่เป็นอ่ะดิ...”
“.............................” พี่ยอดไม่ต่อล้อต่อเถียง แต่จู่โจมจุดเดิมอีกครั้ง ผมถึงกับผวากอดพี่ยอดเมื่อเค้าใช้ลิ้นดุน และเม้มปากอย่างแรงที่ซอกคอผม
“...พอแล้ว...พี่ยอด...พอเถอะ...” ผมห้ามเสียงขาดเป็นช่วง ๆ
“...พรุ่งนี้ไปส่องกระจกดูซะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วพลิกตัวลงนอนที่ของเค้า แต่ยังเอาแขนขามาก่ายผมอยู่
“...โห...ถ้าเป็นรอยทีมจะทำยังไงเนี่ย...” ผมทำเสียงเครียด
“...ใส่เสื้อเชิ้ตมีปก ไม่มีใครเห็นหรอก...แต่...ถ้าคนเห็นก็ดีสิ...เค้าจะได้รู้ว่าทีมมีแฟนแล้ว...” พี่ยอดยิ้ม ผมต้องหันหลังให้ เพราะกลัวจะอดใจไม่ไหว พี่ยอดทำให้ใจผมกระเจิดกระเจิงหลายครั้งแล้วนะ ยิ่งนอนอยู่บนเตียงเดียวกันอย่างนี้ แถมยังเล่นถึงเนื้อถึงตัวสุด ๆ บางครั้งผมต้องเกร็งจะแทบเป็นตะคริว
*
*
...ผมตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะต้องรีบเอาเสื้อผ้าชุดใหม่ทั้งหมดไปส่งซัก เพื่อจะได้แห้งทันใส่เย็นนี้...อาบน้ำเสร็จ ก็ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงสแล็ค หอบเสื้อผ้าออกไปให้แม่บ้านซัก...ในห้องแม่บ้าน ผมเห็นพี่คนที่เปิดประตูห้องให้แม็คเข้าไปเอาโทรศัพท์วางไว้เพื่อสร้างสถานการณ์ ผมจึงเดินเข้าไปหาทันที...
“...พี่ครับ...วันนั้นพี่เปิดประตูให้แม็คเข้าห้องผมทำไมเหรอ...” ผมถามด้วยสีหน้าเป็นมิตร และยิ้มให้เค้านิด ๆ
“...แม็ค...อ๋อ...ฟร้อนท์มาใหม่น่ะเหรอ...” พี่แม่บ้านทำท่านึก
“...นั่นแหละพี่...”
“...เค้าบอกว่าทีมลืมมือถือไว้ในที่ฟร้อนท์ จะเอามาคืน...พี่ก็เลยเปิดห้องให้ เห็นว่าเป็นฟร้อนท์เหมือนกัน...อีกอย่างโทรศัพท์มันแพง พี่ไม่กล้ารับฝากไว้...เอ่อ...ทีมไม่ต้องกลัวนะ ที่นี่ไม่มีขโมยหรอก...” พี่เค้ารีบพูดเมื่อเห็นผมขมวดคิ้ว
“...อ๋อ...ทีมไม่กลัวอยู่แล้ว เพราะของมีค่า เราใส่เซฟไว้...ในห้องแทบไม่มีอะไร...” ผมพูดยิ้ม ๆ เพราะพี่แม่บ้านดูเป็นกังวล กลัวผมจะเอาเรื่อง
“...พี่ขอโทษนะ...”
“...ไม่เป็นไรพี่...ปกติพี่ก็ต้องเปิดห้องทำความสะอาดทุกห้องอยู่แล้ว...พวกเราไว้ใจพี่จะตาย...ทีมแค่สงสัยว่าโทรศัพท์มันเข้ามาอยู่ในห้องได้ยังไง...ไม่มีอะไรหรอกพี่...อีกอย่างทีมไม่ได้แขวนป้าย Do not disturb ไว้ด้วย...พี่ไม่ผิดนี่...” ผมพูดเพื่อให้เค้าสบายใจขึ้น
*
*
ระหว่างทางกลับ ผมเห็นแม็คเดินมาจากชายหาด คงเพิ่งกลับจากวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า...ผมหยุดทักในฐานะ “เพื่อนร่วมงาน” คนหนึ่ง...
“...มอร์นิ่งจ้า...” ผมทักด้วยสีหน้าระรื่นมีความสุข
“...ทำไมตื่นเช้าจัง...” แม็คถาม แต่ตาจ้องเขม็งที่คอผม ซึ่งผมตั้งใจแบะคอเสื้อออก ตั้งแต่เห็นแม็คเดินมาแต่ไกล
“...เอ่อ...เมื่อคืนนอนเร็ว...ไม่มีอะไรทำอ่ะ...” ผมแกล้งทำเป็นอึกอัก
“...คงไม่ได้นอนอย่างเดียวมั้ง...” แม็คทำเสียงเหมือนจะพูดเล่น แต่แววตา ไม่ใช่เลย
“...นอนจริง ๆ นะ...พี่ยอดก็นอน...ป่านนี้ยังไม่ตื่นเลย...สงสัยจะเพลีย...” ผมยั่ว
“...อืม...เราขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ...เดี๋ยวไปทำงานสาย...” แม็คตัดบทด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“...จ้ะ...เราก็ต้องไปปลุกพี่ยอดเหมือนกัน...ปกติเค้าก็ตื่นเช้ามาออกกำลังกาย...แต่ถ้าคืนไหนใช้พลังงานเยอะ ๆ ก็ไม่ต้องรีบตื่นมาออกกำลังกาย...” ผมพูดให้แม็คเข้าใจไปเรื่องนั่นอย่างเดียวเลย
*
*
...ผมขยับคอเสื้อให้เข้าที่เมื่อแยกกับแม็ค ไม่อยากให้คนอื่นเห็นรอยจ้ำแดง ๆ ที่ต้นคอผม...โรงแรมนี้ ถ้ามีข่าวอะไร เรื่องจะถูกเม้าท์กระจายต่อไปทุกแผนก...เร็วยิ่งกว่า CNN ซะอีก...
“...คอแดงเชียว...คนอื่นจะว่าไงไม่รู้นะ...แต่เราชอบให้คนแสดงความเป็นเจ้าของอย่างนี้อ่ะ...มีรอย Kiss mark บนตัวนี่มันเร้าใจดีอ่ะ...แบบให้คนรู้ แต่ไม่กล้าถาม...ว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมา......” เสียงแม็คดังก้องในหูผม เป็นอีกข้อมูลหนึ่งที่แม็คหลุดปากคุยเมื่อวานนี้..และนี่เป็นแค่ Appetizer สำหรับเช้านี้เท่านั้น... Main course ยังรอจ่อคิวอยู่...
…To be continued…
****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ...ทุกคำติชม...ท่าทางคนอ่านจะชอบให้ทีมเหวี่ยงเยอะ ๆ แต่ทีมของเราไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นนะ...เอ...หรือว่าจะโหดดีหว่า...อย่าลืมว่า เรื่องนี้พิมพ์สด ๆ ออกมาจากหัว ก็ลงไปที่แป้นคีย์บอร์ดเลย เพราะฉะนั้น อะไรก็เกิดขึ้นได้ 555++
...ติดตามตอนต่อไป เร็ว ๆ นี้...
…เป้...
-
กำลังรออยู๋เลยครับบ ขอบคุนครับ :L1:
-
+1 โล้ดดดพี่น้อง
สนุกมากอ่ะ รอแม๊คเห็นพี่ยอดเนาะ เสร็จแน่ อิอิ
-
เริ่มแล้วไง........
ว่าแต่ น้องทีมอย่าใช้พี่ยอดเป็นเครื่องมือมากไปนา เดี๋ยวพี่เค้าจะเข้าใจผิด
-
อุ๊ยตาย ดุเดือดเลือดพล่านกันเลยทีเดียว
-
ผมแต่งนิยายเหมือนกันน่ะ แต่คิดสดๆนานๆครั้ง แถมไปไม่ค่อยดี
แต่คุณ RemySexyCool แต่งเก่งมากๆยอมรับอ่ะ(เดินมาถูกทางแล้ว)
เขียนได้ถึงอารมณ์ มั่นไส้แม็คมาก ชอบๆๆๆ
ทีมอารมณ์ไม่ได้แบบนางร้ายน่ะ ออกขำๆ
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ทีม เยี่ยมมาก
ร้ายแบบนี้
ชอบบบบ
อิอิ :L1:
-
ป๊าดดด
สะใจหลาย ๆ o13
+1 ให้พี่เป้คับ
-
:laugh: เยี่ยมมากก
ทีมลุยแล้วว
-
น้องทีมแผน 1 ยอดเยี่ยมมาก :laugh:
โหวตให้เป็นนายเอกแห่งปีเลย
writer ได้โปรดเสิร์ฟ main course เถอะนะ
-
แหม..........แม่ดาวยั่ว ทั้งยั่วพี่ยอดและยั่วนังแม็คให้อารมณ์เสีย กร๊ากกสะใจจจจจจ
คุณน้องเคอะแผนเปลี่ยนลุคพี่ยอดกับแผนทำคิสมาร์คเนี่ยมันวางแผนไว้แต่ต้นแล้วชิมิคะ
แม่นักวางแผน พี่ยอดก็นะตามใจทุกสิ่งอัน รอเวลาให้น้องพร้อมก็นะพี่ยอด แล้วพี่ยอดค่อยโชว์สเต็ป :laugh:
+1 คะ o13 o13
-
พี่ทีมแรงมากกกกกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ รอต่อไปว่าพี่ทีมจาทำอะไร จัดแรงๆเลยค่ะ o13
-
คุณน้องแรงได้ใจจริงๆ
+1 ให้คนแต่ง จัดไป
-
สุดยอด o13 o13 o13
-
สู้เขาคับ Front คนงามมม :fire:
-
555 น้องทีมเยี่ยมที่สุด
แบบนี้แหล่ะเอาให้แม็กกระอักเลือดตายไปเลย
แต่ระวังไว้เหอะ
ใช้พี่ยอดเป็นเครื่องมือแบบนี้
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย :oo1:
-
o13 ยกที่หนึ่ง น้องทีมชนะเลิศคร่า
-
โอ้วววววว น้องทีมมม o13 สมแล้วที่เราไว้ใจ
ตอกกลับได้สุดยอดจริงๆอ่ะ สะใจไปเลย 55555
พี่ยอดนิวลุคทำเคลิ้มมม เหอๆ ตามไม่ทันแผนน้องทีมเลยนะคะ
มาต่อเร็วมากๆเลยค่ะ อยากกดบอกไห้บ้าง
แต่ยังกดไม่ได้ 555 แล้วจะรอตอนต่อไปค่า :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นังแมกซ์แร๊ง :fire:
เอา :beat:แทน :จุ๊บๆ:มั้ย แดงเหมือนกัน
-
น้องทีมแรง!!!
โดนใจแม่ยกมากมาย
-
ลุ้นๆๆๆ :-[
-
รออยู่นะพี่เป้ๆๆ
-
เอาเลยยยยยยยยยยย เอามันให้ตายยยยยยยยยยยยยยย :laugh:
-
สุดยอดเลยทีม
เล่นแบบนี้แม็กซ์ก็กระอักอ่ะสิ เอิ้กๆ สะใจๆๆๆ :kikkik:
-
น้องทีนเอาคืนแต่ละดอก ทำเอาคู่แข่ง อึ้ง จะพูดไม่ออกเลย
มารอดอกต่อไปของน้องทีน ที่จะฝากให้แม็ค จุกจนพูดอะไรไม่ออก :z2:
เป็นกำลังใจให้ เป้ สมองแล่นฉิว ๆ ครับ +1 อีกเช่นเคย :กอด1:
-
รอชุดใหญ่จากทีมค่ะ :z2:
-
+ 1 ให้พี่เป้
และอยากจะ + 10 ให้นุ้งทีม แร๊งได้อีกๆ
-
ทีม สุดยอด o13 o13
-
สงสารพี่ยอดอ่า
ต้องใช้ความอดทนสูงแน่ ๆ ที่จะไม่ :oo1: อ่า
:m25:
-
แม็คตายแน่ เล่นกะตัวแรง :laugh: :laugh:
-
ตัวเป้งมากเอง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นู๋ทีมเริ่ดสุด ชนะเลิศคร้า o13
เล่นผิดคนซะแล้ว แม็คเอ๋ย o22
-
ทีมเยี่ยมมาก o13
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหว :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
+1 ให้เป้ คนขยัน
:กอด1:
ขนาดแต่งสดๆ ยังมีตัวสะกดผิดน้อยมาก
นับถือ นับถือ
-
คุณกรณ์ระวังตัวไว้ นิวยอดมาแล้ว น้องทีมแผนนี้เด็ดเจงๆ o13
:man1:น้องเป้ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวแสนสนุก :pig4:
-
ทีมจัดปายยยยย
-
ตามอ่านทันซะที :a2:
ชอบทีมโคตรอ่าา น่ารักดี โหดดี แสบดี หึหึ
จัดไปให้แม๊คงามๆซักสุดเลยทีมจ๋าา o13
Ps. ถึงตอนนี้ดูมาตอนนี้แล้วยังหานายเอกไม่เจอเลย เจอแต่นางร้ายย 555
-
จัดการโมดิฟาย พี่ยอด ใหม่ :m19:
กรณ์ก็กรณ์เต๊อะ หลบปายยยยย
ยอด มาแรงงงงแซงทุกโค้งงงงงง !! :a2:
-
พี่ยอดน่ารักอ่ะ ยอมให้ทีมจับโมดิฟายยยยยย :กอด1:
แต่ทีมก็อย่าคิดที่จะชนะ จนลืมนึกถึงใจพี่ยอดล่ะ เอาแต่พอดีพอ :z2:
-
น่ารักอ่ะคู่นี่
อยากรู้ว่า ทีม จะจัดการ แม๊กยังไง
อยากรุ้ว่า ถ้าใคร ๆเห็น พี่ยอดรุ่นโมดิฟาย แล้วจะเป็นยัังไง
มาเร็ว ๆ เลยนะคะ o13
-
สะใจ :laugh:
-
วะ ว้าว ว้าววววว :impress2:
-
ว้าย ร้่ยได้ใจเรยคร้าบ ขอแรงกว่านี้น่า
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ได้อ่านเรื่องที่ นายเอก ไม่ยอม แล้วว
มัน สะใจ จริงๆๆๆ
ถูกปาก จริงๆๆๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:z1:พี่ยอดน่ากินจริงๆ
ถูกใจน้องทีม สู้ๆ
-
เป็นคนรักสงบค่ะ ไม่อยากเห็นใครทะเลาะกัน
แต่สำหรับแม็คแล้ว ปะ ฉะ ดะ ได้เต็มที่เลยค่ะน้องทีม
ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
o18
-
พี่ทีมจ้า
ระหว่างยั่วเขาและเราจะหลงเองนะค่ะ
55555+
ซะใจมากอ่ะ นังแม๊ค แบบนี้มันคนละชั้นกัน ว่ะฮ่าๆๆๆ
-
สงครามนางฟ้า
สงรามนางฟ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
สะใจแบบสุดๆ
ลุ้นต่อไป
สู้ๆนะคะ
-
ขอบคุณครับ ทีมเก่งจริงๆ
-
อดใจรอดูความแรงรอบเย็นแทบไม่ไหว
เอาให้แม็คหน้าหงายไปเลยนะน้องทีม
-
อยากรู้จายจะขาดรอนๆแล้วคร้าบบบบบบบบบ
มาต่อไวๆนะ
:pig4:
-
We belong together 43
...เช้าวันต่อมา...ตอนแรกพี่ยอดไม่ยอมลงมากินข้าวที่แคนทีน แต่จะกินขนมปังที่ผมซื้อมาจากห้างเมื่อวานเป็นอาหารเช้าในห้อง...พี่ยอดเขินกับลุคใหม่ที่ยังไม่ชิน...ผมต้องใช้ตัวเองมาต่อรอง ถ้าพี่ยอดไม่กินข้าว ผมก็ไม่กินเหมือนกัน...และจะไม่กินขนมปังด้วย...พูดจบผมก็ลุกขึ้นไปใส่สูท เตรียมไปทำงานทันที...พี่ยอดถึงได้ยอมรีบใส่ถุงเท้ารองเท้าวิ่งตามให้ผมไปกินข้าวเช้าที่แคนทีนเหมือนทุกวัน...
“...เฮ้ย...ช่างใหม่...” ช่างศิลป์ตะโกนทัก
“...น้องคะ ซื่ออะไรคะ...” ฝ่ายบุคคลร้องถาม
“...มีแฟนหรือยังจ๊ะพ่อหนุ่ม...” ป้าแม่บ้านแกล้งแซว
“...ทีม...พาน้องใหม่มากินข้าวเหรอลูก...” ป้าแม่ครัวพูดยิ้ม ๆ
“...จ้ะป้า...นี่ช่างจอร์จ...เพิ่งมาใหม่...” ผมรับมุข
“...โห...แซวอยู่นั่นแหละ...หิวแล้วป้า...มีอะไรกินมั่งครับ...” พี่ยอดทำเป็นโวยวายกลบเกลื่อน แต่หน้าแดงแปร๊ด
*
*
...นาน ๆ จะเห็นพี่ยอดเขินจนทำอะไรไม่ถูก...มาดช่างหนุ่มผู้ขึงขัง...โหด...เถื่อน...ดุ...ใคร ๆ ก็เกรงใจ...ตอนนี้กลายเป็นหนุ่มหล่อหน้าใส กับทรงผมซอยไล่ระดับที่ถูกจัดทรงด้วยแว๊กซ์ให้เข้ารูปเข้ารอย...ทุกสายตาในแคนทีนมองมาที่พี่ยอดที่นั่งก้มหน้าก้มตากินข้าว...
“...มองอะไรทีม...” พี่ยอดถามด้วยอาการเก๊กขรึม ขณะที่เราเดินไปทำงานหลังอาหารเช้า
“...พี่ยอดน่ารักอ่ะ...อยากเห็นตอนใส่ชุดใหม่จัง...” ผมชมตรง ๆ พี่ยอดเหมือนจะยิ้ม แต่ยังติดเก๊กอยู่
“...แค่นี้พี่ก็รู้สึกแปลก ๆ แล้วนะ...ไม่คุ้นเลย...”
“...อีกวันสองสามวันก็ดีขึ้น...เชื่อทีมสิ...ลุคนี้ดูดีกว่าตอนเถื่อน ๆ ตั้งเยอะ...”
“...ทีมชอบแบบนี้เหรอ...” พี่ยอดถามเสียงเบา
“...ไม่ว่าพี่ยอดจะเป็นแบบไหน ทีมก็ชอบหมดแหละ...แต่ลุคนี้มันแปลกตาดี...ตรงจอนเนี่ย เท่มากเลยอ่ะ...ช่างตัดผมเก่งจริง ๆ...” ผมยื่นมือไปลูบจอนพี่ยอดเบา ๆ หางตาแอบเห็นแม็คเดินตามมาทางเดียวกันอยู่ไม่ห่าง
“...ค่าตัดผมแพงขนาดนั้นก็ต้องตัดดีอยู่แล้ว...” พี่ยอดยังกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายที่ผมออกให้เมื่อวาน
“...แหม...แต่คุ้มนะ...หล่อขนาดนี้ขอควงวันนึงได้ป่าว...” ผมล้อพี่ยอด
“...ควงทุกวันก็ได้...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วจับมือผมเดินจูงไปจนเกือบถึงหลังฟร้อนท์
“...อ้าว...แม็ค...ตามมาตั้งแต่เมื่อไหร่...” ผมแกล้งทำเป็นตกใจเมื่อเห็นแม็คเดินหน้าบึ้งตามมาเข้างานเหมือนกัน
“...พี่ยอดตัดผมใหม่เหรอ...นึกยังไงอ่ะ...” แม็คไม่สนใจผม หันไปคุยกับพี่ยอดแทน
“...ทีมพาไปตัดเมื่อวานนี้...ตลกเหรอ...” พี่ยอดเริ่มเสียเซล์ฟ
“...ไม่หรอก...แต่สงสัยว่าทำไมพี่ยอดถึงยอมเปลี่ยนลุคขนาดนี้...” แม็คจ้องหน้าพี่ยอด
“...ทีมอยากให้พี่ทำ พี่ก็ทำ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ผมแทบจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก...ลุ้นกับคำตอบพี่ยอด ดีมากที่ไม่ทำให้ผมเสียหน้า
“...พี่ยอด...ทีมไปออนฟลอร์ก่อนนะ...รอบดึกจะได้กลับบ้าน...” ผมยิ้มให้พี่ยอดนิดนึงก่อนจะเดินจากมา ทิ้งให้แม็คอยู่กับพี่ยอด อยากจะรู้ว่าเค้าจะทำยังไง
“...ตอนกลางวันจะกินข้าวเมื่อไหร่...โทรบอกพี่ด้วยนะ...” พี่ยอดพูดตามหลัง ผมหันไปขยิบตาให้เป็นเชิงตกลง แม็คหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด พี่ยอดยิ้มให้แม็คทีนึง ก่อนเดินแยกไปทำงาน
*
*
...ผมไม่ได้แกล้งแม็คด้วยคำพูดที่พวกนั้น...ถ้าไม่มีแม็คอยู่เมื่อเช้า ผมกับพี่ยอดก็คุยกันประมาณนี้อยู่แล้ว...เรื่องนัดไปกินข้าว หรือจับไม้จับมือ พี่ยอดชอบนัวเนียอย่างนี้อยู่แล้ว ส่วนผมก็ชอบเกาะแข้งเกาะขา แต่เราทั้งคู่ก็ต้องดูสถานที่ และโอกาสด้วย...ไม่ใช่เดินย้วยกันตามที่สาธารณะ...
...ตรงทางเดินระหว่างแคนทีนมาฟร้อนท์ มันคือริมกำแพง อีกด้านก็เป็นตัวอาคารโรงแรม...ไม่มีคนเดินผ่านนัก เพราะเป็นทางไปฟร้อนท์แผนกเดียว...และช่วงเวลาเช้า ๆ อย่างนี้รอบดึก ยังไม่เลิกงาน รอบเช้าปกติก็เข้างานแล้ว...จะมีเฉพาะเด็กใหม่อย่างแม็ค กับเด็กฝึกงานอย่างผม ที่เข้างานแปดโมงเช้า...ผมก็เลยเดินจับมือกับพี่ยอดมาจนถึงหน้าฟร้อนท์ และแม็คก็ดันเห็นภาพบาดตานั้นเอง...ไม่ได้ตั้งใจนะ...แต่โอกาสที่จะยั่วประสาทแม็คมันมาเอง มาแบบถูกที่ ถูกเวลาซะด้วย... “...คู่นั้นน่าอิจฉาจัง...เดินจับมือกันตลอดเลย...”…แม็คเคยพูดเอาไว้เมื่อวาน อาหารจานที่สองจึงถูกเสิร์ฟให้แม็คไปง่าย ๆ อย่างนี้...
“...ทีม...เค้าเม้าท์กันว่าแฟนแกตัดผมใหม่หล่อระเบิดไปเลย...แกไปทำอีท่าไหนมันถึงยอมถอดรูปยะ...” พี่รุจเดินตรงเข้ามาถามผมทันทีที่แขกเริ่มซาลงในช่วงสาย แม็คเม้มปากแน่น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้ม แล้วเดินเนียนมาฟังใกล้ ๆ
“...ไม่มีอะไรหรอกเจ้...ทีม แค่ชวนไปเดินเล่นในห้าง แล้วก็อยากนอนสระผมสบาย ๆ ซักวันนึง...ตั้งแต่มาฝึกงาน ไม่เคยเข้าร้านทำผมเลย นาน ๆ ให้ช่างสระที เกาซะสะใจ หนังหัวแทบหลุด...พอดีเห็นแบบผมในหนังสือมันเหมาะกับพี่ยอด ก็เลยบอกให้ตัด...อยากเปลี่ยนลุคเค้าบ้างอ่ะ...” ผมพูดไปยิ้มไปแบบมีความสุขสุดริด
“...ตั้งแต่เจ๊รู้จักกับมันมา ไม่เคยเห็นมันยอมใครขนาดนี้เลยนะ...ท่าทางมันจะเอาจริงเว้ย...”
“...เดี๋ยวเจ๊จะได้เห็นพี่ยอดนิวลุคแบบเต็ม ๆ เย็นนี้...” ผมพูดทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่จะเดินไปรับแขกที่ลากกระเป๋ามาเช็คเอ้าท์
*
*
...เมื่อถึงคิวผมได้พักกลางวัน...ผมก็โทรไปบอกพี่ยอด เพื่อให้เค้าเดินขึ้นมารับผมที่ฟร้อนท์ จริง ๆ แล้วเป็นคำสั่งพี่รุจที่อยากเห็นพี่ยอดนิวลุค...เมื่อเช้านี้เค้ามาส่งผมแค่ด้านหลังฟร้อนท์ จึงไม่มีใครเห็น แต่ก็ยังมีคนโทรมาเม้าท์ให้เจ๊แกฟังได้อีก...แอบสงสัย เรามาฝึกงานโรงแรม หรือสำนักข่าวซีเอ็นเอ็นกันแน่ฟะ...
“...โอ้ มาย กู๊ดเนสสสสสสสสสสสสส...” เสียงพี่รุจดังลอดออกมานอกฟร้อนท์
“...เป็นอะไรเจ้...” พวกเราเปิดประตูเข้าไปดู นึกว่าใครข่มขืนพี่รุจ
“...ทีม...รู้มั้ย...ตอนมันเรียนมัธยมนะ...หล่อสู้ตอนนี้ไม่ได้เลยอ่ะ...ยอด...ถ้าแกไม่หลับหูหลับตาทำแต่งาน ปล่อยเนื้อปล่อยตัวจนโทรม...ชั้นคงยอมเป็นเมียแกไปนานแล้ว...”
“...โห...เจ้...” พี่ยอดเกาท้ายทอยตัวเอง จะเก๊กขรึมก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ทุกสายตาในฟร้อนท์มองเค้าอยู่ โดนรุมจ้องแบบนี้ พี่ยอดไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“...ขนาดโทรม ๆ ยังมีคนจ้องจะงาบตั้งหลายคน...” ผมพูดลอย ๆ แต่แม็คขมวดคิ้ว หน้าบึ้ง
“...ดูพี่เค้าดี ๆ นะ...อยากปล่อยให้หลุดมือไปล่ะ...” พี่รุจแซว
“...ไม่หรอกเจ๊...พี่ยอดอ่ะ...ลูกไก่ในกำมือ...จะบีบก็ตาย จะคลายก็ตาย...ใช่มั้ย...” ผมปล่อยมุข พี่ ๆ หัวเราะกันใหญ่
“...ครับ...ยอมทีมคนเดียวนี่แหละ...โหดจริง ๆ...” พี่ยอดรับมุข
*
*
...พักกลางวัน ผมไม่คิดว่าแม็คจะกล้าตามมากินข้าวด้วย...แต่แม็คก็ขอตามมาจนได้...ดี...ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ ผมจะเอาให้กระอักเลย...ไม่ได้โหดร้ายนะ...แต่ท่าทาง คำพูด หรือแม่แต่แววตาของแม็ค มันบ่งบอกถึงการอยากเอาชนะ...ระหว่างทางเดินไปแคนทีน พี่ยอดโดนประกบด้วยผมและแม็ค...แม้ว่าพี่ยอดจะเบี่ยงตัวมาทางผม แต่แม็คก็ยังเดินเบียดจนพี่ยอดต้องปล่อยให้เบียดต่อไป เพราะผมแทบจะติดกำแพงอีกด้านแล้ว...
“...โอ้โห...วันนี้ช่างใหญ่เราควงฟร้อนท์สองคนเลยเว้ย...” ป้าแม่ครัวแซวเสียงดัง ตอนนั้นมีแค่เมดไม่กี่คนในแคนทีน
“...ควงคนเดียวป้า...อีกคนมากินเป็นเพื่อนเฉย ๆ...” ผมคล้องแขนพี่ยอดทันที แม็คอึ้ง
“...ป้ารู้แล้ว...เมื่อก่อนยอดมากินข้าวเวลาปกติเหมือนคนอื่นที่ไหน...พอทีมมาอยู่นี่แหละ ถึงได้กินข้าวเป็นเวลา...”
“...ผมงานยุ่งป้า...” พี่ยอดแก้ตัว
“...แล้วเดี๋ยวนี้ไม่ยุ่งเหรอจ๊ะ...ตามรับตามส่งกันทุกวันเลย...นี่ขนาดอยู่ห้องเดียวกันนะ...”
“...ป้าตักไอ้นั่นให้หน่อย...” แม็คชี้ไปที่กับข้าว และกระแทกเสียงพูด ป้าแม่ครัวถึงกับหุบยิ้ม และรีบทำงานตามหน้าที่ เพราะรู้ว่าแม็คเป็นน้องคุณกรณ์ ถ้าเป็นคนอื่นป้าแกคงสวนแล้ว
“...เค้าเป็นอะไรอ่ะ...” ป้าพูดเสียงเบา เมื่อแม็คเดินถือถาดอาหารไปนั่งที่โต๊ะ
“...เค้าคงหิวมั้งป้า...ไม่มีอะไรหรอก...วันนี้แขกเยอะ...เหนื่อยอ่ะ...” ผมแก้ตัวให้
*
*
...บนโต๊ะอาหาร...ผมกับพี่ยอดก็ยังเฮฮากันตามปกติ...แม็คกินไปได้นิดเดียวก็เริ่มเขี่ยข้าวในจาน คิ้วขมวดตลอดเวลา...ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับแม็ค เพราะพอผมหันไป แม็คก็เมินหน้าหนี...แล้วใครจะแคร์ล่ะ...จัดให้อีกซักดอกละกัน....
“...พี่ยอด...มะระไม่ขมเหรอ...” ผมถามพี่ยอด ปกติอาหารแคนทีนจะมีประเภทน้ำ หรือซุปให้ด้วยทุกมื้อ วันนี้เป็นมะระตุ๋นเห็ดหอม
“...ไม่ขมนะ...” พี่ยอดตอบ แถมยังกินโชว์อีกชิ้น
“...กินของขม...ชมเด็กสาว...เล่าความหลัง...” ผมพูดลอย ๆ
“...ว่าพี่แก่เหรอ...” พี่ยอดหัวเราะ แม็คหันมามองด้วยหางตา
“...ไม่ขมจริงอ่ะ...” ผมถามอีกครั้ง
“...ไม่ขมจริง ๆ ลองดูสิ...” พี่ยอดตักมะระที่อยู่ในถ้วยชิ้นสุดท้าย แล้วใช้ช้อนหันเป็นชิ้นเล็ก ๆ ก่อนยื่นมาป้อน
“...ไม่เอา...”
“...พี่ป้อนให้ ไม่ขมหรอก...อ้ำ...” พี่ยอดทำเหมือนผมเป็นเด็ก
“...ลองก็ได้...” ผมหลับตาปี๋ เมื่อมะระที่พี่ยอดป้อนให้เข้าปาก
“...เป็นไงมั่ง...” พี่ยอดลุ้น
“...มะระอะไรหวานจัง...” ผมแกล้งทำตาเยิ้มใส่พี่ยอด แม็คเบะปาก
“...หวานจริงเหรอ...พี่ยอดแม็คอยากชิมมั่งอ่ะ...” แม็คแทรกขึ้นมา
“...เดินไปตักสิ...” ผมเบรก
“...ถ้าพี่ยอดป้อน น่าจะหวานนะ...”
“...ไม่หรอก...เอางี้ เดี๋ยวพี่เดินไปตักถ้วยใหม่มาให้ทั้งสองคนเลยละกัน...” พี่ยอดทำท่าจะลุก
“...ไม่ต้องหรอกพี่...เกรงใจ...วันหลังค่อยลองกินก็ได้...” แม็คห้าม
“...อืม...จะรีบไปทำงานต่อ...ถ้าไม่รังเกียจ แม็คจะลองชิมชิ้นที่เหลือจากเราก็ได้นะ...เผื่อมันจะหวานเหมือนที่เรากิน...” ผมเริ่มหงุดหงิด แม็คมองมาด้วยสายตาไม่ยอมกัน
“...กินได้อยู่แล้ว...เราไม่ถือหรอก...แต่พี่ยอดต้องป้อนด้วยนะ...ไม่รู้ว่ามะระหวานเพราะพี่ยอดป้อนหรือเปล่า...” แม็คยั่วโมโหผม
“...แม็คกินเองดีกว่านะ...” พี่ยอดเลื่อนจานให้แม็ค
“...อี๋...ขมอ่ะ...กินเข้าไปได้ยังไง...” แม็คทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก และรีบกินน้ำตามจนหมดแก้ว
*
*
...ช่วงบ่าย...ผมกับแม็คก็ห่าง ๆ กันไป ซึ่งแม็คเองก็พยายามจะเข้ามาเซ้าซี้ แต่ผมก็หาทางเลี่ยงไปจนได้...ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับแม็คเริ่มชัดเจน...เราไม่ได้เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกันนัก...แต่นั่นก็เป็นเรื่องส่วนตัว...ซึ่งผมจะพยายามไม่เอามาให้กระทบกับงาน...
“...มะระยังขมติดปากอยู่เลย ขนาดแปรงฟันแล้วนะ...” แม็คเดินเข้ามาในวงเม้าท์ของผมกับพี่อีกคน
“...เวอร์แล้วน้อง...”
“...จริง ๆ...เนี่ยกินน้ำไปเป็นขวดแล้วยังไม่หายเลย...”
“...ลองกินน้ำใต้ศอกมั้ยล่ะ...เผื่อจะหายขมปาก แต่ไปขมขื่นใจแทน...” ผมกัดขำ ๆ พี่เค้าก็หัวเราะ แต่แม็คสะบัดหน้าเดินหนีไปเลย
*
*
...เลิกงาน ผมรีบกลับห้องเพื่อจัดการแปลงโฉมพี่ยอดอีกรอบ...ก่อนออกจากฟร้อนท์ผมทิ้งระเบิดไว้ด้วยการบอกพี่ ๆ ว่าวันนี้จะพาเด็กใหม่ไปเดินเล่นริมทะเล...และเด็กใหม่คนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ยอดที่โดนจับแต่งตัวด้วยชุดที่ผมเลือกให้เมื่อวานนี้...เป็นชุดลำลองสบาย ๆ สีสดใส ซึ่งถ้าให้พี่ยอดซื้อใส่เอง คงไม่มีทางเลือกชุดพวกนี้มาให้รกตู้เสื้อผ้าแน่นอน...
“...เราแค่ไปกินข้าวที่แคนทีนเองนะ...ต้องใส่แบบนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดมองตัวเองในกระจก
“...นี่ธรรมดานะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ธรรมดาของพี่ก็แค่เสื้อยืด กางเกงบอล...” พี่ยอดเถียง
“...มันก็ไม่ต่างกับชุดนี้เท่าไหร่หรอก...เสื้อยืดเหมือนกัน...กางเกงขาสั้นเหมือนกัน...แต่แบบ และเนื้อผ้ามันดีกว่าเท่านั้นเอง...ไปกันเหอะ..เดี๋ยวมืด...” ผมลากพี่ยอดออกจากห้องจนได้
*
*
...เมื่อก่อนอยู่กับต้าคนที่หล่อล้ำแบบไม่มีทีติในเรื่องรูปร่างหน้าตา...แต่ทำไมเราไม่มีความสุขอย่างนี้หว่า...พี่ยอดที่ดูขัดเขินตอนแรก เริ่มจะชินกับสายตาพนักงานโรงแรมคนอื่นที่มองมาด้วยความชื่นชม มีเสียงแซวเป็นระยะ จากตอนแรกที่เดินก้มหน้าก้มตา...ไม่นานนักพี่ยอดคนเดิมก็กลับมา กล้าแซวกลับ และส่งสายตาหวานเยิ้ม...พวกนั้นกรี๊ดพี่ยอดในลุคผู้ชายเจ้าสำอาง และแววตาเจ้าชู้ที่ไม่เคยเห็น...
...ความสุขแบบนี้ หาไม่ได้ในกรุงเทพฯ เราสองคนเดินไปตามชายหาด มองดูพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ลมเย็น ๆ พัดปะทะตัว ทำให้เสื้อยืดเนื้อดีแนบกับอกที่แข็งแกร่งของพี่ยอด...ผมมองพี่ยอดเพลินจนเค้ารู้ตัว และหันมา ผมหลบตาแทบไม่ทัน...ผมเขินจึงทำเป็นมองไปรอบ ๆ แต่ต้องมาหยุดที่ระเบียงห้องพัก...มองไกล ๆ ก็รู้ว่าเป็นใคร...อยู่กันพร้อมหน้าทั้งพี่ทั้งน้อง พวกเค้ากำลังมองลงมาที่ผมกับพี่ยอด...แต่ผมไม่สนใจหรอก...อยากมองดีนัก...งั้นจัดให้อีกดอกด้วยการหอมแก้มพี่ยอดโชว์ซะเลย...พี่ยอดดูจะตกใจ แต่ก็ยิ้มรับเมื่อมองรอบ ๆ แล้วไม่เห็นพนักงานโรงแรมคนอื่นอยู่แถวนั้น...พี่ยอดไม่ได้เงยหน้ามองที่ตึก อยากรู้เหมือนกัน ถ้าพี่ยอดรู้ว่าผมหอมแก้มเค้าต่อหน้าคุณกรณ์ แล้วพี่ยอดจะรู้สึกยังไง...
...พี่ยอดอารมณ์ดี และจะพาผมไปกินข้าวที่ตลาด เค้าบอกว่าไหน ๆ ก็หล่อแล้ว ขอไปกินไกล ๆ หน่อย...แม่ค้าเจ้าประจำหลายคนแซวพี่ยอด แต่พี่ยอดชินซะแล้ว โดนแซวทั้งวัน...เค้าดูมีความมั่นใจมากกว่าเดิม...พอมั่นใจ อะไรก็ดูดีขึ้น...เรากินข้าวเย็นเสร็จ ก็เดินเล่นหาขนมกินต่อ...กว่าจะกลับก็ดึกมากแล้ว...ซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่ยอด กอดเอวแน่น ซบหน้าบนไหล่กว้าง...มีความสุขจริง ๆ...
*
*
...ทันทีที่เปิดประตูเข้าห้อง...ผมเกือบเหยียบสิ่งของบางอย่างบนพื้น...พี่ยอดเปิดไฟผมถึงได้เห็นว่าเป็นซีดี...เราสองคนมองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าสิ่งที่อยู่ในแผ่นซีดีคืออะไร...เพลง...หนัง...หรือรูปภาพ...และใครสอดเข้ามาใต้ประตู ระหว่างที่เราไม่อยู่ห้อง...
***************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับคำติชม...และกำลังใจ...ช่วงนี้ยุ่ง ๆ กับโอทีลูกน้อง ทำให้มาต่อช้าไปนิดนึง...ตอนนี้มาแบบเบา ๆ อยากจะให้ผู้อ่านได้รับรู้ว่าทีมกำลังมีความสุข...แต่อย่าลืมว่า ความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นาน...ซีดีแผ่นนั้นคืออะไร ใครเป็นคนส่งให้...และเรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไร...ติดตามได้เร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
cd อะไร คลิป รูปภาพ หรืออะไรกัน
-
อย่าบอกนะว่าเปนคลิป พี่ยอดกะแม็ค
มันจะสะเทือนใจกันเกินปายยย อิอิ
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ซีดี แผ่น นั้น
คือ อะไรหน่อ
-
ชอมทีมๆๆ :impress2:
ว่าแต่..แล้วcdแผ่นนั้น..มันคืออารายยยย?? :m31:
:pig4: writer ค่ะ รอติดตามๆๆนะคะ
-
ง่ะ ไม่กล้าเดาเลยว่า cd อะไร
:monkeysad:
ยังไงก็ น้องทีมสู้ๆ
-
น่านต้องอย่างนั้นทีม
เอาให้แม็คกระอักเลย
แต่แบบคิดได้ไง
“...ลองกินน้ำใต้ศอกมั้ยล่ะ...เผื่อจะหายขมปาก แต่ไปขมขื่นใจแทน...”
เจ๋งจริงๆเลยทีม ชอบๆ :laugh:
ว่าแต่ซีดีแผ่นนั้นคือไรอะ??
แล้วเมื่อไหร่กองถ่ายจะมาละเนี่ย
ขอบคุณพี่เป้คร้า
-
ค้างมากกกกกกกก :a5:
-
:serius2:โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ซีดีแผ่นนั้นคืออารัยอยากรุๆๆๆๆๆๆๆ อย่าไห้ต้องถึงขั้นร้ายแรงเลยยยยย เกรียจแม็คคคคคคคคคคคคคค :bye2:
-
:impress2: :impress2: :impress2: น่ารัก..หวานเชียว
:m31: :m31: :m31: :m31: อยากรู้.......ค้าง
-
เลิศศศมากก
-
มันต้องเป็นซีดีสร้างความร้าวฉานแน่เลย :m31:
ใครกันใคร พี่หรือน้อง หรือ คนไหน ฮึ่มๆ :m16:
-
งือ CD อะไร :serius2:
อยากรู้อ่ะ
อยาให้ทีมกับพี่ยอดมีความสุข
เอาใจช่วย สองคนนะ
-
โห....กำลังหวานชื่น ความสุขกับตอนนี้อยู่ดีๆ มาทิ้งท้ายไว้แบบนี้ได้ยังไงอ่ะครับ เลยกังวล+อยากรู้เลยอ่ะ.... :m16:
-
น้องทีมเยี่ยมมาก
เช็ค cctv อีกรอบ
ใครมาทิ้งไว้ ให้เดานะ
สองพี่น้องตัวแสบละมั่ง
ขออนุญาต จัดการล่วงหน้าก่อนนะ
:beat: :beat: :beat:
-
ซีดี ลึกลับ ต้องลุ้นกันต่อไป ขอบคุณครับ
-
ท่าทางจะเป็นคลิปมรณะ ทีมระวังตัว สองพี่น้องนี่คงจะกัดไม่ปล่อย
-
:m16: นังสองพี่น้องนั่นต้องกำลังวางแผนการชั่วร้ายอยู่แน่ๆ
-
โหย กำลังหวานชื่นอยู่ดีๆ
โดนทิ้งระเบิดซะงั้นเลย
ไอ้เจ้าซีดีแผ่นนั้นมันต้องมีอะไรแน่เลย :serius2:
-
:z3:ค้างงงงงงงงงง
หวานๆอยู่ดี วางระเบิดคนอ่านซะงั้น
แต่ชอบ
+1 ให้แม็คมาโซ
-
มันต้องเป็น CD เจ้าปัญหาแน่ๆ เลย :z3:
-
+ พี่เป้ ใครเอา CD อะไรมาแฉเนี่ย
จัดน้ำใต้ศอกให้นุ้งแม๊คและคุณกรณ์เพิ่มอีก 2 ลิตรด่วน
-
+1 ให้เป้
สงสัยพี่น้องแอบถ่ายตอนทีมกับพี่ยอดสวีทกันหรือเปล่า
ขู่เอาไว้ฟ้องเจ้านาย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ๊ยย!! ค้างได้ใจจริง ๆ o13
สองพี่น้องคู่นั้นเค้าจะทำอะไรให้ปวดหัวอีกเเล้วเนี่ยย
ทีมกับพี่ยอด สู้ ๆ :กอด1:
-
ตามมาอ่านจนทัน
ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ
ว่าแต่ว่าซีดีไรหว่า??
มาต่อเร็วนะค้าบบบบบ
:impress2: :impress2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
o13 แวะมาส่งกำลังใจให้น้องทีม
:undecided: :undecided:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
อย่า ยอม น่ะ ทีม
มามใจดีๆๆ ไว้
“...กินของขม...ชมเด็กสาว...เล่าความหลัง...”
อันนี้ ของเค้าดี จริงๆๆ
-
พี่เป้นี่นะ
ปล่อยให้คนอ่านมีความสุขไม่ได้เลย
ว่าแต่ซีดี อะไร
คงไม่ใช่ พี่ยอดกะ แม๊กนะ o22
-
เอาละจุ้ย...จะงายเข้าไหมหนอ
-
งานจะเข้าทีมหรือว่าพี่ยอดกันน๊า
แม็คจะร้ายไปไหน :z6:
แต่ทีมเก่งอยู่แล้วแหละ อ่านๆไปสะใจดีจริงๆ
+1 ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อคร้า :L2:
-
ซีดีลับ o22
-
รอบนี้น้องทีมกะพี่ยอดชนะเลิศ
บวก 1 แต้มนี้ยกให้น้องทีมนะจ๊ะ หุหุ
แต่หลังจากซีดีแผ่นนี้เข้ามาแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นนะ
คุณเป้วางยาหรือเปล่านี่ รอลุ้นจ้า ขอบคุณนะจ๊ะ :L2:
-
แหม น้องทีมมมม ร้ายมากจ้าาา ;P
พี่ยอดด หล่อเกินไปแระนะ เขิลล!
อิแมค ท่าทางแกรจะไม่จบแฮะ
กลับไปหาพี่ชายแกรไป๊! ไปไกลๆ เลยยย
ซีดี .. จะเป็นซีดีอะไรหว่าาาา??
ขอบคุณคนแต่งค่าา :)
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆ
รักน้องทีม เกลียดนังแม๊ค ปลื้มพี่ยอด แล้วจะติดตามต่อๆไปนะครับ
-
ซีดี อะหยัง ของไผหว่า ?? ..มันจะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันหนอ ..
พี่ยอด โมดิฟายแล้ว หอมฟุ้งไปทั่วเลยนะ .. :-[
แม็ค ปลงใจเถอะ ทีมยอด เป็นของคู่กัน .. :o8:
-
ซีดีอะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
น้องทีมมมมมมมมมมมมมมมมมมม อุกรี๊ดดดดดอิพี่ยอดก็แค่ลูกไก่ลูกเจี๊ยบในกำมือชิมิคะ
แหม..ช่วงข้าวใหม่ปลามันส์!! เนี่ย ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ เลยนะ
นังนุ้งแม็กชีแอนด์พี่ชายคงอิจฉาตาหลุดอยากได้จนตัวสั่นไปหมดแล้วแน่ๆระวังตัวไว้ด้วยเน้อ
ทำนังนุ้งแม็กมันเจ็บมันแสบหนะระวังมันดัดหลังเราให้พี่ชายวางแผนชั่วร้ายมาจัดการเราลับหลังนะคะ
คนเก่งแม่ช่างยั่วของพี่ยอดมาโชว์หวีดกลางชายหาดได้อารมณ์โรม๊านเป็นที่สุด :m1: :m3:
เอิ่ม....แต่ซีดีนั่น...อย่าบอกนะว่าเป็นอดีตของพี่ยอด หรือคลิปโป๊....อั๊ยยเปิดดูโดยไว :m12:
+1 จัดไปคะ น้องทีมแรงดีไม่มีตก....ตบฉาดเคอะตบฉาด เลิศ!!!!!
-
ซีดีอาร๊า ยย
ตื่นเต้นง่ะ ต้องไม่ดีแน่ๆเลย ย
T^T"
-
เท่าที่ผ่านมาน้องทีมก็ไม่เคยทำอะไรที่น่าจะมีคลิปให้เป็นข่าวได้นี่นา
แล้วซีดีแผ่นนั้นมันคืออะไรกันหว่า :serius2: :serius2:
-
CD ลับ พี่ยอดกะแฟนเก่า ป่าวหว่า
-
นนิสัยทำคนค้างนี่แพร่ระบาดหรอจ้า
อ๊าก
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
ไม่ต้องไปกลัวหรอก ไม่ได้ทำไรผิดทิ้งไว้นิ :laugh:
-
บททดสอบของน้องทีมกับพี่ยอดเริ่มขึ้นแล้ว ใช้สติอย่า
ใช้อารมณ์ อย่าหลงกลพี่น้องสองแสบนั่นนะ
:man1: น้องเป้ วันนี้ที่นี่อากาศหนาวอีกแล้ว :5775:
-
CDแผ่นนั้น!!
CDแผ่นนั้น!!
CDแผ่นนั้นมันอะไรกันหว่า??
น่ารักทั้งตอนแต่ตอนท้ายมันมีกลิ่นทะแม่งๆ ราวกับว่าเรื่องไม่ดีจะมาเยือน
สองพี่น้องนั่นน่ะ น่าถีบคนละทีสองทีจังเลยเนอะ
-
งานเข้า ซีดีมหาภัย???? :serius2:
พี่ยอดคนดีของคนอ่านยังน่ารักน่าฟัดเสมอเลย :z1: :impress2:
บวกหนึ่ง ทีมแรงส์ o13++++++++++
-
:m3: สนุกมากค่ะ อยากอ่านเรื่องสนุกๆน่าติดตามแบบนี้มานานแล้ว
รอลุ้นกันต่อไปค่ะ แต่ได้ข่าวว่า40กว่าตอนแล้วไม่ลงเอยกันสักทีอ่า :z1:
เดี๋ยวน้องทีมก็กลับแล้ว ไม่รู้ฝึกไปกี่เดือนแล้ว เวลาเหลือน้อยลงไปทุกที :sad4:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
ย๊ากกกกก...รอมาหลายวัน cd cd :impress2:
-
:pighaun:ซีดีไรอ่า
-
CD ไรอ่ะ ?? อยากรู้ ๆๆๆ :m16:
มันต้องมีอะไรเด็ดๆในนั้นแน่เลย หึหึ
ฉะนั้นรีบมาต่อด้วยน้าาา ค้างสุดพลัง :m31:
-
We belong together 43.1
...เรานั่งฟังซีดีปริศนาแผ่นนั้นจนจบแผ่นด้วยความรู้สึกต่างกัน...ผมหัวเราะคิกคัก...พี่ยอดนั่งคิ้วขมวด...ข้อมูลในแผ่นซีดี เป็นเพลงไทย ตัดพ้อคนรัก สิ้นหวังแต่ยังรักต่อไป นับได้สิบสองเพลง...มันเป็นเพลงที่ถ้าคนอกหักฟังเข้าคงได้ร้องไห้ ตั้งแต่เพลงแรกยันเพลงสุดท้าย...มันคงไม่มีใครที่ทำเรื่องน้ำเน่าได้ขนาดนี้ นอกจากเพื่อนร่วมงานของผม...ซึ่งผมพยายามคิดในแง่ดีว่าไม่ใช่แม็คหรอก...แต่ยิ่งฟังเพลงไปเรื่อย ๆ เนื้อหามันช่างเข้ากับชีวิตของเค้าในตอนนี้เหลือเกิน...
“...มันเป็นเอามากนะเนี่ย...” ผมพูดขึ้นหลังเพลงสุดท้ายจบลง
“...พี่ว่าพี่ไปคุยกับเค้าหน่อยดีกว่า...ถึงพี่จะไม่ได้ชอบเค้าในแง่นั้น แต่เราก็เป็นพี่น้องกันได้...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...ไม่เห็นต้องพูดเลย...แค่เราแสดงออกว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็พอแล้ว...แม็คไม่ใช่เด็กประถมนะพี่ที่จะไม่เข้าใจการแสดงออกของเราอ่ะ...” ผมแย้ง
“...อืม...เอางั้นก็ได้...แล้วทีมจะทำยังไงต่อล่ะ...” พี่ยอดยื่นแผ่นซีดีให้ผม
“...ทีมจะเอาไปคืนเค้า...” ผมพูดสั้น ๆ พี่ยอดชะงัก
“...มันจะดูใจร้ายไปหรือเปล่า...”
“...อ้าว...งั้นพี่ยอดก็เก็บไว้ฟังละกัน...” ผมส่งซีดีคืน พี่ยอดไม่รับ
“...ไม่อ่ะ...ทีมจะทำอะไรก็ตามใจเถอะ...พี่กลัวว่าส่งคืนไปแล้วมันจะทำให้ทีมกับแม็คมองหน้ากันไม่ติดหรือเปล่า...”
“...ทุกวันนี้ก็แทบไม่มองหน้ากันอยู่แล้ว...”
*
*
...แค่ส่งของคืนสำหรับเรื่องนี้ มันต้องไม่ธรรมดา...ผมโทรบอกให้เพื่อนที่กรุงเทพฯ ส่งไฟล์เพลงมาให้ทางเมล์...วันรุ่งขึ้นผมก็ขอยืมเครื่องคอมพิวเตอร์ของพี่รุจเช็คเมล์ในช่วงสาย ๆ ตอนแขกไม่ค่อยวุ่นวาย...หน้าฟร้อนท์มีซีดีเปล่าสำหรับเซฟงาน...ผมก็ขอพี่รุจแผ่นนึง ซึ่งพี่เค้าก็ไม่ว่าอะไร...ผมนั่งอยู่หน้าคอมไม่นานนัก ทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์...
“...แม็ค...” ผมเรียกชื่อเค้า
“...มีอะไรเหรอ...” แม็คหันมาแวบนึง แล้วหันกลับทันที
“...พี่ยอดฝากมาให้...” ผมยื่นซองสีน้ำตาลที่บรรจุซีดีสามแผ่น แน่นอน มันมีแผ่นเพลงของผมแถมไปด้วย
“...ฝากอะไรอ่ะ...” แม็ครับไว้ แล้วทำหน้าตื่นเต้น ก่อนจะทำเป็นสงสัย เมื่อผมมองอยู่
“...ไม่รู้สิ...อ้าว...ไม่เปิดตอนนี้เหรอ...” ผมแกล้งทำเป็นอยากรู้
“...ไม่อ่ะ...เดี๋ยวเอาไว้เปิดที่ห้องดีกว่า...” แม็คลอยหน้าลอยตาตอบยิ้ม ๆ
“...อยากรู้อ่ะ...” ผมทำหน้าเสียดายที่แม็คไม่เปิดตรงนี้
“...คงไม่มีอะไรสำคัญมั้ง...ถ้าเป็นของสำคัญเค้าคงไม่ฝากทีมมาให้เราหรอก...” แม็คพูดให้ผมคิดไปกันใหญ่
“...เหรอ...งั้นเราไม่อยากรู้แล้วก็ได้...” ผมหันหลังกลับเข้าฟร้อนท์ด้วยท่าทางเศร้า ๆ พอปิดประตูเท่านั้น ผมก็แทบจะหัวเราะดัง ๆ อยากจะเห็นหน้าแม็คตอนที่เห็นซีดีตัวเองที่แอบให้พี่ยอด และซีดีของแถมแปลกตาที่ผมไร้ท์เพลง “ฉันรักผัวเขา” วนไปวนมาอยู่เพลงเดียวทั้งแผ่นสิบรอบ เอาไว้ให้มันหัดร้องจนขึ้นใจเลย
*
*
…แม็คยิ้มระรื่นตลอดช่วงเช้า และลงไปกินข้าวโดยที่ไม่รอผมเหมือนทุกวัน...คาดว่าแม็คคงจะแอบไปเปิดซองนั้นหลังพัก เพราะเค้าหายไปนานผิดปกติ จนพี่รุจต้องไล่ให้ผมไปกินข้าวก่อนแคนทีนปิด...พี่ยอดเองก็โทรถามหลายครั้ง เพราะเห็นผมยังไม่นัดเวลากินข้าวกลางวันซะที...
*
*
...ผมกลับมาทำงานช่วงบ่ายด้วยสีหน้าสดใส และอยากจะรีบออนฟลอร์เพื่อดูปฏิกิริยาของแม็คหลังจากผมแน่ใจว่าเค้าต้องเปิดฟังซีดีของผมแล้ว...
“...ทีม...” แม็คเดินมาหาผมทันที่ที่ผมเปิดประตูออกมา
“...มีอะไร...” ผมถามเสียงเรียบ และมองเค้าด้วยสายตาที่เพื่อน ๆ บอกว่าเย็นชาที่สุด
“...ทีมรู้เรื่องซีดีด้วยเหรอ...”
“...อืม...”
“...เรายอมรับนะ ว่าตอนแรกเราชอบพี่ยอด...แต่ต่อมาเราก็รู้ว่าเราคงแยกพี่ยอดกับทีมไม่ได้...เราก็ตัดใจได้แล้วนะทีม เราถึงส่งซีดีแผ่นที่สองให้อ่ะ...”
“...อืม...แล้วไง...”
“...เรากับพี่ยอดไม่มีอะไรกันแล้ว...ทีมอย่าคิดมากนะ...”
“...ไม่เคยมีอะไรต่างหาก...” ผมแก้ให้ แม็คขบกราม อาการแบบนี้ไม่ใช่อาการของคนสำนึกผิดเลย
“...นั่นแหละ...เราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันตามปกติได้นะ...”
“...แล้วเราผิดปกติตรงไหนอ่ะ...” ผมย้อน
“...ก็ทีมดูเย็นชายังไงก็ไม่รู้...”
“...ถ้าแม็คเป็นเรา แล้วแม็คจะเข้าใจ...” ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปรับเช็คอินแขกที่เพิ่งเข้ามาใหม่
************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับติชม และติดตามอ่านนะครับ วันนี้ขอมาต่อให้นิดนึงก่อน ปวดหัวมาก สงสัยจะพักผ่อนน้อย...เอามาลงต่อ คนอ่านจะได้ไม่ค้างคา...แล้วตอนเต็ม ๆ จะมาในไม่ช้านี้แน่นอนครับ...
...ขอโทษที่มาต่อช้า และสั้น ตอนต่อไปจะพยายามชดเชยให้นะครับ...
...เป้...
-
ดีจังที่ยังไม่นอน คิดถึงเรื่องนี้พอดี ฮ่าๆๆ
ดิทๆ
ว่าแต่นักแม๊กนี่ยังไม่สำเหนียกเลยนะเนี่ยย
เด็ดจริงๆ กะเพลงฉันรักผัวเขา :z1: :m14:
แต่แบบว่าตอแหลอ่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกันตามปกติก็ได้ ดู๊ ดู ชี กล้าพูดเน๊อะ ทั้งที่ตัวเองเริ่มทำตัวแย่ก่อน
o13 เริ่ดมาก ทีม
รอตอนต่อไปค่า :z13:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณที่มา รักษาสุขภาพด้วยน้องเป้ :กอด1:
พวกร้ายลึก แสร้งทำดี สำนึกไม่มี :beat: :beat:
เข้าใจเล่นนะน้องทีม
น่าจะจัดแบบเป็น theme ไปเลย
ท่าทางพี่น้องคู่นี้ไม่วางมือง่ายๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:<<<หุ หุ
-
แมคทำแอ๊บแบ๊วสำนึกผิดอ่ะ
ไม่ไหวๆ
-
55555 :jul3: เข้ามาขำอย่างเดียวเลย
-
นางร้ายชัดๆ !!
ยังหานายเอกเรื่องนี้ไม่เจอเลย
Ps.เรื่องระหว่างสองคนนี้จะจบหรือเปล่านี่ ลุ้นๆ
-
ติดตามตลอดเลย
สนุกดี ชอบ
ขอบคุณครับ รออ่านทุกวัน
-
เอ่อ... น้องทีมครับ หนูเป็นนายเอกนะลูก ไม่ใช่นางร้ายนะ o22
-
นังแมคคงไม่ยอมจบง่ายๆหรอก คนประเภทแมคเนี่ยมันท่าจะแบบว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ใช้คาถา น้องทีมกะพี่ยอดระวังองค์ไว้นะ นางเอกยุคใหม่เค้าก็ต้องสู้คนแบบนี้ล่ะ :m26:
ว่าแต่ว่าเพลง ฉันรักผัวเขา เนี่ยมันร้องยังไงหว่า :m28:
-
:pig4: :pig4: :pig4: คุนเป้ค่ะ (รักษาสุขภาพด้วยนะคะ)
ชอบทีม o13 (เปนนายเอกยุคใหม่..แรงมาเราแรงกลับเป็นสิบเท่า หุหุ)
-
555+ ทีมสุดยอดมากๆๆ
ดูท่าแม๊กคงยังไม่ยอมจบแน่ๆ ไหนจะคนพี่อีกยังไม่ออกโรงเลย
ทีม สู้ๆๆๆ
-
นายตำรวจหนุ่มคนนั้นอีกล่ะ จะมาแนวไหนเนี่ย
ลุ้นๆๆๆๆๆ
-
:L2: คุณเป้พักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพนะค้าบ
นึกถึงละครตอนนี้ที่นุ่นกะอั้มเล่นน่ะ เคยเห็นแว่บๆ แต่ไม่ได้ดูทันซักกะที
ทีม กะ แม็ค น่าจะประมาณนี้ป่ะ กินกันไม่ลง สวย เริ่ด แรง (แถมร้ายด้วย) o22
-
อุ้วววววว ฉันรักผัวเขา :m20:
-
เข้มข้นจริงๆ น้องทีมแรงได้ใจ o13
บวก 1 แต้ม รอลุ้นศึกนี้ต่อไปจ้า
-
ทีมยอดมากกก
5555
ฉันรักผัวเขา
ชอบอ่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
o13 น้องทีมเจ๋งไปเลย
:undecided: :undecided:
-
ขอบคุณจ้าว่าแต่พักผ่อนน้อยรึว่าแดนซ์หนักจ๊ะพี่ฮิๆๆ
-
ขำของแถมอ่ะ :m20: :m20:
นังนี่ต้องมีแผนการณ์อีกแน่...ระวังตัวดัวยน๊า..
(((ไม่ได้ห่วงทีมหรอกนะ..เพราะนั่นไม่ต้องห่วง...ห่วงนังแม็ค..กลัวกระอักเลือดตายไปซะก่อน))) :laugh:
-
555 เข้ามาฮาเพลงชั้นรักผัวเขา น้องทีมเราแรงดีไม่มีตก เริ่ด!
-
หนูทีมชนะ o13
กด 1 แต้มให้พี่เป้ค่ะ
-
ทีมเอาไปเลยห้าดาว :laugh:ฮ่าๆๆๆๆ สะใจสุดๆ o13
-
"ถ้าแม็คเป็นเรา แล้วแม็คจะเข้าใจ"
แต่แม็คมันไม่เข้าใจหรอก...ทีมเอ้ยยยยยยยยยยยยยย
แอบหมั่นไส้พี่ยอด
ใจดีเกินไปแล้ว
ที่ห่วงความรู้สึกแม็ค
ชิ :m16:
-
o13 ทีมสุดยอด
-
แรงได้โล่
ฉันรักผัวเขา :laugh: :laugh:
-
หวังแค่ว่าภาคไม่ได้คิดจะคบพายเพื่อเป็นตัวแทนของพัฟก็ดีแล้ว
-
แรงเสมอต้นเสมอปลายมวกมากลูกแผนดัดหล้งคนที่คิดจะแย่งปั้วช้านกรี๊ดดดตรบมาน
-
อย่าไปไว้ใจแม็ค พวกนี้ร้ายนิ่งๆ555+
-
ร้ายลึกมากเลย แม็คเนี่ยยย :z6:
ขอบคุณคร้าที่มาต่อ รอตอนต่อไปนะคร้า :L2:
-
:L2:
-
ตอนนี้สั้นอ่ะ
ยังไม่สะใจเลย
เอาให้เจ็บปวดกว่านี้ :laugh:
-
ตีงู ต้องตีให้หลังหัก
มิฉะนั้น งูจะย้อนมาฉกเราได้ :teach:
เอาใจช่วยทีม นะค้าบ..
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ร้ายกาจได้ใจ
ไปเรย นู๊ ทีม
-
น้องทีมแจ๋วจริง!! ฮ่าๆๆๆ
ตีหน้าซื่อ เซ่อ และ เศร้า ได้เจ๋งจนน่ามอบโล่ให้เลย
ฮ่าๆๆ แม็คมันคงแค้นน่าดูเลยเนอะ หึหึหึ
ก็นะ แรงมาก็แรงกลับ
-
:z2: พวกนี้ไว้เนื้อเชื่อใจไม่ค่อยได้.....
สู้ๆทีม
-
ทีมสุดยอดดด
แอบรักผัวเขาอะหรออ อิอิ โดนนน
:z2: :z2:
-
หากเธอเป็น..ของใคร ดังถูกไฟเผาใจเป็นเถ้า
เกิดอยากฟัดผัวชาวบ้านเขา...........เมามันส์
ทุกคน (เม้นท์) คงจะตราหน้าเรา
ชอบผัวเค้าเอาตัวเองพันพัว
ตกนรกโลกันตร์ไม่กลัว
รักจริงใจ
-
สั้นจัง...รอตอนต่อไปนะ :bye2:
-
ทีมแร๊งงงงงงงง
รอต่อป๊ายยย
:oo1: :oo1:
-
ช่วยบอกทีว่าทีมเป็นนายเอก
นังมารร้ายยังอายอ่ะ
โคตรเทพ
เพลงนี้มีอยู่จริงป่ะ 55+
-
...เช็คอายุหรือเปล่าเนี่ย...เพลงนี้ออกจะดังมากมาย แต่เคยได้ยินว่าโดนแบนอยู่พักนึงนะ...ลองไปฟัง
ฉันรักผัวเขา (http://www.youtube.com/watch?v=Dc7WXqkWLC0) แล้วหัดร้องตามจะยิ่งได้อารมณ์ 555++
...วันนี้อาการดีขึ้นแล้ว ขอนอนพักอีกวันนึง...แล้วเรามาลุ้นกันต่อว่าทีมเป็นนางร้ายจริงหรือเปล่า...
...เป้...
-
^
^
:L2:
ขอให้สุขภาพแข็งแรงเต็มร้อยเร็วๆนะคะ
น้องทีมจะเป็นนางร้ายจริงเหรอ?
"ถึงร้ายก็รัก" เพราะพี่ยอดรักไปแล้ว(มั้ง) :-[
เกิดไม่ทันเพลง "ฉันรักผัวเขา" นะ
ว่าแต่ พี่นก สินจัย เป็นคนร้องใช่มิ :laugh:
-
ตีงู ต้องตีให้หลังหัก
มิฉะนั้น งูจะย้อนมาฉกเราได้ :teach:
เอาใจช่วยทีม นะค้าบ..
เอิ่ม...รีนี้พูดผิดแล้วล่ะครับ ถ้าจะตีงู ต้องตีให้ตายครับ(ทุบหัวมันให้แหลกง่ะจะดีมาก) ถ้าเอาแค่หลังหักนี่ล่ะอันตราย เพราะมันยังไม่ตายมันจะย้อนมาทำร้ายเราได้ หึหึ
-
น้องทีมแรงงงงงงงงงงงงงงงงงง ได้ใจๆ :laugh:
-
ของ ของใคร ใครก็ต้องหวงเป็นธรรมดา
ทั้งน้องทีมและแม็ค ต่างก็แรงด้วยกันทั้งคู่
มารอดูดอกต่อไปดีกว่า ว่าใครจะปล่อยได้ตรงเป้ากว่ากัน :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้เป้ สุขภาพแข็งแรง ดังเดิมนะครับ
ปล. พี่น้ำตาล เกิดไม่ทันจริง ๆ ยืนยัน แต่เอทำไมรู้ละว่า สินใจร้อง :m14:
-
แอบสงสารนังแม็กซี่ เหมือนกันนะเนี่ย เจอเดชน้องทืมเข้าไป
ฉันรักปั๋วเขา กรั่ก ๆๆๆๆ แทงใจดำชียิ่งนัก 5555
แหมๆๆๆ มีมาแอ๊บแบ๊วนะจ๊ะ :beat: เค้ารู้ทันหรอก
บวกจ้า :กอด1:
-
กร๊ากกก...จะร้องจนขึ้นใจเลยมั้ยละนั่น
-
...วันนี้อาการดีขึ้นแล้ว ขอนอนพักอีกวันนึง...แล้วเรามาลุ้นกันต่อว่าทีมเป็นนางร้ายจริงหรือเปล่า...
เอ๋ ~ ยังไง อย่าบอกนะว่าต่อไปทีมจะ ๆ ๆ .....
จะเป็นยังไงอ่ะ ??
Ps. รีบมาต่อด้วยยยย :z13:
-
55555555555555
น้องทีมม แร๊งงงง
แอบ สนน. น้องแมค หุหุ ;P
-
ทีมมาแรงนะครับ ขอบคุณครับ คุณเป้ก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
-
เริศมากกกกก
-
5555555555555555 บอกได้คำเดียวอ่ะว่า.... สะจายยยย :laugh:
น้องทีมแรงได้ใจมากฮ่ะ นี่สินายเอกยุคใหม่ ไฉไลกว่าเดิม 555
ปล. พี่เป้ดูแลตัวเองดีๆนะ พักผ่อนให้มากๆล่ะ :3123:
-
อ่าาาา
จริงหรือเล่นละครเนี้ย ถ้ามีนตัดใจจริงๆหละก็เวลาจะเป็นตัวพิสูจน์เองนะ
-
เอ่อ คุณเป้คะ กองถ่ายหายไปไหนล่ะ ไหนบอกว่าจะมาตั้งแต่วันจันทร์ รู้สึกว่าจะเลยวันจันทร์มาหลายวันแล้วนะ....กองถ่ายรถเสีย หลงทาง มีเหตุฉุกเฉินทำให้ยังมาไม่ได้หรือเปล่า
:really2:
-
อยากฟังเพลงฉันรักผัวเขา มีคนเอามาโพสในห้องพูดคุยฯ เวอร์ชั่น
ดีเจโอปอล์ร้อง คนกรี๊ดผู้ชายในกรงใหญ่หน้าตาขี้เล่นน่ารักน่าหยิกดี เอา
ให้เด็กๆที่ทำงานดู(โอปอล์แฟนคลับ)กรี๊ดกันสลบ อ้อ..กระทู้ชื่อเอื้ออาทร
ฉันที อิ อิ โดยคุณsangsongนะเดี๋ยวจะหาไม่เจอ เอื้ออาทรฉันที..เป็นประโยค
ขึ้นต้นของเพลงจ้า
น้องทีมแรงดีไม่มีตก o13
:man1:น้องเป้
-
ป่านนี้ซีดีเเผ่นนั้นคงถลอกปอกเปิดเพราะนุ้งเเมคเปิดร้องจน AJ ดีวีดีเล่นไม่ได้ละมั้งงง :m20:
ปล. ทำไมชื่อนี้มีเเต่คนเกลียดอ่ะ :o11:
-
สงสารแม๊กจังครับ บอกแม๊กว่าอกพี่ยังว่างนะคร้าบ เอิ๊ก ๆ
รอตอนต่อไปครับผม
:L2: :L2: :L2:
-
ผู้ชายดีๆ สมัยนี้หายากจะตาย
น้องทีมก็ต้องรักษาพี่ยอดไว้สุดชีวิตสิ
-
เห็นด้วยกะรีฯ บน
:impress2: มารอน้องทีม
-
แฮ่กๆๆ .... เฮ้อ!!!!ในที่สุด เดี๊ยนก็อ่านตามจนทันแล้วจ้า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ชอบเรื่องนี้อ่ะ คุณเป้เขียนดีมั่กมากกกกกก น่าติดตามสุดริด
รักน้องทีม ปลื้มพี่ยอด :o8:
ปกติอ่านเรื่องไหนจะกรี๊ดพระเอกประจำ นานๆจะมีนายเอกน่ากรี๊ดดดมาซักคน
น้องทีม กะน้องเอ้(เด็กพาณิชย์) นี่แหล่ะ นายเอกในฝัน
"คุณค่าที่เอ้กะทีมคู่ควร" 55555
ปล. เรื่องเด็กพาณิชย์ก็เป็นหนึ่งในเรื่องโปรดของเรานะคุณเป้ อิๆๆ
ก๊อปเก็บไว้อ่านอีกตะหาก (กลัวเรื่องหายไปอ่ะ)
เป็นกำลังใจให้น้องเป้นะคะ :L2:
-
แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้ครับ :L2:
อยากเห็นน้องทีมเป็นนางร้ายบ้างอะ
มาต่อได้แล้วนะครับกำลังรอตอนต่อไปอยู่
:undecided: :undecided:
-
มารอพี่เป้
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ตามทันแล้วด้วย
อยากบอกว่า...........
........สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก!!!!.............
ชอบลักษณะตัวเอกคือน้องทีม...เริ่ดดดมากกกก
การที่อยู่ในสังคมทุกวันนี้ ถ้าเราหงอก็โดนเค้าข่มกันน่ะสิ
การแก่งแย่งกัน ชิงดีชิงเด่น แย่งชิงมันมีอยู่จริงในโลกนี้
เป็นอีกเรื่องนึงที่พอเริ่มอ่านแล้วหยุดไม่ได้
ชอบจริงๆ มารอด้วยคนนะคะ
-
เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่านรวดเดียววันเดียวจนทันแล้ว
ชอบน้องทีมและพี่ยอด ดูเป็นธรรมชาติน่ารักมาก ๆ
ถึงจะมาช้า แต่รับรองจะตามอ่านจนจบค่ะ
ยังไงก็มาต่อไวๆ นะคะ :L2:
-
We belong together 44
...เนื่องจากงานโรงแรม เป็นงานที่ต้องทำร่วมกัน...ผมกับแม็คจึงต้องพยายามปรับตัวเข้าหากัน...เพิ่งเข้าใจชีวิตคนทำงานว่าความกดดันมันต่างกับนักศึกษา...ตอนเรียน ไม่ชอบหน้าใคร ไม่พอใจใครก็อยู่ห่าง ๆ กัน ไม่ต้องสนใจ...แต่ถ้าทำงาน ต่อให้รู้ว่าเฟคใส่กัน ก็จำเป็นต้องร่วมงานกันต่อไปจนกว่าใครซักคนจะทนไม่ได้ ลาออก แยกย้ายกันไป...
...ผ่านไปเกือบสัปดาห์...ผมกับแม็คเริ่มจะคุยกันได้มากขึ้น จากการที่พี่รุจจัดให้เราสองคนได้ทำงานร่วมกันบ่อย ๆ...พี่เค้าสอนผมทางอ้อมเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกันในสังคมคนทำงาน...แต่อายุผมเท่ากับแม็ค ความแรงก็พอกัน เพียงแต่ผมออกจะโผงผางกว่า...จากสายตาที่มองกันแล้ว ยังไงเราก็เข้ากันไม่ได้...เราพูดกันดี ๆ ก็จริง แต่บางประโยค คนอื่นได้ยินถึงกับอึ้งมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าความหมายโดยนัย เหมือนเราสองคนยังมีอะไรกันอยู่หรือเปล่า...ซึ่งไม่มีใครรู้ นอกจากผมกับแม็คเท่านั้น ที่จะแปลเจตนาคำพูดพวกนั้นได้...ตอนนี้ผมเข้าใจมากขึ้นแล้ว ว่าชีวิตช่วงที่เป็นนักศึกษาสบายที่สุด...เผลอ ๆ ฝึกงานเสร็จผมอาจจะเรียนโทต่อเลยก็ได้...
“...ทีม...วันเสาร์นี้แม็คเค้าชวนพี่ไปกินข้าวเย็นที่ตัวเมืองนะ...” พี่ยอดพูดอ้อมแอ้มก่อนนอนคืนหนึ่ง
“...แล้วพี่ยอดว่าไงอ่ะ...” ผมถามเสียงเรียบ ทั้งที่ในใจเดือดปุด ๆ มันเอาเวลาตอนไหนไปนัดกันวะ
“...อืม...มันก็ไม่เสียหายนะ ถ้าพี่จะไปกินข้าวกับเค้าอ่ะ...”
“...พี่ยอดไม่เสียหรอก แต่ทีมดิ...”
“...อะไร...ดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ...”
“...ถ้าเป็นเจ๊เอ๋ เป็นคนอื่นอ่ะ...พี่ยอดจะไปกินข้าวด้วยกันสามมื้อทีมก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก...แต่แม็คเนี่ย...ทีมพูดตรง ๆ นะ...ทีมไม่อยากให้ไป...”
“...พี่บริสุทธิ์ใจนะ...อีกอย่างพี่สงสารเค้าด้วย...”
“...สงสารแม็ค...เนื่องในโอกาสอะไร...” ผมเผลอตัวถามเสียงดัง
“...เค้าแค่อยากมีช่วงเวลาดี ๆ เหมือนทีมบ้าง...” พี่ยอดตอบไม่เต็มปาก
“...สงสารแม็ค แต่ไม่สงสารทีมเหรอ...ถ้าพี่ยอดไปกินข้าวกับเค้า ทีมนึกภาพออกเลยว่า วันต่อมา เค้าจะต้องพูดอะไร เค้าจะมองหน้าทีมยังไง...ทีมเสียฟอร์มนะพี่ยอด...”
“...ตกลงแค่กลัวเสียหน้าเหรอ...”
“...ใช่...” ผมตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด
“...งั้นพี่จะไป...ทีมไม่มีเหตุผลพอที่จะห้ามพี่...” พี่ยอดสวนกลับทันทีเช่นกัน
“...โอเค...อยากไปก็ไป...ทีมเคารพการตัดสินใจของคนอื่นเสมอ...แต่...เราสองคนจบกัน...” ผมพูดเสียงจริงจัง พลางลุกขึ้นกลับห้องตัวเอง
“...เฮ้ย อะไรอ่ะ...” พี่ยอดร้องเสียงดัง
“.......................................” ผมหันไปมองเค้าด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนจะรีบก้าวยาว ๆ ออกจากห้องนอนพี่ยอด
*
*
...ทันทีที่เข้าห้องตัวเอง ผมนั่งลงบนเตียง คิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น...โอเค...ผมมีส่วนผิด...แต่พี่ยอดก็ไม่ควรที่จะไปกินข้าวกับคนที่ผมไม่อยากให้ไปด้วยมากที่สุด...พี่ยอดบริสุทธิ์ใจ แต่แม็คล่ะ ถ้าบริสุทธิ์ใจ ทำไมไม่บอกผมก่อน ทำไมไม่ให้ผมเป็นคนชวนพี่ยอด...ทำไมต้องไปชวนกันเองลับหลังผม...แล้วทำไมพี่ยอดต้องสงสารเค้าด้วย...
...เพื่อนร่วมงานคนอื่นตั้งแยะ ทำไมไม่ชวน...อยากมีช่วงเวลาดี ๆ แบบผมบ้างเหรอ...ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างบนร่างกายแม็ค แทบจะถอดเอาของผมไปหมดแล้ว...แม้แต่สำเนียงพูดที่ผมพยายามเรียนรู้สำเนียงอังกฤษมาพูดกับแขก...แม็คเรียนที่อเมริกามาตลอด แล้วจะพูดสำเนียงอังกฤษตามแบบผมเพื่ออะไร...น้ำตาที่ไหลในวันนี้ มันเป็นเพราะเจ็บใจ...โกรธ...มากกว่าเสียใจ... มันเหนื่อยเหลือเกินกับการต้องเฟค ฝืนยิ้มใส่กัน...ต้องทำงานกับคนที่พยายามจะเป็นเงาของเราตลอด...ผมมานั่งย้อนคิดดี ๆ แล้ว...ต้นหตุคืออะไร...และใครที่แก้ปัญหานี้ได้...
“...ทีม...เปิดประตูหน่อย...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดร้องเรียกหน้าห้อง
“..............................”
“...พี่ยังไม่ได้รับปากแม็ค...เค้าจะเอาคำตอบพรุ่งนี้...ทีมเปิดประตูมาคุยกับพี่ก่อนนะ...”
“...ไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว...อยากไปไหน ทำอะไรก็เรื่องของคุณ...” ผมตะโกนตอบ
“...ทีม...ใจเย็น ๆ...พี่ไม่ไปก็ได้...” พี่ยอดรีบพูด ผมเปิดประตู เค้ายิ้มดีใจที่ผมยอมออกมา
“...ไม่ทันแล้ว...ถ้าจะไม่ไป ก็เพราะไม่อยากไป หรือรู้ว่าไม่ควรไป...ไม่ใช่เพราะทีมห้าม...พรุ่งนี้พอไปบอกแม็คว่าไม่ไป...แม็คก็ต้องถามเหตุผล คุณกล้าบอกเค้าเหรอว่าทีมห้ามไม่ให้ไป...และถ้าแม็คอ้อนวอนให้สงสาร อยากมีช่วงเวลาดี ๆ อีก...จะใจอ่อนหรือเปล่า...”
“...............................” พี่ยอดอึ้ง
“...ยังไงก็ขอบคุณที่มาบอกกัน...ไม่ใช่แอบไปกินก่อนแล้วค่อยบอก...ตั้งแต่วันนี้ เราจบกัน...แม็คคงได้มีช่วงเวลาดี ๆ ซะที...ให้เค้าได้แทนทีทีมเถอะ...แม็คเค้าน่าสงสาร...น่าทะนุถนอม...ทีมมันเอาแต่ใจ...ไม่มีเหตุผล...อืม...ทีมคิดได้แล้วแหละ...ถ้าห่วงคนที่เรารัก มันผิด...งั้นไม่รักซะก็หมดเรื่อง ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวเสียหน้า...ยังไงคุณก็ช่วยทำตามคำพูดด้วยละกัน...ไปซะ...ไปให้แม็คเค้าได้มีช่วงเวลาดี ๆ ได้คบคนดี ๆ อย่างคุณ...ฝากแสดงความยินดีด้วยละกัน...พรุ่งนี้แม็คจะรุ้ว่าทีมกับคุณเป็นแค่รูมเมทกันจริง ๆ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น...” ผมพูดเสียงสั่น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล และปิดประตูใส่หน้าพี่ยอดทันทีที่พูดจบ
*
*
...ช่วงเวลาที่เรารู้จักกัน...ผมจะจำแต่เรื่องดี ๆ ไว้...พยายามไม่โกรธ ไม่เกลียด...พี่ยอดไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา...ดีซะอีก เราจะได้ไปจากโรงแรมนี้ด้วยความสบายใจ หลังฝึกงานเสร็จสิ้น...แม็คน่าจะดูแลพี่ยอดได้...เค้าไม่ได้บกพร่องตรงไหนเลย...รูปร่าง หน้าตา การศึกษา ฐานะ...ผมซะอีกที่เทียบแม็คไม่ได้...คนที่เรารัก ได้เจอคนที่ดีกว่า...เราควรจะยินดีด้วยสิ...
...คิดว่าสนุกนักเหรอ กับการที่ต้องสู้รบกับบรรดาคนที่จ้องอยากจะได้พี่ยอดไปครอบครอง...ไม่รู้ว่าผมโชคดีหรือโชคร้ายที่ต้องมาได้ผู้ชายที่มีคนหมายปองมากที่สุดในโรงแรม...และจากการได้คลุกคลีกับเค้ามากกว่าคนอื่น...ผมไม่แปลกใจเลยว่า ภายใต้หน้าตาดุ ๆ ขรึม ๆ ทำไมคนถึงชอบกันนัก...เพราะพี่ยอดเป็นคนดีนี่เอง...ดีเกินไปสำหรับผมด้วยซ้ำ...
“...ทำไมตื่นเช้าจัง...” พี่ยอดทักทันทีที่ผมเปิดประตูออกมาในสภาพอิดโรย
“...นอนไม่หลับ...” ผมตอบตามความจริง ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้จากร่องรอยบวมช้ำที่ดวงตา
“...เข้าไปนอนต่ออีกชั่วโมงก็ยังได้นะ...”
“...บอกว่านอนไม่หลับ แล้วจะให้ไปนอนต่อเพื่ออะไร...” ผมพูดเสียงเรียบ ก่อนเดินเข้าห้องน้ำ
*
*
“...รอพี่ด้วย...” พี่ยอดตะโกนเรียก เมื่อเห็นผมใส่สูทเตรียมออกไปทำงาน
“...รอทำไม...” ผมถามโดยไม่หันไปมอง
“...ไปกินข้าวกันไง...”
“...ทีมจะไปฟร้อนท์เลย...ไม่ได้แวะกินข้าว...”
“...อ้าว...ทำไมอ่ะ...”
“...ไม่หิว...” ผมตอบสั้น ๆ แล้วรีบเดินออกจากห้อง
*
*
...หิวสิ...แต่ไม่กลัวหรอก...พี่ ๆ รอบเช้ามักจะหิ้วของกินมาแอบกินหลังฟร้อนท์กันทุกวัน...และผมก็ได้ขนมครก กับน้ำเต้าหู้เป็นมื้อเช้าของวันนี้...ผมไม่ใช่ประเภทเสียอกเสียใจแล้วต้องทำร้ายตัวเองนะ...เมื่อคืนมันนอนไม่หลับก็ไม่รู้จะทำยังไง ข่มตานอนมันยิ่งทำให้ปวดหัว...เมื่อคืนเลยต้องนอนกอดหมอนข้าง มองข้างฝาในความมืด...ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจนหมอนเปียกโดยไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น...และในที่สุดผมก็หลับไปทั้งน้ำตาอย่างนั้นแหละ...
“...ทีม...ตาเป็นอะไร...ทำไมมันแดงช้ำอย่างนั้นล่ะ...” พี่รุจถามทันทีที่เจอหน้าผม เป็นคำถามที่ทุกคนรอฟังคำตอบ
“...แสบตาอ่ะ...เมื่อคืนลองใส่คอนแท็กซ์สี...ซื้อมาตั้งนาน ไม่ได้ใส่ สงสัยมันจะหมดอายุ...” ผมโกหกไปมั่ว ๆ แต่ทุกคนดันเฃื่อ
“...ชั้นก็นึกว่าความรักเข้าตา...เจ็บตาให้ยอดมันเป่าสิ...” พี่รุจล้อ
“...ความรง ความรักอะไรเจ๊...ไม่มี...ทีมโสดนะ...อย่าคิดว่าพี่ยอดเป็นแฟนทีมสิ...เรทติ้งตกหมด...พี่ยอดก็แค่รูมเมทเท่านั้นแหละ...” ผมเริ่มปล่อยข่าว ป้องกันตัวเองไว้
“...แหม...เค้ารู้กันทั้งโรงแรมแล้วอีหนู...”
“...งั้นทีมต้องตั้งโต๊ะแถลงข่าวเลยมั้ยอ่ะ ว่าทีมกับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกัน...ตอนแรกเห็นพวกพี่ล้อกัน ทีมก็รับมุขสนุก ๆ ไม่คิดว่าจะเชื่อกันนะเนี่ย...” ผมปล่อยก๊อกสอง
“...ไม่ต้องอายหรอก...”
“...ไม่ได้อาย...ทีมกับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ...คนเข้าใจกันไปถึงไหนอ่ะ...เราสองคนเสียโอกาสหมด...เผื่อจะมีคนอื่นที่สนใจเข้ามา เค้าก็ไม่กล้ากันพอดี...” ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง เป็นการปล่อยก๊อกสาม
*
*
...ดูเหมือนทุกคนจะเริ่มลังเล...เพราะผมกระดี๊กระด้ากับแขกฝรั่งแบบออกนอกหน้า ไม่กลัวว่าจะมีคนเอาไปฟ้องพี่ยอดเลย...ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อน ถึงแขกจะหล่อแค่ไหน ผมก็เก็บอาการไว้สุดริด เพราะเกรงใจพี่ยอด...แต่ตอนนี้ผมโสดแล้วนี่...ใครจะว่าอะไรผมได้..แม็คเองก็มองผมแปลก ๆ กับอาการรื่นเริงผิดปกติ แม้จะขัดกับแววตาที่หม่นหมอง...แต่เค้าก็ไม่สนใจผมนัก เพราะเค้าดูกระวนกระวาย คงรอคำตอบพี่ยอดอยู่อ่ะดิ...ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าละกันนะ...ผมคิดในใจ...
“...ไปกินข้าวสิ...รูมเมทแกมานั่งรออยู่ข้างหลังนานแล้วนะ...แม็คก็รออยู่ด้วย...” พี่รุจเปิดประตูมาบอกผมที่ยืนเหม่ออยู่หน้าฟร้อนท์
“...ทีมไม่หิวอ่ะเจ้...ให้เค้าสองคนไปกินกันก่อนเลย...” ผมฝืนยิ้ม
“...แน่ใจเหรอที่จะปล่อยเค้าไปกันสองคน...” พี่รุจเดินออกมากระซิบ
“...จ้ะ...คนนึงก็รูมเมท อีกคนก็เพื่อนร่วมงาน...ทำไมเค้าจะไปกินข้าวด้วยกันไม่ได้ล่ะ...”
“...แกเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย...วันนี้แปลกไปนะ...”
“...ไม่ได้เป็นอะไร...รบกวนเจ้ไปบอกเค้าหน่อยสิ...ให้เค้าไปกินข้าวกันเถอะ ไม่ต้องรอทีม...” ผมหลุดปากใช้ผู้จัดการไปซะงั้น
“...เออ เดี๋ยวไปบอกให้...แต่แกต้องหาอะไรกินรองท้องด้วยนะ...บ่ายนี้เจ๊จะพาแกเข้าห้องประชุม...”
“...หา...ไปทำไมอ่ะเจ้...”
“...ไปเป็นเลขาเจ๊...คอยจด คอยฟังที่เค้าพูดกัน...กำลังหาโอกาสให้แกได้ลองอะไรใหม่ ๆ หัดไว้ จบไปจะได้เก่งทุกด้าน...” พี่รุจพูดยิ้ม ๆ ผมยกมือไหว้
“...ขอบคุณจ้ะ...เดี๋ยวทีมรอแม็คกินเสร็จ แล้วทีมจะขึ้นไปกินขนมปังที่ห้องละกัน...”
*
*
...ช่วงบ่าย แม็คกลับมาออนฟลอร์อีกครั้งด้วยสีหน้าไม่ดีนัก...แต่มันไม่ใช่ธุระของผมที่ต้องไปถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของเค้า...พอแม็คขึ้นมา ผมก็วิ่งลงไปแคนทีน เพราะป้าแม่ครัวเคยบอกว่า ฟร้อนท์มากินได้ตลอด ถึงแคนทีนปิดก็มาได้ เพราะแผนกผมรับแขกไม่เป็นเวลา ช่วงที่แคนทีนเปิด แขกอาจจะเยอะ หรือกรุ๊ปเข้า...ป้าเค้ายินดีเปิดครัวให้ฟร้อนท์อยู่แล้ว...
“...โอโห้...นัดกันไว้หรือเปล่าเนี่ย...” ป้าแม่ครัวทักผม
“...อะไรเหรอป้า...” ผมถาม แต่มือก็ถือจานมาจะตักข้าว ไม่ได้มองอะไรเลย
“...โน่นไง...เพิ่งลงมาเหมือนกัน...” ป้าพยักพเยิดไปที่โต๊ะกินข้าว ผมมองตาม เห็นพี่ยอดนั่งยิ้ม มองผมอยู่
“...อุ๊ย...ป้า...ลืม...ทีมทำงานค้างอยู่...ขอโทษนะป้า...กินไม่ได้แล้ว...” ผมเอาจานไปเก็บ แล้วเดินก้าวยาว ๆ ออกไปทันที
*
*
...สรุปแล้ว ผมต้องอาศัยขนมสารพัดชนิดในตู้เย็นที่ห้องแทนอาหารกลางวัน...เอาวะ...กินเพื่ออยู่...วันนี้ไม่มีอารมณ์กินอะไรด้วย...ผมรีบกิน รีบล้างหน้าแปรงฟันให้สดชื่น...สำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนออกไปรับมือกับบ่ายนี้ที่ห้องประชุม...ความตื่นเต้น ทำให้ผมลืมเรื่องพี่ยอดไปได้ชั่วขณะ...
“...อ่ะ...เดี๋ยวเจ๊บอกคร่าว ๆ ก่อนนะว่าไปถึงต้องทำยังไงบ้าง...” พี่รุจเรียกผมเข้าไปในห้อง แล้วอธิบายเรื่องที่เราจะประชุมกันภายในสิบห้านาทีข้างหน้า
“...ต้องเตรียมตัวขนาดนี้เลยเหรอ...” ผมถามหลังจากฟังจบ
“...อืม...บริษัทที่จะมาถ่ายละครค่ายนี้เป็นลูกค้าใหม่ เราต้องทำทุกอย่างให้เค้าประทับใจที่สุด ดังนั้นเราจะพลาดไม่ได้...ทุกแผนกถึงต้องมาประชุมกันนี่ไง...”
“...โอเค...แล้วเจ๊จะให้ทีมจดเป็นภาษาอะไรอ่ะ...”
“...ภาษาคนสิยะ...จะไทย จะอังกฤษก็เอาเหอะ...ขอให้อ่านออก และได้ใจความก็พอแล้ว...บางคนเจ๊พาขึ้นไป จดอะไรลงมาก็ไม่รู้ ตัวเองยังอ่านไม่ออกเลย...”
*
*
...ผมเดินถือเอกสารตามพี่รุจขึ้นห้องประชุมด้วยความรู้สึกลอย ๆ เพราะพี่ที่ฟร้อนท์บอกว่าผมเป็นลูกรัก...เจ๊ไม่ค่อยให้เด็กใหม่ โดยเฉพาะเด็กฝึกงานขึ้นไปเจอผู้ใหญ่อย่างนี้...ทุกคนมองผมด้วยสายตาชื่นชม...ยกเว้น...แม็ค...ถ้าไม่อคติ ผมเห็นแม็คมองแบบเหยียด ๆ...แต่ผมไม่สนใจหรอก...เรามาฝึกงาน อีกไม่นานก็แยกย้ายกันไปแล้ว...
*
*
...บรรยากาศในห้องประชุมเหมือนที่ผมเคยเห็นในโทรทัศน์...ไล่เรียงกันมาตามลำดับตำแหน่ง...ผู้จัดการทุกแผนกต่างก็เอาพนักงานของตนขึ้นมาช่วยฟัง ช่วยจดรายงานการประชุม...ในที่นี้ มีผมคนเดียวที่เป็นเด็กฝึกงาน...ผู้บริหารแปลกใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะเค้าเชื่อใจพี่รุจ...คุณแม่บ้านมองผมด้วยหางตา เพราะผมดูเด็กที่สุด คงไม่คิดว่าผมจะช่วยอะไรพี่รุจได้...คุณกรณ์มองผมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม...พี่ยอดเป็นตัวแทนของแผนกช่าง พยายามจะเข้ามาพูดกับผม แต่ผมก็เลี่ยงออกไปได้ทุกครั้ง...จน GM เข้านั่งประจำที่...
...เราเริ่มประชุมกันเป็นภาษาอังกฤษโดยเนื้อหาก็เกี่ยวกับกองถ่ายที่จะทยอยเข้าในพักวันอาทิตย์นี้...โดยกรุ๊ปแรก จะเป็นนักแสดงที่มาทางเครื่องบินช่วงค่ำวันอาทิตย์ และจะมีทีมงานเข้ามาเช็คอินเรื่อย ๆ โดยไม่กำหนดวันเวลาที่แน่นอน...แต่ลูกค้าจะจ่ายค่าห้องจองไว้เลย...งานในส่วนของฟร้อนคือ...ไม่ว่านักแสดงจะมาถึงโรงแรมกี่โมง เราต้องมีห้องให้ตลอดเวลา และไม่ว่าจะใช้ห้องเพิ่มอีกกี่ห้อง ทางฟร้อนท์ต้องหาทางสลับให้ โดยแขกจะรีเควสเองว่าอยากได้ห้องแบบไหน ซีวิว เมาเท่นวิว ฟลอร์สูง ฟลอร์ต่ำ....ให้ท่องจำไว้ว่า No way to say No...สำหรับกรุ๊ปนี้
“...ไอมีไอเดียว่า จะบินไปรับแขกกรุ๊ปแรกนี้ที่กรุงเทพฯ...” คุณกรณ์เสนอความเห็นก่อนจบการประชุม
“...ดีมาก...ไอเห็นด้วย...พวกเค้าเป็นลูกค้าใหม่...ยูไปรับเค้าได้เลย...จะเอาคนไปช่วยก็ได้...เพราะมันต้องยุ่งเรื่องรถตู้รับส่งสนามบินกับโรงแรมอีก...”
“...ไอก็อยากหาคนไปช่วยเหมือนกัน...” คุณกรณ์มองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดสายตาที่ผม
“...หมายถึงช่วยไปรอรับที่สนามบินที่นี่ใช่มั้ย...” พี่รุจถาม
“...จริง ๆ แล้วไออยากให้ไปรับด้วยกันที่กรุงเทพฯ เลยด้วยซ้ำ...แต่คนที่เต็มใจจะไปหายากมาก...ถ้าไอสามารถปรับใช้พนักงานได้ทุกรูปแบบเหมือนยูก็คงดี...เพราะขนาดมาประชุมสำคัญอย่างนี้ ยังให้นักศึกษาฝึกงานมาช่วย แทนที่จะเป็นพนักงานจริง ๆ ของเรา...ถ้าไอจำไม่ผิด...ยูเคยบอกว่า อยากให้พนักงานทำงานใหญ่มากกว่าปล่อยให้นักศึกษาฝึกงานมาทำนี่...” คุณกรณ์ได้โอกาสกัดพี่รุจ
“...ขอโทษที่ต้องชี้แจงแทนคุณรุจนะครับ...มันเป็นความกรุณาของคุณรุจที่ให้โอกาสไอได้ติดตามมาประชุมครั้งนี้...ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีครั้งหนึ่งในชีวิตของไอ...ก่อนหน้านี้คุณรุจคงยังไม่เห็นว่าไอสามารถรับมือกับเรื่องสำคัญได้ และบางอย่างให้พนักงานประจำทำจะได้ผลดีกว่าในระยะยาว...แต่ตอนนี้...ไอเชื่อว่าคุณรุจมั่นใจแล้วว่าไอสามารถทำงานได้เท่าเทียมกับพนักงานประจำคนอื่น...จึงได้ให้โอกาสไอขึ้นมาช่วยเค้า...และไอจะยินดีเป็นอย่างยิ่ง ถ้าไอสามารถช่วยเหลือให้ลูกค้ารายใหม่กลุ่มนี้ได้เกิดความประทับใจในบริการของโรงแรมเรา...ไอจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่ไอทำได้แน่นอน...” ผมอธิบายด้วยสีหน้าจริงจัง และยิ้มให้ทุกคนบนโต๊ะ
*
*
...ผู้บริหารพยักหน้ารับคำอธิบายของผม และเราพูดคุยเรื่องอื่นกันอีกไม่นาน ก็จบการประชุม...คุณกรณ์หาโอกาสที่พี่รุจเข้าห้องน้ำ เดินมาคุยกับผมโดยเอาเรื่องงานมาพูด และขอดูรายงานการประชุมของผมเพื่อไม่ให้ผมเลี่ยงไปที่อื่น ในขณะที่พี่ยอดยืนมองอยู่ไม่ไกล ...
“...จดละเอียดดีนี่...เก่งมาก...” คุณกรณ์ส่งสมุดคืน
“...ขอบคุณครับ...”
“...ผมจะไปกรุงเทพฯ อยากได้อะไรมั้ย เดี๋ยวผมซื้อมาฝาก...” คุณกรณ์เริ่มออกนอกเรื่อง พี่ยอดทำท่าจะเดินเข้ามา แต่ต้องชะงักเมื่อผมตอบ
“...ทีมขอไปกรุงเทพฯ ด้วยได้มั้ยครับ...ทีมคิดถึงเพื่อนที่โน่น...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...แล้วคนที่นี่ล่ะ...” คุณกรณ์ปรายตามองพี่ยอดที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
“...ใครเหรอ...มิ้นท์กับแก้ว ไม่มีปัญหาอะไรนี่ครับ...เราไปกันวันเสาร์ กลับวันอาทิตย์...นั่งเครื่องไปแป๊บเดียวก็ถึงกรุงเทพฯ แล้ว...อยากไปซอยสองจัง...คุณกรณ์เคยไปหรือเปล่าครับ...” ผมคุยกับคุณกรณ์แบบสนิทสนม
“...เอ่อ...เคยสมัยทำงานใหม่ ๆ...” คุณกรณ์ตอบเขิน ๆ
“...ทีมว่า พอลงเครื่อง ทีมจะเอากระเป๋าไปฝากเพื่อน แล้วคืนนั้นก็ยาว...”
“...เอากระเป๋าไปฝากที่คอนโดผมก็ได้...แล้วเราไปเที่ยวกัน...วันอาทิตย์กว่าจะขึ้นเครื่องกลับก็เย็น ๆ โน่น...”
“...อะไรกัน...” พี่รุจมาขัดจังหวะพอดี
“...เดี๋ยวเราค่อยคุยกันใหม่นะทีม...” คุณกรณ์ยิ้ม และขอตัวกลับไปทำงานต่อ
“...ทีมว่าจะไปกรุงเทพฯ กับคุณกรณ์อ่ะเจ้...” ผมจงใจพูดตอกย้ำให้พี่ยอดได้ยิน ทั้ง ๆ ที่เค้าก็ได้ยินผมคุยเมื่อกี้แล้ว
“...แกจะบ้าเหรอ...” พี่รุจดุเบา ๆ แล้วทำท่าว่าพี่ยอดอยู่ตรงนี้
“...ทำไมอ่ะ...ก็ทีมคิดถึงเพื่อน...อยากแดนซ์...อีกอย่าง ตอนนี้โสด...ทีมก็อยากเปิดหูเปิดตาบ้างสิเจ้...” ผมเถียง ก่อนจะจูงมือพี่รุจลงไปฟร้อนท์ ไม่สนใจพี่ยอดที่ยืนหงอยอยู่ที่เดิม
****************************************************************************
…ชอบคุณสำหรับคำติชม ขอบคุณทุกความเห็น...ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ...อาการปวดหัวดีขึ้นแล้ว วันนี้ก็เลยไปซื้อของ กลับมาซะดึกเลย...แต่พอเข้ามาอ่านความเห็นอีกที รู้ว่ามีคนรออยู่ ไม่ว่าดึกแค่ไหน ผมก็รีบพิมพ์มาลงต่อ...ขอโทษที่มาช้า และดึกไปนะครับ...แอบดีใจที่ยังมีคนจำเรื่องเด็กพาณิชย์ได้...เรื่องนั้นถึงจะยาว แต่ก็จบนะ...เรื่องนี้ก็เหมือนกัน...อาจจะยาวไม่เท่า...แต่จบแน่นอน...ส่วนจะจบยังไงนั้น...ติดตามต่อไปเองดีกว่า...อีกไม่นานครับ...
...วันนี้เอาไปแบบเบา ๆ ก่อน...ตอนหน้าจะเบา หรือจะหนักกว่านี้...รออีกนิดนึงนะครับ...
...เป้...
-
มาเร็ว เคลมเร็ว ไปเร็วจริงๆ เลยง่ะ
พูดไม่ออกเลยแฮะ ไบ้แดกเลย เมนต์ไม่ออก :เฮ้อ:
ปล. ขอบคุณไรต์เตอร์จ้า สู้ๆ
-
กำลังจะไปนอนอย่างจริงจัง
กลับมาคลิกดูนิยายที่นี่อีกรอบ เลยต้องรีบเข้ามาเมนท์หลังจากอ่านตอนนี้จบ
ขอบอกว่า "สะใจมากๆ" ไม่ว่าหนูทีมจะทำไปเพราะอะไร แต่สิ่งที่ได้มาคือ การสั่งสอนพี่ยอด
ที่ไม่รู้ว่าจนป่านนี้จะคิดได้หรือยัง ถ้าทำไปเพราะลองใจทีมก็แย่หน่อย เหอๆๆ
แต่ถ้าไม่ใช่ และสงสารแม็คจริงๆ ก็จะได้รู้ว่า น่าจะคิดถึงใจของคนที่ตัวเองบอกว่ารักบอกว่าชอบ ก่อนที่จะคิดสงสารคนอื่น
หูย ตอนหน้าขอหนักๆกว่านี้ ให้ทีมไปค้างกรุงเทพฯกับคุณกรณ์สักคืนสองคืนเหอะ
ระดับหนูทีมคงเอาตัวรอดได้ (มั้ง) ถ้าพี่ยอดรับไม่ได้ก็จะได้เลิกกันไปจริงๆ
ถ้าให้หนักกว่านี้ ก็รอลุ้นว่าเืผื่อคนแต่งจะจัดตัวละครใหม่ที่มากับกองถ่ายมาให้หนูทีมบริหารเสน่ห์เพิ่ม :laugh:
บวก 1 แต้มให้คุณเป้จ้า ขอบคุณนะจ๊ะ
ปล รู้สึกว่าตัวเองจะอินกะนิยายเรื่องนี้มากไปแล้วมั้ง :serius2:
-
ไม่สบายแต่อยากอ่าน
มึนกะน้องทีม
no comment เช่นกัน
ความรักไม่ใช่เกม
สุดท้ายไม่ว่าแพ้หรือชนะ
ก้อเจ็บด้วยกันทุกคน
-
อย่าประชดกันน้าาาาาาา
คุยดีๆ :n1:
-
สงสารยอดจัง ทีมใจร้ายไปรึป่าว มาติดตามนะครับ
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ไรอ่ะ
-
เย้มาอ่านแล้วจ้า รอตอนหน้านะพี่เป้
ปล. พี่เป้ฟัง everybody hurt ยางงที่เจ๊มาร์ร้องด้วยน๊า
-
เย้ มาต่อแล้วว
ขอบอกว่าทีมทำถูกนะ เป็นกานสั่งสอนพี่ยอด(ให้จำไปจนวันตาย)ว่าอย่าริอาจมองคนอื่นนอกจากเรา 555
ถึงดูแรงไปหน่อย แต่...ชอบอ้ะ!!! :impress2:
ปล. จะไปกทม.ประชดใคร ก็ระวังอิตาคุณกรณ์ไว้หน่อยนะทีม :เฮ้อ:
-
แวะมา +1 ให้ครับ
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ คุณเป้
:undecided: :undecided:
-
เฮ้อๆ ทีมทำอะไรเนี่ย :เฮ้อ:
เกินไปป่ะ ทำไมไม่พูดกันดีๆ
ประชดงู้นงี้เดี๋ยวเป็นเรื่องหรอก :เฮ้อ:
-
นี่มันคือแบบเบาๆแล้วเหรอคร้า o22
เครียดเลย พี่ยอดน่าสงสารอ่า :monkeysad:
ทีมคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ ทำอย่างนี้แล้วทีมจะไม่เจ็บจริงๆน่ะเหรอ
ทำไมถึงทิฐิจัง ที่ทีมทำเหมือนไม่ได้รักพี่ยอดจริงๆเลยอ่ะ :m15:
ประชดใช่ป่าว แล้วไปกรุงเทพฯกับคุณกรณ์เนี่ยยย จะเหลืออะไรกลับมาป่ะเนี่ย :laugh:
ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะจ๊ะนู๋ทีม ให้พี่ยอดเค้าได้มีโอกาสพูดบ้าง
ทีมยิ่งแรงๆอยู่ ประชดทีพี่ยอดอาจถึงขั้นกระอักเลือดตาย :sad5:
+1 ขอบคุณพี่เป้คร้า ตอนนี้บาดจิตมาก สงสารพี่ยอดดดด :o12:
-
คนหนึ่งพาซื่อ อีกคน คนของข้าใครอย่าแตะ มันจะไปกันใหญ่แล้ว
บอกตรง ๆ ยิ่งพอรู้ว่า เป้ เป็นคนแต่ง " เรื่อง เด็กพาณิชย์ " เริ่มรู้สึก o22 ทันที
แต่ก็มีความสุขที่ได้อ่านน่ะครับ มารอลุ้นกันต่อไปดีกว่าว่าในตอนนี้เรื่องจะจบยังไง
แล้วไอ้กองถ่ายนั้นอีก จะมีอีกสักกี่ดอก สำหรับการทดสอบความหนักแน่นของทั้ง พี่ยอดกะน้องทีน
+1 เป็นกำลังใจให้ เป้ ครับ :กอด1:
-
...สงสารพี่ยอด
...ถูกกระทำอีกแล้ว...เหมือนอยู่ตัวคนเดียว...ไหนจะศัตรู...แต่ที่แย่ที่สุดก็คนที่เรารัก...เจ็บว่ะ
...ประชดกันแบบนี้อีกแล้ว...บางครั้งทีมก็เหมือนมีความคิด...แยกแยะเหตุผลได้
...แต่บางครั้งไม่ได้ใช้เหตุผลบางเลย
...พี่ยอดก็เลยต้องรองรับอารมณ์ไปสิ...เวลาเค้าดีด้วยก็ดีใจมีความไปสิ...แต่มาเป็นแบบนี้คงตกใน
...แล้วยิ่งคู่กรณีมาเป็นโจทก์เก่าด้วยแล้ว...มันน่าไหมเนี๊ยะทีม
...สาธุ :call:...ขอให้คืนนี้พี่ยอด :oo1:ทีมซะ...สะใจ...หุหุ :z2:
-
:m15:พี่ยอดไม่ได้ตั้งใจนะ
ไม่ฟังคำอธิบายกันหน่อยเหรอ....
...หรือว่าครั้งนี้อาจจะทำให้มีอะไรๆลึกซึ้งเกิดขึ้นก็ได้ :z1:
-
:laugh: :laugh:ห้าๆๆๆๆๆ......ชักมันส์....เอาอีก..เอาอีก
เริด...เริด.....เชิด...เชิด.. :a14: :a14: :a14: :a14: :a14:
-
กลัวใจทีมจริงๆ :z3:
+ 1 ให้พี่เป้ค่ะ
-
เอาให้พี่ยอดได้รู้สึกซะบ้าง :laugh:
แต่แอบสงสารพี่ยอด ดูท่าเหมือนลูกหมาโดนทิ้ง :m17:
-
เห็นด้วยที่ทีมทำแบบนี้
เพราะว่าแอบไม่ชอบใจพี่ยอดที่ใจดีเกินไป
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ที่ทีมเรียกพี่ยอด..ว่า..คุณ
ห้า ห้า ห้า
อยากรู้ว่าคุณคนนั้นของทีมเค้าจะง้อทีมยังงัยให้ใจอ่อน
ยังงัยก้ออยากอ่านตอนสวีทวี๊ดวิ้วของทีมกะพี่ยอดเยอะ ๆ น๊า
พี่เป้
-
o18 ใช้สตินะจ๊ะ อย่าใช้อารมณ์ เดี๋ยวจะเอาตัวไม่รอด ฟังพี่ยอดเค้าบ้าง เอาแค่แกล้งบอกว่าจะไป แต่ไม่ต้องไปจริงหรอกนะจ๊ะหนูทีม คนดีๆหายากนะ เค้าเป็นคนดีแต่จะให้เค้าได้ดั่งใจเราทุกอย่างก็คงไม่ได้ เอาแค่สอนให้รู้ แต่อย่าให้เกินเลยไปเราจะเสียของดีไม่รู้ตัว
พี่ยอดนะพี่ยอด ฮึ่ม :m16:
-
ไอว่า... ตรงที่จะไปกทม.กะคุณกรณ์นี่อาจจะประชดจริง(แต่ก็ในแง่หนึ่ง ไม่ใช่งอน) แต่ที่เลิกกับพี่ยอดคงไม่กะจะประชดแล้วล่ะ
ไอว่าทีมคงเหนื่อยจริงๆนะ การที่ต้องเฟคตลอดกับคนที่พยายามเลียนแบบเราทุกอย่าง
จะวีนกลับก็ไม่ได้ด้วย เพราะต้องทำงานร่วมกัน(และเพราะถ้าทำแบบนั้นตัวเรานี่แหละจะแพ้)
จนตัวเราแทบไม่เป็นตัวเราเอง ทั้งๆที่เป็นตัวเรา(เพราะไม่อยากให้เหมือนกับอีกคน ) มันเหนื่อยมากๆๆ!
ไอว่า.. ทีมคงอยากจะ"พอแล้ว"กับพี่ยอด
ที่บอกทุกคนว่าไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว(ที่แล้วมาไม่เคยเป็นแฟนกัน) คือ การป้องกันตัวเอง
ที่เรียกว่าคุณ ที่รับนัดว่าจะไปกทม.กับคนอื่น เพื่อ บอกให้เขา(พี่ยอด)รู้ว่าเรื่องระหว่างเรามันจบแล้วจริงๆ (ประชดในแง่นี้ไง ไม่ใช่เพราะงอน)
อย่างที่ทีมบอกนั่นแหละ มันไม่ใช่แค่จะไม่ไปเพราะไม่อยากไป หรือรู้ว่าไม่ควรไปเพราะเราห้าม
ฟังดูก็รู้แล้วว่าพี่ยอดกะจะไปแต่แรกแล้วแต่ก็แค่มาบอกทีมก่อนให้รับรู้เท่านั้นเอง
ไม่งั้นพอทีมพูดตรงๆว่าไม่อยากให้ไปเพราะกลัวเสียหน้า จะสวนว่า"จะไป"กลับมาทันทีเหรอ?
ไอว่านะ..คำว่าจะไปของพี่ยอดมันก็เหมือนคำบอกเลิกของพี่ยอดที่ให้กับทีมนั่นแหละ
แฟนกันต้องพูดกันได้ทุกเรื่อง ต้องเข้าใจ และรับได้ แต่แค่ทีมบอกว่าจะไม่ให้ไปเพราะเสียหน้า พี่ยอดก็บอก"ไม่"แล้ว ทุกอย่างก็เป็นอันจบไง
เพราะทีมไม่ใช่แค่เสียหน้านะ แต่ความรู้สึกมันเสียไปด้วย....
พี่ยอดบอกว่าสงสารงั้นเหรอ? แล้วไม่สงสารทีมบ้างละ?! ไปกับคนที่พยายามจะเป็นเรา(ทีม)มาตลอด
อย่างว่านั่นแหละ ถ้าไปเพราะสงสาร อยากให้เขามีช่วงเวลาที่ดีๆ ถ้าเขาบอกให้นอนด้วย ไปคบด้วย เพราะต้องการ'ช่วงเวลาที่ดีๆ' ก็จะทำใช่ไหม? เดี๋ยวก็ใจอ่อนอีกล่ะสิ
ก็น่าอยู่หรอกที่ทีมจะบอกให้พี่ยอด'จบกัน'และ'ไปคบกับคนนั้นแทน'เถอะ
...ก็ในเมื่อสงสารคนอื่น เห็นคนอื่นมากกว่า ไม่เห็นว่าทีมเหนื่อยแค่ไหนกะการปั้นหน้า'ดีด้วย' ก็ไปคบกับคนนั้นเถอะ
ยังไงก็คงเหมือนทีมนั่นแหละ ก็เล่นเลียนแบบไปซะทุกอย่าง(แม่ง!มันไม่มีหัวคิดเอาซะเลย ไปเรียนถึงนอกทำห่ารากไรวะ!!?)
ไอว่า~ ทีมก็แค่.....เหนื่อยและอยากพอแล้ววก็เท่านั้นเอง :เฮ้อ:
-
งอนพี่ยอดทำไมทำแบบนี้อ่ะจ๊ะ
แงๆๆๆๆๆๆๆ
ก็จิ้มให้ตายเลย
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
พี่ทีม อ่ะ
ประชด พี่ยอด ซ๊า แรงไปป่าว
อย่าทำงี้ดิ่พี่ทีม หันไปหาใครไม่ว่า ดัน กลาย เป็น อีตา กรณ์ ซะงั้น หน๊อออออ :m31:
ไม่อาวๆๆๆๆๆๆ ถ้ายังไม่เลิกประชดเค้า โป้งจริงๆนะ เนี่ยยยย :m16:
ลอปอ. ไม่ได้เข้าบอร์ด ซะ นานนนน ต้องวิ่ง ตาม พี่เป้มาจาก ตอน 36 เลยอ่า เหนื่อยๆๆ ลิ้นห้อยเลย :o12:
-
ถ้าคิดดีแล้วก็ทำเถอะนะ เพราะว่าท่าทางทีมจะดูแลตัวเองได้อยู่ o13
-
:เฮ้อ: ใจเย็นๆสิคับน้องทีม
ทำแบบนี้ไม่ใช่แค่พี่ยอดจะเสียใจคนเดียว
แต่ทีมนั่นแหล่ะจะเสียใจที่สุด
คิดจะรักก็อย่ากลัวการมีความรักสิครับ
:serius2:
-
เหนื่อยยแทนทีนจังเว้ย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โอ๊ยย งานเข้านะพี่ยอด
-
จะไม่บอกว่าทีมงี่เง่า เพราะความรู้สึกคนมันมีจุดสิ้นสุดกันทุกคน สู้ๆทีม
รอวันคืนดี
...สู้ๆคนเขียน :กอด1:
-
นู๋ทีมใจร้อนไปรึป่าวคะ
พี่ยอดตามง้อเร็วๆเลย อย่าให้ทีมไปกับคุณกรณ์น๊า :z3:
:pig4: :pig4: ขอบคุณ คุณเป้นะคะ
แต่มันค้างหง่ะ อยากอ่านตอนต่อไป :serius2:
-
กลัวใจทีมจังเลย
เฮ้อ
แต่ ทีมกับพี่ยอด มันยังไม่ชัดเจน อ่ะ
พี่ยอดก็คนบ้านนอกเน๊อะ ขี้ใจอ่อน ไม่ทันเล่เหลี่ยมคนกรุงหรอก
-
คนใจอ่อนนน อ่อนนจายยย
รักษาความรู้สึกของคนที่รักเรา ดีกว่าไปนั่งรักษาความรู้สึกของคนอื่น
จะครบเวลาฝึกงานรึยังเนี่ยย
-
พี่เป้ ปรบมือให้เลยตอนนี้ ชอบมาก
อ่านเเล้วอินมากพี่ เเต่เข้าใจทั้งน้องทีมเเละพี่ยอดนะ
เฮ้อ กองละครยังไม่มาเลย ก็มีเรื่องซะเเล้ว
คืนดีกันเร็วๆนะ เชียร์
เยี่ยม o13
-
งานเข้าแล้วไงล่ะนายยอด เป็นคนดีแต่ไม่ถูกที่ถูกเวลานี้สิน่ะ
แอบเอาใจใจช่วยนายช่างยอดต่อไปครับ
-
สับสนว่าจะเข้าข้างใครดี :serius2:
เอาเป็นว่าไม่เข้าข้างใครเลยดีกว่า คนรักกันน่าจะแคร์ความรู้สึกกันมากกว่านี้
คุณเป้อย่าพูดเรื่องจบอีกนะ ไม่ยอมให้จบ ให้เขียนไปเรื่อยๆๆๆดีกว่า
เดี๋ยวไปเรียนโทมาก็มาฝึกงานต่อที่นี่อีกดีปะ จะได้อยู่กับพี่ยอดไปนานๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกันค่ะ :L2:
-
จะรีบไปไหมถ้าจะบอกว่าอยากอ่านต่อออออออออออออออ่อะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เป็นกำลังใจให้นะครับ :L1:
-
:เฮ้อ:
ถ้าทีมทำอะไรแล้วรู้สึกดี ก็ทำไปเถอะเนอะ
แต่ต้องหมายถึงรู้สึกดีจริงๆนะ ไม่ใช่อารมณ์ประชด เอาแต่ความสะใจ
:L2:
-
พี่ยอดนะพี่ยอดใจดีไม่ถูกที่ถูกเวลาเสียเลยโดนซะเลย ขอโทษตอนนี้ไม่มี
ความหมายแล้วเวลาสี่เดือนมันสั้นมากนะ :เฮ้อ:
:man1:น้องเป้ เพิ่งหายป่วยพักผ่อนเยอะๆนะ :L2:
-
+1 ให้คุณเป้
น้องทีมเนี่ยใจเด็ดจริงๆ รักจริง ทำจริง
:call:
-
ไอว่า... ตรงที่จะไปกทม.กะคุณกรณ์นี่อาจจะประชดจริง(แต่ก็ในแง่หนึ่ง ไม่ใช่งอน) แต่ที่เลิกกับพี่ยอดคงไม่กะจะประชดแล้วล่ะ
ไอว่าทีมคงเหนื่อยจริงๆนะ การที่ต้องเฟคตลอดกับคนที่พยายามเลียนแบบเราทุกอย่าง
จะวีนกลับก็ไม่ได้ด้วย เพราะต้องทำงานร่วมกัน(และเพราะถ้าทำแบบนั้นตัวเรานี่แหละจะแพ้)
จนตัวเราแทบไม่เป็นตัวเราเอง ทั้งๆที่เป็นตัวเรา(เพราะไม่อยากให้เหมือนกับอีกคน ) มันเหนื่อยมากๆๆ!
ไอว่า.. ทีมคงอยากจะ"พอแล้ว"กับพี่ยอด
ที่บอกทุกคนว่าไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว(ที่แล้วมาไม่เคยเป็นแฟนกัน) คือ การป้องกันตัวเอง
ที่เรียกว่าคุณ ที่รับนัดว่าจะไปกทม.กับคนอื่น เพื่อ บอกให้เขา(พี่ยอด)รู้ว่าเรื่องระหว่างเรามันจบแล้วจริงๆ (ประชดในแง่นี้ไง ไม่ใช่เพราะงอน)
อย่างที่ทีมบอกนั่นแหละ มันไม่ใช่แค่จะไม่ไปเพราะไม่อยากไป หรือรู้ว่าไม่ควรไปเพราะเราห้าม
ฟังดูก็รู้แล้วว่าพี่ยอดกะจะไปแต่แรกแล้วแต่ก็แค่มาบอกทีมก่อนให้รับรู้เท่านั้นเอง
ไม่งั้นพอทีมพูดตรงๆว่าไม่อยากให้ไปเพราะกลัวเสียหน้า จะสวนว่า"จะไป"กลับมาทันทีเหรอ?
ไอว่านะ..คำว่าจะไปของพี่ยอดมันก็เหมือนคำบอกเลิกของพี่ยอดที่ให้กับทีมนั่นแหละ
แฟนกันต้องพูดกันได้ทุกเรื่อง ต้องเข้าใจ และรับได้ แต่แค่ทีมบอกว่าจะไม่ให้ไปเพราะเสียหน้า พี่ยอดก็บอก"ไม่"แล้ว ทุกอย่างก็เป็นอันจบไง
เพราะทีมไม่ใช่แค่เสียหน้านะ แต่ความรู้สึกมันเสียไปด้วย....
พี่ยอดบอกว่าสงสารงั้นเหรอ? แล้วไม่สงสารทีมบ้างละ?! ไปกับคนที่พยายามจะเป็นเรา(ทีม)มาตลอด
อย่างว่านั่นแหละ ถ้าไปเพราะสงสาร อยากให้เขามีช่วงเวลาที่ดีๆ ถ้าเขาบอกให้นอนด้วย ไปคบด้วย เพราะต้องการ'ช่วงเวลาที่ดีๆ' ก็จะทำใช่ไหม? เดี๋ยวก็ใจอ่อนอีกล่ะสิ
ก็น่าอยู่หรอกที่ทีมจะบอกให้พี่ยอด'จบกัน'และ'ไปคบกับคนนั้นแทน'เถอะ
...ก็ในเมื่อสงสารคนอื่น เห็นคนอื่นมากกว่า ไม่เห็นว่าทีมเหนื่อยแค่ไหนกะการปั้นหน้า'ดีด้วย' ก็ไปคบกับคนนั้นเถอะ
ยังไงก็คงเหมือนทีมนั่นแหละ ก็เล่นเลียนแบบไปซะทุกอย่าง(แม่ง!มันไม่มีหัวคิดเอาซะเลย ไปเรียนถึงนอกทำห่ารากไรวะ!!?)
ไอว่า~ ทีมก็แค่.....เหนื่อยและอยากพอแล้ววก็เท่านั้นเอง :เฮ้อ:
ชอบรีนี้อ่ะ ถ้ากดบวกให้ ๑๐ ได้กดไปแล้ว แต่มันได้ทีละ ๑ :laugh:
-
แล้วเอาไงต่อดีเนี่ย....
ขอบคุณคนแต่งด้วยจ้า รออยู่นะ :เฮ้อ:
-
ขอบคุณพี่เป้ค่า
โหเป็นเรื่องใหญ่โตเลยอะ
แต่แบบแอบเข้าข้างทีมอะ
เป็นเราก็คงเหนื่อยเหมือนกันแหละมั้ง
แต่ถ้าทีมรักพี่ยอดจริงๆก็น่าจะผ่านไปได้นิ
แล้วนี่ยังจะไปกรุงเทพกับคุณกรณ์อีก
โอ๊ยยยยวุ่นวายไปกันใหญ่เลยอะ
พี่ยอดนะพี่ยอดไม่น่าไปสงสารนังแม็กซ์มันเลย
เป็นไงละเจอแบบนี้เข้าไปจะง้อยังไงละเนี่ย
แล้วเด๋วกองถ่ายมา จะมีต้ามาด้วยไหม
แต่ในเมื่อต้าเลิกกับทีมๆไปเองไม่ใช่หรอ
แต่ก้อนะอะไรก็เกิดขึ้นได้ เวรกรรม
มาต่อเร็วๆนะค่ะ กำลังมันเลยอะ :impress2:
-
สงสารพี่ยอดไม่ลงอ่ะ บอกตรงๆ :m16:
ทำไม????? ผู้ชายดีๆต้องมาพร้อมคุณสมบัติ(งี่เง่า)แบบนี้เสมอเลยเนี่ย
เอาซี้......ล้อเล่นกะใครไม่รู้ซะแล้วตายอด เชอะ (สะบัดบ๊อบใส่ซะเลย)
น้องทีมใจแข็งไว้นะ สงสารตัวเองดีกว่า
หาดีๆไม่ได้ ก็อยู่แบบสวยๆ โสดๆ ดีกว่า
จะไปลั้นลากะใครก็ได้ตามสบาย อย่าได้แคร์
(อินไปไม๊เนี่ยเรา 5555)
-
ตอนนี้อยากตบทีมว่ะ :m31:
ที่ตัวเองพูดไม่คิด..ทำก็ไม่คิด
ทีพี่ยอดเนี่ย ขัดใจไม่ด๊าย ให้โอกาสพี่ยอดไม่ได้รึไงฟระ
พี่ยอดแค่ถาม ยังไม่ได้ทำซะหน่อย..แม่งทำเป็นเรื่องใหญ่โต
สงสารพี่ยอดว้อย :m15:
-
สงสารยอดจังครับ
-
โส น้า หน้า พี่ยอด สงสารผิดคน ผิดที่ ผิดเวลา
“...เค้าแค่อยากมีช่วงเวลาดี ๆ เหมือนทีมบ้าง...”
มันใช่เรื่องไหม ที่พี่ยอดจะต้องไปทำให้คนนั้นคนนี้ มีช่วงเวลาดี ๆ แบบที่ตัวเองมีกับคนรัก ไปคบกับแม็กซ์อีกคนเลยไหม ต้องเข้าไปรับผิดชอบความรู้สึกของทุกคนที่เข้ามาชอบพี่ยอดทุกคนเลยไหม แล้วต้องทำแค่ไหน นานแค่ไหน ไม่ต้องเป็นไปตลอดเลยเหรอ
คิดถึงใจคนอื่น สงสารคนอื่น แต่กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนที่ตัวเองรักไม่สงสารบ้างเหรอ ไม่คิดถึงใจกันบ้างเหรอ โดนเฉพาะคนที่จ้องจะข่ม และเหยียบซ้ำได้ทุกเมื่อ มันก็คือการทำร้ายทีมทางอ้อมนี่เอง แทนที่จะปกป้อง กลับเป็นตัวเองนั่นแหละที่จะเป็นเครื่องมือมาทำร้ายทีมเอง
เฮ้ออ พี่ยอดยังใสชื่อเกินไปนัก ดีแล้วที่ทีมสั่งสอนพี่ยอดไปแบบนี้ แม้จะดูแรงไปก็ตาม แอบสะใจ
“...ไม่ทันแล้ว...ถ้าจะไม่ไป ก็เพราะไม่อยากไป หรือรู้ว่าไม่ควรไป...ไม่ใช่เพราะทีมห้าม...พรุ่งนี้พอไปบอกแม็คว่าไม่ไป ...แม็คก็ต้องถามเหตุผล คุณกล้าบอกเค้าเหรอว่าทีมห้ามไม่ให้ไป...และถ้าแม็คอ้อนวอนให้สงสาร อยากมีช่วงเวลาดี ๆ อีก...จะใจอ่อนหรือเปล่า...”
ถูกของทีมที่ว่า ถ้าจะไม่ไป ต้องเป็นเพราะคิดได้เอง ว่าไม่สมควรไป
ไป กทม กะคุณกรณ์คงเอาตัวรอดได้นะ
แอบสงสารพี่ยอด เหมือนกันที่รู้ว่าทีมจะไป กทม กับคุณกรณ์
ตามง้อ เค้าให้สำเร็จละกันพี่ยอด ได้บทเรียนไปอีกนาน
เราว่า ทีม ทำถูกแล้ว ที่เลือกจะจบกับพี่ยอด
เหมือนเราสู้อยู่คนเดียว เพื่ออะไร ?? ขณะคนที่เป็นตัวกลางกลับไม่ให้ความร่วมมือ มันก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไอว่า... ตรงที่จะไปกทม.กะคุณกรณ์นี่อาจจะประชดจริง(แต่ก็ในแง่หนึ่ง ไม่ใช่งอน) แต่ที่เลิกกับพี่ยอดคงไม่กะจะประชดแล้วล่ะ
ไอว่าทีมคงเหนื่อยจริงๆนะ การที่ต้องเฟคตลอดกับคนที่พยายามเลียนแบบเราทุกอย่าง
จะวีนกลับก็ไม่ได้ด้วย เพราะต้องทำงานร่วมกัน(และเพราะถ้าทำแบบนั้นตัวเรานี่แหละจะแพ้)
จนตัวเราแทบไม่เป็นตัวเราเอง ทั้งๆที่เป็นตัวเรา(เพราะไม่อยากให้เหมือนกับอีกคน ) มันเหนื่อยมากๆๆ!
ไอว่า.. ทีมคงอยากจะ"พอแล้ว"กับพี่ยอด
ที่บอกทุกคนว่าไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว(ที่แล้วมาไม่เคยเป็นแฟนกัน) คือ การป้องกันตัวเอง
ที่เรียกว่าคุณ ที่รับนัดว่าจะไปกทม.กับคนอื่น เพื่อ บอกให้เขา(พี่ยอด)รู้ว่าเรื่องระหว่างเรามันจบแล้วจริงๆ (ประชดในแง่นี้ไง ไม่ใช่เพราะงอน)
อย่างที่ทีมบอกนั่นแหละ มันไม่ใช่แค่จะไม่ไปเพราะไม่อยากไป หรือรู้ว่าไม่ควรไปเพราะเราห้าม
ฟังดูก็รู้แล้วว่าพี่ยอดกะจะไปแต่แรกแล้วแต่ก็แค่มาบอกทีมก่อนให้รับรู้เท่านั้นเอง
ไม่งั้นพอทีมพูดตรงๆว่าไม่อยากให้ไปเพราะกลัวเสียหน้า จะสวนว่า"จะไป"กลับมาทันทีเหรอ?
ไอว่านะ..คำว่าจะไปของพี่ยอดมันก็เหมือนคำบอกเลิกของพี่ยอดที่ให้กับทีมนั่นแหละ
แฟนกันต้องพูดกันได้ทุกเรื่อง ต้องเข้าใจ และรับได้ แต่แค่ทีมบอกว่าจะไม่ให้ไปเพราะเสียหน้า พี่ยอดก็บอก"ไม่"แล้ว ทุกอย่างก็เป็นอันจบไง
เพราะทีมไม่ใช่แค่เสียหน้านะ แต่ความรู้สึกมันเสียไปด้วย....
พี่ยอดบอกว่าสงสารงั้นเหรอ? แล้วไม่สงสารทีมบ้างละ?! ไปกับคนที่พยายามจะเป็นเรา(ทีม)มาตลอด
อย่างว่านั่นแหละ ถ้าไปเพราะสงสาร อยากให้เขามีช่วงเวลาที่ดีๆ ถ้าเขาบอกให้นอนด้วย ไปคบด้วย เพราะต้องการ'ช่วงเวลาที่ดีๆ' ก็จะทำใช่ไหม? เดี๋ยวก็ใจอ่อนอีกล่ะสิ
ก็น่าอยู่หรอกที่ทีมจะบอกให้พี่ยอด'จบกัน'และ'ไปคบกับคนนั้นแทน'เถอะ
...ก็ในเมื่อสงสารคนอื่น เห็นคนอื่นมากกว่า ไม่เห็นว่าทีมเหนื่อยแค่ไหนกะการปั้นหน้า'ดีด้วย' ก็ไปคบกับคนนั้นเถอะ
ยังไงก็คงเหมือนทีมนั่นแหละ ก็เล่นเลียนแบบไปซะทุกอย่าง(แม่ง!มันไม่มีหัวคิดเอาซะเลย ไปเรียนถึงนอกทำห่ารากไรวะ!!?)
ไอว่า~ ทีมก็แค่.....เหนื่อยและอยากพอแล้ววก็เท่านั้นเอง :เฮ้อ:
ชอบรีนี้อ่ะ ถ้ากดบวกให้ ๑๐ ได้กดไปแล้ว แต่มันได้ทีละ ๑ :laugh:
ขอบคุณน๊า~ ไอก็แค่พูด(พิมพ์)ไปตามที่คิดเท่านั้นเองแหละ :-[
-
:laugh: เข้ามาอ่าน
นึกว่าน้องเป้มาอัพตอนใหม่
เห็นกระทู้วิ่งไปสามหน้า
แรงยิ่งกว่าละครช่องหลายสีอีกนะ
เห็นใจน้องทีมนะ
แต่ก้อสงสารนายยอดด้วย
ทีมเล่นแต่พอควรดีกว่า
นายยอดก้อต้องเรียนรู้และปรับตัวมากขึ้น
-
หนูทีม หนูทำอะไรลงไป :a5:
ไอ้เรื่องประชดประชันแบบนี้เนี่ย ... เกินไปไหมหนูจ๋า
ขอบคุณคุณเป้ สำหรับตอนใหม่ครับผม
-
เราว่าพี่ยอดไม่ผิดนะ ทีมใจแคบไปไหมเนี่ยฮะ?
พี่เค้าแค่บอกกินข้าวด้วยรู้นะว่าพี่ยอดก็ผิดแต่เราว่าทีมแรงไปอ่ะ
พี่ยอดเค้าเสียใจนะ แล้วดูท่าทางจะไม่ได้กินข้าวกัแม็คด้วย
พอเป็นแบบนี้ก็หวานคุณกรณ์เลยอ่ะดิ
รีบๆดีกันน้า สงสารพี่ยอดจัง
-
กะสงสารพี่ยอดนะ แต่ตัดให้มันขาดไปเถาะ คนที่ควรจะห่วงอะคือคนที่เรารัก ไม่ใช่คนอื่น :call:
-
อูยยยยย
พี่ยอดโดนเข้าให้...ยอดหนอ...ยอด
-
:a5: :a5: อีตายอดเนี่ยะ ความจำเสื่อมรึเปล่าอ่ะ :angry2: :angry2: ขนาดเรื่องโทรศัพท์เพิ่งจบไปไม่นาน ตามด้วยซีดีเพลงอีก แล้วยังมีหน้ามาบอกอีกว่าเพื่อความทรงจำที่ดี :fire: :fire:
เชียร์น้องทีม :mc4: :mc4:
ว่าแต่ระวังตากรณ์ด้วยนะคุณน้อง สมัยนี้ยามันถูกและเกลื่อนตลาด o18 o18
-
จะว่าไปงานนี้น้องทีมไม่ใช่แค่เสียหน้า แต่เสียความรู้สึกอย่างแรงเลยล่ะ
พี่ยอดพูดมาได้ไงว่า "สงสารเค้า อยากให้เค้ามีช่วงเวลาดีๆเหมือนทีม!!!!!"
โอ้แม่จ้าวววว.........แบบนี้มันเหมือนกับว่าพี่ยอดอ่ะไม่มั่นคงเอาซะเลย
ขนาดว่าน้องทีม ทำทุกวิถีทางที่จะเลี่ยงคนที่มาตอแยด้วย แล้ว...พี่ยอดทำไรมั่งเนี่ย
แต่....ก็สงสารพี่ยอดเหมือนกันนะ แต่.....จะว่าไปก็ให้บทเรียนบ้างก็ดีเหมือนกัน
แต่.....ไงก็อย่าประชดกันเลยน๊า เพราะไงก็เจ็บทั้งคู่นั่นแหละ แล้วดีไม่ดีพวกที่คอยจะงาบพี่ยอดก็เฮกันไป
-
สงสารพี่ยอดจัง ทีมอ่าทำไมทำกับพี่ยอดเยี่ยงเน้ :m16:
-
We belong together 44.1
...เย็นนั้นผมนัดเพื่อนสาวทั้งสองมากินข้าว และระบายเรื่องราวของผมกับพี่ยอดให้พวกมันฟัง แต่เม้าท์ไปได้นิดเดียว...เพราะเม้าท์ไม่ค่อยได้อารมณ์เท่าไหร่...ต้องพูดเบา ๆ กลัวคนโต๊ะใกล้ ๆ จะได้ยินแล้วเรื่องของผมจะกลายเป็น Talk of the hotel ไปซะ...
“...เดี๋ยวอีทีม...เรื่องของมึงอ่ะ ต้องออกไปเม้าท์ข้างนอก...ตอนนี้กูขอเม้าท์ก่อน...” มิ้นท์เบรก
“...อะไรวะ...” พวกเราปล่อยให้มันเม้าท์ เพราะมิ้นท์มีเวลาอยู่กับเราในช่วงพักไม่นาน
“...ถ้ากูจะไม่อยู่หอพักที่นี่แล้ว พวกมึงจะด่ากูป่ะ...”
“...จะออกไปอยู่กับฟิลิปเหรอ...” แก้วถาม
“...อืม...เค้าชวนกูหลายครั้งแล้ว...แต่กูไม่กล้าบอกพวกมึงอ่ะ...”
“...ไม่เป็นไร...กูจะย้ายไปอยู่กับแก้วเอง...”
“...เฮ้ย...แล้วพี่ยอดล่ะ...ทีมคิดให้ดี ๆ นะ...” แก้วตกใจ
“...เรื่องของเค้าสิ...อยู่คนเดียวมาได้ตั้งนาน...เค้าไม่รู้สึกอะไรหรอก...”
“...มึงจะเลิกกับพี่ยอดแน่เหรอ...” มิ้นท์กระซิบถาม
“...มึงจะย้ายออกเมื่อไหร่วะ...” ผมไม่ตอบ แต่ถามมิ้นท์กลับ
“...คิดว่าวันจันทร์นี้เลย...”
*
*
...หลังจากส่งมิ้นท์ไปทำงานต่อ ผมกับแก้วก็จะเดินมานั่งคุยกันที่ชายหาด...แต่ผมต้องชะงัก เมื่อเห็นแม็คเดินตามพี่ยอดต้อย ๆ อยู่ไม่ไกล...ผมกำลังจะหันหลังกลับเพื่อเปลี่ยนที่ไปคุยกันบนห้องพัก...พี่ยอดเห็นผมพอดี และวิ่งเข้ามาหาทันที ทิ้งแม็คให้ยืนเอ๋ออยู่ที่เดิม...
“...ทีม...เดี๋ยวก่อน...” พี่ยอดร้องเรียก
“...มีอะไร...” ผมหยุด และหันไปถามเสียงเรียบ
“...เอ่อ...” พี่ยอดอ้ำอึ้งมองแก้ว
“...เรากลับห้องก่อนนะ...คุยกันดี ๆ ล่ะ...” ประโยคสุดท้ายแก้วกระซิบเบา ๆ แล้วยิ้มให้กำลังใจพี่ยอด
“...คุณมีธุระอะไรก็ว่ามา...” ผมยืนกอดอกพูดกับพี่ยอด บุคลิกของทีมคนเดิมที่เค้าเคยเห็นเมื่อสองสามวันแรกกลับมาแล้ว
“...เราเดินไปคุยไปดีกว่านะ...” พี่ยอดเดินนำผมไป โดยไม่ถามความเห็น ซึ่งผมก็ไม่กระดิกตัวไปไหน เค้าหันมาเห็นผมยืนที่เดิม จึงเดินย้อนกลับมา
“...มีอะไรก็พูดกันตรงนี้...ธุระของคุณคงไม่ต้องใช้เวลานานนักหรอก...ลำพังแค่พูดกับคุณนี่ก็เมื่อยปากจะแย่แล้ว จะเดินให้เมื่อยขาทำไม...” ผมกวน
“...ทีม...ทำไมดื้ออย่างนี้ล่ะ...” พี่ยอดเริ่มเสียงดัง
“...คนที่เค้าพร้อมจะคุย พร้อมจะเอาใจคุณก็ยืนอยู่ตรงโน้นไง...อย่ามาคุยกับคนดื้ออย่างทีมเลย...” ผมมองไปทางแม็คที่ยืนดูเราสองคนอยู่
“...พี่ขอร้อง...เราคุยกันดี ๆ ได้มั้ย...” พี่ยอดพูดเบาลง และมองหน้าผมด้วยสายตาทื่ทำให้ผมใจอ่อนยวบ
*
*
...มันคงไม่มีที่ไหนเหมาะ และเป็นส่วนตัวสำหรับการเคลียร์เรื่องราวระหว่างผมกับพี่ยอดเท่าที่ห้องของเราแล้ว...ผมเดินนำพี่ยอดขึ้นไปบนห้อง...พี่ยอดดูจะอารมณ์ดีขึ้นนิดนึง แต่ก็อึ้งกับท่าทางกวนประสาทของผมที่นั่งไขว่ห้างบนโซฟา เอนตัวพิงพนัก หันหน้ามองออกไปนอกระเบียง...พยายามไม่สบตาพี่ยอด เพราะกลัวจะใจอ่อน...
“...มีอะไรก็ว่ามา...ที่ทีมยอมขึ้นมาคุยด้วยเนี่ย เพราะทีมมีเรื่องจะแจ้งให้คุณทราบเหมือนกัน...” ผมทำลายความเงียบโดยพูดเป็นทางการก่อน
“...อะไร...”
“...คุณพูดธุระของคุณมาก่อนสิ...”
“...ทีม...เรียกพี่เหมือนเดิมไม่ได้เหรอ...”
“...เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นอีกแล้ว...”
“...เฮ้อ...โอเค...ไม่เป็นไร...พี่เข้าใจ...รักมาก ก็โกรธมาก...” พี่ยอดถอนหายใจ ก่อนจะพูดขำ ๆ
“...นี่...” ผมหันมาจะถียง แต่ก็ต้องอึ้ง พูดอะไรไม่อออก
“...ดีกันนะ...” พี่ยอดคุกเข่าอยู่ตรงหน้าผม
“...พ...คุณยอด...ลุกขึ้น...” ผมไถลตัวลงไปนั่งกับพื้นบ้าง ยังไงเค้าก็อายุมากกว่า มันดูไม่ดีนัก ถ้าผมนั่งสูงกว่า
“...เรียกพี่ยอดเหมือนเดิมก่อน...ไม่งั้นพี่ไม่ลุก...” พี่ยอดพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“...อย่ามาใช้มุขน้ำเน่า...ลุกเดี๋ยวนี้...” ผมทำเสียงแข็งใส่
“...ไม่...”
“...ตามใจ...” ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
*
*
...ผมอดไม่ได้ที่จะต้องอมยิ้มเมื่อออกมาจากอาบน้ำแต่งตัว เป่าผมเสร็จ พี่ยอดก็ยังนั่งคุกเข่าอยู่เหมือนเดิม แต่คงนั่งแบบนี้ได้อีกนาน เพราะพี่แกกำลังเพลินกับสารคดีท่องมหาสมุทรอะไรซักอย่างในทีวี...
“...ทีมไม่ไปกรุงเทพฯ ได้มั้ย...” พี่ยอดคลานออกมาคุยกับผมที่นอกระเบียง
“...ทำไมล่ะ...ไม่เห็นมีอะไรเสียหายซักหน่อย...ทีมบริสุทธ์ใจ...ทีมสงสารคุณกรณ์ที่ไม่มีคนไปเป็นเพื่อน...ทีมแค่อยากมีช่วงเวลาดี ๆ บ้าง...ได้ขึ้นเครื่องบินไปกลับฟรี ๆ ได้เที่ยว ได้เจอเพื่อน ๆ ที่กรุงเทพฯ หนุกจัง ตังค์อยู่ครบ...คุณคิดดูสิ...ทริปนี้ถ้าไปเองก็คงเสียเงินเป็นหมื่น...” ผมพูดขำ ๆ แกมประชด
“...พี่ขอร้อง...อย่าไปกับกรณ์เลย...ถ้าทีมอยากไปกรุงเทพฯ พี่จะลางานพาทีมไปเอง...”
“...คุณกลัวเสียหน้าเหรอ...” ผมย้อนถามพลางมองพี่ยอดด้วยสายตาว่างเปล่า
“...ทีมจะไปกับใครพี่ก็ไม่ห่วงขนาดนี้หรอก...อีกอย่างอย่าทำอย่างนี้เพื่อประชดพี่...พี่กับกรณ์ไม่เหมือนกันนะ...พี่ไปกินข้าวกับแม็ค ก็แค่กินข้าวไม่มีอะไรมากกว่านั้น...”
“...ทีมก็ไปเที่ยว ไปทำงานกับคุณกรณ์ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเหมือนกัน...”
“...พี่ไม่ไว้ใจกรณ์...”
“...ทีมก็ไม่ไว้ใจแม็ค...แต่ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ทีมก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะห่วงคุณอีก...” ผมเดินกลับเข้ามานั่งที่โซฟาในห้อง...พี่ยอดคลานตามมา
*
*
...เราสองคนอยู่ในความเงียบ...ได้ยินแค่เสียงแอร์ครางเบา ๆ...พี่ยอดนั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่ใกล้ ๆ ผมเห็นแล้วอยากจะเข้าไปพยุงให้เค้าลุกขึ้น แล้วกอดแน่น ๆ ซักที..แต่คงทำอย่างนั้นไม่ได้...
“...ตั้งแต่วันจันทร์หน้า ทีมจะย้ายไปอยู่ห้องแก้วนะ...” ผมพูดแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้อง แต่ต้องหยุดเพราะพี่ยอดกอดผมไว้จากด้านหลัง
“...พี่ขอโทษ...พี่เข้าใจแล้วว่าทีมรู้สึกยังไง...อย่าไปกับเค้า...อย่าย้ายออกไปเลยนะ...” พี่ยอดพูดข้างหูผมด้วยเสียงสั่นเครือ
“...พี่ยอดสงสารแม็ค แต่ไม่เห็นใจทีมเลยว่าจะรู้สึกยังไง...” ผมหันไปมองพี่ยอดที่ตาแดงก่ำ ใจหายวาบ เราทำให้พี่ยอดเสียใจได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“...ตอนนั้นพี่แค่โมโห และก็อยากเอาชนะเฉย ๆ...พี่อยากให้ทีมมีเหตุผลมากกว่านี้ ไม่ใช่แค่กลัวเสียหน้า...”
“...แล้วที่พี่ยอดห้ามทีมไม่ให้ไปกับคุณกรณ์ พี่ยอดห่วงตัวเอง กลัวเค้าจะมาเยาะเย้ย หรือห่วงทีมล่ะ...”
“...ตอนแรกก็ห่วงตัวเองเหมือนกันแหละ...แต่ยังไงก็ห่วงทีมมากกว่า...ถ้ากรณ์อยากได้อะไร เค้าต้องได้ทุกอย่าง...ทีมไปกับเค้า...ทีมไม่รอดแน่ ๆ...”
“...ทีมก็ห่วงพี่ยอด...ยิ่งซื่อ ๆ ไม่ทันใครเค้าอยู่...” ผมแอบกัด
“...พี่ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ...” พี่ยอดทำเสียงงอน ๆ ก่อนจะกอดผมแน่นขึ้น และซุกหน้าที่ซอกคอ จุดอ่อนของผม
“...พี่ยอด...ทีมอาบน้ำแล้ว...ตัวพี่ยอดยังเลอะอยู่เลยนะ...” ผมห้ามเค้าด้วยเสียงขาด ๆ หาย ๆ
“...งั้นรอพี่อาบน้ำแป๊บนึง...อย่าเพิ่งหนีไปนอนนะ...” พี่ยอดปล่อยตัวผม แล้วถอดเสื้อวิ่งไปเอาผ้าขนหนู แล้วรีบเข้าห้องน้ำ
*
*
...ผมกำลังสับสนในตัวเอง...จะเอายังไงกับพี่ยอดดี...เกิดมายังไม่เคยมีใครคุกเข่าตรงหน้า ไม่เคยมีใครทำท่าจะร้องไห้ให้ด้วย..แต่...ผมจะทำตามความต้องการส่วนลึกของตัวเอง ด้วยการกลับมาเป็นเหมือนเดิม...หรือ...แยกกันซะตั้งแต่ตอนนี้...เราเคลียร์กันแล้ว จากนี้ไปก็เป็นพี่เป็นน้องกันได้...
***************************************************************************
…ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...เรทติ้งดีจริง ๆ...ปลื้มที่มีคนอินไปด้วยเยอะขนาดนี้...ขอตอบแทนด้วยตอนพิเศษแถมให้สั้น ๆ แล้วเรามาติดตามกันต่อในตอนหน้าว่าทีมจะตัดสินใจยังไง...รออีกนิดนึงนะครับ...
...เป้...
-
อร๊ายยยย ทีมทำไมทำกับพี่ยอดอย่างนี้ :z3:
-
เชื่อตัวเองดีที่สุด
-
คุณยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณง้อได้พระเอกหนังมากอ่ะ
แหม่ มันได้ใจจริงๆ
-
แอร๊ยยยน่านดิ ทำไมทำกับพี่ยอดอย่างนี้ จะดื้อจะรั้นกันไปไหนวุ้ย :serius2:
-
ดีใจจัง ได้อ่านติดกันสองตอนเลย
:L1: + ให้เลยอะ
-
:a5:
ค้างกว่าเก่าอีกค่ะ คุณเป้
ว่าแต่ทีมอ่ะ พี่ยอดยอมง้อขนาดนี้ ใจอ่อนเหอะค่ะ
สงสารพี่ยอด :monkeysad:
-
อยากจาบอกว่า
คนจายอ่อนเรื่องแบบนี้ ยังไงก็จายอ่อนไม่เปลี่ยนแปลง
-
พี่เป้ใจดี
เคลียกันเถอะ ๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
มาต่อเร็วๆน้า :impress2:
-
ชอบน้องทีมจริงๆ ให้ดิ้นตาย o13 ย้อนรอยพี่ยอดได้โดนมวกก
-
เลือกทางที่สบายใจที่สุดละกัน
แต่ดูจากอาการทีมแล้ว คิดว่าทางแรกน่าจะดีกว่า
:L2:
-
หิ้ววววววว
ดีกันแล้ว :mc4:
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่ยอดอ่ะ คิดว่าพี่ยอดเค้ารักทีมมากนะ
แต่ก็เข้าใจและเห็นด้วยที่ทีมทำอย่างนี้นะ วัดใจกานไปเรยยยยย
ขอบคุณค่ะที่มาต่อ กะลังเข้มข้นและห้ามกะพริบตาใช่มะ
สงสัยอ่ะ รูปในดิสนี่ใครอ่ะ ทีมเหรอ (หรือว่าดาราคนไหน ที่เราไม่รู้จักอ่ะ)
-
เรื่องมันเกิดเพราะ I แม๊ค ชัดๆ !! :angry2:
นังนี่มันร้ายมากนะหัวหน้า :m26:
แล้วเรื่องจะเป็นยังไงต่อเนี่ยะ กองถายนี้มันต้องวุ่นแน่ๆเลย :serius2:
ช่างมัน อย่าได้แคร์ สู้เค้านะทีม :a2:
-
เง้ออออ พี่ยอดง้อน่าร้ากกกกกง่า :-[ ทีมยอมใจอ่อนซักนิดเถอะน้า
ไม่เอาคำว่าเพื่อนอ่ะ :o12: พี่น้องก็ไม่เอาๆ
มีเวลาอยู่ด้วยกันไม่กี่เดือน อยากให้เรียนรู้ที่จะแบ่งปันความรู้สึกดีๆให้กันให้มากที่สุดนะ
-
:oni3:
ดีกันๆๆๆๆๆ
คนเราถ้าสำนึกตัวได้ก็น่าให้โอกาสกันหน่อย
ให้น้องไผ่ย้ายมาอยู่กับแก้วดีกว่า
:z1:
-
:monkeysad:สงสารรรรรพี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่ทีมใจอ่อนเถอะน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12: o13
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดอย่าทะเลาะกันเลยนะทีม พี่ยอด
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่ยอดอ่ะ คิดว่าพี่ยอดเค้ารักทีมมากนะ
แต่ก็เข้าใจและเห็นด้วยที่ทีมทำอย่างนี้นะ วัดใจกานไปเรยยยยย
ขอบคุณค่ะที่มาต่อ กะลังเข้มข้นและห้ามกะพริบตาใช่มะ
สงสัยอ่ะ รูปในดิสนี่ใครอ่ะ ทีมเหรอ (หรือว่าดาราคนไหน ที่เราไม่รู้จักอ่ะ)
...กำลังจะเข้านอน อาบน้ำเสร็จแวะเข้ามาอ่านรีพลาย เจอความเห็นนี้เข้าไปแล้วต้องเข้ามาใบ้นิดนึง...รูปในดิส ไม่ใช่ทีม ไม่ใช่ตัวละครในเรื่อง และไม่ใช่ดาราครับ...รู้หรือยังว่าใคร...555++
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่ยอดอ่ะ คิดว่าพี่ยอดเค้ารักทีมมากนะ
แต่ก็เข้าใจและเห็นด้วยที่ทีมทำอย่างนี้นะ วัดใจกานไปเรยยยยย
ขอบคุณค่ะที่มาต่อ กะลังเข้มข้นและห้ามกะพริบตาใช่มะ
สงสัยอ่ะ รูปในดิสนี่ใครอ่ะ ทีมเหรอ (หรือว่าดาราคนไหน ที่เราไม่รู้จักอ่ะ)
...กำลังจะเข้านอน อาบน้ำเสร็จแวะเข้ามาอ่านรีพลาย เจอความเห็นนี้เข้าไปแล้วต้องเข้ามาใบ้นิดนึง...รูปในดิส ไม่ใช่ทีม ไม่ใช่ตัวละครในเรื่อง และไม่ใช่ดาราครับ...รู้หรือยังว่าใคร...555++
------------------------------------------------------------
รูปของพี่เป้เหรอคร้าบ
ว้า ๆๆๆๆ สุดยอดดดดดด
-
:z13: writer
อย่าใจร้ายนักเลย
[ยิ้มไม่หุบละซิ เรทติ้งขนาดนี้ อิอิ ]
-
:เฮ้อ: เรื่องราวมันจะยุ่งเหยิงกันไปถึงไหนนี้
เริ่มจะวุ่นวายแล้วนะ สงสารอะ สงสาร
แล้วก็เห็นใจพี่ยอดจัง อย่าทำร้ายจิตใจพี่ยอดเลยนะน้องทีม
กลับมารักกันเหมือนเดิมนะครับ
ปล. รูปคนหูกางใช่ปะ
:undecided: :undecided:
-
เต็มที่..กดดันกันเข้าไป :serius2: :serius2:
-
คืนดีละค่ะ ผชดีๆๆหายากนะ
ปล พี่เป้สวยยยยยยยยยยยยยเอ้ยหล่ออออ เอ๊ะรึน่ารักดี ฮิๆๆ :z1:
-
พี่ยอดน๊า ความใจอ่อน ใจดี เก็บไว้ให้ทีมคนเดียวก็พอเเล้ววว
คนอื่น!!! หมดสิทธิ์ :เฮ้อ:
-
ดีกันเถอะนะครับ จะเป็นเพื่อนหรือพี่น้องก็ยังดีกว่าไม่พูดกันเลย ขอบคุณที่มาต่อให้อีกนิดหนึ่งนะครับ
-
คิดดีๆน้า อย่าคิดสั้น :call:
-
พี่ยอด พี่ง้อได้แบบว่า... :a5:
พระเอกจัง :o8:
-
พี่ยอดง้อซะขนาดนั้น ทีมก็ใจอ่อนไวๆ นะคะ
รอลุ้นตอนต่อไปอย่างจดจ่อค่า :L2:
-
ก็รักเค้าชอบเค้านี่นา ก็ต้องใจอ่อนเป็นธรรมดาแหละ ดีกันเสียเถอะ คริคริ
เรื่องบางเรื่อง เราควรปล่อยไปตามหัวใจปรารถนานะ เราจะไปออกแบบและวางแผนในทุกๆเรื่องไม่ได้หรอก จริงๆนะ
o13
-
:sad11:
ทีมทำพี่ยอดร้องไห้ มาให้ตีเลย :z10:
พี่ยอดจ๋า อย่าให้ทีมไปนะ
น้องทีมก็ชอบประชดจังเลย เเต่ก็นะ เเฟนเรานี่เนอะ ใครจะอยากให้ไป
ขอบคุณพี่เป้ มาต่อเร็วๆนะ จะรอค่ะ
o13
-
พี่ยอดจ้า
มาะมะกอดปลอบเอง
เห็นใจพี่ยอดและ
-
+1 ให้เป้
สงสารพี่ยอดนะ แต่คิดว่าทีมทำถูกแล้วหละ
พี่ยอดใจอ่อนเกินไป
แต่ทีมควรเล่าให้พี่ยอดฟังนะ
ว่าแม๊กเลียนแบบทีมยังไงบ้าง
-
สงสารพี่ยอดอะคับ
แต่ก้อเห็นด้วยกับทีม เรื่องแมคนะคับ
ยังไงพี่เค้ามาง้อแล้ว ก้อดีๆกันเหอะคับ
:n1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ยอดง้อแล้ว...ทีมอย่าใจร้ายนะ
เดี๋ยวคนอ่านจะร้องตาม :L2:
-
รับมาเคลีบร์ด่วยเพด้อออ
อ่านแล้วซึ้งอะ
เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทีมสู้ๆๆๆๆนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดนุ้งทีมของอิป้า
ทำเสือกลายเป็นแมวคิตตี้เชื่องๆ แทนที่จะง้อตั้งแต่เมื่อคืนนะอิพี่ยอด
ปล่อยให้แฟนตัวร้องไห้ ตาช้ำ คิดมากไปไกลๆแบบนี้อ่ะมันน่าปล่อยให้คลานเข่านานๆนะเนี่ยชิส์ :a14: :a14:
:beat: :z6: เจ็บใจนังแม็กทำให้น้องทีมเสียน้ำตา แ้ล้วก็อยากจะ :z6: :z6: อิพี่ยอดแหมพูดมาได้ว่าไม่มีเหตผลงั้นพี่ก็จะไป
ดีจริงๆ แฟนตัวเรียกว่าคุณแล้วยังไม่สำนึก อยากให้น้องทีมไปกับอิตากรณ์จังอิพี่ยอดจะได้อกแตกตายดีๆสมๆๆ
+1 จ้า
-
ทำยังไงดี ทำยังไงดี ... เราใจอ่อนตามไปด้วยเลย (ไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าซักหน่อย 555)
ขอบคุณคุณเป้สำหรับของแถมครับผม
-
ไหนๆพี่ยอดเค้าก็ ง้อ ขอโทษแล้ว...
น้องทีมก็ยกโืทษให้เค้าเหอะนะ
อย่าทำร้ายตัวเอง กับ พี่ยอดด้วยการถอยหลังเลย :m5:
โอ้ว ลุ้นจริงๆ :m17:
-
นุ้งทีมใจอ่อนเหอะ ยังไม่ดีกับพี่ยอดก็ได้(จะได้หลาบจำ)
แต่อย่าไปกทม.กับตากรณ์เลย ไม่คุ้มมมมมมมมมมมมม
ขอกดบวกให้คนในรูปดิสฯ ^^ อิอิ
-
พี่ยอดคิดไ้ด้แล้วเหรอ ง้อได้เหมือนลูกแมวน้อยมากๆ
แต่ว่าน้องทีมจะยอมง่ายไปเปล่า รอดูการตัดสินใจของน้องทีม
ไม่ต้องไปกรุงเทพฯก็ได้ แต่ว่าเว้นระยะอีกนิดเป็นการสั่งสอนให้หลาบจำ
่ว่าคิดถึงคนที่รักให้มาก อย่าไปสงสารคนอื่นเกินไปนัก :laugh:
คุณเป้ใจดีมาต่อรวดเร็วจังเลย บวกไปอีก 1 แต้มทันใด ขอบคุณนะจ๊ะ
ปล อวาตาร์ของคนแต่งหรือนี่ น่ารักปนเซ็กซี่สมกับยูสเซอร์เนมเลยอ้ะ cool! :-[
-
^^
^^
จิ้มน้องสาว ไอ้ที่สัญญาไว้ยังไม่ได้จัดการให้เลย ขอโทษนะครับ
อ่านตอน 44.1 แล้วรู้สึกโล่ง ๆ ใจยังไงไม่รู้ แต่ก็ดูมีหนทาง :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้เป้ นะครับ
-
บรรยากาศมันซอฟต์ๆขึ้นเยอะเลยเนอะ :o8:
แต่ก็กลัวใจทีมจริงๆ ยิ่งใจเด็ดอยู่ดัวะ
อย่าทำร้ายจิตใจกันมากกว่านี้เลยนะคะพี่เป้ :sad4:
ให้ทีมคืนดีกับพี่ยอดเร็วๆเถอะ...
+1 ขอบคุณคร้า :L2:
-
:n1: ดีกันนะพี่ยอดกับน้องทีม พี่อยากกรี๊ดดดดตอนรักกันมากกว่า
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ทีม ผมเก่ง จริงๆๆๆๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ทีมก็ให้อภัยเหอะ อย่าเล่นตัวเยอะเลย สงสารพี่ยอด
ถ้าทีมไม่เอาพี่ยอด อิชั้นขอรับไว้เองนะฮ้าาาาาาาา
me/ อ้าแขนรอรับ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ผู้ชายแบบนี้ยังมีอีกไหมบนโลกใบนี้ แอร๊ยยย
น่ารักที่สุด คุกเข่าง้อ แถมคลานไปมาอีก โธ่ๆๆๆ
ช่างน่าสงสาร และ น่าดูเอ็น เอ้ย เอ็นดูยิ่งนัก :-[
เครียดมากเลยนะเนี่ย พี่ยอด เข็ดไปอีกนาน
-
ทีมจ๋า ให้อภัยพี่ยอด แล้วดีกันน่ะๆๆๆๆ
โธ่ สงสารพี่ยอดจะใจ สุดหล่อมาดแมนของเค้า ร้องไห้ตาบวมเลย :serius2:
-
มาต่อไวๆนะคับ
-
แล้วสรุปว่าพี่ยอดไปเคลียร์กับแม็ครึยังเนี่ย
เพราะไม่งั้นเรื่องก็เข้าอีหรอบเดิมอีกเรื่อยๆ
เคลียร์ทั้งแม็คแล้วก็คุณกรณ์ด้วยก็ดีนะ
-
มารอลุ้นว่าตอนต่อไปแม๊คมันจะกระอักเลือดตายมั๊ย ?? :m11: :m11:
-
สงสารพี่ยอดก็สงสาร สงสารน้องทีมก็สงสาร
:เฮ้อ: เข้าใจกันซักที่เถอะ
-
:call: :call:
-
:call: :call:
-
:call: :call:
-
:เฮ้อ:
ดีกันไวๆนะ
-
We belong together 45
...ท่ามกลางอากาศเย็นสบายในช่วงฤดูหนาว...ผมยืนกอดอกอยู่ที่ระเบียงห้อง...ลมทะเลพัดปะทะหน้า ผมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดแรง ๆ เผื่อว่าอากาศดี ๆ จะทำให้สมองปลอดโปร่ง และสามารถตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ ได้ดีขึ้น...ตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน...ระหว่างเหตุผล และความรู้สึกของตัวเอง...ผมจะเลือกอะไร...
“...เมื่อเย็นนี้พี่บอกแม็คว่าพี่จะไม่ไปกินข้าวกับเค้าแล้วนะ...” พี่ยอดกอดผมจากด้านหลัง แขนที่แนบกันอยู่ตอนนี้เย็นเฉียบ หอมสบู่กลิ่นคุ้นเคย
“...ทำไมล่ะ...”
“...พี่ผิดเองที่สงสารคนอื่นจนลืมคนของพี่...พี่คิดว่าแค่ไปกินข้าว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่คิดว่าทีมจะโกรธขนาดนี้...”
“...ถ้าเป็นคนอื่น ทีมไม่ว่าอะไรหรอก แต่แม็คมันต้องเอาเรื่องพี่ยอดไปกินข้าวกับเค้ามากระแทกหน้าทีมแน่ ๆ...”
“...พี่เข้าใจ...”
“...แล้วแม็คว่ายังไงมั่งล่ะ ที่พี่ยอดไม่ไปกับเค้าอ่ะ...”
“...เค้าถามเหตุผล พี่ก็บอกว่าเราไม่ควรไปด้วยกันสองคน เพราะพี่มีทีมแล้ว...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...แล้วถ้าทีมยังจะไปกรุงเทพฯ กับคุณกรณ์ พี่ยอดจะว่าอะไรป่าว...” ผมหันไปถามพี่ยอด
“...ไม่ว่า...แต่ไม่ให้ไป...” พี่ยอดทำหน้าโหด
“...ทำไมอ่ะ...” ผมอมยิ้ม
“...ถ้าไปกับคนอื่นพี่ไม่ว่าหรอก...แต่กับกรณ์พี่ไม่ไว้ใจเลย ถึงทีมจะรอดมาได้ แต่เค้าก็เอาเรื่องทีมมาปั่นหัวพี่ได้อีกนาน...”
“...ขอทีมคิดซักคืนละกัน...” ผมบอกพี่ยอด เมื่อคืนเค้าทำให้ผมนอนไม่หลับเป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะมัวแต่คิดเรื่องของเค้า และจะทำยังไงให้ทุกคนรู้ว่าผมกับพี่ยอดไม่ได้เป็นอะไรกัน
“...โอเค...” พี่ยอดรับคำหงอย ๆ
*
*
...เราทำเกินไปหรือเปล่าหว่า...พี่ยอดดูซึม คิ้วขมวดแทบจะชนกัน และถอนหายใจบ่อย ๆ อยากจะบอกเค้าเหลือเกินว่า เมื่อคืน ผมก็เป็นอย่างนี้ เพียงแต่ ผมเครียดอยู่คนเดียวในห้อง...
“...ไปไหนอ่ะ...” พี่ยอดร้องถามเมื่อเห็นผมลุกจากโซฟาจะเข้าห้องนอนตัวเอง
“...ไปซักผ้ามั้ง...” ผมกวน
“...โห...คืนนี้นอนห้องพี่นะ...” พี่ยอดอ้อน
“...ไม่เอา...ทีมอยากนอนคิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว...” ผมแกล้งต่อ
“...อืม...ก็ได้...” พี่ยอดรับคำซึม ๆ
*
*
...แกล้งเค้า แต่ทำไมเรากระสับกระส่ายซะเองวะ...ผมพลิกตัวไปมา นอนคว่ำ นอนหงาย นอนตะแคงหลายท่า ปกติหัวถึงหมอนก็หลับปุ๋ย คืนนี้ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว หลับซะทีสิ...แต่...ดึกขนาดนี้ ทำไมยังได้ยินเสียงทีวีแว่ว ๆ พี่ยอดยังไม่นอนอีกเหรอ...
...ผมตัดสินใจเปิดประตูออกไปเบา ๆ เห็นพี่ยอดนอนหลับตา เอาแขนก่ายหน้าผากอยู่บนโซฟา...ภาพผู้ชายใส่กางเกงบอล เปลือยอก โชว์กล้ามท้อง และไรขนอ่อน ๆ มันควรจะทำให้ผมปั่นป่วนไม่ใช่เหรอ...แต่อาการของพี่ยอดตอนนี้มันทำให้ผมสงสารเค้าขึ้นมาจับใจ...
“...พี่ยอด...” ผมเขย่าขาเค้าเบา ๆ
“...อ้าว...ทำไมยังไม่นอนล่ะ...” พี่ยอดลืมตาขึ้นมาถามผมเสียงแห้งผาก
“...ก็นอนคิดคนเดียว มันคิดไม่ออกอ่ะ...ต้องเห็นหน้าพี่ยอดเพื่อประกอบการตัดสินใจด้วย...” ผมพูดขำ ๆ
“...ทีมรู้มั้ย...พี่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ...ไม่น่าเชื่อว่าทีมจะทำให้พี่จุกซะร้องไม่ออก...” พี่ยอดพยายามฝืนยิ้ม
“...ไปนอนเหอะ...เร็วดึกแล้ว...เดี๋ยวทีมไปส่ง...” ผมพูดพลางปิดทีวี ปิดแอร์ แล้วฉุดพี่ยอดลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะจูงมือพี่ยอดเข้าห้องนอน
“...อารมณ์ไหนเนี่ย...” พี่ยอดถาม เมื่อผมดันพี่ยอดให้นอนลง แล้วทิ้งตัวลงไปซุกที่ไหล่ของเค้า
“...ทีมไม่ไปกับคุณกรณ์แล้วนะ...เพื่อนที่กรุงเทพฯ อีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้ว...ส่วนคุณกรณ์ทีมช่วยงานเค้าที่สนามบินที่นี่ก็ได้...”
“...ทำไมต้องให้ฟร้อนท์ไปรับด้วยล่ะ...แขกคนไทยทั้งนั้น...”
“...ถ้าเค้าให้ทีมไป ทีมก็ไป เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นประสบการณ์ทำงาน...แต่จริง ๆ แล้วมันควรจะเป็นหน้าที่ของ GRO นี่หว่า...” ผมนึกได้
“...นั่นแหละ...อยู่ห่าง ๆ เค้าไว้หน่อยก็ดีนะ...พี่หวง...” พี่ยอดยิ้มเป็นครั้งแรกในรอบหลายชั่วโมงนี้ ก่อนจะหอมหน้าผากผมเบา ๆ และไล่ปลายจมูกลงมาเรื่อย ๆ
“...พอแล้วพี่ยอด...” ผมห้ามเสียงหอบ ๆ เมื่อพี่ยอดถอนริมฝีปากของเค้าออกจากปากผม ก่อนจะซุกลงมาที่จุดอ่อนของผม
“...พี่ตามใจทีมตลอด...ทีมถึงรอดมาได้ทุกวันนี้...แต่ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ปล่อยหรอก...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ถ้าทีมจะเสียซิงอ่ะ...ต้องโดนข่มขืนแล้วแหละ...ทีมควบคุมตัวเองได้อยู่แล้ว...” ผมเถียง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าถ้าเป็นพี่ยอด ผมเต็มใจสนอง แต่เค้าดันไม่รุกให้มากกว่านี้...เฮ้อ...เป็นคนดีจริง ๆ
*
*
...บรรยากาศทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม...และดูเหมืนจะยิ่งดีขึ้น...วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติ ล้างหน้า แปรงฟัน หาชุดเก่า ๆ โทรม ๆ เพื่อไปออกกำลังกายกับพี่ยอด...เพิ่งรู้ว่าการตื่นแต่เช้ามันดีอย่างนี้นี่เอง...อากาศสดชื่น...น้ำทะเลใสจนเห็นพื้นทรายด้านล่าง คลื่นลูกเล็ก ๆ ทำให้ผมกับพี่ยอดสามารถว่ายน้ำได้สบาย...แดดไม่มี ไม่ต้องกลัวตัวดำ...เสียอย่างเดียว ตรงที่น้ำมันเย็นไปหน่อย...
“...นึกยังไงถึงมาออกกำลังกายตอนเช้าได้ล่ะ...ไม่เล่นโยคะแล้วเหรอ...” แม็คลอยหน้าลอยตาทักผมเมื่อเจอกันที่หาดทรายขณะที่เรากำลังจะเดินกลับห้อง ผมทำท่าให้พี่ยอดขึ้นไปก่อน แล้วหันมาคุยกับแม็ค
“...ก็อยากรู้ว่ามาออกกำลังกายตอนเช้านี่มันเป็นยังไง...มันปลอดโปร่ง...โล่งสบาย...แต่ไม่ดีอย่างนึง...พวกที่ชอบลักกินขโมยกินส่วนมากจะใช้เวลาช่วงนี้หากินแหละ...” ผมพูดขำ ๆ แต่แม็คเม้มปากแน่น
“...อ๋อ...ก็เลยต้องตามมาเฝ้า...” แม็คกัด
“...แหม...ก็นิดนึงอ่ะนะ...ของดี ๆ ถ้าไม่เฝ้าระวังไว้...หมาก็คาบไปทานสิจ๊ะ...” ผมกัดกลับ
“...งั้นก็เฝ้าดี ๆ ละกัน...อย่าเผลอล่ะ...”
“...ถ้าคิดว่าเอาไปได้ก็เอาไปสิ...ยังไงก็ได้แค่ตัว...ถ้าคนเค้ามีใจ ไม่เห็นต้องพยายามรอให้เจ้าของเค้าเผลอเลย...” ผมจัดให้อีกดอกก่อนจะยิ้มมุมปากนิดนึง แล้วเดินขึ้นห้องตามพี่ยอดไป
*
*
...ผมกับแม็คเจอกันอีกครั้งที่ฟร้อนท์...เราสองคนใส่หน้ากากเข้าหากัน...ช่วยกันรับเช็คเอ้าท์ตามที่พี่รุจจัดงานให้...ตอนเช็คเอ้าท์เป็นอะไรที่วุ่นวายมาก ปกติทำคนเดียวได้ แต่เช้า ๆ แบบนี้แขกเยอะ มารุมกันเต็มเค้าท์เตอร์...ไหนจะต้องห่วงกับค่าใช้จ่ายที่รอแม่บ้านแจ้งลงมาจากห้อง...ไหนจะโดนแขกกดดัน เพราะต้องรีบขึ้นเครื่อง...อีกทั้งพวกไกด์ พวกหัวหน้าทัวร์ก็เร่งซะจนน่ารำคาญ...แต่ผมก็ยังยิ้มได้...ส่วนแม็คนอกจากไม่ยิ้มแล้ว ยังแสดงท่าทางหงุดหงิดใส่แขกอีก...
“...พี่...วันเสาร์ทีมจะไปกรุงเทพฯ แล้วก็จะแวะไปตัดผมทรงนี้แหละ...” ผมเปิดแม็กกาซีนแล้วเม้าท์กับพี่ที่ฟร้อนท์ หลังจากแขกเริ่มซาลงในช่วงสาย แม็คไม่เข้ามาร่วมวง แต่ยืนเก็บเอกสารอยู่ไม่ไกล
“...แกจะบ้าเหรอ...สกินเฮดเลยนะ...”
“...พี่ยอดชอบ...” ผมทำเป็นกระซิบแต่เสียงดังลอดออกไป
“...อีตายอดนี่ก็แปลก...มิน่าถึงได้โสดมานาน...” พี่เค้าเม้าท์
“...มีแปลกกว่านั้นอีก...เค้าชอบให้ใส่เสื้อผ้าโทรม ๆ เก่า ๆ อ่ะ...”
“...เออว่ะ...พี่เห็นแต่เค้าใส่เสื้อผ้าโทรม ๆ เหมือนกัน...แต่พอทีมมาอยู่นี่ ถึงได้ดูดีขึ้น...ตอนแรกพี่เรียกตายอดว่าตาฤาษีเลยนะ...เมื่อก่อนเค้าเถื๊อน เถื่อน...”
*
*
...พอแม็คเดินเข้าหลังฟร้อนท์ ผมก็เอากระดาษสอดคั่นหน้าทรงผมไว้ แล้วคุยเรื่องอื่นแทน...ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์เบอร์โต๊ะคุณกรณ์...ผมกับพี่อีกคนมองหน้ากัน...สุดท้ายผมก็ต้องเป็นคนรับสาย...แม็คเดินออกมาทำเป็นเนียนฟังผมคุยกับคุณกรณ์...เราน่าจะไปเรียนนิเทศนะเนี่ย...แอ็คติ้งเสียดายที่ไม่ได้ไปกรุงเทพฯ ของผม ทำให้แม็คแอบยิ้มมุมปาก...
...คุณกรณ์โทรมาบอกว่า เค้าจำเป็นต้องไปกรุงเทพฯ กับแม็ค เพื่อทำเรื่องเอกสารหลายอย่าง...ครั้งนี้ไม่สะดวกให้ผมไปด้วย...แต่ถ้ามีโอกาสครั้งหน้าจะพาผมไปแน่นอน...ผมก็โอดโอยกับคุณกรณ์นิดนึง บ่น ๆ ว่าคิดถึงเพื่อน อยากไปเที่ยวสีลม อยากไปตัดผม อยากกินขนมหลายอย่างเลย...คุณกรณ์บอกว่าจะซื้อขนมมาฝากก่อนจะวางสายไป...
...เฮ้อ...ขอบคุณวิชาการจัดการ และจิตวิทยาทั่วไปที่ร่ำเรียนมาด้วยความยากลำบากทั้งสองสถาบัน...เมื่อจับจุดถูก ผมก็ไม่จำเป็นต้องหาเรื่องโกหกคุณกรณ์เพื่อจะปฏิเสธการไปกรุงเทพฯ กับเค้าในครั้งนี้...และไม่ต้องเดาเลยว่า แม็คเป็นคนขอไปกับคุณกรณ์ และเค้าจะต้องกลับมาที่นี่อีกครั้งในสภาพที่เค้าเข้าใจว่าพี่ยอดชอบ และทำในสิ่งผมตั้งใจจะทำ...อยากก๊อบปี้เราดีนัก เดี๋ยวจะหาคาแรคเตอร์ให้...ได้เป็น One and Only หนึ่งเดียวของโรงแรมนี้เลย....
*
*
“...ไม่ได้กินข้าวกลางวันด้วยกันนานเลยนะเพื่อน...” มิ้นท์เดินเข้ามาในแคนทีน ร่วมโต๊ะกินข้าวกับผมและแก้ว วันนี้พี่ยอดติดงานดูแลสถานที่ด้านนอกตัวอาคารโรงแรม และยังไม่ว่างจะกินข้าวตอนนี้
“...แล้วมิ้นท์รีบตื่นมาทำไมอ่ะ...”
“...ตื่นมาให้หมาหอน แล้วนอนต่อหรือเปล่า...” ผมกัดขำ ๆ
“...อีเวร...กูจะไปแจ้งฝ่ายบุคคลเรื่องย้ายออกย่ะ...”
“...อืม...ทีม...ตกลงทีมไม่ย้ายมาห้องเราแล้วใช่มั้ย...” แก้วถาม
“...รู้ได้ไงอ่ะ...” ผมงง
“...ไผ่บอก...พี่ยอดบอกให้ไผ่ย้ายมาอยู่ห้องเราด้วย...” แก้วพูดเขิน ๆ
“...พี่ยอดนี่ร้ายนะ...กันเมียไม่ให้หนีไปไหนเลย...”
“...อีนี่...ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน...” ผมแย้ง หน้าแดง
“...ถ้าเป็นกูนะ...ถึงพี่ยอดไม่ทำอะไร กูจะกระดึ๊บ กระดึ๊บขึ้นคล่อมเองเลย...” มิ้นท์แหย่ผม
“...โอ๊ย...เด็กสมัยใหม่ เรียนยังไม่ทันจบก็มีผัวกันเป็นคู่ ๆ แล้ว...” เสียงอีอ้วนพูดลอย ๆ จากโต๊ะด้านข้าง
“...อืม...สงสัยกูต้องหาผัวฝรั่งบ้าง...เผื่อจะได้มีบ้าน มีรถ สบาย ๆ ไม่ต้องดิ้นรนทำงานให้เหนื่อย...” อีผอมพูดบ้าง
“...บางคนก็เรียนมาซะดี...สุดท้ายก็ตั้งหน้าตั้งตาหาผัว...มาฝึกงานแท้ ๆ มีแต่คนพูดถึงเรื่องผู้ชาย ไม่มีเรื่องงานเลย...” อีสองคนนั้นยังหาเรื่องมากัดพวกผมอีก ถ้าไม่ติดว่าแก้วห้ามไว้ อีตุ๊ดผีสองตัวนั่นคงได้โดนอีมิ้นท์ร่อนจานกระแทกปากแน่
“...เราจะไม่พูดถึงเรื่องการศึกษานะ...เพราะโอกาสของแต่ละคนไม่เหมือนกัน...แต่บางที การศึกษาจะทำให้คนมีความคิดมากขึ้น...อ้อ...แล้วถ้าอยากได้บ้าน ได้รถ แบบสบาย ๆ อ่ะนะ...เดี๋ยวจะเผาไปให้...” ระหว่างเดินไปเก็บจาน ผมเอามือเท้าโต๊ะของอีสองคนนั่น แล้วพูดเสียงเรียบ พลางมองหน้าพวกมันสลับกันด้วยแววตาสมเพช ก่อนจะเดินตามเพื่อนสาวไปโดยไม่สนใจกับเสียงกรีดร้องโหยหวนตามหลัง
*
*
...วันอาทิตย์ พวกเราช่วยกันขนสมบัติมิ้นท์ไปบ้านของฟิลิปในตัวเมืองด้วยรถใหม่ป้ายแดงของเค้าที่เพิ่งซื้อด้วยเงินสด หลังจากที่พวกเค้าสองคนตกลงจะตั้งรกรากที่นี่ และมีโปรแกรมจะทำร้านอาหารร่วมกันหลังจากมิ้นท์เรียนจบ...ตอนแรกที่พวกเรากลัวว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจะไม่ยั่งยืน เพราะที่ผมเคยเห็นฝรั่งมา มักจะเจอแต่ประเภทรักเร็ว เลิกเร็ว...แต่ฟิลิปยืนยันว่า เค้ารักมิ้นท์จริง ๆ เพราะมิ้นท์ไม่เหมือนคนอื่นที่เค้าเคยคบมา...มิ้นท์ไม่เคยพูดเรื่องเงิน ขยันทำงาน และที่สำคัญคือ มีความฝันเช่นเดียวกับเค้า คือเปิดร้านอาหาร...ไม่เสียแรงที่มิ้นท์เรียนคหกรรม เพราะร้านอาหารที่กำลังจะเปิด มีทั้งอาหารไทย และอาหารฝรั่งตามความถนัดของทั้งคู่...
...ฟิลิปบอกผมว่า อยากให้ผมมาช่วยจัดการร้านในช่วงแรก...พี่ยอดยิ้มดีใจ เมื่อผมรับปาก เพราะนั่นหมายความว่า ผมจะได้มีเวลาอยู่กับเค้าอีกพักใหญ่ ก่อนที่ผมจะไปสมัครงานประจำที่กรุงเทพฯ...มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้าผมจะอยู่ที่นี่ต่อ เพราะฝึกงานเสร็จ ผมก็จบแล้ว ไม่มีอะไรค้างคาที่กรุงเทพฯ นอกจากจะจัดการเรื่องเอกสารขอจบนิดหน่อย...และกำหนดรับปริญญาก็เป็นปีต่อไป...
...อีกอย่างบ้านของฟิลิปก็ยังมีห้องว่างเหลือให้ผมพักได้อีก...ส่วนแก้วเอง มิ้นท์ก็อยากให้มาช่วยเหมือนกัน แต่แก้วยังแบ่งรับแบ่งสู้อยู่ เพราะความสัมพันธ์ของแก้วกับไผ่ ยังไม่ชัดเจนนัก...ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะแก้วไม่ค่อยพูด หรือแสดงความรู้สึกของตัวเองมากนัก...ส่วนไผ่ก็เป็นเด็กธรรมดา ที่ไม่เคยรู้จักความรัก ถึงแม้ว่าในวิทยาลัย ไผ่จะมีคนมาชอบเยอะ แต่ความซื่อของเค้า ทำให้ยังไม่เจอใครที่รักเค้าจริง ๆ ซะที...
***************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นนะครับ...วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน แดดแรงมาก อยู่บ้าน ก็เลยมาต่อให้นิดนึง...เห็นรีพลายแล้วชื่นใจ หายเมื่อยแบบไม่ต้องไปนวดเลย...ข้อดีอีกอย่างของการมาเขียนเรื่องนี้คือ ทำให้อยู่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหน ไม่เสียเงินด้วย...
...เป้...
-
ครั้งหน้ารอดูแมกส์ตัดสกินเฮด
-
ขอบคุณนะน้องเป้ น้องทีมเลือกหัวใจตัวเอง :impress2:
ต้องรอลุ้นพายุลูกต่อไปใช่มะ
-
สนุกจริงๆเลย
สะใจมาก ทีมแก้ทุกอย่างได้ลงตัว
พี่ยอดไปไหนไม่รอด คุณกรณ์ปฏิเสธการเดินทางเอง
แถมยังจะได้แม็คแบบนิวลุคอีก
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
เห็นรีพลายแล้วชื่นใจ หายเมื่อยแบบไม่ต้องไปนวดเลย...ข้อดีอีกอย่างของการมาเขียนเรื่องนี้คือ ทำให้อยู่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหน ไม่เสียเงินด้วย...
^
^
แบบนี้ต้องมาต่อบ่อยๆ นะคะ จะได้ประหยัดและหายเมื่อย :laugh:
-
แหม... พอดีกับพี่ยอดแล้ว หนูทีมก็เล่นเกมต่อเลยนะจ๊ะ นางร้ายจริงๆ ด้วยอ่ะแบบนี้ o18
ขอบคุณคุณเป้ สำหรับตอนใหม่ครับ......แล้วรีบมาต่อเรื่อยๆ นะครับ จะได้สดชื่น ไม่ปวดไม่เหมื่อย ตลอดไงครับผม
-
งั้นพี่เป้อยู่บ้าน บ่อย ๆ สิคะ
รอดูโฉมใหม่นังแมกซ์ ฮ่าๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
o13 o13 น้องทีมเนี่ยสุดยอดจริงๆ ยกตำแหน่งสุดยอดนายเอกดาวรุ่งพุ่งแรงไปเลย เคลียร์ปัญหาทุกอย่างได้หมดจดมาก
-
o16 พี่ยอดดีเกินไปที่ไม่รุกฆาตชิมิเคอะน้องทีม....
แรงดีไม่มีตกจิกๆจะแพ้ก็แค่เวลาอิพี่ยอดมันทำให้เสียหลักก็เท่านั้นแหละ
นอกนั้นนุ้งทีมก็กวัดแกว่งดาบได้ทุกทิศ เก่งจริงๆแม่คุณ
เพื่อนมิ้นท์ออกเรือนไปล่ะ ไวจริงเชียว ย๊ากกกถ้าพี่ยอดไม่คืบไม่คลาน
นุ้งทีมก็จัดการเลยสิเคอะให้ไว ไหนๆอิพี่ยอดก็เป็นลูกไก่เชืองๆแล้วนี่นา
วันจันทร์จะได้เหนนังนุ้งแม็กเป็นอิโล้นซ่ามั๊ญนะ.... :laugh: :laugh:
+1 คะ
-
โล่งอกหน่อยดีกันสักที คราวนี้ก็ลุ้นต่อให้ตาแม็คหัวล้าน :laugh:
ที่ต้องลุ้นหนักๆอีกอย่างคือ..เมื่อไหร่จะร่วมหอกันสักที
น้องทีมจะเลิกฝึกงานแล้วนะ :serius2:
ขอบคุณ คุณเป้ค่ะ ยอมเสียเวลาพักผ่อนมาเขียนนิยายให้อ่านกัน o15
-
o13 สรุปทุกปัญหา ทีนจัดการได้
แต่ละดอก แต่ละไม้ ที่ส่งให้กับสหายสงครามมันช่าง :m25:
มารอดู การออกแบบของทีนที่ให้กับ แม็ค
+1 ให้เป้ สำหรับการไม่ออกไปไหน ขอบคุณครับ :กอด1:
-
ดีกันแล้ว
ดีใจจัง
:z1:
-
พี่ยอดน่ารัก :-[
-
o13
ทีมเยี่ยมมาก พี่ยอดน่าร้ากกก
ส่วนเเมค หุหุ สกินเฮด :laugh:
:pig4: คุณเป้ค่ะ รอติดตามนะคะ
-
ชอบนายเอกแบบทีมมากมาย เฉือนกะตัวร้ายสนุกมาก :L2:
-
ไม่อยากจะคิดภาพ น้องแมคตัดสกินเฮด 55555
-
ดีใจจัง ดีกันแล้ว
พี่ยอดน่ารักเนอะ ตามใจทีมดีอ่ะ และไม่โง่แบบพระเอกในละคร
---------------
โหหหหหห คนเล่าหน้าตาสวยได้รูปจัง (ผู้ชายหน้าสวย)
รอตอนต่อไป :กอด1: :man1:
-
เเมคเอ๋ย ห้าๆๆๆ สะใจ
ยากทำตามดีนัก
ได้เด่นเเน่ๆ :z1:
พี่ยอดน่ารัก ทีมก็เจ๋ง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
พี่เป้ขอบคุณค่ะ สนุกจังเลย
ปล. ใช่รูปพี่เป้อะป่าว น่ารักทุกรูปเลยในดิสอะค่ะ :กอด1:
-
สะใจจริงจัง ฮ่าๆๆๆ อยากดูแม็คหัวเกรียน!!
-
รอดูแม๊คในโฉมใหม่ซิจะแจ่มซักแค่ไหนนะ ทีมยังคงเก่งเสมอ ขอบคุณคุณเป้นะครับ
-
ไชโย ทีมยืดเวลาอยู่ที่นี่ต่อไปได้แล้ว
พี่ยอดก็รีบๆ เผด็จศึก เอ๊ยยยยยยยยย เผด็จหัวใจทีมให้ได้เร็วๆ นะ
-
น้องแม็คกะผมทรงใหม่ สะจายยยย :z2:
-
โหยยย คิดสภาพแม้คมาพร้อมหัวสกินเฮ้ดกะเสื้อผ้าโทรมๆ สะจายยยยยยยยย :laugh:
คืนดีกันแล้วคู่นี้ อิอิ น่ารักได้อีกนะ
อยากให้ทีมมาทำงานใกล้ๆพี่ยอดจริงๆอ่ะ อย่ากลับกรุงเทพเลยน้า :monkeysad:
-
o13
น้องทีมยังแรงดีไม่มีตก
ระบบการจัดการเยี่ยมยอด
-
น้องทีมร้ายได้น่ารักเหมือนเดิม
:laugh:
แม็คจะออกมาสภาพไหนเนี่ย
-
รอตอนหน้าแรงงง
-
:haun4:แมคตัดสกินเฮด เอิ่ม..
-
นางร้ายตัวจริง !!! :a14: :a14:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สะจาย
-
ผมก็ทำงานโรงแรมนะ
บรรยากาศแบบนี้เลย
-
สกินเฮ็ด
-
ดีใจกับมิ้นด้วยจริงๆนะ ขอให้ฟิลิปรักมิ้นจริงๆและนานๆ :กอด1: :L2:
-
ตอนหน้าแม็คคงสวยกลับมาชิมิ :laugh:
-
เย้ เย้ เข้าใจกันแล้ว
โล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ถึงแม้...จะแอบคิดว่าอยากให้ทีมใจแข็งอีกซักหน่อย
แต่ก้อลุ้นอยากให้ทั้งคู่คืนดีกันจริง ๆ
ห้า ห้า ห้า
อย่าเพิ่งสับสนนะพี่เป้
เหมือนเดิม...รีเควสตอนกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ ของ พี่ยอดกะน้องทีมเน้อพี่เป้เน้อ
-
+1 ให้เป้ค่ะ
น้องทีมเนี่ยสมเป็นนางเอกยุคใหม่จริงๆ
รู้จักเอาคืนแบบเนียนๆ
ใครๆว่าไม่ได้เสียด้วย
ฉลาดจริงๆ
-
:mc4: ดีใจที่พี่ยอดเข้าใจความรู้สึกหนูทีมซะที
แต่กว่าจะget ต้องเจอหนูทีมโหดซะจนต้องลงไปคุกเข่าขอโทษเลยนะเพ่!!!
ทีนี้ก็เหลือนังสกินเฮดแม็กอีกตัว เอ๊ย!!!อีกคน
น้องทีมสู้ๆ กองเชียร์เต็มเล้า จัดการมันโลดดดดด :3125:
ปล. น้องเป้งามแท้ งามขนาดดดด ชอบอ่ะ
วุ้ย...เขิล :o8: อิๆๆ
-
:z2: รอดูแม็ค
-
รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ :bye2:
-
ผมก็ทำงานโรงแรมนะครับ
แต่ที่ผมทำสวัสดิการไม่ดีอย่างนี้อะ
แต่บรรยากาศเหมือนนะ
-
ตามมาจนมัน อิน สุดดดดดดดดดดดดด รออ่านต่อนะครับ :jul1:
-
:call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ยยย หนูทีมม
จอมเเผนการจริง ๆ รอดูทรงผมใหม่หนุเเม็ก
จะรอสะใจ :z1:
-
นู๋ทีมแสบสุดๆอ่ะ :laugh: :laugh:
ชนะขาดจ้า
สู้ๆนะเอาให้กระเจิงไปเลย
-
ไม่อยากจะนึกสภาพแม็ก
คงน่าดูชม สกินเฮด ใส่เสื้อโทรม ๆ o22 :laugh: :pigha2:
หนูทีมนี่ร้ายเจรง ๆ
-
อยากรู้ว่าแม็คมันจะไปตัดสกินเฮดจริงเปล่า?? :z1:
-
สามารถมากๆๆ o13
-
รอฮา :pigha2:
-
รอ รอ รอ รอ :impress2:
นัง แม็ค เจอ ชุดใหญ่
ใจ ป่า วววว ตัด ดิ่ ตัด เล้ยยยย :pigha2:
-
เย้ อ่านตามทันแล้ว
ใช้เวลา 3 วันในการอ่าน
สนุกมากเลย :pig4:
รอติดตามตอนต่อไปค่าา
-
We belong together 46
…ก่อนนอนคืนวันอาทิตย์ ผมรับโทรศัพท์มือถือคุยไปหัวเราะไปจนพี่ยอดต้องกระแอมเตือนให้ผมนอนได้แล้ว...ถ้าเค้ารู้ว่าคนที่โทรมาไม่ใช่ผู้ชาย คงไม่มองผมตาเขียวอย่างนี้หรอก...
“...โอเคนะพี่...มีอะไรก็โทรมาละกัน...อีกสองเดือนเจอกัน...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนวางสาย
“...ใครอ่ะ...ทำไมต้องนัดกันด้วย...” พี่ยอดถามเสียงแข็ง
“...พี่ช่างผมที่กรุงเทพฯ...เค้าโทรมาคุยเล่น...” ผมตอบ พยามกลั้นยิ้มเมื่อคิดถึงเรื่องที่เค้าเล่าเมื่อกี้
“...ทีมอยากกลับไปอยู่กรุงเทพฯ จริง ๆ เหรอ...” พี่ยอดขยับตัวมาก่ายผมไว้
“...ไม่รู้สิ...บางครั้งก็อยากกลับ...แต่บางครั้งก็ไม่อยากกลับ เพราะกลับไปก็คงใช้ชีวิตเหมือนเดิม...”
“...ชีวิตเหมือนเดิมที่โน่นเป็นยังไงอ่ะ...”
“...ก็มีแต่กิจวัตรเดิม ๆ ต่อไปคงทำงาน กิน นอน เที่ยว...”
“...แล้วมันต่างจากที่นี่ตรงไหนล่ะ...ที่นี่ก็ตื่นนอน กินข้าว ทำงาน แล้วก็กลับมานอนอีก...ชีวิตก็เหมือนกันทุกวัน...”
“...ที่นี่ทีมมีพี่ยอดไง...ทีมอยู่คนเดียวมาเจ็ดปี...เคยคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวได้สบาย...แต่พอเจอพี่ยอด...ชีวิตทีมดูมีค่ามากขึ้น...ทีมยังไม่รู้เลยว่ากลับไปกรุงเทพฯ อีกครั้งทีมจะอยู่คนเดียวได้เหมือนเดิมหรือเปล่า...”
*
*
...ทั้ง ๆ ที่เราเพิ่งจะมีความสุขจากการได้ช่วยมิ้นท์ย้ายห้อง จัดห้องแบบเฮฮา สนุกสนาน ได้ทำกับข้าวอร่อย ๆ กินกันพร้อมหน้าหลายเมนู...จากนั้นก็กลับมานอนดูหนังที่ห้องกันสองคน...ก่อนเข้านอนตอนเกือบสี่ทุ่ม...หลังจากที่ผมวางสาย และคุยกับพี่ยอด เราสองคนก็นอนมองหน้ากันเงียบ ๆ ในความมืด...ต่างคนต่างมีเรื่องต้องคิด...
...เอาไงดี...วันนี้ผมได้เห็นเพื่อนมีความสุขกับชีวิตคู่...มันไม่ง่ายนักที่จะเจอคนดี ๆ อย่างพี่ยอด...แต่จุดมุ่งหมาย และการใช้ชีวิตของเราสองคนต่างกันเหลือเกิน...คู่ของฟิลิปกับมิ้นท์ ดูจะมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน คือทำธุรกิจร่วมกัน...แต่ของผมกับพี่ยอดมันยังสรุปไม่ได้...
...พี่ยอดกำลังจะได้โปรโมทเป็นผู้จัดการแผนก...หน้าที่การงานกำลังก้าวหน้า...ส่วนผมเพิ่งเริ่มทำงาน และตั้งใจจะทำงานที่กรุงเทพฯ...เงินเดือน และเซอร์วิสชาร์จ โรงแรมที่กรุงเทพฯ ต้องเยอะกว่าแน่นอน อีกอย่าง ผมกำลังรอสายการบินอะไรก็ได้ เปิดรับสมัครตำแหน่งพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินอยู่ด้วย...
...ผมต้องเลือกระหว่างการที่ได้มาอยู่ท่ามกลางธรรมชาติสงบสุข ตื่นเช้ามาฟังเสียงคลื่นซัดหาด ได้สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดทุกลมหายใจ...อาหารการกินอุดมสมบูรณ์...มีทั้งธรรมชาติ และสถานที่เที่ยวกลางคืนห่างกัน เดินทางเพียงไม่กี่นาที...และที่ต้องคิดหนักคือ...เราจะได้อยู่กับคนที่เรารัก...แค่ได้กินข้าวด้วยกันทุกวัน...ได้หอมแก้มแทนคำว่าราตรีสวัสดิ์...ได้เห็นหน้าพี่ยอดทั้งตอนก่อนหลับตานอน และเห็นเค้าเป็นคนแรกเมื่อลืมตาตื่น...นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่าความสุขไม่ใช่หรือ...
...แต่ผมต้องเอามาเปรียบเทียบกับอนาคตการทำงานในเมืองหลวง ที่อัตรารายได้มากพอที่จะเสียให้กับค่าครองชีพที่สูงลิบ...และผมต้องพยายามทำตามความตั้งใจของตัวเอง...ได้ทำงานในบริษัทสายการบิน...ได้เดินทางไปทั่วโลกด้วยสวัสดิการตั๋วเครื่องบินราคาถูก...ได้ไปหาครอบครัว โดยไม่ต้องแบมือของเงินค่าเครื่องบินราคาครึ่งแสน...และใช้บัตรประจำตัวของพนักงานสายการบินเป็นส่วนลดในสินค้า และบริการหลาย ๆ อย่าง...แต่...ผมต้องกินข้าวกับใครก็ไม่รู้...แต่ละเที่ยวบินที่ไปทำงานผมไม่ได้บินกับเพื่อนกลุ่มเดิม ๆ แน่นอน...และในเมื่อวัน เวลาการทำงานของคนในสายอาชีพนี้ที่ต่างกับเพื่อนในกลุ่มคนอื่น...โอกาสที่จะได้เจอเพื่อน ๆ ตะลอนแรดเหมือนเดิมคงไม่มี...เวลานอนก็ต้องนอนคนเดียวตามโรงแรมที่บริษัทจัดให้...กลับมาห้องของเราที่กรุงเทพฯ ผมก็ไม่มีคนคอยอยู่ ต้องนอนคนเดียวอีกตามเคย...
*
*
...ผมหลับไปด้วยความเพลีย หลังจากตัดความคิดพวกนั้นออกไปจากหัวได้...เหลือเวลาอีกตั้งหลายเดือน...อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน...อะไรก็เกิดขึ้นได้...ปล่อยให้มันเป็นไปตามที่ควรจะเป็นดีกว่า...แม้ว่าตอนนี้ผมจะมีใจเอนเอียงไปด้านหนึ่งแล้วก็ตาม...แต่ไม่กล้าวาดหวังไว้มากเกินไป...
“...อุ๊ย...นิมนต์เจ้าค่ะ...” เสียงพี่คนนึงพูด ผมหันไปตามเสียงฮือฮาที่ประตูทางเข้าหลังฟร้อนท์
“...พี่...แม็คไม่ชอบให้ล้อเล่นอย่างนี้นะครับ...” แม็คพูดเสียงแข็ง
“...โห...น้องแม็ค...พี่ก็แค่แซวเล่นขำ ๆ...นึกยังไงถึงไปโกนหัวซะล่ะจ๊ะ...” พี่คนเดิมถามยิ้ม ๆ
“...ผมแม็คมันเสีย...อีกอย่างที่นี้ร้อนมากด้วย...” แม็คสะบัดเสียงตอบ
“...แหม...พี่ก็นึกว่าอกหัก...” พี่เค้าพูดจบ ผมก็สำลักน้ำพรวด
“...น้องทีมเป็นอะไรจ๊ะ...”
“...เปล่าพี่...ผมทรงนี้ดูดีนะ...ไม่ต้องเสียเวลาเซทด้วย...เมื่อคืนกลับดึกเหรอ...ตอนเช้าไม่เห็นมาออกกำลังกายเลย...” ผมตอบพี่เค้า แล้วหันไปพูดกับแม็ค ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าแม็คอับอายกับผมทรงนี้ที่สุด
“...เราไม่ได้ตั้งใจจะตัดทรงนี้หรอก...แต่ช่างผมคนเดิมที่เคยตัดให้ เค้าดันตัดซะสั้นติดหนังหัว...ถ้าทีมไปตัดกับเค้าอีก ฝากบอกด้วยนะว่า เค้าฝีมือห่วยที่สุด...”
“...รู้สึกว่าครั้งที่แล้วแม็คยังชมเค้าอยู่เลยนี่นา...ครั้งนี้ไม่ได้เอารูปให้ช่างดูก่อนเหรอ...” ผมอมยิ้มนิด ๆ
“...ช่างกระจอก...ฝีมือไม่ได้มาตรฐาน...ตัดครั้งแรกนึกว่าจะดี...ที่ไหนได้...” แม็คเอามือลูบหัวเหม่ง ๆ ของตัวเอง ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปออนฟลอร์
*
*
...พอแม็คปิดประตู...ผมกลั้นหัวเราะไม่ไหว จึงปล่อยก๊ากออกมาเต็มที่...พี่ ๆ ตกใจที่ผมขำแทบตกเก้าอี้...จะไม่ให้ขำได้ยังไง ก็ผมทรงนี้ผมออกแบบให้ โดยโทรไปสั่งกับพี่ช่างผมเจ้าประจำของผมไว้ก่อนแล้วน่ะสิ...กำชับให้ตัดสั้นที่สุด ไม่ใช่ความผิดของเค้าแน่นอน เพราะแม็คพูดด้วยปากเปล่า จินตนาการของคนเราไม่เหมือนกัน...ก่อนตัดผมสั้น ช่างทุกคนต้องถามอยู่แล้ว...พี่เค้าโทรมาเล่าให้ผมฟังเมื่อคืนนี้ว่าแม็คแทบจะพังร้าน วีนตั้งแต่ช่างยันเจ้าของร้าน...แต่พี่เค้ามีพยานยืนยันว่าแม็คต้องการตัดผมสกินเฮด...ซึ่งหมายความว่าต้องผมสั้น...แต่ในรูปที่ผมเอากระดาษคั่นไว้ มันก็เป็นทรงนี้แหละ แต่ต้องปล่อยให้ยาวกว่านี้ซักเดือนนึง ถึงจะได้ตามแบบเป๊ะ...แม็คจึงได้แต่มองตาขวาง และเดินบิดออกไปจากร้านด้วยความไม่พอใจ...
...มันจะเป็นความผิดของช่างได้ยังไง ในเมื่อผมเป็นคนสั่งให้ทำ...โดยที่พี่เค้าเข้าใจว่า ผมกับแม็คเป็นเพื่อนกัน และก่อนหน้านี้ แม็คก็เพิ่งมาตัดกับเค้า แถมยังคุยแต่เรื่องของผม เหมือนเป็นการหาข้อมูลประวัติผมไปในตัว...ถ้าจะหาคนผิด คงเป็นผมเองที่หลอกแม็คว่าพี่ยอดชอบคนผมสั้น...จริง ๆ แล้วพี่ยอดชอบคนผมยาวมากกว่า...และเค้าก็ไม่ได้ชอบใส่ชุดโทรม ๆ ด้วย เพียงแต่ว่า เค้าต้องการประหยัด และอีกอย่าง คือเค้าซื้อเสื้อผ้าไม่เป็น...ดังนั้น เสื้อผ้าของเค้าจึงมีอยู่แค่ไม่กี่แบบที่หาได้ตามตลาดในตัวเมือง...และพี่ยอดจะใส่ชุดเหล่านั้นจนกว่ามันจะเยินจนใส่ไม่ได้แล้ว...ก็ไม่เห็นต้องซีเรียสกับเรื่องเสื้อผ้าเลย ในเมื่อเค้าใส่ชุดฟอร์มของโรงแรมทั้งวัน...ชุดอื่นก็เอาไว้ใส่เล่นบอล กับใส่นอนแค่นั้น...
...แอบสงสารแม็คอยู่เหมือนกัน...เค้าคงเสียความมั่นใจแน่ ๆ เพราะเมื่อวานเค้าต้องทำหน้าที่รับนักแสดงจากสนามบินที่กรุงเทพฯ มาที่โรงแรม...เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงจากกรุงเทพฯ มาที่นี่...ถ้าต้องอยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมจะเจอผู้คนคงทรมานน่าดู...และดาราใน Name List ที่ผมเห็นตอนโน้นก็หล่อ ๆ สวย ๆ ทั้งนั้น...พี่ช่างผมแอบเม้าท์ว่าแม็คถามหาเซรั่มเร่งผมยาวด้วย...ยิ่งคิดยิ่งขำ...แต่ผมต้องรีบออกไปรับรอบต่อจากกะดึก...มาถึงฟร้อนท์ก่อนแม็ค แต่ดันออกไปรับรอบทีหลังเค้าได้ไงเนี่ย...ผมหมุนรอบตัวเองหน้ากระจก สำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเดินยิ้มระรื่นออกไปหน้าฟร้อนท์...
*
*
“...เหนื่อยมั้ยทีม...” ผมชะงัก และเงยหน้ามองคนที่ทัก เสียงนี้ผมจำได้แม่นเลยทีเดียว
“...ไม่เหนื่อย...” ผมตอบสั้น ๆ แล้วก้มหน้าทำงานต่อ ใจเต้นตึกตัก
“...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ...สบายดีหรือเปล่า...” เค้ายังเกาะเค้าท์เตอร์คุยกับผม
“...สบายดี...ไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนตอนที่อยู่กรุงเทพฯ...จนมารู้สึกแย่ก็วันนี้แหละ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...โห...ทำยังไงต้าถึงจะทำตัวเย็นชาได้เก่งเหมือนทีมนะ...”
“...ก็ฝึกบ่อย ๆ ไง...อ้อ...แล้วที่ทำอยู่นี่ไม่ใช่แอ็คติ้งนะ... ทีมไม่ใช่นักแสดง และไม่อยากเป็นด้วย...ทีมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ...รู้สึกแย่ที่ต้องเจอหน้าคนที่ไม่อยากเจออีกอ่ะ...” ผมพยายามฝืนยิ้มไปด้วยพูดไปด้วย เพราะกล้องวงจรปิดมันจ่อหน้าผมอยู่ ถ้าแสดงกิริยาไม่ดีกับแขก จะเป็นหลักฐานได้
“...ทีม...ต้ารู้ว่าทีมโกรธ...แต่เราปรับความเข้าใจกันได้นะ...ทีมเลิกงานกี่โมงอ่ะ...” ต้าชะโงกหน้าข้ามเค้าท์เตอร์มากระซิบถามผม
“...ทีมจะเลิกกี่โมงมันไม่เกี่ยวกับต้าเลยนะ...” ผมฝืนยิ้มอีก และตอบเบา ๆ เพราะตอนนี้ทุกสายตาในฟร้อนท์มองมาที่ผม
“...วันนี้ต้ายังไม่มีคิวถ่าย...เย็น ๆ ต้าจะมารอที่ล็อบบี้ละกันนะ...” ต้าพูดตัดบท แล้วหันไปยิ้มให้ทุกคนที่แอบมองอยู่ไม่ไกล ก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์กลับห้องตัวเอง
*
*
…ต้าทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ที่ผม...พวกพี่ ๆ กรี๊ดกร๊าด มารุมถามผมกันใหญ่...ทุกคนแปลกใจที่พระเอกคนใหม่หล่อเด้ง เข้ามาคุยกับผมเหมือนสนิทกันมานาน...แม้แต่พี่รุจก็เอากับเค้าด้วย...แขกเดินผ่านไปผ่านมา คงคิดว่าฟร้อนท์กำลังประชุมงานกันอยู่ เพราะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ถ้าเดินมาใกล้ ๆ คงรู้ว่าไม่ใช่เรื่องงาน เพราะแต่ละนางก็ถามแต่เรื่องดารานายแบบดังคนนั้น...
“...แกไปรู้จักเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“...เราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน...”
“...ว๊าย...จริงเหรอ...ตอนเรียนหล่อแบบนี้หรือเปล่า...”
“...ไม่ได้เรียนคณะเดียวกันเจ้...”
“...เค้ามีแฟนหรือยัง...”
“...ไม่รู้สิพี่ ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว...”
“...แต่เราได้ยินเค้าเรียกชื่อทีมนะ...” แม็คแทรกเข้ามา
“...เค้าเป็นเพื่อนของเพื่อน...” ผมโกหก
“...แล้วเมื่อกี้เค้ากระซิบอะไรเหรอ...”
“...เค้าบอกว่าเค้าปวดท้อง จะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ...” ผมพูดเล่น ๆ แต่ดันเชื่อกันซะงั้น
*
*
…ด้วยความสงสัย...ผมเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์เช็คชื่อกรุ๊ปกองถ่าย...เจอชื่อต้า และนักแสดงคนอื่น ๆ ผมเอาสิสท์ ที่เคยได้ครั้งก่อนมาเปรียบเทียบ...ไม่มีชื่อต้าในนั้น...พี่รุจเข้ามาอธิบายเมื่อเห็นผมทำหน้างง ๆ...
“...เมื่อวันอาทิตย์คุณกรณ์โทรมาจองห้องเพิ่ม...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ดาราชุดใหม่เนี่ย...เค้ามาถ่ายเอ็มวีกัน...ไม่เกี่ยวกับละคร...มาแค่ไม่กี่วันหรอก...”
“...อ๋อ...” ผมพยักหน้าเข้าใจ
“...เจ๊รู้นะว่าอีตาพระเอกคนนั้นเข้ามาเกาะแกะหนู...ระวังตัวไว้ด้วย...อย่าให้คนอื่นว่าเราได้...” พี่รุจเตือน
“...จ้ะ...ไม่ต้องห่วงนะเจ้...ทีมไม่ใช่คนบ้าดารา...” ผมพูดยิ้ม ๆ
*
*
...มื้อกลางวันนี้ พี่ยอดติดงานอีกตามเคย...เค้าต้องช่วยทีมงานของกองถ่ายจัดเตรียมสถานที่...ผมลงมากินข้าวกับแก้วตามที่นัดกันไว้ แต่วันนี้มีซอนย่ามาแจมด้วย...
“...ช่วงนี้ฟร้อนท์อย่าจิกแม่บ้านบ่อยนักนะ...” ซอนย่าพูดขำ ๆ
“...ทำไมล่ะ...”
“...ก็แม่บ้านผลัดกันขึ้นไปทำห้องกองถ่าย...แย่งกันทำความสะอาดห้องดาราอ่ะ...ทิปเยอะดี...”
“...มิน่า เมื่อเช้าโทรไปคุณแม่บ้านถึงได้รับสายเองเลย...” ผมพูดด้วยสีหน้าสยดสยอง แต่ก็ต้องเก็บอาการ เพราะลืมไปว่าซอนย่าเป็นเด็กของป้าเค้า
“...อู๊ยยยยย...รายนั้นแกไปขอลายเซ็นตั้งแต่เช้าแล้ว...แกชอบพระเอกใหม่ที่ชื่อต้าอ่ะ...เค้าบอกว่าหล่อมาก...ผิวงี้ใสเป็นกระจกเลย..." ซอนย่าพูดพลางทำท่าเคลิ้ม
“...อืม...” ใสสิ ทั้งตัวน่ะ หมดไปเป็นแสนแล้วมั้ง ผมคิดในใจ
*
*
...หงุดหงิด...ใคร ๆ ก็ชื่นชมต้า...นี่ยังไม่รู้น่ะสิว่าภาพที่เค้าสร้างไว้ กับตัวจริงมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...กินข้าวเสร็จ แก้วเข้ามาคุยกับผมในห้องระหว่างที่ผมกำลังสำรวจตัวเองหลังล้างหน้าแปรงฟัน และทาแป้งเด็กนิดหน่อย...
“...มีอะไรแก้ว...มองหน้าเราอยู่นั่นแหละ...” ผมถามยิ้ม ๆ
“...ทีมกับต้าเคยรู้จักกัน และไม่ใช่แค่เพื่อนกันใช่มั้ย...”
“...หา....”
“...เมื่อเช้าเราได้ยินต้าคุยเรื่องทีมกับผู้จัดการส่วนตัวในห้อง...”
“...หา...จริงดิ...เค้าคุยอะไรกันอ่ะ...” ผมถามด้วยความตกใจ
*************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น ทุกกำลังใจ และทุกคำชมนะครับ แอบเขินนิดนึง 555++...
...วันนี้มาต่อให้ไม่เยอะ เพราะกลับดึก เจ็บนิ้วด้วย ต้องทำรายงานภาษีให้เสร็จก่อนวันศุกร์ จิ้มเครื่องคิดเลขซะนิ้วแทบกุด...ตอนนี้นิ้วชี้เริ่มชานิดหน่อย...แต่ยังพิมพ์เรื่องนี้ได้ รีบมาต่อซะก่อน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะดีขึ้นหรือแย่ลง มีเวลา มีโอกาสต้องรีบกลับมา เพราะรู้ว่ามีคนรออ่านอยู่...จบตอนนี้แบบให้คาใจเล่นอีกแล้ว...ตอนต่อไปจะเป็นยังไง รออีกนิดนึงนะครับ...
..เป้...
-
คาใจก่อนไปนอนกันเลยละตัวเอง...รีบมาต่อเยอะๆนะ > W <
-
ต้ามาแล้ว
หายไปหลายตอนมากๆๆๆๆๆ
แล้วทีนี้บ้านๆแบบพี่ยอด จะสู้ใสๆวิ้งๆแบบต้าไหวมั้ยนี่
แอบฮาแม็คหัวล้าน สมน้ำหน้ามัน อิอิ
-
แล้วต้าก็มา เหอะๆ
จะมาเข้าคู่กะพ่อหนุ่มสกิดเฮดป่าวเนี่ย :laugh:
+1 ค้าบคุณเป้ :L2:
-
ถนอมตัวหน่อยน้องเป้ :กอด1:
เดี๋ยวอัพไม่ได้ fc ขาดใจตายกันหมด
แล้ววันที่รอคอยก้อมาถึง
นายต้าเกิดเสียดายอะไรขึ้นมา
ศึกชิงนายเอกอีกแล้ว
น้องทีมไม่เล่าให้พี่ยอดฟัง
เตรียมตัว เตรียมใจไว้ก่อน
จะงอนกันอีกมั๊ยเนี่ย
น้องเป้ เศร้ารับไม่ได้นะ
-
ทีมงานเข้าแล้ว พี่ยอดจะทำไงล่ะงานนี้ พี่ยอดสู้เค้าน้า :3123:
-
จบตอนนี้แบบซะใจ & ค้างคาใจ ... ก็คุณเป้เล่นทิ้งระเบิดเอาไว้ด้วยอ่ะครับ
หลังจากรอกันมาหลายตอน ในที่สุดทีมก็(กำลังจะ)งานเข้าซะแล้วซิ..... o22
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับผม
-
ชิชิ อย่ามาสร้างความวุ่นวายนะต้าร์
-
เป๊ะเลย
ต้ามาจริงๆ ด้วย
:z3:
-
:a5: :a5:ค้างงงงงงงงงงงงงงงคา
:laugh: :laugh:ฮาเเม็ค...สมน้ำหน้าไม่รู้จักคิดเอง
:3125: :3125: :3125:ไอ่ต้าเนี่ยยังอุตส่า....ตามมาหลอกหลอน....อีก..เซ็ง
วุ่นวายกันแน่ๆงานนี้ :serius2: :serius2:
-
ค้างงงงง อย่างงงงงง แรงงงงงงง :o12:
ซื้อหวยก็ถูกไปแล้วนะเนี่ย อิต้ามันมาจริงๆด้วย
น้องทีมต้องใจแข็งไว้ คิดถึงหน้าพี่ยอดให้เยอะๆ
ปล. อยากรู้ว่าอิต้าเม้าอะไรกับผู้จัดการอ้ะ มาต่อเร็วๆน้า :call:
-
แวะเข้ามา +1 ให้คุณเป้ครับ ขนาดเจ็บนิ้วยังมาลงต่อให้อะ
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อนะ อยากรู้สิ
:undecided: :undecided:
-
ถนัดใช้นิ้วเหรอพี่เป้ฮิๆๆๆ รอตอนต่อไปจ้า
-
:a5:
ค้างงงงงง
สกินเฮดถูกใจม๊าก :laugh:
-
ว่าแระ อิตัวปัญหาหญ่ายยยยยโผล่มาจนได้ :m31:
-
ดารามาพูดอะไรล่ะเนี่ย เห็นเค้าลางปัญหามาแต่ไกลเลย :serius2:
ปล. รักษาสุขภาพด้วยค่ะ :L2:
-
ต้าตัวปัญหามาแล้ว
มันค้างจริงๆ :z3:
-
ปล่อยให้เราโล่งใจพักใหญ่เลยนะเรื่องต้า
เพราะเห็นรายชื่อตอนแรกไม่มี
แต่คราวนี้ มาตัวเป็นๆ เลย :m16:
สงสารทีม งานเข้าอีกแล้ว
-
จิ้มพี่เป้สุดหล่อ อิต้ามายังไง >.<
-
ชอบครับชอบ
-
ค้างงมาก
เจอต้าแล้วๆๆ
ดราม่ากำลังจะเกิด o13
-
ศึกแม็คเพิ่งจบไป
ศึกต้ามาเยือนอีกแล้ว
:กอด1:
สู้ๆ
-
ต้ามา ตัวแปรใหม่อีก :serius2:
-
กีซซซซซ ต้านี่จะมาเป่าถ่านไฟเก่าที่มอดแล้วให้คุขึ้นมารึจ๊ะ
ตอนนี้น้องทีมเค้าไม่ต้องทนไม่ต้องฟื้นอะไรที่ไม่อยากจะทำแ้ล้วนะคะ
เด๋ซเจอวีนแบบตัวจริงเสียงจริงไร้แอคติ้งหรอกนะ อีกอย่างทีมเค้าเบนเข็มเปลี่ยนสเป็คแล้วย่ะ
ถ้าต้าเจอพี่ยอดนี่...จะมาขอแบ่งพี่ยอดเหมือนนังแม็กหัวเกรียนมะ :m20: :m20: แม็กนี่ชีอนาถได้อีก
ดีๆไม่ชอบเลียนแบบคนอื่นซะ...นิสัยเกรียนๆ หัวกบาลยังเกรียนอีก....สวยสมใจมั๊ยย่ะหรอก
+1 คะ หายเจ็บมือไวไวนะคะคนขยัน สู้ๆ o13 o13
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ค้างอย่างแรง
คิดแล้วว่าต้าต้องมา
แล้วคิดอีกว่า อย่างต้า เนี่ยต้องศึกหนักกว่าแม๊คแน่เลย
แต่ยังงัยทีมก็คงรับมือไหวมั้ง 5555555555+++
-
คุณต้า! ทำงี้ไม่ดีมั้งคะ
=___________=!!
-
โสนะหน้านังแม็คอย่างแรว๊งงงงงง 5555
ทนกะทรงสกินเฮดไปอีกเดือนนะยะหล่อน สะใจวุ้ย!!!
สิบต้าร์รึจะสู้หนึ่งพี่ยอดได้ จริงป่าวน้องทีม
ไม่ห่วงว่าต้าร์จะมารื้อฟื้นความหลังกะทีม
แต่ห่วงใจน้องทีมมากกว่า
ยังไงก็ถนอมน้ำใจหนุ่มบ้านๆ แต่จิตใจดี๊ดีแบบพี่ยอดมากๆนะจ๊ะ :impress2:
:pig4: น้องเป้มากๆค่า
-
หวังว่าพี่ยอดคงจะไม่โกรธนะ รอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พระศุกร์เข้า พระเสาร์ แทรก อีกแล้วว
สู้ๆๆ น่ะ
ทีมม
:z3: :z3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก มันค้างได้ติ้งๆๆมากอ่ะ
ว่าและเชี่ยวว่าต้าต้องมา
มารหัวใจมาและนะจ๊ะพี่ยอดระวังไว้หน่อย
5555555+
มาต่อเหอะนะพลีสสสสสสสสส
-
ให้มันรู้ไปสิว่า โปรไฟล์ทีมมันดี อิอิอิ
-
หงิดเลย
รู้นะว่า ต้ามาแล้วจะเป็นแบบนี้
ก็ดี เผื่อ อะไรๆ ที่ทีมต้องการจริง ๆมันจะชัดเจนขึ้นบ้าง
:m20: สะใจ กะนังแม๊ก ขอให้ไปถูกใจกะต้าเถอะ จะได้ ไปที่ชอบ ๆ กันสองคน
-
Thank คับผม
-
ปัญหามาละซิ
ตอนนี้ขำหลวงพี่แม็คมากครับ ทำไปได้ อยากเป็นร่างเงาขนาดนั้นเชียว
-
:กอด1: พี่ยอด รีบรุกทีมเลย จะได้เป็นเครื่องหมายว่า คนนี้กรูจอง....
-
ว้าว อุส่าทำให้คิดว่าไม่โผล่มา สุดท้ายก็มาจริงจริงด้วยนะเนี่ย
-
:m25: :call: :seng2ped: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
ปัญหา ปัญหา มาแล้ว
-
และแล้วมารผจญก็มาจนได้ เชอะ :m31:
-
อ๊ายยยค้างคาใจจริงๆด้วยค่ะ
หายนิ้วชาไวๆแล้วก็ทำงานให้เสร็จก่อนวันศุกร์นะค่ะ
แล้วมาต่อเรื่องที่ค้างคานะค่ะ
แบบว่าทรมาณใจมากมาย
ขอบคุณค่ะ o13
-
พี่ยอด
เข้มแข็ง อดทน
อย่าหวั่นไหว อย่าหูเบา
เหมือนพระเอกละครหลังข่าว
เชื่อมั่นในตัวคนที่เรารักมาก ๆ
เป็นพอ
-
เอ่อ..ค้างแฮะ :sad11:
ต้าร์มาไมเนี่ย?,,กลับไปเลยไป ชิ่วๆ
:angry2:
อย่าหวั่นไหวนะฮับ ^^
-
ต้าา มาแล้ว
เหมือนที่คิดไว้เลยยย
:z3: :z3:
-
อ๊ากกก ค้างจริงด้วย :m15:
น้องทีมงานเข้าอีกละสิเนี่ย....
ส่วนน้องทีมจะตัดสินใจไงก็คิดดีๆน๊า
พี่ยอด พี่ยอด ท่องเอาไว้ :call:
:pig4:ขอบคุณน้องเป้สำหรับเรื่องหนุกๆค่ะ ขอให้หายไวๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
เชื่อฝีมือน้องทีม สามารถเอาอยู่มือแน่ไม่ว่าจะหน้าไหน ต้าไม่กล้าหรอก
ขืนมีเรื่องจะกลายเป็นดาวดับไปเสียก่อนจะรุ่งนะสิ
:man1: น้องเป้ คิดถึงมากกกกกกกกก นิ้วเจ็บอีกแล้ว มาเป่าให้อีกที
เพี้ยงงงงงหายนะคนดี :call:
-
จะมีอะไรมารบกวนความรักอีกละเนี่ยะ
-
ทีมไม่เท่าไหร่
กลัวพี่ยอดฤาษีจะพิโรธซะก่อนอ่ะดิ
-
หายไวไวนะพี่เป้
สนุกเหมือนเดิม
ตาร์คัมเเบ็คเเล้ววว
พี่ยอดรู้จะยังไงนะ
o13
-
รอค่ะรอ :-[
รอตอนต่อไป
แต่งงตัวเอง ทำไมไม่ได้อ่านตอนที่ 45 หว่า :impress:
ความแม็คไม่ทันหาย ความต้าเข้ามาแทรก สงสารนู๋ทีม :monkeysad:
-
ดังไปแล้ว ยังจะกลับมาทำให้เจ็บอีกเหรอ ไอ้นักแสดงสองหน้า :z6:
มั่นใจ น้องทีนจัดการปัญหานี้ได้ไม่ยาก ถ้าจะทำ :z2:
เป็นกำลังใจให้ เป้ สู้กับตัวเลข :really2:
พร้อม +1 ให้ด้วยครับ
-
น้องเป้ มืออาการดีขึ้นยังเอ่ย
เป็นกำลังใจ หายเร็วๆ นะ :กอด1:
-
แม็กนี่ ทำอิชั้นทรมานนะเนี่ย
ต้องพยายามกลั้นหัวเราะตลอดเวลา
(อยู่ในโหมดไม่สามารถหัวเราะได้ชั่วคราว :z3:)
เป็นไง ชอบเลียนแบบดีนัก เป็นอีโล้นซ่า มาเชียว :m20:
แหม ตาร์จะมาถ่ายไฟเก่ายังร้อน รอวันรื้อฟื้นรึไง
ตอนนี้ เค้ามีหนุ่มหล่อเซอร์มาดแมนแฮนซัม น่ากินกว่า อยู่แล้วย่ะ :beat:
เสียใจด้วยคุณได้ใช้สิทธ์ของคุณไปแล้ว
+1 :กอด1:
-
รอได้สาเหมอ o13
-
อ่านจนทันแล้วหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย
-
We belong together 47
...ผมกังวลกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นจนพี่ ๆ ต้องถามเมื่อเห็นผมคิ้วขมวดตลอดเวลาหลังจากกลับขึ้นมาจากพักกินข้าวกลางวัน...มึนไปหมด...ต้องทำงานไปด้วย คิดเรื่องของต้าไปด้วย...ไม่มีสมาธิอย่างนี้ แล้วผมจะหาทางรับมือต้าได้ยังไง...เมื่อมีโอกาส ก่อนเปลี่ยนรอบตอนสามโมงเย็น...ปกติผมต้องเอาเอกสารเช็คอินไปเคลียร์หลังฟร้อนท์ แต่แม็คที่วันนี้มักจะหางานที่ไม่ต้องเจอผู้คนด้านนอกของานผมเข้าไปทำ เพื่อให้ผมยืนอยู่ข้างนอกคอยรับแขกต่อ...เอาวะ...ตอนนี้มีรอบบ่ายออกมาช่วยแล้ว ส่วนพี่รุจก็ขึ้นประชุม...ผมหามุมสงบด้านในสุดที่แขกไม่ค่อยเดินผ่าน ยืนคิดอะไรเงียบ ๆ คนเดียว...
“...ทีม...ห้าโมงครึ่งต้ารอที่ชายหาดนะ...” ต้าแต่งตัวหล่อเดินมาพูดกับผม
“...ไม่ไป...” ผมปฏิเสธ
“...ทำไมล่ะ...ต้าอยากคุยกับทีม...ต้าคิดถึงทีมนะ...”
“...ชายหาดของโรงแรม...พนักงานไปเดินเพ่นพ่านไม่ได้...”
“...งั้นเราเจอกันหน้าโรงแรมก็ได้...แล้วค่อยออกไปคุยกันข้างนอก...”
“...มีอะไรก็พูดมาตรงนี้เลยดีกว่า...” ผมเริ่มรำคาญ
“...ไม่อ่ะ...ต้าอยากคุยกับทีมในสถานที่ที่เป็นส่วนตัวกว่านี้...”
“...กลัวเป็นข่าวหรือไง...” ผมกัด
“...เดี๋ยวนี้ต้าไม่กลัวเป็นข่าวแล้ว...” ต้าพูดยิ้ม ๆ กวนโมโหที่สุด
*
*
...ในที่สุดผมก็ต้องยอมรับนัด...เพราะไม่อยากให้ต้ามาวุ่นวายที่หน้าฟร้อนท์อีก...ถ้าให้มาป้วนเปี้ยนบ่อย ๆ ปัญหามันจะตามมาแน่นอน...มองจากแววตาแล้ว ต้าไม่ใช่คนเดิมที่ผมรู้จัก...เค้าดูผ่อนคลายขึ้น ดูเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ และยิ้มง่ายขึ้น...ตอนที่คบกัน ต้ามักจะคิดว่าอยู่เหนือผมตลอด จนวันที่ผมเปิดเผยตัวจริงว่าผมไม่ใช่คนยอมใครง่าย ๆ...ตอนนั้นต้าถึงได้รู้ว่าผมอยู่ในระดับเดียวกับเค้า...แต่วันนี้ เค้าอยู่ในฐานะแขกวีไอพีของโรงแรม เป็นคนที่พนักงานทุกคนต้องปฏิบัติกับเค้าแบบ ลูกค้าคือพระเจ้า และทำอะไรก็ไม่ผิด...
“...จะใช้วิธีนี้จริง ๆ เหรอ...” แก้วถามผมที่ห้องหลังเลิกงาน
“...อืม...อย่างน้อยก็เป็นการป้องกันตัวอ่ะ...”
“...โห...เหมือนของจริงเลยพี่...” ไผ่เข้ามามองใกล้ ๆ
“...เคยทำจริง ๆ เหรอ...” ผมย้อน ไผ่หน้าแดง
“...ทีมจะไม่เล่าให้พี่ยอดฟังหน่อยเหรอ...” แก้วถามแก้เขิน
“...ขอเราลองแก้ปัญหาด้วยตัวเองดูก่อนดีกว่า...ไผ่ พี่ยอดทำงานเสร็จมืด ๆ แน่นะ...” ผมหันไปถามไผ่
“...ครับ...เดี๋ยวผมก็ต้องกลับไปช่วยพี่เค้า...”
“...โอเค...ดีมาก...แก้ว...อย่าลืมที่เราบอกนะ...” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินออกจากห้อง
*
*
...ผมรีบลงไปหาต้าที่จุดนัดพบ แล้วพาเค้าไปที่เก้าอี้หินตัวที่ห่างไกลสายตาคนอื่นที่สุด เงียบสงบที่สุดในบริเวณชายหาดส่วนของพนักงาน...ต้าเขยิบมานั่งติดกับผม และเค้าดูจะสนใจกับรอยจ้ำแดงบนต้นคอ ซึ่งผมเองก็พยายามปกปิด โดยเอามือที่ถือโทรศัพท์อยู่ปิดคอไว้ในลักษณะเหมือนเท้าคางคุย แต่นิสัยมนุษย์คือ ยิ่งปิดบัง ก็ยิ่งน่าสนใจ...
“...ทีมมีแฟนแล้วเหรอ...”
“...รู้ได้ไงอ่ะ...” ผมแกล้งตกใจ
“...คงไม่ใช่แฟนเฉย ๆ ด้วยมั้ง...” ต้ามองที่คอผม
“...ก็...ไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลยนี่นา...อีกไม่กี่เดือนเราก็เรียนจบแล้ว...”
“...เค้าเป็นใครเหรอ...”
“...ขอไม่บอกดีกว่า...มันเป็นเรื่องส่วนตัวอ่ะ...”
“...เค้าดีกว่าต้าเหรอ...” ต้าถามด้วยเสียงไม่พอใจ
“...ใช่...เค้าดีกว่ามาก...ดีชนิดที่ว่า ตัวต้าเองคงไม่คิดว่าตัวเองจะดีได้เท่าเค้าหรอก...”
“...ทำไม...เค้าหน้าตาดีกว่า รวยกว่า ดังกว่าต้าหรือไง...” ต้าพูดเหยียด ๆ
“...เค้าเป็นคนดี...ดูปาก...คนดี...” ผมพูดช้า ๆ ชัด ๆ
*
*
...ผมเริ่มหงุดหงิดกับพฤติกรรมซ้ำซากเดิม ๆ ของต้า...เป็นอย่างที่คาดไว้เลย...ตอนยังเป็นแค่นักศึกษาหน้าตาดีคนหนึ่ง ต้ายังเหยียดคนได้ขนาดนั้น...ตอนนี้กำลังเป็นดาราดัง ความคิดแบบตัวเองดีที่สุดกำลังจะไปกันใหญ่...ส่วนหนึ่งคงมาจากบรรดาคนรอบข้างที่คอยเอาใจเค้าแบบเวอร์ ๆ...
“...ตกลงมีอะไรจะคุยกับทีม...รีบพูดมา...หิวแล้ว...” ผมถามด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ
“...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย...”
“...เป็นยังไงอ่ะ...เป็นคนที่ถูกทิ้งให้มาฝึกงานคนเดียว...เป็นคนที่แฟนบอกให้ดูแลตัวเองน่ะเหรอ...”
“...ทีม...ต้าขอโทษ...ตอนนั้นต้ามัวแต่ตื่นเต้นที่ได้เซ็นสัญญานักแสดงอ่ะ...”
“...เหรอ...ตอนนี้หายตื่นเต้นแล้วว่างั้น...” ผมกวน
“...ทีมเปลี่ยนไปนะ...”
“...นี่คือตัวตนที่แท้จริงของทีม...ส่วนทีมคนที่ยอมต้ามาตลอดก็แค่ต้องการเอาใจเท่านั้นแหละ...ยังไงก็ขอบใจนะ...ถ้าไม่ได้ต้า ทีมคงไม่รู้ว่า เราควรจะหาคนที่รักเรา ที่เราเป็นเรา ไม่ใช่รักเราในแบบที่เราพยายามเป็น...”
“...ตั้งแต่เราห่างกัน...ต้าไม่เคยมีใครใหม่เลยนะ...ต้ายังรอทีมกลับกรุงเทพฯ แล้วเราจะได้ปรับความเข้าใจกัน...” ต้าอ้อน
“...โอ๊ย...ต้า...ตั้งแต่ได้เป็นนักแสดงนี่ เคยคิดจะหยุดเล่นละครมั่งป่ะ...หยุดซะทีเถอะ...” ผมเริ่มเสียงดัง
“...ทีมพูดอะไรอ่ะ...”
“...อย่าเอาทีมมาใช้เป็นเครื่องมือสร้างข่าวเลย...มันไม่ได้ผลหรอก...”
“...ข่าวอะไร...ทีมจะบ้าเหรอ...”
“...เฮ้อ...โอเค...งั้นทีมจะบอกต้าละกันว่าทีมรู้ทุกอย่างแล้ว...ต้าตั้งใจมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะแค่ถ่ายเอ็มวีอย่างเดียวหรอก...ต้ามาเพราะจะเอาทีมเป็นเครื่องมือสร้างข่าวว่าพระเอกใหม่เป็นเกย์...พอกลับไปกรุงเทพฯ ต้าก็ควงผู้หญิงอีกคน ทำตัวให้ฉาวนิด ๆ จะได้เป็นที่สนใจของสื่อ...พอเวลานักข่าวสัมภาษณ์ ต้าก็แก้ข่าวเรื่องเป็นเกย์ พร้อมพูดถึงผลงานใหม่ไปด้วย...พีอาร์แบบนี้ ใคร ๆ เค้าก็ทำกัน...ครีเอทอีกนิดนึงนะ...” ผมพูดพลางลุกขึ้นยืน
“...ทีม...” ต้าตะคอก
“...ทำไม...บอกสิว่าไม่จริง...ที่ต้าเลือกทีม เพราะต้ารู้นิสัยทีมที่ไม่ยุ่งเรื่องของต้า...และไม่มีวันย้อนกลับไปหาต้าด้วย...ต้ารู้ว่าทีมไม่สร้างปัญหาทีหลังแน่ ๆ ไม่งั้นต้าคงไปหาคนอื่นให้มาช่วยสร้างข่าวบ้า ๆ นี่ไปแล้ว...” ผมเสียงดังบ้าง
“...ใช่...รู้อย่างนี้ก็ดีแล้ว...จะได้ไม่ต้องเฟค...” ต้าตะเบ็งเสียงแข่ง
“...เออ...ไม่ต้องเฟค...เพราะทีมจะไม่ตกเป็นเครื่องมือสร้างข่าวบ้า ๆ นั่นหรอก...ถ้าหล่อจริง เก่งจริงก็ดังเองแหละ...” ผมจะเดินหนี
“...เดี๋ยว...”
“...อย่ามายุ่งกับทีมอีก...ไม่งั้น...” ผมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทำท่าว่าผมได้อัดไฟล์เสียงสนทนาของผมกับต้าที่เพิ่งคุยกัน
“...ทำไมต้องอัดไว้ด้วย...”
“...เอาไว้ฟังเล่น...โชคดีแค่ไหนที่ดาราดังขอกลับมาคืนดีด้วย...แม้ว่าจะเป็นแค่การสร้างกระแสก็เหอะ...” ผมยิ้มมุมปาก แล้วเดินหันหลังกลับขึ้นห้อง
*
*
...แต่ผมเดินไปไม่กี่ก้าวก็ต้องตกใจ เมื่อต้าเข้ามาแย่งโทรศัพท์มือถือของผมแล้ววิ่งหนีไปทางตัวโรงแรม...ผมโกรธจนลืมตัว วิ่งตามจนทันที่ชายหาดส่วนของโรงแรม...ต้าไม่ยอมคืนมือถือผม จนกว่าผมจะทำลายไฟล์เสียงนั้น...
“...นี่ ๆ ๆ คุณพระเอก...ช่วยดูหน่อยเหอะว่าอัดไว้หรือเปล่า...ทีมแค่ขู่ไปอย่างนั้นแหละ...” ผมพูดขำ ๆ
“...ต้าไม่ได้กลัวหรอก...ระหว่างเด็กฝึกงานธรรมดากับดารา...คนจะเชื่อใครมากกว่ากัน...” ต้าพูดหลังจากเช็คไฟล์เสียงทั้งหมดในโทรศัพท์ผม แล้วส่งคืนให้เมื่อไม่พบสิ่งที่เป็นหลักฐาน
“...โอ้โห...มั่นใจจังเลยนะ...เคยเห็นป่ะ...ดาราที่มีผลงานเรื่องเดียวแล้วหายไปเลยอ่ะ...ไปทำอะไรก็ไม่ได้เพราะติดสัญญา...ขอให้เป็นอย่างนั้นนะ...” ผมแช่ง
“...ขอให้ทีมได้เป็นพนักงานเสิร์ฟบนเครื่องบินด้วยละกัน...แต่เราคงไม่ได้เจอกันบนนั้นหรอก...เพราะถ้าต้าจะขึ้นเครื่องคงเป็นเฟิร์สคลาส...ส่วนทีมก็อีกนานอ่ะนะ...กว่าจะได้เสิร์ฟชั้นธุรกิจ...และไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเสิร์ฟต้าในชั้นเฟิร์สคลาสหรือเปล่า...” ต้าดูถูกผม
“...ถ้ามีโอกาสได้เสิร์ฟดาราดังอย่างต้าคงเป็นเกียติอย่างสูง...แต่กลัวว่าจะได้เสิร์ฟดาราตกอับในชั้นประหยัดที่กำลังบินไปขายตูดที่เมืองนอกอ่ะดิ...” ผมหัวเราะในคอ แล้วสะบัดหน้าเดินเชิด ๆ ขึ้นห้องพัก
*
*
...ผมแวะเม้าท์กับแก้วที่ห้องพักใหญ่ ก่อนจะกลับห้องตัวเอง...พี่ยอดนั่งหน้าบึ้งรอผมอยู่ที่โซฟา...ผมทำใจดีสู้เสือยิ้มให้ และนั่งลงข้าง ๆ พี่ยอดขมวดคิ้ว...
“...ไปไหนมา...” พี่ยอดถามเสียงแข็ง พลางสำรวจผมทั้งตัว
“...ไปคุยกับแก้วมา...”
“...มีคนเห็นทีมอยู่กับไอ้พระเอกนั่นอ่ะ...”
“...อ๋อ...คุยกันนิดหน่อย...เค้าเรียนมหา’ลัยเดียวกับทีม...”
“...คุยอย่างเดียวทำไมคอแดงล่ะ...” พี่ยอดพูดโกรธ ๆ
“...หึงเหรอ...”
“...ถ้ามีคนบอกว่าพี่อยู่กับแม็ค แล้วกลับมาคอแดง ทีมจะหึงมั้ยล่ะ...”
“...โอ้โห...แรงนะเนี่ย...” ผมพูดขำ ๆ
“...เดี๋ยวมานะ...ถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลย...” พี่ยอดพูดเสียงเครียดก่อนจะลุกขึ้น
“...ไปไหนอ่ะ...”
“...ไปหาเพื่อน...”
“...ไปไหนก็ไปเหอะ แต่ดูนี่ก่อน...” ผมพูดจบ พี่ยอดก็หันมามองแล้วยิ้ม เมื่อเห็นผมเอากระดาษทิชชู่เช็ดรอยแดงบนคอที่ผมป้ายด้วยลิปสติกของมิ้นท์ก่อนจะไปคุยกับต้า ให้เค้าเข้าใจว่าเป็นรอย kiss mark จาง ๆ
“...เล่นอะไรเนี่ยทีม...พี่นึกว่าไปทำอะไรกับใครมา...” พี่ยอดโถมตัวลงมาฟัดผมทันที
“...ทีมง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ...” ผมทำเป็นงอน
“...ก็เค้าเป็นดารานี่...”
“...เค้าเป็นแฟนเก่าทีม...” ผมกลั้นใจบอกความจริงพี่ยอด
*
*
...มันคงไม่ดีนักหากคนคบกันมีเรื่องที่ต้องปิดบัง...ก่อนนอนคืนนั้นผมกับพี่ยอดคุยเปิดอกกันอีกครั้ง...ผมเล่าเรื่องแฟนเก่าคนอื่น ๆ ที่เคยคบตั้งแต่เด็กให้พี่ยอดฟัง...พี่ยอดก็เล่าเรื่องของเค้าบ้าง ตอนที่ฟังจากพี่รุจ ผมสงสารพี่ยอดมากที่โดนคุณกรณ์แย่งแฟนไปหน้าด้าน ๆ...แต่พอได้ฟังจากปากพี่ยอดเอง เค้าพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่จากแววตา ผมรู้ว่าเค้าเสียใจมาก...เราสองคนเหมือนกันตรงที่ว่า เราผ่านประสบการณ์ร้าย ๆ ของแฟนเก่าที่ใจโลเลมาด้วยกันทั้งคู่...และถ้ายังคบกันอยู่...ผมกับพี่ยอดคงไม่ได้พบกัน และไม่ได้รักกันอย่างนี้...
*
*
...เช้าวันรุ่งขึ้น ผมมาทำงานด้วยสีหน้ามีความสุข วันนี้ทัวร์ไม่ค่อยเยอะ งานไม่ยุ่งเท่าไหร่ เพราะช่วงที่กองถ่ายเข้าพัก โรงแรมจะเลือกรับแขกละเอียดกว่าปกติ...ผมทำเอกสารเช็คเอ้าท์อยู่ซักพักพี่รุจก็เรียกเข้าห้องของแก...
“...เจ๊มีทั้งข่าวดี และข่าวร้ายจะบอก...อยากฟังอันไหนก่อน...”
“...บอกมาเถอะเจ้...ทีมรับได้หมดแหละ...” ผมถอนใจ แล้วยืดตัวรอรับฟังพี่รุจ
“...ข่าวดีก่อนละกัน...บ่ายวันนี้ทีมต้องเข้าฉากในเอ็มวีกับคุณต้านะ...”
“...อะไรเจ๊...ไม่เอา...ไม่เกี่ยวกับงานฟร้อนท์เลยนะ...”
“...เจ๊อ่านบทแล้ว...ไม่ยากเลย...ถ้าหนังหน้าเจ๊เหมือนแก เจ๊ไม่ง้อแกหรอก...”
“...แม็คไง...หล่อจะตาย...”
“...อีนี่...เค้าไม่ได้ถ่ายซีนพระเอกมาทำบุญที่วัดนะยะ...บทแกง่าย ๆ เป็นพนักงานโรงแรม...แล้วก็ทำท่าคุยกับพระเอกหน้าฟร้อนท์นี่แหละ ซีนเดียวเอง...แต่แกต้องทำท่าเคลิ้มเวลาเจอพระเอกนะ...เนื้อเรื่องประมาณว่าใครเห็นพระเอกเดินผ่านแล้วต้องเคลิ้ม...เพราะพระเอกหล่อมาก...”
“...อี๋...ขอเปลี่ยนบทเป็นอ้วกได้มั้ย...แบบพระเอกเดินมาแล้วอ้วกใส่หน้าเลยอ่ะ...ทีมเล่นให้เต็มที จ้างร้อย เล่นให้หมื่นเลย...”
“...ไม่รู้แหละ...เค้าเจาะจงเลือกแก...และแกต้องทำ...อย่าลืม เกียรตินิยมของแกอยู่ในมือชั้น...” เจ๊ตัดบท
“...โห...ตกลงนี่ข่าวร้ายใช่มั้ย...” ผมโอดครวญ
“...โน โน โน...แกไปทำอะไรที่ชายหาดเมื่อวาน...” พี่รุจเปลี่ยนโทนเสียงเป็นจริงจัง
“...ทำอะไร...ก็แค่...” ผมหยุดคิด...ตายแล้ว ผมเผลอวิ่งตามต้าเข้าไปในเขตหวงห้าม
“...มีคนโทรแจ้งจีเอ็ม...แกทำผิดกฎหอพัก...”
“...ใช่...” ผมยอมรับ
“...ไม่ต้องกังวล...เจ้คุยกับฝ่ายบุคคลแล้ว เราจะช่วยกันพูดกับจีเอ็มในที่ประชุมวันนี้แหละ...”
“...ไม่เป็นไรเจ้...ทำตามกฏเถอะ...อย่าให้คนเค้าว่าสองมาตรฐานเลย...”
“...แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน...” พี่รุจถาม
“...อืม...ทีมจะออกไปอยู่ข้างนอก...ทีมมีที่พักแล้วเจ้...” ผมคิด แล้วยิ้มออกมาได้
“...อยู่ข้างนอกลำบากนะ...อีกอย่างอีตายอดจะยอมเหรอ...”
“...งั้นรบกวนเจ้ช่วยพูดกับพี่ยอดให้หน่อยนะ แล้วตอนเย็นทีมจะอธิบายกับเค้าอีกที...ทีมทำผิด ทีมก็ต้องยอมรับผิดสิ...ทีมจะไปอยู่กับมิ้นท์...”
“...อ๋อ...ถ้างั้นยอดมันคงไม่ว่าอะไรมั้ง...”
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น และขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ...รู้สึกผิดจังเลยที่ไม่ได้คุย หรือตอบคำถามคนอ่านในบางรีพลาย...แต่ผมจำได้นะ...เอาไว้วันไหนว่าง ๆ จะมาตอบรวดเดียวเลย...ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามได้นะครับ...ตอนนี้นิ้วดีขึ้นแล้ว งานก็เสร็จแล้วด้วย...ปกติจ่ายภาษีทุกวันที่ 15 แต่เดือนนี้จ่ายวันที่ 11 Amazing จริง ๆ...
...ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าจะเป็นยังไงต่อไป...รออีกนิดนึงนะครับ...
...เป้...
-
:z13: แล้ว +1 อิอิ
-
แย่จังทีมเลยโดนทำโทษเลย ต้านี่น้าไม่น่าทำอย่างนี้เลย รอตอนต่อไปครับ
-
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆ หายไวๆนะ...จะได้มีเรื่องมาลงบ่อยๆ 555 ล้อเล่นๆ หายไวๆ เป็น หอ ไม้เอก ออ งอ ห่วง : )
แหมดาราตกอับต้องอาศัยข่าวคาว ให้ทีมจัดข่าวคาวสักดอกดีไหมเนี่ย เอาให้จากดาวรุ่งเป็นดาวร่วงไปเลย :laugh:
-
o22
ทีมถูกลงโทษเลย..พี่ยอดมาช่วยทีมเร็ว :z3:
รอตอนต่อไปค่ะ
:pig4:ขอบคุณคุณเป้ + เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อ่านแล้วหงุดหงิดกับคนอย่างต้าจริงๆ :m31:
เรื่องลงโทษนี่ไม่มีทางผ่อนผันมั่งเลยเหรอเนี่ย
พี่ยอดอย่ายอมให้ทีมไปคนเดียวน้า :z3:
-
น้องทีม ไปอยู่ข้างนอก แล้งพี่ยอด จะนอนกอดใครอะ
ไม่สงสารพี่ยอด ก้อ สงสารตัวเองบางก้อได้นะน้องทีม
:undecided: :undecided:
-
กรี๊ดดดนังต้าร์นำภัียมาให้แล้วไง ไม่ทางตรงก็ทางอ้อมอ่ะนะ :เฮ้อ:
เชือ่เหอะพี่ยอดไม่มีทางยอมง่ายๆหรอกอย่างน้อยก็ขอสู้เพื่อแฟนอีกหน่อยไรงี้
แต่กฏก็ย่อมเป็นกฏสินะ :เฮ้อ: เซ็งๆ ต้าคะคุณเมิงจะดราม่าไปไหนหมั่นไส้น่า :beat: :z6: :beat:
นังแม็คาหายไปจากจอเรดาร์เอ้ยวงโคจร...นังเกรียนนิ่งไปซะดีแล้ว
ส่วนไอ่คนแอ็บพระเอกนั่น...ปากร้ายจริงๆอยากให้แฟนเก่าเข้าฉากด้วยอ่ะนะ
แง่งง...ต้องมีแผนชั่วๆอีกแน่ น่ากัวเกิ๊นคนที่ทำทุกอย่างเพื่อตัวเองโดยไม่เลือกวิธีอ่ะนะเลวร้ายที่สุด
พี่ยอดขา...ถ้าเจอแฟนเก่าน้องทีมแนะนำเอากำปั้นอัดหนังหน้างามๆมันไปสักทีนะคะ
ลูกค้าคือพระเจ้าก็จริงแต่ลูกค้าชั้นเลวนี่ต้องสั่งสอน :z6: :z6:
+1 จ้า
-
หูยยยย อิต้าเลวได้อีกกกกก :beat: :beat:
สะใจค่ะที่ทีมตอกกลับไปได้ ไม่หลงกลคนชั่วๆอย่างนั้น
ตอนเข้าฉากต้องมีไรแน่เลย เจาะจงขนาดนี้ :m16:
น้องทีมสู้ๆ
-
ดันค่า
-
โห ต้าร์แรงหวะ
พี่ยอดย้ายออกมาอยู่ด้วยกันเลย
-
สงสารน้องทีมจังเลย
เข้มแข็งเข้าไว้ ดีแล้วได้เคลียร์กะพี่ยอด
ท่าทางจะเป็นดาวพระศุกร์ [เข้าพระเสาร์แทรก]
:beat: :beat: สำหรับนายต้า
.......
รักษาสุขภาพล่ะน้องเป้ :กอด1:
-
ต้าร้ายจิงๆ
-
เขียนเรื่องนี้จบ เรื่องหน้าขอให้ต้าเป็นพระเอกน่ะ
แบบโดนทำร้ายจิตใจให้สุดๆไปเลย :angry2:
ทีมอยู่ข้างนอก
เหอ...เครียดดดดด
-
อ่านทันแล้วๆๆๆๆๆ
ไม่ชอบต้าเลยอ่ะ
:fire: :fire:
-
มีแต่มารมาผจญ.............. :z6:
-
หยี อินังต้านิสัยน่ารังเกียจจริงๆ น้องทีมสู้มันนะ ไปอยู่ข้างนอกแล้วพี่ยอดจะนอนกอดใครล่ะ แล้วทีมจะนอนหลับเหรอเนี่ย บทเรียนต่อมาที่ทีมกะพี่ยอดได้เรียนรู้คือความเชื่อใจกันสินะ
:กอด1:
หยึ๋ยยย อี๋ ขยะแขยงอิพระเอกนั่นจริงๆ o21
-
คิดไว้แล้ว ทีมแก้ปัญหาได้ฉับไว ไม่เรื้อรัง
ยิ่งคุยกันมาก ก็ยิ่งเข้าใจ o13
เป็นกำลังใจให้ เป้ ขยันสุด ๆ แต่ติดไว้ก่อนเมื่อคืนเพิ่ง + ไปเอง :กอด1:
-
ปัญหาวุ่นวายกำลังจะมาแล้วใช่ไหมเนี่ย
ทีมสู้ๆนะ ส่วนต้าไม่ไหวจะเคลียร์อ่ะ เ(ล)ว จิงๆ
+1 ให้คนแต่งเน้ออ :กอด1:
-
พี่ยอดไม่บอมหรอกเชื่อดิ
งานนี้ต้องมีหนีตามกันบ้างแหละ อิอิ
-
คุณพระเอกน่าโดน :z6: เนาะ
ไม่ไหวจะเคลียร์ อย่างนี้ต้องให้พี่ยอดจัดการ
-
321 มาต่ออีกตอนเท้อะ
-
ทีมอย่าไปยอมอิต้ามันนะ ต้องจัดการเอาคืนขั้นเด็ดขาด แบบหมดอนาคตในวงการไปเลย
-
ต้านี่เลวได้โล่ห์จริงๆให้ตายซิ
-
อยากจะ :z6: :beat: ไอ้ต้าจริงๆ
-
แหง่ววว สงสารน้องทีมมมม
นังต้าทำเรื่องอีกแล้วฮะ! :(
-
:serius2:
ไม่อาววววววววว
น้องทีมย้ายออก พี่ยอดจะอยู่กะครายยยยย
-
ต้านี่น่า :beat:
คุณเป้ทำบัญชีเหรอ 555+น่าเบื่อเนอะ
-
ต้ามาพาซวยกันหมด :laugh:
-
ปากทีมนี่สุด ๆ จริง ๆ ไล่ต้าไปขายตูดที่เมืองนอก ฮ่าๆ คิดได้
นึกว่าต้าจะมาคืนดีจริง ๆ ที่ไหนได้ สร้างกระแส อีเลว
รอพาทหน้า ขอด่วน ให้ต้าเจอฤทธิ์ ทีม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นังต้าร์สาวแตก กรากกกก
ปากจัด
น่าดักตบมาก รอวันที่ชีเป็นดาราตกกระป๋อง
ทีมก็หลงผิดไปได้ตั้งนาน เนอะ
ดีแล้วล่ะ มีอะไรก็บอกพี่ยอด จะได้ไม่เข้าใจผิดกัน
-
นังต้าร์มันร้ายจริงๆ :m16:
แค่เห็นแก่ตัว หลงตัวเองก็แย่แล้ว นี่ยังคิดแผนชั่วแถมดูถูกคนอื่นคร่อดๆอีก เ ล ว ม า ก........
ชอบเจ๊รุจอ่ะ ชีฮาตลอดดดด
สงสารแม็ค อดเข้าฉากเอ็มวี เพราะเค้าไม่ได้เซทฉากในวัด กร๊ากกกกกกกก
ว่าแต่ ตอนหน้านี่....... เราต้องสงสารพี่ยอดใช่ป่าวเนี่ย
น้องทีมจะย้ายไปอยู่ข้างนอก แล้วพี่ยอดจะทำไงอ่า :z3: :z3:
-
พี่ยอดจะทำยังงัยกันหละนี่
วันวันเจอกันก้อหลังเลิกงาน
ถ้าทีมย้ายออก
แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปสวีทวี้วิ๊ดกันอ่ะ
แถมยังมีแม็คที่จะแทะโลมพี่ยอดตลอดเวลาอีก
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รีบ ๆ มาต่อเรยน๊าพี่เป้
-
o13 o13 o13 o13
เจอแต่เรื่องตลอด
สู้ๆๆ น่ะ ทีม
-
...ถึงจะมีเรื่องร้ายๆมากมาย...แต่สองคนก็กำลังเรียนรู้กันและกัน :pig4:
-
นั่นซินะ
ทีมจะเลือกอะไรระหว่างการใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพ ตามความฝันตัวเอง
หรือจะอยู่กะคนที่รัก
เลือกยากอยู่นะ
เลือกทั้งสองอย่างเลยดีมะ
ขอบคุณเป้ผู้น่ารั็กกกกกกก
-
เราชอบนายจริงๆเลยทีม ให้ตายเหอะ o13
ส่วนพี่ยอดรักสุดใจ :laugh:
ส่วนอิคุณต้า :beat: :beat:
+1 ให้พี่เป้คร้า มาต่อเร็วๆน๊า
-
อินังต้า า
อิชั่ว
เลวมาก
ชอบสร้างเรื่องเดือดร้อนนะแก
สงสารทีมกะพี่ยอดดดด
ปล.รักพี่ยอด จุ๊บุ่โกะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสัยต้า ชาติก่อน
เปงเจ้ากรรมนายเวรของทีมแน่ๆ
คริ คริ :เฮ้อ:
-
ต้านี่เล่นบทผู้ร้ายต้องดังกว่าเป็นพระเอกแน่นอน เลวชนะใจจริงๆ
น้องทีมอย่ายอมแพ้นะ สู้ สู้
:man1:น้องเป้ มีความสุขในเทศกาลปีไหม่จีน+วันแห่งความรักนะ :จุ๊บๆ: o14
-
:z13: :z13:
-
ไอ้คุณต้านี่ เห็นแก่ตัวได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
แต่ว่าย้ายออกคราวนี้น่าจะมีเรื่องดีๆมากกว่านะ ใช่มั้ยจ๊ะคุณเป้
ยังไงก็แล้วแต่ พี่ยอดจะว่าไงกันหนอ หรือว่าน้องทีมก็คงมีเหตุผลเียี่ยมๆรองรับอยู่แล้ว
รอลุ้นต่อ บวก 1 แต้มให้จ้า
-
:z6: สำหรับตาร์
บังอาจมาก ที่เเท้เเกก็เป็นคนเเบบนี้ (เอิ่ม ที่จริงเป็นมาตั้งเเต่ต้น)
สงสารพี่ยอดเเละทีมจัง ขอหวานๆๆๆๆอีก
ขอบคุณค่ะพี่เป้ :impress2:
-
ต้านี่มาเเผนสูง เเถมเลวกว่าเดิมอีก :m31:
เจอน้องทีมเข้าไป หน้าหงายเลย o18
-
ต้า แกมัน เล ววววว :z6:
มารความรักอ่ะ แ ก
สม โดน พี่ทีม ตอกหน้า หงายเล้ยยยย :m20:
-
+ พี่เป้ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค๊า
-
o13
-
ไม่อยากให้ทีมไปอยู่ข้างนอกไมไ่ด้หรออ
ไม่อยากให้ทีมห่างกับพี่ยอดอะ ไม่ก็พี่ยอดตามไปอยู่ด้วยเลย
อยากให้ 2 คนอยู่ด้วยกันตลอดดด :o8: :o8:
-
ร้ายเหมือนกันนิ นี่หรือพระเอกชื่อดัง
ตัวร้ายชื่อดังท่าจะรุ่งกว่านะก๊าบบบบบบ
อย่างนี้มันต้องเจอนายเอก
สุดโหดอย่างทีม
:o8:
-
We belong together 48
...ปากผมก็บอกว่าไม่เครียด แต่ขอบตาร้อนผ่าว...การที่ต้องฝืนยิ้มให้แขกในขณะที่น้ำตาตกใน หน้าชื่นอกตรมเป็นยังไงวันนี้เพิ่งจะรู้ซึ้งด้วยตัวเอง...ยังนึกไม่ออกเลยว่าพี่ยอดจะว่ายังไง ถ้ารู้ว่าผมต้องออกจากหอพักภายในวันพรุ่งนี้...อย่างที่ฝ่ายบุคคลเคยเตือนไว้ตั้งแต่วันแรกที่ผมมาถึง...กฏระเบียบที่นี่เข้มงวดมาก และไม่มีใครที่กล้าฝ่าฝืน เพราะในเมื่อทางโรงแรมจัดสวัสดิการดีเยี่ยมให้ขนาดนี้ พนักงานต้องรักษาระเบียบอย่างเคร่งครัด และมีวินัยในการอยู่ร่วมกันด้วย...
“...จริงเหรอ...เดี๋ยวกูจัดห้องให้เลย...ห้องที่มึงจองไว้นั่นแหละ...แต่...มึงทะเลาะอะไรกับพี่ยอดอีกล่ะ...” มิ้นท์กรี๊ดกร๊าดดีใจที่ผมโทรไปบอกว่าจะไปพักด้วยตั้งแต่วันพรุ่งนี้
“...เปล่า...” ผมพูดเสียงเบา
“...อ้าว...เกิดอะไรขึ้น...ตบกับอีแม็คละสิ...โดนเด้งภายใน 24 ชั่วโมงอย่างนี้คงไม่พ้นเรื่องนั้นหรอก...”
“...เปล่า...กูทำผิดระเบียบหอพัก...เรื่องมันยาว...เดี๋ยวเย็นนี้เล่าให้ฟัง...กูไปกินข้าวก่อนนะ...” ผมพูดก่อนวางสาย เมื่อเห็นพี่ยอดเดินมาตามที่หลังฟร้อนท์ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
*
*
...ตลอดทางไปแคนทีน พี่ยอดไม่พูดไม่จา สีหน้าเคร่งขรึมเหมือนวันที่เจอกันครั้งแรก...ผมเองก็ไม่กล้าพูดอะไรก่อน...ตกลงเราผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ...ผมไม่ได้ตั้งใจเข้าไปในบริเวณชายหาดนั่นนะ...แล้วตอนนั้นมันก็เริ่มมืดแล้วด้วยใครมันจับตามองเราขนาดนั้น...
“...แหม...มากินข้าวกันสองคนไม่ชวนเลยนะ...” แม็คเดินถือถาดอาหารมาวางบนโต๊ะโดยไม่ขออนุญาต ทั้งที่มีโต๊ะอื่นว่างอีกหลายตัว ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่แม็คนี่รับไม่ได้จริง ๆ อีกอย่างผมกับพี่ยอดต้องการกินข้าวกันเงียบ ๆ ด้วย
“...ปกติก็ไม่เคยชวนนี่...” ผมพูดเสียงเรียบ แม็คชักสีหน้า แต่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์
“...เออว่ะ...ยิ่งวันนี้ คงอยากอยู่ด้วยกันนาน ๆ เป็นครั้งสุดท้ายล่ะสิ...อีกหน่อยทีมก็ต้องไปอยู่ข้างนอกแล้วนี่...”
“...รู้ได้ยังไง...” ผมเงยหน้ามองแม็คที่ทำท่าตกใจที่หลุดปากพูดออกมา
“...ก็...แหม...เค้ารู้กันทั้งโรงแรม...แถวนี้ข่าวไวยิ่งกว่าซีเอ็นเอ็นอีก...” แม็คอึกอัก
“...เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้...” ผมพูดเสียงต่ำ
“...เหรอ...เราได้ยินมาจากไหนก็ไม่รู้สิ...กินกันไปสองคนละกัน...เราไม่รบกวนแล้ว...เก็บช่วงเวลาดี ๆ อย่างนี้ไว้นะ...” แม็คยิ้มเยาะ แล้วลุกขึ้นยกจานไปนั่งกินโต๊ะข้าง ๆ
*
*
...ถึงแม้ว่าเราจะกินข้าวกันสองคนแล้วก็ตาม แต่พี่ยอดก็ยังนั่งกินข้าวเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าเครียดคล้ายกับกำลังคิดอะไรอยู่...เมื่อกินข้าวเสร็จ...ผมก็ขึ้นห้องไปจัดการตัวเองให้อยู่ในสภาพดีกว่าปกติ เพราะบ่ายนี้ผมต้องเข้าฉากถ่ายทำเอ็มวีบ้า ๆ บอ ๆ กับต้า...พี่ยอดได้แต่มองผมหมุนตัวหลายรอบหน้ากระจก...เมื่อมองหน้าตัวเอง สลับกับพี่ยอดผ่านกระจก...ผมคิดได้ว่า ถึงแม้ผมจะผิด...และยินดีจะทำตามกฎ...แต่ขอรู้สักนิดเถอะว่าใครเป็นคนแจ้งจีเอ็ม...
“...เจ้...ทีมขอไม่เล่นเอ็มวีกับคุณต้านะ...” ทันทีที่ผมกลับขึ้นไปที่ฟร้อนท์ ผมก็เดินเข้าห้องผู้จัดการเลย
“...เป็นอะไรยะ...ตายอดไม่ให้เล่นเหรอ...เดี๋ยวเจ้เคลียร์ให้...”
“...เปล่า...”
“...อย่าเรื่องมากน่า...ชั้นไม่อยากจะเอาเกียรตินิยมมาขู่แกนะ...แต่งานนี้ลูกค้ารีเควสมา No way to say no จำไมได้เหรอ...”
“...เจ้...เกียรตินิยมไม่สำคัญหรอก...เพราะทีมจบตรีมาก่อนหน้านี้แล้วใบนึง...ทีมสามารถจะเดินออกจากที่นี่ตอนนี้ได้เลย แล้วเทอมหน้าค่อยหาที่ฝึกงานใหม่...จบช้าหน่อย ไม่ได้เกียรตินิยม...ไม่เป็นไรหรอก...” ผมพูดเสียงสั่น น้ำตาคลอ
“...เฮ้ย...ชั้นล้อเล่น...อย่าร้องไห้สิ...เป็นอะไร...ทำไมไม่อยากเล่น...แกก็รู้จักกับเค้าแล้วนี่...”
“...ทีมเล่นให้ก็ได้เจ้...แต่ทีมขอร้องเจ้อย่างนึงได้ป่าว...” ผมถอนหายใจแล้วถามพี่รุจ
“...อะไรล่ะ...ถ้าทำให้ได้ก็จะทำ...”
“...ทีมอยากรู้ว่าใครเป็นคนโทรฟ้องจีเอ็มเรื่องที่ทีมออกไปชายหาดของโรงแรม...”
“...แกจะรู้ไปทำไม...”
“...อยากรู้เฉย ๆ...”
“...เออ เดี๋ยวถามให้...” พี่รุจยกโทรศัพท์โทรถามเลขาจีเอ็ม...คำตอบของปลายสายเป็นใครไม่รู้ แต่พี่รุจหลบตาผมวูบ
*
*
...พี่รุจไม่บอกผมตรง ๆ แต่ผมก็รู้ว่าใคร...และเมื่อผมเอ่ยชื่อคนนั้น...พี่รุจไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ...เมื่อแน่ใจผมจึงย้ำกับพี่รุจอีกครั้งว่า สำหรับแขกวีไอพีกรุ๊ปนี้ No way to say no ใช่มั้ย...พี่รุจยืนยันว่า ทุกอย่างที่แขกต้องการ เราห้ามปฏิเสธ...
“...ขอเรียนสายคุณต้าครับ...จากรีเซฟชั่นครับ...” ผมใช้โทรศัพท์หลังฟร้อนท์โทรขึ้นห้องต้า ผู้จัดการส่วนตัวเค้ารับสายก่อนจะให้ต้าคุย
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้...ต้องการอะไร...” ต้าโวยวายทันทีที่ได้ถือโทรศัพท์
“...ถ้าไม่อยากให้คลิปเสียงนี้หลุดไปที่นักข่าว...รีบโทรไปบอกทางฟร้อนท์ว่า ขอเปลี่ยนคนที่จะเข้าฉาก ให้เป็นคนที่หัวโล้น ๆ...”
“...จะบ้าเหรอ...ให้คนทำผมทรงนั้นมาเข้าฉาก...เพลงนี้มันเป็นเพลงรักโรแมนติกนะ...ไม่ใช่เพลงลูกทุ่งหมอลำ...” ต้ายังโวยไม่เลิก
“...เค้าไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้น...อีกอย่างเอ็มวีเพลงลูกทุ่งน่ะ...บางเพลงพระเอกหล่อกว่าต้าอีกนะ...” ผมกัด
“...ทีม...อย่าเอาคลิปบ้า ๆ นี่มาขู่ต้านะ...ผู้จัดการส่วนตัวต้าเค้ามีวิธีแก้อยู่แล้ว...แค่ยืนยันว่าไม่ใช่ต้า แต่เป็นคนเสียงเหมือนก็จบ...”
“...ที่ให้แม่บ้านส่งไปเมื่อกี้...เป็นแค่ตัวอย่าง...คลิปเต็ม ๆ อยู่กับทีม...ที่ต้าหาไม่เจอวันนั้นอ่ะ...เพราะก่อนที่เราจะคุยกันทีมโทรเข้าเบอร์เพื่อนทีม...ให้เค้าอัดไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ...เสียงชัดแจ๋วเลย...” ผมหัวเราะในคอ
“...แสบมากนะทีม...” ต้ากัดฟันพูด
“...ต้าก็รู้ว่าทีมไม่ทำใครก่อน...และไม่อยากยุ่งกับต้าด้วย...ทีมสัญญาว่าคลิปนี้จะไม่มีทางหลุดออกไปไหนแน่นอน...แต่ต้าต้องโทรไปเปลี่ยนตัวแสดงเดี๋ยวนี้...ถ้าอีกสามนาที ทีมยังไม่เห็นผู้จัดการของทีมรับโทรศัพท์...ทีมจะบอกให้เพื่อนทีมเอาคลิปส่งเป็นฟอร์เวิร์ดเมล์ทันที...รีบโทรลงมาเบอร์ศูนย์ แล้วโอเปอเรเตอร์จะโอนสายให้ผู้จัดการทีมเอง...แค่นี้นะ...” ผมวางสายทันทีที่พูดจบ
*
*
...ตอนที่คบกัน...ต้ารู้กิติศัพท์ความแรงของผมเป็นอย่างดี...และก่อนเลิกกันก็ได้โดนกับตัวเองซะด้วย...ที่เพื่อน ๆ ผมเม้าท์กันว่าผมน่ากลัว เพราะเป็นคนที่พูดจริง ทำจริง...และทุกอย่างที่ทำ ไม่เคย ไม่สำเร็จ...เป็นอย่างที่คิดไว้...ไม่ถึงนาที...ผมมองไปที่ห้องพี่รุจ เห็นแกรับโทรศัพท์ และทำหน้าตกใจ...ผมจึงเดินออกมาหน้าฟร้อนท์ เพื่อรอฟังข่าวดี...
“...วันนี้ไม่ค่อยออกมาหน้าฟร้อนท์เลยนะ...หน้าตาก็ดูไม่ค่อยสบายเลย...ไม่ดีใจที่ได้ถ่ายเอ็มวีเหรอ...เอ...หรือว่าเสียใจที่ต้องแยกกับพี่ยอดล่ะ...”
“...ถ้าแม็คได้ถ่ายเอ็มวีแม็คจะดีใจมั้ยล่ะ...” ผมถามเสียงเบา แอ็คติ้งเศร้า
“...ดีใจสิ...ได้ออกทีวี...เริ่ดจะตาย...”
“...เหรอ...”
“...แม็ค...เจ้เรียก...” พี่อีกคนเปิดประตูออกมาเรียก แม็คทำหน้างง ๆ ก่อนจะเดินเข้าไป
“...เริ่ดแน่...อีโล้นซ่า...” ผมพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วยิ้มเมื่อนึกถึงภาพแม็คพยายามปฏิเสธพี่รุจเพราะอับอายสภาพตัวเอง
*
*
...เป็นไปตามคาด...แม็คกระฟัดกระเฟียดออกมาหลังจากคุยกับพี่รุจ...เค้าโทรไประบายเป็นภาษาอังกฤษกับคุณกรณ์...แจกฟักเป็นสวน เต็มล็อบบี้เลยมั้ง...ผมได้แต่ยืนยิ้มกับท่าทางกระวนกระวายของแม็ค...พี่รุจเดินมาประกบตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว...
“...ตกลงแกไม่ต้องเข้าฉากแล้วนะ...”
“...ทำไมล่ะเจ้...แหม...ทีมอยากจะเป็นดาราจนตัวสั่นแล้วเนี่ย...” ผมพูดขำ ๆ
“...แกนี่มันจริง ๆ เลยนะ...มิน่าล่ะอีตายอดถึงติดแหง็กได้ไปไหนไม่รอด...”
“...เกี่ยวอะไรกันอ่ะ...”
“...ก็แกไม่ได้มีดีแค่หน้าตาอย่างเดียวไง...ยอดมันหาคนอย่างนี้มานานแล้ว...แต่ชั้นสงสารมันจังเลย...พอหาเจอก็ต้องมีเหตุพลัดพราก...เฮ้อ...” พี่รุจเอามือทาบอก และถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...เจ้...เวอร์แล้ว...”
*
*
...ถ้าแม็คยังอยู่ในสภาพปกติ คงเล่นบทง่าย ๆ อย่างนี้ได้คล่อง...แต่คนมันไม่มั่นใจในตัวเอง บทง่าย ๆ ก็กลายเป็นยาก...ผมมองเค้าแสดงเก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก มุมกล้องก็ไมได้ เพราะมัวแต่ห่วงทรงผมตัวเอง...ถึงจะแอบสมน้ำหน้า แต่ก็อดสงสารไมได้...คิดไปคิดมา...สงสารตัวเองมากกว่า...ถ้าไม่เพราะแม็คโทรไปฟ้องจีเอ็ม ผมก็คงไม่ต้องแยกกับพี่ยอด...นี่ยังทำใจไม่ได้เลย...ไม่รู้เค้าจะว่ายังไง...เงียบมาตลอดช่วงกลางวัน...เห็นอย่างนี้แล้วใจไม่ดีเลย...
*
*
“...ว๊าย...อีนี่...แรงมาก...คิดได้ยังไงอ่ะ...สะใจที่สุด...กูจะอัดวิดีโอเก็บไว้เลย...อยากเห็นหน้าอีไฮโซโป๊งเหน่งนั่นจัง...ถ้ามันรู้ว่ามึงเอาคืนได้เจ็บแสบขนาดนี้ มันคงกระอักเนอะ...” มิ้นท์กรี๊ด เมื่อฟังผมเล่าเรื่องราวต่าง ๆ จบ ขณะที่เราสามคนมากินข้าวเย็นพร้อมกัน
“...กูไม่ได้ทำอะไรรุนแรงซักหน่อย...ตัวเค้าก็บอกเองว่าอยากออกทีวี...” ผมพูดหน้าตาเฉย
“...แต่ผมทรงนั้นไม่ผ่านนะ...” แก้วหัวเราะเบา ๆ
“...แล้วมึงจะทำยังไงต่อไปวะ...ให้กูช่วยเก็บของมั้ย...” มิ้นท์ถาม
“...เราช่วยเองดีกว่า...เดี๋ยวมิ้นท์ก็ต้องไปทำงานต่อแล้วนี่...” แก้วอาสา
“...ไม่เป็นไรหรอกแก้ว...เราเก็บเองได้...สมบัติเราไม่เยอะ...แต่ต้องรบกวนฟิลิปมาช่วยขนของพรุ่งนี้เที่ยง ๆ ละกัน...”
“...ได้...สบายมาก...ผัวกูใจดีอยู่แล้ว...”
“...โอ้โห...เรียกผัวเต็มปากเต็มคำเลยนะ...” แก้วกัด
“...แหม...ก็เต็มปากเต็มคำจริง ๆ นั่นแหละ...ทั้งปากบนปากล่างเลย...” มิ้นท์พูดพลางจับที่ข้อมือตัวเองโชว์เพื่อนให้รู้โดยนัยว่าอะไรที่เต็มปากชี
*
*
...พี่ยอดเลิกงานเกือบสองทุ่ม...เค้าเดินมานั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่บนโซฟา มองผมเก็บของลงกระเป๋าด้วยแววตาเศร้า...ผมหันหน้าหนี ไม่อยากมองเค้า...กลัวจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่...ท่าจะบ้าไปแล้วเรา...เมื่อก่อนอยู่คนเดียวได้...นอนที่ไหนก็ได้...คอนโดย้ายทุกหกเดือน...ไม่เคยมีปัญหากับการนอนแปลกที่...แต่การย้ายครั้งนี้ ทำไมผมรู้สึกหดหู่อย่างนี้ล่ะ...เราแค่ย้ายไปพักกับมิ้นท์ในตัวเมือง ยังทำงานที่นี่ ยังกินข้าวกลางวัน และข้าวเย็นกับพี่ยอดได้เหมือนเดิม...
“...พี่ยอดกินข้าวหรือยัง...” ผมถามทำลายความเงียบ
“...กินแล้ว...ข้าวกล่องกองถ่ายมันเหลือ เค้าเลยเอามาให้กิน...”
“...อร่อยปะ...”
“...ก็ดี...ถ้ากินช้ากว่านี้อีกนิดคงบูดอ่ะ...” พี่ยอดพูดขำ ๆ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ตลกสำหรับเค้า
“...ถ้าดึก ๆ พี่ยอดหิวก็กินขนมนี่ได้นะ...อีกหน่อยทีมไม่อยู่ แต่จะซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้ให้เหมือนเดิม...”
“...ถ้าทีมไม่อยู่ พี่ก็ไม่อยากกินอะไรหรอก...แค่คิดมันตื้อไปหมดแล้ว...”
“...พี่ยอดไปอาบน้ำดิจะได้สบายตัว...”
“...อืม...” พี่ยอดรับคำแล้วลุกขึ้นเปลี่ยนผ้าขนหนูช้า ๆ ผมมองพี่ยอดไม่ชัด เพราะตอนนี้น้ำตามันกลบตาไปหมด
*
*
...ผมนั่งมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกจัดเก็บเรียบร้อย...ชุดฟอร์มรีเซฟชั่นถูกแขวนไว้ใกล้ ๆ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ผมต้องเอาชุดไปไว้ที่ล็อคเกอร์เหมือนพนักงานคนอื่น...ถึงแม้ว่าผมยังมีสิทธิ์ขึ้นมาหาพี่ยอดหอพักแห่งนี้ แต่ก็นอนพักค้างคืนไม่ได้ นอกจากจะมีเหตุจำเป็น และต้องขออนุญาตที่ฝ่ายบุคคลเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย...
“...พรุ่งนี้พี่จะไปคุยกับเอ็มดี...” พี่ยอดทรุดตัวนั่งกับพื้นข้าง ๆ ผม
“...อย่าเลยพี่...ทีมไม่อยากให้คนเค้าว่าได้...” ผมห้าม พี่ยอดถอนใจ
“...ถ้างั้นพี่จะไปอยู่ข้างนอกกับทีม...พรุ่งนี้เราไปหาอพาร์ท์เม้นท์แถวตลาดกันนะ...”
“...เปลือง...อีกอย่างพี่ยอดจะลำบากด้วย...”
“...ลำบากตรงไหน...”
“...ก็เผื่อเค้ามีงานด่วน พี่ยอดต้องเดินทางมาดึก ๆ อันตรายนะ...”
“...ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยวะ...” พี่ยอดพูดเสียงเครียด แล้วฟุบหน้าลงกับหัวเข่าตัวเอง
“...ยังไงทีมก็ต้องไป...แต่มันเร็วกว่ากำหนดเกือบสองเดือนเอง...ตอนแรกทีมก็กะจะเช่าอพาร์ทเม้นท์เหมือนกัน แต่พี่ ๆ เค้าบอกว่า สัญญาเช่าขั้นต่ำหกเดือนทั้งนั้น...ทีมเลยต้องไปรบกวนมิ้นท์ก่อนเวลา...”
“...พี่เป็นห่วงทีม...”
“...ทีมเป็นห่วงพี่ยอดมากกว่า...ถ้ามีคนเคาะห้องตอนดึก ๆ อย่าเปิดนะ...”
“...ครับผม...” พี่ยอดรับคำ และมองหน้าผมนิ่ง
*
*
...หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก...พี่ยอดลุกขึ้นดูความเรียบร้อยของห้อง ก่อนจะดึงมือผมให้ลุกตาม เค้าจูงผมเข้าห้องนอนตามปกติ...แต่พอหลังผมสัมผัสกับพี่นอน...พี่ยอดโถมตัวลงมาคล่อมผมไว้...ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เรานัวเนียกันบนเตียงอย่างนี้...แต่ผมก็ใจเต้นรัวทุกครั้ง...มือของผมที่โอบหลังเปลือยของพี่ยอดอยู่ทำให้รับรู้ถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น...ตอนแรกตัวพี่ยอดเย็นเฉียบ เพราะเพิ่งอาบน้ำออกมา แต่ตอนนี้มันร้อนขึ้น ซึ่งไม่ต่างกับผมที่หน้าร้อนผ่าว เมื่อพี่ยอดถอนริมฝีปากจากปากผม และเริ่มซุกไซ้ลงไปที่ซอกคอ ไล่มาเรื่อยถึงใบหู และไรผม...
“...ทำไมวันนี้ไม่ห้ามล่ะ...” พี่ยอดกระซิบข้างหู
“...อยากรู้ว่าพี่ยอดจะหยุดเองได้หรือเปล่า...”
“...ไม่ได้หรอก...ถ้าวันนี้ทีมไม่ห้ามถือว่าสมยอมนะ...” พี่ยอดพูดเสียงหื่นพลางเอามือลูบบริเวณเอวของผม
“...ยอมมานานแล้ว...” ผมเอานิ้วแซะขอบกางเกงบ๊อกเซอร์พี่ยอดบ้าง
“...จริงเหรอ...” พี่ยอดยิ้ม มองผมตาเป็นประกาย...ผมพยักหน้า...
*
*
...แม้จะมีเพียงแสงสีส้มจากโคมไฟเล็ก ๆ หัวเตียง แต่ผมก็เห็นว่าพี่ยอดดีใจแค่ไหน...หลังจากนั้นผมก็ปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการส่วนลึกที่รอมานานพอ ๆ กับพี่ยอด...เราสองคนต่างช่วยกันทำให้ภารกิจบอกรักด้วยภาษากายนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี...ผมเจ็บแทบจะขาดใจ...แต่ซักพัก...ผมแทบสำลักความสุขตายภายใต้วงแขนกำยำ เสียงคราง และสีหน้าของพี่ยอดที่บ่งบอกถึงความสุข มันทำให้ผมสุขตามไปด้วย...จากตอนแรกที่ไม่คิดว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้ด้วยเงื่อนไขหลายอย่างที่ผมสร้างขึ้นมาเอง...กลัว กังวลไปสารพัด...แต่เพราะความรัก...แค่เห็นคนที่เรารักมีความสุข...เงื่อนไข และความกลัวต่าง ๆ ก็หายไปในทันที...กลับกลายเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจ และแน่นอน...ติดใจ...ถึงแม้จะยังคงเจ็บอยู่ แต่ผมก็ยินดีให้ความสุขกับพี่ยอดอีกครั้งก่อนไปทำงานในเช้าวันรุ่งขึ้น...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น...ทุกกำลังใจ...ทุกคำติดชมนะครับ...วันนี้มาดึกไปนิดนึง...เพิ่งกลับจากบ้าน และออกกำลังกายเสร็จ...ในที่สุดน้องทีมก็เสียซิงซะที...หวังว่าคงถูกใจผู้อ่านนะครับ...อีกสองตอนก็ต้องจบแล้ว ต่อไปจะได้ตามอ่านผลงานของคนอื่นบ้าง...
Happy Valentine's Day นะครับ ขอให้มีความสุขกับความรัก...รักอย่างมีสติ รักโดยไม่มีเงื่อนไข และอย่าคาดหวังในความรักนะครับ...เพราะรักไม่ได้ทำให้เราเจ็บ แต่เป็นเพราะความคาดหวังต่างหาก...น้องทีมเสียซิงในวันวาเลนไทน์พอดีเลย...กะว่าจะให้เสียซิงในตอนจบซะหน่อย...แต่อยากให้ตอนทีมเสียซิงเป็นของขวัญสำหรับคนอ่านที่รอกันมานาน...
...เป้...
-
มาดึกมากเลยค่ะ โอ๊ย อยากจะกรี๊ดสิบแปดตลบ :-[ ในความเศร้าก็ยังมีความดื่มด่ำ
ในที่สุดทีมก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้วว :m25: โฮก~
-
:L1: สุขสันต์วันแห่งความรัก และสวัสดีปีใหม่จีนนะคะ
ใกล้จบแล้วหรือนี่ พอใกล้จบแล้วก็ยิ่งอยากอ่านต่อแฮะ
ในที่สุดน้องทีมก็เปิดใจเปิดกายให้กับพี่ยอดเต็มร้อยซะที
รอลุ้นว่าอีกสองตอนจะทำให้เรื่องของพี่ยอดกับน้องทีมลงเอยอย่างไร
ยังบวกคะแนนเพิ่มไม่ได้ แต่ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
-
:haun4: :haun4: คุ้มสุดๆ....สุขสันต์วันเเห่งความรัก.....เฮงๆรวยในวันตรุษจีนด้วย
-
:L2:
happy valentine's day นะคะ คุณเป้
-
:give2:
ลึกซึ้งกันแย้ววววว
-
กรี๊ดดดด นี่ต้องไปจริงๆแล้วชิมิ?
นึกแล้วว่าต้องเป็นแม็กซ์ ชิชิ ขอให้ผมไม่ยาวขึ้นไปตลอดชีวิตเล้ยยย:angry2:
-
อร้ายยยยยยย สุขสันตืวันวาเลนไทน์นะคะน้องทีม หุหุ :L2:
ในที่สุดก็ยอมพี่ยอดซะที ลุ้นมาตั้งนาน :-[
อีกสองตอนจะจบแล้วหรอคะเนี่ย ใจมันโหวงๆเลยอ้ะ
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ รอเรื่องนี้จนติดแล้วเนี่ย :m15:
-
โฮกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!! :pighaun:
คุ้มจริง ๆ ที่เข้ามาตอนดึก ๆ
พี่ยอดนะพี่ยอด เล่นซะน้องทีมล้นความสุขเลย
:jul1:
-
Happy Happy สองเทศกาล
มีความสุขมากๆ นะน้องเป้
:mc4: :mc4: :L1: :L2: :L1:
ของฝากนายร้าย :beat: :beat:
น้องทีมจะปล่อยแบบนี้เรอะ :m16:
หงุดหงิดแทน เล่นกัดไม่ปล่อย
เชียร์ให้พี่ยอดย้ายออก
งาน ก้อให้เวรกลางคืนทำไง
ที่พี่ยอดรับทำ เพราะเป็น favor
นังแม็กซ์จะได้บ้าไปเลย o18
น้องเป้ ใกล้จบภาคแรกใช่มะ
ก้อต่อภาคสองไงล่ะ
เรื่องของแก้วกะไผ่ มิ้นท์กะเชฟ
แล้วภาคหลังของน้องทีมกะพี่ยอด
เรายังเจอกันอีกยาว คริ คริ
-
กี๊ตตได้แล้ววว เดี๋ยวพี่ยอดคงยอมทุกอย่างตามออกไปแหละ เพราะความติดใจ...ฮิๆๆ
-
:o8: :o8:
ในที่สุดน้องทีมก็ยอมพี่ยอดจนได้
แล้วอย่างนี้พี่ยอดจะยอมปล่อยทีมไปอยู่ข้างนอกได้จริงๆเหรอ
-
:mc4: :mc4: :mc4: เย้ น้องทีมได้เป็นของพี่ยอดแล้ววว
แต่แหม ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ ชอบอ่า
-
:z13: :z13: :z13:
ยังไม่อยากใ้จบเลยคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอบคุณคราบบบบบบบ
-
ุขออนุญาตสักครู่......&^%$%^&*@#$#%&*%#!@#$%&$@$%^
แปลว่า ถูกใจอย่างแรงงงงงงง :laugh: แอบอ่านมานานแล้ว แต่เจอของขวัญวันวาเลนไทน์แบบนี้ ทำให้อดใจแอบอ่านไม่ไหว :-[
คุณเป้ o13 o13 o13
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ และตรุษจีนนะครับ :pig4: :L1:
-
:mc3: จุดพลุฉลองให้กับพี่ยอดในวันวาเลนไทน์ เย้ๆๆๆๆ :mc2:
ไม่อยากให้จบเลยพี่เป้ :m2:
-
:m25: :m25: :m25:
:mc4: :mc4: :mc4:
ฉลองวาเลนไทน์ แบบยิ่งใหญ่
-
:mc4: :mc4:
ติดใจแล้วละสิ อิอิ
แล้วพี่ยอดจะทำไง??
ทีมจะออกไปแล้วน้าาาา :z2:
-
และแล้วทีมก็ :z1: คึคึ
1 แต้มสำหรับพี่เป้ค่ะ
-
อ่า...จะจบแล้วหรอคับ
:m15:
-
ทีมเสียซิงวันวาเลนไทน์ กีสส :m3:
แต่ว่าต้องแยกกันอยู่ มันก็น่าเศร้าอยู่น๊า :sad4:
แต่ขำที่ทีมเรียกแม็คว่า "อิโล้นซ่า" จัง :laugh:
+1 ขอบคุณพร้อมกับแฮปปี้วาเลนไทน์เดย์คร้า :L2:
-
สุขสมอย่างใจพี่ยอดเขาเลย
อ๊ากกกกกกกกกก
เขินนนนนนนนนน
นี่หรือฉากที่รอคอย วันวาเลนไทรน์ 55+
-
กรี๊ดดดดดดดดดน่ารักสุดๆ :m3: พี่ยอดรีบไปหาเรือนหออยู่กับ
น้องทีมเถอะ ไม่อยากให้ครบ 4 เดือนเลย :serius2:
:man1:น้องเป้ ไม่อยากให้จบเลย แต่ก็เข้าใจว่าน้องก็คงมีแผน
ชีวิตของตัวเองอยู่ แต่มันอดคิดถึงไม่ได้อ่ะ :o12:
-
พัฒนาไปอีกระดับล่ะ :กอด1:
-
ฮูเร่ๆๆๆๆๆๆ :mc4:
ทีมเข้าคอนเสป
เสียซิงต้องเสียววันวาเลนไทน์ 55555+ o13
HAPPY VALENTINE 'S DAY จ้า :L2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
เรื่อง มันเศร้า อ่ะน่ะ
สขไม่คุ้ม เศร้า ว่ะ
เห้ยยยย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad4: ไม่อยากให้จบเล้ย ทำไงดี เอาเป็นว่าฝึกงานไม่ผ่านเลยต้องกลับมาฝึกต่อดีกว่ามะ
ปล.ถูกใจที่สุดตรงเสียซิงนี่แหละ :-[
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ในที่สุดทีมก็ใจอ่อน
เป็น NC หวานๆดีค่ะ
แต่พี่ยอดจะยอมให้ทีมออกไปอยู่ข้างนอกหรือ
ตกเป็นของกันและกันแล้ว
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
อยากอ่านต่อเรื่อยๆ
:L1:
-
:a5:สุดยอดเลยคับ
-
:m25:
happy valentine dayนะพี่เป้
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณมากคราบ...
Happy Valentine's Day :c5: & ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดใช้ :mc4:
-
:L2: :L2: :L2:
-
o14 :c5: o15 .......ขอบคุณคร๊าบบบบบ
-
ฉากนี้คุ้มจริงๆที่กั๊กไว้นาน อิอิ ความสุขล้นใ :man1:จ
-
กรี๊ส ส
และแล้วว ทีมกะพี่ยอดก้. .
:o8:
ชอบชอบบ
ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
ฮือๆๆ
เปิดคอมมาต้องเข้าิลิ้งค์นี้ทุกครั้ง
เส้าจาย ย~~
:monkeysad:
-
เสียซิงซะแล้วเวงกรามมมมมมมมมมมม
Happy valentine นะครับ :L1: :L1:
-
สงสาร ทีม กะ พี่ยอด อ่าา
แต่ตอนท้ายก็หวานกันจัง ฮิฮิ
Happy Valentine Day ค่าา :L1:
-
:L2: :L1:แฮปปี้ วาเลนไทน์ ครับ ขอบคุณสำหรับฉากหวานๆ :jul1:
-
นังต้าร์กับนังโป้งเหน่งนั่นต้องเจอแบบนี้ จัดการรวบขาเอาให้หน้าทิ่ม :z6:
ทีมเข้มแข็งจริงๆ จะไปอยู่ข้างนอกยังใจแข็งปลอบประโลมพี่ยอดได้ ดูสิคนเราแฟนใครกันเนีย
อั๊ยยยยยยยยต่อไปนี้ทีมก็มีเรื่องเม้าดักคอมิ้นแล้วสินะบอกว่าของพี่ยอด...............ต้องใช้แว่นขยายรึป่าว :m20: :laugh: เพื่อคนที่เรารักอ่ะเน้อนุ้งทีม :m1: :m11: :m4:
+1 คะ
-
ว่าแล้วต้องเป็นฝีมือนังโล้นซ่า :beat: แหม ชีกะกะใช้โอกาสนี้ย่องเข้าหาพี่ยอดล่ะสิ
เชียร์พี่ยอดย้ายตามทีมเลย หุหุ งานเร่งกลางคืนก็ให้ลูกน้องทำจิ ถ้าใหญ่จริง ๆ ค่อยลำบากเข้ามา
อย่างน้อยก็ได้นอนกอดเมียทุกคืนนะวุ้ย :laugh:
ในที่สุดพี่ยอดก็มีวันนี้ กรากกกกกกกก ทำสองประตูเลยรึ ทีมซ้ำแย่ เอ๊ะ รึไม่หว่า o18
แหม ในเรื่องร้าย ๆ ก็ยังมีเรื่องดี ๆ นะเนี่ย :haun4:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ขอบอกว่า สนุกสนานกับ น้องทีมมากๆๆ แรงดีจริงๆๆ
-
ดีใจจัง พี่ยอดสมหวังซะที ทีมด้วย น่ารักอ่ะ
จะจบแล้วเหรอ :monkeysad: :sad11:
อยากอ่านเรื่องของเป้ล้วนๆบ้างอ่ะค่ะ มีมะคะ อิอิ
-
:กอด1:
มีเหตุพลัดพลาดจริงจริ๊ง
แต่ได้ซิงน้องทีมมาแทน อิอิ
-
เริศมาก อีโล้นซ่า
-
หนีตามน้องทีมไปเลยพี่ยอด
เมียอยู่ไหน เราต้องอยู่ที่นั่นค่า o17
ไม่อยากให้จบเลย :serius2:
-
ติดใจแล้ว...ก้อ.........
อย่าจากไปไหนเรยนะทีม
พี่ยอด...................
จะได้ดูแลอย่างใกล้ชิดทุกคืน
ห้า ห้า ห้า
รอตอนต่อไปแล้วอ่ะพี่เป้
อยากอ่านฉากเช้าที่ทีมตื่นมาเจอพี่ยอดอ่ะ
แอบรีเควส
-
please come back :call:
-
สุขสันต์วันวาเลนไทน์และวันตรุษจีนครับ พี่ยอดสมหวังเสียทีแต่น้องทีมกลับต้องย้ายไปข้างนอกซะแล้ว ส่วนแม๊คก็คงได้ออกทีวีสมใจแล้วสิ 555 ยังไม่อยากให้จบเลยครับแต่ถ้ามีตอนพิเศษมาหน่อยก็ดีนะครับ
-
สะใจเจ๊จริงๆ นังโล้นซ่าได้ออกทีวีทั่วประเทศเชียวนะนั่น กร๊ากกกกกก
แต่แอบสงสารพี่ยอด เฮ้อ!!!!!!!!
ยังดีที่น้องทีมมีวิธีปลอบใจพี่ยอดที่ชงัดจริงๆ
พี่ยอดติดใจเลยนิ :haun4:
-
ตอนนี้เศร้าจัง สงสาร ทั้งทีม แล้วก้ พี่ยอดเลยยย
เม้นไม่ถูกเลยย ตอนนี้ ยังซึมอยู่เลยยยย
รอตอนเช้าคะ ฮิฮิ
-
อือ....อือ.....อือ.....อ้า.....อ้า.....อือ....อือ.....อือ.....อ้า.....อ้า.....
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!
ฉากนี้ที่รอคอยยย...
:m25: :m25:
-
น้องทีม :oo1: เสร็จ พี่ยอดไปแล้ว
แต่ก้อต้องห่างกันอยู่ดีนะ
แล้วจะเป็นยังไงต่อหละนี้
:undecided: :undecided:
-
ต้องกระเด็นออกไปข้างนอกซะและ
-
สุดท้ายก็ได้ลงเสาเอก เยส !! :a2:
แต่ทำไมรู้สึกว่ามันยังเศร้าๆอยู่เลยล่ะ ไม่นะ :serius2:
เรื่องเยอะแยะมากมาย จะแก้ยังไงต่อเนี่ยะ :a6:
-
ครบ 100 หน้าแล้วววววววววววว สุโก้ยยยยยย
-
ร่วมฉลอง 100 หน้าด้วยคนค่ะ
ทีม-ยอด สู้ๆๆ
รอตอนต่อไปค่าา
-
อุ้ย !!! ฉลอง 100 หน้า
มาตอบคนแรกของหน้านี้เลย :mc4: (เพิ่งเห็น)
รีบมาต่อด้วยนะค๊าบผม รอลุ้นมหาศาล
-
ร่วมฉลองด้วยค่า :mc4:
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าค่ะคุณเป้ :o8:
-
:haun4:รอบนี้ทามไมหายไปนาน :pighaun:
-
:mc4: 100
มารอช่วยน้องทีมกะพี่ยอด
อยู่ไหนเอ่ย :serius2:
-
ฉลองหน้าที่ 100 จ้า :mc4:
น้องเป้สู้ๆ :กอด1:
รักน้องทีม
ปลื้มพี่ยอด หุๆๆ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆ ติดตามมานานเเล้ว
ยังไม่อยากให้จะเลยอ่ะ :serius2:
-
เย้ๆๆๆๆ
ฉลองด้วยคนนะ
:mc4: :mc4:
-
เนตล่ม เข้าได้ครั้งละแป๊บเดียว มาลงต่อไม่ได้เลย ถ้าวันนี้สัญญาณปกติดี เราเจอกันนะจ๊ะ
-
^
^
^
นั่งรออย่างมีความหวัง :m13: :m13:
-
คุณเป้มาทำให้ติดใจ
แล้วก็จะทิ้งกันไปซะแล้ว
:L2:
-
กรี๊ด!!!!!! รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ แง่มๆๆๆ :serius2:
-
เอากลับได้ทันทีทันใดเลย หนูทีน
พร้อมทั้งกายและใจ อะไรมันจะสุขเท่า
มารอหนูทีนแก้ปัญหาและอุปสรรคที่ขวางอยู่ ให้ผ่านไปได้ด้วยดี
+1 ให้เป้ เป็นกำลังใจให้ครับ แต่อีกสองตอนก็จะจบแล้ว :impress3:
-
มารอทีมกะพี่ยอด
><"
ขอให้เนตพี่เป้หายเน่า
:call:
-
:110011: :z7:
เต้นรอ คิดถึ๊ง คิดถึง คิดถุง
-
^^
-
เพิ่งจะมีโอกาสตามอ่าน
แต่จะจบซะแล้ว :serius2:
สนุกดีครับ ชอบผู้ชายแบบทีมมากเลย
ไม่ใช่นางเอกที่ยอมโดนกดขี่ฝ่ายเดียว
แต่มีเล่นคืนด้วย (ทำเอาแม็คแทบกระอักเลือด)
-
ร้อยหน้าแล้ววววววววววววววว
ดีใจด้วย
สุ้ ๆๆๆ
แต่ไม่น่าจบเร็วแบบนี้เลย
อยากอ่านไปเรื่อย ๆๆ อิอิ
-
ว้าวๆ ,,ดีใจด้วยฮับ :impress2: :impress2:
รออยู่นะ ^^
-
โอ้ เย่
100 หน้าแล้ววว :ped149: :a1:
-
ไม่ทันหน้าที่ 100 งั้นขอเป็นเม้นท์ 2002 เลขสวยแทนละกัน
พี่เป้เนตหายป่วยรึยังค๊า
-
ฉากนี้นี่...เม้นต์เยอะดีจัง
555
-
อิอิ
น่ารักดีจัง แต่หายเงียบไปเรยนะครับ กำลังมารอดูฉากต่อไปอยู่นะ
-
ไม่ทันหน้า100 ทันหน้า101ก็ยังดี
รอนะคะคุณเป้ :impress2:
-
We belong together 49
...ถ้าเช้านี้เป็นเช้าวันอาทิตย์ พี่ยอดคงไม่ปล่อยให้ผมลุกจากเตียงง่าย ๆ แน่นอน...หลังจากที่ผมตื่นแล้วลุกไปอาบน้ำด้วยความยากลำบาก พี่ยอดก็รู้สึกตัวและเดินตามไปขออาบน้ำพร้อมกับผม ตอนแรกก็อายแต่คิดไปคิดมา เมื่อคืนเราเหมือนคนเดียวกันแล้ว ไม่มีอะไรต้องอายนี่นา...พอผมเปิดประตูให้ พี่ยอดก็รีบแทรกตัวเข้ามาเหมือนกลัวผมจะเปลี่ยนใจ...เราผลัดกันถูสบู่ แรก ๆ ก็ใช้มือลูบไล้ฟองจนทั่ว...ผมนึกสนุกขึ้นมาเลยแกล้งเอาตัวถูไถเลื้อยไปกับกล้ามแน่น ๆ ของพี่ยอด...ไม่น่าเลย...แทบคลานออกมาจากห้องน้ำ...
“...พี่ว่าพี่จะไปเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่กับทีมดีกว่า...” พี่ยอดพูดขณะที่เค้าพยุงผมเดินไปทำงาน
“...ไม่เอา...เปลือง...ทีมอยู่อีกที่นี่อีกแค่ไม่กี่เดือนเองนะ...” ผมรีบห้าม
“...โห...พูดอย่างนี้อีกแล้ว...ได้พี่แล้วจะทิ้งกันง่าย ๆ เลยเหรอ...” พี่ยอดโอดครวญ
“...พี่ยอด...เดี๋ยวเหอะ...ใครได้ใคร...” ผมหลบตาวูบ อายจนหน้าร้อนวูบ
“...ก็นั่นแหละ...เราไปหาที่อยู่ด้วยกันเหอะนะ...”
“...ขอคิดดูก่อน...”
*
*
...พี่ยอดพาผมไปกินข้าวเช้าแล้วจูงไปที่ฟร้อนท์ต่อ...ทุกสายตามองมาด้วยความสงสัย...ผมพยายามฝืนตัวเองให้เดินเหมือนคนปกติ แต่มันยังเจ็บจากการโดนพี่ยอดตอกย้ำความเป็นสามีเมื่อเช้า...
“...แกจะแยกกันจริง ๆ เหรอ...ชั้นช่วยพูดให้ได้นะ...แกเป็นแค่เด็กฝึกงาน เค้าอาจจะผ่อนปรนให้...” พี่รุจเดินมากระซิบขณะที่ผมกำลังเก็บเอกสารเช็คเอ้าท์ที่หน้าฟร้อนท์
“...ไม่เป็นไรเจ้...ทีมไปอยู่กับมิ้นท์ก็ได้...เค้าจัดห้องรอไว้แล้ว...”
“...มันไกลนะ...แล้วจะมาทำงานยังไง...”
“...พี่ยอดบอกว่าจะไปรับไปส่งอ่ะ...” ผมพูดเขิน ๆ
“...เฮ้อ...แกก็ไม่น่าวิ่งทะเลอทะล่าไปที่นั่นเลย...”
“...ทีมไม่ได้ตั้งใจนี่นา...ตอนนั้นมันโมโหอ่ะ...”
“...โมโหอะไร...” พี่รุจทำตาโต
“...เปล่าเจ้...เออ...เจ้รู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ...พี่ยอดเค้าว่าจะไปเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ข้างนอกแหละ...” ผมทำท่าเม้าท์
“...จริงเหรอ...ข้างบนเค้าไม่ยอมให้ยอดย้ายไปไหนหรอก...เออ...เจ้ลืมไปว่าทำงานค้างอยู่...” พี่รุจรีบตัดบทแล้วเดินเข้าหลังฟร้อนท์ไป
*
*
...พักกลางวัน พี่ยอดเดินยิ้มระรื่นมารับผมไปกินข้าว...ผมสงสัยว่าทำไมถึงดูมีความสุขจัง เมื่อเช้ายังเห็นทำหน้าเครียดอยู่เลย...เรารีบกิน และรีบขึ้นไปขนกระเป๋าของผมมารอฟิลิปที่หน้าโรงแรม...
“...ทีมคงรบกวนมิ้นท์ไม่นานนะ...” พี่ยอดพูดตอนที่เราขนของขึ้นรถจนหมด
“...ไม่รบกวนซักหน่อย...มีเพื่อนมาอยู่ด้วย ดีจะตาย...นี่รอแก้วมันตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นี่ต่อหรือเปล่า...ฟิลิปจะกั้นห้องเพิ่มไว้ให้มันเลยนะ...”
“...พี่คิดว่าจะไปหาที่พักแถวโรงแรมกับทีม...”
“...พี่ยอดก็มาอยู่ด้วยกันสิ...ห้องกว้างจะตาย...” มิ้นท์ชวน
“...ไม่เป็นไร...เดือนหน้าพี่ก็ได้โปรโมทแล้ว เงินเดือนขึ้นอีกเยอะเลย...”
“...พี่ยอดเก็บเงินไว้เถอะ...ถ้าเช่าห้องเดือนละห้าพัน สัญญาหกเดือนก็สามหมื่น เสียดายเงิน...อีกอย่างทีมยังไม่รู้เลยว่าจะต้องขึ้นไปกรุงเทพฯ เมื่อไหร่...” ผมห้ามไว้
“...เอ้า...ไปตกลงกันซะให้เรียบร้อย...มิ้นท์เอาของไปเก็บที่บ้านก่อนนะพี่ เดี๋ยวกลับมาทำงานต่อไม่ทัน...” มิ้นท์ขัด เมื่อเห็นพี่ยอดจะเถียงผม
*
*
...พี่รุจนี่แรงจริง ๆ แกไปบอกจีเอ็มเรื่องพี่ยอดจะย้ายออก ทำให้ผู้บริหารตัดสินใจเลื่อนตำแหน่งให้พี่ยอด และปรับเงินเดือนเพิ่มให้อีก...เป็นการช่วยพี่ยอดทางอ้อมถ้าหากเค้าต้องย้ายออกไปอยู่ข้างนอกจริง ๆ...และหลังจากที่เถียงกันพักใหญ่ พี่ยอดก็ต้องยอม ที่ผมห้ามไม่ให้เค้าออกไปเช่าห้องข้างนอก แต่มีข้อแม้ว่าพี่ยอดจะต้องขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับ ไปส่งผมทุกวัน...ถึงแม้ผมไม่อยากจะให้พี่ยอดเดือนร้อน แต่ก็ดีกว่าให้เค้าเสียเงิน ผมจึงต้องรับข้อเสนอนี้...อีกอย่าง พี่ยอดก็ตื่นเช้าเป็นปกติ ขี่มอเตอร์ไซค์มารับผมแค่สิบห้านาที ไม่น่าจะลำบากมากนัก...
*
*
…เลิกงาน...ผมรู้สึกไม่ดี เมื่อเห็นว่าพี่ยอดต้องห่วงหน้าพะวงหลัง...งานก็ต้องทำ ส่วนผมก็รอให้พี่ยอดไปส่งบ้านที่บ้านมิ้นท์...พี่ยอดเร่งมือจนเสร็จตอนทุ่มนึง เค้าก็มาตามผมที่ห้องแก้ว...รู้สึกใจหายเหมือนกันที่ต้องออกจากห้องพักแสนสบายด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก...วิวที่ระเบียงสวยเหมือนภาพวาด...อาหารการกินฟรีสามมื้อ...
“...พี่ยอดกลับห้องเถอะ ขี่มอไซค์ตอนดึก ๆ อันตราย...” ผมพูดกับพี่ยอดเมื่อเห็นว่าดึกแล้ว
“...ไม่เอา...พี่รอให้มิ้นท์กลับมาก่อน แล้วค่อยไป...”
“...มิ้นท์มันเลิกงานห้าทุ่มครึ่ง กว่าจะกลับถึงนี่ก็เที่ยงคืนกว่า...”
“...อืม...พี่รอได้...พี่เป็นห่วงทีมอ่ะ...” พี่ยอดพูดพลางปิดปากหาว
“...พี่ยอดกลับดึก ๆ ทีมก็เป็นห่วงนะ...ถ้ากลับตอนนี้ ต่างคนต่างนอนก็จบ...”
“...โอเค...งั้นอีกครึ่งชั่วโมงพี่ค่อยกลับละกัน...” พี่ยอดต่อรอง
*
*
...ผมมัวแต่ยุ่ง ๆ กับการเก็บของใช้ส่วนตัวให้เข้าที่ หันไปอีกที พี่ยอดหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงผมซะแล้ว...ถ้าจะให้ปลุกตอนนี้พี่ยอดคงต้องขี่รถแบบสะลึมสะลือตลอดทางแน่ ๆ...ผมตัดสินใจให้พี่ยอดนอนที่นี่ และเดินไปดูความเรียบร้อย ปิดประตูหน้าต่างบ้าน โชคดีที่เป็นคนไม่กลัวผี ทำให้ผมสามารถเดินในที่มืดและไม่คุ้นเคยอย่างนี้ได้สบาย...
“...ทีมจะนอนแล้วเหรอ...” พี่ยอดตื่นขึ้นมาถามผมด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อเค้ารู้สึกว่าเตียงมันยวบลง
“...อืม...พี่ยอดนอนที่นี่ก็ได้นะ...”
“...ดีเหมือนกัน...ไม่ไหวแล้ว...เดี๋ยวพี่ไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ...” พี่ยอดยันตัวลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ เหมือนจะรู้เลยว่าต้องมาค้างที่นี่ เพราะพี่ยอดแกอาบน้ำมาจากห้องที่โรงแรม และยัดเอาแปรงสีฟัน และของใช้ส่วนตัวใหม่เอี่ยมอีกหลายอย่างลงกระเป๋าผมด้วย
*
*
“...พี่ยอด...ไหนบอกว่าง่วงไง...” ผมถามเสียงสั่น เมื่อพี่ยอดขึ้นเตียงอีกครั้งก็นอนกอด และจู่โจมจุดอ่อนผมทันที
“...ง่วงเป็นเชี่ยน ๆ...” พี่ยอดพูดแล้วหัวเราะเบา ๆ
“...หื่นว่ะ...”
“...โห...พี่ก็หื่นกับทีมคนเดียวแหละ...” พี่ยอดแก้ตัว แล้วซุกหน้าลงมาที่ซอกคอผมอีกครั้ง
“...วันนี้ไม่ไหวแล้วนะ...” ผมห้ามเบา ๆ
“...พี่รู้ว่าทีมมีวิธี...” พี่ยอดพลิกตัวนอนหงาย ผมมองตาม สงสัยว่าทำไมพี่ยอดถอดเสื้อผ้าไวอย่างนี้หว่า
*
*
…ชีวิตเด็กกรุงเทพฯ ถึงจะเวอร์จิ้นแต่ถ้าบอกว่าไม่รู้เรื่องราวพวกนี้เลยคงไม่มีใครเชื่อ...เราสองคนผ่านคืนนั้นมาได้พร้อมกับการบอกรักแบบเบา ๆ...ดังที่เคยได้ยินว่า บรรยากาศอย่างนี้ มันก็เหมือนข้าวใหม่ปลามัน...พอได้เคยสัมผัสกันอย่างลึกซึ้งเป็นครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งต่อไป และต่อไปเรื่อย ๆ...
*
*
...ตื่นเช้ามากับสถานที่แปลกตา แต่คนบนเตียงคนเดิมที่คุ้นเคยกัน...วันนี้ผมจะทำหน้าที่แฟนที่ดีของพี่ยอดด้วยการลงมาทำอาหารเช้าให้กินเป็นครั้งแรก...อาหารสดที่ผมแวะซื้อเมื่อวาน เป็นการตั้งใจซื้อมาใส่เพื่อตอบแทนน้ำใจมิ้นท์และฟิลิป อาศัยบ้านเค้าอยู่ เราก็ไม่ควรเข้ามามือเปล่า...
...เมื่อผมทำอาหารเช้าง่าย ๆ เสร็จ ก็ขึ้นไปปลุกพี่ยอด...เค้าตื่นแล้วตามที่ผมคาดไว้...บรรยากาศในตอนนี้มันมีความสุขอย่างประหลาด...ตอนอยู่กรุงเทพฯ คนเดียว ผมก็เช่าคอนโดอยู่ เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามความพอใจ...แต่ความรู้สึกของการได้อยู่บ้านกับคนที่เรารัก มันมีความสุขยิ่งกว่าการอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ที่แม้ว่าอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน...หรือแม้แต่อยู่ในหอพักของโรงแรม มันก็สบาย แต่บ้านที่มีพื้นที่ใช้สอยเยอะอย่างนี้ ผมว่ามันให้ความอบอุ่นแบบบ้านจริง ๆ ไม่ใช่แค่ที่ซุกหัวนอน...
*
*
...ตอนที่ยังอยู่ในหอพักของโรงแรม ผมเคยได้กินขนมแปลก ๆ ที่พวกพี่ ๆ ซื้อมาแบ่งกันกินตอนเช้า...วันนี้ผมได้มีโอกาสช็อปปิ้งเดินซื้อของกินในตลาดสดยามเช้าก่อนไปทำงานกับพี่ยอด...ชีวิตเราจะมีความสุขอะไรเช่นนี้...น่าจะออกมาอยู่ข้างนอกซะตั้งนานแล้ว...
“...โอ้โห...ชั้นนึกว่าแกจะมาไม่ทันซะแล้ว...เป็นไงมั่งเดินทางลำบากมั้ย...” พี่รุจทักหลังรับไหว้ผม
“...ไม่ลำบากจ้ะ...มากับพี่ยอด...”
“...ตัวเองไม่ลำบาก แต่พี่ยอดลำบากอ่ะดิ...” แม็คพูดลอย ๆ
“...ไม่นะ...ก็เมื่อคืนนี้พี่ยอดนอนค้างด้วย...ตื่นเช้ามาเราก็ทำกับข้าวให้กิน...ก่อนมาทำงานก็เดินซื้อขนม...โอ๊ย...มีความสุขจะตาย...” ผมพูดไปยิ้มไปให้แม็คหมั่นไส้เล่น
“...โตขนาดนี้แล้วนอนคนเดียวไม่ได้เหรอ...” แม็คถามเสียงแข็ง
“...เราอ่ะนอนได้...แต่พี่ยอดนี่สิ...นอนคนเดียวไม่ได้อ่ะ...เค้าบอกว่ากลัวพวกโรคจิตจะไปเคาะห้องเค้าตอนดึก ๆ หรือไม่ก็สอดอะไรเข้าไปใต้ประตูอีก...” ผมกัด พลางจ้องหน้าแม็ค
“...มีอย่างนั้นด้วยเหรอ...” พี่รุจถามเสียงจริงจัง
“...ไม่มีหรอกครับ...พี่ยอดเค้าคงเข้าใจอะไรผิดมั้ง...” แม็ครีบตอบ
“...เหรอออออ...” ผมทำเสียงยาน ยิ้มกวน ๆ แล้วเดินไปดูงานอีกด้าน
*
*
...ตอนกลางวัน...ผมนั่งกินข้าวกับแก้วอย่างสงบ แต่ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ที่แคนทีนก็ดังขึ้น...คนที่อยู่ใกล้ที่สุดรับ และตะโกนเรียกผมให้ไปรับสายจากฟร้อนท์...พี่รุจโทรมา บอกให้รีบกินรีบกลับมาออนฟลอร์...ผมค่อนข้างงง เพราะพี่รุจไม่เคยเรียกผมขณะกินข้าวมาก่อน...
“...มีอะไรเหรอเจ้...” ผมถามทันทีที่กลับมาทำงานต่อในช่วงบ่าย
“...ซี้แกอ่ะ...สะบัดตูดลาออกแล้วนะ...ตอนนี้ไปเก็บของอยู่...” พี่รุจพูดเสียงเครียด แล้วเอาใบลาออกของแม็คให้ผมดู
“...แรงนะเนี่ย...” ผมพูดขำ ๆ เมื่ออ่านสาเหตุการลาออกของแม็ค เค้าบอกว่า ไม่สามารถเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้
“...เออสิ...เดี๋ยวผู้ใหญ่ก็ต้องถามอีกว่าเกิดอะไรขึ้น...ชั้นเบื่อจะอธิบายจังเลย...”
“...ให้ทีมไปอธิบายแทนก็ได้นะ...”
“...อีนี่...ให้แกไปก็เหมือนฆ่าตัวตายสิ...ปากแกอ่ะน่ากลัวที่สุด...”
“...โห...ไม่ถึงขนาดนั้นซักหน่อย...แล้วเจ้จะทำยังไงอ่ะ...”
“...ไม่ต้องห่วง...ชั้นคิดหาทางออกไว้แล้ว...ห่วงก็แต่อีตากรณ์น่ะสิ...จะไปใส่ไฟอะไรกับจีเอ็มไว้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้...เมื่อเช้าพอลับหลังแก แม็คมันก็โทรไปฟูมฟายกับกรณ์ตั้งนานสองนาน...”
*
*
…พี่รุจเดินยิ้มลงมาจากห้องประชุม แสดงว่าไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น...อยากจะถาม แต่แกก็เข้าห้องไปเคลียร์งานที่ค้างไว้...ส่วนผมก็ต้องออกมารับเช็คเอ้าท์กรุ๊ปของต้า ที่ได้สิทธิ Late check out ในตอนบ่ายอย่างนี้...
“...ขอบคุณที่มาพักที่นี่...ทางโรงแรมหวังว่าพวกพี่จะกลับมาพักอีกนะครับ...แล้วก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพด้วยนะครับ...” ผมยกมือไหว้ และพูดตามที่เคยได้รับการอบรมมา ถ้าเป็นคนอื่น ผมคงพูดได้จริงใจกว่านี้
“...ขอให้ทำงานที่นี่คนเดียวอย่างมีความสุขนะ...” ต้าพูดกับผมเบา ๆ
“...ความสุขที่แท้จริงของชั้นคือตอนที่ไม่มีแกมาอยู่ใกล้ ๆ...ไม่ต้องห่วงหรอก...ชั้นไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว...ส่วนแกอ่ะ...ขอให้มีความสุขกับภาพที่สร้างไว้นะ...เฟคจนเป็นสันดานแล้วนี่...” ผมพูดเบา ๆ พร้อมยิ้มให้ เพราะกล้องจับอยู่
“...คุณครับ มีใบคอมเม้นท์โรงแรมมั้ยครับ...” ต้าโกรธจนหน้าแดง แต่ทำอะไรไม่ได้ จึงหันไปขอแบบฟอร์มคำแนะนำจากพี่อีกคนที่กำลังเดินเข้ามา
“...เขียนให้ดี ๆ ละกัน...อย่าลืมนะว่าชั้นไม่มีอะไรจะเสีย...ส่วนแกอ่ะ...ระวังคลิปเสียงแสดงตัวตนที่แท้จริงล่ะ...ละครยังไม่ออนแอร์ ระวังจะร่วงก่อนรุ่งนะ...” ผมหัวเราะ ต้าชะงัก หยุดมือที่กำลังเขียนคอมเพลนผม ก่อนจะขย้ำกระดาษส่งให้ผมทิ้ง แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปรวมกลุ่มกับทีมงานที่กำลังรอรถหน้าโรงแรม
*
*
...หมดศัตรูไปสองคน...เหนื่อยเหลือเกินกับการต้องมาทำอะไรไร้สาระกับคนพวกนี้...ยังดีที่วันนี้พี่ยอดเลิกงานเร็ว เค้าขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง และเตรียมเสื้อผ้าไปค้างกับผมอีกตามเคย...ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่ยอดที่ขี่ช้า ๆ ให้ผมได้มองวิวข้างทางที่แสนจะโรแมนติก...ขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศสองข้างทาง พี่ยอดก็เบรกรถกะทันหัน รถเกือบล้ม แต่ถึงจะระวังแล้ว รถก็ยังไถลไปโดนท้ายรถคันหน้าอยู่ดี...ผมมองไปเห็นแว๊บเดียวก็รู้ว่ารถที่ปาดหน้าเราคือรถของใคร...
“...เฮ้ย...ขับรถยังไงวะ...” พี่ยอดเอาขาตั้งลง และถามคุณกรณ์ที่ลงจากรถ
“...ทีมจะไปตัวเมืองเหรอ...ทางผ่านผมพอดี...ให้ผมไปส่งก็ได้นะ...นั่งมอเตอร์ไซค์อันตรายจะตาย...” คุณกรณ์ถามผม ไม่สนใจพี่ยอดที่ยืนข้าง ๆ
“...ทีมรู้สึกว่า อยู่กับพี่ยอดจะปลอดภัยกว่านะ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...กลัวผมเหรอ....”
“...ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ...” ผมจับมือพี่ยอดที่ทำท่าจะพุ่งไปหาคุณกรณ์
“...พี่กรณ์...อย่าไปยุ่งกับมันเลย...เสียเวลา...” แม็คเดินตามลงมา
“...เออ...อย่ามายุ่งกับเราเลย...ยังไงก็แยกเราไม่ได้หรอก...” ผมคล้องแขนพี่ยอดโชว์ คนทั่วไปคงนึกว่าเป็นการคล้องแขนห้ามไม่ให้มีเรื่อง แต่แม็คคงทนมองภาพตรงหน้าไม่ได้
“...ผมไม่ได้ยุ่ง แต่ยอดขี่มอเตอร์ไซค์ชนรถผม เป็นรอยเลยเนี่ย...จะชดใช้ยังไง...ผมจะไปส่งแม็คขึ้นเครื่อง รอประกันไม่ได้หรอกนะ...ได้ข่าวว่าเงินเดือนขึ้นนี่ยอด...เดี๋ยวผมไปทำสีแล้วจะเอาบิลมาเรียกเก็บละกัน...” คุณกรณ์พูดพูดอย่างคนที่เหนือกว่า
“...ไม่ต้องเรียกเก็บทีหลังหรอก...ค่าเสียหายเท่าไหร่...บอกมาเลยดีกว่า...” ผมถาม คุณกรณ์อึ้งกับท่าทางเชิด ๆ ของผมที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“...เรียกไปเต็มที่เลยพี่...”
“...อืม...เรียกมาเลย...”
“...อ้าว...น้องทีม...พี่ยังไม่มีเวลาไปหาเลย...มีอะไรกันหรือเปล่า...” ผมหันไปตามเสียง แล้วก็ยกมือไหว้พี่สิทธิ์ นายตำรวจที่ขับรถผ่านมาพอดี พี่ยอดมองผมกับพี่เค้าสลับกัน
“...ไม่มีอะไรครับ...อุบัติเหตุนิดหน่อย...” คุณกรณ์รีบปฏิเสธ
“...ไหนบอกจะเรียกเต็มที่เลยไง...เท่าไหร่ว่ามาสิ มีปัญญาจ่าย...” ผมถามเสียงดัง
“...แผลแค่นี้ไม่กี่บาทหรอก...ขัดเอาหน่อยก็หลุดแล้ว...” พี่สิทธิ์เดินไปดูรอยใกล้ ๆ
“...เค้าขับปาดหน้าทีมอ่ะพี่...” ผมได้ที รีบฟ้องเลย
“...ผมไม่ได้ตั้งใจ...ผมรีบไปส่งน้องขึ้นเครื่องอ่ะครับ...”
“...แล้วจะเอายังไงกันล่ะ...ไปโรงพักมั้ย...” พี่สิทธิ์ถาม
“...ไปสิ...ไม่ไป...” ผมบอกให้ไป ขณะที่คุณกรณ์บอกไม่ไปพร้อมกัน
“...ปล่อยเค้าไปเหอะทีม...เราไม่ได้เป็นอะไรนี่...” พี่ยอดพูดพลางเดินไปที่มอเตอร์ไซค์
“...โอเค...งั้นเราแยกย้ายกันก็ได้พี่...เดี๋ยวน้องเค้าตกเครื่องแล้วต้องอยู่ที่นี่ต่อมันจะวุ่นวาย น่ากลัวกว่า...” ผมพูดยิ้ม ๆ แม็คเม้มปากแน่น เพราะรู้ว่าผมแอบกัด
*
*
...เราแยกย้ายกันด้วยดี...ผมกับพี่ยอดแวะกินข้าวกันที่ตลาด...ท่าทีของพี่ยอดเปลี่ยนเป็นขรึม ไม่คุยเล่นเหมือนเดิม ผมเข้าใจว่าเค้ายังโมโหกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่...
“...ทีมไปรู้จักกับเค้าได้ยังไง...” พี่ยอดทำลายความเงียบ
“...พี่สิทธิ์น่ะเหรอ...ก็ทีมพาแขกไปแจ้งความที่โดนกระชากกระเป๋าอ่ะ...”
“...แล้วทำไมดูสนิทกันขนาดนั้น...ต้องไปมาหาสู่กันด้วย...”
“...โห...พี่ยอด...เค้าหมายถึงเค้าจะมากินข้าวที่โรงแรมเฉย ๆ...ไม่มีอะไรกันเลย...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ท่าทางพี่ต้องย้ายออกมาอยู่กับทีมที่บ้านมิ้นท์ซะแล้ว...”
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น และต้องขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ...กว่าจะเข้าเนตได้ อุปสรรคมันเยอะเหลือเกิน...เมื่อกี้แถวบ้านผมก็ไฟตกสองรอบ ดีนะว่าใช้โน้ตบุ้คพิมพ์ มันยังใช้แบตสำรอง ถ้าใช้พีซี คงต้องนั่งพิมพ์ใหม่...
...ตอนหน้าจบแล้วนะครับ...ตอนที่ 50 พอดี รอลุ้นกันต่อไปว่าจะจบยังไง...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
:z13: จิ้มก่อน
ทันมั้ย?
............................................
ไม่นึกเลยว่าแม็กซ์จะไปง่ายๆอย่างนี้
แต่ก็ใช่ว่าจะหมดตัวมารนะเนี้ย
เฮ้อ :เฮ้อ: ฮอตจริงๆทั้งคู่เลย
-
ตอนหน้าจะจบละ
ก็ยังไม่หมดเค้าความวุ่นวายเนาะ
-
กิ๊วๆๆ คุณสามีออกอาการหวงซะแล้วนู๋ทีม
ก่อนหน้านี้ก็หวาน พอได้กันยิ่งหวานเข้าไปอีก :-[
ตอนจบก็ขอแบบหวานๆด้วยนะคร้าพี่เป้
+1 ขอบคุณคร้า :L2:
-
ตัวป่วนตัวป่วงไปซะที
เห้อ โล่งแทน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โดนสามียตอกย้ำความเป็นปั๋วให้ กีซซซซซซซซซซซซซซซว
เช้าๆเลยนะอิพี่ยอดไม่สงสารที่รักบ้างเรอะ แหม...พี่ยอดนี่สมกับเป็นคนดีจริงๆ
จะย้ายออกสักหน่อย จีเอ็มก็เลื่อนขั้นให้ซะงั้น ทำงานอยู่รร.สวัสดิการเพียบแบบนี้
เงินทับคอหอยพี่ยอดแล้วเคอะ....แต่ตอนนี้มีคุณภรรเมียมาทับอีกกีซซซซซซซ
ท่าแก้เมื่อยนุ้งทีมเมียรักเนี่ย ไม่ค่อยกำไรเลยนะย่ะพ่อคุ๊นนนนนนนนนน
อิพี่ยอดอย่ามาหึงอะไรกันตอนนี้ ศัตรูเก่าเก็บคงต้องฟาดฝีปากกันอีกนานล่ะนั่น
ทั้งพี่ทั้งน้องไปผุดไปเกิดได้แล้ว อิโล้นซ่า บ๊ายบายย
+1 คะ เลิศศ
-
ดีมากในที่สุดแม็คก็ลาออก เย้ๆๆๆ :mc4: :mc4:
ต้าก็กลับไปแล้วอะไรมันจะปลอดโปร่งขนาดนี้เนอะ o18
ตอนหน้าจบแล้วหรอเนี่ย ทีมจะตัดสินใจยังไงละเนี่ยจะอยู่ต่อป่าวหว่า
ก็ต้องตามลุ้นกันต่อไป
ขอบคุณพี่เป้คร้าที่ต่อให้ o13
-
ดูทุำกอย่างจะเข้ารูปเข้ารอยเ้ข้าทางน้องทีมกับพี่ยอดจริงๆ
อุปสรรคแถวนี้ใกล้หมดแล้วสินะ
แต่ว่าพี่ยอดหึงจริงจังหรือว่าแกล้งหึงหาเหตุมาอยู่กับน้องทีมกันแน่
บวก 1 แต้ม รอตอนจบนะจ๊ะ ขอบคุณคุณเป้จ้า
ปล อวาตาร์คนแต่งงามแท้ๆทุกรูปเลย :m1:
-
:L1:
-
อย่าปล่อยให้น้องทีม ลอยนวล นะพี่ยอด
ต้องคุมให้ดีดีหละ
:undecided: :undecided:
-
ขอพี่สิทธิ์เป็นผู้ช่วยพระเอกนะค้าบ :z2:
+1 ด้วย เหอะๆ พี่น้ำตาลทักอวาตาร์ ทำให้คิดถึงเอมี่นะนี่ มโนคุณเอ้ไว้ประมาณนี้เลย :o8:
-
อ่ะ...จะจบเสียแล้วเหรอครับเนี่ย :monkeysad:
ขอบคุณครับ...รอคอยตอนจบครับผม :L2:
-
หุหุ หมดเสี้ยนหนามไปหนึ่ง บ๊ายบายเเมค :laugh:
พี่ยอดนี่ขี้หึงเน้อ o18
:pig4: :pig4: ขอบคุณค่ะ คุณเป้
-
กี๊ตตจะจบแล้วหรายังไม่เห็นวี่แววเลยจะจบแต่ยังไงรออ่านนะค่ะพี่เป้
-
:o8: :o8: :o8:
น่ารัก จัง
พี่ยอดนี้ หวงนู๋ทีมจริงๆๆน่ะ
อิอิอิอิ
ชอบบบบบบบ
คร๊าฟฟฟฟฟฟ
-
:serius2: :monkeysad:
ไม่ยอมให้จบ น้องเป้ก้อต่อภาคสองเลยนะ
เหมือนว่าฟ้าจะใส
แต่คุณกรณ์ทำตัวพาลแปลกๆ
ไม่น่าไว้ใจเลยพี่น้องคู่นี้
++ สำหรับ writer ที่สวยแบบไม่เกรงใจ fc :z2:
-
แหง่วววว จะจบจิงหรออออ
อย่าเพิ่งเลยน๊าาาา
ขอดูตอนหวานๆ เยอะๆ หน่อยจิ
>__________<
-
:-[
สงสัยทีมจะไม่ได้กลับกรุงเทพซะแล้ว
หลงสามี เอ๊ย หลงบรรยากาศธรรมชาติ
-
อิอิอิ ร้ายจริงๆ พี่ยอดเนี่ยแกล้งหึงเพื่อหาเรื่องออกมาอยู่กับน้องแน่เลย คริคริ
รอลุ้นตอนจบนะจ้ะ ใจจริงไม่อยากให้จบเลยงิ :กอด1:
-
:impress2: :impress2:
ไม่จบได้มั้ยอ่าคับๆๆ
:z13: :z13:
-
จะจบแ้ล้วจิงๆอ่ะ
จิงอ่ะ...
:serius2: :serius2:
-
อุปสรรคอะไรก็ขวางทีมไม่ได้ o13
มารอตอนจบ ว่าพี่ยอดจะจัดการกับปัญหารอบตัวยังไง
+ 1 เป็นกำลังใจให้ เป้ เสมอ ๆ :กอด1:
-
น้องทีมชนะเลิศ o13
+1 ให้พี่เป้ค่ะ
-
จะจบแล้วใจหายอ่า
พี่เป้เตรียมพลอตตอนพิเศษไว้เกือบสิบตอนแล้วใช่เป่าคะ
-
“...ง่วงเป็นเชี่ยน ๆ...” o13
...จะจบแล้วหรอ...ขอแบบๆสุขใจทั้งทีมทั้งนอ่านน่ะครับคุณเป้ :pig4:
-
ขจัดไปให้หมด เย้ๆๆๆ :mc4:
-
กำลังอ่านเพลินๆมามาถึงตอนสุดท้ายคุณเป้บอกจะจบ :z3:
ไม่ยอมมมมม :serius2:
-
:z1: :z1: ง่วงเป็นเชี่ยนๆ
ยังได้อีกนะพี่ยอด
และแล้วพี่ยอดกะทีมก็ได้กัน สมจวยย
-
กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!!! ตอนหน้าจะจบแล้วววววว :mc4:
น้องเป้คนงามจ๋า.....เขียนภาค2 ต่อเลยนะคนดี๊..คนดี :กอด1:
ให้น้องทีมกลับมาสมัครงานที่เดิม คราวนี้เป็นพนักงานโรงแรมเต็มตัว ไม่ใช่พนักงานฝึกงาน
เรื่องเล่ามันส์ๆของชาวโรงแรมน่าจะมีอีกเยอะนะ น้องทีมเขียนอีกเหอะ น้า..นะๆๆ
แล้วรีเควสพระเอกรูปหล่อคนเดิม นามกรว่า "พี่ยอด" นะจ๊ะตัวเอง :impress2:
-
แร๊งงงงง น้องทีมเจอคู๋พี่น้อง จัดการซะ
ระวังตัวพี่มาแกล้งเอานี่ดิ โหย ใกล้จบแล้วจริงเหรอจ๊ะ เง้อๆๆๆๆ
มาขอตอนพิเศษล่วงหน้าได้ป้ะ นะๆๆๆ จุ๊บๆๆๆ :กอด1:
-
ใกล้จบแล้วเหรอ กำลังสนุกเลย
พี่ยอด หีงน่ารัก :-[
-
ทั้งดีใจและเสียใจที่จะจบ แต่ดีใจมากกว่าเพราะพี่ยอดจะได้มาอยู่กับทีมซะที :-[
จะมีตอนพิเศษไหมอ่า ถ้ามีจะรักคนแต่งมากเลย :L2:
-
สุดยอดดดดดด o13.........คนไม่ดีก็ย่อมเเพ้ภัยตัวเอง :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
+1 ให้เป้
อย่าเพิ่งจบได้ไหมคะ อยากอ่านต่อ
ทีมฝึกงานที่นี่เสร็จกลับกรุงเทพ แล้วไปทำอะไรหลังจากเรียนจบ
:call:
-
เข้ามาตอนแรกเพราะชื่อเรื่อง "เรื่องเล่า ชาวโรงแรม"
ด้วยความที่อยากทำงานในโรงแรมด้วยเลยเข้ามาอ่านเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตในโรงแรมของคนอื่นๆ
แต่หลังจากอ่านตอนที่ 1 จบ ก็ลืมความคิดแรกที่เข้ามาไปหมดเลย เหลือแต่ความคิดที่คิดว่า อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆตอนต่อไปเรื่อยๆ
2 วัน คือเวลาที่ใช้ในการอ่านเรื่องๆนี่ ทั้งๆที่ พรุ่งนี้จะสอบแล้ว(เศร้าจริงๆ) แต่มันเป็นอะไรที่หยุดไม่ได้
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกเหมือนเสพติด ยิ่งอ่านยิ่งรัก ทั้งพี่ยอดและทีมด้วย
ชอบที่พี่ยอดเป็นคนดีและทำเพื่อทีม ชอบทีมที่แรง+ไม่กลัวใคร+เป็นตัวของตัวเอง ถ้ามีคนอย่างนี้เข้ามาในชีวิตคงต้องขอเป็นเพื่อนด้วย 555+ ชอบคนแบบนี้แหละ
แต่น่าเสียดายจัง เข้ามาอ่านก็ตอนที่โพสตอนที่ 49 ไปแล้ว แล้วก็เหลือแค่อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ว
แต่ยังไงก็ขอ o13 ให้กับคนเขียนด้วยนะคะ เขียนดีจริงจัง น่าติดตามอ่านมากๆ และเขียนให้ติดได้งอมแงมขนาดนี้ นับถือค่ะ
สุดท้ายขอตอนพิเศษหลายๆๆๆตอนนะคะ ถ้าเป็นไปได้มีภาค 2 3 4 5 ด้วยก็ดีนะ
:L1: คนเขียนมากๆเลยจ้าาา
-
กรั่กกกกก ในที่สุดตัวมารก็ไป สะใจยิ่งแล้ว แต่มันดูน่าสงสัยอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าอาจมีreturn
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ทางเราก็ ชนะขาด สิ ครับบ
แบบนี้ อิอิ
หรอย แรง ทีม
-
อีตายอดยังหึงอีกนะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :t3:
-
ขอบคุณคับผม...
-
ในที่สุดนังแม็กก็ทนไม่ไหวเด้งตัวเองออกไำปจนได้ อิอิ
ตอนหน้าจบแล้วอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อ งอแง
-
โอ้ยย
ตอนหน้าจบแล้วว
ไม่จริง!
อยากอ่านต่อเรื่่อยๆอ้ะ!
;(
-
ในที่สุดทั้งแม็กแล้วก็ต้า ก็ต้องถอยทัพไปจนได้
ทีมยอดเยี่ยมที่สุด
-
หมดเรื่อยโน้นก็มีเรื่องนี้มาให้พี่ยอดหึงอยู่ไม่ขาดเลยนะ :impress2:
-
เย้ๆๆๆๆๆ มารร้ายถอยทัพไปซะแล้ว
กรั่กๆๆ สมน้ำหน้านังแม็กซ์ คิดจะจับแยกพี่ยอดทีม เอาเรื่องไปฟ้อง
เป็นไงเค้าจะย้ายออกมาอยู่ด้วยกัน 5555555
พี่ยอดก็น่ารัก แอร๊ยยยย
ชอบ ๆ
หวาน ๆ :-[
เสียดายเนอะ ใกล้จบแล้ว
-
ให้มันได้อย่างนี้ ไปๆบ้างก็ดี สบายใจ ชอบ......
พ่อทูลหัวเริ่มออกอาการ อิๆๆ จะกระดิกไปไหนได้ไหมเนี่ย!!!
-
เอ่อ ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ
อย่าเพิ่งเลยนะ
อยากอ่านต่ออ่ะ สนุกๆๆ
ปล. ขอบคุณค้าบบ สำหรับเรื่องราวสนุกๆ แบบนี้ :pig4:
-
^^
-
ย้ายเลยพี่ยอด
:laugh:
คนสเน่ห์แรงแบบทีม
ขืนปล่อยให้อยู่คนเดียว
เดี๋ยวก็งานเกิดอีก
-
สนุกดีนะครับ รอลุ้นว่าทีมจะตัดสินใจยังว่าจะอยู่กับพี่ยอดหรือว่าจะกลับ กทม.นะ แต่ไม่อยากให้จบเร็วเลยอ่ะครับ หรือถ้าจะจบจริงก็ขอตอนพิเศษด้วยนะครับ
-
อะไรอ่า อ่านมันส์ๆจะจบซะแล้วหรอนี่ !! :a5:
( เอามือทาบอกด้วยความตกใจอย่างยิ่งยวด )
คู่นี้หวานสุดใน 3 โลกจริงๆนะครับนี่ :m1:
( มองจิกด้วยความอิจฉา )
-
ตอนหน้าตอนจบแล้วหรอ
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :กอด1:
-
เสียดายจัง เรื่อง ดี ๆ จะจบลงอีกแล้ว
ตัวมารก็หายไปแล้วสองตัว จะจบก้อไม่แปลก
รอตอนหน้าขอจบ งาม ๆ นะ :bye2:
-
โหยยยย ลืม ไปแล้ว นะเนี่ย คือ ปู๊ ได๋
ว่า "พี่สิทธิ์" คือ ไผ
เรื่องนี้จะจบแล้วหรอเนี่ยยย ไม่เอา ๆๆๆๆ o22
เศร้าเล้ยยยยยยยยยย :o12: :o12:
พี่เป้จ๋าๆๆๆ น้อง(ชะ) นี คนนี้ขอ ตอนพิเศษ อีกซัก สาม สี่ ตอนได๋ ป่าว นะนะนะนะ :call: :call:
-
เเม็คไปซะที ดีใจ
เเล้วถ้าฝึกงานเสร็จะยังไงต่อ น้องท
ขอบคุณค่ะ พี่เป้
-
โหยยยยยย
เกือบลืม "พี่สิทธิ์" แล้ว ว่า คือ ไผผผผ กร๊าก กกกกๆๆๆ
แต่ใจหายกว่า ที่ ตอนหน้าจะจบ แง้ๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12:
งั้น พี่เป้จ๋า น้อง(ชะ)นี ผู้นี้ ขอ ตอนพิเศษอ่านแก้คิดถึงหน่อยได้ป่ะคะ :o8:
ไม่มากมาย สาม สี่ ตอน เอง (นี่แหนะ อินี้ มันมากมายเว๊ยยย :beat:)
-
กลับไปได้ก๊ดีแล้ว 555
-
ในที่สุดสองคนนี้ก็ไปๆซะได้ก็ดี - -
เพิ่งมีเวลามาเม้นต์ค่ะเป็นเรื่องที่อ่านแล้วได้ทุกรสจริงๆ
ชอบนิสัยทีมจังเลยค่ะ แบบพี่ยอดนี่ก็ชอบแต่ชอบทีมมากกว่า ฮะๆ
จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ
-
เรื่องนี้สนุกมากๆไม่อยากให้จบเลยคะ
-
ขอบคุณมากกกครับ :L2:
-
หง่ะ เข้ามาตกใจมากกว่าดีใจนะครับเนี่ย จะจบแล้วหรือครับไม่น่าเลยจริงจริง
อยากให้อยู่ไปนานๆ เริ่มผูกพันกับตัวละครแล้วอะครับ แต่ยังไงก็ขอตอนพิเศษซักหน่อยก็ดีนะครับ
-
hahaha ยอดนี่ท่าจะหึงโหดเน้อ
-
อย่าว่าใจร้อนเลยพี่เป้
มาต่อเถอะ
นะ
นะ
นะ
:กอด1:
-
เข้ามารอ....
.....ให้กำลังใจน้องเป้จ้า :กอด1:
-
สวัสดีค้ะพี่เป้ :)
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ของพี่เป้ อ่านตั้งแต่มะคืน รวดดดดเดียวจบเลย
ติดใจมาก อ่านแล้วหยุดไม่ได้ ฮิฮิ ชอบมากเลยค้ะ
ชอบคาแลคเตอร์นายเอกคนนี้จังเลยยยย :-[
อ่านแล้วรู้สึกสนุกทุกตอน เรื่องราวมันลื่นไหลล จนหยุดไม่ได้อ้ะค้ะ
ภาษาก้ใช้ได้ดีมาก เข้าใจง่าย ไม่มีผิดเลยค้ะ
และที่ชอบสุดๆคือมันไม่วิบัติ
แถมยังได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับทำงานที่โรงแรมด้วย ชักอยากจะทำมั่งแล้ว หุหุ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่เป้น้ะค้ะ สู้สู้
จะติดตามและเป็นกำลังใจให้จนกว่าเรื่องนี้จะจบเลยจ้า ;)))
-
wait
-
มารคอหอยหายไปแล้วสองฮ่าๆๆๆๆ
แต่ยังเหลือตัวพ่ออยู่อีก คืออีตาคุณกรณ์ หนอย~~
พี่ยอดหึงว่ะ พี่ยอดหึ๊งงงงงงงงงงงงงง กร๊ากกกกกกก
เพิ่งจะรู้เอาตอนนี้ว่าพี่ยอดมันหื่นนี่หว่า!!
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
เมื่อไหร่จามาอ่าครับบบบบบบบบบบบบบบ :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
We belong together 50
...ชีวิตตอนนี้เป็นช่วงที่มีความสุขมาก...พี่ยอดได้โปรโมทให้เป็นผู้จัดการแผนกช่าง...เค้าเริ่มที่จะจัดการแบ่งงานให้ลูกน้องรับผิดชอบตามความถนัดของแต่ละคน...งานทุกอย่างจึงผ่านไปได้ด้วยดี และพี่ยอดเองก็ไม่ยุ่งเหมือนเมื่อก่อนที่รับทำทุกอย่างจนช่างคนอื่นอึดอัดที่ไม่ได้แสดงความสามารถ...และพี่ยอดเองก็ต้องเครียดซะจนโดนมองว่าเป็นคนน่ากลัว...
...เมื่อพี่ยอดรีแล็กซ์ขึ้น เค้าก็น่ารักขึ้นทุกวัน...ผู้บริหารยังคงให้สิทธิพี่ยอดได้อยู่ในห้องเดิม แต่พี่ยอดก็เอาห้องนั้นไว้เก็บข้าวของเครื่องใช้ซึ่งผมเองก็ไม่ต้องใช้ล็อกเกอร์รวมเหมือนคนอื่นแล้วเช่นกัน เพราะผมก็ขึ้นไปนั่งเล่น นั่งรอพี่ยอด และเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องเดิม...เพียงแต่ผมค้างที่นั่นไม่ได้ แม้ว่าจะไม่มีใครปากโป้งไปฟ้องผู้ใหญ่ แต่ผมยินดีที่จะทำตามกฎมากกว่า
...เราสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ตื่นเช้าภายใต้อ้อมแขนของพี่ยอด กินข้าวด้วยกันสามมื้อ...ตอนแรกคิดว่าความรักครั้งนี้มันเร็วเกินกว่าที่จะเป็นรักแท้...แต่ยิ่งเราอยู่ด้วยกัน ผมยิ่งมั่นใจว่าเราไม่ได้รักกันอย่างเดียว แต่เป็นความผูกพันด้วย...จากที่เคยคิดว่าการที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา มันคงน่าอึดอัด...แต่ผมอยู่กับพี่ยอดแบบนี้ มีความรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน...ชีวิตการทำงาน และชีวิตรักผ่านไปได้ด้วยดีจนจนถึงสัปดาห์ Christmas...
“...ทีม...มีแขกมารอพบข้างนอก...” พี่รอบบ่ายเข้ามาเรียกผมที่กำลังเคลียร์งานของรอบเช้าอยู่
“...ใครอ่ะ...” ผมพึมพำ พลางสำรวจตัวเองก่อนจะออกไปหน้าฟร้อนท์
“...Surprise...” ผมตะลึงมองคนทั้งสี่ยิ้มระรื่นอยู่ตรงหน้า
“...มากันได้ยังไงเนี่ย...สวัสดีจ้าพ่อ แม่...คิดถึงจังเลย...” ผมแทบกรี๊ด อยากจะวิ่งออกไปกอด แต่ก็ทำไม่ได้
“...พวกเรามากลับมาพักผ่อน มาเยี่ยมหนูด้วย...เห็นบอกว่าฝึกงานที่นี่เลยถือโอกาสมาเที่ยวซะเลย...”
“...แล้วจะอยู่เมืองไทยกี่วันอ่ะแม่...”
“...สองอาทิตย์...กลับอังกฤษหลังปีใหม่น่ะ...”
“...พ่อจองที่พักที่นี่ไว้ยัง...” ผมหันไปถามพ่อบ้าง
“...เราพักที่รีสอร์ตติดกันนี่แหละ...”
“...อ้าว...ทำไมไม่พักที่นี่ล่ะ...เดี๋ยวทีมหาห้องดี ๆ ให้...”
“...พักที่นี่หนูจะขึ้นไปอยู่กับพวกเราได้เหรอ...”
“...จริงด้วย...งั้นเดี๋ยวเลิกงานแล้วทีมไปหานะ...”
“...พี่ทีมเลิกงานกี่โมงล่ะ...” น้องสาวผมพยายามพูดไทยให้ชัด เพราะกลัวผมด่า
“...อีกชั่วโมงนึง...”
“...งั้นแม่ว่าเราเข้าไปกินอะไรกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยออกมาพร้อมกับทีม...”
*
*
...ครอบครัวผมสร้างความฮือฮาให้ที่โรงแรมเป็นอย่างมาก...ตั้งแต่รถหรูที่พ่อเช่ามาใช้ระหว่างพักที่นี่...ของที่แม่สั่งมากินที่ส่วนเบเกอรี่...ทิปที่พนักงานได้...ระหว่างนั้นผมก็เดินเข้าไปคุยด้วย ซึ่งรีเซฟชั่นสามารถเดินได้ทั่วโรงแรม...ผมเดินเข้าไปถึงในครัว เพื่อบอกมิ้นท์ กับฟิลิปว่าครอบครัวผมเป็นหนึ่งในแขกของห้องอาหาร ขอแบบเต็มที่เลย...และเค้าก็จัดให้เต็มที่ดังที่ผมขอ...ฟิลิปใช้สิทธิเชฟจัดอาหารพิเศษให้ฟรีหนึ่งจาน แม่ผมก็ให้ทิปไปเยอะชนิดที่เด็กเสิร์ฟตาค้าง...
“...พี่ยอด...คืนนี้ทีมจะไปนอนที่รีสอร์ตข้าง ๆ นะ...พ่อกับแม่ทีมมาหา...” ผมโทรบอกพี่ยอด
“...จริงเหรอ...เดี๋ยวพี่ไปฝากเนื้อฝากตัวกับพ่อตาแม่ยายดีกว่า...” พี่ยอดพูดอย่างอารมณ์ดี
“...ถ้ากล้าก็ไปสิ...ตอนนี้เค้ารอที่หน้าโรงแรมอ่ะ...”
“...ทำไมจะไม่กล้าล่ะ...เดี๋ยวเจอกัน...”
*
*
...เมื่อพี่ยอดเจอครอบครัวผม...เค้าดูสลดลงหลังจากที่ได้คุยกันซักพัก...ผมแนะนำพี่ยอดให้ครอบครัวรู้จักว่าเป็นรูมเมทที่ผมอาศัยอยู่ด้วย...พ่อแม่ผมขอบคุณพี่ยอดที่ช่วยดูแลผมเป็นอย่างดี และยังบอกให้พี่เค้าเตือนผมเรื่องที่ผมดื้อ ตอนแรกเค้ายังไม่เชื่อว่าผมมาฝึกงานเป็นพนักงานต้อนรับ เพราะนิสัยของผมน่าจะเป็นพนักงานไล่แขกมากกว่า...
*
*
...ผมแยกย้ายกับพี่ยอดในตอนเย็น เพื่อไปกับครอบครัว...นาน ๆ เจอกันที ผมจึงอยากใช้เวลากับพวกเค้าให้มากที่สุด...เราพากันไปกินอาหารเย็นที่ร้านอาหารสุดหรูที่คุณกรณ์เคยพาผมไปกินตอนที่ผมมาทำงานใหม่ ๆ...แม่บอกว่าคิดถึงอาหารไทยแท้ ๆ เพราะอยู่ที่อังกฤษอาหารไทยถูกดัดแปลงจนแทบไม่เหมือนเดิม...ค่าอาหารก็แพง...เมื่อดูราคาในเมนูร้านนี้ที่ผมว่าแพงแล้ว แม่บอกว่าราคายังไม่ถึงครึ่งของที่โน่น ทำให้ทุกคนสั่งอาหารที่ตัวเองอยากกินจนเต็มโต๊ะ...
*
*
...พอทุกคนเริ่มอิ่มกันผมก็ขออนุญาตพ่อขับรถไปเอาเสื้อผ้าของใช้ที่บ้านมิ้นท์เพื่อมานอนค้างกับพวกเค้าที่รีสอร์ต...พ่อพยักหน้าเมื่อรู้ว่าใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาที...ตอนนี้พวกเค้ากำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศในร้านจึงสามารถรอได้แบบไม่บ่น...
“...อ้าว...ทีม มาทำอะไรที่นี่...” ผมหันไปตามเสียงทัก
“...มาทานข้าวครับ...”
“...มากับยอดเหรอ...” คุณกรณ์ยิ้มมุมปากเหยียด ๆ
“...เปล่าครับ มากับครอบครัว...ทีมขอตัวก่อนนะครับ...” ผมรีบพูดรีบเดินหนี
“...จะไปไหนล่ะ...ให้ผมไปส่งมั้ย...”
“...ไม่รบกวนดีกว่าครับ...” ผมพูดพลางกดรีโมท และเดินไปที่รถ
“...เก่งจัง ขับรถคันใหญ่ขนาดนี้ได้...” คุณกรณ์เดินตามมา และอึ้งกับบีเอ็มซีรี่ย์ห้าที่พ่อผมเช่าไว้
“...เมื่อก่อนขี่เกวียนบ่อยอ่ะครับ...” ผมพูดเล่น ๆ พลางเปิดประตูขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ
“...ผมว่าทีมเหมาะกับผมมากกว่ายอดนะ...เรามาลองคบกันดีมั้ย...” คุณกรณ์เกาะประตูคุยกับผม
“...ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณ...ขอโทษนะครับ...ทีมรีบ...” ผมดึงประตูปิด แล้วสตาร์ทเครื่องปรับกระจกมองข้าง ก่อนจะถอยรถออกไปพลางมองคุณกรณ์ด้วยสายตาเย็นชา
*
*
...คุณกรณ์คงไม่แปลกใจที่ทำไมผมถึงไม่หลงใหลได้ปลื้มกับรูปร่างหน้าตาภายนอก และรถเบ็นซ์คันใหญ่ของเค้า...และยิ่งเห็นว่าผมกับเค้าอยู่ในฐานะที่ใกล้เคียงกัน...เค้าก็ควรต้องรู้ว่าผมไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นกับอาหารแพง ๆ รถคันหรู เพราะถ้าผมอยากได้แบบนั้น ผมก็หาเองได้...สำหรับพี่ยอด...ผมชอบที่เค้าพยายามดิ้นรนทำงานด้วยตัวเอง...คนรวยใช้เงินแบบคนรวย ซักวันมันก็หมดได้...คนรวยที่ใช้เงินแบบคนจน ใช้ยังไงก็ไม่หมด...พ่อผมสอนมาอย่างนี้ แต่ที่จำใจต้องเช่ารถคันนี้มาก็เพราะรถรุ่นอื่นไม่มี เนื่องจากพ่อไม่ได้จองไว้ก่อน...และทิปที่แม่ให้ ไม่ได้อวดรวย แต่เพราะน้องบริการดีจริง ๆ และถ้าเทียบค่าเงินปอนด์ ทิปที่ให้ไปไม่ถือว่าเยอะ...
*
*
...ตลอดสองวันที่ครอบครัวผมอยู่ที่จังหวัดนี้ ผมได้เจอกับพี่ยอดแค่พักกลางวัน ซึ่งเราก็ต้องรีบกินรีบไปทำงานกันต่อ...ผมมีความสุขซะจนไม่ได้สังเกตว่าพี่ยอดดูซึมไป...ตอนนั้นคิดเพียงแค่ว่า พี่ยอดคงเครียดกับงานเพราะต้องจัดระเบียบทุกอย่างในห้องช่างใหม่หมด หลังจากได้รับตำแหน่งเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา..
“...พี่ยอด...วันพรุ่งนี้ทีมจะไปกรุงเทพฯ ค้างคืนนึงนะ...กลับคืนวันอาทิตย์...ไปด้วยกันมั้ย...ทีมจะไปส่งพ่อกับแม่...เค้าจะไปตระเวนเยี่ยมญาติที่กรุงเทพฯ ต่อ...”
“...ไม่ไปดีกว่า...พี่ไม่ใช่คนในครอบครัวทีม...” พี่ยอดพูดเสียงเศร้า ๆ
“...โห...ตอนนี้ไม่ใช่ อีกหน่อยก็ใช่...”
“...พี่เป็นแค่รูมเมท...เดี๋ยวพวกเค้าสงสัยว่าพี่มาเสนอหน้าทำไม...”
“...เป็นอะไรหรือเปล่าพี่...หน้าหมองเชียว...” ผมถามเสียงเครียด
“...เปล่า...” พี่ยอดหลบตา
“...ไม่จริงอ่ะ...พี่ยอดมีอะไรพูดมาเลยดีกว่า...”
“...ถ้าพี่พร้อมกว่านี้ พี่คงเข้ากับครอบครัวทีมได้สนิทใจ...”
“...พี่ยอดเป็นผู้จัดการแล้วนะ...ไม่พร้อมตรงไหน...”
“...ไม่รู้สิ...พี่ว่าชีวิตเรามันต่างกันยังไงไม่รู้...”
“...อย่าคิดมากสิ...เอางี้...เดี๋ยวทีมกลับมาแล้วทีมจะทำให้พี่ยอดแน่ใจว่า เราสองคนก็เหมือนคนคนเดียวกัน...” ผมปลอบพี่ยอดพลางเอามือลูบนิ้วเค้าเบา ๆ
“..................”
“...ทีมไปแค่วันเดียว...ทำหน้าเหมือนทีมจะไม่กลับมา...” ผมแหย่เมื่อเห็นพี่ยอดหน้าเศร้า
*
*
...ผมมัดจำพี่ยอดด้วยการจูบลา หลังจากเลิกงาน ผมแวะไปหาพี่ยอดที่ห้องช่าง ตอนนี้พี่ยอดมีห้องทำงานเป็นส่วนตัวแล้ว...พี่ยอดทำท่าอาลัยอาวรณ์ไม่อยากให้ผมไป...ผมก็ใจหายเหมือนกัน วันนี้ถ้าครอบครัวผมไม่มา ผมคงจะเฮฮาปาร์ตี้กับพี่ยอดและเพื่อน ๆ ในคืนวัน Christmas...แต่ผมคิดดีแล้วว่าครอบครัวผมนาน ๆ จะได้อยู่พร้อมหน้ากันซักที และยิ่งในวันที่มีการเฉลิมฉลองอย่างนี้ เราควรจะอยู่กับครอบครัวมากกว่า...อีกไม่วันก็จะปีใหม่แล้ว ผมวางแผนไว้ว่าจะเค้าท์ดาวน์กับพี่ยอดดีกว่า...ช่วงเวลาแห่งความสุข เราต้องจัดเวลาให้ถูก...แต่แอบให้เวลากับพี่ยอดมากกว่า เพราะช่วงปีใหม่ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันสองวันเต็ม ๆ แต่เทศกาลคริสต์มาส ผมอยู่กับครอบครัวแค่คืนเดียวเอง...
*
*
...8 โมงกว่าของเช้าวันอาทิตย์...ผมลงมากินข้าวเช้าในค็อฟฟี่ช็อปของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิทที่เมื่อคืนผมพักอยู่...ส่วนบ้านของผม หลังจากที่ครอบครัวย้ายไปอังกฤษ เราตัดสินใจให้ฝรั่งเช่า โดยที่ค่าเช่าบ้านทั้งหมดคือค่าใช่จ่ายในชีวิตประจำวันของผมขณะที่เรียนอยู่...และพ่อกับแม่ก็ยังส่งเงินมาให้อีก...นี่คือเหตุผลที่ผมสามารถกินเที่ยวได้อย่างสบาย...ในเมื่อพวกเค้าเชื่อใจผมว่าเงินทองทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มาอย่างง่าย ๆ ผมจะไม่นำไปใช้ในทางเสียหาย...ผมจึงตอบแทนพวกเค้าด้วยการใช้เงินอย่างรู้คุณค่า...
“...ทีม...ตื่น...ตื่นลูก...” แม่เขย่าตัวผมแรง ๆ
“...อะไรแม่...ทีมยังไม่หิว...ขอนอนต่อหน่อยนะ...นาน ๆ จะได้นอนคนเดียวยาว ๆ ซักที...” ผมงัวเงียถาม หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ผมก็ขึ้นมานอนต่อ มองนาฬิกาหัวเตียง นี่เพิ่งเที่ยงเอง แม่คงปลุกให้ไปกินข้าวกลางวัน
“...ตื่นมาดูโทรทัศน์เร็วลูก...เร็ว...” แม่ผมยังเขย่าไม่เลิก
“...อะไรอ่ะ...โห...ที่ไหนเนี่ย...พายุเข้าเหรอ...” ผมยันตัวลุกขึ้นมาดูโทรทัศน์ปลายเตียง
“...สึนามิลูก...ที่ภูเก็ตอ่ะ...โรงแรมหนูก็โดนด้วย...” แม่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“...อะไรนะ...” ผมใจหาย อาการของคนที่ตกใจแบบจะวูบเป็นยังไง ตอนนี้รู้แล้ว ผมหน้ามืด ใจเต้นแรงด้วยความเป็นห่วงทุกคนที่นั่น
“...เมื่อเช้ามีแผ่นดินไหวที่อินโดนีเซีย...แล้วคลื่นยักษ์มันมาถึงภาคใต้ประเทศเรา...โดนหลายจังหวัดเลย...” แม่ผมอธิบาย ผมหูอื้อ ตัวชา มองภาพในโทรทัศน์ เห็นภาพที่น่ากลัว และบางภาพ มันคือสถานที่ที่ผมเคยไปมาแล้ว...ผมจำป้าย จำอะไรได้หลายอย่าง
“...เพื่อนทีมจะเป็นยังไงมั่งเนี่ย...” ผมลนลานคว้าโทรศัพท์มือถือมากดโทรหาพี่ยอด และเพื่อนสาว แต่ทุกเบอร์ไม่สามารถติดต่อได้
“...สัญญาณมือถือใช้ไม่ได้หรอกลูก...”
“...ทีมจะเลื่อนเที่ยวบิน...” ผมกดโทรศัพท์หาสายการบิน
“...ทีม...ใจเย็น ๆ ลูก...สนามบินปิด...รู้สึกว่าน้ำจะไปถึงนะ...” แม่พูดต่อ ผมยิ่งใจหาย น้ำถึงสนามบิน แล้วบ้านมิ้นท์ กับโรงแรมจะเหลือเหรอ
“...ทำยังไงอ่ะ...เพื่อนทีมจะเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้...” ผมพูดพลางปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว
“...เราติดตามข่าวที่นี่ไปก่อนสิลูก...เดี๋ยวเค้าก็จะมีข่าวมาเรื่อย ๆ...”
*
*
...ตลอดทั้งวัน...ผมนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ดูข่าวทุกช่อง รอบตัวมีแต่กระดาษทิชชู่ที่ผมทิ้งเกลื่อนกลาด จากการเช็ดน้ำตา น้ำมูก...ในมือข้างหนึ่งถือรีโมท อีกข้างถือโทรศัพท์กดโทรออกเป็นระยะ หวังว่าจะติดต่อใครซักคนได้...แต่หัวค่ำแล้ว ยังไม่มีสัญญาณติดต่อใครไม่ได้เลย...ครอบครัวผมจำเป็นต้องออกไปเยี่ยมญาติตามที่นัดกันไว้...แม่กำชับให้ผมสั่งอาหารขึ้นมากินบนห้อง...ผมกินได้แค่สองสามคำ ก็ต้องวางช้อน มันกินไม่ลงจริง ๆ...
“...ทีม...นอนเถอะลูก...” แม่ผมเปิดประตูเข้ามาในตอนดึกของวันนั้น
“...อีกซักพักค่อยนอนแม่...ตอนนี้เค้ากำลังลิสต์รายฃื่อผู้ประสบภัยอยู่...” ผมพูดเสียงเครือขณะดูทีวีไม่ละสายตา
“...ยังไงหนูก็ต้องพักนะ...เราอยู่ตรงนี้ ตอนนี้ที่ทำได้ก็คือส่งใจช่วยเค้าได้อย่างเดียว...ถ้าหนูเป็นอะไรไปมันก็ไม่มีประโยชน์เลยนะ...ทำใจดี ๆ ไว้ลูก...” แม่พูดพลางโอบบ่า และเอามือลูบเบา ๆ เป็นการปลอบใจ
*
*
...ผมเข้านอน และหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ปวดตาจากการร้องไห้แบบมาราธอน แต่ผมก็ต้องสะดุ้งตื่นหลายครั้งเพราะฝันร้าย...ผมฝันเห็นพี่ยอด และเพื่อน ๆ ทุกคน รวมทั้งพี่ ๆ ที่แผนก...ภาพในโทรทัศน์มันติดตาผมมาจนทำให้ต้องเก็บมาฝัน...ทุกครั้งที่สะดุ้งตื่น ผมต้องฝืนข่มตาให้หลับไปพร้อมกับน้ำตา...
...ในขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียงนุ่ม ผมห่มหนา แอร์เย็นฉ่ำ...แต่เวลาเดียวกัน พี่ยอดและเพื่อนผมที่โรงแรมคงอยู่ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด...ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ประเทศไทยไม่เคยเจอมาก่อน ทำให้ไม่มีใครป้องกันตัว หรือรับมือได้ทัน...บรรยากาศสนุกสนานที่เพื่อน ๆ ผมโทรมาบอกเมื่อคืน พวกมันมีปาร์ตี้เล็ก ๆ กันที่บ้านมิ้นท์ พี่ยอดก็อยู่ด้วย...พวกเค้าบรรยายถึงต้นคริสต์มาสที่ช่วยกันตกแต่ง...ผมยังจำเสียงเศร้า ๆ ของพี่ยอดที่อยากให้ผมอยู่กับเค้าเมื่อคืน...ไม่อยากคิดว่าการคุยกันครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย และจูบลาก่อนมากรุงเทพฯ จะเป็นการจูบลาจริง ๆ...
*
*
...วันที่สองของเหตุการณ์สึนามิ...ภาพข่าวในโทรทัศน์ก็เยอะขึ้นเรื่อย ๆ...แต่ละช่องก็นำเสนอความเสียหายในหลายพื้นที่...ยิ่งดูยิ่งจิดตก...ผมไม่ก้าวออกจากห้องไปไหนตั้งแต่ตื่นนอนในตอนเช้า...พยายามโทรติดต่อทุกคน แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ทั้งเบอร์มือถือ และโทรศัพท์ที่โรงแรม...
“...พี่ทีม...ออกไปข้างนอกมั่งเหอะ...ลงไปเช็คชื่อเพื่อนพี่ในอินเตอร์เนตก็ได้นะ...” น้องผมเข้ามาคุยด้วยในช่วงบ่าย
“...อืม...พี่ก็ว่าจะไปเช็คดูเหมือนกัน...จดเวปไว้แล้ว...”
“...แล้วพี่จะทำยังไงต่อไปอ่ะ...”
“...พี่คิดว่าต้องไปคุยกับทางมหาวิทยาลัยก่อน...ยังไม่รู้เลยว่าโรงแรมเสียหายมากแค่ไหน...”
“...ได้ยินพ่อกับแม่บอกว่าจะพาพี่ทีมไปอยู่อังกฤษด้วยอ่ะ...” น้องผมพูดอ้อมแอ้ม
“...โห...ถ้าพี่อยากไป พี่ไปนานแล้ว...ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยว่าพี่ยังไม่พร้อมจะไป...”
“...ไม่เอาอ่ะ...ไปคุยกันเองเหอะ...”
“...เออ...เดี๋ยวพี่จัดการเอง...ไปช่วยพี่หาข้อมูลเพื่อน ๆ พี่ดีกว่า...” ผมปิดโทรทัศน์ และพาน้องลงไปแผนก Business Center ที่มีอินเตอร์เนตบริการในโรงแรม
*
*
...เบื้องต้น ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อไม่เห็นชื่อคนรู้จักเสียชีวิต...จะว่าไปผมก็จำชื่อนามสกุลของทุกคนไม่ได้ แต่คนสนิทจริง ๆ ก็ไม่ปรากฏชื่อในเวป...แต่ผมก็ยังต้องกังวลต่อไป เพราะในโคลนตม และทะเล ยังมีศพอยู่เกลื่อนกลาด...ยิ่งในข่าวบอกว่ายอดผู้เสียชีวิต และได้รับบาดเจ็บยังมีเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ...
*
*
...ผมเริ่มทำใจได้ หลังจากแม่พาไปทำบุญที่วัดในจังหวัดอยุธยาตอนเช้าของวันที่สาม...ไม่มีใครที่อยู่กับเราได้ตลอดไป...ไม่จากเป็น ก็จากตาย...ผมต้องตั้งสติ และทำในสิ่งที่ควรจะต้องทำต่อไป...ช่วงบ่ายผมแยกกับแม่เพื่อไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัย...อาจารย์ที่ส่งผมไปแสดงความยินดีที่ผมรอดชีวิตมาได้ด้วยความบังเอิญ...ตอนนี้ทางมหาวิทยาลัยยังบอกให้ผมติดต่อมาเรื่อย ๆ เพราะอาจจะต้องส่งผมไปฝึกงานที่อื่น หากโรงแรมที่ผมฝึกงานอยู่เสียหายจนผมกลับไปไม่ได้...
*
*
...กลับมาเข้าอินเตอร์เนตอีกครั้งในตอนค่ำ...ผมดีใจที่มีรายงานว่าโรงแรมที่ผมฝึกงานอยู่เสียหายไม่มากนัก เพราะอยู่บริเวณเชิงเขา คลื่นที่ซัดเข้ามาทำให้เสียหายแค่บริเวณด้านหน้า แต่ก็เข้าถึงล็อบบี้ และคอฟฟีช็อปที่อยู่ชั้นล่าง...ในเมื่อมันเข้าไปที่ฟร้อนท์ แล้วมันก็ต้องลงไปชั้นใต้ดินสิ...พวกแม่บ้าน พวกช่างเป็นยังไงบ้าง...หวังว่าพี่ยอดคงไม่ขยันไปทำงานในวันหยุดนะ...
*
*
...ผมถึงกับกรี๊ดเมื่อติดต่อมิ้นท์ได้ในสายวันต่อมา...มิ้นท์เล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น รัวเป็นฉาก ๆ ไม่ให้ผมถามอะไรเลย...จนมันเหนื่อยผมถึงได้มีช่องได้แทรกมันบ้าง...
“...เฮ้ย...แล้วพี่ยอดล่ะ...”
“..................................”
“...อีนี่...ทำไมเงียบล่ะ...พี่ยอดเป็นยังไงมั่ง...เค้าปลอดภัยมั้ย...”
“...วันนั้น...พี่ยอด...ขี่มอเตอร์ไซค์ไปโรงแรมอ่ะ...” มิ้นท์ตอบไม่เต็มเสียง
“...ที่โรงแรมเสียหายไม่เยอะนะ...”
“...เค้าออกจากบ้านก่อนที่สึนามิมาแป๊บเดียวเอง...คงยังไปไม่ถึงโรงแรม...” มิ้นท์พูดเสียงเบา
“...สรุป...ยังไม่มีใครรู้ว่าพี่ยอดเป็นยังไงใช่มั้ย...” ผมถอนหายใจเบา ๆ สูดน้ำมูก พยายามกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลอีกครั้ง
“...อืม...แต่กูว่าพี่ยอดไม่เป็นอะไรหรอก...มึงทำใจดี ๆ นะ...”
“...แค่พวกมึงปลอดภัยกูก็ดีใจแล้ว...เพียงแต่กูเป็นห่วงเค้า...กูตามข่าว กูเช็คในอินเตอร์เนต กูโทรเช็คกับศูนย์ต่าง ๆ ก็ยังไม่มีชื่อเค้า...”
“...กูอยู่ทางนี้จะช่วยอีกแรงละกัน...แต่ตอนนี้มันวุ่นวายมากเลยมึง...ถนนก็ยังไม่เคลียร์...อาหารการกินก็ลำบาก...”
*
*
...ผมวางสายไปพร้อมกับน้ำตาที่มันไม่หยุดไหลซักที...หมดแรง หมดกำลังใจ...ถึงแม้จะยินดีที่เพื่อนรอดชีวิตทุกคน...น้ำมาถึงบ้านมิ้นท์แค่นิดเดียว ไม่ได้เสียหายมากนัก...แก้วกับไผ่ก็พักอยู่ที่บ้านเดียวกัน พี่ยอดก็ค้างที่นั่นในคืนก่อนหน้านั้น เพราะพวกเค้ามีปาร์ตี้กันถึงกลางดึก...เพียงแต่พี่ยอดไม่มีอะไรทำในวันหยุด เค้าจึงกลับไปโรงแรมในช่วงสาย...และระยะเวลาจากบ้านไปโรงแรมมันค่อนข้างไกล...ที่สำคัญคือต้องขี่เลียบชายหาดในช่วงหนึ่ง...ถ้าสึนามิมาในตอนนั้น...พี่ยอดจะเหลืออะไร...ผมผิดใช่มั้ย...ถ้าคืนนั้นผมอยู่กับพี่ยอด เค้าคงไม่ต้องออกไปโรงแรม...ผมโทษตัวเอง...
*
*
...ในที่สุด...สิ่งที่ผมกลัวก็ได้ปรากฏตรงหน้า...ถึงแม้ว่าจะทำใจไว้แล้ว...แต่ผมก็กลั้นน้ำตาแห่งความเสียใจไม่ได้...ผมปล่อยโฮออกมาเต็มที่เมื่อเห็นชื่อพี่ยอดในตัววิ่งด้านล่างของโทรทัศน์เป็นการอัพเดทรายชื่อผู้เสียชีวิตตอนที่ผู้ประกาศข่าวกำลังนำเสนอเนื้อข่าวอยู่...ภาพความทรงจำต่าง ๆ ลอยเข้ามาในหัว...รู้สึกหนาวสะท้านจนต้องกอดตัวเองไว้...
...ผมโทรเช็คกับศูนย์บริการผู้ประสบภัยในเวลาต่อมา เพื่อความแน่ใจ...คำตอบยังยืนยันว่าเป็นพี่ยอด เพราะพบทรัพย์สินพี่ยอดใกล้ศพ และเจ้าหน้าที่ยังถามผมว่าพี่ยอดมีตำหนิตรงไหนยังไงบ้าง...ผมตอบไม่ได้ เพราะพี่ยอดไม่มีรอยสัก ไม่เจาะ ไม่มีการผ่าตัดใด ๆ มาก่อนทั้งสิ้น...เสื้อผ้าที่พี่ยอดสวมใส่ ก็ไม่มีใครจำได้ เพราะพี่ยอดเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนในตอนเช้า และไม่มีใครตื่นมาเห็นพี่ยอดตอนออกจากบ้าน ได้ยินเพียงเสียงมอเตอร์ไซค์ขับออกไปก่อนคลื่นสึนามิจะพัดเข้ามา...
*
*
...เท่าที่ผมทำได้ตอนนี้คือเข้าวัดทำบุญ...อุทิศส่วนกุศลให้พี่ยอด...ครอบครัวผมบริจาคไปเยอะ และยังมีเพื่อนของพ่อแม่ที่อังกฤษส่งเงินมาช่วยอีกมากมาย...มหาวิทยาลัยของผมบอกว่าโรงแรมที่ผมฝึกงานยังต้องปิดปรับปรุงอีกนาน และได้ส่งแฟ็กซ์รายงานการให้เกรดมาแล้ว...ผมได้คะแนนเต็มทุกหัวข้อการประเมิน...อาจารย์บอกว่าต้องใช้เวลาประชุมกันอีกครั้งเพื่อตัดสินว่าผมต้องไปฝึกงานที่ไหนต่อหรือไม่...
...ครอบครัวผมทำทุกทางเพื่อไม่ให้ผมกลับไปภูเก็ตอีก เค้าไม่อยากให้ผมไปเจอกับสภาพแวดล้อมเดิม ๆ และยิ่งรู้ว่าเพื่อนผมทุกคนปลอดภัย มีแค่พี่รูมเมทของผมเท่านั้นที่เสียชีวิต...เค้าบอกว่ากลัวผมรับไม่ได้...และเค้ากลัวโรคระบาดด้วย...ผมเข้าใจในความหวังดีของพวกเค้า...และตอนนี้ผมล้าเกินกว่าที่จะดื้อรั้น...พ่อกับแม่ใช้โอกาสนี้หว่านล้อมให้ผมไปอยู่อังกฤษ ไปเรียนต่อ หรือไปทำงานที่โน่นก็ได้...
*
*
...มันเป็นการตัดสินใจที่ยากมากสำหรับผมในตอนนั้น...ผมอยากจะกลับไปภูเก็ตใจจะขาด แต่เมื่อนึกได้ว่าป่านนี้ญาติของพี่ยอดคงจัดการทุกเรื่องแล้ว...ไปก็คงไม่เจออะไร...เพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคนก็รอดชีวิตมาได้...ฟร้อนท์ทุกคนเมื่อเห็นน้ำมาแต่ไกลก็วิ่งออกด้านหลังของโรงแรมที่เป็นภูเขา ผู้ชายไม่ลำบากเท่าไหร่ แต่ผู้หญิงต้องถอดส้นสูงวิ่งกันเลยทีเดียว...แม่บ้าน กับช่างก็รอดมาได้ แต่ก็มีหลายคนได้รับบาดเจ็บเนื่องจากการเบียดเสียดวิ่งขึ้นด้านบน...
...เพื่อนสาวส่งข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวของผมและพี่ยอดมาทางไปรษณีย์ ส่งตรงมาให้ผมที่โรงแรมที่ผมพักอยู่...ทันทีที่ผมเห็นเสื้อผ้าของพี่ยอด ผมต้องร้องไห้ออกมาอีกครั้งอย่างกลั้นไม่อยู่ ผมกดจมูกกับเสื้อยืดตัวเก่งของพี่ยอดเพื่อสูดกลิ่นน้ำหอมที่เค้าใช้...น้ำตาเปียกเป็นวง...ผมถือเสื้อของพี่ยอดออกไปนอกระเบียง มองบนฟ้า มันเป็นท้องฟ้าฝืนเดียวกันกับที่ภูเก็ต...เพียงแต่ตอนนี้พี่ยอดไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกแล้ว...ภาพในจินตนาการบนท้องฟ้านั้น ผมเห็นพี่ยอดโบกมือลา และยิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มที่เคยทำให้ผมใจละลายได้...ตอนนี้ผมก็แทบละลายเหมือนกัน แต่ละลายไปพร้อมกับน้ำตาแห่งความอาลัย...
...ภาพของพี่ยอดเลือนหายไป เมื่อน้ำตาผมมันเอ่อล้นจนพร่ามัว มองไม่เห็นแม้แต่ดาวบนท้องฟ้า...มันเป็นปีใหม่ที่เศร้าที่สุดของผม...ผมควรจะได้เค้าท์ดาวน์กับพี่ยอด และผมคงจะได้บอกรักกับพี่ยอดแบบข้ามคืนพิเศษนั้น...แต่ไม่มีวันนั้น กับคนพิเศษคนนั้นอีกต่อไปแล้ว...
“...พี่ยอด...ทีมรักพี่นะ...” ผมพูดเบา ๆ กับเสื้อของพี่ยอด ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นระเบียง จมกับน้ำตาตัวเองต่อไปคนเดียว
TO BE CONTINUED
****************************************************************************
…ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น ทุกคำติชม ทุกคำแนะนำนะครับ...เราเจอกันมาตั้งแต่เดือนตุลาคม ผมคงคิดถึงผู้อ่านทุกคนที่มีอารมณ์ร่วมกับเรื่องนี้ ไม่ว่าจะสุข หรือเศร้า ผมดีใจที่ได้อ่านรีพลายให้กำลังใจ ทุกรีพลายที่รอผมมาโพสเรื่องต่อ...มันทำให้หายเหนื่อย หายเมื่อย และยิ้มได้ทุกครั้ง บางทีต้องอึ้งกับบางข้อความที่ผมคิดไม่ถึงว่าจะอินขนาดนี้...
...มันคงเป็นความสำเร็จในแบบที่ผมคาดไม่ถึง ไม่คิดว่าจะทำมาได้ถึง 50 ตอน และมีรีพลายเป็นพัน ถูกคลิกอ่านเป็นหมื่น...ในเรื่องอดีตเด็กพาณิชย์ ผมมีหน้าที่เรียบเรียงและพิมพ์ มันไม่เหมือนกับเรื่องนี้ที่ผมทำด้วยตัวเองทั้งหมด ทุกคำติชม ผมรับไว้พัฒนาสำหรับเรื่องต่อไป ซึ่งผมเองก็ยังไม่รู้ว่าจะมีเวลาหรือไม่...เพราะตอนนี้กำลังจะเริ่มทำธุรกิจเล็ก ๆ...แต่ถ้ามีเสียงตอบรับที่ดี อาจจะมีเซอร์ไพร้สในบอร์ดนี้นะครับ...
...รักผู้อ่านทุกคนเลยครับ...
...เป้...
-
//เอามือทาบอก
ไม่จริงใช่มั้ย ขอเวลาทำใจแปบ เดี๋ยวกลับมาเมนต์ใหม่
-
พี่เป้...
มันไม่จริงใช่ไหมมมม
:m15: :m15:
-
:sad11:แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ม่ายจริงไช่ไหมมมมมมมมมมมมม พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำใจม่ายได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ม่ายรุจะพูดอารัย อึ้งงง เสียใจอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad:
-
แบบนี้เรียกว่าหักมุมความสุข ความโหด ความฮา มาเป็นความเศร้าในตอนจบกันเลยทีเดียว :z3:
กรรมเวรของพี่ยอด เวรกรรมของน้องทีม
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้
หวังว่าจะได้พบเซอร์ไพร์สนะคะ
บวก 1 แต้มทิ้งท้ายเป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ
:L2:
-
น้องเป้ใจร้าย :monkeysad:
มีงอน ไปดีกว่า
-
เสียจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำให้พี่ยอดฟื้นเดี๋ยวนี้เลยยยยยยยยยยยยยพี่เป้
-
รับไม่ได้ รับไม่ได้มากๆ ถึงมากที่สุด :sad4:
เสียใจอ่ะ
ว่าแล้วว่าต้องเป็นยังงี้
เริ่มอ่านตอนจบก็เริ่มตะหงิดๆ แล้ว พอมาถึงฉากจบจริงๆ ก็อดใจหายไม่ได้
หักมุมยังงี้เหมือนโดนหักหลัง ช็อคอย่างสุดๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
จิตใจหดหู่ ห่อเหี่ยว :เฮ้อ:
-
อึ้งมาก
:z3: กำลังมีความสุข
แล้วทำไม?
คิดถึงตอนสึนามิเหมือนกัน
เพื่อนก็ตายตอนนั้นแหล่ะ หลายคนเลย :เฮ้อ:
-
อึ้ง
นิ่ง
สงบ
แล้วน้ำตาไหล
-
:monkeysad: ขอให้พี่ยอดไปสู่สุขคติ และคอยเป็นกำลังใจให้ทีม ที่ยังต้องสู้ต่อไป :monkeysad:
-
คุณพระ...........เศร้าซะงั้น...หมดกำลังใจเลยอ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
-
*ช็อค*
จบแบบนี้จริงๆเหรอคะ...นี่ต่ายร้องไห้จริงๆนะเนี่ยแบบไม่ทันตั้งตัว
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้ ไม่ได้ว่าคุณเป้นะคะว่าจบแบบนี้ไม่ดี ไม่ได้เพียงแต่...ทำร้ายจิตใจจังเลยค่ะ
ตอนเห็นว่ามิ้นรอด..โอเค แก้วกับไผ่รอด เฮ้ย พี่ยอดต้องรอดสิ....
คิดว่าพี่ยอดคงจะรอดแน่ๆน่า จบแบบแฮบปี้เอนดิ้งอยู่แล้ว แต่สุดท้าย...ถ้าขอให้มีภาคต่อแบบพี่ยอดรอดแต่เสียความทรงจำหาทางกลับไม่ได้อะไรแบบนี้จะได้มั้ยคะเนี่ย T^T
ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ แต่ช้ำใจจัง
อย่างนี้ต้องมีภาคต่อของทีมให้ด้วยนะคะ ฮือ....
-
พูดไม่ออกเลยอ่ะ สะเทือนใจมาก.... :m15:
สงสารทีมมากมาย อุตส่าห์ผ่านเรื่องราวต่างๆนานามาด้วยกันจนมีความสุขกันขนาดนี้
แต่สุดท้ายก็ต้องพรากจากกันอีก เจ็บปวดแทนเลย :o12:
นี่อาจจะเป็นอย่างหนึ่งที่เค้าเรียกว่าโชคชะตาลิขิตมาก็ได้นะคะ
ว่าอย่างน้อย... ครั้งหนึ่งก็เคยรักกันมากมายขนาดไหน
ขอบคุณสำหรับเองราวดีๆนะคะ เราชอบเรื่องนี้มากเลย ทั้งสนุก เศร้า หักมุม
แม้จะจบเศร้า แต่เราจะไม่ลืมเรื่องนี้เลยค่ะ :กอด1:
-
o22
โชคชะตานี่มันสวิงได้ตลอดเวลาจริงๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ไม่่จริงงงงงงงงงงงงงง
รับ ไม่ได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หักมุมสุดดดดดดดด
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:sad3: ง่า......ฮึก ไม่ไหวแล้ววว ไม่ได้เตรียมใจไว้เลยสักนิดว่าจะจบแบบนี้
:sad2: พี่ยอดอ่า......ฮืออออออออออออออออออออออออออออ
ขอแบบมีเซอร์ไพรส์ ข้อมูลที่รายงานผิดพลาด แบบจริงๆแล้วพี่ยอดยังไม่ตายได้มั้ยอ่า
(ขอหลอกตัวเองว่าเป็นแบบนั้นละกัน) แบบนี้ไม่ไหวอ่า ทำใจไม่ได้จริงๆ
-
:o12:
พูดไม่ออก
-
:impress3:
พูดถึงเหตุการณ์ทางธรรมชาติเเล้ว....อืมสึนามิ
สรุปพี่ทีมหรือผมกำลังเศร้ากว่ากันเนี่ย
:o12:
-
...ก่อนนอน เข้ามาอ่านรีพลายอีกครั้ง...รอดูการตอบรับก่อน แล้วอาจจะเปลี่ยนจาก The End เป็น To be continued หรือ We belong together Part II เพราะคำแปลของ We belong together ในความคิดของผมคือ เราต่างเป็นของกันและกัน...
...จริง ๆ แล้วไม่อยากเอาเหตุการณ์สึนามิมาเขียน แต่เรื่องพวกนี้มันเป็นส่วนหนึ่งของสังคมโรงแรมอ่ะครับ...หลายโรงแรมได้รับผลกระทบจากภัยพิบัตินี้ และหลายโรงแรมต้องปิดตัวลงไปอย่างน่าเสียดาย...ขอไว้อาลัยกับผู้เสียชีวิต ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนผมด้วยเช่นกัน...
...อย่าเครียดนะครับ...มันเป็นเรื่องแต่ง เอาเรื่องจากหลาย ๆ คนมายำรวมกันดังที่ผมบอกไว้ตั้งแต่ตอนแรก ๆ...ส่วนเรื่องของผมไม่อยากเล่า เพราะมันรุนแรงกว่าในเรื่องนี้อีก...แต่เหตุการณ์ในบางตอนก็นำมาจากเรื่องจริงของผมนะ...
...รออ่านคำติชม และคำแนะนำอยู่นะครับ...
...เป้...
-
ผมอยากนอนหลับ....
แล้วตื่นขึ้นมาพบว่า....
เรื่องนี้จบตอนที่ 49
คุณเป้สู้ๆครับ คุณคงผ่านประสบการณ์มามากพอสมควร
ผมอยู่ปีหนึ่ง รู้สึกว่าอ่อนไปเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วได้ปลง กับได้บทเรียน
เตรียมใจกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น....
เรื่องนี้อยากให้มีพาสต่อ หรืออะไรก็ได้ครับ ตามที่คุณเป้สะดวก
ซึ่งผมอยากให้เขียนอีกนั้นแหละ ถึงจะเศร้าอีก
คิดว่าคงจะพอรับได้
แต่หากเป็น To be continued อันนี้ดีใจมหาศาล ฮ่าๆๆๆ
http://www.youtube.com/v/vTv279yLfdA&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1
-
:m15: ฮึก ยังทำใจไม่ได้ นอนก็ไม่หลับด้วยง่า พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานไม่ไหวแน่เลย
-
น้องเป้...
เรื่องจริง ไม่อาจเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริง
ส่วนเรื่องแต่ง แม้ว่าจะ based on เรื่องจริงบางส่วน
ก้อใช่ว่าต้องจบลงด้วยฉากเดียวกัน
อย่างน้อยความสุขเพียงเล็กน้อยจากเรื่องแต่ง
อาจเป็นกำลังใจอย่างมากมาย ให้กับอีกหลายคน
ในวันที่ต้องเผชิญกับอุปสรรค
-
รู้สึกว่ามันเริ่มเศร้าตั้งแต่ที่พี่ยอดซึมๆไปแล้วอะ
อ่านๆไปรู้สึกเหมือนมีลางว่าต้องจบแบบไม่แฮปปี้แน่เลย
พอถึงที่จูบลา คำๆนี้มันยิ่งชี้ชัดทันทีแล้วอยู่ดีๆก็เศร้ามากอะ
น้ำตาไหลเลยพอรู้ว่าเกิดสึนามิอะ สุดท้ายก็เป็นแบบนี้ :monkeysad:
แต่ก็นะเรื่องไม่จำเป็นต้อง แฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่มันตัดอารมณ์กับตอนต้นบทมากเลยค่ะ
แล้วยิ่งบรรยายถึงตอนที่ทีมร้องไห้ภาพต่างๆเก่าๆไหลเข้ามา มันเป็นอะไรที่สะเทือนใจมาก
ปล.นี่เราอินได้ขนาดนี้เลยหรอเนี่ย พี่เป้แต่งเก่งมากๆเลยค่ะ ตอนแรกยังไม่นึกเลยว่าจะร้องไห้ :m15:
พรุ่งนี้ตื่นมาตาบวมโทดพี่เป้จริงๆด้วย อิอิ o13
แอบมีเซอร์ไพส์เถอะนะค่ะ พรีสๆ :กอด1:
-
โอย พี่เป้ ....... ไอไม่ได้มาอ่านซะนาน พอเข้ามาอ่านอีกทีทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ :z3:
ไม่เอานะ รับไม่ได้จริงๆ :sad4: โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ :sad2:
ขอร้องล่ะ ขอร้องล่ะ ขอร้องงงงงงงงงงงงงงเถอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ช่วยแก้ไขทีเถอะ ขอให้กลับมา รับไม่ได้จริงๆๆ :impress: :monkeysad: :m15:
:o12:
-
หลังจากอ่านจบแล้วก็คิดว่าจะไปนอน
แต่มันเหมือนอินจัดอ่ะค่ะ นอนไม่หลับเลย
ยิ่งนึกตามภาพเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นจริงแล้วยิ่ง... :เฮ้อ:
เลยอยากจะบอกว่า ขอเถอะค่ะ ขอให้เป็น TBC นะคุณเป้
:กอด1:
-
อ้ากกกก ทำไม หักมุมอย่างนี้ เจ็บ :z3:
-
เออ :a5: .............คนอ่านงง.......ปรับอารมณ์ไม่ถูก
นี่ตกลงคนอ่านๆเรื่องดราม่ารึเนี่ย กีซซซซซซซซซซซ
ตลกร้ายชัดๆ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
พี่ยอดของคนอ่าน กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
:z3: :z3: :z3:
+1 ใ้ห้คะ เรื่องนี้มีครบทุกรสชาตจริงๆ น้องทีมของคนอ่านโอ๋ๆๆๆเป็นม้ายตั้งแต่ยังเด็กเลยลูก :เฮ้อ: :z3:
คนอ่านจะติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปของคุณเป้นะคะ.....เรื่องนี้เลิศ!!!! เคอะ o13
-
:m15:
.
.
.
รอ ภาค 2
-
จริงเหรอเนี่ย พี่ยอด :monkeysad:
อ่านแล้วน้ำตาซึม ยิ่งได้ฟังเพลง หวานขม ที่คุณเกียรติเกย์โพสต์เข้าไป
แล้วนึกถึงเหตุการณ์ระหว่างทีมกับพี่ยอดแล้วยิ่งเศร้า :sad4:
+1 ให้คุณเป้นะคะ :กอด1:
-
ความแก่นแก้ว ความกล้า ความมุ่งมัน ของนายเอก
ทำให้นิยายเรื่องนี้ สนุก หน้าติดตาม แต่การหักมุมจบแบบนี้
มันทำให้รู้สึกปวดใจลึก ๆ กับผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น
แต่ก็บอกได้เลยว่า รักนิยายเรื่องนี้ คิดอยู่ลึก ๆ ตั้งแต่รู้ว่า เป้ + เด็กพาณิชย์
สุดท้ายก็ :a5: จนได้ แต่ยังไง ก็ขอให้มีเซอร์ไพส์ ทั้งแก้บท และเรื่องต่อไป
+1 ให้เป้ หวังว่าจะไม่ใช่ กด + 1 แต้มสุดท้าย :กอด1:
-
พอได้อ่านตอนสุดท้ายแล้วเศร้าไปเลย สำหรับการจากการไปของพี่ยอดไม่น่าเกิดขึ้นเลยนะครับ ความจริงตอนเกิดเหตุสึนามิเนี่ยทางบ้านก็วางแผนว่าจะไปภูเก็ตเหมือนกันแต่พอวันรุ่งขึ้นได้ดูข่าวทางโทรทัศน์แล้วน่ากลัวมาก คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเราไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆเราจะรอดหรือเปล่า ขอบคุณคุณเป้นะครับสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่านกันหวังว่าคงจะได้อ่านตอนพิเศษต่อสักตอนสองตอนก็ยังดี แต่ตอนนี้คงต้องไปปลอบน้องทีมก่อนแล้วล่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ไม่่จริงใช่มั้ยนี่ พี่ยอดต้องไม่เป็นอะไร
ไม่มีคำใดจะเอื้อนเอ่ย ไร้คำบรรยายจริงๆ
:o12: :o12: :o12:
-
ม่ายจริงงงงงงงงงงง รับบ่ได้ :o12:
-
วันนี้คงนั่งน้ำตาซึม ทั้งวันอ่ะ
:dont2:
-
ชีวิต มันมีพบ มีพราก แต่เพียงแค่ต่างกันว่า เราจะจากกันแบบไหนนั่นแหละที่จะมาเป็นตัวแปลซึ่งกันและกัน :monkeysad:
รอคอยตอนพิเศษ อยากอ่านมากมาย อิๆๆ......... o13
-
คุณเป้ใจร้าย :z3:
ไม่เอาตอนจบแบบนี้ โหดร้ายเกินไป :z3:
-
พอจะรู้ตั้งแต่กลางๆเรื่องแล้วอ่ะค่ะ ว่าน่าจะจบไม่ happy ending
พยายามบอกตัวเองว่าคงไม่ใช่หรอกๆ แต่ท้ายที่สุดก็ .... :o12:
รักกัน แล้วก็มีเลิกกัน รักกัน มั่นคงในรัก แต่สุดท้ายความไม่แน่นอนในชีวิตก็ไม่เคยปล่อยให้ใครครองคู่กันนิรันดร
ทำได้เพียงอย่างเดียว คือ เก็บคนที่เรารักไว้ในใจ เค้าจะไม่มีทางตาย ถ้าเรายังไม่ลืมเค้า :monkeysad:
-
:sad4:
พี่ยอดดดด
ขอบคุณพี่เป้มากนะครับ
เรื่องสนุกมาก และผมก็อินมากจิงๆ
-
อึดอัด จนพูดไม่ออก
จึงได้แต่บอกรักพี่ยอด รักน้องทีม :กอด1:
ขอบคุณเป้ :pig4:
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :o12: :z3: :เฮ้อ: :serius2:
-
:sad11: กลับมาอ่านรีพายเพื่อนๆครับ เศร้าจริงๆ ยังทำใจไม่ได้เลยง่า
ช่วงเวลาแห่งความสุข มันสั้นจริงๆ
-
น้องเป้จ๋า ใจร้ายอ่ะ
อย่าจบอย่างนี้ได้ไหม
บีบหัวใจคนอ่านมากมาย
เอาพี่ยอดคืนมา
:z3: :sad11: :monkeysad: :m15:
-
อินเหมือนกันนนครับ
แต่ก็จบแบบเศร้า ๆ ความสุขทะไมอยุ่กะทีมน้อยจัง
เศร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:m15: :m15: :m15:
-
:m15: :monkeysad:
เศร้ามากมาย
-
ก็ได้อ่ะ ถ้าเป้อยากให้จบแบบนี้อ่ะ (แล้วมันจริงตามที่จบป่าวอ่ะคะ)
เศร้ามากมาย
เพิ่งอ่านรอบ 3 เรื่องโน้นจบภายใน 2 วัน อย่างมีความสุข
มาเจอตอนจบเรื่องนี้เข้าไป ปรับอารมณ์ไม่ได้อ่ะ
ยังไงก็จะติดตามต่อไปค่ะ
ก็รักคนเล่าแล้วนิ ให้ทำอารมณ์ไงก็ได้หมดแหละ
-
งงกันไปเลยทีเดียว
-
กด+ไปทั้งน้ำตา :o7:
เข้าใจว่าชีวิตต้องมีการพลัดพราก แต่มันทำใจไม่ได้จริงๆ :sad2:
เสียใจ ฮือๆๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณเป้ค่ะ ที่เขียนเรื่องราวสนุกๆมาให้อ่านกัน
ขอเซอร์ไพรส์แบบว่า เข้าใจผิดไม่ได้เหรอ ศพคนอื่นอะไรงี้อะ :serius2:
-
อะไรอ่ะ ทำไมเป็นแบบนี้
งง และเศร้า ทำไมๆๆๆๆ
แต่ +1 อยู่นะ
-
:o12: เศร้าอ่ะ
ทำไมคนดีๆ ยมบาลถึงชอบจัง :เฮ้อ:
(เข้ามาเม้นท์ให้คับ พึ่งได้เข้ามาอ่านได้ 2 วัน
เลยได้อ่านตอนจบพอดี ขอบอกว่าใจเสีย และเสียใจอ่ะ
รักทีม รักพี่ยอด และรักเป้คับ :กอด1:)
-
ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะคร้าพี่เป้ :o12:
สงสารพี่ยอดมากเลยยยย ใจร้ายอ่า :monkeysad:
น้ำตาจะร่วงงง ขอบคุณสำหรับความรักของพี่ยอดกะทีมนะคร้า :L2:
(แต่ทำไมพี่ยอดต้องตายด้วย ทำใจม่ายด้ายยย :sad4:)
-
น้ำตาไหลเลย
:m15:
ขอบคุณพี่เป้มาก ๆ ครับ
-
สุดท้ายก็จบเเบบนี้ เศร้า :sad11: :m15:
-
มาตามอ่านจนจบ จบจิงๆด้วยยย เฮ้ออ
สอบโอเนตมาก็เคียด อ่านเรื่องนี้ก็เคียดอ่ะ 555+
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ชอบทั้งนายเอกและพระเอกเลย ทุกอย่างดูลงตัว เนื้อก็สนุก
แต่ไม่คิดว่าตอนจบจะกลายเป็นแบบนี้ ยอมรับว่าอ่านไม่จบอ่ะ ไม่กล้าอ่านตอนจบ กลัวทำใจไม่ได้อ่ะพี่เป้
ใจร้ายจังเลย จบแบบนี้อ่ะ :sad4:
ขแบคุณนะค่า :L2:
-
เศร้าครับ
-
ม่ายยยยย ......เจงงงงงงง o22
รับไม่ได้ที่สุดของที่สุดดดดด แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก............. :serius2:
น้องเป้ใจร้ายเกินไปแล้ว ไม่ยอม โฮๆๆๆๆๆ
เอาพี่ยอดของน้องทีมคืนมาเหอะ นะๆๆ
สงสารตัวเองด้วยอ่ะ อินเกิ๊นนนน รับบ่ได้
น้องเป้กลับมาเปลี่ยนตอบจบเป็น to be continued นะจ๊ะคนดี๊ ...คนดี
น้ำตาท่วมทู้แล้วอ่ะ :sad4:
ปล. กะว่าเม้นท์นิยายตอนจบ(แบบ happy ending) แล้วจะเม้นท์ชมความงามน้องเป้ด้วย
แต่เจอตอนจบแบบนี้ หมดรมณ์ชมโฉมแล้วอ่ะ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ยอมๆ (รำคาญตัวเองจัง เวิ่นเว้อเกิ๊น //ปาดน้ำตา เช็ดน้ำมูก)
-
จริงๆคุณเป้ก็เรียกว่าเขียนได้เข้าถึงธรรมชาติของชีวิตจริงๆนะคะ เพราะคนเราไม่รู้หรอกว่าเราจะตายเมื่อไหร่ โดยส่วนใหญ่ ช่วงเวลาที่เรามีความสุขที่สุด มักจะตามมาด้วยความทุกข์ที่แสนจะทรมานอยู่เสมอ ... ยอมรับว่าตอนแรกแอบอึ้งๆและโกรธนิดหน่อยที่ไม่แฮ้ปปี้เอนดิ้งเท่าไหร่... แต่เขียนได้ดีมากๆ ยิ่งตอนจบ ที่ว่าความตาย คือชีวิตจริงๆที่ใครก็เลี่ยงไม่ได้ มันทำให้เรารู้สึกประทับใจจริงๆ มันทำให้คิดได้อ่ะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอย่างนี้นะคะ อย่างน้อยเราก็ยังมีช่วงเวลาดีๆเกี่ยวกับเค้าให้ได้จดจำ
-
:m20:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh5:
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกกก
(หัวเราะอย่างเสียสติ )
เฮ้ออออออออออออออออออ :เฮ้อ: เม้นท์ไม่ออกเลยกรู(อ่านตั้งกะมะคืน...เป่าปี่ไปด้วย :m15:)
ทามมายถึงทามกาบฉานนนนนนนนนนนด้ายยยยยยยยย
เสียใจว้อยยยยยยยฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่ยอดของตรู ม่ายยยยย :dont2:
เอาพี่ยอดคืนมาน้าาาาาาาาาาา แง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนั้นทีมน่าจะแนะนำ พี่ยอดว่าเป็นคนรัก ไม่ใช่เพียวแค่รูมเมทอย่างเดียว(วันนั้นก็หงอยไปเลย ฮือ ๆ )
วันที่ทีมชวนไปส่งพ่อแม่ด้วยกันพี่ยอดจะได้ไม่ต้องคิดว่าเป็นคนนอก พี่เค้าอาจจะตามไปด้วย
ยังรอปาฏิหาริย์ แงๆๆๆๆ ขอพี่ยอดคืนมาเถอะ
พลีสสสสสสสสสสสสสส :monkeysad:
-
^
^
^
คุณพี่ท่านบนอาการเดียวกันกะเราเลยง่า
อ่านตั้งกะมะคืน ยันตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆ
เสียใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
-
นั่งคิดถึงพี่ยอดตั้งแต่เช้า
:sad4:กรูบ้าไปแล้ววววว~~~~~~
-
:sad4: :sad4: :sad4:
:a5: :a5: :a5: :a5:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วต้องกลับมาอ่านเมนท์ของนักอ่านแต่ละท่าน
ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
คุณเป้ทำเอาน้ำตาท่วมจอคอมฯกันเลยทีเดียว
:m20:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh5:
ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกกก
(หัวเราะอย่างเสียสติ )
เฮ้ออออออออออออออออออ :เฮ้อ: เม้นท์ไม่ออกเลยกรู(อ่านตั้งกะมะคืน...เป่าปี่ไปด้วย :m15:)
ทามมายถึงทามกาบฉานนนนนนนนนนนด้ายยยยยยยยย
เสียใจว้อยยยยยยยฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่ยอดของตรู ม่ายยยยย :dont2:
เอาพี่ยอดคืนมาน้าาาาาาาาาาา แง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนั้นทีมน่าจะแนะนำ พี่ยอดว่าเป็นคนรัก ไม่ใช่เพียวแค่รูมเมทอย่างเดียว(วันนั้นก็หงอยไปเลย ฮือ ๆ )
วันที่ทีมชวนไปส่งพ่อแม่ด้วยกันพี่ยอดจะได้ไม่ต้องคิดว่าเป็นคนนอก พี่เค้าอาจจะตามไปด้วย
ยังรอปาฏิหาริย์ แงๆๆๆๆ ขอพี่ยอดคืนมาเถอะ
พลีสสสสสสสสสสสสสส :monkeysad:
^
^
บวก 1 แต้มให้กับน้องAk@tsuKIIเมนท์ได้โดนใจจริงๆ :laugh:
^
^
^
คุณพี่ท่านบนอาการเดียวกันกะเราเลยง่า
อ่านตั้งกะมะคืน ยันตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆ
เสียใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
^
^
บวก 1 แต้มให้กับคุณ jokirito ด้วยค่ะ
เมื่่อคืนนอนหลับมั้ยคะ ตาบวมป่าว :impress:
-
RIP พี่ยอด :monkeysad:
:amen: สวดให้ Ak@tsuKII และ mecon :m20:
-
...เปลี่ยนจาก The End เป็น To be continued เรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ ต่อไปก็รอพบกับ We belong together (Special Chapter) เร็ว ๆ นี้...
...ขอบคุณที่ติดตามอ่านและมีอารมณ์ร่วมขนาดนี้ รักคนอ่านจริง ๆ เลย มีกำลังใจทำ Season II ขึ้นมาอีกเยอะเลย...แต่อย่าลืมนะว่า "อะไรก็เกิดขึ้นได้" จะหวานซึ้ง หรือจะโหดร้ายกว่าเดิม ไม่บอก ปล่อยให้คนอ่านสนุกกับการจิ้นไปก่อน...
...รัก...
...เป้...
-
ขอให้ตอนพิเศษอย่าเศร้านะ :o12: :o12:
-
:a5: :a5:
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คุณเป้หมายความมว่าเยี่ยงไร ใครเป็นยังไงไม่สนแล้ว ณ จุดๆนี้
ขออิพี่ยอดดดดดดดดดรีเทิร์นมาเป็นของน้องทีมจะได้มั๊ย
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ได้โปรดรีเทริ์นหลังสึนามินะคะ พลีสสสสสสสสส :dont2: :dont2:
จากกันทั้งที่ยังไม่ได้ลามันเจ็บปวดนะคะคุณเป้
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
-
จบอย่างนี้ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า :m15: :o12:
-
น้ำตาไหลเลยอ่ะ
มันแบบโคตรๆ
ไม่คิดเลยว่าจะจบแบบนี้
ไม่จริงใช่ไหม ฮือออออออออออออ :o12:
-
เมื่อเช้า แอบอ่านที่ทำงาน แบบว่าพี่ยอดดดดดดดดดดดด
วันนี้ทั้งวันมิมีอารมณ์ในการทำงานเลย แต่เดี๋ยวจะรอตอนพิเศษ นะคะ รอดูปาฏิหาริย์
รอพี่ยอดคัมแบ็ค
-
จะรอนะพี่เป้
:กอด1: :กอด1:
-
จาราย
เอาพี่ยอดคืนมานะคราบบ
รอๆๆนะครับ
ทำไมไอคุนกรณืมานไม่ไปแทนอ่า
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เอ่อะ!
พูดไม่ออก
แต่คือ.. .
คงไม่จบแบบนี้จริงๆหรอกใช่ไม๊ ?
ไม่งั้น. ..
ทำใจไม่ได้อ่ะ
ไม่จริงๆ
T[]T"
:m15:
รอพี่ยอดกลับมา
จุ๊บุ่โกะ!
-
พี่เป้ :m31:
แบบนี้ไม่ได้นะคะ ไม่ไหวจะเคลียยยยยยยยยย
หนูอ่านไปจะร้องไห้อ่ะ ตอนนั้นมันเศร้าจริง ๆ นะ ฮือออออ :monkeysad:
เอาตอนพิเศษมาเลยพี่ จบแบบนี้ บาปกรรมนะคะ :m16:
อย่างน้อยพี่เป้ก็ยังไม่ยืนยันว่าเป็นศพพี่ยอด ทีมก็ยังไม่เห็น
แล้วคุณกรณณ์ ตายไหมค่ะ :call:
ดีใจไหมคะ พี่เป้ คนอ่านทุรนทุรายเยี่ยงนี้ ฮ่าๆๆ โอ้ย ๆๆๆ เจ็บ
กรุณามาต่อตอนพิเศษด่วนนค่าาาาา :fire:
-
เห็นมาลงตอนใหม่ กะจะถามอยู่เลยว่า
"จะมีตอนพิเศษไหม"
เอ่อ...ไปไม่ถูกเลยอ่ะงานนี้
พี่เป้ใจร้ายเกินไปแล้ว
:m15: :serius2: :sad4: :o12: :impress3:
-
:m31:
ถ้ามาทำร้ายจิตใจกัน..ด้วยการให้พี่ยอดต้องบ๊ายบาย..กะน้องทีม..ล่ะก็
อิชั้นจะแช่งคุณเป้ให้....อดกินปู้จาย..ตลอดไปเลย..
ฮึ่ม!!![ :m16:
คอยอ่านตอนต่อไปที่(ต้อง)จบแบบแฮปปี้ค่า
-
ขอบคุณในความกรุณาค่ะพี่ :call:
แค่พี่เป็น TBC ก็ดีใจน้ำตาปริ่มแล้วว :sad4:
แต่ถ้าจะกรุณากว่านี้ ขอแบบแฮปปี้นะคะ :o12:
-
พี่เป้อ่ะ โป้งๆๆๆๆๆ โกรธพี่เป้แล้วอ่ะ :serius2: :m31:
อุตส่าห์ สละเวลาอ่านหนังสือสอบfinal แว๊บมาอ่านตอนจบ
หวังไว้ว่า ถ้าไม่ happy ending แค่พี่ทีมกลับกรุงเทพฯ แล้ว ค่อยๆ ห่างกันไป ยังพอทำใจ
แต่พอมาเจอเข้า งี้ :a5: กลับมาบอกว่า โกหก ลงให้อ่าน ขำๆเลยน๊ะๆๆๆๆๆ :m15: :m15:
ลอปอ. :beat: หนอย อิชะนี ก็เค้าบอกว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้ไงยะ อย่ามากมาย : พี่เป้
-
:monkeysad:
ไม่จริงนะ..ไม่จบงี้นะคุณเป้
มีต่อไปอีกใช่มั๊ย ไม่อาวๆๆๆ o9
-
:serius2:ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย.จิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มันไม่จริงใช่ไหมมมม :o12:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ขอให้มันหักมุมซ้ำได้ไหมอ่า พี่ยอดcome back!!!!T^T
-
พี่ยอดดดดด
ไม่เอาแบบนี้นะค้าบบบ
:sad4: :sad4: :sad4:
เอาพี่ยอดคืนมาๆๆๆๆ
ติดตามตอนต่อไปนะครับ พี่เป้
-
จะร้องอ่ะ :m15: :m15: :m15:
-
รอลุ้น TBC นะคะ
เมื่ออะไรก็เกิดขึ้นได้ ก็เผื่อจะมีการหักมุม ตีโค้ง ศอกกลับ
จะได้เลี้ยงฉลองกับน้องทีม :laugh:
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
-
:a5: :m15:
-
เข้ามาเห็นด้วยกะหลายๆเม้นค่ะ
เมื่อวานอ่านแล้วถึงกับจิตตก ไม่มีรมณ์จะทำไรเลย :m15:
พี่ยอดดดดดด สงสารทีมจัง
-
RIP พี่ยอด :monkeysad:
:amen: สวดให้ Ak@tsuKII และ mecon :m20:
คุณพี่ไม่เข้าใจความเซนสิทิฟของดาว :m15: :z13:
เป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วต้องกลับมาอ่านเมนท์ของนักอ่านแต่ละท่าน
ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
คุณเป้ทำเอาน้ำตาท่วมจอคอมฯกันเลยทีเดียว
^
^
^
คุณพี่ท่านบนอาการเดียวกันกะเราเลยง่า
อ่านตั้งกะมะคืน ยันตอนนี้ยังทำใจไม่ได้เลยจริงๆ
เสียใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
จิ้มบวก พี่namtaan&jokirito ในแถแนะ หัวอกเดียวกัน :impress3:
...เปลี่ยนจาก The End เป็น To be continued เรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ ต่อไปก็รอพบกับ We belong together (Special Chapter) เร็ว ๆ นี้...
จริงน้า +1 :monkeysad:
เค้าจะเอาพี่ยอด
o9
พี่ยอด only !!!
-
:dont2: พี่ยอดจ๋า อยู่ที่ไหนน กลับมาเถอะ กลับมาหาน้องทีมมมมมมมม
o9
-
:a5:
ช๊อคอ่ะ
ไม่นึกว่าจะจบแบบนี้
:sad12:
-
ไม่อยากให้จบเศร้าอ่าา
สงสารทีม กะ พี่ยอด
และที่สำคัญ สงสารผู้อ่านหน่อยเต๊อะ
น้ำตาท่วมจอแย้ววนะคะ พี่เป้
ปล. แต่งได้ซึ้งกินใจมากค่าาา :pig4:
-
ขอบคุณครับ ตอนที่ผ่านมาเศร้ามากเลยครับ
ใจเต้นตามแอบสะอื้นด้วยละ
รอตอนต่อไปครับ o13
-
พี่เป้......
อารมณ์อ่านตอนที่ 49 แบบยังมีความสุขอยู่เลย
แล้ววันนี้เข้ามาอ่านตอนที่ 50 ตอนจบด้วย
แบบยิ่งคิดเลยว่า มันต้องจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งแน่ๆ
.
.
อ่านไปเริ่มรู้สึกพี่ยอดซึมๆ คนอ่านก็ซึมๆตามไปด้วย
จูบลา......
ฮือออออออออ พี่เป้ ตอนจบนี้อ่านไปร้องไห้ฟูมฟายไปด้วย
พี่ยอดด กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาฟังคำว่ารักของทีมก่อนนะพี่ยอด ฮือออ
พรุ่งนี้ไม่มีกะจิตกะใจตื่นไปโรงเรียน TT~
To be continued <<< แอบดีใจนิดๆ ที่มีประโยคนี้
...ขอบคุณพี่เป้นะคะ.....
ที่นำเรื่องราวดีดีและประทับใจแบบนี้ มาเล่าสู่กันฟัง
สงสารทีม พี่ยอดดด ~
-
กำ ยิ่งกว่างานเข้า สึนามิเข้าซะงั้น :m15:
คนแต่งใจร้าย
-
ไม่นะ ไหงมันเป็นแบบนี้ละ คุณเป้อย่าทำแบบนี้กับเราดิ อ่านแล้วน้ำตาจะไหล พี่ยอดอย่าตายน้า ToT
ปล แอบดีใจมีคำว่า to be continue แสดงว่าจะมาต่อใช่มั้ยอ่ะ ได้โปรด
-
:o12: ไม่น่าจบแบบนี้เลยนะ
แต่ยังงัยได้หละ ชีวิตคนเราก้อมีแค่นี้
ไม่จากวันนี้ ก้อต้องเป็นวันต่อไปใช่ไหม
:undecided: :undecided:
-
สงสัยเป้จะทนเห็นคนอ่านจมอยู่ในน้ำตาไม่ไหว
ว่าแล้ว ว่าเป้อ่ะใจดี๊ ใจดี
ขอบคุณสำหรับ TBC นะ
:z9:
-
:m15:
ใจร้าย...ซิกๆ....คุณเป้ใจร้ายที่สุดเลยยย
เช็ดน้ำตาปรอยๆ พร้อมเดินออกกระทู้...ซิกๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านมาตั้งแต่หัวค้ำล่ะ
เพิ่งอ่านครบ 50 ตอนเมื่อกี้
ประทับใจเรื่องนี้มากเลย ทีมเก่ง ไม่ค่อยเจอนายเอกแบบนี้
อ่านๆไปคิดว่าเป็นตัวร้าย แต่ก็น่ารักอ่ะ
พี่ยอดนี้พระเอกได้โล่ห์เลย
อ่านตอนสุดท้ายแล้วจะร้องอ่ะ ไม่คิดมาก่อนว่าเรื่องจะออกมาแนวนี้
ตอนที่ผ่านๆมาก็หวานมาตลอด ตอนที่อ่านเจอจูบลาก็ไม่ได้คิดอะไร
แอบดีใจเล็กๆที่เจอ To be continued ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
แต่ก็แอบหวังไว้ว่าพี่ยอดจะได้ฟังคำรักจากปากทีมอีกครั้ง
-
รอตอนพิเศษคะ หวังว่าพี่ยอดจะกลับมา :call:
-
เห็น Reply ของแต่ละคนไม่กล้าอ่านเลย
กว่าจะอ่านได้ ทำใจตั้งนาน
แต่ตอนนี้ อยากบอกว่า เอาพี่ยอด กลับมาน๊า
อย่าให้ทีมอยู่คนเดียว :m15:
-
...เปลี่ยนจาก The End เป็น To be continued เรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ ต่อไปก็รอพบกับ We belong together (Special Chapter) เร็ว ๆ นี้...
...ขอบคุณที่ติดตามอ่านและมีอารมณ์ร่วมขนาดนี้ รักคนอ่านจริง ๆ เลย มีกำลังใจทำ Season II ขึ้นมาอีกเยอะเลย...แต่อย่าลืมนะว่า "อะไรก็เกิดขึ้นได้" จะหวานซึ้ง หรือจะโหดร้ายกว่าเดิม ไม่บอก ปล่อยให้คนอ่านสนุกกับการจิ้นไปก่อน...
...รัก...
...เป้...
ขอบคุณครับ ที่จะมาต่อเรื่องให้ เจอตอนจบแบบนี้เข้าไปก็ แหกโค้งเหมือนกัน เล่นหักมุมซะขนาดนั้น หุหุ แต่ว่า ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้เนอะ
ขอบคุณน้องเป้อีกครั้งครับ :L2:
-
อ่านแล้วก็ :sad12: แต่ก็ทำใจนะว่าชีวิตคนเรามันก็มีทั้งสุข
ทั้งเศร้า หนีไปทำใจวันนี้กลับมาจะเข้ามาขอบคุณน้องเป้ เลยได้ข่าวดี
(ดีจริงหรือเปล่าไม่รู้)ว่าจะมีซีซั่น2 อยากให้ทีมมีความสุข และที่ดีใจมาก
กว่าคือจะได้อ่านเรื่องของน้องเป้ต่อไป +1 ขอบคุณน้องเป้จริงๆ :man1: :L2:
-
:m15: พี่ยอด...
:pig4: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก เศร้า ฮา แร๊ง หลากอารมณ์จริงๆ ได้เห็นนายเอกที่ไม่ต้องยอมเค้าไปทั่ว
หวังว่าคงได้อ่านเรื่องราวต่อๆไปของน้องเป้อีกนะคะ ....
...แต่ว่า......ตอนนี้เศร้าอย่างแรง
:o12: พี๊ย๊อดดดดดดดดดดดดดอออออออ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องเป้ที่ร๊ากกกกกก :กอด1:
เจ๊ว่าแล้ว....คนสวยต้องใจดีถึงจะถูก ชิมิเคอะ
มาต่อไวๆเน้อ อย่าจบแบบน้านนนน อิชั้นรับไม่หวายยยยย
ขอคุณพี่ยอดอยู่เป็นขวัญใจเจ๊ก่อนนน (อ๊อกกกก....โดนน้องทีมโดดถีบขาคู่ )
:call: ขอให้พี่ยอดอยู่รอดปลอดภัย ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม
ขอให้น้องเป้คนงามเห็นใจแฟนนิยายตาดำๆ อย่าแต่งเรื่องให้เศร้าหลายยย สาธุ...เพี้ยงๆๆ (เิริ่มใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วยแระ 555)
-
ในแจกันมีดอกไม้ สีที่เธอบอกว่าหวาน
มันยังวางอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าวันใด
มุมเดิมที่เธอนอนดูหนัง ยังกวาดยังถูอยู่ร่ำไป
เผื่อไว้ วันนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
ฉันยังจำวันเวลา
ยังรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
นาฬิกาหยุดเคลื่อนไหว เสียงในใจบอกกับฉัน
เธอยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่ทิ้งกันไป
กลิ่นควันกาแฟในตอนเช้า
ถ้วยเก่าที่คุ้นปากของใคร
ตั้งไว้ พรุ่งนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยยอมเปลี่ยนผัน
ฉันไม่เคยมีวันเวลา
จะรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
ชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
โลกความจริงโหดร้ายเกินไป เมื่อใครบางคนพูดลา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
ไม่มีจะไม่มีใครกลับมา แต่ว่าฉันรอ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เข้ามารออคับ +++++11111
อยากอ่านเรื่องของ คนแต่งครับ
น่าจะสนุกมิใช่น้อยอิอิ
-
จบ..จุก..จี๊ด....
ขอบคุณมากครับคนแต่ง :L2:
-
จบ..จุก..จี๊ด....
ขอบคุณมากครับคนแต่ง :L2:
ยังไม่จบน้อ มีTBC อยู่ TT พี่ยอด กลับมาเต้อะ กลับมานะ กลับมานะๆๆๆ กลับมาน้า โฮกกกกก!!!!~ :m31:
-
เอิ่ม....
.
.
.
.
อึ้งอ่ะ อึ้งตอนที่รู้ว่าพี่ยอดตาย ต้องเลื่นกลับขึ้นไปดูว่า เฮ้ย เราอ่านผิดไปรึเปล่าวะนั่น ไหนได้ มันเป็นความจริงนี่หว่า TT TT พี่เป้ทำเศร้าอ่ะ ตอนที่50หักมุมมากเลยเล่นเอาอึ้งไปนานเลยล่ะค่ะ เฮ้อ คิดถึงพี่ยอดจังเลย
ที่ว่าจะมีTBCน่ะ อยากอ่านพี่ยอดมากกว่า ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เอาพี่ยอดมาน้าาาาาาาาาาา
-
อ๊าวววว ไหงเป็นงั้นไปได้ล่ะ เล่นจบห้วนๆ ด่วนตายซะงั้น :serius2: เหมือนดูทีวีแล้วอยู่ๆไฟดับอ่ะ
:z3: ไม่เอา ไม่เอา วีน วีน
-
พี่เป้ อย่าทำแบบนี้ได้ม๊ายยยยยยยย
ร้องไห้ตาปูด -"-
ตอนนี้มีแค่ TBC ที่เราเฝ้ารอ
-
อืมมมมมม........
ที่จริงก็เห็นว่ามาลงตอนจบตั้งแต่วันก่อนแล้ว.... แต่อยากเก็บเอาไว้อ่านตอนอารมณ์ดีๆ.... แต่พออ่านจบแล้ว
บอกได้คำเดียวว่า...อึ้ง!!!!! o22
ขอบคุณนะครับผม
-
พี่เป้ มาต่อเลย ไม่งั้นจะขอให้ค้าง นะเออ
-
พี่เป้จ๋า มาน้ะจ้ะ
รออยู่น้าาาา ;))
-
กลับมาจากเที่ยว...อ้าวมีลงตอนจบ :m1: (มียิ้ม)
แต่...พี่ยอด o22 ไม่เอาจบแบบนี้ได้มั๊ย o9
ขอแบบ happy ให้พี่ยอดหน่อยนะ :o12:
-
อ่านตอนที่ 50 แล้วคิดถึงตอนอยู่ที่เกาะพีพีเลย ไม่รู้ว่ารอดมาได้ยังไง
รอตอนต่อไปนะค่ะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
o22 :serius2: :serius2:
ทำไมพี่ยอดถึงตายได้ ไม่ย๊อมมมมมมมมมมมมมมมม กว่าจะฝ่าฟันมาจนถึงตอนนี้เพื่ออะไรกัน :m15:
-
มาบอกคุณเป้ว่า ขอเก็บตอนจบไว้ก่อน ยังไม่อ่านนะกะ :laugh:
เค้าเห้นรีพลายเพื่อนแล้ว ขอเวลาทำใจก่อน ซิกลับมาตามแห๋ม :z2:
-
สนุกมากชอบน้องทีม เก่งจัง ยังอ่านไม่จบเลย
-
ไหงให้พี่ยอดตายซะงั้น
ไม่ยอม :angry2:
-
...อึ้ง
กำลังอยู่ในสถานะอึ้ง...
อืม...นะ สึนามิก็มาเร็ว ไปเร็ว เคลมเร็วเยี่ยงนี้แล
ว่าแต่ยังไม่จบใช่ไหมคะ?มาต่อเร็วๆนะคะ
-
ง่าาาาาาาาาาาาา ไม่เจงงงงงงงงงง
T___________________T
พี่ยอดต้องไม่ตายสิ่ โฮ้่ TOT
พี่เป้ใจร้ายยยยย
:m15: :m15:
-
เพิ่งเริ่มเข้ามาอ่าน
เพราะเพื่อนบอกว่าสนุก
นั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบ
แต่ไหง ขึ้น TBC แปลว่ามีตอนต่อไปใช่มั้ยคะ?
สนุก เศร้า ซึ้ง ปนเปกันไปเลยอ่ะคะ
:mc4: o13
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
เอาพี่ยอดคืนมาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เป้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาพี่ยอดของเค้าคืนมานะ
-
พี่เป้ขามาแจ้งข่าวหน่อยสิค่ะ
ว่าจะเอายังไงต่อไป
อ้อรู้และแต่งตอนต่อไปอยู่แน่เลย
เพราะอันนี้มันเป็น Tbc :call:
-
:m15: :fire: จะไม่รักคนเขียนก็ตอนสุดท้ายนี้แหละ
-
:a6: จบงี้เลยหรอ อุตส่าห์แอบ สิง กระทู้นี้มา นานนม
แต่ก็ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆให้อ่าน :teach:
ทำให้รู้ว่าเวลามีไม่ทำ พอเวลาหมดกลับมาโอดครวญว่าทำไมไม่ทำ.... :pig4:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ไม่จริงงงงง แง่ๆ
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
น้องเป้ที่ร๊ากกกกกกก :กอด1:
เค้ารอพี่ยอดอยู่นะตัวเอง (กดดันคนเขียนมากไปป่าวเนี๊ยะ แหะๆๆ)
-
สุโค่ยยยย เป็นกามลังใจให้ต่อไปจ้ะ o13
-
ทำใจไม่ได้เลย เล่นมาหักมุมแบบนี้
สงสารน้องทีม :monkeysad:
รออยู่นะคะ
-
We belong together (Special Chapter Part I)
...ผมตัดสินใจไปพักฟื้นจิตใจที่อังกฤษกับครอบครัว หลังจากที่ทางมหาวิทยาลัยแจ้งว่าผมไม่จำเป็นต้องฝึกงานที่ไหนอีกต่อไป เพราะผู้จัดการแผนกต้อนรับส่วนหน้า หรือพี่รุจส่งเอกสารตัวจริงยืนยันคะแนนเต็มสำหรับการฝึกงานมาให้มหาวิทยาลัย และจากการกดดันของครอบครัวผมที่เดินทางไปพบคณะบดี เพื่อแจ้งความประสงค์ให้ผมจบการศึกษา เพราะที่ผมต้องกลับมาก่อนกำหนดไม่ใช่ความผิดพลาดของนักศึกษา และทางโรงแรมก็ยินดีให้ผมผ่านการฝึกงานแล้ว โดยที่พี่รุจระบุว่าผมทำงานครบชั่วโมงตามที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้ ในเอกสารนั้นผมทำงานโดยไม่มีวันหยุด และทำงานวันละสิบชั่วโมง...
*
*
...การที่ได้ไปอยู่ในประเทศที่อึมครึมด้วยเมฆฝน อากาศหนาวเย็นตลอด ไม่ได้ทำให้สภาพจิตใจผมดีขึ้นเลย...แต่ในเมื่อชีวิตต้องดำเนินต่อไป ผมจึงลุกขึ้นอีกครั้งในเดือนที่สาม หลังจากไปทำบุญครบรอบร้อยวันให้พี่ยอดที่วัดไทยในเมืองที่ผมพักอยู่...
“...ตกลงทีมจะเรียนอะไรลูก...” แม่ผมถามระหว่างอาหารเย็น
“...ไม่อ่ะแม่...ทีมจะหางานทำไปพลาง ๆ ก่อน...พอสายการบินเปิดรับสมัครทีมก็จะกลับไปเมืองไทย...” ผมตอบเสียงเรียบ พ่อกับแม่ไม่พูดให้ผมไปช่วยกิจการ เพราะเบื่อที่จะอ้อนวอนผมแล้ว
“...พ่อว่าเรียนต่อเถอะ...จบโทมันหางานง่ายกว่านะ...” พ่อหว่านล้อม
“...รอให้ทีมทำงานลงตัวก่อน แล้วทีมจะหาเวลาเรียนต่อแน่นอนพ่อ...”
“...เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยจะไหวเหรอลูก...” แม่ถามด้วยความเป็นห่วง
“...ตอนทีมเรียนตรีสองที่ในเวลาเดียวกันยังทำได้เลยแม่...”
“...เฮ้อ...โตขึ้น...นึกว่ามันจะเบาลง...ที่ไหนได้ ยังดื้อรั้นเหมือนเดิม...” พ่อผมถอนหายใจ
“...โอเค...งั้นแม่เชื่อใจหนูละกัน...อยากทำอะไรก็ตามสบาย...ลืมไปว่าหนูโตแล้ว...” แม่พูดงอน ๆ
“...โห...แม่อย่างอนดิ...เราเจอกันครึ่งทางไง...ทีมได้ทำงาน...แล้วจะเอาปริญญาโทมาโชว์ด้วย...แต่ต้องใช้เวลาหน่อยนะ...” ผมลุกขึ้นไปกอดแม่หลวม ๆ
*
*
...ตั้งแต่มาอยู่ที่อังกฤษ ผมขาดการติดต่อกับเพื่อนสาวไป...เพราะทุกครั้งที่ผมได้คุยกับพวกมัน ผมจะร้องไห้จนทำให้พวกมันไม่กล้าคุยกับผมนาน ๆ ...แต่เราก็มีการส่งเมล์ถามไถ่ทุกข์สุขกันบ้าง...ยิ่งตอนนี้ผมได้งานพาร์ทไทม์ที่นี่ ทำให้ผมไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องในอดีตอีก...ยกเว้นเวลาเห็นคู่เกย์มาใช้บริการในโรงแรมที่ผมทำ...ยังอดไม่ได้ที่จะต้องเดินเข้าไปสงบสติอารมณ์ ข่มน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลอยู่ในห้องน้ำ...
*
*
...ในที่สุดผมก็เลือกที่จะเรียนต่อ พร้อมกับทำงานที่อังกฤษเพื่อให้ตัวเองยุ่งที่สุด จะได้ไม่คิดถึงเรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านมา...และอีกสาเหตุหนึ่งคือ ผมพลาดสมัครงานสายการบินแห่งชาติในปี 2006 เพราะต้องเลือกเรียนให้จบก่อน และหวังว่าจะสมัครในปีต่อไป...แต่พอเรียนไปจนจบโท ผมกลับอยากเป็นเจ้าของกิจการขึ้นมาซะงั้น...
“...แน่ใจเหรอลูก...” แม่ผมมองลอดแว่น และถามเมื่อผมบอกจะกลับเมืองไทย
“...แน่ใจสิแม่...อยู่นี่มาห้าปีแล้ว...ทีมคิดถึงเพื่อนอ่ะ...”
“...แล้วหนูจะกลับมาทำงานที่นี่หรือเปล่า...”
“...ขอทีมคิดดูก่อน...ทีมอยากจะหาประสบการณ์อีกนิดนึง แล้วคิดว่าจะทำกิจการอะไรซักอย่างที่เมืองไทยอ่ะแม่...”
“...นี่ยังต้องหาประสบการณ์อีกเหรอ...หนูทั้งเรียนทั้งทำงานตั้งหลายที่...อยากทำอะไรแม่ให้ยืมเงินไปเปิดร้านเลยดีกว่า...” แม่พูดยิ้ม ๆ ประชดผมที่ทำตัวยุ่งตลอดห้าปีที่ผ่านมา
“...จริงเหรอแม่...ไม่ต้องห่วง...เดี๋ยวทีมจะมาแบมือขอแน่นอน...” ผมพูดทีเล่นทีจริง
“...แล้วทีมจะกลับเมืองไทยเมื่อไหร่ล่ะ...”
*
*
...ตอนนี้สภาพจิตใจผมกลับมาเป็นปกติเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์...มาเมืองไทยครั้งสุดท้ายก็ตอนรับปริญญา...พอเท้าผมแตะสนามบินสุวรรณภูมิน้ำตาผมก็คลอตาอีกครั้งด้วยความคิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างบนบ้านเกิดเมืองนอนนี้...คิดถึงเพื่อน คิดถึงอาหารรสจัด...คิดถึงซอยสอง...คิดถึงหาดทรายสวย...คิดถึงพี่ยอด...
...ผมพกเงินปอนด์กลับมาพอสมควร เพราะในบัญชีออมทรัพย์ที่นี่ยังมีการเคลื่อนไหวจากค่าเช่าบ้านที่ผู้เช่าโอนให้ทุกเดือน...ตามแผนที่ได้คิดไว้ตั้งแต่อยู่ที่อังกฤษ ผมจะเข้าพักที่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งแถวสุขุมวิทที่แก้วเป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ในแผนกแม่บ้าน...ไม่มีใครรู้ว่าผมจะมาเพราะปกติเราจะแค่คุยถามไถ่กันในเมล์ และแก้วก็บอกว่าทำงานที่นี่...ส่วนมิ้นท์ก็เปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ตรงข้ามกับตึกที่พักผมเลย...เพื่อนสองคนนี้ผ่านช่วงเวลาระทึกขวัญมาด้วยกัน และยังคบกันจนถึงทุกวันนี้...
“...น้องครับ...รบกวนตามเจ้าของร้านมาพบพี่หน่อยครับ...” ผมแกล้งพูดเสียงเครียดหลังจากกินอาหารไปได้สองสามคำ
“...เอ่อ...มีอะไรให้ดิชั้นช่วยก่อนมั้ยค่ะ...” พนักงานถามผมด้วยท่าทางเกรง ๆ
“...พี่ต้องการคุยกับเจ้าของ...” ผมเน้นเสียงเข้ม เด็กนั่นหน้าเหวอ แล้วรีบเดินไปตามเจ้าของร้านด้านในทันที
“...สวัสดีครับ...ผมเป็นเจ้าของร้าน...มีอะไรให้รับใช้ครับ...” อีมิ้นท์เก๊กแมนเดินมาถามผมซึ่งตอนนี้ทำเป็นอ่านแม็กกาซีนปิดหน้าอยู่
“...ไม่ใช่คนนี้...ชั้นจะมาพบคุณฟิลิป...สามีเก่าชั้น...” ผมพูดเล่น ๆ มิ้นท์อึ้ง ผมจึงปิดหนังสือและวางไว้บนโต๊ะดังเดิม
“...ว๊ายยยยยยยย...คิดถึงจังเลย...กลับมาทำไมไม่บอก...จะได้รับรับที่สนามบิน...” มิ้นท์กรี๊ดเมื่อเห็นหน้าผม
“...กูจะมาเซอร์ไพร้ส...ขอโทษด้วยนะน้อง พี่จะแกล้งเพื่อนพี่เล่น...” ผมพูดยิ้ม ๆ กับน้องคนที่โดนผมแกล้งทำเสียงดุใส่
“...อีนี่...กูใจหายใจคว่ำหมด...นึกว่าลูกค้าคอมเพลน...ตั้งแต่กูเปิดร้าน ไม่เคยมีใครเรียกเจ้าของร้านออกมาเลยนะ...” มิ้นท์นั่งลงและพูดเสียงเบา
“...ร้านสวยว่ะ...ฟิลิปสบายดีป่าว...” ผมถามพลางมองไปรอบ ๆ
“...ตอนนี้สบายดีแล้วแหละ...ก่อนหน้านี้เหนื่อยมาก...”
*
*
...ผมนั่งฟังมิ้นท์เม้าท์อย่างเมามัน...เรียกว่าฟังมันคนเดียว เหมือนได้อัพเดทข่าวทุกวงการ...ผมยอมรับว่าไม่ค่อยได้ตามเรื่องราวของโลกภายนอกเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียน และทำงาน ไม่ปล่อยให้เวลาว่างเลย...เราคุยกันเพลินจนผมเห็นว่าลูกค้าเริ่มเยอะแล้วจึงขอตัวไปพักผ่อน แต่จะกลับลงมาอีกทีตอนที่แก้วเลิกงาน...ฝากมิ้นท์ให้ช่วยอำแก้ว เพื่อให้ผมได้เซอร์ไพร้สมันอีกครั้งในคืนนี้...
...ร้านอาหารของมิ้นท์เพิ่งเปิดที่กรุงเทพฯ ได้ประมาณหนึ่งปี...หลังจากเศรษฐกิจที่ภูเก็ตยังไม่ฟี้นตัว...ฟิลิปกับมิ้นท์ต้องช่วยกันประคับประคองร้านที่โน่นให้อยู่รอด แต่ก็ไม่ดีขึ้นซักที...พวกเค้าร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ดิ้นรนขยับขยายจนมาเปิดร้านที่สุขุมวิทได้...ฟิลิปตัดสินใจเลิกกิจการ และขายบ้านที่ภูเก็ตเพื่อมาซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ย่านอ่อนนุช และนำเงินที่เหลือมาเช่าพื้นที่ทำร้านอาหารที่นี่...
...ส่วนแก้ว หลังจากที่กลับบ้านไปตั้งหลักได้เกือบปี ก็ต้องลงมาทำงานที่กรุงเทพฯ ผ่านงานมาสองโรงแรมเก็บประสบการณ์จนได้เป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ที่นี่...มิ้นท์แอบเม้าท์ว่าไผ่โดนผู้หญิงจับ ต้องแต่งงานทั้งที่ตัวเองยังไม่รู้ตัวว่าชอบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่...แก้วเสียใจมาก แต่ตามนิสัยของมัน คือนิ่ง และจากมาอย่างเงียบ ๆ...ผมเองก็เพิ่งรู้เรื่องนี้ เพราะเวลาส่งเมล์คุยกัน แก้วแทบไม่พูดถึงไผ่เลย...ผมถาม แก้วก็บอกว่าสบายดีทุกครั้ง...ตามมารยาทแล้ว ผมจึงไม่ถามต่อ...
*
*
...ผมใช้เวลาช่วงหัวค่ำกับการเดินทางเพื่อชมการเปลี่ยนแปลงของกรุงเทพฯ เดินซื้อของคนเดียวอย่างมีความสุข ซื้อซิมการ์ดใหม่ใส่โทรศัพท์เครื่องเดิม ซื้อเสื้อผ้าบาง ๆ ที่เหมาะกับอากาศร้อนชื้นของกรุงเทพฯ...จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาเลิกงานของแก้ว ผมจึงขึ้นรถไฟฟ้ากลับที่พัก อาบน้ำแต่งตัวใหม่ และลงมาเซอร์ไพร้สแก้วที่ร้านอาหารของมิ้นท์...
“...อร่อยมั้ยเพื่อนสาว...” ผมสะกิดถามแก้วที่นั่งกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน 5-6 คน
“...เฮ้ย...ทีม...กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่...” มันยังเหมือนเดิม...ถึงจะดีใจที่เห็นหน้าผม แต่โทนเสียงมันก็ยังราบเรียบ
“...มาถึงเมื่อตอนบ่าย ๆ...แกเป็นยังไงบ้าง...”
“...สบายดี...ทีมเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ...”
“...เราเปลี่ยนแค่ภายนอก แต่จิตใจยังดีเหมือนเดิมนะ...” ผมพูดเล่น
“...ดีเหลือเกิน...เล่นซะเพื่อนซี้แม็คเปิดตูดกลับกรุงเทพฯ แทบไม่ทัน...” มิ้นท์กัด
*
*
...แก้วแนะนำน้อง ๆ ในแผนกที่มากินข้าวร่วมโต๊ะให้ผมรู้จัก...ผมรับไหว้แทบไม่ทัน...รู้สึกว่าตัวเองแก่ไปเยอะ...แต่เพื่อนสาวทั้งสองพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าผมยังหน้าอ่อนเหมือนเดิม เพียงแต่รูปร่างดูหนาขึ้น...ก็แน่ละสิ...ผมทำงานหนักนี่นา ดีนะว่าผมไม่ชอบกินอาหารฝรั่ง ไม่งั้นคงอ้วนจุ้มปุ๊กแน่ ๆ...
“...น้องต้อม...วันนี้กินน้อยผิดปกตินะ...ไม่อร่อยเหรอ...” มิ้นท์แซวพนักงานแม่บ้านที่มากินข้าวกับแก้ว คนนี้หล่อสะดุดตาผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลยทีเดียว
“...อร่อยครับ...ผมก็กินเหมือนทุกวันนี่ครับพี่มิ้นท์...” น้องเค้าตอบ แต่มองผมและรีบหลบตา เมื่อผมยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู
“...ไม่นะ...วันนี้กินช๊าช้า...ปกติเห็นรีบกินรีบกลับนี่...” มิ้นท์แหย่ต่อ
“...น้องเค้าก็ต้องรีบกลับไปหาแฟนเค้าสิ...” ผมแกล้งด้วย
“...ผมยังไม่มีแฟนครับ...ที่ต้องรีบกิน เพราะเดี๋ยวไม่มีรถกลับห้อง...”
“...เดี๋ยวพี่ไปส่ง...” มิ้นท์กระแซะ ทุกคนที่โต๊ะหัวเราะชอบใจที่เห็นมิ้นท์แกล้ง แต่ดูแล้วคงเล่นกันอย่างนี้ทุกวัน
“...ผมยังกินข้าวไม่หมดเลย...” น้องต้อมพูดยิ้ม ๆ
“...งั้นเดี๋ยวพี่ป้อนให้...” ผมพูดพลางลุกไปนั่งข้าง ๆ แล้วทำท่าเหมือนจะป้อนข้าวน้องต้อม นานเหลือเกินแล้วที่ผมไม่ได้คุยเล่นแบบสนุก ๆ อย่างนี้ น้องเค้าไม่รู้จะเขินอะไร ขนาดแสงสลัวอย่างนี้ ผมยังเห็นว่าน้องเค้าหน้าแดง
*
*
...หลังจากที่แขกโต๊ะสุดท้าย คือพวกพนักงานโรงแรมกลุ่มของแก้วกลับไป...พวกเราก็อยู่กันแค่สามคนเหมือนเดิม...เด็กในร้านกำลังยกเก้าอี้เก็บ ทำความสะอาดพื้น...เราย้ายที่นั่งคุยไปที่ซุ้มไม้ริมถนนใกล้ ๆ...
“...มึงทำใจเรื่องพี่ยอดได้หรือยังวะ...” มิ้นท์เปิดประเด็น ผมอึ้งไปนิดนึง
“...ทำใจได้แล้ว...ต่อไปถ้ากูรักใครชอบใครกูจะทำให้ทุกวินาทีที่อยู่กับเค้ามีค่าที่สุด...” ผมตอบยิ้ม ๆ แต่น้ำตาดันเอ่อคลอตาได้ไงไม่รู้
“...อยู่ที่โน่นทีมไม่มีแฟนเหรอ...” แก้วถามบ้าง
“...ไม่มีอ่ะ...ไม่ได้สนใจใครเลย...”
“...เป็นกูหน่อยไม่ได้...” มิ้นท์พูดเหมือนเสียดาย
“...เออ กูเชื่อ...นี่ขนาดผัวอยู่ในครัว อีเมียยังมาตะมอยผู้ชายข้างนอกได้...” ผมกัด แก้วขำ ส่วนมิ้นท์ค้อนปะหลักปะเหลือก
“...อีนี่...น้องต้อมมันดีเกินไป...กูไม่ทำอย่างนั้นหรอก...กูเก็บไว้ให้มึงอ่ะอีทีม...”
“...บ้าเหรอ...”
“...น้องมันนิสัยดีจริง ๆ นะ...” แก้วยืนยัน
“...น้องมันเป็นผู้ชาย...”
“...เพื่อนสาวไปอยู่อังกฤษมานานเกย์ด้าหล่อนเสื่อมเหรอยะ...” มิ้นท์หัวเราะ
“...อะไร...อย่าบอกนะว่าน้องเค้าเป็นเกย์...” ผมถาม
“...ถึงน้องเค้าจะไม่พูดออกมาตรง ๆ แต่พวกเรารู้อ่ะ...” แก้วพูดนิ่ม ๆ ตามเคย
“...สนใจมั้ย...เดี๋ยวกูเป็นแม่สื่อให้...คนนี้กูกั๊กไว้เพื่อมึงคนเดียวเลยนะ...ถ้ากูไม่มีผัว น้องต้อมเป็นของกูไปนานแล้ว...”
“...เฮ้อ...น้องมันดวงดีที่มาเจอมึงตอนที่มีผัวแล้ว...”
“...อีทีมปากดี...เดี๋ยวกูไม่เป็นแม่สื่อให้ซะเลย...” มิ้นท์ทำเสียงงอน ๆ
…เราเม้าท์กันอย่างสนุกสนาน...หัวข้อของการสนทนาก็ไม่พ้นเพื่อนสาวทั้งสองจะยัดเยียดน้องต้อมให้ผม...ปฏิเสธไม่ได้ว่าน้องเค้าดูดีกว่าเด็กแม่บ้านคนอื่น ๆ ที่ผมเคยรู้จัก ตาคม จมูกโด่ง ปากชมพู สูง ขาว หุ่นลีน ๆ แบบวัยรุ่นทั่วไป...แต่ที่พวกเพื่อนสาวผมปลื้มคือน้องเป็นคนดี...เป็นเด็กกำพร้าอยู่ตัวคนเดียวในกรุงเทพฯ...กำลังเรียนปริญญาตรีปีสุดท้ายที่รามคำแหง ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย...อยู่หอพักชายเล็ก ๆ เดือนละพันกว่า ๆ แถวราม ต้องโหนรถเมล์มาทำงานทุกวัน...แค่คิดถึงสภาพการจราจรจากรามคำแหงมาถึงสุขุมวิทแล้วผมขนลุก...รู้เลยว่าน้องเค้าต้องเหนื่อยมาก...
*
*
“...เดี๋ยว...ถ้าน้องเค้าดีขนาดนี้ ทำไมไม่มีแฟนวะ...” ผมเบรกเพื่อนสาวทั้งสองที่กำลังสาธยายความดีของน้องต้อมอยู่
“...ก็กูกันท่าคนอื่นไว้ให้มึงไง...” มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...เด็กมันบอกว่าไม่พร้อมจะมีแฟน เพราะมันยังจนอยู่...” ผมอึ้งเมื่อแก้วพูดจบ คิดถึงพี่ยอดขึ้นมาทันที
“...พอเค้าเรียนจบก็ทำงานอย่างเดียวสบายแล้ว...” ผมพูดเสียงเรียบ ทำเป็นไม่สนใจน้องเค้า
“...เอางี้...เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะจัดให้เดทกันดีกว่า...ทีมจะได้สละโสดอีกครั้ง...” แก้วทำท่าสนุกกับการวางแผน
“...ห้ามปฏิเสธ...ห่างหายผู้ชายมานาน เดี๋ยวก็ตันหมดหรอกมึง...” มิ้นท์ยกมือห้าม เมื่อผมจะพูดอะไรออกมา
*
*
...ไม่นานนักเด็กในร้านทำความสะอาดเรียบร้อย และทยอยกันออกมาลามิ้นท์ ผมเองก็ควรจะกลับไปพักผ่อน แอบคิดว่าคืนนี้ต้องนอนเยอะ ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะดูไม่ดีสำหรับเดทแรกในรอบห้าปี...พวกเราเดินออกมาใกล้ถนนเพื่อจะส่งผมกลับโรงแรม แต่มีรถหรูคันหนึ่งแล่นผ่านหน้าช้า ๆ ไฟที่ร้านมิ้นท์ถูกปิดพอดี...ไฟดับลง แต่ผมมองเห็นคนที่นั่งอยู่เบาะหลังได้ชัดเจน...ถึงแม้จะแค่วินาทีเดียว ในแสงสลัว และเห็นเพียงใบหน้าด้านข้าง แต่ผมก็มั่นใจว่าผมจำคนไม่ผิด...
“...พี่ยอด...” พวกเราสามพูดชื่อนี้ขึ้นมาพร้อมกัน
“...ทีมเห็นเหมือนเราหรือเปล่า...” แก้วพึมพำเบา ๆ
“...พี่ยอดยังไม่ตายเหรอ...” ผมพูดเหมือนเพ้อ
“...กูว่าผีหลอกแน่ ๆ เลย...” อีมิ้นท์เกาะแขนผมแน่น
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณสำหรับคำติชม ขอบคุณที่ติดตามผลงาน ขอบคุณทั้งนักอ่านหน้าเก่า และคนใหม่ ถ้าไม่มีพวกคุณ ตอนพิเศษตอนนี้คงไม่เกิดขึ้น...วันนี้มีเวลาว่างนิดหน่อยก็เลยมาต่อได้...แต่ผมเข้ามาอ่านรีพลายทุกวันนะครับ...ยิ่งรู้ว่ามีคนรอ ผมก็ยิ่งต้องเร่งจัดการงานที่ค้างคาให้เสร็จ เพื่อจะได้มาลงต่อให้เร็วที่สุด...
...ไม่บอกนะครับว่าตอนพิเศษจะมีมากน้อยแค่ไหน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคนอ่านทั้งนั้น...ไม่อยากให้เป็น The End ก็เปลี่ยนเป็น To be continued ให้...อยากให้มาต่อ ก็มาต่อแล้ว...อยากได้อะไรอีกก็บอกนะครับ...ถ้าทำได้ผมทำให้หมดเลย...
...เป้...
-
:z13:ก่อน
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดด หายไปไหนมา :z3:
-
^
^
แอร๊ย!!!! จิ้มคุณเป้พลาดไปนิ๊ด...
.
.
:mc4:เข้ามาเช็คทุกวันเลยอ่ะว่าจะมีต่อมั้ย
แล้วก็คิดในใจว่า..
ถ้าคุณเป้ใจร้าย.ทำให้พี่ยอดของน้องทีมต้องบ๊าย..บายกันล่ะก็
จะแช่งให้คุณเป้จะอดหม่ำปู้จายตลอดไปเลย
.
.
วันนี้ก็คิดใหม่ว่า...
ถ้าคุณเป้ให้จบแฮปปี้สมใจคนอ่านหลายๆคน
ก็ขอมีปู้จายมาให้หม่ำหลายๆคนนะฮ๊า.. :z2:
รีเควส...ขอแบบสวีทวิ๊ดวิ้วก๊า..... :call:
-
wellcome to special yehhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: มาต่อเรื่องให้แล้ว ขอบคุณค้าบบบบบ :pig4: :pig4:
-
รักพี่เป้ที่สุดในเล้า
-
:pig4:
:L2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
พี่ยอดจริงๆใช่มั้ย พี่ยอดกลับมาแล้วใช่มั้ย
:o12: :o12: :o12:
-
พี่เป้มาแล้วว :sad4:
ไชโย
และยังคอนเซปเดิม
ค้างค่ะ :angry2:
ฮึ่ยยทำคนอื่นค้าง ระวัง ตัวเองอย่าได้ค้างบ้างนะ :laugh:
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ได้โปรดอย่าทำให้พี่ยอดความจำเสื่อมนะคะ :laugh:
คนอ่านอิีนมวกมากกกกกก ทีมยังไม่เคยลืมพี่ยอดเลย
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหนแล้วพี่ยอดล่ะ
ฮืออออออออออออทำไมถึงได้มาโผล่ที่นี่
ส่วนเด็กของมินท์ ชิส์อย่ามานะถึงจะสดจะซิงแต่นุ้งทีมเค้ารักเดียวใจเดียวนะ
ม่ายยยยยยยยย :sad4: :o12:
“...ไม่ใช่คนนี้...ชั้นจะมาพบคุณฟิลิป...สามี เก่าชั้น...”
>>เป็ฯการทักทายเพื่อนเก่าได้น่า ตรบจูบมะเคอะ
+1 คะ
-
โอ้ยยยยย น้ำตาจะไหล พี่ยอดจริงๆ ใช่ไหม
-
...ติดตามเรื่องนี้มาตลอด
...และสารภาพเลยว่าไม่ได้อ่านตอนที่ 50 ตอนจบจบ...เพราะอ่านรีพลายอื่นแล้วเจอเรื่องที่ยังไม่พร้อมจะอ่าน
...แต่วันนี้ดีใจที่เข้ามาอ่านตอนพิเศษแล้วยังพอมีหวังอยู่บ้าง
...หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่ทุกคนคิดน่ะครับเป้ :pig4:
-
ได้โปรดเป็นพี่ยอดเถอะ :sad4:
ทีมอย่าไปเดทกะน้องเค้าเลย
ขอบคุณนะค่ะพี่เป้ :pig4:
-
:L2: :L2: ขอบคุณนะน้องเป้ สำหรับตอนพิเศษ ++
:call: ขอให้เป็นพี่ยอด
อย่าบอกว่า แอบไปซุ่ม รอรวยก่อน
:z3: :z3: สงสารน้องทีม
-
อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้คะ
มีความรู้สึกไม่อยากให้พี่ยอดจากไป ไม่อยากให้ใครคบทีมอีก
ทำใจไม่ได้จริงๆ
แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วเหมือนเห็นพี่ยอดเว็บๆ แล้วใจชื้น คะ
ขอบคุณมากคะ
-
ตอนพิเศษมาแล้วว ... :L2:
พี่ยอดจริงๆ รึเปล่า พี่ยอดหายไปไหนมาตั้งนาน
คิดถึง พี่ยอดกับทีมมากๆ
+1 ค่ะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว รอๆๆ :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เข้ามากรี๊ดด้วยความดีใจที่พี่ยอดมาแล้ว แม้จะแวบเดียว
(ใช่พี่ยอดจริงรึป่าวนะ หรือว่าแค่หน้าเหมือน)
พอจะเริ่มเอ็นดูน้องต้อม น้องทีมก็ต้องตกตะลึงพรึงเพริด
ลุ้นกันต่อไป ว่าพี่ยอดจะรีเทิร์นหรือไม่
ขอบคุณคุณเป้มากๆเลยจ้า
บวก 1 แต้ม และก็แถมอีกสองจุ๊บนะจ๊ะ
เรื่องนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้จริง ๆ :laugh:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"พี่ยอด" รึเปล่า?? :call:
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o12: :o12:
-
พี่ยอดจิงๆใช่มั๊ยยยยยยยย :oni1:
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ..อย่านานน๊าคุณเป้..หุหุ(มีแอบเร่ง)
ขอบคุณที่มาต่อตอนพิเศษค่ะ..คุณเป้น่ารักที่สู๊ดดดดด :กอด1:
-
อร้ากกกกกกก ขอให้เป็นพี่ยอดๆๆๆๆๆๆ
ว่าแต่... พี่ยอดหายไปไหนมาอ่ะ o22
น้องต้อมก็ดีนะ แต่ก็ยังเชียพี่ยอดสุดใจอยู่ดีอ้ะ
ขอบคุณคุณเป้มากๆทีรับฟังเสียงร้อง(โหยหวน)ของทุกคอมเม้น
จะบอกว่า ดีใจมากๆค่ะที่มาต่อ :กอด1:
-
ว้าว!! มาต่อแล้ว พี่เป้น่ารักที่สุดเลยย
แถมยังมีเซอร์ไพร์สอีกอ่ะ
พี่ยอดยังอยู่ใช่มั้ย ดีใจจังเลย
ขอบคุณพี่เป้มากมาย :L2:
ปล1. พี่ยอดจะจำทีมได้มั้ยอ่ะ?? จำได้เหอะน้าา
ปล2. คิดถึง ทีม กะ พี่ยอด แก้ว กะ ไผ่ มิ้นท์ กะ ฟิลิป มากมาย
-
โย่ววว ~ วันนี้เข้ามาส่องตอนดึกๆ
ละแล้วก็สมใจ พี่เป้มาต่อจริงๆ :-[
เห็นไหมล่ะ ก็พี่เป้ใจดีจะตายยย เยเ่ย่
ในที่สุดพี่ยอดก็ยังไม่ตายแน่นอนเลยยย ><
พี่ยอดหายไปไหนม๊าาาาา TT~
ว่าแต่ พี่ยอดขี่รถหรูๆด้วยแฮะ สงสัยต้องรวยแล้ววว ; ]
ว้ายๆๆ ตอนจบพาร์ทนี้ค้างอย่างแรกเลยค้ะพี่เป้
ถ้าพี่เป้งานเยอะก้ไม่เป็นไรน้ะค้ะ คนอ่านรอได้เสมอค้ะๆๆ
แหมมม อ่านตอนนี้แล้วชื่นใจ กว่าตอนที่แล้วเยอะ ฮี่ฮี่ จุ๊บๆพี่เป้555
-
แหม๋ ไอ้เราก็นึงว่าจะไม่ต่อซะแระ o13
งั้นของ สิง กระทู้นี้ต่อ :laugh:
ได้อ่านแระ นอนหลับ ไปสอบสบายจาย :z2:
-
พี่ยอดและน้องต้อม กรี๊ตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
-
อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ
คิดถึงพี่ยอดไม่ไหวแล้ว
:sad11:
-
ขอบคุณมากมายค่ะพี่เป้ :m5: นึกว่าพี่ยอดตายไปแล้วซะอีก รับไม่ได้จริงๆนั่นแหละ :o12:
แต่ที่ผ่านมาหาย(หัว)ไปไหนฟระ :z6: ไม่ใช่ความจำเสื่อมแล้วมีคนใหม่นะ :beat:
Ps.มาต่อไวๆนะคะ :impress: อย่าไปให้ไออกแตกตายเพราะความอยากรู้ไปซะก่อน :serius2:
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12:
พี่ยอดจริงๆช่ายยยยยยยยยยม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่หายไปไหนมาตั้ง 5 ปี ยังจำทีมได้มั้ย ยังรักทีมอยู่รึเปล่า
พี่ยังเป็นพี่ยอดคนเดิมที่เป็นของทืมหรือเปล่า :monkeysad:
-
อ๊ากกก กลับมาต่อแล้ว :mc4:
ขอให้เจอพี่ยอดเหอะ :call: (ส่วนพี่ต้อม ผมขอ :-[)
-
(ต้อม) หลบหน่อยพระเอกมา :laugh:
-
ดีใจจังในที่สุดก็มีตอนพิเศษจนได้ หวังว่าจะเป็นพี่ยอดนะครับ ขอบคุณคุณเป้มากๆเลย
-
ดีแล้วครับ ขอให้เป็นพี่ยอดจริงๆ
ละไม่ใช่.....จะเกิดเรื่องยุ่งกับคนใหม่อีกนะ เง้อ
-
เย้ พี่เป้มาต่อแล้ว ปลื้มมใจมากมาย T^T~
แล้วก็ที่ดีใจกว่าคือ พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!! มาแล้วพระเอกของพวกเรา :m31:
แต่ขอไม่เอาแบบความจำเสื่อมอะไรแบบนี้ได้มะ เจอบ่อยละ เกาหลีเกินด้วย อ่านแล้วมันแหม่งๆ (-..-
เอาเป็นศพที่เจอมันไม่ใช่ แค่ของใช้พี่ยอดมันตกอยู่ใกล้ๆ แต่พี่ยอดรอดมาได้อะไรประมาณแบบเนี้ย :m15:
-
อ๊างงงง พี่ยอดยังมีชีวิตอยู่ใช่ป่ะค่ะพี่เป้
ไม่อยากจะเดาตอนหน้าเลยว่าจะเป็นไง
แต่ขออย่างเดียวอย่าให้อยู่กับอินังแม็คเลยนะค่ะ o18
-
อ๊าย จะมารอตอนต่อไปด้วยใจที่ชุ่มชื้นขึ้น
อย่าทำร้ายทีมเรยนะครับ 5ปีมันก็โหดร้ายมากแล้ว
-
:sad4:
คิดถึงจางงง
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดด
+1
น้องต้อมก็น่ารัก แต่อยากให้พี่ยอดกลับมากกว่า
:monkeysad:
:impress2:รูปคนเขียนดูดีจัง
-
มารออออครับไม่ได้อ่านเหมือนขาดใจ
ล้อเล่นนะครับ
รออยู่นะคร้าบบบบบบบบบ
ขอบคุณมาก ๆ :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดด
*กระโดดโลดเต้น*
ขอบคุณพี่เป้มากๆเลยค่า!
ดีใจจังเลยค่ะที่พี่เป้ยอมต่อให้ :กอด1:
กลับมาต่อแล้วก็ปลงกับคู่แก้วไผ่...ใช่ว่าคนเราถึงจะรู้สึกดีต่อกันก็จะได้คู่กันเสมอไปนะคะ ยังดีที่ฟิลิปกับมิ้นยังอยู่ดี
ว่าแต่ว่าจะใช่พี่ยอดจริงรึเปล่าน้า ตื่นเต้นๆ
-
(ต้อม) หลบหน่อยพระเอกมา :laugh:
555555555555555555
ชอบจังเลย
หลบหน่อยพระเอกมาาาาาาา
แต่พระเอกมีความผิดอยู่น่ะ
-
เป้คับ ผมขอร้องนะงับ
อยากให้พระเอกเป็นคุณยอดมากกว่าอ่า :sad11:
นะนะ สงสารกันหน่อยนะงับ
มาต่อไว้ๆนะงับ :z3: :z3:
-
:z7: :110011: เต้นระบำรับพี่ยอด ในที่สุดปาฏิหารย์ก็มีจริง
(กรี๊ดดดดด) แอบดีใจ 555+
เสียสติไปแล้ว ขอไม่เป็นตอนพิเศษ เอาแบบว่า เป็นภาค2ดีกว่ามั้ยค่ะ จะได้ยาวๆๆ
สาธุขอให้มีต่อไปเรื่อยๆ คุณเป้งานเยอะก็ทำงานไป แต่เจียดเวลามาเขียนบ้างก็ดีใจสุดๆแล้วค่ะ
รอได้เสมอค่ะ :เหอะ1:
ปล. :pig4: อีกครั้ง พร้อมกระโดดกอดคุณเป้แรงๆอีกที :กอด1:
-
+1 ให้เป้
สิ่งที่อยากให้เป้ทำคือ............
เอาพี่ยอดกลับมา
สงสารทีมอ่ะ
:monkeysad:
-
รึว่าจะเป็น แฝด :laugh:
อ่านเศร้า มาเยอะ แล้ว
ขอยิ้ม บ้าง นะ :monkeysad:
-
:mc4: ดีใจอ่ะ ดีใจ
ทั้ง 3 คนตาไม่ฝาดใช่ไหม
เย้ยยยยยยย....พี่ยอดยังไม่ตาย
มาต่อเร็ว ๆ นะคับ รักเป้ ที่สุดเลย :กอด1:
-
ความเศร้ากะลังจะคลี่คลายแร่ะ
รอพี่ยอดด้วยใจจดจ่อ
ขอบคุณเป้มากๆๆ
คิดถึงๆๆๆทั้งทีมและพี่ยอด ให้เค้าได้เจอกันอีกเถอะนะ
-
พี่ยอดยังไม่ตายจิงอ่ะ
อย่าบอกนะว่าความจำเสื่อม
จำใครไม่ได้เลย กรี๊ดดดดด
-
อยากอ่านต่ออออออ :z3:
มาต่อเร็วๆนะ รออยู่
:call:
-
รีบมาต่อนะครับ
อยากรู้จังเลย ว่าเค้า คือใครกันแน่
รอตอนต่อไปครับ
:undecided: :undecided:
-
กรี๊ดดดด
นั่นพี่ยอดใช่ม้ายยยยย
-
:impress2:พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดยังม่ายตายใช่ไหม ดีใจจังงงงงงรีบกลับมาน้า ทีมรออยู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
หอมพี่เป้ กอดพี่เป้เเรงๆๆๆ
พี่เป้จ๋าขอบคุณมากที่มีตอนพิเศษ
เเละขอให้คนในรถนั้น เป็นพี่ยอด นะ นะ นะ
o13
รอจ้า
-
จัดมา อย่าให้เสียยยย!!!
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
o22 o22 o22 o22 เห็นจริงดิ......ค้างนะเนี่ย...รออ่านต่อไป
-
พี่ยอดมาแล้วว คิดถึงพี่ยอดจังเลยย
แล้วน้องต้อมจะว่าไงละคับเนี่ยย
เฮ้ออ คิดถึงคนแต่งนะค้าบบ
ยังไงรอตอนพิเศษตอนต่อไปอยู่ค้าบบ
o13 o13
-
มาต่อด่วนเลยนะ อย่าทำให้ค้างดิครับ :call: :call:
-
กรี้ดดดดด พี่ยอดดดดดดดดดดด กลับมาแล้ววววว พระเจ้า....มาต่อเร็วๆเถิด
-
ตกลงพี่ยอดตัวจริงของจริงใช่ไม๊ ?
อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอินเดีย
:o8:
พี่เป้ได้โปรดอย่าทำให้ค้าง
:call:
-
พี่ยอดจริงๆ หรือคนหน้าเหมมือนอ่ะ
อยากให้เป็นพี่ยอดจริงๆจังเลย
ว่าแต่ถ้าเป็นพี่ยอดจริงๆ หายไปไหนมาห๊า ทีมเศร้าคนเดียวมาตั้ง 5 ปี
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ :L2: :L2:
-
ขอพี่ยอดกลับมาอยู่คู่กับทีมค่ะ
ให้เป็นอย่างชื่อเรื่องเลย
:กอด1:
-
:m22:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย...พึ่งเห็นตอนพิเศษ
ไปอ่านก่อนนะพี่เป้ เดี๋ยวมา
+
+
+
+
+
+
อ่านจบแล้ว .....................ดีใจจัง
พี่ยอดจะ come back :mc4:
รักเป้ที่สุด""""
-
คิดในแง่ร้ายตามหลักนิยาย~
พี่ยอดอาจจะความจำเสื่อม แล้วอาจจะไปอยู่กะนังแม๊ค :serius2:
เพราะพี่ยอดนั่งรถหรู และนั่งข้างหลัง ไม่ได้ไปทำงานเป็นคนขับรถ
แค่เดานะฮะ แต่ก็ยังอยากให้ต่อไปอีกเรื่อยๆ :z2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอดจริงๆๆใช่มั๊ย ไม่ใช่ว่าทีมฝันนะ
คนเขียนยิ่งชอบหักมุมซะด้วยสิ ไว้ใจไม่ได้
-
พี่ยอดของกรูอยู่ไหน :angry2:
-
อ๊าย นั่นพี่ยอดใช่มั้ยอ่ะ พี่ยอดแน่นอน!! แอบดีใจแทนน้องทีม
คุณเป้อย่าใจร้ายให้พี่ยอดหายไปอีกน้า สงสารคนอ่านบ้างนะจ๊ะ
-
ยอด มี เมีย ใหม่ แล้ว แหงม แหงม
-
คาดว่าเมียใหม่ยอดจะเป็น...อีนังแม๊ค!!!!!!
-
อะไรยังไง
โอ๊ยยค้างคาอยากอ่านต่อค่ะ
มาต่อเร็วๆนะค่ะ :impress2:
-
อยากรู้อย่างมากมาย
ว่านั่นใช่พี่ยอดตัวจริง
หรือเปล่า
:call: :call:
-
ต้อง ใช้พี่ยอด แน่ๆๆ
( เค้า อาจประกาศชื่อผิดเป็นพี่ยอดก็ได้ ตอนซูนามิมาอ่ะ )
:call: :call: :call: :call:
พี่ยอดยังไม่ตายยยยยยยยยย
น่ะน่ะนะ่น่ะน่ะ
-
แอบอ่านมานาน ตอนนี้ไม่ไหวจริง ๆ 5555
พี่ยอดคัมแบ็คเถอะะ T^T~~
ไม่่เอาคนใหม่อ่ะ แอร๊กก :serius2:
มาต่อเร็ว ๆ น๊า สู้ ๆ ค๊าบบ*
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
รอมา 5 ปีแล้ว คนเขียนจ๋า อยากเจอพี่ยอดๆๆๆๆๆ :monkeysad:
ขอ part II ด่วนๆนะ :m5:
ps. เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่รักคนแต่งมาก ติดตามตอนต่อไปได้เรื่อยๆ
อ่านแล้วไม่ขาดตอน :yeb:
-
:m22:
:call:
-
เพิ่งตามอ่านจนทันแล้ว...เย้ ๆ ๆ ^^'
อยากจะบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากเลยฮับ
เนื้อเรื่องลื่นไหลมาก ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก ทีม กับ พี่ยอดมากขึ้น -//////-
ชอบคาแรคเตอร์ของทีมมากอ่ะ เจ๋งที่สุดเลย ใครร้ายมาก เราก็ต้องร้ายตอบ
ลุ้นแทบแย่ตอนที่อ่านตอนที่ 50 จบ นึกว่าจะจบแบบนั้นซะแล้ว
แต่เคยแอบคิดตอนอ่านนะ ว่า พี่ยอดเค้ามีความเกี่ยวข้องกับเจ้าของโรงแรมหรือเปล่า???
แล้วที่พี่ยอดหายไป 5 ปีเนี่ย...พี่ยอดหายไปไหนมา???....แล้วรอดมาได้ยังไง???
เอาเป็นว่าจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะฮะ...ว่าสรุปแล้ว พี่ยอดหายไปไหน???....แล้วกลับมาครั้งนี้จะจำทีมได้มั้ย???
(น้ำเน่าไปไหมฟ่ะ...ความคิดช้าน -*-)
่ปล. ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะฮะ...รักคนเขียนเท่าโลกกว้าง...อิอิ~*
-
ก่อนอื่น...ขอปาดน้ำตาที่ไหลเพราะความซึ้งใจที่น้องเป้มาต่อ //กระซิกๆ
อ่านช่วงแรกๆ ลุ้นตลอดว่าทีมจะได้ข่าวพี่ยอดไม่ตายเมื่อไหร่ แต่แห้วซะงั้น //สะอึกสะอื้น
และแล้ว 5 ปีก็ผ่านไป ไวเหมือนโกหก //กรี๊ดดดดดดดดด (ไม่ไหวแล้ว พี่ยอดของเดี๊ยนตายจริงๆเหรอเนี่ย T___T)
ถึงจะมีน้องต้อมหน้าใหม่ใสปิ๊งมาทำให้เขวไปชั่วครู่ (แอร๊ยยยย...พี่ยอดขา!หนูขอโต๊ดดดด)
แต่เราก็ยังคิดถึงพี่ยอดอยู่นะ
ละ
แล้ว
แล้ว....
ที่เห็นเหมือนกันทั้ง 3 สาวพาวเวอร์พัฟเกิร์ลเนี่ย พี่ยอดจริงๆช่ายม๊ายยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด........................
ค้างงงงงงงง :z3:
น้องเป้มาต่อด่วนนนนนนน......
-
น้องเป้.................................................
กลับมานะ :sad4:
-
พี่ยอดกลับมา พี่ยอดกลับมา
-
พี่ยอดกลับมาแล้ว ดีใจจัง ขอบคุณนะคะน้องเป้
-
:pig4:
ยังรออ่านต่อนะคะ
-
^^
-
พี่ยอดกลับมา แต่คนเขียนหายไป ?? แง้วววว รีบมาต่อซิจ๊ะ
-
:call:
-
คิดถึง ทีม กะ พี่ยอด แอนด์ พี่เป้
ปล. รอตอนต่อไปอยู่ค่าา สู้ๆๆๆ
-
รอรอตอนต่อไปอย่างตื่นเต้น
คิดถึงพี่ยอดดด 5ปีแล้วน้ะที่พี่ยอดหายไปปป TT~
พี่เป้ รออยู่น้ะจ้ะ :))
-
พี่ยอดดดดดดดดด :monkeysad: กลับมาเถอะนะ
น้องเป้~~~~~ :กอด1:
น้องเป้มาทำให้ค้างแล้วจากไป :z3:
อยากให้รู้ว่ารออยู่ทุกวันเลยนะ....
-
We belong together (Season II) Part 1
...เมื่อผมตั้งสติได้จึงรีบเมมทะเบียนรถคันนั้นไว้ในมือถือทันที...อย่างน้อยก็น่าจะช่วยทำให้ตามพี่ยอดได้ง่ายขึ้น...หลังจากนั้นผมจึงแยกย้ายกับเพื่อนสาวโดยติดค้างของฝากไว้ก่อน เพราะผมยังไม่ได้รื้อกระเป๋าเลย...
...เรื่องที่ผมเพิ่งเจอมันค้างคาอยู่ในใจ...เมื่อทำอะไรเสร็จ เตรียมจะนอน นึกได้ว่าเราไม่เคยติดตามเรื่องของพี่ยอดเลยนี่หว่า...หลังจากรู้ว่าเค้าเป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สึนามิเมื่อห้าปีก่อน...ตอนนั้นสิ่งที่ผมทำได้ก็คือทำบุญกรวดน้ำให้พี่ยอดบ่อย ๆ ...พยายามไม่คิดถึงเค้า ไม่พูดถึง ไม่รับฟังคนอื่น เพราะไม่อยากร้องไห้อีก...
...คืนนี้ผมเปิดโน้ตบุค เข้าเวปค้นหารายชื่อผู้เสียชีวิตอีกครั้ง...เวปแรกไม่มีชื่อพี่ยอด...เวปต่อมาก็ไม่มี...ผมค้นต่ออีกหลายเวปก็ไม่มีชื่อพี่ยอดปรากฏอยู่เลย...มีลุ้นแล้ว...พี่ยอดอาจจะยังไม่ตายก็ได้...ผมยิ้มอยู่คนเดียวที่หน้าจอคอม...และคิดจะหาข้อมูลเพิ่มโดยขอความช่วยเหลือจากคนนึงที่น่าจะรู้ลึกรู้ดี...เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...เจ๊รุจ...
...พี่รุจเป็นคนเดียวที่ผมติดต่อด้วยมากที่สุด เพราะแกจะส่งเมล์มาถามไถ่ความเป็นอยู่ของผมบ่อย ๆ แกต้องใช้เมล์ติดต่องาน ทำให้สามารถส่งข้อความหาผมเป็นประจำ...แต่แกไม่ค่อยเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวแกมากนัก ส่วนมากจะถามความเป็นไปของผมอย่างเดียวมากกว่า...และพี่รุจนี่แหละที่คอยย้ำเตือนผมเรื่องพี่ยอด ทุกครั้งที่อ่านเมล์พี่รุจ ผมจะน้ำตาคลอทุกครั้ง...
...เมล์ที่พี่รุจใช้ปัจจุบันนี้เป็นเมล์ที่เค้าต้องใช้ติดต่อเรื่องงาน ผมมั่นใจว่าพรุ่งนี้สาย ๆ พี่รุจต้องตอบเมล์กลับแน่นอน...ผมปิดคอม ปิดไฟ เข้านอนใต้ผ้าห่มอุ่น กอดหมอนนุ่ม ๆ และหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย แต่ในหัวใจกลับมีความสุขที่เต็มไปด้วยความหวังอีกครั้ง...
*
*
...สิ่งแรกที่ผมทำหลังจากตื่นนอนในตอนสายก็คือเช็คเมล์...ไม่ผิดคาดเลย...พี่รุจตอบกลับ แต่ไม่พูดถึงเรื่องพี่ยอดที่ผมถามว่าทำไมไม่เห็นชื่อพี่ยอดในรายชื่อผู้เสียชีวิต...ไม่ได้การแล้ว พี่รุจต้องปิดบังอะไรอยู่แน่ ๆ...
“...ฮัลโหลเจ้...” ผมเปลี่ยนไปใช้ซิมเบอร์เดิมโทรเข้ามือถือพี่รุจ เพราะไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมกลับมาแล้ว
“...อะไร เจ๊ยุ่ง...”
“...โห...นาน ๆ ได้คุยกัน อย่าแกล้งยุ่งสิ...” ผมกัดขำ ๆ
“...มีอะไรว่ามา...”
“...ทีมไม่เห็นชื่อพี่ยอดในเวปอ่ะ...เกิดอะไรขึ้น...”
“...จะไปรู้ได้ไงล่ะยะ...คนตายเป็นหมื่นเป็นแสนคน เค้าก็อาจจะมีตกหล่นกันได้...”
“...มีคนบอกทีมว่าเห็นพี่ยอดที่กรุงเทพฯ...” ผมถาม
“...ตาฝาดมั้ง...” เจ๊รุจปัด
“...คงงั้นแหละ...โอเคเจ้...ไม่รบกวนแล้ว...สวัสดีจ้ะ...” ผมวางสาย และกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนอีกคนต่อทันที
*
*
...ผมโทรไปจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวบ่ายนี้มุ่งตรงไปเชียงใหม่ และซื้อตั๋วกลับในเที่ยวบินสุดท้ายวันนี้เช่นกัน...คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้แล้ว...พี่รุจพูดจาแปลก ๆ ผมต้องคาดคั้นด้วยตัวเอง...ที่นั่งว่างในช่วงบ่าย ผมใช้เวลาที่เหลือเดินไปหาข้าวเช้ากิน...เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ที่ผมพักดีอยู่อย่างนึงที่ราคาห้องไม่รวมอาหารเช้า ประหยัดขึ้นมาอีกนิด และเหมาะกับผมที่ชอบทำกับข้าวกินเองมากกว่า...ห้องนี้มีครัวเล็ก ๆ อยู่ตรงมุม มีซิงค์ล้างจาน มีตู้เย็นใหญ่ มีไมโครเวฟ...แต่มาอยู่วันที่สองผมยังไม่ได้เตรียมตัวซื้อของสดเข้าตู้เย็นเลย...
“...ไฮ ฟิลิป...นี่ของฝากของยูกับมิ้นท์...” ผมส่งถุงของฝากให้ฟิลิป
“...ขอบคุณครับ...”
“...ว้าว ยูพูดไทยชัดมากเลยนะ...”
“...ผมพูดได้เยอะแล้ว...ทีมพูดภาษาไทยกับผมก็ได้นะ...”
“...จ้า...”
“...อีนี่...คุยอะไรกับผัวกู...” อีมิ้นท์ส่งเสียงมาก่อนตัว
“...กูเอาของฝากมาให้...”
“...อุ้ย...ไหน ๆ ดูหน่อย...” มิ้นท์เปิดถุง แล้วกรี๊ดลั่น ก็มันเป็นของที่มิ้นท์บ่นอยากได้มานาน
“...เฮ้ย...วันนี้กูจะไปเชียงใหม่ อยากได้อะไรมั้ย...”
“...ไปทำอะไร กลับเมื่อไหร่...
“...ไปหาเจ๊รุจ...กลับคืนนี้แหละ...”
“...อ้าว...แล้วน้องต้อมของกูล่ะ...”
“...เมื่อคืนมึงไม่เห็นพี่ยอดเหรอ...กูอยากรู้ว่าตกลงพี่ยอดเป็นยังไงกันแน่...กูว่าพี่รุจมีอะไรปิดกูอยู่...”
“...ลงทุนเนอะ...เฮ้อ...แต่เป็นกูก็คงทำอย่างมึงแหละ...ถ้าจะหาของฝาก...กูอยากได้ละอ่อนเหนือซักคน...หนีบขึ้นเครื่องมาเลยนะ...” มิ้นท์กระซิบ
“...อีเวร...กูจะซื้อน้ำพริกหนุ่มมาฝากละกัน...” ผมสรุปให้
“...อย่าลืมสิว่ากูเป็นคนเหนือ ทำกินเองได้...”
“...เออ กูลืมไปว่ามึงทั้งสวย ทั้งเก่ง...อืม...มิ้นท์ มึงทำอะไรให้กูอย่างนึงได้ป่ะ...” ผมยื่นกระดาษจดรายละเอียดของพี่ยอดให้มินท์
“...อะไรเนี่ย...”
*
*
...ผมถึงกับยิ้มด้วยความดีใจเมื่อมิ้นท์วางสายสุดท้ายลง...เพื่อนสาวช่วยผมได้มาก มันโทรถามหน่วยงานทั้งหลายเพื่อเช็คว่าพี่ยอดยังมีชีวิตอยู่หรือไม่...ทุกหน่วยงานบอกว่าพี่ยอดยังมีชีวิตปกติ และมิ้นท์สามารถหาข้อมูลได้มากกว่านั้น...ผมมองดูกระดาษที่จดที่อยู่ และสถานที่ทำงานของพี่ยอดที่เช็คได้จากหมายเลขทะเบียนรถที่จดทะเบียนในนามของบริษัท...เราอยู่บนถนนสายเดียวกันแล้วพี่ยอด...วันนี้ผมไม่ว่าง อีกไม่นานจะขอบุกเซอร์ไพร้สถึงที่เลย...
*
*
...ระหว่างการเดินทางไปเชียงใหม่เพื่อไปหาพี่รุจที่โรงแรมแกทำงานอยู่ตอนนี้...ผมสับสนไปหมด...พี่ยอดยังไม่ตาย แล้วทำไมไม่ติดต่อผม...พี่รุจรู้เรื่องนี้หรือเปล่า...ผมควรจะโกรธมั้ย...แล้วถ้าเหมือนในหนังล่ะ...ถ้าพี่ยอดความจำเสื่อม จำเราไม่ได้ เราจะทำยังไง...
“...แกกลับจากอังกฤษตั้งแต่เมื่อไหร่...” พี่รุจถามเอ๋อ ๆ หลังรับไหว้ผม
“...เมื่อวานนี้จ้ะ...” ผมทำท่าจะพูดต่อ แต่พี่รุจขัด
“...จะถามเรื่องนั้นใช่มั้ย...ตามเจ๊มานี่...” พี่รุจเดินนำผมไปที่ล็อบบี้ด้านในสุด
“...เจ๊รู้ว่าพี่ยอดยังไม่ตายใช่มั้ย...”
“...อืม...”
“...แล้วทำไมไม่บอกทีมอ่ะ...” ผมพูดเสียงสั่น เมื่อพี่รุจพยักหน้ารับ
“...เจ๊ขอโทษ...ยอดมันห้ามเจ๊ไว้...”
“...เพื่อ...”
“...มันบอกว่าทีมกำลังจะไปได้ดี...ตอนนั้นแกจะไปอังกฤษ ถ้าเจ๊บอกแกก็คงไม่ไปใช่มั้ยล่ะ...”
“...เจ๊ก็เลยให้ทีมไป...ให้ทีมเสียใจมาตลอดห้าปีเนี่ยนะ...” ผมพยายามข่มอารมณ์ตัวเอง
“...ยอดมันขอเวลาสร้างเนื้อสร้างตัวก่อน...อีกอย่าง...เอ่อ...”
“...อะไรเจ้...”
“...มันน้อยใจอ่ะ...มันบอกว่าแกกับมันต่างกันเกินไป...มันบ้า ๆ บอ ๆ คิดอะไรแบบนั้นก็ไม่รู้เนอะ...” พี่รุจปลอบผม เมื่อเห็นน้ำตาผมไหลคงมาถึงคาง
“...เค้ามีสิทธิคิด ทีมไปว่าอะไรเค้าไม่ได้หรอก...”
“...แล้วนี่แกจะทำยังไงต่อไป...”
“...หางานทำไปก่อน...จริง ๆ แล้วทีมอยากมีกิจการของตัวเองอ่ะ...”
“...อืม...ยอดมันก็เป็นเจ้าของกิจการแล้วเหมือนกัน...กำลังไปได้สวยเลยนะ...ตอนสึนามิ มันช่วยชีวิตนักธุรกิจญี่ปุ่นไว้ เค้าเลยรักมันเหมือนลูก...เค้าพามันไปดูงานที่ญี่ปุ่น แล้วก็ช่วยเหลือทุกอย่างจนเจ้ายอดมันได้ดีอย่างนี้...”
“...เหรอ...”
“...แกก็อย่าไปคิดเล็กคิดน้อยแบบมันนะ...นี้ถามันรู้ว่าแกกลับมาคงดีใจน่าดู...”
*
*
...พี่ยอด...ถึงผมจะดีใจที่พี่ยอดมีชีวิตอยู่...แต่สิ่งที่พี่ยอดทำในครั้งนี้มันเกินที่ผมจะให้อภัยง่าย ๆ...ถ้าตอนนั้นผมรู้ว่าพี่ยอดยังอยู่ ผมก็ไปอังกฤษเพื่ออนาคตได้ แต่คงไม่ไปนานแบบนี้...และอีกอย่างผมเสียดายโอกาสที่จะได้เป็นสจ๊วตด้วย...แต่ก็ยังดีพี่รุจบอกว่าพี่ยอดยังเป็นห่วง ยังใส่ใจผมเหมือนเดิม มันทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง มิน่าล่ะ เจ๊ถึงได้ชอบสืบความเป็นไปของผม...ถามทุกครั้งที่ส่งเมล์คุยกันว่าผมมีแฟนใหม่หรือยัง...เสียใจขนาดนั้นจะให้มีแฟนใหม่ง่าย ๆ เลยเหรอ...
…ผมรอพี่รุจเลิกงาน และไปกินข้าวเย็นกันที่ห้างดังของเชียงใหม่...เรื่องราวต่าง ๆ ของพี่ยอดถูกเล่าออกมาอย่างมากมาย เจ๊แกคงอึดอัด เพราะปกติแกเป็นคนเก็บความลับไม่อยู่ แต่คราวนี้ต้องปิดเรื่องสำคัญไว้ถึงห้าปี...ผมก็น่าจะจับพิรุธได้ตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นมัวแต่ยุ่งเรื่องเรียน และเรื่องงานจนลืมคิดถึงพี่ยอดไปเลย...ผมปล่อยให้ความเสียใจครอบงำ ทำให้ไม่ได้ใช้สติในการสืบหาความจริงตั้งแต่แรก...แค่เห็นชื่อ และโทรถามก็คิดว่าพี่ยอดตายแล้วจริง ๆ...แต่ถ้ามองโลกในแง่ดีก็ได้...อย่างน้อยผมก็กลับไปอยู่กับครอบครัวนาน ๆ และสามารถคว้าปริญญาโทมาให้พ่อกับแม่ได้ชื่นใจ...ไม่รวมกับเงินเก็บที่ได้จากการทำงานตลอดห้าปีอีกหลายปอนด์ คิดเป็นเงินไทยก็เฉียดล้าน...
*
*
...เช้าวันต่อมา...ผมจัดการกับเรื่องส่วนตัวหลายอย่าง เตรียมเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กรุงเทพฯ...อากาศที่นี่ร้อนจริง ๆ ผมกลับมาที่พักอีกทีก็บ่ายแก่ ๆ พร้อมข้าวของเครื่องใช้อีกหลายอย่าง...ท่าทางผมจะต้องอยู่ที่นี่อีกนาน...ถ้าไปเช่าคอนโดอยู่คงลำบากกว่านี้...เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์จะเหมือนโรงแรม แต่ถูกกว่า...มีการให้บริการหลายอย่าง...ทำความสะอาดห้องนอน ห้องน้ำให้ทุกวัน...แต่เปลี่ยนผ้าปูที่นอนวันเว้นวัน เพราะแขกนอนคนเดียวนาน ๆ ไม่เหมือนโรงแรมที่ต้องเปลี่ยนผ้าทุกวัน...
“...คุณทีมตัดผมใหม่เหรอครับ...” ต้อมทักผมทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้อง เค้ากำลังทำความสะอาดห้องให้ผมอยู่
“...อืม...เด็กลงปะ...” ผมพูดเล่น ๆ
“...คุณทีมยังไม่แก่นี่ครับ...”
“...เรียกพี่ก็ได้...เรียกคุณมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้...” ผมแหย่ น้องต้อมหน้าแดง
“...คนอื่นได้ยินแล้วมันไม่ดีอ่ะครับ...”
“...แล้วต้องเรียกยังไงถึงดูดีล่ะ...เรียกที่รักมั้ย...” ผมแกล้งต่อ
“...ให้ผมช่วยเก็บนะครับ...” ต้อมเขิน และเปลี่ยนเรื่องพูดโดยเอาของที่ผมซื้อไปเก็บเข้าตู้เย็น
“...พี่อยากให้ช่วยอย่างอื่นมากกว่า...” ผมมองหน้าต้อมยิ้ม ๆ
“...อะไรเหรอครับ...”
“...ไม่ต้องกลัว...ไม่ใช่เรื่องนั้น...อีกสองสามวันพี่จะบอกละกัน...”
“...ครับ...”
*
*
...คืนนั้นพวกเรารวมตัวกันอีกครั้ง...แก้วได้รับของฝากจากอังกฤษแล้ว ถึงมันจะชอบ แต่ก็บ่นเพราะรู้ว่าของที่ได้ราคาสูง ผมต้องบอกว่าซื้อที่โน่นไม่แพง...ต้อมและน้องคนอื่น ๆ ที่มากินข้าวด้วยก็ได้ขนมไปคนละกล่อง...ผมขอตัวเอาแก้วกับมิ้นท์แยกโต๊ะออกมาเพื่อคุยกันเป็นการส่วนตัว...ผมเล่าเรื่องพี่ยอดให้พวกมันฟังหมดเปลือก และบอกเพื่อนสาวว่าผมจะทำอะไรต่อไป...
“...อีนี่...แรงอ่ะ...อยากเห็นหน้าพี่ยอดตอนที่เจอมึงจัง...”
“...ทีมแน่ใจว่าจะได้งานนี้เหรอ...” แก้วถามด้วยความเป็นห่วง
“...อืม...เราโทรไปคุยคร่าว ๆ แล้ว...พรุ่งนี้เช้าไปสมัคร เค้าจะสัมภาษณ์เลยด้วย...”
“...ถ้าไม่ได้ล่ะ...” มิ้นท์ถามบ้าง
“...ก็ให้มันรู้ไปสิ ตึกนั้นมีตั้งหลายชั้น หลายบริษัท...กูต้องหางานได้ซักที่แหละ...ใช้วุฒิตรี น่าจะหางานได้ง่ายขึ้น...”
“...จะไหวเหรอ...งานหนัก...เงินเดือนก็น้อยนะ...”
“...ไม่เป็นไรหรอก คิดซะว่าไปหาประสบการณ์...” ผมยิ้มให้เพื่อนเห็นเพื่อไม่ให้มันเป็นห่วง
“...เออ...กูจะรอดูอีคุณหนูอย่างมึงไปตกระกำลำบาก...”
*
*
...วันนี้ผมไปสมัครงานบริษัทหนึ่งที่ตึกเดียวกับออฟฟิศพี่ยอด...เจาะจงหางานบริษัทที่เช่าพื้นที่อยู่ชั้นบนถัดจากของพี่ยอดไปหนึ่งชั้น...มันเป็นบริษัทญี่ปุ่นรับทำเกี่ยวกับการจัดระบบไฟฟ้าตามโรงงานต่าง ๆ...ผมได้สัมภาษณ์กับผู้จัดการหลายแผนกจนมาสรุปที่แผนกบัญชี...ซวยแล้วสิ...ผมจบการตลาด แต่เค้ารับผมให้มาทำบัญชี...
...ในการสมัครงานครั้งนี้ ผมใช้วุฒิปริญญาตรี บริหารธุรกิจ สาขาการตลาดมาสมัคร...ไม่มีใครรู้ว่าผมจบเอ็มบีเอมาเช่นกัน...ถ้าเราใช้วุฒิสูงเกินไปสำหรับบริษัทอย่างนี้ โอกาสได้งานของผมคงไม่มี...ทำเล่น ๆ ไปก่อน...งานนี้ผมทำเพื่อพี่ยอด...เราจะได้ใกล้กันอีกนิด...ผมย้ำกับพี่รุจว่าถ้าพี่ยอดถาม ให้บอกว่าติดต่อผมไม่ได้เลย...ห้ามบอกว่าผมกลับมาเมืองไทยแล้วเด็ดขาด...
...เมื่อเสร็จจากการสัมภาษณ์งาน...ผมยืนรอเรียกแท็กซี่ที่หน้าตึกเพื่อไปหาเสื้อผ้าใหม่สำหรับใส่ไปทำงานวันแรกในวันจันทร์หน้า...รถทะเบียนคุ้นตาขับเข้ามาจะเลี้ยวเข้าตัวอาคาร...ผมเห็นแต่ไกลแล้วว่าเป็นรถที่พี่ยอดนั่งในวันนั้น...และก็ใช่จริง ๆ ด้วย...พี่ยอดเปิดกระจกเพื่อมองผมชัด ๆ เค้าส่งเสียงเรียก...ผมทำเป็นไม่รู้จัก หันไปมอง และรีบหันกลับแบบไม่สนใจ ก่อนจะเรียกแท็กซี่ที่ผ่านมาหนีไป เพราะกลัวพี่ยอดจะลงมาหา...
*
*
...ถึงแม้ว่าจะรักเค้า...และดีใจที่พี่ยอดยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิม...แต่ผมต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้เค้ารู้ว่าที่เค้าทำกับผมมันเจ็บแค่ไหน...เข้าใจว่าเค้ามีเจตนาดี...แต่วิธีการที่ทำมันไม่ใช่อ่ะ...คอยดูผมเอาคืนบ้างละกันพี่ยอด...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ขอบคุณที่รออ่านนะครับ...ตอนที่แล้วเป็น Special Chapter ต่อจากซีซั่นที่ 1 ตอนนี้ผมขอเป็นการเริ่มต้นของ “We belong together (Season II) เรื่องเล่าชาวออฟฟิศ” เลยดีกว่า...มาเร็วไปป่าวอ่ะ...จบตอนแรกไปก็มีตอนสองต่อทันที...แอบกลัวคนอ่านเบื่อจังเลย...
...ขอบอกว่าเหตุการณ์ในซีซั่นนี้เป็นเหตุการณ์เสมือนจริงในกรุงเทพฯ...เปลี่ยนบรรยากาศมาเข้าเมืองแบบทันสมัยบ้าง...แล้วพบกับตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
:mc4: :L2: รับ season II
ขอบคุณนะน้องเป้
++ ให้กำลังน้องทีมกะน้องเป้
รออ่านตอนต่อไป
-
:L2:
ขอบคุณนะคะ
ดีใจจังที่พี่ยอดยังอยู่
-
o13 o18
-
o18ไม่เบื่อๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านนนนนนนนน อยากรุว่าทีมจาแกล้งอารัยพี่ยอดอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :-[
-
:beat: ตายอดซักทีสองที...เล่นกับความรู้สึกคน...............เอาคืน...ช่วงเอาคืน
-
:mc4: :mc4:
ดีใจอ่ะ จะได้อ่านเรื่องของพี่ยอดกับทีมต่อ
ขอบคุฯผู้แต่งมากนะคร้าบบบ o13
-
พี่ยอดใจร้ายกับทีมมาก ๆ เลยนะ
เอาคืนเลยทีม อยากแกล้งเราดีนัก ชิส์
-
:-[ไม่เบื่อๆ
หวั่นใจแทนพี่ยอด
เอาคืนกันยังไงน๊า
-
ต้อนรับ season II :mc4:
ไม่รู้ทีมจะจัดการพี่ยอดยังไง
ได้เวลาเอาคืนแล้ว ทำให้ทีมเศร้าตั้ง 5 ปี
-
:mc4: เฮ~
พี่ยอดยังไม่ตาย~
ทีมหาแฟนใหม่เลย เฮ~ 555+
แต่แหมนะ 5ปี...แทนที่จะอย่างน้อยติดต่อไปว่าห่างหันไปก่อนอะไรก็ได้ คนอะไรขี้น้อยใจ เชอะ!
-
:L2: :L2:
พี่ยอดนะพี่ยอด ปล่อยให้ทีมเสียใจตั้งนาน
-
ว้าวววววววววววววว ซีซั่นสองแล้ว ท่าทางจะสนุกกว่าซีซั่นแรกอีกนะเนี่ย
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้คุณเป้นะจ๊ะ
เดาไว้เหมือนกันว่าถ้าพี่ยอดจะหลบหน้าหลบตาก็คงเพราะคิดถึงเรื่องความไม่เท่าเทียม
แอบหนีไปตั้งตัวก่อน แต่ว่าทำแบบนี้ ทำร้ายจิตใจกันจริงๆ ถ้าระหว่างนี้ใครอีกฝ่ายต้องเป็นอะไรไปจริงๆ
หรือว่าน้องทีมมีแฟนใหม่รู้แล้วรู้รอดไป ก็ไม่ผิดนี่นา
เซ็งความคิดของพี่ยอด สงสารน้องทีมอ้ะ
น้องทีมจัดไปให้หนักๆเลยนะ หรือว่างานนี้น้องต้อมจะมาเป็นตัวแสดงแทนบทพระเอก
แล้วน้องต้อมจะหลงรักคุณทีมมั้ยเนี่ย
"มาเร็วไปป่าวอ่ะ...จบตอนแรกไปก็มีตอนสองต่อทันที...แอบกลัวคนอ่านเบื่อจังเลย..."
^
^
เบื่อค่ะ เบื่อมากๆ เบื่อตอนที่ยังไม่ได้อ่านต่อนี่หละ :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
wellcome home มาต่อเร็วๆเลย ไม่เบื่อ ไม่มีเบื่อ มาทุกวันได้ยิ่งดี ช้อบบบบบ
:L1: :L1: :pig2: :L1: :L1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~!!!
We belong together มีซีซั่น2
อยากจะกรี๊ดให้บ้านพังไปข้างนึง..อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!
อยากจะบอกว่าไม่เบื่อเลยนะฮะ...ขอบคุณที่มาต่อและแต่งเพิ่มให้อ่านอีกด้วย
เรื่องนี้สนุกมาก ดีใจที่พี่ยอดยังไม่ตาย แล้วก็ความจำไม่เสื่อมด้วยอ่ะ...อิอิ~*
-
:z2: สู้ๆครับกับเรื่องงานคุณเป้
นิยายไม่ต้องรีบหรอก ถึงหายไปนาน แต่ยังมาต่อก็รอได้ เหอะๆ
เรื่องนี้มันสีก 10 Season ดีมั้ย อยากได้ เหอะๆ
-
ไม่เบื่อๆๆๆๆ มาเร็วสิดี ฮี่ๆๆ
ต้องขอบคุณพี่เป้เลยเนี่ยที่ยอมมาเขีนยนต่อให้
ขอบคุณจริงๆค่ะ ๐(_ _)๐
ทีมจะแก้แค้น เหอๆ พี่ยอดโดนหนักแหงๆ ทำไว้เย๊อะ โดนเอาคืนคงไม่ว่ากันนะ อิอิ
-
^^
-
ไม่เบื่อหรอกค่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ :z1: :z1:
-
ไม่เบื่อหรอก
รอเอาคืนๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่เบื่ออออออออ ไม่เคยเบื่อที่จะอ่านเลย :really2:
โฮกๆ พี่ยอดยังอยู่ ตื่นเต้น ลุ้นๆ :z2:
มาเร็วแหละดีค่ะ ไม่ค้างเติ่งทำให้ไม่เครียด :3123:
-
พี่ยอดนี่แอบร้ายนะชิชิ
ถ้าทีมไปมีแฟนใหม่ที่อังกฤษแล้วจะทำไง เชอะ
แกล้งซะให้เข็ด
-
..ถึงแม้ว่าจะรักเค้า...และดีใจที่พี่ยอดยัง รู้สึกกับเราเหมือนเดิม...แต่ผมต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้เค้ารู้ว่าที่ เค้าทำกับผมมันเจ็บแค่ไหน...เข้าใจว่าเค้ามีเจตนาดี...แต่วิธีการที่ทำมัน ไม่ใช่อ่ะ...คอยดูผมเอาคืนบ้างละกันพี่ยอด...
เห็นด้วยกะทีมนะ เป็นเรา เราก็เจ็บเหมือนกัน แต่เอาคืนไม่มากหรอก ขอสะใจนิด ๆ ห้าปีเชียวนะที่ปล่อยให้ทุกข์
ใครเบื่อพี่เป้ ไม่มี๊ ไม่มี
มาต่อบ่อย ๆ สิดี คนอ่านเค้ารักเค้ารอถึงได้มาทวงมาจิก บางทีอาจจิกจนพี่เป้รำคาญก้อได้
วันนี้ได้อ่านเร็วนึกว่าต้องดึก ๆ ดีใจ
รอพาทหน้าเสมอ ที่ทิ้งท้ายไว้เนี่ย พี่ยอดเห็นทีมแล้วใช่ ป่ะ
-
น้องทีม เอาคืนให้หนักๆเลย ตายอดเนี่ย :m16: :m31:
-
:impress2: กีซซซซซซซซซซซซซซซซซ
จัดไปอย่าให้เสียจ้ะน้องทีม จะใช้เด็กต้อมเป็นเครื่องมือก็ระวังเด็กมันจะเผลอชอบทีมขึ้นมาจริงๆนะ อยากให้เจอเจอกะพี่ยอดจังๆ เร็วๆจังเลยยยยยยยยยย
ต่อด่วนเลยจ้าพี่เป้ :กอด1:
-
จัดไปอย่าให้เสีย เล่นหนักๆ :m16:
-
ขออภัยคุณเป้อย่างแรง
อ่านมาตั้งนาน เพิ่งจะมาตอบเอา season 2
สู้ๆคุณเป้
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ชอบๆๆๆภาคสอง
ทีมยังเด็ดเหมือนเดิม แรงไม่มีตกเลยนะหนู o13
-
:ped149: :ped149: :ped149:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: Season II มาแล้ว
ไม่เบื่อหรอกค่ะคุณเป้ มาบ่อยๆ ยิ่งดี
แอบเคืองพี่ยอด หายไปตั้ง 5 ปี
ทิ้งทีมให้เสียใจอยู่คนเดียว แต่ยังไงพี่ยอดก็กลับมาแล้ว
คราวนี้ก็อยู่ที่ทีมล่ะ ว่าจะทำยังไง
+1 คุณเป้ :L2:
-
55+
พี่ยอดนะพี่ยอดทำเอาหนูน้ำตาตก
พี่ทีมเอาเลยเต็มที เขาเชียร์ตัวเองอยู่
-
โหยโหยยย พี่ยอดเล่นงี้เลยอ้ะ
ทำทีมเสียใจ คนนั่งอ่านก้น่ำตาไหลพราก
ไม่ได้ๆ เดี๋ยวเจอทีมเจ้าเก่า แรงดีไม่มีตก5555
เริ่มกลับมาคึกเหมือนเดิมแล้ววว
ทีมเล่นหนักๆเลยน้ะจ้ะ ห้าาาๆๆ
ไม่เบื่อๆเลยน้ะค้ะพี่เป้ อีกหลายๆๆซีซั่นก้ได้ รักเรื่องนี้แบบรุนแรง
รีบๆมาต่อด้วยน้ะจ้ะ ฮิฮิ ; ) )
-
เย้ยยยย~
รีบมากจนไม่ได้อ่านชื่อเรื่อง
เรื่องเล่าชาวโรงแรม
เป็น
เรื่องเล่าชาวออฟฟิศ แล้ววว วิ้ววว
เด็ดไม่แพ้ภาคแรกแน่ๆเล้ยยย
-
ขอบคุณความน่ารักของคุณเป้
ที่ไม่ทำให้ แฟนคลับ จมน้ำตาตาย :pig4:
-
o13 o13 o13
พี่ทีมทามถูกต้องที่สุดเรยยย
อิอิ
อยากได้มาพี่ทีมมาเปนพี่จริงๆๆ ซะนี้
อิอิ
:3123: :3123:
-
+๑ ให้เป็นกำลังใจจ้า
o13 o13
-
อย่าแกล้งพี่ยอดแรงนะน้อง
เดี๋ยวมองหน้ากันไม่ติด :impress2:
-
ว๊ากกกก กระโดดกอดคุณเป้แรงๆ เหวี่ยงไปมาอีกครั้งด้วยความดีใจ :m3:
รออ่านต่อนะคะ มากี่ซีซั่นก็จะอ่าน
แว๊กกกก เกือบสติเสียด้วยความดีใจ พี่ยอดรีเทิร์นแล้ววววววว :m11:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
เอาให้ตายเลย
ตายอดเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ท่าทางทุกคนจะแค้นพี่ยอดนะเนี่ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:monkeysad:สงสารพี่ยอด
.
.
คุณเป้มาต่อทุกวัีนได้มั้ย
อยากอ่านเรื่องของพี่ยอดกะน้องทีมทุกวันเลย..จริงๆ
ขอแบบเนี้ย..ให้ป่ะ :z10: :call:
-
ทำไงดีอ่ะ...อยากอ่านต่อ
รอดูทีมเอาคืนพี่ยอด
:-[ :o8:
-
พี่ยอดอ่ะ คิดมากไปได้
-
น้องทีมที่คิดจะเอาคืนพี่ยอด
ระวัง!จะเจ็บมากกว่าเดิมนะ :เฮ้อ:
-
รอดูแผนการเอาคืนพี่ยอดของทีม
:กอด1:
-
เป้ ขอบอกว่าไม่เบื่อเลยยย อีใจที่มี ซีซั่น2 ขอบคุนคนแต่ง(เป้คุง) มากมายยย กอดๆ :กอด1:
+1ด้วย
-
:mc4: ตอนรับ ภาค 2 :กอด1:รักคนเขียน
ว่าแล้วพี่ยอด ที่หายไปคิดอยู่สองอย่างว่า ไม่ 1 ความจำเสื่อม หรือไม่ก็ 2 อยากสร้างเนื้อสร้างตัวให้ทัดเทียมทีมซะก่อน เพราะอย่างภาคที่แล้ว พี่ยอดเจอครอบครัวจะรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับทีมมาก ๆ (หลังจากที่อ่านตอนที่ทีมพี่ยอดนั่งรถคันหรู หลังจาก 5 ปี ให้หลัง )
คอยดูว่าทีมจะเอาคืนยังไง :z2:
-
เรา เพิ่ง จะเข้ามาอ่าน เรื่อง นี้
ตอนแรก ที่อ่านก็ ตอนที่ยอด ตาย
อยาก บอกว่ามัน เศร้า มากๆๆ
เรย อ่ะ
แล้ว วันนี้ มาเปิด ดู
ถ้าถามว่าดีใจไม๊ที่ยอดกลับมา
ก็ดีใจแหละ แล้ว ก็ เข้าใจเหตุผลของยอดด้วย ว่าอยากให้ ทีมได้ดี
แต่เราว่า วิธีมัน ผิด เรางว่าที่ ทำไปหน่ะเจ็บ ทั้ง 2 ฝ่านเรยนะ
เพราะฉนั้น เรย อยาก จะ บอกคน แต่ง ว่า
ให้ ทีม เล่น พี่ยอด ให้ หนัก เรย :angry2:
แล้ว ก็ รอตอนต่อไป นะค่ะ
-
โอ้วพี่ยอดงานเข้าอย่างแรง โดนน้องทีมเล่นซะแล้ว
แต่เอาน่าทีมอย่าน้อยใจ พี่เค้าทำไปก็เพื่อเรา
-
ดีใจมากค่ะที่เนื้อเรื่องคลายปมมาเป็นอย่างนี้ จะติดตามต่อไปนะคะ สนุกมาก o13
-
ขอบคุณมากค่ะคุณเป้..
รอติดตามๆๆ :impress2:
-
รอติดตามอย่างใจจดใจจ่อเลยจ้า ไม่เบื่อหรอก ยิ่งได้อ่านทุกวันยิ่งดีเลย
:L2: :L2:
-
เย้ๆๆๆ มีความสุขจัง จาได้เจอพี่ยอดแร่ะ
-
ไม่เบื่ออะครับ
อยากอ่านเร็ว ๆ มากกว่า รีบมาต่อนะครับ
:undecided: :undecided:
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เข้ามากรีส ดีใจ อิอิ
-
ไม่มีเบื่อเลยครับบบบบบบบ คนอ่านชอบ ยาว ๆ ถี่ ๆ ครับอิอิ
ขอบคุณมากนะครับ :L2:
-
เฮ้ออออ น้องทีมอิหนูลูกป้าเคอะทำไมถึงได้ตัดสินใจทำแบบนั้นล่ะคะเนี่ย
อิพี่ยอด...แกจะพระเอกไปไหน...กรั่กๆ ไม่ให้อิพี่ยอดความจำเสื่อมก็เลิศแล้วคะคุณคนแต่ง55ไม่งั้น
หัวอกคนอ่านคงแตกดังโพล๊ะ555 เฮ้ออิพี่ยอดปล่อยสุดที่รักไปดี คิดเองเออเอง..คราวนี้ล่ะ
เจอสุดที่รักแก้แค้นแบบให้เจ็บหัวใจคืนกลับบ้าง....น้องทีมอย่าทำซะมีแรงนะคะสงสารฮีบ้างอะไรบ้าง
ยังไงฮีก็ยังเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนเคยนั่นแหละอ่ะนะ
+1 คะ เป็นกำลังให้นะคะสู้ๆ น้องทีม เลิศเหมือนเดิมเลยนะเนี่ยเจ้าคิดเจ้าแค้นไม่มีลดราวาศอกคือเก่า ใจคนนะคะอย่าทำเป็นเล่นไป
-
เลิศศค่ะเช้แบบนี้ชอบบบบ
-
มาไม่เร็ว และยังไม่เบื่อด้วย
มารอดูน้องทีมแก้เผ็ดพี่ยอดกัน
ให้เราร้องไห้เสียใจซะหลายปี...ขอแก้เผ็ดสักกะนิดสักกะหน่อย :laugh3:
-
:mc4: ดีใจที่ได้อ่านต่อ
แอบรอตอนต่อไปอย่างจดจอ
คราวนี้พี่ยอดโดนดีแน่ :z10:
-
ขอต้อนรับสู่ซีซั่นสองจ้า ดีใจจังที่มีต่อ อิอิ :man1:
ไม่เบื่อๆๆ แน่นอน อยากอ่านทุกวันด้วยซ้ำ
แต่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ รอแน่นอน
เอร้ยยย พี่ยอดเล่นแรงอ่ะ ปล่อยให้เจ็บตั้ง 5 ปี
ทีมเอาคืนให้สาแก่ใจเลยนะ o18
-
รอออออออออออ
ติดตามอ่านมาตั้งนานเเล้ว
สนุกทุกตอนเลย
จะติดตามรอตอนต่อไปนะ
:call: :call:
-
รายงานตัว ตามมาซีชั่นสอง ค้าบ
โดยขี้โกงไม่อ่านตอนจบของภาคแรก :z2: อ่านช้่าเกิดประโยชน์วันนี้เอง ข้ามเลยละกัน ไม่งั้นน้ำตาท่วมคอมแน่ๆ
คุณอิตาพี่ยอดคิดได้ไงเนี่ย เล่นแกล้งตายซะงั้น อ่านชินจังมากไปม้าย
-
Season II :mc4: :L2: ไม่เบื่อหรอกค่ะ ขอบคุณที่มาต่อกันเร็วๆด้วย ^^
พี่ยอดทำเกินไปจริงๆแหละ การที่เราคิดว่าคนที่เรารักตายแล้วกับยังไม่ตายแต่แค่ห่างกันนานหน่อย มันต่างกันมากๆๆๆๆเลยนะ :m16:
ต้องให้พี่ยอดรู้ซะบ้าง! :angry2:
-
รอดูทีมเอาคืนพี่ยอด
5555555555
เค้าว่าแล้วว่าพี่ยอดต้องคิดเรื่องความแตกต่าง
-0-
:เฮ้อ:
แต่ก็นะดีแล้วที่ยังไม่ตาย
ทีมเอาคืให้ซะใจเลยนะจ้ะ
รักพีี่ป้นะ
จุ๊บุ่โกะ
>[]<;:
:-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ดีใจจริง ๆ เลยพี่เป้
ที่พี่ยอดยังไม่ตาย
ใจมันจิ๊ดดดดดดดดด เอามาก ๆ ตอนภาคหนึ่งที่พี่ยอดโดนซึนามิ
ตอนพิเศษที่ลงอ่านไปลุ้นไป
จะใช่พี่ยอดรึป่าว ??
หรือเป็นฝาแฝด หรือถ้าใช่พี่ยอดจริง ๆ จะความจำเสื่อมรึป่าว ??
โอ้ยคิดไปร้อยแปด
พออ่านภาคสอง
อ้า อ่านไปยิ้มไป
พี่เป้เก่งมากเรยที่เขียนเรื่องอย่างงี้อ่ะ หลากหลายอารณ์มาก ๆ
อัพบ่อยเห่อะน๊า ไม่มีใครเบื่อหรอก
นี่ ก้ออยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
เป็นกำลังให้พี่เป้เน้อ
-
อรั๊ยยยย รักพี่ยอด เอ้ย รักพี่เป้ที่ซู๊ดดดด
รออ่านภาคสองต่ออย่างมีความสุข
ว่าแต่พี่เป้น่าจะแยกกระทู้เหมือนกันน๊า >.<
-
เข้ามารอตอนต่อไป
รักเป้..... :กอด1:
-
เอาคืน เอาคืน เอาคืน เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บอกได้แต่ว่า ร๊ากกกกกกกกกกน้องเป้ที่ซู๊ดดดดดดด :man1: :L1:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ต้อนรับตอนใหม่คร่าาาาาาาา
พี่ยอดงานนี่หงอยแนาๆ
-
พี่ยอดกลับมาแล้ว :mc4:
น้องทีมอย่าเอาคืนรุนแรงนักนะจ๊ะ สงสารพี่ยอด
เป็นช่างแต่ซ่อมหัวใจตัวเองไม่ได้ รอทีมมาซ่อมให้อยู่
:z2:
-
อย่ารุนแรงมากนักนะสงสารพี่ยอด เอาแค่ให้หงอยๆก็พอ :3123:
ปล.ดีใจมากมายที่มันไม่ใช่กลับมาแบบความจำเสื่อม ถ้าเป็นงั้นคงเซงอ่ะเอะอะไรกะลืม ความจำเสื่อม -.-
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาต่อเร็วๆเลย ไม่ไหวแล้ววว พี่ยอดดดด ทีมมมมม กลับมาอยู่ด้วยกันไวๆเถอะ อ้ากกกกกก :serius2:
-
:oni2:เย้ๆ หายไปสองวัน....เป้มีตอนใหม่แล้ว
ไปอ่านก่อนนะ
-
เฮ้อ ดีใจจังที่พี่ยอดยังอยู่ :sad4:
ไม่งั้นต้องเสียน้ำตาไปหลายลิตรแน่เลย
รีบๆมาต่อน๊าค๊า
-
ชิส์!!! พี่ยอดนะพี่ยอด ไม่น่าหลอกแฟนคลับอย่างเราเลยนะยะ
จะหลอกน้องทีมก็หลอกไปดิ แต่น่าจะมาสปอยล์เดี๊ยนก่อน ว่าคุณพี่ยังไม่ตาย ยังอยู่ดีมีสุข เชอะๆๆ //งอลลลลลล
เพราะฉะนั้น ตอนนี้ขอย้ายข้างมาเป็นกองเชียร์หนูทีมก่อน
แกล้งตายอดให้เสียน้ำตาซักปี๊บ 2ปี๊บก็ละกัน
ถ้าไม่เห็นแก่ความดี ความซื่อ หน้าหล่อ หุ่นล่ำละก้อ
จะยุให้น้องทีมหาสามีใหม่ไปเลยนะ //อารมณ์เสีย ฮึ!!!! :m16:
-
พี่ยอดคัมแบ๊ก!!!
ดีใจจัง แต่นู๋ทีมแรงดีไม่มีตกเลยจริงๆ :z1:
อย่างอนกันไปงอนกันมานานเน้อ
อยากอ่านตอนหวานๆบ้างแระอ่า คริๆ
+1 ขอบคุณพี่เป้คร้า :L1:
-
เยส!!! :a2:
ในที่สุดก็มี ภาค 2
ตอนจบภาคเเรกเล่นเอานอยด์ไปหลายวันเลย
รีบ ๆ มาต่อนะค๊าบ
-
ตอนนั้นพอรู้ว่าพี่ยอดไม่อยู่แล้วเราก็เลิกอ่าน
แต่คิดถึงตะหวิดตะหงิดเลยมาแวะดู
โอ้ว..อ้าววววววววว......ว้าวววววววววววววววววววววววววววววว
ผิดคาด พี่ยอดกลับมาแย้ววววว
แต่ยังต้องลุ้นมาอ่านต่อ
นี่ถ้าเป็นเรื่องจริง..........พี่ยอดกะน้องทีมคงมีลูกเต็มบ้านแล้วหล่ะจิ
โทษฐานคิดถึงกันที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:beat: หนอยหลอกให้เราเสียน้ำตาตั้งหลายปี๊บ
ไม่กล้าเข้ามาอ่านตั้งหลายวัน
ดูเอาเถอะทำร้ายจิตใจมากเลย
คอยดูนะจะตามอ่านไปจนหยดสุดท้ายคอยดูก็แล้วกัน
-
พี่เป้งับ
มาต่อไวๆนะงับ
ไม่เบื่อหรอกงับอยากอ่านจะบ้าตายอยู่แล้ว
มาต่อไวๆนะ ขอร้อง
คิดถึงพี่ยอด น่ามีมุมมองของพี่ยอดบ้างนะงับ
555+ ขอมากไปไหมเนีย หุหุหุ
-
เอาคืนเลยยย
วานนี้มามั้ยคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :call:
-
ฮู้ววว! เตรียมพร้อมโลดดด o13
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ดีใจจัง พี่ยอดกลับมาแล้ว
-
คืนนี้จะมาไหมนะ คาดว่าคงไม่มาแล้ว แต่ใจลึกๆยังอยากให้มามากกกกกเลย TT W TT รอคุณเป้อย่างใจจดจ่อ
-
กอดพี่เป้เเรงๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ยอดคิดมากจัง ห้าปีเลยนะ เเง้ๆๆ
มาติดตามต่อจ้า
-
หึหึ !! ไม่ทิ้งความร้ายจริงๆนะทีมเนี่ยะ :a14:
ร้ายไปร้ายมาจะเกิดเรื่องมั๊ยหว่า ?? :confuse:
สงสารพี่ยอดดดดดดด :o12:
-
เนื้อเรื่องจะเป็นยังไง จัดมาเลยเคอะ เต็มที่ o13
แต่ขออย่างเดียว ตอนจบอย่าทำร้ายยยยใจกานนนน :o12:
รอตอนต่อไปค่ะ ทีมจะแก้แค้นพี่ยอดยังไง
อย่ารุนแรงมากนะลูก สงสารพี่ยอด o18
-
ขอบคุณครับ ยังไงก็ไม่เบื่อง่ายๆนะครับ
-
อยากอ่านตอนเจอพี่ยอดเร็วๆ
-
มาไว ๆ เด้อ
-
ไม่เข้ามาอ่านตั้งหลายวัน
เกือบทำใจไม่ได้ที่พี่ยอดตาย
แต่ตอนนี้
ดีใจที่ทีนกลับมา
(โหดไปป่าว)
แต่ถ้าพี่ยอดทำงี้จริง
อยากให้เอาคืนเร็วๆๆๆๆๆๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
อย่าทำอารายพี่ยอดรุนแรงนักนะเค้าขอร้อง
ขอแนะนำให้ลงโทษด้วยความรัก :oo1:แบบนี้จะดีมั้ยฮับ
-
ปากก็บอกว่ารอพี่เป้ได้
แต่ใจจริงแล้ว อยากให้พี่เป้มาต่อทุกวันเลยค้ะ555 :o8: :-[
-
อยากให้มาต่อเร็วๆๆๆๆ รอไม่ไหวแล้วววววว
-
พี่เป้ เจได้ผลสำรวจจาก 98% ของแฟนฟิคในบอร์ดมาแล้วค่ะ
เอกฉันท์ว่าให้พี่เป้มาต่อได้แล้ว ก่อนที่จะลงแดงค๊า
-
ไม่มีเบื่อแน่นอนครับ
ยังไงมาต่อเร็วๆนะครับ
ขออย่างเดียวอย่าทำร้ายใจคนอ่านแล้วกันนะครับบบ
o13 o13
-
รอ ร๊อ รอ ค่า :t3:
-
refresh วันนึงไม่รู้กี่ครั้ง TT W TT รอ ร๊อ รอ เฝ้าแต่รอเช่นกัน
-
เมื่อไหร่พี่เป้จมาต่อค๊าาาา ?
:))
:call: :call:
-
สงสาร พี่ยอด จังเลยอ่าา
ทีม อย่าโหดเกินไปน้าา
-
มากดบวก ให้พี่ยอด เอ้ย ให้น้องเป้ o13
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบมากกกกกกกกกกกกเลย
มาต่อไวไวน้า :mc4: :bye2:
-
อ๊ะ ดีใจพี่ยอดยังไม่ตาย :sad4:
แถมพ่วงพาร์ท 2 มาด้วย
มาต่อบ่อยๆนะคะคุณเป้ ลงบ่อยคนอ่านไม่เบื่อแน่ๆ
-
ชอบๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้ก็เป็นเทศกาลเอาคืนของทีม ใช่ป่ะ :z6:
-
:mc4:
เย้ๆ
ยินดีต้อนรับภาค 2 อิอิ
เนื้อเรื่องจะเป็นไงก็แล้วแต่่
ขอให้ทีมคู่กับยอดพอนะคะ
ภาคเเรกทำเราร้องไห้มาแล้ว
ภาค 2 อย่าเลยนะ จุ๊บๆ
-
:call: :call: :call:ขอร้องทีมอย่าเอาคืนแรงน่ะห่วงยอดเหมือนกัน
-
มารอตอนสองงงงงงงงงงครับผม
-
อ๊าก น่ารักจังเรยอะครับ รักทั้งคู๋เรยนะเนี่ย ไม่ไหวและ
-
รอตอนสองด้วยคน ~~
:L2:
-
มาต่อเร็วๆนะ แล้วก็ห้ามแยกทีมจากพี่ยอดด้วย :m31:
ปล.รักคนเขียน :L2:
-
แอบเห็นด้วยกับทีมคะเรื่องเอาคืน
ปล่อยให้เศร้าคนเดียวตั้งนาน
ใจร้ายที่สุดดด ชิส์
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 2
...ในที่สุดก็เช้าวันจันทร์ วันที่ผมต้องไปเริ่มงานใหม่ จริง ๆ แล้วมันคืองานประจำงานแรกที่ผมทำในเมืองไทย...แอบกังวลกับการทำงานในระบบไทย ๆ...เรื่องเพื่อนร่วมงานอีก...งานในออฟฟิศเป็นงานที่ต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างสูง ต้องเข้ากับเพื่อนร่วมงานให้ได้ เพราะถ้าเราไม่พอใจใคร เราไม่สามารถเดินหนีหายไปได้เลย แถมยังต้องเผชิญหน้ากันต่อไปเรื่อย ๆ จนเลิกงาน...
...ผมรู้ว่าพี่ยอดกำลังตามหาผมอยู่แทบพลิกแผ่นดินจากการที่ผมโทรไปคุยถามข่าวคราวกับพี่รุจ...เจ๊แกเล่าอย่างเมามันว่าพี่ยอดกระวนกระวายเพราะรู้ว่าผมอยู่เมืองไทยแล้ว แต่หาทางติดต่อไม่ได้...พี่ยอดไม่มีทางสืบหาจนเจอผมได้อย่างที่ผมทำหรอก เพราะที่อยู่ในบัตรประชาชนของผมเป็นบ้านที่ให้ฝรั่งเช่าไปแล้ว...เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่มี...พี่ยอดไม่ติดต่อใครที่โรงแรมเดิมนอกจากพี่รุจ...
...แต่ในที่สุด...พี่รุจใจอ่อน...ให้อีเมล์ผมไปจนได้...ใน Inbox ของผมจึงเต็มไปด้วยเมล์ที่พี่ยอดส่งมาทุกวัน วันละสองครั้งเช้าเย็น...ข้อความเดิม ๆ สารภาพว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า ต้องการเจอผมเป็นอย่างมาก ขอเบอร์ติดต่อ หรือให้เบอร์เค้าไว้ในเมล์ด้วยซ้ำ...คืนวันอาทิตย์ ผมส่งข้อความตอบกลับไปเป็นครั้งแรก “...คุณไม่ใช่พี่ยอด...อย่าโกหก...พี่ยอดตายไปแล้ว...หยุดส่งข้อความบ้า ๆ แบบนี้มาอีก...”
*
*
...เช้าวันจันทร์ ถึงแม้ผมจะเตรียมตัวมาแล้วก็ตาม แต่พอเห็นผู้คนมากมายบนรถไฟฟ้าผมแทบอยากจะวิ่งกลับไปนอนต่อ...นี่มันเพิ่งจะเจ็ดโมงกว่า ๆ เอง ทำไมคนเยอะอย่างนี้...ทั้งคนทำงาน ทั้งนักเรียน นักศึกษา...มองดูสภาพตัวเองในชุดพนักงานออฟฟิศเสื้อเชิ้ตสีอ่อนผูกไทด์ กางเกงสแลคสีดำ เรียบร้อยที่สุดในชีวิต...ตอนเรียนยังไม่เคยเรียบร้อยขนาดนี้เลย...อีกอย่างตอนเรียนก็ไม่เคยขึ้นรถไฟฟ้าตอนเช้า ๆ อย่างนี้ด้วย...เห็นแล้วเหนื่อยแทนคนที่ต้องขึ้นรถไฟฟ้าที่คนแน่นอย่างนี้จัง...โชคดีที่ผมใช้บริการแค่สองสถานี...ถ้าต้องใช้บริการหลายสถานี คงย้ายที่อยู่ไปพักใกล้ ๆ ออฟฟิศแน่นอน...
...ลงจากรถไฟฟ้าในสภาพสมบูรณ์ เสื้อผ้ายับนิดหน่อย...น้ำหอมยังหอมดีอยู่...ตึกที่ทำงานของผมอยู่ห่างจากสถานีรถไฟฟ้าไม่ไกลนัก...ใช้เวลาเดินเท้าต่อประมาณ 5 นาที...ตื่นตาตื่นใจกับริมถนนสองข้างทาง...ผู้ในชุดทำงานหลายแบบหลายดีไซน์เดินขวักไขว่...อาหารคาวหวาน ขนม ผลไม้วางขายเยอะแยะ...มีเครื่องประดับ ของใช้จุกจิกน่ารักหลายอย่าง แต่วันนี้มาทำงานวันแรก ห้ามสายเด็ดขาด ตัดใจไว้วันหลังค่อยแวะช็อป...
*
*
...บริษัทที่ผมทำอยู่บนชั้น 19 และ 20 แต่แผนกบัญชีอยู่ที่ชั้น 20...ผมแวะรับบัตรพนักงานที่ฝ่ายบุคคล เพื่อนำบัตรนี้มาใช้รูดลงเวลา และเปิดประตูออฟฟิศ...พนักงานทุกคนต้องคล้องบัตรไว้ตลอดเวลา ทุกครั้งที่เข้าออกออฟฟิศมันจะมีบันทึกไว้เป็นหลักฐาน...
“...สวัสดี...ชื่ออะไรอ่ะ...น่ารักจัง...” เกย์สาวนางหนึ่งทักผมทันทีที่ผมผลักประตูเข้ามาในแผนก
“...ทีมครับ...” ผมเก๊กแมนใส่
“...มีแฟนยัง...”
“...เอ่อ...”
“...ล้อเล่น...หน้าอย่างนี้ถ้าบอกว่าไม่มีเราไม่เชื่อหรอก...” ชีปิดปากหัวเราะ
“...แล้วนี่ผมต้องทำงานโต๊ะไหนครับ...”
“...อุ๊ย...ลืมเลย...ตามมาทางนี้ นั่งใกล้ ๆ เรานี่แหละ...อยากได้อะไรเพิ่มก็บอกนะ...”
“...ขอบคุณครับ...”
“...หอมจัง...”
“...อะไรนะครับ...” ผมงง
“...น้ำหอมอ่ะ...หอมจัง...ได้เพื่อนร่วมงานแบบนี้ค่อยเชิดหน้าชูตาแผนกหน่อย...”
*
*
…โต๊ะของผมอยู่ติดกับเพื่อนสาวร่างบาง เสื้อผ้าหน้าผมหล่อนโขกนักร้องเกาหลีออกมาทุกกระเบียดนิ้ว...ชีบอกว่าชีชื่อคิม...ผมมองหน้าชีนิดนึงก่อนจะปลง...เออ...คิมก็คิมวะ...ชีคงรู้ว่าผมคิดอะไร จึงรีบบอกว่า ชื่อจริงของชีชื่อ คิมหันต์ ผมได้แต่ยิ้มให้...ดีแล้วที่รีบบอก ผมจะได้ไม่ต้องแกล้งถามต่อว่าเป็นลูกครึ่งเกาหลีหรือเปล่า...
...บรรยากาศที่ห้องถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง...แอร์เย็น...หอมสดชื่น...สะอาดเอี่ยมเพราะป้าแม่บ้านมาช่วยดูแล...โต๊ะของผมก็มีคอมพิวเตอร์ครบชุดหนึ่งเครื่อง ด้านข้างเป็นปริ้นเตอร์สองเครื่อง และสแกนเนอร์ที่เอาไว้ถ่ายเอกสารได้...อุปกรณ์ เครื่องใช้สำนักงานครบครัน...แฟ้มเอกสารต่าง ๆ คิมมาช่วยอธิบายให้อย่างละเอียด...
“...งานของทีม แรก ๆ ก็ไม่มีอะไรยากนะ...เรายังใหม่ ทำพวกใบแจ้งหนี้ ใบเสร็จ แล้วก็ภาษีอะไรพวกนั้นไปก่อน...ถ้าไม่เข้าใจก็ถามคิมเค้าละกัน...” พี่ผู้จัดการบอกผมหลังจากที่ผมเข้าไปแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
“...ครับ...”
“...คอยดู ๆ กันด้วยนะ...เวลาพวกพนักงานส่งเอกสารหล่อ ๆ มารับเช็ค คิมมันชอบไปกะลิ้มกะเหลี่ย...ดูแล้ว ทีมน่าจะเอาคิมอยู่...พี่ให้ทำงานด้วยกันอย่างนี้ ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูก...ไม่ใช่พากันเหลวไหลนะ...” พี่แกพูดขำ ๆ
“...ไม่แน่นะครับ...” ผมยิ้ม พี่เค้ามองค้อนนิด ๆ
*
*
...ตลอดช่วงเช้า ผมใช้เวลากับการเรียนรู้งาน ซึ่งไม่ยากนัก งานที่โรงแรมยังยากกว่านี้หลายเท่า...ถึงมันจะไม่ยาก แต่ต้องใช้ความละเอียดรอบคอบสุด ๆ พลาดไม่ได้เลย เริ่มหนักใจนิด ๆ แล้ว...ก่อนเที่ยงคิมพาผมไปโชว์ตัวให้ทุกแผนกได้รู้จัก...จนถึงด้านหน้าเค้าท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ เมื่อเช้าผมมา ยังไม่มีคนอยู่...ตอนมาสัมภาษณ์ก็ไม่เจอคนนี้...
“...ชัช...นี่ทีม...พนักงานใหม่แผนกเรา...” คิมแนะนำผมให้เกย์สาวประชาสัมพันธ์รู้จัก
“...สวัสดีครับ...” ผมทัก และยิ้มให้
“...หวัดดี...” ผมหุบยิ้มทันทีที่ชีตวัดเสียงตอบกลับ
“...แหม...เพิ่งเจอกันวันแรก...ยิ้มบ้างก็ได้นะ...เดี๋ยวทีมเค้าจะคิดว่าประชาสัมพันธ์ที่นี่เอาไว้เฝ้าหน้าประตู ดักไม่ให้คนเข้ามาติดต่องาน...”
“...นี่...คิม...เรารู้ว่าเราควรจะปฏิบัติกับใครยังไง...กับแขกบริษัทเราก็ยิ้มได้...แต่กับพนักงานด้วยกัน ถ้าเราอยากยิ้มก็ยิ้ม ถ้าไม่อยากยิ้มก็ไม่ยิ้ม...มีปัญหาอะไรหรือเปล่า...” ชีถามคิม แต่มองหน้าผม
“...ไปกินข้าวกันเถอะคิม...” ผมตัดบท ไม่อยากยุ่งด้วย
“...อืม...เป็นเราก็เครียดยิ้มไม่ออกหรอก...อยู่ดี ๆ ก็มีคนรูปร่างหน้าตาดีกว่ามาแย่งซีน...” คิมพูดลอย ๆ แล้วรูดบัตรเปิดประตูนำผมออกมารอลิฟท์
*
*
...คิมยืนลอยหน้าลอยตายิ้มอยู่หน้าลิฟท์ ขณะที่ผมหันหลังไปมองชัชที่ยืนจ้องพวกเราสองคนอยู่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร...ไม่นานนักลิฟท์ก็มาถึงชั้นที่ผมรอ...มีที่เหลือสำหรับเราสองคนพอดีในช่วงเที่ยงอย่างนี้...ลิฟท์ลงไปอีกชั้น ก็มีคนอัดเข้ามาอีกคนอีกจนลิฟท์เต็ม...เลื่อนลงมาอีกชั้น...เป็นชั้นออฟฟิศพี่ยอด...ทันทีที่ประตูเปิด...สองสายตาประสานกันอย่างจัง...พี่ยอดมองผมด้วยแววตาตื่นเต้น...ส่วนผมมองเค้าด้วยสายตาว่างเปล่าทั้งที่ใจเต้นแรง...พี่ยอดทำท่าจะก้าวเข้ามา แต่ประตูลิฟท์ปิดไปซะก่อน...
“...ทีม...รู้จักคุณยอดเหรอ...” คิมถามผมเบา ๆ
“...เอ่อ.......เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนอยู่นะ...” ผมตอบเลี่ยง ๆ
“...เค้ามองทีมยังกับคนรู้จักกัน...ถ้าเค้ามองเราอย่างนั้น เราคงละลายแน่ ๆ...” คิมเริ่มเพ้อ
“...ขนาดนั้นเลยเหรอ...”
“...เดี๋ยวเล่าให้ฟัง...ตรงนี้ไม่สะดวก...” คิมกระซิบ
“...กินข้าวที่ไหนดี...” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“...เดี๋ยวเราพาไปเอง...ร้านนี้เริ่ดที่สุด...”
*
*
...ตอนแรกนึกว่าจะพาผมไปกินอาหารเกาหลี หรืออย่างน้อยก็อาหารญี่ปุ่นให้เข้ากับลุค...ที่ไหนได้...อาหารกลางวันมื้อแรกกับเพื่อนร่วมงานคนแรกคือ ข้าวเหนียว ส้มตำปู ไก่ยาง ลาบหมู...ไม่ได้กินอาหารแบบนี้มานานมาก อร่อยจริง ๆ ยิ่งได้กินกับเพื่อนสาวขาเม้าท์ยิ่งทำให้บรรยากาศในการกินดีขึ้นมาก...
...พี่ยอดนี่เป็นที่ต้องตาต้องใจสาวเทียมจริง ๆ...ผมกับคิมเริ่มจะออกลายเม้าท์แบบเข้ากันได้ในหลาย ๆ เรื่อง...ยกเว้นเรื่องศิลปินเกาหลีที่ผมไม่ได้ติดตามเลย...คิมบอกว่าพี่ยอดจัดได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงที่หล่อที่สุดในตึกนี้เลย...บริษัทอื่นมีแต่เจ้าของที่เป็นเสี่ยอายุมาก ไอ้ที่หล่อ ๆ เด็ก ๆ ก็เป็นแค่พนักงานธรรมดา ไม่น่าสนใจ...
...และยิ่งพวกเค้าเห็นว่าพี่ยอดพี่ยอดไม่มีทีท่าสนใจใครเป็นพิเศษ และมีข่าวว่าโสด หญิงแท้ หญิงเทียมหลายนางในตึก 30 ชั้นแห่งนี้จึงมีความหวังจะได้เป็นคุณนายเมียเจ้าของบริษัทนำเข้าส่งออกชิ้นส่วนอุปกรณ์ซ่อมแซมบ้านที่หนุ่ม และหล่อที่สุดคนนี้...รวมทั้งชัชวาล เกย์สาวประชาสัมพันธ์ที่บริษัทผม...
“...อู๊ยยยยยยยยย...ขอเม้าท์...นังชัชอ่ะ...มันไม่ชอบคนที่ดูดีกว่า...มันถึงได้ทำหน้าเป็นตูดตอนเจอทีมอ่ะ...”
“...แต่คิมก็น่ารักนะ...”
“...ก็นั่นไง...ก่อนที่ทีมจะมา มันก็ไม่ชอบเราเหมือนกัน...ระวังมันหน่อยละกัน...มันเข้าใกล้ผู้ใหญ่ได้มากกว่าเรา...”
“...ถ้าเราไม่ได้ทำผิด ก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย...”
“...เรื่องงานไม่กลัวก็ได้...แต่ต้องกลัวมันงาบคุณยอดน่ะสิ...อีนี่มันไว...ห้องน้ำชั้นเราก็มี แต่มันชอบไปเข้าห้องน้ำชั้นออฟิศคุณยอด...อีนี่มันขอแค่ได้เจอวันละครั้ง มันก็มีความสุขแล้ว...บางวันนะ...มันลงทุนนั่งเฝ้าที่ชั้นล่างเช้าเย็นเลย...”
“...อืม...แรงเนอะ...”
“...มันแรงกว่านี้อีก...อยู่ไปเดี๋ยวก็รู้...”
*
*
...ผมใช้เวลาพักที่เหลือกับการเดินซื้อขนมมากินเล่นในช่วงบ่าย...อากาศร้อนไปนิดนึง แต่ก็พอเดินได้ เพลินกับการเลือกซื้อของกินแปลก ๆ ที่ผมไม่ได้กินมานานหลายปี...ผมเห็นคิมมองขนมหลายอย่าง แต่ไม่ซื้อ เท่าที่ได้คุยกันคร่าว ๆ ผมคิดว่ารายได้ของเค้ามันพอดีกับค่าใช้จ่าย...ดังนั้นขนมทั้งหลายตรงหน้า เป็นสิ่งไม่จำเป็นสำหรับเค้า...ถึงจะอยากกิน แต่ก็ต้องอดใจไว้...ผมเลยจัดให้ชุดใหญ่...เราสองคนหิ้วถุงขนมเต็มไม้เต็มมือกลับมาที่ตึกอีกครั้งก่อนบ่าย...
“...ว๊ายยยยยยยย...คุณยอด...หน้าเรามันมั้ยทีม...ผมล่ะยุ่งป่าว...” คิมกรี๊ดเมื่อเห็นพี่ยอดยืนหล่อเด้งที่ประชาสัมพันธ์ชั้นล่างของตึก พลางควักกระดาษซับมันมาซับหน้าและจับผมดึงให้เป็นช่อจัดทรงใหม่
“...ดูดีแล้วเพื่อน...” ผมพูดยิ้ม ๆ พลางเดินเข้าประตูตึกไปโดยที่ไม่มองพี่ยอดเลย
“...ทีม...” พี่ยอดเดินมาเรียก
“...เรารู้จักกันด้วยเหรอครับ...” ผมถามและทำหน้างง ๆ
“...อย่าล้อเล่นอย่างนี้สิ...พี่ยอดไง...ขอตัวทีมแป๊บนึงนะครับ...” พี่ยอดพูดกับคิม แล้วจับแขนผมลากเบา ๆ ไปที่อีกด้านของล็อบบี้
“...ทีม...กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“...กลับมาจากไหนครับ...” ผมถามหน้าซื่อ
“...อังกฤษไง...ทีม...พี่ซีเรียสนะ...เราคุยกันดี ๆ เหอะ...”
“...อังกฤษไหน...คุณเป็นใคร...” ผมยังกวนไม่เลิก
“...ทีม...” พี่ยอดเรียกชื่อผมเสียงรอดไรฟัน
“...คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไงอ่ะ...”
“...ทีมแกล้งลืมพี่ใช่มั้ย...พี่ยอดไง...จำผัวไม่ได้เหรอ...” พี่ยอดเริ่มโกรธ
“...พี่ยอดตายไปนานแล้ว...” ผมพูดเสียงสั่นพลางจ้องหน้าเค้า พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
“...พี่ขอโทษ...พี่....”
“...ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ...” ผมเดินหนี ไม่รอฟังพี่ยอดพูดต่อ
*
*
...คิมเห็นสีหน้าผมไม่ดี จึงไม่ถามอะไร ทันทีที่ขึ้นถึงชั้น 20 ผมก็เลี่ยงเข้าห้องน้ำ...ยังไม่ทันจะปิดประตู น้ำตาผมก็ไหลออกมาเหมือนก๊อกแตก...เมื่อกี้...พี่ยอดคนเดิมที่ผมคิดถึงทุกวันมายืนตรงหน้าผม...อยากจะกอดแน่น ๆ ให้หายคิดถึง...แต่ที่ทำได้คือแกล้งแสดงทีท่าเหินห่างตามที่ได้วางแผนไว้...ผมมีวิธีทำให้พี่ยอดรู้สึกถึงจิตใจผมแล้ว...5 ปีที่ผ่านมา ผมต้องอยู่กับความเสียใจ คำขอโทษคำเดียวไม่พอหรอก...นี่เป็นแค่การเริ่มต้น...ไม่กลัวว่าพี่ยอดจะทนไม่ไหวด้วย...เพราะในความคิดของผม พี่ยอดตายไปแล้วจริง ๆ...ผมทำใจได้แล้ว...ถ้าพี่ยอดไม่ง้อ และเราต้องเลิกกันจริง ๆ ผมก็ไม่สน...เสียใจตอนที่จากตายไปแล้วนี่...ถ้าต้องจากเป็นอีกสักครั้ง คงไม่เสียใจไปมากกว่าเดิมหรอก...หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ...ผมให้กำลังใจตัวเอง...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และทุกความเห็น...ขอโทษที่ทำให้รอนาน...ช่วงต้นเดือนยุ่งมาก ๆ เลยมาต่อให้ช้า และสั้นไปหน่อย...ตอนต่อไปจะเป็นยังไง อะไรก็เกิดขึ้นได้อีกหรือเปล่า...รอนิดนึงนะครับ...กำลังเร่งเคลียร์งานอยู่...
...เป้...
-
จิ้มพี่เป้
น่าติดตามมากๆๆๆ
-
ทีมทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้เนี่ย
สงสารพี่ยอดจัง
-
:monkeysad:สงสารพี่ยอดอะๆๆๆๆๆๆๆ สงสารทีมด้วยยยยยยยยยยยยยยย o13
-
น่าสงสารพี่ยอด แต่ทีมก็น่าสงสาร
ดูท่าแล้วนางชัช นี้คงจะสั่นเป็นเจ้าเข้าแน่เลย
ถ้ารู้ว่าพี่ยอดกะทีมเป็นอะไรกัน
-
ทีมเอ๊ย เสียใจตอนจากตายแล้วคิดว่าจะเสียใจตอนจากเป็นคงไม่เท่าไหร่น่ะคิดผิดแล้วมั้ง
จากตายน่ะมันอยู่ในช่วงที่เรากำลังมีความสุข เค้าคือคนของเรา แต่ถ้าจากเป้นตอนนี้ต้องมาเห็นหน้าเค้าทุกวัน ยังจำถึงช่วงดีๆที่มีกันและถ้าเค้าไปชอบคนอื่นเราก็จะยิ่งเสียใจนะ
ถ้าทีมแกล้งพี่ยอดกลับแบบนี้ยิ่งแสดงว่าทีมน่ะคิดถึงพี่ยอดจะตายแค่อยากจะให้เขามาง้อมั้ง
ขอบคุณคุณเป้ค่ะที่เอามาลงให้อ่าน จะตั้งตารอตอนต่อไปเลยค่ะ :bye2:
-
สงสารพี่ยอด...แต่ก็เข้าใจทีม
ขอบคุณคุณเป้ที่มาต่อให้ค่ะ...
รอติดตามนะคะ..เป็นกำลังใจให้เสมอ o13
-
มาทำงานวันแรกก็มีคนไม่ชอบทีมเลยอะ
แถมยังมาปิ๊งพี่ยอดอีก
แงๆดูเศร้าๆเนอะตอนที่เมินพี่ยอด
แล้วพอพี่ยอดพูดว่า
We belong together (Season II) ตอนที่ 2
“...ทีมแกล้งลืมพี่ใช่มั้ย...พี่ยอดไง...จำผัวไม่ได้เหรอ...” พี่ยอดเริ่มโกรธ
แอบกรี๊ดเลยอะ :-[ แบบได้ใจความมากมายอิอิ
ขอบคุณที่มาต่อนะค่ะ :bye2:
-
แง้ ทำไมทีมถึงโหดร้ายกับพี่ยอด
แต่ห้าปีที่ผ่านมาพี่ยอดก็โหดร้ายเหมือนกันแหละ
อาจจะเหมือนฝันไปที่ได้กลับมาเจอกันอีก
แต่ก็ต้องให้รู้ความรู้สึกที่ทอดทิ้งกันไปบ้างแหละเนอะ
-
สงสารพี่ยอด อ่ะฮือๆๆๆๆๆ :o12:
นังชัชก็เตรียมงาบเต็มที่เลยสินะ :z6:
เห็นใจพี่ยอดหน่อยเถอะพีทีม ......... Plz ~ :sad4:
-
ถ้าทำแล้วเจ็บทั้ง 2 ฝ่ายแบบนี้ก็แย่สิ
สงสารทีมมากกว่าต้องทำเรื่องที่ฝืนความรู้สึก
แล้วไหนจะต้องมารับมือกับคนร้ายๆอีก
โผล่มา 1 แระ รอดูต่อไปว่าทีมจะจัดการกับพี่ยอดยังไง
-
้เหตผลของความใจร้ายของนุ้งทีม ......เฮ้อคนอ่านอยากลาบวช
ลูกเอ้ยชีวิตเราสั้นนัก ถ้าพี่เค้าตายไปตอนนี้หนูก็จะไม่เสียใจและเข้มแข็งแบบนี้
ชิมิลูก .................อิพี่ยอดง้อเมียต่อไปนะ :m15: :monkeysad:
+1 คะ
-
ก็คิดว่าเข้าใจทีมอย่างที่สุดนะ
พี่ยอดคิดเองเออเองมาตลอด
เมื่อคิดว่าทีมต้องทำใจได้ ถึงเวลานี้ พี่ยอดก็ต้องเรียนรู้บ้าง
อะไรก็เกิดขึ้นได้จริงๆ อยากให้ทีมเข้มแข็ง สู้ๆอ้ะ
แต่กลัวจริงๆ กลัวว่านานๆไปพี่ยอดไม่เปลี่ยนใจแต่จะทำประชดอะดิ
คุณนายชัชรออยู่นะนั่น กว่าจะสมรัก สมรส สงสัยมีลุ้นอีกเยอะ
บวก 1 แต้มนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณเป้ มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่ะ
-
:serius2:
เรามันใจง่ายเจงๆ
แค่พี่ยอดมาออกนิดๆหน่อยๆ
ก็ใจอ่อนอยากให้ทีมยกโทษให้ซะแล้ว
+1
-
มาเอาดิลโด้ดันพี่เป้
-
หุหุ......ต้องเอาคืน......ให้สาสม :beat:
-
อู๊ย....... มันมาก
พี่ยอดยังได้ใจเหมือนเดิม แบบพี่ยอดหาได้ที่ไหนในสากลโลกบ้างคะ
จะไปดักตีหัวลากเข้าถ้ำเลย พระเอกในดวงใจมากๆ
-
บวกหนึ่งให้เป้ครับ
พี่ยอดยังน่ารักเหมือนเดิม
ทีมครับอย่าทิฐิกับความรักมากนะน้อง
หยิกเล็บ เจ็บเนื้อ...เชื่อเถ้อะ :กอด1:
-
โธ่หนูทีม เสียใจได้ เล่นตัวได้ แก้แค้นได้ แ่ต่เอาพอประมาณพอนะ เพราะสุดท้ายคนที่จะเสียใจก็คือเรา
-
“...ทีมแกล้งลืมพี่ใช่มั้ย...พี่ยอดไง...จำผัวไม่ได้เหรอ...” ชอบป.นี้
5555555
แต่นะ
ทีมทำร้ายพี่ยอด แต่ตัวเองก็เจ็บด้วย
ก็อย่าได้ทำอะไรมากเกินไปเลย
เพราะสุดท้ายคนที่เสียใจคือตัวเองอ่ะ
อีกอย่างเราว่า
จากตายมันดีกว่าจากเป็นนะ
-
สงสารพี่ยอด
แต่ไม่เป็นไร
แค้นนี้ต้องชำระ ฮ่าา
(ชำระแบบนี้ดีมั้ย? :oo1:)
-
ดีกันเร็วๆนะ เวลาเป็นสิ่งมีค่าและเรียกคืนไม่ได้ :n1:
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ o13
ทีมอย่าแกล้งพี่ยอดนานนักนะ เอาแค่พอให้หลาบจำ อิอิ
เวลาที่มีเราต้องใช้ให้คุ้มค่านะ ในเมื่อพี่ยอดยังเหมือนเดิม เป็นคนเดิมของทีม เราต้องเอาช่วงเวลาที่สูญเสียไปคืนมาให้คุ้มจะได้ไม่เสียใจอีกที่เราไม่ทำดีๆกับคนที่เรารักนะ เพราะไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นไง
-
พี่เป้งับ
มาต่อไวไวนะงับ
ผมจะบ้าตายอยู่แล้วนะงับ
อยากอ่านจังเลยอ่า
นุกดีอ่า
เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะงับ
เร็วๆนะ
ชอบพี่ยอดจังเลย
น้องทีมด้วยนะ
555 :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
+ สนุกนะน้องเป้
แต่เหนื่อยมาก
กับการลุ้น :เฮ้อ:
-
^^
-
ธ่อ ทีม
มันจะเจ็บเปล่าๆ ทั้งสองฝ่ายนะ
ดีกันไว้เหอะ ศัตรูมีอีกเพียบ
จุฟจุฟพี่เป้ค๊า
-
สงสารพี่ยอดดดดดด แต่ก็สงสารทีมที่ต้องทนทรมานอยู่ตั้งห้าปี อย่ามัวแต่โกรธเลยดีกว่า เสียเวลาไปตั้งห้าปีแล้ว เอาเวลามารักกันให้เต็มที่ดีกว่า > W <
-
เวลาเปลี่ยน แต่ทีนไม่เคยเปลี่ยน
เล่นแรงแบบนี้ ถ้าเกิดเหตุอีกจะทำไง :เฮ้อ:
ยังไง ก็คงต้องลุ้นให้พี่ยอดกับทีมกลับมา :กอด1: อีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ายังรักไม่เคยเสื่อมคาย
+1 ให้เป้ เป็นกำลังใจให้ครับ หายไปหลายวัน ( คง ) ไม่ว่ากันนะครับ
-
เจอแบบนี้พี่ยอดจะได้เข็ดไปเลย หุ หุ หุ แต่ก็อย่ารุนแรงเลยนะพี่ยอดเขาออกจารักทีม 555
อีกอย่างกว่าจะได้กลับมาเจอกัน เอาเวลาวุ่นวายไปอินเลิฟคอยดูแลกันดีกว่านะ^^
:L2:====================================== :L2:
-
คิดถึงพี่เป้มากมาย เจอกันเเล้วลุ้นมากเลย น่ๅติดตๅมมาก!
:beat:ให้ชัชก่อนเลย
สมนํ้าหน้าพี่ยอด
ตอนหน้าจัดหนักเลยพี่เป้! :fire:
-
น่าติดตามมากๆ เลย :z3:
ขออย่าให้น้องทีมใจร้ายกับพี่ยอดมากนักก็แล้วกันนะค่ะ
+1 เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่ะ
-
คงต้องให้พี่ยอด ได้รู้ซึ้งถึงจิตใจของคนเรา
ที่อุตส่ามีความหวังเน๊อะ แต่ทีมอย่าหนักมากเน้อ
เด๊วพี่ยอดจะกระอักเลือดตายไปซะก่อน ได้คืนดีกัน
:man1: :man1:
-
:impress: ทีมจ๋าอย่าใจร้ายกับพี่ยอดนักเลย คนรักกันนะ
เอาใจช่วยพี่ยอดสุดลิ่มทิ่มประตูเลย แต่ขอให้ฝ่าด่านนังมารทั้งหลายไปให้ได้นะจ๊ะ :pandalaugh:
-
ใจชื้นขึ้นมากมาย ที่พี่ยอดยังไม่จากไปไหน
งานนี้ก็ต้อง ตามง้อ ตามขอโทษกันล่ะ แอบทำให้ทีมใจเสียไปตั้งหลายปี
แต่เอาใจเชียร์นะ คู่กันแล้ว ไม่แคล้วกัน :z1:
-
สงสารทั้งพี่ยอด และทีมด้วยอ่ะ
แต่เห็นด้วยกับทีมนะ...กับการแก้แค้น
ต้องทำให้พี่ยอดรู้ตัวบ้างว่าทำให้ใครเจ็บปวดขนาดไหน
ขออย่าให้นานจนเกินไป จนพี่ยอดทนไม่ได้ก็พอนะทีม :monkeysad:
-
ทีมจ้า ใจอ่อนเถอะนะ
สงสารพี่ยอดมากมาย
อยากอ่านตอนหวานๆจัง
-
ทีมทำได้สะใจชะมัด
พี่ยอดต้องเจอแบบนี้แหล่ะ
เจ็บใช่ไม๊หล่ะ
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
อย่างอนกันมากน่ะ
พี่ทีม
คู่แข่ง เยอะเหลือ เกิน
แต่ล่ะนาง แรงๆๆ ทั้งนั้น เรยย
o13 o13 o13
-
ห้าปีที่ต้องทำใจ :sad11:
แค่นี้ไม่พอหรอก :angry2:
จัดไปให้หนักเลยทีน o13 o13 o13
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ม่ายอาว เศร้า แบบนี้ ๆ ๆ ๆ ๆ
อ่านไป ร้อง ไปมาหลายตอน แล้ว
:o12:
-
คุณเป้มาต่อแล้ว :mc4:
ไงก็เอาใจช่วยทั้งทีมทั้งพี่ยอด ขอให้เข้าใจกันด้วยดีเถอะ
มาทำงานวันแรกก็โดนเขม่นซะแล้ว
ทีมก็อย่าโกรธพี่ยอดให้นานเลย สงสารพี่ยอด อิอิ พระเอกผู้น่ารักของเรา
อ่านตอนนี้แล้วเศร้าจะร้องไห้ตาม ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องทีมกับพี่ยอดรึเรื่องสอบกันแน่ :a5:
ว่าแล้วก็อยากดู shoot'em up :o12: เกี่ยวกันไม๊นั่น มาต่อเร็วนะคะ อาทิตย์หน้าไปฝึกงานแล้ว จะได้เป็นกำลังใจ :-[
แฮ่ๆ ไงก็เป็นกำลังใจให้คุณเป้นะคะ
-
:really2: อ่านรวดเดียวจบเลยตั้งแต่
ซีซั่น 1- 2 สุดยอดมากเลยอ่ะอ่านไปยิ้มไปตลอด
พี่ยอดน่ารักได้อีกอ่ะถ้าไม่หวังดีกับทีมจนเกินไปแบบนี้นะ
ส่วนทีมชีค่อดเลิศที่สุดเลยคร้าให้ใจไปเต็มๆแบบไม่มีกั๊กเลยนะนี่
แอบสงสารแก้วอ่ะดูน้องไผ่ดิรู้ว่ารักอ่ะแบบนี้สมควรแย่งชิงนะบอกไว้
เกือบร้องไห้แล้วตอนที่สึนามิถล่มพี่ยอดแกเนียนมากจนเราน้ำตาไหลพรากเลย
ป.ล. รีบมาต่อไวๆนะคร้าอยากอ่านต่ออย่างรุนแรงแบบว่าแบบสงสารพี่ยอดอ่ะคืนดีกันดีกว่านะ
-
ทีม อย่างอลเกินงามนะ เค้าชักเป็นห่วง ยอดซะแล้วซิกลัวว่ายอดจะทำรุนแรงกับทีมง่ะ
ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
-
เป็นกำลังใจให้นะครับบบบบบบบบบบ
มาต่อไว ๆ นะครั๊ฟฟฟฟฟฟฟ
:L2: :L2:
-
สงสารพี่ยอดอ่า เมื่อไหร่ทีมจะใจอ่อน
รอติดตามต่อ
-
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่ยอด ง้อทีมให้สำเร็จนะคับ ยังงัยทีมก็ใจอ่อนอยุ่แล้วหละ เพราะว่าตั้ง 5 ปีแล้วทีมยังไม่ยอมเปิดใจให้คนใหม่เลย เพราะว่าคู่นี้เค้าเกิดมาเพื่อเป็นคู่กันจริงๆ คับ
-
+1 ให้เป้
ทำโทษได้ แต่อย่านานนักนะคะ
สงสารพี่ยอด
กลัวจะโดนคุณชัชงาบไปรับประทาน
-
ใจร้ายไปหรือเปล่าน้องทีม
ระวังจะเจ็บมากกว่าเดิมนะจ๊ะ :sad11:
-
มาแล้วๆๆๆๆ...มาเม้นก่อนอ่าน
ขอไปอ่านก่อน.. :pig4:
-
น้องทีมเริดดดด.....มากค่า o13
อย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆนะ ให้อิพี่ยอดมานรู้ซะมั่ง...ว่าอย่าล้อเล่นเรื่องความรู้สึกกันแบบนี้ โดยเฉพาะเรื่องตายเนี่ย ฮึ่ม!!!!
อยากรู้จริงๆ ทำไมพี่แกใจแข็งใจร้ายกะทีมได้ขนาดนี้
ต้องจากกัน5ปีเชียวนะ พี่ยอดห้ามใจตัวเองไม่ให้ติดต่อทีมได้ยังไงเนี่ย ใจร้ายใจดำที่สุด :o12:
ฮึ่ยยยยย ยิ่งเม้นท์ยิ่งปรี๊ดดดดดด
ปล. รูปน้องเป้น่ารักมากกกกกกกกก ตาก็หวาน ปากแดงๆอีกตะหาก แอร๊ยยยยยย :o8:
-
จิ้มๆๆ พี่เป้จ้ะ.
ดีใจมากที่พี่เป้มาต่อ ฮิฮิ
ฮือออ สงสารพี่ยอดจังเลย
คิดแต่ว่าจะให้ทีมเล่นพี่ยอดหนักๆ
แต่อ่านแค่ตอนเดียวก้ใจอ่อนแล้ว
ทีมจ๋าา เค้าสงสารพี่ยอดอ้ะะะ
ไม่ใช่แต่พี่ยอดจะเจ็บน้ะ ทีมก้เจ็ยน้ะ รู้หรอกน่าาา T ^ T
พี่เป้เคลียร์งานเร็วๆน้ะจ้ะ อิอิ
*รูปพี่เป้น่ารักจริงๆ เคลิ้มๆ555+
-
จะทำอะไรก็คิดเยอะๆนะ พี่ทีม เฮ้อ จากกันก็นานพออยู่แล้ว ก็อย่าปล่อยให้เวลานั้นเสียเปล่ามากขึ้นอีก
แล้วที่สำคัญอย่าดึงใครมา เพื่อทำร้ายจิตใจของใครหลายๆคน...........
:เฮ้อ:
-
พี่ทีม เจ็บ แค่นี้ยัง ไม่ พออีกเหลอ
การแก้แค้น มันไม่ได้ทำให้ทุกอย่าง ดีขึ้น นะ
เฮ้อ อ
เริ่ม สงสาร พี่ยอด แต่ ก็ นะที่ ทำไว้ ก็แสบ พอใช้เรย :เฮ้อ:
-
คนหน้าตาดีทำไมมไปที่ไหนถึงมีศัตรู
พี่ทีมนี่ใจแข็งน่าดู ท่ามาง้อคงมีหลุดมั่งแหละ
แต่สุดๆอ่ะ
เชียร์พี่ทีมจ๊ะ แต่แอบสงสารพี่ยอด
ก็คนมันร๊ากกกกกกก
-
ทีมก็แรงอย่างงี้แหละ แต่เดี๋ยวก็คงจะมีหลุดบ้างแหละ ก็คนมันรักนี่นา แต่ว่าน้า แกล้งๆมากๆเข้า คนที่เจ็บน่ะ กลัวว่าจะไม่ใช่พี่ยอดแต่จะเป็นทีมอ่ะดิ
ว่าแต่ประโยคที่พี่ยอดพูดว่า "ผัว" ออกมา มันไม่ชินอ่ะ ก็พี่ยอดน่ะ ออกจะน่ารัก ทำไม๊ทำไมถึงพูดแบบเน้ โกรธจัดงั้นดิ?
พี่เป้สู้ๆ เคลียร์งานให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาต่อ จะรอตรงนี้แหละ รอได้จ้า
-
ทีมใจร้ายยยยยยย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
แต่เอาให้เข็ดมาเล่นกับความรู้สึกได้ไง ช่ายป่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
เวลาห้าปืที่ผ่านไป มันไม่ช่วยให้ทำใจได้นะครับ :o12:
-
ห้าปีกับคนรักที่ตายจากไปมันแรงไปจริงๆนะพี่ยอดดดด
ครั้งนี้ให้ทีมเอาคืนให้สาสมหน่อยเถอะ 5555 :laugh:
ว่าแต่ ทีมนี่มีเพื่อนใหม่ดีจริงๆ แต่ศัตรูก้ชุมซะด้วย
-
เอาให้หนัก จนบัดนี้เราก็ยังไม่เข้าใจว่าผู้ชายทำได้อย่างไร ทั้งๆที่รู้ว่าจะำทำให้แฟนเสียใจ ทั้งๆที่ยังรักและไม่เคยคิดจะมีคนใหม่ ตัวเองก็ยังรักและคิดถึงและแฟนก็ต้องเสียใจ ถ้าทีมไม่กลับมาหรือทีมไม่รู้เรื่องเลย เขาจะทำยังไงและพี่ยอดทำไปเพื่ออะไร ทำแล้วได้อะไร ทั้งๆที่พี่ยอดน่าจะแคร์ความรู้สึกของคนที่รักมากที่สุด มิใช่รึ :z3:
-
:serius2: พี่ยอดน่าสงสารอ่ะ
แต่ว่าก็สมควร :z6:
-
ทำดีแล้ว ทีม เหอะๆๆ
ชั้นก็ร้ายนะยะ
-
เป็นใครก็ต้องทำยังงี้
5ปีเชี่ยวนะ
ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่าเอาคืนพี่ยอดสักหน่อยนะเนี่ย
-
เอาแล้วน้องทีม อย่างมันอ่ะ
พี่ยอดจ๋อยเลยอ่ะ ทั้งสนุกและน่าสงสาร 5555+
-
:เฮ้อ: :monkeysad:สงสารทั้งคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว มาเร็วๆๆๆๆค่ะพี่เป้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ง่าาาา ทีมใจร้าจังอ่า แอบสงสารพี่ยอดง่ะ อุตส่าห์ไปสร้างเนื้อสร้างตัว คงอยากจะเซอร์ไพรส์ง่ะ
อย่าแกล้งพี่ยอดนานนะทีม สงสารอ่ะ
-
มาบ๊วบ เอ้ยยยยย มาบวก ให้น้องเป้ (อิอิ ฝากไปถึงทีม กะ พี่ยอด)
-
พี่ทีม : โหดมากได้ใจมากครับ อย่างปล่อยไปง่ายๆนะครับต้องให้พี่ยอดสำนึก
พี่ยอด : อย่ายอมแพ้นะครับ สู้ๆต่อไปชดใชข้ให้กับความเสียใจของทีม
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมาก o13
-
ขอบคุณครับ ทีมก็อย่าแกล้งพี่ยอดมากนักเลย
-
เฮ้ออ ยังไงก้อขอให้รักกันๆเหมือนเดิมนะคร้าบบ
แต่รุ้สึกเหมือนจะมีตัวอิจฉาเกิดขึ้นมาอีกแระ อิอิ
เป็นกำลังใจให้เป้นะครับบบ :3123:
:impress2:
-
จะงอนพี่เค้า ก็เอาแต่พองามนะทีมนะ o18
เดี๋ยวพี่ยอดงอนกลับ ซวยเลยคราวนี้
แต่เพื่อนคิมนี่น่ารักดีนะ ส่วนนังชัชนี่ตัวอิจฉาชัดๆเลย 55+
ระหว่างที่งอนกันอยู่ ก็อย่าเพิ่งมีมือที่สาม สี่ ห้าแระกัน
แบบว่าปวดหัวแทน :z3: :z3:
-
พี่เป้ คิดถึงจังเลย มาเร็ว ๆนะ
วันนี้วันศุกร์แห่งชาติ ไปเที่ยวไหนรึเปล่าค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 3
...ตอนบ่ายผมมัวแต่ยุ่งเรื่องการเรียนรู้งานใหม่จนลืมพี่ยอดไป...คิมสังเกตว่าดวงตาของผมดูช้ำ แต่เราก็ยังไม่สนิทพอที่จะคุยเรื่องส่วนตัวได้ขนาดนั้น...พอได้รู้ระบบงานบัญชี ผมว่ามันก็ไม่ยากนัก แต่น่าเบื่อที่ต้องจมอยู่กับกองเอกสารและจ้องหน้าจอครั้งละนาน ๆ...สูตร Microsoft Excel ที่ผมลืมไปแล้ว ถูกนำกลับมาใช้อีกครั้ง...คิมค่อนข้างพอใจที่ผมเรียนรู้งานอย่างรวดเร็ว และสามารถรับส่งมุขกันได้ทัน...
“...เลิกงานแล้วทีมไปไหนต่อป่าว...” คิมถามพลางส่องกระจกสำรวจตัวเองก่อนกลับบ้าน
“...ยังไม่รู้เลย...” ผมปิดคอม เก็บของเข้าลิ้นชัก
“...ไปเดินเล่นตลาดนัดหลังตึกกันมั้ย...”
“...ไปสิ...” ผมตอบแบบไม่ต้องคิด
“...งั้นไปกันเลย ห้าโมงกว่าแล้ว...” คิมทาลิปมันแล้วลุกขึ้นเดินนำผมไปรูดบัตร
*
*
“...โอ้โห...เด็กใหม่ตรงต่อเวลาจริง ๆ...” ชัชที่ยืนอยู่ในเค้าท์เตอร์พูดลอย ๆ แต่หมายถึงผม เพราะตรงนั้นมีผมคนเดียวที่เป็นพนักงานใหม่
“...ก็งานเสร็จแล้ว จะให้นั่งลอยหน้าลอยตาเฉย ๆ ในออฟฟิศให้เปลืองแอร์ทำไมล่ะ...เอ๊ะ...หรือจะต้องรอให้เจ้านายเห็นก่อนว่ากลับบ้านช้า...เค้าจะได้เข้าใจผิดคิดว่าพนักงานคนนี้ขยั๊นขยัน...” ผมพูดลอย ๆ บ้าง
“...ว๊ายยยยยยยย...ชั้นรอคนแรง ๆ แบบนี้มานานแล้ว...” คิมกรี๊ดด้วยความถูกใจ
“...ปากดีเหลือเกินนะ...” ชัชเบะปาก
“...ไม่ใช่ปากดีอย่างเดียวนะ...หน้าตาก็ดีด้วย...” คิมย้อนแทน ผมหัวเราะกับความมั่นใจของมัน
“...ไปกันเถอะ...เสียเวลา...” ผมรูดบัตรแล้วเดินไปรอลิฟท์
*
*
...ทันทีที่ลิฟท์มาถึงชั้นล่างสุด...ผมเห็นร่างสูงของพี่ยอดยืนเด่นอยู่บริเวณประตูทางออก...คิมตาโตเอามือปิดปาก...ผมหันไปมองท่าท่างตื่นเต้นของคิมแล้วนึกถึงมิ้นท์ สองคนนี้มีส่วนคล้ายกันมาก แต่มิ้นท์มันไม่ค่อยตามแฟชั่นอย่างคิมเท่านั้น...
“...คุณยอดมองมาทางนี้แหละ...ตกลงรู้จักกันจริง ๆ ใช่มั้ย...” คิมกระซิบถาม
“...อืม...”
“...รู้จักกันได้ยังไงอ่ะ...”
“...เคยทำงานที่เดียวกัน...” ผมตอบสั้น ๆ
“...ขอคุยกับทีมสักครู่นะครับ...” พี่ยอดก้าวยาว ๆ เข้ามาจนถึงเราสองคน แล้วหันไปพูดกับคิม
“...ไม่ต้องไปไหนคิม...เราคุยกันตรงนี้แหละ...” ผมดึงมือคิมไว้
“...เอ่อ......................” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...มีอะไร...” ผมถามเสียงแข็ง
“...ทีมพักที่ไหนเหรอ...เอ่อ...ให้พี่ไปส่งนะ...” พี่ยอดเขินจนหน้าแดง ผมก็อึ้งที่พี่ยอดกล้าพูดต่อหน้าคิมที่ยืนเหวออยู่
“...ไม่ต้อง...ทีมกลับเองได้...”
“...ทำไมล่ะ...เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะนะ...”
“...มีอะไรก็พูดมาเลยสิ...” ผมท้า
“....................................” พี่ยอดเงียบ ผมยิ้มมุมปาก แล้วลากเพื่อนสาวออกมาจากตึก
*
*
...คิมเดินดูของที่ตลาดนัดอย่างไม่เป็นสุข หันซ้ายหันขวา คอยมองแต่ด้านหลังซึ่งพี่ยอดเดินตามพวกเราอยู่ในชุดสูทเต็มยศ...ซักพักเค้าคงจะร้อน หรืออายสายตาแม่ค้าที่มองผู้ชายในมาดนักธุรกิจมาเดินตลาดนัด จึงถอดเสื้อสูทออกมาพาดแขนไว้ เหลือแต่เสื้อเชิ้ตแขนยาว ดูดีไปอีกแบบ แต่ยังไงมาดของเค้ามันไม่เหมาะกับการเดินตลาดนัดเลยจริง ๆ...
“...ทีมกินคนเดียวหมดเหรอ...” คิมถามเมื่อเห็นผมซื้อขนมหลายอย่างจนแทบไม่มีมือจะถือ
“...ไม่หมดหรอก ซื้อไปฝากเพื่อนด้วย...ไม่ได้กินขนมพวกนี้นานแล้ว ซื้ออย่างละสิบ ยี่สิบเอง...อยากกินอ่ะ...” ผมตอบยิ้ม ๆ
“...หา...ขนมเบื้อง ขนมถังแตก กล้วยแขก ไข่นกกระทาอะไรเนี่ยนะ ไม่ได้กินนานแล้ว...”
“...เอ่อ...แถวบ้านเก่าเราไม่มีตลาดอ่ะ...จะซื้อของกินก็ต้องไปซุปเปอร์ฯอย่างเดียวเลย...” ผมแก้ตัว
“...แล้วนี้จะหิ้วของพวกนี้ขึ้นรถไฟฟ้าเหรอ...”
“...คิดว่าขึ้นแท็กซี่กลับดีกว่า...อุ๊ย...ลูกชุบขายยังไงอ่ะครับ...” ผมให้ความสนใจกับขนมตรงหน้า
“...ทีม...เราว่าพี่ยอดกำลังเดินตามพวกเราอยู่นะ...เราหยุด เค้าก็หยุดด้วยอ่ะ...” คิมกระซิบ พลางมองไปที่พี่ยอดที่อยู่ไม่ไกลนัก
“...ไม่หรอก...” ผมหันไปสบตากับพี่ยอดที่มองมาพอดี
*
*
...รู้ทั้งรู้ว่าพี่ยอดเดินตาม แต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็น ไม่สนใจ เอ็นจอยกับการซื้อของไปกินกับเพื่อนสาวเย็นนี้...ไม่นานนักผมแยกกับคิม และกำลังเดินไปเรียกแท็กซี่กลับบ้าน...
“...ให้พี่ไปส่งเถอะ...” พี่ยอดมายืนข้าง ๆ พลางทำท่าจะช่วยผมหิ้วถุงขนม
“...ไม่เป็นไร ทีมกลับเองได้ ขอบคุณ...” ผมชะเง้อมองรถแท็กซี่ ไม่สนใจพี่ยอด
“...ทีม...ให้โอกาสพี่อธิบายบ้างสิ...”
“...มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอ...” ผมเลิกคิ้ว มองพี่ยอดกวน ๆ
“...โอเค พี่ขอโทษ พี่พร้อมจะอธิบายแล้วนะ...” พี่ยอดเริ่มอ้อน ผมแข็งใจเบือนหน้าหนี
“...แต่ทีมไม่พร้อมจะฟัง...” ผมพูดห้วน ๆ ก่อนจะโบกมือเรียกแท็กซี่ แล้วขึ้นรถไปโดยไม่มองพี่ยอดอีกเลย
*
*
...ผมแวะร้านของมิ้นท์ก่อนขึ้นห้อง...มันชอบใจกับของฝาก เพราะถึงแม้ว่าขนมพวกนี้มันจะหากินง่ายในกรุงเทพฯ แต่คนที่ยุ่งตลอดเวลาอย่างมิ้นท์ไม่มีโอกาสได้ไปเดินซื้อของตามตลาดนัดอย่างผมแน่นอน...เราสองคนคุยไปกินไปจนหมด อิ่มพอดี...ผมเล่าให้เพื่อนสาวฟังถึงเรื่องที่เจอพี่ยอดในวันนี้ มิ้นท์อ้าปากค้าง ไม่คิดว่าผมจะใจแข็งขนาดนี้...
“...สงสารพี่ยอดอ่ะ...” มิ้นท์ทำหน้านางเอกขึ้นมาทันที
“...อีนี่...แล้วไม่สงสารกูเหรอ...ห้าปีเชียวนะเฟ้ย...”
“...สงสารสิ...แต่มึงก็เบา ๆ หน่อยเหอะ...ดีแค่ไหนแล้วที่เค้าไม่หายไปมีลูกมีเมีย...ไม่งั้นมึงกระอักตายแน่...”
“...ไปอาบน้ำดีกว่า...” ผมลุกหนี
“...แหม...กลัวใจตัวเองละสิ...” มิ้นท์แซว
*
*
...ถึงงานจะไม่หนัก ไม่เหนื่อย แต่เพราะความเครียดที่ต้องจดจำอะไรหลาย ๆ อย่าง และอากาศที่ร้อนอบอ้าวทำให้ผมเพลียกว่าทุกวัน...ก่อนนอน ผมเปิดคอมเช็คเมล์...พี่ยอดยังคงส่งเมล์มาขอโทษ และพยายามจะนัดคุยให้ได้...ผมเกือบจะใจอ่อน แต่พอนึกได้ว่า ถ้าพี่ยอดไม่รู้ว่าผมอยู่กรุงเทพฯ เค้าก็ยังไม่คิดจะบอกความจริง...คิดแล้วโมโห...ผมตัดสินใจเข้านอนก่อนที่จะฟุ้งซ่านกว่านี้...
*
*
...คืนนี้ผมฝันร้ายอีกครั้ง...แต่โชคดีที่นาฬิกาปลุกดังขึ้นซะก่อน...ผมนอนนิ่ง ๆ เพื่อทบทวนความฝันเมื่อครู่กับความจริง...ในที่สุดผมก็ได้ความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมา...รีบอาบน้ำแต่งตัว ลงไปซื้ออาหารเช้า...จัดการทุกอย่างเรียบร้อย...และออกจากบ้านในเวลาสายกว่าเมื่อวาน เพราะผมกะเวลาไว้แล้ว...เดินทางสายกว่าเดิมนิดนึง แต่คิดผิด ยิ่งสายคนบนรถไฟฟ้ายิ่งเยอะ เห็นแล้วเวียนหัว...
...ผมเดินกึ่งวิ่งเพื่อให้ทันรูดบัตรเข้างานในตอนเช้า...สงสัยจะกะเวลาผิด...วันนี้รถไฟฟ้าแน่นมาก เข้าขบวนรถไมได้เลย...ผมต้องรอขบวนต่อไป...พลาดไปนิดเดียว ทำผมเกือบเข้าออฟฟิศสายในวันทำงานวันที่สอง...ขณะที่เดินจ้ำ ๆ ไปที่ลิฟท์ พี่ยอดเดินมาจากมุมล็อบบี้ เข้าประกบผมทันที...ผมตกใจหันไปมอง แล้วไม่สนใจ เดินก้าวยาว ๆ ต่อคิวขึ้นลิฟท์...
...ลิฟท์ตึกนี้แบ่งเป็นสองโซน...คนที่ทำงานอยู่ชั้น 21 ขึ้นไปจะต้องขึ้นอีกฝั่งหนึ่ง...ที่นี่ชั้น 1 ถึง 4 ใช้สำหรับจอดรถ...ชั้น 5 เป็นชั้นที่มีแคนทีน...มีอาหารขายเยอะ แต่คนก็เยอะเช่นกัน...เมื่อวานคิมถึงได้พาผมออกไปกินข้างนอกแทน...พนักงานที่นี่เยอะจริง ๆ ขนาดจะขึ้นลิฟท์ในช่วงเวลาเร่งด่วนอย่างนี้ยังต้องต่อแถวค่อย ๆ ทยอยเข้าลิฟท์...และผมก็พลาดอีกครั้ง...วันนี้มันเป็นยังไงเนี่ย รถไฟฟ้าก็พลาด ลิฟท์ก็พลาด ทำให้ยิ่งช้าไปกันใหญ่...อีกสิบนาทีก็แปดโมงแล้ว ไม่อยากสายให้เสียประวัติเลย ผมหงุดหงิด แต่พอหันไปเห็นพี่ยอดมองอยู่ ผมยิ่งทำหน้าเครียด...ในที่สุดประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมก้าวเข้าไปเป็นคนแรก ตามด้วยพี่ยอด...พอคนอื่น ๆ ตามเข้ามา มันก็เริ่มเบียด พี่ยอดแทรกตัวไปอยู่ด้านหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะผมมัวแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่สนใจเค้า...
“...อุ๊ปส์...ขอโทษ...” ผมพูดเบา ๆ เมื่อเซไปโดนพี่ยอด
“...ไม่เป็นไรครับ...” พี่ยอดพูดข้างหู เสียงนุ่ม ๆ และลมหายใจอุ่น ๆ ของเค้าทำให้ผมขนลุก แค่นั้นไม่พอ พี่ยอดยังดึงเอวผมไปแนบกับตัวเค้า และวางมือไว้ที่เอวไม่ปล่อย ตอนนี้เหมือนผมกำลังยืนพิงพี่ยอดอยู่
“...เอามือออกไป...” ผมกัดฟันพูด และพยายามขยับตัวหนี
“...ทีมทำงานที่บริษัท.......เหรอ...” พี่ยอดถามเบี่ยงความสนใจ แถมยังดึงผมให้เอนตัวเข้าหาอีก
“.....................” ผมเงียบ เอาละสิ...ถ้าผมขึ้นลิฟท์โซนนี้ เท่ากับว่าต้องทำงานบริษัทในชั้น 19 และ 20 เท่านั้น เมื่อวานที่เจอกัน พี่ยอดเห็นผมในลิฟท์ขาลง ซึ่งผมจะเลือกลงโซนไหนก็ได้ที่ลิฟท์มาถึงก่อน เพราะมันหันหน้าชนกันอยู่...
“...พักเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะ...เดี๋ยวพี่ไปรับ...” พี่ยอดได้ที เห็นผมไม่ต่อปากต่อคำจึงรีบรุก เมื่อถึงชั้น15 ในลิฟท์เหลือผมกับพี่ยอดสองคนแล้ว
“...ไม่รบกวนคุณยอดดีกว่าครับ...” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง พลางขยับตัวออกห่าง
“...ไม่ได้ง้อแฟนมานาน...สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย...” พี่ยอดยิ้มแบบที่ทำให้ผมใจอ่อนยวบ
“...ใครเป็นแฟนคุณ...”
“...ถ้าในลิฟท์ไม่มีวงจรปิด ทีมรู้ใช่มั้ยว่าพี่จะทำอะไร...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ไม่รู้...จำไม่ได้หรอก...ความทรงจำมันตายไปพร้อมกับพี่ยอดเมื่อห้าปีที่แล้วอ่ะ...” ผมประชด
“...งั้นพี่คงต้องรื้อฟื้นความทรงจำของทีมหน่อยดีกว่า...”
“...กล้าเหรอ...” ผมมองไปที่กล้อง
“...ถึงจะมีวงจรปิด แต่มันก็มีจุดลับตานะ...อย่าลืมว่าพี่เป็นช่างมาก่อน...และพี่สามารถหยุดลิฟท์ได้ด้วย...” พี่ยอดพูดพลางขยับตัวเข้าใกล้ผม และเอื้อมมือไปที่จุดควบคุมลิฟท์ข้างประตู
“...อย่า...เดี๋ยวทีมไปทำงานสาย...ไม่ใช่ทีมคนเดียวด้วย...คนที่รอลิฟท์ข้างล่างอีกเยอะนะ...” ผมรีบห้าม เพราะรู้ว่าพี่ยอดทำได้จริง ๆ
“...โอเค...งั้นตอนเที่ยงพี่มารับนะครับ...” พี่ยอดสรุป และลิฟท์หยุดในชั้นออฟฟิศเค้าพอดี
“...เออ...” ผมกระแทกเสียงรับคำ พี่ยอดเดินเฉียดผมออกจากลิฟท์ แต่ใช้เท้ากันประตูไว้ แล้วชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...เฮ้ย...” ผมตกใจที่โดนหอมโดยไม่ได้ตั้งตัว
“...ไม่ต้องกลัว...ตรงที่ทีมยืนน่ะ เป็นมุมที่กล้องแพนไม่ถึงแน่นอน...” พี่ยอดพูดกวน ๆ ก่อนจะยักคิ้วให้ ก่อนจะปล่อยให้ประตูปิด
*
*
...ผมออกจากลิฟท์ในชั้นถัดไป...มองนาฬิกา และรีบรูดบัตร แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก...ยังไม่ทันจะเอาบัตรพนักงานคล้องคอ เสียงกระแนะกระแหนก็ดังลอยมา จากเค้าท์เตอร์ประชาสัมพันธ์...
“...วันที่สองก็สายซะแล้ว...จะพ้นโปรมั้ยเนี่ย...”
“...ที่นี่เข้างานตอนเจ็ดโมงห้าสิบห้าเหรอ...” ผมถามด้วยสีหน้าอินโนเซ็นส์ ก็ในเมื่องานเข้าเวลาแปดโมง ผมรูดบัตรก่อนเวลาเข้างานตั้งห้านาที มันสายตรงไหนฟะ
“...มาเร็วกว่านี้มันลำบากมากนักใช่มั้ย...” ชัชเดินออกมาประจันหน้าผม
“...แล้วจะให้รีบมากวาดออฟฟิศแต่เช้าเหรอ...” ผมกวน
“...ชั้นเตือนด้วยความหวังดี...” ชัชจ้องหน้าผม
“...ถ้าหวังดีจริง ๆ ก็ขอบใจ...” ผมจ้องกลับ
“...อุ๊ย...คุณยอด...มีอะไรให้บริษัทของเรารับใช้ครับ...” ชัชเปลี่ยนสีหน้าเป็นนางเอกใสซื่อ ฉีกยิ้มกว้าง ผมหันไปมอง พี่ยอดเดินขึ้นมาทางบันไดข้างลิฟท์
“...เอ่อ...ผมมาหาทีมอ่ะครับ...” พี่ยอดเก๊กมาดขรึม
“...เด็กใหม่บริษัทเราไปทำอะไรให้คุณยอดไม่พอใจหรือเปล่าครับ...” ชัชถาม และมองมาที่ผมเหมือนตำหนิ และแสดงท่าให้พี่ยอดเข้าใจว่าผมเป็นลูกน้องชี
“...เปล่าครับ...ผมแค่มาเตือนเค้าว่าอย่าลืมเรื่องที่คุยกันไว้...” พี่ยอดรีบพูด
“...อืม...” ผมพยักหน้าแบบไม่เต็มใจนัก
“...เรื่องส่วนตัว หรือเรื่องงานครับ...เอ่อ...ผมหมายถึง...ถ้าเป็นเรื่องงาน ทีมเค้ายังใหม่อยู่ อาจจะทำอะไรผิด ๆ ถูก ๆ ได้...” ชัชอยากรู้ แต่ทำเนียน
“...เรื่องส่วนตัวอ่ะชัช...รู้กันแค่สองคน...พี่ยอด...ทีมไม่ลืมหรอกว่าวันนี้เรามีนัดกัน...ทีมไปทำงานก่อนนะ...รู้สึกว่าจะสายแล้ว...ยามเฝ้าที่รูดบัตรยิ่งชอบจับผิดอยู่...” ผมแกล้งแหย่ชัชแล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้น 20 ที่เป็นแผนกของผม
*
*
...เช้านี้ผมทำงานอย่างมีความสุข...นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้เผลอยิ้มกับตัวเองเมื่อลูบแก้มข้างที่พี่ยอดหอม...พอเปิดเมล์ในช่วงสาย พี่ยอดก็ส่งข้อความหวาน ๆ มาง้ออีก...ผมหน้าแดงเมื่ออ่านข้อความที่เค้าบอกว่าอยู่ใกล้ผมแล้วแทบอดใจไม่ไหว...จริง ๆ แล้วไม่อยากจะเชื่อ แต่ไอ้ที่แนบสะโพกผมเมื่อเช้าตอนเบียดกันในลิฟท์มันแสดงได้ฃัดเจนกว่าข้อความที่เค้าส่งมา...เชื่อก็ได้...ส่วนนั้นจากที่รู้สึกนิ่ม ๆ ในตอนที่โดนครั้งแรก มันค่อย ๆ ขยายตัวดันสะโพก จนทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง ใจเต้นแรง...หวนคิดถึงตอนที่เราสองคนนอนร่วมเตียงเดียวกัน...ความทรงจำต่าง ๆ ก็ลอยเข้ามาในหัว...ผมต้องแสร้งทำเป็นหัวเราะกับฟอร์เวิร์ดเมล์ เมื่อคิมมองอย่างสงสัยที่เห็นผมนั่งตาลอยยิ้มอยู่คนเดียว...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และทุกคำแนะนำนะครับ...วันนี้มาต่อให้ดึกนิดนึง...เคลียร์งานเสร็จแล้ว...วางแผนจะไปเที่ยวทะเลในสัปดาห์หน้า...ไม่รู้ว่าจะลาหยุดได้หรือเปล่า...แต่ถ้าได้ไปเที่ยว ก็ไม่กระทบกับการมาลงตอนต่อไปนะครับ เพราะผมใช้เวลาแค่สองชั่วโมงในการพิมพ์...
...ดีใจที่ได้เห็นคนอ่านหน้าใหม่มาเม้นท์...ดีใจที่คนอ่านเจ้าประจำเข้ามาแสดงความเห็น และต้องขอบคุณสำหรับคำชมดีสเพลย์นะครับ...
...เป้...
-
:impress2:
งอนๆง้อๆ กันแบบนี้ก็น่ารักดี
แต่อยากให้ดีกันเร็วๆ
ทีมยังแรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม o13
+1 ให้กับความกรุ้มกลิ่มของพี่ยอด
-
น้องทีมทำงานที่ไหนก็มีแต่คนหาเรื่องเนาะ
พี่ยอมทำไรน้องทีมอ่ะ เค้าเห็นนะ
:o8:
-
ใจอ่อนซะทีนะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อร้า ย ยย ย ยย
ง้อ ได้ น่ารัก มาก พ่อ คู้น น น
ชอบ เชียร์ พี่ยอด ขาด ใจ
o13
นั่ง อ่าน ไป ยิ้ม เอา
เอา แบบนี้ อีก นะ :กอด1:
ร้องมาเยอะ และ
-
แค่พี่ยอดต้องมาง้อ ก็ว่าสนุกแล้ว
ที่สนุกเพิ่มขึ้นอีกคือ มีคุณนายชัชมาคอยกรี๊ดกระแนะกระแหน
พี่ยอดกะน้องทีมไปกินข้าวกลางวันด้วยกันแล้วจะเป็นยังไงต่อนะ
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ
เที่ยวทะเลให้สนุกนะคะ
ปล อวาตาร์งามทุกรูปเลยค่ะ
จะว่าอะไรมั้ยคะ ถ้าจะบอกว่า ทั้งงาม ทั้งหวาน เวลานึกถึงหน้าน้องทีมก็นึกถึงอวาตาร์คุณเป้นี่หละค่ะ :-[
-
โอ๊ยยยน่ารักอะ อ่านไปเขินไป :o8:
พี่ยอดสู้ๆง้อทีมให้สำเร็จเร็วๆนะจ๊ะ :mc4:
ขอบคุณพี่เป้คร้าที่มาต่อให้ :call: :bye2:
-
ทีมยกโทษให้พี่ยอดเถอะ :call:
น่าสงสาร
แต่รออีกหน่อยก็ได้
อยากดูวิธีการง้อน่ารักๆของพี่ยอด :man1:
-
พี่ทีมยอมๆพี่ยอดนะ
รักกันดีกว่า
:กอด1: :กอด1:
-
rกี๊ตตตพี่เป้มาต่อแล้ว ตอนนี้น่ารักดีจัง
-
:o8:พี่ยอดน่ารักอะง้อน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก พี่ทีมใจอ่อนเร็วๆๆๆๆๆน้า o13
-
แล้วจะให้พี่ยอด ง้อนานถึงไหนนี้
:undecided: :undecided:
-
น่ารัก ละลายอ่ะ
-
ขำพี่ยอดที่บอกว่า ไม่ได้ง้อแฟนนานแล้วสนุกดีเหมือนกัน
น่ารักมาก.......... พี่ยอด..........
เลิฟพี่ยอดมากมาย :m1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
แหม พี่ยอดนี่กล้าขึ้นเยอะนะเนี่ย รุกหนักกว่าแต่ก่อนอีก สงสัยจะเอาจริงนะเนี่ย เล่นง้อซะขนาดนี้
-
ชอบตอนทีมแรงใส่ชัชอ่ะ
ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นของใคร ฮ่าๆๆๆ
-
อร๊ายดีใจ มาต่อแล้ววว
ทีมก็แหมดีใจใช่ป่ะพี่ยอดมาง้ออย่างนี้ :-[
คืนดีกันเร็วๆเน้อ ง้อกันหวานๆอีกหน่อยก็ได้ เอ๊ะ งั้นแล้วแต่คุณเป้ละกัน
แต่ว่าตอนนี้ไม่ทันแล้วยังไม่ได้จัดของเลย ว๊ากกก :z3:
:bye2:ขอตัวไปเก็บกระเป๋ากลับบ้านก่อนนะคะ อร๊ายๆ จะได้เข้ามาดูวันไหนอีกล่ะเนี่ย :sad4:
-
น้อมทีม เจอแม๊ค2 อีกจนได้
พี่ยอดรุกช้าจัง
รีบง้อเร็ว เตี๋ยวน้องทีมเปลี่ยนใจ o18
+1 น้องเป้ ให้ดีกันเร็วๆ นะ
-
ตอนนี้พี่ยอดน่ารักจังเลย :-[
ง้อๆอย่างนี้ ทีมก็อย่าใจร้ายกับพี่ยอดนักเลย
-
ความพยายามอยู่ที่ไหน ภรรเมียรออยู่ที่นั่น ( เกี่ยวกันไหมน้า )
แล้วคุณนายยามเฝ้าประตู คงอึ้งจนพูดไม่ออก :m20:
+1 พร้อมกำลังใจ วางแผนเที่ยวทะเล ขอให้แผนสำเร็จนะครับ :กอด1:
-
เฮ้ออออ แล้วก็ใจอ่อนจนได้(เป็นกรูก็ใจอ่อนวะ) กะเตยหนอกะเตย :z3: กะผู้ชายละเป็นอย่างนี้ทู้กกกที
-
อรั้ยยยยย
พี่ยอดน่ารักเกินห้ามใจนะทีม เชียร์พี่ยอดสุดใจขาดดิ้น
แต่ทีมใจแข็งอ่ะ ให้สิทธิงอนอีกแค่แป๊บเดียวพอนะ อยากอ่านหวานๆ แล้ว
+ ๆๆๆ พี่เป้ จุฟๆๆๆ ขอให้ได้ไปทะเลนะคะ งานหนักๆ จะได้พักผ่อนบ้างอะไรบ้าง
-
:angry2: พี่ยอดถ้าเป็นเจี๊ยบนะ จะตี ตี ตี พี่ยอด ด้วยริมฝีปากเลย เเหมๆๆ ห้าปีเชียวนะ
รู้สึกทีมน่ารักจังตอนโกรธ
มาต่อเร็วๆนะพี่เป้ สนุกมากค่ะ
ปล ดิสพี่เป้ น่ารักจริงๆ
-
พี่ยอดสู้ๆ น้องทีมใจอ่อนแล้ว
-
เย้ๆๆๆพี่เป้มาต่อแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว วู้ววววววว :m31:
แหมทีมจะเล่นตัวทำไม พี่ยอดเขาง้อขนาดนี้ละ ถ้าเป็นเราใจอ่อนนานแล้วนะเนี่ย (หรือเรามันใจง่ายว่ะ 555+) :laugh:
แต่พี่ยอดยังน่ารักเหมือนเดิมนะ จัดการหนูทีมให้อยู่หมัดละ เอาให้ติดบ่วงรักไปไหนไม่รอดไปเลย :oo1:
-
พี่ยอด....ง้อน่ารักเกินไปแล้วนะ
คนอ่าน...อ่านไปเขิลไปแล้วเนี่ย
ยิ่งตอนที่อยู่ในลิฟต์ ลุ้นมากเลยเหอะ :-[
แล้วที่ทีมมานั่งยิ้มหวานคนเดียวแบบนี้
แสดงว่าเริ่มใจอ่อนบ้างแล้วใช่ม่ะ????
ง้ออีกนิดส์นะพี่ยอด...เด่วก็สำเร็จแล้ว...อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ นะฮะ "ยิ้มหวาน"
:L2: :L2: :L2:
-
“...ไม่ได้ง้อแฟนมานาน...สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย...” พี่ยอดยิ้มแบบที่ทำให้ผมใจอ่อนยวบ
ชอบตรงนี้อ่ะพี่เป้
พี่เป้ไปเที่ยวสัปดาห์หน้า ก็ เอาตอนมาลงไว้เยอะ ๆเลยสิค่ะ
ชัชต้องหมั่นไส้ทีมมาก ๆ แน่เลย
อยากเห็นลีลาการง้อของพี่ยอดจริง ถ้าจะให้ทีมใจอ่อนนี่ต้องลงมือถึงเนื้อถึงตัวใช่ไหมเนี่ย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ คะ
-
น่ารักจังเลยอ่า Gredddddddd :m1:
-
เย้ๆ พี่เป้มาต่อให้เร็วัทนใจจจ
ตอนนี้น่ารักมากเลยยยยย
ให้ความรู้สึกเหมือนกลับไปอ่านเรื่องนี้ใหม่ๆ ฮ่าๆ
พี่ยอดยังน่ารักเหมือนเดิม ทีมเริ่มใจอ่อนนิดๆ ฮี่ฮี่
อ่านแล้วก็ยิ้มตาม :o8: :-[
พี่เป้จะไปเที่ยวทะเลที่ไหนค้ะเนี่ย
เพราะว่ากุจะไปเหมือนกัน เผื่อไปที่เดียวกัน ห้าๆๆ
^^
-
พี่ยอด สู้ ๆๆๆ :impress2:
-
ละลายไปเลยทีเดียวนะเนี่ย :jul1:
อย่างงี้ต้องให้ง้อซะให้เข็ด... 555
-
หึหึ ถ่านไฟเก่ากำลังคุ ถึงจะไม่ได้เิลิกกันก็ตามอ่ะนะ
แต่ก็พึ่งมาเริ่มก่อไฟรักกันอีกครั้งนึงแล้ว อิพี่ยอดเคอะ
ถ้ารู้ว่ามะเอียแพ้อะไรในตัวเอง ก็รีบปล่อยฟีโรโมนให้ไวเลยนะเคอะ
แค่วันที่สองเท่านั้น ....นุ้งทีมเคอะอย่าเล่นอะไรให้แรงนักเน้อ
สงสารพี่ยอดบ้าง....นะจ๊ะ
+ คะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:m1: :m3: :o8: :-[ :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะงับ
พี่งับผมขอรอได้ไหม
ช่วยต่อให้ยาวๆๆหน่อยจิ
อ่านได้แปปเดียวเอง
555+
ชอบพี่ยอดจัง
ขอบคุงนะงับ
-
...พี่ยอดเอ้ย...ใกล้แล้วๆ...รุกอีกๆ...เอาแบบทีมตั้งตัวไม่ทันนั่นแหละ
...ทีมน่ะเจ้าแผนการ...ต้องเจออะไรที่มันมาแบบเหนือความคาดหมาย
... :pig4:
-
ทีมเริ่มใจอ่อนเเล้ว
:o8: :3123:
-
อร๊ายยยย น่ารักกกกกก > W < มีความสุขขขข
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เสือ สิงห์ กระมิง
มากมาย เหลือ เกิน บริษัท นั้น อ่ะ
สู้ๆๆ น่ะ พี่ทีม
เชียร์ ขาดใจ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
พี่ยอดตามมาง้อแล้วววววววววววววววววววว
-
ใกล้จะได้คืนดีแล้วแน่ๆถ้าไม่มีมารผจญ ><!
อ่านแล้วก็แอบกลัวโลกของการทำงานอยู่เหมือนกันนะคะ...
มีคนทุกรูปแบบไม่เหมือนสมัยเรียนที่ถ้าไม่ถูกกันก็เลี่ยงได้แต่นี่ถ้าต้องทำงานด้วยกันมันก็ต้องมีคุยกันบ้าง...
บางครั้งต่อให้เราทำดีแค่ไหนก็ใช่ว่าจะมีคนมองเราแง่ดีเสมอไป
ทีมโชคดีนะคะที่มีความมั่นใจในตัวเองแบบนั้น ถ้าเป็นคนที่เค้าไม่กล้าคงได้แต่โดน :z6: :beat:
แล้วก็ขอให้พี่เป้ได้ไปเที่ยวทะเลนะคะ
ถ้าไปแล้วอย่าลืมถ่ายภาพสวยๆมาฝากนักอ่านนะคะ :bye2:
-
กรี๊ดดดดดดดดด....ม่ายหวายแระ ไม่ไหวแล้ววววววว
คุณพี่ยอดทำไมง้อได้น่ารัก น่าlove ชวนใจละลายเยี่ยงเน้ :-[
ถ้าขอย้่ายข้างกลับไปเชียร์พี่ยอด จะโดนน้องทีมโบกหัวทิ่่มไม๊เนี่ย 5555
ปล. ขัดใจลิฟท์ตึกนี้เว้ย ไม่น่ามีกล้องวงจรปิดเลย อิๆๆ
ปลล. น้องเป้น่ารักอ่ะ รูปยังน่ารักขนาดนี้ ตัวจริงจะ่น่าแอร๊ยยยยขนาดไหนเว้ :กอด1:
-
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อค่ะ :L2: และสำหรับตอนหวานๆด้วย เครียดมาหลายตอนแล๊ะ :กอด1: รักเรื่องนี้จัง :จุ๊บๆ:
-
:o8: :o8: :o8:
น่ารักที่สุด
:o8: :o8: :o8:
นู่ทีมเริ่มจะใจอ่อนแล้ววว
แต่ถ้าเป็นผมคงให้อภัย ยากหน่อยน่ะ ตัง 5 ปี แ่น่ะ
:bye2:
-
พี่ยอดน่ารักอ่ะ อยากรู้เหตุผลจังว่าทำไมถึงใจร้ายให้ทีมคิดว่าตายไปแล้วตั้ง 5 ปี ใจร้ายมากๆ
-
อ๊าก
รับไม่ได้เลยครับเนี่ย สดใสน่ารักเปล่งปลั้ง ปิ๊งๆ เลยครับ
ยังมายืนยันให้ครับว่า
รักพี่ยอด ชอบน้องทีม
-
ขอบคุณคร้าบบบบ
:L2:
-
ใกล้แล้วล่ะ o18
-
อ๊างงส์ :-[ ขอบอกว่าลงไปดิ้นเพราะความเขิน :jul3: เพราะนึกว่าตัวเองเป็นทีม กรั่กๆๆๆๆ
ถ้าเป็นเรา คงใจอ่อนตั้งแต่เห้นพี่ยอดยืนเราแล้วล่ะ ยอมตั้งแต่หน้าประตูพูดง่ายๆ 555 ใจง่ายมะ :laugh:
-
อืม...ชั่งมีความสุขจริงๆเล้ยยยยย ยอดน่ะยอดอุตสาห์อยู่สองต่อสองได้แล้วแท้ๆ
แต่ไม่เป็นไรยังมีโอกาสอีกนับไม่ถ้วน ใช่ม่ะ :impress2: :impress2:
-
เย้ๆๆๆ แอบหอมแก้มอีกแระ อิอิ
หวานซะ :laugh: :laugh:
-
คิคิ พี่ยอด ชอบง้ออ่ะ ง้อไปเรื่อย ๆ คุคุ :-[
-
พี่ยอดง้อน่ารักดีจัง ทีมงอนนานๆเลย :laugh:
ทีมเริ่มใจอ่อนแล้วแน่เลย นี้แค่หอมแก้มนะเนี่ย เหอๆ
-
:-[ พี่ยอดดดดดด
-
พี่ยอดง้อทีมได้น่ารักมาก
อ่านแล้วยิ้มเลยคับ o13
-
พี่ยอดแนวใหม่นี่สุดยอดเลยอ่ะ
ถ้าไม่มีกล้องจะทำไรหรอ
(อินโนเซน)
55+ :z13:
-
พี่ยอดสุดยอดมากคร้า o13
ทีมเค้าก็งอนๆสวยๆไปงั้นและเนอะ อิอิ
คืนดีกันเร็วๆน๊า :impress2:
-
พูดไม่ค่อยเก่ง...แต่รักคนแต่งหมดใจ
น่ารักจัง :-[
-
สู้ๆๆนะครัยพียอดด
ทีมก้สู้ๆๆๆๆๆ
writerก็สู้ๆๆคราบบผม :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮาๆๆๆ สะใจนังชัชมากกก ทีมยังแรงดีไม่มีตกนะ
พี่ยอดก็ทั้งง้อทั้งรุกจริงๆแหะ
เอาเป็นง่ายๆว่า มาต่อเร็วๆนะจ้า :กอด1:
-
เริ่มใจอ่อนแล้วสิ
-
อ๊ายยย..พี่ยอดน่ารัก
ขอบคุณ..คุณเป้ที่มาต่อให้ o13
-
ทีมเริ่มใจอ่อนจริงๆ หรือว่าจะแกล้งนังชัช
รีบๆใจอ่อนเถอะนะสงสารพี่ยอดเค้า
-
ใจจด ใจจ่อ ว่าเมื่อไหร่พี่ยอดจะมา :sad4:
ในที่สุดก็มา :impress2: :impress2:
-
พี่ยอดน่าร้าากกกกกได้โล่ห์ีอีกแล้วอ่ะ เจอแบบนี้ทีมไม่ใจอ่อนก็ให้มันรู้กันไปเนีอะพี่ยอดเน๊อะ
ปล รักคุณเป้ มาต่อเร็วๆ นะจ้า
-
+1 ให้เป้ค่ะ
น้องทีมเริ่มใจอ่อนแล้ว
-
“...มาเร็วกว่านี้มันลำบากมากนักใช่มั้ย...” ชัชเดินออกมาประจันหน้าผม
“...แล้วจะให้รีบมากวาดออฟฟิศแต่เช้าเหรอ...” ผมกวน
“...เรื่องส่วนตัวอ่ะชัช...รู้กันแค่สองคน ...พี่ยอด...ทีมไม่ลืมหรอกว่าวันนี้เรามีนัดกัน...ทีมไปทำงานก่อนนะ ...รู้สึกว่าจะสายแล้ว...ยามเฝ้าที่รูดบัตรยิ่งชอบจับผิดอยู่...”
ขำกระจาย :laugh:
อ่านแล้วมีความสุขจัง :z2:
-
พี่ยอด น่ารัก :-[
พี่ทีม น่ารัก :-[
คู่นี้ไม่ไหวละ หวานจะเป็นลม
พี่ทีมก็ยังไม่ทิ้งลายเหมือนเดิม
แบบนี้สินายเอกยุคใหม่ !! :a2:
-
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ ทีมใจอ่อนซะทีเถอะนะ
ปล.ขอให้คุณเป้เดินทางปลอดภัยนะครับ เที่ยวให้สนุกนะครับ
-
:o8: มันต้องแบบนี้สิ คนอ่านนั่งอ่านไปยิ้มไป อย่างกะคนบ้า อิอิอิ
คงอารมณ์เดียวกับทีมตอนอ่านเมลพี่ยอดแน่เลย :impress2:
-
กรี๊สสสสสสสสส
อ่านตอนนี้แล้วเขินมากกกมากกกกก
อ่านไปนั่งยิ้มไป
อ๊ายย ย
พี่ยอดโคดจะน่าัรัก
ทีมก็นะ
หวั่นไหวล่ะเซ่
คิคิ
:o8:
-
ดัน
-
จบจาก แมก ก็มาเป็น ชัช
เฮ้อ...เหนื่อยใจแทน ทีม จังเลย :เฮ้อ:
แต่ว่า พี่ยอด ง้อได้น่ารักมากมายอ่าา
ทีม จะทนใจแข็งได้นานแค่ไหนน้าา
พี่ยอด Fighto!!!
:pig4: พี่เป้ค่าา
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: อร๊ายยยยยยยยย.......น่ารัก
-
:impress2: พี่ยอดน่ารักมากมายค่ะ ><
น้องทีมก็นะ... อย่าใจร้ายนัดสิจ๊ะ อิอิ
-
+1 เป็นกำลังใจพี่เป้ค่ะ
น้องทีมใจอ่อนเร็วๆ สิค่ะ สงสารพี่ยอด
-
เพิ่งว่างมาอ่านของคุนเป้เหมือนกัน วางแพลนไปทะเลเหมือนกันอีกเนาะ อิอิ
หน้าร้อนแล้ว หนีร้อนไปทะเลดีกว่า :กอด1:
+1 ให้พี่ยอด :-[
-
รอดูฝีมือการง้อของพี่ยอด จะทำให้น้องทีมใจละลายได้ขนาดไหน
ส่วนสัมภเวสีชัชนั่นไม่ครณาฝีมือน้องทีมหรอก.. :m14:
:man1: น้องเป้ ขอโทษนะไม่ค่อยได้เม้นท์เลย มีปัณหานิดหน่อย
ต้อนนี้ปกติแล้ว มากอดน้องเป้ได้ตามปกติแล้ว :L1:
-
สงสัยพี่เป้จะสนุกเพลิน ยังไม่มาต่อเลยT^T แต่อิจฉาจังได้ไปเที่ยวทะเลด้วย หุ หุ หุ
-
พี่ยอดนี่น่ารักนะเนี่ย อ่านแล้วเขินแทนเลยอ่ะ 555
-
^^
-
:call: :call: :call:
-
สรุปพี่เป้ได้ไปเที่ยวทะเลมั้ยน๊อ
อย่าลืมคนอ่านตาดำๆ นะค๊า กำลังค้างเลยด้วย :)
-
เข้ามาจิ้ม + พี่เป้ให้หายคิดถึง
อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รออ่านตอนต่อไปครับ :bye2:
-
พี่ยอดน่ารักอ่ะ :-[
แต่ก็ยังไม่อยากให้ทีมใจอ่อนง่ายๆ
:laugh:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 4
...ในใจยังโกรธ ไม่อยากไปกินข้าวกลางวันกับพี่ยอด...แต่ทำไมตื่นเต้นอย่างนี้ล่ะ...เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะพักเที่ยง ไม่เห็นต้องรีบเข้าห้องน้ำสำรวจความพร้อมของตัวเองเลย...ไม่จำเป็นต้องดูดี เราอยู่ในฐานะพนักงานบัญชีธรรมดาคนหนึ่งนี่นา...
“...กลางวันนี้กินอะไรดี...” คิมถามเมื่อผมเดินกลับมาที่โต๊ะ
“...วันนี้เราจะพาไปกินเอง...”
“...อย่ากินของแพงนะ...เรากลัวเงินไม่เหลือพอถึงปลายเดือน...”
“...ไม่แพงหรอก มื้อนี้ฟรี...”
“...ทีมเลี้ยงเหรอ...”
“...เปล่า...เดี๋ยวก็รู้ว่าใครเลี้ยง...” ผมพูดยิ้ม ๆ
*
*
...ไม่อยากให้พี่ยอดคิดว่าผมตื่นเต้นที่เค้าจะมารับไปกินข้าวกลางวัน...ดังนั้นผมจึงโอ้เอ้จนเลยเวลาเที่ยงไปเกือบสิบนาที...คิมก็โบกแป้งรอแบบไม่รีบร้อนเช่นกัน...สักพักเราเดินออกไปหน้าออฟฟิศ ไม่เห็นมีใครอยู่เลย...พี่ยอดคงรอไม่ไหว...ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเจอ ไม่ต้องคุย ไม่ต้องมาอธิบาย...ไม่ได้อยากไปกับเค้าซักหน่อย แต่ทำไมเราหงุดหงิดจังวะ...
“...ทีม...ขอโทษ...พี่ติดลูกค้า...” พี่ยอดวิ่งขึ้นบันไดมาเจอผมรอลิฟท์พอดี
“..........................................”
“...พี่ยอดจะพาทีมไปทานข้าวเหรอครับ...เราเพิ่งออกมา...ต่างคนต่างสาย...ไม่เป็นไรหรอกเนอะ...” คิมแก้สถานการณ์เมื่อเห็นผมเมินหน้าหนีพี่ยอด
“...พี่ปลีกตัวออกมาไม่ได้จริง ๆ...ทีมกับ...เอ่อ....”
“...คิมครับ...” เพื่อนสาวรีบแนะนำตัว
“...อืม...ทีมกับคิมอยากทานอะไรครับ...”
“..............................................”
“...กินอะไรดีอ่ะทีม...” คิมถามอีกครั้ง เพราะผมเงียบ ไม่สนใจคำถามพี่ยอด
“...กินในตึกนี่แหละคิม...กว่าจะออกไปกว่าจะกลับ...เข้างานสายพอดี...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...เอาสิ...พี่ไม่ได้ไปนั่งกินที่ชั้นห้ามานานแล้ว...”
*
*
...แคนทีนที่อยู่ชั้นห้าในเวลาเกือบเที่ยงครึ่งคนเริ่มซาลง...ผมเดินตรงกลาง ขนาบด้วยพี่ยอดและคิม...ไม่แน่ใจว่าสายตาหลายคู่มองใคร...แต่ผมรู้สึกเขิน...ภาพที่ผมเดินซื้อของกับพี่ยอดเมื่อห้าปีที่แล้วลอยเข้าหัวอีกครั้ง...
“...โห...ของขายเยอะนะเนี่ย...” ผมพูดแก้เขิน ทำเป็นตื่นเต้นกับร้านอาหารเหมือนตามฟู้ดคอร์ทในห้าง
“...กินอะไรดี...” พี่ยอดถามเบา ๆ
“...กินข้าวแกงนี่แหละ...พนักงานออฟฟิศธรรมดามีอะไรก็กินอย่างนั้น...คุณยอดทานของพวกนี้ได้หรือเปล่าล่ะ...” ผมกวน
“...ทำไมจะทานไม่ได้ล่ะครับ...” พี่ยอดยิ้ม
“...ก็ประธานกรรมการบริษัทใหญ่โต ควรจะกินอาหารตามภัตตาคารหรู ๆ มากกว่ามากินข้าวรวมกับพนักงานต๊อกต๋อยในแคนทีน...ไม่รู้สึกแปลก ๆ เหรอ...”
“...แปลกตรงไหน...”
“...ก็...”
“...เอ่อ...ทีม ร้านนี้อร่อยนะ...กับข้าวเยอะด้วย...กินแบบราดข้าวเลย หรือว่าเอาเป็นกับ...” คิมตัดบท เปลี่ยนเรื่อง
“...ราดข้าวไปเลย...ขอเป็นกับดีกว่า...” ผมกับพี่ยอดพูดพร้อมกัน
“...ราดไปเลย ต่างคนต่างกิน รีบกิน รีบไปทำงาน...เราไม่ใช่เจ้าของบริษัทนะจะได้เข้างานเวลาไหนก็ได้...” ผมพูดกับคิม
“...อีกตั้งนานกว่าจะบ่าย...” พี่ยอดพูดบ้าง
“...เอ่อ...” คิมมองหน้าเราสองคนสลับกัน พูดอะไรไม่ออก
“...เอางี้...ทีมกับคิมไปนั่งรอเถอะ...เดี๋ยวพี่จัดให้...พี่จำได้ว่าทีมชอบกินอะไร...ส่วนคิมอยากทานอะไรครับ...” พี่ยอดหันไปถามคิม ไม่สนกับสายตาที่ผมมองแบบกวน ๆ
“...คิมทานได้ทุกอย่างครับ...” คิมพูดแล้วรีบลากผมไปหาที่นั่ง
*
.*
...คิมเก็บอาการไว้จนถึงโต๊ะว่าง...ยังไม่ทันจะหย่อนก้นนั่ง มันก็กรี๊ดเบา ๆ และยิงคำถามใส่ผมชุดใหญ่...แต่ผมยังไม่ทันนึกหาคำตอบ แขกไม่ได้รับเชิญก็มานั่งร่วมโต๊ะ...
“...รู้จักกับคุณยอดเหรอ...”
“....................................”
“...หูหนวกหรือไง...”
“...ถามใครล่ะ...”
“...ถามเธอนั่นแหละ...”
“...รู้จัก...” ผมตอบอย่างเสียไม่ได้
“...รู้จักกันได้ยังไง...ตั้งแต่เมื่อไหร่...”
“..............................” ผมเงียบ
“...แล้วชัชจะรู้ไปทำไมล่ะ...” คิมกวน
“...เราถามทีม ไม่ได้ถามเธอ...” ชัชถลึงตาใส่
“...ไปถามคุณยอดเองดีกว่านะ...” ผมโยนไปให้พี่ยอดที่กำลังเดินมาพร้อมถาดอาหารในมือ และยังต้องมีคนขายเดินถือตามมาอีกถาด
*
*
...พี่ยอดยิ้ม เมื่อเห็นผมอึ้งกับอาหารทั้งหลายบนโต๊ะ...เค้ายังจำได้จริง ๆ ว่าผมชอบกินอะไร...น้ำตาคลออีกครั้ง แต่ผมต้องทำเป็นเฉยเมยกับอาหารตรงหน้า...
“...คุณยอดนึกยังไงถึงมาทานข้าวที่นี่อ่ะครับ...” ชัชพูดเสียงหวาน ต่างกับที่พูดห้วน ๆ กับพวกผมเมื่อกี้เลย
“...ปกติผมก็ทานนะครับ แต่สั่งขึ้นไปข้างบนมากกว่า...”
“...แล้วทำไมถึงมาทานข้าวกับพวกทีมได้ล่ะครับ...” ชัชเข้าประเด็น
“...เอ่อ................” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...พี่ยอด กินข้าวเถอะ...ขอโทษนะชัช...เรื่องบางเรื่องมันยากที่จะพูดออกมา แต่ดู ๆ ไปเดี๋ยวก็รู้เอง...” ผมขัด พี่ยอดยิ้มกว้าง
“...เหรอ...งั้นเราขอนั่งดูต่อไปละกันนะ...” ชัชเลิกคิ้วและพูดกวน ๆ
“...เชิญสิ...จะกินด้วยกันก็ได้นะ...” ผมยิ้มมุมปาก คิดในใจว่า รู้จักกรูน้อยไป
*
*
...ชัชนั่งดูผมกับพี่ยอดไม่วางตา...คิมเองก็มอง...มันก็ยิ้มทุกครั้งที่ผมจงใจตักกับข้าวให้พี่ยอด และพี่ยอดก็ตักให้ผม แต่ก็ใจดีตักให้คิมด้วยเช่นกัน...คิมเขิน ชัชเม้มปากแน่น และยิ่งจ้องอย่างเสียมารยาท...
“...ชัช...ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้...พวกเรารู้ตัวว่าดูดีตลอดเวลาอยู่แล้ว...” คิมพูดขำ ๆ เพราะมันเริ่มอึดอัดกับสายตาของชัช
“...นี่ดูดีแล้วเหรอ...” ชัชเบะปาก
“...ใครจะเหมือนชัชล่ะ...เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะตลอด 24 ชั่วโมง...” คิมประชด
“...แน่นอนอยู่แล้ว...” ชัชพูดยืด ๆ มั่นใจในตัวเองที่สุด
“...จริงเหรอ...ทรงผมแบบนี้ ถ้าจะให้ดูดีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง สงสัยว่าเวลานอนคงต้องห้อยหัวนอนมั้ง...” ผมกัด
“...หรือว่าชัชนอนแบบเอาหัวพาดขอบเตียงอ่ะ...ผมถึงได้ชี้โด่เด่ตลอดเวลาอย่างนี้...”
“...นี่...” ชัชลืมตัวส่งเสียงดัง พี่ยอดอมยิ้ม ส่วนคิมปิดปากหัวเราะ
“...แหม...เราล้อเล่น...ในบริษัทเราว่าชัชอ่ะดูดีที่สุดแล้วหล่ะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ใช่...ดูดีอย่างเดียว...เค้าเลยให้ไปนั่งเฝ้าเค้าท์เตอร์ ไม่ต้องใช้สมองคิดทำอะไรไง...” คิมพูดนิ่ม ๆ
“...ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับคุณยอด...” ชัชพยายามพูดกับพี่ยอดด้วยน้ำเสียงปกติ และมองพวกผมตาขวาง ก่อนจะลุกออกไป
“...ยังเหมือนเดิมเลยนะทีม...” พี่ยอดมองผมตาเยิ้ม
“...ไม่เหมือนเดิมทุกอย่างหรอก...” ผมพูดเสียงเรียบหลบตาพี่ยอด รู้สึกว่าหน้าร้อนวูบ อย่ามองแบบนี้ได้มั้ย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
*
*
...เราแยกย้ายกันกลับไปทำงานต่อในตอนบ่าย...ทันทีที่เห็นหน้าผมกับคิม...ชัชตวัดเสียงบอกผมว่าผู้จัดการฝ่ายบุคคลเรียกพบในตอนบ่ายสาม...เอาแล้วไง...เพิ่งทำงานได้แค่สองวัน...โดนแน่ ๆ...ผมยืนอึ้งอยู่...
“...ทีม...” คิมเรียก และทำท่าให้ผมมองออกไปนอกประตูกระจก
“...มาทำไมอีกเนี่ย...” ผมบ่นเบา ๆ ก่อนจะเดินไปรูดบัตรเปิดประตู แล้วออกไปคุยกับพี่ยอด
“...เย็นนี้พี่มารับกลับบ้านนะ...”
“...ไม่ต้อง...”
“...ทีมคิดว่าจะหนีพี่ได้เหรอ...”
“...อืม...ทีมหนีพี่ยอดไม่ได้หรอก...มีแต่พี่นั่นแหละที่หนีทีมได้...” ผมจ้องพี่ยอด
“...โอเค พี่ผิด พี่ขอโทษ ทำยังไงทีมถึงจะให้พี่อธิบายอ่ะ...ขอโอกาสพี่หน่อยนะ...นะครับ...” พี่ยอดอ้อน
“...คุกเข่า...” ผมสั่ง พี่ยอดอึ้ง
“...ตรงนี้เลยเหรอ...”
“...อืม...” ผมรับคำในคอ สีหน้าเรียบเฉย รู้ว่าพี่ยอดไม่กล้าหรอก ต่อหน้าคนในออฟฟิศผมตั้งเยอะแยะหลังประตูกระจก
“..................................” พี่ยอดเงียบ และทรุดตัวลง
“...เฮ้ย...ไม่ต้องพี่ยอด...ทีมล้อเล่น...” ผมรีบคว้าตัวพี่ยอดไว้
“...หายโกรธแล้วใช่มั้ย...งั้นเย็นนี้พี่มารับนะ...” พี่ยอดยิ้มดีใจ
“...ยัง...เรามีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ...”
“...แล้วจะคุยกันเมื่อไหร่ ที่ไหนดีล่ะ...”
“...เย็นนี้ทีมจะพาไปเอง...” ผมบอกแล้วขอตัวกลับไปทำงานต่อ
*
*
…ถ้าไม่โดนฝ่ายบุคคลเรียกไปพบ ผมคงตื่นเต้นเรื่องของพี่ยอดมากกว่านี้...กังวลว่าจะโดนเล่นงานเรื่องอะไรบ้าง...ผลงานก็ยังไม่มี...ทำงานมาหลายที่ ไม่เคยโดนไล่ออกเลย...กลัวไปสารพัด...ใจนึงก็อยากให้เวลาผ่านไปเร็ว ๆ เพราะจะได้เจอพี่ยอดอีกครั้ง แต่อีกใจก็ขอให้เวลาผ่านไปช้า ๆ เพราะไม่อยากไปพบฝ่ายบุคคล...
...นึกถึงคำพี่ยอดเมื่อห้าปีที่แล้วที่เคยเตือนให้ผมหัดสงบปากสงบคำ อะไรยอมได้ก็ยอมบ้าง อย่าคิดแต่ว่าตัวเองไม่ผิด สังคมคนทำงาน ต้องใช้ความอดทนสูงกว่าสังคมนักศึกษา...อีกอย่างที่นี่ประเทศไทย...ระบบพรรคพวกเป็นเรื่องปกติ...ตอนอยู่อังกฤษ ผมสามารถด่าเจ้านายได้ เราทะเลาะกันในเรื่องงาน แต่คุยเล่นกัน ไปดื่ม ไปกินกันต่อหลังเลิกงานได้...ไม่มีใครคิดเล็กคิดน้อย ไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้อง...พวกเราทุกคนทำงานอยู่ได้ในองค์กรด้วยความสามารถล้วน ๆ...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ และทุกความเห็นนะครับ...วันนี้ว่างก็เลยมาต่อให้นิดนึง...กำลังรอลุ้นว่าจะลาหยุดได้หรือเปล่า...อากาศร้อนมาก ไม่อยากออกไปไหน...อยู่บ้านเปิดคอมมานั่งพิมพ์ โหลดบิท กินมะม่วงน้ำปลาหวาน ดูทีวีไปด้วย...มีความสุขที่สุด ไม่เสียเงินด้วย...
...เป้...
-
กรี้ดดดดด จิ้มๆๆๆ +1
หงะ ทีมจะซวยรึเปล่าเนี่ย = ="
-
^^
-
:o8: ใจอ่อนกับพี่ยอดแล้วชิมินั่น ไม่แคร์เลยว่าคนอื่นจะมองยังไง
แม้แต่คุกเข่าก็นะ ผิดจริงๆนี่นา ...อิพี่ยอดเลยยอมรับชะตากรรมนั้นไป
แต่ว่า นุ้งทีมจะโดนอะไรมั๊ยนั่น จะเกี่ยวกับพี่ยอดมะ ถึงจะอยู่กันคนละบริษัท
แต่ก็นะ เส้นใหญ่เอาการเลย เหอะๆ
+1 คะ
-
รู้สึกค้างๆคาๆยังไงก็ไม่รู้
กำลังรอให้ทีมกับพี่ยอด
ดีกันอยู่ :m5:
-
โหย เป็นเรานี่ใจอ่อนตั้งแต่ยอมคุกเข่าหน้าออฟฟิศแล้ว
แต่เหมือนเดิม สำหรับเรื่องนี้
คืออยากให้ทีมใจแข็งต่อไป ให้พี่ยอดง้อนานๆ :laugh:
-
พี่ยอดน่ารักอีกแล้วอ่ะ :man1:
ทีมยอมใจอ่อนให้พี่ยอดหน่อยนะ :call:
-
o13
ไม่ไหว แล้วกับเรื่องนี้
ติด งอมแงม เรย
มาต่อ เร็วๆๆ นะค่ะ
มาทุกวันเรยยิ่ม ดี
:call:
-
พี่ยอดน่ารัก :m3:
แต่เราอยู่ข้างทีม ฮาาา
-
o13
อย่าได้แคร์ฝ่ายบุคคล :m31:
-
เป็นเรานี่ใจอ่อนตั้งแต่ยอมคุกเข่าแล้ว :impress2:
-
อ้าววววววววววววว..................
ตกใจ อ่านตอนแรกนึกว่าคิมเป็นผู้หญิง ตัวเล็กๆ ไว้ผมดัดทำสีแบบเกาหลีๆ
พลาด............ :a5:
-
โหย นึกว่าจะให้พี่ยอดคุกเข่าจริงๆ ซะแล้ว
:L2: ตอนต่อไปอย่าให้ลุ้นนานนะคะ
-
น้องทีมเหมือนสับสนอีกแล้ว
ดีกันเถอะ อย่าต้องรออีกห้าปีเลย :เฮ้อ:
+1 สนุกกะพักร้อนนะน้องเป้
-
:กอด1:
อาจจะไม่มีอะไรก็ได้เนอะน้องทีม
พี่ยอดน่ารัก :-[
ง้ออีกๆ
-
ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำให้เดี๊ยนผิดหวัง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักที่สุด ยอมคุกเข่าด้วย
อืม ตอนหน้ามีลุ้นว่าทีมจะใจอ่อนไหม
สะใจนังชัช จริง ๆ แหมดูท่าทีมจะสร้างศัตรูไว้อีกแระ จะกระทบกับงานหรือไม่
แต่ก็นะ ไม่หวั่น โฮะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีสามีเป็นเจ้าของบริษัทเสียอย่าง
(ปล ทีมยังแรงได้ใจเหมือนเดิม)
ปล คนเขียนด้นสดทุกตอน โห เก่งมากอ่ะ เพราะเนื้อเรื่อง บทสนทนาตัวละคร
เลิศ ทั้งหนุก ทั้งมัน!!!!!!! ไม่น่าเชื่อว่าใช้เวลาปั่นไม่นาน ชื่นชมค่ะ
-
:serius2:
-
พี่ยอด..ยอมคุกเข่าด้วย..น่ารักที่สุด
ทีมเลิกงอนเหอะ..อย่างพี่ยอดหาที่ไหนไม่ได้เเล้ว55+ :laugh:
ปล.ขอบคุณที่มาต่อให้ค่ะคุณเป้ รอตอนต่อไปนะคะ
-
แวะมาดูยามดึกแล้วก็แจ๊กพอต เย้ๆ
ใกล้จะคืนดีกันแล้วใช่มั้ยเอ่ย????
พี่ยอดยอมคุกเข่าด้วยเหรอ...ยอมจริงๆอ่ะ?? (แต่เท่าที่อ่านดูจากภาคแรก...น่าจะยอม หรือรู้ว่านิสัยทีมคงไม่ให้คุกเข่าจริงๆหรอกหนอ?)
ขอบคุณพี่เป้ค่า
ปล.อยากกินมะม่วงบ้างงงงงง
ปล.2 ขอให้ได้ลาหยุดค่ะ^^
-
รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม
-
พี่ยอดน่ารักอ่า
55+
เมื่อไรทีมจะใจอ่อนนะ
555+
น่ารักดีอ่า
ขอบคุงพี่เป้มากนะงับ
มาต่อไวไวนะ
รอรอรอรอรอ
-
โว้ว พี่ยอดกล้าคุกเข่าด้วยแฮะ
ง้อจริงจัง ไม่กลัวเสียหน้า เพราะถ้ากลัวก็คงยากจะได้ใจน้องทีมใช่มิ
สงสัยว่าคุณนายชัชจะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาระหว่างพี่ยอดกะน้องทีมซะแล้วมั้ง
รอลุ้นต่อไปว่าฝ่ายบุคคลเรียกน้องทีมไปพบทำไม
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
ปล :L2: ขอให้ได้วันหยุดและได้มีเวลาคลายร้อนเยอะๆนะคะ
-
ทีมจะเจออะไรมั้งเนี่ย
ค้างๆเหมือนกัน
:เฮ้อ:
-
ทำไมพี่ยอดมันน่ารักอย่างนี้ว้าเนี่ย :m18:
-
พี่ยอดน่ารักขนาดนี้ หวั่นไหวล่ะซิ
ไม่รู้ว่าทีมจะมีปัญหาในการทำงานหรือป่าว
แอบเซงยัยชัชมากถึงมากที่สุด :m31:
-
ทีมจะโดนไรเนี่ย นังชัชนี่!
ตื่นเต้นๆๆ พี่ยอดน่ารักกกมาก
อยากให้ถึงตอนเย็นไวไว
:o8: :-[
-
โฮกกกกกกกก มารรอด้วยคน
ผมอ่าเ้รื่องนี้เรื่องแรกเลย จี๊ดมากก
-
พี่ยอดเจ๋งมากค่ะ o13
ทีมจะโดนอะไรละเนี่ยแต่ต้องเป็นเรื่องดีๆเนอะ
แล้วทีมจะพาพี่ยอดไปไหนละเนี่ย
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อนะคะ :man1: :bye2:
-
มาตามอ่านจ้าพี่เป้
-
พี่ยอดน่ารักเสมอเลย ขอบคุณที่มาต่อนะครับ
-
นั่นสิ ไอก็ชอบระบบงานของพวกเมืองนอกมากกว่านะ ถึงจะดูเหนื่อยกว่า แต่ก็แฟร์กว่า
ว่าแต่~ น่าจะให้พี่ยอดคุกเข่าลงไปเลยนะนั่น เชอะๆๆๆ ทีมใจอ่อนไปแล้วนะ :a14:
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อโดยเร็วไวนะเคอะ :m3:
-
o22
ทีมเล่นแรงมากอ่ะ...ให้พี่ยอดคุกเข่าเนี่ย
แต่พี่ยอดก็ยอมทำนะ...เพื่อทีม พี่ยอดยอมได้ใช่ป่ะื????...อิอิ
นี่แสดงว่าทีมเองก็เริ่มใจอ่อนและเริ่มเห็นใจพี่ยอดบ้างแล้วสินะ
ลุ้นให้ทีม ยอมอภัยให้พี่ยอดเร็ว ๆ นะฮะ
แต่ก็มีเรื่องฝ่ายบุคคลที่เป็นปัญหาให้ทีมอีกเรื่อง
เฮ้ออออออออออออออ...งานเข้าแล้วทีมเอ๋ย...งุงิงุงิ
ปล. หมั่นไส้ชัชอ่ะ...ขอโบกสักทีสองทีได้ป่ะ o18
-
พี่ทีมจะโดนอะไรอีกมั้ยเนี่ยะ ~~~ ลดความแสบลงบ้างนะพี่
(แต่ถ้าอยู่กับนังชัชก็แรงแบบนี้แหละ ผมชอบบบ :m3:)
ส่วนพี่ยอด
...... ทำไมน่าร๊ากแบบนี้ พี่ทีมใจอ่อนเห้ออออ
พลีสสส o1
-
พี่ยอดน่ารัก น้องทีมยอมๆพี่เขาเหอะ
-
ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง o13
และก็ลุ้นให้พี่ยอดทำให้ทีมอ่อนยวบเร็ว ๆ
+1 ให้เป้ ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
สังหรใจเเล้วว่าต้องมาวันนี้_เริ่มสงสารพี่ยอดล่ะ
ตอนต่อไปมาด่วนเลยพี่เป้ที่ร้ากกก :L1:
-
พี่เป้มาต่อเร็ว ขอบคุณค่ะ :L2:
-
+ ค่ะ พี่เป้ ถี่ได้อีกค่ะ คนอ่านยังชอบถี่ๆ เหมือนเดิมค่ะพี่
เข้าข้างทีมเหมือนกันนะ แต่พี่ยอดสู้วๆๆ >.<
แล้วนังชัชแหล๋นได้อีก แจมได้เลยทีมจะได้โชว์ออฟ ชอบบบ
-
ง่าาาา~ พี่ยอดยังน่ารักเสมออออ
ทีมใจอ่อนแล้วช่ะม้าาาา
คาดว่าจะคืนดีกันในพาสต่อไปน้ะ สาธุๆๆๆ > <
ชอบเวลาพี่เป้มาต่อเร็วๆ555
เป็นกำลังใจให้พี่เป้ + พี่ยอดจ้า
-
คุณพี่ยอดน่ารักมว๊ากกกกกกกก ย๊ากกกก....อิจฉานุ้งทีมวุ้ย
เพื่อคุณแฟนสุดที่รัก ให้คุกเข่าก็ยอม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
น้องทีมยอมๆไปเหอะ ยิ่งพี่ยอดง้อเยอะ อิเจ๊ยิ่งต้องหาน้ำมาดับไฟในตาแล้วอ่ะ ความอิจฉาพุ่งสูงปรี๊ดดดดดดดดด 5555
ปล.ลุ้นให้น้องทีมโดนฝ่ายบุคคลเล่นงาน(เพราะนังชัชคอยเสี้ยม) จะได้ลาออกไปนั่งเป็นคุณนายคุมพี่ยอดทำงานแทน :laugh:
ปลล.อากาศร้อนสุดยอดเลยอ่ะน้องเป้ แต่ทานมะม่วงน้ำปลาหวานก็ระวังท้ิองเสียด้วยนะ
แต่มันก็น่ากินจริงๆนะ เด๋วไปหามาโซ๊ยมั่งดีกว่า //ปาดน้ำลาย
-
:กอด1: พียอดกลับบ้านแล้วอธิบาย
ให้น้องทีมฟังดีๆนะจ๊ะไม่งั้นมีแววว่า
คงได้ยาวตั้งแต่คืนแรกอ่ะ...555+
-
:impress2: ขอไปนั่งกินมะม่วงด้วยคนจิคุณเป้
แต่ถ้าให้ดีมีพี่ยอดมานั่งด้วยข้างๆ จะยิ่งหวาน :m3:
-
ขอให้เป้ลางานได้นะคับ
ไปพักผ่อนคลายร้อน
แต่ขอบอกว่าคนอ่านร้อนมาก :fire:
ร้อนอยากอ่านที่มันค้างต่อเร็ว ๆ
:L1:เป้ คับ
-
ฝ่ายบุคคลมีเรื่องอะไรกะทีมหนอ ข่าวดีรึข่าวร้าย o18
:กอด1:กอดพี่ยอดกะทีมซะเลย น่าหมันเขี้ยวนัก งุมๆ
-
บ๊วบน้องเป้ ตอนละ 1 แต้ม
ทีม น่ารักมากมาย แต่ว่า อิอิ พี่ยอดน่ารักกว่า ซ้ำไปกว่านั้น เป้ น่าร๊ากกกกก ที่ซู๊ดดดดดดด
-
+1ได้ใจเราไปอีกแล้วน่ะ นายยอด ทีมสั่งให้คุกเข่าก้อทำตามเลยน่ะมิได้ลังเลเลยนิ
แต่ถ้านายยอดสั่งทีมบ้างล่ะจะเป็นยังงัย.... :laugh: :laugh:กำลังคิดเรื่องหื่นๆอยู่ ฮิ ฮิ ฮิ
ไม่ว่ากันน่ะ รอน่ะคร๊าบ
-
งอนๆ ง้อๆ น่ารักดีจัง
แบบนี้คนอ่านอิจฉานะวุ้ย :m20:
-
อยากบอกว่า ใช้เวลาทำใจนานมากกว่าจะกลับมาอ่านเรื่องนี้ต่อได้....แต่พออ่านแล้ว รู้สึกว่า.......................
กรี๊ดดดดด คุณหลอกดาว ...... :m31: หลอกให้เราเสียน้ำตาตั้งนาน ..... o9 เอาน้ำตาเค้าคืนมานะ :z3:
เอาเถอะ หลงเสียใจตั้งนาน.... อย่างนี้ต้องเอามาลงอย่าให้ขาดตอนนะครับ คุณเป้
-
บอกให้คุกเข่าก็คุกนะนี่
555
เลี้ยงง่ายเชียว
-
พี่ยอดน่ารักก
ดีกันเร็วๆนะ :mc4:
-
แอบซึมกับตอนจบแบบเศร้าๆ ไปนานเลย
เพิ่งได้มีโอกาสกลับมาอ่านอีกครั้ง
โอ้ววว มันยอดมาก ๆ เลยค่า
และแล้วก็ได้กลับมาลุ้นรักของพี่ยอดและทีมกันต่อไป
:L2:
-
อยากอ่านตอนเคลียร์กันแ้ล้วอ่ะ
-
ขอแบบยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หน่อยน่ะครับ o13
-
ขอเล่นตัวซักกะนิดซักกะหน่อย... :m1:
-
พี่ยอดยังทำตัวน่ารักได้อีก น้องทีมตกหลุมรักพี่ยอดอีกหนแล้ว ชิมิ..ชิมิ..
ไม่ต้องกังวลไปถ้าเป็นเรื่องร้ายแรงเขาเรียกตัวพบด่วนแล้วล่ะ
:man1: น้องเป้ อยากกินมะม่วงนํ้าปลาหวานด้วยคนอ่ะ ร้อนๆๆๆ
จริงๆ ไปซดเฉาก๊วยนํ้าแดงสัก2-3ถ้วยดีกว่าระหว่ารอตอนต่อไป
-
เรียกเข้าไปพบ เพราะคุณยอดขอซื้อตัวไปทำงานกับตัวเองรึเปล่า
พี่ยอดกล้ามากนะ ที่กล้าคุกเข่าขอความรักต่อหน้าสาธารณะ ขอคารวะ
นังชัชก็น่าหมั่นไส้มาก ถอดส้นสูงตอกหน้ามันเลย
-
ทีมใจอ่อนแล้วซิ หึ หึ หึ พี่ยอดอย่าปล่อยช่องว่างนะ ฮุค แย้บซ้ายขวาแล้วจับ รวบให้หนูทีมดิ้นไม่หลุดไปเลย
จากนั้นกะXYZADS@!#???~~~(จิ้นกันเอานะ55) :m25:
แต่ตอนนี้ทีมแท็คทีมกะคิมดีเนอะ สวนนังชัชซะลงไปนอนดิ้นกลิ้งไปมาเลย แต่ขออย่าให้ทีมโดนแกล้งอะไรเลยนะ
แต่ถึงแกล้งก็มีพี่ยอดเป็นbackอยู่แล้วใช่มะ:) :m20:
ปล.พี่ยอดตอนนี้น่ารักอ่ะ ขอแบบแพ็คใส่ถุงกลับไปไว้ที่บ้านสักคนได้ไหมเนี่ย อยากได้อ้า อ้า อ้า อ้า(>..<
=====================================================
วู้วววววว พี่เป้มาต่อแล้ว น่ารักจริงเชียว แต่จะน่ารักกว่านี้ถ้ามาต่ออิกสักตอนนะ(โลภมากจริงกุ555+)
ขอให้พี่เป้ลาได้แล้วกันนะ แต่อย่าลืมมาลงด้วยนะ(TT เด่วนักอ่านจะลงแดงตายหมู่ซะก่อน
=====================================================
-
ทีมจะซวยรึเปล่าเนี่ย
-
อากาศร้อนจิง ๆ อยู่ห้องเปิดแอร์ เล่นเกม มีความสุขเหมือนกัน กรั๊ก ๆ
ขอบคุณมากนะคร้าบบ :L2:
-
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
-
อีชัชไม่รู้จัก น้องทีมซะแล้ว เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย:laugh5: :laugh5: :laugh5:
พี่ยอดสู้ๆ :ped149: :ped149: :ped149:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไปกินข้าวด้วยกันแล้ว
ลุ้นๆว่าทีมจะทำอะไรต่อไป
เหอะๆ :-[
-
อินังชัชมันไปฟ้องไรหรือเปล่าน๊อ ทีมถึงโดนเรียกไปแบบเน้
แต่ว่าทีมเก่งอยู่แระล่ะ สู้ๆ :a2:
พี่ยอดยังน่ารักเสมอ แต่ก็อยากรู้เหตุผลของพี่แกเหมือนกันนะนี่
รีบๆเคลียร์กันนะทีม +1 ขอบคุณพี่เป้คร้า :m1:
-
เหอะๆๆ
ยังไงพี่ยอดก็ไม่ยอมให้ทีมโดนไล่ออกหรอกมั้ง
เริ่มสงสารพี่ยอด ก็คนเขาน่ารักใจ่อ่อนทุกทีเลย
แต่ยังเชียร์พี่ทีมอยู่
-
สังหร ใจแล้วว่าจะต้องมา
ดีใจจริง ทีมหนีพี่ยอดไม่พ้นหรอก
รุกหนักเลยพี่ยอด
ทีมอ่อนลงเยอะแล้ว (มั้ง) :เฮ้อ:
อีช๊อต คุกเข่านี่ มีใครเห็นมากไหมเนี่ยยย
รักพี่เป้ สุด ๆ ไปเลย(จะได้มาต่อตอนต่อไป จริงใจสุด ๆเลย)
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกดีค่ะ o13
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
ทาง เรา ค้าง น่ะ
-
สังหร ใจแล้วว่าจะต้องมา
ดีใจจริง ทีมหนีพี่ยอดไม่พ้นหรอก
รุกหนักเลยพี่ยอด
ทีมอ่อนลงเยอะแล้ว (มั้ง) :เฮ้อ:
อีช๊อต คุกเข่านี่ มีใครเห็นมากไหมเนี่ยยย
รักพี่เป้ สุด ๆ ไปเลย(จะได้มาต่อตอนต่อไป จริงใจสุด ๆเลย)
คนเห็นเยาะๆก็ดีจะได้เปิดตัวไปเล้ยย วู้วววฮู้วววว แต่ว่านะกลัวหนูทีมจะซวยเพราะนังชัชมันไปฟ้องอะดิว่าเห็นพี่ยอดคุกเข่าให้จะพาลซวยTT
-
พี่ยอด...ยอดสมชื่อ
กล้าคุกเข่าด้วยอ่ะ
น่ารักมากมายอ่าา
ทีม จะทนใจแข็งได้นานแค่ไหนน้าา
ปล.พี่เป้น่ารักที่สุดเลยย :L2:
-
พี่ยอดคุกเข่าด้วยอ่ะ อยากจะกรี๊ด สมกับเป็นพระเอกดีเด่น
-
กรี๊ดดดดด เอร๊ยยยยยยยยยยยยย :-[
พี่ยอดจะน่ารักไปไหน แอบให้อภัยไปสามวิ 555
ทำคะแนนรวดเร็วนะเนี่ย แบบนี้มีลุ้นๆ
-
พี่ยอดสู้ๆๆ
แต่ไหงบุคคลเรียกไปทะมายหว่า??
อยากรู้ ต่อมสอดรู้สอดเห็นเริ่มทำงานแระ อิอิ
:z13: :z13: พี่เป้คร้าบบ
-
:call: :call: :call: :call:
-
มาเม้นท์อีกรอบ
เผื่อเป้จะเห็นใจ
แก้อาการค้างงงงงงงให้ :z3:
-
พี่ยอดสู้ๆๆ :mc4:
-
รีบมานะ > W < รอด้วยใจจดจ่อ อ้ากกกกก
-
กริ๊ดดดดด ภาคสอง (ช้าไปไหมเนี่ย แหะ แหะ)
น้องทีมนี้ยังแรงเหมือนเดิม ยอดมากๆๆๆๆ
ฝ่ายบุคคลเรียกทำไมน่าสงสัยจริง หรือว่ารู้แล้วว่าทีมมีคุณวุฒิมากกว่าที่สมัครไว้!!!!!!!!!
ลุ้นทุกตอนจริงๆๆๆ
-
อยากรู้จังว่าเรียกไปทำไมอ่ะ มาต่อหน่อยเถอะอยากรู้อ่ะ :call: :call: :call:
-
มาม่ะมาคืนดีก๊านนนนนนนนน :n1:
-
พี่ยอด :ped149: :ped149: :ped149:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ยอดดดดดดดดดดด สุดยอดพระเอก
น้องทีมใจอ่อนเร็ว สงสารพี่ยอด
สนุกค่ะ
รอ รอ รอ
-
แว็บ มาดู :monkeysad:
ยัง ม่า มา อีก เหลอ :z3:
:call: :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 5
...บ่ายสองครึ่ง ฃัชเดินนวยนาดมาเรียกผมให้เข้าไปรอฝ่ายบุคคลที่ห้องประชุมเล็กภายในห้านาที...ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะไปเข้าห้องน้ำสำรวจเสื้อผ้าหน้าผมตัวเอง...ขอทาแป้งฝุ่น ทาลิปมันเพิ่มความมั่นใจซักหน่อย...
“...สวัสดีตอนบ่ายครับ...” หนุ่มหล่อชาวญี่ปุ่นทักผมเป็นภาษาอังกฤษแบบไม่มีสำเนียงญี่ปุ่นปนมาแม้แต่นิด
“...สวัสดีตอนบ่ายครับ...” ผมตอบกลับไปอย่างงง ๆ นึกสงสัยว่าเดินเข้ามาผิดห้องหรือเปล่า แต่นี่มันก็ห้องประชุมเล็กมีโต๊ะสี่เหลี่ยมผืนผ้า และเก้าอี้แค่แปดตัวเอง
“...เชิญนั่งสิครับ...” เค้าพูดพลางเปิดนิตยสารภาษาอังกฤษ
“...ขอบคุณครับ...” อะไรวะญี่ปุ่นรายนี้ ท่าทางจะมานั่งรอคุยกับใครซักคนในบริษัทเหมือนผมแน่ ๆ
“...ยูเป็นพนักงานที่นี่เหรอ...”
“...ครับ...”
“...ทำงานนานหรือยัง...”
“...แค่สองวันเองครับ...” ผมตอบยิ้ม ๆ
“...ขอโทษนะ...สำเนียงยูเหมือนคนอังกฤษเลย...ยูเป็นคนไทย ทำไมไม่พูดสำเนียงไทยล่ะ...” เค้าชม แต่หน้าเรียบเฉย
“...ก็ไอจบจากอังกฤษอ่ะ...แล้วยูทำไมพูดสำเนียงอเมริกันล่ะ...ในเมื่อดูจากรูปร่างหน้าตาแล้วน่าจะเป็นคนญี่ปุ่น...” ผมถามเสียงเรียบบ้าง
“...จริงเหรอ...” เค้ายิ้มมุมปาก เหมือนกำลังคิดว่าผมโกหก
“...ไอจบตรีที่เมืองไทย แต่จบโทที่มหาวิทยาลัย............ในประเทศอังกฤษ...” ผมพูดด้วยหน้าตาจริงจัง
“...อ้าว...ยูเรียนมาขนาดนี้ ทำไมถึงมาทำงานที่บริษัทนี้ล่ะ...ทำไมไม่เป็นอาจารย์ หรือทำงานบริษัทใหญ่ ๆ...”
“...ไอมีความจำเป็นต้องทำงานที่อาคารนี้...และบริษัทนี้ก็รับสมัครพนักงานอยู่ ไอผ่านการคัดเลือกให้ทำงานในแผนกบัญชี...”
“...ยูจบบัญชีมาเหรอ...”
“...เปล่า...ไอจบบริหารธุรกิจ สาขาการตลาด...”
“...แล้วยูจะทำงานที่นี่อีกนานมั้ย...”
“...มันขึ้นอยู่กับบริษัทว่าจะจ้างไอต่อหรือไม่ แต่ไอมั่นใจว่าไอสามารถทำงานให้บริษัทนี้ได้เต็มที่แน่นอน...”
“...ชัดเจนมาก...ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณเมธี...ผมชื่อวาดะครับ...”
“...อ้าว พูดภาษาไทยได้ ทำไมไม่พูดแต่แรกล่ะครับ...” ผมงงกับภาษาไทยที่เค้าพูด จนลืมสังเกตว่าเค้าเรียกชื่อผม
“...ก็ผมพูดไทยไม่ชัด เลยคุยกับคุณเป็นภาษาอังกฤษ...”
“...โห...คุณเป็นคนญี่ปุ่นที่พูดภาษาอังกฤษเก่งมากเลยนะครับ...”
“...ผมเกิดและโตที่อเมริกาครับ...”
*
*
...หลังจากนั้น เราสองคนก็คุยกันถูกคอเป็นภาษาอังกฤษถึงเรื่องราวประสบการณ์คนละฝั่งทวีป...เค้าไม่ถือสากับท่าทางกวน ๆ เชิด ๆ ของผมในตอนแรก เพราะเค้าชอบคนที่ไม่เฟค ดูคล่องแคล่ว และกล้าต่อปากต่อคำ...เออ...มันเป็นความคิดแบบอเมริกันที่ไม่ถือสาหาความกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ และชอบแสดงความคิดเห็น ซึ่งผมก็ชอบ...ถ้าถูกผิดยังไง เราเอาเหตุผลมาถกกัน...หัวข้อสนทนาในวันนี้ก็เป็นเรื่องธุรกิจทั้งนั้น...คุยกันอีกไม่นานนัก...เค้าก็ขอตัวออกไปข้างนอก...ทิ้งให้ผมรอฝ่ายบุคคลต่อไปอีกพักใหญ่
“...ขอโทษที่ให้รอนานไปหน่อยนะเมธี...” ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเดินเข้ามาพร้อมหนังสือพิมพ์สองเล่ม
“...ไม่เป็นไรครับพี่...” ผมยิ้มให้
“...ตอนที่เราสัมภาษณ์กันวันนั้น พี่ให้เมธีทดสอบทำคอมอย่างเดียว...ยังไมได้ทดสอบภาษาอังกฤษเลย...อ่ะ...อ่านข่าวบันเทิง ข่าวการเมือง ข่าวเศรษฐกิจ และข่าวกีฬาให้พี่ฟังหน่อย...” พี่เค้ายื่นหนังสือพิมพ์ในมือให้ผม
“...ครับ...” ผมรับไว้อย่างมึน ๆ ทำงานบัญชี มันเกี่ยวอะไรกับภาษาฟะ
“...เอ้า...อยากอ่านข่าวไหนก็อ่านมาเลย บอกหน้าพี่ เดี๋ยวพี่จะอ่านตาม...”
“...ครับ...” ผมตัดสินใจอ่านข่าวไปตามคำสั่ง คิดในใจว่า เราต้องแสดงทักษะทางภาษาให้เค้าเห็นซักหน่อย เผื่อเค้าจะเห็นประโยชน์ ไม่ไล่เราออกในวันนี้
*
*
...แรก ๆ ผมก็อ่านไปแบบนกแก้วนกขุนทอง อ่านไม่ให้ผิดเฉย ๆ พอ...หลัง ๆ ยิ่งอ่านยิ่งมัน ผมก็รัวสำเนียงเจ้าของภาษา จนพี่เค้าต้องเงยหน้ามองอยู่บ่อย ๆ...
“...โอเค...พอแล้ว...เมธี...กลับห้องไปเก็บของซะ...”
“...เอ่อ...” ผมอึ้ง
“...พี่จะให้เธอย้ายแผนกไปทำอีกตำแหน่งนึง...เก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ มาพบพี่ที่ห้องนี้...” พี่เค้าพูดยิ้ม ๆ
“...ให้ทีมทำตำแหน่งอะไรเหรอครับ...”
“...เลขาเอ็มดี...คุณวาดะที่เพิ่งคุยกับเธอเมื่อสักครู่นั่นแหละ...เค้าตกลงเลือกเธอแล้ว...”
“...หา...” ผมตกใจ
“...คุณวาดะเป็นหนึ่งในกรรมการบริษัท...ท่านเพิ่งกลับมาจากประชุมที่อินโดเมื่อเช้า...เค้าให้พี่หาคนมาทำตำแหน่งนี้นานแล้ว แต่ไม่มีใครผ่านเลยซักคน...วันนี้เค้าถามอีก พี่หาคนไม่ได้ ก็เลยส่งเธอไปแก้ขัด...ดันถูกใจซะงั้น...” พี่เค้าพูดเหมือนเป็นเรื่องเล็ก
“...เอ่อ...”
“...เอาวุฒิการศึกษาจากต่างประเทศมาให้พี่ด้วย...พี่จะได้ปรับฐานเงินเดือนใหม่...”
“...ได้ครับ...แต่พี่อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครนะครับ...ทีมยังไม่พร้อมจะตอบคำถามเยอะ ๆ...” ผมขอร้อง
“...โอเค...” พี่เค้ารับคำก่อนเดินออกจากห้องไป
*
*
...ผมนั่งอึ้งอยู่ในห้องประชุมเล็กอีกซักพัก คิดในใจว่าถ้าเมื่อกี้ผมเด๋อ ๆ ด๋า ๆ ถามอะไรก็ตอบไม่ได้...อนาคตการงานในบริษัทนี้จะเป็นยังไง แต่ก็เข้าใจว่าฝ่ายบุคคล พี่เค้าคงไม่อยากโดนตำหนิเรื่องไม่มีคนมาให้เจ้านายเลือก...ถึงเอาผมมาแก้ขัด...อีกอย่างตำแหน่งที่ผมทำอยู่ในตอนนี้ ถือเป็นตำแหน่งที่เล็กที่สุดในแผนก เพราะแทบไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย...รับส่งเอกสาร พิมพ์งานธรรมดา...อีกอย่างแผนกบัญชีก็อยู่ชั้น 20 แทบไม่ได้เจอกับผู้บริหารในชั้น 19 ...ถ้าวันนี้ผมไม่ผ่านการสัมภาษณ์โอกาสที่จะได้พบคุณวาดะก็แทบไม่มี จึงไม่มีผลกระทบอะไร...แอบขำตัวเอง...ตอนที่คุยกับคุณวาดะ ผมยังไม่รู้ว่านั่นคือการสัมภาษณ์เลย ความรู้สึกเหมือนคุยกับชาวต่างชาติคนนึง แลกเปลี่ยนทัศนคติกันสนุกสนานมากกว่า...
“...เสียใจด้วยนะ...แหม...เราไม่น่าจะเสนอชื่อทีมไปให้เลขาผู้จัดการฝ่ายบุคคลเลย...” ชัชเดินมาเยาะเย้ยผมที่กำลังเก็บโต๊ะอย่างมึน ๆ
“...นั่นไง...เรานึกแล้ว...อยู่ดี ๆ เค้าจะเอาพนักงานบัญชีธรรมดาไปสัมภาษณ์ตำแหน่งเลขาเอ็มดีได้ยังไง...” คิมพูดอย่างโมโห
“...ไม่เป็นไรหรอก...เรามันเด็กใหม่...ใครอยากให้ทำอะไร...เราทำได้หมดแหละ...เสียดายจัง มีเพื่อนร่วมงานดี ๆ อย่างคิมจัง...ต่อไปเราคงต้องห่างกันซักพักนะ...แต่ถ้าทุกอย่างลงตัว...เราคงได้ร่วมงานกันอีก...” ผมพูดเสียงเศร้ากับเพื่อนสาวคนใหม่ที่เพิ่งเจอกันแค่สองวัน
“...เฮ้อ...ถ้าไม่ได้ทำงานตึกนี้แล้ว ระหว่างที่ต้องห่างกับเพื่อนอย่างคิม กับห่างผู้ชายอย่างคุณยอด เสียดายอะไรมากกว่ากันล่ะ...” ชัชชะโงกหน้ามาถามกวน ๆ
“...เราก็เสียดายทั้งคู่แหละ...ชัชคงไม่เคยรู้สึกอย่างนี้หรอกใช่มั้ยล่ะ เพราะเพื่อนก็ไม่มี ผู้ชายก็ไม่มี...เอาไว้ชัชมีอย่างใดอย่างหนึ่งเมื่อไหร่แล้วจะเข้าใจ...” ผมพูดหน้าตาย คิมกลั้นหัวเราะ
“...ปากดีตั้งแต่วันแรกถึงวันสุดท้ายเลยนะ...แต่เราไม่ถือหรอก...เพราะอีกหน่อยก็ไม่ได้เจอกันแล้ว...โชคดีนะ...” ชัชยิ้มเยาะก่อนเดินจากไป
“...จ้ะ...โชคดีเช่นกัน...แต่ระวังเราจะเป็นคนมอบโชคให้นะ...” ผมพูดไล่หลัง ชัชหันมามอง และยักไหล่ไม่สนใจ
*
*
...เพิ่งจะรู้จักกันได้แค่สองวัน เมื่อถึงเวลาต้องกลับบ้าน คิมอาลัยอาวรณ์ผมเหลือเกิน...เพื่อนสาวบอกว่านาน ๆ จะได้เจอคนที่กล้างัดข้อกับชัชที่เป็นเหมือนคนคุมเกย์ในบริษัท เพราะชีสนิทกับเลขาฝ่ายบุคคล ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากจะยุ่ง หรือมีเรื่องกับชัชเลย...
“...เอาไว้วันหลังเรากินข้าวเย็นกันนะ...” ผมบอกคิมขณะที่จะรูดบัตรกลับบ้าน
“...อืม...ว่าง ๆ ก็แวะมาคุยกันมั่งล่ะ...” คิมพูดยิ้ม ๆ
“...กว่าจะหางานใหม่ได้...คงจะว่างมาเพ่นพ่านแถวนี้หรอก...” เสียงชัชลอยมาจากด้านหลัง
“...อย่าลืมสิว่าเรารู้จักกับคุณยอด เราอาจจะไปทำงานกับเค้าก็ได้...คุณยอดอ่ะคุยง่ายจะตาย แค่กระดิกนิ้วนิดเดียวคุณยอดก็มาหาแล้ว...” ผมแกล้งกระดิกนิ้วโชว์
“...อุ๊ย...จริงด้วย แค่กระดิกนิ้ว คุณยอดก็มา...” คิมกรี๊ด เมื่อเห็นพี่ยอดเดินมายืนรอผมหน้าประตูกระจกพอดี
“...ไปก่อนนะ...คุณยอดมารับแล้ว...” ผมยักคิ้วให้ชัช และยิ้มให้คิมทีนึง
*
*
...ผมต้องแกล้งฉีกยิ้มอย่างดีใจเวอร์ ๆ ที่พี่ยอดมารับ พี่ยอดอึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของผม แต่ก็ยิ้มตอบก่อนจะช่วยผมถือถุงสมบัติส่วนตัว พวกแก้วน้ำ ผ้าขนหนู แป้ง และที่ขาดไม่ได้คือน้ำหอม...เอากลับไปเปลี่ยนใหม่ให้ดูสมฐานะเลขากรรมการผู้จัดการซักหน่อย...
“...ทำไมขนของกลับเยอะจัง...” พี่ยอดถามระหว่างทางไปลานจอดรถ
“...พรุ่งนี้ทีมจะย้ายไปทำตำแหน่งอื่น...” ผมตอบด้วยน้ำเสียงมีความสุข
“...ทำตำแหน่งอะไรเหรอ...” พี่ยอดถามต่อ
“...อย่ารู้เลย...” ผมกลับเข้าสู่โหมดเรียบเฉยเหมือนเดิม
“...อืม...ไม่เป็นไร...ถ้าทีมอยากบอกพี่เมื่อไหร่ก็บอกละกัน...” พี่ยอดสลดลง
“...อีกห้าปี...รอได้มั้ย...” ผมประชด
“...โห...เล่นอย่างนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดยิ้มเจื่อน ๆ
*
*
...พี่ยอดพาผมขึ้นรถยุโรปคันใหญ่โดยที่เค้าเป็นคนขับเอง...ผมมองพี่ยอดในลุคใหม่ เค้าไม่เหมือนนายช่างเถื่อน ๆ คนเดิมเลย...ผู้ชายร่างสูงในชุดสูทสีเข้ม นิ้วเรียวยาว เล็บตัดสั้นไม่เต็มไปด้วยคราบน้ำมันเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้ว...ทรงผมแบบสุภาพเรียบร้อยดำขลับ ไม่มีผมขาวแทรกแม้แต่เส้นเดียว...ปากและแก้มดูมีเลือดฝาดซึ่งเมื่อก่อนผมจะเห็นผิวแท้ ๆ ของพี่ยอดได้ก็ตอนที่เค้าเพิ่งตื่นนอน หรือเพิ่งล้างหน้าเท่านั้น ไม่งั้นหน้าเค้าจะเต็มไปด้วยรอยเปื้อนของน้ำมันหรือฝุ่นผง...แต่ตอนนี้เค้าดูดีมีสกุลขึ้นมากชนิดที่ว่าถ้าคุณกรณ์มายืนข้าง ๆ อาจจะหมองไปเลยก็ได้...
“...เราจะไปคุยไหนกันดี...” อยู่ดี ๆ พี่ยอดหันมาถาม ผมหลบตาแทบไม่ทัน
“...อืม...ไปสุขุมวิทซอย.........” ผมบอกที่ตั้งร้านมิ้นท์ เพราะปลอดภัย และอยากอุดหนุนเพื่อนฝูงด้วย
“...นึกว่าจะไปไกลกว่านี้ซะอีก..”
“...บินไปกินที่ภูเก็ตเลยมั้ยล่ะ...ทีมทำงานเหนื่อยนะพี่...ไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทจะได้ร่อนไปร่อนมา...เข้างานกี่โมงก็ไม่มีใครว่า...” ผมกัด
“...พี่ก็ต้องมีงานรับผิดชอบเหมือนกันนะ...” พี่ยอดยังยิ้มได้อยู่
“...เหรอ...” ผมรับคำกวน ๆ แล้วหันไปมองด้านนอก หลบตาพี่ยอด ไม่อยากให้หวั่นไหวไปกว่านี้
*
*
...ไม่นานนักผมก็ถึงร้านของมิ้นท์...พี่ยอดจอดรถและลงมามองดูรอบ ๆ...ผมสั่งมิ้นท์ไว้แล้วว่าห้ามมันและฟิลิปออกมาเจอพี่ยอดเด็ดขาด...ไม่อยากให้เค้ารู้เรื่องของผมมากกว่านี้ เพราะไม่รู้ว่าผมจะยอมรับเหตุผลของพี่ยอดที่กำลังจะบอกได้หรือไม่...
“...ร้านสวยดีนะ...พี่ผ่านร้านนี้หลายครั้ง ไม่เคยแวะมากินเลย...ไม่มีคนกินเป็นเพื่อนอ่ะ...” พี่ยอดหยอดพร้อมมองผมตาเยิ้ม
“...อืม...ร้านสวย...อาหารอร่อย...ไม่แพงด้วย...” ผมเดินนำพี่ยอดเข้าร้าน ไม่อยากให้เค้าเห็นว่าผมหน้าแดง
“...สวัสดีค่ะคุณทีม...เชิญด้านนี้เลยค่ะ...” พนักงานออกมาต้อนรับ และพาผมไปที่โต๊ะ
“...เฮ้ย...ใครให้จัดโต๊ะอย่างนี้อ่ะ...” ผมตกใจ อีมิ้นท์เล่นกูอีกแล้ว...
“...เอ่อ...คุณ...” ผมขมวดคิ้วสั่นหัวเป็นเชิงห้ามไม่ให้พูด
“...สวยดีนี่...นั่งสิทีม...” พี่ยอดเลื่อนเก้าอี้ให้
“...อาหารกำลังจัดเตรียมให้อยู่นะคะ...เดี๋ยวหนูเอาไวน์มาให้ค่ะ...” พนักงานพูดจบก็เดินเลี่ยงออกไป
“...โห...ทีมเตรียมให้พี่ขนาดนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดยิ้มอย่างดีใจ
“...เดี๋ยวทีมมานะ...” ผมไม่ตอบ และลุกตามน้องเค้าไปด้านหลังร้าน
*
*
...ผมแค่โทรมาบอกมิ้นท์ว่าหลังเลิกงาน ผมจะพาพี่ยอดไปนั่งคุย เคลียร์เรื่องต่าง ๆ ที่ร้านมัน...ให้ช่วยหาโต๊ะมุมที่เป็นส่วนตัวไว้ให้ด้วย...มิ้นท์กรี๊ดซะหูผมแทบแตก ก่อนจะรับคำและยังบอกว่าจะเตรียมเมนูพิเศษไว้ให้...แต่ทันทีที่ผมมาเห็นโต๊ะที่จองไว้...ผมถึงกับอายจนหน้าชา...อีมิ้นท์มันจัดโต๊ะใหม่ในมุมที่เป็นส่วนตัวได้สวยมาก ดอกไม้ต่าง ๆ แทบยกมาทั้งสวนส่งกลิ่นหอม...ของที่ประดับบนโต๊ะเหมือนจงใจจัดให้คู่รักประทับใจจนต้องจดจำในเดทแรก...เชิงเทียนสวยเก๋...แจกันดอกไม้เล็ก ๆ...อยากจะรู้นักว่ามันจะจัดอาหารแบบไหนมาให้ผม...มันจะเล่นพิสดารอะไรให้ผมอายอีกหรือเปล่า...แค่นี้พี่ยอดก็เข้าใจผิดไปถึงไหนแล้ว...จัดโต๊ะอย่างนี้พี่ยอดสามารถคิดได้ว่าผมยินดีที่ได้มาคุยกับเค้าซะจนต้องจองสถานที่โรแมนติกรอไว้...
“...ขอโทษค่ะคุณทีม...คุณมิ้นท์ไม่อนุญาตให้เข้าพบในครัวอ่ะค่ะ...”
“...วันนี้พี่มาในฐานะลูกค้านะ...พี่จะคอมเพลนเจ้าของร้านไม่ได้เหรอ...”
“...คอมเพลนกับหนูดีกว่าค่ะ...คุณมิ้นท์เค้าบอกว่าคุณทีมต้องเข้ามาด่าแน่ ๆ ก็เลยให้หนูมาดักไว้...” เด็กเสิร์ฟพูดเสียงจ๋อย ๆ
“...รู้ดีจริง ๆ...โอเค...ไม่เป็นไรหรอก...พี่จะบอกว่าเค้าจัดเวอร์ไปหน่อย...เกินงบ...ระวังพี่จะชักดาบนะ...” ผมพูดเล่นกับน้องเค้า เพราะที่อารมณ์เสีย คงแค่มาจากเกิดอาการเขินจัดมากกว่า
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ทุกคำติชมนะครับ...วันนี้มาต่อให้นิดนึง ค่อย ๆ แก้ปมเรื่องฝ่ายบุคคลก่อน...ตอนหน้ามาลุ้นกับข้อแก้ตัวพี่ยอด...คนเขียนเองยังไม่รู้จะไปยังไง เพราะอย่างที่บอก เรื่องนี้แต่งสด อะไรก็เกิดขึ้นได้...ขึ้นอยู่กับอารมณ์คนเขียน ณ เวลานั้น 555++
...เป้...
-
^
^
จิ้มพี่เป้ นี่แน่ะๆๆๆ
กี๊ดดด เพื่อนสาวเป็นใจมากๆ
ดีกันเหอะ พี่ยอดยังไม่รู้ตัวนะ ว่าจะมีคู่แข่งเพิ่ม(อีก)แล้วอ่า
ปล..พี่เป้ อารมณ์ดี โรแมนติด ต่อเนื่องไปอีกสักเดือนสองเดือนสามเดือนเลยได้มั้ยค๊า
-
5555555 น่ารักดี เพื่อนๆๆ น่ารักกันจริงๆๆๆ
อยากรู้เหตุผลของพี่ยอดมากๆๆๆ ทนได้งั้ยตั้ง 5 ปี แล้วนี้ถ้าทีมไม่กลับมาก็จบกันไปเหรอ โหดร้ายสุดๆๆ :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดด มาแล้ว :laugh:
-
เข้ามารอฟังคำแก้ตัวของพี่ยอด
ชะรอยพี่ยอดจะมีคู่แข่ง หรือเปล่า
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :z13: :z13: :z13:
-
:-[ วี๊ดดดดดดวิ้วววววววววชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
โอมมมม น้องทีมจงใจอ่อนนนนนนนน :oni3:
-
มาช่วยลุ้นให้ทีมใจอ่อนกะพี่ยอดไว ๆ อ่ะ :L2:
อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ยอดจะแก้ตัวยังไง???
ปล. ขอให้พี่เป้อารมณ์ดีไปนาน ๆ นะฮะ...ทีมกับพี่ยอดจะได้คืนดีกันสักทีอ่ะ...อิอิ
:กอด1:
-
ฮุๆ พี่มิ้นท์ เอาซะ ฮาเลย
คืนดีกันค่ะ ดีกันนะ :กอด1:
-
พี่ทีมใจอ่อนเถอะนะ :call:
พี่ยอดจะแก้ตัวว่าไร รอฟังอยู่
-
ว้าววววววววว มาเร็วทันใจ
คิดถึงเรื่องนี้อยู่เมื่อหัวค่ำ ดึกมาได้อ่านเลย
บวก 1 แต้มให้คุณเป้ก่อนจ้า :จุ๊บๆ:
มิ้นท์คงอยากให้เพื่อนมีความสุข ได้คืนดีกับพี่ยอดแน่ๆ
เลยสร้างบรรยากาศซะขนาดนี้
แล้วเหตุผลพี่ยอดจะสมเหตุสมผลขนาดไหนนะ
แต่งานเลขาฯคุณวาดะนี่สิ
จะพางานอื่นเข้าน้องทีมอีกหรือเปล่า ท่าทางคุณวาดะจะชอบใจน้องทีมนะ
แต่จะมากกว่าเจ้านายกับเลขาฯมั้ยนี่ คงต้องรอลุ้นต่อ
-
พี่ยอดรุกเลย ถ้าน้องทีมขัดขืนก็กอดจูบๆ เดี๋ยวก็หมดฤทธิ์ซ่า อิอิ
-
โห แต่งสดจริงหรอคะเนี่ย
งั้นต้องเอาใจคนแต่งหน่อยแล้ว :กอด1: อิอิ
คุณวาดะนี่จะมาเป็นก้างชิ้นใหม่รึปล่าวนะ
ยังไงพี่ยอดก็ ตามคุมทีมให้ดีๆแล้วกัน :-[
-
โมโห เพราะเขิน แสดง ว่าใจอ่อน แล้ว :-[
หล่ะซิ
เนื้อ เรื่อง ขึ้น อยู่ กีบ คนแต่ง
งั้น
ขอให้คนแต่ง อยู็ ในอารม หวานๆๆ :L2:
เพราะ อยาก อ่าน แบบ หวาน ๆๆ :L1:
:laugh:
-
คุณวาดะคาบนุ้งทีม ไปกินแล้ว เหอะๆอิพี่ยอดฮีจะอกแตกตายมะ
ที่มีคนฉกนุ้งทีมไปเป็นเลขาส่วนตั๊ว ส่วนตัวต่อหน้าต่อตาแบบนั้น
คนดีมีฝีมืออ่ะนะอยู่ที่ไหนก็มีคนตามเจอ....และแล้วโชคชะตาก็เด้งให้อิหนูไปทำงานชั้นผู้บริหาร ฮิ้วววววว
ส่วนเพื่อนมิ้นท์ทำดีมากเคอะอิหนู ถึงจะค่อยจิกกัดพี่ยอดแต่บรรยากาศก็น่าได้...เสียอยู่ :laugh:
+1 คะ
-
มารอคำแก้ตัวของพี่ยอดด้วยคะน > W <
-
แอบกลัวคุณวาดะ
จามาแย่งทีมไปจากพี่ยอด
-
คุณเป้มาแบบสั้นจัง..แต่ก็ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้ค้างคาใจเรื่องฝ่ายบุคคลนาน
ตอนนี้มาคาใจเรื่องคำแก้ตัวของพี่ยอดเเทน :laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ค้างอ่ะ
กำลังหวานซ่ะ
-
กรี๊ดซิครับงานนี้....ผิดแผนกับหมดทั้งชัช ทั้งทีม...แต่ออกมาแบบ คนอ่านถูกใจอ่ะครับ...อิอิ
-
:impress2:
มิ้นเพื่อนที่แสนดี
.
.
.
ทีมเหมือนหายโกรธแล้วแต่อยากให้พี่ยอดง้อต่อยังไงไม่รู้
+1
-
อยากรู้เหตุผลพี่ยอดจัง จะเป็นแบบพี่รุจบอกไหม
แล้วก้ออยากให้ทีมรีบไปทำงานใหม่เร็วๆจังเลย
แค่นึกก็สนุกแล้วอะ อยากเห็นหน้าชัชจังเลยจะเป็นยังไง :m20:
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อให้ค่ะ :m5: :bye2:
-
กี๊ตตมาต่อแล้ว
-
สนุกมากเลยครับ
รออ่านทุกตอนเลยครับมารอทุกวันด้วย
ขอบคุณมากนะครับ :impress2:
-
:L2: ยินดีกะคุณเลขาคนใหม่
หวังว่าน้องเป้คงอารมณ์ดีแบบสุดขีด
ตอนพี่ยอดง้อน้องทีม นะ นะ
ได้คนดูแลน้องแก้วแสนหวานแล้ว
ฝากไว้กะเจ้านานน้องทีม น่าจะดี :impress2:
+1
-
:sad4: โฮฮฮฮฮฮฮ เสพจนติดนิยายเรื่องนี้แล้ว คุณเป้ช่วยที :z3: :z10:
-
ชอบมากเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
^^
-
หุ หุ หุ นังชัชร้ายนักนะ แต่ทำไรทีมไม่ได้หรอก :laugh:
-
นังชัชมันจะทำอะไรนางร้ายอย่างเธอได้ฮ่ะทีม (555+ :laugh:)
ตอนนี้น่ารักจังเลยอ่า ชอบบบ
อ่านไปยิ้มไป :o8:
-
เหตุการณ์ตาลปัด แล้วประชาสัมพันธ์คน ( เกือบ ) สวยจะรู้ว่านรกมีจริง :z3:
เหตุผลของพี่ยอดจะต้องทำให้ พี่ยอดต้องรอน้องทีนถึง 5 ปีไหมหนอ :เฮ้อ:
แล้วถ้ารู้ว่า จะต้องไปเป็นเลขา ฯ คุณวาดะ พี่ยอดจะว่าไง :z2:
+1 ให้ เป้ เป็นกำลังใจและลุ้นให้อารมณ์ดี พี่ยอดกับน้องทีนจะได้ :n1:
-
ยังตามอ่านม่ะทันครัยเค้าเลย....แงแง....
แต่ชอบพี่ทีมมากมาย....เพราะมันหมดยุค นางเองเศร้าเค้าน้ำตาแล้ว...ยุคนี้มันต้อง
" นายเอก เปร้ยว ซ่าส์ เข็ดฟัน ทันคน....ถึงจะมันส์ "
สุดท้าย....ขอหั้ยเจริญ เจริญ น่ะค๊า
-
น้องเป้มาต่อเร็วๆนะ
-
อยากจะรอดูทีมตอนมอบโชคให้นังชัช o18
แต่่ตอนนี้ลุ้นพี่ยอดกับทีมก่อน อาหารอร่อย บรรยากาศเป็นใจซะขนาดนั้น
ทีมจะยอมใจอ่อนมั้ยน้า
ขอบคุณที่มาต่อเรื่องค่ะ
-
ชอบทีมจัง ทันคนดีคับ
ฉลาดไม่ยอมใคร ส่วนพี่ยอด
ก็น่ารักดี แต่คราวนี้คงต้องหา
เหตุผลดี ๆ มาอธิบายนะคับ
มิฉะนั้นคงจบไม่สวย o18
ที่แน่ ๆ รัก เป้ ที่สุดคับ
เพราะ เป้ คงไม่ทำให้ผมค้างงงงนานนะอิอิ :กอด1:
-
หวัดดีค่ะ คุณเป้
ตามอ่านมา 3 วัน จนทันแล้วค่ะ ขอบอกว่าสนุกมาก
น้องทีมนี่แรงดีเลย ชอบ ถูกใจมาก มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ ....
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนี้นะคะ
เอ๊ะ หรือคุณวาดะนี่ จะเป็นหนึ่งในแผนการของพี่ยอดรึเปล่าเนี่ย
เพราะได้ข่าวว่า คนที่พี่ยอดช่วยตอนสึนามิก็เป็นคนญี่ปุ่น
รึเราจะคิดมากไปเนี่ย อิอิ
รอคุณเป้มาเฉลย ทั้งเหตุผลของพี่ยอด และคุณวาดะ...
-
o18 ทีมคนสวย ใจอ่อนเร็วๆ สิค่ะ
-
กลับมาอีกทีมาอ่าน3ตอนรวด ตาแฉะเลย เหอๆ
มิ้นท์แจ๋วจริง เพื่อนขอมา10มิ้นท์เขาให้100 ฮ่าๆๆๆ
เอาใจช่วยๆๆ
แล้วทีมไปไปเป็นเลขาให้คุณวาตะเนี่ย มันจะมีปัญหาเกิดขึ้นไหมหนอ??
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ใจอ่อนกับพี่ยอดเร็วๆเหอะ น้องทีม
ท่าทางเหมือนพี่ยอดจะมีศัตรูหัวใจคนใหม่
-
สงสัยนังชัชไม่เคยได้ยินที่เค้าว่า "ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว"
ตั้งใจหางานให้น้องทีม แต่ดูท่าคงเป็นน้องทีมที่จะเป็นฝ่ายมอบโชค(ร้าย)ให้นังชัชซะแล้ว 555++
ณ.จุดนี้อยากกด+ให้น้องมินท์อ่ะ
ทำดีถูกใจมากกกกก
น้องทีมไม่ต้องมาทำโกรธกลบเกลื่อนเลย เค้ารู้ทันน้า อิๆๆ
คนมั่นๆแบบน้องทีมเขิลพี่ยอดซะขนาดนี้ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
ปล.น้องเป้ลาไปเที่ยวสำเร็จไม๊จ๊ะ
อยากให้ได้ไปเที่ยวลั่นล้าอ่ะ จะได้อารมณ์สุนทรีย์ แต่งตอนหวานๆมาฝากกัน แหะๆๆ
-
โห ตั้ง 5 ปีเชียวหรอ
ถึงพี่ยอดทนได้แต่คนอ่านจะทดได้หรอ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แรง ดี ไม่ มี ตก
:man1: :man1: :man1: :man1:
-
แหมๆๆๆ~ ชอบเอ็มดีวาดะจัง น่าจะแฟร์ดีในการทำงานนะ ร่วมงานกันจะเป็นไงบ้างนะ
หึหึหึ~ นังชัชสักวันคงได้ตอกหน้ามันกลับ เอาให้ไม่เหลือดีเลยนะทีม มอบโชคให้มันหนักๆ เหมือนกับทีมที่มาทำงาน2วันพุ่งพรวดไปเป็นเลขาเอ็มดีเลยไง :laugh: :laugh:
แล้ว พี่ยอด ถ้าเหตุผลไม่ดีพอ อย่าหวังว่าจะให้อภัย :angry2:
แล้ว มิ้นจัดโต๊ะแบบนั้น พี่ยอดก็คิดว่ามีชัยไปกว่าครึ่งแล้วสิ แบบนี้มันต้องเอาให้เข็ดนะ ตั้ง5ปีเชียวนะ :m16:
-
ง่า ขอ +1 ให้คุณมิ้นท์ได้มะ ถูกใจมากกก
ทีมก็ยอมๆพี่ยอดไปเหอะน้า จะมางอนทำไม จะได้มีความสุขกันทั้งคู่ไง ^^
-
มารอคุณ วาดะ
เอ๊ยยยย
พี่ยอดหน่ะ 555
-
จัดซะหรูเลยสงสัยทีมจะใจอ่อนยอมคืนดีก็งานนี้เเหละมั้ง
-
สุดยอดมากมาย แต่ถ้าเราเป็นพี่ยอด 5 ปีที่ฟักเนื้อฟักตัว ก็เจ็บเหมือนกันน้า
เอาใจช่วยพี่ยอด กะ น้องทีม และน้องเป้จ้า
-
น้องมินท์ทุ่มทุนช่วยสร้างบรรยากาศให้พี่ยอดแบบนี้ ต้องคอยดูคารม
พี่ยอดว่าจะออดอ้อนน้องทีมให้ยกโทษให้ได้หรือเปล่า แต่ตำแหน่งใหม่น้องทีมนี่
พี่ยอดท่าจะมีคู่แข่งที่น่ากลัวซะแล้ว ตามลุ้นกันต่อไป :yeb:
:man1: น้องเป้
-
แล้วมาต่อไวไวนะ :-[
-
อยากรู้เหตุผลของพี่ยอด มาต่อเร็วๆนะคะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: มีเพื่อนที่ดีจริงๆ
-
ิอยากรู้ตอนเคลียร์กันว่าจะเป็นยังไง
-
ขอบใจมิ้นท์มากๆๆ สร้างบรรยากาศให้ลงเอยด้วยดี
แต่ เอ็มดีนี่สิ ยังไงๆๆอยุ่น้าาาาา
ว่าแล้ว เตะนังชัช สักดอก อิอิ :z6: :z6:
เปนกำลังใจให้เป้นะค้าบบบ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะครับ
สนุกมากๆเรยครับ รอลุ้นว่าจะคืนดีกันยังไง
-
o13 ให้มิ้นท์
อยากเห็็นหน้า ชัช ตอนที่รู้ว่า ทีม ย้ายไปไหนจังเลย
ท่าจะมันน่าดู
:3123:
-
ชัช ทุบตบหัวตัวเองแน่ ที่เป็นคนดันทีม ขนาดนี้ ฮ่าๆๆ
ตอนนี้เรื่อง ๆ สงบอยู่ แต่กลัวพาทหน้าที่ว่าเรื่องนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้จริง ๆ
อยากรู้ข้อแก้ตัวพี่ยอด
พี่ยอดแค่ จริงใจ ทีมก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
ปล. นายญี่ปุ่นนี่ วางใจได้ไหมค่ะ
o13 ตลอดล่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
+1 o13ชอบมากเลย ทีมอายหน้าชา อ้า..แค่คิดยังนึกหน้าออกเลยง่ะตอนทีมหน้าแดงเนี้ย
นายยอดนายต้องรีบๆหน่อยน่ะพิชิตใจนายทีมรอบสองไวๆเลย
-
:impress2: รอตอนง้อคืนดีค่ะ อย่าใจแข็งนักนะ คนอ่านลุ้นอยู่
-
คิดอยู่แล้วอย่างทีมน่ะ ธรรมดาซะที่ไหนล่ะเนอะ :z1:
พี่ยอดง้อดีๆน๊า จะได้คืนดีกันเร็วๆ แล้วทีมน่ะ ทำเป็นใจแข็ง ชิส์
อย่าๆ รู้นะว่าตัวเองก็อยากคืนดีอ่ะ คริๆ คนอ่านลุ้นตัวโก่งมากมายค่ะพี่เป้ :impress2:
-
พี่มิ้นจัดไปอีกสักดอกซิ
55+
พี่ยอดทำตัวดีๆๆนะ
ปล**ก็จริงอ่ะนะ ก็ทีมใหญ่ซะขนาดนั้นจะไปตกงานได้ไง
อิอิ
-
คุนเป้ๆๆๆๆๆๆๆ
เอาอีกคราบบบ
มานยางค้างๆคาๆๆอยู่อ่าครับบบบบ :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
มิ้นช่วยเพื่อนเต็มที่ เลย
เหลือแต่ พี่ยอดอ่ะจะทำให้ทีมใจอ่อนได้มั้ย
555+
-
เกินคำขอเลยเกินงบ :laugh:
ตัวไม่โผล่แต่ส่งใจเกินร้อย
-
แอบเห็นพี่เป้ออนไลน์ด้วย ต่อมั้ยค๊าพี่
ปล...กระทู้พี่เป้ views พุ่งกระฉูดรวดเร็วมากๆ อีกไม่นานจะแปดหมื่นละ
-
อ่านไปยิ้มไป
-
มารอพี่เป้ :L2:
-
มิ้น เริ่ดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
-
:mc4: ทีมแอบเขิน อิอิ อยากรู้ว่าพี่ยอดจะว่าไงบ้างเนี่ย ตั้ง 5 ปีเชียว
นังชัชเธอแรงจริงๆเลย ระวังทีมจะตอกกลับซะหน้าหงายนะจ๊ะ
เสียดายคิม จะได้เจอกับทีมอีกป่าวเนี่ย
:กอด1:คุณเป้
-
ทีมโวยวายแก้เขินซะงั้นอ่ะ
แอบหมั่นไส้นายชัชล่ะ ชอบลอบกัดจริงๆ
จัดการให้อยู่หมัดเลยนะทีม
-
ทีมมม
ชัดดาบเลยยยย ฮิฮิ :z2: :z2:
-
ไหงมาติ๊ดเดียวเองอ๊า :serius2:
ขอตอนใหม่ยาววววววววววววววๆนะจ๊ะ
แล้วก็ขอให้น้องทีมเลิกงอนพี่ยอดกะที
คนอ่านรอให้คู่นี้แต่งงานกัน..นานแล้วเนี่ย :impress2:
-
สนุกมากเลยค่ะ อ่านภาคแรก อารมณ์ขึ้น ๆ ลง
ยิ่งตอนท้ายที่สึนามิเข้าทำให้จิตตกเลยอ่ะ ต้องไปกินข้าวทำใจ 555
อ่านตั้งแต่เที่ยงวันจนใกล้เที่ยงคืนเลย สนุกมาก ๆ
อ่านภาค 2 แล้วขำที่ทีมแกล้งพี่ยอดคืน
แต่ก็นะพี่ยอดน่าจะรีบบอกกันทีมจะได้ไม่เศร้านานขนาดนี้
มาต่อไว ๆ นะคะสู้ๆค่ะ
พอดีว่าเรียนสาขาโรงแรม ใกล้ฝึกงานแล้วค่ะจะปรึกษาพี่ได้มั้ยคะ แหะๆ
-
เย้ๆ ได้ฟังพี่ยอดแก้ตัวซะที อยากรู้มานานแล้วววววว
-
สนุกอ่ะ ชอบจังเรื่องนี้ :กอด1:
-
บอกได้คำเดียวว่าอยากจะกรี๊สส ส
:o8:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบทีม
ยิ่งอ่านยิ่งชอบที่พี่ยอดตามง้อ น่ารักดี
ฮาดีอ่ะ ที่มิ้นจัดโต๊ะไว้รอทีม
โอ้ย โอ้ย โอ้ย
ชอบทุกอย่างเลยอ่ะพี่เป้
จริง ๆ นะ
-
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบ
อยากอ่านต่อ ๆ ๆ ๆ :L2:
-
โอ้ยยยยยยยย กรี๊สสสสสสสสสสสสสส
ค้างคาอ่ะค้างคา ตามคำำแนะนำมาจากกระทู้แนะนำเรย นึกว่าจบแล้ว แต่ดันมีภาคต่อ แถมมันส์สุดๆ หยุดอ่านไม่ไหว
...........................................
...............................
ขอทำใจแปป..............โอเค รอได้ รอได้ รอด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เอาล่ะบ่นพล่ามความต้องการของตัวเองเสร็จ ก็มาเยินยอกับผู้แต่งบ้าง(ไม่เข้าใจเป็นคนไทยไม่ใช้คำว่า"ผู้แต่ง"จะเขียนว่าไรท์เตอร์กันทำไม ชิส์)
เนื้อเรื่องสนุกสนาน ดุเด็ด เผ็ดมันส์ ที่สำคัญ กระชับ ไม่เวิ่นเว้อเยิ่นเย้อ ยืดยาด
ตัวละครที่เป็นคนร้ายๆ มันดูสมจริงสมจัง (เพราะชีวิตจริงไม่มีใครจะมานางเอกดราม่า หรือแรดร่านตลอดเวลานิ)
ขอบอกว่าเรื่องนี้สนุกมันส์ที่ความร้ายกาจของนายเอกและเหล่าตัวร้ายทั้งหลายนี่แหละ มันส์ได้โล่ห์
เขียนได้ดีมากครับ เรื่องการเขียนผมไม่มีความรู้เท่าไหร่ รู้แต่อารมณ์ต่างๆในเรื่องนี้มันเข้้าถึงความมันส์ได้ดีจริงๆ
ปลื้มมากกกกก จบ
.
.
.
ขอบคุณสำหรับความบันเทิงสุดเหวี่ยงครับ
(ปล.เล็กๆ รออยู่นะ ตะเองงงงง)
-
:z13:
ตามมาจิ้ม
วันนี้ไล่อ่านทั้งวัน
เพลียมากมาย
สนุกดีครับ
-
รออ่านตอนต่อไปครับ
-
รอด้วยิีกคนครับผม :mc4:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
นึกถึงตอนหน้าแล้วแอบลุ้น
พี่ยอดจะทำให้ทีมใจอ่อนได้ไหมเนี่ย
:z2:
-
o13ทีมเยี่ยมมมม
เจอกันอีกครั้งหน้างายแน่
ตำแหน่งใหม่จ๊ะ ฮ่าๆๆ
ซะใจโว๊ยยยยย
-
มานอนรอ นั่งรอ กลิ้งรอ ตอนต่อไป เมื่อไหร่จะมา สามวันแล้วนะ TT W TT
-
จะช้าไปมั๊ยคะ ถ้า.......
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถอดใจไปแล้วนะเนี่ย คิดว่า ยังไงๆ พี่เป้ ต้องไม่ต่อชัวร์ (จริงๆ เมิ ง ไม่ ว่าง เค้ามา เอง รึ เปล่า :z6:)
เลย อ่านหนังสือสอบ ไฟนอล โล้ดดดดดด เครียดจนจะบ้า
พอปิดเทอม แวะมาดู เย้ยยยย ซีซั่น สอง ไปห้าตอนแล้วววว
แถม มี แต่ ข่าวดีอ่ะ
พี่ทีม♥พี่ยอด Forever
รัก พี่เป้ โค ต ร :กอด1: :กอด1:
-
อ๊าก น่ารักจังเรยอะครับ
-
o18มารอตอนต่อไปค่ะ ว่าทีมจายกโทดไห้พี่ยอดไหมมมมมมมมมมมมมมมม o13
-
มารอออร๊อออรอออเหมือนกันคร้าบบบบบบบบบ :L2:
-
:-[
มิ้นท์จัดให้โรมแนติกเลย ฮะๆ
ท่าทางพี่ยอดจะได้มีเรื่องหึงเพิ่มละ :laugh: เดี๋ยวจะต้องมีหึงวาดะแหงม!
ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
-
พี่เป้ เอาข้อแก้ตัวพี่ยอดมาบอกได้แล้ส รออยู่นะคะ
:call:
-
พี่เป้ขรา มองไม่เห็นฝุ่นตอนเก่าแล้วค่ะ มาต่อเถอะนะค๊า พลีสสสส
-
:call: :call: :call:
:m15: :m15: :m15:
:amen: :amen: :amen:
:z4: :z4: :z4:
ปล. ปริบๆ ปิ้งๆๆๆ :fire: :fire:
-
มารออ่านนะครับ
-
งานยุ่งหรอคับ น้องเป้ :กอด1:
ถ้าพอมีเวลา แวะมาต่อ
หน่อยนะคับ แบบว่าแอบค้างงงงอะคับ
-
:laugh:ตามอ่านจนทันแล้ว
ทีมก็นะแค่ 5 ปีมันน้อยไปเอาสัก10ปี
จะได้เอาไม้เท้าเดินมาง้อ...555+
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 6
...ผมกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง เห็นพี่ยอดกำลังเปิดดูเมนูและคุยกับเด็กเสิร์ฟอย่างเป็นกันเอง...ภาพตรงหน้ามันทำให้ผมใจอ่อนยวบ...คนที่ผมรักที่สุดอยู่ตรงหน้า แต่ต้องฝืนทำเคร่งขรึม ทั้ง ๆ ที่อยากจะยิ้ม และกอดแน่น ๆ ให้หายคิดถึง...
“...คุณทีมคะ...เชิญนั่งค่ะ...หนูเตรียมไวน์ไว้ให้แล้ว...” เด็กสาวพูดและรินไวน์ใส่แก้วให้ผม
“...ขอบใจจ้ะ...แต่ตอนโทรมา พี่บอกเจ้าของร้านว่า พี่ต้องการแค่มุมสงบไว้คุยธุระเฉย ๆ ไม่ได้สั่งอาหารพิเศษเลยนะ...” ผมพูดเสียงเรียบ น้องเด็กเสิร์ฟหน้าเสีย เพราะไม่เคยเห็นผมพูดจริงจังอย่างนี้
“...มื้อนี้ผมขอแบบพิเศษเลยครับ...ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายนะ...” พี่ยอดพูดกับเด็กและหันมาหาผม
“...ไม่กังวลหรอก...มากับเจ้าของบริษัทนี่...” ผมประชด เด็กเสิร์ฟค่อย ๆ เดินเลี่ยงออกไป
“...เพื่อทีมกี่บาทพี่ก็จ่ายได้...”
“...ทีมเป็นคนพามา ทีมต้องเป็นคนจ่ายสิ...พี่ยอดมีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า...จะได้ไม่เสียเวลา...”
“...กินข้าวก่อนเถอะ...พี่หิว...”
*
*
...อาหารไทยประยุกต์ฝีมือมิ้นท์จานแรกถูกนำออกมาเสิร์ฟ...รูปร่างหน้าตาเหมือนอาหารฝรั่ง แต่รสชาติไทยแท้...พี่ยอดชิมคำแรก เค้าขมวดคิ้ว ผมต้องลุ้นว่าเค้าจะว่ายังไง...มันก็อร่อยเหมือนปกตินี่หว่า...ไม่ทันที่พี่ยอดจะพูดอะไร อาหารอื่น ก็ถูกทยอยออกมาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ...คราวนี้ผมต้องขมวดคิ้วบ้าง เพราะอาหารทั้งหมด เป็นอาหารที่ผมกับพี่ยอดชอบกินสมัยอยู่ภูเก็ตทั้งนั้น...
“...พี่ว่ามันคุ้น ๆ...เหมือนเคยกินที่ไหนนะ...” พี่ยอดทำหน้าสงสัย
“...โห ต้มยำอย่างนี้ กินที่ไหนก็เหมือนกันแหละ...ตอนแรกเห็นไวน์ นึกว่าจะจัดอาหารฝรั่งมาให้...ไวน์กับอาหารไทย มันเข้ากันตรงไหนเนี่ย...” ผมทำเป็นโวยกลบเกลื่อน
“...แล้วต้องกินกับอะไรเหรอ ถึงจะเข้ากัน...”
“...แสงโสม หรือไม่ก็เบียร์ช้างไง...ไวน์มันหรูไปสำหรับพนักงานออฟฟิศธรรมดาอย่างทีม...”
“...กินเป็นเหรอเราอ่ะ...พี่ไม่เคยเห็นทีมกินเหล้ากินเบียร์เลย...”
“...กินเป็น แต่ไม่กิน...มีปัญหาอะไรป่าว...”
“...ดีแล้ว...อย่ากินเลย...” พี่ยอดมองยิ้ม ๆ
“...มองอะไร...รีบกินรีบพูดเหอะ...ทีมต้องพักผ่อน พรุ่งนี้มีงานใหญ่รออยู่...” ผมหลบตา ทำเป็นสนใจกับอาหารตรงหน้า
*
*
...ไม่นานนักอาหารคาวหวานก็หมดลง...ระหว่างที่เด็กมาเคลียร์โต๊ะผมก็ไปเข้าห้องน้ำสำรวจตัวเอง และยืนนิ่ง ๆ เพื่อเรียกความเข้มแข็งของตัวเองกลับมา...ทุกครั้งที่พี่ยอดมอง หรือยิ้ม มันค่อย ๆ ทำให้ให้ความโกรธของผมละลายหายไปทีละน้อย...พี่ยอดยังไม่พูดอะไร ทำไมเราถึงใจอ่อนได้ขนาดนี้...ไม่ได้นะ...ถ้าเหตุผลเค้าฟังไม่ขึ้น เราต้องตัดใจจากเค้าให้ได้...
“...อ้าว...พี่เค้าไปไหนแล้วอ่ะ...” ผมถามเด็กเสิร์ฟแถวนั้น
“...เห็นออกไปนอกร้านค่ะ...”
“...โอเคจ้ะ...” ผมทรุดตัวนั่งลงรอพี่ยอดด้วยใจที่เต้นแรง ตื่นเต้นทำไม หายใจเข้าลึก ๆ ผมสั่งตัวเอง
“...ร้านสวยดีนะ...อาหารก็อร่อย...สงสัยพี่ต้องมากินบ่อย ๆ แล้ว...” พี่ยอดเดินยิ้มมาพร้อมกระเป๋าเอกสารใบใหญ่ในมือ พี่ยอดคงถอดสูทไว้ในรถ เพราะตอนนี้เค้าแต่งตัวสบาย ๆ เสื้อเชิ้ตพับแขนถึงข้อศอก ปลดกระดุมลงมาสองเม็ด เผยให้เห็นกล้ามอกนิด ๆ ให้ผมใจสั่นอีก
“...พี่ยอด...ทุ่มนึงแล้ว จะอธิบายอะไรก็รีบ ๆ หน่อยเหอะ...” ผมทำหน้าเซ็ง
“...โอเค...” พี่ยอดวางกระเป๋าเอกสารบนโต๊ะ
“...อะไรอ่ะ...”
“...พี่ขอโทษ...ตอนนั้นพี่บ้าไปเอง...พี่ช่วยคนญี่ปุ่นครอบครัวนึงไว้ได้ตอนสึนามิเข้าฝั่ง...เค้าอยากให้พี่มีอนาคตที่ดีขึ้น ก็เลยพาพี่ไปญี่ปุ่นกับเค้า...ช่วงนั้นมันชุลมุนไปหมด พี่เองก็ได้กลับเข้าโรงแรมไปเก็บของหลังจากคนอื่นเค้าย้ายออกไปหมด แทบจะกลายเป็นโรงแรมร้าง...มันเป็นการตัดสินใจที่กะทันหัน พี่เองก็ไม่กล้าบอกใครว่ายังมีชีวิตอยู่ เพราะพี่ต้องตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นี่ หรือไปญี่ปุ่น อีกอย่างโทรศัพท์ กระเป๋าเงินหายหมด ติดต่อใครไม่ได้เลย...”
“...สรุป...พี่ยอดก็เลยไปญี่ปุ่นกับครอบครัวนั้น...ปล่อยให้ทีมกับคนอื่นเข้าใจว่าพี่ยอดตายแล้ว...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ใช่...พี่ขอโทษ...”
“...พี่ยอดหยุดพูดคำว่าขอโทษเถอะ...มันไม่มีประโยชน์แล้ว...ทีมต้องฝันร้ายเกือบทุกคืนมาตลอดห้าปี...พี่ยอดทำอย่างนี้ได้ยังไงอ่ะ...” ผมเริ่มเสียงดัง
“...ฟังพี่ก่อน...อย่าเพิ่งโมโหดิ...พี่ติดต่อพี่รุจได้ก่อนจะไปญี่ปุ่นอาทิตย์นึง...เค้ารับปากว่าจะดูแลทีมให้...ทีมเองก็จะไปอังกฤษในช่วงนั้นเหมือนกัน...ถ้าพี่อยู่ ทีมก็จะไม่ไปใช่มั้ย...พี่จำได้...ทีมบอกว่าทีมจะหางานทำที่นี่ ทีมจะสมัครสจ๊วต...”
“...แล้วมันเกี่ยวกันยังไง...” ผมขัด
“...เพราะพี่คิดว่าทีมจะไปอังกฤษไม่นาน พอสายการบินเปิดรับสมัครงาน ทีมก็จะกลับเมืองไทย แล้วถึงตอนนั้นพี่ก็จะกลับมาหาทีม มาบอกความจริงกับทีมที่นี่...แต่ต่อมาพี่รุจบอกว่าทีมจะเรียนโท และจะทำงานที่โน่น...ไม่มีแผนจะกลับมาเมืองไทย...พอดีกับครอบครัวนั้นเค้าจะส่งพี่เรียนบริหารต่อด้วย พี่ก็เลยต้องคว้าโอกาสนี้ก่อน...”
“...อืม...ทุกอย่างเพื่อตัวเอง...” ผมกอดอกพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“...พี่ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย...ต้องประหยัด และลำบากมาก...พี่เก็บเงินไว้ใช้ส่วนตัวเพื่อ...” พี่ยอดเปิดกระเป๋าเอกสาร และหยิบกระดาษออกมาวางตรงหน้าผม
“...อะไร...” ผมมอง ถึงจะยังไม่หยิบมาอ่าน แต่ผมก็เห็นโลโก้บนหัวกระดาษ
“...พี่เก็บเงินเพื่อให้ได้ไปอังกฤษทุกปี...นี่พาสปอร์ต...นี่ใบเสร็จโรงแรมที่พี่พัก...ทีมรู้ใช่มั้ยว่าที่ไหน...”
“...พี่ยอดไปที่นั่น ทำไมไม่ไปหา ทำไมไม่บอกทีม...” ผมหยิบเอกสารตรงหน้ามาอ่านอย่างลำบาก เพราะน้ำตามันเอ่อล้นขอบตาจนมองอะไรแทบไม่เห็น
*
*
...โรงแรมที่พี่ยอดไปพักหลายที่มันอยู่ใกล้บ้าน และมีอยู่ตรงข้ามกับโรงแรมที่ผมทำงานด้วย...พี่ยอดบอกว่า แค่เค้าได้เห็นว่าผมอยู่ดีมีสุข และไม่มีหนุ่มฝรั่งมาพัวพัน เค้าก็กลับไปญี่ปุ่นอย่างสบายใจ อีกอย่างพี่รุจก็คอยเป็นตัวกลางในการติดต่อผม และคอยสืบความเป็นไปของผม...มิน่าล่ะ พี่รุจถึงได้ตามจิกผมจังเลย...ซักถามที่อยู่ผมซะยังกับว่าจะมาหาเอง...ทีแท้เป็นสปายให้พี่ยอดนี่เอง...ช่วงนั้นผมก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียน และทำงานซะจนไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ ทั้ง ๆ ที่ชาวเอเชียเป็นที่ต้องการของหนุ่มยุโรป มีคนเข้ามาคุยกับผมหลายคนในหลายโอกาส แต่ผมลืมพี่ยอดไม่ได้จริง ๆ...
“...ทีมหายโกรธหรือยัง...” พี่ยอดทำลายความเงียบ หลังจากผมดูหลักฐานเอกสารบนโต๊ะ
“...ขอคิดดูก่อน...” ผมพูดเสียงอ่อนลง
“...ทีมมาทำงานที่บริษัทพี่นะ...จะได้อยู่ด้วยกัน...”
“...ไม่อ่ะ...ขอทีมทำงานที่เดิมอีกซักพักก่อน...ไม่อยากใช้เส้นเจ้าของบริษัท...”
“...ไม่ทำงานก็ได้...เรียกว่ามาช่วยพี่บริหารดีกว่า...อีกอย่างพี่ไม่ใช่เจ้าของบริษัทนะ...พี่เป็นแค่หุ้นใหญ่ เจ้าของจริง ๆ คือครอบครัวญี่ปุ่นที่ลงทุนให้พี่...”
“...แต่คิมเล่าว่าพี่ยอดเป็นกรรมการผู้มีอำนาจลงนามอ่ะ...”
“...นั่นแหละ...เวลาเซ็นเอกสารพี่ต้องลงชื่อร่วมกับหุ้นส่วนคนไทยอีกคน...พี่ไมได้สบายอย่างที่ทีมเข้าใจนะ...”
“...อ้าว เหรอ...”
“...ทีมพักที่ไหนอ่ะ...” พี่ยอดเปลี่ยนเรื่อง
“...แถวสุขุมวิท...ไม่ไกลจากที่นี่หรอก...” ผมตอบกว้าง ๆ ทั้งที่จริง อพาร์ทเม้นท์ที่ผมอยู่ก็ตรงข้ามกับร้านมิ้นท์นี่แหละ
“...สุขุมวิทซอยอะไรล่ะ...พี่จะได้ไปรับไปส่งถูก...”
“...ไม่ต้อง...ทีมเดินทางเองได้...มีรถไฟฟ้าผ่านสบายจะตาย...
”...ไหน ๆ เราก็ทำงานตึกเดียวกัน พี่ยินดีบริการ...”
“...ขอทีมคิดก่อน...” ผมตัดบท
“...โอเค...พี่ให้เวลาทีมคิดว่าจะยกโทษให้พี่หรือเปล่า และจะให้พี่ไปรับไปส่งได้เมื่อไหร่...พรุ่งนี้ทีมจะให้คำตอบพี่ได้มั้ย...”
“...ไม่แน่...รับปากไม่ได้...ช่วงนี้ทีมมีเรื่องต้องคิดเยอะ...” ผมเล่นตัว
“...เฮ้อ...งั้นพี่ไม่รบกวนแล้ว...” พี่ยอดถอนหายใจ พูดเสียงเศร้า แล้วยกมือเรียกเด็กมาคิดเงิน
“...มื้อนี้ทีมจ่ายเอง...”
“...ไม่ได้...”
“...พี่ยอด...” ผมทำเสียงแข็ง
“...โอเค...งั้นมื้อต่อไปทีมต้องให้พี่เลี้ยงนะ...”
“...คงอีกนานกว่าทีมจะยอมออกมากับพี่อีกทีอ่ะ...” ผมกวน พลางหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาจ่ายตามบิลตรงหน้า
*
*
...ผมรอให้พี่ยอดขับรถไปลับตาแล้วจึงเดินกลับเข้าไปเฉ่งอีมิ้นท์ในร้าน...เด็กเสิร์ฟทุกคนยิ้มให้ พวกเค้าคุ้นเคยกับผม เพราะตอนที่ผมกลับจากอังกฤษใหม่ ๆ ก่อนหน้าที่ผมจะเริ่มงานออฟฟิศ ว่าง ๆ ผมก็จะมาช่วยทำอาหาร ช่วยเสิร์ฟ ช่วยดูแลเรื่องรายรับ และค่าใช่จ่าย...มิ้นท์มันถึงขนาดบอกกับทุกคนว่าผมเป็นเจ้าของร้านอีกหนึ่งคน...
“...เป็นไงมั่ง...ถ้ามึงบอกกูแต่เช้า มึงจะได้แบบหรูเริ่ดอลังการกว่านี้อีกนะ...” มิ้นท์พูดด้วยความภาคภูมิใจ
“...อีเวร...กูไม่อยากให้เค้าคิดว่ากูเตรียมอะไรแบบนี้เพื่อเค้า...”
“...โอ๊ย...กูรู้ว่ามึงน่ะใจอ่อนตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าเค้าไม่ตายแล้ว...มึงจะเล่นตัวไปทำไมวะ...”
“...โห...มึง คำอธิบายของเค้า กูฟังแล้ว มันยังไม่น่าให้อภัยว่ะ...กูไม่แน่ใจว่าเค้าทำเพื่อตัวเอง หรือทำเพื่อกูกันแน่...”
*
*
...ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้มิ้นท์ฟัง...เรื่องนี้มันซีเรียส แต่อีนี่มันดราม่าซะจนผมต้องต้องหัวเราะกับแอ็คติ้งมัน...ก็มันอินซะจนผมสงสัยว่านี่เป็นเรื่องของผม หรือของมันกันแน่....เดี๋ยวกรี๊ดชอบใจ เดี๋ยวถอนใจเฮือกใหญ่...
“...อีมิ้นท์...ตกลงกูเล่าเรื่องเศร้าหรือเรื่องตลกเนี่ย...มึงหยุดดราม่าแล้วนั่งฟังเฉย ๆ ได้มั้ย...” ผมขำกับท่าทางของมัน
“...อีทีม...กูนึกภาพออก...พี่ยอดเค้าพูดไม่เก่ง เค้าคงอธิบายอะไรไม่เคลียร์ และเค้าก็รู้ตัวว่ามึงคงไม่เชื่อ เค้าก็เลยต้องเก็บหลักฐานทุกอย่างมาให้มึงดู...”
“...ไม่เกี่ยว...กูแค่คาใจว่า ทำไมเค้าถึงทำกับกูอย่างนั้น...กูเสียใจแค่ไหนมึงก็รู้...”
“...เอาเป็นว่า มึงลองคิดว่ามึงเป็นพี่ยอดสิ...มึงจะทำอย่างเค้ามั้ย...จะโกรธจะเกลียดเค้า จะไม่เชื่อ จะไม่ให้อภัย มึงคิดถึงเจตนาเค้าหรือเปล่า...” มิ้นท์พูดแบบเป็นการเป็นงาน...ผมอึ้ง
*
*
...มิ้นท์ปล่อยให้ผมไปคิดเอง...แล้วมันก็ไปทำงานในครัวต่อ...ผมเดินคอตกกลับห้อง...โทรเรียกแก้วมาคุยที่ห้องด้วยดีกว่า...แก้วอยู่ในตำแหน่งที่สามารถเดินตรวจฟลอร์ได้ตลอดเวลา...ไม่นานนัก เพื่อนสาวก็มาถึงห้องผม...และผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้แก้วฟัง โดยไม่พูดถึงความเห็นของมิ้นท์...
“...ทีมถามใจตัวเองดีกว่านะ ว่าจะให้อภัยพี่ยอดหรือเปล่า...”
“...เราสับสนอ่ะ...มันโกรธ เหมือนโดนหลอกมาตลอดห้าปีเลยนะ...”
“...แล้วทีมโกรธ หรือดีใจตอนที่รู้ว่าพี่ยอดยังไม่ตายล่ะ...”
“...เอ่อ...ก็...ดีใจ...” ผมตอบเสียงเบา
“...นั่นแหละ...ถ้าทีมจะโกรธเค้า ทีมต้องโกรธเมื่อรู้ความจริงครั้งแรกสิ...”
“...แต่เค้าใจร้ายมากเลยนะแก้ว...” ผมเถียง
“...ใจร้ายตรงไหน...เค้าไม่ได้หายไปเลยนี่นา...ทีมบอกว่าพี่ยอดให้พี่รุจช่วยติดตามความเป็นอยู่ของทีม...พอเค้ามีโอกาสก็แอบไปดูทีมที่อังกฤษ...ถ้าเค้าใจร้าย คิดถึงแต่ตัวเอง เค้าคงตั้งหน้าตั้งตาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวคนเดียว ไม่สนใจเรื่องของทีม หรือแม้แต่ตอนที่เจอทีม เค้าก็ไม่กระวนกระวายตามง้อขนาดนี้หรอก...”
“...แต่...”
“...ทีมอยู่อังกฤษก็มีความสุขดี สะดวกสบาย ได้อยู่กับครอบครัว เรียนจบ ทำงานดี ๆ...พี่ยอดไม่มีอะไรต้องห่วงทีมเลย...สมมุติว่าถ้าทีมมีปัญหาแล้วบอกพี่รุจ เราเชื่อว่าพี่ยอดต้องบินไปช่วยทีมแน่นอน...”
“.................................”
“...เรารู้ว่าทีมมีคำตอบอยู่ในใจแล้วแหละ...แต่ทีมกลัวเสียหน้าอ่ะดิ...คนดี ๆ อย่างพี่ยอดไม่ได้เจอง่าย ๆ ตามท้องถนนนะ...ทีมเคยสูญเสียคนรักแบบไม่ตั้งตัวมาก่อน ทีมน่าจะรู้ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้...ทำตามหัวใจตัวเองเถอะ...อย่าทำร้ายตัวเองเลย...ไม่ใช่แค่ทีมเสียใจคนเดียวนะ...พี่ยอดก็คงเสียใจมากด้วย...เราเป็นคนนอกยังแอบลุ้นเลยอ่ะ...”
*
*
...แก้วขอตัวไปทำงานต่อ...ผมใช้เวลาทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ในอ่างอาบน้ำ...ฟองสบู่นุ่ม ๆ น้ำอุ่น ๆ มันทำให้ผมสบายตัว สมองปลอดโปร่ง...และหาคำตอบให้พี่ยอดได้ในที่สุด...เฮ้อ...หายเครียดแล้ว...ผมใส่ชุดคลุมอาบน้ำออกมาเป่าผมหน้ากระจก...เสียงกรีงประตูดังขึ้น...สี่ทุ่มกว่าแล้ว ใครมาหาหว่า...แก้วคงเอาอะไรมาให้มั้ง...
“...ใครอ่ะ...” ผมพูดพลางมองลอดตาแมวออกไป ไม่พบใครซักคน สงสัยจะกดกริ่งผิดห้องมั้ง ผมเดินกลับไปเป่าผมต่อ
“...ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...” คราวนี้เป็นเสียงเคาะประตู ผมเดินไปส่องดู ก็ไม่พบใครอีก
“...ใครอ่ะ...ถ้าไม่บอก ไม่เปิดนะ...” ผมตะโกนออกไป ดีนะที่ไม่ใช่คนกลัวผี แต่ตอนนี้กลัวโจรมากกว่า
“................................” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ
*
*
...ผมโทรไปห้องแม่บ้าน บอกให้แก้วมาดูที่ห้องผมหน่อย มีใครไม่รู้มาเคาะประตู...จากประสบการณ์ ถ้าโทรไปฟร้อนท์ เค้าก็ต้องส่งแม่บ้าน หรือพนักงานรักษาความปลอดภัยขึ้นมา ผมไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ จึงเรียกเพื่อนสาวดีกว่า...ไม่นานนักเสียงกริ่งก็ดังขึ้นอีก...ผมมองออกไป เป็นแก้วที่ยืนยิ้มอยู่...ผมถอนใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเปิดประตูให้...แก้วเดินเข้ามาทันที...
“...มีใครป่าวอ่ะ...เมื่อกี้ทั้งกดกริ่ง ทั้งเคาะประตู โรคจิตป่าววะ...” ผมถามขำ ๆ
“...ไม่รู้ว่าโรคจิตหรือเปล่านะ...ไปถามกันเองละกัน...” แก้วพูดยิ้ม ๆ แล้วรีบออกจากห้อง เปิดประตูทิ้งไว้
“...พี่ยอด...” ผมอ้าปากค้างเมื่อเห็นพี่ยอดก้าวเข้ามา
“...ขอพี่นอนด้วยคนนะ...นอนคนเดียวมาห้าปีแล้ว เหงาจังเลย...” พี่ยอดปิดประตู และเดินหิ้วกระเป๋าตรงมาหาผม
“...จะบ้าเหรอ...มาทำไม...” ผมถอยหลัง กระชับเสื้อคลุมให้เรียบร้อย ไม่รู้จะเขินทำไม
“...พี่มารอฟังคำตอบไง...ใจร้อน อยากรู้แต่เช้าอ่ะ...” พี่ยอดเอากระเป๋าเสื้อผ้าวางบนโต๊ะ และเปิดออกเพื่อจัดของใช้ที่เตรียมมาเข้าตู้เหมือนเป็นห้องตัวเอง
“...ใครอนุญาตเนี่ย...”
“...เมื่อก่อนทีมยังมาอยู่กับพี่ได้เลย...คราวนี้พี่ต้องขออาศัยทีมบ้างแล้ว...”
“...กรรมการบริษัทจะมาอาศัยพนักงานออฟฟิศธรรมดาได้ไง...” ผมกวน
“...พนักงานออฟฟิศธรรมดาจะอยู่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์หรู ๆ อย่างนี้ได้เหรอ...” พี่ยอดย้อน ผมอึ้ง
“...ถ้าจะนอนก็ได้นะ...เดี๋ยวทีมจะโทรไปขอเตียงเสริมให้...”
*
*
...ผมโทรขอเตียงกับแม่บ้าน แก้วรับสายเสียงใส และปฏิเสธบอกว่าเตียงเสริมหมด เพราะวันนี้มีกรุ๊ปเข้าพักหนึ่งอาทิตย์...แถมยังบอกว่าเตียง และผ้าห่มในห้องที่ผมอยู่ใหญ่พอที่จะนอนได้สองคน...ก่อนจะหัวเราะคิกคักแล้ววางสายไป...
“...รู้ได้ยังไงว่าทีมอยู่ที่นี่...” ผมหันมาถามพี่ยอดเสียงห้วน
“...ไม่เห็นยากเลย...พี่นึกได้ว่าทีมดูสนิทกับเด็กที่ร้านอาหาร...ขับไปได้ครึ่งทาง พี่วกรถกลับมาถามที่ร้าน...เค้าก็บอกหมดเลยว่าทีมพักที่ไหน ห้องอะไร...”
“...แล้วขึ้นมาได้ยังไง...ฟร้อนท์ไม่ปล่อยให้ขึ้นมาง่าย ๆ หรอก...”
“...มิ้นท์พาพี่ขึ้นมา...ฟร้อนท์เค้าเห็นมิ้นท์มาหาทีมบ่อย ๆ เค้าก็ปล่อยขึ้นมาอยู่แล้ว...ไม่เห็นมีใครถามอะไรเลย...”
“...อีเพื่อนเวร...” ผมบ่นเบา ๆ อีนี่เล่นกูอีกแล้ว
“...ไปเจอมิ้นท์ตอนไหนอ่ะ...” ผมโวยกลบความอาย
“...พี่กลับเข้าไปถามเด็กเสิร์ฟ มินท์เค้าเดินออกมาจากครัวพอดี...ความแตกเลย...มิน่าล่ะ พี่ถึงว่าอาหารมันคุ้น ๆ...” พี่ยอดขำ
“...เดี๋ยวโดน...หัวเราะอะไร...”
“...ใครกันแน่ที่จะโดน...” พี่ยอดเดินเข้ามาพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลง
“...พี่ยอด...จะทำอะไรอ่ะ...” ผมถอยหลังหนี ไม่กล้ามองหน้าเค้า
“...อาบน้ำ...เตรียมตัวนอนสิครับ...พรุ่งนี้ตื่นมา ทีมคงบอกพี่ได้ว่าจะยกโทษให้พี่หรือเปล่า...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ และใช้ผ้าขนหนูพันเอวก่อนจะถอดกางเกง ภาพและบรรยากาศคุ้นตามันทำให้ผมยิ้มอย่างลืมตัว
“...ทำอะไรเสร็จแล้วปิดไฟด้วยละกัน...” ผมเดินเลี่ยงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเป่าผม และทาครีมต่อ
“...อย่าทาครีมเยอะนะ...มันขม...” พี่ยอดแซว ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ไป
*
*
...ทำไมเราต้องหน้าแดงขนาดนี้ฟะ เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย ผมคิดในใจเมื่อเห็นหน้าตัวเองในกระจกบนโต๊ะเครื่องแป้ง แววตาเศร้าหม่นตลอดห้าปี ตอนนี้มันสดใสเป็นประกาย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพียงแค่คิดถึงอ้อมกอดพี่ยอด...
“...หลับหรือยัง...” พี่ยอดกระซิบข้างหูทันทีที่ล้มตัวลงนอนข้างผม
“........................”
“...พี่รอวันนี้มาห้าปีเลยนะ...” พี่ยอดเริ่มเอาปลายจมูกโด่ง ๆ ไล้มาตามแก้ม
“...แต่ทีมคิดว่าจะไม่มีวันนี้อีกแล้ว...” ผมแข็งใจฝืนตัวเองไม่ให้สั่นเพราะพี่ยอดใช้ปากชื้น ๆ งับเบา ๆ ที่ต้นคอผม
“...พี่ขอโทษ...”
“...บอกว่าไม่ต้องขอโทษแล้วไง...” ผมพูดเสียงเย็นชา
“...ขอโทษ...พี่ลืมไป...” พี่ยอดหลุดพูดออกมาอีก
“...สงสัยจะอยู่กับญี่ปุ่นมาก เอะอะอะไรก็ขอโทษไว้ก่อน...” ผมพลิกตัวไปเหน็บ
“...กับลูกค้าอาจจะใช่...แต่กับทีม พี่เสียใจ และขอโทษจริง ๆ นะที่ทำอย่างนั้นลงไป...ทีมยกโทษให้พี่ได้มั้ย...” พี่ยอดจ้องตาผม
*
*
...ผมไม่ตอบ แต่ค่อย ๆ ขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ยอด และจูบเค้าเบา ๆ เป็นคำตอบ...พี่ยอดยิ้มทั้งน้ำตา ตั้งแต่ผมรู้จักเค้ามา ไม่เคยคิดว่าจะเห็นเค้าในอารมณ์นี้...ผมเองก็น้ำตาไหลเช่นกัน แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขที่ได้เห็นคนที่ผมรักใกล้ ๆ ได้อยู่ภายใต้วงแขนแข็งแรง และอ้อมกอดที่อบอุ่นเหมือนเคย...คืนนี้ผมแทบสำลักความสุขกับบทรักของพี่ยอดที่เนิบนาบในตอนแรก และค่อย ๆ ร้อนแรงขึ้นตามลำดับ...เสียงลมหายใจหอบกระเส่า...เหงื่อซึมออกมาทั้ง ๆ ที่แอร์เย็นฉ่ำ...ผมเผลอตัวจิกเล็บไปที่กล้ามแขนแกร่งของพี่ยอดเมื่อเค้าเร่งให้ถึงจุดหมายหลังจากที่เราบอกรักด้วยภาษากายกันมาเกือบชั่วโมง...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ...ทุกความเห็น...ทุกคำติชมนะครับ...ขอโทษที่มาต่อช้าไปหน่อย รู้สึกเหมือนจะไม่สบาย หลังจากโดนฝนตอนเช้าวันพุธ...อายุเยอะแล้ว ต้องดูแลสุขภาพนิดนึง...
...ดีใจที่ได้เห็นยูสเซอร์ใหม่ ๆ เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์...ชื่นใจที่เห็นยูสเซอร์คุ้นเคยมาแสดงความเห็น...ความสุขที่ได้แต่งเรื่องให้คนอ่าน กับความสุขที่ได้อ่านความเห็นติชม แค่คำขอบคุณ แค่บอกว่าชอบเรื่องนี้ แค่บอกว่าสนุกมาก...มันเป็นความสุขที่บรรยายออกมาไม่ได้...ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ทำให้ผมมีความสุขอย่างนี้นะครับ...
...เป้...
-
เข้ามาขอบคุณก่อนนอนครับผม
-
พี่ยอดเค้าทำถึงขนาดนี้แล้ว ทำร้ายจิตใจตัวเองก็หนึ่งทำร้ายจิตใจคนที่เค้ารักก็หนึ่ง
การพลัดพรากใช่ ว่าคือสิ่งที่เ้ค้าเลือกที่อยากให้เป็นแต่คนเราก็ต้องพึงระลึก
ถึงสถานะ ตัวเองไว้ก่อน ก่อร่างสร้างตัว รอวันเวลาที่จะได้มาเจอเมียอีกครั้ง
แหม..เก็บ หลักฐานไว้ด้วยนะ กัวเค้าไม่เชื่อสิท่าพ่อคู๊นนเพราะรู้ไงว่าเมียตัวอ่ะ
ฉลาด เป็นกรดถึงคำว่าขอโทษจะไม่พอ...แต่ความจริงใจที่เจืออยู่ในนั้นต่างหากล่ะ ที่สำคัญ
จะมัวทรมานใจทะนงในทิฐิทำไมกันเนอะน้องทีมเพียงแค่เรายอมรับใจ ตัวเอง
ปล่อยวางอย่างที่ใจอยาก............สวรรค์น้องๆก็อยู่ที่เตียงของ น้องแล้ว กร๊ากกกกกกกกกก
อิพี่ยอดโชคร้อยชั้นเคอะยิ่งกว่ารอดตายการสึนา มิอีก :oo1:
“...อย่าทาครีมเยอะนะ...มันขม...” พี่ยอดแซว ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ไป
>>เจอมุกคุ้นเคยเข้าไป กีซซซซซซซซซระทวยเคอะ ปี้ยอด :o8: :-[
คราวที่แล้วน้ำหอม คราวนี้โลชั่น กร๊ากกกกกกกกกกกก น่ารักฟ้าแตก
ถึงขมคงไม่รู้ว่าขม :m3:
+1 คะ น้ำพริกถ้วยเก่าหอมหวลไม่สร่างชิมิเคอะอิพี่ยอด :jul1: :m25:
-
:กอด1: :impress2:
น้องทีมใจอ่อนแล้ว
+1 รักษาสุขภาพนะน้องเป้
-
อิอิ และแล้วก็...... :z1:
งานนี้พ่อหนุ่มเคานเตอร์ต้อนรับคงหน้าหงายแน่ๆเลย
เพื่อนคิมถ้าได้รู้จะเป็นง้ยหว่า o22
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ก!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~ด!!!
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ย!!!
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ย!!!
ขอเรียกพี่เป้ก็แล้วกันนะฮะ...อยากจะบอกว่าไอสี่เสียงข้างบนเนี่ย
เค้าร้องออกมาจริง ๆ นะเนี่ย...ตอนจะตี 3 แบบนี้อ่ะ
ไม่ไหวจะอดทนแล้วนะฮะพี่เป้...เพ้อ เคลิ้ม เขิล มีความสุข นั่งยิ้มคนเดียว
หลากหลายอาการมากในเวลาแค่ไม่ถึง 10 นาที...ดีนะที่อยู่คนเดียว
ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยคงคิดว่า...อินี่ถ้าจะบ้า...เปลี่ยนอารมณ์เกือบทุกนาทีเลย
อ่านพาร์ทนี้แล้วเค้ามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก...อ่านไปยิ้มไป
ยิ่งตอนที่พี่ยอดบอกทีมเรื่องที่ตามไปแอบดูที่อังกฤษด้วยแล้วนะ
โอ๊ยยยยยยยยยยยย...เค้าอยากจะตะโกนบอกทีมไปว่า "ยกโทษให้พี่ยอดเถอะ"
ผู้ชายคนนี้ไม่ไหวแล้วนะ...พระเอกมากอ่ะ....พระเอกที่สุด...จะพระเอกไปไหนค่ะพี่ยอด
ถ้าเค้าเป็นทีมนะ...ยกโทษให้ตั้งแต่เห็นเอกสารครั้งแรกแล้วแหล่ะ
แต่สุดท้ายก็ปรับความเข้าใจกันได้ด้วยดี...แอบมีลุ้นเหมือนกันนะเนี่ย
ว่าทีมเค้าจะใจแข็งไปได้อีกนานหรือเปล่าอ่ะ...แต่สุดท้ายก็ทนลูกอ้อนของพี่ยอดไม่ไหวจนได้อ่ะ
เกือบหาผ้ามาเช็ดเลือดแทบไม่ทัน...มาแบบไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะฮะพี่เป้...แต่เค้าก็ชอบนะ...อิอิ
เอาเป็นว่ารอลุ้นตอนต่อไปก็แล้วกันนะฮะ...ว่าทีมจะทำยังไงต่อไป
แล้วอุปสรรคในชีวิตการทำงานจะมีมาอีกหรือเปล่า???....เชื่อว่าชัช ก็คงจะไม่ยอมปล่อยทีมง่าย ๆ เหมือนกันนะ
เป็นกำลังใจให้ทีมกะพี่ยอดต่อไปนะฮะ...รวมทั้งเป็นกำลังใจให้พี่เป้ด้วยเช่นกันฮับป๋ม
พีเอส ,, รักษาสุขภาพด้วยนะฮะ...พี่เป้ "ยิ้มหวาน"
-
ขอบคุณคุณเป้ที่สร้างความสุขให้กับคนอ่านเช่นกันค่ะ
ไม่สบาย หายเร็วๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณค่ะ
พี่ยอดกับน้องทีมได้ปรับความเข้าใจกันเสียที
พี่ยอดพูดไม่เก่ง แต่จริงใจ
เก็บหลักฐานไ้ว้เพียบเลย
แต่คำพูดของมิ้นท์กับแก้วนี่สิ
เป็นมุมมองของคนนอก มุมมองจากเพื่อนที่รักกันจริง
o13
-
อิอิ ว่าแล้วว่าพี่เป้ต้องมาวันนี้ ไม่เสียทีที่อยู่รอจ้า :กอด1:
ในที่สุดทีมก็ให้อภัยพี่ยอดซะที ความจริงคงให้ไปทั้งใจตั้งแต่รู้ว่าไม่ตายแล้วมั้ง
เพื่อนสาวก็น่ารักกันได้อีกค่ะ ร่วมด้วยช่วยกันดีจริงๆ
ปล. อยากจะบอกว่าเราชอบเรื่องนี้มากๆอ่ะ เป็นเรื่องแรกเลยที่ต้องมองหาว่ามาต่อแล้วยัง
ยังไงก็ยังเหนียวแน่นเหมือนเดิมค่ะ
-
หวาน ๆ ๆ
ว่าแต่ ทีมทาโลชั่นเยอะป่าวอ่ะ
พี่ยอดไม่ชอบนะ
:laugh:
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊สมั่กมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ๊ายย ยย
เขินเห๊ออออออ :o8:
โอ้ยยยยย
โฮกฮากก :z2:
และแล้วก็แฮปปี้ซะที
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยนะ
สนุกมากมากจ้าา
รักพี่เป้เด้ออ* :กอด1:
-
และแล้วก็เสร็จ รร เฮียยอดจนได้ อิอิ :mc4:
-
สามบรรทัดสุดท้ายนี่ทำเอายิ้มไม่หุบเลย
เค้าดีกันแล้ววววววว เย้ๆ คืนนี้ฝันดีแน่เรา :mc4:
:กอด1:เป้แน่นๆ
รักษาสุขภาพด้วยน้า
-
:impress: ในที่สุด ในที่สุดทีมก็ใจอ่อนนนซะที
อ่านแล้วน้ำตาซืมด้วยความปราบปลื้ม
:give2:
-
งานนี้ยกความดีความชอบให้
พี่มิ้นท์ กะ พี่แก้ว :mc4:
:L2:
-
ดีค่ะพี่เป้ ดูแลตัวเองดีๆหน่อยนะคะ :กอด1: :จุ๊บๆ: อากาศช่วงนี้แปรปรวนบ่อย ไอก็รู้สึกไม่ค่อยสบายเหมือนกัน
อยากบอกว่าตอนจะเริ่มอ่านตอนที่ 6 นี้ ไอตื่นเต้นมากเลยค่ะ ลุ้นอย่าแรงอ่ะ
เสียวๆกับการที่คิดว่าพี่ยอดจะแก้ตัวยังไงนะ ถ้าไม่ดีพอจะไม่ยกโทษให้ซะเลย (พูดเหมือนตัวเองเป็นทีมซะงั้น)
แต่พอฟังเหตุผล .. ไอก็ยังคิดเหมือนทีมนะ แต่ตลกๆตอนที่พี่ยอดเอาหลักฐานมาให้ดูด้วยนี่แหละ
แต่พอได้ฟังความเห็นแก้วกับมิ้นท์แล้วก็ทำให้คิดได้จริงๆ งานนี้ก็ต้องขอบคุณสองเพื่อนสาวด้วยสินะ :m4:
อิอิ~ พี่ยอดกะทีมเลยได้มีความสุขกันสักที :m12: :haun4:
หวังว่าพี่ยอดคงไม่โดนบังคับให้แต่งงานกับใครนะ แบบว่าอยู่ๆก็มีคู่หมั่นโผล่มาอะไรแบบนั้น (ความคิดกรูออกแนวละครหลังข่าวได้อีก) :serius2:
ส่วนเรื่องงาน ไอว่าเอ็มดีวาดะไม่ปล่อยทีไปมแหง .. ก็ทีมน่ะ ภาษาก็เยี่ยม ทำงานก็ยอด แบบว่าเป็นบุคลากรชั้นเยี่ยมเลยน่ะ
ส่วนนังชัชนี่อยากจะบอกว่าไม่อยู่ในสายตาอ่ะ รกเปล่าๆ คนมันจะพาลจะหาเรื่องให้ทำไง(อย่างกับหมาบ้า)
ดึกขนาดนี้แล้วยังมาต่อ :pig4: ค่ะ!
-
:L2:
-
น่ารักดีจังคู่นี้ ขอให้หวานแหวตลอดแล้วกันนะคร้าบบ
ขอบคุณเป้มากๆๆนะค้าบบที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
บอกได้คำเดียวว่า โดน รอติดตามอ่านอยุ่นะคร้าบบ
เอ๊ะ ว่าแต่ว่า ผมหน้าใหม่หรือหน้าเก่าหว่า?? อิอิ
:L1: :L1:
-
finally~
:mc4:
ขอให้พี่เป้หายไวๆค่ะ ทานยาให้เรียบร้อยนะคะ ระวังเป็นหวัด2009น้า(ข้ามปีแล้วแต่ต้องระวังนะคะ อิๆ)
ว่าแต่โลชั่นขม...คุ้นๆเนอะ~
ดีใจที่พี่ยอดหอบผ้ามาอยู่ด้วย อิๆ
ปล.เก็บใบเสร็จโรงแรมไว้...เอ๋...พี่ยอดคะ เก็บไว้ทำไมคะ หรือเดาได้ว่าทีมจะโกรธเลยเก็บเป็นหลักฐานเผื่อไว้คะ...
-
ทำไมเราเสียน้ำตากะตอนนี้อ่ะ :sad11:
สงสารทั้งทีมและพี่ยอดที่ต้องทุกข์ทั้ง 5 ปี
แต่สุดท้ายก็เป็นน้ำตาแห่งความสุขที่ทั้งคู่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน :man1:
คิดถึงเป้ค่ะ
-
เย้ๆๆรักกันตรงคอนเซ็ป we belong together
-
อ่านเรื่องนี้แล้วมีฟามสุข
แอร๊ยยยยย :-[
-
เริ่มเปิดตอนที่ 6 ก็นั่งลุ้นว่า ทีมจะมีมุขอะไรมาเล่นกับพี่ยอดอีก
แต่พอพี่ยอดงัดหลักฐานออกมา ก็ค่อยเบาใจนิดดดดด ๆ
ครั้นพอเพื่อนสาวทั้งสองให้ความเห็นเค้ารางก็เริ่มปรากฎ
สุดท้าย :a5:ก็จบลงด้วยการ :oo1:
+1 ให้เป้สำหรับตอนสุข ๆ หวาน ๆ หื่นเล็ก ๆ ( ต้องจิ้นเอาเอง )
ปล. รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เสาร์ - อาทิตย์นี้ อยู่บ้านพักผ่อนดีที่สุด :z2:
-
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆสักคำให้ลึกซึ้ง :z13: แต๊งค์กิ้วคุณเป้
-
ตื่นเต้นตามเลย
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
น่ารักสุด ๆๆอ่ะ
แต่รู้สึกว่า ต้องให้ไบกอน ซักกระป๋องน่ะ
อิอิอิ :laugh: :laugh:
-
ขอบคุณพี่เป้ค่า เมื่อคืนเจออนถึงตีสอง พี่เป้มาต่อตีสองครึ่งซะงั้น อิอิ
ไม่ค่อยสบายต้องพักผ่อนเยอะๆ นะค๊าพี่ เดี๋ยวอดไปเที่ยวหรอก >.<
รักพี่เป้ รักพี่ยอด อิจฉาทีม เอ๊ะ ^^
-
พี่ยอด สุโค่ยย!!! o13
ดีใจจังเลย ในที่สุดทีมก็ยอมคืนดีกับพี่ยอดแล้ว :-[
รักกันๆ ถึงเวลาที่จะมีความสุขซะทีนะทีม :m1:
(แต่ประเด็นคุณวาดะเจ้านายนี่ แอบคิดอยู่นิดนึง 55+)
+1 ขอบคุณพี่เป้คร้า รักษาสุขภาพด้วยนะคร้า :L2:
งงเหมือนกันตอนวันพุธ ฝนตกเฉยเลย
-
:haun4: :haun4: :haun4: ความรักของชายรักชาย ที่ใคร ๆ คิดว่า จะไม่ยั่งยืน มั่นคง แต่.............
พี่ยอดกับทีม :-[ :-[ :-[ ก้อทำให้พวกเรารู้ว่า ความรัก :o8: :o8: ชนะทุกสิ่งจริงๆ :pig2: :pig2:
ดีใจด้วยค่ะ ขอให้เวลาที่เหลืออยู่มีความสุขมากมาย ทดแทนกับ 5 ปี ที่ต่างคนต่างทุกข์นะคะ :oo1: :oo1:
-
:L2: เดี๋ยวนะคับ ขอหุบยิ้มก่อน
อะแฮ้มมม....สนุกจังคับ และแล้วพี่ยอดกับน้องทีม
ก้อ :oo1: สักทีลุ้นแทนพี่ยอดมาก เพราะกลัวใจน้องทีม
แต่ที่แน่ ๆ ขอบคุณ น้องเป้ ที่น่ารักนะคับที่มาต่อให้
และจะรอตอนต่อไปนะคับ o13
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ได้อ่านตอนนี้แล้ว อดยิ้มตามไปด้วย
เข้าใจกันเสียที
ดีใจที่ทีมไม่เล่นตัวมากมาย
ปล.รักษาสุขภาพนะคะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ทานวิตามินซีบ้าง พอช่วยได้ค่ะ
:กอด1: :L2:
-
:m1: เป็นตอนที่อ่านแล้วยิ้มอยู่คนเดียวอย่างมีความสุข
ยังไงคุณเป้อย่าใจร้ายให้พี่ยอดต้องช้ำใจนะคะ
เพราะคนอ่านจะช้ำใจไปด้วย
Gredddd อยากกอดคุณเป้แรงๆหนึ่งที :กอด1:
-
ดีจังที่ทีมไม่ทิฐิกับความรัก
ห้าปีที่รอ ห้าปีที่ไม่คิดว่าจะมีวันนี้
ทีมกับพี่ยอดก็เข้าใจกันแระ
-
:pig3:.....ดีกันแล้ว.....
อย่างนี้ต้องฉลอง.....ถึงเช้า
:m1:สำหรับพี่เป้...รักษาสุขภาพนะค้า
-
เย้. คืนดีกันแล้วววววววววววววว :mc4:
-
ในที่สุดทีมก็ใจอ่อนนนนนน !
พระเจ้าเถอะ ถ้าทีมไม่ใจอ่อนก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
คนดี ๆ แบบนั้นหาได้ที่ไหนคะ
น่ารักอะเรื่องนี้ > <
-
กรี้ดดดดดดดดดดด!!
ดีกันแล้ว :mc4: :mc4:
-
มีความสุขจัง อ่านไปยิ้มไป...
ขอบคุณเป้ที่มาสร้างความสุขให้กับชีวิต :o8:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
เอาอีกคราบบ
สนุกดี :pig4: :pig4: :pig4:
-
WOWwwwwww :impress2:
-
:-[ :-[ :-[
มันอิจฉาตาร้อนแทน หวานกันซ้า คงต้องรอทีมไปประมือกับชัชที่บริษัทอีกที
ถ้าชัชรู้ว่าทีมได้เป็นเลขาเนี่ย จะกรี๊ดขนาดไหนเนี่ย
:laugh: :laugh:
-
อยากบอกว่า .................................... พี่เป้น่ารักที่สุดเลย :-[
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุดทีมก็ใจอ่อน ในที่สุดก็ดีกันเเล้ว
:เฮ้อ: :give2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็คืนดีกัน สะใจพี่ยอด :haun4: :pighaun:
พี่ยอดคนดีของคนอ่าน โอ๋ๆๆๆๆ :man1:
กลัวเมียไม่เชื่อเก็บหลักฐานทุกกระเบียดเม็ด :laugh:
แอร๊ยยยยยยย น่ารัก ๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบ ๆๆๆๆๆๆ
------------
(เม้นท์ตอนก่อน)
ทีมได้เลื่อนตำแหน่ง โฮะ ๆๆๆ สม! นังชัช 555
อยากเห็นหน้าชีตอนรู้ว่าทีมได้เป็นเลขาคนใหม่
:m20:
-
รักษาสุขภาพนะคะพี่เป้
ในที่สุด ความจริงใจของพี่ยอดก็ชนะใจทีมเหมือนเดิม เอ๊ะ รึว่่าชนะไปตั้งแต่รู้ว่าพี่ยอดไม่ตายแล้ว
พี่เป้ คะ ให้สองคนนี้เค้ามีความสุขไปซักพักนะคะจากนั้นค่อย....
พรุ่งนี้ทีมจะเข้างานตำแหน่งใหม่แล้ว อยากเห็น ชัช จริง ๆว่าเห็ฯทีมเลื่อนตำแหน่งแล้วจะว่ายังไง
หวังว่า บริษัท ทีม คงไม่ใช่คู่แข่งกะ บริษัท พี่ยอดนะ :fire:
สุดสัปดาห์นี้ ไปไหนมาไหนระวังตัวนะคะ
:bye2:
-
พี่ยอด o13 จริงๆ ทีมใจอ่อนยอมคืนดีจนได้
-
พี่ยอดนี่ ยอดสมชื่อจริงๆ ฮ่าๆๆ แต่อยากอ่านตอนคนบ้าที่แผนกต้อนรับมันรู้ว่าทีมได้เลื่อนตำแหน่งมากๆ คงจะมันส์มิใช่น้อย!!
-
รู้มั้ยว่า เรื่องนี้เป็นกำลังใจให้ผมได้มากที่สุดเลยครับ
ไปเรื่อยๆไม่ต้องให้จบได้ป่าวอ่ะ
เหมือนจะไม่มีอุปสรรคแล้วใช่มั้ยครับ
ชอบการดำเนินชีวิตของน้องทีมจัง
ชอบความมั่นคงของพี่ยอดด้วย
สองใจรววมกัน ทำให้ผมมีกำลังใจมากๆเลยครับ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ทางเรา ก็ ปลาบปลื้ม
เคมี สุดๆๆๆ
เรยยย
-
สนุกมาก o13
-
o13ทีมมียอดคุณเพื่อนจริงๆ
พี่ยอด ก็ .... :o8:
+1
-
พี่ยอดน่ารัก ทั้งๆที่พูดไม่เก่งแต่ก็พยายามอธิบาย
แอบใจแป๊วเล็กน้อยตอนที่ทีมวางฟอร์ม
บอกว่าขอคิดดูก่อนอย่างเดียวเลย
พอพี่ยอดตามมาอยู่ด้วยนี้ ยิ้มออกเลยอ่ะ
ว่าแล้วพี่แกต้องมาไม้นี้
พูดอย่างเดียวไม่พอ ต้องใช้ภาษากายด้วย :-[
ปล. พี่เป้รักษาสุขภาพด้วยน๊า
-
มนที่สุกทีมก็เริ่มใจอ่อนแล้วละสิเนี่ย
-
เหอๆๆๆ
เมื่อกี๊ พ่อเดินมาถามว่า "พิมพ์ เป็นไรไป นั่งยิ้มให้จอคอมอยู่ได้"
เราก็ "........."
นึกในใจ พ่อไม่เข้าใจวัยรุ่นหรอก ก็พิมพ์ บ้า รัก พี่เป้ไง เอิ๊ก กกก :o8: ( :beat:เว่อร์ป่ะอินี่)
ยิ้มตลอดเลยเวลาอ่านเรื่องนี้ อิอิอิ
พี่เป้สู้ๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยๆๆๆ :L2:
-
ดีใจจัง กลับมาดีกันแล้ว พี่ยอดน่ารัก
ขอบคุณคุณเป้ หายป่วยไวๆนะ
-
แอร๊ยยยยยย....อ่านตอนนี้ทั้งเขิล ทั้งมีความสุข อิๆๆ
ไม่นึกว่าพี่ยอดจะแรว๊งงงง!!!!! และเร็วปานนี้ บุกถึงห้องเลยอ่ะ
ทั้งหลายทั้งปวงต้องยกความดีให้เพื่อนสาวแสนสวย :pig4: 2สาวจริงๆเลย
มีเพื่อนดีๆแบบมินท์กะแก้วนับเป็นโชคดียิ่งกว่าถูกหวยซะอีกนะเนี่ย
ยิ่งอ่านตอนมินท์ดราม่า แถมโอเวอร์แอคติ้งตอนฟังทีมเล่าเรื่องพี่ยอด แล้ว :jul3:
ปล. เจ๊เชื่อแล้วจ้า ว่าหนูเป้เขิลลลลล ไม่กล้าเขียนฉาก... :haun4:
แหม!!!คนเค้าจากกันตั้ง 5 ปี แต่หนูเป้เขียนสรุปฉากฝากรักได้ใน 4 บรรทัด กรี๊ดดดดดดดดดดดดด //จิกผมตัวเองด้วยความขัดใจ
ไม่เป็นรายยยย เค้าจิ้นเองก็ได้วุ้ย หุๆๆ
ปลล. น้องเป้หายป่วยเร็วๆน้า พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายไวๆ
เจ๊ก็ป่วยเหมือนกัน อากาศเปลี่ยนชนิัดสังขารรับไม่ทันกันเลยเชียว เฮ้อ!!!!
-
อย่าพึ่งจบนะครับ ต้องจัดการ อีชัชก่อน ไม่งั้นไม่สนุกนะครับ555+
เข้ามายืนยันเช่นเดิมอีกเหมือนเคย รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม อิอิ แต่ปลื้มคนแต่งมากๆ
ที่แต่งเรื่องที่เป้นกำลังใจให้กะผมได้ในเวลาที่ท้อแท้นะครับ
:z13: :z13: :z13: แล้วอย่าลืมมาต่อไวไวนะครับ
-
พี่ยอด แกยอดจริงๆ เก็บหลักฐานทุกอย่างเพื่อมายืนยัน นั่งยัน นอนยัน
แบบนี้ทีมจะไม่ให้อภัยก็ใจร้ายไปแล้ว
เย้ ยินดีด้วยๆๆๆ :mc4:
อยากเห็นหน้าคุณชัชจัง เลย วันที่ต้องไปทำงานแล้วสองคนนี้สวีทกันน่ะ กรั้กๆๆ รอฉากนี้อยู่เน่อ พี่เป้
-
พี่ยอดกับน้องทีมได้ปรับความเข้าใจกันเสียที :mc4: :mc4: :mc4:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้กันแล้ววววววววววววววววเห้ยผิด กลับมาคบกันแล้วอิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
รออ่านตอนต่อไปอยุ่นะครับผม :L2:
-
พ่อ ยอด ชายของช้า นน น น น
ในที่สุด ก็ ทำสำเร็จ o13
:mc4:
-
ดีใจจัง ในที่สุด พี่ยอดกับทีมก็กลับมารักกันเหมือนเดิม :o8:
ให้โอกาสกับพี่ยอดเหอะ ทีม และรักกัน เท่าที่จะรักกันได้ เนาะ
ไม่งั้นจะมานั่งเสียดายทีหลังนะ
-
:กอด1:ในที่สุด อ้า อ้าไม่รู้ว่าจะบรรยายยังงัยดีมัน มันชั่งมีความสุขไปกับทีม และ ยอดจังเลยนิหรือจะบรรยายด้วยภาษาการแทน ฮิ ฮิ ฮิ :oo1: :oo1:
-
ดีใจจังที่พี่ยอด กับ ทีม ทำความเข้าใจกันได้ซักที
แอบลุ้นมาตั้งหลายตอนแน่ะ
-
ขอบคุณครับ เข้าใจกันได้ซะที
-
:-[พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดทีมก้อใจอ่อนนนนนนนนนนนนนนน o13
-
บทจะง่ายก็ง่ายเกิน
อย่างนี้มันต้องยกความดีความชอบให้พี่มิ้นกับพี่แก้ว
สุดยอดๆๆๆ
-
อ่านตอนนี้ไปยิ้มไปน้องทีมมีเพื่อนๆที่แสนน่ารัก(อย่าลืมหาคู่ให้
หนูแก้วด้วยนะ) โดยเฉพาะย่อหน้าสุดท้ายอ่านซําหลายรอบมันเต็มตื้น
รู้สึกคอตีบตันนําตาคลอเบ้ามีความสุขมากๆเลย
:man1: น้องเป้ ไม่บ่อยนะที่อ่านเรื่องอะไรแล้วจะอินตามได้
ขนาดนี้หนูเก่งจริงๆขอบอก รักหนูเป้จริงๆเลย :จุ๊บๆ:
-
แหมพี่ยอดเนี่ย กลัวอิทธฤทธิ์น้องทีมขนาดต้องเก็บหลักฐานไว้ทั้งหมดเลย
เกลียมัวนะเนี่ย....
รักษาสุขภาพนะคะเป้
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุดทีมก็ใจอ่อน >///<
-
อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยอ้า~~~
ชอบตอนนี้มากกกกกกกกก
มีจิกลงจิ้มเล็บด้วย อ้ายยยยย :-[
ขอยังงี้อีกเยอะๆค่า~ :haun4:
-
:jul1:
-
...มันต้องอย่างนี้สิ o13
...ขอบคุณคุณเป้มากๆที่มามอบความสุขให้กับทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่อง
...ท่ามกลางความตรึงเครียดของบ้านเมือง...ความสุขจากตรงนี้ช่วยได้มากจริงๆครับ
...ต่อไปคงต้องคอยลุ้นเรื่องรักของคู่นี้แล้วล่ะว่าจะมีอะไรเข้ามาให้ทดสอบอีกหรือป่าว
...แต่เชื่อว่าไม่ว่าอะไรจะเข้ามา...ทั้งคู่ผ่านไปได้สบายๆแน่ๆ...
:pig4:
-
อ๊ายยยยย :jul1:
อ่านไปก็ยิ้มไป เลือดพุ่งงง55555555
อ่านถึงตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนมีสายลมจากทะเลที่ภุเก็ตพัดเบาๆเข้าที่หน้า
แบบมันรุ้สึกอิ่มเอม ดีใจ เหมือนได้รอคอยเวลานี้มาพร้อมๆทีมและพี่ยอดดเลยยย
ยิ่งวรรคสุดท้ายนี่อ่านหลายรอบมากกก อิอิ
พี่เป้ รักษาสุขภาพด้วยน้ะค้ะ
เป็นห่วงพี่เป้จ้า ^^
ปล,ขอแบบนี้เยอะๆน้ะจ้ะ ห้าาาๆ
-
อ่านตั้งแต้เช้าและ
แต่ยังไม่จบ
พอตอนเยนกลับมา
คนเม้นกันตั้งหกหน้าแน่ะ
ไปไวมั่กๆ
อ่านตอนนี้แล้วชื่นใจ :pig4:
-
ว้ายๆๆๆๆ :impress2:
และแล้วในที่สุกทีมก็ใจอ่อนกับพี่ยอด
อย่างนี้ต้องฉลอง :mc4:
-
ดีใจจังเลยที่น้องทีมกับพี่ยอดคืนดีกันแล้ว เย้ๆๆๆ ปลื้ม
-
ชอบเพื่อนสาวอ่ะ อยากมีเพื่อนสาวแบบนี้บ้างงงงงงงงงงงง :impress2: :impress2:
-
คืนดีกันแล้ว เย้ เย้ ดีใจจัง
o13 ให้มิ้นท์ กะ แก้ว ฮิฮิ เป็นเพื่อนที่ดีจิงๆๆ
พี่ยอด กะ ทีม ก็รักกันนานๆนะ มีอะไรก็คุยกันให้รู้เรื่องน้าา
ปล. จุดธูป ไหว้พระ ขอพร อย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกะคู่นี้อีกเลยน้าา
ปล2. :pig4: พี่เป้ และก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ดีใจจัง กลับมาดีกันแล้ว
-
^^
-
:L2:
-
:haun4: :haun4:
ง้อกันแบบนี้...ช๊อบบบบบ...ชอบ
-
คืนดีกันแล้ว :mc4:
หวานๆ แบบนี้ชอบมากเลยค่ะ อยากให้เขียนต่อไปเรื่อยๆ ยาวๆ เลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ ค่ะ :L2:
-
เย้ เย้ เย้
ตามอ่านทันแล้ว
ดีใจจังเลย
ทันตอนนี้พอดี
มีความสุขที่สุด
รักมากมาย
พี่เป้จ๋า รักนะจ๊ะ จุ๊บจุ๊บ
-
ขอบคุณมากค่ะคุณเป้..
ในที่สุดก้อคืนดีกันเเล้ว
ชอบมากๆค่ะ.. o13
-
มีซึ้ง อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววววววววววววววว
-
ในที่สุดดดดดด
ดีใจจังเลยอ่ะ
o18 o18
-
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจังเลย
+1 แทนคำขอบคุณค่ะ
-
:haun4:
ในที่สูดดดด พี่ยอดดดดกะน้องทีมมม
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอดสู้ๆๆๆๆ
สนุกมากเลยพี่เป้
ตอนนี้ได้ใจไปเลย ใครๆก็อยู่ข้างพี่ยอด
-
อยากจะบอกว่า เข้าเว็บนี้...ต้องหานิยายเรื่องนี้อ่านเป็นเรื่องแรก
แล้วก็ไม่เคยผิดหวัง เนื้อเรื่องน่าติดตาม สนุกทุกตอน
ขอบคุณ คุณเป้ นะคะ สำหรับความสนุกที่มอบให้ o13
-
มาดันกระทู้ ๆๆๆๆ
เดี๋ยวตกไปหลายหน้า :L2:
รอ รอ รอ และ รอ พี่เป้ ค่า
-
ดีจัง...ในที่สุดก็ยอมคืนดีแล้ว o13
-
คืนดีกันแล้ว กรี๊ดดด o18 ดีใจๆ
555 เข้าใจกันก็ดีแล้วต้องดูว่าจะมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่า
:กอด1:คุณเป้น่ารักที่สุด อิอิ
-
:really2: :really2:
ในที่สุดทีมก็ใจอ่อน
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
คืนดีกันแล้วววววว :mc4:
มีแต่ดีกับดีทั้งนั้นแหละ เน้ออ (น่าจะคืนดีกันตั้งนานละ)
ชอบที่แก้วพูดมากๆอ่ะ ดูเป๊ะสุดๆเลย
คืนดีกันปุ๊บ สำลักความสุขปั๊บ o18 คริๆ
-
ว้าวววววในที่สุดก็คืนดีกัน เย้ เย้ :m4:
ลุ้นกันมานานมากมาย
ก็นะทีมใจอ่อนตั้งแต่ที่รู้ว่าพี่ยอดยังไม่ตายแล้วนะ
รักกันไปนานๆเลยนะ อิอิ :m3:
ขอบคุณพี่เป้ที่เข้ามาต่อให้ค่ะ แม้จะป่วยอยู่บ้างหรือหายแล้วก็รักษาสุขภาพตลอดเวลานะค่ะ :bye2:
-
อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจังเลย
:กอด1:
-
มารอออนะครับพี่ :mc4: :mc4:
-
เฮ้อ ลุ้นตัวโก่งเลย :-[
-
:L2: แอบเข้ามารอ
ตอนต่อไป...ลุ้นคับ
:กอด1: เป้
-
พี่ยอดต้องไปขอบใจแนวร่วมทุกคนด้วยนะ
ทั้งมิ้นทั้งแก้วพี่รุธอีกคน ทั้งหมดล้วนแล้วแต่มี
ส่วนทำให้ทีมใจอ่อนและกลับมารักกันเหมือนเดิม
:กอด1: กอดเป้แทนความขอบคุณคับ
-
รักษาสุขภาพให้หายดีแล้วค่อยมาต่อนะครับ ไม่รีบๆ แบบว่าอ่านตอนล่าแล้วมันโอเคแล้วอ่ะ แฮปปี้เอ็นดิ้ง อ่านจบแล้วอมยิ้มแบบหุบไม่ลงเลย มีความสุขแทน เฮ้อออ
-
พี่เป้
เค้ากดคะแนนได้ แล้ว วันนี้มากดบวกให้ คะแนนแรกของเค้าเลยนะ
แล้วมารีบต่อไว ๆ นะคะ
+1 ด้วยความคิดถึง อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอตอนต่อไปคับ
-
อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว เป็นเลขาจะแซ่บขนาดไหน o13
-
คิดถึงจังเลย
คิดถึงมากมาย
มามะมาต่อให้หายคิดถึงหน่อยเรวววว
-
เข้ามารอเป้คับ
เผื่อจะได้อ่านตอนต่อไป :กอด1:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 7
...คืนนี้เป็นคืนที่ผมนอนหลับอย่างมีความสุขที่สุดในรอบห้าปีที่ผ่านมา...ภายใต้ผ้าห่มหนานุ่มมีร่างสองร่างนอนกอดกันแนบชิด...เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของพี่ยอดยามหลับสนิทฟังเพลินเหมือนเพลงกล่อมนอนชั้นดี...ความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยภายใต้อ้อมแขนของคนรักนั้นเป็นสิ่งที่ผมต้องการที่สุดมาตลอด...
...คนภายนอกอาจจะมองว่าผมเป็นคนที่เข้มแข็ง สามารถคิดแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง...แต่มันไม่ใช่เลย...บางครั้งสิ่งที่ผมคิดมันก็ไม่ได้ถูกไปทุกเรื่อง ผมต้องการคนที่ช่วยกันคิดยามผมต้องเจอปัญหา...ผมต้องการใครซักคนที่ปลอบใจเมื่อผมผิดหวัง...ผมอยากได้คนที่ให้กำลังใจยามผมอ่อนแอ...
“... พี่ยอดตื่นเถอะ...เดี๋ยวไปทำงานสาย...” ผมเขย่าแขนปลุกพี่ยอดเบา ๆ
“...อืม...” พี่ยอดรับคำงัวเงีย แล้วยืดตัวบิดขี้เกียจ
“...ทีมเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้วนะ...” ผมพูดพลางเดินไปแต่งตัวหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
“...อยากกลับไปทำงานโรงแรมแบบเดิมจัง....ตื่นขึ้นมาก็ได้สูดอากาศบริสุทธิ์...” พี่ยอดลุกขึ้นถอดเสื้อออก เผยให้เห็นกล้ามแน่น ๆ ที่มีรอยเล็บผมปรากฏอยู่หลายรอย
“...พี่ยอดอาบน้ำเสร็จแล้วทีมจะทายาให้นะ...” ผมพูดแต่หลบตาไม่กล้ามองพี่ยอด
“...อ๋อ...รอยพวกนี้น่ะเหรอ...ไม่เป็นไรหรอกแค่แสบ ๆ คัน ๆ...เดี๋ยวคืนนี้พี่จะหาถุงมือมาให้ทีมใส่...”
“...จะบ้าเหรอ...” ผมแกล้งพูดเสียงดังข่มความเขิน
“...พี่ล้อเล่น...” พี่ยอดรีบพูด
“...ไม่ต้องหาถุงมือมาหรอก...ทีมตัดเล็บแล้ว เมื่อกี้นี้เอง...” ผมพูดยิ้ม ๆ พี่ยอดทำท่าจะเดินเข้ามา ผมต้องทำหน้าดุ ไล่ให้เค้าไปอาบน้ำ
*
*
...อาหารเช้าเป็นแบบง่ายๆ ตามวิถีชีวิตคนกรุง...ผมโทรสั่งรูมเซอร์วิสให้นำอาหารขึ้นมาส่งสองที...พี่ยอดและผมควรจะมีเวลาได้กินข้าวเช้ากันแบบโรแมนติกสิ...แต่ถ้ามัวกินไปคุยไปเหมือนตอนทำงานโรงแรม ผมคงต้องไปสายตั้งแต่วันแรกที่รับตำแหน่งใหม่...
“...ถ้าออกสายกว่านี้รถติดแบบไม่ขยับแน่ ๆ...” พี่ยอดพูดเมื่อขับรถพ้นแยกมหาโหดบนถนนสุขุมวิท
“...อืม...ถ้าสายทีมขอกระโดดขึ้นรถไฟฟ้าไปก่อนนะ...ยังไม่พ้นโปรห้ามสายเด็ดขาด...” ผมมองนาฬิกาสลับกับมองสภาพจราจร
“...เมื่อวานกับวันนี้เหมือนคนละคนเลยนะ...” พี่ยอดสังเกตความเปลี่ยนแปลงของผม
“...ยังไงอ่ะ...”
“...วันนี้แต่งตัวดีผิดปกติ เครื่องประดับ กระเป๋า นาฬิกา โทรศัพท์...ขนมาจากอังกฤษทั้งนั้นเลยสิเนี่ย...”
“...ก็ต้องแต่งตัวให้เกียรติกับตำแหน่งใหม่หน่อย...” ผมอธิบาย
“...ตกลงจะบอกพี่ได้หรือยังว่าจะย้ายไปทำงานในตำแหน่งอะไร...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...ตำแหน่งเลขาเอ็มดี...” ผมตอบ พี่ยอดทำหน้าประหลาดใจ
“...บริษัทที่ทีมทำอยู่มีเอ็มดีสองคน...ทีมจะไปทำให้คนไหน...” พี่ยอดถาม
“...อ้าว...ทำไมพี่ยอดถึงรู้ว่ามีสองคนล่ะ...”
“...พี่เคยเป็นลูกค้าของบริษัททีม...ตอนที่พี่สร้างโรงงาน พี่ก็จ้างบริษัททีมดูแลเรื่องระบบไฟ...”
*
*
...พี่ยอดบอกว่ามิสเตอร์วาดะเป็นคนที่ทำงานจริงจังมาก...พนักงานที่ทำงานใกล้ชิดเค้าทุกคนอยู่ได้ไม่นานก็ต้องออกหมด...ทั้งเลขา และคนขับรถ...ส่วนมากจะทนไม่ไหวเพราะงานหนัก และเหนื่อยมาก...พูดไปพี่ยอดก็อมยิ้มเพราะคิดว่าเมื่อผมทำไม่ไหว ก็จะต้องไปทำงานกับเค้าแน่นอน...
“...ยังมีหน้ามาที่นี่อีกเหรอ...นึกว่าถอดใจไปซะแล้ว...เมื่อวานเห็นเก็บของกลับบ้านหมดโต๊ะ...ก็นี่แหละนะ...งานการมันหายาก...ทนอายเอาหน่อย คุณวาดะแกไม่ค่อยขึ้นไปแผนกบัญชีหรอก...ทน ๆ ทำไปละกัน...ชั้นก็สงสารเธออ่ะนะ...” ชัชลอยหน้าลอยตาถากถางผมทันทีที่เห็นผมมารูดบัตรเข้างาน
“...รู้สึกว่าชัชจะเข้าใจผิดนะ...เราเก็บของกลับบ้านไม่ได้หมายความว่าเราจะลาออกนี่...”
“...อ๋อเหรอ...ก็เห็นคู่หูทำท่าอาลัยอาวรณ์ซะขนาดนั้น...”
“...เราต้องเจอกันอีกนาน...ไม่แน่นะ...เราอาจจะใกล้กันมากขึ้นด้วยก็ได้...” ผมยิ้มมุมปากให้ชัช และเดินขึ้นแผนกบัญชี
*
*
...ไม่มีใครรู้ว่าผมจะต้องไปรับตำแหน่งใหม่ในวันนี้แม้แต่คิม...เพราะเมื่อวานผมเดินหน้าเครียดมาเก็บของ เป็นใครก็ต้องคิดไปแบบนั้น...เพื่อนสาวคิม และพี่ ๆ ในแผนกเข้ามาพูดคุยกับผมเฮฮาเหมือนสองวันก่อน...ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเมื่อวาน พวกเค้ายังคิดว่าผมลาออกแล้ว มาที่นี่เพื่อคืนบัตร และมาเยี่ยมเยียนเฉย ๆ เพราะไม่เห็นผมจะนั่งประจำที่ทำงานเลย เรายื่นคุยกันที่หน้าแผนกอยู่นาน...
“...แผนกบัญชีนี่ครึกครื้นจริง ๆ เลยนะ...” ชัชยังตามขึ้นมาก่อกวน
“...มีธุระอะไรกับพวกเราเหรอ...” คิมถามเสียงแข็ง
“...ไม่มีอะไรเธอหรอกคิม...นี่...ทีม...ได้ยินว่าพี่เค้าเรียกพบตอนเก้าโมงนี่...ไม่ไปรอล่ะ...ไปนั่งทำใจดี ๆ ซักพักก่อน...” ชัชหันมาพูดเชิด ๆ กับผม
“...โอเค...เดี๋ยวไป...” ผมมองนาฬิกาข้อมือ
“...ตายแล้ว...ก๊อปเหมือนมาก...ซื้อที่สีลมหรือประตูน้ำล่ะ...” ชัชถลาเข้ามาจับมือผมเพื่อดูนาฬิกา แต่เมื่อเห็นใกล้ ๆ เค้าก็ชะงัก
“...ถ้าดูเป็นคงรู้ว่ามันไม่ใช่ของก็อปอ่ะนะ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ว๊ายยยยยย...เพิ่งสังเกต...เพื่อนชั้นอลังการอ่ะ...อย่าไปถือสาคนบางคนเลยนะทีม...เท่าที่ประเมินราคาด้วยตาเปล่าได้ในตอนนี้เหรอ...เงินเดือนคนบางคนทั้งเดือนยังซื้อเข็มนาฬิกาทีมไม่ได้เลยมั้ง...” คิมกัดชัชที่ยืนกัดฟันอยู่
“...ถ้าไม่มีงานทำก็คงขายกินไปได้หลายเดือนนะ...” ชัชเบะปาก
“...อย่าไปอะไรกับเค้าเลย...เดี๋ยวก็รู้ว่าใครจะไม่มีงานทำกันแน่...” ผมปรามคิมที่จะเถียงแทน ก่อนจะเดินออกไปห้องประชุมเล็ก
*
*
...ผมนั่งคุยกับฝ่ายบุคคล ตกลงเรื่องฐานเงินเดือน และสวัสดิการใหม่ หน้าที่รับผิดชอบใหม่ โทรศัพท์เครื่องใหม่พร้อมเบอร์ใหม่สำหรับเรื่องงานที่บริษัทจ่ายค่าโทรให้...คอมพิวเตอร์โน้ตบุ้คส่วนตัวใหม่เอี่ยม...และสิทธิพิเศษที่ได้รับในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวของเอ็มดี...เค้าบอกว่าคุณวาดะไม่ชอบให้ใช้คำว่าเลขา แต่ให้ใช้คำว่าผู้ช่วยแทน...ผมมีสิทธิ์ที่จะไม่ต้องรูดบัตรลงเวลาเข้าออก...มีสิทธิ์ที่จะใช้รถพร้อมพนักงานขับรถของบริษัทตามความจำเป็น...และที่ผมชอบที่สุดคือ ตำแหน่งของผมขึ้นอยู่กับคุณวาดะคนเดียว เพราะบางครั้งผมต้องทำหน้าที่ประสานงานแทนเค้าในเวลาที่เค้าไม่อยู่...
...สิทธิพิเศษแลกมาด้วยความเป็นส่วนตัว...พี่เค้าเตือนไว้ว่า คุณวาดะเป็นคนที่ทำงานหนัก...ผู้ช่วยอย่างผมจึงต้องทำงานหนักตามไปด้วย...ที่เค้าเลือกผมเพราะมั่นใจว่าผมน่าจะทำงานได้เรียบร้อย ละเอียดถี่ถ้วนเหมือนผู้หญิง แต่ทำงานเข้มงวด และตัดสินใจได้เด็ดเดี่ยวเหมือนผู้ชาย...
“...ชัช...มาช่วยจัดโต๊ะให้คุณทีมหน่อย...” พี่ผ่ายบุคคลเดินออกมาเรียกชัชที่เค้าท์เตอร์
“...อะไรนะพี่...” ชัชถามเสียงดัง
“...มาช่วยจัดโต๊ะทำงานใหม่ให้คุณทีมผู้ช่วยคุณวาดะหน่อย...”
“...ทีมผ่านสัมภาษณ์เหรอ...”
“...นี่ชัช...ต่อไปต้องเรียกคุณทีมนะ...ตามตำแหน่งแล้ว เธอต้องเรียกคุณนำหน้าชื่อ...”
“...ทำไมอ่ะพี่...” ชัชตวัดเสียงถาม
“...ทำงานกับคนญี่ปุ่น เค้าถือเรื่องตำแหน่ง เธอไม่รู้เหรอ...ถ้าคุณวาดะมาได้ยินเธอเรียกทีมเฉย ๆ เธอโดนตำหนิแน่ ๆ...”
“...ครับ...” ชัชรับคำเสียงสลดลง
*
*
...โต๊ะทำงานใหม่ของผมอยู่หน้าห้องคุณวาดะ...มีคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์อื่น ๆ ชุดใหญ่...มีกองเอกสาร และแฟ้มวางให้ผมต้องศึกษางานเยอะมาก...ชัชชักสีหน้าวางของบนโต๊ะโครมคราม...ผมเหลือบตามองนิดนึงก่อนจะนั่งไขว่ห้าง เอนหลังพิงพนักสูง และชี้นิ้วสั่งให้ยกโน่นยกนี่ ย้ายของไปมา...ตอนแรกชีก็กระแทกกระทั้น หลัง ๆ คงเหนื่อยเลยทำดี ๆ เหมือนจะรู้ว่า ยิ่งกระฟัดกระเฟียด ผมยิ่งแกล้ง...พอผมเห็นชัชเริ่มทำดีแล้ว จึงปล่อยให้ไปทำงานอย่างอื่นได้...ชีสะบัดบ๊อบออกไป แบบไม่หันมามองอีกเลย...
“...คุณทีม...ยินดีด้วยนะ...ดีใจจังเลยที่ยังอยู่บริษัทเดียวกันอีก...” คิมเดินมาคุยด้วยตอนก่อนเที่ยง
“...เรียกทีมเฉย ๆ ก็ได้...”
“...ไม่ได้หรอก...ตามตำแหน่งแล้ว ทีมอยู่ในส่วนผู้บริหารเลยนะ...”
“...ก็เรียกคุณเฉพาะอยู่ต่อหน้าคนอื่นไง...เวลาอยู่กันสองคนอย่าเรียกคุณเลย มันดูห่างเหินยังไงไม่รู้...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...โอเค...แล้วนี่คุณวาดะอยู่ป่าว...เดี๋ยวเค้าเห็นเรามาเม้าท์จะโดนดุเอา...”
“...วันนี้คุณวาดะเข้าช่วงบ่าย...”
“...โล่งอก...วันนี้ทีมกินข้าวที่ไหนอ่ะ...”
“...ไม่รู้สิ...พี่ยอดบอกว่าจะมารับอ่ะ...”
*
*
...พี่ยอดมารับผมกับคิมไปกินบุฟเฟ่กลางวันในโรงแรมหรูแถวตึกที่เราทำงานอยู่...จริง ๆ แล้วเดินไปก็ได้ แต่อากาศตอนเที่ยงมันร้อนมาก แดดก็แรง...พี่ยอดให้คนขับรถพาไปกิน คิมดูท่าทางเกรงใจจนพี่ยอดต้องบอกว่าเป็นการฉลองตำแหน่งใหม่ให้ทีม มันถึงเดินไปเลือกตักอาหารกินได้อย่างสบายใจ...
...ขากลับ พวกเราเห็นว่า ถ้านั่งรถอ้อมกลับคงใช้เวลานาน จึงพากันเดินกลับตึกกัน...คิมเม้าท์ไม่หยุดถึงความหรูหราของสถานที่ และอาหาร ถึงกับบอกว่าชาตินี้ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสเข้าไปนั่งกินอย่างนี้ได้...และด้วยความที่ถูกใจ คิมใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปไว้หลายรูป...มันบอกว่าจะเอาไปโชว์ไว้กระแทกหน้านังชัช...”
*
*
...เรากลับมาทันบ่ายพอดี...คุณวาดะเรียกผมเข้าไปบรีฟงานในห้องตั้งแต่บ่ายสองถึงหกโมงเย็น...ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่กล้าบอกว่าหิว คุณวาดะก็หิวเช่นกัน ผมโทรสั่งให้ชัชไปซื้อแฮมเบอร์เกอร์กับน้ำมากินรองท้องกับคุณวาดะระหว่างคุยงานกัน...การทำงานในรูปแบบของอเมริกัน เค้าไม่ค่อยถือสาเรื่องนี้ เพียงแต่พนักงานคนไทยที่ผ่านมากังวลไปเอง หิวก็หาอะไรกินกัน ปวดฉี่ก็ไปเข้าห้องน้ำ...คุณวาดะไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คนอื่นพูดซักหน่อย...ใจดี แถมแฟร์ด้วยซ้ำ...เรากินไป คุยกันไป แทบไม่หมือนลูกน้องกับเจ้านายคุยกันเลย...
…ถึงเค้าจะใจดี แต่ผมก็รู้ว่าอะไรควร ไม่ควร ดังนั้นผมจึงปิดโทรศัพท์ ทั้ง ๆ ที่กระวนกระวาย กลัวว่าพี่ยอดจะรอกลับบ้าน แต่เรื่องงานต้องมาก่อน...ตอนนี้ท้องอิ่ม เราก็วางระบบงานกันต่อ...เงยหน้ามาอีกทีเกือบสามทุ่ม...คุณวาดะค่อนข้างพอใจที่ผมช่วยงานได้เยอะ...ไม่ใช่แค่พยักหน้ารับคำ แต่ผมใช้ความรู้ และประสบการณ์บางอย่างเสนอความเห็นด้วย...แรก ๆ ผมก็เกร็งพราะรู้ว่าเค้าเป็นนายจ้าง แต่ไป ๆ มา ๆ เริ่มสนุกกับการได้ทำงานโดยใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เป็นประโยชน์...
“...พรุ่งนี้ผมจะเข้าออฟฟิศสิบโมง แล้วตอนบ่ายผมจะไปดูโรงงานที่ชลบุรี...คุณต้องไปด้วยนะ...อ่ะ...นี่เป็นตารางงานของผมในสัปดาห์นี้...ต่อไปจะเป็นหน้าที่ของคุณนะที่ต้องจัดเวลาให้ผมอย่างเหมาะสม...” คุณวาดะยื่นเอกสารให้ผมดู
“...ได้ครับ... “
“...ดึกแล้ว คุณกลับบ้านเถอะ ผมคิดว่าจะทำงานต่ออีกนิดนึง...เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งนะ...”
“...ไม่เป็นไรครับ...ผมกลับเองได้...”
“...ไม่ต้องเกรงใจ...พวกเค้าชอบทำโอทีกันเยอะ ๆ...”
“...โอเค...แต่ขอทีมเช็คดูก่อนว่ามีคนมารอรับทีมหรือเปล่า...”
“...ขอโทษนะทีม...คุณมีแฟนหรือยัง...”
“...เอ่อ...มีแล้วครับ...”
“...แล้วมันจะมีผลกระทบกับงานหรือเปล่า...คุณต้องเคลียร์เรื่องเวลาของคุณด้วยนะ...”
“...เรื่องนั้นไม่มีปัญหาครับ เพราะเค้าก็งานเยอะเหมือนกัน...”
*
*
...ผมเปิดโทรศัพท์ ในจอโชว์ว่าหลังห้าโมงเย็น พี่ยอดโทรตามแค่ชั่วโมงละครั้ง...ผมโทรกลับ พี่ยอดยังรอผมอยู่ที่ออฟฟิศของเค้า...คุณวาดะเมื่อรู้ว่าผมมีคนรอรับกลับบ้านแล้ว เค้าก็ไม่ว่าอะไร แต่จะเดินไปส่งผมที่ลิฟท์...บรรยากาศบนฟลอร์นี้น่ากลัว ต่างจากตอนกลางวันมาก...มันอึมครึม ทั้งชั้นมีแค่ไฟเปิดอยู่ไม่กี่ดวง...ผมใช้เวลาล้างหน้า ล้างมือซักพัก...ยังไม่ทันที่ผมจะเดินออกจากออฟฟิศพร้อมคุณวาดะ พี่ยอดก็มายืนรอหน้าลิฟท์แล้ว...
“...สวัสดีตอนเย็นครับคุณยอด...” คุณวาดะทัก พร้อมโค้งแบบคนญี่ปุ่น เค้าพยักหน้าให้ผมโค้งตาม ผมก็ต้องโค้งอย่างเสียไม่ได้
“...สวัสดีครับคุณวาดะ...” พี่ยอดตอบกลับ
“...มีอะไรให้เรารับใช้เหรอครับ...”
“...เอ่อ...ผมมารับทีมกลับบ้านครับ...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...อ๋ออออออ...” คุณวาดะลากเสียง
“...ขอตัวกลับก่อนนะครับคุณวาดะ...ราตรีสวัสดิ์ครับ...” ผมรีบลากพี่ยอดเข้าลิฟท์ กลัวว่าคุณวาดะจะถามอะไรต่ออีก
*
*
...พี่ยอดมองผมยิ้ม ๆ เมื่อเราอยู่ในลิฟท์กันสองต่อสอง...เค้าค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้ ผมก็เขยิบหนี พี่ยอดก็ยังตามมาไล่ต้อน...ไม่ทันได้ตั้งตัว พี่ยอดก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่...
“...เฮ้ย...”
“...ไม่ต้องกลัว...มุมนี้ไม่เข้ากล้องหรอก...” พี่ยอดกระซิบ
“...เขยิบออกไปหน่อย...อึดอัด...” ผมดันอกพี่ยอดออก
“...วันแรกก็เลิกงานสามทุ่มกว่า...จะไหวมั้ยเนี่ยเมียเรา...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...ไหวสิ...ทีมต้องตั้งตัวให้ได้...เงินเดือนทีมต่อรองได้อยู่นะ...พอพ้นโปรก็จะได้เพิ่มอีกเยอะเลยด้วย...” ผมพยายามพูดเสียงแข็งเพื่อข่มความเขินที่พี่ยอดยังยืนเบียดผมอยู่ในตอนนี้
*
*
...ผมชวนพี่ยอดไปกินข้าวที่เยาวราช...ร้านค้าต่าง ๆ ยังเหมือนเดิม มีแต่ราคาอาหารที่เพิ่มขึ้น...ถึงจะเหนื่อยกับงาน แต่พอเห็นของกินแล้วอดใจไม่ไหว เดินกินทีละร้านเหมือนไปกับเพื่อนตอนเรียนหนังสือ...พี่ยอดก็สนุกกับการที่ผมพาชิมตามร้านต่าง ๆ...เค้าบอกว่าเค้าแทบไม่ได้กินข้าวนอกบ้าน เพราะไม่มีคนกินด้วย และไม่มีเวลาสรรหาของกินแบบนี้...ถ้าไม่ออกมากินกับลูกค้า หรือตามงานสังสรรค์ พี่ยอดก็ได้แต่ฝากท้องกับร้านอาหารตามสั่งธรรมดา...
“...พี่ยอด...ถ้าทีมต้องทำงานดึก ๆ พี่ยอดหิวก็กินข้าวเลยนะ...ไม่ต้องรอ...” ผมพูดเมื่อเห็นพี่ยอดกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย คงเป็นเพราะความหิวที่เค้ารอกินข้าวพร้อมผม
“...พี่ก็ทำงานเพลิน ตอนเย็น ๆ ไม่ค่อยหิว...”
“...พรุ่งนี้ทีมต้องไปชลบุรีกับคุณวาดะ...ไม่รู้จะได้กลับกี่โมง...”
“...พี่ก็มีนัดลูกค้าที่ระยองเหมือนกัน...”
“...อ้าว...งั้นรีบกินรีบกลับเหอะ...” ผมไม่อยากให้พี่ยอดเสียเวลาพักผ่อน
“...รีบกลับก็ดีเหมือนกัน อยากจะพิสูจน์ว่าทีมตัดเล็บแล้วจะทำให้พี่เป็นแผลได้อีกหรือเปล่า...”
“...อะไรเนี่ยพี่ยอด...ที่ทีมบอกให้รีบกลับหมายถึง รีบกลับไปนอนพักผ่อนต่างหาก...”
*
*
...ใครจะใจแข็งห้ามได้ เมื่อคนที่เรายินยอมพร้อมใจที่จะให้เค้าได้ตอกย้ำความเป็นเจ้าของ ขออาบน้ำพร้อมกันเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาพักผ่อน...เราแทบจะกลายเป็นคนเดียวกันในอ่างอาบน้ำ...ผมนอนเอนหลังพิงอกเปลือยเปล่าของพี่ยอด...น้ำอุ่นที่เราสองคนแช่อยู่ ผมว่ามันคงอุ่นไม่เท่ากับอ้อมกอดของพี่ยอด...เสียงพูดทุ้ม ๆ ข้างหูบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมาตลอดห้าปีฟังเพลินจนผมหลับตาเคลิ้ม แต่ต้องสะดุ้งเมื่อพี่ยอดเริ่มใช้ปากเม้มเบา ๆ ที่ใบหูของผม...จะดิ้นหนีก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผมอยู่ในวงแขนเค้า...ยิ่งผมขยับตัว...ร่างกายด้านล่างของเราก็ยิ่งเสียดสีกัน...น้ำอุ่นกำลังจะกลายเป็นน้ำร้อน...นี่ผมกำลังจะได้รับประสบการณ์ใหม่เหรอ...ที่เคยเห็นในหนังเค้ามีฉากอย่างว่าในห้องน้ำ...ดีเหมือนกัน...ไม่เลอะเทอะ...ไม่ต้องเสียเวลาถอดเสื้อผ้าด้วย...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับคำติชม ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณที่เป็นห่วง และขอบคุณที่รออ่านนะครับ...วันนี้มาต่อให้นิดนึงก่อน เป็นการปูเรื่องในออฟฟิศใหม่...อะไรจะเกิดขึ้น...ติดตามได้เร็ว ๆ นี้...
...กินยา พักผ่อนเยอะ ๆ ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว...น้ำหนักลดลงนิดนึงด้วย...ต้องพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส...เจ็บคอก็กินแต่ข้าวต้มหมูหยอง กินของเบา ๆ แต่พอหาย วันนี้ล่อไป 4 มื้อแล้ว...ต้องควบคุมตัวเองดี ๆ...บางทีพิมพ์เรื่องนี้ไปด้วย ก็หาอะไรกินไปด้วย...
...แล้วเจอกันครับ...
...เป้...
-
ม่ายชอบจังตอน......
-
หวาน ด้าย อีก ก ก ก ก
o13
ชอบ ประ โยคนี้
“...ถ้าดูเป็นคงรู้ว่ามันไม่ใช่ของก็อปอ่ะนะ...”
o13
-
คู่นี้เหมือนกลับมาเป็นข้าวใหม่ปลามันอีกครั้ง อิอิ น่ารักจัง :-[
คุณวาดะเหมือนจะเข้าใจนะ จะมีอุปสรรคไรมาอีกป่าวเนี่ย
ปล.พี่เป้กินยากินข้าวให้ครบไว้ดีกว่าค่ะ จะได้หายเร็วๆ :กอด1:
-
พี่ยอดน่ารักจัง
พี่ทีมด้วย
:o8: :o8:
-
^
^
จิ้มทะลุพี่เป้ นี่แน่ะๆๆๆ
จะมีอะไรเกิดขึ้นแล้วอ่า
ไม่นะ :call:
ปล..พี่เป้ หายไวๆนะครับ
-
กิ้วๆ :-[
-
:-[พี่ยอดน่ารักกกกกกกกกกกกกกก ทีมก้อน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
คิดถูกที่เข้ามาเช็คดูก่อนนอน ได้นอนหลับฝันดีแน่เลย อิอิ :impress3:
-
สวีทหวานแหววอีกแล้ว :o8:
-
ตั้งแต่อ่านมา นอกจากจะได้ความุสขจากการอ่านแล้ว
ยังได้รับความรู้ในเรื่องการทำงานทั้งของโรงแรมและก็บริษัทอย่างมากมายมหาศาลด้วย
ขอให้คุณเป้หายป่วยไวๆนะครับ
เป็นกำลังใจให้
:pig4: :3123:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:o8:
ลองเล็บกันถึงใหนแล้ว
-
อ่านไป ยิ้มไปมีความสุขไปกะความรักของพี่ยอดกะน้องทีม
พี่ยอดเสมอต้นเสมอปลายดีจังแอบอิจฉาทีมนะเนี่ย
รอตอนต่อไปฮับ
เปเป้รักษาสุขภาพนะฮับ :กอด1:
-
สวีทหวานแว้ว งานก็หนักไหนจะพิสูจน์การเป็นเจ้าของกันอีก
ทีมเหนื่อยแย่เลยเนาะ :z1:
หวังว่างานยุ่งๆของทั้งพี่ยอดและทีมจะไม่ทำให้ความสัมพันธ์สั่นคลอนหรอกนะ
+1 ให้พี่เป้ หายป่วยไวๆน๊า
-
หวานกันสุดๆ ชอบจัง
:o8:
พี่เป้หายเร็วๆนะ รักษาสุขภาพด้วย
-
พี่ยอดกะทีม..หวานกันสุด น่ารักๆ :-[
ขอบคุณคุณเป้นะคะที่มาต่อให้..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :pig4:
-
เห็นพี่ชัชแล้วคิดถึงเจ๊เอ๋เลย หุหุ :a14:
อารมณ์แบบนี้ ท่าทางแบบนี้ ใช่เลย :a2:
(หรือว่าจะเป็นนังเจ๊เอ๋อวตารลงมา .... เพ้อเจ้อ !!)
วาน หว่าน หว้าน ว้าน หวาน จริงๆคู่นี้ (ปลื้ม ๆๆ :m3:)
-
:o8: หวานได้อีกอ่ะพี่ยอดของน้องทีม
-
“...วันแรกก็เลิกงานสามทุ่มกว่า...จะไหวมั้ยเนี่ยเมียเรา...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
เรียกอย่างเต็มปากเต็มคำเลยนะพี่ยอด :-[
-
อิอิ หนูทีมแรงดีไม่มีตก
พี่ยอดก็น่ารัก
ดูเหมือนจะราบลื่น
แต่คนแต่งก็ชอบแกล้ง(หรือเปล่า)
-
หวานซะ อิอิ แล้วเปนไงต่อ อ่าๆๆๆ วาดะต้องมาชอบทีมแน่เลยๆๆ
ยังไงก้อหายเร็วๆนะค้าบบเป้ อิอิ :z13: :z13:
-
รักษาสุขภาพ หายเร็วๆนะคะคุณเป้
ป่วยแล้วกินได้นอนหลับ ก็คงหายได้เร็ว
แต่กินเพลิน เกินห้ามใจ หายปุ๊บ น้ำหนักไม่ลดนะนี่ :กอด1:
ตำแหน่งใหม่ งานใหม่
น้องทีมจะต้องเผชิญกับอะไรอีกบ้าง
แต่เปิดตัวแฟนกับเพื่อน ผู้บริหารและเจ้านายไปแล้ว
ต่อไปก็คงต้องเปิดตัวให้กับคนทั่วไปได้รู้
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ
-
ขอให้คุณเป้หายป่วย สุขภาพแข็งแรงไวไวนะ :L2:
อ่านตอนนี้แล้วอดยิ้มไม่ได้ พอคืนดีกันแล้ว ก้อมีซีนหวาน :o8:
รอดูต่อไปว่าน้องทีมกับพี่ยอดจะต้องเจอมารผจญอีกมั้ย
-
:L2: ขอให้หายป่วยไว ๆ นะคับ
เจ็บคอลองทานน้ำผึ้งใส่น้ำอุ่น 1 แก้ว
ผสมมะนาวให้ออกรสเปรี้ยวอมหวาน
จะช่วยทำให้ชุ่มคอขึ้น ช่วยลดอาการ
ระคายคอได้คับ ขอบคุณที่เข้ามาต่อตอนที่ 7 ให้
จะคอยตอนต่อไปนะคับ :bye2:
-
หายไวๆ นะคะ :L2:
ขออย่าให้มีอะไรมาแยกสองคนนี้อีกเลยนะ
อยากให้หวานกันนานๆๆๆ
:กอด1:
-
ขอบคุณนะครับ น่ารักดีจังคู่นี้
-
ตอนนี้หวานๆ :o8:
-
^^
-
ชอบจัง "ตอกย้ำความเป็น..." คิิคิ แต่นี่ยังดี ที่ไม่ใช่ยาม แต่เป็นพี่ยอด
-
รับตำแหน่งใหม่วันแรก ก็เปิดตัวซะ
ทำงานกับนายแบบคุณวาดะ ทีมคงสนุกกับงานใหม่ แล้วอย่างนี้พี่ยอดจะได้เลขาใหม่เมื่อไหร่กันเนี่ย
คืนนี้คงจบลงด้วยการ น้อยนอนอีกคืน :z1:
+1 ให้เป้ รักษาสุขภาพให้ดี อย่าพึงเผลอนะครับ อากาศเปลี่ยนแปลงเร็วมาก :กอด1:
-
คู่นี้คงไม่ต้องลุ้นแล้วเนอะ
ลงตัวซะขนาดนี้ :m25: :z1:
รอลุ้นคู่เพื่อนๆ ดีกว่า
+1 รักษาสุขภาพนะน้องเป้ :L2:
-
หนูทีมยังแรงเหมือนเดิม อิอิ
-
สมน้ำหน้าชัช :laugh:
เป็นไงหล่ะ โดนตอกหน้าซะหงานไปเลย 555
-
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีค่ะ พี่ยอดประกาศความเป็นเจ้าของให้คุณวาดะรู้ไปเลย
-
หวานจังเลย หุหุ
:L2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
lll สะใจ...สะใจ lll
-
ประสบการณ์ใหม่ของทีม :o8:
เรียกรอยยิ้มดีจริงๆ เลยค่ะ
ปล. หายป่วยไวๆ นะคะ :L2:
-
กีซๆทั้งเรื่องงานเรื่องรักรุ่งสุดๆบอสเคอะอย่าใช้งานหนักมากสิคะกะดึกเด๋วนุ้งทีมทำหน้าที่ภรรเมียมะได้เต็มที่ฮิ้วว
-
แอบเผลอยิ้มให้คอมไปจนได้ หวังว่าไม่มีใครเห็น :-[
ขอให้คุณเป้หายไวๆนะคะ งานก็หนัก ดูแลตัวเองด้วยค่ะ :L2:
-
"จะไหวไหมเนี่ยเมียเรา" ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดคำนี้หน่อยเหอะ
:L2: เป็นกำลงใจให้พี่เป้ค่ะ
-
เรื่องในออฟฟิศน่าจะสนุกไม่แพ้ตอนโรงแรมนะ เหอะๆๆ
-
อ่านไปยิ้มไปกับตอนนี้จริงๆ รู้สึกมีความสุขไปด้วยเลย :t2: :m4:
ชอบคุณวาดะว่ะ แฟร์ดีจริงๆนั่นแหละ ทีนี้ก็รู้เลยว่าแฟนทีมเป็นใคร :o8:
ต่อจากนี้ไปท่าทางจะงานเยอะจริงๆนะ o8
ดูแลตัวเองดีๆนะคะ :L2:
-
:impress2: อะไรมันจะหวานกว่านี้บ้างนะ
อ่านแล้วดูมีความสุขจังเลย
:undecided: :undecided:
-
จิ้มๆ พี่เป้จ้าาา.*
ทีมกับพี่ยอดกลับมาหวานกันเหมือนเดิมแล้ว
อ่านไปก็มีความสุขไป ฮิฮิ
ชัชเอ้ยยย รู้จักทีมน้อยไป555
ไหนจะฉากในห้องน้ำอีก :o8: :-[
เขินนนน~
* พี่เป้ขอให้อาการดีขึ้นๆน้ะค้ะ
เหนื่อยก็พักด้วยน้ะจ้าาา C:
-
ได้รู้อีกแย้วววในอ่างมันก็ดีเหมือนกัน ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ขอบคุณนะคร้าบบบบบ
-
อ่านแล้ว.... :-[
เฮ้อ ขอให้มีความสุขแบบนี้ไปสักพักก่อนค่อยมีมรสุมโผล่มานะคะ
-
หวังว่าคุณวาดะคงไม่ชอบทีมแบบชู้สาวนะ
-
:o8: มีความสุขจังเลยยยย
หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ก็ขอให้ทีมกับพี่ยอดฟันฝ่าไปให้ได้นะจ้ะ
-
:impress2:ให้ตายเถอะชอบคำนี้ของคุณทีมจังเลยว่าม่ะ...ไม่เลอะเทอะ...ไม่ต้องเสียเวลาถอดเสื้อผ้า ด้วย...น่ารัจริงเชียว อย่าลืมมาต่ออีกน่ะรออยู่
-
:impress2:
-
อ่านไปมดก็กัดไปด้วยนะเนี่ย
หวานอะไรมากมายขนาดนี้เนี่ย...พี่ยอดกะน้องทีม
ยิ่งฉากจบนี่ไม่ไหวนะ...จิ้นไปเลือดกำเดาก็จะไหลตามไปด้วยอ่ะ *เอามือปาดก่อน*
เห็นคู่นี้เค้ามีความสุขและกลับมาหวานกันอีกครั้ง
คนอ่านก็มีความสุขตามไปด้วยอ่ะ...อิอิ
ยิ่งตอนที่พี่ยอดพูดว่า "เมียเราจะไหวมั้ยเนี่ย"
แทบจะกรี๊ดให้บ้านพังกันเลยทีเดียว...อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย~!!!
เขิลแทนน้องทีมบ้างอะไรบ้างนะเนี่ย...หึหึหึ - -+
แล้วพี่ยอดเนี่ย...เป็นยอดมนุษย์หรือเปล่าห๊ะ???
มีการพิสงพิสูจน์อะไรอ่ะ...เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอพี่ยอด
สงสารน้องทีมบ้างอะไรบ้างก็ได้นะ...หักโหมมากเด่วทีมจะทำงานไม่ไหวนะ...อุคิอุคิ~*
พีเอส 1,, พี่เป้ตัดได้ค้างมากอ่ะ...เค้าค้างอ่ะเค้าค้างงงงงง...อ๊ากกกกกกกกกกกก~ก!!!
พีเอส 2,, ดูแลสุขภาพด้วยนะฮะพี่เป้...ขอบคุณสำหรับนิยายเรืื่องนี้ด้วยฮับป๋ม *ยิ้มหวาน*
-
+1 ให้ความขยันของเป้ค่ะ
สงสัยมดจะขึ้นห้องทีมแน่ๆ
หวานไม่เกรงอกเกรงใจเลย
แต่ก็ชอบนะคะ
:L1: :pig4:
-
อ่านแล้วยิ้มเป็นบ้าคนเดียวอีกแล้วไง น้องทีมยัง(ไฟ)แรง(สูง)คงเส้นคงวา
จะไม่ให้พี่ยอดทั้งรักทั้งหลงได้ไง กลัวพี่ยอดเจ็บเลยตัดเล็บ..อูยยยย น่าร๊ากกกกกกกกก
:man1:น้องเป้ รักษาสุขภาพอย่าออกไปเล่นกีฬาสีกับเขานะ เป็นห่วง เป็นห่วง
-
อ่านแล้วเคลิ้มสุดๆเลยพี่ยอดน้องทีมจ๋า :-[
ต้องไปวัดระดับน้ำตาลในเลือดซักหน่อย สงสัยความหวานพุ่งกระฉูด ฉุดไม่อยู่แระ อิๆๆ
คนญี่ปุ่นนี่ทำงานหนักกันจริงๆเน้อ น้องทีมก็สู้ๆนะ
แต่ต่อให้ทำงานหนักแค่ไหน กลับถึงบ้านก็มีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของพี่ยอดรออยู่
แค่นี้ก็หายเหนื่อยแล้วเนาะน้องทีม...ฮิ๊ววววววววววว
(กลัวแต่พี่ยอดจะใช้งานน้องทีมกะดึกหนักนี่อ่ะดิ :haun4:)
ปล. น้องเป้รักษาสุขภาพนะจ๊ะ ขอให้หายป่วยไวๆน้า
ปลล. หน้าหนูจะใส แอนด์เด้งไปไหนเนี่ย กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!อิจฉาความงามน้องเป้
-
อ่านแล้วมีความสุขจัง
ขอบคุณน้องเป้มากนะ...รักษาสุขภาพด้วย :o8:
-
ตั้งแต่คืนดีกัน อ่านไปยิ้มหน้าบานไป ชอบบบบบ :-[
ช่วงนี้ทีมลัคกี้อินเกมแถมยังลัคกี้อินเลิฟด้วย น่าอิจฉาสุดๆ o18
พี่เป้ดูแลตัวเองดีๆนะคร้า หายป่วยเร็วๆเน้อ :L1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อ๊าก จะน่ารักหวานเลี่ยนไปซะขนาดไหนกันนี้ ไม่ไหวๆโดนมดกัดไปหมดแล้วคร้าบ
พี่เป้จะมีอะไรให้เราได้ลุ้นกันต่อไปไหมนะ เพราะเรื่องราวคงไม่ง่ายเพียงเท่านี้
:z13: :z13: :z13:
-
อ่านแล้วมีความสุข
อย่าเพิ่งมีเหตุการณ์อะไรมาขัดความสุขตอนนี้เลยน้า :call:
-
รอเหตุการณ์ในออฟฟิศใหม่ คงสนุกไม่แพ้ที่โรงแรมนะครับ (ชอบจริงๆเลยเรื่องในที่ทำงานเนี่ยยยยยย)
เหมือนได้เริ่มอ่านภาคใหม่เลยอ่ะครับ ดีใจ ยิ้มจบหุบไม่ลงแล้วเนี่ย
จะมีนางร้ายตัวใหม่โผล่มามั้ยครับ น่าจะมีนะ คิดว่าชัชแรงไม่พอซะแล้วสำำหรับฐานะในตอนนี้
สมควรมีอุปสรรคที่แรงและมันส์และอยู่ในฐานะที่ต่อกรกับทีมได้แล้วนะครับ(ไม่ได้ยุให้เลิกกันน้าาาาา แค่อยากให้เรตติ้งกระฉูดอ่าาา)
.
.
.
ปล.(เล็กๆ)คุณเป้พิมพ์ไปจกของเข้าปากไปก็ไม่เป็นไรนะครับ ผลบุญที่ขยันพิมพ์จะส่งให้กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนหุ่นลีนแอนด์เฟิร์มสุดๆ เหอๆ :call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวานเลี่ยนกันอีกแล้วคู่นี้
-
หวาน.............................................สุดๆ :-[
อิจฉาอะ
พี่เป้.........รักษาสุขภาพด้วยน๊า... :L2:
-
มดกัด หวานชมัดเลยคู่นี้ ชอบๆ o13
-
หวานกันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
กรี๊ดกร๊าดในที่สุดก็อ่านทัน อิอิ :laugh: สวัสดีค่ะพึ่งเป็นเด็กใหม่ เรื่องนี้อ่านเรื่องแรก(แบบว่าไม่นงไม่นอนกันเลยที่เดียว :z2:)
สนุกมากๆๆค่ะ อ่านไปยิ้มไป :-[ (ยังคิดว่าตัวเองบ้ารึเปล่า) คุณเป้แต่งเก่งจัง o13
จะรอติดตามนะค่ะ
-
สรุปแล้วบริษัทที่ทีมทำงานกับที่พี่ยอดทำงานคนละบริษัทหรอนี่
หวังว่าต่อจากนี้จะดีแล้วนะ
อยากได้ฉากหวานๆๆอีก
เอาอีกๆๆ
-
...น่ะ...ช่างเป็นตอนที่ช่ำปอดอะไรเช่นนี้...ขอบคุณครับ :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ... หายไวๆ นะครับ เป็นห่วงนะครับผม :L2:
-
ตอนนี้ชอบจังได้ตอกกลับให้ชัชหน้าหงายไปเลยอ่ะ ฮึฮึฮึ
ดูเหมือนคุณวาตะจะไม่ใช่ก้างนะ หรือว่าไงหว่า?
รักษาสุขภาพด้วยนะพี่เป้ หายไวๆจ้า
-
:laugh: พี่ยอดน่ารักอีกล่ะ
พอคืนดีกันก็หวานซะ แต่ทำงานกันอย่างนี้แล้วจะมีเวลาให้กันรึเปล่าเนี่ย
อย่าให้เป็นอย่างนั้นเลยเนอะคุณเป้
:กอด1:หายไวๆนะคะ
-
ระวังเพลินจนอ้วนนะพี่เป้ :laugh:
หายไวๆนะคับ แล้วก็มาต่อบ่อยๆแล้วก็ยาวๆอีกนะ :impress2:
-
รักษาสุขภาพนะคะ :L2:
และ :pig4: ค่ะ
-
หายไวไวนะจ๊ะ
เพราะเค้าจะคิดถึง
-
น่ารักจัง :o8: :-[ :impress2:
-
ดีใจจัง พี่ยอดกลับมาแล้ว ภาคแรกแอบ น้ำตาซึมแต่ตอนนี้รอลุ้น happy ending นะคับ :bye2:
-
:serius2: รอบนี้อัพแบบ 10 หน้าไม่จบได้ป่ะ...555+:laugh:
-
:m24: :m24: :m24:ในห้องน้ำ
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ ยังอ่านไม่ถึงครึ่งเลย
สนุกมากเลยค่ะ น้องทีมแรงได้ใจจริง ๆ
วันนี้ขอพักก่อน เดี๋ยวจะตามอ่านให้ทันค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณวาดะ คงจะเดาความสัมพันธ์ของทั้งคู่ออกเน้ รอรับกันซะขนาดนี้ พี่ยอดน่ารักอ่ะ :impress2:
เมียเต็มปากเต็มคำ้เลยนะพี่ยอด แอร๊ยยย น่ารัก คนอ่านชอบ :serius2: ทีมก็ชิวนะเวลาที่ยอดเรียกเมีย 55 ดี ๆๆๆ อิอิ
ว่าแต่พอทำงานกะคุณวาดะด้วยกันมาก ๆ เข้าจะตกหลุมรักทีมไหมเนี่ย จะมาเป็นมือที่สามไหมหว่า แอร๊ยยยย คุณวาดะ อย่ามาสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวเ้ค้านะ
-
อยากรู้ๆๆ อะไรจะเกิดขึ้นหน๊ออออ
พี่เป้ แล้วคนญี่ปุ่น นิสัย อเมริกัน จะ แย่ง คนมีเจ้าของ ของใครป่ะ คะ อยากรู้ๆๆๆ
รีบมาต่อน๊า รออยู่นะก๊ะ ^^
-
น่ารักกันจิงๆ เลยคู่นี้นิ
อ่านไปก็ยิ้มไปดวย เหมือนคนบ้าเลยเรา :-[
ว่าแต่ อย่ามีปัญหาอะไรอีกเลยน้าา
แค่ ชัช คนเดียวก็พอแล้ว อย่ามีคนอื่นอีกเลย
ปล1. พี่เป้ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
ปล2. เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่าา
-
เรื่องนี้อ่านกีทีก็ยิ้ม มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
อยากได้พระเอกแบบพี่ยอดจังเลย
ผู้ชายแบบนี้หาได้ที่ไหร ค้าา
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
แล้วสรุปน้องทีมตัดเล็บแล้วช่วยได้บ้างมั้ยพี่ยอด คุณเป้รีบมาเคลียด่วน ขอแบบเจาะลึกทุกรายละเอียด อิอิ :impress2:
-
แวะเข้ามาทักคับ
อาการดีขึ้นไหมคับ
ดูแลสุขภาพหน่อยนะคับเป้ :L1:
-
อยากบอกคุณเป้ว่า
อ่านตั้งแต่ บ่ายสอง จนถึงตอนนี้
ติดตามมาตลอดตอนจบภาคแรกแบบว่าร้องไห้เลยนะ
แต่พอขึ้นภาคสอง ก็ดีใจที่พี่ยอดยังไม่ตาย ชอบคุณเป้แต่งจัง
-
พี่ยอด
น่ารัก
ไม่ไหวแล้ว
ทีม
สุดยอดเลย
อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจนั่งยิ้มตามด้วยตลอดเลยอ่ะพี่เป้
ชอบจริง
ทีมกะพี่ยอด
o13
-
เข้ามาดันจ๊ะ :z2:
-
อ่านแล้วก้อปลื้มมมมมม
แทนทีม
o13
-
:เฮ้อ: วันนี้รู้สึกเหนื่อยจังคับ
อยากหาที่ครายเครียดเลยแวะเข้ามา
รอตอนต่อไปคับ อ่านเรื่องนี้แล้ว
สนุกดีและก้อช่วยให้มีรอยยิ้มคับ
:pig4: คับเป้
-
แวะมาเยี่ยมพี่เป้ค่ะ หายป่วยรึยังเอ่ย ^^
-
หายไวๆนะ...รีบมาต่อไวๆด้วย อิอิ
-
แล้วน้องต้อมที่เป็นเมทของอพาร์ทเม้นล่ะครับ
จะมีบทบาทอะไรกับชีวิตทีมรึเปล่า
เห็นตอนแรกโผล่เข้ามา ก็นึกว่าจะโดนจับคู่กับทีมซะอีก
แต่ตอนนี้มีคุณวาดะเพิ่มเข้ามาอีก
สงสัยจะกลายเป็น "มะรุมมะตุ้มหนุ่มออฟฟิต" ซะละมั้ง คริคริ
-
:L1: มาส่งกำลังใจให้คุณเป้จ้า :L2:
-
มารอ อยากอ่านอ้ะคั้บบ :serius2:
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ว :z2: :z2:
หลังจากอ่านมาสามวัน 555
สนุกมากเลยค่ะ พี่ยอดน่ารักจังเลยค่ะ :-[
น้องทีมก็แรงดีไม่มีตกเลย
มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L1: :L1:
-
มารออ่านอ่าๆคร้าบบ
:z13: :z13: เป้คับผม
-
:กอด1:
วันนี้ ไม่ไหว ...ไปนอนแล้วววว
รักษาสุขภาพนะคะ
-
วันนี้ไม่มาต่อเหรอเนี่ย
ไม่เป็นไร รอต่อไป.......
-
หึหึ ฮ่าๆๆ
ตอนนี้สะใจอย่างบอกไม่ถูกกกกก
รักกันเรื่อยไปนะจร๊าอย่าได้มีมารอีกเลยยย
-
:mc4: :mc4:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 8
...ผมทำงานในตำแหน่งใหม่อย่างมีความสุขจนพ้นโปร...แรก ๆ เหนื่อยมาก เพราะต้องเรียนรู้งานใหม่หมด...ต้องตามเจ้านายไปประชุม หรือติดต่องานต่างจังหวัด...พี่ยอดเองก็เริ่มกลับสู่การทำงานจริง ๆ จัง ๆ ซะที หลังจากที่เค้าสารภาพว่าต้องยอมทิ้งงานบ้างส่วนเพื่อมาตามหาผมเมื่อรู้ว่าผมอยู่ในกรุงเทพฯ...
...ตอนนี้เราต่างคนต่างมีงานต้องทำ แต่ก็ไม่มีปัญหา เพราะผมรู้ว่าพี่ยอดเป็นคนที่บ้างานตั้งแต่ตอนเป็นช่างอยู่ในโรงแรม...มื้อกลางวัน ถ้าว่างตรงกัน เราก็จะไปกินข้าวด้วยกัน...ตอนเย็นถ้าเลิกงานเวลาใกล้เคียงกัน ก็ต่างคนต่างรอในออฟฟิศตัวเอง เพื่อกลับบ้าน และกินข้าวเย็นพร้อมกัน...ถ้าพี่ยอดไม่ต้องไปค้างต่างจังหวัด เค้าก็จะมานอนกับผมทุกคืน...ตอนนี้ในตู้ผมเริ่มจะแน่นด้วยของใช้พี่ยอด และรู้สึกว่าห้องจะเล็กไปซะแล้ว...
“...ไหน ๆ พี่ก็ไม่ค่อยได้กลับคอนโด...พี่ว่าจะให้บริษัทของพี่ทำ Contract กับอพาร์ทเม้นท์ของทีมดีกว่า...”
“...หมายความว่าพี่ยอดจะย้ายมาอยู่กับทีมเหรอ...”
“...ใช่...แต่พี่ว่าห้องนี้มันเล็กไปหน่อย...เมื่อเย็นนี้พี่ให้ฟร้อนท์พาไปดูห้อง Suite ไว้แล้ว...ถ้าราคาเป็นที่น่าพอใจ ต้นเดือนนี้เราย้ายกันได้เลย...”
“...โห...เดือนละเกือบแสนเชียวนะ...”
“...บริษัทพี่จ่ายให้...มันเป็นสวัสดิการ...”
“...เก็บเงินไว้ผ่อนบ้านดีกว่าป่ะ...”
“...ผ่อนบ้าน ก็ใช้เงินเราสิ...อันนี้บริษัทจ่ายให้...บริษัทของทีมเองก็ต้องจ่ายให้คุณวาดะนี่...ท่าทางจะแพงกว่าที่นี่ด้วยซ้ำ...”
“...อืม...” ผมพยักหน้า...อพาร์ทเม้นท์คุณวาดะแพง และหรูกว่ามาก แถมอยู่ติดกับห้างดังแห่งหนึ่งบนถนนสุขุมวิท
“...เสียดายเงิน...”
“...เอางี้...เราอยู่ที่นี่ซักพัก แล้วไปซื้อบ้านอยู่กัน...”
“..............................” ผมอึ้ง มันตื้นตันอย่างประหลาด ถึงเวลาที่เราต้องสร้างอนาคตร่วมกันแล้วเหรอ
“...ว่าไง...ตกลงมั้ย...” พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมเงียบไป
“...แล้วแต่พี่ยอดละกัน...” ผมตอบยิ้ม ๆ
*
*
...ในที่สุดผมก็ได้ห้องใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า...ทั้งฟลอร์มีแค่ 4 ห้อง เพื่อนบ้านห้องข้างเคียงเป็นชาวต่างชาติ ไม่ค่อยมาวุ่นวายเท่าไหร่...มีระเบียงกว้างมองเห็นวิวกรุงเทพฯได้ชัดเจน เห็นรถไฟฟ้าแล่นผ่านเป็นระยะ...พื้นที่ใช้สอยเยอะมาก สะดวกสบายเหมือนบ้านหนึ่งหลัง...และยังมีห้องนอนว่างอีกห้องไว้สำหรับรับรองแขก...
“...คุณวาดะ...วันเสาร์นี้คุณมีตีกอล์ฟ...แต่ทีมหยุด...ทีมจะมีปาร์ตี้เปิดที่พักใหม่...ถ้าคุณเสร็จเร็วก็เชิญไปสนุกกันนะครับ...” ผมพูดกับเจ้านายในรถ ขณะที่เรากำลังกลับจากพบลูกค้าที่พระประแดง
“...ผมไม่แน่ใจว่าจะต้องทานข้าวกับเพื่อน ๆ ต่อหรือเปล่านะ...ยังไงผมจะโทรบอกคุณละกัน...ว่าแต่คุณย้ายไปอยู่ไหนเหรอ...”
“...อยู่ที่เดิมแหละครับ แต่ย้ายห้องไปอยู่ฟลอร์สูงขึ้น ห้องใหญ่ขึ้นด้วย...”
*
*
...คุณวาดะบอกว่าอยากจะย้ายอพาร์ทเม้นท์เหมือนกัน เพราะที่อยู่ปัจจุบันมันคนเยอะวุ่นวาย และจากการที่เคยได้ไปส่งผมที่หน้าตึก เค้าเองก็ชมว่าอพาร์ทเม้นท์ของผมน่าอยู่...ผมเลยชวนให้เค้ามาดูห้องตัวอย่างก่อน...เท่าที่ผมอยู่มาหลายเดือน ที่นี่ดีหมดทุกอย่าง อาจจะเพราะผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่ก็ได้...
“...ว๊ายยยยยยย...จริงเหรอ...อยากไปจังเลย...แต่ถ้าคุณวาดะไปด้วย เราคงไม่กล้าสนุกได้เต็มที่...” คิมกรี๊ดเมื่อผมชวนไปปาร์ตี้
“...กลัวอะไร...ไปเถอะ...”
“...กลัวเสียภาพพจน์อ่ะ...” คิมพูดขำ ๆ
“...อวดร่ำอวดรวย...เงินตัวเองก็ไม่ใช่...ทำเป็นหน้าใหญ่...” ชัชพูดลอย ๆ แทรกมาจากด้านหลัง
“...ว่างมั้ย...” ผมหันไปถามชัช
“...ว่าง แต่ไม่ไปหรอก...ไม่ชอบงานไร้สะระแบบนี้...” ชัชสะบัดเสียงตอบ
“...เปล่า...ไม่ได้ชวนไปปาร์ตี้...ถามว่าว่างมั้ย...จะให้ไปถ่ายเอกสาร...กองที่อยู่บนโต๊ะอ่ะ...ขอ 2 ชุด...ด่วนนะ...” ผมพูดเชิด ๆ แล้วจูงมือคิมไปคุยต่อที่แผนกประสานงานต่างประเทศที่ผมมีเพื่อนร่วมงานที่ค่อนข้างสนิทด้วยหลายคน
*
*
...เย็นวันศุกร์...ผมสรุปรายชื่อคนที่จะไปปาร์ตี้เปิดห้องใหม่ของผมในวันรุ่งขึ้น...มีเพื่อนในออฟฟิศไปแค่หกคน จริง ๆ แล้วมีอีกหลายคนที่อยากไป แต่กลัวคุณวาดะจะไปแจม...ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น คุณวาดะเห็นจะโหดร้ายเลย แค่เค้าจริงจังกับเรื่องงานไปหน่อย...แต่จากที่ได้คลุกคลีมา เค้าก็เหมือนชายหนุ่มทั่วไปในเวลาหลังเลิกงาน...เพียงแต่...
“...คิม...ถ้าคุณวาดะไป เค้าคงเอาแฟนไปด้วยเนอะ...” ผมเม้าท์กับคิมในห้องทำงาน วันนี้คุณวาดะไปธุระส่วนตัวตั้งแต่บ่าย ผมก็เลยฟรีนั่งคุยได้สบาย
“...อย่าหาว่าเรานินทานายเลยนะ...เราว่าคุณวาดะอ่ะ...ท่าทางจะเป็นเก้งว่ะ...” คิมเปิดประเด็น
“...แรงอ่ะ...เราก็รู้สึกตงิด ๆ เหมือนกัน...” ผมพูดเบา ๆ แล้วเราสองคนก็หัวเราะออกมา
“...จริง ๆ นะ...ตอนแรกยังไม่แน่ใจเท่าไหร่...แต่พอเค้าเลือกทีมเป็นผู้ช่วย เราก็คิดไปกันใหญ่...”
“...นี่...เราไม่ได้มีอะไรกับเค้านะ...” ผมรีบพูด
“...เออ...รู้แล้ว...ก็ทีมมีคุณยอดอยู่ทั้งคน...” คิมล้อ
“...อ้าว แล้วทำไมถึงคิดว่าคุณวาดะเค้าเป็นล่ะ...”
“...แหม...ผีกับผีอ่ะ...ทีมก็รู้สึกใช่มั้ยล่ะ...”
“...อืม...” ผมพยักหน้า
*
*
...นินทานายเป็นเรื่องปกติของคนออฟฟิศ...แต่เรื่องที่เม้าท์มันอาจจะส่งผลต่อหน้าที่การงานได้...ดังนั้น เราสองคนจึงนินทาแบบเบา ๆ ขำ ๆ มากกว่า...เย็นนี้พี่ยอดกลับบ้านดึกเพราะต้องไปดูโรงงาน ผมใช้โอกาสนี้เดินเล่นในซุปเปอร์มาร์เก็ตคนเดียวเพื่อเช็คราคาสินค้า และช่วยมิ้นท์หาไอเดียสำหรับอาหารในงานปาร์ตี้พรุ่งนี้...
...จะว่าไป ผมเองก็รู้สีกว่าคุณวาดะดูแปลก ๆ เพียงแต่เค้าไม่ได้ทำรุ่มร่ามกับผม....ออกจะสุภาพ และเอาใจใส่ดีมาก...ถ้าผมไม่มีพี่ยอด การใกล้ชิดแบบนี้ อาจจะทำให้ผมหวั่นไหวก็ได้...ตอนทำงานคุณวาดะเคร่งขรึม แต่พอเลิกงาน นั่งรถกลับด้วยกัน เราก็คุยเล่นกันได้ แวะกินข้าวด้วยกันก็บ่อย...แอบสงสัยว่าเค้าไม่มีแฟนได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่เรียกได้ว่าเค้าเป็นคนที่สมบูรณ์แบบคนหนึ่งเลยทีเดียว...คิมบอกว่าคุณวาดะน่าจะมีคบหาดูใจใครอยู่บ้าง เพราะได้ข่าวว่านอกเวลางาน เค้าก็น่าสนใจไม่ใช่น้อย..แต่สำหรับคนในตึก ชื่อเสียงความเคร่งครัดแบบคนญี่ปุ่นทำให้ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะยิ้มให้...
*
*
“...เราคงขึ้นไปร่วมงานไม่ได้หรอกทีม...” หลังเลิกงาน แก้วเดินบอกผมในร้านของมิ้นท์พร้อมน้อง ๆ กลุ่มเดิม
“...ทำไมอ่ะ...”
“...เราเป็นพนักงาน เข้าไปร่วมงานสังสรรค์ในห้องแขกมันไม่ดี...”
“...เดี๋ยวเราไปคุยกับจีเอ็มให้...” ผมเสนอ
“...อย่าเลย...”
“...แกจะไปกลัวอะไรวะ...ตอนนี้ทุกคนเค้าก็รู้หมดแล้วว่าแกกับทีมเป็นเพื่อนกัน...อีกอย่างแขกวีไอพีอย่างพี่ยอด เค้าเช่าห้องที่แพงที่สุดหนึ่งในสี่ห้อง ถ้าเค้ารีเควสก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไรแกหรอก...”
“...อืม...เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราจัดให้...ชวนน้อง ๆ ด้วยนะ...” ผมหันไปพูดกับน้องแม่บ้านที่กำลังกินข้าวอยู่
“...น้องต้อม...ไม่ต้องกลัวกลับบ้านดึกนะ...ถ้าไม่มีรถกลับก็นอนที่บ้านพี่ได้...” อีมิ้นท์ตะมอยเด็ก
“...เอ่อ...” น้องต้อมอ้ำอึ้ง
“...ขอบคุณที่ชวนนะคะ แต่ต้องขอโทษพี่ทีมด้วยค่ะ...พอดีพวกเรานัดกันไปรัชดาแล้วน่ะค่ะ...แต่หนูฝากต้อมไว้กับพี่ละกัน...ชวนไปเธคยังไงก็ไม่ยอมไป...”
“...โอเค...เอาเป็นว่าเรามีแขกเพิ่มอีกสองคน นังแก้ว กับน้องต้อม...” มิ้นท์สรุป
*
*
...ตื่นเช้ามาทำอะไรเรียบร้อยแล้วผมก็ไปออกกำลังกายรอให้พี่ยอดตื่น...นาน ๆ เค้าจะได้หยุดวันเสาร์อาทิตย์...นั่นคือเหตุผลที่ผมเลือกวันนี้ในการจัดปาร์ตี้...กลับมาอีกที พี่ยอดตื่นและอาบน้ำแต่งตัวหล่อเรียบร้อย...
“...พี่ยอดรอทีมเป่าผมแป๊บนึงนะ...เดี๋ยวเราต้องไปคุยกับจีเอ็มขอให้แก้วกับน้องอีกคนขึ้นมาคืนนี้...”
“...อืม...เดี๋ยวคุยเสร็จเราไปซื้อของเตรียมไว้ด้วย...”
“...มินท์เตรียมไว้หมดแล้ว...”
“...พี่มีเพื่อนญี่ปุ่นมาด้วย...มิ้นท์ทำอาหารญี่ปุ่นไม่เป็นนี่...วันนี้พี่จะลงมือเอง...”
“...ดีจัง...แต่ขอร้อง...อย่าทำซูชินะ...ทีมไม่ชอบเลยอ่ะ...”
“...ครับผม...” พี่ยอดรับปาก และยิ้มเพราะเค้ารู้ว่าผมไม่ชอบปลาดิบอย่างแรง
*
*
...มันเป็นข้อได้เปรียบของการเป็นแขกวีไอพี...เราแทบไม่ต้องพูดอะไรมาก ผู้บริหารก็ตกลงให้พนักงานอย่างแก้ว และต้อมไปร่วมแจมในห้องแขกได้...แต่อาจจะต้องเป็นหลังเลิกงานของทั้งสอง...ก็ประมาณสี่ทุ่มครึ่ง ไม่ดึกเกินไป...เพราะเรากะว่าจะยาวถึงตีสามตีสี่ อยากรำลึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ สมัยเราไปเที่ยวเกาะกัน...คืนนี้คงได้มีตั้งวงเล่นไพ่กันแน่ ๆ...
...เราไปเดินซื้อของสดมาเพิ่มในซุปเปอร์ฯที่ขายอาหารญี่ปุ่นเยอะ ๆ บนถนนสุขุมวิท...พี่ยอดดูคล่องแคล่วกับการเลือกซื้อของ...เค้าพูดอย่างอารมณ์ดีว่า ตอนอยู่ญี่ปุ่น เค้าต้องทำอาหารกินเอง ต้องเลือกซื้อของให้คุ้มที่สุด เพื่อให้มีเงินเหลือเก็บไว้...เก็บไว้ไปหาผมที่อังกฤษ...พี่ยอดพูดแล้วมองผมตาเยิ้ม...ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในที่สาธารณะจะจับหอมแก้มสองข้างเลย...
*
*
...ผมกลับมาร้านมิ้นท์เพื่อขอให้พี่ยอดได้ใช้ครัวในการเตรียมอาหารญี่ปุ่นอีก 2-3 เมนู...งานนี้ผมกับพี่ยอดเป็นเจ้าของห้อง...เราดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด...ผมให้เงินมิ้นท์จำนวนหนึ่งเพื่อซื้อของมาทำอาหาร กับแกล้ม และเครื่องดื่ม...แต่ของกินที่กองเป็นพะเนินตรงหน้า ผมรู้เลยว่ามันต้องใช้จ่ายไปมากกว่าเงินที่ผมให้ไปแน่ ๆ...
“...อย่ามองกูแบบนี้สิ...ช่วย ๆ กัน...ไม่ต้องกลัวของเหลือนะ ลูกน้องกูเยอะ...” มิ้นท์พูดเมื่อเห็นผมมองของบนโต๊ะ
“...แค่มึงมาช่วยทำกับข้าวให้ก็เกรงใจแย่แล้ว...ซื้อเพิ่มอีกเท่าไหร่...” ผมเปิดกระเป่านับเงิน
“...ไม่เอา..งานนี้มันก็เหมือนขึ้นบ้านใหม่ แขกที่ไปปกติต้องใส่ซองให้เจ้าของห้องด้วยซ้ำ...คิดซะว่ากูช่วยดีกว่า...เดี๋ยวกูจะส่งเด็กให้เอาของพวกถ้วยชามไปจัดโต๊ะที่ระเบียง...ส่วนแก้วมันก็จะไปช่วยทำห้องด้วยเหมือนกัน...”
“...มันมาแล้วเหรอ...งานเข้าบ่ายสองนี่...”
“...อืม...น้องต้อมก็มาแล้วด้วย ป่านนี้คงไปจัดห้องให้มึงอยู่อ่ะ...”
*
*
...ผมแยกกับพี่ยอดปล่อยให้เค้าโชว์ฝีมือการทำอาหารที่ครัวของมิ้นท์ ส่วนผมไปช่วยแก้วจัดห้อง...คาดว่าแขกจะมาประมาณสิบห้าคน...เฉพาะคนที่สนิทกันเท่านั้น...ระเบียงนี้กว้างพอสำหรับโต๊ะอาหารแบบค็อกเทล ที่นั่งถูกแก้วจัดไว้ซะสวย...พอได้เวลาเข้างาน แก้วกับต้อมก็ขอตัวไปทำงาน...ส่วนเด็กที่มิ้นท์ส่งมาช่วยจัดเตรียมโต๊ะวางภาชนะก็จัดการทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยในเวลาต่อมา...ผมดูรายละเอียดทุกอย่างอีกครั้งก่อนจะลงไปร้านมิ้นท์เพื่อตามพี่ยอดมาอาบน้ำแต่งตัวหล่อ ๆ ไว้รับแขก...
“...ทีมเสร็จแล้ว...พี่ยอดเสร็จยัง...” ผมส่งเสียงไปก่อนตัว
“...เสร็จอะไรกันยะ...” พี่รุจโผล่ออกมาเซอร์ไพร้ส์หน้าครัว
“...เจ๊...มาได้ยังไง...” ผมแทบจะกรี๊ดด้วยความดีใจ
“...ผัว...เอ่อ...แฟนแกน่ะสิ...ออฟเฟอร์ชั้นทุกอย่างเลย...ทั้งตั๋วเครื่องบิน ที่พัก นี่ก็เพิ่งให้คนขับรถไปรับเจ๊ที่สนามบินมานี่กะจะให้เจ๊มาเซอร์ไพร้ส์แกอ่ะ...” พี่รุจพูดยิ้ม ๆ
*
*
…ผมนั่งเม้าท์กับเจ๊รุจซักพักก็ต้องไปอาบน้ำแต่งตัวพร้อมกับพี่ยอด...ห้าโมงนิด ๆ คิมก็มาพร้อมกับพี่ในออฟฟิศ...ตั้งแต่รู้จักกัน ผมเคยเห็นคิมในชุดทำงานเท่านั้น วันนี้ชีมาแบบเกาหลีตั้งแต่หัวจรดเท้า...เสื้อผ้าหน้าผมอินเตอร์ แต่กรี๊ดกับลาบทอดของมิ้นท์...ผมเคยพาคิมมากินข้าวที่นี่แล้ว มินท์กับคิมก็เลยได้รู้จักกัน...แต่คิมก็ไม่เคยรู้ว่าผมพักที่ไหน...รู้แค่ว่าอยู่ใกล้ ๆ ร้านมิ้นท์ เราจึงนัดกันที่นี่...
...เพื่อนผมและเพื่อนพี่ยอดทยอยมากันจนตอนนี้ระเบียงเริ่มแคบไปถนัดตา...มิ้นท์กับฟิลิปทิ้งร้านมาร่วมสนุก แต่พอมีลูกค้าสั่งอาหารแปลก ๆ มิ้นท์ก็ต้องลงไปจัดการเป็นระยะ...แก้วถูกผมตามจิกให้ขึ้นมากินด้วยกัน ผมเข้าใจว่าแก้วคงจะอายที่ใส่ชุดฟอร์มแม่บ้านขึ้นมากิน แต่ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักว่ามันเป็นเพื่อนรักอีกคนของผม เป็นคนที่ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่อง...แก้วถึงยิ้มออกและมาร่วมงานได้พักนึง ก็ต้องลงไปที่แผนกแม่บ้านต่อ ผมให้เอาของกินลงไปฝากพนักงานแผนกอื่น ๆ ด้วย...ส่วนต้อมยังเกรงใจ ไม่ยอมขึ้นมา...
*
*
…พวกเราย้ายกันเข้ามาจากระเบียงสนุกสุดเหวี่ยงกันต่อในห้อง ไม่ต้องกลัวใครด่า เพราะมันเป็นห้องเก็บเสียง...Sing Drink Dance Drunk เต็มที่...ตอนนี้คนเริ่มน้อยลงแล้ว เหลือแต่ที่สนิทกันจริง ๆ ไม่กี่คน คนที่ออฟฟิศผมกลับหมดแล้ว เพราะผมบอกว่าคุณวาดะโทรมา และจะเข้ามาแจมตอนสี่ทุ่ม...เพื่อนในออฟฟิศจึงเหลือแต่คิมที่กำลังเฮฮากับเจ๊รุจและมิ้นท์...
“...สงสัยจะเป็นคุณวาดะ...” ผมพูดพลางลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง คิมเปลี่ยนท่าทีเป็นเรียบร้อย วางไมค์ทันที
“...ไม่ร้องต่อล่ะหนู...” เจ๊รุจแกล้งถาม
“...ไม่อ่ะเจ้...เดี๋ยวเสียภาพพจน์...” คิมพูด ผมหันไปยิ้ม ก่อนจะเปิดประตูเป็นคุณวาดะจริง ๆ ด้วย
“...สวัสดีครับ..” ผมยกมือไหว้
“...สวัสดีครับ...นี่คุณแซนเพื่อนผม...” คุณวาดะแนะนำให้ผมรู้จักเกย์หนุ่มที่ยืนข้าง ๆ เค้ายื่นมือมาจับเพื่อทักทาย
“...ยินดีที่ได้รู้จักฮะคุณทีม...วาดะเล่าเรื่องคุณให้ฟังบ่อย ๆ...เค้าบอกว่าคุณทำงานเก่งมาก...ไม่เห็นบอกเลยว่าหน้าตาดีด้วย...” คุณแซนยิ้มให้
“...เอ่อ...ขอบคุณครับ...เชิญข้างในก่อนดีกว่า...นึกว่าเจ้านายจะไม่มาซะแล้ว...” ผมยิ้มตอบและพาเค้าเข้ามาข้างใน รู้สึกเขิน ๆ ยังไงไม่รู้
*
*
...ทันทีที่ผมพาแขกใหม่สองคนเข้ามาในห้องที่พวกเรากำลังเฮฮากันอยู่...บรรยากาศก็เปลี่ยนไป...มันเหมือนไฟตก หรือปลั๊กหลุด...เงียบกริบ...มองมาทางทางเราสามคนเป็นตาเดียว...พี่รุจอ้าปากค้าง...แขกของเราคงหล่ออ่ะดิ...มิ้นท์หรี่ตามองแปลก ๆ...คงสงสัยว่าเค้าสองคนเป็นอะไรกันแน่ ๆ...คิมนั่งเงียบ...คุณวาดะมา มันคงไม่กล้าแรดแบบเมื่อกี้...พี่ยอดอึ้ง...แหม...คงไม่คิดว่าคุณวาดะจะพาเกย์มา เซอร์ไพร้ส์ไปเลย...
“...คุณวาดะกับคุณแซนเชิญตามสบายเลยนะครับ...เดี๋ยวทีมหาอะไรมาให้ทาน...” ผมพูดเมื่อแนะนำทุกคนให้รู้จัก
“...แซนขอแค่ไวน์ก็พอนะฮะ...” คุณแซนพูดพลางนั่งลงข้าง ๆ พี่ยอด
“...ผมขอเดินดูห้องหน่อยนะครับ...เผื่อจะได้ย้ายมาเป็นเพื่อนบ้านกัน...”
“...เชิญเลยครับ...น้องขอไวน์ให้แขกหน่อย...” ผมหันไปบอกเด็กในร้านมิ้นท์มีขึ้นมาช่วยเสิร์ฟ และตามเก็บจานชาม ก่อนจะพาคุณวาดะเดินดูห้องต่าง ๆ
*
*
...เจ้านายผมค่อนข้างพอใจกับสถานที่ และห้องทุกห้อง...เค้าชอบระเบียงกว้างที่ตอนนี้มองออกไปเห็นแสงไฟในกรุงเทพฯ ลมเย็น ๆ คุณวาดะยืนมองวิวอยู่สักพัก เค้าคงรู้สึกตัวจึงให้ผมพากลับไปที่ห้องเพื่อร่วมงาน...คุณแซนกำลังคุยกับพี่ยอด...มิ้นท์และพี่รุนั่งมองหน้ากัน...คิมก้มหน้าก้มตาทำเป็นสนใจกับซีดีเพลง...คนอื่น ๆ ขอตัวกลับ เมื่อเห็นว่าดึกแล้ว...
“...ทีม...เมื่อกี้เจ้เห็นตึกอะไรไม่รู้ที่มันมีปลายแหลม ๆ อ่ะ...มันคุ้น ๆ...ติดที่ปากอ่ะ...มิ้นท์มันก็นึกไม่ออก...ไปดูกับเจ้หน่อยสิ...เดี๋ยวเจ๊ชี้ให้ดู...” พี่รุจลุกขึ้นพาผมไปที่ระเบียง
“...ไหนเจ้...” ผมถาม
“...แกไปรู้จักกับแซนได้ยังไง...”
“...เค้าเป็นเพื่อนกับเจ้านายทีม...ทำไมเหรอ...”
“...นี่แหละ แฟนเก่าอีตายอด...คนที่กรณ์แย่งไปอ่ะ...”
“...หา...” ผมตกใจ
“...ระวังไว้เถอะ...ตอนนี้ยอดมันไม่ใช่ช่างจน ๆ แล้วนะ...”
“...เค้าจำเจ๊ได้หรือเปล่า...”
“...จำได้สิ มองกันอยู่ แต่มันไม่ทักเจ๊เลยนะ...คุยรำลึกความหลังกับผัวแกอยู่นั่นแหละ...”
“...ถ้าดูไม่ผิด...ทีมว่าเค้าคงเป็นแฟนกับเจ้านายทีม...คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...” ผมปลอบใจตัวเอง
“...อย่าลืมนะ...อะไรก็เกิดขึ้นได้นะ...” พี่รุจเตือนผม
****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และทุกความเห็นนะครับ...มาต่อให้นิดนึงก่อน...แรก ๆ อาจจะอืดไปบ้าง เพราะต้องปูเรื่องใหม่...แต่รับรองได้ว่าแซ่บเหมือนเดิม เพราะคิดพล็อตสด ปรับจากประสบการณ์ของตัวเอง และเพื่อนฝูงรอบข้าง...ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ...ผมเองก็พยายามจะพักผ่อนเยอะ ๆ เพราะเสี่ยงเหลือเกิน...แอร์ในออฟฟิศเย็นเหมือนทำงานในกรงนกเพนกวิน...พอออกจากออฟฟิศก็ร้อนระอุเหมือนเดินอยู่บนทะเลทราย...ร่างกายปรับแทบไม่ทัน...
...เป้...
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: เอาใจช่วย
มีแฟนเก่าตายอดมาด้วย....บางทีโลกก็กลมซะจนน่าเกลียดซะจิงๆ :เฮ้อ:
-
เอิ้วววววววว
หวังว่า ่านไฟคงไม่คุ
-
:serius2: :serius2: น้องเป้ ทำไม ทำไม
กำลังจะมีความสุข
ตกลงต้องรออีกห้าปี ใช่มะ
-
กรี๊ดดด :serius2: เค้าลางแห่งความยุ่งยากกำลังมาเยือน
-
o18พี่เป้กะพี่ยอดสู้ๆๆนะค่ะ ผ่านเรื่องร้ายๆๆๆไปไห้ได้ เขียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก *พ่นไฟ*
พี่เป้ทำอะไรอ่ะ...พี่เป้ทำอะร๊ายยยยยยยยยย???
อย่าบอกนะว่าตัวปัญหาตัวต่อไปที่จะเข้ามาในชีวิตพี่ยอดกะน้องทีมคือแซนกะคุณวาดะหน่ะ
ม่ายจริงช่ายม๊ายยยยยยยยย...ม่ายเจงงงงงงงงงงงงง
สรุปว่าที่ผ่านมา...ที่หวาน ๆ กันเนี่ย...คือทำให้เค้าตายใจใช่ป่ะ???
แล้วจากนั้นทอร์นาโดก็จะพัดเข้ามากวาดเอาทุกอย่างออกไป
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ความยุ่งยากและปัญหากำลังจะเข้ามาในชีวิตพี่ยอดกะน้องทีมอีกแล้วใช่ม่ะ???
เฮ้อออออออออออออออออ...พี่ยอดต้องใจแข็งเข้าไว้นะ...ห้ามถ่านไฟเก่าคุเด็ดขาด
ส่วนน้องทีมก็ต้องสู้ตายนะฮะ...อย่าให้ใครมาเอาพี่ยอดของเรา(?) ไปได้นะ
ยิ่งอ่านยิ่งแลเห็นถึงความยุ่งยากที่จะเกิดขึ้นในอนาคตซะแล้วสิเนี่ย...เฮ้อออออออออ
พีเอส ,, ดูแลสุขภาพด้วยนะฮะ...พี่เป้ *ยิ้มหวาน*
-
:กอด1:พี่เป้
รักษาสุขภาพดีๆ หยูกยาเตรียมติดตัวเผื่อกินดับให้พร้อมนะคะ
กำลังจะมีความสุขดีๆพี่เป้ก็สร้างมรสุมเข้ามาอีกลูกแล้ว...จะเป็นแค่ดีเปรสชั่นหรือไซโคลนเลยหนอ
แต่ไม่ว่ายังไงเชื่อว่าพี่เป้คงให้จบแฮบปี้เนอะๆๆๆ
:L2:ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ที่น่าติดตามค่ะ
-
หรือคุณเจ้านายจะนำพาเอาปัญหามาให่ทีมกันล่ะเนี่ย
หอบใครไม่หอบ ดันหอบเอาแฟนเก่าพี่ยอดมาซะงั้น
ไม่ใช่ว่าคู่นี้จะมาแยกคู่พี่ยอดกับทีมล่ะ :serius2:
กลัวถ่านไฟเก่าคุจริงๆ :เฮ้อ:
แต่เชื่อใจพี่ยอดอ่ะ ไม่มีทางทำให้ทีมเสียใจอีกแน่
-
อร๊าย คุณเป้แอบมาอัพตอนดึก แต่ก็อย่าคิดว่าจะหนีจากสายตาเราไปได้!!
นี่นังแซนแฟนเก่าพี่ยอดปรากฏตัวซะแล้ว ท่าทางทีมจะงานเข้า (แต่ก็เคยกลัวซะเมื่อไหร่)
-
ว่าแล้วเชียวการจัดปาร์ตี้ครั้งนี้ต้องมีอะไรแปลกๆ
แล้วดูดู๊ดูถ้าคุณวาดะย้ายมาอยู่ห้องข้างๆด้วยนะ
ไม่ต้องสืบเลยว่าจะวุ่นวายและ so sad แค่ไหน
พี่เป้อะมาทิ้งระเบิดไว้อีกแล้วอะ
พี่ยอดอย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ
แต่เชื่อว่าทีมต้องปราบได้อยู่แล้ว แม็คยังปราบได้
ชัชก็งหงอๆแซนอีกซักคนมันไม่เกินความสามารถทีมหรอก
ทีมสู้ๆทีมสู้ตาย :mc4:
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อให้นะค่ะ
-
^^
-
เจอหน้าครั้งแรกก็แรงใส่น้องทีมของเราเลยนะ
น้องทีมต้องจัดการให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ
-
ตูว่าแล้ว
ตะงิดๆ ตั้ง ไปนั่ง ข้างๆ พี่ ยอก แล้ว :angry2:
สู้ๆๆ นะ ทีม
อยาก ด้ายกอง หนุน บอก มีเพียบ
:z6:
-
งานนี้มีตบแน่เลย
-
มันกำลังจะมา
ทีมสู้ๆ อย่าท้อนะ
ขอให่ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ด้วยดี
-
อ้าากก
ตัวปัญหาโผล่มาอีกแล้ว
ไรเตอร์ใจร้ายยย
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย :serius2: เห็นเงายุ่งยากโผล่มาอีกละ ไอ้เราก็คิดว่าตกใจอะไรกัน
นี่มันอะไรกันวะเนี่ยยยยยยยยยยยยย :m16:
พี่ยอดห้ามไขว้เขวเด็ดขาดนะ คนที่ใจง่ายไปกับคนอื่นแบบนั้นน่ะ คงไม่หลงผิดอีกล่ะ :angry2:
เจอศึกหนักเข้าจริงๆแล้วทีมเอ๋ยยยยยยยยยยยย o21 :try2:
งานนี้จะได้สร้างบ้านด้วยกันไหมนะ :เฮ้อ:
จะคอยดูซิว่าคืนนี้พี่ยอดจะบอกไหมว่าคุณแซนนี่เป็นแฟนเก่าอ่ะ o12
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อไวๆนะคะ :L2: อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ (อาการเป็นไงบ้างแล้วคะ?)
แล้วมาต่อไวๆอีกน๊าาค๊าา ไอจะอกแตกตายด้วยความอึดอัดใจจจจจอ่ะ :o12:
-
เมื่อคิดพล็อต สดๆ ก็คงจะเหนื่อยน่าดู
ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยแล้วกันนะครับ หึหึ ^^
-
งานจะเข้าอีกมั้ยเนี่ยๆๆๆ พี่ยอดอย่าไปหลงกลถ่านไฟเก่านะ
ส่วนทีมก้อ สู้ๆๆ :ped149:
-
ไม่สนเราเชื่อใจพี่ยอด
ทีมเขี่ยมันให้พ้นทาง ด่วน
อยากเห็นทีมอ้อนพี่ยอดแรงๆ สักครั้ง พี่เป้จัดให้หน่อยนะค๊า
ปล...พี่เป้ถนอมตัวนะค๊า
-
อ่านตอนแรก ๆ ก็สนุกเพลิดเพลิน จำเริญใจ นึกภาพตามอย่างมีความสุข
แต่พอลงท้าย :a5:โลกอะไรมันจะกลม ( ก็กลมนะซิ ) แบบนี้
ดีแต่พี่รุจ สงสัญญาณเตือน ตั้งกาจสูง ๆ ไว้หนูทีน
+1 เป็นกำลังใจให้ อีกทั้งถูกต้องแล้วครับ ระวังสุขภาพให้ดี อากาศเปลี่ยนแปลงเร็วมาก
บางวัน 3 ฤดู ดีแต่หิมะไม่ตก :z2:
-
นายแซนนี่คงมาทำให้ทีมวุ่นวายใจเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:laugh:
ทำไมโลกกลมอย่างงี้
แฟนเก่ามา แต่พี่ยอดมั่นคงก็ทำอะไรไม่ได้เนอะ
-
โลกมันจะกลมเกินไปแล้ว
แต่กี่สิบน้องแซนก็สู้ทีมไม่ได้แน่นอน :a9:
ร้อน ๆ หนาวๆ ในออฟฟิศ เป็นเหมือนกันเลย ปรับสภาพไม่ค่อยจะทัน
ขอบคุณที่มาต่่อค่ะ :L2:
-
อ้ากกกกกกก ยังมีตัวมารมาเพิ่มอีก แล้วความรักของสองคนนี้จะเป็นยังไงเนี่ย...โธ่....
-
+1 ให้พี่เป้ค่ะ
ทีมงานเข้า สู้ๆ ค่ะคนสวย :L2:
อย่าได้แพ้นังแซนเป็นอันขาด
-
:เฮ้อ: ตอนแรกกลัวคุณวาดะเป็นตัวแทรกแซง
ตอนนี้มีแซนมาเพิ่ม โอ๊ยย..ท่าทางจะมีเรื่อง
น่าปวดหัวคับ :L1: เป้คับ
-
พี่เป้ขยันหางานได้เรื่อยๆเลยนะ
เริ่มมันส์ล่ะ
-
โลกกลมจัง ++++
เอาให้หมอบเลย .....
-
:fire: :fire: :fire: :fire:
มาไห้มีทุกวันเรยย น่ะ
ปัญหา อ่ะ
แต่ล่ะเรื่อง
แรง ๆๆๆ
ทั้งเพ
-
โลกจะกลมไปไหน
แต่เชื่อใจพี่ยอดอ่ะ
:กอด1:
-
สรุปที่หวานๆ ที่ผ่านมานั่นหลอกให้คนอ่านดีใจใช่มั้ยคะ :monkeysad:
-
จะมีปัญหาตามมาอีกไหมเนี่ย :angry2:
-
เอาล่ะซิ งานนี้รับรองได้มีเฮ...ยอดจะเป็นยังงัยน่ะเนี้ยยังหวั่นไหวกับคนรักเก่าอยุู่อีกม่ะ ถ้าทีมรู้เรื่องว่าเจ้านายตัวเองมีแฟนเป็นคนรักเก่าของซามีตัวเองจะทำงัย ทีมจะคิดกับยอดยังงัยต่อแต่เราขอให้ทีมเชื่อใจยอดน่ะเป็นกำลัังใจให้น่ะมาต่อวาย วาย
-
มือนึงปิดปากอีกมือเอามาทาบหน้าอก...บ่นในใจ อุแม่เจ้า
แซน...ต้องเป็นตัวปัญหาแน่ๆ Greddddddddddddddddไม่ยอมมมมม
เอาชีออกไป...เค้ากำลังหวานหยดกันอยู่นะ :angry2:
ปล.คุณเป้เอาอุปสรรคความรักเบาะๆพอนะคะ คนอ่านหัวใจจะวาย :sad4:
-
อูยยยยย แฟนเก่าหรอ อย่างนี้น่ากลัวววนะ
-
พึ่งคืนดีกันได้ไม่นานเองนะ
ดูเหมือนความยุ่งยากกำลัลจะ
เข้ามาเยือนอีกเเล้ว :serius2:
-
งานใหญ่จะเข้าซะละมั้ง พี่ยอดกับน้องทีม
เอาใจช่วยแล้วกัน
-
:serius2:เวงกำ
นึกแล้วว่ามันต้องมีอะไร
อ่ะนะ..ถ้าราบรื่นก็ไม่หนุกดิ
-
อ๊ะๆๆ... ถ่านไฟเก่า กับคนขี้เกรงใจอย่างพี่ยอด... ท่าทางทีมได้ออกบทบู๊เร็วๆนี้แน่ๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ... ขอบคุณครับคุณเป้
-
ถ้าพี่ยอดเป็นคนมั่นคง ซื่อสัตย์ก็ไม่มีปัญหาชิมิ
รึปล่าว
-
+1 ให้เป้ค่ะ
พี่ยอด ห้ามนอกใจทีมนะ
ไม่งั้นจะยึดทีมคืนด้วย
-
เริ่มเห็นปัญหาลางๆแล้วสิ
เอาใจช่วยพี่ยอดและทีมนะค่ะ
-
แง้ แง้ แง้
เค้ากลัวถ่านไฟเก่ามาคุจัง
ธุ้!!! ขอให้รอดด้วยเถ๊อะ
-
มีถ่านไฟเก่ามาร่วมงานอีก
จะเกิดอะไรขึ้นอีกไม่อยากคิดเลย
-
ชีวิตแม่งโคตรจะกลม
นี่แหละที่ว่าโลกนิยาย
หรือชีวิตจริงมันจะกลมกว่านี้ 55+
-
งานเริ่มจะเข้าแล้วละซิคุณตายอดดดดอิอิ
ขอบคุณมากนะครับ
-
อย่าให้เป็น เช่นนั้นเลย
-
:call: ภาวนาให้อุปสรรคที่จะเข้ามาวัดระดับได้ไม่เกิน 2 ริคเตอร์นะ
ยังไงก็ยังเชื่อใจพี่ยอด
เวลา 5 ปีที่ผ่านมา ถือว่าพี่ยอดผ่านการทดสอบด้วยเกรด A+++นะเนี่ย
พี่ยอดจ๋า :กอด1: อย่าดีแตกนะจ๊ะ เจ๊เป็นพวกรับฟามผิดหวังไม่ได้นะตะเอง
อย่าทำแฟนๆผิดหวังนะจ๊ะ
ถ้าปัญหามาจากคนอื่น ยังไงนู๋ทีมก็ตีแตกกระจุยได้อยู่แล้น เห็นๆสีมือกันอยู่ 555++
ปล. นุ้งเป้รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ :L1:
-
นุ้งทีมของอิป้าคะ เจอศึกวันทรงชัยเข้าให้แล้วไง
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
แฟนเก่า กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
รู้จักกับเจ้านายได้ยังไงเนี่ยหรือว่า มันเป็นแผนของเจ้านายในการ
แยกร่างเลขาตัวออกมา.........คิดอะไรกันแน่นะ พ่อหนุ่มแดนปลาดิบ o18
นุ้งทีมคนอ่านรู้ว่านุ้งชนะเลิศจะยอมแพ้ได้ยังไงกันคะ
ศัตรูมาเยือนถิ่มก็ต้องประกาศความเป็นเจ้าของให้รู้เลยสิคะ
อีกยอ่างนะต้องไปจัดการสามีเราก่อน.....ทำมานั่งระลึกขุดความหลังกันอยู่ได้
แบบนี้น่า :z6: ขาคู่คะ
+1
-
โห โลกมันจะกลมได้โหดร้ายเกินไปแล้ว :serius2:
ไม่นึกเลยว่าจะเป็นแฟนเก่าพี่ยอด หุหุ งานเข้าทีมแล้วละสิเนี่ย
ก็หวังว่าแซมจะเป็นแฟนคุณวาดะ(จริงๆ)นะ :call:
ปล. พี่เป้ก็รักษาสุขภาพด้วยนะ เป็นเหมือนกันเลยค่ะ อกกจากห้องแอร์เย็นๆแล้วปรับตัวไม่ทัน
-
- -
มรสุมชีวิตมันกำลังพัดเข้ามาเเล้ว
:z3: :z3:
-
เหอะๆ คำว่าแฟนเก่านี่มันอันตรายจริงๆเลย
แถมยังมาคุยนู่นคุยนี่กับพี่ยอดอีก :beat: :beat: นังแซน
-
มีเรื่องให้ต้องลุ้นอีกแล้วหรอนี้
จะเป็นยังงัยต่อนะ
:undecided: :undecided:
-
โลกกลมไปไหมเนี่ยยย
พี่เป้คะ ไปลากคุณกรณ์ มา ให้แซนแทนพี่ยอดดีกว่านะ นะ น้า
คิดว่า คุณวาดะ จะมาป่วน ที่ไหนได้ แซน อดีตรักพี่ยอดนี่เอง
เอาเถอะ รักแท้ ต้องมีอุปสรรค
-
งานเข้าแล้วไง ทีม o22 o22
-
งานเข้าอีกแล้ว มันอะไรกันนักหนาหว่า
หวังว่าจะไม่มีอะไร :เฮ้อ:
-
จงเชื่อใจและเชื่อมั่นในความรักของตัวเราและคนของเราด้วย
ถึงแม้จะมีแฟนเก่า หรือมดดำมดแดงมาแอบแฝงก็อย่าได้แคร์
ลำบากด้วยกันมาตอนอยู่โรงแรม แถมห่างกันอีก 5 ปี ยังผ่านมาได้
เชื่อเหอะว่าพี่ยอดรักทีมจริง จริ๊ง :z2:
-
โลกกลมจริงๆเลยเนอะ กลมจนอยากจะทำให้โลกมันแบนจริงๆ
คุณวาตะไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือ แฟนเก่า นั่น
แต่คิดว่าคงไม่ทำให้สะทกสะท้านเท่าไหร่หรอกมั้งนะ หรือว่าจะสะทกสะท้านล่ะ?
หวังว่าทั้งพี่ยอดและหนูทีมจะไม่มีปัญหานะ เพราะเรื่องแค่นี้มันจิ๊บจ๊อยเมื่อเทียบกับ5ปีที่ผ่านมาน่ะ
-
พี่เป้มาทิ้งระเบิดไว้อีกแล้ว..... o22
-
กรี๊ด
รอคอยอย่างระทึกใจ
-
เชื่อใจพี่ยอด ระหว่างแฟนเก่าที่ทิ้งไปตอนเป็นช่าง
กับทีมที่ฝ่าฟันหลายๆอย่างด้วยกันมา
5 ปี...ยังเปลี่ยนใจพี่ยอดไม่ได้เลย
แค่ถ่านไฟเก่า อย่าได้แคร์ๆ
แต่เก๊าไม่ไว้ใจแซน -''-
ไม่อยากกินมาม่า แต่อยากดูเวลาทีมร้ายแฮะ เอาคืนแสบๆเหมือนตอนแม็คเง้ :laugh:
-
งานเข้า ทีมซะแล้ว
ถ่านไฟเก่าน่ากลัว
เรื่องนี้อ่านเมื่อไหร่ก็มันส์จริงๆ o13
-
ถ่านไฟเก่า..
ค้างๆๆง่าคุณเป้ๆๆมาต่อให้เค้าที.. :o12:
-
มาเเล้ว เเละเเล้วก็ออกมาจนได้ เเซน
กรี๊ด อะไรจะเกิดขึ้นเนี่ย
พี่เป้ ต่อด่วน
love love o13
-
กรี๊ดดด พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ทีมต้องเชื่อใจพี่ยอดนะ ส่วนพี่ยอดเนี่ย ถ่านไฟอันนี้ก็เก่ามากแล้วแถมเปียกน้ำจากสึนามิอีก คงไม่มีอะไรมั้ง ขอแค่พี่ยอดอย่าทำตัวทึ่มไปให้เค้าจับก็พอน่ะนะ
o18
-
เชื่อใจพี่ยอดนะ
:กอด1:
-
อืม....พิสูจน์รักแท้กันต่อไป
สำหรับคุณเป้ค่ะ :yeb:
-
เชื่อใจกันหน่อย
ชอบจังเรื่องนี้ o13
-
อู้ววววว
เดาผิดรึนี่
หนักกว่า แย่ง คนมีเจ้าของอีกเหวยเฮ้ยยย :a5:
เด็กเก่าพี่ยอดกลับมาหรอเนี่ยยยย แหม มีแววตั้งแต่ ได้รู้จัก เหอๆๆ
ต่อไวๆนะคะ พี่เป้
-
เอาอีกแล้ว ...ตัวปัญหามาอีกแล้ว :เฮ้อ:
น้องทีมสู้ๆนะ
ขอบคุณคุณเป้นะคะ ...สำหรับเรื่องราว ที่น่าสนุก น่าติดตามทุกตอนเลย :pig4:
-
เตรียมตัวจัดการใ้ห้ดีนะ
-
นายร้ายตัวใหม่โผล่มาแร้วววววว ขอให้แรงๆนะหนูแซนจะได้สู้กับหนูทีมไหว เหอๆๆ(ไม่ได้อยากให้แตกแยกนะครับ แต่ชอบการปะทะจิกกัดของทีมเหลือเกินนนนน)
.
.
.
.
เพิ่งทราบว่าคุณเป้คิดพลอตสด เริ่ดมากครับ!!!
-
*0* ปัญหามาละ :serius2:
ท่าทางจะต้อง Fight กันอย่างรุนแรงแน่ๆ
รอชมต่อไป เดาไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ :z10:
-
เอาแล้วจ๊า
เป็นเรื่องแล้วไง
พี่ยอด เบน ไว้ใจแต่นายนั้นนะสิ
น่ากลัววว
-
โอ๊ย โหย๋!!! :a5:
-
ปัญหาเก่าคลี่คลาย
ปัญหาใหม่โผล่เข้ามาอีกแล้ว เฮ้อออออออออออ
ทีม สู้ๆ นะ
เป็นกำลังใจให้พี่เป้ :3123:
-
เชื่อว่าพี่ยอดหนักแน่นมั่นคงพอ(ไข่วนิ้วไว้ข้างหลัง) คนในอดีตที่ทิ้งเรา
ไปหาคนอื่นกับคนที่เป็นแรงให้เราสร้างตัวเองมา 5 ปี พี่ยอดคงคิดเป็นแหละ
ยังไงน้องทีมต้องเป็นหนึ่งในดวงใจอยู่แล้ว แล้วคนที่คุณวาดะยอมพามาเปิดตัว
ก็แสดงว่าต้องมั่นใจกับคนนี้ทีเดียวล่ะ
:man1:น้องเป้ อากาศเริ่มเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วย
-
ตายละนังแซนน
บังอาจมาคุยย้อนความหลังกับพี่ยอด
พี่ยอดเค้าไม่เปลี่ยนใจจากทีมง่ายๆหรอกย่ะ(?)
แต่ทีมต้องระวัง
แซนดูท่าจะร้ายไม่เบา
แถมยัง... เคยคบกันมาก่อนด้วยยย
ฮ่วยๆ
:z6:
-
รอดูความแรงของแซนหลายวันแล้วนะครับ
อยากรู้อะว่าจะแรงสู้น้องทีมของเราได้รึป่าว
-
โอ้ กิ๊กเก่าพี่ยอด เห็นเค้าความยุ่งยากอยู่แค่เอื้อม ขออย่าให้มีไรเลยนะ :sad4:
กิ๊กเก่าพี่ยอดกะคุณวาดะนี่คงจะหาเรื่องปวดหัวให้ทีมกับคนอ่านอีกแน่ๆเลย
เริ่มหมั่นไส้นังแซนนั่นแระ พี่ยอดก็มั่นคงอยู่กับน้องทีมของเรานะคะ ม่ายงั้นเห็นดีกัน(ว่าแต่ชั้นจะไปทำไรเค้าได้เนี่ย)
:กอด1:คุณเป้มาต่อเร็วๆนะคะ
-
เข้ามากรี๊ดกร๊าดๆๆ ทักเพราะพี่เป้ออนไลน์
ต่อเลยมั้ยค๊า ^^
-
อย่าไปกลัว จัดชุดใหญ่ให้ไปเลยค่ะทีม :z6:
-
อ๊าก ปมเก่ากลับมาแล้วคร้าบ ลุ้นๆๆ
:z13: :z13: :z13:
คนเขียนซัก3ที
-
สวัสดีครับ ผมติดตามอ่านมาสองวันจนจบเลยครับ อยากจะบอกว่า สนุกสุดๆ ได้หลายอารมณ์มากๆ ยังไงจะติดตามตลอดเลยนะครับ :pig4: :mc4: :mc4:
โจ้
-
รอ รอ รอ....รอทีม รอพี่ยอด อยากรู้ว่าทีมจะทำยังไงกับแฟนเก่าพี่ยอด??
-
ไอ่ หยา ๆๆๆ :serius2:
กระทู้ ตก
เม้นท์ๆ เข็นๆๆๆๆ กระทู้หน่อยยยย
พี่เป้ อัพไวๆน๊ะ :L1:
-
รอ รอ รอ อิอิ
-
:call: :call: :call:
-
คิดถึงจัง
-
เข้ามาบอกว่า
รอพี่ยอด กะทีมจ้า
-
ถ่านไฟเก่า ช่างน่ากลัวยิ่งนัก :m31:
เชื่อใจพี่ยอดแต่ก็ยังกลัวอ่ะ คุณเป้ :a5:
-
ชอบครับ
รออ่าน
-
สู้ สู้ ครับ :L2: เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
เข้ามารอนายเอก(ร้าย)และ แรงส์ ค่ะ :laugh:
-
หายไปใหนแล้วอะ :z3: :z3:
ทีมจ๋า พี่ยอดกลับมานะ
-
เรื่องนี้เล่นเอาผมนั่งโต้รุ่งอ่านหามรุ่งหามค้ำกันเลยทีเดียว
คำถามคือผมพลาดเรื่องนี้ไปได้งายยยยยยยยย :serius2:
อยากบอกว่าผมสะใจมากกก (ชักดูซาดิสแฮะ :beat: 55)
ตอนนี้ชักลุ้น คิดว่าคงมีเรืื่องวุ่นเกี่ยวกับคุณวาดะกับแซนโผลมาป่วนอีกแน่นอน
รีบมาต่ออีกนะครับพี่ เป้ o13
-
เหอๆ ไม่ยอมอ่ะ ถ้าทิ้ง ทีม นี่มีเลือดแน่ๆ :angry2:
-
ชอบๆนายเอกแรงดี อย่าไปยอมๆ แรงมาก็แรงไป
ไม่รู้ว่าถ่านไฟเก่าจะคุหรือเปล่า ยังไงทีมก็สู้ๆ
-
:call: :call: :call:
-
อยากบอกว่า รัก และ คิดถึงคับ :กอด1:
-
นานล่ะ
สงสัย พี่เป้ ไม่สบายแน่เลย
หายไว ๆนะคะ
-
พี่เป้อ่า หายไปไหนหว่า
ไม่สบายหรอคะพี่
งั้นฝากพี่เป้ บอก พี่ทีม กับ พี่ยอด หน่อยน๊ะ ว่า คิดถึง ๆๆๆ :-[ :-[
เอิ้ก กกกก ๆๆๆๆๆ
-
มา :t3: รอคุณเป้ค่า หรือว่าหน้าดำหน้าแดงปิดบัญชีอยู่ สู้ๆค่ะ :laugh:
-
โอ่ย ไม่ไหวจะเคลีย สนุกอย่างแรง
ชอบทีมจริงๆ แบบว่าพึ่งมาอ่าน แต่มันติดจิงจัง
-
มารอพี่ยอด ~~~
:3123:
-
มารอดูความแรงของน้องทีมครับ
กลับมาต่อเร็วๆ นะครับ
-
ตกลงว่าพี่เป้ลาพักร้อนได้หรอค่ะ หายไปเลยอะ
มาต่อไวๆนะคะ คิดถึงทีมกับพี่ยอดมากๆเลย :call: :bye2:
-
มารอๆๆค่ะคุณเป้..คิดถึงทีมกะพี่ยอดดด :call:
-
คุณเป้ หาย... เอา พี่ยอด ออกมานะ!!
-
หายไปไหนแล้ว :impress3:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 9
...ผมและพี่รุจเดินกลับเข้ามาในห้อง พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ...พี่ยอดคงรู้แล้วว่าพี่รุจหาเรื่องออกไปคุยกับผมสองต่อสองเพื่อจะบอกว่าที่จริงแล้วคุณแซนเป็นใคร และเคยเป็นอะไรกับแฟนผม...ตอนนี้พี่ยอดแยกออกมานั่งใกล้คิมที่หน้าแดงเพราะเขินพี่ยอดจนไม่กล้ากระดิกตัว...ผมกำลังจะหย่อนตัวนั่งข้างพี่ยอด แต่เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น...เป็นแก้วกับน้องต้อมที่เลิกงานแล้วขึ้นมาสนุกัน...
...บรรยากาศในห้องแยกออกเป็นสองกลุ่มอย่างชัดเจน...พี่ยอดคุยเรื่องธุรกิจกับคุณวาดะโดยที่มีคุณแซนนั่งอยู่ด้วย...ส่วนผมก็เดินไปเดินมาระหว่างวงไพ่ของเพื่อนสาว กับวงธุรกิจของพี่ยอดและคุณวาดะ...ไม่นานนักคุณวาดะก็เริ่มผ่อนคลาย และย้ายมาร่วมแจมวงไพ่กับพวกผม...
“...เจ้าบ้านก็ต้องเป็นเจ้ามือด้วยนะ...เวลาเจ้าหน้าที่มาจะได้โดนคนเดียว...” อีมิ้นท์พูดขำ ๆ แล้วเลื่อนตลับไพ่ให้ผม
“...อยากเสียอีกหรือไง...จำไม่ได้เหรอว่าคราวที่แล้วโดนกันไปคนละกี่บาท...”
“...เออว่ะ...ทีมมันทำไพ่เป็น...” มิ้นท์ดึงสำรับไพ่กลับคืน
“...โห...ไม่ได้ทำซักหน่อย...มันอยู่ที่ดวงเฟ้ย...” ผมแก้ตัว
“...มา...พี่เป็นเจ้าเอง...” พี่ยอดคว้าสำรับไพ่มาสลับ และแจกอย่างคล่องแคล่ว คุณแซนทำหน้าเบื่อนิดนึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มให้เจ้านายผม
“...วาดะ...ยูเล่นไม่เป็นหรอก ไอว่าเราไปต่อที่อื่นกันเถอะ...”
“...ไออยากลอง...คุณยอดเล่นได้...ผมก็อยากเล่นได้เหมือนกัน...ถ้ายูจะไปไหน ไอให้คนขับรถไปส่งก็ได้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...ไอดูยูเล่นอีกซักพักละกัน...” คุณแซนยิ้มหวาน...เอ...มองไปมองมา ผมกับเค้ามีส่วนคล้ายกันก็ตรงยิ้มนี่แหละ
*
*
...ตอนแรกเราเล่นป๊อกเด้ง มันไม่ยากเท่าไหร่สำหรับเจ้านายผม...แต่ซักพักเราก็เปลี่ยนไปเล่นดัมมี่ ผมต้องสอนคุณวาดะเล่นดัมมี่เป็นภาษาอังกฤษด้วยความยากลำบาก เพราะมันอธิบายเป็นคำพูดค่อนข้างยาก ต้องเล่นให้ดู กลายเป็นผมต้องประกบคุณวาดะไว้ ปล่อยให้คุณแซนนั่งลุ้นไพ่แนบชิดกับพี่ยอดจนพี่รุจส่งสายตาให้ผมทำอะไรซักอย่าง ก่อนที่คุณแซนจะเลื้อยยิ่งกว่านี้...
“...คุณวาดะ...ท่าทางคุณแซนจะง่วงแล้ว...คุณให้เค้ากลับก่อนก็ได้นะ...” ผมกระซิบเจ้านายเมื่อเห็นว่าคุณแซนเริ่มเอาหัวพิงไหล่พี่ยอด
“...แซน...ไอว่ายูกลับบ้านเถอะ...เดี๋ยวไอให้คนขับรถไปส่ง...”
“...แต่...”
“...ไอคิดว่าจะเล่นอีกซักพัก...พอคนขับไปส่งยูเสร็จ เค้าก็มารับไอได้พอดี...ไป...เดี๋ยวไอเดินไปส่งที่รถ...” เจ้านายผมลุกขึ้น คุณแซนก็ต้องลุกตาม
*
*
...ตามมารยาทแล้ว ผมจึงเดินไปส่งคุณแซนกับคุณวาดะด้วยตัวเอง...เค้ายังทำท่าอิดออด อยากจะอยู่ต่อทั้ง ๆ ที่ตอนแรกเห็นทำหน้าเบื่อ...พอคุณแซนขึ้นรถไป คุณวาดะกับผมก็เดินกลับขึ้นลิฟท์...
“...เพื่อนคุณที่มาสองคนสุดท้าย คนที่ชื่อแก้วเค้าดูขยันดีนะ...”
“...ครับ...เค้าขยัน และเรียบร้อยมาก...แก้วเป็นเพื่อน และที่ปรึกษาที่ดี สามารถคุยได้ทุกเรื่อง...เมื่อก่อนทีมเป็นคนใจร้อน ถ้าไม่ได้แก้วคอยปรามไว้ ทีมคงแย่...”
“...เค้าทำงานที่ไหนเหรอ...” คุณวาดะถาม เออใช่ เค้ามาไม่ทันแก้วตอนใส่ชุดพนักงานแม่บ้านนี่หว่า
“...แก้วทำงานเป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ของแผนกแม่บ้านที่นี่แหละ...ไอถึงได้เจาะจงมาพักอพาร์ทเม้นท์นี้ไง...”
“...อ๋อ...มิน่าล่ะ...เข้ามาก็จัดโน่นจัดนี่...ไม่เหมือนคนมาร่วมงานปาร์ตี้เลย...” คุณวาดะพูดยิ้ม ๆ
*
*
...กลับเข้าห้องอีกครั้ง...พวกเราไม่ค่อยเกร็งกันแล้ว...คิมเริ่มร้องคาราโอเกะโดยมีต้อมช่วยหาเพลงให้...แก้วคุยกับพี่รุจเรื่องโรงแรม เพราะมีแนวโน้มว่าจะย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่เพื่อตำแหน่งที่สูงขึ้น...พวกเรากลับประจำที่เล่นไพ่ต่อด้วยสโลแกน เงินเรากินกัน ความสัมพันธ์เหมือนเดิม...เล่นไปดริ้งท์ไปจนเกือบตีสาม คุณวาดะเริ่มพูดเสียงยานคาง...พี่รุจแทบจะนอนเล่นไพ่...มิ้นท์หาวแล้วหาวอีก คงจะง่วงเพราะเพลียที่ต้องทำอาหารเยอะ...แต่ฟิลิปยังโอเคอยู่...คิมยังร้องเพลงครวญครางไม่หยุด วันนี้คงนอนชาร์จแบตมาทั้งวันจึงไม่ง่วงง่าย ๆ...แก้วกับต้อมก็ยังมีสภาพปกติ เพราะเวลานี้ยังไม่ใช่เวลานอนของพวกเค้า...
“...งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา...แยกย้ายกันเถอะ...” มิ้นท์พูดแล้วหาวอีกครั้ง
“...คุณวาดะ...ไหวมั้ยครับ...” ผมพยุงคุณวาดะลุกขึ้น ตั้งแต่ทำงานมา ไม่เคยเห็นเค้าในสภาพนี้ เค้าเหมือนชายหนุ่มทั่วไป ไม่มีท่าทีเคร่งขรึมดุดัน ต่างกับตอนทำงานเป็นคนละคน
“...ไหวครับ...คุณคิม...บ้านอยู่ไหนครับ...ไปกับผมมั้ย...” เจ้านายผมถามลูกน้องในบริษัท
“...เอ่อ...อยู่แถวรามคำแหงครับ...คนละทางกัน ผมไม่รบกวนดีกว่า...” คิมรีบปฏิเสธหน้าตาตื่น
“...แก้ว...แกไปกับเจ้านายเราสิ...หอพักแกอยู่ทางเดียวกันนี่...” ผมบอกแก้ว เพราะไม่อยากให้มันต้องช่วยเก็บของที่กองอยู่ตอนนี้
“..ไม่เป็นไร...เดี๋ยวเรากลับเองดีกว่า...ยังเก็บของไม่เสร็จเลย...”
“...ไปเถอะจะได้ไม่เสียค่ารถ...ทางนี้เราเก็บเองได้ เด็กร้านมิ้นท์ก็ยังอยู่...ฝากแก้วด้วยนะครับคุณวาดะ...” ผมรีบตัดบท เพราะรู้ว่าแก้วต้องเกรงใจ ไม่กล้าปฏิเสธ
“...ยินดีครับ...เราไปกันเลยมั้ย...”
“...ไปสิ...เดี๋ยวเดินไปส่ง...” ผมจูงมือเพื่อนสาวให้เดินไปพร้อมคุณวาดะ
*
*
...ในที่สุดก็เหลือผมกับพี่ยอดสองคนในห้องที่มีตอนนี้อยู่ในสภาพเรียบร้อยดีแล้วด้วยฝีมือเด็กในร้านของมิ้นท์ที่เราจ้างมาดูแลความสะอาดตลอดงาน...เราสองคนอาบน้ำแต่งตัวโดยไม่มีการพูดคุยกันเหมือนทุกวัน...ความเงียบมันทำให้ผมอึดอัดจึงเข้าห้องนอน ห่มผ้ามิดชิด...ไม่นานนักพี่ยอดก็แทรกตัวมากอดผมใต้ผ้าห่มหนานั้น…
“...แซนกับพี่ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมหรอก...ทีมสบายใจได้เลยนะ...” พี่ยอดเปิดประเด็น
“...เป็นเหมือนเดิม...เป็นอะไรเหรอ...” ผมแกล้งโง่
“...ก็...เอ่อ...เป็นแฟนกันอ่ะ...เรื่องระหว่างพี่กับแซนมันผ่านไปนานเป็นสิบปีแล้ว...ไม่ต้องหึงนะ...” พี่ยอดพูดเบา ๆ และเริ่มนัวเนีย
“...ทีมยังไม่ได้ว่าอะไรเลย...” ผมย่นคอเมื่อพี่ยอดซุกเข้ามาที่จุดอ่อนผม
“...พี่เห็นทีมเงียบไปก็เลยคิดว่าทีมจะโกรธที่พี่คุยกับแซน...พี่รุจน่าจะบอกทีมแล้ว แต่ไม่เห็นทีมพูดถึงแซนเลย...พี่ก็กลัวว่าทีมจะคิดมาก...”
“...ทีมรอให้พี่ยอดพูดออกมาเอง...ไม่อยากถาม ไม่อยากเซ้าซี้...”
“...แล้วถ้าพี่ไม่บอกล่ะ...” พี่ยอดแหย่
“...ไม่เป็นไร...แต่จำไว้ละกัน...ทีใครทีมัน...” ผมขู่
*
*
...พี่ยอดตอกย้ำให้ผมมั่นใจ ตอกย้ำให้เราสองคนหนักแน่น ให้เราเชื่อใจกันและกัน...แค่เค้าพูดออกมาผมก็เชื่อแล้ว...แต่พี่ยอดก็ยังใช้ภาษากายสื่อสารตามถนัด...แม้จะเหนื่อยกับการเตรียมงานทั้งวัน แต่ผมก็เต็มใจให้พี่ยอดแสดงความมั่นคงในความรัก ความผูกพันจนเค้าพอใจ...
*
*
...วันอาทิตย์เราสองคนตื่นเกือบเที่ยง...นาน ๆ จะได้พักผ่อนเต็มที่อย่างนี้ซักที...ปกติพี่ยอดก็ทำงานตลอด วันหยุดก็ต้องไปเอนเตอร์เทนลูกค้า...ส่วนผมยังมีเวลาได้หยุดบ้าง เพราะผมจงใจจัดตารางงานให้คุณวาดะเป็นแบบที่ทำตัวเองได้หยุดไปด้วย...เจ้านายผมก็พอใจที่ได้พักบ้าง แต่เค้าก็ยังต้องไปสังสรรค์ส่วนตัวเพื่อต่อยอดธุรกิจ...หลัง ๆ มานี้ เค้าเริ่มออกงานสังคมเพื่อหาลูกค้าทางอ้อม และคงเจอคุณแซนในงานไหนซักงาน...
“...ฮัลโหล...ทีม...วันนี้คุณว่างมั้ย...” คุณวาดะโทรมา ขณะที่ผมกำลังนอนดูดีวีดีกับพี่ยอดในห้อง
“...เอ่อ...ว่างครับคุณวาดะ...มีอะไรให้รับใช้ครับ...” ผมถามอย่างเป็นทางการ เพื่อให้พี่ยอดรู้ว่าเจ้านายผมโทรมา กลัวพี่ยอดจะหงุดหงิด เพราะนาน ๆ จะได้หยุดพร้อมกันซักที
“...ผมรบกวนคุณลงมารับผมที่ล็อบบี้ในอีกครึ่งชั่วโมงด้วยครับ...ผมอยากจะไปดูห้องตัวอย่างที่อพาร์ทเม้นท์คุณ...” เจ้านายผมพูดเสียงใส ผมโล่งอกที่มันไม่ใช่เรื่องงาน
“...ได้ครับ ไม่มีปัญหา...แล้วเจอกันครับ...”
*
*
...ผมปล่อยให้พี่ยอดดูหนังคนเดียว เพื่อปลีกตัวมารับคุณวาดะที่มาพบผมในชุดลำลอง มองเผิน ๆ คิดว่าเป็นหนุ่มหล่อนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น...วันนี้แกไม่มีมาดนักธุรกิจเลย...เพิ่งเคยเห็นเจ้านายในสภาพแบบนี้...น่ารักไปอีกแบบ...
...เนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์จึงไม่มีเซลล์มาคอยดูแลลูกค้าใหม่ ทางฟร้อนท์จึงเป็นคนพาขึ้นมาชมห้องตัวอย่าง...คุณวาดะเจาะจงขอชมห้องแบบเดียวกับผม ในชั้นเดียวกัน และห้องที่ว่างพร้อมจะให้ชมก็ดันเป็นห้องข้าง ๆ ผมด้วย...
“...สิ้นเดือนนี้เราคงได้เป็นเพื่อนบ้านกันนะครับทีม...”
“...เอาแน่เหรอครับ...ลองดูที่อื่นก่อนมั้ย...” ผมกระซิบถาม
“...ผมคิดว่าไม่ดีกว่า...อยู่ที่นี่แหละ...ผมชอบ...หรือว่าคุณอึดอัดที่ผมมาอยู่ใกล้ ๆ...” คุณวาดะพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...ก็นิดหน่อยครับ...” ผมพูดความจริง
“...ไม่ต้องกังวล...เวลางานเราก็เป็นเจ้านายลูกน้อง...นอกจากนั้นเราก็เป็นเพื่อนกัน...คุณคุยกับผมเหมือนตอนที่เจอกันวันแรกเลยก็ได้...ผมชอบความเป็นธรรมชาติของคุณ ผมถึงเลือกคุณมาทำงานด้วยไง...ผมไม่ชอบทำงานกับหุ่นยนต์...”
“...ถ้างั้นก็ยินดีต้องรับเพื่อนบ้านคนใหม่ล่วงหน้าเลยละกันครับ...” ผมยิ้มให้
*
*
...ในที่สุดเจ้านายผมก็ย้ายมาอยู่ห้องข้าง ๆ ผมจนได้...พี่ยอดและคุณวาดะถูกผมจัดเวลาให้เป็นสัดส่วน และกระจายงานให้ลูกน้องคนอื่นรับผิดชอบบ้างจนมีเวลาว่างเป็นส่วนตัวเยอะขึ้น...ตอนกลางคืนคุณวาดะอาจจะต้องไปเอนเตอร์เทนลูกค้าแถวธนิยะบ้าง แต่พี่ยอดไม่ต้องไปไหน เพราะผมจะ “เอ็น” เตอร์เทนพี่ยอดด้วยตัวเองเกือบทุกคืน...ยิ่งคุณวาดะเข้ามาอยู่ใกล้อย่างนี้ แรก ๆ พี่ยอดดูมีท่าทางหึง ๆ แต่เพราะผมพยายามทำตัวให้มีช่องว่างระหว่างเจ้านายกับลูกน้องแบบชัดเจน พี่ยอดจึงรู้สึกดีขึ้นบ้าง...
“...ตอนแรกก็คิดว่าสมภารจะกินไก่วัด...ที่ไหนได้...เค้าก็มีคนของเค้า...อยากรู้นักว่าตอนที่เป็นหมาหัวเน่า จะเชิดได้อย่างทุกวันนี้หรือเปล่า...” ทันทีที่ผมกลับมาจากพักกลางวัน ชัชก็พูดลอย ๆ ให้ผมได้ยิน
“...อะไรของมันวะ...” คิมถามผม
“...ไม่รู้...อย่าไปสนใจเลย ไร้สาระ...” ผมมองชัชด้วยหางตา ก่อนจะแยกกับคิมไปยังห้องของแต่ละคน
“...เดี๋ยว...คุณวาดะมีแขก...”
“...แล้วไง...” ผมยักไหล่ถาม
“...บอกเฉย ๆ...แขกวีไอพีด้วย...ไฮโซชื่อดัง...หล่อ...รวย...ใจดี...ซื้อขนมมาฝากชั้นอีกต่างหาก...” ชัชพูดเชิด ๆ
“...ที่บอกนี่อยากให้เราตื่นเต้นเหรอ...หรือชัชตื่นเต้นที่เค้าให้ขนมมากินล่ะ...”
“...เปล่า...แค่บอกให้เธอเตรียมใจเอาไว้ เผื่อจะตกกระป๋อง...หรืออาจจะต้องเหนื่อยมากขึ้นถ้ามีเจ้านายใหม่เพิ่มอีกคน...”
“...เราไม่กลัวเหนื่อยหรอก...ถ้าเค้าจ่ายเงินเดือนให้เรา เค้าก็เป็นเจ้านายเราได้...ไม่ใช่แค่โยนขนมให้กินแล้วต้องตื่นเต้นจนต้องป่าวประกาศไปทั่ว...” ผมพูดแล้วยิ้มมุมปากให้ก่อนจะเดินเข้าห้องตัวเองปล่อยให้ชัชยืนกัดฟันกรอด ๆ อยู่ที่เดิม
*
*
...ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าใครเป็นแขกของคุณวาดะ...สงสัยเค้าคงนัดกินข้าวกลางวันกัน เพราะคุณวาดะออกไปพบลูกค้าคนเดียวตั้งแต่เช้า...ผมนั่งพิมพ์เอกสารซักพัก คุณแซนก็ออกมาทักทาย แปลกที่คุณวาดะไม่เดินออกมาส่ง...เห็นกันตอนกลางวันแสก ๆ อย่างนี้ เค้าดูดีมาก เสื้อผ้าหน้าผมดูดีไม่มีที่ติ...
“...หวัดดีทีม...”
“...สวัสดีครับคุณแซน...” ผมยกไหว้ อย่างน้อยเค้าก็แก่กว่า แถมยังเป็นเพื่อนกับเจ้านายอีกด้วย
“...ยอดเป็นไงมั่ง...ฝากบอกด้วยนะว่าแซนคิดถึง...” ผมอึ้งเมื่อคุณแซนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว
“...ได้ครับ...”
“...ดีจังเลย...ถ้าเป็นคนอื่นคงหึงไปแล้ว...แต่ทีมยังยิ้มได้อยู่...นับถือจริง ๆ...” คุณแซนนั่งไขว่ห้างตรงข้ามกับผม
“...ก็เพื่อนเก่าคิดถึงกันไม่เห็นต้องหึงเลยนี่ครับ...” ผมยังยิ้มให้อีกครั้ง
“...จริงเหรอ...แต่พี่กับยอดไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันธรรมดานี่สิ...เจ๊คนนั้นไม่ได้บอกเหรอ...เอ...ถ้าเค้าเจ๊เค้าไม่บอก ยอดก็น่าจะบอกนะ...”
“...ทั้งสองคนบอกทีมแล้วครับ...”
“...ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ...” คุณแซนยิ้มกวน ๆ
“...จะให้รู้สึกอะไรล่ะครับ...หึงเหรอ...” ผมกวนบ้าง
“...ตอนนี้ยังไม่ต้องรีบหึงหรอก...พี่ยังโอเคกับคุณวาดะอยู่...แต่จริง ๆ แล้วยอดก็น่าสนใจนะ...ไม่ได้เจอกันเป็นสิบปี...เค้าดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย...อีกอย่างคุณสมบัติของเค้าตอนนี้ก็คู่ควรกับพี่ด้วย...”
“...คุณแซนคิดว่าพี่ยอดจะกลับไปหาคุณเหรอครับ...”
“...สำหรับพี่...ไม่มีอะไรที่พี่จะเอาแล้วไม่ได้...” คุณแซนพูดเน้นคำ
“...เหรอครับ...สำหรับทีม...อะไรที่อยู่ในมือทีม...ถ้าทีมไม่ปล่อย ก็ไม่มีทางไปไหนได้ครับ...” ผมพูดด้วยความมั่นใจ
“...โอ้โห...นาน ๆ จะได้เจอคนแบบนี้ซักที...ท่าทางจะสนุก...ยังไงก็เตรียมตัวไว้ละกันนะ...” คุณแซนพูดทิ้งท้าย ก่อนจะลุกกลับไป
*
*
...ปากก็ท้าทาย แต่ในใจแล้วนึกหวั่น ๆ เหมือนกัน...ผมรู้ตัวว่าคุณแซนอยู่เหนือกว่าผมทุกอย่าง...รูปร่าง หน้าตา ฐานะ และประสบการณ์...ทางเดียวที่จะรั้งพี่ยอดไว้ได้คือความรัก...เอาวะ...ขอแรงอีกซักครั้ง...เริ่มก่อนได้เปรียบ...ผมตั้งสติได้แล้วจึงเดินเข้าไปหาคุณวาดะ แอบถามความเป็นไปของคุณแซน...และไม่ผิดหวัง...ผมได้ข้อมูลมาเยอะพอสมควร...เริ่มรู้ทางนิด ๆ แล้ว...
...ตอนเย็น...พี่ยอดยังไม่กลับจากดูโรงงานที่ต่างจังหวัด ผมจึงชวนคิมไปกินข้าวร้านมิ้นท์ เราต้องร่วมมือร่วมใจ ระดมสมอง เพื่อหาวิธีป้องกันไม่ให้คุณแซนดึงพี่ยอดกลับไปได้...มิ้นท์แทบจะกรี๊ดเมื่อผมเล่าทุกอย่างให้มันฟัง...อีนี่เจ็บแค้นเคืองโกรธเหมือนมันจะโดนแย่งฟิลิปซะเอง...
“...กูว่าแล้ว...แหม...พอเห็นพี่ยอดหล่อรวยเข้าหน่อยตูดสั่นอยากได้คืนเลยนะ...”
“..แต่คุณแซนเค้าก็มีข่าวกับหนุ่ม ๆ หลายคนอยู่นะ...”
“...แกรู้ได้ยังไงนังคิมเบอรี่...”
“...โห...มินนี่ถ้าหล่อนไม่ได้โผล่หัวจากครัว ก็หัดรับนิตยสารไฮโซมาอ่านมั่งนะ...”
“...ย่ะ...อีไฮโซ...อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ...น้องต้อมของกูอ่ะ หลังจากคืนนั้นแอบไปเที่ยวด้วยกันกี่ครั้งแล้วล่ะ...เด็กมันโลโซ ไม่คู่ควรกับมึงหรอก...”
“...อ้าว...กัดกันเองอีกแล้ว...สงสัยกูต้องรอปรึกษาแก้วคนเดียวมั่งเนี่ย...”
“...แหม...พวกเราก็กัดกันเล่น ๆ อย่างนี้ประจำแหละ...รอคุยกับแก้วก็ได้ เดี๋ยวเรารอเป็นเพื่อน...” คิมพูดยิ้ม ๆ
“...ฟังดูเหมือนมึงจะเป็นเพื่อนที่แสนดีเลยเนอะ...กูรู้หรอกว่าจะรอแก้ว เพราะว่าจะได้กลับบ้านพร้อมน้องต้อมของกูอ่ะดิ...” มิ้นท์ล้อ
“...บ้าเหรอ...กูไม่ได้คิดอะไรกับน้องมันซะหน่อย...กูรับไม่ได้หรอก ไลฟ์สไตล์ต่างกัน...แต่งตัวก็ปอน ๆ...แถมชอบฟังเพลงไทยอีกต่างหาก...” คิมพูดพลางทำท่าขนลุก
“...ค่ะ...อีตุ๊ดอินเตอร์...วันนั้นกูยังได้ยินมึงกรี๊ด ๆ ร้องเพลงดาวมหาลัยอยู่เลย..สำเนียงใช้ได้เลยนะ...” อีมิ้นท์กัด
“...พอ ๆ กินข้าวกันก่อนเหอะ...” ผมห้ามศึก ถ้าปล่อยให้กัดกันต่อ เรื่องที่ผมนำมาปรึกษาคงคงออกทะเลไปไกล
*
*
...ผมรู้ว่าคิมกับต้อมกำลังคิดอะไรกันอยู่...คิมเองไม่ใช่ว่าจะบ้าแฟชั่นขนาดนั้น เพียงแต่ภาพลักษณ์ที่ต้องทำงานในตึกที่เต็มไปด้วยพนักงานออฟฟิศแต่งตัวดี ๆ รสนิยมดี ๆ ทำให้คิมต้องพยายามเป็นแบบคนอื่นจนทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง...จนมาได้เจอคนที่สมถะ และเป็นธรรมชาติแบบต้อม...หลัง ๆ พวกเรารู้ว่าคิมกับต้อมแอบไปเที่ยวด้วยกันบ่อย ๆ...และพฤติกรรมเวอร์ ๆ บางอย่างของคิมก็หายไป กลายเป็นคนธรรมดา ไม่ต้องเซตผมชี้โด่เด่ ไม่ต้องใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม...มิ้นท์มันก็เห็นดีด้วยที่ทั้งสองจะคบกัน แต่มันก็สนุกที่ได้แซวคิมที่ยังปากแข็งอยู่...
...คืนี้พี่ยอดงงที่ผมเอาใจเค้าเป็นพิเศษ...ตอนแรกก็เขินนิด ๆ ที่ต้องปรนนิบัติถึงขนาดช่วยถอดเนคไท ไปจนถึงบริการถูหลังให้ขณะอาบน้ำ...พี่ยอดเข้าใจว่าผมคงไปโดนอะไรกระตุ้นความต้องการเรื่องอย่างว่า ถึงได้กล้าบุกเข้ามาลงอ่างกับเค้าโดยที่ปกติพี่ยอดต้องเป็นฝ่ายจูงผมเข้ามาด้วยซ้ำ...ตอนนี้ไม่ค่อยเขินเท่าไหร่...เพราะประสบการณ์ในห้องน้ำเราก็เคยมาแล้ว...แต่ครั้งนี้มันยาวนานกว่าทุกครั้ง เริ่มต้นที่ห้องน้ำ และไปจบที่เตียง...ถ้าไม่เกรงใจวันหลังคงได้ลองแบบเอ้าท์ดอร์ที่ระเบียงคิดแล้วก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน...
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น และขอบคุณที่รอนะครับ...
...ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไปนาน...แอบไปพักผ่อนมาครับ...เหนื่อยกับเรื่องส่วนตัวบางเรื่องมาก...วันหยุดมันผ่านไปเร็วเหลือเกิน...ต้องกลับมาทำงานอีกแล้ว...แต่วิธีผ่อนคลายเครียดของผมอีกอย่างก็คือการได้มาแต่งเรื่องนี้ต่อ...วันนี้มีเวลาก็เลยรีบมาลงไว้...แต่ดึกแล้ว ขอต่อให้แค่นี้ก่อน...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้นะครับ....
...เป้...
-
จิ้ม ๆๆๆ
ดีใจจังได้อ่านต่อแล้ว
-
เหนื่อยแทนน้องทีม
นายยอดนี้ไม่เคยเรียนรู้เลยอ่ะ
มองโลกดีเกินไป :เฮ้อ:
+1 เป็นกำลังใจนะน้องเป้ :L2:
-
โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิคุณแซนนี่แรงจริงๆๆ ท่าจะแรงกว่าอิแม๊กเจ้าเก่าอีก
-
อ๊ากกกกก :fire: แซนด์เปิดศึกแล้วอะ
สู้ๆนะทีมแต่แบบวิธีนี้ก้อนะเขินอะ :o8:
ขอบคุณค่ะพี่เป้ที่มาต่อให้ :pig4:
ไปเที่ยวมาสนุกไหมคะ อิอิ :bye2:
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้วว
สงสัยคงต้องได้เปิดศึกเร็วๆนี้ละมั้งงง.. :angry2:
:impress2:
-
:laugh: คิมเบอรี่และมินนี่เข้าคู่กันได้อย่างรวดเร็ว
จับคู่กันแบบนี้ แล้วคุณวาดะย้ายมาเพราะหนูแก้วหรือเปล่านะ
ถ้าเป็นเช่นนั้น อันตรายสำหรับน้องทีม ต้องดูแลพี่ยอดเป็นอย่างดี
เดี๋ยวคุณพี่แซนจะเิทิร์นแบบหวังผล
บวก 1แต้มนะคะ ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
หายไปจากเล้านับแต่วันที่คุณเป้ลงตอนที่แล้ว กลับมาได้อ่านต่อเลย มีความสุข หุหุ :m1:
-
อีคุณแซน แก แรงมากมาย
งานี้หนูทีมอย่ายอมนะ
จิงๆแอบเชียร์ คุณวาดะ คู่กะ หนูแก้วด้วยล่ะ
-
จะเริ่มศึกแล้วสินะ รอติดตามความสนุกอยู่
นังแซนมันแรงซะด้วย ไม่เป็นไร ทีมก็เป็นนางร้ายเก่า
เหมาะสมกันเว่อร์ ขออย่าให้พี่ทีมเชื่ออะไรบ้าๆด้วยละกัน
:call:
-
:fire:เจอคู่แข่งสูสีเข้าแล้วน้องทีม สู้ๆ
เชียร์แก้วกับคุณวาดะให้มีsomethingกัน :z1:
-
โย่ โย่ เย้ เย้
กลับมาแล้ว
คิดถึงจังเลย
-
ทีมสู้เค้า ทีมสู้เค้า
โย่ ไม่มีใครสู้เราได้หรอก
ก็พี่ยอดรักน้องทีมนี่ เนอะ
-
:L2: นึกว่าวันนี้จะไม่ได้อ่านซะแล้ว ขอบคุรมากครับ เป้
-
ขอบคุณมากค่ะคุณเป้ :pig4:
-
เอ่อ......เจอคนแรงอีกแล้วอ่ะดิ ทีม
คราวนี้ไม่เหมือนแม็กด้วย ดูมีชั้นเชิงกว่าเยอะ (หรือเปล่า?) เอาใจช่วยทีมนะ
แล้วก็เอาใจช่วยต้อมกับคิมด้วยน้าาาาา :bye2:
-
ทีมเจอคู่แข่งอีกแล้ว รอลุ้นนะครับขอบคุณครับ
-
คิมเบอรี่กับมินนี่ 5555 สนิทกันเร็วดีนะคะคู่นี้
นังแซมนี่ตัวแสบจริงๆด้วย ตะหงิดตั้งแต่ออกมาครั้งแรกและ
สู้ๆนะทีมมม มั่นเข้าไว้ๆ
-
คุณแซนอะไรนั่นแรงมากๆเลย :angry2:
ทีมสู้ๆ
-
คุณน้องทีมคะ
ทำบุญมาด้วยอะไรคะ ชาตินี้เจอเเต่พวกเเรงๆ
เห็นเเล้วกลุ้มแทน
-
เลิศศศศศศศศ
-
ศัตรูหน้าไหนจะสำคัญเท่าศัตรูหัวใจเก่าเก็บ
แหม..ประกาศซะ อิสวยเลือกได้น่า :z6: ถ้าทำซึ่งหน้ามีรึน้องทีมจะกัว...หน้าไหนก็ดาหน้าเข้ามาเลยคะ
ตอกบัตรด้วยนะคะจะเรียงคิว :beat: ตายตัวเลย ไม่ว่าหน้าไหนทั้งนั้น ปั๋วข้าใครอย่าแตะ
คิมเบอแหล เอ้ย เบอรี่ ครึๆจะมีแฟนเดะกับเค้าแล้วชิมิ55
+1 คะ
-
^^
-
จัดชุดใหญ่ปัยเลยค่ะพี่ทีม....
:beat: :z6:..........ชีแรงมากกก....
-
เมื่อยังเป็นเงาะป่า ใครไหนเลยจะแลเหลียว ครั้นเมื่อเปลี่ยนเป็นพระสงข์ ใครเลยจะแลผ่าน
คุณแซนเค้าแรงนะครับ เชื่อเหอะแม่ประชาสัมพันธ์คนงามคงเป็นตัวช่วยอีกแรง แต่จะแรงกว่าทีนเหรอ
เริ่มก่อนได้เปรียบ :z1:
เป็นกำลังใจให้ น้องเป้ ถ้าการแต่งเรื่องนี้เป็นการผ่อนคลาย ก็แต่บ่อย ๆ ละกัน จัดเพิ่มให้อีก +1 :กอด1:
-
นังแซน กล้าขนาดนั้น ทีมจัดไป หนักๆ
ว่าแต่นุ้งทีม “เอ็น” เตอร์เทนพี่ยอดคล่องแล้วดิเนี่ย งืมมม :z1:
+ พี่เป้ด้วย พักผ่อนเยอะๆ นะคะ อย่าเหนื่อยอีกเลย กำลังใจล้นมากๆ จ่ะพี่
-
กรี๊ดด ทีมปรนนิบัติพี่ยอดได้น่ารักมากก เอาพี่ยอดให้อยู่หมัด อย่าให้ไปหลงแซนได้
แต่แซนก็แรง มั่นใจในตัวเองเกิน
ขอให้พี่ยอดรักทีมอย่าไปสนใจแซนเลย ถ่านไฟเก่าอย่าคุนะ ขอร้องง :impress3:
อยากเห็นทีมเอสดอร์กับพี่ยอดจังเลยย
คุณวาดะนี่ชักยังไงๆกับแก้วซะแล้ว
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
+1 ให้เป้ค่ะ
ดูท่าทางเหมือนแก้วจะเจอเนื้อคู่นะ
:impress2:
-
ตอนนี้ก็คงต้องรอรับมือกับนายแซนต่อไป ดีที่คุณวาดะเค้าไม่อะไรนะ
เชียร์ครับ ชอบพี่ทีมร้าย 555+ รักซาดิส o13
-
อย่าหวั่นไหวกับสิ่งที่มาไม่ถึงน่ะทีมเป็นกำลังใจให้น่ะยัยแซนมันก็แค่ของ"เก่า"ตั้งสิบกว่าปีมาแล้วถ่านไฟเก่ามันไม่เหลือแล้วอันนี้เข้าข้างยอดเป็นพิเศษ ทีมเชื่อใจยอดน่ะ
-
+1 แต้มเป็นยาคลายเครียดให้พี่เป้ค่ะ
ทีม :z6: อินังแซนให้กระเด็นไปจากชีวิตพี่ยอดเลยค่ะ
-
ไม่เห็นต้องกลัวเลยเนอะทีมเก่งอยู่แล้ว อีกอย่างของมันเน่าไงพี่ยอดกะไม่เอาหรอก :laugh:
-
Thanks a lot นะจ๊ะ ที่ทำให้อารมณ์ดี อ่านตอนเช้า
รออยู่น้า สู้ๆๆจ้า
-
รอดูการฟาดฟันของทิมมี่ vs แซนดี้ ชั๊วะๆๆๆ!!!
.
.
.
ดูจากอะไรหลายๆอย่าง สาวแก้วของเราอาจจะได้ฟีทเชอริ่งกะหนุ่มญี่ปุ่นมะ??? คริ คริ
-
เจ๊เเซนเเรงมาก รัศมีตัวร้ายงี้เจิดจรัสเลย
พี่เป้มาต่อเร็วนะ :call:
-
ถ้าพี่ยอดกลับไปหาคุณแซนนี่ก็โง้ววววมากกกก :angry2:
ทีมออกจะน่ารัก น่าใคร่ปานนี้
เดี๋ยวจะช่วย :beat: :beat:คุณแซนอีกแรงนะทีม ถ้ามีไรเกิดขึ้นอ่ะ :laugh:
ขอบคุณพี่เป้คร้า :L2:
-
:angry2:เกียจจจจจคุนแซนนนนนนนน พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆเราใจช่วยยยย พี่ยอดห้ามนอกใจเด็ดขาดดดดดดดดดดดดดด o13
-
555 เอาใจซะขนาดนี้...พี่ยอดจะหนีไปไหนพ้น :oo1:
-
โห แซนแรงแหะ
พี่ยอด น้องทีมอย่าหวั่นไหวนะ รักกันไว้ มั่นคงและเชื่อใจต่อกันนะ
-- ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน --
-
แซนน่ากัวววววววว
:angry2:
ท่าทางจะมารยาเยอะ
ทีมระวังหน่อยนะคร้าบบบบบ
:serius2:
-
:L2: ขอบคุณที่มาต่อค่ะ
รอดูทีมจัดการกับแซน พี่ยอดของทีมใครอย่าแตะนะ :angry2:
-
:haun4: ทีมดูแลเอาใจขนาดนี้ พี่ยอดจะไปไหนเสีย ขอแค่พี่ยอดอย่าทึ่มเวลาแซนมาจู่โจมก็พอล่ะ แซนเนี่ยต้องเป็นเจ้าแมครุ่นอัพเกรดแน่เลย คงร้ายน่าดู o18
-
แซนมาแรงมากเลยนะเนี่ย -*-
แต่ก็ยังดีนะที่มาแสดงตัวให้เห็นกันซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้
ไม่ได้แอบมาตีท้ายครัวก่อน ค่อยมาเปิดเผยตัวทีหลัง
อย่างน้อยก็ทำให้ทีมสามารถวางแผนที่จะป้องกันไว้ได้ก่อนอ่ะ
แต่แอบอึ้งเหมือนกันนะ...ที่อยู่ ๆ คิม(เบอร์รี่) ก็กะลังปิ๊งปั๊งกับน้องต้อมซะง้าน
แถมยังสนิทกะมิ้นท์ได้อย่างรวดเร็วอีกต่างหาก...แต่สงสัยจะสนิทกันมากไปหน่อย
เพราะแซวกันที แทบจะเอาเก้าอี้ฟาดหน้ากันไปด้วยแบบนี้อ่ะ - -"
ส่วนคุณวาดะเนี่ย...มีแววว่าจะมากิ๊กกั๊กกะแก้วเหมือนกันนะเนี่ย
ได้โอกาสไปส่งวันเดียว...ถึงกลับต้องรีบมาจองห้องโดยด่วนเลยเหรอเนี่ย
แต่แบบนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีให้กะแซนเข้ามาสานสัมพันธ์กะพี่ยอดอ่ะดิ
แล้วแบบนี้นู๋ทีมเค้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย...จะรับมือกะร้ายตัวแม่อย่างแซนไหวหรือเปล่า???
ยังไงก็เป็นกำลังใจและรอลุ้นให้นู๋ทีมหนักแน่นและเชื่อในตัวพี่ยอดต่อไปนะฮะ ^^'
พีเอส 1,, รู้สึกว่าช่วงนี้นู๋ทีมเค้าชักจะร้อนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะเนี่ย...แบบว่าลืมอายกันเลยทีเดียว...อิอิ
พีเอส 2,, แต่พี่ยอดไม่ต้องไปไหน เพราะผมจะ “เอ็น” เตอร์เทนพี่ยอดด้วยตัวเองเกือบทุกคืน << ประโยคนี้...พี่เป้ต้องการอะไรจากสังคมหรือเปล่าฮะ???
คนอื่นไม่คิด...แต่เค้าคิดนะพี่เป้ 5555555+ *ไม่ค่อยหื่นและจิตเท่าไหร่เลยตู* = ='
พีเอส 3,, อยากจะบอกว่า "เค้าอยากอ่านบทอัศจรรย์แบบเอ้าท์ดอร์บ้างอะไรบ้างนะพี่เป้" 555555+ *โดนพี่เป้กระโดดถีบยอดหน้า* T^T
พีเอส 4,, รักษาสุขภาพด้วยนะฮะ...พี่เป้...แล้วอย่าลืมมาต่อเร็ว ๆ นะฮะ...เค้าจะรออย่างใจจดใจจ่อแหล่ะ...อิอิ *กอดรัดฟัดเหวี่ยง* >///<
-
อูยยยยยยมีoutdoorด้วยหรอออ555555+
รับมือคุณแซนดีๆล่ะ
ปล.แค่ชื่อแซนก็ทำให้น่ารำคาญละ
-
หึหึ..... o18
คุณแซนรู้จักทีมน้อยไปซะแล้ว.. :beat: มันเลย555
-
โอย...ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ ยิ่งมันส์ยิ่งลุ้น
ฝีมือการเขียนของน้ิองเป้ซู๊ดดดยอดดดด o13
นังแซนมานรู้ตัวอ่ะดิ ว่าใกล้จะโดนคุณวาดะเขี่ยทิ้งลงถังขยะแล้ว
เลยคิดจะมารีเทิร์นกะพ่อยอดขมองอิ่มของช๊านนนน //น้องทีมจ๋า เจ๊ล้อเล่น แหะๆๆ
ก็แRดซะขนาดนั้น หนังหน้าแปรผันตามความชั่วของหร่อนเลยนะยะ ฮึ่มมมม!!!!!
ปลาบปลื้มกับลูกสาวทั้ง2มากมายค่ะ
ทั้งน้องคิมเบอร์รี่กับน้องมินนี่ เม้าท์กันที.... เจ๊ฮาตกเก้าอี้เลย :laugh:
ที่ปลื้มที่สุดก็....serviceขั้นเทพที่น้องทีมขนมาปรนนิบัติคุณซ๊ามีนี่แหล่ะ วุ้ย..เขิลลลลลล
น้องทีมยิ่ง"เอ็น"เตอร์เทนพี่ยอด :m25: พี่ยอดก็ยิ่งตอก(แรงๆ)ย้ำ(ถี่ๆ)ให้น้องทีมมั่นใจในตัวพี่ยอดชิมิเคอะ
ปล.ชูจั๊กกูแร้ 2 ข้าง เชียร์ฉากเอ้าท์ดอร์สุดลิ่มทิ่มประตูเลย น้องเป้จัดมาอย่าให้เสียยยยยยย
-
เหะๆๆๆๆ
คิมเบอร์รี่ กะ มิ้นนี่ อิอิอิ น่ารักอ่ะ
แซน เนี่ย สไตล์เดียวกะ แม็ค ป่าวหว่า
ชี มั่น หน้า น่าดูมั้งงง :m16:
พี่ทีม สู้ๆๆ ฮูเร่ๆๆๆ ข้ามศพ
อัพ อีก ไวๆนะคะ พี่เป้ จ๊วบๆๆ :L2:
-
แหมมมมม อีนังแซนนี่แรงจริง แก่แล้วไม่เจียมเนอะ :fire:
อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ยอดจะหลงไปกับคนที่สนแต่ภายนอกไหม ถ้าเป็นแบบนั้นทีมก็ทิ้งไปเหอะ :angry2:
ท่าทางคุณวาดะจะสนแก้วนะ :z1:
คิมกะต้อมก็อีกนิสนะ :m12:
ชอบตอนที่แหย่กันจัง ฮาดี :laugh:
พี่เป้ก็ดูแลตัวเองดีๆนะคะ :กอด1: :จุ๊บๆ: :L2:
-
ท่าทางคนนี้ดูน่ากลัวสุด
พี่ยอดนะพี่ยอดถ้าแกไม่รักษาคำพุดนะ
จะงอนไม่ชอบแล้วด้วย แงๆๆ
-
โห้ววว แซนนี่แรงดีเหมือนกันน้ะเนี่ย
ทีมอย่าไปหวั่นน้ะ555
ก้ทีมเป็นซะอย่างงี้ แล้วพี่ยอดจะหนีไปไหนนน
5555ชักจะร้อนแรงกันขึ้นทุกวันแล้ว อ่านแล้วเขิน อิอิ
พี่เป้ค้ะ รีเควสเอ้าดอร์ อร๊ายยยยย :o8: :-[
*ยังเป็นกำลังใจให้พี่เป้เสมอน้ะค้ะ
แค่พี่เป้มาต่อให้ก้ดีใจ อิอิ
-
:z2: :z2:
-
ตอนนี้ทีมขอประกาศศักดา พี่ยอดข้าใครอย่าแตะ
ดูนี่เป็นตัวอย่าง :z6:
-
รอทุ๊กกกกวันเจ้าค่ะ
-
แซนเหรอ เจอทีมหน่อยยยยยยยยยยยยย
-
พี่ยอดไม่ใช่คนที่น่าเป็นห่วง แต่แซนแม่งแรงอ่ะ เกลียดมันๆ
-
ทีมเจอแต่ตัวแรง ๆ
หารู้ไม่ ทีมแรงกว่า
นังแม๊ก นังแซน ดาหน้ากันเข้ามา :beat:
พี่ยอดรักมั่นมาห้าปี ยังไงรักของสองคนนี้ก็มั่นคง
-
:ped149: :ped149: :ped149:
-
นี่ต้องเริ่มศึกอีกครั้งแล้วมั้งเนี่ย
-
เย้ พี่เป้มาแล้ว
คุณแซนนี่จริงๆเลย ศัตรูคนใหม่มาแล้ว แต่ไม่น่ากังวลหรอก เชื่อเลยว่าพี่ยอดน่ะมั่นคงชัวร์ๆ ไร้กังวลหายห่วง ฮ่าๆๆ
-
:กอด1: เป็นกำลังใจให้พี่เป้
o13ส่วนอันนี้ให้ทีม...สุดยอดดดดด
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กว่าเค้าจะมีความสุข ก็ผ่านอะไรมาเยอะ
แล้วนังแซนมาจากไหนเนี่ย...:ped144:ถ่อยไปไกลๆเลย
-
ทีมสู้ๆ
-
รอมาหลายวันแต่ก็คุ้มค่ามากครับที่ได้อ่าน อ๊าก ไม่ไหวจะเคลียร์
รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม เกลียดนังแซน
-
แฟนเก่ายอด แรงได้ใจ
-
เคืองแซนจริงๆ พอเห็นพี่ยอดได้ดีก็คิดอยากจะได้ ทีตอนแรกทิ้งเค้าไปเอง ชิชิ
มาต่ออีกไวๆนะคะคุณเป้ :กอด1:
-
มั้นใจว่าพี่ยอดไม่เปลี่ยนใจแน่ๆ
แต่ก็หวั่นๆใจ เหมือนจะมีเรื่องมาให้ต้องคิดหนัก
เชื่อใจกัน ดีที่สุด
-
เกาะติดขอบเวที
คู่นี้สนุกแน่
:laugh:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! จบแล้ว
ในที่สุดก็อ่านถึงตอนล่าสุด ฮ่าๆ
ตอนที่จบภาคแรก แอบสารภาพเลยนะว่า เศร้าไปหลายชั่วโมง
แล้วไปแอบร้องไห้คนเดียวอยู่พักนึง เรื่องการจากลา :o12:
เห้อ ปลง! แต่ก็นะ ชอบเรื่องนี้จัง มีทุกรสเลย ช๊อบบ..ชอบ
เป็นกำลังใจใก้พี่เป้นะครับ ขอบพระคุณอย่างยิ่ง ยวด
ที่แต่งนิยายดีๆ ให้เด็กน้อยคนนึงได้อ่าน อิอิ
โชคดีคร๊าป.
ปอลอ ลอปอ. อิคุณพี่แซนแรกมากอ่ะ น่าจะโดนอิคุณพี่กรณ์ กับคุณน้องแม๊ก ลากไปทำทันบน(เขียนม่ะเปน= =)ซะให้เข็ด
แด่ทุกคนที่รักเรา :L2:
-
o18 นังแซน หล่อนจะโดนมิใช่น้อย
-
เป็นกำลังใจให้น้องทีม
เป็นกำลังใจให้น้องแก้ว
เป็นกำลังใจให้คุณวาดะ
แล้วจะเป็นอะไรให้พี่ยอดดีล่ะเนี่ย ???? :z1:
-
ขอบคุณนะครับบรออ่านอยุ่นะคร้าบบ
:L2:
-
แซน กล้ามากอ่ะ
แต่ไม่เปนไร ทีม ไม่หวั่น
ทีม สู้ๆๆๆ เปนกำลังใจให้
ปล. :pig4: พี่เป้ค่าา เปนกำลังใจให้เสมอ ฮิฮิ
-
ฮูเร่ๆๆๆ :z2: :z2:
ดันกระทู้ๆๆๆ
นั่งรอ นอนรอ พี่เป้
เมื่อไหร่จะมาอัพหน๊อออ
-
แซนแรงจริงๆ คิดจะแย่งพี่ยอด ทีม :z6: เลย
-
แซนแบบ
ไม่ไหวนะค๊าาาา
รู้ว่าพี่ยอดไม่คิดไร
แต่แซนนี่ดิ่ ?
ทีมสู้สู้นะจ้ะ
แต่แบบว่า.. ..
เอาท์ดอร์ รอฉากนี้อยู่นะ
:jul1:
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณ :pig4: เป้....คนแต่งคนเล่า
o13 เล่าได้สนุกสุดยอด สนุกมาก ถึงมากที่สุด
นับว่าเป็นความโชคดีที่เกิดคิดถึง เอ้&วุธ ขึ้นมา
ก็เลยแวะเข้าไปเยี่ยมเยี่ยมในกระทู้นั้น
มาเจอลิงค์เรื่องนี้ คลิกเข้ามา โอ้โห..สนุกค่อดๆๆๆๆๆ
ลากอ่านมาราธอนตั้งแต่เที่ยงถึงเย็น ลุกจากหน้าคอมฯไม่ได้--ปวดอึยังกลั้นเลย :o8:
อ่านทันแล้วครับ แต่ติดหนึบซะนี่ อยากอ่านต่อคร้าบบบบบบ
:impress2:บุคลิกของทีมกะพี่ยอด แอบมีกลิ่นของเอ้กะวุธ นะครับ..เป้ หุหุ
ตอนนี้ก็เลยรักทั้ง เอ้&วุธ และ ทีม&ยอด :L1:
:กอด1:เป้ +1 ครับ
-
สนุกมากค้าบบบ จะรออ่านต่อออ อิอิ :mc4: :mc4: :pig4:
โจ้
-
รอ ร้อ รอ
ทีมจะเด็ดดวงขนาดไหน
ทีม ไฟท์ติ้ง!!!!!! :mc4:
-
คราวนี้คงได้เห็นทีมแสดงอภินิหารให้ดูอีกเป็นแน่แท้ ชอบๆ
และยังมั่นใจในตัวพี่ยอดเสมอ รึเปล่านะ
แอบเชียร์คุณวาดะกับน้องแก้วจ๊ะ
-
lo6dm6d9vog]pvt8iy[
สนุกทุกตอนเลยครับ
นึกว่าตัวเองอยู่ในเรื่องด้วยเลย
เป็นส่วนหนึ่งของเราไปแล้ว
-
สนุกมากเลยคะ อ่านรวดเดียวตั้งแต่ภาคแรกจนถึงตอนปัจจุบัน อ่านเพลินมากๆ
o13ก่อนอื่นต้องขอบคุณ :pig4: เป้....คนแต่งคนเล่า
o13 เล่าได้สนุกสุดยอด สนุกมาก ถึงมากที่สุด
นับว่าเป็นความโชคดีที่เกิดคิดถึง เอ้&วุธ ขึ้นมา
ก็เลยแวะเข้าไปเยี่ยมเยี่ยมในกระทู้นั้น
มาเจอลิงค์เรื่องนี้ คลิกเข้ามา โอ้โห..สนุกค่อดๆๆๆๆๆ
ลากอ่านมาราธอนตั้งแต่เที่ยงถึงเย็น ลุกจากหน้าคอมฯไม่ได้--ปวดอึยังกลั้นเลย :o8:
อ่านทันแล้วครับ แต่ติดหนึบซะนี่ อยากอ่านต่อคร้าบบบบบบ
:impress2:บุคลิกของทีมกะพี่ยอด แอบมีกลิ่นของเอ้กะวุธ นะครับ..เป้ หุหุ
ตอนนี้ก็เลยรักทั้ง เอ้&วุธ และ ทีม&ยอด :L1:
:กอด1:เป้ +1 ครับ
อยากอ่านเรื่อง เอ้&วุธ บ้างนะค่ะ ขอลิ้งค์ไปหน่อยคะ
-
พี่เป้คะ ขอแบบแซนโดนตอกหน้าให้ทีมเอามือถืออัดเสียงอะไรก็ได้สักทีเถอะ - -+
เอ ท่าทาง...จะมีคู่ใหม่เกิดสองคู่ในภาคนี้แฮะ อิๆ
-
รออ่านตอนต่อไปนะค๊าบ
-
:m32:
ย่องเข้ามา
กดเป้ถึงในกะทู้ คิคิ
:3123:ใกล้จะมาต่อเรื่องอีกรึยัง..หนุ่มหน้าหวาน
ป้อล่อ..เรื่องของเอ้กะวุธ อยู่ในบอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วครับ(เรื่องเล่าอดีตเด็กพาณิชย์ฯ)อ่านแล้วจะรู้ครับว่า..รักแท้มีอยู่จริง :impress3:
-
สำหรับเพื่อนสาวที่ดีอย่างแก้ว...คงจะพบกับความสุขเสียที
นู๋ทีม...เอาความรักเข้าสู้ ....ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ
พี่ยอดคงทั้งรักทั้งหลงเลยล่ะ
ขอบคุณสำหรับความสนุกค่ะ o13
-
วันนี้อากาศดี พี่เป้แอบหนีเที่ยวรึเป่าาาาา >.<
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 10
...รู้เขา รู้เรา...รบ 100 ครั้ง ชนะ 100 ครั้ง...
...รู้เรา ไม่รู้เขา...รบ 100 ครั้ง ชนะ 50 ครั้ง...
...รู้เขา...แต่ไม่รู้เรา...รบ 100 ครั้ง แพ้ทั้ง 100 ครั้ง...
*
*
...ผมเคยได้ยินคำพูดนี้จากที่ไหนซักแห่ง และคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง...เท่าที่ได้ข้อมูลของแฟนเก่าพี่ยอดมาก็ทำให้ผมแทบจะยอมแพ้ตั้งแต่แรก...คิมบอกว่าเคยได้อ่านสัมภาษณ์คุณแซนในนิตยสารชื่อดังหลายเล่ม...แก้วก็บอกว่าเคยเห็นเค้าในโทรทัศน์บ่อย ๆ...มิ้นท์ยังเสริมว่าได้ยินเรื่องความแรงของเค้าบ้าง...มีผมคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลย เพราะตอนอยู่อังกฤษผมไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารในประเทศไทยเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะข่าวซุบซิบไฮโซ และข่าวบันเทิง...
...ผมยังไม่อยากจะตื่นตูมจึงแค่หาข้อมูลของคุณแซนไว้ก่อน...ลึก ๆ แล้วหวังว่าเค้าจะแค่ล้อเล่นกับผม แหย่ให้ผมหึงมากกว่า...สถานะอย่างเค้าสามารถหาคนหล่อกว่า รวยกว่าพี่ยอดได้แน่นอน...และหลังจากวันนั้นคุณแซนก็หายไปพักใหญ่ ทำให้ผมโล่งอกไปได้นิดนึง...
“...มอร์นิ่งจ้ะทีม...” คุณแซนโผล่มาที่ออฟฟิศของผมก่อนเที่ยงวันหนึ่ง
“...สวัสดีครับ...” ผมทักด้วยสีหน้าปกติ
“...เที่ยงนี้ทานข้าวที่ไหนเหรอ...”
“...แถวนี้แหละครับ...”
“...อืม...ลืมไปว่าเที่ยงนี้ยอดไม่อยู่ออฟฟิศ...ทีมคงต้องไปกินข้าวกับเพื่อนเหมือนทุกวันอ่ะเนอะ...” คุณแซนพูดพลางยิ้มมุมปาก
“...ครับ...เราไม่จำเป็นต้องทานข้าวด้วยกันทุกมื้อ...ต่างคนต่างก็มีสังคมของตัวเอง...” ผมพูดเสียงเรียบ แอบเคืองที่เค้ารู้ว่าพี่ยอดไม่อยู่ออฟฟิศ
“...ให้อิสระอย่างนี้นี่เอง ยอดถึงได้ไปไหนไม่รอด...แต่...ในโลกปัจจุบันนี้ถ้าให้อิสระแฟนมากเกินไประวังแฟนจะนอกใจนะ...” คุณแซนยั่วผม
“...อ๋อ...ประมาณว่า ถ้าไม่ระวังดี ๆ สุนัขจะคาบไปทานใช่มั้ยครับ...” ผมยิ้มยั่วกลับไปบ้าง
“...มีคนบอกว่าเธอไม่ธรรมดา...อืม...จริง...แรงดี...ชั้นชอบความท้าทาย...” คุณแซนพูดพลางยิ้มมุมปาก
“...ทีมพยายามจะเป็นเหมือนคนธรรมดา...ไม่อยากวีน ไม่อยากเหวี่ยง...แต่ถ้าโดนรังควาญก่อนทีมก็พร้อมจะสู้...แรงมาเท่าไหร่ ทีมก็จะแรงกลับไปเท่านั้น...”
“...แล้วชั้นจะรอดูความแรงของเธอ...” คุณแซนเดินเข้ามาจ้องหน้าผมใกล้ ๆ
“...รออีกไม่นานหรอกครับ...” ผมยื่นหน้าเข้าไปให้ใกล้มากขึ้น คุณแซนผงะ ไม่คิดว่าผมจะกล้าจ้องกลับ
*
*
…คุณแซนหายไปอีกครั้งหลังจากวันนั้น...แต่ผมยังต้องระวังตัวต่อไป ระหว่างนี้เค้าอาจจะกำลังสืบหาข้อมูลผมอยู่ก็ได้...หรือว่าเค้าอาจจะงานยุ่ง เห็นหมู่นี้ออกงานสังคมถี่ขึ้น...ถึงเค้าจะไม่เข้ามาวุ่นวายที่ออฟฟิศผม แต่คุณวาดะก็บอกผมว่าได้ไปกินข้าวกับคุณแซนบ่อย ๆ...
...ในคืนวันเสาร์ผมลงมาเจอคุณวาดะโดยบังเอิญที่หน้าล็อบบี้ ผมเลยชวนเค้าไปกินของว่างเบา ๆ ที่ร้านมิ้นท์ เพราะผมจะไปรอพี่ยอดกลับบ้าน ไม่อยากอยู่บนห้องคนเดียว มันเบื่อ ๆ ลงมาเม้าท์กับเพื่อนสาวดีกว่า...คุณวาดะเองก็แสดงท่าทางดีใจที่ผมชวน...
“...คุณอย่ามองผมแบบนั้นสิทีม...ผมไม่ได้มีอะไรกับคุณแซนนะ...” เจ้านายผมพูดยิ้ม ๆ เมื่อเราคุยกันถึงเรื่องคุณแซน
“...โห...ร้อนตัวนะเนี่ย...ทีมแค่จะถามเรื่องงานเฉย ๆ...”
“...เค้าจะมาเป็นลูกค้าของเราเร็ว ๆ นี้...”
“...ดีจัง...” ผมจำใจพูด
“...ผมรู้ว่าคุณมีปัญหากับคุณแซนอยู่...แต่อย่าให้เรื่องนี้มากระทบกับงานนะ...” เจ้านายผมเข้าโหมดดุแบบไม่ทันตั้งตัว
“...ทีมแยกแยะได้ครับ...ไม่ต้องห่วง...” ผมพูดเพื่อให้เค้าไม่ต้องกังวล
“...โอ้โห...วันนี้มาพร้อมหน้าพร้อมตาเลยนะ...” ผมหันไปตามเสียงมิ้นท์ เห็นแก้วมาพร้อมกับน้อง ๆ กลุ่มเดิม และเพื่อนสาวคิมโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
“...สวัสดีครับคุณวาดะ...” คิมเข้ามาทักทายเจ้านายถึงโต๊ะด้วยกิริยาเรียบร้อยผิดหูผิดตา
“...มาทานข้าวเหรอครับ...” คุณวาดะถาม
“...เอ่อ...ครับ...” คิมตอบไม่เต็มปาก
“...งั้นเชิญครับ คืนนี้ผมเลี้ยงทุกคนเลย...” คุณวาดะบอกคิม แต่มองแก้วที่หลบตาทันที
“...แก้วมานั่งด้วยกันสิ...” ผมชวนเพื่อนสาว
“...เรากินกับน้อง ๆ ดีกว่านะ...” แก้วปฏิเสธ
“...มีเรื่องจะปรึกษา...” ผมงัดไม้เด็ด แก้วเป็นคนมีน้ำใจ และตามคาด มันยอมมานั่งโต๊ะเดียวกับผม
“...สวัสดีครับคุณวาดะ...” แก้วยกมือไหว้ แล้วหลบตาหน้าแดง
“...ทำงานเหนื่อยมั้ยครับ...”
“...วันนี้ห้องเต็ม...เหนื่อยนิดหน่อยครับ...”
“...ขอตัวไปดูในครัวแป๊บนึงนะ...” ผมเดินออกมาให้เค้าได้อยู่กันตามลำพัง
*
*
...ดึกมากแล้วพี่ยอดก็ยังไม่กลับ...ผมรู้แค่ว่าวันนี้พี่ยอดไปพบลูกค้ารายใหม่ตามที่เลขาเค้าบอก...ผมไม่เคยคิดจะโทรจิกอยู่แล้วจึงได้แต่รอไปเรื่อย ๆ จนร้านมิ้นท์ถึงเวลาปิด...คุณวาดะอาสาไปส่งแก้วที่ห้องเช่าด้วยตัวเอง ปกติเค้าต้องมีคนขับรถของบริษัทให้ แต่ดึก ๆ อย่างนี้คนขับก็กลับบ้านไปแล้ว ส่วนรถจอดอยู่ที่ลานจอด พี่ยอดมีกุญแจสำรองเผื่อฉุกเฉิน และผมคิดว่าเค้าวางแผนมาแล้ว จึงพกติดตัวมากินข้าวด้วยในคืนนี้...
...หลังจากส่งเพื่อนสาวกลับกันไปเป็นคู่ ๆ ผมก็เดินขึ้นห้องคนเดียวเหงา ๆ...พี่ยอดบ้างานเหมือนเคย...เค้าดูแลในส่วนปฏิบัติการ แต่ลูกค้ารายนี้จะทำให้เค้าได้ผลงาน และบริษัทจะได้กำไรครั้งใหญ่ ผมเห็นเค้าตั้งใจทำงานนี้มากจึงได้แต่ให้กำลังใจ และให้คำปรึกษา...ผมยังเป็นคนแนะนำพี่ยอดด้วยซ้ำว่าให้พาลูกค้าไปเอนเตอร์เทนบ้าง หาสถานที่แปลก ๆ พูดคุยหว่านล้อม เพื่อข้อตกลง และผลประโยชน์ของคู่ค้า...ลูกค้าคนไทยคุยง่ายกว่าต่างชาติเยอะ ถ้าเอาใจดี ๆ โอกาสที่ลูกค้าจะเซ็นสัญญายิ่งมีมากขึ้น...
“...พี่ยอด...” ผมส่งเสียงเรียกพี่ยอดทันทีที่เปิดประตู ได้ยินเสียงเพลงเบา ๆ แสดงว่าเค้ากลับมาแล้ว
“...ทีมไปไหนมา...” พี่ยอดถามผมยิ้ม ๆ
“.........................” ผมไม่ตอบ ตามองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาข้าง ๆ พี่ยอดเขม็ง
“...คุณวาดะไม่อยู่ห้อง...พี่ขอมารอเค้าที่ห้องเพื่อนเก่าหน่อยนะ...” คุณแซนพูดเสียงหวาน แต่มองผมเหมือนผู้ชนะ
“...เชิญตามสบายครับ...” ผมฝืนยิ้มให้ แล้วเดินเลี่ยงไป
“...พี่ซื้อขนมมาฝากอยู่ในตู้เย็นนะ...” พี่ยอดบอก แล้วหันไปสนใจกับกองเอกสารตรงหน้าต่อ
*
*
...ผมโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมันไม่มีเหตุผลที่ผมจะเหวี่ยง...คุณแซนอ้างว่าคุณวาดะไม่อยู่ มันก็จริง เพราะตอนนี้เค้ากำลังไปส่งแก้ว...แต่...พี่ยอดกับคุณแซนไปเจอกันที่ไหนยังไงถึงได้มาอยู่ด้วยกันในห้องเรา...ผมเปิดตู้เย็นดูขนมที่พี่ยอดซื้อมาฝาก...ไม่ใช่แน่นอน...พี่ยอดไม่มีทางซื้อขนมแบบนี้ จากการที่ผมรู้จักพี่ยอดมา เค้าไม่มีทางเข้าร้านเบเกอรี่ร้านนี้แน่ ๆ...
“...พี่ยอด...เพื่อนมาทำไมไม่เอาน้ำกับขนมออกมาต้อนรับล่ะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ พลางวางถาดน้ำและขนมบนโต๊ะ
“...ขอบใจจ้ะทีม...แต่พี่กับยอดทานกันมาจากข้างนอกแล้ว...แหม...เด็กคนนี้น่ารักจัง รู้จักปรนนิบัติรับใช้ซะด้วย...” คุณแซนเน้นประโยคหลัง ผมมองพี่ยอดแว๊บนึง เห็นเค้าส่งสายตาแบบให้ผมใจเย็น ๆ
“...สำหรับพี่ยอดทีมทำให้ได้ทุกอย่างแหละ...แต่สำหรับแขกอย่างคุณแซน ทีมเอาออกมาต้อนรับตามธรรมเนียมไทยแท้แต่โบราณ ใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ...จะมาดีมาร้ายยังไงก็ต้องเอาน้ำมาให้ดื่ม...” ผมพูดและยิ้มให้คุณแซนก่อนจะนั่งลงข้างพี่ยอด
“...แซนกำลังจะเปิดกิจการใหม่ เค้าจะสั่งซื้อสินค้าหลายอย่างเลย...” พี่ยอดรีบอธิบาย
“...ใช่...แล้วเดี๋ยวพออะไรเข้าที่เข้าทางพี่ก็ต้องจ้างบริษัททีมมาดูแลเรื่องระบบอีก...คุณวาดะน่าจะบอกแล้วนะ...” คุณแซนเสริม
“...ครับ...ยินดีรับใช้ครับ...”
“...ดึกแล้ว...วาดะยังไม่มาซักที...แซนกลับก่อนดีกว่า...ยอดไปส่งหน่อยสิ...”
“...ทำไมไม่โทรถามคุณวาดะล่ะครับ...เค้าอาจจะใกล้กลับมาแล้วนะ...เดี๋ยวทีมโทรให้ก็ได้...” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“...ไม่ต้องโทรหรอกทีม...พี่ไม่มีอะไรจะคุยกับคุณวาดะแล้ว...ไปเถอะยอด...” คุณแซนรีบพูด และลุกขึ้นทันที
“...พี่ยอดพักผ่อนเถอะ...ทำงานมาเหนื่อย ๆ ...ทีมไปส่งคุณแซนให้เองดีกว่า...ขอกุญแจหน่อย...” ผมแบมือขอพี่ยอด
“...เอ่อ...แซนเค้าเป็นลูกค้าพี่นะทีม...” พี่ยอดพูดเสียงเบา
“...เค้าก็เป็นลูกค้าทีมเหมือนกัน...ทีมเต็มใจบริการ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...แต่...” พี่ยอดทำท่าจะพูดต่อ
“...ถ้าพี่ยอดไปส่งคุณแซน ทีมขอติดรถไปด้วยละกันนะ...” ผมขัด
“...เอ่อ............” พี่ยอดมองหน้าผมกับคุณแซนสลับกัน
“...ไปส่งทีมที่บ้านมิ้นท์ด้วย...คืนนี้ทีมจะไปค้างที่นั่น...” ผมเดินไปกระซิบพี่ยอด
“...ทำไมอ่ะ...”
“...อยู่ดี ๆ ก็อยากไป...” ผมตอบเบา ๆ
“...ทีมไม่ต้องไปส่งพี่หรอก...พี่เกรงใจ ทีมพักผ่อนดีกว่านะ...ยอดจำทางไปบ้านพี่ได้...ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็มา เค้าไปส่งพี่หลายครั้งแล้ว...” คุณแซนยังยั่วโมโหผมต่อ
“...ตกลงพี่ยอดจะไปส่งคุณแซนเองหรือเปล่า...” ผมจ้องพี่ยอด
“...พี่ขอไปเองนะ...” พี่ยอดเงียบไปนิดนึงก่อนจะตอบ
“...อืม...ขับรถดี ๆ ละกัน...” ผมรับคำ ก่อนจะหันไปยิ้มให้คุณแซน แล้วเดินเข้าห้องตัวเองไปเงียบ ๆ
*
*
...ไม่ได้โกรธแบบนี้มานานแล้ว...ผมทิ้งตัวลงบนเตียง ใจเต้นแรง ตัวร้อนรุ่มไปหมด มือกำผ้าห่มแน่นแบบไม่รู้ตัว...นี่เราแพ้ตั้งแต่ยกแรกเลยเหรอ...ใช่สิ...เรารู้แต่เขา ไม่รู้คนของเรา...สู้ยังไงก็แพ้...เค้าไปรับไปส่งกันกี่ครั้งแล้ว...เค้าไปตกลงธุรกิจกันตั้งแต่เมื่อไหร่...เมื่อเย็นที่เค้าไปกับลูกค้า หมายถึงไปกับคุณแซนใช่มั้ย...
...ไหนบอกว่าจะกลับบ้านไง...ผมยังได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของคุณแซนอยู่หลายครั้ง...เราจะยอมแพ้แบบที่ยังไม่ทันได้สู้เหรอ...ไม่นะ...ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วคิดถึงวิธีการป้องกันไม่ให้พี่ยอดกับคุณแซนอยู่ด้วยกันสองต่อสอง...จากนั้นก็รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุด...คุณแซนยังไม่กลับ...ดีมาก...ผมเปิดประตูออกไปอีกครั้งในลุคที่พี่ยอดไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก...ทีมคนเดิมกลับมาแล้ว...ทีมคนที่เที่ยวหัวราน้ำ...ทีมคนที่มีสายตาเชิญชวนแบบไม่ตั้งใจ...ทีมคนที่แค่ยิ้มให้ก็ได้เบอร์เกย์หนุ่มที่หมายปองในสถานบันเทิงกลางคืน...น้ำหอมกลิ่นเซ็กซี่ที่ใช้สำหรับกลางคืนถูกนำกลับมาฉีดอีกครั้ง หอมฟุ้งไปทั้งห้อง...
“...อ้าว...นึกว่ากลับกันไปแล้วซะอีก...” ผมแกล้งทำหน้าแปลกใจ พลางเดินไปเลือกรองเท้าที่ตู้หน้าประตู
“...จะไปบ้านมิ้นท์เหรอ...” พี่ยอดเดินตามมาถามเสียงเข้ม
“...เปล่า...จะไปเที่ยว...” ผมตอบโดยที่ไม่มองหน้าเค้า
“...ไปไหน...” พี่ยอดกัดฟันถามอีก
“...ไม่รู้...แล้วแต่เพื่อน...”
“...เพื่อนคนไหน...” พี่ยอดเริ่มเสียงดังขึ้น
“...บอกไปพี่ยอดก็ไม่รู้จัก...เพื่อนสมัยเรียน...”
“...อย่าประชดพี่อย่างนี้นะ...” พี่ยอดพูดเสียงรอดไรฟัน
“...ทีมไม่ได้ประชด...ทีมจะไปเที่ยวกับเพื่อนผิดตรงไหน...ทีพี่ยอดจะไปส่งแฟนเก่าที่บ้านทีมยังไม่ว่าอะไรเลย...” ผมพูดยิ้ม ๆ แต่ตาผมไม่ได้ยิ้มด้วย
“...งั้นออกไปด้วยกัน...เดี๋ยวพี่ไปส่งแซนเสร็จแล้ว ทีมอยากไปไหน พี่จะพาไป...”
“...ขอบคุณ แต่ไม่อ่ะ...ทีมไม่รบกวนเวลาของพี่กับแฟนเก่าหรอก...กว่าจะไปส่งคุณแซนถึงบ้านเธคก็ปิดพอดี...แยกย้ายกันไปเหอะ...” ผมพูดเสียงเรียบ ใส่รองเท้าเสร็จแล้วผมลุกขึ้นทันที
“...เดี๋ยว...รอพี่ด้วย...”
*
*
...พี่ยอดก้าวยาว ๆ ไปพูดอะไรไม่รู้กับคุณแซน เค้าขมวดคิ้วนิดนึงก่อนจะยิ้มหวาน และลุกเดินตามมาทางผม...พี่ยอดบอกให้เราสองคนรอเค้าอาบน้ำแต่ตัวแป๊บนึงแล้วเค้าจะไปส่งเราทั้งคู่...เมื่อผมและคุณแซนยืนประจันหน้ากันตามลำพัง...ยิ้มหวานของคุณแซนก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเยาะ...
“...คิดว่าทำประชดยอด แต่งตัวไปเที่ยวแบบนี้จะได้ผลเหรอ...”
“...อย่างน้อยเราก็ได้นั่งรถไปด้วยกันอ่ะ...”
“...เธอควบคุมเค้าได้แค่คืนนี้คืนเดียวเท่านั้นแหละ...”
“...เหรอ...คอยดูต่อไปละกัน...” ผมยิ้มยั่ว คุณแซนเม้มปากแน่น
“...ได้...ชั้นจะคอยดู...ระหว่างแฟนคนแรก คนที่ทำให้เค้ารู้ตัวว่าเป็นเกย์ กับแฟนที่ได้มาแบบบังเอิญอย่างเธอ ยอดจะเลือกใคร...คนอย่างชั้น ถ้าจะเอาอะไร...ต้องได้...” คุณแซนเน้นเสียงที่ประโยคหลัง
“...เชิญคุณภูมิใจกับการเป็นคนแรกต่อไปละกัน...ส่วนทีมกำลังพอใจกับการเป็นคนสุดท้ายของพี่ยอดในเวลานี้...ถ้าเราสองคนจะเลิกกัน นั่นหมายถึงทีมทิ้งพี่ยอด...เพราะคนอย่างทีม ถ้าอะไรที่ทีมไม่เอา...ทีมก็โยนทิ้ง...อ้อ...คุณเป็นแฟนคนแรกของพี่ยอดก็จริง แต่คุณรู้มั้ยว่า คุณไม่ใช่คนแรกที่พยายามจะทำให้ทีมกับพี่ยอดเลิกกัน...เคยมีหลายคนมายืนตรงหน้าทีมและพูดอย่างคุณแซน...แต่...ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ...และจะไม่มีใครทำสำเร็จด้วย...” ผมพูดเสียงต่ำพลางจ้องหน้าคุณแซนด้วยสายตาที่ท้าทาย
*
*
...ระหว่างทางจากห้องไปลานจอดรถพี่ยอดคงรู้สึกถึงบรรยากาศอึมครึมระหว่างผมกับคุณแซน...แม้ว่าคุณแซนจะหาเรื่องมาคุย แต่พี่ยอดดูท่าทางจะไม่ได้ตั้งใจฟัง เพราะมัวแต่มองผมกด SMS ส่งหาใครซักคน...ไม่ให้มองได้ยังไง ก็ผมเล่นพิมพ์ไปยิ้มไป พอผมกดส่งปุ๊บ ก็มีการส่งกลับทันที...ผมอ่านข้อความแล้วยิ้มอีกครั้ง...
...ในที่สุดก็ถึงรถของพี่ยอด...ผมมองไปรอบ ๆ คิดในใจว่าถ้าเราต้องไปด้วยกันสามคน ผมไม่ยอมให้คุณแซนนั่งหน้าคู่กับพี่ยอดเด็ดขาด...
“...พี่ยอด...ทีมขอขับเองนะ...” ผมแบมือขอกุญแจพี่ยอด
“...จะดีเหรอ...ทีมไม่ได้ขับรถมานานแล้วนะ...”
“...อยู่โน่นทีมก็ขับ...แถมเลนขวาเหมือนกันด้วย...” ผมเถียง
“...ให้ทีมขับก็ได้...แล้วยอดมานั่งข้างหลังกับแซน...จะได้คุยเรื่องร้านกันต่อไง...”
“...เอ่อ...” พี่ยอดลังเล
“...ทีมเปลี่ยนใจแล้ว...ไปแท็กซี่ดีกว่า...เสียเวลาย้อนไปย้อนมา...” ผมหมุนตัวจะไปด้านถนน
“...เที่ยวให้สนุกนะ...” คุณแซนยิ้มระรื่น
“...อ้าว...คุณวาดะ...” ผมโบกมือร้องทักเจ้านายที่เลี้ยวรถเข้ามาพอดี
“...สวัสดีตอนเย็นครับทุกคน...” คุณวาดะลงจากรถมาทักทาย
*
*
...คุณแซนหน้าเสียเมื่อเจอคุณวาดะ...มันคงไม่บังเอิญอย่างนี้ ถ้าผมไม่โทร และส่งข้อความบอกเค้าให้มาเจอกันที่ลานจอดรถ...ผมขอความช่วยเหลือในฐานะเพื่อนให้ไปส่งคุณแซนที่บ้าน...คุณวาดะก็ยินดีช่วย เค้าบอกเป็นนัย ๆ ว่าวันนี้ผมก็ช่วยเค้า คงเป็นเพราะผมสนับสนุนเรื่องแก้วอย่างเต็มที่...
“...จะไปไหนกันเหรอครับ...” คุณวาดะถามผม
“...ทีมกำลังจะเรียกแท็กซี่ไปเที่ยวอ่ะครับ...ส่วนพี่ยอดจะไปส่งคุณแซนกลับบ้าน...” ผมพูดหน้าเฉย
“...อ้าว...ให้ผมไปส่งแซนที่บ้านดีกว่านะ...ส่วนคุณยอดพาทีมไปเที่ยวสิ...คุณกล้าปล่อยทีมไปเที่ยวคนเดียวเหรอ...เอ...หรือจะให้ผมไปเที่ยวกับทีมดี...” คุณวาดะแหย่พี่ยอด
“...แซน...ให้คุณวาดะไปส่งนะ...” พี่ยอดรีบพูด คุณแซนหน้าบึ้งนิดนึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานเหมือนเดิม
*
*
...ผมมองรถคุณวาดะขับออกไปจนลับตา...หันกลับมาเห็นพี่ยอดกำลังมองผมตาเยิ้ม...ผมทำหน้าเฉยแล้วเดินกลับขึ้นที่พัก...พี่ยอดเดินตามมาติด ๆ ผมไม่สนใจ ไม่พูดด้วย ไม่มองหน้า จนถึงห้อง...ผมหอบสมบัติส่วนตัวเพื่อย้ายไปนอนในห้องสำหรับแขกในคืนนี้...พี่ยอดนั่งมองผมเงียบ ๆ...เมื่อผมจัดของเสร็จก็ออกไปรับลมที่ระเบียง...
“...โกรธพี่เหรอ...” พี่ยอดตามออกมายืนข้าง ๆ
“...อืม...” ผมรับคำในคอ
“...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับแซนจริง ๆ นะ...”
“...เหรอ...”
“...แซนกำลังจะเป็นลูกค้าของพี่...พี่ก็ต้องดูแลเค้า...พี่คิดว่าทีมเข้าใจพี่นะ...”
“...เข้าใจว่าต้องดูแล...แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ยอดถึงไม่มีลิมิตในการดูแลอ่ะ...”
“...โอเค..ต่อไปพี่จะดูแลเค้าให้เหมือนลูกค้าทั่วไปก็ได้...”
“...อ้าว...แล้วที่ผ่านมาดูแลยังไงอ่ะ ถึงได้ไม่เหมือนลูกค้าคนอื่น...ไปรับไปส่งกันกี่ครั้งแล้ว...วันนี้ไปไหนกันมา...ไม่ได้ถามให้ตอบนะ แต่ถามให้สำนึกว่าพี่ยอดควรจะบอกทีมก่อนที่ทีมจะรู้จากปากคุณแซน... “
“...พี่ขอโทษ...พี่กลัวว่าทีมจะไม่สบายใจ...”
“...อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะ...แต่อย่าทำอย่างนี้อีกละกัน...ทีมไม่อยากให้พี่ยอดเสียลูกค้านะ แต่ทีมก็รับไม่ได้ที่คุณแซนพยายามจะป่วนเราอ่ะ...”
“...ครับ...ต่อไปพี่จะให้เมียพี่ช่วยวางแผนทุกอย่างเลย...เมื่อกี้ถ้าไม่ได้ทีม พี่ก็คงต้องไปส่งแซนที่บ้าน...เอะใจตั้งแต่ถ่วงเวลาหารองเท้า เดินออกไปที่จอดรถก็เดินช้าผิดปกติ ที่แท้รอคุณวาดะอยู่นี่เอง...”
“...ฉลาดจริง ๆ ผัวใครเนี่ย...ขอให้ฉลาดอย่างนี้ต่อไปละกันนะ...อย่าให้แฟนเก่าปั่นหัวได้ล่ะ...” ผมประชด
“...ไปอาบน้ำนอนกันเถอะ...” พี่ยอดเปลี่ยนเรื่อง มองผมตาเป็นประกาย ผมรู้ทันทีว่าพี่ยอดไม่ได้ชวนไปนอนอย่างเดียวแน่ ๆ
“...ยังไม่ง่วง...” ผมเล่นตัว
*
*
...พี่ยอดไม่ปล่อยให้ผมเล่นตัวต่อไป เพราะเค้าจู่โจมผมทันที อาการปั้นปึ่ง น้ำเสียงเย็นชาเมื่อครู่กลายเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ เมื่อพี่ยอดซุกไซ้เข้าที่จุดอ่อนของผม...ดึกมากแล้ว...บนระเบียงชั้นสูงสุดของเซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์หรู...ไม่มีทางที่ใครจะปีน หรือส่องกล้องแอบดูเราแสดงความรักกันอย่างร้อนแรงเพราะความตื่นเต้นกับบรรยากาศเอ้าท์ดอร์...ลมเย็น ๆ ปะทะร่างเปลือยของเราทั้งคู่...แสงจันทร์กระทบผิวของพี่ยอดทำให้เห็นเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ บนกล้ามแกร่ง มองกี่ครั้งก็ทำให้ผมใจหวิว...ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณแซนต้องการพี่ยอดกลับไปเป็นเหมือนเดิม เพราะนับวันพี่ยอดจะยิ่งดูมีเสน่ห์ และที่สำคัญคือมีแรงดึงดูดทางเพศมากขึ้น...เพียงแค่เห็นแผงอกที่เค้าปลดกระดุมลงสองเม็ด ก็ทำให้ผมใจสั่นได้แล้ว...แต่ตอนนี้ผมมองร่างเปลือยของพี่ยอดในแสงสลัว มันทำให้อาการเขินอายในตอนแรกหายไป กลับกลายเป็นความเร่าร้อน และอยากจะสัมผัสร่างกายพี่ยอดไปทุกส่วน...เมื่อเราสบตากันอีกครั้ง ไม่มีคำพูดใดอีกเลย มีเพียงแต่เสียงลมหายใจหอบกระเส่า และเสียงครางเบา ๆ ไปตามอารมณ์ส่วนลึก...
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกคอมเม้นท์นะครับ...ดีใจทีมีคนอ่านหน้าใหม่เข้ามาเม้นท์ และชื่นใจที่เห็นยูสเซอร์คุ้นเคย...วันนี้อากาศเย็นสบาย คนเขียนมีความสุขก็เลยให้จบตอนตามแบบที่คนอ่านรีเควส แบบ Underneath the star...อากาศเปลี่ยนแบบไม่ทันตั้งตัว รักษาสุขภาพด้วยนะครับ...
...สำหรับผู้อ่านที่เป็นผู้เขียนด้วย...ถ้ามีเวลาว่างผมจะขอไปอ่านบ้าง และจะไม่ลืมคอมเม้นท์แน่นอนครับ...เราเป็นคนเขียนเหมือนกัน เข้าใจว่าพอได้อ่านคอมเมนท์แล้วมีกำลังใจมาเขียนต่อ...แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาเลยจริง ๆ ตอนแรกที่จบซีซั่น 1 กะว่าจะทิ้งระยะสักพักไปทำเรื่องส่วนตัว และจะได้มีเวลาไปติดตามอ่านเรื่องคนอื่นบ้าง...แต่เพราะผู้อ่านทุกท่าน ทำให้ผมกลับมาเร็วกว่าที่คิดไว้...ผมต้องขอให้กำลังใจผู้เขียนท่านอื่นไว้ ณ ที่นี้ แล้วจะตามไปเม้นท์ทันทีที่มีเวลานะครับ...
...เป้...
-
:z13: :z13: จิ้มพี่เป้ :z1:
ยัยแซนนี่บอสตัวแม่เลยนะ
ตอนนี้เป็นอะไรที่มันส์มากจริงๆ แต่น้องทีมยังฝีมือดีไม่มีตกนะ o18
อย่างงี้ไม่ให้พี่ยอดรักได้ไง 55
ปล. ดีใจมากค่าที่อากาศเริ่มเย็นบ้างแล้ว ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะค้า :กอด1:
-
สะใจจริงๆ น้องทีม... o18
แรงได้ใจ แต่ขอแรงงงงงงง กว่านี้
สำหรับมารร้ายแบบแซน
เบื่อตายอดจังเลย..... :beat: :beat:
ขัดใจสุดๆ ....น่าจะให้เสียน้องทีมอีกรอบ
เผื่อจะฉลาดขึ้น อะไรจะสุภาพบุรุษเกินจริง
เรื่องเทคแคร์ก้อให้ลูกน้องระดับหัวหน้างานดูแลไป
เจ้าของบริษัทฯ ลงมาดูแลเองเลย
แล้วบอกว่าไม่ได้คิดอะไร เชื่อดีมะ
+1 น้องเป้ อากาศเปลี่ยนอีกแล้ว
รักษาสุขภาพด้วย :L2:
-
ทีม สู้ๆ
ไปฝึกพี่ยอดให้ทันคุณแซนซะด้วย
-
พี่ยอดอ่ะ
ไม่ระวังเลยอ่ะ
ดีนะที่ทีมยังมีเหตุผลอ่ะ
เป็นเรานี่เหวี่ยงกระจายย
ไม่นิ่งแบบทีมแน่ๆอ่ะะะ
แซนนี่ก็ร้ายนะ :z6:
แต่อย่าหวังงงเว้ยย
แอบเชียคู่แก้วกับคุณวาดะอะ
น่ารักดี
:o8: :-[
ตอนนี้โกดพี่ยอด
ชิชิ
:m16:
-
โอ๊ยยยยอ่านตอนนี้แล้วแอบเคืองพี่ยอดอะ :m16:
ดีนะที่คุณวาดะมาทันเวลา o13
ยังไงก็ดูแลลูกค้าอย่าให้เกินลีมิตละพี่ยอด ชิๆๆ
รอตอนต่อไปและก็ขอบคุณพี่เป้ด้วยค่า :pig4:
-
มาดันเจ้าค่ะ อ้อวันนี้วันเกิดเช้มาร์นะพี่เป้
-
พี่ยอดก็ยังคงน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง
พี่ยอดกะทีมผ่านอะไรมาเยอะน้าาา
พี่ยอดไม่หวั่นไหวกะคนอื่นหรอกจ้าทีม
อิอิ อะไรก็พี่ยอด ๆ เนอะ :กอด1:
ขอบคุณที่มาต่อคะ :pig4:
-
เปิดมาประโยคแรก...นึกว่ากำลังอ่านสามก๊กอยู่นะเนี่ย 5555555+ *โดนพี่เป้กระโดดขาคู่ใส่*
แต่ก็เป็นอย่างที่เค้าว่ากันนั่นแหล่ะ...รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ก็ชนะร้อยครั้ง
อ่านพาร์ทนี้แล้วให้ความรู้สึกว่า เหมือนมีสายฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้างเป็นแบล็คกราวน์อยู่ตลอดเวลา
ฟาดฟันกันด้วยคารม ไหวพริบ แล้วก็ประสบการณ์กันอย่างดุเดือดเลือดพล่านกันเลยทีเดียว
นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าดึกมากแล้วเนี่ย...กะว่าจะไปเอาป๊อปคอร์นมานั่งกินไปด้วยอ่านไปด้วยนะ
เพราะเหมือนกำลังดูหนังบู๊แอคชั่น ที่เค้ากำลังสู้กันอย่างเมามันส์เลยทีเดียว
เสียแต่อย่างเดียวว่า อาวุธที่เค้าใช้กันนั้น คือคารม และเล่ห์เหลี่ยม ไม่ใช่ปืนผาหน้าไม้
แต่ถึงอย่างนั้นก็ขอบอกเลยว่า ดุเดือดเลือดสาดกันน่าดู และคาดว่าคนที่พลั้งพลาดในรอบนี้
จนเสียเลือดแล้วก็ต้องรีบปลีกตัวไปรักษาแผลของตัวเองก็คือ คุณแซน 555555+ *หัวเราะด้วยความสะใจ*
ชักเริ่มไม่แน่ใจซะแล้วสิ ว่าตัวเองกำลังเม้นท์นิยายรัก หรือว่านิยายบู๊แอคชั่นล้างผลาญกันแน่ = ='
เอาเป็นว่าตอนนี้นู๋ทีมของเราก็ก้าวลงสู่สนามรบอย่างเต็มตัวแล้วสินะเนี่ย...หึหึหึ - -+
คราวนี้ใครจะเลือดสาด แขนขาด ขาหัก หรือว่าจะตายก่อนกัน ก็ต้องรอลุ้นกันต่อไป
อย่างน้อยยกแรก นู๋ทีมของเรา(?)ก็ชนะน็อคไปแล้วหนึ่งยก...อิอิ
แต่แหม๋...ยังรู้สึกว่านู๋ทีมยังแรงไม่เต็มที่เท่าไหร่เลยอ่ะ...น่าจะหนีพี่ยอดไปซะจริง ๆ เลยนะนู๋ทีม
เห็นพี่ยอดลังเลแบบนี้แล้วหมั่นไส้เหมือนกันอ่ะ...ทำอะไรไม่เคยจะเคลียร์เล๊ยยย...ขัดใจจริง ๆ ...ชิส์ ๆ ๆ ๆ -*-
พีเอส 1,, ไม่คิดว่าพี่เป้จะสนองนี้ดคนอ่านด้วยฉากเอ้าท์ดอร์จริง ๆ นะเนี่ย...แต่แหม๋...ร้อนแรงกันทั้งคู่เลยนะค่ะ...คนอ่านก็ปาดเลือดกันไปสิ
ตอนนี้ไหลอย่างกะท่อประปาแตกแล้ว *เอาถังมารองเลือด พร้อมทั้งยกผ้าเช็ดหน้าเช็ดอีกที*
พีเอส 2,, พี่เป้ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันนะค่ะ...รอตอนต่อไปเช่นเดิมคร้าบพ้ม...อิอิ~*
-
สนุกมากเลยครับ ทีมต้องสู้กับอุปสรรคอีกนานเลยนะเนี่ยแต่พี่ยอดคงไม่หวั่นไหวง่ายๆหรอกนะ เป็นกำลังใจให้คุณเป้ครับ
-
รอดไปหนึ่งยก พี่ยอดนิ่งๆ หน่อยดิ ยัยแซนยิ่งหน้าด้านๆ อยู่
-
ไม่กลัวใจพี่ยอดนะ
แต่กลัวพลาด เข้าทางแผนของแซนจริง
:z3:
-
ทีมเผลอไม่ได้เลยนะเนี่ย พี่ยอดก็มองโลกแง่ดีไปป่าว ทำอะไรหลบๆ ซ่อนๆ เพราะความหวังดีเนี่ย เลิกได้แล้วนะ เดี๋ยวเจอทีมแรงหนักแล้วเอาไม่อยู่หรอก -"-
+ พี่เป้สุดหล่อค๊า จุ๊บุๆ
-
" รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง " คำ ๆ น้ำใช้ได้ตลอด ไม่ว่าจะยุคไหน สมัยไหน
แรงได้เสมอ สำหรับการปกป้องคนรักของทีน ส่วนพี่ยอดสักวัน คงต้องเจอบทเรียนที่ไม่อยากเจออีกแน่ ๆ
เป็นกำลังใจเสมอ บางวันมี 3 ฤดู ระวัง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ปล. +1 ด้วยยังไงก็ไม่ลืม :กอด1:
-
o13 น้องทีมยังคงแรงโดนใจคับ
ส่วนคุณแซนนี่ Concept ความร้าวฉานคืองานของเราใช่ไหมเนี่ย
พี่ยอดต้องหนักแน่นให้ได้ดั่งหินผานะคับ ไม่งั้นคงโดนน้องทีม
ยั่วจนขาดใจแน่ ๆ 5555 จริงไหมคับ เป้ :pig4:
-
ไม่คิดว่าจะได้อ่านวันนี้เลย
ขอบคุณอากาศดี ๆ ที่จู่ ก็เกิดขึ้น ฮ่าๆๆ
ไม่ไหวจะเคลียร์ คุณแซน เฮ้อออออ ร้ายจริง คู่มือคราวนี้หนัก น่าดู พี่ยอดก้อีรอบเดิบไม่กล้าปฎิเสธ ไม่รู้ลิมิต ต้องให้ทีมไปก่อนใช่ไหมถึึงจะรู้ตัว
สงสัยตอนคืนดีที่โกหกว่าตัวเองตายมาตลอดห้าปี ทีมจะให้ อภัยง่ายเกินไป เจ็บแล้วไม่จำเถอะ
ยินดีด้วย
ห้องน้ำ
เอ้าดอร์
อืม...พี่เป้ เหลือที่ไหนอีกค่ะ
ฮ่าๆๆ
โซฟา ห้องนั่งเล่น ห้องอาหาร :z1:
รอตอนต่อไปค่ะ เาอใจช่วยทีม และหมั่นไส้ ความซื่อของพี่ยอด (ที่ทีมชอบพี่ยอดตรงนี้แหละ)
-
o13 ทีมสู้เค้าน้า พี่ยอดก็ทำตัวดี ๆ หน่อย ทีมเสียใจมามากพอแล้วนะพี่ อย่าไปเสียท่านายแซนนั่นเชียวนะ :m16:
-
เชื่อใจพี่ยอดนะ แต่ไม่เชื่อใจนังแซน :beat: :beat:
ท่าทางทีมจะเหนื่อยอีกนาน แต่ไม่เป็นไรหรอก ทีมมีแบ็คดีขนาดนี้
เอาใจช่วยนะทีม :a2:
-
+1 ให้พี่เป้ค่ะ
และขอ :z6: อินังแซนซักทีเหอะ
แรงส์นะค่ะหล่อน o18
-
ทีมสุดยอดเลยอะ ชอบบบบมากกกกกกกกกก o13 o13
-
ขัดใจตายอด เชื่องช้า ซื่อบื้อเหลือเกิน
ต้องขอบคุณคุณวาดะงานนี้
-
พี่ยอดยังคงใจอ่อนและซื่อเหมือนเดิม...
การจะสู้เพื่อรัก..มันต้องช่วยกันทั้งสองฝ่าย...
อ่านแล้ว..รู้สึกว่านู๋ทีมต้องอยู่ด้วยความระแวง..กลัวโดนแทงข้างหลัง
รู้สึกเหนื่อยแทนนู๋ทีม...และหวังว่าพี่ยอดจะถนอมน้ำใจนู๋ทีมให้มาก...เพราะทำให้
นู๋ทีมเจ็บมามากแล้ว :เฮ้อ:
:L1: สำหรับคุณเป้ค่ะ
-
นังแซน.. :beat:
ทีมสู้เขานะ อย่าไปยอมมัน
-
อิอิ พี่ยอดแอบฉลาดนะเนี่ยยยยย กรี้ดดด ทีมก็แอบเยี่ยมเช่นกัน ชอบจัง
-
กีซซซซซซซซ
ศึกครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก ชีประกาศจะเอาๆ ทำตัวแฝงตอดเล็กตอดน้อย
อิพี่ยอดก็คนดีศรีสังคม...เชื่อคะเชื่อลูกค้าแิอนด์อดีตแฟนจะพาเลี้ยวไปทางไหนก็จัดให้
นี่ขนาดพามาห้องส่วนตัวอ่ะนะถ้าไม่ใช่แฟนเก่าเพื่อนเก็บงี้พี่แกจะกล้าพาลูกค้ามาเอนเตอร์เทนถึงห้องรึป่าว
แหม....................อินังคุณแซนร้ายนัก...เอาธุรกิจมาบังหน้าเพื่อหวังแฮปปั๋ซชาวบ้าน :beat: :beat: ระบายอารมณ์
ที่ทำให้นุ้งทีมของอิป้าต้องคิดแผนการ ฉุดสามีคืน ครั้งแล้วครั้งเล่า...มือที่สามใครว่าไม่น่ากลัวฟ่ะแล้วยิ่งคนของเราแม่ง
เชื่องซะชนาดนี้เจอลูกอ้อนของอิคุณลูกค้านิดๆหน่อยๆก็ทำหือกับเมีย.....เจอเมียถลกแผนอีกรอบเป็นไงจอดไม่ต้องแจวกันเหอะๆ
แต่ได้สามีคืนพร้อมลีลาฮอตๆก็โออยู่นะ 555555555 แหมได้ทั้งขึ้นทั้งร่องเลยนะอิพี่ยอด ชิส :a14:
+1 คะ ดุเด็ดเผ็ดมันส์มากไม่เคยกัวเลยว่านุ้งทีมของอิป้าจะพ่ายแพ้ในศึกครั้งนี้
แต่....กลัวอินังโจรแย้งสามีชาวบ้านนั่นมันเล่นไม่สื่อเพราะอำนาจมืดมากกว่า
“...เชิญคุณภูมิใจกับการเป็นคนแรกต่อไปละ กัน...ส่วนทีมกำลังพอใจกับการเป็นคนสุดท้ายของพี่ยอดในเวลานี้...
ถ้าเราสอง คนจะเลิกกัน นั่นหมายถึงทีมทิ้งพี่ยอด...เพราะคนอย่างทีม ถ้าอะไรที่ทีมไม่เอา...ทีมก็โยนทิ้ง...
อ้อ...คุณเป็นแฟนคนแรกของพี่ยอดก็ จริง แต่คุณรู้มั้ยว่า คุณไม่ใช่คนแรกที่พยายามจะทำให้ทีมกับพี่ยอดเลิกกัน...
เคยมีหลายคนมายืนตรง หน้าทีมและพูดอย่างคุณแซน...แต่...ไม่เคยมีใครทำสำเร็จ...และจะไม่มีใครทำ สำเร็จด้วย...”
>>> เอาดาวคะแนนไปร้อยดาวคะคุณน้องทีม ชนะเลิศ ตีข้าศึกแตกกระจุย
อีกยอ่างนะคะ คุณวาดะท่านก็อยากดองเป็นเพื่อนเขยด้วย มีกำลังเสริมอีกหนึ่ง จะกัวอะไร :m19: จัดให้ชีหนักๆคะ
-
ฮ่้าๆๆๆ
ทีมหาคนใหม่แข่งดิ๊ ฮ่าๆ
-
^
l
l
:z13:คาเมะ
แวบมาคลายเครียด ฮึๆๆ คุณวาดะก็ไม่เอาแซน ดีค่ะแก้วจะได้ไม่ต้องมาฟาดฟันด้วย
:L2:ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
-
+1 อย่ายอมเชียวน่ะทีมเป็นกำลังใจอย่ายอมของของเราต้องเป็นของเรายัยแซนนี้มันแรงเหมือนกันน่ะระวังไว้บ้างก็ดีเหมือนกันน่ะทีม พูดกรอกหูยอดทุกวันเลยน่ะว่า"ทีมรักยอด ทีมรักยอด"รับรองไม่รอด
-
พี่ยอด ถ้านอกใจนะ น่าดู
จะให้น้องทีม ตัด.... ตัดใจให้ขาดเชียว
-
^^
-
จิ้มๆ พี่เป้จ้ะ อิอิ
ตื่นขึ้นมา เปิดคอมแล้วนึกถึงเรืองนี้เป็นอย่างแรกเลย
เลยเข้ามาซุ่มดู แล้วพี่เป้ก็มาต่อจริงๆด้วยยยย ฮ่าๆ
แหมมม ตอนนี้ช่างขัดใจจริงๆ :angry2:
แซนแรงงงง อ้ะ ทีมสู้ตายยย
ยกแรกทีมก็ชนะไปอย่างสวยงามแล้ว เด็ดจริงๆ อิอิ
แอบลุ้นคุณวาดกะแก้วนะเนี่ยย
ทุกคนอยู่ข้างทีมหมดเลย สบายยใจ
มีแต่อิตายอดนี่แหละ ฮึ่มๆ >.,<
ขอบคุณพี่เปปปป้ค้ะ
จัดให้ตามคำขอด้วยอ้ะ พี่เป้น่ารักที่สุดเลยยย555 :-[
-
ช่วงนี้อากาศดี :teach:
ก็ขอให้คนเขียน
อารมณ์ดี
มาต่อไวๆ เน้อ :call:
-
ข้ามถิ่นมาลุยเดี่ยว ดุ๊กๆๆ มาคนเดียว สุดท้ายเจอแม่ทัพวาดะส่งกลับ :laugh:
-
จัดมา ซัก ทีซิค่ะ เอา แบบ
ให้ ไอ้ คุณ แซน หน้า หงาย ไปเรย
:beat:
-
:z6:นังคุณแซนให้หน้าหงายไปเลย
ชั่งป่วนจริงๆ ดีนะที่ทีมเริ่มมีพวกเยอะขึ้น
คุณวาดะนี่ชักจะยังไงๆกับแก้วแล้วนะ อิอิอิ
-
ยอดเอ้ยย ยังใจอ่อนเหมือนเดิมไม่มีผิด หึหึ
-
สนุกมากเลยค่า
อ่านรวดเดียวเลยนะเนี่ย
ชอบพี่ยอดกับน้องทีมจัง
อารมณ์น้องทีมแบบไม่ยอมใครอย่างนี้ใช่เลย
ส่วนพี่ยอดก็ซื่อได้อีก อย่ามาให้คุณแซนหลอกได้น้า
-
ต้องอย่างนี้สิทีม o13
พี่ยอดเองก็อย่าทำให้ทีมเสียใจนะ
-
:L2: เป้
ศึกครั้งนี้ไม่น่าเป็นห่วงซักเท่าไหร่
เพราะ...ศึกนอกไม่หนักเท่าศึกใน
พี่ยอดกับทีม :L1: มั่นคง รักเดียวใจเดียวซะอย่าง
ต่อให้ร้อยแซน ล้านแซน ก็เจาะเกราะความรักไม่เข้าหรอก
ยังไงก็ยังเชื่อใจพี่ยอดอยู่เสมอ เท่าที่ผ่านมาไม่เคยเห็นจะนอกใจทีมเลย
พระเอกแบบนี้นี่แหละ..คนอ่านเฝ้ารอมานานนนนนนนนน
:กอด1:ขอบคุณ เป้ +1 คับ
ป้อล่อ...ได้เจาะไข่ yakusa ในกะทู้เป้ด้วย เอิ้กเอิ้ก
-
หุหุหุ งิ๊ดเรยนังแซน ขอแบบทีมตอกกลับหน้าหงายไม่กล้ามาทำตัว"แม่ไม่ว่าเหรอ?" อีกเลยได้ไหมอ่ะ :m20:
-
หูยยย...อ่านตอนพี่ยอดยืนกรานไปส่งนังแซน
ปล่อยให้น้องทีมต้องหนีเข้าห้องไปนั่งเสียใจอยู่คนเดียวแล้วปรอทพุ่งทะลักจุดเดือดเลยอ่ะ :fire:
โค่ดแค้น(แทนน้องทีมเลย)
แบบว่าทำไรไม่ได้ จะอาละวาดก็ใช่ที่ ต้องเก็บอาการอย่างเดียวเลย สงสารทีมอ่ะ T__T
เคืองพี่ยอดเว๊ยยยยย :m31: เห็นใจคนอื่นตลอดๆ เคยเห็นหัวอกคนข้างกายบ้างม๊ายยยย....
ถ้าไม่เห็นแก่ความดี 5 ปี จะยุให้น้องทีมหาผัวใหม่เลย อ๊ากกกกกกกกกซซซซ
สงสัยจะอ่านตอนหน้า เราต้องไปนั่งสมาธิมาก่อน ให้ใจร่มๆ
ไม่งั้นเจอแบบตอนนี้อีก ความดันทะลุออกลูกกะตาพอดี :เฮ้อ:
-
คุณเป้ จัดชุดใหญ่ให้ คุณไฮซ้อ แซน จักหน่อยแน๋
เคืองพี่ยอด :angry2: รู้แล้วว่าตัวเองน่ะ ไม่คิด แต่คนอื่นเค้าคิดนิ เด่วปัดเหนี่ยว
-
ยกนี้หวุดหวิดอ่ะทีม
อย่ามัวตั้งรับสวนกลับไปบ้างดิ :m16:
-
นังแซนนี่มันร้ายนะค่ะ หัวหน้า อย่าได้วางใจ ลงมือก่อนได้เปรียบนะค่ะ
-
โหยยยย
พี่ทีมเจอ ศึกหนักอ่ะ :m16:
แถม ดูท่าทาง พี่ยอดอ่ะ ตัวดีเลย นำไฟนอกเข้าบ้านนน
พี่ทีมน่าจะ สอนพี่ยอดมั่งเหอะ เรื่องรู้เท่าทันคนเนี่ย เหอๆๆๆ
-
:ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:
สู้ๆ...........มันส์มาก
-
แรงๆๆ
เอาใจช่วยพี่ทีมสุดฤทธิ์
-
โอ้ววววววมี outdoor ด้วยอ่ะ
น้องทีมเก่งมาก สู้ๆๆๆๆๆ
-
หู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มี out door ด้วยแหะ 555++
สู้เผื่อผัวต่อไปนะครับทีมมมม 555+
ขอบคุณมากนะครับ :3123:
-
มาเม้นก่อน เพราะยังอ่านไม่ถึงไหนเลย
แห่ะๆ
เค้าบอกว่าเรื่องนี้สนุก เลยตามมา
และมันก็เป็นจริง
ผมอยากเขียนเรื่องได้สละลวยอย่างพี่เป้บ้างง่ะ
ชอบพี่ทีม แกร่งดี ถูกใจ
หุหุ
ไปอ่านต่อก่อนน๊าาา
-
่เพ่ยอดเอาอีกแล้วน๊าาาาาาาาา เหมือนคราวนังแม็กซ์เลย ความใจดีหริอความเห็นอกเห็นใจคนอื่น ถ้ามากเกินไปจะกลายเป็นว่า เผาบ้านตัวเอง ซะเองนะ :เฮ้อ:
ึถึงเจตนาเราจะบริสุทธิ์ใจ แ่ตุ่้ถ้าอีกฝ่ายไม่ ก็ควรตัดใฟแต่ต้นลมเสีย หรือพี่ยอดจะยอมให้อินังแซนเข้ามาป่วนจนความรักพังหรอกนะ ส่วนเรืองธุรกิจ ถ้ายังเป็นแบบนี้ ก็ควรจะตัดไปซะเถอะ ลูกค้่าแบบนี้ ยิ่งเป็นคนรักเก่าด้วยแล้วมันก็เป็นหอกข้างแคร่อ่ะนะ ถึงจะรู้ว่าทีมฉลาดและเข้มแข็งและพี่ยอดเองก็ไม่คิดอะไร ถ้าโดนก่อกวนมาก ๆ เข้า
มันก็กลายเป็นความเบื่อ ความเซ็งได้เหมือนกัน อยู่สงบสุขอยู่ดี ๆ ต้องมาคอยรับมือ อิหน้าไหนก็ไม่รู้
ต้องมาคอยคิดป้องกัน มันเหนื่อยเข้าจายหมายยยยยยยยย :เฮ้อ:
แล้วถ้าีทีมหมดขีดความอดทน จะรู้สึกกกกกกก
แล้วอีกอย่างถึงพี่ยอดไม่รู้สึกอะไร แค่ทำตามหน้าที่ แต่อย่าลืมว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดเช่นนั้น
บางอย่างที่เราคิดว่า หยวน ๆๆๆเช่นการที่ทีมขอไปส่งด้่วยแต่ไม่ยอมให้ทีมไปแต่จะไปคนเดียว แต่มันคือการ เสียหน้าของทีมนะ ทำให้อีกฝ่ายมาเยอะเย้ยคนรักของเรา :seng2ped:
+1 o13 ยังคงความสนุก และมันส์ เหมือนเดิม ทีมแรงได้ใจเหมือนเดิมนี่สินางเอกยุคใหม่ :z2:
ปล. ชอบเรื่องเอ้ วุธเหมือนกันค่าาาาาาาาาาาาาา :man1: o13
-
สมน้ำ สมเนื้อ มาก :z2: :z2: มันส์ มาก แน่ ๆ ทีมสู้ ๆ :z2: :z2:
ไม่พูด ใช่ว่ายอม o13
-
อย่างนี้ทีมต้องปราบเเซนให้อยู่หมัด
o13 o13
-
อีแซนนี่มันกวนตีนนน น่าจะตบให้ฟันร่วง ชิ :mc4: :mc4: :mc4: :pig4:
โจ้
-
:beat:เกียจนางแซนนนนนนนนนนนนนน พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ฮ่าๆๆ ไงๆพี่ยอด ก็ไปไหนไม่รอดอ่ะ
-
จะบอกว่าชอบมากกกกค่ะ
แต่ขอสารถาพนะว่าอ่านตอนสึนมิ พี่ยอด ตาย ตอนนั้นแบบ อึ้ง จุก ช้อก เหมือนมีคนเอาค้อนมาฟาดหัวหง่ะ
มึนไปเลยพักนึง จิงๆนะ
แล้วก้อคิด ไม่น่าอ่านเลยกู๊ ไม่น่าเล้ยยยยยยยยยยยยยย
เสียใจเว้ยยยยยยยยยยย เสียใจจนหยุดอ่าน ไม่กล้าอ่านต่อภาคสอง
จนทำใจ เอาวะ มาอ่านก่อดะ พอมาอ่านแล้วปรากดพี่ยอดยังไม่ตายนะ
โอ้ยยยย บ้าาาาาาาา ยิ้มแก้มปริ จะบ้าตาย
ขอให้สองคนนี้ยังรักกัน ก้อจะตามอ่านต่อ เปนกำลังใจให้ต่อไปค่า :pig4:
-
เอาให้ร้ายๆ เลยนะทีม
-
แซนป่วนได้ตลอด.....ทีมรีบจัดการนะคับ
-
ขอตบ :beat: ตามด้วยชี้หน้ามานนังแซน :angry2:
อย่าปล่อยให้มันลอยนวลนะน้องทีม :m16:
คุณเป้ของคนอื่นอย่าเพิ่งไปอ่าน มาต่อเรื่องนี้ไปเรื่อยๆนะคะขอร้องงงง :กอด1:
-
จะบอกว่าชอบมากกกกค่ะ
แต่ขอสารถาพนะว่าอ่านตอนสึนมิ พี่ยอด ตาย ตอนนั้นแบบ อึ้ง จุก ช้อก เหมือนมีคนเอาค้อนมาฟาดหัวหง่ะ
มึนไปเลยพักนึง จิงๆนะ
แล้วก้อคิด ไม่น่าอ่านเลยกู๊ ไม่น่าเล้ยยยยยยยยยยยยยย
เสียใจเว้ยยยยยยยยยยย เสียใจจนหยุดอ่าน ไม่กล้าอ่านต่อภาคสอง
จนทำใจ เอาวะ มาอ่านก่อดะ พอมาอ่านแล้วปรากดพี่ยอดยังไม่ตายนะ
โอ้ยยยย บ้าาาาาาาา ยิ้มแก้มปริ จะบ้าตาย
ขอให้สองคนนี้ยังรักกัน ก้อจะตามอ่านต่อ เปนกำลังใจให้ต่อไปค่า :pig4:
เห็นด้วยอย่างที่สุด...
:L2:
-
ทีมแรงเสมอต้นเสมอปลาย ชอบจัง
แรงแบบรู้กาละเทสะ o13
เอาคะแนนเต็มไปเลยรอบนี้
แถมกองหนุนอย่างเพียบอ่ะ พี่ยอดจะไปไหนพ้น :laugh:
-
ในที่สุดผมก็เจอคนซาดิสเยี่ยงตัวผม (ซะงั้น 55)
มันต้องงี้พี่ นายเอกยุคใหม่ต้องรู้จัดเอาคืน 55 o13
-
เเรง :serius2: กรีดร้องใส่หน้าเเซน
เเล้ว อะจ้ากกกกก :beat:
พี่ยอดเท่เหมือนเดิม เเต่ดีเกินไป ไม่เเนวๆ
ขอบคุณค่ะ
-
o13
ยกแรกผ่านไป...
แต่ละตอนยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ..รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณ+รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณเป้
-
แน่จริงๆเลยทีม o13
-
ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ทีมก็ยังแรงดี ไม่มีตก o13
และเช่นกัน
ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน พี่ยอดก็ยังคงแสนดี(เกินไป) อยู่เช่นเคย :laugh:
-
พี่เป้ ขาาาาาาาาา
เบนอ่านตอนนี้แล้วอึดอัด ในหัวใจเหลือเกิน(เวอร์ไปมะเนี้ย)
มันรู้สึกแย่ อะเวลาเราต้องการอะไรมากๆ แล้วมีคนมาขัด แล้วไอคนมาขัดดันเป็นคนที่เราไม่ชอบขี้หน้าเสียด้วย
มันรู้สึดหงุดหงิดถึงที่สุด
บางครั้งเราอาจจะดูเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เราก็อยากให้คนของเรา เข้าข้างเราคนเดียว นิ่หน่าา
:z3: :z3:
-
คู่ต่อกรคราวนี้ดูท่าทางไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
ชักเป็นห่วงน้องทีมซะแล้วสิ
-
สะใจจริงๆ น้องทีม... o18
แรงได้ใจ แต่ขอแรงงงงงงง กว่านี้
สำหรับมารร้ายแบบแซน
เบื่อตายอดจังเลย..... :beat: :beat:
ขัดใจสุดๆ ....น่าจะให้เสียน้องทีมอีกรอบ
เผื่อจะฉลาดขึ้น อะไรจะสุภาพบุรุษเกินจริง
เรื่องเทคแคร์ก้อให้ลูกน้องระดับหัวหน้างานดูแลไป
เจ้าของบริษัทฯ ลงมาดูแลเองเลย
แล้วบอกว่าไม่ได้คิดอะไร เชื่อดีมะ
+1 น้องเป้ อากาศเปลี่ยนอีกแล้ว
รักษาสุขภาพด้วย :L2:
ใช่ๅ พี่ยอดทำตัวมีลับลมคมในนะ ทำเป็นบอกกลัวทีมไม่สบายใจเลยไม่บอก แล้วรู้ที่หลังนี่มันสบายใจจังอ่ะ
ทีมก็อภัยให้ง่ายจัง งี้ก็ได้ใจแย่
-
แซนมาแรงนะ
เป็นผมก็คงรับไม่ได้เหมือนกันที่พยายามจะป่วน
เหตุผลที่ไม่บอกเพราะกลัวไม่สบายใจนี่ อีกแล้วนะ
มารู้ทีหลังเสียความรู้สึกกว่าเยอะ
ปล. มีใครคิดมั้ย ว่าพี่ยอดหื่นโคต :z1: ทุกวันเลยอ่ะ
-
พี่ยอดยังไม่เข็ดอีก มองคนอื่นในแง่ดีเสมอเป็นคนดีเกินไป
น้องทีมก็ยังแซ่บเหมือนเดิมเลย สงสารวาดะซังเลยต้องขับรถ 2 รอบ
วาดะซังกับน้องแก้ว แล้วน้องคิมกับน้องต้อมหรือเปล่าเนี่ย
:man1:น้องเป้ อากาศร้อนๆ ระมัดระวังสุขภาพด้วย
-
ดีใจจัง ป้าอ่านทันแล้ว จะตามอ่านต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ
เนื้อเรื่องมีจุดที่ทำให้น่าสนใจดี ภาษาเข้าใจง่าย ไม่ซับซ้อนดีค่ะ
สนุก และสะใจกับ หนูทีมมากๆ แต่การหายไปเป็น 5 ปี เนี่ย ป้าจิตตกเหมือนกันนะ
555 :pig4:
-
ของๆ ใคร ของใครก็ห่วง ของใครใครก็ต้องหวง
5555 ร้องเพลงเก่าๆ ซะเลย
ทีมแจ่มมากๆ อุปสรรคเข้ามาไม่หยุดหย่อน สู้ๆ นะ ให้รู้ว่าใครเป็นใคร
พี่ยอดก็นะ น่ารักเกิ๊นนนนนนน ทันคนหน่อยดิ ทีเรื่องอื่นละเก่งนัก
รอลุ้นต่อไป ให้กำลังใจผู้แต่งนะค้าบบบบบบบบบบบ
-
ขอให้พี่ยอดมั่นคงอย่างนี้ตลอดไป
-
ดีค่ะพี่เป้ :กอด1: :จุ๊บๆ:
ไอยอมรับเลยว่าอ่านตอนนี้แล้วใจหายใจคว่ำไปนิสนึง :เฮ้อ:
นังคุณแซนนี่ร้ายตัวแม่เลย แถมมันรวย&ไฮโซทำอะไรก็ได้อีกต่างหาก :fire:
เคืองนิดหน่อยที่พี่ยอดentertainคุณแซนนั่นไม่มีลิมิตเอาซะเลย ถึงจะรู้ว่าไม่มีอะไร แต่มันก็เสียหน้าและเสียใจนะที่สนใจแฟนเก่าขนาดนั้นน่ะ o18
รู้นะว่ารักกันแต่ทำตัวให้มันดีๆหน่อย :angry2:
หึหึ~ คุณวาดะเล็งแก้วจริงๆด้วย อยากรู้จังว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ ทำไมแก้วถึงหน้าแดง งานนี้ไม่มีมาปรึกษาเพื่อนๆเลยนะแก้ววว :laugh:
Miz U always & take care yourself :bye2:
-
แรงดีไม่มีตก แรงดีจัง ชอบๆ ฮ่าๆๆ
ตอนแรกเหมือนทีมจะแพ้ แต่ดูท่าจะคิดผิดเพราะทีมเล่นเอาคุณวาตะมา
สุดท้ายคุณแซนเลย K.O. ไปเลย :laugh:
เอ้า สู้ๆ ทั้งพี่เป้และ ทีมจ้า
-
:call:
-
“...ถ้าพี่ยอดไปส่งคุณแซน ทีมขอติดรถไปด้วยละกันนะ...” ผมขัด
“...เอ่อ............” พี่ยอดมองหน้าผมกับคุณแซนสลับกัน
“...ไปส่งทีมที่บ้านมิ้นท์ด้วย...คืน นี้ทีมจะไปค้างที่นั่น...” ผมเดินไปกระซิบพี่ยอด
“...ทำไมอ่ะ...”
“...อยู่ ดี ๆ ก็อยากไป...” ผมตอบเบา ๆ
“...ทีมไม่ต้องไปส่งพี่หรอก...พี่เกรงใจ ทีมพักผ่อนดีกว่านะ...ยอดจำทางไปบ้านพี่ได้...ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็มา เค้าไปส่งพี่หลายครั้งแล้ว...” คุณแซนยังยั่วโมโหผมต่อ
“...ตกลงพี่ยอด จะไปส่งคุณแซนเองหรือเปล่า...” ผมจ้องพี่ยอด
“...พี่ขอไปเองนะ...” พี่ยอดเงียบไปนิดนึงก่อนจะตอบ
>> ที่พี่ยอดไม่ให้ทีมไปด้วย เพราะไม่อยากให้ทีมไปบ้านมิ้นท์ปะ (อารมณ์เมียน้อยใจปั๋วจะหนีออกจากบ้าน 555 :laugh:)
แต่ก็นะ สกิลพี่ยอดกะทีมยังห่างชั้นกันเยอะ o18
รอจ้า :กอด1:
-
อยากอ่านต่ออะะคร้าบบมารอ ๆ
-
แอบเคืองพี่ยอดจริงๆเลย เข้าใจว่าเป็นลูกค้าแต่พี่ยอดก็เป็นคนดีงี้อ่ะนะ นังแซนเลยได้ใจ
ก็ดีนะเนี่ยที่เป็นทีม แรงดีจริงๆ พี่ยอดหึงอ่ะดิที่ทีมบอกจะไปเที่ยว เชอะ
รักเดียวใจเดียวอย่างนี้ก็ขอเชียร์ต่อไป ขอให้แคล้วคลาดมารผจญอย่างนังแซนด้วยเถิด สาธุ :กอด1:
-
ฉากนี้หวานดีครับ น้องทีมก็ฉลาดมากๆ เข้ามายืนยันต่อไปว่า
รักพี่ยอด ชอบพี่บีท เกลียดนังแซน(แสนสาหัส)
-
ทีม สุดยอดเลยอ่ะ
เจอร้ายๆอย่าง แซน ก็ไม่หวั่น
พี่ยอด อย่าหวั่นไหวน้าา
พี่เป้ สู้ๆๆๆ :L2:
-
ยังไงๆ ต่อไปจะทำไง ทีมสู้ๆๆนะๆๆ
:z13: :z13:
-
สงสารพี่ยอดจังแฮะ งานนี้คงจะไปไหนไม่รอดแล้ว
-
:oni1:
:oni3:
:call: :call: :call:
-
มารอทีมปิดบัญชีคุณแซนเสียทีค่ะ :pigangry2:
แอบลุ้นคุณวาดะกับแก้วด้วย ยัยแซนจะได้ตกกระป๋องไปเลย o18
-
คุณแซนเธอแรงได้ใจจจริงๆ
:beat:
กลัวความเป็นสุภาพบุรุษของพี่ยอดจะทำให้เสียทีคุณแซน
น้องทีม สู้ สู้ นะ คนอ่านเอาใจช่วย
-
ในที่สุด ผมก็ตามทัน
555
อ่านหามรุ่งหามค่ำเลยทีเดียว
ตอนสึนามิ ที่ได้อ่านเมื่อเช้า เอาเปนว่าทำผมจิตตกไปเลย จะนอนกลางวันก็ไม่หลับ - -*
พอรู้ว่าพี่ยอดยังอยู่ รีบอ่านต่อๆๆๆๆๆ
พอกลับมาเปนเหมือนเดิม ก็ยิ้มออก ซะงั้นอ่ะ 555
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: พี่เป้ 1 ที
เปนกะลังใจให้คับ
วันนี้พี่เป้จะมาลงมั้ยน๊าาาา~
-
แซนแรงนะ...แต่ยังสู้น้องทีมเราไม่ได้
ส่วนพี่ยอดอย่าเอนไปทางอื่นล่ะ
ปล.เป็นกำลังให้นะคุณเป็ สู้สู้ :bye2:
-
กรี๊สสส ไมไ่ด้อ่านเดือนเดียว
10 ตอนน = =!
ในที่สุดก้ตามทันนน
พี่ยอดกะทีมม หมานเกินไปแระนะ
อิจฉาอ่าาา >"<
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
มารออ่านคร้าบบบ
-
จะใครก็สู้ทีมของผมไม่ได้หรอก 555+
รอตอนต่อไปครับ^^
-
มีแต่คนมารออ่านทั้งนั้น แต่ต้นตอ ไม่ปรากฏเรื่องราวอันใด คนแก่งอนนะคะ
-
^
^
^
อุอุ
พี่เป้แก่แร้วรึนี่
อิอิ
มารออ่านเหมือนกานคับ
ยังคอนเฟิรม์เรื่องไอพี่แซนอยู่ ชิชิ
-
...ขอโทษที่หายไปนาน ตอนอากาศดี คนเขียนก็มัวแต่แRดซะจนรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ พอดีขึ้นก็มีคิวลดน้ำหนัก ฟิตหุ่นนิดนึง เพราะกลัวพุงปลิ้นตอนเปียกน้ำช่วงสงกรานต์...ถ้าวันนี้กลับเร็วจะมาต่อให้ แต่ถ้ากลับช้าก็เจอกันพรุ่งนี้นะครับ...อย่าเพิ่งโกรธนะ...ถ้าหุ่นดีแล้วจะโชว์หุ่นแทนหน้าบ้าง 555++
-
หน้าสวยแล้วครับเป้
แต่ไม่อยากให้ แร่ด เลย
-
มาเลยๆ
อิอิ
รออ่านเน้อออ
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คิดทึ้ง คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงง :-[
-
ฮ่า ๆ พี่เ้ป้มีพุง
มาไว ๆนะพี่
รอจนเหงือกแห้งล่ะ
อยากเห็นแซนโดนทีมจัดการเร็ว ๆ :beat:
-
คืนนี้จะได้อ่านมั้ยอ่า
รอมาหลายวันแล้วน้า
-
:oni1: เข้ามารอพี่ยอดกับน้องทีมคับ
และแอบคิดถึง :m1: เป้ ด้วยคับ อิอิ
-
ใช้เวลา3-4วันอ่านเรื่องนี้
อยากรู้เหลือเกิ๊นว่าทีมทำบุญยังไง
ศัตรูเยอะสุดๆ แต่ละนางเห็นแล้วแทบกระอัก
ว่าแต่ตั้งแต่เจอมานังแซนนี่แรงสุดแล้วนะเนี่ย
เกลียดมานนนนนนนนนน :fire: :angry2: :fire: :angry2: :fire: :angry2:
ทำไมรู้สึกเหมือนเรื่องนี้มีแต่ทีมที่ต้องคอยสู้รบตบมือกันคนอื่น
พี่ยอดไม่เห็นต้องมาคอยกันให้ออกจากทีมเลย
อิคุณกรณ์นั้นลำพังแค่ทีมยังจัดการได้เลย
สู้เขานะทีม เป็นกำลังใจให้
พี่เป้ก็สู้ๆนะค่ะ รักพี่เป้มากมายค่ะ
ปล.ฆ่ามัน! o18 o18 o18 :m31: :m31: :m31:
-
อย่านะพี่ยอด ห้ามใจอ่อน เด็ดขาด
อย่าเป็นพระเอกละครหลังข่าวเรย
ได้โปรด...........................
เชียร์ทีมสุดใจขาดดิ้น
สู้ สู้ พี่เป้ รออ่านน๊า
-
โอย
ไม่ไหวจะเคลียร์
พี่ยอดก็รู้ทั้งรู้น่าจะพูดกะอดีตให้เคลียร์บ้าง
สู้สู้เค้านะทีม
ไม่มีใครชนะเราหรอก ชิ
-
นังแซนดี้ทำตัวเป็นแผลเก่าเก็บ ตกสะเก็ดคันยิบๆ คงอยากได้ไม้เท้า"ยอด"ทองไปเกาจนตัวสั่น
ทิมมี่เลยต้องลุกขึ้นมาแผลงเดช สำแดงอิทธิฤทธิ์ ปลิดชีพนังแซนดี้เสียที
นี่คงเป็นเพียงแค่ปฐมบทแห่งศึกใหญ่ในครั้งนี้
ยังต้องตั้งตารอคอยกันต่อไปในศึก "แซนดี้ศิษย์สำนักคัมภีร์ไฮโซวววว ปะทะ ทิมมี่ผู้ครอบครองไม้เท้ายอดทอง ตะบองฝังมุก"
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส~
-
:เฮ้อ:
มาสะทีสิคะ ป้าแก่ๆ รออ่านอยู่เน้อ
:call: :call: :call:
-
:m7:
-
มารอเหมือนกันค่ะะะะะะะะ :z2:
-
:m22:
-
หลังจากผ่านมินิบอส "ชัช" มาแล้ว :a2:
คราวนี้ก็ต้องมาเจอบอสใหญ่ของด่านนี้ "แซนดี้" :a5:
หุหุ เอาท์ดอร์นิ *.* น่า ... :m25: ... มากๆเลยอ่ะพี่เป้
-
มาติดตามครับ เดือนเมษาแล้วนะครับ
-
รอเป้เอาหุ่นมาโชว์ อยู่คับ
สงกรานมีโปรแกรมหลบร้อนแล้วเหรอคับ
อิจฉาจัง ยังไงสนุกเผื่อด้วยนะคับ
ที่แน่ ๆ วันนี้เข้ามาอ้อนขอตอน 11 คับ o11
-
เอา 11 กะ 12 เลยได้ป่ะ
เอิ๊กๆ
ขอหารอนาน
555
-
:call:มารอจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call:
-
คิดถึงพี่เป้ คิดถึงพี่ยอด คิดถึงทีมมมมม ^^
-
อยากกกอ่านต่ออะคร้าบบบบบบบ
:mc4:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 11
...ถึงแม้คุณแซนจะพยายามเข้ามาป่วนผมกับพี่ยอดโดยเอาเรื่องงานมาอ้าง แต่ผมก็จัดการป้องกันไว้ได้ทุกทาง...จนพี่ยอดต้องบอกว่าคุณแซนอาจจะไม่เลือกบริษัทพี่ยอดและบริษัทผมดูแลการก่อสร้างกิจการใหม่ของเค้า...ผมรู้สึกแย่ที่ทำให้พี่ยอดเดือดร้อนเพราะดันเอาเรื่องส่วนตัวไปทำให้เรื่องงานหยุดชะงัก...
“...กูคิดว่าจะยอมให้พี่ยอดตามใจคุณแซนว่ะ...” ผมพูดกับเพื่อนสาวด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ ในร้านมิ้นท์
“...แกจะบ้าเหรอ...”
“...ไม่ได้นะ...ยอมง่าย ๆ แบบนี้มันไม่ใช่มึงเลย...”
“...แต่ถ้าเค้าไม่ทำสัญญาบริษัทก็เสียลูกค้าไปเลยนะ...”
“...ปล่อยไปรายเดียวไม่เสียหายหรอก...” คิมพูดหน้าตาซีเรียส
“...แต่พี่ยอดกำลังจะได้ผลงานอ่ะ...”
“...เดี๋ยวเราพูดให้...พี่ยอดเค้าอยู่ในส่วนปฏิบัติการ...เค้าไม่จำเป็นต้องหาลูกค้านี่นา...ถ้าเค้าปล่อยวาง ให้ฝ่ายการตลาดดูแลทุกอย่างก็จบ...” แก้วนั่งฟังมานาน ออกความเห็น
“...เอ่อ...พี่ยอดกับกรรมการอีกคนเค้าไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่อ่ะ...” ผมพูดเบา ๆ เพราะมันเป็นความลับของบริษัทพี่ยอด
“...อ๋อ...พี่ยอดก็เลยอยากทำผลงานมั่ง...ว่างั้น...” มิ้นท์พูดแล้วถอนหายใจ
“...ทีมบอกว่ารู้เขารู้เรา...รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง...ทีมรู้จักคุณแซนดีแล้วเหรอ...” แก้วพูดให้ผมคิด
*
*
...ใช่สิ...ผมได้รู้เรื่องราวของคุณแซนจากแวดวงก็อสซิปทั้งนั้น...ยังไม่ได้ตามสืบด้วยตัวเองเลยนี่นา...กลับถึงห้องยิ่งเห็นพี่ยอดซึมและเครียดกับเรื่องงาน ผมยิ่งรู้สึกผิด...ยามที่พี่ยอดล้มตัวลงนอน เค้าพลิกไปพลิกมา ผมมองฝ่าความมืด เห็นเค้านอนเอามือก่ายหน้าผาก ลืมตามองเพดาน...เค้าคงหนักใจที่ต้องเลือกระหว่างงานกับผม...
“...คิดอะไรอยู่พี่...” ผมถามพลางพลิกตัวเขยิบเข้าไปใกล้มากขึ้น
“...เปล่า...”
“...ถ้าเป็นเรื่องงานพี่ยอดจะพาคุณแซนไปกินข้าวบ้างก็ได้นะ...ทีมไม่ว่าอะไรหรอก...”
“...ทีม...ละเมอหรือเปล่า...” พี่ยอดเขย่าคางผมเบา ๆ
“...เดี๋ยวเหอะ...พอเราใจดีก็กวนนะ...” ผมหลบมือพี่ยอดโดยซุกหน้าลงไปที่อกเค้า
“...นึกยังไง ถึงปล่อยพี่ไปหาแซนได้อ่ะ...ไม่กลัวเหรอ...”
“...เชื่อใจ มั่นใจ และเข้าใจ...ทีมเชื่อใจว่าพี่ยอดรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร...ทีมมั่นใจว่าพี่ยอดไม่มีทางกลับไปคบคุณแซน...ทีมเข้าใจว่าพี่ยอดต้องการทำผลงาน เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่พี่ยอดจะได้ประโยขน์คนเดียว...ในฐานะลูกจ้างอย่างทีม...ถ้าบริษัทมีลูกค้ามากขึ้น ปลายปีลูกจ้างก็อาจจะได้โบนัสไปด้วย...ทีมไม่อยากเห็นแก่ตัวทำให้พี่ยอดและคนอื่นเดือดร้อนเพราะทีมคนเดียว...”
“...ดักพี่ไว้หมดแบบนี้พี่จะออกนอกลู่นอกได้ยังไงล่ะเนี่ย...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...พี่ยอดรีบ ๆ จบงานนี้ให้เร็วที่สุดละกัน...ไม่งั้นทีมจะไปตามทางของทีมมั่งแล้ว...” ผมพูดทีเล่นทีจริง
*
*
…เมื่อพี่ยอดต้องคุยงานกับคุณแซนจนไม่มีเวลาให้ เราสองคนแทบไม่ได้เจอกันเลยหลังจากผมปล่อยให้เค้ามีอิสระเต็มที่ เช้าก็ออกไปทำงานพร้อมคุณวาดะ เย็นก็ไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าสมัยเรียนบ้าง ไปช็อปปิ้งคนเดียวบ้าง...อยู่ห้องก็เซ็ง มิ้นท์งก็ไม่มีเวลาออกจากครัวมาเม้าท์ได้บ่อย ๆ...เพื่อนสาวแก้วกว่าจะเลิกงานก็สี่ทุ่มครึ่ง...คิมเองก็เข้าคอร์สเรียนภาษาตอนหัวค่ำ และมารอกลับบ้านพร้อมต้อมตอนดึก ๆ ทุกวัน...มองในแง่ดีผมจะได้ฉายเดี่ยวไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง...
“...เข้ามาทำอะไรอ่ะ...” ผมถามชัชที่มาป้วนเปี้ยนแถวโต๊ะทำงานของผม
“...เอ่อ...เอาหนังสือมาให้อ่าน...” ชัชทำตัวมีพิรุธ แต่ก็เอานิตยสารไฮโซยื่นให้ผม
“...ขอบใจ...แต่เราไม่ชอบอ่านหนังสือประเภทนี้...” ผมไม่รับ และเดินไปนั่งประจำที่
“...ไม่ได้ให้อ่าน จะให้ดูรูป...พี่ยอดกับคุณแซนนี่เหมาะสมกันจังเนอะ...” ชัชเปิดหน้าที่คั่นไว้ให้ผมดู
“...โห เหมาะสมกันมากเลย...พี่ยอดทำหน้าเบื่อ ส่วนคุณแซนยิ้มระรื่น...ถ้าเธอมีแฟนแล้วแฟนทำหน้าซักกะตายแบบนี้เวลาถ่ายรูปคู่กัน เธอคงภูมิใจน่าดูเลยเนอะ...” ผมหัวเราะเสียงดัง
“...แหม...ชั้นก็รู้ว่าเธอน่ะมันพวกปากแข็งใจแข็ง...เอารูปพวกนี้มาให้ดูเธอคงไม่รู้สึกอะไร...แต่ระวังไว้เถอะ...เธอรู้จักคุณแซนน้อยไป...”
“...อืม...ที่ผ่านมารู้จักน้อยไป แต่อีกสักพักคงได้รู้จักกันมากขึ้น...ว่าแต่เธอมายุ่งอะไรกับพวกเราอ่ะ...อย่าคิดว่าจะเสี้ยมชั้นกับคุณแซนให้ตีกันแล้วเป็นตาอยู่มาคว้าพี่ยอดไปกินนะ...ฝันไปเถอะ...” ผมยิ้มมุมปาก ได้ผลชัชสะบัดหน้าเดินกลับเค้าท์เตอร์ทันที
*
*
...ที่ผ่านมาคุณวาดะเคยชวนผมไปออกงานสังคมหลายครั้ง แต่ผมก็ปฏิเสธทุกครั้งเพราะเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามันระหว่างผมกับพี่ยอด...เย็นนี้ผมเป็นฝ่ายขอเจ้านายไปงานเปิดตัวสินค้าใหม่ที่ห้างดังใจกลางกรุงเทพฯ...โชคดีที่เราสองคนพักอยู่ตึกเดียวกัน เลิกงานคุณวาดะพาผมแวะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน...ค่อยมั่นใจขึ้นมาหน่อย...
“...โห...ทีม...ถ้าคุณแต่งตัวอย่างนี้ไปทำงาน คนอื่นคงคิดว่าคุณเป็นกรรมการบริษัทอีกคนมั้ง...” เจ้านายผมพูดยิ้ม ๆ เมื่อเราออกมาเจอกันอีกครั้งหลังแปลงโฉม
“...นาน ๆ ได้ใส่ที...พี่ยอดไม่ชอบให้แต่งตัวเยอะ...” ผมพูดแก้เขิน
“...อ้าว...แก้ว...เดี๋ยวผมไปงานกับทีมแล้วจะรีบกลับมารับไปส่งบ้านนะครับ...” เจ้านายผมหันไปเห็นแก้วที่กำลังเดินตรวจฟลอร์พอดี
“...ไม่ต้องหรอกครับ...แก้วกลับเองได้...” แก้วพูดเสียงเศร้า...ปกติมันก็ดูเศร้าอยู่แล้ว นี่มันคงคิดถึงเรื่องความแตกต่างทางฐานะอีกแน่นอน
*
*
...ภายในงานเป็นเหมือนที่ผมเคยเห็นในโทรทัศน์...มองไปทางไหนก็มีแต่คนดังในแวดวงต่าง ๆ...แต่ละคนโหมประโคมเครื่องประดับแวววาว เสื้อผ้า กระเป๋าแบรนด์เนม เสียงพูดคุยดังอื้ออึง...คุณวาดะพาผมไปที่นั่งริงไซด์เพื่อดูการเปิดงาน และแฟชั่นโชว์...คนอื่นอาจจะชอบกัน แต่ผมรู้สึกเบื่อมากที่ต้องนั่งเก๊กเพราะไม่รู้จักใครซักคน...
...พิธีกรเริ่มพูดไปเรื่อย ๆ ตามสคริปต์ ผมมองข้ามรันเวย์เตี้ย ๆ กั้นอยู่เพื่อนายแบบนางแบบทั้งหลายได้เดินแฟชั่นโชว์...ทันใดนั้นผมก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นพี่ยอดกับคุณแซนเดินเคียงคู่กันมานั่งตรงที่ว่างอยู่สองที่เยื้อง ๆ กับที่ผมนั่ง...เราสบตากัน พี่ยอดทำหน้าไม่ถูก ต่างจากคุณแซนที่ยิ้มระรื่นมองผมเหมือนเป็นผู้ชนะ...
“...ทีม...ยูโอเคมั้ย...” คุณวาดะกระซิบถามผม
“...อืม...ไม่ต้องห่วง ไอสบายดี...” ผมตอบและยิ้มให้ก่อนจะหันไปสนใจกับการแสดงบนเวทีต่อ
“...ผมกำลังคิดว่าเราอาจจะพลาดลูกค้าอย่างคุณแซนนะ...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ไม่รู้สิ...ผมว่าคุณแซนแปลก ๆ...ตอนที่ผมต้องเทคแคร์เค้า ผมมีความรู้สึกว่า เค้าไม่ได้จริงจังกับธุรกิจใหม่ที่เราจะร่วมงานกัน...” เจ้านายผมพูดเบา ๆ ตามองบนเวที คุณแซนจะได้ไม่รู้ว่าเราคุยเรื่องเค้า
“...เดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยเข้ามาคุยกับคุณเลยนี่...” ผมถามยิ้ม ๆ
“...นี่ไง ผมถึงว่าบริษัทเราต้องพลาดลูกค้ารายนี้แน่ ๆ...” เจ้านายผมพูดหน้าเฉย ไม่มีเดือดร้อนเลย
“...แล้วคุณไม่เสียดายเหรอ...ลูกค้าหายไปรายนึงเลยนะ...”
“...ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย...หาลูกค้ามันไม่ใช่หน้าที่ผม...เรามีฝ่ายการตลาดไว้อยู่แล้วนี่...แต่ถ้าระหว่างที่ผมมาออกงานเจอคนเยอะ ๆ อย่างนี้แล้วได้ลูกค้าก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้...”
*
*
...อยากให้พี่ยอดคิดอย่างเจ้านายผมจัง...แต่พี่ยอดเป็นคนเข้าหาคนไม่เก่งเค้าจึงไม่เคยทำผลงานในเรื่องหาลูกค้าเข้าบริษัท...แต่ในส่วนงานที่เค้าดูแลอยู่ก็ไม่เคยมีปัญหาทุกอย่างราบรื่นดี...ปัจจัยที่ทำให้พี่ยอดอยากได้ลูกค้าคือกรรมการบริษัทอีกคนเป็นหุ้นส่วนที่คอยทานอำนาจกันอยู่ เพราะเค้ารู้ว่าพี่ยอดเป็นแค่ตัวแทนของครอบครัวคนญี่ปุ่นที่พี่ยอดเคยช่วยชีวิตสมัยสึนามิ หรือเรียกง่าย ๆ ว่าเป็นกรรมการผู้มีอำนาจแต่ในนาม เจ้าของบริษัทจริง ๆ คือคนญี่ปุ่นที่ไม่สามารถเป็นหุ้นใหญ่ที่สุดของบริษัทในประเทศไทยได้...ดังนั้นตำแหน่งกรรมการบริษัทที่พี่ยอดได้มาเป็นแค่คนคอยเซ็นเอกสารและดูแลเรื่องปฏิบัติการที่พี่ยอดถนัด ส่วนด้านบริหารพี่ยอดยังเป็นรองเค้าอยู่เรื่องประสบการณ์...เพราะเหตุนี้เอง พี่ยอดถึงได้อยากมีลูกค้าในไลน์ของตัวเองให้บริษัทมีผลกำไรมากขึ้น...
“...ถ้าคุณอยากกลับเมื่อไหร่ก็บอกนะ...” คุณวาดะกระซิบบอกผม
“...ขอดูแฟชั่นโชว์จบก่อนนะครับ...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก็นายแบบแต่ละคนถอดเสื้ออวดกล้ามเป็นมัด กางเกงเอวต่ำจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“...คุณยอดมองอยู่นะ...คงหึงอ่ะ...ตาคุณนี่มันเจ้าชู้จริง ๆ...ถ้าผมเป็นนายแบบบนเวทีแล้วมีคุณมองอยู่แบบนี้ ผมคงเขินน่าดู...”
“...โห...เกินไป...” ผมขยับตัว ทำท่าทางให้ดูเป็นการเป็นงานมากขึ้น แต่....
“...อ้าว...เป็นอะไร...ตาค้างเชียว...คนนี้เป็นพระเอกละครไง...คุณอยู่โน่นได้ดูละครไทยมั่งหรือเปล่า...”
“...หน้าคุ้น ๆ...” ผมพูดและปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเหลือบตามองพี่ยอดที่จ้องผมเขม็ง
*
*
...จะไม่ให้พี่ยอดจ้องได้ยังไง ก็ผู้ชายที่เดินบนเวทีเรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาเกย์และชะนีในงานก็คือต้าแฟนเก่าของผมนั่นเอง...เค้ามองผมและยิ้มให้ แต่ผมกลับทำหน้านิ่งเหมือนคนไม่รู้จัก...ไม่ได้เห็นหน้าต้ามานานเพราะไม่อยากยุ่งด้วยอีก แต่พอได้มาเจอแบบบังเอิญในงานนี้ ต้องยอมรับว่าเค้าดูดีกว่าเดิมมาก ไม่ใช่วัยรุ่นหน้าใส แต่เป็นชายหนุ่มหุ่นล่ำ ผิวเด้งมาแต่ไกล รัศมีดาราจับแม้ว่าจะมีแววตาเหนื่อยล้า แต่เค้าก็ยังยิ้มได้อยู่ และเค้ายิ้มให้ผมได้แบบที่ไม่เคยเห็นอย่างนี้มาก่อน...
“...ทำไมมางานนี้ได้ล่ะ...” พี่ยอดเดินมาคุยกับผมหลังงานเลิกด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ คุณแซนมัวแต่เม้าท์กับเพื่อนไฮโซทำให้พี่ยอดปลีกตัวออกมาได้ ส่วนผมก็รอคุณวาดะเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับบ้านกัน
“...ว่าง ๆ เบื่อ ๆ ก็เลยมาเล่น ๆ...” ผมกวน
“...มางานแรกก็เจอแฟนเก่าเลยนะ...” พี่ยอดกวนกลับ
“...แล้วไงอ่ะ...” ผมยักไหล่
“...ทีม...พี่มาเรื่องงานนะ...ทีมทนอีกนิดนึงได้มั้ย...” พี่ยอดเริ่มโมโห
“...อะไรของพี่อ่ะ...ทีมไม่ได้ว่าอะไรนี่...ทีมเบื่อก็เลยขอคุณวาดะมาเปิดหูเปิดตา...ไม่ได้มาจับผิดอะไรพี่ยอดซักหน่อย...อีกอย่างต้าน่ะ...ทีมก็ไม่รู้มาก่อนว่าเค้าจะมางานนี้ด้วยซ้ำ...”
“...แต่พี่เห็นเค้ามองทีมนะ...” พี่ยอดยังไม่หายหงุดหงิด
“...อ้าว...ก็คนเคยรู้จักกันมองกันแล้วทำไมอ่ะ...” ผมยิ่งกวนโมโห แล้วเดินหนี พี่ยอดเดินตาม แต่...
“...ทีม...ดีใจจัง...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ...สบายดีหรือเปล่า...” ต้าวิ่งมาทักผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเค้าลืมเรื่องบาดหมางระหว่างเราไปหมดแล้ว พี่ยอดชะงัก
“...ก็โอเคอ่ะ...ต้าล่ะสบายดีมั้ย...” ผมพูดดีด้วย
“...ช่วงนี้งานน้อยลง เด็กใหม่ ๆ เข้าวงการกันเยอะ...” ต้าสลดลง
“...ดาราอย่างต้ารับแค่งานอีเว้นท์แบบนี้ก็สบายแล้ว ไม่เหนื่อยด้วย...”
“...ใช่...ตอนนี้มีงานอะไร ต้าก็รับหมดแหละ...เอ่อ...ทีมมากับแฟนเหรอ...” ต้าคงหมายถึงคุณวาดะที่ผมนั่งอยู่ด้วยในงาน
“...เปล่า...เรามากับเจ้านาย...ช่วงนี้เราโสดชั่วคราว...แฟนไม่ค่อยมีเวลาให้อ่ะ...” ผมแหย่พี่ยอดที่ยืนฟังอยู่ใกล้ ๆ
“...จริงดิ...แล้วทีมกำลังจะไปไหนต่อเหรอ...” ต้าถามยิ้ม ๆ
“...ไม่รู้...กลับบ้านเลยมั้ง...หรือว่าไปหาอะไรกินต่อดี...”
“...งั้นเราไปกินข้าวกันนะ...เดี๋ยวต้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน...”
“...เอาไว้วันหลังดีกว่า...” ผมรีบพูดเมื่อเห็นพี่ยอดกำลังจะเดินหน้าบึ้งเข้ามา
“...โอเค ไม่เป็นไร...แต่ขอเบอร์ทีมหน่อยดิ...” ต้าหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมเมม
“...เบอร์......................” ผมตัดสินใจบอกต้าไป และเค้าก็โทรมาให้ผมเมมเบอร์เค้าด้วย
*
*
...ดูจากแววตาแล้วผมกล้าให้เบอร์ต้าไป เพราะเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น นิสัยแย่ ๆ แบบวัยรุ่นคงหายไปแล้ว...ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าคงไม่มายืนคุยกับผมในที่สาธารณะชนอย่างนี้หรอก...ให้เบอร์ไปคงไม่มีอะไรเสียหายมั้ง...แอบสะใจที่เห็นพี่ยอดตะลึง ไม่คิดว่าผมจะกล้าให้เบอร์กับแฟนเก่าต่อหน้าเค้า...
“...ทีม...” พี่ยอดเรียกผม
“...ยอด...” คุณแซนส่งเสียงมาแต่ไกลเช่นกัน
“...ไปทำงานต่อเถอะพี่...ทีมจะไปหาอะไรกินตามประสาคนโสด...” ผมยิ้มยั่ว แล้วเดินไปหาเจ้านายผมที่พยักหน้าเรียกให้กลับบ้าน...ใกล้เวลาเลิกงานของแก้วแล้วนี่ มิน่าล่ะรีบเชียว
“...คุณไปแกล้งคุณยอดอย่างนั้นไม่กลัวเค้าโกรธเหรอ...” คุณวาดะถามผมในรถหลังจากฟังผมเม้าท์ขำ ๆ
“...ไม่กลัวอ่ะ...อยากโกรธก็โกรธไป...ทีมเหนื่อยแล้ว...ทุกวันนี้เราแทบไม่ได้เจอกันเลย...ทีมไม่คิดว่าเค้าจะจริงจังกับงานขนาดนี้...ถ้าเค้าคิดว่าการทำงานมันทำให้เค้ามีความสุขก็ปล่อยเค้าทำไป...ทีมจะหาความสุขในแบบของทีมบ้าง...”
“...ถ้าแก้วดื้อแบบคุณผมคงปวดหัวแน่ ๆ...”
“...คุณวาดะ...คุณคิดดูสิ...ตั้งแต่ที่ทีมรู้ว่าพี่ยอดตาย ทีมเสียใจแค่ไหน...ทีมต้องก้มหน้าก้มตาเรียน ทำงานหนักเพื่อไม่ให้มีเวลาว่างที่จะไปคิดถึงเค้า...ทีมเสียโอกาส เสียช่วงเวลาสนุกกับชีวิตไปห้าปี...แล้วนี่พอพี่ยอดยังไม่ตาย แต่ทุกวันนี้มีเค้าก็เหมือนไม่มี...จะให้ทีมนั่งเกาข้างฝา นอนกอดหมอนข้างคนเดียวอย่างนั้นเหรอ...” ผมระบายความรู้สึกบ้าง เราไม่ใช่นางเอกหนังไทยนะ
“...แต่คุณก็ไม่ควรทำให้เค้าเสียใจนะ...เค้าเครียดเรื่องงานแล้ว คุณควรเป็นกำลังใจให้เค้ามากกว่าเป็นปัญหาทำให้เค้าเครียดเพิ่ม...”
“...พี่ยอดจะหายเครียดเรื่องทีมและเรื่องงานทันทีที่เค้าดีลกับคุณแซนจบ...” ผมพูดด้วยเสียงจริงจัง
*
*
...ผมให้คนขับรถของคุณวาดะมาส่งที่ถนนสีลมก่อนจะแยกย้ายกันไป...เจ้านายผมไปรับแก้วกลับบ้านตามปกติ...ส่วนผมก็เดินซื้อของคนเดียวแอบแวะไปดูโชว์ฆ่าเวลา...ถึงแม้วันรุ่งขึ้นผมต้องไปทำงาน แต่ไม่อยากกลับบ้านเลย...เมื่อก่อนรู้แค่ว่าพี่ยอดต้องไปงานพวกนี้กับคุณแซน แต่ยังไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเองอย่างนี้...ปากก็บอกว่ารับได้ ยิ้มระรื่นแต่จริง ๆ แล้วมันเรียกว่า หน้าชื่นอกตรมมากกว่า...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และต้องขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ...ช่วงนี้ไม่ว่างเลย ทั้งเรื่องงาน และเรื่องส่วนตัว...วันนี้มาต่อให้หัวค่ำเพราะพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปธุระแต่เช้า...อยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้ แต่เวลาไม่เอื้ออำนวย...ตอนนี้จึงเป็นแค่การปูเรื่องไปตอนหน้าที่รับรองว่าจะพยายามมาแบบยาว ๆ...แล้วเจอกันอีกครั้งเร็ว ๆ นี้นะครับ...
...เมื่อวานไม่ได้มาต่อ เพราะกลับดึกมาก...ขอโทษอีกครั้งนะครับ...
...เป้...
-
มาแล้วเหรออออ :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13:
ให้กำลังใจ :กอด1:
-
:m11: เฮ้ยยยยยย~ มาแล้วๆๆๆๆ ดีค่ะพี่เป้ :กอด1: :pig4:
-
ป้าไม่โกรธ หนูเป้ก็ได้ค่ะ แต่ต้องเอามาลงอีกนะ 55555 :pig4:
-
:m1: รอมานาน เม้นท์ก่อนเดี๋ยวไปอ่าน
-
ทีมสู้ๆ
:L2:
-
มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ พี่เป้ คิดฮอดหลาย ๆ
ชัชนี่ หวังหยิบชิ้นปลามันใช่ป่ะ รึแค่หมั่นไส้ทีม
รอตอนหน้าค่ะ
ขอให้เคลียเรื่องยุ่งได้เร็ว ๆ
-
เป็นกำลังใจให้เรื่องงานนะคะ ขอบคุณที่มาต่อทั้งที่ภาระมากมาย :impress2:
ตอนนี้ลุ้นอย่างเดียวให้นังแซนมันออกไปจากชีวิตของพี่ยอด :m16:
-
มาเเล้วๆ ได้อ่านสักที เมื่อไหร่พี่ยอดจะเลิกบ้างานอ่ะ
o13
-
:L2: เย้ๆ
เข้าทั้งพี่ยอดและทีม...ต่างคนก็พยายามแต่ ณ จุดๆหนึ่งมันก็ไม่เข้ากันอยู่ดี...
แล้วไอ้คุณชัชจะมายุ่งกับคู่นี้เขาทำไม ไปเฝ้าบ้านต่อไป๊!
-
หอบ :L2: มาให้กำลังใจ คุณเป้ ค๊าบบบบบ
อืม แฟนเราไปกับแฟนเก่า เป็นใครก็ต้องรู้สึกแหละ... :z3:
ทีม พยายามเข้าใจพี่ยอดนะ แต่บางครั้ง พี่ยอด พยายามเข้าใจในสิ่งที่ทีมเสียสละให้รึเปล่า...
-
สงสาร ทีม อ่ะ
พี่ยอด ก็เครียดเรื่องงานเกินไป ระวังจะเสีย ทีม ไปนะ
:pig4:
-
:L2: เป็นกำลังใจให้คะ ไม่รู้จะเม้นอะไรดี
-
แวะเข้ามาอ่านก่อน เดี๋ยวจะนอนแล้ว
:กอด1: คุณเป้
-
แอบสงสารทีมจังเลยค่ะ :sad4:
แต่ก็เข้าใจพี่ยอดนิดนึงนะ
เพราะต้องทำงานด้วยเอาใจทีมด้วย
เลยเครียดๆ :serius2:
อยากให้คู่นี้ดีกันไม่มึนตึงไวๆจัง
เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
-
ท่าทางคุณแซน จะไฮซ้อ รวยไม่จริงรึป่าวพี่ยอด :laugh:
:L2: คุณเป้ รักษาสุขภาพนะคะ
-
มายเปนราย มายเปนราย
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
อย่างน้อยพี่ทีมพี่ยอดก็มีวคมาคืบหน้า หุหุ
อย่าเครียดมากนะพี่เป้
เครียดมาแก่เร็วเด้อออ
อิอิ
ไปและ
-
ทีมเจอแฟนเก่ามั่งแล้ว
เรื่องจะยุ่งกว่าเดิมไหมนี่
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
:L2:
-
ไปๆ มาๆ ถึงจะเทคแคร์ดีเท่าไหร่
พี่ยอดก็อาจจะไม่ได้แซนเป็นลูกค้าอยู่ดี
เพราะอย่างคุณวาดะว่าน่ะแหละ
แซนดูไม่จริงจังกะงานเอาซะเลย
ดีแต่ลากกันไปนู่นๆ นี่ๆ
เดี๋ยวไปงาน เดี๋ยวไปเที่ยว เดี๋ยวไปกินข้าว
มันดูเป็นการไปติดต่อธุรกิจตรงไหนเนี่ย
:m16:
คุณเป้สู้ๆ จ้า
:L2:
-
นังแซน :beat: :beat: เบียดเบียนเวลาผัวเมียเค้าจู๋จี๋กัน กีซซซซซ :z6: :z6:
ใครจะรอเฝ้าสามีกลับมาจากทำงานกันล่ะ เหอะ ได้เวลาแรดบ้างอะไรบ้าง
ต่างคนต่างไปเคอะ....บอสคะว่างๆพาออกงานบ่อยๆถี่ๆนะคะจะได้รู้กัน
ว่าไผ๋มันจะทนไม่ได้ก่อนกันที่เหน คุณภรรเมียออกไปตามงานอีเวนท์เจอหนุ่มๆเป็นกำๆเนี่ย
แล้วเจอต้าอีก เหอะๆ อย่าประมาทนะคะ ใครจะรู้ว่า แฟนเก่าของทั้งสามีกับภรรเมียจะ
รวมหัวกันแยกคู่นี้เมื่อไหร่ อย่าประมาทเป็ฯอันขาด นังแซนชีรวยสร้างใช้เงินตราสร้างปัญหาได้ทุกเมื่อ
ติดต่องานนี่ต้องมาเดินดูงานตามอีเว้นท์อีไม่เว้นด้วยรึคะปล่อยให้เมียใช้ชีวิตโสดๆคนเดียวอยู่ได้เป็นนานๆ
ระวังเหอะ ถ้าโดนทิ้งเมือไหร่แม่จะหัวเราะเป็นภาษายะวีเลยคอยดูสิ.....นุ้งทีมสวยด้วย ฉลาดด้วยอย่าไ้ด้แคร์คะ
+1 คะ รอได้เสมอคะ รอวันเวลาที่อิพี่ยอดถูกทิ้งหรือไม่ก็นังแซนโดนฉีกอกเคอะ :m18: :m18:
-
เย้ๆๆ พี่เป้กลับมาแล้ววว :man1:
พี่ยอดเองก็ทำเกินไปหน่อยนะ ถึงทีมจะบอกว่าไม่เปนไร
แต่จะคิดถึงใจอีกฝ่ายซักนิดไม่ได้หรอ
เป็นใครเห็นเดินคู่กันมาแบบนั้น เค้าก็ต้องคิดอะไรแหละ ไม่ได้ใจกว้างเป็นมหาสมุทรนะ :m16:
แอบเชียคู่คุณวาดะกับแก้วค่ะ อิอิ
-
เหอๆ งานเข้ากันทั้งคู่เลยอ่ะ
ที่คุณวาดะพูดก็ถูก แต่ที่ทีมพูดก็ถูก งานนี้เลยไม่รู้จะเห็นใจใครดี เฮ้อออ
คิดถึงพี่เป้คร้า หายยุ่งๆแล้วมาต่ออีกน๊า :bye2:
-
อ่านละขึ้นเลย
:z6: ไอ่แซน
-
เห็นใจพี่ยอดนะ งานทั้งหนักทั้งเหนื่อย คนรักก็ระแวงในตัวเรา
แต่ก็สงสารทีมด้วย ที่เหมือนถูกทิ้ง ให้เหงาโดยคนของเราไปกับคนอื่น
แล้วทางออกของปัญหามันอยู่ตรงไหนน๊า......
รอตามตอนต่อไปคับ ไรเตอร์สู้ๆๆๆ
-
เฮ้อออออออออออออออออ~อ!!!! *ขอถอนหายใจแรง ๆ หนึ่งที*
เรื่องชักจะวุ่นขึ้นมาซะแล้วสิ...นี่มีต้าเข้ามาเป็นตัวแปรเพิ่มแบบนี้ - -"
ก็เห็นใจทั้งพี่ยอดแล้วก็ทีมด้วยนะ...โดยเฉพาะนู๋ทีมเนี่ย...น่าสงสารอ่ะ
พี่ยอดก็ทำงานแบบว่าหักโหมจนเกินไป จนไม่มีเวลามาให้นู๋ทีมบ้างอะไรบ้างเลยนะ
เป็นใคร ใครเค้าก็ต้องน้อยใจกันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วแหล่ะ
แล้วยิ่งพี่ยอดไปกับแฟนเก่าที่มาประกาศตัวว่าจะแย่งพี่ยอดกลับคืนไปอีก
นู๋ทีมไม่คิดมากก็แปลกแล้วแหล่ะ...ใช่ป่ะล่ะ???
แต่ชอบที่นู๋ทีมบอกพี่ยอดประโยคนึงนะ ที่ว่า
"...เชื่อใจ มั่นใจ และเข้าใจ..."
มันเป็นสิ่งที่คนที่รักกันเค้าต้องมีให้กันอย่างมากเลยนะ
ไม่อย่างนั้นแล้วชีวิตคู่ก็คงจะไปกันไม่รอด ถ้าขาดสิ่งนี้ไป
แต่ถึงแม้ว่าเราจะเชื่อมั่นในสามสิ่งนี้มากสักเท่าไหร่
แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างไม่แสดงออกให้เห็นถึงความเชื่อมั่นนี้
ก็รับรองได้เลยว่า มันก็คงจะไปไม่รอดเหมือนกัน
เหมือนที่พี่ยอดทำอยู่ตอนนี้...ที่ไม่ได้ทำให้นู๋ทีมเชื่อใจ มั่นใจ และเข้าใจเลยสักนิด
พีเอส ,, เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะค่ะ...ถ้าว่างเมื่อไหร่ก็ค่อยมาลงก็ได้ค่ะ...คนอ่านรอได้เสมอฮับป๋ม *ยิ้มหวาน*
-
กรี๊ด อีตาพี่ยอด ทำแต้มไม่ได้นานเลยจริงๆซินี่
งานหนะก็ต้องมีขอบเขตนะ
-
เปนกำลังใจให้ทีม
งอนพี่ยดแทนทีม :z3:
-
o13 :กอด1: :กอด1:ให้กำลังใจ
-
ขอบคุณเป้มากนะค้าบบบ
สงสารทีมจัง ความรุ้สึกแบบนี้อะนะ มันแปลกๆยังไงชอบกล
:เฮ้อ:
-
^^
-
ทีมยังร้อยไม่เปลี่ยน ท่าทางนายแซนจะยังไม่เคยโดนของจริง
-
เข้าใจทั้งทีมละกพี่ยอดอ่ะ
พี่ยอดก็งานเยอะไม่มีเวลา ใจนึงก็คงกลัวทีมเอาเรื่อง
ส่วนทีมก็เข้าใจเรื่องงานแต่พอมาเห็นอยู่กะแซนแบบจังๆก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันอ่ะ
แต่นะ.. .
เป็นใครก็ไม่ไหวอ่ะ
แฟนเราแต่ไปเดินกะคนอื่น
แถมคนอื่นที่มายังเป็นเเฟนเก่า
ถ้าเราเป็นทีมคงต้องขอเวลาทำใจชั่วคราว
หนีหน้าพี่ยอดสักพักให้อะไรๆมันดีขึ้นเด่ะ
เห้อออ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
อึมครึม
เข้าใจนะ แต่มันจี๊ดดดดดดดดดด
:เฮ้อ:
-
:L2:
อุปสรรคพิสูจน์รักแท้
:angry2:พี่ยอดหึงเป็นคนเดียวไง~ แล้วต้องให้ทีมเข้าใจเพ่คนเดียวเหรอ~
-
มารออ่านตอนยาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววจ้าพี่เป้
-
ถ้าคราวนี้ต้าร์มาดีนะ
ผมแอบเชียร์ต้าร์เลยแหละ :a1:
(นอกใจพี่ยอดนิดนึง)
อยากเห็นนางร้ายในตัวทีมออกโรงเเล้วอ่ะ
คันยิบ ๆๆๆๆ :a3:
-
น้องทีมช่วยนายยอดจอมทึ่มจัดการแก้ปัญหาเถอะ
ปล่อยไว้อันตรายยยยย :serius2:
น่าจะเป็นแบบนายวาดะพูด
ยัยแซนน้ำเน่า อ้างงานเพื่อใกล้ชิด
ขอแบบเด็ดขาดเลยน้องทีม :m16:
:beat: :beat:
+1 เป็นกำลังใจให้น้องเป้เช่นเคย :กอด1: :L2:
-
+ เป็นกำลังใจให้พี่เป้เหมือนเคยค๊า
ทีมสู้ๆ เอาให้รู้สำนึกทั้งพี่ยอดทั้งนังแซน โหะๆ (แปรทัพหนีพี่ยอดชั่วคราว)
-
ความมั่นใจหายไปไหนหมด หนูทีน
ส่วนตายอด เป็นยังไง ก็เป็นอย่างนั้น ไม่เคยเปลี่ยน
หนูทีนต้องกลับมาเข้มแข็ง และจัดการปัญหานี้อย่างชาญฉลาด :m12:
เอาให้ไฮโซ เดินโซเซ กลับบ้านไม่ถูกเลย ต้าอาจเป็นตัวแปรก็ได้ ใครจะรู้
+1 พร้อมกำลังใจ ช่อใหญ่ ๆ ให้ น้องเป้ ปัญหามีไว้แก้ ถอยมามอง จากนั้นก็ค่อย ๆ แก้ไป :กอด1:
-
:z6: อินังแซน
เกลียดหล่อน(นังแซน)จริงๆ เลยค่ะ
-
เอาแล้วงัย
แฟนเก่าเริ่มเข้ามาพัวพันทั้งคู่
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เห็นใจทีมอ่ะ
หน้าชื่นอกตรม
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดด
ใจร้าย
-
แหม คุณวาดะเนี่ยดีจริงๆ เป็นผู้ใหญ่แบบปรึกษาและพึ่งพาได้ หนูแก้วอย่าปล่อยให้หลุดมือนะจ้ะ
ส่วนทีม อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำ การที่เราพยายามเพื่อคนที่เรารักมากไปมันทำให้เราเหนื่อย เดี๋ยวแก่เร็วนะ อิอิ
พี่ยอด อย่าไปเศร้าเรื่องทีม จนไปเสียท่าให้นายแซนนั่นซะล่ะ เดี๋ยวจะเสียทีมไปอีกครั้งไม่รู้ด้วย
-
เดี่ยวดูท่าทีต้าก่อน
ถ้ามันดีขึ้นจริงๆ
จะยุส่งแม่งเลย หมั่นไส้พี่ยอดเหมือนกัน
ก็นะจะให้ก็บอกได้ว่ารับได้
แต่ใครเล่าจะไม่เจ็บปวดถ้าเห็นคนที่เป็นคุ่แข่งมาควงแฟนเราเย้ยอ่ะเนาะ
เชียร์พี่ทีมขาดใจ
-
:เฮ้อ: :z3: :z3:
-
ขอบคุณนะครับบบบบบบบบบ
รออ่านอยุ่เด้อออ
:L2: :L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มาแล้ว ต้องจุดพลุฉลอง
-
o13พี่ทีมพี่ยอดสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
:z3: :z3: อะไรกันเนี่ย
พี่ยอดรีบจัดการแซนให้เรียบร้อยซะที
ยิ่งตอนนี้มีต้าร์มาเกี่ยวอีก
ดูท่าแล้วจะมีเรื่องยุ่ง ๆ ตามมาอีกแน่เลย
น้องทีมสู้ ๆ นะ
รอตอนต่อไปค่ะคุณเป้
-
ไอ้แซนมันต้องเจอ :z6: :z6:แล้วก้อ :z6:อีกหลายๆรอบเลยน่ะเนี้ยมันคิดว่าเอาเรื่องงานมาอ้างกับพี่ยอด ไอ้พี่ยอดก้อกว่าจะไม่ได้งาน แหม้ อย่างเนี้ยมันน่าให้ทีมทิ้งเลยน่ะเนี้ย พี่ยอดคิดดูดีๆน่ะ
-
พี่เป้กลับมาแล้วววว
คิดถึงงงงงงง :กอด1
พี่เป้สู้ๆน๊ะ เป็นกำลังใจให้ค่า :3123:
-
อ่านแล้วเซ็งพี่ยอดมากมายอ่ะ ไม่รู้จักแยกแยะเรืองงาน
กะเรื่องส่วนตัวเล้ย ทีมทำแบบนี้แหล่ะดีและ สมน้ำหน้า
จะได้รู้ไงทีตัวเองทำแล้วอีกคนจะคิดยังไง ชิส์
-
:m29:
ระวังจะได้งาน
แต่เสียเมีย
น่ะ..ไอ่พี่ยอด
ถ้ารู้จักแบ่งเวลาบ้างอะไรบ้าง
มันจะดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เน๊าะ
:3123:ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
:กอด1:เป้..เพชฌฆาตหน้าสวย
-
อยาก :z6: พี่ยอด เมื่อไหร่จะคิดได้
แล้วก็ไป :beat: นางแซน
:L1: ทีม เป็นกำลังใจให้ทีม
:กอด1: เป้
-
เฮ่อ,,พูดไรไม่ออกตามๆกัน
เม้นๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
ต่างคน ต่างมุมมอง
ต่างคน ต่างเหตุผล
เฮ้อเหนื่อยจัง คิดไม่ออกจ๊ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เซงพี่ยอด แช่งให้โดนทิ้งเลยดีมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
-
จะว่าไปแล้วก็ผิดทั้งคู่นะเราว่า แต่แค่จะมองมุมไหนก็เท่านั้นเอง
รอตนต่อไปค่ะ
-
พี่ยอดมัวแต่ดูแลแซน เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวทีมจะถูกแย่งไป ทีนี้ละสนุก
-
โอ๊ยพี่ยอดอย่าไปแคร์นังแซนมันมากได้ไหมอ่า ลูกค้าหาใหม่ได้แต่เมียดีๆหาใหม่ไม่ได้นะ ถ้าเล่นตัวนักก็อย่าไปง้อมันมากเลยนังแซนนะ
ปริ้นปร้อน อยู่กับหนูทีมดีกว่า :m16:
-
เบื่ออีพี่ยอดบ้างานอยู่นั่นแหละ
-
Eแซน นี่ทำเป็นเอาเรื่องงานมาอ้าง น่า :z6: จริงๆเล้ยยยยยย!!!
-
สวัสดีคะ
อ่านแล้วชอบจังเลย
สนุกดี
เหมือนเรื่องเล่าของคุณ อดีตเด็กพาณิชย์เลย
ชอบๆ
แจกบวกคะ
เจ้สอง :bye2:
-
ทีมอดทนไว้ :monkeysad:
-
ทำไมมันเศร้า อย่างงี้ :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
"หน้าชื่นอกตรม"ได้ยินทีมพูดคำนี้บ่อยมากกกกกก
ชักเซ็งไอ้พี่ยอด :เฮ้อ:
ว่าแต่พี่เป้ค่ะ ถ้าจำไม่ผิดพี่เป้เคยบอกว่า
เรื่องนี้เกิดจากเรื่องจริงของคนรู้จักมายำกัน
ไอ้ที่แกล้งหลอกให้เชื่อว่าตายตั้ง5ปีเนี่ย เรื่องจริงรึเปล่าค่ะ
สู้นะค่ะ :L2: :L2:
-
นู๋ทีม....หนักแน่นเข้าไว้...
เชียร์ เพื่อนสาวแก้ว&วาดะ สุดใจเลยอยากให้คนดีๆ อย่างแก้วมีความสุขบ้าง
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณคุณเป้ค่ะ :bye2:
-
รอทุกอย่างลงตัวเหมือนเดิมคะ
รู้ว่าพี่ยอด นิสัยยังไง ไม่นอกใจทีมหรอก
แต่เป็นแบบนี้ ก็ยากที่จะเข้าใจเหมือนกันนะ
เฮ้อออ :serius2:
-
เข้าใจพี่ทีมอ่ะ แบบว่าเรายอม แต่ควรจะดูแลเราบ้าง
ขอบคุณมากเลยค่า มาต่อไวไวนะจ้า
-
อ่านตอนนี้เข้าใจทั้งสองฝ่ายทั้งพี่ยอดและทีม
ตัวทีมเองก็เกิดความน้ิอยใจได้เนอะ ถึงจะพยายามเข้าใจพี่ยอดก็เถอะ ยอมถอย ว่ามันเป็นเรื่องงาน ต้องแยกให้ออกกับเรื่องส่วนตัว
แต่พอไม่มีเวลาให้กัน มันก็อดน้อยใจไม่ได้ พยายามไม่คิด แต่พอมาเห็นทั้งคู่ออกงานคู่กัน มันก็อดไม่ได้อ่ะนะ ถึงจะดูงี่เง่าหรือไร้เหตุผลไปหน่อยก็เถอะ ทั้งที่เป็นคนบอกพี่ยอดให้ดูแลนังแซนได้ แล้วยิ่งนังแซนทำเยาะเย้ยเราแบบนี้ ก็อดปรี๊ด!! ขึ้นมาไม่ได้
ส่วนพี่ยอดก็คงลำบากใจมากอยู่ เข้าใจที่พี่ยอดซีเรียสเรื่องงาน อยากทำผลงาน(ก็เพื่อทีมนะ จะได้ดูแลทีมได้ดี ๆ ฯลฯ)
คิดว่าัคงเป็นฝีมือนังแซนด้วย ที่มันพยายามดึงพี่ยอดไว้เยอะ ๆ ทำให้พี่ยอดแทบไม่มีเวลาให้ทีม
ตัวพี่ยอดก็ได้ภาวนาให้ทีมเข้าใจ และพี่ยอดก็คงคิดว่าทีมเข้าใจแล้ว จนบางครั้งลืมใส่ใจ มัวแต่ยุ่ง ๆ เรื่องงาน ตัวทีมก็เหมือนภูเขาไฟลูกเล็กๆ สะสมนานวัน รอวันปะทุ :fire:
แต่อย่างว่า ประเด็นมันละเอียดอ่อน ถึงจะพยายามเข้าใจ แต่พอมันเยอะเข้า เวลาแทบจะไม่มีให้กัน ความน้อยใจมันเริ่มก่อตัวมากขึ้นเรื่อย ๆๆๆๆๆ
อย่าว่ายุ่งเพราะต้องไปเทคแคร์ลูกค้าที่เป็นแฟนเก่าเลย(แถมนังนี่ชอบยั่วโมโหอีก)
ขนาดทำงานเทคแคร์กับคนทั่วไป ถ้าหากไม่ค่อยมีเวลาให้กัน มันก็อดน้อยใจไม่ได้อ่ะ
แล้วพอเป็นคนรักเก่า ยิ่งแ้้ล้วใหญ่
ใจเขาใจเรา ถ้าพี่ยอดเป็นทีม จะยังคงทนๆๆๆ ใจเย็นได้นานแค่ไหนจะน้อยใจไหม เฮ้อ
หากสมมุติ ทีมต้องติดต่อต้าร์แบบนังแซน
ส่วนทีมก็ใจเย็น ๆ นะ อย่าเพิ่งวีนมาก สงสารพี่ยอด 555 ยิ่งซื่อๆๆอยู่ด้วย
ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่ออนาคต เพื่อทีมทั้งนั้น แหละถึงต้องทำงานหนัก :man1:
เฮ้ออออออ สถานการณ์คับขันแล้วนะพี่ยอด เมียงอนซะแล้ว ง้อ และแก้ไขด่วน
จะเอายังไง รีบ ๆๆ เคลียร์กับนังแซนให้จบเร็ว ๆ อย่าใจอ่อนตามใจฝ่ายนั้นมากนัก
เค้าเรียกร้องอะไร หรือถ้ามันมีปัญหามากนักก็คงต้้องเลือกแล้วล่ะ
จะเสียลูกค้าไปก็ช่างมัน ใช่ว่าขาดคนนี้ไป ทุกอย่างจะเกมโอเวอร์ซะหน่อย ลำบากหน่อย
แต่ยังดีกว่าให้สถานการณ์มันอึมครึมอยู่แบบนี้ งานหาใหม่ได้ แต่เมีย(คนนี้)หาใหม่ไม่ได้นะพี่ยอด รุ่นนี้มีชิ้นเดียวในโลก :laugh:
รู้สึกว่าตัวเองเมนท์ไม่รู้เรื่องยังไงไม่รู้ =="
รอตอนต่อไปจ้า
+1 เลิศเหมือนเดิม o13
-
เรื่องมันชักจะยุ่งนะเนี่ย
แรง :fire:
-
ขอบคุณมากค่ะคุณเป้
สงสารทีมอ่ะ :เฮ้อ:
-
น้องทีมม เอาใจพี่ยอดหน่อยยย พี่เค้าเสียใจน๊าา >"<
-
เชื่อว่าพี่ยอดจะไม่นอกใจทีม แต่ก็อดเสียใจแทนทีมไม่ได้อ่ะ
เล่นควงกันออกงานแบบนี้ ถึงจะบอกว่าเป็นเรื่องงานก็อดเคืองไม่ได้
เรื่องวุ่นๆกำลังเข้ามาใช่ไหมเนี่ย
ต้าอีกคนไม่รุ้ว่าคนนี้จะมาดีหรือมาร้าย
-
สวัสดีคะ
อ่านแล้วชอบจังเลย
สนุกดี
เหมือนเรื่องเล่าของคุณ อดีตเด็กพาณิชย์เลย
ชอบๆ
แจกบวกคะ
เจ้สอง :bye2:
เหมือนเจ๊สองทุกประการ
-
เข้ามาตื๊บนังแซน o18
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:beat: :beat: :beat: :beat:
:fire: :m31: :m16:
ยอดทีมเท่านั้นที่เราต้องการ :m15:
-
เอาละเว้ยเฮ้ย เชือดเฉือนๆ
-
พี่ยอดดีลงานกะคุณแซนจนได้ลงหนังสือไฮโซเลยนะยะ แม่เจ้าโว๊ยยย!!!!!!!!
นังแซนนี่มันทำธุรกิจจริงๆรึป่าวเนี่ย????
เหมือนเอางานมาล่อ หลอกแดรกกกผู้ชายมากกว่าม๊าง....
คอยดูดิ ถ้ามัีนได้กินพี่ยอดแล้ว อย่าหวังว่าจะได้งานจากมัน :m16:
พี่ยอดซื่อบื้อจริงโว๊ยยยย ขัดใจว่ะ
ปล. อยากไปดูแฟชั่นโชว์ตามงานอีเว้นท์ชนิดที่นั่งริงไซต์บ้างอ่ะ
เน้นโชว์ชุดว่ายน้ำ
วันหลังมีงานอีก น้องทีมหนีบพี่ติดไปดูด้วยคนนะ :z1:
-
แซนนี่ร้ายจริงๆ พ่อเจ้าประคุณพี่ยอดนี่ก็นะ เหอะๆๆๆๆๆๆ ซื่อได้โล่เหมือนกัน ทีมต้องจัดการๆ o18
-
อ่านแล้วมันเจ็บๆจุกๆ ในอก ไงไม่รู้อ่า
ใครเป็นบ้าง :sad4:
-
ทีมต้องเสียใจมากแน่แน่เลย
จะร้องไห้ก็ไม่ได้
ฮือฮือฮือ
เข้มแข็งไว้นะ
-
โอ้ว มาแบบนี้ค่อยมีกำลังใจกลับมารอต่ออีกหน่อยนึง เพราะไม่อย่างนั้นอาจจะลงแดงตายได้
อย่าหายไปนานนะครับ ผู้อ่านคิดถึง
รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม อยากตบนังแซน
-
ในที่สุดก็อ่านทัน ยิปปี้~~
อยากบอกพี่ว่า โคตรหนุก เลย ไม่เสียแรงนั่งถ่างตาอ่านตั้ง2วัน
สู้ๆต่อไปนะค่ะ ขอตอนต่อไปเร็วๆ :z2:
-
พี่ยอดระวังจะเสียทีมไปนะ
-
พี่เป้ไปไหนน๊าาาาา
กลับมาได้แร้วววว งิ
-
สู้ๆๆๆๆๆๆ เข้าไว้นะน้องทีม
อย่าเพิ่งถอดใจสิ ไม่เหมือนน้องทีมคนเดิมเลย
เข้มแข็ง ตั้งสติ สติมา ปัญญาเกิดนะ
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 12
...ที่เราไม่ค่อยได้เจอกันหลังจากผมปล่อยพี่ยอดให้เทคแคร์คุณแซนเต็มที่ อาจจะเป็นเพราะผมย้ายไปนอนห้องเล็กโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากตื่นมาตอนดึก ๆ เวลาพี่ยอดกลับมาแล้วเปิดไฟ เค้ารู้ว่าผมเป็นคนความรู้สึกไว ตื่นง่าย ถ้าต้องเข้านอนทั้งที่กำลังกังวลและรอพี่ยอดกลับบ้าน...พี่ยอดยอมรับเหตุผลนี้ แต่เค้าไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วผมไม่อยากเครียด เพราะถ้าผมยังนอนห้องเดียวกับเค้า ผมต้องรู้ว่าเค้ากลับบ้านดึกแค่ไหน...ใครมั่งจะทำใจได้...ปกติพี่ยอดทำงานดึกที่สุดก็แค่สองทุ่ม หรือไปดูโรงงานต่างจังหวัดก็อาจจะดึกกว่านั้นนิดหน่อย...แต่ทุกวันนี้ที่พี่ยอดเทคแคร์คุณแซน เค้าไม่เคยกลับก่อนเที่ยงคืนเลย...ยกเว้นคืนนี้...
“...ทำไมเพิ่งกลับ...” พี่ยอดถามเสียงเข้มทันทีที่ผมเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมของพะรุงพะรังในมือ
“...ไปซื้อของมา...” ผมตอบห้วน ๆ แล้วเดินเลี่ยงเข้าห้องเล็ก
“...ไปกับใคร...คุณวาดะกลับมาตั้งนานแล้วนี่...” พี่ยอดเดินตาม
“...ไปคนเดียว...ทำไม...คิดว่าทีมไปกับใครเหรอ...” ผมดักคอ
“...ไปกับไอ้พระเอกคนนั้นไง...แฟนเก่านี่...” พี่ยอดพูดแล้วเม้มปากแน่น
“...เมื่อกี้ไปซื้อของคงไม่ไปกับเค้าหรอก...ไม่อยากโดนปาปารัสซี่ถ่ายรูปลงหนังสือ...แต่ถ้าไปสถานที่ที่เป็นส่วนตัวกว่านี้แบบประมาณว่าคอนโดเค้าก็โอเคนะ...” ผมยั่ว
“...ไหนบอกว่าทีมไว้ใจ เชื่อใจ และเข้าใจพี่ไง...ทำไมทีมทำอย่างนี้ล่ะ...”
“...แล้วทำไมพี่ยอดไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจ และไม่เข้าใจทีมมั่งอ่ะ...ถามจริง ๆ เหอะตอนนี้งานไปถึงไหนแล้ว...เค้าเซ็นสัญญาหรือยัง...”
“...ยัง...” พี่ยอดสลดลง
“...พี่ยอด...ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดเถอะ...ถ้าเป็นคนอื่นเค้าอาจจะได้คุณแซนเป็นลูกค้าภายในอาทิตย์แรกที่เทคแคร์แล้ว...”
“...อ๋อ...ต้องพูดเก่ง ต้องเอาใจเก่งแบบกรณ์น่ะเหรอ...” พี่ยอดประชด
“...ใช่...” ผมกระแทกเสียงตอบทันที
“...................................” พี่ยอดอึ้ง
“...พี่ยอดฟังให้ดี ๆ นะ...ถ้าให้คุณกรณ์มาทำงานแบบที่พี่ยอดทำ...เชื่อสิเค้าก็ทำไม่ได้...พี่ยอดยอมรับความจริงหน่อยเหอะ...คนเรามันมีความถนัดไม่เหมือนกัน...ทีมจะให้เวลาพี่ยอดอีกแค่สามวัน...ถ้าจะสู้ต่อก็ต้องทำให้เค้าเป็นลูกค้าให้ได้...หลังจากสามวันถ้าเรื่องนี้ยังไม่จบ...ก็เชิญดันทุรังต่อไปคนเดียวละกัน...ทีมจะย้ายไปอยู่ที่อื่น...พี่ยอดจะได้มีเวลาให้ลูกค้าคนสำคัญได้เต็มที่ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง...” ผมพูดจบก็เดินหนีเข้าห้องเล็ก แล้วปิดประตูล็อกแน่นหนา
*
*
...ไม่อยากจะโหด แต่ก็ต้องโหด...วัดใจกันอีกสักที...เราไม่มีอะไรต้องเสียแล้วนี่...ตอนไม่มีพี่ยอด ผมก็อยู่คนเดียวมาได้ตั้งห้าปี...กลับมาเหงาอีกครั้งไม่นานก็คงชิน...ผมปลอบใจตัวเอง พยายามตั้งสติไม่ฟูมฟาย หรือคิดอะไรไปในแง่ร้าย...หลังจากเก็บของที่ซื้อมาเข้าที่เข้าทาง ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะนอน...
“...เข้ามาได้ยังไง...” ผมถามเสียงแข็งเมื่อออกจากห้องน้ำแล้วเห็นพี่ยอดนั่งยิ้มแป้นอยู่บนเตียง
“...พี่มีกุญแจ...” พี่ยอดแกว่งกุญแจโชว์
“...มีอะไรไว้คุยกันพรุ่งนี้...” ผมไล่เค้าทางอ้อม
“...ไม่ได้เข้ามาคุย จะเข้ามานอนด้วย...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โอเค...” ผมพยักหน้ารับ พี่ยอดมองงง ๆ
“...ทำไมไม่โวยวายอ่ะ...”
“...คืนนี้ให้นอนด้วย เพราะอาจจะเป็นคืนสุดท้ายของเราก็ได้...” ผมพูดเสียงเย็นชา พี่ยอดหน้าเสีย
*
*
...เราเข้านอนพร้อมกันในห้องเล็กซึ่งเตียงเป็น Size เดียวกับที่เราเคยนอนสมัยทำงานโรงแรมด้วยกัน...เตียงแคบลงทำให้เราได้นอนกอดกันแนบชิดยิ่งขึ้น...ก่อนหน้านี้ใจผมชาจนเกือบหมดความรู้สึกกับพี่ยอด...แต่พอได้มาอยู่ในอ้อมแขนของเค้าอีกครั้ง ผมก็ห้ามใจไม่ให้เต้นแรงไม่ได้...กลิ่นสบู่คุ้นจมูก...กลิ่นลมหายใจสดชื่น...ริมฝีปากชื้น ๆ ของพี่ยอดป้วนเปี้ยนอยู่แถวแก้มและซอกคอ...ผมยังหันหลังให้เค้าอยู่ ไม่ยอมจูบตอบ ไม่ขยับตัว ทำเป็นนอนนิ่งจนพี่ยอดต้องหยุดรุกรานไปเอง...ผมค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ นอนตัวเกร็งซะแทบเป็นตะคริว...ต่างกับพี่ยอดที่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ก็ยังคงกอดผมแน่นเหมือนเดิม...
“...ทำไมเมียกูใจแข็งอย่างนี้วะ...” พี่ยอดบ่นกับตัวเองเบา ๆ และจะพลิกตัวนอนหงาย แต่เสียงโทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้นซะก่อน
“...ฮัลโหล...อ้าว...มีอะไรต้า...ยังไม่นอน...” ผมรีบคว้าโทรศัพท์มารับสายและนอนหันหลังให้พี่ยอดเหมือนเดิม
“...โทรมาทำไมดึก ๆ ดื่น ๆ...” พี่ยอดพูดจงใจให้เสียงลอดเข้าไปในสาย
“...เอ่อ...ต้า...ตอนนี้ทีมไม่สะดวกคุยอ่ะ...พรุ่งนี้ทีมโทรหานะ...อืม...กู๊ดไนท์...” ผมวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม
“...ทีกับแฟนเก่าอ่ะพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน...ทีคุยกับพี่แทบจะกัดหัว...” พี่ยอดพูดลอย ๆ
“...ทีกับแฟนเก่าอ่ะเช้าถึงเย็นถึง...ทีกับทีมแทบจะไม่เห็นหัว...” ผมย้อน
“...ย้อนเก่งนัก...อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ...”
*
*
...เข้าใจความรู้สึกของคนโดนข่มขืนก็คืนนี้...ตั้งแต่เสียซิงให้พี่ยอด...ครั้งนี้ถือว่าเป็นการมีเซ็กส์ที่รุนแรงที่สุด...พี่ยอดยัดเยียดความเป็นผัวให้ผมแบบดุดันหนักหน่วง...ผมยิ่งดิ้นหนี พี่ยอดยิ่งจับขึง ตรึงไว้ด้วยแขนขาที่เต็มไปด้วยพละกำลังแล้วซุกไซ้หวังจะให้ผมอ่อนระทวยเหมือนทุกครั้ง...เสื้อผ้าหลุดออกไปโดยไม่รู้ตัว...ผมเองก็เคลิ้มไปพอตั้งสติได้ผมก็ดิ้นอีก...ผมทั้งหอบ ทั้งร้องห้าม หายใจแทบไม่ทัน...ไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน...ผลัดกันพลิกตัวขึ้นบนลงล่างจนแทบจะตกเตียง...
“...ป่าเถื่อน...” ผมขยับตัวหนี เมื่อพี่ยอดล้มตัวลงนอนอีกครั้งหลังเราสองคนเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายเมื่อสงครามย่อย ๆ สงบลง
“...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดขยับมาจนชิดแล้วกอดผมจากด้านหลัง
“...อย่าทำอย่างนี้อีกนะ...”
“...อ้าว...นึกว่าทีมชอบ...เห็นกอดซะแน่นเลย...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...มันเจ็บ...” ผมพลิกตัวกลับไปพูดกับเค้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“...จริงดิ...แล้วตอนนี้ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า...” พี่ยอดตกใจ
“...เจ็บตอนแรกแป๊บเดียว...” ผมชุกหน้าลงที่หน้าอกพี่ยอดเพราะไม่อยากให้เค้าเห็นว่าผมเขิน
“...พรุ่งนี้อย่าโทรหาไอ้พระเอกคนนั้นเลยนะ...ห้ามรับสายเค้าด้วย...” พี่ยอดพูดเสียงอ้อนพลางลูบหัวผมเบา ๆ
“...ดูก่อน...รับปากตอนนี้ไม่ได้หรอก...” ผมกวน
“...เดี๋ยวโดนแบบเมื่อกี้อีกนะ...” พี่ยอดจูบหน้าผากผมอย่างอ่อนโยนขัดกับคำพูดขู่
“...งั้นโทรตอนนี้เลยดีกว่า...” ผมแกล้งจะหยิบโทรศัพท์หัวเตียง
“...ไม่ต้องเลย...นอนได้แล้ว...เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ...” พี่ยอดกระชับอ้อมกอดไม่ให้ผมขยับทำอะไรได้อีก
*
*
…การนอนหลับภายใต้อ้อมกอดของคนที่เรารักมันช่างมีความสุขเหลือเกิน...ผมนอนหลับเต็มตาด้วยความอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัย..ตื่นมาลืมตาแล้วเห็นหน้าพี่ยอดอยู่ห่างไม่ถึงคืบ ไม่รู้เค้ากำลังฝันดีอยู่หรือเปล่า ถึงได้มีรอยยิ้มน้อย ๆ ฉาบอยู่บนหน้าเข้ม ๆ นั้น...มองออกไปนอกผ้าม่านหนาผมรู้สึกว่าเริ่มมีแดดด้านนอกแล้ว แต่คงยังไม่ถึงเวลาตื่นของผมเพราะนาฬิกาปลุกยังไม่ดัง...ผมเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกาแล้วต้องกระเด้งตัวลุกขึ้น...ซวยแล้ว...สิบโมงกว่า...มิน่าละถึงได้รู้สึกว่านอนเต็มอิ่ม...นาฬิกาปลุกของผมถูกกดปุ่มปิดเสียงไว้...มือถือผมก็ถูกปิดด้วยเช่นกัน...
“...นอนต่ออีกนิดเถอะ...” พี่ยอดพูดเสียงงัวเงีย
“...ฝีมือพี่ยอดใช่มั้ย...” ผมถาม พี่ยอดยิ้ม แต่ยังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
“...พี่โทรบอกคุณวาดะว่าวันนี้ทีมลากิจหนึ่งวัน...เค้าอนุญาตแล้ว...วันนี้ไม่มีอะไรสำคัญ...”
“...โอเค...งั้นพี่ยอดนอนต่อละกัน...” ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
*
*
...ผมออกมาทำอาหารเช้าง่าย ๆ ให้พี่ยอดและตัวเองกิน...นาน ๆ จะได้ทำหน้าทีแฟนที่ดีซักที...ยิ่งช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันอยู่ ถ้ามีโอกาสต้องทำคะแนนซะหน่อย...พี่ยอดเองก็ไม่นอนต่อ เพราะไม่นานนักเค้าก็ตามออกมาในเสื้อผ้าชุดลำลองสบาย ๆ ผมเปียกถูกเซตให้เป็นทรงแหลม ๆ ดูเด็กลงหลายปีเลย...
“...กินเสร็จแล้วเราไปข้างนอกกันนะ...” พี่ยอดนั่งลงที่โซฟา
“...ไปไหนอ่ะ...” ผมสงสัย แต่ถ้าพี่ยอดแต่งตัวอย่างนี้คงไม่ใช่งานสำคัญนัก
“...ไม่บอก...เดี๋ยวก็รู้เองแหละ...”
“...แล้วพี่ยอดไม่ต้องไปเทคแคร์คุณแซนเหรอ...” ผมถามเสียงเรียบ
“...ไม่อ่ะ...หยุดพักวันนึงก่อน...” ผมเกือบจะยิ้ม แต่ต้องรีบทำหน้าขรึมเมื่อได้ยินประโยคหลัง
“...อย่าลืมนะ...ทีมให้เวลาแค่สามวัน...” ผมเตือนเรื่องที่คุยกันเมื่อคืน
“...ครับ...ไม่ลืมหรอกครับ...โหดจริง ๆ เลยเมียกู...” พี่ยอดบ่นเบา ๆ แต่มองหน้าผมตาเยิ้ม
*
*
...หลังอาหารเช้า กว่าจะได้ออกเดินทางก็ปาเข้าไปเกือบบ่าย...พี่ยอดให้คนขับรถที่รออยู่กลับไปสแตนบายที่ออฟฟิศเพื่อขับรถคันอื่น ส่วนคันที่เค้าใช้ประจำพี่ยอดขอขับเองในวันนี้...ผมไม่อยากจะถามเซ้าซี้เมื่อพี่ยอดพาไปทางเกือบถึงบางนา แต่สงสัยเมื่อเค้าเลี้ยวเข้าไปโครงการหมู่บ้านจัดสรร...เค้าคงมาหาลูกค้ามั้ง...
...เมื่อลงจากรถ ผมเห็นผู้จัดการโครงการเข้ามาทักทาย...ฟังแล้วรู้ว่าโครงการนี้เป็นหนึ่งในลูกค้าของบริษัทพี่ยอด...ระหว่างที่เค้าคุยเรื่องงานกัน ผมก็สังเกตว่าโทรศัพท์มือถือของพี่ยอดที่เค้าฝากไว้มีไฟกระพริบ ผมแอบดูปรากฏว่าเป็น SMS ของคุณแซนส่งมา...
“...พี่ยอด...มีคนส่งข้อความมา...” ผมกระซิบบอกพี่ยอด
“...มีธุระอะไรอ่ะ...เปิดดูได้เลย...” พี่ยอดอนุญาตให้ผมอ่าน เค้าไม่รู้ว่าเป็นคุณแซน
“...ทำไมติดต่อไม่ได้...ไม่ไปทำงาน...ที่บ้านไม่มีคนรับ...อยู่กับทีมใช่มั้ย...คุณแซนส่งมา...” ผมแปลออกมาให้พี่ยอดฟัง เค้ามองหน้าผมอึ้ง ๆ
“...เอ่อ...พี่ล็อคเบอร์เค้าไว้ไม่ให้ติดต่อได้...แต่ไม่รู้ว่ายังส่งข้อความมาได้อีก...” พี่ยอดสารภาพ
“...แล้วจะเอายังไง...”
“...วันนี้พี่ขอพักเรื่องของเค้าก่อน...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เมื่อเห็นผมออกอาการหึง
“...อืม...” ผมรับคำในคอ
*
*
...ผมใช้โอกาสที่พี่ยอดกำลังคุยเรื่องสินค้ากับผู้จัดการโครงการ เมื่อเค้าเผลอ ผมเดินออกมาที่ลับตา แล้วใช้มือถือพี่ยอดส่งข้อความกลับหาคุณแซน...”...ทำธุระอยู่ที่โครงการหมู่บ้าน.......สุขุมวิทซอย......และจะไปที่อื่นต่อภายในหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า...” ผมยิ้มหลังจากส่งเสร็จเรียบร้อย...เดินกลับไปหาพี่ยอด เค้าก็ให้ผมดูแปลนบ้านแบบต่าง ๆ ความรู้ทางด้านนี้ของผมก็ไม่มี ดูไปถามไป...สนุกดีเหมือนกัน...โครงการนี้มีบ้านหลายแบบ ทั้งบ้านเดี่ยว และทาวเฮ้าส์...การเดินทางก็สะดวกสบาย มีรถไฟฟ้าผ่านปากซอย...มีซุปเปอร์มาร์เก็ต มีตลาดสด...สาธารณูปโภคครบตามอย่างที่ผมฝันไว้ว่าถ้าจะมีบ้านของตัวเองซักหลัง ต้องมีทุกอย่างครบแบบนี้...
*
*
...ผมกำลังเพลินกับการดูแปลนบ้าน และห้องตัวอย่าง...พี่ยอดคงมาที่นี่หลายครั้ง เพราะดูคุ้นเคยกับผู้คนและสถานที่...เท่าที่ฟังเค้าคุยกัน ที่นี่เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สั่งสินค้าของบริษัทพี่ยอด...อุปกรณ์ตกแต่งบ้านที่พี่ยอดจัดการให้มีหลายแบบให้เหมาะกับบ้านหลายสไตล์...
“...นึกยังไงถึงพาทีมมาทำงานด้วยอ่ะ...” คุณแซนส่งเสียงมาแต่ไกล
“...วันนี้ผมหยุด...เอ่อ...แล้วแซนรู้ว่าผมอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะครับ...” พี่ยอดพูดงง ๆ
“...อ๋ออออออออออ...” คุณแซนลากเสียงยาว คงรู้แล้วว่าใครเป็นคนส่งข้อความ
“...วันนี้พี่ยอดไม่ได้ทำงาน...เรามาที่นี่กันเป็นการส่วนตัว...ไม่คิดว่าคุณแซนจะตามมาเลยนะเนี่ย...” ผมยิ้มกวน ๆ
“...เหรอ...” คุณแซนยักไหล่
“...ขอเวลาสักครู่นะครับ...” พี่ยอดหันไปพูดกับผู้จัดการที่มาเทคแคร์เค้าพยักหน้าแล้วเดินเลี่ยงออกไป
“...ไม่ไปทำงาน แล้วมาทำอะไรที่นี่อ่ะ...วันนี้แซนอยากกินอาหารญี่ปุ่นที่ทองหล่ออ่ะ...จะโทรนัดตั้งแต่เช้า โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด...โทรศัพท์เป็นอะไร...” คุณแซนวีนพี่ยอดต่อหน้าผมเพื่อโชว์พาว พี่ยอดถอนหายใจและทำหน้าเบื่อหน่าย
“...ผมพาทีมมาดูบ้านตัวอย่าง...ผมกำลังจะซื้อบ้านอยู่กับทีม...” พี่ยอดพูดด้วยเสียงจริงจัง ผมกับคุณแซนอ้าปากค้าง
“...หมายความว่ายังไง...” คุณแซนถามเสียงสั่น
“...ผมจะสร้างครอบครัวกับคนที่ผมรัก...” พี่ยอดตอบพลางโอบบ่าผมไว้
“...งานการไม่ทำใช่มั้ย...แล้วเรื่องที่เราคุยกันไว้ล่ะ...” คุณแซนเริ่มพาล
“...เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้นะครับ...”
“...ไม่...เอาให้จบวันนี้เลย...ถ้าจะทำธุรกิจร่วมกันก็ตามมา...” คุณแซนสะบัดหน้าเดินไปที่รถ
“...ไปสิ...วันนี้เค้าคงตัดสินใจเซ็นสัญญาแล้วแหละ...” ผมบอกพี่ยอด
“...ไม่อ่ะ...เราไปดูบ้านต่อกันเถอะ...” พี่ยอดไม่สนใจ และพาผมเดินเข้าโครงการอีกครั้ง
“...ยอด...ตกลงเราจะจบกันแค่นี้ใช่มั้ย...” คุณแซนเดินก้าวยาว ๆ กลับมาหา
“...ถ้าแซนต้องการใช้สินค้าและบริการของบริษัทผมจริง ๆ ผมจะให้ทางฝ่ายการตลาดติดต่อกลับไปนะครับ...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ
“...ยอดกล้าปฏิเสธลูกค้าเหรอ...อ๋อ...เกรงใจทีมใช่มั้ย...ไม่เป็นไร...แซนรอคุยพรุ่งนี้ก็ได้...”
“...พรุ่งนี้ผมก็ต้องให้ฝ่ายการตลาดดูแลอยู่ดีครับ...มันเป็นหน้าที่ของเค้าโดยตรง...”
“...ถ้าอย่างนั้นแซนก็ต้องขอบายบริษัทยอดละกัน...”
“...ครับ...เอาไว้โอกาสหน้า ถ้ามีอะไรให้รับใช้ก็ติดต่อมานะครับ...แล้วผมจะให้ลูกน้องดูแลเป็นพิเศษ...” พี่ยอดย้ำ ผมแอบอมยิ้ม คุณแซนคงเห็นจึงหันมาแว๊ดผมต่อ
“...ยิ้มอะไร...บริษัทเธอก็ไม่ได้ชั้นเป็นลูกค้าเหมือนกันนะ...”
“...ทีมควรจะดีใจ หรือเสียใจดีอ่ะ...แต่ที่แน่ ๆ ขนาดกรรมการบริษัทของทีมเค้ายังไม่รู้สึกอะไรเลย...กิจการเลื่อนลอยของคุณมีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้...วัน ๆ ไม่เห็นทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย...ร่อนไปร่อนมากับแฟนคนอื่นทุกวัน...ท่าทางงานหลักคือตีท้ายครัวชาวบ้านอ่ะดิ...” ผมยิ้มมุมปาก
“...ชั้นไม่ถือว่าครั้งนี้ชั้นแพ้เธอนะ...เพราะเธอไม่ใช่คู่แข่งของชั้น...ผู้ชายอย่างยอดชั้นหาที่ไหนก็ได้...” คุณแซนพูดเชิด ๆ
“...ทีมก็ไม่คิดจะแข่งกับคุณหรอก...เพราะทีมไม่อยากให้พี่ยอดเป็นของเดิมพันแพ้ชนะ...ทีมเชื่อว่าคุณจะไปหาผู้ชายที่ดีกว่าพี่ยอดที่ไหนก็ได้...งั้นก็ไปซะทีสิ...” ผมไล่ตรง ๆ ได้ผล คุณแซนสะบัดหน้าเดินกระฟัดกระเฟียดกลับไปทันที
*
*
…หลังจากนั้นพี่ยอดพาผมเดินดูบ้านตัวอย่างอีกซักพักก็พาผมไปทางบางนา-ตราด มุ่งหน้าสู่ศรีราชา...ไปถึงก็เย็นพอดี...พระอาทิตย์กำลังจะตก...พี่ยอดพาผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารชื่อดังที่บรรยากาศดีมาก...วิวสวย อาหารอร่อย...เราเลือกที่นั่งชั้นล่างสุดติดทะเล น้ำขึ้นสูง ลมทะเลพัดมาทำให้ผมคิดถึงบรรยากาศเดิม ๆ สมัยที่เราอยู่ด้วยกันตอนทำงานโรงแรม...เสียงคลื่นยังฟังเพลิน...แสงจากดวงอาทิตย์สีส้มกระทบหน้าพี่ยอดทำให้เค้ายิ่งดูดีขึ้น...พี่ยอดคุยไปยิ้มไป ดูเค้ามีความสุขกว่าทุกวัน...จริงสิ...ผมไม่ได้เห็นเค้าร่าเริงอย่างนี้มานานแล้ว...ตลอดทางมาศรีราชาเค้าดูผ่อนคลาย หาเรื่องมาคุยได้ไม่หยุด ไม่เหมือนคนที่เพิ่งเสียลูกค้าไปเลย...
“...พี่ยอด...ปลากะพงทอดน้ำปลาที่นี่เค้าใส่กัญชาหรือเปล่า...”
“...ทำไมอ่ะ...ไม่น่าจะใส่ได้นะ...” พี่ยอดใช้ส้อมเขี่ย ๆ ดูในจาน
“...ทีมประชด...ทีมว่าพี่ดูเฮฮาผิดปกติ...เพิ่งพลาดลูกค้ารายใหญ่ไปนะ...”
“...เออว่ะ...พี่ควรจะผิดหวังสิ...แต่ทำไมพี่โล่งอกขนาดนี้ก็ไม่รู้...ถ้าไม่ได้ทีมเตือนสติพี่เมื่อคืนพี่คงต้องเครียดต่อไป...”
“...ทีมอยากจะพูดมานานแล้ว แต่เห็นพี่ยอดมุ่งมั่นจะทำให้ได้...มันคงไม่ดีถ้าทีมจะขัดขวางพี่ยอดตั้งแต่ยังไม่เริ่มลองทำ...นานเข้าทีมเห็นว่ามันคงเสียเวลาเปล่า ทีมถึงจำเป็นต้องพูด...”
“...อืม...เมื่อเช้าตอนพี่โทรไปลางานให้ทีม คุณวาดะก็พูดเหมือนกัน...เค้าบอกว่าแซนคงไม่ตั้งใจจะทำธุรกิจอะไรหรอก...พี่ก็เลยทบทวนเรื่องที่ผ่านมา...มันก็จริงนะ...เสียเวลาเปล่า...และพี่คงไม่เหมาะกับการหาลูกค้าเข้าบริษัทด้วย...”
“...ไม่เป็นไรหรอกพี่...ทีมมีเพื่อนเยอะ...เดี๋ยวจะช่วยหาลูกค้าให้...”
“...น่ารักมาก...เดี๋ยวคืนนี้พี่จะให้รางวัลชุดใหญ่...เราไปค้างที่พัทยากันนะ...พรุ่งนี้วันเสาร์ทีมหยุดงานนี่...”
“...ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน...” ผมอิดออด
“...ไม่เป็นไร...ตอนนอนเราก็ไม่ได้ใส่อะไรอยู่แล้วนี่...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ผมต้องหันหน้าไปมองทะเล เพราะเขินสายตาของเค้า
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และขอบคุณที่รออ่านนะครับ...เพื่อตอบแทนน้ำใจคนอ่านก็เลยมาต่อให้อีกนิดนึง...กลัวคนอ่านจะเครียดจากตอนที่แล้ว...ต้องรีบมาต่อเร็ว ๆ...อีกอย่างอากาศร้อนมาก สถานการณ์บ้านเมืองก็ไม่ชวนให้ออกไปไหน...นั่งโหลดสารคดีวิธีการผลิตมนุษย์ไปด้วย พิมพ์เรื่องนี้ไปด้วย...อยู่บ้านไม่เสียเงิน...สบายที่สุด ยิ่งได้เห็นยูสเซอร์คนอ่านหน้าใหม่ และชื่อคนอ่านเจ้าประจำเข้ามาเม้นท์ยิ่งมีความสุข...
...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
อยากหาคนมาผลิตมนุษย์จัง แชแนลวีๆๆๆ
-
:call:เป้ครับ ถ้าใจดี ช่วยแจกสารคดีวิผลิดมนุษยืด้วยก้จะเป็นพระคุรนะ ชอบเรื่องราวนี้มาก สนุกดี ติดตามทุกตอนเลย.....ขอบคุณครับ
-
พี่เป้ลงได้สนุกจังคร้าบๆๆ
ชอบๆๆ :z13: :z13: :z13:
-
เรื่องคุณแซนจบไป
แต่ไม่ค่อยไว้ใจไรเตอร์ เดี๋ยวต้องมีเรื่องคนอื่นมาอีกแน่เลย :serius2:
-
เรื่องคุณแซนจบไป
แต่ไม่ค่อยไว้ใจไรเตอร์ เดี๋ยวต้องมีเรื่องคนอื่นมาอีกแน่เลย :serius2:
ช่าย....วั้ยจัยไม่ได้...555!+
-
เฮ้อ อิบ้าแซน ไปซะได้ก็ดี
-
พี่เป้ น่ารักที่สุดดดด มาให้กอดซะดีๆ :กอด1:
ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย
-
พี่ยอดน่าร๊ากกก แต่พี่เป้น่าร๊ากกว่า ว่าแต่พี่เป้ไม่สนใจจะแต่งสารคดีผลิตมนุษย์แบบครบทุกขั้นตอนมั่งเหรอค๊าาาาา
-
ขอบคุณนะครับ :L2: สำหรับเรื่องสนุกๆ o13 o13
-
^^
-
อ่านไปยิ้มไปอย่างมีความสุข...
กว่าจะคิดได้นะนายยอด...ต้องให้เมียเตือนสติ 555 o18
-
ตอนนี้ถูกใจ พี่ยอดน่ารักมากกกกกกก
ขอยคุณค่ะที่เข้ามาต่อ
-
o13 พี่ยอดเเมนมากๆเลยค่ะ
บางเรื่องเราไม่ถนัดก็ต้องใช้ตัวช่วยเสริมนะ
แบบว่าหวานนิดๆจริงเลยอ่ะค่ะ
:bye2:
-
thank จ้า เป้
นำความสุขมาให้กับชีวิต
-
พี่ยอดนี่
น่ารักน่าหยิกที่สุดเลย
:-[
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
:กอด1:
-
ทีมจัดการนังคุณแซนได้ยอดมากเลย o13
-
มาดันๆ พี่ยอดกับน้องทีม น่ารักมากมาย อุปสรรคมีเข้ามาเรื่อยๆเลย แต่ก็นะ
ความเข้าใจนี่แหละ คือสิ่งสำคัญของชีวิตคู่
รอติดตามต่อนะครับ ให้กำลังใจคนแต่งนะครับ :L1:
-
:laugh:อย่างงี้ต้องขอบคุณเสื้อเเดงที่ทํๅให้พี่เป้อยู่บ้ๅน
ทีมนี่เริศสุดไปเลย :L1:
:bye2:
-
“...ไม่เป็นไร...ตอนนอนเราก็ไม่ได้ใส่อะไร อยู่แล้วนี่...” ชอบมากคำเนี้ย และแอบสมน้ำหน้าไอ้คุณแซนมันจิงๆเลย
-
สะใจนางแซนโดนกำจัดแล้ว :laugh:
-
55+ โดนๆ
ตอนนอนเราก็ไม่ได้ใส่กันอยู่แล้วนี่
5555+
-
สุดท้ายคุณแซนก็ออกไปจากชีวิตของพี่ยอดกะนู๋ทีมซะที
(จริงเหรอ???...ไว้ใจพี่เป้ไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่เลยอ่ะ)
สะใจมากตอนที่พี่ยอดบอกว่า "จะสร้างครอบครัวกับคนที่พี่ยอดรักอ่ะ"
ไม่อยากจะบอกเลยว่า คนอ่านอ่านไปก็เขิลไป..แทบจะขอลงไปกลิ้งกับพื้นสักรอบสองรอบ
บทพี่ยอดจะหวานเนี่ย...ใครก็ฉุดไม่อยู่จริง ๆ นะ...มดแทบมาทำรังบนคอมฯอยู่แล้วอ่ะ >///////<
แต่ก็แอบหวั่นใจอยู่เล็กน้อยถึงปานกลางนะเนี่ย...ว่าจะต้องมีอะไรตามมาแน่ ๆ เลย
เอาเถอะอย่างน้อยช่วงนี้ก็สบายใจได้ว่า นู๋ทีมกะพี่ยอดเค้าคงจะหวานกันไปสักพักแหล่ะ
กว่าที่พี่ยอดจะตั้งสติและคิดได้เนี่ย...ทำเอานู๋ทีมเค้านอยด์ไปหลายรอบเหมือนกันนะ
สุดท้ายก็ได้วิธีการง้อแบบเดิม ๆ มาช่วยอีกแล้วนะพี่ยอด
เอ่ะอ่ะอะไรก็ถึงเนื้อถึงตัวอ่ะ...คนอ่านเลือดจะพุ่งนะขอบอกกกก...อิอิ
ไม่ใช่ไม่ชอบนะ...แต่ขออีกได้ป่ะล่ะ...แบบว่าทำให้เลือดลมมันไหลเวียนดีอ่ะ 55555
(เพราะแอบเขิลตามไปด้วยบ้างอะไรบ้างไง...อย่าคิดไกล) - -"
โดยเฉพาะตอนจบเนี่ย...โอ๊ยยยยยยย...เขิลเป็นบ้าเป็นหลังเถอะ
พี่ยอดเนี่ย...แผนสูงเหมือนกันนะ...จะพานู๋ทีมมาฮันนี่มูนกันทั้งที...ไม่บอกให้เตรียมตัวเลย
แต่ก็คงจะอย่างที่พี่ยอดว่านั่นแหล่ะ...เวลานอนไม่ต้องใส่อะไร...เลยไม่ต้องเตรียมมาไง
ยังไงซะคืนนี้นู๋ทีมก็เตรียมตัวรับรางวัลชุดใหญ่ไปก็แล้วกัน..โทษฐานทำตัวน่ารักเกิน...อุคิอุคิ~*
พีเอส 1,, เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ยอดเป็นมาโซ ส่วนนู๋ทีมเรา(?)ก็ซาดิสต์เหมือนกัน ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก...หึหึหึ - -+
พีเอส 2,, ฮา "สารคดีวิธีการผลิตมุนษย์" ของพี่เป้มาก อ่านครั้งแรกแอบแรมต่ำ ต้องรอโหลด 2 วิ พอโหลดได้
ขำจนแทบลงไปกลิ้งกับพื้นซะให้รู้แล้วรู้รอด...เล่นแบบนี้เลยนะพี่...ก(ร)ามจะค้างเหอะ ให้ตายสิ 55555+
พีเอส 3,, รอตอนต่อไปนะฮะ...รักษาสุขภาพด้วยฮะ...พี่เป้ *ยิ้มหวาน*
:L2:
-
มาให้กำลังใจคนแต่งคับ แล้วก็อยากดูคู่ของ คุณวาดะกับแก้วด้วยคับ แก้งน่าจะมีความสุขได้แล้วนะคับ :bye2:
-
ถูกค่ะ ไอเครียดมากกับตอนที่แล้ว อ่านตอนนี้ค่อยสดชื่นขึ้นเยอะยิ้มออกได้หน่อย :m4:
ไอก็ว่างั้นล่ะนะ งานที่ว่าจะมีคงไม่มีหรอก เห็นวันๆนังแซนไม่คุยงานอะไรได้แต่แรดๆๆไปนู่นมานี่อยู่นั่นหละ o16
ดีแล้วที่ทีมยื่นคำขาด คุณวาดะคงมองเห็นเหมือนกันเลยช่วยเตือนพี่ยอดด้วย o13
แต่ไม่คิดว่ามันจะจบแค่นี้หรอก เขาบอกว่ายังไม่แพ้นิ :a14:
ฮึฮึ~ พี่เป้ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่ งานเขียนดราม่าขนาดนี้ :laugh:
คิดถึงพี่เป้นะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ :กอด1: :จุ๊บๆ:
ปอหล๋อออ เบื่อกีฬาสีจังเลยเนอะ ไอจะประสาทเสียไปด้วยแล๊ะ ไปไหนก็ไม่ได้ :fire:
-
o13
พี่ยอดเมี่ยมมากๆ ตัดสินใจให้เด็ดขาด
น้องทีมใจเย็นกว่าที่คิด
:-[จะสร้างครอบครัวกันแล้ว
-
ในที่สุดเเซนก็ไปซะที :laugh:
-
น่ารักที่สุด o13 o13 o13 o13
กำจัดตัวไปหาไปได้อีกหนึ่งแล้ว
หวังว่าจะไม่มีมาอีกนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พี่ทีมสุดยอดดดดดดดดด
-
ต้องให้เมียประชดประชัด ถึงจะรู้ึสึก
คงรู้ล่ะสิก่อนที่เรื่องจะบานปลายแล้วนุ้งทีมตัดใจจริงๆ
ก็ต้องทำหน้ามึนมาอ้อนเมียก่อน เชอะทำมาง้อเป็นพระเอกลิเกเชียว..บ่นไปงั้นแหละ
โจรหื่นกามในคราบพระเอก ชิชะ ปล้ำได้สมใจแล้วพึ่งนึกได้เรอะ
คุณว่าที่ลูกค้ามาจากจิก ถามเยี่ยงแม่แบบนี้มองเจตนาได้ว่ายังไงแค่นี้ก็อ่านมะออกเรอะ
ชิมิพี่ยอด.........น่าจะให้นุ้งทีมใช้ชีวิตโสดๆอีกซักพักสิ...คนที่จะต้องร้อนรุ่มเหมือนไฟธาตุจะแตกอ่ะ
ก็คือตัวเองต่างหาก ทำตัวให้ดีๆหน่อยอิพี่ยอด คดีเค้ามันฝังใจไม่เรือนนะเว้ย
+1 คะ เอ........สารคดีผลิตลูก หรือ ฆ่าลูก กันแน่คะนั่นที่โหลดอ่ะ :jul3: :m20: :laugh:
-
พี่ยอดคิดได้แว้ววววว ไชโยๆๆๆ
กว่าจะคิดได้นะ :เฮ้อ:
-
อิจฉาอ่ะ
ทีมมีเพื่อนอย่างพี่ยอดมั่งป้ะ
แพคส่งมาให้หน่อย
เก็บเงินปลายทางก้อด้ะ
:laugh:
-
หนูทีมเริ่ดสุด!! o13
+1 แทนคำขอบคุณค่ะ
-
เตรียมจะซื้อบ้านแล้ว แต่ยังไม่ได้ไปขอลูกชายเค้าเล้ยยย
-
ดีๆๆๆๆที่แซนไปซะได้
-
โอ้กกก
-
:L2:น้องทีม... :L1:
-
เกือบไปแร้ว
เกือบได้หมั่นไส้พี่ยอดแร้ว
ดีนะที่กลับตัวกลับใจได้ทัน
แอบลุ้นแทนทีมตลอดกลัวพี่ยอดจะเป็นพระเอกละครหลังข่าวจริง ๆ
อ่านตอนนี้จบ โหยรักพี่ยอดเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่าเลยอ่ะพี่เป้
-
เมื่อไหร่ ทีม จะเจอคู่แข่ง ที่ยากจะต่อกรด้วยนะ
ที่ผ่านๆ มา ก็มีแต่พวกกระจอกงอกง่อยอะ
แต่ก็สนุกดีนะ
ชอบจ้า
เจ้สอง :bye2:
-
ร้ายจริงๆเลยหนูทีม
แต่ถ้าเป็นอีป้าแก่ๆ คนนี้ นะคะ
นังแซนไม่มีโอกาสเข้าถึงตัว สามีป้าหรอกค่ะ
5555555555555 :pig4:
-
อ๊ากกกก ชอบประโยคสุดท้ายอ่ะ
"ตอนนอนเราก็ไม่ได้ใส่อะไรอยู่แล้วนี่" :m25:
เต็ม 100 !!! o13
-
พี่เป้น่ารักขนาดนี้แล้วพวกผมจะหนีไปไหนรอดครับเนี่ย
ว่าแต่พี่ยอดเริ่มฉลาดขึ้นและนะเนี่ย น้องทีมก็กล้าเหวี่ยงได้ใจมากครับ คุณวาดะก็เป้นคนดีมากๆคงจะดีถ้าเป็นแฟนกับแก้วนะครับ
แล้วก็ยังไม่ลืมคำเดิน รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม อีนังแซนไปตายซะ
-
อ๊ากกกกกกซซซซซซ...ตอนนี้พี่ยอดได้ใจมาก ให้นังแซนมันไสหัวกลับไปทางที่มันมาซะ
จากตอนที่แล้ว....เกือบจะลดขั้นพี่ยอดให้ไปเป็นตัวประกอบแล้วนะ
ดีที่พี่ยอดคิดได้แระ งั้นให้เป็นพระเอกเหมือนเดิม :laugh:
โชคดีของพี่ยอดนะเนี่ย ที่ได้เมียใจแข็ง ยอกย้อนเก่ง ดื้อ แอนด์โหด //น้องทีมจ๋า อันนี้เป็นคำชมล้วนๆนะจ๊ะ จริงจิ๊ง!!!!!!!!!
เกือบเคืองพี่ยอดที่ใช้กำลังกะนู๋ทีม ดีที่น้องทีมบอกว่าเจ็บแค่ตอนแรก ส่วนตอนหลัง :haun4:
แถมยังจะซื้อบ้าน สร้างครอบครัวกะนู๋ทีมอีก เริ่ดดดดดดดด...ค่า
น้องเป้ยอดเยี่ยมกระเทียวเจียวเหมือนเดิม เขียนดีไม่มีตก
แต่ถ้าจะให้เจิดกว่านี้ เรทติ้งพุ่งกว่าเดิม
ก็ไรท์ซีดีสารคดีมาแจกแฟนๆสิจ๊ะ :o8:
-
โอ้ วว วว
ตอนนี้ ปรบมือให้พี่ยอด
๕๕๕
ทีมก็นะ แรงอย่างมีสมอง คุณแซนกระเด็นไปเล ยย~~
-
อ๊ากกกกก
กว่าจะเม้นได้ เน็ตเบนห่วย จริงๆๆ
:เฮ้อ:
พี่ยอด กับ ทีม กับมาสวีดด วี๊ดดดวิ้วววว
อีกครั้ง คนอ่านก็สบายใจ๋ ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
o13 ทีมเฉียบมาก แรงอย่างไม่ไร้สมอง
น่าดีใจแทนพี่ยอดเลยอ่ะ มีคนรักที่เข้าใจแบบนี้
แอบปลื้มตอนที่พี่ยอดพาทีมไปดูบ้าน
แหม๋ๆ จะสร้างครอบครัวกับคนรัก เริศสุดๆ
-
ผ่านไปอีก 1 ศึก ที่น้องทีมต้องทำ
กว่าจะเข้าใจกันได้ :เฮ้อ: นึกว่าจะต้องเลิกกันเสียแล้ว
:undecided: :undecided:
-
กำจัดแซนออกไปเร็วๆ อิอิ
-
:m1: ชอบจังเลยยอดกับทีมกลับมากุ๊กกิ๊ก กิ๊กกั๊กกันได้อีกแล้ว นังแซนไม่เกี่ยวก็ถอนปายไกลๆ :laugh3:
ปล.สารคดีอะไรอะ สนใจ :haun5:
-
ขอให้คู่นี้เขาัอย่ามีอุปสรรคอีกเลยเหอะ :serius2:
-
พี่เป้มาต่อเร็วจังเลย เป็นเพราะการเมืองใช่ไหมเนี่ย ฮ่าๆๆ
ดีใจที่เรื่องแซนจบไป แต่เชื่อดิ ก้างน่ะ มันยังมีอีกแหงแซะเลยอ่ะ
-
สุดยอดน้องทีม o13
โชคดีนายยอด
มีแฟนเป็นน้องทีม
อยากอ่านคู่น้องแก้ว
+1 เป็นกำลังใจให้น้องเป้ :กอด1: :L2:
-
พี่ยอดน่ารักมากเลย
-
ถูกใจให้เต็มสิบ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
สนุกมาเลยค้าบบ สุดท้ายก็จบแบบแฮปปี้ อิอิ แล้วตอนต่อไปหลังจากนี้จะมีอะไรมาให้ระทึกใจอีกอะ อิอิ
โจ้
:pig4: :pig4:
-
ฮุเร่! พี่เป้มาต่อแล้ว น่ารักจังเลย แล้วมาต่ออีกเยาะๆแล้วก็เยาะๆนะ จะติดตามต่อไปและตลอดไปเลย :-[
ตอนนี้สะใจมากๆเลยให้อารมณ์ประมาณว่านังแซนโดนจับขึงแล้วโดนทีมจับ :z6: แบบนี้ แล้วก็ต่อด้วยแบบนี้ :beat: เลย :laugh:
สมน้ำหน้าชอบหนังหน้าหนาแย่งของชาวบ้าน :fire:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกก
พี่ยอด o13
อย่างงี้ นู๋ทีมต้องให้รางวัลเป็นกำลังใจให้มากๆๆๆๆ :haun5:
หายกลุ้มใจแทนนู๋ทีมแล้ว.....ขอบคุณคุณเป้ค่ะ :mc4:
-
เห้อออ โล่งอก
-
ตกลงเรื่องแซนนี่จบแล้วจบเลยใช่มั้ยคะ แต่ถึงงั้นก็คงมีคนอื่นอีกแน่ๆ
ทีมสุดยอดจริงๆ พี่ยอดก็น่ารักรักกันให้มากๆนะคะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สุดยอดไปเลย ... ตอกหน้าให้หงายหลังไปเลย
ต้องเจอคนจริงแบบทีมซะแล้ว
-
ในที่สุดมันก็ไป ดีใจว้อยยยย :z2:
รักไรท์เตอร์ :กอด1: ในที่สุดก็เอานังแซนไป
รักยอดทีม :o8:
-
คู่นี้สงสัย ต้องมีอะไรมากระตุ้น ต่อมบ่อย ๆ ไม่งั้น ....
ทีนเตือนสติพี่ยอดได้ ดีเยี่ยม คนเราถนัดกันคนละอย่าง
รอดูว่า หลังจากนี้ไปแล้วอะไรจะเข้ามาเป็นปัญหาให้ทั้งทีมและพี่ยอด
ได้ทดสอบ ความรักของกันและกันอีก
+1 ให้ เป้ ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ถ้าให้ดี ช่วย ส่งสารคดีวิธีผลิตมนุษย์มาให้ดูด้วยก็จะดี เยี่ยม :z1:
-
:L1:
Open up our love!
พี่ยอด :impress3: ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวังจริงๆ
ทีม :3123: นี่แหละ ที่รักของพี่ยอด
:กอด1:เป้...sweeter writer!
-
พี่ยอด กว่าจะมาคิดได้ เกือบละ
เกือบลดบทให้เป็นพี่ชายแทน
ดีจังที่กลับมาดีกันเหมือนเดิม อึดอัดแทนมานาน :กอด1:
-
พี่ยอดน่ารัก...ทีมแรงได้อีก
:pig4: คุณเป้ค่ะ..รอติดตามนะคะ
-
โอวววว น้องทีมช่างมองการณ์ไกล ช่วยสามีได้สำเร็จ 555 :mc4:
ในที่สุดนังคุณแซนก็แพ้จนได้ สะใจเป็นที่สุดค่า
ปล. แบ่งสาระคดีให้ดูมั่งจิพี่เป้ อิอิ :o8:
-
ในที่สุด มารผจญ ก็ออกไปวะที เย่ๆๆ :mc4:
-
และแล้วทีมกะพี่ยอดก็เข้าใจกันจนได้้้
คิกคิก
><"
พี่ยอดก็น่าร๊ากกก
คิดจะซื้อบ้านอยุ่ด้วยกันละ
อ๊ากมากมากกกกก
:o8: :-[
-
o13
อารมณ์ดีเพราะมีความสุข~
น่ารักสุดๆไปเลยค่ะตอนนี้ เฮ้อ~ แอบอิจฉาทีมขึ้นมานิดๆ...
ขอบคุณพี่เป้มากค่ะ^^
ปล.ต่ายไปงานหนังสือมาเจอคู่นึงเห็นแล้วนึกถึงพี่ยอดกับทีมเลยล่ะค่ะ~
-
พี่ยอดเจ๋งมากทีเก็บคำพูดทีมมาคิด แล้วจัดการซะ o13
ในที่สุดก็สามารถผ่านไปได้
โหยเตรียมลงหลักปักฐานกันแล้วอะ อิจฉาๆ อิอิ :impress2:
ชอบคู่นี้จริงๆ
รอตอนต่อไปค่ะ :call:
-
ดีกันเเล้ว หลังจากที่เครียดๆ
เเซน ไปซะทีเถอะนะ เดี๋ยวเเม่ :z6:
เเรงเเล้วเจอเเรงกว่า
พี่ยอดเท่มากเลย อ่านเเล้วหน้าเเดง่ะ
สนุกมาก ขอบคุณค
-
อืมเอาธุระกิจมาอ้าง เพื่อหวังจะกินของหวาน แต่พี่ทีมรู้ทัน
-
พี่ยอด o13
-
"สารคดีวิธีการผลิตมนุษย์"
มันเป็นเรื่องของ ช-ญ ไม่ใช่เหรอครับ
แล้ว ช-ช อย่างเราจะผลิตได้เหรอ
ไม่ยักรู้ว่าคุณเป้ดูสารคดีแนวนี้ด้วย
:-[
-
:-[
ดีจัง
-
ชอบค่าทีมนี่เด็ดขาดดีจังเลย o13
ในที่สุดพี่ยอดก็สลัดคุณแซนหลุดซะที
แต่น่ารักนะค่ะเนี่ย มีการจะซื้อบ้านอยู่ด้วยกันด้วย
รักคู่นี้จังเลยค่า :กอด1:
-
สงสัยต้องมอบดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ด้านการจัดการให้ทีมแล้วละ
คุณน้องเก่งจริงๆๆๆ
อยากรู้จังว่านู๋แก้วกับคุณวาดะไปถึงไหนกันแล้วหว่า อิอิ พอจะมีตอนพิเศษของสองคนไหมเอ่ย เพราะตั้งแต่อ่านมาเรื่องเกี่ยวกับแ้ก้วน้อยมากๆๆ
-
:m11: :m11: ชนะเลิศ
-
YES!!!!!
ในที่สุดมันก็ไป เดี่ยวมันก็ต้องกลับมาสินะ...
ยังไงก็รักกันนานนะ อิอิ
สารคดีการผลิตมนุยษ์ 555+
ขอยืมคำนี้หน่อยนะครับ
555+
รักพี่เป้ ฮิฮิ้วววว
-
น้องทีม นี่มีวิธีจัดการพี่ยอดให้อยู่หมัดเสมอเลยนะคับ
เล่นเอาพี่ยอด หึงจนเสียการควบคุมถึงขนาดต้องขืนใจกันเลย
แต่ก็จบเรื่องคุณแซนไปซะทีนะคับ ค้างคาใจอยู่นาน :เฮ้อ:
:L1: เป้ คับ รออ่านตอนต่อไปนะ
-
กลับมามีความสุขอีกครั้งนึง
-
โย่วว
แพ้ขาดลอยเลยอิคุณแซน
-
พี่ยอดน่ารักดี เข้าใจอะไรง่าย ๆ มีเหตุผล ไม่เวิ่น
ไม่ใช่งี่เง่าตะบี้ตะบันจะเอาชนะคะคานไปซะทุกเรื่อง
แบบนี้พี่ยอดได้ใจคนอ่านไปเต็ม ๆ เลยคร้าบบบบบ
ส่วนน้องทีม สมเป็นยอดภรรยาจริง ๆ o13
-
เย้ๆๆๆ
พี่ทีม เริ่ดดดดด ที่ซู้ดดดดดดดดดดด
ก็นะ คนเค้ารักของเค้า พี่ยอด ออกปากเอง อิแซน หน้า หงายไปเลย วะฮ่าๆๆ :laugh:
ว่าแต่ เวลานอน ไม่ใส่ไรเลย ระวังพี่ทีม เป็นหวัดเน้อพี่ยอด
รักพี่เป้ๆๆๆ อัพอีกนะคะ :กอด1:
-
+1 ให้เป้ค่ะ
:กอด1:
:call:
-
ชอบจังประโยคสุดท้ายอะ
อิอิ o13
-
และแล้วพี่ยอดก็กลับมา :กอด1: :z1:
สมน้ำหน้านังแซน :laugh: :m20:
-
สนุกมาก ชอบน้องทีม
-
o18เย้ๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดพี่ยอดก้อหลุดจาก นางคุนแซนได้แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วจะมีใครมาอีกละเนี่ยยยย o13
-
น่ารักจังเลย :o8: :-[
-
ตาสว่างได้ซักทีนะครับพี่ยอด o13
จะรออ่านชะตากรรมตอนต่อไป 55 :m20:
-
แซนไปซะได้ก็ดี :bye2: :bye2: :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
o13 o13 o13
-
กรี๊ดดดดดดด ในที่สุดก็เขี่ยนังแซนออกไปได้ซะที หุหุ
โสมน้ำหน้า :pigha2:
พี่ยอดคนดีของคนอ่านไม่ทำให้แม่ยกผิดหวัง มันต้องอย่างนี้สิ
เอาไปแปดด่าว (เต็มแปดนั่นแหละ :man1:)
แถมมีแอบเซอร์ไพรส์ทีมด้วย กรี๊ดดดดด น่ารักไม่ไหวแล้ว
+1 o13
-
พี่ยอด o13
มันต้องอย่างนี้สิ
-
พี่ยอดยังคงจบปัญหาต่างๆ ได้สวยงามเหมือนเดิม
:กอด1:
-
ดันๆๆๆ เข็นๆๆๆ
เดี๋ยวกระทู้ ตก :impress2:
พี่เป้ กลับมาอัพไวๆนะคะ :กอด1:
-
กลับมาเถิดพี่เป้
คุคิคุคิ
คิดถึงพี่ทีมพี่ยอด
พี่เป้ด้วย
แง้ววว
-
คิดถึง นู๋ทีมกับพี่ยอด
:m7:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 12.1
...ชีวิตรักของผมและพี่ยอดกลับมาเหมือนเดิม... ถือว่าเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด...เว้นแต่ตอนที่ผมไปทำงาน...คุณวาดะเดี๋ยวนี้ผีเข้าผีออก อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ จนผมตามแทบไม่ทัน...กลายเป็นว่าพอเลิกงานก็ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่มีการเฮฮาปาร์ตี้แบบเพื่อนเหมือนเมื่อก่อน...เช่นเดียวกับแก้ว...เพื่อนสาวเปลี่ยนรอบไปทำงานรอบเช้า...เราแทบไม่ได้เจอกันเลย...
“...ทีม...รู้เรื่องหรือยัง...” คิมวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผมในเช้าวันหนึ่ง
“...เรื่องอะไรของแก...”
“...แก้วอ่ะ...มันจะย้ายไปทำงานที่เชียงใหม่...ต้อมบอกว่าแก้วยื่นใบลาออกแล้ว...ตอนนี้ใช้สิทธิลาหยุดได้ 15 วัน เมื่อวานตอนเย็นเลิกงานมันก็ขึ้นรถไปเชียงใหม่เลย...”
“...อ้าว...ทำไมมันไม่ปรึกษาเลยวะ...” ผมกดโทรศัพท์มือถือหาแก้วทันที
“...ไม่ต้องโทรหรอก...มันปิดเครื่อง...
“...ป่านนี้คงถึงแล้วมั้ง...” ผมเปลี่ยนไปกดเบอร์พี่รุจ
*
*
...หลังจากวางสายผมก็โล่งอกเมื่อรู้ว่าแก้วจะได้ไปทำงานที่โรงแรมเดียวกันกับพี่รุจในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการแผนกแม่บ้านต้นเดือนหน้า...ตอนนี้แก้วกำลังไปเตรียมการหาที่พักและจัดการเรื่องส่วนตัวต่าง ๆ...ในเมื่อแก้วไม่บอก ไม่ปรึกษาอะไรกับพวกผม ดังนั้นผมจึงต้องอาศัยความสามารถพิเศษในเรื่องสืบความลับคนอื่นของพี่รุจในการหาเหตุผลที่แท้จริงของแก้วว่าทำไมถึงได้ปุบปับลาออก...คงไม่ใช่แค่เรื่องงานอย่างเดียวแน่นอน เพราะถ้าเป็นเรื่องนั้นแก้วน่าจะมาเกริ่นกับพวกผมบ้าง...
“...เดี๋ยวนี้เพื่อนคุณเป็นอะไร...หลบหน้าหลบตา...ผมไม่เห็นหลายวันแล้วนะ...” คุณวาดะกระชากเสียงถามหลังจากเราคุยกันเรื่องงานเสร็จ
“...เพื่อนคนไหนล่ะ...อ๋อ...แก้วเหรอครับ...” ผมทำเป็นพูดขำ ๆ แต่ต้องรีบเปลี่ยนเป็นจริงจังเมื่อเห็นแววตาของเจ้านาย
“...อืม...”
“...เค้าไปเชียงใหม่...”
“..............................” คุณวาดะอึ้ง
“...ไม่ได้ไปเที่ยวนะ...เค้าจะย้ายไปทำงานที่โน่นเลย...” ผมพูดเบา ๆ
“...คุณไปตามเค้ากลับมาหน่อยได้มั้ย...” คุณวาดะดูอ่อนลง
“...เอ่อ...แก้วกำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งนะครับ...ทีมกลัวว่าเค้าจะไม่ยอมกลับมา...” ผมให้เหตุผล
“...ผมขอร้อง...” เจ้านายผมพูดด้วยแววตาอ้อนวอน
“...ทีมต้องขอถามก่อนว่าคุณกับแก้วมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า...” ผมจ้องคุณวาดะแล้วเปลี่ยนโหมดคุยแบบเป็นเพื่อนกัน
*
*
...คุณวาดะค่อย ๆ ระบายเรื่องของเค้ากับแก้วออกมาทีละนิด...จับใจความได้ว่าเค้าสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว แต่ด้วยความแตกต่างกันสุดขั้วของฐานะ ทำให้เกิดช่องว่างที่ทำให้แก้วคิดมาก...และแก้วเองก็ไม่อยากต้องทำผิด เมื่อหลายครั้งที่คุณวาดะเรียกแก้วเข้าไปในห้องตอนกลางคืน หรือแม้แต่นอนค้างที่ห้องของเค้า ซึ่งเป็นความผิดร้ายแรงหากมีใครมาพบเห็นเข้า และอาจจะโดนไล่ออก เสียประวัติ ไม่สามารถรีเฟอร์ตำแหน่งงานนี้ เมื่อไปสมัครงานโรงแรมใหม่ได้...คุณวาดะยอมรับว่าเค้าเป็นคนผิดที่เรียกแก้วขึ้นมาโดยอ้างเหตุผลเรื่องงานดูแลความเรียบร้อยของห้อง...นี่คงเป็นสาเหตุที่แก้วต้องเปลี่ยนกะมาทำงานรอบเช้า เพื่อป้องกันปัญหานี้ เพราะพวกเค้าแทบจะไม่ได้เจอกันเลยในตอนกลางวัน...
“...ผมอยากจะขอโทษเค้า อยากอยู่กับเค้า ผมรักเค้า...คุณต้องช่วยผมนะทีม...”
“...ทีมจะช่วยคุณได้ก็ต่อเมื่อคุณพยายามแล้วไม่สำเร็จอ่ะ...” ผมแบ่งรับแบ่งสู้
“...ผมไม่รู้จะทำยังไง...ผมไม่เคยโดนทิ้งอย่างนี้มาก่อนเลยนะ...”
“...แก้วมันไม่เหมือนใคร...มันดีเกินไป...ความดีของมันกำลังทำร้ายแม้แต่หัวใจของตัวเอง...”
“...ผมรู้...แก้วไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะโดนไล่ออกอย่างเดียวหรอก...เค้ากลัวผมจะโดนประณามด้วยน่ะสิ...”
“...ถ้าคุณรักแก้วจริง คุณต้องไปตามเค้ากลับมาเอง...แล้วทีมจะช่วยพูดให้...”
“...โอเค...คุณจองตั๋วเครื่องบินให้ผมด่วนเลยละกัน...อ้อ...คุณต้องไปด้วยนะ...ผมกลัวแก้วเค้าไม่คุยกับผม...” คุณวาดะสั่งโดยไม่ต้องคิด
*
*
...ตั๋วเครื่องบินเที่ยวเร็วที่สุดคือเที่ยวสุดท้ายของคืนนี้...ผมกับคุณวาดะกลับต้องรีบกลับไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อไปค้างที่เชียงใหม่ซัก 2-3 คืน...ผมโทรไปหาพี่ยอดเพื่อถามว่าเค้าสนใจจะไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยกันหรือไม่ ผมจะได้จองตั๋วและโรงแรมได้ตามจำนวนคน...แต่พี่ยอดติดงาน เค้าบอกว่าอาจจะตามทีหลังไปถ้างานเสร็จเร็ว...
“...ไปเชียงใหม่นี่เรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวน่ะ...” ชัชสาระแนถามลอย ๆ เมื่อผมเดินผ่าน
“...มันไม่ใช่เรื่องของเธอ...” ผมตอบกวน ๆ
“...มันไม่ใช่เรื่องของชั้นก็จริง...แต่อยากจะเตือนให้ระวังเรื่องแมวไม่อยู่หนูร่าเริงนะ...”
“...ขอบใจที่เป็นห่วง...แต่ถึงหนูจะร่าเริงยังไงก็ไม่น่ากลัวเท่าหมาจะคาบข่าวว่าแมวไม่อยู่ไปให้หมาอีกตัวมาจับหนูตัวนั้นน่ะสิ...อย่าให้รู้ละกันว่าใครมันมีส่วนในการจ้องจะตีท้ายครัวชั้น...ถ้าคนนอกก็ปล่อยไป แต่ถ้าเป็นคนใน ชั้นจะทำทุกทางให้มันกระเด็นกลายเป็นคนนอกภายใน 24 ชั่วโมงเลย...” ผมขู่ก่อนจะเดินไปฝากงานกับคิม
*
*
...อารมณ์เสีย...สงสัยว่านังชัชมันแอบฟังโทรศัพท์ออฟฟิศของผมหรือเปล่า...จากประสบการณ์โรงแรม ทำให้ผมรู้ว่าสายที่จะโอนได้นั้น สามารถพักสายไว้ก่อน และโอเปอเรเตอร์ก็สามารถดักฟังโทรศัพท์ได้โดยที่ไม่มีใครรู้...แต่ไม่อยากปรักปรำมันมากนัก เพราะมันอาจจะแค่สอบถามจากคนที่โทรเข้ามาเพื่อสกรีนสายประมาณว่าใครโทรมา ติดต่อเรื่องอะไรก็ได้...ถ้าผมกลับมาแล้วมีเรื่องสะกิดใจเกี่ยวกับพี่ยอด และคุณแซน...ผมต้องสันนิษฐานว่าชัชคาบข่าวไปบอกคุณแซนแน่ ๆ เพราะไม่มีใครรู้เรื่องนี้มากนัก...
*
*
…ทันทีที่เราลงจากรถลีมูซีนที่ทางโรงแรมมารับที่สนามบิน ผมก็เจอพี่รุจออกมาทักทาย เจ๊แกใช้สิทธิผู้จัดการให้ห้องอัพเกรดเป็นห้องสวีทใหญ่ สองห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น วิวสวยที่สุด...ตอนแรกชีจะให้ห้องฟรี แต่ผมอยากให้แกเอาสิทธิห้องฟรีนี้ไว้ใช้กับญาติพี่น้องของแกดีกว่า...แค่อัพเกรดห้องให้เริ่ดขนาดนี้ก็เป็นพระคุณอย่างสูงแล้ว...
“...คุณวาดะ...คุณรู้มั้ยว่าแก้วเค้าก็รักคุณมาก...แต่เค้าคิดว่าความสัมพันธ์นี้มันเป็นไปไม่ได้ และไม่มีทางยืนยาว...เค้าก็เลยต้องรีบหนีจากคุณมาซะก่อน...แก้วใจเด็ดมาก นับถือจริง ๆ...” พี่รุจเม้าท์ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“...ผมผิดเองที่ไม่เคยทำให้เค้ามั่นใจว่าผมจริงจังกับเค้า...”
“...โอ๊ย...ใครจะกล้าคิดว่าคุณจริงจังล่ะ...ทีมเองยังไม่คิดว่าคุณชอบแก้วจริง ๆ เลย...” ผมเม้าท์บ้าง
“...ผมสะดุดตากับความเรียบร้อยของเค้า...แก้วเก่งไปทุกอย่าง เรื่องดูแลห้อง ทำอาหาร เทคแคร์ และเค้าทำให้รู้ว่าเค้าเป็นห่วงผมแค่ไหน...ยิ่งคุย ยิ่งอยู่กับเค้า ผมยิ่งรู้สึกว่าชีวิตผมขาดเค้าไม่ได้...จะมีซักกี่คนที่ดูแลผมได้ขนาดนี้...เค้าดูเหมือนแม่ของผม เพียงแต่แก้วไม่ได้เป็นผู้หญิงเท่านั้น...”
“...แล้วนี่คุณจะทำยังไงอ่ะ...แก้วเค้าก็กำลังจะได้งานใหม่...ได้เลื่อนตำแหน่งด้วย...ยังไงแก้วมันก็ต้องทำงานหาเงินกินเองด้วย ส่งให้ทางบ้านด้วยนะ...ไม่ได้ยืนกางแขนแล้วจะสังเคราะห์แสงเป็นอาหาร...”
“...ถ้าเค้ายอมกลับไปอยู่กับผม ผมจะไม่ให้เค้าทำงานอีก...ผมจะรับผิดชอบเค้าและครอบครัว...ผมจะให้เค้าอยู่บ้านเฉย ๆ คอยดูแลผม คอยทำอาหารให้ทาน...คอยให้คำปรึกษา...คอยปลอบใจ.........” คุณวาดะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และเงียบไปเมื่อแก้วเดินมานั่งข้าง ๆ
“...คุณมาตามแก้วเหรอ...” แก้วถามเสียงเรียบ คุณวาดะอึ้ง พวกผมต้องลุ้นให้เค้าพูดความในใจออกมา เพราะรู้ว่าเค้าเป็นคนที่ท่าเยอะ กลัวเสียหน้าในแบบผู้บริหารที่ปกติแล้วมีแต่คนเข้าหาก่อน
“...ครับ...กลับไปอยู่กรุงเทพฯกับผมนะ...” คุณวาดะพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ
*
*
…ผมกับเจ๊รุจเดินเลี่ยงออกมาเดินเล่นข้างนอกเพราะอยากให้เค้าสองคนปรับความเข้าใจกันได้...แผนการของพี่รุจได้ผล เค้านัดให้แก้วออกมานั่งฟังพวกเราคุยกัน โดยให้แก้วนั่งโต๊ะข้าง ๆ หันหลังฟังคุณวาดะสารภาพ...เพราะอยู่ดี ๆ ถ้าให้คุณวาดะพูด ผมมั่นใจว่าคุณวาดะไม่กล้าพูดความในใจออกมาแน่นอน...จากการที่ผมได้คุยล้วงความรู้สึกของเจ้านายเมื่อเช้า ผมต้องค่อย ๆ ตะล่อมถาม ตอนแรกเค้าก็อึกอัก แต่พอจี้ถามเข้า เค้าก็ระบายออกมาในที่สุด...
“...อ้าว...ทีม...มาเที่ยวเหรอ...” ผมหันไปตามเสียงทัก
“...อืม...ต้าล่ะ...” ผมถาม
“...มาถ่ายโฆษณา...ทีมพักที่ไหนอ่ะ...”
“...พักที่โรงแรม...เอ่อ...จำชื่อไม่ได้แล้ว...นี่พี่รุจ ผู้จัดการโรงแรมสมัยเราฝึกงานอ่ะ...” ผมไม่อยากบอกชื่อโรงแรม จึงรีบเบี่ยงเป็นแนะนำพี่รุจให้ต้ารู้จัก
“...สวัสดีครับ...ผมก็ว่าพี่หน้าตาคุ้น ๆ เหมือนเราเคยคุยกันที่ไหนซักที...”
“...สวัสดีจ้า...ยิ่งโตยิ่งหล่อนะเราอ่ะ...” พี่รุจมองตาเยิ้ม
“...ขอบคุณครับ...เราไปหาอะไรกินกันมั้ยครับ...” ต้าชวน
“...ไม่เป็นไร...ไปสิ...” ผมปฏิเสธ แต่เจ๊รุจรับคำพร้อมกัน
“...ไปเถอะ...พรุ่งนี้ต้าก็กลับแล้ว...วันนั้นทีมบอกจะโทรหา ไม่เห็นโทรมาเลย...ยังจำเบอร์ต้าได้หรือเปล่าเนี่ย...”
“...พอดีเครื่องมันรวน เบอร์เลยหายอ่ะ...” ผมโกหก ทีจริงแล้วพี่ยอดลบเบอร์ต้าไปต่างหาก
“...อืม...ต้าก็ยุ่ง ๆ เลยไม่ได้โทรหาทีมอีกเลย...ไปร้านโน่นกันเถอะ...เดินเมื่อยแล้ว...” ต้าเอามือแตะแขนผมพาไปร้านอาหารกึ่งผับในละแวกนั้น
*
*
...ต้าเล่าว่าเค้ามาถ่ายโฆษณาตั้งแต่สองวันก่อน...เที่ยวจนทั่วเชียงใหม่แล้ว วันนี้วันสุดท้าย ทีมงานอยากพักผ่อน จึงไม่มีใครออกมาเป็นเพื่อน...เราคุยกันไปกินกันไป พี่รุจกระดี๊กระด๊า เม้าท์จนลืมว่าพรุ่งนี้ชีต้องทำงานแต่เช้า...หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปคู่ หากระดาษมาขอลายเซ็น ชีปลื้มมากที่ทุกโต๊ะแอบมองพระเอกดัง มานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเรา...กินกันไปสักพัก เราก็แยกย้ายกันไปโดยที่ผมได้เบอร์โทรต้าอีกครั้ง...
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคำแนะนำ ติชม...ตอนนี้เป็นเหมือนตอนแถม เพราะไม่ชอบเลข 13 เป็นการส่วนตัว เลยเอาเรื่องของคู่แก้วกับคุณวาดะมาลง...พอดีว่าวันนี้ว่างเพราะไม่ได้ออกไปไหน กลัวจะละลาย ร้อนมาก และกำลังจะเปลี่ยนลุคใหม่ด้วย ต้องเก็บเนื้อเก็บตัวนิดนึง กะว่าจะมีเซอร์ไพร้ส์เพื่อน ๆ ในช่วงสงกรานต์...
...สำหรับสารคดีการผลิดมนุษย์มันเป็นเรื่องของชายจริงหญิงแท้ เพิ่งได้เวปใหม่มา ก็เลยโหลดเล่น ๆ ระหว่างพิมพ์เรื่องนี้...แต่ปกติแล้วจะโหลดสารคดีจากญี่ปุ่น ประเภทเสื้อคลุม หรือเกมมากกว่า...อยากจะแชร์สารคดีเหมือนกัน แต่กลัวว่าคนอ่านจะมีกันหมดแล้ว เดี๋ยวนี้มันหาดูง่าย...ส่วนน้องหนึ่งถนัดแชนนัลวีแบบวีหงาย หรือวีคว่ำล่ะ พี่เคยดู มีวีแบบตะแคงด้วยนะ 555++
...เป้...
-
^
^
จิ้ม ๆๆ
เย้มาแย้วว
กำลังรออยู่เลย อิอิ
-
อยากเห็นพี่ยอดหึงทีมบ่อยๆ หุหุ :impress2:
-
เย้ๆๆคุณเป้มาแล้ว
ขอบคุณค่ะ...รอติดตามนะคะ
-
ว้าววคุณวาดะมาตามแก้วด้วยอะ รักจริงๆ
ทีมเอ๊ยดันมาเจอต้าด้วย
ส่อเคล้าว่าจะมีปัญหาใหม่ตามมาอีกแล้วรึป่าวนะ
รอตอนต่อไปค่ะ :bye2:
-
เย่เย่ ชอบคร๊าป ^^
-
:L2:
-
พี่ยอดได้หึงต้าอีกหลายๆรอบแน่
เดาว่าเจอต้าครั้งนี้ต้องมีเรื่องวุ่นๆตามมา
-
คุณวาดะมาตามหัวใจถึงเชียงใหม่ บอสของนุ้งทีม
น่ารักที่สุด ไอ่ที่ว่าอารมณ์ขึ้นๆลงๆเพราะมะได้เจอหน้าแก้วชิิมินั่นอิอิ
ผะจายวัยเกือบทอง กร๊ากกกกกกกกกกก(ขำๆ) แก้วจะได้เป็นคุณนายแจแปนแล้วชิมิ อิอิ
ีนี่ต้องยกความดีความงามให้ค.สามารถพิเศษของพี่รุจเลยนะนั่น ชีเก่งจริงๆ
อีกอย่างไปดินเนอร์กันสามคนเนี่ย.........โดนปาปารัสซี่แชะรูปแน่ๆ อิพี่ยอด
เตรียมตัวลมออกหูเคอะ
ปล.+1 คะ
สารคดี เชเนลวีคว่ำ วีหงายคืออะไยเหยอ :m28: :haun5: คุณเป้มีแบบตะแคงด้วย
กีซซซซซซซซซซซซ ฉึกฉาเพื่อนุ้งทีมพี่ยอดชิมิเคอะ :m20: :laugh:
-
วีแบบไหนก็ได้จ๊ะขอให้ท้องฟ้าสีทองละกานฮิๆๆ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ๊ะ
-
งานนี้ เราว่าพี่ยอดตามมาแน่
ทีมระวังตัวดีๆนะ เดี๋ยวเข้าใจผิดกันอ่ะ
-
แก้วอย่าเล่นตัวเลยคุณวาดะน่ารักขนาดนี้ละ ส่วนทีมสงสัยตอนหน้าเจอปัญหาใหญ่แน่เลย มาเจอต้าแถมเก็บเบอร์ไว้อีก
คงต้องโดนพี่ยอดลงโทษขั้นร้ายแรงแบบที่ไม่สามารถพิมออกมาได้ :-[
ปล.พี่เป้น่ารักอ่ะ มาต่อบ่อยๆนะ จะน่ารักขึ้นกว่าเดิม150เท่าเลย
ปล2.พี่เป้หื่น 555 :laugh:
-
กอดคนแต่งแน่นๆ และจุ๊บๆสามที
ตามมาอ่านสามตอนกันเลยทีเดียว
ไม่ได้เข้าเล้ามานานเนิ่นเป็นอาทิตย์เพื่อไปสะสางปัญหาทางอารมณ์ หุหุ
กลับมาเยี่ยมเรื่องนี้ทันที เพราะคิดถึงหนูทีมกะพี่ยอดมากมาย
ได้ของแถมเป็นน้องแก้วกับคุณวาดะอีกด้วย
ตัดสินใจไม่ผิดที่อ่านเรื่องนี้ก่อน
จากที่ยังนอยด์ๆอยู่บ้าง เจอทอล์คของคุณเป้ เรื่องสารคดีที่อัพโหลด ขำเลย
ช่วงนี้อากาศก็ร้อน การเมืองก็ระอุ รักษาสุขภาพกายใจให้สงบร่มเย็นนะคะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณเช่นเคยค่ะ :กอด1:
-
ในที่สุดพี่เป้ก้อกลับมา ฮิ้ววว
รักพี่แก้ว คิคิ
สั้นๆได้ใจฟามมายเลยงิ
ยังไงก็ไม่อยากให้ถึงเลข 13 ช่ายม้า
555
รักพี่เป้ กอดพี่เป้ 1 ที :กอด1:
-
คิดถูกจริงๆที่แวะเข้ามาก่อนนอน
:กอด1:พี่เป้หนึ่งที
ในที่สุดแก้วก็แฮบปี้เอนดิ้งเสียทีหลังจากเศร้ามาจากภาคที่แล้ว
ทีนี้ก็ลุ้นว่ายัยชัชจะก่อกรรมอะไรอีก :fire:
-
:o8:แก้วสมหวังซักที
พี่ยอดจะตามมาหึงทันมั้ยเนี่ย
-
^^
-
o13 คุณวาดะอย่างเจ๋งอ่ะ
มาตามแก้วขนาดนี้ คู่แก้วก็ happy แล้วเนาะ
นายต้าหวนกลับมาอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าจะพาความวุ่นวายมาด้วยไหม
-
ระวังทั้งแมวทั้งหมา เหนื่อยน่าดู
-
คุณวาดะน่ารักนะเนี่ย อิอิ
ระวังพี่ยอดหึงนะจ๊ะ
-
นังมินิบอส "ชัช" นี่มันรีบอร์นได้อีกรอบหรือไง :z6:
(ฆ่ายากฆ่าเย็นนัก)
ต้าร์ลุคใหม่ดูโอเคมากเลย ชอบอ่ะ อ๊ากก :m3:
(สู้พี่ยอดชั้นไม่ได้หรอก อิอิ)
-
เย้ ๆๆ ชอบเรื่องนี้จังเลยครับ
ดีใจที่หาเจออีกครั้ง
ปล่อยไก่หา เกี่ยวกับโรงแรมตั้งนานน
ให้กำลังใจคนแต่งด้วยคร้าบบ
ปล. อยากจะเรียนการโรงแรมเลย อินๆๆ
-
:z2: :z2:
-
เฮ้อ แก้วจะใจแข็ง หรือ ใจอ่อนน้า
ปล.อะไรกันเนี่ย Post ไป 90 แต่คะแนนท่วมทัน ไป 521 บวกไปอีก 1 เลยเป็น 522 อิอิ
-
หนุ่มหยุ่นปี่ ตามหาสาวเครือฟ้า :z1:
แล้วพี่ยอดละ จะตามหาอะไร งานเข้าอีกแล้วคู่นี้ :z2:
+1 ให้ น้องเป้ ไอ้วีคว่ำ วีหงายนะ น่าสนนะ วีตะแคงก็ ok มีไหม ๆ :haun4:
-
ดีใจด้วยกะคู่น้องแก้ว :impress2:
ให้น้องทีมพักผ่อนบ้าง
มีแต่เรื่องวุ่นวาย
ตั้งแต่กลับมา :เฮ้อ:
+1 ขอบคุณนะน้องเป้
-
น้องแก้วมีคนดีมาช่วยดูแลแล้วดีใจด้วยนะจ๊ะ :กอด1:
ส่วนทีมก็ขอให้โดนพี่ยอดลงโทษให้เดินไม่ได้ไปหลายๆ วัน :z1:
-
งานจะเข้าอีกมั้ยน้อ.....
:pig4: :pig4:
-
จะมีปาปารัซซี่มาถ่ายภาพทีมกับต้าไปลงนิตยสารให้พี่ยอดได้หึงกันอีกสักรอบไหมเนี่ย กรั่กๆๆๆๆๆ
-
ยอดจะตามหนูทีมมาที่เชียงใหม่หรือเปล่าน้อกลัวว่าถ้าตามมาแล้วเจอทีมอยู่กับต้าอีกแล้วจะเป็นเรื่องน่ะซิทีนี้ :เฮ้อ: หวังว่าคงไม่มีไรเกิดขึ้นน่ะ ขอให้คุณวาดะชนะใจแก้วได้ทีเหอะ
-
อยากให้แก้วสมหวังสักที เศร้ามาทั้งเรื่องแล้ว :กอด1:
สารคดีอะไรมีตะแคงด้วย :haun5:
-
เชียร์ ๆ วาตะกับแก้วววววววววววววววววววววววววววว
:L2:
-
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นนะ
ต้าร์มาเจอะนู๋ทีมเข้าให้ซะง้าน
แล้วถ้าพี่ยอดรู้ขึ้นมาล่ะก็...อรึ๋ยยยยย...ไม่อยากจะคิดเลยนะ
ส่วนแก้วกับคุณวาดะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
คู่นี้ไปไกลแล้วเหรอเนี่ย....หวังว่าคุณวาดะจะรักแก้จริง ๆ นะ
แก้วจะได้มีความสุขกับเค้าสักทีอ่ะ..อิอิ
:L2:
-
ส่อเค้า.....เหมือนจะมีเรื่อง :serius2: :serius2:
-
อิอิ แก้วจ๋า ใจอ่อนเถอะนะ
ป.เป้ คุยเรื่องสารคดีอะไรเนี่ย เค้าไม่ค่อยจะเข้าจายยยยยย :confuse:
-
:serius2:พี่ยอดจะว่ายังงัยนี่่่ๆๆๆ พี่ทีมมมมมมม o13
-
คุณวาดะสู้ๆ ตื๊อให้หนักๆเข้าไว้
ถ้าทำให้แก้วยอมใจอ่อน ยอมร่วมหอลงโรงด้วยไม่ได้ จะส่งกลับไปนั่งกินปลาดิบที่เกาะฮอกไกโดนะยะ 555
ไม่ห่วงเรื่องทีมเจอต้าอ่ะ ครือ...รักและวางใจนู๋ทีมสุดฤทธิ์
ห่วงแต่พ่อยอดขมองอิ่มที่อยู่กทมนี่แหล่ะ
ฉลามรอรุมขย้ำเป็นฝูง (ทั้งนังชัช นังแซน) จะรอดไม๊เนี่ย กรี๊ดดดดดดดดดดด
ปล.อากาศร้อนจะ 40 องศาอยู่แล้ว น้องเป้ยังใ่ส่เสื้อคลุมอีกเรอะ
มิน่าหล่ะ ร้อนจนละลาย อิๆๆ
ปลล.เป้นิวลุคเป็นอย่างไร???? เอารูปมาลงด้วยนะน้องเป้
จะโคลสอัพหน้าตรง หรือจะครึ่งตัวท่อนบน หรือครึ่งล่างก็ไม่เกี่ยง 555
-
อ่าา ~ พี่ยอดต้องเห็นเบอร์ในเครื่องทีมแน่ๆเลย
พี่ยอดจะโกรธไหมเนี่ยยยย
ส่วนแก้วกับคุณวาดะ ก็ลุ้นๆๆ
ขอให้แก้วใจอ่อนด้วยเถอะ :call:
เห้อออ จริงแบบที่พี่เป้บอก
อากาศร้อนมากๆ จริงๆ
ออกไปนอกบ้านเนี่ย จะเกรียมรึเปล่าก็ไม่รู้
ต้องหาสาระคดี แบบพี่เป้มาดูมั่งแล้ว555 :laugh:
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อค้ะ
รอดู นิวลุค อยู่น้ะค้ะ อิอิ
-
เอาใจช่วยคุณวาดะกับแก้ว :กอด1:
-
ขำสารคดีเสื้อคลุม 555555555
-
น่ารัก จริงๆๆๆๆๆๆๆ คุณวาดะ
-
วาดะน่ารักดี
เจ้สอง :bye2:
-
เอิ่ม ติดใจคำพูดพี่เป้
ที่ว่า ไม่ชอบเลข13เลยเอาตอนคุณวาตะมาลง เอ๊ะยังไง มันหมายความว่ายังไงเนี่ย??
ปล.เสื้อคลุม?? มันเป็นอย่างไรนิ อิอิ
-
เดี๋ยวเป็นเรื่องแน่แน่เลย
-
หวังว่าพี่ยอดคงไม่มาเจอทีมอยู่กะต้าพอดีนะ
...
เด่วมันจะเศร้า...
o22
-
สนุกอะ อิอิ :pig4: :pig4: :mc4: :mc4:
-
น้องแก้วจะออกเรือนแล้วววว :impress3:
-
เชียร์คุณวาดะ o13
-
^o^ ตอนหน้าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมั้ยเนี่ย
-
เลข 13 อาถรรพณ์
.
.
.
จะมีเรื่องอะไรร้ายแรง
เกินความคาดหมายมั้ยคับ..เป้
:sad4:ม่ายยยยยยยยยย
แต่.. :กอด1: เป้ ก็แก้อาถรรพณ์เลข 13 แล้วนี่นา
:z2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากอ่านตอนคุณวาดะ กะ แก้ว
ด้วยอ่ะพี่เป้
ไปลึกซึ้งเกินเลยกันได้งัย
นะ นะ นะ
จัดมาเห่อะ
-
พี่แก้ว คุณวาดะ ไปแอบได้กันตอนไหนเนี้ย 555.
ไม่บอกไม่กล่าวกันก่อนเลยเเฮะั
รอดูว่าพี่ยอดจะมาทันเห็นต้ารึเปล่า
:bye2:
-
แก้วกับคณวาดะ Happy ไป 1 :mc4:
แล้วพี่ยอดกับทีมล่ะ :-[
-
อย่างนี้น่าจะมามีเคลียร์นะจ้า
พี่ต้ามันมาดีจริงอ่ะหรอ??
-
คุณวาดะน่ารัก
กลัวพายุจะมา :เฮ้อ:
-
ตอนนี้ค่อนข้างสงบ
แก้ว ออกเรือนแล้ว
ว่าแต่ แซนนี่เลิกราแล้วรึ
คงไม่มาอาฆาตต่อนะ
เอาใจช่วยทีม ทำให้ชัชมาเป็นเพื่อนให้ได้ เหมือนซอนย่า
-
โห้ไม่เห็นมีเค้าว่าเค้าจะกุ๊กกิ๊กกันเลยระหว่างคุณวาดะกับแก้ว
ลุ้นกันตัวโกงว่าจะเป็นไงต่อไป ...
แต่ต้า ... มาเจอกันกับทีมนี่ซิ
จะมีปัญหาตามมาระหว่างพี่ยอดกับทีมหรือเปล่า
รออ่านอยู่นะ
-
พี่เป้เปลี่ยนลุค อยากเห็นๆ
ร้อนจริงๆละช่วงนี้ จะละลาย
พี่ยอดจะมามั้ยตอนหน้า อยากให้หึงเเรงๆอีก ห้าๆๆๆ
-
รักนี้ต้องสมหวังนะแก้ว
อย่าได้เป็นเหมือนครั้งที่แล้วๆเลยยย
:L2:
-
อ๊ากตื่นเต้น พี่ยอดต้องโกรธอีกเป็นแน่แท้ มีประเด็นเกิดขึ้นเรื่อยๆเลยนะครับเนี่ย
-
ให้เบอร์มาอีก เดี๋ยวพี่ยอดก็ลบอีกอยู่ดี
:laugh:
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ รอ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ทีมมมม
ไปกินข้าวกับต้าน่ะ
ระวังพี่ยิดรู้แล้วเข้าใจผิดนะจ้ะ
พี่ยอดยิ่งขี้หึงอยุ่
อิอิ
:กอด1:
-
ทีมไปเจอต้าได้อีก งานจะเข้ามั้ยน้า
รออ่านอยู่ค่ะ :L2:
-
โว้ๆๆๆๆๆๆ พี่ทีมอ่ะ
โดนพี่เป้แกล้งแล้ววววว
เดี๋ยว งานเข้าหรอก พี่ทีมมมมมมมมม :laugh:
แต่ชอบอ่า คุณวาดะ รับผิดชอบ ทั้งพี่แก้ว กะครอบครัวเลยหรออออออ
ป๋า ซะไม่มีอ่า ^^
V ตะแคงที่พี่เป้ว่าเนี่ย พิมพ์ จินตนาการไม่ออกเลยเน้อออ (พี่เป้= เจื อกไรเนี่ยแก :angry2: ) แบ่ง หนูดูมั่งงงง :serius2:
-
ทีมกับเจ๊รุจมัวแต่คุยกับต้าจนเพลิน
ไม่รู้ว่าคุณวาดะกับแก้ว "เคลียร์" กันไปถึงไหนแล้ว
รีบๆ ตามไปดูคู่นั้นด้วยน้า....
-
หวังว่าคราวนี้ แก้ว จะสมหวังกับ คุณวาดะ ซะทีนะ
ส่วนคู่ ทีม กะ พี่ยอด นี่ดูท่าจะมีอุปสรรคใหม่ๆมาเยื่ยมเยียนตลอดเลยนะเนี่ย
ได้แต่ขอให้ พี่เป้ อย่าใจร้ายเกินไปนะคะ
:man1: พี่เป้ ฮิฮิ เป็นกำลังใจให้ค่าา
-
สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ชอบทีมมากๆๆๆค่ะ น่ารัก เก่งและตรงไปตรงมาดี ปลื้ม~
พี่ยอดก้อน่ารักดีนะ ถึงแม้ในบางโอกาสจะทำตัวงี่เง่ามั่งไรมั่ง แต่นะ..หล่อ ให้อภัย กร๊ากกกกก
อ่านแล้วเพลินดีค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตามดี ลุ้นทั้งคู่ทีมกับพี่ยอด แล้วก้อคู่ของแิอนด์เดอะแกงค์ด้วย
เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
เหมือนต้าอยากจะรีเทิร์นอ๊ะป่าวหว่า :m28:
แต่ว่าอย่าดีกว่านะ พี่ยอดเค้าหวงมากกกก (และฉันก็ไม่ชอบเธอ ไม่เชียร์เธอย่ะ :m14:)
คุณวาดะกะแก้วลงเอยกันเร็วๆน๊า อยู่กับคนที่เรารัก มันมีความสุขจะตาย
+1 ขอบคุณพี่เป้คร้า เปลี่ยนลุคเมื่อไหร่ เผยโฉมให้เพื่อนๆในเล้าดูบ้างจิคะ :z1:
-
ขอบคุณครับ สนุกมากมาย :z2:
-
ขอบคุณครับ คุณเป้เล่นดูสารคดีประกอบการแต่งด้วย แต่ช่องแชแนลวีนี่มีหลายแบบด้วยเหรอ ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
-
หวังว่าพี่ยอดจะไม่ซื่อ ไปตกหลุมพรางใครระหว่างที่นู๋ทีมไม่อยู่นะ
กลัวใจพี่ท่านจริงๆทั้งใจอ่อนและเป็นสุภาพบุรุษซะขนาดนั้น
แต่..เชื่อว่านู๋ทีม ของเรา o13 ไม่มีใครเปรียบอยู่แล้ว
เชียร์ แก้ว&วาดะ สุดใจขาดดิ้น เห็นใจแก้วที่ต้องคิดมากเพราะความแตกต่าง
แต่ก้อ...อยากให้แก้ว มีความสุข สมหวังในความรักบ้าง :m5:
:L1: คุณเป้ค่ะ
-
จะมีพายุใหญ่อีกหรือเปล่าเนี่ยน้องทีม แก้วจะยอมนอนอยู่บ้านให้คุณวาดะเลี้ยง
จริงหรือ
:man1:น้องเป้ ไม่ชอบเลข13 ก็เปลี่ยนเป็น12+1หรือ 14-1ก็ได้ อากาศร้อนๆ
ระมัดระวังเรื่องอาหารและสุขภาพด้วย
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 14
...เจ้านายผมส่งข้อความมาว่าเค้าจะกลับไปที่โรงแรมเอง ไม่ต้องห่วง ให้ผมกับพี่รุจเที่ยวกันได้เต็มที่...ไม่ไหวนะ...เหนื่อยมาก พี่รุจเองก็ต้องทำงานเช้าวันรุ่งขึ้น...ตอนนี้พี่รุจก็แยกทางกับผมเพื่อกลับบ้าน ส่วนต้าพักโรงแรมใกล้ ๆ ผมก็อาสาเดินมาส่ง ผมไม่ได้บอกให้ต้ารู้ว่าผมพักโรงแรมอะไร แต่เจ๊รุจนี่เรื่องที่ควรจะปิดก็ไม่ปิด บอกต้าหมดเลยว่าผมพักที่ไหนห้องอะไร...
“...ส่งแค่นี้ก็ได้นะ...กู๊ดไนท์...” ผมบอกลาต้า
“...โห...ไล่เลยอ่ะ...” เค้าพูดงอน ๆ
“...จะขึ้นไปส่งให้ถึงห้องเลยหรือไง...” ผมถามยิ้ม ๆ
“...อย่างนั้นก็ได้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...ตรงนี้แหละดีแล้ว...”
“...ขอเข้าไปส่งที่ล็อบบี้ก็ได้...”
“...ตามใจ...” ผมพูดแล้วเดินนำต้าเข้าโรงแรม
*
*
...ผมอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวจะเข้านอน แต่ต้องโทรกู๊ดไนท์พี่ยอดซะก่อน...คุยกันไปได้นิดเดียว เสียงประตูห้องด้านนอกก็เปิดออก ตามด้วยเสียงคนคุยกัน...ผมวางสายพี่ยอดและแนบหูฟัง...เป็นคุณวาดะกับแก้วนี่เอง...ตามกันมาอย่างนี้ คงปรับความเข้าใจกันได้แล้วแน่นอน...
*
*
...ผมหลับอย่างมีความสุขที่มีส่วนช่วยให้เพื่อนและเจ้านายได้สมหวังในความรัก...ต่อไปต้องเรียกแก้วว่าคุณนายวาดะ หรือมาดามแก้วแล้ว...ตื่นเช้าหลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จผมก็ลงไปกินข้าวเช้าที่โรงแรมจัดให้...คิดถึงงานโรงแรมจังเลย...ภาพบรรยากาศเก่า ๆ ลอยเข้ามาในหัว...ช่วงสายอย่างนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงกำลังยุ่งกับเอกสารเช็คเอ้าท์ เราคงกำลังกรี๊ด ๆ กับแขกฝรั่งหล่อ ๆ ที่เข้ามาเช็คอิน...แต่ถ้าพี่ยอดมาเพ่นพ่านซ่อมหรือเช็คอะไรหน้าฟร้อนท์ ผมก็ต้องเก็บอาการไว้ ไม่งั้นเค้าต้องงอนผมแน่ ๆ...
“...ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ...” ผมสะดุ้งหันไปตามเสียง
“...พี่ยอด...มาได้ยังไงอ่ะ...” ผมประหลาดใจ
“...พี่รุจจองตั๋วให้เที่ยวแรกเลย...ตื่นแทบไม่ทัน...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...เจ๊นี่สุดยอดจริง ๆ...” ผมอมยิ้ม พี่ยอดวางจานอาหารแล้วนั่งตรงข้ามผม
“...เมื่อกี้กำลังเหม่อ คิดถึงใครอยู่อ่ะ...”
“...คิดถึงแฟน....”
“...แฟนคนไหน...” ผมอึ้ง...เค้ารู้เรื่องต้าหรือเปล่าหว่า
“...ก็มีอยู่แค่คนเดียว นั่งอยู่ตรงหน้านี่ไง...” ผมหยอด
*
*
...ดีใจที่พี่ยอดมาเที่ยวด้วย...หลังอาหารเราตะลุยเที่ยวเกือบทุกที...ส่วนเจ้านายผมกับแก้วพากันไปเก็บของ และเที่ยวเหมือนกัน...เรากำหนดการเดินทางกลับไว้ในวันรุ่งขึ้น...คืนนี้คงได้มีปาร์ตี้เล็ก ๆ ในบรรยากาศแบบชาวเหนือ...
*
*
...กลับมากรุงเทพฯตอนนี้แก้วทำหน้าที่นายหญิงของผมอย่างเต็มตัว ทุกอย่างราบรื่นหมดเว้นแต่พวกเค้าต้องย้ายไปอยู่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ใกล้ ๆ เพื่อป้องกันคนนินทา...วาดะอยู่อเมริกามานาน เค้าไม่แคร์กับเรื่องพวกนี้ แต่แก้วค่อนข้างจะกังวลกับสายตาพนักงานคนอื่น...
“...ทำไมกลับดึกจัง...” ผมถามพี่ยอด
“...ยุ่ง...เอ่อ...พี่หมายถึงงานยุ่ง...” พี่ยอดรีบพูดเมื่อผมขมวดคิ้วเพราะคำแรกที่พี่ยอดตอบมันเหมือนด่าว่าผมยุ่ง
“...กินอะไรมาหรือยัง...”
“...กินแล้ว...” พี่ยอดตอบสั้น ๆ ก่อนเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ
*
*
...สงสัยพี่ยอดจะเหนื่อยกับงาน อาบน้ำเสร็จพี่แกก็เข้านอนเลย ผมเอามืออังที่แก้มและซอกคอเพื่อเช็คดูว่าเค้าไม่สบายตัวร้อนหรือเปล่า วันนี้ดูเงียบผิดปกติ ไม่หือไม่อืออะไรเลยเวลาผมลูบแขนเค้าเล่นเบา ๆ แถมยังนอนหันหลังให้ซะด้วย...
“...โอ้โห...อ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ...” ผมแซวพี่ยอดเมื่อเห็นหนังสือซุบซิบดาราที่เสียบไว้หลังเบาะรถประจำตำแหน่งที่ผมต้องนั่งไปทำงานพร้อมเค้า
“...มีคนเอามาให้อ่าน...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ
“...อ๋อ...นึกว่าเปลี่ยนรสนิยมซะแล้ว...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...บางทีลองได้ดูได้อ่านอะไรใหม่ ๆ มันก็ทำให้เราหูตาสว่างได้นะ...”
“...จริงดิ...ไหนขอชมหน่อย...” ผมหยิบหนังสือมาดูกะไว้แค่ว่าอ่านแก้เซ็งตอนรถติด แต่ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นภาพหน้าปก
“...ชัดแจ๋วเลยเนอะ...” พี่ยอดกระซิบ คงไม่อยากให้คนขับรถได้ยิน
“...อืม...แต่...” ผมจะอธิบาย แต่พี่ยอดยกมือห้ามไว้ ผมเข้าใจว่าอยากคุยกันเป็นการส่วนตัวมากกว่าในรถที่มีคนอื่นอยู่ด้วย
*
*
...พี่ยอดก้าวยาว ๆ เข้าตึก ผมก็ยังเข้าใจว่าคงกลัวไปทำงานสาย หรือรีบให้เราไปคุยกันเรื่องนี้ที่ห้องของเค้า...อยู่ในลิฟท์พี่ยอดก็ไม่มีการเล่นเบียดช่วงล่างเหมือนทุกวัน เค้าทำหน้าเครียด คิ้วขมวดตลอดเวลา...พอถึงชั้นออฟฟิศของพี่ยอด เค้าก็ก้าวออกไปโดยไม่รอผม ทิ้งให้ผมยืนเหวออยู่คนเดียว...ไม่เป็นไร ดีเหมือนกัน ผมจะได้ตั้งตัวแก้ปัญหาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่...
“...แหม...ถ่ายรูปขึ้นนะ...” นังชัชเห่าทักแต่เช้า
“................................” ผมข่มอารมณ์ ไม่อยากจะโมโห
“...พี่ยอดว่ายังไงมั่งล่ะ เห็นรูปแฟนตัวเองในหนังสือกำลังเดินเข้าโรงแรมกับแฟนเก่าอ่ะ...” มันพูดจบก็หัวเราะเสียงสูง
“...นี่เธอเป็นคนเอาหนังสือบ้า ๆ นั่นให้พี่ยอดดูเหรอ...” ผมเดินไปเกาะเค้าท์เตอร์ถามเสียงดังใกล้ ๆ มันขยับตัวถอยหนีไปก้าวนึง
“...ใช่...ทำไม...ถ้าชั้นไม่เอาไปให้ดู เดี๋ยวเค้าเดินผ่านแผงหนังสือเค้าก็เห็นเองอยู่ดีแหละ...” นังชัชมันลอยหน้าลอยตาตอบ
“...ขอบใจที่เอาไปให้เค้านะ...ปกติคนรอบตัวเราแทบไม่มีใครสนใจหนังสือพวกนี้เลย...ดีเหมือนกัน จะได้อธิบายให้พี่ยอดเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด...เราผ่านเรื่องร้าย ๆ มาเยอะแล้ว แค่มีภาพไร้สาระแบบนี้ ไม่รู้สึกอะไรหรอก...”
“...เหรออออออออ...นี่...เธอมองหาอะไรอ่ะ...” ชัชลากเสียง แล้วถามผมด้วยความระแวง
“...มองหาอนาคตเธอไง...รู้สึกว่ามันจะไม่มีแล้วนะ...”
“...ทำไม...เธอจะไล่ชั้นออกเหรอ...ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าไล่ออกชั้นจะฟ้อง...”
“...อย่าลืมว่าชั้นมีสิทธิ์จะจ้างออกโดยที่เธอไม่มีความผิดก็ได้...แต่ชั้นไม่ทำอย่างนั้นหรอก...ชั้นจะลาออกจากที่นี่เร็ว ๆ นี้ และจะดันให้คิมมาแทนที่คอยจับตาดูเธอใกล้ ๆ อย่าเผลอทำอะไรผิดล่ะ...รู้ใช่มั้ยว่าคิมเค้าทำงานบัญชี ความละเอียดรอบคอบของคิมมันอาจจะทำให้เธอออกแบบมีความผิดง่าย ๆ เลยนะ...”
“...นี่เธอจะแกล้งบีบชั้นเหรอ...”
“...ชั้นไม่ได้แกล้ง ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดจะกลัวทำไมล่ะ...ชั้นจะหาคนมาช่วยทำให้เธอทำงานไปด้วยระแวงไปด้วย...เผื่อเธอจะได้ไม่มีเวลาว่างมาสอดเรื่องชาวบ้านอีก...และถ้าชั้นจะเอาเธอออกจริง ๆ ชั้นเอาเงินส่วนตัวเข้าบริษัทเสนอให้จ้างเธอออกวันนี้เลยก็ได้...แต่มันไม่สนุกไง...ชั้นจะออกไปทำงานที่อื่น แล้วคอยดูเธอทำงานที่นี่อย่างไม่มีความสุขไปเรื่อย ๆ...อีกไม่นาน เธอก็ต้องลาออกเองในแบบที่บริษัทไม่ต้องเสียเงินเลย...” ผมจ้องหน้าชัช พูดช้า ๆ ด้วยเสียงต่ำ ก่อยจะยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป
*
*
...ความคิดจะลาออกมันมีมานานแล้ว...พี่ยอดอยากให้ผมไปช่วยเค้าดูแลกิจการ ไปช่วยหาลูกค้า แต่ติดที่ว่ายังไม่มีใครที่สามารถทำงานร่วมกับคุณวาดะได้...ผมจึงต้องขอชะลอไว้ และทั้งดันทั้งสอนให้คิมมาแทนที่ ซึ่งตอนแรกคิมเองไม่รับข้อเสนอ แต่พอได้รู้จักคุณวาดะนอกเวลางานบ่อย ๆ เข้า มันก็โอเคกับวิธีการทำงานของเค้า...ผมสอนวิธีทำใจเวลาคุณวาดะจริงจังกับงาน เค้าติดนิสัยพูดตรง ๆ แบบคนอเมริกันมา คนไทยปกติมักจะรับไม่ได้ ผมให้คิมสังเกตดูว่า คนอเมริกันมักจะแย่งกันพูด แย่งกันเสนอความเห็น ถ้าคิมกล้าสวน กล้าเถียงคุณวาดะด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น เค้าจะพอใจมาก แค่นี้ก็ร่วมงานกันได้สบาย...
“...ทีมจะลาออกจากที่นี่ไปทำงานกับพี่แล้วนะ...” ผมบอกพี่ยอดทันทีที่เจอกันในตอนหัวค่ำที่ห้อง
“...อย่าเลย ทำงานที่เดิมไปก่อนเถอะ...” พี่ยอดตอบแต่ไม่มองหน้าผม
“...อ้าว...ทำไมอ่ะ...”
“...ตำแหน่งยังไม่ว่าง...”
“...พี่ยอด...มีอะไรก็พูดออกมาเลยดีกว่า...” ผมถามเสียงดัง อารมณ์เริ่มขึ้นแล้ว
“...ทีมต่างหาก มีอะไรก็พูดมาเลย...” พี่ยอดมองหน้าผมด้วยสายตาเย็นชา
“...เรื่องต้าใช่มั้ย...”
“.........................” พี่ยอดเงียบ
“...มันมีรูปให้เห็นขนาดนั้น ทีมก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วหล่ะ...มันอยู่ที่ว่าพี่ยอดจะไว้ใจทีมแค่ไหน...”
“...ทำไมไม่บอกพี่ว่าวันนั้นเจอต้าที่เชียงใหม่อ่ะ...”
“...ก็ทีมไม่เห็นว่ามันสำคัญถึงขนาดต้องบอก...เราแค่บังเอิญเจอกัน...ไปกินอะไรกันนิดหน่อย...พี่รุจก็ไปด้วย แต่เค้าครอปรูปมาลงหนังสือแค่สองคนอ่ะ...” ผมอธิบาย
“...แล้วถ้าพี่มีรูปกับแซนมั่งทีมจะว่าไง...”
“......................................” ผมอึ้ง
“...พี่ไม่ได้โกรธที่ทีมเจอกับต้านะ...แต่พี่โกรธที่ทีมไม่บอกพี่...”
“...ก็มันไม่มีอะไรจริง ๆ นี่นา...อย่าหึงดิ...” ผมเดินเข้าไปกอดพี่ยอดหลวม ๆ
“...ปล่อย ร้อน เหนียวตัว...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ แต่ไม่เห็นแกะมือผมออกเลย
“...เดี๋ยวอาบน้ำให้...” ผมต้องทำใจกล้า ต้องทำทุกอย่างให้พี่ยอดหายโกรธ
“...ไม่เป็นไร...พี่อยากนอนแช่น้ำอุ่นคนเดียวมากกว่า...” พี่ยอดขยับตัวหนี ผมจึงต้องปล่อยเค้าไป
*
*
…พี่ยอดออกจากห้องน้ำก็เดินผ่านเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ผมจัดวางเตรียมไว้ให้บนเตียงไปหยิบชุดอื่นในตู้มาใส่...ผมก็ไม่ว่าอะไร ครั้งนี้ผมผิดจริง ๆ ก็ต้องยอมให้เค้างอนไปก่อน...
“...พี่ยอด...ทีมบอกคุณวาดะไปแล้วว่าจะลาออกอ่ะ...” ผมสะกิดหลังพี่ยอด
“...บอกว่าอย่าเพิ่งออกไง...ไปบอกเค้าใหม่ซะ...” พี่ยอดทำเสียงรำคาญโดยนอนหันหลังให้ผมเหมือนเดิม
“...ถ้าทีมไม่ออก คิมก็เข้ามาเสียบไม่ได้ ต้องทำงานตำแหน่งเดิมต่อไป...ยังไงทีมก็จะออก...ไม่ทำบริษัทพี่ยอดก็ได้...” ผมพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่ยอดบ้าง
“...แล้วจะไปทำงานที่ไหน...” พี่ยอดถามขึ้นหลังจากเงียบไปพักใหญ่
“.............................” ผมเงียบ แล้วลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดไฟดวงเล็กเพื่อหาของในเซฟ เห็นเงาพี่ยอดผงกหัวขึ้นมาดู
*
*
...งอนดีนัก...ไม่ง้อแล้ว...ถึงผมจะผิดที่ไม่บอกเรื่องต้าก็จริง แต่ผมก็บริสุทธิ์ใจ ไม่ได้มีอะไรกับต้าซักหน่อย...เรื่องแค่นี้ทำไมต้องงอนด้วย...พยายามเข้าใจว่าอายที่คนอื่นเข้าใจผิดว่าผมเข้าโรงแรมกับแฟนเก่า...บนปกหนังสือมันเห็นชัดเจนว่าผมกับต้าเดินเข้าโรงแรมที่เชียงใหม่ด้วยกัน เป็นมุมที่เห็นป้ายโรงแรม หน้าผมและต้าชัดพอดี...ด้านในยังมีรูปยิบย่อยตั้งแต่เจอกันที่ถนนคนเดิน และในผับอีก...นี่พวกปาปารัสซี่ทำงานนี้เป็นอาชีพเหมือนต่างประเทศเลยเหรอวะ...ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด...
“...ไม่ไปทำงานเหรอ...” พี่ยอดสะกิดปลุกผมในตอนเช้า
“...ไม่ไป...”
“...ทำไม...ลาออกแล้วเหรอ...” พี่ยอดกวน
“...เปล่า...จะลากิจ...ไปธุระ...”
“...อ๋อ...จะไปสมัครงานใหม่อ่ะดิ...”
“...จะไปทำวีซ่า...” ผมพูดแล้วคลุมโปงไม่อยากตอบคำถามอะไรอีก
“...ทำวีซ่า...จะไปไหน...” พี่ยอดถามเสียงดังแล้วพยายามดึงผ้าห่มออก
“...ไม่บอก...” ผมตะโกนตอบพลางรั้งผ้าไว้แน่น พี่ยอดดึงอีกซักพักก็ปล่อย แล้วออกไปทำงาน
*
*
…นอนต่ออีกไม่นานนัก ผมก็ลุกขึ้นมาโทรลาคุณวาดะ และอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเอกสารไปทำวีซ่า...พี่ยอดคงเห็นว่าผมเอาจริง เพราะเมื่อคืนผมเอาพาสปอร์ตออกมาจากเซฟวางไว้ใกล้กระเป๋าสตางค์...ยังไม่ทันจะได้ออกไปกินข้าวเช้า พี่ยอดก็โทรเข้ามือถือ ผมไม่รับ ปล่อยให้มันดังอย่างนั้น ทั้งโทรศัพท์มือถือ และโทรศัพท์ในห้อง...รีบไปดีกว่า อยู่ในห้องรำคาญเสียงโทรศัพท์ ไม่อยากดึงสายออก มันดูจงใจงอนไปนิดนึง...
“...มึงจะไปจริง ๆ เหรอ...” มิ้นท์ถาม
“...อืม...” ผมตอบในคอขณะเคี้ยวอาหารเช้าที่ร้านเพื่อนสาว
“...เรื่องไม่เป็นเรื่องน่า...”
“...เออ...กูรู้ว่ามันไร้สาระ...แต่มึงจะให้กูทำยังไงอ่ะ...กูป่าวประกาศไปทั่วบริษัทแล้วว่ากูจะลาออกไปทำงานกับพี่ยอด...อยู่ดี ๆ เค้าก็บอกว่าไม่ให้กูออก ไม่มีตำแหน่งให้กูทำซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนแทบจะลากกูไปทำงานด้วย...กูอายนะเฟ้ย...”
“...กูเข้าใจ แต่มึงใจเย็น ๆ หน่อยดิ...”
“...ถ้ายังอยู่ที่นี่ กูก็เย็นไม่ไหวหรอก...ไปตั้งหลักที่อังกฤษดีกว่า...คิดถึงคนที่โน่นด้วย...”
“...แหม...พอทะเลาะกับผัวก็คิดถึงแม่เลยนะ..”
“...อีเวร...ไม่แน่นะ กูอาจจะไปยาว ไปหางานทำเลย...กูรอตำแหน่งว่างที่บริษัทพี่ยอดไม่ไหวหรอก...” ผมพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น แต่น้ำตาคลอ โตแล้ว ไม่อยากร้องไห้กับเรื่องเล็ก ๆ อย่างนี้
“...พี่ยอดเค้างอนแป๊บเดียว...เดี๋ยวก็หาย...มึงง้อเค้าอีกนิดนึงดิ...”
“...ไม่อ่ะ...ผู้ชายอะไรขี้งอน...”
“...อีนางเอก มึงงอนได้คนเดียวหรือไง...” มิ้นท์กัด
“...กูไม่ได้งอน ที่กูไปคือการแก้ปัญหา ในเมื่อพี่ยอดไม่มีงานให้กูทำ กูก็ต้องหางานทำเอง ซึ่งกูทำงานที่เมืองไทยไม่ได้แล้ว มึงคิดดู คนในออฟฟิศกูเค้ารู้ว่ากูลาออกไปทำงานกับแฟน แต่ถ้าจริง ๆ แล้วกูไปทำงานที่บริษัทอื่นอ่ะ...อีชัชวาลบานเบอะนั่นคงหัวเราะเยาะกูแน่นอน...”
“...ไม่ต้องสนใจ...ถ้ามันหัวเราะ กูจะไปตบมันให้ฟันร่วงเลย...” อีมิ้นท์ทำหน้าโหด
*
*
...ตอนแรกจะชวนแก้วที่อยู่บ้านเฉย ๆ อาจจะเหงา ผมเลยคิดจะชวนมันไปทำวีซ่าด้วยกัน แต่มันไม่ว่างเพราะเดี๋ยวนี้มันต้องเรียนภาษาเพิ่ม ทั้งอังกฤษ และญี่ปุ่น...ผมจึงต้องขึ้นรถไฟฟ้าไปคนเดียว...ด้วยความที่ไปติดต่อสถานทูตอังกฤษหลายครั้งแล้ว ผมจึงทำเรื่องทุกอย่างเสร็จเร็วมาก วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ด้วย...
“...นึกแล้วว่าต้องมาที่นี่...ทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่...” พี่ยอดมายืนดักผมที่ทางออก
“...ไม่มีอะไรจะคุย...”
“...แต่พี่มี...”
“...งั้นก็พูดไปสิ...” ผมไม่สนใจ หยิบหูฟังมาเสียบหู แล้วเปิดเพลงดังลั่นลอดออกมา
“...อะไรเนี่ย...เมื่อวานเมียง้อ วันนี้ต้องมาง้อเมีย...” พี่ยอดดึงหูฟังผมออกแล้วยื่นหน้ามากระซิบ ผมขยับหนีด้วยความตกใจ ดีนะไม่มีคนอยู่แถวนั้น
“...อย่าเสียเวลาง้อเลย...มันสายไปแล้ว...ทีมจะไปอังกฤษทันทีที่ได้วีซ่า...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...เรากลับไปคุยกันที่บ้านนะ...”
“...ทีมจะไปเดินหาซื้อของฝากให้คนที่โน่น...มีอะไรก็พูดมาเลย...” ผมยืนกอดอกรอฟัง
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกความเห็นนะครับ...วันนี้มาต่อให้นิดนึงก่อน ปูเรื่องไว้ ตอนต่อไปจะเป็นตอนจบของ Season II เพราะหลังสงกรานต์มีงานใหญ่ อาจจะไม่มีเวลามาลงต่อให้บ่อย ๆ จึงต้องขอจบในตอนหน้า ซึ่งยังไม่ตัดสินใจว่าจะจบแบบไหนดี...คิดสด พิมพ์สด อะไรก็เกิดขึ้นได้ รออีกนิดนะครับ แล้วจะรีบมาต่อตอนจบเร็ว ๆ นี้
...เป้...
-
จะจบแล้วเหรอ.....
อย่าจบแบบ ต้องจากกันเลยน่ะ..... :monkeysad:
:L2: ให้คุณเป้ จ๊ะ
-
ง่าไหงกลายเป็นจะจบแล้วละกำลังเพลินๆเลย
พี่ยอดนี่งอนทีมไม่สำเร็จเลย
สุดท้ายก็ต้องไปง้อทีมอยู่ดี
ชัชนี่ก็น่าตบมาก มิ้นค่ะจัดไปคะ :beat:
ทีมใจแข็งมากเนอะตัดสินใจแล้วก็เลยเด็ดเดี่ยวมาก
พี่เป้ค่ะขอร้องตอนจบอย่าเศร้านะ :3123:
รอตอนต่อไปค่ะ :bye2:
-
เชียให้พี่ยอดง้อสำเร็จนะคะ
อย่าให้จบแบบต้องจากกันเลย :o12:
ฝันดีค่ะพี่เป้ :bye2:
-
จะตัดจบแล้วเหรอคะ...... :o
แล้วจะกลับมาต่อ season III ไหมคะ...... :sad5:
กลับมาเหอะนะ :impress:
จะรอนะคะ....... :กอด1: :จุ๊บๆ:
ให้พี่เป้ค่ะ :L2:
ปอหล๋อออออ~ ไม่รู้สินะ ไอว่าตอนนี้งอนกันน่ารักดีอ่ะ ลองคิดดูสิว่าถ้าตอนนี้เป็นอดีต แล้วเป็นการคิดมองย้อนกลับไปคงตลกน่าดู แต่ก็น่าใจหายเหมือนกัน
....เศร้าต่อ...... :sad4:
:o12:
-
ใจเย็นเย้นนนนนนนนนนนน
-
:เฮ้อ: นี้แหละหนา ชีวิตคู่
มันจะมีอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
งอน ง้อ :เฮ้อ:
:undecided: :undecided:
-
เฮ้อ~ เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆเลย
ไม่คิดถึง 5 ปีที่ต้องห่างกันมั่ง ตอนนั้นยังหนักแน่นไม่มีคนอื่นกันได้เลย
นี่ได้อยู่ด้วยกันแท้ๆกลับมางอนกันเพราะคนอื่น
เป็นกำลังใจให้นะคะ
(แอบใจหายเล็กน้อย จะจบแล้วหรอเนี่ย..)
-
ง้อๆงอนๆกันน่ารักจริงๆ
:o8:
-
กรี๊สสสส
เครียดดดด
ไม่อยากให้จบเลยย
เส้าจิต
T^T"
:sad4:
-
หา !! จะจบแล้วหรอ :a5:
ทีมมาโหมดนี้อีกแล้ว ฟังพี่ยอดเค้าบ้างน้าา
ใจเย็นลงบ้าง อะไรบ้าง :เฮ้อ:
-
พ่อแง่ แม่งอน :เฮ้อ:
อยากอ่านตอนง้อคุณนายวาดะ
+1 รักษาสุขภาพนะน้องเป้ :L2:
-
:sad4:
พี่ทีนใจร่มๆน๊า
ฟังพี่ยอดเค้าหน่อย พรีสสสสสสสส
-
จบไงก้อได้
แต่ต้อง NC เต็ม ๆ หนึ่งฉาก ครับ
:o8:
-
ทีมเด็ดขาดมาก แต่ใจร้อนเกินไปรึเปล่า :เฮ้อ:
-
ง่าส์.....จะจบแล้ว....
แต่จะมี....season 3 ชั่ยป่ะค่ะ....
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ...กิกิ.....แอบมัดมือชก...
-
ทำเอาเครียดแล้วไหมล่ะ
เดาตอนจบไม่ออกเลย
แต่อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆอ่ะ
จะรอตอนต่อไปนะ
-
บีบคั้นหัวใจป้าเหลือเกิ๊นนนน >>> ไอ้รูปใหม่น่ะ มันบีบ บีบ ... เหลือเกิน
-
12.1แล้วก็14เลยหรอ
-
ถูกเซี่ยมหน่อยเดียว งอนเป็นตุ๊ด เฮ้ย... ไม่ใช่ งอนเป็นตูด ไปได้ พี่ยอด
ที่นี้แหละงานยาวแน่... เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับทีน เสียเงินไม่ว่า เสียหน้ายอมไม่ได้ :impress3:
มารอดูพี่ยอดแสนงอน จะทำยังไง ถ้าเมียรักไปลอนดอน
เป็นกำลังใจให้เป้ เสมอ ๆ พร้อม + 1 ครับ
-
^^
-
ว้า จะแกล้งจบ หรือจบจริงล่ะ
แล้วจะมีอีภาคหรือเปล่า แบบ ไตรภาคไงค้า
ชอบค่ะเรื่องนี้ แต่ป้าว่าภาคแรกเนื้อเรื่องเข้มข้นกว่านะ
หรือเวลาที่คนเราอายุมากขึ้น จะนิ่งได้มากขึ้นหรือเปล่า
รักน้า
-
ยังไม่อยากให้จบเลย
อย่างน้อยอย่าจบแบบทีมเสียใจอีกนะคะ
:monkeysad: :sad11:
-
เชอะ สมน้ำหน้าพี่ยอด ทำเป็นงอนดีนัก พอทีมง้อก็น่าจะหายงอนได้แล้ว ก็รู้อยู่ว่าทีมเป็นยังไง นี่ต้องมาเดือดร้อนคนอ่านให้รอลุ้นกันอีก งืมๆ ไม่อยากให้จบเลยง่าาาา ต้องมี seasonIII ให้ได้นะ
-
แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ...จะจบแล้วเหรอฮะ...พี่เป้???
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ...T^T
แต่เห็นพี่เป้บอกว่า จบ Season II งั้นก็แปลว่าอาจจะมี Season III ตามมาใช่ป่ะ???
อยากให้มี Season III นะฮะ...นานเท่าไหร่ก็จะรอนะฮะพี่เป้ *ทำสายตาวิ๊บวั๊บ*
พาร์ทนี้น้องทีมกะพี่ยอดผลัดกันงอลกันไปงอลกันมา
เฮ้ออออออออออออ...ปัญหาแฟนเก่าเนี่ย...ยังเป็นปัญหาหลักของคู่นี้จริง ๆ นะเนี่ย
ไหนจะคุณแซน ไหนจะต้าร์...ไม่จบไม่สิ้นกันสักที แต่ก็ดีนะ...เป็นตัววัดความอดทน
ของการใช้ชีวิตคู่อ่ะ...อย่างน้อยถ้าผ่านตรงนี้ไปได้แล้ว...อีกหน่อยต่อให้มีใครเข้ามา
มันก็อาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรอีก...แต่พี่ยอดเนี่ย...น่าจะฟังเหตุผลของน้องทีมบ้างนะ
เพราะอย่างที่ทีมว่านั่นแหล่ะ...ต้องไว้ใจ และเชื่อใจกัน ว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก
ส่วนน้องทีมก็งอลแรงเหมือนกันนะเนี่ย...เล่นจะหนีไปอังกฤษเลยเหรอ
แต่คิดว่าพี่ยอดคงจะง้อได้ก่อนไปนะ...อย่าต้องจบแบบต้องจากกันอีกเลย
คนอ่านเจ็บปวดแทนอ่ะ T^T
-
เรื่องรูปเนี่ย ฝีมือต้าอีกรึเปล่าเนี่ย น่าสงสัย
จะจบแล้วเหรอคะน้องเป้ ใจหายอ่ะ แต่ไม่เป็นไร ลุยงานไปก่อน
ว่างเมื่อไร ก็เข้ามาทักทายบ้างนะคะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านนะคะ
ขอให้งานสำเร็จลุล่วงนะคะ
-
ทีมจ๋า คิดดีๆ ก่อน อย่าหนีไปอังกฤษง่ายๆนะ เดี๋ยวพี่ยอดโดนคาบไปรับประทาน มีคนรอคาบอยู่หลายคนด้วยนะเอ้า
-
:sad4: ไม่ยอมอะจะจบได้ไง แต่ถ้ามีซีซั่น3 ก็โอเค :laugh:
ตอนนี้ต้องให้พี่ยอดเค้านะ เป็นใครก็ต้องโกรธ รูปหลายชอทขนาดนั้น งอนมากไปก็ไม่งามนะเคอะน้องทีม :z2:
-
:เฮ้อ: คู่นี้งอนกันอีกแล้ว
น้องทีมจะหนีไปอังกฤษอีกแล้ว
ยังไงพี่ยอดอย่าละความพยายามในการง้อนะคับ
--------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอคับ อยากให้จบแบบมีความสุขจัง
ไม่อยากให้จากแบบสึนามิคราวที่แล้วเลยเพราะมันโคตรปวดใจอ่ะ
+1 ให้เป้นะคับ :L2: ช่วงนี้อากาศร้อนมากรักษาสุขภาพด้วยคับ :L1:
-
เอะอะๆหนีเนี่ย เมียพี่ยอดเหวี่ยงมากคะ นิดๆหน่อยๆก็หนีกลับบ้าน
เฮ้อ...ถึงเรื่องนั้นจะไม่มีมูลอะไรแต่คนเราก็ต้องขาดความมั่นใจกันเป็นธรรมดาอ่ะนะ
ใครมันจะไปมั่นใจเกินร้อยเป็นนุ้งทีมล่ะะว่ายังไงสามีก็ไปไหนไม่รอด
แล้วอีกอย่าง ด้วยบุคลิคความสามารถของนุ้งทีมใครๆก็ชอบใครๆก็อยากได้
อิพี่ยอดมันก็หึงบ้างเป็นธรรมดาอ่ะนะ แล้วไม่ชอบรึไงที่สามีหึงอ่ะนะ
+1 จ้า
-
งอนกันพอหอมปากหอมคอนะ อย่านานๆ
-
ขอจบ สวย ๆ ไม่กระชากอารมณ์ดิ่งลงเหวแบบ ซีซั่นแรกละกันค่ะ
ต้องมีซีซั่นสามนะคะ สนุกขนาดนี้เนี่ยย
รูปพี่เป้น่ารักหน้าตาดูหวาน ๆ น่าอิจฉาอ่ะ
สงการนต์ ก็หนีออกจากกทม ไปเที่ยวให้สนุกนะคะ
เมาไม่ขับ
เดินทางระมัดระวัง กลับมาแล้วมาแต่งต่อนะคะ
:bye2:
จะหนจาก กทม ล่ะค่ะ
-
คนแต่งนี่
ฆ่ากันเลยดีกว่าไหม
อ๊ากกกกกกกกกกกก :z3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกตอนนหน้าจะจบแล้วเหรอคับ
-
พนักงานโรงแรมก็แล้ว ตอนนี้พนักงานออฟฟิต ต่อไปจะทำงานไหนหว่า
แล้วก็เออ่พี่ทีมก็แรงเอาเรื่องอยู่นะครับ ใจร่มๆบ้างก็ได้อะ ถึงจะอยู่มาได้ตลอด 5 ปีที่ทรมานแต่ว่ามันก็ทุกข์มากนี่ครับอยู่กับคนรักแล้วมีความสุขดีกว่านะ
พี่ยอดก็สู้ๆนะครับ
ถ้าจบแล้วมีภาคต่อก็โอเคครับ แต่เคืองอะนึกว่ามาลงให้ 2 ตอน แง่มๆ
รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม นะครับ
-
คติประจำใจพี่ยอด
"การงอนให้ชนะทีม เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเป็นจริงได้"
ทำใจ ทำใจ ทำใจ
ยังไงเมียก็ชนะ :เฮ้อ:
-
ทีมอย่าแรงนักเลย คราวนี้หนูผิดนะ :z3:
-
จบซีซั่นสอง แล้วสามก็จะมาต่อใช่ป่ะค๊าพี่เป้ :o8:
นู๋ล่ะกลัวใจพี่เป้จิงจิ๊ง อย่าเศร้านะ พลีสสส ภาคแรกจบแบบนั้นแอบช็อกไปหลายวัน o22
รอตอนจบ(ที่แฮปปี้)นะคร้า :L2:
-
:a5: ตอนหน้าจะจบแล้ว
ถ้าเป็นไปได้ขอแบบแฮปปี้นะค่ะ
ถ้าเศร้าๆ นิ จะนอยด์ไปหลายวันเลยด้วย :monkeysad:
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย...จิ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
น้องเป้จะรีบจบไปไหนค๊า...... :serius2:
ถ้าจบตอนหน้าก็เพิ่ง 15 ตอนเองนะที่รัก ไม่สั้นไปหน่อยเหรอ ครือว่า...เค้าชอบยาวๆอ่ะ อิๆๆ
แต่ถ้าเป็นการจบ season 2 เพื่อเริ่ม season 3 ก็ OKนะคะ
จบหวานๆปูทางไปseason 3 ว่าด้วยเรื่อง "เรื่องเล่าเถ้าแก่เนี้ย" ดีไม๊ตะเอง 555
เพราะฉะนั้น เจ๊ขอความกรุณานู๋เป้อย่าจบซีซั่น 2นี้ แบบน้ำตาท่วมเล้านะคนดี๊...คนดี
ขอหวานน้ำตาลท่วมเล้านะจ๊ะๆๆ please..........
ปล. น้องเป้จะขาวใสไปไหนจ๊ะ หน้าหวานขนาด
แต่ผอมไปหน่อยไม๊ หรือว่าขนาดนี้ดีแล้ว fit and firm :o8:
ปลล. เรื่องนี้ hot เจงๆ กว่าจะโพสต์ได้ต้องรอ 16 repliesแน่ะ กรี๊ดดดดดดดดด
-
เยี่ยมมมม เป็นนางเอก ต้องใจแข็ง และเด็ดเดี่ยว พูดอะไรคำไหนคำนั้น ... พี่ยอดจะได้ไม่กล้าหืออีก ฮ่าๆๆๆๆ
-
พี่ยอด ง้อเสียเวลาอ่า
เก็บกระเป๋า ตามพี่ทีมไปอังกฤษเลยดีกว่า วะฮ่าๆๆๆ :laugh:
แต่จะจบซะแล้วหรอเนี่ย
พี่เป้อ่ะ จะรีบไปไหนอ่ะคะ :o12:
-
จะจบแล้ว???? เพิ่งลงภาคใหม่ได้ไม่กี่ตอนเอง T^T
-
เฮ้อมีเรื่องให้ปวดหัวอีกแล้วแหละพี่ยอด ...
-
อย่าจบแบบค้างคาเลยนะเดียวคนคนอ่านจะตายแทน :o12: :sad4: :sad11: :monkeysad: :m15:
-
รู้สึกปวดใจแปลบขึ้นมา
ทำไมการที่คนสองคนจะรักกันเชื่อใจกันมันยากจังเลยนะคะ
เดี๋ยวก็มีนู่นมีนี่วุ่นวาย ถึงไม่เคยมีใครแต่ปัจจุบันมันก็กลับมาทำให้วุ่นวายได้
รู้สึกเหนื่อยแทนจังเลยค่ะ แต่พี่ยอดก็พูดถูกว่าถ้าบังเอิญในรูปเป็นพี่ยอดกับแซนขึ้นมาจะทำยังไง
ต้าก็เหมือนแซนสำหรับพี่ยอด เขาไม่ไว้ใจและไม่อยากจะไว้ใจด้วย
พี่เป้บอกจะจบแล้ว...ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่เป้มากๆนะคะที่อุตส่าห์แบ่งมาเวลามาทำให้เกิดทีมกับพี่ยอดและคู่อื่นๆขึ้นมา :กอด1:
เชื่อว่าพี่เป้คงไม่ใจร้ายแยกคู่นี้ออกจากกันให้จบเศร้าหรอก...เนอะ?
-
มีอะไรทำไมไม่ถามคนของตัวเองไปเลย ว่าจริงๆ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
น่าเจ็บใจที่เชื่อหนังสือเม้าดาราที่ใส่สีตีไข่จนบางทีก็เชื่อไม่ได้มากกว่าคนของตัวเอง
หนีไปทำงานอังกฤษดีก่า สบายใจ :laugh:
ปล.จะจบซะแล้ว :sad11:
-
พี่เป้.....จะจบแล้วเหรอ
อย่าพึ่งจบเลยนะ..เขียนเล่นๆอีกซัก100ตอนก่อน...นะ
-
เฮ้อ...สงสารพี่ยอดว่ะ...นี่ขนาดโตแล้วนะเนี่ยทีม
5555 :laugh:
-
อิพี่ทีม
แกเนี่ย
:z6: :z6: ขอทีเหอะ
แรงจริง
งอนไม่เข้าเรื่อง
กร๊ากกกกกกกกกกก
-
เฮ้อ เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆเลย
-
จะจบแล้วหรือคับ เสียดายอะ แต่ก็จะรออ่านคับ อิอิ :pig4: :pig4: :pig4:
โจ้
-
จะจบแล้วหรอคะ
ก็ขอให้เป็น happy ending นะคะ พี่เป้
ไม่เอาแบบ season 1 นะคะ
:man1: พี่เป้ ฮิฮิ
-
จะจบแล้วเหรอเนี่ย ดีใจดีไหมเนี่ย
แต่ยังงไงก็หวังว่าจะ happy ending ไม่ใช่ bad end นะจ๊ะ
พูดตรงๆกลัวใจพี่เป้อ่ะ พี่เป้ทิ้งท้ายซะน่าคิด
-
เรื่องนี้จะจบแล้วเรหอ แอบใจหายนะเนี่ย
จะจบทั้งทีขอแบบ happy ending น๊า
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อต่อไป
-
จะมี seasen III ชิมิเคอะ :impress3:
แต่ตอนนี้ขอจบแบบอย่าให้นอนร้องไห้เหมือนตอน season I เลยนะ ไม่ไหวแล้ว เกือบตาย :o12:
-
seasen III ใช่ป่ะดีใจจัง :o8:
เรื่องนี้สนุกมากกกกก
จะตั้งใจรอเลยคร้า :sad4:
-
เพิ่งอ่านค่ะ ยังตามไม่ทันเลย สนุกและน่ารักมาก
เห็นบอกว่าจะจบแล้ว
ไม่จบเศร้านะค๊ะ
-
ง้อพี่ยอดแปปเดวเอง พี่ยอดก้อหายโกดเร้วเร็ว ว่าแต่จะไปทำอะไรที่อังกฤษหล่ะ
-
จบซีซั่นนี้ พักผ่อนให้หายเหนื่อย สบาย ๆ แล้วมาต่อ
season III นะคะ อย่าเพิ่งจบเลย :m5:
ตอนนี้แอบสงสารพี่ยอด 55
อยากจะงอนนาน ๆ เมียก็ประชดใส่ซะนี่ 555
อย่างว่า โอเคพี่ยอดเชื่อว่าไม่มีอะไรกัน ไว้ใจทีมว่าทีมบริสุทธิ์ใจ แต่มันก็เหมือนเสียหน้าอ่ะนะ
แบบคนอื่นที่ีรู้ว่าทีมเป็นแฟนพี่ยอด (อย่างเช่น นังชัช แถมมันยังเอามาให้ดูด้วย) จะมองและคิดคู่เรา(ทีมพี่ยอด )ยังไง
ในส่วนทีมก็เข้าใจนะ แบบใครจะนึกว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ แถมเราง้อแล้ว ลาออกจากงาน แล้วโดนพี่ยอดที่งอนอยู่ปฏิเสธ (จริง ๆ คิดว่าพี่ยอดก็ไม่ได้จะปฏิเสธทีมหรอก ใจจริงคงดีใจที่ทีมลาออกเพื่อไปทำงานกับพี่ยอดแหละ เพียงแต่อยากให้ทีมง้อมาก ๆๆ เลย้ล่นตัวมากไปหน่อย) ทีมคนที่รักษาหน้าตายิ่งชีพ เลยกกลายเป็นงอนกลับ หอบข้าวของหนีกลับ
เอาน่าพี่ยอดมีเมียขี้วีนต้องทำจาย5555 เวลาดีก็ดีใจหาย เวลาร้าย เหวี่ยงพายุเฮอลิเคนเข้า อิอิ
สนุกเหมือนเดิม อ่านแล้วมันส์ !!!! o13
!+1
-
แอ๊กกกกก!!!!! :a5:
อ่านไปอ่านมาอยู่ดีๆ คุณเป้มาบอกว่าจะจบตอนหน้าซะงั้น ช๊อกโคดๆอ่ะ o22
ยังดีนะเนี่ยที่มาทันรอตอนจบ
ปล.แอบเชียร์เหมือนคนอื่นๆ ว่าจะมี season III ชิมิเคอะ :-[
-
ตอนนี้งอนกันไปงอนกันมา
ดีกันไวๆนะค้า
แต่จบseason II
แล้วมีseason IIIใช่มั้ยค้า o13
จะรอนะคะ
-
ติดตามมาตั้งแต่ season I
จน season II
แล้วจะรอ season III นะ
ps.เป็นกำลังใจให้เป้เสมอนะ,,,ชอบมาก o13
-
ไม่เอาเหมือนซีซั่นเเรกนะ :monkeysad:
เพราะเเค่นี้ก็ลุ้นกันจะเเย่อยู่เเล้ว
-
อย่าเพิ่งจบ มาต่ออีกภาคน้าๆๆๆๆ
พี่ยอดง้อเร็วๆ เดี่ยวทีมหนีไป
-
:impress3:ดีใจที่เป้มาต่อเรื่องให้แล้ว
:L3:เสียใจที่เป้บอกว่าจะจบเรื่องแล้ว
นี่เป็นนิสัยของทีมนี่....ชอบทำให้รักแล้วจากไป แง๊แง๊
พี่ยอดฟอร์มเยอะ แต่มาเจอะเมียจอมโหด
ฮ่าฮ่า ไม่ต้องไปโทษใคร ยอมๆๆไปเห๊อะพี่ยอด
:กอด1:เป้....นักฆ่าหน้าหวาน +1 คับ หุหุ
-
:L2:
-
รอ ๆ
:z2: :z2: :z2:
-
ลุ้น.......... :m17:
-
รอตอนต่อไปค่ะคุนเป้...
:pig4:
-
+1
แทนคำบรรยาย
-
:serius2:จะจบแล้วหรอออออออออออออออออออออออ เสียใจจจจจจจจจจจจจจจจจจ :o12: o13
-
มาดันให้พี่เป้เจ้าค่ะรอต่อนะ
-
... อ่านมา เกียบอาทิต กว่าจะตามทัน
หนุกมากๆ
ตอนที่ซึนามิร้องไห้แล้วเลิกอ่านไป 1 วัน
ห๊า ๆๆ แต่ก้กลับมาอ่านต่อ
:L1: :L1:
-
อือออออ
ทีมอ่ะ
เปนพี่ยอดที่ง้ออีกแระ
สงสารพี่ยอดจัง
-
แว๊กก
พี่เป้โหด
จบแล้วเหรอ
เรวจังอ่ะ
เดี๋ยวต่อ Season III เลยนะ
อิอิ
เศร้าเลยเรา
-
กรี๊ดดดดดดดดดขอทำใจแป๋บบบบบบบบบบบบบ
ขอตอนหน้าสักตอน แล้วต่อตัวภาคพิเศษได้ป่าวครับทำใจนิสสสนุงงงงง
ติดตามเรื่องนี้มานานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน อ่านทีไรได้รอยยิ้มและน้ำตาทุ๊กกกกกกที
ขอบคุณมากกกนะคร้าบบบบจะรออ่านนะคร้าบบบ
:L2:
-
พี่ยอดง้อทีมให้สำเร็จนะ
รอ Season III นะค่ะ :กอด1:
-
อย่างอนเลยน่ะทีม หายงอนน่ะทีมเดี๋ยวนายยอดจัดชุดใหญ่ให้
-
อยากจับนังชัชไปปล่อยทิ้งกลางดงม๊อบแดง!!!
.
.
.
.
.
ปล.มาอ่านตอนอากาศร๊อนนนร้อน เลยเผลอใส่อารมณ์ไปนี๊สสสสส :m31:
-
อา จะจบแล้วเหรอคะเนี่ย ขอให้พี่ยอดง้อสำเร็จนะคะ
ถ้าตอนไหนว่างๆก็มาต่อ season III นะคะ :impress2:
จะรออ่านค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ :pig4:คุณเป้ค่ะ เสียดายกด+ไม่ได้ทีง่ะ
-
อ่า...จะจบ seasonII แล้วหรอครับ ไวจนใจหายเลย เหอๆๆๆๆๆ
สงสารพี่ยอดเหมือนกันนะเนี่ย เข้าใจว่าอยากให้เค้าง้อเยอะๆ แต่อีกคนดันไม่เล่นด้วยซะนี่ 555+
ว่างเมื่อไหร่รีบมาต่อ season III นะครับ จะรอครับ^^ :3123:
-
แวะมาบอกน้องเป้ว่า....
รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ
อย่าจบเศร้านะที่รัก :กอด1:
-
งอนนานๆ เลย พูดแล้วไม่เชื่อ
-
จะจบแล้วหรอ
แง่ววว ว
กำลังสนุกเลย
๕๕๕๕๕
ตอนนี้มันบีบกัวใจสุดๆไปเลยยย
ทีมเอาจริงแหะ
สงสัยพี่ยอดจะงานเข้าครั้งใหญ่ ๕๕
:pig4: :pig4:
-
ดันๆๆๆ เดี๋ยวพี่เป้ ตกกกก
พี่เป้ ดูดิ๊ แฟนๆ นั่งรอพี่เป้เต็มเล้ยยยย
รอพี่เป้บอกว่า จบ seasonII แล้วจ้า อย่าลืม มาอ่าน seasonIII นะทุกคน รัก คนอ่านทุกคน...จาก เป้
พี่เป้ นี่แหน่ะ :z6: อิบ้ า นี่
ฝากบอกพี่ทีมพี่ยอด ทีนึง ว่า น้องพิมพ์ คิดถึงงงงงง :impress2:
-
นึกว่าทีมจะง้อให้คนอ่านใจระทึกเล่น สุดท้ายพี่ยอดก็กลับมาเป็นฝ่ายง้อตามเคย :laugh:
เห็นว่าจะจบแล้วอดใจหายไม่ได้อีกตามเคย หวังรอให้มีอีกซีซั่นตามมานะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
We belong together (Season II) ตอนที่ 15
...เราสองคนไปเคลียร์กันที่ร้านอาหารในซอยหลังสวน...ผมยืนยันว่าไม่ได้งอนพี่ยอด แต่ผมต้องแก้ปัญหาเรื่องงานของผม โดยการย้ายไปทำงานให้ไกลที่สุด ก็ในเมื่อพี่ยอดกลับลำไม่มีงานให้ผมทำ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เค้าเคยบอกให้ลาออกไปช่วยเค้า...พอผมตัดสินใจว่าจะลาออก พี่ยอดดันไม่มีคำตอบว่า จะให้ผมรองานในบริษัทเค้าอีกนานเท่าไหร่ แล้วจะให้ผมทำยังไง การย้ายไปทำงานที่อังกฤษ คือทางออกที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้...
“...ทีมก็ไม่ต้องทำงานสิ...อยู่บ้านเฉย ๆ พี่เลี้ยงได้...” พี่ยอดสรุป
“...พี่ยอดเคยเห็นทีมอยู่เฉย ๆ ป่ะล่ะ...” ผมย้อนถามเสียงเรียบ
“...ก็อยู่เฉย ๆ รอตำแหน่งว่างก่อนไง...ไม่ต้องทำงานแต่มีเงินใช้สบาย...คนเยอะแยะอยากเป็นแบบนี้นะ...”
“...แต่ทีมชอบทำมาหากินด้วยตัวเอง...อีกอย่าง ถ้าพี่ยอดไม่เลี้ยงทีม ทีมก็ไม่อดตาย...” ผมเริ่มฉุน
“...เออ พี่รู้ว่าทีมเก่ง...” พี่ยอดประชด
“...อืม...ขอบคุณที่ชม...ทีมก็รู้ตัวว่าทีมเก่ง เพราะฉะนั้น ทีมควรจะหางานทำที่อังกฤษเลย คนเก่ง ๆ อย่างทีมคงก้าวหน้าที่โน่นได้มากกว่าอยู่เมืองไทยเนอะ...” ผมประชดกลับ
“...พี่พูดยังไงทีมก็ไม่ฟัง...ตกลงจะไปจริง ๆ ใช่มั้ย...”
“...ใช่...” ผมตอบสวนกลับทันที
“...โอเค...งั้นถ้ามีตำแหน่งว่างแล้วพี่จะบอกละกัน...”
“...ไม่ต้อง...ทีมคงไม่กลับมาแล้วหล่ะ...” ผมพูดแล้วลุกขึ้น
“...ไหนบอกว่าไม่ได้งอนไง...”
“...ไม่ได้งอน แต่เราคงมีความคิดไม่ตรงกัน เราแยกกันก่อนที่จะทะเลาะกันดีกว่านะ...เก็บความทรงจำดี ๆ ในตอนนี้ไว้...”
“...เดี๋ยว...ทีมไม่พอใจพี่เรื่องอะไรอ่ะ...พี่ไม่เข้าใจ...”
“...หนึ่งพี่ยอดไม่ไว้ใจทีมเรื่องต้า...อย่าเอาคุณแซนมาอ้างนะ เพราะต้าไม่เคยระรานพี่ยอดเหมือนที่คุณแซนทำกับทีม...” ผมดักคอไว้ เมื่อพี่ยอดจะเถียง
“...โอเค...แล้วมีอะไรอีก...”
“...สองพี่ยอดไม่รู้จักทีม...ทีมกำลังหาทางดันคิมให้มาทำงานแทน เพื่อที่จะไปช่วยพี่ยอดตามที่พี่ยอดเองเคยพูดอยู่บ่อย ๆ แต่พอทีมพร้อมจะไป พี่ยอดกลับบอกว่าไม่มีตำแหน่งว่าง แถมยังบอกให้ทีมอยู่เฉย ๆ นั่งกินนอนกิน ถ้าเป็นคนอื่นพูด ทีมจะคิดว่ากำลังดูถูกทีมนะ...ถ้าพี่ยอดจะบอกว่าไม่อยากให้ทีมลำบาก ทีมไม่เชื่อ เพราะเราสองคนเคยลำบากกันมาก่อนตอนอยู่ภูเก็ต ตอนนั้นทีมว่าเรายังมีความสุขมากกว่านี้เลย...” ผมดักคอไว้อีก
“...อืม...”
“...ข้อสุดท้าย...ทีมต้องการความมั่นคงในชีวิต...ในเมื่อพี่ยอดทำให้ทีมไม่มั่นใจ ทีมก็ควรไปหาความแน่นอนด้วยตัวเองดีกว่า...ยืนยันอีกครั้งนะว่าทีมไม่ได้งอน แต่ทีมไปเพราะจำเป็น...พี่ยอดไม่ผิดด้วย เราแค่คิดต่างกันมากกว่า...”
“...พี่คงรั้งทีมไว้ไม่ได้แล้วใช่มั้ย...”
“...พี่ยอดรั้งทีมไว้ด้วยคำพูดไม่ได้หรอก...” ผมทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินไปเรียกแท็กซี่หน้าร้านกลับห้อง
*
*
...ผมกลับห้องเพื่อเก็บของใช้ส่วนตัวทั้งหมด ขอยืมรถของฟิลิปย้ายของไปอยู่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ใกล้ออฟฟิศ...ช่วงที่รอวีซ่าผมต้องเทรนงานให้คิมแบบหมดไส้หมดพุง...เรื่องงานเอกสารคิมเก่งอยู่แล้ว แต่เรื่องติดต่อกับลูกค้าคิมยังไม่ค่อยมั่นใจนัก...เรื่องรูปลักษณ์ภายนอก และภาษา คิมผ่านหมดแล้ว เหลือแต่ความมั่นใจที่ไม่ค่อยจะถูกที่ถูกเวลา...ถ้ามันกล้าแสดงความคิดเห็นกับเจ้านายและลูกค้า เหมือนตอนที่อยู่กับเพื่อน มันก็จะสอบผ่านแบบไม่มีอะไรต้องห่วง...ซึ่งตอนนี้ผมกับคิมจึงต้องตัวติดกันเป็นพิเศษ เพื่อให้คิมได้ลงมือปฏิบัติบางอย่างด้วยตัวเอง...และไปด้วยกันไม่กี่ครั้ง คิมก็หลุดกรอบที่ตัวเองสร้างไว้จนได้...ตอนนี้คิมลุคใหม่เดินกับผม พอเข้าออฟฟิศนังชัชก็เชิด ทำเป็นไม่สนใจ...
“...เป็นประชาสัมพันธ์ยังไง หน้าตาไม่รับแขก...” คิมเกาะเค้าท์เตอร์พูดกับนังชัช
“...หน้าตารับแขกเป็นยังไงเหรอ...” ชัชย้อน
“...ถ้าทำหน้ารับแขกไม่เป็นก็พิจารณาตัวเองไปทำตำแหน่งเมดซะ...” คิมใช้สายตาจิกสุดริด
“...จะมากไปแล้วนะ...” ชัชเสียงดัง
“...มากไปตรงไหน...ตำแหน่งของเธอต้องเจอกับคนเยอะแยะ...นั่งหน้าบึ้ง เชิดแบบนี้ ลูกค้าเข้ามาเห็นจะคิดยังไง...สงสัยชั้นต้องเอาวิดีโอวงจรปิดตัวนี้ไปเข้าที่ประชุมดีกว่า ให้ทุกฝ่ายได้เห็นว่าพนักงานต้อนรับของบริษัทแสดงกิริยายังไง เมื่อพนักงานที่มีตำแหน่งสูงกว่าเดินผ่าน...อย่าคิดว่าชั้นไม่เห็นนะว่าเธอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่พวกชั้นลับหลัง...”
“...อย่าเลยคิม...” ผมห้าม
“...เห็นมั้ย...เรื่องแค่นี้เอง...ทีมยังรู้ว่ามันไร้สาระเลย...” ชัชหันมายิ้มให้ผมเป็นครั้งแรก
“...ช่วยมีคุณนำหน้าชื่อชั้นด้วยนะ...และที่ห้ามคิมไม่ให้เอาวิดีโอของเธอไปเข้าที่ประชุม เพราะว่ามันยังไม่ถึงที่สุด...เก็บไว้ รวมกับเรื่องอื่นแล้วเล่นทีเดียวดีกว่า...แบบว่าครั้งแรก ครั้งเดียว แล้วจบ เก็บข้าวของออกไปหางานใหม่เลย...” ผมพูดเน้นคำ และหัวเราะกับคิมก่อนจะพากันเดินเข้าห้องทำงาน
*
*
...ถึงแม้ผมกับพี่ยอดจะทำงานตึกเดียวกัน แต่คนละชั้น แต่เราต้องใช้ลิฟท์ร่วมกัน...เราก็ต้องเจอกันบ่อย ๆ...ด้วยความที่ผมต้องประกบคิม ดังนั้นพี่ยอดจึงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ผมได้อีก...มันเป็นการตัดใจอีกทางของผม...ทุกครั้งที่เห็นพี่ยอด ผมต้องหลบตา ไม่มองเค้า และคงไม่ใช่คิดไปเอง เพราะคิมบอกว่าพี่ยอดโทรมลง ดูเหมือนคนทำงานหนัก ไม่ได้พักผ่อน ผมยาว หนวดเคราเขียวครึ้ม คล้ายคนที่ไม่ดูแลตัวเอง...
“...ไม่ให้พวกเราไปส่งที่แอร์พอร์ทแน่เหรอทีม...” แก้วถามในปาร์ตี้เลี้ยงส่งผมที่ร้านมิ้นท์
“...อืม...เกรงใจ...”
“...กูรู้ว่ามึงไม่อยากร้องไห้มากกว่า...” มิ้นท์กัด แต่หน้ามันเศร้าแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“...แหม...ก็นิดนึง...กูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะเจอกันพร้อมหน้าอีกครั้ง...”
“...ไม่สงสารพี่ยอดเหรอ...” คิมถามเบา ๆ ผมอึ้ง
“...สงสารตัวเองมากกว่า...ตั้งแต่วันนั้นจนเราได้วีซ่า เราก็ไม่ได้คุยกับพี่ยอดอีกเลย...ถ้าเค้าอยากให้เราอยู่ด้วย เค้าคงไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปนานขนาดนี้หรอก...” ผมหยุดพูด เพราะถ้าพูดต่อผมคงก๊อกแตกแน่ ๆ
“...มึงไปลาเค้าหน่อยสิ...ยังไงก็คนเคยรักนะเว้ย...” มิ้นท์พูดหน้าตาจริงจัง
“...ใช่...ทีมกับพี่ยอดจบกันด้วยดี เป็นพี่เป็นน้องกันก็ได้...” แก้วพูดแล้วจับผมผมบีบเบา ๆ
“...เราเห็นรถเค้าเข้ามาจอดแล้วนะ...เข้าไปลาหน่อยสิ...” คิมเสริม
“...พวกแกก็รู้ว่าเราชอบหักดิบ...ไม่ต้องลาหรอก มันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว...”
*
*
...ในที่สุด ผมก็ได้นั่งเอนตัวมองปุยเมฆผ่านหน้าต่างเครื่องบินในระหว่างการเดินทางไปอังกฤษ...ความรู้สึกไม่ต่างกับเมื่อห้าปีที่แล้ว...น้ำตาไหลพรากแต่ปราศจากเสียงสะอื้นให้อายคนข้าง ๆ...ตอนอยู่ที่สนามบิน ผมตาแดงก่ำ กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล...คิดผิดหรือคิดถูกก็ไม่รู้ที่ไม่ให้ใครมาส่ง เพราะมองไปทางไหน ก็มีแต่คนที่มาส่งพ่อ แม่ พี่น้อง หรือคนรัก...เมื่อทางสายการบินประกาศให้ขึ้นเครื่อง พวกเค้ากอดกันเป็นครั้งสุดท้าย...เด็ก ๆ ไปเรียนหนังสือลาพ่อแม่...ส่วนคนรักจับมือพลางมองหน้ากัน พร้อมคำสัญญาว่าจะกลับมาหา...ผมล่ะ...เดินลากกระเป๋าเข้าเกทไปคนเดียว เหลียวมองกลับมา เผื่อจะเหมือนในหนัง เผื่อว่าพี่ยอดจะมาตาม มาห้ามไม่ให้ผมไป...แต่...ไม่มีซีนนั้น...
*
*
...คราวก่อนที่เดินทาง ผมทำใจกับเรื่องที่ยอดตายได้บ้างแล้ว...แต่พอมองลงไปเห็นน้ำทะเลด้านล่าง ความคิดก็ย้อนกลับมาเห็นภาพพี่ยอดเล่นน้ำทะเล ผมก็น้ำตาไหล...ส่วนครั้งนี้ แค่เครื่องบินทะยานขึ้นท้องฟ้า ผมก็น้ำตาไหลพราก คล้ายกับว่ามันเก็บกดมาจากสนามบิน แล้วมาปลดปล่อยบนเบาะนุ่มนี้...ถึงแม้จะกลั้นเสียงได้ แต่ผมก็สะอื้นจนตัวโยน...อายคนข้าง ๆ เหมือนกัน เราก็อายุไม่น้อยแล้ว แต่ร้องไห้แบบนี้เด็กที่นั่งข้าง ๆ ก็มองอย่างสงสัย...ผมเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเมื่อไหร่น้ำตาจะหยุดไหลเสียที...
The End?[/color]
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับคำติชม คำแนะนำ และเป็นกำลังใจให้ตลอด...วันนี้ปั่นงานจนเสร็จ เพื่อไม่ให้ต้องกังวลในวันหยุด...พอมีเวลาว่างก็มาต่อตอนสุดท้ายให้...หลังจากนี้ผมมีงานใหญ่รออยู่ ไม่มีเวลามาต่อแน่ ๆ ก็เลยต้องขอจบเรื่องนี้เร็วกว่าที่เคยตั้งใจไว้...
...เป้...
“...ทีม...ตื่นเถอะ...เป็นอะไร ฝันร้ายเหรอ...นอนร้องไห้ซะน้ำตาเปียกหมอนเนี่ย...”
“...อืมมมมมมมม...กี่โมงแล้วอ่ะ...” ผมบิดขี้เกียจแล้วนอนกลิ้งไปกอดหมอนข้างทำท่าจะนอนต่อ
“...จะเที่ยงแล้วครับ...ลุกเร็ว...เดี๋ยวไปสาย...”
“...อืม...” ผมยันตัวเองให้ลุกขึ้นเมื่อนึกได้ว่าต้องทำอะไรในวันนี้
“...ขออาบด้วยนะ จะได้ไม่เสียเวลา...”
“...ไม่เอา...เราไม่ได้รีบขนาดนั้นนี่...”
“...อายอะไร...เมื่อคืนไม่เห็นอายเลย...”
“...ก็เมื่อคืนมันมืดอ่ะ...”
*
*
...ในที่สุดผมก็ใจอ่อนจนได้...มีความสุขเหลือเกิน...ไม่ผิดหวังเลยที่ตัดสินใจแบบนี้...ภายใต้สายน้ำจากฝักบัว เราทั้งคู่ผลัดกันถูสบู่ ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของกันและกัน...กล้ามเนื้อแน่น หน้าท้องเป็นลอน ไรขนเปียกลู่ไปตามน้ำ หนวดเคราเป็นตอทำให้ผมตัวสั่นเมื่อเค้าเอาคางถูเบา ๆ ที่ซอกคอผมเมื่อคืนนี้...ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่าแค่อาบน้ำให้กัน ผมต้องตั้งสติ รีบอาบน้ำให้เสร็จเพื่อออกเดินทางไปสถานที่ที่เราคุยกันไว้...
*
*
...เมื่อคืนหลังจากกลับจากร้านมิ้นท์...ผมก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าคนเดียวเหงา ๆ ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้ง...เสียงเคาะประตูดังขึ้นกลางดึก ผมสวมเสื้อคลุมออกไปเปิดประตูเมื่อมองลอดตาแมวเห็นเป็นเจ้านายผม คงมาลาผมมั้ง เมื่อเย็นนี้เค้าติดลูกค้าก็เลยยังไม่เจอกัน...
“...ผมเอาคุณยอดมาส่ง...” คุณวาดะพูดแล้วดันพี่ยอดให้เข้าห้องผม ก่อนจะปิดประตูซะเองเลย
“...มีอะไร...” ผมถามเสียงเย็นชา
“...อย่าไปเลยนะ...อยู่กับพี่เถอะ...พี่ขอโทษ...” พี่ยอดไม่พูดอย่างเดียว กลับโผเข้ากอดผมแน่น
“...ไม่รอให้ไปถึงอังกฤษก่อนล่ะ...พรุ่งนี้ทีมก็จะบินแล้ว...มาบอกอะไรตอนนี้...” ผมดันตัวพี่ยอดออก
“...ก็พี่รู้ว่าพี่รั้งทีมด้วยคำพูดไม่ได้ไง...แต่วันนี้พี่จะใช้หัวใจรั้งทีมไว้...”
“...โห...ซึ้งมาก...กล้าพูดเนอะ...” ผมประชดเสียงสั่นน้ำตาคลอ
“...ทีม...ฟังนะ...ทีมบอกว่าทีมต้องการความมั่นคง...พรุ่งนี้เราไปดาวน์บ้านกัน...ทีมต้องการความก้าวหน้า...งั้นเราจะเป็นเจ้าของกิจการด้วยกัน...”
“...........................” ผมอึ้ง
“...พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ...บ้านหลังนั้นที่เราดูกันไว้พี่ได้ราคาพิเศษมาแล้ว...อีกอย่างเงินเก็บของพี่ตอนนี้มีพอที่จะหมุนเวียนในธุรกิจที่เราจะทำด้วยกัน...ทีมจะได้เป็นเจ้าของกิจการ ไม่ใช่ผู้ช่วยพี่ที่บริษัท...พี่รู้ว่าทีมเก่ง อยากทำงาน พี่ให้ทีมทำเต็มที่เลย...อยากทำอะไร เสนอโปรเจคมา...แล้วเราช่วยกันสร้างอนาคตนะ...มั่นคงพอหรือยัง...มั่นใจพี่ขึ้นบ้างมั้ย...”
“...พี่ยอดจะบ้าเหรอ...มันเยอะเกินไป...”
“...พี่รั้งทีมด้วยคำพูดไม่ได้ พี่ก็เลยต้องรั้งทีมด้วยความมั่นใจว่าอยู่กับพี่ทีมก้าวหน้าและมั่นคงแน่นอน...”
“...พี่ยอดคิดว่าทีมเห็นแก่ทรัพย์สินเงินทองเหรอ...” ผมเดินไปนั่งที่โซฟา มองพี่ยอดยืนคอตกอยู่ที่เดิม
“...พรุ่งนี้ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ...พี่กลับก่อนล่ะ...” พี่ยอดถอนหายใจก่อนจะพูดลา
“...ขอบคุณ...ล็อคประตูให้ด้วยนะ...” ผมทำเป็นสนใจกับกระเป๋าใบโตตรงหน้า
*
*
...กระเป๋าที่ถูกจัดไว้ ถูกรื้อออกมาใหม่ ผมยัดเสื้อผ้าบางชุดใส่เป้คู่ใจ แล้วเอาแต่ของใช้จำเป็นยัดตามลงไป ก่อนจะวิ่งลงไปเรียกแท็กซี่หน้าที่พัก...จุดหมายคืออพาร์ทเม้นท์พี่ยอด...ผมกอดเป้ไว้แน่น ตัวอยู่ในรถ แต่ใจไปถึงห้องพี่ยอดแล้ว...เป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่อีกครั้งในชีวิต...ความมั่นคง ความก้าวหน้าจะมีประโยชน์อะไร ถ้าเราไม่มีคนร่วมแสดงความยินดีด้วย...ถึงเราจะทิ้งเงินปอนด์ มานับเงินบาท แต่มันก็เป็นเงินที่เราได้มาพร้อมกับความสุขนี่นา...
“...คุณยอดเพิ่งกลับมาใช่มั้ย...” ผมถามรีเซฟชั่นทันทีที่ก้าวเข้าล็อบบี้ที่พักเก่าของผม
“...ครับคุณทีม...”
“...โอเค...งั้นหาคนขึ้นไปข้างบนกับพี่หน่อย...”
“...ครับ...” น้องรับคำ แล้วเรียกเบลบอยให้ไปกับผมเพื่อเคาะประตูห้องพี่ยอด พอเค้าเปิด ผมก็ให้น้องเบลลงมาเลย
“...ทีม...มีอะไรเหรอ...” พี่ยอดถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“...ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย...”
“...เออ...ลืมเลย...เข้ามาสิ...” พี่ยอดเก้ ๆ กัง ๆ เปิดประตูให้ผมเข้าห้อง
“...ทีมขอโทษ...” ผมกอดพี่ยอดจากด้านหลังทันทีที่เข้ามาในห้อง
“...พี่ไม่อยากฟังคำขอโทษจากทีม...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ ใจผมหล่นไปที่ตาตุ่ม
“...ไม่ฟังก็ไม่เป็นไรหรอก...ทีมแค่รู้สึกผิด แล้วก็มาขอโทษซะ...ต่อไปจะได้ไม่มีอะไรค้างคากันอีก...” ผมปล่อยมือจากเอวพี่ยอด
“...เดี๋ยว...พี่ไม่ได้อยากฟังคำขอโทษ แต่พี่อยากได้ยินว่า ทีมจะอยู่กับพี่ ทีมไม่ไปอังกฤษแล้วมากกว่า...” พี่ยอดจับมือผมโอบเค้าไว้อย่างเดิม
“...ทีมจะอยู่กับพี่ยอด...ทีมจะไม่ไปอังกฤษแล้ว...” ผมพูดสวนทันที
*
*
...เกือบสองสัปดาห์ที่เราไม่ได้เจอกัน...พี่ยอดฟัดซะผมแทบหายใจไม่ทัน...เสื้อผ้าถูกปลดออกจากร่างกายของเราทั้งคู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...กลิ่นเหงื่อจาง ๆ ผสมกับน้ำหอมของพี่ยอดมันทำให้ผมปั่นป่วน หายใจไม่ทั่วท้อง...หนวดเคราที่ไม่ได้โกนมานานมันทำให้ผมสะท้านทุกส่วนที่พี่ยอดลากคางผ่าน ไม่รวมกับปากชื้น ๆ ที่เม้มในบริเวณต่าง ๆ บนร่างกายผม...
...ถ้าปล่อยเค้าจู่โจมผมฝ่ายเดียวคงไม่ดี...ผมใช้โอกาสพี่ยอดเผลอพลิกตัวไปอยู่ด้านบนบ้าง...หน้าอกเราสองคนแนบชิดกัน ผมรู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจพี่ยอดที่เต้นแรงไม่แพ้ของผม...จุดอ่อนของผมอยู่ที่ซอกคอ...ส่วนของพี่ยอดอยู่บริเวณหน้าท้อง และสีข้าง...ผมต้องโจมตีจุดอ่อนของพี่ยอดซะก่อนที่เค้าจะพลิกตัวกลับ...ได้ผล...พี่ยอดสะดุ้งเฮือกเมื่อผมลากคาง วนไปตามสีข้าง และเค้าบิดตัว ส่งเสียงครางเมื่อผมเม้มปากที่กล้ามท้องทุกลอนของเค้า...บางครั้งผมเอาปากเม้มไรขนตรงสะดือเบา ๆ...พี่ยอดตัวอ่อนระทวย ผิดกับบางส่วนของร่างกายที่ผงาดชูชันจนผมต้องก้มลงไปกระซิบ และใช้มือลูบปลอบให้มันใจเย็น ๆ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแน่นอน...ผมคงจะลูบมากไป พี่ยอดเลยทนไม่ไหว ลุกขึ้นเดินโทง ๆ ไปหยิบของจำเป็นที่ต้องใช้ในภารกิจนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินต่อไปเหมือนเคย แต่ต่างกันที่ครั้งนี้พี่ยอดคุมธีมไม่อยู่...เดี๋ยวร้อนแรง เดี๋ยวหวานซึ้ง เดี๋ยวหนัก เดี๋ยวเบา...ผมตั้งรับไม่ถูกเลย...กำลังนัวเนียกันอยู่ดี ๆ พี่แกก็โหมกระหน่ำซะผมต้องผวากอดแขนเค้าไว้...ซักพักก็โน้มตัวลงมาจูบ ก่อนที่จะเร่งจังหวะอีกครั้ง...
“...ทีมเล่นพี่ซะเครียดนอนไม่หลับเลยนะ...” พี่ยอดพูดท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวหลังเสร็จกิจ
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ทุกอย่างพี่เตรียมไว้ให้ทีมหมดแล้ว...แต่พี่ไม่รู้จะพูดยังไงให้ทีมเปลี่ยนใจยกเลิกการเดินทาง...”
“...ทีมตัดสินใจไม่ไปตั้งแต่เห็นพี่ยอดที่หน้าห้องทีมเมื่อกี้แล้ว...ไม่ต้องเอาอะไรให้ทีมหรอก...แค่ได้อยู่กับพี่ยอดก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว...ที่ผ่านมาทีมคิดถึงแต่ตัวเองมากไป...”
“...แต่ที่ทีมพูดก็ถูกนะ...ทุกคนก็ต้องการความมั่นคงก้าวหน้า...พี่เองก็คิดแต่ว่าอยากให้ทีมสบายที่สุด จนลืมไปว่ามันเหมือนกำลังดูถูกความสามารถของทีมไป...”
“...ทีมผิดเองแหละ...ที่พี่ยอดทำมันเป็นเจตนาดี...”
*
*
...ดึกแล้ว แต่เราสองคนยังไม่ง่วง นอนคุยกันถึงเรื่องอนาคตที่เราจะร่วมแชร์กัน...พี่ยอดสารภาพว่าเค้าเครียดกับเรื่องของผมมาก เค้ารู้ว่าผมใจแข็งแค่ไหน...และในเมื่อผมทิ้งท้ายไว้ว่าแค่คำพูดมันรั้งผมไว้ไม่ได้ พี่ยอดจึงคิดย้อนกลับไปว่า การกระทำต่างหากที่จะรั้งผมได้...ทำยังไงให้ผมมั่นใจในอนาคต...เค้าใช้เวลาระหว่างผมรอวีซ่าจัดการกับทุกเรื่อง และลุ้นว่าผมจะยอมใจอ่อนหรือไม่...ห่างกันแค่สิบกว่าวันผมยังทรมานขนาดนี้...ผมเองก็คิดจะมาลาพี่ยอดในตอนดึกหลังปาร์ตี้เหมือนกัน แต่พี่ยอดขอความช่วยเหลือให้คุณวาดะพาเค้ามาหาผมซะก่อน...ทุกอย่างเลยลงเอยด้วยดี...
...ผมหลับไปในอ้อมกอดพี่ยอด...ฝันว่าได้ขึ้นเครื่องไปอังกฤษโดยไม่ได้ลาคนที่ผมรักที่สุด...ในฝันผมร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร อายพี่ยอดจังเลย ที่เค้าตื่นมาเห็นผมนอนน้ำตาไหลพราก ไม่รู้ละเมออะไรออกมาบ้างหรือเปล่า...ลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัว หลังจากกินข้าวเช้าแล้วเราก็ไปทำธุรกรรมจนเสร็จเรียบร้อย...เรากลับมาเก็บกระเป๋าเพื่อไปค้างพี่พัทยาอีกครั้ง...มันเป็นสถานที่เที่ยวที่ใกล้ที่สุด สำหรับการเดินทางในตอนเย็นอย่างนี้...
...หลังจากเช็คอินที่โรงแรม พี่ยอดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่ผมเห็นครั้งแรกถึงกับอึ้ง เสื้อยืดย้วย ๆ กับกางเกงบอล ผมถูกเสยให้ดูยุ่ง ๆ ภาพนายช่างซุปเปอร์ไวเซอร์คนเดินลอยเข้ามาในสมอง...ถึงพนักงานจะมองพี่ยอดแปลก ๆ เมื่อพี่ยอดเดินผ่านล็อบบี้ เพราะโรงแรมห้าดาวคงไม่คุ้นเคยกับแขกที่แต่งตัวปอน ๆ แบบนี้...แต่จะไปสนใจทำไมล่ะ ในเมื่อแขกเซอร์ ๆ คนนี้ก้าวขึ้นรถยุโรปราคาพอ ๆ กับบ้านเดี่ยวหลังหนึ่งในกรุงเทพฯ...
...พี่ยอดจอดรถเก๋งไว้ที่ห้างดังเปิดใหม่ที่พัทยา ก่อนจะพาผมไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์แถวนั้นขี่พาผมเที่ยวตามถนนเลียบชายหาด ไปถึงจุดชมวิว ซอกเล็กซอกน้อย พี่ยอดขี่เข้าไปทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่ามันจะไปโผล่ตรงไหน...ภาพความทรงจำ และความรู้สึกเก่า ๆ สมัยเราอยู่ภูเก็ต กลิ่นสบู่คุ้นเคยจากตัวพี่ยอด ฟังเค้าพูดเรื่องราวต่าง ๆ ระหว่างขี่รถ ฟังพี่ยอดบ่นเรื่องไม่รู้จะกินอะไรในมื้อเย็น ทั้ง ๆ ที่ของขายเต็มไปหมด...เหมือนตอนที่อยู่โน่นเลย...บ่นที่ตลาดนัดว่าไม่มีอะไรกิน แต่ก็เห็นซื้อของกินกลับห้องเต็มมือ...อยู่ดี ๆ น้ำตาผมก็ไหลออกมาเอง...พี่ยอดคงรู้สึกชื้น ๆ ที่ไหล่เค้าหันมาเห็นผมเช็ดน้ำตา เค้าจึงหยุดรถที่ริมชายหาด ตรงนั้นมันไม่ค่อยมีคน และอีกอย่างนักท่องเที่ยวก็ไม่เยอะเหมือนวันหยุดด้วย...
“...เป็นอะไร...” พี่ยอดถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“...เปล่า...ทีมแค่คิดถึงเรื่องสมัยก่อน...”
“...จากวันนี้ ถ้าทีมจะร้องไห้...น้ำตาที่ไหลต้องเป็นน้ำตาแห่งความสุขเท่านั้น...พี่สัญญา...” พี่ยอดใช้ปลายนิ้วโป้งเช็ดน้ำตาให้ผมเบา ๆ
“...ทีมก็สัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่ยอดเสียใจ หนักใจ หรือเครียดอีก...”
*
*
...ระหว่างทางกลับเอามอเตอร์ไซค์ไปคืน ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว สองข้างทางก็ไม่มีใครสนใจใคร...ผมซบหน้าที่ไหล่กว้างของพี่ยอด มือโอบเอวเค้าไว้แน่น เมื่อก่อนเคยบอกว่าระหว่างนั่งเบ็นซ์คุณกรณ์ กับซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่ยอด ผมเลือกเป็นสก๊อยซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์...แต่ตอนนี้ ไม่ว่าพี่ยอดจะพาผมขึ้นรถเก๋ง ซ้อนมอเตอร์ไซค์ หรือแม้แต่เดิน ผมก็ยินดีจะร่วมทางกับเค้าไปทุกที่...พี่ยอดไม่ใช่คนบ้าจี้ ผมใช้นิ้วเขียนที่แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของพี่ยอดว่า WE BELONG TOGETHER พี่ยอดหันมายิ้มให้เมื่อผมเขียนจบประโยค...”...We belong together...เราต่างเป็นของกันและกัน...”
The End
…จบจริง ๆ แล้ว...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคอมเม้นท์ ทุกคำติชม...เราเริ่มต้นกันในวันปิยะฯ และจบลงในวันสงกรานต์ ห้าเดือนกว่าที่เรารู้จักกันผ่านเวปบอร์ด...มีความสุขทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่านคอมเม้นท์ ต่อไปเรื่องนี้ก็จะถูกย้ายไปในห้องนิยายที่จบแล้ว...ผมก็จะกลายเป็นผู้อ่านบ้าง...ส่วนจะมีผลงานต่อหรือไม่ ผมรับปากไม่ได้ เพราะผมต้องมีเวลาจริง ๆ ไม่อยากให้คนอ่านรอนาน ไม่อยากให้เรื่องค้างคา...เรื่องใหม่ยังไม่รับปาก แต่เราอาจจะมีแบบสำรวจอะไรบ้างเร็ว ๆ นี้ เหมือนตอนที่ร่วมเขียนเรื่องเด็กพาณิชย์...
…ขอให้มีความสุขกับวันสงกรานต์ ถ้าเดินทางก็ขอให้ปลอดภัย ดูแลตัวเองด้วยนะครับ...
...รักผู้อ่านทุกคนครับ...
...เป้...
-
ตอนจบ...อ๊ากกกกกกกกกกกก...มันคือตอนจบ >[]<
เด่วขอไปอ่านก่อนนะค่ะ...แล้วจะกลับมาดิทเม้นท์ให้อ่ะ
ไม่อยากให้จบเลย...ให้ตายสิ T________T'
########## Edit ##########
เอิ่มมมมมมมมม...อ่านจบจนถึงตอนที่ทีมหนีไปอังกฤษโดยที่ไม่ได้บอกพี่ยอด
ตอนนั้นรู้สึกชอคซีนี่ม่ามากที่สุด...คิดในใจว่า "พี่เป้ใจร้ายอ่ะ...ทำไมต้องจบแบบนี้ด้วย???"
แต่พอเลื่อนลงมาอ่านข้างล่าง...แทบจะกรี๊ดลั่นบ้านกันเลยทีเดียว
สุดท้ายแล้วนั่นมันก็แค่ความฝันของทีมนั่นเอง เพราะสุดท้ายแล้วทั้งสองคนก็ยังคงอยู่ด้วยกัน
เหมือนกับชื่อเรื่องที่พี่เป้ตั้งไว้ตั้งแต่แรก...^^'
พอมาถึงจุดนี้ อยากจะบอกว่าไม่อยากให้นิยายเรื่องนี้จบเลย
เพราะที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตามอ่าน พร้อม ๆ กับที่พี่เป้ลงตั้งแต่แรก
แต่พอได้อ่านเรืื่องนี้ กลับรู้สึกผูกพันกับตัวละคร ทั้งทีม พี่ยอด มิ้นท์ แก้ว เจ๊รุจ รวมทั้งตัวละครตัวอื่น ๆ ด้วย
โดยเฉพาะไรท์เตอร์อย่างพี่เป้...เพราะครั้งแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ พออ่านจนจบ Season I
อยู่ ๆ ก็ตะโกนลั่นบ้านเลยว่า "ค่อดชอบเรื่องนี้เลยว่ะ" ถ้าจะถามเหตุผลว่าเพราะอะไรถึงชอบเรื่องนี้
คงต้องบอกว่า ทุกองค์ประกอบของนิยายเรื่องนี้ดีมาก ๆ ทั้งการวางโครงเรื่อง การดำเนินเรื่อง จุึดไคล์แมกซ์
บทบาทของตัวละครแต่ละตัว ที่สำคัญที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นคาแรคเตอร์ของตัวละคร
โดยเฉพาะบทของทีม...ที่ทำให้รู้ว่า การอยู่รอดในสังคมปัจจุบันนั้นต้องทำอย่างไร
อะไรที่ควรทำ หรืออะไรไม่ควรทำ...หลาย ๆ เรื่อง ทั้งการใช้ชีวิต การทำงาน หรือแม้แต่แนวคิดในเรื่องต่าง ๆ
ทีมสามารถถ่ายทอดตรงนี้มายังคนอ่านได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
ขอบคุณพี่เป้มาก ๆ เลยนะค่ะ...ที่สร้างสรรค์ทีมออกมาให้โลดแล่นและมีชีวิตโดยผ่านแป้นคีย์บอร์ด
และทำให้รู้จัก และได้บทเรียนต่าง ๆ จากทีมเยอะแยะมากมาย และที่ขาดไม่ได้ ขอบคุณที่พี่เป้เขียนเรื่องนี้ออกมาได้ดีมาก ๆ
มันเหมือนเป็นกำลังใจในบ้างช่วงของชีวิต บางครั้งเคยท้อ เคยอ่อนแอ แต่พอได้มาอ่านเรื่องนี้้
ได้มารู้บทเรียนต่าง ๆ ผ่านตัวละครอย่างทีม ก็ทำให้รู้สึกอยากเข้มแข็งและพยายามให้ได้อย่างทีมบ้าง
ถึงแม้ว่าเวลานี้อาจจะยังไม่ได้เท่าทีม แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า บางทีสิ่งที่เราคิดว่าสิ่งที่เราเจออยู่นั้นมันหนักหนาสาหัสมากแล้ว
แต่คนอีกหลาย ๆ คนเค้าอาจจะเจออะไรที่หนักกว่าเราอีกก็ได้ เค้ายังสู้ได้เลย แล้วทำไมเราจะสู้เหมือนเค้าบ้างไม่ได้
สุดท้ายก็ต้องขอบอกว่า ไม่ว่าพี่เป้จะเขียนนิยายเรื่องไหนอีก เค้าก็จะตามอ่านทุกเรื่อง
และเป็นกำลังใจให้พี่เป้เสมอนะค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องนี้ด้วยค่ะ ^^'
-
:L2: :L2: :L2: :L2: ความรักชนะทุกสิ่ง ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ จบได้เหมือนที่คิด :L2: :L2: :L2:
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทีมก้อคือทีม พี่ยอดก้อคือพี่ยอด :L2: :L2: :L2: ยังงัยถ้ามีเวลาว่าง อย่าลืม :o8: :o8:
เข้ามามอบผลงานที่น่าติดตามอีกนะคะ เป็นกำลังใจให้กับทุกสิ่ง คุณพระคุ้มครองจ้า :L1: :L1: :L1:
-
ใจหายเหมือนกันน่ะ.....แต่ก็....ดีใจที่ดั้ยอ่านเรื่องนี้....
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี...ที่มีมาหั้ยกัน....
เป็นกำลังใจหั้ย...ในทุกๆเรื่องค่ะ....
สุขสันต์วันสงกรานต์.....วู้ๆ....เปียกแฉะ :pig4: :bye2:
-
แหนะ แอบมีแกล้งคนอ่าน
ลุ้นซะเหนื่อยเลย
-
:serius2:
จบเเล้ว
^^ อย่างน้อยก็Happy ending
พี่ทีม ยังคงบุคลิคเดิมตั้งเเต่ต้นจนจบนับถือจริงๆ
พี่ยอดก็ ยังมั่นคง^^
หว๊านนนนนน :กอด1:
พี่เป้ ขอบคุณครับที่มีผลงานดีๆให้อ่าน :กอด1:
:L2:
-
ขอบคุณพี่เป้มากๆ ค่ะ แอบเหงาที่เรื่องนี้จะจบแล้ว >.<
พี่เป้เป็นนักเขียนคนนึงที่รู้สึกผูกพันมากๆ เลย จะรอติดตามผลงานต่อๆ ไปของพี่เป้นะคะ
-
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
ที่เขียนเรื่องดีดี สนุกสนุกให้อ่านกัน
เราชอบเรื่องนี้มากมาก
ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ
หลายครั้งที่อินจนบางครั้งเศร้าไปกับทีมและพี่ยอดด้วย
จะรอเรื่องใหม่นะคะ
:pig4:
-
+1 ให้เป้คับ :เหอะ1:
จบอย่างสวยงามคับไม่ค้างคา
แต่ตอนช่วงจบหลอกเล่นเอาอึ้งเหมือนกัน
ขอบคุณสำหรับผลงานดี ๆ คับ ผมนั่งรอ
เรื่อง We belong together ทุก ๆ 3 วัน
อย่างใจจดใจจ่อ เพราะจับสังเกตุว่าเป้จะมาต่อให้
และมีรอยยิ้มในบางตอนที่ทีมกับพี่ยอดมีความสุข
เครียดกับตอนที่มีมือที่สามอย่างแซน และเศร้าเมื่อ
สองคนไม่เข้าใจกัน อยากจะบอกว่าเรื่องที่เป้เขียน
สามารถดึงอารมณ์ คนอ่านให้ตามไปกับเนื้อเรื่องจริง ๆ
ตอนนี้ก็คงได้แต่คิดถึง เป้ เพราะเรื่องนี้จบแล้วแต่ก็จะรอ
ผลงานใหม่ของ เป้ นะคับ ส่วนเรื่องงานที่บอกว่าต้องใช้เวลาอย่างมาก
ผมขออวยพรให้ เป้ ประสบความสำเร็จกับงานที่กำลังจะทำใหม่นี่นะคับ
รักษาสุขภาพ และดูแลตัวเองด้วยคับ :L1: ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องดี ๆ คับ :bye2:
เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคับ และถ้าเป็นไปได้อย่าลืมเอาหุ่นฟิต ๆ มาโชว์ ด้วยก็ดีนะ
ตกลงฟิตหุ่นทันเปียกน้ำมั๊ยคับเนี่ย :laugh:
-
จบอย่าง แฮปปี้เอ็นดิ้ง เลยสำหรับซีซั่นที่สอง
รักและเข้าใจกัน สุดคำบรรยาย
ขอบคุณ ผู้เขียน (คุณเป้) มากมายที่มีเรื่องดีๆ ให้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ เพราะทุกคนก็มีภาระหน้าที่การงาน
หวังว่าคงจะได้อ่านเรื่องราวจากนักเขียนฝีมือดีๆ อย่างคุณเป้อีกนะครับ
สวัสดีปีใหม่ไทย และสุขสันต์วันสงกรานต์ ปี 2553 นะครับ
-
ตอนแรกอ่านแล้วตกใจคิดว่าจะจบแบบไม่แฮปปี้ซะแล้ว
พออ่านต่อมาค่อยยังชั่ว :เฮ้อ: แต่จบซะแล้วเสียดาย
วันนี้วันสงกรานต์ก็สวัสดีปีใหม่ไทยด้วยนะค่ะ :L2:
-
thank you verry much . think see you agian na ka :pig4: :bye2: o13
-
:o12: ว้าว จบซะแล้ว :o8: จะรอตอนพิเศษต่อนะครับ :impress2:
-
:pig4: สำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
หวังว่าคงได้อ่านนิยายดีไบบนี้อีกนะคะ
-
:a5: จบซะแล้ว ... แอบนิสัยเสียไม่ค่อยได้เม้น แต่ก็ตามอ่านเรื่อยๆค่ะ
ตอนสุดท้าย อดใจไม่ไหว ... คิดถึงกางเกงบอล กับ เสื้อยืดย้วยๆเหมือนกัน
+1 เป็นกำลังใจ ... ถ้าว่างก็มาแต่งเรื่องน่ารักๆให้อ่านกันอีกนะคะ :-[
-
ตอนแรกตกใจมาก นึกว่าจบแบบต่างคนต่างแยกกันอีกเพราะแยกคราวนี้เจ็บกว่า แยกโดยที่รักกันแต่ยังไม่เข้าใจกัน
ดีใจที่คุณเป้ทำให้มันแฮปปี้ ไม่งั้นคงกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไปทำงานแบบงงๆมึนๆ :o12: เหมือนตอนจบซีซั่นแรก ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกเลย นั่งบ้าไปคนเดว แต่ตอนนี้ทำให้เรายิ้ม แต่ก็ใจหาย แย่จังเลย จบแล้วหรอ บรรยากาศตอนจบนี่ให้ความรู้สึกดีมากๆ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ดีใจที่คุณเป้เขียนเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ประทับใจจริงๆ เม้นต์ยังไม่ค่อยถูกเพราะยังใจหายอยู่ จบจริงๆหรอเนี่ย :sad4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว อีป้าแก่ๆ ประทับใจที่สุดเรื่องหนึ่ง
(น้ำตาซึมเลยเชียวคะ ) :pig4:
สนุกสนาน อ่านเพลิน ตังแต่ เริ่มแรก จนจบ เลย
ไม่รู้คนเขียน จะมีเรื่องอื่นๆ มาให้ชื่นชมกันอีกเมื่อไหร่
ป้า + 1 เป็นกำลังใจคะ :กอด1:
ป.ล. การกระทำสำคัญกว่าคำพูดใช่ไหมค่ะ
-
:เฮ้อ: อย่างน้อยก็ happy
ตกใจหมดนึกว่าจะไปอังกฤษจริงๆซะอีก
โดยรวมแล้วจบแบบสมบูรณ์แบบแล้วแหละ
ไม่นึกว่าจะให้คำจำกัดความWE BELONG TOGETHERได้ซึ้งขนาด :o8:
ขอบคุณคุณเป้ที่เขียนเรื่องดีๆน่าอ่านสนุกสนานครบทุกรสชาด
จะติดตามผลงานเรื่องอื่นของคุณเป้ต่อไปเรื่อยๆถ้ามีโอกาส
ขอบคุณค่ะ :bye2:
-
คุณเป้ ใจหายจังเลยครับ ติดตามอ่านมานานมาก เม้นบ้างไม่เม้นบ้าง สุดท้ายพอถึงตอนจบก็แอบเศร้าเล็กน้อย ในช่วงเรื่องราวที่สึนามิเข้าภูเก็ต และรู้ว่าตัวละครพี่ยอดตาย ตอนนั้นน้ำตาไหลเลยครับ เพราะผมเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้น เห็นคนไหลไปตามน้ำโดยที่เราไปช่วยเหลือใครไม่ได้เพราะขนาดตัวเองยังเกือบเอาชีวิตไม่รอด พอหวนกลับไปคิดทีไร พาลน้ำตาไหลให้ได้ แต่ยังไงก็อยากจะบอกว่า สนุกมากนะครับ จะรอคุณเป้เขียนนิยายเพิ่มเติมอีก ขอบคุณค้าบบ :pig4: :pig4: :mc4: :mc4:
โจ้
-
ขอบคุณสำหรับสำหรับตอบจบที่ประทับใจ
รออ่านเรื่องใหม่เช่นเิดิม
สุขสันต์วันสงกรานต์
มีความสุขมากๆๆ
และรักษาสุขภาพด้วยนะน้องเป้
:L2: :L2: :L2:
+1 :กอด1:
PS: อยากอ่านตอนพิเศษ :serius2:
-
ตอนแรกอ่านก็แบตกใจเหมือนกันว่าจบแบบนั้นจริงๆหรอ ในใจก็คิดว่า น่าจะมีอะไรอีกนิดน่า แล้วก็จบแบบ Happy จริงๆด้วยอ่ะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณคุณเป้มากๆที่เขียนนิยายสนุกๆให้ได้อ่านกัน :pig4:
-
ขอบคุณ สำหรับความประทับใจมากมาย ทั้งโรงแรม ทั้งออฟฟิศ ทั้ง... บนเตียง (ยังมีอีกหลายที่อ่ะ)
มีโอกาส เราคงได้ชื่นชมผลงานใหม่กันนะ o13
-
จบ happy ค่ะ ดีใจมาก ๆ ยังอ่านไม่ทันอยู่ดี
จะค่อย ๆ ตามอ่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ :L1:
-
ก่อนอื่นขอบคุณนิยายดี ๆ สนุก ๆ (มาก) อีกเรื่องหนึ่งนะคะ
+1 เด๋วมาคอมเมนท์(เต็มๆ)อีกทีนะคะ
-
คุณเป้ ชอบแกล้งคนอ่าน o18
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ครับ
จบเร็วจัง...
:pig4:
-
:กอด1:ทีม
:L2:พี่ยอด
:กอด1: :pig4: o13 พี่เป้จ้า
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่น่าประทับใจเรื่องนี้นะค่ะ
,,
,,
We belong together
:กอด1:
:L2:
-
ตอนจบ
เพราะมันคือตอนจบ
ขอบคุรไรเตอร์ที่แต่งเรื่องสุนกๆมากให้อ่านค่าา :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:ทุกตอนที่ไรเตอร์คิดและลงมาให้อ่าน
:L2: :L2:มอบให้คุณเป้ จะติดตามตลอดเลยน่ะ
-
สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะน้องเป้
ขอให้มีความสุขมากๆน้า มั่นใจว่าเป้ต้องมีความสุขมากแน่ๆ
เพราะเรื่องที่เป้เขียนทำให้่หลายๆคนมีความสุขมาก (รวมพี่ด้วยคนนึงแน่นอน มีความสุขมาก ที่ได้อ่านเรื่องที่น้องเป้เขียน)
เดินทางไปเที่ยวไหนก็ขอให้ปลอดภัย ได้รับแต่ความสนุกสนานนะคะ
แต่น้องเป้ร้ายนะ หลอกคนอ่านอ่ะ
ยังคิดอยู่ว่า ตอนจบทำไมสั้นแบบนี้ แถมทำร้ายจิตใจคนอ่านสุดๆอีก :o12:
ที่แท้....หึๆๆ ร้ายเจงๆนะคุณ
ตอนนี้เพิ่งอ่านจบ ยังปลื้มๆอยู่ ไม่รู้จะบรรยายความประทับใจที่มีต่อ We belong together ยังไงดี
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (ก.ไก่แปดล้านตัว)
เอางี้ดีกว่า น้องเป้ทำแบบสอบถามมา
เด๋วพี่ตอบให้ ดีป่าว???? (เล่นง่ายๆอย่างนี้หล่ะฟระ 555)
:pig4: น้องเป้มากที่เขียนเรื่องได้สนุกมากกกก...แบบนี้ และจะรอวันดีคืนดี น้องเป้มาเขียนเรื่องอื่นๆให้อ่านอีกนะคะ
-
:L2:
มีความสุขวันปีใหม่(ไทย)
-
จบได้ดีมากเลย รักคนแต่งสุดๆ
-
ใจหายเหมือนกันที่จะจบแล้ว
ถึงแม้ทีมกับพี่ยอดจะจบกันได้ด้วยดี แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่ว่า จะจบแล้ว จบแล้วจริงๆเหรอ?
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์
และจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นเรื่องที่ประทับใจอีกเรื่องนึง
:L2: :L2:
-
จบ ............ จบแล้วอ่ะ
พี่เป้.....ถ้าพี่ทีมกับพี่ยอด เป็นของกันและกัน
งั้นพี่เป้ กับ พวกเราที่ติดตาม ตลอด ก็เป็นของกันและกัน ใช่ป่ะ
รักพี่เป้ๆๆ ขอบคุณเรื่องนี้ที่ทำให้พวกเรารู้จักกันน๊ะคะ :L2:
ตลอดเวลา 5 เดือนที่ ทุกครั้งที่เล่นเน็ต จะต้องคอยแวะมาดูว่า พี่เป้อัพนิยาย รึเปล่า
5 เดือนที่นั่ง อิน กับพี่ทีม พี่ยอด
ขอบคุณๆๆๆๆๆค่า
ปอลอ... น้ำเน่าว่ะ ไอ้พิมพ์ เนี่ย :z6:
-
:กอด1: :กอด1:
จบแบบHappy และไม่ค้างคาดีค้าบ
เป็นกำลังใจให้เป้ในเรื่องต่อไปเน้อ
:L2: :L2:
-
+1++
สำหรับตอนจบ
สนุกมากครับ
-
มีความสุขรับวันสงกรานต์นะคะพี่เป้
เบียร์เองก็มีความสุขกับทีมและพี่ยอดเหมือนกัน :-[
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องดีๆอย่างนี้ให้อ่าน จะรอนิยายเรื่องใหม่ของพี่เป้นะคร้า :bye2:
กอดด้วยความคิดถึงค่ะ :กอด1:
-
จบแล้ว ขอบคุณมากน่ะค่ะ แต่งเรื่องได้สนุกมากเลย
จะรออ่านเรื่องหน้าน่ะค่ะ :bye2:
-
จบแบบ happy มากๆๆ :กอด1:
”...We belong together...เราต่างเป็นของกันและกัน...”
-
:jul3: อ่านตอนจบช่วงแรกเกือบโวยไปแล้วนะ ดีที่คุณเป้มีตอนต่อไป
จบแบบสวยงาม อบอุ่น ประทับใจ
ขอบคุณช่วงเวลาหลายเดือนที่เสียสละเวลามาเขยนเรื่องราวสนุกๆให้อ่านค่ะ :pig4:
และหวังว่าจะได้มีโอกาสได้อ่านผลงานเรื่องใหม่หลังจากที่คุณเป้ได้พักให้หายเหนื่อยแล้วนะคะ
ขอกอดแรงๆหนึ่งที :กอด1:
ตามด้วย...สาดน้ำ....รับวันสงกรานต์ค่ะ :laugh:
-
อีาก เสร้าทำไมมาเป็นตอนจบได้หล่ะเนี่ย ไหนบอกว่าจะมี ภาค3ไงครับ
พี่เป้ใจร้าย :serius2: :serius2: :serius2: ไม่ยอมนะครับ
รักพี่ยอด ชอบพี่ทีม อ่า
-
ในที่สุดมันก็จบไปเเล้ว :serius2:
ขอบคุณพี่เป้มากที่เเต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน
:กอด1:
-
ตอนที่เห็น ขึ้่นตอนที่ 15 ตอนจบ
บอกตรง ๆ ว่าอ่านไปก็ลุ้นไป กลัวใจ เป้ กลัวว่า เป้จะใจร้ายกับทีมกับพี่ยอด ( ก็มันเคยมีประวัติ ) 555.....
พออ่านเจอ ก็รู้สึกว่าเอาอีกแล้ว แต่อ่านแล้วมันขัด ๆ ไม่ใช่แบบที่เป้เคยเขียน ก็มีแอบลุ้น ในที่สุด .....
ขอบคุณที่ไม่ใจร้าย ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ มาให้อ่าน ขอบคุณสำหรับคำว่า " We belong together "
และจะยิ่งขอบคุณ ถ้าเป้พอจะมีเวลา มาแต่งเรื่องใหม่ ให้ได้อ่าน หวังว่าการรอคอยนี้พอจะมีหวัง
สุดท้ายจริง ๆ ขอบคุณสำหรับทุกตัวอักษรนะครับ :กอด1:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้ะ มีความสุขมากๆ เย็นกายเย็นใจ
ในที่สุดพี่ยอดกับน้องทีม ก็รักกันมั่นคง สวีทหวาน อิอิ
ยินดีมากมาย :กอด1:
ขอบคุณเป้ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านจ้า จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะ
-
จบไปแล้วจริงๆสินะ :monkeysad:
เอาเถอะยังดีกว่ามีแค่ภาคแรก :เฮ้อ: ต่อไปนี้ทีมกับยอดก็จะมีความสุขแล้ว :กอด1:
ขอขอบคุณคุณเป้ที่แต่งเรื่องดีๆ ให้เราเห็นถึงความมั่นคงในความรักของ2คนนี้ :L2:
ขอบคุณทีม ที่ไม่ย้อท้อกับอุปสรรค
ขอบคุณยอดที่หาทางตามทีมมาได้ และค่อยดูแลทีม
ขอบคุณรีดเดอร์คนอื่นๆ ที่ช่วยผลักดันให้คุณเป้แต่งภาคสองออกมาได้Happyแบบนี้
และจบลงในวันนี้ วันสงกรานต์ สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ :L2:
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราชอบมาก แม้จะยินดีที่ตัวละครในเรื่องมีความสุข แต่เราก็ใจหายที่มันได้จบลงแล้ว
ปล2.อยากให้รวมเล่มจัง อยากเก็บไว้
...We belong together...เราต่างเป็นของกันและกัน... สุดท้ายขอขอบคุณคำๆนี้ เป็นคำที่มีความหมายสำหรับเรื่องนี้ และ เรามากค่ะ
-
ขอบคุณคุณเป้มากคับ
สุดท้ายความรักก็ชนะทุกสิ่ง :L2: :L2: :L2:
-
^^
-
พี่เป้~!
:กอด1:
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องนี้ให้ได้อ่าน
ทำให้ต่ายได้ทั้งหัวเราะ อมยิ้ม หรือแม้แต่น้ำตาซึมร้องไห้ไปกับเรื่องนี้
ในอนาคตก็หวังว่าจะได้เห็นพี่เป้ในฐานะคนแต่งอีกครั้งไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
ขอให้พี่เป้มีความสุขกับทุกเรื่อง สมหวังเหมือนทีมกับพี่ยอดนะคะ
จุ๊บๆ :L2:
-
จบแล้ว ซึ้งด้วย :monkeysad:
ในที่สุด.. ทีมกับพี่ยอดก้อได้มีความสุขจริงๆซะที
ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆนะคะ
อ่านแล้วมีความสุขมากกกกก
และไม่ว่าจะยังไง ทำอะไร เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
สุดท้ายๆๆ มีความสุขในวันสงกรานต์นะคะ
-
ขอบคุณครับ จะรอตอนพิเศษ(ถ้ามีนะคับ) อิอิ
-
:mc4:
จบไปแล้วกับอีกหนึ่งความรักที่งอกงาม
ขอบคุณพี่เป้ที่อุตสาห์เล่าเรื่องสนุกๆให้พวกเราฟัง
ขอให้พี่มีความสุขมากๆนะครับ
:bye2:
-
จบซะแล้ววว เสียดายจัง ถึงอย่างไรก็ขอบคุณคุณเป้ที่ได้บันดาลอะไรก็ตามเหล่านี้ที่ทำให้ผมรู้สึกอิ่มใจกับเรื่องราวเหล่านี้....ขอบคุณมากครับ
.
.
.
.
ปล.รู้สึกว่าซีซั่นนี้เหล่าบรรดาตัวร้ายยังแผลงฤทธิ์ไม่เยอะเลยนะครับ ยังไม่เท่าภาคแรกเท่าไหร่ หรือเปล่า???
-
:m15:อ่านช่วงแรกแล้วใจจะขาด คนเขียนแกล้ง
.
.
มีปัญหาแล้วแก้กันด้วยความรัก
:L2:
ไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณนะครับ
ที่เขียนเรื่องสนุกๆให้อ่าน
+1
-
:pig4: ขอบคุณนะครับที่นำเรื่องราวดี ดี มาให้อ่าน
สุขสันต์วันสงกรานต์ปีใหม่ไทย
นะครับทุก ๆ คน :mc4:
-
อกอิแป้นจะแตก........เฮ้อถ้าจบแบบย่อหน้าบนๆนั่น
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซวว
ไปๆมาๆนุ้งทีมก็นะ ใจไม่ใช่พระอิฐพระปูนอย่าเอาแต่ใจตัวมากไป..จะทำให้เสียรักดีๆไปซะแล้วเฮ้ย
สวัสดีวันสงกรานต์คะ
+1 คะ
-
o13 ในที่สุด..... ก็ลงเอยกันด้วยดี...
อ่านแรกๆ แล้วใจหายว๊าบ...อิหนู ใจแข็งมาก...อิพี่ยอดก็ เฉยชา...
พออ่านท้ายๆ :กอด1: ความรักต้องใช้การเรียนรู้ เข้าใจ และให้อภัย.. รักทีม รักยอด รักเป้จ๊ะ
-
สั้นๆนะคะ
อิ่มเอม เปรมใจมากค่ะ :pig4:
-
อูยยยยยย........ตอนแรก...หัวใจเกือบวาย.....แต่ตอนจบ....หว๊านนนนนน...หวาน :L2: :L2:
-
กอดพี่เป้
รักพี่เป้ที่สุดดดด เลย
โคตรอึ้งสำหรับจบแรก
พี่เป้ใจร้ายมาก
ความคิดแรก
เอิ๊กๆๆๆๆ
จบได้หวานมากๆๆๆๆๆๆ
อ๊ากกกกกกกก
:pig4: ขอบคุณค้าบบบ
-
:-[ โหยยย จบได้ซึ้งมากมายเลยค่ะ
มีความสุขจัง เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งในใจเราเลย
แอบเสียดายที่จะไม่ได้อ่านต่อแล้ว
ยังไงถ้าพี่เป้ว่างๆ ก็มาต่อตอนพิเศษมั่งน้า :กอด1:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกัน คงคิดถึงมากๆเลย
โชคดีนะคะ :L1:
-
yeah!!!! happy ending o13
-
พี่เป้เล่นมุก T^T พี่รู้ป้ะหนูงี้วาบเลยคิดว่ามันจะbad end เหรอเนี่ย? แต่มันตะหงิดๆตรง the end? ทำไมต้องมี? เลยเลื่อนลงเลยรู้ว่าพี่เล่นมุก แหม ตลกร้ายจริงๆ เหอะๆ
ในที่สุดก็จบ ขอบคุณมากๆค่ะที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ถ้าไอ้ข้างบนมันเป็นตอนจบนะ
กระโดดกัดคอแน่ๆอ่ะ ตั้งแต่ภาคที่แล้ว
ทำเอาร้องไห้ไปแล้วนะ
เดียะๆๆ :z13: :z13:
น่ารักทั้งคู่เลย :กอด1:
จบแล้ว
:mc4:
-
:L1: :pig4: :3123: :L2:
-
ขอบคุณมากเลยค่ะ :L1:
-
ตามอ่านตลอดเลยคุณเป้...ขอโทษที่ไม่ค่อยได้มาเม้น เรื่องนี้ให้ข้อคิดอะไรหลายๆ อย่างเลยค่ะ รอผลงานเรื่องต่อๆ นะคะ
ปล. รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
:sad11: :sad11: :sad11:
ขอบคุณมาคับ
สำหรับนิยายดีๆๆ
หวังว่าคงมีต่อน่ะ
อิอิอิ o13 o13 o13
-
:L2:จบแล้วววววววววววววววว ยังไม่อยากไห้จบเลยยยยยยย แต่จะรอต่อไปจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
We belong together.....too.
:กอด1:
ประทับใจมากมาย
แอบน้ำตาซืมเลยนะตอนที่จะจบช่วงแรกอ่ะ
นึกว่าโดนพี่เป้แกล้งอีกซะละ
o13
-
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่เพื่อนผมลองส่งมาให้อ่าน มันบอกว่าผมจะต้องชอบมากๆ...ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่เชื่อ
แต่พอได้อ่านแค่ตอนแรกผมกลับหยุดอ่านไม่ได้ และต้องนั่งอ่านต่อเป็นวันๆ เพื่อไม่ให้ขาดช่วง บอกตามตรงเลยว่าในบอร์ดนี้มีนิยายในดวงใจของผมที่ชอบมากที่สุดสองเรื่อง และเรื่องนี้ก็คือเรื่องที่สองหลังจากที่ผมอ่านเรื่องแรกจบมานานมาก.....ต้องขอบคุณคุณเป้ที่สร้างสรรค์สิ่งดีๆแบบนี้ขึ้นมานะครับ :pig4:
ต่อจากนี้ถึงแม้ว่าจะอีกนานเท่าไหร่ แต่หากว่ามีผลงานใหม่ของคุณเป้ออกมาอีกรับรองว่าผมจะติดตามแน่นอนครับ^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ของพี่ยอดและทีมครับ :3123: :L2:
-
จบอย่างมีความสุข :L1:
น้องทีมกะพี่ยอด จะอยู่ในใจคนอ่านไปอีกนาน :pig3:
ขอบคุณคุณเป้ที่แต่งเรื่องดี ๆ ให้อ่าน
ทำให้เข้ามาในเว็บนี้แล้วมีความสุข
หากมีโอกาส หวังว่าคุณเป้ จะเข้ามาส่งความสุขแบบนี้ให้อีกนะคะ
o13 :L2: :pig4: :bye2:
-
โหพี่เป้ทำกันได้นะ หลอกให้เราซะแบบเสียใจเก้อเลย 555 แต่ก็นะอยากบอกว่าคิดถึงและรักพี่เป้มากๆๆๆๆเลย กลับมาเยี่ยมกันบ้างนะ
แล้วก็ถ้ามีนิยายเรื่องใหม่มาจริงๆ ก็จะติดตามนิยายของพี่เป้อย่างแน่นอน ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่พี่เป้เอามาลงให้พวกเราอ่าน
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขอบคุณค่ะคุณเป้สำหรับเรื่องดีๆ..ชอบมากๆค่ะ
ปล.รอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ (อยากได้ตอนพิเศษพี่ยอดกะทีมด้วยค่ะ :o8:)
-
ขอบคุณมากจากใจเลยนะคะน้องเป้ จบนิยายได้อย่างสวยงามมาก
ถึงจะทำให้หายใจสะดุดไปบางช่วง แต่ก็ยังกลับมามีความสุขได้อยู่ดี
ขอให้ประสบความสำเร็จกับงานที่วางแผนไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
ถ้าว่าง เข้ามาทักทายกันบ้างนะคะ
-
+1ให้เป้ค่ะ
สมบูรณ์แบบและงดงามจริงๆค่ะ
:กอด1: :L1: :pig4:
-
จบ แล้ว ขอบคุณไรเตอร์มากๆเลย :L2:
จบบริบูรณ์ น่ารักดี :o8:
-
กรี๊สส
แล้วแล้วก็จบจริงๆแล้ววว
T T
ต้องคิดถึงเรื่องนี้มากๆแน่ๆเลย
ชอบพี่ยอดมาก
ขอบคุณพี่เป้สำหรับเรื่องดีๆ
จะรออ่านเรื่องต่อไปน๊า.. .
:กอด1:
-
ไม่น่าเชื่อว่าจะจบซะแล้ว น่าเสียดายยย
แต่ยังไงก้ขอตอนพิเสดหน่อยน้า
เรื่องนี้ำทำอินมากจิงๆ เอิ๊กๆ
-
สนุกมากๆๆเลยค่ะ คุณเป้
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายที่สนุกและน่าติดตามเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวนันสต๊อปจบตอนตีสี่ครึ่ง
(อนาจกับอนาคตพรุ่งนี้เช้าจริงๆ จะตื่นไหวรึเป่าวะเรา)
ไม่รู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ไง แต่ได้อ่านรวดเดียวเนี่ยถือว่าโชคดีจัง ไม่งั้นคงค้างไปกับหลายๆตอน โดยเฉพาะตอนที่พี่ยอดหายไปกับสึนามิ คงเศร้าไปหลายวันเลยอ่ะ
ช๊อบชอบนายเอกแบบทีม ไม่ค่อยเจอนายเอกแม๊นแมน ดับเครื่องชน เหมือนนู๋ทีม
คุณเป้ สุดยอดดดดดค่ะ o13
-
o1 o14 ขอบคุณจริงๆครับ สำหรับความพยายาม ความทุ่มเท เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกัน :pig4:
-
สนุกมากพี่เป้ ขอบคุณมากค่ะ
เรื่องนี้สนุกมาก จะรอเรื่องต่อไปนะคะ
วู้วววว พี่ยอดเท่ตามเคย
จบเเล้ว เเง้ๆๆๆๆๆ อยากอ่านอีกอะ :impress2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ครับ :L2:
-
พี่เป้ขา ~~~
จบได้ประทับใจมาก ๆ เลยพี่
we belong together ไม่ต้องมีซีซั่นสามหรอกค่ะ
ทุกอยากสมบูรณ์แบบแล้ว แต่อยากให้มีเป็นตอนพิเศษมาบ้าง แก้คิดถึง พี่ยอด กะทีม
ตอนที่พี่เป้แกล้งจบตอนแรกนะ
อ่านแล้วแบบ....ไงล่ะ พี่เป้ ทำหนูอีกแล้วเหมือนตอนสึนามิเลย
พอกดไล่ ๆลงมา เรื่อย ๆๆ หึ่ม พี่เป้ ทำหนูแสบยิ่งกว่า หลอกกันได้ ชิ
แต่ก็อ่านต่อด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ
เห็นมีคนรีเควส เอนซี แต่พี่เป้ก็ไม่เขียนให้
แต่หนูว่าแบบนี้ดีแล้วล่ะคะ
ชอบ เรื่องนี้มาก ๆเลย
เวลาเข้ามาเล้าต้องหาดูก่อนเลยว่าพี่มาอัพยัง
รอแถลงการณ์ต่อไปค่ะ
ว่าจะมีเรื่องใหม่อะไรมาอีกรึเปล่า
บวก หนึ่งค่ะ พี่ o13
-
แอบมาอ่านตอนจบก่อน แฮ่ะ ๆ
จริง ๆ เพิ่งอ่านถึงตอนทีมกลับจากอังกฤษเอง
หลังจากหลบไปนานตั้งแต่ตอนเรื่องแม๊กโน่นนน แบบว่าคนมันจิตใจบอบบาง รับแรงกดดันไม่ไหว (กระแดะ 55)
แอบรู้คร่าว ๆ ว่า ตอนจบภาคแรกทีมกับพี่ยอดไม่ได้สมหวัง
แต่ไม่คิดว่าจะร้ายแรงขนาดนั้น T T
ตอนที่อ่านตอนจบภาคแรก อ่านแบบ ลวก ๆๆๆ มาก
แบบเอาแค่พอรู้เรื่อง ว่าอะไรเป็นอะไร
เพราะเคยเป็นแล้ว ที่เจอเรื่องทำนองนี้ในนิยายแล้วกินไม่ได้ นอนไม่หลับ อินจัด เครียดมาก
ก็รู้ว่าถ้าอ่าตอนจบก่นอแบบนี้เราก็จะไม่เศร้าไปตามทีมเท่าไหร่ แต่ก็เนอะ ทำไงได้
ไม่อยากคิดมากนี่นา T T
-
สวัสดีจ้าคุณเป้...
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะ...อ่านมาราธอนมาก สี่ชั่วโมงกว่าๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย
สนุกมากๆเลยคะ ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เอาเรื่องดีๆเรื่องนี้มาให้อ่าน พอดีมีเจ๊ๆที่สนิทกันทำงานโรงแรมด้วยเลยยิ่งอ่านยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ แบบว่าเหตุการณ์เหมือนที่เจ๊ๆเค้าเจอแล้วมาเล่าให้ฟังแต่การแก้ปัญหาต่างกันได้มุมมองใหม่ดีอ่ะ บุคลิกของทีมนี่เก่ง เริด เชิด มากมายชอบคนแบบนี้อ่ะถึงแม้บางทีจะคิดมาก ขี้งอน ปากร้ายไปบ้างก็ตาม ส่วนพี่ยอดเป็นคนดีมากๆๆๆ ดีจนซื่อ ไม่น่าเชื่อว่าจากครั้งแรกที่เจอกับทีม พี่เค้าดูจะแบบเถื่อนๆ โหดๆ โฉดๆ หน่อย แต่พอมาอยู่กับทีมนี่กลายเป็นแมวเชื่องๆเลย เค้ารักทีมมากจริงๆ แต่ตอนที่พี่ยอด ไม่ยอมบอกทีมว่ายังไม่ตายนี่ แอบด่าพี่ยอดในใจไปหลายคำ...ฮ่าฮ่า คนอ่านก็เครียด เพราะมันไม่ใช่แคปีสองปีแต่มันนานถึงห้าปีแน่ะ แต่อย่างน้อย พี่ยอดก็เป็นคนเดียวที่สามารถทนทีมได้ขนาดนี้ เพราะเท่าที่ผ่านมามันมีหลายเหตุการณ์ที่เกือบทำให้เลิกกันหลายครั้งแล้ว แต่ทั้งสงคนยังประคับประคอง ให้กลับมารักกันได้..
ประทับใจเรื่องนี้มากค่ะ แล้วก็ชอบวิธีการเขียนของคุณเป้นะ โดยส่วนตัวรู้สึกว่าคนที่เขียนเรื่องยาวๆได้แบบต่อเนื่องแบบนี้เจ๋งมากเลยค่ะ o13
หวังว่าจะมีงานดีๆออกมาให้อ่านกันอีกเร็วนี้นะคะ
-
ตะลุยอ่านจนทัน ซึ้งง่ะ อยากมีคนอยู่ข้างกันตลอดไปแบบนี้จัง
-
:L1:
It's sparkling!
Loving fulfill
:กอด1:เป้
ขอบคุณหลายยยยยเด้ออออ
-
จบเร็วกว่าที่คิดนะ แต่ก็ชอบตอนจบมากเลย ลุ้นซะแทบแย่ :L1:
-
เริ่มอ่านเมื่อ 30 ธันวา 2009 มาจบที่ 14 เมษา 2010
พบเจอกันมา 3 เดือน กว่าๆ
ติดตามผลงานคุณเป้มาก...ไม่เคยทำให้ต้องรอนาน o13
สนุกมากเลย...ถึงงานจะเหนื่อยก็ขอให้คุณเป้ช่วยสละเวลา :m5:
มาแต่งเรื่องดีดีให้อีกนะ ชอบ มากเลย อ่านจนติด วางไม่ลง :pig4:
ยังไงก็ขอตอนพิเศษด้วยนะ...รักมากมาย :bye2:
-
อ่านตอนจบ(ไม่จริง) ยังนึกว่า ทำไม้ ทำไม คุณเป้เล่นง่ายๆแบบนี้
ทำร้ายจิตใจ ทั้งพี่ยอด น้องทีม คนอ่านกันเลยเชียว
พอเลื่อนมาเรื่อยๆ ว้าวววว มีหลอกครับท่านผู้่อ่าน o13
เจอแบบนี้ยิ้มได้เลยเชียว
แฮปปี้เอ็นดิ้งกันไป
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากๆนะคะ ที่พาน้องทีม พี่ยอด และผองเพื่อนมาให้ความสนุกที่หน้าจอคอมฯ
ขอให้ความสุข สนุกสนานในชีวิตมาสู่คุณเป้ด้วยเช่นกัน
สวัสดีปีใหม่ไทยด้วยค่ะ
:L2:
-
:กอด1:
จะรอติดตามผลงานของเป้นะ
ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะอีกนานไหม
สู้ๆ ค่า
-
ชอบประโยคนี้อ่ะ "ไม่ได้ยืนกางแขนแล้วจะสังเคราะห์แสงเป็นอาหาร"
แบบว่าฮามากกกก
ฮ่ะ!..อะไรน่ะ ... ไม่เกี่ยวกับตอนจบหรอ ?
แฮ่ะ ๆ
ตอนทีมกำลังจะขึ้นเครื่อง (ในฝันน่ะนะ)
แบบ..เฮ่ยย อะไร เรื่องต้าไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่เลยนะ
สรุึปคือ เลิกกันแล้วหรอ ?
อ้าวว
แบบ เป็น งง ๆ ก๊งก่ง
ปล.เวลาทีมจะทำอะไรนี่มันดูเหมือนง่ายดีเนอะ เวลาสมัครงานก็ไม่เคยพลาด แถมเป็นที่รักของเจ้านายด้วย
นี่แหละ คนมีความสามารถ !
-
:pig4: :L1: ใจหายแต่ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่เลิกลา ขอบคุณเรื่องราว
ที่แสนสนุกและประทับใจ น้องทีมกับพี่ยอด เอ้กับวุธ จะอยู่ในหัวใจเราตลอดไป
มีโอกาสแวะเวียนมาทักทายกันบ้าง น้องเป้มีโครงการใหญ่รออยู่ขอให้สำเร็จโดย
ราบรื่น :L2:
:man1:น้องเป้ ขอบคุณอีกครั้ง
-
…We belong together เราต่างเป็นของกัน...เรื่องนี้ถูกคิดขึ้นสด ๆ จากประสบการณ์ของผู้เขียน และประสบการณ์ของเพื่อน ๆ ทั้งหลายใกล้ตัว เอามายำรวมกันจนได้เรื่องนี้ขึ้นมา...
...ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นท์ ทุกคำติชม...ขอบคุณสำหรับคะแนนถูกใจ...หายเหนื่อย หายเมื่อยเลย...รู้สึกดีเหลือเกินเรื่องนี้ได้รับการตอบรับที่ดีจากผู้อ่าน...และต้องขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่เล่าประสบการณ์แปลก ๆ ระหว่างการทำงาน...ขอบคุณเพื่อนอดีตเด็กพาณิชย์ที่ทำให้โอกาสมีส่วนร่วมเขียนเรื่องนั้น ทำให้เพื่อนคนนี้ได้มีแนวทางในการเขียนผลงานของตัวเอง...
...เคยเห็นว่าผู้อ่านอยากให้เล่าเรื่องจริงของคนเขียน...อยากจะบอกว่าในเรื่องนี้ก็มีประสบการณ์ส่วนตัวจริง ๆ ของคนเขียนอยู่ด้วยเยอะมาก แต่ไม่บอกว่าเป็นเรื่องอะไรบ้าง เคยทำงานโรงแรมมาหลายปี มีเรื่องเล่ามากมาย แต่บางเรื่องมัน Hardcore เกินไป เสี่ยงต่อการโดนฟ้องก็เลยต้องเลี่ยงไป...คันปาก คันมือยิบ ๆ...
...พอเขียนจบ ก็เลยมีเวลาย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่แรก...แอบภูมิใจ และสงสัยว่าเราทำไปได้ยังไง...เรื่องยาวมาก และมาอัพต่อแบบแทบไม่ขาดตอน...เอาเวลาที่ไหนมาเนี่ย มิน่าถึงได้โสด ไม่มีเวลาออกไปหาแฟนเลยนี่หว่า 555++
...คาแรคเตอร์ของทีม ถอดมาจากผู้เขียนเต็ม ๆ แต่ผู้เขียนโหด และใจแข็งกว่า...ส่วนบุคลิกพี่ยอด ถอดมาจากหนึ่งในคนที่ผู้เขียน ”เคย” รักที่สุด แต่มันเถื่อนกว่า...
...แก้ว มิ้นท์ คิม...มาจากเพื่อนผู้เขียนหลาย ๆ เอาข้อดีของแต่ละนางมายำรวมกัน...
...เจ๊รุจ...เจ้านายดี ๆ ก็เคยมีเหมือนกัน...อันนี้จากประสบการณ์ผู้เขียนเอง สนิทกับผู้จัดการคนหนึ่งถึงขนาดแลกหนังโป๊กันดูได้
...บรรดาศัตรู นางร้ายทั้งหลายก็มีตัวตนจริงอีกเช่นกัน แต่มีอยู่คนนึงที่แสบที่สุด อันนั้นประสบการณ์ตรงเลย โดนผู้เขียนเล่นสงครามประสาทหนักกว่าในเรื่องอีก...
...ภาษาอังกฤษ สำเนียงอังกฤษ และประเทศอังกฤษ...ผู้เขียนเจาะจงเพราะคลั่งไคล้ประเทศนี้มาก จากประสบการณ์โรงแรม เมื่อเห็นแขกอังกฤษ กับออสซี่มาเช็คอิน เราจะทำงานแบบสบาย ๆ สองประเทศนี้ผู้คนนิสัยดีมาก สำเนียงฟังยาก แต่ชอบ บางทีมัวแต่ฟังเพลิน ไม่ได้จับใจความเลย...
...โรงแรมในเรื่องเอามาจากประสบการณ์โรงแรมทั้งสามที่ผู้เขียนเคยทำ รวมทั้งหอพักพนักงานก็มีแบบนี้จริง ๆ แต่เป็นโรงแรมในเชนต่างชาติ โอกาสที่จะเข้าได้น้อยมาก ต้องเก่งจริง ๆ อันนี้เอามาจากเพื่อนที่ทำในนั้นมันเล่าให้ฟัง...
...อยากจะตอบคำถาม หรืออธิบายผู้อ่านทุกคน แต่จำไม่ได้แล้วว่าถามอะไรกันบ้าง เอาอันล่าสุดในหน้านี้ดีกว่า...
“ปล.เวลาทีมจะทำอะไรนี่มันดูเหมือนง่ายดีเนอะ เวลาสมัครงานก็ไม่เคยพลาด แถมเป็นที่รักของเจ้านายด้วย
นี่แหละ คนมีความสามารถ !”
...จริง ๆ แล้วถ้าเราตั้งสติดี ๆ และแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ อะไรมันก็จะง่ายขึ้น...เวลาสมัครงาน ก็ต้องมั่นใจ และเลือกไปในบริษัท หรือเลือกตำแหน่งงานที่เราสามารถทำได้แน่นอน ผู้เขียนเองไม่เคยพลาดนะครับ บางทีเราต้องหาข้อมูลบริษัทนั้นให้มากพอ เคยสัมภาษณ์งานครั้งนึง รู้ล่วงหน้าว่าต้องโดนสัมภาษณ์ห้ารอบในหนึ่งวันเป็นอย่างต่ำ เราก็เตรียมน้ำแร่ไปดื่มสวย ๆ เตรียมหนังสืออ่านเล่น (นิยายภาษาอังกฤษ) ไปนั่งเชิด ๆ รอคนสัมภาษณ์ซะ ไม่มีอาการหงุดหงิดให้คนจับตามอง แล้วเอาไปประเมิน...เวลาคุยกับฝรั่ง ก็ต้องแสดงอาการมั่นใจ เคยนั่งไขว้ห้างคุยกับจีเอ็มมาแล้ว ฝรั่งไม่ถือ แต่ถ้าคุยกับคนไทย เราก็ต้องอ่อนน้อม แทบจะคลานเข่าเข้าไปคุย...แล้วผู้เขียนก็ได้งานนั้นมาแบบง่าย ๆ จนเพื่อนประหลาดใจ...แต่จะเป็นที่รักของเจ้านายหรือเปล่า คิดว่าถ้าตัวเองยอมอ่อนข้อ หรือหัดประจบบ้างคงจะก้าวหน้าได้ดีกว่าปัจจุบันนี้...ส่วนเรื่องความสามารถมันเรียนรู้ และฝึกฝนกันได้...ไม่มีใครเพอร์เฟคหรอก...แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก่อนที่จะมีความสามารถ เราต้องเปิดใจ และฟังความคิดเห็นคนอื่น เพื่อนำมาปรับปรุงตัวเอง...แล้วความสามารถก็จะตามมาเองจ้า...
...มาถึงคำถามที่อยากขอความเห็นผู้อ่านแล้ว...
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
...ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะครับ...ต้องขอถามในนี้ก่อนที่มันจะโดนย้ายไปห้องนิยายที่จบแล้ว...
...เป้...
-
:z13:พี่เป้ก่อนตอบทีหลัง
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบเรื่องนี้เพราะลักษณะภาษาการแต่งของพี่เป้ค่ะ
บุคลิกตัวละครดูไม่เว่อร์จนเกินไป ดูมีมิติสมจริง ชอบความใจแข็งของทีม ชอบความเป็นสุภาพบุรุษมาดเซอร์ของพี่ยอด
สถานที่ในเนื้อเรื่องก็แปลกดีเพราะต่ายยังไม่เคยอ่านนิยายที่ตัวละครทำงานในโรงแรมมาก่อน^^
แต่ไม่ว่าจะยังไงที่ต่ายติดตามเรื่องนี้มาก็เพราะว่าฝีมือการแต่งของพี่เป้นั่นแหละค่ะ ทุกอย่างจะสนุกได้ ตัวละครจะทำให้อินได้ก็ขึ้นอยู่กับคนแต่ง
พี่เป้ทำหนูน้ำตาซึมร้องไห้ได้ด้วยตอนจบภาค1ล่ะ(หนึ่งในนักอ่านที่กรีดร้องขอให้พี่ยอดกลับมา รู้สึกจะบอกว่าให้หัวกระแทกความจำเสื่อมมั้ง 555+)
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
...หนู...แทบไม่รู้จักดาราเลยค่ะ ตอบไม่ได้อ่ะ :monkeysad:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากรีเควสได้คุยเอ็มกับพี่เป้คร้าบ>////<
เป็นกำลังใจให้พี่เป้เขียนผลงานดีๆแบบนี้ออกมาอีกนะคะ :L2:
-
ตื่นมาตอบคำถามด้วยคนค่ะ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบเพราะเนื้อเรื่องน่าติดตาม ตัวละครก็ดูเป็นธรรมชาติดีค่ะ ชิงไหวชิงพริบกันตลอดเวลา อ่านแล้วได้ลุ้นตลอดทั้งเรื่อง แถมตอนจบภาคแรกมีเซอร์ไพร์สให้เศร้าซึมกันได้อีก เป็นนิยายที่เหมือนแต่งแล้วเหมือนอ่านเรื่องเล่าเลยค่ะ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
บทอื่นไม่รู้จะให้ใครดีคะ นึกไม่ออก แต่ของทีมเนี่ย แอบจิ้นให้เป็นคนในอยู่ในดิสเพลย์คนแต่งมารับบทตั้งนานแล้วค่ะ ^^
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ไม่ถามแต่ขอรีเควสเรื่องใหม่ดีกว่าค่ะ เห็นคุณเป้เขียนดีขนาดนี้ก็อยากให้มีผลงานเรื่องใหม่ๆ ของคุณเป้ตามมาอีกเยอะๆ ค่ะ :L2:
:pig4: สำหรับนิยายน่ารัก ๆ ที่มีมาให้อ่านกันค่ะ หวังว่าคงได้เจอกันในเร็ววันนะคะ
-
1. ชอบตัวเอกแบบทีมค่ะ หายากนะ นายเอกแบบสู้คนเนี่ย แถมเป็นการสู้ที่มีชั้นเชิง แต่ละแนวทางของทีมนี่สุดยอดอ่ะ
แต่เมื่อกี้อ่านที่เป้พิมพ์แล้วแทบกรี๊ด เราว่าทีมนี่ใจแข็งมากแล้วนะ เป้ยังจะใจแข็งกว่าอีกรึ :z3:
2. ไม่เคยนึกเรื่องนี้เป็นคนเลยอ่ะ นึกภาพตามทีไรเป็นการ์ตูนทุกที :-[
3. รีเควสรึ แน่นอน!!!!! เราขอตอนพิเศษ :laugh:
สุดท้ายนี้
:กอด1:
ขอบคุณเป้สำหรับเรื่องราวดีๆ นะจ๊ะ
-
...มาถึงคำถามที่อยากขอความเห็นผู้อ่านแล้ว...
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
อย่างแรกเลยคือการใช้สำนวนภาษาที่ดี และความต่อเนื่องของเนื้อเรื่องที่สามารถทำให้มันต่อกันได้โดยไม่ติดขัดจากตอนเก่าไปตอนใหม่ โดยส่วนตัวคิดว่าการเขียนเรื่องนึงที่ยาวมากๆบางทีอาจจะต้องมีวางพล็อตไว้ก่อน และมันยากที่จะให้ต่อเนื่องแบบไม่สะดุด โดยส่วนมากจะเห็นนักเขียนหลายท่านเขียนเป็นตอนๆซะมากกว่า แต่ว่ากรเขียนแบบนั้นก็ทำให้คนอ่านเข้าใจง่ายเหมือนกัน (ชอบทั้งสองแบบ แต่ยอมรับเลนคนเขียนแบบม้วนเดียวจบนี่เจ๋งอ่ะ o13) ต่อมาก็เป็นคาแรคเตอร์ของแต่ละคน โดดเด่น ชัดเจน เนื้อเรื่องสนุกสนาน และยังมีการสอดแทรกความรู้เล็กๆน้อยๆ เช่นการเรียกตำแหน่งต่างๆในโรงแรมหรือการทำงานในแผนกต่างๆ และโดยคาแร็คเตอร์แบบทีม อาจจะเป็นแรงบันดาลใจให้ใครลองฮึดสู้กับการถูกกดขี่จากเพื่อนร่วมงาน หรือเวลาเจองานที่ท้าทายก็ได้ ( ตอบเป็นการเป็นงานมากมาย) แต่ง่ายๆ เรื่องนี้เป็นนิยายที่ชอบอยู่ในใจอีกเรื่องนึงเลยจ้า o13
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
เง้อออ....ตอบยากอ่ะ...เพราะจำหน้าดาราได้แต่ไม่รู้จักชื่อ....กร๊าากกก :z3:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอเป็นรีเควส มี season3 ของเรื่องนี้ หรืออาจจะเป็นตอนพิเศษ หรือไม่ก็ผลงานใหม่จ้า...
เป็นกำลังใจให้นะคร๊าาาา :L2:
-
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ สนุกๆ เป็นเรื่องโปรดของผมอีกเรื่องเลย
ส่วนตัว ชอบภาษาอังกฤษแบบอังกฤษเหมือนกัน ฟังดูมีเสน่ห์อีกแบบต่างจากภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน
ตอบคำถาม
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบลักษณะของทีม - ดูแรง แต่จริงๆแล้วเป็นความเข้มแข็ง
ชอบความรักที่มั่นคงของยอด
แต่ที่ชอบที่สุด ชอบการเขียนของคุณเป้ อ่านง่าย เป็นธรรมชาติ และชอบที่คุณเป้เขียนให้อ่านจนจบ (อย่าง happy ending ซะด้วย)
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- ทีมเหรอ ณเดชมั้ง
พี่ยอด ปอ ทฤษฎี ละกัน
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- เขียนเรื่องใหม่ให้อ่านต่อจากนี้ได้ไหมครับ
ขอบคุณอีกครั้งอ :pig4:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
+++ เพราะเดาทางไม่ถูก มันเหมือนชีวิตจริงที่เราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเเกิดอะไรขึ้น มันน่าสนใจ
การเขียนของพี่เป้ก็เข้าใจง่าย อ่านลื่นไม่จิดขัด แถมพี่เป้ยังมาต่อเรื่อง เรื่อย ๆ จนไม่มีเวลาหาแฟน ฮ่าา
ตัวละครแต่ละตัวมาคือชีวิตจริง ทั้งเน่าและไม่เน่า รวมทั้งนักเขียนก็มีอัธยาศัยน่ารัก
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
เอิ่มๆ ปกติไม่ค่อยไ้ด้ดูละครไทยอ่ะคะ
แต่ถ้าให้จิ้นเองของเป็น ยุนโฮ กะ แจจุง วงดงบังชินกิได้ไหม ฮ่าๆ
เอาเป็นว่า ทีมเนี่ย.....นึกไม่ออก เอาพี่เป้แทนละกัน :laugh:
พี่ยอดขอเป็น ผู้ชายที่เล่นเรื่องทางช่องเจ็ด ไม่รู้เรื่องอะไร ที่มีอั้ม เวีย กะยุ้ยเล่น คนที่เล่นเป็น ตัวร้าย ๆ อ่ะคะ ไม่รู้อิมเมจจะเถื่อนนายช่างได้ไหม
นึกไม่ออกล่ะพี่ ไม่ค่อยได้ดูทีวีเท่าไหร่
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอได้ข้อเดียวเองเหรอ อืม ๆ
อยากอ่านเรื่องต่อไป เรืองใหม่ของพี่เป้ อยากอ่านแนว เศร้ารันทด กดดัน จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก อ่านแล้วทรมาน
แต่คาดว่าว่ารีเควสนี่คงไม่ได้ เพราะพี่เป้ไม่มีเวลา
เอาเป็นว่า ....หนูอยากอ่านอ่ะ มาต่อเรื่องใหม่เถอะ :impress3:
รักพี่เป้นะค้าาาา
-
...มาถึงคำถามที่อยากขอความเห็นผู้อ่านแล้ว...
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
...ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบนะครับ...ต้องขอถามในนี้ก่อนที่มันจะโดนย้ายไปห้องนิยายที่จบแล้ว...
...เป้...
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบคาแรกเตอร์ของตัวละครค่ะ และการดำเนินเรื่อง
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
คงเหมือนหลายๆ คนอ่ะ นึกไม่ออก
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอตอนพิเศษได้ไหมคะ เป็นคู่อื่นอย่างคุณวาดะกับแก้ว หรือมินท์กับฟิลิป ก็ได้
-
:L2: คิดก่อน
-
แวะมาตอบคำถามพี่เป้คร้า :m1:
ข้อ1 ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- ก่อนอื่นก็ต้องบอกว่าชอบที่เป้มาอัพอย่างสม่ำเสมอ ไม่ทิ้งนิยายไปนานๆจนมาอ่านแล้วอารมณ์มันไม่ต่อเนื่องอ่ะค่ะ แล้วในชีวิตจริงเนี่ยเบียร์ไม่ค่อยได้คลุกคลีกับคนแบบทีมเลยอ่ะ จะบอกว่าทีมเป็นไอดอลของเบียร์ก็ได้นะ คือว่าชอบตัวละครทีมนั่นแหละค่ะ แต่ไม่ได้รู้สึกว่ามันเว่อร์หรือไม่มีคนแบบนี้จริงๆนะ มันออกจะเป็นธรรมชาติด้วยซ้ำ เบียร์เชื่อว่าคนแรงกว่านี้ จริงกว่านี้มีอีกเยอะ (เคยเจอด้วย) แต่ที่ทีมทำทุกอย่างมันมีเหตุผลไง ไม่ใช่นึกจะวีนก็วีน...สรุปว่าหลงรักทีมมากๆเลยล่ะค่ะ :-[ แล้วก็ลุ้นให้ความรักของทีมเป็นไปอย่างสวยงอม เอ๊ย สวยงาม อิอิ
ข้อ2 ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- ไหนๆคาแร็คเตอร์ทีมก็ถอดมาจากพี่เป้แล้ว พี่เป้จะไม่รับทีมเองเลยเหรอก๊ะ :z1:
แต่พี่ยอดอ่ะ ขอเป็นบอย ปกรณ์ได้ป่ะคะ อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัวอ่ะ :-[
ข้อ3 ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- ข้อนี้ก็อยากขอเหมือนเพื่อนๆนะคะ อยากอ่านตอนพิเศษ (ที่ใกล้เคียงเรื่องยาว :laugh:) อยากอ่านของทุกคู่เลยค่ะ ทีม-พี่ยอด , มิ้นท์-ฟิลิป ,แก้ว-วาดะ แต่เอาแบบเมดเลย์อ่ะค่ะ แล้วก็ขอ..... :haun4: (ล้อเล่นคร้า >///<)
สุดท้ายขอบคุณพี่เป้มากนะคะ ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน อยากบอกว่าชอบจริงๆค่ะ :กอด1:
-
มาตอบคำถามบ้างดีกว่า
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เพราะคุณเป้เขียนสนุก ง่ายๆเลย :laugh:
การใช้ภาษาก็ลื่นไหล ไม่ใช้ภาษาวัยรุ่นที่บางเรื่องอ่านแล้วรำคาญ ไม่ใช้คำหยาบคายเพื่อเอามันส์ (แอบไม่ชอบ ถ้าหยาบมากๆ :m23:)เนื้อเรื่องชวนติดตาม ร้อยเรียงได้อย่างน่าสนใจ มีหักหลังคนอ่านเป็นระยะ (อันนี้ให้อภัย เพราะมีแก้ตัวทีหลัง)
มีเกร็ดความรู้ในอาชีพการโรงแรมซึ่งส่วนตัวแล้วไม่เคยรู้ว่ามีอะไรสลับซับซ้อนกว่าที่คิด ทำให้รู้ว่าไม่ว่างานอะไรก็ไม่ง่ายเลย คนทำงานทุกอาชีพต้องใส่ใจมากๆ
ตัวเอกทุกคนรวมถึงตัวไม่เอกอื่นๆ ก็มีบุคคลิกน่าสนใจแตกต่างกัน ดูไม่เป็นนิยายเกินไป ชอบทีม ชอบพี่ยอด ชอบบทเวลารักกันมันอ่อนหวาน อ่านแล้วเคลิ้ม (อยากเป็นทีม กร๊ากกกก :jul3:)
เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า นอกจากรักกันแล้วต้องมีความเข้าใจ ให้อภัยกันและกัน ความรักถึงจะอยู่ได้นานๆ และมิตรภาพจากเพื่อนคือสิ่งที่สวยงาม
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ดาราเหรอ ไม่รู้ดิ คุณเป้เป็นทีมแหละดีที่สุด
ส่วนพระเอกขอพระเอกเกาหลี ฮวอนบินก็ได้ค่ะ นึกไม่ออก :laugh: แค่มองหน้าอมยิ้มนิดๆ ก็ตายไปแล้ว 555+
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
คุณเป้คิดพล็อตยังไง กำหนดไว้ก่อนเลยรึเปล่าว่าเรื่องจะจบแบบไหน
และเรื่องต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรดีค่ะ รอติดตามทุกเรื่องเลย
อยากให้พิมพ์หนังสือขายค่ะ จองคนแรกเลย :a2:
ชักถามเกินไปแล้ว :laugh:
ที่สุดเลยก็คือ ขอบคุณที่เสียสละเวลาพักผ่อนมาเขียนเล่าเรื่องค่ะ จบเรื่องนี้ก็ไม่รู้จะอ่านอะไรแล้ว เพราะงั้นพักหายเหนื่อยแล้วรีบกลับมานะคะ ก่อนที่คนอ่านจะเฉาด้วยการรอคอย :pig4:
-
ตอบด้วยๆ
คิกๆ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
มันเป็นอะไรที่อ่านแล้วได้ข้อคิดในการทำงาน ในการใช้ชีวิต ในการมีวคามรัก หลายๆสิ่ง หลายๆอย่างทำให้ผมคิดได้ในหลายๆกรณี ที่ตัวเองก็ประสปมาบ้าง แต่แก้ปัญหาได้ไม่เด็ดขาดเท่านี้ ดีใจที่ครั้งหนึ่งเคยได้อ่านเรื่องของพี่เป้ ถึงแม้เรื่องเก่าๆ ผมจะยังไม่เคยอ่านเลย แต่ผมประทับใจ และชอบมากๆ เหมือนกัน
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
อ่า...
เป็นอะไรที่เลือกยากน่าดูเลยทีเดียว ตัวพี่ทีมเอง สำหรับผม ผมว่าน่าจะให้คนที่ตาคมๆ เพราะเวลามองใครแล้วจะน่ากลัว แตอีกอย่างก้อต้องมีเสน่ห์น่ามองด้วย ผมจำชื่อดาราคนนั้นไม่ได้อ่ะ แห่ะๆอ่อๆๆๆ ณเดช อ่ะ คนที่เล่นโฆษณาโฟมล้างหน้าอ่ะ พอดีแอบไปอ่านของคนบนๆมา อิอิ
ส่วนพี่ยอดเหรอ? แอบขอเชียร์พี่ปอ ทฤษฏี ด้วยคนเด่ะ ก๊ากกกๆ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอแค่อย่างเดียวเลย
พี่เป้เขียนเรื่องของใครก็ได้ มาให้ผมอ่านหน่อย ถ้าเป็นไปได้ อยากให้เป็นทีมยอดอีกครั้ง อ่ะคับ
แห่ะๆ
ตัดใจให้จบไม่ได้จริงๆ...
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- เพราะเนื้อเรื่องเป็นเรื่องในวัยรุ่นต่อช่วงวัยทำงานซึ่งตรงกับชีวิตอยู่พอสมควร แต่เหตุผลที่สำคัญคือ อ่านแล้วรู้กสึกถึงความเป็นจริงของตัวละคร นางเอกเก่ง ต่อสู้ด้วยตัวเองได้ พระเอกไม่โง่จนเกินรับได้ 5555555
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- คือนึกไม่ออกจริงๆ เพราะว่าเวลาอ่านนิยายก็จะสร้างตัวละครในจินตนาการ เพราะเวลาเอานิยายมาสร้างละครแล้วคนจัดชอบเลือกใครก็ไม่รู้ไม่เหมาะกับบุคลิกเลยจริงๆ --"
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- อยากอ่านนิยายฝั่งความคิดพี่ยอดบ้าง
-
วันนี้มาตอบคำถามของ น้องเป้
1.ชอบ เรื่องนี้ต้องบอกก่อนว่า ชอบชื่อเรื่อง สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น ความหมายมันดีมาก
ตัวละคร แต่ละตัว มีชีวิตเหมือนจับต้องได้ โดยเฉพาะตัวทีม ที่มีทั้งจุดอ่อนจุดแข็งในตัวของตัวเอง
ไม่อ่อนแอจนอึดอัด แต่ก็ไม่แข็งกระด้างจนหยาบ การดำเนินเรื่องไม่เยิ่นเย้อ
จะว่าไป มีอีกมากที่อยากจะบอกอยากจะชม เอาเป็นโดยรวมว่า รื่นไหลไม่สะดุด สำนวนอ่านง่าย
ภาษาเป็นแบบอย่างให้น้อง ๆ ได้เห็น ภาษาไทยที่สวยงาม พอแหละจะออกทะเล
2. ขอข้ามนะครับ เพราะไม่ค่อยรู้จักดาราเท่าไหร่ หน้าตาเข้าขั้นทั้งนั้น แต่ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนาม
3. เรื่องใหม่ จะให้รออีกนานไหมครับ ( แอบโลภ )
ปล. ตอบให้แล้ว ชอบไม่ชอบ ก็สรุปเอาเองนะครับ หวังว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของการตัดสินใจในอะไรสักอย่าง
เป็นกำลังใจให้ เป้เสมอ ๆ ครับ :กอด1:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
-ชอบเพราะภาษาอ่านง่าย
-นายเอกไม่เป็นรองตัวอิจฉา
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
-โหน่ง วสันต์
-ก้องปิยะ
อันนี้ล้อเล่น
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
-ขอนิยายใหม่
-อัฟบ่อยสม่ำเสมอ
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
คือไม่ค่อยได้อ่านนายเอกใจเด็ดขนาดนี้มาก่อนนะ ชีเเรงเเละเก่งมาก คือตั้งเเต่ต้นจนจบเเล้ว ทีมเนี่ยนิสัยเหมือนเดิม เเต่นิสัยดีนะ
ใครร้ายมาร้ายกลับ ใครดีมาก็ดีไป ชอบคนเเบบนี้นะ ไม่fakeด้วย นิสัยทีมนี่ว่าเเล้วว่าต้องมาจากพี่เป้
ที่สำคัญคือชอบพระเอก พี่ยอดสุดเท่ อ่านเเล้วเขินเอง ทำไมเรื่องนี้พระเอกเท่จังวะ ชอบมากคะ
ส่วนเนื้อเรื่องอ่านเเล้วสนุก อ่านเเล้วเเบบว่า มาต่อเร็วๆนะ ตื่นเต้นกับตอนต่อไปทุกครั้ง เเละตัวละครก็ธรรมชาติมาก
คือมันเหมือนเรื่องจริง อ่านเเล้วเลยเเบบว่า เออ คนเเบบนี้ชั้นก็เคยเจอนะ พี่เป้เขียนดีจริงๆ เเถมเเกล้งคนอ่านด้วยอะ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
วายุ ช่องเจ็ด ชื่ออ๋อม มั้งคะ ที่เล่นกับอั้ม คนนี้ให้เป็นพี่ยอดนะ
ส่วนทีม คนหน้าหวาน หน้าตาดี ในดิสเพลย์อะจ้า เหมาะสุดๆๆ จิ้นมาตลอดเลยอะคะ พี่เป้ :z13:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอตอนพิเศษ เเบบว่าทำงานร่วมกันเเล้ว อยู่บ้านด้วยกันเเล้ว ขอคุณวาดะกับเเก้วด้วยจ้า :o8:
เเละขอเรื่องใหม่ เเบบว่าฉีกเเนวจากเรื่องนี้ไปเลย ห้าๆๆๆ
ขอมากไปป่าวพี่เป้ :impress2:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- ชื่นชอบ..พี่ยอด
- หลงรัก..ทีม :o8:
คาแรคเตอร์พระเอก+นายเอก ดูสมจริงสมจังดี ไม่เพ้อฝัน มีตรรกะในด้านอารมณ์กับการกระทำ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- นึกภาพดาราไม่ออก เพราะจินตนาการบันทึกทีมกะพี่ยอดไว้เรียบร้อยแล้ว ใครก็ไม่เหมือน หุหุ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- ไม่ถามครับ แต่ขอรีเควสว่า ให้เขียนซีซั่น 3 จะได้เปล่า pls :impress2:
:L1: ขอบคุณครับเป้(แอบมัดมือชก) แฮ่แฮ่
-
ตอบด้วยคนค่ะ
1.ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ก็คงเป็นเพราะบุคลิกของนู๋ทีม ที่ดูเป็นธรรมชาติไม่เป็นนายเอกจนเกินไป พี่ยอดมีความอบอุ่นใสซื่อเป็นพระเอกที่น่ารัก ส่วนคนอื่นๆมีบุคลิกที่เหมาะสม
ทำให้เนื้อเรื่องมีรสชาติน่าติดตาม เนื้อเรื่องมีความกระชับและรวดเร็ว
คุณเป้มีความสม่ำเสมอในการลงเรื่องให้อ่านทำให้อารมณ์ของคนอ่านต่อเนื่องไม่ขาดตอน คือประมาณว่ารอสัก 2-3 วันก็ได้อ่านแล้ว ทำให้ไม่มีการรอ
เก้อหรือลืมเนื้อเรื่องก่อนหน้าไปแล้ว
ความจริงมีอะไรอีกมาก ที่ทำให้รู้สึกดีๆ กับเรื่องนี้ แต่เขียนไม่เก่งอธิบายไม่ได้ ก็สรุปว่าชอบมากแล้วกันเนอะ
2.ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ข้อนี้ขอข้ามนะ ไม่ค่อยได้ดูละครอ่ะ จำชื่อดาราก็ไม่ได้
แต่เห็นด้วยกับรีก่อนหน้าที่พี่ยอดน่าจะปอ ทฤษฎี ได้นะ แต่นู๋ทีมเธอแรงซะขนาดนั้น ใครจะคู่ควรเป็นเธอล่ะ?????
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ก็อยากได้อ่านเรื่องใหม่ค่ะ หรือความในใจของพี่ยอดก็ได้
จะรอติดตามผลงานต่อไปนะคะ :L1: :bye2:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ตอบไม่ถูกครับว่าทำไมชอบเรื่องนี้ เพราะเรื่องนี้ มันเหมือนกันเรื่องเล่าที่ตัวละครมันมีเสน่ห์ในตัวเอง แทบจะจินตนาการไปด้วยซ้ำแล้วครับว่าตัวละครเล่านี้เป็นตัวคนจริงๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ทั้งแง่มุมหลายๆอย่างในเร่องมันก็ได้สอนผมมากมาย ทั้งที่จริงๆ ตอนแรกก็หลงเข้ามาอ่านแบบ งง แต่ก็ติดจนถอดตัวไม่ขึ้นเหมือนกันครับ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ตัวละครในเรื่องแทนไม่ได้ด้วยดาราคนไหนเลยครับ มันมีชีวิตในแบบของคนคนนั้นจริงๆ ไม่สามารถเอาคนอื่นมาเล่นให้เป็นเค้าได้ครับ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากให้มีตอนพิเศาระหว่างแก้วกับคุณวาดะ ครับ เพราะดูท่าทางคู่นี้ก็น่าสนใจอยู่ไม่น้อย หรือจะเป็นตอนพิเศาของพี่ยอดกับทีม ก็พร้อมอ่านเช่นกันครับพี่เป้
ปล.ขอบคุณมากๆครับสำหรับนิยายดีดีอีหนึ่งเรื่องที่พึ่งจบไป เอาตามจริงยังไม่อยากให้จบครับ มันยังมีเรื่องราวให้ดำเนินต่อไปได้ แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของผู้แต่งครับ
-
ทำไมถึงชอบเรื่องนี้
- ชอบตัวนายเอก ที่จิตใจเข้มแข็ง อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ
- มีหลายเรื่องที่มักจะดองถ้าเห็นว่าคนติดตามอ่านมาก(ความคิดเรานะ)
ข้อ2 ขอข้ามนะ คิดไม่ออก
ข้อ3 -อยากอ่านเรื่องของแก้วกับวาดะ
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ตอนแรกเริ่มที่อ่านรู้สึกชอบภาษาของคุณเป้ และ การไหลลื่นของแต่ละตอนไม่มีสะดุด พออ่านได้อีกระยะนึงชอบตัวตนของตัวละครในเรื่องดูสมจริง มีสเน่ห์และเอกลักษณ์ของแต่ละคน โดยเฉพาะทีม(ชอบมากๆๆ) รวมทั้งการอธิบายสถานที่ บรรยากาศ ความรู้สึกทำให้เราอินไปกับเนื้อเรื่องจริงๆค่ะ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
สารภาพตามความจริงไม่สามารถบอกได้เลยค่ะว่าแทนได้กับดาราคนไหน...แต่จินตนาการเวลาอ่านตลอดว่ารูปในดิสเพลย์คุณเป้คือทีม o18
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอได้อ่านเรื่องราวดีๆแบบนี้ของคุณเป้อีกค่ะ...แต่ก่อนเป็นเรื่องใหม่ ขอตอนพิเศษของทีมกับพี่ยอดได้มั๊ยค๊า :-[
:pig4:
-
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบประมาณ 3 ชั่วโมงได้ ประทับใจมาก ๆ :กอด1:
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เนื้อเรื่องน่ารักมาก ๆ ไม่เวอร์ ตัวละครสามารถพบได้ในชีวิตจริง ๆ ของเรา ทั้งยังสอดแทรกความรู้เกี่ยวกับพนักงานในโรงแรมด้วย
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ไม่ค่อยได้ดูโทรทัศน์เท่าไรคะ พี่ยอด ขอเป็น คุณโด่ง สิทธิพร นิยม ทีมนี่ขอเป็น น้องพีช รักแห่งสยาม คะ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากอ่านตอนพิเศษของแต่ละคนคะ เช่น คุณวาดะ คุณกรณ์ พี่รุจ แล้วก็เพื่อน ๆ ของทีมด้วยคะ อยากรู้พวกเค้าเป็นยังไงกันบ้าง แล้วก็แน่นอน ตอนพิเศษของ ทีมแล้วก็พี่ยอดด้วยคะ
-
จบเลิศศแอร๊ยยยยยยยย หวัดดีปใหม่ไทยย้อนหลังด้วยนะจ๊ะพี่เป้
-
ข้อ 1. ชอบการเขียนของพี่เป้ และก็ชอบบุคลิกทีม ทั้งแรง ทั้งร้าย แต่คุณเป้เขียนออกมาได้ดีจนเราไม่เคยรู้สึกเกลียดหรือหมันไส้ทีมเลยสักครั้ง มันมีมิติล่ะมั้ง ไม่แบนราบ รวมถึงคาแรคเตอร์คนอื่นๆด้วย ทุกคนเป็นสีเทาหมด มีทั้งด้านดี ด้านร้าย อ่านแล้วอินตามตลอด ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ข้อ 2. ทีม จิ้นจากรูปคนหน้าสวยๆหวานๆ ในดิสเพลย์แหละจ้ะ ใครก็ไม่รู้ น่ารักจริงจริ๊ง
:กอด1:
พี่ยอด นึกขึ้นมาเองในหัวอ่ะ เทียบไม่ถูกว่าจะเป็นดาราคนไหน
ข้อ 3. ขอตอนพิเศษหลายๆ ตอนเลย อิอิ จะขอ season III ก็กลัวจะมากเกินไป
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ตอบแล้วอย่าโกรธเน้ออ พี่เป้ ตอนแรกนั่งรอ นักเขียนอีกคนอัพนิยาย แล้วเค้าไม่มาอัพ จิ้มไปจิ้มมาเจอ เรื่องนี้
พอ อ่านไป ซักพัก นั่งลุ้นๆอ่ะพี่ จนกลายเป็นทิ้งอีกเรื่องมานั่งเฝ้าพี่เป้ อัพนิยาย น่ารักดีหนูชอบ ร้ายมาก็ร้ายกลับ ไม่ได้เอาแต่จิตตก เถียงกลับไม่เป็น แต่ไม่ใช่หยาบคายนะ ทำนองนั้นเลยยยยย
จริง หนูไม่คิดว่าเรื่องนี้คือนิยายด้วยนะ รู้สึกว่า พี่เป้ กำลังเล่า เรื่องของพี่เป้จริงๆออกมา ชอบจัง คนแบบพี่ทีม
ขอมาเป็นพี่ ซักคนนึงเห๊อออออ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
พี่ทีม = เจ้าของยามปากกา RemySexyCool ใน เล้าเป็ดเนี่ยยย วะฮ่าๆๆๆ
พี่ยอด = อื้มมมมมมม ตอบ ยากเน้อออ ใครดีอ่ะพี่เป้ พี่เป้ ปลื้มใครอ่ะ หนูเลือกคนนั้นด้วยยย
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
หนูจะเอา seasonIII จะเอาๆๆๆๆ :sad4:
-
พี่เป้ มาสำรวจความคิดเห็นแล้ว อย่าลืม มาบอก ผลสรุปด้วยเน้อ
:z13:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เป็นนิยาย ที่อ่านง่ายสนุก ไม่เกินจริงจนเกินไป เนื้อเรื่องในภาคแรกชอบมาก ๆๆ เพราะอยู่ในงายโรงแรมเหมือนกันแต่ เป็นส่วนของครัวน่ะ แบบ มิ้นน่ะ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ตัวละครหลัก นู้ทีม อยากได้.... เยาะไปหมด คิดไม่ออกแล้วว
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากให้พี่เป้ แต่ง นิยายภาคต่อ ของเรื่องนี้อะ หรือ ไม่ก็แต่งเรื่องใหม่น่ะคับ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
1.ชอบเรื่องนี้เพราะว่าตัวละครเหมือนกับชีวิตคนจริงๆ ซึ่งเป็นอารมณ์ที่หลากหลายมากๆ ได้เห็นการเเก่งเเย่งชิงดีชิงเด่นซึ่งเเสดงออกมาในหลายรูปเเบบ สุดท้ายชอบสำนวนการเขียนของคุณเป้ค่ะ อ่านง่ายเเล้วชวนให้ติดตามตลอด ตอนจบภาค 1 ยังคิดว่า เฮ้ย...ตายกันง่ายๆ อย่างนีเลยเหรอ ความรู้สึกว่ากว่าที่พี่ยอดกับน้องทีมจะรักกันนี่มันนาน ไม่เท่าไหร่พี่ยอดก็มาตายอีก
2. เรื่องตัวละครนี่ไม่รู้เท่าไหร่ ไม่ค่อยได้ดูอ่ะค่ะ จำได้เเต่พี่เคนคนเดียว
3. ก็อยากให้คุณเป้มีผลงานให้อ่านอีก เพราะเรื่องที่คุณเป้เขียนมีเเง่คิดต่างๆ สอดเเทรกมาให้เราได้มองย้อนตลอด
สุดท้ายเป็นเรื่องที่สนุกมากๆ ค่ะ ถึงไม่ค่อยมาเม้นเเต่ก็ติดตามอ่านตลอดนะคะ :L2:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ลุ้นๆดีครับ เนื้อหาน่าติดตาม ดูเหมือนตัวละครมีชีวิตจริงๆ
นายเอกสู้คนดี พระเอกก็กำลังพอดี
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ทีม - น่าจะเป็นคนที่อ่อนๆ ดูคุณหนู แต่แรงงงง คิดไม่ออกว่าดาราคนใหนดี
พี่ยอด - พี่ติ๊กแล้วกัน เถื่อนได้ และก็เป็นผู้บริหารได้
มิ้น - ดีเจนุ้ย เหมาะมากกกกกครับ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากรู้มุมมองของพี่ยอดบ้างและก็ตอนพิเศษของแก้วกับมิ้น
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ไม่รู้เคยบอกไว้ในรีพลายแรกๆหรือเปล่า...ว่าที่ชอบอ่านเรื่องนี้เพราะ อ่านแล้วสบายใจดี...555 ก็ตัวเอกดูจัดการอะไรในชีวิตได้ อ่านแล้วไม่อึดอัดเหมือนเรื่องอื่นอ่ะ แล้วก็เป็นงานโรงแรมด้วย แปลกใหม่สุดๆ ไม่เคยได้รู้เกี่ยวกับอาชีพนี้เลยนะ...ขอบคุณที่มาเขียนเล่าให้ได้อ่านกันนะครับ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ตอนอ่านไม่ได้คิดเอาไว้ว่าเป็นดาราคนไหนอ่ะ...นึกไม่ออกจริงๆให้ตาย แต่คุณวาดะอ่ะ แอบคิดไว้ว่าเป็น คุณเซกิ โอเซกิ...หล่อเหลือรับประทาน
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอรีเควส...อยากอ่านตอนพิเศษขอคุณวาดะ กับ แก้ว ฮี้วววววว :-[
-
โหยยย เห็นที่พี่เป้เขียนแล้วชอบจัง อย่างงี้สิคนมั่นจริง 55555 o13
มาช่วยตอบคำถามให้อีกคนจ้า ดีใจมากๆที่มีส่วนร่วมค่ะ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ขอบอกตามตรงเลยว่าเราอ่านนิยายมาหลายเรื่องมากทั้งในและนอกเล้า ทั้งคู่ปกติ เก เลสเบี้ยนไรเราอ่านหมด ที่เรารู้สึกว่าเรื่องนี้แตกต่างเพราะนายเอกนั่นก็คือทีมค่ะ ไม่เคยเจอใครเหมือนทีมมาก่อนเลย ถ้าจะเชิ่ดๆเริ่ดๆส่วนใหญ่ก็ตัวร้าย หรือถ้านางเอกก็ทำได้ไม่ถึงใจเท่านี้(ว่าง่ายคือสู้คนดีอ่ะจ้ะ) เบื่อนายเอกแบบจำเลยรักเต็มทนละอ่ะค่ะ :เฮ้อ:
อีกอย่างที่ชอบคือการบรรยายและการดำเนินเรื่องค่ะ อ่านสนุกสบาย ไม่ติดขัดเลย แถมอินได้อีก ดังนั้น ให้สิบเต็มสิบเลยจ้า o13
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ทีม= พี่เป้ได้มั้ยอ่ะ สารภาพว่าเห็นทีมเป็นพี่มาตลอดเลย 555
พี่ยอด= อืมม ตอบยากนะคะ เรานึกภาพว่าเป็นชายหนุ่มเพอเฟคหน้าเข้มอ่ะ แต่จะให้เลือกคงประมาณเวีย มั้งคะ อิอิ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
โหยย ถ้าให้รีเควาสได้นี่คงอยากรู้จักพี่มั้งคะ เราปลื้มคนมั่นใจในตัวเองอ่ะ แบบว่า อยากทำความรู้จักว่าชีวิตเค้าเป็นยังไง แนวความคิดแบบไหนมั่งคะ
อ่า พูดไปก็เหมือนเว่อ แต่แค่ได้อ่านผลงานพี่ก็ดีใจแล้วแหละ ขอบคุณมากๆจ้า o13 :bye2:
-
สนุกมากเลย อ่านมาสามวันรวดเลย ชอบสุดๆครับ ขอบคุณนะครับที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน หวังว่าคงได้อ่านนิยายของพี่เป้อีกนะครับ
-
ขอบอกว่าดีใจจังที่กลับมาจากสงกานต์ปุ๊ป ก็มีตอนจบมารอไว้แล้ว
ส่วนคำถาม
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ต้องบอกว่าคุณเป้เขียนได้ดีมาก กระชับ ฉับไว ไม่มีตัวละครงี่เง่า และตัวละครทุกตัวมีคาเร็กเตอร์ชัดเจน o13
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ยังนึกไม่ออก ขอติดไว้ก่อนได้ป่ะ :เฮ้อ:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ตอนพิเศษ จัดมาเลย
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
แรกที่อ่าน อื่ม พระเอกเถื่อนได้ใจดี แต่เอๆๆๆ เป็นคนจิตใจดีด้วย
นายเอกก็ร้ายใช่เล่น ยอมใครที่ไหนล่ะ มันได้อีก
อ่านเพลินจนว่างไม่ลง ที่สำคัญ คุณเป้ไม่เคยปล่อยให้รอนาน
ที่สำคัญได้รู้เรื่องราวของโรงแรมอีก..
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
พี่ยอด = สมาร์ท แล้วกัน
ทีม = ขอไปคิดก่อน
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากเห็นหน้าคุณเป้จัง...แรงอย่างที่บอกป่าว อิอิ :m12:
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เพราะเรื่องนี้เป็นอะไรที่แบบ ไม่ได้หวือมาก แต่มีเสน่ห์ในตัวนะ แล้วตัวละครแต่ละตัวก็แบบ มีคาแร็คเตอร์และเสน่ห์คนละแบบ
ทีมก็สู้คนดี พี่ยอดก็ไม่ใช่พระเอกที่คิดไรไม่เป็นอะ อีกอย่าง .. .เพราะพี่เป้อัพเร็วมาก มันไม่ขาดตอนนาน ทำให้คนอ่านติดตาม ^^
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง (ยากจริงๆๆๆ)
พี่ยอด .. .. นึกไม่ออกอ่าา
ทีม.. . นี่ก็นึกไม่ออกเหมือนกัน T T
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอSeason III อ่ะ หรือไม่ก็ตอนพิเศษ คิกคิก ><
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เนื้อเรื่องดูมีมิติเป็นจริงเป็นจัง ชอบทีมแอนด์เดอะแก๊งมากครับ โดยส่วนตัวเฉยๆกับพี่ยอด
เพราะรู้สึกว่าที่เนื้อเรื่องนี้สนุกมันส์ได้ขนาดนี้เพราะ อารมณ์และการกระทำของทีมล้วนๆ
โดยส่วนตัวอีกนิดชอบเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับงานบริการครับ(ในที่นี้คือพนักงานโรงแรม)
คิดว่าเวลาคนที่เล่าถึงงานบริการจะมีอะไรให้ฟังเยอะ เพราะ(ตรงๆนะ)ต้องรองมือรองตีนคนร้อยพ่อพันแม่ มันย่อมมีเรื่องมันส์ๆให้ได้ฟังอยู่แล้ว
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
พี่ยอด = เอิร์ท อณุวัฒ(นายแบบที่ล่ำและเถื่อนได้ใจ)
ทีม = โทนี่ รากแก่น(เซเลบหนุ่มสุดฮ็อต)
มิ้นท์ = สน ยุกต์ ส่งไพศาล(พระเอกใหม่แอ็กแซค)
แก้ว = เอ้ก คณวัฒน์ จันทรลาวัณย์(นายแบบ เดือนแพทย์จุฬา)
คิม = ณเดชน์ คูกิมิยะ(หนุ่มฮ็อต ณ บัดนาว!)
วาดะ = อ๋อม อรรถพันธ์ นะมาตร์ (นักแสดงช่องสาม)
ตาร์ = กันต์ กันตถาวร(นายแบบ ดาวร้ายสุดฮ็อตแอ็คแซค)
แซน = กาย รัชชานนท์(นายแบบ)
ชัช = พิช วิชญ์วิสิฐ (รักแห่งสยาม)
....เอ้า แถมอีกคน บทไม่ค่อยมี แต่เป็นเด็กดีสุดๆ เลยยย >>น้องต้อม = เซน the star6
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ไม่ขอล่ะกันกลัวเป้จะเหนื่อยอ่ะนะ แต่อยากถามนิดนึง
ทำไมมันจบแบบกั๊กๆอ่ะ ถ้าเป็นละครก็เหมือนว่ารีบตัดจบเพราะเรตติ้งไม่ดีเลยอ่ะ
คือที่ไม่เคลียร์คือบท การฟาดฟันระหว่างแซนกะทีมมันรีบจบแล้วห้วนๆดูง่ายๆไปหน่อย ทั้งที่เริ่มต้นไว้แซนแรงมากๆ
แล้วตัวน้องต้อม หรือชัชเองที่บทเหมือนจะวางให้มีบทบาทมากกว่านี้ ก็กลับเงียบหายกลายเป็นคนเดินผ่านฉากซะงั้น
.
.
.
.
.
อีกทีๆ ยังไงก็ชอบอยู่ดี ขอบคุณมากๆสำหรับความรู้สึกดีๆที่ผ่านมากับตัวอักษรนะครับ
-
ตอนจบซึ้งมากเลย
+1 แทนคำขอบคุณเช่นเคยค่ะ
-
ผมรักเรื่องนี้จังเลย :bye2:
-
จบตอนเเรกเเทบจะทุบคอมทิ้ง ที่ไหนได้
คุณหลอกดาว
จบได้ประทับใจดีค่ะ อ่านแล้วอยากได้พี่ยอด
ดักตบนังทีมดีกว่า คริๆ
ตอบคำถามมั่งละกัน
1 ชอบเรื่องนี้เพราะทีมเก่ง แก้ปัญหาได้เก่งดี และข้อสำคัญ
ชอบพี่ยอดค่ะ เเอร๊ยยยยย
2 ข้อนี้ขอบายค่ะ คิดไม่ออกจริงๆ
3 อยากอ่านเรื่องของเเก้วบ้างอะ ชอบๆ คู่แก้วเช่นกัน
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- ตอนแรกหนูเข้ามาเพราะชื่อ จากกนั้นก็ลองอ่าน ก็เลยติดใจคาแรกเตอร์ของทีมมากๆกอปรกับการดำเนินเรื่องที่สนุก ก็เลยติดเลยค่ะ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- จะว่าหนูไหมถ้าหนูขอไม่ตอบ เพราะไม่ค่อยรู้จักดาราจริงๆค่ะ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- อยากให้พี่เป้คลอดผลงานใหม่อ่ะ จะเป็นตัวละครใ we belong together ก็ได้ หรือจะเป็นเรื่องใหม่ก็ได้ค่ะ
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
-ชอบตั้งแต่ เอ้กับวุฒิ แล้วคิดว่าคงไม่มีแนวนี้อีกแต่พอมาอ่าน ทีมกับยอด เอ้อ มันเหมือนกันน่ะคาแรคเตอร์แบบเดียวกันชอบแนวนี้
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
-ถ้าให้เราตอบเราก็จะตอบว่ามันต้อง ยุนโฮ กับ แจจุง เท่านั้น(จริงๆนะ)
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
-คงจะมีตอนพิเศษใช่มัยเอ่ย ของใครก็ได้ เอ้ วุฒิ หรือ ทีม ยอด หรือทั้งสองคู่เลยก้อยิ่งดีจริงน่ะคุณเป้ เดี๋ยวมีอันนี้ให้ :L2: :L2:สำหรับคุณเป้น่ะ
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
>> ตอนแรกที่อ่านเพราะชอบชื่อเรื่อง มันให้ความหมายที่ให้ความรู้สึกว่า มันต้องเป็นรักที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางแยกจากกัน
แล้วพอได้เริ่มอ่านก็ชอบบุคลิกของทีมมาก เพราะมันดูไม่เฟค ไม่ต้องปรุงต้องแต่งอะไรมากมาย เพราะมันเหมือนกับชีวิตจริง
ที่สำคัญพลอตเรื่อง และการดำเนินเรื่องของพี่เป้ดีมาก ๆ เลยค่ะ อ่านแล้วไม่รู้สึกติดขัดอะไรเลย บางทียังคิดด้วยซ้ำว่า นี่เป็น
นิยาย หรือเรื่องเล่ากันแน่ ถ้าบอกว่าเป็นเรื่องเล่า ก็จะเชื่อแบบไม่ตะขิดตะขวงใจเลยสักนิดส์เลยด้วยซ้ำ เพราะเนื้อเรื่องเหล่านี้
มันสามารถเกิดขึ้นจริงในชีวิตคนเราได้ทั้งนั้น นอกจากนี้ พี่เป้ยังสามารถผูกปมและแก้ปมปัญหาต่าง ๆ ของเรื่องได้อย่างดี จน
ทำให้เนื้อเรื่องดูน่าติดตาม จนเรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่บอกได้เลยว่า เป็นเรื่องในดวงใจเลยด้วยซ้ำ...และทำให้ทุกครั้งที่เข้าเล้า
จะต้องดูก่อนว่าพี่เป้อัพหรือเปล่า ถ้าวันไหนพี่เป้อัพ เค้าแทบจะกรี๊ดให้บ้านแตกกันไปเลยทีเดียว เพราะเหมือนกับการรอคอย
ได้สิ้นสุดลงแล้ว ที่ำสำคัญ เค้าหลงรักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้นจริง ๆ นะเออ...อิอิ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
>> เอิ่มมมมมมมมมมมม...เป็นคำถามที่ตอบยากเหมือนกันนะ...แต่ถ้าถามว่าตอนอ่านจิ้นถึงใครเค้าว่าเค้ายังจะตอบง่ายกว่านะ
เริ่มต้นที่ตัวเอกก่อนก็แล้วกันนะ
++ ทีม = สำหรับทีมเค้าจิ้นเป็นรูปดิสเพลย์ที่พี่เป้ใช้เลยอ่ะ...เพราะว่าเค้ามีความรู้สึกว่า คนในรูปมีทั้งความอ่อนหวาน ความมั่นใจ
และดุเป็นคนที่ไม่ยอมใครอยู่ในตัวของคน ๆ นี้เลย ที่สำคัญทุกครั้งที่เห็นรูปดิสเพลย์มันทำให้เค้าคิดถึงทีมอย่างบอกไม่ถูกอ่ะ เลยคิดว่า
คนนี้แหล่ะเหมาะที่จะเป็นทีมมากที่สุดแล้ว
++ พี่ยอด = อั๋น - วิทยา วสุไกรไพศาล อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวนะ...เพราะว่าพี่อั๋นเค้ามีทั้งบุคลิกแบบโหด ๆ และแบบขี้เล่นอยู่ในตัวอ่ะ
จะแต่งเซอร์พี่อั๋นก็ยังดูดี จะแต่งหล่อ พี่อั๋นก็หล่อแบบกระชากใจมั่ก ๆ เลยยกตำำแหน่งพี่ยอดให้ไปเลย...อิอิ
++ คุณวาดะ = เซกิ โอเซกิ พออ่านว่าเป็นคนญี่ปุ่นนะ...ภาพของเซกิก็ผุดขึ้นมาในหัวแทบจะทันทีเลยอ่ะ...เหมาะกับการเป็นคุณวาดะมาก
และไม่คิดว่าจะมีใครเหมาะกับบทนี้เท่ากับเซกิอีกแล้วแหล่ะ...จริง ๆ นะ จริง ๆ <3~*
++ แก้ว = ฟลุค เดอะสตาร์ เค้าว่าบทนี้เหมาะกับฟลุคนะ...ดูเรียบร้อย น่ารักอ่ะ...น้องฟลุคอ่ะใช่เลยแหล่ะ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
>> เอาแบบไม่เกรงใจนะพี่เป้ เค้าขอ Season III ได้ป่ะฮะ???...แต่ถ้าแบบเกรงใจ ก็ขอเป็นแค่ตอนพิเศษของพี่ยอดกะทีม แล้วก็ของ
คุณวาดะกะแก้ว แค่นั้นก็พอฮะ...เพราะยังทำใจไม่ได้จริง ๆ ที่เรื่องนี้จะจบลงแล้วอ่ะ...แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ T^T
ที่สำคัญ เค้ารู้สึกว่า มันดูรีบตัดจบเกินไปนิดส์นึงอ่ะ อย่างเรื่องของคุณแซน ก็ดูเหมือนว่าคุณแซนจะยอมรามือง่ายเกินไปมั้ย???
หรืออย่างต้าร์เองก็เหมือนกันอ่ะ...ไม่มีการออกมาแก้ข่าวบ้างอะไรบ้างเลยเหรอ มันน่าจะเคลียร์กว่านี้หน่อยอ่ะ
เอาเป็นว่า แล้วแต่พี่เป้จะกรุณาก็แล้วกันนะฮะ...ถ้าได้ภาคสามก็จะดีมั่ก ๆ เลยฮะ...แต่ยังไงซะ...เค้าก็รักเรื่องนี้มั่ก ๆ เลยนะ...รักพี่เป้ด้วยฮับ...จุ๊บุจุ๊บุ <3~*
-
1.ชอบการเขียนที่ทำให้อินไปกับตัวละครโดยไม่รู้ตัว กว่าจะรู้ก็ติดไปแล้ว
ชอบความเป็นน้องทีมที่ไม่มีใครเหมือน ชอบที่ต้องลุ้นว่าเรื่องราวจะดำเนินไป
แบบไหน (ผู้เขียนชอบหักมุม)
2.บุคลิกแบบน้องทีมหายากนะยังไม่เห็นใครจะสวยเผ็ดได้แบบนี้เลย อีกอย่าง
ไม่ชอบดูละคร(กลัวติด)ดูแต่ข่าวบันเทิง ยังไม่เห็นใครถูกใจเลย
3.คงจะเหมือนกับทุกคนที่ยังอยากอ่านงานเขียนของน้องเป้ต่อไปอะไรก็ได้
ที่น้องเป้อยากจะเขียน :pigwrite:
:man1:น้องเป้
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
-คุณเป้ดำเนินเรื่องได้รวดเร็วดี ต่อเนื่อง อัพไว ไม่ปล่อยให้คนอ่านรอนาน
-เนื้อเรื่องชวนลุ้นตลอดเวลาว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง เดาใจคนเขียนไม่ค่อยถูก
-เห็นภาพคนทำงานโรงแรม และเข้าใจการทำงานแต่ละแผนกที่สัมพันธ์กันไปหมด
-ชอบบุคลิกตัวละคร ชอบความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนระหว่าง มิ้น แก้ว ทีม และชอบบุคลิกของพี่รุจ อยากได้เจ้านายแบบนี้
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
-อันนี้นึกไม่ออกค่ะ ไม่ค่อยรู้จักดาราเท่าไร
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
-อยากรู้ว่าตอนที่แต่งนิยายเรื่องนี้เคยตันบ้างไหมคะ (เพราะคุณเป้แต่งสด) ถ้าเคย แก้ปัญหายังไงคะ
ขอเพิ่มอีกข้อนะคะ มีอินไปกับเรื่องเหมือนคนอ่านบ้างไหม
ขอบคุณเรื่องราวน่ารักเรื่องนี้นะคะ ติดตามอ่านมาตลอด (พักหลังไม่ค่อยได้เมนต์เท่าไร) รอคอยเรื่องใหม่จากคุณเป้เช่นกันค่ะ
-
ดีใจจังได้อ่านทอล์คของพี่เป้ยาวๆ แบบนี้ อิอิ ขอช่วยตอบคำถามในฐานะแฟนประจำจ้า
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
= สิ่งที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้ก็ คือ ทีม ชอบนิสัย+บุคลิกของทีมค่ะ และที่สำคัญอีกอย่างก็เพราะอ่านแล้วได้รสของความเป็นธรรมชาติ คงเพราะเป็นเรื่องจริงด้วย ยิ่งทำให้อิน เกิดมาไม่เคยติดนิยายเรื่องไหนเท่านี้ อยากบอกพี่เป้ว่าก่อนนอนแทบทุกคืนจะต้องเข้าเนตมือถือเชคว่าพี่เป้มาอัพไหม แหะๆ โดนเพื่อนถามว่าบ้ารึเป่า เลยเอาให้มันอ่าน สรุปว่า มันก็ติด
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
= งืมมม ยากจัง ทีมเนี่ย นึกไม่ออกค่ะ แต่พี่ยอดเนี่ยอ่านนิสัยแล้วนึกถึงพี่หนุ่ม อรรถพร อ่า ^^
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
= อยากถามว่าพี่เป้กินอะไรทำไมน่าร๊ากกกกกกกก หน้าใสกิ๊ง 555 ขอรีเควสด้วยได้ไหม อยากได้ตอนพิเศษอ่าค่า
-
คุณกระต่ายชมจันทร์
Request คุย M ก็ชื่อนามปากกานั่นแหละครับ ตัวพิมพ์เล็กหมด ตามด้วย hotmail ดอทคอมธรรมดาอ่ะ แต่ตอนนี้เอ็มพังอยู่นะครับ
คุณ nOnt คุณ jeab_u คุณ BeeRY คุณ M@nfaNG คุณ vvivy คุณ jokirito คุณ ai_no_uta คุณ hikikomori คุณ Nabee
จิ้นคนที่อยู่ใน Display เป็นทีม จะดีเหรอ มันใกล้ตัวไปนิดนึงนะ กลัวจะตีบทแตกแข่งกับคุณแอน คุณอั้ม 555++
คุณ IIMissomII
อยากอ่านเรื่องใหม่ แนวเศร้า รันทด กดดัน ร้องไห้ไม่ออก มันยากมาก เพราะผู้เขียนอารมณ์ดีตลอด ไม่ใช่ว่าไม่เคยเครียดนะ แต่จะพยายามไม่เครียด ไม่กดดัน ไม่ทำให้ชีวิตตัวเองรันทด ก็เลยไม่มีข้อมูลด้านนี้อ่ะครับ อีกอย่างไม่อยากเครียดกลัวแก่เร็ว 555++
คุณ M@nfaNG
คิดพล็อตยังไง***มันมาเอง เดินไปเดินมา เห็นอะไรก็เอามาเขียนได้ จุดกำเนิดของเรื่องมาจากได้คุยโทรศัพท์กับเพื่อนสมัยทำงานโรงแรม แล้วคิดถึงอาชีพนี้มาก เนื่องจากปัจจุบันทำงานออฟฟิศ สบาย แต่น่าเบื่อ
กำหนดไว้หรือเปล่าว่าจะจบแบบไหน***ไม่ได้คิดเลย เรื่องนี้มันสด พล็อตเรื่องสามารถพลิกได้ตลอด ตอนจบซีซั่นแรก ก็ไม่คิดว่าจะมาต่อซีซั่นที่สองนะ แต่อ่านคอมเม้นท์แล้วอดไม่ได้ ก็เลยมาต่อซะงั้น
เรื่องต่อไปเป็นอะไร***กำลังดู ๆ อยู่ มีไอเดียแล้ว แต่ยังไม่มีเวลา
อยากให้พิมพ์เป็นหนังสือ***เป็นหนึ่งในความฝันของผมครับ อยากมีชื่อ มีหน้าตัวเองลงหนังสือ อยากไปเปิดตัว แจกลายเซ็นในงานหนังสือแห่งชาติ แต่คงจะเป็นไปไม่ได้ในเวลาอันใกล้นี้ 555++
คุณ nopkar
อยากได้นิยายฝั่งความคิดพี่ยอด น่าสนใจ อยากทำเหมือนกันจ้า
คุณ wan
เรื่องใหม่จะต้องรออีกนานไหม***บอกไม่ได้อ่ะครับ...เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น
คุณ clubza
แอบจิ้นให้ให้คุณโหน่ง กับคุณก้องเป็นตัวเดินเรื่อง***ใครจะเป็นสามี ใครจะเป็นภรรยาดีอ่ะ ล้อเล่นเช่นกันครับ
คุณ jeab_u
ขอเรื่องใหม่ฉีกแนว...แนวไหนดี...พิศวาสฆาตกรรมดีป่ะ ประมาณจับได้ว่าพี่ยอดมีชู้ แล้วจับพี่ยอดขังเปลือย ทำโทษด้วยการทรมานแบบในหนังโป๊อ่ะ แล้วเรื่องพลิกเป็นพี่ยอดตายจริง ๆ แล้วกลายเป็นผีกลับมาข่มขืน แก้แค้น ทีมหาทางเอาตัวรอดด้วยการหาสามีใหม่อีกสิบคนมาคอยปกป้อง เรื่องพลิกอีกแล้ว กลายเป็น NC เลย 555++
คุณ kanda53
จิ้นให้คุณปอเป็นพี่ยอด แต่ทีมใครจะแรงเท่า เวลานี้ น่าจะเป็นคุณมดดำนะ 555++
คุณ hikikomori
ยินดี และอยากจะได้รู้จักเช่นกันจ้า
คุณ mascot
อยากเห็นหน้าเป้ว่าจะแรงอย่างที่บอกหรือเปล่า *** ยังไม่เห็นอีกเหรอครับ หน้าบอกไม่ได้หรอกว่าจะแรงหรือเปล่า เพราะภายใต้รอยยิ้ม มักจะมีคำพูดทิ่มแทงใจดำของคนที่เข้ามาระรานได้ตลอด 555++ ล้อเล่นนะครับ ตัวจริงไม่ได้แรงขนาดนั้น แต่จะบู๊ล้างผลาญตามสไตล์เด็กพาณิชย์เก่ามากกว่า อีกอย่างเป็นพี่คนโตไงครับ เรื่องเด็ดเดี่ยว และใจแข็งมันจึงต้องมี ไม่งั้นควบคุมดูแลบ้านไม่ได้
คุณ tomodaging
จบแบบกั๊ก ๆ แบบจบเพราะเรทติ้งไม่ดี***เรื่องนี้มันคิดสดอ่ะครับ ก็เลยพลิกได้ตลอด ผู้เขียนก็กั๊กไว้จริง ๆ น่ะแหละ เพราะจะได้เอามาเจอกับทีมอีก ในซีซั่นต่อไป (ถ้ามีนะ) 555++ อีกอย่าง ผมขมวดเรื่องปิดไว้ในแบบที่ว่าศัตรูมาก็ได้ ไม่มาก็ได้ เช่น คุณแซน เค้าแค่ต้องการเอาชนะ พอรู้ตัวว่าไม่ชนะ เค้าก็บอกว่าเค้ามีปัญญาหาแฟนได้ดีกว่าพี่ยอด เป็นข้ออ้างของคนแพ้ ที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองแพ้อ่ะครับ อาจจะกลับมาเสียบอีกครั้ง หรือหาคนใหม่ที่ดีกว่าพี่ยอดไปเลยก็ได้...
...ส่วนชัช เราขู่ไว้แล้วว่าถ้ายังยุ่งกับพวกเราอีก คงต้องไปหางานใหม่...มันจะตรงกับสถานการณ์ปัจจุบันที่งานหายาก อึดอัดก็ต้องทนครับ ดังนั้นชัชจึงไม่มาวุ่นวายอีก แต่ถ้าบังเอิญว่าถูกหวย หรือมีสามีรวย อาจจะกลับมาเป็นศัตรู และกลับมาแก้แค้นทีมอีกก็ได้ในซีซั้นต่อไป (ถ้ามีนะ ย้ำ) 555++
...สำหรับตัวละครอื่น ๆ อย่างต้อม สารภาพเลยว่า ตอนแรกจะเอาเรื่องของต้อมกับคิม มาทำคล้าย ๆ เรื่องของคุณวาดะ กับ แก้ว แต่ไม่มีเวลา จึงต้องปล่อยไปก่อน ทั้ง ๆ ที่เรื่องของแก้วก็อยากทำให้ยาวกว่านี้ เอาไว้ซีซั่นต่อไปละกัน (ถ้ามีนะ ย้ำอีกครั้ง) 555++
คุณ yinjaejoong
ขอตอนพิเศษ วุธ กับ เอ้ด้วย***ถ้าเจ้าของเรื่องเค้าอณุญาตก็น่าลุ้นนะ จะได้มีเรื่องเล่าเพิ่มเยอะ ๆ
คุณ Ploy-Tawan
เคยมุกตันบ้างไหม***เคยสิครับ บ่อยด้วย ตอนง่วง ๆ อ่ะ
แก้ปัญหายังไง***พักซักแป๊บ ออกไปหาอะไรกิน หรือดูสารคดีให้ตาสว่าง
อินไปกับเรื่องบ้างไหม***อินครับ บอกตรง ๆ ว่าตอนจบซีซั่นแรก พล็อตมันไปเอง ไม่ได้คิดจะทำให้พี่ยอดตาย ตอนนั้นคิดไว้ว่า ถ้าเราไม่มีเวลา พี่ยอดตาย คือตอนจบแบบสมบูรณ์ จำได้ว่าลงตอนจบในช่วงดึก ลงเสร็จ อาบน้ำ นอน แต่นอนไม่หลับอ่ะ มันกังวลยังไงไม่รู้ กลัวคนอ่านรับไม่ได้ด้วยแหละ
คุณ JJHJJH
ชมกันซึ่ง ๆ หน้า...เขิน...ในรูปมันบังเอิญดูได้มั้ง แต่อยากจะบอกผู้อ่านว่า อย่าดื่มเหล้า อย่าสูบบุหรี่เลย มันไม่ดีต่อสุขภาพ แล้วก็พักผ่อนเยอะ ๆ + ดื่มน้ำเยอะ ๆ + ออกกำลังกายเยอะ ๆ ด้วย
****************************************************************************
...เหตุผลที่ทำแบบสอบถาม เพราะอยากเช็คความต้องการ ความชอบของผู้อ่าน เพื่อนำไปปรับปรุงแลพัฒนาผลงานเรื่องต่อไป...ส่วนเรื่องจิ้นว่าอยากให้ดาราคนไหนรับบทใคร ถ้านำไปสร้างเป็นละคร เพราะอยากทราบว่า ผู้อ่านจินตนาการอย่างไร แต่ถ้าถามผู้เขียนก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะวันนี้เจอคนที่เหมาะ พรุ่งนี้เห็นดาราคนใหม่ก็ชอบ แต่ถ้าให้คนในดิสเพลย์มาเล่นเป็นทีม คงหาพระเอกยากนิดนึง เพราะนายเอกสูง 180 อ่ะ 555++
...วันนี้เลือกเอาผู้อ่านที่ถามคำถามนะครับ...ส่วนผู้อ่านท่านอื่นที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ อย่าน้อยใจนะ ผมรับทุกความคิดเห็น ทุกรีเควสที่ขอเรื่องใหม่ หรือตอนพิเศษมา ถ้ามีเวลา เราเจอกันแน่นอน เพราะผมขอยืนยันอีกครั้งว่ามีความสุขมาก ๆ ที่ได้เขียนนิยายให้ทุกคนได้อ่าน มันเป็นผลงานที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังมีคนพูดถึง...ตอนที่ร่วมเขียนเรื่องเด็กพาณิชย์ ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก มีคนเอาไปลงอีกหลายบอร์ด มีคนขอนำไปทำเป็นละครสั้น มันเป็นความภูมิใจอ่ะครับ แต่มันก็ไม่ถึงที่สุด เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเรา...
...แต่ตอนนี้ นอกเหนือจากความภูมิใจที่ได้สร้างผลงานออกมา ผมยังได้มิตรภาพดี ๆ จากผู้อ่านทุกคน...ความภูมิใจในผลงานของตัวเอง และมิตรภาพ ถึงมีเงินมากแค่ไหนก็ซื้อไม่ได้นะครับ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับความคิดเห็น และยังยินดีรับฟังความต้องการของผู้อ่านต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ...
...เป้...
-
:impress2: พี่เป้มาตอบเค้าด้วยอ่ะ เป็นปลื้ม
แต่ย้ำจังนะ เอาไว้ซีซั่นต่อไปละกัน (ถ้ามีนะ ย้ำอีกครั้ง) 555++
รัดทนกดดัน พี่เป้ทำไ้ด้อยู่แล้ว นะ ๆๆๆ :กอด1:
-
เห้ออ ... นิยายดีๆก็จบด้วยดีไปอีกเรื่องแล้ว :m4:
อ่านเรื่องนี้มา ไม่เคยเบื่อเลย มีอะไรสนุกๆอยู่เสมอ
สนุก !! ยอมรับว่าสนุกจริงๆ มีหลายอารมณ์มากในเรื่องเดียว
หรือแม้แต่ในตอนเดียวก็มีหลายอารมณ์
เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวเลยที่ผมอ่านแล้วเม้นท์ทุกตอน
แบบ ... มันอยากเม้นท์อ่ะ ชอบบบ :m1:
ขอบคุณนะครับที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน
แล้วจะคอยติดตามผลงานพี่เป้ต่อไปนะคับ :m24:
-
บอกได้อย่างเดียว ว่า ชอบเรื่องนี้มากครับ
-
หยุดสงกรานต์ไม่ได้เข้ามาอ่านเลย
เปิดมาอีกที โอ้ววววววววววว จบแล้วหรือนี่
แต่จบแบบอิ่มเอมใจ ชอบมากครับ
(แต่แอบแกล้งทำร้ายจิตใจคนอ่านนิดๆ นะ)
ขออนุญาตไม่ตอบแบบสอบถามนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
วู้ววว พี่เป้ตัวสูงม๊ากกกกกก เท่ห์อ่ะ หน้าหวาน แต่หุ่นดี อิอิ เมื่อไหร่จะโชว์หุ่นอ่าคะ ฟิตนานแล้วนิ ^^
-
โห คุณเป้....สูงได้อีก.....
รออ่านผลงานต่อไปน๊าาาา... o13
ปล. คิดเหมือนคุณเป้เลย งานออฟฟิศ สบายแต่น่าเบื่อ
-
พึ่งเห็นคำถามของเป้ เพราะพึ่งได้มีโอกาสเปิดคอมคับ อิอิ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบทีมกับพี่ยอดที่เป็นตัวเอก ชอบทีม เพราะ เรารู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องที่ทีมทำ วิธีแก้ไขปัญหา
อ่านแล้วรู้สึกมันโดนใจคับ แต่ถ้าโดยส่วนตัวคงไม่กล้าทำ(กลัวอะไรไม่รู้เหมือนกัน) ก็เลยเหมือนว่ามีคนทำแทนเรา เหมือนสะใจอะไรประมาณนี้คับ และอีกเรื่องก็คงจะเป็นความมั่นคงในรักมั๊งคับ
พี่ยอด ดูเป็นผู้ชายที่หายากนะ แบบไม่ว้อกแว้กรักแล้วรักจริง อ่านแล้วรู้สึกดี ถ้าในชีวิตจริงมีผู้ชายแบบนี้ คงดีไม่น้อยคับ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ขอนี้ขอบายได้มั๊ยคับ นึกไม่ออกจริง ๆ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
มาต่อตอนพิเศษน่ารัก ๆ ให้บ้างนะคับ เป้ จะรอนะคับ :L1:
-
ยังไงก็จะติดตามอ่านนิยายพี่เป้ต่อไปนะคะ :L2:
-
คุณเป้ อินเลิฟหรอจ๊ะ หัวเราะทั้งรีพลายเลย กิ้วๆ~~
:man1: :man1:
-
.....ขอบคุณพี่เป้ที่เขียนเรื่องราวดีดี
น่าประทับใจ ให้อ่าน ในตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
ชอบเรื่องนี้มากๆ อ่านไปแล้วก็ชอบทุกตอนเลย
ไม่เคยเบื่อออ แต่ว่าเรื่องนี้จบแล้ว
ต่อไปนี้ก็คงไม่ได้เข้ามาส่องตอนดึกๆว่าพี่เป้มาต่อรึเปล่า
หานิยายถูกใจแบบนี้ ไม่ค่อยได้เลย ชอบคนเขียนแบบพี่เป้เนี่ย
มันอินดีคะ ดูเป็นเรื่องเป็นราว น่าติดตามตลอดเลย
ยังไงพี่เป้ก็ ชะแว่บๆ ทีมกะพี่ยอดมาให้อ่านอีกหน่อยน้ะค้ะ
แบบตอนพิเศษ อะไรแบบนี้ ให้หายคิดถึง อิอิ
หรือว่าพี่เป้จะ พักไปหาคนรู้ใจก่อน แล้วกลับมาเขียนต่อ
ซีซั่นสามก็ไม่ว่ากันค้ะ5555.....
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่อง นี้
; .....เนื้อเรื่องลื่นไหล อ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลย มีอะไรให้ได้ลุ้นตลอด ชอบภาษาที่เขียน การบรรยายฉาก สถานที่ต่างๆ
ที่อ่านแล้วจินตนาการตามได้ + ภาษาที่ไม่วิบัติ ชอบตัวละครทุกๆตัว ชอบทีมที่เป็นคนไม่อ่อนแอ ไม่ว่าเจอเรื่องอะไรก็ผ่านมาได้หมดเลย พี่ยอด ผู้ชายที่อบอุ่น รักใครรักจริง รักมั่นคงดีมาก >w< ทุกอย่างดีหมดเลย :)
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
; ..... ทีมนี่ ขอให้เป็นพี่เป้ได้ไหม ? คนอื่นไม่เอาน้ะ5555555 ส่วนพี่ยอดหรอ ? อืมมม
ไมไ่ด้เคยคิดไว้เลยคะ ว่าอยากให้เป็นคนไหน หน้าตาพี่ยอดอยู่ในหัวสมอง แบบว่าจินตนาการเองไว้คนเดียว
ไม่มีในโลกเลย ฮ่าๆๆ แต่ถ้าเลือกก็ ขอเป็น อั้ม อธิชาติดีกว่า เปลี่ยนเป็นอ๋อม อรรคพันธ์ ดีกว่าค้ะ
คนที่เล่นเรื่องพระจันทร์ลายพยัค แบบว่าตอนนั้นดูรายการวันวานยังหวานอยู่ แล้วเค้าโชวหุ่นล่ำ กรี๊ด ใช่เลยยยย ~
:o8: :-[ :impress2:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
; .....อยากให้พี่เป้แต่งเรื่องมาให้อ่านอีก ไม่อยากให้พี่เป้หายไปนานเลย คิดถึง ^^
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
อย่างแรกเลยก็ ภาษาที่ใช้เขียน อ่านแล้วไม่ขัดใจ
แถมอ่านแล้วมันดูสมจริงมากเลยค่ะ เหมือนว่าคนเขียนได้ไปอยู่ตรงนั้นจริง ๆ พวกคำต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับโรงแรมอ่า (เพิ่งมารู้ทีหลังว่าก็ได้ไปอยู่ตรงนั้นจริง ๆ น่ะสิ)
อีกอย่างที่ทำให้ชอบก็คือ มันอินน อย่างตอนที่ทีมคิดในใจว่า คิดถึงตอนที่อยู่โรงแรมด้วยกันกับพี่ยอด เราก็แบบ แว้บบ ขึ้นมาในความรู้สึกเลยอ่ะ คิดถึงเหมือนกัน T T อินนน
ตอนที่ทีมจะไปอังกฤษเราก็ใจหายสุด ๆ
(แต่ตอนพี่ยอดตายไม่ค่อยอินอ่ะ เนื่องจากว่า รู้ว่าต้องอินแล้วจะจิตตก เลยอ่านลัด ๆ)
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
พี่ยอด ... สนอ่ะ สนที่แสดงเรื่องแก้วล้อมเพรช (แต่สนยังแสดงแข็ง ๆ อย่ แต่ไม่เป็นไร หล่ออ >< )
ทีม...คิดไม่ออก แต่อิมเมจในจินตานาการเราก็แบบ เป็นบุคคลหน้าตาดีที่ไม่ได้เค๊ะเคะ แบบไม่ได้สวยยยแบบผู้หญิง มากกกก อะไรเงี้ย แล้วก็ มั่น ๆ ดาราตอนนี้ยังไม่มีใครตรงใจ
พี่รุจ..คุณรุจ ป้ารุจ พี่รุจ เนื้อคู่ประตูถัดไป , อยากรู้ว่าใคร (จริง ๆไม่ได้เข้ากันเล้ยยย แต่สงสัยเพราะชื่อเหมือนกัน พอในเรื่องพูดถึงพี่รุจที่ไร หัวมันนึกถึคุณรุจทันที 555)
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
รีเควสชีวิตรักคนเขียนได้มั้ยค่ะ ?
แฮ่ะ ๆ ล้อเล่นๆ (แต่ได้จริง ๆ ก็ดี)
ขอให้เขียนเรื่องสนุก ๆ แบบนี้มาให้ได้ติดตามกันอีกนะคะ
ปล.มีเพลงมาฝาก ค่ะถ้าซ้ำ ,อยากให้เอาออกก็บอกกันได้เน้อ
http://www.youtube.com/v/rOdFB32_n50&hl=en_US&fs=1&
เนื้อตรงหรือไม่ตรงไม่รู้ล่ะ (จริงๆคือยังไม่ด้อ่านเนื้อเลย เพิ่งเจอเพลงนี้เมื่อคืน บ้านนอกม่ะ ? 55) แค่ชื่อตรงเฉย ๆ 55
I didn't mean it
When I said I didn't love you so
I should have held on tight
I never should've let you go
I did nothing
I was stupid
I was foolish
I was lying to myself
I could not fathom that I would ever
Be without your love
Never imagined I'd be
Sitting here beside myself
I didn't know you
I didn't know me
But I thought I knew everything
I never felt
The feeling that I'm feeling now
Now that I don't
Hear your voice
Or even touch or even kiss your lips
Cause I don't have a choice
What I wouldn't give
To have you lying by my side
We belong together
When you left
I lost a part of me
It's still so hard to believe
Come back baby please
We belong together
Who else am I gonna lean on
When times get rough
Who's gonna talk to me
Till the sun comes up
Who's gonna take your place
Baby nobody else
We belong together
I can't sleep at night
When you're all on my mind
Bobby Womack's on the radio
Singing to me
'If you think you're lonely now'
Wait a minute
This is too deep, too deep
I gotta change the station
So I turn the dial
Trying to catch a break
And then I hear Babyface
I only think of you
And it's breaking my heart
I'm trying to keep it together
But I'm falling apart
I'm feeling all out of my element
I'm throwing things
Crying
Trying to figure out
Where the hell I went wrong
The pain reflected in this song
Ain't even half of what
I'm feeling inside
I need you
Need you back in my life baby
When you left
I lost a part of me
It's still so hard to believe
Come back baby please
We belong together
Who else am I gonna lean on
When times get rough
Who's gonna talk to me
Till the sun comes up
Who's gonna take your place
There ain't nobody else
We belong together
-
น้องเป้ย้ำหลายทีจัง เรื่องจะมีseason III เนี่ย
แอบภาวนาให้มีจริงๆด้วยคน :call:
แต่ถ้ามัวแต่แต่งนิยายแล้วไม่มีเวลาหาแฟนก็ไม่ีดีอีกอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดด ทำไงดี
อยากอ่านผลงานน้องเป้ก็อยาก อยากให้เป้มีคนคอยดูแลก็อยาก .....
ส่วนที่ถามว่าทำไมชอบเรื่องนี้ ตอบง่ายมากเลย ..... ก็สนุกอ่ะ 5555
อธิบายไม่เป็น รู้แต่ชอบเพราะสนุก
เหมือนอ่านนิยายนักเขียนในดวงใจของเรา อย่างแก้วเก้า กิ่งฉัตร ประมาณนั้นแหล่ะ
แล้วนายเอกอย่างทีมก็ไม่ต้องไปหานักแสดงที่ไหน ก็นู๋เป้นั่นแหล่ะ
ถ้าห่วงว่้าหาพระเอกสูงๆยาก ขอเสนอพี่ไบรอัน ณ. Queer as folks :-[ พอไหวป่าว หุๆๆ
รีเควสเหมือนอีกหลายๆคน ที่อยากอ่านผลงานของเป้อีก
แนวไหนก็ได้ รออีกนานเท่าไหร่ก็ได้ (รอเป้หาแฟนได้ก่อนก็ได้ คิดว่ารอไม่นานแน่ หน้าตาขนาดนี้อ่ะนะ กลัวแต่น้องเป้ช่างเลือกน่ะสิ 555)
พล๊อตแนวพิศวาสฆาตกรรมแบบที่เป้ว่าก็ไม่เลวนะ
ในเมื่อนายเอกมีสามี 10 คน น้องเป้ก็จัด nc :haun4: มาอย่าให้เสีย
เอาความรู้จากการดูสารคดีมาใช้ประโยชน์ไง เริ่ดป่าว?????
-
พี่เป้
พิมพ์หลายรอบมากอ่ะเวลาจะ เม้นท์ ลบแล้วลบอีก
เวลาพิมพ์ชื่อ พี่เป้ มันจะได้คำว่า"พี่ทีม"แทนซะนี่เล่า :z3:
งงตัวเอง ทำไปด้ายยยย
ขอบคุณนะคะพี่เป้ อุตส่าสละเวลามาตอบเม้นท์
ยิ่งดีใจใหญ่ที่เม้นท์หนูอยู่ในจำนวนที่พี่ตอบด้วยยย :impress2:
ขออนุญาต แอด Msn นะพี่เป้
:กอด1: รัก พี่เป้ จังอ่ะ รู้ป่าวเนี่ยยยยยยยยยย
-
ห้าๆๆๆมาตอบคำถามเจี๊ยบด้วยอะ
ถ้าฉีกเเนวเเบบนั้น ก็รีบมาต่อด่วนเลยพี่เป้ ห้าๆๆ ล้อเล่นนะ อย่าทำเค้าตื่นเต้นซิ
รอซีซั่นสามต่อไป ไม่ก็เรื่องใหม่ วู้ววว
ปล. โชว์หุ่นเลยที่เเอบฟิตน่ะ :z2:
-
เรื่องนี้จบแล้ว ใจหายจัง
ติดตามเรื่องนี้มานาน ประทับใจเรื่องนี้มากเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีนะน๊าพี่เป้
อ่านนิยายของพี่เป้ได้มากกว่าความสนุกจริง
ขอตอบคำถามของพี่เป้ก่อนเลยเนาะ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- ตอนแรกมีคนแนะนำให้บอกว่าสนุกมาก พอมาอ่านเองก็ไม่ผิดหวังเลย สนุกมากจริงๆ พี่เป้ดำเนินเรื่องน่าสนใจ ภาษาสวย อ่านแล้วไม่เบื่อเลย
เป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆ รู้สึกเหมือนพี่ยอดกับทีมมีตัวตนจริงๆ ไม่ใช่แค่ในนิยาย
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
- พี่เป้ คิดไม่ออกเลยว่าจะให้ใครมาแสดงเป็นพี่ยอดกับทีม ถ้าจะแสดงจริงๆ ทีมขอเป็นพี่ทีม ส่วนพี่ยอดเป็นคนที่ใช่ของพี่เป้ล่ะกัน o18
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
- ถ้าพี่เป้เจอคนที่ใช่แล้วอย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างน๊า
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
>>ก็มันสนุกนี่หน่า(>.< มันไม่เว่อจนเกินไปแล้วก็ไม่น้ำเน่าจนเกินพอดี ลงตัวในแบบที่มันควรจะเป็น :3123:
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
>>ยังนึกมะออก แต่ถ้ามีเป็นละครจริงก็ไม่พลาดแน่นอน :laugh:
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
>>เข้ามาเยี่ยมเยียนกันบ้างอะไรบ้าง แล้วก็เขียนภาคต่อ หรือเรื่องใหม่มาให้อ่านด้วยกะดี :-[
ท้ายที่สุดขอให้พี่เป้รักษาสุขภาพและมาเยี่ยมบ้างนะ :m15:
-
ขอบคุณมากเลย
สนุกจริงๆ
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เพราะไม่มีเรื่องไหนน่าอ่าน
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
(http://image.ohozaa.com/ir/tvcyy.jpg)
น้องทีม
(http://image.ohozaa.com/i3/wl0jm.jpg)
พี่ยอด
(http://image.ohozaa.com/if/ae45r.jpg)
น้องแก้ว
(http://image.ohozaa.com/ip/3068080816093750.jpg)
น้องมิ้นท์
(http://image.ohozaa.com/ig/89566pic12.jpg)
คุณกรณ์
(http://image.ohozaa.com/i8/75885pic2.jpg)
น้องคิม
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากรู้เรื่องราวของผู้แต่ง ว่า ณ เวลานี้มีความสุขเพียงใด มีเรื่องราวการดำเนินชีวิตมาอย่างไร
-
จบแล้วววว
อ่านจนจบแล้วแอบใจหายนะเนี่ย
ดีใจที่จบแบบแฮปปี้นะ
ขอบคุณคุณเป้มากที่มาแบ่งปันนิยายดี ๆ ให้อ่าน
จะรอติดตามผลงานชิ้นต่อไปค่ะ
-
จบ ในที่สุดก็ถึงเวลา ไม่ได้เข้ามานานเพราะงานยุ่ง แต่เข้าอ่านแล้วถึงตอนจบ อิ่มใจค่ะ ขอบคุณนะคะ และจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกลมหายใจ
-
สวัสดีค่ะ คุณเป้
เรื่องราวจบแล้ว ... แต่เราพึ่งอ่านไปได้ไม่กี่สิบหน้าเอง ( เหลืออีกเพียบค่ะ )
ตอนนี้พยายามทยอยๆ ไล่อ่านอยู่ หากจบแล้วยังไงจะมา comment อีกครั้งนะค่ะ
แต่ที่มา post ตอนนี้ เพราะอยากบอกว่า ชอบเรื่องราวเกี่ยวกับงานในโรงแรมค่ะ รู้สึกสนุกไปกับความรู้ที่แฝงไว้ในนิยายจัง
หรือ อาจจะเป็นเพราะเรารู้สึกว่า งานประเภทนี้เป็นอะไรที่น่าสนใจ และ ได้เรียนรู้กับคนหลายประเภท หลายภาษาดีค่ะ
-
ขอตอบข้อแรกนะ
-ที่ชอบเรื่องนี้เพราะภาษาไหลลื่นดี มืออาชีพดีชอบๆ
-ชอบอ่านเวลาทีมแก้ปัญหาต่างๆสนุกดี
-พล็อตดี ชอบ
+ คนแต่ง เขียนดีอ่ะ ชอบจัง :กอด1:
-
ตอบช้าไปไหมหว่า แต่ขอตอบละกันนะจ้ะ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
เพราะว่าอ่านแล้วสนุกมาก การดำเนินของเรื่องดี ไม่เบื่อ
นายเอก น้องทีม แปลกและแตกต่าง ไม่ยอมคน ดูเก่ง เฉี่ยว แต่รักนวลสงวนตัว รักมั่นคง :laugh:
พระเอก พี่ยอด หล่อเลิศ เก่ง เป็นสุภาพบุรุษ พยายามเพือคนรัก น่ารักที่สุด :man1:
ความรักของทั้งคู่ ดูมีสีสัน มีทั้งหวาน ทั้งขม ทั้งฮา
เพื่อนของทีม ก็ มีสีสันในตัวเอง
สรุป อ่านแล้ว อยากอ่านอีกไปเรื่อยๆ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ยังนึกไม่ออกเลย แหะๆ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอตอนพิเศษ ให้หายคิดถึง
หรือเรื่องใหม่ สนุกๆอีกขอรับ
สุดท้ายนี้ ขอบคุณไรเตอร์ที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่านจ้า :pig4:
-
ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องนี้
ซึ้ง ๆ ๆ
แอบคิดถึงสมัยทีมฝึกงาน ชอบวันคืนเก่าๆ ของทั้งสองคน อบอุ่น น่ารักที่สุด แต่ทุกสิ่งต้องเติบโต และเปลี่ยนแปลง เหมือนคิดถึงบ้านไงก็ไม่รู้ ^ ^
ขอบคุณมากเลยนะคะ
:L1: :L1:
-
คิดถึงะีพี่เป้้้
เค้าจะรอSeason III หรือไม่ก็เรื่องใหม่เด้ออ
ปล. รักพี่เป้ที่สู๊ดดดดดดดดดด :กอด1:
-
มาเมนท์ไม่ทัน คุณเป้ตอบรีพลายรอบแรกเลยเรา ช้าตลอดตลอด :z3: แต่ก็ดีกว่าไม่เมนท์เนอะ ตอบๆ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ชอบ สไตล์การเขียน เล่าเรื่อง อ่านปุ๊ปจำได้เลย ว่าแบบนี้แหละที่ฉันชอบ
ชอบ นายเอก แบบสู้คน ถ้าเป็นละครก็ประมาณ แอน อั้ม
ชอบ การให้รายละเอียดของตัวอื่นๆ มีที่มาที่ไป แล้วก็ ไม่เยอะเกินไป
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
พี่ยอด = อานัส ฬาพาณิช / พระเอกช่องเจ็ด แลเป็นคนดี
ทีม = อิ๊ก–บรรณ บริบูรณ์/ เชฟ-เซเลป ที่หน้าเหมือนสุนิสา เงียบๆแต่ท่าจะแรง
กรณ์ = สมารท์ / พระเอกช่องสาม ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว
แม็ค = ต๊ะ วริศ / ดูจากถ่ายแบบล่าสุด เหมาะจะเป็นพี่น้องกะสมาร์ท
มิ้นท์ = มดดำ /แรงเอาฮาค่ะ
แก้ว = น้องเซน เดอะสตาร์๖ / เรียบร้อย แสนดี
วาดะ = ทาคุยะ คิมูระ / เป็นผู้ชายญี่ปุ่นในดวงใจ
ตาร์ = สน ยุกต์ / หุ่นดี บุคลิกใกล้เคียง
แซน = ณัฐ / แฟนเก่าวุ้นเส้น ดูไฮโซเนอะ
ชัช = เอกกี้ / พิธีกรเดอะสตาร์ ท่าจะร้ายแบบขำๆ
คิม = กลม นพพล พิทักษ์โล่พานิช /เป็นตัวรองช่องเจ็ดที่ชอบมาก
ปล. อายุนักแสดง แอบบ่งบอกอะไรรึป่าวเรา :o8: เอ่อจัดไปซะเยอะเลย
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากให้คุณเป้ แวะมาส่งข่าว เยี่ยมเยียน มีตอนพิเศษบ้างอะไรบ้าง
หลังจากเคลียร์คิว งานไม่ยุ่งแล้วน่ะค่ะ เพราะอ่านเด็กพาณิชย์ไปจะ 20รอบก่อนจะได้อ่านเรื่องนี้ คิดถึง :impress3:
-
ซึ้งสุดๆ ขอบคุณค่าาา :)
-
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบ รู้แต่ว่า.....เวลาได้อ่านแล้วมีความสุข ยิ้มปากแถบฉีกทุกครั้งเหมือนคนบ้าอยู่หน้าจอคอม
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
แปะรูปไม่เป็นอ่ะ ทำไงดี
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ขอรีเควสให้กลับมาเขียนเรื่องใหม่อีกนะคับ
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้เป้ครับ :กอด1:
-
เข้ามาตอบคำถามน้องเป้นะคะ พอดีช่วงนี้อ่านจากมือถือ เลยกะว่าเอาไว้มาตอบเวลาเปิดคอมฯ
น่าจะตอบได้สะดวกกว่า
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
คือชอบอ่านเรื่องของคนทำงาน เพราะรู้สึกว่ามันจับต้องได้ และดูมีเรื่องราวในหลายแง่มุม เพราะบางเรื่อง นอกจากความรู้สึกในหัวใจ ก็ยังมีเรื่องของเงื่อนไขต่างๆ อีกมากมาย ที่มีอยู่จริงในชีวิตของเรา และชอบการเขียนของน้องเป้ด้วย อ่านง่าย ชัดเจน เข้าใจได้ดี ฝีมืออย่างนี้ ต้องมาต่อภาคสาม หรือ มีเรื่องอื่นๆ มาอีกนะคะ ไม่ควรให้หายไปกับการเวลานะคะ อิอิ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
บอกตามตรงว่า เวลาอ่าน จะนึกภาพเป็นคนที่เราจินตนาการ เลยไม่มีดาราที่ตรงกับที่นึกเลยค่ะ
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
อยากขอให้ น้องเป้ มีความสุขมากๆ ในทุกวันนะคะ
-
:m2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ
ไล่อ่านมาสามวัน
จบได้ซึ้งครับ
จะรอตามอ่านเรื่องอื่นๆนะครับ
-
มาดันไว้ก่อน
ตามไม่ทันอ่า
:serius2:
-
แล้วจะติดตามต่อไปนะครับ :bye2:
-
มาปั้มไว้ก่อน o13 รู้ตัวอีกที ตอนจบมาแล้ว แถมพี่เป้ยังมีคำถามมาให้ตอบกันด้วย
รอไอด้วยนะ รอกันแป๊ปนึง :serius2:
ยังไม่ได้อ่านตอนจบเลยอ่ะ คำถามข้อหนึ่งก็ไม่รู้จะตอบยังไงก็ไอชอบทั้งหมดคิดไม่ออก
ขอตัวไปอ่าน&คิดก่อนนะคะ :กอด1:
:pig4: & :L2:
-
อ้า พี่เป้ อ่านตอนจบทีแรก ใจแทบหลุด
อ๊ากกกกกกกกก .. จบแบบห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ หรอนี่
แต่พออ่านต่อเรื่อย ๆ
อ้า .. อิ่มเอม !!
คำถามสามข้อของพี่เป้
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
- อ่านแล้วตัวละครมีความเป็นคน ดูเหมือนมีชีวิต
- ชอบตัวเอกของเรื่อง(ทั้งทีมและพี่ยอด)ที่ไม่โลเล รักพี่เสียดายน้อง พอใครมาทำดีก็หวั่นไหวที นั่น นี่ นู้น
- ชอบที่ทีมเป็นทีม พี่ยอดเป็นพี่ยอด ไม่เป็นเหมือนพระเอก นางเอก ละครหลังข่าว
- ชอบที่คนแต่งขยันมาอัพ ให้คนอ่านได้ติดตามกันสม่ำเสมอ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
ตอบยากมาก
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
รีเควสตอนพิเศษแก้วกะคุณวาดะ
-
ขอบคุณเป้มากๆนะครับ จบแบบสวยงามมากๆๆๆ :3123: :L2:
:pig4:
-
คุณ mascot
อยากเห็นหน้าเป้ว่าจะแรงอย่างที่บอกหรือเปล่า *** ยังไม่เห็นอีกเหรอครับ หน้าบอกไม่ได้หรอกว่าจะแรงหรือเปล่า เพราะภายใต้รอยยิ้ม มักจะมีคำพูดทิ่มแทงใจดำของคนที่เข้ามาระรานได้ตลอด 555++ ล้อเล่นนะครับ ตัวจริงไม่ได้แรงขนาดนั้น แต่จะบู๊ล้างผลาญตามสไตล์เด็กพาณิชย์เก่ามากกว่า อีกอย่างเป็นพี่คนโตไงครับ เรื่องเด็ดเดี่ยว และใจแข็งมันจึงต้องมี ไม่งั้นควบคุมดูแลบ้านไม่ได้
คุณเป้จิงอ่ะ มัยน่ารักจัง(ขอเป็นกิ๊กได้ป่าว :m1:) แล้วภายใต้รอยยิ้มหวานๆ จะมาไรน่า
แต่ถ้าให้คนในดิสเพลย์มาเล่นเป็นทีม คงหาพระเอกยากนิดนึง เพราะนายเอกสูง 180 อ่ะ 555++
บอย ปกรณ์ ฉัตรบริรักษ์ 180 เท่ากันเลย หาใครที่สูงกว่านี้ดี :m28:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่สนุก น่าติดตาม และให้ข้อคิดดีๆ
หวังว่า คงจะมีเรื่องใหม่เร็วๆ นี้นะคะ
เจ้สอง :bye2:
-
จิ้มเจ๊สอง 18 ที
555
-
คุณเป้พิมคำว่า"ถ้ามีนะ"บ๊อยบ่อยยยยย
แบบนี้เค้าเรียกว่ามาอ่อยนะ
ถ้ารักแฟนคลับกันจริงๆ
อย่ามา "อ่อยให้อยากแล้วจากล่ะกัน" :impress2:
-
พี่เป้มาตอบแล้ว ดีใจจัง
เห็นด้วยค่ะ ถ้าเป็นผลงานที่เราได้ลงมือทำด้วยตัวเองจริงๆเป็นอะไรที่น่าภูมิใจมาก
แล้วเราก็เห็นว่านิยายพี่สุดยอดจริงๆอ่ะ
อย่าลืมเรื่องต่อไปนะคะ จะติดตามอ่านทุกเรื่องเลย :bye2:
-
จะรอผลงานเรื่องต่อไปนะครับ
:L2:
-
...ขอเวลาตัดสินใจว่าจะมีตอนพิเศษ หรือทำเรื่องใหม่ดี...
...ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำตอบในแบบสอบถาม เพราะความเห็นของผู้อ่านทุกท่านจะถูกนำไปพัฒนา และปรับปรุงใช้อย่างคุ้มค่าที่สุด...
...แล้วเจอกันนะครับ...
...เป้...
-
ย้ายมาอยู่ห้องนี้จนได้
ใจหายน้าาา
แล้วเจอกันค่ะ :bye2:
-
ไม่ได้ตอบคำถามเลย ไม่รู้จะตอบว่าไร แต่ชอบเรื่องนี้และชอบคนเขียนค้าาาา
รอตอนพิเศษทีมกะพี่ยอด เมื่อไหร่ก็ได้คะ รอได้
อยากอ่านเรื่องของเป้เองบ้างอ่ะ ไหนๆก็เห็นหน้าเห็นตากันแล้ว อิอิ ไปแร่ะ ฟิ้วววววววว
คิดถึงเสมอใจค่ะ
-
คิดถึงพี่ยอดกะน้องทีม
แล้วก็คิดถึงคนหน้าหวานด้วยนะ :o8: (ใช้รูปวิวแทนซะแล้ว)
-
...ขอเวลาตัดสินใจว่าจะมีตอนพิเศษ หรือทำเรื่องใหม่ดี...
ขอทั้งสองอย่างเลยได้ไหมคะพี่เป้ ^^
-
รอจ้า พี่เป้ :impress2:
-
...แล้วถ้ามีตอนพิเศษ จะให้ลงต่อในนี้เลย หรือต้องตั้งหัวข้อใหม่ในห้องเดิมอ่ะ...
...เอ๊ะ หรือจะทำเรื่องใหม่ไปซะ...
...แต่ไม่ค่อยมีเวลา...เอาไว้ก่อนดีกว่า...ถ้าจะมาก็มาเอง ไม่บอกล่วงหน้า จะเร็วจะช้า ขึ้นอยู่กับผู้อ่านว่ายังคิดถึงกันอยู่มั้ย...
...เป้...
-
คิดถึงครับ..เป้
:3123:
-
คุณเป้..รอตอนพิเศษทีมกับพี่ยอดอยู่นะค๊า
คิดถึงคุณเป้ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :L2:
-
รอตอนพิเศษครับ :L2:
-
ที่จริงเห็นเรื่องนี้ผ่านๆตาในเว็บมาก็นานแล้ว
แต่ว่าไม่เคยได้เข้ามาอ่านสักที
จนเมื่อวาน ได้เข้ามาอ่าน
ก็คิดกับตัวเองเลยว่า กรูพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง :serius2:
มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่รู้สึกว่าน้ำตาตัวเองไหล :o12:
ตอนที่อ่านภาดเเรกจบ
และกลับมายิ้มทั้งน้ำตาอีกครั้ง ตอนที่ได้อ่านภาค 2 :laugh:
ตอนเเรกนึกว่าคนที่จะมาแทนที่ยอดคือต้อมซะอีก
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเราคงทำใจไม่ได้อ่ะ
แต่พอได้รู้เรื่องราวทั้งหมดก็โล่งใจ :เฮ้อ:
ขอบคุณค่ะ ที่ทำให้รู้ว่าตัวเองเป็นคนเซ็นซิทีฟขนาดนี้ o22
ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องราวที่ผู้เขียนถ่ายทอดออกมาให้เราได้อ่าน เรื่องราวดีๆ ที่ทำให้เราได้เห็นความรักในอีกแง่มุมนึง
ความรักที่ไม่ต้องสมหวังในตอนเริ่มแรก แต่สมบูรณ์แบบในตอนจบ o1
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรกก
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ คืนนึงเต็มๆ
เขียนดีมากเลยค่ะ อ่านตามแบบ
จินตนาการได้ทุกตอน
จะติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ :L2: o13
-
อ่านแล้วสะเทือนใจแฮะ ผมว่าทีมน่าอิจฉามากเลยที่ได้เจอผู้ชายที่รักจริงอย่างพี่ยอด
พอมามองความจริงแล้วรู้สึกได้อ่ะว่า ความรักแบบนี้มันก็คงเป็นไปได้ยาก
ตัวผมเองก็เคยมีแฟนมาบ้าง คนสองคน แต่ก็ไม่ได้ผูกพันธ์ลึกซึ้งอะไร
ก็แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ตอนนี้ก็ผ่านมาสามปีแล้วจากคนล่าสุด
อยากบอกตรงๆว่าไม่กล้ามองใครจริงๆอ่ะ อยากจะรักนะแต่มันกลัวผิดหวัง อยากจะรักแต่มันกลัวเจ็บ
ผมก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องการคนดูแล
ไม่ต้องน่ารักแบบน้องไผ่
ไม่ต้องหล่อแบบคุณกรณ์
ไม่ต้องจุดหมายแน่วแน่แบบต้า
ไม่ต้องจริงจังแบบฟิลิป
ไม่ต้องทุ่มเทยอมทุกอย่างแบบพี่ยอด
แต่ขอแค่คนคนนึงที่รักเราจริงก็พอ...
เพ้ออะไรวะเนี่ยกรู :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
1วันเต็มๆที่ได้ตามอ่านเรื่องของพี่เป้มา
มีอารมณ์หลายอย่างที่สัมผัสได้จากตัวอักษรที่พี่ถ่ายทอดออกมา ทั้ง สุข เศร้า เหงา ซึ้ง เลี่ยน จิตตก สะใจ ฯลฯ
ถึงเรื่องนี้จะแต่งสดๆตอนที่พี่พิมพ์ แต่ก็ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ครบถ้วนมากเลยครับ เรียลได้ใจจริงๆชอบมากๆครับ
ขอบคุณนะครับที่แต่งเรื่องสนุกๆออกมา จะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆครับ
(ติดตามมาตั้งแต่ตอนพี่ลงเด็กพานิชย์ที่เลิฟเวอร์แล้วครับ นานมากมาย 5555)
-
ชอบอ่า........
ไม่อยากให้จบเลย
พี่ยอดน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก ส่วนทีมก็ใจแข็งได้โล่
อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ นะคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15: :m15:
-
ใช้เวลาอ่านอยู่ 2 วันกว่าจะจบ 55+
ชอบมากๆเลยค่า อ่านแล้วเข้าถึงอารมณ์มาก
แอบสารภาพว่าจริงๆอ่านจบไปแล้วตั้งแต่เมื่อเช้าแต่ลืมเม้น แหะๆ
มาเม้นย้อนหลังเอาแล้วกันนะคะ
ขอบคุณพี่เป้สำหรับเรื่องเล่าดีๆด้วยนะคะ
อ่านแล้วได้รู้อะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยได้รู้เยอะเลย
อยากให้พี่เขียนผลงานใหม่อีกจัง ไม่ก็สเปเรื่องนี้ต่ออีกก็ได้ ชอบคู่นี้มากๆเลย ยอดทีมๆ :man1:
-
โอยยยยย คิดถึงขนาดใหน อย่าให้เซดดดดด :m13:
-
แวะเข้ามาซึมซับความอิ่มเอิบใจ
อ่านกี่ทีก็ยังให้ความรู้สึกดีๆ ทุกครั้ง
:L1:
-
ว๊า จบซะละ
ขอบคุณนะครับ สำหรับ นิยาย ดีๆ
:pig4: :pig4:
-
คิดถึงคุณเป้เสมอ...
จะตอนพิเศษ หรือ เรื่องใหม่ก็รออยู่นะ :m11:
-
:L2:
ขอบคุณคะ
พี่เป้เบนหาเรื่องนี้นานมาก ตั้งแต่กลับจากต่างจังหวัดดด หายังไงก็หาไม่เจอ คิดว่าลบทิ้งไปแล้วซะอีก
ตกใจหมดเลย เพราะไม่คิดว่ามันใกล้จบแล้วว
ฮ่าๆๆ
ตอนนี้เจอแล้ว สมใจแล้วคะ
-
อ่านเรื่องนี้มาจนจบรวดเดียว
ไม่ผิดหวังเลย ชอบมากๆค่ะ พี่แต่งเรื่องอื่นไว้อีกป่ะคะ อยากอ่านอีก
สำหรับเรื่องนี้ ชอบหลายอย่างมาก ที่ชอบมากที่สุดคือ ตัวเอกเป็นคนฉลาดและสู้คน
และขอบคุณนะคะที่พี่ไม่สร้างเหตุการณ์พวก แบบเข้าใจผิดกันเหมือนละครไทย
ชอบพล็อตเรื่องพี่ด้วย ถึงแม้ว่าตอนอ่านภาคหนึ่งจบจะอึ้งไปนิดก็ตาม 555
ี
พี่ยอดเป็นพระเอกแสนดีที่ไม่โง่ และไม่ทำตัวโง่ๆ ขอบคุณนะคะที่พี่วางคาเเรกเตอร์ไว้แบบนี้
ถ้าพี่ยอดเป็นพระเอกหูเบา มันจะอีหรอบเดิมไป
น้องทีม ดีที่สุด เหมาะสมกับคำว่านางเอกที่สุด ฉลาด รู้ทันคน และรู้จักรับมือกับทุกสถานการณ์
นางเอกในฝันเลย เพิ่งเจอมาแค่ไม่กี่เรื่องเอง
เรื่องนี้ถึงเป็นเรื่องที่ชอบมากมากเรื่องหนึ่งเลย ถ้าพี่จะแต่งเรื่องต่อไปก็ขอให้วางคาแรกเตอร์ที่ไม่น้ำเน่านะคะ
จะติดตามเรื่อยค่ะ
ถ้าให้จินตนาการตัวละครเป็นใครล่ะก็
(http://i236.photobucket.com/albums/ff243/7shirokuro7/Kamenashi%20Kazuya/b28699420.jpg)
ทีม - คาเมะ (คาเมนาชิ คาซึยะ สมาชิกวง KATTUN ของญี่ปุ่น)
ใกล้เคียงกับทีมนะ แต่ถ้ามีคาเมะ พระเอกต้องเป็นจินนะ เค้าคู่กันอยู่ แต่ให้จินเป็นพี่ยอด ไม่ไหวแฮะ จินมันหล่อร้ายเลว? 555
ขอบคุณนะคะ
ตอนพิเศษหรือเรื่องใหม่มาเร็วๆนะคะ จะรออ่านค่ะ
:L2:
-
อ่านมาถึงตอนจบนึกว่าจะเศร้าซะแล้ว แต่พอเลื่อนลงมาก็ดีขึ้นมาหน่อยขอบคุณคุณเป้มากนะครับสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่านกัน ไม่รู้จะมีซีซั่นสามหรือภาคพิเศษต่ออีกหรือเปล่า ยังไงก็จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ
-
ตอนที่อ่านภาค1จบ รู้สึกตัวเลยว่าช๊อตมาก รู้สึกสูญเสียและเศร้าจนปวดตับ :o12:
แต่พออ่านภาค2แล้วความรู้สึกทรมานมันก็ค่อยๆหายไป เนื้อเรื่องกลับมาน่ารักเหมือนเดิม :o8:
ขอบคุณพี่เป้ที่โพสเรื่องดีๆให้อ่านกันนะคะ
จะตามไปเป็นกำลังใจให้กับเรื่องต่อๆไปของพี่ด้วย
PS.อยากให้มีตอนพิเศษของแก้วจังเรยยยยยยย
แบบว่าหลงรักแก้วอ่ะค่ะ คิคิ :-[
-
คุณเป้ ตอนนี้ชีวิตมีปัญหาค่ะ :serius2:
ไม่มีนิยายจะอ่านเลยตั้งแต่คุณเป้จบเรื่องไป
ขอเรื่องใหม่หรือตอนพิเศษมาเยียวยาชีวิตหน่อยค่ะ :sad2:
-
เย้ๆๆ หลง ชื่อ เรื่อง อีกครั้งครับ
ตามหาเจอในที่สุดๆๆ
ชอบ มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้าบ^^
-
ตอนแรกตกใจมากเลยค่ะ..นึกว่าตายซะแล้ว..ใจหาย..สุดท้ายก็รอดมาได้..เฮ้อ..โล่ง
น่ารักมากเลยค่ะ..ชอบ..
-
มาบอกคิดถึงและกดบวกพี่เป้
คิดถึงคนอ่านเมื่อไหร่ รีบมาต่อตอนพิเศษนะค๊า
คิดว่าน่าจะต่อลงในกระทู้นี้แหละมั้งคะ เห็นเค้าทำแบบนั้นกันน๊า
-
รออ่าน....ค่ะ :L2:
-
ใช้เวลาในการอ่านเรื่องนี้อยู่ 3 วัน
สนุกมากค่ะ เรื่องเล่าเกี่ยวกับโรงแรม
นึกภาพออกเชียว...
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะค่ะ
-
ยังอ่านไม่จบเลย
เด๋ววันหลังมาต่อนะ
แบบว่าสนุกมากมายอ่ะคับ
สู้ๆนะ
-
ดีนะง๊าบ พี่เป้ มะรู็ว่าวันที่ ผมเข้าา reply พี่เป้ยังเข้ามาอ่านอ่าเป่าเน้อ แต่ถึงไม่ได้เข้ามาแล้วก้อไม่เป้นไรนะครับ
เพราะถึงยังไงเรื่องราวของพี่ ก้อจะอยูู่ในความทรงจำของผมตลอดไป ผ มชอบเรื่องนี้นะครับ ที่ถ่ายทอดความรักออกมาอย่างลึกซึ้ง(และไม่ได้ลึกซึ้งในเรื่องอย่างว่า) ผมยังชอบการดำเนินเรื่องเหมือนพี่ม่นั่งเล่าให้ผมฟังอยู๋ข้างๆๆ ถึงแม้ว่าผมยังไม่เคยเห็นหน้าพี่แต่ผมก้อจิ้นไปร้อยแหละว่าพี่ต้องน่ารักมากๆๆๆ เยย(น้อยก่าผมนิดนึงเน้อๆๆ) ส่วนพี่ ยอดก้อคงหล่อ เถื่อนบาดใจ สาวแท้สาวเทียม จนผมแอบอิจฉาแล้วก้อหมั่นไส้นิดๆไม่ได้ (ล้อเล่นครับจริงๆๆ แล้วผมเป็นคนใจกว้างนะ แต่ถ้ามึงทิ้งกูตาย......แน่ :angry2:) ตอนนี้ผมยังอ่านไม่จบภาคแรกเลย แต่ก้อเริ่มติดงอมแงมแหละ อ่านมาสองวัน ยังอินแล้วไม่น่าเบื่อเยยครับ อย่างไงก้อเป็นกำลังใจให้นะครับ
.............
..........
.........
......
..
ปล. ผม ก็แฟนมารายห์ เหมือนกันครับ วันๆๆไม่ทำไร อ่า นั่งฟังเพลง ชีทั้งวัน ไม่คิดจะเบื่อ (ยังงงตัวเองเหมือนกัน)
ที่จริงก้อแอบมีเพลงโรดกับเค้าเหมือนกันนะครับ
-
เพลงแรก ++ All' I've ever wanted (อย่างให้ใครสักคนเปิดเพลงนี้ขอเราแต่งงาน)
Just to hold once again (เพลงนี้ไว้ฟังเวลามันทิ้งเราอ่า แล้ว ก้อช่วยกลับมาด้วย แหงๆๆๆ เศร้าจัง :กอด1:)
ขอเป้นกำลังใจเล็ก ที่สนับสุนผลงานดีๆ และความรักๆๆ ที่แสนงดงงามนะครับ รักกันมากๆๆ เน้อๆๆ (คงไม่ได้เลิกกันนะครับ ยังอ่านมะจบอ่าครับ :-[ :impress2: )
-
...ขอบคุณน้องใหม่ที่ตามเข้ามาอ่านทุกคนนะครับ...
...พี่เข้ามาอ่านรีพลายทุกวัน มาดูว่ามีคนคิดถึงเราอยู่หรือเปล่า...จะได้เป็นกำลังใจสำหรับการแต่งนิยายเรื่องใหม่ ซึ่งคิดว่าอีกไม่นานคงได้เจอกัน...
... เพลงแรก ++ All' I've ever wanted (อย่างให้ใครสักคนเปิดเพลงนี้ขอเราแต่งงาน)
Just to hold once again (เพลงนี้ไว้ฟังเวลามันทิ้งเราอ่า แล้ว ก้อช่วยกลับมาด้วย แหงๆๆๆ เศร้าจัง :กอด1:)
ขอเป้นกำลังใจเล็ก ที่สนับสุนผลงานดีๆ และความรักๆๆ ที่แสนงดงงามนะครับ รักกันมากๆๆ เน้อๆๆ (คงไม่ได้เลิกกันนะครับ ยังอ่านมะจบอ่าครับ :-[ :impress2: )
...ฟังเพลงสมัยป้ามาลัยยังสาวเลยนะน้อง...เอ๊ะ หรือรุ่นเดียวกันหว่า เพราะ Music Box เป็นอัลบั้มที่ออกมาตั้งแต่พี่ยังเด็ก 555++ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเพราะทั้งอัลบั้มจริง ๆ...ตอนนี้พี่ไม่ค่อยฟังบัลลาดช้า ๆ แล้ว ชอบอัลบั้มหลัง ๆ มากกว่า มันฟังยากดี ฝึกภาษา ฝึกทักษะการฟังด้วย ถ้าฟังเพลงสมัยใหม่ของมารายห์รู้เรื่องทั้งเพลง ก็ไปสอบโทอิคได้สบาย...
...อ้อ...เค้าเห็นพี่มาเกือบทั้งบอร์ดแล้วมั้ง...มาช้าไปนิดนึงเน้อ ปล่อยให้จิ้นต่อไป...พี่เปลี่ยนเป็นรูปทะเลแล้ว เพราะเรื่องนี้เริ่มต้นที่ทะเล และจบลงที่ทะเลเหมือนกัน...
...ขอบคุณนักอ่านหน้าเดิมที่คุ้นเคยกัน...เข้ามาทีไรก็ชื่นใจทุกที..
...เป้...
-
แวะมาทวงตอนพิเศษครับ
-
เข้ามาเผื่อได้เห็นตอนพิเศษ...
ยังคิดถึงคุณเป้อยู่น้า... o15
-
พึ่งเข้ามาอ่านอ่ะคับ ชอบมากๆ เลยทามไงปากจะเก่งได้ครึ่งของทีมฟร่ะเรา
แล้วผู้ชายอย่างยอดปราถนาอยากได้อยากแรงงงงงงง
สรุป คือ ชอบมากคับป่ม o13 :L2:
-
แวะมาให้กำลังใจ + รอผลงานชิ้นใหม่ค่า ^^
-
อยากบอกว่าแอบบมีร้องไห้หนักๆ ตอนสึนามิ เศร้า สลด หดหู่สุดๆ เลยครับ
-
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ และทราบซึ้งเรื่องนี้ เรื่องราวของพี่ทำให้ผมได้แูง่คิดอะไรหลายๆๆอย่าง เมื่ออ่านมาทุกๆตอนจะรู็้สึกได้ถึงความเข้มแข็งที่อยู่ภายใต้คนเขียนคนนี้ รวมถึงความรักในถูกต้องด้วยครับ ผมจะเอาสิ่งดีๆที่ไม่ว่าจะได้มาจากเรื่องนี้ หรือนิสัยส่วนตัวที่ดีๆของพี่มาปรับปรุงตัวเองให้ เป็นคนที่ดีที่่สมบูรณ์แบบอย่างพี่ เผื่อว่าสักวันผมจะโชคดีเหมือนพี่บ้าง ผมเคยคิดว่าผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเมื่อเจอเค้าคนนั้น แต่สุดท้ายความฝันกับความจริงมันก็ไปด้วยกันไม่ได้ หลังจากจบเหตุการณ์นั้นผมก็มีชีวิตรักที่น่าอดสู่ทำตัวไร้ค่า(ไม่ได้ทำตัวเหลวแหลกนะครับ) เวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้วแต่ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจและท้อแท้ในโชคชะตาในความรักก้อเข้ามาแวะเวียนบ้างเป็นครั้งคราว แต่สุดท้ายแล้วมันก็ผ่านไป ครับ และทุกครั้งที่อ่านนิยายเรื่องนี้ สิ่งที่ผมรู้สึกและบอกกับตัวเองตลอดก้อคือ "ฉันก็มีดีของฉันใครไม่สนใจก้อช่างหัวมัน แกจะต้องเสียใจที่ทิ้งตูไป" เพราะอะไรนั้นหรอครับ เพราะผมรับรู้ได้ถึงความเข้มแข็งในตัวพี่ เมื่อพี่ทำได้ผมก็จะต้องทำได้ ถ้าผมไม่โชคร้ายเกินไป ผมก็อยากมีความสุขในความรักเหมือนคนอื่นเค้าบ้างเน้อๆ เพ้อมาพอแหละ
ขอบคุณที่เข้ามาตอบrelyนะครับ จริงๆๆ ผมก็ชอบเพลงมารายห์ ที่เป็นป้าม้าลิง แคราย ร้องทุกเพลงอ่าครับ ไม่ว่าจะเป็นเพลงแบดลาด หรือ อาร์แอนด์ บี เพราะไม่ว่าเพลงแนวไหนผมก็รู็สึกได้ถึงจิตวิญญาณของชีที่ส่งผ่านเสียงร้องที่น่ามหัศจรรย์ของชี เนื่อเพลงที่ถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี ทั้งหมดนี้เป็นเพลงส่วนหนึ่งที่ผมชอบชี ไม่วา่ชีทำตัวไม่ค่อยน่ารักในบางครั้ง แต่สำหรับผม ผมว่าผมรับได้เพราะชี คือสิ่งวิเศษที่สวรรค์ประทานให้มนุษย์รู้จักทำนองที่แสนวิเศษ รักชี แม้ชีไม่เคยรู็้้้้ว่ามีแฟนเพลงคนไทยที่แสนจะธรรมดาที่รักเธอและชื่นชมในผลงานของชีเสมอมา
จริงๆๆแล้วผมอยากรู็จักพี่เป็นการส่วนตัวนะครับ เพราะผมคิดว่าพี่คงเป็นพี่ที่น่าัรัก และคอยให้กำลังใจได้อย่างดีแน่นอน เวลาที่ผมเพ้อๆๆๆ
ผมชื่อเปานะครับ หวังว่าเราคงจะได้ทำความรู็จักกัน ปลื้มพี่ครับ พี่เป็นคนเก่งคนดีในแบบของพี่เอง .................สุดท้ายขอให้พี่โชคดี ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าและมีชีวิตที่อุดมไปด้วยความสุขนร้า From your fan pao's :L1: :กอด1: :bye2:
-
อ๊ําก.....
หวั่นไหววว !!!
จบแว้ว ~!!! นั่งอ่านติดต่อกันเกือบ 6 ชั่วโมง !!!!...
สนุกมากกก ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะครับ
-
บอกได้คำเดียวเลย
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก
o13 o13 o13 o13
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ....ยังคิดถึงกันเหมือนเดิม คอยตามอ่านเป็นกำลังใจให้แน่นอนจ้า.. :กอด1:
รออ่านเรื่องใหม่จ้า :L2:
-
สนุกมาก ๆ เลยค่ะ จะแวะมาเยี่ยมใหม่นะ
-
คิดถึงจังเลยยยย
พี่ยอดอัพกล้ามใหญ่เเล้วป่าว รอ รอ รอ
-
เย้! อ่านจบแล้วดีใจจังจบแบบ happy ending
ขอบคุณคนเขียนนะคร้าบที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่าน
เรื่องนี้อูมามิจริงๆ มีทั้งเฮฮา เหงา เศร้า ดีใจ แปลกใจ ดีสุดโต่ง ร้ายสุดๆ เสียวบ้างถึงแม้จะเสียวน้อยไปหน่อย (อิอิ) แอบอิจฉาทีมด้วยมีคนรักหนักแน่นซะ มีเพื่อน(สาว)ดีๆ ซะ โอ้ยๆ มันอินมันอิจฉาอยากได้พี่ยอดดดดดด
จะติดตามผลงานต่อไปนะคร้าบมีเรื่องไหนที่เขียนอยู่อย่าลืมมาลากไปอ่านด้วยคนนะครับ
ขอบคุณค้าบบ
-
มีความสุขที่ได้อ่าน หวังว่าคงจะมีเรื่องที่น่าประทับใจแบบนี้อีกนะครับผม
-
มากดบวกให้พี่เป้แก้คิดถึงงงงงงงงงงงงงง ^^
-
เข้ามาบอกว่า...ยังรอคุณเป้อยู่นะคะ :impress:
-
แอบ หวัง เล็กๆ รอเวอรชั่น ถัดไป
-
ยังรอตอนพิเศษหรือไม่ก็เรื่องใหม่ของคุณเป้อยู่น๊า...คิดถึงๆๆคุณเป้ค่า
-
เข้ามาบอกว่าคิดถึงพี่ยอดกับทีม
-
กลับ มา ต่อ เร้ววว ค้าบ
-
ลุ้นจนเหนื่อยค่ะ ใช้เวลาอ่าน 2 วันแหน่ะกว่าจะจบ
ขอบคุณนะคะที่เอานิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน
จบแฮบปี้..มีความสุขจัง^^
-
เม้นท์ไม่เก่ง แต่อยากจะบอกว่า เขียนได้ดีมากเลยคุณเป้
อ่านแล้วบีบที่ใจเป็นอย่างยิ่ง เราไม่ชอบใจที่พี่ยอดโกหกทีม...เข้าใจว่าทำเพื่อตัวของทีม...แต่ก็ห้ามความรู้สึกไม่ชอบใจไม่ได้ แต่ก็ดีใจและมีความสุขมากเมื่อได้อ่านตอนจบแล้ว ยิ้มและร้องไห้กับโกรธแค้นบ้างบางครั้ง แต่ยอมรับว่าคุณเป้เขียนได้เข้าถึงอารมณ์ที่สุดเลยอ่ะ
ยกนิ้วให้เลยค่ะ
-
คิดถึงค่ะ :bye2:
-
อ่าน 2 วันจบ ชอบคุณมากๆเลย รอเรื่องต่อไปนะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ความทรงจำดีๆ ของทีม กับ ยอด และหล่าเพื่อนๆ
เศร้ามากที่ ภาคแรกมาตัดจบ ที่ยอดโดยกลืนหายไปกับซึนามิ
จนดีใจที่รู้ว่ายอดยังไม่ตาย
แต่กลับมาใหม่ในมาดสุดยอด
จะว่าไปก็คล้ายๆคุ่กับเอ้ และวุธเลยนะ
จากหนุ่มช่างกลมาเป้นวิสวกรหนุ่มหล่อ
ตอนภาคสองนี่ดูสภาพแวดล้อมจะเปลี่ยนไป
จากหนุ่มเซอรื ของยอด มาเป็นมาดประธานบริษัท
แต่ลึกๆแล้วก็อยากเห็นยอดในมาด กางเกงบอลตัวเดียวอยู่
ซึ่งคุณเป้ก้ใจดี ให้ยอดมาดเดิมๆกลับมาอีกครั้งในตอนจบ
ยอมรับว่าเสียน้ำตาไปทั้งเรื่องที่แล้วและเรื่องนี้ครับ
ขอชื่นชมและให้กำลังใจคุณเป้นะครับ
-
ขอเพิ่มเติมต่ออีกหน่อย
ยังคิดถึงน้องไผ่ ที่โดนตัดทิ้งไป มีเมียสะแหล่ว น่าสงสารที่สุด
อยาก รู้เรื่องราวของคุณกรณืและน้องแม็ค
ในจุดนี้ พี่ยอด ได้เปลี่ยนไปแล้วดูดี ขึ้น ในทุกๆด้าน
อยากให้สองคนนั่นมาเจอ และกรี็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเล่นให้เจ็บใจจัง o22
ดูสิคุณกรณ์จะว่ายังไง ทำหย้ายังไง
-
จบแล้วหรอนี่
-
สนุกมากเลยค่า ประทับใจมากอ่ะ
ตอนแรกนึกว่าพี่ยอดตาย ทำเอาเศร้าไปเลย
-
แวะเอาดอกไม้มาส่งครับ :L2: :L1: :L2:
-
We belong together (Special Chapter)
29 ตุลาคม 2547
...หงุดหงิดโว้ย...วันนี้ฝ่ายบุคคลบอกว่าจะมีเด็กฝึกงานมาอยู่ด้วย ห้องไม่พอ จัดการกันภาษาอะไรวะ เบื่อ เซ็ง ตกลงกันแล้วทำไมไม่ทำตามที่พูดวะ ใครจะมาอยู่ด้วยก็ไม่รู้ กูจะเดินแก้ผ้าในห้องก็ทำไม่ได้ จะเปิดไฟ เปิดแอร์ทิ้งไว้ เดี๋ยวเด็กมันก็ต้องสงสัยอีกว่าทำไมกูถึงได้กลัวที่มืด แล้วจะให้กูตอบยังไงวะ...
..แต่ยังดี ฝ่ายบุคคลบอกว่าถ้ามีห้องว่าง จะย้ายเด็กใหม่ไปทันที...ขอให้จริงเถอะ จะว่าไปก็สงสารฝ่ายบุคคลเหมือนกัน คงลำบากจริง ๆ เฮ้อ...ช่วย ๆ กันไปซักพักละกัน...
...ต้องทำความสะอาดห้องใหม่ซะหน่อย เดี๋ยวเด็กมันจะหาว่าซุปอย่างกูสกปรก แต่เด็กจากแผนกไหนจะมาอยู่ด้วยวะเนี่ย กูกลัวจะทำตัวไม่ถูกว่ะ...
*
*
30 ตุลาคม 2547
...กลับเข้ามาห้องตอนเย็น ให้ตายเหอะ เด็กฝึกงานมาจากกรุงเทพนอนหลับอยู่ที่ระเบียง ท่าทางจะเพลีย น้องมันคงไม่รู้ว่าห้องไหนเป็นห้องมัน กระเป๋าใหญ่ยังกะจะย้ายบ้าน...รูปร่างหน้าตาคุณหนูแบบนี้ จะทำงานโรงแรมไหวเหรอวะ...เข้าไปดูใกล้ ๆ นึกว่ามันไปทำดั้งมา ที่ไหนได้ของจริงเว้ย ลักษณะนี้น่าจะทำฟร้อนท์ ดูจากเสื้อผ้าคงเป็นเด็กเที่ยว อยู่กรุงเทพคงเกเรน่าดู...อยากรู้จังว่ามันจะนิสัยดีหรือเปล่า...แต่ท่าทางจะหยิ่ง อืม...มันเป็นเรื่องปกติของเด็กหน้าตาดีนี่หว่า...เออ...แล้วทำไมกูต้องสนใจมันด้วยวะ ต่างคนต่างอยู่สิ เดี๋ยวพอมีห้องว่างมันก็ไปแล้ว...แต่กูคิดว่ากูไม่ยอมให้มันไปไหนง่าย ๆ หรอก...เพราะ...
...กูออกไปกินข้าวกับลูกน้องที่ตลาดตอนเย็น...กูบอกให้พวกมันมองเด็กฝึกงานที่จะมาอยู่ร่วมห้องกูเดินมากับเด็กฝึกงานตุ๊ด ๆ คนนึง...พวกนั้นมันล้อกูว่ากูต้องได้เมียเป็นผู้ชายแน่ ๆ...น้องฝึกงานของกูมันน่ารักว่ะ...เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วดูเป็นเด็กธรรมดาไม่มีพิษภัย...แต่พอเข้าขากับเพื่อน รู้สึกว่าจะปากดีเหลือเกิน...แซวเล่น ๆ มันด่าซะกระเจิงเลย แถมยังแช่งให้กูได้เมียเป็นกะเทยอีก...หรือว่ามันรู้ว่ากูไม่ชอบผู้หญิงวะ...ไม่ได้แล้ว กูต้องโหดกับมันซะหน่อย...
...กลับมาห้อง...กูตกใจ แทบไม่กล้าเข้าห้อง...น้องมันปิดไฟปิดแอร์หมดเลย...โมโหว่ะ...จะปิดทำไมวะ..กูกะว่าจะเล่นมันซะหน่อย ที่ไหนได้ โดนเด็กมันด่ากลับซะเสียหมาเลย...พอกูจะแกล้งมัน ดันโดนมันซุกหน้าเข้าซอกคอกูอีก...
...เฮ้อ...ทำไมกูต้องปั่นป่วนอย่างนี้ด้วยวะ...ตัวมันหอมชิบหายเลย...เนื้อก็ไม่นิ่มแบบแซน แต่ก็ไม่แข็งกระด้าง...นี่ถ้ายังไม่ดึก กูจะแหย่ให้มันด่าอีกรอบ...ชอบตอนมันทำหน้าโหดจัง...เมื่อกี้ตอนมันอยู่กับเพื่อนที่ตลาด มันดูน่ารัก คุยไปยิ้มไป อยากให้มันยิ้มหวานกับกูมั่งจัง...
...พอ ๆ ๆ ๆ ไอ้ยอด มึงเป็นบ้าอะไรเนี่ย แค่เจอมันวันเดียว มึงเขียนไดอารี่ยาวได้ขนาดนี้เลยเหรอ...นอนได้แล้ว...
*
*
31 ตุลาคม 2547
...กูเป็นอะไรของกูเนี่ย...ปกติชีวิตผ่านไปวัน ๆ แทบจะไม่มีอะไรเขียนลงในไดอารี่เลย...ตื่น กิน ทำงาน เล่นบอล นอน...แต่พอไอ้เด็กคนนี้มาอยู่ด้วยแล้วทำไมกูมีความสุขจังวะ...เมื่อคืนก็นอนดึก แต่วันนี้กูต้องรีบตื่นเช้ามาแกล้งน้องมัน...ไม่สิ...กูนอนไม่หลับต่างหาก...อยากตื่นมาเห็นสภาพเด็กกรุงเทพเพิ่งตื่น หัวฟู...
...ที่ไหนได้...ขนาดเพิ่งตื่นมันยังดูน่ารักเลย...แต่กวนตีนใช้ได้นะเนี่ย...ทำเป็นพูดภาษาอังกฤษกับกู...เออ กูมันเป็นแค่ช่าง ภาษาไม่กระดิกหรอก...วันนี้มันแต่งตัวน่ารักว่ะ...ท่าทางจะไปเที่ยวข้างนอกกับเพื่อนตุ๊ดคนนั้น...แล้วถ้ามันเจอฝรั่งมาจีบ มันจะไปกับเค้ามั้ย...แต่คงไม่หรอก ท่าทางจะหยิ่ง กูเรียกมันมานั่งคุยกับกู มันกระแทกตัวนั่งไขว่ห้างตรงหน้ากู เหมือนมันเป็นเจ้านาย แล้วกูเป็นลูกน้องเลย...รูมเมทกูชื่อน้องทีมเว้ย...กูแซวชื่อมันหน่อยเดียว มันด่ากลับบอกว่ากูชื่อยอดแย่ด้วย...ปากดีจริง ๆ...
...กูคงแหย่มันแรงไป เห็นหน้ามันสลด พูดเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้แล้วสงสารว่ะ...แค่ต้องจากบ้านมาฝึกงานไกล ๆ ก็แย่แล้ว ต้องมาเจอกูแกล้งอีก...แต่ขนาดกูแกล้งอย่างนี้ มันยังมีน้ำใจแบ่งขนมให้กูกินอีก...ขนมมันอร่อยจริง ๆ ว่ะ...เด็กคนนี้หัวสูง ขนาดขนมมันยังกินของนำเข้าจากอังกฤษ...ภาวนาว่าอย่าให้มันเหมือนแซนเลย...
...น้องมันไปไหนกันมาก็ไม่รู้...ตอนเย็นกูเห็นน้องทีมกับเพื่อนเล่นน้ำกันอยู่ที่ชายหาด...เด็กมันก็เป็นเด็กวันยันค่ำ...เล่นน้ำเล่นทรายกันสนุกเลย...ทำไมมันไม่ยิ้มให้กูแบบนั้นบ้างวะ...สงสัยจะเป็นความผิดกูเองแหละ...พอน้องมันขึ้นห้องมา กูก็แกล้งมัน...แล้วก็เหมือนเดิม...น้องทีมถอนหงอกกูอีกแล้ว...เถียงมันไมได้ด้วย เรื่องจริงทั้งนั้น...
...รู้สึกแปลก ๆ กับเด็กคนนี้จังเลยว่ะ...บางครั้งมันก็เหมือนเด็ก แต่พอมันพูดกลายเป็นผู้ใหญ่ผ่านโลกมาเยอะ...หรือว่าสังคมกรุงเทพมันทำให้เด็กมหาลัยเป็นอย่างนี้วะ...แข่งขันกัน มั่นใจกันเกินไป...น้องมันออกไปไหนไม่รู้กลับเข้าห้องอีกทีก็สี่ทุ่มกว่า กูก็เตือนมันด้วยความเป็นห่วง โดนมันตอกกลับอีก น้อยใจว่ะ...แต่มันพูดแปลก ๆ ให้ทนอีกวันเดียว หมายความว่ายังไงวะ...
...ไม่เอา อย่าคิดมาก แต่พรุ่งนี้ตอนอบรมก่อนฝึกงาน น้องมันก็ต้องเจอไอ้กรณ์...แบบนี้สเปกมันเลย กูเริ่มจะเป็นห่วงน้องมันอีกเรื่องแล้วสิ...
...น้องมันคงไม่รู้ แต่พี่อยากจะบอกว่า พี่ขอโทษ และขอบคุณสำหรับขนมนะน้องทีม...
-
We belong together (Special Chapter)
1 พฤศจิกายน 2547
...วันนี้กูตื่นสาย กังวลเรื่องน้องทีมต้องเจอกับไอ้กรณ์ ถ้ามันรู้ว่าน้องทีมเป็นรูมเมทกู มันต้องจีบเพื่อเยาะเย้ยกูแน่ ๆ และน้องเค้าคงต้องชอบมันเหมือนที่คนอื่นชอบ หล่อ รวย เป็นไดเร็คเตอร์ออฟเซลล์ ขับเบนซ์ เป็นใครก็ต้องชอบ...แต่...เฮ้ย...น้องทีมกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำไมกูต้องหงุดหงิดด้วยวะ...
...มีน้องมันอยู่ด้วยก็ดีนะ...มีอะไรแปลก ๆ เช้านี้มันใส่น้ำหอมยี่ห้ออะไรก็ไม่รู้ หอมจังเลยว่ะ แต่มันคงรำคาญกู เลยเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง...กูก็หวังดี อยากแนะนำให้น้องมันไปเที่ยวเกาะฝั่งโน้น...แต่กูคงแต่งตัวไม่เรียบร้อยไปหน่อยมั่ง น้องมันหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย แค่กูใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวเนี่ยน้องมันยังเขินขนาดนี้ กูไม่ได้แก้ผ้านะเว้ย...ไม่อยากเชื่อว่าเด็กกรุงเทพจะอายเป็นด้วย...
...กูคงไม่ได้ชอบน้องทีมหรอกมั้ง แต่...แค่น้องมันเป็นห่วงกู กลัวกูจะไปกินข้าวไม่ทัน ให้กูกินขนมของมันด้วย...กูจะปลื้มทำไมวะ...ที่สำคัญ...มันยิ้มให้กูเป็นครั้งแรก...กูทำอะไรไม่ถูกเลยว่ะ...
...ตอนบ่าย ถึงกูจะงานยุ่ง แต่กูต้องไปห้องอบรมให้ได้...เสื้อผ้าก็เลอะเทอะ กลับห้องไปเปลี่ยนก็ไม่ทัน...เอาวะ...ไปดูให้เห็นกับตาว่าน้องมันจะมีท่าทีอะไรกับไอ้กรณ์มันหรือเปล่า...ย้ำอีกครั้ง...กูไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเค้านะเว้ย...แต่ทำไมกูหวิว ๆ เวลาไอ้กรณ์กับน้องเค้ามองกันวะ...ขอให้น้องทีมอย่าเห็นกงจักรเป็นดอกบัวเลย...
…แต่ในที่สุด...กูก็ไปเจอน้องทีมกับไอ้กรณ์ที่ตลาดหลังเลิกงานจนได้...เดินคุยกันกระหนุงกระหนิง...ไม่คิดว่าน้องมันจะใจง่ายแบบนี้ หงุดหงิดว่ะ...ดึกแล้วทำไมยังไม่กลับห้องอีกวะ...ไปไหนกัน...หึงเหรอ...หวงเหรอ...ไม่สิ...กูกับน้องเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันนะเว้ย กูรู้ว่าน้องเค้าไม่ได้ชอบกูหรอก...กูก็ไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าด้วย...กูแค่เป็นห่วงต่างหาก...อึดอัดว่ะ...นอนไม่หลับเลย...ใช่สิ กูเทียบอะไรกับไอ้กรณ์ไม่ได้เลยนี่...อย่าให้น้ำตาไหลนะไอ้ยอด มึงไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนั้น...จุกว่ะ…
*
*
2 พฤศจิกายน 2547
...กูหลับคาโซฟาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...สะดุ้งตื่นตอนเช้ามืดน้องทีมก็ยังไม่กลับห้อง...มันไปค้างที่ไหน เห็นครั้งสุดท้ายกับไอ้กรณ์...ทำไมกูไม่ขอเบอร์น้องมันไว้นะ...กูจะบ้าหรือเปล่าวะ พล่าน นั่งไม่ติดเลย...ดีนะว่าหกโมงกว่าน้องมันก็กลับมาในสภาพเรียบร้อย...ชุดนักศึกษาเมื่อวานก็ไม่ยับยู่ยี่...แสดงว่ามันไม่ได้ใส่ชุดนี้นอน...หรือมันนอนแก้ผ้าวะ..กูเครียดเว้ยยยยยยยยยยยย...
...น้องมันบอกว่า ไปนอนค้างห้องเพื่อนที่ชั้นล่าง...กูโล่งอก น้องทีมคงไม่โกหกกูหรอก เพราะดูมันโกรธมาก ตอนที่กูหาว่ามันไปค้างกับไอ้กรณ์...
...เช้านี้กูลงไปกินข้าวที่แคนทีนก่อนเวลาปิด...ป้าแซวกูใหญ่เลย...ก็กูอารมณ์ดีแล้วนี่...โล่งอกที่น้องมันไม่ได้ไปกับไอ้กรณ์...กินข้าวโต๊ะเดียวกับน้องทีมด้วย...ดีใจที่น้องมันบอกให้กินน้ำเยอะ ๆ เพราะกูพักผ่อนน้อย...ถึงมันจะจะพูดลอย ๆ ก็เถอะ กูขอคิดไปเองว่ามันเป็นห่วงกูละกัน...
...กินข้าวเสร็จ ยังมีเวลาเหลือ เพื่อนน้องทีมอีกสองคนขอให้กูช่วยไปทำประตูระเบียงที่ห้องพัก...แป๊บเดียวก็เสร็จ...พอไปถึงห้อง กูโคตรแน่ใจเลยว่าเมื่อคืนน้องทีมของกู เอ่อ น้องทีมเฉย ๆ เค้านอนกับเพื่อนที่ห้องนี้...ที่นอนวางเกะกะ สภาพเหมือนตอนกูไปค้างห้องเพื่อนสมัยเรียนเลย...แต่ท่าทางน้องมันจะโกรธกู มันบอกว่ากูเป็นช่าง แต่ซ่อมความรู้สึกที่เสียไปไมได้...คอยดูกูจะทำทุกทางให้น้องทีมรู้สึกดีกับกู...ให้น้องเค้าเข้าใจซะใหม่ว่ากูไม่ได้โหดร้ายอย่างที่น้องคิดนะเว้ย...
...คงเพราะเราคู่กัน...เฮ้ย...บ้าไปแล้ว...แต่ทำไมกูต้องดีใจตอนที่เห็นว่าเด็กฝึกงานกลุ่มแรกเป็นกลุ่มน้องทีม...ช่างคนอื่นก็คงดีใจเหมือนกัน เพราะกลุ่มนี้มีแต่ผู้หญิง ยกเว้นน้องทีมของกูคนเดียว...กูก็เลยสั่งให้แยกย้าย จะได้มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองปรับความเข้าใจกันในสถานการณ์ที่น้องมันดื้อกับกูไม่ได้ด้วย...แต่ก็นั่นแหละ...พอน้องมันอยู่กับกูทีไร มันต้องทำเหมือนกูเป็นลูกน้องเลย นั่งไขว่ห้าง หน้าเชิดคุยกับกูอีกแล้ว...แต่พอกูจ้องหน้ามัน แปลกที่น้องมันหลบตา หน้าแดงเลย...มีลุ้นเว้ย...
...ตกลงช่างกับฟร้อนท์ใครโหดกว่ากันวะ...แค่กูยื่นหน้าไปใกล้ ๆ มันผลักกูกระเด็นตกเก้าอี้ลงไปนั่งกับพื้นเลย...แต่ก็ดีเหมือนกัน มันมาช่วยประคองกูด้วย...น้องทีมคงตกใจเลยไม่เห็นว่ากูเผลอแอบมองมันแบบแปลก ๆ ด้วย...โชคดีที่แม่บ้านโทรมาแจ้งว่าห้องน้ำเสีย ไม่งั้นน้องทีมต้องเห็นกูแอบมองหน้ามันแน่ ๆ เลย...
...ตอนอยู่ในลิฟท์ด้วยกัน กูแอบหยอดน้องทีมไปนิดนึง...เห็นมันเขินแล้วน่ารักดี...แต่ปากน้องมันสุดยอดเหมือนเดิม ต่อปากต่อคำเก่งจริง ๆ ไม่กลัวกูเลย...จะว่าไปกูก็ไม่เห็นน้องมันกลัวอะไรเลยนี่หว่า...เข้าห้องไปคุยกับแขกฝรั่งเป็นเรื่องเป็นราว กูเห็นแล้วสมเพชตัวเองว่ะ...น้องมันเป็นเด็กมีอนาคต มันคงไม่ลดตัวลงมายุ่งกับกูหรอก...หยุดคิดได้แล้วไอ้ยอดเอ้ย...
...แต่กูหยุดไม่ได้ว่ะ...น้องมันเป็นคนดีจริง ๆ วิ่งเอาทิปมาแบ่งกูด้วย ทั้ง ๆ ที่ถ้ากูขึ้นมาคนเดียว คงไม่ได้ทิปเยอะขนาดนี้หรอก...รู้สึกยังไงไม่รู้ตอนที่น้องมันเอานิ้วมาถู ๆ ที่แขน เหมือนเด็กกำลังเรียกร้องความสนใจ...ตกลงน้องมันจะเด็กหรือจะผู้ใหญ่ เพราะคุยไปคุยมา มันก็พูดเป็นเรื่องเป็นราว บอกว่าชอบคนดี...กูก็ว่ากูเป็นคนดีนะ...ไม่รู้น้องมันจะชอบหรือเปล่า...
...เฮ้อ...ตอนแรกกูใจหายตอนที่น้องทีมบอกว่าจะย้ายห้องทันทีที่มีห้องว่าง กูต้องหน้าด้านใช้ความกล้าขอร้องให้น้องมันอยู่ต่อไป...ไม่เคยขอใครอย่างนี้เลยนะโว้ย...กูทำไปได้ยังไงเนี่ย...หรือว่ากูจะชอบน้องทีมจริง ๆ วะ...ตอนป้าน้อยแม่บ้านพาน้องเดินผ่านห้องตอนบ่าย กูก็เผลอแซว ดันโดนป้าน้อยแซวกลับ เขินชิบหายเลย...
...กูมีนัดกับน้องทีมตอนเย็น จะพาน้องมันไปหาอะไรกินกัน ได้ทิปมาตั้งสี่พันกว่าบาทด้วยฝีมือน้องทีมของกู...แต่โคตรซวยเลย...ห้องจัดเลี้ยงมีปัญหา กูต้องไปดูแลอีกตามเคย...ถึงกูจะเซ็งกับงานด่วน แต่กูปลื้มอีกแล้ว...น้องทีมไม่ยอมไปกันเอง น้องเค้ารอกูไปกินด้วยวันพรุ่งนี้...
...ทีม...รู้มั้ยว่าทีมทำให้พี่อารมณ์แปรปรวน น้องสามารถทำให้พี่ยิ้มได้ และอยากจะร้องไห้ได้เช่นกัน...เมื่อเย็นพอน้องเค้ารู้ว่ากูไปด้วยไม่ได้ น้องมันก็ขึ้นรถเบนซ์ไปกับไอ้กรณ์...ตกลงยังไงเนี่ย...กูผิดใช่มั้ยที่ไม่ว่าง...พอน้องทีมกลับมาตอนหัวค่ำ กูก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่ทักทาย น้องมันออกไปที่ระเบียง กูเห็นน้ำตาน้องทีมแล้วใจหาย นึกว่าไอ้กรณ์มันทำอะไรน้องทีมของกู...ที่ไหนได้ น้องมันน้อยใจกูตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว มันคิดว่ากูรังเกียจที่น้องมันไม่ใช่ผู้ชายแท้ ๆ ก็ตอนนั้นกูเข้าใจว่าน้องเค้าเหมือนเกย์กรุงเทพฯทั่ว ๆ ไป ก็ตาน้องทีมของกูเจ้าชู้เหลือเกินนี่หว่า มองใครเค้าก็คิดว่าอ่อย...
...ไม่คิดเลยว่าช่างใหญ่อย่างกูจะโดนเด็กยั่วได้ขนาดนี้...แค่น้องทีมเอามือวางบนต้นขา กูก็แทบจะอดใจไม่อยู่...แต่กูอดใจไม่ไหวจริง ๆ นั่นแหละ...กูได้หอมแก้มน้องทีมด้วย...กูใจหายนึกว่าน้องจะโกรธลุกขึ้นเดินหน้าบึ้งเข้าห้องไปเลย กูกระวนกระวายเดินพล่านอยู่หน้าห้องมัน...ที่ไหนได้ ออกมาคุยกับกูต่อซะงั้น แถมยังยอมออกไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนกูตอนสี่ทุ่มด้วย...
...โอ๊ย...กูมีความสุขว่ะ...ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาดกัน...กูกวนไป น้องก็กวนกลับ พอเถียงกูไม่ได้ ก็แกล้งกอดกูซะแน่น...เวลาเดินซื้อของกินกันก็สนุกมาก ถ้ากูมาตลาดกับเพื่อน กับลูกน้อง คงไม่ได้เดินหิ้วของกลับห้องเยอะแยะอย่างนี้...ถ้ากูได้น้องทีมเป็นแฟน กูคงมีความสุขแน่ ๆ ที่ตลาดก็มีแต่คนมอง ไม่รู่ว่ากูหล่อ หรือน้องทีมน่ารักเนี่ย...
…ซื้อของกินกลับมากินกันที่ห้อง...ผ่านพวกแม่บ้านที่ดูหนังอยู่ข้างล่างก็แซว...กูเขินว่ะ...น้องทีมก็คุยเล่นกับพวกแม่บ้าน ไม่มีท่าทางหยิ่งอย่างที่กูเคยคิดไว้ แถมยังซื้อของกินมาฝากพวกนั้นอีก กูก็สงสัยอยู่ว่าทำไมน้องมันซื้อของเยอะจัง ที่ไหนได้ ซื้อเอามาฝากคนอื่นด้วย ปลื้มอีกแล้วกู...ให้คะแนนไปเลย 1 คะแนน
...เราช่วยกันจัดโต๊ะที่ระเบียง เอาของกินไปนั่งกินกัน โรแมนติกโคตร...กูไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลยจริง ๆ นะ...แต่...ลูกน้องโทรตามให้ไปซ่อมไฟห้องแขก...กูต้องแต่งตัวไปโรงแรมอีกแล้ว...น้องทีมของกูก็ไม่โวยวายเลย ดีจัง...เป็นแฟนพี่ต้องอดทน...แต่น้องเค้ายังไมได้เป็นแฟนกูนี่หว่า...
...กูไม่อยากนอนเลย...กูอยากเขียนไดอารี่ไปเรื่อย ๆ นานแค่ไหนแล้วที่กูไม่ได้มีความสุขอย่างนี้...กูคงบ้าไปแล้ว ที่เขียนบรรยายอะไรเป็นหน้า ๆ ตกลงกูชอบน้องทีมเหรอวะเนี่ย...
-
We belong together (Special Chapter)
3 พฤศจิกายน 2547
...ตื่นเช้าวันนี้ น้องทีมของกูเปิดทีวีดูข่าวภาษาอังกฤษซะด้วย...ดีมาก จะได้เก่ง ๆ...น้องมันเขินที่เห็นกูใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวอีกแล้ว ถึงมันจะปากดี แต่ตอนมันเขินนี่น่ารักชะมัด...กูอดใจไม่ไหวจะหอมน้องมันอีกครั้ง แต่น้องทีมดันหลบทัน แถมยังขู่จะทำหมันกูด้วย...โหดว่ะ...
...พักกลางวัน กูลงไปกินข้าวที่แคนทีน คนเยอะ ๆ อย่างนี้ตอนแรกกูไม่กล้าไปนั่งกินกับน้องทีมหรอก แต่ไอ้กรณ์มันลงมากินข้าวด้วย...กูมองตามันก็รู้แล้วว่ามันคิดอะไรกับน้องทีมของกู...ไม่ได้แล้ว กูไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย น้องคนนี้กูจะเอาจริง ๆ กูไม่ยอมให้มันแย่งไปได้หรอก...กูต้องย้ายโต๊ะไปแสดงความเป็นเจ้าของซะหน่อย...ได้ผล มันถอยไปด้วยเว้ย...
...ที่จริงวันนี้กูมีนัดกับน้องทีมไปกินข้าวกันที่ตลาด แต่กูก็ไปไม่ได้อีกแล้ว...ไอ้กรณ์มันเล่นกู มันวางยาบอกว่าแอร์เสียจะให้ไปซ่อมตอนเลิกงานจะได้ไม่รบกวนเวลามัน...กูอดไปกับน้องเค้าเลย...แถมยังโดนน้องมันสั่งสอนกูอ้อม ๆ อีก...ถึงปากมันจะบอกว่าไม่โกรธกู แต่กูรู้ว่าน้องมันเสียความรู้สึก กูขอเบอร์โทร มันก็ไม่ให้...สุดท้ายกูก็เห็นน้องมันขึ้นรถไปกับไอ้กรณ์จนได้...
...กูรู้สึกแย่ว่ะ...งานก็ต้องทำ...อยากไปเที่ยวกับน้องทีม แต่ไปไม่ได้ หน้าที่มันค้ำคออยู่...ไม่กล้าปล่อยลูกน้องไปทำกันเอง...กูกลุ้มมากก็เลยออกไปกินเบียร์กับพวกห้องช่าง...กลับมาอีกครั้งน้องมันปิดห้องล็อกประตูนอนไปแล้ว ไม่รู้กลับมากี่ทุ่ม...เอาวะ อย่างน้อยน้องทีมของกูก็กลับห้อง...
...น้องมันเพิ่งจะมา แต่กูได้ยินหลายแผนกพูดถึงความเฮี้ยวของน้องซะแล้ว วันนี้ก็ได้ยินว่าไปทะเลาะกับเด็กเสิร์ฟ กูต้องคุมความประพฤติซะหน่อยแล้ว ไม่อยากให้มันไปมีเรื่องกับใคร เดี๋ยวจะอยู่กับกูได้ไม่นาน...เฮ้ย...กูเป็นห่วงอนาคตของน้องมัน หรือห่วงตัวเองวะเนี่ย...
*
*
4 พฤศจิกายน 2547
...ท่าทางกูจะบ้าไปแล้ว เมื่อเช้ากูได้ยินเสียงกุกกักในห้องน้องทีมของกู...เปิดประตูเข้าไปเห็นภาพบาดตา...น้องทีมกับไอ้ไผ่เด็กฝึกงานช่างกำลังโก้งโค้งได้มุมพอดีเลย แถมคนนึงใส่ผ้าขนหนู อีกคนใส่ชุดคลุม ยังมีหน้ามาบอกกูว่ากำลังเก็บสบูด้วย กูโกรธมาก...
...แต่กูก็ทำอะไรไม่ได้...น้องทีมของกูเค้ามองกูด้วยสายตาว่างเปล่า เหมือนกูไม่มีตัวตนตรงหน้า ไม่พูดไม่จาอะไรเลย...มันเจ็บซะยิ่งกว่าโดนน้องทีมด่าแรง ๆ อีก แล้วมันก็ประชดตอนกูถามว่าทำไมทำอย่างนี้ น้องมันบอกว่า “พอใจ” คำเดียวสั้น ๆ แต่กูแทบเข่าอ่อน...
...ในที่สุดกูก็ต้องขอโทษน้องทีมก่อน เพราะกูปรักปรำ ไม่ฟังเหตุผลของน้องเค้าเลย กูนึกว่าน้องมันจะโกรธ ที่ไหนได้ มันกลับมาขอโทษกูด้วยซ้ำ น้องไม่ต้องขอโทษพี่หรอก แค่ยิ้มเฉย ๆ พี่ก็ใจอ่อนแล้ว แต่น้องทีมของกูดันกราบลงมาที่อกกูด้วย น่ารักจริง ๆ กูเลยกอดมันซะแน่นเลย...แกล้งน้องทีมแล้วสนุกจัง ชอบตอนมันเกร็งหลับตาปี๋เวลากูเอาจมูกจ่อแก้มเพื่อคาดคั้นคำตอบ...ถ้าไอ้เจ้าไผ่ไม่ออกมาขัดจังหวะ กูคงได้หอมแก้มน้องมันอีกแน่...
...สองคนนั้นช่วยกันเล่าว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น กูค่อยโล่งใจหน่อย...ต่อไปกูจะพยายามไม่หึงน้องมันออกนอกหน้าแล้ว อายว่ะ...ยังไม่ได้เป็นแฟนกันซักหน่อย...
...กูภูมิใจในตัวว่าที่แฟนกูจังเลย...จบตรีสองใบ น้องทีมของกูแนะนำเรื่องงานให้กูด้วย ให้กูไว้ใจ และมอบหมายงานให้ลูกน้องทำบ้าง มาคิด ๆ ดูแล้วก็จริงว่ะ กูไม่ดีเอง...ถึงจะมีคนพูดอย่างนี้หลายคนแล้ว แต่ทำไมกูถึงเชื่อน้องมันวะ...
...ไปกินข้าวเช้าที่แคนทีน น้องมันก็ทำให้กูภูมิใจอีก อยู่ในชุดสูทแล้วไม่เหมือนเด็กดื้อที่เจอเมื่อสองสามวันก่อนเลย...อะไรมันก็น่าจะดี ถ้าไม่เจอเอ๋กินข้าวอยู่ก่อนแล้ว...กูเพิ่งได้เห็นฤทธิ์เดชของน้องทีมกับตาตัวเองก็วันนี้ เล่นเอาเอ๋จ๋อยไปเลย...ตอนแรกกูนึกว่าน้องทีมของกูจะเชิดเป็นคุณหนู ด่าว่ากระทบอ้อม ๆ ที่ไหนได้ พร้อมลุยเลย...สงสัยกูต้องเข้าชมรมเกลียมัวซะแล้วละมั้ง...
...เช้านี้กูบอกน้องเค้าไปนิด ๆ แล้วว่ากูชอบ...น้องทีมเขินหน้าแดง แต่ยังปากดีอยู่...รออีกนิดนะน้อง ขอพี่รวมรวมความกล้าก่อน...
...อย่างแรกต้องกล้าเปิดตัว...กลางวันนี้กูก็ไปรับน้องทีมมากินข้าวด้วย...น้ำพริกป้ายังได้ใจเหมือนเดิม กูนึกว่าเด็กกรุงเทพอย่างน้องทีมของกูจะกินน้ำพริกไม่เป็น ที่ไหนได้ น้องมันกินหมดทุกอย่างเลย แถมยังใจดีแกะปลาทูให้กูอีก...ประทับใจจริง ๆ เลี้ยงง่ายอย่างนี้ เอาไปอีก 1 คะแนน...
...เมื่อเช้าทะเลาะกับรุ่นพี่...กลางวันทะเลาะกับเด็กฝึกงานแม่บ้าน...น้องทีมของกูจะรอดถึงจบฝึกงานมั้ยเนี่ย...
...ยังไงกูก็ต้องรั้งให้น้องทีมอยู่กับกูให้ได้นานที่สุด...กินข้าวกลางวันเสร็จ น้องทีมของกูก็ขึ้นห้องมาล้างหน้าแปรงฟัน ทาแป้งเด็กด้วย น่ารักอีกแล้ว กูอดใจไม่ไหวก็เลยหาเรื่องหอมแก้มน้องมันไปหนึ่งที...กูสะดุ้งตอนที่น้องมันตวาด นึกว่าจะโกรธกูซะอีก ที่ไหนได้ น้องทีมทำโทษกูด้วยการหอมแก้มกูคืนด้วย...กูไม่มีใครมาทำให้ปั่นป่วนได้ขนาดนี้เลยนะ...น้องมันก็เขิน กูก็เขิน ไม่รู้ใครจะหน้าแดงกว่ากัน...
...ไม่ทันไร กูก็เห็นอิทธิฤทธิ์รอบที่สามภายในหนึ่งวัน น้องทีมของกูด่าเอ๋ซะเสียหมา แต่น้องกูไม่ผิดนะ...กูไม่ได้เข้าข้างด้วย...น้องมันโดนต่อว่าก่อน...เก่งจริง ๆ อย่างนี้พี่ชอบ เอาไปอีก 1 คะแนน ที่ดูแลตัวเองได้...
...ก่อนเลิกงานกูก็โดนอีกดอกนึง...น้องมันยั่วเด็กที่มานั่งเล่นที่ห้องช่าง กูกลัวน้องทีมจะเข้าใจผิดจริง ๆ ที่เห็นกูนั่งใกล้กับเด็กที่เพิ่งทะเลาะกันเมื่อเที่ยง...แต่น้องทีมดันยิ้มให้ซะหวานหยด แถมยังบอกว่าเย็นนี้เจอกันอีก เห็นสายตาแล้วกูขนลุกซู่...ขนอย่างเดียวนะ...ถ้าอย่างอื่นลุกกูไม่กล้าเขียนในไดอารี่หรอก…
...กูงงกับอารมณ์ของน้องทีมจังเลยว่ะ...เมื่อกี้ยังยิ้มให้กูซะกูแทบละลาย แต่พอกูเอาคีย์การ์ดไปคืน กลับไม่มองหน้ากู ถามคำตอบคำซะงั้น...อะไรเนี่ย...แล้วทำไมกูต้องเครียดด้วยวะ...
...แต่น้องทีมทำกูงงกว่าเดิม...ตอนกลับห้อง น้องมันเปลี่ยนเป็นคนละคนอีกแล้ว...ร่าเริง...เราขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปกินข้าวกันที่ตลาด...น้องทีมหยอดกูตลอดมื้อเย็นเลย...กูอดคิดไม่ได้ว่าน้องเค้าแค่อยากแหย่กูเล่น แต่พอยิ่งได้คุยกัน กูยิ่งรู้สึกว่า ถึงน้องเค้าจะเล่น แต่กูจะเอาจริง ๆ...น้องทีมนี่แหละ คนที่กูรอคอยมาเกือบ 25 ปี…
...กูเห็นแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของน้องเค้าแล้วใจแป้ว...น้องทีมดันอำกูว่าแฟนให้อีก ดีนะมาเฉลยว่าแฟนแม่ให้มา...ไม่อยากเชื่อว่าน้องเค้ายังโสด น้องก็คงไม่เชื่อว่ากูโสดเหมือนกัน ของอย่างนี้ต้องใช้เวลาเว้ย...
...ขากลับจากตลาด ฝนตกหนัก...กูโคตรสงสารน้องทีมเลย ต้องมาลำบากเพราะกู ทำไมกูไม่รวยวะ จะได้มีรถเก๋งพาน้องไปกินข้าว ไม่ต้องเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำอย่างนี้...แต่น้องทีมของกูอึดดีว่ะ กูชอบ ให้อีก 1 คะแนน บอกให้กูขี่รถตากฝนไปได้ แถมยังกอดเอวกูซะแน่น...
...ถึงโรงแรมกูก็แกล้งแหย่น้องมันอีก...เสื้อเชิ้ตสีขาวของน้องเวลามันเปียก แนบเนื้อ เห็นหุ่นเด็กวัยรุ่นแบบนี้แล้วกูหื่นยังไงไม่รู้...กูชวนน้องอาบน้ำด้วย น้องมันก็อาย...แต่ก็ยังปากดีอยู่...กูอดใจไม่ไหวขอทำตามใจตัวเองซักนิดเถอะ...ตอนสวนกันหน้าห้องน้ำ กูเลยจัดให้ชุดเล็ก น้องมันตัวสั่นเลยแหละ...ดีใจว่ะ...ว่าที่แฟนกูยังซิงเว้ย...กูรู้จุดอ่อนน้องทีมแล้วด้วย...
...เด็กคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ กูรู้จุดอ่อนน้องทีม แต่น้องมันก็เล่นจุดอ่อนกูเหมือนกัน...มันเล่นปิดไฟซะมืดเลย ถ้าคนอื่นทำอย่างนี้กูเตะขาดสองท่อนแน่...แต่น้องทีมของกูทำให้ห้องมืด แต่ในใจกูสว่างสดใส...เพิ่งรู้ว่าบางทีความมืดก็ทำให้โรแมนติกได้...กูมองตาน้องในความมืด กูเห็นแววตาที่จริงใจ ใสซื่อ ไม่ใช่ตัวร้ายอย่างที่น้องพยายามทำ...และน้องก็ตอบแทนและให้กำลังใจที่กูสามารถอยู่ในความมืดได้ด้วยการหอมแก้มกูอีกแล้ว...คืนนี้กูต้องฝันดีแน่นอน...
...กูบ้าไปแล้ว เขียนบรรยายอะไรเพ้อเจ้อตั้งสองหน้าวะ...ไดอารี่มันควรจะบันทึกความจำแบบสั้น ๆ สิ...หรือว่าวันนี้มันมีเรื่องดี ๆ ที่อยากจำไปนาน ๆ เยอะวะ...พอแล้ว เมื่อยมือ...กูจะพยายามเขียนให้สั้นลงละกัน...เขินตัวเองว่ะ...
-
We belong together (Special Chapter)
5 พฤศจิกายน 2547
...กูว่าจะไม่เขียนไดอารี่แล้วนะ...แต่ตอนเช้ามากูก็ได้ไปกินข้าวกันน้องทีม เพื่อนน้องก็แซวซะจนเราทำอะไรแทบไม่ถูก...ตอนเย็นกูก็ไปรับน้องกลับห้อง เจ๊รุจก็แซวอีก...ดีเหมือนกัน เจ๊แกจะได้ไปเล่าให้ไอ้กรณ์ฟังว่ากูกับน้องทีมกำลังไปได้ด้วยดี...น้องทีมยอมให้กูจูงมือกลับห้องด้วย...ว่าง่าย เอาไปอีก 1 คะแนน...
...โชคร้ายว่ะ ตอนเล่นบอลเมื่อเย็นกูล้มเส้นพลิก หมอเอ็กซ์เรย์แล้วดีนะที่ข้อเท้าไม่หัก...กูเห็นสีหน้าน้องทีมของกูแล้ว ไม่อยากทำให้น้องมันเป็นห่วงเลย...แต่กูเจ็บว่ะ...น้องมันก็ดีนะ ช่วยเหลือทุกอย่างเลย เปิดช่องให้กูแกล้งได้อีกแล้ว กูจะให้น้องมันช่วยอาบน้ำให้...
...ยิ่งเห็นท่าทางน้องทีมก็ยิ่งมั่นใจว่าน้องมันยังซิง...แค่ถอดเสื้อให้กู ยังมือสั่น หน้าแดงแจ๋ พอกูถอดกางเกงเอง น้องมันก็หันหน้าหนี...เรียบร้อยดี เอาไปอีก 1 คะแนน...เก็บเสื้อผ้ากางเกงแม้แต่กางเกงใน น้องทีมยังกล้าเก็บให้ ไม่รังเกียจกูเลย...ประทับใจ เอาไปอีก 1 คะแนน...ตอนพยุงกูเข้าห้องน้ำ กูรู้สึกว่าน้องมันใจเต้นแรง แอบคิดอะไรกับกูหรือเปล่าวะ...หรือเราจะใจตรงกัน...และแล้วกูก็บอกชอบน้องทีมจนได้...กูชอบจริง ๆ นี่หว่า...เก็บไว้ไม่ได้แล้ว...
...ถึงขากูจะเจ็บ แต่กูต้องพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส...ตอนแรกก็ว่าจะแหย่เล่น แต่พอกูกอดน้องแล้วเห็นน้องมันนอนเกร็งตัวแข็ง ไม่รู้ว่ากลัวดิ้นแล้วโดนขากู หรือกลัวกูข่มขืนก็ไม่รู้...อดใจไม่ไหวอีกแล้วโว้ย...กูจูบปากน้องทีมเป็นครั้งแรก...น้องทีมของกูเหวอแดก กูว่าน้องเค้าต้องเคลิ้มมั่งแหละไม่ขัดขืนกูเลย...กูเกือบจะทำอะไรเกินไปกว่านี้แล้ว แต่มันไม่ดี เราเพิ่งรู้จักกัน รอไว้ให้น้องทีมเต็มใจดีกว่า...
...พอกูปล่อยตัวไปน้องทีมของกูปากดีเหมือนเดิม รอให้พี่หายดีก่อนเถอะ...เท่าที่อ้อนน้องมันได้ตอนนี้ก็คือ ให้น้องทีมมานอนห้องกู ใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์ อ้อนน้องแทบแย่ กูรู้อยู่แล้วว่าน้องทีมแฟนกูใจดี เป็นห่วงกู กลัวกูจะลำบากตอนดึก...
...กูเคยคิดว่า กูคงเข้ากับใครไม่ได้ นอนกับใครไม่ได้ คงจะน่ารำคาญถ้ามีใครมานอนด้วยข้าง ๆ...แต่ถ้าเราได้อยู่ใกล้คนที่เราชอบ...กูโคตรมีความสุขเลยว่ะ อยากนอนเบียดน้องทีมอย่างนี้ทั้งคืน ไม่อยากให้เช้าเลย...แต่น้องทีมของกูจะอึดอัดหรือเปล่าหว่า นอนเกร็งเชียว...
*
*
6 พฤศจิกายน 2547
...ท่าทางกูจะเป็นไข้ว่ะ...ปวดหัว ปวดขาชิบหาย...แต่กูก็ต้องไปทำงาน ไม่อยากให้งานเสีย...น้องทีมของกูตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...ท่าทางจะไม่พอใจที่กูยังลากสังขารไปทำงาน ไม่รอกูไปกินข้าวพร้อมกันเลย...พอกูตามไปที่แคนทีน เดินสวนกันก็ไม่มองหน้ากู...
…ขนาดกูหาเรื่องไปทำงานหน้าฟร้อนท์ กูยังโดนน้องทีมเมินใส่เลย...เจ๊รุจก็ช่วยชงให้ แต่น้องทีมของกูหน้าเฉยเมยจนกูไม่กล้าเล่นด้วย ต้องแอบมองน้องมันทำงานอยู่ห่าง ๆ...
...ไอ้มารความสุขก็โผล่มาอีกแล้ว...มันเพิ่งกลับมาจากกรุงเทพแน่ ๆ ซื้อของมาฝากน้องทีมของกูด้วย...ซื้อของฝากไม่เท่าไหร่ มันเสือกชวนน้องทีมของกูไปเที่ยว...ดีนะว่าน้องทีมกูไม่รับปาก แถมยังไม่ยอมให้เบอร์มือถือกับไอ้กรณ์อีก...ดีมาก...
...พอคนไทยไป หนุ่มฝรั่งก็มาเช็คอิน...ทำไมน้องทีมของกูต้องยิ้มขนาดนั้นด้วยวะ...เห็นมันหล่ออ่ะดิ...ปวดใจจริง ๆ...น้องทีมของกูปากสุดยอด ขนาดอยู่ต่อหน้าแขกที่กูฃ่วยทำลายกุญแจกระเป๋ายังกล้าพูดฉีกหน้าเอ๋ซะเยิน...ฟร้อนท์ชอบใจกันใหญ่ น้องทีมของกูถูกใจพี่ ๆ คงจะอยู่ได้นาน ถ้าไม่มีเรื่องลงไม้ลงมือกันซะก่อน...ให้คะแนนภาษา และความกล้าอีก 1...
...กูรอน้องทีมไปกินข้าวกลางวันด้วย แถมยังหลุดปากบอกเจ๊รุจเรื่องเมื่อคืนน้องทีมนอนห้องเดียวกับกู...ดีนะว่าน้องมันแก้ลำทัน...ท่าทางจะโกรธด้วย...กูเจ็บขาว่ะ มันบวมขึ้นสองเท่าเลย...เดินแทบไม่ไหว...น้องทีมก็งอนกูอีก...พูดประชดกูเข้าไป...แต่พอน้องมันบอกว่าเป็นห่วงกู...โห...กูหายเจ็บขาไปเยอะเลย..ถึงน้องมันจะบอกว่าเป็นห่วงในฐานะรูมเมท แต่คอยดูกูจะทำให้น้องทีมห่วงกูในฐานะแฟนให้ได้...แต่ตอนนี้น้องทีมขีดเส้นตายให้กูทำยังไงก็ได้ให้ขาหายภายในวันอังคาร แล้วน้องจะยอมให้กูรีเควสได้หนึ่งอย่าง ยกเว้นเรื่องอย่างว่า...อดเลยกู...แต่กูก็ไม่ยอมให้น้องทีมสร้างเงื่อนไขคนเดียวหรอก กูขอให้น้อมทีมมานอนห้องเดียวกับกู คอยดูแลกูด้วย...ขาจะได้หายเจ็บไว ๆ...แผนสูงว่ะไอ้ยอด...
…กินข้าวเสร็จ กูตัดสินใจหยุดพักเป็นครั้งแรกตั้งแต่ทำงานที่นี่มา...ถ้ากูไม่หยุด มีหวังขากูหายไม่ทันวันอังคารนี้แน่ ๆ...น้องทีมของกูดีใจที่ดูรู้จักเป็นห่วงตัวเอง...เออว่ะ...ทำไมกูไม่เคยห่วงตัวเองเลย...
…กูกินยา หลับไปถึงตอนเย็น น้องทีมปลุกกูให้ไปอาบน้ำ กินข้าว...คืนนี้น้องทีมของกูจะออกไปเที่ยวเธคในตัวเมืองกับเพื่อน...เห็นน้องทีมแต่งตัวแล้วไม่อยากให้ออกไปไหนเลย กูหวง เด็กกรุงเทพสมัยนี้มันแต่งตัวเก่งอย่างนี้ทุกคนหรือเปล่าวะ...
...ถึงกูจะเจ็บขา แต่กูมีความสุขว่ะ...น้องทีมมานั่งนวดขา พันผ้าให้...ไม่คิดว่าบุคลิกแบบน้องจะยอมทำให้กูขนาดนี้...กูอยากไปเที่ยวกับน้องทีมจังเลย กูไม่อยากให้น้องไปมองใคร ตาน้องทีมของกูมันหวานเยิ้ม มองใครก็คงติดหมด...กูหวง...เฮ้ย...กูจะหวงเค้าได้ยังไง เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...
...ถ้ากูนอนในห้อง กูจะไม่รู้ว่าน้องทีมกลับมากี่โมง...นอนมันบนโซฟานี่แหละ...น้องทีมกลับมาเกือบตีสอง...กูได้กลิ่นเหล้า ก็เลยดุไปนิดนึง แต่น้องทีมดันเถียงกู แถมยังงอนกูอีก...เออ กูรู้ว่าน้องเค้ากินนิดเดียว แต่กูไม่อยากให้น้องเค้ากินนี่หว่า...
…คืนนี้น้องทีมนอนกับกูอีกแล้ว...มีความสุขจริง ๆ เลยโว้ย...
*
*
…ผมปิดไดอารี่เล่มนั้นลงพร้อมรอยยิ้ม และวางมันไว้ในลังเหมือนเดิมเมื่อได้ยินเสียงพี่ยอดเรียกให้ลงมากินข้าวเย็นด้วยกัน...ผมมองข้าวของที่วางเกะกะทั่วห้องนอนในบ้านใหม่ของ “เรา” วันนี้เป็นวันแรกที่ผมกับพี่ยอดช่วยกันขนของย้ายมาไว้ที่บ้านนี้ กลิ่นสียังไม่จาง กลิ่นไม้ปาร์เก้ก็ยังฉุน เราแค่ทยอยเอาสมบัติมากองไว้ก่อน กำหนดเข้ามานอนค้างจริง ๆ เป็นสัปดาห์หน้า...
...ไม่รู้ว่าชีวิตของผมต้องเจออะไรอีก...สิ่งที่ทำได้คือต้องเก็บเกี่ยวความสุขทุกวินาทีนี้ไว้...
***************************************************************************
...ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู่นะครับ...วันนี้เอามาให้อ่านเล่น ๆ คั่นเวลาก่อน เผื่อจะมีคนคิดถึงตอนแรก ๆ ของเรื่องนี้...ขอตัดสินใจอีกครั้งว่าจะทำเรื่องใหม่ หรือทำ We belong together Season III ดี...สับสนมาก กลัวจะไม่มีเวลามาอัพเดทได้บ่อย ๆ เหมือนเคยด้วย...แต่พอเข้ามาอ่านคอมเม้นท์ก็อดใจไม่ไหว...คิดถึงคนอ่านทุกคนนะครับ...
...เป้...
-
คิดถึงพี่เป้ :กอด1: ดีใจที่เห็นตอนพิเศษ
ตอนพิเศษเยี่ยมมากเลย พี่ยอดน่ารักอะไรอย่างนี้
มีให้คะแนนทีมด้วย อ่านแล้วคิดถึงช่วงแรกของเรื่องเลยอ่ะ
เข้ามายุให้พี่เป้เขียนภาค 3 ถึงอัพช้าก็รอได้
คิดถึงเรื่องนี้ คิดถึงตัวละครทุกตัว
ปล. ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆน๊า
-
ดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ที่เป้ กลับเอาตอน ยาวๆๆ มาให้หายคิดถึง ทีม และ พี่ยอด
อ่านไดอารี่ยอดแล้วมีความสุข
นึกถึงพี่ยอดจอมเซอร์
ก่อนที่จะไปเป็น หนุ่มกทม หรูโก้ แบบนั้นวะอีก
มีความสุขมากๆครับ ขอแบบนี้ ต่ออีกนะครับ
:really2:
ความรุ้สึกของพี่ยอด อ่านแล้ว น่ารัก อมยิ้มได้อีก
:3123: :3123:
จะตามมาอ่านทุกวันๆ
-
ขอบคุณมากครับคุณเป้ที่ทำ Special Chapter มาให้ได้อ่าน
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย
ถึงแม้จะเป็นตอนสั้น ๆ แต่ก็รวบรัดดีครับ
นึกถึงในอนาคตที่ผมต้องไปฝึกงานในโรงแรม
จะได้เจอแบบนี้มั้งหรือเปล่าเนี่ย
อ่านแล้วแอบคิดอยากมีแบบนี้มั้งระหว่างฝึกงาน
แหะ ๆ
ยังไงก็จะรอติดตามนะครับ
ถ้าจะมี Season III ก็ดีนะครับ ชอบการดำเนินเรื่องแบบนี้
สุข ทุกข์ ปน ๆ กันไป มีทั้งเรื่องเบา และเรื่องหนัก
...
...
p.s. คิดถึงพี่ยอด น้องทีม เสมอ~
-
ว้าว..ตอนพิเศษ..ไดอารี่ลุงยอด
-
อยากอ่านเรื่องใหม่มากกว่าค่ะ เพราะเรื่องนี้เราอ่านจบแล้วมีความรู้สึกว่ามันสุขพอแล้วไม่อยากร้องให้หน้าจออีออ่ะ
-
พี่ยอดเพ้อกว่าที่คิด
น่ารักดี
:-[
+1
-
ดีใจจังที่เห็นคุณเป้มาต่อตอนพิเศษให้
ได้อ่านแล้ว นึกถึงตอนที่เริ่มเรื่องนี้ใหม่ๆ ทำให้ต้องกลับไปอ่านอีกรอบ
แล้วมาประกอบกับไดอารี่ของพี่ยอด เห็นสองมุมมองแบบนี้แล้วน่ารักไปอีกแบบ
อยากอ่าน ภาค III ต่ออีกอ่ะ อยากรู้ว่าในชีวิตคู่ของทั้งสองคน
จะต้องฟันฝ่ากับอะไรอีก แล้วจะประคองความรักได้อย่างไร
แต่อย่าให้ระทมทุกข์มากนักนะคะ เอาหวานๆ มาเยอะหน่อย อิอิ
อากาศไม่ค่อยดีเลย รักษาสุขภาพนะคะ
-
ขอบคุณค่ะ
-
ซึ้งเลยพี่ยอด เหอๆ :monkeysad:
มาต่ออีกนะคุณเป้
จะรออ่าน สนุกมากมาย o13
-
ขอบคุณมากๆๆนะที่มีตอนพิเศษแบบนี้ด้วยย..
-
ไนกว่าจะได้อ่านตอนพิเศษ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ขอบคุณมากนะค่ะ
พี่ยอดนี่นะ แอบเขียนเป็นหน้าๆ
แอบชอบทีมตั้งแรกเลยเหอะ
กร๊าก ก ก ก
^^
-
คิดถึงพี่เป้มากกกกกกกกกก :กอด1:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ
-
31 ตุลาคม 2547
..น้องทีมถอนหงอกกูอีกแล้ว...เถียงมันไมได้ด้วย เรื่องจริงทั้งนั้น...
2 พฤศจิกายน 2547
มันบอกว่ากูเป็นช่าง แต่ซ่อมความรู้สึกที่เสียไปไมได้
น้องมันเป็นเด็กมีอนาคต มันคงไม่ลดตัวลงมายุ่งกับกูหรอก...หยุดคิดได้แล้วไอ้ยอดเอ้ย...
น้องทีมของกูก็ไม่โวยวายเลย ดีจัง...เป็นแฟนพี่ต้องอดทน...แต่น้องเค้ายังไมได้เป็นแฟนกูนี่หว่า...
4 พฤศจิกายน 2547
แถมคนนึงใส่ผ้าขนหนู อีกคนใส่ชุดคลุม ยังมีหน้ามาบอกกูว่ากำลังเก็บสบูด้วย กูโกรธมาก...
สงสัยกูต้องเข้าชมรมเกลียมัวซะแล้วละมั้ง...
=> ต่ายว่าอ่านแล้วน่าจะ ล่ะ เสียงต่ำมากกว่า ละ เสียงสูงนะคะ^^
6 พฤศจิกายน 2547
ขนาดอยู่ต่อหน้าแขกที่กูฃ่วยทำลายกุญแจกระเป๋ายังกล้าพูดฉีกหน้าเอ๋ซะเยิน
---------------------------------------------------
พี่เป้~ :กอด1:
อ่านแล้วอยากกลับไปอ่านใหม่แต่ต้นอีกรอบเลยค่ะ
อืม ตัวต่ายคิดว่าแล้วแต่พี่เป้นะคะว่าจะเป็นภาค3หรือเรื่องใหม่ พี่เป้รู้สึกว่าไฟการเขียนตอนนี้ไปอยู่เรื่องไหนกว่ากันก็เอาอันนั้นแหละค่ะ ถ้าเท่ากันก็...ทั้งคู่เลยก็ได้นะคะ อิๆ
ว่าแต่ไม่นึกเลยว่าอย่างพี่ยอดจะเขียนไดอารี่กับเขาด้วย 555+
สู้ๆนะคะพี่เป้!
ปล.ต่ายแอดเอ็มพี่เป้ไปแล้วเน่อ><
-
ไม่ว่าอะไร หนูก็ตามอ่าน ชัวร์
เป็นกำลังใจ สู้ๆ :man1:
-
มีตอนพิเศษมาให้อ่านด้วย ขอบคุณค่ะ :L2:
รออ่าน season III นะคะคุณเป้
:กอด1:
-
ดีใจมากกกกก.......ที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อ
ไม่นึกว่าพี่ยอดจะเพ้อได้ขนาดนี้อ่ะ 555
สงสัยคนที่ตกหลุมรักไม่ว่าตัวจริงจะเถื่อนแค่ไหน ก็คงมีอารมณ์เพ้อๆแบบนี้บ้างแหล่ะ
คิดถึงหน้าหวานๆของน้องเป้อ่ะ
เพิ่งบ่นกะเพื่อนว่าไม่มีไรให้ตามอ่าน ตั้งแต่จบเรื่องนี้
พอวันนี้เพื่อนก็มาส่งข่าวว่าน้องเป้มาต่อละ ดีใจๆ :mc4:
จะเขียนภาค 3ต่อ หรือจะเขียนเรื่องใหม่เราก็ตามอ่านหมดแหล่ะ
แล้วแต่น้องเป้จะมีแรงบัลดาลใจแต่งแบบไหน
แต่ถ้าเป็นภาค 3 จะตั้งทู้ใหม่ก็ดีนะ กลัวคนไม่ได้เข้าห้องนิยายที่จบแล้วจะไม่ได้เข้ามาอ่าน
ส่วนเรื่องที่ไม่ค่อยมีเวลา กลัวลงไม่ต่อเนื่อง อืม....
พี่ก็กลั๊ว..กลัว เวลานิยายที่กำลังติดงอม แต่คนแต่งไม่มาลงสม่ำเสมออ่ะ
อรรถรสในการอ่าน ความสนุก ความอินมันหายไปจริงๆนะ
น้องเป้แต่งสต๊อกได้ซัก 30%แล้วค่อยลงดีไม๊ ??? (หรือจะไม่มันส์เท่าคิดพล๊อตสด 5555)
ถ้ามีเวลาในการลงแน่นอน ซัก4-5วันมาลงทีนึงก็ได้
แต่ขอให้อย่าขาดหายไปนานๆเป็นเดือนๆ ก็โอเคแระ
เป็นกำลังใจให้น้องเป้เหมือนเดิมค่า :L2:
-
...อับอายขายหน้า พิมพ์ผิด ๆ ถูก ๆ สงสัยแป้นคีย์บอร์ดปุ่มไม้เอกจะพัง พี่ว่ากดแล้วนะ ทำไมมันหายหว่า เสียชื่ออดีตเด็กพาณิชย์หมด แต่ถ้าพิมพ์ยาว ๆ แล้วผิดแค่นี้ ยังได้เกรด 4 อยู่นะ 555++
...ขอโทษ และขอบคุณสำหรับคำนำแนะนำติชม ชอบจังเลย จะได้รู้ข้อผิดพลาดของตัวเอง คนเขียนแก่แล้วด้วยไงครับ มองตัวเล็ก ๆ ไม่ค่อยเห็นก็เลยหลุดไป ปลื้มที่คนอ่านอ่านทุกตัวอักษร ต้องระวังให้มากกว่าเดิมซะแล้ว...
...ตอนแรกก็ว่าจะเขียนเก็บไว้ตอนมีเวลาแล้วค่อย ๆ ทยอยลง แต่เคยทำแล้วไม่สำเร็จ มันไม่ได้อารมณ์เหมือนแต่งสด แก้แล้วแก้อีก ชอบแบบสด ๆ อ่ะครับ เอ่อ หมายถึงแต่งนิยายนะ ไม่ใช่อย่างนั้น 555++
...เป้...
-
พี่เป้~~
อารมณ์ไหนเี่นี่ยยย มีตอนพิเศษ
คิดถึงพี่เป้ ทีม พี่ยอดมากๆ เลย
สเปตอนนี้พออ่านไปแล้ว ทำให้คิดถึงตอนเก่า ๆ เลยอ่ะ
แล้วแต่พี่เป้นะ ว่าจะมีตัวละครใหม่ คาแรกเตอร์ใหม่
หรือจะเป็นทีมแบบเดิม แต่เชื่อเถอะว่าไม่ธรรมดา
เชื่อฝีมือพี่เป้ค่ะ
สุดท้าย คิดถึงนะ ถึงจะย้ายมาห้องนี้แล้วแต่ก็แว๊บมาดูบ่อย ๆ อยู่
-
ดีใจค่ะที่คุณเป้มาลงให้อย่างยาววววว.....
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักดี...ได้มุมมองของพี่ยอด...
เพิ่มความรู้สึกที่ว่า....ทีมคนเก่งน่ารักมากขึ้นไปอีก....
แต่....พี่ยอดนี่คิดไม่ซื่อตั้งแต่ทีแรกเลยเนอะ... :z1:
จะรอน้องทีม..กลับมาอ่านไดอารี่ของพี่ยอดต่อนะคะ
:L1: น้องทีม กะ พี่ยอด กะ คุณเป้
:pig4: :pig4:
-
กี๊ดดดดด...+1 ให้ความใจดีของคุณเป้ที่มาลงตอนพิเศษให้ ขอบคุณมากๆๆค่ะ
คิดถึงทีม กับพี่ยอดจังค่ะ คุณเป้มาต่อภาค 3 เน้อๆๆๆ นานๆมาต่อทีก็ได้ค่ะ รอได้เสมอ :-[
คิดถึงคุณเป้นะคะ รอติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :bye2:
-
ขอบคุณพี่เป้เป็นที่สุดค่ัะ
คิดถึงตัวละครทุกตัวเลย
อยากอ่านไปเรื่อยๆ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
:L1:
-
ดีใจมากค่ะที่เอาตอนพิเศษมาลง อยากอ่านที่พี่ยอดรู้สึกยาวให้จบเท่าปัจจุบันเลยค่ะ จะได้รู้มุมมองตัวละครอีกหนึ่งตัว
-
:m11: :m11: :m11:
ดีใจเป็นที่สุด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอด พี่ยอด พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด :man1:
พระเอกในดวงจายยยยยยยย
ชอบ ๆๆ ขออีกค่ะ เยอะ ๆๆ กรี๊ดดดดดด
ชื่นใจไำด้อ่านในมุมพี่ยอด :impress2:
-
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจอ่า พี่เป้มาต่อตอนพิเศษ ไดอารี่ของพี่ยอด โว้ว มันสุดยอดดดดดสมชื่่อมาก เคยคิดมาตลอดว่าอยากอ่านมุมมองของพี่ยอดต่อทีมบ้าง อิอิ น่าารักจริงใจสมใจนึก มีความสุขจังเลย
มีภาค III ต่อได้ด้วยเหรอคะ ก็อยากอ่านนะเนี่ย เรื่องใหม่ก็อยากอ่านเหมือนกัน ตอนพิเศษก็อยากอ่านอีกนั่นแหละ (โลภง่า)
คิดถึงพี่เป้อ่า แอบเข้ามากดบวกๆๆๆๆ ให้ทุกวัน อิอิ
-
โหย ไอพี่ยอด
ไม่ค่อยเลย จ้องจะงาบมานานแล้วนิหว่า
ทำเนียนๆ เอิ้กๆๆๆๆ
-
ตอนใหม่ :mc4: :mc4: เย้ๆๆๆๆๆ ดีใจ คิดถึงเรื่องนี้มากมายอ่ะ
ไดอารี่พี่ยอดนี่ทำให้ยิ้มได้อีกครั้งนึกไปถึงช่วงแรกที่สองคนเค้าเจอกันจริงค่ะ..
ขอบคุณมากนะคะคุณเป้ ที่เจียดเวลามาทำให้คนอ่านหายคิดถึง
อยากอ่าน season IIIค่ะ แต่ไม่ว่าจะมาต่อหรือเป็นเรื่องใหม่ก็ติดตามจ้า :L2: :กอด1:
-
กรีดร้องด้วยความดีใจ น่ารักสมกับที่รอคอยจริงๆ ขอบคุณ คุณเป้นะคะที่มาต่อ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเก่าหรือใหม่ก็คอยติดตามเสมอนะคะ
แตถ้าเรื่องเก่าขอหวานๆนะคะ ไม่เอาแบบทำร้ายจิตใจคนอ่านนะ ขอร้องงงง(ขอมากไปรึเปล่าเธอ :beat:)
-
เพ่เป้~~~~~~
ยังไม่ได้อ่าน เข้ามาเมนท์ก่อน ห้าๆๆๆๆ
มิสยูๆๆๆๆๆๆ
-
ถึงอย่างไรอีป้าแก่ๆก็ยังรักเรื่องนี้อยู่อดีคะ
-
:impress2: :impress2: ดีใจจังที่เอาตอนพิเศษมาลงอีกอ่าๆคับ
คิดถึงพี่ยอด พี่เป้ มากๆๆเลยคับ อ่านไปกะยิ้มไป มีความสุขจังครับ
มาดูมุมมองพี่ยอด แล้วรุ้สึกดีจัง เอาไดอารี่พี่ยอดมาลงต่อนะครับ
อยากอ่านๆๆ น่ารักจริงๆคู่นี้ :-[ :-[ o13
เปนกำลังใจให้นะครับ เป้ :กอด1:
-
คิดถึงพี่เป้อ่า ไม่เจอตั้งนาน :3123: ดีใจจังอุตส่าเอาตอนพิเศษมาลงให้ด้วยน่ารักมากมาย :L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
อยากอ่านต่อจนจบ
ชอบมาก มุมมองของพี่ยอด :impress2:
สนุกไปอีกแบบ
รออ่าน Season III :serius2:
+1 เป็นกำลังใจน้องเป้
-
ขอบคุณมากค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ น้องทีมแรงดี ไม่คิดจะรวมเล่มหรือค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ะค่ะ...พี่เป้..
คิดถึงอิลุงยอด...กะ พี่ ทีม...
ปูลม...ภาค 3 จัดมาเลยค่ะ...อิอิ
-
ได้อ่านตอนพิเศษแล้วก็ชื่นใจ
หายคิดถึงพี่ทีมกับน้องยอดไปอีกนิด
อ่านตอนนี้แล้วทำให้อยากย้อนกลับไปอ่านเรื่องใหม่อีกเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ :L2:
ภาวนาให้ได้อ่าน Season III รึจะเป็นผลงานใหม่ ยังไงก็แล้วแต่ตามสะดวกคุณเป้ค่า
-
เอิ่ม.......น้องเป้อย่าเน้นคำว่า "แก่" บ่อยนะจ๊ะ
เนื่องจากมันสะเทือนหลายคนอยู่ :z3:
เป็นเด็กวัยสะรุ่น(เหรอ)จะรีบแก่ไปไหนน้อง
พี่ยังไม่ยอมแก่เลย จะขอเป็นพี่ไปตลอดๆ
เจอลูกเล็กเด็กแดงที่ไหน ก็แทนตัวว่าพี่ไว้ก่อน :laugh:
ว่าแล้ว...ว่าน้องเป้ชอบสดๆมากกว่า อิๆๆ
พี่ไม่ได้คิดไรจริงจิ๊ง!!!!!!
แต่มาเริ่มคิดตอนเป้ร้อนตัว รีบบอกว่าชอบแต่งนิยายสดๆ ไม่ใช่ :haun4: สดๆนั่นแหล่ะ หุๆๆ
รออ่านspecial chapter ตอนต่อๆๆๆๆไปนะคะ
-
เดี๋ยวเค้ากลับมาอ่านนะ
ตอนนี้เค้าไม่ว่างอ่ะ
ฮือ ฮือ เสียใจ
-
o18ดีใจจังมาแล้ววว มารอค่ะ อะไรก้อได้เรื่องไหม่หรือซีซั่นสามก้อได้ๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ่านไปอมยิ้มไปกะไดของพี่ยอด
นึกถึงวันเก่า ๆ เรื่องราวเก่า ๆ ในอดีต
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมถึงได้มีความสุขทุกครั้งที่คิดถึง :กอด1:
อินกับเรื่องนี้มากมาย ไม่รุจะทำยังงัยดีแล้ว +1ให้เป้เป็นการขอบคุณก็แล้วกันนะคับ
-
มาอ่านตอนพิเศษคับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด...ขอกรี๊ดก่อนนะฮะ >/////////<
แล้วตามด้วยการกระโดดกอด จูบ ลูบ คลำพี่เป้อีกที (โดนพี่เป้กระโดดถีบออกมา - -")
นึกว่าพี่เป้จะไม่มีตอนพิเศษมาให้กันอ่านซะแล้วอ่ะ
ดีใจมาก ๆ ที่เข้ามาแล้วเห็นว่าพี่เป้อัพตอนพิเศษด้วยอ่ะ
ในที่สุดก็ได้รู้ถึงความรู้สึกของพี่ยอดสักที หลังจากที่ผ่านมาได้รับรู้แต่ความรู้สึกของน้องทีมฝ่ายเดียว
แต่แหม๋...พี่ยอดยังไงก็เป็นพี่ยอดอยู่วันยังค่ำ...น่ารักเสมอต้นเสมอปลายอ่ะ
แต่อ่านแล้วทำให้คิดถึงตอนแรก ๆ เลยเหมือนกันนะเนี่ย
แล้วนี่น้องทีมเป็นคนมาอ่านเองด้วย...คงจะปลื้มจนตัวลอยเลยล่ะสิท่า...อิอิ
อยากจะบอกพี่เป้ว่า ใจจริงอยากอ่านซีซั่นสามนะฮะ...แต่ถ้าพี่เป้จะแต่งเรื่องใหม่เลย
เค้าก็ยินดีที่จะอ่านเช่นกัน เพราะเป็นพี่เป้ อะไรก็ได้ทั้งนั้นอ่ะ
แล้วจะรออ่านนะฮะ...แม้ว่าจะลงไม่สม่ำเสมอก็ไม่เป็นไรฮับป๋ม ^^'
-
ชอบตอนพิเศษจังเลยค่า เหมือนได้อ่านเรื่องในอีกมุมนึง อิอิ
พี่ยอดก็น่ารักดีจริงๆเลยน๊า แต่ปากแข็งไปหน่อย
ส่วนทีมนี่ยังน่ารักเหมือนเดิม แหม่ ได้ย้า่ยมาอยู่บ้านใหม่กันด้วย อิอิ
อยากอ่านผลงานของพี่เป้อีกจังค่ะ จะซีซัน3หรือเรื่องใหม่ยังไงก้ได้ เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ขอบคุณมากๆที่แต่งมาให้ได้อ่าน
ชอบมากๆ โดยส่วนตัวชอบเรื่องเด็กพานิชย์มากๆ และอ่านบ่อยมาก
เขียนได้ดีมากค่ะ บรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่าดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้
ส่วนคำถามที่ถามนะ
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่องนี้
มันเป็นธรรมชาติ เป็นตัวของตัวเอง อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่าทุกตัวละครมีชีวิตที่มากกว่า
เข้าถึงและเข้าใจได้ง่ายๆ
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
คิดไม่ออกจริงๆ ตอนแรกอ่านแล้วคิดถึงมดดำกับดีเจนุ้ย
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
ไม่รู้จะถามอะไร ตอนนี้มีความสุขไหมค่ะ แล้วก็พี่เอ๋กับพี่วุธเป้นไงบ้าง หวังว่าคงได้มาตอบน้า
ขอบคุณมากๆ
-
อ่านไดอารี่ไปก็นึกถึงเนื้อเรื่องของทีมไปด้วย
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ยอดก็มีมุมแบบนี้กับเค้าด้วย
-
ขอบคุณสำหรับตอนพี่เศษนะครับผม
ถึงจะจบไปได้ซักพักแล้ว
แต่ผมก็ยังกดเข้ามาดูนิยายเรื่องนี้เรื่อยๆ
้เผื่อจะมีตอนพิเศษ แล้วก็มาจริงๆด้วย
ขอบคุณจริงๆครับ
ปล. ถ้าเป็นไปได้ก็อยากอ่านภาคต่อของเรื่องนี้นะครับ ชอบทีม
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก สนุกมากกกกกกกกก น่ารักดี
อ่านรวดเดียวจบ
:pig4:ไรเตอร์คะ
-
เปนอะไรที่รำลึกความหลังมาก
อ่านแล้วยิ้มแล้วยิ้มอีก
โอ๊ยยย
พี่ยอดโคตรน่ารักเลย
พี่ทีมก็นะ ฮาอ่ะ เวลาอ่านอิมเมจพี่ทีมจากการมองของพี่ยอด
ทำ Season III เลยคับ
555
เรื่องใหม่ทิ้งไปก่อน
(โคตรเหนแก่ตัวเลย 555)
-
พี่ยอด-น้องทีมน่าร๊ากกกกกกกกก พี่ยอดให้คะแนนน้องทีมไม่ทันเลย
โดนใจสุดๆ อ่านไปก็ยิ้มไป อ่านแล้วมีความสุข
:man1:น้องเป้ คิดถึง คิดถึง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
ตามมาอ่านค่ะ
จบแล้ววววววว^^
จะมีภาค3ต่อมั้ยคะเนี้ย
แอบอยากอ่านต่อ^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้ค่ะ
-
ดีใจมากเลย :m18: เปิดเข้ามาเจอคุณเป้กับตอนพิเศษ :m4:
ได้ย้อนไปถึงวันเก่าอีกครั้ง :oni1:
ยังไงก็รอผลงานของคุณเป้เสมอนะ...ขอบคุณจ้า :bye2:
-
จบแล้วววววววววววววววววววว
เรื่องนี้สนุกมากเลยครับ
ตอนพี่ยอดตายแทบร้องไห้
ฮือ ๆ 555555555555
เปนกำลังใจให้ครับ +
-
มาๆคุนเป้ จัดมาเหอะอยากอ่านมากๆๆๆๆๆ
อย่าว่าแต่ตัวเองคิดถึงคนอ่าน คนอ่านก็คิดถึงตัวเองเหมือนกันแหละ :กอด1:
-
พี่เป้เอามุมมองพี่ยอดมาเสนอ กรี๊ดดด ชอบมากมาย
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ พี่เป้ อ่านแล้วคิดถึงตอนแรกๆเป็นบ้าเลย แต่พอคิดมาถึงตอนที่พี่ยอดตายเนี่ย เกิดอารมณ์ซึ้งอีกแล้ว จำได้เลยอ่ะ วันที่หนูอ่านวันนั้นน้ำตาซึมด้วยล่ะ
ส่วนเรื่องseason IIIน่ะ ถ้าอดใจไม่ไหวก็ทำเลยค่ะ คริคริ *0*
-
คุณเป้จ๋า ขอบคุณมากมาย
รักมากมายด้วยทั้งพี่ยอด น้องทีม และก้อ คุณเป้ด้วย
เอาเรื่องไรก้อได ไม่ว่าจะ III หรือ ใหม่
เอามาเหอะนะ
-
พี่เป้น่ารักมาก
-
ดีใจจัง มีตอนพิเศษ ความในใจของพี่ยอดให้อ่าน น่ารักมากมาย ชื่นใจแทนทีมที่มีคนรักน่ารักขนาดนี้
รักกัน รักกันนะ ผ่านไรมาตั้งมากมาย
-
ขอบคุณมากค่ะ
ส่วนเรื่องความเห็น เราว่าทำเรื่องใหม่ดีกว่าค่ะ เพราะเรื่องนี้เราคิดว่ามันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว
-
:L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค้าบ
อ่านแล้วคิดถึงตอนเริ่มเรื่องเลย แต่พี่ยอดเล่ามะมันเหมือนน้องทีมเลยอ่ะ
แต่ก็น่ารักดีเหมือนพรหมลิขิตของน้องทีมกับพี่ยอดยังไงมะรู้ แสดงว่าพี่ยอดก็ตกหลุมรักทีมตั้งแต่แรกแล้วด้วย อ่านไปยิ้มไป...วุ้ยเรา
:L1: :L1::L1: :mc4:
-
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ :L2:
บวก 1 แต้มก่อนนะคะ
พี่ยอดเขียนไดอารี่ด้วย
อยากอ่านไดฯต่ออีกนิด พี่ยอดจะบันทึกถึงตรงไหนหนอ ถึงก่อนสึนามิเข้าหรือเปล่า
อยากอ่าน น้องทีมกับพี่ยอดแบบตอนพิเศษค่ะ บางช่วงชีวิตประมาณนี้
แต่ถ้ามีซีซั่นสามก็ตามอ่านแน่นอน อยากรู้เหมือนกัน ว่าพี่ยอดกับน้องทีมจะเป็นไงบ้างกับชีิวิตคู่ในบ้านหลังใหม่
:pig4:
-
โอยดีใจ...........ตื่นตัน มีตอนพิเศาให้หายคิดถึง เห็นด้วยว่าซีซันสามเถอะนะ มีไปถึงซีซันแปดเลย ขอร้อง 555
-
น้องเป้ตกลงใจได้รึยัง ว่าจะเขียนภาค 3 หรือเขียนเรื่องใหม่ไปเลย (ออกแนวกดดันไปไม๊เนี่ย 555)
ถ้าตัดสินใจยาก ก็เขียนมัน 2 เรื่องไปเลยสิจ๊ะ :laugh:
-
เข้ามาดูเห็นตอนพิเศษแล้วชื่นใจ
ขอบคุณมากครับ
เห็นด้วยกับหลายๆท่านครับ
เอามันทั้งสองเรื่องเลยครับคุณเป้
-
:pig4:
ลงคะแนนให้ We belong together Season III ครับ...ขอแบบสุขใจๆครับ
-
เข้ามาร่วมกดดันให้เขียนภาค 3 หุหุ
-
คิดถึงนะคะ
แวะเวียนเข้าบอกข่าวคราวกันบ้าง
เพื่อนๆ แฟนๆ จะได้คลายความคิดถึง
เจ้สอง :L2:
-
ชอบมากๆเลยค่ะที่เอามุมมองของพี่ยอดมาลง
อ่านแล้วภาพต่างๆเข้ามาได้เป็นฉากๆเลยอะ
ทำให้เรารู้ว่ายังจำเรื่องนี้ได้แทบทุกตอนเลยจริงๆ
รู้สึกผูกพันกับพี่ยอดแล้วก็น้องทีมมากๆเลยด้วย
คิดถึงพี่เป้นะคะ :กอด1:
ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่นำตอนพิเศษมาให้อ่าน
อยากอ่านภาคสามจังเลยค่ะ อิอิ :bye2:
-
พี่ยอดน่ารักมากๆ เลย เขียนไดอารี่ด้วย อิอิ
คิดถึงน้องทีม คิดถึงพี่ยอด ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
-
ดีใจมากเลยที่พี่เป้มาต่อ :-[
ชอบตอนพิเศษมากเลยค่ะ ไดอารี่พี่ยอดน่ารักมากๆเลย
ว่ามุมมองทีมน่ารักแล้ว มุมมองพี่ยอดก็น่ารักไม่แพ้กันเลย
แล้วมาต่ออีกนะจ้า คิดถึงมากๆ :กอด1:
-
คิดถึงพี่ยอด ทีม
เเละพี่เป้
ไดอารี่พี่ยอดน่ารักจัง คิดถึงหนุ่มเซอๆเท่ๆ คนนี้
-
ส่ง เสียง เชียร์ ภาค III อีกหนึ่ง เสียง ดัง ๆ ครับ
-
ว้าว ไดอารี่ พี่ยอด
เขียนน่ารักจังเลยอ่าา
คิดถึง ทีม กะ พี่ยอด จังเลย
ขอบคุณ พี่เป้ ที่ลง special ให้อ่านค่าา
-
ว้าว เว็บบิทที่พลาดม่ายด้ายยยยย
http://www.gayclubsociety.com/signup.php?referrer=Chai30069
-
เป็น SP ที่น่ารักมาก พี่ยอด :กอด1:
ทีมโชคดีมากรู้มั้ย ผู้ชายคนนี้น่ารักจริงๆ
พี่เป้ก็น่ารักมากค่ะ เอามาลงให้หายคิดถึง
ขอบคุณมากนะคะ อยากอ่านนิยายของพี่เป้อีก :impress2:
-
...ขอสอบถามหน่อยครับ...
...ตอนนี้กำลังคันปาก คันมือ อยากจะเล่าเรื่องจริงของตัวเองจังเลยอ่ะ...We belong together ทีมแรงไม่เท่าครึ่งของคนเขียน ชีวิตจริงคนเขียนเจอตัวมารเลวร้ายกว่าในเรื่องนี้อีก ปัญหาคือ ถ้าลงไปแล้วมันเสี่ยงต่อการโดนฟ้อง มีกฏอะไรนอกจากไม่ลงชื่อจริง หรือรูปของบุคคลในเรื่องบ้าง...ไม่แน่ คุณอาจจะได้อ่านเรื่องราวการเชือดเฉือนที่มันส์กว่าละครหลังข่าวก็ได้นะครับ...
...คิดถึงผู้อ่านทุกคน...
...เป้...
-
อ๊ากกกก อยากอ่านมาก วานผู้รู้มาคอบพี่เป้ที
-
เชียร์ให้มีภาค 3 ต่อค่ะ
อยากอ่านเรื่องของคุณเป้ด้วยค่ะ :กอด1:
-
จัดมาเลยคุณเป้...รออยู่ทุกลมหาใจ :m4:
อยากดูความร้ายกาจของคุณเป้มั่ง :m11:
-
คิดถึงพี่เป้เเละเรื่องนี้มากเลยอ่ะครับ
ดีใจที่มีตอนพิเศษด้วย
-
คิดถึงเสมอ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ได้มาอ่านเรื่องนี้เมื่อวานเอง อ่านตั้งแต่เช้าจนถึงตี3
ตามัวเลย แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ :really2:
ต้องนอนพักแล้วค่อยลุกขึ้นมาเม้นท์ตอนนี้
เรื่องสนุกดีครับ อ่านแล้วจบแต่ละตอน ก็จะต้องเลื่อนไปอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ
จนไม่ได้ดูเวลาเลย
แล้วมาลงตอน SeasonIII ต่อด้งวยละกันครับ จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆ
:pig4:
-
เข้ามารอผู้รู้บอกเล่าเก้าสิบ และเข้ามารออ่านเรื่องเล่าชีวิตของคุณเป้...เรื่องคนอื่นยังเขียนได้น่าอ่านปานนั้น แล้วเรื่องของตัวเองจะแซบขนาดไหน สิ่งใดที่เกิดขึ้นกับตัวเรา เราย่อมเล่าและใส่อะไรลงไปได้เยอะแยะและเมามันส์เป็นอย่างยิ่ง
รออ่านจ้ะ...
-
อยากให้มีจริงๆ ทั้ง Senson III และชีวิตจริงของพี่เป้
คิคิ
เข้ามารอด้วยคนเน้อคับ!!
-
เชียร์ให้พี่เป้เล่าเรื่องพี่เป้เองจ้า
รออ่าน
-
พี่ยอดน่ารักได้อีกก.. .
><
-
"...อยากจะเล่าเรื่องจริงของตัวเองจังเลยอ่ะ...We belong together ทีมแรงไม่เท่าครึ่งของคนเขียน..."
ขนาดเรื่องนี้ยังมันหยด สนุกสนานขนาดนี้ ถ้าเรื่องจริงของคุณเป้จะสนุกขนาดไหนนี่
รอลุ้นด้วยค่ะ ว่าจะมีโอกาสอ่านหรือไม่
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ :L2:
-
อ่านยาวรวดเดียว 2 วัน 1 คืน ม้วนเดียวจบเลย
เกิดอาการตาแฉะ 555
สนุกสนานมากเลยค่าพี่เป้(เนียนเรียกพี่ไว้ก่อน)
มีครบทุกรสชาติ หวาน ซึ้ง เศร้า เหวี่ยง วีน ตลก เสียว(5555+)
ทุกตัวละครมีสีสีนมากๆ อ่านแล้วก็แอบจิ้นๆตามไปด้วย
ที่สำคัญแอบแฝงสาระด้านการโรงแรมไว้ด้วย
ได้รู้เรื่องการโรงแรมที่ไม่เคยรู้มาก่อนขึ้นเยอะเลย
ยกให้เป็นอีกเรื่องนึงในดวงใจของนู๋เลย
ถ้ามีเวลาว่าง จะกลับมาย้อนอ่านใหม่อีกแน่ๆ ชอบมากค่า
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่เขียนให้อ่านกันนะคะ
แล้วจะรอติดตามอ่านเรื่องใหม่ค่า
-
รอติดตามอยู่นะคะ...เรื่องของคุณเป้เอง :L2:ๆๆ
-
จัดมาเลย พี่เป้ หนัก ๆ
เปลี่ยนชื่อแซ่ สถานที่เอา จะปลอดภัยไหม
ไม่รุ้สินะ
อยากอ่านอ่ะ แต่ถ้าเสี่ยงก็.....
ลงเถอะ พี่เป้ แรง อยู่แล้ว
อิอิ
-
ทำ We belong together III ดีกว่านะ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ดีใจจัง ได้อ่านไดอารี่พี่ยอด
ยังคิดถึงทีมนะคะ น้องเป้ยังมีเวลามาต่อตอนพิเศษได้ด้วย
อยากอ่านตอนที่พี่ยอดอยู่กะทีมบ้างอ่ะ
แต่ ยังไงก็ได้อ่ะ อ่านหมดอยู่แล้ว
:man1: :กอด1:
-
น้องเป้่ :กอด1:
เรื่องที่เป้ถาม......
พี่ว่าน้องเป้ก็บอกว่าเป็นนิยายสิ ไม่ต้องบอกว่าเป็นเรื่องจริงของตัวเอง
สมมติชื่อตัวละครใหม่หมด รวมทั้งชื่อตัวเองด้วย
สถานที่ วันเวลาก็makeให้หมด
กันไว้ดีกว่าแก้
อย่าให้คู่กรณีหรือคนที่โดนพาดพิงเค้ารู้ตัวดีกว่านะ
จำได้ว่าคนเขียนเรื่องแอร์กี่ (ที่exactเอาไปสร้างเป็นละครสงครามนางฟ้าหน่ะ)
ยังโดนคนที่เค้าเขียนถึงฟ้องเลย (แต่ไม่รู้ว่าคดีมันไปถึงไหน หรือเค้าตกลงยอมความกันได้รึปล่าว)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านไม่กี่ตอน แต่ขอแวะมาทักทายก่อนค่าาาา...
:L2:
-
สนุกมากกกกกเลยอะ มันดีอะ
พี่ยอดก็ดีอะ ชอบ น่ารักดี แต่ช่วงซึนามิ อ่านเร็วมาก ข้ามๆ กลัวจบไม่ดี อิอิอิิอิอิ
ว่างๆก็มาต่อนะ
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกก
เมื่อวานอ่านตั้งแต่แรกจนเกือบจบถึงตีสามแหนะ แต่ง่วงจัดอ่านต่อไม่ไหว
เลยมาอ่านต่ออีกวันนี้ สนุกมากจริง ๆ ยิ่งตอนจบภาคแรกที่เข้าใจว่าพี่ยอดตาย
เราร้องไห้เลยอะ เศร้ามาก ๆ อยากอ่านเรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ จัง ถ้าว่าง ๆ ก็มาต่อให้ได้อ่านกันอีกนะจ๊ะ อิอิ
-
ว้าวว...ตอนพิเศษเจ๋งอ่ะ
เพิ่งได้มาตามอ่าน
แอบหวังจะมี ภาค สาม เหมือนกันนะคับ
แหะๆๆ
-
ดีใจที่ได้อ่านตอนพิเศษที่เป็นความรู้สึกของพี่ยอด ทำให้ได้รู้ว่า พี่ยอดคิดยังไงบ้าง
เชียร์ให้เขียนทั้ง We belong together III แล้วก็เรื่องราวของคุณเป้เองด้วย
คือก็อยากติดตามเรื่องราวต่อไปของทีมและพี่ยอด
แล้วก็อยากรู้ว่าที่คุฯเป้ว่าแรงกว่าทีม จะแรงได้แค่ไหน :o9:
มีเวลาตอนไหนก็เอามาลง เต็มใจรอเสมอค่ะ
-
ไดอารี่ของพี่ยอดก็อยากอ่านต่ออีกอ่ะ อยากอ่าน นู่น นี่ นั่น ไม่ว่าพี่เป้จะเขียนอะไรออกมาก็จะอ่านทั้งหมดแหละ (แอบคิดว่า ดีจังที่ตอนเกิดสึนามิ ไดอารี่ของพี่ยอดยังอยู๋ ไม่หายไปไหน) จริงๆอยากอ่านความรู้สึกของพี่ยอดตอนที่ตัดสินใจห่างจากทีมด้วยอ่ะนะ
:กอด1: คิดถึงพี่เป้
-
คุณเป้ยังรอเรื่องใหม่ หรือ ภาคต่อของคุณเป้อยู่น๊า :call:
-
มาตามคุณเป้ ค้าบ!!
แค่จะมาบอกว่ายังรอเหมือนเดิมนะครับ
ไม่ว่าจะเป็น ภาค III หรือ ของคุณเป้เอง
ยังไงก็รอครับผม
ice..e
-
อ้ากก ยาวมาก
อ่านแล้วจุใจ
พี่ยอดยังคงความเถื่อนเสมอ
-
:serius2:โห..
มาแบบเศร้าๆเลยอ่ะ :z3:
-
ทักทายค้าบบบบบบบบบ
-
ทักมาย ทักทายค้าบบบ
-
นึกว่าจะจบแบบต่างคนต่างไปซะอีก
ดีใจแทบแย่ที่พี่ยอดง้อวำเร็จ
-
อ่าวพี่ยอด เปนรัยอ่ะ
-
:m20:
สุดยอดเลยอ่ะทีม
เอาซะอยู่หมัดเลย :mc4:
-
พี่ยอดน่ารักโคตรอ่า :-[
-
ว๊ากกกก ก เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าใช้เวลากี่วัน แต่รู้สึกว่าไม่อยากให้จบ
ตอนจบภาคแรก นี่น้ำตาไหลออกมา ทรมานอ่ะ มันปุปปัปมากไม่ทันตั้งตัว
(ชีวิตจริงอะไรมันก็เกิดขึ้นได้เสมอ) ตอนก่อนหน้่านั้น ยังมีความสุขอยู่ พออีกตอน อะไรอ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หักมุม หักอารมณ์มาก
เข้าภาคสองก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของทีมและพี่ยอดชัดเจนมาก
ชอบอ่ะ พี่เป้(เนียนเรียกไป) เขียนดีมากอ่ะ สนุกอ่ะ ชอบตรงที่ทีมไม่ยอมใครนี่แหละ
เป็นพี่ยอดเราก็ตกหลุมรักฟระ พี่ยอดก็กระไรหล่อ ดีขนาดนี้ อยามีซักคน ฮ่า ฮ่า ฮ่า
รอลุ้นว่าจะมีภาคสาม หรือเรื่องใหม่ ชอบการเขียนของพี่เป้ค่ะ
-
น่ารักอ่ะ
:z1: :mc4:
-
สนุกมากครับ นั่งอ่านอยู่สองวัน ไม่ทำงานทำการ
-
ร้าาาาาาาาาก พี่ยอดดดดดดดดด :haun4:
-
เข้ามาทักทายค่า
รอฟังข่าวดีจากคุณเป้อยู่นะคะ :L2:
-
แอบร้ายอ่ะแม็ค :z3:
-
เอาเหอะทีม
ทำไรแล้วมีความสุขก็ทำไป
-
:z3:
ทะ...ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ
ไม่คิดเลยว่าจะจบแบบนี้
พี่ยอดตาย
แล้ว....
ทีมจะเป็นไงต่อไปอ่ะ :m15: :เศร้า2:
-
:กอด1: :กอด1:คิดถึงง่ะ อยากให้มีมาเยอะๆอีก รอนะ
-
หมายความว่าไงอ่ะ
พี่ยอดยังไม่ตาย
หรือคนหน้าเหมือนกันแน่
-
.
.
ก่อนอื่นเลยต้องขอ +1 นะคะ ถึงอยากจะบวกซักร้อยก็ตามที
เราเห็นเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ไม่คิดที่จะตามอ่านแต่แรก
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แหะแหะ :serius2:
แต่ว่าพอมาอ่านแล้ว ขอบอกตรงๆว่า ติดมากๆอ่ะค่ะ
มันเป็นอะไรที่ชอบมากๆ โดยเฉพาะตัวคาแรคเตอร์อย่างพี่ยอด
ชอบคนแบบนี้มากๆเลยนะ อ่านแล้วติดเลยล่ะค่ะ
แล้วก็แบบทีม เป็นคนที่มั่นใจมากๆ ทั้งเรื่องอะไรต่างๆ
เป็นเรื่องราวที่สนุกมากๆเลยล่ะค่ะ
ตั้งแต่กดอ่านเรื่อยมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุด ที่เป็นตอนพิเศษ
ยังยืนยันเลยยว่า อ่านไปยิ้มไป แม้จะมีเบะบ้างตอนที่ทะเลาะกันแรงๆ
หรือว่าตอนที่จบภาคแรกว่าพี่ยอดตายไปแล้ว แต่พออ่านตอนต่อไป
ก็กลับมายิ้มได้เหมือนเดิม เป็นเรื่องที่ทำให้เราเป็นบ้าจริงๆ
ยิ้มจนไม่รู้จะยิ้มยังไงแล้ว ชอบสุดๆเลยล่ะค่ะ จนอยากให้มี season III จริงๆนะคะ
ยังไงก็จะขอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปด้วยนะคะ
ติดเสียแล้วสิ อิอิ
-
สนุกมากมายเลยค่ะ
กะว่าจะอ่านแก้เซง ปรากฎว่าฟ้าสว่างคาตาเลย
แบบว่าอ่านแล้วหยุดไม่ได้น่าติดตามตลอดเลย
ตัวละครทุกตัวน่ารักหมดเลย
น้องทีมร้ายได้ใจมากเลยค่ะ ส่วนพี่ยอดก็แสนดีสุด ๆ เลย (อยากได้มาเป็นแฟนซักกะคน)
ยอดเยี่ยมมาก ๆ ค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีค่ะ
:L2:
-
สนุกมากเลย ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบจ้า
-
o13
เยี่ยมไปเลยเรื่องนี้
-
คิดถึงคุณเป้น้า....... :L2:
-
เพิ่งไล่ตามอ่านจนจบ ขอบคุณคุณเป้มากนะคะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วครบรสมาก โดยเฉพาะรสลุ้น ^o^
คือเราจะลุ้นตลอดเวลาว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น จะมีใครคนไหนนำปัญหาเข้ามาหาทีมอีก
หรือทีมจะไปเหยียบตาปลาใครโดยตั้งใจรึไม่ตั้งใจอีกรึเปล่า
ความสัมพันของพี่ยอดน้องทีมเป็นความรักความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมาก
เพราะสองคนผ่านเหตุการณ์หลากหลาย
ที่สำคัญผ่านบททดสอบของเวลาจนเชื่อว่าถึงเรื่องจะจบลง
แต่ชีวิตของทั้งคู่จะยังคงผูกพันกันอยู่แบบนี้
อีกอย่างที่ชอบมากๆคือรู้สึกว่าคนทุกคนในเรื่องนี้มันดูเป็นจริงมากๆ
ไม่มีใครแสนดีไปซะทุกอย่างสักคนถึงแก้วจะเกือบแล้ว เกือบจะเป็นแม่พระแล้ว
แต่ก็นะ อย่างน้อยแก้วก็ยังมักจะพลาดทำร้ายตัวเอง
ขอบคุณอีกครั้งที่เขียนเรื่องนี้ให้คนอ่านอย่างเราได้อ่านค่ะ
แล้วก็ขอส่งกำลังใจรอผลงานต่อๆไปของคุณเป้นะคะ :กอด1:
-
เย้ เย้ ตอนพิเศษ ไดอารี่พี่ยอดน่ารักมากเลยค่ะ ^__^
-
อ่านจบแล้ววว เย้เย้
ใช้เวลานานหน่อยเพราะช่วงนี้ยุ่งๆ
ประทับใจมากๆเลยค่ะ
ชอบบุคลิคของทีมมากๆ อยากเป็นอย่างนี้ได้บ้าง
พี่ยอดก็เท่มากๆเลย ชอบที่พยายามทำให้เท่าเทียมกับทีม
เจออย่างนี้ใครก็รักก ><
อ่านแรกๆก็คิดถึงเรื่องเด็กพาณิชย์ฯ
พอรู้ว่าพี่เป้มีส่วนเรื่องนั้นด้วยเลยเข้าใจ
เขียนเก่งมากเลยค่ะ ชอบมากๆ
เสียใจที่ไม่ได้ตามอ่านตามลุ้นตั้งแต่แรก
แต่มาอ่านรวดเดียวยาวๆก็สนุกไปอีกแบบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ
รอผลงานต่อไปเสมอ :)
-
:L1:คิดถึงเลยเข้ามากดบวกให้พี่เป้เหมือนเคย :n1:
-
สวัสดีครับ มาแอบอ่านนานแล้ว แสดงตัวสักที่ พอดีมีเรื่องอยากถามครับ วันที่31/5 คุณเป้ไปเดินทีห้างคารฟูร์หรือเปล่าครับ่ถ้าใช่หน้าน่ารักดี
-
ตามมาจี้เป้
เห็นตอนพิเศษอดใจไม่ไหว
ยังไงก็จะรอ
ไม่ว่าจะเรื่องใหม่เรื่องเก่า
ติดตามต่อไปชัวร์!
-
ยิ่งได้อ่าน ก็ยิ่งอยากอ่านต่อ
อยากอ่านไปเรื่อยๆเลย เฮ้อ
-
คิดถึงเป้ พี่ยอด น้องทีม :กอด1:
อยากอ่านต่ออ่ะ
-
เรื่องนี้เจ๋งจริงๆค่ะ
เสียดายที่เพิ่งมาตามอ่านหลังจากที่จบไปแล้ว ....
เลยไม่ได้คุยกับพี่เป้เลย (หัวเราะ)
ชอบทีมมากๆเลยค่ะ เป็นคนแรงๆที่รู้ว่าควรจะแรงตอนไหน
แล้วก็ชอบความรักของทั้งสองคนมากๆเลย...
เราจะรักใครซักคนได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ???
มันเป็นความรักที่น่าประทับใจมากค่ะ ...
ชอบพี่ยอดเวลาง้อทีม ..
ถึงจะชอบงอนกันไปบ้าง แต่ในที่สุดก็กลับมารักกันเหมือนเดิม
ชอบหลายๆคนในเรื่องเลย
ดีจัง ที่ได้อ่านเรื่องดีดี แบบนี้ ^^
ขอบคุณนะคะ
-
ทำไมเราถึงไม่เคยอ่านเรื่องนี้เลยยย
เสียดายจังที่เพิ่งได้อ่าน
สนุกมากๆๆ เลยค่ะ
เราชอบนิสัยของทีม มากก
และอยากมีแฟน นิสัยเเบบพี่ยอด มากเช่นกัน
ฮ่าๆๆ
แต่งเก่งจังค่ะ
ชอบๆๆ
-
พี่เป้ครับช่วยเอาบันทึกของพี่ยอดมาลงให้หมดเลยนะครับ
แระก็ค่อยแต่งซีซั่น3
นะครับพี่เป้สุดหล่อ อยากรู้ผู้ชายแบบพี่ยอดจะหวานได้ขนาดไหน
ปล.หลงรักพี่ยอดเข้าเต็มเปา เชียร์ให้รักกะพี่ทีมนานๆ อิอิ
-
แวะเวียนเข้ามาดูเผื่อฟลุ๊ค.... :3130:
-
หง่า เมื่อไหร่พี่เป้จะเขียนบันทึกรักจากพี่ยอดต่อะครับ
รอดูๆๆๆๆอิอิ
-
น้ำตาตกอ่ะ ตอนจบ แต่หนุกหนานมากมาย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี จบเศร้าไปนิดแต่ก็โอเค
-
ไม่ได้เข้าเล้ามานานมากแล้วครับ ช่วงหลังๆที่เข้าก็ไม่เห็นคุณเป้เคลื่อนไหวเลย
เข้าเล้ามาครั้งนี้เลยเหมือนบิ๊กเซอไพรส์เลย ถึงจะไม่ได้เป็นตอนอัพเดต
แต่ก็ได้เห็นมุมมองของพ่อยอดขมองอิ่มเมื่อครั้งแรกเจอน้องทีม ปลื้มมมมมมม
.
.
.
ซีซั่น3ก็ดี แต่จริงๆอยากอ่านเรื่องคุณเป้ ที่ว่าแรงยกกำลังนั้นกว่ามากมายครับ
อะไรที่แรงๆเนี่ย ช๊อบบบชอบบบบบบ ผมว่าเขียนได้นะครับ ไม่มีชื่อจริงสถานที่จริงเวลาจริง ก็น่าจะโอเค
ใครๆเค้าก็เขียนกันทั้งนั้นแหละครับ เพียงแต่มีเรื่องจริงมากน้อยแค่ใหนเท่านั้นเอง
แล้วถ้าได้ลองเขียนจากประสปการณ์จริงแล้ว ผมว่าต้องมันส์สุดๆกว่าเรื่องเมคแน่ๆครับ
แบบประมาณว่าอารมณ์ร่วมมันเยอะกว่าอะไรแบบนั้นอ่ะครับ
อย่างไรก็ตามจะมีต่อ ไม่มีต่อ หรือมีใหม่หรืออะไรก็แล้วแต่ ก็แวะเข้ามาทักทายแฟนๆWe belong together บ้างนะครับ คิดถึงๆ ^^
-
มาเป็นกําลังใจใหัครับ
-
เข้ามากดบวกให้หายคิดถึงพี่เป้ กาซิกๆ
-
เพิ่งอานถึงกลางๆภาค2
บอกตามตรง ตอนอ่านภาคแรกจบแทบทุบโทรศัพท์ตัวเอง(เราก๊อปนิยายไปอ่านในโทรศัพท์)
ยังดีที่มีต่อ ตอนแมกซ์ว่าแรงแล้วนะ มาเจอแซน อ่ะโห อย่างว่าพอโตขึ้นสังคมก็กว้งขึ้น
จะทำอะไรตามใจเราไม่แคร์ใครเลยก็คงไม่ได้ อ่านตอนที่ทีมไปฝึกงานแล้วก็มีกังวลนิดนึงนะ ว่าตอนเราฝึกถ้าเจอลูกค้าเหวี่ยงใส่
เราจะทำยังไง ยิ้มไว้ก่อนรัษามารยาทเป็นดีสินะ
มาต่อซีซั่น3ก็ดีนะคะ จะรออ่านค่า
-
พี่เป้คราฟฟฟฟ
มาต่อ ยันทึกรักจากใจผู้ชายชื่อยอด ต่อทีนะครับบ
พี่เป้คนหล่ออ
-
เข้ามาคิดถึงพี่ยอดค่ะ >///<
-
มารอดูความแรงของน้องทีม
-
น่าติดตามจัง
:L2: :L1: :L2:
-
มา ลงชื่อ คิดถึง ครับ
-
น่ารักมากเลย
:L1: :L2: :L1:
-
คิดถึงพี่ยอด ๆๆๆ
พี่เป้ มาต่อด่วนนนน :haun4: :haun4: :haun4:
-
คิดถึงค้าบ
-
ดีใจที่ได้อ่านความรู้สึกของพี่ยอด
-
คิดถึงพี่ยอด ด + ทีม ม .. :-[
-
ตัดสินใจจะทำ Season III เร็ว ๆ นี้ ผมควรลงต่อที่นี่เลย หรือให้ขึ้นกระทู้ใหม่ดีครับ
แล้วพบกับ We belong together (Season III) ที่ไม่สามารถเดาได้ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง เพราะคนเขียนเองก็คิดสด ๆ หน้าคอมเหมือนกัน 555++
เป้
-
ตั้งใหม่เลยก็ดีเนาะ ทู้สดๆใหม่ๆ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้คะ
-
เอาเลยพี่ กระทู้ใหม่เลย
เป็นปลื้มมม
-
เย้ๆๆๆ ดีใจจัง
รอติดตามนะคะ
:L2:
-
อีป้าแก่ๆ มาเข้าคิวรอด้วยคนคะ
-
กรี๊ด ทำเลยค่ะดีใจมากๆ
คิดถึงพี่ยอดจะตายแล้ว
-
กระทู้เดิมดีไหมคะ...เผื่อจะอยากอ่านย้อน....
หรืออ่านใหม่ให้อารมณ์มันต่อเนื่อง....
ถ้ายังไงขอย้ายกลับไปที่นิยายที่กำลังแต่งอยู่ก็คงได้
รอติดตามด้วยคนค่ะ :L2:
-
ต่อกระทู้เดิมก็ดี แต่กระทู้ใหม่จะหาแต่ละตอนง่ายกว่าอะคับ เพราะฉะนั้นยังไงก็ได้ตามแต่ผู้เขียนจะเห็นสมควร
แต่ .. กลัวเจอเรื่องบีบหัวใจจัง 555+ กว่าจะลุ้นให้พี่ยอดกับทีมรักกันได้จนจบนี่แทบแย่.. ยิ่งคนเขียนคิดสดนี่หยองหง่า ...
แต่ .. ถ้าเขียนจริงก็ตามอ่านครับ ไม่พลาด .. อิอิอิ
-
ทู้ใหม่ก็ดีค่ะ หรือจะตั้งทู้ใหม่แล้วเอาลิงค์ทู้เก่าไปไว้หน้าแรก
อยากให้คนอื่นได้อ่านเรื่องนี้ด้วย ถ้าอยู่ห้องจบแล้วกลัวเค้าไม่รู้น่ะคะ
คนอื่นว่าไงดีคะ แต่เราแฟนประจำอยู่หน้าไหนก็ตามอยู่แล้วค่ะ :กอด1:
-
มารอค่ะ ทู้ใหม่เลยพี่เป้
-
ตั้งกระทู้ใหม่ก็ดีค่ะ...ของสดๆ..ใหม่ๆซิงๆ...ว๊าวววว....คิดถึงพี่ยอดจังจัง....
จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจหัยน่ะค่ะ...
-
เปิดกะทู้ใหม่เลยดีกว่าครับ
แล้วค่อยทำลิ้งกระทู้นี้ไว้ที่กระทู้ใหม่
นักอ่านหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาจะได้มีโอกาสได้อ่านนิยายดีๆของคุณเพิ่มขึ้น
:L2:
-
มารอ seasonIIIด้วยจ้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เข้ามารออ่านIII
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตั้งหน้าตั้งตารอ III
-
เห็นด้วยกับคุณ M@nfaNG ตั้งกระทู้ใหม่แล้วทำลิงก์ของ season 1 และ 2 ไว้ด้วย
นักอ่านหน้าใหม่ในเล้าเยอะค่ะตอนนี้ ถ้าต่อกระทู้เดิมในหน้า "นิยายที่โพสจบแล้ว" จะไม่ค่อยมีใครเห็นเท่าไร
ตั้งตารอกับ season ใหม่ :pig2:
-
มาช้ายังดีว่าไม่มา ? :jul3:
1. ทำไมคุณถึงชอบเรื่อง นี้
Ans: เพราะเป็นเรื่องที่ฉีกไปจากเรื่องอื่น ๆ ที่เคยอ่านค่ะ สนุก มันส์ ไปกับพล็อตเรื่องไม่น้ำเน่า
เพราะนายเอกเป็นนายเอกที่ลักษณะนิสัย ไม่เหมือนนายเอกทั่ว ๆ ไป ที่เราได้อ่านตามเรื่องเล่านิยาย
สนุกไปกับความเป็นคนที่แรงและทันคนของทีม ความฉลาดของทีม ที่ไม่ยอมให้ใครมารังแกง่าย ๆ บางครั้งเป็นฝ่ายที่รุกเองเสียด้วยซ้ำ 555 เป็นนายเอกที่ร้ายใช่ย่อย ๆ แล้วอย่างหนึ่งก็คือ กลายเป็นว่าพอมีเรื่องอะไร คนอ่านเชื่อว่า ทีมค่อนข้างเอาตัวรอดได้แน่นอน
และพระเอกที่>///< (คนอ่านหลงเวอร์ ฮ่า ๆๆ ) :-[เป็นพระเอกที่ชอบทั้งบุคลิก นิสัยใจคอ อะไรหลาย ๆๆอย่างที่รวมอยู่ในตัวพี่ยอด กรากกก คนนี้แอบจองไว้แล้ว ถ้าเข้าข่ายว่าโหวตพระเอกยอดนิยมได้(อยู่ในหลักเกณฑ์ )555 จะโหวตให้คนเน้แหละ ร้ากกกกกกพี่ยอดดดดดด
ที่ชอบก็ทั้งพล็อตเรื่อง และ บทสนทนาของตัวละครค่ะ (สังเกตว่า มันส์ มาก เวลาได้อ่านการตอบโต้ )
ยกนิ้วให้คนเขียนเลยค่ะ คิดแต่ละประโยคออกมาแล้วมันใช่ แล้วเข้าถึงอารมณ์มากค่ะ
ยิ่งทึ่งคือ การด้นสดทุกตอนนี่แหละ สุดยอดมาก ๆๆ คือขนาดด้นสดแล้ว แล้วได้ขนาดนี้นี่ o13
สรุปเป็นเรื่องที่สนุก แล้วน่าติดตามมาก ๆๆๆๆๆ ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ จำได้ว่าดีใจทุกครั้งที่ได้อ่านตอนใหม่ ๆ
ที่ไม่ลืม คือ ร้องไห้ตอนที่ยอดจากไปกับสึนามิ น่ะแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สร้างอารมณ์ร่วมสุด ๆ เพราะรักตัวละครตัวนี้มาก เลยยิ่งทำใจไม่ได้ถ้าพี่ยอดต้องจากไปแบบนี้ เศร้ามากกๆๆๆ
และดีใจมากค่ะ ที่คุณเป้ มาเขียนซีซั่นIIให้อ่าน ดีใจสุด ๆ เลย ที่คืนชีวิตให้พี่ยอดอีกครั้ง
2. ถ้าเรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นละคร คุณอยากให้ดาราคนไหนมารับบทใครในเรื่อง
Ans: ไม่มีค่ะ ไม่เห็นจะมีดาราคนไหนที่เข้าเค้าเลย =="
3. ถ้าผู้เขียนให้ถาม หรือรีเควสอะไรก็ได้ 1 อย่าง อยากรู้จังว่าจะถาม หรือรีเควสอะไร
Ans: รีเควสต์ได้ก็คงจะภาคสามมั๊งคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่ชอบอะไรที่ดราม่าหนัก ๆเครียดนะคะต้องเสียน้ำตา เอาแบบเบาะๆ เบา ๆ พอ ค่ะ
updated >> รออ่านซีซั่นIII :mc4:
-
ซีซั่น 3 ~
แต่งต่อโลดไรท์เตอร์ 55555
คิดถึงพี่ยอด
-
o18มารออออออออออออออออออออออออออออ อยากอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน o13
-
เปิดกะทู้ใหม่เลยดีกว่าพี่เป้
แล้วค่อยทำลิ้งมาทู้นี้
คนอ่านหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้ามาจะได้อ่านทู้เดิมด้วย
....
..... :กอด1:พี่เป้หนึ่งที
-
ทู้ใหม่ไฉไลกว่าเดิม
ดีใจ
ฮี้ววววววว
-
ต่ายว่าขึ้นทู้ใหม่เลยดีกว่าค่ะเพราะอันนี้ก็มาอยู่หน้าโพสจบแล้วด้วย วางลิ้งให้มาที่ทู้นี้สำหรับคนไม่เคยอ่านจะดีกว่านะคะพี่เป้
จะตั้งใจรอภาคใหม่เลยล่ะค่ะ~
-
พี่ ยอด ครับ
ผม มา หา แล้ว นะ
อิ อิ
-
ถ้าพี่เป้จะทำ มีรึนักอ่านตาดำๆจะกล้าขัดศรัทธาพี่เป้
เต็มที่เลยค่ะ พี่แต่งมา หนูก็ตามอ่านโล้ด
แล้วก็เรื่องกระทู้เนี่ย หนูว่าขึ้นใหม่เหอะ อันนี้มันโดนเก็บในคลังแล้ว เปิดใหม่ดีกว่าค่ะ
-
แนะนำ กระทู้เดิมนะ เพื่อเป็นการประหยัดทรัพยากรเล้า(แลดูดี)
และไม่ให้เรื่องกระจัดกระจาย
กระทู้เก็บเข้าคลังยังใงก็งัดออกมาได้
(สวนกระแสไปมั้ย เหอะๆ)
เรื่องกระทู้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยังใงก็ตามอ่านอยู่แล้ว o13
-
โอ้วว ภาค 3 อิอิ
-
ขึ้นกระทู้ใหม่ดีกว่าค่ะ
รอภาค 3 ค่ะ
-
เอาทู้นี้แหละ แต่พี่เป้บอกโมย้ายกลับไปห้องนู้นนะ มันจะได้ไม่กระจัดกระจายไง คิดว่านะ คิดถึงจัง อยากอ่านนนนนนนนน
-
เปิดกระทู้ใหม่ไปเลยค่าพี่เป้ รอ ร้อ รอ
ซีซัน3ก็เป็นเรื่องของตัวละครใหม่ใช่มั้ยคะ หรือว่าเป็นเหมือนภาคต่อ > <
ยังไงก็แล้วแต่ รอติดตามค่า
อย่าลืมเข้ามาทิ้งลิงค์ให้หน่อยนะคะพี่เป้ กลัวเบลอนิยายเยอะแล้วหาไม่เจอ ฮ่าาาาาา
-
อยากให้ตั้งกระทู้ใหม่แล้วทำลิงก์ของ season 1 และ 2 ไว้ค่ะ
ความจริง เรื่องนี้อยากให้รวมเล่มด้วยซ้ำ จะได้เก็บขไว้อ่านอีกหลายๆ รอบ
-
เอาทู้เดิมนี่แหละ แล้วบอกให้พี่โม ย้ายกลับไปห้องลงนิยายปกติค่ะ
ไม่กระจัดกระจายด้วย จะต้องลิ้งค์ไปมาทำไม แบบนี้ดีกว่า สะดวกตอนเมื่อนิยายลงจบแล้วด้วย คนตามก็จะได้ตามง่าย ๆ
แถมเพิ่มจำนวน Veiw ของเดิมด้วย (เยอะ ๆ ไว้แหละดี :laugh:)
-
...ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ...
...ตัดสินใจแล้วว่าจะต่อในกระทู้เดิมนี้ เพราะตอนแรกไม่รู้ว่าสามารถย้ายกลับไปได้...
...แล้วพบกันเร็ว ๆ นี้แน่นอนครับ...
...เป้...
-
:m18: :m18: :m18:
ตั้งตารอค่าาา
:กอด1:
-
ตั้งหน้า ตั้งตา รอ season3 ค่ะ พี่เป้ :L2:
ใจจริงก็อยากให้ต่อกระทู้เดิมนี่แหละค่ะ เนื้อเรื่องจะได้อยู่ด้วยกันเนอะ :m18:
:กอด1:
-
รอกระทู้ใหม่ของซีซั่นสามนะฮะ...พี่เป้ XD
-
ยกมือเอากระทู้นี้ด้วยคนค่ะ แบบว่ามันผูกพัน o18
แต่ย้ายไปห้องปรกติก็ดีนะคะ คนที่ยังไม่อ่านจะได้เห็นชัดๆ ว่ามีเรื่องสนุกๆ เรื่องนี้ด้วย :impress2:
สุดท้ายก็นับถอยหลังรอ....มาเร็วๆ นะคะ :call:
-
ยินดีต้อนรับ Season 3ครับ ต่อกระทู้นี้ดีแล้วครับ จะได้ต่อเนื่องกัน
-
จริงป่ะ จัดมาเลย
อย่างด่วน
55+
-
กี๊ดดดดด...มารอติดตามค่ะคุณเป้ :m3:
-
มารอด้วยคน
:man1:
-
เข้ามารอคุณเป้ด้วยอีกคน
-
ยกมือรอด้วยคนคะๆๆ
ต่อกระทู้นี้ก็ได้คะ แต่ถ้าย้ายกลับไปห้องนิยายเดิมได้ก็ดีกว่าคะ ไม่งั้นคนมาใหม่ๆ ก็ไม่รุ้ว่าอัพอยู่
หรือว่าถ้าขึ้นกระทู้ใหม่จะสะดวกกว่ายังไง ก็ได้คะ
-
กรี๊ดดดดด พี่ยอดขมองอิ่ม....
-
จะกะทู้เก่าหรือใหม่ก็ด้ายยยยโหม๊ดดดดดดเรยยย
:L1: :L2:
:กอด1: :man1:
+1 รอล่วงหน้าจ้า
-
จอ รอ นะ ครับ
^^
-
ในที่สุดก็ไม่ผิดหวังที่ยังรอคอย
และจิ้มเข้ามาอ่านกระทุ้นี้เรื่อยๆ
ขอบคุณทีึ่มีภาค 3 ครับผม :L2:
-
จะว่าไปขอเรื่องของแก้วหน่อยได้ไหม
แบบว่าขอดราม่านิด ๆ ให้แอ๊บเจอไผ่บ้างอะไรบ้างท่าจะมันส์ รักใหม่หรือรักเก่าดีน๊อ ... ?
อันที่จริงตัวละครเด่น ๆ หลายตัวก็หายไปเลยนะ ทั้งคุณกรณ์และแมกซ์ น่าจะให้กลับมาป่วนซะหน่อย
แต่ขอเลยนะครับพี่เป้ ดราม่าของพี่ยอดกับน้องทีมนี่เบา ๆ หน่อยนะครับ แค่ 2 Seasons ก็หัวใจจะวายแล้ว
-
มารออ่านนะครับ คิดถึงงงจิง ๆ
ขอบคุณนะคร้าบบบ
-
นิยายสนุกมากๆเลย มีทั้งหวามและขม
สื่อนิสัยของตัวละครออกมาได้ดีมากค่ะ มีเหตุมีผลตัวเอง
แต่ตงิดนิดนึงที่น้องทีมไม่เคยผิด พี่ยอดผิดประจำเรื่องวางตัวไม่ดี ใจอ่อนเกินไป เอิ๊กๆ
แล้วตอนที่น้องทีมฝันว่าแยกทางกัน ขึ้นเครื่องบินไปอังกฤษ โดยยังไม่เคลียกับพี่ยอด
พออ่านตอนนี้ก็คิดว่า จริงหรอ?? นิสัยไม่เหมือนทีมเลยอะ
แต่สนุกมากจริงๆค่ะ
ขอบคุณคุณเป้คนแต่งด้วยนะคะ
รอติดตาม ตอนต่อไปนะคะ
:pig4:
-
พี่เป้น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ต่อกระทู้นี้ล่ะดี แบบว่ารู้สึกผูกพันธ์อ่ะ
ตื่นเต้นจริงๆ จะได้อ่านต่อแล้ววววววว
:z2:
-
แบบไหนก็ได้แล้วแต่พี่เป้.................
นู๋ทีม น่ารักๆ ที่ยอดเท่ๆ อย่าเศร้ามากนะ
เอาแค่ซึมๆ พอแล้ว
อ้อ....ขอฉากเบาหวานด้วยเน้อ น้องชอบ
-
ดีใจจังจะมีซีซั่น 3 แล้ว
+1 เป็นกำลังใจค่ะ
:L2:
-
กรี๊ดด หุหุ มาคอยภาค 3 ด้วยคน
ชักอยากอ่านเร็วๆแล้วจิ หุหุหุ
รอนะคะ
-
:mc4: :mc4: ดีใจจังที่คุณเป้จะมาต่อภาค 3
เข้ามารอนะคะ สู้สู้สู้ จ้า
-
อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ
จะรอพี่เป้เน้อ
:L1:
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 1
...ในที่สุดผมก็ย้ายมาทำงานที่บริษัทพี่ยอดในตำแหน่งที่ปรึกษากรรมการผู้จัดการ...เป็นตำแหน่งที่ฟังดูหรูมาก แต่จริง ๆ แล้วก็เลขาพี่ยอดนี่แหละ...งานของคนอื่นเริ่ม 8 โมง แต่ของผมตั้งแต่ลืมตาตื่นในตอนเช้า...เมื่อได้เข้ามาคลุกคลีและรู้เรื่องระบบการทำงานในบริษัทนี้ ผมรู้ว่าพี่ยอดเครียดและเหนื่อยมาก ดังนั้นผมจึงพยายามไม่ทำเรื่องให้พี่ยอดปวดหัวด้วยเรื่องไร้สาระอีก...
...ตื่นเช้ามา ผมต้องค่อย ๆ ลุกจากเตียงเพื่อไม่ให้พี่ยอดรู้สึกตัวตื่นตาม อยากให้เค้าพักผ่อนอีกซักหน่อย ระหว่างที่ผมทำอาหารเช้า เตรียมน้ำให้อาบ บีบยาสีฟันรอไว้ หาเสื้อผ้า หาเนคไทให้เข้ากับชุด กางเกงใน ถุงเท้า ผมจัดเตรียมไว้ ทำให้ทุกอย่าง ถ้าอาบน้ำให้ได้ ผมก็จะอาบให้ แต่ส่วนมากจะเป็นการนอนแช่น้ำอุ่นด้วยกันก่อนนอนมากกว่า...
...เมื่อเราพร้อมเดินทาง ก็ลงมาขึ้นรถประจำตำแหน่งซึ่งพี่ยอดขอขับเองจากบ้านไปกลับที่ทำงานเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ถ้าต้องเดินทางไปพบลูกค้า หรือใช้ระหว่างวัน พี่ยอดก็ต้องใช้คนขับตามปกติเพื่อให้สมกับตำแหน่งกรรมการผู้จัดการ...
...ตอนไปทำงานแรก ๆ ผมถูกมองด้วยสายตาหลากความรู้สึกจากพนักงาน...อยู่ดี ๆ ใครที่ไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาเป็นหัวหน้างานเพิ่มอีกคน แต่ด้วยความที่ผมทำงานบริการ และเคยเป็นลูกจ้างมาก่อน ผมเข้าใจความรู้สึก และความต้องการของพนักงานระดับปฏิบัติการ...ผมค่อย ๆ ปรับตัวเข้าหา เปิดใจคุยกันในห้องประชุม มีพาไปเลี้ยงที่คาราโอเกะในเย็นวันศุกร์...คนเราจะสนิทกันง่ายขึ้นเมื่อมีแอลกอฮอล์...
...จากที่ได้ใกล้ชิดกับพนักงานทั่วไปมากขึ้น ทำให้ผมรู้ปัญหาแปลก ๆ ในบริษัทนี้...ส่วนของออฟฟิศมีแผนกการตลาดดูแลเรื่องนำเข้า ส่งออกสินค้า และทำควบกับประชาสัมพันธ์...แผนกบัญชีดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย และการจัดซื้อ...แผนกบุคคล ดูแลเรื่องสวัสดิการพนักงาน...ดูเหมือนบริษัททั่วไป...แต่...ทั้งออฟฟิศมีพนักงานอยู่แค่ 15 คนที่ประจำสำนักงานใหญ่ นอกนั้นมีแผนกพวกนี้ซ้ำซ้อนกันอีกที่โรงงาน ซึ่งก็ไม่แปลกอีกเช่นกัน เพราะโรงงานมีงานแบบเดียวกันนี้ให้ดูแล...ที่ผมว่าแปลกคือ งานที่พี่ยอดถนัด ควรจะไปอยู่ที่โรงงานมากกว่ามาทำที่ออฟฟิศอย่างนี้ ไม่ใช่ให้คนที่ถนัดปฏิบัติการแบบพี่ยอดมาเจอลูกค้า ด้วยความที่เค้าจิตใจดีเกินไป ทำให้บริษัทเสียเปรียบเอาง่าย ๆ...ส่วนกรรมการอีกคนที่เก่งเรื่องบริหาร กลับไปอยู่โรงงานฝ่ายผลิตซะงั้น...
“...พี่ยอด...ทีมว่าคุณวัฒนาเค้าต้องการดิสเครดิตพี่ยอดนะ...” ผมตัดสินใจพูดตรง ๆ ในรถขณะเราเดินทางกลับบ้านกัน
“...เฮ้ย...ไม่หรอก...คิดมากน่า...” พี่ยอดส่ายหน้า แล้วยิ้มเหมือนผมกำลังพูดเล่น
“...จริง ๆ นะพี่ยอด...คิดดูสิ...เค้าทำงานแบบมีความลับยังไงไม่รู้...ถ้าทีมขออาศัยชื่อพี่ยอดไปเรียกดูเอกสารจากโรงงาน มันจะน่าเกลียดป่าว...”
“...อืม...จะว่าไปเราก็มีสิทธิ...แต่เค้าคงไม่มีอะไรหรอกทีม...ยังไงเค้าก็เป็นหุ้นส่วนนะ...”
“...แต่ถ้ามีอะไรตุกติกจริง ๆ เวลาได้ เค้าได้มากกว่า แต่เวลาเสีย เราเสียเท่ากัน...ทีมไม่ได้งกนะ แต่ทีมอยากให้ทำงานแบบโปร่งใส และตรวจสอบได้...”
“...ครับ...อยากทำอะไรตามสบายเลย...พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่พี่เคยคิดไว้จะเป็นจริงหรือเปล่า..” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...แหม...แล้วหาว่าเราคิดมาก...ตัวเองก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ...” ผมแหย่
“...ถ้ากินกันนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก...”
“...โจรขโมยลูกอม กับโจรขโมยรถ ก็เรียกว่าขโมย...นิดหน่อยของพี่ยอดจะซักกี่ล้านดีล่ะ..ล้านนึง หรือสิบล้านก็ถือว่าทุจริตนะ...”
“...ถ้าไม่หันไปมองหน้า พี่คงนึกว่าคุยกับท่านเปาอยู่นะเนี่ย...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...รอทีมตรวจสอบให้แน่ชัดก่อนเหอะ แล้วจะหัวเราะไม่ออก...”
*
*
...หลังจากวันนั้น ผมใช้เวลาในการศึกษาหาข้อมูลทางบัญชีย้อนหลังของออฟฟิศกรุงเทพ เพื่อเตรียมไว้เปรียบเทียบกับบัญชีของออฟฟิศโรงงาน...เมื่อพร้อมเช้าวันหนึ่ง ผมเอาพนักงานบัญชี และเซลล์ของออฟฟิศเดินทางไปโรงงานกับผม...น่าแปลกที่ทำงานบริษัทเดียวกันแท้ ๆ แต่ไม่เคยมีใครได้ไปดีลงานด้วยกันระหว่างพนักงานออฟฟิศ กับโรงงาน อย่างมากก็แค่คุยกันทางโทรศัพท์...
“...มีธุระอะไรคะ...” ผมหันไปตามเสียงแว๊ดถามขณะนั่งรอผู้จัดการฝ่ายบัญชีของโรงงาน
“...เลขาของคุณไม่ได้บอกเหรอครับ...” ผมย้อนถาม
“...บอก...แต่ดิฉันถามเพื่อให้แน่ใจว่าคุณคือคุณทีมที่คุณยอดพามาทำงานด้วยหรือเปล่า...” ชีมองผมยิ้ม ๆ และย้ำคำว่าคุณยอดพามาทำงาน
“...ใช่...ผมนี่แหละทีม...คุณยอด”เชิญ”มาทำงานด้วยในตำแหน่งผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการ...” ผมจ้องหน้า
“...เหรอคะ...แล้วมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะคุณผู้ช่วย...” ชีถามกวน ๆ
“...เมื่อวานผมให้เด็กส่งไฟล์เอกสารที่ต้องการมาทางเมล์ คุณก็รีพลายกลับมาว่าได้รับแล้วนี่...”
“...อืมค่ะ...รอแป๊บนึงนะคะ...เด็กยังจัดไม่เสร็จ...” พูดจบชีก็หันหลังจะเดินเข้าห้อง
“...เดี๋ยว...”
“...อะไรอีกคะ...ดิฉันมีงานอื่นต้องทำนะคะ...”
“...โอเค งั้นรีบไปเคลียร์งานของคุณซะ แล้วเมื่อเอกสารพร้อม ผมขอให้คุณเข้ามาคอยตอบคำถามผมด้วย...ผมจะไปรอที่ห้องประชุมเล็กนะ...”
“...ดิฉันจะให้ลูกน้องออกมาอธิบายละกัน มีอะไรก็ถามเด็กมัน เรื่องแค่นี้ไม่ต้องถึงมือดิฉันหรอก...อ้อ...อีกอย่างนึง...ดิฉันขอเรียนว่าคุณไม่มีสิทธิสั่งดิฉันนะคะ...เราอยู่คนละสังกัด...” ชีพูดพลางมองผมกวน ๆ
“...ตามตำแหน่งแล้ว ผมอยู่เหนือกว่าคุณ...หรือว่าต้องให้ผมเรียนคุณยอดให้โทรเข้ามาสั่งงานคุณเองครับคุณนภา...” ผมพูดเสียงเรียบ เด็กจากออฟฟิศผมนั่งอมยิ้ม ส่วนยัยชะนีนั่นสะบัดหน้าเดินกระฟัดกระเฟียดกลับเข้าห้องไป
*
*
...ไม่นานนักก็มีพนักงานบัญชีนำเอกสารกองโตมาให้...ผมมองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าเอกสารทีอยู่ตรงหน้าไม่ครบตามที่ขอ...ให้เวลาหาตั้งวันนึง ไม่ควรมีข้ออ้างใด ๆ ทั้งนั้น...ผมให้เด็กบัญชีคนเดิมออกไปตามคุณนภามาพบผมที่ห้องประชุมนี้...
“...เอ่อ...พอดีคุณนภาติดงานมาพบไม่ได้ค่ะ...มีอะไรให้หนูช่วยก่อนมั้ยค่ะ...” เด็กฝ่ายบัญชีโรงงานพูดอ้อมแอ้ม
“...ช่วยไปบอกเค้าว่าผมต้องการเอกสารเพิ่ม และจะถามอะไรนิดหน่อย...”
“...เอกสารอะไรบ้างค่ะ...”
“...งบดุล งบกำไรขาดทุน สำเนาใบสั่งซื้อทั้งหมดย้อนหลังปีนึง...ขอภายในสิบนาทีนะครับ...ผมต้องไปธุระต่อเหมือนกัน...”
“...เอ่อ...ค่ะ...” ไม่รู้ว่าผมทำหน้าโหดไปหรือเปล่า แต่เด็กคนนั้นแทบจะวิ่งออกจากห้องทันทีที่ผมพูดจบ
“...คุณทีม...คุณทำงานเกินหน้าที่หรือเปล่าคะ...” ไม่นานนัก ยัยชะนีนั่นเดินหน้าบึ้งเข้ามาหาผมพร้อมเอกสารในมือ
“...คุณหมายความว่ายังไง...” ผมถามกวน ๆ
“...คุณเป็นแค่ผู้ช่วยคุณยอด ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบัญชี แล้วคุณมาก้าวก่ายงานของดิฉันทำไมคะ...”
“...ก็ในเมื่อกรรมการผู้จัดการมอบอำนาจให้ผู้ช่วยมาตรวจสอบบัญชีบริษัท...ผู้จัดการแผนกบัญชีโรงงานอย่างคุณก็ควรออกมาตอบคำถาม ไม่ใช่ให้เด็กที่ไม่รู้เรื่องออกมาคุยกับผม ถ้าเรื่องง่าย ๆ แค่นี้มันดูเหมือนจะลำบากสำหรับคุณ แล้วเราจะมีผู้จัดการแผนกบัญชีไว้ทำไม...อีกอย่างคุณก็แค่ผู้จัดการแผนก ถ้าผมจะเรียกให้ผู้จัดการทั่วไปของโรงงานมาพบ เค้าก็ต้องมา ขอย้ำอีกครั้งนะว่าผมเป็นรองแค่กรรมการบริษัทคือคุณยอดและคุณวัฒนา...โอเคมั้ย...” ผมพูดเสียงดังบ้าง
“...ค่ะ...” ยัยนั่นตอบรับเสียงอ่อนลง
“...ผมยอมรับว่าผมไม่ได้เรียบจบบัญชีมาโดยตรง ผมจึงพาน้องบัญชีที่ออฟฟิศกรุงเทพมาช่วย...แต่จากประสบการณ์ทำงาน ผมก็เคยเกี่ยวข้องกับการตรวจสอบบัญชีเหมือนกัน ถ้าทางโรงงานทำงานอย่างโปร่งใส คุณไม่ต้องกลัวว่าผมจะจับผิดอะไร ผมแค่มาหาข้อมูลบางอย่างเพื่อพัฒนาบริษัทของเราเท่านั้น...” ผมอธิบายเสียงจริงจัง
*
*
...จากการตรวจสอบบัญชีคร่าว ๆ พบว่ามีการจัดซื้อจัดจ้างในราคาที่สูงเกินจริง คิดว่ามีการตุกติกเก็บเงินส่วนต่างเข้ากระเป๋ากันแน่นอน...แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เอกสารทุกฉบับมีลายเซ็นพี่ยอดอนุมัติร่วมกับคุณวัฒนากรรมการอีกคนด้วยนี่สิ...เท่ากับพี่ยอดยอมรับราคาพวกนี้...จะไปว่าอะไรก็ไม่ได้ มันเป็นการทุจริตที่เอาผิดไม่ได้ ถ้าจะเล่นงานต้องทำตั้งแต่ตอนเสนอราคามาให้เซ็น...เดาได้เลยว่าก่อนผมจะเข้ามาช่วยงาน พี่ยอดต้องเซ็นเอกสารโดยไม่ได้อ่านให้ละเอียด...จะไปโทษใครได้นอกจากคนของเรา...โชคดีที่บริษัทเพิ่งเปิดได้ไม่กี่ปี เงินจึงรั่วไหลไปแค่หลักแสนต้น ๆ...
“...มีอะไรกันหรือเปล่าคุณทีม คุณนภา...” คุณวัฒนาเดินเข้ามาในห้องประชุมเล็กที่พวกผมนั่งเช็คงานอยู่
“...เอ่อ...คุณทีมมาขอดูเอกสารทางบัญชีน่ะค่ะ...คงจะกลัวว่ามีการทุจริตมั้งค่ะ...” ยัยนั่นรีบฟ้อง
“...หึ หึ เหรอ...แล้วเจออะไรมั้ย...” คุณวัฒนาหัวเราะในลำคอก่อนจะถามผมพร้อมยิ้มมุมปาก
“...ตอนนี้ยังไม่เห็นอะไรผิดปกตินะครับ...แต่...เอ...ผมว่าผมจะลองปรึกษาคุณยอดกับคุณวัฒนา เรื่องว่าจ้างบริษัทกฎหมายให้หาทนายมาคอยดูแลบริษัทซักคน เผื่อว่ามีข้อพิพาท หรือพบทุจริตอะไรจะได้ฟ้องร้องกันตามขั้นตอน...” ผมพูดขู่เสียงเรียบ สองคนนั่นหุบยิ้มและมองหน้ากันทันที
*
*
...ผมใช้เวลาสอบถามข้อมูลไม่นานก็หอบเอกสารทั้งหมดกลับมาที่เฮดออฟฟิศสวนทางกับพี่ยอดที่เดินทางไปโรงงาน...ผมระดมพนักงานเข้ามาช่วยดูเอกสาร และทุกคนก็บอกว่าดีแล้วที่เราตรวจสอบตอนนี้ ดีกว่าให้มีการจัดซื้อที่ไม่โปร่งใสนานจนทำให้บริษัทเสียผลประโยชน์...ที่ผ่านมาก็ต้องปล่อยให้ผ่านไป เพราะพี่ยอดดันเซ็นชื่อกำกับไว้ด้วย...คืนนี้คงได้คุยกันยาว แต่ว่าจะนั่งคุย หรือนอนคุยดีหว่า...
“...พี่ยอด...วันนี้ทีมไปโรงงานมา...” ผมอ้าปากจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ยอดฟังทันทีที่พี่ยอดกลับห้องพักตอนหัวค่ำ
“...พี่รู้แล้ว...คุณวัฒนาเค้าบอกพี่หมดแล้วว่าทางโรงงานมีการสั่งซื้อที่ผิดพลาด...แต่มันก็เป็นความผิดของผู้บริหารอย่างพี่กับคุณวัฒนาด้วยแหละที่ไม่ตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนอนุมัติ...”
“...อ้าว...แล้วอย่างนี้จะเอาผิดใครได้ล่ะ...”
“...คุณวัฒนาเค้าบอกว่าพนักงานบัญชีคนที่ทำเรื่องนี้ลาออกไปนานแล้ว...”
“...พี่ยอดเชื่อเค้าเหรอ...”
“...ไม่หรอก...แต่ต่อไปเค้าก็คงไม่ทำอะไรแบบนั้นอีก...เราก็ทำงานกันต่อโดยไม่ต้องมีเรื่องบาดหมางกัน...บางครั้งเราก็ต้องแกล้งโง่บ้างนะ...”
“...แกล้งเหมือนจังเลยนะ...” ผมประชด
“...โห...ว่าพี่โง่เหรอ...” พี่ยอดเดินเข้ามาจนชิดตัวผม
“...เปล่า...ทีมแค่บอกว่าพี่ยอดแกล้งโง่ได้เหมือนจริงมาก...คนอื่นถึงได้เชื่อกันไปหมด...” ผมกวนอีก
“...ปากดีอย่างนี้ต้องทำโทษ...” พี่ยอดกอดผมไว้และจูบเบา ๆ แต่เล่นเอาผมเคลิ้ม
“...ไปอาบน้ำอาบท่าก่อน...” ผมฝืนยันตัวเองออกจากอ้อมแขนพี่ยอด
“...อาบให้หน่อยดิ...”
****************************************************************************
...สวัสดีครับ...เข้ามาต่อ Season 3 อย่างเป็นทางการ...คิดถึงจังคนอ่านจังเลย...หายไปนาน แต่ยังเข้ามาอ่านคอมเม้นท์เรื่อย ๆ นะครับ...รู้สึกดีที่ยังมีคนรออ่าน ชื่นใจที่ยังมีคนจำได้...จากตอนแรกที่จะทำเรื่องใหม่ แต่จากที่อ่านความเห็นหลาย ๆ คนแล้ว คิดว่าทำเรื่องนี้ต่อดีกว่า...
...ตอนแรก ๆ จะเป็นการปูเรื่องจากตอนจบซีซั่น 2 อาจจะยังไม่ลุ้นเท่าไหร่...แต่ติดตามตอนต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ...ซีซั่นนี้จะใช้ประสบการณ์จริงของตัวเองเข้ามาแทรกบ้าง จะโหด มัน ฮาแค่ไหน อีกไม่นานจะมาลงต่อให้ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับการตอบรับที่ดีเหมือน 2 ซีซั่นที่แล้วนะครับ
...ขอบคุณครับ...
...เป้...
-
มาลงชื่อไว้ก่อน
คิดถึงพี่ยอด + น้องทีม
และคุณเป้มากค่ะ
-
ขอแสดงความยินดีกับซีซั่น3 ด้วยคนนะคะ
-
ดี ใจ มาก ๆ ครับ ที่ คุณ เป้ มา ลง ตอน ใหม่ ให้ อ่าน แล้ว
แหะ ๆ
คิด ถึง ๆ พี่ ยอด กับ ทีม
ภาค III คง จะ มันส์ น่า ดู
ยัง ไง ผม จะ ติด ตาม ไป เรื่อย ๆ นะ ครับ
^^
-
ต้อนรับตอนที่ 1 ของ season 3 ค๊าาาาา :mc4:
มีแววเครียดมาแต่ไกล :serius2: (แต่ก็ยังอยากอ่านค่ะ :t2:)
คิดถึงพี่เป้จัง :กอด1: :จุ๊บๆ:
:L2:
-
เฮ~
ภาคใหม่มาแล้ว~
ยินดีต้อนรับกลับมานะคะพี่เป้ :กอด1:
ภาคนี้...ท่าทางจะเข้มข้นกว่าสองภาคที่แล้วรึเปล่าคะเนี่ย?
-
ต้อนรับซีซั่น 3 ค่ะ :mc4:
เรื่องราวน่าสนุกนะ น่าติดตามว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง
เป็นกำลังใจให้นะ :กอด1: :L2:
-
ดีใจจัง ซีซั่น 3 มาแล้ว :pig2:
ตอนแรกทีมก็เริ่มโหดเลยแฮะ
-
น่าเสียดายนะคะที่ไม่ตั้งกระทู้ใหม่ กลัวแฟนๆภาคที่แล้วจะไม่รู้อ่ะค่ะ ว่ามีต่อแล้ว ไม่อยากให้ใครพลาดเลย
:-[
ชอบงานเขียนของคุณ เพราะคุณใส่เรื่องราวการทำงานลงมาในเรื่องด้วยอ่ะค่ะ พร้อมมีรูปแบบการดำเนินชีวิตของตัวละครที่มีรักโลภโกรธหลงได้ครบมิติดีค่ะ มันทำให้สนุกและมีมีติ ไม่แบนราบ ไม่ใช่แค่รักๆใคร่ๆ เข้าใจผิด คืนดีตามเสตป ทั้งนี้คงขึ้นอยู่กับประสบการณ์ชีวิตของผู้เขียนด้วยล่ะมั้งเนี่ย (ไม่ได้ว่าว่า สูงวัยน้า :jul3:) ก็อย่าทิ้งกันไปนานละกันนะคะ อยากอ่านบ่อยๆ อุอุ :impress3: :L2:
-
:mc4: ฉลองซีซั่นใหม่
คิดถึงทีมจัง
ดูท่าทีมคงจะแสบขึ้นกว่าเดิมแน่เรย :laugh:
:man1: พี่เป้
-
อร้างงง season 3 เยี่ยมคะ สนุกตั้งแต่เริ่มเลย หุๆๆ
-
ขอบคุณค่ะ ที่ลงมาให้อ่านต่อ season 3 มาต้นเรื่องก็มาให้ค้างซะแล้ว ^^
:really2:เป็นกำลังใจให้ค่ะ o13 อัพ บ่อยๆนะคะ^^ :call:
-
เย้ !! กลับมาแล้ว ดีใจจัง
และยังคงความน่าติดตามได้ตั้งแต่ตอนแรกเลยนะคะ
o13
-
ขอบคุณมากค่ะที่มาต่อ ซีซั่น 3 คิดถึงน้องทีมที่ซู๊ดดดดด
ตอนแรกก็สนุกแล้ว ยายชะนีโรงงานเจอน้องทีมอัดไป ได้อย่างใจจริงๆ
:L2: ให้น้องเป้ค่ะ เยี่ยมมากกกกก
-
ดีใจมากๆๆๆๆๆ ดีใจสุดๆๆๆๆ ขอบคุณมากนะคะ ฮืออออ
ฃทีมยังคงความเก่ง ก๋ากั่นไว้เหมือนเดิม อิอิ
อยากอ่านต่อ อย่าทิ้งกันไปนานนะคุณ เลิฟๆ
-
ดีใจจังที่เป้เข้ามาต่อภาค3ให้แล้ว
คิดถึงพี่ยอด+ทีมและทีมเพื่อนสาวมั่กๆ
หวังว่าภาคนี้เพื่อนสนิทจะตามมายกทีมเหมือนเคย
ขอบคุณเป้และจะอยู่เป็นกำลังใจให้กันต่อไปคับ
-
ย้ายมาให้ตาม "สั่ง" แล้วนะคะ
แต่ไม่ทราบว่าใครเป็นคนบอกคะ ว่ามันย้ายเข้าย้ายออกได้
เจ้อยากทราบชื่อจัง เผื่อว่าจะได้คุยปรึกษาด้วยเสียหน่อย พอดีไม่ค่อยจะเข้าใจในบางเรื่อง
แต่ "รบกวน" คราวหน้าคราวหลัง มีอะไรสงสัยให้ถามโมฯ นะคะ
สำหรับเรื่องนี่ที่ย้ายออกมาให้ อยากจะบอกเหตุผลให้ทราบโดยทั่วกันนิดหนึ่ง
จะไม่ได้มีเรื่องมาต่อว่าโมฯ อีกว่า เรื่องของคนนี้ย้ายได้ ทำไมเรื่องของคนนั้นย้ายไม่ได้
สาเหตุที่เรื่องนี้ทำได้ เพราะเห็นว่า จขร. มาลงภาคต่อ ที่เนื้อหาสนิทแนบกันภาคก่อนหน้ามาก
ซึ่งการที่จะได้อ่านอย่างต่อเนื่องกันในกระทู้เดียวตั้งแต่ต้นเรื่อง
น่าจะทำให้ผู้อ่านโดยเฉพาะรายใหม่ๆ สามารถติดตามหาอ่านได้ง่ายและได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น
หาได้ย้ายออกมาตามคำร้องขอจากใคร และ/หรือ ความสนิทสนมเป็นการส่วนตัวไม่
แต่เกิดจากการพิจารณาถึงผลประโยชน์ของผู้อ่านเป็นสำคัญ
ดังนั้นจึงขอให้เข้าใจตามนี้โดยทั่วกันด้วย
ปล. นี่ถ้าไม่ใช่คุณน้องแล้วมา "รบกวน" เจ้ด้วยเรื่องและคำพูดแบบนี้ รับรอง เจ้ด่าเปิงไปแล้วคะ
อันนี้ยกไว้เพราะความชื่นชอบส่วนตัวนะคะ อิอิ
ตามนั้นนะคะ
เจ้สอง
-
ตกใจเห็นภาคสาม รออยู่น่ะครับ
-
รับ Season III
คิดถึงน้องทีม พี่ยอด
ขอบคุณนะ น้องเป้
+1 เป็นกำลังใจ
-
ต้อนรับภาค III :mc4:
เค้าเพิ่งเห็นอ่ะ คิ๊ดถึง คิดถึง :กอด1:
ภาคที่แล้วก็ทำเอา สนุก สุข เศร้า
แถมเคล้าน้ำตาอีกตั้งหาก
ภาคนี้ก็คงมีอะไรใหม่ๆมาให้
ประหลาดใจอีกแน่ๆ
แต่เค้าไม่เอาแบบที่มีใครตายอีกแล้วนะ
ถึงเรื่องจะกลับมาพลิกตอนท้าย
แต่เค้าก็ไม่ชอบอย่างแรง เหอะๆ:
-
o18ยังสนุกและน่ารักเหมือนเดิมมมมมม มารอว่าจะเกิดอารัยต่อไปปปปปปป o13
-
กรี๊สสสสสสสส :angellaugh2:
ดีใจมากมาย มีภาค3มาต่อแล้ว
ชอบเรื่องนี้คร้า ติดตามตอนต่อไป
-
แอบซุ่มมา 2 ภาคและ
มาเจิมต้อนรับภาค 3 ด้วยคน :mc4:
-
มารออ่านอย่างเป็นทางการด้วยคน
-
:mc4: เย้ มาไวทันใจดีจริงๆ ไม่มีคำบรรยายใดๆ
เป็นกำลังใจให้พี่เป้และท่านเปาบุ้นทีมจัดการกับพวกโกงกิน
มันฮั๊วกันเห็นๆ เลยอ่ะ อย่างที่ทีมบอกจะขโมยลูกอมหรือขโมยรถมันก็โจรเหมือนกัน
ตอนนี้ยังแค่หลักแสน แต่ต่อไปมันต้องเป็นล้านอยู่ดีถ้าเราไม่หาวิธีแก้ไขป้องกัน
แต่งานนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย อิตาวัฒนาคงจะเขี้ยวยาวไม่ใช่เล่นๆแหละ หนูทีมสู้เค้านะลูก
o13 :กอด1:
ขอบคุณเจ้สองด้วยคน เพราะเรื่องนี้สนุกมาก ถ้าอยู่ห้องนู้นคงมีหลายคนที่ต้องพลาดผลงานดีๆไปอ่ะจ้ะ
-
:mc4: :mc4: มาต่อ Season III แล้วดีใจจัง :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด...พี่เป้กลับมาแล้ว
กระโดดกอดพี่เป้แน่น ๆ หนึ่งทีให้หายคิดถึง *หมับ*
ในที่สุดน้องทีมกับพี่ยอดก็กลับมา...ฮืออออออ...ดีใจจังเลยอ่ะ
ยังจะเป็นกำลังใจให้พี่เป้ น้องทีม พี่ยอด ไปตลอดนะฮะ XD
-
ดีใจมากค่ะที่คุณเป้มาแต่งนิยายให้อ่านอีกครั้ง อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆ ได้เข้ามาอ่านหลังจากที่ลงจนจบภาค2แล้วค่ะ ชอบน้องทีมเธอแรงดีค่ะ :pig4: :pig4:
-
ย๊ากกกกกกกก
ดีใจจังพี่ยอดกลับมาแล้ว
:z1: :z1:
-
+ พี่เป้
ดีใจเกินบรรยาย
คิดถึงพี่เป้ คิดถึงทีม คิดถึงพี่ยอด
เย่ๆๆ
-
กำลังคิดถึงอยู่พอดี ( ไม่ได้ปากหวานนะ 555.... )
มา season นี้ มาตรวจสอบบริษัท และหัวใจละครับ พี่ยอดจะโดนสอบด้วยหรือเปล่า
สงสาร คุณนภา เล่นลิ้นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับหนูทีม แค่นี้ยังจิบจิ๊บ รอดูต่อไป o21
+1เป็นกำลังใจให้ คุณเป้ :กอด1:
-
ดีใจสุด ๆ เลยนะเนี่ย ...
ภาค 3 มาถึงทีมก็เล่นงานคนได้เลย
ชอบ ๆ ๆ
-
มีเรื่องหนุกๆ มาให้อ่านแว้วววว ดีใจ ดีใจ :mc4:
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ พี่ยอดและน้องทีม
:L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L2:
-
+1 เป็นกำลังใจให้เป้ รักพี่ยอด + ทีม มาก :L1:
-
ขอเป็นแบบชิงไหวชิงพริบวัดกึ๋นกันเหมือนภาคแรกหน่อยนะคะ (แต่ไม่เอาตายแบบตอนสุดท้ายนะ) ไม่อยากอ่านแบบทะเลาะกันงี่เง่าเหมือนคู่รักทั่วไปอ่ะ เหนือยแทน
ปล.ขอมากไปไหมเนี่ย ^^
-
เป็นซีซั่นที่จริงจังกะชีวิตมากกก :laugh:
ทีมมืออาชิพมั่กมาก พี่ยอดเชื่อเมียนะ เดี๋ยวดีเอง :m20:
-
โววววว.....เย้....จุดพลุ ฉลอง ปุ๋งปั๋ง.....พี่ยอดมาแล้ว....
คิดถึงจัง.....เย้เย้....พี่ยอด พี่ทีม พี่เป้ด้วย....กอดกัน...จ๊วบๆ
-
คิดถึง ๆๆ
-
อยาก กรีส ส ส ดังๆๆ ในที่ สุด S3 ก็ มา
-
มารออ่านด้วยคน
รู้สึกใกล้ตัวเราดี อิอิ เป็นพนักงานบัญชีเหมือนกัน
-
เย้ๆๆๆ เข้ามาwelcome back คุณเป้ แล้วก็มาอ่านตอนใหม่
แค่ตแนแรกทีมมีบทบาทกับงานมากขนาดนี้ ท่าทางจะไปขัดขาใครเข้าซะแล้ว...
คุณวัฒนากับนภาเนี่ย ท่าทางจะสมรู้ร่วมคิดกันนะเนี่ย...
อ่านแล้วน่าติดตามเหมือนเดิม
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มาต้อนรับซีซั่นใหม่ แค่ตอนแรกก็เริ่มเข้มข้นแล้ว
:L2: :L2:
-
เย้ ๆ season 3 มาให้อ่านแล้ว เรื่องในภาคนี้แอบซีเรียสนิดนึง
-
:3123: ดีใจจังที่ได้อ่านต่อค่ะ ยังคงน่าติดตามเหมือนเคย
ขอบคุณนะคะคุณเป้ :pig4:
-
ยินดีต้อนรับการกลับมาครับ
-
ยินดีต้อนรับนะคะคุณเป้
คิดถึงพี่ยอดและน้องทีมมากเลย
เป็นเรื่องที่ใกล้ชีวิตจริงในการทำงานมาก
ทั้งอิจฉา ริษยา สารพัด
ดีๆๆๆ จะได้เอาวิธีของน้องทีมไปใช้บ้าง
สะจายยยย
-
คิดถึงมากเลยค่าาาาาาา ภาคนี้ไม่เอามาม่าแล้วนะค่า :กอด1:
-
ภาค 3 มาแล้ว ทีมภาคนนี้เปิดเรื่องมาก็รีบรัษาผลประโยชนืให้พี่ยอดทันทีเลย
เดี๋ยวรอดูต่อไปว่าจะมันส์แค่ไหนภาคนี้
-
คิดถึงๆๆ ดีใจมากมายที่มาต่อจ้า น้องทีมยังเลิศเหมือนเคย อิอิ o13
-
season 3 มาแล้วๆๆๆ
-
คิดถึงจัง ดีใจที่มีseason 3 ด้วย
-
...ก่อนอื่นต้องขอโทษเจ้สองที่ทำให้ต้องยุ่งยากย้ายไปย้ายมา เป็นความผิดของผมเองที่ไม่ได้ถามโมโดยตรงว่าจะให้ขึ้นกระทู้ใหม่ หรือจะเขียนต่อในกระทู้นี้ ด้วยเกรงว่ามันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญนัก จากที่เคยมีงานเขียนในบอร์ดปาล์ม มันเป็นแบบที่กลับมาในหน้าเดิมได้ทุกครั้งที่มีการอัพเดท...เพิ่งมารู้ว่าการย้ายห้องที่นี่ อาจจะทำให้โมโดนมองว่าสองมาตรฐาน ...เผอิญว่าผมไม่ได้ติดตามบอร์ดนี้มาตั้งแต่ต้น ทำให้ไม่รู้ว่ามันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้...ต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ :sad11:...
...ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงที่เข้าใจ และพิจารณาถึงผลประโยชน์ของผู้อ่านเป็นสำคัญนะครับ...
...เป้...
-
คิดถึง ๆ พี่ยอดกะน้องทีม
จุ๊บ ๆ :L1:
-
น้องเป้น้ารักจัง มาต่ออีกนะจ้ะ
-
ถึงจะเป็นนักอ่านหน้าใหม่ เพราะพึ่งเป็นสมาชิกที่นี่ได้ไม่นาน แต่ก็ชอบงานเขียนของคุณเป้ค่ะ
และก็คงจะติดหนึบไปแหละทีนี้อ่ะ
-
:L2:
-
ขอต้อนรับการกลับมาค่ะ... :L2:
-
จุด :mc4: ฉลองเลย ยินดีต้อนรับค่ะ
-
นี่ขนาดออกตัวว่ายังไม่ต้องลุ้นนะเนี่ย
คนนั่งอ่านนั่งลุ้นไปแล้วเรียบร้อยอ่ะ :a5:
-
กริ๊ดดดด ดีใจจัง มาแล้วภาค 3 555555
ภาคนี้เป็นเจ้าของธุรกิจกันแล้ว มีพัฒนาการดีจริงๆๆๆ งานนี้คงได้เห็นความสามารถด้านการบริหารและการดำเิินินธุรกิจอย่างจริงจังแล้ว น่าสนุกมากๆๆๆ
คุณพี่ยอดมาเปิดบริษัทใหม่แล้วหุ้นกับคุณวัฒนาเหรอ แล้วบริษัทเก่าที่พี่ยอดดูแลให้ชาวญี่ปุ่นเป็นอย่างไร แล้วเพื่อนๆ ของน้องทีมเป็นอย่างไรแล้วบ้างคิดถึงจัง 5555
-
เข้ามาขอบคุณเจ้สองด้วยคนค่ะ ไอก็คิดว่าย้ายได้เหมือนกัน (เพราะอยากให้season3อยู่ที่กระทู้เดิมอ่ะ) ไงก็ขอบคุณมากค่ะ :L2:
ปล.พี่เป้ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ก็เราไม่รู้จริงๆนี่นา เขียนเรื่องนี้ต่อด้วยความสบายใจเถอะค่ะ :กอด1:
-
เย่ ๆๆ พี่ยอดมาแล้วว กรี๊ดดดดดดดด
สุดยอดคุณเมียเลยนะเนี่ยน้องทีม ฮ่าๆๆ รักษาผลประโยชน์ให้พี่ยอดสุด ๆ ดีแล้วไม่งั้นคนมองใจดีแบบพี่ยอดโดนคนอืนเอารัดเอาเปรียบหมด
ยัยแผนกบัญชีนี่ น่า ตบมากกก ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เอาตัวมันไปประหาร 555 (คนแบบนี้ต้องให้เจอแบบทีมนี่)
ปล. ทีมยังรักษาท็อปฟอร์ม อย่างดี
ติดตามจ้า +1
-
:m11: :m11: :m11: เย้ๆๆๆๆๆๆๆ.............ซีซั่นสาม......ตามอ่านต่อไปค่ะ
-
บอกได้คำเดียวว่า
เยี่ยม
ในที่สุดก้อมี SSIII แล้วววว
พี่ทีมทำไมเก่งจัง
ขอเอาเป็นต้นแบบ 555
เอาพี่เป้เปนต้นแบบเด้วยเลย ไหนๆก็คาแรคเตอร์คล้ายๆกัน คิคิ
กอดพี่เป้ รักพี่เป้สุดหัวใจ ดีนะยังไม่ลบ Favorite ออก เปิดมาดูอีกที
ว๊ากกก SSIII!!!
เยี่ยมมมมมม
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เข้ามารายงานตัว ครับ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆ มาต่อ season III แล้วดีใจจังได้อ่านต่อแล้วอิอิ
ขอบคุณนะคร้าบบบ
-
คิดถึงคนพี่เป้จัง
สุดท้ายก็ใจอ่อนมาลงอีกจนได้
จะคอยติดตามตลอดไปนะครับ
-
ทีมยังแรงเหมือนเดิมนะครับ :m19:
-
season III ดูท่าจะเริ่มต้นด้วยความซีเรียสไปนะครับเนี่ย อ่านไป คิ้วผูกโบว์เลย เฮ้อ ขอให้เบาๆ เรื่องเครียดหน่อยนะครับ อยากผ่อนคลาย ฮิฮิ
แล้วจะติดตามเป็นประจำครับผม
-
:กอด1: :กอด1:
เข้ามาบอกขอบคุณคุณเป้ที่ต่อเรื่อง...เป็นเรื่องที่อ่านแล้วคิดว่า ชีวิตก็มีรสชาติอย่างนี้นี่เอง o13
-
ท่าทางจะมันส์
ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ พี่เป้
บวกหนึ่ง
-
เจ้สองคะ น้องว่าเพื่อให้เป็นแนวทางที่ชัดเจน ให้กำหนดเงื่อนไขการย้ายกระทู้นิยายที่จบแล้วกลับมาดีมั้ยคะ เอาไว้ค่อยเสนอเรื่องนี้กันอีกที ตอนนี้เมนต์นิยายก่อน
เริ่มเรื่องก็น่าสนุกแล้ว บอกตรงๆ ว่าเอียนนิยายรักแล้ว อยากอ่านนิยายมันส์ๆ เน้นเรื่องของการทำงาน ฟาดฟัน มากกว่า อาจะมีรักพอกล้อมแกล้มๆ ส่วนความรักของ ทีมกับยอด หมดลุ้นแล้ว
ไปลุ้นคู่อื่นมากกว่า อิอิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เป้มาต่อแล้ว
-
55555555555
พี่ยอดแกล้งโง่ซะเนียนเชียว
อยากอ่านต่อ !
-
คิดถึงทีมจัง ซีซั่นใหม่มามาดนี้ชอบมากๆ อิอิ
เป็นกำลังใจให้ค่าพี่เป้ สู้ๆ
-
พี่ยอดดดดดดดดดดดดด
โผล่มาก็แอ๊บแบ๊วเลย
ฮ่าๆๆๆ
เรื่องงานมันเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อน
แต่บางอย่าง ก็อาจต้องแกล้งโง่บ้างแบบที่พี่ยอดบอกจริงๆ
ลำบากใจนะ !!!
-
กรี๊ดดด ในที่สุดก็ได้เม้นท์ซักที ฮ่าๆ
ตามอ่านตั้งแต่ซีซั่นหนึ่งรวดจนจบซีซั่นสองเลยค่ะ แต่ก็ยังไม่ได้เม้นท์ แต่พอเจอซีซั่นสามแล้วมันอดไม่ได้
น้องทีมยังแรงงเหมือนเดิมเลยนะคะ ฮาา
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ
-
:mc4: เจิมๆๆๆ ซีซั่นใหม่
ทีมยังแรงเหมือนเดิม
:กอด1:
-
:mc4: :mc4:
เจิมๆ หึหึ
คิดถึงมากมาย
-
ได้อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากเลยล่ะ ประทับใจสุดๆ
ดีใจที่มีภาค3ออกมา แล้วจะติดตามอ่านไปเรื่อยๆน๊า
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้อ สุ้ๆ
-
ภาค3คลอดมาซะที อิอิ คิดถึงจังเลยยยย
-
เย้ ในที่สุดเรื่องนี้ก็ได้เป็นมหากาพย์ไตรภาคซะที :laugh:
ดีใจมากเลยค่ะที่ได้เจอพี่เป้อีกครั้ง คิดถึงมากมายเลย :กอด1:
จะมารออ่านนะคะ
-
:กอด1: ต้อนรับการกลับมาของ ทีม พี่ยอด และ เป้ จ้าาาาา
-
กรี๊ดดด พี่ยอดกะน้องทีมมาแล้ววว
>___________<
:mc4: :mc4:
-
จัดไปชุดใหญ่ๆครับ
:3123: :L2: :L1:
-
ดีใจจังเลยที่คุณเป้มาต่ออีกเอ้..season นี้เราว่าต้องxxxน่าดูเลยใช่ม่ะ
-
:mc4:
มาเเล้วซีซั่นสาม รอติดตามนะคะ
คิดถึงพี่ยอด นู๋ทีม และคุณเป้ค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดด ติดตามๆค่ะ
-
...รออ่านซีซั่นสามนะครับ
...เสียดายจังมาได้ตอนเดียว ปกติชอบอ่านจากเรื่องที่จบแล้ว มันไม่ขาดตอนดี
...อ่านทีข้ามวันข้ามคืน
-
น้องทีมยังแรงดีไม่มีตกเหมือนเดิมเลยนะ
ว่าแต่คราวนี้จะมีศัตรูหัวใจกี่คนล่ะเนี่ย
-
คุณน้องทีม แรงเหมือนเดิมเลยค่ะ
พี่ยอดมีทีมเข้ามาช่วยแล้วคงเบาใจไปบ้างหละ
ภาคนี้มีดูแลเอาใจใส่สามีตั้งแต่ตื่นนอนเลยทีเดียว
ทีม น่าร๊ากกกกกก จัง พี่ยอดไม่หลงได้ไงเนี่ย
แล้วภาคนี้จะมีศัตรูหัวใจโผล่มาอีกป่ะคะเนี่ย ลุ้นๆ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ว้าววววววววววววว ดีใจๆ ซซ สาม
พี่ยอดประเสริฐโดยแท้
-
โอ้ยยยยยยยยย
รอมานานแล้วเหมือนกัน
สมใจหวังซักที
ซีซัน 3
สุดยอด
-
คุณเป้กลับมาแล้ว พี่ยอดกับน้องทีมก็มาด้วย
ดีใจจังค่ะที่มาต่อภาค 3
จะรออ่านตอนต่อๆไปนะคะ
-
:กอด1: :กอด1:คิดถึงพี่ยอด นู๋ทีม และคุณเป้ :z10: :z10:
-
รู้ฤทธิ์ทีมน้อยไปเสียแล้ว
จัดการเลยๆๆๆ
พี่ทีมสุ้
ปล** รักพี่เป้ที่สุด เย้ๆๆ ภาค 3 มาแว้ว
-
:mc4: ดีใจมากกกกกกกกก...ที่้น้องเป้มาต่อseason III
ที่ชอบเรื่องของเป้มาก เพราะมัน"จริง" นี่แหล่ะไม่ต้องจินตนาการให้ลำบาก
ยกเว้นเรื่อง :haun4: เรื่องเีดียวแหล่ะ ที่น้องเป้ทำให้คนอ่านต้องลำบากจิ้นเอาเอง กร๊ากกกกก
พี่ก็เคยทำงานบริษัทที่มีโรงงานอยู่ต่างจังหวัด
บริษัทแรกทำอยู่เกือบปี ไม่เคยไปโรงงานแม้แต่ครั้งเดียว โทรคุยตลอด
บริษัทที่สอง เคยไปโรงงานครั้งเีดียว ตอนจัดงานปีใหม่ 5555
นอกนั้นใช้โทรคุยกันตลอดๆ
ยังปลื้มพี่ยอดเหมือนเดิม ถึงจะโง่จริงหรือแกล้งโง่ก็เหอะ รักแล้วรักเลย อิๆๆ
ส่วนน้องทีมไม่ต้องพูดถึง นางเอก เอ๊ย!!!นายเอกในดวงใจอยู่แล้ว
รักษาผลประโยชน์ของพ่อคุณทูนหัวเป็นที่สุด
แถมภาคนี้ยังเป็นแม่ศรีเรือนซะอีก
ปรนนิบัติพี่ยอดตั้งกะยังไม่ลืมตาตื่น ยันเข้านอนขนาดนี้
พี่ยอดไม่รักไม่หลงก็ให้มันรู้ไป :laugh:
ปล. ขออภัยหากเม้นยาวไปบ้าง
ดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนเก่า อดเวิ่นเว้อไม่ได้ แหะๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
แรง ยัง ดี ไม่มีตก
เรยยย
-
ต้อนรับการกลับมาของ season 3 ครับคุณเป้ จะตามอ่านทุกวันครับ55555
-
จุดพลุฉลองซีซั่นสาม
น้องทีมยังคงแรงได้อีก
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
พึ่งเห็นคะ
ฮิ้ววววววว
รออยุ่นะคะ เบนเจ้าเก่าคะ
ฮ่าๆๆ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 2
...ตั้งแต่วันที่ผมได้รับเอกสารมาตรวจสอบ ผมก็จัดทีมบัญชีเข้ามาช่วยกันหาจุดที่คิดว่ามีการทุจริตกันสามวันเต็ม ๆ จนในที่สุดก็ได้ผลสรุป...ทางโรงงานมีการยักยอกเงินบริษัทไปเป็นหลักล้านจาการจัดซื้อที่ราคาสูงเกินกว่าราคาตลาด และผูกขาดกับบริษัทผู้จำหน่ายเพียงรายเดียว ซึ่งสืบแล้วบริษัทดังกล่าวเป็นของญาติคุณนภาผู้จัดการแผนกบัญชีของโรงงาน ที่ผมเพิ่งรู้จากปากลูกน้องว่าแท้จริงแล้วคุณนภาก็เป็นหนึ่งในเมียน้อยของคุณวัฒนา...มิน่าล่ะ ถึงได้วางก้ามใหญ่โตเหลือเกิน...เค้าเป็นเมียน้อยคุณวัฒนา หรือจะมาสู้กับเมียหลวงของคุณยอดอย่างผม...
“...ทีม...พี่ว่าเราไปเที่ยวพักผ่อนกันซักเดือนนึงเถอะ...” พี่ยอดพูดกับผมบนเตียงหลังจากผมเล่าสรุปการทุจริตของคุณวัฒนาจบ
“...เรา...หมายถึงพี่ยอดกับทีมเหรอ...” ผมเลิกคิ้วถามงง ๆ
“...ใช่...เราสองคน...”
“...นึกยังไงเนี่ย...ร้อยวันพันปีไม่เห็นอยากจะพักเลย...” ผมถามยิ้ม ๆ
“...ก็เป็นรางวัลให้ทีมที่หาคนทุจริตได้ไง...พี่เห็นก้มหน้าก้มตาอยู่กับกองเอกสารตั้งหลายวัน...ทีมอยากไปไหนล่ะ...”
“...เดือนนึงเลยเหรอ...อืม...ไปหาแม่ดีกว่า...ค่าใช้จ่ายสูงไปป่าว...” ผมถามเสียงเบาด้วยความเกรงใจ
“...ไปสิ...นาน ๆ ไปที เท่าไหร่พี่ก็ยอมจ่าย...”
“...ทีมว่าไม่น่าจะใช้เงินเยอะนะ...เพราะมีที่พักฟรี เสียแค่ค่ากินบางมื้อกับตั๋วเครื่องบิน...”
“...โอเค...งั้นพรุ่งนี้เราไปทำวีซ่ากันเลย...” พี่ยอดสรุป
“...สงสัยจะทำงานเหนื่อยจริง ๆ นะเนี่ย...” ผมแหย่
“...อืม...”
“...แล้วเรื่องคุณวัฒนาล่ะ...”
“...เอาไว้กลับมาค่อยคิดละกัน...” พี่ยอดพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก
*
*
...ช่วงเช้าผมจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน กับเอกสารของเราให้เรียบร้อยแล้วเดินทางไปสถานทูตอังกฤษ...ทุกอย่างราบรื่นไม่มีอะไรติดขัด...หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันทำงาน...พี่ยอดไปดูงานที่โรงงาน ส่วนผมกลับมาเคลียร์เอกสารที่ออฟฟิศ...ผมรวบรวม และเรียบเรียงข้อมูลเพื่อเล่นงานผู้ทุจริตจนเสร็จ...ตอนเย็นพอจะมีเวลาว่าง จึงเข้ามาเช็คเมล์ของตัวเองและของพี่ยอด...โดยพี่ยอดได้ให้พาสเวิร์ด และมอบหมายให้ผมเช็คเมล์ได้ตลอดเวลา เพราะพี่ยอดต้องเดินทางบ่อยบางครั้งจึงไม่มีเวลาเช็คเมล์เองได้...
“...พี่ยอด...ทีมรู้แล้วว่าทำไมพี่ยอดถึงอยากให้ทีมพัก...” ทันทีที่ขึ้นรถกลับบ้านพร้อมกัน ผมก็เปิดประเด็นเลย
“...อะไรนะ...” พี่ยอดทำหน้างง
“...เมื่อเย็นทีมเช็คเมล์พี่ยอด...ทางญี่ปุ่นบอกว่าคุณวัฒนาขู่ว่าจะถอนหุ้น ถ้าทีมยังก้าวก่ายการทำงานของพวกโรงงาน...”
“...อืม...” พี่ยอดรับคำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“...พี่ยอดเลยให้ทีมไปพักเดือนนึง เค้าจะได้พอใจใช่มั้ย...” ผมพยายามทำเสียงปกติ ทั้งที่โกรธมาก
“...แล้วจะให้พี่ทำยังไงอ่ะ...คุณวัฒนามีหุ้นตั้งสามสิบเปอร์เซนต์...ถ้าเค้าถอนหุ้นบริษัทก็แย่นะ...”
“...โอเค...ถ้าในเมื่อทีมเป็นคนสร้างปัญหานี้ งั้นทีมก็จะแก้เอง...พี่ยอดไว้ใจทีมมั้ย...” ผมถามตรง ๆ พี่ยอดอึ้ง
“...ไว้ใจสิ...” พี่ยอดพูดเสียงจริงจัง
“...ปากพี่ยอดบอกว่าไว้ใจ แต่สายตาพี่ยอดกำลังกังวลอยู่นะ...” ผมแย้ง
“...พี่เป็นห่วงมากกว่า...”
“...ถ้าพี่ยอดไว้ใจทีม...ปล่อยให้ทีมจัดการปัญหาเองนะ...”
“...ได้...แต่ถ้าทีมจะทำอะไรทีมต้องปรึกษาพี่ก่อน...โอเคมั้ย...” พี่ยอดดูผ่อนคลายขึ้น
“...จ้า...”
*
*
...หลังจากที่ผมบอกวิธีแก้ไขปัญหาของผมกับคุณวัฒนาให้พี่ยอดฟัง...ตอนแรกเค้าอึ้ง และมีแววตาไม่มั่นใจว่าผมจะทำได้...แต่เมื่อผมยืนยันความเป็นไปได้ และขอโอกาสพิสูจน์ความสามารถ พี่ยอดถึงเปิดไฟเขียวให้ผมทำทุกอย่าง โดยมีตำแหน่งผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการเป็นเดิมพัน ถ้าผมทำไม่สำเร็จ ผมต้องออกจากงาน และพี่ยอดจะให้ผมช่วยดูแลงานอื่นแทน ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับบริษัทอีก...ซึ่งหนึ่งในหน้าที่หลักคือดูแลพี่ยอด และดูแลการก่อสร้างบ้านใหม่ของเราที่เพิ่งวางเงินดาวน์ไป...
*
*
...ระหว่างที่รอวีซ่าไปอังกฤษ ผมใช้เวลาไปกับสำนักงานกฎหมายชื่อดังที่เจ้าของเป็นเพื่อนสนิทของพ่อผม...เมื่อทนายได้ดูเอกสาร และฟังคำอธิบายของผมแล้ว เค้าบอกว่าฝ่ายเรามีสิทธิ์ที่จะชนะ และบีบให้คุณวัฒนาขายหุ้นคืนพี่ยอด เพื่อแลกกับการไม่โดนดำเนินคดีในความผิดฉ้อโกง...โอเค...ปัญหาเรื่องการถอนหุ้นของคุณวัฒนาจบไป เราไม่ง้อเค้าก็ได้...แต่ใครจะมีเงินขนาดนั้นมาซื้อหุ้นล่ะ พี่ยอดกับผมมีเงินเก็บก็จริง แต่เพิ่งจะเสียเงินก้อนสำหรับดาวน์บ้านไป...ต่างคนก็เหลืออยู่ไม่มากพอที่จะซื้อหุ้นของคุณวัฒนาได้...
...ในเมื่อเราซื้อไม่ได้ เราก็ต้องหาคนซื้อ หรือ หาเงินซื้อเอง...การไปอังกฤษครั้งนี้ต้องไม่สูญเปล่า...ผมจะทำทุกทางให้ได้เงินมากที่สุด หรือในขณะเดียวกัน ผมก็จะหาญาติ หรือเพื่อนชาวต่างชาติที่สนใจธุรกิจมาร่วมหุ้นกัน...ปัจจุบันนี้พี่ยอดเป็นเหมือนหุ่นเชิดให้ครอบครัวชาวญี่ปุ่นที่มีพระคุณพาพี่ยอดไปชุบตัว เมื่อได้ที่แล้ว เค้าก็เปิดบริษัทนี้ขึ้นมา โดยให้พี่ยอดเป็นหุ้นส่วนใหญ่หกสิบเปอร์เซนต์ซึ่งก็เป็นหุ้นเพียงแต่ในนาม การตัดสินใจทุกอย่างเป็นไปตามคำสั่งชาวญี่ปุ่นทั้งนั้น...คุณวัฒนามีหุ้นถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ และเป็นหุ้นที่ลงเงินจริงด้วย...ส่วนอีกสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือ เป็นหุ้นลมเพื่อให้ครบเจ็ดคนที่จะตั้งบริษัทจำกัดได้ตามกฏหมาย...
*
*
...ในที่สุดเราสองคนเดินทางถึงลอนดอน พักที่บ้านของครอบครัวผม...เป็นครั้งแรกที่ผมเที่ยวลอนดอนแบบมีความสุขที่สุด...พี่ยอดเองก็ผ่อนคลายลงเพราะผมบอกให้ทนายไปคุยกับคุณวัฒนาให้จบในระหว่างที่พวกเราอยู่อังกฤษ 1 เดือน...แต่กว่าจะให้พี่ยอดสงบได้ก็เล่นเอาเหนื่อย เพราะพี่ยอดกลัวว่าจะมีเรื่องราวลุกลามใหญ่โต...ผมต้องอธิบายไปว่าเราถือไพ่เหนือกว่า ทางญี่ปุ่นคงไม่อยากได้หุ้นส่วนที่ทุจริตหรอก...
“...ไม่ได้เดินทางไกลอย่างนี้มานาน เหนื่อยมั้ยทีม...” พี่ยอดพูดพลางล้มตัวลงนอน
“...นิดหน่อย...แต่มีความสุขนะ...”
“...พี่คงมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าทีมมานอนห้องเดียวกับพี่อ่ะ...” พี่ยอดอ้อน
“...ไม่ได้หรอก ถ้ามานอนห้องนี้พ่อกับแม่ทีมจะคิดยังไงอ่ะ...” ผมหลบตาพี่ยอด เพราะกลัวว่าจะใจอ่อน
“...โห...พ่อกับแม่ทีมไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าเราเป็นอะไรกัน...” พี่ยอดเด้งตัวขึ้นมาถาม
“...เหมือนจะรู้นะ...ไปนอนดีกว่า...กู๊ดไนท์นะพี่...” ผมตัดบท ไม่กล้ามองหน้าพี่ยอด กลัวใจอ่อน
“...เดี๋ยว...พูดกู๊ดไนท์อย่างเดียวเหรอ...ต้องทำยังไงด้วย...” พี่ยอดดึงมือผมไว้ และทำแก้มพองให้ผมกู๊ดไนท์คิสเหมือนทุกคืนตอนอยู่กรุงเทพฯ
“...พี่ยอดอ่ะ...” ผมหน้าแดง คงแปลกที่มั้งครับ ผมถึงได้เขินขนาดนี้
“...เร็ว ๆ นับหนึ่งถึงสามถ้ายังไม่จุ๊บ คืนนี้พี่จะไม่ยอมให้ทีมกลับห้องนะ...”
*
*
...เมื่อก่อนตอนมาเรียน และทำงานที่นี่ ผมแทบไม่สนใจกับสถานที่ท่องเที่ยวในลอนดอนเลย ทั้ง ๆ ที่เมืองนี้มีเสน่ห์ในตัวเองอย่างมาก พิพิธภัณฑ์ ห้างดัง สะพานข้ามแม่น้ำ โบสถ์ พระราชวัง เมื่อก่อนนั่งรถผ่านก็เฉย ๆ แต่พอได้มากับพี่ยอด ทุกอย่างเดิม ๆ แต่ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป มองทางไหนก็ก็มีแต่สิ่งสวยงาม...การเดินทางโดยรถไฟฟ้าใต้ดินที่เคยน่าเบื่อก็กลับสนุกขึ้นเพราะพี่ยอดยืนแนบชิดคอยถามเรื่องของเมืองนี้ตลอดทาง...
*
*
...ผ่านไปได้สัปดาห์เดียว เราก็เที่ยวกันจนทั่ว...ถึงเวลาต้องทำงานแล้ว...ผมตระเวนเยี่ยมเพื่อนฝูงที่เคยเรียน และเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน เจ้านายเก่า ๆ ญาติโยม เพื่อนพ่อ เพื่อนแม่ ผมไปหาหมด...ไปเพื่อถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ และทุกคนก็จะถามเรื่องงานของผม ซึ่งเปิดโอกาสให้ผมเสนอโปรเจคส่วนตัวเพื่อยกให้เป็นผลงานของพี่ยอด หรือแม้แต่ขายสินค้าของบริษัทหาลูกค้ารายใหม่ซึ่งก็จะให้เป็นผลงานของพี่ยอดอีกเช่นกัน...ผมพยายามจะทำให้พี่ยอดมีผลงานเยอะ ๆ เพื่อสร้างเครดิตให้พี่ยอด เพื่อที่คนญี่ปุ่นเจ้าของบริษัทตัวจริงจะเห็นถึงความสามารถในเรื่องบริหาร และหาลูกค้าบ้าง...เพราะความสามารถจริง ๆ ของพี่ยอดคือการลงมือทำงานในด้านปฏิบัติการ ไม่ใช่บริหาร...
…ไหน ๆ ก็มาถึงอังกฤษแล้ว สัปดาห์ที่สามพวกเราก็เริ่มหาสินค้าแปลก ๆ ที่คิดว่าจะขายได้ที่เมืองไทย...ราคาค่อนข้างสูง แต่มันก็คุ้มค่าถ้าจะใช้เงินส่วนตัวเสี่ยงนำเข้ามาขาย...ซื้อมาขายไป กำไรดีจะตาย...อย่างน้อยสินค้าพวกนี้ก็ไม่เน่าไม่เสีย ถ้าจะตกรุ่นเราก็ขายในราคาทุน จะได้ไม่เข้าเนื้อตัวเอง...ถ้าขายหมด กำไรต่ำ ๆ ก็หกหลัก...
...ส่วนการพรีเซ็นต์สินค้าที่จะส่งออกของผมผ่านไปด้วยดี มีลูกค้ารายใหม่หลายรายสนใจสินค้าของบริษัทเรา และพร้อมจะสั่งซื้อเป็นจำนวนมาก...แต่เรื่องการที่จะหาใครซักคนมาลงทุนเป็นหุ้นส่วนแทนคุณวัฒนามันยากเหลือเกิน เวลามีจำกัด ใครจะไว้ใจมาร่วมหุ้นโดยตัดสินใจในระยะเวลาสั้นขนาดนี้...เฮ้อ...อีกไม่กี่วันผมก็ต้องกลับกรุงเทพฯแล้วยังหาหุ้นส่วนใหม่ไม่ได้เลย...
“...ทางญี่ปุ่นโกรธที่พี่อธิบายไม่ได้ว่าเพราะอะไรคุณวัฒนาจะถอนหุ้นกะทันหัน...” พี่ยอดพูดเสียงเครียดหลังจากเช็คเมล์ในตอนหัวค่ำ
“...ใจเย็น ๆ เดี๋ยวเรากลับไปค่อยอธิบาย...” ผมวางมือบนต้นแขนพี่ยอด และยิ้มให้กำลังใจ ทั้ง ๆ ที่ยังกังวลอยู่
“...อืม...ถ้าเราจำเป็นต้องให้คุณวัฒนาถือหุ้นต่อไป...ทีม...เอ่อ...” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...พี่ยอดไม่ต้องห่วง ถ้าทีมหาคนมาซื้อหุ้นคุณวัฒนาไม่ได้ ทีมจะออกจากงานไปเฝ้าบ้านให้พี่ยอดเอง...” ผมพูดขำ ๆ
“...ดีมาก...พี่ไม่อยากให้ทีมเหนื่อย...แค่ทำหน้าที่เมียที่ดีของพี่ก็พอ...” พี่ยอดดึงเอวผมมานั่งตัก
“...ทำยังไงเหรอ...” ผมแหย่พลางเอามือโอบรอบคอพี่ยอด
“...ตอนนี้อยู่เฉย ๆ ก่อนนะ...ห้ามดิ้นล่ะ...” พี่ยอดกระซิบข้างหูผมก่อนจะจู่โจมจุดอ่อนของผมที่เดิม
*
*
…หลังจากที่ผมทำหน้าที่ของตัวเองไปแล้ว ก็ต้องย่องกลับห้องนอนพ่อกับแม่...มันยังไม่ดึกเกินไปนักทั้งสองคนจึงยังนั่งดูทีวีอยู่ในห้อง...และด้วยสายตาของผู้ที่ผ่านโลกมาก่อน...ผมยังไม่ทันหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟา แม่ก็ทักทันที...
“...หนักใจอะไรอยู่หรือเปล่าลูก...”
“...เอ่อ...”
“...มีอะไรก็บอกพ่อกับแม่บ้างก็ได้นะ...อย่าคิดว่าตัวเองเก่งไปหมดทุกเรื่อง...” พ่อละสายตาจากทีวีมาพูดกับผม
“...เรื่องยอดก็ปรึกษาได้นะ...เพื่อนแม่มีคู่รักแบบนี้เยอะแยะ...ที่นี่เค้าไม่ซีเรียสเรื่องนี้...” แม่แซว ส่วนพ่อนั่งหน้าเฉย
“...โห...ทีมเครียดเรื่องงานต่างหาก...” ผมพูดเบี่ยงประเด็น แต่หน้าร้อนวูบ ๆ
“...งานแกก็ดีอยู่แล้วนี่...มีปัญหาอะไรล่ะ...” พ่อสนใจกับเรื่องนี้ทันที
*
*
...ผมตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟัง...เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมกับครอบครัวคุยกันได้นานขนาดนี้ ปกติจะคุยกันแค่บนโต๊ะอาหารเย็นแป๊บเดียวก็แยกย้ายเข้าห้อง...คืนนี้ทั้งสองคนดูจะสนใจปัญหาเรื่องงานของผมเป็นพิเศษ ผลัดกันซักถามรายละเอียดซะผมตอบแทบไม่ทัน โชคดีที่อธิบายเรื่องบริษัทมาเป็นร้อยรอบในเวลาไม่ถึงเดือน ทำให้ผมพรีเซ็นต์ได้คล่องปาก...จนในที่สุด ผมก็ได้หุ้นส่วนบริษัทคนใหม่แล้ว...
*
*
...ตลอดทางบนเครื่องบินที่จะกลับกรุงเทพฯ ผมกับพี่ยอดดูจะมีความสุขกันมาก...ผมมีความสุขกับลูกค้ารายใหม่ที่หามาได้หลายราย มีความสุขกับเงินแสนที่จะได้หลังจากนำเข้าสินค้าตัวใหม่...มีความสุขกับการกำจัดคนทุจริตให้ออกจากบริษัท...มีความสุขกับการเปิดตัวหุ้นส่วนใหม่ของบริษัท...มีความสุขที่คุณทนายแอบบอกผมว่าสามารถบีบคุณวัฒนาให้ขายหุ้นในราคาที่น่าพอใจ เพื่อแลกกับการไม่ถูกฟ้อง...และแน่นอน...มีความสุขกับหนึ่งเดือนที่ผ่านมากับชีวิตต่างแดนของผมและพี่ยอด...เราสองคนสามารถเดินจูงมือ หรือโอบกอดกันโดยไม่ต้องแคร์สายตาใครที่อังกฤษ...เรานั่งเรือล่องแม่น้ำเทมส์ด้วยกัน...ขึ้นชิงช้าลอนดอนอาย...กินอาหารมื้อแพงที่สุด...นั่งรถไฟไปเที่ยวหลายเมือง...เป็นการเดินทางที่น่าประทับใจ...แต่ถ้าไปโดยไม่มีเรื่องงานเราคงสนุกมากกว่านี้...เอาน่า...ไว้บริษัทอยู่ตัวแล้ว เราค่อยมากันใหม่...ที่พักฟรีมันทุ่นค่าใช้จ่ายได้เยอะอยู่...
...ในขณะที่ผมนั่งอมยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องต่าง ๆ พี่ยอดก็ดูหนังบนจอส่วนตัวอย่างมีความสุขเช่นกัน...และผมก็รู้ว่าเค้ามีความสุขที่ผมไม่สามารถหาใครมาซื้อหุ้นคุณวัฒนาได้ และผมจะต้องออกจากงานไปอยู่บ้านเฉย ๆ ตามที่รับปากไว้...พี่ยอดยังไม่รู้ว่าจะมีบิ๊กเซอร์ไพร้สเร็ว ๆ นี้...
***************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ขอบคุณที่คิดถึง และขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะครับ...จบตอนที่ 2 ซึ่งเป็นเหมือนตอนปูเรื่องอีกตอน...ต่อจากนี้ไปเตรียมพบกับ We belong together Season III อย่างเต็มรูปแบบ...เพื่อนสาวคนสนิททุกคนในเรื่องจะออกมาแน่นอนในตอนหน้า...แต่จะเป็นยังไง บอกไม่ได้ เพราะยังคงคอนเซปท์เดิม คือ ออกจากหัว แล้วไหลลงมาที่แป้นคีย์บอร์ดทันที โดยมีพลังประหลาดที่ส่งผ่านมาจากคอมเม้นท์ของผู้อ่านทุกคน มันเหมือนทำให้มีแรงฮึดให้รีบมาลงต่อไว ๆ เพราะรู้ว่ามีคนรออ่านอยู่...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้นะครับ
...เป้...
-
คิดถึงมากมาย
จิ้มคุณเป้ก่องนะ เด่วมาเม้น
ไปอ่านก่อง
-
ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยคะกับการอ่านเรื่องนี้ไม่ว่าจะตอนไหน
ตัวละครทุกตัวก็มีเสน่ห์ดึงดูดให้เรื่องน่าติดตามมากๆ
ชอบจังเรื่องนี้
o13
-
...เข้ามาติดตาม...มหากาพย์ทีมกับพี่ยอดครับ...เป็นเรื่องที่ประทับใจและลืมไม่ลงจริงๆ
...ทีมเป็นนายเอกในฝันไปแล้ว :bye2:
-
คิดไม่ออก บอกทีมได้ จัดการได้ทุกปัญหา ทุกข้อสงสัย :z1:
รอบิ๊กเซอร์ไพรซ์ ถ้าพี่ยอดรู้ว่า ทีมหาคนมาเป็นหุ้นส่วนได้ จะทำหน้ายังไง
แล้วคนที่มาเป็นหุ้นส่วนนะ พ่อตากะแม่ยายเชียวน่ะ
รอผองเพื่อน กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
+1 เป็นกำลังใจให้ น้องเป้ :กอด1:
-
o13 น้องทีมสุดยอดค่ะ.....
พี่ยอด กะ น้องทีมกำลังสร้างอนาคต
คงมีอะไรให้ฝ่าฟันอีกเยอะ....
แต่ไม่ท้อเพราะมีกันและกันใช่มั๊ย... :m1:
กด + ให้กำลังใจคุณเป้ ค่ะ :L2: :pig4:
-
ไม่คิดว่าพี่เป้จะมาต่อเร็วขนาดนี้นะเนี่ย...นึกว่าจะมาอาทิตย์ละครั้งเหมือนตอนซีซั่นที่แล้วเสียอีก
แล้วแบบนี้พี่เป้จะต่ออาทิตย์ละครั้ง หรือว่า แล้วแต่ว่าพี่เป้จะมีเวลามาต่อล่ะค่ะ???...อยากรู้อ่ะค่ะ จะได้เตรียมตัวรอได้ถูก...อิอิ
มาเข้าที่เรื่องของนู๋ทีมกะพี่ยอดบ้าง...และแล้วปัญหาต่าง ๆ นู๋ทีมของเรา(?) ก็แก้ปัญหาได้ดีเหมือนเดิม
ไหนจะเรื่องหาลูกค้าใหม่ ไหนจะเรื่องหาคนมาซื้อหุ้นอีก...นู๋ทีมนี่เก่งมาก ๆ เลยอ่ะ...นับถือจริง ๆ
ชักจะอยากรู้แล้วสิ ว่าคนที่จะมาซื้อหุ้นต่อจากคุณวัฒนาคือใคร...หวังว่าคงจะเป็นบิ๊กเซอร์ไพร์สจริง ๆ นะ...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปฮะ XD
-
รอเหล่าเพื่อนสาว
แต่รู้สึกว่าจัดการปัญหาของนายวัฒนาง่ายไป เหมือนจะมีหลุมพลาง -*-
คิดฮอดพี่เป้ หลาย ๆ
รูปดิสเพลย์ก็ชวนฝันเหลือเกิน
สรุปเรื่องนี้ ประสบการณ์ตรงพี่เป้ใช่ไหมค่ะเนี่ย
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
นู๋ ทีม ยัง แรง ได้ อีก น่ะ พี่ เป้
:bye2: :bye2:
-
><
ทีมนี่ยังแรงไม่เปลี่ยนนะ ^^
หุหุ
บิ๊กเซอไพรส์ที่าว่าคืออะไรเนี่ย
พี่ยอดจะช็อค มั๊ย ????
ลุ้นนนนน
-
รักๆๆๆๆตัวละคร และ รักๆๆๆคุณเป้มากๆๆๆๆ
ขอบคุนนะคะ
-
แรงไม่มีตกจริงๆ หุหุหุ
หวังว่าปัญหาต่างๆจะผ่านไปได้ด้วยดีน้าา
ไม่อยากให้มีเรื่องเครียดๆเกิดขึ้นอีก
:กอด1: พี่เป้
-
โอ้ว้าวววว...มีเรื่องให้ตื่นเต้นตลอดอ่ะ
-
ทีม ยังคงเก่งไม่เปลี่ยน....^^ o13
-
รอติดตามค่าคุณเป้ o13
-
ส่งกระแสจิตไปให้แล้ว ไรท์เตอร์ได้รับรึยังค่ะ??? :mc4: :mc4:
-
ตอน 2 มา แล้ววว
ขอบ คุณ มาก ครับ คุณ เป้
p.s. บิ๊ก เซอร์ ไพรส์ อะ ไร หว่า ฮ่า ๆ
-
ทีมยังเหมือนเดิมเลยน่ะ ฉลาด เก่ง แถมน่าจะเจ้าเล่ห์ o18ขึ้นอีกต่างหากหรือเปล่าเนี้ย
-
คะแนนที่ 600 เย้ๆๆๆ
สนุกทุกตอนเลย หึๆๆ สะใจแทนทีม
-
รอ บิ๊กเซอร์ไพร์
ขอบคุณ คุณเป้ มากๆ ค่ะ ที่ขยันลง
-
ว้าว ตอนหน้าเตรียมตัวพบกับเนื้อเรื่องอย่างเต็มรูปแบบสินะคะ อิอิ
หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรมาทำให้ทีมกับพี่ยอดต้องทะเลาะถึงขั้นแตกหักนะ > <
เป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่าพี่เป้ ^^
-
o18พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ยอดสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
มารอตอนต่อไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป o13
-
ขอยกย่องน้องทีมให้เป็น Super wonder girl o13
มีหลังบ้าน(เมีย)ดี ก็มีชัยไปเกินครึ่งแล้วตายอดเอ๋ย... :z2:
-
ทีมเจ้าเล่ห์ จัง
-
อร๊าาา มันส์แน่ๆเลยซีซั่นนี้
-
อย่างนี้ก็ตัดความหวังพี่ยอด
ที่จะมีศรีภรรยาอยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือนนะสิค่ะ
โถๆๆ พี่ยอด น่าเห็นใจจริงๆ
มีเมียชอบทำงานอยู่เฉยๆไม่ได้ก็เงี้ย
-
555 พี่ยอดรึ จะทันน้องทีม อิอิ
-
น้องทีมเป็น เวิคกิ้งวู้แมนมากๆค่ะ ประทับใจน้องทีมมากๆ
เค้าบอกว่าความสำเร็จของสามีมักมีภรรยาเป็นเบื้องหลังอ่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ยอดดดดดด บิ๊กเซอร์ไพรซซซซซซซ์
-
:z7: :z7: รอลุ้นข่าวดีด้วยคน
-
ชอบอ่าาาา
-
น้องทีมสุดยอดเหมือนเคย
พี่ยอดยังขี้กลัวไม่เปลี่ยน
ดีใจจังจะได้เจอสาวๆ ครบทีม
+1 เป็นกำลังใจเช่นเคย น้องเป้ :L2:
-
น้องทีมยังคงแรงได้ใจเหมือนเดิม ฮิฮิฮิ
-
พ่อแม่เนี่ย ช่วยเราได้เสมอเมื่อเราทุกข์ยาก หาทางออกไม่เจอ :กอด1:พ่อกะแม่แน่นๆเลย
พี่ยอดก็นะ แอบฝันหวานล่ะสิ ยังไม่รู้ฤทธิ์เดชคุณภรรยาอีกเหรอจ๊ะ คิกๆๆๆ :m12:
-
o13 สมกับที่รอคอย
สำนวน ลีลา ยังเยี่ยมเหมือนเดิม
ชวนให้น่าอ่าน น่าติดตาม
รออ่านอยู่นะ
:กอด1:
-
รอดูพี่ยอดเหวอตอนหน้า :z2:
พี่เป้สุดยอดมากค่ะ o13
-
ทีมเป็นนายเอกที่เก่งมากจริง ๆ เลิศ ๆ มาก
รอตอนต่อไปจ้า o13
-
เป้นกำลังใจนะครับ
-
พักผ่อนบ้างอะไรบ้างก็ดีนะคะทีม & พี่ยอด
เหนื่อยอ่ะ อยากพักอย่างทีมบ้าง :sad4:
-
สุดยอดจิง ๆ ทีมของพี่ยอด
-
o13
รอบิ๊กเซอร์ไพร้ส
-
+1 ให้คุณเป้ค่ะ
ยังรอติดตามเรื่องนี้อยู่เสมอ
ชอบบุคลิกทีมมากมาย
:กอด1:
-
...เค้าเป็นเมียน้อยคุณวัฒนา หรือจะมาสู้กับเมียหลวงของคุณยอดอย่างผม...
เอาไป 10 10 10
สำหรับประโยคนี้คะ อิอิ
-
เมื่อกี้ลืมบอกว่า
อยากรุ้เร็วๆจังเลยเนอะ ว่าบิ๊กเซอร์ไพร์สคืออะไร
อีพี่ยอดคงยิ้มแก้มปริไปเลยเนอะ อิอิ
-
^
^
^
^
ได้จิ้มเจ๊สองด้วย
พี่ยอดโชคดีอะ ที่ได้ศรีภรรยาที่เก่ง ฉลาด เฉลียว หลักแหลมอย่างทีม
เก่งทั้งงานนอกบ้าน และบนเตียง :z1:
ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆ o13
-
อิอิ บิ๊กเซอร์ไพรส์ น้องทีมเก่งมากกกกกก
พ่อแม่น้องทีมก็น่ารักเนอะ ชอบมากเลย
-
ชอบๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
ตอนหน้าเอาเพื่อนๆ มาให้ครบเลยนะเป้ คิดถึงทุกคนเลย
:กอด1:
-
น้องทีมยังเก่งเหมือนเดิม เรื่องปัญหายุ่งๆในบริษัทน่ะ คงหมดซะทีนะตอนนี้
และหวังว่าตอนต่อๆไป คงมีตัวละครเก่าออกมาโลดแล่นให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่านเหมือนเดิมนะจ๊ะ
-
ด้วยนิสัยของทีมที่ที่เป็นคนตรงไปตรงมา ช่วยพี่ยอดคนดีของเราได้เยอะเลย...แต่ไปขัดขาเค้าขนาดนี้...คุณวัฒนากับนภาจะรามือมั้ยเนี่ย...
-
ยอดจะทำหน้าไง เมื่อรู้ว่าหุ้นส่วนใหม่คือพ่อตานะ 55555
-
ได้แฟนอย่างทีมคนหนึ่งนี่ ปัญหาร้อยแปดไม่มีกลัวเลยแฮะ ผ่านไปได้อย่างสบายๆ
มาถ่ายเทกำลังใจให้คุณเป้
-
มาต่ออีกน่ะครับ รออยู่ๆๆๆๆๆๆๆ
-
สู้ๆๆๆๆ
-
ความเเรงยังคงเดิมมาเเบบเต็ม100%
ไม่เหมือนเรื่องอื่นที่มา20% 50%ให้คันหัวใจ
-
ชอบๆๆๆๆๆ
พี่ทีมสุดยอดมากอ่ะ เก่งจริงๆ
-
เวลาอยู่กับคนรัก เดินเล่นริมร่องน้ำครำก็ยังมีความสุข อิอิ :L2:
-
น้องทีมเริ่ดดดดดดดดดดด o13
ยิ่งกว่าแมคไกเวอร์ + อิคคิวซังอีกนะเนี่ย 5555
อ้อ!!ลืมไป ต้อง +แจ๊ค เบาว์เออร์ไปอีกคน เพราะเรื่องบู๊น้องทีมก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน
คิดถึงเพื่อนสาวของทีมทุกนางเลย ดีใจด้วยนะสาวๆ จะได้มีบทกะเค้าแล้ว :pigha2:
แค่ฟังเหล่าเพื่อนสาวเม้าท์กันก็ฮาท้องแข็งได้อ่ะ ชอบๆ
ปล.น้องเป้หน้า่หวานมากกกกก หน้าเคลิ้มได้อีกนะ แอร๊ยยยยย
-
เป็นปลื้มกับเรื่องนี้มากครับ :m3:
-
ทีม วางอผนตลอดเวลามากอะ
55555555555+
พี่ยอดก้ไม่เคยจะตามทัน ฮิฮิฮิ
-
ทุกอย่างแก้ไขได้เสมอ ...
และช่วยเหลือกัน ... เข้าใจกัน
ให้กำลังใจกันและกัน ...
-
พี่ทีมเก่งโคตร
สุดยอดอ่ะคนเรา เก่งมากๆ o13 o13
ปรบมือ หลายๆแปะเลย :-[
พี่เป้สู้ๆ รออ่านอยู่นะครับบบบ
-
ทีมเก่งตร่อดดดดดดด
และพี่ยอดก็คิดมากตร่อดดดดด
-
จับหมั่บๆอย่าให้ดิ้นหลุดพวกคนขี้โกงแบบนี้ :fire:
-
ทีมเก่งอยู่แล้งแหละเนาะ
พี่ยอดเลยผิดหวังไป
-
...นั่งรอตอนต่อไป
-
พี่ยอด คงงอนที่ ทีม สามารถหาหุ้นส่วนใหม่ได้อ่ะน่ะ
อย่างว่าคนมันเก่ง ก็งี้แหละ
:กอด1: พี่เป้ คิดถึงๆๆๆ
-
จะเรียกว่า หลง :-[ หรือ รัก :L2: ดีละ
ทั้ง ทิม&ยอด :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณที่พี่เป้ที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านกกัน
ขอบคุณ กร
-
ทีมสุดยอดเก่งมาก แต่พี่เป้สุดยอดกว่าที่มาต่อให้ o13
-
คนอ่านก็เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ +1
PS. TC :กอด1:
-
จะรอนะ มาต่อ ๆว ๆ ละ อยากอ่านมากกเลยอ สนุกมากกกกก
-
:mc4: :mc4: มาแล้วๆๆซีซั่นสาม อิอิ
ติดตามตอนต่อไปนะคร้าบ เป็นกำลังใจให้เป้นะคร้าบบ
o13
-
ในที่สุดพี่เป้ก็กลับมา คิดถึงจังเลย แล้วจะตามอ่านพี่ยอดกับพี่ทีมไปเรื่อยๆนะครับ
-
เย้ ๆๆๆๆๆ
มาลงชื่อติดตามต่อด้วยครับบบ
-
มา รอ คุณ เป้ อีก วัน นึง ครับ
รอ .... ตอน 3 ค้าบ ๆ
แหะ ๆ
คิด ถึง พี่ ยอด อ่ะ เนอะ
ฮ่า ๆ
-
ซีซั่น 3 มาแล้วเย้....
แค่เริ่มเรื่องก็ มีปัญหา ใหญ่ต้องแก้กันที่เดียว
พี่ยอด น้องทีม สู้ๆ...แต่ว่า บิ๊กเซอร์ไพ ของน้องทีม
มันคืออะไรน๊า....รอลุ้น...แล้วพี่ยอด จะช๊อคไหมเนี๊ยะ อิอิ
-
บวกหนึ่งก่อนเลยค่ะ
คิดถึงพี่ยอดกับทีมมากๆเลยนะเนี่ย
ดีใจที่ได้อ่านอีกค่ะ
กลับมาคราวนี้เหมือนทีมจะร้ายกว่าเดิมหรือเปล่านะ
แต่ก็น่ารักกันเหมือนเดิมเลย อิอิ :)
-
ทีม เวิร์คกิ้งวูแมน มาก ๆ เลย เก่งที่สุดเมียยอด555+
ชอบท่อนสุดท้ายตอนนั่งเครื่องกลับที่บอกว่า
พี่ยอดยิ้มสุขใจที่ทีมจะไปทำหน้าที่เมียที่ดีอยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือนที่บ้าน
(หารู้ไม่ ว่า้เมียพี่ทั้งเก่งทั้งเจ้าเล่ห์แค่ไหน 55+ พี่ยอดแพ้ทางตลอด :m20:)
พี่ยอดน่ารักอ่า ซีนนี้ พี่ยอดก็ยังเป็นที่ยอดอยู่ดี ^^ 555+ :man1:
ต่อไปก็เป็น(กึ่ง ๆ)ธุรกิจครอบครัวแล้วเน้อออ อิอิ
+1 รอตอนต่อไปจ้า :กอด1:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ไชโย! ไชโย! ไชโย!
ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้ว
ก่อนอื่นเลย +1 ให้พี่เป้ แทนคำขอบคุณที่ทั้งหมด
พี่เป้เล่าเรื่องสนุกดีค่ะ ภาษาคล่อง บรรยายได้อารมณ์และเห็นภาพ
แบบว่าอ่านแล้วติด หยุดอ่านไม่ได้อ่ะ ต้องอ่านต่อไปให้จบไม่ว่าจะดึกดื่น หรือตอนทำงาน
อ่านแล้วก็ได้แง่คิด สามารถเอาปรับใช้กับชีวิตของเราได้จริงๆ
คิดไปคิดมา ทีม ก็เป็นเหมือนเป็นไอดอลของชาวออฟฟิศเลยล่ะ
ต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งอย่างทีมเท่านั้น ถึงจะเป็นผู้ที่อยู่รอดในสังคมได้
สำหรับพี่ยอด...เป็นพระเอกที่เป็นน่ารักมาก
พี่ยอดอ่อนโยน ยอมที่จะตามทีม เชื่อฟังทีม ให้ทีมคุมตลอดเลย
แต่ตอนจบของภาคแรก พี่เป้เล่นเอาฉากซึนามิมาเป็นซีนอารมณ์
อ่านไปก็จุกไปเหมือนกัน
น้ำตาคลอเพราะพอจะนึกภาพออก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่คนไทยทุกคนสามารถรับรู้ได้ถึงการสูญเสียในครั้งนั้น มันเจ็บปวดมากจริงๆ ที่ทำได้เพียงแค่นั่งดูข่าวอยู่ที่บ้านตลอดทั้งวัน รอคอยฟังข่าวคราวว่าจะมีชื่อญาติของเราอยู่บนหน้าจอโทรทัศน์หรือเปล่า...
เศร้า เพราะยูจบแบบหักมุม
ส่วนภาคสองเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชาวออฟฟิซ ความรู้สึกเหมือนได้อ่านเรื่องใหม่เลย
ขอชื่นชมพี่เป้ที่สามารถจูนทั้งสองภาคให้ลงตัวกลมกลืนกันได้อย่างเพอร์เฟค
ทีมกับพี่ยอม และเพื่อนคนอื่นๆ ยังคงไม่ทิ้งกัน และยังคงรักษาความเป็นตัวของตัวเอง
ส่วนภาคสาม มาอย่างเครียด
ทีมเหมือนเคยไปฝึกงานอยู่ที่หน่วยDSI
จิกไม่ปล่อยจริงๆ
เนื้อเรื่องยังคงเข้มข้นมาก อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
รออ่านนิยายของพี่เป้อยู่นะคะ
o13
-
ซีซันนี่
ระทึกทุกตอนเลยอ่ะพี่เป้
ชอบๆ
-
พี่เป้ๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงงงงงง :กอด1:
ตอนแรกนึกว่าพี่เป้จะไม่มาแล้วนะเนี่ยยยย
หลายวันก่อนหา เล่นๆ เห็นพี่เป้มาอัพ
แหกปากกรีดร้อง มันซะในห้องคอมฯตอนเรียนนน โดนนนนซ๊า :sad4:
อัพอีกไวๆนะคะ :L2:
-
ชะแว๊บมาดูว่าตอน3มารึยัง
รอกันต่อปายยยยยยย :z10:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ก็ ... รอ ต่อไป
-
:z2:
เต้นรอ
:z2:
-
ด้วย คน ๆ
ก็ รอ ต่อ ไป ~
....
คิด ถึง คุณ เป้ ครับ อยาก อ่าน ต่อ แล้ว อ่า
แหะ ๆ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 3
...หลังจากที่เราสองคนกลับจากอังกฤษได้แค่วันเดียว ก็โดนคุณวัฒนาส่งเมล์เชิญให้ไปประชุมที่โรงงานในวันรุ่งขึ้น...แอบเคืองพี่ยอดที่ยอมรับปากทั้ง ๆ ที่ผมบอกว่า เราถือหุ้นใหญ่ และที่นี่คือสำนักงานใหญ่ มีอะไรควรจะประชุมที่นี่...แต่เอาเถอะ...ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เค้าจะได้แสดงอำนาจ ยอม ๆ ไปก่อน...ว่าแล้วผมก็โทรนัดเวลากับทนายให้เดินทางไปโรงงานด้วยกัน จะได้จบ ๆ ไปซะที...
“...ทีม...เวอร์ไปหรือเปล่า...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ เมื่อเห็นผมอยู่ในชุดสูทเต็มยศ
“...ไม่นะ...วันนี้เราต้องประชุมกันอย่างเป็นทางการ ทีมขอแต่งตัวเรียบร้อยหน่อยละกัน...” ผมตอบยิ้ม ๆ บ้าง
“...อืม...ก็ดี...ยังไงวันนี้ทีมก็ขอโทษคุณวัฒนาเค้าซะ...พี่คุยกับเค้าคร่าว ๆ แล้วว่าเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป อย่ารื้อฟื้นอีก...” พี่ยอดพูดด้วยเสียงจริงจัง
“...ให้มันจบง่าย ๆ อย่างนี้เนี่ยนะ...”
“...แล้วมันมีวิธีอื่นเหรอ...หุ้นใหม่เราก็หามาแทนไม่ได้...” พี่ยอดยิ้มแบบผู้ชนะ
“...รู้ได้ไง...วันนี้ทีมจะพาหุ้นส่วนคนใหม่ไปพบพี่ยอด และคุณวัฒนาที่โรงงานเอง...” ผมเดินออกจากห้องทันทีที่พูดจบ
*
*
...ตลอดทางไปออฟฟิศ ผมกับพี่ยอดไม่ได้คุยกันอีกเลย...ต่างคนต่างมองตรงไปข้างหน้า ทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรเจริญหูเจริญตานอกจากรถติดเป็นแถว...ไม่เหมือนทุกเช้าที่เราจะนั่งฟังข่าวจากวิทยุแล้วคุยวิจารณ์ข่าวกันสนุกสนาน...เช้านี้พี่ยอดหน้าบึ้ง ไม่เปิดวิทยุ ได้ยินแต่เสียงเครื่องยนต์ครางเบา ๆ แอร์เย็นฉ่ำ แต่บรรยากาศภายในรถน่าอึดอัดที่สุด...
“...พี่ยอดไปส่งทีมที่ออฟฟิศก่อนดีกว่า...ประชุมตั้งสิบโมง...เดี๋ยวทีมไปกับรถของแผนกบัญชีก็ได้...” ผมพูดทำลายความเงียบ ก่อนหน้านี้เราตกลงกันว่าจะเดินทางไปโรงงานแต่เช้า ไม่แวะออฟฟิศ แต่ผมทนอึดอัดไม่ได้จึงหาทางเลี่ยงแยกย้ายไปโรงงานเอง
“...แล้วหุ้นส่วนคนใหม่เค้าจะไปกี่โมง...” พี่ยอดพูดกวน ๆ แถมยังยิ้มมุมปากยั่วโมโห
“...ไปพร้อมทีมนี่แหละ...เราจะไปด้วยกัน...” ผมตวัดเสียงตอบ
“...เหรอ...”
“...ทีมจะลงตรงนี้แหละ...พี่ยอดไปโรงงานเหอะ...ทีมจะขึ้นแท็กซี่ไปออฟฟิศเอง...” ผมอาศัยจังหวะรถติด เปิดประตูลงไป ไม่สนใจเสียงร้องเรียกของพี่ยอดที่ดังตามหลังมา
*
*
...ผมไปถึงออฟฟิศด้วยความทุลักทุเล...ถอดสูทคล้องแขนไว้ข้างนึง อีกมือหิ้วกระเป๋าเอกสาร แถมยังต้องสะพายกระเป๋าโน้ตบุ้ค...เหงื่อผุดจากหน้าผากเป็นเม็ด...เพิ่งจะแปดโมงนิด ๆ ยังมีเวลาเตรียมตัว...ผมให้คนขับรถเตรียมพร้อมเดินทางตอนแปดโมงครึ่ง ต้องแวะรับทนายของผมที่สำนักงานกฎหมายซึ่งเป็นทางผ่านไปโรงงาน.…ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมกับทนายวางแผนไว้...เอกสารกองใหญ่ทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้น...อยากจะเห็นหน้าพี่ยอดตอนที่ผมประกาศชื่อคนที่จะซื้อหุ้นของคุณวัฒนาจริง ๆ...เมื่อเช้าทำเป็นอารมณ์เสีย ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย...เมื่อพร้อม ผมกับทนายจึงเดินทางไปโรงงานทันที...
*
*
...วันนี้คุณนภาออกมาต้อนรับผมด้วยตัวเองที่บริเวณประชาสัมพันธ์...ถึงชีจะยิ้ม แต่ผมเห็นแววตาเย้ยหยันที่ปิดไม่มิด...
“...สวัสดีค่ะคุณทีม...สวัสดีค่ะ...คุณคนนี้เหรอคะที่จะมาซื้อหุ้นของคุณวัฒนา...” ชีถามทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคนที่มากับผมคือทนาย
“...เราควรจะพูดเรื่องนี้กันในที่ประชุมนะครับ...” ทนายผมตอบเสียงเรียบ
“...ค่ะ...” คุณนภาหน้าเจื่อนไป
“...จะให้เรายืนตรงนี้อีกนานมั้ยครับ...” ผมชะเง้อมองไปทางห้องประชุม
“...อ๋อ...เชิญทางนี้ค่ะคุณทีม...มาตรงเวลาจังเลยนะคะ...คุณวัฒนากับคุณยอดเพิ่งเข้าห้องประชุมไปเมื่อกี้นี้เอง...จะเข้าห้องน้ำไปทำใจก่อนมั้ยค่ะ...” ชียิ้มมุมปากนิด ๆ
“...ไม่ครับ...แต่ผมว่าคุณนภาควรจะไปเช็คขนตาปลอมในห้องน้ำดีกว่าครับ...กาวมันจะหลุดแล้ว...ขอแนะนำให้ลงทุนซื้อขนตาปลอมดี ๆ หน่อย ของถูกตามตลาดนัดหน้าโรงงาน กาวมันอันตรายต่อดวงตานะครับ...” ผมพูดยิ้ม ๆ แล้วเดินคอตั้งเข้าห้องประชุม ไม่สนใจกับอาการฉุนเฉียวของคุณนภา
*
*
...ทุกคนมองผมกับทนายเป็นตาเดียวเมื่อผมก้าวเข้าห้องประชุม...พี่ยอดมองอึ้ง ๆ เพราะไม่รู้ว่าคนที่เดินตามผมเป็นใคร...คุณวัฒนาหน้าเสียเมื่อเห็นทนาย แต่ก็ยิ้มเยาะ เพราะไม่เห็นคนที่จะซื้อหุ้นของเขา...ผู้จัดการโรงงานแผนกต่าง ๆ ยิ้มให้ผม ยกเว้นคุณนภาที่เดินตามเข้าห้องมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง และคงไปสำรวจขนตามาแล้ว ชีแอบค้อนผมหนึ่งทีก่อนจะนั่งประจำที่...
“...เชิญนั่งครับ...” พี่ยอดพูดเสียงเป็นทางการ
“...ขอบคุณ...” ผมและคุณทนายนั่งที่เก้าอี้ว่าง ประจันหน้าพี่ยอดและคุณวัฒนา
“...เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า...คุณทีม...คุณบอกว่าจะมีคนมาซื้อหุ้นของผม...ตกลงยังไงครับ...” คุณวัฒนาถามด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ
“...ตามที่เคยคุยกันไว้...หุ้นของคุณวัฒนามีมูลค่าตามนี้ใช่หรือไม่ครับ...” คุณทนายผมพูดแทน
“...ใช่ครับ...” คุณวัฒนารับคำ เมื่อเห็นตัวเลขในเอกสารที่ทนายชูให้ทุกคนเห็น
“...โอเค...คุณพร้อมจะโอนหุ้นเมื่อไหร่ครับ...” ผมถามคุณวัฒนา
“...ทุกเวลาที่คุณทีมหาคนมาซื้อได้...” เขาหันมายิ้มเยาะ
“...บ่ายนี้เราไปทำเรื่องกันได้เลยครับ...” ผมตอบเชิด ๆ
“...ไหนล่ะ คนที่จะมาซื้อหุ้นผม...”
“...คุณทีมจะเป็นคนซื้อหุ้นของคุณวัฒนาตามมูลค่าในเอกสารนี้ครับ...” คุณทนายผมตอบ เสียงฮือฮาดังขึ้นทันที พี่ยอดหน้าซีดจนเห็นได้ชัด คุณวัฒนาอึ้ง คุณนภาเผลอเอามือทาบอก
“...ล้อเล่นใช่มั้ยทีม...” พี่ยอดตั้งสติแล้วถามผม
“...เรื่องธุรกิจไม่มีคำว่าล้อเล่น...” ผมพูดโดยไม่มองหน้าพี่ยอด
“...คุณจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ...อย่ามาอำผมเลย...” คุณวัฒนาหัวเราะเสียงดัง
“...ครอบครัวของคุณทีมเป็นคนจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด...เราพร้อมจะทำสัญญากันได้ในตอนนี้เลยครับ...ขอให้ทุกคนเป็นพยานด้วยนะครับ...” ทนายของผมเอาเอกสารออกมาจากกระเป๋าและเดินไปให้พี่ยอดกับคุณวัฒนาตรวจสอบ
*
*
...พี่ยอดนั่งอ่านด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วขมวดจนแทบจะชนกัน...คุณวัฒนาสลดลง คุณนภานั่งหน้าเหวอที่เหตุการณ์พลิกได้ขนาดนี้...ส่วนผมนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟมองกรรมการทั้งสองอย่างชิล ๆ...
“...คุณทีม...ผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวหน่อยครับ...” พี่ยอดลุกขึ้นพูดและเดินนำผมออกจากห้องประชุม
“...มีอะไรคุณยอด...” ผมเดินก้าวยาว ๆ ตามมาจนทันที่รถพี่ยอด
“...เข้ามาคุยข้างใน...” พี่ยอดเปิดประตูรถ ติดเครื่องเปิดแอร์
“...เห็นมั๊ย...ทีมหาคนซื้อหุ้นได้แล้ว...” ผมทำใจดีสู้เสือทันทีที่เราอยู่ด้วยกันตามลำพังในรถ
“...ทำไมทีมทำอย่างนี้ล่ะ...ทำไมไม่ปรึกษาพี่...” พี่ยอดกัดฟันพูด คงจะโกรธมาก
“...เซอร์ไพร้สไง...” ผมพูดยิ้ม ๆ เผื่อพี่ยอดจะใจเย็นขึ้น
“...พี่ไม่ชอบเซอร์ไพร้สอย่างนี้...พี่ไม่ต้องการให้ทีมซื้อหุ้นคุณวัฒนา...กลับเข้าไปแล้วบอกเค้าว่าทีมเปลี่ยนใจไม่ซื้อหุ้นซะ...ทุกอย่างจะได้จบ กลับมาทำมาหากินกันเหมือนเดิม...”
“...กลับมาให้เค้าโกงอีกน่ะเหรอ...” ผมกัด
“...ทีม...” พี่ยอดตวาด
“...โอเค...ทีมจะไม่ซื้อหุ้นก็ได้...แต่ในเมื่อทีมหาคนซื้อได้แล้ว ดังนั้นทีมก็ยังทำงานที่นี่ต่อได้ใช่มั้ย...” ผมพูดเสียงเรียบ พี่ยอดอึ้ง เพราะผมสงบกว่าที่ควรจะเป็น
“...ได้สิ...แต่พี่ขอร้องไม่ให้ทีมเข้ามายุ่งกับที่โรงงานอีก...ทีมทำให้พี่ได้มั้ย...” พี่ยอดพูดเสียงแข็ง
“...มีอะไรที่ทีมทำให้พี่ยอดไม่ได้มั่งล่ะ...” ผมฝืนยิ้ม ทั้งที่ขอบตาร้อนผ่าว
“...พี่เป็นคนกลาง พี่ลำบากใจ...ที่พี่ไม่อยากให้คุณวัฒนาถอนหุ้น เพราะบางครั้งเราต้องการเส้นสายและอิทธิพลของคุณวัฒนาในเรื่องวิ่งเต้น...ทีมเข้าใจพี่นะ...” พี่ยอดวางมือบนมือผม และบีบเบา ๆ
“...อืม...เข้าใจ...พี่ยอดก็เป็นเพียงหุ่นเชิด...บริษัทจะกำไรขาดทุนยังไง พี่ยอดก็ไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว...ทีมดิ้นรนเองแหละ...พี่ยอดไม่ผิดหรอก...เดี๋ยวทีมจะไปยกเลิกเอกสารพวกนั้นเอง ไม่ต้องกังวลนะ...” ผมเปิดประตูและเดินก้มหน้าก้าวยาว ๆ เข้าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด
*
*
...ทันทีที่ปิดประตูห้องน้ำ ผมก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น...คำว่าปรารถนาดี กับเสือกมันใกล้กันมาก...ผมผิดเอง ผิดที่มอบความปรารถนาดีที่ไม่มีใครต้องการ...รู้สึกผิดต่อพ่อแม่ที่ท่านยอมเปิดเผยความลับว่าท่านเปิดบัญชีเก็บออมเงินให้ผมตั้งแต่เด็ก เพื่อเป็นทุนให้ผมได้ตั้งตัว...เงินก้อนใหญ่ก้อนนั้นมันมากพอที่จะให้ผมได้ลงทุนซื้อหุ้นของคุณวัฒนา ช่วยกันทำมาหากินกับพี่ยอด...อย่างน้อยบริษัทนี้ผมจะได้เป็นหุ้นส่วน เป็นการการันตีอนาคตของผม...แต่...ทุกอย่างพังทลายลงไปกับตา...พี่ยอดก็ยังต้องเป็นหุ่นเชิดต่อไป...แล้วแต่เวรแต่กรรมของเค้าละกัน...น้ำตาหยดนี้จะเป็นหยดสุดท้ายสำหรับเรื่องนี้...ไม่ได้โกรธ หรือเกลียดพี่ยอด เพียงแต่น้อยใจ...ถึงยังไงผมก็ต้องทำงานอยู่ที่นี่ต่อไป เพราะถ้าผมยังอยู่ที่นี่ คุณวัฒนาคงไม่กล้าทุจริตเหมือนเคยอีก...
“...ฮัลโหล...พี่ครับ...ช่วยยกเลิกเอกสารทั้งหมดด้วยครับ...ทีมไม่ซื้อหุ้นแล้ว...ฝากบอกคุณวัฒนา กับคุณยอดตามนั้นนะครับ...ทีมรออยู่ที่รถ อีกสิบห้านาทีเจอกันครับ...” ผมโทรสั่งทนายจากในห้องน้ำ พยามยามทำเสียงปกติ ไม่ให้เค้าจับได้ว่าผมกำลังร้องไห้อยู่
“...ได้ครับคุณทีม...” ปลายสายตอบรับ
“...ฮัลโหล...อยู่ที่รถหรือเปล่า...โอเค...จะกลับแล้ว...” ผมโทรหาพนักงานขับรถ แล้วออกมาส่องกระจกสำรวจความเยินของตัวเอง สูดน้ำมูกแรง ๆ ปาดน้ำตาทิ้ง ล้างหน้าเรียกความสดชื่นให้กลับมา เวลานี้ไม่อยากให้ใครเห็นสภาพของผมมากนัก ระหว่างกลับกรุงเทพฯ ผมอาจจะมีเรื่องต้องคุยกับทนาย ดังนั้นผมจึงตัดสินใจขับรถกลับเอง
“...เอ่อ...คุณทนายไม่กลับด้วยเหรอครับ...” พนักงานขับรถถามทันทีที่ผมเดินไปถึงรถ
“...เค้ากำลังลงมา...อ่ะ...นี่เงินค่ารถ...เดี๋ยวหารถกลับไปที่ออฟฟิศเองนะ...ขอกุญแจด้วย...” ผมยื่นแบงค์พันสองใบให้คนรถ แล้วรับกุญแจมาติดเครื่องรอทนายที่เดินหอบของพะรุงพะรังลงมาจากโรงงานในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
*
*
...คุณทนายมองหน้าผมอย่างเห็นใจ...แต่เค้าไม่พูดอะไรในตอนนี้ คงเห็นว่าตาผมแดงช้ำ...ผมขับรถไปอย่างช้า ๆ ในสมองมันสับสนไปหมด...ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป...เสียเวลาวางแผน เสียเงินจ้างทนาย เสียความรู้สึกกับการตัดสินใจของพี่ยอด...แต่แพ้ซะบ้างก็ดี ชีวิตมันก็ต้องมีอุปสรรคบ้างอะไรบ้าง...
“...พี่...หิวมั้ย กินอะไรก่อนป่าว...” ผมถามคุณทนายด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก
“...ไม่เป็นไรครับ...แต่ถ้าทีมหิวก็แวะได้นะ...”
“...ทีมกินอะไรไม่ลงหรอก...เฮ้อ...ทุกอย่างพังลงไปกับตา...” ผมถอนหายใจและฝืนยิ้ม
“...มองโลกในแง่ดีสิ...เงินทีมก็ยังอยู่ในบัญชีครบทุกบาท...เก็บไว้ลงทุนทำอะไรก็ได้...อ้อ...แล้วจะทำงานที่นี่ต่อหรือเปล่าครับ...”
“...ทำสิครับ...อยู่เป็นไม้กันหมาอย่างนี้แหละ...”
“...ดีครับ...ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับ...”
*
*
...หลังจากส่งคุณทนายที่สำนักงานกฎหมายเรียบร้อย ผมก็เอารถไปคืนที่ออฟฟิศ เช็คเมล์ เคลียร์งานนิดหน่อย แล้วผมก็ลางานกลับบ้านก่อนเวลา...แต่ไม่กลับบ้านหรอกครับ...ผมนัดแก้วให้ออกมาช็อปปิ้งแก้เซ็ง แล้วตอนเย็นจึงแวะร้านมิ้นท์ ส่วนคิมจะตามมาสมทบในตอนค่ำ...
“...ทีมทำถูกแล้วที่ไม่วีนพี่ยอด...” แก้วพูดช้า ๆ ตามบุคลิก
“...กูว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนอีนี่คงเหวี่ยงห้องประชุมแตกกระจาย...” มิ้นท์เม้าท์เสียงสูง
“...แหม...ทีมเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วย่ะ...เหตุผลต้องอยู่เหนืออารมณ์...” คิมเบรก
“...แล้วถ้าเป็นอารมณ์ทางเพศละยะ...ต้องมีเหตุผลหรือเปล่า...แหม ๆ ๆ ๆ...แอ๊บนางเอกนะยะนังคิมเบอรี่...” มิ้นท์กัดขำ ๆ
“...พอเลยสองคนนี้เจอกันทีไรก็กัดกันทุกที...” ผมหัวเราะออกมาได้เป็นครั้งแรกของวันนี้
“...กินข้าวกันเถอะ...กินอะไรดี...” แก้วตัดบท
“...เดี๋ยวพี่สั่งให้...” พวกผมหันไปตามเสียงด้านหลัง
“...อ้าว...พี่ยอด...นึกยังไงถึงมาได้ล่ะ...” คิมทัก
“...มาตามใครหรือเปล่าพี่...” มิ้นท์แซว
“...ก็คนนั้นแหละ...กินข้าวกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวลูกค้าประจำอย่างพี่จะสั่งให้ พี่จำได้นะว่าใครชอบกินอะไร...” พี่ยอดมองผมแล้วพูดแก้เขิน
“...ลูกค้าประจำปีน่ะสิ...” ผมกัดเบา ๆ
“...ทีม...” แก้วเรียกชื่อผม ส่ายหน้านิด ๆ เป็นเชิงปรามไม่ให้ผมกัดพี่ยอดต่อ
*
*
...หลังอาหารเย็นมื้อนั้นที่พี่ยอดเลี้ยง พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน...ถ้าไม่ได้เพื่อนสาวทุกคนพูดเตือนสติ ผมคงโบกแท็กซี่กลับบ้านเองแล้ว...พี่ยอดมองผมด้วยสายตาอ่อนลง...ผมจำใจขึ้นรถไปกับพี่ยอด ระหว่างทางผมนั่งพิงประตู หันหน้ามองข้างทางตลอด ไม่พูดไม่จา ไม่สนใจกับเรื่องที่พี่ยอดพูด...
“...ทีม...ยังโกรธพี่อยู่เหรอ...” พี่ยอดเขย่าขาผมเบา ๆ
“................................” ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“...แล้วทำไมไม่คุยกับพี่ ไม่มองหน้าพี่ล่ะ...”
“...ไม่รู้จะคุยอะไร...แล้วมองหน้าแค่นี้พอใจหรือยัง...” ผมพูดก่อนจะหันมามองหน้าพี่ยอดแว๊บนึง
“...เฮ้อ...ใครหว่าที่เคยพูดไว้ว่าจะไม่ทำให้พี่เครียด...” พี่ยอดพูดลอย ๆ ผมหันขวับ
“...ขอเวลาทีมทำใจหน่อยเหอะ...พี่ยอดคิดว่าทีมเครียดไม่เป็น เสียใจไม่เป็นเหรอ...” ผมพูดเสียงสั่น
“...โอเค...พี่ให้เวลาทีมคืนนึง...พรุ่งนี้เราดีกันเหมือนเดิมนะ...” พี่ยอดเอื้อมมือมาโอบไหล่ และดึงผมมากอดหลวม ๆ ขณะขับรถ
“...อืม...” ผมซบหัวที่ไหล่พี่ยอด แอร์ที่คอนโซลคงเป่าเข้าตาผมมั้ง น้ำตาไหลอีกแล้ว แต่น้ำตาที่ไหลตอนนี้มันต่างจากความรู้สึกเมื่อเช้าอย่างสิ้นเชิง
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคอมเม้นท์ ทุกการรอคอยนะครับ...ขอโทษที่มาต่อช้าไปนิดนึง วันหยุดคนเขียนแRดมากไปหน่อย...แทบไม่ได้หยุดพักผ่อนเลย...ดีใจที่มีผู้อ่านหน้าเดิม ๆ เข้ามาเม้นท์...ชื่นใจ และขอบคุณผู้อ่านหน้าใหม่ติดตามผลงานนะครับ...
...ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย กลางวันร้อน กลางคืนฝนตก ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะครับ ผมเองก็จะดูแลตัวเองเหมือนกัน เพราะกลัวจะป่วยแล้วจะเล่าขาดตอนไป...
...พบกันใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ
...เป้...
-
^^
-
ทำไมพี่ยอดถึงพูดกับทีมแบบนั้นอ้ะ :m16:
ทีมอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ ทำร้ายจิตใจเกินไปแว้วว :o12:
เฮ่อ...พี่ยอดนะพี่ยอด เกรงใจคนอื่น แต่กับทีม... :เฮ้อ:
“...ขอเวลาทีมทำใจหน่อยเหอะ...พี่ยอดคิดว่าทีมเครียดไม่เป็น เสียใจไม่เป็นเหรอ...” นั่นสิๆ :m31:(((อินเกินไปแระ- -")))
:กอด1:พี่เป้
-
ในความรู้สึกเรานะ
ถ้าเราเป็นทีม เราโคตรจะเสียใจเลยอ่ะ
เราอ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
ก็เหมือนอย่างที่ทีมพูดนั่นแหละ
"ความหวังดีกับคำว่าเสือกมันอยู่ใกล้กันนิดเดียว"
ยิ่งคนที่มาพูดกับเราแบบนี้เป็นคนที่เรารักนะ
แม่งทั้งเสียใจทั้งเสียความรู้สึกอ่ะ
ไอ้พี่ยอดก็ทำตัว...พูดแล้วเซ็ง
ภาคที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้นอยด์
อะไรกับพี่ยอดมากมาย(แต่ก็มีบ้าง)
แต่ภาคนี้เรารู้สึกนอยด์สุดๆๆๆๆอ่ะ
-
ทีมโตขึ้นแล้วจริงๆๆๆ ดีจังที่ไม่วีทใส่พี่ยอด
งานนี้ถ้าทีมกลับเข้าไปทำงาน คุณวัฒนาคงเกรงๆอยู่บ้าง อย่างน้อยก็รู้ว่าทีมทำได้ทุกอย่างจริงๆ
สู้สุ้
-
เฮ้อออออออออ
สงสารทีม
-
ไม่เป็นไร มาช้า ดีกว่าไม่มา ชะชะช่า :z2:
-
โห สงสารทีมเรยอ่า
-
สงสารทีมจัง T_T
-
อิอิ คนเขียนไปเที่ยวกะแฟนมาแน่ ๆ เลลยย
ขอบคุณนะครับ
-
อ่ะนะ เป็นเราคงเสียใจอ่ะ ที่หวังดีแต่แล้วกลับดูเหมือนไปแทรกแซง :m17: คงจะร้องให้ แล้วก็ไม่ลืมด้วย แต่ทีมยังดูมีเหตุผลและพยายามทำใจยอมรับ เป็นชั้นชั้นจะงอนไปสามเดือน :laugh:
-
ทีมโตขึ้นมากเลยอ่ะ เราว่ายอดคงวิธีการรับมืออยู่แน่ๆ
แต่คงต้องใจเย็นรอก่อนใช่ไหม
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
สงสาร นู๋ทีม จัง คร๊าบ
-
พี่ยอดก็เป็นอย่างงี้ทุกทีอ่ะ ทีมทำดีที่สุดแล้วล่ะนะ อย่างน้อยก็เขย่าขวัญตาวัฒนานั่นได้บ้างแหละ จดลงบัญชีดำไว้นะทีม :m16:
-
ความหวังดีกับ เสือกมันใกล้กันจริงๆแหล่ะ....แทงใจดำเพราะเคยโดน... :z10:
เอาน่าอย่างน้อยไม้กันหมาอย่างทีมก็ช่วยกันคนหมาๆๆได้ล่ะ
-
ทีมใจเย็นขึ้นมาเลยค่ะ...
แต่แอบงอนพี่ยอดเป็นเพื่อนทีม...
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :L2:
-
โอยยย อ่านแล้วอินมากกกกก
บอกไม่ถูกว่าใครถูกใครผิด เรื่องนี้สมจริงค่อดๆ
กระอักกระอ่วนแทนพี่ยอด เสียใจแทนทีม โอ้ยยยยยยยย
ไรเตอร์มาต่อเรวๆเทอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m15:อินไปกะทีม
รู้สึกอยากเตะพี่ยอดเป็นครั้งแรก
-
ดีใจจังที่ได้อ่านเรื่องนี้ต่ออ่านยังไงก็ยังมันส์เหมือนเดิม
แต่ซีซันนี้ดูมันเครียดๆ เน้อะ อาจเป็นเพราะหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบอะไรๆ มันมากขึ้น อารมณ์ และคนที่เราต้องพบปะด้วย แต่ทีมเก่งอยู่แล้วน้าอะไรมันก็ผ่านไปได้ แอบเคียงยอดมากมายเลยแต่คิดในทางที่ดียอดอาจมีมุมมองหรือประสบการณ์อะไรบางอย่างที่ต้องทำแบบนั้นก็ได้
**แต่เพราะมีคนอย่างยอดที่ยอมให้คนอย่างวัฒนาประเทศของเราถึงเจริญลงๆ เห้อไม่รู้เมื่อไหร่ประเทศจะหมดเวรหมดกรรมกับพวกแบบนี้ซะที (แอบซีเคียสอย่างแรงส์55+)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคร้าบ :L2: :L2:
----รอตอนต่อไป----
-
:z2: :z2: :z2:
-
ถ้าเราเป้นทีนนะโคตรเสียใจเลย T_T
พี่ยอดนะพี่ยอด
-
แว๊ยยยย หักมุม ตอนแรกคิดว่าจะราบลื่นผ่านฉลุย
แพ้บ้างก็ได้เนอะทีมเนอะ ๕๕๕๕๕๕
ทีมโตขึ้นเยอะ แปลกตาม๊วกเวอร์ชั่นนี้ ๕๕๕๕
-
เบื่อมากเลย นายยอด
-
สารภาพเลยครับ
ตั้งแต่ตอนแรกที่ พี่ยอดตาย
ผมก็เลิกอ่านนิยายไปเลย T-T ไมไ่ด้เข้าเว็บมานานเลย
เสียใจ ไปนาน 555
จนวันนี้เพิ่งเปิดมาดู เห็นมี เขียนถึง พี่ยอด เลยงง
เลยนั่งเปิดย้อนดู ถึงรู้ว่า มีตอนต่อๆ
ทำให้ดีใจ ติดตามมาเรื่อยๆ จนนอนเช้าเช่นเดิม
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ ^^"
-
ต่างคน...ย่อมต่างเหตุผล
-
แพ้เสียบ้าง เพื่อเป็นบทเรียน
เหตผลของพี่ยอด กับ ของ ทีม ต่างคนต่างมองกันคนละแบบ
สุดท้ายก็เคารพ ในความคิดของแต่ละคน ถอยออกมามองความเป็นไป
แต่ความรักนี่ซิ ถอยไม่ได้ เป็นกำลังใจให้ ทีม :กอด1:
+1 ให้ เป้ รักษาสุขภาพด้วยครับ ( กลัวไม่ได้อ่านตอนต่อไป 555..... )
-
เป็นคนใจดีมากไปแล้วพี่ยอด :m31:
-
อุตส่าหวังดี กลายเป็นเสือกซะงั้น
-
รักน้องเป้ เป็นกำลังใจให้ทีม >> ยังไงวะ
-
เรื่องธุรกิจมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ สงสารทีมมาก เหมือนโดนหักหน้า = = " แล้วแบบนี้วัฒนาจะไม่มาเยาะเย้ยทีมเหรอเนี่ย??
-
ไม่แอบเครียดแล้ว เครียดมากเลยตอนนี้
อารมณ์แบบ เหอะๆ พี่ยอดทำทีมเสียใจอีกแล้วนะ :m16:
-
สงสารน้องทีมนะ...แต่ก็เข้าใจพี่ยอดเหมือนกัน บางทีเรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่ใช่เราเองที่อยู่ตรงนั้น ก็คงจะไม่มีทางเข้าใจเหมือนกัน
แต่อย่างน้อยพี่ยอดก็น่าจะถนอมน้ำใจน้องทีมบ้างเหมือนกันนะพี่ยอด...ที่ำสำคัญ คนเค้ามักจะบอกว่า การเชื่อเมีย แล้วจะเจริญนะ 555555555555
แล้วแบบนี้น้องทีมจะทำยังไงต่อไป ไอ่คุณวัฒนานั่นคงจะได้ใจอยู่ไม่น้อย...ไหนจะยัยหัวหน้าแผนกบัญชีที่เป็นเมียน้อยไอ่คุณวัฒนาอีก
สะใจมาก ๆ เลยนะที่น้องทีมกัดเรื่องขนตาปลอมหน่ะ...อย่างนี้สิถึงจะเป็นน้องทีมอ่ะ...ต้องเอาให้ไม่กล้าหือกะเราอีกเลยน้องทีม...อิอิ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะพี่เป้...รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะฮะ XD
-
อะไรอ่ะ ปล่อยให้โกงไปงี้นี่นะ พี่ยอดเคืองอ่ะ :serius2:
-
ไม่เข้าใจพี่ยอดอีกตามเคย
งงอ่ะ
-
บางทีคนเราก็ไม่สามารถที่จะควบคุมอะไรอย่างใจไปได้เสียทุกอย่าง...นี่แหละชีวิตจริง :)
-
เง้อออ สงสารทีม :'(
แต่ดีแล้วที่ทีมไม่วีน ไม่งั้นคงแย่กว่านี้
พี่ยอด ทำร้ายจิตใจอะ 5555
-
หาปั๋วใหม่ ๖๖๖๖๖๖
-
:serius2: เอ้อ ปวดใจ ทำกันได้ o22
-
พี่ยอดมาเเล้ววววว
เนื้อเรื่องเข้มข้นมากตั้งเเต่เริ่มซีซั่น3
สงสารทีมเหมือนกันนะ เเต่ก็ต้องไว้หน้าเเฟนบ้าง
เเต่เข้าใจพี่ยอดด้วย ทำธุรกิจบางทีก็ต้องพึ่งอิทธิพล
เยี่ยมมากค่ะ
ขอบคุณพี่เป้ที่มาต่อ รักเรื่องนี้ค่ะ
-
:เฮ้อ:พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ยอดเค้าก้อมีเหตุผลของเค้า o13
-
อะไรของพี่ยอดเนี้ย :angry2: เราอารมณ์เสียกับพี่ยอดแล้วนะ
อะไรนักหนาวุ้ย :seng2ped:
-
เฮ้ออ แอบเศร้าตามทีมแต่ก็พยายามจะเข้าใจพี่ยอดด้วย เฮ้ออ
-
ผิดหวังกับพี่ยอดเหมือนกัน
ชอบใจประโยคนี้ของคุณ nine-poo มากๆ
**แต่เพราะมีคนอย่างยอดที่ยอมให้คนอย่างวัฒนาประเทศของเราถึงเจริญลงๆ**
รู้ทั้งรู้ว่าเค้าคดโกง แต่ก็ยังยอมเค้า ยอมขอโทษเค้าทั้งที่เค้าทำผิด เจริญจริงๆพี่ยอด
พี่ยอดไม่เหมาะเป็นผู้บริหารจริงๆด้วย
:m16:
-
ยอดคิดอะไร ที่ห้ามทีมเพราะห่วงงาน อยากได้เส้นสายของคนโกงจริงๆเหรอ
ไม่เชื่อฝีมือตัวเอง ฝีมือทีมเลยหรือไง
หรือว่า ถ้าทีมกลายเป็นผู้ถือหุ้น มันทำให้รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าทีม
ไม่คิดหรือว่าถ้าทางญี่ปุ่นรู้ เขาต้องคิดว่าตัวเองรู้เห็นเป็นใจปล่อยให้คนอื่นโกงเขา
-
ทีมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยน้อดีแล้วล่ะ ชอบทีมstyleนี้จังเลย
พี่ยอดเค้าอาจมีเหตุผลอื่นอีกก้อเป็นได้น่ะทีม
-
อ่านแล้วสงสารน้องทีม..... :monkeysad:
ไม่เข้าใจความคิดของพี่ยอด..... :m16:
บางทีพี่ยอดคงคิดแบบคนไทยมากไปคือยอมได้ก็ยอม
แต่ในทางธุรกิจหากเราไม่ฟัน....เราจะถูกเขาฟันเละ
ทางฝ่ายโน้นตอนนี้คงไม่กล้าโกงแล้วละ
เพราะน้องทีมแสดงให้เห็นแล้วว่าสามารถจัดการได้
หรืออาจจะลำพองใจคิดว่าไม่มีใครกล้าทำอะไร...
งานนี้....โทษพี่ยอดคนเดียวเลย... o12
กด + ให้น้องทีม กะ คุณเป้ :กอด1:
-
แก้ตัวแทนพี่ยอดนี่จะโดน :z6: ไหมหว่า
พี่ยอดอาจจะมีเหตุผลของเขา่เหมือนกัน เรามองเฉพาะมุมของเป้ที่เล่าให้ฟัง ไม่ได้เห็นความคิดของพี่ยอด
แต่บางอย่างทีมบริหารเขามองไม่เหมือนเรามอง ในกรณีนี้ พี่ยอดอาจไปยื่นข้อเสนอบางอย่าง (ที่เราไม่รู้) กับคุณวัฒนาก็เป็นไปได้
อีกเรื่องพี่ยอดต้องมองไปถึงพนักงานที่เขาต้องรับผิดชอบด้วย มองหลายมุมอธิบายไม่ถูก บอกได้คำเดียวมันเป็นเหตุผลทางธุรกิจและความอยู่รอดของบริษัท
อยากจะบอกว่า เรื่องเส้นสายบางธุรกิจสำคัญมากนะ คนกลุ่มนี้มีอยู่แทบทุกบริษัท มันเป็นหน้าที่ของฝ่ายบริหารจัดการที่ต้องรู้ทันและรับมือกับคนประเภทนี้ยังไง
รอติดตามว่าเป้จะจัดการกับคนกลุ่มต่อไป :z2:
เป็นกำลังใจให้ :L2:
ปล. ความหวังดีกับคำว่าเสือกมันอยู่ใกล้กันนิด เดียว <<<ถูกกกกกก
-
พยายามเข้าใจพี่ยอดนะ แต่ยังไงก็อดเคืองไม่ได้
ความหวังดีของทีมกลายเป็นเจือกไปซะงั้น เป็นเรานี่โค่ดน้อยใจเลยเนี่ย :m15:
อิพี่ยอดนะพี่ยอด ขัดใจว๊อยยยย
ไม่เห็นแก่ตอนท้ายที่ง้อเมียสุดฤทธิ์ละก้อ จะโหวตออกแระ ชิส์ๆๆ
ว่าแต่...บทเพื่อนสาวน้อยไปหน่อยอ่ะน้องเป้
ได้บทคนละไม่กี่ประโยค แต่ค่าตัวเท่าเดิมป่าว :laugh:
มินท์ยังแรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม ชอบสาวสวยรวยอารมณ์ขันแบบนี้อ่ะ ปลื้มมากขอบอก หุๆๆ
ปล. ว่าจะลองซื้อขนตาปลอมมาลองหัดติดเล่นดู
เจอมุกขนตาปลอมหลุดของทีมเข้าไป ไม่กล้าแล้วหล่ะ 5555
ปลล. น้องเป้รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
รู้สึกว่าพออายุเยอะขึ้น (อย่าได้ใช้คำว่า"แก่"เชียว) เวลาไม่สบายแล้วใช้เวลานานขึ้นกว่าจะหาย
แถมป่วยง่ายขึ้นเยอะ ไม่อึดเป็นไอ้ถึกควายทุยเหมือนเดิม เง้อ....
-
อ่านแล้วงง ไม่เข้าใจยอด ในชีวิตจริง ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ต้องถามว่า ยอดมีเอี่ยวอะไรกับวัฒนาแล้วปิดทีมหรือเปล่า?
-
พี่ยอดนะพี่ยอด ขี้เกรงใจ + ยอมคนมากเกินไปแล้ว :serius2:
แต่ก็นะ เข้าใจว่าเพื่อธุระกิจในภายภาคหน้า :เฮ้อ:
ตอนนี้อ่านแล้วแอบน้อยใจตามพี่ทีมไม่ได้จริงๆนะเนี่ย :o12:
เป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่าพี่เป้ :L2:
-
มีแต่คนเข้าข้างและเห็นใจทีมไม่มีใครเห็นใจพี่ยอดบ้างเหรอ
พี่ยอดก็น่าเห็นใจนะ ลองคิดดูแล้วเรื่องบางอย่างเราก็ต้องยอมบ้าง
คนทำงานที่มีประสบการณ์มากๆ เค้าก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น
ถ้าคิดจะเอาแต่ใจยอมหักไม่ยอมงอ มันอาจจะเสียหายมากกว่า
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยอมไปเสียหมดทุกอย่าง แค่นี้นายวัฒนานั่นก็หัวหดไปเยอะแล้ว
เม้นท์ยาวเหยียด แบบว่าอินจัด :z13: ไรเตอร์แก้เขิน
-
สุดยอด ยังคงสนุกเหมือนเดิม^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Because this is a bussiness. :เฮ้อ:
-
เฮ่อ กะแล้วว่ามันต้องไปเป็นไปตามที่ทีมคิด
เพราะมันออกมาตั้งแต่พี่ยอดแล้ว
ทีมดูคนอื่นเป็น แต่ดูคนของตัวเองไม่เป็น (ก้เป็นนะแต่คงไม่คิดว่าจะขนาดนี้)
เอาเถอะ ๆ
หวังว่าคุณทนายคงไม่เสียบเข้ามานะ
พี่ยอดนะพี่ยอด หักหน้ากันจิง ๆ
ให้ตายสิ
คืนนี้ไปนอนนอกห้องละกัน
-
ได้เรื่องอีกละ
สงสารทิมครับ
จะเป็นงัยต่อนะ
-
+ พี่เป้เหมือนเคยจ้า
เข้าใจอารมณ์ทีมอ่ะ เข้าใจว่าพี่ยอดก็แคร์นะ แต่แบ่บ >.<
-
หาโอกาสเล่นงานพวกมันซิทีม เอาให้เจ็บ
-
ใจร้ายจังเนอะ
พี่ทีมเตรียมการมาเยอะ แต่ก้อต้องยอม
เสียดายความตั้งใจ
พี่ยอดคงมีเหุตผลอยู่แล้ว
ทำไงได้
รอตอนต่อไปอย่างตั้งใจ อิอิ
-
...รอๆๆๆอีกตอน
-
เชื่อในตัวพี่ยอด
เชื่อว่าพี่ยอดคงมีเหตุผลที่ดีพอที่ทำแบบนี้ (แม้กระทั่งยอมที่จะขัดใจทีม(เมียรัก)
ทั้งที่รู้ว่าถ้าขัดใจทีมแล้วทีมอาจจะโกรธตัวเองมาก ๆ )
มันคงไม่ใช่อะไรยอม ๆ ได้ก็ยอม ปล่อยให้คุณวัฒนากินจนพุงกาง
น่าจะมีอะไรมากกว่านั้น แล้วที่พี่ยอดพูดมาก็ถูก เพราะเส้นสายเป็นเรื่องสำคัญเช่นกัน
แล้วพี่ยอดมีนิสัยอย่างหนึ่ง คือ ชอบแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว คิดว่าพี่ยอดน่าจะมีอะไรอยู่ในหัวว่าจะจัดการยังไง คิดและตรึกตรองไว้แล้วถึงผลได้ผลเสียแล้ว อย่าลืมสิ พี่ยอดก็เป็นระดับผู้บริหาร
แล้วพี่ยอดก็ไม่ได้คิดว่าทีม เสือกหรอก แอร๊ยยย
พี่ยอดไม่มีทางคิดแบบนั้น เฮียทั้งรักทั้งหลงเมียจะตาย กลัวแต่ทีมลำบาก
มาในมุมทีม แอบน้อยใจไปกับทีมด้วย แบบคือลงทุนลงแรงไปเยอะแล้วมันพังไปต่อหน้า (แม้จะเข้าใจในความจำเป็นของพี่ยอด) ทีมน่าจะงอนหนีไปสักสองสามวัน ให้พี่ยอดอยู่ไม่สุขเป็นหนูติดจั่น กรากกกกกกกก(แกล้งพี่ยอดเค้า)
สนุกเหมือนเดิม หอมกรุ่นจากเตาทุกตอน 555
-
คุณ เป้ มา ต่อ ให้ แล้ว ~
พี่ ยอด ก็ นะ ... แต่ ก็ สง สาร ทีม
เฮ้อ! แต่ ยัง ดี ที่ เพื่อน ๆ ทีม ยัง ครบ เซ็ท
ตอน หน้า คง สนุก อีก แหง ๆ
แหะ ๆ
p.s. รัก ษา สุข ภาพ ด้วย ครับ คุณ เป้ จะ รอ อ่าน ค้าบ ผม
-
พี่ยอดอ่ะ
หักหน้าน้องทีมเฉยเลย
:serius2:
-
อืม...ชีวิตจริงมันก็ยากอย่างนี้แหละเนอะ
พยายามแทบตาย แต่บางทีก็ไม่สำเร็จซะงั้น
บ่นเรื่องตัวเองไปด้วยหน่ะครับ
555
-
นู๋ทีมใจเย็นขึ้น..โตขึ้นเยอะเลย :เฮ้อ:
ปล.คุณเป้มาต่อไวไวน๊า
-
ความใจดีมองโลกในแง่ดีได้ทำร้ายความรู้สึกและคนมาหลายคนแล้วนะครับ ทั้งในละครและชีวิตจริง
-
"คำว่าปราถนาดีกับคำว่าเสือกมันใกล้เคียงกัน"
โดนอ่ะ
-
ทีมสู้ๆ
-
เกินจะบรรยาย
อ่านไปตื่นเต้นไป
ยังกะแบกปืนออกรบ :jul3:
-
ทำไมทีมไม่สู้ๆละคับ อิอิ
มารอตอนต่อไปนะค้าบเป้ :impress2:
-
ใจเย็นขึ้นมากเลยทีม
เพราะถ้าเป็นเราคงโมโห หงุดหงิด น้อยใจ +วีนแน่นอนเลยอะ :angry2:
ก็แม้ที่เราทำมาทั้งหมดก็เพื่อเค้าดูสิ่งที่เค้าพูดและทำกับเราสิมันน่า :m31:
-
เซ็งมียอดว่ะ :z3:
-
เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่สงสารทีมอ่ะ
-
เหตุผล..แต่ละคนไม่เหมือนกัน
ฉะนั้น
ตั้งบริษัทตัวเองแล้วแยกตัวออกมาดีกว่าไหมทีม เหอะๆๆ
เห็นแล้วเหนื่อยแทน.........
-
เข้าใจทีมนะ ....
แล้วก็เข้าใจพี่ยอดด้วย
แบบที่พี่ยอดพยายามทำ จะว่าดีก็ดี จะว่าไม่ดีก็ได้
แต่นี่มันคือความจริง ...
เราต้องยอยู่กับความจริงให้ได้ สินะ
-
+1 นะคะ
เฮ้อพี่ยอดเอ๊ย ,, บางทีก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ทีมกำลังจะทำหรือเปล่า
เหมือนกับไปหักหน้าทีมอ่ะนะเค้าอุตส่าห์ทำเสียขนาดนี้แล้วอะ
แย่จังเลย เฮ้อ
-
:call: จะเศร้ายัไงดี ไม่เคยมีเหตุการณ์ที่ใช้เงินเยอะๆ แล้วเป็นแบบนี้ เพี้ยงขอมีเงินเยอะๆ :call: แต่ชอบความรักที่ยังเข้าใจกัน บางครั้งเงิน ร้อยล้านซื้อรอยยิ้ม เราไม่ได้หรอก o13 แต่อยากมีเงินสิบล้าน ไม่เอาร้อยล้าน :sad11:
-
แอบเคืองพี่ยอดนิดหน่อย และเห็นใจทีมตอนร้องไห้ในห้องน้ำ เง้อ...แต่เรื่องธุรกิจมัน...ก็นะ
ขอบคุณคุณเป้สำหรับตอนนี้มากนะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
สิ่งที่ทีมทำก็เป็นสิ่งที่ดี มันไม่ผิดหรอก ไม่ได้เสือกด้วย เป็นความหวังดีกับบริษัทและกับพี่ยอดจริงๆๆๆ
แต่สิ่งที่เป็นไปตามที่พี่ยอดพูด มันก็เป็นความจริงในสังคมทุกวันนี้
ระบบเส้นสายและการคอรัปชั่น ยังคงมีอยู่ และไม่มีวันที่จะหายไปจากสังคมไทยได้หรอก
-
:กอด1: กอดพี่เป้
ดันกระทู้ให้ด้วยความจริงใจ 555 :laugh:
-
สนุกมากครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พี่ เป้ มา แนว เดิมอีกแระ
มา ๆๆ หาย ๆๆ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 4
…เมื่อเราสองคนกลับถึงที่พัก...ผมเดินลิ่ว ๆ เข้าห้องไปโดยที่ไม่รอพี่ยอด รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปยืนเหม่อคิดทบทวนเรื่องราวที่เพิ่งผ่านมาที่ระเบียง...มองดูฟ้าแลบอยู่ไกล ๆ เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะ...อีกไม่นานฝนคงตก ลมเย็นพัดความชื้นปะทะผิวของผม เริ่มหนาวนิด ๆ แต่ยังไม่อยากเข้าห้องไปเจอหน้าพี่ยอด...
“...เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก...” คนที่ผมไม่อยากจะเจอเดินออกมายืนข้าง ๆ
“.....................................” ผมเขยิบหนี
“...ทีม...อย่าเงียบอย่างนี้สิ...ถ้าทีมด่าว่าพี่ พี่จะไม่รู้สึกผิดขนาดนี้เลยนะ...” พี่ยอดขยับตามมายืนซ้อนหลัง เอาคางเกยไหล่ กอดผมแน่น
“...เฮ้อ...ถ้าเมื่อกลางวันทีมยืนยันจะซื้อหุ้นคุณวัฒนาให้ได้ พี่ยอดจะยอมให้ทีมซื้อมั้ยล่ะ...และถ้าทีมซื้อได้แล้ว ถึงตอนนั้นพี่ยอดก็จะเป็นฝ่ายโกรธทีม...ทีมยังจำได้นะ ทีมเคยบอกว่าจะไม่ทำให้พี่ยอดไม่สบายใจอีก...ถึงจะผิดหวัง แต่ยังไงทีมก็เคารพการตัดสินใจของพี่ยอดอ่ะ...” ผมถอนหายใจก่อนพูดเสียงเรียบ
“...พี่ขอโทษ...”
“...ไม่ต้องขอโทษหรอก...พี่ยอดไม่ได้ทำอะไรผิดนี่...ทีมผิดเองที่เข้าไปวุ่นวาย...”
“...พี่รู้ว่าทีมเจตนาดี แต่ทางญี่ปุ่นรู้เรื่องนี้หมดแล้ว...ในเมื่อเค้าไม่ดำเนินการอะไร เราในฐานะลูกจ้างก็ต้องเฉย...พี่ไม่รู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่...ระหว่างนี้ทีมก็ทำงานตามปกติไปก่อนนะ...”
“...ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ...แต่พรุ่งนี้ทีมขอลากิจนะ...”
“...ไปไหนอ่ะ...”
“...ไปทำธุระส่วนตัว...” พี่ยอดอึ้ง เมื่อผมแสดงท่าทางเย็นชา
“...ทีมไปไหน พี่ไปด้วย...เดี๋ยวแอบไปทำวีซ่าหนีกลับอังกฤษอีก...” พี่ยอดกอดผมแน่นขึ้น และยังซุกหน้าเข้าที่ซอกคอผม ลมอุ่น ๆ ของเค้าทำให้ผมขนลุกเกรียว
“...จะบ้าเหรอ...ไม่ไปหรอก...ไปให้พ่อกับแม่บ่นเหรอ...นี่ยังไม่รู้จะบอกเค้ายังไงเลยว่าไม่ได้ซื้อหุ้นแล้ว...อนาคตทีมจะเป็นยังไงเนี่ย...” ผมบ่น แต่แอบยิ้มนิด ๆ เมื่อรู้ว่าพี่ยอดหวงเราขนาดนี้
“...เรื่องอนาคตทีมไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไม่ยอมให้ทีมลำบากอยู่แล้ว...ตกลงจะไปไหนบอกพี่ได้หรือยัง...”
“...ไปธุระ...” ผมบอกได้แค่นี้ แล้วเดินเข้าตัวอาคาร
“...จะทำอะไรพิสดารอีกหรือเปล่า...” พี่ยอดเดินตามเข้ามา
“...หมายความว่ายังไง...ทีมเคยทำอะไรพิสดารเหรอ...” ผมถามเสียงแข็ง
“...เอ่อ...พี่หมายถึง จะทำเรื่องเซอร์ไพร้สอะไรหรือเปล่า...” พี่ยอดตอบเสียงอ่อย
“...ไม่มีอ่ะ...ต่อไปทีมจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...พอแล้ว...เหนื่อยกับการทำให้คนอื่น...”
“...ทีมคิดว่าพี่เป็นคนอื่นเหรอ...” พี่ยอดทำหน้าเศร้า ซวยเลยกรู
“...เปล่า...” ผมไม่รู้จะพูดยังไง ยิ่งเห็นพี่ยอดเดินคอตกเข้าห้องนอน ผมต้องเป็นฝ่ายเดินตามบ้างแล้ว
*
*
...เป็นแผนล่อผมเข้าห้องที่เนียนมาก...ยังไม่ทันที่จะแก้ตัวอะไร พี่ยอดก็ดึงผมลงไปนอนทับร่างแกร่ง...ตาสองคู่ประสานกันระยะใกล้ในความมืด...ลมหายใจแรง ๆ ของพี่ยอดบ่งบอกถึงความต้องการอะไรบางอย่าง...พอจะยันตัวเองลุกขึ้น พี่ยอดก็พลิกตัวกลับทับผมแทน กลายเป็นว่าผมดิ้นหนีไม่ได้...หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่พี่ยอดต้องการโดยที่ผมขัดขืนนิด ๆ นั่นมันยิ่งทำให้พี่ยอดได้แสดงสัญชาตญาณของผู้ล่ารุนแรงขึ้น...แต่แบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบนะ...
*
*
...ถึงแม้เมื่อคืนนี้ผมจะเจอศึกหนัก แต่ผมก็ตื่นเช้ามาเตรียมทุกอย่างให้พี่ยอดเหมือนทุกวัน...เมื่อถึงเวลาที่ต้องปลุกพี่ยอดให้ตื่นไปทำงาน ผมกลับอยากให้เค้าได้พัก ขนาดหลับพี่ยอดยังคิ้วขมวดสงสัยจะเครียดจนเก็บเอาไปฝัน...คิดทบทวนดูแล้ว พี่ยอดน่าสงสารที่สุด เป็นคนกลางที่โดนกดดันสามด้าน ทางญี่ปุ่น คุณวัฒนา และผม...ทำไมเราไม่ปล่อยวาง ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามทางของมัน...ในเมื่อเจ้าของเงินเค้าไม่เดือดร้อน เราก็ไม่ควรไปเดือดร้อนแทน...เค้าอาจจะคิดว่าเงินที่เสียไปกับการทุจริตนี้ แลกกับการดำเนินธุรกิจที่ง่ายขึ้นก็ได้...
“...กี่โมงแล้วอ่ะ...” พี่ยอดลืมตาขึ้นมาถามผมด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“...หกโมงครึ่งแล้ว ตื่นเถอะ...” ผมพูดพลางเขย่าแขนพี่ยอดเบา ๆ
“...วันนี้ทีมไม่ไปทำงานนี่ ทำไมตื่นเช้าจัง...” พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...ชินแล้วมั้ง...แต่ตื่นเช้าอย่างนี้ก็ดีนะ จะได้มีเวลาทำธุระได้เยอะขึ้น...”
*
*
...เราสองคนนั่งกินอาหารเช้าที่ผมทำอย่างง่าย ๆ ก่อนพี่ยอดจะไปทำงาน แต่เค้ายังอดระแวงไม่ได้ว่าผมจะทำอะไรให้เค้าประหลาดใจอีกหรือเปล่า...ผมต้องข่มความอายเป็นฝ่ายเดินไปกอดเอวแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างของพี่ยอดซะฟอดใหญ่ นั่นแหละพี่ยอดถึงได้ไปทำงานพร้อมรอยยิ้ม...
*
*
...ธุระของผมในช่วงเช้าคือไปพบแก้วกับมิ้นท์เพื่อเดินทางไปธนาคาร...ผมตัดสินใจจะเริ่มต้นทำธุรกิจของตัวเอง โดยไม่มีพี่ยอดเข้ามาเกี่ยวข้อง...เมื่อวานเย็น ผมได้ไอเดียทำ Boutique Hotel หรือ รีสอร์ทเล็ก ๆ โดยมีแก้วมาช่วยบริหาร และมิ้นท์มาร่วมหุ้นทำร้านอาหารในโรงแรม...ถ้าผมมีอะไรทำเป็นของตัวเองก็ไม่ต้องไปวุ่นวายกับงานของพี่ยอดอีก...
*
*
...เราสามคนตระเวนไปคุยกับธนาคารหลายแห่งจนได้ข้อมูลมาเปรียบเทียบกันจนเป็นที่พอใจ...พี่ยอดโทรหาผมแค่ครั้งเดียว เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนสาวดังแทรกเข้าไป พี่ยอดถึงกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี และไม่โทรตามผมอีก...ช่วงเย็นเราก็กลับมาคุยวางแผนงานกันที่ร้านมิ้นท์...ธุรกิจนี้น่าจะไปได้สวยเพราะได้รับความร่วมมือจากเพื่อนและแฟนเพื่อนทุกคน...
“...ถ้าได้เจ๊รุจมาช่วยอีกคนก็ดีสิ...” แก้วเปรย
“...เออ...มึงไม่ลองติดต่อเจ๊ดูล่ะ...” มิ้นท์มองที่มือถือผม
“...เจ๊แกติดต่อยากว่ะ...ไม่รู้จะเข้างานรอบไหน...เดี๋ยวกูลองโทรเข้าโรงแรมก่อนดีกว่า...ฮัลโหล...ขอสายคุณรุจครับ...อะไรนะครับ...ลาออกแล้วเหรอ...ลาออกไปอยู่ที่ไหนทราบหรือเปล่าครับ...โอเค...ไม่เป็นไร...ขอบคุณครับ...” ผมวางสายพร้อมมองหน้าเพื่อนสาวทั้งสองที่จ้องแบบอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“...เจ๊รุจไปอยู่ไหนวะ...” มิ้นท์ถาม ผมส่ายหน้า แล้วกดเบอร์มือถือเจ๊รุจ
”...ฮัลโหลเจ๊...อยู่ไหนเนี่ย...เริ่ด...เย็นนี้มาหาที่ร้านมิ้นท์หน่อยดิเจ๊...โอเค...ทีมรอที่นี่นะ...” ผมวางสายแล้วยิ้มกว้าง
“...เจ๊เป็นไงมั่ง...”
“...ตอนนี้เจ๊แกมาอยู่กรุงเทพฯแล้ว...กำลังจะว่างงานอีกรอบ...ได้อยู่ห้าดาว แต่ไม่มีความสุข...แกเบื่อ...อีกซักพักคงมาถึง...เพิ่งเลิกงานอ่ะ...” ผมบอกเพื่อนสาว
“...เรายังไม่ได้เริ่มทำอะไรกันเลยนะ...เจ๊เค้ารอเราไม่ได้หรอก...” แก้วพูดเสียงเครียด
“...เราคิดว่าจะจะบอกให้พี่ยอดรับเจ๊ทำงานที่บริษัทเราก่อน พอทุกอย่างพร้อมค่อยลาออกมาช่วยกัน...ดีซะอีก ให้เจ๊มาช่วยเรา จะได้มีเวลาโดดงานไปธุระส่วนตัวบ้าง...”
“...แล้วพี่ยอดจะไม่ว่าอะไรเหรอวะ...”
“...คิดว่าไม่นะ...เจ๊รุจเก่งจะตาย...ทำได้ทุกอย่าง...ได้คนเก่ง แถมยังไว้ใจได้มาช่วย ไม่มีอะไรเสียหายนี่...“
*
*
...ไม่นานนักเจ๊รุจก็มาถึง...เราคุยเรื่องงานพร้อมกินอาหารชุดใหญ่ที่ฟิลิปทำมาให้เพื่อเลี้ยงต้อนรับการกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบหลายเดือนของพวกผมและเจ๊รุจ...ทุกอย่างน่าจะไปได้ด้วยดี...ตอนนี้ผมมีหุ้นส่วนใหญ่คือคุณวาดะ และฟิลิป ส่วนผมใช้เงินที่พ่อกับแม่ให้ รวมทั้งจะไปกู้ธนาคารมาเพิ่มเติมด้วย...เรื่องการก่อสร้าง สินค้าของบริษัทพี่ยอด กับคุณวาดะ เราจะซื้อได้ในราคาพิเศษ น่าจะช่วยลดต้นทุนได้เยอะอยู่...ที่ผมอยากได้เจ๊รุจมาร่วมงาน เพราะรู้ตัวว่าผมต้องเดินทางบ่อยในช่วงนี้...ถ้าเจ๊รุจเข้ามาช่วยก็น่าจะทำให้งานในบริษัทที่ผมรับผิดชอบเบาลง ผมเชื่อใจเจ๊ด้วยความที่เคยทำงานด้วยกัน และติดต่อกันตลอด เจ๊แกได้ทั้งภาษา คอมพิวเตอร์ และการบริหารจัดการ...
*
*
...ตอนค่ำพี่ยอดมารับผมที่ร้านมิ้นท์อีกตามเคย...วันนี้เรากลับมาคุยเล่นกันเป็นปกติ เพราะผมเริ่มจะสบายใจแล้ว...พี่ยอดยังไงก็แพ้ทางเจ๊รุจ เจอรุมแซวเข้าบ่อย ๆ มาดผู้บริหารก็หลุด กลายเป็นนายช่างหนุ่มที่ปากดีกัดกับเจ๊รุจอย่างสนุกสนาน แต่เรื่องเดียวที่ทำให้พี่ยอดต้องยอมแพ้คือเวลาโดนแซวเรื่องกลัวผม...โดนเบรกเรื่องนี้พี่ยอดถึงกับเถียงไม่ออกเลยทีเดียว...
“...พี่ยอด...ทีมอยากให้เจ๊แกมาทำงานกับเราอ่ะ...พอดีว่าช่วงนี้ทีมอาจจะต้องออกไปธุระบ่อย ๆ...ถ้าได้เจ๊มาช่วยก็เหมือนมีทีมอยู่ออฟฟิศนะ...” ผมพยายามพูดโน้มน้าวพี่ยอดเมื่อเรากลับถึงที่พัก
“...ทำธุระอะไรอ่ะ...” พี่ยอดหันมาถามเสียงเครียดทันที
“...ทีมต้องไปคุยกับธนาคารเรื่องขอสินเชื่อ...” ผมตอบแบบเลี่ยง ๆ
“...ขอทำไม...ขอพี่ก็ได้...เงินทีมก็มีนี่...”
“...ทีมกำลังคิดจะทำธุรกิจเล็ก ๆ ส่วนเงินที่มีอยู่ก็เก็บไว้กินดอกเบี้ยดีกว่า เอาไว้ใช้ตอนฉุกเฉินก็ได้...” ผมไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมด ธุรกิจโรงแรมเล็ก ๆ อ่ะ
“...อืม...พี่ไม่ถามต่อละกัน...ถ้าทีมอยากบอกพี่ก็คงบอกเองแหละ ใช่มั้ย...” พี่ยอดรู้ว่าผมมีเรื่องปิดบังเค้าอีกตามเคย
“...ตอนนี้มันเป็นแค่โปรเจค...ยังไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า...ไม่กล้าบอก เดี๋ยวหน้าแตก...” ผมแก้ตัว
“...มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ...”
“...แน่นอน...อย่างแรกเลยพรุ่งนี้เซ็นหนังสือรับรองเงินเดือนให้ทีม...อย่างที่สองก็อนุญาตให้ทีมลากิจได้บ่อย ๆ...อย่างที่สามช่วยรับเจ๊รุจเข้ามาทำงานต้นเดือนหน้า...แล้วก็...แล้วก็...เอาแค่นี้ก่อนดีกว่ายังนึกไม่ออก...” ผมยิ้มอ้อนพี่ยอด
“...ได้สิ...แต่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนหน่อยนะ...”
“...อะไรเหรอ...”
*
*
...พี่ยอดไม่ได้ตอบผมด้วยคำพูด แต่เป็นการกระทำแทน...พี่ยอดจูงผมไปอาบน้ำด้วยกัน...เมื่อคืนเราบอกรักกันแบบรุนแรง...แต่วันนี้เป็นแบบนุ่มนวล...เมื่อทุกอย่างผ่านไปตามที่มันควรจะเป็น...ผมนอนซบหน้าอกพี่ยอด ฟังเสียงหัวใจเค้าเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ...เพลินกับการเอามือลูบกล้ามท้องที่เป็นลอน หลายครั้งก็เลื้อยต่ำลงไป พี่ยอดต้องแขม่วท้อง และถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อผมหยุดมือแค่นั้น...
“...เดี๋ยวก็อีกรอบหรอก...” พี่ยอดขู่เบา ๆ
“...รุ่นนี้ยังไหวเหรอ...” ผมแกล้งกัด
“...ไหวสิ...” พี่ยอดจับมือผมไปวางไว้ตรงที่ที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเค้ายังไหวอยู่จริง
“...ทะลึ่งว่ะ...” ผมดึงมือกลับ
“...ก็ทีมลูบเฉียดไปเฉียดมาอยู่นั่นแหละ...พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ...” พี่ยอดหัวเราะ
“...ทีมว่าจะซื้อรถแหละ...พี่ยอดว่างวันไหนไปดูที่โชว์รูมกันนะ...” ผมเห็นพี่ยอดอารมณ์ดีจึงกล้าปรึกษาเรื่องนี้
“...ซื้อทำไม...รถบริษัทก็มี...อยากไปไหนก็บอกคนชับรถได้นี่...” พี่ยอดขมวดคิ้วทันที
“...ทีมไปธุระส่วนตัว...”
“...ตราบใดที่ทีมยังเป็นผู้ช่วยของพี่ ทีมมีสิทธิ์ใช้รถของบริษัท...โอเคมั้ย...” พี่ยอดตัดบท
“...อืม...ยังไม่ซื้อก็ได้...ดีเหมือนกันเก็บเงินไว้ก่อนดีกว่า คันละตั้งหลายล้าน...”
“...โห...คุณทีมครับ...จะซื้อยี่ห้ออะไรเนี่ย...” พี่ยอดจับคางผมให้เงยหน้ามามองเค้า
“...คิดว่าจะซื้อดี ๆ ไปเลย ใช้ได้นาน อีกอย่างถ้าขายต่อก็ได้ราคานะ...” ผมบอกยี่ห้อ พร้อมอธิบายเหตุผล
“...เป็นผู้ช่วยแต่ใช้รถหรูกว่าเอ็มดีได้ไง...”
“...แหม...พี่ยอด มันไมได้แพงขนาดนั้น...คุณวาดะบอกว่ารู้จักกับเซลล์ที่โชว์รูมแถวทองหล่อ...ลดราคาได้เป็นแสนเลยนะ...เค้าจะเอายอดขาย ไม่เอาค่าคอม...พอมีส่วนลด ก็ราคาพอ ๆ กับรถพี่ยอดแหละ...” ผมเถียง
“...เรื่องรถอาไว้ก่อนละกัน...แล้วพรุ่งนี้ทีมจะไปทำงานหรือเปล่า...” พี่ยอดเปลี่ยนเรื่อง
“...ไปสิ...ไม่อยากโดดงานติดกันสองวันหรอก เดี๋ยวเคลียร์ไม่ไหว...”
“...พรุ่งนี้จะมีเด็กฝึกงานมาใหม่วันแรกนะ...”
“...อ้าว...ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลย...” ผมงง
“...พี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกัน...คุณวัฒนาอนุมัติให้มาฝึกงานที่นี่ตอนที่เราไปอังกฤษน่ะ...” พี่ยอดอ้อมแอ้มไม่อยากพูดชื่อคุณวัฒนา เพราะกลัวผมของขึ้นอีก
“...เด็กที่ไหน...มากันกี่คน...ผู้ชายหรือผู้หญิง...”
“...ผู้ชาย...มาคนเดียว รุ่นน้องทีม คณะเดียวกับทีมเลย แต่น่าจะเอกภาษาญี่ปุ่นนะ...”
“...จริงดิ...งั้นรีบนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรม อายรุ่นน้องมัน...มหาลัยนี้ โดยเฉพาะคณะนี้นะ หน้าตาดีทุกคนเลย...ถ้าไม่เชื่อดูรุ่นพี่มันสิ...” ผมพูดขำ ๆ แล้วซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม แกล้งทำเป็นหลับ
“...อย่าไปคิดอะไรกับน้องเค้าเชียวนะ...ไม่งั้นพี่จะส่งเด็กไปฝึกงานที่โรงงาน...”
“...โห...ใจร้ายว่ะ...”
“...ว่าพี่ใจร้ายเหรอ...อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ...” พี่ยอดซุกตัวลงผ้าห่มผืนเดียวกับผม แล้วเราก็อดไม่ได้ที่จะเล่นผีผ้าห่มกันอีกรอบก่อนนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นที่มีต่อเรื่องเครียด ๆ ในตอนที่แล้วนะครับ...ชอบจังเลยเวลาอ่านคอมเม้นท์ เพราะมันจะช่วยให้ผู้เขียนได้รู้ความต้องการของผู้อ่าน...เมื่อได้รู้ว่าผู้อ่านชอบ หรือไม่ชอบอะไร อาจจะมีผลต่อการดำเนินเรื่องในตอนต่อไปนะครับ...
...วันนี้ฝนตก รีบกลับบ้านก็เลยมีเวลามาโพสตอนใหม่...รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ...ถ้าใครต้องเดินทางก็ขอให้ระวังมากกว่าปกติ...อยากให้พกร่มติดตัวกันเหมือนพกถุงยางนะครับ...พกร่มถ้าฝนไม่ตก ก็เอาไว้กางกันแดดได้ ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับถุงยางหว่า...ก็ถุงยาง ถึงยังไม่ได้ใช้ แต่มีติดตัวไว้ก็อุ่นใจไง 555++
...เป้...
-
^^
เฮ่อ...ดีจัง เคลียร์กันแล้ว :m4:
โดนกับประโยคที่ว่า “...ต่อไปทีมจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...พอแล้ว...เหนื่อยกับการทำให้คนอื่น...”
แต่พอมองในมุมของพี่ยอดแล้วก็สงสารเหมือนกัน ลำบากใจน่าดู
:pig4: ที่มาต่อค่ะพี่เป้ :กอด1:
แต่ว่าไอ้ อยากให้พกร่มติดตัวกันเหมือนพกถุงยางนะครับ นี่มันทะแม่งๆนะพี่ :laugh:
-
ชอบทีมที่ทำงานเก่ง และหาแผนรองรับในการพึ่งพาตัวเองในอนาคตนี่แหละ ไม่ต้องคอยขึ้นอยู่กะสามีเสมอ เยี่ยมจริง
-
:oni1: :oni1: :oni1:
แล้ว เด็ก ฝึกงาน เนีย จะ ปีนเกลียว พี่ยอดป่าว อิอิอิ
-
เราว่าเด็กฝึกงานมีบทบาทที่น่ากลัวแน่เลย
จะมาเขย่าความสัมพันธ์ป่ะเนี่ย
-
55+
จะมีนักธุรกิจใหญ่เพิ่มแล้ว
ขอให้สำเร็จกิจการรุ่งเรืองน้า
:L2:
-
o18ไม่ใช่ว่ารุ่นน้องมาสนใจพี่ยอดแทนนะ อย่างงี้พี่ทีมออกโรงวีนแตกแน่ๆๆๆๆๆๆ o13
-
โอ๊ะ แหมๆๆ นักธุรกิจหญ่ายยยย(ขอวิบัติหน่อย) ยังไงขอให้ได้ดิบได้ดีก็แล้วกันเน้อ~
-
โหยยยยยยยยยยยย...พี่ยอดแสดงความรักด้วยกันทุกวันเลยเหรอเนี่ย >/////////<
เพลา ๆ ลงบ้างก็ได้นะ...สงสารน้องทีมอ่ะ ช้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย...อิอิ
แต่เห็นด้วยกับทีมนะ...ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง เพราะอนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน
ก็หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามาจนทำให้ทั้งสองคนต้องหวั่นไหว และแ้ก้มันไม่ได้หรอก
เพราะเชื่อว่ายังไงซะ ทีมเองก็คงจะไม่ยอมให้ปัญหาใด ๆ มาทำลายตัวเองและพี่ยอดได้อย่างแน่นอน
แอบหวั่นใจเล็ก ๆ ว่านักศึกษาฝึกงานที่จะมาวันพรุ่งนี้...มันจะเป็นป่วนอีกหรือเปล่า???
เอ๊ะ...หรือว่าเราคิดมากไปเองหว่า???...รอพี่เป้มาไขข้อข้องใจนะฮะ ^^~*
ดีใจจังที่จะได้เห็น ทีม แก้ว มิ้นท์ และเจ๊รุจกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง คราวนี้คงจะมีเรื่องสนุก ๆ ตามมาอีกเยอะแน่ ๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ...พี่เป้เองก็รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะ XD
-
ทีมโตขึ้น.....
สัมผัสได้จาก ความคิดและการกระทำหลายๆอย่าง....
หวังว่าความรัก ของทั้งสองคน...
ความใจเย็นของพี่ยอด และความเป็นผู้ใหญ่ของทีม...
จะทำให้ทั้งสองคนจับมือกันก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปได้...ด้วยดี...
-
เด็กฝึกงาน.....น่าคิดนะไม่รู้ว่าจะส่งมาอ่อยใคร เป็นไส้ศึกรึเปล่า เป็น.......
-
:z13: :z13:
-
ว๊ายยยยย เด็กฝึกงาน เอ๊าะๆ จะมาเป็นตัวแปร ข้างซ้าย หรือ ข้างขวาล่ะ?
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
ไม่นะ น้องเป้
หวังว่างานไม่เข้านะ
+1
-
ชอบมุขถุงยางพี่เป้อ่ะ 55555
ภาคสองนี่เข้มข้นเหมือนดูซีรี่ฮ่องกงเลยค่ะ ชอบๆ
ถ้าเราทำงานแล้วคงดูมันส์กว่านี้เป็นแน่แท้ o13
รอตอนต่อไปจ้า
-
:L1:
-
มีเด็กมาให้วุ่นวายอีกล่ะ ....
เหอะๆๆๆ ดีๆละกันน๊า!!!!
-
เด็กนั่น ตาวัฒนาตั้งใจจะส่งมาเชือดทีมรึเปล่า o18 อย่านะ อย่าเชียวนะ :m16:
-
ความสุขุมขึ้น ในภาคนี้ ทำให้เรื่องที่ดูเหมือนจะใหญ่ กลายเป็นเล็ก จิ๊บ ๆ
และแล้ว การกลับมารวมตัว ของเพื่อนพ้องน้องพี่ คิดว่าคงมีอะไร ๆ สนุก ๆ แน่ ๆ
เรื่องรถ นี่พี่ยอด ไม่รู้ตัวจริง ๆ หรือว่าใครใหญ่กว่าใคร ( สถานะ อย่าคิดลึก )
ส่วนเด็กฝึกงาน คงเป็นสีสัน ให้กับทั้งคู่อีกแน่ ๆ น้องทีม ตั้งกาจรอได้เลย
+1 พร้อมกำลังใจให้ น้องเป้ รักษาสุขภาพด้วยครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ :กอด1:
-
แว๊บ มาอ่านได้ตอนเช้า
เปิดมาดีจัง เจอตอนต่อไป
อืม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่เป้มาวางระเบิดรึเปล่า เด็กฝึกงาน
:เฮ้อ:
เอาน่า อย่างนี้ชีวิตคู่จะได้ สนุก
ตอนหน้า เจ๊รุจมา ท่าทางจะมันส์
วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลย เบี่ยยยย
-
หลักการพี่เป้ดีมาก พกไว้อุ่นใจ เอริ่ม
อ่านตอนนี้แล้วมันเห็นเค้าลางยังไงๆ อยู่ อิตาเด็กนั่นจะมาแนวไหนอ่า
-
เอิ๊กอ๊ากกกก มาอีกแล้ว เด็ด แน่ รุ่นน้องนี่เนอะ
-
ฝนไม่ตกใช้ร่มกันแดด ถุงยางไม่ใช้...เอาไปทำอะไรดี
ขอคิดก่อนนะ มีหลายทางเลือกเชียวนะคุณเป้ อิอิ
ทีมจัดการกับอารมณ์ตัวเองได้ดีทีเดียวค่ะ
ไม่เอาแต่แค้นเคือง สู้ทำสิ่งดีๆเพื่อตัวเอง
อยากเห็นการทำงานร่วมกันของเพื่อนรักก๊วนนี้
คงจะทั้งฮา ซ่า แต่ก็คงเต็มที่กันทุกคน
ฝนตกหนักแต่เช้า เดินทางกันดีๆนะคะ
-
ชักจะทะแม่งๆซะแล้ว เด็กใหม่ที่ว่าดูน่ากลัวกว่าที่คิด = = "
-
หวังว่าคุณน้องฝึกงานคงจะไม่มาฝึกลับฝีปากกับพี่ทีมนะค่ะ o18
-
:เฮ้อ: อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป :เฮ้อ:
-
+1เป็นกำลังใจให้พี่ยอด น้องทีม ระวังตัวปัญหากำลังจะตามมา :เฮ้อ:
-
รู้สึกระแวงน้องฝึกงานยังไงไม่รู้สิ... o22
-
เริ่มส่งคนเข้ามาแทรกแซงแล้ว
รอติดตามทีมจะจัดการยังไง ต่อไป
-
มา ต่อ แล้ว
หุ หุ
สนุก อีก ตอน นึง
ว่า แต่ ตอน หน้า เด็ก ฝึก งาน จะ เป็น ใคร หว่า
จะ มี งาน เข้า ไหม เนี่ย
อิ อิ
จะ รอ นะ ครับ คุณ เป้
-
งูเห่าอย่างวัฒนา ไม่มีทางที่จะรามือหรอก
สงสัยสุดท้าย พี่ยอดก็คงต้องมาช่วยทีมบริหารโรงแรมแน่ๆ
:L2:
-
โหย เด็กใหม่จากฝั่งนู้นด้วย ท่าทางอันตรายอยู่ แถมพี่ยอดชอบเหรงใจอีก เหอๆๆ หนูทีมเซ็งแน่ งานนี้
แต่งานนี้มีเจ๊รุจ กำลังเสริมนี่สุดยอดมากๆ อิอิอิ
-
มาดูว่ารุ่นน้องจะมาทำอะไรบ้าง หุหุ
-
มีกลิ่นของความยุ่งยากโชยมาแต่ไกลเลย...
แต่ถ้าน้องเด็กฝึกงานม้นหืออือ...ให้เจ๊รุจจัดการเลยค่ะ
-
ดีใจที่ทีมมีกำลังใจจะทำงานต่อ :mc4:
ส่วนน้องฝึกงาน หวังว่าคงจะไม่ใช่ตัวปัญหานะ
-
หายไปนานเพราะติดเกม แฮะๆ แต่ก็ยังติดตามอ่านอยู่นะคะ
ตอนนี้ลุ้นไม่ให้เด็กฝึกงานคนนี้มาเป็นตัวป่วนก่อน ส่วนเรื่องรักหวานแหววของทีมกับพี่ยอดก็มีต่อไปนะคะ ชอบบบบ
-
เอาเด็กฝึกงานมาฝึกด้วยเนี่ย มีแผนอะไรรึเปล่า
พี่ยอดกลัวทีมจีบเด็กฝึกงาน แล้วไม่กลัวเด็กมันจะจีบพี่ยอดเหรอ?
เล่น copy มาซะขนาด
-
:o8:
สนุกมากเลย
มาอัพอีกน่ะค่ะ
ทีมน่ารักน่ะ :L2:
-
:o8:ยกโทษให้พี่ยกก็ได้ ใจง่ายไปปะเนี่ย
ชอบตัวละครมีการเติบโตขึ้น
น้องทีมก็แรงแบบรอบคอบขึ้น
o13
-
wow wowอยากกินเด็กคร๊าบ อยากกินเด็ก ทีมเจอแล้วอย่าคิดนอกใจพี่ยอดน่ะ
ไม่ใช่ไหร่หรอกพูดเผื่อไว้
-
เด็กฝึกงานเนี่ย ตัวปัญหาแน่นอน ฟันเฟิร์ม
แต่ว่าจะมา แย่งพี่ยอดไปอีกแล้วหรอ หรือว่า
จะมาทำให้ทีมหลงรักหว่า.......
ทั้งคู่อย่าหวั่นไหวนะค่ะ .... จะเสียน้ำตาแค่ไหนก็ยอม
-
ไม่อยากจะคิดเลยว่า เด็กฝึกงานใหม่นี่ต้องเข้ามาสร้างปัญหา(หัวใจ)ให้พี่ยอดกับพี่ทีมแหง๋มๆ :z3:
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนกับเป็นการรวมชื่อตัวละครเลย มีมาเยอะมาก 55+
รอลุ้นต่อไปเรื่องธุระกิจของพี่ทีม แล้วก็จับตาดูเด็กฝึกงานไปด้วย o18
เป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่าพี่เป้ :L2:
-
เด็กฝึกงานใหม่จะมาพร้อมกับปัญหาใหม่รึเปล่านะ
-
คุณเป้ เด็กฝึกงานนี้ตั้งใจเอามายั่วยอดใช่ไหม
-
ว้าว พี่เป้มาต่อเเล้ว
พี่ยอดยังเท่เหมือนเดิม
ชอบนิสัยทีมจังไม่อยู่เฉยๆ คิดตลอดว่าอยากจะทำอะไร
เเหมๆๆ กลัวพี่ยอดเลี้ยงไม่ไหวเหรอจ้ะ
ขอบคุณค่ะ
ปล. เเหมๆ พกร่มเหมือนพกถุงยาง พี่เป้อะ
-
ใช่เลย คราวที่แล้วเราถึงเม้นว่า กระอักกระอ่วนที่สุดพี่ยอดอ่ะ เพราะโดนกดดันอย่างที่คุณเป้บอกเลย
ดีใจจังที่เข้าใจกัน แค่พี่ยอดจะโกดจะงอนมั้ยเนี่ยถ้ารู้วาทีมจะทำธุรกิจ(เล็กๆ555)
คู่นี้เค้าง้องอนกันน่ารักกกกกกกกก
-
น้องทีมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจริง ๆ...
พี่ยอดทั้งรักทั้งเกรงใจเลยนะ.... o3
คิดว่าต่อไป...เด็กฝึกงานคนนี้จะเป็น
ตัวแปรให้เกิดอะไรในชีวิตทีมหรือเปล่า...
เด็กสมัยนี้....แรงงงง...น่ากลัวนะน้องทีม... :impress:
กด + ให้ความหวานค่ะ คุณเป้
-
เด็กฝึกงานนี่หน้าสงสัย
งานจะเข้าใครละที่นี้
พี่ยอด หรือว่าทีม
แต่ถ้าให้แพรเดานะ
แพรว่างานเข้าทีมมากกว่า :serius2:
-
ทีมสู้ๆ
-
o13 คุณภาพ(เลิศ)เหมือนเดิมค่าคุณเป้...รอติดตามค่าๆๆ...ว่าแต่รุ่นน้องที่มาฝึกงานจะทำทีมกะพี่ยอดวุ่นวายขึ้นป่าวง่า o22
-
o18ไม่ใช่ว่ารุ่นน้องมาสนใจพี่ยอดแทนนะ อย่างงี้พี่ทีมออกโรงวีนแตกแน่ๆๆๆๆๆๆ o13
คิดเหมือนกันเลย
พายุใหญ่กำลังจะมา
-
ปลื้มพี่ยอด (ดาร์ลิ้งงงงงง!! ) น่ารักเสมอ
เหตุผลที่ยอดก็มีน้ำหนักเพียงพอที่ไม่ให้ทีมซื้อ หุ้น
น่าสงสารพี่ยอดนะ พอรู้้ความจำเป็นทั้งหมดที่ต้องทำแบบนี้ คนกลางนี่แหละลำบากใจที่สุด โดนบีบจนหน้าเขียว ทั้งทางโน้น ทางนี้ แล้วก็ถูกแล้วที่พี่ยอดไม่ให้ทีมซื้อหุ้น ในเมื่อทางโน้นรู้ แต่ยังเฉย ก็คงจะมีเหตุผลของเค้า แสดงว่าคุณวัฒนายังมีประโยชน์ หรืออาจจะมีเหตุผลบางอย่างที่ยังคงต้องเก็บคุณวัฒนาไว้ก่อน ถ้าทีมยังดึงดันจะซื้อ ไม่เป็นผลดีแน่ ๆ
ทำธุรกิจก็มองอย่างธุรกิจ
ทีมก็มีส่วนผิดด้วยที่ทำอะไรไม่ปรึกษาพี่ยอด(แต่ก็เข้าใจทีมว่าคงนึกไม่ถึงตรงจุดนี้เหมือนกัน เพราะอยากช่วยพี่ยอด เพราะอยากกำจัดคนทุจริต)
อยากจะเซอร์ไพรส์
เลยได้เซอร์ไพรส์ซะเอง(แล้วหลายเรื่องด้วยชอบตัดสินใจไปเองเลย รู้ว่าทีมเป็นคนเก่ง แต่อยากให้ทีมปรึกษาพี่ยอดนะ ไม่ว่าพี่เค้าจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เราจะคิดจะทำหรือไม่(ถึงไม่เห็นชอบทีมก็ดื้ออยู่ดี แล้วพี่ยอดก็ยอมอยู่ดี55+) ยังไงก็เป็นการให้เกียรติคนรักเราด้วย )
เด็กฝึกงาน เหอ ๆๆ เหมือนพายุลูกย่อม ๆ กำลังก่อตัวเลย อ๊ากกกกกกกกกก
คงจะเป็น นังแม็กซ์2 เปล่า ที่มาสร้างความร้าวฉานให้คู่รักเค้าน่ะ
เดาว่าเด็กฝึกงานคนนี้ก็คงจะมาแนวคล้าย ๆ แม็กซ์ ที่ชอบพี่ยอด ไรเทือกนั้น
ทีม เตรียมรับมือนะ อิอิ
+1 ค่ะ หนุกและมันส์ เหมือนเดิม
ปล.พี่ยอดหื่นอะ 555
ลงชื่อ แม่ยกพี่ยอด กรากกกกกกกกก
-
ทีมจะทำธุรกิจของตัวเอง ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย
ว่าแต่ว่า รุ่นน้ิองคนนั้น คงไม่ก่อให้เกิดเรื่องหรอก .. ใช่มั้ย?
-
เด็กฝึกงานทำเรื่องเนี้ย
ชักใจคอไม่ดี
-
ว๊าวว น้องทีมจะสร้างกิจการเป็นของตัวเองแล้ว
เจ๋งที่สู๊ดดด...แล้วเรื่องเด็กฝึกงานจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่าน๊า
แต่ มีเจ๊รุจ อยู่ด้วย คงไม่เท่าไรมั้งนะ.....
-
มารายงานตัวว่ามาอ่านแล้ว ที่สำคัญคือมา :man1:และ :จุ๊บๆ:น้องเป้
ทีมยังคงเป็นทีมสวย เก่ง แซ่บ :L2: เที่ยวนี้อย่าลืมหาคู่ใจให้เจ๊รุจด้วยนะ
เอาน้องฝึกงานก็ได้ เจ๊คงชอบกินเด็กนะ :laugh:
-
พี่ยอดเป็นคนกลางที่น่าสงสารจริงๆแหล่ะ โดนกดดันจากทุกด้านเลย..
เด็กใหม่ที่คุณวัฒนาส่งมาเนี่ย..ส่งมาเป็นสปาย รึมาป่วนให้ครอบครัวเค้าแตกแยกป่าวฟระ...
เริ่มกลัว....
-
น้องเป้จ๊ะ พี่แก้วเองก็หวั่นใจเหมือนกับคนอ่านอื่นๆเช่นกัน กรณีเด็กฝึกงานเนี่ย
ยิ่งมาทางสายคุณวัฒนา น่ากลัวจะเป็นตัวปัญหามากกว่า เด็กฝึกงานธรรมดาๆ
แล้วคุณยอดเองก็ยิ่งเป็นคนขี้เกรงใจคนอยู่ด้วย
เอ่อแล้วถ้าเด็กฝึกงานคนนี้มีมารยา 5000 เล่มเกวียนแล้ว ยอดจะทันเค้าเหรอ
ถ้าเป็นดังหวั่นใจ สงสัยน้องทีม และคณะได้ทำงานหนักอีกรอบแน่แท้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาช่วยสนับสนุนพี่ยอดอีกเสียง ว่าทีมชอบทำเรื่องพิสดาร เย้ยยยยย!!!!.... เรื่องเซอร์ไพร้ส์อ่ะ แหะๆๆ
อย่าว่าแต่พี่ยอดเลย คนอ่านยังลุ้นทุกการกระทำของน้องทีมซะตัวเกร็งไปหมด
ไม่สามารถยกมือไว้วางใจน้องทีมได้่เลยอ่ะ
เวลาองค์ลง ชีทำได้ทุกอย่าง เดี๊ยนคอนเฟิร์ม :pigha2:
ส่วนตอนนี้น่ารักอ่ะ ชอบมว๊ากกกก อยากให้น้องทีมอ้อนพี่ยอดเยอะๆ
เห็นพี่ยอดมีความสุข อารมณ์ดี เราก็happyไปด้วย
พี่ยอดเค้าอยากได้อะไร ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง :haun4: น้องทีมก็หยวนๆไปเหอะนะ
เอาใจคนแ่ก่หน่อย ถือว่าทำบุญ
คนอ่านก็ได้ผลพลอยได้ไปด้วยนะเนี่ย
เอาใจช่วยธุรกิจเล็กๆ (เหรอ???) ของน้องทีมด้วยจ้า
แต่อย่าปิดพี่ยอดเลยนะ เด๋วพี่แกน้อยใจ แล้วทีมต้องใช้พลังงานในการง้อเยอะ :z1: เป็นห่วง(จริงๆนะ)
ส่วนน้องฝึกงาน อืม.....
หวังว่าจะมาเป็นกำลังเสริมให้ทีมนะ ไหนๆก็เป็นรุ่นน้องร่วมคณะ ร่วมสถาบันกัน
แต่ถ้าจะมาป่วนละ็ก็
เราก็ให้เจ๊รุจเขมือบซะ (หนูไม่ได้ว่าเจ๊เป็นงูเหลือมนะ เป็นแค่อนาคอนด้าแค่นั้นเอง 555)
ปล. น้องเป้กลับบ้านเร็วอ่ะ โพสต์นิยายหลังเที่ยงคืนไปนิดเดียว หุๆๆ(เค้าแซวขำๆนะตัวเอง)
-
555+++
งั้นก็พกทั้งร่มแล้วก็ถุงยางด้วยละกัน อิอิ
ขอบคุณนะคร้าบบบ
-
:กอด1: :man1:
-
เหมือนลางร้ายจะเริ่มปรากฏ
-
รอคุณเป้อยู่นาน ไม่ได้เข้ามาเช็คหน่อย อ้าวไหนผ่านไป 4 ตอนแล้ว
ดีใจที่ได้กลับมาอ่านผลงานคุณเป้อีก ยังสนุกเหมือนเดิม
ทีมยังแรงแต่ก็มีเหตุผล ใจเย็น แล้วก็เข้าใจพี่ยอด น่ารักจัง
แล้วน้องฝึกงานคนใหม่นี่จะเป็นศัตรูใครดี...
ปล. คุณเป้ก็อย่าปล่อยให้ถุงรั่วล่ะเดี๊ยวจะเปียกฝน :z1:
-
เง้ออ สงสัยจะได้เจอศึกหนักอีกยก
สู้ๆ น๊าา พี่ยอด ทีม
ขอบคุณคนแต่งค่าา :)
-
เอิ่ม...ว่าจะเมนต์นิยาย
แต่คุณเป้ ตบท้ายได้แย่งซีนมาก
ขอฮาก่อนละกัน 55555555
-
ลักษณะว่า ..เด็กใหม่จะเป็นปัญหา ??
รึเราจะคิดไปเองงง
TT^TT
-
มา รอ อีก วัน นึง ค้าบ
-
เข้ามารอคุณเป้ ค่าาาาาา
คิดถึงพี่ยอดดดดดดดดดด ^^
-
ลักษณะว่า ..เด็กใหม่จะเป็นปัญหา ??
รึเราจะคิดไปเองงง
TT^TT
คิดเหมือนกันเลยอะตะเอง
-
เดกใหม่น่ากลัว
จะสร้างปัญหาไรป่ะเนี่ย
อย่านะ เดี๋ยวจิตตก
รักพี่เป้ คิคิ
-
มา หรือ ยัง ครับ คุณ เป้
(จะ) ลง แดง แล้ว นะ ค้าบ
-
^^
-
สงสัยเด็กใหม่นี่ จะแรงอะป่าวน้าาาา ลุ้นๆๆ
o13 :z13:
-
แอบมาดัน
น่ะ
คร๊าบ
-
...ขออนุญาตหยุดโพสซักพัก เนื่องจากลูกสาวสุดที่รักต้องเข้าโรงพยาบาล หมอยังไม่บอกว่าเป็นโรคอะไร อาการยังโคม่า ถ้าพากลับมาดูแลที่บ้านได้แล้วจะรีบมาลงต่อทันทีเลยนะครับ...
...เป้...
-
เง้อ...
หวังว่าลูกสาวจะไม่เป็นอะไรมากนะคะพี่เป้ :monkeysad:
-
ครับ คุณ เป้
ไง ก็ ขอ ให้ ไม่ เป็น อะ ไร มาก นะ ครับ
เรื่อง โพส เอา ไว้ ก่อน หละ กัน
ขอบ คุณ ที่ มา บอก นะ ครับ
-
ไม่เป็นไรคะ เรื่องนิยายเอาไว้ก่อนก็ได้
ยังไงก็ขอให้สูกสาวไม่เป็นอะไรมากและหายไวๆนะคะ
เอาใจช่วย สู้ สู้ คะ
-
พี่เป้สู้ๆนะครับ
เตอร์รอได้ คิคิ
ขอให้ลูกสาวหายไวๆเน้อครับ
-
แอร๊ยยยยย
ซุ่มอ่านมา4วัน :L2:
เป็นเรื่องที่เจ๋งมาก!! หลากหลายอารมณ์สุดๆเลยค่ะ :mc4:
อ่านแล้วไม่เบื่อเลย ฮี่ๆ :z2:
พี่เป้สู้ๆค่า!!! :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่ต้องห่วงเรื่องนิยายนะน้องเป้ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาลง
แฟนๆรอได้เสมอ
ขอให้ลูกสาว(ใช่ที่เป้กอดอยู่รึป่าวคะ)หายไวๆนะ
หน้าตาน่าเอ็นดูสุดๆ หายป่วยไวๆนะลูกนะ :กอด1:
-
พี่เป้ๆๆๆๆๆ
คิดถึงงงงงงงงงงง
:กอด1:
กลับมาไวๆนะคะพี่
ขอให้ลูกสาวหายไวๆนะคะ :L2:
-
แอบอ่านมาหลายวันกว่าจะตามทัน
สนุกดีนะ
รอได้เสมอ :z2:
-
เข้ามาดันพี่ยอด :oo1:
อย่าได้ตก :jul3:
-
เข้ามาดันและรอพี่เป้นะค่ะ :z2:
-
:call: ขอให้ลูกสาวสุดน่ารักของพี่เป้หายไวๆ จ้า ^^
-
ขอให้ลูกสาว ของพี่เป้หายไว ๆนะคะ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
โดนเอาคืนบ้างแล้ว จะรับมือยังไงต่อไปน้า
-
อ่านมาถึงตอนสุดท้ายแล้ว ดีใจจัง
ตอนที่อ่านเรื่องนี้ครั้งแรก ผม ก้อม่ายได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่นัก และคิดว่าคงจะเหมือนกับเรื่องเล่าหรือนิยายทั่วไปมั้ง ในตอนแรก
แต่เปล่าเลยเรื่องราว แตกต่างจากที่เคยอ่านมามากกๆๆ
ทุกคนในเรื่องเหมือนมีชีวิตอยู่จริง พออ่านไปเริ่มอินและรู้สึกได้ ไปกับทุกคนที่กล่าวมาในเรื่อง
พออ่านไปเรื่อยๆ เริ่มประทับใจ และรักกับ ตัวนายเอก และพระเอก
ตัวทีมเป็นคนปากแข็งใจร้อน ไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ รักเพื่อนและไม่ยอมให้ใครมารังแก
ส่วนพี่ยอด ใจเย็นและอ่อนโยนมากน่าประทับใจ รักจริงและมั่นคง ไม่หวั่นไหว ติดตรงที่ชอบสงสารผู้อื่นมากเกินไป
ตอนที่อ่านซีซั่นแรก สนุกมากกกๆ และทุกอย่างกำลังไปได้สวย ความรักกำลังเบ่งบาน
แต่กลับมีเรื่องราวที่ไม่คาดคิด ที่ทำให้ทั้งสองต้องพรากจากกัน เพราะพี่ยอดกลับไม่อยู่บนโลกนี้กับทีมเสียแล้ว
ถ้าไม่ติดว่าอ่านที่ออฟฟิศ คงร้องให้ฟูมฟายแน่เลย แต่ก็แอบน้ำตาคลอนะ
แต่พอมาอ่านในซีซั่นที่ 2
ดีใจมากที่พี่ยอดยังอยู่กับเรา นึกว่าทีมต้องมีแฟนใหม่ซะแล้ว
แต่สงสารทีมมากเลยอะ ตลอดระยะเวลา 5 ปี ที่อยู่อังกฤษพยายามทำทุกอย่างเพื่อลืมพี่ยอด
แต่ก็ดีใจที่ทีมได้พี่ยอดกลับคืนมา เป็นรักที่น่าอิจฉาที่สุด บุพเพสันนิวาสจริงๆ
แต่ถ้าพี่ยอดม่ายทำแบบนี้ ก็คงไม่มีวันนี้ที่พี่ยอด จะทำทุกอย่างให้กับทีม และอนาคตที่ดีของทั้งสองคน
ตอนจบซีซั่นที่สองนึกว่าทีมจะทิ้งพี่ยอดไปจริง
แอบสงสารพี่ยอดมากกก และนึกว่าพี่ยอดจะม่ายมาง้อซะแล้ว
พอมาซีซั่น 3 ตัวละครเริ่มโตขึ้น เป็นวัยทำงาน เป็นผู้ใหญ่ขึ้น
มันก็เป็นอีกซีนอารมณ์หนึ่งที่หาอ่านม่ายได้จาก นิยายหรือเรื่องเล่าทั่วๆไป
เรื่องนี้เป็น เรื่องราวที่มีความต่อเนื่องมากก
ในแต่ละตอนแต่ละเหตูการณ์ในเนื้อเรื่องต่อเนื่องกันเสมอ และให้ความสำคัญกับทุกคนในเรื่องตลอด
ผมชอบเรื่องนี้เอามากๆ แอบอมยิ้มทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องราวของทั้งสองคน
เรื่องราวเริ่มจากสอง คนลำบากมาด้วยกัน ผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย
กว่าจะเข้าใจกัน และรักกันได้ขนาดนี้ ด้วยรักและเหตุผลจริงๆ
ผมขอชมคนเขียน"คุณเป้" นะครับ เขียนได้ประทับใจเอามากกก
ขอชื่นชมครับ
และที่สำคัญไม่มีเรท X เลย ชอบมากกกก
ในฉากที่ทั้งสองมีอะไรกัน ใช้คำได้บรรยายได้หรูหรา และดูดีมากครับ
ชอบบบบบบบบบบบ
ขอเป็นแฟนคลับติดตาม เรื่องราวต่อไปนะครับ คุณเป้ (ขออนุญาติ เรียกไรเตอร์ชื่อนี้ตามท่านอื่นๆ นะครับ)
รออ่านอยู่นะครับผม
และขอให้ลูกสาวคุณเป้หายไวไว นะคร้าบ
-
รอได้อยู่เเล้ว
ขอให้ลูกสาวหายไวไวนะคะ
-
:L2:
-
ฝาก :L2: เยี่ยมไข้ให้ลูกสาวด้วยนะน้องเป้
ขอให้ลูกสาวหายไวๆนะคะ
-
เดกฝึกงานนี่ต้องเปนคนไม่ดีแน่เลยอ่ะ ฟามรุ้สึกมันบอกอย่างง้านน :laugh:
-
In loving memory of Chubby (http://ชื่อที่ไhttp://www.youtube.com/watch?v=O-oa88Fiee4)
ลูกสาวของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับด้วยความสงบที่โรงพยาบาลสัตว์แถวบ้านเมื่อวันก่อน ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้ว และจะกลับมาโพสต่อเร็ว ๆ นี้ ขอขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ
เป้
-
เง้อ... :monkeysad: เสียใจด้วยนะคะพี่เป้
อย่าคิดมากนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
เสียใจด้วยนะค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกนะค่ะเพราะเราก็เคยสูญเสียเค้าไปเหมือนกัน แต่เค้าก็จะอยู่ในใจเราอยู่เสมอ
-
มาส่งกำลังใจนะน้องเป้ :L2:
-
มาบอกว่ากลัวเด็กฝึกงาน จะทำให้ทั้งสองคนมีปัญหา อ่ะ
ม่ายอยากให้สองคนเข้าใจผิดกันอะ เซง
เด็กนั่นอาจจะถูกส่งมา แก้แค้นอะไรสักอย่าง จากคุณวัฒนา
-
เสีย ใจ ด้วย นะ ครับ คุณ เป้
ยัง ไง คุณ เป้ ก็ เข้ม แข็ง อยู่ แล้ว
พวก เรา จะ รอ คุณ เป้ นะ ครับ
^^
-
สนุกมาก ๆ เลย ชอบที่สุดเลยค่ะ
แอบเคืองยอดนะเนี่ย .... มาทำทีมร้องไห้ ก็คนเค้าหวังดีนะเนี่ย ....
:m16:
-
เสียใจกับพี่เป้และ RIP เจ้าตัวน้อยด้วยค่ะ
บวกๆ ให้ค่า
-
เป็นกำลังใจให้คุณเป้นะคะ
ขอให้ น้อง Chubby ไปสู่สุคติค่ะ
ทุกครั้งที่ลูกสาวหรือลูกชายของเราจากไป ตาบวมไปนานเลยค่ะ
ทุกวันนี้เอารูปของตัวใดมาดู ก็ยังระลึกถึงเขาเสมอๆ
เขายังอยู่กับเราตลอดเวลา
ลูกสาวคุณเป้ก็เช่นกันค่ะ เขาก็คงอยู่กับคุณเป้ไม่ห่างเช่นกัน เข้มแข็งนะคะ :กอด1:
---------------------------------------
เพิ่งได้เข้ามาอ่านซีซั่นนี้ค่ะ
ทีมโตขึ้นมาก เก่งขึ้นกว่าเดิมอีกเยอะ
แต่พี่ยอดห่วงทีม และมองทีมแบบเด็กๆมากไปหรือเปล่า
เหมือนพี่ยอดจะแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากขึ้นกว่าพี่ยอดคนเดิม
หรือเพราะงานที่ทำ และประสบการณ์ที่ผ่านมา จึงเปลี่ยนพี่ยอดไปเช่นนี้
พี่ยอดเปลี่ยนไปในแบบที่ส่งผลกระทบกับความรู้สึกของทีมใช่มั้ยเนี่ย
สงสารทีมเหมือนกันแฮะ เรื่องที่ผ่านมา ทำให้น่าอึดอัด อึมครึมไงไม่รู้
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 5
...เช้านี้ยังไม่ทันจะออกจากบ้านพร้อมพี่ยอด เพื่อนสาวมิ้นท์ก็โทรชวนให้ไปธนาคารเพื่อคุยกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายสินเชื่อที่มีคนรู้จักแนะนำมา...ผมมองหน้าพี่ยอดนิดนึง เพราะเราพร้อมเดินทางไปทำงานกันแล้ว...
“...มีอะไรเหรอ...” พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมยิ้มแหย ๆ ให้
“...ทีมขอลาครึ่งวันเช้านะ...” ผมบอกพี่ยอดขณะที่ยังถือโทรศัพท์แนบหูอยู่
“...ไปไหนอีกล่ะ...” พี่ยอดขมวดคิ้ว อีมิ้นท์หัวเราะเมื่อได้ยินพี่ยอดถาม
“...ไปธุระกับมิ้นท์...”
“...อืม...” พี่ยอดพยักหน้า
“...งั้นพี่ยอดไปหย่อนทีมไว้ที่ร้านมิ้นท์นะ...เดี๋ยวเจอกันเพื่อน...” ผมยิ้มร่า บอกมิ้นท์แล้ววางสายทันที
*
*
...พี่ยอดดูไม่พอใจนัก ไม่ใช่เพราะผมลางานอีกครั้งหรอก แต่ผมไปธุระที่ไม่ยอมบอกเค้าว่าไปทำอะไรมากกว่า...ผมเองก็พยายามหาเรื่องคุย แพลนงานกับพี่ยอดคร่าว ๆ ว่าต้องทำอะไรบ้าง เพราะผมเช็คอีเมล์ทางมือถือทำเป็นยุ่ง และก็มีเมล์จากลูกค้าที่อังกฤษส่งมาถามไถ่ถึงเรื่องสินค้าล็อตใหญ่ที่จะเป็นผลงานของพี่ยอด...พอผมกระตือรือร้นคุยเรื่องงานพี่ยอดถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง...
*
*
...ผมใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงกับเจ้าหน้าที่ธนาคารในการเสนอโปรเจคธุรกิจใหม่ และทุกอย่างก็น่าจะเป็นไปได้ด้วยดี เพียงแต่ถ้าการขอสินเชื่อก้อนใหญ่นี้จะง่ายขึ้น ถ้าผมใช้บ้านหลังเดิมที่ตอนนี้ปล่อยให้ชาวต่างชาติเช่าอยู่มาค้ำประกัน และเจ้าหน้าทีธนาคารเค้าแนะนำให้ทุบบ้านทิ้ง เพื่อจะให้พื้นที่ตรงนั้นทำเป็นโรงแรมขนาดเล็กตามโปรเจคของผมที่เน้นเรื่องทำเล การตกแต่ง และการบริการ...
...ผมเดินตัวลอยออกจากธนาคาร...จะบอกพ่อกับแม่ยังไงถ้าต้องขอบ้านหลังนี้เพื่อทำธุรกิจของตัวเอง...จริง ๆ พ่อก็เคยบอกจะขาย เพราะพื้นที่มันเยอะ และตัวบ้านมันใหญ่เกินไปที่จะปล่อยให้เช่า แต่โชคดีที่มีครอบครัวชาวต่างชาติมาเช่าด้วยค่าเช่าแพงลิบโดยสัญญาเช่านั้นหมดไปตั้งแต่ผมจบมหาวิทยาลัย และนั่นคือทุนการศึกษา และเอาไว้รอบรับค่าใช้จ่ายประจำวันของผมในขณะเรียน...ผู้เช่าบอกว่าถ้าต้องการเอาบ้านหลังนี้ไปทำอะไร เค้าก็พร้อมจะย้ายได้ทุกเวลา ผมเองก็แนะนำให้เค้าซื้อบ้านเป็นของตัวเองดีกว่าเช่าอยู่อย่างนี้ แต่เค้าชอบทำเลสะดวกกลางเมืองตรงนี้มากกว่า...
*
*
...ผมเดินหน้าเครียดเข้าตึกที่ทำงานตอนเกือบจะบ่ายโมง...ธุรกิจของผมต้องการเงินทุนสูงมาก ลำพังแค่เงินสดส่วนตัวในบัญชีที่มีอยู่ กับเงินของหุ้นส่วนอีกสองคนยังไม่พอ เราต้องกู้ธนาคารเพิ่ม โดยต้นทุนที่สูงที่สุดคือที่ดิน และการปลูกสร้าง...ถ้ายอมเอาที่ดินที่บ้านไปค้ำ ผมก็จะได้เงินกู้นั้นง่ายขึ้น แถมยังไม่ต้องไปซื้อที่ดินที่อื่นอีก เอาเงินไปลงกับการปลูกสร้าง และตกแต่งดีกว่า...แต่ปัญหาคือ เงินที่ครอบครัวผมให้มาซื้อหุ้นมันก็เยอะแล้ว ถ้าจะเอาบ้านอีก พี่น้องผมจะมองยังไง...เหมือนเราเห็นแก่ตัวจะเอาสมบัติพ่อแม่คนเดียวหรือเปล่า...
“...โอ๊ย...”
“...ขอโทษครับ...”
“...พี่เดินยังไงอ่ะ...ไม่ได้ดูคนเลย กลัวไม่ได้เข้าลิฟท์เหรอ...” เด็กคนที่ผมเดินชนขณะจะเข้าลิฟท์หันมาตะคอกเสียงดัง
“...ขอโทษครับ...พี่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อ่ะ...เจ็บตรงไหนหรือเปล่า...” ผมถามด้วยความเป็นห่วง กลบอาการอับอายไว้ แอบเห็นคนในลิฟท์มองผมอย่างเห็นใจ และมองเด็กคนนั้นแบบตำหนิที่โวยวายเกินเหตุ
“...ไม่หรอก...แต่ทีหลังเดินดี ๆ หน่อยสิครับ...ถ้าผมถือน้ำมาโดนชนหกเลอะเทอะจะทำยังไง...” เค้ายังฉุนเฉียว แล้วเดินหน้าหงิกเข้าลิฟท์ กดชั้นออฟฟิศผม ไม่ถามผมซักคำว่าจะไปชั้นไหน ผมก็เฉยไว้ เด็กมันคงคิดว่าผมจะลงชั้นเดียวกับคนที่กดก่อนหน้านั้น...ตอนนั้นผมไม่สงสัยอะไร เพราะคิดว่าน้องเค้าอาจจะมาติดต่องานกับอีกบริษัทหนึ่งที่อยู่ชั้นเดียวกันกับออฟฟิศผมแต่คนละฝั่งก็ได้
“...เชิญครับ...” ผมถอยหลีกทางเพื่อให้น้องเค้าเดินออกไปก่อนเมื่อลิฟท์จอดที่ชั้นออฟฟิศผม ไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ เด็กนั่นเดินหน้าเชิดออกจากลิฟท์ทันที แต่เอ๊ะ เดินเลี้ยวไปทางออฟฟิศผม
*
*
...ไม่นะ...อย่าบอกว่าไอ้เด็กเวรไม่มีสัมมาคารวะคนนี้คือเด็กฝึกงานที่บริษัทพี่ยอด...ผมเดินตามออกมาแล้วแวะห้องน้ำเพื่อเช็คสภาพตัวเอง...พอมองกระจก ผมถึงได้ถึงบางอ้อ...หน้ามันเยิ้ม เหงื่อโทรม หัวยุ่ง เสื้อหลุดลุ่ย หอบสมบัติรุงรัง ก็ตลอดทางจากธนาคารที่ผมแยกกับมิ้นท์เพื่อเดินทางมาออฟฟิศ ผมคิดแต่เรื่องเงิน เรื่องบ้านจนไม่ได้สนใจกับสภาพตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ก่อนออกจากบ้าน ผมอยู่ในสภาพที่ภูมิฐานน่าเชื่อถือ เพื่อไปคุยกับเจ้าหน้าที่ธนาคาร...แต่สภาพกระเซิงตอนนี้ก็สมควรแล้วที่เด็กคนนั้นทำท่าหยิ่งยโสใส่...
“...หวัดดีจ้า...” ผมรับไหว้พนักงานทุกคน พยายามกวาดสายตามองหาเด็กคนนั้น แต่ก็ไม่เจอ
“...คุณทีมคะ...คุณยอดสั่งไว้ว่าถ้าคุณทีมมาถึงให้รีบไปหาที่ห้องทันทีเลยนะคะ...”
“...ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว จะสั่งทำไมเนี่ย...” ผมบ่นเบา ๆ
“...คุณยอดคงมีงานด่วนมั้งคะ...”
“...ไม่หรอก...แกกลัวพี่จะแวะเม้าท์กับพวกเธอน่ะสิ...” ผมพูดยิ้ม ๆ แล้วเดินไปทางห้องพี่ยอด
“...อ้าว...ทีม...มานี่เลย...พี่จะแนะนำให้รู้จักเด็กฝึกงานคนใหม่...” พี่ยอดทักผมที่ยืนอึ้งอยู่หน้าประตู
“...สวัสดีครับคุณทีม...” เด็กคนเดิมคนนั้นเรียกสติตัวเองแล้วยกมือไหว้ผมท่าทางเป็นคนละคนกับเมื่อกี้
“...สวัสดี...” ผมรับไหว้พลางมองเด็กฝึกงานที่มองผมหัวจรดเท้า คงแปลกใจกับสภาพของผมที่กลับสู่ปกติ
“...เรียกพี่ทีมก็ได้...” พี่ยอดพูดอย่างอารมณ์ดี
“...เรียกคุณน่ะดีแล้วครับคุณยอด...เรายังไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น...” ผมเบรก เด็กคนนั้นยิ้มมุมปากนิด ๆ
“...โอเค...นี่คุณทีม แล้วนี่น้องฝึกงาน ชื่อเทมส์...” พี่ยอดแนะนำให้เราสองคนรู้จักกัน
*
*
...ผมอึ้งอีกครั้งเมื่อพี่ยอดจัดโต๊ะให้เด็กคนนั้นติดกับโต๊ะผมที่หน้าห้อง...ผมเพิ่งมองเทมส์อย่างเต็มตา ภาพของผมเมื่อหลายปีก่อนตอนยังเป็นนักศึกษาลอยเข้ามาในหัว...รูปร่างหน้าตาของเทมส์ใกล้เคียงกับผมตอนนั้นมาก...ชุดนักศึกษาชายแบบทันสมัยเสื้อขาวเข้ารูป กางเกงสีดำขาเดฟ...แววตาไม่ยอมใครเวลามองผมมันเหมือนผมกำลังส่องกระจกมองตัวเองเลย...
“...ทำไมต้องให้น้องเค้ามาทำงานกับทีมด้วยล่ะ...” ผมเปิดประเด็นทันทีที่เด็กคนนั้นออกไปจากห้อง
“...อ้าว...ก็เห็นว่าเป็นรุ่นน้องจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน...น้องมันเก่งนะ...เหมือนทีมเลย...แต่เราต้องสอนงานเค้าอีกนิดนึง เด็กมันหัวไวสอนแป๊บเดียวก็จำได้แล้ว...ให้ฝึกงานกับทีมนั่นแหละจะได้เก่งเร็ว ๆ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แต่เค้าไม่รู้หรอกว่าผมกำลังเดือด
“...ช่วงนี้ทีมไม่ค่อยว่างแล้วจะสอนน้องมันยังไงล่ะ...ทีมว่าย้ายให้ไปทำกับพวกข้างนอกเถอะ...”
“...ไม่เป็นไร...ถ้าทีมไม่ว่าง เดี๋ยวพี่สอนเองก็ได้...เฮ้ย...อย่ามองพี่อย่างนั้นสิ...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องมันเลยนะ...” พี่ยอดร้อนตัวรีบพูดเมื่อเห็นผมจ้องหน้า
“...ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย...ไปทำงานดีกว่า...” ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินออกไปที่โต๊ะตัวเอง
*
*
...ผมเดินมานั่งเปิดคอมเช็คเมล์ เคลียร์งานเงียบ ๆ หางตาเห็นเทมส์นั่งจิ้มโทรศัพท์มือถือ...เด็กฝึกงานสมัยนี้ไม่คิดจะเข้าหาผู้ใหญ่ก่อนหรือไงวะ ผมคิดในใจ...
“...เทมส์...มีอะไรก็ถามพี่ทีมเค้านะ...” พี่ยอดเปิดประตูออกมาพูด
“...ครับพี่ยอด...” เด็กคนนั้นรับคำแล้วเอามือถือลงไว้ข้างตัวทันที
“...ทีมสอนงานน้องเค้าหน่อยนะ...”
“...อืม...แป๊บนึงพี่...กำลังยุ่งอยู่...” ผมเผลอตัวพูดแบบห้วน ๆ เด็กคนนั้นมองอย่างสงสัยว่าทำไมผมถึงกล้าพูดกับเจ้านายอย่างนั้น
“...คุณทีมมีอะไรให้เทมส์ช่วยก็บอกได้นะครับ...” เด็กนั่นพูดเสียงเรียบร้อยเชียว
“...เอาเอกสารพวกนี้ไปก็อบปี้ให้หน่อยละกัน...ถ้าใช้เครื่องไม่เป็นก็ให้พี่แถวนั้นสอน...” ผมยื่นเอกสารกองใหญ่ให้
“...โห...ทีม ไม่มีอะไรสร้างสรรค์กว่านี้จะใช้น้องเค้าแล้วเหรอ...” พี่ยอดถาม ผมเงยหน้าจากจอคอม มองพี่ยอดด้วยสายตาว่างเปล่า
“...งั้นเทมส์นั่งเล่นบีบีไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปถ่ายเอกสารเอง เสร็จแล้วจะคิดหางานสร้างสรรค์แบบสุด ๆ ให้...” ผมบอกเทมส์ ประชดพี่ยอดกลาย ๆ
“...เทมส์ไปก็อบปี้ให้ก็ได้ครับ...ถือว่าเป็นการเรียนรู้การใช้เครื่องใช้สำนักงานด้วย...” เด็กนั่นพูดเสียงหวาน และผมไม่ได้อคติแน่นอน เด็กนั่นยิ้มให้พี่ยอดตาเยิ้มเลย
“...อืม...งั้นก็ไปทำให้พี่ทีมเค้าหน่อยละกัน...” พี่ยอดพยักหน้า เทมส์หยิบเอกสารปึกนั้นแล้วเดินออกไปด้านนอก
“...พี่ว่าทีมแปลกไปนะ...” พี่ยอดยืนเท้าโต๊ะพูดกับผม
“...แปลกตรงไหน...”
“...ทีมดูหงุดหงิดง่ายผิดปกติอ่ะ...”
“...ทีมยุ่ง...ธุระก็ยังไม่เสร็จ...งานราษฎร์งานหลวงวุ่นวายไปหมด...” ผมแก้ตัว ไม่อยากบอกพี่ยอดว่าไม่ถูกชะตากับเด็กฝึกงานคนนี้เลย
“...ใจเย็น ๆ เลิกงานเราไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกัน...”
“...โอเค...นี่ทีมยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลยอ่ะ...”
“...ไปหาอะไรกินก่อนสิ...เดี๋ยวปวดท้องนะ...พี่สั่งข้าวให้มั้ย...”
“...ไม่เป็นไร...รอเทมส์ไปซื้อให้ดีกว่า...” ผมพูดจบ พี่ยอดก็ขมวดคิ้วทันที
“...แม่บ้านก็มีทำไมถึงใช้น้องมันไปซื้อล่ะ...”
“...แล้วทำไมทีมจะใช้ไม่ได้ล่ะ...” ผมถามพลางจ้องหน้าพี่ยอด
“...น้องมันมาฝึกงานนะ ไปซื้อกับข้าวมันเกี่ยวกับงานตรงไหนเนี่ย...”
“...เด็กมันเพิ่งมาวันแรก จะให้ทำงานอะไรเยอะแยะล่ะ ไปซื้อกับข้าวให้นี่ก็สามารถรู้คร่าว ๆ แล้วว่านิสัยใจคอเป็นยังไง...มีไหวพริบมั้ย...ทีมกำลังจะเรียนรู้เด็กคนนี้อยู่...ถ้าพี่ยอดอยากให้น้องมันฝึกงานกับทีมก็กรุณาอย่าแทรกแซงวิธีของทีม...ไม่งั้นทีมจะส่งต่อให้คนอื่น...โอเคมั้ย...” ผมพูดเสียงแข็ง
“...หงุดหงิดอีกแล้ว...พี่แค่ไม่อยากให้เด็กมันไปพูดกับโรงงานว่าออฟฟิศเราใช้เด็กฝึกงานเหมือนแม่บ้าน...”
“...ใครมีปัญหาอะไรให้โทรมาคุยกับทีมโดยตรงเลย...จะให้ทีมไปอธิบายที่โรงงานก็ได้นะ...” ผมท้า
“...โอเค...พี่ไปทำงานต่อดีกว่า...” พี่ยอดตัดบท
“...เย็นนี้ทีมจะไปกินข้าวที่ร้านมิ้นท์นะ...” ผมพูดไล่หลัง พี่ยอดหันมาพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป
*
*
...สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมวันนี้ถึงหงุดหงิดง่าย อาจจะเพราะกำลังเครียดเรื่องขอสินเชื่อ แต่ลึก ๆ แล้วผมรู้ว่าผมเครียดเรื่องเด็กฝึกงานคนใหม่มากกว่า...สัญชาตญาณมันบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา สายตาที่มองพี่ยอดก็แปลก ๆ เวลามองผมก็มีแววไม่เป็นมิตร...ระแวงว่าเด็กคนนี้ถูกส่งมาสร้างความร้าวฉานหรือเปล่า แต่ถ้าไม่ใช่อย่างที่ผมระแวง มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเด็กฝึกงานที่ต้องการมาฝึกงานจริง ๆ...ไม่นานนักเทมส์ก็เอาเอกสารทั้งปึกวางลงบนโต๊ะผม...
“...งานสร้างสรรค์ที่สุดที่เคยทำมาเสร็จแล้วครับคุณทีม...” เทมส์พูดด้วยเสียงกวนประสาท ผมมองหน้าทันที
“...เสร็จ แต่ไม่สมบูรณ์...ทำไมไม่จัดให้มันเป็นชุด ๆ เหมือนตอนก่อนก็อบปี้ล่ะ...” ผมเลื่อนเอกสารคืน
“...อ้าว...ก็คุณทีมไม่ได้สั่งให้จัดชุดนี่...บอกแค่ว่าให้ก็อบปี้...”
“...เออว่ะ...พี่ก็นึกว่าเทมส์จะคิดได้เอง...งั้นก็ลงไปหาซื้ออะไรให้พี่ทานที่ชั้นห้าหน่อยสิ...แล้วค่อยกลับมาจัดชุดเอกสารต่อ...” ผมพูดเสียงเรียบ เด็กนั่นขมวดคิ้วทันที
“...ซื้ออะไรครับ...” เค้าถามเสียงเบื่อ ๆ
“...ไม่รู้สิ...ขอแบบไม่ร้อน ไม่หวาน ไม่อ้วน อ่ะร้อยนึง ถ้าเทมส์จะกินอะไรก็ซื้อมาด้วยละกัน...พี่ให้เวลายี่สิบนาที...หิวมาก...” ผมยื่นเงินให้แล้วสนใจกับหน้าจอคอมต่อ
*
*
...ดูสิว่าน้องจะซื้ออะไรมาให้ผมกิน...ไม่นานนักเทมส์ก็เข้ามาพร้อมถุงอาหารในมือ...น้องวางถุงลงบนโต๊ะแทบจะทับเอกสารที่ผมกำลังตรวจอยู่...ผมเงยหน้ามอง...เทมส์ชักสีหน้าเบื่อหน่าย...
“...เก่งนี่...รู้ได้ไงว่าพี่ชอบกินไอ้นี่อ่ะ...”
“...เทมส์โทรถามพี่ยอดเมื่อกี้อ่ะครับ...” น้องพูดยิ้ม ๆ
“...อะไรนะ...” ผมเผลอถามเสียงดัง
“...ก็เทมส์ไม่รู้ว่าคุณทีมชอบทานอะไร ก็เลยโทรเข้ามือถือพี่ยอด...” เค้าลอยหน้าลอยตาตอบ
“...อืม...แล้วนี่จะให้พี่ใช้มือจกกินในถุงนี่เหรอ...ช่วยไปหาจานกับช้อนที่ห้องแม่ครัวให้พี่หน่อยนะ...พี่หิวจะเป็นลมแล้ว...” ผมทำเป็นไม่รู้สึกอะไร ทั้ง ๆ ที่ข้างในแทบจะระเบิด
“..ครับ...” เทมส์รับคำอย่างเสียไม่ได้
*
*
...ตอนแรกผมจะเข้าไปเล่นงานพี่ยอด แต่คิดได้ว่า เค้าไม่ได้ผิดอะไรนี่หว่า...ถ้าเข้าไปวีนด้วยเรื่องแค่นี้ เราจะเป็นฝ่ายผิดซะเองด้วยซ้ำ...เด็กคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ...ผมจัดการกับอาหารกลางวันตอนบ่ายบนโต๊ะ ทำงานไปด้วย กินไปด้วย...แอบขัดหูขัดตาที่เห็นเทมส์นั่งกรีดนิ้วจัดเอกสาร...กูว่าแล้ว...น้องคนนี้มันเป็นอย่างที่เราคิดจริง ๆ...ผีกับผีดูกันออก...
“...อ้าว...เทมส์...ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกล่ะ...” พี่ยอดออกมาจากห้องตอนหัวค่ำ เห็นผมกับเทมส์ยังนั่งทำงานกันอยู่เงียบ ๆ
“...กำลังจะกลับพอดีครับพี่ยอด...” ผมเงยหน้ามองเทมส์เพราะเสียงตอบนั้นหวานหูผิดปกติ
“...ทีม...ไปร้านมิ้นท์ใช่มั้ย...ทางผ่านบ้านเทมส์พอดี...เดี๋ยวเรากลับด้วยกันนะ...” พี่ยอดจัดการให้เสร็จสรรพ
“...ยังทำงานไม่เสร็จเลย...น้องเค้ารอไม่ไหวหรอก...” ผมหาทางเลี่ยง
“...ไม่เป็นไรครับ เทมส์รอได้...” อีเด็กเวรนั่นพูดสวนขึ้นมาทันที
“...ถ้าเทมส์ออกเดินทางกลับตั้งแต่ตอนนี้ พอพี่ทำงานเสร็จ เทมส์ก็คงถึงบ้านพอดี...จะเสียเวลารอทำไมล่ะ...” ผมถามตรง ๆ
“...ก็เทมส์ไม่ได้รีบกลับนี่ครับ...” เด็กนั่นก็ตอบผมตรง ๆ เช่นกัน
*
*
...ด้วยความหงุดหงิด ผมเก็บงานเข้าลิ้นชัก ปิดคอม เดินเข้าห้องน้ำเตรียมตัวกลับบ้าน...พี่ยอดมองตามงง ๆ...โอ๊ย...อึดอัด ไม่ถูกชะตากับเด็กคนนี้เลย...ทำอะไรก็ไม่ได้ จะจิกกัด จะแกล้งก็ไมได้ เราต้องโดนข้อหารังแกเด็กแน่นอน...หรือว่ากรรมตามสนองวะ...เมื่อก่อนเราก็แรงแบบนี้ แต่คงไม่เหมือนกันนะ เรายังรู้จักกาลเทศะบ้าง...
“...คุณทีมน่ารักดีนะครับ...” เทมส์พูดทำลายความเงียบ เมื่อเห็นผมส่องกระจกขณะรถติด พ้นแยกนี้ก็ถึงร้านมิ้นท์แล้ว ขอสำรวจสภาพตัวเองหน่อย
“...ทีมเค้าบอกว่า รุ่นพี่รุ่นน้องน่ารักเหมือนกันทั้งคณะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โห...สมัยคุณทีมเรียนมันนานมากแล้วนะ ตอนนั้นมีคนน่ารักด้วยเหรอครับ...” ผมมองผ่านกระจกเงา เห็นเด็กนั่นยิ้มมุมปากกวน ๆ
“...อืม...สมัยพี่เรียนอ่ะ...คณะเราเป็นที่เลื่องลือว่ามีคนหน้าตาดีเยอะมาก...ส่วนสมัยนี้ที่ได้ยินมาก็มีคนพูดถึงนะว่าคณะเราเด็กใหม่ ๆ ส่วนใหญ่หน้าตาดี แต่ไม่มีมารยาท หย่อนการอบรม ไม่รู้จักระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง...ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป...ตอนพี่เข้ามหาลัยปีหนึ่ง เทมส์ยังเรียนประถมอยู่เลยมั้ง...เด็กยุคใหม่พ่อแม่เลี้ยงไว้กับทีวีก็เลยมีพฤติกรรมไม่น่ารัก...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...คุณทีมพูดเหมือนคนแก่เลย...” เด็กนั่นเม้มปากแน่นข่มอารมณ์ แล้วพูดตอกย้ำอายุผม
“...อายุขนาดพี่ทีมเค้าเรียกว่าวัยเจริญพันธุ์...” พี่ยอดแก้ให้ เมื่อเห็นผมขมวดคิ้ว
“...ใช่...ประมาณนั้น...อย่างพี่อ่ะ ยิ่งแก่ยิ่งดูดี...” ผมพูดขำ ๆ เพื่อไม่ให้พี่ยอดจับพิรุธได้
“...แหม...แต่เมื่อตอนกลางวันเทมส์เจอคุณทีมที่ลิฟท์...ขอโทษนะครับ...ตอนแรกเทมส์นึกว่าพี่แมสเซนเจอร์มาส่งเอกสาร...อุ๊บส์...คุณทีมไม่โกรธนะครับที่เทมส์พูดไม่ค่อยดีกับคุณทีมตอนนั้น...ก็คุณทีมหอบของพะรุงพะรัง เสื้อหลุดลุ่ยเข้ามาเดินชนเทมส์...ก็เลยมองคุณทีมไม่ดีเท่าไหร่...” ถ้าไม่เห็นสีหน้า ผมคงคิดว่าเด็กนั่นสำนึกผิด แต่ผมมองผ่านกระจก ก็ยังเห็นสายตาท้าทาย ยียวนกวนประสาทเช่นเดิม
“...ไม่โกรธหรอก...พี่ผิดเองที่เดินชนเทมส์...พอดีว่าพี่คิดอะไรเพลินไปหน่อย รีบด้วยแหละ...แต่ถ้าเปลี่ยนจากคุณทีมไม่โกรธนะครับ เป็นเทมส์ขอโทษที่พูดไม่ดีกับพี่มันน่าจะดีกว่านะ...อ้อ...แล้วคราวหน้าคราวหลังอย่ามองคนที่เปลือกนอกล่ะ...เพราะเทมส์ยังตาไม่ถึงพอ...ถ้าเทมส์มองดี ๆ จะเห็นว่าทั้งตัวพี่อ่ะเลขหกหลักนะน้อง...” ผมกัดสั่งสอน พี่ยอดกระแอมเตือนทำให้เราสองคนต้องหยุดต่อปากต่อคำกันโดยปริยาย ก็จริงนี่ ถ้าผมถอดเสื้อผ้ารองเท้าเครื่องประดับมาวางกองรวมกัน มันก็เป็นแสนอ่ะ ถ้าซื้อที่เมืองไทย
*****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม...ขอโทษที่หายไปนาน อย่างที่บอกข่าวร้ายอ่ะนะครับ...ตอนนี้ทำใจได้แล้ว คิดซะว่าน้องไปสบาย ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป...รู้สึกเหงา ๆ บ้าง เพราะเวลานั่งพิมพ์เรื่องนี้ ปกติน้องหมาจะมานอนที่ปลายเท้าให้เราเขี่ยพุงเล่น...ตอนนี้กวาดเท้าไปเจอแต่ความว่างเปล่า...ยังดีที่เหลือน้องเทอร์เรียอีกตัว...แต่มันไม่ค่อยอ้อนแบบชิสุอ่ะครับ...
...กลับมาที่เรื่องนี้ต่อ...ตอนหน้าจะเริ่มเข้าสู่ดราม่าในรูปแบบที่เป็นเอกลักษณ์ที่ผู้อ่านทุกคนคุ้นเคย...จะโหดมันฮาขนาดไหน เร็ว ๆ นี้พบกันครับ...
...เป้...
-
เห็นพี่ยอดแล้วหงุดหงิดว่ะ
มันแบบ ฮึมมม หงุดหงิดจริงๆนะเนี้ย :m16:
อีเด็กนี่ชื่อไรนะ ช่างมันเถอะ ไม่อยากจำ
ไม่เห็นจะเหมือนทีมซักนิด ถึงเมื่อก่อนทีมจะแรง
แต่ก็ไม่เคยดูถูกใคร แล้วก็ไม่เคยทำใครก่อนด้วย
แต่กลับอีเด็กนี่ มันไม่ใช่อ่ะ ต่างกันลิบลับ
แหมดูอีนี่ มาตอนแรกก็เผยสันดารออกมาเชียว สลิดจริง
-
เด็กมันวอนๆ จริง จัดหนักๆ ไปเลยทีม
แต่เอะทำใมชื่อต้องมาคล้ายทีมด้วยไม่ชอบๆ เปลี่ยนชื่อมันได้ปะไอ้เด็กเวรเนียะ
เป็นกำลังใจให้ทีมนะ
-
:z6: จัด1ดอกให้ เทมส์
ทีมจัดไปแรงๆเลย พี่ยอดนี่ก็นะ ช่วยรุ้บ้างอะไรบ้าง :serius2:
:กอด1: พี่เป้
-
+1 ก่อนเลยค่า
แหม่คิดถึงพี่ยอดมากๆนะ
ทีมก็ด้วย ตอนนี้ก็จัดไปเลยนะ อิอิ
มาเจออิน้องเทมส์แบบนี้ ใส่แรงๆเลยทีม
ไม่ได้มาดีแน่ๆ 555
-
:m20:พี่ทีมกรรมตามสนองอะๆๆๆๆ แต่นางน้องเทมส์นี่แรงจริงงงงงงงงงงงงง o13
-
โอ๊ย อีเด็กนี่แรงจริงอะไรจริง
พี่ยอดทำซื่อไม่รู้เรื่องอีกแล้ว
น้องทีมจัดให้หนักเลยค่ะ ทั้งคู่เลยนะคะ
รอดูว่าเด็กนี่มันจะแพ้น้องทีมยังไง อิอิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาแนวเดิมอีกแระ แต่คราวนี้ นู๋ทีมจะขจัดหนามตัวใหม่ได้หรือป่าวน่ะ
-
หงุดหงิด จิตตก
ทีมไปอังกฤษเถอะ
เบื่อนายยอด
-
หงุดหงิดพี่ยอดว่ะ
ดูโง่แบบไม่น่าเชื่อ
มองโลกดีไปมั๊ย ... อยู่มานาน อะรวะ
ดูตามคนไม่ทันนะ
ฉลาดแต่เรื่องงานเหรอคะคุณพี่ ???
ชิส์ ไอ่เด็กใหม่ ดูท่าจะปัญหาเยอะ.....
โอ่ยยย
เครียดแทนทีมมมม
><
-
หงุดหงิดและเซ็งพี่ยอด
อยากเชียร์ให้ทีมหาใหม่
-
หงุดหงิด โมโห กี้ดดดดด
ขอหวานๆให้ชืนใจไม่มีเลยหรอคุณเป้ ฮือออออออออออออ
-
เทมส์แรง แต่แรงแบบมีสมองและเล่ห์เหลี่ยมนะ ทีมสู้ๆ ต้องตั้งสติดีๆสินะ :กอด1:
-
ทำไมพระเอกโง่จังวะ :z6:
น่าจะมีหนุ่มหล่อๆ เพอร์เฟคมาจีบทีมบ้าง หรือไม่ก็เปลี่ยนพระเอกไปเลย เฮ่อๆ o18
-
เกลียดอิเด็กเทมส์นี่อย่างไม่มีเหตุผลค่ะ....
หงุดหงิดพี่ยอดด้วย...หลายเรื่องแล้วนะคะพี่ยอดคะ
เป็นห่วงทีมอะ แต่ทีมก็เก่งพอตัวนะคะ สู้อย่างฉลาดนะคะน้องทีม เอาให้นังเด็กฝึกงานมันหน้าหงายไปเลยค่ะ...
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
ฮื่มม แรงงงงงงงงงงงงงงงงง
พี่ยอดทำตัวดีๆนะเหอะ เริ่มหมันไส้พี่ยอดมากขึ้นเรื่อยๆ
-
พี่ยอดตัวดีเลย
สงสารทีม
ทีมต้องคอยรับทุกเรื่องมีคนเข้าหาพี่ยอดเยอะจริงๆๆ
นังเด็กเทมส์น่ากลัวเกินไปและค๊าฟ
สงสารทีมเหนื่อยแทน แต่ตอนนี้สุดๆๆกับพี่ยอดน่าหมั้นไส้
-
^^
-
คู่แข่งที่น่ากลัวอีกคนมาเพิ่มเป็นตัวป่วนอีกแล้ว
งานนี่น่าจะหนักกว่างานพวกธุรกิจอีกนะ
-
เปิดตัวมาก็แรงเลยนะ แต่ถึงยังไงก็คิดว่าทีมแรงกว่าอยู่ดี :fire: :fire:
-
ไอ้ยอดมันโง่มองคนอื่นในแง่ดีไม่ทันคนอื่นเป็นคนดีแบบนี้ตลอดและไม่รู้ว่าคนอื่นเขาคิดแบบไหนสงสารแต่ทีมว่ะเจอที่เข็มแข็งกว่านี้หน่อยไม่ได้ ทำตัวเป็นคนดีแต่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ไอ้ที่ว่าคนอื่นก็ไม่ใช่ใครก็เมียมันนั้นต้องตามใจมันต้องยอมมันตลอด แล้วไอ้ที่เขายอมก็เพราะรักมัน ไอ้ควาย
-
ลองมองอีกมุมหนึ่งซิครับ น้องเทมส์นี่คงเป็นลูกหลานของอีตา...อะไรน้า หุ้นส่วนโรงงานน่ะ
พี่ยอดเลย รู้สึกเกรงใจอยู่บ้าง ทำให้มองข้ามในสิ่งที่เทมส์กำลังทำอยู่ว่า เด็กคนนี้อินโนเซ้นต์
คิดว่าปัญหานี้ ทีมคงจัดการได้ไม่ยาก เชื่อมือทีมเถอะ
อย่างมากก็ เดินออกมาคุมโปรเจค ของตัวเอง ให้อีตาพี่ยอด อึ้ง ทึ่ง งง อีกครั้ง :z2:
+1 เป็นกำลังใจให้ คุณเป้ ความเหงาไม่เคยอยู่กับเรานาน ถ้าเรารู้จักมันดีพอ :กอด1:
-
:z3:
มีตัวมาป่วนอีกแล้ว
พี่ยอดนี่ไม่ค่อยจำเลย
ทีมไปหาเด็กฝึกงานมาอีกคนซิ
มาแก้ลำน้องแรงคนนี้
เอามาจีบทีมให้พี่ยอดหัวปั่นไปเลย
-
อิพี่ยอด โง่เหมือนเดิม
เมื่อก่อนโง่ยังไง เดี๋ยวนี้ก็โง่อย่างนั้น
ฉลาดเรื่องเดียวที่เอาทีมเป็นเมียนี่แหละ
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ เราก็เพิ่งอำลาลูกสาวที่บ้านมาได้ 5 เดือนแล้วเหมือนกัน :เฮ้อ:
แต่หมั่นไส้อีพี่ยอด พอมีเอ๊าะๆเข้ามา ดี๊ด๊าซะ น้องทีมต้อง :z6: อย่าให้เหลือ
-
เดกๆแบบนี้ ทำไรทีมไม่ได้หรอก เนอะ :laugh:
-
เด็กฝึกงานนี่คงส่งมาสร้างความร้าวฉานจริงๆซะด้วย หึหึ ทีมสู้ๆนะคะ
-
แนะนำว่าให้คนใครให้น้องเทมส์ไปเกาะจะได้ปลอดภัยยยย
-
ว่าแล้วเชียว ว่าเด็กฝึก งานคนนี้ มันต้องมาทำให้ พี่ยอด กับ ทีมต้องปัญหากันแน่ๆ
ตัวป่วน เปิดตัวมาก็แรงมากกกกก
เด็กไม่มีมารยาท ไม่รู้จักกาลเทศะ
-
เด็กนี่เหมือนทีมเลย แรง มากก แต่ ทีมมีสัมมาคารวะ ไม่เหมือนกับเทมส์
พี่บอด เอ้ย พี่ยอดยัีงคง คอนเซปเดิมคงเส้นคงวา
ชอบเวลา กัดจิกกันจริง ๆมันส์ พะย่ะคะ
ปล. ถึงน้องสาวของพี่เป้ รูปน่ารัก หน้าตาอ้อนได้อีก ขอให้น้องไปสบาย
-
เกลียดอีเด็กนี้ที่สุด และอีกอย่าง เกลียดไอ้พี่ยอด
แมร่งอะไรนักหนาฟะ ตามใจเด็กแต่ไม่ดูแฟนตัวเองเลยว่าคิดยังไง
เรียกว่าโง่ได้ปะ ฮึ่ย รมณ์เสียกับพี่ยอดสุด ๆ แหละ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
ตรูว่าแล้ว น้องมันแรงส์ สงสัยมีเรื่องให้ทีมกับพี่ยอดผิดใจกันอีกชัวร์เลยนิ :m16:
-
In loving memory of Chubby (http://ชื่อที่ไhttp://www.youtube.com/watch?v=O-oa88Fiee4)
ลูกสาวของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับด้วยความสงบที่โรงพยาบาลสัตว์แถวบ้านเมื่อวันก่อน ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้ว และจะกลับมาโพสต่อเร็ว ๆ นี้ ขอขอบคุณทุกคำอวยพรนะครับ
เป้
พึ่งได้เข้ามาวันนี้ พร้อมทราบข่าวน่าเศร้าใจเกี่ยวกับลูกสาวคุณเป้
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
คุณเป้คะ เธอไปสบายแล้วล่ะค่ะ ความตายคือความไม่รู้สึกอะไรเลย แม้ความเจ็บปวดทรมาน
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนอนิจจัง
หวังว่า ณ วัน เวลา นี้ คุณเป้คงคลายจากความเศร้าลงบ้างแล้วนะคะ ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจให้ค่ะ
-
มันมาเเล้วค่ะพี่น้อง
น้องเทมส์ รู้สึกคู่นี้สูสีนะ
พี่ยอดก็อย่าตกหลุมมันอีกละ มาวันเเรกลายออกซะเเล้ว
เป็นกำลังใจให้พี่เป้
เสียใจเรื่องน้องหมาค่ะ
-
ตอนนี้ขอเม้นท์นิยายในตอนที่ 5 นิดนึงค่ะ
พี่แก้วไม่สนใจว่าเด็กเทมส์จะเป็นใครมาจากไหน หรือใครส่งมา มาทำอะไรอื่นอีก นอกหนือจากฝึกงาน
แต่พี่แก้วสนใจตรงที่ว่า น้องทีมเจอคู่ชกต่างวัยที่มีอะไรๆหลายอย่างคล้ายๆน้องทีม
แล้วอยากเห็นการชิงไหวชิงพริบกันระหว่างคู่นี้ เด็กนี่คือเงาของน้องทีมในอดีตในเรื่องความแรง
แต่ขาดสัมมาคารวะ ก็คงเป็นคู่ต่อสู้ที่อาจจะเล่นอะไรๆที่ไม่สะอาดได้ ส่วนน้องทีมนั้นมีทั้งความแรงอยู่ในตัวเอง
มีทั้งกึ๋น+ประสบการณ์ และคงรอบคอบ ไม่ใจร้อนบุ่มบ่ามเหมือนเมื่อยังรุ่นๆอยู่ คงสามารถสั่งสอนเด็กวานซืน
ให้รูจักหัวแม่มือ-นิ้วก้อยบ้าง และให้รู้ว่าวัฒนธรรมไทยน่ะเค้าเน้นสัมมาคารวะ จะได้มีความสำนึกและสำเหนียกบ้าง
ส่วนคุณณลุงยอดน่ะ ไอ้ความที่เค้าเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากกกกก จนเกินเหตุ และไม่ค่อยทันเล่ห์กลใครเค้าน่ะ
ปล่อยไว้แบบนั้นก่อน ไม่อยากเก็บเอามาคิดให้หงุดหงิดใจ จะรอลุ้นรอเชียร์หนูทีมเราดีกว่า
และก็จะรอที่จะได้สนุก ได้เอร็ดอร่อยกับอาหารรสจัด ที่คุณเป้จะนำเสนอในจานต่อล่ะกัน
-
พี่ยอดก็ดีแสนดี ซื่อเหลือเกิน อิเด็กเวรนี่ก็แรงใช่ย่อย..ได้มีปัญหาตามมาแน่ๆ แต่เรื่องที่ทีมแอบไปทำธุรกิจเอง ถ้าพี่ยอดรู้ก็คงน้อยใจเหมือนกันนะเนี่ย :เฮ้อ:
รออ่านต่อค่ะคุณเป้... o13
เป็นกำลังใจให้เรื่องน้องหมานะคะ
-
ทำไมมีแต่คนด่าพี่ยอดเค้าอ่ะ
พี่ยอดขมองอิ่มของน้องทีม เค้าเป็นคนมองโลกในแง่ดี
คิดบวกกับทุกคนตลอดเวลา เค้าจะเป็นอริเฉพาะกับคนที่จ้องจะฉกเมีย
เค้าไปเท่านั้น (จากการเฝ้าสังเกตของเราตั้งแต่ภาคแรก) :m20:
รักน้องทีมของพี่ยอดเสมอ
ขอบคุณไรเตอร์ด้วยคับ :กอด1:
-
แสดงความเสียใจเรื่องน้องหมาด้วยค่ะ นึกซะว่าช่วงที่เค้าอยู่กับเราเค้าก็มีความสุขเนอะ
:z3:แต่น้องใหม่นี่ท่าทางจะร้ายไม่บริสุทธิ์ กลัวใจพี่ยอดจริงๆ จะตามความแรว๊งงงเค้าทันมั้ยนี่
-
มีความรู้สึกว่าเรื่องอิเด็กเทมส์เนี่ย
จะทำให้เราหงุดหงิดในตัวพี่ยอดขึ้นมาอีก
:m16:
-
เทมส์นี้มันเป็นใครง่ะทำมัยดูแล้วพี่ยอดถึงได้ดูเกรงใจยังงัยไม่รู้นิ ปากมันก้อดูเก่งดีนะ
ทีม ระวังไว้ก้อดีนะรู้สึกว่ามันทะแม่ง ทะแม่งง่ะ
-
ทีมเจอคู่แข่งซะแล้ว 555+
ถ้าผมเป้นพี่ยอดก็ต้องชอบเด็กเอ๊าะ ๆ ใส ๆ อยุ่แล้ว ก๊าก ๆ
ขอบคุณนะครับ และเสียใจกับน้องชิ ที่ไปดีด้วย ครับผม
-
อ่านจบ อารมณ์(โกรธ)พุ่งปรี๊ดดดดดด
ดีที่อ่านเม้นท์ของเหล่าลูกเป็ดทั้งหลายที่อินกันสุดลิ่มทิ่มประตู เลยค่อยยังชั่วหน่อย
มีคนช่วยด่าอิตาพี่ยอดเยอะละ ขอก๊อปปี้ความเห็นเลยละกัน 555
นังหนูเด็กฝึกงานใหม่ร้ายกว่าที่คิดเยอะมว๊ากกกกกกกกก
แต่เราเชื่อมือน้องทีมที่ประสบการณ์ชีวิตเยอะกว่า ต้องจัดการได้แน่ (พี่ไม่ได้ว่าทีมแก่นะจ๊ะ แหะๆๆ)
เห็นใจทีมที่ต้องสอนงาน ต้องปั้นหน้าพูดดีกับคนที่เราไม่ชอบนี่ เซ็งชีวิตสุดๆ
ยิ่งถ้าเทมส์โจมตีจุดอ่อนของทีมได้(ก็พี่ยอดนั่นแหล่ะ)
กลัวทีมทนไม่ไหว ฟ้อนเล็บใส่มันไป คราวนี้เราก็กลายเป็นนางร้าย เข้าทางมันพอดี
ต้อง :call: อัญเชิญคุณพี่รุจมาช่วยน้องทีมรับศึกครั้งนี้ให้ไวซะแล้ว
ปล. ขอให้น้องchubbyไปสู่สุคตินะน้องนะ
เสียใจกับน้องเป้ด้วย ทำใจนะเป้ คิดว่าเค้าไปสบายก็แล้วกัน
ไม่ว่ายังไงเราก็ไม่ลืมเค้าหรอก :monkeysad:
เข้าใจความรู้สึกนะ เพราะก็เคยเสียน้องหมาไปเหมือนกัน
ผ่านมา11ปีแล้ว แต่เราก็ยังคงนึกถึงเค้าอยู่เสมอ
-
คำ เดียว สำ หรับ ตอน นี้
"น้อง เทมส์ แรง!"
ขอบ คุณ ครับ
-
แรงเจอแรง ท่าทางจะสนุกล่ะทีนี้
ทีมจะแก้ปัญหาเด็กฝึกงานคนใหม่ยังไง รอลุ้นจ้า
คุณเป้ คิดซะว่าเขาไปสบายแล้วน่ะค่ะ
เราเลี้ยงชิสุ ทุกวันนี้ก็อ้อนมานอนอยู่ใต้โต๊ะคอมเหมือนกัน
เข้าใจคุณเป้เลย คิดอยู่ว่าอนาคตถ้าเขาต้องไปจิงๆ เราก็คงต้องทำใจให้ได้เหมือนกัน
-
ตัวบ่อนทำลายแน่นอน....
อาจจะได้ค่าจ้างมาเป็นพิเศษด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้
อึดอัด...ขัดใจ...พี่ยอดจะดีไปถึงไหนเนี่ย...
ยังตามใครไม่ทันอยู่ดี.... :m16:
น้องทีม...ใจเย็น ๆ นะ ค่อย ๆ แก้เกมส์ไป...
กด + ให้กำลังใจคุณเป้ ค่ะ
เสียใจเรื่องเจ้าตัวเล็กด้วยนะคะ
ที่บ้านก็มีค่ะ ผูกพันธ์กันมาก เริ่มจะแก่แล้วด้วย ไม่อยากจะคิด
:L2: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เป้...... :monkeysad:
เสียใจด้วยนะคะเรื่องน้องChubby T^T
อย่างน้อยๆ เค้าก็ไม่ต้อง ทรมาณนะ เนอะๆๆ
เข้าใจๆนะพี่เป้ พิมพ์เคย เห็นคาตาอ่ะ ตอนน้องหมาที่บ้านพิมพ์ ติดซอกรั้วหลังบ้านอ่ะ
มันร้องๆๆ จน ไม่มีแรงร้องแล้ว ตอนนั้นพิมพ์ยังเด็ก ไม่รู้จะช่วยมันยังไง พ่อไม่อยู่บ้านด้วย T^Tจนมันตายต่อหน้า .....
เจ้าตัวเล็กหลับสบายแล้วแหละพี่เป้
สู้ๆๆๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า รักพี่เป้เว่อ ร์ๆ อ่า :กอด1:
ปล.อาสาไปนอนให้เขี่ยพุง เล่นเอาป่ะพี่เป้
(พี่เป้ =:z6: ) อ้วกได้อ้วกแล้วมั้งเนี่ย 555+ ล้อเล่นๆ
-
พี่ยอด พระเอกในอุดมคติ :a1:
-
จัดไปอย่าให้เสีย เขื่ยไปให้พ้นทางด่วน
กวนประสาท :beat: :z6:
-
คุณทีม ระวังคุณยอดไว้ให้ดีหละ เดี่ยวเสร็จอีเด็กนั้น
-
หงุดหงิดอะ บอกก่อนนะพี่ยอดว่าอย่าพลาดนะ
เพราะเราเริ่มมันไส้คุณตั้งแต่เริ่มซีซั่น 3 แล้ว
ส่วนเทมส์แรงดีนะระวังโดนทีมจัดชุดใหญ่ให้ละ
-
:angry2: ตัวปัญหาปรากฏตัวแล้ว และแรง แร ด ตั้งแต่แรก
พี่ยอดก็เป็นพระเอกหนังไทยทั่วไป :serius2:ที่ ซื่อ....บื้อ ตั้งแต่ตอนแรก และคงลากยาวไปจน น่าเกือบจะเสียเมียนั่นถึงน่าจะรู้ตัว 555
ทีมจัดหนักๆให้อิเด็กเวร หน้าคม่ำ ความแรงจะได้หลุดๆไปบ้าง :m26:
-
ไม่ปลื้มพี่ยอด(อีกแล้ว) เฮ้อ เรื่องที่ควรฉลาดกับไม่ฉลาดเอาซะเลย :a6:
นี่ถ้านอกใจพี่ทีมขึ้นมาจริงๆนะ จะยุให้พี่เป้หาพระเอกคู่พี่ทีมใหม่เลยคอยดู :o211:
เป็นกำลังใจให้ค่าพี่เป้ : 222222:
(เตรียมหาพระเอกใหม่ไว้ก็ดีนะคะ ตอนนี้มีแววพี่ยอดตกกระป๋องมาแล้ว :haun5:)
-
..."ทั้งตัวพี่อ่ะ เลขหกหลักนะ" :laugh:
-
ต้องบอกคำเดียว....ว่า....."เซ็ง".......พี่ยอดมาก
ทำเหมือนไม่รู้ว่า...เด็กคนนี้น่าจะถูกส่งมาป่วนซะมากกว่า.... :beat:
-
อีเด็กนี่ :z6:
-
ส่งอีเด็กนี่มาฝึกงานกัับอีป้าแกๆ เอาไหมค่ะ จะทำให้ชนิดที่เรียกว่าสำนึก
มึงจะมีชีวิตอยู่ต่อไหม ถ้าครบกำหนดฝึก
กูไม่เซ้็นต์ใบผ่านให้ 555
(ตามประวัติ อีป้าแก่ๆ เคยทำมาแล้วละคะ ขนาดนายฝากมาให้ฝึกงานให้นะนั่น
เด็กเส้นยังกระจายวงแตกมาแล้วเป็นหมู่คณะ 555
-
ดีใจจัง มีต่อแล้ว ทีมสู้ๆ นะครับ o13
-
นังเด็กคนนี้แรงนะยะ
หวังว่าพี่ยอดคงไม่กินหญ้านะคะ
หนูทีมสู้ๆ อย่าแพ้เค้านะ
-
เด็กคนนี้นี่ มันน่ากระซวกจริงๆ ชิๆ o18
แต่ชอบจังเลยเวลาเค้าเถียงกัน ฮ่าๆๆ มันส์ดี
อีกอย่างอ่ะ เราสังเกตหลายรอบและ เวลามีคนอื่นมาทำเนียนเจ๊าะแจ๊ะกับพี่ยอด พี่แกชอบทำเป็นเหมือนไม่รู้ซะงั้น ยอมให้เขาเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะจนเป็นเรื่อง เซ็งพี่ยอดก็ตรงนี้แหละ เชอะ!
-
พี่ยอดหนูไม่ห่วงไรมากหรอก กลัวจะพลาดโดนอิน้องเทมส์จับก่อนอย่างดียว
เพราะรู้สึกแกจะไม่ค่อยเปลี่ยนนะ เรื่องความซื่อ...อ่ะ คริๆ :z1:
จะว่าไปก็เหมือนส่งคนมาลับฝีมือทีมเนอะ แบบนี้น่าตื่นเต้นดี
อยากรู้ว่าทีมจะงัดอะไรออกมาสู้อิเด็กเทมส์ ชิส์
ขอบคุณค่ะพี่เป้ รออ่านตอนต่อไปน้าาา :กอด1:
-
อืม เด็กใหม่แรงใช่ย่อย ทีมอย่าไปยอมนะ
แต่แอบหมั่นไส้พี่ยอด ระวังเถอะเดี๋ยวงานจะเข้าไม่รู้ตัว
-
อย่าให้เด็กมันมาถอนงอกนะทีม
แรงมาเราแรงกลับ แต่มีชั้นเชิงกว่า
กลัวตาพี่ยอดอย่างเดียว จะซื่อ จะเซ่อ ไปไหนเนี้ย
เด็กมันจ้องจะงาบอยู่แล้ว วีนใส่ก็จะมาหาว่าทีมคิดมากเกินไป
ผิดอีก..... เซ็งจิตกะพี่ยอด
-
ชอบครับบทโศรก
อยากอ่าน นำตาไหลสะเทือนใจ
อยากรับรู้ถึงอารมณ์นั้น
-
รู้สึกอึดอัดตามทีมไปด้วยเลย อยากจะวีนให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำไม่ได้
เป็นผู้ใหญ่กว่าก็ลำบากเหมือนกันนะเนี้ย เดี๋ยวจะโดนหาว่ารังแกเด็ก
ทั้งที่เด็กมันน่า...นักเชียว
:angry2:
-
พี่ทีมจัดไปแรงๆ เลย
หมั่นไส้!!
-
เสียใจด้วยครับเรื่องลูกสาว ขอให้เข้มแข็งไวๆนะครับ
อ่านตอนนี้แล้ว ทำไมยอดโง่แปลกๆอะ ไม่รู้แม้กระทั่งความรู้สึกคู่ใจ
-
ทีม แรงมาก! ฮ่าๆๆ
จัดไปหนักๆ อย่าให้ใครมายุ่งกับพี่ยอดได่ ;D
-
เก็บน้องไว้ในความทรงจำ เก็บเอาไว้จนลึกสุดใจ ไม่เคย คงไม่รู้ว่าความเสียใจมันมากมายขนาดไหน แต่อยากจะบอกน้องเป้ว่า คนรอบข้างเป็นห่วงนะจ๊ะ
-
โหยยย คิดได้ไงคะว่าเหมือนตัวเอง อิเด็กเปรตเนี่ยมันมารส่งมาเกิดชัดๆ :m16:
ของๆเราก็แสดงให้เห็นไปเลยค่ะว่าของเรา ถ้าพี่ยอดยังจะตามืดบอดไม่เชื่ออีก
งั้นคงต้องมีเรื่องกันหน่อยแล้วล่ะ
โทดทีนะพี่เป้ อินกะดราม่าของเรื่องไปนิดนึง 55
-
พี่ยอดน่าหงุดหงิดมากกกกกก...อยากจะกรี๊ดดด :z3:
ปล. :pig4:คุณเป้ค่ะ มาต่อไวๆเน้อ
-
พี่ยอดตร่อดดดดดอ่ะ ทีมจัดหนักๆ เลย ส่งนังเด็กนั่นไปเกิดใหม่ซะไวๆ
-
พี่ยอด.......ระวัง..
จะเสียเมียเพราะเด็กนะจ๊ะ....
-
พี่ยอด เป็นคนขี้เกรงใจคนอื่น
มากกกกกกกกกกกกกก
:serius2:
จนลืมเกรงใจทีม
ที่ตัวเองรัก..ห่วง..หวง
เห็นมาเยอะล่ะ คนแบบนี้ :m16:
แคร์คนไกลตัว มากกว่า คนใกล้ตัว
:เฮ้อ:
ทำจายยยยยยย อย่างเดียวเลย..ทีม
:pig4: ขอบคุณครับ เป้
-
ตายอดก็โง่เเละซื่อเหมือนเดิม
มีเเววจะเสียของรัก ก็เพราะน้องเทมคนนี้เเหละมั้ง
-
เกลียดเด็กนี่อย่างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ดราม่าตั้งเค้า ภาด สาม โอ้ว!
คราวนี่ถ้าจะแรงกว่าภาคอื่นๆใช่มั้ยค่ะ^^?
-
มั่นใจว่าทีมจะจัดการกับปัญหาในครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่ลองมองอีกด้านนึง ...
จริงๆแล้ว เทมส์ต้องการอะไร
ถ้าทีมเข้าใจ ก็จะสามารถจัดการได้นะคะ
ปล. เสียใจด้วยเรื่องน้องหมานะคะคุณเป้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พอนังน้องเทมมาก็เริ่มมันแระ
เห็นแววความสุข สนุก ระดับโลกรออยู่ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
เสียใจเรื่องน้องหมาด้วยนะคะ
-
เหมือนจะมันส์กว่าภาคที่แล้ว
สู้ต่อไปค่ะ น้องทีม.......
-
ถึงเวลาที่พี่ยอดควรได้รับบทเรียนใหม่ๆบ้างได้แล้วนะ
พระเดชพระคุณใช้ไม่เป็นแล้วจะดูแลคนสำคัญในชีวิตยังไงล่ะเนี่ย
เฮออออออออ.... :3123: :L2: :L1: :pig4:
-
น้องคนนี้ แรง อ่าๆๆ
เหมือนพี่ยอดจะเข้าข้างมันด้วย ชิส์
ทีมรีบจัดการโดยด่วน นะคร้าบบบ
เปนกำลังใจให้เป้ๆๆนะครับ
-
จะจิกจะกัดโดนทุกเม็ดเลย
-
:z10: :z10: :z10:
-
เสียใจด้วยนะครับ...
แล้วก็จัดไปหนึ่งดอกสำหรับน้องเทมส์
-
เข้ามากด +1 รอค่ะ
-
อ่านจน่ครบทุกตอนแล้วคาบบบบพี่เป้
อ่านแล้วผมว่าน่ารักมากๆเลยคับต่อไปผมก็จะติดตามเรื่องนี้ไปจนจบคาบบบบผม
รักทั้งคนเขียนและคนอ่านนะคับ
...ขอให้ทีมและพี่ยอดมีความสุขในตอนจบนะคับ
รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก
-
พี่ยอดนี่ทีตัวเองมีคนมาชอบไม่ค่อยรู้ตัวหรอก แต่ถ้ามีคนมาแค่เล็งน้องทีมรู้ก่อนทุกทีสิน่า เด็กสมัยนี้
แรงๆทั้งนั้น
:man1:น้องเป้ เสียใจเรื่องน้องชับบี้ด้วยนะ :L2: เขาไปสบายแล้วป่านนี้คงได้ไปวิ่งเล่นอยู่บน
สวนสวรรค์แล้ว ที่สำหรับหมาดีๆจะได้ไปน่ะ (จำมาจากหนังสือของฝรั่งอ่ะ)
-
เสียใจกับคุณเป้ด้วยนะ
ก็ว่าทำไมคุณเป้หายไปนาน...
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 6
...ในที่สุดเราก็มาถึงปากทางเข้าร้านมิ้นท์...พี่ยอดชะลอรถ ผมขยับตัวนิดนึง เพื่อจะบอกกู๊ดไนท์น้องเทมส์...แต่...
“...กินข้าวด้วยกันนะเทมส์...” ผมหันออกไปมองนอกรถ ไม่อยากให้พี่ยอดเห็นอาการไม่พอใจ
“...กำลังหิวพอดีเลยครับ...นึกว่าพี่ยอดจะไม่ชวนซะแล้ว...ทานข้าวหลาย ๆ คนคงสนุกดีนะครับคุณทีม...” เด็กนั่นกระดี๊กระด๊าอยู่ที่เบาะหลัง
“...ยังไม่ค่อยรู้สึกหิวเท่าไหร่เลย...”
“...เดี๋ยวพอเห็นพี่ยอดกับเทมส์ทานข้าวกัน คุณทีมก็หิวเองแหละ...” มันยังยั่วผมไม่หยุด
“...เหรอ...” ผมหันไปมองน้องมันด้วยสายตาว่างเปล่า
*
*
...ตอนนี้โปรเจคธุรกิจของผมกับเพื่อน ๆ ถูกปิดเป็นความลับ...คุณวาดะมากับแก้ว มิ้นท์นั่งเม้าท์อยู่ที่โต๊ะปล่อยให้ฟิลิปทำอาหารในครัวตามเคย...เด็กในร้านจัดเก้าอี้มาเพิ่มให้ เพราะเรามีแขกที่ผมไม่เต็มใจชวนตามมาด้วยอีกหนึ่งคนโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า...ผมมัวแต่ทักทายกับคุณวาดะ หันมาอีกทีอีเด็กเวรนั่นมันนั่งเก้าอี้ตัวกลาง หมายความว่า ผมกับพี่ยอดต้องนั่งแยกกัน...มิ้นท์มองเขม่น แก้วเองก็มองหน้าผมสลับกับเทมส์เช่นกัน...
“...คุณน้อง...นั่งผิดที่หรือเปล่า...” มิ้นท์พูดพลางจ้องหน้าเทมส์
“...ไม่เป็นไรหรอกมิ้นท์...นั่งตรงไหนก็เหมือนกัน...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...น้องเค้าอยากนั่งตรงไหนก็ตามใจเค้าเถอะ...” ผมเห็นด้วย เพราะอย่างน้อยตอนนี้เทมส์อาจจะรู้ แต่ยังไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของผมกับพี่ยอด ถ้าหลับหูหลับตาหึงมันจะไม่ดีต่อภาพพจน์ของพี่ยอดแน่ ๆ
“...แหม...ถ้าน้องเค้าอยากนั่งกับพื้นล่ะ...จะตามใจเค้ามั้ย...” มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...มิ้นท์...” แก้วเรียกเพื่อนเป็นเชิงปรามไม่ให้แซวน้องมันต่อ
“...ปกติพี่นั่งทานข้าวกับพื้นเหรอครับ...” เทมส์ถามกวน ๆ
“...เอ่อ...พี่ว่าเราสั่งอะไรมากินกันเถอะ...” พี่ยอดห้ามศึก
*
*
...รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับสามีชาวบ้านซะจริง ๆ ชวนพี่ยอดกับคุณวาดะคุยไม่หยุดปาก...เรียนเอกภาษาญี่ปุ่น แต่ไม่ยอมพูดญี่ปุ่น น้องเค้าบอกว่าเขิน กลัวพูดผิดแล้วอายพี่ ๆ...กลวิธีรู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง อาจจะต้องถูกนำกลับมาใช้อีกครั้ง...หลังอาหารเย็นบรรดาแม่บ้านทั้งสามคนก็พากันแยกตัวออกมานั่งกินขนมกันที่โต๊ะด้านนอก ปล่อยให้หนุ่ม ๆ นั่งดริ้งค์และคุยแลกเปลี่ยนความคิดเรื่องงานกันต่อไป โดยที่ผมไม่ลืมกำชับคุณวาดะและฟิลิปว่าห้ามหลุดปากพูดเรื่องธุรกิจของเราเด็ดขาด...
“...อ้าว...น้องเทมส์...ออกมาคุยข้างนอกด้วยกันสิจ๊ะ...”
“...ข้างนอกร้อนอ่ะพี่มิ้นท์...” เด็กนั่นบ่ายเบี่ยง
“...ผู้ใหญ่เค้าอาจจะต้องการคุยเรื่องของผู้ใหญ่นะเทมส์...” ผมพูดเสียงเรียบเน้นคำว่าผู้ใหญ่พลางมองหน้าเชิงบังคับให้ลุกจากโต๊ะ
“...ก็ได้...เทมส์ขอตัวก่อนนะครับ...” เด็กนั่นกระแทกเสียงตอบ แล้วหันไปพูดเสียงหวานกับบรรดาผัว ๆ ของเรา
“...อี....ก...” มิ้นท์แอบขยับปากด่าแต่ไม่ออกเสียง
*
*
...พวกเราออกมานั่งที่โต๊ะด้านนอกตัวที่ไกลที่สุดจากโต๊ะพี่ยอด...แอบชมเทมส์อยู่ในใจถึงความกล้าที่เดินตามพวกผมมาอย่างเชิด ๆ ไม่กลัวอีมิ้นท์ที่ค้อนแล้วค้อนอีกหลายตลบ...
“...บ้านเทมส์อยู่ไหนเหรอ...” แก้วเริ่มหาเรื่องคุย
“...แถวนี้แหละพี่...”
“...อยากกลับบ้านหรือยังล่ะ...เดี๋ยวเรียกแท็กซี่ให้...” มิ้นท์ถามขำ ๆ
“...ยัง...รอพี่ยอดไปส่ง...” เทมส์ตอบห้วน ๆ
“...โห...เป็นเด็กฝึกงาน แต่จะให้กรรมการบริษัทขับรถไปส่งบ้านเนี่ยนะ...คิดได้ยังไงน้อง...” มิ้นท์เอามือทาบอก
“...ทำไมล่ะ...เมื่อเช้าคุณวัฒนาที่เป็นกรรมการก็เป็นคนมาส่งเทมส์ที่ออฟฟิศด้วยตัวเอง...ตอนเย็นจะให้กรรมการอีกคนไปส่งบ้านมันก็อลังการดีออก มีใครทำได้อย่างเทมส์มั่งล่ะ...” เทมส์ลอยหน้าลอยตาพูดยั่วประสาท
“...ไม่มีใครเค้าคิดจะทำอย่างนั้นต่างหาก...ไม่ใช่เรื่องอลังการอะไรเลย...เข้าใจผิดไปหรือเปล่า...” ผมพูดเสียงเรียบ มองเทมส์ด้วยสายตาเย็นชา หางตาผมแอบเห็นมิ้นท์สะกิดแก้ว
“...เอ่อ...ทีม...กินขนมอะไรดี...เทมส์ล่ะ...กินอะไรมั้ย...” แก้วตัดบทเมื่อเห็นสายตาผม
“...ขอเตกิล่าซักช็อตนึงดีกว่า...” เทมส์ตอบ
“...กินน้ำส้ม หรือน้ำผลไม้อย่างอื่นแทนดีกว่ามั้ย...” แก้วถาม
“...เทมส์ไม่ใช่นางเอก...น้ำส้มคงไม่เหมาะกับเทมส์ซักเท่าไหร่หรอกพี่...” เทมส์พูดพลางมองผมแล้วยิ้มมุมปากนิด ๆ
“...เอ่อ...” แก้วอึ้ง
“...แล้วน้ำอะไรจะเหมาะล่ะ...น้ำใต้ศอกดีมั้ย...” ผมกัดเบา ๆ
“...แหย่กันน่ารักดีเนอะพี่น้องคู่นี้...” แก้วพูดให้บรรยากาศดีขึ้น แต่เปล่าเลย
“...เทมส์เป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่ไม่มีน้อง...” เทมส์พูดเสียงแข็ง
“...แก้วเค้าพูดเล่น เห็นชื่อคล้าย ๆ กันไง...” มิ้นท์อธิบาย
“...เออ...ชื่อเทมส์มาจากไหนเหรอ...” แก้วหาเรื่องคุย
“...พ่อกับแม่ไปฮันนีมูนกันที่อังกฤษ...เค้าชอบแม่น้ำเทมส์...” ชีพูดด้วยท่าทางยืดนิด ๆ
“...โห...ดีนะที่ไม่ได้ฮันนีมูนกันที่ริมแม่น้ำมูล ไม่งั้นคงชื่อน้องมูล...” มิ้นท์กัด ผมอมยิ้ม อยากจะขำแต่กลัวหาว่าเราหัวเราะเยาะน้องมัน
“...แหม...พี่มิ้นท์ก็ชื่อไม่เข้ากับหน้าเลยนะ...” เทมส์กัดคืน
“...จริง ๆ พี่ชื่อแมน...บอกได้อย่างไม่อายเลยด้วย...” มิ้นท์พูดเชิด ๆ
“...หา...ชื่อแมนเหรอ...โอ๊ย...อันนี้สิ เข้ากับพี่ที่สุด...” เทมส์ปล่อยก๊าก อีมิ้นท์อ้าปากค้าง ไม่เคยมีเด็กที่ไหนกล้าทำอย่างนี้กับมันมาก่อน
“...ขำอะไรเหรอ...ตอนแรกที่เทมส์เข้ามา ถ้าไม่ได้ยินเทมส์พูดชื่อตัวเองมีตัวเอส พี่ยังคิดว่าชื่อเทมย่อมาจาก เทมโพรารี่เลย...” ผมกัดแทนเพื่อนสาว
“...เทมโพรารี่คืออะไรเหรอ...” อีมิ้นท์แกล้งโง่
“...ก็ชั่วคราวไง...อะไรที่มันเป็นเรื่องชั่วคราว ไม่ใช่ตลอดไป...” ผมขยายความ มองเทมส์ด้วยสายตาที่สามารถสื่อสารว่าผมต้องการพูดถึงอะไร
“...เทมส์ขอตัวกลับบ้านก่อนนะฮะ...” อยู่ดี ๆ เด็กนั่นก็ลุกพรวดพราดออกไป ไม่ไหว้ลาใครแม้แต่ผม
*
*
...พวกเรามองตามเทมส์เรียกรถแท็กซี่หน้าร้าน ภาพของเด็กวีน ๆ เมื่อหลายปีก่อนลอยเข้ามาในหัว...แอบคิดว่าเมื่อก่อนเราไปแรงใส่ใครอย่างนี้หรือเปล่าวะ...ตอนนั้นถ้าได้มีโอกาสยั่วโมโหคนที่เราไม่ชอบผมก็ยิ่งทำ...กับเทมส์ผมยังไม่แน่ใจว่าเด็กคนนี้ต้องการจะลองดีกับผมแบบไหน...แต่ถ้าเป็นเรื่องพี่ยอดผมคงต้องเจอศึกหนัก...และคิดว่าหนักกว่าทุกครั้งซะด้วยสิ...
“...อีเด็กเวรนี่มันแรงจริง ๆ นะ...” มิ้นท์ยังค้อนไม่เลิกทั้งที่คนถูกพูดถึงขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว
“...กรรมตามสนองกูมั้ง...เมื่อก่อนกูก็เคยถอนหงอกคนมาเยอะ...” ผมพูดพลางถอนหายใจ
“...ไม่เหมือนกันซักหน่อย...ตอนนั้นทีมโดนรักแก โดนรุกรานก่อนทุกครั้ง...” แก้วปลอบ
“...แล้วทำไมเราต้องโดนรังแกด้วยล่ะ...เราว่าเราก็อยู่เฉย ๆ นะ...” ผมเองก็สงสัย
“...อย่างแรกเลยนะ...อยู่ดี ๆ มึงก็ได้พี่ยอดสุดที่รักของใครหลายคนไปง่าย ๆ...อีกอย่างก็ดูหน้า ดูมาดมึงสิ...ถ้ามึงมองดีก็ดีไป แต่ถ้ามึงมองเหยียดใครเมื่อไหร่ เหมือนมึงนั่งมองลงมาจากหลังม้าเลย...” มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...จริงดิ...แล้วตอนนี้ยังเป็นอยู่หรือเปล่าวะ...” ผมถามพลางมองหน้ามิ้นท์กับแก้วสลับกัน
“...ไม่ค่อยเป็นแล้วนะ...แต่เมื่อกี้กูเห็นมึงมองเด็กนั่น กูยังเสียวสันหลังวาบเลย...เวลามึงทำหน้าเฉยนี่โคตรเย็นชาเลยว่ะ...”
“...นั่นสิ...ถ้าเราโดนทีมมองเหมือนที่เทมส์โดน เราคงเสียความมั่นใจแน่ ๆ..” แก้วสมทบ
“...ถ้างั้นเราต้องยิ้มให้น้องเค้าดีกว่าเนอะ...แบบนี้อ่ะ...” ผมแกล้งแสยะยิ้มแบบนางมารร้าย
“...ตกลงมึงเป็นนางเอกป่าววะเนี่ย...ทั้งสายตา ทั้งรอยยิ้ม...เห็นแล้วขนหัวลุกเลย...”
“...กูไม่ใช่ผีนะอีเวร...” ผมค้อนอีมิ้นท์
“...ทีม...กลับบ้าน...” พี่ยอดเดินมาตามผม
“...ทำไมกลับเร็วจัง...” ผมสงสัย
“...พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนิดนึง...” ผมยอดตอบเสียงเรียบ ผมใจหายวาบ กลัวว่าใครซักคนจะหลุดปากบอกเรื่องธุรกิจของผม
“...แป๊บนึง...ขอเข้าห้องน้ำก่อน...” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้
“...เออ...พี่ยอด...น้องเทมส์ขอตัวกลับบ้านไปแล้วนะ...” มิ้นท์บอก
“...พี่รู้แล้ว...” พี่ยอดตอบ ผมชะงัก
“...รู้ได้ยังไงอ่ะ...”
“...เดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้าน...” พี่ยอดพูดเสียงขรึม
*
*
...ฟังจากเสียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่ยอดอยู่ในอารมณ์ไม่ปกติ...ผมตัดสินใจไม่เข้าห้องน้ำ แต่เดินนำพี่ยอดมาที่ลานจอดรถทันที...
“...มีอะไรคุยกันที่นี่ก็ได้...” ผมยืนพิงรถถามพี่ยอด
“...พวกเราไปรุมแกล้งน้องมันทำไม...” พี่ยอดกัดฟันถาม หน้าแดงนิด ๆ ไม่รู้เพราะโกรธ หรือเพราะแอลกอฮอล์
“...พี่ยอดหมายความว่ายังไง...”
“...เทมส์มันโทรมาร้องไห้บอกว่าโดนพวกทีมแกล้ง...ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น...”
“...แกล้งอะไรล่ะ...แค่มีปากเสียงกันนิดหน่อย...”
“...เฮ้ย...เราโตกว่าเค้านะ...ทะเลาะกับเด็กใครรู้เข้าไม่อายเค้าเหรอ...”
“...อยู่ดี ๆ ทีมจะไปทะเลาะกับมันทำไมล่ะ...เด็กมันปีนเกลียวอ่ะ...ถ้ารุ่นเดียวกันจะโดนยิ่งกว่านี้อีก...”
“...พี่ขอร้อง...พี่ไม่อยากมีปัญหากับทางโรงงาน...” พี่ยอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดเสียงเหนื่อย ๆ
“...ทีมก็ขอร้องพี่ยอดนะ...ช่วยเอาเด็กคนนี้ไปฝึกงานกับแผนกอื่นทีเถอะ...”
“...พี่บอกจริง ๆ เลยนะ...ทางโรงงานเค้าเจาะจงให้เทมส์มาฝึกงานกับทีม...เค้าเป็นหลานคุณนภา...” พี่ยอดพูดไม่เต็มเสียง
“...โอ้โห...เข้าทาง...มารชีวิต...” ผมเผลอพูดความคิดออกไป
“...ขนาดนั้นเลยเหรอ...” พี่ยอดส่ายหน้าแล้วเดินขึ้นประจำที่คนขับ
*
*
...ผมยืนอึ้งกับท่าทางพี่ยอด...เค้าควรจะแคร์เรามากกว่าเด็กคนนั้นสิ...เกิดอะไรขึ้น ทำอะไรก็ผิดไปหมด...ถ้ากลับไปด้วยกันตอนนี้ ถึงบ้านก็ทะเลาะกันอีกแน่ ๆ...
“...ทีม...ขึ้นรถสิ...” พี่ยอดเปิดกระจกส่งเสียงเรียก หลังจากที่กดแตรเรียกแล้วผมไม่หันมามอง
“...พี่ยอดกลับไปก่อนเถอะ...ทีมจะอยู่คุยธุระกับเพื่อน ๆ ต่ออีกซักพัก...” ผมพูดเสียงเรียบแล้วเดินกลับเข้าร้าน ไม่สนใจกับเสียงเรียกของพี่ยอดอีกเลย
“...เฮ้ย...ทีม...เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ...” แก้วถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นผมเดินหน้าเครียดกลับโต๊ะที่ตอนนี้พวกเราเข้ามานั่งรวมกันในร้านพร้อมคุณวาดะและฟิลิป
“...เครียดเรื่องงานนิดหน่อยอ่ะ...พี่ยอดกลับไปแล้ว เรามาคุยเรื่องของเรากันเถอะ...” ผมเปลี่ยนอารมณ์ เอาเรื่องงานมาคิด จะได้ไม่ปวดหัวกับเรื่องพี่ยอด
“...มึงไม่เป็นไรแน่นะ...” มิ้นท์ถามเพื่อความแน่ใจ
“...เออ ไม่เป็นไร...แต่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ มิ้นท์มึงเล่าเรื่องที่คุยกับธนาคารเมื่อเช้าไปพลาง ๆ ก่อนละกัน...” ผมรีบเดินไปเข้าห้องน้ำหลังร้าน
*
*
...ผมใช้โอกาสนี้โทรบอกพนักงานต้อนรับที่คอนโดเอาไว้ว่าถ้าเห็นพี่ยอดเข้ามาเมื่อไหร่ให้รีบแอบโทรบอกทันที กำชับว่าอย่าให้พี่ยอดรู้ว่าน้องเค้าโทรบอกผมเด็ดขาด...ช่วงสามทุ่มกว่าขับรถจากร้านมิ้นท์กลับห้องมันควรจะใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที...รีบโทร รีบออกไปคุยกับพวกนั้นดีกว่า...เรามีอะไรให้คิดอีกเยอะ อย่าให้เรื่องเด็กนั่นมาป่วนจนเสียสุขภาพจิตเลย...
“...ทีม...กูว่ามึงกลับบ้านเหอะ...รู้สึกมึงจะกระสับกระส่ายจนกูรำคาญแล้วนะเนี่ย...” มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...อืม...ดึกแล้ว...เดี๋ยวเราไปส่ง...” แก้วพูดพลางมองคุณวาดะ
“...โอเค...ไปกันเถอะ...” ผมรีบลุกไปรอที่รถ
“...น่าสงสารมันจัง โดนศึกนอกศึกใน ถ้าเป็นกูคงเครียดหัวระเบิดไปแล้ว...” เสียงมิ้นท์เม้าท์ไล่หลัง
“...ฮัลโหล...คุณยอดกลับมาถึงหรือยังน้อง...โอเค...ถ้าเห็นเค้ามารีบโทรบอกพี่เลยนะ...ขอบใจจ้ะ...บาย...” ผมวางสายด้วยอาการร้อนรน ก่อนจะค่อย ๆ สงบ เพราะนึกได้ว่าโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์ ทั้ง ๆ ที่ควรจะโกรธ นี่มันผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว พี่ยอดยังไม่ถึงคอนโดอีก
****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความคิดเห็น ทุกคอมเม้นท์นะครับ...ดีใจจังที่เห็นคนอ่านอินไปกับเรื่องที่ผมเขียน แค่คำขอบคุณผมก็ปลื้มมากแล้ว แต่ผู้อ่านที่อินจัดยิ่งทำให้ผมมีกำลังใจเขียนเรื่องนี้ต่ออย่างมีความสุข...
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจเรื่องลูกสาวของผมนะครับ...วันแรกที่น้องจากไป ผมพล่านอยู่ไม่ติดบ้านเลย...มันหวิว ๆ บอกไม่ถูก...พออีกวันนึงกลับบ้านมาไม่มีน้องมารอรับที่ประตูก็ยิ่งเศร้า...คืนนั้นลงมือพิมพ์เรื่องเล่าเกี่ยวกับน้องไปได้ครึ่งหน้าก็ต้องหยุด เพราะพิมพ์ต่อไม่ได้...ต้องรีบกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริง ต้องทำใจยอมรับการสูญเสียครั้งนี้...และจะเก็บชับบี้ไว้ในใจตลอดไป...
...แล้วพบกับตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
เฮ้อ พี่ยอดก็แบบนี้ตลอดอ่ะ
คนใกล้ไม่เห็นค่า อย่างงัยก็ของตาย เลยไม่ใส่ใจ ไม่รู้หรืองั้ย ว่ายิ่งใกล้ ก็ยิ่งเจ็บกว่าใคร
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
แล้วมาต่ออีกนะครับ กำลังสนุกเลย :L2:
-
ประกาศจาก ศอฉ (ศูนย์อ้วนฉุ) :z12:
ขอปลดคุณยอดออกจากการเป็นพระเอก(ในใจคนอ่าน) ตั้งแต่วันนี้ไป (จนกว่าจะทำตัวดีขึ้น)
และขอประกาศแต่งตั้งคุณต้าเป็นพระเอก (ชั่วคราว) ตั้งแต่วันนี้ไปเช่นกัน
...แบบว่ามันอิน...เกลียดอีเด็กเทมส์ แก๊ ไปตายซะ!! :z6:
คุณเป้คะ เอาตอนหน้ามาไวๆ นะ o11
-
เซ็งพี่ยอด พ่อคนดี!!! หึ :m16:
-
โห! คุณ เป้ มา ต่อ เร็ว จริง ๆ
ขอบ คุณ มาก ๆ ครับ
ผม อ่าน ไป ใจ เต้น ไป (อิน จัด)
ฮ่า ๆ
วัน นี้ ขอ ระ บาย เยอะ หน่อย หละ กัน
แบบ ว่า เทมส์ แรง เกิน ไป แล้ว
มี การ มา โอด ครวญ กับ พี่ ยอด อีก
พี่ ยอด ก็ เอา ใจ เข้า ไป
ไม่ สน ใจ ทีม เลย
เฮ้อ! แก่ แล้ว แก่ เลย พี่ ยอด
555ๆ ซะ ใจ ขอ สัก หน่อย ไม่ ว่า กัน นะ ครับ
ยัง ไง ตอน หน้า ขอ แบบ อ่าน ที ไม่ อยาก นั่ง กับ ที่ เลย นะ ครับ
เอิ๊ก ๆ
^^
-
:z6: จัดให้เทมส์1ดอก
พี่ยอดนี่ขัดใจตลอดเลยอ้ะ :serius2:
สงสารทีม ปัญหารุมเร้า
:กอด1: พี่เป้
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ปวดกบาลมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านเรื่องนี้แล้วอินที่สุดในเล้าแล้ว T_T
-
ตัวร้ายแต่ละตัวนี่ก็แรงขึ้นตามลำดับ
หมั่นไส้มันจิงๆ
พี่ยอดก้อไปเข้าข้างมันอีก
อารมเสีย อิ๊
-
โหยยยยยยยย คุณพี่ยอดดดดดดดดดดดด
พ่อคนดี ดีเหลือเกิน แต่จะดี"เกิน"ไปไหม
มีผัวเป็นคนดี"เกิน"แม่งรู้สึกอย่างนี้นี่เอง
แคร์แม่งมันได้ทุกคน ไม่ว่าจะอีเทมส์ อีนภา โรงงาน
และเมียมึงหละ แคร์บางไหม ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง
เชื่อ"คนอื่นนนน" แต่ไม่เชื่อเมียตัวเอง เจริญล่ะ!!!!! แม่งเซ็งว่ะ
เคืองมาหลายตอนและ อยากให้รู้
อีดอกเทมส์ แหมพูดมาได้ไม่มีใครทำได้อย่างมึง
ก็เพราะเค้าไม่หน้าด้าน ไร้ยางอายแบบมึงไงเค้าถึงไม่ทำกัน อีดร๊วกกกกกก!!!!!! :fire:
-
แรงดีมากครับพี่ยอด
รักอาชีพการงานมาก....แล้วทำงานเพื่อตัวเองหรือเพื่อคนที่รัก...หมั่นใส้นะ..
ทีมครับ...ยังปล่อยให้ลอยนวลได้อีก...ผ่านมาเท่านี้ดูไม่ออก..เศร้า..
-
อีตายอดเอ้ย... :z3: :z3: :z3:
-
พี่ยอดเปลี่ยนไปอ่ะรู้สึกได้เลย เฮ้ยพี่ ต้องแคร์คนอื่นขนาดนั้นอ่ะ แต่ก่อนไม่เห็นเคยเป็นอย่างงี้อ่ะ เคืองแทนหนูทีม :fire:
-
ปวดตับ..ปวดไต....
นิ่งไว้...ทีม.....
ให้พี่ยอดรู้ตัวอีกที..ก็สายเสียแล้วไปเลย...55+
-
เอ่อ สงสัยคุณยอดเค้าถือคติ ฟามเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี55
-
เออพี่ยอดนี่เค้าเป็นผู้บริหารจริงเหรอ ดูแล้วไม่น่ามีวุฒิภาวะถึงนะ
ศักดิ์ศรีของผู้บริหารและคนทำงานก้ไม่มี (ทีมคงไม่โกรธนะ) ใครให้ทำอะไรก็ทำ...ไม่อยากคิดเล้ย
หรือว่าเฮียแกจะมีซัมติงกะเด็กฝึกงานไปแล้วว ทีมกลับอังกฤษซักพักดีไหมจะได้รู้เฮียยอดยังแคร์ทีมอยู่รึเปล่า ห่วย....ไปกันใหญ่แว้วว รอตอนต่อไป
คราวหน้าคุณเป้ขอยาวๆ นะคร้าบ ขอบคุณครับ
-
เอิ่มมม ขอความหวานจงกลับคืนมาาา
หลังๆ ทะเลาะกันเยอะไปแล้วน๊าาาาา
ทีม อย่าไปยอม เราไม่ผิดดด!
พี่ยอดก้เข้าใจทีมมั่งสิ ไม่ใช่ยอมเค้าไปหมด ชริๆ
-
พี่ยอดนี่ขัดใจ(คนอ่าน)ได้ตลอดดดดดดด 5 555
แหมมมม คุณนภานี่ ตัวเองสู้ไม่ได้ มีการส่งหลานมาแทน เดี๋ยวเจอดีทั้งน้าทั้งหลานอ่ะ 5 55555
ลาออกเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องปวดหัวกะเด็กเทมส์นี่
ไปทำธุรกิจส่วนตัวดีกว่า ปล่อยพี่ยอดล่องไปตามแม่น้ำเทมส์เถอะ ถ้าจะไม่รู้อะไรเลยแบบนี้อ่ะนะ
เชื่อคนอื่นมากกว่าคนของตัวเอง เห่อออออ
พี่ยอดไม่อยากมีปัญหากับโรงงาน แต่อยากมีปัญหากับน้องทีมค่า :jul3:
อาจเป็นเพราะเทมส์แร๊งงงคล้ายๆกับทีมสมัยก่อนด้วยรึเปล่า พี่ยอดเลยใจดีด้วย ??
ป.ล. ขออีกตอนเลยได้มั้ยคะ อยากรู้ว่าพี่ยอดไปไหนนนนนน ... :serius2:
-
พี่ยอดกินหญ้าได้เก่งมากกกกก :z3:
โง่ตลอด
อ่านแล้วหงุดหงิดอิพี่ยอดมาก :z6:
-
โอย... ปวดใจชะมัด
คุณยอดเจ้าขาช่วยเข้าใจคุณน้องทีมบ้างอะไรบ้างค่ะพี่
:serius2:
-
ถ้ามีแฟนแบบพี่ยอด ปวดใจตายเลย
แต่เราคงไม่มีแฟนแบบพี่ยอดอ่ะ เพราะนิสัยไม่ได้ยอมคนขนาดนั้น 555
จริงๆคงนิสัยคล้ายทีม แต่ไม่มั่นเท่าทีม
แต่โอกาสที่เราจะเจอคนแบบพี่ยอดแล้วคบยืดแบบทีมนี่คงยาก
เอาแค่เรื่องมีคนโกงเงินบริษัท ถ้าแฟนเราทำแบบนี้คงไม่อยู่แล้วอ่ะ (นิสัยผู้หญิงกรุ๊ป B 55)
เพราะงั้น....สู้ๆนะทีม T^T (ลำบากใจแทนจริงๆ)
-
^^
-
มันน่าจะเข้าตามแผนดราม่า พี่ยอดไปหาไอ้คุณน้องเทมS ใช่มั้ย :z3: :z10:
โอ้ย :serius2: :seng2ped:
มารหัวใจ
รู้สึกหลงๆลืมๆตัวละครไป
คุณนภาเป็นใครหรอค่ะ? :really2: :really2: :really2:
-
:z3: :z3:
เจอแบบนี้เข้าไป นอนไม่หลับพอดี ดราม่าได้ใจ !!
รีบมาต่อน๊ะคะ บีบคั้นตลอดเรื่องนี้
-
พี่ยอดไปไหนคะเนี่ย ไม่ใช่ว่าดอดไปหาอีเด็กเวรนั่นนะคะ
ร้ายนักนะยะ มีโทรมาฟ้องสามีเค้าด้วย
พี่ยอดชาย อย่าเชื่อคนอื่นมากกว่าแฟนตัวเองเลยเน้อ
เดี๋ยวก็เป็นเรื่องเป็นราวอีกหรอก เง้ออออ
-
อยากเห็นน้องทีมสั่งสอนอีเด็กฝึกงาน คนนั้นให้เข็ดหลาบ น้องทีมใจเย็นนะจ๊ะ
แต่เมื่อได้โอกาสเอาให้เป็นบทเรียนชีวิตให้มันจำจนวันตายเลย
และควรแถมบทเรียน ให้คนขี้เกรงใจคนแบบเกินพอดีอย่างนายยอดด้วย
อ่านตอนนี้หมั่นไส้นายยอดมากกกก
-
:serius2:
อินจริงๆนะครับเนี่ย
พี่ยอดดดดดดดทำไมไม่เชื่อทีมอยู่กันมาตั้งนาน
:z3:
-
อ่านแล้วพี่ยอดนี่เหมือนพระเอกหนังไทยสมัยก่อนจัง
อึดอัด ๆ คุณเป้มาเครียร์ ด่วน ๆๆ :z3:
-
เฮ้อออออ...
เปลี่ยนผัวใหม่ไหมคะน้องทีม...จริงๆ นะ
คือ...ก็เข้าใจความเป็นหุ่นเชิดของพี่ยอด และหัวโขนที่ใส่อยู่
แต่ถ้าเกิดมันทำให้ขาดความเป็นตัวเอง และต้องคอยแคร์คนอื่น และทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ ก็ควรจะพิจารณาตัวเองบ้าง
ทีมเก่งมาเลยค่ะ ที่ควบคุมสติ และอดทน เป็นผู้ใหญ่จริงๆ...
แต่บางที ก็อยากให้ทีมย้ายกลับไปอยู่อังกฤษซะเลย ปล่อยพี่ยอดมันไปซะ หลายต่อหลายครั้งที่ต้องมานั่งเหนื่อยใจกับพฤติกรรมของพี่ยอด สงสารทีมมากๆ เป็นเมียที่ดี ทั้งนอกบ้านในบ้าน พี่ยอดจะเอาอะไรอีกคะ หาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก...
เฮ้ออออออ อินสุดๆ เลยค่ะ ได้แต่กรี๊ดคนเดียว และเหวี่ยงคนเดียวหน้าคอมฯ
เห็นด้วยกะคุณ -N- อ่านเรื่องนี้แล้วอินที่สุดในเล้าเลย ให้ตายเหอะ กรี๊ดดดดดดดดด :m31:
ขอบคุณนะคะคุณเป้ :กอด1:
-
พี่ยอดไมทำงี้อ่า ชอบเป็นอย่างี้ตลอดสินะ
โหยเกลียดมันไอเด็กเทมส์เนี่ย
ทีมสู้ๆนะเป็นกำลังใจให้
แล้วพี่ียอดหายไปไหน อย่าบอกนะว่านังเทมส์แกล้งว่าไรอีกละ
ถึงออกไปหาไรงี้ป่าว อย่ามาเป็นอิหรอบนี้นะ ไม่อยากเศร้าอ่า T^T
ถ้าทีมทนไม่ไหวกับพฤติกรรมพี่ยอดนะ แนะนำเลิกไปเลยชักเซงกับพี่ยอดแล้วนะ
ผ่านอะไรอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะทำไมน้าถึงเป็นแบบนี้โหยยพี่ยอดใจร้าย
รอติดตามตอนต่อไปคะ :call:
-
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อยากให้มาต่อด่วน ไม่งั้นคืนนี้ต้องนอนไม่หลับแน่ เครียดดดดด เลิกไปเลยไหมทีม จบมันไปเลย ออกมาทำธุรกิจ ถ้าพี่ยอดคิดไม่ได้ก็ปล่อยเค้าไปเหอะ ไปทำให้ตัวเองถูกทำร้ายอยู่เรื่อยๆทำไม โอ้ย...อิน+ เครียดดดด
-
เตรียดแทนทีม งานนี้เจอคู่ปรับสมน้ำสมเนื้อ แบบว่าต้องตั้งสติรับมือดีๆเลยล่ะ นังเทมส์อย่างกะดินี่ในมายาริษยา แกล้งทำตัวโดนรังแก :z6:
-
:เฮ้อ:พี่ยอดทำพี่ทีมเครียดอีกละ ม่ายเข้าใจพี่ยอดเลยยยยยยยยยยยยย เครียดแทนพี่ทีมจริงๆ o13
-
//////////////////ตอนห้า
ว่าแล้วเชียววววววววววววววว นังเทมปุระ คิดจะแฮ้บพี่ยอดของช้านนนนนนนนนนน :m16:
อ่านตอนนี้แล้วแบบโมโหไปกับทีม พี่ยอดก็ยังคงคอนเซปท์เดิม พี่จะซื่อและแสนดีไปไหน
(แอบเข้าข้างพี่ยอดนิด ๆ คิดว่าพี่เค้าที่ทำดีกับเทมส์เพราะเกรงใจอิตาคุณวัฒนามากกว่าก็เด็กคุณวัฒนานี่ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเทมส์กะทีมไม่ถูกกัน ฮึ่ม ๆ ใส่กันอยู่ แต่เหมือนพยายามไม่ให้อะไร ๆ เลวร้าย)
ส่วนเทมส์ แรงส์นะยะหล่อน แต่เชื่อเถอะ ทีมแรงส์กว่า อิชั้นเชื่อมือทีม
คิดว่าทีมคงรับมือไหวอยู่แล้ว ไม่ว่าจะคนอื่น(ที่จะมาสร้างความร้าวฉาน)และคนของตัวเอง
รออ่านค่าาาาาาาาาา ชอบ ๆ
+1 คุณเป้นะคะ เสียใจกับลูกสาวด้วยนะคะ
---------------------ขอตัวไปอ่านตอนหกค่าา
-
"...มันเกิดอะไร กับหัวใจ ควบคุมอะไรไม่ได้สักอย่าง..."
อ่านเรื่องสองตอนนี้แล้ว นึกถึงเนื้อเพลง "เผลอรักหมดใจ" ท่อนนี้เลยค่ะ (เฉพาะท่อนนี้นะคะ)
(ดูละครเรื่องดอกรักริมทาง ฟังเพลงนี้ เพราะฮั่งตู๋เลย คุณเป้เคยดูละครเรื่องนี้มั้ยคะ)
แล้วมันเกิดอะไรกับหัวใจพี่ยอด ทำไมกันนี่
เห็นแก่คุณนภา เกรงใจคุณวัฒนา หรือว่าแคร์เด็กฝึกงานที่มีความละม้ายคล้ายน้องทีมกัน
แบบนี้น้องทีมก็เจอศึกหนักสิ ได้เวลาแสดงฝีมือแล้ว
ถ้าพี่ยอดจะกลายเป็นเครื่องมือทำให้น้องทีมเพลี่ยงพล้ำ
ไม่ยอมฟัง ไม่ยอมเข้าใจกัน ไม่เห็นแก่กันและกัน ตามประสาคนรักหละก็
จัดการ เชือดนิ่มๆไปเลยน้องทีม
หุหุ อินสุดๆค่ะ
บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากๆนะคะ
และฝากส่งความรักไปถึงเจ้าตัวเล็กที่ยังอยู่ด้วยค่ะ :กอด1:
-
:m31: อารมณ์เสียๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ไหวจะเคลียกะอีพี่ยอด ดีจนโง่เง่าเนี่ยเคยได้ยินม้ายยยยย
ถ้าเห็นคนอื่นดีกว่าแฟนตัวเองนักก็ไปเลยเส่ะ ไหนคำว่าเชื่อใจที่เคยพูด
แล้วไอ้ที่ทำหมายความว่าไง เด๋วปั๊ดปลดจากการเป็นพระเอกซะ :angry2:
ทีมสู้ๆๆๆๆ เราเคยชนะมาตั้งเยอะแล้ว อย่ากลัว
ถ้าคนจะไป รั้งไว้ไม่มีประโยชน์ค่ะ
วินาทีนี้ไม่มีคำว่านางเอกละ
อุ้ย อินเกินอีกแล้ว 555555555555
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เสียใจที่คนรักมองคนละอย่างกัน
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ยัง ไง E นัง ไอเท็ม
-
นังเทมส์ทะนงตัวว่าเป็นพวกฟ้าประทาน มีคนหนุนหลัง เริ่ดเชิดจนเคยตัว
ไม่รู้จักว่าของใครเป็นของใคร ของๆ ใคร ใครก็หวงทั้งนั้นแหละ
ตอนนี้สงสารทีมสุดๆ ทั้งศึกนอก ศึกใน
พี่ยอดก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจอะไรเลย แล้วยังสร้างปัญหาให้กับทีมด้วย
รู้สึกว่านิสัย ตัวตนของพี่ยอดไม่เหมาะกับการเป็นผู้บริหารเลย ไม่เฉียบขาดพอ เกรงใจคน เหมาะกับการเป็นฝ่ายปฏิบัติมากกว่า
แล้วที่เสียใจอย่างนึง ทำไมแค่อีเด็กฝึกงาน ฟ้าประทานมานั่น แค่มาบอกว่าโดนรุมกลั่นแกล้งถึงเชื่อสนิทใจแบบง่ายๆ
ทำไมไม่เชื่อใจคนของตัวเองบ้าง น่าผิดหวังจริงๆ รู้จักกันมาตั้งนาน น่าจะรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายดีที่สุด แค่นี่กลับเชื่อคนอื่นมากกว่า
ผัวคนเดียวทิ้งไปคงไม่ตายหรอกมั้ง อย่างน้อยก็เคยตายจากกันไป ๕ ปีแล้ว
-
เฮ้อออออ...
เปลี่ยนผัวใหม่ไหมคะน้องทีม...จริงๆ นะ
คือ...ก็เข้าใจความเป็นหุ่นเชิดของพี่ยอด และหัวโขนที่ใส่อยู่
แต่ถ้าเกิดมันทำให้ขาดความเป็นตัวเอง และต้องคอยแคร์คนอื่น และทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ ก็ควรจะพิจารณาตัวเองบ้าง
ทีมเก่งมาเลยค่ะ ที่ควบคุมสติ และอดทน เป็นผู้ใหญ่จริงๆ...
แต่บางที ก็อยากให้ทีมย้ายกลับไปอยู่อังกฤษซะเลย ปล่อยพี่ยอดมันไปซะ หลายต่อหลายครั้งที่ต้องมานั่งเหนื่อยใจกับพฤติกรรมของพี่ยอด สงสารทีมมากๆ เป็นเมียที่ดี ทั้งนอกบ้านในบ้าน พี่ยอดจะเอาอะไรอีกคะ หาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก...
เฮ้ออออออ อินสุดๆ เลยค่ะ ได้แต่กรี๊ดคนเดียว และเหวี่ยงคนเดียวหน้าคอมฯ
เห็นด้วยกะคุณ -N- อ่านเรื่องนี้แล้วอินที่สุดในเล้าเลย ให้ตายเหอะ กรี๊ดดดดดดดดด :m31:
ขอบคุณนะคะคุณเป้ :กอด1:
เข้ามากด 1 ให้รีนี้ด้วย
อย่าลืมไปต่อนิยายตัวเองนะเทอววววววววววววววววววว์
-
สนุกดีครับ
-
ยอดเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย
ชอบแคร์คนอื่นมากกว่าทีม
แบบนี้ทีมน่าจะหาใหม่นะ แบบว่าหมั่นไส้อ่ะ
-
พี่ยอดเป็นคนดีด้วยแท้ ชั่วโมงนึงยังไม่ถึงห้อง
สาธู๊ ของให้น้องทีมเหวี่ยง น้องทีมวีน ๕๕๕๕๕ สะใจไปไหนไม่รอด
นังน้องเทมส์นี่เข้าตำรา สามีเค้าเราอยากได้ เชอะ
เดี๋ยวเจอน้องทีม
-
เฮ้อออออ...
เปลี่ยนผัวใหม่ไหมคะน้องทีม...จริงๆ นะ
คือ...ก็เข้าใจความเป็นหุ่นเชิดของพี่ยอด และหัวโขนที่ใส่อยู่
แต่ถ้าเกิดมันทำให้ขาดความเป็นตัวเอง และต้องคอยแคร์คนอื่น และทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ ก็ควรจะพิจารณาตัวเองบ้าง
ทีมเก่งมาเลยค่ะ ที่ควบคุมสติ และอดทน เป็นผู้ใหญ่จริงๆ...
แต่บางที ก็อยากให้ทีมย้ายกลับไปอยู่อังกฤษซะเลย ปล่อยพี่ยอดมันไปซะ หลายต่อหลายครั้งที่ต้องมานั่งเหนื่อยใจกับพฤติกรรมของพี่ยอด สงสารทีมมากๆ เป็นเมียที่ดี ทั้งนอกบ้านในบ้าน พี่ยอดจะเอาอะไรอีกคะ หาแบบนี้ได้ที่ไหนอีก...
เฮ้ออออออ อินสุดๆ เลยค่ะ ได้แต่กรี๊ดคนเดียว และเหวี่ยงคนเดียวหน้าคอมฯ
เห็นด้วยกะคุณ -N- อ่านเรื่องนี้แล้วอินที่สุดในเล้าเลย ให้ตายเหอะ กรี๊ดดดดดดดดด :m31:
ขอบคุณนะคะคุณเป้ :กอด1:
^
ขอบคุณมาก Mercy
ตรงใจสุดๆ
-
อยากบอกว่าอินจัดมากๆถึงมากที่สุดครับ
อ่านเรื่องนี้แล้วเลือดสูบฉีดหัวใจเต้นแรงมากมาย
Vesi : ผัวคนเดียวทิ้งไปคงไม่ตายหรอกมั้ง อย่างน้อยก็เคยตายจากกันไป ๕ ปีแล้ว
โดนกับคำพูดนี้มากๆ โอกาสที่ 1 ทีมให้พี่ยอดไปแล้ว
ถ้าเกิดพี่ยอดเพลี่ยงพล้ำเสียท่าให้เทมส์ขึ้นมา
สำหรับทีมแล้ว โอกาสที่ 2 คงไม่มีให้พี่ยอดอย่างแน่นอน
-
ไอ้คุณพี่ยอด อีกแล้ว ทำน้องตรูเสียใจอีกละ
-
ศึกครั้งนี้ ใหญ่หลวงนัก อ่านไปนี่ใจเต้น ตึกๆๆ ไปเลย
พี่ยอดหายไปไหน อย่าบอกนะว่าไปมีซัมติง..กับเด็กนั่นน่ะ
รอดูต่อไปว่าทีมจะจัดการยังไง
พี่ยอดก็นะขอ :beat: สักทีเหอะ
สมควรแล้วที่ทีมแอบทำธุรกิจโดยที่ไม่บอกพี่แกอ่ะ
ตอนแรกแอบคิดนะว่าจะดีเหรอที่ทีมไม่บอกพี่ยอดเรื่องธุรกิจ
พียอดเนี่ยไม่มีภาวะผู้นำเอาเสียเลย
(อยากจะบอกว่าบุคคลิกพี่ยอดเหมือนคุณป๋ะป๋าเราเลยอ่ะ)
คราวนี้ทีมต้องหาวิธีจัดการพี่ยอดให้หลาบจำเลยนะ
ว่าไม่ควรเกรงใจใครมากกว่าคนใกล้ตัว
ไม่ต้องไปจัดการเด็กนั่นหรอก
จัดการที่ตัวพี่ยอดจะดีกว่าป่ะ
:m16:
-
สงสารทีมอ่า
พี่ยอด ชอบเป็นยังงี้ แล้วมาขอโทษๆๆๆๆ ทีหลังตร่อดดดดดดดด
-
ปวดใจๆ สงสารทีม
-
น้องทีมเอ๋ย พึงสังวรณ์ไว้ เรามันแก่ ไม่เอาะๆเหมือนนังเด็กเทมส์ อีนังพี่ยอดมันก็คงจะเปลี่ยนใจแหละ
เพราะฉะนั้น ทิ้งมันก่อน ก่อนมันทิ้งเรา ก่อนทิ้งก็จัดการ :z6: :beat: :z6: เอาให้สะใจเราซะก่อน
รักน้องทีม + แก้ว + มินท์ + ไรเตอร์ :กอด1:
-
พี่ยอดนี่ ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่จำซะที
สมควรที่ทีมจะจัดการอีกซักหนนะ
มันน่าโมโหจริงๆ เลย
คนอย่างทีม มีความสามารถ ไม่ต้องไปแคร์พี่ยอดแล้ว
ปล่อยให้ช้ำซักพักยาวๆ เลย ฮึ :m16:
+1 ให้ Mercy จ๊ะ ตรงใจมากเลย
-
อีพี่ยอดเข้าอีหรอบเดิมอีกแล้ว
เซ็งอ่ะ :z6: พี่ยอดแก้เครียด
-
ชักไม่ปลื้มพี่ยอด ไม่ไหวจะเคลียร์ :serius2:
-
พี่ยอดควรเรียนรู้ว่าโลกนี้ไม่ได้มีด้านเดียว มันมีเป็นร้อยด้านเลยนะ...คนดีเกินไปก็ไม่ดีหรอก
-
น้องทีมจ๊ะ พี่ขอร้องเหอะ เลิกกับไอ้พี่ยอดไปเลยเหอะ
แมร่งงงงสุดยอดอะ ถามทีมก่อนหรือยังว่าเรื่องมันเป็นยังไง
เชื่ออีนังนั้นก่อนเฉยเลย อารมณ์เสียมากกกกกกกก
-
พี่ยอดไปไหนอ่ะ อย่าบอกนะว่าไปหาเทมส์อ่ะแบบไปปลอบไรงี้
เฮ้อ...จะเป็นคนดีแคร์คนอื่นไปถึงไหนน้อ...บางครั้งความเกรงใจของพี่ยอดก็ทำให้เกิดปัญหา แต่ว่าทีมเองก็ใจร้อนและตรงไปตรงมาเกิน....
อย่าให้เกิดปัญหาเพราะไอ่เด็กเวรนี่เลย....
-
ปัญหาร้อยแปดเฮ้อออ ตอนจบที่พี่ยอดยังไม่กลับอยากให้พี่เค้าประสบอุบัติเหตุมากกว่าที่จะไปหาอีเทมส์ เลวไปไหม แล้วยิ่งเกิดตอนไปหาอีเทมส์อีก ฮ่าๆ ไม่อยากจะคืดเล้ย
ชอบเวลาเพื่อนสาวกัดจิกอ่ะ มันส์
อ่านไปเนี่ยไม่เข้าใจ ไม่สิ ไม่อยากเข้าใจโลกแห่งการทำงานของพี่ยอดเลย ลำบากจิง ขออย่างเดียวอย่ารู้สึกกับทีมเปลี่ยนไป ขอแบบพี่ยอดหึงแต่ทำอะไรไม่ได้หน่อยเถอะ
-
เซ็งพี่ยอด อย่าบอกนะว่าดูเด็กเทมส์ไม่ออกว่ามันสองหน้า
พี่ยอดแคร์คนอื่นมากกว่าความรู้สึกทีมจริงๆ
รีบปรับปรุงตัวด่วนนะพี่ยอด ต่อให้รักกันมากแค่ไหนหรือรักกันมานานแค่ไหนก็ตาม
ถ้ายังเป็นแบบนี้อีกล่ะก็ ทีมคงต้องปล่อยเค้าไปแล้วหาคนที่แคร์ทีมมากกว่านี้ดีกว่านะ
:กอด1:ทีม
:z6:พี่ยอด
:beat:เด็กเทมส์
-
เอิ่ม ศึกนอกศึกในตีกันให้วุ่น o22
-
เหนื่อยใจกับผู้ชายแบบอิพี่ยอดจังค่ะ....
ไม่ไหวจะเคลียร์...ปวดกระโหลกที่สุด....
ถ้ายังไม่มีการพัฒนาในด้านที่ดีขึ้น....จะไม่รักแกแล้วน่ะเว้ยเฮ้ยยยย....หั้ยว่องน่ะ
-
ตัวร้ายนี่แรงดี ทั้งๆ ที่เป็นเด็กอยู่แท้ๆ มั่นใจว่าทีมคงจะจัดการได้
-
+1 ก่อนนะคะ
แหม พี่ยอกก้ยังไม่ทิ้งนิสัยขี้เกรงใจนะ
แล้วอิน้องเทมส์เนี่ยอะไรของมันกันวะคะ!
เด็กแรงได้ใจจริงๆ เหอะๆ แย่ว่ะ =''=
สงสารทีมนะ ไม่เคยไปหาเรื่องใครเค้าก่อนเล้ย
โดนก่อนตลอดแล้วก็โดนเข้าใจผิดๆไปตลอด
แล้วพี่ยอดมีคดีนะ เมียตัวเองไม่เชื่อ
ไปเชื่อคนอื่น ชิชะ!
-
พี่ยอดก็เป็นแบบนี้ทุกที
-
สรุปแล้วพี่ยอดแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันเป็นไหมเนี่ย.....
น้องทีมไม่ได้วีนเด็กเรื่องงาน....แต่เป็นเรื่องส่วนตัวที่เด็กควรจะรู้ว่า..
อะไรควรทำไม่ควรทำ...และขอบเขตแค่ไหน.....
พี่ยอดคิดอะไรอยู่....หรือว่าแกล้งโง่....บางครั้งรู้สึกว่าพี่ยอดไม่ถนอม
น้ำใจน้องทีมเท่าที่ควร....คนอ่านเริ่มเคืองพี่ยอดขึ้นทุกทีแล้ว....
น้องทีมมีตัวเลือกใหม่ไหม......หาใหม่ไปเหอะ :m16:
:L1: :pig4: คุณเป้
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ: สงสัยท่าทาง..จะเปลี่ยนแฟนใหม่ง่ายกว่า..เจอไอ้พี่ยอดแบบนี้อ่ะนะ
-
งานเข้าทีมซะแล้ว
ด้วยความเป็นคนดีของพี่ยอด อาจะทำให้เสียคนที่รักไปก้อได้นะนี่
จะไปแคร์ทำไมคนนอก คนที่เรารักสิที่ต้องแคร์และเกรงใจ
สงสารทีม จังต้องรับศึกรอบด้านเลย
:serius2:
-
ถ้าเปรียบเม้นท์ที่ด่าว่าพี่ยอดเป็นลูกกระสุนปืน คาดว่าตอนนี้พี่ยอดพรุนไปทั้งตัวแล้วอ่ะ
เรียกพี่ปอ พี่ร่วมนำส่งวัดให้สัปเหร่อจัดการได้เลย :laugh:
ขอคิดในแง่ดีเรื่องที่พี่ยอดหายไป ไม่กลับบ้านนะ
พี่ยอดอาจจะแค่ไปนั่งกินเหล้าแก้กลุ้ม(ที่เมียงอนไม่ยอมกลับบ้านด้วย)ที่ผับไหนสักแห่ง
คงไม่ได้ตามไปปลอบใจนังเด็กนรกนั่นหรอก (ไม่อยากพิมพ์ชื่อมันให้ซวยมือ เฮอะ//เบ้ปากเก๋ๆ)
พี่ยอดอย่าทำแฟนๆเครียดไปมากกว่านี้ please (ขอผิดคนป่าวเนี่ย???? ต้องขอน้องเป้คนแต่งต่างหาก 555)
คาดว่าถ้ามีหนุ่มหล่อคนใหม่โผล่มา พี่ยอดจะโดนเขี่ยตกกระป๋องนะคะ
โทษฐานทำตัวขัดใจแม่ยกมาหลายตอน :m16:
น้องเป้จ๋า....ตอนใหม่มาเร็วๆหน่อยนะคะตัวเอง :กอด1:
ลุ้นมากอ่ะ เครียดเลย
พี่ยังไม่อยากหน้าแก่ไปมากกว่านี้นะคะคุณน้องขา
รีบมาเคลียร์เรื่องพี่ยอดด่วนๆ
ปล. เรื่องน้องchubby น้องเป้ค่อยๆทำใจนะ
น้องเพิ่งจากไป อาจทำใจยากนิดนึง พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่เป้ กลับมาแล้ว
พร้อมกะทีม+พี่ยอด
แหม อ่านมาภาคสาม
มาหกตอนนี้ รู้สึกว่าจะแอบ หมั่นไส้ พี่ยอด อย่างยิ่ง
โหย โหย โหย
พี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไมเป็นแบบนี้ไปได้หละเนี่ย
พี่จะกลายเป็นพระเอกละครหลังข่าวจริง ๆ แล้วใช่ไหม ??
ไม ทำกะทีมอย่างงี้
เซ็งมากตั้งแต่พี่ยอดไม่ให้ทีมมาเป็นหุ้นส่วนบริษัท
แล้วยิ่ง
เจ็บมากตอนที่จอดรถที่พี่ยอดตำหนิทีมกะพวกเพื่อน ๆ
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออ
แง่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!
-
อ่านสองตอนหลังนี่ ถ้าพี่ยอดได้อ่านคอมเมนต์ของเหล่า FC คงหนาวแน่ ๆ
พี่ยอด ยังไงก็เป็นพี่ยอด เกรงใจคนไปทั่ว ถึงจะเป็นหุ้นลม แต่ก็ไม่น่าที่จะหงอ ทางโรงงานขนาดนั้น
มาเป็นกำลังใจให้ทีม จัดการกับปัญหานี้ตามแนวทางที่ถนัด
+1 ให้คุณเป้ เป็นกำลังใจให้ แล้วก็นั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :z2:
-
อ้าวพี่ยอด ทำไมทำตัวแบบนี้ เกรงใจคนอื่น กลัวมีปัญหาแต่ไม่เกรงใจคนของตัวเอง ไม่กลัวว่าทีมจะเสียใจไหม แล้วทำไมฟังความข้างเดียว ไม่รู้หรือไงว่านิสัยทีมเป็นไง หรืออินังเทมส์มันสเปกพี่ แถมยังเด็กกว่าเลยได้ปลื้มว่างั้นทำมาเป็นอ้างว่าทางนู้นฝาก ถ้าให้ทีมดูแลตัวเองต้องไม่เข้ามายุ่งซิ คอนโดกับร้านมิ้นห่างกันแค่ 15 นาทีถึง เป็นชั่วโมงยังไม่ถึงเนี่ย คงไปปลอบขวัญอินังเทมส์แล้วมั้ง ทีมจัดการเลย ถ้าไม่ดีตัดทิ้งแม่งเลย(เอ๊ะ!!ยุให้เค้าแตกแยกกันซะงั้น 555)
เคืองไอ้พี่ยอดยิ่งกว่าใคร
-
พี่ยอดน้าพี่ยอด ทำไมไปฟังนังเทมส์มันนักล่ะ ตามมารยามันทันหรือเปล่าล่ะนั้น
อีเด็กคนนี้ไม่มีสัมมาคารวะเลยให้ตาย สมน้ำตาหน้าจากทีมไปหลายดอก
แต่ยังไม่วาย ออเชาะพี่ยอดอีก ย้ากกกกกกกว์
ส่วนพี่ยอดนี่ ไม่รู้หรือไงฤทธิ์นังเด็กนี้ว่ามันอยากจะเลื่อยขาเตียงพี่กะทีมแค่ไหน
แล้วนี่หายไปไหนละเนี่ย อย่าบอกนะว่านังเทมส์โทรมามารยาอะไรอีก แล้วให้พี่ยอดไปหามันอะ
จัดไปสักชุดให้คนของเราก่อนเลยทีม ค่อยไปจัดการพวกอยากได้ปั๋วชาวบ้าน
จะออเดิร์ฟ หรือ ฟูลคอร์ส ก็จัดไป เอาอีกแล้วพี่ยอดเหมือนความนังโล้นซ่าแม็กซ์เลย หรือหนักว่าเดิมเนี่ย =="
-
ติดตามอ่านมาตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นสมาชิกเล้าเป็ดคะ
เมื่อเป็นแล้วก็ตั้งใจว่าจะเม้นท์นิยายที่ตัวอ่านแต่ละเรื่องๆ อย่างค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป
ทั้ง 3 ภาคนี่ ตัวละครมีการพัฒนาเยอะน่าดูนะคะ
จากภาคแรกวัยรุ่นวัยเรียน มีรักในตอนฝึกงาน
มาสู่การเรียนรู้ในภาค 2 เมื่อเริ่มต้นวัยแห่งความรับผิดชอบด้วยตัวเอง
เข้าสู่ภาค 3 วัยแห่งการลงหลักปักฐานให้ชีวิต มีครอบครัว มีงานประจำทำ วัยที่สามารถสร้างฝันให้เป็นจริงได้
เพราะมีทั้งวุฒิทางปัญญาและอารมณ์ บวกกำลังทุน แถมมีประสบการณ์ จะมากบ้างน้อยบ้างก็แล้วแต่คน
ที่สำคัญ คือ กล้าเสี่ยง คนในช่วงนี้ล้มแล้วลุกได้ ยังมีกำลังแรง+ใจที่จะเดินต่อ
จำได้คุณเป้เคยเขียนไว้ว่าตอนแรกจะเอาชีวิตจริงมาเขียน แต่เปลี่ยนเป็นนิยายแทน
เพียงแต่หยิบยืมเอาคุณลักษณะของแต่ละบุคคลมาใช้ ซึ่งก็ดีนะคะ เป็นนิยายเราสามารถบังคับบทได้
ไม่เหมือนชีวิตจริง ที่ตอนจบหรือบทสรุปบางทีมันไม่ก่อร่างสร้างสรรค์อะไรเลย
ทีม เป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไร พวกคิดเร็วทำเร็ว บางทีก็คิดเองทำเองไปหมด ดูเหนื่อยพอตัว
แถมยังมีปัญหาหัวใจเข้ามาแทรกแซงตลอด
พี่ยอด ดูดีๆ ไป นิสัยเหมื๊อน เหมือนผู้ชายธรรมดาจริง จริ๊ง
ไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก คิดแบบง่ายๆ สบายๆ เป็นคนลงมือไม่ใช่นักวางแผน
มีปัญหาก็ให้เมียช่วยแก้ ไม่ชอบอะไรหนักสมอง เลยกลายเป็นคนไม่ทันคนไปซะนี่
ผูกเรื่องได้สนุกแล้วก็เดินเรื่องเร็วดี ไม่วกวนกลับไปทางเดิม แต่ปัญหาเดิมๆ ที่มีคนชอบพี่ยอดนี่ ท่าทางจะกำจัดยากนะคะ
พอมาถึงที่ทีมคิดจะทำบูติกโฮเต็ท อู้ว...ทันสมัยน่าดูเลย ธุรกิจตัวนี้ท้าทายและมีโอกาสเติบโตสูงจริงๆ
ยังมองเห็นคนที่เขาทำโครงการเรื่องพัฒนาอสังหาริมทรัพย์แบบค่อยเป็นค่อยไปภายในสิบปีนี่ ตอนแรกบางทีก็ดูเหมือนว่าช้าไป
เอ๊ะ...แต่เขาก็ทำได้ จากที่รกร้าง มาเป็นตลาดนัดติดแอร์ ส่วนหนึ่งแบ่งให้เช่าที่จอดรถ ส่วนหนึ่งที่เป็นตลาดเก่าคงไว้
3-4 ปีผ่านไปตลาดนัดติดแอร์คนเดินมากกว่าตลาดเก่า เลยย้ายออกจากทำเลทองตรงนั้น ไปยังที่ใกล้ๆ กันที่เป็นที่จอดรถ แล้วทำตลาดนัดใหม่ใหญ่กว่าเดิม ให้คนจากตลาดเก่าอยากเข้ามาใช้บริการ
อีกไม่นานตรงที่นั้นก็ปักป้ายขายคอนโด เปิดจอง
ผ่านไปอีกปี ก็ลงเข็มก่อสร้างได้ ที่ตลาดเก่า คนก็เดินน้อยลง จนเจ้าของเรียกเวรคืนกลับมาได้ และผู้ค้าก็มีที่ทำกินต่อในทำเลเดิม ผ่านไปแค่หกเจ็ดปี จากที่ร้างๆ ว่างเปล่า กลายเป็นคอนโด โดยไม่เดือดร้อนชาวรากหญ้าอย่างเราๆ
เห็นแล้วทึ่งจริงๆ คะ ไม่รู้ว่าทีมจะเป็นหนึ่งในนักบริหารแบบนั้นหรือเปล่า จะคอยติดตามนะค่ะ
แล้วเรื่องที่เสียลูกสาวไป เข้าใจดีคะ มันทั้งเหงา เศร้า และคิดถึง
แต่ยังไง เขาก็ไม่มีวันตายไปจากความทรงจำของเราแน่ๆ
โพสท์มายาวเกิน ถือว่ารวบยอดคุยแล้วกันนะคะ :bye2:
-
โหหๆๆ
งานจะงอกไมเนี่ยยย
-
โห้ .... เด็กนี่มันแรงนะนี่
ที่แท้ก็เด็กเส้น ...
ยังไงก็เอาใจช่วยทีมละกัน
ถีบเด็กนี้ออกไปเลย
เอ้อเจอคนแบบนี้เสียสุขภาพจิตอย่างแรง
แบบพี่ยอดนี่ท่าจะฟังความข้างเดียวอีกแล้ว
-
อ่านตอนนี้แล้วเพลียใจครับ พี่ยอดไม่มีมาดผู้บริหารเลย เซ็งงงงงง
-
อ๊ายยยยยยยย:angry2:
แด่อีนังเทมส์
:beat: :beat: :beat:
:z3: :z3: :z3:
อ่านแล้วเดือดมากเลยอ่ะ :z3:
-
ว่าจะไม่อ่านแล้วเชียว...พออ่านจบแล้วก็เลยอึดอัดจนอกจะแตกตายอยู่แล้วเนี่ย :serius2:
ยอด...อีกแล้วนะคุณ ไม่เคยแคร์น้องทีมเลยอ่ะ คราวหลอกเรื่องเสียชีวิตก็ครั้งนึงแล้ว
เหมือนเห็นทีมเป็นน้ำพริกถ้วยเก่าเลยอ่ะ หรือเพราะเห็นเด็กเอ๊าะๆแล้วรู้สึกกะปรี้กะเปร่าเหรอคะ??? รู้สึกว่าทีมว่าอะไรน้องมันไม่ได้เลยนะ ออกตัวแก้ให้ตลอด
ตั้งแต่ตอนจบภาคแรกแล้วอ่ะ ที่รู้สึกว่าพี่ยอดทำตัวไม่เป็น "พระเอก" เลย...
ทีม...เลิกกันซะลูก ตัดใจให้เจ็บไปเลยแค่ครั้งนี้ แล้วจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดงุ่นง่านหรือปวดใจบ่อยๆอีก...เฮ้ออออออ...อ่านแล้วก็ต้องอินจนเก็บมาคิดมาก
อ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกเหมือนตอนอ่านเรื่องของเอ้กับวุธเลยอ่ะ แบบว่า...วุธบุคลิกเหมือนพี่ยอดอ่ะ ตรงที่ว่าไม่ค่อยจะแคร์ความรู้สึกคนที่อยู่ใกล้ตัว...อ๊ากกกกซ์ :serius2: :serius2:
ขอตัวไปเอาหัวทุบกำแพงก่อนนะคะคุณเป้...
ปล. อีเด็กเทมส์นี่แรงใช่ย่อย...ภาษาเก่าเค้าเรียก "สำออย" "บ่างช่างยุ" อะไรอีกหว่า :fire: ขออนุญาต :beat: :z6: นะคะน้องขา
-
อ่านเรื่องนี้ทีไร
ขัดใจพี่ยอดทุกที เซ็งรมณ์ เฮ้อ
-
เจอแบบนี้ บางทีเราก็อดคิดไม่ได้นะ ว่ากรรมมันตามทีมทันรึเปล่า??
แบบว่าสมัยฝึกงานทีมเองก็แรงใช่ย่อย แต่อาจเป็นเพราะว่าเราอ่านในมุมมองของทีมมันเลยดูไม่ค่อยรุนแรงเท่ากับเทมส์อ่ะ
แล้วก็นะพี่ยอดน่ะ พี่เป็นแบบนี้ทุกทีเลยพี่ไม่เคยรู้สึกเลยเหรอว่า มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง? ใครเค้าทำอะไรบ้าง? พี่ยอดชอบมองทีมผิดๆตลอดหรือเพราะเป็นผู้ใหญ่เลยต้อยอมให้เด็กตลอด เหนื่อยหน่ายกับนิสัยนี้ของพี่ยอดเป็นบ้าเลยอ่ะ ย๊ากกก
-
อ่านเม้นท์แต่ละคนแล้วปลื้มแทนพี่เป้ แบบว่าอินจัด :z3:
เค้าก็อิน...อ่านจบแล้วอยากด่าพี่ยอด :angry2:
แต่อดไว้ก่อน บางทีอาจจะไม่แย่อย่างที่คิด :a14:
ขอบคุณค่ะพี่เป้ รอตอนต่อไปนะคะ (อยากตบอิน้องเทมส์มากเลยอ่ะ ขอซักทีเหอะ :beat:)
-
ความเป็นเด็กมันได้เปรียบแบบนี้นี่เอง จะเพ็ดทูล
หรือระรานใครๆ ก็ให้อภัยเพราะว่ามันยังเด็กแถมเส้นใหญ่อีกตะหาก
เมื่อก่อนตอนทีมยังละอ่อน ไม่เห็นมีเส้นมีสายคอยช่วยเหลืออย่างนี้บ้าง
โลกหนอโลกช่างไม่ยุติธรรมกะนางเอกเอาซะเลย :amen:
ส่งอีโมนี้ :กอด1:ปลอบใจน้องทีมละกัน
-
บอกไปเลยทีม
หากพี่ยอดเชื่อในความคิดของเขา ก็ให้ทีมเคารพในสิ่งนั้น
แต่ถ้าหากวันใหนมันเกิดเรื่องขึ้นมา พี่ยอดก็ต้องเคารพการตัดสินใจของทีมเช่นกัน โดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น
:beat:
-
555 เจอ่านก็อินนะ แต่พออ่านเม้นท์เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ แล้วฮาอ่า เอิ๊กๆ
มีแต่คนยุให้ทีมเลิกกับพี่ยอดซะ งั้นให้มีหนุ่มเอ๊าะๆ มาเป็นคู่เทียบให้พี่ยอดมั่งดีมั้ยละ หายกันๆ
-
:m31: ทั้งหมั้นไส้ทั้งฉุนอิเด็กเวรนี้ร้ายจริงๆ
แต่ไม่เท่าไอ้พี่ยอดที่ทำท่าอยากกินหญ้าแทนข้าวนะ
ไม่เคยทันใครเลยจริงๆ แถมชิวิตมีแต่ยอมตลอด
ถ้ามีชีวิตอย่างนี้กลับไปใช่ชีวิตเป็นช่างอย่างเก่าเหอะง่ายดี
แม้มันน่าขัดใจจริงๆ คนสวยอยากกรีดร้อง
-
มา รอ คุณ เป้ อีก วัน นึง ครับ
อยาก อ่าน ตอน ใหม่ อีก แล้ว อ่า
แหะ ๆ
p.s. รบ ร้อย ครั้ง ชนะ ร้อย ครั้ง << จะ เก็บ ไป ใช้ มั้ง ครับ ^^
-
แคร์อีเด็กนั่นเกินไปหรือป่าวพี่ยอด
เด๋วไม่ใช่ทีมกลับมาแล้ว พี่ยอดยังไม่กลับนะ
เป็นเพราะอีเด็กนั่นน่า
-
พี่ยอดแบ บ
ทำเสียอารมมากกกก
เป็นอะไรไปเนี่ย ย ย ย แย่มากๆๆอ่ะ
สงสารทีมว่ะ ช่วงนี้แบบ โดนมรสุม
เกลียดอิเด็กเทมส์!!!
-
ยังอินอยู่ และยังรออยู่ เครียดดดดดด
-
ขอไปอ่านก่อนนะ
-
...เทมโพลารี่
-
Eเทม Eเด็กเวร :angry2: :angry2: :z6:
หมั่นใส้พี่ยอดมากกกกกกกกกก :fire: :m31:
ไม่คิดถึงทีมบ้าง :m16: :m16:
สงสารทีมจังอะ :monkeysad: :monkeysad:
-
ตกหน้าสองแล้ว ต่อด่วนนน
-
:z4:
สร้างความร้าวฉาน
คืองานของเทม
หึหึ
:กอด1: รักเป้
คิคิ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 7
...ก่อนขึ้นห้องผมแวะหาพนักงานต้อนรับเพื่อถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจว่าพี่ยอดยังกลับมาไม่ถึงที่พัก...นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ใจเต้นแรงด้วยความโกรธ...มือสั่นใจสั่นอยากจะร้องไห้ระบายความอัดอั้นจากหลาย ๆ เรื่อง...พอถึงห้องได้นอนแช่น้ำอุ่นเงียบ ๆ ใช้สติคิดแก้ไขปัญหา กลิ่นน้ำมันหมอระเหยมันช่วยทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น...พี่ยอดกำลังโกรธ ถ้าเราแรงใส่ ปัญหาคงยิ่งบานปลาย...ถูกของพี่ยอดแหละ ทะเลาะกับเด็ก ยังไงก็เสียเปรียบ แถมยังต้องโดนมองแปลก ๆ อีกด้วย...
“...ยังไม่นอนอีกเหรอทีม...” พี่ยอดทักทันทีที่เข้ามาในห้องแล้วเห็นผมนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์
“.....................” ผมไม่ตอบ
“...เอ่อ...กลับมานานแล้วเหรอ...” พี่ยอดเดินมา ผมรีบปิดคอมเพราะกลัวเค้าจะเห็นหน้าจอที่ผมกำลังเช็คลูกค้าที่อังกฤษอยู่
“...ซักพักแล้ว...ออกมาหลังพี่ยอด แต่ถึงบ้านก่อน เก่งป่ะ...” ผมพูดขำ ๆ แล้วเดินเข้าห้องนอน
“...พี่ไปเคลียร์กับเทมส์มา...” พี่ยอดเดินมาดักหน้าผม
“...เหรอ...”
“...ทีมโกรธพี่หรือเปล่าเนี่ย...” พี่ยอดจับไหล่ผมยึดไว้ เมื่อเห็นว่าผมจะเบี่ยงตัวเดินเข้าห้อง
“...โกรธ...แต่หายแล้ว...ตอนนี้รู้สึกเฉย ๆ...” ผมฝืนยิ้ม พี่ยอดรวบตัวผมมากอดไว้แน่นแล้วพูดข้างหู
“...พี่รู้ว่าทีมยังโกรธพี่...แต่ทีมเข้าใจพี่นะ...พี่ต้องกลายเป็นตัวกลางอีกแล้ว...รู้มั้ยว่าพี่เหนื่อยที่ต้องคอยประนีประนอมทั้งสองฝ่ายอ่ะ...บางครั้งพี่ก็รู้สึกแย่ที่ทำตัวเหมือนเป็นพวกนกสองหัว...เคสนี้ ถ้าพี่เข้าข้างทีม ก็กลายเป็นรังแกเด็ก...ถ้าเข้าข้างเทมส์ก็กลายเป็นอยู่ฝ่ายคนหาเรื่อง...” พี่ยอดพูดพลางลูบหลังผมเบา ๆ
“...แค่พี่ยอดเชื่อว่าทีมไม่ใช่ฝ่ายผิดทีมก็ดีใจแล้ว...” ผมพูดและยิ้มทั้งน้ำตา
“...พรุ่งนี้ก็ทำงานกันตามปกติ...อย่าไปถือสาอะไรน้องมันนะ...”
“...ไม่กล้ารับปากอ่ะ แต่จะพยายามอดทนละกัน...” ผมแบ่งรับแบ่งสู้
“...โอเค...เดี๋ยวพี่ขออาบน้ำแป๊บนึง...อย่าเพิ่งหลับล่ะ...” พี่ยอดทำตาเจ้าชู้ใส่ แค่นี้ผมก็รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า...แถมยังลืมแล้วว่าเมื่อหัวค่ำผมรู้สึกแย่แค่ไหน
*
*
...เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารและเสื้อผ้าให้พี่ยอดเหมือนทุกวัน...มองตัวเองในกระจกอย่างเต็มตา อายุขนาดนี้จะมาแพ้เด็กแบบนั้นได้ยังไง...จริงอย่างที่พี่ยอดพูดเมื่อคืน ผู้ใหญ่ทะเลาะกับเด็กมีแต่เสียเปรียบ ถึงจะรู้ว่าเด็กมันกวน แต่ผู้ใหญ่อย่างเราควรจะมีวุฒิภาวะไม่ต่อความยาวสาวความยืดกับเด็กรุ่นน้อง แต่จะยอมให้เด็กมันปีนเกลียวเราอย่างเดียวคงไม่ได้...เอาเป็นว่าถ้าแรงมา ก็จะเจอแรงกลับ ให้มันรู้ไปเลยว่ากระดูกเรามันคนละเบอร์กัน...หลังอาหารเช้า เราสองคนก็ขึ้นรถไปทำงานตามปกติ...
“...มองอะไรพี่...” ผมถามพลางขยับตัวจัดเสื้อสูทให้เข้าที่
“...วันนี้แต่งตัวเต็มยศอีกแล้วนะ จะแอบหนีไปไหนหรือเปล่า...”
“...วันนี้มีสัมภาษณ์พนักงานใหม่ ขอดูดีนิดนึง...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...แผนกไหนขาดคนเหรอ...”
“...ทีมขอฝ่ายบุคคลไปเองแหละ รู้สึกว่าช่วงนี้งานยุ่ง...ไม่รู้นี่นาว่าจะมีเทมส์มาช่วย ไม่งั้นก็ไม่เรียกเค้ามาคุยหรอก...”
“...อืม...รับมาอีกคนก็ดี ทีมจะได้ไม่เหนื่อย...”
“...เปลี่ยนเสียงเรียกเข้าเหรอพี่...” ผมถามเมื่อได้ยินเสียงมือถือดังแว่ว ๆ
“...ไม่ใช่ของพี่...” พี่ยอดลดเสียงวิทยุลง ผมถึงได้ยินชัด ๆ ว่ามันดังมาจากใต้เบาะของผม
“...ของใครหว่า...” ผมก้มลงไปควานหามือถือที่ตอนนี้มันเงียบเสียงไปแล้ว
“...เทมส์คงทำหล่นไว้อ่ะ...” พี่ยอดพูดเสียงอ่อย เมื่อผมจ้องหน้าหลังจากเห็นว่ามือถือเครื่องนี้เป็นของใคร
“...เมื่อคืนพากันไปไหนมา...” ผมเผลอตัวทำเสียงโหด
“...น้องมันขอติดรถออกไปซื้อของที่ปากซอยอ่ะ...”
“...เหรอ...” ผมวางมือถือไว้ข้างตัว แล้วก้มลงไปควานหาเศษขยะใต้เบาะที่เมื่อกี้มือไปโดน ปกติรถคันนี้พี่ยอดจะมีพนักงานคอยทำความสะอาดให้ที่ตึกทุกวัน ไม่น่าจะมีขยะ และที่สำคัญลักษณะคุ้นมือจังเลย...ผมค่อย ๆ เอาออกมา ยังไม่ทันจะพ้นเบาะ เห็นแว๊บเดียวผมก็รู้ว่ามันคือซองถุงยางอนามัยที่ถูกฉีกไปใช้แล้ว...เหลือแต่ครึ่งซอง...คงจะรีบก็เลยลืมทำลายหลักฐาน ผมค่อย ๆ ขย้ำมันไว้ในมือแล้วค่อย ๆ ยัดใส่กระเป๋ากางเกงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
*
*
...โกรธมาก...เหมือนโดนหยาม...ทั้ง ๆ ที่พยายามคิดในแง่ดีว่า เราอาจจะโดนเด็กนั่นวางแผนป่วนก็ได้...แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะหงุดหงิด...อีเด็กเวรนี่ใช้มุกนี้เหรอ...เดี๋ยวจะเจอกู...ผมหยิบโทรศัพท์ของเทมส์มาดูว่ามีอะไรในเครื่องบ้าง จะว่าเสียมารยาทก็ยอม...เด็กนี่มันฉลาดที่ไม่ทิ้งโทรศัพท์แพง ๆ ไว้เพื่อยั่วผม...เมื่อวานนี้ตอนที่อยู่ในออฟฟิศผมเห็นแล้วว่ามันมีโทรศัพท์สองเครื่อง...และที่ผมแน่ใจว่าเป็นเครื่องของเทมส์เพราะเห็นหน้าจอที่มีรูปมันยิ้มระรื่น...คนเราถ้าโทรศัพท์หาย มันต้องโทรตามหาด้วยความกังวล ไม่ใช่โทรมาตอนเช้ากะเวลาให้ผมอยู่พร้อมกับพี่ยอด...คิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้เราเข้าใจผิดได้เหรอ...แอบเคืองที่พี่ยอดให้มันติดรถออกมา แถมยังคาใจเรื่องถุงยางอีก...
“...ทำไมไม่รับสายล่ะ...” พี่ยอดถามเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์อีกครั้ง หน้าจอโชว์ชื่อ และหน้าเทมส์เป็นคนโทรมา
“...ไม่ต้องรับหรอก...เจ้าของเครื่องเค้าโทรมา เดี๋ยวเราก็ถึงออฟฟิศแล้ว...” ผมกดปุ่มปิดเสียง ปล่อยให้ไฟมันสว่างวาบ ๆ ต่อไป
“...ทีมทำหน้าเฉยแบบนี้อันตรายกว่าตอนวีนอีกนะเนี่ย...” พี่ยอดแซว
“...นั่นสิ...” ผมเปิดกระจกรถโยนโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นลงถังขยะข้างทางขณะที่รถจอดรอเลี้ยวซ้าย
“...เฮ้ย...ไม่แรงไปหน่อยเหรอทีม...” พี่ยอดร้อง
“...ถ้าเทมส์ถามถึงโทรศัพท์ก็บอกให้น้องมันมาถามทีมละกัน...”
“...เดี๋ยวก็มีปัญหาอีกหรอก...” พี่ยอดทำหน้าเครียด
“...กลัวอะไรล่ะ น้องเค้าอาจจะคิดว่าโทรศัพท์หายที่อื่นก็ได้...” ผมยิ้มเหี้ยม ๆ
*
*
...ทันทีที่เราสองคนเดินเคียงคู่กันเข้ามาในบริเวณห้องกรรมการ นังเด็กเทมส์ก็ถลาเข้ามาสวัสดีแทบจะกราบที่หน้าอกพี่ยอดเลย...
“...พี่ยอด...สวัสดีครับ...พี่ยอดเห็นมือถือเทมส์มั้ยครับ...ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน สงสัยจะหล่นในรถเมื่อคืนนี้...” แอคติ้งชนะเลิศ ผมแอบชมมันในใจ ถ้ามึงคิดว่าหล่นหายเมื่อคืน ทำไมเพิ่งโทรตอนเช้าล่ะอีเวร
“...เอ่อ...” พี่ยอดหันมามองหน้าผม
“...อ้าว...คุณทีม...สวัสดีครับ...” อีนี่วอน ทำเป็นเพิ่งจะเห็นกู
“...โทรศัพท์เน่า ๆ ที่หล่นอยู่ใต้เบาะน่ะเหรอ...พี่ไม่รู้ว่าเป็นของเทมส์ก็เลยโยนทิ้งไปแล้วอ่ะ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...คุณทีมแกล้งเทมส์อีกแล้วนะครับ...” คำว่าอีกแล้วมันทำให้ผมปรี๊ด
“...โทรศัพท์มันหล่นเอง หรือจงใจทิ้งไว้ล่ะ...ไม่ต้องห่วงนะ...เดี๋ยวพี่ให้เงินไปซื้อเครื่องใหม่...ห้างเปิดแล้วออกไปซื้อได้เลยนะ...” ผมพูดเสียงดัง
“...แต่...” เทมส์ตั้งท่าจะโวยต่อ
“...พี่ว่าเราแยกย้ายกันไปทำงานเถอะ...สายแล้ว...” พี่ยอดตัดบท
“...โทรศัพท์เครื่องนั้นน้านภาซื้อให้นะครับพี่ยอด...” มันเอายัยนภาเมียน้อยคุณวัฒนามาขู่
“...เดี๋ยวพี่จะบอกเค้าเอง...เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ให้ลาไปซื้อมือถือเครื่องใหม่สองชั่วโมงละกัน...” พี่ยอดสรุป
*
*
...เทมส์นั่งกระฟัดกระเฟียดทำงานอยู่ใกล้ ๆ ผม...เงยหน้ามาจากกองเอกสารทีไรก็เห็นเทมส์มองผมอยู่ทุกครั้ง...แค่โยนโทรศัพท์ทิ้งน่ะยังน้อยไป ถ้ามาวุ่นวายกับกูอีกจะโดนยิ่งกว่านี้...ผมคิดในใจแต่เผลอยิ้มมุมปากนิด ๆ...
“...คุณทีมจงใจทิ้งโทรศัพท์เทมส์ใช่มั้ยครับ...” เด็กนั่นถามเสียงแข็ง
“...ใช่...” ผมตอนสั้น ๆ และจ้องหน้า
“...ใจร้ายที่สุด...” เทมส์ทำเสียงเครือ
“...เธอเองก็จงใจลืมโทรศัพท์ไว้ที่รถคุณยอดใช่มั้ยล่ะ...คนเราถ้าลืมโทรศัพท์ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน มันก็ต้องโทรหาทันทีที่รู้ว่าโทรศัพท์หาย ไม่ใช่ทิ้งไว้ข้ามคืนอย่างนี้...” ผมมองหน้าอย่างรู้ทัน
“...ฉลาดสมกับที่พี่ยอดบอกไว้เมื่อคืนนี้จริง ๆ...” เทมส์พูดหลังจากอึ้งไปซักพัก
“...พี่ยอดเค้ารู้จักพี่ดี...แต่เทมส์คงยังไม่รู้...ดังนั้น...หยุดยั่วโมโหพี่ซะนะ..นี่คือการเตือนครั้งแรก และครั้งสุดท้าย...” ผมยิ้มให้ แต่สายตาแข็งกร้าว
“...คนอย่างเทมส์...ถ้าอยากได้อะไรต้องได้...”
“...แต่คนอย่างพี่ ถ้าจะเสียอะไรไป หมายความว่าพี่ให้ ไม่ใช่ถูกแย่ง...” ผมยิ้มมุมปาก
“...งั้นเทมส์ขอพี่ยอด...คุณทีมจะให้มั้ย...”
“...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน...” ผมโกหก เพราะไม่อยากให้พี่ยอดเสียหาย
“...เทมส์โตแล้วนะครับ...เทมส์รู้ว่าพี่ยอดกับคุณทีมไม่ได้เป็นแค่เจ้านายลูกน้องกันแน่ ๆ...ต้องไปรับไปส่งกันทุกวัน ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว...”
“...ห้างเปิดแล้ว...เอาเงินนี่ไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ซะ...” ผมตัดบทด้วยการยื่นซองที่ใส่เงินให้จำนวนหนึ่งมีซองถุงยางที่โดนขย้ำใส่ไว้ด้วย
“...ถึงจะยั่วโมโหคุณทีมไม่ได้ แต่ก็คุ้มนะเนี่ย ได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ด้วย...” เทมส์พูดพลางรับซองแล้วเปิดดู ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินลอยหน้าลอยตาออกไปข้างนอก
*
*
...โกรธจนมือไม้สั่น...ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีใครมาลอยหน้าลอยตากวนประสาทใกล้ ๆ คงโดนตบคว่ำ แต่นี่มันเด็กอ่ะ...ทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทน...ทำงานไม่รู้เรื่องเลย...ไม่เป็นไร ผมมีวิธีจัดการเรื่องนี้แล้ว...เป็นวิธีที่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืนตอนนั่งรอพี่ยอดที่ห้อง...ตอนนอนแช่น้ำอุ่นผมค่อย ๆ คิดว่าต้นเหตุของปัญหาคืออะไร...ถ้าเจอปัญหาแล้วเราต้องแก้ที่ต้นเหตุ...การดับทุกข์ คือต้องดับเหตุแห่งทุกข์...
*
*
...เทมส์กลับออฟฟิศอีกครั้งตอนบ่ายโมง...จะว่าอะไรก็ไม่ได้ เพราะพี่ยอดให้ลาสองชั่วโมง เค้าออกจากที่นี่ตอนสิบโมงกว่า รวมกับพักเที่ยงแล้ว มาตอนนี้ก็ยังไม่ถือว่าสาย แต่จากตึกนี้ไปมาบุญครองถ้าไปบีทีเอสก็ใช้เวลาไม่เกินยี่สิบนาที...ผมคงให้เงินซื้อเยอะไปมั้ง เทมส์เลยได้โทรศัพท์ที่กำลังฮิตมาอีกหนึ่งเครื่อง...แต่ช่างเถอะ ให้มันเห่อของใหม่ไปก่อนจะได้ไม่มายุ่งกับเรา...บ่ายนี้มีสัมภาษณ์พนักงานใหม่ด้วย...
“...ทีม...เดี๋ยวพี่ต้องไปโรงงาน...เอ่อ...” พี่ยอดคงอยากจะบอกว่าไม่ต้องรอ หรือจะให้รอนี่แหละ แต่พูดไม่ได้เพราะเทมส์นั่งมองตาแป๋วอยู่
“...มีอะไรก็โทรมาสั่งละกันพี่...” ผมหาทางเลี่ยงให้
“...โอเค...”
“...พี่ยอด...เทมส์ขอไปโรงงานด้วยนะครับ...เทมส์ลืมรายงานไว้กับน้านภาอ่ะ...” เทมส์อ้อน ผมมองหน้าพี่ยอดดูสิเค้าจะกล้าปฏิเสธมั้ย
“...พี่ไปเอามาให้ดีกว่า...เทมส์อยู่ช่วยงานทีมทางนี้เถอะ...พี่ไปนาน กว่าจะกลับก็มืด ๆ น่ะ...เทมส์จะเบื่อเปล่า ๆ...”
“...เทมส์ไม่เบื่อหรอก...”
“...เอ่อ...”
“...ถ้าพี่ยอดลำบากใจ เทมส์โทรให้คุณวัฒนามารับก็ได้...” เด็กนั่นทำท่างอน กระแทกตัวนั่งที่เก้าอี้เหมือนเดิม
“...พี่ยอดพาเทมส์ไปด้วยเถอะ...ที่ออฟฟิศไม่มีอะไรแล้ว...น้องเค้าคงจะจำเป็นต้องใช้รายงานจริง ๆ น่ะ...อย่ารบกวนคุณวัฒนาเลย...ถ้ากลับเย็นแล้วหิวก็แวะหาอะไรกินกันซะเลยนะ...” ผมอนุญาตแต่ไม่วายจะประชด
“...คุณทีมใจดีจังเลย...เทมส์ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะครับ...พี่ยอดอย่าหนีไปก่อนล่ะ...ไม่งั้นเทมส์งอนจริง ๆ ด้วย...” เด็กนั่นหยิบกระเป๋าเดินลั้นลาไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งผมอ้าปากค้างมองความแรงของมัน
“...ทีม...ทีมแน่ใจเหรอที่ให้เทมส์ไปกับพี่อ่ะ...” พี่ยอดเรียกสติผมกลับมา
“...เอาเป็นว่าทีมไว้ใจพี่ดีกว่า...โตขนาดนี้ ถ้ายอมให้เด็กปั่นหัวได้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว...” ผมดักคอพี่ยอดไว้
“...อืม...อย่าคิดมากนะ...พี่ทำเพื่ออนาคตของเรา...”
“...ถ้าทีมขอให้พี่ยอดลาออกจากที่นี่ พี่ยอดจะออกมั้ย...” ผมกลั้นใจถาม
“...เรากำลังมีภาระต้องผ่อนบ้านนะ...” พี่ยอดอ้างถึงบ้านของเราที่กำลังก่อสร้างใกล้จะเสร็จภายในปีนี้
“...ออก หรือ ไม่ออก...” ผมถามซ้ำ
“...พี่ออกไม่ได้...”
“...โอเค...แค่นั้นแหละที่ทีมอยากรู้...เทมส์มาแล้ว ขับรถดี ๆ นะ...”
“...ถ้าเทมส์ไปด้วย พี่จะใช้พนักงานขับรถ...พี่รู้ว่าทีมหึง...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...” ผมฝืนยิ้มให้ อย่างน้อยพี่ยอดกับเด็กนั่นก็ไม่ได้อยู่กันสองต่อสองแหละวะ
*
*
...ภาพที่เทมส์เดินคู่กับพี่ยอดออกจากออฟฟิศทำให้ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ และตัดสินใจยกหูโทรศัพท์เพื่อโทรทางไกลไปอังกฤษ...ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา ถ้าจะโดนพ่อแม่ด่าเรื่องซื้อหุ้นไม่ได้แล้วยังจะขอบ้านมาค้ำประกันเงินกู้อีกซักเรื่องคงไม่ทำให้ผมเครียดมากไปกว่านี้ซักเท่าไหร่หรอก...
...ยังไม่ทันจะพูด แค่ได้ยินเสียงแม่ น้ำตาผมก็ไหลออกมาแบบกลั้นไม่อยู่...ความอัดอั้นจากหลาย ๆ เรื่องกดดันให้ผมกล้าได้กล้าเสียโทรไปขอบ้านกับแม่...ถึงจะพยายามทำเสียงสดใส เพื่อให้แม่สบายใจ แต่แม่ก็จับความรู้สึกของผมได้อีกแล้ว...มันน่าอายที่คนอายุขนาดผมโทรไปร้องไห้กับแม่...จิตวิทยาการล้วงความลับของเพศหญิงที่เป็นแม่คน ทำให้ผมระบายเรื่องหุ้น เรื่องบ้านออกไปจนหมด ปัญหามีอะไรบ้างผมเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง...
*
*
“...สวัสดีค่ะคุณทีม...” เจ๊รุจทักผมแบบขำ ๆ
“...สวัสดีเจ้...นั่งตามสบายเลย เดี๋ยวทีมให้เด็กยกน้ำมาให้...” ผมซึ่งเป็นคนสัมภาษณ์ต้องเป็นฝ่ายยกมือไหว้คนมาสัมภาษณ์งานซะงั้น
“...เป็นอะไรยะ ตาแดงช้ำขนาดนี้ อีตายอดทำอะไรแก...” พี่รุจสังเกตเห็น
“...นิดหน่อยอ่ะเจ๊.....................................................” ผมเล่าให้พี่รุจฟังโดยเว้นจังหวะนิดนึงตอนแม่บ้านเอาน้ำมาให้
“...นี่นิดหน่อยของแกเหรอ...ถ้าเป็นเจ๊นะ...อีเด็กนั่นจะโดนไม่ใช่น้อย...”
“...ก็เพราะรู้ว่าคนที่ปราบเด็กนั่นได้ก็มีแค่เจ๊นี่ไง ทีมถึงรีบโทรเรียกเจ๊มาตั้งแต่เมื่อคืน...”
“...แกจะให้ชั้นเริ่มงานได้เมื่อไหร่...”
“...พรุ่งนี้เลย...”
*
*
...ผมอธิบายเนื้องาน และหน้าที่รับผิดชอบของเจ๊รุจคร่าว ๆ โดยตอนแรกเจ๊จะเป็นผู้ช่วยของผมไปก่อน หน้าที่หลักของเจ๊ระหว่างนี้คือเป็นตัวแทนของผมในทุกเรื่อง เพราะหลังจากนี้ไป ผมจะทำเพื่ออนาคตตัวเองบ้างแล้ว อาจจะผิดที่ใช้ตำแหน่งการงานของตัวเองปูทางอนาคต แต่ถ้าผมผิด พี่ยอดก็ผิดด้วยเช่นกัน...
...หลังจากที่พาพี่รุจไปแนะนำกับพนักงานทุกแผนก และพาไปคุยเรื่องเงินเดือนกับสวัสดิการที่ฝ่ายบุคคลเรียบร้อย เจ๊ก็ขอกลับไปเตรียมตัว...ส่วนผมก็ทำงานใหญ่ต่อ...คุยโทรศัพท์จนหูชา เมื่อยปากสุด ๆ แต่ก็คุ้มกับสิ่งที่จะได้รับ งานนี้ถ้าพี่ยอดรู้ก็คงเป็นเรื่องอีก...ผมยอมให้เป็นเรื่อง เพราะมันเป็นผลประโยชน์ต่างตอบแทน และพี่ยอดก็ไม่ได้เสียหายอะไรด้วย เพียงแต่มันผิดหลักการไปหน่อย...พี่ยอดจะว่าอะไรได้ล่ะ เค้าก็แค่หุ่นเชิดนี่นา...ไม่แคร์แล้ว...จบ...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นนะครับ อ่านคอมเม้นท์เพลินมาก มีแรงฮึดรีบมาโพสต่อจนรู้สึกว่ามันถี่ไปหรือเปล่าหว่า...เอาเวลามาพิมพ์ตอนใหม่จนลืมอัพเดท Facebook สำหรับผู้อ่านเลย...ตอนนี้ผมมี Facebook เอาไว้ให้ผู้อ่านได้รู้ความเคลื่อนไหวของผมแล้ว (เหมือนจะมีคนอยากรู้เลยเนอะ 555++) แต่พอสร้าง Account ใหม่เสร็จ นึกได้ว่ามันจะผิดกฎหรือเปล่า หากผมจะลงลิ้งค์ Facebook ที่บอร์ดนี้...ถ้าใครรู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ...
...ตอนต่อไปจะเป็นยังไง รออีกนิดนึงครับ ถ้า Weekend นี้ไม่ไปแRดไหน จะรีบมาต่อจ้า
...เป้...
-
^
จิ้ม+พี่เป้ระยะประชิด
พี่เป้ลงลิงค์ไว้ที่ Website URL: ใน Forum Profile ของพี่เป้ดิคะ จะได้คลิกลูกโลกตามกันไปได้เลย ยกมือ อยากไปด้วยคน อิอิ
------------------
แค้นใจอินังเทมส์จริงๆ เลยอ่ะ ฝากความหวังที่เจ๊รุจนะคะ :z3:
-
คุณพระ พี่เป้มาเร็ว ดีใจ ๆๆ
ไม่ลงถี่ไปหรอกคะ่ อยากได้วันละตอนด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆ
เรื่องลงเพสบุ๊คเหรอ มันจะเ็ป็นส่วนตัวเกินไปไหมคะ แต่ถ้าแปะมาจะแอดคะ
ชอบประโยคนี้จริงจัง >>>การดับทุกข์ คือต้องดับเหตุแห่งทุกข์... ดังนั้นถ้าไม่มีพี่ยอดเสียคน เอ้ยย ไม่ใช่ ดังนั้นถ้าไม่ต้องอยู่บริษัทนี้ไปมีบริษัทของตัวเอง พี่ยอดก็จะไม่ต้องเป็นชายกลางอีก...
แต่อีเรือ่งถุงยางเนี่ยยยย อ่านแล้วแค้นแทนทีม ปรี๊ดมากก อีเด็กนี่ รองเท้าส้นสูงเสียบยอดหน้ามันยังไม่พอ คนอะไร ด้านโคตร ๆ อย่างตอนนังแมคก็ว่าแรงแต่สู้อีเด็กนี่ไม่ไ้ด้เลย
พี่เป้ขา นู๋ขอให้ทีมจัดการอย่างสาสมสักทีเถอะ
-
เหนื่อยแทนทีม
พี่ยอด ยอมคนอื่นเกินไปมั้ย
บางทีก็ควรแคร์คนของเรามั่งนะ
ไม่ใช่ของตายนะเว้ยเฮ้ย !!!!!
แสรสสสสสส
มารยาสาไถ !!!
-
ไอ้คุณยอดมันไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ
ถ้าทีมหนีไปเเล้วมันจะรู้สึก
-
รักเค้าแล้ว อย่าลืมรักตัวเองนะทีม..... :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ทีม...ต่อสูกับเด็กผีบ้าเทมส์ (เอามันให้จมดิน 55 :fire:)
-
พี่เป้สุดหล่ออออออออ มาต่อแล้ว ดีใจจังงงงงงงง ฮืออออออออออออออออออออออออ
สนับสนุนทีมเต็มที่เลยอ่ะ อ่านแล้วรุ้เลยว่าทีมรักพี่ยอดขยาดไหน โดนมาขนาดนั้นเจอพี่ยอดทำตาเจ้าชู้ใส่นิดเดียวลืมเลย ดูดิ โกดอิพี่ยอดมาหลายตอนแล้วนะ และยังโกดต่อไปโว้ยยยยย คนบ้าไรวะ
โอเค ไม่แคร์ จบมั่ง! อิอิ (แต่พี่เป้ห้ามจบ รีบมาต่อด่วนเลยยยย)
-
ทีม..เริดมากอ่ะ...อย่าได้แคร์ จบ! o13
ปล. มี FC คุณเป้ ใน FB ด้วยน๊าาาา
-
เรื่องนี้เค้าฉะกันอย่างมีกึ๋นจริงๆ สนุกมาก :pig4:
-
:fire:เกียจอีนางเทมมากกกกกกกก พี่ทีมตบเอาไห้หลาบจำเลยยยยยย o13
-
เยี่ยมครับ o13
-
คือเม้นไม่ออกครับ
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่ยอดเปลี่ยนไปแล้ว
ถ้าน้องทีมคนเก่าก็คงจะรู้...ว่าอะไร :call: :seng2ped: :n1: :pig2:
-
เฮ้อ ถ้าอยู่ไกล้ๆจะไปกระชากอีพี่ยอดมาเคลียร์สักหน่อย ไม่ไหวแล้ว
มือไม้คันยิบๆอยากตบไอ้เด็กบ้าคนก่อเรื่อง กะไอ้พี่ยอดคนที่เมินเฉยให้มันเป็นเรื่อง
ขัดใจจริงๆ ไม่เห็นว่าเคยมีความดีมาก่อน ยุให้ทีมเลิกเลย ว๊ากกกกกกกกก
-
โอ่ย รู้สึกหมั่นไส้เทมส์ เกลียดอ่ะ มาสร้่างความร้าวฉานจิงๆเล๊ย
-
รวดเร็ว ทันใจ ฉับไว ไม่ค้างค่ะ :กอด1:
งานนี้เริ่มมันส์แล้ว เจ๊รุจมาเป็นแนวร่วมแบบนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หัวเราะอย่างสะใจไว้ล่วงหน้า
แรงมา แรงไป แต่ทีมซะอย่าง ต้องแรงอย่างมีชั้นเชิง
อย่างเทมส์รึ ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม อาจหาญมากๆ ทั้งมือถือ ทั้งซองถุงยาง ไม่เนียนๆ
พี่ยอดก็ยังคงคอนเซ็ปต์เดิมได้อีก สงสารทีมตรงนี้หละ คนของเราไม่ค่อยจะเป็นใจเสียเลย
สมแล้วที่ทีมบอกว่า
พี่ยอดจะว่าอะไรได้ล่ะ เค้าก็แค่หุ่นเชิดนี่นา...ไม่แคร์แล้ว...จบ...
นั่นดิ ทำเพื่ออนาคตดีกว่า
อย่างพี่ยอด ต้องให้ทีมเป็นผู้นำแฝง ให้พี่ยอดเป็นหุ่นเชิดของบริษัทต่อไป
อยากเป็นคนกลางแบบประนีประนอมก็แบบนี้หละ
ดูแล้ว จะบอกว่าพี่ยอดมีความเป็นผู้นำได้มั้ย ถ้าต้องเป็นผู้นำองค์กรจะรอดมั้ย ไม่เด็ดขาดเอาซะเลย
ถึงจะเป็นคนกลางก็เด็ดขาดได้บ้างนี่นะ
ตอนนี้แผนงานของทีมคงฉลุย ครอบครัวก็รู้เรื่องแล้ว
แบบนี้ฐานกำลังมั่นคง พร้อมลุย
รอลุ้นต่อนะคะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
มีเฟซบุคไว้อัพเดตข่าวสารกับแฟนๆด้วย o13
-
พี่เป้...อยากจะบอกว่าต่ายอารมณ์ค้างมาพอมาอ่านบทนี้แล้วยิ่งอินอารมณ์หดหู่ตามทีมเลยอ่ะ :o12:
เรื่องเฟสบุ๊ค...เอ่อ อาจจะผิดมั้งคะ ไม่แน่ใจแฮะ...ยังไงลองpmถามพี่ๆโมฯเลยดีกว่าค่ะ
-
อ่านแล้วหมั่นไส้เทมส์มากกกก ไม่ไหวจริงๆค่ะ
พูดออกมาแต่ละคำ ถ้าเราเจอแบบทีมจะนิ่งไหวไหมเนี่ย
น่าตบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก 5555
เจ๊รุจมาล้ะ หึ หึ
เอาให้ตายนะคะเจ๊!!!
-
หมั่นใส้มานาน พี่ทีม กับเจ๊ ช่วยจัดเน้นๆ ให้กับเด็กคนนี้ซักที เหอะ รำคาญลูกตา
ชริๆๆๆๆ
:fire:
-
เข้าใจพี่ยอดนะ
แต่ก็แอบเบื่อพี่ยอดนิดๆ จะเป็นคนดีเกินไปแระ :m29:
เมื่อไหร่นังหนูเทมส์มันจะไปๆให้พ้นๆซะที :m16:
เจ๊รุจคงจะช่วยให้อะไรมันง่ายขึ้นเน้อะ
:กอด1: พี่เป้
-
มาแล้วเจ๊รุจ อิอิ มาช่วยทีมอีกแรงด้วยนะ
เด็กมันป่วงขนาดนี้แล้ว สงสารก็สงสารทีม
พี่ยอดเองก็คงเกรงใจผู้มีพระคุณนะ เลยออกไม่ได้
แย่จริงๆ เฮ้อ :serius2:
-
เซ็งจิตกะพี่ยอดจิงๆ
ทายแล้วไม่มีผิด กลับบ้านช้าเพราะอีเด็กนั่น
เด๋วเจอพี่รุจตัวแม่แน่แก
-
"พี่ยอดจะว่าอะไรได้ล่ะ เค้าก็แค่หุ่นเชิดนี่นา...ไม่แคร์แล้ว...จบ..."
ชอบประโยคนี้ม้ากกกกก สะใจ
บอกอิเด็กเวรนั่นไปเลย
"ฉันแรงส์ได้กว่านี้อีก"
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล.อยากรู้จังถ้าทีมตบเด็กเทมส์เนี่ย พี่ยอดจะโกรธไหม แล้วจะทำยังไง จะเลิกกับทีมรึปล่าว อินอะ
:z3:
-
คุณ เป้ มา ต่อ ได้ ทัน ใจ จริง ๆ
ผม ว่า ไม่ ถี่ ไป นะ ครับ
กำ ลัง ดี เลย
อยาก ให้ อัพ ทุก ชั่ว โมง ด้วย ซ้ำ ไป (ฝัน ๆ)
ฮ่า ๆ
ตอน หน้า ก็ คง สนุก ขึ้น แน่ ๆ
มี ตัว แม่ มา แล้ว นิ ครับ
รอ นะ ครับ คุณ เป้ ..
-
มันมีเหตุผลอะไรที่ทำให้ยอดต้องตามไปง้อเด็กคนนั้นอ่ะคับ (ไม่เข้าใจจริงๆ)
เหตุผลอย่างเดียวคือยอดหลงรึป่าว ไม่คิดบ้างเหรอว่าทีมจะคิดอะไรต่ออะไรยอดเคยแคร์ความรู้สึกทีมบ้างปล่า สำหรับผมเครดิตของยอดลดลงจนติดลบแล้วอ่ะครับ -----------------
***ดีใจนะที่ทีมมีสติ ยังลุ้นอยู่เลยว่าจะแกปัญหาไงว่ะ แต่คุณเป้จะใจร้ายไปนะถ้ามาต่ออาทิตย์หน้าเลยเนี้ยะ ขอน้ำจงน้ำจิ้มก่อนจะไป แRดล่ะกันครับ 555***
เป็นกำลังใจให้ครับ รออ่านตอนต่อไปคับ รออ่านตอนต่อไปคับ รออ่านตอนต่อไปคับ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
เซ็งพี่ยอดไม่เปลี่ยนแปลง ชิส์ :m16:
แพรรู้สึกได้เลย ว่าทีมโตขึ้นมากๆ พี่เป้เขียนบรรยายออกมาแล้ว
ทำให้แพรเข้าถึงความคิดของทีมที่ดูเป็นผู้ใหญ่ มีวุฒิภาวะมากขึ้น
ซึ่งมันแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ที่ใครแรงมา ทีมก็จะแรงตอบ
แต่นี่ไม่ใช่เลย เพราะทีมพยายามใช้ความคิด มีสติและใช้เหตุผลในการแก้ไขปัญหา
ไม่เอาอารมณ์มาเป็นส่วนร่วม ดูอย่างเรื่องถุงยางดิ ถ้าเป็นเมื่อก่อน
แพรจะไม่เชื่อเลยว่าคนที่ชื่อว่าทีม จะเฉยได้ และไม่ไปวีนกับอีตัวก่อเหตุ หรือแม้แต่พี่ยอด
แพรรู้สึกรักทีมมากขึ้น :กอด1: แต่ในทางกลับกัน ก็เซ็งพี่ยอดมากขึ้นเหมือนกัน :m16:
-
หลังจากที่ไม่ได้อ่านมาสองตอนติด...พอกลับไปอ่านมาจนถึงตอนล่าสุด
แบบว่ามันอึดอัดแทนทีมมาก ๆ เลยอ่ะ...นี่ยังดีนะที่ทีมยังอดทนไม่ไปตบไอ่น้องเทมป์นั่นเข้าหน่ะ
เป็นเรา ๆ เนี่ย...ไม่อยากจะคิดเลยนะ ว่าจะอดทนได้แบบนี้หรือเปล่า...ทั้งยั่ว ทั้งกวนประสาท
รู้ทั้งรู้ว่าพี่ยอดมีเจ้าของอยู่แล้วก็ยังจะมายุ่งอีก สงสัยว่ายัยน้านภาจะสั่งสอนมาแบบนี้นะเนี่ย
แบบนี้ต้องให้ทีมแทคกะเจ๊รุจจัดการให้รู้ซะบ้างว่าอะไรเป็นอะไร...จากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างต้องตาม ๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะพี่เป้...และรอเป็น FC พี่เป้ใน FB ด้วยฮะ XD
-
ทีมอย่าเพิ่งคิดไรมากนะ เจ๊รุจมาช่วยแล้วรับรองได้ว่างานนี้นังเด็กเวรนั้นมันค้องโดน โดน
-
โอเค ไม่แคร์ จบมั่ง! อิอิ (แต่พี่เป้ห้ามจบ รีบมาต่อด่วนเลยยยย)
ถูกต้องที่สุดดดดดดดดดดดดดดดด
-
...อ่านเรื่องนี้แล้วนึกว่ากำลังอ่าน"โคนัน"อยู่ซะอีก...ทุกอย่างมีเงื่อนงำไปหมด...แผนซ้อนแผน
...สู้กันที่สมองจริงๆ...ชอบ! o13
-
อย่างหนึ่งที่ไม่เข้าใจเลยก็คือ...
การที่เทมส์เป็นหลานของนภา แล้วหมายความว่าเทมส์จะมีสิทธิ์คุยกับยอดอย่างสนิทสนม...มีการทำท่าทางงอน หรืออะไรเงี้ย ด้วยเหรอ??? คือ...เทมส์มา "ฝึกงาน" ไม่ใช่เหรอ??? แล้วเด็กฝึกงานก็ "จำเป็น" ต้องทำตัวดีๆกว่านี้...ไม่ใช่เหรอ???
แล้วก็ดูท่าทางว่า ยอดจะ "โอ๋" เทมส์ เหลือเกิน คือว่าความจริงแล้วทั้งสองคนมีอะไรกันไปแล้ว แต่ยอดไม่ยอมบอกทีม คือเก็บเป็นความลับ กรี๊ดดดด ชั้นบ้าไปแล้ว มันอึดอัดมากเลยอ่ะ โกรธ โกรธๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องทีมขา พี่ยอดเปลี่ยนไปแล้วล่ะจ้ะ แต่ทางพระพุทธศาสนาท่านว่าไว้...ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง มีเสื่อม มีสูญสลายไป ดังนั้น การที่พี่ยอดจะเปลี่ยนไป หรือจะหันไป "หลง" ไป "รัก" ไป "ชอบ" เด็กเอ๊าะๆมันก็คงไม่ผิดหรอก และ...มันก็ไม่ใช่สิ่งผิดด้วยเหมือนกันหากทีมจะมีคนใหม่ที่ไม่ซื่อบื้อและแคร์ความรู้สึกทีมมากกว่านี้...
พอตอนเริ่มจีบทีมใหม่ๆล่ะทำเป็นรักมากมาย เชอะ...เห็นหญ้าอ่อนหน่อยละเป็นไม่ได้...ยอด...น้ำลายสอเชียวนะยะ :fire:
-
อ่านตอนนี้แล้ว......ยังเคืองตายอดเหมือนเดิม...ไม่ได้อย่างใจเล๊ยยยยยยยยยย :beat: :beat:
-
เกลียดเทมส์เพิ่มขึ้น พร้อมกับรู้สึกว่าทีมเลิศมากกกกกกกกกกกกกกกสู้ๆนะทีม รีบมาต่อนะ ..อยากรู้ว่าทีมจะทำอะไรต่อไป
-
ไม่ชอบคนแบบเทม เลยเหอๆ
ขอบคุณนะครับ
-
ทีมโตขึ้นนะ รู้จักยับยั้งชั่งใจ(ที่จะตอบแทนน้องมันอย่างสาสม) :fire: :fire:
-
เปิดประเด็นไว้อีกแล้ววววววววว
ลุ้นนนนนๆๆๆๆๆๆ เจ๊รุจมาแล้วเอามันให้อยู่หมัดไปเลย
:m31: :m31: :m31: :m31:
-
มาเลยเจ๊รุจมาช่วยนู๋ทีมจัดการไอเด็กเวรนั่นเลย
ยิ่งอาจยิ่งอยากจะเข้าไปตบมันจังเลยอะ
พี่ยอดใจร้ายเชอะ :fire: :angry2: :m31:
ทีมทำไรก็ทำไปเลย
มาต่อไวๆนะคะ
:pig4:พี่เป้คร้าา
-
เกลียดนังเด็กนั่น :beat: :beat: :z6: :z6: :angry2: :angry2:
พี่ยอดนะพี่ยอด :z6:
เฮ้ออ :เฮ้อ: แล้วทีมจะทำยังไงอ่า ลุ้นๆๆ :serius2:
-
ทีมสู้ๆ
-
:m16: เอาใจช่วยน้องทีมของเรา
อะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องสู้ต่อไป :L2:
-
รำคาญพี่ยอดอะ อยากให้ทีมยกพี่ยอดไปให้นังนั้นไปเลยปะ :z6:
-
เอาเลยทีมจัดการอีเด็กเหี้ยให้พ้นทางซะที่อย่าไปหวังไอ้ยอดควายเลย ไอ้ยอดน่าจะไปอยู่กะพวกคนโง่นะไมน่ามาอยู่กะทีมเลยไม่เหมาะสมกันยอมให้คนอื่นตลอดกลัวเดือดร้อน แต่คนที่เดือดร้อนตลอดก็คือทีมที่ต้องตามแก้ปัญหา
-
ยังบอกได้อย่างเดียวว่าอินังเทมส์แรงส์มากกกกกกกกกกกกกกก :z6:
-
นับถือทีม จริงๆ ที่ใช้สติควบคุมอารมณ์
ถ้าเป็นเราเจอซองถุงยางในรถขนาดนั้นแล้ว
เราคงโวยวาย ปาใส่หน้าไปแล้ว
แต่เหตุผลที่ทีมคิดก็จริงอยู่ ไอ้เด็กบ้านั่น
อาจจะวางยาทีมก้อได้ แต่ด้วยความที่ทีมเชื่อใจพี่ยอด มากกว่า
เพราะเราก้อคิดว่าพี่ยอดคงม่ายทำแบบนั้นแน่ หรือป่าว
แต่อีเด็กนั่นแรงมากกกกกกก
อยากอ่านต่อเร็วๆ จังเลยอะทำยังไงถึงจะปราบอีเด็กบ้านั่นอยู่ได้น้า
มาต่อเร็วๆ นะครับ คุณเป้ รักษาสุขภาพด้วยครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
-
เทมส์ เหมือนเอาแม็คกับแซนปั่นรวมกัน :z10:
พี่ยอดก็ไม่ได้รู้จักระวังตัวเลย
ว่าใครจะมารังแกทีม
พี่ยอดไม่ออก แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะทำอย่างอื่นที่เป็นของตัวเองไม่ได้นี่นา
:beat:
แต่ทีมแก้ปัญหาได้อยู่แล้วยิ่งมีเจ๊รุจมาเสริมอีกคน o13
เป็นไปได้ว่าทีมดูเก่ง เข้มแข็ง
พี่ยอดแกเลยเป็นแบบนี้
:เฮ้อ:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
นี้ อยากจะ :z6: :z6: E' นัง น้ำเน่าจัง
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
เมนท์ก่อน ไม่กล้าอ่านตอนนี้อ่ะ อ่านรีบนๆๆๆ แล้วกลัวทำใจไม่ได้ :laugh:
-
นับวันนังเด็กนรกยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ จะรอดูว่ามันจะแรงกว่านี้ได้ซักขนาดไหน :m16:
น้องทีมใจเย็นๆนะ ยังไงพี่ยอดก็รักทีมที่สุด
นี่ลงทุนกลับไปอ่านภาค1เลยนะ
เพราะชักจะทนอิตายอดไม่ไหวละ ต้องย้อนอดีตกันหน่อย
เกือบลืมไปแล้วว่าพี่ยอดน่ารัก :o8: และรักทีมมากขนาดไหน
ค่อยทำใจได้ หายเคืองพี่ยอดไปได้หน่อยนึง
ตอนนี้ก็รอทีมสนธิกำลังกะเจ๊รุจ กำจัดนังเด็กเวรออกไปเร็วๆ
ยังไม่อยากเปลี่ยนตัวพระเอกอ่ะ :laugh:
รู้ว่าทีมรักพี่ยอดขนาดไหน ไม่อยากให้น้องทีมเสียใจ
ปล. พี่ว่า...ถ้าน้องเป้เปิดให้โหวตนะ
รับรองว่าแฟนๆต้องอยากให้เป้มาลงนิยายทุกวันแน่ๆ
เพราะฉะนั้น เลิกห่วงว่าจะลงนิยายถี่ไปได้เลยจ้า
-
เด็กบ้า ทำไมมันเเรงเยี่ยงนี้วะ
เกลียดมัน เฮ้อ
เป็นกำลังใจให้ทีม พี่ยอดดีไปมั้ย(เเต่เข้าใจ) พี่ยอดผู้ใหญ่มาก ชอบอีกละ
สมัครเป็น fc พี่เป้จ้า
-
เอาเจ๊รุจมาก็ดีจะได้มีผู้ช่วย o18
-
+1ให้คุณเป้ค่ะ
พี่ยอดเป็นคนดีเกินไป ใจอ่อนเกินไป
บางที อยากให้ทีมลองทิ้งพี่ยอดดูบ้าง
หลีกเลี่ยงการเล่น FB มานาน
แต่ถ้าคุณเป้ลงลิงค์ ก็จะสมัครนะคะ
:L2: :3123:
-
เด็กมันแรงจริงๆ อย่างนี้ต้อง :z6:
-
เชียร์ทีม
ใช้วิธีแบบเชือดนิ่มๆนะทีม
ไม่ใจร้ายแต่เลือดเย็น
เอาลุย
-
ใจแข็งไม่อ่าน รอสถานการณ์เข้าสู่ภาวะปรกติก่อน
ค่อยอ่านรอบเดียวสองสามตอนนะน้องเป้
หงุดหงิดที่ไม่ได้อ่าน
แต่หงุดหงิดนายยอดมากกว่า
โมโหแทนน้องทีม
+1
-
บางทีตอนนี้ก็อยากจะให้ทีมกลับไปเป็นทีมคนเดิมเหมือนกันนะ...
คือก็ชื่นชมที่ทีมเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่บางทีอิพวกสู้ด้วยมารยาก็คงจะใช้สมองตอบโต้กลับไม่ได้ มันคงไม่เก็ท ไม่เจ็บไม่รู้สึก
แต่ตอนนี้มีเจ๊รุจมาแล้ว...ฝากความหวังไว้ที่เจ๊เลยนะคะ
ช่วยทีมด้วยค่ะ...
ตอนนี้แค่อยากให้อิเด็กฝึกงานนั่นได้รู้ฤทธิ์เดชซะบ้าง...
แต่ไม่ได้อยากให้พี่ยอดกลับมา (เอ๊ะยังไงฉัน)
คือหมั่นไส้พี่ยอดอะ บางทีก็อยากให้พี่ยอดได้เจออะไรยิ่งกว่าที่อิน้องฝึกงานจะเจอนะ
เพราะเรื่องทั้งหมด มันจะไม่ไปขนาดนี้ ถ้าพี่ยอดจะเป็นกลาง หรือเข้าข้างทีมบ้าง
ไม่ใช่เอะอะ ก็กลัวคุณนภา กลัวคุณวัฒนา
แล้วที่เคืองที่สุดคือตอนที่ทีมถามว่า ถ้าทีมให้พี่ยอดลาออก พี่ยอดจะออกไหม
แล้วพี่ยอดบอกว่าไม่ออกน่ะ อันนี้เจ็บปวดมากกกกก คือ ทีมมันจะเจ็บขนาดไหนวะเนี่ย ผัวเป็นแบบนี้...
แล้วเราเชื่อว่า ถ้าในทางกลับกัน ถ้าพี่ยอดให้ทีมหยุดทำสิ่งที่ทีมรัก หรือทีมทำอยู่เพื่อพี่ยอด
ทีมจะหยุด และเลือกพี่ยอด.....
ไม่เข้าใจอิพี่ยอดเลย ให้ตายเหอะ :เฮ้อ: กรี๊ดดดดดดดดดดด ฉันเครียยดดดดดดดด
ปล.รอต่อไปค่ะ +1 ให้นะคะ
ปปล. กม่เคยเม้นท์เรื่องไหนยาวเท่าเรื่องนี้มาก่อนเลย ยิ่งเม้นท์ยิ่งยาว อร๊ายยยยยย ชอบบบบบบ
-
โกรธจนมือไม้สั่น...ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีใครมาลอยหน้าลอยตากวนประสาทใกล้ ๆ คงโดนตบคว่ำ แต่นี่มันเด็กอ่ะ...ทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทน...ทำงานไม่รู้เรื่องเลย...ไม่เป็นไร ผมมีวิธีจัดการเรื่องนี้แล้ว...เป็นวิธีที่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืนตอนนั่งรอพี่ยอดที่ห้อง...ตอนนอนแช่น้ำอุ่นผมค่อย ๆ คิดว่าต้นเหตุของปัญหาคืออะไร...ถ้าเจอปัญหาแล้วเราต้องแก้ที่ต้นเหตุ...การดับทุกข์ คือต้องดับเหตุแห่งทุกข์...
เห็นใจและเข้าใจน้องทีมมากเลย การที่เราทำอะไรคนที่เด็กกว่าไม่ได้ เพราะจะกลายเป็นผู้ใหญ่ถือสาเด็กรังแกเด็ก
ทั้งๆที่เด็กมันแสบขนาดนั้น มันอึดอัดอกขนาดไหน แถมคนของเราก็ช่างอ่อน ช่างไม่ทันเล่ห์กลเด็กซะจริงจริ๊ง
ก็ขอให้ใจเย็น มีสตินะน้องทีม พี่เอาใจช่วยจ้ะ ถูกต้องจ้ะนองทีม ต้องแก้ที่ต้นเหตุ และต้นนั้น
มันต้องโค่นแบบถอนรากถอนโคน อย่าให้เหลือทั้งรากแก้ว รากแขนง รากขนอ่อน อย่าให้มันแตกหน่อแตกกอได้นะ
วุ้ย..อินจัดอีกแระฉัน
-
ดีใจที่ทีมพัฒนาขึ้น เป็นผู้บริหารต้องใช้สมองครับ แต่อย่างที่เคยเมนท์ ยอดเป็นได้แค่nominee จริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้โห เจอเจ๊ใหญ่มาเอง...จะรอดเร้อ...555
-
เอางี้ดีมะ ทีมต่อสายตรงไปเจแปน แล้วใช้วาทะศิลป์อันเป็นเลิศโน้มน้าวเจ้านายยุ่นให้เค้าสั่งปลดคุณยอดซะเลย ดูดิว่าคุณยอดที่ตกงานเด็กมันจะยังเอามั้ย อ่านไปก็กลัวนะว่าที่ทีมคิดมันถูกใช่มั้ย พี่ยอดยังไว้ใจได้อยุ่ใช่มั้ย ไม่ได้ไปพลาดท่าเสียทีให้เด็กนั่นจริงๆ ใช่มั้ย...พี่ยอด
:serius2:
-
เอ่อ ทีม ให้อภัยง่ายจัง ก็เข้าใจว่ามันต้องเคลียร์ แต่โทรไปก็ได้นิ จำเป็นไหมต้องไปปลอบถึงบ้าน หายไปนานเป็นชั่วโมงๆ แล้วมาอธิายง่ายๆให้เข้าใจตัวเอง แล้วพี่ยอดเข้าใจทีมบ้างไหม??? มันเหมือนตบหัวแรงๆ แล้วลูบหลังเบาๆ 2-3 ที เด็กมันก้าวร้าว ต้องให้ผู้ใหญ่กราบไหว้อ้อนวอนให้มันทำตัวดีๆรึ มันต้องสั่งสอนซิ ส่งให้มาสอนไม่ใช่เรอะ ถือหางกันอยู่นั่นแหละ เว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆหมั่นไส้อิตาพี่ยอดที่สุด
-
เกลียดอินังเทมปุระ..กุ้งเน่าที่สุดเหอะ...พอพี่ทีมวีน..มันก้อสำออย...แล้วพอพี่ทีมเงียบ...มันก้อเเส่วอนโดนตบ
แต่ที่สำคัญน่ะ...เริ่มเบื่อ อิพี่ยอดล่ะ...ผู้ชายหัวโขน...( ยุหั้ยพี่ทีมหนีไปซะเลย )
ปล....ทำไมมีแต่นังมารร้ายเข้าหาพี่ยอด...จัดผู้ชายหล่อล่ำสุดเพอร์เฟคมาหั้ยพี่ทีมสักนายซิค่ะ พี่ไรเตอร์ขา..หั้ยอิพี่ยอดมันรู้สำนึกบ้าง...สะใจดี..
-
สู้ๆนะพี่ทีม ตอนนี้มีเจ๊รุจมาช่วยแล้ว
ส่วนยอด ไม่อยากจะว่านะ แต่หลายเรื่องแล้ว น่าเบื่อจริงๆ ทีมน่าจะไปมีคนอื่นให้รู้แล้วรู้รอด เชอะ!!!
-
เจ้รุจ come back ฮ่าๆๆ เทมส์เจอของหนักแล้วล่ะ
เจ้ เจ้ต้องเอาให้หนักเลยนะ ให้สมกับสิ่งที่มันทำ ฮ่าๆๆๆ
-
พี่ยอดโดนกินไปเเล้วเเน่ๆ ยิ่งซื่อๆบื้อๆไม่ทันคนอยู่
พี่ทีมไปตั้งบริษัทใหม่อย่าลืม เปลี่ยนสามีใหม่ด้วยนะ ปล่อยให้พี่ยอดทำงานกะเทมไปเลย
-
สนุกสนานมากๆ
หมั่นไส้นังเด็กเทม มันเหลือเกิน บรรยายเป็นภาษาคนไม่ได้
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องทีมสู้ๆ ได้เจ้รุจมาช่วยอีกแรงคงจะมันมิใช่น้อย
พี่ยอดน่ารัก พี่ยังคงเป็นคนดีโดยแท้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย
-
เชื่อมือเจ้รุจค่ะว่าจะจัดการแทน ทีมได้
-
นังเด็กเทม :beat: :z6: แรงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ยอดอย่าไปโง่เอามันนะ
ดีเรยเจ้มาเจ้สู้ๆๆทีมสู้ๆๆๆ
สู้นังเด็กเทม
-
จัดการมันเลยทีม ที่รัก
-
หาปั๋วใหม่โลด ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ถ้าเป็นแฟนกะพี่ยอด คงช้ำใจ คนอะไร โลเลชะมัด อย่างกะกิ่งไผ่ ลู่ไปตามลม อยู่ข้างๆไม่ได้รู้สึกถึงความมั่นคงเล้ยยย
ทีมซะอีก แกร่งดั่งภูผา เป็นที่พึ่งได้
ทีมค้าบ ทีมไปหาแฟนที่เค้ามีอกหนาๆ เป็นหลักที่มั่นคง ไว้ให้เราพักพิงยามเหนื่อยล้าเถอะนะค้าบบบ (แบบว่าอินจัด ฮ่าๆๆๆ)
เชียร์ให้ทีมหาปั๋วคนใหม่สุดแรง ฮ่าๆๆ
-
เด็กมันแรงมาเท่าไหร่ เราต้องแรงกับไปร้อยเท่า เจ้รุจตบมันเลยเจ้ :fire: :fire: :fire:
-
หมั่นไส้เด็กเส้น
ทีมจ๋า สู้ ๆ นะ
เจ๊รุจ ตบมานเลยเจ๊
-
ทีมหาหนทางเขี่ยไอ่เด็กนี่ออกไปให้ได้
หน้าด้านเต็มที่เลย
-
วัน นี้ มา รอ คุณ เป้ เช่น เดิม ครับ
แหะ ๆ
ไม่ ได้ เร่ง นะ ๆ
เอิ๊ก!
-
สรุปว่า...พี่ยอดคิดว่านังเทมเป็นเด็กฝึกงานรึว่าลูกเจ้าของบริษัทกันแน่...
ตามใจ....ให้ท้ายกันสุด ๆ เสียการปกครองมาก.....
น้องทีมน่ะเป็นผู้ใหญ่ขึ้น..แต่พี่ยอด...ยังปกครองใครไม่เป็นเหมือนเดิม
ไม่มีความเด็ดขาด.....ก็สมแล้วที่จะเป็นเพียงหุ่นเชิด...ไม่มีความคิด
กลัวในสิ่งที่ไม่ควรกลัว....เป็นคนกลางก็ควรทำตัวให้ถูกแยกแยะให้ออก...
น้องทีมตั้งบริษัทเองน่ะดีแล้ว....อย่าดึงพี่ยอดไปร่วมเลย...แกบริหารคนไม่เป็นหรอก
เดี๋ยวจะพากันไปไม่รอดซะเปล่า ๆ ...สงสารน้องทีมเจอศึกหลายด้านแถมคนใกล้ตัว
ยังช่วยอะไรไม่ได้อีก.....หวังว่าความแรงของเจ้รุจคงพอจะช่วยได้บ้างเนอะ...
:กอด1: น้องทีม ส่วนพี่ยอด :beat: :beat: ให้หายบื้อ
:กอด1: :L2: คุณเป้ ค่ะ
-
ู^
^
^
แอบเห็นด้วยกับรีบนมากๆๆๆๆ
-
พี่ยอดทำเสียอารมมากๆ
เซ็งๆๆๆๆๆ
อิเด็กเปรตเทมส์ก็นะะะ
อยากจะกรี๊สใส่
ฮ่วย!
-
o13
-
เยี่ยมเหมือนเดิมค่าคุณเป้ o13 o13 o13
ปล.เบื่อพี่ยอดมากกกกกกกก
-
อิเด็กเทมส์ มันแรงจริงวุ้ย!!!!
เจ้รุจต้องช่วมทีมนะ ..
พี่ยอดดูลำบากใจในหลายเรื่อง
ว่าแต่ .. ชอบครอบครัวทีมจังเลยอ่ะ
คุณแม่น่ารักมากกก
^^
-
เฮ้อออออออออออออออออออออออออ :เฮ้อ: ยังต้องถอนหายใจยาว ๆ อีกตอน
พี่ยอดน้าพี่ยอด อิถุงยางนี่มันยังไง แอบเข่นเขี้ยว อยากให้ทีมเหวี่ยงเอาเสียตอนนั้นเลย
ถ้าคนของเรามันผิด(ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะ ยังมั่นใจในตัวพี่ยอดอยู่55)ก็เล่นงานเสียตรงนั้นเลย
ถ้าเป้นฝีมือนังเด็กนรกนั้น ยอดจะได้รู้ว่า อิเด็กคนนี้มันร้ายแค่ไหน วางแผนซะสร้างความแตกร้าวให้
ครอบครัวพี่แค่ไหน คอยแต่จะเขย่าขาเตียง คนอื่นให้สั่นคลอน
จากที่ดู ๆ พี่ยอดก็พูดดีอยู่ ให้อภัยนึกว่าเชื่อคำตอแหลอิเด็กนั่น ดีนะเนี่ยยังเชื่อว่าทีมไม่ใช่คนหาเรื่องนังเทมปุระไรนั่น
เฮ้อออ ส่วนเรื่องที่ทีมบังคับให้พี่ยอดเลือกระหว่างทำงานต่อหรือว่าเลิกอันนี้ก็เกินขีดจำกัดเกินไป
ถ้าเราจะเอาใจแฟนยอมเลิกแล้วไปกัดก้อนเกลือกิน(เปรียบเปรย)มันก็ดูจะเกินไปหน่อย
เพราะพี่ยอดยังมีภาระที่ต้องผ่อนบ้าน(ของทีมและพี่ยอด)ยังต้องสร้างเนื้อสร้างตัว หาเงินเลี้ยงแฟน
ในฐานะหัวหน้าครอบครัว จะตามใจแฟนจนเกินไปก็ไม่ได้จริงไหม เราก็ต้องมองในมุมพี่ยอดแล้วต้อง
ดูความเป็นจริงด้วย
แล้วพี่ยอดก็ไม่รู้อะไรเลยนะ (ว่าทีมวางแผนจะทำอะไร)การที่พี่เค้าบอกว่า พี่เลิกไม่ได้ก็ถูกต้องงงงงงแล้ว(แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่รักทีม ไม่เลือกทีม)
ติดตามค่า มีเจ๊รุจมาเสริมทัพ เย่ ๆ
-
น่าเบื่อ พวกชอบแย่ง ขอให้มีแค่ในนิยายนะครับ
เรื่องจริง ก็เห็น ๆอยู่ โชคดีที่ผมไม่หล่อไม่งั้น ปวดหัวตายเลย
55555555+
-
พี่ทีมสู้ๆ พี่ทีมสู้ตาย เย้เย้
พี่ยอดกะทำไรไม่ได้ เกรงใจเค้าไปทั่ว - -*
โอ๊ยเย
อยากกอ่านต่อแย้นนน
คึิคึ
กอดพี่เป้ 44 ที :กอด1: :กอด1:
-
^^
-
เฮือก เหลือบไปเห็นซีซันสาม รีบกดเข้ามาอย่างเร็ว
ต้องขอโทษ คุณเป้จริงๆค่ะ ที่อ่านเรื่องนี้แล้วไม่ได้เม้นเลย (ตอนนั้นยังติดนิสัยผีบอร์ด)
เดี๋ยวค่อยมาเม้นรวบยอดนะคะ (จะสลบคาคอมแล้ว)
ยังคิดถึงน้องทีม กับพี่ยอด เสมอค่ะ (ด้วยความลำเอียง เอาชื่อน้องทีมขึ้นก่อนพี่ยอด เนื่องจากความคิดบ้าๆของพี่ยอดในซีซั่นสองที่ทำให้น้องทีมเสียใจ)
เดี๋ยวกลับมาค่ะ ไม่นานค่ะ หุ หุ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :L2:
-
อ่านไปหลายตอนเพิ่งมาเมนท์ (อีกแล้ว) อ่านเมนท์แล้วอย่าคิดมากนะจ๊ะ
แค่คุณเป้มาต่อ ก็ดีใจจะแย่แล้ว :mc4:
ภาคสามนี่เป็นแนวเล่าแบบมุมมองของทีมล้วนๆ รึป่าวคุณเป้
เราเลยรู้สึกเหมือนทีมห่างเหินพี่ยอดยังไงไม่รู้สิ คือแบบเราสายวิทย์ แต่ชอบอ่านนิยาย
ก็อธิบายไม่ค่อยถูกอะนะคะ
คือเหมือนประมาณทีมคิดเอง เออเองคนเดียว คนอื่นๆ มันไม่เด่นขึ้นมา
มิ้นท์ แก้ว เจ้รุจ (ที่เรารอฝีมือเจ้กันอยู่นะคะเจ้) บทน้อยจังค่ะ แบบว่าคิดถึง ทาดะซัง(เอะยังไง)
อย่างนังนู๋เทมส์บทจะแรง แต่ไม่ส่งให้สุด น่าจะได้อีก อะคุณเป้
แต่อย่างไงก็แล้วแต่ ขอเป็น FC ไปตลอดนะคะ แม้จะตามห่างๆ อย่างห่วงๆ ด้วยภารกิจรัดติ้วก็ตาม
ส่วน FB ขอเป็น PM น่าได้นะ ขอเป็นแฟนคุณเป้ด้วยนะ :L1:
-
พี่ยอดนี้ สถานการณ์ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ
ตัวกลาง...หนักใจ ทำอะไรไม่ได้ เครียดแทน
น้องทีม เจอศึกหนักซะแล้ว
ยังดีนะ ที่ได้เจ๊รุจ มาช่วย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เฮ้อออออออออออออออออออออออออ :เฮ้อ: ยังต้องถอนหายใจยาว ๆ อีกตอน
พี่ยอดน้าพี่ยอด อิถุงยางนี่มันยังไง แอบเข่นเขี้ยว อยากให้ทีมเหวี่ยงเอาเสียตอนนั้นเลย
ถ้าคนของเรามันผิด(ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะ ยังมั่นใจในตัวพี่ยอดอยู่55)ก็เล่นงานเสียตรงนั้นเลย
ถ้าเป้นฝีมือนังเด็กนรกนั้น ยอดจะได้รู้ว่า อิเด็กคนนี้มันร้ายแค่ไหน วางแผนซะสร้างความแตกร้าวให้
ครอบครัวพี่แค่ไหน คอยแต่จะเขย่าขาเตียง คนอื่นให้สั่นคลอน
จากที่ดู ๆ พี่ยอดก็พูดดีอยู่ ให้อภัยนึกว่าเชื่อคำตอแหลอิเด็กนั่น ดีนะเนี่ยยังเชื่อว่าทีมไม่ใช่คนหาเรื่องนังเทมปุระไรนั่น
เฮ้อออ ส่วนเรื่องที่ทีมบังคับให้พี่ยอดเลือกระหว่างทำงานต่อหรือว่าเลิกอันนี้ก็เกินขีดจำกัดเกินไป
ถ้าเราจะเอาใจแฟนยอมเลิกแล้วไปกัดก้อนเกลือกิน(เปรียบเปรย)มันก็ดูจะเกินไปหน่อย
เพราะพี่ยอดยังมีภาระที่ต้องผ่อนบ้าน(ของทีมและพี่ยอด)ยังต้องสร้างเนื้อสร้างตัว หาเงินเลี้ยงแฟน
ในฐานะหัวหน้าครอบครัว จะตามใจแฟนจนเกินไปก็ไม่ได้จริงไหม เราก็ต้องมองในมุมพี่ยอดแล้วต้อง
ดูความเป็นจริงด้วย
แล้วพี่ยอดก็ไม่รู้อะไรเลยนะ (ว่าทีมวางแผนจะทำอะไร)การที่พี่เค้าบอกว่า พี่เลิกไม่ได้ก็ถูกต้องงงงงงแล้ว(แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่รักทีม ไม่เลือกทีม)
ติดตามค่า มีเจ๊รุจมาเสริมทัพ เย่ ๆ
เขามากดบวกให้รีนี้ค่ะ(นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวอีกละที่ทำให้เข้ามาอ่านเม้นต์คนอื่นด้วย ปกติเม้นต์แล้วเม้นต์เลยไม่สนใจเม้นต์อื่นเท่าไหร่5555)
เราคิดเหมือนกันเลยค่ะตอนที่ทีมถามพี่ยอดว่าให้เลือก เป็นเราเราก็เลือกไม่ได้อ่ะ และเข้าใจพี่ยอดตรงจุดนี้ด้วย เหมือนมาถามเราว่าให้เลือกแฟนกะเลือกพ่อแม่ เลือกอะไร ถามนะโคดโกดเลยเหอะ คนเราไม่ใช่เดกน้อยนะ ที่แบบ ถามว่ารักใคร รักพ่อแม่ แอ้ยยยย ตอบได้ตรงประเดน ยิ่งโต ยิ่งมีการมีงานใหญ่โตแบบพี่ยอด มนมีปัจจัยหลายอย่างอ่ะ มาถามแบบนี้ดูเอาแต่ใจไปหน่อยนะ แต่ก็แอบเข้าใจทีมเหมือนกัน
โอยยยยยยยยย กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีกตอนละ พี่เป้จะเขียนดีไปไหน
ไม่เอา ไม่อยากชมมาก เดี๋ยวคนเขียนเขิน อิอิ
รีบมาต่ะนะตัว เค้าไม่อยู่ 3วัน กลับมาต้องเห็น ไม่งั้นจะตามไปหลอกใต้เตียง อิอิ
-
นี่แหละ คือ ทีม ใช้สติในการแก้ปัญหา เพราะถ้าใช้อารมณ์ ป่านนี้เสียเครดิตไปแล้ว
พี่ยอดเหมือนรู้ว่า เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่ แต่อย่างว่า คนกลาง ที่มีแต่ตำแหน่ง ไม่มีอำนาจอย่างแท้จริง
มาคอยดู ว่าเสริมเจ๊รุจ... ตัวแม่โป้ เข้ามา เด็กเทมส์จะยังแรงดีไม่มีตก หรือว่ารีบกลับโรงงานไปฟ้องน้าภา :z2:
เป็นกำลังใจให้ คุณเป้ เสาร์ - อาทิตย์ นี้ฝนตก อย่าออกไปไหนเลย มาอัพต่อดีกว่า :m22:
+1 เป็นค่ามาม่า หรือจะเอา บะหมีซื่อสัตย์ ก็ได้ เส้นเหนียวดี :z1:
-
ทีมสู้ๆ จะเอาคืนนังเทมส์ทั้งที เอามันให้กระอักเลือดายไปเลย o18
แอร๊ยย โหดไปมั้ยนี่ฉัน!!!~
รอดูว่าทีมจะจัดการกับเด็กบ้าเทมส์นี่ยังไง ชิส์ หมั่นไส้คนว่ะ อยากตบอีกแล้วอ่ะ :beat:
-
:monkeysad: งานเข้าน้องทีมอีกแล้ว
-
เข้ามารอ ร๊อ รอ ตอนต่อไป อยากรู้ว่าทีมจะเอาคืนยังไงกับสองคนนี้ ทั้งพี่ยอด และทั้งเทมส์
-
โอ้ มาย ก็อด....
ร้ายใส่กันแบบนี้สิ สนุกสนาน... เชื่อมั่นในตัวทีม... จัดการเลย
ของแบบนี้เก่งคนเดียวไม่ได้ มันต้องแทคทีมกันจัด...
เอาเบาะๆ นะ ยังไงก็กะเทยด้วยกัน สั่งสอนพอให้รู้ฤทธิ์กันพอ...
อย่าพึ่งเหยีบค่ะ อย่าพึ่งเหยียบ...
เดี๋ยวเตรียมกล้องไม่ทัน...
-
พี่ยอดคะ
เรนอยด์พี่มาตั้งแต่ซีซั่นสองแล้วนะ
มาถึงซีซั่นนี้ หลังจากอ่านรีของหลายๆคน พี่ยอด เรตติ้งวูบ ชัวร์
ส่วนน้องทีม อยากบอกว่า เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจริงๆนะ ไม่วีนเหมือนก่อนๆแล้ว
แต่ว่าถ้าเด็กมันจะแรงขนาดนี้นะ ก็จัดหนักไปซักชุด สองชุด ค่ะ (แทคมือ)
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :L2:
-
พี่ยอดทำตัวด้อยพัฒนาลงเลื่อยๆ เลยจริงเด็กฝึกงานมีอภิสิทธิ์ยังกะเป็นเจ้าของบริษัท
รู้ว่าเป็นคนกลางมันลำบากใจแต่อยากให้พี่ยอดคิดถึงหลักความถูกต้องบางในหลายๆเรื่อง
หรือชีวิตนี่จะยอมเป็นแค่หุ่นเชิดจริงๆใช่ไหมไม่หือไม่อือยอมมันไปตลอด ฮึอยากจะบ้า
แต่ยอมรับเลยว่าทีมโตขึ้นมากและมีเหตุเหตุมากขึ้น ซึ่งต่างกับพี่ยอดเลย
คือเห็นได้ชัดว่าอีกคนพัฒนาขึ้นอีกคนพัฒนาลงอะนะ
-
อ๊ายยยยยย หมั่นไส้มานEแม่น้ำมูล
เจ๊รุจจ๋า มาช่วยทีมอย่างด่วน
โอ้ยยยย เกินจะบรรยาย ม่ายไหว ม่ายไหว
จบเหมือนกัน
-
:m16: :angry2:
สู้ๆๆนะทีม :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:
:จุ๊บๆ: พี่เป้
-
นั่งรอตอนใหม่
-
ขอไปอ่านก่อนจ้าคุณเป้
-
ขอบคุณนะครับเรื่องราวใหัแง่คิดดีครับ :L2:
-
หมั่นไส้พี่ยอดอ่ะเอาแต่ห่วงความรู้สึกคนอื่น แล้วคนใกล้ตัวละ่่เขาไม่มีความรู้สึกบ้างรึไง
เกลียดเทมส์ เจ๊รุจ มาแล้วจัดการแรงๆ เลย
อ่านไปมือสั่นไป อยากตบเทมส์ 5555 อินมากเลยกรู
-
โอ๊ะ...โอ
ทีมมีตัวช่วยเป็นเจ๊รุจ งานนี้เทมปุเระ เละแน่นอนนนนนนน เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ o18
-
วันนี้ไม่มาเหรอครับ คิดถึงคนแต่งนะเนี่ย
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 8
...หลังเลิกงาน ผมแวะหาเพื่อนสาวมิ้นท์เพื่อพูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และมาช่วยกันระดมสมองวางแผนงานใหม่ทั้งหมด...สำหรับพี่ยอด ผมไม่ห่วงเท่าไหร่ เพราะเค้าไปโรงงานกับคนขับรถ ไม่มีทางที่จะออกนอกเส้นทางกันสองต่อสองกับเทมส์แน่ ๆ...
“...มึงว่าเจ๊แกจะเอาอีเด็กเวรนั่นอยู่เหรอ...”
“...กูมั่นใจว่าเจ๊แกเอาอยู่ว่ะ...แกเป็นคนนอก ไม่มีส่วนได้เสียอะไร แกกล้าด่าทุกคนแหละถ้าทำผิดอ่ะ และที่สำคัญพี่ยอดก็เกรงใจเจ๊จะตาย...”
“...ตอนนี้พี่ยอดเป็นเหมือนเจ้านายเจ๊แล้วนะ มันไม่เหมือนแต่ก่อน...อยู่ดี ๆ ให้เจ๊รุจมาเป็นคนดูแลเทมส์อ่ะ ทางโรงงานเค้าเจาะจงทีมนี่นา...พี่ยอดจะไม่ว่าอะไรเหรอ...” แก้วยังกังวลอยู่
“...ใครจะกล้าว่าอะไรล่ะ ก็ในเมื่ออยากให้เราสอนงานเทมส์ แต่เราไม่ว่างก็เลยให้คนที่เคยสอนงานเราอีกทีมาสอน เจ๊น่ะเทียบได้เป็นครูของครูเชียวนะ...ถ้าทางโรงงานไม่มีเจตนาจะเอาอีเด็กนี่มาป่วนเรา เค้าต้องดีใจสิที่มีคนเก่งกว่าเรามาสอนเด็กนั่น...”
“...กูอยากเห็นหน้าพี่ยอดจังเลย...คงไม่คิดว่าจะโดนเมียตลบหลังแบบนี้...”
“...เรียกว่าหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าดีกว่า จะได้ไม่มีปัญหา...อีกอย่างเราต้องลุยเรื่องโรงแรมแล้ว...อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะมาเยี่ยมด้วยแหละ...เฮ้อ...มีเจ๊รุจมาช่วยงานนี่แทบไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอะไรเลย...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...เรื่องบ้านสำเร็จแล้วเหรอ...”
“...เดี๋ยวก็รู้...”
*
*
...พี่ยอดมารับผมที่ร้านมิ้นท์ ท่าทางจะยังไม่ได้กินข้าวเย็นหิวโซมาเลย...พอพี่ยอดมาร่วมโต๊ะหัวข้อสนทนาของเราก็ต้องเปลี่ยนไปตามความเหมาะสม...พี่ยอดดูแปลกใจที่ผมเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนได้ตามปกติ ทั้ง ๆ ที่เมื่อกลางวันยังทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่ยิ้มระรื่นแบบนี้เลย...
“...มีอะไรหรือเปล่า...วันนี้อารมณ์ดีผิดปกตินะ...” พี่ยอดถามผมเมื่อเราอยู่กันตามลำพังในรถขณะเดินทางกลับ
“...ก็มีความสุขอ่ะ...”
“...พี่ไม่อยู่บริษัทครึ่งวันทีมมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดแซว
“...ที่มีความสุขก็เพราะพี่ยอดไม่ได้ไปคนเดียวนี่นา...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...ทีม...พี่รู้ว่าทีมไม่ชอบน้องมัน แต่ทีมน่าจะเห็นใจพี่มั่งสิ...พี่เป็นคนกลาง เข้าข้างใครไม่ได้เลย แต่ยังไงพี่ก็เชื่อใจทีมตลอดนะ...”
“...ต่อไปพี่ยอดไม่ต้องเป็นคนกลางแล้วแหละ...”
“...หมายความว่ายังไง...”
“...ทีมจะเป็นคนออกไปเอง...”
“...ลาออกไม่ใช่การแก้ปัญหานะ...”
“...แล้วจะให้ทีมทำยังไง...ในเมื่อพี่ยอดทำอะไรไม่ได้ ทีมก็จะเป็นฝ่ายทำเองซะ ปัญหาจะได้จบไป พี่ยอดก็ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องเป็นตัวกลางอีกไง...ส่วนทีมก็จะได้ทำอะไรตามใจตัวเองซะที...สบายใจกันทุกฝ่าย...”
“...พี่คงห้ามทีมไม่ได้อีกตามเคยใช่มั้ย...”
“...................................”
“...จะออกเมื่อไหร่...”
“...สิ้นเดือน...” ผมตอบสั้น ๆ จากนั้นก็ก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกจนถึงห้องพัก
*
*
...เราทั้งคู่แยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างเงียบ ๆ ผมแอบมองพี่ยอดทำหน้าเครียดขมวดคิ้วตลอดเวลาที่เดินป้วนเปี้ยนบริเวณที่ผมนั่งเช็คงานอยู่เหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด...ผมก็ไม่พูดก่อน ทำเป็นสนใจกับคอมพิวเตอร์ตรงหน้า...
“...รู้มั้ยทำไมพี่ถึงเลือกทีม...” พี่ยอดลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ ผม
“...เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าทีมก็เป็นตัวเลือกกับเค้าด้วย...ภูมิใจจริง ๆ...” ผมประชด
“...เอ่อ...ขอโทษ...พี่พูดผิด...พี่หมายความว่าทำไมพี่ถึงรักทีม และคิดว่าจะอยู่กับทีมได้ตลอดไป...”
“..............................”
“...พี่เคยบอกว่าทีมเป็นคนที่มีเหตุผล อดทน ไม่เซ้าซี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนคนอื่น...แต่ทำไมตอนนี้ทีมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ...เราผ่านเรื่องอะไรมาเยอะมันไม่มีความหมายเลยเหรอ...”
“...เราลองแยกกันอยู่ซักพักมั้ย...” ผมกลั้นใจถาม
“...เฮ้ย...ไม่เอา...ทีมโกรธพี่ขนาดนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดตกใจที่ผมถามอย่างนั้น
“...งั้นเราลดระดับความสัมพันธ์มาเป็นพี่น้องกันก็ได้...” ผมไม่ตอบ แต่ให้ตัวเลือกอีกอัน
“...พี่ไปนอนก่อนดีกว่า ทีมคงยังอารมณ์ไม่ดีถึงได้คิดแบบนั้น...พี่รักทีมนะ...” พี่ยอดพูดเสียงเครือแล้วหอมแก้มผมเบา ๆ ก่อนจะเดินคอตกเข้าห้องนอนไป ผมใจหายวาบ เรากำลังทำให้พี่ยอดเสียใจอยู่นะ เราทำเกินไปหรือเปล่าวะ
*
*
...คืนนี้พี่ยอดนอนพลิกตัวไปมาหลายครั้ง เตียงก็ยวบยาบจนผมเริ่มทำเสียงรำคาญให้รู้ว่าผมเองก็นอนไม่หลับ...พี่ยอดถึงได้ค่อย ๆ ขยับตัวเข้ามากอดผมไว้จากด้านหลัง นั่นแหละเค้าถึงได้สงบได้ ผมหายใจอุ่น ๆ กระทบต้นคอของผมครั้งนี้มันไม่ได้ชวนปั่นป่วนเหมือนทุกคืน เพราะผมได้ยินเสียงเหมือนสูดน้ำมูกเบา ๆ..ผมรอให้พี่ยอดหลับสนิทจึงพลิกกลับไปมองหน้าเค้าในความมืด เห็นพี่ยอดนอนคิ้วขมวดหางตามีน้ำใส ๆ เกาะอยู่...ผมขยับตัวเข้าไปหอมแก้มพี่ยอดเบา ๆ แล้วซุกหน้ากับแผงอกกว้างนอนหลับไปอย่างอบอุ่นและปลอดภัย...
“...นึกว่าจะไม่ได้กินข้าวเช้าฝีมือทีมซะแล้ว...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ บนโต๊ะอาหาร
“...ทีมให้คนวิ่งไปซื้อ ไม่ได้ทำเอง...” ผมตอบกลับเสียงเรียบ
“...ก็ยังดีที่หาอะไรให้พี่กิน...”
“...ทีมไม่ปล่อยให้พี่ยอดอดตายหรอก...เราเป็นพี่น้องกันนี่นา...”
“...โห...กินแทบไม่ลงเลย...” พี่ยอดฝืนยิ้มให้ดูเหมือนพูดเล่น แต่เค้าวางช้อนจริง ๆ
“...กินให้หมดนะ...ถ้าวันนี้กินไม่หมด วันหลังจะไม่หาให้กินอีกเลย...” ผมขู่ พี่ยอดถึงได้หยิบช้อนอีกครั้ง
*
*
...เรามาทำงานด้วยกันตามปกติ ผมอยากจะเห็นหน้าพี่ยอดตอนที่เจอเจ๊รุจจัง...ตามที่ผมจัดโต๊ะเอาไว้ พี่รุจจะนั่งคั่นระหว่างผมกับเทมส์..ช่วงเช้าของวันนี้ผมต้องเทรนงานให้เจ๊รุจอย่างเป็นทางการ ส่วนงานที่แพลนไว้ให้เทมส์ก็คืออ่านรายละเอียดรายการสินค้าของบริษัท แล้วพิมพ์รายงานส่ง เพราะมันจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับผมโดยที่พี่ยอดไม่เห็นว่างานนี้เป็นงานไร้สาระด้วย อย่างน้อยเราก็จะได้รู้ว่าเทมส์มีความเข้าใจมากน้อยแค่ไหนในตัวผลิตภัณฑ์ของบริษัท...
“...อ้าว...พี่รุจ...สวัสดีครับ...มาเยี่ยมทีมเหรอ...” พี่ยอดทักเจ๊รุจที่ด้านหน้าประชาสัมพันธ์
“...เจ๊จะมาทำงานแทนทีม...” ผมตอบให้
“......................................” พี่ยอดอึ้ง
“...อืม...ทีมมันขอให้เจ๊มาช่วยงานอ่ะ...”
“...ทีมจะไปจริง ๆ ใช่มั้ย...” พี่ยอดหันมาถามเบา ๆ ผมพยักหน้าแทนคำตอบ
“...เจ๊ว่าเราไปทำงานกันเถอะ...” เจ๊รุจรีบดึงผมเข้าออฟฟิศ เพราะเห็นพี่ยอดขบกรามแน่น
*
*
...หลังจากที่ผมพาเจ๊ไปแนะนำให้พนักงานในออฟฟิศทุกคนรู้จัก เทมส์ก็โผล่มาทำงาน ผมมองนาฬิกา อีเด็กเวรนี่มาทำงานสายเกือบชั่วโมง กล้ามาก ถ้าเส้นไม่ใหญ่จริงทำไม่ได้นะเนี่ย...
“...สวัสดีครับคุณทีม...เมื่อวานเทมส์เหนื่อยอ่ะครับ ก็เลยบอกพี่ยอดว่าวันนี้ขอมาสายหน่อย...” เทมส์รีบอธิบายเมื่อเห็นผมมองนาฬิกาอีกที
“...เด็กฝึกงานมาสายอย่างนี้ แล้วจะผ่านมั้ยเนี่ย...” พี่รุจถาม
“...น้านภาเป็นคนประเมินเทมส์น่ะครับลุง...”
“...เทมส์...นี่พี่รุจ ต่อไปเค้าจะมาเป็นคนดูแลเทมส์...” ผมรีบแนะนำพี่รุจให้เทมส์รู้จัก
“...สวัสดีครับลุงรุจ...”
“...เรียกพี่ก็พอ...” ผมบอกเทมส์ เพราะเจ๊แกไม่ชอบให้ใครเรียกลุง
“...พี่ดูแก่กว่าพ่อเธอเหรอ...” เจ๊รุจถามเสียงดัง ผมต้องสะกิดให้แกเบาลงหน่อย
“...ก็...ไม่นะ...ไม่แน่ใจอ่ะ...” เทมส์ดูสลดลง แกก็ยังกวนอยู่
“...ถ้าพ่อเธออายุมากกว่าพี่ค่อยเรียกลุง...โทรไปถามตอนนี้เลย อยากจะรู้จังว่าพ่อเธอมีลูกตอนอายุเท่าไหร่...ถ้ามีลูกตอนอายุน้อย ๆ พี่ก็คงไม่สงสัยว่าทำไมเธอถึงมีพฤติกรรมอย่างนี้...” เจ๊รุจด่าตรง ๆ เทมส์หน้าเหวอ คงไม่เคยโดนแบบนี้
“...มีอะไรกัน เสียงดังไปถึงข้างใน...” พี่ยอดเปิดประตูออกมาถาม
“...พี่กำลังสั่งสอนน้องเค้าอยู่อ่ะยอด...” เจ๊รุจชิงพูดก่อน
“...ลุง...เอ่อ...พี่เค้าเป็นใครอ่ะครับพี่ยอด...” เทมส์เดินเข้าไปแทบจะกอดเอวพี่ยอด
“...พี่รุจเคยเป็นเจ้านายพี่ทีมมาก่อน และเค้าจะมาดูแลเทมส์ต่อจากพี่ทีม...”
“...ใช่...ทางโรงงานคงไม่มีปัญหาอะไรมั้ง...ได้คนที่เก่งกว่าพี่มาสอนงาน...พี่รุจเค้าถือว่าเป็นครูของพี่เลยนะ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...แล้วคุณทีมจะไปไหนล่ะ ทำไมไม่สอนเทมส์...” อีเด็กเวรนั่นฉีกยิ้มกว้างแล้วถามเหมือนดีใจที่ผมจะไม่มาสอนมัน
“...ช่วงนี้พี่มีธุระยุ่ง ๆ น่ะ...พี่เห็นว่าคงสอนเทมส์ได้ไม่เต็มที่ กลัวว่าทางโรงงานจะผิดหวังก็เลยพาคนที่เก่งกว่าพี่มาสอนอ่ะ...” ผมตอบเสียงเทมส์ แต่ตามองพี่ยอด
*
*
...ผมเทรนทุกอย่างให้พี่รุจจนหมดเปลือกในขณะที่เทมส์นั่งอ่านเอกสารผลิตภัณฑ์ของบริษัทอย่างเซ็ง ๆ ผมไม่กำหนดเวลาส่งรายงาน เพราะอยากให้เทมส์นั่งอ่านไปเรื่อย ๆ ยิ่งนานยิ่งดี ผมกับพี่รุจจะได้สอนงานกันอย่างสงบ...ด้วยความที่เราทั้งสองคนคุ้นเคยกันมาก่อน สามารถสื่อสารกันด้วยภาษาง่าย ๆ และพี่รุจก็เป็นคนเก่งอยู่แล้ว ทำให้เข้าใจระบบงานของบริษัทได้อย่างรวดเร็ว หลัง ๆ นี่เราเริ่มจะเม้าท์กันถึงเรื่องพนักงานในออฟฟิศเพื่อพี่รุจจะได้รู้คร่าว ๆ ว่าใครแผนกไหนเป็นยังไง...จนเวลาผ่านไปใกล้ถึงพักเที่ยง...พี่ยอดเปิดประตูออกมาอีกครั้งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด...
“...ไปกินข้าวกัน...” พี่ยอดชวน แต่ไม่ได้ชวนผม
“...ไปกินที่ไหนดีอ่ะพี่ยอด...” เทมส์ยิ้มก่อนจะปรายตามองผมแบบกวน ๆ
“...เทมส์อยากกินอะไรล่ะ...”
“...อยากกินอาหารญี่ปุ่นอ่ะ...” เทมส์ตอบ ผมอมยิ้ม พี่ยอดเบื่อ และไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นที่สุด
“...พี่รุจไปกินข้าวกันเถอะ...เดี๋ยวจะพาไปกินร้านประจำของทีม..ต้มยำโป๊ะแตกแซ่บมาก ปลากะพงทอดน้ำปลาก็เริ่ด...โทรหาอีคิมก่อน เผื่อมันจะไปกินด้วย...” ผมหยิบมือถือ กับกระเป๋าจูงพี่รุจออกไปโดยไม่สนใจพี่ยอดอีกเลย
*
*
...นึกว่าจะแน่ สุดท้ายก็ต้องตามผมมากินข้าวร้านเดียวกัน...ถึงจะนั่งกันคนละโต๊ะ แต่อีเด็กผีนั่นก็ยังยั่วโมโหผมได้...พยายามใจเย็น ไม่มอง ไม่สนใจ ผมเปลี่ยนที่นั่งเป็นหันหลังให้โต๊ะพี่ยอดแบบจงใจให้เค้ารู้ว่าไม่อยากมอง...ไม่นานนักมิ้นท์กับแก้วก็มาถึงพร้อมกันตามที่ผมนัดไว้ก่อนหน้านี้...มิ้นท์แวะทักพี่ยอด เห็นพี่รุจนั่งหัวเราะเบา ๆ ผมก็คิดแล้วว่ามิ้นท์มันต้องกัดอีเด็กเวรนั่นแน่ ๆ...
“...แกพูดอะไรกับโต๊ะโน้นอ่ะ...” พี่รุจสงสัย
“...หนูแค่ถามว่าอยากได้เสื่อมั้ย...เห็นนั่งแทบจะขี่กันขนาดนั้น...อีเด็กเปรตนั่นมันบอกว่าขอเป็นฟูกดีกว่า เสื่อมันเจ็บหลัง...ดอกมั้ยล่ะ...หนูเลยบอกว่าเสื่อน่ะดีแล้ว เจ็บนิดเจ็บหน่อยฝึกไว้จะได้ชิน ตายไปเวลาปีนต้นงิ้วมันเจ็บกว่านี้อีก...อีเด็กนั่นจ๋อยไปเลย...” มินท์เล่าพลางหัวเราะเบา ๆ
“...อีนี่ไปกัดเด็กมันต่อหน้าพี่ยอดแล้วเค้าไม่ว่าอะไรเหรอ...” คิมถาม
“...ไม่นะ ก็แค่ขยับตัวให้ห่างกันออกมาหน่อย...”
“...ปล่อยเค้าไปเถอะ...พี่ยอดกับเด็กนั่นกำลังยั่วกูอยู่...กูไม่อยากเดินตามเกมเค้า...”
“...จ้า...ใจแข็งที่สุด ถ้าเป็นผัวกูมาทำอะไรอย่างนี้ กูคงช้ำใจตาย...”
“...แกสองคนกินอะไรกันมาหรือยัง...กินด้วยกันสิ...”
“...เรียบร้อยแล้วเจ๊...หนูไม่ค่อยเสียเงินกินอาหารนอกบ้านหรอก...” มิ้นท์ตอบขำ ๆ
“...โอเค...งั้นกินเสร็จแล้วเราไปกันเลยละกัน...” ผมพูดอย่างกระตือรือร้น
*
*
...ก่อนจะเดินออกจากร้าน ผมแวะบอกพี่ยอดว่าจะลาไปธุระซักสองชั่วโมงโดยปล่อยพี่รุจไว้ที่ออฟฟิศ ไม่ต้องกลัวงานเสีย...พี่ยอดถามว่าจะไปไหน ผมก็ยังตอบได้แค่ว่าไปทำธุระ...มันเป็นธุระส่วนตัวจริง ๆ นี่นาเรื่องอะไรจะบอกพี่ยอด...ผมจะไปซื้อแคชเชียร์เช็คที่ธนาคาร แล้วก็ไปโชว์รูมรถเพื่อรับรถคันที่เคยสั่งจองไว้ ตอนแรกคิดว่าจะยกเลิกการจองเพราะพี่ยอดไม่อยากให้ซื้อ...แต่ในที่สุดผมก็ตัดสินใจไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานนี้...ต่อไปเราต้องเดินทางบ่อย จะใช้รถบริษัทไปทำเรื่องส่วนตัวก็ดูไม่ดีนัก จะอาศัยพี่ยอดก็คงไม่ได้แล้ว เพราะขนาดวันนี้เค้ายังไม่ชวนผมกินข้าวเลย ต่อไปนี้ผมจะไม่เดินทางร่วมกับพี่ยอดอีกแล้ว...
“...จะกลับบ้านกี่โมง...” พี่ยอดถามลอย ๆ ผมเงยหน้ามองนิดนึงแล้วอ่านเอกสารต่อ
“...ทีม...ยอดเค้าถามอ่ะ...” เจ๊รุจสะกิด
“...อ้าว ถามทีมเหรอ นึกว่าถามคนอื่น...เจ๊จะกลับกี่โมงทีมก็กลับตอนนั้นแหละ...” ผมหันไปพูดกับพี่รุจ ไม่สนใจคนถามเลย
“...ฉันว่าจะกลับเลย...ยังไม่ค่อยชินกับงานนั่งโต๊ะอยู่กับที่...เมื่อยหลัง เมื่อยไหล่ว่าจะแวะนวดซักสองชั่วโมง...”
“...โอเค...งั้นเก็บของกลับบ้านกันดีกว่า...” ผมปิดคอม เก็บของเข้าลิ้นชัก พี่ยอดยืนอึ้ง เพราะผมทำเหมือนกับเค้าไม่มีตัวตนอยู่ตรงหน้า
“...เทมส์...กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง...” พี่ยอดหันไปชวนอีเด็กเวรนั่นแทน
“...ยังไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะครับพี่ยอด...เทมส์อยากดูหนัง...” ผมชะงัก ดูสิว่าพี่ยอดจะตอบรับมั้ย
“...งั้นพี่ไปส่งที่บีทีเอสละกัน...” ผมแอบถอนใจ
“...โห...พี่...ใครเค้าดูหนังคนเดียวกันล่ะ...ไปดูหนังกับเทมส์มั้ย...” แค่ได้ยินเสียง ผมก็นึกหน้าออกว่ามันจะอ้อนแค่ไหน
“...เสร็จหรือยังเจ๊...ทีมไปรอที่ห้องน้ำนะ...” ผมคว้ากระเป๋าเดินก้าวยาว ๆ ออกจากออฟฟิศ
*
*
...ออกจากห้องน้ำก็มาเจอทั้งสองคนนั่นหน้าลิฟท์อีกแล้ว...ผมไม่สนใจพี่ยอด ไม่แสดงอาการใด ๆ ทำเหมือนพี่ยอดเป็นอากาศ ไม่มีการชักสีหน้า หรือพูดจากระทบกระแทกเมื่อได้ยินพี่ยอดคุยกับเทมส์ด้วยคำหวานหู...เราลงลิฟท์มาด้วยกันจนถึงชั้นจอดรถที่ทางอาคารจัดไว้สำหรับบริษัทเรา...พี่ยอดยิ้มนิด ๆ เพราะเห็นผมเดินมาทางเดียวกับเค้า...คงคิดว่าผมจะติดรถกลับไปด้วยเหมือนทุกวัน...สัญญาณกันขโมยของรถสองคันดังขึ้นพร้อมกัน พี่ยอดขมวดคิ้วนิดนึง...
“...พี่รุจจะไปลงตรงไหนดีครับ...” พี่ยอดหันมาถาม
“...พี่จะไปนวดที่เอกมัยกับทีม...” เจ๊รุจตอบยิ้ม ๆ
“...ผมไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าละกันนะ...” พี่ยอดพูดเมื่อถึงรถของเค้า
“...เอ่อ...ทีมเค้าจะไปส่งพี่ที่ร้านเลย...”
“......................................” พี่ยอดอึ้งเมื่อเห็นผมเดินเลยรถเค้าไปเปิดประตูรถซีคลาสป้ายแดงคันข้าง ๆ
“...อ้าว...เจ๊ เร็วสิ เดี๋ยวรถติด...” ผมร้องเรียก
“...ทีม...” พี่ยอดเดินมาเคาะกระจกรถ ผมเหลือบตามองนิดนึงก่อนจะสตาร์ทเครื่องและเปิดเพลงดังลั่นรถ
“...ทีม...ลงไปคุยกับอีตายอดเถอะ มันยืนขวางไว้อย่างนี้แล้วเราจะไปยังไง...” พี่รุจบอกเพราะพี่ยอดเล่นยืนขวางรถผมไม่ให้ออกไปไหน ผมบีบแตรไล่ เร่งเครื่อง และค่อย ๆ ขยับเข้าไปจนกันชนติดกับเข่าพี่ยอด
“...หลีก...” ผมเปิดกระจกพูดห้วน ๆ กับพี่ยอด
“...ไม่...เรามีเรื่องต้องคุยกัน...” พี่ยอดตะโกนตอบ
“...เสียเวลา...เดี๋ยวก็ไปไม่ทันดูหนังหรอก...” ผมกวน
“...ทีม...พี่ขอร้อง...” พี่ยอดพูดเสียงอ่อนลง
“...คืนนี้ค่อยคุย...หลีก...นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่หลีกทีมชนนะ...” ผมพูดเสียงแข็งพลางจ้องหน้า พี่ยอดเม้มปากแน่นก่อนจะขยับตัวหลบ ทำให้ผมขับออกไปได้โดยที่ผมไม่ลืมยิ้มมุมปากให้นิดนึงเมื่อผ่านพี่ยอด
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชมนะครับ...เรื่องนี้ยังคงคอนเซปท์เดิมคือ คิดสด พิมพ์สด สามารถเปลี่ยนได้ตลอด ทุกคอมเม้นท์ของผู้อ่านอาจจะมีผลต่อเนื้อเรื่องในตอนต่อไป ซึ่งมันเป็นอะไรที่ท้าทายมาก ยิ่งได้อ่านคอมเม้นท์ยิ่งมีความสุข...
...สำหรับ FB จะอยู่ใน Profile หวังว่าคงไม่ผิดกฏเนอะ ก็มันมีช่องให้ใส่นี่นา ถ้าถ้าผิดกฎก็จะลบออก เพราะตอนนี้ผมรอเจ๊สองมาตอบใน PM อยู่...
...แล้วพบกันใหม่เร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
^
จิ้มบวกพี่เป้ค่า
อิตาพี่ยอดไม่แมนนนนนนเลย :angry2: ทำมาประชด ขอให้โดนนังเด็กผีจัดหนักซะทีเลยป่ะ
ยังไงก็เชียร์ทีมจนกว่าพี่ยอดจะตาสว่าง :m16:
-
กี๊สส!! โดนปาด 55+ o18
ก็ยังคง แร๊ง!!! ได้ใจเหมือนเดิม
ชอบคำนี้จัง อีเด็กผีนั่น เหมาะกะเทมส์ที่สุดละ :m20:
:กอด1:พี่เป้
-
เป็นอะไรที่ดุเดือด และอัดอั้นมากในความรู้สึก ทั้งเรื่องงาน และเรื่องรัก
ทีมตอบโต้กลับแบบทบต้นทบดอกน่าดู ใครมาเป็นพี่ยอดคงเครียดสุดๆ
ก็อยากเป็นคนกลาง แต่ไม่ทำตัวเหมือนไม่กลางเท่าไร สุดท้ายต้องลำบากใจแบบนี้หล่ะ
***เขียนแบบสดๆ feelingตอนอ่านมันก็สดแบบคนนั่งในเหตุการณ์เลย...ให้ตายสิ
-
พี่เป้ !!!!!!
จะบอกว่า ดุเดือดเลือดผล่านมากกก มันส์ ยิ่งกว่า เอามีดเอาปืนมาฟัน ยิง กันอีก
โอ้วว เฉือดเฉือน เลือดนังเทมส์ มันออกมาซิบ ๆ มั่งไหมเนี่ย
ทีมยังคงเป็นทีมอ่ะ พี่ยอดก็เป็นพี่ยอดเหมือนเดิม ตอนนี้พี่ยอดจะรู้สึกไหมว่าโดนทีมหักหน้าอยู่ ทีมเป็นคนมีความมั่นใจ แต่พี่ยอดไม่ใช่อย่างนั้นร้อยเปอร์เซนต์ พี่ยอดจะรู้สึกถึงความแตกต่างอีกไหมอ่ะ เหมือนตอนก่อนที่หายไปห้าปี ทั้งที่พี่ยอดพยายามทำทุกอย่างแล้ว (ถึงจะไม่เป็นตัวของตัวเองก็เถอะ)
ด้นสดสะใจมากพี่ รอแอด เฟสบุ๊คอยู่นะคะ
:L2: มอบให้ เจ๊รุจ แรงสมกะเป็นอาจารย์ของทีม o13
-
มา ต่อ ได้ ทัน ใจ จริง ๆ ครับ คุณ เป้
อ่าน ไป ใจ เต้น ไป อีก และ
555ๆ
เจ๊ รุจ เริ่ม แล้ว
หุ หุ
p.s. เทมส์ เด็ก เลว ~
-
แจ๋วมากทีม ให้รู้ว่าเราไม่ใช่ของตาย อย่ามาทำประชด o13
-
อร๊ายยย ชักจะมันส์ขึ้นทุกทีๆ
อ่านแล้วก็อิน คิดว่าตัวเองเป็นน้องทีมทุกทีเรย ฮ่าๆ
อีเทมส์นี่แรงดีไม่มีตกเลยนะยะ หมั่นไส้ๆ คั่วอยู่ได้สามีชาวบ้านน่ะ :beat:
พี่ยอดโดนทีมเล่นไปขนาดนี้ จะรู้สึกรึยังว่าไม่ควรยุ่งกะอีเด็กเทมส์
ชอบที่มิ้นท์กัดจังเรยค่ะ ขำอ่ะ ฮ่าๆ คิดได้ไง แรงนะคะ
รออ่านตอนหน้า มันส์มากๆ
-
อ๊ายยย ไม่ได้มาเม้นต์หลายตอน
คิดถึงทั้งพี่เป้และพี่ยอดพี่ทีมเลยค่า
รู้สึกสะใจ...ขอโทษนะพี่ยอด เข้าใจพี่ยอดนะคะแต่...หมั่นไส้เทมส์ นั่นแหละ -_-
จะลองดูว่าพี่ยอดจะทำยังไงต่อไป เล่นอย่างนี้อย่าคิดนะว่าพี่ทีมจะไม่กล้า...
-
กำลังจะเห็นใจพี่ยอดอยู่แล้วเชียว ดันเจอตอนที่ทำประชดไปกระจุ๋งกระจิ๋งกับเด็กเวร ไม่เห็นใจแระ เห็นใจหนูทีมดีก่า :laugh: :laugh:
ขอบทพี่รุจน์เยอะๆหน่อยนะครับ แรงแต่เป็นผู้ใหญ่ ไม่หวาดหวั่น :m20: :m20:
-
เข้มข้นมากเลยครับ อ่านละอยากให้พี่ยอดเลิกนิสัยชอบประชดทีมโดยหันไปดีกับคนที่ทีมไม่ชอบจริงๆเลยครับ
ทำมาหลายครั้งแล้วน่าจะเข้าใจว่าจะโดนเอาคืนยังไง :เฮ้อ:
-
อย่างนี้แหละดีบางครั้งในชีวิตคนเราก็ต้องกล้าที่จะเสี่ยงเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีกว่า
เพราะถ้าทีมทำตัวหน่อมแน่มอย่างพี่ยอดละก็อีเด็กเวรนี้คงเดินข้ามหัวเข้าสักวันแน่
แค่นี้มันก็แถบไม่เห็นหัวใครอยู่แล้วอีเด็กฝึกงานเส้นก๊วยจั้บเส้นใหญ่จริงๆ
-
ขอบใจหนูมิ้น กัดได้เจ็บแสบ แต่น้องเทมส์ คงฉาบกาวติดกระเบื้องตรา ตุ๊กแก มาอย่างดี เลยเฉย
ส่วนพี่ยอด คงนึกว่าจะยั่วทีมได้ สุดท้ายก็โดนตลบหลัง
หลังจากนี้ คงไม่ถึงกับแยกบ้านแยกช่องนะครับ คุณเป้
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
หึ เป็นไงหละพี่ยอด เกมที่ตัวเองสร้างขึ้นมา
อยากจะลองใจเค้า แต่กลับเข้าตัวเองซะงั้น เจ็บดีพิลึกเนอะ เหอะ!!!!
เราว่าจะใจอ่อนสงสารพี่ยอดแล้วนะ แต่พอมาเจอประโยคนี้
“...พี่เคยบอกว่าทีมเป็นคนที่มีเหตุผล อดทน ไม่เซ้าซี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนคนอื่น...แต่ทำไมตอนนี้ทีมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ...เรา ผ่านเรื่องอะไรมาเยอะมันไม่มีความหมายเลยเหรอ...”
ถ้าเราเป็นทีมนะ บอกได้คำเดียวว่า"เจ็บ"
ฉะนั้นจะให้เรามารู้สึกว่า สงสาร ใจอ่อน อะไรอ่ะ ไม่มีในหัวและ ตอนนี้รู้สึกอย่างเดียวคือ "สะใจ"
-
ชักสงสารพี่ยอดจริง ๆ เจอแต่ตัวแม่ทั้งนั้น เครียดแทน
คุณเป้จัดยัยนภา กับ ลืมชื่อมัน :z3: (บุคคลไม่น่าจดจำ) ขอหนัก ๆ เผื่อถึงเทมส์
และขอพี่ยอดแบบเด็ดขาด เป็นผู้นำด้วยสิแบบนี่พี่ยอดเหมือนไม่มีจุดยืน หรือ ได้ค่าตัวน้อยเลยเลยได้บทแบบนี้ :z2
-
ทีมแรงไปมั้ยอ่า...สงสารพี่ยอด
เป็นหนังหน้าไฟ อยู่ตรงกลาง วางตัวลำบาก
นี่ก็เมีย นั่นก็หุ้นส่วน
เมื่อก่อน ทีมออกจะมีชั้นเชิงแพรวพราว วิทยายุทธล้ำลึก เหยียบหิมะไร้รอย
ทำไมหลัง ๆ ออกแนวละครหลังข่าว :เฮ้อ:
-
กรี๊ดด เจ๋งมาก ต้องแบบนี้ สะใจ
-
ตอนนี้เริ่มสงสารพี่ยอดนิดๆแล้วอะคะ ทีมแรงมากกกกก
แต่กำลังมันส์เลย อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อ รอตอนหน้าคะ
-
เป็นไงหล่ะ อิพี่ยอด เป็นคนกลางลำบากใจนักก็ พอจะไม่ต้องเป็นคนกลางแล้ว ทำเป็นเครียด
สม
เตรียมตัวง้อทีมเอาล่ะกัน ชิชิ :m16:
-
กว่าจะจบงาน ไม่ทีมก็พี่ยอดคงแหลกกันไปข้าง ไม่เอานะ แล้วอีตัวปัญหาจะลอยลำเหรอ :monkeysad: ติดตามต่อไป :กอด1:
-
o13
ยกนิ้วให้ทีมเลยงานนี้ ต้องเข้มแข็งไว้นะ
ส่วนตาคุณยอดนี่เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นคนกลางเนี้ย
เป็นคนดีแล้วได้อะไรล่ะ เฮ้ออออ...!!!
-
สะใจโพด ๆ ให้รู้กันไปเลยว่าทีมไม่ใช่ตัวเลือก เชอะ
-
ทีมสุดยอดอะ
เทมส์ก็แรงน่าโดนตบจริงๆ
พี่ยอดเมื่อไหร่จะเลิกเป็นแบบนี้นะ
สงสารทีมอะ
-
+1 ขอบคุณมากมายค่ะ คุณเป้
ถ่ายทำไป ออกอากาศไป มันดีอย่างนี้นี่เอง เพิ่มซีนพี่ยอดโดนมั่งแล้ว :laugh:
-
ให้มันได้อย่างนี้สิๆๆๆสมน้ำหน้าไอ้ยอดควายนัก ใจดีและยอมให้กับคนอื่นเขามามากนักทีกับทีมละให้ยอมตัวเองตลอดไอ้ควายโง่ต่อไปเหอะ
-
มิ้นท์ ชนะเลิศ
เจ้รุจ ชนะขาดลอย
ทีม สุดยอดดดดดดด
อิเด็กบ้า น่าตบ เค้าให้มาทำงานไม่ใช่หาผะอัว(คนอื่น)
ชริส์!!!!
งานเข้าพี่ยอดว่ะ !!!
-
โอ๊ยยยย...ถึงจะมั่นไส้ความไม่เด็ดขาดของพี่ยอด
แต่ก็ไม่ด้อยกให้ทีมเมินไปเฉยๆแบบนี้นะคะ
พี่ยอดน่าสงสารอ่ะ ทีมจัดการนังเด็กนั่นไปซักทีเถอะ
อะๆรไจได้กลับมาเหมือนเดิม
มาต่อเร็วๆนะคะ^^...จะรอค่ะ :-[
-
หว้า..เราคิดว่ามันจะไม่มีเรื่องที่หนักใจแล้วน่ะเนี้ย แต่ก้อมิวายจะมีมารนังเด็กเทมส์นั้นเข้ามาจนได้ เจ๊รุจจัดการด่วนเลยนะ
-
เหนื่อยใจกับตายอด
รู้ว่าเป็นคนดี แต่ดีเกินไปก็ไม่ไหวนะ
:L2:
-
พี่ทีม ชนะเริ่ดค่ะ...อย่าดั้ยแคร์สื่อ...หั้ยรู้ซะมั้งว่าเราไม่ชั่ยของตาย...
ทำมาเป็นประชด...เจอของหนักกลับซะเลย....โฮะๆ....
แต่อินังกุ้งเน่าเทมปุระ..หล่อนแรงดั้ยอีกค่ะ...เจ๊มิ้นท์กับเจ๊รุจ เทคทีมเอาหั้ยหมอบค่ะ...สู้ๆ...ของเราดีซะอย่าง
-
กรี๊ดมากกกกก สะใจสุดๆๆๆๆ :laugh:
แต่แอบสงสารพี่ยอดนิดนึง
-
เลิศมากคะทีม เยี่ยมมากๆ แบบนี้มันต้องสั่งสอน อยากทำแบบนั้นเองนะพี่ยอด ฮ่าๆๆ สะใจ คืนนี้หลับสบายแล้ว
ปล. ยังรอตอนต่อไปอยู่นะ > <
-
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o18 สะใจมาก เอาอีก ทีมเอาอีก ให้กระอักเลือดตายไปเลย อยากเป็นคนดีนัก
โดนเข้าไปเป็นไง :m31:
จัดไปอีก หลายๆดอก :L2:
-
พี่ยอดคงเอกลักษณ์พระเอกสไตล์ซื่อบื้อตลอด :เฮ้อ:
ทีมฉลาดขนาดนั้น แนะนำพี่ยอดทำได้อย่างเดียวคือต้องฟังเมียค่ะ
แล้วจะดีเอง
แล้วเมื่อไหร่อินังเทมส์กะยัยนภาจะเจอฤทธิ์น้องทีมซะกะทีล่ะ :beat:
-
แรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบ เอาอีตายอดใหเ้ตายเลยทีม...............
-
:impress2:
ชอบเรื่องนี้อย่างรุนแรงอ่ะ
ไม่สามารถเดาอะไรได้เลย
สนุกสุดๆๆอ่ะ o13
-
แค้นนี้ต้องชำระ
เอาให้อกแตกตายไปเลย
สะใจ
:fire: :fire: :fire:
-
สนุกมาก ๆ ขอบทีมจัง มั่นใจสุด ๆ
o13
-
ตอนนี้สะใจม๊าก...มากคะ.......การแสดงออกแบบนี้..ทำเอาเจ็บและจุก..ได้กว่าการพูดเยอะ o13 o13
-
:laugh3: รู้สึกสะใจ แอบเห็นใจพี่ยอดนิดนึง
แต่พี่ยอดมาคบกับทีมแล้วคงต้องเข้าใจทีมมากกว่านี้อะ
สิ่งที่ทำมาช่วงหลังๆ ดูเหมือนไม่รู้นิสัยกันเลยว่าทีมชอบหรือไม่ชอบยังไง
เพราะงั้นก็สมควรจะเจอแบบนี้มั่ง จะได้รู้ตัว (แอบซาดิส) o16
ตอนนี้จะว่าทีมแรงเกินไปมั้ยที่ทำแบบนี้ ก็แรงนะแต่ให้อภัยอะ
แต่ที่คิดว่าจะเป็นปัญหาทีหลังน่าจะเรื่องที่ทีมจะทำธุรกิจ หรือซื้อรถโดยไม่บอกกันมากกว่า
ถ้าเราเป็นพี่ยอดเราคงเสียใจ น้อยใจอะ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ
แต่ไม่รู้ดิ ไม่มีปัญหาเรื่องก็ไม่สนุกสิ :m12:
เพราะงั้น รออ่านตอนต่อไปอย่างจดจ่อค่าคุณเป้ :m13:
-
อ่านมาถึงตอนนี้ รู้สึกอึดอัดมากๆ กับการอยากเอาชนะกันทั้งสองฝ่าย แล้วก็จะเจ็บเองทั้งสองฝ่าย ยิ่งนานเข้าทิฐิยิ่งมากทั้งคู่เลย อยากให้กลับมาเป็นแบบเดิมๆ ที่คอยเอาใจใส่กัน และยอมกันบ้างครับ
แต่ก็นะ พร๊อตเรื่องหวานเกินไป มันก็กระไรอยู่ เพราะบางทีปัญหามันก็มีมาเพื่อเพิ่มรสชาติของชีวิต
เอาใจช่วยคนแต่ง ให้มีไอเดียให้ทั้งสองผ่านปัญหาอุปสรรค มารผจญ ไปได้อย่างมีสติ และให้กลับมารักและทะนุถนอมกันมากขึ้นนะครับ ติดตามตลอดครับ เขียนได้สุดยอดดีครับ ยอดเยี่ยม แล้วจะรอตอนต่อไปนะคับ
-
:monkeysad:สงสารพี่ยอดดดดดดดดดดดดดมากกกกกกกกกก ทำไมพี่ทีมทำอย่างงี้พี่ยอดเป็นคนกลางอะ ม่ายได้ตั้งใจนี่
พี่ทีมอย่าแกล้งพี่ยอดมากนะ สงสารรรรรรรร o13
-
คงคอนเซ็ปต์เดิม
หาปั๋วใหม่เหอะน้องทีมมม
เอาแบบคนแมนๆ เข้มแข็งๆ
ไม่ชอบพระเอกเรื่องนี้เลยอ่ะ
แต่ชอบนางเอกมากกกก
-
ทิฐิกันจริงๆ ทั้งคู่เลย พี่ยอดก็นะ ทำเหมือนไม่รู้นิสัยทีม
ผ่านอะไรๆ มาด้วยกันขนาดนี้ พี่ยอดยังไม่รู้จักทีมดีอีกเรอะ ยังกล้าประชดทีมอีก
พี่ยอดช่วยทำตัวดีๆ เรียกคะแนนตัวเองกลับมาหน่อยเหอะนะ เดี๋ยวคนอ่านไม่รักซะหรอก
หนูทีม สู้เค้านะลูก รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง คติประจำตัวหนูทีม ท่องไว้ๆๆๆๆๆ
-
:z1: :z1: :z1:สุดยอดทีม อย่าได้แคร์ :m16: :m16: คนเรารักกันมากก้อจริงอยู่ แต่พออยู่ด้วยกันนาน ๆ
ก้อมีบ้างที่จะเบื่อ หรือเห็นเป็นความเคยชินไป :beat: :beat: ถึงรู้ว่าพี่ยอดประชด แต่ :z6: :z6: :z6:
อย่ายอมเด็ดขาด ขอให้ทีมใช้สติปัญญาแก้ไขปัญหา เอาชนะอีน้องเทมส์ให้ได้ :กอด1: :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: พี่เป้ ขอบอกว่าชอบจริงๆ อยากให้ทีมแรง ๆ แบบนี้ อย่าหงอนะ ถ้าหงอแล้วไม่หนุก
สสสสสสุดดดดดดดดดดยอด เชอะ :z6: :z6: :z6: :z6: อีพี่ยอด รู้จักทีมน้อยไปแล้ว ซะใจจริง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สู้ ๆ นะทีม พี่รุจ ช่วยทีมด้วยนะ :L2: :L2: :L2:
-
สงสารอิตาพี่ยอดก็สงสารแหล่ะนะ.....
แต่ก็ยังเชียร์ทีมอยู่ดี คึคึ แรงดีได้ใจ แถมได้เจ๊รุจมาแท็กทีมสกัดอิเด็กบ้าด้วย...
หวังว่าพี่ยอดจะเข้าใจในสิ่งที่ทีมเป็น และทำอยู่ในตอนนี้
-
พี่ยอด...ทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ...จะประชดกันทำไม
แต่พี่ยอดเองนั่นแหล่ะที่ไม่ชัดเจนอ่ะ...แล้วแบบนี้ใครจะทนได้
ต่อให้รักมากแค่ไหน...แต่ถ้ามันเกินไป ทีมก็มีสิทธิ์ไปได้เหมือนกันนั่นแหล่ะ - -"
หวังว่าพี่ยอดจะกลับตัวทัน และง้อทีมได้เร็ว ๆ นะ...ไม่อยากให้เปลี่ยนสถานะเลยอ่ะ
ตอนที่ทีมขอพี่ยอดเป็นแค่พี่น้อง หรือห่างกันสักพัก ฟังแล้วมันหวิว ๆ มาก ๆ
อยากให้เจ๊รุจจัดการยัยน้องเทมป์ให้มันอยู่หมัดไปเลย จะได้ซ่าส์ไม่ออกอีก
อ่านแล้วค่อดจะหมั่นไส้อิน้องเทมป์สุด ๆ อ่ะ...หลัง ๆ มาเริ่มบวกพี่ยอดเข้าไปอีกคน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...พ่นไฟได้จะพ่นใส่พี่ยอดกะอิน้องเทมป์ก่อนเลย...ชิส์ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะฮะ XD
-
เพิ่งอ่านทันค่ะ
ตั้งแต่ภาคแรกยันตอนนี้
ป้ารู้แล้ว ว่าคำว่ายอดมาจากอะไร ...."ยอดโง่"นี่เอง :z6:
จะพระเอกไปถึงหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
ตอนนี้ได้ใจมากเลยอ่า รีบๆกำจัดอีนังเทมส์ออกไปซะ อิอิ
เปนกำลังใจให้เป้ๆๆ นะคร้าบๆๆ
-
:กอด1:
ยังไงก็อยากให้พี่ยอดรู้ตัวซักที
ก่อนจะเสียทีมไป
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้วอินที่สุดในขณะนี้
ตอนนี้เจ๊รุจเป็นที่พึ่งทางอารมณ์ของคนอ่านมากๆ ฮ่าๆๆ หวังว่าเจ๊รุจจะฟาดฟันกะนังเด็กเทมส์ได้อย่างดี
เพราะแค่วันแรกที่เจอกัน เจ๊ก็เอาไปเต็มร้อยแล้ว
พี่ยอด ร้องไห้เหรอ แค่ทีมขอลองแยกกันอยู่ หรือไม่ก็ลดระดับความสัมพันธ์แค่นี้ ทนไม่ไหว เล่นบทโศกเชียวรึ
แล้วสิ่งที่พี่ยอดปฏิบัติกับทีมในช่วงเวลาที่ผ่านมาเนี่ย ในฐานะที่พี่ยอดเป็นคนกลาง และเป็นคนรักของทีมน่ะ
พี่ยอดทำถูกต้อง ทำดีที่สุดแล้วใช่มั้ย รู้สึกว่าพี่ยอดจะคาดหวังว่าทีมจะต้องโอนอ่อนผ่อนตาม ทำให้พี่ยอดไม่ลำบากใจตลอดเลยนะ
แล้วความรู้สึกของทีมล่ะ พี่ยอดจะทำอย่างไร เป็นเจ้านายที่ดี แล้วจำเป็นต้องเป็นคนรักที่ดีด้วยมั้ยหว่า
“...พี่เคยบอกว่าทีมเป็นคนที่มีเหตุผล อดทน ไม่เซ้าซี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนคนอื่น...แต่ทำไมตอนนี้ทีมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ...เราผ่านเรื่องอะไรมาเยอะมันไม่มีความหมายเลยเหรอ...”
^
^
เจอพี่ยอดพูดแบบนี้ โคตรเคืองเลยอ้ะ ขนาดผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ยังขนาดนี้เลยวุ้ย
เด็กเทมส์ สงสัยงานนี้ไม่ได้ทำหน้าที่ป่วนทีมเพราะถูกคุณวัฒนากะคุณนภาส่งมาอย่างเดียวแล้ว
แต่คงพอใจพี่ยอด อยากแย่งไปเองด้วยแน่ๆเลย
เจอมิ้นท์ตอกไปบ้างก็ดีแฮะ เพราะทีมทำอะไร พี่ยอดก็ว่ารังแกเด็ก กะจะให้เด็กมันตื้บผู้ใหญ่อยู่ฝ่ายเดียวว่างั้น
น้องทีม :จุ๊บๆ: สะใจ ออกรถใหม่ป้ายแดง ขัดใจพี่ยอดซะเลย ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทำเพื่ออนาคตตัวเองบ้าง
ถ้าให้พี่ยอดเป็นผู้นำครอบครัวแล้วเป็นแบบนี้ ก็เดินคู่กันไปดีกว่า
พี่ยอดอยากเอาใจนังเด็กเทมส์ประชดทีมใช่มั้ย น้องทีมจัดไปเลย ถูกใจ ฮ่าๆๆ
อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะมาเยี่ยมทีมแล้ว น่าลุ้นมากๆ ว่าคุณเป้จะจัดอะไรมาอีก
แต่รอลุ้น คุณเป้จัดหนักๆให้เด็กเทมส์อีกนะจ๊ะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
-
ชอบมากๆเลยครับเรื่องนี้ อ่านSeason II จบไปนานแล้วพึ่งรู้ว่ามี Season III
ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาติดตามเป็นประจำนะครับ :m17:
ชอบทีมมากครับเป็นนายเอกที่ทันคนดี o13
ส่วนพี่ยอดผมเชยๆนะ ถ้ารักกันจริงก็ต้องทำทุกอย่างให้คนรักเรามีความสุขสิ
อย่างงี้มันแทบจะตรงข้ามกับทีมเลยนะ แต่ก็นะถ้าพระเอกไม่ซื่อบ้างก็ไม่สนุกดิ
อินสุดๆเลยครับผมเรื่องนี้ :-[
ขอเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยคนนะครับ :กอด1:
ปล.จะมาติดตามเรื่องนี้ทุกวันเลยครับพลาดมาซะนาน :m23:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกสงสัยแปลกใจ
มองไม่เห็นภาพของยอดที่เป็นผู้บริหารเลย ถ้าแยกแยะไม่ออกว่าอำนาจหน้าที่ที่มีควรใช้ยังไง ก็คงเป็นเหมือนลูกกระจ๊อกของฝ่ายโรงงาน
เขาจะทำอะไรก็ไม่กล้าขัด กระทั่งให้เด็กอย่างเทมส์มาปั่นหัวได้ทำให้แตกแยกกับทีมได้
เด็กมาฝึกงานในคอนโทรลทีม แต่เจ้านายใหญ่ดันเกรงใจเด็กฝึกงาน เขาขออะไรจะไปไหนจะมาสายก็ยอมไปหมด แถมปกป้องต่อว่าทีมอีก ก็สมควรให้ทีมน้อยใจ
ถ้าเพราะเกรงว่าจะขาดเส้นสายของคุณวัฒนาเลยทำให้ไม่กล้าทำอะไร ก็สงสัยความสามารถของยอดเหมือนกันนะ แล้วก็คงสงสัยว่าผู้ถือหุ้นอีกฝ่ายเขาจะมียอดไว้ทำไม
-
ตลกพี่ยอดนะ..
แล้วก็นะทีมครับ..สู้ๆอย่าได้ถอย..ที่ทำไม่ได้แปลว่าไม่รักนี่แล้วที่บอกว่า..ทำพี่ยอดเสียใจ
แล้วพี่ยอดเคยพยายามทำอะไรที่ไม่ทำให้ทีมเสียใจมั้ย..คนเรานะครับ
คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก..การต้องยอมเพราะเรามีหนี้แต่ต้องอยู่แบบทุกข์ทรมานเพื่อให้คนที่เรารักมีความสุขแต่ในเมื่อสิ่งที่เราให้กลับทำให้คนที่เรารักมีความทุกข์แล้วเราจะทำเพ่ออะไรถ้าไม่ใช่เราเห็นแก่ตัวขอย้ำว่าเห็นแก่ตัว
ในเมื่อคนที่ปากเราบอกว่ารักและเรารู้ว่าเค้าไม่มีความสุขแล้วทำไมไม่มองทางที่ทำให้เค้าและเรามีความสุขล่ะจะอดทนเพื่อให้ได้มาแต่ความทุกข์ทำไม ผ่านอะไรมาแล้วบางครั้งก็ลืมตัวได้...พี่ยอดลองคิดให้ดี..ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในฐานะอะไรกันแน่ที่บริษัทนั่นน่ะ..เหลือความภาคภูมิใจไว้ให้ตัวเองบ้างเถอะ...ถึงแม้จะตำแหน่งแค่หัวหน้าช่างแต่ทีมก็มีความสุขมากกว่าตัวพี่ยอดเองก็ได้อดทนเพื่อคนที่เรารักอย่างดีที่สุดถึงแม้ว่าจะจนกว่าทีมจะด้อยกว่าทีมแล้วไงในเมื่อคนที่เรารักมีความสุขต่อให้คนทั้งโลกไม่รักเราแล้วเราจะสนใจทำไม...กลับไปคิดอีกทีนะ..พี่ยอด..ส่วนน้องทีมครับเดินเครื่องเต็มร้อย..เพราะทุกครั้งทีมจะคิดถึงพี่ยอดและพยายามไม่ให้พี่ยอดลำบากใจตลอดแต่คนที่พยายามทำตัวให้คนที่เรารักก้มหัวให้คนอื่นเพื่อความสบายใจของตัวเองก็ปล่อยผ่านไปได้เลยครับ
ขอบคุณผู้แต่งมากนะครับ
-
หวังว่าทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะ ทีมสู้สู้ o13 o13
-
:L1:ทีม ฟังหลายๆเสียงแล้วไม่มีใครชอบไอ้ควายยอดสักคน ที่ทีมยอมเพราะว่าน้องเขารักมันไงถึงได้ยอมมาตลอดมันยังไม่รู้ตัวอีกคนไรว่ะแล้วยังมีหน้ามาทวงคำพูดให้เจ็บใจเล่น “...พี่เคยบอกว่าทีมเป็นคนที่มีเหตุผล อดทน ไม่เซ้าซี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนคนอื่น...แต่ทำไมตอนนี้ทีมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ...เราผ่านเรื่องอะไรมาเยอะมันไม่มีความหมายเลยเหรอ...”เพราะมีไงไอ้ควาย :z6:
-
ก่อนอื่นต้องขอโทษคุณเป้ด้วยค่ะที่เพิ่งจะเคยเม้นเป็นครั้งแรก
เหคุผลคือเคยอ่านเรื่องนี้เพราะมีคนส่งให้อ่านก็เลยไม่ได้ตามอ่านจากบอร์ด แล้วก็เพิ่งอ่านจบแค่ซีซั่นที่สองอะค่ะ
เมื่อคืนเลยทวนความจำอีกรอบแล้วก็ว่าจะอ่านซีซั่นที่สามดู
แต่ไม่รู้คิดยังไงลองนั่งไล่อ่านคอมเม้นท์ก่อนซะงั้น...
อ่านไปอ่านมาก็เลยเกิดความสงสัยว่าทำไมช่างเม้นท์กันร้อนแรง ฮ่าาา เลยนั่งอ่านตอนล่าสุดก่อนอะค่ะ
อ่านแล้วก็ดันปรี๊ดได้ซะอีก เห็นด้วยกับหลายคนที่บอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วอิ๊นอิน แม้จะยังไม่รู้ที่มาที่ไปก็อินตามได้ด้วย....
คนอื่นเค้าเม้นระบายอารมณ์กันไปหมดแล้ว...ว่าไงก็ว่าตามเค้าอะค่ะ อารมณ์หลากหลายมาก รู้สึกคันไม้คันมือชอบกล 555
จากนี้คงตามอ่านตามเม้นท์ในนี้พร้อมคนอ่านท่านอื่นแล้วค่ะ..ฝากตัวเป็นคนอ่านด้วยคนนะคะ
รักน้องทีม แต่ขัดใจพี่ยอดเหลือเกิน = ="
+1 ให้คุณเป้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ :L2:
-
โอ๊ย!! สะใจจัง
ยอดน่ะบื้อจริงๆ ปล่อยให้เด็กมันปั่นหัวอยู่ได้
ทีมกับรุจ รวมพลังกันแล้วไอ้เด้กบ้านั่นหงายเก๋งแน่ๆ
กลัวแต่ยอดจะเสียใจจนเผลอไปยุ่งกะเทมส์น่ะสิ :เฮ้อ:
-
จิ้ม +1 ให้พี่เป้ค่ะ
พี่ยอดทำประชดกันแบบนี้มันไม่ดีนะค่ะ
หนูเสียใจ เอ้ย! ทีมเสียใจแย่เลย
-
พี่เป้....
หนู อ่าน ไม่ ทัน แล้วววว
อยากอ่านใจจะขาด :sad4:
อาทิตย์นี้มี MId term มาขัดคออ่ะพี่ แง้ๆๆๆๆๆๆ
ได้แค่เข้ามา เซฟURLแต่ละตอนไว้ก่อน
พี่เป้ขยั๊น ขยันนนน ต่ออีกๆนะคะ :กอด1:
-
ทั้งสะใจทั้งสงสาร เฮอออออ
-
จัดไปหนักๆเลยน้องทีม o22
-
ไม่ชอบเทมส์ ทำไมนะ ถึงต้องมาเเย่งสามีคนอื่น งงค่ะ
พี่ยอดก็ยังเป็นตัวกลางเหมือนเดิม
ให้กำลังใจทุกคนค่ะ
-
+1 เป็นกำลังใจให้พี่เป้ รักทีม รักเจ้รุจ รักมิ้นท์ รักแก้ว เกลียดอีพี่ยอด :z6:
-
ทุกอย่าง คงผ่านไปด้วยดีนะครับ หวังว่าคงเคลียร์กันเขาใจ
เห็นด้วยกับทุกความเห็นคับ พี่ยอด นะพี่ยอด ทีมรักมากขนาดนี้ยังไม่เห็นค่าอีก
แต่ไม่อยากให้ทีมปิดบังพี่ยอดเรื่องธุรกิจเลยอะ น่าจะบอกเขาบ้าง
พี่ยอดจะได้รู้ว่าที่ทีมจะออกไม่ใช่เพราะ อีเทมส์ ผีนั่น
เพราะ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ เรื่องจะไปกันใหญน้าเนี่ย !
ไม่อยากให้ทั้งสองต้องผิดใจกัน แล้วเปลี่ยนเป็นสถานะอื่นๆ
-
สู้ๆนะทีม...
-
ซี๊ดสสสสสสสสสสสสสส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ่านตอนนี้แล้วยังกะกินส้มตำใส่พริก10เม็ด :m31:
แสบ ซ่า ท้าลอง จี๊ดใจที่สุด
น้องมิ้นท์เริ่ดดดดดดดดดดมากกกกก
กัดนังเด็กนรกได้แสบซ่าท้ากึ๋นจริงๆ 5555
แต่น้องทีมใจแข็งมากกกกกกกกกกกกกกกก
จะลดระดับเป็นแค่พี่น้องกะพี่ยอดจริงอ่ะ
สงสารพี่ยอดที่ต้องนอนร้องไห้ :m15:
ถึงจะหมั่นไส้เล็กน้อย ที่รวมหัวกะเด็กนรกนั่นมายั่วน้องทีม
แต่ก็ทำให้รู้ได้ว่า พี่ยอดแคร์ทีมที่สุดนะ
เป้อ่ะ....ใจร้ายกะพี่ยอดไปแล้วนะ งอลลลลลเป้ละ :seng2ped:
ลดระดับความโหดของทีมลงนิดนึงสิตัวเอง
สงสารพี่ยอดของเจ๊หน่อย นะจ๊ะๆ
-
:z6:
เริ่มเบื่อไอ้พี่ยอดแล้วนะ ยุให้เลิกกันเลยดีไหม ชริ
-
ในฐานะของพี่ยอด คงลำบากใจที่จะจัดการอะไรให้เด็ดขาด
แต่มันก็คาราคาซัง เกินกว่าที่ควรจะเป็นอ่ะ
แต่ก็เข้าใจพี่ยอด ที่อยากให้ทีมภูมิใจกับหน้าที่การงานที่ทำอยู่
โดยลืมไปว่า สิ่งสำคัญสำหรับชีวิตคู่ คืออะไรกันแน่...
กลัวใจทีมจริงๆ เดาไม่ออกเลยว่าจะทำอะไรต่อไป
แต่มีเสียน้ำตากันอีกยกแน่..
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
-
^
^
^
^
จิ้ม พี่ MaeMoo
เห็นด้วยกะพี่ MaeMoo อะค่ะ กลัวใจทีมเหมือนกัน ถึงแม้ลึกๆ จะสะใจก็ตามที่พี่ยอดโดนซะบ้าง...
นังเด็กนั่นโดนเจ๊รุจจัดหนักๆ ไปเลยนะคะ จะได้เลิกระริกระรี้กะผัวชาวบ้านเขาซะที
หมั่นไส้ๆๆๆๆๆ
อินมากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดรอตอนต่อไปค่ะ
-
จริงๆอยากให้ทีมจัดการนังนภาโน่นเลยทีเดียว เพราะนั้นแหละคือต้นตอน่ะ นังเทมส์นะมันแค่กิ่งแค่แขนงเอง
โค่นต้นตอมันได้แล้ว กิ่งเอย แขนงเอย มันก็ต้องตายตามต้นตอแหละ ทีมออกจะมีกำลังเสริมแน่นปึ้กขนาดนั้นน่ะ
ทีมเอ๊ยย..กับพี่ยอดก็ต้องผ่อนสั้นผ่อนยาวนะ เอาแต่ตึงมากนักเดี๋ยวขาด แล้วตัวเองแหละจะเจ็บเอง
-
ยอซื้อความเกรงใจอิพี่ยอดทิ้งได้มั๊ยเนี่ย
เกรงใจเค้าไปหมดเลย แล้วเป็นไงงานเข้าเลย
-
ไอเด็กเวรรรรเน้ - -"
เจ๊รุจต้องจัดการให้อยู่หมัดเลยน่ะ 555+
ขอบคุณนะครับ :pig4:
-
แอบสะใจนะเนี่ยะ แต่อึดอัดอ่ะ
เมื่อไหร่พี่ยอดจะเด็ดขาดดดด อ๊ากกก
อึดอัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมไม่พูดกันดีๆหล่ะ
เป็นกำลังใจให้ writer นะคะ :3123:
-
ทีมจ๋าเล่นหนักจัง
ถ้าเป็นEแม่น้ำมูลว่าไปอย่าง
นี่พี่ยอดนะทีมนะ
สงสารพี่เค้าอ่ะ
-
ทำมั้ยยย ทำมัย อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เกลียดพี่ยอดก็ไม่รุสิ
ใครไม่นั่งเก้าอี้ตัวที่พี่ยอดนั่งอยู่คงไม่รู้หรอกว่ามันกดดันแค่ไหน
ร่างทรงผู้บริหารที่เค้าสวมไว้ มันหนักหนากว่าคนทั่วไปจะคาดคิดรึป่าว(หว่า)
เป็นตัวแทนผู้มีพระคุณ - ก็เหมือนรูปปั้นเสือ (อาจจะมีคนเกรงแต่คงไม่มีใครกัว)
เป็นผู้บริหาร - ทำให้ต้องสุขุมเยือกเย็น วางตัวเป็นกลางเอียงไปทางด้านไหนสักนิดก็ผิดมหาศาล
เป็นสามี - ที่อ่อนโยนและหวังว่าเมียที่นอนกอดทุกคืนจะเข้าใจตัวเองบ้าง
“...พี่เคยบอกว่าทีมเป็นคนที่มีเหตุผล อดทน ไม่เซ้าซี้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนคนอื่น...แต่ทำไมตอนนี้ทีมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ...เราผ่านเรื่องอะไรมาเยอะมันไม่มีความหมายเลยเหรอ...”
สรุป เรายังไม่เห็นความผิดของพี่ยอดเลยสักกะติ๊ดนึง ก็เลยยังคงรักพี่ยอดต่อไปก็คงจะเหมือนกับทีม
ที่แม้จะโกรธ และน้อยใจมากมายแค่ไหนแต่ก็ยังรักพี่ยอดไม่จืดจาง
เพียงแค่พี่ยอดกะน้องทีมนั่งเก้าอี้กันคนละตัว
หน้าที่และความรับผิดชอบจึงออกมาคนละแนว
แต่....ในเมื่อหัวใจของแต่ละคนอยู่กับอีกฝ่ายหนึ่ง
ปัญหาที่หนัก ก็สามารถจูงกันข้ามพ้นไปได้
เพราะเราเชื่อว่าความรัก.......ย่อมชนะทุกสิ่ง
+1 เป็นกำลังใจให้พี่ยอดคับ :กอด1:
-
ทีมเอ๊ยทีมใจร้ายกับพี่ยอดไปไหม รู้สึกว่ามันเกินไปแล้วนะ กับคนรักตัวเองแท้ ๆ เป็นเหมือนแต่ก่อนเลยที่พอไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจก็จะประชดประชันถือทิฐิ อยากเอาชนะ แล้วบีบอีกฝ่ายให้ต้องเลือก หรือจนมุมให้ต้องทำตามที่คิด ไม่งั้นก็ต้อง
"เลิก"
เพราะตัวเองถือไพ่เหนือกว่า (ไพ่ที่ว่า ก็คือ..'ความรัก'ที่พี่ยอดมีต่อทีมไง สุดท้ายพี่ยอดก็ต้องทำตามประสงค์ของทีม(เป็นแบบนี้มาตลอด))เรื่องครั้งนี้ก็เหมือนกัน...ความผิดพี่ยอดมันมากมายถึงขนาดที่ต้องทำแบบนี้เลยเหรอ พี่ยอดต้องหลับไปทั้งน้ำตาอย่างนี้ใช่ไหม ถ้าทีมโตขึ้นจริง ๆ แล้วล่ะก็ ก็ต้องมีวิธีรับมือกับเรื่องราวครั้งนี้ได้มากกว่านี้ เรายังรู้สึกว่าทีมยังคงมีความคิดแบบเด็ก ๆ พอไม่ได้ดั่งใจก็ประชด
แล้วก็เอาประเด็นนี้มาเล่น เรื่องที่จะไม่ทำให้พี่ยอดต้องเป็นคนกลางที่ลำบากใจอีกต่อไป เลยคิดจะออกไปเอง ทั้ง ๆ ที่เส้นทางทีมมันก็แพลนมาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว (เรื่องโรงแรม ที่ทีมต้องออกจากงานไปบริหารธุรกิจตัวเองอยู่แล้ว)เพียงแต่พี่ยอดไม่รู้ (เพราะทีมแอบทำลับ ๆ ไงล่ะ เหอ ๆ )แล้วเอาจุดนี้มาเป็นประเด็นเล่นแง่กับพี่ยอด
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวว่างั้นเถอะ
แถมได้โยนขี้ไปให้พี่ยอดได้อีก พี่ยอดจะได้รู้สึกผิดรู้สึกแย่ เพราะพี่ยอดไม่จัดการกับนังเทมส์ เพราะพี่ยอดใจดีกับนังเด็กเทมส์ ?? แล้วต้องถามทีมกลับแล้วทีมรู้สึกยังไงกับเรื่องที่ปิดบังพี่ยอดในการที่จะคิดที่จะทำอะไรในขณะที่พี่ยอดเป็นคนรักที่นอนเตียงเดียวกันทุกคืน(ซึ่งเกิดมาก่อนเรื่องนังเด็กนรกซะอีก) รู้สึกผิด? ถ้าสมมุตินะ ไม่มีเรื่องทะเลาะกันถ้าถึงวันนั้น วันที่ธุรกิจของทีมเป็นรูปร่าง จะเป็นยังไงหรือ หรือว่าพี่ยอดต้องจำยอมรับ หรือพยายามงอนง้อนิดหน่อยพี่ยอดก็ใจอ่อนแล้ว หรือถ้าพี่ยอดมันไม่พอใจก็เลิก ๆ แม่งไปเลย อย่างไหนดี ?? สุดท้ายทีมก็สนแต่ตัวเอง โดยลืมคิดถึงความรู้สึกพี่ยอดอยู่ดี
อย่างเรื่องให้เลือก ระหว่างทำงานต่อกับเลิก(นี่คือวิธีแก้ปัญหาของทีม?(ซึ่งอาจจะเป็นแค่การลองใจ)) งี่เง่าไปไหม เอาแต่ใจตัวเองเป็นเด็ก ๆ มันแสดงให้เห็นว่าทีมสนแค่ความสบายใจของตัวเอง โดยลืมมองมาที่สถานะพี่ยอด ในมุมของพี่ยอดพยายามนะ พยายามที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวเป็นสามีที่ดี อยากให้ทีมสุขสบาย ไม่ลำบาก(ทีมแค่กินนอนเฉยๆยังได้เลย)อยากเป็นคนดูแลทีมทั้งหมด ,ซื้อบ้านของ"เรา"ไว้เป็นรังรัก(ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง)ฯลฯ
ในขณะที่พี่ยอดพยายามถีบตัวอยู่ตลอดเวลาทีมกลับเดินมาบอกว่า พี่ยอดเลิกงานนี้ซะ (นี่คือการแก้ปัญหา?) ซึ่งมันงี่เง่ามาก ตัวทีมอาจจะมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีมีฐานะด้วยเลยมองว่าถ้าออกจากงานก็ไม่เห็นเสียหายตรงไหน พี่ยอดไม่มีตังค์เดี๋ยวทีมเลี้ยงพี่ยอดเอง อย่างนี้หรือ(มามะมาลองเป็นแมงดาดู ?)
แต่พี่ยอดไม่..พื้นฐานพี่ยอดไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง แล้วยังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.........
"หนี้บุญคุณ"
ไง ....หนี้บุญคุณต่อครอบครัวคนญี่ปุ่น ทีมมองข้ามข้อนี้ไปไหม แล้วข้อนี้แหละที่ทำให้พี่ยอดต้องกระอักกระอ่วน ทำไมถึงต้องนึกถึงโรงงานนัก นี่ก็แฟน นั่นก็ผู้มีพระคุณ
ในตอนนี้เลยกลายเป็นคนที่เจ็บตัวที่สุด
แล้วถ้าพี่ยอดตามใจทีม เอาใจทีม ยอมเลิกทำงานนี้ไปซะ แล้วห้าปี(ในช่วงที่พี่ยอดหายไป)ที่ผ่านมาจะมีความหมายอะไร ??? ถ้าพยายามที่จะสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้ตัวเองทัดเทียมกับทีม ดูแลทีมอย่างดีที่สุดไม่ให้ลำบาก ในวันนี้มันพังเพราะ ...
มีคนบอกว่าพี่ยอดนี่ไม่เหมาะกับการเป็นนักบริหารเลย เพราะทำอะไรไม่เด็ดขาด หน่อมแน้ม ปกป้องแฟนไม่ได้ อืมมมมมมมม....เราว่าถ้าพี่ยอดสนแต่ความสบายใจของตัวเองและคนรักนั่นถึงจะเรียกว่า ไม่มีคุณสมบัติของการเป็นนักบริหารธุรกิจใหญ่ ๆ เลยมากกว่า อย่างคราวเรื่องคุณวัฒนาโกง แล้วทีมจะซื้อหุ้น ทีมอาจจะคิดว่าไม่อยากเก็บคนโกงกินไว้ ในขณะที่คนที่เป็นนักธุรกิจใหญ่ ๆ เค้ามองกว้างมากกว่านั้น เค้ามองผลได้ผลเสียแล้ว นี่แหละคนที่เป็นระดับผู้บริหาร จะมองถึงผลประโยชน์ที่บริษัทจะได้ แม้แต่ในเรื่องนังเด็กเทมส์ที่อาจจะต้องมีหยวนบ้างก็เพื่อโรงงาน
ในขณะที่พี่ยอดเปลี่ยนไป จนมีพฤติกรรมอันชวนน่าสงสัย(จะนอกใจ)หรือก็ไม่ใช่ พี่ยอมพยายามเป็นคนกลางไม่ให้เรื่องลุกลาม พี่ยอดพยายามกล่อมให้ทีมใจเย็น ให้เข้าใจความจำเป็นของพี่ยอด ให้เข้าใจว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่แกล้งเด็กไปมันอาจจะดูไม่ดี ฯลฯ ในขณะเดียวกันก็บอกเสมอว่าเชื่อใจทีม แล้วก็พยายามทำตัวเองให้เคลียร์ตลอด เพราะก็กลัวทีมโกรธทีมน้อยใจ และก็เห็นใจทีมที่โดนเด็กมันยั่วโมโหอีกเช่นกัน เช่น..มันขอไปโรงงานกับพี่ยอดพี่ยอดแก้ด้วยการเอาคนขับรถไปด้วย พี่ยอดไปเคลียร์กับนังเด็กเทมส์(วันที่พี่ยอดกลับบ้านช้า)ก็ไม่ได้ปิดบังเพราะบริสุทธิ์ใจไง (คนเราถ้าทำผิดมาหรือไม่บริสุทธิ์ใจก็ต้องโกหกไปแล้วล่ะ) เพียงแต่วันนั้นพี่ยอดก็ไม่รู้ว่าเด็กเทมส์ทำอะไรเพื่อจะปั่นหัวทีม
ณ จุด นี้สงสารพี่ยอดมาก ๆ มีแค่พี่ยอดเหรอที่แคร์ทีมแล้วอยากรักษาความสัมพันธ์ไว้
อยากกินข้าวที่ทีมหามาให้อีก จนต้องกระเดือกข้าวจานนั้นลงไปแม้จะกินไม่ลงก็ตาม
ส่วนเรื่องทำประชดทีมโดนหันไปทำอะไรที่ทีมไม่ชอบ พี่ยอดเอ๊ยยยยยยยย เสียแรงเปล่า พี่ยอดไม่ทันทีมหรอก เพราะนิสัยของพี่กับทีมต่างกันนั่นเอง เหอ ๆ
วิธีรับมือแก้ปัญหา คงไม่ดีไปกว่าหันหน้ามาพูดคุยกัน แล้วมองหาจุดตรงกลางร่วมกันให้ได้ และวิธีการรับมือกับปัญหา
เอาใจเขาใส่ใจเรา ไม่ว่าจะพี่ยอดและทีม อย่าเอาแต่อารมณ์แล้วกลายมาเป็นทำร้ายทำลาย ความรู้สึกของอีกฝ่าย
"คุณอาจจะชนะ แต่เป็นชัยชนะที่ว่างเปล่า"
เมนท์ยาวไปไหมตรู เอิ้กกกกกกก --"
+1 คุณเป้ค่ะ ยังสุดยอดเหมือนเดิม
ดิทแก้ไขคำผิด
-
อึดอัดจัง.. .
มันคลุมเครือไงไม่รุ้อ่ะ
จริงๆหมั่นไส้พี่ยอดนะ แต่โดนขนาดนี้ก็แรงเหมือนกัน
เริ่มสงสารอ่ะ
ทีมน่าจัดการอีเด็กเทมส์ไปเลย
เอาให้จบ
เห้อ
:เฮ้อ:
-
แบบนี่แหล่ะทีมชีวิตมันถึงมีสีสรรค์ ชีวติมันต้องมีอะไรให้ข้ามมั้งจะเดินไปเรื่ือยๆ เรียบๆ เดี๋ยวจะหมดอาลัยตายอยากกันกับชีวิตเสียก่อน จะได้รู้ด้วยว่าเวลาผ่านไปนานแล้วคนที่เรารักยังรักเราอยู่หรือเปล่า สะใจมากๆ ที่ทีมทำแบบนี้มีเจ้รุจมาช่วยอีก จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าเริ่มสงสารอีตายอดแล้วอ่า (นี่ยังโดนเบาะๆ) แต่นับกับความผิดที่ไม่ยอมเอาสมองมาทำงานมาแคร์ทีมบ้างก็สาสมแล้ว อะจ๊าก :z2:
ตอนนี้สนุกมาก ไม่บีมคั้นเหมือนตอนก่อนๆ :laugh:
รออ่านและเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เป้ฮับผม :L2:
-
...อ่านคอมเมนท์แล้วชื่นใจจนต้องมาล็อกอินตอนกลางวัน...
...ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะครับ นี่แหละโจทย์ยากที่สุดในการเขียนเรื่องนี้ เพราะมันไม่มีพล็อตอ่ะ พอเห็นผู้อ่านคอมเม้นท์แล้วถึงจะนึกตอนต่อไปออก ติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ อาจจะมีการคลายปมที่อึ้ง ทึ่ง เสียว แบบที่คนเขียนเองก็ยังคาดเดาไม่ได้...เม้นท์กันเยอะ ๆ ยาว ๆ อย่างนี้ มันยิ่งอยากรีบกลับบ้านไปต่อให้ กลัวผู้อ่านค้างคาใจกันนาน แต่วันนี้มีคิวต้องออกกำลังกายอย่างหนัก คงมาต่อไม่ได้...
...คอมเม้นท์ของคุณ Ak@tsuKII นี่ทำให้ผู้เขียนไปไม่ถูกเลย ชอบจริง ๆ ความเห็นที่เก็บทุกเม็ดอย่างนี้...ซีซั่นสามนี้จะเน้นดราม่า เป็นความจงใจของผู้เขียนที่สร้างปมไว้หนัก ๆ แอบหนักใจนิดนึงว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อดีหว่า...หรือจะเอาให้เหมือนซีซั่นแรก ความตายทำให้ทุกอย่างจบลงอย่างถาวร แต่จะเป็นใครตายล่ะ...ทำเป็นนิยายโศกนาฏกรรมดีมั้ย...คนอ่านว่าเรื่องนี้สนุก คนเขียนก็สนุกที่ได้ตอบโจทย์นะเนี่ย...
...รออ่านคอมเม้นท์ต่อดีกว่า เผื่อจะมีไอเดียอะไรมาคลายปม...จะหวาน จะเศร้า จะมีการเปลี่ยนแปลงยังไง ติดตามต่อได้เร็ว ๆ นี้ครับ...
...ขอบคุณครับ...
...เป้...
-
อ่านแล้วจิตใจปั่นป่วนมากเลยพี่เป้...รู้สึกคราวนี้ปัญหาไม่ใช่อิเทมส์แล้วแหละ
สงสารพี่ยอดยังไงไม่รู้อ่ะ :monkeysad: ทั้งที่รักกันแท้ๆ แต่กลับไม่เข้าใจกัน
เง้อออ...ปวดจายยย :sad4:
-
ผมไม่เอาจบแบบโศกนาฏกรรมนะครับคุณเป้ :sad4:
-
อืม อย่างนังเทมส์ มันต้องฟูกยัดหนามระกำคะ
ตามนั้น
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์
-
ถ้าจะมีคนตายก็ขอเป็น ทีมล่ะกันคราวนี้
สะใจดี........
ว่าไปนั้น :laugh:
คนที่สมควรตายคือ ....ไม่มีอ่ะ ไม่อยากให้ใครตาย ไม่ชอบการสูญเสีย
รอคอยอย่างใจจดจ่อ
ออกนอกบ้านระวังฝนตกนะคะ พี่เป้
-
แรง สะใจ มันต้องอย่างนี้สิ
-
ทุกอย่าง คงผ่านไปด้วยดีนะครับ หวังว่าคงเคลียร์กันเขาใจ
เห็นด้วยกับทุกความเห็นคับ พี่ยอด นะพี่ยอด ทีมรักมากขนาดนี้ยังไม่เห็นค่าอีก
แต่ไม่อยากให้ทีมปิดบังพี่ยอดเรื่องธุรกิจเลยอะ น่าจะบอกเขาบ้าง
พี่ยอดจะได้รู้ว่าที่ทีมจะออกไม่ใช่เพราะ อีเทมส์ ผีนั่น
เพราะ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ เรื่องจะไปกันใหญน้าเนี่ย !
ไม่อยากให้ทั้งสองต้องผิดใจกัน แล้วเปลี่ยนเป็นสถานะอื่นๆ
เห็นด้วยครับ ทีมอย่าทิฐิมากไป ชีวิตคู่คือการเข้าใจกัน ปรับตัวเข้าหากัน ถ้าทนทำงานกับยอดไม่ไหว ออกมาทำเองก็ไม่เสียหาย แต่ต้องบอกกันด้วยเหตุผล ไม่ใช่การทำให้อีกฝ่ายเสียใจ ไม่เถียงว่ายอดไม่มีคุณสมบัติการเป็นนักบริหารที่ดี แต่จิตใจดีที่มอบให้ทีมมาตลอดก็สมควรที่ทีมจะรักษามันเอาไว้ ไม่ใช่ทำให้เจ็บช้ำแล้วทำให้ยอดยิ่งเสียความมั่นใจในตนเอง ความรักที่มีให้กันเก็บมันไว้ให้นานๆเถิดครับ อย่าใช้อารมณ์มาพยายามเอาชนะกัน เราออกมาสร้างฐานะเอาไว้รองรับเขาในวันที่เขาผิดพลาดจะไม่ดีกว่าหรือครับ
-
เอ่อ บางทีก็อดคิดไม่ได้นะว่าทีมมันจะแรงไปไหมนั่น
ถึงแม้จะรำคาญพี่ยอดตรงที่พี่เค้าไม่เด็ดขาด แต่บางทีก็อดสงสารที่ยอดไม่ได้นะ
เพราะพี่เค้าก็ลำบากใจเหมือนกันแหละที่ทีมทำแบบนี้
กลัวว่ทุกอย่างมันจะล้มลงทั้งๆที่ผ่านมาเยอะจนน่าจะจัดการอะไรได้ง่ายๆ แต่คราวนี้มันเป็นเรื่องที่ยุ่งยากแล้วก็เลวร้ายลงเรื่อยๆ
-
พี่เป้ โศกนาฏกรรมไม่เอ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ได้โปรดเถอะค๊า
แงงงงงงงงงงงงงง
-
ดรา ม่า พอ รับ ได้ ครับ คุณ เป้
แต่ ผม ขอ ไม่ เอา แบบ ใคร ต้อง มา ตาย ไป
มัน รับ ไม่ ได้ อ่า ครับ
ขอ แบบ หนัก ๆ แต่ ไม่ เอา ตาย นะ ครับ
ขอบ คุณ ครับ
p.s. มา รอ อีก วัน นึง ค้าบ
-
ห้ามมีใครตายเด็ดขาด นะครับบบบบบบบบบบบบ
-
:z3: :z3: :z3:
ความรู้สึกอยากฆ่านังเทมส์ไม่หายไป
:z6: :z6:
แต่อย่าให้ใครตายนะคะ :pig4:
-
ตัวร้ายปีนี้คงเป็นของนังเทมส์ซะแล้วละ
อะไรมันจะด้านได้ปานนั้น
:เฮ้อ:
เหนื่อยใจ ... ไปดีก่า :z2:
-
เรื่อง นี้ ไม่อยากให้มีใครตายเลยค่ะ
เท่าที่อ่านรีดู เรตติ้งพี่ยอด ตกวูบจริงๆเลยนะคะ
แต่ถามว่าน้องทีมแรงไปไหน สำหรับเร ก็แรงไปนะ แต่มันก็แรงมาตั้งแต่ซีซั่นแรกแล้วล่ะ
แอบรำคาญ คนกลางแบบพี่ยอดเหมือนกัน แต่บางครั้งก็สงสาร เราไม่ได้ไปยืนตรงจุดๆนั้นเหมือนพี่ยอด
เราก็คงลำบากใจเหมือนกัน เฮ้อ....
เอาเป็นว่า อย่าให้มันดราม่าซะจน กั๊ดอก ก็แล้วกันน้อ
ฮา ฮา
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :L2:
-
พี่ยอดมีอะไรรึเปล่า...ดูแปลกๆไป
-
พี่แก้วขอร้องล่ะคุณเป้ขา อย่าแม้แต่จะคิดนะจ๊ะ จบแบบโศกนาฏกรรมน่ะ ไม่เอา ไม่ให้ใครตาย
แม้กระทั่งยัยนภา นังเทมส์ ก็ไม่ให้ตาย ขอร้องจ้ะ
-
อยากให้มีไครตายจัง
น้ำตาจะได้ท้วมจอ
หนังโศกนี้ ผมชอบ ๆ
-
อ่านไป อ่านมา ทำไมเราใจอ่อน สงสารพี่ยอดซะงั้น
ก็เข้าใจว่า พี่ยอด เป็นคนอย่างนี้ทีมถึงได้รัก
แต่พี่ยอดอย่าลืมน่ะ ว่าเพราะทีมเป็นอย่างที่เป็นอยู่นี้
พี่ยอดถึงได้รักทีม
คงต้องเราใจช่วยให้ ทั้งคงปรับความเข้าใจได้อย่างเร็วที่สุด
ก่อนที่คนอ่านอย่างเราจะขาดใจซะก่อน
-
อ่านแล้วอารมณ์ขึ้น โมโหๆๆๆๆๆๆๆ
-
นี่คือรสชาติของชีวิตคู่......
อยู่ด้วยกันนานวัน...มันก็ต้องมีถอยหลังหรือก้าวห่างจากกันบ้าง
ไม่ใช่คนรักกันจะเข้าใจกันในทุก ๆ เรื่องหรือทุกการกระทำ
แต่คนรักกันต้องปรับตัวเข้าหากัน และต้องมีความอดทน
ซึ่งน้องทีมกับพี่ยอดกำลังถึงบทพิสูจน์ของการมีชีวิตคู่ว่า.....
จะก้าวผ่านอุปสรรคไปได้หรือไม่ ....
ครั้งนี้....ยอมรับว่าน้องทีมแรงไป...มันเหมือนประกาศว่า "ทางใครทางมัน"
เบาลงหน่อยใช้สติมากกว่านี้....คงจะดี..มันเหมือนน้องทีมหลงกลฝ่ายตรงข้าม
ที่เขาส่งเด็กเทมส์มาเพื่อการแตกแยก...และเขากำลังจะทำสำเร็จด้วย
ส่วนพี่ยอด...คงต้องพิจารณาตัวเองบ้างว่า......
ได้วางตัวเป็นกลางจริงอย่างที่พูดไหม.....มัวแต่ประชดเมียจนจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ความจริงคู่นี้ ไม่เคยมีอะไรราบรื่นมาทั้งสองซีซั่นแล้ว....
สำหรับซีซั่นนี้...คุณเป้จัดไป...ให้หนัก...อย่าให้เสียน้ำใจคนอ่านที่ติดตามกันอยู่ o13
:L1: :pig4: คุณเป้
กด + ให้กับดราม่าที่กำลังจะเกิด
-
คุณเป้...ดราม่าได้
แต่อย่าโศกมากนะ ขอรสชาดอื่นด้วย ขอหัวใจยิ้มได้ซักกะนิดซักกะหน่อย
ปล. เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ปลอยให้ต้องรอเก้อ
-
อือหือ อ่านสามตอนรวด
กรูปวดตับทันที
เหมือนถูกมีดคว้านไส้แล้วทลวงหัวใจอีกที
555+ คือจ๋าอินจัด
อ่านไปนี่ลมร้อนวูบขึ้นหน้าตลอด มันรู้สึกซ่านๆตรงลิ้นปี่อ่ะ
แบบไม่อยากให้ทีมกับพี่ยอดต้องมาผิดใจกันเพราะคนอื่น แต่อีกใจมันก็อดสะใจไม่ได้
ถึงแม้ว่าพี่เป้จะไม่มีพล็อต ก็การไม่มีพล็อตของพี่เป้เนี่ยแหล่ะที่ทำให้คนอ่านเดาทางไม่ถูก
ต้องตามพี่เป้สถานเดียว
+1 ให้พี่เป้ที่สามารถคิดมุกด่าได้ลื่นไหลและแสบสัน o13
พีเอส เสียใจเรื่องน้องหมาด้วยนะคะพี่เป้ ชื่อชับบี้น่ารักจัง ตอนนี้มันไปสบายแล้วล่ะเนอะ :กอด1:
กลับเข้ามาบอก แหม่ 669 เลขมงคลนะเนี่ย 555+
-
น้องทีมยังแซ่บ เด็ดเดี่ยวเหมือนเดิม ชอบสุดๆ
พี่ยอดก็น๊า~ (แต่พี่ยอดเป็น ผช ในดวงใจของหนูนะคะ ๕๕๕๕)
หมั่นไส้นังเด็กเทมส์จริ๊งจริ้งงงงงงงงง
__________________________________________________
เพิ่งอ่านเรปพี่เป้อีกอันนึง ไม่เอา ไม่ตาย
ถ้าจะตายเอานังน้องเทมส์ตายไป กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
สำหรับหนูนะ พี่ยอดเป็นคนทำเลวไม่ขึ้น ถามว่าพี่ยอดรักน้องทีมไหม๊? คงคิดว่าสุดๆ (คิดเองนะ)
แต่.................... พี่ยอดมีมุมที่ยอมคนอื่นมากเกินไป เกรงใจ หรืออะไรก็ตาม
ยังไงก็ชอบพี่ยอดอ่ะ พ่อพระเอกในดวงใจ ๕๕๕๕๕๕๕ (น้องทีม สู้ๆ)
+๑ ให้พี่เป้
ดราม่าสุดๆ เข้าใจผิดสุดๆ อารมณ์ดิ่งสุดๆ
แค่ขอไม่ให้ใครตายพอใจแระ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
พี่ยอด พูดได้คำเดียวจริงๆว่า.. ผิดหวังในตัวพี่มาก
สุดท้าย ประชดกันไปมาก็เจ็บทั้งสองฝ่ายอยู่ดี
ถ้าหันหน้าคุยกันมันยังไม่รู้เรื่องอีกก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วค่ะ
แต่ก็นับถือความนิ่งของทีมนะ เข็มแข็งเว่อออออออ
อิอิ รักทีม เชียทีม สู้ๆๆๆตายจ่ะ o13
คิดถึงพี่เป้จัง หุหุหุ :กอด1:
-
เหมือนทีมคนเก่ากลับมา สมัยฝึกงานที่ต้อง ปะ ฉะ ดะ
แต่คราวนี้มาแบบมีออปชั่น ทุน(เงิน)หนา เลยหนีไปสร้างโรงแรม ซื้อรถใหม่
แล้วยังงี้พี่ยอดจะเอาอยู่เร้อ ยิ่งดูไม่ค่อยปั๊ดตะนา(พัฒนา)เลย
ไอ้ที่เคยห้าวๆ โหดๆ เป็นผู้นำคน หายไปไหนหมด
:L2:
-
แน่มากค่ะน้องทีม...มันต้องเจออย่างนี้ซิ
ชิชะ นังเด็กเทมส์..กล้ามาก
รู้จัก น้องทีมน้อยไป
แต่สถานการณ์ ระหว่างพี่ยอดและน้องทีมชักอึดอัดมากไปละ
ยิ่งอ่านยิ่งมันส์จริง ๆเรื่องนี้
ชอบมากค่ะ
-
ทีมแรงได้ใจ
-
ทีม
1.ทีมออกจากงานเพื่อทำธุรกิจและอนาคตที่มั่นคงของตนเอง
2.ทีมซื้อรถคันใหม่เพื่อจะได้สะดวกในการเดินทางเพราะเมื่ออกจากงานแล้วคงไม่สะดวกที่จะใช้รถของบริษัท
พี่ยอด
1.พี่ยอดบอกว่าเป็นคนกลาง แต่สงสัยว่าคนกลางอย่างผู้บริหารระดับสูงของบริษัทจำเป็นถึงขนาดต้องไปรับไปส่ง
ไปปลอบใจ หรือแม้กระทั่งคอยเทคแคร์สารพัดเพียงแค่เด็กฝึกงานคนนึง ด้วยหรอ ?
ใช่ว่าฝึกงานเสร็จเด็กฝึกงานคนนั้นจะได้เป็นประธานบริษัทซะที่ไหน ถึงต้องคอยเทคแคร์ขนาดนั้น เพื่อ ?
ต่อให้เป็นเด็กเส้นก็คงไม่จำเป็นต้องเทคแคร์อะไรมากมายขนาดนั้นหรอกมั้ง ในฐานะของผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่ง
กับเด็กฝึกงานที่เป็นแค่หลายเมียน้อยของผุ้บริหารระดับสูงอีกคนหนึ่งเช่นเดียวกัน นึกแล้วก็น่าขำ 5555
2.การประชดทีมด้วยวิธีการของพี่ยอดโดยทำเป็นจู๋จี๋กับเทมส์ ช่างคิดได้แบบปัญญาอ่อนมาก คิดได้ไงคิดได้แค่นี้
ลาออกจากตำแหน่งดีกว่าเถอะท่านผู้บริหารระดับสูง อย่าไปเป็นมันเลย
-
ไม่รู้ทำไมนะ แต่ผมชอบเรื่องนี้อะ
ชอบมาก
ใครรู้เหตุผลบอกหน่อยว่าทำไม :call: :mc4: o13
-
ได้ใจจริงนู๋ทีม ^^
,,
,
โดนซักทีนึงก็ดีเหมือนดานน๊าส์พี่ยอด
-
ลำพังเป็นแค่หลานเมียน้อยก็คงไม่อะไรมากหรอก แต่ เผอิ๊ญ--->อิเมียน้อยที่ว่าเป็นเมียน้อยคุณวัฒนาที่หุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัท (ที่หลงเมียน้อยหัวปักหัวปำ)และ....เผอิ๊ญ--->อิตาวัฒนาคนนี้เป็นคนมีอิทธิพลมีเส้นสายอีกด้วย.....สุดท้าย....เผอิ๊ญ---->โรงงานก็ยังต้องการใช้อิทธิพลเส้นสายของคุณวัฒนา ขนาดเจ้าของแท้จริงยังคงเห็นผลประโยชน์จากตัวคุณวัฒนาและยังให้ความเกรงใจอยู่ แม้ว่าจะรู้ทั้งรู้ว่า คน ๆ นี้โกงกินบริษัท(อยู่บ้างก็ตาม)..=>..พี่ยอดซึ่งเป็นตัวแแทนบริษัท(แต่ไม่มีอำนาจในมืออย่างแท้จริง)ถึงต้องยังคงเกรงใจคุณวัฒนา และทำอะไรไม่ได้กับเด็กเส้นคุณวัฒนานอกจากจะพยายามทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดี ตามสมควร (เช่น..ไปส่งนังเด็กเทมส์(ยังไม่เคยเห็นไปรับนะ?)หรือชวนกินข้าวด้วยกันวันนั้น(ณ สถานการณ์ตอนนั้น ไม่ชวนก็เสียมารยาท ใช่ว่าไปส่งทุกวันเสียที่ไหน) นั่นก็เป็นไปตามมารยาทและน้ำใจที่แสดงออกไปเท่านั้น )
แล้วก็เป็นผลที่ว่า
----> ทำไม๊ ทำไม ....กะอีแค่เด็กฝึกงานคนหนึ่งถึงปฏิบัติเหมือนกับเด็กฝึกงานทั่ว ๆ ไปไม่ได้
----> ทำไม๊ ทำไม ....พี่ยอดถึงต้องไกล่เกลี่ย(ในวันที่ไปเคลียร์กับนังเทมส์ หลังจากที่โทรมาร้องห่มร้องไห้ว่าโดนทีมรังแก )ก็เพื่อไม่ให้ผลกระทบตามมา หากว่าเด็กคนนั้นเอาเรื่องไปฟ้องคุณวัฒนาแล้วคุณวัฒนาไม่พอใจเอาเรื่องกับทางโรงงานอีกที?(ไม่ว่าจะฝ่ายไหนหาเรื่องก่อน หรือไม่ว่าจะฝ่ายไหนเป็นฝ่ายตอแหล ไม่ว่าฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายผิด พอไปถึงตรงนั้นยัง มันเป็นเรื่องไม่ใช่เรื่องที่ต้องกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต เพียงเพราะการทะเลาะของของเด็กกับผู้ใหญ่?)
ก็หวังแค่ว่าทีมจะเข้าใจ เพราะทั้งหมดก็ทำเพื่ออนาคตของ"เรา"
>>แต่ว่าพี่ยอดคงหวังสูงเกินไป เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o17
รอคุณเป้ค่าาาาา^^ อินจริงอะไรจริง กรี๊ดดดดดดด o13
-
อันที่จริงแล้วคู่พี่ยอดกับทีมสมกันที่สุดเพราะพี่ยอดยังคงไม่ทันคนอยู่เหมือนเดิมแต่น้องทีมก็แรงซะ
-
วันนี้มามั้ยครับ
-
มารอเป็นกำลังใจให้น้องทีม (ไปลดแก้ม) ฟาดฟันกับพี่ยอด
-
มา ตาม คุณ เป้ ค้าบ
^^
-
บอกได้คำเดียวว่าอ่อน
ไม่มีสภาวะความเป็นผู้นำ
ไม่ว่าจะที่บริษัทหรือครอบครัว
ถึงได้โดนเขาใช้เป็นหุ่นเชิด
-
บอกได้คำเดียวว่าอ่อน
ไม่มีสภาวะความเป็นผู้นำ
ไม่ว่าจะที่บริษัทหรือครอบครัว
ถึงได้โดนเขาใช้เป็นหุ่นเชิด
สั้นๆแต่แร็งสส์ o13
เห็นด้วยครับ :laugh:
-
เข้ามาอ่านคับ..
ขออ่านก่อนนะคับบ.. :really2:
-
นึกว่าน้องเป้มาลงตอนใหม่
ที่ไหนได้..... มาถามว่าอยากให้ใครในเรื่องตายไม๊???? :z3: ซะงั้น
เด๋วจะโดนมิใช่น้อย o18 คุณน้องเป้ที่รัก แค่นี้ก็ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วนะ
ชูจั๊กกะแร้2ข้าง คัดค้านการตายไม่ว่าจะของใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น (โค่ดจะอิน 5555)
แค่นี้ก็อ่านไปซดน้ำใบบัวบกแ้ก้ช้ำในไปด้วย
ถ้ามีใครตาย เกรงว่าเดี๊ยนต้องไปนอนหยอดน้ำข้าวต้ม ด้วยอาการหัวใจสลาย //อ้วกกกกก
ถึงตอนนี้เรทติ้งพี่ยอดจะตก แต่เราจะเป็นเจ๊ดันเอง
นึกไปนึกมายิ่งสงสารคนกลางอย่างพี่ยอด
การพยายามบาล๊านซ์ตาชั่งไม่ให้มันเอียงเีนี่ย ทำยากนะ
ออกตัวหรือแก้ตัวให้ฝ่ายไหน ก็โดนอีกฝ่ายกล่าวหาว่าเข้าข้างทันที
คนเก่งหน่ะ หาไม่ยากเท่าคนดีหรอกนะ
แล้วพี่ยอดก็พิสูจน์ตัวเองให้เรารู้มาตั้งแต่ได้รู้จักคนชื่อ"ยอด" ว่าเค้าเป็นคนดีแค่ไหน
ที่เรารักพี่ยอดก็เพราะรักในความดีของเค้า (เอ้อ!!!!แถมยังหล่อซะขนาดนี้ อิๆๆ)
ยิ่งเป็นคนมีรักมั่นคง ถึงจะห่างกับทีมตั้ง5ปี เพื่อไปสร้างฐานะ
แต่เค้าก็รักทีมคนเดียวมาตลอด ไม่มีวอกแวก
แล้วยังงี้จะไม่ให้รักได้ยังไง :กอด1:
-
ความจริงคนอย่างพี่ยอดไม่เหมาะที่จะมาทำธุรกิจที่ต้องแข่งขันอะไรกับใครเลย
เพราะโดยนิสัยก็ไม่ใช่คนที่จะชิงดีชิงเด่นกับใคร
แถมยังซื่อสัตย์และค่อนข้างจะเถรตรง
น่าจะไปเป็นข้าราชการหรือไม่ก็งานรับจ้างเป็นลูกน้องเขา
ถ้าเป็นงานส่วนตัวก็ไม่ควรจะร่วมหุ้นกับใคร
แต่ที่ต้องโดนมาทำอะไรที่มันขัดกับนิสัยของตัวเอง
ก็เพราะเพียงแค่อยากเท่าเทียมกับทีมเท่านั้น
ชอบที่ทีมตอบโต้อะไรไปแบบแรงๆและชัดเจน
แต่ไม่ชอบให้ทีมทำเหมือนพี่ยอดเป็นหัวหลักหัวตอไปด้วยอีกคน
แม้แต่คนที่รักยังดูถูกยังปรามาสว่าเป็นหุ่นเชิด
แล้วจะให้คนอื่นมาเคารพมายกย่องได้ไง
ทุกคนย่อมมีวิถีทางเป็นของตัวเอง
เอามาเปรียบกันไม่ได้
ทีมรักพี่ยอดที่พี่ยอดเป็นตัวของตัวเอง
หรือรักพี่ยอดที่ทีมต้องการให้เป็น
ถ้าพี่ยอดเปลี่ยนเป็นเด็ดขาดไปกว่านี้
ความใจดีและอ่อนโยนก็คงจะค่อยๆหายไป
คนที่เคยชินกับอำนาจไม่นานก็จะถูกอำนาจกลืนกินโดยไม่รู้ตัว
ลองคิดดูว่าถ้าพี่ยอดต้องกลายเป็นคนแบบทีม
ทีมยังจะรักและพอใจอีกมั้ย
แล้วพี่ยอดก็จะไม่ใช่พี่ยอดอีกต่อไป
ตอนนี้แทนที่ทีมจะตีจาก
อยากให้ทีมอยู่เคียงข้างพี่ยอดมากกว่า
มีสติกว่านี้ และใช้ความฉลาดเจ้าเล่ห์ให้เป็นประโยชน์กว่านี้
เพราะเชื่อว่าทีมเป็นคนฉลาด
มีอีกหลายวิธีที่จะจัดการนอกจากการท้าชนซึ่งหน้า
แม่ทัพยิ่งใหญ่ได้เพราะมีเสนาธิการที่ดี
ราชาก็ยิ่งใหญ่ได้หากมีราชินีที่เก่งกาจ
คนอยู่เบื้องหลักใช่ว่าจะไม่มีความหมายไม่มีอำนาจแม้ไม่มีใครเห็นก็ตาม
ไม่อยากเชื่อว่าทีมจะหวั่นไหวและเล่นไปตามเกมส์ของพวกนั้นได้
และดูเหมือนทีมจะเล่นงานผิดคนนะ
ทีมรีบเร่งหาหนทาง หาความก้าวหน้า หาความมั่นคงโดยลืมอะไรไปหรือเปล่า?
ลืมว่าเมื่อครั้งต่างคนต่างไม่มีอะไร
ต่างไม่เคยเรียกร้องอะไรแค่ได้อยู่เคียงข้างกัน
แต่ตอนนี้ต่างคนต่างมีหน้าที่มีความมั่นคงของตนเอง
กลับมาเรียกร้องมากมายไม่เคยพอ
อยากให้ทีมใจเย็นสักนิด
ยังอยากได้ทีมที่แข็งแกร่งและน่ารักกลับคืนมานะ
นี่คงเป็นเมมที่ยาวที่สุดแล้วตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา
เพราะไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อย เข้ามาอ่านบางทีก็รีบอ่านไม่มีเวลาเม้น
ยังเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอนะ
-
...อ่านคอมเมนท์แล้วชื่นใจจนต้องมาล็อกอินตอนกลางวัน...
...ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะครับ นี่แหละโจทย์ยากที่สุดในการเขียนเรื่องนี้ เพราะมันไม่มีพล็อตอ่ะ พอเห็นผู้อ่านคอมเม้นท์แล้วถึงจะนึกตอนต่อไปออก ติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ อาจจะมีการคลายปมที่อึ้ง ทึ่ง เสียว แบบที่คนเขียนเองก็ยังคาดเดาไม่ได้...เม้นท์กันเยอะ ๆ ยาว ๆ อย่างนี้ มันยิ่งอยากรีบกลับบ้านไปต่อให้ กลัวผู้อ่านค้างคาใจกันนาน แต่วันนี้มีคิวต้องออกกำลังกายอย่างหนัก คงมาต่อไม่ได้...
...คอมเม้นท์ของคุณ Ak@tsuKII นี่ทำให้ผู้เขียนไปไม่ถูกเลย ชอบจริง ๆ ความเห็นที่เก็บทุกเม็ดอย่างนี้...ซีซั่นสามนี้จะเน้นดราม่า เป็นความจงใจของผู้เขียนที่สร้างปมไว้หนัก ๆ แอบหนักใจนิดนึงว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อดีหว่า...หรือจะเอาให้เหมือนซีซั่นแรก ความตายทำให้ทุกอย่างจบลงอย่างถาวร แต่จะเป็นใครตายล่ะ...ทำเป็นนิยายโศกนาฏกรรมดีมั้ย...คนอ่านว่าเรื่องนี้สนุก คนเขียนก็สนุกที่ได้ตอบโจทย์นะเนี่ย...
...รออ่านคอมเม้นท์ต่อดีกว่า เผื่อจะมีไอเดียอะไรมาคลายปม...จะหวาน จะเศร้า จะมีการเปลี่ยนแปลงยังไง ติดตามต่อได้เร็ว ๆ นี้ครับ...
...ขอบคุณครับ...
...เป้...
ไม่ขอจบ แบบพลัดพราก จากกันไปได้มั้ยครับ
อยากจบแบบหวานๆ มากกว่า เพราะทั้งสองคนผ่านเรื่องราวชีวิตมาเยอะแล้ว
น่าจะมีช่วงเวลาที่ดีๆ ให้กับทั้งสองคนได้มีความสุข กันบ้าง ตลอดไปด้วย
มันจะเป็นนิยายที่หวานซึ้งอยู่ในความทรงจำของผู้อ่านทุกคน
ที่นึกถึงทุกครั้งแล้วยิ้มได้ เหมือนกับผม ที่นึกถึงนิยายเรื่องนี้ทีไร ยิ้มได้ทุกที
-
จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เป้
ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา ตาย
เอาดราม่าพอแสบ ๆ คัน ๆ
ยังงัยก้อขอจบ happy ending เห่อะนะ
ทีม ต้องอยู่เป็นคู่ขวัญกะ พี่ยอด
ไม่เลิก ไม่ตาย ไม่แยกกัน
นะพี่เป้นะ
-
กำลังสนุกเลย
ภาค3นี่สนุกจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ สู้ๆ
-
รักทีม ชอบเจ๊รุจ โดนใจมิ๊นท์
เบื่อพี่ยอด เกลียดอิเทมส์
กอดไรท์เตอร์ :กอด1:
-
รอ รอ รอ รอ รอน้องเป้ค่ะ
-
รอ รอ รอ ก็มีแต่รอ รอ รอ ก็ฉันจะรออออออ
-
^^
-
มารอนะครับ วันนี้จะมั้ยครับ
-
มารอนะคร้าา :L2:
แล้วก็ขอคัดค้านเลยว่าไม่อยากให้มีใครตายหรือพลัดพรากทั้งนั้น
ตอนภาคแรกจำได้เลยอะว่าตอนที่แบบพี่ยอดตายไีรงี้โคตรเศร้าอะ
อินกับเรื่องนี้มากจริงๆคะ แค่ตอนนี้ประชดกันไปมา ก็จะแย่แล้วอ่า
พี่ยอดรีบดีๆกันซะทีนะ เจ๊รุจขาจัดการนังเทมส์ให้หนักๆเลยนะ
:กอด1:พี่เป้คร้าา
-
รอไม่ไหวแระ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 9
...ผมมองกระจกหลังเห็นพี่ยอดขับตามลงมาติด ๆ และยังขับตามมาเรื่อย ๆ จนมาขนาบข้างซ้ายที่สี่แยกที่รถติดนานที่สุดแยกหนึ่งของกรุงเทพฯ...
“...โอ๊ย อีกนิดเดียวก็พ้นแยกแล้ว ทำไมคุณตำรวจขาปล่อยรถแบบนี้ล่ะคะ...แก...อีตายอดมันมองไม่วางตาเลยนะ...” เจ๊รุจพูดอย่างอึดอัด
“...อยากมองก็มองไปสิเจ๊...” ผมทำเป็นสนใจกับแผ่นซีดีเพลง
“...งั้นฉันไปนั่งข้างหลังดีกว่า เล่นมองกันข้ามหัวฉันอย่างนี้มันแปลก ๆ นะ...”
“...ไม่ต้องเจ๊ รถขยับแล้ว...” ผมเลื่อนไปข้างหน้านิดนึงรถก็ติดเหมือนเดิม ไฟเขียวแค่รถพอผ่านไปได้ห้าคันเองมั้ง สุดท้ายรถพี่ยอดก็เคลื่อนมาขนาบข้างผมเหมือนเดิม
“...มีอะไรก็เปิดอกคุยกันซะนะทีม ทำอย่างนี้ไม่ดีหรอก...” เจ๊พูดด้วยเสียงจริงจัง
“...เจ๊...ทีมเหนื่อย ทีมเบื่ออ่ะ...พี่ยอดไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย...ทีมอยากให้เค้าเป็นช่างยอด ไม่ใช่คุณยอดแบบนี้...”
“...ยอดกำลังสร้างอนาคตอยู่นะ...ถ้าตอนนี้มันยังเป็นช่างก็คงได้แต่ขี่มอเตอร์ไซค์เก่า ๆ อยู่ห้องเช่า กินข้าวแกง...มันทำทุกอย่างให้เท่าเทียมแกนะ...แกโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้มันมา แต่แกกลับมองไม่เห็นค่า อยากให้เค้าตามใจทุกเรื่อง คิดว่าตัวเองเก่ง ต้องเป็นคนควบคุมทุกอย่าง...บอกตรง ๆ อย่าโกรธกันนะ...บางครั้งฉันรู้สึกว่าแกเห็นแก่ตัวว่ะ...”
“............................” ผมอึ้ง
“...ลองปรับความเข้าใจกันดูก่อนมั้ย...ถ้าไม่รอดจริง ๆ ค่อยว่ากันอีกที...แกลองหันไปมองตามันสิ...แกรู้มั้ยว่ามันไม่จำเป็นต้องง้อแกเลย มีเกย์เยอะแยะมากมายที่อยากได้มัน...ขนาดฉันยังเคยชอบมันเลย...เท่าที่รู้จักมันมานะ...ฉันกล้าท้าให้แกเอาตีนลูบหน้าสวย ๆ ของฉันเลย ว่ามันไม่มีทางจะชอบอีเด็กเทมส์นั่นแน่นอน...แกคิดดู...ถ้ามันอยากจะมีแฟนรวย เก่ง หน้าตาดี ฉันเชื่อว่ามันสามารถหาได้ดีกว่าแกอีก อย่างแซนไง เค้าเหนือกว่าแกทุกอย่าง ทำไมยอดมันถึงไม่กลับไปหาล่ะ...ทำไมมันยังอยู่กับแก...ถามหน่อยเหอะ แกรักมันบ้างหรือเปล่า หรือแกรักแต่ตัวเอง...” เจ๊รุจเทศน์ผมเป็นชุด
“...รักสิ...ถ้าไม่รักทีมจะยอมขนาดนี้เหรอ...” ผมตอบพลางเบือนหน้าไปอีกด้านของรถ
“...ฉันเข้าใจนะว่าที่แกทำน่ะ แกหวังดี...แต่ถ้าแกเป็นยอด แกไม่มีทางเลือก โดนกดดันทุกด้าน แกจะทำยังไง...ออกจากงานก็ไม่มีกิน ไม่มีเงินผ่อนบ้าน ไม่มีรถขับ ไม่มีห้องชุดหรู ๆ อยู่...บริษัทไหนจะให้เงินมันมากมายขนาดนี้...ให้มันกลับไปเป็นช่างเกาะแกกินงั้นเหรอ...ความภูมิใจล่ะ...มันไม่ได้จบมาสเตอร์มาจากอังกฤษอย่างแกนี่...ต่อให้มันโชคดีได้ทำงานบริษัทใหญ่ ๆ เงินดีขึ้นมานิดหน่อย มันก็ต้องเป็นลูกจ้างเค้าอยู่ดี...มันจะต่างอะไรกับตอนนี้ที่เป็นลูกจ้างเหมือนกัน แต่ได้ผลตอบแทนมากกว่า เพียงแค่ต้องอดทนจากแรงกดดันจากทั้งคุณวัฒนาแล้วก็ที่ญี่ปุ่น...กลับบ้านแทนที่จะได้รับกำลังใจจากคนรัก เสือกโดนกดดันซ้ำซะอีก...ฉันไม่ได้เข้าข้างมันนะ แต่ฉันพูดแทนเพื่อนแกทุกคนด้วย พวกมันไม่กล้าพูด เพราะแกอ่ะดื้อที่สุด นี่ก็กำลังจะแยกตัวไปทำธุรกิจ ไม่บอกอีตายอด เดี๋ยวก็เป็นเรื่องอีก...ถ้ามันดุแก แกก็โกรธคิดว่ามันไม่เข้าใจแก ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของแก แต่แกกลับบอกให้มันลาออกจากกงาน...แกกลัวว่ามันจะได้ดีกว่าหรือเปล่า...”
“...ทีมเปล่านะ...ทีมแค่ไม่อยากให้พี่ยอดเหนื่อย ไม่อยากให้เป็นหุ่นเชิดอย่างนี้...”
“...อยากทำ...ชอบทำ กับจำเป็นต้องทำ...แกคิดว่ายอดอยู่ในสถานะไหนล่ะ...”
“...เรื่องบ้าน ทีมบอกว่าจะช่วย เค้าก็ไม่ยอม...เรื่องงานทีมให้เค้าออก หมายความว่าทีมก็จะมีงานให้เค้าทำ...หุ้นก็ไม่ยอมให้ซื้อ เค้าจะได้เป็นผู้บริหารอย่างเต็มตัว...พี่ยอดไม่ยอมรับความหวังดีของทีมเลย...” ผมเบี่ยงประเด็น
“...แกซื้อหุ้น แล้วให้ยอดบริหาร มันก็เป็นหุ่นเชิดเหมือนเดิมแหละ ต่างกันตรงไหนวะ...”
“.............................” ผมอึ้งแต่ยังหันหน้าไปอีกทางเหมือนเดิม ไม่อยากให้พี่รุจเห็นว่าน้ำตาผมไหลเป็นทาง
“...ฉันยอมรับว่าแกเก่ง แกฉลาด แต่รู้มั้ยว่าแกกำลังจะแพ้...แพ้ภัยตัวเอง...ฉันลงตรงนี้ดีกว่า รถติดชิบ ข้ามถนนไปก็เจอสถานีรถไฟฟ้าแล้ว...เฮ้อ...ลองไปคิดดูก่อนที่แกจะไม่เหลืออะไรเลย...ระหว่างนอนกอดเงิน กับนอนกอดคน อย่างไหนที่แกคิดว่าจะอบอุ่นและมีความสุขมากกว่ากัน...ไปคิดดูดี ๆ พรุ่งนี้เจอกัน...” พี่รุจยื่นกระดาษทิชชู่ให้ผม ก่อนจะลงจากรถไป
“...ลืมอะไรอ่ะเจ๊...ดีนะที่รถยังไม่ขยับไปไหน...” ผมถามพลางสูดน้ำมูกเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูอีกครั้ง
“...ทีมลืมไปหรือเปล่าว่าเรารักกันอ่ะ...” ผมหันขวับไปตามเสียงคนข้าง ๆ ที่นั่งยิ้มอยู่ในรถผม
“...พี่ยอด...เข้ามาได้ไง...”
“...โตจนมีเงินซื้อรถเบนซ์แล้วยังร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่อีก...” พี่ยอดไม่ตอบ แต่กลับใช้นิ้วค่อย ๆ เช็ดน้ำตาที่ค้างอยู่บริเวณแก้มของผม
“...ทีมขอโทษ...” ผมยกมือไหว้พี่ยอด
“...เฮ้ย...ทีมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ ขอโทษทำไม...” พี่ยอดจับมือผมไว้
“...ก็...ก็...” ผมไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง
“...ไฟเขียวแล้ว...เดี๋ยวพี่ขับตามทีมไปนะ...” พี่ยอดลูบหัวผมเบา ๆ แบบไม่สนใจว่าจะมีใครมองหรือเปล่าก่อนลงจากรถไป
*
*
...ผมหันไปมองที่รถพี่ยอด ปรากฏว่าไม่มีเทมส์นั่งอยู่ข้าง ๆ แล้ว...พี่ยอดหันมายิ้มให้ผมแบบที่ครั้งหนึ่งผมแทบละลายกับรอยยิ้มนั้น...ทำไมเราสอนคนอื่นได้ ควบคุมทุกอย่างได้ แต่กลับไม่สอนตัวเอง ไม่ควบคุมตัวเอง ไม่คิดถึงความรู้สึกของหนึ่งในคนที่เรารักที่สุดในชีวิต...
...พอพ้นแยกมหาโหดนี้ รถก็ใช้ความเร็วได้มากขึ้น...ผมตัดสินใจใช้ร้านมิ้นท์เพื่อคุยปรับความเข้าใจกับพี่ยอดอีกครั้ง...มองกระจกหลังทีไรก็เห็นพี่ยอดนั่งอมยิ้มมองตามรถผมไม่วางตา...ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในเหตุการณ์ต่าง ๆ มันลอยเข้ามาจนทำให้ผมน้ำตาไหลอีกครั้ง...
“...ตายรังที่ร้านนี้จนได้...” พี่ยอดเดินก้าวยาว ๆ มาที่รถผม
“...อุดหนุนร้านเพื่อนไง...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...เห็นทีมยิ้มให้พี่อย่างนี้แล้วค่อยยังชั่ว...” พี่ยอดพูดพลางแตะข้อศอกผมพาเดินเข้าร้านมิ้นท์
“...คู่นี้มันยังไงวะ...เมื่อกลางวันแทบจะไม่มองหน้ากัน ตอนเย็นควงกันมาได้ซะนี่...” อีมิ้นท์ทักยิ้ม ๆ ทันทีที่เห็นผมกับพี่ยอดเดินมาด้วยกัน
“...โต๊ะมุมประจำกูว่างป่าว...กูไม่กล้าโทรมาบอกก่อน เดี๋ยวมึงจัดให้เวอร์แบบคราวที่แล้วอีก...” ผมถาม
“...ว่างสิ...กูรู้ว่ามึงต้องมาที่นี่แน่ ๆ เจ๊รุจโทรมาบอกแล้ว...”
“...เฮ้ย...เจ๊แกรู้ได้ยังไงวะ...” ผมงง
“...เจ๊รุจบอกว่าทีมมันไปไหนไม่ได้หรอก จะสุข จะเศร้า ก็ต้องมาร้านนี้...กูเตรียมอาหารพิเศษให้แล้ว...ไปนั่งได้เลย...มีอะไรก็คุยกันซะ...สารภาพไปให้หมดเลยนะมึง...” มิ้นท์พูดทิ้งท้ายไว้แล้วเดินเข้าครัว
“...สารภาพอะไรเหรอ...” พี่ยอดสงสัย
“...สารภาพรักมั้ง...” ผมเดินนำพี่ยอดไปที่โต๊ะประจำของผม
*
*
...นี่ขนาดมีเวลาเตรียมตัวไม่นานเพื่อนสาวมิ้นท์ยังจัดโต๊ะได้อลังการขนาดนี้...ดอกไม้แทบจะเหมาร้านดอกไม้ข้าง ๆ มาเลยมั้ง...จะโรแมนติกไปถึงไหน ไม่คิดหน่อยเหรอว่าอาจจะเป็นการคุยเปิดอกแล้วสรุปว่าเราจบกัน...กลายเป็นพี่น้องร่วมโลกเท่านั้น...
“...มองไร...” ผมถามห้วน ๆ แก้เขิน
“...จะซื้อรถทำไมไม่บอกพี่...” พี่ยอดเปิดประเด็นก่อนเลย
“...บอกแล้วนี่...จำไม่ได้เหรอ...” ผมกวน
“...เออ...ช่างเถอะ...แต่ไม่เสียดายเงินเหรอ รถคันนี้ราคาเกือบหนึ่งในสี่ของบ้านเราเลยนะ...”
“...ราคาเต็มมันก็แพงจริง ๆ แต่ทีมได้ส่วนลดเยอะ...”
“...นั่นแหละ...มันก็ยังแพงอยู่...” พี่ยอดทำหน้าเครียด
“...เอางี้...ถ้าพี่มีเงินอยู่ห้าสิบบาทแล้วอยากจะได้ของใช้ราคาไม่ถึงสามบาท แถมเวลาเบื่อหรือไม่อยากใช้แล้วขายต่อได้อีกครึ่งราคา...พี่จะซื้อมั้ย...” ผมถามเสียงเครียดเช่นกัน
“...ถ้าของราคาสามบาท สามารถเอาไปใช้ลงทุนเพื่อให้ได้เงินกลับคืนมาเป็นสิบบาท พี่เก็บเงินไว้ลงทุนดีกว่า...อีกอย่าง ถ้าของใช้ที่อยากได้ เป็นของใช้ที่มีใช้อยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อ...” พี่ยอดตอบตามที่ตัวเองคิดจริง ๆ ผมรู้นิสัยเค้า
“...โอเค...เอาใหม่...ถ้าพี่ยอดมีเงินเก็บอยู่แล้ว แต่รู้ว่ากำลังจะได้เงินห้าบาทภายในเดือนนี้ และจำเป็นต้องซื้อของใช้ชิ้นหนึ่งที่ราคาสามบาทเพราะเราหมดสิทธิ์ใช้ของที่มีอยู่แล้ว...ทีมว่าพี่ยอดก็ต้องซื้อแบบทีมอ่ะ...อย่าถามกลับนะว่าทำไมถึงไม่ซื้อของราคาห้าสิบสตางค์ที่สามารถใช้งานได้เหมือนกัน...เพราะทีมบอกได้แค่ว่า มันเป็นสิ่งที่ทีมอยากได้มานานแล้ว เมื่อมีโอกาสทีมก็ซื้อ...จบมั้ย...” ผมถามกวน ๆ
“...จบครับจบ...ลืมไปว่ามันเป็นเงินของทีม...พี่จะไปว่าอะไรได้ล่ะ...” พี่ยอดพูดโดยที่ไม่มองหน้าผม
“...เทมส์ล่ะ...” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“...ไปดูหนัง...”
“...กล้าปล่อยให้น้องมันไปดูคนเดียวด้วยเหรอ...”
“...เดี๋ยวพอหนังจบพี่ก็ไปรับน้องมันที่โรงหนังไง...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...งั้นรีบไปตั้งแต่ตอนนี้เลยไป...” ผมไล่
“...พี่ล้อเล่น...หึงเหรอ...”
“...ไม่หึง...เป็นพี่น้องกันหึงได้ไง...”
“...หึงหน่อยสิ...พี่ชอบตอนทีมหึงอ่ะ เพราะมันแสดงว่าทีมยังรักพี่อยู่...” พี่ยอดมองตาเยิ้ม
“...เออ หึงก็ได้...” ผมตอบเสียงแข็งปิดบังอาการเขิน
*
*
...หลังอาหารเย็นที่เพื่อนสาวจัดมาให้อย่างครบเซต มิ้นท์มันเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดความชอบของเพื่อน ๆ ได้ทุกคน...ผมมั่นใจว่าถ้ามิ้นท์มาดูแลเรื่องร้านอาหารในโรงแรมที่ผมกำลังจะสร้าง กิจการน่าจะไปได้ด้วยดี...ผมเริ่มบอกพี่ยอดเรื่องที่ผมจะได้เงินจากค่าคอมมิชั่นที่ของลูกค้าที่อังกฤษ ด้วยค่าอัตราแลกเปลี่ยนเงิน ทำให้ผมได้ส่วนต่างประมาณห้าล้านโดยที่พี่ยอดไม่รู้เรื่องเลย เพราะเอกสาร และการเจรจาผมเป็นผู้รับผิดชอบคนเดียว งานนี้พี่ยอดจะได้แค่ลูกค้ารายใหม่ และยอดขายที่บวกกำไรให้บริษัทแล้วเท่านั้น...ซึ่งมันก็เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้ให้พี่ยอดได้ผลงาน ส่วนผมได้เงิน...และเงินนี้เมื่อเอาไปซื้อรถแล้ว ผมตั้งใจจะเอามาช่วยพี่ยอดในเรื่องบ้านของเรา...
“...ทีมทำอย่างนี้ได้ยังไง...” พี่ยอดถามเสียงดังจนผมสะดุ้ง
“...อะไรอ่ะ...” ผมงง
“...ทีมทำอย่างนี้มันเหมือนกับทุจริตนะ...ตั้งราคาเอง ออกใบเสนอราคาเอง...ถ้าทางโรงงานหรือทางญี่ปุ่นรู้เข้าจะทำยังไง...” พี่ยอดพูดเสียงเครียด
“...ผิดตรงไหนเหรอ...ทีมทำหน้าที่หาลูกค้าก็เหมือนเซลล์ บริษัทก็ขายสินค้าได้กำไรตามราคามาตรฐาน...พนักงานขายที่ขายของได้ ก็ต้องมีค่าคอมไม่ใช่เหรอ...ที่ได้มาเยอะแยะก็เป็นความสามารถของทีมที่มาร์คอัพราคาได้โดยที่ลูกค้าก็พอใจจ่าย และอีกอย่างมันก็เป็นเรื่องค่าเงินด้วย เราขายเป็นเงินปอนด์ พอแลกเป็นเงินบาทมันก็ดูเยอะกว่าปกติ...ก็แค่นั้นเอง...” ผมเสียงดังบ้าง
“...มีอะไรกันเหรอ...” มิ้นท์เดินหน้าตาตื่นเข้ามาถาม
“...เปล่า...” ผมกับพี่ยอดตอบพร้อมกัน
“...ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากันนะ...อย่าพังโต๊ะกูล่ะ...” มิ้นท์พูดเล่นกับผม แต่ผมไม่เล่นด้วย มันจึงเดินเลี่ยงออกไป
“...พี่เข้าใจว่าทีมหวังดี...ที่ทำไปน่ะ มันไม่ผิดหรอก แต่มันก็ไม่ถูกนะ...” พี่ยอดพยายามพูดอย่างใจเย็น
“...ทีมก็เข้าใจที่พี่ยอดต้องทำงานเป็นคนกลางอย่างนี้นะ...เข้าใจทุกอย่างจริง ๆ...แต่พี่ยอดไม่ต้องลำบากใจนะ...กว่าเงินจะโอนมา ทีมก็ออกจากบริษัทพอดี...ใครจะว่าอะไรพี่ยอดได้...ถ้าพี่ไม่รับเงินทีมเป็นก้อนเพราะกลัวว่าจะเป็นหลักฐาน งั้นทีมจะจ่ายเช็คเงินสดล่วงหน้าเป็นรายเดือนให้พี่ละกัน...ทีมอยากช่วยค่าผ่อนบ้าน...” ผมสรุป
“...ทีมเก็บเงินที่ทีมหามาได้ด้วยความสามารถในแบบของทีมไว้เถอะ...พี่บอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่าพี่จะรับผิดชอบเรื่องบ้านเอง...” พี่ยอดพูดแอบประชด
“...ตามใจ...เอาเป็นว่าเราต่างคนต่างไม่ก้าวก่ายกัน...เราจะพยายามเชื่อว่าเรายังรักกันอยู่...แต่ถ้าต้องจบกันจริง ๆ ก็ขอเป็นพี่น้อง...สัญญาได้มั้ยว่าเราจะไม่เกลียดกัน...”
“...เฮ้อ...สุดท้ายทีมก็ไม่เข้าใจพี่อยู่ดี...เราคงต้องแยกกันซักพักจริง ๆ มั้ง...ถอยกันคนละก้าว เผื่อจะมองเห็นอะไรได้กว้างขึ้น...” พี่ยอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดออกมา
“...ทีมเข้าใจพี่ยอดนะ...เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับงาน ไม่เกี่ยวกับเทมส์...แต่มันเกี่ยวกับกรอบที่พี่ยอดสร้างไว้ และไม่กล้าพังมันออกมา...ทีมเองก็มีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจนไว้แล้ว....เอาเป็นว่าทีมขอเวลาเก็บของคืนนึงละกัน พรุ่งนี้ทีมจะไปหาที่อยู่ข้างนอก...คอนโดนั่นมันเป็นสวัสดิการของบริษัทสำหรับกรรมการ...ทีมออกมาดีกว่า ที่นั่นมันไม่คู่ควรกับคนที่โกงบริษัทอย่างทีม...อ๋อ...ทีมขอใช้สิทธิ์ลาพักร้อน ลากิจ ลาป่วยไว้เลยนะ...พี่รุจเรียนรู้งานเร็ว อีกวันสองวันคงสามารถทำงานคนเดียวได้...ทีมขอหยุดตั้งแต่วันจันทร์หน้าเลย...”
*
*
...ผมลุกจากโต๊ะเดินเข้าครัวไปจ่ายเงินค่าอาหารเย็น เราตกลงกันแล้วว่าจะไม่กินฟรี เพราะมันเป็นการเอาเปรียบมิ้นท์เกินไป อีกอย่าง เราต้องอาศัยอาหาร และสถานที่แห่งนี้ในการพูดคุยเรื่องงาน มาทุกวัน กินทุกวัน ร้านเพื่อนสาวเจ๊งพอดี...
“...พอ...ไม่ต้องเล่า กูเห็นหน้ามึงกูก็รู้แล้วว่าทะเลาะกันมาอีก...เจ๊รุจบอกแล้วว่าถ้ามึงกับพี่ยอดไม่มีใครยอมกัน วันนี้คงบ้านแตก...” มิ้นท์พูดดักคอไว้
“...อืม...บ้านแตก...พรุ่งนี้กูจะไปหาเซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์ใหม่ว่ะ...เอาใกล้ ๆ บ้านกูนั่นแหละ อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่มา จะได้ไม่ต้องเดินทางไกล...”
“...พี่ยอดว่าไงล่ะ...”
“...ก็แยกกันซักพัก...พักใหญ่ ๆ...” ผมฝืนยิ้ม ไม่อยากให้เพื่อนไม่สบายใจ
“...ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองอ่ะนะ...กูก็ไม่รู้จะพูดอะไร...” มิ้นท์จับมือผมบีบเบา ๆ แค่นั้นผมก็ก๊อกแตกออกมาโดยไม่อายพนักงานในครัวเลย
*
*
...ผมรอให้พี่ยอดออกจากร้านก่อน จึงออกมาจากครัว แล้วขึ้นรถกลับไปเผชิญหน้ากับพี่ยอดอีกครั้งที่ห้อง...สับสนเหลือเกิน...จะมองหน้ากันยังไง...จริงอย่างที่พี่ยอดบอก ถ้าเราห่างกันซักพัก อาจจะคิดอะไรได้มากขึ้น...ไม่ต้องมีแรงกดดันจากฝ่ายตรงข้าม...อย่างน้อยเราก็แยกจากกันด้วยดี...ไม่ได้โกรธ หรือทะเลาะกัน เพียงแต่เรามีเหตุผล และเป้าหมายในชีวิตต่างกัน...
“...จะไปคืนนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าเป้
“...อืม...เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเก็บของที่เหลือ...” ผมตอบเบา ๆ
“...อยู่ต่ออีกคืนก็ได้นะ...” พี่ยอดพูดไม่เต็มเสียง
“...ไม่อ่ะ...ทีมรู้สึกละอายใจที่เป็นคนทุจริต...” ผมประชด
“...เฮ้ย...พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น...เรื่องค่าคอมอ่ะมันไม่ผิด แต่ก็ไม่ควรทำ...” พี่ยอดรีบอธิบาย
“...งั้นทีมควรจะสั่งซื้อสินค้าเข้าบริษัทในราคาแพงกว่าราคาตลาดเพื่อจะได้รับเงินส่วนต่างเข้ากระเป๋าตัวเองงั้นสิ...” ผมประชดถึงกรณีคุณวัฒนา
“..........................” พี่ยอดอึ้ง
“...ไปล่ะ...พรุ่งนี้เจอกัน...” ผมสะพายเป้ยิ้มให้พี่ยอดนิด ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“...จะไปนอนที่ไหนอ่ะ...” พี่ยอดก้าวมาจับข้อมือผมไว้
“...ทีมจองโรงแรมไว้แล้ว...” ผมแกะมือพี่ยอดออกเบา ๆ
“...เดี๋ยวพี่ไปส่ง...” พี่ยอดยืนขวางหน้าผมไว้
“...ขอบคุณ...แต่ไม่เป็นไร...” ผมชูกุญแจรถให้พี่ยอดดู
“...งั้นพี่จะขับตามไปก็ได้...”
“...ไม่ต้องหรอก..เริ่มห่างกันตั้งแต่คืนนี้เลยดีกว่า...ฝันดีนะพี่...” ผมยิ้มให้พี่ยอดอีกทีก่อนจะหันหลังเดินออกมาจากห้องโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกความเห็น และทุกกำลังใจนะครับ...เรื่องนี้มันจะสวิงขึ้นลงแบบกำหนดไม่ได้อ่ะ เพราะผู้เขียนเองก็พิมพ์ไปตามอารมณ์ ณ ตอนนั้น...แอบสงสัยตัวเองว่าเป็นคนอารมณ์แปรปรวนหรือเปล่า...ก็ไม่นะ...อารมณ์คงที่มาก หรือเป็นเพราะฮอร์โมนปั่นป่วนหรือเปล่า...ตอนต่อไปมาลุ้นกันอีกทีนะครับว่าจะเป็นยังไง...อะไรก็เกิดขึ้นได้...
...ขอบคุณที่แอด Facebook เข้ามานะครับ...อย่างที่ได้รู้กันว่าผู้เขียนมีการเจ็บตา ตอนนี้หายเกือบเป็นปกติแล้ว รีบมาต่อให้อ่านกันก่อน กลัวผู้อ่านรอนาน...ขอบคุณอีกครั้งที่เป็นห่วงนะครับ...
...เป้...
-
:sad4: ชักจะไปกันใหญ่แระ
แอบโดนกับคำพูดของเจ๊รุจ
ดูพี่ยอดจะลำบากใจมากจริงๆ
แต่ส่วนนึงก็มากจากการที่พี่แกเป็นคนดีมากเกินไป แอร๊ยย!!
:เฮ้อ: ทีมหนอทีม ใจเย็นลงซักนิด ลดความใจแข็งลงหน่อยเหอะนะ :z3:
-
จิ้มคุณเป้ก่อนอ่านล่ะกัน :z13:
-
ห่างกันสักพักอะไรๆ คงจะดีขึ้น หวังว่า นะ
-
+1 :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องชักจะแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วจริงๆ = = "
-
คำว่า ชีวิตคู่...ทีมคงต้องเรียนรู้อีกมาก....
คนที่เก่งทางด้านงาน...ด้านจัดการ...บางครั้งความสามารถนั้นมันก็เอามาใช้กับชีวิตคู่ไม่ได้หรอก... :เฮ้อ:
ทีมคิดว่าตัวเองเจ็บเป็น เหนื่อยเป็น อึดอัดเป็น...
แล้วยอดไม่มีความรู้สึกหรอกเหรอ??
พี่ยอดต้องแบกทั้งความหวังของบริษัท หน้าที่ แล้วยังต้องแบกรับความรู้สึกทั้งหมดของทีมอีกงั้นเหรอ...
ลดความรักตัวเองลงอีกนิด...
รักความพยายาม ความเหน็ดเหนื่อยของเค้ามากขึ้นอีกหน่อย...
มันก็คงจะดีขึ้น... :กอด1:
-
ตอนนี้สุดๆ จริงๆ ค่ะ
อืมเข้าใจพี่ยอดมากขึ้นจากเจ๊รุจนะ...
อ่านไปๆ อุตส่าห์ถอนหายใจโล่งอกแล้ว...อ่านไปอีกๆ อร๊ายยยยยยย กลับมาเครียดหนักกว่าเก่าอีก :เฮ้อ:
จริงๆ เราว่า ถ้าพี่ยอดเอ่ยปากรั้งทีมไว้ ทีมก็คงจะไม่ไปนะ...
งั้นก็ ต่างคนต่างห่างกันซักพักแล้วกัน...แต่เราไม่ค่อยเชื่อเรื่องความห่าง และความรักเลย มันไม่ได้ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้นหรอก ยิ่งทะเลาะ ยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งไม่ควรห่าง
เฮ้ออออ....สู้ๆ ทั้งคู่นะ
-
เจ๊รุจพูดถูกนะโดนมากๆๆๆ
ไม่ค่อยเข้าใจอะไรหลายๆๆอย่าง
บีบจิตดีแท้ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า
ห่างกันสักพักออะไรมันอาจจะดีขึ้นบ้าง (ไหม)
ต่างคนต่างรู้นิสัยของกันและกัน
แต่ไม่มีใครยอมใครเอาแต่ความคิดของตัวเองถูก
มันคงจะไปรอดละ
ปล.อิเด็กน้อยเทมป์แรดมากกกกกกกก อยากจะ :z6: และ :beat: เกินไปและ เหะๆๆๆๆ
ไรเตอร์เอาเบาๆๆดีกันไวไวนะม่อยากเครียดตามพี่ยอดกะทีม 555++
-
ทีมน่าจะยอมลงให้พี่ยอดบ้างนะ พี่ยอดยอมเราหลายอย่างแล้ว เริ่มสงสารอิตายอด :เฮ้อ:
ถูกใจคำพูดเจ๊ :กอด1:
-
สะอึกทุกคำพูดของเจ้รุจ
เห็นใจยอดเพิ่มขึ้นนะ อ่านตอนนี้แล้วคิดว่าทีมทิฐิไปป่าว
คนรักกันไม่อยากให้ถอยหลังเลยไม่ว่าจะคนละก้าวหรือครึ่งก้าว
อยากให้ก้าวไปข้างหน้าหรือก้าวไปพร้อมๆ กัน จะได้ไหม แค่พอคนหนึ่งขึ้นคนหนึ่งก้ลงให้บ้างน่าจะดีไม่น้อย
รอตอนต่อไปคับ
-
คอมเม้นท์ไม่ค่อยเก่ง
เอาเป็นว่าชอบ conflict หรือ ความขัดแย้งระหว่างตัวละครและภายในจิตใจตัวละครของเรื่องนี้จริงๆ
ไม่ได้อวยนะ นี่คือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้สนุกและไม่เหมือนนิยายเรื่องอื่นๆ เพราะคนเขียนเปิดโอกาสให้คนอ่านวิเคราะห์การกระทำของตัวละครโดยต่อว่าว่าใครผิดเต็มปากไม่ได้ เพราะทุกชีวิตต่างก็มีเหตุผลและมุมมองของการกระทำของตัวเอง สั้นๆ ตอนนี้เยี่ยมมากค่ะ o13
-
ก่อนอื่นขอเรียกร้องกะพี่เป้ก่อนว่า...."เค้าไม่เอาจบเศร้านะพี่เป้" T^T
แบบพระเอกตาย นายเอกพิการเนี่ย...เค้าไม่เอานะ...แค่นี้ก็รู้สึกอึดอัด หดหู่ยังไงพิกลแล้วอ่ะ
แถมเครียดตามอีกต่างหาก...ขืนจบแบบนั้น รับรองได้เลยว่าเค้าคงนอนไม่หลับไปหลายวันแน่ๆ >[]<
มาที่เนื้อเรื่องตอนนี้บ้าง...เอาที่เจ๊รุจก่อนนะ...เค้าเห็นด้วยกะเจ๊รุจในหลาย ๆ เรื่องเหมือนกันนะ
ว่าพี่ยอดเองก็ต้องเจอกับความกดดัน เพราะตัวเองเป็นคนกลาง ในขณะที่ทีมเอง ก็คิดที่จะยึดตัวเองเป็นแก่นหลัก
โดยที่บางทีทีมอาจจะมองข้ามความรู้สึกของพี่ยอดไปบ้าง...แต่เค้าว่าทั้งหมดทั้งมวลมันก็มาจากความรักความหวังดีของทีมด้วยแหล่ะ
จะว่าสงสารพี่ยอดเลย มันก็ไม่ใช่อ่ะนะ...เพราะพี่ยอดเองก็มีความเป็นคนดีมากเกินไป เกรงใจมากเกินไป จนคนอ่านยังรู้สึกได้
ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีนะ...แต่บางทีคนรักกันก็ต้องการการเข้าข้างจากคนที่เรารักบ้างอะไรบ้างใช่ป่ะ...ทีมคงหวั่นไหวแล่ะ
จะเพราะอะไรก็ช่าง จะเพราะเทมป์ หรือเพราะงาน แต่บางทีพอมันสะสมกันมาเรื่อย ๆ พอถึงจุดระเบิด อะไรก็เอาไม่อยู่หล่ะนะ
แล้วมันก็ถึงจุดนั้นจริง ๆ...เค้าว่าการที่ทั้งพี่ยอดและทีมลองห่างกันดูบ้าง มันอาจจะเป็นผลดีกับทั้งคู่ และเป็นตัวพิสูจน์ความรู้สึก
และความรักที่ทั้งสองมีให้กันด้วยเหมือนกันนะ...แอบกลัวอยู่นิดส์ ว่านี่ีเป็นช่องทางที่จะทำให้ยัยเทมป์ทำอะไรสะดวกขึ้นหน่ะสิ
แต่เค้ายังเชื่อมั่นในตัวพี่ยอดเหมือนอย่างที่เจ๊รุจว่านะ ว่าพี่ยอดรักทีมจริง ๆ ไม่ง้านคงไปตั้งแต่คุณแซนแล้วนั่นแหล่ะ
เอาเป็นว่า ไม่ว่าจะยังไงก็ยังอยากให้คู่นี้เค้าแฮปปี้เอนดิ้ง มากกว่าจะลาจากกันด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตามอ่ะ
แม้จะทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง แต่เค้าเชื่อว่า "ความรัก" ที่เชื่อมโยงคนทั้งคู่เอาไว้ จะทักทอและโยงใยให้ทั้งคู่กลับมาอยู่ด้วยกัน
ไม่ว่าอุปสรรคที่เจอมันจะยาก และหนักหนาสาหัสแค่ไหนก็ตาม
รออ่านตอนต่อไปนะฮะพี่เป้...ดูแลสุขภาพด้วยนะฮะ ^^~*
-
ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง
ปล.อ่านแล้วเครียดอ่ะ เหมือนมันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิตตัวเองจริงๆ
ขนาดอ่านจบตอนแล้ว ยังนั่งคิ้วขมวดอยู่หน้าคอมตั้งนาน
-
:เฮ้อ:สงสารพี่ยอดดดดดดดดด ทำไมพี่ทีมใจร้ายกะพี่ยอดจังงงง
ปอลอ พี่เป้ๆๆๆ อย่าจบแบบเศร้านะ ทำใจม่ายได้ :เฮ้อ:
-
กดไลท์ที่ตัวเจ้รุจเบาๆ
มาหลายชุด แต่ละชุดสะท้านวงการ เจ้แกเด็ดจริงๆ
แหม...แรกๆดูจะดี พอกลางๆ เอ๊ะ! ชักยังไงๆ
สวิงจริงๆแหละพี่เป้ .......
พี่ยอดของหนู~ ๕๕๕๕๕
ทัศนคติที่ไม่ตรงกัน ทั้งๆที่รักกันมาก ชีวิตคู่
-
อยากจะถอนหายใจดังๆค่ะ...ตั้งแต่ตามอ่านจนทันทั้งหมดก็เริ่มอินจัดขนาดหนักตามคนอื่นไปด้วยเช่นกัน 555
อ่านเรื่องนี้แล้วก็ให้เห็นถึงสิ่งที่พบเจอจริงๆในชีวิตคนได้...ไม่มีใครดีไปซะหมด แต่ก็ไม่มีใครเลวไปซะทุกอย่าง...
จริงอยู่ว่าแบบรู้สึกขัดใจพี่ยอดซะเหลือเกิน แต่ก็เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะตัวเค้าเองก็มีเหตุผล แล้วยิ่งได้อ่านในมุมของเจ๊รุจก็ยิ่งเข้าใจพี่ยอดมากขึ้น
แต่มันก็นั่นแหละ...เห็นด้วยกับหลายความเห็นที่ว่าพี่ยอดไม่เหมาะกับการเป็นผู้นำ เพราะพี่ยอดดีเกินไป ซื่อเกินไป ยอมอ่อนมากเกินไป
ในขณะที่ทีมเหมือนคนละขั้ว อาจจะมองได้ว่าทีมเองก็ไม่ดีที่ติดจะหัวแข็ง รั้น ทิฐิ อะไรสารพัด ด้วยเพราะรู้ดีว่าพี่ยอดมักจะอ่อนลงให้ทีมเสมออะไรแบบนั้น
แต่ก็อีกแหละ...เพราะทีมเป็นคนแบบนี้ ให้ทีมเปลี่ยนก็รังแต่จะทรมานตัวเองเปล่าๆ มันก็คงเหมือนที่จะพยายามให้พี่ยอดลดความดีความซื่อลงอะไรแบบนั้น เหอๆ
ส่วนตัวแล้วแอบรู้สึกไม่มั่นใจว่า การห่างกันสักระยะ จะช่วยแก้ปัญหา...
จริงอยู่ว่าเวลาร้อนๆก็ควรพักให้เย็นลงแล้วค่อยคุย...แต่เพราะเรากลัวว่าเพราะร้อนใจอยู่แล้วมันจะกลายเป็นร้อนกายอีก แล้วพาลใ้ห้สุดท้ายก็ไม่เข้าใจกันยิ่งกว่าเดิม
(จะว่าไปก็นึกขึ้นได้...เรื่องถุงยางก็ยังไม่ได้เคลียร์เลยนี่? เอิ๊กๆ)
ส่วนน้องเทมส์อะไรนี่...แม้จะอยากให้รีบเก็บเข้ากรุไปแค่ไหน แต่ลองมานั่งคิดดูอีกทีแล้ว....
ถ้าผ่านพ้นเรื่องน่าปวดหัวนี่ไปได้ แล้วกลายเป็นตัวที่มาช่วยกระชับความสัมพันธ์ที่มันดูจะสั่นๆคลอนๆให้แน่นขึ้นอีกนี่ คุณน้องก็จะกลายเป็นคนที่ดูมีคุณค่าขึ้นมาในทันที ฮ่าาา
แต่ตอนนี้ที่กลัวที่สุดคือกลัวว่าจะเก็บเอาไปคิดจนนอนไม่หลับจังเลยอะค่ะ 5555555
ปล. เจ็บตาก็หายไวๆนะคะคุณเป้..
-
โอยย เรื่องราวเริ่มบายปลายย
ก็เห็นใจทั้งสองฝ่ายนะคะ เชื่อหรอกว่าไม่มีใครผิด
แต่ความคิดเห็นคนเราบางทีมันก็ต่างกันบ้าง
ถ้าไม่ปรับเข้าหากัน หรือไม่ยอมกันซักครั้ง
ก็คงลงเอยแบบนี้ละมั้งคะ
ปล. ขออย่าจบเศร้าเลยนะตัวเอง :serius2:
รักพี่เป้เสมอ อิอิ
-
คนเขียนเจ็บตา คนอ่านเจ็บใจ
กรอบพี่ยอดมีอะไรบ้างเนี่ย กรอบหนาจริงๆ
และก็ยังสงสัยต่อไป คุณวัฒนามีอะไรทางหุ้นส่วนญี่ปุ่นถึงได้ไม่เอาเรื่องแม้จะโกงบริษัท
:L2:
-
หนักกว่าเดิมอีกกกก...... :z3: :z3:
-
:z3:
อ่านตอนแรกนึกว่าจะดีกันแล้ว
:m15:
-
โอย ปวดหัวใจอ่ะ อ่านตอนแรกเรายิ้มเลย ดีใจที่ทีมยอมลดทิฐิมานะ(ที่แรงกล้าเหลือเกิ้นนน คุณชาย)ลงมา เปิดใจกะพี่ยอดแล้ว นี่แค่เริ่มต้นเรื่องค่ารถ ก็วี๊ดซะขนาดนี้แล้ว ยังไม่ทันเรืองธุรกิจ ไม่ตายกันไปข้้างเลยเหรอนั่น โอย ปวดหัวแทนทั้งสองคนอ่ะ แต่พี่ยอดนี่อารมณ์แบบ ตาทึ่ม แต่ชั้นรักของชั้นนะ จริงๆ 555
ทีมก็ขี้ประชดจริงวุ้ย ประชดแต่ละทีทำเอาสะอึก เฮ้อ จะลงตัวกันมั้ยเนี่ย ช่วงแรกนึกว่าจะสวีท คุยดีๆ ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วจะเป็นยังไงต่อเนี่ยยย
ปล พี่เป้ดูแลรักษาตัวด้วยค่ะ รีบรักษาตาให้หาย จะได้มาพิมพ์ต่อ 555 เค้าห่วง(นิยาย)จริงๆนะเออ :P
-
คำพูดเจ๊โดนใจมาก คนเราบ้างครั้งก็มองไม่เห็นข้อเสียและปัญหาของตัวเอง บ้างครั้งเราจึงแก้มันไม่ได้ แต่พอคนนอกมองกลับมองเห็นทะลุปรุโปร่งหมดเลย อ่านตอนแรกนึกว่าจะเข้าใจกันไหงเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะ :m16: :m16:
-
^^
-
o9 นี่ขนาดว่าทีมยังบอกไม่หมดทุกเรื่องเลยนะ พี่ยอดจะทำใจได้มั้ยเนี่ย
:เฮ้อ:
-
ก่อนอื่นชอบจัง reply ของ nara 555 ทำให้เห็นตัวตนของแต่ละคน +1 สนับสนุน
เหตุผลของพี่รุจ ฟังดูแล้วมองทะลุความคิดของคนทั้งสอง
เข้าใจว่า ทีมกับพี่ยอดคงปรับความเข้าใจกันได้ แต่แล้วแค่พอเริ่มต้น :a5:
เอาเป็นว่า ถอยคนละก้าว " ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน "
มาลุ้นดีกว่าว่า เมื่อถอยกันคนละก้าว มีเวลาให้คิด ตริตรอง จะทำให้คนทั้งสอง :n1: อย่างไร หรือเปล่า
+1 ให้น้องเป้ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ( กลัวไม่ได้อ่าน ฮิ ฮิ ฮิ ...) พูดเล่นนะครับ :กอด1:
-
บวกพี่เป้ทั้งน้ำตา
อะไรๆ ก็ดูไม่เข้าใจกันไปซะทุกเรื่องเลยง่ะ แยกกันซักพักก็ดีแล้ว เห็นด้วย
แฟนกันทำธุรกิจด้วยกัน ป่วงแบบนี้แหละ
ปล....ตาหายไวๆ นะคะพี่เป้
-
แรงได้อีกนะทีม มีเรื่องมาให้แก้ปัญหากันได้ตลอดเลยนะความเห็นไม่ตรงกันเกือบทุกเรื่องเลยเหรอ
-
น้องทีม น้ำตาพี่แทบจะร่วง อย่ากดดันตัวเองมากนักเลย เป็นห่วงเสมอ
-
:เฮ้อ: แอบเครียดเหมือนกัน แต่ปัญหาต่างๆ คงจะหมดไปนะ เอาใจช่วย
:L2:
-
:เฮ้อ:อ่านตามทันแล้ว...
ง่ะ...บางครั้งคนเรา ความคิดมันก้อแตกต่างกันไปนะว่าม่ะ
บางคน ไม่อย่างเห้น สามีตัวเองเป้นหุ่นให้ใครเชิด ถ้าเป้นแบบนั้นเราเชิดให้เองสะดีกว่า
อย่างน้อยนั้นก้อสามีของเรา
แล่ะยิ่งสามีของเรา ไม่ทันเกมที่คนอื่นพยามสร้างขึ้นให้ครอบครัวเราร้าวฉานด้วยแล้ว เราไม่คิดที่จะปกป้อง ครอบครัวแต่ปล่อยไปมันก้อแย่นะว่าม่ะ
พี่ยอด เข้มแข้ง และหนักแน่น อีกนิสจะดีนะคับ
น้องทีม อ่อนข้อลงสักนิส และรอจังหวะดีๆอีกนิสเดียวเอง อะไรๆก้อจะดีเน้อคับ
ตอนนี้ก้าวถอยหลังกันคนล่ะก้าว แต่..อย่าถอยอีกก้าวนะคับ
ปล...พี่่ๆ คิดถึงนะคับ... :impress2:
-
ห่างกันสักพัก ไม่ชอบคำนี้เลย :เฮ้อ:
-
เอ้อออ ว่าจะเข้ามาเม้นท์ถึงทีมเกี่ยวกับเรื่องนี้ซะหน่อย
แต่พี่เป้ก็มาต่อซะแล้ว จ๋าเลยไม่ได้ต้องเม้นท์อะไรมากเพราะจ๋าคิดเหมือนคุณพี่รุจทุกประการ
บางทีนะบางที ทีมก็เอาแต่ใจตัวเองเกินไป
ทีมเป็นคนฉลาด เป็นคนเก่ง ทีมเป็นคนคิดเร็ว ทำเร็ว
ความจริงถ้าทีมไม่มีพี่ยอดอยู่ทั้งคนทีมก็ไม่เป็นไรหรอก ดูอย่างเรื่องที่ทีมจะทำโรงแรม ทีมยังไม่ปรึกษาพี่ยอดเลย
มันก็เหมือนมองข้ามหัวคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คนที่เขาหวังดีและอยู่เคียงข้างทีมมาตลอด
เป็นเรื่องจริงนะที่ว่าไม่ควรทำธุรกิจกับญาติพี่น้องหรือเพื่อนหรือแฟน เพราะคำว่าเงินคำเดียวอาจะเปลี่ยนทุกอย่างได้
ตอนนี้พี่ยอดคงน้อยใจทีมอยู่ละมั้ง ทีมไปแล้ว และทีมก็สามารถอยู่ได้โดยไม่มีพี่ยอด
แต่พี่ยอดล่ะ จะอยู่ได้โดยไม่มีทีมรึเปล่า???
+1 พี่เป้ เจ็บปวดได้อีกค่ะ
:เฮ้อ:
-
พี่เป้เริ่มจะดาร์คดราม่าขึ้นเรื่อยๆ แล้ว :sad4:
-
เฮ่อ :เฮ้อ:
เหนื่อยใจจังเลยอะ
ถ้ามีชีวิตคู่แล้วจะเป็นแบบนี้รึเปล่านะ
:seng2ped:
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลบ :sad11:
-
อ่านไปก็นอยด์ไป
บานปลายไปใหญ่เลยทีนี้
-
มากมายอ่ะ มากมาย
แอบเครียดตาม >_<
-
ห่างกันซักพัก จะได้คิดได้ว่าพอไม่มีเค้าเเล้วเรารู้สึกยังไง
เราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกนะทีม ยิ่งรักกันเเบบนี้ด้วย
เยี่ยมมากพี่เป้
ผมหันไปมองที่รถพี่ยอด ปรากฏว่าไม่มีเทมส์นั่งอยู่ข้าง ๆ แล้ว...พี่ยอดหันมายิ้มให้ผมแบบที่ครั้งหนึ่งผมแทบละลายกับรอยยิ้มนั้น...ทำไมเราสอนคนอื่นได้ ควบคุมทุกอย่างได้ แต่กลับไม่สอนตัวเอง ไม่ควบคุมตัวเอง ไม่คิดถึงความรู้สึกของหนึ่งในคนที่เรารักที่สุดในชีวิต...
ชอบประโยคข้างบนนี้ค่ะ สุดยอดจริงๆ
-
เคืองงงงงงงงงงงงง
แต่พูดมาก็ดีนะ เดินหันหลังให้กันบาง แต่อย่าเดินหนีเป็นเส้นตรง ให้เดินเป็นวงกลม แล้วเราจะได้เจอกัน
ให้สมกับเรื่อง We belong together หน่อย :z3:
รักษาสุขภาพนะคุณเป้
-
:m29: ตายอ่า...อ่านไปซีดไป
คู่นี้ดูๆเหมือนจะดีกันไปๆมาๆทำไมเป็นเยี่ยงนี้หนอ
แยกกันอยู่สักพักเหรอ ...เอิ่ม...เอาวะ แรว๊งงงทั้งคู่ขนาดนี้
แถมมุมมองหลายๆอย่างก็ต่างกัน เค้าถึงว่าแฟนกันไม่ึควรทำงานที่เดียวกันก็เเพราะอย่างนี้
แต่ว่าคุณเป้ เค้าไม่เอาจบแบบเลิกรากันนะ รับไม่ได้จริงๆ ขอร้อง o9
-
ตอนแรกๆเหมือนจะดี แต่ทำไมสุดท้ายแยกกันอยู่ซะงั้น
แล้วนี่พี่ยอดก็ยังไม่รู้เรื่องโรงแรมของทีมเลย แล้วถ้ารู้ขึ้นมาจริงๆนี่ไม่หนักกว่านี้เหรอคะเนี่ย
-
ตอนแรกเหมือนจะดี เข้าใจกันบ้างอะไรบ้าง แต่ดูตอนนี้สิ ไม่มีใครยอมใครจิง ๆ ชอบเจ๊รุจมากๆพูดดีมากๆเลย ตอนนี้ห่างกันก้อดีจะได้มีเวลาอยู่กับตัวเองคิดให้มากและกว้างขึ้น
ยังไม่ได้แอดเฟสบุคพี่เป้เลยอ่ะ
-
พี่เป้มาลงดึกจังเลยค่ะ แล้วงี้ไม่ปวดตาเหรอคะเนี่ย = ='
เฮ้อ ดราม่า...
ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ยอดต้องเทคแคร์เทมส์ขนาดนั้น ตอนแรกส่วนหนึ่งคงพยายามประชดทีมด้วยล่ะมั้ง
แต่ว่า...ไม่รู้สิ อาจจะเพราะนิสัยส่วนตัวหนูคล้ายทีมมากกว่าพี่ยอดเลยรู้สึกเข้าใจตัวทีมมากกว่า...
แย่ๆจัง
บทนี้เจ๊รุจเด่นดีนิ ในเรื่องมันจำเป้นต้องมีคนมาสอนตัวละครหลักแบบนี้เหมือนกันเนอะคะ เหมือนพ่อแม่ที่คอยสอนเรา
พี่เป้รักษาตัวดีๆน้า
กอดๆ :กอด1:
-
ต่างคนต่างมีเหตุผล และผลสุดท้ายก็เ็ป็นจุดมุ่งหมายเดียวกัน....แต่ถ้ามีผลสุดท้ายแล้ว ไม่ได้อยู่ด้วยกัน...มันก็เหมือนผลนั้นไร้ค่านะ...
-
เจ๊รุจพูดถูกต้องที่สุดเลย..
ทีมน่าจะใจเย้น ลดทิฐิลงมาบ้างส่วนพี่ยอดเนี่ย ความใจดี ขี้เกรงใจอ่ะลดลงบ้างเถอะเวลาอยู่นอกบ้านอ่ะ...คนรั้นอย่างทีมเนี่ย ถึงจะรู้ว่าพี่ยอดเป็นคนดีแต่ก็ยังดื้อที่จะประชดชันนั่นแล....
เลิกทะเลาะกันเถอะ :กอด1:
ปล...รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณเป้
-
เง้อ แย่ แย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเนี่ย TTATT
ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ฮือๆ
สงสารพี่ยอดเหมือนกันนะ ทีมก็ยังคงสติลแรงเหมือนเดิม
แค่การแสดงออกต่างออกไปเท่านั้นล่ะนะ เฮ้อ ~~
อย่าเลิกกันเลยนะคะพี่เป้ เค้าทำใจไม่ได้ โฮโฮ
-
ขอบคุณเจ๊รุจที่พูดถึงอีกมุมมองนึงที่ทีมและเรา ๆ ต่างมองข้ามไป
อ้า อ่านแร้วชักเห็นใจพี่ยอดขึ้นมาบ้าง
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่เป้เขียนเก่งมากเรย
อ่านแร้วอินจัด
เห็นใจพี่ยอดนะ
แต่ก้อยังแอบเข้าข้างทีม
ห้า ห้า ห้า
-
เอร่อออ ชักจะไปกันใหญ่แล้ว
เฮ้ออออออ เครียดดดดดดดดดดดด
ขอบคุณ&เปนกำลังใจให้ ไรเตอร์คร๊า :pig4:
-
...เห็นด้วยกับเจ๊รุจเลย...ไม่เคยแพ้ใคร...แต่จะแพ้ภัยตัวเองนี่ล่ะ :เฮ้อ:
-
รักเจ้รุจ :-[
-
เข้ามาดึกเลยนะคะ คุณเป้...
...ทั้งพี่ยอดและทีมมีเหตุผลในการรองรับการกระทำของตัวเอง
ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ทุกคนมีเหตุผล ความคิด
ไม่มีใครยอมใคร ห่างกันออกมาคนละก้าวดีที่สุด :เฮ้อ:
-
ห่างกันสักพัก ห่างกันซักพัก
นึกถึงเพลงนี้เลย
อ่านถึงตอนที่เจ๊รุจเตือนสติทีม แล้วคิดว่าเรื่องราวจะคลี่คลาย
แต่ก็ต้อง ห่างกันสักพัก เฮ้อ ขอให้ทั้งคู่จูนกันจนติดน่ะ
-
ตอนนี้จะมาม่ายังไงก็ได้ แต่ตอนจบขอไม่จบเศร้านะค่า
-
ตายแล้ว...หลงเข้าใจพี่ยอดผิดตั้งนาน...ถ้าไม่มีเจ๊รุจ เข้ามา...
หนูยังคงต้องนอยด์ พี่ยอดอยู่อีกนาน...( เพราะมองมุมพี่ทีม มุมเด่วมาตลอด )
ขอบคุณเจ๊รุจจร้า....รักอาเจ๊ จิงๆ...
-
เวรกรรม....นึกว่าได้เจ๊รุจช่วยไกล่เกลี่ยแล้วเรื่องราวจะดีขึ้น
ดันมีประเด็นเรื่องค่าคอมมิชชั่นเข้ามาอีก
แล้วถ้าพี่ยอดรู้เรื่องทีมจะทำโรงแรมหล่ะ โอ๊ววววแม่เจ้า เดี๊ยนไม่อยากจะคิด!!!!!!!!!!!!!! :z3:
เรื่องค่าคอม....ถ้าคิดแบบพี่ยอด ก็รู้สึกเหมือนทีมโกงบริษัท
แต่้ถ้าคิดใหม่ว่า ทีมเป็นลูกค้าซื้อสินค้าบริษัท แล้วไปขายต่อให้ลูกค้าที่อังกฤษ
การที่ทีมจะได้กำไรก็ไม่ผิดนะ
เพราะบริษัทก็ได้กำไร(ขายส่ง) ทีมซื้อต่อไปขายทำกำไรอีกต่อแค่นั้น(ขายปลีก)
เข้าข้างทีมไปป่าวเนี่ย????? 5555
พอดีเราก็คนค้าขายเหมือนกัน ทำอะไรมันก็ต้องมีผลประโยชน์นะ
ไว้ถ้าได้ไปทำการกุศลเมื่อไหร่ ค่อยเลิกคิดเรื่องกำไรขาดทุน
ไม่อยากให้แยกกันเลยอ่ะ
แล้วทีมก็จะลาออกจากงาน แล้วจะได้เจอกันม๊ายยยยยย :serius2:
ไม่เชื่อเรื่องห่างกันซักพักแล้วจะดีขึ้น
ยิ่งห่างกัน ยิ่งจะทำให้เลิกกันชัวร์ๆ
เห็นแต่พวกหาข้ออ้างเลิกทั้งนั้นอ่ะ ที่ขอห่างกันสักพักเนี่ย
พี่ยอด...เจ๊ให้เวลานอน(ไม่หลับ)แค่คืนเดียว
พรุ่งนี้รีบไปง้อเมียกลับบ้านด่วน!!!!!!!!!!!!!!!!!
น้องทีมก็เหมือนกัน
ให้เวลานอนร้องไห้น้ำตาท่วมเตียงคืนเดียวนะจ๊ะ
พี่ยอดมาง้อก็เล่นตัวพอเป็นพิธีก็พอ :laugh:
รีบดีกันนะจ๊ะ รักกันๆ
ปล. น้องเป้รักษาสุขภาพด้วย หายไวๆนะคะ
ไม่อยากจะคิดอกุศลว่าทำไมถึงเจ็บตา :z1:
(พอดีคิดเรื่องสารคดีการสร้างมนุษย์ขึ้นมาได้ 5555)
-
กลับมาปรับความเข้าใจกันไวๆนะทีม พี่ยอด เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
ไรเตอร์หายไวๆนะรักษาสุขภาพด้วย
-
o13
การที่เราอ่านนิยายแล้ว
ได้นำมาปรับใช้กับชีวิตเป็นเรื่อง
ที่ดีมากเลย เราชอบที่จะอ่านนิยายแล้วนำมาเป็น
กระจกที่ช่วยส่องตัวเราเอง
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่คนแต่งค่ะ รออ่านอยุ่เน้อ :กอด1:
-
อ่านแล้วเริ่มไม่กล้าเมนต์ กลัวเรื่องจะพลิก เอาเป็นรออ่านเงียบๆ ดีกว่า
ว่าแต่ ทีมนี่ ตอนมีคนเตือนก็ฟังนะ แต่ทำไมกลายเป็นไม่ได้ยินก็ไม่รู้ ตอนเดินเข้าร้านฟิวนึง พอนั่งโต๊ะฟิวนึง พอคุยกันก็กลายเป็นอีกแบบนึง
เป็นว่า พอทะเลาะกัน ความรักก็บินออกทางหน้าต่างประตูไปหมด แล้วพี่ยอดก็แสนจะตรงซะเหลือเกิน ส่วนทีมก็ในเมื่อเค้าทำได้เราก็ทำบ้าง (แล้วมันจะต่างอะไรจากเค้าหล่ะ)
อ่านมาอ่านไป รู้สึกว่า อารมณ์ของเรื่อง มักจะแปรผกผันกับเหตุผลของตัวละครในเรื่องจังค่ะ :serius2:
-
อ่านตอนนี้อารมณ์มันกระโดดขึ้น ลง ยังไง ไม่รู้
เหมือนพอที่เจ้รุจ จี้จุดให้ทีมฟังแล้ว เหมือนอะไรๆมันดีขึ้นมา
แต่พอ ทีม กับ พี่ยอดมาคุยกันเอง กลับพัง ซะงั้น
เห็นด้วยกับหลายๆคนว่า เห็นใจพี่ยอด และ บางทีทีมก็ทิฐิเกินไป
แต่บางครั้ง บางคำที่พี่ยอดพูดกับทีม เราก็รู้สึกนะ บางทีพี่ยอดก็มองทีมออกแนวเลวร้ายเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เทมส์ ที่ฟ้องว่าทีมรังแก พี่ยอด ยังไม่ทันถามหาความจริงก็ชิง ตำหนิทีมเสียแล้ว หรือ เรื่องส่วนต่างจากการที่ทีมขายของได้ ถ้าดูหลักการตลาดที่ทีมไม่ได้เป็นเรื่องที่ผิด เหมือนโชว์รูมรถต่างๆที่แม้จะเป็นยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกัน ก็ยังขายราคาไม่เท่ากัน มันขึ้นอยู่กับเซลล์ว่าจะขายเท่าไหร่ คนซื้อพอใจไหมกับราคาที่เสนอขายไป มันไม่ผิด เพราะอย่างไรบริษัทก็ยังได้ผลประโยชน์เต็มเม็ดเต็มหน่วย ต่างจาก การสั่งซื้อของจากฝ่ายจัดซื้อที่ฮั่วราคากับพ่อค้า เพื่อเอาผลเข้าตัวเอง อันนี้บริษัทเสียหาย แต่พี่ยอดเหมารวบว่านี่คือการทุจริตเหมือนกัน แต่เลือกที่ว่าทีม ในขณะที่ไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าฝ่ายนั้นด้วยซ้ำ
การแตกหักครั้งนี้ คิดว่าก็ผิดด้วยกันทั้งคู่
-
พึ่งอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งเเรก ชอบมาเลยครับบ เป็นกำลังใจให้ พีนักเขียนน่ะครับ
-
ทีมก็ยังเป็นทีม คำพูดของเจ๊รุทอาจจะสะกิดใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังไมอ่อนเท่าที่ควร
หวังว่าช่วงที่ห่างกันสักพัก ทั้งคู่คงคิดได้นะ คุณยอดก็คงทันเล่ห์นังเทมส์บ้างนะ
-
เหมือนพี่ยอดจะแคร์ทีมน้อยลง ในขณะที่ทีม ก็ดูจะแคร์ตัวเองมากขึ้น
-
รักษาสุขภาพนะครับไรด์เตอร์
สงสัยจะมีฮอโมนแปลปวน 55++
พลิกผันจิง ๆ เลย นึกว่าจะแฮปปี้ ปี้ ปี้ กันแล้ว 555++
แยกกกกันจนได้ แต่ก็ดีที่แยกกันด้วยดี
อยากกกอ่านต่ออจังเลยครับ
-
เจ้รุจสุดยอด เยี่ยมมากกกกกกก ตรงใจทุกอย่างเลย
รักเจ้ที่สุดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!! :man1:
เหนื่อยไหมพี่ยอด
:เฮ้อ:
ทีมก็ยังเป็นทีมคนเดิม(แม้อารมณ์จะไม่รุนแรงเท่า) เหอ ๆ (ขอยกข้อความที่เคยเมนท์ไว้)
เป็นเหมือนแต่ก่อนเลยที่พอไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจก็จะประชดประชันถือทิฐิ อยากเอาชนะ แล้วบีบอีกฝ่ายให้ต้องเลือก หรือจนมุมให้ต้องทำตามที่คิด ไม่งั้นก็ต้อง
"เลิก"
เพราะตัวเองถือไพ่เหนือกว่า (ไพ่ที่ว่า ก็คือ..'ความรัก'ที่พี่ยอดมีต่อทีมไง สุดท้ายพี่ยอดก็ต้องทำตามประสงค์ของทีม(เป็นแบบนี้มาตลอด))
_ถ้าเป็นปกติ(เช่นทุกครา) พี่ยอดก็คงงอนง้อทีม ขอร้องไม่ให้ไป ไม่ยอมแยกจากกันเด็ดขาด(ด้วยว่าพี่ยอดรักทีมมาก)แล้วก็ลงท้ายที่พี่ยอดยอมลงให้ทีม ยอมตามใจทีม(ซึ่งแม้จะขัดกับวิถีทางของพี่ยอดก็ตาม) เพราะโดนตามใจมาตลอดเลยหลงระเริง แต่...คราวนี้พี่ยอดไม่รั้งไว้เหมือนเคย ดีแล้วพี่ยอดแบบนี้แหละพี่ เยี่ยม o13
ทีมยังคงต้องเรียนรู้ชีวิตคู่มากกว่านี้ คอยแต่เรียกร้องให้พี่ยอดเข้าใจตัวเอง แต่ตัวทีมเองไม่เคยจะเข้าใจในตัวพี่ยอดเลย ?
ข้อเสียทีมคือชอบทำอะไรงุบงิบคนเดียว ไม่ปรึกษาพี่ยอดเลย ทำไปโดยคิดว่านั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด?
สำหรับใคร ?
แล้วก็มาเกิดปัญหาทีหลังทุกครั้ง
อย่างครั้งนี้ ทีมก็ทำไปโดยไม่ปรึกษาพี่ยอด ผลสุดท้ายแล้วเป็นไง ?
อย่างครั้งเรื่องคุณวัฒนา แล้วตัวเองจัดการว่าจะซื้อหุ้นเอง แล้วผลสุดท้ายเป็นไง ?
แล้วยังครั้งที่ทำธุรกิจส่วนตัว.................... ฯลฯ
มันทำให้เห็นว่า ทีมไม่ให้เกียรติคนรักซึ่งเป็นคู่ชีวิตของตัวเองเลย ถ้ามาปรึกษากันก่อน บอกเล่าให้กันฟังสักนิด เรื่องมันคงไม่เกิดซ้ำ ๆ แล้วก็มาตีอกชกตัว บอกว่าทำไปเพราะหวังดี พาลพี่ยอดที่ไม่ยอมเข้าใจ ?
อยากให้เค้าเป็นผู้นำ แต่ตัวเองไม่เคยจะเป็นผู้ตาม
อย่างเรื่องคราวนี้ทีมก็ทำไม่ต่างจากคุณวัฒนา แม้จะไม่ได้โกงน่าเกลียดแบบคุณวัฒนา แต่มันก็ไม่ถูกต้อง ยิ่งพี่ยอดเป็นผู้บริหาร แต่คนรักตัวเองกลับเป็นคนทำเรื่องเช่นนี้(แม้ว่าต่อไปทีมก็ไม่ใช่
คนของโรงงงานแล้ว แต่ทีมทำในช่วงที่ทีมยังเป็นพนักงานของโรงงานนะ โดยตำแหน่งทีมก็สูงอยู่)
ทีมรู้ตัวเปล่าว่าทีมกำลังทำลายศักดิ์ศรี ความภูมิใจของพี่ยอด (โดยไม่รู้ตัว )
เช่น ทีมบอกว่า ทีมอยากให้พี่ยอดมาบริหารโรงแรมที่ทีมออกหุ้นถึงจะให้ออกจากงานที่ทำอยู่ โดยที่พี่ยอดแค่มาบริหาร
_ เชื่อขนมกินได้เลย ว่าวันนั้น(วันที่ทีมออกปาก)จะเป็นวันที่ทีมเสียพี่ยอดไปตลอดกาล ไม่ใช่แค่ห้าปีแบบที่ผ่านมา
หรือเรื่องที่ทีมจะออกค่าบ้านช่วยพี่ยอด(ซึ่งก็เป็นเจตนาดี) แต่นี่มันเป็นความภูมิใจของพี่ยอดที่อยากจะทำให้คนรักพอทีมบอกแบบนี้ เลยทำให้พี่ยอดโกรธแล้วพูดแบบนั้นไปไง
จริง ๆ เจตนาทีมหวังดีนะ แต่ความหวังดีของเราก็กลายเป็นทำร้ายอีกฝ่ายได้เหมือนกัน
ชอบคำพูดเจ้รุจที่บอกว่า
อยากจะนอนกอดเงิน หรือ นอนกอดคน(รัก)ก็เลือกเอา ตรงประเด็นมวากค่ะเจ้
ส่วนเรื่องนังเด็กเทมส์ จะว่าไปเรื่องก็เพิ่งเกิดเนอะ
วันแรก พี่ยอดก็แนะนำให้รู้จักกัน ให้ผูกมิตรกันไว้(แต่ก็ดูเหมือนไม่สำเร็จ) เพราะเห็นว่าเด็กมันมาเป็นเด็กฝึกในความดูแลทีม(แถมเป็นเด็กเส้น)
แล้ววันนั้นก็เห็นนังเด็กคนนี้ยังไม่กลับบ้านเลยชวนกลับด้วยกัน แล้วก็ชวนไปกินข้าวด้วยกัน (ซึ่งมันก็เป็นมารยาท และด้วยนิสัยที่เป็นสุภาพบุรุษของพี่ยอด และยังเห็นฝ่ายนั้นเป็นเด็กด้วย..
กับคนอื่นเชื่อว่าพี่ยอดก็จะทำแบบเดียวกันด้วยนิสัยมีน้ำใจ เอื้อเฟื่อของพี่ยอดเอง)
ซึ่งระหว่างนี้ก็เห็นทีมกะเทมส์ก่อสงครามเล็ก ๆ ต่อกัน
ต่อจากนั้นที่ร้านมินต์ นังเทมส์ปะทะคารมกับทีมและพวก เทมส์สู้ไม่ได้สุดท้ายกลับไป แล้วยังมาร้องห่มร้องไห้ออเชาะพี่ยอด บอกว่าโดนรังแก
พี่ยอดโกรธ(ที่ทีมไม่ควบคุมอารมณ์ไปมีเรื่องกับเด็ก) ... ทีมโกรธ(ที่พี่ยอด ต่อว่าตนเองทั้งที่ตนเองไม่ได้หาเรื่องก่อน).........พี่ยอดไปเคลียร์กับนังเทมส์.....แล้วก็กลับมาง้อทีมขอให้ทีมเข้าใจในความเป็นคนกลางของพี่ยอด ที่ก็ลำบากใจ เพราะนั่นก็เด็กเส้นคุณวัฒนา(เข้าข้างใครไม่ได้ใน แม้จะรู้ว่าเทมส์หาเรื่องทีมก่อน) อยากให้ทีมใจเย็นลงบ้างทะเลาะกับเด็กมันดูไม่ดี
วันต่อมานั่งรถไปทำงานด้วยกัน ทีมเจอมือถือนังเทมส์ที่ทำตกไว้(ตั้งใจ) กะซองถุงยาง(ตั้งใจ?) ทีมไม่นำพาอ่านเกมส์ออกแล้วขว้างมือถือมันทิ้ง พี่ยอดทักท้วงว่าแรงไปไหม(ที่ขว้างมือถือคนอื่นทิ้งถังขยะ )ทีมก็มิได้นำพา พี่ยอดยอม แล้วนังเทมส์ก็ฟ้องพี่ยอดที่ทีมทิ้งมือถือตัวเอง พี่ยอดไม่ต่อว่าทีม ไม่เข้าข้างนังเด็กเทมส์(มองได้ว่าเข้าข้างทีมด้วยซ้ำ )แต่บอกว่าจะให้เวลาไปซื้อมือถือใหม่แล้วกัน
ต่อมาพี่ยอดต้องไปทำธุระที่โรงงาน นังเทมส์ขอไปด้วย พี่ยอดอึกอัก กลัวทีมไม่ชอบใจ ทีมตัดบทบอกว่าให้นังเทมส์ไปกับพี่ยอด พี่ยอดเลยแก้ลำด้วยการนั่งรถให้มีคนขับรถไปด้วยทีมจะได้สบายใจ
_ เหล่านี้มองให้เห็นพัฒนาการพี่ยอด ที่พอรู้ว่าทีมไม่พอใจเทมส์มาก ๆ ก็หาทางแก้ไขเพื่อให้ทีมสบายใจ (ในลิมิตที่ตัวเองจะทำได้)
พอในตอนเย็นพี่ยอดกระหืดกระหอบรีบกลับมา วันนี้แหละที่กลายเป็นเรื่องขึ้นมา ทีมบอกพี่ยอดจะออกจากงาน ในตอนที่พี่ยอดบอกว่าให้ทีมเข้าใจความเป็นคนกลางพี่ยอดหน่อยนะ ทีมบอกจะหลีกทางเอง (ทั้ง ๆ ที่มีแนวทางเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เหอ ๆ )พอคุยกันไปคุยกันมายิ่งไปกันใหญ่ ทีมเปลี่ยนสถานะเป็นพี่น้องกัน เหอะๆๆๆ
_ ถ้าทีมเชื่อใจพี่ยอด เชื่อในความรักที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน กี่ปีแล้ว..... แล้ววันที่จากกันห้าปีที่คน ๆ หนึ่งยึดติดไม่วอกแวกมาตลอดยังไม่พอให้ทีมได้วางใจได้อีกหรือ (กับนังเด็กเทมส์นี่แค่ไม่กี่วันเอง)ถ้าทีมใจเย็น แล้ววางตัวนิ่ง ๆ เชิด ๆ แบบนางพญาไม่ดิ้นไปตามเกมส์นังเทมส์ ทีมชนะอย่างขาดรอยอยู่แล้ว
จากทั้งหมด มองไม่เห็นว่าพี่ยอดไม่เป็นกลางตรงไหน ไม่เด็ดขาดตรงไหน ไม่มีความเป็นผู้นำตรงไหน ?(สงสัยรักบังตาเราเปล่าวะเนี่ย กรากกกกก หรืออ่านข้ามตรงไหนไป)
แล้วพี่ยอดต้องทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็นกลาง ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเด็ดขาด ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าผู้นำ ?
แล้วในบทบาทพี่ยอดที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้ ต้องทำแบบไหนดี??????????
+1 คุณเป้ค่าาา :m3: o13 รอตอนต่อไปนะคะ
-
ก็ดีครับ ลองห่างกันบ้าง จะได้เรียนรู้อะไรๆกันบ้างอ่ะนะ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ....หนักใจ
น้องทีมก็อยากที่จะปกป้องครอบครัวของตัวเอง
ส่วนพี่ยอดก็เป็นคนกลางทำตัวลำบาก
ถอยออกมาคนละก้าวแล้วมองกลับเข้าไปคงจะเห็นอะไรได้ชัดเจนกว่าเดิม
หวังว่าคงทำความเข้าใจกันได้เร็วๆนะ
-
เจ้รุจสุดยอด เยี่ยมมากกกกกกก ตรงใจทุกอย่างเลย
รักเจ้ที่สุดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!! :man1:
เหนื่อยไหมพี่ยอด
:เฮ้อ:
ทีมก็ยังเป็นทีมคนเดิม(แม้อารมณ์จะไม่รุนแรงเท่า) เหอ ๆ (ขอยกข้อความที่เคยเมนท์ไว้)
เป็นเหมือนแต่ก่อนเลยที่พอไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจก็จะประชดประชันถือทิฐิ อยากเอาชนะ แล้วบีบอีกฝ่ายให้ต้องเลือก หรือจนมุมให้ต้องทำตามที่คิด ไม่งั้นก็ต้อง
"เลิก"
เพราะตัวเองถือไพ่เหนือกว่า (ไพ่ที่ว่า ก็คือ..'ความรัก'ที่พี่ยอดมีต่อทีมไง สุดท้ายพี่ยอดก็ต้องทำตามประสงค์ของทีม(เป็นแบบนี้มาตลอด))
_ถ้าเป็นปกติ(เช่นทุกครา) พี่ยอดก็คงงอนง้อทีม ขอร้องไม่ให้ไป ไม่ยอมแยกจากกันเด็ดขาด(ด้วยว่าพี่ยอดรักทีมมาก)แล้วก็ลงท้ายที่พี่ยอดยอมลงให้ทีม ยอมตามใจทีม(ซึ่งแม้จะขัดกับวิถีทางของพี่ยอดก็ตาม) เพราะโดนตามใจมาตลอดเลยหลงระเริง แต่...คราวนี้พี่ยอดไม่รั้งไว้เหมือนเคย ดีแล้วพี่ยอดแบบนี้แหละพี่ เยี่ยม o13
ทีมยังคงต้องเรียนรู้ชีวิตคู่มากกว่านี้ คอยแต่เรียกร้องให้พี่ยอดเข้าใจตัวเอง แต่ตัวทีมเองไม่เคยจะเข้าใจในตัวพี่ยอดเลย ?
ข้อเสียทีมคือชอบทำอะไรงุบงิบคนเดียว ไม่ปรึกษาพี่ยอดเลย ทำไปโดยคิดว่านั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด?
สำหรับใคร ?
แล้วก็มาเกิดปัญหาทีหลังทุกครั้ง
อย่างครั้งนี้ ทีมก็ทำไปโดยไม่ปรึกษาพี่ยอด ผลสุดท้ายแล้วเป็นไง ?
อย่างครั้งเรื่องคุณวัฒนา แล้วตัวเองจัดการว่าจะซื้อหุ้นเอง แล้วผลสุดท้ายเป็นไง ?
แล้วยังครั้งที่ทำธุรกิจส่วนตัว.................... ฯลฯ
มันทำให้เห็นว่า ทีมไม่ให้เกียรติคนรักซึ่งเป็นคู่ชีวิตของตัวเองเลย ถ้ามาปรึกษากันก่อน บอกเล่าให้กันฟังสักนิด เรื่องมันคงไม่เกิดซ้ำ ๆ แล้วก็มาตีอกชกตัว บอกว่าทำไปเพราะหวังดี พาลพี่ยอดที่ไม่ยอมเข้าใจ ?
อยากให้เค้าเป็นผู้นำ แต่ตัวเองไม่เคยจะเป็นผู้ตาม
อย่างเรื่องคราวนี้ทีมก็ทำไม่ต่างจากคุณวัฒนา แม้จะไม่ได้โกงน่าเกลียดแบบคุณวัฒนา แต่มันก็ไม่ถูกต้อง ยิ่งพี่ยอดเป็นผู้บริหาร แต่คนรักตัวเองกลับเป็นคนทำเรื่องเช่นนี้(แม้ว่าต่อไปทีมก็ไม่ใช่
คนของโรงงงานแล้ว แต่ทีมทำในช่วงที่ทีมยังเป็นพนักงานของโรงงานนะ โดยตำแหน่งทีมก็สูงอยู่)
ทีมรู้ตัวเปล่าว่าทีมกำลังทำลายศักดิ์ศรี ความภูมิใจของพี่ยอด (โดยไม่รู้ตัว )
เช่น ทีมบอกว่า ทีมอยากให้พี่ยอดมาบริหารโรงแรมที่ทีมออกหุ้นถึงจะให้ออกจากงานที่ทำอยู่ โดยที่พี่ยอดแค่มาบริหาร
_ เชื่อขนมกินได้เลย ว่าวันนั้น(วันที่ทีมออกปาก)จะเป็นวันที่ทีมเสียพี่ยอดไปตลอดกาล ไม่ใช่แค่ห้าปีแบบที่ผ่านมา
หรือเรื่องที่ทีมจะออกค่าบ้านช่วยพี่ยอด(ซึ่งก็เป็นเจตนาดี) แต่นี่มันเป็นความภูมิใจของพี่ยอดที่อยากจะทำให้คนรัก
ชอบคำพูดเจ้รุจที่บอกว่า
อยากจะนอนกอดเงิน หรือ นอนกอดคน(รัก)ก็เลือกเอา ตรงประเด็นมวากค่ะเจ้
ส่วนเรื่องนังเด็กทีม จะว่าไปเรื่องก็เพิ่งเกิดเนอะ
วันแรก พี่ยอดก็แนะนำให้รู้จักกัน ให้ผูกมิตรกันไว้(แต่ก็ดูเหมือนไม่สำเร็จ) เพราะเห็นว่าเด็กมันมาเป็นเด็กฝึกในความดูแลทีม(แถมเป็นเด็กเส้น)
แล้ววันนั้นก็เห็นนังเด็กคนนี้ยังไม่กลับบ้านเลยชวนกลับด้วยกัน แล้วก็ชวนไปกินข้าวด้วยกัน (ซึ่งมันก็เป็นมารยาท และด้วยนิสัยที่เป็นสุภาพบุรุษของพี่ยอด และยังเห็นฝ่ายนั้นเป็นเด็กด้วย..
กับคนอื่นเชื่อว่าพี่ยอดก็จำทำแบบเดียวกันด้วยนิสัยมีน้ำใจ เอื้อเฟื่อของพี่ยอดเอง)
ซึ่งระหว่างนี้ก็เห็นทีมกะเทมส์ก่อสงครามเล็ก ๆ ต่อกัน
ต่อจากนั้นที่ร้านมินต์ นังเทมส์ปะทะคารมกับทีมและพวก เทมส์สู้ไม่ได้สุดท้ายกลับไป แล้วยังมาร้องห่มร้องไห้ออเชาะพี่ยอด บอกว่าโดนรังแก
พี่ยอดโกรธ(ที่ทีมไม่ควบคุมอารมณ์ไปมีเรื่องกับเด็ก) ... ทีมโกรธ(ที่พี่ยอด ต่อว่าตนเองทั้งที่ตนเองไม่ได้หาเรื่องก่อน).........พี่ยอดไปเคลียร์กับนังเทมส์.....แล้วก็กลับมาง้อทีมขอให้ทีมเข้าใจในความเป็นคนกลางของพี่ยอด ที่ก็ลำบากใจ เพราะนั่นก็เด็กเส้นคุณวัฒนา(เข้าข้างใครไม่ได้ใน แม้จะรู้ว่าเทมส์หาเรื่องทีมก่อน) อยากให้ทีมใจเย็นลงบ้างทะเลาะกับเด็กมันดูไม่ดี
วันต่อมานั่งรถไปทำงานด้วยกัน ทีมเจอมือถือนังเทมส์ที่ทำตกไว้(ตั้งใจ) กะซองถุงยาง(ตั้งใจ?) ทีมไม่นำพาอ่านเกมส์ออกแล้วขว้างมือถือมันทิ้ง พี่ยอดทักท้วงว่าแรงไปไหม(ที่ขว้างมือถือคนอื่นทิ้งถังขยะ )ทีมก็มิได้นำพา พี่ยอดยอม แล้วนังเทมส์ก็ฟ้องพี่ยอดที่ทีมทิ้งมือถือตัวเอง พี่ยอดไม่ต่อว่าทีม ไม่เข้าข้างนังเด็กเทมส์(มองได้ว่าเข้าข้างทีมด้วยซ้ำ )แต่บอกว่าจะให้เวลาไปซื้อมือถือใหม่แล้วกัน
ต่อมาพี่ยอดต้องไปทำธุระที่โรงงาน นังเทมส์ขอไปด้วย พี่ยอดอึกอัก กลัวทีมไม่ชอบใจ ทีมตัดบทบอกว่าให้นังเทมส์ไปกับพี่ยอด พี่ยอดเลยแก้ลำด้วยการนั่งรถให้มีคนขับรถไปด้วยทีมจะได้สบายใจ
_ เหล่านี้มองให้เห็นพัฒนาการพี่ยอด ที่พอรู้ว่าทีมไม่พอใจเทมส์มาก ๆ ก็หาทางแก้ไขเพื่อให้ทีมสบายใจ (ในลิมิตที่ตัวเองจะทำได้)
พอในตอนเย็นพี่ยอดกระหือกระหอบรีบกลับมา วันนี้แหละที่กลายเป็นเรื่องขึ้นมา ทีมบอกพี่ยอดจะออกจากงาน ในตอนที่พี่ยอดบอกว่าให้ทีมเข้าใจความเป็นคนกลางพี่ยอดหน่อยนะ ทีมบอกจะหลีกทางเอง (ทั้ง ๆ ที่มีแนวทางเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เหอ ๆ )พอคุยกันไปคุยกันมายิ่งไปกันใหญ่ ทีมเปลี่ยนสถานะเป็นพี่น้องกัน เหอะๆๆๆ
_ ถ้าทีมเชื่อใจพี่ยอด เชื่อในความรักที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน กี่ปีแล้ว..... แล้ววันที่จากกันห้าปีที่คน ๆ หนึ่งยึดติดไม่วอกแวกมาตลอดยังไม่พอให้ทีมได้วางใจได้อีกหรือ (กับนังเด็กเทมส์นี่แค่ไม่กี่วันเอง)ถ้าทีมใจเย็น แล้ววางตัวนิ่ง ๆ เชิด ๆ แบบนางพญาไม่ดิ้นไปตามเกมส์นังเทมส์ ทีมชนะอย่างขาดรอยอยู่แล้ว
จากทั้งหมด มองไม่เห็นว่าพี่ยอดไม่เป็นกลางตรงไหน ไม่เด็ดขาดตรงไหน ไม่มีความเป็นผู้นำตรงไหน ?(สงสัยรักบังตาเราเปล่าวะเนี่ย กรากกกกก หรืออ่านข้ามตรงไหนไป)
แล้วพี่ยอดต้องทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็นกลาง ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเด็ดขาด ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าผู้นำ ?
แล้วในบทบาทพี่ยอดที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้ ต้องทำแบบไหนดี??????????
+1 คุณเป้ค่าาา :m3: o13 รอตอนต่อไปนะคะ
ไม่ใช่ม่ายมีความคิดเห็นนะครับ แต่จะบอกว่าชอบความคิดเห็น ของ คุณ Ak@tsuKII เอามากกก
พี่ยอด ก็เป็นพี่ยอดคนเดิมเสมอที่ห่วงไย ทีมตลอด
อยากให้เขียนในมุมมองพี่ยอดบ้าง
แล้วอยากให้ทีม เข้าใจพี่ยอดแบบลึก ๆ ด้วย
หวังว่าการห่างกันสักพัก คงไม่ห่างกันตลอดกาลนะครับ
เอาใจช่วยทั้งสองคน อย่างที่เคยบอกไว้ครับ
ว่าทั้งสองคน ผ่านอะไรมามากมาย ก้อเลยอยากให้ทั้งสองคนได้มีความสุขด้วยกัน
ในวันที่ทั้งสองเข้าใจและประสบความสำเร็จในชีวิตคู่
มาต่อเร็วๆ นะครับคุณเป้ หวังว่าเรื่องคงจะไม่ร้ายแรงไปกว่านี้ นะครับ ไรเตอร์
-
เจ้รุจพูดโดนมาก...
แต่นะต่างคนต่างความคิด ต่างความฝัน ต่างไม่ผิด
แล้วมันจะไปจบที่ตรงไหนล่ะวี
-
อึดอัดดีจิงๆ
จะแก้ปัญหากันยังงัย
จะติดตามครับ
-
แบบนี้กำลังดีเลย
สวิงกิ้ง^^
อย่าเพ่งหน้าจอคอมมากนะคะ
ถ้าปวดตาก็หันไปดูใบไม้สีเขียวๆ
หลับตาซักแป๊ป ก็ดีขึ้นเองค่ะ
ไม่ก็ถ้าเคืองตา ใช้น้ำตาเทียมสิค่ะ^^
-
"ห่าง กัน ซัก พัก"
ตอน นี้ ชอบ เจ๊ รุจ มาก มาย พูด ได้ โดน ใจ
แหะ ๆ
ขอบ คุณ คุณ เป้ ค้าบ ผม
-
ตอนแรกก็แอบดีใจ หายเครียดไปพักหนึ่ง...แต่พอคุยกันกลับยิ่งไม่เข้าใจกันซะงั้น :z3:
ไม่รู้จะพูดไงเหมือนกัน ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น :เฮ้อ:
ห่างกันซักพักดีที่สุดจริงๆนั่นแหละ :o12:
-
ฟังเจ๊รุจแล้วก็เหมือนจะดีกันนะ แต่ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้หล่ะ
สงสารทั้งยอดทั้งทีมอ่ะ ต่างคนต่างมีเหตุผลเนอะ
ปล.ถ้าเทมส์มันรู้ว่าห่างกันแล้วมันจะทำไงเนี้ย
-
คิก คิก นอยด์ กันเป็นแถบเลย ดีนะที่เย็นนี้ฝนตก ชุ่มฉ่ำ ๆ รักษาสุขภาพทุกคนจ้า
-
อ๊ากน้ำตาจะไหล ทำไมมันเป็นแบบนี้หล่ะครับเนี่ย พี่เป้อย่าใจร้ายนะครับเดี่ยวผมตาบวม
-
เธอว่าขาว ฉันว่าดำ น่าขำไหม
เธอว่าใหญ่ ฉันว่าเล็ก อยู่เสมอ
เธอเดินมา ฉันวิ่งไป เลยไม่เจอ
เธอนั่งเผลอ ฉันนั่งจ้อง คล้องจองกัน
ในความต่าง ถึงคิดห่าง ถ้าใจใกล้
จะเล็กใหญ่ ใช่ดำขาว หรือยาวสั้น
ก็ไม่แตก ไม่ผิดแปลก แยกจากกัน
เธอกับฉัน สร้างสมดุล ค้ำจุนจริง
:กอด1: ลัฟ..ไรเตอร์ จุ๊บบบบบบบ เป้
-
เนื้อหาของเรื่องดูโตขึ้นเรื่อยๆนะครับ กลับไปอ่านภาคหนึ่ง ดูเด็กๆอยู่เลย
คนแต่งนี่เจ๋งสุดๆ
-
ตกลงว่า ... เคลียร์กันได้มั้ยเนี่ยยย ?
เหอะๆ .....
เข้าใจพี่ยอดนะ ทีมเอาแต่ใจอ่ะ
ก็ต้องดูกันต่อไปปปป
เหมือนตอนนี้ เรื่องเทมส์ จะไม่เป็นปัญหานะ !!
??
-
เอออย่างนี้ก็ไม่มีอะไรจะพูดเหมือนกัน :เฮ้อ:
คงต้องไปฟังเพลงของหวาย เพลงห่างกันซักพักอะ
จริงๆถ้ายังไม่ปรับแล้วเอาตนเป็นใหญ่ต่อให้รักยังไงก็ไม่ไหวหลอก
แต่เชื่อว่าทั้งคู่น่าจะหาทางออกเจอแต่อาจต้องใช้เวลา
เหมือนกับที่เคยเสียไปก่อนหน้านี้ก็เท่านั้น
-
ต่างคนต่างความคิด
น้องทีมกับเป้าหมายใหญ่ในชีวิต และความคิดในแบบของตัวเอง
พี่ยอดกับการสร้างอนาคต และคนกลางที่ไม่กล้าคิดนอกกรอบ
เฮ้อ...ขอถอดหายใจกับความรัก ที่ใช้สมองมากกว่าหัวใจ
ต่างคนต่างหา ส่วนต่างที่มาเติมความสุข
แต่ลืมกันไปหรือเปล่า ว่าไม่ต้องหาอะไรมาเติมมันก็ สุขจนล้น
-
เจ้รุจสุดยอด เยี่ยมมากกกกกกก ตรงใจทุกอย่างเลย
รักเจ้ที่สุดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!! :man1:
เหนื่อยไหมพี่ยอด
:เฮ้อ:
ทีมก็ยังเป็นทีมคนเดิม(แม้อารมณ์จะไม่รุนแรงเท่า) เหอ ๆ (ขอยกข้อความที่เคยเมนท์ไว้)
เป็นเหมือนแต่ก่อนเลยที่พอไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจก็จะประชดประชันถือทิฐิ อยากเอาชนะ แล้วบีบอีกฝ่ายให้ต้องเลือก หรือจนมุมให้ต้องทำตามที่คิด ไม่งั้นก็ต้อง
"เลิก"
เพราะตัวเองถือไพ่เหนือกว่า (ไพ่ที่ว่า ก็คือ..'ความรัก'ที่พี่ยอดมีต่อทีมไง สุดท้ายพี่ยอดก็ต้องทำตามประสงค์ของทีม(เป็นแบบนี้มาตลอด))
_ถ้าเป็นปกติ(เช่นทุกครา) พี่ยอดก็คงงอนง้อทีม ขอร้องไม่ให้ไป ไม่ยอมแยกจากกันเด็ดขาด(ด้วยว่าพี่ยอดรักทีมมาก)แล้วก็ลงท้ายที่พี่ยอดยอมลงให้ทีม ยอมตามใจทีม(ซึ่งแม้จะขัดกับวิถีทางของพี่ยอดก็ตาม) เพราะโดนตามใจมาตลอดเลยหลงระเริง แต่...คราวนี้พี่ยอดไม่รั้งไว้เหมือนเคย ดีแล้วพี่ยอดแบบนี้แหละพี่ เยี่ยม o13
ทีมยังคงต้องเรียนรู้ชีวิตคู่มากกว่านี้ คอยแต่เรียกร้องให้พี่ยอดเข้าใจตัวเอง แต่ตัวทีมเองไม่เคยจะเข้าใจในตัวพี่ยอดเลย ?
ข้อเสียทีมคือชอบทำอะไรงุบงิบคนเดียว ไม่ปรึกษาพี่ยอดเลย ทำไปโดยคิดว่านั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด?
สำหรับใคร ?
แล้วก็มาเกิดปัญหาทีหลังทุกครั้ง
อย่างครั้งนี้ ทีมก็ทำไปโดยไม่ปรึกษาพี่ยอด ผลสุดท้ายแล้วเป็นไง ?
อย่างครั้งเรื่องคุณวัฒนา แล้วตัวเองจัดการว่าจะซื้อหุ้นเอง แล้วผลสุดท้ายเป็นไง ?
แล้วยังครั้งที่ทำธุรกิจส่วนตัว.................... ฯลฯ
มันทำให้เห็นว่า ทีมไม่ให้เกียรติคนรักซึ่งเป็นคู่ชีวิตของตัวเองเลย ถ้ามาปรึกษากันก่อน บอกเล่าให้กันฟังสักนิด เรื่องมันคงไม่เกิดซ้ำ ๆ แล้วก็มาตีอกชกตัว บอกว่าทำไปเพราะหวังดี พาลพี่ยอดที่ไม่ยอมเข้าใจ ?
อยากให้เค้าเป็นผู้นำ แต่ตัวเองไม่เคยจะเป็นผู้ตาม
อย่างเรื่องคราวนี้ทีมก็ทำไม่ต่างจากคุณวัฒนา แม้จะไม่ได้โกงน่าเกลียดแบบคุณวัฒนา แต่มันก็ไม่ถูกต้อง ยิ่งพี่ยอดเป็นผู้บริหาร แต่คนรักตัวเองกลับเป็นคนทำเรื่องเช่นนี้(แม้ว่าต่อไปทีมก็ไม่ใช่
คนของโรงงงานแล้ว แต่ทีมทำในช่วงที่ทีมยังเป็นพนักงานของโรงงานนะ โดยตำแหน่งทีมก็สูงอยู่)
ทีมรู้ตัวเปล่าว่าทีมกำลังทำลายศักดิ์ศรี ความภูมิใจของพี่ยอด (โดยไม่รู้ตัว )
เช่น ทีมบอกว่า ทีมอยากให้พี่ยอดมาบริหารโรงแรมที่ทีมออกหุ้นถึงจะให้ออกจากงานที่ทำอยู่ โดยที่พี่ยอดแค่มาบริหาร
_ เชื่อขนมกินได้เลย ว่าวันนั้น(วันที่ทีมออกปาก)จะเป็นวันที่ทีมเสียพี่ยอดไปตลอดกาล ไม่ใช่แค่ห้าปีแบบที่ผ่านมา
หรือเรื่องที่ทีมจะออกค่าบ้านช่วยพี่ยอด(ซึ่งก็เป็นเจตนาดี) แต่นี่มันเป็นความภูมิใจของพี่ยอดที่อยากจะทำให้คนรักพอทีมบอกแบบนี้ เลยทำให้พี่ยอดโกรธแล้วพูดแบบนั้นไปไง
จริง ๆ เจตนาทีมหวังดีนะ แต่ความหวังดีของเราก็กลายเป็นทำร้ายอีกฝ่ายได้เหมือนกัน
ชอบคำพูดเจ้รุจที่บอกว่า
อยากจะนอนกอดเงิน หรือ นอนกอดคน(รัก)ก็เลือกเอา ตรงประเด็นมวากค่ะเจ้
ส่วนเรื่องนังเด็กเทมส์ จะว่าไปเรื่องก็เพิ่งเกิดเนอะ
วันแรก พี่ยอดก็แนะนำให้รู้จักกัน ให้ผูกมิตรกันไว้(แต่ก็ดูเหมือนไม่สำเร็จ) เพราะเห็นว่าเด็กมันมาเป็นเด็กฝึกในความดูแลทีม(แถมเป็นเด็กเส้น)
แล้ววันนั้นก็เห็นนังเด็กคนนี้ยังไม่กลับบ้านเลยชวนกลับด้วยกัน แล้วก็ชวนไปกินข้าวด้วยกัน (ซึ่งมันก็เป็นมารยาท และด้วยนิสัยที่เป็นสุภาพบุรุษของพี่ยอด และยังเห็นฝ่ายนั้นเป็นเด็กด้วย..
กับคนอื่นเชื่อว่าพี่ยอดก็จะทำแบบเดียวกันด้วยนิสัยมีน้ำใจ เอื้อเฟื่อของพี่ยอดเอง)
ซึ่งระหว่างนี้ก็เห็นทีมกะเทมส์ก่อสงครามเล็ก ๆ ต่อกัน
ต่อจากนั้นที่ร้านมินต์ นังเทมส์ปะทะคารมกับทีมและพวก เทมส์สู้ไม่ได้สุดท้ายกลับไป แล้วยังมาร้องห่มร้องไห้ออเชาะพี่ยอด บอกว่าโดนรังแก
พี่ยอดโกรธ(ที่ทีมไม่ควบคุมอารมณ์ไปมีเรื่องกับเด็ก) ... ทีมโกรธ(ที่พี่ยอด ต่อว่าตนเองทั้งที่ตนเองไม่ได้หาเรื่องก่อน).........พี่ยอดไปเคลียร์กับนังเทมส์.....แล้วก็กลับมาง้อทีมขอให้ทีมเข้าใจในความเป็นคนกลางของพี่ยอด ที่ก็ลำบากใจ เพราะนั่นก็เด็กเส้นคุณวัฒนา(เข้าข้างใครไม่ได้ใน แม้จะรู้ว่าเทมส์หาเรื่องทีมก่อน) อยากให้ทีมใจเย็นลงบ้างทะเลาะกับเด็กมันดูไม่ดี
วันต่อมานั่งรถไปทำงานด้วยกัน ทีมเจอมือถือนังเทมส์ที่ทำตกไว้(ตั้งใจ) กะซองถุงยาง(ตั้งใจ?) ทีมไม่นำพาอ่านเกมส์ออกแล้วขว้างมือถือมันทิ้ง พี่ยอดทักท้วงว่าแรงไปไหม(ที่ขว้างมือถือคนอื่นทิ้งถังขยะ )ทีมก็มิได้นำพา พี่ยอดยอม แล้วนังเทมส์ก็ฟ้องพี่ยอดที่ทีมทิ้งมือถือตัวเอง พี่ยอดไม่ต่อว่าทีม ไม่เข้าข้างนังเด็กเทมส์(มองได้ว่าเข้าข้างทีมด้วยซ้ำ )แต่บอกว่าจะให้เวลาไปซื้อมือถือใหม่แล้วกัน
ต่อมาพี่ยอดต้องไปทำธุระที่โรงงาน นังเทมส์ขอไปด้วย พี่ยอดอึกอัก กลัวทีมไม่ชอบใจ ทีมตัดบทบอกว่าให้นังเทมส์ไปกับพี่ยอด พี่ยอดเลยแก้ลำด้วยการนั่งรถให้มีคนขับรถไปด้วยทีมจะได้สบายใจ
_ เหล่านี้มองให้เห็นพัฒนาการพี่ยอด ที่พอรู้ว่าทีมไม่พอใจเทมส์มาก ๆ ก็หาทางแก้ไขเพื่อให้ทีมสบายใจ (ในลิมิตที่ตัวเองจะทำได้)
พอในตอนเย็นพี่ยอดกระหืดกระหอบรีบกลับมา วันนี้แหละที่กลายเป็นเรื่องขึ้นมา ทีมบอกพี่ยอดจะออกจากงาน ในตอนที่พี่ยอดบอกว่าให้ทีมเข้าใจความเป็นคนกลางพี่ยอดหน่อยนะ ทีมบอกจะหลีกทางเอง (ทั้ง ๆ ที่มีแนวทางเป็นของตัวเองอยู่แล้ว เหอ ๆ )พอคุยกันไปคุยกันมายิ่งไปกันใหญ่ ทีมเปลี่ยนสถานะเป็นพี่น้องกัน เหอะๆๆๆ
_ ถ้าทีมเชื่อใจพี่ยอด เชื่อในความรักที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน กี่ปีแล้ว..... แล้ววันที่จากกันห้าปีที่คน ๆ หนึ่งยึดติดไม่วอกแวกมาตลอดยังไม่พอให้ทีมได้วางใจได้อีกหรือ (กับนังเด็กเทมส์นี่แค่ไม่กี่วันเอง)ถ้าทีมใจเย็น แล้ววางตัวนิ่ง ๆ เชิด ๆ แบบนางพญาไม่ดิ้นไปตามเกมส์นังเทมส์ ทีมชนะอย่างขาดรอยอยู่แล้ว
จากทั้งหมด มองไม่เห็นว่าพี่ยอดไม่เป็นกลางตรงไหน ไม่เด็ดขาดตรงไหน ไม่มีความเป็นผู้นำตรงไหน ?(สงสัยรักบังตาเราเปล่าวะเนี่ย กรากกกกก หรืออ่านข้ามตรงไหนไป)
แล้วพี่ยอดต้องทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเป็นกลาง ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าเด็ดขาด ทำแบบไหนถึงจะเรียกว่าผู้นำ ?
แล้วในบทบาทพี่ยอดที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้ ต้องทำแบบไหนดี??????????
+1 คุณเป้ค่าาา :m3: o13 รอตอนต่อไปนะคะ
เห็นด้วยที่สุด
-
รออ่านต่อๆๆๆ
-
เข้ามาจองที่และให้กำลังใจเรื่องนี้ก๊าบบบ :L2:
-
:เฮ้อ: อ่านตอนนี้แล้วเครียดมากเลยอ่ะ สงสารทั้งพี่ยอดและทีม หวังว่าคงจะกลับมาหวานกันอีกเร็วๆ นี้นะคะ
-
เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม เฮ้อ... :เฮ้อ:
เห็นด้วยกับมุมมองเจ๊รุจ แต่ก็ยังมองว่าที่ยอดสามารถจัดการได้ดีกว่านี้
ส่วนทีมถ้ามีอะไรก็ควรบอกและปรึกษาพี่ยอด
ลดทิฐิลงบ้าง หันหน้าเข้าหากัน อย่าใช้แต่อารมณ์
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่า
เมื่อไรทีมกับพี่ยอดจะดีกันซะทีนะ
อ่านแล้วอึดอัดมากเลย
:กอด1:
-
ตาโจ๊ก ... มาลั่นล้าทำไมตรงนี้ เรื่องของตัวเองอ่ะเมื่อไรจะลง :m16:
ส่วนหนูทีม ... เหนื่อยมั๊ยน่ะ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
รู้สึกกดดันมากเลยค่ะ อ่านไปก็อินไป เข้าใจทั้ง 2 ฝ่ายเลย
แต่ก็นะ ..... คิดเห็นเหมือนหลายๆท่านก่อนหน้าอ่ะคะ อย่างน้อยก็น่าจะใจเย็นๆนั่งคุยกันสิ
ว่าตกลงจะเอายังไง มีอะไรก็เปิดอกคุยกันไปเลย โดยความเห็นส่วนตัว
รู้สึกว่า ทั้งพี่ยอด และ ทีม เปิดใจคุยกันไม่พอ เหมือนยังมีอะไรเก็บไว้ในใจตลอดเวลา
คุยกันเป็นเรื่องๆ แก้กันไปแค่เป็นเรื่องๆ การคุยกันแต่ละครั้งมันไม่ได้เป็นการแก้ความไม่เข้าใจ
ในส่วนของความรู้สึกเลย รู้สึกเหมือนแก้เฉพาะปัญหานั้นๆไป สุดท้ายก็กลายเป็นปัญหาตามมาเรื่อยๆ
อยากให้ทีมใจเย็นลงอีก อายุก็มากขึ้นแล้วด้วย อยากให้คิดอะไรให้มากขึ้น ไม่ได้บอกนะคะว่าใครผิดใครถูก
แต่อยากให้ฟังกันมากกว่า ว่าแต่ละฝ่ายมีเหตุผลอะไรถึงได้ทำแบบนั้น ตอนนี้รู้สึกเหมือนทั้ง2 คนกำลังยึด
ความเห็นตัวเอง ยึดกับความคิดของตัวเองว่าเข้าใจอีกฝ่ายแล้วก็ตัดสินใจแทนกัน โดยไม่ได้ถามกันว่า
มันมีเรื่องแบบนี้นะ เธอคิดว่ายังไง .....
หวังว่าความรักที่มีเรื่องราวมากมายของทั้ง 2 คนจะทำให้ทั้งคู่หยุดคิด ว่าตอนนี้กำลังทำอะไรกันอยู่
กำลังเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักอยู่หรือเปล่า ใส่ใจความคิดเห็นของอีกฝ่ายมากพอหรือเปล่า
ไม่อย่างนั้นอาจจะต้องมาเสียใจทีหลัง เหมือนตอนภาค 1 ที่เกิดสึนามิอีก
พูดมาตั้งมาก เอาเป็นว่าจะมาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไปนะคะ ขอไปคลายเครียดหน่อย อ่านรวดเดียวจบแล้ว
อินเกิดไป รู้สึกใกล้ชิดกับพี่ยอด แล้วก็เทมมากเกิดไป
ไรเตอร์สู้ๆนะคะ จะมาคอยแน่นอนค่ะ :กอด1:
-
พี่ครับ ผมจะไปแอเฟซบุ๊คได้ที่ไหนอะครับ ขอลิ้งค์หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
:call: :call: :call:
-
เหมือนตอนแรกจะเคลียร์กันแล้วเนอะ? แต่สุดท้ายทีมดันประชดออกมาซะนี เรื่องมันก็เลยเลยเถิดไปกันใหญ่ = ="
-
ในฐานะคนที่ใช้ชีวิตร่วมกัน ผมว่าตอนนี้ทีมไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ปรกติผมไม่ชอบการกระทำของยอดในฐานะผู้บริหาร แต่ในฐานะหุ้นส่วนชีวิต ยอดมีความหนักแน่นมากกว่า มีความเป็นผู้ใหญ่กว่าครับ
-
เง้ออออออออออออออ
รักกันทำไมไม่ทำความเข้าใจกันอ่ะ แค่ความรักอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะคะ :serius2:
เฮ้ออออออ นอยด์ขอร้องอย่างแรงนะคะ ไรเตอร์อย่าให้แซดแอนดิ้ง
แบบถ้าแฮปปี้แอนดิ้งนึกถึงทีไรมันก็ยิ้มได้ แต่ถ้าแซดแล้วแบบ ไม่อยากนึกถึงอ่ะค่ะ แบบนึกถึงขึ้นมาก็นอยด์ตัวเองอีก ขอให้รักกันนานๆนะคะ
-
อ๋าทำไมรักช่างมีอุปสรรคอย่างงี้เนี่ย
รักกันต้องเข้าหากัน
แต่ก็เข้าใจนะ
-
เรื่องนี้มันช่าง ลึกซึ้ง เข้าถึงชีวิตคู่
อ่านเสร็จก็อึ้งไปเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะให้กำลังใจพี่ยอด หรือน้องทีมดี
เอาเป็นว่า อยากให้ทั้งสองเข้าใจกันเร็วๆค่ะ
อ้อ ไม่เอาจบเศร้านะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :L2:
-
ตอนแรกเหมือนจะดี. ..แต่. ..ทำไมม ม ม ม ม?
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดชะมัดอ้ะ ม่ายหวายแล้ว ว วว
T^T
:m15:
-
อ่านมาสองวัน ยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง หลากหลายอารมณ์
ขอบคุณพี่เป้นะครับสำหรับนิยายดีๆ แบบนี้ ได้อะไรหลายๆ อย่างมากเลย
รอตอนต่อไปครับ จะติดตามจนจบครับ
-
ห่างกันซักพัก :เฮ้อ:
-
ห่างกันซักพักก็ดีนะต่างคนจะได้รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ตลอด5ปีที่หายไปของพี่ยอดทีมไม่เคยได้รู้เลยว่าพี่ยอดผ่านอะไรมาบ้าง
แต่ในขณะที่พี่ยอดรู้เรื่องทีมทุกอย่าง...มันคงคุ้มมากกับการถอยคนละก้าวแล้ว
ทั้งคู่ต่างมองนอกจากตัวเองและคนที่ตัวเองบอกว่ารัก เพระคงได้อยู่กับคนอื่นๆบ้าง
จะได้รู้ใจตัวเองกันจริงๆซักทีว่าต้องการอะไรกันแน่....
ชื่อเสียง เงินทอง บ้านหลังใหญ่ๆ หน้าที่การงานที่แบกรับความรับผิดชอบมากมาย เหล่านั้นเป็นสิ่งที่ทั้งคู่ต้องการได้มาและมอบให้คนที่ตัวเองบอกว่ารักจริงๆหรือเปล่า
หรือ ห่างกันเพื่อรู้ว่าจริงๆแล้วทุกๆอย่างไม่ได้มีความหมายถ้าไม่มีคนที่เรารักและรักเราอยู่ข้างๆ
ยอมอยู่อย่างพอเพียงแล้วมีกันและกันใส่ใจดูแลกัน คอยอยู่เคียงข้างกันยามทุกข์และยามสุข
ระหว่าสองตัวเลือกนี้มันอาจทำให้ทั้งพี่ยอดและทีมได้พบกับความต้องการจริงๆของทั้งคู่
ถึงแม่ว่าห่างกันแล้วเลิกกันไปเลนแต่ทั้งคู่ก็จะได้เรียนรู้ไว้ว่าไม่ควนทำสิ่งที่ผิดพลาดกับคนที่เรารักอีก...มันคงเป็นบทเรียนที่ดีแก่ทั้งพี่ยอดและทีม
ปล.รักคนแต่งครับ เรื่องราวน่าติดตามมากๆๆ
-
ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก มันคงจะซะกว่า
ไม่ได้ถือสา ไม่ได้ถือสา กับคำที่เธอนั้นบอก
เฮ้อ อาการหนักจัง
-
อ่านจบตอนนี้แล้วเครียดเลยอะ
แต่ชอบเจ๊รุจที่สุดเลยอะ
:เฮ้อ:
-
(http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-2-034.gif)
-
อ่านภาคหนึ่งรวดเดียวจบตาแฉะเลยค่า~ พระเจ้า>< น่ารักมากมาย
ทิมแรงได้อี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบค่า~ แรงๆแบบนี้ ชอบบบบบบ o13
ช็อคมากตอนที่พี่ยอดตาย รู้สึกสิ้นหวังT^T แต่!! ไม่คิดว่าจะพลิกล็อคขนาดเน้~ ใจจริงอยากให้ทิมแกล้งต่อนะ แต่ก็แอบสงสารพี่ยอด 555+
เรื่องบางเรื่องทิมก็ดูแรงเกินไปT^T อ่อนข้อให้พี่ยอดก็ได้นะคะ แม่ราชินีตัวน้อย~ อรั๊ยยย อยากจะหยิกสักที :-[
จุ๊บๆ ฝากตัวเป็นFC ด้วยคนนะค้า~ :impress2:
ขอตัวไปอ่าน ภาค2 ต่อละคร้า~ :bye2:
-
หายไปไหนนนนน รออยู่นะ~
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 10
...ผมได้ราคาค่าห้องโรงแรมนี้ถูกเป็นพิเศษจากเพื่อนเก่าสมัยเรียนที่ทำบริษัททัวร์...โรงแรมหรู ห้องสวย เตียงนุ่ม ผ้าห่มหนาน่าซุกตัวนอน...แต่ผมกลับนั่งมองสายฝนที่โปรยปรายลงมาในคืนที่แสนเหงา...อากาศยามฝนตกมันเย็นกว่าปกติอยู่แล้ว แต่เวลานี้ผมได้แต่กอดตัวเองน้ำตาไหลไม่หยุดตั้งแต่หลังจากเช็คอินเข้าห้องที่นี่...
...ท่าจะเป็นเอามาก...ทำเหมือนไม่เคยอยู่คนเดียว...ตั้งแต่สมาชิกทุกคนในครอบครัวย้ายไปอังกฤษตอนผมเรียนมัธยมปลาย ผมก็อยู่คนเดียวมาตลอด...เพื่อนฝูงเยอะแยะมากมายก็จริง แต่เวลากลับบ้านนอน ผมก็นอนคนเดียว ไม่ว่าเพื่อนคนนั้นจะสนิทแค่ไหนถ้าต้องค้างด้วยกัน ยังไงก็ต้องนอนกันคนละเตียง...แต่กับพี่ยอด ผมกลับรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยภายใต้อ้อมแขนของเค้า...ไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่นิดเดียว...ต่อไปเราต้องอยู่ตามลำพังให้ได้...เรียกความเคยชินสมัยอยู่ที่อังกฤษกลับมา...นอนคนเดียวสบายจะตาย จะกลิ้งไปกลิ้งมา กางแขนกางขายังไงก็ได้...
“...ฮัลโหล...” ในที่สุดผมก็รับสายหลังจากมองหน้าจออยู่นาน
“...นอนหรือยัง...” พี่ยอดถามเสียงเบา
“...นอนแล้ว...” ผมโกหก
“...อืม...งั้นพี่ไม่รบกวนแล้ว...นอนห่มผ้าดี ๆ นะ...”
“...โทรมา มีอะไรหรือเปล่า...” ผมถามก่อนที่พี่ยอดจะวางหู
“...พี่เป็นห่วง...” คำพูดสั้น ๆ แต่ทำให้ผมน้ำตาไหลได้อีกครั้ง
“...ขอบคุณ...พี่ยอดอย่าลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้นะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย...แล้วตอนเจ็ดโมงเช้าก็จะมีโจ๊กแขวนไว้ที่ประตูห้อง กินให้หมดนะ เมื่อหัวค่ำทีมโทรสั่งเด็กไว้แล้ว...” ผมพยายามพูดไม่ให้เสียงสั่น
“...ถ้าไม่ลำบากเกินไปทีมโทรมาปลุกพี่ได้มั้ย...พี่ยังไม่ชินอ่ะ...ทุกเช้าต้องได้ยินเสียงทีมไม่งั้นอาจจะไม่ตื่น...พี่จำได้นะว่าเวลาทีมปลุกแล้วพี่ไม่ยอมตื่นทีมจะทำยังไง...” พี่ยอดพูดพลางหัวเราะเบา ๆ แต่ผมจับความรู้สึกได้ว่าพี่ยอดไม่ได้ตลกกับเรื่องที่พูดเลย
“...ทะลึ่งอ่ะ...ไปนอนเถอะพี่...พรุ่งนี้เวลาเดิมทีมจะโทรไปปลุกละกัน...”
“...อืม...ฝันดีนะ...”
“...กู๊ดไนท์...” ผมพูดจบแล้วรีบวางสายไปก่อนเพราะจะใจอ่อนอีกตามเคย
*
*
...ก่อนที่พี่ยอดจะโทรมา ผมนั่งมองฝนและถามตัวเองเลยว่าคืนนี้จะนอนหลับมั้ย...แต่พอวางสายจากเค้า ผมกลับล้มตัวลงนอนหลับไปอย่างง่ายดาย...จนได้เวลาที่ผมต้องตื่นในตอนเช้า...ผมกระเด้งลุกจากเตียงเพื่อทำหน้าที่ปลุกพี่ยอดตามที่ได้รับปากไว้...
“...พี่ยอด...ตื่น...ตื่นได้แล้ว...เดี๋ยวไปทำงานสายนะ...”
“...อืมมมมมมมมมมม...เฮ้ย...ทีม...มาได้ยังไงอ่ะ...” พี่ยอดลุกพรวดจนผมเกือบหลบไม่ทัน เพราะผมเล่นปลุกพี่ยอดที่ข้างหู
“...ก็มาปลุกไง...จะมาดูด้วยว่าพี่กินข้าวหมดหรือเปล่า...” ผมปั้นหน้าเรียบเฉย
“...โอเค ขอเวลาพี่อาบน้ำแป๊บนึง...” พี่ยอดรีบลุกจากเตียงถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผมตามเคย
“...ทีมแวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมาด้วย...เช้านี้มีโจ๊กกับหมูปิ้งให้เลือก...” ผมพูดพลางเดินหนีเพราะไม่อยากเห็นภาพที่ทำให้หน้าร้อนวูบได้ทุกครั้ง
“...เมื่อกี้ไม่น่าตกใจตื่นเลย...ถ้ารู้ว่าทีมจะมาปลุกด้วยตัวเองแบบนี้พี่จะแกล้งนอนต่อ...พอทีมปลุกพี่ไม่ตื่น ทีมก็จะได้ไปลุกน้องพี่แทน...” ผมหันขวับไปค้อน แต่พี่ยอดกลับยิ้มตาเยิ้ม
“...พอเหอะ..รีบไปอาบน้ำเลย...เดี๋ยวก็สายทั้งคู่หรอก...ทีมมีงานต้องเคลียร์อีกเยอะนะ...” ผมตีหน้าขรึมไม่เล่นด้วย แต่พี่ยอดก็ยังยิ้มได้ หน้าผมร้อนวูบอย่างนี้ มันคงจะแดงแจ๋ให้เค้ารู้ว่าผมเขินแน่ ๆ
*
*
...ทั้ง ๆ ที่เคยเห็นพี่ยอดเปลือยทุกวัน แต่ทำไมเช้านี้มันรู้สึกแปลก ๆ นะ...ภาพของช่างยอดลอยอยู่ในหัว...เมื่อกี้เค้าคงตกใจจริง ๆ ที่ผมเข้ามากระซิบปลุกข้างหู พอรีบลุก รีบถอดเสื้อผ้าแบบลน ๆ มันทำให้ภาพของผู้ชายวัยทำงานเคร่งขรึมหายไป กลายเป็นผู้ชายธรรมดาถอดเสื้อยืดย้วย ๆ ออกไปทางหัวโชว์กล้ามท้องและไรขนที่เลื้อยจากสะดือลงไปใต้กางเกงขาก๊วยที่ผูกไว้หลวม ๆ...ผมสะบัดหัวไล่ภาพที่เพิ่งเห็นแล้วติดตาเมื่อสักครู่ออกไป...เราตกลงกันว่าจะอยู่ห่างกันซักพัก นี่แค่วันเดียวผมยังต้องวิ่งมาหาเค้าถึงที่นี่...ทีมคนเดิมไปไหน...เราใจแข็งแค่ไหนใครก็รู้...ทำไมเรากลายเป็นอย่างนี้วะ...
“...โห...กินทั้งสองอย่างเลยได้ป่ะ...โจ๊กก็น่ากิน...หมูปิ้งก็ห๊อมหอม...” พี่ยอดนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว
“...จะกินอะไรก็กินเข้าไปเหอะ...หมูปิ้งอ่ะ ตอนกินก็หอมดีหรอก แต่กลิ่นฟุ้งติดรถทีมเลยเนี่ย...” ผมบ่นเบา ๆ
“...ถ้าทีมไม่อยู่แล้วพี่จะตื่นยังไง กินยังไง...ตอนอยู่ภูเก็ต ตื่นเช้าก็จริง แต่ลงไปกินข้าวที่แคนทีนไม่ทันซักที...”
“...ก็มัวแต่เดินแก้ผ้าแกว่งไปแกว่งมา ดูข่าว จิบกาแฟ...ระวังจะไปทันนะ...” ผมกัด
“...โห...ก็มันสบายตัวนี่นา...ตื่นมาออกกำลังกาย ว่ายน้ำในทะเลใส ๆ คลื่นน้อย ๆ ตอนเช้า...วิ่งบนหาดทรายนุ่ม ๆ...พอขึ้นมาอาบน้ำที่ห้อง พี่ก็อยากทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุดอ่ะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โรคจิต...” ผมลุกหนีไปล้างมือ เพราะไม่อยากให้เค้าเห็นว่าผมอมยิ้มกับเรื่องที่เค้าเล่า
“...ทีมไม่ได้ด่าพี่ว่าโรคจิตมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย...” พี่ยอดเดินตามทั้งที่ในมือยังถือไม้หมูปิ้งอยู่
“...โรคจิต...เดินตามมาทำไม...” ผมด่าอีกครั้ง
“...ตลกอ่ะ...ตอนทีมเหวี่ยง ๆ อย่างนี้น่ารักดีว่ะ...”
“...ทีมไปทำงานก่อนดีกว่า...” ผมเบรกอารมณ์ กลัวเสียฟอร์มถ้าเผลอมองตาพี่ยอด
“...รอพี่ด้วย...พี่อยากนั่งเบ็นซ์ป้ายแดงไปทำงาน...”
“...รถคันนี้มันได้มาอย่างทุจริต...อย่านั่งให้เป็นมลทินเลย...” ผมเดินไปหยิบกระเป๋า
“...คิดว่าไปได้ก็ไปสิ...” พี่ยอดล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วชูรีโมทรถของผมในมือเค้า
“...เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่...คืนทีมมาเดี๋ยวนี้เลยนะ...” ผมพูดเสียงแข็ง
“...เข้ามาล้วงเอาไปเองสิ...ล้วงดี ๆ นะครับ...” พี่ยอดหย่อนกุญแจลงกระเป๋ากางเกง แล้วล้างมืออย่างสบายใจ
“...โรคจิต...” ผมเดินกระฟัดกระเฟียดไปนั่งรอพี่ยอดที่โซฟา ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลัง โกรธสิโกรธ เดี๋ยวไปทำงานสาย...ทำไมกูไม่โกรธพี่ยอดวะ
*
*
...ในที่สุดพี่ยอดก็มานั่งอมยิ้มอยู่ข้าง ๆ ขณะที่ผมขับรถออย่างไม่มีสมาธิ รู้สึกว่าวันนี้มือไม้มันเก้งก้าง ต้องจับพวงมาลัยแน่นจนเหงื่อซึม...เวลาจะเลี้ยวจะแซงก็ไม่กล้ามองกระจกมองข้างด้านซ้าย ต้องใช้กระจกมองหลังแทนเพราะมองไปทีไร หางตาจะเห็นพี่ยอดมองหน้าผมอยู่ทุกทีจนผมอึดอัด...หรือว่าเขินวะ...ผมสับสนจริง ๆ...
“...ช่วงล่างมันนิ่มสมราคาจริง ๆ...” พี่ยอดชม
“...ทำไมไม่ขับรถตัวเองมาล่ะ...”
“...ถ้าพี่ขับมาเอง ทีมจะยอมมากับพี่มั้ยล่ะ...” พี่ยอดย้อนถาม
“...ไม่...” ผมตอบโดยไม่ต้องคิดเลย
“...นั่นแหละเหตุผลที่พี่ไม่ขับรถมาเอง...ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่ทีมไม่เดินหนีพี่ไปไหน...”
“...ทำไมทีมจะหนีไม่ได้...ก็เอารถจอดปั๊มแล้วทีมก็เดินหนีขึ้นแท็กซี่ไปไง...” ผมกวน
“...ไม่สงสารพี่มั่งเหรอ...” พี่ยอดเอนหัวมาซบไหล่ผม
“...เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย...” ผมพูดเสียงแข็งกลบเกลื่อนทั้งที่ใจอ่อนยวบ พี่ยอดไม่เคยทำอย่างนี้กับผม
“...พี่เหนื่อย...” พี่ยอดตอบเสียงเบา
“...รถทีมยังไม่ได้ติดฟิล์มนะ...ไม่อายเหรอ...”
“...ไม่อ่ะ...พี่อยากรู้ว่าเวลาทีมเหนื่อยแล้วซบไหล่พี่ ทีมจะรู้สึกยังไง...อืม...รู้สึกดีจริง ๆ...ถ้าทีมเมื่อยก็บอกนะ...” ผมไม่พูดอะไร ได้แต่ปล่อยให้พี่ยอดซบต่อไป
*
*
...อยากจะขับรถไปให้ถึงเชียงใหม่จัง...แอร์เย็น ๆ กลิ่นแชมพูสระผมมันหอมเหลือเกิน เราก็ใช้ยี่ห้อเดียวกันกลิ่นเดียวกันนี่หว่า แต่ทำไมมันหอมจังเมื่อพี่ยอดซบอยู่ตรงหัวไหล่ของผมอย่างนี้...พี่ยอดคงเหนื่อยจริง ๆ ถึงได้นอนหลับตาพริ้มฟังเพลงจากซีดีแผ่นโปรดของ “เรา” อย่างมีความสุขจนถึงอาคารสำนักงาน พี่ยอดก็เอนตัวกลับมานั่งหลังตรงเข้าสู่โหมดคุณยอดโดยอัตโนมัติ…
“...โอ๊ย...ได้กินข้าวเย็นฟรีดีใจจังเลย...” พี่รุจยิ้มระรื่นเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ยอด
“...อะไรเหรอครับ...” พี่ยอดงง
“...พี่พนันกับมิ้นท์เอาไว้ว่าเช้านี้แกสองคนต้องเข้ามาทำงานพร้อมกัน...พี่ชนะได้กินข้าวเย็นร้านมันฟรีหนึ่งมื้อ...เดี๋ยวสาย ๆ จะโทรไปเม้าท์กับมัน...เอ...เย็นนี้จะกินอะไรดีหว่า...”
“...สนุกกันใหญ่นะเจ๊...” ผมทำท่างอน ๆ
“...สวัสดีครับพี่ ๆ ทุกคน...” เทมส์ส่งเสียงมาแต่ไกล พวกเราหันไปรับไหว้แล้วก็วงแตกแยกย้ายกันไปทำงานทันที
*
*
…ช่วงเช้าเทมส์พยายามยั่วโมโหผมด้วยการทำงานตามสั่งแบบขอไปที และหาทางเข้าห้องพี่ยอดทุกครั้งที่มีโอกาส ทั้ง ๆ ที่โทรเข้าไปก็ได้ แต่ชีต้องเข้าไปหาให้เห็นหน้า ไม่ได้ตั้งใจจะนับนะ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่สิบตั้งแต่เริ่มงานตอนแปดโมงครึ่ง...
“...เทมส์...หนูจะเข้าไปหาพี่ยอดทำไมบ่อย ๆ จ๊ะ...” พี่รุจถามดี ๆ
“...เทมส์มีเรื่องไม่ค่อยเข้าใจ ก็เลยเข้าไปถาม...”
“...ถามพี่ก็ได้...เข้า ๆ ออก ๆ พี่ยอดเค้าเสียสมาธินะ...อีกอย่างเค้าให้พี่มาดูแลเทมส์ มีอะไรควรจะผ่านพี่ก่อน...” พี่รุจพูดเสียงจริงจัง
“...พี่รุจมาดูแล หรือมาเป็นไม้กันหมาครับ...” เทมส์มองหน้ากวน ๆ
“...พี่มาทำงานในหน้าที่ผู้ช่วยพี่ยอด...เค้าให้พี่ทำอะไรพี่ก็ต้องทำ...ว่าแต่เธอเถอะ รู้หน้าที่ของตัวเองหรือเปล่า...มาฝึกงานหรือมาทำอะไรกันแน่...” พี่รุจย้อน
“...เทมส์มาฝึกงานซึ่งยังไงก็ผ่านอยู่แล้ว...” อีเด็กเวรนั่นลอยหน้าลอยตาตอบ
“...ถ้ารู้ตัวว่าผ่านอยู่แล้วจะมานั่งแย่งอากาศคนอื่นหายใจอยู่ที่นี่ทำไม...ไปนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้านโน่น...ที่มหาวิทยาลัยส่งมาฝึกงาน เพราะเค้าต้องการให้นักศึกษามีประสบการณ์ เพื่อนำไปปรับใช้เวลาต้องออกไปทำงานจริง ๆ...”
“...โอ๊ย...เทมส์ไม่ต้องทำงานก็ไม่อดตายหรอก...”
“...ปล่อยน้องเค้าไปเถอะเจ๊...ถ้าเรียนจนจะจบแล้วยังคิดได้แค่นี้ พูดสอนอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก...อย่าไปบอกใครเค้านะว่าเทมส์เป็นรุ่นน้องมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่...อายว่ะ...” ผมพูดแต่ยังก้มหน้าเช็คเอกสารอยู่
“...ใครจะเพียบพร้อมสมบูรณ์แบบอย่างคุณทีมล่ะ...ระวังพี่ยอดไว้ให้ดี ๆ เหอะ...คนที่งานรุ่ง ความรักมักจะร่วงนะครับ...”
“...สำหรับพี่ ถ้าความรักจะร่วง รับรองได้ว่าไม่ใช่เพราะมือที่สามแน่นอน...” ผมเงยหน้ามองเทมส์และพูดเสียงเรียบ
“...อืม...ไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า จะเที่ยงแล้ว...” เทมส์หลบตา แล้วเดินเลี่ยงออกไป
“...โห...ถ้าเมื่อกี้ตาแกเป็นมีดนะ เทมส์มันคงตายคาเก้าอี้เลยมั้ง...” พี่รุจขยับเข้ามาเม้าท์ใกล้ขึ้น
*
*
...อีเด็กผีนี่มันต้องการอะไรกันแน่...อยากได้พี่ยอดจริง ๆ หรือโดนสั่งมาให้ป่วน...เทมส์นับว่าเป็นคนที่ผมต้องระวังเป็นพิเศษ เพราะนอกเหนือจากความกล้า ฉลาด และรูปร่างหน้าตาที่ใกล้เคียงกับผมแล้ว ที่สำคัญคือ มันได้เปรียบผมทุกอย่างโดยเฉพาะอายุที่อ่อนกว่าหลายปี...
“...ไปกินข้าวกันเถอะ...ทีม...” พี่ยอดเน้นชื่อผม
“...กำลังหิวพอดีเลยครับพี่ยอด...” เทมส์เสนอหน้าแทรกเข้ามา
“...ให้พี่ยอดไปทานข้าวกับพี่ทีมเถอะ...เทมส์มากินกับพี่ก็ได้...” พี่รุจเบรก
“...วันนี้ทีมอยากกินข้าวในออฟฟิศนี่แหละ ไม่อยากไปข้างนอก แดดร้อน...” ผมพูดหน้าเฉยเมย
“...งั้นเดี๋ยวพี่สั่งให้นะ...พี่รุจกับเทมส์กินอะไรดี...” พี่ยอดหยิบกระดาษโน้ตบนโต๊ะของผมมาเขียนรายการอาหาร
“...อ้าว แล้วไม่ถามคุณทีมเหรอ...เดี๋ยวเค้างอนอีกนะ...” เทมส์จงใจแหย่
“...อ๋อ...ของทีมไม่ต้องถามหรอก พี่รู้ว่าเค้าชอบกินอะไร...” พี่ยอดก้มหน้าก้มตาเขียน
“...พี่ยอดสั่งอะไรมาทีมก็กินได้หมดแหละ...” ผมอมยิ้มนิดนึง เทมส์เม้มปาก
“...ไม่กลัวคุณทีมเปลี่ยนใจเหรอพี่ยอด...”
“...ไม่กลัว...” พี่ยอดสั่นหัวเบา ๆ แล้วเงยหน้ามายิ้มให้ ซึ่งผมก็เผลอยิ้มตอบให้เป็นครั้งแรกของวันนี้
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับคำติชม และกำลังใจที่ให้มานะครับ...อ่านคอมเม้นท์มันส์กว่านิยายอีก...ดีใจจังเลยที่มีคนอ่านรอ และให้ความเห็นที่หลากหลาย...เป็นแรงกระตุ้นให้รีบกลับมาโพสเรื่องต่อเร็ว ๆ...วันนี้เอาแบบเบา ๆ ไปก่อนนะครับ...ตอนหน้าอาจจะมีสวิงอีกรอบ...ยังนึกไม่ออก รออ่านคอมเม้นท์ก่อนดีกว่า...
...ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขกับวันหยุดยาวนี้นะครับ...วันนี้ผู้เขียนพักผ่อนเก็บแรงไว้แล้ว...เหลือวันหยุดอีกสองวัน...พร้อมออกแRดเต็มที่ 555++
...แล้วเจอกันใหม่ เร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
...ลืมบอกว่าที่ Profile ของผมตรงช่อง MSN คือเมล์ที่สำหรับใช้แอดใน Facebook นะครับ...
-
^
^
^
จิ้มๆไรเตอร์ ดีใจจังมาทันจิ้มไรเตอร์ คิคิ
ขอตัวไปอ่านก่อน :pig4:นะคร๊า
-
อ๊ากกก พี่ยอดได้ใจมาก ๆ
ปล.นึกว่าจะได้จิ้มพี่เป้นะเนี่ย
-
:pig4:ขอบคุณค้าาาา
-
พี่ยอดเป็นแบบนี้แล้วค่อยยิ้มได้หน่อย :mc4:
-
ยังพอจะยิ้มได้อยู่ (แม้จะแอบเหยียดมุมปากเล็กๆตอนมีแขกไม่ได้รับเชิญช่วงท้ายๆ)
ถือเป็นความกรุณาของคุณเป้มากๆที่อาจทำให้เราสามารถเข้าวัดสงบใจได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องคอยพะวงหน้าพะวงหลัง 5555
ขอรอดูดีกว่าค่ะ ว่าสวิงที่ว่ามันจะสวิง...อะไร ยังไง ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
เฮ้อ ตอนนี้บรรยากาศค่อยดีขึ้นแล้ว :เฮ้อ:
พี่ยอดน่ารักขึ้น ขอให้หนูทีมเชื่อเจ๊รุจเยอะๆละกันเนอะ ได้ดีกันจริงๆซักที
-
พี่ยอดน่ารักนะเนี่ยะ เฮ้อออออออ หายใจหายคอโล่งขึ้นหน่อย
อยากตบนังเทมส์จิงๆ :z6: หมั่นไส้มากกกกกกกกกกก
-
เกรียดจริงไอ้พวกหน้าด้าน อยากได้ของคนอื่นเนี่ย
-
o13 เย่ๆ มาต่อแล้วว
-
อ่านตอนนี้แล้ว กะชุ่มกะชวย ดีจัง
ทีมโหมดขี้เขิน น่ารักดีออก อายุเป็นเพียงตัวเลข อย่าได้แคร์
ขอบคุณนะคะคุณเป้ เทคแคร์นะคะ
-
:laugh3: :laugh3: พี่ยอดเกือบดีและ....แต่ขอชัดเจนกว่านี้อีกอ่ะ
-
ชัดเจนดีมาก...มันต้องแบบนี้สิ o13
-
"...ขอให้ผู้อ่านทุกคนมีความสุขกับวันหยุดยาวนี้นะครับ...วันนี้ผู้เขียนพักผ่อนเก็บแรงไว้แล้ว...เหลือวันหยุดอีกสองวัน...พร้อมออกแRดเต็มที่ 555++"
พุทโธ ธรรมโม สังโฆ คุณเป้จาเข้าพรรษาแล้วจะไม่เพลาๆ ลงเลยหรา อิอิ
อ่านตอนนี้แล้วสบายใจจัง คิดถึงวันเก่าๆ กับความรักที่มั่นคงที่ให้กันตลอดมา ดูจากที่พี่ยอดพูดออกมาก็รู้แล้วว่าทีมคือรักแท้ของเค้าอ่ะ ชอบๆ ตายอดจัง (แอบอิจฉาตัวละครอ่าก่อสร้างรักกันมาซะ)
แต่แอบกังวลแทนทีมกับพี่ยอดอ่ะดิถ้าทีมออกไปทำธุรกิจเต็มตัวเวลาที่มีก็น้อยลง (ยิ่งช่วงแรกๆ ที่เริ่มทำคงวุ่นวายน่าดู เดี๋ยวก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เข้ามาตลอดกว่าจะอยู่ตัว เห้อ...) เวลาให้พี่ยอดก็ย่อมน้อยลงตามไปด้วย แล้วนังเทมธ์มันยังมาใกล้ชิดอีกถ้าเป็นแค่ช่วงฝึกงานมันก็ดีไป แต่ถ้ามันเรียนจบแล้วมันมาทำงานที่นี้ด้วยหล่ะ น้ำหยดลงหินทุกวันนะทีมพี่ยอดก้ใช่อิฐใช่ปูนหน้ามืดขึ้นมานังเทมธ์มันคงแสดงสิทธิ์มันเต็มทีล่ะทีนี้ (ยิ่งทีมตั้งกำแพงกับยอดไว้แบบพี่น้องด้วย) โอ้ยๆไม่อยากคิด ถึงมีเจ้รุจอยู่ก็เหอะท่าทางเล่เหลี่ยมมันจัดชิหายนังเด็กคนนี้ แต่อย่าเอาแบบนั้นเลยนะคุณเป้มันบีบหัวใจจจจจ
คุณเป้ตอนหน้าขอแบบจุใจไปเลยนะคร้าบ :L2:
ขอบคุณคราบ
-
โถ่พี่ยอด เริ่มทำตัวฉลาดขึ้นและ :mc4:
น่าจะทำอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว :really2:
เทมส์ ยังไงก็ไม่มีทางสู้ทีมได้หรอก :z6:
มันแพ้เรื่องของหัวใจตั้งแต่ยกแรกแล้ว o13
อีกอย่าง
พี่ยอด รัก ทีม ทีมรักพี่ยอด
จบ. :z1:
:impress2:
-
ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4:
-
พี่ยอดน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รักพี่ยอด
ชอบพี่ทีม
น่ารักกๆๆๆๆ
-
ดูๆแล้วเหมือนเด็กจะถูกส่งมาให้ป่วนโดยเฉพาะ....
คงไม่ได้ชอบพี่ยอดจริงจังหรอกนะเนี่ย... :really2:
ทีมสู้ๆ....ดีกันไวๆนะคะ....
-
ชัดเจนดีมาก...มันต้องแบบนี้สิ o13
เห็นด้วยอย่างที่สุด
-
ตอนหน้าจะสวิงอีกหรอคะ สวิงเอานังเด็กผีออกไปได้มั้ยคะพี่เป้ ลำพังปัญหาภายในครอบครัวพี่ยอดกับทีมก็เคลียร์กันยาววววววละ >.<
-
สวิงมาก ห้วใจดวงน้อยๆของคนอ่าน วายปราณกันพอดีนะพี่เป้
-
555...ใจแข็งได้ก็รู้ไป...พี่ยอดเอาใจออกขนาดเน้
-
สวิงมาก ห้วใจดวงน้อยๆของคนอ่าน วายปราณกันพอดีนะพี่เป้
เห็นด้วยค่ะพี่ ช่วงนี้ไม่ค่อยจะไหว หัวใจอ่อนแอ อ่านแล้วใจสั่น (เว่อร์)
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
+1 ให้พี่เป้
ตอนหน้าจะสวิงกันระหว่างใครกับใครอ่ะพี่ o18
-
อ่านตอนนี้แล้วโล่งใจนิดหนึ่ง
ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะครับ
-
อ่า ทำใจก่อนจะเข้ามาอ่าน
กลัวตัวเองร้องไห้อ่า เพราะตอนที่แล้วพี่เป้ทำบาดจิตยิ่งนัก
เห็นพี่ยอดเจ็บแล้วทนไม่ด้ายยยย แต่ตอนนี้กลับดีขึ้นมาหน่อย เหมือนให้เวลาพักหายใจหายคอ...ก่อนที่พี่เป้จะลงดาบ...
เฮือกกกก!
เมื่อไหร่น้องเทมส์จะออกไปซะทีนะ ไม่ไหวแล้ว :serius2:
-
ใครช่วยขุดหลุมฝังอีเด็กเวรเทมส์ที่เหอะ
-
ตอนหน้ามีสวิง ขอเป็น สวิงกิ้ง ได้ไหม
ว่าไปนะ เทมส์มันต้องมาป่วนแน่ ๆ ส่วนที่จะได้พี่ยอดถือเป็นกำไร
เรื่องจะไปทางไหนไม่กล้าคาดต่อ กลัว
พี่เป้ค่ะ ยังไง ทำบุญเข้าพรรษา ออกพรรษาก็มาอีกสักตอนนะ ไม่ต้องต่อเนื้อเรื่องหลักก้อได้ แต่เป็นตอนพิเศษให้เข้าเทศกาลนะคะ
-
ฮ่าๆๆๆ ค่อยสบายใจหน่อย หายเครียดเลยเรา พักผ่อนสบายๆ แล้วค่อยกลับมาดูการต่อสู้ไฟต์หน้าอีกเร็วๆนี้
-
เหมือนทะเลสงบก่อนมีพายุเลย อย่ามาหลอกให้ตายใจนะคุณเป้ :m26:
-
ขอให้ทั้งคู่ฟันฝ่าอุปสรรค แล้วก้าวเดินไปด้วยกัน
ถึงจะมีตัวมารมาผจญ แต่ก็ต้องพ่ายแพ้กับความรักของพี่ยอดกับน้องทีมใช่มั๊ย.... :กอด1:
-
พี่ยอดทำตัวอย่างนี่ค่อยน่ารักหน่อย
แต่อิตัวมารมันน่าโดนชุดใหญ่จริงป่วนตลอด
-
เมื่อไหร่นังดร๊วกนี่
จะหายไปจากวงโคจรสักทีัน๊าาา
มานั่งเสนอหน้าท่ามือท่าตีนคนอื่นเค้าอยู่นั่นแหละ
-
มั่นใจ :กอด1:ในตัวพี่ยอด
มาตั้งแต่ภาคแรก
ถึงตอนนี้ก็ยังมั่นใจอยู่
เหมือนเดิม
พี่ยอด
ยังไงก็รักทีม..ไม่ทำให้ทีมเสียใจ
แน่นอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สุดยอด o13 เหมือนชื่อเค้าล่ะ
:จุ๊บๆ: เป้ +1 ให้ล่ะ
-
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้...เพิ่งจะมีครั้งนี้แหล่ะ ที่พี่ยอดทำอะไรถูกใจคนอ่านเป็นที่ซู้ดดดดดดดดดด >///////<
ทีมเองก็เริ่มอ่อนลงบ้างแล้ว...เค้าชอบทีมแบบนี้มากกว่าแต่ก่อน ที่คิดจะแข็งอยู่อย่างเดียวนะ
อย่างน้อย ๆ ทีมก็แสดงออกมาอย่างตรง ๆ ว่าแคร์พี่ยอดมาก ๆ...ไม่ใช่แค่ยึดตัวเองเป็นหลักเท่านั้น
ส่วนยัยเทมป์...สมน้ำหน้ามั้ยล่ะอิหนู...อยู่ดีไม่ว่าดี...โดนพี่ยอดสวนเลยซะง้าน 555555555555
อ่านแล้วแทบจะแบกพี่้เป้เซิ้งรอบหมู่บ้านเลยให้ตายสิ...ตอนนี้เค้าเป็ฺนปลื้มจริง ๆ...คริคริ
แต่พี่เป้อ่ะ ไว้ใจไม่ได้...ทำให้เค้ายิ้มแบบนี้ได้ตอนนึง...เด่วตอนหน้ามันต้องมีอะไรมากระชากความรู้สึกกันแน่ ๆ เลยอ่ะ
เค้าขอแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปก็แล้วกันนะฮะพี่เป้...แบบว่าให้ได้ตั้งหลักบ้างอะไรบ้างเงี้ย...งุงิงุงิ~*
-
รอบนี้ดูน่ารักกันดีเนอะ ยอดกับทีม
คืนเดียวก็ต้องวิ่งกลับไปตายรังเดิม 555+
ขอบคุณนะครับ
-
เบาๆ รับวันหยุด :กอด1:
-
ขอบคุณนะครับ
-
ดีใจที่ทั้งคู่วางทิฐิไว้ครับ ชีวิตคู่มันต้องหมั่นเติมเต็มให้กันครับ ส่วนเรื่องงาน ถ้าขัดกันมากๆก็แยกกันทำดีกว่าครับ จะได้ไม่ต้องมาหงุดหงิดกัน
-
ชอบที่ทีมนึกในใจเรียกนังเด็กนั้นว่า อีเด็กผีอะ กร้ากเลยเรา
ตอนนี้ยังเบา ๆ จริง ๆ ด้วยไม่มาม่าเท่าไหร่
แต่เห็นว่าตอนหน้าจะมีสวิงอะไรอีกนะ อร้ากกก ลุ้นตอนหน้าเลยละกันเนอะ
-
เริ่ดจริงไรจริง
อยากเป็นคนเงียบ ๆ แล้วเอาเรื่องมั่งอ่ะ
+1 คร้าบบ
-
ต้องอย่างนี้สิน้องทีม o13
แม๊!!!!!!!!!น่ารักได้ใจเจ๊จริงๆ
พี่ยอดหน่ะ ยังไงก็เป็นลูกไก่ในกำมือหนูอยู่แล้ว
ถนอมๆพี่เค้าหน่อย
ใจร้ายกับเค้าเกินไป เกิดเฉาตายขึ้นมา
เราเองนั่นแหล่ะจะเสียใจที่สุด
ดูดิ๊ แค่น้องทีมยอมใจอ่อนใ้้ห้พี่ยอดซักหน่อย
พี่เค้าก็แฮปปี้ดี้ด๊าซะขนาดนี้
แฟนคลับที่ตามเชียร์ก็พลอยมีความสุขไปด้วย :impress2:
ตอนนี้เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขที่สุดในช่วง2-3ตอนหลังที่ผ่านมา
แถมได้ย้อนบรรยากาศวันชื่นคืนสุข สมัยทำงานโรงแรมด้วยกันอีก
มีความสุขที่ซู๊ดดดดดดด!!!!!!!!!
ส่วนนังเด็กนรกนั่น เราก็อย่าได้ใส่ใจ
ให้มันบ้าบอของมันไปเหอะ กะอีแค่หน้าตาดี แต่หาเสน่ห์มิได้ พี่ยอดเค้าไม่มองมันหรอก ชิส์
ปล. น้องเป้เขียนตอนนี้ได้น่ารักมากกก มาให้เจ๊จุ๊บๆซัก 2 จ๊วบ แถมกอดแน่นๆอีกที :กอด1:
-
เค้าจะดีกันแร้ว :m3:
เพราะฉะนั้น นังเทมส์
กรุณาลงจากเวทีไปค่ะ :angry2: ชิ่วๆ
ปล.พี่ยอดทำตัวแบบนี้ ทำให้นึกถึงช่างยอดเลยเน้อะ
น่ารักจริงๆ มาจุ๊บทีนึกมะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-050.gif)
:กอด1:พี่เป้ค่าาา
-
ค่อยยังชั่วหน่อย ยังดีที่พี่ยอดรู้จักง้อ
ส่วนทีมก็ นะ
-
กรี๊ส ส
พี่ยอดน่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว ว
ทีมม เข้าใจพี่ยอดสักทีนะค๊าาาา
>[]<''
-
ได้รับอมยิ้มหรือยังไรเตอร์วันนี้ส่งอมยิ้มไปแล้วน่ะ :o8: น่ารักมากๆเลยทีม ยอด อยู่หางกันซักพักก้อดีนะจะได้ทำเหมือนอายุ14อีกครั้ง55555
-
คุณรู้มั้ย... มันจุกอกผมนะ กับเรื่องแยกกันทั้งๆ ที่เข้าใจกันไม่เต็มร้อยแบบนี้...
เฮ่อ... ทำให้ผมนึกถึงตอนที่ผมขอแยกทางกับบางคนเพื่อเข้าเรียน กทม ผมสัญญากับเขาว่าถ้าเรียนจบ ผมจะให้คำตอบบางอย่างกับเขา แต่... เฮ่อ... อ่านเรื่องนี้แล้ว มันทำให้ผมเข้าใจทีมกับยอดนะ...(ถ้าเป็นเรื่องจริงมันมีอะไรที่มากกว่านี้อีก) อ่านไปก็นึกถึงตัวเองตอนแยกทางกับแฟนคนนั้น... เอิ๊กๆ...
ช่วยให้กระชุ่มกระชวยได้บ้างนะเนี่ย ว่าผมไม่ได้เป็นคนแบบนี้คนเดียว
-
พอมีช่องว่าง..ก็เริ่มมีที่ให้เราขยับตัว เริ่มมีคำว่าคิดถึง....^^
ถ้าคนเรามีความเข้าใจและซื่อสัตย์
แค่นั้นมันก็ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้แล้วแหละ... o13
-
สุดยอด
พี่ยอดเริ่มเข้มแข็งแล้ว
-
สะใจคะ
เกลียดเด็กนี่จริงๆๆ
-
ห่างแค่กาย.....แต่ใจยังเหนียวแน่น...
เมื่อไม่มีเขาอยู่ข้างกาย....ความสำคัญของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
ทั้งน้องทีมและพี่ยอดขาดจากกันไม่ได้หรอก.....
เพียงแต่รอเวลาพิสูจน์ความคิดของแต่ละคน....
แล้วนำมาปรับจูนเข้าหากันเพื่อเป็นบทเรียนสอนใจในอนาคต...
วันนี้พี่ยอดอ้อนเมียได้น่ารัก...ได้ใจคนอ่านมากกก....
อ้อนบ่อย ๆ ซิพี่.....น้องทีมน่ะใจอ่อนยวบยาบไปเลย.....
ต่อให้มีเรื่องต้องเหวี่ยงอีก....น้องทีมก็คงเหวี่ยงเบา ๆ แระ...
ตอนนี้รู้สึกว่า...เรื่องเทมส์กลายเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ ไปแล้ว...
ส่วนเจ๊รุจ o13 ความเป็นผู้ใหญ่ช่วยเตือนสติน้องทีมได้มากจริง ๆ
รอดูบทพิสูจน์ความรักของทั้งคู่ต่อไปค่ะ
:L1: :pig4: คุณเป้
-
ค่อย ยัง ชั่ว หน่อย
ให้มันได้อย่างนี้ พี่ยอดด
หึ สมน้ำหน้าเทมส์จังเลยยย
-
โอ๊ยย พี่ยอดดดดด กว่าจะได้ฤกษ์ฉลาด
เล่นเอาป้าลุ้นหัวใจแทบวาย
ขอ :z6: คู่นี้ซักที
-
อย่าเพิ่งกลับมาหวานกันเร็วนักสิครับ
ขอบทเชือดเฉือนกันแบบผู้ดี๊...ผู้ดีก่อน
ปากคอแต่ละคนก็นะ
ถึงไม่ได้ด่ากันด้วยถ้อยคำแรงๆ หรือคำหยาบคาย
แต่ถ้าคนได้ฟังมีสมองคิดซักนิ๊ดดดดดด
จะรู้สึกจุกในหัวอกได้ทันที
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ และจะติดตามต่อไปครับ
-
อาาา...แล้วพี่ยอดก็เกิดกำลังใจฮึด(รึป่าว?)ขึ้นมาง้อทีม
อย่าท้อนะคะพี่ยอด อยากให้ทีมใจเย็นลงเนาะ
ทีมกังวลเรื่องตัวเองอายุมากกว่านังเด็กนั่นสินะ
อย่าได้แคร์ค่ะ...สู้ๆ
มาต่อเร็วๆนะคะ..รออ่านค่ะ^^
-
นี่แหละความรักอีกรูปแบบที่มีความเชื่อใจอยู่ด้วย...
-
อ่านตั้งแต่ต้น จนถึงตอนนี้ สิริรวมเวลาทั้งสิ้น 2 วัน
แทบตาบอด
ติดมากมากกกกกกก
อ่านแล้วอินมากเลยค่ะ ยิ่งเจอเทมส์นี้ อ่านจบแล้วอึดอัดมากๆ นอนไม่หลับเลย
นั่งรถไปเรียนก็มานั่นนึก เกลียดเทมส์ว่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมพี่ยอดไม่ทำไรเล๊ยยยยย งอลพี่ยอดมาก ๕๕๕๕๕ อินจัดเลยทีเดียว
ตอนล่าสุดนี่ พี่ยอดเริ่มดัขึ้นแระ ค่อยยังชั่ว คืนนี้คงหลับสบาย ๕๕๕๕๕
-
ขอบ คุณ มาก ๆ ครับ คุณ เป้
เจ๊ รุจ นี่ ก็ แรง เนอะ มี พนัน ซะ ด้วย
อิ อิ
-
กรี๊ดด :z1: สะใจตอนที่พี่ยอดตอกหน้านังเทมส์จนหงายเงิบ คิดจะแทรกกลางรออีกสิบชาติ คนเราถ้ามันจะรักและหนักแน่นในรัก เอาช้างมาแงะก็ไม่มีวันแตกออกหรอกหึหึ :fire: พี่ยอดคววรจะรู้จักพูดกะนังเทมส์อย่างนี้มาสักหลายตอนก่อนหน้านี้นะ เรตติ้งร่วงกราวเลยมัวแต่บื้ออ่ะ :beat:
-
ง่ะ อ่านแล้วน้ำตาร่วงเผาะ
ยิ่งตอนที่พี่ยอดบอกว่าเหนื่อย TT
กลับมาดีกันไวๆ น๊าาาา
-
ก็ยังดี พี่ยอดต้องเด็ดขาดแบบนี้แหละ
ต่อให้ มือที่สามปั่นหัวยังไง
ถ้าพี่ยอดเด็ดขาด สนใจแค่น้องทีม
ปัญหามันก็ไม่เกิด...
น้องทีมค่ะ ถ้าใจอ่อนแบบนี้
พี่ว่า ไม่ต้องห่างกันสักพักหรอกค่ะ
รักกันแบบเดิมนั้นแหละดีที่สุด
-
วี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอแบบสวิงอีกรอบ ชอบบบบ
กร๊ากกกกกก กกก ก ก กกกก
พี่ยอดช่างเป็นผู้ชายที่ควรเอามาใช้ชีวิตร่วมสุดๆ
ถ้าเป็นหนูคงระทวยในอ้อมกอดของพี่ยอดไปแล้ว
น้องทีมใจแข็งมากกกกก ๕๕๕๕๕๕
-
กลับมาอ่านดูข่าวคราวซีซั่น3 ปรากฎว่าทันใจจนล่วงหน้าไปหลายตอนแล้ว
อืมมมม ขอบอกตรงๆว่า มันยังไม่มันส์ เท่าซีซั่นก่อนๆเลยอ่ะครับ(ไม่ว่ากันน้าาาา) หรือมันยังอยู่ในช่วงบทนำครับ?
อีกส่วนหนึ่ง ผมคิดว่าเพราะตัวละครที่โตขึ้นหรือปล่าวครับ?
บางตอนที่อ่านมาซักนิดหน่อยคิดว่าต่อไปในบท ทีมจะต้องออกมาแรงหรือมีเหตุการณ์ที่สะใจเกิดขึ้นให้ได้มันส์แน่ๆ
แต่กลับกลายเป็นต้องมานั่งรู้สึกอั้นๆไปกับสถานะของทีมกับยอดแทน คือมันอั้นจริงๆนะครับ
คือทีมและยอดยังเป็นคนเดิมนิสัยเดิมน่ารักและร้ายกาจเหมือนเดิม แ่ต่... ทำอะไรที่ฉลาด ที่ตรงไปตรงมา และอะไรอีกหลายอย่างไม่ได้แบบสมัยก่อน
เพราะโตขึ้น มีหน้าที่ ภาระ และอนาคต แบกรับกันอยู่ .................ใช่หรือป่าวครับ
ถ้าใช่จริงๆ ก็ช่วยกระเบียดกระเษียรพื้นที่ให้ใครซักคนได้ออกมางัดความแรงกันบ้างเถอะครับ(เจ๊รุจกะเทมก็ได้นะ)
ผมเสพติดนิสัยเสียๆของทีมจริงๆ แบบมันเป็นจุดพีคของชีวิต อยากเป็นแบบนั้นบ้าง ทีมนี่มายไอด้อลเลยอ่ะครับ
.
ถึงยังไงก็ตาม รอติดตามอยู่นะครับ
.
เทคแคร์นะครับคุณเป้
-
อ่านตอนนี้แล้ว
มีความรู้สึกว่า พี่ยอดน่ารักขึ้นเย้อออออออเลย ^^
-
:serius2: กลับมาอยู่ด้วยกันไวไวนะพี่ยอดและทีม
เตะนังเด็กเทมไป1ที :beat: :z6:
-
น้องทีม โปรดทราบ พี่จะขอทาบทามให้มาเป็นผู้ช่วย
พื่อจัดการน้องเป้ค่ะ
พี่รู้สึกอยากทำร้ายน้องเป้ด้วยสายตาของน้องทีมค่ะ
555
-
มาอ่านสองตอนรวดค่ะ
คุณเป้บอกอยู่เสมอว่าเรื่องนี้แต่งสด แต่งหน้าจอ อะไรๆก็พลิกผันได้เสมอ
อาจจะขึ้นอยู่กับอารมณ์ ความรู้สึกของคนแต่ง คอมเมนท์จากนักอ่าน รวมถึง สภาวะแวดล้อมต่างๆรอบตัว (ใช่มั้ยคะ)
ซึ่งเมื่ออ่านสองตอนรวด รวมถึงความรู้สึกจากตอนเก่าก่อนหน้านี้ ทำให้เห็นว่า น้องทีม เป็นตัวละครที่มีชีวิตมากๆค่ะ และแม้แต่ พี่ยอด รวมถึง ตัวละครอื่นๆ
เพราะการที่เราคาดเดาเรื่องตอนต่อไปไม่ได้ หรือแม้แต่ผู้เขียนเองก็อาจไม่คาดคิดด้วยซ้ำว่าตนเองจะให้เรื่องและตัวละครดำเนินไปแบบไหน
ทำให้ความสนุกของการอ่านเรื่องนี้ คือความสดใหม่ของความรู้สึก ความมีมิติทางอารมณ์ของตัวละคร
สรุปสั้นๆได้ว่า สนุกแบบนิยายแต่ก็มีส่วนร่วมทางความรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริงค่ะ
เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้ เห็นว่านักอ่านหลายท่าน รวมทั้งตัวเอง ก็มีส่วนร่วมที่จะมองการกระทำของพี่ยอด และน้องทีมไปในรูปแบบต่างๆกัน
ร่วมลุ้น ร่วมเมนท์ เหมือนเป็นแรงเชียร์แรงใจให้กับน้องทีมและพี่ยอด กรี๊ดกร๊าดกับตัวช่วยแบบเจ๊รุจ ขณะเดียวกันก็อยากทำร้ายร่างกายเทมส์มากมาย
และถ้ามองเรื่องนี้แบบชีวิตจริง โดยที่พระเอกและนายเอกยังคือพี่ยอด และน้องทีม พระเอกในชีวิตจริงก็ไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟ็กต์เต็มร้อย
ไม่ต้องฉลาดล้ำ รู้เท่าทันทุกการกระทำของคนอื่น ไม่ต้องใจกว้างเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลก
นายเอกเองก็ไม่จำเป็นต้องเป็นนายเอกยอดนิยมแบบหวานอมขมกลืน หรือแก่น เซี้ยว เปรี้ยวไม่ยอมคนจนพระเอกต้องยอมทุกอย่าง หรือรอให้พระเอกมาปราบ
แต่สุดท้ายของความเป็นชีวิตคู่ ก็คือ ยังคงรักกัน และพยายามทำความเข้าอกเข้าใจกัน
ยอมกันไป ทนกันไป(ใครจะเป็นแบบที่อีกฝ่ายต้องการได้ทุกอย่างกันเชียว)
ถ้าพี่ยอดกับน้องทีมยังคงจะคู่กัน ไม่ได้ตายจากกัน หรือเลิกรากันไปจริงๆ
เรื่องนี้จะดำเนินไปยังไง ก็เชื่อในฝีมือของคุณเป้ค่ะว่า จะสร้างความสนุก เข้มข้น ชวนติดตามได้ตลอดแน่นอน
(ออกแนวยังเชียร์คู่นี้ให้รักกั๊น รักกันเนอะ)
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากนะคะ :กอด1:
ปล (แอบ)ตามไปเมนท์เฟซคุณเป้บ่อยๆ ได้เข้าเฟซแบบแวบไปแวบมา แต่จัดว่าบ่อย แต่เพิ่งจะมีเวลามาอ่านแบบต่อเนื่องค่ะ :laugh:
-
ในที่สุด ก็ตามทัน และเชื่อว่า
ทีมต้อง ผ่านเรืองนี้ไปได้ สุ้ๆๆ
-
+1 เป็นกำลังใจให้คุณ แต่อิจฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉาน้องทีมจังมีคนรู้ใจสั่งข้าวให้ด้วย :กอด1:
-
ตามอ่านจนทันซะที
ผมเดานะ ถ้าไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากนี้
คิดว่าซีซั่นนี้จะเป็นตอนสุดท้ายแล้ว
เชื่อว่าทีมกับพี่ยอดข้ามผ่านเรื่องร้ายๆ และมือที่สามมามากมายแล้วกับสองซีซั่นที่ผ่านมา
ส่วนซีซั่นนี้มันจะเป็นบททดสอบสุดท้าย ที่จะทำให้ทีม ยอมรับและเข้าใจตัวพี่ยอดจริงๆ
เหมือนที่หลายๆคนเม้นมา พี่ยอด ความรุ้สึกยังไงก้ผู้ชาย เมื่อรักใครก้อยากสร้างฐานะ
อยากสร้างความมั่นคง เพื่อให้คนเรารักมั่นใจ ว่าเราจะดุแลเค้าได้
แต่มันไม่ใช่สำหรับทีม ทีมเกิดมา สูง อยุ่แล้ว เค้าจึงไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก
ไม่สนใจและดุเหมือนจะมองข้าม สิ่งที่พี่ยอด ทำ ด้วยซ้ำ
เข้าใจว่า ทีม อยากให้พี่ยอดสบาย หวังดีกับพี่ยอด แต่นี่ล่ะคือสิ่งที่ทั้งสองจะต้องเรียนรุ้และผ่านมันไป ในซีซั่นนี้
เทมส์ก้แค่ลุกไม้ประดับเรื่อง ที่อาจมีสวนเด่นอยุ่บ้าง แต่แค่ของประดับ พอหมดหน้าที่ เดี๋ยวก็ถุกถอด
หลักๆจะอยุ่ที่ตัวเอกของเรา ว่าเค้าทั้งสองจะผ่านเรื่องราวไปได้ยังไง มั้งครับ
เดาล้วนๆแหละ
....................
อันนี้ขอชม เป็นนิยายที่สนุกมากกก สุดๆๆ
ชอบท่าหนีที่ไล่ของทีม ฉลาด แกร่ง และเก่งมากๆ
คิดว่า คนที่ทำได้แบบนี้อ่ะ เทพสุดๆละ
แรกเริ่มที่อ่าน รุ้สึกมันลอยๆ มีความสุข
แต่ก้เหมือนถูกจับเหวี่ยงลงพื้นอ่ะ
พอซีซั่นสอง อันนี้ก้ลอยๆๆๆๆ
พอมาซีซั่นนี้ สงสารพี่ยอดสุดๆ
แต่ก้ว่าเนอะ ทีมน่ะ มันรั้น คนแบบนี้ไม่เห้นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาหรอก
ขอให้ไรเตอร์จัด ชุดใหญ่สุดๆ ให้ทีมเลยนะ
เอาแบบ ล้ม ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยยิ่งดี
เชื่อว่าที่สุดแล้ว ไรเตอร์คงไม่ใจดำให้พี่ยอดตายจริงๆนะ
สุดท้าย รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
"ลืมไปแล้วเหรอว่าเรารักกัน" คำนี้ โดน ที่สุดแล้ว
-
ตอนใหม่นี่พี่ยอด... o13
มันต้องอย่างนี้ซิพี่ ชัดๆกันไปเลย
-
รออ่านต่อนะครับ โอ้วทีละตอนๆๆๆ :z3:
-
พ พ พ พะะะะ พี่เป้ เค้าคิดถึงแล้วนะ นะ นะ อ้ะ อ้ะ
-
กลับมาคืนดีกันเร็วๆนะ
ห่างกันคืนนึง น่าจะได้คิดอะไรบ้างแล้ว
ตอนนี้พี่ยอดน่ารักนะ ทีมก็ลดทิฐิลงบ้างก็คงดี
พี่ยอดคือคนรักไม่ใช่ศัตรูไม่ต้องฟาดฟันให้แดดิ้น
แต่ถ้าทำตัวแย่ ก็ไม่ต้องเลี้ยงเอาไว้ 5555 (เอ๊ะ ยังไง )
-
พี่ยอด ยอดเยี่ยมนึกว่าบื้อเป็นอย่างเเดียวสาอีกนะนี่
หนูทีมก็ยิ้มจนปากฉีกแล้วน้อง อิอิ
-
วันนี้พี่ยอดชนะเลิศ
ฮ่าๆๆๆ
เทมส์
ไอ่เด็กเวร ...น่าให้เจ้รุจ พาไปตบซักยกสองยก
ชิส์ !!!!
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 11
...บ่ายนี้ผมรับโทรศัพท์จากเบอร์แปลกที่ตอนหลังแนะนำตัวว่าโทรจากบริษัทรับเหมาก่อสร้างที่ดูแลบ้านของเรา...ผมแอบพี่ยอดไปคุยกับบริษัทนี้เรื่องการก่อสร้างโรงแรมของผมเมื่อหลายวันก่อน ไม่คิดว่าจะส่งพนักงานมาเจอกับผมเร็วอย่างนี้...เงินกู้ก็ยังไม่ได้ รูปแบบของโครงการก็ยังไม่สรุป...ตอนนี้พนักงานคนนั้นมาถึงชั้นล่างของออฟฟิศผมแล้ว เค้าขอโทษที่ไม่ได้นัดก่อน พอดีเค้าผ่านมาแถวนี้เลยอยากคุยคร่าว ๆ ไว้...ผมตื่นเต้นที่จะได้คุยโปรเจคใหญ่นี้จนลืมไปว่าพี่ยอดยังอยู่ในออฟฟิศ...ดันอนุญาตให้เค้าขึ้นมาพบได้...พอคิดอีกที ถ้าพี่ยอดมาเห็นเข้าคงต้องสงสัยและคาดคั้นเอาคำตอบแน่ ๆ...โทรไปก็ไม่ติดเพราะเค้าอยู่ในลิฟท์แล้ว...
“...สวัสดีครับ...ผมมาพบคุณทีมครับ...” ตัวแทนบริษัทก่อสร้างบอกกับประชาสัมพันธ์
“...คุณทีมเดินมาพอดีเลยค่ะ...” น้องประชาสัมพันธ์ยิ้มหวานแล้วผายมือมาทางผม
“...เชิญด้านนอกเลยครับ...” ผมเดินระวังหลัง เพราะกลัวพี่ยอดจะออกมาเห็น
“...ขอโทษคุณทีมอีกครั้งนะครับที่ไม่ได้นัดล่วงหน้า...” เสียงทุ้มนุ่มติดสำเนียงแปลก ๆ ทำให้ผมเงยหน้ามองเค้าชัด ๆ
“...เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ...เราลงไปคุยกันที่ร้านกาแฟด้านล่างดีกว่า...ในออฟฟิศไม่สะดวกน่ะครับ...เมื่อกี้จะโทรบอกแต่ในลิฟท์ไม่มีสัญญาณ ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้เสียเวลาขึ้น ๆ ลง ๆ...” ผมพูดพลางกดลิฟท์
“...ไม่เสียเวลาหรอกครับ...บ่ายนี้ผมว่างยาวเลย...” เค้าพูดยิ้ม ๆ
*
*
...คุณจักรกฤษณ์เป็นตัวแทนจากบริษัทรับเหมาก่อสร้างที่จะมาดูแลโปรเจคบูติคโฮเทลของผม เค้าบอกให้ผมเรียกเค้าว่าแจ๊ค...เค้าอายุมากกว่าผมเกือบสองปี มีผลงานที่ผ่านมาให้ผมดูหลายโครงการในโน้ตบุ้คที่เค้านำมาพรีเซนต์ด้วย...เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่มีคนทำให้ผมใจสั่นได้ขนาดนี้...แจ๊คเป็นผู้ชายที่ดูทันสมัยมาก เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะ ถ้าไม่คิดว่าเค้าทำงานบริษัทก่อสร้าง ผมคงคิดว่าเค้าเป็นเกย์ไปแล้ว...แต่ถ้าเค้าเป็นเกย์จริง ๆ คงเป็นเกย์ที่นำความเถื่อนและหรูมาผสมกันอย่างลงตัวที่สุด...
“...เท่าที่ผมได้ไปดูบ้านของคุณยอดที่กำลังก่อสร้าง ทางแผนกตกแต่งภายในบอกผมว่าคุณทีมเป็นคนช่วยออกแบบ...พอคุณทีมแจ้งว่าต้องการทำโรงแรม ผมก็เสนอตัวเข้ารับโครงการของคุณทีมเลย...ผมว่าเราสองคนน่าจะมีรสนิยมใกล้เคียงกัน และถ้าได้ร่วมงานกันจริง ๆ โรงแรมนี้จะเป็นโรงแรมที่สวยที่สุดอีกโรงแรมนึงแน่นอนครับ...”
“...คุณแจ็คนี่ต้องดูแลด้านการตลาดให้บริษัทแน่ ๆ...” ผมยิ้มกับคำพูดชวนเชื่อของเค้า
“...เปล่าครับ...ผมดูแลเรื่องการตกแต่งภายใน...ผมชอบแนวคิดของคุณทีมที่ต้องการการตกแต่งโรงแรมแบบเรียบหรู และใช้ได้จริง ไม่ใช่แค่การทำให้สวยเฉย ๆ ผมว่ามันเป็นโจทย์ที่ท้าทายผมมาก ๆ...”
“...เอ่อ...คุณแจ๊คครับ...ทีมยังไม่ได้ตกลงกับหุ้นส่วนเลย...เงินกู้ก็ยังไปไม่ถึงไหน...” ผมสารภาพ
“...คุณทีมมีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะครับ...”
“...ทีมกำลังหนักใจเรื่องเงินกู้อ่ะครับ...โครงการนี้มันใช้เงินสูงมาก...อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่ทีมก็ต้องบินมาโอนบ้านเพื่อให้ทีมเอาไปค้ำประกันธนาคาร...”
“...ในเอกสารบอกว่าคุณทีมจะทุบบ้านหลังเดิมทิ้ง แล้วก่อสร้างใหม่เป็นโรงแรมขนาดเล็กที่เน้นบริการ บรรยากาศ และการตกแต่ง...” คุณแจ๊คเปิดเอกสารที่นำมาด้วย
“...ใช่ครับ...จริง ๆ ทีมก็เสียดายบ้านนะ...แต่มันก็ต้องทำอ่ะ เพราะทีมเคยผ่านแต่งานโรงแรมและร้านอาหารสมัยอยู่ต่างประเทศอ่ะครับ...ถ้าให้ไปทำอย่างอื่นคงไม่รอด...” ผมยิ้มเจื่อน ๆ
“...ผมขออนุญาตไปดูโครงสร้างบ้านคุณทีมก่อนดีกว่า เผื่อว่าจะปรับปรุงยังไงได้บ้าง...”
“...เชิญครับ...เดี๋ยวทีมวาดแผนที่ให้...” ผมขอกระดาษปากกาคุณแจ๊ค
*
*
...จากเรื่องโปรเจคโรงแรมกลายเป็นพูดคุยเล่นเรื่องอื่นไปซะงั้น...นาน ๆ จะได้เจอคนที่มีความคิด และทัศนคติคล้ายกัน...คุยไปคุยมาแจ๊คเริ่มหลุดอะไรที่เป็นการบอกผมอ้อม ๆ ว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายแท้ เช่น ชอบไปเที่ยวซานฟรานฯ ชอบไปพาเหรดเกย์และเลสเบี้ยน...สมัยเรียนอยู่ที่อเมริกา...หล่อ รวย การศึกษาดี หน้าที่การงานเริ่ด...และที่สำคัญนิสัยดี คุยสนุก เราคุยกันเหมือนเพื่อนไม่ต้องมีคุณนำหน้า อายุห่างกันนิดหน่อยไม่ต้องเรียกเค้าพี่ด้วยซ้ำ...
“...ทีม...งานงอกแล้วแก...หายไปคุยกับผู้ชายที่ไหนเป็นชั่วโมงยะ...” พี่รุจพูดกับผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
“...อะไรเจ๊...ทีมไปคุยเรื่องงานเฉย ๆ...”
“...แล้วทำไมไม่คุยที่ห้องประชุมล่ะ...ลับ ๆ ล่อ ๆ แอบไปคุยกันที่ร้านกาแฟ...น้องชายฝาแฝดแกรายงานอีตายอดหมดแล้ว แถมยังพาเดินลงไปดูให้เห็นกับตาอีก...”
“...ทีมคุยเรื่องรับเหมาทำโรงแรมอ่ะ...คุยที่นี่ไม่ได้...แล้วนี่หายไปไหนอ่ะ...” ผมมองไปที่เก้าอี้ว่างเปล่าของอีเด็กผีนั่น
“...ไปไหนมาไหนมันเคยบอกเราด้วยเหรอ...”
“...แล้วพี่ยอดล่ะ...”
“...อยู่ในห้องน่ะ...เดินกลับมาหน้าเครียดเลย...ระวังนะทีม...แกชอบคิดคนเดียว ทำคนเดียว ยอดมันจะน้อยใจเอา...”
“...ทีมก็ปรึกษาหลายคนนะ ยกเว้นพี่ยอดคนเดียว เพราะทีมเห็นว่าพี่ยอดเครียดเรื่องงานที่นี่พอแล้ว อีกอย่างความคิดเรื่องงานเราไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่ กลัวว่าคุยไปคุยมาแล้วทะเลาะกันเนี่ยสิ...”
“...เฮ้อ...ตามใจแกละกัน...แต่ถ้าเป็นฉัน...ฉันโกรธว่ะ ถ้ามีแฟนแล้วแฟนปิดบังเรื่องสำคัญอย่างนี้...”
“...โห...เจ๊...ถ้ามีโอกาสทีมก็ว่าจะบอกเร็ว ๆ นี้แหละ...”
*
*
...พี่ยอดเดินหน้าบึ้งออกมาเมื่อได้เวลาเลิกงานพอดี...เทมส์แทบจะถลาเข้าไปหา แต่พี่ยอดมุ่งตรงมาที่โต๊ะผม...พี่รุจสะกิดให้ผมมอง...
“...พี่ยอด...เทมส์ขอติดรถไปลงที่เอ็มโพเรี่ยมด้วยนะครับ...” เทมส์พูดแล้วอ้าปากค้างเพราะพี่ยอดเดินผ่านไปโดยไม่มอง
“...กลับบ้าน...” พี่ยอดพูดเสียงแข็ง ไม่สนใจเทมส์
“...อืม...” ผมรับคำในคอ
“...เก็บของสิ...”
“...อ้าว...เมื่อกี้เป็นการชวนเหรอ...พี่ยอดจะกลับก็กลับไปคนเดียวสิ...ตอนนี้บ้านเราอยู่กันคนละทางแล้วนี่...” ผมกวนกะจะให้เค้าง้ออีกนิดนึง เพราะที่เค้าบอกให้กลับบ้านมันเหมือนเป็นคำสั่งมากกว่าคำชวน
“...โอเค...เทมส์...ไป...” พี่ยอดหันไปบอกเทมส์ที่ยืนฉีกยิ้มอยู่ไม่ไกล คราวนี้ผมเป็นฝ่ายที่ต้องอ้าปากค้างบ้าง
“...เทมส์ว่าจะไปดูหนัง แต่กว่าหนังจะเข้า...เทมส์ว่าจะไปหาอะไรกินก่อน...พี่ยอดไปด้วยกันนะครับ...” อีเด็กเวรนั่นอ้อน
“...อืม...” พี่ยอดพยักหน้าแล้วเดินออกไปก่อน
“...พี่...เอ็มโพเรี่ยมมีร้านอาหารร้านไหนน่าสนใจบ้างอ่ะครับ...ขอแบบโรแมนติกที่สุดเลยนะครับ...”
“...ไม่รู้...ไม่เคยไป...” พี่รุจตอบ
“...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวพี่ยอดคงพาไปกินเองแหละ...เทมส์กลับก่อนนะพี่...สวัสดีครับ...” เทมส์หยิบกระเป๋าแล้ววิ่งตามพี่ยอดออกไป
*
*
…โกรธอ่ะ...เสียหน้า เสียความรู้สึก...จะง้ออีกหน่อยก็ไม่ได้...เมื่อเช้านึกว่าช่างยอดคนเดิมจะกลับมา...พอตอนเย็นกลายเป็นคุณยอดเคร่งขรึมและไม่ไว้หน้าเราเลย...ผมกำลังฉุนเฉียวพาลไปหมด รถก็ติด พี่รุจเห็นผมอารมณ์ไม่ดีก็กระโดดขึ้นรถไฟฟ้าหนีกลับไปก่อนแล้ว...
“...สวัสดีครับทีม...ผมโทรมารบกวนหรือเปล่า...” คุณแจ็คโทรมาขณะที่ผมกำลังหงุดหงิดกับสภาพจราจร
“...ไม่ครับ...มีอะไรเหรอ...”
“...ผมไปดูบ้านทีมมาแล้วนะ...ผมมีไอเดียมาเสนออ่ะครับ...”
“...ว่ามาเลยครับ...”
“...คือเรื่องมันยาวน่ะครับ...ทีมพอจะมีเวลาว่างให้ผมเจอมั้ยครับ...”
“...เอาเย็นนี้เลยดีกว่า...เจอกันที่เอ็มโพเรี่ยมซักหกโมงครึ่งดีมั้ยครับ...” ผมคิดแผนนึงขึ้นมาได้
“...โอเคครับ...ผมอยู่แถวนั้นพอดี...”
*
*
...คอยดูนะน้องเทมส์ พี่จะทำให้น้องรู้จักคำว่าสวรรค์ล่ม...พี่ยอดก็เหมือนกัน...รู้ว่าเราไม่ชอบอีเด็กผีนั่นก็ยังจะยั่วด้วยวิธีนี้อีก...เดี๋ยวเจอกัน...ผมเลี้ยวเข้าทางลัดไปร้านมิ้นท์เพื่อจอดรถไว้ และวิ่งขึ้นรถไฟฟ้าไปเอ็มโพเรี่ยม...ระหว่างทางผมโทรบอกแจ๊คว่าไม่ต้องหอบของพะรุงพะรังมาคุยกับผม เพราะมันเป็นการคุยกันคร่าว ๆ ไม่เป็นทางการ สงสารไม่อยากให้แบกกระเป๋าโน้ตบุ๊คและแฟ้มเอกสารปึกใหญ่มาเดินห้าง...
“...ขอโทษที่มาช้านะครับ...วนหาที่จอดรถนานมาก...” แจ๊คทักผมที่จุดนัดพบ
“...ไม่เป็นไรครับ...ทีมเพิ่งมาถึงเหมือนกัน...”
“...เราจะไปคุยกันที่ไหนดีครับ...” แจ๊คพูดพลางหันไปมองรอบ ๆ
“...แจ๊คอยากทานอะไรอ่ะ มื้อนี้ทีมเลี้ยงเอง...”
“...ไม่ได้ครับ ทีมเป็นลูกค้าผม มื้อนี้เป็นหน้าที่ของผม...”
“...ทีมยังไม่ได้เป็นลูกค้าของแจ๊คเลย...ให้ทีมเลี้ยงเถอะ คิดซะว่าเป็นค่าที่ปรึกษา...โอเคนะ...” ผมยิ้มให้
“...ก็ได้ครับ...ทีมเป็นเจ้ามือ อยากทานอะไรทีมเลือกได้เลยครับ...ผมทานได้ทุกอย่าง...”
*
*
...ถ้าพี่ยอดพาเทมส์มากินข้าวที่เอ็มโพเรี่ยม มีอยู่แค่ร้านเดียวที่พี่ยอดจะเข้า เพราะเป็นร้านประจำที่พี่ยอดจะพาแขกบริษัท ลูกค้า หรือแม้แต่ผมมากินบ่อย ๆ...งานนี้ถ้าเจอกันในร้านคงสนุก...ถ้าไม่เจอก็แล้วไป...
“...เอ่อ...ทีมอย่ามองผมแบบนี้สิครับ...ผมเขินนะ...” แจ๊คพูดยิ้ม ๆ ขณะเรากำลังกินอาหารเย็นกัน
“...เฮ้ย...ทีมมองเฉย ๆ ไม่ได้มองแบบตาหวานเยิ้มซักหน่อย...” ผมหัวเราะ
“...เมื่อบ่ายทีมไม่เห็นคุยเล่นแบบนี้เลย...เอ่อ...ไม่ต้องตักให้ก็ได้ครับ...ผมเกรงใจ...”
“...ไม่ต้องเกรงใจ...อีกหน่อยพอทีมเป็นลูกค้า แจ๊คจะได้ดูแลทีมดี ๆ แบบนี้มั่งไง...”
“...โห...ผมดูแลลูกค้าดีทุกคนแหละครับ...”
“...แล้วทีมจะรอดู...” ผมยิ้มหวานให้อย่างเวอร์
*
*
...พี่ยอดทำได้ ผมก็ทำได้...ทุกอย่างเป็นไปตามคาด...เราอยู่ร้านเดียวกัน พี่ยอดกับเทมส์นั่งกินข้าวกันก่อนหน้าที่ผมจะไปได้สักพัก สังเกตจากตอนเดินผ่านยังไม่มีอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ...ผมเลือกสั่งอาหารที่คิดว่าจะได้นำมาเสิร์ฟเร็วพอ ๆ กับของพี่ยอด...มาทีหลัง แต่ได้กินพร้อมกัน และคิดว่าจะเสร็จพร้อมกันด้วย...ตลอดมื้อนั้น พี่ยอดมองผมไม่วางตา ผมเองก็จงใจจะนั่งหันหน้าไปทางเค้า แต่ทำเป็นไม่เห็น พี่ยอดจ้องผมคิ้วขมวดแล้วแกล้งยั่วทำดีกับเทมส์ยิ้มให้หวานเยิ้ม ผมก็ส่งตาหวานเยิ้มให้แจ๊คมั่ง...เค้าตักอาหารให้เทมส์ ผมก็ตักให้แจ๊คบ้าง...เค้ายั่วผมได้ ผมก็ยั่วเค้าได้เช่นกัน...ดูสิว่าใครจะสติแตกก่อนกัน...สงสารแต่แจ๊คที่ทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนผมทำเหมือนจะจีบซึ่ง ๆ หน้า...
“...เรามาคุยเรื่องโปรเจคของทีมเลยดีมั้ยครับ...”
“...ไม่กินของหวานเหรอ...ไอติมชาเขียวอร่อยนะ...” ผมยื้อเวลา เพราะโต๊ะพี่ยอดยังกินไม่เสร็จ อีเด็กเวรนั่นกินไปคุยไป กินไม่หมดซักที
“...ถ้าทีมกิน ผมก็กินเป็นเพื่อนได้ครับ...”
“...โอเค...งั้นทีมสั่งให้...” ผมเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งไอติม จงใจให้ดูระรื่นกว่าปกติ พี่ยอดมองหน้าเครียด
“...หลังจากที่ผมคุยกับทีมแล้ว ผมลองขับรถไปดูบ้านทีมมา...ทำเลดีมากเลยนะ...มองจากนอกรั้วโครงสร้างก็ดี...พื้นที่บริเวณบ้านก็เยอะ...ผมเสียดายถ้าต้องทุบบ้านอ่ะ..."
“...นั่นสิ...ตอนแรกทีมจะกู้ธนาคารแล้วไปซื้อที่สร้างตึกใหม่เลย แต่สู้งบไม่ไหว...คิดได้ว่าเรามีบ้านอยู่ น่าจะทำทรัพย์สินให้เป็นประโยชน์มากที่สุด...” ผมหลุดเข้าสู่โหมดจริงจัง พี่ยอดทำหน้างง ๆ ที่ผมไม่ยิ้มระรื่นเหมือนเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้ว
“...ผมมีไอเดียมาเสนอ...แต่ไม่รู้จะถูกใจทีมหรือเปล่า...”
“...ว่ามาเลยครับ...”
“...ผมว่าเปลี่ยนจากโปรเจคบูติคโฮเทล เป็นร้านอาหารกึ่งผับดีมั้ยครับ...ลงทุนไม่เยอะ เพราะทีมมีสถานที่แล้ว...ปรับปรุงตกแต่งอีกนิดใช้เงินไม่เยอะเท่าทุบทิ้งสร้างใหม่นะ...ตรงนั้นทำเลดีมาก ฝรั่งเยอะ ถ้ามีร้านอาหารสวย ๆ มีดนตรีสด ตรงที่เป็นพื้นที่โล่งทำเป็นสระเล็ก ๆ ช่วงฤดูหนาวก็เปิดเป็นเบียร์การ์เด้นได้อีก...แต่ถ้าทีมไม่ชอบให้เป็นผับ ก็ทำเป็นร้านอาหารสวย ๆ ได้...จากข้อมูล ทีมบอกว่ามีหุ้นส่วนที่ทำร้านอาหารอยู่ ยิ่งสบายเลย ได้คนมีประสบการณ์มาช่วย...หรือถ้าทีมอยากทำเป็นโรงแรมจริง ๆ ผมว่าทำเกสท์เฮาส์สวย ๆ ซักสิบกว่าห้องที่มุมนึงของพื้นที่ก็ได้...แต่ผมว่าเอาทีละอย่างดีกว่า เพราะไม่งั้นเราจะไม่มีพี้นที่จอดรถให้ลูกค้าเลย...” แจ็คอธิบายยาวเหยียด
“........................................” ผมอึ้ง
“...ถ้าคุณทีมไม่ชอบไอเดียนี้ก็ไม่เป็นไรนะครับ...” แจ๊คถามเสียงอ่อย
“...ชอบสิ...ทีมก็เคยคิดเล่น ๆ ว่าอยากทำร้านอาหารกึ่งผับ แต่ทีมกลัวว่ามันจะมีปัญหาตามหลังเยอะแยะอ่ะดิ...ทีมไม่ชอบระบบยัดเงินใต้โต๊ะใคร...” แว๊บนึงผมคิดถึงคุณวัฒนา
“...บางทีเราก็ต้องยอมเพื่อให้งานมันง่ายขึ้น...เพียงแต่ถ้าเรารู้จักเข้าหาคนที่พอจะคุยกันได้ อาจจะจ่ายน้อยหน่อย...ทีมหนีเรื่องพวกนี้ไม่พ้นหรอกครับ ผมท้าให้ทีมไปถามแม่ค้าแผงลอยข้างถนนได้เลย เค้าก็ต้องมีจ่ายค่าคุ้มครองเหมือนกัน...”
“...อืม...เข้าใจครับ...บางครั้งเราต้องยอมเสียส่วนน้อยเพื่อรักษาผลประโยชน์ส่วนใหญ่ไว้...” ผมพูดแบบปลง ๆ พอต้องมาเจอกับตัวเอง ถึงเข้าใจภาวะจำยอมของพี่ยอด เฮ้ย เค้ามองเราอยู่ ห้ามทำหน้าเครียด...ผมตีหน้ายิ้มระรื่นอีกครั้ง แจ็คมองอย่างงง ๆ คงคิดว่าอีนี่เป็นอะไร เดี๋ยวเครียด เดี๋ยวร่าเริง
*
*
...ผมกับพี่ยอดหยังเชิงกันอยู่ ทั้งสองโต๊ะไม่มีอาหารและของหวานแล้ว ผมนั่งคุยเรื่องโปรเจคใหม่กับแจ๊คอย่างสนุกสนาน และมีความสุข ซึ่งเป็นความสุขจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้ง เพราะโครงการร้านอาหารกึ่งผับมันมีความเป็นไปได้สูงมาก ไม่ต้องจำนองบ้าน ไม่ต้องมีการโอนบ้านมาเป็นชื่อผม พ่อกับแม่ก็ไม่ต้องเดือดร้อนบินมา...ผมรีบโทรไปบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องเดินทางมาแล้ว โชคดีที่ทั้งสองคนก็กำลังจะโทรบอกเลื่อนการเดินทางมาหาอยู่พอดีเช่นกัน...ผมโล่งอกที่ยังไม่ได้ให้เพื่อนที่ทำบริษัททัวร์จองตั๋วให้ไม่งั้นเสียเงินแสนไปฟรี ๆ...
“...ไปเดินเล่นย่อยอาหารกันมั้ย...” ผมชวนเมื่อเห็นพี่ยอดและเทมส์จ่ายค่าอาหาร
“...ดีครับ...เดินไปคุยไป เผื่อจะได้ไอเดียอะไรใหม่ ๆ...แต่ว่า...เรื่องหุ้นส่วนทีมล่ะ...เค้าจะว่ายังไง เพราะตอนแรกคุยกันเป็นโรงแรม ต่อมาจะเปลี่ยนเป็นร้านอาหารง่าย ๆ ซะงั้น...” แจ๊คพูดอย่างกังวล
“...หุ้นส่วนอีกสองคนเค้ายังไงก็ได้...คนทำร้านอาหารอยู่แล้วต้องการแค่ขยายสาขาเฉย ๆ ส่วนอีกคนนึงแกหุ้นไปทั่วแหละ ใครมีโปรเจคเสนอแกเอาหมด...เค้าไม่ชอบเก็บเงินไว้เฉย ๆ ไง...” ผมอธิบายพลางเรียกเด็กมาเก็บเงินด้วย
“...งั้นทีมลองไปคุยกับเค้าก่อนละกัน ส่วนผมจะไปทำแบบคร่าว ๆ มาให้พิจารณา...”
“...แล้วบริษัทแจ๊คไม่ว่าอะไรเหรอ...จากโรงแรมกลายเป็นร้านอาหาร...รายได้หายไปเยอะเลยนะ...”
“...เค้าไม่ว่าหรอกครับ...ผมชอบทำงานแบบซื่อสัตย์กับลูกค้าน่ะครับ...”
“...ขอบคุณพระเจ้า...เกิดมาเพิ่งเคยเจอบริษัทรับเหมาแบบนี้...” ผมยิ้มให้อย่างจริงใจ และแจ๊คก็ยิ้มตอบแบบที่ทำให้ผมใจสั่นได้
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และคำแนะนำนะครับ...ตอนนี้เป็นแบบเบา ๆ ปูเรื่องในตอนต่อไปที่จะมีเรื่องธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง และรอลุ้นนะครับว่าตอนหน้าเอ็มโพเรี่ยมจะแตกหรือเปล่า...กำลังคิดว่าจะเอาประสบการณ์ตัวเองมาแอบเขียนดีมั้ย...ไม่ใช่เหมือนเรื่องดาราสาวสองคนที่ลานจอดรถนะ แต่มันก็ใกล้เคียง เพียงแต่เราไม่ต้องรักษาภาพพจน์ไง ก็เลยใส่เต็มที่ 555++...ขอพิจารณาอีกทีว่าจะเขียนดีหรือเปล่า หรือพลิกพล็อตไปเลย...ยิ่งเขียนยิ่งมันส์ คิดสด ๆ พิมพ์สด ๆ แต่ปัญหาอยู่ที่ ไม่ค่อยมีเวลาเลยอ่ะครับ...กลัวคนอ่านรอนาน...
...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
:z13:
โอ๊ะโอ้~
ตอนนี้อ่านแล้วไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่
แต่คงจะเครียดสำหรับพี่ยอดละมั้ง หึหึ
แอบซะใจเล็กๆกับการประชดประชันครั้งนี้ หึหึ
-
มาแล้ววววววววว
-
ตอน11มาแล้ว งั้นขอไปอ่านก่อนนะ :m11:
-
อึดอัดตามเลยกับตอนนี้ ทั้งทีม ทั้งพี่ยอด
เจอแบบนี้มันยิ่งกว่ามาพูดกันต่อหน้าซะอีก
:เฮ้อ:
-
:z3: ประชดกันอีกแล้ววว
ฮืออ!! อย่าทำแบบนี้เลยนะ ทั้งสองคน
ส่วนนังเด็กผีคนนั้น กรุณาเอามันไปเก็บคร่าาา :angry2:
แอร๊ยยยย :serius2:
-
ชอบแจค งะ >.<
-
:angry2:อยากตบอีเทมส์จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดอกกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกกกก o13
-
ตอนหน้าจัดหนักเลยพี่เป้ !! o18
เอาให้เอมโพเรี่ยมแตกเลย :laugh:
ประสบการณ์ตรงก็ดี ชอบนักแล
-
มาแววร้ายๆ
-
จอง พท. ขอ ทำใจ ก่อน ค่อย มา อ่าน 55
-
กรี๊ดดดด อย่าทำแบบนี้ได้ไหม ทั้งทีมทั้งพี่ยอด และพี่เป้ด้วยยยยยยยยยยยยง่า
ว่าแต่ อิตาแจ๊คนี่ น่ารักนะ นั่นนนนน >.<
-
สดใหม่จากเตาจริง ๆ เหอ ๆ
แต่ยังไงก้อชอบค้าบบบ
-
ประชดกันไปมา ก็เจ็บทั้งคู่
เริ่มชอบแจ๊คแล้วอ่ะ ยุให้ทิ้งพี่ยอดดีมั้ยเนี่ย
-
คิดเหมือนกัน เอมโพเรี่ยมจะแตกมั้ยว่ะ - -???? 555555555
เอาเป็นว่า เค้าไม่อยากใ้ห้แจ๊คมาทำให้ทีมหวั่นไหวมากนักอ่ะ...แอบสงสารพี่ยอด
แต่พี่ยอดก็ไม่น่าจะประชดกันแบบนี้เลยนะ...เฮ้อออออออออออออออออ
ไม่อยากจะคิดต่อเลยว่าจะเป็นยังไง...ประชดกันไปประชดกันมา มันมีความสุขกันเหรอ
ทีมเองก็นะ...เค้าไม่ง้อเรา เราก็ง้อเค้าก็ได้นี่นา ยังไงก็ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักกันนะ
อย่าทำให้เส้นกั้นบาง ๆ มาทำลายความสัมพันธ์ที่สร้างมาด้วยกัน ให้มันพังลงเลย
แค่ที่เป็นอยู่ คนอ่านก็รู้สึกอึดอัดมากอยู่แล้วนะเนี่ย - -"
กระโดดกอดพี่เป้หนึ่งที...สู้ ๆ นะฮะพี่เป้...ว่างเมื่อไหร่ก็ค่อยมาต่อก็ได้ฮะ
แค่อย่าหนีหายไปนาน ๆ ก็พอ...คนอ่านคิดถึง T^T
-
คิดว่าคุณเป้คงมีพล็อตโดยคร่าวๆอยู่แล้ว รายละเอียดทางอารมณ์ให้ทีมและยอดเป็นผู้พาไปเลยคะ
-
อ่านไปก็ลุ้นไป ว่าอีตายอดจะรุกขึ้นมาตั้นหน้านายแจ๊คหรือเปล่า
สุดท้ายก็ยังต้องลุ้นต่อไป มาเจอ คุณเป้สปอยไว้อีก คงต้องเกาะติดสถานการณ์อย่างใกล้ชิด
+1 เป็นกำลังใจให้ คิดไปก็สงสารหนูเทมส์กับนายแจ๊ค กลายไปเครื่องมือให้สองคน สามีกับภรรยา
เค้าเล่นสงครามประสาทกัน :z1:
-
:fire:ตบมันอีเทมส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ทีมใจร้ายยยยยยทำกะพี่ยอดอย่างงี้ทำมัยยยยย :monkeysad:
-
อ้าว ตอนที่แล้วยังนึกว่าจะคืนดีกันเนอะ สงครามยังไม่จบ ยังนับศพทหารไม่ได้ อิอิอิ ลุ้นต่อไป ไรเตอร์สู้ๆๆจ้า
-
เหอะๆๆ...แค่อย่าเปลี่ยนพระเอก นายเอกก็พอค่ะ^^
พี่ยอดจะทนได้นานซักแค่ไหนหนอ???
-
ทีมนี่ตลอดดดดดด
-
แตก แน่ ๆ คราว นี้ ครับ
หึ หึ
ขอบ คุณ มาก ครับ คุณ เป้
-
ประชดกันไป...ประชดกันมา แล้วเมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่อง
ยังมีคุณแจ็คเพิ่มมาอีกคน.....
สงสัยเอ็มโพเรียมแตกแน่ๆ....รอติดตามสถานการณ์ค่ะ
-
แอบชอบแจ๊ค
แต่ก่อนอื่น เอาอีเทมส์มาตบก่อน พี่ยอดก็อีกคนชักจะนอยพี่ยอดแล้วนะ
-
ทีมหว่านสเน่ห์อีกแล้วป่าวเนี่ย...55+
เข้าใจว่าทีมกะลังมีความสุขจริงๆ...แต่โต๊ะนู้นเค้าจะไม่เข้าใจเน้อออ
เดี๋ยวเจอกันอีกทีจะขนาดไหนเนี่ย...
มาคุยงานจริงๆแบบนี้ก็บอกพี่ยอดเร็วๆเถอะ..สาธุ... :call:
-
เอาเรื่องมาอีกแล้ว
รีบปรับความเข้าใจกันนะ
ทะเลาะกันแล้ว ผมเศร้า
-
ยิ่งแรงชอบชอบ
จัดไปเลยไรท์เตอร์
รออ่านอยู่ค่ะ
อยากอ่านประสบการณ์จริงเหมือนกัน^^ o13
-
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ :3123:
-
ป๊าดโธ่ะ.............เข้าอีกหรอบนี้......... :fire: นังเทมส์เพอรารี่ แร็งส์ดีเนาะ
-
ไม่เปิดอกคุยกัน อะ ทำอย่างนี้ มันไม่ดีนะ ต่างคนต่างประชด เเล้วจากเรื่องเล็กๆเดี่ยวก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ เฮ้ย....กุ้มใจเเทน เปิดอกคุยกันเถอะนะได้โปรด.....
เเล้วส่วนอีเทมส์ ส่งมันไปนรกสักทีเถอะ เกลียดมานนนนนนนนนนนนนนน
อก..คนอ่านจะเเตกเเทน อะผมว่า.....555+++
-
คุณเป้มาแต่ล่ะตอนนี้แบบมีลุ้นตลอด
เห้อ...หนักใจแทนนายเอกกะพระเอกมากมาย
แต่แจ๊คก็น่าสนใช่ป่ะทีม อิอิ....
รอตอนต่อไปค้าบ
-
เฮ้อออ ทางไหนก็เจ็บเนอะ...
อยู่เฉยๆ ก็เจ็บ เพราะสามีไม่เข้าใจ
ประชดไปก็เจ็บอีก เพราะสามีประชดกลับ...
ถ้ารักก็คงต้องยอม...แต่ถ้าเค้ารัก เค้าก็ต้องยอมเราเหมือนกันนะ
ผลสุดท้าย คุยกันเถอะ ตัดอารมณ์ทิ้ง แล้วคุยกันจากใจ
คิดถึงวันที่เคยรักกันเถอะนะ
ยังอยากตบนังเด็กฝึกงานตลอดเวลา :beat:
-
เอาเข้าไปเมื่อไรมันจะจบเนี้ย ดูๆไปมันก็ไร้สาระทั้งคู่อ่ะแระไม่หันหน้าคุยกันด้วยเหตุผล ไหนว่าโตๆกันแล้วไง เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้
-
ลุ้นค่ะ ว่าจะได้ย้อนอดีตบางส่วนของคุณเป้หรือเปล่า
เอ็มโพเรี่ยมกระเจิง จะเป็นเช่นไรกันหนอ
แต่หนุ่มแจ็คก็น่าสนใจจริงๆนะนี่
หรือจะเชียร์แนวใหม่ดีว่า ถ้าต่างคนต่างงี่เง่า ก็เลิกกันไปแล้วคบคนใหม่เลยละกัน
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
ปล เมื่อเย็นเพิ่งคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์ก่อนไปเจอกันว่า เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะป่าว
พอเห็นประโยคนี้ในเรื่อง เออเนอะ เรื่องนี้มันก็สำคัญสำหรับบางคน เพราะมันอาจเป็น first impression ได้เลย
-
อ่านไปลุ้นไปจริงๆ นะ คุณเป้
แล้วก็ไม่ได้ลุ้นเพียงอย่างเดียว อึดอัดใจกับพี่ยอดและทีมด้วย ความรักที่คอยจะระแวงกัน ไม่รักษาน้ำใจกัน ประชดประชันกัน และคิดเอาเองในแบบของเรานี่สุดท้ายแล้วจะมีผู้ชนะจริงๆ หรอมันน่าจะแพ้ทั้งทีมและพี่ยอดนะ แล้วไอ้การเปลี่ยนคนรัก มาเป็นพี่น้อง มันไม่มีจริงหรอกในโลกนี้อ่ะ
ด้วยความที่มีประสบการณ์ตรงมาน้อย และไม่เคยประสบความสำเร็จจากความรักที่เอาแต่ใจ เอาแต่ความคิดเราเป็นใหญ่เลยสักครั้ง ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า มันจะลงเอยแบบ Happy แบบที่หวังได้หรือป่าวนะ
เอาใจช่วยให้คุณเป้ มีเวลามาต่อเรื่อง ในเร็วๆ นี้นะคะ :L2:
ปล. อย่าขมนักเลย คนอ่านหัวใจจะวาย
-
กลัวว่าอะไรๆมันจะพันกันยุ่งกว่าเดิมอะจิ...
มันเหมือนค่อยๆมีตัวแปรเข้ามาอีก...
ไอ่น้องเทมส์นี่ตัดไปเหอะ ดูแล้วก็แค่เหมือนดอกไม้ปลอมที่เอาไว้ประดับโต๊ะกินข้าวอะค่ะ ฮ่าๆ
คราวนี้เรากลัวว่าคนชื่อแจ๊คจะเข้ามามีผลกับชีวิตทั้งคู่มากกว่าด้วยซ้ำไป
เพราะดูท่าทางถ้าทีมไม่รักพี่ยอดก็อาจจะมีใจเขวได้นะเนี่ย...
มันจะกลายเป็นปัญหาตะขิดตะขวงใจพี่ยอดซ้ำเข้าไปอีกอะ...
แอบคิดว่า...บางอย่างทีมก็เหมือนจะคิดตื้นไปหน่อย กะแค่เอาว่าเหตุการณ์เฉพาะหน้าให้ผ่านๆไป สะใจ แต่ดันลืมนึกถึงผลที่ตามมาอะเนอะ
ไหนจะเรื่องธุรกิจที่ตั้งใจจะทำอีก...ไม่มีการบอกกล่าว...พี่ยอดก็ไม่รู้เรื่องอะไรซักอย่าง
แล้วด้วยความที่พื้นฐานทางความคิดระหว่างทีมกับพี่ยอดมันค่อนข้างต่างกันอยู่แล้วด้วย อูยยย ไม่อยากจะจิ้นต่อค่ะ เหอๆ
ถ้ามันแอบอ้างอิงประสบการณ์ผู้แต่ง...แสดงว่าอาจจะได้มีการฉะสดๆให้ได้อ่านกันในตอนหน้าหรือเปล่าเอ่ย?
ยังไงก็จะลุ้นนะคะ ว่าเอมโพเรี่ยมจะแตกเพราะใคร ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆค่ะพี่เป้ :L2:
-
:serius2: เอ็มโพเรี่ยม ร้าวแน่ๆๆ...
ว่าแต่ใครจะเป้นคนทำให้ร้าวคับงานนี้...
พี่ยอดดดดดดดดดดดด...ประชดด้วยวิธีนี้ ไม่ดีเลยคับ...ทำมั้ยต้องเดินตามเกมที่คนอื่นวาดหวังเอาไว้ด้วยคับบบบ
น้องทีมมมมมมมมมมม...ทำอะไรก้อไต่ตรองให้ดีก่อนนะคับ...ความรักกว่าจะได้มาไม่ง่ายเลย... :เฮ้อ:
-
ทำไมเราถึงแอบปันใจให้นายแจ็คได้ละเนี่ย
แต่ยังเชียร์พี่ยอดอยู่นะ ^^
อิอิ
-
ชักเห็นเค้าลางความมันส์ อดใจรอแทบไม่ไหวแย้ววววววววว
-
ขอบคุณนะครับอุส่าแบ่งเวลาพักผ่อนมาเขียนนิยายให้แฟนคลับอ่านนขอบคุณจิง ๆครับ
ยิ้มได้ทุกทีที่อ่านเรื่องนี้เลยครับชอบบบบบ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เหตุ(จะ)เกิดที่เอมโพเรี่ยมอีกแล้วฤๅ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
นังเด็กเทมส์นี่ เกิดมาเพื่อโดนหมั่นไส้จริงๆ น่าตบมากอ่ะ ๕๕๕
พี่ยอดอ่ะ พี่ยอดอ่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ.................
น้องทีมใจสั่นไปหลายรอบของวันแล้วเห็นไหม๊?
ท่าทางน้องทีมจะแพ้ทางพวกช่างๆ อะไรแนวนี้ ๕๕๕๕๕
-
:angry2:ทีม...อย่าหลายใจนะ
ขอร้อง...
เจ๊รุจพูดเตือนสติไว้ตั้งเยอะ..คำพูดมันเข้าสมองมั่งหรือเปล่า
หรือว่าคิดว่าตัวเองเจ๋งซะเต็มประดาจนไม่คิดถึงความรูสึกพี่ยอดเลย
ที่ผ่านมาอยากตบอิเทมส์..แต่ตอนนี้อยากตบอิทีมแระ :beat: :z6:
-
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปเนี้ย รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ :pig4: :pig4:
-
เอาทีมคืนมา....คุณเป้..อึดอัดอ่ะ
-
หยั่งเชิงในแบบของทีมมันเหมือนประชดประชันเล็กๆนะเนี่ย....
มันจะลำบากตัวเองแบบไม่รู้ตัวมากกว่า :เฮ้อ:
-
ประชดกันเพื่อ ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก มีแต่จะแย่ลง โอยปวดตับ
-
o9 จะประชดกันไปถึงไหนน่ะพ่อคู้ณณณณณณณณณณ
นายแจ็คดูท่าจะซวยนะ งานเข้าซะงั้น
-
วะ ฮ่าๆๆๆ สะใจ พี่ยอดคราวนี้เสร็จทีมแน่ > <
-
ดูท่าเรื่องจะจบไม่สวยนะตอนนี้อ่ะ พี่ยอดก็ยังประชดเป็นอีก (เมื่อก่อนไม่เป็น คงเพราะสถานการณ์มันสอนอ่ะ) ทีมก็ยังแรงอีกตามเคย
เทมส์ก็คอยเติมเชื้อไฟ เฮ้อออ...เมื่อไรจะคุยกันดีๆให้เข้าใจกันแบบดีๆซะทีนะ สงสารนายแจ๊คเข้ามาจังหวะพอดี เลยถูกลากเข้าไปเล่นเกมโดยมิรู้ตัว
-
ทีมค่ะจะทำอะไรก็ขอให้คิดถึงพี่ยอดไว้เยอะๆ นะ
+1 ให้พี่เป้ อย่าใจร้ายนักนะพี่ :m15:
-
อ่านแล้วปวดตับลามไปถึงปลายไส้ติ่ง --*
-
เข้าใจทีมว่าอยากสร้างอนาคตนะ...แต่ถ้าทีมอยากให้พี่ยอดกลับมาเป็นเหมือนนายช่างยอด...ทีมก็ต้องกลับไปเป็นเหมือนเด็กฝึกงานที่เคยเป็นด้วยนะ...
-
ต่างคนต่าง เฺฮ้อ
-
ทีมเอ๊ย ขุดหลุมฝังตัวเองแท้ๆ แต่ขอนะ เอาหลุมลึกๆ
ขุดเสร็จ เดี๋ยวบอกเทมส์มาช่วยฝัง แอบสะใจเล็กๆ ตอนพี่ยอดไม่ง้อ
ทำอะไรไม่เคยปรึกษาแฟนตัวเองเลย กลัวเค้าคิดมาก กลัวเค้าเหนื่อย แล้วไง
แฟนมีไว้ เอา อย่างเดียวหรือไง
เค้าไม่มีสิทธิ์รู้ ไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นหรือไง
ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ แต่เอาเหอะ
ตอนนี้เพิ่มไม้ประดับมาอีกหนึ่งคน สนุกแน่ๆงานนี้
ไรเตอร์ครับ อย่าเพิ่งให้เค้าคืนดีกันเร็วนะ
อดทนสงสารพี่ยอดหน่อย แต่ผมสะใจทีมเป็นบ้าเลย
ปล่อยให้พี่ยอดหลุดมือทีมไปหน่อยก็ดีนะ อยากเห็นน้ำตาทีมมั่ง
เห็นน้ำตาพี่ยอดมามากพอละ
รอตอนต่อไปครับ
-
งืดดดดดดดดด คุณเป้คะ
บอกได้คำเดียวว่า"มันส์มากกกกกกกกกกกก" ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ >_<
-
ขอแรงแรง มันมันส์
สุดสุดไปเลย ยู้ฮู้ววววว
-
เครียดแทนยอด เหมือนมันจะบานปลาย หรือว่าไม่น่ามีเรื่องก็ดันมี วุ้ยย
-
ตามสะดวกครับท่าน อยากได้ยังไง จัดมา เน้น เน้น
-
ประชดกันไปประชดกันมาแทนที่จะเปิดอกคุยกันให้รู้เรื่อง
สุดท้ายก็ยิ่งเสียความรู้สึกกันไปใหญ่ เฮ้อ.... :เฮ้อ:
:L2:
-
นังเด็กนี่มันร้ายนะ
-
o13 เขียนมาอย่างไรก็อ่านหมดแหละค่ะ
แต่ของอย่างหนึ่งได้ไหม ขอแค่ไม่เศร้า
และทีมกับพี่ยอด ยังรักและยังดูด้วยกันเหมือนเดิม
ขอแค่ปัญหาที่เข้ามา เป็นตัวเรียนรู้ชีวิตของทั้งคู่
เพราะชีวิตจริงมันเศร้าเยอะแล้ว
ขอบคุณน่ะค่ะ :L2:
-
ช่วงแรกๆ...อยุ๋ข้างพี่ทีมมาตลอด...แต่พออ่านไปอ่านมา...รู้สึกเห็นใจ พี่ยอดมากขึ้น...
ในบางครั้งพี่ทีมก็เอาตัวเองเป็นใหญ่ตลอด...คิดเอง ทำเอง คนเดียว... ถ้ามองในมุมนี้...
เราจะมีคนรักเพื่ออะรัย..ถ้าเราไม่ได้คุย ปรึกษา หรือเคลียร์ปัญหากัน...เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน
แต่ยังไงก็แล้วแต่....รักกันค่ะ ดีที่สุด
-
คุณเป้ ต่อเลยต่อเลย เรื่องกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
แต่กลัวอย่างเดียวกลัวพี่ยอดมันเสียท่าให้เทมส์อ่ะ
o13
สนับสนุนรีบนจ้า
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารตาแจ๊คอ่ะ แกคงจะโดนน้องทีมหลอนไปอีกนานเลย
ก็ตอนกินข้าวกันหน่ะ ประเดี๋ยวทีมก็ยิ้มหวานหน้าระรื่นเกินเหตุ ประเดี๋ยวก็หน้านิ่วคิ้วขมวด
ป่านนี้แกได้คำตอบรึยังเนี่ย ว่าน้องทีมผีเข้าหรือผีออก???? :really2:
น้องทีมเก็บตาแจ๊คไว้กำหราบพี่ยอดนานๆนะ อย่าขู่ให้แกกระเจิงไปก่อนหล่ะ
พี่ยอดจะได้รู้ซะมั่ง ว่าหนุ่มหล่อออร่าแรงไม่ไ้ด้มีแต่คุณยอดคนเีดียวนะยะ
แกจะได้เลิกเอานังเด็กผีนั่นมายั่วทีมซะที เพราะมันไม่สำเร็จหรอก.....
ไม่ว่าพี่ยอดจะทำอะไร น้องทีมเค้ารู้ทันหมด
ขนาดในท้องมีไส้กี่ขด น้องทีมยังรู้เลย
อย่าคิดมาปั่นหัวน้องทีมซะให้ยาก :m16: (ถึงจะสำเร็จไปหลายที ทำน้องทีมสติแตกไปหลายหนแล้วก็เหอะ แหะๆๆ)
รอลุ้นตอนหน้า ว่าจะแรว๊งงงเท่ากรณีรถมินิอันลือลั่นรึเปล่า
น้องเป้ก็แต่งเรื่องให้มันห่างๆตัวเข้าไว้ แต่คงความแรงไว้ดีป่ะ แบบว่าเค้าอยากรู้อ่ะ
เพราะเราถือคติ : เรื่องของชาวบ้านคืองานของเรา :laugh:
-
:laugh: :laugh: ทำเอาทีมใจสั่นได้แสดงว่าไม่ธรรมดานะเนี่ย
-
อืมมม...เค้าว่าทีมคิดแบบนั้นไม่ถูกน้า...ที่ไม่บอกพี่ยอดเรื่องโปรเจคเพราะกลัวพี่ยอดจะเหนื่อยเกินจนทะเลาะกันอ่ะ
พี่ยอดเค้าก็เป็นอีกครึ่งชีวิตของทีมแล้วนะ มีอะไรก็ต้องบอกต้องคุยกันดิเนอะ โกรธมากแน่ๆอ่ะ ถ้าพี่ยอดรู้เข้า เฮ้ออ :เฮ้อ:
ส่วนแจ๊ค...อย่าไปไกลกว่าเพื่อนเลยนะ สงสารตัวเองเดี๋ยวร้องไห้แงๆ เพราะสงสารพี่ยอด :monkeysad:
-
เหมือนมันจะ ... คุกกรุ่นขึ้นมากกว่าเดิมหรือเปล่า
แค่คิดเหมือนทีมนะ ชอบช่างยอดคนเดิมมากกว่าจริงๆ
ดีกันเร็วสิๆ ฮือๆ ยังรักกันอยู่ไม่ใช่หรือ
อย่าโกรธกันนานเลยนะ ใจสั่น ~
-
รอตอนต่อไปครับ
พี่ยอดจะว่ายังไง อิอิ
-
เฮ้ออ....เหมือนจะดีกันได้ไม่กี่นาที
ก็กลับมาเหมือนเดิมอีกและ
ไม่ซิคราวนี้ดูท่าจะหนักกว่าเดิมอีก
น้องทีมนะน้องทีม เรื่องมันไปกันใหญ่แล้วนะ
ตางฝ่ายต่างประชดกันอย่างนี้
มีแต่เสียใจ น้องทีมคุยกับพี่ยอดดีๆเถอะ
-
งานนี้น่าจะไปสวยนะเนี่ย ^^
-
ตามทันแล้วค่ะ
เฮ้อ อ่านภาค 3 นี่รู้สึกว่า มนุษย์ จริงๆค่ะ เห็นแก่ตัว
ทั้งพี่ยอดและทีม ไม่มีใครน้อยกว่ากันเรยยังไงคนเราต่อให้ดีแค่ไหน ความรู้สึกของเราเอง ก็ยังต้องมาเป็นอันดับ 1 อยู่ดีอ่ะ
แต่ขอร้องคุณเป้นะค่ะ บรรยากาศแบบนี้ อย่ามีเยอะเรยได้ป่ะค่ะ อ่านแล้วอิน จิตตกมากมาย
ปล.แอบสงสัย แจ็ค จะเป็นเพื่อนสาวป่าวหว่า :jul3:
-
อย่างนี้จะเสียกันทั้งคู่มั้ยอ่า
-
เฮ้อออออ :เฮ้อ:
เฮ้อออออออออ :เฮ้อ:
แล้วก็
เฮ้อออออออออออออออ :เฮ้อ:
Go so big!
ปายยยยย กานนนน หญ่ายยยยยยยยย แว๊ววววว
:กอด1: เป้ +1 คนจวยยยยร้าย คึคึ
-
...ทำไมตอนนี้...ทีม...ดูเหมือนจะไม่ฉลาดอย่างที่ผ่านมาเลย :เฮ้อ:
...ส่วนพี่ยอดไม่ต้องพูดถึง...เค้าเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
...รู้สึกว่าปัญหาตอนนี้ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะคนอื่นเริ่มก่อนหรอก...ทีมเริ่มเองเลย
...ขอให้ทีมกลับมาสู่ภาวะปกติไวๆน่ะครับ
...ขอบคุณ เป้ ครับ :pig4:
-
โอ้ย ปวดหัวแทนทั้งสองคนเลยครับ
เมื่อไหร่จะคุยกันดี ๆ ละครับ เนี่ย
แล้วทีม ไม่ต้องปิดพี่ยอดแล้วล่ะ บอกไปตรงๆเลยดีกว่า
พี่ยอดอาจจะไม่ว่าอะไรก็ได้นะ อาจจะเคืองที่รู้ช้า
แต่คิดว่าพี่ยอดเข้าใจ ทีม ทุกอย่างนะ
เอาใจช่วยครับ
-
อืมมมมมม
เราว่าทีมน่าจะไปคุยกะพี่ยอดหน่อยมั้ย พี่ยอดน่าสงสารนะ เครียดเรื่องงาน แฟนมีเรื่องปิดบัง แถมยังไปนั่งคุยกับผู้ชายคนอื่นอีก ถึงจะเรื่องงานก็เถอะ เห้ออออออออ สงสารพี่ยอด
ปล.เอาอีเทมส์ออกไป!!!
-
ทีมหนอทีม ทำไมชอบเล่นกับความรู้สึกอย่างน้ีละครับ เข้าใจว่าหนูเก่ง ความมั่นใจสูง ตัดสินใจอะไรมักไม่ค่อยพลาด แต่อย่าลืมนะ ความลับมันไม่มีในโลก เรื่องธุรกิจซักวันนึงพี่ยอดก็ต้องรู้ เมื่อรู้แล้วรับประกันได้เลยว่าพี่ยอดไม่เซอไพรส์แน่นอน ต้องเสียความรู้สึกกันมั่งละ แล้วยิ่งถ้าได้รู้จากปากคนอื่นจะยิ่งแย่กันไปใหญ่ ความไว้วางใจ ความเชื่อใจกันมันเป็นรากฐานของคนทีใช้ชีวิตคู่เน้อ มัวแต่คิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยบอก อย่างดีพี่ยอดก็อาจจะโกรธซักแป๊บ ง้อนิดง้อหน่อยก็หาย พี่ยอดไม่ใช่ของตาย หรือเป็นลูกไก่ในกำมือนะจ๊ะ ความรู้สึกที่เสียไป เสียแล้วเสียเลยมันยากที่จะเอากลับมานะ มันยากที่จะลบออกจากไป อาจจะลืม หรือแกล้งลืมได้เป็นบางครั้ง แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องอะไรมาให้สะกิดใจ มันก็พร้อมที่กลับมาอาละวาดได้เสมอแหละ อีกอย่างเรื่องประชดประชันเนี่ยไม่มีใครเกินหนูจริงๆ ยอมๆ กันมั่งเหอะ ยิ่งช่วงนี้ต้องห่างๆ กันอยู่ มีอะไรนิดอะไรหน่อยเข้ามาก็คิดไปได้ไกลเสมอแหละ ส่วนใหญ่แล้วไม่คิดหรือมองอะไรในแง่บวกหรอกนะ คิดในแง่ลบ มองในแง่ร้ายไว้ก่อน สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครชนะ แพ้กันทั้งหมดแหละ ทำไมไม่ทำทุกวันให้เป็นวันที่มีความสุขละ แต่อย่างว่าแหละ เข้าสุภาษิตไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ระวังจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าเน้อ
ร่ายซะยาวเลย อัดอั้นตันใจมานาน มันกดดันอะ เพราะเชียร์และเอาใจช่วยความรัก และร่วมลุ้นให้ทั้งคู่ฟันฝ่าอุปสรรคไปได้ แต่ท่าทางครั้งนี้ท่าจะหนักหนาอยู่ เพราะอุปสรรคครั้งนี่ไม่ใช่คนนอกที่ก่อข้ึ้น แต่กลับเป็นคนที่รักกันเองก่อ เฮ้อยิ่งแก้ยากเข้าไปใหญ่ แต่ยังงัยก็เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้นะ และหวังว่าหนูทีมคงจะมองเห็นจิตใจของคนใกล้ตัวก่อนทุกครั้งที่คิดจะทำอะไรๆ ต่อ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ครับ อยากได้แบบซึ้งๆ หวานๆ บ้างแล้วอะ มันจุกในความรู้สึกมาหลายตอนแล้ว อกอีแป้นจะแตก อิอิ
อีกครั้ง ไม่เอาแบบเศร้าๆ นะ happy ending เท่านั้นที่เราต้องการ :pig4:
-
^
^
:z13:
เข้ามาจิ้มน้องชายนะจ๊ะ เห็นชื่อเลยแวบมาดู อิอิ
พออ่านเมนท์แล้ว บวก 1 แต้มให้จ้า
คุณเป้... สุดยอดมากๆ ทำให้รีบนมาเมนท์ได้ o13
-
...ง่ะ กะลังสนุกเลย ขาดตอนๆ
-
เฮอ....ๆ.....ๆ...แอบสงสารคุณยอด และคิดถึงนายช่างยอด
แต่คนเราเปลี่ยนทุกวัน...เนอะ
-
ง่า เรื่องในตอนนี้มันเกิดจากที่ตาทีมดันมาแกล้งงอนขอให้เขาง้อ แต่สงสัยพี่ยอดแกเหลืออดแล้วมั้งนั่น ประชดเล่นแง่อยู่ได้ เรื่องมันจึงบังเกิด ฮ่าๆๆๆ
อันที่จริงไม่ได้อยากให้เรื่องมันวุ่นวายนะ แต่อยากให้เอมโพเรี่ยมแตกจังเลยน้า
-
คราวหน้า .. อาจจะ ..
บึ้มมมม !!! กลายเป็นโกโก้ครั้นช์ (หัวเราะ)
เหมือนว่า ปัญหา จะไม่ได้อยู่ที่พี่ยอดแล้วนะ
เพราะกะเทมส์ พี่ยอดไม่ได้ใจสั่นนนน
T^T
งื้ออออ สงสารพระเอกไว้ก่อนเว้ยเฮ้ยยย
><
-
พี่เป้!!!
ทำไมพี่ทีมขี้งอนงี้เนี่ยยยยยย :angry2:
เดี๋ยวพี่ยอดก็ไม่ไหวจะง้อเข้าซักวันน๊ะ จะรู๊ซึ้กก (รู้สึก)
แต่ถ้าถึงตอนนั้น มาซบ อก น้องพิมพ์คนนี้น๊ะ :impress2:
(ไม่เชียร์คู่อื่นนอกจาก พี่ทีมพี่ยอด!!! ย้ำๆๆๆ พี่ทีมพี่ยอด only)
พี่เป้มาต่อไวๆนะคะ
ปล.ขอบคุณที่รับแอด FBค่ะ :pig4:
-
ทำไมทีมใจสั่นนนนนนนนนน ที่พี่ยอดไม่เห็นคิดอะไรกับเทมส์เลย อย่างที่พี่รุจบอก ทีมเห็นแก่ตัวจริงๆ :angry2:
ขอ :z6: ทีม ซักที
-
นี้แหละที่เค้าว่าความแน่นอนคือความไม่แน่นอน :เฮ้อ:
-
แย่แล้ว แย่แล้ว จะประชดกันทำมั้ยค้า :z3:
-
รอลุ้นเหตุการณ์ตอนหน้าอย่างใจดใจจ่อค่ะ :z13:
-
สงสารเหยื่อที่ถูกใช้ในการประชดกันครั้งนี้จังเลย
-
ทิฐิใส่กันคงต้องเกิดเรื่องแน่ ความรักก็มีบางเวลาที่แสนจะเปราะบาง ไม่มีใครยอมใคร
แบบนี้คิดสภาพไม่ออกจริงๆ :เฮ้อ:
-
อ่านตอนนี้แล้วขอบอกว่าไม่ชอบใจทีมอย่างแรงครับ คนที่ใช้ชีวิตร่วมกันมันต้องเข้าใจกันครับ งอนแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้มันพังกันมามากแล้ว หรือทีมตั้งใจเลิกจริงๆ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 12
...บนถนนสุขุมวิทช่วงเลิกงาน รถติดแค่ไหนใครก็รู้ ผมถึงเลือกที่จะจอดรถไว้ร้านมิ้นท์แล้วขึ้นรถไฟฟ้ามาเอ็มโพเรี่ยม...มีเวลาเหลือก่อนที่แจ็ค และพี่ยอดจะมาถึงแน่นอน ไหนจะวนหาที่จอดรถอีก จากออฟฟิศมาเอ็มโพเรี่ยมถ้าขับรถมาใช้เวลาเกือบชั่วโมง แต่ถ้าใช้รถไฟฟ้าก็สิบห้านาทีเท่านั้น...
...ผมไม่ให้ความหงุดหงิดมาครอบงำสติ ทั้งที่แอบคิดว่าช่วงที่รถติดแบบนี้ เค้าอยู่ด้วยกันสองต่อสอง อีเด็กเวรนั่นจะออดอ้อนออเซาะพี่ยอดขนาดไหน....ยิ่งคิดยิ่งโมโห...ผมลงจากรถไฟฟ้าได้ก็เดินลิ่ว ๆ ไปชั้นโรงหนัง เช็ครอบหนังที่คิดว่าพี่ยอดกับเทมส์อาจจะขึ้นมาดูด้วยกัน...และจากการสังเกตตอนสองคนนั้นเรียกเช็คบิล ถ้าคนไม่มีเวลาที่จำกัด จะไม่ทำท่าแบบนั้น แสดงว่าสองคนนี้ต้องไปไหนกันต่อโดยมีเวลามาเป็นตัวกำหนด ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นการดูหนังที่เทมส์ชวนตั้งแต่เมื่อเย็น...
“...ทีมจะดูหนังเหรอครับ...” แจ็คถามเขิน ๆ ไม่เข้าใจจะเขินทำไม
“...เปล่า...ไปหาคนรู้จักแป๊บนึง...แจ็คไปด้วยกันหน่อยนะ...” ผมมัดมือชก
“...ได้ครับ...”
“...ถ้าทีมทำอะไรแปลก ๆ ก็ช่วยรับมุขด้วยล่ะ...เดี๋ยวทีมหน้าแตก...” ผมพูดยิ้ม ๆ แจ็คพยักหน้ารับ
“...ผมว่าเรื่องแฟนทีมแน่ ๆ เลย...คนที่นั่งกินข้าวอยู่อีกโต๊ะถัดไปเมื่อกี้ใช่มั้ยครับ...”
“...รู้ได้ไงอ่ะ...” ผมตกใจ
“...โห...มองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อขนาดนั้น ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว...” แจ็คหัวเราะ
“...นั่นแหละ...ช่วยหน่อยเหอะ...”
“...มันจะดีเหรอครับ...”
“...แจ็ค...ถ้าแจ็คมีแฟนแล้วแฟนพาคนที่แจ็คไม่ชอบมากินข้าวดูหนัง แจ็คจะรู้สึกยังไง...ถ้าเค้าทำได้ ทีมก็ทำได้เหมือนกัน...” ผมเผลอพูดเสียงดัง
“...โอเค...ใจเย็น ๆ ผมช่วยก็ได้...แต่อย่าให้เค้ามาต่อยผมนะ...” แจ็คยิ้มแหย ๆ
“...อุ้ย...ขอโทษ...ถ้าแจ็คลำบากใจก็ไม่เป็นไรนะ...ทีมมีแผนสำรองไว้แล้ว...”
“...ไม่เป็นไรครับ...จริง ๆ แล้วก็น่าสนุกดีนะ...ไม่เคยทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน...”
*
*
...เซนส์เรายังแม่นเหมือนเดิม...พี่ยอดกับเทมส์ยืนรอเวลาหนังเข้าโรงอยู่ไม่ไกล...ผมกับแจ็คก็ทำเป็นยืนดูตารางหนัง เหมือนจะเลือกว่าเราจะดูเรื่องไหนดี...มีกระซิบกระซาบ หัวเราะคิกคัก ถ้าไม่มีใครรู้มาก่อน คงคิดว่าเราเป็นคู่รักกันแน่นอน...ผมแอบหันไปยิ้มมุมปากให้พี่ยอด เห็นเค้านั่งขบกรามแน่น...เอาสิ...เดินเข้ามาสิ...
“...ทีม...เค้าจะฆ่าผมป่าว...” แจ็คกัดฟันพูด
“...นี่มันในห้าง เค้าทำอะไรไม่ได้หรอก...” ผมปลอบ
“...ผมว่ามีอะไรก็คุยกันดี ๆ เถอะ...”
“...คุยแน่ แต่ตอนนี้ขอแยกเค้าสองคนออกมาก่อน...” ผมพูดพลางจูงมือแจ็คไปดูตารางหนังอีกช่อง
“...ทีม...ทีม...ทีม...” พี่ยอดเรียกชื่อผมสามครั้งด้วยเสียงที่ค่อย ๆ ดังขึ้น เพราะผมไม่หันไปหาเค้าซักที
“...อ้าว...เรียกทีมเหรอ...ได้ยินเป็นเทมส์อ่ะ...” ผมกัด
“...มากับใคร...” พี่ยอดถามเสียงแข็ง ตามองจ้องแจ็คเขม็ง
“...แจ็ค...นี่พี่ยอด...พี่ของทีม...พี่ยอด...นี่แจ็ค...เค้าเป็นคนสำคัญในอนาคตของทีมเลยนะ...” ผมแนะนำโดยเน้นคำว่าพี่ และ คนสำคัญ ก่อนจะหันไปยิ้มให้แจ็ค
“...ขอตัวกลับก่อนนะครับ...” พี่ยอดดึงแขนผมออกมา โชคดีที่คนเริ่มทยอยเข้าโรงหนัง ทำให้ไม่เป็นที่สนใจมาก
“...พี่ยอดไปดูหนังสิ...เทมส์รออยู่นะ...ทีมจะกลับโรงแรมกับแจ็ค...” ผมสะบัดแขนเบา ๆ แต่ไม่ลืมยั่วเค้าต่อ
“...ไม่ดูแล้ว...กลับบ้าน...” พี่ยอดบีบแขนผมแรงขึ้น
“...ทีมจะกลับโรงแรมกับแจ็ค...” ผมพูดเสียงแข็งและแกะมือของเค้าออก
“...ได้...พี่จะขับตามไป...”
“...ไม่ต้องเลย...กลัวว่าเราจะเข้าม่านรูดเหรอ...”
“...คุณจอดรถชั้นไหน...” พี่ยอดไม่สนใจกับคำพูดประชด แต่หันไปกระชากเสียงถามแจ็ค
“...วันนี้พี่ยอดคงดูหนังด้วยไม่ได้...แค่กินข้าวมื้อนึงก็น่าจะพอสำหรับเทมโพรารี่อย่างเธอแล้วนะ...” ผมพูดเบา ๆ กับเทมส์ และยิ้มมุมปากให้ก่อนจะหันไปหาสองคนนั้นที่ยังนัดแนะว่าจะตามกันไปยังไง
“...พี่ยอด...พี่ยอดจะให้เทมส์ดูหนังคนเดียวเหรอ...” อีเด็กเวรนั่นถามเสียงแข็ง
“..............................” พี่ยอดเงียบ
“...แจ็ค...เราไปดริ้งค์กันที่ทองหล่อใกล้ ๆ นี่ดีกว่า ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน...” ผมกดดันพี่ยอด
“...เทมส์...เอ่อ...” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...ไปกันเถอะแจ็ค...” ผมจูงมือแจ็คออกไปจากวงสนทนา
“...เดี๋ยวทีม...รอพี่ด้วย...” พี่ยอดพูดไล่หลัง ผมหันไปเห็นเค้าคุยอะไรซักอย่างกับเทมส์ แล้วก็เดินก้าวยาว ๆ ตามมา
*
*
...คุณพระช่วย...อินทีเรียดีไซน์เนอร์รวยขนาดนี้เลยเหรอ...รถสปอร์ตคันหรูตรงหน้าทำให้ผมแทบจะเดินกลับไปขึ้นรถพี่ยอด...เพื่อนผมจะรู้ว่าผมไม่ชอบรถสปอร์ตเป็นการส่วนตัว เพราะรู้สึกว่ามันไม่คุ้ม รถคันเล็กนั่งได้สองคน แต่ราคาแพงกว่ารถใหญ่ที่นั่งได้เจ็ดคนซะอีก...ไม่เคยนั่งมาก่อน แต่พอได้นั่งรถแจ็คแล้วรู้สึกว่ามันก็แปลกไปอีกแบบ เสียงเครื่องมันดังนุ่ม ๆ ในรถ แต่ผมชอบเสียงเงียบ ๆ แบบรถผมมากกว่า...
“...นี่น่ะเหรอคุณยอด...พวกคนงานหญิงชมนักชมหนาว่าทั้งหล่อทั้งใจดี...หล่อน่ะ ผมไม่เถียง แต่ใจดีนี่สิ...” แจ็คพูดพลางทำคอย่น ความลับแตกเลย คนงานที่มาทำบ้านคิดว่าผมกับพี่ยอดเป็นพี่น้องกัน หวังว่าแจ็คคงไม่พูดไป
“...เค้าคงโกรธแหละ...”
“...น้องคนนั้นหมือนทีมเลยเนอะ...” แจ็คพูดถึงเทมส์
“...พยายามจะทำตัวให้เหมือนมากกว่า...”
“...แล้วกลับไปนี่จะทะเลาะกันต่ออีกหรือเปล่าครับ...”
“...คิดว่าไม่นะ...เพราะตอนนี้ทีมนอนโรงแรม ไม่ได้นอนที่คอนโดพี่ยอดแล้ว...”
“...ทีมจะให้ผมไปส่งที่โรงแรมไหนครับ...”
“...ทีมจอดรถไว้ที่ร้านเพื่อนอ่ะ...เพื่อนคนที่เป็นหุ้นส่วนที่ทำร้านอาหารไง...แจ็คจะลองคุยด้วยเลยมั้ย...”
“...เอาไว้วันหลังดีกว่าครับ...ผมกลัวคุณยอดจะมาเตะ...นี่ก็ขับจี้ท้ายรถผมแบบไม่กลัวชนเลย...” แจ็คเหลือบมองกระจกหลัง
“...ไม่ต้องไปสนใจเค้าหรอก...เลี้ยวซอยหน้าเลยครับ...” ผมบอกแจ็ค
“...โห...พอออกนอกเส้นทางคุณยอดโทรตามเลยสิ...” แจ็คพูดพลางหัวเราะเบา ๆ เมื่อโทรศัพท์ผมดังทันทีที่รถเลี้ยวเข้าซอยลัด
“...รถใหญ่อย่างพี่ยอด ถ้าซิ่งแข่งกันสู้แจ็คไม่ได้แน่ ๆ...ไปวนมอเตอร์เวย์ซักรอบดีมั้ย...” ผมแกล้งแหย่แจ็ค ก่อนจะตัดสายพี่ยอดทิ้ง
“...ขอผมลงตรงนี้แล้วทีมขับรถผมไปเลยดีกว่า...” แจ็คพูดขำ ๆ
*
*
...มิ้นท์ออกมาต้อนรับผมที่หน้าร้านด้วยอาการระริกระรี้ที่เป็นธรรมชาติของมัน...แต่เนื่องจากพี่ยอดยืนกอดอกพิงรถมองตาเขียวอยู่ไม่ไกลทำให้เราพูดคุยแนะนำตัวกันได้ไม่นานแจ็คก็ขอตัวกลับ โดยที่ผมไม่ลืมบอกเค้าว่าร้านนี้เป็นแหล่งระดมสมองของโปรเจคนี้...ต่อไปเราจะใช้ร้านมิ้นท์เวลาจะคุยเรื่องงาน เพราะตั้งแต่วันจันทร์หน้าผมก็ไม่ต้องไปทำงานกับพี่ยอดแล้ว...มีอะไรให้มาเจอกันที่นี่ได้ตลอดเวลา...
“...กลับบ้าน...” พี่ยอดใช้เสียงโทนเดิมในการชวนผมกลับบ้าน ซึ่งผมคิดว่ามันคือการสั่ง
“...ก็กำลังจะกลับนี่ไง...” ผมเดินไปเปิดประตูรถ พี่ยอดแทรกตัวเข้ามานั่งอีกด้าน
“...ขึ้นมาทำไม...ลงไปเลย...” ผมไล่
“...พี่จะไปส่งให้ถึงโรงแรม จะได้มั่นใจว่าไอ้คนนั้นมันไม่ตามไปอีก...”
“...ไร้สาระ...ถ้าจะไปเจอกันที่โรงแรม ทีมก็ให้เค้าไปส่งแล้วสิ...”
“...เออ...ไม่รู้แหละ...พี่หึง...โอเคป่ะ...” พี่ยอดพูดเสียงอ่อนลง
“...หึงทำไม...เราเป็นพี่น้องกันแล้วนี่...”
“...โห...พี่หึงตั้งแต่เมื่อตอนบ่ายแล้ว...เห็นแอบลงมาคุยกันกระหนุงกระหนิง...” พี่ยอดทำเสียงประชด
“...ลงมาดูด้วยตัวเองนี่ไม่เห็นเลยเหรอว่าเค้ามีแฟ้มเอกสาร มีโน้ตบุ้คมาพรีเซนต์งาน...คุยกันกระหนุงกระหนิงตอนไหน...หา...” ผมกระแทกเสียงถาม พี่ยอดอึ้ง
“...แล้วเมื่อกี้ล่ะ กินข้าวแทบจะป้อนกันอ่ะ...มีจูงมือกันไม่อายคนอื่นเลยนะ...” พี่ยอดโวยวายกลบเกลื่อน
“...............................” ผมจ้องหน้าพี่ยอดด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“...โอเค...พี่ผิดเอง...พี่ขอโทษที่ประชดทีมก่อน...”
“...ทีมกับแจ็คมาคุยเรื่องงานสำคัญบางอย่างที่ทีมยังไม่พร้อมจะบอกพี่ยอดได้ในตอนนี้... “
“...ครับ...ถ้ายังไม่พร้อมจะบอก พี่ไม่ถามก็ได้...ทีมไม่ชอบคนเซ้าซี้นี่นา...เรากลับบ้านกันเถอะนะ...” พี่ยอดเปลี่ยนโหมดมาอ้อนแค่นี้จนผมใจอ่อนยวบ
“...ทีมจะไปโรงแรม...”
“...พี่ไปด้วย...”
“...ทีมไม่ชอบคนเซ้าซี้...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...โอเค...ขับรถดี ๆ นะ...พรุ่งนี้มาปลุกพี่ด้วยล่ะ...” พี่ยอดยิ้มเจื่อน ๆ ก่อนจะเปิดประตูรถลงไป
*
*
...ผมไปโรงแรมเพื่อเก็บข้าวของทำการเช็คเอ้าท์แล้วกลับไปที่คอนโดพี่ยอด...ไหน ๆ เค้าก็ยอมรับผิดแล้วว่าเป็นฝ่ายหึงผมแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ แถมยังประชดด้วยการพาอีเด็กเวรนั่นไปเที่ยวต่อหน้าผม...แต่จะว่าไปเราก็มีส่วนผิดที่งอนไม่เลิก...และยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นฝ่ายถูกตลอด...ที่พี่รุจพูดมาเมื่อวันก่อนทำให้ผมคิดได้เยอะ แต่ก็อดทำตัวเหมือนเดิมไม่ได้...นิสัยที่แย่ที่สุดคือชอบเอาชนะจนลืมคิดถึงจิตใจคนอื่น...ต่อไปจะพยายามไม่กวนใจพี่ยอดแล้ว...ยิ่งพอมาเจอกับตัวในเรื่องธุรกิจ เรื่องที่บางครั้งต้องอาศัยอิทธิพล ทำให้ผมเข้าใจพี่ยอดมากขึ้นว่าทำไมเค้าต้องยอมคุณวัฒนาขนาดนั้น...
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชมนะครับ...ตอนนี้มาแบบเบา ๆ อีกแล้ว...ตอนต่อไปจะเป็นตอนที่ 13 ถ้าจำกันได้ สองซีซั่นที่ผ่านมา เรื่องนี้จะไม่มีตอนที่ 13 เพราะผู้เขียนไม่ชอบเลขนี้เป็นการส่วนตัว...ตอนหน้าจะเป็นตอนแรก และตอนเดียวที่ผู้เขียนวางพล็อตไว้...จากความตั้งใจที่จะให้จบบริบูรณ์ในตอนที่ 15 ดังนั้นพล็อตที่คิดไว้จะเป็นตัวกำหนดตอนจบของเรื่องนี้...แต่ก็คิดไว้หลายพล็อตนะครับ...ขอเช็คความเห็นผู้อ่านก่อน...ตอนหน้าไม่ว่าจะพล็อตไหน รับรองมี Surprise แอบกลัวว่าจะมีผู้อ่านรู้ใจคนเขียนจนเดาเรื่องถูก...ไม่แน่นะ อาจจะพลิกพล็อต ตามอารมณ์คนเขียน ณ เวลานั้น หรืออาจจะเอาความเห็นผู้อ่านมายำรวมกันก็ได้...
...โจทย์นี้มันท้าทายจริง ๆ...แล้วพบกันใหม่เร็ว ๆ นี้...
...เป้...
...ขอบคุณที่เข้ามาเม้าท์กันใน Facebook นะครับ...รักทุกคนเลย...
-
พี่เป้ที่น่ารัก มาลงทุกวันเรย ^^
อย่าประชดกันอีกเลยน้าาา :monkeysad:
เค้าอยากให้มีความสุขกันมากๆอ่ะ
ช่างหัวนังเทมส์มันเหอะ
:กอด1: พี่เป้แน่นๆ
-
พี่เป้ เตะทีมออกไปนะ ขอแบบแฮบปี้ ไม่อยากเสียน้ำตาT_T
-
อ่า...เอมโพเรี่ยมไม่แตกแฮะ อิอิ
ทีมยังดีหน่อยที่ไม่รั้นจนไม่ฟังอะไรเลย แบบนี้ต้องขอบคุณพี่รุจที่ช่วยเตือนสตินะคะเนี่ย
ตอนหน้าเป็นสิบสามครั้งแรก...คงมีอะไรให้ลุ้นแหงเลย
รออ่านนะคะ ขอบคุณค่ะพี่เป้ :L2:
-
โอว คาดเดาไม่ได้เลยสินะ ว่าต่อไปจะเป็นยังไง :monkeysad:
ชีวิตคู่ไม่มีเรื่องของคำว่าแพ้ชนะหรอกนะ ยิ่งอยากเอาชนะมากเท่าไร สักวันนึงเราจะพบว่าเราอาจจะเป็นคนแพ้ก็ได้
-
กลับมารักกันเถิดดดดด จริงๆนะ อึดอัดอ่าา
ส่วนอีเทมส์ ขอจัดแบบหนักๆซักทีเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว
อยากจะมุดเข้าไปเป็นหนึงในตัวละครแล้วซัดมันซักที ๕๕๕๕
แต่รู้สึกได้เลยนะคะ ว่าทีมโตขึ้น มีพัฒนาการทางความคิด
อ่านมาจนถึงตอนนี้ รู้สึกเหมือนกำลังเห็นลูกชายโต ๕๕๕๕
-
:กอด1: ขอบคุนค่ะพี่เป้ สำหรับตอนเบา ๆๆ
อ่านไปลุ้นไป มันจะพลิกตอนไหนอีกรึป่าว :laugh:
ตอนหน้าพล็อตไหนก้อได้ ที่ไม่ต้องเสียน้ำตาอ่ะค่ะ
* อยากดูจุดจบของอีกุ้งเทมปุระจิงๆเล๊ย..
-
:laugh: :laugh: สะใจดีแท้
-
เอร้ยยย พี่เป้มาสม่ำเสมอให้หยุดคิดถึงไม่ได้เลยน้า :-[
จะจบแล้วหรอเนี่ยยยย แอบสะเทือนใจจจ
จะรอดูเซอไพรซ์นะตัวเองงง
:กอด1:
-
อย่าจบเครียดเลยนะ ปกติชีวิตจริงก็ไม่สมหวังอยู่แล้ว อ่านนิยายยังมาเจอไม่สมหวังอีก คงเครียดหนักกว่าเดิม กรุณาจบให้พี่ยอดกับทีมแฮ้ปปี้ด้วยเถิดนะคุณเป้ ได้โปรด พรี้สๆๆๆ
-
กลับไปหาพี่ยอดเถอะน้องทีม
แค่นี้ สถานการณ์ก็ กระอักกระอ่วนเต็มทีละ
พี่ยอด ยอมง้อ น้องทีมก็ อ่อนให้หน่อยก็ดี
จะได้รักกันเหมือนเดิม ตั้งแต่เปิดซีซั่นนี้มา
แทบจะนับครั้งหวานได้ แต่เรื่องทะเลาะกันนี้ นับไม่หวาดไม่ไหว
-
ตอนหน้า พลิก ไม่พลิก ไม่ว่า
ขออย่างเดียวค่ะ อย่าเศร้า อย่าพลัดพราก
และ อย่าตาย
ได้มั๊ยค่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
-
เค้า้เดาไม่ออกจริงๆอ่ะ
ว่าเรื่องมันจะออกมาแบบไหน
แต่หวังมันคงจะไม่มีอาถรรพ์
หมายเลข 13 นะค่ะ
จะเขียนออกมาเป็นแบบไหนก็ได้
แต่ไม่เอาตาย หรือว่า่ เลิกกัน นะค่ะๆๆ พลีสสสสส
ปล.รู้สึกสะใจนิสๆกับตอนนี้
-
คุณเป้คะ จัดมาเลยค่ะเซอร์ไพรซ์ยังไงก็ได้
แต่ไม่กินมาม่านะคะ...แฮปปี้เน้อ...
ทีมรีบกลับไปกอดพี่ยอดนะ ทีมก็แรงเกินอะ (แต่แอบสะใจนังเทมส์ โหะๆๆๆ)
รอค่ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ:เข้าใจตัวเองกันซะที
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เป้น่ากลัวมากๆ
ไม่ไว้ใจพี่เป้ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ตื่นเต้นอ่ะ
ตอนนี้เบาๆและชิวๆ หลอกๆเหมือนจะดีขึ้น (แอบสั้นเล็กน้อย กร๊ากกกก)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ากลัวที่สุด!!
ขำหมดเวลาของเธอแล้วนังเทมโพราลี่ ๕๕๕ สะใจ
พี่ยอดยังเป็นเดอะเบสในใจเสมอ
-
รีบๆกลับไปอยู่กับพี่ยอดเถอะ เฮียแกน่าจะรู้แล้วว่าไม่ควรทำประชดก่อน...ส่วนอิเด็กเวร เอ้ย เด็กเทมส์ มีแววว่าเจ๊รุจอาจจะได้ตบเด็กเร็วๆนี้
-
ก่อนอื่น
มากรี๊ด แจ๊ค ก่อน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด (แหะแหะ ชอบจัง)
ก่อนตามมา
เอ่อ ตอนนี้กำลังดี แต่จะจบเร็วไปมั๊ยจ๊ะ
ก่อนตามมอีก
เซอร์ไพรส์ที่ว่าอ่ะ อย่าหักมุมมากนัก เพราะรักน้องทีมกะพี่ยอด อ่ะ
-
เอิ่ม....ไม่ใช่ว่าทีมกลับมาที่คอนโดก่อนพี่ยอด
ส่วนพี่ยอดก็หายหัวไปไหนก็ไม่รู้แบบครั้งที่แล้วอีกนะ
ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ตอนจบซีซั่นนี้ได้แตกหักกันอีกรอบแน่ๆ
ซึ่ง...คนอ่านเช่นข้าพเจ้ารับมิได้จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ยอดคนดี ถ้าแอบไปมีซัมติง...กะอิเทมส์อีกล่ะก็นะ ฮึ่มมม :m16: แฮ่ :m31:
-
ความเป็นครอบครัว ถึงจะไม่สมบูรณ์ แต่กับการยอมรับความผิดพลาด
ยอมที่จะแพ้บ้าง ก็ไม่น่าเสียหาย มีแต่จะทำให้ชีวิตคู่อยู่แบบราบรื่น
ไม่อยากคาดเดาเอาว่า ตอนหน้าจะเป็นยังไง เอาเป็นว่าอย่าได้ :a5: ใส่หัวเป็นพอ
+1 เป็นกำลังใจให้ เป้ มาลุ้นระทึกกันตอน 15 :z2:
-
กรี๊ดดด 15 ตอนเองเหรอพี่เป้ สั้นจังง่าาาาาาาาาาาาาา
ยังไม่อยากให้จบ(อีกแล้ว) พูดแบบนี้มาทุกภาค 555
+ ให้ค่า
-
:L2: :L2:
-
:m11:
เย้ๆๆๆๆ จะดีกันแล้ว
:mc4:จุดพุฉลอง
-
เค้ากลัวใจพี่เป้เป็นที่สุดเลยอ่ะ >[]<
ถ้าถามว่าพาร์ทนี้มันเบาแบบนี้ดีมั้ย???...เค้าว่ามันก็ดีนะ
แต่ถ้ามันเป็นการเบา เพื่อนำไปสู่ปัญหาใหญ่ที่กำลังจะตามมา เค้าว่ามันน่ากลัวใช่ย่อยนะ - -"
ถ้าให้เดาเรื่อง เค้าว่านะ ทีมกลับมาที่คอนโด ถ้าไม่กลับมาเจอยัยเทมป์ตามมาหาพี่ยอด
ก็น่าจะเป็นพี่ยอดไม่อยู่คอนโด และที่ ๆ พี่ยอดก็น่าจะเป็นบ้านยัยเทมป์นั่นแน่ ๆ
เพราะก่อนออกจากโรงหนังมา พี่ยอดเข้าไปพูดอะไรสักอย่างกะเทมป์ใช่ป่ะ...คิดว่าน่าจะเป็นการสัญญาอะไรกันแน่ ๆ
และเค้าคิดว่า ที่พี่เป้บอกว่าจัดหนักตอนหน้า เค้าว่ามันต้องแตกหักแน่ ๆ เลยอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ก ก ก ก
แค่คิดก็เริ่มรู้สึกอึดอัดแทนแล้วอ่ะ...ถ้าคำว่า "แตกหัก" ของพี่เป้หมายถึง ทีมกะเทมป์นะ...เค้ายินดีสนับสนุนเต็มที่
เอาให้มันแตกหักกันไปเลยพี่เป้...แต่ถ้าหมายถึง พี่ยอดกะทีม...เค้าขอไม่เอาแบบนี้ได้ป่ะ...แค่นี้เค้าก็ทรมานจะแย่ ทำใจอยู่ตั้งนานกว่าจะเข้ามาอ่านตอนที่สิบสอง
อย่าให้คู่นี้เค้าต้องเลิกกันเลยนะ...แฟนคลับอย่างเค้าทำใจไม่ได้จริง ๆ >[]<
อยากให้ทีมแสดงอาการหึงอย่างออกนอกหน้าบ้างอะไรบ้างอ่ะพี่เป้...อ่านแล้วบางทีขัดใจ...แสดงความเป็นเจ้าของพี่ยอดอย่างออกนอกหน้าไปเลยทีม
ของของเรา เราต้องรักษาไว้สิ...อย่าปล่อยให้คนอื่นยืมไปใช้แบบนี้...เราคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้...จริงป่ะ???
บางทีก็คิด ถ้าทีมแสดงออกว่าหึง ว่าหวงพี่ยอดมากกว่านี้ แสดงความเป็นเจ้าของให้เทมป์เห็น เรื่องมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า???...เทมป์ยังจะกล้ายุ่งกับพี่ยอดอยู่มั้ย???
อยากให้ทีมแสดงตัวออกไปเลยว่า...ของของข้า ใครอย่าแตะ...อะไรประมาณนี้...คริคริ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะพี่เป้...สิบห้าตอนเองเหรอฮะ...แต่ไม่เป็นไร ถึงจะเหลืออีกสามตอน แต่คิดว่ามันคงเป็นสามตอนที่คุ้มค่ากับการรอคอยแน่นอน...อิอิ XD
-
จะจบแล้วเหรอพี่เป้ ไม่ยอมนะ อีกแค่สองตอนเองสิ 14 -15 เท่านั้นเอง
เสียดาย เสียใจอ่ะ ชอบเรื่องนี้มาก ๆเลย ส่วนตอนจบ อืม ขอแบบไม่มีคนตายล่ะกัน ไม่ไหวอ่ะ กลัวกระชากอารมณ์แบบซีซั่นแรก ดีใจที่ตอนนี้ทีมอ่อนลง เข้าใจพี่ยอดมากขึ้น ดีใจที่แจ๊คไม่มีบทบาทมากกว่านี้ แอบตะหงิดตรงที่ว่าทีมใจสั่นนิดๆ แต่เชื่อว่าทีมรักเดียวใจเดียวไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆหรอก ขนาดที่พี่ยอดตายมาห้าปียังไม่ลืมเลย
ตอนจบขอแบบหวีดสยิวได้ไหว หวาน ๆก้อได้ นะ นะคะ
แล้วถ้าจบเรื่องนี้จะมีเนื่องใหม่ต่อไหม หรือจะมีซีซั่นต่อไปอีก แต่ห้ามหายไปนะพี่ ไม่ยอมจริง ๆด้วย
คืนนี้ก้ออย่าเที่ยวดึกนะคะ เป็นห่วง
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ ดีใจที่น้องทีมเข้าใจพี่ยอดซะที :กอด1:
-
พี่เป้ หนูอยากให้มีตอนหวานๆ ให้ชื่นใจหน่อย
อย่าให้เครียดมาก หนูจะตายอยู่แล้ว :monkeysad:
-
เฮ้อ
ไม่ไหวจะเพลีย
คุณเป้
เหนื่อยใจเหลือเกินกับการอ่านนิยายของคุณ
เครียดดดดดดดดดดดดด
-
ใกล้จะจบแล้วเหรอเนี่ย
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่ท่าจะจบ ขอเอาแบบประทับใจนะครับ คุณเป้
แล้วเรื่องนี้จะ อยู่ในใจของผู้อ่านเสมอ
ผมคิดว่าทุกคนก็ต้องเป็นเหมือนผมที่อยากให้จบแบบประทับใจเหมือนใน Season II
โอ้ยยยยยยยย ไม่อยากให้จบเร็วเลยอ่ะ
-
:mc4: น้องทีมเริ่มลดความแรง...คิดในมุมกลับบ้างแล้ว.... :mc4:
อ่านแล้ว....โล่งอกชะมัดเลย....พี่ยอดโดนเซอร์ไพรส์อีกแระ...
เมียหอบผ้าหนี....แล้วก็หอบผ้ากลับมาเอง...ชินแล้วเนอะพี่ยอดเนอะ o16
กด + :pig4: คุณเป้ อ่านแล้วมีความสุขจัง :L2:
-
มันเหมือนท้องฟ้าที่สงบก่อนพายุจะมาเลย :z3:
รอลุ้นต่อ
-
ดีกันแล้วชิมิ ทีมกลับไปอยู่กับพี่ยอดเถอะนะอย่าแยกกันอยู่เลย
ไม่ดีหรอกๆๆ
พลอตตอนหน้าจะเป็นยังไงก็จะติดตามต่อไปนะคะ
แต่ว่าอย่าให้เลิกกันเลยก็พอ ขอให้รักกันดีอยู่อย่างนี้ต่อไปแหล่ะดีแล้ว ~~
-
คำสอนของพี่รุจ น่าจะช่วยให้ทีมคิดอะไรได้เยอะขึ้น
และจากประสบการณ์จริงอีก
หวังว่า ชีวิตคู่ของทีมและพี่ยอด จะมีเหตุผลมากกว่านี้
พี่ยอดก็ต้องลดการคิดมาก
ทีมก็ต้องลดทิฐิ
เท่านี้ ความสุขก็จะตามมานะคะ
ขอบคุณคุณเป้นะคะ เนื้อเรื่องพลิกได้ตลอดจริงๆ
ตอนอ่านคิดว่าทีมต้องงอนต่อ กลับกลายเป็นเก็บของกลับคอนโดซะงั้น
สุดยอดจริงๆ เดาไม่ออกเลย
-
เฮ้อ ถ้าเราเป็นแจ๊คเราอึดอัดตายเลย :z3:
-
แอบดีใจที่ทีมจะกลับมาอยู่กับพี่ยอดนะ
-
ตอนนี้แอบดีใจนะเนี่ย
ที่ทีมอ่อนลงให้พี่ยอดแล้ว
คนรักกันจะให้อีกฝ่ายยอมตลอดก็ไม่ดีนะ
หวังว่าตอนหน้าสถานการณ์จะดีขึ้นๆนะคะ
:L2:
-
นี่พี่เป้ ไม่ใช่ทีมกลับไปแล้ว เจอ ผ่างงงงงงงง
แบบนั้นพี่เป้ได้ผ่างงงงงงงงงงงงงงงแน่ 55555555555555555555
-
โอ้วววววววววว
จะเจอไรต่อไปหนอนี่
-
อย่าจบแบบเศร้านะครับ ขอแค่นี้แหละ
เด๋วจะร้องไห้ อิอิ
-
ไม่ขอเดา พลอตเรื่อง
แต่อยากขอให้ทีมเอาคืน เทมส์ให้กระอักเลือดกันไปเลย :angry2:ได้ป่าว
แต่ก็อยากให้ทีมขอโทษพี่ยอดบ้างอะ ถึงจะไม่ผิด แต่อยู่ด้วยกัน :impress:
ขอโทษกันบ้างก็คงไม่ใช่เรื่องผิดไม่ใช่หรอ แต่ไม่เอาน้ำตาเป็นสายเลือดนะ :dont2:
หาคนซับน้ำตายังไม่ได้ :a14:
-
:กอด1: เป้
:กอด1: ทีมกะพี่ยอด
-
งืออออออออ คุณเป้อ่ะ
มาหยอดทิ้งท้ายให้ได้ลุ้นกันอีกแล้ว
แค่นี้ก็ลุ้นจนตัวโก่งแล้วค่า ^^
-
ดีใจค่ะคุณเป้ ที่น้องทีมเริ่มมีทีท่าอ่อนลง ซึ่งมันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น ใครทักท้วงชี้แนะเราก็ควรคิดตาม
โบราณท่านว่าจิ้งจกทักยังต้องฟังเลย นี่เจ๊รุจผู้มากด้วยประสบการณ์ แถมรัก+หวังดีกับทีมจริงๆ
มาพูดติงขนาดนี้ถ้าทีมไม่ฟัง ไม่คิดตามก็แย่แล้ว แสดงว่าทีมเริ่มเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
ที่ไม่คิดดึงดันที่จะเอาชนะเพียงอย่างเดียว ทิฐิและการเอาชนะคะคานกัน
มันทำให้ชีวิตคู่พังมาแล้วไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย หนูทีมใจเย็นๆนะจ๊ะ พี่แก้วไม่ชอบเห็นการแตกแยกค่ะ
-
กลัวใจคนแต่ง อย่ามีพลิกแพลงกลับไปมานะคะ หัวใจจะวายเอาหลายรอบ ดีกันรักกันน่ะดีแล้วววว
-
จากความตั้งใจที่จะให้จบบริบูรณ์ในตอนที่ 15
....................... :a5:
จะ จะจบแล้วเหรอคะ?!
พี่เป้จ๋า ต่ายขอจบแบบแฮบปี้เถอะนะๆๆๆ ชีวิตจริงมันดราม่าพอแล้วขอแฮบปี้กับนิยายเต๊อะ TwT
:กอด1:
พี่รุจนี่ตัวแปรสำคัญเลยนิ ทีมเองก็ดู....อืม เป็นผู้ใหญ่ขึ้น?
ส่วนเทมส์ยังขอยุแบบเิมค่ะ ให้จริงๆทะเลาะกับแฟนอยู่จะได้ไม่ต้องมาแย่งพี่ยอดจริงๆ ฮะๆ
-
กว่าทีมจะเช๊คเอ้าท์ แล้วกลับถึงบ้าน
กลัวว่าจะมีเซอร์ไพรซ์รออยู่ที่คอนโด...... o22 ก็นังเด็กผีั่นั่นไง
เห็นพี่ยอดไปกระซิบสั่งเสียอะไรกันก่อนออกจากโรงหนัง คงไม่ได้นัดกันมาหาีที่คอนโดนะ
ถ้าเป็นงั้นจริง คอนโดแตกแน่!!!!!!!!!!! (รีบดักคอน้องเป้ไว้ก่อน เจ๊ไม่เอาฉากดราม่าแบบนี้นะ หึๆๆ)
ว่าแต่จบที่15ตอนเองเหรอน้องเป้
สั้นจริง อะไรจิ๊งงงงงง
น่าจะเขียนซัก100ตอนจบ :laugh:
ตอนหน้าจะพลิคล๊อคอะไร..... ยังไง...... o18 จัดมาอย่าให้เสีย
แต่น้องทีมต้องอยู่เป็นคู่กับพี่ยอดonly
-
หวังว่าจะไม่กลับไป ทะเลาะกันอีกนะทีม
ดีใจที่เช็คเอาท์กลับไปหาพี่ยอดน่ารักมาก
-
แรงมาก็แรงไปเนอะ :laugh:
-
ไรเตอร์ อย่ามาหักมุมตอนจบน่ะเอาแบบหวานๆหน่อยนะไม่ใช่ไรหรอกพอดีกินกาแฟดำอยู่อยากจะกินหวานขึ้นมาซะงั้นเลยมาขอความหวานที่ไรเตอร์เป้ง่ะพอจะให้ได้เปล่าน๊า
รออยู่คร๊าบ
-
จาจบแล้วหราคุณเป้
มายังไม่หายคิดถึงเลยจาจบซะแล้ววว
คาดเดายากจังว่าตอนที่สิบสามจะเป็นยังไง
"แต่ไม่ใช่กลับไปถึงคอนโดนั่งเด็กเทมส์นอนกกเฮียยอดอยู่นะ มีเฮเลยคราวนี้ อย่าเป็นเยี่ยงนั้นเลย สาธุ ....."
รอตอนต่อไปอย่างยิ่งยวด
-
กรี๊สสสสสส คุณแจ๊คมากมาย
ส่วนนังน้องเทมส์ :z6:
-
:angry2:พี่ทีมเอาแต่ใจจจจจจจจเดวพี่ยอดไม่ง้อนะ เกียจอีเทมสสสสสสสสส :fire:
-
เข้าใจกันแล้วค่อยดีหน่อย
-
อ้าวจะจบแล้วหรอคุณเป้
งั้นคุณเป้อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านนะ...แค่ซี 2 ที่พี่ยอดเกือบต้องตายก็ทำเอาแทบแย่
-
อยากได้ ลิ้งค์เฟซบุ๊คคคคคค
ใครมีขอผมมั่งฮับ
ขอบคุณฮับ
[/size][/size][/size]
-
การที่พี่เป้แต่งสดเนี่ย น่ากลัวแฮะ กลัวใจว่ามันจะไม่สวย
แต่ว่าชอบคุณแจ็คเป็นบ้าเลยอ่ะ เป็นตัวละครที่น่ารักดี ฮ่าๆๆ
-
เค้ารางดีมาแล้ว ในเมื่อพี่ยอดยอมแล้ว ทีมก็ต้องอ่อนลงบ้าง
ชีวิตรักจะได้ไม่ล่มนะจ๊ะทีม
กอดพี่เป้ 1 ที
-
ทีมเริ่มใจเย็นขึ้นบ้างแล้วนะ รักๆกันไว้นะ
ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะครับ
-
เย้ๆ กลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว ^^
-
:pig2: กำลังหนุกเลยค่ะ มาต่อไวไวนะคะ ขอแบบ 2 หน้าเต็มๆ นะคะ
-
คุณ เป้ ค้าบ
ขอ อีก ๆ ด่วน ๆ เลย นะ ครับ
แหะ ๆ
-
อย่าบอกนะครับว่า
ไปเจอ พี่ยอด อยู่กับเทมส์
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ไม่มีไรหรอก พียอดกับทีมดีกันเเล้วเข้าใจกันเเล้ว ใช่ป่ะครับ พีเ้ป้
-
พลิกได้ไม่ว่ากัน
แต่ถ้าเศร้ามามีเคืองงงง
-
จาจบแล้วหราคุณเป้
มายังไม่หายคิดถึงเลยจาจบซะแล้ววว
คาดเดายากจังว่าตอนที่สิบสามจะเป็นยังไง
"แต่ไม่ใช่กลับไปถึงคอนโดนั่งเด็กเทมส์นอนกกเฮียยอดอยู่นะ มีเฮเลยคราวนี้ อย่าเป็นเยี่ยงนั้นเลย สาธุ ....."
รอตอนต่อไปอย่างยิ่งยวด
หวังว่าตอนที่ 1 3 คงไม่ใช่อย่างที่ คุณ nine-poo คิดไว้นะครับ
ขอร้องนะครับ ...... ใกล้จะจบแล้วด้วยเดี๋ยวเคลียร์กันไม่ลง อยากให้ทั้งสองคนรักกานนนนนนนนนน
-
คิดได้อย่างนี้ก็ดีแล้วละสำหรับทั้งคู่
-
ไม่ใช่กลับไปแล้วเจออะไร แล้วคราวนี้จะยาวนะ
-
...เข้ามาใช้สิทธิครับ (ไม่รู้ว่ามีสิทธิไหม?..หุหุ)
...จะจบยังไงก็อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่าน่ะครับ...ขอบแบบมีความสุขน่ะครับ :pig4:
-
นึกว่าจะยังไม่ดีกันซะแล้ว
โชคดีนะที่ทีมยังฟังพี่ยอดอยู่อ่ะ
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนะ เราว่าน่ารักดีออก
-
แอบจิตตกกับพล๊อตเรื่องที่คุณเป้วางไว้ ภาวนาอย่าให้เจอเทมป์อยู่กะพี่ยอดอย่างที่หลายๆ คนคาดเดาเลย โอมมมมมม เพี้ยง :m5:
แอบดีใจที่หนูทีมทบทวนการกระทำของตัวเอง คิดท่ีจะประคับประคองความรักนี้ให้ก้าวต่อไป ชอบทุกคำพูดของเจ๊รุจที่กล้าพูดตรงๆ เบิกหูเบิกตาหนูทีมให้ได้คิด ไม่เสียแรงเปล่านะเนี่ย
พล๊อตเรื่องจะหกคะเมนตีลังกายังงัยไม่ว่า ขออย่างเดียวอย่าให้รักของคนทั้งคู่แยกจากกันเลย ชีวิตจริงโหดร้ายพอแล้ว ขอให้ทั้งคู่ลงเอยกันด้วยดีให้รางวัลเล็กๆ กับคนอ่านนะครับ (แอบกดดันเล็กน้อย) :call:
-
แอบกลัวพล็อตคุณเป้ คราวสึนามิก็ทีแระ เป็นพระอภัยฯกันเลยทีเดียว :m20:
เอาเบาะ ๆ พอนะคะคุณเป้ คนอ่านเซนสิทิฟ :monkeysad:
ส่วนทีม ตึงมากไป ระวังขาดนะ
-
0t0[c]h;sinv
จะจบแล้วเหรอ
รู้สึกผูกพันอะครับ
-
กลัวใจ
กลัวกลับไปแล้วมีอะไร
มันมีลางแปลกๆ
555
-
สะใจมากตอนนี้
พี่ยอดเท่อีกเเล้ว อยากให้เทมส์มันหน้าเเตกเเรงๆอะพี่
รอตอนต่อไปค่ะพี่เป้ เเฮปปี้ๆน้า นะนะนะ
ลืมๆ ไม่เอาเเบบว่ากลับคอนโดเจออีเทมส์ไซร้พี่ยอดนะพี่ ไม่เอานะ ขอร้อง :call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ยอด ยังคงเป็นพี่ยอดที่น่ารักเสมอเลยนะคะ :z1:
โล่งใจที่ทีมกับแจ๊คไม่มีอะไรในกอไผ่ ไม่งั้นอกแตกตายแหงๆ
พอกลับไปถึงคอนโดพี่ยอดแล้วอย่าลืมปลอบใจพี่เค้าด้วยนะทีม อิอิ :haun4:
ขอบคุณค่ะพี่เป้ รออ่านตอนต่อไปน้าาา :กอด1:
-
ไม่กล้าออกความเห็นแต่ขอลุ้นตอนหน้า แต่อย่าให้มันทรมานใจนะ
-
แอบกลัวพล็อตคุณเป้ คราวสึนามิก็ทีแระ เป็นพระอภัยฯกันเลยทีเดียว :m20:
เอาเบาะ ๆ พอนะคะคุณเป้ คนอ่านเซนสิทิฟ :monkeysad:
ส่วนทีม ตึงมากไป ระวังขาดนะ
เข้ามาฮาและเห็นด้วย555555555555 ตอนสึนามินั่นใจจะขาดรอนๆเลยทีเดวววว
อย่าเห้ออออพี่เป้ สงสารใจคนอ่านม่างงงงงงง ฮือออออออออออ
-
โอ้...ตอนจบขอแบบแฮ้ปปี้เอนดิ้งได้ไหมคะ...
เห็นทีมงอนแอนด์ประชดคืนแล้วหวาดเสียวมากมาย..55+
อยากให้จบแบบหวานๆอะคะ...ไม่ได้แบบมดขึ้นแต่อยากให้อยู่ด้วยกันอะคะ...^O^
ว่าแต่แจ็คเอาใจลูกค้าน่าดู...ขออะไรก็ช่วยตลอดไม่มีบ่น...
แถมจะให้รถทีมไปขับเล่นอีกแนะ... :z1:
-
ง่ะ รออ่านทีละตอนๆๆๆ
-
มา รอ อีก แล้ว ค้าบ คุณ เป้
-
เย่ ทีมยอมกลับมาอยู่กะพี่ยอดแล้ว xD
-
คุณเป้หายไปไหน ... อยากรู้ตอนต่อไปแล้วนะ T T คงไม่เศร้าหรือเลิกกันใช่ไหม ไม่ไหวนะ
-
15 ตอนเองเหรอ .. จบเร็วจัง
อยากให้ยืดเรื่องซัก 100 ตอนจบจังเลย
สงสารพี่ยอด ... โดยทีมปั่นหัวซะหมุนเลย .....
:laugh:
-
รอน้องทีมอยู่ทุกเพลา
-
มารออ่านตอนต่อไปคับ... :really2:
ปล.....แอบหวั่นใจเล็กๆๆ กัวว่าน้องทีมกลับมาหาพี่ยอดที่บ้าน แล้วจะเจอ...เทมโพรารี่ นั่งเสนอหน้าอยู่ที่บ้านเหลือเกิน
:pig4:
-
อ่อยยย
เริ่มสงสารพี่ยอดนิดๆ
จะมีอะไรพลิกแพลง ท้าทายอีกมั้ยยยย
คนอ่าน ลุ้นค่ะ
งื้อออ ... อย่าเจ็บปวดนะ T^T
เค้ามีผ้า ซับน้ำตาไม่พออออ
กอดคนเขียน
-
ใช้เวลาอ่านหลายวัน
เรื่องนี้ทำให้ได้รู้หลายอย่าง
โดยเฉพาะเรื่องการทำงานอะ
แอบสงสารพี่ยอดนิดๆนะ
อิเด็กนั่นน่าจับมา :beat:
-
เย้ๆๆๆ กลับบ้านแร้ววววว
-
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
ยังไงก็สู้ๆนะ
:n1:
-
รออ่านเหมือนใครหลายๆคน
ตอนแรกเครียด
แต่ตอนนี้หายละ
เพราะ
"We belong together"
-
เข้ามากดคุณเป้ค่า แม่ยกคิดถึงพี่ยอดดดดดดดด
กด :oo1:และดัน :z10:
-
มารอว่าน้องทีมกลับบ้านค่ะ..... :z2:
-
ทิ้งท้ายไว้แบบนี้
คุณเป้จะมีเซอร์ไพร์สให้ทีมกับคนอ่านมั้ยเนี่ย
แล้วถ้ามีมันจะเป็นแบบหวานชื่น หรือว่าขมขื่นกันแน่หว่า
เลิกคิด เลิกเดา เพราะอะไรๆก็เกิดขึ้นได้
บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปจะดีที่สุด :laugh:
:กอด1: ขอบคุณค่ะ
-
รอ ชั้นรอเทออยู่ พี่เป้ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พี่เป้ขราาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พี่เป้แขนนนนนนนนนนนนนนนนน
พี่เป้ เอ้ เอ้ เอ้
ฮุเล้ๆๆๆๆ
มายางงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เข้ามากอดทีม ๆ อย่าได้แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น
ก้อของของเรานี่นา!
-
ปวดตับ --*
อยากให้ดีกันไวไว
ไรเตอร์ครับเอาทีมและพี่ยอดแบบเดิมคือมาเอะขอร้อง
เครียดผมร่วงแล้วววววว
555++
-
มันส์เหมือนเคยเลย
แจ่มมาก
-
พี่เป้งดเล่า(เรื่องนี้)เข้าพรรษาป่ะเนี่ยยย
นั่งรอจนตูดด้านแล้วนะ!!!
-
วันนี้จะมามั้ยครับ
คิดถึงนะครับ
-
มาลัลลา รอคนงานยุ่ง
-
ง่วง
รอพี่เป้ไม่ไหว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่นะคะ
-
พี่เป้ค๊ะ ๆๆ :กอด1:
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 12 ½
...เมื่อไปเจอพี่ยอดจะทำหน้ายังไงดีหว่า จะยิ้ม หรือจะเก๊กขรึมไปก่อนแล้วค่อยเอาขนมที่ซื้อมาจากโรงแรมไปให้พี่ยอดกิน เค้าจะได้รู้ว่าเราไม่ได้โกรธเค้าแล้ว...เห็นรถพี่ยอดจอดเข้าซองที่เดิม โล่งอก พี่ยอดไม่ได้เถลไถลที่ไหนต่อ...ผมหาที่จอดรถไว้ใกล้กัน แบกกระเป๋าขึ้นลิฟท์...ไขประตูเข้าห้องเอง ไม่รู้ว่าพี่ยอดนอนหรือยังไม่อยากเคาะประตูรบกวนเค้า...
...ไฟสว่างทั่วห้อง ทีวีก็ยังเปิดอยู่ แอร์เย็นฉ่ำ...แต่พี่ยอดไม่อยู่ในห้อง...มือถือวางไว้บนโต๊ะ เข้าไปดูที่ตะกร้าผ้าใช้แล้ว เห็นชุดทำงานกองอยู่ในนั้น...พี่ยอดคงอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้ว...และคงลงไปซื้อของกินที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่าง...
...ผมรีบเอารองเท้าใส่ไว้ในตู้เก็บรองเท้า เค้าจะได้ไม่รู้ว่าผมอยู่ในห้องกะว่าจะเซอร์ไพร้สพี่ยอด เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องนอน วิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนอนลายการ์ตูนตัวที่พี่ยอดชอบหัวเราะเวลาเห็นผมใส่ตัวนี้...พี่ยอดเคยบอกว่ามันน่ารักดี แต่ถอดยากมาก...แต่จริง ๆ แล้วไม่ยากหรอก ถ้าเราช่วยกันถอด...
*
*
...ทำไมพี่ยอดไปนานจัง...นี่ขนาดผมเก็บเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จซักพักแล้ว พี่ยอดก็ยังไม่ขึ้นมาซักที...เริ่มสังหรณ์ใจอะไรขึ้นมาดื้อ ๆ...พี่ยอดออกไปข้างนอกโดยที่ไม่เอารถไป เราก็ไม่รู้แน่ชัดว่าพี่ยอดแต่งตัวยังไง อาจจะไม่ใช่ชุดนอนก็ได้...อาจจะขึ้นแท็กซี่ไปข้างนอก หรือให้ใครมารับไปเที่ยว เพราะกลัวว่าจะเมาจนขับรถกลับไม่ได้...เค้าอาจจะรีบจนลืมเอาโทรศัพท์ไป...
...แต่ไม่น่าจะใช่อย่างที่ผมกังวลเพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชิ้นก็ยังเปิดอยู่...คงแวะคุยกับพนักงานข้างล่างมั้ง...คงไม่ได้ไปนั่งกินอะไรที่หรอก เพราะเค้ากินข้าวเย็นกับอีเด็กเวรที่เอ็มโพเรี่ยมมาแล้วนี่นา...ผมมองไปที่โต๊ะ...พี่ยอดทิ้งโทรศัพท์ไว้...ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมยังไม่เคยเสียมารยาทแอบดูโทรศัพท์ของพี่ยอดเลย...แต่วันนี้ขอหน่อยละกัน...แต่ยังไม่ทันที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู เสียงไขประตูก็ดังขึ้น...ผมวิ่งเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว แง้มประตูไว้ ไม่กล้าปิดเพราะกลัวเสียงจะต้องดังออกไปจนพี่ยอดได้ยินว่ามีคนอยู่ในห้อง...
“...พี่ยอด...เทมส์ ไม่ยอมนะ...พี่ยอดจะเอายังไงก็บอกมาเลย...วันนี้เทมส์เสียหน้ามากเลยนะ...” เสียงอีกเด็กผีนั่นแว๊ด ๆ ใส่พี่ยอด ผมโกรธจนตัวสั่น แต่ออกไปแสดงตัวไม่ได้
“...พี่บอกแล้วไงว่าพี่รักทีม...ยังไงพี่ก็เลือกทีม...”
“...แล้วพี่ยอดมายุ่งกับเทมส์ทำไมอ่ะ...พี่ยอดต้องรับผิดชอบนะ...”
“...พี่ขอโทษ...พี่ไม่ได้ตั้งใจ...พี่เมา โอเคป่ะ...” พี่ยอดเริ่มเสียงดังกลับบ้าง ผมยืนอึ้ง หมายความว่าเค้าสองคน...
“...เทมส์รู้ว่าคืนนั้นพี่ยอดเมา แล้วพี่ยอดก็คิดว่าเทมส์เป็นพี่ทีม...แต่ตอนนี้พี่ทีมก็มีแฟนใหม่แล้ว...ทำไมเราไม่ลองเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้งล่ะ...ในเมื่อเทมส์ก็เหมือนพี่ทีมทุกอย่าง...เด็กกว่าด้วย...” โอ๊ย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย
“...รูปร่างหน้าตาภายนอกเราอาจจะมีส่วนคล้ายอยู่บ้าง แต่นิสัยเราต่างกันมากเลยนะ...อย่างน้อยพี่ก็ไม่เคยตามล่าหาผู้ชายอย่างเธอ และที่สำคัญ ไม่ฉวยโอกาสตอนผู้ชายเมาด้วย...นี่ขนาดรู้ว่าผู้ชายคิดว่าตัวเองเป็นคนอื่นยังหลับหูหลับตาปล่อยให้เค้าเข้าใจผิดจนมีอะไรเลยเถิด...ถ้าเป็นพี่จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นหรอก...น่าอายว่ะ...” ผมเปิดประตูออกมาพูดหลางมองหน้าเทมส์ด้วยสายตาเหยียด ๆ
“...ทีม...พี่ยังไม่ทันมีอะไรกับเทมส์เลยนะ...” พี่ยอดรีบแก้ตัว
“...ไม่มีอะไรแล้วเด็กมันจะกล้าพูดเหรอ...” ผมหันไปตวาดพี่ยอด
“...ใช่...พี่ทีม...อุ๊ปส์...คุณทีมพูดถูก ถ้าไม่มีอะไรเทมส์จะกล้าพูดเหรอ...แหม...คืนนี้แต่งตัวกระชากวัยสุดริด...ชุดนอนแบบนี้เด็ก ๆ อย่างเทมส์ยังไม่กล้าใส่เลยนะ...” เทมส์ลอยหน้าลอดตาพูด
“...ไหน ๆ เราก็เคยใช้ของร่วมกันแล้ว ถือว่าสนิทกันพอสมควร เรียกพี่ก็ได้...” ผมยิ้มให้อย่างเยือกเย็น ทำเป็นไม่สนใจกับคำพูดแดกดันเรื่องอายุ
“...พี่กับเทมส์ไม่มีอะไรกันจริง ๆ นะ...” พี่ยอดจับแขนผมเขย่าเบา ๆ
“...จะให้บอกมั้ยล่ะว่าพี่ยอดมีไฝผ้าตรงไหนบ้าง...เทมส์จำได้หมดเลยนะ...” อีเด็กเวรนั่นพูดและยิ้มกวนประสาท
“...แก้ผ้าแก้ผ่อนขนาดนั้น พูดมาได้ว่าไม่มีอะไรกัน...” ผมจ้องหน้าพี่ยอด
“...ทีมไม่เชื่อพี่เหรอ...”
“..............................” ผมไม่ตอบ แต่มองหน้าพี่ยอดนิ่ง
“...พี่ยอดมีไฝที่...” เทมส์ทำท่านึก
“...ไม่ต้องบอกหรอก...จะเห็นอะไรก็เห็นไป...แต่พี่เชื่อคนของพี่มากกว่า...พี่ยอดไม่เคยโกหกพี่...” ผมขยับตัวเข้าไปใกล้พี่ยอดมากขึ้น
“...ขอบใจนะทีม...พี่ไม่มีอะไรกับเทมส์จริง ๆ มันแค่เกือบจะมี อีกนิดเดียว...วันนั้นถึงพี่จะเมาแค่ไหน แต่พี่ก็จำกลิ่นน้ำหอมของทีมได้...แล้วก็อีกอย่างที่พี่พูดเท่าไหร่ทีมก็ไม่เชื่อ...มันขมอ่ะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เพราะเรารู้ความหมายกันสองคน
“...คำว่ามีอะไรกันของเธอคืออะไรเหรอ...แค่นอนแก้ผ้ากันบนเตียงเฉย ๆ มันเอามาเป็นข้ออ้างให้พี่ยอดรับผิดชอบไม่ได้หรอก...มีมดลูกหรือไง...” ผมหันไปเล่นงานอีเด็กนั่นทันทีที่มั่นใจว่าพี่ยอดไม่มีอะไรกับเทมส์
“...พี่ยอดพูดแค่นี้ก็เชื่อแล้วเหรอ...” เทมส์พยายามใส่ไฟ
“...ระหว่างคนที่รู้จักกันมานาน กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน พี่ควรจะเชื่อใครดีล่ะ...”
“...แล้วระหว่างหลาน กับคนอื่น คุณนภาจะเชื่อใคร ถ้าหลานเค้าบอกว่าโดนคุกคามทางเพศ...” เทมส์เอายัยนภามาขู่
“...แน่นอน...เค้าก็ต้องเชื่อหลานสิ...แต่ถ้าเรื่องนี้ถึงตำรวจ...กระบวนการยุติธรรมจะเชื่อในพยานและหลักฐาน...ถ้าฟ้องกันจริง ๆ ปรากฏว่าพี่ยอดโดนใส่ร้าย พี่จะให้ทนายฟ้องกลับ และพี่อาจจะขุดเรื่องบางเรื่องที่คิดว่าเป็นมูลเหตุของการใส่ร้ายนี้ขึ้นมาให้การในศาลก็ได้...”
“...ลุงวัฒนาเตือนไว้แล้วว่าให้ระวังพี่ทีมให้ดี...เห็นเริ่ด ๆ เชิด ๆ ไม่คิดว่าจะหัวหมอขนาดนี้...”
“...ฝากบอกเค้าด้วยละกันว่าพี่ไม่ทำใครก่อน...แต่ถ้าใครแรงมา พี่ก็จะแรงกลับ...”
“...พี่ว่าเทมส์กลับไปก่อนดีกว่านะ...” พี่ยอดตัดบทเมื่อเห็นเทมส์จะอ้าปากเถียง
“...พี่ยอดไปส่งหน่อยสิ...ดึกแล้ว...อันตรายอ่ะ...” อีเด็กเวรนั่นยังไม่สำนึก
“...คงไม่มีอะไรที่อันตรายไปกว่าเธอแล้วหล่ะ...ตอนพี่ยอดเมาเธอยังกล้ามาด้วยเลย...ทีอย่างนี้จะมากลัวอันตราย...พูดไม่อายเลยเนอะ...พี่ยอดไปรับเทมส์มาที่นี่หรือเปล่า...” ผมหันไปถาม พี่ยอดส่ายหน้า
“...โอเค...ถ้าเสนอหน้ามาเอง ก็ไสหัวกลับเอง...โน่นประตู...เชิญ...” ผมชี้ไปที่ประตู
“...พี่ยอด...” เทมส์หันไปทำเสียงออดอ้อน
“...เทมส์...กลับไปเถอะ...ที่กำลังพยายามทำอยู่น่ะ ไม่สำเร็จหรอก...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบก่อนจะโอบบ่าผมไว้
“...กลับไปนอนคิดดี ๆ ซักคืนนึงนะเทมส์...ไปคิดดูว่าที่ทำไปน่ะเพื่ออะไร และมันทำให้เสียเวลามั้ย...” ผมพูดพลางกอดเอวพี่ยอด เทมส์มองเราสองคนด้วยสายตาที่ผมบอกไม่ได้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรก่อนจะหันหลังเดินออกไปเงียบ ๆ
*
*
...เราสองคนอยู่คนละมุมห้องไม่มีใครพูดอะไร...พี่ยอดนั่งดูโทรทัศน์อย่างไม่มีสมาธิกดรีโมทเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ส่วนผมก็เอาขนมที่ซื้อมาจากโรงแรมมาจัดวางไว้ให้หยิบกินได้ง่าย ๆ...
“...เทมส์มาทำอะไรที่นี่...” ผมตัดสินใจเดินมานั่งที่โซฟาข้างพี่ยอดแล้วถามเสียงเข้ม
“...เค้ารู้ว่าคืนนี้ทีมไม่ได้อยู่กับพี่ก็เลยมาหา...”
“...มาบ่อยเหรอ...”
“...ถ้าขึ้นมาบนห้องก็...ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง...แต่ส่วนมากพี่จะนั่งคุยที่ลานจอดรถ...” พี่ยอดตอบเสียงเบา
“...ขึ้นมาทำไม...” ผมเผลอถามห้วน ๆ
“...ครั้งแรกก็ตอนที่พี่เมาอ่ะ...ส่วนเมื่อกี้เค้าขอขึ้นมาเข้าห้องน้ำ...พี่พูดยังไงเค้าก็ไม่ยอมกลับไม่ยอมเข้าห้องน้ำที่ล็อบบี้ด้วย...พี่ก็เลยต้องยอมให้เค้าขึ้นมา ไม่งั้นก็ไม่จบซักที...”
“...แล้วถ้าเมื่อกี้ทีมไม่อยู่พี่ยอดคิดว่าเทมส์จะกลับง่าย ๆ เหรอ...มีโอกาสขึ้นมาถึงนี่แล้วอ่ะ...”
“...เฮ้ย...วันนี้พี่ไม่เมานะ...ถ้าเทมส์ไม่ยอมกลับไป พี่จะเป็นฝ่ายออกไปหาที่นอนที่อื่น...” พี่ยอดพูดเสียงจริงจัง
“...รู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้วใช่มั้ย...” ผมพยายามไม่ยิ้ม ทั้งที่รู้สึกดีขึ้น
“...อืม...รู้จักช่วงก่อนที่เราจะไปอังกฤษด้วยกันอ่ะ...คุณนภาเค้าพามาแนะนำตัว...แต่พี่ไม่รู้ว่าเค้าจะมาฝึกงานนะ...”
“...ทำไมถึงไม่บอกเรื่องเทมส์...”
“...ก็พี่กลัวว่าทีมจะโกรธอ่ะ...พี่บริสุทธิ์ใจนะ...พี่ไม่มีอะไรกับเค้าจริง ๆ...” พี่ยอดรีบพูดเมื่อเห็นผมขมวดคิ้ว
“...คนเราก็มีเรื่องที่ต้องปิดบังบ้าง...ไม่บอก ดีกว่าพูดโกหก...ทีมไม่โกรธหรอก...แต่ถ้าทีมบอกอะไรอย่างนึง พี่ยอดห้ามโกรธทีมนะ...”
“...อะไร...เรื่องแจ็คเหรอ...” พี่ยอดถามยิ้ม ๆ
“...แจ็คก็มีส่วน...” ผมตอบ พี่ยอดหุบยิ้มทันที
“...ทีมกำลังจะปรับปรุงบ้านเพื่อทำธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ...แจ็คจะเป็นคนดูแลเรื่องการตกแต่ง...”
“...ทำไมไม่ปรึกษาพี่...” พี่ยอดถามเสียงโหด
“...ทีมเห็นว่าพี่ยอดยุ่งอยู่แล้ว ก็เลยไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปกวน...อีกอย่างทีมก็มีคุณวาดะกับแก้วช่วยอยู่นะ...”
“...พี่ไม่โกรธหรอก แต่พี่น้อยใจ...ตั้งแต่เรื่องรถแล้ว...”
“...ทีมขอโทษนะพี่...”
“...ไม่เป็นไร...บอกแล้วไงว่าพี่ไม่โกรธ...แต่พี่อยากเป็นคนแรกที่ทีมคิดถึงเวลามีปัญหา ไม่ใช่มีอะไรก็วิ่งไปหาคนอื่นก่อน...รู้มั้ย บางทีพี่รู้สึกว่า เฮ้ย พี่ช่วยอะไรทีมไม่ได้เลยเหรอ ทีมถึงไม่บอกพี่...”
“...บางเรื่องทัศนคติเราไม่ตรงกันนี่นา...” ผมเถียง
“...แล้วเราปรับเข้าหากันไม่ได้เหรอ...” พี่ยอดย้อนถาม
*
*
...เราเปิดอกคุยกันทุกเรื่องเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน เพราะก่อนหน้านั้นมันมีเรื่องที่ระหองระแหงใจกันอยู่ทำให้เราไม่ได้คุยกันอย่างจริงจังมานานแล้ว...แผนการทำธุรกิจของผมถูกเปิดเผยออกมาหมด...ผิดคาด...จากตอนแรกที่พี่ยอดจะขัดขวาง หรือมีความเห็นแย้ง เค้ากลับสนับสนุน และยินดีให้ความช่วยเหลือทุกอย่าง รวมทั้งเสนอราคาพิเศษสำหรับสินค้าของบริษัทที่เกี่ยวข้องในการก่อสร้าง...
“...ดึกแล้ว...นอนเถอะ...” พี่ยอดพูดหลังจากที่ทุกอย่างเคลียร์เรียบร้อย
“...อืม...เดี๋ยวตามไป...ขอเข้าห้องน้ำก่อน...”
“...อย่าทาโลชั่นเยอะนะ...มันขม...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องนอน
“...ทะลึ่งว่ะ...”
*
*
...ดึกแล้ว แทนที่จะนอน...พอผมเดินเข้าห้องเห็นพี่ยอดเปลือยท่อนบนนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาผมก็รู้ว่าคืนนี้ต้องโดนพี่ยอดตอกย้ำความเป็นผัวอีกแน่ ๆ...ผมปิดไฟในห้องแล้วก้าวขึ้นเตียงนอนชิดขอบเตียงฝั่งของผมเงียบ ๆ...
“...เดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก...เขยิบมานี่...” พี่ยอดพลิกตัวมาดึงผมเข้าหา
“...โรคจิตเหรอ นอนแก้ผ้าอ่ะ...” หน้าผมร้อนวาบเมื่อรู้ว่าพี่ยอดไม่ได้ใส่อะไรเลยภายใต้ผ้าห่ม
“...พี่ไม่ได้แก้คนเดียวหรอก...” พี่ยอดพูดพลางเลื้อยหาทางถอดชุดนอนผม
“...ทีมทาโลชั่น ใส่น้ำหอมมาเต็มที่เลยนะ...” ผมแกล้งพูดแหย่พี่ยอด
“...ไม่เป็นไร พี่ชินแล้ว...ถ้าผิดกลิ่นพี่ก็ไม่อยากมีอะไรด้วยอ่ะ...”
“...เวอร์...”
“...จริง...ไม่งั้นพี่ก็เสร็จเทมส์ไปแล้วสิ...”
“...โห...กล้าพูดเนอะ...เป็นไงล่ะ...กินเข้าไปสิเหล้าอ่ะ...” ผมประชด
“...ก็ตอนนั้นพี่เครียดนี่นา...” พี่ยอดพูดพลางจู่โจมที่จุดอ่อนผม
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และทุกคำแนะนำนะครับ...วันนี้มาลงแก้ขัดให้ตามสัญญา ต้นเดือนงานยุ่งมาก ขอลงให้เป็นตอน 12 ครึ่ง เพราะตอนที่ 13 ตั้งใจจะให้เป็นตอนที่พิเศษยังไงก็ได้ซักอย่าง ยังนึกไม่ออก อีกอย่างถ้าใครเข้าไปดู Facebook ของผู้เขียนจะรู้ว่าผู้เขียนกำลังเครียดอยู่ ถ้าลงตอน 13 ขณะกำลังเครียด คาดว่าเรื่องคงออกมาเครียดตามอารมณ์คนเขียน...
...จริง ๆ แล้วจะว่างหลังจากวันที่ 7 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายในการเสียภาษีหัก ณ ที่จ่าย...แต่ถ้ามีเวลาจะมาลงตอนต่อไปทันที มาลุ้นกันอีกครั้งว่าจะเป็นตอนที่ 12.1 หรือ 12A หรือจะเป็นตอนที่ 13 ไปเลย...
...แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
"มีมดลูกหรือไง" o13
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกดีเลยครับ ค่อยโล่งอกไปหน่อย แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าพี่เป้จะมีอะไรมา :a5:อีกรึเปล่า
ชอบมากๆเลยครับเรื่องนี้เข้าขั้นเสพย์ติดเลยอะ :-[
ปล.เป็นกำลังใจให้นะครับพี่เป้ สู้ๆ :L2:
-
:กอด1: พี่เป้...อย่าเครียดมากนะคะ สู้ๆค่ะ
รอดูกันต่อว่านังน้องเทมส์จะก่อเรื่องอะไรให้ลำบากใจกันอีก...
แต่ดีจัง เคลียร์กันซะ มีอะไรก็คุยๆกัน ทุกอย่างจะได้ดีขึ้น
-
"คงไม่มีอะไรที่อันตรายไปกว่าเธอแล้วหล่ะ" :m20: เห็นด้วยกับประโยคนี้เป็นที่สุด
ดีกันแล้ว ดีใจจังน้าาา
:กอด1: พี่เป้ สู้ๆนะคะ
-
เห้ยแรงมากนังเด็กเทม์
จะปลำพี่ยอดมาอ่อนถึงที่เชียว
ดีนะพี่ยอดรู้ทัน เพราะความขมกับน้ำหอมแท้ๆๆช่วยไว้
ไม่งั้นเสร็จ
ตายๆๆๆๆๆๆ
ใจหายใจคว่ำหมด
ดีแล้วคืนดีกันไวไว
รออ่านตอนต่อไปครับกำลังสนุก
-
:laugh:สะใจจจจจจจจจนางเทมส์โดนตอกหน้าหงายเลยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ยอดพีทีมเจ๋งอะ
ป.ล. พี่เป้ขอจบแบบแฮปปี้ๆๆน้าๆๆๆๆๆๆ o13
-
ดีกันแล้วววว ในที่สุดดดด :impress2:
การจับเข้าคุยเป็นการแก้ปัญหาอีกวิธีหนึ่งที่ดีมากเลย
หวังว่าคงจะพายุฝนลมสงบไปอีกหลายๆตอนนะจ้ะ
-
โอะ นังน้องเทมโพลารี่ ความพยายามเอาไปสิบกระโหลกเลยค่ะคุณน้อง
พี่ยอดพี่พระเอกในดวงใจของหนู กรี๊ดดดดดดดดดดด
รอพี่เป้ไม่เครียดดีกว่าเนอะ เอาแบบอารมณ์ดีสุดๆ แล้วค่อยมาลงก็ได้นะ ๕๕๕๕๕๕
-
:serius2: ม่ายอยากจะคิด นี่ขนาดแค่เกือบจะมีอะไรด้วย ยังทวงสิทธิ์ขนาดนี้
ถ้าพลาดไปจริงๆละก็ พี่ยอดเอ๊ย ยิ่งกว่าปลิงแน่ๆ
น้ำ เอ๊ย เลือดไม่หมดตัวตาย อีเทมป์มันก็คงไม่ปล่อยหรอก
ปล. ตอนนี้ทีมเจ๋งมาก +ทึ่งอ่ะ ทีมไม่ใช้อารมณ์ :laugh:
-
o13 o13 o13
สุดยอดดดดดดดดด
-
รอตอนพิเศษๆ :m3: :m3:
-
ทีมเธอด่าได้เจ็บมากเลยอ่ะ o13 o13 ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที เฮ้อลุ้นจนเหนื่อย :pig4: :pig4:
-
ผมกลัวตอนพิเศษ :amen:
-
:เฮ้อ:ตอนนี้มีลุ้นแฮะ คิดว่าจะทะเลาะกันอีกแล้วอ่านไปลุ้นไปค่ะ ยังไงตอนพิเศษขอแบบหวาน ๆ หน่อยนะคะพี่เป้ ขมมาหลายตอนแระค่ะ
-
:เฮ้อ:นึกว่าไม่รอดอีกแล้วทีมค่อยยังชั่วหน่อยตอนนี้
-
o13 นี่แหละทีม ตัวจริงเสียงจริงกลับมาแล้ว แก้ปัญหาแบบตัดฉับ ๆ
แต่ผมชอบประโยคนี้จัง " มันขม... " :m11:
+1 ให้คุณเป้ คิดเสียว่า งานยุ่งดีกว่าไม่มีงานให้ยุ่ง เป็นกำลังใจให้ครับ :กอด1:
-
ดีกันแล้ว อย่าทะเลาะกันอีกนะ เว้นช่วงหน่อยเหอะ
รอดูนังเด็กผีจะปล่อยของอะไรอีก
-
ตายอดบ้าเกือบมีผู้ช่วยให้น้องเทมส์ซะแล้ว มันต้อง :z6:
-
เฮ้อ
โล่งอกไปที
-
อ่าน้า แปลกๆๆเยอะจัง
-
:a2: ดีกันแล้วววว
เคลียร์เสียที นังเด็กเทมส์นี่มันตัวอันตรายจริงๆ
-
วะ ฮ่า ฮ่า สะใจมากเลยทีม
-
+1 ให้พี่เป้ค่ะ
อิพี่ยอดค่ะ ถ้าอิน้องเทมส์ใส่น้ำหอมเหมือนพี่ทีม เธอก็จะเสร็จเค้าเหรอค่ะ
ชิชิ พูดให้คิดนะนิ :m16:
-
พี่เป้! ลุ้นขี้แทบแตก ฮ่า ๆว่าไปนั่น นึกว่าพี่ยอดจะเสร็จเทมส์จริง ๆ เสียอีก อ่านต่อมาค่อยโล่งหน่อย เฮ้อ
ในที่สุดก้อเคลียกันได้ อ่านแล้วจั๊กจี้หัวใจอ่ะ
ตอนต่อไปจะเอายังไงก้อได้ จะ12a หรือ 13 แต่ขอให้แฮปปี้เถอะ
อย่าเครียดกะงานมากนะคะ มาต่อหลังวันที่เจ็ดก้อได้
สู้ ๆ พี่เป้
ปล.ชอบเรื่องน้ำหอมมากๆ >//<
-
เกือบไปแล้วพี่ยอดเอ๊ย ดีนะที่ผิดกลิ่น 55+
นังเด็กนรกนั้นแรงได้อีก หมั่นไส้มันจริงจัง
แล้วดีใจที่ทีมเคลียร์กับพี่ยอดได้แล้ว เครียดแทนแทบแย่แหนะ อิอิ
-
โล่งใจไปที....กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว
-
ชอบมากกกกกกกกกกเลยตอนนี้ เคลียร์กันซะที หวังว่าคงไม่มีพายุลูกสุดท้ายก่อนจบซีซั่นนะจ้ะพี่เป้
เอ๊ะ หรือว่ามีดี จะได้ต่อซีซั่น 4 กันเลยงิ :laugh:
-
ต้นเดือน ยอดยุ่ง
(แต่เราเคลียร์ภาษีเสร็จแล้ว อะคุๆๆ)
สู้ๆนะคุณ
-
ตกลงมันขมจริง ๆ เหรอ :-[
-
:เฮ้อ:เห็นพายุตั้งเค้ามาอีกแล้วล่ะคุณเป้
-
:n1:พี่ยอดแล่ะน้องทีม เริ่มเข้าใจกันแล้ว อะไรๆๆ ก้อคงง่ายขึ้น...
จะเป้นไงต่อไป ถ้า ป้า ลุง หลาน มันยังคิดไม่ได้...แต่ คิดว่าหลานเทมโพรารี่ คงมีสะกิดใจมั้งอ่ะน้า...แค่ ใช้ใจคิดและตามอง สมองมันก้อคงสั่งเองอ่ะนะ ..น้องเทมโพรารี่
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มมมม
เค้าดีกันแล้ว
งื้ออ ดีใจอ่ะ ชอบเวลาคุยกันตรงๆ มันให้ความรู้สึกดี ^^
อิเทมส์ แหมะ น่าตบว่ะ
ขอที่ทีมถาม ... ไม่มีมดลูก ก็อย่ามาเรียกร้องอะไรเลยหนู
เหอะๆ !!!
-
ชอบจัง มันขม
-
โห....เครียดเลยนะนั่น
ตอนนังเด็กผีบอกว่าเคยมีอะไรกับพี่ยอดเนี่ย ปรี๊ดดดดดดดด...แตกไปแระ
ดีนะยังไม่ถึงขั้นสุดท้าย ไม่งั้น ฮึ่ม!!! พี่ยอดนะพี่ยอด :m31: แฮ่!!!!!
ในที่สุดก็ปรับความเข้าใจกันได้
คนรักกันยังไงก็ตัดกันไม่ขาด โกรธกันไม่นานหรอก
แค่ยอมเปิดใจ ยอมรับ และให้อภัยกัน
พี่ยอดน่าร๊ากกกกกกกกที่สุดในสามโลก
หื่นอีกต่างหาก :haun4: ขนาดทีมประโคมโลชั่นจนขม แต่พี่ยอดก็มิได้นำพา 555
ปล. ภาวนาให้น้องเป้นึกพล๊อตตอนที่13ไม่ออกไปนานๆ
จะได้มีตอนที่12.1 , 12.2 , ..., 12.100 ไปเรื่อยๆ infinityกันไปเลย :laugh:
-
ลุ้นจนหัวใจจะวาย...นึกว่าาจะเกิดเรื่องใหญ่ซะแล้ว - -"
ยัยเทมป์แรงอ่ะ...กล้ามาก ๆ ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นกะใครอยู่
นี่ยังดีนะที่สองคนนี้เค้ามีโค้ดลับกันอ่ะ...คริคริ
ไม่ง้านไม่อยากจะคิดเลย ว่าเรื่องมันจะบานปลายไปขนาดไหน
พี่ยอดเองก็อย่าเสียรู้เด็กให้มันบ่อยนักสิ...โชคดีแบบนี้ไม่ได้มีบ่อย ๆ หรอกนะ...เข้าใจ๋~!!!!!!!!!!
พี่เป้อย่าจัดหนักให้คนอ่านหัวใจวายนักเลยนะค่ะ...แค่นี้ก็ใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เวลาอ่านจะแย่
อ่านเรื่องนี้จบ สงสัยคงต้องไปเช็คหัวใจสักที...เพราะมันทำงานหนักเหลือเกิ๊นนนนนนน น น น~!!!!!
พี่เป้อย่าเครียดเลยนะค่ะ...เด่วอะไร ๆ มันก็ผ่านไปแหล่ะ...อย่าคิดมากนะ
เป็นกำลังใจให้พี่เป้เสมอนะค่ะ..."กอดดดดดดดดดดดด...พี่เป้แน่น ๆ หนึ่งที...คริคริ" >//////<
-
จะเป็นไรไหม ถ้าจะบอกว่า เหมือนกับคนอื่น ๆ ออกอาการ :-[
........
มาดูทีมสนับสนุน ของแต่ละฝ่ายว่า ฝ่ายสนับสนุนฝ่ายไหนจะมีเฮ :z2:
-
อ่านแล้วก็รู้สึกดีนะที่อย่างน้อยแล้วทีมก็ยังเชื่อพี่ยอดอยู่
มีอะไรก็ค่อยคุยกันเนอะ อิอิ
-
พี่ยอดนี่น้า...กลุ้มแล้วต้องไปกินเหล้าจนเมาหรอ
ดีที่ยังมีสตินะ ไม่งั้นเสร็จเด็กเทมส์ไปล่ะเรื่องใหญ่แน่
ตอนนี้ปรับความเข้าใจกันแล้วทั้งคู่
ต่อไปมีเรื่องอะไรก็เปิดอกคุยกันไปเลยนะ
:L2:
:กอด1:คุณเป้ +1ให้ค่ะ
-
ดีใจจัง ที่ตอนนี้ทั้งสองเข้าใจกัน คุยกันอย่างเปิดอกแล้ว
เย้ :sad4:
สาธุ :call: ขออย่าให้มีตัวมากมาป่วนอีกเลย เพี้ยง
-
เฮ้อ!!! อ่านต้นๆ part แล้วรู้สึกใจหวิวนึกว่างานจะเข้าคู่นี้อีก
ที่ไหนได้ได้ปรับความเข้าใจกันซะงั้น 555 เลยกลายเป็น Happy Night เลย :z2:
-
:เฮ้อ:เฮ้อ!! โล่งอกไปเปราะหนึ่ง เข้าใจกันได้ซักที
ทีมเอ้ย !! จะมาเซอร์ไฟร์เค้า เกือบได้เซอร์ไฟร์เองแล้วไหมล่ะ ดีนะที่ตาพี่ยอดเป็นคนดี(ที่เกือบดีแตก) เหมือนอย่างที่พี่ยอดพูด คนเราอยากเป็นคนสำคัญของคนที่เรารักเสมอ แม้บางอย่างจะช่วยอะไรไม่ได้ ได้ให้กำลังใจก็ยังดี
ส่วนยัยเทมส์ ปัญหาคงไม่จบแค่นี้แน่ เตรียมรับให้ดีละทั้งทีม ทั้งพี่ยอด
-
นึกว่าพี่ยอดโดนไปซะแล้ว
-
:m16:
อ่านช่วงต้นๆๆๆ เอ่า!!! ไอ่พี่ยอดของตรู เอ๊ยย ของทีม
จะทำให้ตรูชักดิ้นชักงอ กระแด่ก..กระแด่ก แล้วมั้ยล่ะ
อย่านะว้อยยยยย ไม่งั้นตรูจะอดข้าวประท้วง 1 มื้อ หุหุ
เหล้า....ไม่เคยช่วยใครแก้ปัญหาอะไรได้เลย
มีแต่จะเพิ่มปัญหาให้มากขึ้นเข้าไปอีก
เกลียดคนดื่มเหล้า ประชดปัญหา จริงโว้ยยยยยย :z6:
ชอบตอนท้ายๆ ของ part อ่ะ เป้ :haun4:
o13 ทีม..ยังคงสุดยอดกับพี่ยอด เหมือนเคย อิอิ
:กอด1:กอดคนน่ารัก +1 ครับเป้
-
รู้สึกว่ายอดชอบ .. ตอกกกกย้ำความเป็น....
5555+
ขอบคุณนะครับ
-
คุณเป้ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ น้าาาา
เอาใจช่วยจร้าาาาาาา
-
:L2:
เป็นกำลังใจให้พี่เป้จ้า
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
รออ่านตอนต่อไปน้า :กอด1:
-
อ่านตอนนี้มีรอยยิ้มสองแบบบนใบหน้าพี่แก้ว
แบบแรกแบบสะใจสุดๆ สำหรับนังเทมส์
แบบสองฉีกยิ้มกว้างถึงหูแบบดีใจสุดๆ สำหรับน้องทีม กะคุณยอด
บอกรัก บอกความเข้าอกเข้าใจกันแบบไหน ก็ไม่ดีเท่าบอกด้วยภาษากาย คริ คริ จริงไหมคุณเป้
-
:กอด1:
-
เคลียร์กันได้สักทีนะ รอตอนต่อไปครับ
ขอให้จบแบบแฮปปี้นะครับ ไม่อยากร้องไห้
-
เกือบลืมไปแล้วน่ะว่า มันขม ที่ยอดพูดมันคือไร อ้อ ที่แท้ก้ออย่าทาครีมเยอะมันขมนี้เอง แล้วไอ้ที่ขมๆน่ะทำให้มันหายขมเลยใช่ม่ะเนี้ยคุณยอด งานเนี้ย
-
โล่งอกจริงอะไรจริง ^____^
ตอนแรกแอบเคืองพี่ยอดอะ เมาจนเกือบได้เรื่อง แต่ไม่น่าเชื่อว่าจนถึงนาทีสุดท้ายพี่ยอดก็คิดถึงแต่ทีม
แอร๊ยยยย ปลื้มมมมแทนทีม :-[
ลุ้นๆต่อไปกับพี่เป้ เรื่องที่เครียดๆก็ขอให้หายเครียดเร็วๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีกันเเล้ว
-
อ่านตอนนี้แล้วค่อยรู้สึกว่าทีมเป็นทีมหน่อย
เชือดเฉือน แสบ แต่มีกึ๋น
คุณเป้อย่าเครียดมากนะครับ เป็นกำลังใจให้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็มาอีกตอน o13
-
มันขมจริง ๆ หรอ
-
เป็นกำลังใจให้พี่เป้นะคะ เครียดได้แต่อย่าเอามาทำให้เป็นอารมณืค่ะ พ่กผอ่นเยอะๆด้วยนะคะ เวลาเราพักผ่อนเต็มที่สมองจะทำงานและหาทางออกปัญหาได้ดีค่ะ อยากให้พี่เป้มีสุขภาพที่ดี อิอิ
ถ้ายังยุ่ง ยังเครียด เรื่องนิยายไว้ตอนไหนก็ได้ค่ะ คนอ่านรอเสมอ ^^ (ที่จิงไม่อยากให้นิยายเครียดเหมือนพี่เป้ 555555 ) ตอนนี้อ่านแล้วน่ารักจัง ตอนแรกไอ้เราก็นึกว่าถ้าพี่ยอดรู้นะ บ้านแตกกก ที่ไหนได้ เฮ้อออ โล่งใจจังเลยอ่ะ คุยกัน หันหน้าเข้าหากันแบบนี้สิดีทีมเอ้ย แล้วดีมากที่เชื่อพี่ยอด ถ้าเปนเราเรายังไม่แน่ใจเลยว่าสามารถทำใจไม่เชื่อไอ้เด็กเวรนั่นได้มั้ย เข้าใจอารมณ์คนถูกยุอ่า ของมันขึ้นง่าย แล้วยิ่งมีคดีอยู่แร้วด้วย คราวนี้นับถือทีมจรืงๆที่ระงับอารมณืตัวเองอยู่
แต่เค้าอยากอ่านต่ออ่ะ อยู่ๆม่จู่โจมจุดอ่อนแล้วจบได้งายยยย5555 แล้วใครชนะใครแพ้เนี่ย อิอิ หรือวินวิน หุหุ
-
อิอิ อีเทมส์ :z6: :z2:
-
ขอบคุณ เป้มากๆ นะ
จะคอยติดตามนะครับ
-
เค้าผลัดกันเซอร์ไพร์สเนอะ...น้องทีมกะเซอร์ไพร์สพี่ยอด
โดนพี่ยอดสวนกลับเซอร์ไพร์สกว่า....ดีนะที่ทีมตั้งสติได้ไม่งั้น...บ้านแตก !!
คนรักกันก็ต้องปรึกษากัน....ปรับจูนความคิดเข้าหากัน...พี่ยอดกะน้องทีม
ก้าวหน้าขึ้นอีกก้าวแล้ววว....ดีใจกับคู่รักคู่ลุ้นคู่นี้จริง ๆ :mc4:
นึกว่าคุณเป้กะให้แตก...แล้วมาต่อซีซั่นหน้าซะอีก (แต่มันคงต่อไม่ค่อยติดหรอก)
:L1: :pig4: คุณเป้ กด + ให้กำลังใจค่ะ งานเยอะเคลียร์งานก่อนเถอะค่ะ
-
ทุกอย่างเริ่มคลี่คลายและลงตัว...ฟ้าหลังฝน
เป็นอะไรที่แจ่มใสและสดชื่น
-
เทมส์ มัน ร้าย กาจ นัก
หึ หึ
เกลียด มัน ...
-
จุด จุด จุด ไปให้จุใจก่อนนะจ๊ะ อย่าเพิ่ง ให้มันถึง 15 เร็วนัก
กว่าจะได้เข้ามาอ่าน เอิ๊ก คนแก่ติดเกมส์ ติดนิยาย
-
หายไปนานกว่าจะตายอ่านทัน เล่นเอาหัวโขกโต๊ะไปหลายรอบเลยพี่เป้ 55+
แบบว่าดราม่า บีบจิตใจมาก อ่านแล้วเครียดตามจริงๆ
ตอนล่าสุดนี่พี่ยอดฉลาดขึ้นแล้วใช่มั้ย แต่ยังไงก็ยังมีความรู้สึกไม่ปลื้มพี่ยอดอยู่ดี
แล้วไอ้เด็กนั่น คิดว่าคงไม่เลิกแค่นี้แน่ๆเลย
พี่ทีมสู้ๆ มีอุปสรรคอีกเยอะให้จัดการ >.<
-
จุด จุด จุด ไปให้จุใจก่อนนะจ๊ะ อย่าเพิ่ง ให้มันถึง 15 เร็วนัก
กว่าจะได้เข้ามาอ่าน เอิ๊ก คนแก่ติดเกมส์ ติดนิยาย
อ๊ะ เค้าเห็นด้วย จุดไปเรื่อย ๆ
-
:-[
อ่านตอนนี้แล้วแอบเขิน
คุยกันดีๆเสียที
เวลาหวานก็หวานจนเขิน
ทะเลาะกันนี่... คุณพระมากมาย
5555+
สู้ๆพี่เป้ ตอนต่อไปก็เป็นตอนที่ 12 - 1.5/2 คิคิ
-
เย้ๆๆๆๆ
ทีมชนะเลิศค่ะ^^
พี่ยอดเกือบเสียท่านังเด็กแรงซะแล้วสินะ
รักกันดีแล้วน๊า....รอตอนต่อไปค่ะ
-
เป็นตอนสั้นๆ แต่ได้ใจมากๆ และชอบมากๆตอนหนึ่งค่ะ
เคยดูหนังเรื่อง มหัศจรรย์แห่งรัก (นานมาก หุหุ)
ฉากที่ประทับใจที่สุด ก็ตรงที่ตัวเอกฝ่ายหญิง (ไม่ใช่นางเอก) (สมัยนั้นถ้าจำไม่ผิด สินจัยแสดง) เธอเชื่อมั่นในตัวสามีของเธอ
เมื่อกำลังจะมีผู้หญิงมาทำให้บ้านแตก ความเชื่อใจกัน ทำให้ครอบครัวเธอ สามี ลูกๆ ไม่ต้องไปคนละทาง
ครอบครัวยังคงอยู่ได้ เพราะความรัก ความเข้าใจ ความเชื่อใจกันและกัน มหัศจรรย์แห่งรักจริงๆ
พออ่านตอนนี้ แค่ทีมกับพี่ยอดมองตากัน และบทสนทนาแบบรู้กันสองคน
โอวว พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก มันใช่เลย
มันคือสิ่งที่อยากให้คู่รักทั้งหลายมีมากที่สุด นั่นคือ ความเชื่อใจกัน และซื่อสัตย์ต่อกัน
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากๆนะคะ
ขอบคุณมากๆด้วยที่ไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่านตอนคนแต่งกำลังเครียด :laugh:
กอดแน่นๆ เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า :กอด1:
-
สมน้ำหน้าเทมส์ เรื่องบางอย่างมันก็ไม่ใช่จะไปแย่งคนอื่นมาได้ง่ายๆ หึหึ
-
แอบกังวลว่าถ้าทีมมาเจอเทมส์อยู่กะพี่ยอด แล้วจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายรูปการณ์ออกมาเป็นแบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย :เฮ้อ:
ตอนนี้ดูเหมือนว่าปัญหาเริ่มคลี่คลายไปหลายเปลาะแล้ว โล่งอกอีกครั้งที่พี่ยอดไม่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเรื่องที่ทีมปิดบัง
เห็นด้วยกับพี่น้ำตาลเต็มร้อยเลยละครับ :z13: จิ้มพี่สาวแสนดีด้วย
เอาใจช่วยคุณเป้นะ ช่วงนี้ฝนตกอารมณ์อาจจะครึ้มๆ ไปกะเมฆฝน หวังว่าพอฝนเริ่มซา สิ่งที่คับข้องหมองใจที่มีคงหายไปด้วยนะครับ
เอาใจช่วยทีมกับพี่ยอด ให้สมกับ we belong together นะ :กอด1:
-
เคลียร์กันซิ ดีเเล้วละเนอะ
หมั่นไส้คนทะลึ่งว่ะ
ห้าๆๆๆ
กอดพี่เป้เเรงๆ
-
นี่แหละ สไตล์คุณเป้เค้าล่ะ o13
ถ้าเป็นนิยายที่เราพบเจอบ่อย ๆนายเอก คงจะผิดใจกัน ตามง้อกันให้วุ่น ถึงจะคืนดี
ชอบตอนนี้ค่ะ
+1
ทีมกลับมาทำให้เรารู้สึกดี คึคึ หลังจากที่ดูจะเอาแต่ใจงี่เง่ากับพี่ยอดมาหลายตอน 55
ในที่สุดก็คงจะเขี่ยนังเทมส์พ้นทางได้ พี่ยอดก็คงจะไม่สุงสิง ข้องเกี่ยวด้วยแล้วล่ะ คงจะระมัดระวังตัวยิ่งกว่าเดิม เดี๋ยวตัวซวยเอา
เพราะสิ่งที่ทีมมีให้พี่ยอดนี่แหละ
คำว่า "ความเชื่อใจ" (ได้คะแนนจากพี่ยอดไปโขเลย)
การที่เราเชื่อใจ ชื่อคำพูดของคนรักในตอนนั้นเลย(ณ สถานการณ์แบบนั้น) มันเจ๋งมากเพราะต้องใช้ใจอย่างมาก ทนต่อความหวั่นไหวได้ o13 (ไม่เหมือนกับที่หวั่นไหวไป แล้วต้องหนีสถานการณ์ตอนนั้นไปก่อน เพื่อให้เวลาตัวเองใคร่ครวญ หรือให้คนรักตามมาอธิบายที่หลัง ถึงเชื่อใจ หรือเข้าใจกัน ใจเย็นลงไรงี้^^' (เมนท์ชวนงงจังตรู :z3: ปาดเหงื่อ))
แบบแรกได้ใจกว่าเยอะเลย
เหมือนข้ามขีดไปอีกขึ้น ทำให้ใจทั้งสองคนผูกกันแน่นยิ่งกว่าเดิม :n1:
-
สถานการ์คลี่คลายซะที โล่งงงงงงงงงงงง :z2:
-
omg! ความหวานกลับมาแล้วววว xD
ในที่สุดห้เข้าใจกันสักที >"<
พี่เป้สู้ๆ จ้าา :)
-
หายไปเตรียมสอบพักใหญ่ กลับมาอีกที
ขอกลับมา ติดตามต่อนะครับ
-
ในตอนนี้ สิ่งที่ชอบในตัวทีมมากที่สุด คือ
"ความไว้ใจ" ที่ทีมมีให้กับพี่ยอด
โดยเฉพาะเป็นคนที่รักกันมานาน เทียบกับไอ้เด็กที่คอยแต่จะยุแหย่
แม้บางครั้งที่ผ่านมาทีมอาจจะไม่ค่อยมีเหตุผลบ้าง
แต่เมื่อไรที่ถึงคราวคับขัน ทีมก็จะมีสติได้
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
-
เทมส์จะทำอะไรอีกไม๊เนี่ย :m31:
-
เด็กเทมส์นี่...แรงอย่างไม่ไหวจะเคลียร์นะครับ
-
ตลกอะพี่เป้ตอนที่ทีมบอกว่า "เธอมีมดลูกหรอ" อย่างฮาเลยอะ
-
:m4: ในที่สุดก็เข้าใจกันได้สักที แอบบเครียดตั้งนาน
พี่ยอดนี่ก็รีบทำแต้มกันทันทีเชียวนะ แหมๆ
รอไรเตอร์มาต่อตอนต่อไปๆ
:L2:
-
ซะทีนะน้องทีม พี่ยอม
กลับมา รักกันเหมือนเดิมแล้วเย้
ดูเหมือนปัญหา ต่างๆก็เริ่มคลี่คลายด้วยเช่นกัน
เฮ้อ....ดีใจด้วย
-
เฮ้อ~~~~~~ ค่อยยังชั่วหน่อยที่ไม่มีอะไรร้ายแรง
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
:กอด1: :กอด1: :L2:
-
ถึงผู้เขียน
เมื่อตอนสมัยเรียนผมชอบอ่าน Story มากก้อ่านมาเรื่อยๆ จนถึงปี 2547 ผมก็เลิกอ่่าน Story เพราะผมไปอ่านเจอเรื่องเรื่องหนึ่ง ตอนแรกก็สนุกมากๆ ครบรสแบบเรื่องนี้เลยครับ แต่สุดท้ายตัวเอกคนหนึ่งก็ตายจากอุบัติเหตุ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้ไปหลายวันเลย เพราะผมเป็นคนที่เซ็นซีทีฟมากๆ เลยรับไม่ค่อยได้กับเรื่องที่ทำให้กระทบกระเทือนใจ จากเรื่องที่แล้วก็ร้องให้และเศร้าไปหลายวันเลย จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลา 6 ปี ที่ผมไม่กล้าอ่าน Story แนวนี้อีกเลย เพราะกลัวว่าท้ายที่สุดแล้วมันจะจบไม่สวยอย่างที่อยากให้เป็น และด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้ผมมาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกก็คิดว่าเป็นเรื่องความรักสนุกๆ และจบด้วยดี ยอมรับเลยว่าพออ่านแล้วมันติดเลยสำหรับเรื่องนี้ หยุดไม่ได้จริงๆ ชอบแนวการบรรยายและการใช้คำพูดที่เป็นธรรมชาติของตัวละคร ทำให้เข้าใจง่าย น่าติดตาม และอินไปกับตัวละครในที่สุด มันมีอะไรคอยให้ลุ้นและติดตามอยู่เสมอ ยอมรับเลยว่า Season I ผมก็อินได้มากๆ กังวลไปกับตัวละคร คิดจนถึงขั้นที่ว่าเหมือนมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปจริงๆ ซึมและเศร้าไปทุกครั้งกับน้องทีมเวลาปัญหา และจบSeason I โดยที่ทำให้ผมนอนร้องให้ไปทั้งคืน ยอมรับว่าคืนนั้นนอนไม่หลับเครียดมากๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เช้ามาไปทำงานก็ไม่รู้เรื่อง เพราะตอนจบของ Season I มันเป็นแบบที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย เพราะมันยิ่งตอกย้ำของคำว่ารักแท้ไม่มีในหมู่เกย์ แต่พอมาเจอจริงๆ มันก็จากเราไป ชีวิตมันแย่มากๆ เลยในสังคม แค่เกิดมาเป็นเกย์มันก็แย่อยู่แล้ว (ถึงแม้ว่าจะเป็นที่ยอมรับมากขึ้นก็ตาม) พอมีสิ่งดีๆ เข้ามาก็ต้องพลัดพราก แต่เรื่องนี้ ณ ตอนนี้มันมีถึง Season III ผมคิดว่ามันคงไม่จบแบบนั้นแน่ เลยอ่านต่อ ยอมรับว่า Season นี้เข้มข้นและสนุกกว่า แต่มันก็ทำให้ผมเสียน้ำตาไปหลายรอบมาก ไม่เป็นอันทำการทำงาน มันอินไปกับเรื่อง เศร้า เครียดไปด้วย รู้เลยว่าตัวเองไม่สดใส เอาแต่นั่งเครียดคิดหาทางออกให้กับปับหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่อง เหมือนกับว่าตัวผมเองจะทำได้ ห่วงและพะวงไปหมด อยากให้ทุกอย่างจบลงได้ด้วยดี พออ่าน Season II จบ ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่อ่านต่อ Season III เพราะใน Season II ถือได้ว่าจบด้วยดี และคิดว่า Season III มันต้องแรงกว่า Season II แน่นอน ผมคงทำใจรับมันไม่ได้ แต่มันก็อดที่จะอ่านไม่ได้ พออ่านไปก็ยิ่งเครียด เพราะอย่างที่คิดไว้ว่ามันแรงกว่าและก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ร้องให้ไปหลายรอบมาก ที่ไม่สามารถคิดหาทางแก้ไขปัญหาได้ และมีอาการวูบหลังจากเกิดเหตุการณ์ที่แรงๆ อย่างเช่นตอนเจอถุงยางในรถ และนังเทมส์บอกให้พี่ยอดรับผิดชอบที่มีอะไรกัน มันวูบไปจริงๆ พอตั้งสติได้ก็เริ่มอ่านใหม่ สรุปแล้ว 2 - 3 วนัที่ผ่านมาผมไม่ได้ทำงานเลย อ่านแต่ Story เพราะมันเครียด ไม่อยากให้จบแบบไม่สุขสมหวัง ขอให้ตอนที่แหลือจบลงด้วยดี แต่ถ้าจะให้มี Season ต่อไป ผมอยากขอให้ Season III นี้จบลงด้วยดีก่อนแล้วกัน และคงอีกนาน ที่ผมจะกลับมาอ่าน Story แนวนี้ ไม่อยากเจอความผิดหวัง
ขอบคุณมากครับที่เขียนเรื่องดีๆ ให้ผมได้อินกับชีวิตได้ขนาดนี้ และได้ข้อคิดดีๆ เยอะมากมายที่สามารถนำไปใช้ได้จริงๆ ขอให้คุณมีความสุขมากๆ ดังกับที่คุรทำให้คนอ่านทุกคนได้มีความสุขกับเรื่องที่คุณเขียน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้เห็น Story นี้เป็ภาพยนต์จริงๆ สักวัน
ขอบคุณมากๆ ครับ
ผู้อ่าน
-
ขอมีความเห็นร่วมกับคุณ aaax ครับ เพราะผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน อินมาก
แต่อาการอาจจะไม่เท่า แต่ก็ sad เวลาที่อ่านตอนเศร้าๆ
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
หวานเกิน
หนูเขิล
: ))
-
จนถึงตอนนี้ก็ยังเดาตอนจบไม่ถูก
เพราะชอบหักมุมกันเหลือเกิน
เอาเป็นว่าจะติดตามต่อไปละกันครับ
-
วันนี้ไม่มาเหรอครับ
คิดถึงคนแต่งนะครับ
-
อย่าเครียด ๆ
รอตอน 12.75 ครับ
อิอิ
-
เข้ามารอตอนต่อไป o22
-
มา รอ คุณ เป้ ค้าบ
อิ อิ
-
แปะไว้ก่อน จบภาคสอง หุๆ อ่านซะตาแฉะเลย
ชอบทีมนะได้ใจดี แต่บางทีก็เอาแต่ใจไปนิด ส่วนพี่ยอด อะไรก็ดีหรอก แต่ขี้ใจอ่อนไปหน่อย แต่มารวมกันก็เหมาะสมกันดีนะ 5555
แล้วจะตามอ่านภาคสามต่อค่ะ (สารภาพว่าอ่านตอนจบภาคสอง คิดว่าจะเศร้าอีกแระ นินทาไรท์เตอร์ในใจ จะซาดิสม์ไปไหน แกล้งคนอ่าน :laugh:)
-
เข้ามารอด้วยคนค่ะ ขอ NC ซักตอนเถอะ สาธุ........
-
เข้ามาร่วมอธิษฐานให้พายุไม่เข้าเรื่องนี้ค๊า พลีสพี่เป้ >.<
-
- -" เพิ่งเริ่มอ่าน season III แต่ยิ่งอ่านยิ่งอิน แนะนำให้เอาหญ้าให้พี่ยอดกิน เพื่อให้เหมาะกับขนาดสมองอะ :laugh:
-
ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า
เธอหมดรักชั้น เธอก็พูดมา เธอจะมองหน้า ทำไม
นึกถึงเพลงนี้เลย 555
บางทีคนเรา ถ้าความคิดเห็นไม่ตรงกัน มันก็อยู่กันยากเยอะ Love just ain't enough จริงๆ :เฮ้อ:
-
เย่ อ่านทันแระ อ่านแล้วเครียดๆแฮะ ทีมกับพี่ยอดมองหลายอย่างต่างกันจริงๆ
ความรักชนะทุกสิ่ง มัีนจะจริงมั้ย เอาเหอะ นี่มันนิยาย ยังไงก็ให้มันจริงละกันเนอะไรท์เตอร์ :เฮ้อ:
-
ง่า...........รีบๆมาต่อนะคับ
-
มารอแต่หัววัน
คืนนี้นะคะ
-
ยังไม่มาอีกเหรอคับ :call:
-
มาลัลลา รอ รอ รอ 12.9
-
^
^
อวาตาร์รีบนน่ารักมากจ้า :m1:
รอด้วยคนจ้า แต่จะรอได้ถึงกี่โมงยังไม่แน่ใจ แบตฯใกล้หมดแล้ว :laugh:
-
ในที่สุดพี่ยอดกะทีมก็ดีกันแล้ว
แล้วอย่างงี้จะเกิดเรื่องอีกไหมนอ??
พี่เป้รออ่านตอนใหม่อยู่น๊า
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 13
...เมื่อคืนผมกับพี่ยอดคงปรึกษาเรื่องธุรกิจกันหนักหน่วงไปหน่อยจึงตื่นสายทั้งคู่ แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนมากนักเพราะไม่ต้องรูดบัตรเหมือนพนักงานส่วนปฏิบัติการ...ผมผิดเองที่ลืมตั้งนาฬิกาปลุก พี่ยอดก็หลับยาว กว่าจะตื่น กว่าจะอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว...เราเดินทางไปทำงานด้วยกันตอนเกือบสิบโมง...
“...นึกว่าจะโดดงานทั้งคู่ซะแล้ว...” พี่รุจทักทันที่ที่เราสองคนเดินเข้าออฟฟิศ
“...ขอโทษที...ตื่นสายอ่ะ...เมื่อคืนมีเรื่องต้องเคลียร์เยอะอ่ะเจ๊...สวัสดีจ้ะน้องเทมส์...” ผมพูดยิ้ม ๆ กับพี่รุจ แล้วหันไปทักทายอีเด็กผีที่นั่งหน้าเชิดอยู่ที่โต๊ะถัดไป
“...สวัสดีครับ...” อีเด็กเวรนั่นยกมือไหว้ผมกับพี่ยอดอย่างเสียไม่ได้
“...นี่หนู...ไหว้คนหรือไหว้เจ้า...ยกมือไหว้สวย ๆ ไม่เป็นเหรอ...” เจ๊รุจดุ เพราะเจ๊แกทำงานโรงแรมมาก่อน แกจะถือเรื่องการไหว้ของพนักงานต้อนรับมาก เพราะมันเป็นหน้าเป็นตาของโรงแรม ดังนั้นแกจะรับไม่ได้ถ้าเห็นใครไหว้ไม่สวย
“...ไม่เป็นไรหรอกเจ๊...ที่บ้านเค้าคงสอนให้ไหว้อย่างนี้...” ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนพี่ยอดก็เดินเข้าห้องโดยไม่มองเทมส์เลย
“...แกเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูอารมณ์ดีผิดปกตินะ...” พี่รุจขยับตัวมาถามใกล้ ๆ
“...ก็มีความสุขอ่ะ...” ผมยิ้มมุมปากให้เทมส์ที่มองหน้าผมอยู่
“...ขอให้มีความสุขตลอดรอดฝั่งนะพี่...”
“...แน่นอน...แค่เขี่ยคนบางคนออกไปจากชีวิตพี่ยอดได้พี่ก็มีความสุขที่สุดแล้ว...”
“...อ๋อออออ...อย่าไปใช้มือเขี่ยล่ะมันสกปรก ใช้ไม้ หรือใช้ที่คีบถ่านคีบไปได้ยิ่งดี...” เจ๊รุจรับมุข
“...บ้าเจ๊...เค้าเป็นคนนะ ไม่ใช่ขี้หมา...” ผมพูดแล้วก็หัวเราะกับเจ๊รุจสองคน ปล่อยให้เทมส์นั่งหน้าหงิกต่อไป
*
*
...เทมส์นั่งเครียดอยู่สักพักก็เดินไปเข้าห้องน้ำ...ลึก ๆ แล้วผมก็รู้สึกผิดที่เราดูเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก แถมเทมส์ยังโดนรุมอีก...แต่เจ๊รุจบอกว่า เด็กบางคนต้องโดนซะบ้าง เทมส์ไม่ใช่เด็กประถม เรียนถึงระดับอุดมศึกษา และกำลังจะจบแล้ว ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้ ควรจะรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร ในเมื่อเด็กมันปีนเกลียว เราก็ควรจะสั่งสอนมันให้รู้ว่ากระดูกเราคนละเบอร์กัน...
“...พี่ทีมครับ...ขอเชิญที่ห้องประชุมหน่อยครับ...เทมส์มีเรื่องจะปรึกษา...” เทมส์กลับจากห้องน้ำก็เดินตรงมาหาผมด้วยสีหน้าจริงจัง
“...กล้าปรึกษาพี่ด้วยเหรอ...พูดเล่น...ไปสิ...” ผมหยิบโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นเดินนำไปห้องประชุมเล็ก
“...พี่ทีมรู้มั้ยว่าทำไมพี่ยอดถึงได้เกรงใจทางญี่ปุ่นนัก...” เทมส์เปิดประเด็นทันทีที่เรานั่งประจันหน้ากัน
“...ไม่รู้ และไม่อยากรู้...พี่ไม่สนใจหรอก เพราะมันเป็นเรื่องของเค้า...” ผมดักคอไม่ให้เทมส์ปั่นหัวได้
“...พี่น่าจะรู้หน่อยนะ เพราะมันไม่ใช่แค่เรื่องบุญคุณอย่างเดียวหรอก...” เทมส์ยังพูดต่อ ผมมองหน้ามันนิดนึง พูดถึงเรื่องบุญคุณ แสดงว่ามันรู้จริงเว้ย
“...ตอนที่เทมส์บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษา พี่คิดว่าจะเป็นเรื่องงานซะอีก จริง ๆ แล้วเทมส์เป็นนักศึกษาฝึกงาน ควรจะ Concentrate กับเรื่องงาน ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวของคนอื่น ถ้าไม่มีอะไรพี่ไปเคลียร์งานต่อล่ะกัน...”
“...เดี๋ยว...”
“...มีอะไรก็ปรึกษาพี่รุจ...” ผมพูดเสียงแข็งโดยไม่หันไปมอง
“...พียอดเป็นลูกเขยของญี่ปุ่นเจ้าของบริษัทนี้...เค้ามีลูกเมียอยู่ที่โน่น...” เทมส์รีบพูดก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้อง
“...แล้วไง...” ผมหันไปยิ้มให้ เล่นมุขนี้มันเก่าไปหน่อยนะหนู ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก
“...เทมส์บอกด้วยความหวังดี...ไหน ๆ เทมส์ก็คงไม่มีสิทธิ์ในตัวพี่ยอด งั้นเทมส์ก็จะแฉความลับพี่ยอดให้พี่ทีมรู้ละกัน...ไม่คิดมั่งเหรอว่าทำไมพี่ยอดถึงได้ยอมเด็กฝึกงานอย่างเทมส์ขนาดนั้น...ก็เทมส์รู้ความลับของเค้าทุกอย่างไง...น่าสงสาร คนนอกแท้ ๆ ยังรู้ แต่คนที่อยู่ด้วยกันกลับไม่รู้...เทมส์เคยอิจฉาพี่ทีมที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง แต่ตอนนี้เทมส์สงสารพี่ทีมจังเลย...”
“...ขอบใจที่บอกนะ...” ผมยิ้มมุมปากให้เทมส์แล้วเดินออกไปทำงานต่อ
*
*
...มันทรมานที่ต้องฝืนทำงานโดยไม่แสดงอาการร้อนรนใด ๆ กับคำบอกเล่าของเทมส์...พยายามบอกกับตัวเองว่าเทมส์โกหก เด็กมันแค่ต้องการปั่นหัวเรา มันแค่ต้องการทำให้เราเคลือบแคลงสงสัย และหมดความเชื่อมั่นในตัวพี่ยอด...การระแวงไม่ไว้ใจกันมันเป็นต้นเหตุของการเลิกลา...เราจะตกหลุมพรางของมันไม่ได้...แต่ในใจตอนนี้มันสับสนว้าวุ่น อยากจะรู้ความจริงเหลือเกิน...
“...เทมส์มันคุยอะไรกับแกวะ...” พี่รุจถามทันทีที่เทมส์ลุกไปถ่ายเอกสารตามคำสั่ง
“...มันบอกว่า...” ผมกำลังจะพูดแต่ต้องหยุดไว้ก่อน
“...เดี๋ยวพี่ต้องไปประชุมที่โรงงาน...ไม่รู้จะกลับกี่โมง...ไม่ต้องรอนะ...” พี่ยอดเดินออกมาบอกพร้อมกระเป๋าเอกสารในมือ
“...พี่ยอดจะไปโรงงานเหรอครับ...ขอเทมส์ไปด้วยนะ...มีเรื่องจะปรึกษากับลุงวัฒนาอ่ะ...” อีเด็กเวรนั่นโผล่มาอ้อนทันที
“...ไม่ลองโทรไปคุยก่อนล่ะ...” พี่ยอดถาม
“...อืม...เทมส์ไม่ไปก็ได้...งั้นเทมส์ปรึกษาพี่ทีมละกัน...เรื่องงานล้วน ๆ ไม่มีเรื่องส่วนตัวจริง ๆ นะ...” เทมส์มองหน้าพี่ยอดอย่างมีความหมาย
“...ถ้าเทมส์จะไปก็ไปได้นะ...พี่ทีมเค้าต้องเคลียร์งาน...อย่าไปรบกวนเค้าเลย...”
“...งั้นไปกันเถอะ...” เทมส์ยิ้มหน้าบาน หยิบกระเป๋า ปิดคอมแล้วเดินออกไปก่อนพี่ยอด
“...พี่ให้คนขับรถพาไป...ไม่มีแวะไหนแน่นอน...ไม่ต้องกลัวนะ...” พี่ยอดหันมาบอกผมและยิ้มเจื่อน ๆ
“...ไปเถอะ...” ผมฝืนยิ้มให้
*
*
...เรื่องราวทุกอย่างถูกระบายออกมาหลังจากที่พี่ยอดออกไปประชุมที่โรงงาน...เจ๊รุจอ้าปากค้าง พูดแต่คำว่าไม่จริง ไม่จริง...ผมเองก็ภาวนาให้มันไม่ใช่เรื่องจริง...แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมามันก็น่าสงสัยหลายอย่าง...พี่ยอดบอกว่าคนญี่ปุ่นเค้าอยากตอบแทนที่พี่ยอดเคยช่วยชีวิตครอบครัวของเค้าไว้เมื่อตอนเจอสึนามิ...เค้าพาพี่ยอดไปชุบตัวที่ญี่ปุ่น ไปเรียนเพิ่มเติม ไปหัดทำงานในธุรกิจที่เค้าจะมาร่วมหุ้นกับเพื่อนคนไทยคือคุณวัฒนา...การที่ชาวต่างชาติจะมีธุรกิจในประเทศไทยมันวุ่นวายมาก เค้าเลยให้พี่ยอดดำรงตำแหน่งหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัท...ตอนที่พี่ยอดเล่าเรื่องราวเหล่านี้ ผมก็ไม่เอะใจอะไรเพราะคิดย้อนกลับมา ถ้ามีคนช่วยชีวิตเรา เราอยู่ในฐานะที่ตอบแทนอะไรได้ เราก็จะทำ มีเยอะก็ให้เยอะ และอาจจะให้ได้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ...
“...ถามจริง ๆ แกเองก็สงสัยใช่มั้ย...” พี่รุจถามเมื่อผมเล่าจบ
“...อืม...”
“...ถ้ามันเป็นเรื่องจริงแกรับได้เหรอ...”
“................................” ผมไม่ตอบ
“...แกกล้าถามอีตายอดมั้ยล่ะ...”
“...ไม่เห็นต้องถามเลย...เราเช็คดูกันเองก็ได้นี่...”
*
*
...ตลอดบ่ายนั้นผมกับพี่รุจช่วยกันหาข้อมูลที่สงสัย...ผมเปิดคอมส่วนตัวของพี่ยอดเผื่อจะมีไฟล์อะไรที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ส่วนพี่รุจใช้เส้นสายโทรหาเพื่อนเช็คประวัติการเดินทางของพี่ยอดตลอด 4-5 ปีที่ผ่านมา ให้เพื่อนที่ทำงานในหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เช็คข้อมูลส่วนตัวของพี่ยอด และครอบครัวของชาวญี่ปุ่นคนนั้น...แต่ข้อมูลพวกนี้มันเช็คภายในวันนี้ไม่ได้ เพื่อนพี่รุจรับปากว่าพรุ่งนี้ทุกเรื่องที่ถามจะได้คำตอบแน่นอน...
“...เจ๊...ทีมไม่เห็นเจออะไรในคอมพี่ยอดเลย...เทมส์มันคงปั่นหัวเรามั้ง...” ผมปิดคอมของพี่ยอดเมื่อได้เวลาเลิกงาน
“...มันก็เป็นไปได้นะ เด็กคนนี้มันฉลาด แต่ดันใช้ความฉลาดแบบผิด ๆ...”
“...แต่ทีมยังไม่ได้ดูในเซฟของพี่ยอดเลยอ่ะ...ทีมไม่กล้าเปิด กลัวใส่รหัสผิดแล้วพี่ยอดจะรู้ว่ามีคนไปยุ่งกับเซฟ...”
“...ที่ป้ายมันบอกว่าให้ใส่รหัสผิดได้ไม่เกินสามครั้ง...แกไม่ลองเดาเอาล่ะ...”
“...โห...เจ๊...ทีมเดาไม่ถูกหรอก...”
“...ทำไงดี...”
“...ป่านนี้พี่ยอดคงประชุมเสร็จแล้วเนอะ...” ผมกดโทรศัพท์หาพี่ยอด
“...แกกล้าถามมันเหรอ...” พี่รุจถามหน้าตาตื่น
“...ฮัลโหล...พี่ยอด...ทีมจำรหัสบัตรเอทีเอ็มไม่ได้อ่ะ...บัตรใบนี้ไม่ค่อยได้ใช้...ไม่กล้ากดหลายครั้งเดี๋ยวโดนยึด ไม่อยากเสียเวลาไปทำใหม่...ช่วยคิดหน่อยดิ...”
“...วิธีนี้จะได้ผลเหรอ...” เจ๊รุจถามเมื่อผมตัดสาย
“...ก็ลองดูครั้งนึงละกัน ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย...”
“...เจ๊ว่าอย่าเลย...พรุ่งนี้ก็รู้ความจริงแล้ว...กลับบ้านกันเถอะ...”
*
*
...วันนี้ผมไม่แวะไปเม้าท์กับเพื่อนสาวที่ร้านมิ้นท์ เพราะอยากกลับไปค้นหาหลักฐานอื่นที่ห้อง...ตั้งแต่รู้จักพี่ยอดมา ผมไม่เคยยุ่งกับของใช้ส่วนตัวของเค้าเลย...รู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ที่ต้องมารื้อค้นตามตู้ ตามลิ้นชัก ค้นดูทุกซอกทุกมุมก็ยังไม่เจออะไรผิดปกติ ค้นซะเหนื่อยจนต้องนั่งพัก ระหว่างนั้นก็คิดถึงคำพูดพี่ยอดที่คุยทางโทรศัพท์...พี่ยอดบอกว่ารหัสบัตรเอทีเอ็มน่าจะเป็นตัวเลขที่เรารู้คนเดียว และต้องจำได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหน แต่ไม่ควรเป็นวันเดือนปีเกิด...ถ้าจะเป็นวันเดือนปีเกิดก็น่าจะเป็นของคนที่เรารัก...รู้แล้ว...รหัสเซฟน่าจะเป็นวันเดือน หรือปีเกิดเราแน่ ๆ ขอคิดเข้าข้างตัวเองหน่อย...พรุ่งนี้ต้องหาโอกาสตอนพี่ยอดเผลอไปเปิดเซฟให้ได้...ถ้าพ้นจากวันพรุ่งนี้ไปแล้วเราคงไม่มีโอกาส เพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมทำงานที่บริษัทนี้...
“...พี่ซื้อขนมแถวโรงงานมาฝากด้วยนะ...” พี่ยอดถือของพะรุงพะรังกลับเข้าห้องในตอนหัวค่ำ
“...หิวมั้ย...”
“...หิวสิ...รีบกลับมาเลยนะเนี่ย วันนี้รถติดบนทางด่วนยาวเป็นกิโลเลย เออ แล้วทีมนึกยังไงจะทำกับข้าวเองอ่ะ...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ เพราะผมโทรไปบอกว่าทำกับข้าวรอไว้ แต่จริง ๆ แล้วจะโทรเช็คมากกว่าว่าพี่ยอดจะกลับกี่โมง ผมจะได้มีเวลาค้นห้องนอนเรา
“...วันนี้กลับเร็ว ไม่มีอะไรทำก็เลยเดินไปซื้อของสดมาทำให้ ซื้อของใส่ตู้เย็นไว้ให้ด้วยแหละ...”
“...ซื้อมาพี่ก็ไม่ได้ทำกินเองอยู่ดี...”
“...หัดทำเองสิ...อีกหน่อยทีมก็ต้องไปทำงานที่อื่น อาจจะไม่มีเวลาทำอะไรพวกนี้ให้พี่แล้วนะ...พี่ยอดไม่ลองหาแฟนญี่ปุ่นล่ะ เค้าว่าคนญี่ปุ่นดูแลแฟนดีมากเลยนะ...” ผมพูดขำ ๆ แต่พี่ยอดอึ้ง
“...พี่ไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นทีมก็รู้...”
“...ก็ให้เค้าหัดทำอาหารไทยสิ...” ผมมองหน้าพี่ยอด
“...ไม่เอาอ่ะ พี่ชอบคนไทย...ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า...” พี่ยอดหลบตาแล้วเดินเลี่ยงเข้าห้องไป
*
*
…สัญชาตญาณการจับผิดของมนุษย์มันมีทุกคน...ความระแวงมันบั่นทอนความไว้ใจของคู่รักทุกคู่...ผมเองก็เช่นกัน...บรรยากาศในมื้อเย็นที่ปกติจะต้องเฮฮา คุยเล่น หยอดคำหวานให้กันในวันนี้มันไม่มีเลย...มีแต่ความเงียบงันกับเสียงช้อนกระทบจานเบา ๆ...
“...ทำไมวันนี้ไม่ค่อยพูดเลยอ่ะ...” พี่ยอดทำลายความเงียบ
“...ทีมคิดเรื่องร้านอยู่อ่ะ...” ผมโกหก
“...มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ...”
“...พี่ยอดมีอะไรจะบอกทีมมั้ยล่ะ...” ผมถามกลับเสียงเรียบ
“...เอ่อ...”
“...ทีมหมายถึง พี่ยอดมีอะไรจะแนะนำทีมมั้ย...” ผมหัวเราะเบา ๆ กลบเกลื่อน
“...พี่ว่าทีมเก่งอยู่แล้ว น่าจะเอาตัวรอดได้...เรียนมาขนาดนั้น...”
“...เคยได้ยินป่ะ ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดอ่ะ...อย่างทีมคงต้องตกม้าตายเพราะเรื่องไว้ใจคน...” ผมหัวเราะในลำคอเบา ๆ
“...กินข้าวต่อเถอะ...คุยเรื่องงานแล้วเครียด...” พี่ยอดตัดบท
*
*
...คืนนี้ผมเข้านอนก่อนพี่ยอด แต่หลับทีหลังเค้า...พลิกตัวกลับไปมองหน้าพี่ยอดในความมืด แม้จะเลือนราง แต่เห็นเค้าโครงความเข้มในแบบคนไทยที่คงเป็นที่ต้องตาของผู้หญิงญี่ปุ่น คิ้วหนา ขนตางอนยาว จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากอิ่ม...ไปอยู่ที่โน่นหลายปี ความใกล้ชิดคงทำให้พี่ยอดหวั่นไหวได้บ้างแหละ...ยังว่าอยู่พี่ยอดหื่นขนาดนั้น เค้าก็อาจจะต้องการปลดปล่อยบ้าง...แต่ถึงขนาดมีลูกนี่คงเป็นเหตุผลเดียวที่ผมต้องยอมแพ้...
*
*
...เช้าวันต่อมา...ผมไปทำงานกับพี่ยอดตามปกติ...ระหว่างทางผมก็คิดหาวิธีให้พี่ยอดออกไปไหนก็ได้ซักครึ่งชั่วโมง เพื่อที่ผมจะลองเปิดเซฟ ถ้าในเซฟไม่มีอะไร ผมก็จะเลิกคิดเรื่องที่พี่ยอดมีลูกเมียอยู่ที่ญี่ปุ่น...แต่ถ้ามีหลักฐานในเซฟล่ะ...
“...เป็นอะไรวะทีม...หน้าตาดูเครียด ๆ...” พี่รุจทักผม เทมส์นั่งอมยิ้มอยู่ที่ไม่ไกล
“...กำลังคิดเรื่องเย็นนี้อ่ะเจ๊...จะพาน้อง ๆ ข้างนอกไปเลี้ยงส่งที่ไหนดี...” ผมกลับมาทำหน้าระรื่นเพื่อไม่ให้เทมส์จับพิรุธได้
“...ไปไหนกันเหรอครับ...” เทมส์แทรกขึ้นมา
“...................................” ผมกับพี่รุจมองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร
“...ไปเลี้ยงส่งพี่ทีมเย็นนี้...ให้เทมส์หาสถานที่ให้มั้ย...เทมส์รู้จักหลายร้านนะครับ...พี่ทีมอยากไปแบบไหน บัดเจ็ทเท่าไหร่...” เทมส์กระดี๊กระด๊า
“...ขอบใจที่คิดจะช่วยนะ แต่เดี๋ยวพี่ไปถามความเห็นจากพวกข้างนอกดีกว่า...”
“...ทีมเค้าหมายถึง เค้าอยากได้ความเห็นจากคนที่ได้รับเชิญเท่านั้นอ่ะ...” พี่รุจพูดยิ้ม ๆ เทมส์หน้าเจื่อนไป
“...ฝากรับโทรศัพท์ด้วยนะ...” ผมสั่งเทมส์ก่อนจะจูงมือพี่รุจออกไปหาพนักงานข้างนอก
“...สงสารมันเหมือนกันนะ...แต่ถ้ามันไปงานคงกร่อยอ่ะ...” พี่รุจพูดเบา ๆ ตรงทางเดิน
“...เจ๊จะชวนมันไปก็ได้นะ...ทีมเริ่มชา ๆ กับเรื่องพี่ยอดแล้ว...” ผมฝืนยิ้มให้
“...อีนี่...ยังไม่ทันจะรู้อะไรเลย นอยด์ไปเองอีกแล้ว...”
“...เจ๊...หาทางให้พี่ยอดออกไปข้างนอกซักครึ่งชั่วโมงสิ...ทีมจะลองเปิดเซฟ...”
“...เออ...เจ๊มีวิธีแล้ว...ไม่ต้องห่วง...แต่จริง ๆ แล้วแกไม่ต้องเปิดดูก็ได้นะ...สาย ๆ เพื่อนเจ๊คงโทรมาบอกอ่ะ...”
*
*
...หลังจากที่บอกเรื่องงานเลี้ยงส่งกับพนักงานด้านนอกแล้ว เราสรุปว่าจะไปร้านอาหารที่มีคาราโอเกะห้องวีไอพี อาหารอร่อย การเดินทางสะดวก งานนี้ไปกันทุกคนในออฟฟิศยกเว้นเด็กฝึกงานอย่างเทมส์...พอเราสรุปกันได้ ผมกับพี่รุจก็เดินกลับโต๊ะ พี่รุจเดินเลยเข้าไปหาพี่ยอด ซักพักเค้าสองคนก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมกันโดยไม่พูดอะไรกับผม...
“...เทมส์...พี่วานไปซื้อของให้พี่หน่อยสิ...” ผมยื่นกระดาษที่จดรายการของใช้หลายอย่างเพื่อให้เทมส์ออกไปนาน ๆ
“...ท่าทางวันนี้พี่ยอดคงต้องไปประชุมที่โรงงานอีกแล้ว...ไม่รู้ว่าจะไปทันปาร์ตี้หรือเปล่านะครับ...”
“...เลี้ยงส่งพี่ ไม่ได้เลี้ยงส่งพี่ยอด...เค้าจะไปทันหรือไม่ทันงานก็ไม่ล่ม...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะก้มหน้าเช็คเอกสาร
“...พี่ยอดสารภาพเรื่องลูกเมียเค้าหรือยังครับ...” เทมส์ถาม
“...จะไปซื้อของให้พี่ได้หรือยัง...” ผมไม่ตอบ แต่ถามกลับเสียงดัง
“...ไปก็ได้...ตกลงมาฝึกงานหรือมาเป็นคนใช้เนี่ย...” เทมส์กระแทกเสียง แล้วเดินหน้าบึ้งออกไป
*
*
...ทันทีที่เทมส์ออกไป ผมจัดการโอนสายโทรศัพท์เครื่องตัวเองเข้าห้องพี่ยอด ถ้าใครโทรมาผมจะได้ไม่พลาดสายนั้น...มองที่ตู้เซฟดิจิตอล ตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบ มีโอกาสลองกดแค่สองครั้ง...เอาวะ...ครั้งแรกขอเข้าข้างตัวเองหน่อย พี่ยอดไม่มีทางเอาวันเกิดตัวเองมาทำรหัสแน่...ขอใช้วันกับเดือนเกิดของผม...ปรากฏว่ารหัสไม่ถูกต้อง...ทำไงดี เหลือโอกาสอีกแค่ครั้งเดียว...อยู่ดี ๆ เลขสี่ตัวนี้ก็ลอยเข้ามาในหัว...ปีที่เราเจอกัน...ปีที่มีสึนามิ...ปีที่เราพลัดพรากกัน...2547...
*
*
...ประตูเซฟเด้งเปิดออกมาทันทีที่ผมกดเลขตัวสุดท้าย...ภายในนั้นมีสมุดไดอารี่หลายเล่ม เอกสารสำคัญของบริษัทอีกนิดหน่อย และด้านในสุดมีอัลบั้มรูปหนึ่งอัลบั้ม...ผมหยิบมาเปิดดูอย่างไม่ต้องคิด...นั่งดูไปทีละภาพ...มันถูกเรียงไว้ตามลำดับเวลา...ตั้งแต่รูปแรกที่พี่ยอดถ่ายที่สนามบิน ยังมีผ้าพันแผลพันอยู่ที่แขน...ภาพต่อไปอีกหลายภาพเป็นภาพพี่ยอดอยู่ที่ญี่ปุ่นในสภาพเดิม ๆ แต่งตัวเถื่อน ๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์...
...จากนั้นเริ่มมีภาพผู้หญิงญี่ปุ่นหน้าตาน่ารักมาเข้าเฟรมด้วย พี่ยอดเริ่มแต่งตัวดีขึ้น มีภาพพี่ยอดที่มหาวิทยาลัย มีภาพสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ ภูเขาไฟฟูจิ ถ่ายรูปคู่กับต้นซากุระ ภาพพี่ยอดแช่ตัวในน้ำพุร้อนกับผู้หญิงคนนั้น...เพื่อนกันทำอย่างนี้ได้เหรอ...กลาง ๆ อัลบั้มมีรูปผู้หญิงคนนี้มากขึ้น...และที่ทำให้ผมชาไปทั้งตัวก็คือรูปพิธีแต่งงานแบบญี่ปุ่น...ภาพต่อ ๆ ไปผมมองไม่ชัดนัก ไม่ใช่ภาพไม่ชัดหรอก แต่น้ำตาผมมันเอ่อล้นจนมองภาพตรงหน้าแทบไม่เห็น...ผมปาดน้ำตาทิ้งเพื่อจะดูภาพต่อไปซึ่งมันมีพัฒนาการมากขึ้น...
...ภาพผู้หญิงคนเดิมในชุดคลุมท้องถ่ายคู่กับผู้ชายที่ผมรักที่สุดในท่าที่กำลังประคองกันอยู่ทำให้ผมสะอื้นออกมาอย่างสุดกลั้น...เวลามีไม่มากนัก ผมเปิดภาพต่อไปอย่างผ่าน ๆ จนได้เห็นว่าภาพหลัง ๆ จะเป็นภาพเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก หลายภาพจะเป็นภาพที่พี่ยอดอุ้มเด็กคนนั้นไว้อย่างทะนุถนอม...
“...ทีม...โอเคมั้ย...” พี่รุจเดินมาตามผมที่ห้องน้ำหลังจากเห็นผมเดินสวนทางไปทันทีที่พี่ยอดกับเจ๊รุจเข้ามาในออฟฟิศ
“...อืม...” ผมเม้มปาก กลั้นน้ำตาไว้อีกครั้ง
“...แกเปิดเซฟได้ใช่มั้ย...เจ๊คงไม่ต้องบอกอะไรแล้วสิ...”
“...เพื่อนเจ๊โทรมาแล้วเหรอ...”
“...เออ...ข่าวร้ายว่ะ...”
“...เค้าว่ายังไง...”
“...อีตายอดมันแต่งงานที่โน่นแล้วจริง ๆ ด้วย...”
“...ไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องธรรมชาติ...ทีมไม่โกรธที่พี่ยอดมีลูกเมียหรอก แต่ทีมโกรธที่เค้าไม่บอกทีมมากกว่า...”
“...ใครจะกล้าบอก เดี๋ยวแกก็เหวี่ยงกระจาย...”
“...มันเป็นเรื่องใหญ่นะเจ๊...”
“...แล้วแกจะทำยังไงต่อไปล่ะ...”
*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ทุกการรอคอยนะครับ...ขอค้างไว้แบบละครหลังข่าวให้คนอ่านได้ลุ้นกับตอนต่อไปซึ่งตอนนี้ผู้เขียนเองก็ยังไม่รู้ว่าจะจบยังไงดี...เพราะต้องดูจากความเห็นผู้อ่านก่อน...ในใจตอนนี้ก็คิดไว้แล้วหลายแบบ แต่ลึก ๆ แล้วอยากจะจบแบบกระชากอารมณ์คนอ่านจังเลย...
...เร็ว ๆ นี้เจอกันใหม่นะครับ...
...เป้...
-
จิ้มพี่เป้ก่อนน๊า เย่ๆๆๆ :z13:
edit
นี่มานอารายกานนนนนนน
นึกว่าจะแฮปปี้แล้วนะนี่ มีเรื่องอีกจนได้
เรื่องมากเลยอ่ะ แล้วงี้ทีมจะทำยังไงต่อไปล่ะ
โมโหพี่ยอดอ่ะ ทำไมถึงทำแบบเน้ |TT^TT
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รับไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อะไไรอย่างนี้ อ่านจะแล้วหวิวๆ จะเป็นลม มือสั่นเลย จริงๆนะ
ม่ายเอาอ่าาาาาาาาา อย่าน้าาา ขอร้องล่ะ อย่าจบแบบกระชากอารมย์เลย แค่นี้ก็จะเป็นลมอยู่แล้ว
นะนะนะนะนะ ถือว่าเห็นใจคนอ่านน้าาาา
-
พูดไม่ออก แค่รู้สึกว่าในเมื่อทุกอย่างเป็นอย่างนี้
ต่างคนต่างไปก็ดีเหมือนกัน บางทีเหตุผลก็คงไม่จำเป็นเท่าไหร่
อยากให้ทีมเคลียร์กับพี่ยอดให้หมดทุกอย่าง แล้วค่อยเดินจากไป..
:เฮ้อ: *ความรักที่มาพร้อมความเห็นแก่ตัวแบบนี้ ใครจะอยากได้ไว้ครอบครอง
+1 ให้พี่เป้ค่ะ :L2:
-
หักมุมกันแบบนี้อีกแล้ว
-
คุณ เป้ มา ต่อ แล้ว
ตื่น เต้น อ่ะ ครับ
ฮ่า ๆ
จะ จบ ยัง ไง ดี
ขอ แบบ ยัง ไง ก็ ได้ นะ ครับ
แต่ ตอน จบ ห้าม ต้อง มี ใคร เสีย ชี วิต
ไม่ งั้น ... เครียด
-
โอ๊ยยเศร้าอ่าาา TT^TT
ก็เข้าใจนะว่าเวลาคนเรามันห่างกัน
อะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม
แต่ถึงขั้นนี้ก็ไม่ไหวอะ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยอะ
ไม่อยากให้กระชากอารมณ์เลยจริงๆนะคะ
แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วอะพี่เป้
:m16: :m16: :m16: :m16:
รอคอยตอนต่อไปคร้า :L2:
-
เมื่อกี้เพิ่งบอกฝันดี กำลังจะไปนอน
เห็นตอนนี้มาโพสต์เลยมาอ่านก่อน
แล้ว แล้ว แล้ว :z3: คืนนี้นอนหลับม้ายยยยยยยย
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ลูกจริง เมียจริงของตัวเองหรือไม่
และแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นคนนั้นเพราะอะไร
แต่แค่พี่ยอดปิดบังเรื่องนี้กับทีม ทั้งที่บอกว่ารักๆๆๆๆๆ
ก็รับไม่ได้แล้ว รู้สึกว่าพี่ยอด "เห็นแก่ตัว" อยากเก็บทีมไว้ทั้งที่ตัวเองไม่พร้อม
คุณเป้มีเหตุผลอะไรดีๆจะแก้ต่างให้พี่ยอดก็ว่ามา ตอนนี้เคืองพี่ยอดไม่ไหวจะเคลียร์แล้วหละ
ทีมจ๊ะ หากพี่ยอดเขามีลูกมีเมียจริงๆ ที่ผ่านมาเขาก็หลอกลวงเราอ้ะ
อภัยได้ก็อภัย แต่จะมองหน้ากันต่อไปอีกได้หรือไม่ก็ทำใจลำบากมากนะ
บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :เฮ้อ:
-
เมื่อกี้เพิ่งบอกฝันดี กำลังจะไปนอน
เห็นตอนนี้มาโพสต์เลยมาอ่านก่อน
แล้ว แล้ว แล้ว :z3: คืนนี้นอนหลับม้ายยยยยยยย
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ลูกจริง เมียจริงของตัวเองหรือไม่
และแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นคนนั้นเพราะอะไร
แต่แค่พี่ยอดปิดบังเรื่องนี้กับทีม ทั้งที่บอกว่ารักๆๆๆๆๆ
ก็รับไม่ได้แล้ว รู้สึกว่าพี่ยอด "เห็นแก่ตัว" อยากเก็บทีมไว้ทั้งที่ตัวเองไม่พร้อม
คุณเป้มีเหตุผลอะไรดีๆจะแก้ต่างให้พี่ยอดก็ว่ามา ตอนนี้เคืองพี่ยอดไม่ไหวจะเคลียร์แล้วหละ
ทีมจ๊ะ หากพี่ยอดเขามีลูกมีเมียจริงๆ ที่ผ่านมาเขาก็หลอกลวงเราอ้ะ
อภัยได้ก็อภัย แต่จะมองหน้ากันต่อไปอีกได้หรือไม่ก็ทำใจลำบากมากนะ
บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :เฮ้อ:
กำลังจะไปนอนเหมือนกัน
ไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียวค่ะ เครียดดดดดดดดด
เหมือนถูกพี่ยอดหลอกด้วยคน
-
ระทึกมากคร้าบบบบบบ :z3: :z3: ความจริงมันเป็นไงเนี่ย
หนูคงนอนไม่หลับแล้ว อินจัด :sad4:
-
อยากจะกรี๊ดดังๆๆๆ
-
เมื่อกี้เพิ่งบอกฝันดี กำลังจะไปนอน
เห็นตอนนี้มาโพสต์เลยมาอ่านก่อน
แล้ว แล้ว แล้ว :z3: คืนนี้นอนหลับม้ายยยยยยยย
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ลูกจริง เมียจริงของตัวเองหรือไม่
และแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นคนนั้นเพราะอะไร
แต่แค่พี่ยอดปิดบังเรื่องนี้กับทีม ทั้งที่บอกว่ารักๆๆๆๆๆ
ก็รับไม่ได้แล้ว รู้สึกว่าพี่ยอด "เห็นแก่ตัว" อยากเก็บทีมไว้ทั้งที่ตัวเองไม่พร้อม
คุณเป้มีเหตุผลอะไรดีๆจะแก้ต่างให้พี่ยอดก็ว่ามา ตอนนี้เคืองพี่ยอดไม่ไหวจะเคลียร์แล้วหละ
ทีมจ๊ะ หากพี่ยอดเขามีลูกมีเมียจริงๆ ที่ผ่านมาเขาก็หลอกลวงเราอ้ะ
อภัยได้ก็อภัย แต่จะมองหน้ากันต่อไปอีกได้หรือไม่ก็ทำใจลำบากมากนะ
บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :เฮ้อ:
กำลังจะไปนอนเหมือนกัน
ไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียวค่ะ เครียดดดดดดดดด
เหมือนถูกพี่ยอดหลอกด้วยคน
o22 o22
เห็นด้วยค่าาา อึ้งกันเลยทีเดียว เหอๆ
มันเจ็บก็ตรงที่ปิดบังกันนี่แหละ...
และนี่ถ้าถึงขนาดมีลูกมีเมียแล้ว...แล้วจะกลับมาใช้ชีวิตเหมือนตัวเองไม่มีพันธะแบบนี้เพื่ออะไรอะ?
พี่ยอดนี่ก็หลายคดีแล้วนะเนี่ย แต่คนรักกันความไว้ใจ เชื่อใจ มันเป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่เหรอ?
แล้วพี่ยอดทำเหมือนเรื่องพวกนั้นไม่มีความหมายอะ เห็นความรักของทีมเป็นอะไรเนี่ย?
ถ้าผลสุดท้ายคือทีมต้องเจ็บปวดเพราะพี่ยอดอีก...
ตอนนั้นสู้ให้ทีมเจ็บครั้งเดียวเพราะคิดว่าพี่ยอดตายไปพร้อมสึนามิเลยดีกว่ามั้ยอะ?
กรี๊ดดดดดดด... :serius2:
พี่เป้ขา สงสารคนอ่านลูกกะตาดำๆไม่รู้กี่คนต่อกี่คนที่เร็วๆนี้จะกลายเป็นขอบตาดำตามไปด้วยทีเหอะค่ะ
มาเคลียร์ทีนะคะ จะเลิกก็เลิกไปเลย ดีเหมือนกัน เจอปัญหาที่มันมีมาเรื่อยๆแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ เซ็งแทนค่ะ
จะคบต่อหรืออะไรก็ตาม ยังไงก็อยากจะฟังความจริงที่ไม่ใช่คำแก้ตัวจากอีตาพี่ยอดสักครั้ง
ขอบคุณมากค่าาาาาาา อ๊ากกกกกก~~~~~~
-
หึ
หึ
หึ
หึ!!!!!!!!!
อีพี่ยอด!!! ยอดคนจริงๆทำแบบนี้ได้ยังไงแสรส!!!!
:z6:
+1 ค่ะ ฮึ่กๆ
-
พี่ยอด
:angry2: :angry2: :angry2:
ไม่เป็นไรทีม
เรามีคุณค่าในตัวเอง
o13 o13 o13
-
โห พี่เป้คับ พูดไม่ออกเลยฮะ มาอารมณ์ไหนเนี่ย
แต่หวังว่าอันนี้คงไม่ใช่ประสบการณ์จริงของพี่เป้หรือคนรู้จักนะคับ - -'
-
เหตุการณ์โดนเต็มๆเลยชั้น แต่ชั้นเลือกที่จะจากมาไม่อยากเป็นส่วนเกินในชีวิตครอบครัวใคร เสียใจมากตอนนั้น แต่ก็ต้องทำใจอยู่นาน ตอนนี้ไม่ติดต่อไม่โหยหาแต่ถ้าเป็นศพก็ไม่ต้องมาเผาผีกันก็พอ
-
:เฮ้อ: เลิกกันไปเลย จะเจ็บอีกสักครั้งจะเปนรัยไป
เมื่อก่อนก้อเสียใจไปเยอะแล้วนี้ จะเสียใจอะไรมากมาย
สงสารน้อง ทีม มากๆ เลย :monkeysad: :monkeysad:
-
เศร้าจังเลยครับ ตอนจบอย่าเศร้านะครับ
บางทีพี่ยอดอาจจะแต่งงานเฉยๆ ก็ได้นะครับ
แบบว่าผู้หญิงคนนั้นท้องไม่มีพ่ออะไรแบบนี้
แล้วชาวญี่ปุ่นคนนั้นก็เลยให้พี่ยอดมาแต่งงานด้วย
เพราะเดี๋ยวจะเสียหน้า มั่งครับ
ขอให้เป็นแบบนี้นะครับ
รอตอนต่อไปครับผม
ตอนจบขออย่างเดียว อย่าเศร้านะครับ ไม่งั้นร้องให้แน่ๆ เลย
-
ค้างงงงงงงงงงง
แล้วทีมจะทำยังไงต่อล่ะทีนี้ ไม่อยากคิดแล้วปวดหัวววววววว
**คุณเป้ตอนหน้ารบกวนอย่าหายไปนานเหมือนตอนนี้นะคร้าบ**
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ
-
พี่ยอดเป็นเกย์ไม่ใช่เหรออออออออ :confuse:
แล้วจะ..กะผู้หญิงได้ไง!? จะมีลูกได้ไง!?เรื่องนี้ไม่เชื่ออออออ
แต่เรื่องแต่งงานนี่เชื่ออยู่ แต่คิดว่าคงมีเหตุผลสำคัญ (แอบเคืองรูปถ่ายในบ่อน้ำพุร้อนนะเออ 555+)
แต่อะไรก้ไม่สำคัญเท่า พี่ยอดปิดบังความจริงงงงงง
กรี๊ดดดดดดด นี่ทีมได้สามี(ในนาม)ของคนอื่นมาบอกรัก มากอดหรือนี่?? o22
เสียใจมากกก ทางจบมีทางเดียวคือ พี่ยอดพาทีมไปญี่ปุ่นนนนน
:laugh:
ป.ล. ตอนจบขอไม่เศร้านะคะ พลีสสสสส :monkeysad:
-
เห้ยยยยยยยยย เศร้าอ่า
หักมุม พระเจ้า
-
อยากบอกว่าตอบนี้โคตรเกรียดไอ้เชี้ยยอดเลย
เเกเป็นคนที่ทุเรศมาก :z6: :z6:
ทีมหนีไปที่อื่นเถอะ คนเเบบนี้อย่าเอามันมาทำเเฟนเลย
ถ้ามันตายอาจจะไม่เสียใจขนาดนี้ด้วยซ้ำไป
ถ้าเป็นเรื่องจริง เเกก็โคตรเลวเลยว่ะไอ้ยอด
ถึงจะไปเลิกกับผู้หญิงมาอยู่กับทีม ก็ไม่น่าเอามันหรอก
ทางเดียวคือ เลิก เท่านั้น
ไอ้ยอดกูเกรียดเมิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :angry2: :angry2: :beat:
-
หวังว่าตาพี่ยอดจะแต่งงานกับรับเป็นพ่อเด็กแต่ในนามนะครับ มะงั้นคนอ่านเซงแย่เลย :serius2: :serius2: :serius2:
-
:o12: :o12: :o12:
-
:o12:และเเล้ววันนี้ก็มาถึง เห้อ ปลง จิงๆๆๆ เป็นกำลังใจให้พี่ทีมนะครับ สู้ต่อไป :sad11:
-
แหะๆ ไหนพี่ยอดบอกตามไปดูทีมที่อเมริกาไง
ไหนบอกว่าไม่คู่ควรกับทีมเลยต้องเรียนเพิ่ม ทำงานหนัก
พี่ยอดจะบอกว่าทำเพื่อทีมเหรอ กับสิ่งที่พี่ได้มาโดยวิธีนี้ทีมจะดีใจได้ยังไง แล้วไหงถึงแต่งงานได้ล่ะเนี่ย
มีถ่ายรูปในบ่อน้ำพุร้อนไรด้วย โกรธนะเนี่ย
แล้วก็เคืองมากๆถ้าพี่ยอดมีลูกกับแม่สาวคนนั้นจริงๆ
ชอบพี่ยอดมาตั้งแต่ตอนแรกๆ เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นเสียใจมากๆ :o12:
ยังไงตอนจบก็ขออย่าให้ใครเป็นอะไรไปเลยนะคะ
ส่วนจะออกมาแนวไหนสุดแล้วแต่คุณเป้เถอะค่ะ
ยังไงก็จะติดตามต่อไป
:กอด1:
-
ไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม ที่ยอดต้องแต่งงานกับหญิงญี่ปุ่นคนนั้น
แต่ความรู้สึกครั้งนี้คงปักอยู่กลางใจของทีมไปตลอดชีวิตแน่ๆ
ความรู้สึกเมื่อเสียไปแ้ล้วคงไม่สามารถเรียกกับมาให้เหมือนเดิมได้
การหลอกลวงที่เลวร้ายที่สุดของพี่ยอดมีอยู่ 2 อย่าง คือ
หนึ่ง หลอกทีมว่าได้ตายจากกันไปแล้วถึง 5 ปี ทีมต้องเศร้าเสียใจมาตลอด 5 ปี
สอง หลอกลวงทีมโดยไม่บอกความจริงว่าได้แต่งงานแล้ว ซึ่งไม่รู้ว่าทีมจะเสียใจไปอีกนานเท่าไหร่
แค่สองข้อนี้ก็โหดร้ายทารุณมากๆแล้วสำหรับคนที่รักกัน
ปล.มีเมียแล้วก็ไม่บอก มาหลอกเค้าทามมาย :o12:
-
:monkeysad:ขอแบบจบแฮปปี้นะพี่เป้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
พี่เป้ขอร้องตอนจบอย่าเศร้านะ ขอแบบแฮปปี้นะพี่นะ :sad11: :sad11:
-
กระชากจิตใจมาก......เหมือนอยู่บนที่สูงสุดแล้วพลัดตกลงมา.....ยากที่จะทำใจ......เศร้าโว้ยยยยย!!!!!
-
เมือวานยังมีความสุขอยุ่เลย เเต่วันนี้กลับเเทบซ๊อก........................กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
(http://www.bloggang.com/data/numai-mai/picture/1198398802.jpg).....พียอดเเล้ว
ได้โปรด อย่าทำร้าย ทีมกับพียอด น่ะครับบบ ผมขอร้องจบเเบบให้ทีมเเล้วพียอดอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเถอะนะครับบ ได็โปรด.....
โปรสงสารคนอ่านตาดำๆด้วยเทอญ....................หัวใจยิ่งอ่อนเเออยุ่ครับ
ปล. ใจแทบสลาย.....พีเป้รีบมาต่อเร็วน่ะครับ มาเครียร์ให้รู้เรื่องน่ะครับบ
-
:freeze:หมดกัน เรื่องใหญ่อ่ะ ถ้าถึงขั้นนั้นแล้ว คงดันทุรังอยู่กันต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ
คงต้องเคลียร์กับพี่ยอดให้รู้กันทุกเรื่อง แล้วก็คงมีแค่ทางเดียวคือเลิกกัน
ความผิดครั้งแรกที่พี่ยอดทำกับทีม มันทำให้รู้สึกเจ็บ...
ความผิดครั้งที่สองของพี่ยอด มันทำให้รู้สึกชา...
ไม่รู้ว่าจะมีเหตุผลกลใด ที่จะมาลบล้างความผิดของพี่ยอดได้บ้าง
มันดูจะเป็นการยากเหลือเกินอ่ะ แค่นี้ก็กระชากอารมณ์แล้วล่ะพี่เป้
คนอ่านรู้สึกชาๆ ตามทีมไปด้วยแล้วล่ะ หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็รับได้หมดแล้ว
ถ้าจะให้แฮปปี้คงมีทางเดียว คือให้ลูกเมียพี่ยอดตายไปหมดแล้วอะไรแบบนี้
พอลูกเมียตายก็ทำให้พี่ยอดนึกถึงทีมขี้นมาได้ เลยกลับมาตามหาทีม
..
...
....
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บโว้ยยยยยยยยยยยยยยย o9
-
อ่านแล้วเสียอารมณ์กับไอ้ยอด ถ้ามันแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วไอ้เชรี่ยนี่มันทำแบบนี้ได้ไงว่ะ มาหลอกกับทีมแบบนี้ทำไม่ว่ะ เชรี่ยทำเป็นหึงนะมึงสันดานว่ะ
-
อ่านแต่ละรี ถ้าอีตายอดมายืนอยู่ตรงนี้คง ไม่เหลือเค้าหนุ่มรูปงาม นามก็ไพเราะแน่ ๆ
ถึงอีตายอดจะผิดที่ปิดบัง แต่ทำไมไม่ลองรอฟังเหตุผลก่อนละครับ
เพราะอดีตที่ผ่านมา อีตายอดก็มีเหตุผลที่อธิบายได้ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นแต่ละเรื่องมีความเป็นมายังไง
เรื่องลูก เมีย นี่ก็ต้องมีเหตุผลที่อธิบายได้เช่นกัน จะมีเคืองอยู่บ้างที่ปิดบังก็ช่าง ก็คนเค้ารักกันอ่ะ
เป็นทนายแก้ต่างให้อีตายอดก่อน ต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของผู้พิพากษาเป้แล้วละ ว่าจะให้เรื่องจบแบบไหน
+1 เป็นค่านวดตัวให้คลายเครียด แล้วหาทางจบแบบสวย ๆ นะครับ ไม่งั้นหลาย ๆ คนจะนอด์ยเอา
โดยเฉพาะน้องชายผม 555....
-
:angry2: โห อ่านตอนนี้กระชากอารมณ์ดาวน์สุด ๆ เลยค่ะพี่เป้ ตอนต่อไปอย่าเศร้ามากนะคะ สงสารพี่ทีมค่ะ เจอแต่มรสุม
-
ดับสนิท.....จุดไม่ติดแล้วค่ะ....อารมณ์นี้.....แค่นี้ยังกระชากอารมณ์ไม่พออีกหรอค่ะคุณพี่ขา...
ขอจบแบบแฮปปี้ดั้ยป่าวอ่ะ...รักกันรักกัน
-
เมื่อวานไปนวดมาว่าสบายตัวแล้วนะ แต่มาเจอแบบนี้เข้า :เฮ้อ: หมดกัน
ศึกหนักนี้คงต้องตกเป็นของคุณเป้แล้วแหละว่าจะให้เรื่องของคนทั้งสองลงเอยแบบ happy ending ยังงัย
ตะหงิดๆ ตั้งแต่ตอนที่แล้ว ก่อนพายุจะมาฟ้าจะสดใส นี่เจอซินามิลูกสองเลยนี่ แต่หวังว่าเจอครั้งนี้คงจะกวาดอะไรๆ ออกไปได้หมดนะครับ
ลุ้นให้ทั้งคู่กลับมาเหมือนเดิม
คนอ่านรับไม่ได้ถ้าคู่นี้ไม่สมหวัง :z3: พลีสสสสสสสสสส :m5:
-
อิพี่ยอด มาเคลียร์ด่วน
คุณเป้ ขอร้องอย่าจบเศร้านะ
-
อิพี่ยอดตายซะเหอะ :beat: :z6: :a5:
-
อย่างช็อคอะตอนนี้ ครั้งที่สองแล้วนะพี่ยอดที่โกหกทีมขนาดหนักแบบนี้
ขอลาขาดจากพี่ยอดเลยละกัน ไม่ไหวจะเคลียร์แหละ
-
มาม่ารสอะไรเนี่ยยย
พี่เป้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ใจร้ายอ่ะ ขัด กับ หน้าหวาน ๆมากเลย
ถ้ามีลูกมีเมียนะ พี่ยอดก้อตาย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปซะเถอะ :m31:
ไม่ไหวจะเคลียค่ะพี่
วันนี้คงทำงานอย่างมีความสุขอ่ะดิ :laugh:ทำให้คนอื่นเค้าปวดใจอย่างนี้
เราสิ นอยด์ทั้งวันแน่ ดีนะ ไม่ได้อ่านตอนกลางคืน นอนไม่หลับแน่ๆ
อยากจบแบบกระชากอารมณ์เหรอ ชิ
เอาซี่ เอาเลย
แต่เอาเป็นกระชากขึ้นนะ
แบบนี้ตบหัวกันเลยดีกว่า
ณ จุดนี้ อยากให้ไอ้พี่ยอดมันมีเมียจิง ๆ
แล้วให้ทีมจากมันไปพ้น ๆซะ
จบแบบให้ทีมอยู่เป็นโสดให้คนอิจฉาเล่นแบบ พี่เป้ก้อดีนะ
แบบนี้ไม่ไหวนะ หลอกกัน โกหกมาสองครั้งแล้ว ไหนจะสึนามิ แล้วยังเรื่องนี้อีกที่เลวร้ายที่สุด คง้ชื่อใจพี่ยอดไม่ได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก้อตาม ขอบอกว่าไม่ฟังแล้ว
อยาก....ให้พี่ยอดเจ็บแบบตายทั้งเป็น ขอให้ ไม่มีทีมอยู่เคียงข้าง ขอให้เจ็บปวดกับความงี่เง่า ความไม่จริงใจของตัวเองไปจนตาย
-
ตอนนี้พี่เป้ใจร้ายมากเลย :sad4:
แต่ยังไงหนูก็กด+ ให้พี่เหมือนเดิมนะค่ะ :o12:
-
คุณเป้มาทิ้งระเบิด เราดันโดนระเบิดตอนเช้าก่อนทำงานงานซะด้วย ทำได้งานเปล่าวะเราเนี้ย
ตอนแรกว่าจะ Comment แบบดราม่าแต่อ่านของคนอื่นแล้ว เกิดอารมณ์ :jul3: เลยเป็นกองเชียร์ดีกว่า
พี่ยอดจะช้ำไปมากกว่านี้
...We belong together... นี่ึคือ ทีมและผองเพื่อน ?
+1 ให้คุณเป้
( ตั้งแต่วันที่เราเล่าให้คุณเป้ฟัง เราไม่เห็นคนที่เราจะแอบถ่ายเลยสงสัยรู้ตัวแล้ว หายไปเลยยยยย :z3:)
-
+1 ให้นะคะ ข้อหาทำร้ายจิตใจผู้อ่าน :laugh:
ขำๆ นะคะ :o8:
-
ยังไงได้ ช้ำกว่านี้ก็มาเล้ยยยย เอาเล้ยยยยย
แต่ตอนจบขออย่าเศร้าน้า~ ให้เค้าครองรักกันเท้อออออ T^T
-
:fire: :m31:
อารายกันเนี้ย !!!! อีพี่ยอด :angry2:
เจอมาม่าโดยไม่ทันตั้งตัว สงสารทีมจัง = ='' อ่านแล้วไม่รู้จะพูดว่าอะไรดีเลยอ่ะ
เป็นการปิดบังที่โหดร้ายมากกกถึงมากที่สุด ปิดบังว่าตายนี่ก็ว่าแย่แล้ว แล้วยังมาไม่บอกเรื่องแต่งงานอีก
รู้ทั้งรู้ว่าทีมไม่ชอบคนโกหก ก็ยังจะทำอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่นั่นแหละ เฮ้อ...
อ่านแล้วกลัวตอนถัดไปจัง = = แต่ยังไงก็ยังจะมารออ่านนะคะ >O< b
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ยอดดดดดดดดดดดทำไมทำงี้อะ สงสารทีมอะ
-
ในเมื่อแต่งงานแล้ว และดูจะรักกันดี แล้วจะกลับมาหาทีมทำไม
พี่ยอดใจร้ายมาก
-
The Show Must Go On
สู้ต่อไปนะทีม...ทีมทำได้
:fire: :fire: :fire:
-
อร๊ายยยยยย ชั้นอยากจะบีบคอคนแต่งงงงงง
:m16:
-
...ผู้หญิงคนนั้น...ตายรึยัง? (สิ่งแรกที่คิดได้)
ไม่ว่าจะมาแบบไหนหนูก็จะรับให้ได้หมดค่ะพี่เป้! T^T
-
มันก็เป็นไปได้จริงๆนั่นแหละ แต่พี่ยอดไม่ไหวเลยอะ หลอกทีมมาตลอดเหรอ :z3:
พูดความจริงให้ฟังตั้งแต่แรก ยังไม่เศร้าเท่ากับปิดบังมาตลอดอย่างนี้เลยนะ
แล้วยิ่งทีมรู้เองด้วยแบบนี้...จบไปเลยมั้ยทีม :sad4:
ถึงยังไงเรื่องพี่ยอดแต่งงานแล้วก็เป็นเรื่องจริง โอ้ววววว พี่เป้ทำกันได้ลงคออะ
ว่าแล้วตอนที่ 13 ทำไมถึงมี ทำเอาแควนๆช็อคไปเป็นแถวๆเลย :m15:
ขอบคุณค่ะ รอดูบทสรุป และคำแก้ตัวของพี่ยอดนะคะ
-
พี่เป้ ๆๆๆๆๆๆ...เอามีดมาแทงเค้าเหอะ...ทำกันถึงขนาดนี้แล้ว...เอาให้ตายกันไปเลยดีกว่า...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก >[]<
นี่มันคืออะร๊ายยยยยยยย...มันคืออะไรรรรรรรรรรรรร...พี่เป้ช่วยบอกเค้าที
ทำไมพี่เป้ทำร้ายเค้าแบบนี้ล่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก *พ่นไฟ*
ไม่เอานะพี่เป้...เค้าไม่เอาแบบกระชากอารมณ์ไปมากกว่านี้แล้วนะ
แค่นี้ก็หายใจไม่ทั่วท้อง...อึีดอัด...ทรมาน...และจะลงไปดิ้นพราด ๆ กับพื้นให้ได้เลยอ่ะ T^T
พี่ยอดทำไมเป็นคนแบบนี้ฟ่ะ...เค้าไม่เคยคิดเลยนะว่าพี่ยอดจะทำแบบนี้หน่ะ
ไหนว่ารักทีมไง...แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ มีใครคนอื่นยังไม่เท่าไหร่ มีลูกด้วยนี่สิ
ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะเป็นยังไงต่อ...ทีมคงต้องถอยแหล่ะ ถ้าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง
และยิ่งเด็กคนนั้นเป็นลูกผู้ยอดด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยอ่ะ...
สงสารทีมที่ต้องมาเจอและรับมือกับสถานการณ์แบบนี้...รู้ทั้งรู้แต่พูดอะไรออกไปไม่ได้
ใจจริงเค้าอยากให้ทีมพูดกับพี่ยอดออกไปตรง ๆ เลยนะ...มีอะไรพูดไปให้หมดเลยทีม
แล้วหลังจากนั้น อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด...โดยเฉพาะพี่ยอด
เค้าว่าเค้าอยากฟังคำอธิบายนะพี่ยอด...ไม่อยากฟังคำแก้ตัว หรือคำพูดสวยหรูที่ทำให้ตัวเองดูดี
หรือเป็นการแก้ต่างให้กับหลักฐานที่มันกองอยู่ตรงหน้า...ทุกสิ่งทุกอย่างมีแค่พี่ยอดเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด
อย่าทำให้คนอ่านอย่างเค้าผิดหวังนะพี่ยอด...ถ้าทั้งหมดมันคือเรื่องจริง...เค้าว่าพี่ยอดเดินไปจากชีวิตทีมดีกว่า
กลับมาพร้อมกับพันธะแบบนี้ สู้พี่ยอดตายไปพร้อมกับความรู้สึกดี ๆ ของทีมยังจะดีเสียกว่าอีก
ใจจริงไม่อยากให้มันต้องจบเศร้าแบบตายจาก หรือการแยกทาง...แต่สำหรับเรื่องนี้
ถ้ามันคือทางเลือกที่ดีที่สุด...เค้าว่าจะจากแบบไหนมันก็ไม่สำคัญแล้วแหล่ะ
แต่เค้ามีข้อสงสัยอยู่นิดส์นึง...ว่าทำไมทางคนญี่ปุ่นเค้าถึงยอมให้พี่ยอดมาทำงานที่ไทย...แล้วไหนจะลูกกะเมียเค้าอีก
เค้าไม่ต้องอยู่ด้วยกันเหรอ...หรือเค้าตกลงอะไรกันไว้หล่ะ...อ๊ากกกกกกกก...อยากรู้จริง ๆ เลย
เอ๊ะ...แล้วนี่อย่าบอกนะว่าลูกเมียเค้าก็อยู่ที่ไทยเหมือนกันหน่ะ...เพราะคุณพ่อลูกอ่่อน เค้าคงไม่ให้ห่างกันหรอกมั้ง????
(นี่ตูคิดมากเกินไปหรือเปล่าฟ่ะ - -?????)
ไม่ว่ายังไง...ก็เคารพการตัดสินใจของพี่เป้นะค่ะ...จะให้น้ำตาท่วมจอ หรือน้ำตาลท่วมเครื่องคอมยัีงไง
พี่เป้ก็บอกให้กันก่อนนะ...เค้าจะได้เตรียมตัวได้ถูกอ่ะ...จะเอาไบร์กอน หรือถังรองน้ำตาบอกมาเลย...เค้าจะเตรียมไว้รอออออออ อ อ >///////<
-
:z3: :z3:
-
ยอมรับนะคะ ว่าอ่านจบแล้ว รู้สึกโกธรพี่ยอดมาก
ทำไมถึงทำแบบนี้ ทำไมต้องโกหกทีม
แต่พอมานึกๆดู ทุกปัญหาที่เกิดขึ้น ที่พี่ยอดไม่พูด ไม่บอก
ก็เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของทีม แต่เมื่อได้คุยกัน
ทุกปัญหาก็จบลงได้
ยังเชื่อมั่นในตัวพี่ยอดนะคะ ว่ารักทีมที่สุดอยู่แล้ว
สิ่งที่เกิดที่ญี่ปุ่น ต้องมีเหตุผลที่ดีให้กับทีมแน่นอน
แต่ว่ามันคืออะไรล่ะ อาจจะมีความจำเป็นบางอย่างที่ต้องทำ
แต่ตอนนี้ พอดีว่าเคลียร์หมดแล้ว ก็เลยไม่อยากพูดถึงให้ทีมต้องกลุ้มใจ...รึเปล่า
หวังว่าคุณเป้ คงไม่ใจร้ายนะคะ อยากให้ความรักได้สวยงามตลอดไป
-
ก็ไม่ควรดึงทีมเข้ามายุ่งด้วยตั้งแต่ตอนที่กลับมาเจอกันอีกครั้งนะ
เรื่องที่พี่ยอดมีครอบครัวแล้วน่ะ ไม่ได้โกรธหรอก
แต่โกรธที่เห็นแก่ตัว...
แล้วครอบครัวทางนู้นจะรู้สึกยังไง
แล้วทีมเองล่ะ จะเจ็บแค่ไหน...
เหตุการณ์มาแบบนี้แล้ว คิดไม่ออกเลยค่ะ ว่าจะแฮปปี้ด้วยกันได้อีกรึเปล่า...
ต่อให้เมียและลูกตายไปแล้วก็เถอะ...
เป็นเราเป็นทีม เราก็คงไม่อยากกลับไปยุ่งกับพี่ยอดอีกแล้ว
ต่อให้รักแค่ให้ก็ตาม ต่อให้ตอนนี้เค้าเลิกกันหรือไม่มีใครก็ตาม
มันสิ้นความไว้เนื้อเชื่อใจกันอีกต่อไปแล้ว
แก้วใบที่มันเคยแตกแล้วแตกอีก ตอนนี้มันละเอียดเป็นผงไปแล้ว...
อึดอัดเป็นบ้าเลยค่ะ.... :เฮ้อ:
-
พี่เป้ ไม่นะ ไม่ไม่ไม่ไม่
เมนท์ไม่ออกเลยพี่ เจ็บปวด
พี่ยอดของชั้น
-
ให้มันได้อย่างนี้ดิ วุ่นวาย ทรมานใจกันเข้าไป
เจองานใหญ่ขนาดนี้จะอยู่ยังไงละเนี่ย
-
ทีมคร้าบ ถ้าพี่ยอดเค้ามีลูกเมียแล้ว ก็ปล่อยไปเถอะครับ
ผมว่า ณ ขณะนี้ มันเกินกว่าคำว่า "รัก" ไปแล้ว
:เฮ้อ:
-
อ่านแล้วสะเทือนอารมณ์ มากๆ ขอให้เป็นการเข้าใจผิดแล้วกัน
-
บอกได้ คำเดียวครับ ว่า Sad มากมาย
มีความสุขไม่ถึงวัน ก็ต้องมานั่งเสียใจอีกแล้ว แต่ก็ยังดี กว่าที่รู้ช้ากว่านี้
แต่ผมมีความเชื่อว่าทุกอย่างที่พี่ยอดทำ มีเหตุผลอยู่ในนั้นเสมอ
เอาใจช่วยทีมนะครับ
ขอร้องล่ะ ครับคุณเป้ อย่าจบแบบเศร้าเลยนะครับ บอกตรงๆ
ว่ารับไม่ได้จริงๆ ขนาดอ่านตอนนี้แล้ว ยังรู้สึกชา แทบจะร้องให้ตาม ทีม เลยล่ะครับ
(จริงๆ ก็ร้องแล้วด้วยละ)
เสียใจจริงๆ :sad11:
-
บอกได้คำเดียวว่า
"จุก"
-
มันเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายมาก โกรธอิพี่ยอด :m31: แอบโกรธคุณเป้ด้วย ทำไมไม่ห้ามปล่อยให้อิพี่ยอดแต่งานได้ไง :m16:
แล้วพี่ยอดจะมายุ่งกับทีมอีกทำไม แล้ว ภรรยาญี่ปุ่นมันไม่มาดูแลสามีหรือ
ปล. สงสัยมากว่ามีบ้านไหนเก็บรูปไว้ในเซฟ :serius2:
-
เอาเลย เต็มที่ แบบไหนก็ได้แล้วตอนนี้
น้ำตาท่วมจอ แบบเป็นสายเลือด หรือว่า
แฮปปี้ ปวดแก้ม ตอนนี้รับได้หมด แต่ว่า
มาต่อเร็วนะ มันค้าง :call: :call:
-
น้องทีมรอฟังเหตุผลของพี่ยอดก่อนนะ...
มันผิดปกติ...พี่ยอดไม่ติดต่อลูกเมียเลยเหรอ???
แล้วทำไมทางญี่ปุ่นไม่มาแสดงตัวเลยล่ะ....มันเหมือนขาดจากกัน??
เรื่องแบบนี้มันใหญ่เกินที่จะปิดนะจ๊ะ....ไม่ใช่ผัวน้อยจะได้แอบลักกินขโมยกิน
คุณเป้ทำจิตตกอีกแล้ว....ลุ้นต่อไป :เฮ้อ:
:L2: คุณเป้ :pig4:
กด + เอาใจคุณเป้...เผื่อคดีพลิก o3
-
อารายกันนิพี่เป้...........
ค้างอย่างแรง.............
ถ้ามีคนตายจะไม่ว่าเลย......แต่นี่ เจ็บยิ่งกว่าตายอีก
อ่านแล้วเจ็บจิงๆๆๆ ^-^
-
เอ่อ...จำได้ว่าพี่ยอดเป็นเกย์ ดังนั้นคิดว่าถ้าพี่ยอดต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น
ต้องมีสาเหตุอะไรซักอย่างแน่ๆๆเลย อาทิเช่น แต่งงานเนื่องจากลูกสาวผู้มีพระคุณท้องก่อนแต่ง อะไรแบบนั้น
หวังว่าทีมจะรอฟังเหตุผลจากพี่ยอดก่อนน่ะ
-
:try2: ไปต่อไม่เป็นเลย เอาไงล่ะทีนี้ :z3:
-
พูดไม่ออกกันเลยทีเดียว
เจ็บจนจุก
-
ไม่น่าเชื่อว่าตอนที่ 13 มันจะแรง o22
หักมุมได้อีกนะเนี่ย
-
เหตุเกิดเพราะตอนที่13
รีดเดอร์ทั้งหลายช๊อคคาที่ไปหลายราย
ตอนหน้าขอเคลียร์ๆนะครับไม่เอาเครียดๆๆ
-
แค่นี้ก็....เซอร์ไพรสสสสสสสสสส์ o22 มากเลยครับพี่เป้
อย่าจบแบบกระชากอารมณ์คนอ่านเลยนะครับ พลีสสสสสส
ปล.เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ มาต่อไวๆน้าาา :L2:
-
อ่านกี่รอบๆ ก็ไม่ไหวจะเคลียร์
อย่าจบแบบทำร้ายคนอ่านนะคับ
มีปัญหาย่อมมีทางออกใช่ไหมคับ
-
ท่าทางตอนนี้จะคอมเม้นต์กันยาวเหยียดแน่ๆ...แต่ก็รออ่านต่อว่าจะยังไงนะ...
-
ทำไมมันเป็นอย่างงี้อะม่ายนะ
-
มาอ่านนานล่ะแต่ไม่ได้คอมเม้นท์อะไรเลย มาคราวนี้คงต้องลงมืออ่ะครับ
เอาเป็นว่ามองในแง่ดี ลองฟังความคิดคุณยอดดีมั๊ยว่าเค้าคิดยังไง...มีเหตุผลอะไร คนเรามีเหตุผลของตัวเองครับ ซึ่งมันไม่ได้ดี หรือว่าร้ายไปซะทั้งหมดและไม่ได้ถูกหรือผิดเสมอไป ฉะนั้น ลองฟังดูก่อนก็ไม่เสียหาย แต่ถ้าฟังแล้ว ลองชั่งดูแล้ว...มันเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ "ความรัก" ไม่ได้อยู่ที่การยึดติดนี่ครับ...
เอาใจช่วยครับ สู้ๆๆๆ
-
เหอะๆ
อึ้งว่ะ...
แต่เรื่องแบบนี้มันหนัก
เกินกว่าที่ใครคนนึงจะรับไหวจริงๆนะ
-
อ่านตอนนี้จบแล้ว รู้สึกอึ้งๆ ชาๆ ไปเลย เอาล่ะ จะไม่แสดงความเห็น หรือแสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น
แก้วรอให้คุณเป้มาคลายปมในตอนหน้าล่ะกัน ทำใจๆๆๆๆๆ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เหนื่อยใจเหลือเกินเนอะน้องทีม
ตอนนี้ขอไป :กอด1:กับน้องทีม เพื่อปลอบใจทั้งน้องทีม ทั้งตัวแก้วเองก่อนจ้ะ
-
สงสารน้องทีม เจอแบบนี้คงเสียใจมาก
รอฟังเหตุผลของพี่ยอดก่อนแล้วกัน ว่าเกิดอะไรขึ้น :sad4:
-
นี่มันอะไรกัน!
ทำไมพี่ยอดทำแบบนี้
ทำแบบนี้ไม่สงสารทีมมั่งหรอ
ไม่น่าเชื่อว่าที่เทมส์พูดจะเป็นความจริง
แล้วแบบนี้จะเป็นยังไงต่อไปล่ะ
หลายเรื่องแล้วนะพี่ยอดเนี่ย ตอนแรกก็โกหกว่าตาย ตอนนี้ก็โกหกเรื่องมีเมีย
แบบนี้มันหมายความว่าไงคะ
อธิบายด่วยค่ะ :angry2:
ต้องการคำตอบ :m16:
คำตอบไม่สวยโดน :z6:แน่
-
อูยยย ซีนกระชากอารมณ์สุดๆ มะไรจะมาต่อครับเนี่ย รอๆๆๆ
-
ขอแบบ แฮปปี้ ได้ก่อ :L2:
-
บอกได้คำเีดียวว่า น้องเป้กระชากอารมณ์เราลงเหวไปเ้ลย :a5:
นึกไว้หลายแบบว่าจะดราม่าแบบไหน (ก็ตอนที่13นี่นา จะแฮปปี้ได้ไง??? ดราม่าล้าน%ชัวร์)
แต่แบบที่พี่ยอดมีลูกมีเมียเนี่ย ไม่ได้คิดไว้เลย
beyondจินตนาการเราไปสามล้านปีแสง เหอะๆๆ เครียดเว๊ย!!!!!!!!!!!
แล้วชั้นจะทำไงกะชีวิตต่อไปดี ????
เอิ่ม....หมายถึงน้องทีมนั่นแหล่ะ (อินซะจนรู้สึกแทนทีมไปแล้ว)
หลอกกันแบบนี้เกินจะให้อภัยจริงๆ
แล้วยังทิ้งลูกเมียไว้ที่ญี่ปุ่นเพื่อมาอยู่กับทีมที่เมืองไทยอีกนะ เห็นแก่ตัวที่สุด รับไม่ได้ว่ะอิยอด
ไม่กลัีบไปดูแลลูกเมียหรือรับลูกเมียมาอยู่ด้วย ก็โค่ดจะไม่รับผิดชอบเลย
จะรอฟังเหตุผลเป็นครั้งสุดท้ายนะตายอด
ถ้าฟังไม่ขึ้น เราขาดกัน ฮึ่ยยยย
ให้น้องทีมอยู่คนเดียว สวย เริด เชิด "โสด" ดีกว่าต้องหวานอมขมกลืน :sad4:
สามวันดี สี่วันทุกข์ใจแบบนี้
ปล. น้องเป้โหดอ่ะ
หน้าตาก็ดี๊ดี ไหงใจร้ายแบบนี้หล่ะเธอ :angry2:
อยากเห็นคนอ่านน้ำตาท่วมหน้า ตาบวมปูดเรอะ ซาดิสต์ชิมิเคอะ
ให้แฟนๆอ่านแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ย มีความสุขกะชีวิต(ถึงจะแค่ในนิยายก็เหอะ)นิดๆหน่อยๆไม่ได้เหรอ
งอลลลลลลลเป้ว่ะ
-
เห้ยยยยยยยยยยยยยย
เรื่องไรอีกเนี่ยยยยยยยยย
นึกว่าจะอเคลงรอยกันสะอีก
พี่ยอดดดดดดดดมาเคลียด่วนๆๆๆๆๆ
ไปมีเมียกับลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไง
สงสารทีมตลอดเลย
เลิกเลยดีไหมเนี่ย
-
เรื่องนี้นี่มันจะเครียดไปไหนกันเนี่ย อ้ากกกกกกก
-
คุณเป้ ได้ข่าวว่าเพิ่งหายเจ็บไม่ใช่หรือจ๊ะ แต่ทำมั้ยต้องให้ทีมเสียน้ำตาอีกแล้วเนี้ยครั้งนี้รู้สึกว่าจะหนักเอาการนะเนี้ย ไม่ใช่เรื่องเล่นๆซะล่ะมั้ง หรือว่าต้องถึงขั้นแตกหักหรือเปล่าหว่า อย่าเลยขอร้องนะไรเตอร์ ได้โปรด ได้โปรด
-
เลิก ไปเรย :angry2:
จบ :z6:
เกลียดที่สุด กับคนแบบนี้
เปลี่ยนพระเอกเรย :z3:
-
อ่า พี่ยอดนี่ร้ายเนอะ เก็บไว้นานเหมือนกันนี่
แต่ทำแบบนี้น่ะ ทีมเขี่ยทิ้งไปเลยดีกว่านะ แบบนี้รับไม่ได้จริงๆ
แล้วอีกอย่างเราก็ไม่อยากให้ทีมไปแย่งผัวแย่งพ่อมาจากใครเขา ไม่อยากจริงๆ
อีกอย่างค่ะ อิตายอดเนี่ย เขาไม่กลับไปดูลูกดูเมียมั้งเลยเรอะ มาระรื่นกับทีมอยู่เนี่ย ลูกเมียไม่คิดถึงบ้างรึไงน่ะ?
แล้วก็นะ พี่เป้ไม่ต้องรอตอนจบให้มันกระชากอารมณ์หรอก ตอนนี้ก็กระชากแล้วล่ะค่ะ หรือว่าพี่เป้ยังมีกระชากกว่านี้??
-
:o12: รู้สึกเศร้าแทนทีมจริงๆ
อย่างที่ทีมพูดนั้นแหละ พี่ยอดไม่ผิดที่มีลูก เมีย
แต่ผิดที่ ไม่ยอมบอกทีม แถมทำเหมือนหลอกทีมอีก
หลายปีที่ผ่านมา ทีมอยู่คนเดียว
แต่พี่ยอด แต่งงาน มีลูก
:เฮ้อ:
ถึงอย่างไรเราก็ยังอยากให้ทั้งคู่ปรับความเข้าใจ
และรักกัน อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ :L2:
-
สงสารทีมจังเลย
การกระทำของพี่ยอดคืออะไรอะ ที่คอยตามดูทีมที่อังกฤษ
พี่ยอดแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นทำไม ??
หลายๆอย่างที่พี่ยอดทำมันก็แสดงให้เห็นว่ารักทีม
แต่ทำไมพี่ยอดถึงทำแบบนี้อะ
ตัวเองมีพันธะแล้ว ยังจะมายุ่งกับทีมอีกทำไม
หวังว่าถ้าได้เคลียร์กันก้ให้จบๆไปเลยนะ
จะได้ไม่ต้องมีใครเสียใจอีก
ตัดกันตั้งแต่ตอนนี้ พี่ยอดก็มีลูกเมียแล้ว ก้ปล่อยทีมไปเถอะ
-
เฮ้ออออ
ความสุขเอ๋ย เจ้าอยุ่หนใด
-
... :เฮ้อ:...เป็นตอนที่หนักจริงๆ
...ที่พี่ยอดปิดบังความจริงไว้...ก็พอจะเข้าใจ...อาจจะทำเพื่อรับผิดชอบ...หรือ..ชดเชย...อะไรบางอย่าง
...แต่เบื้องหลังตอนนี้มันเป็นยังไง...ความจริงตอนนี้คืออะไร
...ปัญหาครั้งนี้หนักมากทีเดียว...เพราะถ้าเค้ายังไม่เลิกกัน...มันก็ผิดศีลธรรม...ก็ไม่ถูกต้อง
...แต่ถ้าเลิกกันแล้วพี่ยอดอาจจะทำเพื่อ...ลูก..ก็ได้...มันก็เป็นไปได้
...ค้างไว้แบบละคร...ก็ขอให้จบแบบละคร(ส่วนใหญ่)ก็แล้วกัน
...ถ้าเป้จะรอดูความคิดเห็นของผู้อ่าน...เชื่อเลยว่า 100% ของคนอ่านอยากเห็น...ยอดกับทีม...มีความสุข...พร้อมกับที่พวกเราก็มีความสุขด้วย
...แต่ถ้าจจบแบบะกระชากอารมณ์จริงๆ...ก็คงต้องพยายามทำใจรับมันครับ
ขอบคุณครับ :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:m15: :m15: :m15:
-
จบแบบไหนก็ได้ครับคุณเป้ แต่อย่าให้น้ำตาท่วมจอเหมือนภาคแรกหล่ะ เราทำใจไม่ได้อ่ะ
ยังงัยก็ขอให้ทีมมีความสุขตอนจบก็แล้วกัน จะกับใครก็ได้ครับ
ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะครับ :3123:
-
อาถรรพ์เลข 13 นี่มันรุนแรงจริงๆนะคุณเป้
เหอๆๆเฮ้อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
อ่านตอนนี้แล้ว มันอึ้งค่ะ
ไม่รู้ว่าพี่ยอดคิดอะไร
ทำไมพี่ยอดต้องแอบไปหาทีมที่อังกฤษทุกปี
ทำไมพี่ยอดต้องมาแสดงตัวอีกว่ายังมีชีวิต
ทำไมพี่ยอดต้องมางอนง้อทีมอีกในเมื่อมีครอบครัวแล้ว
ทำไมพี่ยอดต้องการมีอนาคต สร้างบ้านอยู่ร่วมกับทีมอีก
ทั้งๆ ตัวเองมีพันธะแล้ว
สงสารทีมที่สุด....
we belong together
we ในที่นี้ ไม่ใช่ทีมกับพี่ยอด ใช่ไหมคะ
ยังรออ่านจนถึงบทสุดท้าย ท้ายสุดนะคะ
รัก คุณเป้ค่ะ
:L2:
-
โอย มึน
ถ้ามันเป็นจริงก็เลิกไปเถอะ คนแบบนี้น่ากลัวที่สุด
แต่ควรเปิดใจคุยกันก่อน ถ้าจะอยู่ก็จะได้สะดวกใจ ถ้าจะไปก็ไม่มีอะไรติดค้างกัน
-
บวกพี่เป้ เพราะชีวิตรีดเดอร์อย่างเรา มีความหวังเสมอ
ปล...พายุเลิกเข้าแล้วนะคะพี่เป้ ช่วงนี้อากาศดีออก >.<
-
กลับมาเมนท์อีกรอบเพราะเกิดอาการ
ไม่ไหวจะเคลียร์อ่อนเพลียหัวใจกับพี่ยอดจริงๆ :เฮ้อ:
เมื่อกี้เพิ่งบอกฝันดี กำลังจะไปนอน
เห็นตอนนี้มาโพสต์เลยมาอ่านก่อน
แล้ว แล้ว แล้ว :z3: คืนนี้นอนหลับม้ายยยยยยยย
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ลูกจริง เมียจริงของตัวเองหรือไม่
และแต่งงานกับสาวญี่ปุ่นคนนั้นเพราะอะไร
แต่แค่พี่ยอดปิดบังเรื่องนี้กับทีม ทั้งที่บอกว่ารักๆๆๆๆๆ
ก็รับไม่ได้แล้ว รู้สึกว่าพี่ยอด "เห็นแก่ตัว" อยากเก็บทีมไว้ทั้งที่ตัวเองไม่พร้อม
คุณเป้มีเหตุผลอะไรดีๆจะแก้ต่างให้พี่ยอดก็ว่ามา ตอนนี้เคืองพี่ยอดไม่ไหวจะเคลียร์แล้วหละ
ทีมจ๊ะ หากพี่ยอดเขามีลูกมีเมียจริงๆ ที่ผ่านมาเขาก็หลอกลวงเราอ้ะ
อภัยได้ก็อภัย แต่จะมองหน้ากันต่อไปอีกได้หรือไม่ก็ทำใจลำบากมากนะ
บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ :เฮ้อ:
กำลังจะไปนอนเหมือนกัน
ไม่ต้องนอนกันเลยทีเดียวค่ะ เครียดดดดดดดดด
เหมือนถูกพี่ยอดหลอกด้วยคน
o22 o22
เห็นด้วยค่าาา อึ้งกันเลยทีเดียว เหอๆ
มันเจ็บก็ตรงที่ปิดบังกันนี่แหละ...
และนี่ถ้าถึงขนาดมีลูกมีเมียแล้ว...แล้วจะกลับมาใช้ชีวิตเหมือนตัวเองไม่มีพันธะแบบนี้เพื่ออะไรอะ?
พี่ยอดนี่ก็หลายคดีแล้วนะเนี่ย แต่คนรักกันความไว้ใจ เชื่อใจ มันเป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่เหรอ?
แล้วพี่ยอดทำเหมือนเรื่องพวกนั้นไม่มีความหมายอะ เห็นความรักของทีมเป็นอะไรเนี่ย?
ถ้าผลสุดท้ายคือทีมต้องเจ็บปวดเพราะพี่ยอดอีก...
ตอนนั้นสู้ให้ทีมเจ็บครั้งเดียวเพราะคิดว่าพี่ยอดตายไปพร้อมสึนามิเลยดีกว่ามั้ยอะ?
กรี๊ดดดดดดด... :serius2:
พี่เป้ขา สงสารคนอ่านลูกกะตาดำๆไม่รู้กี่คนต่อกี่คนที่เร็วๆนี้จะกลายเป็นขอบตาดำตามไปด้วยทีเหอะค่ะ
มาเคลียร์ทีนะคะ จะเลิกก็เลิกไปเลย ดีเหมือนกัน เจอปัญหาที่มันมีมาเรื่อยๆแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ เซ็งแทนค่ะ
จะคบต่อหรืออะไรก็ตาม ยังไงก็อยากจะฟังความจริงที่ไม่ใช่คำแก้ตัวจากอีตาพี่ยอดสักครั้ง
ขอบคุณมากค่าาาาาาา อ๊ากกกกกก~~~~~~
เมื่อคืนไม่ได้นอนอย่างสบายเลยค่ะ กว่าจะหลับได้ คิดเรื่องนี้อยู่นาน :monkeysad:
แถมต้องตื่นแต่เช้า ตีห้าครึ่งตื่นมา เรื่องแรกที่นึกคือ พี่ยอดทำงี้ได้ไง ฮ่าๆๆๆ บ้าไปเลยเรา
อ่านนิยายมาหลายปี เป็นร้อยๆเรื่อง ไม่เคยเกิดปรากฏการณ์เยี่ยงนี้กับชีวิต
ต้องบอกว่า คุณเป้ คุณแน่มากค่ะ o13
:freeze:หมดกัน เรื่องใหญ่อ่ะ ถ้าถึงขั้นนั้นแล้ว คงดันทุรังอยู่กันต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ
คงต้องเคลียร์กับพี่ยอดให้รู้กันทุกเรื่อง แล้วก็คงมีแค่ทางเดียวคือเลิกกัน
ความผิดครั้งแรกที่พี่ยอดทำกับทีม มันทำให้รู้สึกเจ็บ...
ความผิดครั้งที่สองของพี่ยอด มันทำให้รู้สึกชา...
ไม่รู้ว่าจะมีเหตุผลกลใด ที่จะมาลบล้างความผิดของพี่ยอดได้บ้าง
มันดูจะเป็นการยากเหลือเกินอ่ะ แค่นี้ก็กระชากอารมณ์แล้วล่ะพี่เป้
คนอ่านรู้สึกชาๆ ตามทีมไปด้วยแล้วล่ะ หลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็รับได้หมดแล้ว
ถ้าจะให้แฮปปี้คงมีทางเดียว คือให้ลูกเมียพี่ยอดตายไปหมดแล้วอะไรแบบนี้
พอลูกเมียตายก็ทำให้พี่ยอดนึกถึงทีมขี้นมาได้ เลยกลับมาตามหาทีม
..
...
....
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บโว้ยยยยยยยยยยยยยยย o9
ใช่ค่ะ ถ้าแถแล้วฟังไม่ขึ้น ทางเดียว เลิกไปเลย
อ่านแต่ละรี ถ้าอีตายอดมายืนอยู่ตรงนี้คง ไม่เหลือเค้าหนุ่มรูปงาม นามก็ไพเราะแน่ ๆ
ถึงอีตายอดจะผิดที่ปิดบัง แต่ทำไมไม่ลองรอฟังเหตุผลก่อนละครับ
เพราะอดีตที่ผ่านมา อีตายอดก็มีเหตุผลที่อธิบายได้ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นแต่ละเรื่องมีความเป็นมายังไง
เรื่องลูก เมีย นี่ก็ต้องมีเหตุผลที่อธิบายได้เช่นกัน จะมีเคืองอยู่บ้างที่ปิดบังก็ช่าง ก็คนเค้ารักกันอ่ะ
เป็นทนายแก้ต่างให้อีตายอดก่อน ต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของผู้พิพากษาเป้แล้วละ ว่าจะให้เรื่องจบแบบไหน
+1 เป็นค่านวดตัวให้คลายเครียด แล้วหาทางจบแบบสวย ๆ นะครับ ไม่งั้นหลาย ๆ คนจะนอด์ยเอา
โดยเฉพาะน้องชายผม 555....
น้องสาวก็นอยด์อย่างแรงมากถึงมากที่สุดค่ะพี่ชาย :z3:
พี่เป้ ๆๆๆๆๆๆ...เอามีดมาแทงเค้าเหอะ...ทำกันถึงขนาดนี้แล้ว...เอาให้ตายกันไปเลยดีกว่า...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก >[]<
นี่มันคืออะร๊ายยยยยยยย...มันคืออะไรรรรรรรรรรรรร...พี่เป้ช่วยบอกเค้าที
ทำไมพี่เป้ทำร้ายเค้าแบบนี้ล่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก *พ่นไฟ*
ไม่เอานะพี่เป้...เค้าไม่เอาแบบกระชากอารมณ์ไปมากกว่านี้แล้วนะ
แค่นี้ก็หายใจไม่ทั่วท้อง...อึีดอัด...ทรมาน...และจะลงไปดิ้นพราด ๆ กับพื้นให้ได้เลยอ่ะ T^T
พี่ยอดทำไมเป็นคนแบบนี้ฟ่ะ...เค้าไม่เคยคิดเลยนะว่าพี่ยอดจะทำแบบนี้หน่ะ
ไหนว่ารักทีมไง...แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ มีใครคนอื่นยังไม่เท่าไหร่ มีลูกด้วยนี่สิ
ไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะเป็นยังไงต่อ...ทีมคงต้องถอยแหล่ะ ถ้าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง
และยิ่งเด็กคนนั้นเป็นลูกผู้ยอดด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยอ่ะ...
สงสารทีมที่ต้องมาเจอและรับมือกับสถานการณ์แบบนี้...รู้ทั้งรู้แต่พูดอะไรออกไปไม่ได้
ใจจริงเค้าอยากให้ทีมพูดกับพี่ยอดออกไปตรง ๆ เลยนะ...มีอะไรพูดไปให้หมดเลยทีม
แล้วหลังจากนั้น อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิด...โดยเฉพาะพี่ยอด
เค้าว่าเค้าอยากฟังคำอธิบายนะพี่ยอด...ไม่อยากฟังคำแก้ตัว หรือคำพูดสวยหรูที่ทำให้ตัวเองดูดี
หรือเป็นการแก้ต่างให้กับหลักฐานที่มันกองอยู่ตรงหน้า...ทุกสิ่งทุกอย่างมีแค่พี่ยอดเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด
อย่าทำให้คนอ่านอย่างเค้าผิดหวังนะพี่ยอด...ถ้าทั้งหมดมันคือเรื่องจริง...เค้าว่าพี่ยอดเดินไปจากชีวิตทีมดีกว่า
กลับมาพร้อมกับพันธะแบบนี้ สู้พี่ยอดตายไปพร้อมกับความรู้สึกดี ๆ ของทีมยังจะดีเสียกว่าอีก
ใจจริงไม่อยากให้มันต้องจบเศร้าแบบตายจาก หรือการแยกทาง...แต่สำหรับเรื่องนี้
ถ้ามันคือทางเลือกที่ดีที่สุด...เค้าว่าจะจากแบบไหนมันก็ไม่สำคัญแล้วแหล่ะ
แต่เค้ามีข้อสงสัยอยู่นิดส์นึง...ว่าทำไมทางคนญี่ปุ่นเค้าถึงยอมให้พี่ยอดมาทำงานที่ไทย...แล้วไหนจะลูกกะเมียเค้าอีก
เค้าไม่ต้องอยู่ด้วยกันเหรอ...หรือเค้าตกลงอะไรกันไว้หล่ะ...อ๊ากกกกกกกก...อยากรู้จริง ๆ เลย
เอ๊ะ...แล้วนี่อย่าบอกนะว่าลูกเมียเค้าก็อยู่ที่ไทยเหมือนกันหน่ะ...เพราะคุณพ่อลูกอ่่อน เค้าคงไม่ให้ห่างกันหรอกมั้ง????
(นี่ตูคิดมากเกินไปหรือเปล่าฟ่ะ - -?????)
ไม่ว่ายังไง...ก็เคารพการตัดสินใจของพี่เป้นะค่ะ...จะให้น้ำตาท่วมจอ หรือน้ำตาลท่วมเครื่องคอมยัีงไง
พี่เป้ก็บอกให้กันก่อนนะ...เค้าจะได้เตรียมตัวได้ถูกอ่ะ...จะเอาไบร์กอน หรือถังรองน้ำตาบอกมาเลย...เค้าจะเตรียมไว้รอออออออ อ อ >///////<
สงสัยเหมือนกันเรื่องลูกเมีย ว่าทำไมลูกยังละอ่อนแต่ไม่ตามมาอยู่ด้วยกันที่นี่ล่ะ
หรือมีแววว่าไม่ใช่ลูกจริง เมียแท้ แต่ภาพมันฟ้องว่าเทคแคร์กันขนาดนั้น บ่อน้ำพุร้อนแบบนั้น ม่ายยยยยยยยยยยย
we belong together
we ในที่นี้ ไม่ใช่ทีมกับพี่ยอด ใช่ไหมคะ
ยังรออ่านจนถึงบทสุดท้าย ท้ายสุดนะคะ
รัก คุณเป้ค่ะ
:L2:
^
^
o13 เพราะการกระทำแบบพี่ยอดตอนนี้ ยังจะเรียกกันและกันว่า "we" ได้อีกหรือ
ขออภัยที่ quote มาเยอะ แต่หยุดไม่ได้แล้ว เหอๆๆๆ
บวก 1 ให้ทุกเมนท์ที่เรายกมาด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
รอคุณเป้ส่งตัวพี่ยอดมารับโทษนะคะ :beat:
-
ถึงจะกระชากอารมณ์ขนาดไหน เราก็อยากให้มันจบแบบมีความสุขอ่า
เพราะลึกๆแล้ว ทั้งคู่ทั้งทีม พี่ยอด ก็ผ่านเรื่องราวมาเยอะ กว่าจะลงตัวอะไร ใช้เวลามากเหลือเกินที่ต้องเจ็บปวด คงทนอ่านต่อไปไม่ไหว ถ้ามันจบ โดยที่ทั้งสองต้องแยกกัน
:o12:
-
พี่ยอดยังมีเรื่องที่ปิดบังทีม
โดยที่ไม่มีการบอกความจริง
แล้วแบบนี้ที่ทีมรู้กับเจ๊รุจรู้แล้ว
จะทำยังไงดีหล่ะ แล้วทำไม
เทมส์ถึงรู้หล่ะ
-
ไม่ขอพูดอะไร จะรอฟังคำแก้ตัวของพี่ยอดนะคะ
อย่างนึงคือ พี่เป้ช่วยรีบมาต่อเถอะะะะะะ มันค้างคามากที่สุด
รู้สึกจะมีอีกหลายปม ทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้น ลูก เทมส์ ปิดบัง กลับมาได้ไง ... มากมาย
รอเคลียร์ค่ะ !
-
เลิกเหอะทีม หลายรอบ หลายเรื่อง
อย่า นะ เหตุผลที่ไม่บอกอ่ะ ไม่อยากให้ทีมเครียด ไม่สบายใจ แล้วมารู้ทีหลังนี่ กุสบายใจมากเรยนะ
ทีมอยู่มาได้โดยไม่มีใคร แล้วทำไมแกทำไม่ได้ฮะ ไอ้พี่ยอด
ปล. ยังหวังว่า เมียไอ้พี่ยอดท้องไม่มีพ่อ แล้วมันก็พระเอกแสนดี รับเป็นพ่อให้ (สาธุ เป็นอย่างที่ช้านคิดทีเหอะ) ไม่งั้น เอ็งตาย
-
ตอนนี้กระชากใจมากค่ะ
รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่แฮะ
ความคิดคนอ่านคนนึง มีมาถึงซีซั่น3แล้ว
ไม่อยากให้มันพลิกไปไหนเลยค่ะ :เฮ้อ:
ผ่านอะไรๆมาตั้งเยอะ
ท้ายที่สุดถ้าต้องมาเจอกับความเจ็บปวด
มันจะดีหรอคะ ยังอยากให้เค้าเดินไปด้วยกันต่อน่ะคะ :monkeysad:
ได้โปรดดดดดดดดดดด...รอตอนต่อไปค่ะ
-
:sad11:
ใจจมดิ่ง
ลึกลงไป
กัดเซาะไช
ไร้วิญญาณ
Tell me why
:sad12:
:กอด1: เป้
-- เพชฌฆาต กระชากใจ --
-
เออสมแล้วที่ตามด่าไอ้พี่ยอดมาตั้งแต่ซีซั่น 3 ก็ดูทำแต่ละเรื่องดิ :angry2:
นี้ถ้าแต่งงานแล้วมีลูกจริงละก็ชาตินี้อย่าให้ตายจากกันด้วยดีเลย
แบบถ้าบอกทีมก่อนไม่ปิดบังไม่ว่าเหตุผลใดเราว่าทีมน่าจะมีเหตุผลพอ
แต่นี้ปิดบังถึงจะมีเหตุผลมากมายแต่จะเพียงพอกับความรู้สึกที่เสียไปได้หลอ :เฮ้อ:
ปล.ถ้าผลออกมาว่าเด็กไม่ไช่ลูกพี่ยอดจริงแต่ทำตัวเป็นพระเอกยอมรับเป็นพ่อให้เด็กเอง
แต่ถ้าเราเป็นทีมเราเสียความรู้สึกไปแล้วและเชื่อเถอะว่ามันเรียกกลับมาไม่ได้ง่ายๆ
-
ช๊อคอีกแล้ว สะเทือนอารมณ์จริง ๆ พี่เป้
-
โอ๊ยยยยยยย
ไม่ไหวจะเคลีร์ยยยย
เลิกแล้วหาใหม่ดีกว่า
55555555555
-
สุขใจอยู่คืนหนึ่ง
เศร้าใจเป็นอาทิตย์
ฮ๋วยยยยย
-
โคตรอึ้ง เล่นเอาน้ำตาเกือบไหลตาม
ไม่ผิดที่พี่ยอดจะไม่บอกจริงๆแหละ
แต่คนที่ไม่รู้ และรู้จากปากคนอื่น
มันเสียความรู้สึกที่สุด...
เพราะเคยโดน มันถึงเข้าใจความรู้สึก
เจ็บมากๆเลยนะครับ
เห้อออ
จิตตก...
-
อยากกอ่านต่อออะคร้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
อ่านตอนนี้จบแล้วบอกไม่ถูกเลยว่ายังไง มันคิดอะไรไม่ออก
ไม่มีอะไรในหัวเลย จะร้องก็ร้องไม่ออก ได้แต่อึ้ง
ต้องกลับไปตั้งสติมาใหม่ แล้วก็คิดว่าถ้าเจอแบบนี้จะเป็นยังไง
มันเจ็บเนอะ เจอแบบนี้คงเกินคำว่าเสียใจไปเยอะเลยล่ะ
:o12:
คงจะมีเหตุผลดีๆ ใช่ไหม มันต้องมีสิ... T_T
-
เข้ามากางมุ้งรอครับ
-
ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z3: :z3:
-
พระเจ้า...
ไม่เจงใช่ม๊ายยย
TT
ค้างอย่างแรงอ่ะพี่เป้
-
มา รอ อ่ะ ค้าบบ
-
อ๊าก..................
จบแบบนี้สู้ให้พี่ยอดตายไปตอนภาคหนึ่งเลยดีกว่า
กระซิกๆ แบบนี้พี่ยอดก็ตั้งใจทิ้งทีมสิ ไม่ใช่แค่อยากให้ทีมไปเรียนต่อหรอก
โธ่........ หมดกันผู้ชายในฝันแม้แต่ในนิยายก็ไม่อาจมี TAT
-
เป็นครั้งที่สองแล้วที่พี่ยอดไม่พูดให้หมดเรื่องครอบครัวญี่ปุ่นเนี่ย...
แต่ถ้ามองอีกมุม พี่ยอดก็อาจจะแบบความจำเสื่อม พอหายก็กลับมาหาทีม โอ้ย...แต่ทำไมปิดบังวะ :serius2:...เดาไม่ถูก แบบว่าแอบนอยด์ รู้ทั้งที ดันรู้จากอิเด็กเทมส์อีก...เฮ้ออออ งานนี้สงสัยยาววว :z3:
-
อึ้งมากมาย อึ้งมากมาย อึ้งมากมาย
... :serius2:
-
:a5: กี๊ดดดดดดด อิพี่ยอดดดดด....
คุณเป้ดราม่าไปป่าวค๊า :serius2:
-
:a5:
สุดๆๆๆๆ
อ่ะพี่เป้
:o12:
-
งานนี้ต้องรอเฉลยแฮะ
มีลูกมีเมียแล้ว จะให้พี่รุจตามข่าวทีมให้ทำไมเนี่ย?
มันออกจะขัดกะเรื่อง แปลกๆ
โหย แต่ถ้ามีลูกจริงนี่..
ทีมเอ๊ยย พี่ยอดตายไปแล้ววววววว
นั่นอ่ะดีสุดเลย กรั่กๆ
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
พี่ ยอด ใจ ร้าย .......
-
ถึงว่ามันแปลกมากๆๆๆๆ ตั้งแต่คราวซินามิละ
ที่พี่ยอดไม่ติดต่อกลับไปหาทีมเลย 5 ปี
ทั้งๆที่รู้ว่าทีมอยู่ไหน ยังไง :m16:
อยากอ่านแบบจี้ดๆอ่ะ พี่เป้ :o8:
-
แต่เนื้อเรื่องมันขัด ๆ กันอยู่นะ อาจจะไม่ใช่ลูกของพี่ยอดจริง ๆ ก็ได้ (คิดในแบบแง่ดีมาก ๆ )
ยังไงพี่ยอดต้องเคลียร์ด้วยนะคะ ไม่ยอมจริง ๆ ด้วย
:angry2:
-
เห็นทีมเป็นเมียน้อยหรือไงเนี้ย
แล้วลูกเมียที่ญี่ปุ่นไม่ดูดำดูดีหรือไง
เลวเกิน!!!! หรือว่าเลิกกันไปแล้ว ถ้าเลิกยังจะคุมบริษัทได้หรอ ????
พี่เป้มาทิ้งระเบิดไว้แล้ว เครียดเลย
ทำไมถึงทำกันทีมได้~~~~ พี่ยอดดดดด~~~~
-
อ่านแล้วช๊อค มากๆ คนเขียนกระชากอารมมากคร่า
พร้อมกับ รุสึกรังเกียจพี่ยอด โฮก เหนแก่ตัวไปมั้ยอ่ะ
ไม่ไหวนะแบบนี้ ยุทืมเลิกเลย 555
-
ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปวดใจก่อนนอน TT___TT
-
อ่านตอนนี้แล้วใจสั่นเลย เฮ้ออออออออออออออ ทำมาย ทำมายยยยยยยยยยยยย :serius2:
โกรธนะ โกรธพี่ยอดสุด ๆ เลยที่ได้รู้เรื่องนี้ :fire:
แต่ก็ยังมั่นใจพี่ยอดพอสมควร พี่ยอดไม่น่าที่จะไปมีเมียมีลูกได้ เพราะรักทีมมากขนาดนั้น แล้วยังมาหลอกทีมอีก
ต้องไม่ใช่แน่ ๆ (ถ้าเป็นแบบนี้จริงเราลาขาดกันเลยนะพี่ยอด ผิดหวังมาก)
ให้เดา ... เดาว่า
ชะนีนางนั้นก็คงจะท้องไม่มีพ่อกระมัง แล้วทางครอบครัวญี่ปุ่น ก็คงมาขอร้องพี่ยอดให้แต่งงานด้วย เพื่อหน้าตา? หรือเผื่อเกียรติของลูกสาวตัวเอง? (ชะนีนางนี้อาจจะแอบชอบพี่ยอดร่วมด้วย) เพราะงั้นงานแต่งนี้ต้องเกิดขึ้นแบบไม่ปกติ น่าจะเป็นการแต่งแค่ในนาม ?
เพราะถ้าแต่งกันจริง ๆ จนถึงขนาดมีลูกกันเนี่ย เป็นไปไม่ได้ เพราะหนึ่งพี่ยอดรักทีมมากกกกกกกกกกกกก สองการที่พี่ยอดจากทีมไปอยู่กับครอบครัวคนญี่ปุ่นก็เืพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้ทัดเทียมทีม เพราะงั้นพี่ยอดมีเป้าหมายอยู่แล้วตั้งแต่ต้นคือ วันหนึ่งต้องกลับมาอยู่ด้วยกันกับทีม แถมยังเฝ้าติดตามทีมตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา บินไปแอบดู ตามข่าวกับเจ้รุจ หรือแแม้กระทั่งพอไม่ได้ข่าวคราวของทีมก็ร้อนรน จึงเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะไปรักกับชะนีนางนั้นแล้วแต่งงานมีลูกเต้าเพราะนั่นเท่ากับตัดทางหวนคืนกับทีมเลย
แต่ถ้าเหตุผลที่ว่า ลูกสาวของฝ่ายนั้นเค้าท้องก่อนแต่งแล้วมาขอร้องพี่ยอดให้แต่งด้วย
น่าจะเป็นเหตุที่พี่ยอดยอมตกลง ด้วยนิสัยเค้าด้วย เห็นอกเห็นใจคนอื่น ขี้สงสาร ก็คงจะสงสารผู้หญิง+เด็กเลยรับแต่งไปหรือเปล่า รวมทั้งผู้มีพระคุณมาขอร้อง ก็คงจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็คงมีข้อตกลงว่า เป็นแค่แต่งในนามเท่านั้นหรือไม่!??
ที่ทำไปทั้งหมด(ไปญี่ปุ่น)เพราะทีม แล้วพี่ยอดจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นจนถึงขึ้นมีลูกเต้า แล้วที่ทำมาทั้งหมดมันจะไปมีความหมายอะไร ?
แล้วอีกอย่างพี่ยอดก็รอทีมอยู่แล้ว รอเวลาที่เหมาะ ๆ ที่จะกลับมาอยู่ด้วยกันกับทีมอีกครั้ง ตามเฝ้าทีมห่าง ๆ มาตลอด พี่ยอดน่าจะรู้ว่าถ้าพี่ยอดมีเรื่องนี้(แต่งงานมีเมียมีลูก) ทีมไม่มีวันกลับมาหาพี่ยอดแน่ ๆ นิสัยทีมเป็นยังไงพี่ยอดรู้ดี หยิ่งและทรนงในตัวเองแค่ไหน
อย่างที่บอกน่าจะเป็นข้อตกลงตั้งแต่ต้น ทางนั้นก็น่าจะรู้ว่าพี่ยอดมีคนที่เฝ้ารออยู่แล้ว(พี่ยอดน่าจะบอกไปแ้ล้วนะว่ามีคนรัก) อีกทั้งตั้งแต่ทีมกลับกลับมา พี่ยอดกับทีมก็อยู่ด้วยกันตลอด ถ้ามีลูกมีเมียจริง ๆ จะไม่ห่วงใยกลับไปดูแลไปเยี่ยมเลยเหรอ ให้เดาทางนั้นก็น่าจะรู้สถานะดีนะ ส่วนที่ว่าทำไมปิดเรื่องนี้ไว้
สมมุติ
ถ้าก่อนหน้านั้นพี่ยอดเดินมาบอกทีมว่า ......"ทีม..ช่วงที่เราห่างกันพี่แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วนะ แต่เป็นแค่แต่งหลอก ๆ บลา ๆ"
--->ลองนึกสภาพทีม ถ้าทีมได้รู้เรื่องนี้จะเป็นยังไง คนรักของเราไปแต่งงานเก๊กับ ญ อื่น เออ เจ็บนะ ไม่ชอบใจด้วย ! ผัวเรานะโว้ยยย ต่อให้มันเป็นแค่ในนาม ต่อให้จะเป็นเพื่อคุณธรรมบ้าบอ สงสารเด็ก เราก็คงไม่อยากให้คนที่ขึ้นชื่อว่าคนรักของเราไปแบกรับอะไรแบบนั้นอะ ไม่อยากแบ่งให้ใครแม้นิดเดียวก็ตาม ในหัวอกทีมเข้าใจเลยยย จะว่าใจร้ายเห็นแก่ตัวก็ช่าง
แล้วเพราะเหตุนี้แหละ พี่ยอดถึงต้องเหยียบเรื่องเอาไว้ เพราะกลัวทีมเสียใจ (กับการตัดสินใจ+การกระทำของพี่ยอด)
ถ้าบอกออกไป ทีมก็จะเสียใจ แล้วไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากทีมรู้ กลัว (ในมุมพี่ยอด )
ถ้าไม่บอกออกไปมารู้ทีหลัง ทีมก็ยิ่งเสียใจ เป็นเรื่องใหญ่แน่(ในมุมทีม)
กลายเป็นเอาลูกเค้ามาเลี้ยง เอาเมี่ยงมาอม เฮ้อออออออออ พี่ยอดนะพี่ยอด ฮึ่ม ๆ
หวังว่าจะได้ฟังเหตุผลดี ๆ ที่น่ารับฟังได้จากที่ยอดนะ (อย่าทำำให้แม่ยกผิดหวังนะพี่ยอด ไม่งั้นเซ็งเป็ดปีนี้อด หึ )
แล้วหวังว่าจริง ๆ แล้วพี่ยอดจะเคลียร์ทุกอย่างนะ(ถ้าเคลียร์มาก่อนที่จะมาเจอทีมจะดีมาก) ตัดขาดกับทางนั้นในด้านความสัมพันธ์ระหว่างลูกเขย หรือต้องไปรับเป็นพ่อของเด็กเลย ให้เหลือแค่ผู้มีพระคุณพี่เป็นนายจ้างลูกจ้างต่อกันพอ (ไม่ใช่แค่เค้ามีพระคุณกับเราฝ่ายเดียว เราก็มีพระคุณกับเค้าเหมือนกันที่ช่วยชีวิตเค้าเหมือนกัน อย่าเอาปัญหาคนอื่นมาแบกไว้ ไม่งั้นเสียทีมไปแน่ ๆ)
ว่าแต่ทีมหนีไปพักร้อนสักสองสามอาทิตย์ดีไหมค่อยกลับมาเคลียร์ว่าจะเอายังไง หนีไปแบบไม่ให้ใครรู้เลยว่าเราไปไหน (แม้แต่เพื่อน ๆ พี่ ๆ) ดัดหลังอิตายอด
แบบนี้แหละตายอดยิ่งจะทุกข์ใจร้อนรนเหอะ ๆ แล้วค่อยมาลงดาบ :z6:
ปกติคุณเป้เลี่ยงเลขสิบสามมาตลอดเพราะไม่ชอบเลขไม่ดี ตอนนี้โพสต์สิบสาม เฮ้ออออออ ของแรงจริง ๆ ด้วย
มาต่อไว ๆ นะคะ จิตตก
ปล. ถ้าอ่านเมนท์แล้วงง ๆ ขออภัย กรากกกก คนอ่านก็อึ้งรับประทาน เลยไม่ค่อยเสถียร :z3:
-
^
^
^
อืม ... (http://www.eupedia.com/forum/images/smilies/main/thinking.gif)
-
เค้ายังแอบเข้าข้างพี่ยอดได้ไหม๊อ่ะ?
ยังไงทีมก็เป็นที่หนึ่งในใจพี่ยอดอยู่ (คิดว่างั้น)
แต่ไอ่ครั้นมีลูกมีเมียแล้วก็กระชากอารมณ์ไปนิดนึง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอดดดดดด ทำไมถึงเป็นแบบเน้~ (ร้องไห้ฟูมฟาย คิดว่าตัวเองเป็นทีม ๕๕๕๕)
พี่เป้อย่ากระชากอารมณ์มาก หนูเป็นพวกจิตอ่อนค่ะ ๕๕๕
ขอจบแบบนุ่มๆ ละมุนลไมเถอะนะคะ โฮะ โฮะ โฮะ
อิดิท แอบไปย้อนไปอ่าน คห ของคุณ Ak@tsuKII พอดี
พยักหน้าหงึกหงัก เห็นด้วยอย่างแรง กด+๑ ไปเบาๆ ๑ ที่ พร้อมพี่เป้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โกรธพี่ยอด จะผิดไหม
ทำไม ทำแบบนี้
ทำไม ปิดเงียบ
ไม่ยอมบอกน้องทีม
ไม่คิดว่าถ้าน้องทีมรู้แล้ว จะเสียใจมากแค่ไหนหรือ
ไหนบอกว่ารักกัน ไม่ปิดบังกัน ปรึกษากันไง
เคืองพี่ยอด
-
ตั้งแต่อ่าน คราวนี้เป็นคราวที่น้ำตาไหลแบบหยุดไม่อยู่อะ
เกลียดคนชื่อยอดจังเลย
ทำงี้กะทีมได้ไง สงสารทีมอะ
อย่าจชที่กระชากจิตวิญญาณเลย
แค่นี้เราก้อแย่แล้วนะ อยากรู้ว่าทำไมถึงทำกันถึงขนาดนี้อะ
-
คุณเป้ สวัสดีครับ ผมอ่านจบไปตั้งแต่ภาคสอง ไม่คิดว่าจะมีต่อภาคสามครับ พอดีเจอกระทู้เลยเข้ามาอ่าน สนุกมากๆเลยครับ ผมเดาไม่ถูกเลยว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป สงสารทีมจังครับที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณคร้าบบบ
โจ้
-
อ่านตอนนี้แล้วใจสั่นเลย เฮ้ออออออออออออออ ทำมาย ทำมายยยยยยยยยยยยย :serius2:
โกรธนะ โกรธพี่ยอดสุด ๆ เลยที่ได้รู้เรื่องนี้ :fire:
แต่ก็ยังมั่นใจพี่ยอดพอสมควร พี่ยอดไม่น่าที่จะไปมีเมียมีลูกได้ เพราะรักทีมมากขนาดนั้น แล้วยังมาหลอกทีมอีก
ต้องไม่ใช่แน่ ๆ (ถ้าเป็นแบบนี้จริงเราลาขาดกันเลยนะพี่ยอด ผิดหวังมาก)
ให้เดา ... เดาว่า
ชะนีนางนั้นก็คงจะท้องไม่มีพ่อกระมัง แล้วทางครอบครัวญี่ปุ่น ก็คงมาขอร้องพี่ยอดให้แต่งงานด้วย เพื่อหน้าตา? หรือเผื่อเกียรติของลูกสาวตัวเอง? (ชะนีนางนี้อาจจะแอบชอบพี่ยอดร่วมด้วย) เพราะงั้นงานแต่งนี้ต้องเกิดขึ้นแบบไม่ปกติ น่าจะเป็นการแต่งแค่ในนาม ?
เพราะถ้าแต่งกันจริง ๆ จนถึงขนาดมีลูกกันเนี่ย เป็นไปไม่ได้ เพราะหนึ่งพี่ยอดรักทีมมากกกกกกกกกกกกก สองการที่พี่ยอดจากทีมไปอยู่กับครอบครัวคนญี่ปุ่นก็เืพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้ทัดเทียมทีม เพราะงั้นพี่ยอดมีเป้าหมายอยู่แล้วตั้งแต่ต้นคือ วันหนึ่งต้องกลับมาอยู่ด้วยกันกับทีม แถมยังเฝ้าติดตามทีมตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา บินไปแอบดู ตามข่าวกับเจ้รุจ หรือแแม้กระทั่งพอไม่ได้ข่าวคราวของทีมก็ร้อนรน จึงเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะไปรักกับชะนีนางนั้นแล้วแต่งงานมีลูกเต้าเพราะนั่นเท่ากับตัดทางหวนคืนกับทีมเลย
แต่ถ้าเหตุผลที่ว่า ลูกสาวของฝ่ายนั้นเค้าท้องก่อนแต่งแล้วมาขอร้องพี่ยอดให้แต่งด้วย
น่าจะเป็นเหตุที่พี่ยอดยอมตกลง ด้วยนิสัยเค้าด้วย เห็นอกเห็นใจคนอื่น ขี้สงสาร ก็คงจะสงสารผู้หญิง+เด็กเลยรับแต่งไปหรือเปล่า รวมทั้งผู้มีพระคุณมาขอร้อง ก็คงจะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ก็คงมีข้อตกลงว่า เป็นแค่แต่งในนามเท่านั้นหรือไม่!??
ที่ทำไปทั้งหมด(ไปญี่ปุ่น)เพราะทีม แล้วพี่ยอดจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นจนถึงขึ้นมีลูกเต้า แล้วที่ทำมาทั้งหมดมันจะไปมีความหมายอะไร ?
แล้วอีกอย่างพี่ยอดก็รอทีมอยู่แล้ว รอเวลาที่เหมาะ ๆ ที่จะกลับมาอยู่ด้วยกันกับทีมอีกครั้ง ตามเฝ้าทีมห่าง ๆ มาตลอด พี่ยอดน่าจะรู้ว่าถ้าพี่ยอดมีเรื่องนี้(แต่งงานมีเมียมีลูก) ทีมไม่มีวันกลับมาหาพี่ยอดแน่ ๆ นิสัยทีมเป็นยังไงพี่ยอดรู้ดี หยิ่งและทรนงในตัวเองแค่ไหน
อย่างที่บอกน่าจะเป็นข้อตกลงตั้งแต่ต้น ทางนั้นก็น่าจะรู้ว่าพี่ยอดมีคนที่เฝ้ารออยู่แล้ว(พี่ยอดน่าจะบอกไปแ้ล้วนะว่ามีคนรัก) อีกทั้งตั้งแต่ทีมกลับกลับมา พี่ยอดกับทีมก็อยู่ด้วยกันตลอด ถ้ามีลูกมีเมียจริง ๆ จะไม่ห่วงใยกลับไปดูแลไปเยี่ยมเลยเหรอ ให้เดาทางนั้นก็น่าจะรู้สถานะดีนะ ส่วนที่ว่าทำไมปิดเรื่องนี้ไว้
สมมุติ
ถ้าก่อนหน้านั้นพี่ยอดเดินมาบอกทีมว่า ......"ทีม..ช่วงที่เราห่างกันพี่แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วนะ แต่เป็นแค่แต่งหลอก ๆ บลา ๆ"
--->ลองนึกสภาพทีม ถ้าทีมได้รู้เรื่องนี้จะเป็นยังไง คนรักของเราไปแต่งงานเก๊กับ ญ อื่น เออ เจ็บนะ ไม่ชอบใจด้วย ! ผัวเรานะโว้ยยย ต่อให้มันเป็นแค่ในนาม ต่อให้จะเป็นเพื่อคุณธรรมบ้าบอ สงสารเด็ก เราก็คงไม่อยากให้คนที่ขึ้นชื่อว่าคนรักของเราไปแบกรับอะไรแบบนั้นอะ ไม่อยากแบ่งให้ใครแม้นิดเดียวก็ตาม ในหัวอกทีมเข้าใจเลยยย จะว่าใจร้ายเห็นแก่ตัวก็ช่าง
แล้วเพราะเหตุนี้แหละ พี่ยอดถึงต้องเหยียบเรื่องเอาไว้ เพราะกลัวทีมเสียใจ (กับการตัดสินใจ+การกระทำของพี่ยอด)
ถ้าบอกออกไป ทีมก็จะเสียใจ แล้วไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากทีมรู้ กลัว (ในมุมพี่ยอด )
ถ้าไม่บอกออกไปมารู้ทีหลัง ทีมก็ยิ่งเสียใจ เป็นเรื่องใหญ่แน่(ในมุมทีม)
กลายเป็นเอาลูกเค้ามาเลี้ยง เอาเมี่ยงมาอม เฮ้อออออออออ พี่ยอดนะพี่ยอด ฮึ่ม ๆ
หวังว่าจะได้ฟังเหตุผลดี ๆ ที่น่ารับฟังได้จากที่ยอดนะ (อย่าทำำให้แม่ยกผิดหวังนะพี่ยอด ไม่งั้นเซ็งเป็ดปีนี้อด หึ )
แล้วหวังว่าจริง ๆ แล้วพี่ยอดจะเคลียร์ทุกอย่างนะ(ถ้าเคลียร์มาก่อนที่จะมาเจอทีมจะดีมาก) ตัดขาดกับทางนั้นในด้านความสัมพันธ์ระหว่างลูกเขย หรือต้องไปรับเป็นพ่อของเด็กเลย ให้เหลือแค่ผู้มีพระคุณพี่เป็นนายจ้างลูกจ้างต่อกันพอ (ไม่ใช่แค่เค้ามีพระคุณกับเราฝ่ายเดียว เราก็มีพระคุณกับเค้าเหมือนกันที่ช่วยชีวิตเค้าเหมือนกัน อย่าเอาปัญหาคนอื่นมาแบกไว้ ไม่งั้นเสียทีมไปแน่ ๆ)
ว่าแต่ทีมหนีไปพักร้อนสักสองสามอาทิตย์ดีไหมค่อยกลับมาเคลียร์ว่าจะเอายังไง หนีไปแบบไม่ให้ใครรู้เลยว่าเราไปไหน (แม้แต่เพื่อน ๆ พี่ ๆ) ดัดหลังอิตายอด
แบบนี้แหละตายอดยิ่งจะทุกข์ใจร้อนรนเหอะ ๆ แล้วค่อยมาลงดาบ :z6:
ปกติคุณเป้เลี่ยงเลขสิบสามมาตลอดเพราะไม่ชอบเลขไม่ดี ตอนนี้โพสต์สิบสาม เฮ้ออออออ ของแรงจริง ๆ ด้วย
มาต่อไว ๆ นะคะ จิตตก
ปล. ถ้าอ่านเมนท์แล้วงง ๆ ขออภัย กรากกกก คนอ่านก็อึ้งรับประทาน เลยไม่ค่อยเสถียร :z3:
คิดเหมือนกันเลยอ่ะ....
-
:monkeysad: :monkeysad:
อยากจะใส่อีโมนี้อีกล้านตัว
พี่เป้ใจร้ายกว่าพี่ยอดอีกอ่ะ
งื้อออออออออออออออออออออ
ทำไมเป็นแบบนี้ .... ทำไมพี่ยอดทำแบบนี้
ฮึกกกก ไม่ไหวนะ สงสารทีมอ่ะ
คราวนี้จะมีอะไรมาแก้ตัวอีก
ถ้าให้ทีมเป็นที่ ๑ ในใจ
มันก็หมายถึงว่า จะมี ที่ ๒ ที่ ๓ งั้นเหรอ ???
เป็น คนเดียวในใจ ไม่ได้เหรอ ??
ความรัก มันเศร้าจัง !!!!!
-
ไหนบอกว่าช่วงเวลาที่หายไป 5 ปี
ไม่ติดต่อทีมเลย เพราะอยากจะทำตัวให้ทัดเทียมทีม ให้คู่ควรกะทีม
แต่ไปมีลูกมีเมียเนี่ยนะ
เฮ้อ...ถ้าเป็นเรื่องจริงล่ะก็ เราว่าเลิกไปเหอะทีม
เพราะมันเหมือนเรากลายไปเป็นเมียน้อย
ความไว้ใจที่มีให้ มันก็คงไม่มีทางกลับคืนมาได้แน่ๆ
:กอด1:
-
เป้คร้าบ สงสารแก้วและแฟนๆด้วยคร้าบ มันอึดอัด มันค้างคาใจ ได้โปรดมาอัพไวๆด้วยเถอะคร้าบบบ
-
ปูเื่สื่อรอ.คืนนี้..ตามสัญญา
o11
-
อ่านตอนนี้แล้วเม้นท์ไม่ออก "เครียด" คำเดียวสั้นๆ
-
ความลับของพี่ยอด...เล่นเอาตื้อไปหมด
แต่งงาน มีลูก แล้วจะต่อยังไงดีคุณเป้
ถ้าเป็นทีม เค้าคงไม่ใช่ของเราจริงๆ ถ้าจะให้พรากลูกพรากเมียเค้า คงทำไม่ได้
แต่ที่ผ่านมาระหว่างที่เจอกับทีมพี่ยอดก็ไม่ได้กลับไปญี่ปุ่นนี่
แล้วตอนนี้ลูกเมียพี่ยอดเป็นอยู่ยังไง
โอ้ย ปวดใจแทนน้องทีม
คุณเป้อย่าใจร้ายนะ... :o12:
-
มาให้กำลังใจพี่ทีมครับ หวังว่าพี่เป้คงจะไม่จบแบบซีซั่นแรกนะคับ
[/color][/size][/size][/size] :call: :call: :call: :call:
-
อ่านตอนใหม่นี้แล้วคิดเยอะเลยค่ะ เล่นเอาหน้านิ่วเป็นวันๆ :a5: รอๆ มาต่อไวๆ น้า
-
นับว่าเป็นการลงทุน
ที่ได้รับผลตอบแทน
เกินคุ้ม..นะ เทมส์
วางระเบิดลูกใหญ่ :ped151: ไว้แค่ลูกเดียว
เล่นเอาบรรดาลูกเป็ด..แม่เป็ด..พ่อเป็ด
วิ่งพล่านนนนนนน กันทั้งเล้าเลย
เป้..นะ..เป้
o13 ซู๊ดดดดดดดดยอดดดดดดดดดดดด
:sad12: เป้..สงสารกันมั่งเหอะ
-
:a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22
:sad4:ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :dont2: :dont2: :dont2:
ฮืออออออออออออออออ :o12: :o12: :sad4: :sad4:
-
นึกว่ามาต่อแล้ว รอๆ
-
คืนนี้จะมาต่อมั้ยอะ
/จิ้ม F5 อย่างบ้าคลั่ง
-
เข้ามาบวกคุณเป๋ แอนด์ แล้วนั่งรอจ้าา
-
เข้ามานอนรอ
-
เข้ามารอจ้า o13
-
เข้ามารอด้วยคน
-
รอด้วยอีกคนค้าบ
น้องทีม พี่ยอด :monkeysad:
-
เกินคำบรรยาย กับอีกหลายๆอย่าง
เหตุผล บางครั้ง มันมีข้อจำกัดของการกระทำ.........
ความอยาก ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดีไปซะทุกอย่างหรอกนะ
ขอบคุณน้ำตา....ที่ทำให้เราเราได้พบอะไรบางอย่างที่ขาดหาย
ชีวิตไม่ได้มีแค่คำว่ารัก... บางอย่างการก้าวย้อนผ่านอดีต ....มันก็ทำให้ทั้งเราและเขา เจ็บพอกัน
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 13 ½
...ผมทำงานอยู่ที่ออฟฟิศต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าเทมส์หรือพี่ยอดเห็นสภาพของผมในตอนนี้จะต้องถามแน่ ๆ ว่าทำไมตาถึงได้บวมช้ำขนาดนั้น...ผมบอกพี่รุจว่าขอลาไปธุระซัก 2-3 ชั่วโมง ได้ยินมาว่าช่วงบ่ายวันนี้พี่ยอดมีประชุมที่โรงงาน ถ้าเค้าออกไปเมื่อไหร่ให้พี่รุจโทรเรียกผมกลับมาสะสางงานต่อด้วย
...ผมกลับไปตายรังที่ร้านมิ้นท์ โทรเรียกแก้วมาคุยระบายเรื่องที่พี่ยอดปกปิดผมมานาน ระหว่างรอแก้ว ผมก็เข้าไปที่เซอร์วิสอพาร์ทเม้นท์แห่งแรกที่ผมเคยอยู่หลังจากกลับจากอังกฤษ โชคดีที่เศรษฐกิจเป็นอย่างนี้ ผู้จัดการเห็นว่าผมเป็นลูกค้าเก่า แถมยังเคยแนะนำคุณวาดะมาอยู่ทำให้เค้ามีรายได้ค่าเช่าห้องเพิ่มเดือนละเป็นแสน...ผมมาอยู่ชั่วคราวในครั้งนี้ได้ราคาพิเศษสุด และผมได้ขอร้องไม่ให้ทางพนักงานบอกข้อมูลการเข้าพักของผมถ้ามีพี่ยอดมาถาม โชคดีที่ยังมีพนักงานเก่า ๆ อยู่บ้าง เค้าจึงพอจะรู้ถึงสถานการณ์ และความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ยอด...
“...ตายแล้ว...พี่ยอดของกู ทำไมทำกับเมียอย่างนี้...” อีมิ้นท์กรี๊ดแทบจะลงไปดิ้นที่พี้นหลังผมเล่าทุกอย่างจบ
“...มิ้นท์ พี่ยอดอ่ะ ของทีมเค้า...” แก้วเบรก
“...เออ รู้แล้ว...กูรับไม่ได้ พี่ยอดอ่ะ หลายครั้งแล้วนะ...กูไม่เข้าใจ ทำไมเค้าถึงชอบทำเรื่องอะไรเยอะแยะอย่างนี้...เมื่อก่อนตอนเป็นช่างยอดไม่เห็นมีเรื่องวุ่นวายเลย...”
“...ตอนที่อยู่ภูเก็ตอ่ะ...เค้าน่าจะมีอะไรที่ทีมไม่รู้เยอะนะ...เราว่าพี่ยอดเป็นคนที่ชอบแบกรับความทุกข์ไว้คนเดียว ไม่ค่อยอย่าบอกอะไรให้คนอื่นไม่สบายใจ...”
“...ตอนนั้นในครัวเค้าเม้าท์กันว่าพี่ยอดโหดจะตาย โวยวายเก่ง ไม่ค่อยมีใครเข้าหน้าติดหรอก...แต่พอมึงเข้ามาอยู่ด้วยเค้าเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะ...เค้าต้องมีปมอะไรในใจแน่ ๆ...” มิ้นท์พูดเสียงจริงจัง
“...พี่ยอดสร้างเกราะป้องกันตัวเองไว้...เรารู้ว่าลึก ๆ แล้วเค้าไม่ใช่คนอย่างนั้น...พี่ยอดเค้าอาจจะเหมือนเราก็ได้ที่ขี้เกรงใจ...พอเกรงใจมาก ๆ ก็โดนเอาเปรียบ แต่ในที่สุดที่พี่ยอดเลยต้องทำตัวให้ดูโหดร้าย เพื่อจะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายกับเค้า...พอทีมเข้ามาในชีวิตพี่ยอด ทีมไม่เคยเอาเปรียบเค้า ไม่เคยวุ่นวาย ไม่เคยเรียกร้อง...นั่นแหละ พี่ยอดถึงได้อยู่กับทีมได้...” แก้ววิเคราะห์
“...ถ้าอย่างนั้น การที่พี่ยอดแต่งงาน ก็น่าจะเพราะความเกรงใจอีกอ่ะดิ...”
“...เป็นไปได้นะทีม...คิดดูสิ...ถ้าเราอยู่ในสถานะอย่างพี่ยอด เราก็อาจจะต้องแต่งนะ...”
“...เฮ้ย...เราไม่ได้โกรธพี่ยอดเรื่องเค้าแต่งงานมีลูกนะ...เราโกรธที่เค้าไม่บอกเราต่างหาก...” ผมแย้งแก้ว
“...พี่ยอดเค้าต้องมีเหตุผลที่บอกมึงไม่ได้แหละ...” มิ้นท์พูดเสียงอ่อย คงกลัวผมหาว่าเข้าข้างผู้ชาย
“...ลองคิดในแง่ดีสิ...เค้าไม่บอก ดีกว่าเค้าพูดโกหกนะ...” แก้วปลอบ
“...เออ ใช่...ไม่บอกดีกว่าโกหก...ตอนนี้กูยังไม่อยากให้มึงโกรธพี่ยอดนะ ลองไปถามเค้าก่อนสิ ถ้าเค้าโกหกแล้วมึงค่อยโกรธ เดี๋ยวกูโกรธเป็นเพื่อนด้วย...”
*
*
...ผมกลับเข้ามาทำงานในช่วงบ่ายด้วยสีหน้าที่สดชื่นขึ้น...แต่ภายในใจก็ยังขุ่นมัวอยู่...ถ้ามีโอกาสคืนนี้ผมจะลองถามพี่ยอดดู ถ้าเค้าโกหกเค้าก็จะผิดเต็ม ๆ สองข้อหา ต่อให้เค้ามีข้อแก้ตัวที่ฟังขึ้น ก็ไม่ทำให้ความรู้สึกดี ๆ กลับคืนมาแน่...
“...อ้าว...ทำธุระเสร็จแล้วเหรอ...” พี่รุจทักเมื่อเห็นผม
“...จ้ะ...มีสายถึงทีมมั้ยเจ๊...” ผมถามเสียงเนือย ๆ แล้วนั่งดูเอกสารตรงหน้า
“...ก็มีนะ แต่เจ๊จัดให้หมดแล้ว...”
“...ทำไมพี่ทีมตาแดง ๆ ล่ะ...รู้ความจริงแล้วใช่มั้ยล่ะ...บอกแล้วว่าเทมส์ไม่โกหกหรอก...” อีเด็กเวรนั่นพูดยิ้ม ๆ
“...เฮ้ย...จะเอายังไงกับพี่วะเทมส์...” ผมถามเสียงดัง
“...ใจเย็น ๆ ทีม...” พี่รุจเข้ามาจับแขนผมไว้
“...ก็ไม่เอาไงหรอก...เทมส์ถามด้วยความเป็นห่วงเฉย ๆ...” มันยังยิ้มยั่วผม
“...มีอะไรกันทีม...” พี่ยอดออกมาดู
“...พี่ไม่รู้หรอกนะว่าเทมส์เข้ามาที่นี่เพื่อวัตถุประสงค์อะไร...มีใครส่งมาเพื่อก่อกวนหรือเปล่า...แต่วันนี้พี่จะทำงานที่นี่เป็นวันสุดท้ายแล้ว หุ้นบริษัทพี่ก็ไม่ได้ซื้อ...คุณวัฒนายังมีอำนาจเหมือนเดิม...จะเอาอะไรอีก...อยากให้พี่เลิกกับพี่ยอดเหรอ...ถามหน่อยเหอะ ถ้าพี่เลิกกับพี่ยอดจริง ๆ เค้าจะเอาเทมส์มั้ย...” ผมยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเทมส์อ้าปากค้างที่เจอผมวีน
“...พี่ยอด...จะไปโรงงานหรือยังครับ...เทมส์ขอติดรถไปด้วยนะ...” เทมส์ตั้งสติได้หันไปอ้อนพี่ยอด
“...กำลังจะไปแล้ว...” พี่ยอดรีบพูดเพื่อให้เราแยกกัน
“...มีธุระอะไรถึงต้องไปบ่อย ๆ ฮะ...มาฝึกงานหรือมานั่งรถเล่น...” พี่รุจบ่นตามประสาคนเคยดูแลเด็กฝึกงานมาก่อน
“...ก็อยู่ที่นี่ไม่เห็นมีอะไรให้ทำเลย...มีแค่ถ่ายเอกสารกับซื้อของกินให้พี่ทีม...ได้ความรู้มากเลยเนอะ...” เทมส์เถียง
“...แล้วทำไมไม่ไปฝึกงานที่โรงงาน หรือนอนหายใจอยู่บ้านเฉย ๆ ล่ะ...ยังไงก็ผ่านนี่...”
“...พี่ว่าไปกันเลยดีกว่านะ...ไปเทมส์...เอ่อ ทีม...เย็นนี้เจอกันที่ร้านเลยนะ...” พี่ยอดรีบเดินนำออกไป แต่ไม่ลืมหันกลับมาบอกผม
“...หวังว่าจะเจอพี่ยอดคนเดียวนะ...” ผมพูดเสียงเรียบมองเทมส์ด้วยสายตาว่างเปล่าแล้วหันไปดูเอกสารบนโต๊ะต่อ
*
*
...เมื่อพี่ยอดและเทมส์ออกไปโรงงานแล้ว ผมพาพี่รุจเข้าไปในห้องพี่ยอดเพื่อเปิดเซฟดูอัลบั้มรูป...แต่พอผมกดรหัสเดิมตู้กลับไม่เปิด...เกิดอะไรขึ้น พี่ยอดเปลี่ยนรหัสเหรอ...แล้วอยู่ดี ๆ เค้าจะเปลี่ยนรหัสทำไม หรือว่าเค้ารู้ว่าเมื่อเช้าผมเปิดเซฟ...
“...เจ๊...เปิดไม่ได้อ่ะ...” ผมพูดด้วยความหงุดหงิด
“...เสียดายว่ะ อยากจะเห็นหนังหน้าเมียมันจัง...”
“...แสดงว่าพี่ยอดรู้ว่าทีมได้เห็นรูปลูกเมียเค้าแล้ว...ทำอย่างนี้เท่ากับจงใจปิดบังทั้งที่ทีมรู้อ่ะ...” ผมเริ่มโวยวาย
“...เฮ้อ...ทีมเอ้ย...เจ๊ก็ไม่รู้จะพูดปลอบแกยังไงแล้ว...หาเหตุผลมาช่วยอีตายอดไม่ได้เลยจริง ๆ...”
“...พอแล้วเจ๊...ทีมพอแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...ถ้าเค้าอยากปิดก็ปล่อยให้เค้าปิดต่อไป...ทีมจะแกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นต่อไปละกัน...ดูสิว่าใครจะเฟคได้นานกว่ากัน...”
“...เจ๊ไม่อยากให้แกทำอย่างนี้เลยนะ...คุยกันดี ๆ ก่อนเถอะ...แต่ถ้าไปกันไม่รอดก็เลิกซะ แยกย้ายกันไป จะได้ไม่เสียเวลาทั้งคู่...”
“...เราเปิดอกคุยกันกี่ครั้งแล้วเจ๊ก็รู้...พี่ยอดไม่เคยปริปากเล่าเรื่องลูกเมียเค้าเลย...จากที่เคยภูมิใจว่าเราโชคดีแค่ไหนที่มีแฟนอย่างพี่ยอด แต่ตอนนี้ทีมแทบจะเอาปี๊บคลุมหัวเดิน...ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ายังดีที่อย่างน้อยเค้ามีเมียเป็นผู้หญิง เกย์อ่ะ ยังไงมันก็แพ้ผู้หญิงอยู่ดี...เรามันไม่ได้ฟลูออฟชั่นอย่างผู้หญิงนี่...” ผมปล่อยมุขฝืด ๆ
“...เจ๊พูดกับยอดให้เอามั้ย...”
“...อย่าเลยเจ๊...เดี๋ยวทีมรีบเคลียร์งานให้เรียบร้อยดีกว่า...ถ้างานเสร็จแล้วทีมจะขอกลับก่อนนะ แล้วเย็นนี้เจ๊พาน้อง ๆ ไปที่ร้านได้เลย ทีมอาจจะไปสายหน่อย...ไม่ต้องกลัวเจ้าภาพเบี้ยวล่ะ...รับรองคืนนี้ยาว ไม่เมาไม่กลับ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...แหม...ปากดีจริง ๆ กินเหล้าเป็นเหรอแกอ่ะ...” เจ๊รุจแซว และยิ้มเมื่อเห็นผมกลับเข้าสู่สภาพปกติได้
*
*
...ผมจัดการงานทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย ฝากงาน สอนงานพี่รุจแบบหมดเปลือก ถึงจะรู้สึกไม่ดีกับเรื่องภายในของบริษัทนี้ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงพี่ยอดไม่ได้ ถึงเค้าจะสวมหัวโขนเป็นผู้บริหารที่นี่ แต่เค้าก็เป็นถึงลูกเขยเจ้าของบริษัท งานที่พี่ยอดรับผิดชอบในออฟฟิศนี้ก็ควรจะมีคุณภาพ ไม่อยากให้เค้ามาว่าได้ภายหลัง...
...ผมเดินทางกลับห้องไปเก็บของใช้ส่วนตัวทุกชิ้นใส่กระเป๋าเดินทาง แล้วนำไปเก็บไว้ที่อพาร์ทเม้นท์ข้างร้านมิ้นท์ที่ผมเปิดห้องไว้...เมื่อจัดของเข้าที่แล้วผมก็อาบน้ำแต่งตัว เข้าร้านตัดผมทรงใหม่ประชดชีวิต...เปลี่ยนลุคแบบพลิกคาแร็คเตอร์โดยได้แจ๊คเป็นที่ปรึกษาแนะนำร้านตัดผมวัยรุ่นแรง ๆ ให้...เมื่อก่อนเราตัดผมแต่ที่ร้านประจำ ช่างไม่กล้าเปลี่ยนทรงแปลก ๆ ให้เพราะรู้ว่าเราวีนเก่ง...แต่วันนี้แจ๊คพาไปร้านประจำของเค้า ผมบอกให้ตัดตามใจช่างเลย อยากตัดยังไงก็ตัด โจทย์คือ ต้องการเปลี่ยนลุคอย่างแรง...
“...โห...พี่ทีม...” เสียงฮือฮาดังขึ้นในห้องคาราโอเกะเมื่อผมเดินเข้ามา
“...มาถึงนานหรือยัง...วันนี้เต็มที่นะน้อง...”
“...นี่...ชั้นก็เป็นห่วงคิดว่าแกจะเศร้าจนกลับไปนอนร้องไห้ต่อที่บ้าน...นึกยังไงถึงไปเมคโอเวอร์มาซะเว่อร์ขนาดนี้ยะ...” พี่รุจกระซิบถาม
“...นี่เจ๊ ทีมไม่ใช่นางเอกละครหลังข่าวนะ จะได้นั่งร้องไห้กระซิกทั้งวัน...ร้องไห้แล้วมีอะไรดีขึ้นมาล่ะ...” ผมยิ้มให้
“...เออ...เจ๊จะรอดู...ถึงแกจะระรื่นแค่ไหน แต่เจ๊มองตาแกเจ๊ก็รู้ว่าแกเจ็บ...หน้าชื่นอกตรมน่ะมันทรมานนะเว้ย...”
“...เจ๊ก็อย่าตอกย้ำนักสิ...ซักพักทีมก็ลืม...”
*
*
...กิน ดื่มกันได้ซักพัก พี่ยอดก็ยังเดินทางมาไม่ถึง ผมเริ่มนั่งกระสับกระส่าย กลัวว่าอีเด็กผีนั่นรั้งพี่ยอดไว้จังเลย...หนุ่ม ๆ สาว ๆ เริ่มเหนื่อยกันแล้ว จากเพลงเร็วจังหวะสนุก ๆ ก็เปลี่ยนบรรยากาศมาร้องเพลงช้ากันบ้าง...ปกติไม่ค่อยได้ฟังเพลงไทย เพราะต้องการฝึกภาษาตั้งแต่เด็ก ไปอยู่อังกฤษก็ไม่ได้ฟังเพลงไทยอีก...พอมาวันนี้ได้ฟังน้อง ๆ ร้องเพลงกัน อ่านเนื้อเพลงที่จอไปด้วย...อยู่ดี ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว...อารมณ์นี้ไม่ว่าเพลงอะไรก็โดนไปหมด...
“...พี่ยอดมาแล้ว...” เด็กพนักงานที่เพิ่งกลับจากห้องน้ำวิ่งหน้าตาตื่นพูดเสียงดังลั่นห้อง
“...มาคนเดียวหรือเปล่าวะ...” พี่รุจพึมพำ
“...ทีม...โห...ตัดผมเหรอ...” พี่ยอดเดินยิ้มร่ามาหย่อนตัวลงนั่งข้างผม
“...อืม...เปลี่ยนงานแล้วขอเปลี่ยนลุคด้วย...”
“...น่ารักจังเลย...” พี่ยอดกระซิบ
“...เหรอ...” ผมหันหน้าไปทางอื่น
“...หอบของอะไรมาเยอะแยะ...ไม่ใส่ไว้ในรถล่ะ...” พี่รุจชวนพี่ยอดคุย
“...ผมนั่งแท็กซี่มาครับ...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...เทมส์ยังไม่ยอมกลับ ผมเห็นว่ามันมืดแล้วก็เลยกลับมาเอง...”
“...โห...กรรมการผู้จัดการบริษัท นั่งแท็กซี่กลับบ้าน แต่ให้เด็กฝึกงานนั่งรถประจำตำแหน่ง...เจ๊...ตอนฝึกงานทำไมทีมไม่เจอเอ็มดีอย่างนี้มั่งอ่ะ...จะออกไปไหนทีก็ต้องนั่งรถกะป๊อ...” ผมพูดขำ ๆ แต่พี่รุจรู้ว่าผมว่าแดกพี่ยอด
“...ก็แกไม่ได้เป็นหลานเมียกรรมการอีกคนนึงนี่...” พี่รุจช่วยกัด
“...แต่ตอนนั้นทีมได้นั่งรถ Director of Sales เฃียวนะ...เสียดาย ไม่น่าปล่อยให้หลุดมือไปเลย...”
“...ยังไม่ลืมไอ้กรณ์อีกเหรอ...” พี่ยอดกัดฟันถาม ไม่อยากให้เสียงดังจนพนักงานคนอื่นได้ยิน
“...ทีมมันแค่พูดถึงเฉย ๆ ไม่เห็นต้องหึงเลย...กินไรสั่งเลย...อ่ะเมนู...” พี่รุจแก้ตัวให้พลางยื่นเมนูอาหารให้
“...สั่งให้หน่อยสิ...” พี่ยอดขยับตัวใกล้ผมเพื่อจะได้ดูเมนูด้วยกัน
“...อยากกินอะไรก็สั่งไปดิ...”
“...วันนี้เป็นอะไรอ่ะ...” พี่ยอดถามเสียงเครียด
“...เปล่า...เอาเมนูมา เดี๋ยวสั่งให้...น้อง ๆ จะกินอะไรอีกก็สั่งเลยนะ...” ผมดึงเมนูมา แล้วตะโกนบอกคนอื่น
*
*
...ผมพยายามไซโคให้พี่ยอดเครียดเพื่อที่จะได้มอมเหล้าเค้าได้ง่ายขึ้น...เสื้อผ้าหน้าผมกับการการแสดงท่าทางเฮฮาของผมในคืนนี้ที่ทำให้พี่ยอดเห็นว่าผมมีความสุขในการออกไปจากบริษัทพี่ยอดทำให้เค้าเริ่มกระดกแก้วเหล้าถี่ขึ้น...ถ้าเมื่อเย็นชวนแจ๊คมาปาร์ตี้ด้วย พี่ยอดคงกระอัก...แต่ไม่มั้ง...เค้าจะหึงเราทำไม ลูกเมียก็มีอยู่แล้วนี่หว่า...
“...พี่ยอด...ไหวมั้ย...”
“...หวายยยย...ทีมจากลับแล้วเหรอ...” พี่ยอดเริ่มพูดเสียงยานคาง
“...ถ้าพี่ยอดยังไหวทีมก็ยังไม่กลับ...” ผมผละจากพี่ยอดไปร่วมวงร้องเพลงต่อ
“...แกจะทำอะไรอ่ะทีม...” พี่รุจถามหน้าเครียด
“...คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของทีมกับพี่ยอด...ขอเต็มที่หน่อยนะเจ๊...”
“...ยังไงก็คุยกันก่อนนะเว้ย...”
“...คุยสิ...ทีมถึงมอมเหล้าพี่ยอดไง...คนเมาคายความลับง่ายกว่าคนปกติ...”
“...อีนี่...วางแผนเป็นขั้นเป็นตอน ถ้าเจ๊เดาไม่ผิดแกต้องหอบผ้าหอบผ่อนเตรียมหนีมันแล้วล่ะสิ...”
“...แน่นอน...แต่ทีมหนีไปไหนไม่ไกลหรอก ทีมมีธุรกิจที่ต้องทำอยู่...”
*
*
...งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา...พวกเราแยกย้ายกันตอนเกือบตีหนึ่ง พรุ่งนี้เป็นวันหยุดทุกคนเลยเต็มที่...มีเมากันนิดหน่อย แต่คนที่หนักที่สุดคือกรรมการผู้จัดการสุดหล่อของพวกเค้านั่นแหละ...แค่ผมทำให้เค้าเครียดก็กระดกถี่อยู่แล้ว พอน้อง ๆ พนักงานเริ่มกรึ่ม ๆ ก็มีความกล้าชวนชนแก้ว พี่ยอดก็ยิ่งดื่มเข้าไป...ผมเองก็ไม่ห้าม เปิดโอกาสให้กิน แถมยังบอกว่าถ้ามากับผมอนุญาตให้กินได้...ปกติพี่ยอดไม่ใช่คนกินเหล้า แต่บางอารมณ์เค้าก็กินเยอะ...วันที่เจอกันครั้งแรกที่ภูเก็ด ผมก็เห็นเค้ากินเหล้าที่ร้านอาหารกับเพื่อน มารู้ทีหลังว่าที่เค้ากินเหล้าเพราะกำลังเครียดที่มีคนมาเป็นรูมเมท และตอนนั้นเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกแปลก ๆ กับผม ก็เลยเครียด ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนชวนกินเหล้า ก็เลยไปกิน และก็เจอผมที่ร้านจนได้...
“...พี่ยอด...ถึงแล้ว...” ผมเขย่าตัวพี่ยอดเมื่อจอดรถเข้าซองที่คอนโด
“...อืม...” พี่ยอดเปิดประตูแล้วลงไปยืนโงนเงนอยู่ข้างรถ
“...เดินดี ๆ นะ...” ผมเข้าไปพยุงพาเดินเข้าห้อง
“...ทีมม่ายอยากทามงานกับพี่เหรอ...ทีมตัดผมทามมาย...น่าร๊ากดี...แต่พี่ม่ายอยากห้ายครายมายุ่งกับทีมนะ...” พี่ยอดพูดเพ้อเจ้อตลอดทางขึ้นห้อง กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นน้ำหอมของพี่ยอดทำให้ผมปั่นป่วนได้ตามเคย
“...พี่ยอดมีอะไรจะบอกทีมมั้ย...” ผมถามพลางช่วยพี่ยอดถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำเมื่อถึงห้อง
“...อารายเหรอ...” พี่ยอดซุกหน้าลงที่ซอกคอของผม
“...ทีมให้โอกาสพี่ยอดอีกแค่ครั้งเดียวนะ...มีอะไรจะบอกทีมมั้ย...” ผมถามซ้ำ
“...พี่ร๊ากทีมไง...” ผมอึ้ง มือไม้อ่อนไปหมด แอบดีใจเพราะสิ่งที่คนเมาพูด คือสิ่งที่คนปกติคิด
“...ไม่ใช่...พี่ยอดมีความลับอะไรที่ปิดบังทีมอยู่มั้ย...” ผมถามเสียงสั่น เพราะมือไม้พี่ยอดเลื้อยเปะปะ จมูกโด่งกับปากชื้น ๆ อุ่น ๆ ของพี่ยอดทำให้ผมขนลุกซู่
“...เอาไว้คุยกานพรุ่งนี้น้า...” พี่ยอดเงยหน้ามามองผมตาเยิ้ม ไม่รู้ว่าเยิ้มเพราะฤทธิ์เหล้าหรืออะไรกันแน่
“...แสดงว่ามีใช่มั้ย...” ผมเซ้าซี้
“.............................” พี่ยอดไม่ตอบ แต่รวบตัวผมไว้ในอ้อมแขน
*
*
...ร่างกายเปลือยเปล่าของพี่ยอดคืนนี้มีอุณหภูมิสูงขึ้นกว่าปกติ...ตัวแดง หน้าแดงก่ำ กลิ่นเหล้าบาง ๆ เจือในลมหายใจของพี่ยอดมันเร้าอารมณ์ส่วนลึกจนลืมไปว่าคืนนี้ผมต้องการจะเค้นความจริงจากพี่ยอด ไม่ใช่ให้พี่ยอดเป็นฝ่ายควบคุมผมอย่างนี้...ถึงพี่ยอดจะเดินโซเซ พูดยานคางเพราะพิษเหล้า แต่เค้ายังสามารถพาผมเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำพร้อมกัน และมาจบค่ำคืนนั้นที่เตียงได้...
****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ขอบคุณทุกคำติชม ทุกคำแนะนำ...รีบมาต่อตอนนี้ให้เป็นตอนที่ 13 ครึ่ง เพราะวันนี้มีเวลาน้อย และยังไม่ตัดสินใจว่าจะจบเรื่องนี้แบบไหน...กลัวคนอ่านจะเครียดนาน ก็เลยมาต่อให้นิดนึงก่อน...ขอเวลาไปนอนคิดตอนจบก่อนนะครับ...
...แอบปลื้มตอนที่แล้วคืนเดียวกระทู้วิ่งไปสามหน้า...พี่ ๆ น้อง ๆ ใน Facebook ก็น่ารัก ช่วยลุ้นตลอด...อดใจไม่ไหวต้องรีบมาต่อให้แบบซ็อฟท์ ๆ...ตอนหน้าจะเป็นตอนที่ทุกอย่างเปิดเปิดเผยนะครับ อดใจรออีกไม่นาน แล้วเจอกันครับ...
...เป้...
-
:z13:
เดี๋ยวมาอีดิทเมนท์ค่ะ
ขอบคุณคุณเป้ก่อนนะคะ :L2:
-----------------------------
ค่อยๆละเลียดอ่านทีละคำๆ
คิดเหมือนทีมว่า ถ้่าพี่ยอดแต่งงาน(อย่างมีเหตุผล)ไม่โกรธ แต่โกรธแน่ๆที่โกหก
แต่ปิดบังกับโกหกมันก็ไม่ค่อยต่างกันเท่าไรในกรณีนี้ เพราะพี่ยอดคงคิดบ้างหละว่า
ทีมคงไม่ถามหรอกว่า "พี่ยอดแต่งงานหรือยัง" หรือ "พี่ยอดมีใครอีกมั้ย"
มันเข้าข่ายปิดบัง มีความลับกับคนรักนะ
และถ้าแต่งงานด้วยเหตุผลสำคัญ จำเป็นใดๆ ก็ยิ่งไม่ควรปิดบังกันนี่นา
การแบกความทุกข์ไว้คนเดียว ก็เหมือนดูถูกน้ำใจคนรักนั่นหละ
โดยเฉพาะถ้าเรื่องที่เก็บไว้ มันกระทบกับความสัมพันธ์ในฐานะคนรักกันอย่างแรงขนาดนี้
เริ่มเดาไปอีกว่า ของที่พี่ยอดหอบมาเยอะแยะคือหลักฐานการมีครอบครัวแล้วของพี่ยอดใช่มิ
แบบนี้ถ้าสารภาพ ก็เพราะจำนนด้วยว่าโจทก์ไปพบหลักฐานด้วยตนเองแล้วนี่นะ
ไม่ว่าจะแก้ตัวยังไง ถึงขั้นนี้มันยังจะมีเหตุผลดีๆให้พี่ยอดว่าทำไมต้องปิดบัง หรือ ทำเหมือนโกหกทีมอยู่อีกหรือ
รอฟังเหตุผลในตอนหน้าค่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ เลิกเป็นเลิกวุ้ย น้องทีม สู้ๆ :3123:
บวก 1 แต้ม และขอบคุณคุณเป้อีกครั้งค่ะ
-
:เฮ้อ:เครียด
ขอจบแบบแฮปปี้ๆๆๆ
นะๆๆๆๆๆ ขอร้อง
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ถึงตอนนี้จะซอฟลงมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยค่ะ
มันไม่ได้ทำให้รู้สึกว่า อยากให้เรื่องนี้จบแบบ Happy เลย
ยังไงก็ขอบคุนพี่เป้ค่ะ :L2:
-
ไรเตอร์ตอนนี้เขาปวดตับมากอ่า
อยากรู้ความจริงไวไว
เห้ย
เด๋วทีมทำท่าจะไปจากพี่ยอดอีกแล้ววววว
อยากรู้ความจริงไวไว
จะได้เคลียและคุยกันไปเลย
เขาขอแฮปปี้แอนดิ้งน้าไรเตอร์ ไม่อยาก จะร้องไห้
เศร้าสงสารทีมตลอดมา
ไม่เข้าใจพี่ยอดเลยจริงๆๆๆ
-
ขอบ คุณ ครับ คุณ เป้
ดี ใจ มาก ครับ ที่ ตอน นี้ ยัง ไม่ เปิด เผย ทั้ง หมด
ขอ ลุ้น นิด นึง
อิ อิ
รอ นะ ค้าบ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
เหมือนจะช่วยให้หายค้าง แต่
แต่.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงยิ่งกว่าเดิมอีกอ่ะ
ปล.มาต่อเร็วๆน๊า
-
ขอบคุณมากๆ ค่ะคุณเป้...
กรี๊ดดดดดดด เครียดหนักกว่าเดิมอีก...
อ่านไปกัดเล็บไป ให้ตายเถอะ กดดันได้ทุกบรรทัดกันเลยทีเดียว...
ไม่อยากเดาแล้วค่ะ แต่อยากรู้มากกว่า
จะรอตอนที่ทุกอย่างเฉลยนะคะ
ใครจะถูกจะผิด ก็ได้ แต่ขอเถอะค่ะ ขอตบนังเทมส์สักสิบทีเพื่อความสะใจได้ไหมคะ ไม่ไหวจริงๆ :beat:
-
เเว๊กกกกกกกกกกกกก
ยิ่งอ่านยิ่งโคตรเกรียดไอ้ยอดเลยว้อยยย
เเต่งงานยังพอว่า เเต่เจือดมีลูกอีก
ทีมเอ้ย เป็นเราเรียกมันมาเคลียร์นานเเล้ว
เเต่ถ้าไม่พูดไม่บอกก็ต้องเลิกล่ะวะ :z6: :z6:
----------------------------------------------------
มาเเนวนี้ พรุ่งนี้เปิดเรียนไม่รู้จะมีกระจิตกระใจเรียนมั้ย :sad4:
++รอตอนต่อไป :man1:
-
:เฮ้อ:เซ็งค้าง มีเรื่องไม่ได้หยุดนายนะน้องทีม ถ้าทนไม่ไหวก็หยุดมันซะเถอะ
-
เฮ้อ ไม่อยากรู้ความจริงจากปากพี่ยอดเลยให้ตายเถอะ ทรมานชัดๆ สงสารทีม ไม่อยากให้เริกรา :sad4:
-
อะไรจะเป็นยังไงคนอ่านรับได้ รับด้าย รับ ด้าย จิงๆ
แต่สิ่งได้ที่รับจะมาอารมณ์ไหนเท่านั้นเอง
ยังไงก็ขอบคุณคุณเป้มากนะคับ
-
พี่เป้จ๋า...หนูเครียดหนักกว่าเดิมอีกอะ ง่วงๆอยู่นี่ตาสว่างเลยอะค่ะ
ยิ่งเป็นไข้อยู่ด้วย สงสัยไข้จะขึ้น 5555
พี่ยอดนี่ยังไงเนี่ย...ถ้าบริสุทธิ์ใจจริงจะเปลี่ยนรหัสเพื่อออออออ???????????
โหยยยย...วันนึงทีมก็ต้องรู้ทุกอย่าง แล้วจะทำให้มันลำบากอีกทำไม?
หงุดหงิดใจไม่พอ...ยังจะรำคาญอีเด็กเทมส์อีกต่างหาก
กรี๊ดดดดดดด :serius2: :angry2: :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ค้าง อ่ะ ....
-
เอ่ม แล้วยังไงอ่าา
ค้างอ่าาาาาา
แล้วจะรู้ความจริงเมื่อไหร่อ่าาา
โอ๊ยยย ทรมานนนนน ไม่ต้องนอนแล้วคืนนี้ ตาสว่างเลยทีเดียว
-
รอในตอนหน้า :กอด1: :กอด1: :z2: :z2:
-
รอตอนหน้าคะ อย่างไง ก็อยากได้ตอนจบแบบ แฮปปี้ นะคะ :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอให้จบด้วยกันได้ม๊ายยยย อย่าจากันไป~ ๕๕๕๕
อินมากอ่ะ พี่ยอดนะพี่ยอด เดอะเบสของหนู โฮฮฮฮฮฮฮ
-
ลุ้นทุกอณูตัวอักษรเลยทีเดียว
-
เมาจริงรึป่าวคะเนี่ย....
ถามความลับยังไม่ยอมบอกเลย...
ถ้าเมาจริงๆแสดงว่าเป็นคนที่เก็บความลับเก่งมากอะ...55+
-
:sad11:เครียด และ อึดอัด อย่างรุนแรง.... :a5:
-
มีอะไรจะพูดเยอะแยะ แต่มันจุก พูดไม่ออก :เฮ้อ:
-
:a5:อืมมมมมมมม............................................พูดไม่ออก...ได้แต่รอลุ้นกันต่อไป
-
พี่เป้มาต่อเร็วๆนะค่ะ มันยังค้างในความรู้สึกมากๆค่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องเป้น่าร้าก อิอิ
-
พล๊อตเรื่องพลิกกันน่าดูเชียว กดดันคนอ่านเป็นระยะๆ นะน้องเป้ ติดตามอ่านคับ ว่าจะลงเอยอย่างไร
-
ตอนนี้ทั้งลุ้น เครียด... :z3:
-
เรื่องจะออกมายังไงเนี่ย
-
:z3:บอกได้คำเดียวว่า เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่เป้จบแบบค้าง ๆ อีกแระ ยังไงก็อย่าจบแบบกระชากหัวใจนักนะคะ สงสารพี่ทีมกับพี่ยอด
-
:sad3: พี่ยอดนะพี่ยอด ยังอีก ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอีก
ระหว่างโกหก กับปิดบังเนี่ย โดยนัยแล้วแทบจะไม่ต่างกันเลยนะจริงๆแล้ว
ความผิดครั้งนี้ทำใจยอมรับได้ยากจริงๆ รีบมาไขปริศนานี้เถอะนะพี่
พี่ยอดจะมีเหตุผลอะไรมาอ้างกันหนอ หรือว่าพี่แกจะยอมรับตรงๆเลย แล้วก็จบๆกันไป
:serius2:
-
บวกพี่เป้ค่า Softๆ เถอะ พลีสสสสสสสสสสสสสส
-
เหนื่อย
-
พี่ยอดคงรู้แล้วละว่า ทีมรู้ความจริงที่ปิดบังเอาไว้
มารอดูเหตุและคำอธิบายให้ทีมเข้าใจ ( รวมทั้งเหล่า FC ด้วย ) ว่าจะสว่างแจ้งรับได้หรือเปล่า
อ่าน reply ของแต่ละคน อีตายอด คงได้เป็นโสดเมียหนีแน่ ๆ
คิดในมุมกลับ เอาใจช่วยอีตายอดอยู่น่ะ ถึงจะไม่ชอบวิธีคิดแบบนี้ก็ตาม
เหล่า FC น้องทีมอย่ามองแบบนี้ซิครับ ชักกลัว ๆ :m23: เอาใจช่วยคู่นี้ให้รักกัน ๆ แบบ แฮ็บปี้ ปี้ ปี้ ปี้ ละกัน
ใครเคลียด ใครนอด์ย ก็กระหน่ำ กันเอง ส่วนข้าพเจ้า นั่งบนภู ดูคนเค้าดิ้นกันเป็นไส้เดือนกิ้งกือ :z1:
เกือบลืม +1 ให้น้องเป้ อยากเป็นค่าอะไรก็คิดเอาเอง แต่อย่าเอา +1 ไปชี้หน้าใครนะครับ :กอด1:
-
สงสัยว่ายอดจะไม่ได้บอกไรทีมแน่เลยกลัวทีมหนีไปก่อนอ่ะ
ว่าแต่อย่าเป็นคืนสุดท้ายจริงๆล่ะ แอบจิตตก
ไรท์ยิ่งโพสเพลงในเฟสบุค ให้เสียวจิตอยู่ เงอออออ
-
:monkeysad:สงสารทั้งคู่เลยยยยย จบแบบแฮปปี้นะพี่เป้ๆๆๆ :L2:
-
ลุ้นกันเครียด สงสารทีม
-
อะไรเนี่ยยย
ไม่เคลีย อย่างแรงอ่ะ
ลุ้นจนขี้แทบแตก....
นึกว่าจะความเจ็บปวดจะจบไปแระ
ยังยื้อเอาไว้อีกนะ ฮือออ
ซอฟๆ ก้อยังดี ชอบอ่ะคาแรกเตอร์ทีม ดูมีสติดีจริง ๆ อยากจัดการเรื่องต่าง ๆ ให้ได้อย่างทีมจัง
ตอนหน้าทุกอย่างจะคายออกมาจากปากพี่ยอด จะคายออกมาตอนเช้ารึ....ตอน.... แฮ๊
ขอแนะนำมาให้พี่ยอดพูดตอนกะลังกอดทีม ถ้าเป็นเรื่องเข้าใจผิด ก้อดีไป
แต่ถ้ามันเป็นรื่องจิง ละก้อ ฮึ่ม สะใจดีแท้
อย่างที่เพื่อนสาวบอก...มันก้อเป็นนิสัยของพี่ยอดอ่ะ รึว่า จิง ๆ มีลูกเมียเพราะเกรงใจ แต่ตอนนี้ลูกเมียตายหมดแล้ว
ควายเหอะ!!! ยังไงมันก้อโกหกอ่ะ เรื่องใหญ่ด้วย แล้วพวกคนอื่น ๆที่รู้รื่องล่ะ มันจะมองทีมยังไง เป็นน้องนะ อายตายเลย หน้าชาอ่ะ
ใจนึงอยากให้สมหวังนะ อีกใจก้ออยากให้พี่ยอดเป็นฝ่ายทรมานบ้าง
แต่จบแบบแฮปปี้ดีที่สุดคะ
เนี่ย
-
อย่าจบเศร้าเลยนะ นะ นะ
สงสารพี่ยอดเถอะ นะ นะ พลีส
ชีวิตจริงก็เครียดพอแรงแล้ว
-
พี่เป้ขา อีกครึ่งไวไว ไม่เอายำยำ ห้ามเศร้า
แค่นี้ใจจะขาดรอนๆอยู่แล้ว :serius2:
-
+1 ให้พี่เป้
:monkeysad: ขอจบตอนแบบสวยๆ นะค๊า
ถ้าจบเศร้านะ หนูคงนอยด์ไปหลายวันเลยแหละ
-
พี่เป้
แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะตายแร้ว
ไม่เอาน้า
ขอจบแบบแฮปปี้นะพี่
โอ้ย กระชากใจ สั่นอารมณ์
ไม่อยากอ่านแบบหักมุมพี่ยอดเลวไปมากกว่านี้
กลัวรับไม่ไหวอ่ะพี่
-
.................
..............
............
.........
......
...
.
พูดไม่ออก
-
เครียดๆๆ
season นี่มีเรื่องให้เครียดตลอด
คุณเป้ต่อไวๆนะคะ
:L2:
-
ลุ้นครับลุ้นสุดๆ
-
พูดเถอะครับทีม..แบบเปิดอกนะ
ที่ผ่านมาแค่คุยกันนะครับ..ไม่เห็นคุยแบบเปิดอกกันซักครั้งต่างคนต่างเกรงใจกัน...
ไหนๆก็ครั้งสุดท้ายบอกไปเลยว่าเราเห็นแก่ตัวกันเสมอในเรื่องรักและอยากเป็นคนเดียวเท่านั้น
สู้ๆเลยครับ...จัดไป..กดดันให้หนักให้พี่ยอดตัดสินใจอสดงความเป็นผู้นำออกมา
ถ้าเรารักกัน...อยู่แบบไหนยังไงเราก็อยู่ได้อย่างมีความสุขแน่นอน
:L2: :3123: :L1: :pig4:
-
อืม อืม ไม่บอก ดีกว่า โกหก หรือเปล่า
ขอกลับไปถามคนที่บ้านก่อน ว่าอย่างไหน มันดีกว่ากัน
-
ค้างคา อ่ะ
ที่พี่ยอดบอกว่าไว้คุยพรุ่งนี้ แสดงว่าพี่ยอดรู้แล้วว่าเรื่องอะไร
-
ตอนหน้าเฉลยใช่มั้ยคะ
งั้นไว้รอด่าพี่ยอดตอนหน้าทีเดียวเลยละกันเนอะ
ถึงเหตุผลจะเป็นยังไงก็เหอะ แต่การปิดบังคนรักมันก็ทำให้ทีมเสียใจอยู่ดี :z6:
-
แบบซอฟ...ค่ะ ยังซอฟอยู่ TwT
เข้มข้นนี่ต่ายขอตูมเดียวจบในตอนไม่ค้างคาตัดฉับไปอีกบทนะคะพี่เป้ ><
ไม่งั้น...คงไปกรีดร้องไปเฟซพี่เป้ต่อ 5555+
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รออ่านตอนจบ....ไม่รู้จะเม้นท์อะไร
เสียดายความรักความผูกพันที่มีให้กัน...
รักมากก็ทุกข์มากนะ...
ตอนนี้คนอ่าน...ระเหี่ยใจ...เศร้าใจไปด้วย :monkeysad:
กด + ติดสินบนให้คุณเป้ ทันไหมเนี่ย.... :impress:
-
โอ้ยยลุ้นแทนเลย แล้วถ้าคุยกันตอนเช้าเนี่ยจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยอะเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:m15:
-
งือออ...ถึงตอนนี้จะซอร์ฟ แต่ไม่อยากวางใจเลยค่ะ
ขอแฮปปี้ เอนดิ้งเถอะนะ.... :monkeysad:
พี่ยอดรักทีมอ่ะ ที่แต่งงานต้องมีเหตุผลแน่ๆอยุ่แล้ว
ทีมอย่าตัดสินใจทำอะไรง่ายๆนะ
มาต่อเร็วๆนะคะ
จาก รีดเดอร์ที่ลุ้นจนปวดตับ^^
-
ปวดตับแล้ว :o11:
-
เฮ้อพี่ยอดนะพี่ยอดแต่เค้าก็คงมีเหตุผล
แต่แบบทำแบบนี้อย่างที่ทีมว่านะ แย่ว่ะ
เหมือนมาเหยียบยอดหน้าเลยดีกว่ามีเมียแบบนี้
ทีมบอกว่าไม่โกรธที่เค้ามีลูกมีเมีย แต่นะ...
ยังไงก็ต้องมีอารมณ์มั่งแหล่ะทำขนาดนี้อ่ะนะ
จากที่ภูมิใจ แย่ไปเลยเนอะทีม เฮ้อ เหนื่อยจิต ...
-
คุณเป้ เดาไม่ถูกเลยว่าจะจบแบบไหน รอลุ้นๆๆ ครับ รีบๆ เอามาลงน้า
โจ้
-
ช็อค
.
.
.
.
.
.
จิตหลุด
.
.
.
.
.
.
นั่งดมยาดม
.
.
.
.
.
.
ถอนหายใจ "เฮ้อออออ อ อ อ อ"
.
.
.
.
.
.
แล้วกลับไปนั่งทำงานแบบวิญญาณออกจากร่าง - -"
พูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริง ๆ นะฮะพี่เป้...เอาเป็นว่าเค้าจะรอวันที่พี่ยอดจะมาเคลียร์ตัวเองก็แล้วกันนะฮะ
เห็นพี่เป้บอกว่าจะมีการพลิกอีกรอบ...มันจะพลิกดีหรือพลิกร้าย...คนอ่านอย่างเค้าคงต้องทำใจอย่างเดียว
ปวดใจจริง ๆ เลยตู...ฮือออออออออออ อ อ อ ออออออออ อ อ อ T_________________T'
-
:กอด1:
จบไปตามพล็อตที่คุณเป้วางไว้เถอะ
แต่ถ้าในความคิดนะ พี่ยอดรักทีมที่เป็นผู้ชายขนาดนั้น อนาคตเขากับเมียมันจะมีทางออกที่ดีหรือ
และถ้าทำงานแค่ใช้หนี้บุญคุณ โดยทำแต่สิ่งไม่ถนัด แล้วอนาคตที่จะเติบโตอย่างที่หวังดูมันเลือนลางพิกล
รอตอนต่อไปคะ
ปล. เมื่อวานเม้นท์นิยายไม่ออกเลยจริงๆ มีเรื่องเครียดนิดหน่อย สมองตันคิดคำเขียนไม่ออก
-
เครียด ปวดตับ ไม่รู้จะจบยังไง
แต่อยากรู้ว่าพี่ยอดจะบอกว่าไง
ยังเชื่อใจพี่ยอดอยู่เสมอจ้า
-
รู้สึกเหมือนถูกคุณหมอเลี้ยงไข้ ยื้อชีวิตไปเรื่อยๆ แล้วสุดท้ายก็ตายอยู่ดี :sad4:
-
อะไรก๊านนนนนนนนนนนน
ไม่ได้เข้ามาแค่ 18 วัน พี่ยอดมีลูกมีเมียไปแล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านไปก็ แบบ กั๊ดอก
เรว่าพี่ยอดเค้าต้องมีเหตุผลอะไรบ้างอย่างแน่ๆอ่า พี่ยอดเค้ารักน้องทีมขนาดนี้นะ
มันต้องมีซัมติงๆ
ส่วนน้องทีม ก็ฟังพี่ยอดเค้าก่อนนะลูก ใจเย็นๆ ฟังเจ้รุจไว้ๆ
เฮ้อ อ อ อ
เป็นกำลังใจให้คุณเป้ค่ะ :L2:
-
ลุ้นต่อได้อีก งานนี้ใครผิดกันล่ะโทษสึนามิดีกว่า ที่ทำให้เกิดเรื่อง 555+
-
จะรอดูว่าพี่ยอดจะว่าอย่างไร
ห้ามทำทีมเสียใจนะ
เจี๊ยบเป็นเเม่ยกพี่ยอด เเต่ตอนนี้รับไม่ได้อย่างเเรง
เฮ้ออออ
ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
-
ไรเนี่ย เสียแผนหมด (http://kikiwikiw.co.cc/wp-content/plugins/smilies-themer/emot/annoyed.png)
-
ตกลงจะบอกมั้ย แล้วอะไรยังไง
งื้อออออออออ
หวังว่าจะเป็นการคุยที่ไม่เสียน้ำตานะคะพี่เป้
><
-
ลุ้นต่อได้อีก งานนี้ใครผิดกันล่ะโทษสึนามิดีกว่า ที่ทำให้เกิดเรื่อง 555+
คิดได้ไงเนียะ ฮาๆๆ
เจอแบบทีมคงจุกน่าดูเลย แต่แก้วกับมิ้นก็ให้กำลังใจเพื่อนได้ดีมากเลยนะ
ไม่รู้เฮียยอดมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนั้น เหตุผลที่มีถึงมันจะเป็นเหตุผลที่ดีเป็นเหตุให้ต้องทำอย่างนั้นแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ตามที แต่ความรู้สึกคนมันไม่ได้เหมือนกันทุกคนบางคนรับได้บางคนรับไม่ได้บางคนไม่รับเลย รักมากก็เกลียดมากไว้ใจมากก็เจ็บมาก ถึงอยากจะให้อภัยแทบตายแต่ก็ไม่สามารถทำได้ พอเห็นหน้าแล้วมันจี๊ดพอขาดไปก็โหยหา แต่พอเจอหน้าอีกมันก็ยังจี๊ดๆอีก เห้อไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ
มีคนบอกว่าการให้อภัยจะชนะทุกสิ่ง ขอให้ทีมทำแบบนั้นได้ทีเถอะอย่าทำร้ายหัวใจตัวเองเลยมันคงเจ็บน่าดู แต่ก็นะลูกเมียเค้าก็มีแล้วห่วงโซ่คล้องคอตั้งสองเส้น (โซ่พิเศษซะด้วยคงหลุดพ้นพันธกาลยากน่าดู) อยู่ที่ทีมว่าจะยอมเจ็บครั้งเดียวหรือจะยอมรักษาหัวใจตัวเองแบบเงียบๆ แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตามคงเจ็บปวดน่าดูแต่ขอให้ทีมเลือกเจ็บปวดน้อยที่สุดล่ะกัน ถ้าอะไรไม่คลี่คลายคนที่จะเจ็บยิ่งกว่าน่าจะเป็นยอดนะ ผูกเงื่อนไว้เยอะนิหรือเฮียจะไม่แคร์ก็ไม่รู้ เห้อ.......
อดใจรออ่านครึ่งหลังต่ออย่างแรงกล้า
คุณเป้นี่การันตีจริง (บีบหัวใจได้อีก)
แต่ขอบคุณน๊าที่เขียนเรื่องดีๆ ให้อ่าน :L1:
-
โอ้ย เครียด
เพิ่ง สอบเสร็จ เปิด มา เครียด หนักกว่าเดิม อีก
-
เอ่อ!!!! มันไม่กระจ่างเลยนะเนี่ยคุณเป้ เครียดกว่าเดิมอีก
มันยังไง ทำไม อะไร อีตาพี่ยอดคิดอะไรอยู่
-
วันนี้ไปนั่งทานอาหารญี่ปุ่นกับเพื่อนมาตอนสั่งก้อไม่ไ้ด้คิดไรหรอกแต่พอตอนจะกินดั้นมานึกถึงทีมกับยอดได้ซะทีนี้ นึกถึงตอนที่ทีมบอกว่าพี่ยอดน่าจะหาเมียญี่ปุ่นแล้วพี่ยอดก้อตอบว่าไม่ชอบอาหารญี่ปุ่น เรามันก้อดันคิดว่าจะเป็นยังงัยต่อไปน้อทีมกับยอดเนี้ยไม่อยากให้จบแบบเศร้าๆเลยคงไม่ใช่ใช่ม่ะไรเตอร์
นั่งคิดจนเพื่อนมันถามว่าคิดอะไร ถึงใคร ทำไมไม่ยอมกินซักที เป็นเรื่องเลยเรางานเข้าเลย อย่าหักมุมนะไรเตอร์เราไม่ยอมด้วย
-
ถึงจะยังปวดตับกับเรื่องลูกเมียพี่ยอดที่ยังคลุมเครือ
แต่ประทับใจเพื่อนสาวทั้ง2คน น้องมิ้นท์น้องแก้ว :กอด1:แถมเจ๊รุจอีกคน
ช่วยกันเตือนสติ ให้ข้อคิด ให้กำลังใจทีมดีมากๆ
ที่แ้ก้วพูดถึงนิสัยพี่ยอด ยิ่งทำให้รู้สึกสงสารพี่ยอด
คนซื่อๆมักโดนเอาเปรียบอยู่ร่ำไป ตั้งแต่โดนนังกรณ์แย่งอิแซนตั้งกะสมัยกระโปรงบานขาสั้นละ
โชคดีของพี่ยอดที่ได้มาเจอทีมที่เป็นคนดี จริงใจ ที่สำคัญไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบ
เป็นคู่ที่เหมาะกันที่สุด :o8:
พี่ยอดเป็นพระเอกนะน้องเป้ อย่ามาพลิกให้แกเป็นผู้ร้ายตอนจบเลยนะ
เดี๋ยวจะกลายเป็น.... คนดีๆโดนคนรอบข้างเอาเปรียบ และหลอกใช้จนเสียคน (ไม่ว่าคนพวกนั้นจะเจตนาหรือไม่ก็เหอะ)
ทำดีแล้วไม่ได้ดี เด๋วเราชวนพี่ยอดไปเป็นโจรดีกว่า ประชดชีวิตมันซะเลย :o12:
ปล.น้องเป้ที่รัก อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านอีกเลยน้า :m15:
จะพลิกล็อค เปลี่ยนแปลงอีกกี่กระบวนท่าก็เอาเลย
แต่ขอให้เป็นในทางที่ดี แฮปปี้ดี๊ด๊า โอ้หลั่นล้า อโลฮ่านะจ๊ะๆ
-
สารภาพตรงนี้เลยว่า
ตอนหน้า..ไม่กล้าอ่าน
แต่อยากรู้ หึหึ
เอาเป็นว่า..เป้โพสต์ตอนหน้าที่ page ไหน
จะเปิดเข้าไปอ่านที่ page ถัดไปอ่ะ :sad11:
อ่านเม้นท์ของเพื่อนๆก่อนดีกว่า ถ้าเศร้ามาก..มาก
คงจะไม่ไหวที่จะอ่าน จริงๆ
ยอม..ยอมไม่อ่านไปก่อน ถ้าทำใจ หายจิตตกได้แล้ว ค่อยเข้ามาอ่านทีหลัง(แต่คงนานนนอ่ะ)
แต่ถ้าจบแบบ ---- เรายังเป็นของกันและกัน ---- อ่านโลดดดดดดด อิอิ
:กอด1: เป้..สงสารกันหน่อย ได้ไหม
+1 ครับ
-
อยากได้ประมาณว่าลูกสาวท้องไม่มีพ่อเลยให้ยอดช่วยแต่งแก้หน้า
แต่ความจริงไม่มีอะไร
แบบนี้พอได้ป่ะ
-
อ่านแล้วครับ แต่ยังไม่กล้าเมนท์ ขออ่านตอนหน้าก่อน
คุณเป้ครับ จบอย่างที่ใจต้องการเถิดครับ เมื่ออ่านมาถึงวันนี้แล้ว ยังไงก็ได้แล้วครับ
-
ขออย่างเดียวอย่าจบแบบเศร้าเลยนะครับ
ร้องให้แน่ๆ เลยถ้าจบแบบนั้น
-
ถ้าคนแต่งทำให้เรื่องมันไม่จบแฮปปี้ล่ะก็ จะตามไปหลอกหลอนกันในฝันเลยทีเดียว
อ่า อย่าซีเรียสนะคะ พิมขำๆ^^.
-
:a5: นึกว่าปมจะคลายในตอนนี้ซะอีก
-
รออ่าน อยู่นะครับ
เดาใจคุณ เป้ ม่ายถูก จริงๆ
หวังว่าคงม่ายโหดร้าย สำหรับผู้อ่าน ตาดำๆ อย่างผม และเพื่อนคนอื่นๆ นะ
ขอร้องเช่นเดิม ขอแบบ Happy นะครับ ขอร้องล่ะครับ
รักคุณเป้จัง
-
แทบกระอักเลือดเลยอ่าาา ทำไมมันลุ้นมากมายยย :z3:
เดาไม่ถูกและไม่อยากเดาด้วย กลัวผิดหวัง นิยายเจ๋งๆจะทำให้นอยด์ไปหลายวันเลยทีเดียว
เพราะงั้นพี่เป้อย่าใจร้ายมากนะคะ :sad4:
-
อยากรู้เพราะเหตุใดจึงปิดเรื่องลูกเมีย ไว้อ่ะ อยากรู้ รีบมาต่อนะ :serius2: :serius2: :serius2:
-
ประเด็นที่มีเมียมีลูกไม่ว่าเหตุผลใดไม่โกรธเท่ากับการโกหก
และไม่ยอมบอกความจริงมากกว่า
เชื่อเถอะว่าผลออกมาไม่สวยหรูอย่างที่หวังหลอก
-
ขออ่านก่อนนะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งเครียดครับ คุณเป้
-
ยิ่งอ่านยิ่งเครียดอ่ะพี่เป้
ยิ่งทีมพยายามเท่าไร เรายิ่งรู้สึกว่ามันชักจะไม่ดีแล้ว
-
ให้ความรู้สึกเหมือนพี่ยอดแอ๊บเมามากกว่าอ่ะ
จริงๆน่ะ
พี่เป้นี้ชอบทิ้งระเบิดเนอะ
-
มันค้างคะค้างหนักมากๆๆ
สงสารทีมจังเลย
-
เฮ้อ....
มันก็ถูกอ่ะ
ไม่ได้โกรธที่มีลูกมีมียแล้ว
แต่โกรธที่ไม่ยอมบอกต่างหาก
อยากรู้จังว่าพี่ยอดปิดทำไม กลัวทีมเสียใจหรอ???
แต่ตอนสุดท้ายทีมก็รู้อยู่ดีนั่นแหละ
สู้บอกแต่ตอนแรกๆไม่ดีกว่าหรอ???
มารู้ทีหลังแบบนี้ มันเหมือนเราโง่อ่ะ
เศร้าแทนพี่ทีมจริงๆค่ะ :monkeysad:
ปล. ขอจบแบบHAPPYนะไม่งั้น หึๆๆ :beat: :z6: :z10:
:fcuk: :fcuk:
-
มาถึงขั้นนี้แล้ว
ทีม (และอะฮั้น) ทำใจได้แล้วค่ะ
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละเนาะ
ทีมยังมีเพื่อนดีๆ มากมาย
เสียผู้ชายไปคนเดียวคงไม่ตายหรอก (คงแค่เกือบๆ)
จากเมียที่รักกลายมาเป็นชู้กับผัวชาวบ้านนี่
สุดๆ อ่ะ :เฮ้อ:
-
คุณเป้คะ
เราเครียดมากเลย TT__TT
-
:monkeysad: กระอักเลือด
อ่านแล้วจะร้องไห้ยิ่้งนัก...
เศร้าใจ
หวังว่าผูหญิงคนนั้นจะเป็นลูกสาวของคนที่อุปถัมภ์พี่ยอดละกันนะ
เห้อออ
กอดพี่เป้
-
พี่ยอดแต่งงานเพราะมีเหตุุผล
และเป็นคนขี้เกรงใจ อืมๆๆๆ
แล้วตกลงใครเป็นคนช่วยชีวิตใครกันแน่
คนญี่ปุ่นช่วยชีวิตพี่ยอดไว้ใช่ไหม
พี่ยอดถึงต้องเกรงใจเค้าอ่ะ เหอะ!!!!! ตลกว่ะ
ภาคนี้พี่ยอด......สุดๆอ่ะ?
-
เครียดมากเลย ไม่รู้่จะจบลงแบบไหน แม้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นจะเลวร้ายซักแต่ไหนก็อยากให้ผ่านมันไปได้ด้วยดี
อยากให้เกิดความรักที่แท้จริงขึ้นระหว่างเกย์ ไม่อยากให้ความรักระหว่างเกย์มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แค่ในชีวิตจริงความรักของเกย์ที่แท้จริงก็หาได้อยากอยู่แล้ว ไม่อยากให้เรื่องราวในความฝันหรือจินตนาการที่สวยงามนี้จบลงอย่างผิดหวังอีกเลย
-
รอพี่ยอดสารภาพความจริง
อยากรู้ว่าจะออกมาเป็นยังไง
ก็ขอให้ลงเอยกันด้วยดีนะ
เป็นกำลังใจให้พี่เป้จ้า
-
พี่ยอดแต่งงานเพราะมีเหตุุผล
และเป็นคนขี้เกรงใจ อืมๆๆๆ
แล้วตกลงใครเป็นคนช่วยชีวิตใครกันแน่
คนญี่ปุ่นช่วยชีวิตพี่ยอดไว้ใช่ไหม
พี่ยอดถึงต้องเกรงใจเค้าอ่ะ เหอะ!!!!! ตลกว่ะ
ภาคนี้พี่ยอด......สุดๆอ่ะ?
^
^
คนญี่ปุ่นไม่ได้ช่วยชีวิตพี่ยอด แต่เพราะคนญี่ปุ่นอยากตอบแทนพี่ยอดเรื่องช่วยชีวิตเลยชวนพี่ยอดไปญี่ปุ่นให้โอกาสหลาย ๆ อย่างแก่พี่ยอดให้มีชีวิตที่ดีขึ้น พี่ยอดรับข้อเสนอ เพราะอยากสร้างเนื้อสร้างตัวเพื่อให้ทัดเทียมกับทีม อยากจะมีชีวิตที่ดีมีหน้าที่การงานมั่นคงเพื่อที่จะดูแลทีมได้
ถ้ารู้ว่าอนาคตภายหลังอาจจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ พี่ยอดก็คงไม่ไปหรอก
หรือถ้าข้อเสนอที่ว่าแต่งงานกับลูกสาวชั้นสิ แล้วพี่ยอดจะตกถังข้าวสาร มีเงิน มีสมบัติ เพียบพร้้อม พี่ยอดก็ไม่ไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ถามว่าทำไมถึงต้องเกรงใจ ก็ลองไปอยู่ในสถานการณ์ที่พี่ยอดอยู่ก็คงจะนึกออก ..ในเมื่ออยู่นานไปสักพัก ความผูกพัน ความรัก ความเมตตาที่เค้ามีต่อพี่ยอด ย่อมมี และอย่างน้อยพี่ยอดก็นับถือว่าทางนั้นเป็น ญาติผู้ใหญ่ ถ้าเกิดทางนั้นอยากได้ลูกเขยแบบพี่ยอดก็คงไม่แปลกหรอก ด้วยนิสัยใจคอ ด้วยความเป็นคนเอาการเอางาน หากฝ่ายนั้นมาขอร้องพี่ยอด หรืออะไรก็ตามแต่ พี่ยอดก็คงลำบากใจไม่น้ิอย (แล้วยิ่งหากเป็นกรณีที่เราเดาเอาว่า ทางผู้ ญ ท้องไม่มีพ่อ)
มาในเรื่องปิดบัง ถ้าจะปิดบังก็ไม่แปลกหรอก ถ้าพี่ยอดจะมีความกลัว
กลัวทีมจะเสียใจ กลัวทีมโกรธ กลัวทีมไม่คืนดีีด้วย กลัว....ฯลฯ
ขนาดความผิดที่ปิดบังทีมเรื่องยังไม่ตายก็ว่าแย่แล้ว จะขอคืนดีกับทีมยังไง ถ้าบวกเรื่องที่หายไปแล้วยังแต่งงานอีก เหอะๆๆๆ ตายหยั่งเขียดแน่ ๆ
ชอบที่แก้วเปรียบเทียบ แก้วกับพี่ยอด เห็นด้วยมันใช่จริง ๆ ความเป็นคนขี้เกรงใจ ใจดี เพราะนิสัยแบบนี้แหละเลยโดนเอาเปรียบได้ง่าย ๆ
แต่ที่สุดยังไงก็ตามแต่ ....
พี่ยอดก็ผิดอยู่ดี ทั้งเรื่องไปแต่งงาน(จะด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตาม... **ใครก็ไม่อยากให้แฟนตัวเองไปแต่งงานกับใครหรอก แม้ว่านั่นจะเป็นแค่แต่งงานเก๊ก็ตามที ..**พี่ยอดควรปฏิเสธไปเพราะมันหนักเกินและเกินขีดจำกัดไปสำหรับเรื่องนี้) ทั้งเรื่องปิดบังทีม :เฮ้อ:
รอฟังคำตอบดี ๆ จากพี่ยอด :z4:
-
อย่าจบเครียดเลยนะ อย่า ได้โปรด TT o TT มันจะโหดร้ายกันมากเกินไป
-
อีพี่ยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:fcuk: :fcuk: :fcuk:
-
ขอบคุณนะคะพี่เป้ ที่มาต่อให้กันค้างนิดนึง
ว่าแต่ที่พี่ยอดพูดว่า "เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้" นี่คือคำพูดเดียวกับพี่เป้อ่าดิ 555
-
โอ้ยยย
อึดอัดมากจ้าา
TTTT
-
เครียด........ :z3:
-
ลุ้นจนวินาทีสุดท้ายยยยยยยยยยย :z3:
-
ตอนหน้าจะได้รู้ควมจริงแล้ววววว ตื่นเต้นๆๆๆ
พี่ยอดขอร้องเถิดดดด ช่วยทำตัวดีๆหน่อยน้า อย่าทำให้ทีมเสียใจอีกเลยยย
รอพี่เป้มาต่อจ้า o13
-
นายยอดคำว่ารักคำเดียวมันไม่พอหรอกนะ :angry2:
ทีมก็อีกให้นายยอดมันแอ้มได้ซะงั้น :m16:
ผมว่าตอนนี้มันอึดอัดกว่าตอนที่แล้วอีกนะ :เฮ้อ:
ปล.ทำไมอ่านเรื่องนี้แล้วหัวใจต้องเต้นแรงด้วยว้าาา
ปลล.เป็นกำลังใจให้พี่เป้เหมือนเดิมครับ :L2:
-
เหอะๆ แล้วอีพี่ยอดก็ทำเรื่องอีกแล้ว ไม่อยากบอกเลย เรื่องนี้อ่านไปๆ ไมพระเอกมันลดจากผู้ชายในฝัน ไปเป็นอย่างอื่นแทนลงไปทุกที ตกอันดับ 555 กลายเป็นนายเอกแมนกว่าซะงั้น
บางครั้งแค่ความรักมันก็ไม่พอหรอกเนอะคนเรา ทัศนคติ background อะไรต่างๆมันต่างกันเกินไป ถึงในนิยายจะดูเหมือนง่าย แต่ในชีวิตจริงมันคงยาก ยิ่งฝ่ายหญิง (ในที่นี้คือนายเอก 555) มีมากกว่าเท่าไหร่ ก็ยิ่งเน้นให้เห็นความด้อยของฝ่ายชาย เฮ้อ :เฮ้อ:
จบแบบไหนก็แล้วแต่ไรท์เตอร์เลยค่ะ รออ่านตอนจบจ้า
-
ทำไมไม่บอกสักทีอ่าาาาา
ลุ้นนนน
-
(กำลังทำหน้าพิลึกๆอยู่)
เอ่อม.. เห็นหลายคนบอก ไม่โกรธหรอก แต่ปิดบัง
แต่เฮ้ย ไม่รู้ดิ นี่แบบแต่งงาน มีลูกแล้วอีกตะหาก
มันไม่ใช่เรื่องที่โกรธหรือไม่โกรธเพราะปิดบังแล้วมั้ง
นี่มันสถานะเป็นน้อยอ่ะ (กร๊ากๆ เสี้ยมมันเข้าไป)
อารมณ์แบบ.. ยังงี้ถือให้ตายไปตั้งแต่ตอนนู้นแล้วดีกว่ามั้ง ไม่ต้องกลับมาหรอก
(กร๊ากๆๆๆ)
(ขึงขัง) ถ้ายังคงอยู่ในสถานะแต่งงานและมีลูกแล้ว
จะมีเหตุผลหรือไม่มี เลิกเลยดีกว่า
(หรือเมียพี่ยอดจะเป็นสาววาย??)
(หัวเราะเป็นนางมารทิ้งท้าย)
-
ระยะสุดท้าย
http://www.youtube.com/v/BCyT1ibAXaM?fs=1&hl=en_US
:call: อย่าให้เป็นอย่างในเอ็มวีนี้เลย
น่ะครับ..เป้ pls
-
เครียดอะ พุดไรไม่ออก
-
คนติดพี่เป้เยอะเลย
เรื่องน่าติดตามเขียนดีจัง
ควาามลับเยอะจริงๆ
-
มา รอ อ่า ครับ คุณ เป้
อิ อิ
-
มารออ่านต่อครับ
-
วันนี้คงไม่มาต่อ แล้วมั้ง กางมุ้งรอต่อไป
-
เข้ามารอพี่เป้ด้วยคนค่ะ :-[ :-[
-
ขอมาเม้นก่อน เพิ่งอ่านจบ Season II ค่ะ
อ่านมาราธอนต่อเนื่องเลย
ชอบมากๆ อ่านแล้วหยุดไม่ได้เลย
จะติดตามต่อไปค่ะ
-
เข้ามารอคุณเป้ค่ะ :กอด1:
-
มาอ่านแบบผ่านๆ ย้ำว่า ผ่านๆ สุดๆ
เพราะยังไม่ว่างค่ะ
แต่ขอ
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
พี่ยอดมาลูกมีเมียยยยยยยยย :a5: :a5: :a5:
ท่าจะยาว คราวนี้ (รอมีเวลาค่อยอ่าน)
แต่... เริ่มรู้สึกว่าเลิกๆกันไปเหอะ มีแต่เรื่อง ไม่เห็นมีความสุขเลย (แต่ไม่อยากให้เลิกเหมือนกันนะ ฮือๆๆๆๆ :serius2:)
-
พี่เป้วันนี้จะลงตอนใหม่ไหม??
อยากอ่านอ่า นะนะ
แต่สงสัยคงได้อ่านวันหน้าแน่ๆเรา-"-
-
เข้ามารอคุณแป้ค่าาาาาาาาา
ด้วยใจระทึก ตอนชี้ขาด
-
เศร้าจายไปกับทีม...
-
เข้ามารออ
-
วันนี้คงไม่มาต่อแล้วมั้ง
-
มารอคร้า :3123:
-
แวะเวียนมาดูว่ามาต่อหรือยัง อิอิ
-
น้องเป้....... :L1:
มาลงตอนใหม่ พร้อมกับเปลี่ยนรูปด้วยนะ
อยากเห็นเป้มาดเข้มอ่ะ (มีพรายกระซิบบอกมา)
ว่าแต่...จะแมนไปไหนน้อง
จะเข้มแข่งกะพี่ยอดเหรอหนู :laugh:
-
มารอออ่านนนครับผม
-
:z13:
:a5:
:angry2:
-
มาจองที่เผื่อไว้คืนนี้
-
มานั่งเยอะแยะรอกันหน้าสลอนแล้วพีเป้
-
รอคุณเป้มาไขความกระจ่างอยู่นะคะ ขณะนี้ในอกในใจเหมือนกำลังจะระเบิดค่ะ คุณเป้ช่วยทีนะคะ
-
รอ เหมือนกานครับบบบบบ
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 14
“...ทีมจะไปต่างจังหวัด ไม่ต้องเป็นห่วง...” ผมแปะโน้ตไว้ที่กระจก เวลาพี่ยอดตื่นมาไม่เจอผมเค้าจะได้ไม่ต้องตามหา...แต่...ถ้าเค้าเปิดตู้เสื้อผ้า เค้าจะไม่เจอสิ่งของที่เป็นของผมแม้แต่อย่างเดียว...ตอนพี่ยอดตื่น ผมคงไปถึงหัวหินแล้ว...ไปคนเดียว...ไม่เหงาหรอก...เคยอยู่คนเดียวมาตั้งห้าปีนี่นา...ขอไปตั้งหลักพักผ่อนเพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ซักสองวัน...
“...ฮัลโหล...”
“...อยู่ในประเทศไทยนี่แหละ...”
“...ไม่ต้องตามมาหรอก...”
“...ทีมไม่ได้เป็นอะไร...”
“...บอกว่าไม่ต้องไง...”
“...ไม่มีอะไรต้องเคลียร์แล้ว...”
“...ขอทีมพักผ่อนคนเดียวเงียบ ๆ ซักสองสามวันได้มั้ย...”
“...ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ...”
...ผมตัดสินใจรับสายที่โทรมาครั้งที่ยี่สิบของพี่ยอด...ก่อนหน้านี้เพื่อน ๆ ผมต่างก็โทรมาบอกว่าโดนพี่ยอดตามถึงบ้าน แต่ไม่มีใครรู้ว่าผมอยู่ไหน...ผมเลือกพักที่รีสอร์ตแห่งนี้เพราะสงบและปลอดภัย...ห้องกว้าง ตกแต่งสวย แต่ผมได้แต่นอนซึมอยู่บนเตียง มองเหม่อไปนอกประตูกระจก ดูเกลียวคลื่นพัดเข้าหาฝั่งลูกแล้วลูกเล่า...แสงแดดยามเย็นสีส้มกระทบแผ่นน้ำระยิบตา ...หาดทรายสีขาวทอดยาว...มีกลุ่มพ่อแม่ลูกเล่นน้ำกันสนุกสนาน...คู่รักเดินจับมือไปตามทรายนุ่ม...พวกเค้ากำลังมีความสุขกัน...แล้วเราล่ะ...
*
*
...ตกดึกนอนไม่หลับ...ขับรถออกไปเดินเล่นที่ตลาดโต้รุ่ง...เมื่อก่อนก็เดินเล่นคนเดียวที่ลอนดอน อากาศหนาว ฝนตก มันชวนให้เหงาแต่เราก็สามารถซื้อขนมเดินกินคนเดียวได้...แต่ทำไมวันนี้มันรู้สึกว่างเปล่า...ของโปรดในมือที่ซื้อมากลับไม่อร่อยเหมือนเดิม...เห็นคนอื่นเค้ามากันเป็นคู่ เห็นเพื่อนมากันเป็นกลุ่ม...เมื่อเย็นตอนอยู่คนเดียวในห้องมันอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก แต่พอต้องมาอยู่คนเดียวท่ามกลางผู้คนพลุกพล่านอย่างนี้กลับรู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งกว่า...
*
*
...ตื่นเช้ามาด้วยความว่างเปล่า อยากนอนหลับต่อไปแบบไม่ต้องตื่นเพราะในฝันผมกับพี่ยอดเรายังอยู่ด้วยกัน ภาพความทรงจำเก่า ๆ ยังตามมาหลอกหลอนผมถึงในฝันเลยเหรอ...ตื่นมาทำไม ตื่นมาเพื่อเผชิญหน้ากับความจริงที่เราต้องกลายเป็นส่วนเกินของครอบครัวที่สมบูรณ์ของพี่ยอด...แต่เราต้องอยู่ได้...ชีวิตเกย์มันก็แค่นี้แหละ...ไม่มีทางที่จะเจอความรักที่ยั่งยืนหรอก...ปลงซะเถอะ...
...มีเวลาอีกแค่วันเดียวก็ต้องกลับไปเริ่มลงมือทำธุรกิจของตัวเองที่กรุงเทพฯแล้ว...ถ้าเราปล่อยให้สมองมันว่างเปล่า เรื่องของพี่ยอดก็จะวนเวียนในหัว ดังนั้นต้องหาอะไรทำให้ตัวเองยุ่งที่สุด สมองส่วนที่เรียบเรียงลำดับความคิดเริ่มกลับมาทำงานตามปกติหลังจากที่ปลงได้...ผมลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ออกไปกินข้าวที่ร้านอาหาร พิจารณาดูทุกอย่างของร้าน การตกแต่ง อาหาร การบริการ...ในเมื่อเราจะทำธุรกิจแบบนี้ก็ควรจะศึกษาหาข้อมูลให้ได้มากที่สุด...
“...เฮ้ย...ทีม...มึงคลาดกับพี่ยอดนิดเดียวเองรู้ป่าว...” มิ้นท์ส่งเสียงทักทายเมื่อผมหิ้วของฝากเข้ามาที่ร้านมันในตอนเย็น
“...อะไรของมึง...”
“...ก็พี่ยอดน่ะสิ...มานั่งเฝ้ามึงตั้งแต่เมื่อวาน...เพื่อนมึงที่เค้ารู้จักทุกคนโดนตามถึงบ้าน...พี่ยอดไม่เชื่อว่ามึงจะไปเที่ยวต่างจังหวัดคนเดียวได้...”
“...กูไปถึงอังกฤษคนเดียวยังไปมาแล้วเลย...” ผมกระแทกของฝากบนโต๊ะ
“...อุ๊ย...อีนี่เบา ๆ สิ...ขนมหม้อแกงกูเละหมดแล้วมั้ง...” มิ้นท์รีบแกะถุงดู
“...เค้าบอกเรื่องนั้นกับมึงหรือยัง...”
“...จะบ้าเหรอ เค้าจะบอกกูทำไม...แต่กูว่าเค้ารู้ว่ามึงหนีเค้าไปเพราะเรื่องอะไร...”
*
*
...หลังจากเก็บข้าวของที่ห้อง ผมก็ออกไปหาแจ็คเพื่อคุยเรื่องร้าน พยายามทำตัวยุ่งเพื่อให้ลืมพี่ยอด...แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย...สถานที่นัดของเรามันเป็นแหล่งช็อปปิ้ง เกย์หลายคู่เดินผ่าน...ที่จริงการที่ได้มานั่งอยู่ในร้านสวย ๆ กับผู้ชายหน้าตาดีอย่างแจ็คผมควรจะมีความสุขไม่ใช่เหรอ...แต่ทำไมผมต้องคิดถึงพี่ยอดทุกห้านาทีอย่างนี้...
*
*
...ผมกลับมาห้องที่เช่าไว้ตอนเกือบสี่ทุ่ม...อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะเข้านอน เพราะพรุ่งนี้มีเรื่องที่จะต้องทำอีกแยะแยะมากมาย...ยังไม่ทาครีมไม่เสร็จเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นพี่รุจโทรมา ผมรับสาย พี่รุจบอกให้ผมไปพบพี่ยอดเดี๋ยวนี้ที่ร้านมิ้นท์...การหนีหน้ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย...ผมรับปากว่าจะเคลียร์เรื่องพี่ยอดให้จบภายในคืนนี้...จากที่เคยคิดว่าจะปิดบังที่พักที่ผมย้ายมาอยู่คนเดียว...แต่ผมเปลี่ยนแผนแล้ว...ให้เค้ารู้ไปเลยว่าผมพักที่ไหน ซักวันเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี...รู้แต่ทำอะไรไม่ได้มันอึดอัดกว่า...
“...ทีม...ทำไมถึงหนีพี่มาอยู่ที่นี่อ่ะ...” พี่ยอดแทบจะพุ่งเข้ามาในห้องทันทีที่ผมเปิดประตูรับ
“...พี่ยอดมีอะไรจะบอกทีมมั้ย...” ผมถามกลับเสียงเรียบ
“...ทีมรู้แล้วใช่มั้ย...”
“...รู้อะไรเหรอ...” ผมทำหน้าสงสัย
“...เรื่อง...เอ่อ...เรื่อง...เรื่องที่เทมส์เล่าอ่ะ...”
“...เรื่องอะไรล่ะ...” ผมคาดคั้นเสียงดังขึ้น
“...เทมส์เล่าอะไรให้ทีมฟังบ้าง...” พี่ยอดยึกยัก
“...รำคาญว่ะ...ถ้าไม่พูดก็กลับไปเลยไป...” ผมใช้มือดันพี่ยอดให้ถอยหลังออกไป
“...พี่แต่งงานกับลูกสาวคนญี่ปุ่นไปแล้วจริง ๆ...”
“...เพื่อ...”
“...ตอบแทนบุญคุณ...”
“...พี่ยอดช่วยชีวิตเค้านะ...”
“...แต่เค้าให้ชีวิตใหม่พี่เหมือนกัน...”
“...แล้วไงอ่ะ...ชีวิตเก่าพี่ยอดไม่ดีตรงไหน...ถึงขนาดต้องยอมเค้าทุกอย่าง...”
“...รู้มั้ย...ทำไมพี่ต้องยอม...พี่ต้องยอมเพื่อทีม...เพื่อตั้งตัว...เพื่อให้มีเท่าทีม...เพื่อไม่ให้ทีมลำบาก...”
“...ทีมไม่ได้โกรธพี่ยอดเรื่องที่พี่ยอดแต่งงานหรอกนะ...แต่ทีมรับไม่ได้ที่พี่ยอดไม่บอกทีมด้วยตัวเอง...ให้คนอื่นมาพูดเยาะเย้ย...ให้คนที่กุมความลับพี่ยอดมามีอิทธิพล...ศักดิ์ศรีอยู่ที่ไหนอ่ะ...”
“...ศักดิ์ศรีใคร...พี่หรือทีม...”
“...ของทีมสิ...พี่ยอดก็รู้ว่าทีมไม่ชอบให้ใครมาฉีกหน้าอ่ะ...”
“...สุดท้ายทีมก็คิดถึงแต่ตัวเอง...” พี่ยอดพูดด้วยสีหน้าผิดหวัง
“...แล้วที่พี่ยอดบอกว่าทำทุกอย่างเพื่อทีม...แน่ใจเหรอ...พี่ยอดก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน...ทีมเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าคนที่ทีมจะรัก เราสามารถร่วมทุกข์ร่วมสุข สร้างอนาคตด้วยกันได้...แต่พี่ยอดใช้ทางลัดแบบนี้จะให้ทีมภูมิใจในตัวพี่ยอดได้ยังไงอ่ะ...”
“...ถ้าทีมคิดอย่างนั้นพี่คงไม่อธิบายอะไรต่อละกัน...”
“...มีอะไรให้อธิบายต่ออีกเหรอ...แต่งงาน มีลูก จะบอกว่าทำไปเพราะความจำเป็นทั้ง ๆ ที่ปฏิเสธได้ อ้างเรื่องบุญคุณทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องตอบแทนด้วยวิธีนี้...ชาตินี้ทีมก็กำลังชดใช้กรรมเก่าอยู่แล้ว อย่าให้ทีมต้องสร้างเวรสร้างกรรมด้วยการพรากลูกพรากผัวใครมาเลย มันบาปว่ะ..."
“...โอเค...พี่ผิดเอง...พี่ขอโทษ...พี่ผิดตั้งแต่คิดว่าจะพยายามทำทุกทางให้ได้อยู่กับทีมแล้วหล่ะ...พี่กลับก่อนนะ...”
“...เชิญ...” ผมเดินไปเปิดประตูให้ เราสบตากันนิดนึงก่อนที่พี่ยอดจะเดินออกไป
*
*
...เราพูดแรงไปหรือเปล่า...เราไม่ฟังเหตุผลเค้าเลยนี่นา...ท่าทางพี่ยอดจะโกรธ...เรากลายเป็นฝ่ายผิดซะงั้น...แต่มันก็จริงนี่หว่า...ใช้ผู้หญิงเพื่อให้ตัวเองมีกิน ถ้าพูดแบบหยาบคายก็คือแมงดา...เค้าไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดแต่งงานก็ได้ แค่ต้องมาก้มหัวรับใช้ทำงานเป็นหุ่นเชิดให้นี่ก็น่าอึดอัดพอแล้ว...
*
*
...เมื่อผมไม่ทำงานที่ออฟฟิศพี่ยอดแล้ว เปิดงานวันแรกเจ๊รุจโทรมาเม้าท์เรื่องสำคัญ...เช้ามาเจ๊ก็ทะเลาะกับอีเด็กผีนั่นเลย...พี่รุจสั่งสอนได้สะดวกเพราะไม่ต้องห่วงผม ไม่ต้องกลัวว่าพี่ยอดจะมาเข้าข้าง และเทมส์ก็ไม่มีอะไรมาต่อรองกับพี่รุจได้ เรียกว่ายั่วพี่รุจได้ไม่สำเร็จ เช้านี้เจ๊แกเลยจัดชุดใหญ่...อีเด็กนั่นก็ใช้มุขเดิมว่ายังไงมันก็ผ่านการฝึกงานแน่นอน...
“...รู้มั้ยว่าเจ๊เล่นมันจนต้องขนของกลับบ้านไปเลย...”
“...ไปทำอะไรมัน...”
“...ง่ายนิดเดียว ในเมื่อเด็กฝึกงานไม่กลัวคนดูแล เราก็ต้องรายงานมหาวิทยาลัย...”
“...แรงอ่ะ...” ผมหัวเราะเบา ๆ
“...มีแรงกว่านี้อีก...เจ๊โทรไปมหาวิทยาลัยที่อีเด็กเวรนั่นเรียนอยู่ ปรากฏว่ามันโดนไทร์ไปตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว...ยัยนภากับคุณวัฒนาจงใจเอาเด็กคนนี้มาป่วนที่นี่...”
“...อ้าว...แล้วทำไงอ่ะ...”
“...เจ๊ก็โทรไปเล่นยัยนภาน่ะสิ...ชียังแอ๊บไม่รู้เรื่องว่าเด็กมันโดนไทร์ออกมาแล้ว...เจ๊บอกว่าให้เอาเด็กคนนี้ออกไปจากบริษัทภายในวันนี้ และห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวอีก ไม่งั้นเจ๊จะเล่นงานเรื่องแอบอ้างสถาบันการศึกษา และคนที่พามาก็จะโดนด้วย...”
“...ทำไมเจ๊ไม่เล่นมันตอนที่ทีมอยู่อ่ะ...อยากจะเห็นหน้ามันจัง...”
“...เดี๋ยวเจ๊จะไปทำให้ดูถึงที่เลย...เย็นนี้ไปเจอกันที่ร้านนังมิ้นท์หน่อยนะ...เจ๊นัดทุกคนไว้แล้ว...” พี่รุจพูดเสียงแปลก ๆ
“...โอเค...” ผมรับปาก
*
*
...เทมส์ต้องเก็บข้าวของออกไปจากบริษัทตั้งแต่ช่วงบ่าย พี่รุจเล่าพลางทำหน้าทำตาว่าอีเด็กผีนั่นจ๋อยอย่างที่พวกเราไม่เคยเห็นมาก่อน...พี่รุจขู่เอาไว้ว่าให้ออกไปดี ๆ และอย่าเข้ามายุ่งกับพวกเราอีก ไม่งั้นจะโดนแฉบ้าง หลักฐานทุกอย่างก็อยู่ในมือพี่รุจ ถ้าจะเล่นต่อเทมส์จะเสียเปรียบอย่างไม่ต้องสงสัย...
“...ทีม...แกไปพูดอะไรกับอีตายอดมัน...วันนี้มันปิดห้องเงียบเลย ข้าวปลาก็ไม่กิน...” พี่รุจเริ่มเม้าท์ถึงพี่ยอด
“...................................” ผมเล่าทุกอย่างให้ทุกคนฟัง
“...ตกลงมึงกับพี่ยอดจะเลิกกันจริง ๆ เหรอ...” มิ้นท์ถามไม่เต็มเสียง
“...ไม่รู้สิ...ไม่ได้บอกเลิกกันเป็นทางการ...ต่างคนต่างไป...จบ...” ผมพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนี ไม่อยากให้ทุกคนเห็นแววตาหมองเศร้า
“...สงสารพี่ยอดจังเลย...” แก้วพูดเสียงเบา
“...อ้าว...แทนที่จะสงสารเพื่อน...” ผมหันไปมองหน้าแก้ว
“...เจ๊ก็สงสารอีตายอดนะ...แกยังไม่รู้เหตุผลอะไรก็เหวี่ยงกระจายแล้ว...”
“...ใช่...ทีมไม่ลองดูที่เจตนาของพี่ยอดเค้าหน่อยเหรอ...” แก้วแตะมือผมเบา ๆ
“...เจตนาของเค้าก็คือจงใจปิดเรื่องใหญ่อย่างนี้ไม่ให้เรารู้ไง...” ผมพูดเสียงอ่อนลง
“...เราหมายถึงเจตนาที่ต้องปิดไว้...ทำไมเค้าต้องปิด...ลองฟังเหตุผลเค้าหน่อยสิ...”
“...เราให้โอกาสเค้าแล้ว แต่เค้าไม่บอกอ่ะ...คุยไปคุยมา ดันมาว่าเราคิดถึงแต่ตัวเองซะงั้น...”
“...ใช่...” ทุกเสียงพูดพร้อมกัน
“...มึงห่วงแค่ความรู้สึกตัวเอง...” มิ้นท์พูดด้วยเสียงจริงจัง
“...ทีมไม่ได้โกรธที่พี่ยอดมีความลับหรอก ทีมโกรธที่เทมส์เอาความลับของพี่ยอดมาเยาะเย้ยเฉย ๆ...” แก้วเสริม
“...เจ๊ว่า ถ้าสมมุติว่าเจ๊เป็นคนเอาเรื่องนี้มาบอกแก...เจ๊ว่าแกคงไม่โกรธอีตายอดอย่างนี้หรอก...”
“...ใช่...ทีมต้องหาเหตุผล และถามพี่ยอดดี ๆ โอเค อาจจะมีโกรธบ้าง แต่คงไม่ถึงขนาดนี้...”
“...มึงรู้ว่าพี่ยอดมีเหตุผล...เรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่ก็จริง แต่ระดับพี่ยอดคงต้องคิดดีแล้วหล่ะ...”
“...ตกลงนี่ทีมผิดใช่มั้ย...” ผมถามเสียงอ่อย
“...มึงก็มีส่วนผิดที่คิดถึงตัวเองมากกว่าความรู้สึกพี่ยอด...”
“...อ้าว...แล้วพี่ยอดเค้าไม่คิดถึงความรู้สึกกูมั่งเหรอ...ตั้งแต่หายไปตอนสึนามิ จนกลับมาอีกทีมีลูกมีเมียอ่ะ...อยู่ดี ๆ กูก็กลายเป็นน้อย...” ผมเถียงมิ้นท์
“...อย่าคิดมากสิ...ยังไงเราก็มาก่อนนะ...เค้าแค่แต่งงานกันแบบถูกต้องตามกฎหมายเฉย ๆ...” แก้วพยายามปลอบใจ
“...แคร์อะไรล่ะ...ตัวเค้าอยู่กับเรา...ปล่อยให้เมียหลวงเค้านอนกอดกระดาษอยู่โน่นเถอะ...” มิ้นท์พูดขำ ๆ ให้บรรยากาศดีขึ้น
“...พี่ยอดไม่ชอบผู้หญิง เค้าจะมีลูกได้ยังไง...” แก้วสงสัย
“...เจ๊คอนเฟิร์ม...สมัยมันเด็ก ๆ มีน้องนีมาชอบมันเยอะแยะ ไม่เห็นมันสนใจใครเลย...”
“...โอ๊ยเจ๊...น้องนีญี่ปุ่นเค้าขาวอวบขนาดนั้น...พี่ยอดไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะคะ...”
“...อีนี่...” ทุกคนหันมามองอีมิ้นท์เป็นตาเดียว
*
*
...หลังจากนั้นผมก็เป็นฝ่ายโดนกระหน่ำสวดจากพี่รุจและผองเพื่อนต่ออีกชุดใหญ่...สรุปว่าผมโกรธพี่ยอดเพราะเทมส์เอาเรื่องนี้มาตอกหน้ามากกว่าเรื่องที่พี่ยอดปิดบังว่าเค้าแต่งงานแล้ว...เอาไงดี...เราควรจะกลับไปปรับความเข้าใจกับพี่ยอดมั้ย...ทุกคนพูดถูก ลึก ๆ แล้วผมเชื่อใจพี่ยอด...ที่เค้าทำมันต้องมีเหตุผล แต่เหตุผลที่เค้าทำผมจะรับได้หรือไม่...เพื่อน ๆ บอกว่าบางครั้งเหตุผลมันไม่สำคัญเท่าเจตนา...
*
*
...ผมละอายเกินกว่าจะไปปรับความเข้าใจกับพี่ยอด...และหวังอยู่ในใจลึก ๆ ว่าเค้าต้องมาง้อผมเหมือนทุกครั้ง...ถึงผมจะผิดที่มัวแต่คิดถึงแต่ตัวเอง แต่พี่ยอดก็มีส่วนผิดนี่นา...เค้าก็รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน...ทำงานยังไง...ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว พี่ยอดไม่มาหา ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์..หรือเค้าจะโกรธเราจริง ๆ...ทุกวันที่ผ่านมาผมก็มัวแต่ทำตัวยุ่งเรื่องร้านเพื่อให้ไม่มีเวลาคิดถึงพี่ยอด...
*
*
...ระหว่างที่รอให้ผู้เช่าบ้านเดิมย้ายออก ผมก็วิ่งวุ่นประชุม จัดหาของแต่งร้าน อุปกรณ์ครัว จาน ชาม ช้อน โต๊ะ เก้าอี้ ผ้าม่าน...เรื่องบริหารจัดซื้อเป็นหน้าที่ของผม ฟิลิปกับมิ้นท์ดูแลเรื่องครัว และการจัดเตรียม คิดหาเมนูใหม่ ๆ... คุณวาดะจะคอยวิ่งเต้นกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพราะเค้ามีหุ้นอยู่หลายที่ ทำให้ค่อนข้างกว้างขวาง...ส่วนแก้วจะดูแลเรื่องบุคลากร...และแจ็คจะรับผิดชอบเรื่องการตกแต่งทั้งภายนอกและภายในร้าน โดยที่มีผมคอยคัดเลือกวัสดุ และงบประมาณ...เมื่อผู้เช่าบ้านผมย้ายออกไป เราก็จะเริ่มลงมือดัดแปลงต่อเติมบ้านของผมให้เป็นร้านอาหารกึ่งผับย่านใจกลางแหล่งพักอาศัยของชาวต่างชาติ...
*
*
...พี่รุจเป็นตัวกลางอีกตามเคย...เค้าจะคอยรายงานความเคลื่อนไหวของพี่ยอดเป็นระยะ...มิ้นท์เองก็จะโทรมาบอกถ้าวันไหนพี่ยอดเข้ามากินข้าว แอบคิดไปว่าเค้าคงอยากเจอเรา แต่มิ้นท์ก็บอกว่าพี่ยอดไม่เห็นถามถึงผมแม้แต่คำเดียว...จากร้านมิ้นท์ข้ามถนนเล็ก ๆ มาก็ถึงที่พักผมแล้ว ทำไมพี่ยอดไม่แวะมาหากันบ้าง...
“...แก...อีตายอดบินไปญี่ปุ่นเมื่อคืนนี้...ทำอะไรไม่ผ่านผู้ช่วยอย่างเจ๊เลยอ่ะ...นี่คงจัดการเรื่องตั๋ว เรื่องเอกสารเองหมดเลย...” เจ๊รุจโทรมาเล่าอย่างฉุน ๆ ในเช้าวันหนึ่ง
“...อ้าว...เค้าไปทำอะไรอ่ะ...”
“...ไปหาเมียมันมั้ง...”
“..............................” ผมเงียบ
“...อุ้ย...ขอโทษ...เจ๊ว่ามันคงไปเรื่องงานแหละ...ช่วงนี้ที่เจ๊ไม่ค่อยมีอะไรอัพเดทก็เพราะมันไปประชุมที่โรงงานเกือบทุกวัน...”
“...แล้วเค้าจะกลับเมื่อไหร่อ่ะ...”
“...ไม่รู้ว่ะ...ท่าทางมันจะรู้ว่าเจ๊คอยสอดแนม...พักหลังนี่ไม่ค่อยคุยกับเจ๊เลย...”
“...อืม...ปล่อยเค้าไปเถอะ...”
“...มันใจแข็งกว่าที่เจ๊คิดนะเนี่ย...ตอนแรกคิดว่ามันจะถามถึง หรือให้เจ๊ช่วยพูดอะไรกับแกบ้าง...แต่นี่ไม่มีอะไรเลย...เดินผ่านก็คุยเรื่องานอย่างเดียว...บางครั้งเจ๊ก็อึดอัดนะเว้ย...”
“...ใจเย็น ๆ เจ๊...รอร้านทีมเปิดก่อน แล้วเจ๊ค่อยออกมาเป็นผู้จัดการร้านทีมนะ...”
“...เจ๊เรียกเงินเดือนสูงนะหนู...”
“...กล้าเรียกทีมก็กล้าให้...แต่ทีมจะใช้ให้คุ้มเลย...”
“...อย่างเจ๊เนี่ย...จ้างพันทำให้หมื่นอยู่แล้วไม่ต้องกลัว...” เจ๊รุจหัวเราะเบา ๆ
*
*
...สัปดาห์ต่อมา...ขณะที่ผมกับเพื่อน ๆ กำลังกินข้าวเย็นและคุยเรื่องร้านใหม่ของเราอยู่นั้น ทุกคนก็อ้าปากค้างมองข้ามหัวผมไปด้านหลัง...ผมหันไปตามสายตาแล้วก็ต้องอ้าปากค้างเช่นกัน...พี่ยอดก้าวเข้ามาในร้านพร้อมผู้หญิงคนนั้นที่จูงเด็กผู้หญิงวัยกำลังน่ารักมาด้วย...ผมตะลึงทำอะไรไม่ถูกรีบหันกลับมาสนใจกับอาหารของตัวเองบนโต๊ะ...ใจเต้นแรง...ขอบตาร้อนผ่าว...มือสั่นจนช้อนหล่นกระทบจาน...ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเพื่อนร่วมโต๊ะ เพราะตอนนี้น้ำตาของผมมันล้นออกมาจนหยดลงที่ต้นขา ถ้าเพื่อน ๆ เห็นผมร้องไห้คงต้องแสดงท่าทางอะไรให้พี่ยอดรู้ ผมไม่อยากให้ความรู้สึกของผมทำลายบรรยากาศดี ๆ ในร้าน...
*****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความคิดเห็น ทุกคำติชมนะครับ...ตอนต่อไปก็จะเป็นตอนจบจริง ๆ ซะทีนะครับ...ความอึดอัดต่าง ๆ จะจบลงในตอนหน้า...มาลุ้นกันอีกทีว่าเรื่องนี้ชื่อเต็ม ๆ ของมันคือ We belong together in our dreams หรือWe still belong together...อัพเดทและร่วมลุ้นกับอารมณ์ผู้เขียนได้ในFacebook นะครับ
...แล้วเจอกันครับ...
...เป้...
-
กรรมจริงๆ ไม่ใช่ไรหรอกพี่ หนูต้มมาม่าไว้ พอเปิดหน้านี้มา ...เฮ่อ ๆ หันไปอีกทีเส้นอืดหมดแล้ว T T
บทสรุปสำหรับนังเทมส์ สะใจดี คนอาไร๊ แหลได้โล่อ่ะ
การที่พี่ยอดไปพาเมียกะลูกของผญ คนนั้นมา (ยังไม่ปักใจเชื่อว่าลูกตายอด)
คงเป็นการแสดงความจริงครั้งสุดท้าย รู้สึกว่าเรื่องในตอนหน้ามันจะเริ่มเคลียร์ลงตัวแระ
ตอนนี้อ่านก็สบายใจ (แต่...ไม่ไว้ใจพี่เป้ -*-)
รักพี่ยอดแต่ก็รู้สึกเสียหน้านะ แต่พี่ยอดอ่ะ อย่างนี้ทุกทีเลย มีเรื่องอะไรก็ปิด ๆๆๆๆๆ ไว้ จนจนตรอก จะเสียทีมไปแหละ
หนุชอบตรงนี้มากเลยอ่ะพี่ ให้เค้ารู้ไปเลยว่าผมพักที่ไหน ซักวันเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี...รู้แต่ทำอะไรไม่ได้มันอึดอัดกว่า...
ขอเป็น we still belong together ละกัน
เหมือนพี่เป้ กะคนอ่านไง
จบเรื่องนี้แล้วมีเรื่องใหม่เหอะ นะ ๆๆ ไม่เอาแล้วซีซั่นไหน หวาดเสียวจริงๆ
พอแระ ๆ ไปกินมาม่าอืด ๆ ก่อน
o13
-
เฮ้ออออออออออออ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป จะจบอย่างไรก็ได้นะครับ
จะให้ทีมเป็นอิสระ หรือยังอยู่ในวังวนของกิเลสอยู่ ต่อให้พี่ยอดไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงญี่ปุ่น
แต่ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นชู้ หรือเมียน้อยไปแล้ว
ถึงแม้ว่า หลายคนจะว่าทีมผิดที่ไม่เข้าใจพี่ยอด แต่เราเข้าใจทีมนะ ในช่วงเวลานั้นที่อยู่ดีๆ
จากหลวง กลายเป็นน้อยไปซะงั้น เหตุผลของพี่ยอดไม่เพียงพอหรอก
(จะแอบบอกว่าไม่ชอบพี่ยอดตั้งแต่ แกล้งตายจากภาคแรกแล้วหล่ะ) ชอบเล่นกับความรู้สึกคน
จะจบอย่างไรก็ขอให้ ทีมhappyก้อแล้วกันนะครับ
รักคนแต่งครับ :3123:
-
อยากรู้เหตุผลของพี่ยอดที่แท้จริง
ตอบแทบพระคุณ
งง จริงๆๆ
แต่ทีมเห็นแก่ตัวจริงๆๆ
ไม่ฟังเหวี่ยงลูกเดียว
สงสารตัวเองมากเลยปวดตับ
55555++
ตคอนต่อไปมาไวไวน้าค่ะ
อยากรู้ความจริงใจจะขาด
พี่ยอดเอามาทำไม :z3:
-
พูดไม่ออก :sad4:
พี่ยอดจะทำอะไร
ขอให้จบแบบแฮปปี้ๆด้วยเถอะ :call:
:กอด1: พี่เป้
-
ไหงเป็นงี้อ่ะ ทำไมไอ้ยอดมันต้องทำเเบบนี้อ่า
สงสารทีม ทำไมมันต้องเอาเมียมา
เเกมีคนรักอยู่เเล้วไม่ใช่เหรอวะทำไม่ไม่บอกพวกเค้าไปตรงๆ ล่ะ
เเต่งเเล้วทำไมต้องกลับมาหาทีมด้วยล่ะ ไม่เข้าใจว้อยยยยย
เเล้วเจือกมีลูกอีก โอ๊ยยยยยย
เเน่จริง ไม่บอกพวกเค้าก่อนเเต่งล่ะว่า เเกเป็นเกย์ ไอ้ฟ๊ายยยยยยยยย
อย่างน้อยก็น่าจะบอกทีมเอง ไม่น่าให้รู้จากปากคนอื่น
ไอ้ขี้ขล๊าดดด เซ็ง
-
อ๊ากกกกกกกกก
จบค้างคา+ทรมานใจมากค่ะ
เอามาทำม๊ายยยยยยยยยยยยย
งานนี้ทีมคง เจ็บ...เจียนตายT_T
มาต่อเร็วๆนะคะ...ลุ้นมากๆๆๆๆ
-
กีสสสสสสสสสสสสสสส
ตอนหน้าก็จะจบแล้ววววววววววว
ลุ้นใจจะขาดแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3:
-
เป็นความรักที่เหนื่อยแสนสาหัสจริงๆ เดี๋ยวตามไปเม้าส์ในเฟสคะ
-
อึดอัดเนอะ :serius2:
คิดว่า ที่พี่ยอดต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น
เพราะว่าเค้าท้องไม่มีพ่อหรือเปล่า
เลยหาคนมาแต่งงานบังหน้าอ่ะ ประมาณนั้น
แต่ที่เคืองพี่ยอดเพราะว่าไม่บอกนี่แหละ
รู้จากปากพี่ยอดเองมันยังเจ็บน้อยกว่ารู้จากปากคนอื่นอีกนะ
เรื่องคงไม่พลิกผันไปกว่านี้แล้วมั้ง แค่นี้ก็โคตะระอึนสุดๆและ
-
อ่ะ เอ่อ...
พูดไม่ออกอีกแล้ว
ตอนนี้ก็ไม่คิดว่าทีมเห็นแก่ตัวหรือคิดถึงแต่ตัวเองนะ
ใครเจอแบบนี้คงรู้สึกไม่ต่างกันนักหรอก
จะให้เชื่อใจ ไว้ใจกัน มันลำบากนะ
อารมณ์จะฟังคงไม่มีเท่าไหร่อ่ะ ณ จุดๆ นั้น
แต่หลังจากนี้พอมีเวลาคิดอะไรมากขึ้น
คงหันหน้ากลับมาคุยกันได้ (ใช่ไหม)
:เฮ้อ:
-
เอากันเข้าไป แอบสงสารทีมแต่อีกใจก็สมน้ำหน้า
แล้วเมื่อไหร่จะได้เคลียร์กัน :เฮ้อ:
-
ค้าง......ที่สุด :sad4:
-
ตอนจบ จะสมหวัง พี่ยอดมาอธิบาย แล้ว
-
จบแต่ล่ะตอนให้ทรมานคนอ่านจริงๆ :z3: :z3: :z3:
ก๊ากกกกกกกกกก ทรมานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
มา ต่อ แล้ว ๆ
ขอบ คุณ ครับ คุณ เป้
ตอน หน้า จะ เฉลย สัก ที
ลุ้น ๆ
-
ยังเชื่อใจพี่ยอด นะคะ
และเข้าใจทีมด้วย บางครั้งมันก็ห้ามอารมณ์ยากเหลือเกิน
ยิ่งผิด ก็ยิ่งไม่กล้าง้อ :เฮ้อ:
หรือพี่ยอดจะพาภรรยาชาวญี่ปุ่นมาอธิบายเรื่องราว...
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ
-
เค้ายังเชื่อใจพี่ยอดได้อยู่ใช่มั้ย??????
มันอึดอัดจนบอกไม่ถูกเลยอ่ะ...ไม่รู้จะเม้นท์อะไรดี
รู้แค่ว่า อยากฟังคำอธิบาย หรือความจริงให้มันมากกว่านี้อ่ะ
เค้าก็เชื่อนะว่าพี่ยอดเป็นคนมีเหตุผล...แล้วเหตุผลของพี่ยอดมันคืออะไรล่ะ
รีบ ๆ พูดมาสิพี่ยอด...คนอ่านลุ้นจนนั่งไม่ติดแล้วเนี่ย - -"
ไม่ว่าชื่อเต็มของเรื่องนี้จะคืออะไร...เค้าก็คงต้องเตรียมตัวเตรียมใจอ่านตอนต่อไปอยู่ดี
จะให้เตรียมผ้าเช็ดหน้า หรือ ถังรองน้ำตา...พี่เป้ก็บอกกันด้วยนะ...เค้าจะได้เตรียมตัวถูก >/////////<
แล้วเจอะกันในเฟสฯฮะ XD
-
มันค้างทำไมพี่ยอดพามาเลยอะ
ต้องมีอะไรแน่ๆๆสงสารท้งคู่แต่ชอบเจ๊รุจอะ
-
พามาเปิดตัวกันขนาดนี้ คงได้เคลียร์กันหมดเปลือก :freeze:
ยังอยู่ข้างทีมเสมอนะจ้ะ เพราะไม่เข้าใจพี่ยอดเลย
บุคคลิกพี่ยอดตั้งแต่ซีซั่นแรกจนมาถึงตอนนี้ พัฒนาไปมากจนยากที่จะเข้าใจ
แต่มันก็ reality มากนะ เพราะเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน
แล้วใจของพี่ยอดล่ะยังเป็นของทีมเหมือนเดิมรึเปล่า
-
มาลุ้นตอนจบ หุๆ
-
แบบว่า อื้มมมม...คิดในแง่ดีคือจะเอาเมียกะลูกมายืนยันถึงไอ้เหตุผลที่ไม่ยอมบอกแต่แรกแหงๆ
แต่พามาเพื่ออะไรนอกเหนือจากนี้อันนี้ไม่ขอจิ้นดีกว่า ฮ่าๆ
อาจจะอยากให้ทีมเซอร์ไพรส์ปนรู้สึกผิดเล็กๆว่าทำไมไม่ยอมฟังบ้างอะไรบ้าง
อย่างที่ว่าอะเด็กคนนั้นจะใช่ลูกพี่ยอดจริงๆหรือ?
แต่ในแง่ดราม่า ก็คืออาจจะพามาอธิบายให้รู้กันไปเลย
ไหนๆทำทีมเจ็บมาเยอะแล้ว พี่ยอดอาจจะรู้สึกผิดจนไม่อยากทำร้ายทีมอีกต่อไป
เพราะงั้นก็ตัดขาดกันซะเถอะ จบๆกันไปซะ อะไรงี้...(โอ๊ว จิ้นไปไกลเองก็ปวดจิต TT 555)
อีกเรื่องที่ขัดใจคือแบบ อาจเพราะส่วนตัวแล้วค่อนข้างเป็นคนแคร์คนอื่น
แต่ถ้าเรื่องอะไรที่ทำให้เราเจ็บจนทนไม่ไหวแล้วก็ขอเอาแต่ใจบ้าง
เพราะงั้นเลยแอบเคืองนิดนึงว่าทำไมทุกครั้งเวลามีเรื่องทะเลาะกัน..พี่ยอดจะสามารถทำให้มันกลายเป็นเหมือนว่าทีมเป็นคนผิดไปได้
อย่างเรื่องนี้อีก..จากที่ทีมโดนพี่ยอดปิดบังซ้ำๆ กลายเป็นทีมแค่คิดถึงแต่ตัวเอง
เรื่องนี้จะจบแบบไหนน้าาาา...เดาใจพี่เป้ไม่ออกจริงๆค่ะ
ถ้าถามว่าอ่านนิยายในเล้าเรื่องไหนที่อ่านแล้วทำเอาอินจนต้องเก็บมาคิดมากนี่ ยอมให้เรื่องนี้จริงๆเลยอะค่ะ o13
ก็ยังลุ้นกันต่อไป.....ทั้งพี่ยอด ทั้งน้องทีม ><
ปล. อื้อหืมมม...เด็กน้องเทมส์นี่หนา....ทำไมพี่รุจน์ไม่รู้เรื่องก่อนหน้านี้น้าาา...อยากรู้จังจะกล้าทำตัวแบบที่ผ่านๆมาหรือเปล่า :angry2:
-
พี่ยอดไปเคลียร์ตัวเองใช่มั้ย
พี่ยอดต้องมีเหตุผลสิ
เพียงแต่ว่าสุดท้ายแล้ว
พี่ยอดจะรับกับนิสัยที่คิดถึงแต่ตัวเองของทีมได้มั้ย
ลุ้นๆๆๆ ขอให้แฮปปี้กัน
-
ถึงขั้นนี้แล้ว
อะไรยังไงก็ได้แล้วล่ะ
รอลุ้นอย่างเดียว
:monkeysad:
-
ยังไม่คุยกันอีก..เฮ่อออออออออ :L2:
-
:monkeysad:จบแบบแฮปปี้น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา o13
-
เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ ...
-
จะจบอีก season นึงแล้วหรอเนี๊ยยยรู้สึกว่าไวจังงงง
ยังไงถ้าจบแล้วก็จะรอ season หน้าต่อไปนะครับอิอิ
ขอบคุณนะคับบบบ
-
โอ๊ยยยยยย ไม่ไหวแล้ว เดวเหวี่ยงแบบทีมบ้าง :m23: :m23:
ใกล้แล้วใกล้แล้วซินะ
ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง
พร้อมแล้ว ทิชชู่ ยาดม ยาลม ยาหม่อง
จัดมาเลย คุณเป้
-
ไม่ลุ้นอะไรแล้ว ขนาดปิดบังว่าตายไปแล้ว 5 ปียังทำได้ ตามมาด้วยแต่งงานมีเมียมีลูก แล้วต่อๆไปจะมีเรื่องอะไรแดงขึ้นมาอีก จบๆกันไปก็น่าจะดี ขอให้เหลือความทรงจำดีๆไว้บ้างหละกัน
-
สมัครเล้าเพราะเรื่องนี้จริงๆนะเนี่ย
เเบบว่าอ่านเเล้วอารมณ์พุ่ง
คืออ่านมาตั้งเเต่Season1 คือ ขัดใจอีตายอดมากกก
ยิ่งตอนปัจจุบันอ่ะ คือ คือทำไมทั้งที่ตัวเองผิดเเท้ๆ เเต่กลับเบี่ยงเบนว่า ทีมเห็นเเก่ตัว คิดถึงเเต่ตัวเองล่ะ
ทำไมไม่คิดว่า การที่ตัวเองทำทุกอย่างไป ก็เพื่อตัวเองทั้งนั้น
ทั้งที่จริงๆเเล้ว การตอบเเทนบุญคุณมันก็ทำได้ตั้งหลายวิธี
ทำไมต้องมาบอกว่า ทำเพื่อทีมด้วย ก็รู้อยู่เเกใจว่าถ้าทีมรู้เรื่อง อาจต้องเลิกกัน เเล้วที่ดันตัวเองขึ้นมาจะมีความหมายอะไร ถ้าบอกว่าทำทุกอยางเพื่อทีม
ถ้าพี่ยอดเเคร์ทีมจริง รักทีมจริง ก็ควรที่จะซื่อสัตย์กับทีมไม่ใช่เหรอ อยู่กับทีมมาไม่รู้เหรอว่า ทีมไม่ได้ต้องการคุณยอด ที่มีพร้อมทุกอย่าง ทั้ง ฐานะ การศึกษา การมีหน้ามีตาในสังคม ถ้าทีมต้องการเเบบนั้นจะเลือกรักพี่ยอดทำไม
เเล้วเป็นไงล่ะ มีทุกอย่าง เเล้วทีมมีความสุขไหม
-
ตอนหน้าขอด่วนๆเลยค่า!
ระทึกลุ้นยิ่งกว่าตอนไหนๆเลย อ๊ายยยย
พี่เป้จ๋า มาม่าไม่มีรสหวานแต่เราก็ปรุงเองได้นะอย่าลืมนะคะ :monkeysad:
T^T
Happy ending เพี้ยง!
-
เข้าใจความรู้สึกทีมนะเป็นเรา เราก็รับไม่ได้
จากตอนแรกเป็นหลวง แต่ตอนหลังมารู้ว่าต้องเป็นน้อยอ่า
แล้วไหนจะเรื่องแต่งงานกับเรื่องลูก บอกตรงๆรับไม่ได้จริงๆ
:sad11:
-
เฮ้อ แอบหวังลึกๆ :call:
...We belong together (Season IIII) :mc4:
happyๆนะคะ^^. o13
-
ถึงบ้านปุ๊บ เปิดคอมฯเสร็จ อ่านเรื่องนี้ก่อนเลย
เพราะลุ้นตั้งแต่ยังไม่ถึงบ้าน ยิ่งอ่านในเฟซบุค ยิ่งอยากจะบ้าตาย
ถึงนาทีนี้ คิดว่าพี่ยอดเห็นแก่ความคิดของตัวเองมากเลยหละ
จะโทษทีม หรือว่าทีมอย่างไรก็เถอะ แต่ทีมก็เป็นทีมแบบนี้มาตลอด แต่พี่ยอดในสายตาทีม ที่เราๆได้อ่าน เปลี่ยนไปเยอะมาก
ตอนแรกก่อนจะอ่านวรรคนี้
>>แต่มันก็จริงนี่หว่า...ใช้ผู้หญิงเพื่อให้ตัวเองมีกิน ถ้าพูดแบบหยาบคายก็คือแมงดา...เค้าไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดแต่งงานก็ได้ แค่ต้องมาก้มหัวรับใช้ทำงานเป็นหุ่นเชิดให้นี่ก็น่าอึดอัดพอแล้ว.
ก็เกิดความคิดว่า ทำแบบนี้ แมงดาเปล่าฟะ แล้วถ้าเมนท์คำนี้จะแรงไปมั้ย
แต่พออ่านมาเจอประโยคนี้ โอเคจบ ความคิดของเราสนับสนุนทีมเต็มที่
ถ้าพี่ยอดเหนื่อย พี่ยอดต้องไฟลท์ พี่ยอดต้องลงทุนมากมาย เพื่อจะได้เป็นช้างเท้าหน้า เป็นผู้นำครอบครัึว(ที่พี่ยอดไปสร้างกับคนอื่นแล้ว)
เพื่อให้ทีมสบาย หรือเพื่ออะไรสารพัด พอมาถึงตอนนี้ ผลของสิ่งที่พี่ยอดทำคืออะไร ความสุขกายสบายใจของทีม หรือความทุกข์ระทมขมขื่นใจ
เพราะตั้งแต่พี่ยอดกลับเข้ามาในชีวิตทีม นอกจากความสุขเล็กๆน้อยๆประจำวันตามประสาคู่รักแล้ว ก็เห็นมีแต่เรื่อง มีแต่ปัญหามาให้ทีมอยู่เนืองๆ
พอมาถึงมุมมองของเพื่อน มันก็คือสายตาคนนอกในฐานะเพื่อนรักเพื่อนสนิทที่อยากเห็นเพื่อนเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขน่ะ
จะใครบอกเรื่องนี้ก็ตาม ความจริงที่หนีไม่พ้นก็คือพี่ยอดปิดบังและค่อนไปทางโกหก
แต่ถ้าพี่ยอดยัง still in this mode นะ
อยากให้เลิกกันไปเลยเหอะ ถ้าทีมทำใจได้ มีโอกาสก็เริ่มต้นความรักกับคนใหม่ดีกว่า
ส่วนพี่ยอดจะเลิกกับเมีย หรือจะอยู่ต่อเพื่ออนาคตที่ดีกว่าก็แล้วแต่เขา
วุ้ย! หงุดหงิด อินจัด
ไม่ไหวจะเคลียร์กับอีพี่ยอดจริงๆ
ถ้าให้ลุ้น ตอนนี้ลุ้นว่า ถ้าไม่มีอะไรพลิกให้ชัดๆๆๆ จนพี่ยอดพ้นคดีหละก็
เลิกเหอะ!
บวก 1 จ้าคุณเป้ ขอบคุณนะจ๊ะ
และก็มาต่อไวๆเน้อ :จุ๊บๆ:
ปล จะว่าไปอยากกินมาม่าน้ำตกแบบแซบสุด เผ็ดจี๊ดจ๊าด น้ำตาไหลพรากๆ เหมือนกันนะ :laugh:
บ้าไปเลยตรู :เฮ้อ:
-
^
^
มา +1 ให้ทั้งพี่เป้และคุณ namtaan ค่ะ
เม้นตรงใจมากมาย o13
-
โอ็ยยยยยยยยยยยยยมาอีกแล้วลุ้นตัวโก้งเลย
-
ยังหวังว่าพี่ยอกจะมีเหตุผลดีๆบอกกับทีมนะ .... :sad11:
-
อึ้งกิมกี่......
ทุกคนต่างมีเหตุผมในการกระทำของตนเอง...
ความเข้าใจคือ การยอมรับในเหตุผลของการกระทำผู้อื่น....
ถ้าเราเป็นทีม..เราคงบาย...
อย่างที่ทีมบอก..ไปทำลายครอบครัวคนอื่น มันบาปจริงๆนั่นแหละ...
ปล่อยให้ชีวิตมันเดินไปข้างหน้า อย่างที่ควรจะเป็น...
อ่านแล้วเศร้าจัง...T______T
-
- -
ไม่รู้จะเม้นอะไรเลยเนี่ย
เหออ
อึดอัดชะมัด
ฮือ
สงสารทั้งทีมทั้งพี่ยอด
เข้าใจทีมเหมือนกันนะ เป้นเราก็คงรุ้สึกแย่อ่ะะ
แงแง
:sad4:
-
..ความจริง..
..รู้ไปก็เจ็บ..
..ไม่รู้ก็เจ็บ..
..นะเจ้าความจริง..
ความจริงที่ปวดร้าว
http://www.youtube.com/v/SjFovhopgWE?fs=1&hl=en_US
:call:
ขอให้
ลงเอย
ด้วยดี
:impress: นะคร้าบบบบ..เป้ pls
+1 ครับ :3123:
-
:angry2: พามาเย้ยเหรอฟร่ะ
ปล. คงไม่ใช่นะ หวังว่าจะพามาปรับความเข้าใจ
แต่ถ้าพามาเย้ยจริงๆ เปลี่ยนพระเอกด่วนอ่ะพี่
-
ใจร้าย .. อ่ะ พี่ยอด
-
กรี๊ดดดดดด...ใจจะขาดดดดดดอยู่แล้วค่ะคุณเป้ขา
อ่านไปหายใจติดๆ ขัดๆ ไป ให้ตายเถอะ ไม่ไหวแล้วๆๆๆๆๆ :z3:
พาชะนีญี่ปุ่นกะลูกน้อยมาเคลียร์ด้วย อ๊อยยยยยยยยย ตื่นเต้นเว้ยยยยยยยยย
เสียสติไปแล้วดิฉัน บวกโลดค่ะ
-
ขอใหเป้น We still belong together น่ะพี่เป้
-
ยังไม่อยากให้จบเลย อยากให้มีเวลาทีได้ใช้ชีวิตสบายๆ2คนบ้างนะมันอึดอัดมานานมากสําหรับทั้งคู่ ให้มีเวลาผ่อนคลายบ้าง เหมื่อนฟ้าสดใส หลังเมฆหมอกจางหาย. เราว่าคนที่เจอปัญหามาด้วยกันขนาดนี้. ไม่น่าจะเลิกกันง่าย น่าจะมีวิธีที่ดีในการพูดคุย. สุดท้ายยังไม่อยลกให้จบเลย. (การที่เราทําอะไรไปแล้วยังรู้สึกเสียใจ. ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทําอะไรเลย). ขอบคุณนะครับไม่อยากให้จบเลย o13
-
โนคอมเม้นจิงๆค่ะพี่เป้ +1 แทนคำขอบคุณ :L2:
บอกตรงๆว่าไม่อยากคาดหวังอะไรกับตอนจบเลยซักนิด
แบบไหนก็รับได้ค่ะ เพราะตั้งแต่อ่านซีซั่นนี้มา ก็ไม่ได้สุขเท่าไหร่อยู่แล้ว ถ้าจะจบเส้าก็คงไม่เป็นไร
ถ้าเหตุผลสุดท้ายของพี่ยอดไม่เสียงดังฟังชัดพอกับการทำร้ายทีมขนาดนี้
ก็เลิกกันเถอะค่ะ :monkeysad:
-
จะบอกว่าเมื่อเช้าตื่นไม่เต็มตาไงไม่รู้ คิดถึงเรื่องพี่ยอดเป็นเรื่องแรกเลย (เจริญจริงชั้น นิยายมาก่อนสิ่งใดในโลก ><)
ถ้าให้แฮปปี้เราเดาว่าพี่ยอดจำใจแต่งงานด้วยเพราะว่าผู้หญิงคนนั้นท้องไม่มีพ่อ
เลยต้องช่วยเหลือและตอบแทนบุญคุณแน่เลย
-
สงสัยพี่ยอดจะพาลูกเมียมาช่วยยืนยัน
ว่าแต่งเพราะผู้ญ.ท้องไม่มีพ่อแน่ๆเลย
เพราะหาเหตุผลอื่นไม่ได้เลยจริงๆ
แต่ถ้าแต่งงานกันแล้วมีลูกด้วยกันจริงๆ
ก็ทางใครทางมันล่ะทีนี้
ตอนหน้าขอแฮปปี้เอนดิ้งนะคะคุณเป้
:call:
-
ขอเป็น we still belong together นะคะ
:กอด1:
สงสัยพี่ยอดพามาพิสูจน์ความจริง เหอๆๆ ๆ
-
น้ำตาร่วงไปแล้วอ่ะ
ถ้าเป็นเราก็คงลาอ่ะ
อะไรก็ได้แต่ เรื่อ
ลูกไม่เอาจริงๆๆนะ
หวังว่าเอามาแก้ตัวนะ เฮ้อๆๆๆ
-
:m15:แรงมากกกก พาเมียกะลูกมาด้วย
-
สงสารยอดจับใจคงคิดอะไรวุ่นวายไปหมด
ไหนจะแคร์คนรักอย่างทีม ไหนจะคิดเรื่องเคลียร์ความรู้สึกและหาวิธีให้ทีมเข้าใจ
คิดว่าลูกคงไม่ใช่ลูกของยอด ยอดเพียงแต่รับเพื่อให้ครอบครัวญี่ปุ่นไม่ขายหน้า (แมร่งเห็นแก่ตัวมากไอ้ยุ่นคิดจะกู้หน้าจากลูกสาวใจแตก แล้วให้คนดีๆคนหนึ่งที่เป็นต่างด้าว(ต่างชาติช่วยรับเป็นพ่อ)
ยังไงขอให้จบตามชื่อเรื่องที่เป้เอามาเติมเต็มนะ
-
พยายามที่จะไม่เม้นต์อะไรในตอนที่แล้ว เพื่อรอมาเม้นต์ในตอนนี้แหละ เพราะอยากรอดูเหตุผลของพี่ยอดก่อน
โอเค ตอนนี้ซึ้งแล้ว ไม่ต้องการเหตุผลอื่นใดของพี่ยอดอีกแล้วเมื่อได้อ่านเหตุผลในตอนนี้ ขอถอนหายใจแรงๆซักที :เฮ้อ:
ประเด็นแรก เหตุผลที่ยอดอ้างมาว่าทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของทางญี่ปุ่น ขอถามซักหน่อยถ้าวันที่มีสึนามิยอดไม่ไปช่วยชีวิตทางญี่ปุ่น
ทางฝ่ายญี่ปุ่นจะพายอดไปชุบตัวที่ญี่ปุ่นได้หรือสมควรแล้วหรือที่ยอดต้องทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เค้าพาไปชุบตัว
ฝ่ายญี่ปุ่นต่างหากที่ต้องทำทุกอย่างและทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ใช่หรือไม่
แต่ทำไมนี่มันกลับกลายเป็นตรงกันข้ามที่ยอดต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนทางญี่ปุ่นที่พาตัวเองไปชุบเลี้ยง
ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทางฝ่ายญี่ปุ่นสมควรทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอยู่แล้ว ไม่ใช่ให้ยอดไปตอบแทนบุญคุณเค้า
ประเด็นที่สอง เหตุผลของการแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณ เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้แก่เหตุผลนี้เป็นเวลา 3 วินาที
พระเจ้า ยอดสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ เพื่อให้ตัวเองเท่าเทียมกับทีม
โดยเอ่ยอ้างเหตุผลของการตอบแทนบุญคุณที่เค้าชุบเลี้ยงมา อยากจะบอกว่าเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวมาก
การตอบแทนบุญคุณมีมากมายหลายหลาก ผู้ชายในแผ่นดินนี้ไม่มีให้เธอคนนี้ได้ฉกมาแต่งด้วยแล้วหรืออย่างไร
ยอดถึงกับได้ยอมแต่งงานด้วย คำตอบคือ เปล่าเลย มีเยอะแยะ แต่ยอดก็ยังตกลงแต่ง เพียงเพื่อเงิน
ชื่อเสียง และหน้าตาทางสังคมที่ตนเองจะได้รับ บอกตรงๆว่ายอดเห็นแก่ตัวมาก อย่าบอกเลยว่าทำทุกอย่างเพื่อทีม
ถ้าทำเพื่อทีมจริงย่อมคิดถึงจิตใจของทีมเป็นอันดับแรกสิ ถ้าหากทีมรู้ ผลจะเป็นอย่างไร ทีมจะทุกข์ทรมานใจแค่ไหน
ยอดได้ไตร่ตรองตรงจุดนี้หรือไม่ อย่างที่ทีมพูด การที่ยอดทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแมงดาที่เกาะผู้หญิงกิน
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าซักวันกิจการทีมเจริญก้าวหน้าพุ่งพรวดๆ ยอดมิต้องโกงบริษัทของฝ่ายญี่ปุ่นมาเป็นของตัวเองรึไง
เพื่อที่จะได้ให้ดูสมฐานะแล้วก็เพื่อให้คู่ควรกับทีม คิดได้ยังไงแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณและเพื่ออนาคตให้ตัวเองดูคู่ควรกับทีม
โห มันคงน่าภูมิใจตายเลย ที่แฟนเรามีฐานะหน้าตาที่คู่ควรกับเรา เพราะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพื่ออัพเกรดดีกรีให้เหมาะสมกับเราเนี่ย
อย่างนี้ค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยสองมือและความสามารถของตัวเองยังจะน่าภูมิใจมากกว่าซะอีก
ปล.ถ้าผู้หญิงและลูกเป็นเมียและลูกของยอดจริงๆ ยอดไม่ควรกลับมาหาทีมตั้งแต่แรก
ปล2.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องไม่มีพ่อแล้วอยากให้ยอดรับผิดชอบ ยอดยังตกลง ก็นะต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน ฝ่ายนั้นไม่เสียหน้า
ส่วนยอดก็ได้ทั้งหน้าตาและชื่อเสียงเงินทองอย่างที่ตั้งใจ
ปล3.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องแล้วจะเป็นจะตาย ยอดเลยเสนอตัวแต่งงานด้วย แต่กลับยอมให้ทีมซึ่งเป็นคนที่รัก
ต้องทุกข์ทรมานขมขื่นใจเหมือนตายทั้งเป็น เพื่อให้ฝ่ายนั้นมีชีวิตและหน้าตาทางสังคมต่อไป
-
โห้คราวนี้พี่ยอดท่าจะจริงจังมาก ๆ
ขนาดไปตามผู้หญิงอีกคนมาเลย
ไหน ๆ ก็นะทำไมไม่บอกความจริงไปเลยนะ
แต่ก็สงสารพี่ยอดนะ ...
เพราะทีมมีคนรอบข้างคอยพูดคอยเข้าใจ
แต่ในขณะเดียวกันพี่ยอดเจอศึกรอบด้าน
ทีมฟังพี่ยอดเค้าหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ
ที่เจ๊รุจพูดมาก็ถูกนั่นแหละ
ทีมกลัวมีคนมาฉีกหน้าทีม
แต่กลับไม่ฟังพี่ยอดอธิบายเลย
พูดอะไรไปก็ขัด
แล้วแบบนี้พี่ยอดจะอธิบายได้ยังไง
-
ไม่มีคำบรรยาย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:ต่างคนก็ต่างความรู้สึก ต่างคนก็ต่างคิดกันไปคนละอย่าง ไม่ได้คุยกันเหมือนคู่รักคู่คิด มันเลยออกมาแบบนี้อึดอัดน่าดู
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เค้าคงพามาเคลียร์มั้ง
-
อย่าบอกว่าพี่ยอดพาภรรยามาเคลียร์ให้ทีมได้เข้าใจนะคะ เฮ้ออ
-
อ่านแล้วอึ้ง ไปไม่ถูกแล้วคุณเป้
รอคุณป้มาต่อ
แต่คุณเป้คงไม่ใจร้ายใช่มั๊ย
-
มาเเล้ว เฮ้อ เค้าว่านะพี่ยอดเอาผู้หญิงญี่ปุ่นมาเคลียร์มากกว่า
ลูกนั่นนะ ลูกติดสามีเก่าป่าว
โอ้ยยยยย ปวดตับ ลุ้นมากค่ะ
พี่เป้จบเเบบเเฮปปี้นะคะ
-
คุณเป้ อย่าทำลายหัวใจดวงน้อย ๆ ของน้องทีมเลยนะคะ
ขอจบแบบสวย ๆ นะ นะ
กลับมานั่งลุ้นต่อไป
-
เฮ้อ ลุ้นกันเหนื่อยแระ
-
เดา ใจคุณเป้ม่ายถูกเลยอ่ะ หวังว่าเรื่องนี้คง จบ แบบ we still belong together นะครับ
แต่เรายังเชื่อใจพี่ยอดว่าต้องมีเหตุผลที่ เกิดผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่าย
ถ้าจะให้เดานะ คุณเป้ต้องจบแบบ แยกทางกันแน่ แต่สองคนก็ยังรักกัน
หรือไม่ก้อจบแบบพี่น้องกันมากกว่าที่จะรักกันต่อไป
เฮ้อ ...... แต่แอบหว่งว่าจะ จบด้วยดีนะครับ
-
:กอด1:
พี่คงพาสาวญี่ปุ่นคนนั้น
มาอธิบายให้ทีมเข้าใจแน่เลย
ยังไงก็ยังอยากให้รักกันต่อไป
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกก
คุณเป้!!!!!!!!! ...... ตัดฉับ!! อีกแล้ว >_<
-
อยากให้เป็น We still belong together...ค่ะ แบบคุกเข่าอ้อนวอนเลยจ้ะ
-
ถึงยังไงทีมกับยอดก็ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกัน
จะเป็นจริงตลอด หรือแค่ฝัน หรือแค่ผ่านไป
ก็ยังคุ้มค่าที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน มันย่อมมีคุณค่าที่สุดแล้วจริงๆ...
ที่ยังมีช่วงความทรงจำต่างๆ มาให้ระลึกถึง
:catrun:
-
รอลุ่้นตอนจบนะครับบบ.....
-
เหนือพี่ยอดยังมีทีม แต่เหนือทีมยังมีมิ้นท์&แก้ว&เจ๊รุจ
ทีมหนอทีม...ไม่ค่อยจะยอมฟังพี่ยอดอธิบายเลย ให้ตายสิ!!!!
ต้องให้เพื่อนสาวเทศนานั่นแล ถึงจะรู้ตัว
แต่ก็เข้าใจอารมณ์นะ เพราะพี่ยอดหน่ะ..คู่กรณีตัวจริง แค่เห็นหน้าอารมณ์ก็ขึ้นละ (ไม่ใช่อารมณ์ :pighaun: นะ แหะๆๆ)
พี่ยอดใจแข็งจริงๆเล๊ยยย ไม่มาง้อตั้ง2เดือนแน่ะ
แต่พี่แกเคยใจแข็งมาได้ตั้ง5ปี ตามดูทีมโดยไม่ยอมให้ทีมได้รู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่
แค่2เดือนนับว่าจิ๊บๆมากสำหรับผู้ชายใจแข็งอย่างพี่ยอด :z3:
ทีมยังมีพ่อ แม่ และเพื่อนสาวคอยให้คำปรึกษา คอยปลอบใจ ให้กำลังใจ
แต่พี่ยอดดูหัวเดียวกระเทียมลีบ คิดเอง ทำอะไรเองตัวคนเดียวมาตลอด
จะทำอะไรผิดพลาดไปบ้างก็คงทำไปโดยไม่ตั้งใจ
ถ้าพี่ยอดมีเจตนาที่ดี แต่มันอาจดูบกพร่องในด้านศีลธรรม จริยธรรมไปบ้าง
ก็หวังว่าทีมคงให้อภัยพี่ยอดอีกครั้งนะจ๊ะ :call:
ส่วนนังเด็กผีเนี่ย
กว่าเจ๊รุจจะกำจัดมันไปได้ มันก็สายเกินเพลไปแล้ว
นับว่ายัยนภากับอีวัฒนาใช้คนไม่ผิด
เอาเด็กเวรนี้เข้ามาทำให้ทีมกระเด็นออกจากบริษัทจนได้
แถมทำคู่รักต้องเลิกกันสำเร็จเป็นโบนัสได้อีกต่างหาก
แค่เจ๊รุจไล่มันกระเจิงไป ดูไม่สาสมกับความเลวของมันเลย
เด๋วนัดพี่น้องเล้าเป็ดไปดัก :z6: มันดีกว่า เกลียดมันจริงๆ
รอลุ้นตอนอวสานนะน้องเป้
ยังไงก็ขอเป็น we still belong togetherนะตัวเอง
ทีมกับพี่ยอดก็คงมีลูกด้วยกันไม่ได้
ก็รับน้องหนูเด็กญี่ปุ่นเป็นลูกซะเลย เด็กผู้หญิงญี่ปุ่นโนะเนะน่ารักจะตายไป
แล้วค่อยหาทางกำจัดแม่เด็กทีหลัง o18 (แอบเลวว่ะตรู 5555 )
-
เฮ้อ!!!!!
จะว่าไปเรื่องนี้มันก็ผิดทั้ง 2 ฝ่าย
พี่ยอดผิด ที่ปิดบังเอาไว้ จนกระทั้งทีมรู้แล้วยังจะยื้อเวลาอีก ไม่เคลียร์ให้ทุกอย่างมันชัดเจน การที่เรารู้ความลับอะไรของคนที่เรารัก หลังจากคนอื่น ด้วยปากของคนอื่นมัน "ดี" แล้วหรือ พี่ยอดพลาดจุดนี้ มาเสมอๆ
ทีมผิดที่เอาแต่ใจ ไม่ค่อยรับฟังเหตุผลของใคร เอาตัวเองเป็นหลัก ปากไวพูดก่อนคิดเสมอๆ มันก็ทำให้แย่ไปกันใหญ่ ถ้าทีมฟังเหตุผลพี่ยอดให้หมดก่อนที่จะตัดสินใจ ก็คงไม่โดนใครๆว่า หรือ เข้าข้างพี่ยอดมากกว่า เหอๆๆ
สรุป ขอเดาว่าพี่ยอดพาลูกและเมียมาเคลียร์ข้อกังขาต่างๆ หวังว่าคุณเป้คงไม่หักมุมนะ
-
มารอตอนจบ จะจบยังไงก็แล้วแต่ ก็จะติดตาม
สงสัยได้ร้องไห้แน่ๆ เลย สงสารทีมอ่ะ
เฮ้ออ อ่านเรื่องนี้แล้วเครียด ฮ่าๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ
-
:monkeysad:
:sad2:
:amen: ขอให้รักทั้งคู่ยืนยาว....
+ ให้คุณเป้ทั้งน้ำตา :L2:
-
^^
-
:m29: คุณเป้.....(โหยหวน)...........ไม่อาวววววววว.......(กรีดร้อง)
ไม่ยอมจริงๆด้วย ต้องstill เท่านั้น ไม่เอาแบบ dream รับไม่ไหวจริงๆนะ :dont2:
-
ไม่อาววววววววววววววววววววววววววว ไม่เอาin dream นะ นะ นะ นะ นะ นะ
ฮือวววววว :o12:
-
อ่านแล้ว ปวด ตับ
-
พยายามที่จะไม่เม้นต์อะไรในตอนที่แล้ว เพื่อรอมาเม้นต์ในตอนนี้แหละ เพราะอยากรอดูเหตุผลของพี่ยอดก่อน
โอเค ตอนนี้ซึ้งแล้ว ไม่ต้องการเหตุผลอื่นใดของพี่ยอดอีกแล้วเมื่อได้อ่านเหตุผลในตอนนี้ ขอถอนหายใจแรงๆซักที :เฮ้อ:
ประเด็นแรก เหตุผลที่ยอดอ้างมาว่าทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของทางญี่ปุ่น ขอถามซักหน่อยถ้าวันที่มีสึนามิยอดไม่ไปช่วยชีวิตทางญี่ปุ่น
ทางฝ่ายญี่ปุ่นจะพายอดไปชุบตัวที่ญี่ปุ่นได้หรือสมควรแล้วหรือที่ยอดต้องทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เค้าพาไปชุบตัว
ฝ่ายญี่ปุ่นต่างหากที่ต้องทำทุกอย่างและทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ใช่หรือไม่
แต่ทำไมนี่มันกลับกลายเป็นตรงกันข้ามที่ยอดต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนทางญี่ปุ่นที่พาตัวเองไปชุบเลี้ยง
ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทางฝ่ายญี่ปุ่นสมควรทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอยู่แล้ว ไม่ใช่ให้ยอดไปตอบแทนบุญคุณเค้า
ประเด็นที่สอง เหตุผลของการแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณ เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้แก่เหตุผลนี้เป็นเวลา 3 วินาที
พระเจ้า ยอดสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ เพื่อให้ตัวเองเท่าเทียมกับทีม
โดยเอ่ยอ้างเหตุผลของการตอบแทนบุญคุณที่เค้าชุบเลี้ยงมา อยากจะบอกว่าเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวมาก
การตอบแทนบุญคุณมีมากมายหลายหลาก ผู้ชายในแผ่นดินนี้ไม่มีให้เธอคนนี้ได้ฉกมาแต่งด้วยแล้วหรืออย่างไร
ยอดถึงกับได้ยอมแต่งงานด้วย คำตอบคือ เปล่าเลย มีเยอะแยะ แต่ยอดก็ยังตกลงแต่ง เพียงเพื่อเงิน
ชื่อเสียง และหน้าตาทางสังคมที่ตนเองจะได้รับ บอกตรงๆว่ายอดเห็นแก่ตัวมาก อย่าบอกเลยว่าทำทุกอย่างเพื่อทีม
ถ้าทำเพื่อทีมจริงย่อมคิดถึงจิตใจของทีมเป็นอันดับแรกสิ ถ้าหากทีมรู้ ผลจะเป็นอย่างไร ทีมจะทุกข์ทรมานใจแค่ไหน
ยอดได้ไตร่ตรองตรงจุดนี้หรือไม่ อย่างที่ทีมพูด การที่ยอดทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแมงดาที่เกาะผู้หญิงกิน
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าซักวันกิจการทีมเจริญก้าวหน้าพุ่งพรวดๆ ยอดมิต้องโกงบริษัทของฝ่ายญี่ปุ่นมาเป็นของตัวเองรึไง
เพื่อที่จะได้ให้ดูสมฐานะแล้วก็เพื่อให้คู่ควรกับทีม คิดได้ยังไงแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณและเพื่ออนาคตให้ตัวเองดูคู่ควรกับทีม
โห มันคงน่าภูมิใจตายเลย ที่แฟนเรามีฐานะหน้าตาที่คู่ควรกับเรา เพราะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพื่ออัพเกรดดีกรีให้เหมาะสมกับเราเนี่ย
อย่างนี้ค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยสองมือและความสามารถของตัวเองยังจะน่าภูมิใจมากกว่าซะอีก
ปล.ถ้าผู้หญิงและลูกเป็นเมียและลูกของยอดจริงๆ ยอดไม่ควรกลับมาหาทีมตั้งแต่แรก
ปล2.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องไม่มีพ่อแล้วอยากให้ยอดรับผิดชอบ ยอดยังตกลง ก็นะต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน ฝ่ายนั้นไม่เสียหน้า
ส่วนยอดก็ได้ทั้งหน้าตาและชื่อเสียงเงินทองอย่างที่ตั้งใจ
ปล3.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องแล้วจะเป็นจะตาย ยอดเลยเสนอตัวแต่งงานด้วย แต่กลับยอมให้ทีมซึ่งเป็นคนที่รัก
ต้องทุกข์ทรมานขมขื่นใจเหมือนตายทั้งเป็น เพื่อให้ฝ่ายนั้นมีชีวิตและหน้าตาทางสังคมต่อไป
ขออนุญาตมาบวก 1 แต้ม ให้รีนี้ค่ะ
ถูกใจมากๆ โดยเฉพาะตรง ปล 3
:เฮ้อ: ยอดนะยอด เธอเปลี่ยนไป หรือซึนามิทำให้ยอดเปลี่ยนไป
-
ส่วนตัวอยากให้เลิกกัน แม้ว่าจะคิดได้ว่าพี่ยอดอยากมีฐานะดีไม่ให้ทีมเสียหน้า :a5:
แต่ เมื่อก่อนนี้พี่ยอดไม่ได้เป็นคุณยอดทีมยังรับได้เลยนินา :เฮ้อ:
ห้าปีก่อน โกหกว่าตายแล้วปล่อยทีมอยู่แบบทรมานทั้งเป็น :sad4:
มาตอนนี้ โกหกเรื่องลูกเมีย ทำให้ทีมรู้สึกแย่ ผิดบาปและสม...เพชตัวเอง :m15:
ถ้ายังคบกันต่อไป พี่ยอดจะทำให้ทีมเจ็บอีกแค่ไหนอ่ะ มันหลายเรื่องเลยนะ :serius2:
พี่ยอดชอบทำแบบนี้ทั้งที่ตัวเองโกหกกลายเป็นทีมผิดอีกจนได้ ส่วนตัวหมดความรู้สึกดีๆกับพี่ยอดไปและ รอนะพี่เป้ รีบๆต่อน้าาาาาาา^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เออ ก็ยังไม่เห็นด้วยกับความคิดตัวละครในเรื่องเท่าไหร่แฮะ
แบบเรื่องแต่งงานไม่สำคัญ ช่างหัวชะนีมันไปเถอะ..
อืม..
ฟังแล้วสงสารชะนีนางนั้นเล็กน้อย
แต่ประเด็นที่จะพูดถึงก็คือ
แต่ก่อนพี่ยอดกับทีมคบกัน ชาวบ้านจะรู้ก็ดูจะไม่ค่อยแคร์สื่อมากเท่าไหร่
แต่นี่พี่ยอดแต่งแล้วกับคนมีหน้ามีตา เอ้า มีลูกด้วย
คบกันยังไงก็ต้องระวังล่ะ ชื่อเสียงของทางผู้มีพระคุณที่ตายอดแต่งงานเพื่อตอบแทนไง (ชิส์)
(ว้ายย นี่เธอๆ รู้มั้ย ตระกูลนี้ๆ แต่งงานกะเกย์เพื่อปิดบังข่าวเบนโลล่ะเธอว์~)
โธ่ถัง ดีกรีความเลวร้ายไม่ต่างกะท้องไม่มีพ่อเลยอ่ะ (เดาเอา)
ฐานะทีมก็เป็นน้อย คบแบบหลบๆซ่อนๆอีกตะหาก (ชมด.)
บ้านทีมก็มีหน้า มีฐานะ ถึงจะยอมรับถ้าลูกตัวเองเป็นเกย์ได้ คบใครไม่ได้ทำให้เสื่อมเสีย
มันจะเสื่อมเสียที่คบกะตายอดนี่แหละ เป็น"น้อย"เค้านี่
..เกย์... รับเรื่องนี้ได้จริงอ่ะ
ไม่เชื่อเด็ดๆ
-
:a5:
อ่านไปก็ตายเบาๆไป
หนูจะบ้าตายแล้วพี่เป็
รอๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
ใครๆก็เห็นแก่ตัวในด้านความคิดกันทั้งนั้นแหละเพราะว่ามันของๆเราถ้ามันไม่ใช่ก็ว่าไปอย่าง
แต่ไอ้ยอดทำแบบนี้หมายความว่าไงละเห็นแก่ตัวทำตัวเหมือนแมงดาจริงอ่ะ
แล้วมาบอกว่าทำเพื่อทีม แล้วที่ทีมทำละทีมทำเพื่อใคร เพื่อตัวเองหรือเพื่อความรักที่มีต่อไอ้ยอด
คนเราบ้างครั้งก็ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้มึงก็น่าจะรู้นะไอ้ยอด ทีมเองก็น่าจะอยู่ตรงจุดนั้นเข้าพอดี
-
ไม่รู้จะพูดว่างัยดีไม่อยากได้ยินคำว่า'นี้ภรรยาผม'ไม่อยากได้ยินแบบนั้นเลยมันเจ็บน่ะว่าม่ะ แค่เห็นคนที่เรารักเดินหรืออยู่ข้างๆคนที่เราไม่รู้จักมันก้อเจ็บแล้ว ไม่ต้องไปหาเหตุผลมันหรอกว่าทำมัยก้อเพราะว่า"ความรัก ทำให้คนตาบอด"ของจริงเลยว่าม่ะ
อย่ามาหักมุมตอนจบนะไรเตอร์
-
ยังไงเราก็ไม่พอใจพี่ยอดอยู่ดี สรุปก็คือตั้งใจจะปกปิดนะแหละ
แต่ทีมมารู้ก็เพราะว่าเทมส์บอก ไม่งั้นพี่ยอดจะมัวเกรงใจเทมส์ทำไม
คนเราคบกันมีอะไรไม่บอก แล้วมารู้ทีหลังเพราะคนอื่น แถมยังเป็นเรื่องที่ปวดใจขนาดนี้ด้วย
ความรู้สึกมันจะกลับมาเหมือนเดิมได้เหรอเนี้ย ยังไง ๆ เราก็อยู่ข้างทีมนะ สู้่ ๆ
ถึงพี่ยอดจะเอาเมียมาเย้ยก็ช่างหัวพี่ยอดเหอะ เชอะ
-
พี่เป้ื ทำเอาค้างอย่างแรงอะ
หวังว่าที่พี่ยอดแต่งงานกับผู้หญิงตนนั้นเพราะเรื่องบุญคุณ โดยที่พี่ยอดจะไม่ได้รักหรือชอบ และไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงงคนนั้น แต่ว่าเป็นเพียงแค่ผู้หญิงท้อง และสามีเสีย >>> คิดในแง่ดีไปมั้ยเนี่ย
-
*
พี่เป้ หนูก็ขอเป็น we still belong together เถอะนะคะ
ม้ามหนูบิดจน จำทิศเดิมไม่ได้แล้วพี่
โฮๆๆ สงสารทีมนะ .... พี่ยอดจะพาเค้ามาพูดอะไรรึปล่าว
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไป
เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่ยอดและทีม !!!!
><
-
:sad11:เฮ้อออ สงสารพี่ทีมจังค่ะ เห็นใจพี่ยอดด้วย หวังว่าพี่เป้คงไม่กระชากความรู้สึกคนอ่านให้ตกเหวนะคะ อยากให้จบแบบหวานๆๆ ค่ะ พลีสสสสสส
-
พยายามที่จะไม่เม้นต์อะไรในตอนที่แล้ว เพื่อรอมาเม้นต์ในตอนนี้แหละ เพราะอยากรอดูเหตุผลของพี่ยอดก่อน
โอเค ตอนนี้ซึ้งแล้ว ไม่ต้องการเหตุผลอื่นใดของพี่ยอดอีกแล้วเมื่อได้อ่านเหตุผลในตอนนี้ ขอถอนหายใจแรงๆซักที :เฮ้อ:
ประเด็นแรก เหตุผลที่ยอดอ้างมาว่าทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของทางญี่ปุ่น ขอถามซักหน่อยถ้าวันที่มีสึนามิยอดไม่ไปช่วยชีวิตทางญี่ปุ่น
ทางฝ่ายญี่ปุ่นจะพายอดไปชุบตัวที่ญี่ปุ่นได้หรือสมควรแล้วหรือที่ยอดต้องทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เค้าพาไปชุบตัว
ฝ่ายญี่ปุ่นต่างหากที่ต้องทำทุกอย่างและทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ใช่หรือไม่
แต่ทำไมนี่มันกลับกลายเป็นตรงกันข้ามที่ยอดต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนทางญี่ปุ่นที่พาตัวเองไปชุบเลี้ยง
ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทางฝ่ายญี่ปุ่นสมควรทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอยู่แล้ว ไม่ใช่ให้ยอดไปตอบแทนบุญคุณเค้า
ประเด็นที่สอง เหตุผลของการแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณ เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้แก่เหตุผลนี้เป็นเวลา 3 วินาที
พระเจ้า ยอดสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ เพื่อให้ตัวเองเท่าเทียมกับทีม
โดยเอ่ยอ้างเหตุผลของการตอบแทนบุญคุณที่เค้าชุบเลี้ยงมา อยากจะบอกว่าเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวมาก
การตอบแทนบุญคุณมีมากมายหลายหลาก ผู้ชายในแผ่นดินนี้ไม่มีให้เธอคนนี้ได้ฉกมาแต่งด้วยแล้วหรืออย่างไร
ยอดถึงกับได้ยอมแต่งงานด้วย คำตอบคือ เปล่าเลย มีเยอะแยะ แต่ยอดก็ยังตกลงแต่ง เพียงเพื่อเงิน
ชื่อเสียง และหน้าตาทางสังคมที่ตนเองจะได้รับ บอกตรงๆว่ายอดเห็นแก่ตัวมาก อย่าบอกเลยว่าทำทุกอย่างเพื่อทีม
ถ้าทำเพื่อทีมจริงย่อมคิดถึงจิตใจของทีมเป็นอันดับแรกสิ ถ้าหากทีมรู้ ผลจะเป็นอย่างไร ทีมจะทุกข์ทรมานใจแค่ไหน
ยอดได้ไตร่ตรองตรงจุดนี้หรือไม่ อย่างที่ทีมพูด การที่ยอดทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแมงดาที่เกาะผู้หญิงกิน
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าซักวันกิจการทีมเจริญก้าวหน้าพุ่งพรวดๆ ยอดมิต้องโกงบริษัทของฝ่ายญี่ปุ่นมาเป็นของตัวเองรึไง
เพื่อที่จะได้ให้ดูสมฐานะแล้วก็เพื่อให้คู่ควรกับทีม คิดได้ยังไงแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณและเพื่ออนาคตให้ตัวเองดูคู่ควรกับทีม
โห มันคงน่าภูมิใจตายเลย ที่แฟนเรามีฐานะหน้าตาที่คู่ควรกับเรา เพราะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพื่ออัพเกรดดีกรีให้เหมาะสมกับเราเนี่ย
อย่างนี้ค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยสองมือและความสามารถของตัวเองยังจะน่าภูมิใจมากกว่าซะอีก
ปล.ถ้าผู้หญิงและลูกเป็นเมียและลูกของยอดจริงๆ ยอดไม่ควรกลับมาหาทีมตั้งแต่แรก
ปล2.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องไม่มีพ่อแล้วอยากให้ยอดรับผิดชอบ ยอดยังตกลง ก็นะต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน ฝ่ายนั้นไม่เสียหน้า
ส่วนยอดก็ได้ทั้งหน้าตาและชื่อเสียงเงินทองอย่างที่ตั้งใจ
ปล3.ถ้าผู้หญิงคนนั้นท้องแล้วจะเป็นจะตาย ยอดเลยเสนอตัวแต่งงานด้วย แต่กลับยอมให้ทีมซึ่งเป็นคนที่รัก
ต้องทุกข์ทรมานขมขื่นใจเหมือนตายทั้งเป็น เพื่อให้ฝ่ายนั้นมีชีวิตและหน้าตาทางสังคมต่อไป
กำลังคิดเหมือนกันเลย
พี่ยอดกล้าบอกใครไหมอะ
"ผมรักผู้ชายคนหนึ่งแต่เข้ามีทุกอย่างที่เหนือกว่าผม(ทั้งๆที่ทีมก็ทำตัวธรรมดา ไม่ได้สูงส่งมาจากไหน) ผมจึงต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อให้ผมมีฐานะคู่ควรกับคนที่ผมรัก"
มันควรเป็นแบบนี้ใช่ไหม
พี่ยอดกล้าบอกกับคนอื่นแบบนี้ไหม เป็นทีมคงดีใจมาก
ผมคิดว่านะ
อาจจะจริง ที่ทีมมาก่อน
อาจจะจริง ที่พี่ยอดรักทีม
อาจจะจริง ที่พี่ยอดทำทุกอย่างเพื่อทีม
แต่เรื่องจริง คือทีมสมควรยอมรับ
คือพี่ยอดแต่งงานแล้ว
ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทีมก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวพี่ยอดอีกต่อไป
เฮ้อ อาจจะเม้นแรงไป เพราะอินจัด
ยังไงก็เป็นกำลังใจตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
แอดเฟสบุคคุณเป้ไปแล้วนะคะ ^^
แอบคิดว่าเด็กไม่ใช่ลูกพี่ยอดรึเปล่านะ
แบบว่าพี่ยอดรับเป็นพ่อเพื่อตอบแทนบุญคุณ (ขอให้เป็นแบบนี้นะคะ :call:)
สงสารทีมจังเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะตัวเอง
-
:m29: คุณเป้.....(โหยหวน)...........ไม่อาวววววววว.......(กรีดร้อง)
ไม่ยอมจริงๆด้วย ต้องstill เท่านั้น ไม่เอาแบบ dream รับไม่ไหวจริงๆนะ :dont2:
แหม ขานี้เรื่องก็โหดเหมือนกันนะคับ ตอนผมอ่านถึงตรงที่พี่ต่ายหายไปนี่หดหู่มากถึงมากที่สุด แล้วถึงจะกลับมาอีกรอบก็ยังห่าง ๆ กันอีก ไม่ได้กลับไปอ่านตั้งนานแล้วเพราะทนอ่านไม่ไหวนี่แหละคับ ไม่รู้ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว
แต่เรื่องนี้ก็โหดมากมายเช่นกัน ยังดีที่ uke เรื่องนี้ดู independent กว่าแล้ว seme ก็ทำตัว available มากกว่า + โหดน้อยกว่าเรื่องนั้นอะคับ o6
-
อ่านตอนนี้แล้วปลงๆ
ความรักของเรา มันไม่จีรังยั่งยืนหรอก
เนอะ...
-
พี่เป้...อ่านตอนนี้แล้วเครียด...ถึงจะปลงแต่ปลงไม่ลงจริงๆ :z3:
ไม่ว่าพี่ยอดจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นด้วยเหตุผลอะ แต่ที่รู้ๆ พี่ยอดรักทีมมาก.. อยหตุผลซักครัากให้ทีมลองมองพี่ยอดและให้โอกาสพี่ยอดได้บอกเหตุผลซักครั้ง..
ขอให้จบแบบ we still belong together นะคะ o13
-
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดตับไตใส้พุงเลยไปถึงรูลำใส้ใหญ่
คะแนนในตัวพี่ยอดลดฮวบๆเลยแฮะ
แต่เราเห็นด้วยกับทีมนะ
เรื่องสำคัญไม่ใช่ว่าพี่ยอดจะบอกไม่บอก
แต่มันสำคัญที่ว่าพี่ยอดมีเจ้าของแล้วแล้วยังกลับมายุ่งกันทีมอีก
ไม่ว่าการแต่งงานนั้นจะเป็นโดยพฤตินัยหรือไม่ก็ตามไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันก็คือพี่ยอดมีเมียแล้ว
ถ้าไม่รู้ก็ว่าไปอย่าง
แต่รู้แล้วยังไปยุ่งเกี่ยวอีกมันก็คือ"ผิด"
แล้วพี่ยอดยังปิดปังทีมมาคบกับทีมอีกมันก็คือการ"หลอกลวง"
แอบขุ่นที่พวกเพื่อนๆของทีมพูดเหมือนอย่างให้ทีมคบกับพี่ยอดต่อไปทั้งๆที่มีเมียแล้ว
เพราะเดี๋ยวนี้คนรอบๆตัวที่ได้สัมผัสก็เหมือนๆพวกนี้
คือเห็นการคบหลายคนหรือการไปยุ่งกับคนมีเจ้าของเป็นเรื่องธรรมดา
ประเภท"กูจะเอาผัวมันไม่ได้จะเอาเมียมันนี่หว่า"
:เฮ้อ:เดี๋ยวนี้สังคมมันเสื่อมลงขนาดนี้เลยเหรอ?
ยังไงการไปยุ่งกับผัวหรือเมียคนอื่นจะใช้คำพูดสวยหรูยังไงก็ตามมันก็คือ"เล่นชู้"
ถึงทีมจะใจร้อนไม่ฟังเหตุผลหรือคิดถึงแต่ตัวเองยังไงก็ตาม
เราว่าทีมก็ยังมีสำนึกสามัญที่ดีที่จะไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับคนมีเจ้าของ
ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนที่เรารักมากแค่ไหนหรือเคยเป็นของกันและกันมายังไงก็ตาม
แค่เป็นเกย์ก็ถูกมองไม่ดีอยู่แล้ว นี่ยังจะให้ไปเป็นมือที่สามแทรกแซงครอบครัวคนอื่นอีก
คราวนี้ทีมคงกลายเป็นคนเลวและเห็นแก่ตัวจริงๆ
ลองให้ทีมอยากลุกขึ้มมาแย่งพี่ยอดคืนสิเราว่าทีมคงมีวิธีมากมายที่ทำได้
และทำสำเร็จด้วย แต่ทีมไม่ทำ
ทีมอาจให้อภัยพี่ยอดได้แต่จะให้กลับไปเป็นเหมือนเดิม....ได้เหรอ?
เห็นใจทีมและหวังว่าพี่ยอดจะมีเหตุผลที่ไม่ใช้"ข้ออ้างห่วยๆ"อีกนะ
เม้มมาก........เหนื่อย(ใจ)
-
ค้างตอนไคลแม็กส์อีกแล้ววว
-
ถึงจะหมั่นไส้พี่ยอดแค่ไหนแต่ถ้าให้เดา
พี่ยอดคงพาเมียและลูกมาเคลียร์(อธิบาย)ให้ทีมเข้าใจพี่ยอดมากกว่า
ว่ามีเหตุผลอะไรในการทำอย่างนี้ :เฮ้อ: คิดว่างั้นนะคงไม่มาม่าหลอกมั้ง
แต่ก็สงสารทีมถึงพี่ยอดจะมีเหตุผลอะไรก็ตามแต่
แต่โกหกก็คือโกหกอะไรที่ทำไปแล้วไม่สามารถเรียกคืนได้
แบบพี่ยอดก็เท่ากับมีเมียมีลูกที่ถูกต้องตามกฎหมายถึงจะรักทีมยังไงแต่มันก็ผิด
ยังไม่ได้เลิกกันสักหน่อยพูดได้ว่าที่มเป็นชู้ก็ได้ละมั้ง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในเมื่อรักแล้ว เหตุผลไฉนเลย จำต้องรู้
เมื่อต่างคน ต่างมีเหตุและผล ในตัวของตัวเอง
ถ้าต่างคนต่างถือทิฐิ ตัวกู ของกู อยู่ แล้วจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้อย่างไร
นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ของชีวิตคู่ ที่คนที่อยากมีคู่ควรอ่าน และจดจำไว้เป็นบทเรียน
เพื่อไม่ให้ชีวิต ที่ตัวเองวาดหวัง พังทลายต่อหน้า :z2:
ถ้าตอนสุดท้ายออกมาเป็นทั้งคู่ปรับความเข้าใจและฟังเหตุผลของกันและกัน
หรือต่างคนต่างไป ใช้ชีวิตตามที่ตัวเองคิดเอาไว้
ไม่ว่าจะออกมาทางไหน ก็เป็นบทเรียนทั้งดีและเจ็บปวดให้แก่เหล่าคนอยากมีคู่ เอาไว้ดูเป็นบทเรียน :L1:
+1 ให้น้องเป้ คิดว่าทำอย่างไรให้นิยายเรื่องนี้ ออกมาในแนวไหน นายยอดก็รับไปเต็ม ๆ
สงสารตายอดจัง มามะ :กอด1: 555....ก่อนจะหลบหนามทุเรียน :z1:
-
โหคุณเป้ จบแบบนี้ ระทึกมากมายอะ รอลุ้นๆ คับบบ
โจ้
-
:L2:
-
บอกว่าทีมคิดถึงแต่ตัวเอง
ถามหน่อยเหอะว่ะ ถ้าอิพี่ยอดเจอทีมทำแบบที่มันทำบ้าง
มันจะรู้สึกไงวะ หลายครั้งหลายคราวแล้วนะ
แล้วก็จบด้วย ทีมเป็นฝ่ายผิดเสมอเลย
ไม่ไหววะ แม่งง
อยากทำตัวให้เท่าเทียมกับทีม แต่ทำด้วยวิธีอ่ะนะ
ถามหน่อยเหอะ ว่าทีมมันต้องการรึเปล่า :angry2:
โว้ยยยยย หงุดหงิดว่ะ
อิพี่ยอดมันรู้สึกผิดอะไรบ้างรึเปล่าวะ
แล้วพาเมียและลูกของเมียมานี้ ก็เคลียให้มันรู้เรื่องด้วยนะ
ใจนึงก้ออยากให้จบแบบแฮปปี้ เอ็นดิ้ง
แต่อีกอารมณ์ก็อยากให้ทีมมันทิ้งอิพี่ยอดไปแม่งเลย สะใจดี
ให้อิพี่ยอดมันรู้สึกมั้ง มันอยากเท่าเทียมกับทีม ทำทุกอย่างให้เท่าเทียมทีม
แต่ไร้ประโยชน์เพราะทีมไม่อยู่ด้วย :laugh:
แต่ให้เลือกขอเป็น we still belong together ละกันค่า~
(ตกลงอารมณ์ไหนวะ กรู -*-)
-
นังเด็กเทมส์ สมน่ำหน้าค่ะ เจ๊รุจเกิดมาเพื่อปราบเด็กนี่ กร๊ากกกกกกกกก แจ่มจริง
พี่ยอด พระเิอกในดวงใจตลอดกาล สู้ๆนะพี่ยอด เอาน้องทีมกลับมานะ T..T
พี่เป้แต่งตอนอารมณ์ดีๆสิ ๕๕๕๕ ขอแบบมีภาคสี่ต่อ ว้ากกกกกกกกกกกก ยาวไป๊~!
๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ยังไงก็เพื่อพี่ยอดของหนูนะคะ สงสารพี่ยอด T,,T ๕๕๕๕๕๕
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :monkeysad: :monkeysad:
-
ประเด็นแรก เหตุผลที่ยอดอ้างมาว่าทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณของทางญี่ปุ่น ขอถามซักหน่อยถ้าวันที่มีสึนามิยอดไม่ไปช่วยชีวิตทางญี่ปุ่น
ทางฝ่ายญี่ปุ่นจะพายอดไปชุบตัวที่ญี่ปุ่นได้หรือสมควรแล้วหรือที่ยอดต้องทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เค้าพาไปชุบตัว
ฝ่ายญี่ปุ่นต่างหากที่ต้องทำทุกอย่างและทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ใช่หรือไม่
แต่ทำไมนี่มันกลับกลายเป็นตรงกันข้ามที่ยอดต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนทางญี่ปุ่นที่พาตัวเองไปชุบเลี้ยง
ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทางฝ่ายญี่ปุ่นสมควรทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของยอดอยู่แล้ว ไม่ใช่ให้ยอดไปตอบแทนบุญคุณเค้า
เรื่องของเรื่องคือมันมี step 1-2-3 ตามมาเปล่า
คืองงมาก ๆ พอเราช่วยชีวิตเค้าแล้ว เค้าต้องตอบแทนบุญคุณเรา ทุกอย่างแต่เรา"ห้าม" ตอบแทน
อะไรเค้าเลยอย่างนั้นหรือ ??? คือจะรับอย่างเดียว???
มันก็คือน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า ปลาพึ่งน้ำนั่นแหละ
ลองนึกภาพดู...ถ้าคุณเป็นพี่ยอด อยู่ในสถานะแบบพี่ยอด
ในเมื่ออยากสร้างฐานะตัวเองให้มั่นคง ให้สมกับเป็นหัวหน้าครอบครัว ดูแลทีมได้อยากภาคภูมิใจ(ก็จะไม่สร้างได้ยังไง แม้แต่ล่าสุดทีมก็ยังคิดที่จะทำให้ชีวิตตัวเองมั่นคง โดยการทำธุรกิจ นี่คิดง่าย ๆ แล้วในเมื่อที่ยอดอยากคบทีมก็จึงต้องถีบตัวเองให้มั่นคงให้แฟนมั่นใจ อย่างน้อยตัวเองก็เป็นผู้ชายเป็นผู้นำ ก็คงจะอยากเป็นช้างเท้าหน้า) เมื่อเกิดเหตุการณ์ สึนามิ แล้วพี่ยอดได้ช่วยเหลือคนญี่ปุ่น ในเมื่อคนญี่ปุ่นอยากตอบแทนบุญคุณ จึงได้ให้โอกาสพี่ยอด ซึ่งพี่ยอดก็รับข้อเสนอ เพราะอยากสร้างฐานะ ความมั่นคงให้กับตัวเอง (อย่าลืมว่าก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์ สึนามินิดนึง ตอนที่ครอบครัวทีมไปเยี่ยมทีม แน่นอนพี่ยอดรู้สึกถึงความ "ต่าง"และคิดมากเรื่องนี้อยู่)
ถามว่า ณ ตอนนั้นที่พี่ยอดตัดสินใจไป มีเรื่องผู้หญิงและเรื่องแต่งงานเข้ามาเกี่ยวข้องไหม กับข้อเสนอ คิดว่า ไม่มีแน่ ๆ เพราะพี่ยอดเป็นคนรักศักดิ์ศรีตัวเองมาก ๆ เหมือนกัน (ถ้ารู้ว่าจะต้องเจอเหตุการณ์นี้ข้างหน้า เชื่อว่าพี่ยอดคงไม่ยอมไปแน่นอน)
แล้วstep ต่อมา นึกภาพ ...หากคุณต้องไปใช้ชีวิตร่วมกับครอบครัว ๆ หนึ่งสักระยะหนึ่งนาน ๆ
ครอบครัวนี้ใจดีเอื้อเฟื้อกับคุณมาก ครอบครัวนี้รักคุณเหมือนลูกหลาน ครอบครัวนี้ให้โอกาสในการ
สร้างฐานะให้ตัวคุณเอง คุณคิดว่าสายสัมพันธ์มันจะเกิดไหม?คุณจะรู้สึกว่าเคารพฝ่ายนั้นเหมือนญาติ
ผู้ใหญ่คนหนึ่งไหม? หรือไม่รู้สึกอะไรต่อกันเลย เพราะคิดว่าผมช่วยชีวิตคุณ คุณต้องตอบแทนผมฝ่ายเดียว?
step ต่อมา เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด ....อันนี้จากที่เดา ...ทางฝ่ายนั้นคงมีปัญหาเกิดขึ้น
แล้วมาขอร้องกับพี่ยอด อยากให้แต่งงานกับลูกสาวตัวเอง(ท้องไม่มีพ่อ?)ได้ไหม เพื่อหน้าตาทางสังคม ?เพื่อเด็กที่กำลังจะเกิดมา แล้วถ้าให้เดา กับผู้หญิงคนนี้น่าจะรู้จักกับพี่ยอดได้สักระยะหนึ่ง แล้วพี่ยอดก็น่าจะรู้สึกกับผู้หญิงคนนี้เหมือนน้องสาว
เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ เมื่อคนญี่ปุ่นมาขอร้อง และก็น่าจะอยากได้พี่ยอดเป็นลูกเขย(อย่างน้อยเค้าก็
มีบุญคุณกับตัวเองอยู่เหมือนกัน)+ ความสงสารเด็กและผู้หญิง
ก็คงจะลำบากใจไม่น้อยที่จะตัดสินใจ
ประเด็นที่สอง เหตุผลของการแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณ เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้แก่เหตุผลนี้เป็นเวลา 3 วินาที
พระเจ้า ยอดสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง ลาภ ยศ สรรเสริญ เพื่อให้ตัวเองเท่าเทียมกับทีม
โดยเอ่ยอ้างเหตุผลของการตอบแทนบุญคุณที่เค้าชุบเลี้ยงมา อยากจะบอกว่าเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวมาก
การตอบแทนบุญคุณมีมากมายหลายหลาก ผู้ชายในแผ่นดินนี้ไม่มีให้เธอคนนี้ได้ฉกมาแต่งด้วยแล้วหรืออย่างไร
ยอดถึงกับได้ยอมแต่งงานด้วย คำตอบคือ เปล่าเลย มีเยอะแยะ แต่ยอดก็ยังตกลงแต่ง เพียงเพื่อเงิน
ชื่อเสียง และหน้าตาทางสังคมที่ตนเองจะได้รับ บอกตรงๆว่ายอดเห็นแก่ตัวมาก อย่าบอกเลยว่าทำทุกอย่างเพื่อทีม
ถ้าทำเพื่อทีมจริงย่อมคิดถึงจิตใจของทีมเป็นอันดับแรกสิ ถ้าหากทีมรู้ ผลจะเป็นอย่างไร ทีมจะทุกข์ทรมานใจแค่ไหน
ยอดได้ไตร่ตรองตรงจุดนี้หรือไม่ อย่างที่ทีมพูด การที่ยอดทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแมงดาที่เกาะผู้หญิงกิน
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนเองต้องการ ถ้าซักวันกิจการทีมเจริญก้าวหน้าพุ่งพรวดๆ ยอดมิต้องโกงบริษัทของฝ่ายญี่ปุ่นมาเป็นของตัวเองรึไง
เพื่อที่จะได้ให้ดูสมฐานะแล้วก็เพื่อให้คู่ควรกับทีม คิดได้ยังไงแต่งงานเพื่อตอบแทนบุญคุณและเพื่ออนาคตให้ตัวเองดูคู่ควรกับทีม
โห มันคงน่าภูมิใจตายเลย ที่แฟนเรามีฐานะหน้าตาที่คู่ควรกับเรา เพราะไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นเพื่ออัพเกรดดีกรีให้เหมาะสมกับเราเนี่ย
อย่างนี้ค่อยๆสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยสองมือและความสามารถของตัวเองยังจะน่าภูมิใจมากกว่าซะอีก
จะบอกว่า พี่ยอดต้องแต่งงานกับทางนั้นนะ ทางนั้นบังคับเลย ถ้าไม่แต่งก็ไปเสีย เลิกให้การอุปถัมภ์
พี่ยอดเลยจำใจต้องยอมแต่ง เพื่อเงินทอง เพื่อตำแหน่ง เพื่อวันข้างหน้าจะได้เท่าเทียมกับทีม ฯลฯ ใช่หรือเปล่า?? เป็นแมงดา ตกถังข้างสารอะไรก็ว่าไป !
ในฐานะที่อ่านเรื่องนี้มาประมาณหนึ่ง(season I) จากที่ดูนิสัยใจคอพี่ยอด ขอบอกเลยว่า
"เปล่าเลย"ขอยังเชื่อมั่นในตัวพี่ยอดข้อนี้ (ถ้าพี่ยอดยอมแต่งเพื่อต้องตกถังข้าวสารแบบนั้นเพื่อทีม ต้องขอบอกว่า สิ้นคิดมาก แต่คิดว่าไม่น่าจะใช่แน่นอนที่ยอมแต่ง)
ถ้าอีกฝ่ายมีปฏิกิริยาแบบนี้ พี่ยอดก็คงปฏิเสธอย่างไม่ต้องลังเล ไม่ต้องมีความรู้สึกผิดอะไร สบายใจด้วยซ้ำแต่นี่คงไม่ใช่แบบนั้น!!ไม่ใช่การบังคับ แต่เป็นการขอร้อง ทางนั้นก็คงจะหนักใจมากด้วยเหมือนกันกับปัญหา ในหัวอกคนเป็นพ่อแม่ ...แล้วด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง ด้วยความผูกพันธ์ ด้วยปฏิสัมพันธ์ที่มีต่อกัน ก็คงจะไม่ใยดีไม่ได้ แล้วหากยิ่งเป็นพี่ยอด นิสัยแบบพี่ยอด ก็คงจะอดสงสารฝ่ายนั้นไม่ได้ ก็เลยต้องตอบรับไปเป็นการเฉพาะหน้าก่อน
ส่วนเหตุผลปิดบังทีม เชื่อว่าพี่ยอดมีเหตุผลของตัวเองที่ปิดบังไว้ และอย่างที่บอก บางครั้งเหตุผลก็ไม่สำคัญเท่าเจตนา
“...ทีมไม่ได้โกรธพี่ยอดเรื่องที่พี่ยอดแต่ง งานหรอกนะ...แต่ทีมรับไม่ได้ที่พี่ยอดไม่บอกทีม
ด้วยตัวเอง...ให้คนอื่นมาพูด เยาะเย้ย...ให้คนที่กุมความลับพี่ยอดมามีอิทธิพล...ศักดิ์ศรีอยู่ที่
ไหน อ่ะ...”
“...ศักดิ์ศรีใคร...พี่หรือทีม...”
“...ของทีมสิ...พี่ยอดก็ รู้ว่าทีมไม่ชอบให้ใครมาฉีกหน้าอ่ะ...”
“...สุดท้ายทีมก็คิดถึงแต่ตัว เอง...” พี่ยอดพูดด้วยสีหน้าผิดหวัง
ส่วนทีม ทีมบอกว่าไม่โกรธที่แต่งงาน แต่โกรธที่เทมส์รู้เรื่องแล้วเอามาเย้ย
เฮ้อออออออออ ก็จะไม่ให้พี่ยอดผิดหวังได้ยังไง เหตุผลทีมสุดท้ายก็ยังคิดถึงตัวเอง รักษาหน้าตาตัวเองเลย แทนที่ทีมจะจี้ประเด็นนี้ "ประเด็นปิดบังหรือเรื่องแต่งงาน" กลับมาเล่นประเด็น
ที่ว่าเสียหน้า โดนเยอะเย้ยยย อืมมมมมมม เสียใจเลย
ถ้าเป็นพี่ยอดก็คงโกรธและผิดหวังในตัวคนรักจริง ๆ และก็คงหมดอารมณ์จะอธิบายอะไรแล้ว
ส่วนที่พาผู้หญิงคนนั้นมาก็คงจะพามาเคลียร์ทุกประเด็นละมั้ง
ถ้าเคลียร์ลงตัวอย่างที่คาดเดา อยากให้พี่ยอดหย่าขาด(ไม่รู้ว่าอย่าขาดไปนอนหน้านั้นแล้วหรือยัง หรือยังค้างคาไว้อยู่) และ ไม่ต้องรับเป็นพ่อของเด็กนะ ไม่อยากให้ข้องเกี่ยวอะไรด้วยอีก มันแหม่ง ๆ ถ้าคนรักเราต้องรับเป็นพ่อคนอื่น (ใจร้ายไปเปล่าวะตรู )ต่อไปชีวิตเค้าปัญหาเค้าก็ต้องให้เค้าจัดการเอง (แอร๊ยยยยยยย นังแม่ม๊ดดดดด)
พอแล้วยิ่งพิมพ์ยิ่งรู้สึกตัวเองใจร้าย :laugh:
รอคุณเป้เฉลยทุกอย่างค่าาา o13
-
มาต่อเร็ววววววววววววว
จะขาดใจตายแล้ว :m16:
-
+1ให้พี่เป้ค่ะ รอตอนจบแบบไม่ต้องเสียน้ำตานะค่ะ
-
คอมเม้นท์แต่ละคน ทำให้พิมพ์อะไรไม่ออกเลยทีเดียว เขามาอ่านคอมเม้นท์ก็ คุ้มแล้ว :z2:
รู้สึกใจหายจะ พอเห็นคำว่า ตอนหน้าตอนสุดท้าย เหมือนผ่านมาแป๊บเดียวเอง
-
โห!!!! คุณเป้คามั่กๆ คาใจ
สงสารทีม แต่ก็สงสารยอดด้วย
ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง และก็คิดว่าเหตุผลของตัวเองถูกต้องที่สุดแ้ล้ว
-
อ่านคอมเม้นท์สนุกพอๆกับนิยายเลยอะ 555
ตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้ว รู้สึกใจหายจัง แอบอึดอัดด้วยค่ะ :sad4:
รอลุ้นตอนจบว่าจะสุขหรือแซดนะคะ :L1:
-
จบตอนไคลแมกทุกทีสินะ...........
-
:o12:
โนคอมเม้นอ่ะะ
-
:sad11: :sad11:
-
:sad4: ก็ยังยืนยันคำเดิมน่ะค่ะ
ว่า อยากให้บทสรุปออกมาแล้ว
ทั้งคู่ยังรักกัน อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
-
ไร้ถอยคำใดๆที่จะเอ่ยยย
ถอนหายใจแรง ๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เข้ามานั่งรอครับ วันนี้จะมาต่อหรือป่าวน้าๆๆๆๆๆ รอต่อไป
-
คุณเป้!!!!!
เข้ามาวางระเบิดไว้แล้วจากไป55555
commentกันได้ดีครับ Board ร้อนเลยละ
มาเฝ้ารอคำเฉลยครับ
ขอบคุณ
-
พี่เป้ครับมาแก้ตัวให้นายยอดไวๆนะครับ
แต่ถ้าเป็นผมมันสายไปแล้วหล่ะนายยอด
ผมไม่ชอบนายยอดไปแล้วอะ
หมดความรู้สึกว่าเป็นพระเอกไปเลย o18
ปล.ฮ่าๆๆ โทษทีนะครับมันอินจริงๆเรื่องนี้ ชอบๆๆๆ :กอด1:
-
รอลุ้นตอนจบอ่ะ แบบว่าเดาไม่ถูกจริงๆ
อันที่จริงแอหวังว่าจบแบบแปลกๆก็คงจะดีนะ? ฮ่าๆๆๆ
-
:z3: :z3: โอยยยย....เดาทางไม่ออกกันเลยเดียว
-
:monkeysad: :monkeysad:
:L2:
-
กางมุ้งรอครับ
-
ทำไม ความสุข มันอยู่กับเราเพียงชั่ววูบ
แล้ว กระหน่ำเอาความทุกข์ มาอยู่กับเราชั่วกัลป์
การที่น้องทีม ไม่เปิดโอกาสให้พี่ยอดพูด
มันทำให้เรื่องเลวร้ายได้ มากมาย
ทำให้ ความทุกข์เกาะกินใจเราได้นานขึ้น
การที่น้องทีม ไม่เป็นฝ่ายที่เดินเข้าหาพี่ยอดก่อน
เพียงเพราะ ละอายใจ เพียงเพราะคิดว่าพี่ยอดจะต้องเป็นฝ่ายตามง้อ
มันเลยกลายเป็นช่องว่างที่ยาวนานเกินไป
แล้วการที่พี่ยอดกลับมาพร้อมลูกเมียในครั้งนี้
มันมีเหตุผลใช่ไหม....
-
รอลุ้น เงียบๆ เหมือนเคยครับ
-
:monkeysad:
-
:m29: คุณเป้.....(โหยหวน)...........ไม่อาวววววววว.......(กรีดร้อง)
ไม่ยอมจริงๆด้วย ต้องstill เท่านั้น ไม่เอาแบบ dream รับไม่ไหวจริงๆนะ :dont2:
แหม ขานี้เรื่องก็โหดเหมือนกันนะคับ ตอนผมอ่านถึงตรงที่พี่ต่ายหายไปนี่หดหู่มากถึงมากที่สุด แล้วถึงจะกลับมาอีกรอบก็ยังห่าง ๆ กันอีก ไม่ได้กลับไปอ่านตั้งนานแล้วเพราะทนอ่านไม่ไหวนี่แหละคับ ไม่รู้ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว
แต่เรื่องนี้ก็โหดมากมายเช่นกัน ยังดีที่ uke เรื่องนี้ดู independent กว่าแล้ว seme ก็ทำตัว available มากกว่า + โหดน้อยกว่าเรื่องนั้นอะคับ o6
เอิ่ม o22 เค้าจบไปจนต่อภาคสองแล้วค่ะไปอ่านต่อเหอะค่ะ 555+
แต่ขอแก้ข่าวนะ เราว่าเรื่องนี้โหดกว่า คราวก่อนเจอสึนามิเข้าไปพากันรวนเรหาฝั่งกันไม่เจอไปพักใหญ่ :jul3:
ปล.รออ่านต่อนะคะคุณเป้ :z2:
-
มาปูเสื่อนอนรอ ... :give2:
สิ่งดี ๆ กะลังจะมาคืนนี้ ใช่ไหม
-
วันนี้จะมาต่อมั้ยคับ
ความจริงจบแบบภาคแรก้อดีเหมือนกันนะ
แบบให้อึ้งกันไปเลยที่เดียว
-
มาลุ้นตอนจบจ้า ..... ใจจะขาดอยู่แล้ว
ขอจบแบบ Happy นะคะ
:t3:
-
:serius2:
มันฝังแน่นอยู่ในห้วงความรู้สึก
พยายามจะสลัดออกไป
แต่.........
ก็ยังทำไม่ได้ ซะที
:sad11: หมอเป้ครับ..ช่วยเข้าเล้า มารักษาอาการนี้ให้หาย ซะที
:pig4:ขอบคุณครับ
-
มาไหมเอ่ย วันนี้
+1 คุณเป้ค่าา
-
เมื่อคืนนี้ คุณเป้ แปะเพลงนี้ในเฟซ
สปอยล์อะไรนิยายตอนจบมั้ยเนี่ย :z3:
http://www.youtube.com/v/lpyahRu3Zhw?fs=1&hl=en_US&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999
แปะเพลงในเฟซทีไร ดูมันจะเกี่ยวกับนิยายยังไงไม่รู้ แง่งงงงงงงงงงงงงงง
:impress3:
-
เมื่อคืนนี้ คุณเป้ แปะเพลงนี้ในเฟซ
สปอยล์อะไรนิยายตอนจบมั้ยเนี่ย :z3:
http://www.youtube.com/v/lpyahRu3Zhw?fs=1&hl=en_US&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999
แปะเพลงในเฟซทีไร ดูมันจะเกี่ยวกับนิยายยังไงไม่รู้ แง่งงงงงงงงงงงงงงง
:impress3:
อร๊ายย ย พี่น้ำตาลล เพลงนี้มานนนนน
ไม่อยากตะคิดตามมมม
-
^
อาจจะเป็นอารมณ์ของช่วงต้นเรื่อง หรือกลางเรื่องก็ได้นะคับ be optimistic เข้าไว้ o7
เอิ่ม o22 เค้าจบไปจนต่อภาคสองแล้วค่ะไปอ่านต่อเหอะค่ะ 555+
แต่ขอแก้ข่าวนะ เราว่าเรื่องนี้โหดกว่า คราวก่อนเจอสึนามิเข้าไปพากันรวนเรหาฝั่งกันไม่เจอไปพักใหญ่ :jul3:
ปล.รออ่านต่อนะคะคุณเป้ :z2:
ม่ายยย ไม่กล้าไปอ่าน คุณพี่ต่ายยังมุ่งแต่งานอยู่มั้ยอะฮะ ถ้าใช่คงยังไม่กลับไปอ่านเร็ว ๆ นี้คับ :o11:
ไม่ใช่ว่าเรื่องไม่ดีนะฮะ อ่านแล้วชอบมาก แต่การไม่มีเวลาให้กันและกันเป็นความไม่ชอบส่วนตัวน่ะคับ เจอกับตัวเองมาพอแล้ว ไม่อยากมาเจอในนี้อีก
-
อิ อิ
^^
-
We belong together (Season III) ตอนที่ 15 (อวสาน)
...พี่ยอดพาเด็กและผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาทางโต๊ะพวกเรา...ผมนั่งก้มหน้านิ่ง แต่พี่รุจสะกิดให้ทักทายตามมารยาท...ผมหยิบทิชชู่รีบเช็ดน้ำตาและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะหันไปหาผู้มาเยือน...
“...มิกะ...สวัสดีลุงรุจ อามิ้นท์ อาแก้ว แล้วก็...อาทีมสิลูก...” พี่ยอดพูดกับเด็กคนนั้นด้วยเสียงอ่อนโยน
“...สวัสดีค่ะ...” เด็กหญิงลูกครึ่งญี่ปุ่นยกมือไหว้และพูดภาษาไทยชัดจนพวกเราต้องมองหน้ากัน
“...เคียวโกะ...นี่เพื่อนผม...พี่รุจ มิ้นท์ แก้ว แล้วก็...ทีม...” พี่ยอดแนะนำพวกผมให้ผู้หญิงคนนั้นรู้จัก
“...สวัสดีค่ะ...” เคียวโกะโค้ง และทักทายเป็นภาษาไทยแต่ติดสำเนียงญี่ปุ่นนิดหน่อย
“...น่ารักจังเลย...กี่ขวบแล้วคะลูก...” พี่รุจถามยิ้ม ๆ
“...สี่ขวบค่ะ...” เด็กคนนั้นตอบเป็นภาษาไทยเราเรามองหน้ากันงง ๆ อีกครั้ง
“...พี่ยอด...ใครสอนภาษาไทยลูกพี่เนี่ย...” มิ้นท์ถาม
“...ก็พ่อเค้าสิ...” พี่ยอดตอบ
“...แกเอาเวลาที่ไหนไปสอนยะ...” พี่รุจสวนกลับ
“...พ่อเค้าสอน ผมไม่ได้สอน...” พี่ยอดมองหน้าผมแล้วพูดยิ้ม ๆ
“...หมายความว่านี่ไม่ใช่ลูกของพี่ยอดเหรอ...” แก้วถามเสียเบา
“...ค่ะ...ยอดเป็นเพื่อนของดิฉัน...เค้าไม่ได้เป็นพ่อของมิกะนะคะ...” เคียวโกะตอบแทน
“...อ้าว...แล้วพ่อมิกะเค้าเป็นใครล่ะคะ...” มิ้นท์ถามด้วยท่าทางตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาคนอื่น
“...เดี๋ยวพี่พาเคียวโกะกับมิกะไปนั่งก่อนนะ...มิกะกินอยากกินอะไรลูก...” พี่ยอดตัดบทด้วยการพาแม่ลูกไปนั่งโต๊ะถัดไป
“...นั่งโต๊ะเดียวกันก็ได้ยอด...” พี่รุจเรียก
“...ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยวพ่อเค้าก็มาถึง...เค้าคงต้องการความเป็นส่วนตัวอ่ะครับ...” พี่ยอดหันมาบอก
*
*
...ระหว่างรอพี่ยอดสั่งอาหารให้แม่ลูกคู่นั้น...พวกเราก็แอบเม้าท์กันสนุกสนาน แต่ผมหูอื้อ นั่งตาลอย หน้าชาด้วยความอับอาย...ถ้าผู้หญิงกับเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกเมียของพี่ยอด ไอ้ที่เราทั้งวีนทั้งเหวี่ยงไปเมื่อสองเดือนกว่าที่ผ่านมานี่คงประจานความเอาแต่ใจ คิดถึงแต่ตัวเอง ไม่ฟังเหตุผลของพี่ยอดเลย...ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด...
“...ทีมกลับก่อนนะ...” ผมลุกขึ้น
“...อ้าว...รอพี่ยอดก่อนสิ...”
“...ฝากฟังเหตุผลของเค้าหน่อยละกัน...” ผมยังดื้ออยู่
“...แกก็อย่างนี้ทุกทีเลยนะ...ไม่ฟังแล้วเมื่อไหร่จะจบ...ถ้าแกรับเหตุผลเค้าไม่ได้ค่อยเดินหนีไป...โอเคมั้ย...” พี่รุจดึงข้อมือผมไว้
“...อืม...” ผมจำใจนั่งลงเหมือนเดิม
*
*
...พี่ยอดเดินคิ้วขมวดมานั่งตรงข้ามกับผม เราสบตากับแวบนึง พี่ยอดเข้าสู่โหมดขรึมผิดกับตอนที่อยู่ต่อหน้าสองคนแม่ลูกนั่น...พอพี่ยอดทำหน้าเครียด ไม่เห็นมีใครกล้าเปิดประเด็นถามเรื่องที่อยากรู้เลย...
“...ถ้าผมอธิบายเรื่องราวทั้งหมด ยังมีใครจะเชื่อผมอยู่บ้างมั้ย...” พี่ยอดกวาดตามองทุกคนบนโต๊ะโดยมาหยุดนิ่งที่ผม
“...ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมียแกใช่มั้ย...” พี่รุจอ้อมแอ้มถาม
“...เราจดทะเบียนกันเฉย ๆ เพื่อให้เด็กมีพ่อในตอนนั้น...” พี่ยอดตอบเสียงเรียบ แต่ยังมองหน้าผมไม่วางตา
“...ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ...” มิ้นท์ถามประชดประชัน
“...แหม...นังมิ้นท์ ทั้งหน้าทั้งเสียงยังกับเป็นเมียอีตายอดซะเองเลยนะแก...” พี่รุจกัด
“...ผมแต่งงานกับเคียวโกะเพราะทุกคนขอร้อง...พ่อของเคียวโกะเค้าไม่ชอบแฟนคนไทยที่เคียวโกะคบอยู่ด้วยในตอนนั้น...เค้ามาเมืองไทยเพื่อพาลูกสาวเค้ากลับญี่ปุ่น...ไปถึงโน่นแล้วทุกคนเพิ่งรู้ว่าเคียวโกะท้อง...พ่อเค้าอยากให้พี่ช่วยรักษาหน้าครอบครัวเค้า...ส่วนเคียวโกะไม่อยากอุ้มท้องแบบไม่มีพ่อ...”
“...แล้วพี่ยอดก็ยอม...” แก้วพึมพำ
“...ในเหตุการณ์สึนามิวันนั้น...เราต่างช่วยชีวิตกันและกัน...รถมอเตอร์ไซค์ของพี่ล้มก่อนที่น้ำจะพัดมาได้นิดเดียว...พวกเค้าช่วยพยุงพี่มาจากรถ แต่พี่เป็นคนในพื้นที่ก็เลยพาพวกไปในที่ปลอดภัยได้...เค้าให้โอกาสพี่ไปเรียน ไปทำงานที่ญี่ปุ่น ไปสร้างอนาคตที่โน่น...”
“...เออ แกเคยเล่าให้เจ๊ฟังแล้ว...” พี่รุจพยักหน้าหงึก ๆ
“...ตอนที่อยู่ญี่ปุ่นแรก ๆ เหงามาก...ภาษาอังกฤษของตัวเองก็ไม่ดี...คนที่โน่นก็ไม่พูดอังกฤษกัน...จะไปไหนก็ลำบาก อาหารก็กินไม่ค่อยได้...เคียวโกะคือเพื่อนคนแรกของพี่...เค้าพอจะพูดภาษาไทยได้บ้างเพราะแฟนเค้าสอน ส่วนภาษาอังกฤษเค้าก็ดีเพราะไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่เด็ก...ถ้าพี่ไม่ได้เคียวโกะ พี่ก็ไม่รู้จะทนอยู่ที่นั่นได้นานขนาดนี้หรือเปล่า...เคียวโกะพาพี่ไปเที่ยวทุกที่เพื่อไม่ให้พี่เหงา ดูแลพี่เป็นอย่างดี...เค้าให้พี่เป็นตัวกลางระหว่างเค้ากับแฟน...เราช่วยกันหาทางให้แฟนของเคียวโกะมาทำงานที่ญี่ปุ่น และพยายามทำให้พ่อของเคียวโกะยอมรับผู้ชายคนนี้...”
“...แฟนคนนี้คือพ่อของมิกะใช่มั้ย...”
“...ใช่...ผ่านไปไม่นาน เคียวโกะก็รู้ว่าตัวเองท้อง...ตอนแรกที่พ่อของเคียวโกะรู้เรื่องลูกสาวเค้าท้อง เค้าเข้าใจว่าพี่เป็นพ่อเด็ก เพราะช่วงนั้นเราสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด...แต่เคียวโกะเลือกที่จะพูดความจริงว่าพี่ไม่ใช่พ่อของเด็กในท้อง... พ่อเค้าช็อคและไม่ยอมรับ เค้าจึงแก้ปัญหาด้วยการขอร้องให้พี่แต่งงานกับเคียวโกะ...”
*
*
...พี่ยอดเล่าต่อด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางมองหน้าผมไม่วางตา...เค้าบอกว่าเมื่อแต่งงานกันเรียบร้อย พวกเค้าก็แยกตัวออกมาหาที่อยู่ด้วยกันข้างนอก...ในช่วงนี้ทั้งสองคนก็พยายามช่วยให้พ่อตัวจริงของเด็กเดินทางมาที่ญี่ปุ่นและพักอยู่ด้วยกันสามคนโดยที่ครอบครัวเคียวโกะไม่รู้...จนความลับแตกตอนที่เคียวโกะคลอดมิกะออกมา...ถึงครอบครัวเคียวโกะทุกคนจะเริ่มเห็นความดีของแฟนเคียวโกะ แต่พ่อเค้าก็ยังไม่ยอมรับผู้ชายคนนั้นอยู่ดี อาจจะด้วยเรื่องฐานะ จึงยังไม่ยอมให้พี่ยอดหย่ากับเคียวโกะ...
“...คุณวัฒนาเป็นเพื่อนของพ่อเคียวโกะ...เค้าแพลนที่จะทำธุรกิจร่วมกันโดยที่ให้พี่เป็นตัวแทนในฐานะลูกเขย...”
“...แล้วเค้าไม่รู้เรื่องคุณวัฒนาโกงบริษัทเหรอ...” พี่รุจถาม
“...รู้...แต่เค้ายอมเสียส่วนน้อยเพื่อรักษาส่วนใหญ่ไว้...คุณวัฒนาอาศัยจังหวะตอดเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น...แต่โดยรวมแล้วเค้ายังทำผลประโยชน์ให้บริษัทได้อีกเยอะ...”
“...คุณวัฒนาไม่รู้ใช่มั้ยว่าพี่ยอดเป็นลูกเขยแค่ในนาม...”
“...ใช่...คุณวัฒนาไม่รู้ จริง ๆ แล้วไม่มีใครรู้หรอก...พ่อของเคียวโกะต้องการให้พี่มาคอยคานอำนาจคุณวัฒนา ถึงต้องมีกรรมการสองคน เวลาเซ็นเอกสารต้องเซ็นคู่กัน เอกสารจึงจะสมบูรณ์...” พี่ยอดยิ้มให้ผมนิดนึง
*
*
...พี่ยอดพาผู้ชายไทยที่เป็นพ่อแท้ ๆ ของมิกะมาแนะนำเมื่อเค้าตามมาที่ร้าน...พอเห็นหน้าพ่อมิกะ พวกเราถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะมิกะหน้าเหมือนพ่อมาก...ความแคลงใจว่าพี่ยอดพูดความจริงหรือเปล่าหายไปโดยปริยาย...
“...ไม่สงสัยเลยว่าทำไมยอดถึงได้ทำงานเก็บเงินงก ๆ เพื่อซื้อตั๋วเครื่องบินไปลอนดอนบ่อย ๆ...” พ่อของมิกะพูดแล้วยิ้มให้ผม
“...ไม่ได้หรอก...ห่างหูห่างตา...ฝรั่งมันชอบเอเชียเว้ย...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ ก่อนจะเดินหลบตาพวกเราไปหามิกะ
“...ถ้าไม่ได้ยอด ผมกับเคียวโกะก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างทุกวันนี้...เรามาช่วยยืนยันว่ายอดกับเคียวโกะไม่มีอะไรกันจริง ๆ แต่คุณทีมคงไม่ว่าอะไรถ้าน้องจะเรียกยอดว่าพ่อนะครับ...เราช่วยกันเลี้ยงมิกะมาตั้งแต่แบเบาะ และตอนเด็ก ๆ มิกะก็ติดยอดมาก ติดมากกว่าผมอีก เพราะยอดเค้าชอบตามใจหลาน...นั่น...เห็นมั้ย...” เค้าให้ผมดูพี่ยอดที่อุ้มมิกะมานั่งตักและกำลังเปิดเมนูหาขนมให้หนูน้อยกิน
“......................” ผมพูดไม่ออกได้แต่ยิ้มให้เค้า
“...งั้นผมขอตัวไปทานข้าวก่อนดีกว่า...อ้อ...คุณโชคดีมากนะครับทีม...ผมไม่เคยเห็นคนแบบยอดมาก่อนเลย...รักษาเค้าไว้ดี ๆ นะครับ...”
“...พี่ยอดดีเกินไปสำหรับทีม...” ผมพูดเบา ๆ
*
*
...และแล้วผมก็โดนรุมสวดต่อโดยเพื่อนสาวและพี่รุจ...ยิ่งฟัง ยิ่งคิด ยิ่งเห็นความจริงทุกอย่างตรงหน้าผมยิ่งรู้สึกแย่กับความคิดที่เอาตัวเองเป็นหลัก ไม่สนใจใส่ใจความรู้สึกของพี่ยอด...แต่มันก็คนละประเด็นกับเรื่องที่พี่ยอดปิดบังเรื่องนี้กับผม...
“...ถ้ามึงข้องใจเรื่องนี้มึงก็ถามเค้าเองสิ...”
“...ยอด...มานี่หน่อย...ทีมเรียก...” เจ๊รุจจัดให้
“...เฮ้ย...เจ๊...” ผมร้อง
“...มีอะไรเหรอ...” พี่ยอดเดินมาถามผมเสียงเรียบ และมองด้วยแววตาว่างเปล่า
“...ทีมเค้าข้องใจที่ทำไมพี่ยอดต้องปิดเรื่องนี้เป็นความลับ...” แก้วถามให้
“...ถ้าเค้าอยากรู้ก็ให้เค้าถามพี่เองสิ...” พี่ยอดจ้องหน้าผมกวน ๆ
“...เค้าคงมีเหตุผลของเค้าแหละ...เอาเป็นว่าเราเคารพการตัดสินใจของเค้าละกัน...ไม่ต้องเซ้าซี้ให้เค้าบอกหรอก...มันสายไปแล้ว...” ผมหันไปพูดกับแก้ว
“...ก็กูอยากรู้อ่ะ...” มิ้นท์แทรก
“...ถามกันเองเหอะ แล้วไม่ต้องเอาเรื่องเค้ามาบอกกูนะ...กลับบ้านดีกว่า...” ผมลุกพรวด ก้าวยาว ๆ ออกไปจากร้าน
*
*
...ความรู้สึกหลากหลายมันวนเวียนอยู่ในหัว...รู้สึกผิด...โกรธ...อาย...น้อยใจ...สายตาของพี่ยอดที่มองมาเมื่อกี้มันไม่เหมือนพี่ยอดคนเดิมเลย...ไม่สิ...มันเหมือนพี่ยอดคนที่เราเจอกันวันแรก...พูดเสียงเข้ม มองด้วยแววตาหาเรื่อง ทำท่าเหมือนคนที่เหนือกว่า ให้เราต้องง้อ...แต่พี่ยอดน่าจะรู้จักเราดีว่าเราไม่ง้อใครง่าย ๆ ถึงจะเราจะมีส่วนผิดก็เถอะ...แต่เค้าก็ยังยึกยักไม่เคลียร์เรื่องที่ปกปิดเรา...
*
*
...แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกซักพักพี่ยอดต้องตามขึ้นมาง้อเหมือนทุกครั้ง...รีบอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนอนตัวเก่ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นคุ้นเคย...เดินวนรอบห้องด้วยความกระวนกระวายจนเมื่อยขา...นั่งก็แล้ว นอนก็แล้ว...เที่ยงคืนก็ยังไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์...เป็นอีกคืนที่ผมต้องหลับทั้งน้ำตา...
****************************************************************************
-
...ความหวังที่จะให้พี่ยอดเข้ามาอธิบายเหตุผลด้วยตัวเองค่อย ๆ เลือนรางลง...ผ่านไปอีกเกือบเดือนพี่ยอดก็ยังเงียบ...พี่รุจเป็นสายลับโทรมารายงานความเคลื่อนไหวของพี่ยอดให้ผมรู้...ยังดีที่เค้าทำแต่งาน ไม่มีเรื่องอื่นมาทำให้ผมยิ่งเสียใจ..ช่วงนี้เค้าบินไปส่งเคียวโกะที่ญี่ปุ่นหนึ่งอาทิตย์...
“...แก...ข่าวด่วน Breaking News...เคียวโกะมาทำงานแทนอีตายอดแล้วนะ...” พี่รุจโทรมารายงานน้ำเสียงตื่นเต้นในตอนเช้าวันหนึ่ง
“...เหรอ...” ผมตอบกลับเสียงเรียบ
“...นี่...แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ...”
“...จะให้รู้สึกอะไรล่ะ...ก็ทีมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับบริษัทนี้อยู่แล้วนี่...”
“...ไม่ใช่เรื่องบริษัท...ตอนนี้อีตายอดไปไหนก็ไม่รู้...เคียวโกะบอกว่ายอดแยกกับเค้าตั้งแต่เครื่องลงแล้ว...”
“...เค้าเอาตัวรอดได้น่า...
“...มันไม่ทำงาน แล้วจะเอาเงินที่ไหนผ่อนบ้านวะ...มันรักบ้านหลังนี้จะตาย ถ้าโดนยึดเสียดายแย่ ตกแต่งซะอลังการ...” ผมสลดวูบเมื่อคิดถึง “บ้านของเรา”
“...ทีมยุ่งอ่ะเจ๊...เดี๋ยวเย็น ๆ จะไปดูที่บ้านให้ละกัน...เผื่อเค้าจะไปพักที่นั่น...ใกล้เสร็จแล้วนี่...”
*
*
...ผมขับรถไปที่ร้านใหม่ของตัวเองที่กำลังเริ่มปรับปรุงหลังจากคนเช่าเพิ่งย้ายออกไปไม่นาน...ช่วงนี้ผมยุ่งจริง ๆ พยายามทำตัวให้ยุ่งเพื่อจะได้ไม่ต้องคิดถึงพี่ยอด...หน้าที่ของผมตอนนี้ก็คอยช่วยแจ็คดูแลเรื่องการก่อสร้าง...ถึงจะช่วยไม่ได้มาก แต่พอเห็นโครงบ้านโล่ง ๆ ผมก็พอจะช่วยออกไอเดีย และวาดภาพร้านไว้ในสมองจะได้ออกความเห็นให้แจ็คเอาไปปรับใช้ในการตกแต่ง...
“...หวัดดีทีม...มาแต่เช้าเลยนะพักนี้...” แจ็คทักผม
“...อยู่ห้องก็ไม่มีอะไรทำอ่ะ...เซ็ง...ถ้านอนที่นี่ได้ทีมนอนไปแล้วนะ...” ผมพูดขำ ๆ
“...งั้นเข้ามาดูงานข้างในดีกว่าครับ...วันนี้เราจะเริ่มทำส่วนของครัว วางระบบท่อน้ำ...โชคดีมีช่างเก่ง งานคงเสร็จเร็วกว่ากำหนด...”
“...ดีจัง...ระหว่างนี้ทีมไม่มีรายได้ ถ้าร้านเสร็จเร็วก็ได้เงินคืนเร็ว...” ผมพูดพลางเดินตามแจ็คเข้าไปด้านใน
“...วันนี้ทีมช่วยดูแลส่วนของครัวได้มั้ยครับ...ผมต้องไปดูเรื่องโครงสร้างใหญ่อีกด้าน...”
“...ได้สิ...แต่ขอดูเฉย ๆ นะ ทีมทำอะไรไม่เป็นเลย...”
“...โห...แค่ทีมนั่งยิ้มเป็นกำลังใจ ส่งน้ำให้ช่างกินก็พอแล้ว...” แจ็คแซว
“...ถ้าช่างหล่อจะป้อนข้าวป้อนน้ำให้ถึงปากเลย...” ผมรับมุข
*
*
...ได้ยินเสียงคนลากของ เคาะอะไรดังมาจากด้านใน แจ็คปล่อยให้ผมเดินเข้าไปคนเดียวแล้วเค้าก็แยกไปอีกด้านของตึก...ผมเก๊กหน้าขรึมให้สมกับฐานะผู้ว่าจ้าง แต่จริง ๆ แล้วแค่เก๊กให้ตัวเองมั่นใจ...แจ็คเค้าคิดยังไงถึงให้ผมมาอยู่ในดงผู้ชายแบบนี้หว่า...
“...พี่ยอด...” ผมยืนตะลึงหน้าประตู
“...สวัสดีครับ...” พี่ยอดพยักหน้าทักทาย
“...มาทำอะไรที่นี่...” ผมถลาเข้าไปนั่งคุกเข่ากับพื้นข้างพี่ยอด
“...พี่มาทำงานเป็นช่างที่นี่ไง...” พี่ยอดตอบแต่มือก็ยังเลื่อยท่ออยู่
“...จะบ้าเหรอ...แล้วงานที่บริษัทล่ะ...”
“...พี่หย่ากับเคียวโกะแล้ว พี่ก็หมดอำนาจในบริษัท...ไม่มีงานทำ บ้านก็ต้องผ่อน พอดีเจอคุณแจ็คก็เลยของานเค้าทำ...”
“...ผ่อนบ้านเดือนละตั้งหลายหมื่น...พี่ยอดทำงานที่นี่สองเดือนยังไม่พอผ่อนบ้านงวดเดียวเลย..”
“...ทำไงได้ล่ะ...” พี่ยอดพูดเสียงเรียบ
“...เรื่องบ้านพี่ยอดไม่ต้องห่วงนะ ทีมจะจัดการให้...แล้วก็เรื่องานอีก...เดี๋ยวทีมหางานใหม่ให้นะ...”
“...ไม่เป็นไร...พี่เกรงใจ...ทีมอย่าลำบากเพราะพี่เลย...”
“...ไม่ลำบากเลย...ทีมไม่อยากให้พี่ยอดอยู่ในสภาพนี้...” ผมกระซิบ น้ำตาคลอด้วยความสงสาร
“...ทีมไม่โกรธเรื่องที่พี่ปิดบังทีมเหรอ...”
“...แค่พี่ยอดไม่ได้แต่งงานมีลูกจริง ๆ ทีมก็โอเคแล้ว...ทีมเชื่อว่าพี่ยอดมีเหตุผลที่ต้องปิดทีม...”
“...เราน่าจะปรับความเข้าใจกันได้เร็วกว่านี้เนอะ...ตอนที่พี่มีพร้อมทุกอย่าง...” พี่ยอดพูดเสียงเศร้า
“...ไม่เป็นไร...เราสร้างด้วยกันได้นี่...” ผมพูดสวนทันที ถ้าไม่อายสายตาช่างคนอื่น ผมคงเข้าไปกอดพี่ยอดแน่น ๆ ซักที
“...พี่ไม่อยากเอาเปรียบทีม...”
“...เฮ้ย...พี่ยอดอย่าคิดอย่างนั้นสิ...”
*
*
...ผมโทรไปหาแจ็คเพื่อให้เค้ามาช่วยพูดกับพี่ยอดเรื่องงาน ผมไม่อยากให้พี่ยอดต้องมาลำบากอย่างนี้...แจ็คบอกว่าเค้าไม่อำนาจพอที่จะสั่งพี่ยอดได้ พี่ยอดขอมาทำงาน เค้าเห็นว่าพอจะช่วยพี่ยอดได้จึงรับไว้...นอกจากแจ็คจะไม่ช่วยผมพูดแล้วยังจะเรียกช่างคนอื่นในครัวให้ออกไปทำงานส่วนอื่น ทิ้งพี่ยอดไว้กับผมตามลำพังอีก...
“...ทางญี่ปุ่นเค้าไม่ได้ให้อะไรไว้เลยเหรอ...” ผมถามพี่ยอดที่ทำงานงก ๆ เหงื่อโซมไปทั้งตัว
“...ที่ผ่านมาพี่ได้ของเค้ามาเยอะแล้ว...”
“...ก็นั่นน่ะสิ...พี่ยอดก็น่าจะมีเงินเก็บ...เอาไปลงทุนทำอะไรมั้ย...”
“...ไม่อ่ะ...พี่จะเก็บไว้ตอนฉุกเฉิน...อย่างน้อยก็พอจะผ่อนบ้านไปได้อีกหลายงวด...”
“...แล้วพี่ยอดพักที่ไหนอ่ะ...คอนโดเป็นสวัสดิการของบริษัท...เคียวโกะน่าจะช่วยพี่ได้นะ...”
“...เค้าก็ช่วย แต่ที่นี่เมืองไทย พี่ไม่รบกวนเค้าหรอก...ทำงานที่นี่ก็นอนที่แค้มป์คนงานนี่แหละ...”
“...เอ่อ...พี่ยอดไปพักกับทีมก็ได้นะ...” ผมพูดเสียงเบา รู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าว
“...ไม่เป็นไร...ทำงานทั้งวันเหงื่อเต็มตัว ไม่อยากนั่งรถทีม...” พี่ยอดพูดจบก็ถอดเสื้อที่ชุ่มเหงื่อออกมาพาดไว้ที่ท่อน้ำใกล้ ๆ
“...พี่ยอดจะเป็นคนดีไปหรือเปล่าเนี่ย...ใครจะช่วยอะไรก็ปฏิเสธหมด...” ผมพูดเสียงดังข่มความรู้สึกอื่นเมื่อเห็นพี่ยอดเปลือยท่อนบน
“...พี่ไม่ใช่คุณยอดคนเดิมแล้ว ทำอะไรก็ต้องเจียมตัวไว้...”
“...งั้นทีมขอสั่งในฐานะคนจ้างงาน...วันนี้พี่ยอดต้องกลับไปพักกับทีม...แล้ววันพรุ่งนี้พี่ยอดจะกลับมาทำงานที่นี่ในตำแหน่งหัวหน้าช่าง ไม่ต้องลงมือทำเอง...โอเคมั้ย...ห้ามปฏิเสธ...พี่ยอดขอแจ็คทำงาน แต่แจ็ครับเงินจากทีม เท่ากับว่าทีมเป็นนายจ้างพี่ยอดเหมือนกัน...ถ้าทำแค่นี้ไม่ได้ก็ไปหางานที่อื่นซะ...” ผมต้องเล่นไม้แข็ง
“...อืม...พี่ไม่มีทางเลือกแล้วนี่...” พี่ยอดรับคำ
*
*
...ผมนั่งมองพี่ยอดทำงานอย่างเพลิดเพลิน...กล้ามเนื้อแกร่งที่มีเหงื่อชโลมสะท้อนให้เห็นว่าพี่ยอดดูแลตัวเองดีแค่ไหน...ผิวที่ไม่ได้โดนแดดแรง ๆ มาตลอดหกปีที่ทำงานในระดับผู้บริหารมันต่างจากวันแรกที่ผมเจอพี่ยอดในฐานะซุปเปอร์ไวเซอร์โรงแรมที่มีแต่คราบน้ำมันและผงฝุ่น...
“...พี่ยอดกินน้ำสิ...” ผมยื่นแก้วน้ำให้
“...ขอบคุณครับ...” พี่ยอดรับน้ำมาดื่มแล้ววางลงข้างตัว
“...ทำไมต้องพูดเพราะด้วยอ่ะ...”
“...คุณทีมอยู่ในฐานะผู้ว่าจ้างแล้วนี่...” พี่ยอดมองหน้าผมนิ่ง
“...อย่าประชดได้มั้ย...” ผมโผเข้าไปกอดพี่ยอด
“...อย่า...ตัวพี่สกปรก...” พี่ยอดดันตัวผมออก
“...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย...” ผมพูดข้างหูพี่ยอด แก้มแนบแก้มเหงื่อพี่ยอดเปื้อนแก้มผม แต่ผมกลับไม่รู้สึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย
“................................” พี่ยอดไม่ตอบ แต่กลับหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ก่อนจะกอดรัดผมแน่นขึ้น
“...พี่ยอด...พอก่อน...หายใจไม่ออก...” ผมพูดเขิน ๆ ดันตัวเองออก
*
*
ในขณะที่ผมนั่งผึ่งพัดลมตัวใหญ่ นั่งมองพี่ยอดก็ยังทำงานไม่หยุดมือ ดูเค้ามีความสุขกับการทำงานแบบนี้มากกว่านั่งใส่สูททำงานอยู่ในห้องแอร์ซะอีก...ผมให้พี่ยอดมานั่งพักตากพัดลมพี่ยอดก็ไม่ยอม เค้าบอกว่าอยากจะทำงานให้เสร็จเร็ว ๆ ผมต้องเป็นฝ่ายเดินเอาผ้าเช็ดหน้าไปซับเหงื่อให้เค้า...เรียกให้มาพักก็ไม่มา งั้นเราเข้าหาเองก็ได้...กระดาษหนังสือพิมพ์แถวนั้นถูกนำมากระพือพัดให้พี่ยอดคลายร้อน...
“...โอ้โห...ช่างคนนี้มีอะไรดีเนี่ย...เจ้าของร้านต้องมานั่งพัดให้เลย...ไปทานข้าวกันเถอะครับ พักเที่ยงแล้ว...” แจ็คเข้ามาแซว
“...ไปพี่ยอด...” ผมจูงมือพี่ยอดออกมา พอเห็นว่าแจ็คมองมือผมอยู่ ผมต้องปล่อยให้พี่ยอดเดินตาม เพราะมันไม่ดีต่อการปกครองช่างคนอื่น
“...ได้ข่าวว่าทะเลาะกับคุณยอด...ทำไมดูไม่เหมือนคนทะเลาะกันเลยล่ะ...” แจ็คถามยิ้ม ๆ
“...ก็ไม่ได้คุยกันมาเกือบสามเดือนได้แล้วมั้ง...มีเรื่องไม่เข้าใจกันนิดหน่อย...”
“...ผมก็งง ๆ นะที่คุณยอดมาขอทำงานด้วย...แกว่าแกกำลังว่างงาน...”
“...ถ้าเค้าอยากทำก็ให้เค้าทำเถอะ...แต่ว่า...ตั้งแต่พรุ่งนี้ไป ขอให้เค้าเป็นหัวหน้าช่างได้ป่าว ไม่ต้องลงมือทำเองอ่ะ...ตอนอยู่โรงแรม พี่ยอดเก่งนะ...เกือบจะได้เป็นผู้จัดการแผนกช่างด้วย ถ้าไม่เกิดสึนามิซะก่อน...” ผมพยายามเชียร์พี่ยอด
“...ได้สิครับ...ทีมเป็นเหมือนเจ้านายผม อยากได้แบบไหนก็บอกมาเลยครับ...”
*
*
...พี่ยอดนั่งกินข้าวร่วมกับช่างคนอื่น ๆ ที่โต๊ะไม่ไกลกันนัก ถึงแม้จะทำตัวกลมกลืน แต่มาดของพี่ยอดก็ยังเด้งออกมาจากกลุ่มนั้น...เมื่อกินข้าวกันเสร็จ พวกเค้าก็แยกย้ายไปพักผ่อน บางคนก็ไปหาขนมกิน บางคนก็นอน...ส่วนพี่ยอดนั่งกอดเข่าคนเดียวอยู่ข้างสระว่ายน้ำ...เสื้อก็ไม่ใส่ กางเกงยีนส์สีซีดที่ตอนนี้มีฝุ่นเกาะเต็มไปหมดไม่ทำให้พี่ยอดลดความหน้ามองลงไปแม้แต่น้อย...
“...คิดอะไรอยู่...ไม่ต้องเครียดนะ...ทีมไม่ยอมให้บ้านโดนยึดหรอก...” ผมนั่งลงข้างพี่ยอด
“...เปล่า...พี่ไม่ได้เครียดเรื่องบ้าน...แต่พี่เห็นทีมดีกับพี่อย่างนี้แล้วพี่ยิ่งรู้สึกผิดที่เคยว่าทีมคิดถึงแต่ตัวเอง...”
“...ก็ทีมผิดจริง ๆ นี่นา...ตอนนั้นทีมคิดถึงแต่หน้าตัวเองจนลืมคิดถึงความรู้สึกของพี่ยอด...”
“...จริง ๆ แล้วพี่จะบอกทีมเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว แต่พี่ยังเห็นว่าทีมยังควบคุมตัวเองเวลาโกรธไม่ได้...เรื่องนี้มันเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าพี่บอกทีม พี่ก็ต้องบอกทั้งหมด ว่าพี่แต่งเพียงแต่ในนาม...แต่ทุกคนที่โรงงานเค้าเชื่อว่าพี่เป็นลูกเขยจริง ๆ...ตั้งแต่ทีมกลับจากอังกฤษ พี่เห็นทีมทะเลาะกับแซน ทะเลาะกับคนที่โรงงานแล้วพี่ยิ่งไม่กล้าบอกทีม เพราะกลัวทีมจะหลุดปากพูดความจริงตอนโมโห...ทางญี่ปุ่นกำชับเรื่องนี้มาก เพราะถ้าพี่อยู่ในฐานะลูกเขย คุณวัฒนาจะได้เกรงใจ...พี่พยายามไม่ให้ทีมไปโรงงานเพราะพี่กลัวทางโรงงานบอกทีมว่าพี่เป็นลูกเขยเจ้าของบริษัทเหมือนกันแหละ...”
“...แล้วทำไมพี่ยอดถึงหายไปเลยอ่ะ ไม่มาอธิบายตั้งแต่วันนั้น...” ผมถามสิ่งที่ข้องใจที่สุด
“...ใครกันแน่ที่เดินหนีพี่...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...โอเค...ทีมผิดเองแหละ...” ผมพูดเสียงอ่อย
“...พี่ขอไปจัดการกับทุกอย่างให้เสร็จ...พี่ต้องมอบหมายงานให้เคียวโกะ...บินไปบินมาเรื่องโรงเรียนมิกะ เรื่องเอกสารหย่าด้วย...”
“...แล้วก็ลาออกมาง่าย ๆ เนี่ยนะ...”
“...เจ้าของบริษัทตัวจริงเค้ามาแล้วนี่...”
*
*
...ตลอดบ่ายนั้น...พี่ยอดก็ยังทำงานในส่วนของครัวไปเรื่อย ๆ ผมเองก็เดินเข้าเดินออก เสิร์ฟน้ำ หาขนม ผลไม้ มาให้พี่ยอดกินเป็นระยะ เรียกว่าเอาใจกันยิ่งกว่าตอนที่อยู่ด้วยกันเสียอีก...เมื่อได้เวลาเลิกงาน พี่ยอดไปล้างตัวที่ห้องน้ำ ผมเดินไปหยิบเสื้อของตัวเองที่ติดรถมาให้ เลือกตัวที่ใหญ่ที่สุด พี่ยอดใส่ได้พอดีตัว...
“...มันจะแปลก ๆ ป่าวอ่ะ...ช่างสกปรกมอมแมมขึ้นรถเบนซ์คนว่าจ้างเนี่ย...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ไม่หรอก...พรุ่งนี้พี่ยอดก็เป็นช่างใหญ่แล้ว...เดี๋ยวทีมจับแปลงโฉมเอง...เออ...แล้วเสื้อผ้าข้าวของพี่ยอดอยู่ไหนอ่ะ...” ผมหันไปถาม
“...เอ่อ...อยู่ที่คอนโดนั่นแหละ...พี่ฝากเคียวโกะไว้ก่อน...”
“...ให้ทีมแวะไปเอามั้ย...”
“...ไม่ต้องหรอก...”
“...อ้าว...แล้วคืนนี้ใส่อะไรนอนอ่ะ...”
“...ไม่ใส่...” พี่ยอดตอบสั้น ๆ แล้วมองหน้าผมด้วยแววตามีความหมาย
“...ทะลึ่งว่ะ...”
*
*
...พี่ยอดรีบถอดเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายทันทีที่ถึงห้อง...ส่วนผมก็ลงไปซื้อของใช้ส่วนตัวใหม่เอี่ยมให้พี่ยอดที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ...กลับมาอีกที พี่ยอดเดินมารับถุงข้าวของที่ผมซื้อด้วยสภาพที่นุ่งผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวขมวดปมไว้หลวม ๆ ซึ่งตอนนี้มันคงใกล้จะหลุดจากสะโพกที่ยอดเต็มที...ผมต้องเบือนหน้าหนี รีบเดินเอาของไปเก็บเข้าที่...
“...หิวมั้ยพี่...กินอะไรดี...” ผมถามพี่ยอดแก้เขิน
“...กินอะไรก็ได้ เน้นถูกไว้ก่อน...พี่ไม่มีเงินพอจะหาของแพง ๆ ให้ทีมกินแล้ว...”
“...ทีมเลี้ยงเอง...เอาร้านมิ้นท์นี่แหละ...อุดหนุนเพื่อนฝูง...”
“...อืม...ยังไงก็ได้...”
“...งั้นทีมขออาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ...” ผมเดินไปหยิบผ้าขนหนู
“...พี่รอทีมตั้งนาน ร้อนอีกแล้ว ขออาบด้วยคนนะ...” พี่ยอดไม่รอให้ผมอนุญาตเดินเข้าไปเปิดน้ำลงอ่างรอผมเลย
*
*
...อ้อมกอดของพี่ยอดยังอบอุ่นเหมือนเดิม...มือของเค้ายังทำให้ผมสะดุ้งได้ทุกครั้งไม่ว่าเค้าจะลูบไปตรงส่วนไหนบนร่างกายผม...ริมฝีปากชื้น ๆ ลมหายใจอุ่น ๆ ของพี่ยอดทำให้ผมขนลุกซู่...ความต้องการกันและกัน ความคิดถึงที่ไม่ได้เจอกันมากว่าสองเดือนของเราสองคนถูกบอกเล่าด้วยภาษากายในอ่างอาบน้ำนั้น...ตาเราประสานกันก่อนที่พี่ยอดจะค่อย ๆ ก้มลงมา..มันเป็นจูบที่ยาวนานที่สุดนับจากวันที่เราเจอกันอีกครั้งตอนผมกลับจากอังกฤษเมื่อปีก่อน...
“...อะไรยังไง...คู่นี้...กูว่าแล้ว...ยังไงก็หนีกันไม่พ้นหรอก...” มิ้นท์กรี๊ด พี่รุจต้องสะกิดให้มันเบาเสียงลงหน่อย
“...ดีใจจัง เห็นเพื่อนมีความสุข เราก็มีความสุขไปด้วย...” แก้วพูดยิ้ม ๆ
“...ยอด...แกรีบบอกความจริงเรื่องสุดท้ายด้วยนะ...เจ๊ไม่อยากเสียหมา...”
“...อะไรเหรอ...” ผมมองหน้าพี่ยอดงง ๆ
“...ถ้าพี่บอกแล้วทีมอย่าโกรธนะ...” พี่ยอดถามเสียงอ่อย
“...ไม่โกรธหรอก...” ผมกัดฟันพูด
“...โห...อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ...” พี่ยอดจับมือผมเขย่าเบา ๆ
“...มีอะไรปิดทีมอีกเหรอ...” ผมถามเสียงเรียบ
“...พี่ยังทำงานอยู่ที่บริษัทเดิมนั่นแหละ...ตอนนี้กรรมการมีสามคนแล้ว เพิ่มเคียวโกะเข้ามา...ต่อไปต้องมีลายเซ็นกรรมการสองในสามคนเอกสารถึงจะสมบูรณ์...”
“...แล้วไปทำงานที่ร้านทีมทำไม...” ผมแกล้งถามห้วน ๆ
“...เจ๊เป็นคนวางแผนเองแหละ...” พี่รุจยกมือสารภาพ
“...ตกลงเจ๊อยู่ข้างใครเนี่ย...”
“...เจ๊เป็นนกสองหัว อยู่ทั้งสองฝ่ายแหละ...” พี่รุจมองหน้าผมกับพี่ยอดสลับกัน
“...เจ๊แกอยากให้ทีมกับพี่ยอดดีกันเร็ว ๆ อ่ะ...” แก้วช่วยพูด
“...โอเค...ต่อไปทีมจะดูจากเจตนา และไม่ห่วงเรื่องฟอร์มตัวเองแล้ว...” ผมยิ้มให้พี่รุจและเพื่อน ๆ
“...ขอบคุณทุกคนที่ช่วยนะครับ...ถ้าทีมไม่ได้พี่รุจ ไม่ได้มิ้นท์กับแก้วคอยเตือน ผมยังไม่รู้เลยว่าเราจะลงเอยยังไง...” พี่ยอดบีบมือผมเบา ๆ
“...ลงเอยด้วยคำว่า We still belong together ไง...” ผมพูดพลางยิ้มให้พี่ยอด
*
*
...ในที่สุดร้านของผมก็เสร็จ พร้อมกับ “บ้านของเรา” เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอครอบครัวของพี่ยอดในงานขึ้นบ้านใหม่ของเรา...ถึงพี่ยอดจะไมได้แนะนำให้ทางครอบครัวเค้ารู้ถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งของเราสองคน แต่การกระทำที่แสดงออกทำให้พวกเค้ารู้โดยปริยาย...แต่ถึงรู้พวกเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะพี่ยอดไม่ใช่ลูกชายคนเดียว และฐานะทางบ้านก็ไม่ได้เดือดร้อน คล้ายกับว่าพี่ยอดไม่ได้เป็นความหวังของครอบครัวยังไงไม่รู้...ผมลืมนึกไปเลยว่าถ้าพี่ยอดเรียนโรงเรียนเดียวกับเจ๊รุจและคุณแซนได้ แสดงว่าที่บ้านต้องมีฐานะพอสมควร...แต่เค้าคงมีปัญหากับทางบ้านเค้าจึงไม่เคยพูดถึงคนทางบ้านให้ผมได้ยินเลย...
*
*
...หลังจากทำบุญบ้าน ผมกับพี่ยอดก็ช่วยกันขนของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือเข้าบ้าน...พี่ยอดรับผิดชอบชั้นล่าง ส่วนผมจัดของที่ห้องนอน...เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมกวาดตามองเห็นตู้ที่มีลิ้นชัก กุญแจคาไว้ ผมเดินไปเปิดดูเพราะไม่รู้ว่ามันเป็นลิ้นชักว่าง หรือมีของอยู่...เลื่อนเปิดออกมาผมเห็นสมุดไดอารี่ปี 2547 มีกระดาษคั่นอยู่ ผมขอเสียมารยาทแอบอ่านไปได้หลายหน้า...และปิดไดอารี่เล่มนั้นลงพร้อมรอยยิ้มเมื่อพี่ยอดตะโกนเรียกให้ลงไปกินข้าวด้วยกัน...
The End
[/color]
****************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ทุกคำติชม...เรื่องนี้จะไม่มีถึงซีซั่น 3 ถ้าไม่มีผู้อ่านให้กำลังใจ ผมถือว่าพวกคุณคือส่วนร่วมของเรื่องนี้ เพราะมันเป็นการคิดสด บางครั้งผู้เขียนก็ตันบ้าง แต่พอได้อ่านคอมเม้นท์แล้วพล็อตก็ลอยมาในหัวเลย...แค่คลิกเข้ามาอ่านผมก็ดีใจแล้ว...ต้องขอขอบคุณผู้อ่านอีกครั้ง และต้องขอโทษด้วยที่บางตอนอาจจะให้รอนานไปบ้าง...
...ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่ดีทั้งในบอร์ดนี้ และใน Facebook ขอบคุณที่รอคอย และเข้ามาเม้าท์กันสนุกสนาน...จบเรื่องนี้แล้วหวังว่าจะไม่ลืมกันนะครับ...
...เป้...
-
:a5: o22
พี่เป้ ไม่ได้เข้ามาอ่านแป๊ปเดียวเองอ่ะ พี่จะจบแล้วหรอ
งงอ่ะ ทุกทีซีซั่นนึงตั้งยาว งั้นขอไปตามอ่านก่อนแล้วกันเดี่ยวมาเม้นใหม่
-
+1 :z13: :z13: :z13:
-
ขอทำใจก่อนอ่าน :call: :call: :call:
-------------------------------------------------
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึม แบบว่าปลื้มใจ
เรื่องราวความรักที่คุณเป้ได้สื่อสารให้พวกเราเห็นนั้น
ล้วนแล้วแต่เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น
ความรักของคู่รัก ความรักของเพื่อน ความรักของพ่อแม่
ไม่ว่าเราจะต้องพบกับมรสุมที่คลื่นลมแรงสักเพียงใด
แต่สุดท้ายแล้วความรักจะพยุงเราให้ผ่านพ้นไปได้
ปล.ขอบคุณเป้มากตลอดทั้ง 3 season ที่ผ่านมา
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
We still belong together o13
+1 แทนคำขอบคุนพี่เป้สำหรับเรื่องราวดีดีเช่นกันค่ะ :กอด1: :L2:
Happy ending จิงๆค่ะไม่มีอะไรแคลงใจหลงเหลืออีกแล้วกับความรักของคนทั้งคู่
พี่ยอดเคลียร์ตัวเองเสียงดังฟังชัดพอๆกับที่ทีมยอมเดินเข้าไปง้อขอโทดพี่ยอดได้
สุดท้ายแล้วความรักของชีวิตคู่ก็ยังคงต้องการความเข้าใจซึ่งกันและกันเสมอค่ะ
-
พี่เป้ !!!!!
จบแล้วเหรอคะ งื้ออออออออออออออออออออออออ
ขอบคุณ ที่สุดท้าย มันก็เป็น We still belong together
>< ชอบพี่ยอดเป็นที่สุดดดดด
ผู้ชายแบบนี้จะหาได้จากที่ไหนอีก รักขนาดนี้ ดีขนาดนี้
ซีซั่นนี้ มาแบบสั้นๆ แต่กินใจ
รักกันนานๆนะ !!!!
กอดพี่เป้ +1 ไปที ^^
:กอด1: :กอด1:
-
ตอน จบ ถึง จะ ดึก ไป หน่อย
แต่ ก็ คุ้ม ค่า การ รอ คอย มาก ครับ
จบ ได้ แบบ Happy สุด ๆ
ยัง ไง ผม จะ รอ เรื่อง ต่อ ๆ ไป เหมือน เดิม ครับ
ขอบ คุณ อีก ครั้ง ครับ
p.s. จะ ไป เม้น ใน fb บ่อย ๆ นะ ค้าบ ^^
-
ทำใจก่อนอ่านตั้งนานหายใจไม่ทั่วท้องอ่านจบเฮ้อ ค่อยยังชั่ว โล่งอกคะ
-
สนุกมากครับ ทุกซีซั่นเลย
ตามอ่านมาโดยตลอด ถึงปีรึยังคับเนี่ย ฮ่าๆๆ
ขอบคุณมากนะครับ ที่สร้างสรรผลงานดีๆออกมาให้ได้ชื่นชม ^^
-
ในที่สุด เฮ้ออออออออออ
เหมื่อนได้ร่วมเดินทางพร้อมๆกับทีมและยอดเลย
เหนื่อย ท้อ สุข
อ่านแล้วเข้าใจเลยค่ะ คนรักกัน ไม่ได้ต้องการแค่ความรัก แต่ความเข้าใจ เชื่อใจก็เป็นสิ่งสำคัญ
ขอบคุณกับอีกหนึ่งเรื่องดีๆนะคะ
จริงๆแล้ว อ่านที่ไรลุ้นจนจะเป็นลม จบแต่ละทีชอบทำคนอ่านแทบนอนไม่หลับ ๕๕๕๕
ที่จริงเสียดายจังเลยค่ะ ไม่อยากให้จบเลย ตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงกันก็ดีนะคะ ๕๕๕๕
ขอหวานๆน้า
รักไรท์เตอร์นะคะ
-
yes
ในที่สุดก็มา
เม้นต์ก่อนอ่าน
คืนนี้นอนหลับซะที
:z2: :z2: :z2:
-
:-[ We still belong together ขอบคุนจ้าาาาาา
รอเรื่องใหม่หรือตอนพิเศษจ้าๆๆๆๆๆๆ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณพี่เป้มากๆนะค่ะที่จบให้อย่างแฮปปี้ :-[ :-[ หวังว่าจะได้อ่านตอนพิเศษเร็วๆนี้นะค่ะ ยังอยากถามคำถามเดิมคือ คิดจะรวมเล่มมั้ยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณนะคะพี่เป้...
ตอนแรกเปิดมาไม่กล้าอ่าน ขอสกรอลลงมาอ่านเม้นทำใจก่อน ฮ่าๆ
ไงดีอะ...ดีใจด้วยที่เข้าใจกันได้...
แต่สุดท้ายส่วนตัวแล้วก็ยังเคืองพี่ยอดอยู่ดีแหละ
ขนาดตอนสุดท้ายก็ยังแอบจัดฉากเลย ถึงมันจะเป็นเจตนาดีก็เหอะ ชิชิ (ยังคงอยู่ในโหมดอคติพี่ยอด 555)
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ ที่ทำให้อินจนบางทีนอนแทบไม่หลับ ^^
จบเรื่องนี้แล้ว คงคิดถึงทีม(กะพี่ยอด)แน่เลย ย้อนกลับไปอ่านใหม่ทีไรก็รู้สึกผูกพันขึ้นตลอด
ไม่รู้ว่าพี่เป้จะมีตอนพิเศษหรือเรื่องใหม่มาให้อ่านกันอีกไหม? แต่จะติดตามไปเรื่อยๆนะคะ :L2:
-
ในที่สุดมหากาพย์ไตรภาคเรื่องนี้ก็จบซะทีนะคะพี่เป้
วันเวลาที่ได้มาอ่าน มานั่งรอพี่เป้อัพ เป็นช่วงเวลาที่เรารู้สึกดีมาก
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆอย่างนี้มาให้อ่านกันนะคะ
ยังไงเรื่องนี้ก็ยังอยู่ในใจเราตลอดไปเสมอ
แล้วจะรอผลงานอื่นของพี่ต่อไปนะ :กอด1:
รักคนเขียนมากมายจ้า :L2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
มัน จบ แล้ว จริง ๆๆ หรอ พี่ เป้ แต่ ยังไงก็ชอบ เรื่องนี้น่ะ อ่านตั้งแต่ ภาคแรก แล้ว อิอิอิ
-
อ๊ากมะเคยเม้นเลยยย ขอโทษด้วยง่ะ :call: ขอเม้นตอนจบเรื่องละกัน
ขอบคุณมากนะคร้าบที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ใจหายยังไงไม่รู้พอรู้ว่าจบแล้ว จะไม่ลืมพี่ยอดกะพี่ทีมเลย 555
ขอบคุณมากๆนะคร้าบ พี่เป้
จะคอยติดตามเรื่องต่อไปครับ ^^
-
+1 ก่อนเลยนะคะพี่เป้
ก็รู้ว่าเรื่องราวก็ต้องมีวันจบลงแต่ยังไม่อยากให้จบเลยนะเนี่ย
พออ่านตอนนี้แล้วก็นั่งยิ้ม ดีใจที่พี่ยอดไม่ได้เป็นพ่อเด็กจริงๆนะ
แต่สถานการณ์มันก็พาไปจริงๆแหล่ะ เง้อๆ ~
พอตอนที่พี่ยอดทำงานเป็นช่าง ก็พาลคิดไปถึงตอนเป็นช่างยอดนะ
บุคลิกแบบนัั้นดูเหมาะสมกับพี่ยอดสุดๆแล้วล่ะค่ะ อิอิ
จะติดตามเรืี่องต่อๆไปนะคะ :)
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะครับ :L2:
-
:m3:HAPPY.....HAPPY :m3:
-
:impress3: ดีใจที่เข้าใจกันสะที
รักทีมรักพี่ยอด
ดีใจที่พี่ยอดไม่ต้องทำงานแบบนั้นอีกได้เป็นผู้บริหารเหมือนเดิม
ดีใจที่ทีมและพี่ยอดรักกันเหมือนเดิม
สนุกมากกกเรื่องนี้
ปล.ไรเตอรืมีตอนพิเศษชแวบๆๆบ้างไหม
ไม่อยากให้จบเลยจริงๆๆๆๆๆ
-
จบเเล้ว
ขอบคุณมากครับ เรื่องสนุกมากเลย มีหลากหลายอารมณ์
จะคอยติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับ :impress2:
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกมากๆ
ยังไม่อยากให้จบเลย
แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ลงเอยด้วยดี
-
:กอด1: โอยยยพี่เป้ อ่านแล้วน้ำตาซึม ซาบซึ้งเป็นที่สุด
แถมพี่ยอดคนเดิมยัง still belong together อีกด้วย
จบได้บริบูรณ์พูลสุขมากมาย ได้อะไรๆจากนิยายสดเรื่องนี้เยอะเลย
หวังว่าโอกาสหน้าจะได้ตามอ่านผลงานของพี่เป้อีกนะขอรับ
ขอบคุณมากครับผม o1
-
และแล้ว ก็แฮปปี้เอ็นดิ้งงง
กรี๊สส กร๊าส ส ส
-
ดีใจจริงๆที่จบลงด้วยดี :mc4:
ลุ้นซ๊า เฮ้อออออออออออ โล่งใจที่พี่ยอดกับทีมเข้าใจกันดี
ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้งจนได้ ถ้าอันแฮปปี้คงเศร้าน่าดู
ขอบคุณพี่เป้มากๆสำหรับเรื่องดีๆที่เขียนมาให้อ่านน๊า
แล้วจะรอติดตามผลงานเรื่องใหม่ของพี่เป้ต่อไป ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ
-
ขอบคุณ we belong together
ขอบคุณพี่เป้.....
ที่ทำหั้ยมีมุมมองของความรักในอีกด้านหั้ยดั้ยรู้....ขอบคุณค่ะ...
รอติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆน่ะค่ะ....สุดท้าย รักกันค่ะ
-
:pig4: ในที่สุดก็มีความสุขซะที ลุ้นแทบแย่ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดี ๆ แล้วจะมีเรื่องใหม่มั้ยคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:m4:
บวก 1 แต้มส่งท้าย ขอบคุณมากๆจ้า
คืนนี้ค่อยกลับมาเมนท์เพิ่มนะจ๊ะ
:oni1:
-
still เว้ยยยยยยย เอิ๊ก เอิ๊ก ....
-
อ่านจบแล้ว แต่ยังไม่เมม เพราะสายแล้ว ที่เข้ามาอ่าน
เพราะน้องชาย SMS มาบอกว่า หายนอด์ย
เดี๋ยวว่างจะแว๊บ มาเมมนะครับ น้องเป้ :กอด1:
-
กี๊ดดดดด รักพี่เป้ รักพี่ยอด รักทีม
ขอบคุณพี่เป้มากๆ ค่าที่ทำให้ได้รับความสุขทุกรูปแบบมาตลอด 3 ซีซั่น
แอบอยากให้มีตอนพิเศษบ้างงงงงได้ไหม่อ่า
บวกๆๆๆๆ ให้พี่เป้ค่ะ
-
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ทำให้วันนี้จะได้ทำงานอย่างมีความสุข เพราะว่าความสุขของพี่ยอดกับทีม แผ่พุ่งออกมาถึงเราด้วย
ขอบคุณสำหรับ นิยายดี ๆ ขอบคุณมาก ๆ นะ
ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขอตอนพิเศษด้วยนะ
-
เง้อ...... จบเเล้วอ่ะ อ่านเรื่องนี้นี่หลากหลายอารมณ์เป็นบ้าเลย
เเหมเเต่ละอารมณ์ก็สุดโต่งอ่ะ ตอนมีความสุขน้ำตาลเเทบเกาะกันเลยทีเดียว ตอนเศร้านี่ก็อารมณ์ดิ่งลงเหวมากๆ
เเต่นับถือพี่เป้จริงๆนะ คิดสดได้เทพขนาดเน้อ
ตอนสุดท้ายทุกอย่างก็เคลียร์ เเฮปปี้มากๆ ขอบคุณที่เเต่งนิยายดีๆมาให้อ่านกันนะพี่
-
+1ให้พี่เป้ค่ะ จบแบบนี้หนูดีใจมากเลย
อยาก+ให้อีกหลายๆ+ จังเลย
ขอบคุณค่ะ และหวังว่าคงจะมีผลงานมาให้อ่านอีกนะค่ะ
-
สุดท้ายก็สติลบีลองทูเก็ตเตอร์ซินะคะ หุหุ ดีใจสุดท้ายทั้งคู่ก็เข้าใจกันซักที ว่าแต่มีภาคต่ออีกมั้ยคะเนี่ย แต่ยังไงก็จะรอติดตามต่อนะคะ ถ้ามีอีก
-
ขอบคุณค่ะน้องเป้
-
ถ้ามันไม่ใช่นิยายก็คงดีกว่านี้สิเน๊อะ
แต่ก็อ่านนิยายแล้วปรับใช้กะตัวเองได้ เพราะได้ข้อคิดมากมาย
ขอบคุณไรเตอร์ที่เขียนได้เยี่ยมมาก ติดมากๆ อาจจะเม้นท์น้อย แต่ตามตลอด
สุดท้ายคู่นี้ก็ลงเอยด้วยดี เราก็มีความสุขแล้ว
เรื่องหน้า มาเร็วๆนะครับ ไรเตอร์ วางพล็อตหรือยังครับ หึ หึ
-
:impress:
จบดีจัง
ขอบคุณพี่เป้มาก ๆ นะคับ เป็นนิยายที่สนุกมาก ตั้งแต่แรกจนจบเลย ถึงจะมีระเบิดให้จิตตกอยู่บ้าง แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้โดดเด่นยิ่งขึ้นไปอีกคับ
จะรอติดตามผลงานใหม่นะคับ o1
-
ขอบคุณนะคะคุณเป้ :pig4:
จบลงได้อย่างสวยงามและลงตัวมากเลย ชอบมากค่ะ
มีความสุขมากกับความรักของทั้งสองคน และเพื่อนรอบข้าง
มิเสียแรงที่เชื่อใจในตัวพี่ยอดเสมอมา ถึงจะเกิดเรื่องก็ยังคิด
เสมอว่าพี่ยอดต้องมีเหตุผลที่ทำ...
แล้วก็ดีใจที่คิดไม่ผิดจริงๆ
เรื่องจบแล้ว แวะมาทักทายกันบ้างนะคะคุณเป้
ขอบคุณอีกครั้ง และรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ทำใจก่อนอ่านตั้งนานหายใจไม่ทั่วท้องอ่านจบเฮ้อ ค่อยยังชั่ว โล่งอกคะ
^
อาการเดียวกันครับ
เฮ้อ! Happy Ending ดีใจกับทั้งสองคน
ต้องขอบคุณกองหนุนน้อยๆ ของเพื่อนๆ
ขอบคุณน้องเป้สำหรับ season นี้
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่
ขอตอนพิเศษนะ
+1
-
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่เป้มากๆ สำหรับนิยายดีๆ สนุกๆอย่างนี้
บทสรุปสุขท้ายของเรื่องก็จบแบบมีความสุขจนได้ ทำเอาคนอ่านลุ้นกันน้าดู
แต่ก็คงคิดถึงทีมกับพี่ยอดน้าดู พี่เป้ก็อย่าหายไปน้ากลับมาทักท้ายพวกเราบ้าง
-
อ่านตั้งแต่เรื่องแรกจนถึงตอนนี้
ขอบคุณค่ะที่เขียนนิยายดี ๆ ออกมาให้พวกเราได้อ่านกัน
-
สนุกดี ^0^
ตัวละครมีเอกลักษณ์มั่นคงดีอ่ะช๊อบชอบ
แล้วการกระทำก็สอดคล้องกับนิสัยของตัวละคร มีการพัฒนาบุคลิคทางอารมณ์
ชอบอ่ะ แล้วนิสัยตัวละครนั้นๆ ก็ไม่บิดเบี้ยวไปจนเหมือนสร้างตัวละคนขึ้นมาใหม่
บางเรื่อง เขียนๆไปแล้วตัวละครนิสัยเพี้ยนไปจากตอนต้นจนอย่างกับอ่านคนละเรื่องเลย
ในเรื่องนี่ชอบทีมสุดแล้ว มีทั้งจุดดี จุดด้อยในตัวเอง เด็ดขาด มั่นคง ไม่ยอมใคร
แต่ก็เอาแต่ใจ ยังไงก็ยังงั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ ฮ่าๆๆ (ข้าทำได้ เอ็งทำ ข้างอน 555+)
ตาพี่ยอดนี่ก็..มาทำเสียอารมณ์ตั้งแต่ตอนปิดว่าตัวเองตายแล้ว จนปิดเรื่องแต่งงานนี่แหละ
..เหตุผลฟังๆไปก็เหมือนเป็นเรื่องกลัวไปเองน่ะ (หรือจะบอกพี่ยอดรู้จักทีมดี? แต่ทีมไม่น่าใช่คนโพล่งเรื่องอะไรแบบนั้นนี่หว่า?)
(สรุป โดยส่วนตัวแล้ว เหตุผลฟังไม่ขึ้น .. เทียบกับเวลาที่ปิดเนี่ย ไม่ขึ้นอ่ะ)
แต่ทีมกะยอดรักกัน โอเค (ยอมก็ได้ ก๊ากๆ)
ปลื้มเรื่องนี้ตรงที่ตัวละคร มันให้ความรู้สึกว่า เดินออกไปบนถนนก็อาจจะเจอคนแบบนี้ได้ซักคนน่ะ
ดูเป็นจริงดีล่ะ
คุณเป้ทิ้งท้ายเรื่องซะเหมือนจะมีตอนพิเศษเป็น ไดอารี่ของพี่ยอดเลย (กิ๊บกิ๊วว อยากอ่าน)
สุดท้ายนี้ยังไงก็ขอขอบคุณฮะ่ที่เขียนเรื่องจนจบ
สนุกมากมากก
555+
:กอด1:
-
ดีใจมากมากเลย จบแบบแฮปปี้
ดีใจที่ทั้งคู่จูนเขาหากัน
ดีใจที่ทั้งคู่มีเพื่อนดีๆ
แต่เสียใจที่เรื่องนี้ต้องจบลง
มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่วันๆหนึ่งต้องเปิดเข้ามาและมองหา
เรื่องนี้ และมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
ขอบคุณจริงๆ คุณเป้ :L2:
-
ขอบคุณ คุณเป้มากมายที่ นำเรื่องดีๆ มาให้พวกเราได้อ่านกัน
ลุ้นตัวเกร็งว่าจะจบแบบไหน สุดท้ายก็ แฮปปี้ ดีใจจัง
ซึ้งและเศร้าสุดๆ o22
ท้ายนี้อยากได้ Facebook คุณเป้บ้างได้มั้ยครับ แอดไปที่เมล์ลไรอะครับ
และอยากให้มี ตอนพิเศษ เป็นเรื่องของพี่ยอดบ้าง สัก 5 ตอน เลขสวยๆ 55555.
อยากอ่านในมุมของพี่ยอดที่มีต่อทีมบ้าง
หวังว่าคงได้อ่านนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม
ท้ายนี้ขอให้คุณเป้รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
แล้วจะติดตามผลงานคุณเป้เรื่อยๆไปครับผม :bye2:
-
ไรเตอร์เป้ ยอมรับมีความสุขมากกับ :กอด1: ทีมและยอด เป้ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยไม่ว่าเรื่องไหน เมื่อไหร่ก้อตามและจะบอกไรเตอร์ว่าติดตามและตามติดไรเตอร์เหมือนอย่างเคยนะ
หวังว่าคงมีตอนพิเศษนะ ถ้ามีตอนพิเศษของ เอ้กับวุฒิด้วยยิ่งดีคิดถึงเหมือนกัน
-
ขอบคุณพี่เป้นะคะ ที่ทำให้เรื่องนี้ กลายเป็นห้องนั่งเล่น ห้องนึง
ทำให้เวลาเล่นอินเตอร์เน็ตในแต่ละครั้งของใครหลายๆคน ต้องมาใช้เวลาในบอร์ด กับ เรื่องนี้ ทีหละหลายๆชั่วโมง
จดจ่อว่า เมื่อไหร่จะได้อ่านเรื่องต่อ
ลุ้นกับความรักของตัวละครที่คล้ายจะมีอยู่จริง(แต่สำหรับหนู "พี่ยอดกับพี่ทีม" มีชีวิตจริงเสมอนะ)
ขอบคุณพี่เป้ที่ขยันอัพเสมอ
ขอบคุณที่พี่เป้ อ่านทุกความเห็น
ขอบคุณเพื่อนร่วมอุดมการณ์(??ขนาดนั้นเชียว 555) ที่เข้ามาแบ่งปันความเห็นกัน ช่วยกันรุมว่าพี่ยอดเวลาเค้าทำให้พี่ทีมเสียใจ
และเข้าข้างพี่ทีมเวลาที่พี่ทีม ผิด(555 ก็พี่ทีมถูกเสมออ่ะ)
ขอบคุณๆๆๆๆ ทุกๆท่านที่อ่านเม้นท์นี้ จากนี้จะขอติดตามผลงานพี่เป้ตลอดไปเลยยยยย
ก็พวกเราลงเอยด้วย We still belong together นี่นา
:pig4:
ลปปล. ขนาดจะอวสาน พี่ยอดยังกล้า ลองใจพี่ทีมนะ
เดี๋ยวเหอะ กล้าดียังไง ทำให้พี่ทีม ตามเอาใจซะเหนื่อยเลย
-
จบแล้วหรอเนี่ยะ ในที่สุดก็ลงเอยกันได้เนาะ
จะมีตอนพิเศษป่าวอ่ะคะ อิอิ อยากอ่านๆ
:pig4: ขอบคุณไรเตอร์นะคะ ที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้ ชอบมากกกกกก o13
-
ขอบคุณมากครับ ความรักที่ยิงใหญ่มากๆครับ
ต้องเข้าใจกันและกัน....^^ :L2: :3123: :L1: :pig4: o13 :mc4:
-
ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวของทีมกับพี่ยอดที่จบลงอย่างมีความสุข
(แต่ก็นะ......แอบหมั่นไส้พี่ยอดหลายครั้งเลยล่ะ..เอาแต่ปิดข่าวอย่างเดียว)
ปลื้มมากกกกกกกกกกกกค่ะ
ติดตามมาตลอด
จะขอติดตามเป็น FC และ เป็นกำลังใจต่อไป ค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
ง่าจบแล้ว แฮปปี้ ดีใจจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ
หลายอารมณ์มาก บางตอนก็หวานซ้าาาา
บางตอนก็เครียดจนปวดตับ
เราจะติดตามผลงานของคุณนะคะ :L1:
-
เพราะคำว่ารักคำเดียวเท่านั้น ที่ทำให้ทีมและพี่ยอดเข้ามาพูดคุยปรับความเข้าใจกัน
รักคนแต่ง รักคนอ่าน ขอบคุณครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!........................
ในที่สุึดก็เป็น "We still belong together"
ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยซะอีก 5555++
อ่านไปลุ้นไป แค่เริ่มมีเค้าว่าจะจบอย่างhappy เราก็หุบยิ้มไม่ลงแล้ว
ยิ่งตอนพี่ยอดกลับไปเป็นนายช่างยอดอีกครั้ง
ทำงานอาบเหงื่อ งี๊ดดดดดดด //กำเดาทะลัก
อย่าว่าแต่ทีมมองแล้วใจเต้น เจ๊อ่านยังใจสั่น มือเย็น :z1: อยากไปช่วยซับเหงื่อ (แต่กลัวน้องทีมกระโดดสกายคิกเลยต้องทนอ่านเฉยๆ 5555)
รักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ แม้แต่นังแม็ค นังแซน อิเด็กผีทั้งหลายประดามี เพราะถือว่าช่วยสร้างสีสันให้เรื่องราวเข้มข้น
พี่ยอดเป็นพระเอกในดวงใจตลอดกาล
น้องทีมก็เป็นนายเอกในฝัน ชอบคนสู้คน ไม่ยอมแพ้ สเป๊คจริงๆ
อยากมีเพื่อนสาวแบบมิ้นท์ แก้ว เจ๊รุจจัง (เพื่อนเราก็ดีแบบ3สาวเหมือนกันนะ แต่ความฮาสู้ไม่ได้เลย แหะๆๆ)
ไม่ผิดหวังกับฝีมือการแต่งของน้ิองเป้จริงๆ o13
น่าติดตาม เร้าอารมณ์ น่าลุ้นอยู่ตลอด ทุกฉากทุกตอน
ประทับใจกับเรื่องเด็กพาณิชย์มาจนถึงวันนี้
เรื่องWe belong together ก็เป็นเรื่องที่ประทับใจไม่แพ้กัน
ทั้ง2เรื่องนี้ เอาไปแนะนำให้ใครอ่าน รับรองไม่มีคำว่าผิดหวัง
ขอบคุณน้องเป้มากๆ ที่สร้างความสุขให้คนอ่านได้มากขนาดนี้
หวังว่าจะไม่หายไปไหนนะคะ
จะรอน้องเป้มาเขียนเรื่องอื่นๆให้อ่าน หรือจะภาคพิเศษของพี่ยอดน้องทีมก็ยินดีที่สุดเลย
:pig4: :pig4:
ปล. น้องเป้คิดจะรวมเล่มพิมพ์ขายไม๊คะ พี่อยากได้อ่ะ
เวลาคิดถึงเมื่อไหร่ จะได้หยิบมาอ่านได้เลย ไม่ต้องรอเปิดคอมก่อน
จริงๆจะพิมพ์ออกมาอ่านเองก็ได้ แต่ใจอยากได้แบบเป็นรูปเล่มสวยงามอ่ะ
น้องเป้ว่าไงดีจ๊ะ
-
happy ending o13
ถูกใจมากอ่ะคุณเป้ เพราะเศร้ามาพักใหญ่แล้วก็ขอให้สุขต่อไปจนสิ้นสุดอายุขัย
:pig4: ขอบคุณที่สร้างสรรค์เรื่องดี-ดี ให้อ่าน ว่าแต่จะมีเรื่องใหม่เมื่อไรอ่ะ :L2:
-
น้องเป้น่ารักมากมาย จบได้น่าร๊ากกก
:กอด1: น้องเป้แน่น ๆ จร้า
-
จบน่ารักมากกกกกกกของมากกกกกกกก พี่เป้
ขอบคุณมากค่ะ พี่ยอดน่ารัก เท่ หล่อ ได้ใจตามเคย
ชอบมากนะคะ รักเรื่องนี้เลย
ขอบคุณพี่เป้ที่เขียนนิยายสนุกๆอย่างนี้ให้ได้อ่านกัน
น้องสาวได้อ่านเรื่องพี่ภาคเเรกอยู่ที่เกี่ยวกับโรงเเรง
เเล้วน้องเรียนการโรงเเรมอยู่ ข้อสอบเป็นข้อเขียน น้องบอกว่า ได้ความรู้จากนิยายเรื่อวนี้ไปเขียนในข้อสอบด้วย
ขอบคุณมากค่ะ ไม่ใช่เเค่สนุกอย่างเดียว เเต่ได้ความรู้ของการทำงานการใช้ชีวิตจริงด้วย
คารวะ
รัก
-
เย้ๆๆๆๆจบแบบมีความสุข...
ขอบคุณคุณเป้ที่เขียนเรื่องน่ารักๆทั้ง 3 seasons มาให้อ่านกันมากๆด้วยครับ...
-
จบแล้วจริงๆ หรือเนี่ย ยังอยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆอยู่เลย
ขอขอบคุณเรื่องดีดี สนุกๆมาถ่ายทอดให้อ่านกันนะคับ
ขอบคุณคับ
-
อืมม ตอนจบเหมือนตัดจบยังไงไม่รู้ 555 หรืออาจจะเพราะเราเห็นว่าเหมือนปัญหามันใหญ่ ไม่่น่าจะจบกันได้ง่ายๆ แต่ก็โอค่ะ ยังไงก็ happy ending
ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับนิยายดีๆ ถึงสามภาค อ่านกันจุึใจ แล้วแวะมาลง special บ้างนะ อิๆ :กอด1:
-
:impress3:
ดีใจเหมือนได้เห็นน้องชายเป็นฝั่งเป็นฝา
ขอตอนพิเศษบ้างอะไรบ้างนะครับ
:L2:
-
อร๊ายยยย จบแล้วแฮปปี้ด้วย จบได้น่ารักดีนะคะ แล้วก็โอเคกันทุกฝ่ายยย
จะมีซีซัน 4 ตามมาอีกไหมคะ 5555+ หรือภาคพิเศษก็ได้นะ เพราะคู่นี้ลิ้นกับฟันน่ารักกุ๊กกิ๊กตลอด ช๊อบชอบค่ะ
ปล. คุณเป้มีแผลนเขียนเรื่องใหม่รึยังค่ะ อย่าหายไปนะคะ อยากอ่านเรื่องที่คุณเป้เขียนอยู่เรื่อยๆ อิอิ
-
^^
-
o13
-
:L2:ขอหอบดอกไม้มาขอบคุณ คุณเป้ ที่ได้ให้ความสุขเพลิดเพลินกันมาตลอด ด้วยผลงานอันยอดเยี่ยม
ยอมรับในฝีไม้ลายมือของคุณเป้มากๆเลยค่ะ เพราะแต่ละปมที่คุณเป้ผูกไว้นั่น ชวนให้กระหายใคร่รู้
ชวนให้ติดตามเป็นที่สุด อีกทั้งศิลปะในการเล่าเรื่อง สำนวนภาษาที่คุณเป้ใช้ ถือว่าเป็นชิ้นงานที่เยี่ยมเลยค่ะ
หวังว่าคงจะได้รับความสุขและเพลิดเพลิน กับผลงานเรื่องใหม่ ต่อๆไปของคุณเป้อีกนะคะ
ปล. หลายสิ่งหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่อง พี่แก้วถือว่าเป็นข้อคิดที่ดีมากเลย
สำหรับการปฏิบัติต่อคนรัก และชีวิตคู่
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
ขอบคุณ มาก ค่ะ ที่ตอนสุดท้ายมัน happy
ไม่มีอะไรค้างคากันอีกต่อไป
แม้ถ้าเป็นเรื่องจริง เรื่องราวต่างๆ จะยัง
ดำเนินอยู่ก็ตาม แต่ก็คิดว่า ถ้าเราค่อยๆคิด
ค่อยๆพยายาม เรื่องทุกอย่างมันก็จะผ่านไปด้วยดี
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
จบแบบ Happy ด้วย แอบลุ้นตอนอ่านนะเนี่ย กลัวได้ร้องไห้ พออ่านจบแล้วก็โล่งอกมากๆ เลย เพราะว่าอ่านเรื่องนี้ทีไรใจหายใจคว่ำทุกที อ่านไปก็ลุ้นไป นิยายเรื่องนี้แสดงให้เห็นอะไรหลายๆ อย่างในมุมมองของความรัก รักพี่ยอด ทีม แล้วก็พี่เป้มากเลยครับ อยากให้พี่ยอดกับทีมมีชีวิตจริงๆ เลยนะเนี่ยจะไปขอลายเซ็นต์ อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่มีให้เราได้อ่านกันนะครับ รอตอนพิเศษหรือไม่ก็นิยายเรื่องใหม่นะครับ รักเรื่องนี้จริงๆ เลยครับ ขอบคุณครับ
-
คู่แล้วไม่แคล้วกันจริง ยินดีด้วยกับพี่ยอดและทีม รวมทั้ง มิ้นท์ และแก้ว ที่เจอคู่ของตัวเอง
...
...
จบซะแระ เฮ้อ ..
-
สนุกทั้ง 3 ซีซั่นเลย
โดยเฉพาะซีซั่นนี้ ลุ้นตลอดเรื่อง
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
จะมีซีซั่น 4 มั้ยน้า
:กอด1: :L2:
-
Happy ending,Thank a lot. :L1:
-
+1 เป็นกำลังใจให้คุณเป้น๊ะจ๊ะ
รอคอยตอนพิเศษหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ของพี่ยอดกับทีมอยู่ :L2:
-
โอ๊วววววววววว
จบดีไม่มีช็อค คนอ่าน รักคุณเป้จังค่ะ
ทีมต้องคิดถึงคนรอบข้างให้เยอะๆนะ พี่ยอดก็เหมือนกัน คิดถึงทีมเยอะๆๆๆๆๆเรยนะ
รักพี่รุจ มิ้น แก้วด้วยน๊า
ปล.พี่รุจเจ้าเล่ห์อ่ะ แอบใจหายแว๊บตอนพี่ยอดตกงาน แต่ก็แอบคิดว่า มุกป่ะวะ
ปล.2 ทำไมรีบจบจัง คุณเป้เป็นอะไรรึเปล่าอ่ะค่ะ มันรูสึกแปลกๆไงก็ไม่รุ
-
ในที่สุดก็แฮปปี้ กีสสสสสสสสสสสสสส
ลงตัวเข้าใจกันซะทีน้า :กอด1:
-
ซึ้ง ๆๆๆ
ในที่สุดก็ลงเอยกันด้วยดี อิอิ
เรื่องต่อไปขอเป็นความรักของคุณไรด์เตอร์ได้่ป่าวครับหล่อขนาดดนี้คงมีมิใช่น้อยอิอิ
ขอบคุณนะครับ
-
o13
ขอบคุณ คุณเป้ ที่ถ่ายทอดเรื่องราว ประทับใจให้เราได้อ่านจ้าาาา
ดีใจที่ทุกอย่างลงเอยด้วยดี...
ถ้าชีวิต ทีมกับ ยอด คือเรื่องจริง..เราก็คงต้องขอบอกพวกเค้าว่า...
ขอบคุณที่ทำให้เราได้รับรู้ถึงความรักและความเข้าใจ ในมุมมองของทั้งคู่..
ขอบคุณที่ทำให้เรา ยิ้มเขิน และร้องไห้ ไปกับเรื่องราวของเค้า....
และสุดท้าย..ขอให้ความเข้าใจและความรัก ทำให้ทีมกับพี่ยอด มีความสุขร่วมกันตลอดไป...
-
ดีใจจนน้ำตาคลอ :monkeysad: (ราวกับตัวเองเป็นนางเอก) :laugh: ตอนที่ทีมเจอพี่ยอดทำงานเป็นช่างอยู่อ่ะ น่ารักมาก แทบกรี๊ดแน่ะ ตอนที่ทีมช่วยดูแลเอาอกเอาใจตอนพี่ยอดทำงานก็น่ารัก พูดตรงๆนะ เราชอบพี่ยอดมาดช่างมากกว่ามาดผู้บริหารซะอีก
คุณเป้พักผ่อนเสร็จเมื่อไร มีไอเดียหรือพล็อตดีๆก็อย่าลืมแต่งมาให้อ่านนะคะ ขอบคุณมากมายสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ :L2: :pig4:
-
ลงเอยด้วยดีเนาะทีมเนาะพี่ยอด
ปล.อยากอ่าน diary จัง
-
จบแบบนี้ หายปวดหัวแระ// me กรี๊ดสลบไปสามรอบ
ขอบคุณ ขอบคุณ
แค่นี้แหละ
-
ภาคแรก We Belong Together
ภาคสอง We Still Belong Together
ภาคสาม แบบถ้าจะให้จบจริงๆ นะ We Always Belong Together โอเคป่ะครับ อิอิอิ (หรือจะทำภาค 4 หรือ ตอนพิเศษ โดยใช้ชื่อนั้นก็ได้นะ)
-
ก่อนจบนี่แอบสงสารเฮียยอดจับใจ
ไม่พอใจทีมด้วยแหล่ะ (เอาแต่ใจเกินไม่สงสารคนรักคนง้ออ่ะ)
แต่จบแบบนี้ยกผลประโยชน์ให้จำเลย เพราะอ่านจบแล้วยิ้มแก้มปริ o18 :impress2: o18
ขอบคุณเป้มากมายที่เขียนเรื่องดีๆ ให้ได้อ่านมีครบทุกรสจริงๆ ทั้งบีบคั้น ดีใจ เสียใจ สะใจ สะเทือนใจจนถึงใ้ส้ติ่ง รัก โกรธ เกลียด ฯลฯ
ปล.1 ทีมแอบอ่านไดอารี่ของเฮียยอดแล้ว เอามาลงตอนพิเศษบ้างเน้ออย่างรู้ผู้ชายน่ารักเค้าเขียนไดอารี่ว่าไง
ปล.2 คุณเป้มีผลงานเรื่องไหนอีกบอกด้วยนะจะตามไปเชียร์ :L2: :L2:
:pig4:
-
แทนคำขอบคุณนะคุณเป้ ^^
,,
รอติดตามผลงานใหม่ๆ หรือซีซั่นต่อไป จ้า.. :กอด1:
-
จบแล้วๆ :mc4:
ขอโทษนะพี่ยอดที่เคยว่าไป ก็ตอนนั้นมันเคืองนี่นา อยู่ดีๆมารู้เรื่องแบบนี้ก็ต้องมีระแวงกันบ้างล่ะ ยิ่งพี่ยอดไม่ปฏิเสธก็ยิ่งน่าสงสัยนี่นา
แต่ก็ดีล่ะนึกว่าพี่ยอดต้องไปเป็นช่างจริงๆซะอีก เป็นช่างก็ดีอยู่ แต่ขนาดเคยเป็นกรรมการกลับกลายมาเป็นช่างชั่วข้ามคืนน่าตกใจไปหน่อย แหะๆ
ไงก็ขอให้พี่ยอดกับทีมเข้าใจกันอย่างนี้ไปตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า :L2:
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุดตอนนี้เลยค่ะคุณเป้ ติดตามอ่านมาเรื่อยๆตั้งแต่ซีซั่นแรกแล้ว คุ้มค่าแก่การรอคอยมาตลอดทุกตอนเลย ยังไงก็แต่งมาให้อ่านกันอีกนะคะ จะรออ่านเสมอค่ะ...^^
:กอด1:คุณเป้อีกซักที 55
-
โอย ไม่ไหวแล้วอ่ะพี่เป้ :o12: :o8:
อ่านไปอินไปลุ้นไป อ่านเม้นต์ก่อนอ่านเรื่องอีกเพราะกลัววว กลัวมากกก ทั้งๆที่ก้อมั่นใจนะว่าพี่เป้จะไม่ทรยศคนอ่าน อิอิ
ไม่ไหวแล้วอ่ะ ว่าแลวว่าพี่ยอดต้องไปหย่า แต่นึกเหตุผลที่ต้องแต่งไม่ออก ตอนนี้เข้าใจเลย
น่ารักมากๆ พี่ยอดอ่ะ น่ารักในแบบบื้อๆ 555555555555555 ตอนมาทำงานเปนช่าง ภาพพี่ยอดตอนเปนพี่ยอดในภาคแรกโผล่ออกมาเลย
อ่านไปคิดถึงไป เหมือนเรื่องนี้มาจากเรื่องจริง ไม่ไหวจะเคลียร์
คนเราบางทีก้าวไปไกลเกิน มันก็มากไปเนอะ เหมือนยิ่งสูงยิ่งหนาว
พอได้กลับมาติดดินแบบนี้ดูแล้วอะไรๆดูคลี่คลายและสบายกว่ากันเยอะ ชอบนายช่างยอดจังเลย :กอด1:
ชอบภาพตอนทีมกอดพี่ยอดเปื้นเหงื่อด้วย ภาพกล้ามพี่ยอดล่ำๆน้ำมันๆติดตัว โอ้ย เซ็กซี่ อิอิ อ้าว เลยประเด็น :laugh:
ชอบบบบบบบบบบบบจังเลย
นิยายเรื่องนี้รักมากไม่ไหวแล้ววววววววววววว
พี่เป้ นู๋จะโหวตพี่เป้เป็นนักเขียนยอดเยี่ยมปีนี้ของเล้า โหวตนิยายเรื่องนี้ และตัวละครด้วย :กอด1:
ขอบคุณนะคะ รักมากมาย
ขอ ตอนพิเศษ ตามธรรมเนียม อิอิ
-
+1 ให้คุณเป้ค่ะ
จบได้ประทับใจจริงๆ เป็นเรื่องหนึ่งที่อยากให้รวมเล่มมากๆ
ขอบคุณนะคะ ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน
:pig4: :pig4:
-
มาลงชื่อไว้ก่อนว่าอ่านแย้วว เด๋วค่อยมาเมนท์นะคะ อิอิ
ตอนนี้อ่านตอนอยู่ข้างนอกอะ (มือถือ) น้ำตาซึมเลย ปริ่ม ๆ พานจะไหล อดทนไว้เพราะอายคนข้าง ๆ :m20: ถ้าอยู่ในห้องคงมีหยดแหมะ สงสารพี่ยอด 555
:pig4:
-
คุณเป้ จบแล้วจริงๆๆ หรอ
ทำไมมันช่างง่ายได้และรวดเร็วเช่นนี้
ขอรีเควทตอนพิเศษเลยได้ป่ะคะ :call:
-
จบแบบแฮปปี้ ดีใจมากกกกก
ขอบคุณนะคะสำหรับตอนจบ
พี่ยอดขอโทษนะที่ว่าพี่ไปตั้งหลายตอน 555+
จะมีภาีคที่ 4 มั้ยอะคะ อยากตามอ่านต่อไปเรื่อย ๆ
ถ้าไม่มีขอเป็นตอนพิเศษก็ได้ค่ะ เรารู้สึกว่าตอนจบมันห้วนไปหน่อยอะคะ
-
กลับมาเมมให้น้องเป้
เมื่อให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินใจ ทั้งลดทิฐิที่มีในตัวตนของทีม
ทำให้ทีมรู้ว่าสิ่งที่มีค่า และควรรักษาไว้ คือ " ความรัก " ที่ทั้งสองมีให้กันและกัน
แม้พี่ยอดจะมีเหตุผลเพียงใด หากทีมไม่ยอมลดทิฐิในตัวตนของตน
ก็เปล่าประโยชน์ที่พี่ยอดจะพิสูจน์ตัวเองให้ขาวสะอาดอย่างไรมลทิน
นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ ทีมกับพี่ยอดกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ( เพราะยังไงก็รักอยู่วันยังค่ำ )
นิยายเรื่องนี้เป็น อุทาหรณ์ ให้กับคู่รักทั้งหลายไม่ว่า ชญ ญญ ชช
ต้องหมั่นถนุถนอม ความรักที่มีให้กันและกัน หมั่นคอยดูแล เอาใจใส่
เหมือนความรักของทีมกับพี่ยอด We still Belong Together :กอด1:
+1 ให้น้องเป้ เมื่อเช้ารีบจนยังไม่ได้ +
ปล. รอภาค ต่อไปอยู่นะครับ o13
-
o1
:L2:
-
กรี้ดดดด จบแล้วววว เลิศมากกก อยากอ่านต่อว่าในไดอารี่บอกอะไรไว้บ้าง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เย้ๆๆๆๆ ในที่สุดก็จบลงด้วย We still belong together
ขอบคุณคุณเป้มากๆๆนะคะสำหรับเรื่องดีๆอีกเรื่องอ่านแล้วสนุก น่าติดตามได้ตลอดเลย
จากseason แรก จนถึง season III เนี่ย เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้น ผูกเรื่องได้น่าติดตาม ต่อเนื่อง และได้เห็นพัฒนาการของตัวละครแต่ละตัวด้วย ขอบคุณที่เสียสละเวลามาแต่ง มาพิมพ์ มาโพสท์ให้อ่าน...จะคอยติดตามผลงานต่อๆไปของคุณเป้นะคะ..
ปล...จะมีตอนพิเศษมั้ยคะ...
ปลล...จะออกมาเป็นเล่มมั้ยน้อ...จะได้ลงชื่อเลย...อิอิ
-
happy together อย่างนี้สิที่รอคอย อ๊า เป็นตอนที่โรแมนติกสุดๆ ไม่นึกว่าทีมจะเอาใจพี่ยอดเป็นนะเนี่ย :L2:
หวานกันจังเลย :o8:
ไรท์เตอร์ ปิดฉากลงอย่างสมบูรณ์มาก o13
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ o18
รีบมีผลงานใหม่ๆออกมานะคะ ไรท์เตอร์เป้ ^^
:bye2:
-
ยังไม่อยากให้จบเลยค่า :monkeysad:
อยากให้มีต่อไปเรื่อยๆๆๆๆจังเลยค่า
ขอตอนพิเศษเป็นครั้งคราวได้มั้ยคะ น้าๆๆๆ
-
o13
ขอบคุณมากครับ
-
+1 ขอบคุณที่ We still belong together ค่ะ :กอด1:
อยากจะบอกว่าสนุกและมีความสุขทุกตอนที่ได้อ่าน เป็นนิยายที่ทำให้อินมากมายอะ
ขอบคุณพี่เป้ที่สร้างทีมและพี่ยอดให้ได้รู้จักนะคะ :L2:
แอร๊ยย พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจค่ะพี่เป้ :o8:
-
+1 เลยจร้า
อ่านมาตั้งแต่ ภาค 1ถึง ภาค 3
ไม่มีตอนไหนที่จะทำให้รู้สึกผิดหวังเลยจริงๆ
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก
ขอบคุณ เป้ มากเลยจริงๆ ที่ นำเรื่องนี้ มาให้อ่านกัน
เป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ :L2: :L2:
จะคอยติดตาม เรื่องต่อไปของ เป้ นะจ๊ะ :L2:
-
เพิ่งได้มีเวลามาเม้่น วันนี้ทำงานสาหัสสากันมาาาาาาาก ถึงมากที่สูดดดดดดดดด
ขอบคุณพี่เป้ ที่ไม่พลิกเอาวินาทีสุดท้าย
กลัวเสี้ยวนึงในหัวใจพี่เป้ จะเหมือนตอนสึนามิอีก แต่อีกใจก็นะ ซีซั่น สามแล้ว คงไม่ทำร้ายใจกันมากกว่านี้ ให้สองคนนั้นเค้ามีความสุขเถอะ
ขอบคูณเจ๊ รุจ ที่วางแผนให้พี่ยอด
ทีมอ่ะ ..ดื้อจริง ๆด้วย ยอมหักไม่ยอมงอเลย
พี่ยอดเป็นผู้ใหญ่กว่ามากสำหรับเหตุผล แต่เป็นเราเราก็คงเหวี่ยงเหมือนทีมแหละ
รอตอนพิเศษนะคะ
ขอรีเควสให้พี่ยอดมาเล่าบ้าง
แล้วสำหรับเรื่องนี้ ขอให้จบที่ซีซั่นนี้เถอะ รักเรื่องนี้มาก เลยอยากให้มันอยู่ในสภาพ We still belong together อย่างนี้
ถ้ามีซีซั่นสี่ กลัวจะลุ้นใจจะขาดอีก
จะติดตามเรื่องใหม่แน่ ๆ คะ
แต่คราวนี้ขอแบบนายเอกที่คาแรกเตอร์ไม่เหมือนทีมนะ
^ ^
-
ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะคุณเป้
หลังจากอ่านไปเมื่อเช้า แล้วได้แต่ขอบคุณกับบวกแต้ม ยังไม่ได้เมนท์อันใด เพราะรีบไปทำงาน
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความเชื่อใจกันสำคัญที่สุด" ประการหนึ่ง
น้องทีม ไม่เชื่อใจพี่ยอด อันนี้ก็ยังคงเข้าข้างทีม เพราะพฤติกรรมพี่ยอด มันสามารถมองพลิกได้อีกทาง
ส่วนพี่ยอด ไม่เชื่อใจน้องทีม กลัวหลุด กลัวพลาด กลัวว่าน้องทีมจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้
ทำให้เห็นว่า คนรักกัน อยู่ด้วยกัน แต่ถ้ามีเรื่องปิดบังกัน หากรู้จากคนอื่น พลิกไปเป็นอย่างอื่น แก้ไขไม่ทัน ก็จะมีแต่คำว่าสูญเสีย กับเสียใจ
จริงๆถ้าหันหน้าเข้าหากัน เปิดอกคุยกัน ไว้ใจกัน วางใจกัน คงไม่มีเรื่องให้เครียดแบบนี้
แต่ถ้าเช่นนั้น เราก็จะไม่ได้ลุ้นกันเลยเนอะ
น้องทีมโชคดีที่มีเพื่อนดี พี่ดี เจ้านายเก่าที่ดี สารพัดคนดีอยู่รอบตัว
พี่ยอดเองก็โชคดีที่ได้คนรักแบบทีม เพราะสุดท้าย เมื่อทีมคิดว่าพี่ยอดต้องกลับไปเริ่มต้นสร้างเนื้อสร้างตัวใหม่
ทีมก็ยังเป็นทีม ที่พร้อมจะดูแล ช่วยเหลือ ประคับประคองคนรัก
ไม่ต้องคิดว่า ใครจะนำใคร ใครจะตามใคร ใครจะต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว เพราะพี่ยอดกับน้องทีมจะจูงมือก้าวเดินไปด้วยกันจากนี้และตลอดไป
We belong together and we still belong together
:n1:
นิยาย "รัก"
"รัก" นิยายเรื่องนี้จริงๆ
:L1:
ขอบคุณคุณเป้อีกครั้งและรอติดตามผลงานอื่นๆต่อไปค่ะ
ปล ระหว่างรอจะไปเมาท์ในเฟซนะจ๊ะ :กอด1:
-
:เฮ้อ: อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ 3 Season จะกลั้นใจตายมาหลายรอบ ลุ้นแล้วลุ้นอีก ขอบคุณครับ :mc4:
-
ขอบคุณพี่เป้มากๆ
ชอบเรื่องนี้มากที่สุด
We still belong together
-
:L1:สมหวังซะที
-
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
สำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วต้องลุ้นทุกตัวอักษรกันเลยทีเดียว
แถมยังต้องลุ้นกับพล็อตของไรท์เตอร์อีก
อยากบอกว่า นิยายเรื่องนี้ ยอดเยี่ยมมากจริงๆ o13
:L2:
-
จบแล้วหรอ ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย
-
ขอบคุณ เป้มากๆนะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว เหมือนชีวิตจริงมากๆ เราชอบนะเรื่องอย่างนี้
คนเราไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี เพอร์เฟกไปซะทุกอย่างแต่ก้อสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข
ขอบคุณมากๆคับ :3123:
-
:L2:
จบซะแล้ว จบแบบมีความสุขกันทั่วหน้า
ทั้งตัวละคร และคนอ่านด้วย
ได้ข้อคิดอะไรจากเรื่องนี้เยอะเลยจริงๆ
เป็นนิยายที่มากกว่านิยายนะ
ขอบคุณพี่เป้นะคะ
-
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณพีเป้ มากๆน่ะครับ พี่ทำภาคต่ออีกนะครับ ผมจะรอคับ
-
ขอบคุณ คุณเป้ที่จบให้อย่างมีความสุข....
คนอ่านก็อิน...อยากให้น้องทีมกับพี่ยอดพบความสุข... o13
ขอบคุณ ทุก ๆ ตัวอักษรที่คุณเป้คิด....แต่งให้อ่าน....
และส่งความสุขให้กับคนอ่านทุก ๆ คน ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
จะคอยผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปของคุณเป้นะคะ :bye2:
กด + ให้ด้วยใจค่ะ
-
รักคุณเป้จัง จบได้สมบูรณ์แบบ o13
คิดได้งัย ให้จบแบบนี้
ไอ้เราก็ เฮ้อ แล้วจะจบHappyได้งัยเนี่ย
กลัวเศร้า...แล้วต้องช้ำไปหลายวัน
ขอบคุณคุณเป้มาก...สนุก +happy
คุณเป้อย่าลืมผลงานชิ้นต่อไปนะ
รอคุณเป้เสมอ :bye2:
-
จบแบบ :เฮ้อ:โล่งอก
เรียกว่าลุ้นระทึกตลอดการเดินทางเลยทีเดียวสำหรับเรื่องนี้
แต่สนุกมากกกกกกกกกกกก
ไตรถาคเรื่องนี้โดนใจสุดๆ
และ....ขอตอนพิเศษได้ป่าว
อยากรู้ว่าสมุดบันทึกในลิ้นชักเขียนอะไร
นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คิดถึงคุณเป้มากๆ ไม่คิดว่าจะได้มีโอกาสได้อ่านนิยายดีๆแบบนี้อีก
-
รักเรื่องนี้จังเลยครับ สนุกมากๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณพี่เป้มากๆครับสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้
-
เย้ จุดพลุปุ้งๆ แฮปปี้เอนดิ้ง
ดีใจที่สุด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
พี่ยอด เดอะ เบส ที่สุดค่ะ หนูมองคนไม่ผิด ๕๕๕๕๕๕๕
อ่านไปใจลุ้นระทึก จะจบไงหน้อออ~ ดีใจจังที่ได้เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้
มีหลากหลายอารมณ์มากๆ
มีโครงการเรื่องอื่นต่อไหมคะ? แอบอยากอ่านฝีนิ้วพี่เป้อีก :กอด1:
-
:a2: ผมทำสำเร็จแล้ว อิอิ
ตอนจบนี่ ผมไม่ได้ไปแอบอ่านเม้นท์ของคนอื่นก่อนด้วย กลั้นใจลงมืออ่านเองเลย โลดดด!
อ่านไปใจก็ตุ้มๆต่อมๆไป เอาว่ะ..จะจบยังไงก็ได้ ตรูยอมแล้ว ฮ่าฮ่า
:m11: วู้วววววว จบแบบถูกใจมั่ก ครับเป้
ขอยกพี่ยอดขึ้นหิ้งไปอยู่คู่กับทีม เหมือนกับ พี่วุธกับเอ้ น่ะคร้าบบบบบบ ---- Idol ทั้ง 2 คู่เลย
ตอนนี้ก็เลยอารมณ์ดี ร่าเริง ยิ้มแก้มแหก เหมือนคนบ้าไปแล้ว :z2:
"ผมเห็นสมุดไดอารี่ปี 2547 มีกระดาษคั่นอยู่ ผมขอเสียมารยาทแอบอ่านไปได้หลายหน้า...และปิดไดอารี่เล่มนั้นลงพร้อมรอยยิ้มเมื่อพี่ยอดตะโกนเรียกให้ลงไปกินข้าวด้วยกัน..."
^
ผมไม่ยอมให้ทีมเสียมารยาทแอบอ่านไดอารี่ของพี่ยอดคนเดียวร๊อก ---- จะขอเสียมารยาทด้วย อีกซักคนนึงดิ นะ..นะ อยากอ่านไดฯ เล่มนี้เหมือนกัน
ตอนพิเศษ
รีเควสสสสสสสสสส..... อยากอ่านไดอารี่ปี 2547 ของพี่ยอด คร้าบบบบบบบ เป้
:กอด1: ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับ เป้
-
สวัสดีคร้าบคุณเป้ จบแบบประทับใจมากเลยครับ สนุกมากมายอะ จะมีซีซั่นสี่เปล่าครับ อิอิ ถ้ามีเรื่องใหม่ๆ แจ้งข่าวด้วยนะครับบบ จะได้ตามไปอ่านอีก
โจ้ :pig4: :pig4:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12007.3870
เพื่อความต่อเนื่อง ตอนพิเศษเคยลงไว้ให้แล้วเมื่อตอนจบ Season II ได้ซักพัก เอาไปอ่านเล่น ๆ นะครับ
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ อ่านคอมเม้นท์แล้วปลื้ม ยิ้มแก้มจะระเบิดอยู่แล้ว 555++
เป้
-
พี่เป้
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้
รู้สึกใจหายจังทีจะไม่ได้อ่านเรื่องนี้แล้ว
จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
:3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:ขอบคุณคนเขียนจ้า รอตอนพิเศษด้วยน้าอยากอ่านอีก :L1: :L1: :L1: :L1: :3123: :3123: :3123:
-
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :pig4:
-
อ่านจนถึงบรรทัดสุดท้ายจนจบ มันรู้สึกอุ่นๆในหน้าอก มีความสุขจังครับ .
.
.
รักคุณเป้มากครับ ^_^
-
จบก็ออกจะแฮปปี้มากถึงขนาดนี้
แต่ทำไมความรู้สึกของผมกลับไม่ชอบนายยอดเอาซะเลยหล่ะครับเนี้ย :เฮ้อ:
ปล.ขอบคุณพี่เป้มากๆๆๆเลยครับ :กอด1:
ลป.เป็นกำลังใจให้เสมอและจะรออ่านเรื่องใหม่เลยแล้วกันนะครับ :haun5:
-
อะไรกันเนี่ย จบแบบไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว
ขอตอนพิเศษด้วยนะครับ
-
ขอบอกว่าแฮปปี้กับเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ
มีครบทุกรสเลย ^^
ขอบคุณมากนะคะ คุณเป้ ^^
-
อ้า จบภาคสามแร้ว
โห เรื่องนี้
อ่านกี่ที ก้ออิ่มหัวใจ
ชอบจังเลยพี่เป้
รีเควส ตอนพิเศษ น๊า
อยากอ่าน กุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ อีกอ่ะ
ทีม กะ พี่ยอด
โอ้วววววววววววววววววววว
น่ารักจัง
ขอบคุณพี่เป้สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่แบ่งปันให้อ่านนะคะ
love love พี่เป้ จัง
-
อบอุ่น และซาบซึ้งมากๆ เลยค่ะคุณเป้...
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อินสุดๆ รอคอยสุดๆ แล้วเข้ามาอ่านซ้ำไปๆ บ่อยที่สุดเหมือนกัน
ตัวละครแต่ละตัว มีบทบาท และเหตุผลของตัวเอง
คุณเป้ทำให้เรารักทีม พร้อมๆ กับหมั่นไส้ทีมเป็นบางครา
คุณเป้ทำให้เรารักพี่ยอด พร้อมๆ กับโมโหหงุดหงิดพี่ยอม (ซะส่วนใหญ่) แต่ก็ทำให้รู้ว่า ไม่มีผู้ชายคนไหนที่รักทีมมาเท่าพี่ยอดอีกแล้ว
คุณเป้ทำให้เรารักแก๊งค์ของทีมทุกคนเลย แก้ว มินท์ คิม เจ๊รุจ (อยากมีพี่อย่างเจ๊รุจบ้าง)
คุณเป้ทำให้เรารักคุณวาดะ และฟิลิป อยากได้สามีแบบสองคนนี้บ้างจัง
คุณเป้ทำให้เราอยากไปทานอาหารร้านมินท์ (ฮ่าๆๆๆ)
รักเรื่องนี้และทุกตัวละครเลยค่ะ
ขอบคุณมากๆ นะคะคุณเป้ จะติดตามผลงานคุณเป้ต่อไปค่า
ปล.ต่อให้เรื่องนี้มี 10 ภาค เราก็จะตามอ่านทุกภาคค่ะ
-
ตอนพิเศษ
รีเควสสสสสสสสสส..... อยากอ่านไดอารี่ปี 2547 ของพี่ยอด คร้าบบบบบบบ เป้
:กอด1: ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับ เป้
รออ่านด้วยคนคับ..
ปล..ซีซั่น 4 ก้อได้น้าคับ
-
ตอนพิเศษ
รีเควสสสสสสสสสส..... อยากอ่านไดอารี่ปี 2547 ของพี่ยอด คร้าบบบบบบบ เป้
:กอด1: ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณครับ เป้
รออ่านด้วยคนคับ..
ปล..ซีซั่น 4 ก้อได้น้าคับ
พี่เป้ลงลิ้งไว้ให้แล้วนะเลื่อนขึ้นไปดูสิ
-
จบแล้ว ลุ้นซะตัวโก่ง
แต่ไอ้ตอนจบนี่ก็ว่าอยู่ว่ามันคุ้น ๆ พอตามลิงค์ไป เออว่ะ ความจำยังดีอยู่ :laugh:
ถ้าจะมีตอนพิเศษ
ขอเป็นเรื่องพี่ยอดก่อนหน้าที่จะเจอทีมได้มั๊ยอ่ะ
เอาแบบให้รู้ว่าทำไมใคร ๆ ถึงไม่อยากยุ่งกะช่างยอด
-
เป็นการจบแบบตอบแทนทั้ง คนอ่าน นายทีมและพี่ยอดได้ละมุนละม่อมมากๆ คะ
การที่คนเราต้องพบอุปสรรคต่างๆ นานา มีบททดสอบมากมาย
การกระทำของยอดที่ปิดบัง ย่อมสร้างความระแวงให้เกิดกับทีมได้
การใช้อารมณ์เหนือเหตุผล การไม่ยอมฟังใครของทีมย่อมเป็นปัญหาในชีวิตต่อๆ ไป
ดังนั้นการถูกทำโทษย่อมต้องเกิดขึ้น
ผลสรุปของการยอมที่คนล่ะครึ่งทาง ก็จะสามารถสร้างความสุขให้ชีวิตคู่ได้แน่นอน
-
ขอบคุณที่จบแบบHappy ending ครับ ดีใจที่เปิดใจคุยกันดีๆได้
รอseason IV อยู่นะครับ 5555
-
ส่วนพี่ยอดนั่งกอดเข่าคนเดียวอยู่ข้างสระว่ายน้ำ...เสื้อก็ไม่ใส่ กางเกงยีนส์สีซีดที่ตอนนี้มีฝุ่นเกาะเต็มไปหมดไม่ทำให้พี่ยอดลดความหน้ามองลงไปแม้แต่น้อย...
...ในที่สุดร้านของผมก็เสร็จ พร้อมกับ “บ้านของเรา” เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอครอบครัวของพี่ยอดในงานขึ้นบ้านใหม่ของเรา...ถึงพี่ยอดจะไมได้แนะนำ
--------------------
happy ending yeah~
thx very much for u too ka for this season3.
Are there gonna have season4? haha
hope u still cont. write novel na ka.
see u in fb ka :)
+1
-
:กอด1: กอดคุณเป้แรงๆหนึ่งที ที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านให้ลุ้นกัน
จบแบบมีความสุขจริงๆ สมใจคนอื่น ไม่งั้นคงได้มีกรีดร้องกันอีกครั้ง
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ :a9:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
:man1: ขอกอดพี่เป้แรงๆหนึ่งที
จบได้น่ารักมากค่ะพี่
เครียดมาหลายตอน เศ้รามาหลายครั้ง สนุกมาหลายหน
แต่สุดท้ายก็ Happy Endingนะคะ
ถ้ามีเรื่องใหม่ก็บอกกันมั่งนะคะ
จะแวบไปอ่านค่ะ สู้ๆ Fighting ^-^V
-
พี่เป้อย่าลืมตัดสินใจเรื่องที่คุยกันนะ
รอด้วยความหวังล่ะ
หวังว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา :mc4:
-
จบ Happy Ending อย่างนี้นู๋เป้น่ารักมั่ก ๆ
-
ทนคิดถึงพี่ยอดกะน้องทีมไม่ไหว
เลยกลับไปเริ่มอ่านใหม่
น่าร๊ากกกกกกกกกกจริงๆ :-[ ตอนเริ่มจีบกันอ่ะ
เกือบลืมไปแล้วว่าน้องทีมชื่อจริงว่า"เมธินี" เย้ยยย มะช่ายๆ "เมธี"ต่างหาก :laugh:
คิดถึงๆๆๆๆๆ คิดถึงพี่ยอด น้องทีม แก๊งค์เพื่อนสาว และคนสำคัญที่สุึด "น้องเป้" ไง :กอด1:
-
จบแล้ววววววววววววววว วววววววว
จบแล้วจริง ๆ อ่ะ...ฮืออออออออออออ...ขอบคุณที่แฮปปี้เอนดิ้งนะฮะ...เด่วจะกลับมาเม้นใหม่ฮะ T^T
-
จบแล้ว จบอีก
ย้อนกลับไปอ่านใหม่อีกรอบตั้งแต่ต้นจนจบ เฮ้อ!! มีความสุข
รอเรื่องใหม่อยู่นะคุณเป้ แต่ขอนายเอกแรงๆแบบ นู๋ทีมเลย 555 ชอบอ่ะ
-
อยากดูได้อารี่อีกรอบครับพี่เป้
เหมือนขาด ๆ อะไรไปไม่รู้
เหมือนว่าจะได้รับรู้ความรู้สึกของพี่ทีม ฝ่ายเดียว
แต่ถ้าได้อ่านไดอารี่ของพี่ยอด จนจบ คงจะรู้ว่าพี่ยอดรู้สึกยังไง
ขอดูบันทึกจนจบนะครับ
ขอบคุณครับพี่เป้สุดหล่อออออออออออ
[/size][/size][/size][/size] :call: :call: :call: :call: :call:
-
น้องทีมยังอ่านไดอารี่พี่ยอดยังไม่จบเล่มเลย พี่ยอดดันมาเรียกไปกินข้าวซะก่อน ฝากคุณเป้บอกน้องทีมให้แอบอ่านไดอารี่ให้จบเล่มทีครับ :m23:
อีกอย่างน้องทีมแอบเห็นไดอารี่ตั้งหลายเล่มในตู้เซฟที่ทำงานพี่ยอด อยากรู้จังไดอารี่ไรน้า :m28: แต่เอ๊ะ หรือไม่อยากรู้ดี กลัวเจอเรื่องที่ไม่ควรรู้อีก :try2:
ยกสองนิ้วโป้งชูให้คุณเป้ครับ o13 o13 ว่างๆ แวะเวียนมาให้หายคิดถึงบ้างนะ
-
เม้น ยัง เยอะ ได้ อีก
อิ อิ
คิด ถึง คุณ เป้ เสมอ ค้าบ
-
อ่านจบแล้ว
คู่กันแล้วย่อมไม่แคล่วกัน
-
จบได้ดีมากๆ คับ
จะรอผมงานต่อไปนะคับ
:man1: :man1:
-
อยากอ่านตอนพิเศษเหมือนกันค่ะ
:serius2:
-
มันแอบค้่างตรงเปิดไดอารี่ ตอนพิเสดเถอะนะคะ
ปล. อ่านจนจบเรื่องแล้วอยากเจอคนแบบพี่ยอดจิงๆเล๊ย ดีตลอดเวลา
-
ตอนพิเศษก่อนภาค 3 ความคิดพี่ยอดน่ารักดีอ่า...ตอนอ่านของทีมก็คิดว่าพี่ยอดโหดนิดหน่อย แต่พออ่านมาเรื่อยๆแล้วรู้สึกว่าเค้ารักทีมมากเลยค่ะ ส่วนทีมก็น่ารักถึงแม้จะมีไม่เข้าใจกันไปบ้างแต่ก็ยังเป็นห่วงเป็นใยกันอยู่..หนุกมากเลย...ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ :pig4: :L2: :L2:
-
ชะแว๊ปปป...มาดู เผื่อน้องเป้มาลงตอนพิเศษ :m23:
กดดันคนเขียนไปเรื่อยๆ
"ความพยายามอยู่ที่ไหน ตอนพิเศษอยู่ที่นั่น" :laugh:
-
:serius2: ค้างอ่ะพี่เป้ อยากรู้ๆไดอารี่เล่มนั้นมีอะไร
พี่เป้ รอตอนพิเศษอยู่นะ
-
สนุก ๆ มากเลยคะ
อยากอ่านตอนพิเศษ ช่วงที่ ทีม และ พี่ยอด ไม่ได้เจอกันเลย ตลอด 5 ปี
ขอเป็นตอนสั้น ๆ ก็ได้ค่ะ
:กอด1:
-
หวัดดีค่ะ คุณเป้
season III ยังมันส์แอนด์สนุกเหมือนเดิมค่ะ
แต่ขอสารภาพว่าอ่าน season III ถึงประมาณตอนที่ 5-6 ก็หักใจไม่กล้าอ่านต่อ แบบว่ามันค้างงงงงมากกกกกก :z3:
แถมอยากปลดพระเอกออกวันละหลายๆรอบ หนักๆเข้าอยากกระโดดถีบขาคู่ไอ้คุณพี่ยอดซะจริงๆ
เลยต้องรอให้คุณเป้แต่งจนจบก่อนค่อยเข้ามาอ่าน ได้อ่านแบบม้วนเดียวจบเนี่ยสมใจจริงๆค่ะ
น้องทีมยังคงน่ารักแรงดีไม่มีตกจริงๆ แก้ว มินต์ เจ๊รุจ ก็น่ารัก อ่านจบอย่างมีความสุขที่สุด
สำหรับไอ้พี่ยอด :angry2: ทำอะไรงึมๆงำๆน่าจระเข้ฟาดหางสักปาบสองปาบ
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ :L2:
เฝ้ารอตอนพิเศษและเรื่องใหม่นะคะ :กอด1:
-
จบได้ บริบูรณ์ มากๆๆๆ
ไม่ได้เข้ามาสักพัก
งานเยอะไปหน่อย 555
กลับมาอีกที happy ending แล้ว
เป็นการจบที่เจ๋งมากๆเลยครับ
ขอบคุณคนแต่งอีกครั้ง
เรื่องนี้มักให้ข้อคิดดีๆกับผมทุกทีที่มาอ่าน
-
พี่เป้ คร่ะ มีรัยจะบอก
หนูโคตรชอบนิยายเรื่องนี้เว่อร์ๆเร้ยอ่ะพี่
ชอบทีม ที่กล้าท้าทาย ไม่กลัวใคร มีความเป็นนักเลงสู้ ชอบมักๆๆๆ^////^
ชอบพี่ยอด ที่ใสซื่อ ไรเดียวสาโคตรๆๆ เก่งมากมาย
อยากบอก -- - เกือบร้องไห้ตอนที่มีข่าวว่าพี่ยอดตาย T^T ชอบอินกันบิยายโดนแม่ด่าว่าบ้านั่งหัวเราะอยู่คนเดียว อิอิ
หนูว่าตอนที่อยู่ภูเก็ตเรื่องมันสนุกกว่านี้น่ะและจิตนาการง่ายกว่าอยู่กรุงเทพอีก พอเข้ากรุงเทพอ่านแล้วนึกภาพไม่ออกแถมเรื่องมันก้อทำไห้เสียใจในหลายๆตอน สงสารทีมบ้าง สงสารยอดบ้าง แต่....ลืมสงสารตัวเองเพราะอ่านวันเดียวจบ ตอนเช้า-เที่ยงคืนวันนี้ได้วาระโอกาสที่ดีเร้ยมาเม้น กลับพร้อมกลับอ่านตอนสุดท้ายย ยย ย ย
ขอไห้พี่เป้แต่งนี้แบบนี้มาอีกเยอะๆน่ะคร่ะ หนูชอบมากๆๆๆๆๆ สู้ๆคร่ะ
-
กริ๊ดๆๆ กริ๊ดๆๆๆ
อุสส่านอนดึกอ่านไม่ผิดหวังเล้ย
รักคนแต่งที่ซู้ดๆ
นึกว่าต้องตาแดงก่อนอนซ่ะแล้วๆ
เฮ้อ .. สงครามความรัก
ความรักงี้ อ่านยังเหนือ่ยแทนเล้ยหว่ะ .. เฮ้อ
-
นิยายจบ อารมณ์คนอ่านไม่จบ
ฮอตจริงๆ
-
ผมไม่ได้เข้ามาอ่านในเล้านาน พอมาก็เปิดอ่านไปเรื่อยๆ ขอบอกว่าตอนแรกตั้งใจจะอ่านแบบข้ามๆ อ่านมั้งไม่อ่านมั้ง
แต่ทำไม่ได้ครับ กลัวข้ามตอนแล้วจะพลาดช๊อตเด็ด ผมขอบอกว่าชอบวิธีการเอาคืนของทีมมาก ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งเห็นการ
พัฒนาบุคลิกของตัวละครตามวัย แม้จะยังใจร้อนเอาแต่ใจ ยังดีที่มีเพื่อนๆ พี่ๆ มาให้สติ
ข้อเสียของพี่ยอดอย่างเดียวที่ผมรู้สึก คือทุกครั้งที่มีคนมาเกาะแกะ พี่ยอดไม่มีวิธีการเลี่ยงหรือปฏิเสธที่ดีออกมา จะว่า
มีจุดนี้ล่ะที่พี่ยอดยังคงเส้นคงวา จนผมแอบแปลกใจไม่ได้
อ่านตอนจบแล้วยังเผลอนึกไปว่ามีสิทธิมีซีซั่น 4 นะเนี้ย เพราะลงท้ายเหมือนจะมีเล่าอะไรเพ่ิม ยังไงก็ขอบคุณสำหรับ
นิยายสนุกๆ ที่เอามาแบ่งปันนะครับ
-
ชอบมากๆ o13 o13 o13
อ่านรวดเดียวจุใจ
สนุก ลุ้น ถึงพริงถึงขิง
โอ๊ย!!! หัวใจจะวายหลายรอบ
เยี่ยมมากคร้าาาาาา
:L2:
-
ตอนพิเศษขอเป็นไดอารี่ กับครอบครัวของช่างยอดได้ไหมอ่ะ
อยากอ่านๆๆๆ
ปมค้างเยอะอ่ะ
-
มารอตอนพิเศษด้วยคน
-
มารอด้วยคน ชอบมากเลย เรื่องนี้ แต่งไดอารี่พี่ยอดต่อก้อได้น่ะ หรือไม่ก้อแต่งความรู้สึกของพี่ยอดบ้าง
-
ชอบสุดๆๆอะเรื่องนี้
อยากอ่านตอนพิเศษ..มากกกกกก
:L2: o13
-
เย้! กว่าจะจบได้ ใจหายใจคว่ำไปหลายรอบบ
ในที่สุดก้รักกันสักทีเนอะ (;
ขอบคุณพี่เป้มากจ้า
รักทีม รักพี่ยอด <3
-
ใน Greek drama มันมีหลักว่า พล็อตเรื่องเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และพล็อตจะมีส่วนประกอบอยู่ห้าอย่าง จะไม่กล่าวถึงสามส่วนแรก ขอกล่าวถึงสองส่วนสุดท้ายเลยละกัน นั่นคือจุด Crisis and Resolution อันแรกคือ จุดพีค ที่สำคัญสุด เหมือนจุดเปลี่ยนของเหตุการณ์ ส่วนอันหลังคือจุดสิ้นสุดหรือการจบของเรื่อง
อ่านไปจนจบก็คิดว่า ตอนเดี๊ยนอยู่ตรงจุดไครซิสเนี่ย เหมือนไปยืนอยู่จุดสูงสุดของเทือกเขาเอฟเวอเรส แล้วก็เหมือนหายใจเข้าลึกๆแล้วกระโดดลงไปตรงสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา ประมาณว่า จากจุดสูงสุด เดี๊ยนไปจุดต่ำสุดเลย ว่างั้น กรี๊ดดด :z3:
รักคุณเป้มาก และรักฝีไม้ลายมือการเขียนมาก รักทีมด้วย รักเพื่อนทีมทุกคน
แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบพี่ยอดเลย ยังไงก็ยังไม่อาจให้อภัยในสิ่งที่ทำลงไป...(พูดเหมือนตัวเองเป็นน้องทีมเลยอ่ะ โฮะๆ) เอาเป็นว่า เรื่องนี้เป็นนิยายในไม่กี่เรื่องที่ทำให้ร้องไห้ได้ คุณเป้เก่งมาก รวมทั้งเรื่องของคุณเอ้กับนายวุธด้วย ^_^
จริงๆถ้าใช้คำว่าเกลียด ก็คงใช้ไปแล้ว แต่ติดที่ว่า ยอดเป็นอะไรที่คุณเป้สร้างขึ้นมา ยังไงซะคุณเป้ก็ต้องรักตัวละครตัวนี้มากๆแน่ๆ ไอ้เราจะไปเกลียดได้ไงเนอะ...เอาเป็นว่า ถ้าทีมให้อภัยเราก็คงจะต้องโอเคด้วยแหละ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองก็รักกันอ่ะ ทำไงได้
แต่ที่แน่ๆ เศร้าไปอีกหลายวันแน่เลย เง้อ....
และก็คงจะต้องกลับมาอ่านอีกหลายรอบแน่ๆ เหมือนกับที่กลับไปอ่านเรื่องของน้องเอ้หลายสิบรอบแล้ว
:กอด1: ความคิดคนและความสามารถคนมันสะท้อนออกมาทางงานเขียน ยอมรับเลยว่าคุณเป้ เก่ง จริงๆ
ขอบคุณกับนิยายและเรื่องราวที่นั่งหลังขดหลังแข็งเอาหัวกระแทกกำแพง(ไม่ถึงขนาดนั้น)คิดและพิมพ์ออกมาให้ได้อ่านกัน ขอบคุณมากค่ะ o13
และจะดีมากหากจะเขียนเป็น ฤดู (ซีซั่น) ที่ สี่ ต่อมาให้ได้อ่านอีก อิอิ
-
อยากอ่านตอนพิเศษอ๊าาา
-
PERFECT !!
สนุกมากครับ ^O^
-
ช่วงหวานก็ทำเอาคนอ่านเขินตามไปด้วย
ช่วงรันทดก็บีบคั้นหัวใจมากๆๆๆๆๆๆๆ
เขียนได้ดีจริงๆค่ะ
-
จบแล้ว ลุ้นซะตัวโก่งเลยครับ
เครียดมาหลายตอน เศร้ามาหลายครั้ง สนุกมาหลายหน
แต่สุดท้ายก็ Happy Ending
ขอบคุณคุณเป้ สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่แบ่งปันให้อ่านนะครับ
-
อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ o13
สนุกจริง ขอบคุณสำหรับฟิคดีดี อีกเรื่องนะคะ :L2:
-
หลังจากอ่านจบ o13 :กอด1:
ขอบคุณพี่เป้มากๆที่เขียนเรื่องดี-ดี ให้อ่าน
แล้วจะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
-
สนุกมาก อยากอ่านไดอารี่ อีกฮะ
ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องดีๆ
-
เพิ่งอ่านจนจบเมื่อไม่กี่วันนี้เองค่ะ
อ่านแล้วอยากลองไปทำงานโรงแรมเลย ท่าจะเป็นเอามาก ฮ่าๆ
ตอนที่อ่านถึงตอนที่มีทรึนามิ ตอนนั้นคงเป็นสิ่งที่หลายๆ คนอยากให้เป็นแค่ฝัน
พี่ยอดตาย เราช็อคแ-กเลยค่ะ เพลงครั้งสุดท้ายของแสตมป์ลอยขึ้นมาในหัว พร้อมน้ำตา
แต่พอรู้ว่าไม่ตายแล้วค่อยโล่งหน่อย
อยากจะแรงให้ได้จังหวะเหมือนทีมบ้าง เพราะส่วนใหญ่จะยอมแล้วก็มาเจ็บใจตัวเอง T^T
มา่ต่อบ้างนะคะ และสุดท้ายนี้ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์มาเป็นเรื่องที่น่าจดจำนะคะ
:L2:
-
คิดถึงพี่เป้ๆๆๆๆ
-
น้องเป้สบายดีม๊ายยยยยยยยย :กอด1:
แวะมาคุยหรือส่งข่าวบ้างนะจ๊ะ
เช่นข่าวดีว่าจะเขียนเรื่องใหม่ อะไรแบบเนี๊ยะ :laugh:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12007.3870
Link ไดอารี่ของพี่ยอด หลายคนยังไม่ได้อ่าน เพราะมันจะอยู่ในช่วงระหว่าง Season II กับ Season III ส่วนข่าวดียังไม่มีนะครับ แต่ถ้าพร้อมจะมีเมื่อไหร่จะแจ้งใน Facebook ทันทีครับ
ผมไม่ได้หายไปไหน เข้ามาอ่านคอมเม้นท์เรื่อย ๆ เป็นกำลังใจ และแรงกระตุ้นให้อยากเขียนเรื่องใหม่อีกครั้ง
ขอบคุณสำหรับผู้อ่าน และขอโทษผู้เขียนท่านอื่น ยังไม่มีเวลาตามไปอ่านเลย เดี๋ยวจะตามไปเป็นกำลังใจให้นะครับ
เป้
-
ก่อนอื่นของบอกว่าเรื่องนี้สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบตั้งแต่บ่ายโมงยันสี่ทุ่มเลย :o8:
ไม่รู้จะคอมเม้นท์ว่าไรอ่ะ แหะๆๆ
อยากบอกว่าแอบใจหายมากกับตอนจบภาคแรกที่พี่ยอดตาย.. แบบ อึ้งมากก
แล้วพออ่านมาถึงภาคสาม มีน้องเทมส์เข้ามาเเล้วรู้สึกเกลียดตัวละครนี้มากกกกกก
ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับคนแต่งล้วนๆเลยค่ะ
แต่งเก่งจริงๆ :L2:
ขออภัยที่เม้นสั้นนะคะ แต่ชอบเรื่องนี้จรองอะไรจริง :bye2:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12007.3870
Link ไดอารี่ของพี่ยอด หลายคนยังไม่ได้อ่าน เพราะมันจะอยู่ในช่วงระหว่าง Season II กับ Season III ส่วนข่าวดียังไม่มีนะครับ แต่ถ้าพร้อมจะมีเมื่อไหร่จะแจ้งใน Facebook ทันทีครับ
ผมไม่ได้หายไปไหน เข้ามาอ่านคอมเม้นท์เรื่อย ๆ เป็นกำลังใจ และแรงกระตุ้นให้อยากเขียนเรื่องใหม่อีกครั้ง
ขอบคุณสำหรับผู้อ่าน และขอโทษผู้เขียนท่านอื่น ยังไม่มีเวลาตามไปอ่านเลย เดี๋ยวจะตามไปเป็นกำลังใจให้นะครับ
เป้
เข้ามาเป็นกำลังใจ และแรงกระตุ้นให้พี่เป้แต่งเรื่องใหม่ครับ :m13:
-
อ่านรวดเดียวจบ 3 ซีซั่นเลยเป้นอะไรที่ลุ้นมากๆ จริงๆ ค่ะเรื่องนี้
ตั้งแต่ที่พี่ยอดโดนสึนามิพัดแระ แบบว่า เฮ้ยเื่รื่องมันจะเป็นไงเนี่ย :a5:
แต่ประทับใจความแรงของน้องทีมมากๆ เลยค่ะ ตั้งแต่ซีซั่นแรกถึงซีซั่น 3 ความแรงไม่มีตก เพิ่มความขลังเข้ามาอีก :laugh:
ชอบเพื่อนๆ ของน้องทีมทุกคนด้วยค่ะ น่ารักจริงๆ อยากอ่านตอนพิเศษคู่แก้วกับคุณวาดะด้วยอ่ะ แอบชอบคุณวาดะเป็นพิเศษ อิอิ
ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับเรื่องดีๆ แบบนี้ o13
-
มาแบบม้วนเดียวจบเลนค่ะ....แอบวนถึงสองรอบ
ปะทะคารมณ์กันได้ัมันหยดติ๋งๆเลยค่ะ....ชอบอ่ะ
น้องทีมแร๊ง งงงงงง ดีมืตกเลยค่ะ มายไอดอลจริงๆ
ฉลาด เป็นกรดเลย...
เพื่อนสาว เจ๊รุจ ของน้องทีมก้อน่ารักทุกคนเลย เพื่อนแท้กันมากๆ
เพิ่งเจอกันไม่นาน แต่เข้ากันได้เหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน
แต่ก้อนะ...คนเราต่อให้เพิ่งเจอกันแป๊บเดี๋ยว ถ้าจูนกันติด ก้ิติด
แต่สำหรับบางคน เจอกันมานานเป็นปี แต่ถ้าจูนกันไม่ติดก้อเท่านั้น
แอบเสียดายน้องไผ่กะแก้ว....น้องไผ่ไม่น่าโดยชนีลากไปเขมือบเลยอ่ะ
แต่ตอนนั้นแก้วก้อยังเด็ก น้องไผ่ก้อยังเด็ก ต่างก้อยังหาความแน่นอนหรือหลักประกันในชีวิตยังไม่ได้
ต่างคนตางแยกไปตามหาอนาคตก้อดีแล้วหล่ะ
(น้องไผ่ยังจะหาเจอมั้ย? ไม่ใช่โดยชะนีบังอนาคตไปแล้วนะ)
ตอนจบภาคแรกนี่แบบว่า....เฮ้ย ยยยยยยยยยยยยย
เอางี้เลยหรอ?....พี่ยอด จริงดิ แต่ก้อนะ
รู้ว่ามีภาคสอง มันก้อต้องชัวว่าพี่ยอดยังไม่ตายหรอกม๊าง งงงง
แต่อยู่ที่ว่า ไอ้ที่รอดจากคลื่นยักษ์นั้น พี่ยอดจะคัมแบคกลับมาในสภาพใด
ความจำเสื่อม จำรักที่หวานชื่นกะน้องทีมไม่(ออกแนวๆซีรีย์เกาหลีมากๆๆคร๊ะอันนี้)
รึมาในรูปไหนกัน...อันนี้ก้อลุ้นดีค่ะ
แล้วที่แบบว่าอ่านแล้วเหวอแรกเลย....ตอนน้องทีมจะบินกลับอังกฤษอีกรอบ
แบบว่า เห้ย ยยยยยยยยยยยยย เอางี้อ๋อ ครั้งที่แล้วจากตาย(ณ ตอนนั้น) คราวนี้จะมาจากเป็นอีกรึ?
แต่ก้อนะ...ไรท์เตอร์ มุกเยอะแพรวพราวมาก กกกค่ะ หลอกเราซะเหวอ หน้าอึ้งเลยอ่ะ
ที่ไหนได้ น้องทีมฝัน....เฮ้อ /ถอนหายใจเฮือกใหญ่/
แล้วก้อเหวอแบบใหญ่มว๊าก กกกกกกกกกกกกกกก ตอน ลูก-เมีย
ฮ่วย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อาร๊าย ยยยย อารายกันคร๊า าาาาาาาาาาาาาาา
แบบว่า อุปสรรคแต่ละครั้งที่น้องทีมเจอเนี่ย
ก้อโอเคร น้องน่าจะพอฝ่าฟันไปได้ล่ะน่า
แต่พอมาอ่านเจอตอนี้เข้า....เอ่อ....ลูก-เมีย เลยหรอคะ....เล่นแรงมากค่ะ
น้องทีมถึงกะงานงอกเลยอ่ะ....(คนอ่านก้อใจหาย แบบ ใจหายจริงจัง)
คิดอยู่สองทางคือ พี่ยอดมีลูก-เมีย เพราะทางญี่ปุ่นขอร้องเห็นสมควร
หรือไม่ก้อ ต้องรับสมอ้าง เป็นให้ แต่ก้อนะ พี่ยอดมิได้ชอบชะนีนี่นา ไม่น่ามีจริงม๊าง งง
แต่ลูก-เมีย โผล่มาไ้ด้ไงล่ะ พี่ยอดจะมีเหตุอะไรมาให้น้องทีมนะ...ลุ้นมากมาย
สุดท้ายก้อ....We belong together....ปลื้มค่ะ พี่ยอด สุดยอดจริงๆค่ะ (แอบอิจชี่น้องทีม)
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าหลากหลากรสชาดนะคะ เต็มอิ่มมากๆเลย
ได้เห็นถึงพัฒนาการ การเติบโตของตัวละคร
จากตอนฝึกงาน ก้อยังเด็กๆกันอยู่ๆ อุปสรรคและวีรกรรม ก้อแบบเล็กๆน้อยๆ จิ๋วๆ ไม่ได้ใหญ่โตมาก
แต่พอโตขึ้น ปัญหาและอุปสรรคของชีวิตก้อมากขึ้นตาม หลากหลายรูปแบบขึ้น วิถีชีวิตก้อเปลี่ยนไป
และที่ต่างอีกอย่างคือ...สังคม... ซีซั่นแรก...สภาพบรรยากาศโดยรอบและสังคมก้อเป็นแบบสบายๆ
อ่านแล้วครึ้มๆใจ ชิวๆ สบายๆ อารมณ์ของคนรอบข้างเป็นแบบพี่น้อง ครอบครัว
สามารหาความโรแมนติกได้จากบรรยากาศรอบตัว ทิวทัศน์ ทะเล ชายหาด ตลาดโต้รุ่ง
ระเบียงที่สามารถทอดสายตาไปในทะเล ลมเย็นๆยามพัดผ่าน...
ว๊าว วววว ทุกอย่างล้วนสร้างความโรแมนติกได้โดยเราไม่รู้ตัว
คนอ่านก้อยิ้มกับการพรรณาได้แบบไม่รู้ตัวเหมือนกัน (เหมือนจะอินมากไป?)
แต่พอซีซั่นหลังๆ สังคมเปลี่ยน การดำรงชีวิตเปลี่ยน การแข่งขันสูงขึ้น
การใช้ชีวิตในสังคมเมืองกะต่างจังหวัดแม้จะเป็นแหล่งเศรษฐกิจ ยังไงมันก้อต่างกันอยู่ดี
และด้วยช่วงเวลาที่เปลี่ยนไป โตขึ้น หน้าที่การงานอัพขึ้น ความตึงเครียดในชีวิตประจำวัน บลาๆ
ความโรแมนติกเลยดูเหมือนขาดหายไป แม้พี่ยอดจะทำหื่นใส่น้องทีมบ่อยๆ
แต่ก้อให้รสชาดต่างจากตอนอยู่รร.มากเลย
แต่สรุปก้อประทับใจเรื่องนี้ค่ะ
ปอลอ...อยากอ่านตอนพิเศษน้องไผ่กะแก้ว ตอนที่อยู่บนเกาะจัง
แล้วก้อแอบอยากอ่านเหมือนที่พี่แนน (NannY) ด้วยอ่ะ...แหร๊ คุณวาดะกะแก้ว
อ้อ...เกือบลืม...อยากทราบถึงความคืบหน้าของน้องต้อมกะคิมจังเลยค่ะ ว่าสองคนนี้เค้าจะจูนกันได้มั้ย จะไปกันรอดรึป่าว?
เพราะน้องต้อมก้อต้องเลี้ยงตัวเอง ส่วนคิมก้อดูเหมือนไม่ต่างกัน เค้าจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปได้มากแค่ไหน แล้วถ้าเวลาผ่านไป เค้าสองคนจะร่วมสร้างอะไรๆไปด้วยกันได้มากแค่ไหนแล้ว (ที่น้องทีมบอกว่าถึงไม่รวย แต่เราร่วมกันสร้างได้)
จะรอนะคะไรท์เตอร์
-
แอร๊ยยยย...น้องเป้จ๋าคิดถึงๆ :กอด1:
คนสวยสบายดี พี่ก็สบายใจ
เห็นคนอ่านใหม่ๆมาอ่านแล้วเม้นท์ให้น้องเป้ ดีใจอย่างกับตัวเองเป็นคนแต่งซะเอง :laugh: เวอร์ได้อีกช๊านนนนน
รอฟังข่าวดีอยู่เสมอนะคะ
แต่คาดว่า กว่าจะได้งานดีๆ คงต้องใช้แรงบันดาลใจอย่างใหญ่หลวง
แล้วก็ต้องมีเวลาด้วย
ยังไงก็เป็นกำลังใจแล้วก็รอได้อยู่แล้นนนน
ระหว่างนี้ก็กลับไปอ่านพี่ยอดน้องทีมเป็นรอบที่ล้านแปดไปก่อน :jul3:
-
จบแล้วค้าบบบบบบบบบบ
กว่าจะจบได้
เกือบหยุดอ่านไปตั้งหลายรอบด้วยอารมณ์กลัวSad ending แหะๆ
ขอบคุณพี่เป้สำหรับนิยายดีๆสนุกๆ และหวังว่าจะได้อ่านเรื่องใหม่ๆของพี่เป้อีกค่า
:3123:
-
เข้ามากด +ให้จ้าเพราะช่วงที่อ่านอยู่มิสามารถบวกให้ ถึงแม้อยากจะกดให้ใจจะขาดเลยทีเดียว
รอฟังข่าวดีอยู่นะจ๊ะ เมื่อไรก็จะรอ ว่างเดี๋ยวแว่บเข้ามาอ่านอีกรอบ ^^
-
ชอบเรื่องนี้มากคับ ทั้งเรื่องราว และตัวละครในเรือง
เสียดายที่พึ่งมาตามอ่านได้สามวัน ก็จบซะแล้ว
ขอบคุณ คุณเป้ที่แต่งนิยายสนุกๆให้ไดอ่านกัน
กดบวกที่ 787 แทนคำขอบคุณ :L2:
ปล อยากอ่านตอนพิเศษ :laugh: คุณเป้จัดให้หน่อย
-
เพิ่งอ่านจบซีซั่นแรกไปครับ
สนุกมากครับเรื่องนี้ เนื้อเรื่องมีรายละเอียดให้ติดตามอยู่ตลอด
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะครับ
:pig4:
-
คู่นี้เป็นคู่ที่ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะนะ
ทั้งทุกข์ สุข อุปสรรค ไม่ว่าจะจากคนนอก
หรือจากนิสัยของยอดกับทีมเอง
เรียนรู้กันตลอดกว่าจะลงเอยกันด้วยดี
เป็นอีกเรื่องที่ดีมากครับ
-
+ :pig4:
-
ขอบคุณนะค่ะ
สำหรับเรื่องสนุกๆที่เอามาแบ่งปัน o1
-
ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกลง
อยากจะบอกว่า
P E R F E C T ! ! o13
ของคุณจริงๆนะครับสำหรับนิยายดีๆ
-
ยังอ่านได้แค่ 20 กว่าตอนเอง
เดี๋ญวมาใหม่พรุ่งนี้นะคะ :))
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบสดๆร้อนๆค่ะ ตามอ่านมาประมาณ 3 วัน
แบบว่ามัน สนุกมากกกกกกก
ไม่อยากบอกว่าตอนจบซีซั่นแรก น้ำตาหยดแหมะๆไปเลย คิดว่าพี่ยอดตายจริงๆ แถมยังโมเมไปอีกว่าเห็นมีตั้ง 3 ซีซั่น แบบนี้ สงสัยพระเอกจะซีซั่นละคน พี่ยอดตายแล้วทีมก็มีแฟนใหม่ ขึ้นซีซั่นใหม่อะไรงี้ กร๊ากกก คิดไปได้นะชั้น ไม่ได้เข้ากับชื่อเรื่องเล้ยย :beat:
ชอบนิสัยทีมเหมือนคนอื่นส่วนใหญ่เลยค่ะ แอบเข้าใจที่ทีมคิดเกือบทุกเรื่อง โดยเฉพาะไอ้เรื่องรักศักดิ์ศรีไม่ยอมใครไม่ง้อใครพวกนี้ เพราะเป็นเหมือนกัน แต่ไม่วีนไม่เหวี่ยงไม่แรงเหมือนทีมนะ อย่างทีมนี่สุดยอดนายเอกในดวงใจแล้ว โดยเฉพาะเวลากัดตัวร้ายแต่ละทีนี่เจ็บไปถึงทรวงในจริงๆ 5555
เนื้อเรื่องช่วงตอนทำงานโรงแรม นี่ก็ทั้งสนุก ทั้งได้บรรยากาศดีๆของทะเลอีก คุณเป้ถ่ายทอดเรื่องราวได้ดีมากๆ เสมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงเลยทีเดียว
ตอนจบซีซั่นสามก็จบได้ประทับใจมากค่ะ อินเป็นพิเศษกับฉากที่พี่ยอด แกล้งกลับไปเป็นช่างที่ร้านทีม ตอนอยู่ในห้องครัวน่ะ ได้อารมณ์ซึ้งแบบน้ำตาซึมสุดๆ :monkeysad:
ที่สำคัญรักเจ๊รุจจริงๆ เป็นตัวละครสำคัญที่ให้ข้อคิดดีๆ และคอยเตือนสติทีมได้ตลอด อ่านไปก็แอบอยากให้เจ๊มีคู่กับเค้าบ้าง คุณเป้ต้องหาเด็กหนุ่มเอ๊าะๆให้เจ๊ซักคนแล้วนะคะ อิอิ
ขอบคุณคุณเป้จริงๆสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่เรียบเรียงแล้วมาถ่ายทอดให้เราๆได้อ่านกัน ชนิดอินสุดๆในทุกตอนแบบนี้นะคะ แบบเดาเรื่องไม่เคยจะถูกเลยเรื่องนี้คนแต่งนี่แต่งเก่งเกิน ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะได้อ่านเรื่องใหม่จากคุณเป้ หรือตอนพิเศษของเรื่องนี้อีกนะคะ :pig4:
-
เข้ามาบวกพี่เป้ แก้คิดถึงพี่ยอดกับทีม อิอิ
-
ขอบคุณมากมากเลยค่ะ
สนุกมากชอบทั้งสามตอนสามแบบเลย
ไม่จำเป็นต้องxxxก็สนุกเรียกเลือดให้สูบฉีด หัวใจเต้นแรงได้ แถมน้ำตาร่วงบางคราอีก
เห็นไหมมันอยู่ที่เรื่องราวและการนำเสนอเท่านั้น
ฝีมือยอดเยี่ยมค่ะ
รอเรื่องใหม่นะ เป็นกำลังใจให้
-
เข้ามาด้อมๆมองๆพี่เป้ คาดหวังจะได้อ่านตอนพิเศษ
:กอด1: :L2:
-
เข้ามาด้อมๆมองๆพี่เป้ คาดหวังจะได้อ่านตอนพิเศษ
:กอด1: :L2:
หวังด้วย
เหมือนได้ยินแว่ว ๆว่าจะมีอะไรดี ๆ
-
มาช่วยดัน อึ๊บๆๆ :z2:
เผื่อตอนพิเศษจะมาไวๆ คริคริ
-
พี่รู้มั๊ยคะ เรื่องนี้ทำให้คนอ่านอย่างหนูผ่อนคลายอย่างมาก แม้กระทั่งสัปดาห์นรก (สอบไฟนอล)
เมื่อวานอ่านตั้งแต่ตอนบ่ายยันตีสองจบแค่ซีซั่นแรก แล้วจบแบบนั้นอ่ะ เฮ๊ยย คนอ่านทนไม่ได้ (ฟีลประมาณนั้นอ่ะค่ะ)
แต่เนื่องจากหนูเป็นคนแบ่งเวลาการอ่านหนังสือสอบดีมาก (หรอ?) หนูก็อ่านซีซั่นสองและเริ่มอ่านหนังสือสอบไปพร้อมกัน (ตอนตีสอง)
อ่านหนังสือสอบ 1 หน้า อ่านนิยาย 2 ตอน อัตราส่วนดีมาก (55555+) ก็ยังไม่จบหรอกค่ะ ทั้งหนังสือทั้งนิยาย
แต่หนูก็ไปจัดการชีวิตตัวเองทั้งวัน สอบไฟนอลเรียบร้อย คราวนี้อ่านยิงยาวหลังสอบจนถึงตอนนี้ 6.15am อ่านแล้วติดจริงๆ นะ
สมูธดีค่ะ ไม่สะดุด หนูชอบพล็อต มันผสมผสานการเล่าแบบ... (เอาเถอะค่ะ หนูไม่ถนัดการวิจารณ์ ซึ่งพึ่งสอบมาวันนี้ 555+)
สนุกค่ะ มากด้วย ถ้ามี Season IV ก็จะติดตามต่อค่ะ
ราตรีสวัสดิ์+อรุณสวัสดิ์ค่ะ :t3:
-
คิด ถึง พี่ เป้ เสมอ
^^
-
ขอบคุณมากครับ
ประทับใจเรื่องนี้สุดๆ
ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหา ตัวละคร ความสัมพันธ์ การแก้ไขปัญหา
มิตรภาพ ระหว่างตัวละคร
"Perfect!" เป็นคำจำกัดความที่ผมขอมอบให้
กับนิยายเรื่องนี้เลยครับ ขอบคุณคุณเป้ที่เขียนเรื่องนี้อย่างครบถ้วน
หลากอารมณ์
ขอบคุณจริงๆ ครับ
แล้วมีโอกาสเขียนเรื่องดีๆ ให้ผมได้อ่านอีกนะครับ
-
น้องเป้จ๋า...
รอข่าวดีอยู่นะ
ว่าแต่ จะลงต่อในนี้หรือขึ้นทู้ใหม่ดีจ๊ะ
-
มารอคอยพี่เป้สำหรับตอนใหม่ๆนะคะ ^^ :L2:
-
เขียนดีมากคับ
สนุกมากใช้เวลาอ่าน ทั้งหมด
3 วัน
เกือบไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว อิอิ
ชอบมากกกครับ
ขอบคุงนะคับที่เขียนเรื่องดีๆๆมาให้อ่าน
:monkeysad: :impress2: :-[
-
อ่านติดพันอยู่หลายวันจนจบ~~ อยากจะบอกว่า นี่เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก ทั้งสุขเศร้าเคร้าน้ำตาจริงๆ
และเป็นอีกเรื่องที่ได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร ความเป็นผู้ใหญ่ที่มากขึ้นของทีม และความคงเส้นคงวาของพี่ยอด
ยอมรับว่าชอบตัวเอกอย่างทีมมาก เป็นนายเอกในอุดมคตินะ เพราะ เก่ง ฉลาด ทันคน แรง! แต่ไม่ร้าย! ไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนนายเอกจะกลายเป็นนางมารเหมือนหลายๆเรื่องที่พยายามจะให้นางเอกดูสู้คนแต่กลายเป็นนิสัยเหมือนตัวอิจฉาไปซะงั้น
ส่วนพี่ยอด รายนี้ก็ฉลาด ทันคนเหมือนกัน มีความเป็นผู้ใหญ่ สังเกตจากหลายๆตอน อย่างเช่นภาคแรกที่รีบพาทีมไปดูกล้องวงจรปิดเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้มีอะไรกับอิคุณน้องหัวโล้น แต่เสียอยู่อย่างเดียวมีอะไรไม่ค่อยพูด ชอบเก็บไว้เองคนเดียว พอมาเจอคนคิดเยอะแถมผูกเรื่องเก่งแบบทีมมันเลยได้เรื่องตลอด
แล้วก็อีกอย่างหนึ่งก็คือ... พี่ยอดลืมอะไรไปรึเปล่า...หนูทีมเค้าก็ผู้ชายนะจ๊ะ ถึงเค้าจะเคะ แต่ก็ยังเป็นผู้ชายนะ สัญชาตญาณความเป็นผู้นำมันต้องมีเยอะอยู่แล้ว จะให้น้องเค้าอยู่บ้านเป็นแม่ศรีเรือนอย่างเดียวมันทำได้ที่ไหน ยิ่งนิสัยแบบทีมด้วย สรุปคู่นี้มีความเป็นผู้นำทั้งคู่แล้วก็คิดแต่ว่าตัวเองเลี้ยงและดูแลอีกฝ่ายได้ เหอๆความจริงแก้ปัญหาได้ง่ายๆด้วยการคุยกันให้รู้เรื่องว่าจะใช้ระบบอเมริกันแชร์นะ แต่ก็นั่นแหละ ทีมเป็นพวกซึน+ทิฐิสูง ถ้าไม่ใช่พวกที่รักปักใจ+มั่นคงสุดยอด(ถึงจะมีบางทีที่ขัดใจก็เหอะ)แบบพี่ยอดเนี่ย คงได้เลิกกันไปนานแล้ว
เรื่องนี้อ่านแล้วมีให้ลุ้นตลอด เดี๋ยวรักหวานชื่นละมุนละไม พลิกหน้าต่อไป น้ำตาท่วมจอซะงั้น เรื่องเข้าหาไม่ได้หยุดได้หย่อน พี่ยอดก็ฟีโรโมนแรงเหลือเกิ๊น~~ มีคนวิ่งเข้าหาตลอดอ่ะ จนบางทียังสงสารทีมเหมือนกันนะ กว่าจะกำจัดแต่ละคนไปได้เนี่ยเหนื่อยเหลือหลาย เพราะพี่ยอดก็ไม่มีเด็ดขาดกับพวกชะนีที่วิ่งเข้าใส่เลย ต้องให้หนูทีมวิ่งเต้นเป็นเจ้าเข้า ไม่รู้พี่ยอดจะรู้เรื่องพวกนี้บ้างรึเปล่า แต่คงไม่รู้หรอก เพราะถ้ารู้วิธีการของทีมอาจจะไม่ชอบใจก็ได้
ผิดกับทีมเลย ในเรื่องทางชู้สาวเนี่ย ถ้าไม่ใช่ว่าทีมจงใจจะยัวเองแล้ว พี่ยอดไม่จำเป็นจะต้องวิ่งเต้นอะไรมากมาย จะเครียดจะหึงรึอะไรก็แค่ช่วงสั้นๆ เพราะทีมเคลียร์ตัวเองได้ตลอดและชัดเจนซะด้วย
ความจริงมีอะไรอยากระบายมากกว่านี้ ตั้งแต่อ่านตอนแรกจนมาถึงตอนจบของภาค3 แต่พออ่านจบก็เกิดความรู้สึกอึนๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ประมาณว่าตอนจบภาคแรกก็...เฮ้ย!!เอาจริงดิ พี่ยอดม่องเพราะซึนามิเนี่ยนะ พออ่านจบภาค2 ก็ยิ้มจนปากแทบฉีก มาต่อด้วยไดอารี่ของพี่ยอด ก็กรามค้างหุบไม่ลงมีความสุขมากมาย แต่พอมาถึงช่วงท้ายๆของภาคสามตอนเฉยว่าพี่ยอดมีลูกเมียเล่นเอาอึ้ง!! เกิดความคิดที่ว่าไม่น่าอ่านต่อเลย ถ้าหยุดที่ภาค 2 ก็จะได้ความรู้สึกดีๆแฮบปี้ๆเป็นตอนจบ แต่พอเหลือบไปเห็นหัวชื่อเรื่อง อ่านทวนอีกครั้ง อืม...เอาก็เอาวัดดวงกับชื่อเรื่องเนี่ยแหละ ชื่นมันบอกอยู่แล้วว่ายังไงเราก็จะอยู่ด้วยกัน เลยเริ่มคิดได้ว่าเด็กอาจไม่ใช่ลูกพี่ยอด เลยตั้งใจอ่านต่อ แล้วก็ เอ้อ!! ไม่ใช่จริงๆด้วย
แต่ก็นะดันมีให้ลุ้นกันจนหยดสุดท้ายเพราะพี่ยอดมาแปลก ไม่ง้อไม่ตาม ทำเหมือนกับจะหายไปเลย เราก็อ่านไปด้วยใจตุ๊มต่อมๆ
และแล้วในที่สุด!!....
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอกรีดร้องดังๆหน่อยเถอะค่ะ แล้วก็ :กอด1: คุณเป้แรงๆหลายๆที
มีความสุขกับตอนจบมากมาย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ รักทีม ชอบพี่ยอด ปลื้มเดวิด แอบอยากกิ๊กกับแจ็ค และเหนืออื่นใด รักคนแต่งค่า~~~ :-[
ปล. อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง ขอเป็นไดอารี่ของพี่ยอดต่อก็ได้ อยากรู้ว่าในช่วงเวลาต่างๆพี่ยอดรู้สึกยังไงคิดยังไง ขอบอกว่า ไดอารี่ครั้งก่อนพี่ยอดน่ารักมากมาย
ขอคารวะคุณเป้งามๆสำหรับเรื่องนี้เลยค่ะ o1
-
Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter I)
...งานวันเปิดร้านของเราผ่านไปด้วยดี เป็นการร่วมมือกันของหุ้นส่วนทุกคน คุณวาดะกับแก้วทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ หาออแกไนซ์ เชิญเซเลบที่ผมก็ไม่ค่อยจะรู้จัก แต่ก็ต้องเออออไปกับเค้าด้วย...พี่ยอดดูแลเรื่องที่เค้าถนัด พวกแสงสีเสียง งานช่างอิเล็คทรอนิคทั้งหลาย...แจ็คทำงานได้คุ้มค่าจ้างมาก มีแต่คนชมการตกแต่งร้านที่สวยแปลกกว่าที่อื่น...
...มิ้นท์กับฟิลิปโชว์ฝีมือการทำอาหาร โชว์เมนูเด็ดให้แขกที่มาร่วมงานได้ชิม ซึ่งก็ไม่ทำให้พวกเราผิดหวัง...ส่วนผมดูเรื่องบริหาร เอกสารต่าง ๆ แต่แอบขอมีส่วนเรื่องการหานักร้อง นักดนตรีที่มาร้องประจำในร้าน โดยช่วยกันกับนังคิมเบอรรี่ ขานั้นพาผมตะลุยเธคผับจนทั่วกรุงระหว่างที่ร้านกำลังก่อสร้าง...
“...มองนักร้องตาเยิ้มเลยนะ...” พี่ยอดเข้ามากระซิบข้างหู
“...น้องเค้าร้องเพลงเพราะดี ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ...” ผมละสายตาจากเวทีมาที่บิลในมือ
“...ช่วงแรก ๆ เหนื่อยหน่อยนะ ต้องมาทำแคชเชียร์เอง อีกซักพักแก้วคงหาพนักงานได้...” พี่ยอดวางมือบนบ่าผมเป็นการให้กำลังใจ
“...ไม่เป็นไร ทีมอยากทำให้เป็นทุกอย่าง เวลาขาดคน หรือมีปัญหาอะไรจะได้เช็คได้...”
“...ถ้าลูกค้าเยอะอย่างนี้ทุกวันก็ดิสิ...” พี่ยอดกวาดตามองไปทั่วร้าน
“...ก็หวังไว้เหมือนกันอ่ะพี่...วันนี้มันเป็นวันเสาร์ อยากจะรู้ว่าวันธรรมดาคนจะเยอะอย่างนี้หรือเปล่า...”
“...แถวนี้มีนักท่องเที่ยวเยอะ วันธรรมดาน่าจะมีแขกต่างชาติเข้าร้าน..”
“...คอยดูนักร้องของทีมก่อนเหอะ คัดมาเป็นพิเศษ หน้าตาดี เสียงดี เล่นดนตรีแน่น ถ้าร้องเพลงสากลสำเนียงต้องเป๊ะ...ทีมจะดึงลูกค้าต่างชาติด้วย...” ผมพูดยืด ๆ
“...ครับ...เชื่อครับ...เล่นหายไปเกือบทุกคืน คงต้องเฟ้นหาอย่างหนัก...” พี่ยอดประชด
“...โห...ทีมไปทำงานนะ ไม่ได้ไปเที่ยว...” ผมแกล้งทำเป็นงอน ลุกจากเก้าอี้แคชเชียร์ไปด้านนอก
*
*
...ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าพี่ยอดเดินตามมาติด ๆ เรื่องที่ผมต้องออกไปหาวงดนตรีตอนกลางคืนเกือบทุกคืนเป็นเรื่องที่ผมกับพี่ยอดเคยทะเลาะกันไปแล้ว และก็เข้าใจกันแล้วว่าผมจำเป็นต้องทำเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เพราะคอนเซปท์ร้านนี้ผมตั้งใจจะให้เป็นแบบที่ผมเคยเที่ยวสมัยอยู่อังกฤษ มันมีผับเก๋ ๆ หลายร้าน และสิ่งสำคัญที่ดึงดูดลูกค้าได้อีกอย่างคือวงดนตรี เพราะร้านนี้พอเที่ยงคืนครัวก็จะปิด ตอนนั้นก็จะมีแต่พวกกับแกล้มเบา ๆ ดังนั้นลูกค้ารอบดึกก็จะเป็นนักเที่ยวที่มาแดนซ์แอนด์ดริ้งเป็นหลัก...
“...ทีม...พี่ล้อเล่น...โกรธเหรอ...” พี่ยอดคว้าข้อมือของผมไว้เมื่อเค้าเดินตามมาทันที่หน้าร้าน
“...เปล่า...” ผมหันไปยิ้มให้
“...อ้าว...แล้วเดินหนีออกมาทำไมอ่ะ...”
“...ข้างในเสียงดังคุยไม่รู้เรื่อง วันนี้ยุ่งมาก เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ...” ผมยืนพิงรถ
“...เห็นทีมทำงานแล้วพี่เหนื่อยแทน วิ่งวุ่นทั้งวันเลย...” พี่ยอดยิ้มให้ เห็นแค่นั้นผมก็หายเหนื่อยแล้ว
“...ยอด...พาเราเข้าไปในร้านหน่อยสิ...” ผมกับพี่ยอดหันไปตามเสียงนั้น
“...แซน...มาได้ไงเนี่ย...” พี่ยอดถามงง ๆ
“...แหม...ร้านใหม่เปิดตัวแรงขนาดนี้ เมื่อวานเพื่อนเรามางานเปิดร้าน เค้าบอกว่าร้านสวย อาหารอร่อย เพลงเพราะ แล้วก็...เจ้าของร้านหล่อ...” แฟนเก่าของพี่ยอดพูดเสียงหวานพลางมองด้วยสายตาอ่อยแบบไม่เกรงใจผม
“...ทีมพาไปดีกว่าครับ...พี่ยอดเค้าต้องไปดูพวกระรบบรักษาความปลอดภัย...” ผมกันท่าคุณแซนไว้ แล้วส่งซิกให้พี่ยอดไปทางป้อมยาม
“...แต่...”
“...มากันกี่คนครับคุณแซน...อยากได้โต๊ะแบบไหนบอกได้นะครับ...” ผมผายมือมองหน้าเชิงบังคับให้เดินเข้าร้าน
“...เพี่อนพี่อยู่ข้างในแล้ว...” คุณแซนสะบัดเสียงใส่
“...อ๋อ...งั้นเชิญเลยครับ เดี๋ยวทีมจัดอาหารพิเศษเป็นของสมนาคุณสำหรับ “เพื่อนเก่า” พี่ยอด...” ผมเน้นคำว่าเพื่อนเก่า แล้วเดินนำคุณแซนเช้าร้าน
*
*
...ผมจับตาดูโต๊ะคุณแซนเป็นพิเศษเพราะกลัวว่าชีจะแอบแวบไปตีท้ายครัวผม...ร้านเพิ่งเปิดใหม่ อะไรยังไม่เข้าที่เข้าทางเท่าที่ควร ปัญหามีมาให้พวกเราแก้ไขเป็นระยะ ปัญหาในร้านก็เยอะพอแล้วถ้าต้องมาเปิดศึกกับแฟนเก่าพี่ยอดเราคงแย่แน่ และยิ่งคุณแซนอยู่ในฐานะลูกค้าด้วยแล้ว เราต้องใจเย็นให้ถึงที่สุด...
*
*
...คืนที่สองสำหรับร้านใหม่ของผมผ่านไปอย่างรวดเร็ว...หลังจากร้านปิด พวกผมขอประชุมพนักงานทุกคนเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด และแชร์ปัญหาที่ทุกคนได้เจอ...มีเวลากลับไปคิดแก้ปัญหาหนึ่งคืน ปัญหาหลักคือพนักงานยังไม่เพียงพอต่อจำนวนลูกค้า...พอเราคุยกันเสร็จก็ได้เวลากลับบ้าน ผมต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นคุณแซนนั่งติดเครื่องรออยู่ที่รถคันหรูของเค้า...
“...ยอด...แซนเมา...กลับบ้านไม่ไหว ยอดไปส่งหน่อยสิ...” คุณแซนเปิดประตูมาพูดเสียงยานคาง
“...พี่ยอดไปส่งลูกค้าเถอะ...เดี๋ยวทีมตามไปรับ...” ผมบอกพี่ยอดเมื่อเค้าหันมามองหน้าผมด้วยสายตาเจื่อน ๆ
“...ไม่เห็นต้องไปรับเลย พอไปส่งพี่เสร็จก็ขับรถพี่กลับบ้านก็ได้ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก...”
“...แหม...เหล้าที่ร้านนี่ดีนะ...คนเมาขนาดขับรถไม่ได้ แต่มีสติคิดวางแผนไว้รอบคอบเลย...” มิ้นท์กัด
“...เมาเหล้า หรือเมารักกันแน่เนี่ย...” คิมเสริม
“...ให้พี่ยอดไปส่งเถอะ คิดซะว่าเป็นบริการพิเศษจากทางร้าน ไม่ต้องกล้าใครทำอะไรพี่ยอดหรอก พวกเราตามไปเป็นฝูงขนาดนี้...” ผมพูดยิ้ม ๆ
“...อีทีม...ตามไปเป็นกลุ่มก็ได้ คำว่าฝูงมันฟังแล้วเหมือนไม่ใช่คน...” อีมิ้นท์จ้องหน้าคุณแซน
“...ไม่ต้องแล้ว...ชั้นกลับเองได้...” คุณแซนกระชากเสียงพูดพลางเข้าไปนั่งในรถแล้วเร่งเครื่องออกไปทันที
*
*
...ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณแซนและสาว ๆ ต่างมองพี่ยอดตาเป็นมัน...เมื่อกลับถึงบ้านในตอนเกือบตีสาม ระหว่างรอพี่ยอดอาบน้ำ ผมหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน มีข่าวเปิดร้านของผมที่ทางออแกไนซ์นำไปลงไว้ซะอย่างอลังการ...รูปพี่ยอดหล่อเด้งจนผมอดภูมิใจในแฟนของตัวเองไม่ได้...
“...อ่านข่าวอะไรอ่ะ...” พี่ยอดทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ผม
“...ข่าวงานเปิดร้าน...” ผมตอบและหันหน้าหนี ถึงจะอยู่ด้วยกันมานาน แต่ภาพพี่ยอดในชุดผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียวทำให้ผมใจสั่นได้ทุกครั้ง
“...โห...เพิ่งเห็น...ดูดีนะเนี่ย...มิน่าล่ะ...”
“...อะไรเหรอ...” ผมถามงง ๆ
“...รีบบอกก่อนดีกว่า เดี๋ยวทีมไปเจอเองแล้วพี่ขี้เกียจแก้ตัว...” พี่ยอดลุกขึ้นไปที่ตะกร้าผ้าที่ใส่แล้ว
“...โอ้โห...ต่อไปพี่ยอดนอนเฝ้าบ้านไม่ต้องไปร้านเลยนะ...” ผมพูดเสียงเครียดเมื่อเห็นของที่ยอดยื่นให้
“...เค้าให้มา เราก็ต้องรับไว้...” พี่ยอดทำคอตก
“...เก้งกวางชะนีสมัยนี้แรงจริง ๆ ให้เบอร์ผู้ชายไปทั่ว...”
“...พี่ไม่โทรไปหรอก...”
“...ถ้ามีลูกค้าขอเบอร์ล่ะ...”
“...พี่ก็บอกว่าพี่มีแฟนแล้ว...แฟนดุด้วย...”
“...ไม่ดุซักหน่อย แต่ถ้าจับได้...จบ...” ผมขู่
“...โหดว่ะ...”
“...ไม่ได้โหดซักหน่อย แค่พูดจริงทำจริง...”
“...ครับ...รู้แล้วครับ...เข็ดแล้วด้วย...ว่าแต่ทีมเถอะ...อย่ายิ้มให้ใครเรี่ยราด พี่หึง...”
“...จะบ้าเหรอ...ทำงานบริการแบบนี้ ก็ต้องยิ้มให้ลูกค้าสิ...จะให้ทำหน้าบึ้งหน้างอรับแขกได้ไง...” ผมขำ
“...ก็ยิ้มเฉย ๆ อย่ามองตาเยิ้ม แค่ทีมมองคนก็คิดว่าอ่อยแล้ว...ตาเจ้าชู้ขนาดนี้...” พี่ยอดหยิกแก้มผมเบา ๆ
“...ทีมไม่ไว้ใจคุณแซนเลย...” ผมเปลี่ยนเรื่อง
“...แค่ทีมไว้ใจพี่ก็พอ...ไม่ต้องไปสนใจคนอื่น...ไปอาบน้ำนอนเถอะ ดึกแล้ว กว่าจะทำอะไรเสร็จเดี๋ยวก็เช้าพอดี...”
“...ทีมไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวช้าอะไรขนาดนั้นซักหน่อย...” ผมลุกขึ้นจากโซฟา
“...ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้...เอ่อ...ได้...” พี่ยอดอ้ำอึ้ง
“...ทีมเหนื่อย...” ผมตัดบทแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“...โอเค...ไม่เป็นไร...”
“...พี่ยอด...ทีมลืมผ้าขนหนู เอาเข้ามาให้หน่อย...” ผมตะโกนจากห้องน้ำ
“...อ่ะ...” พี่ยอดแง้มประตูยื่นผ้าขนหนูให้ผม
“...ไม่เอา...จะเอาผืนนี้...” ผมเปิดประตูแล้วกระตุกผ้าที่พี่ยอดพันตัวอยู่หลุดติดมือมาอย่างง่ายดาย
“...เล่นอย่างนี้เลยเหรอ...” พี่ยอดหัวเราะแล้วก้าวเข้ามาในห้องน้ำเพื่อลงโทษผมที่แย่งผ้าเค้าไปอย่างสาแก่ใจ
*
*
...บ่ายวันรุ่งขึ้น ผมเข้าร้านอย่างอารมณ์ดีพร้อมพี่ยอด ที่บ้านก็มีครัว แต่อุปกรณ์มันไม่ครบเหมือนครัวที่ร้าน พอมาถึงผมก็ลงมือทำอาหารง่าย ๆ กินกันกับพี่ยอด ไม่อยากจะรบกวนมิ้นท์กับฟิลิป แค่เปิดครัวขายอาหารตั้งแต่เที่ยงวันยันเที่ยงคืน ผมก็สงสารเค้าสองคนแล้ว อะไรที่ทำเองได้ก็ทำ...ยังไม่ทันที่จะกินข้าวเช้าหมดจาน แก้วก็ให้เด็กเดินมาเรียกผมให้ไปหาในออฟฟิศ...
“...มีอะไรเหรอ...” ผมเดินเข้าไปถามแก้ว
“...น้องคนนี้เค้าบอกว่ามาหาทีมกับพี่ยอด เค้าจะสมัครงานเป็นแคชเชียร์...” แก้วตอบ ผมมองเด็กผู้หญิงตรงหน้าที่นั่งสงบเสงี่ยม
“...กรอกใบสมัครหรือยัง...” ผมถาม
“...กรอกแล้วค่ะ...” เด็กนั่นยื่นเอกสารให้ผม
“...มีครอบครัว มีลูกแล้วมาทำงานกลางคืนแบบนี้ทางบ้านจะมีปัญหามั้ย...”
“...ไม่ค่ะ...ลูกของหนูอยู่ต่างจังหวัด ส่วนแฟนก็กำลังเขียนใบสมัครด้านนอกค่ะ เค้ามาสมัครงานเป็นช่างด้วย...”
“...เออดี...จะได้เดินทางสะดวก...แล้วใครแนะนำให้มาหาพี่ล่ะ...” ผมยื่นเอกสารให้แก้วไปอ่านต่อ
“...เป็นอะไรกับ...” แก้วถามยังไม่จบประตูห้องก็ถูกเคาะ
“...เชิญครับ...” ผมส่งเสียงอนุญาต
“...สวัสดีครับพี่ทีม...เอ่อ...พี่แก้ว...” ผมมองหน้าแฟนของเด็กคนนั้นตะลึง ไม่ต่างกับแก้วที่หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
“...ไผ่...มาได้ไงเนี่ย...” ผมพยายามถามเสียงปกติหลังจากรับไหว้
“...เราสองคนกำลังตกงานอ่ะครับ...พอดีเห็นข่าวในหนังสือพิมพ์ว่าพี่ยอดกับพี่ทีมเปิดร้านก็เลยมาของานทำ...”
“...อืม...” ผมหันไปมองแก้วที่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสาร
“...พอดีว่าช่วงนี้พี่กำลังยุ่งอ่ะ ยังไม่มีเวลาสัมภาษณ์ เขียนใบสมัครไว้ก่อนนะ แล้วพี่จะติดต่อกลับไป...” ผมแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน
“...แล้วเราจะได้ทำงานที่นี่มั้ยครับ...” ไผ่ถามเสียงเศร้า
“...ใจเย็น ๆ...ยังไงพี่ก็ไม่ปล่อยให้น้องตกระกำลำบากอยู่แล้ว...” ผมพูดให้กำลังใจ
“...พี่ทีมพูดอย่างนี้ผมก็หายห่วง...ลูกผมกำลังเข้าโรงเรียน ถ้าผมไม่มีเงินส่งไปก็คงแย่...” ไผ่ยิ้มออกมาได้
*
*
...พอสองคนนั้นกลับไป ผมก็ชวนแก้วเข้าไปคุยกับคนอื่นในครัว เป็นการประชุมย่อม ๆ ในบรรยากาศสบาย ๆ แต่คนที่เครียดที่สุดคือแก้ว...ผมเข้าใจว่ามันคงอึดอัดที่แฟนเก่าพาแฟนใหม่มาให้เห็นจัง ๆ ขนาดนี้...
“...แกว่ายังไงแก้ว...” มิ้นท์ถาม
“...รับเค้าไว้ก็ได้...เราไม่มีอะไรกันแล้วนี่...อีกอย่างเค้ากำลังเดือดร้อน...”
“...ยัดสองคนนั้นให้ทำงานบริษัทพี่ยอดก็ได้นะ...” ผมออกความเห็น
“...เรากำลังขาดพนักงาน รับเค้าไว้เถอะ แฟนไผ่มีประสบการณ์ทำแคชเชียร์มาก่อน ส่วนไผ่ก็ให้ทำซ่อมบำรุงได้ ลูกน้องเก่าพี่ยอดเก่งอยู่แล้ว...” แก้วยิ้ม แต่ตาเศร้ามาก
“...ถ้าแก้วลำบากใจ พี่หางานให้ได้นะ...” พี่ยอดวางเอกสารสองคนนั้นลงบนโต๊ะ
“...ไม่เป็นไรจริง ๆ พี่...ให้เค้ามาทำงานกับเราเถอะ...เรื่องแก้วกับไผ่มันเป็นอดีตไปแล้ว...ฝากทีมโทรไปตามน้องเค้ามาสัมภาษณ์วันพรุ่งนี้ แล้วจะให้เริ่มงานได้เมื่อไหร่ทีมตัดสินใจเองเลยนะ...เราขอตัวไปทำงานก่อน...” แก้วลุกขึ้นเดินกลับออฟฟิศ คนอื่นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ เหลือผมกับอีมิ้นท์ที่โต๊ะกินข้าวตัวเดิม
“...มันยังหล่อเหมือนเดิมป่าววะ...” มิ้นท์ทำลายบรรยากาศตึงเครียด
“...ถ้าจับตัดผมแต่งตัวดี ๆ มันหล่อกว่าตอนเด็ก ๆ อีก...” ผมตอบ
“...ให้มันมาช่วยงานในครัวก็ได้นะ...เผื่อจะให้มันช่วยล้างตู้ยงตู้เย็น...”
“...อีเวร...”
“...แหม...อีนี่ คิดอะไรยะ กูหมายถึงตู้เย็นจริง ๆ มึงดูสิ ในครัวมีตู้เย็นตั้งหลายตู้...”
“...กูรูว่ามึงคิดอะไร...ไม่ต้องเลย...” ผมหัวเราะ อีมิ้นท์ค้อนนิดนึง
“...ก็คิดเล่น ๆ แหละ แต่กูไม่ทำอะไรหรอก ไม่นิยมแย่งผัวใคร...อีกอย่างกูมีศอกแล้วไม่อยากได้คืบหรอก...”
“...จ้า...อย่างมึงถ้าได้คนไทยตอนนี้คงเหมือนเอาเข็มไปแกว่งในตุ่ม...” ผมกัด
“...อีเลว...” มิ้นท์ด่าเบา ๆ แล้วหัวเราะชอบใจ
*****************************************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และการตอบรับที่ดีของ We belong together ทั้ง 3 Season เพื่อเป็นการตอบแทนผู้อ่าน และเพื่อให้หายคิดถึงกัน ผมจึงทำตอนพิเศษคือ Don’t forget about us ชื่อก็บอกแล้วว่า อย่าลืมพวกเรา...หวังว่าผู้อ่านคงไม่ลืมกันนะครับ...
...แล้วพบกับตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้...
...เป้...
-
:z13:
ยังไม่ลืมกันหรอกคะ แต่...มันเหมือนจะเป็นเป็นเรื่องยาวยังไงก็ไม่รู้เนอะ o18
-
(Special Chapter I) แสดงว่าต้องมี Chapter II
ต่อไป
ไม่ลืมจริงๆ พี่เป้ไปขุดแต่ล่ะคนมาได้ให้หายติดถึง ลองเอา คุณกรณ์มาดิพี่เป้เอาให้พี่ยอดหึงเลยฮ่าๆๆ
-
แก้ว ท่า ทาง จะ เหนื่อย ใจ อยู่ พอ ควร
รอ ตอน ต่อ ไป กับ พี่ เป้
^^ ขอบ คุณ สำ หรับ ตอน พิ เศษ มาก ๆ
-
ขอบคุณค่ะพี่เป้ :L2:
-
คิดถึงพี่เป้สุดใจ :L2:
ฤกษ์งามยามดีมากค่ะ แถมยังได้อ่านตอนพิเศษอีก
มีความสุขจัง อิอิ
ยังไงก็ขอให้พี่เป้มีความสุขในวันดีดีแบบนี้ด้วยนะคะ
-
We belong together and we always belong together.
ตอนพิเศษนี้ น้องทีมดูหนักแน่นขึ้น พร้อมๆกับภาระหน้าที่ที่หนักหนาขึ้น
พี่ยอดยังคงเป็นพี่ยอด แต่เหตุการณ์ในอดีต คงเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับการอยู่ร่วมกันด้วยความไว้วางใจกันและกัน ไม่มีความลับต่อกัน
ตัวละครที่หายไปนานอย่างไผ่กลับมาอีกครั้ง แต่แก้วมีคุณวาดะแล้ว ไผ่ก็มีครอบครัวแล้ว
การกลับมาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาครั้งนี้ น่าจะไม่ใช่ตัวปัญหา (หรือเปล่านะ แอบกลัว ฮ่าๆๆๆ)
น้องทีมและผองเพื่อนยังแรงเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผู้เขียนใช้ภาษาแบบสบายๆ ดูปลดปล่อยความเป็นทีมที่แรงจัด ชัดจริงมากขึ้น
เป็นตอนพิเศษที่ชวนให้หลงใหลไปกับตัวละครและเนื้อเรื่องได้เช่นเคย
บวก 1 แต้มขอบคุณคุณเป้ และรอตอนต่อไปนะจ๊ะ
:กอด1:
ปล ช่วงนี้พักยกเฟะบุค ไม่ได้่เมาท์กัน แต่น้องมีความสุขกับสิ่ง"ใหม่"ดีใช่มิจ๊ะ :m12:
-
บังเอิญจัง....แวะเข้ามาก็เจอแจ๊คพ๊อตซะงั้น
ขอบคุณมากคะสำหรับตอนพิเศษ
จะว่าไปแลว นังคุณแซนมันไม่ยอมเลิกลาซะทีนะ
ว่าแต่แก้วอย่าไปคิดมากเลย
ยังไงข้างๆแก้วก็ยังมีคุณวาดะนะ
-
สเปฯนี่ พียอดเชื่อฟัง และชัดเจนดีมากเลยค่ะ^^
ว่าแต่มิ้นเนี้ย...คงเส้นคงวาดีนะคะ แอบอยากเห็นมุมเวลาอยู่กะฟิลลิป^^
แอบเห็นใจแก้ว...แต่อย่าคิดมากจะดีกว่าเนาะ...แก้วมีคุณวาดะนะ
รอตอนหน้าค่ะ
-
กำลังจะปิดพอดีเสี่ยงเปิดเข้ามาดูเลยเจอแจ๊คพ็อต
ดีใจจังค่ะ ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว
พี่ยอดดูจะเชื่อฟังทีมมากขึ้นนะเนี่ย 555
แต่สงสารแก้วคงทำใจลำบาก แต่ก็ยังดีที่คุณวาดะเค้าก็รักแก้วดี
รอตอนต่อไปนะคะพี่เป้
-
อุ๊ป....แวะมาเจอตอนพิเศษ :mc4:
-
ตกใจเข้าขั้นช๊อค....แบบ ตาฝาดป่าวว่ะ
:กอด1: ไรเตอร์แรงๆหนึ่งที +1ด้วย คิดถึงพี่ยอดกะทีมมากๆอ่ะ
ว่าแต่แก้วยังไม่ลืมไผ่เหรอค่ะ....แล้วคุณวาดะ รู้แล้วจะงอนมั๊ยนี่
ปล.ไรเตอร์จ๋า chapter ll คงไม่นานเกินรอใช่ป่าวค่ะ
-
คิดถึงน้องทีมมากๆ ค่ะ ขอบคุณคุณเป้นะคะ รอตอนต่อไปจ้ะ
น้องทีมกลับมาเนี่ยเป็น ผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย ปลื้มค่ะ
แต่แอบช็อคไผ่นะเนี่ย ถึงจะจบกันไปแบบงงๆ แต่ก็บางทีเห็นแล้วมันก็แสลงใจ :o12:
-
:กอด1:
คิดถึงงงงงงงงงงงง
ในที่สุดก็มา
แต่อ๊ะพี่เป้ยังไงก๋ต้องเอาให้ตัวเองหายดีจริงๆนะ ห้ามฝืนแต่งตอนต่อแล้วป่วยกว่าเดิมด้วย!
ว่าแต่...ถ่านไฟเก่าไม่หวนคืนหรอก หนูเชื่ออย่างนั้น
ว่าแต่มุขเอาผ้าเช็ดตัวนี่...ใช้ได้เรื่อยๆจริงๆ อิๆ
-
ดีใจจังค่ะ ที่คุณเป้กลับมาเขียนตอนพิเศษ พิเศษเรื่อยๆยาวๆก็ได้นะคะ ยังรักและคิดถึงตัวละครเรื่องนี้อยู่ค่ะ เป็นเรื่องที่ประทับใจมาก ยังอยากอ่านที่ตาพี่ยอดเขียนมากกว่านี้อีกค่ะ ถ้าคุณเป้ยังไม่เขียนเรื่องใหม่ก็มาต่อเรื่องนี้ไปเรื่อยๆเถอะนะคะ
-
ตายละน้องไผ่ ไม่สงสารพี่แก้วเล้ย ย ย
:เฮ้อ:
แก้วน่าสงสาร ที่สุด
จุ๊บจุ๊บ
-
:z2: :z2: :z2: :L2: :L2:
-
กรีดร้อง....กรี๊ด ดดดด
ิคิดถึงน้องทีม พี่ยอด สุดใจขาดดิ้นเลยค่ะ...แอร๊ย ยยยย
แอบเพ้ออีกแล้ว....แต่สเปนี้มันมีเป็นตอนๆด้วยอ่ะ
วะว๊่าว วววว แปลว่าจะได้อ่านไปอีกหลายตอนจนหายคิดถึงแน่ๆเลย
นะ...มิ้นท์คะ...ห่างหายไปนาน ชีก้อยังรสจัด เผ็ดแซบเหมือนเดิมเลยนะคะ
ฮาจริงอะไรจริงเวลาที่น้องทีมกะมิ้นท์คุยกันเนี่ย
แต่ตอนนี้เห็นจะสงสารแก้วที่สุดอ่ะ...กรรม
เจ๊อะแฟนเก่าซะงั้นเลย แล้วฮียังมาแบบ...นะพาคุณภรรยามาด้วย
เฮ้อ....แอบจี๊ดใจแทนแก้วเลย ถึงจะเลิกกันไปแล้ว
แต่ยังไงก้อเคยรักอ่ะเนอะ...แต่ตอนนี้แก้วก้อมีคนดีๆคนที่คอยเป็นหลักอยู่ข้างกายแล้วน๊า าาา อย่าไปคิดมากเลย
แล้วคุณแซนคร๊ะ....ยังจะมาอะไรอีกคร๊ะ...เหนียวแน่นเหลื๊อเกิน นนนนะคะคนนี้เนี่ย
น้องทีมจะเจอศึกหนักรอะไรอีกหว่า?....รอตามตอนต่อไปค่ะ
แต่ตอนนี้น้องทีมแลจะความคุมอารมณ์และสติของตัวเองได้เก่งขึ้นเนอะ โดนยั่วโมโหก้อยังเย็นอยู่ได้
ขอบคุณไรท์เตอร์ที่มาต่อสเปให้นะคะ ขอบคุณคร๊า าาาาาาาา
-
เหตุผลนึงเลยที่ชอบเรื่องนี้เพราะรู้สึกว่าตัวละครมีพัฒนาการ
มีการเติบโตจากวัยรุ่นที่เป็นนักศึกษาสู่วัยผู้ใหญ่ที่ทำงานแล้ว
ยิ่งตอนพิเศษนี้จะเห็นได้ชัดเลยว่าทีมดูเป็นผู้ใหญ่และมีความรับผิดชอบ แต่ยังคงความแรง :z1:
แล้วมารอดูต่อว่าไผ่จะมีอิทธิพลกับแก้วแค่ไหน
เป็นกำลังใจให้พี่เป้ค่า :3123:
-
ไม่มีทางลืมแน่ๆ เป็นนิยายที่อยู่ในใจเสมอแม้ว่าจะจบไปแล้วก็ตาม :L2: :L2: แต่ก็กลับไปอ่านที่เซฟไว้บ่อยมาก ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษมากนะค่ะ :pig4: :pig4: :กอด1: :กอด1:
-
รักน้องเป้จริง ๆ แต่ถ้าจะให้รักต่อไป ทุกคนต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ชอบกลุ่มนี้เวลาเค้าหยอกกันเล่นที่สุดเลย ดูจริงใจกันดี
อดีตก็คืออดีตผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเน้อแก้ว:3123:
-
กรี๊ดดดด ตอนแรกคิดว่าตาฝาดอ่ะ คุณเป้
ตื่นเต้น ดีใจมากค่ะ ที่ได้อ่านตอนพิเศษ
คิดถึง ทีม แอนด์ เดอะแกงค์ มากกกกกกกก
ขอบคุณนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
กล้อมแกล้มพอให้หายคิดถึงล่ะเนาะ 555
-
:pig4: คิดถึงมากเลย
-
เข้ามากรี๊ดดดดดด ดังๆ สิบที
ดีใจมากๆ ค่ะ ที่ได้อ่านตอนพิเศษ คิดถึงทุกๆ คนในเรื่องเลยค่ะ
แถมตั้งแต่อ่านมาอยากตบนังคุณแซนยังไง ตอนนี้ก็ยังคงอยากตบเหมือนเดิม
ส่วนแก้วจ๊ะ เราว่าแก้วก็แค่หวนคิดถึงเรื่องเก่าๆ วันเก่าๆ ใช่ไหม
ตอนนี้แก้วมีเพชรอยู่ในมืออยู่แล้ว แก้วก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ดีนะ คุณวาดะเป็นคนดีและรักแล้วซะขนาดนี้
เราว่าแก้วเป็นผู้ใหญ่พอที่จะแยกแยะทุกเรื่องได้อยู่แล้ว...เนอะ
แอบฮามิ้นท์ ให้น้องเขามาช่วยล้างตู้เย็น ฮ่าๆๆๆๆๆ คิดได้ไงเนี่ยคุณนาย o13
-
คิดถึงพี่เป้ คิดถึงพี่ทีม และคิดถึงที่ซู๊ดดด คือ พี่ยอดดด
-
welcome ค่ะพี่เป้ แค่เริ่มต้นก็คุ้มค่ากับการรอคอยตอนพิเศษแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เหมือนเอาเข็มไปแกว่งในตุ่ม....แร๊งงงงงงงงงงงงงงง
้่้่อย่างนี้นักแสดงเจ้าบทบาททั้ง 3 season จะหวนมาบรรจบให้ครบองค์รึเปล่านะพี่เป้
:กอด1: กอดแน่นๆ
-
มีตอนพิเศษด้วย...เย้ๆๆๆๆ
รออ่านตอนต่อ....
-
คิดถึงทุกคนเลยคร๊าบ ยกเว้นเพื่อนเก่าพี่ยอด
คุณกรณ์อยู่ไหนเนี่ย มีเมียยัง น้องแม็คด้วย
ขอบคุณมากค่ะ คุณเป้
-
ว้าวว ยังสนุกเหมือนเดิมเลย แต่ขออย่ามีแสบๆมาป่วนอีกนะ
:กอด1:ขอบคุณน้องเป้ค่ะ ที่สละเวลามาเขียนเรื่องให้อ่านกัน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดตอนพิเศษที่รอคอยก็มา 555++ :mc4:
พี่ยอดนี่นับวันยิ่งหล่อเด้งขึ้นทุกที ช่างน่าเป็นห่วงว่าจะตกเป็นเหยื่อแก่ฝูงเก้งกวางบ่างชะนียิ่งนัก
ถ้าไม่รังเกียจ เด๋วเจ๊ไปช่วยเฝ้าให้ก็ได้นะน้องทีม แบบว่า เต็มใจมากค่า :z1:
ส่วนนังแซน เอามันใส่ถุงขยะไปทิ้งไกลๆที ชิส์ๆๆ
สงสารแก้วจัง ถ้าต้องทำงานด้วยกัน เห็นหน้าแฟนเก่าทุกวัน ทำใจยากจิ๊งงง
มีแต่คุณวาดะonlyที่จะช่วยได้หล่ะคราวนี้
รักแก้วให้มากๆ ดีกับแก้วเสมอต้นเสมอปลาย 10แฟนเก่าก็ทำไรไม่ได้อ่ะ (รึป่าว????)
มิ้นท์ยังน่ารักเหมือนเดิมอ่ะ รักเพื่อนสาวของทีมคนนี้จริงๆ
ชอบเวลาเพื่อนสาวคุยกันมาก ทั้งฮาทั้งหื่น :haun4:
-
คิดถึง
ทุกคนเลย
มาต่อเร็วๆ นะ
รอลุ้นอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอนพิเศษมาแล้ว
ขอบคุณนะคะคุณเป้
สงสารแก้วจังเลยค่ะตอนนี้
:กอด1:
-
:impress2:ดีใจจจจพี่เป้มาแล้ววววว
อีคุนแซนนี่กัดไม่ปล่อยจริงๆๆๆๆๆๆๆ :fire:
เฮ้อออ แล้วไผ่กะแก้วจะมีถ่านไฟเก่าไหมนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
มารอตอนต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ๊ะ คุณแซนเน่า..ยังอยู่อีกเหรอ
เข้าใจว่า ไปผุดไปเกิดใหม่ซะแล้วอีก ฮ่าฮ่า
พี่ยอด..รู้ตัวป๊ะ
ยิ่งอยู่กันนาน ยิ่งหงอเมียว่ะ ก๊ากกกก
ทีม..นานวันเข้าติดเชื้อจากซะมี
หื่นขึ้น น่ะตะเอง อิอิ
กอด+จุ๊บ..เป้
-
ไม่ลืมหรอกค่า (จริงๆนะคะ ^^)
สงสารแก้ว :m15:
-
คิดถึงจังเลยยยย
น้องทีมยังมีวิธียั่วพี่ยอดแบบไม่เหมือนใครตลอด 5555
ไผ่มาคราวนี้ คนอ่านก็เครียดหนักเลย เฮ้อ
สู้ๆนะ ทุกคน
ชอบชอบ รออ่านตอนต่อไปค่ะ ไม่ลืิมแน่นอนเรื่องนี้ : )
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ดีใจ คิดถึงคุณเป้ กับ ทุกๆคนใน We belong together ที่สุดเลย >_<
ขอให้มี Special หลายๆสิบตอนนะคะ กรี๊ดๆๆๆๆๆ ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^
-
ว้าววววววววว
ไม่ลืมแน่นอนเลย :กอด1:
-
อย่างนี้ต้องมีตอนต่อไปอีกสิครับ
-
:กอด1: พี่เป้ ขอบคุณนะค๊า
-
:L1:
ขอบคุณค่ะ
:กอด1:
-
จะลืมได้ยังไงกันค่า :กอด1:
ขอบคุณมากๆ
-
วิ๊ดวิ้ว~~ กิ๊บกิ้ว~~มากค่า แหมลางสังหรณ์อิเจ๊ยังแม่นเหมียนเดิม คริคริ (ทำไมเวลาสอบไม่แม่นแบบนี้บร้าง~~~)
ตอนพิเศษแบบยาวอันนี้จะต่อไปถึงซีซั่นสี่เลยมั้ยค่ะ (อินี่ได้คืบจะเอาศอก...)
อ้าย~~ อ่านแล้วชื่นใจ ยอด-ทีม ยังน่าฮักไม่เปลี่ยน
ว่าแต่ น้องแก้วไม่ต้องหวั่นไหวเสียใจไปค่ะ หนูยังมีคุณวาดะนะคะ นิสัยดี หล่อลากไส้ แล้วยังไฮโซค่อดอีกด้วย อดีตก็คืออดีตค่ะ ปล่อยมันไปเถ๊อะ เนอะ~~
ส่วนอิคุณแซนหล่อนยังเสนอหน้ามาอีกเหรอค่ะ เกลียดจริงเชียวพวกทำสวยเลือกได้เนี่ย ตัวเองเคยทำอะไรกับเค้าไว้มั่ง ทำอย่างกับไม่เคยมีเรื่องอุบาดๆพันธ์นั้นเกิดขึ้นซะนี่ ด้านได้อายอดจริงนะตัวเธอ~~ ถ้าพี่ยอดเค้ายังชะม้ายชายตามองหล่อน เขาก็มีเขาคู่แล้วล่ะค่ะ คุณนังแซน ชริชริ!!
ขออภัยในความหยาบคายนะคะ แต่มันอินน่ะค่ะ :o8:
คุณเป้~~รีบมาต่อเน้อ คนอ่านคิดถึง~~
คิดถึงเธอทุกวัน เมื่ออยู่คนเดียว~~
คิดถึงเธอคุณคืน จนเห็นเธอในฝัน~~
รึว่ามันคือความจริง~~
ช่วยบอกชั้นหน่อยสิ...คนดี~~ (พยายามร้องห้เป็นเพลงค่ะ)
กอดคนแต่ง 3 ล้านรอบ :man1:
-
ว้าววววววว ตอนพิเศษ
ชอบมั่ก ๆ อิอิ
พี่ยอดยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
สมน้ำหน้านังแซนดี้ 555 มารยาสาไถดีนัก
สงสารแก้งจัง
-
^^
-
เปิดร้านแล้ว :mc4:
คิดถึงเรื่องนี้มากๆ ดีใจที่มีตอนพิเศษค่ะ
เรื่องนี้น่าอ่านเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ
-
:impress2:
ต้องขอบคุณเป้มากนะคับ ที่เขียนเรื่องนี้ออกมาได้ดีอย่างไม่มีที่ติ
ผมชอบสไตล์การเขียนของเป้มาก มันมีหลากหลายอารมณ์
เวลาเศร้า ผมถึงกับบ่อน้ำตาแตก เวลาโกรธ เวลาหึง แค้นฝังหุ่น
ผมก้ออินตามเนื้อเรื่องไปทุกครั้งที่อ่าน ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วครับ
คงต้องคิดถึง พี่ยอด ทีม แล้วก้อคนอื่นๆอีกมากๆแน่ๆเลย ยังไงก้อขอให้เขียนเรื่องใหม่ๆอีกนะครับ
ยังไงก้อรอผลงานของเป้อยุ่นะคับ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ o13
-
:impress2:
ต้องขอบคุณเป้มากนะคับ ที่เขียนเรื่องนี้ออกมาได้ดีอย่างไม่มีที่ติ
ผมชอบสไตล์การเขียนของเป้มาก มันมีหลากหลายอารมณ์
เวลาเศร้า ผมถึงกับบ่อน้ำตาแตก เวลาโกรธ เวลาหึง แค้นฝังหุ่น
ผมก้ออินตามเนื้อเรื่องไปทุกครั้งที่อ่าน ติดตามมาตั้งแต่ภาคแรกแล้วครับ
คงต้องคิดถึง พี่ยอด ทีม แล้วก้อคนอื่นๆอีกมากๆแน่ๆเลย ยังไงก้อขอให้เขียนเรื่องใหม่ๆอีกนะครับ
ยังไงก้อรอผลงานของเป้อยุ่นะคับ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ o13
-
:L1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
คิดถึงตัวละครทุกตัวเลยคร่าาาาาาาาา
โชคดีจังที่แว๊บๆเข้ามาเช็ก
-
จิ้มค่ะ
คิดถึงเรื่องนี้จังงงงงง
เหมือนปัญหาใหม่ๆ จะเข้ามานะ
ทีมสู้ๆ
อ่อยยย สงสารแก้วอ้ะ
><
-
เย้ ตอนพิเศษ
ทีมน่ารักกกก พี่ยอดก็เชื่อฟังภรรยาดีมาก 555
ตอนนี้สงสารแก้ว เป็นคนน่ารัก น่าสงสารจัง ไผ่นี่ก็มาแบบอารมณ์ซื่อๆตามเคย ไม่นึกถึงใจแก้วเลยนะ แต่ก็เข้าใจนะ เค้าก็ต้องทำเพื่อลูกเพื่อเมียอ่ะเนอะ
ไหนๆจัดแซนมาแล้ว ก็เอาเทมส์มาด้วยสิคะ จะได้มันส์หยด 5555 (อ่ะล้อเล่น อย่าเลย)
จบตอนได้ฮามาก
รอตอนหน้าน๊า อยากอ่านยาวๆ คิดถึงงงงง
-
เป็นภาค 4 ต่อไปเลยดีไหมคุณเป้ ดูท่าเรื่องจะยาวนะนั่น
ทั้งยัยแซน ทั้งน้องไผ่
-
ลืมได้ไง เรื่องดีๆแบบนี้
ตอนพิเศษก็น่าติดตาม เขียนเป็นซีซั่นสี่ได้เลยนะนี่ :pig4:
-
ขอบคุณพี่เป้ค๊า
ไม่เค้ยไม่เคยลืมเรื่องนี้ อิอิ ดีใจๆ
-
ไม่ลืมเด็ดขาดค่ะ...ดีใจจังที่เห็นพี่เป้กลับมาอัพอีกครั้ง
คิดถึงพี่ยอด น้องทีม และก็เพื่อนๆ อย่างแรงค่ะ
ว้าว ว ว แอบเห็นไผ่กลับมาอีกครั้ง
อ่า า า แล้วแก้วจะทำไงเนี่ย
รอตอนต่อไปนะค่ะพี่เป้
-
ไม่ลืมคะ เป็นเรื่องที่มันส์ทุกตอนจริงๆ ทีมได้ใจม้ากกกก
o13
-
:z1:
เพิ่งอ่านไปไม่กี่หน้า :laugh:
มาขอบคุณคุณเป้คนแต่งก่อน :L2:
เด๋วจะตามอ่านไปเรื่อยๆครับ :really2:
ป.ล. ตั้ง 200 หน้าแน่ะ แสดงว่าของเค้าดีจริง :impress2:
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่มีตอนพิเศษต่อ :mc4:
ว่าแต่ทำไมแก้วต้องเศร้าอ่ะ ในใจตอนนี้ยังมีไผ่อยู่หรอ แต่เป็นฝั่งเป็นฝากะคุณวาดะแล้วนิ :really2:
-
ขอบคุณพี่เป้มากสำหรับตอนพิเศษ :L2:
เป็นกำลังใจให้พี่เป้เสมอน๊า เหนื่อยนักก็พักบ้างหลังจากเสร็จงานแล้ว
จะรออ่านตอน2น๊า ให้งานเรียบร้อยดีแล้วค่อยมาต่อก็ได้นะพี่ ไฟโตะ
-
กลับมาแล้วๆ :mc4:
คิดถึงพี่เป้ :กอด1:
ขอขอบคุณและเป็นกำลังใจให้พี่เป้ครับ :L2:
-
:L2: :L2:
ชอบตอนพิเศษมากค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกก นั่งอ่านทั้งคืน สองร้อยกว่าหน้า ไม่เบื่อเลย
การดำเนินเรื่อง ต่อเนื่องสุดๆ
ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนนะครับ
-
+1 ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
อยากอ่านต่อ
-
มารอน้องทีม...แงมๆๆๆ
อยู่ๆวันนี้ก้อจิตหนักมาก กกก นังจิ้ม F5 บ่อยเกินควร
ไปนอนก่อนดีกว่า เผื่อว่าตื่นมาจะได้เจอน้องทีม...ฮ่าๆๆ
-เพ้อหนัก-
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆจะมีตอนต่อไปปปปปปปปปป
รอออ่านนะครับ
-
เม้น เม้น เม้น
อิอิ อิอิ อิอิ
ขอให้มีตอนพิเศษซัก 20 chapter นะค้าบบบบ
-
ฮิ้ววววว อยากอ่าตอนต่อไปเร็วๆล้ะ
-
หืมมม นังแซนยังอุตส่าห์ตามมาจนได้นะ
-
มารอตอนต่อไป :z2:
-
แซนยังอยู่อีกหรอเนี่ย ตัวก่อกวนสุดๆๆอะ
สงสารแก้ว ยังไงก้คนเคยรักกันอะเนอะ
รออ่านๆๆๆต่อค่ะ ^^
-
มาต่อเร็วๆ .. น่ะครับๆ
อยากอ่านๆ
-
อ่าน 2 วันจบค่ะ
เป็นเรื่องที่สนุกมากกกก
อ่านได้แบบว่า ละสายตาไม่ได้จริงๆ
สำนวนการเขียนอ่านไม่สะดุดเลยค่ะ
เป็นนิยายที่อ่านแล้วอิ่มจริงๆ
อิ่มแบบว่า ทำให้คนอ่านมีความสุข
อินไปกับเนื้อเรื่อง ร้องไห้ตามได้
บีบคั้นอารมณ์มากๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายมาให้ทุกคนได้อ่าน
เห็นชื่อเรื่องนึกว่า จะเป็นนิยายหวานแหววทั่วไป
แต่พอเรื่มเรื่องที่อดไม่ได้ที่จะอ่านต่อ
เห็นภาพการทำงานที่กลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือ
คุณเป็นคนแต่งนิยายที่สุดยอดจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายๆดีดีที่นำมาให้อ่านนะคะ
รออ่านสเปเชี่ยลตอนต่อไปค่ะ
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆนะคะ
-
ขอบคุณที่ยังมาเยี่ยมพวกเรานะคะ คิดถึงทุกคนจริงๆ
นึกถึงวีรกรรมของแต่ละคนแล้ว ก็อยากเจออีก
:pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter II)
...ในที่สุดไผ่กับแฟนของเค้าก็เข้ามาทำงานในร้านได้หลายวันแล้ว พวกเราทุกคนที่รู้เรื่องระหว่างไผ่กับแก้วต้องพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ห้ามพูด ห้ามเม้าท์ให้แฟนของไผ่ระแคะระคายเรื่องในอดีตเป็นอันขาด...ถ้าเรื่องเก่า ๆ แพร่งพรายออกไป รับรองว่าต้องเดือดร้อนกันไปทั่ว...
“...แก...คุณวาดะเค้ารู้เรื่องไผ่หรือเปล่าวะ...” มิ้นท์ถามที่โต๊ะอาหารขณะเรากำลังตั้งวงอาหารเย็นกัน
“...ไม่รู้หรอก...เรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดถึง...” แก้วตอบยิ้ม ๆ
“...แล้วแกยังรู้สึกอะไรกับไผ่มั้ย...” ผมถามบ้าง เพราะตั้งแต่ไผ่เข้ามาทำงานที่นี่ แก้วดูเศร้าจนพวกเรารู้สึกได้
“...เอ่อ...คิดว่าไม่นะ...” แก้วตอบไม่เต็มเสียง
“...เข้าใจว่ะ คนรักกัน ต้องจากกันทั้งที่ยังรู้สึกดี ๆ อยู่ มันก็ทำใจยากหน่อย...”
“...แต่ตอนนี้แกมีคุณวาดะอยู่ น่าจะโอเคนะ เค้าก็ดีทุกอย่างนี่...”
“...คนภายนอกก็คิดว่าเรามีความสุขดี มีคอนโดสวย ๆ อยู่ มีเงินใช้สบาย แต่เค้าไม่รู้หรอกว่า คนหน้าชื่นอกตรมมันเป็นยังไง...” แก้วยิ้มมุมปากให้ตัวเอง
“...อะไรของแกยะ...รู้มั้ยว่ามีคนอยากจะเป็นอย่างแกทั้งโลก...”
“...เหรอ...เราควรจะมีความสุขสิเนอะ...วันนึงเจอหน้าแฟนไม่ถึงสิบนาที...แฟนทำงานตั้งแต่เช้ายันดึก...แฟนไม่เคยพาไปไหนมาไหนเลย...วันหยุดก็ออกไปตีกอล์ฟ...วันธรรมดาก็เอนเตอร์เทนลูกค้าจนดึก...เรามีหน้าที่เฝ้าบ้าน...ผลาญเงินเค้าไปวัน ๆ...เราเบื่อ เราเหงา เราเซ็ง...” แก้วระบายออกมาเป็นชุด
“...แต่ตอนนี้แกก็มีงานทำที่นี่แล้ว แถมยังมีพวกเราอีก อย่าเซ็งเลยนะ...” มิ้นท์ปลอบ
“...ก็เพราะมีงาน มีพวกแกไง เราถึงได้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น...” แก้วยิ้มเศร้า ๆ อีกครั้ง
*
*
...เห็นเพื่อนเศร้า เราก็เศร้าด้วย แต่จะให้ทำอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเค้าไม่ขอความช่วยเหลือ แล้วเราจะเข้าไปยุ่งมันก็น่าเกลียด และที่สำคัญปัญหาของตัวผมเองทำท่าว่าจะหนักขึ้นเมื่อคุณแซนเข้ามาเที่ยวที่ร้านทุกคืนวันศุกร์และเสาร์ เพราะพี่ยอดจะมาช่วยดูแลจนร้านปิด คุณแซนใช้เงินกับที่นี่คืนละเป็นหมื่น เรียกว่าถ้าลูกค้ากลุ่มนี้มา เด็กรับรถ เด็กเสิร์ฟ ยันแม่ครัวยิ้มระรื่นเพราะพี่แกทิปกระจาย...
“...ยอด...แวะโต๊ะนี้หน่อยสิ...” คุณแซนเรียกตอนพี่ยอดกับผมเดินผ่านโต๊ะเค้า
“...ต้องการอะไรเพิ่มเหรอครับ...” ผมถามเป็นการเป็นงาน
“...ต้องการเจ้าของร้านคนนี้อ่ะ...” เพื่อนคุณแซนเอานิ้วจิ้มที่หน้าอกพี่ยอด
“...เอ่อ...ถ้าอยากได้ต้องขออนุญาตเค้าก่อนนะครับ...” พี่ยอดโอบบ่าผมแล้วยิ้มให้
“...อุ๊ย...แฟนใหม่ กับแฟนเก่าเจอกัน...เวลาทำให้รสนิยมของแฟนเก่าแกเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ยแซน...” เพื่อนอีกคนพูดกับคุณแซนแต่มองผมเหยียด ๆ ทั้งโต๊ะหัวเราะกันลั่น
“...พอโตขึ้นพี่ยอดเค้าก็ไม่ได้มองคนที่เปลือกแล้วมากกว่าครับ...เรื่องรสนิยมมันเปลี่ยนกันได้ตามกาลเวลา แต่เชื่อสิครับ ถ้าเราจะมีใครใหม่ซักคน ไม่มีใครหาคนใหม่ที่เลวกว่าคนเก่าหรอก...” ผมยิ้มมุมปากให้คุณแซน
“...ปากดีให้ตลอดนะทีม...” คุณแซนหุบยิ้มหน้าบึ้ง
“...ปกติก็ปากดีตลอดแหละครับ โดยเฉพาะเวลาพูดกับคนปากเสีย เราก็ต้องปากดีตอบกลับไป...” ผมย้อน
“...ทีม...พี่ขอดูแลโต๊ะนี้แป๊บนึง...ทีมไปดูความเรียบร้อยที่อื่นก่อนดีกว่านะ...” พี่ยอดพูดเสียงขรึม
“...โอเค...ดูแลดี ๆ นะ...ลูกค้าเกรดเอแบบนี้ อยากให้มาทุกคืนเลย...” ผมประชดเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป
*
*
...เชื่อใจนะ...ไม่มีอะไรหรอก...พี่ยอดคงไม่อยากให้เราทะเลาะกับคุณแซน...เราผิดเองที่ไม่ควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ดี ไปเถียงไปย้อนลูกค้าแบบนี้ได้ยังไง...โกรธตัวเองจังเลย...แต่ยังไงเราก็ยอมคุณแซนไม่ได้ ในเมื่อลูกค้าคือพระเจ้า คนที่เป็นรองอย่างเราต้องอาศัยมือคนอื่นจัดการซะแล้ว...
“...แกจะเอาอย่างนี้จริง ๆ เหรอ...” เจ๊รุจส่งเสียงตกใจมาตามสายโทรศัพท์
“...ใช่...”
“...เจ๊ว่ามันเสี่ยงนะ...”
“...เราไม่มีอะไรจะเสียนี่นาเจ๊...ทำตามที่ทีมบอกเถอะ...”
“...จะว่าไปก็น่าสนุกเหมือนกันนะ...” เจ๊เริ่มหัวเราะ
“...ทีมเชื่อมือเจ๊...จัดการตามนั้นนะ...” ผมสำทับ
*
*
...กลับบ้านคืนนั้น พี่ยอดไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่มองหน้าผมเป็นระยะ ยิ่งผมเห็นพี่ยอดทำท่าอย่างนั้น ผมก็ยิ่งแกล้งเก๊กขรึม เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ผมก็ไม่ได้งอน แต่อารมณ์นี้อยากให้พี่ยอดง้อบ้างอะไรบ้าง...
“...แวะกินอะไรกันมั้ย...” พี่ยอดทำลายความเงียบ
“...ไม่...กินก่อนนอน...อ้วน...” ผมตอบเสียงแข็ง
“...ทุกทีก็แวะกินได้นี่นา...ไม่หิวเหรอ...”
“...หิว แต่กินไม่ลง...”
“...ทีมโกรธที่พี่ไปนั่งโต๊ะแซนใช่มั้ย...” พี่ยอดเข้าประเด็น
“...ทีมโกรธพี่ยอดไม่ได้หรอก คุณแซนเค้าเป็นลูกค้า...เราต้องดูแลเค้าดี ๆ...ทีมแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออก...”
“...ไม่โกรธแล้วทำไมหน้าบึ้งอย่างนั้นล่ะ...”
“...ซ้อมไว้...ถ้าจับได้ว่ามีอะไรมากกว่าดูแลลูกค้าจะโดนของจริง...” ผมหลุดหัวเราะออกมา
“...โห...มีการซ้อมโกรธด้วยเว้ย เล่นพี่ใจแป้วเลยนะ...”
“...เดี๋ยวเลี้ยงข้าวปลอบใจ พี่ยอดอยากกินอะไรอ่ะ...”
“...ไม่กลัวอ้วนแล้วเหรอ...”
“...กินเสร็จก็ออกกำลังกายไง ไม่กลัวหรอก...”
“...ออกกำลังกายตอนเช้ามืดเนี่ยนะ...” พี่ยอดถามเสียงสูง
“...อืม...ออกกำลังในร่มไง...พี่ยอดอยากออกกำลังกายด้วยป่าวล่ะ...” ผมเอนตัวไปซบไหล่
“...กินเสร็จแล้วออกกำลังกายจะจุกนะ...พี่ว่าออกกำลังก่อนกินดีกว่า...”
“...เฮ้ย...พี่ยอด เลี้ยวเข้ามาทำไม...”
“...เปลี่ยนบรรยากาศมั่งไง...”
“...เปลือง...”
“...อยากลองอ่ะ...หรือทีมจะให้พี่ลองเข้ามาที่นี่กับคนอื่น...”
“...ถ้ากล้าก็เอาสิ...” ผมทำหน้าโหดแล้วเปิดประตูลงจากรถทันที่ที่ม่านปิด
“...ไหนบอกเปลืองไง ยังไม่ทันบอกให้ลงเลย...เข้าไปรอในห้องก่อนนะครับที่รัก...พี่จ่ายเงินแป๊บเดียว...” พี่ยอดตะโกนแซว
*
*
...คืนวันต่อมา...เจ๊รุจแต่งตัวกระชากวัยมาที่ร้านตั้งแต่หัวค่ำ...แกบอกว่าคืนนี้ต้องยอมนอนดึกเพื่อมาดูอะไรสนุก ๆ ทุกคนไม่รู้ว่าผมกับเจ๊รุจคุยอะไรกันไว้ก็มองหน้ากันงง ๆ...เราเม้าท์กันไป ดูลูกค้าที่ทยอยเข้าร้านเรื่อย ๆ จนโต๊ะเกือบเต็ม...และแล้วแขกที่พวกเรารู้ว่าจะต้องมาแน่นอนในคืนวันเสาร์นี้ก็ปรากฏตัวขึ้นเด็กเสิร์ฟแทบจะอุ้มเข้าร้าน แบงก์แดง แบงก์ม่วง คุณแซนใช้แบบไม่เสียดาย...
“...คู่ปรับแกยิ้มระรื่นเชียวนะ...” เจ๊รุจกระซิบ
“...พี่ยอด...ไม่ออกไปรับแขกวีไอพีหน่อยเหรอ...” ผมพูดกับพี่ยอดด้วยสีหน้าจริงจัง
“...ไม่ดีกว่า...” พี่ยอดส่ายหน้าแรง ๆ
“...คุณยอดครับ...คุณแซนให้มาเชิญไปพบที่โต๊ะหน่อยครับ...” ยังไม่ทันไรเด็กเสิร์ฟก็เดินมาพูดกับพี่ยอด
“...เอาซี่...แรงได้อีก...เพิ่งมาถึงก็เรียกหาผัวเจ้าของร้านเลย...” เจ๊รุจกระซิบกับผมอีก
“...พี่ยอดไปเถอะ เค้าให้เงินเราคืนละเป็นหมื่น...”
“...อย่าคิดมากน่า...ไม่มีใครเค้ามองแกเป็นเด็กนั่งดริ้งหรอก...” เจ๊รุจกัด
“...เจ๊ก็...พี่ยอดไปดูแลคุณแซนเถอะ...ทีมไม่คิดอะไรแล้วจริง ๆ...” ผมพยักหน้าให้ พี่ยอดถึงได้ลุกไปหาคุณแซนอย่างไม่เต็มใจนัก
*
*
...ปล่อยให้เค้ามีความสุขไปก่อน เดี๋ยวจะเจอกับคำว่าสวรรค์ล่ม...ผมหันไปมองเจ๊รุจวางสายมือถือแล้วบอกผมแค่ว่าใกล้แล้ว...ผมมองโต๊ะวีไอพีข้าง ๆ โต๊ะคุณแซนที่มีป้ายตั้งจองไว้ซึ่งยังว่างรอแขกวีไอพีอีกกลุ่มกำลังจะเข้ามา...ผมขอพี่รุจไปห้องน้ำเพื่อสำรวจเสื้อผ้าหน้าผมและเติมน้ำหอมอีกนิดเพิ่มความมั่นใจ...ไม่นานนักเจ๊รุจก็เดินหน้าตาตื่นเข้ามาบอกให้ผมออกไปข้างนอกด่วน...
“...อะไรเจ๊...ไม่เห็นต้องตื่นเต้นขนาดนั้นเลย...”
“...อีนี่...ถ้ากรณ์มันมาคนเดียวชั้นก็ไม่ต้องวิ่งหอยชี้รีบมาเรียกแกอย่างนี้หรอก...” ท่าทางเจ๊แกจะตื่นเต้นจนหลุดสาวออกมาเต็ม ๆ
“...คุณกรณ์มากับใครเหรอ...” ผมถามเจ๊ แต่ในหัวผมคิดถึงหน้าใครบางคนขึ้นมาทันที
“...มาดูเองเถอะ...”
“...เฮ้ย...” ผมร้องออกมาเบา ๆ
“...เป็นไงล่ะ ซี้แก ไฮโซไม่เปลี่ยนเลย...”
“...เจ๊...ทีมให้เจ๊ชวนคุณกรณ์ ไม่ใช่ชวนอีนี่...”
“...ชั้นชวนอีตากรณ์คนเดียว บอกให้มันมากับเพื่อนก็ได้ ใครจะไปรู้ว่ามันจะหนีบน้องมันมาด้วย...”
“...เอาเข้าไป...คุณแซนคนเดียวทีมก็จะบ้าตายแล้ว...ถ้ามีแม็คอีกคนทีมสู้ไม่ไหวหรอกนะ...”
“...อย่ามองโลกในแง่ร้ายสิ...ไม่มีอะไรมั้ง...”
“...ไม่มีอะไรเจ๊...ดูมันจะขึ้นขี่พี่ยอดแล้วเนี่ย...” ผมมองภาพตรงหน้าตาโต
“...เดี๋ยว...แกจะไปไหน...ใจเย็น ๆ...” เจ๊รุจกรี๊ดร้องเรียกผมไว้
*
*
...ผมเดินก้าวยาว ๆ ฝ่าบรรดานักเที่ยวที่ตอนนี้เริ่มจะหนาแน่นเข้าไปหาพี่ยอด...มองระยะไกลจากชั้นลอยเมื่อกี้ยังเห็นว่าแม็คกับคุณกรณ์ดูหล่อและภูมิฐานขึ้น แต่พอมาเห็นใกล้ ๆ แบบนี้เค้าสองคนก็ดูดีขึ้นจริง ๆ...ตอนนี้ผมโฟกัสไปที่แม็คคนเดียว เพราะคุณแซนเมื่อเจอคุณกรณ์ด้วยความบังเอิญจากการตั้งใจวางแผนของผม ทำให้แฟนเก่าคู่นี้มีอาการเจื่อนไป ปล่อยให้อดีตเพื่อนร่วมงานของผมคุยระริกระรี้กับพี่ยอดใกล้ซะจนแทบจะนั่งตักกัน...
“...อ้าว...ทีม...เป็นไงบ้าง...สบายดีมั้ย...” แม็คหันมาทัก
“...สบายดี...แม็คล่ะ...” ผมฝืนยิ้มให้ พี่ยอดขยับตัวออกมายืนข้างผมทันที
“...ก็ดีนะ...ช่วงนี้บินบ่อย...”
“...ถอดหัวบินออกไปหาขรี้แดรกละสิมึง...” ผมคิดในใจด้วยความอคติส่วนตัว
“...ทำงานต่างประเทศเหรอ...”
“...แม็คเป็นสจ๊วตน่ะพี่รุจ...ตอนแรกก็คิดว่าทีมจะเป็นสจ๊วตเหมือนกัน เมื่อก่อนได้ยินว่าอยากเป็นนี่...” แม็คยิ้มเยาะให้ผม เพราะรู้ว่าตอนเด็ก ๆ ผมอยากเป็นสจ๊วต
“...พอดีว่ามีครอบครัวแล้ว ถ้าเป็นสจ๊วตคงไม่มีเวลาให้แฟนอ่ะ...” ผมยิ้มมุมปากให้บ้าง แถมยังคว้ามือพี่ยอดมากุมไว้
“...ขอให้รักกันนาน ๆ นะ...” แม็คกระแทกเสียงอวยพร
“...ขอบคุณจ้ะ...เราก็คิดว่าจะรักกันให้นานถึงที่สุดแหละ...ถึงแม้จะมีมือที่สาม หรือพวกจ้องจะคาบของคนอื่นเข้ามาในชีวิตบ่อย ๆ แต่เราก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้ง...” ผมกวน
“...ทีม...ไม่ได้เจอกันนาน...ดูดีขึ้นนะเนี่ย...” คุณกรณ์หันมาทักผม
“...ขอบคุณครับ คุณกรณ์สบายดีมั้ยครับ...”
“...พี่ว่าทีมเข้าไปดูเค้าท์เตอร์แคชเชียร์ดีกว่านะ ลูกค้าเริ่มเยอะแล้ว เดี๋ยวเด็กมั่วบิล...” พี่ยอดดึงผมออกจากวงสนทนา ไม่ยอมให้ผมคุยกับคุณกรณ์
“...เอ่อ...คุณกรณ์ต้องการอะไรเพิ่มบอกเด็กเลยนะครับ คืนนี้ทีมลดให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์...” ผมตะโกนบอก
*
*
...พี่ยอดพาผมมาที่เค้าท์เตอร์แคชเชียร์และยังนั่งคุมไม่ให้ผมมองไปโต๊ะคุณกรณ์อีก...แค่นี้ก็แยกพี่ยอดออกจากคุณแซนได้แล้ว แถมยังสร้างบรรยากาศอึมครึมระหว่างแฟนเก่าสองคนที่ต้องมาเจอกันโดยบังเอิญ...แผนนี้ถูกคิดขึ้นมาเพื่อให้คุณแซนระแวงกลัวจะเจอแฟนเก่าอีก แฟนเก่าที่จบกันไม่ดี เมื่อเจอกันยังไงก็เข้าหน้ากันไม่ติด และนี่อาจจะทำให้คุณแซนลดความถี่ในการมาตะมอยพี่ยอดที่นี่ได้ ยอมเสียเงินหมื่นเพื่อพี่ยอด คิดว่าคุ้ม...แต่...ของแถมที่มาพร้อมกับคุณกรณ์เล่นเอาผมมึนตึ๊บ...วางแผนเล่นงานคุณแซน แต่กรรมตามสนอง มีมารหัวใจเพิ่มเข้ามาอีกคน...
“...คุณยอดครับ...มีคนฝากนี่มาให้ครับ...” เด็กเสิร์ฟเดินเข้ามายื่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้พี่ยอด
“...เอ่อ..” พี่ยอดรับไว้แล้วมองหน้าผม ด้วยสัญชาตญาณผมหันขวับไปที่แม็ค เห็นเค้ามองด้วยสายตาท้าทาย
“...ขอดูหน่อย...” ผมแบมือ
“...ใครเขียนอะไรมาเหรอ...” พี่ยอดเองก็อยากรู้ เพราะกระดาษยังถูกพับปิดอยู่
“...เค้าเขียนมาขอเพลงน่ะ...” ผมเปิดอ่านคนเดียว แล้วฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโยนลงถังขยะ
“...เค้าจะให้พี่ขึ้นไปร้องเพลงเหรอ...” พี่ยอดพูดขำ ๆ
“...ประมาณนั้น เดี๋ยวมานะ ขอไปบอกนักร้องก่อน ไม่อยากให้ลูกค้ารอนาน...” ผมยิ้มให้พี่ยอด แล้วเดินไปหานักร้องผู้หญิงที่นั่งรอคิวร้องเพลงอยู่หลังเวที
*
*
...ไม่นานนักก็ถึงคิวนักร้องคนที่ผมฝากเพลงไว้...แม็คยังมองพี่ยอดไม่วางตาแถมยังยิ้มระรื่นโยกตัวไปกับเสียงเพลง ต่างกับคุณแซน และคุณกรณ์ที่นั่งหันหลังให้กัน หน้าตาอึดอัดทั้งคู่...ท่าทางแผนนี้จะได้ผล ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว คุณแซนเที่ยวอย่างไม่เป็นสุข ไม่เรียกพี่ยอดไปนั่งคุยด้วย...ส่วนพี่ยอดก็ไม่เดินเพ่นพ่านให้คนยัดเบอร์ใส่มือ...แต่ขนาดนั่งอยู่กับที่ตรงนี้ยังไม่วายที่จะมีคนใจกล้า รู้ทั้งรู้ว่าพี่ยอดนั่งอยู่กับแฟน ยังกล้าเอาเบอร์ฝากเด็กเสิร์ฟมาให้ และยังยิ้มยั่วผมอีก...
*
*
...แต่แม็คต้องหุบยิ้มทันทีเมื่ออินโทรเพลงคุ้นเคยดังขึ้นจากวงดนตรีบนเวที ตามด้วยข้อความที่ผมฝากบอกให้ประกาศบนเวที...“เพลงนี้เจ้าของร้านรีเควสให้เพื่อนเก่าคนหนึ่ง เห็นว่าเพื่อนชอบเพลงนี้มากถึงขนาดไร้ท์ซีดีไว้ฟังเพลงนี้เพลงเดียวทั้งแผ่น”...แม็คจ้องหน้าผมเมื่อนักร้องพูดจบแล้วเริ่มร้องประโยคแรก “...เอื้ออาทรฉันที คนจะมีรักใยกางกั้น...” ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ และยักคิ้วกวนประสาทให้แม็คอีกหนึ่งทีพร้อมขยับปากตามให้เห็นชัด ๆ เมื่อนักร้องร้องประโยคสุดท้าย “...แอบรักผัวชาวบ้านเขา เปลืองใจ...”
****************************************************************************************************
...ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันนะครับ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังใจ และขอโทษที่ทำให้คอยนาน ช่วงนี้ผู้เขียนยุ่งนิดนึง แต่ก็จะพยายามมาลงให้ต่อเนื่อง และเหมือนเดิมนะครับ เรื่องนี้คิดสด Don't forget about us นี้ก็เป็นตอนพิเศษไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ยังไง ยาวไปก็กลัวคนอ่านเบื่อ ถ้าสั้นไป “us” ก็มาไม่ครบ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับการตอบรับของผู้อ่านเป็นสำคัญ แล้วเจอกันอีกครั้งเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
:pig4:
-
กะแล้วว่าต้องเพลงนี้
ฮ่าๆ คืนนี้ทีมโดนหนักแน่ โทษฐานวางแผนพาคุณกรณ์มา :เฮ้อ:
-
ขอบคุณค้า ^_^
-
เพลงโปรดของแม็ค
:m20:
-
กีสสสสสส แรว๊งงง
ชอบเพลง :laugh:
-
สะใจค่ะพี่เป้ o18
-
แม็ค แรง ไม่ เลิก
หึ หึ
ทีม จัด หนัก ๆ เลย
อ่าน ตอน แรก สง สาร แก้ว มาก ๆ
ตอน ต่อ ไป อยาก รุ้ เรื่อง ราว เก่า ๆ ของ ไผ่ ด้วย ก็ ดี นะ ครับ พี่ เป้
^^ ขอบ คุณ ล่วง หน้า เลย
-
แสบไม่เปลี่ยนจริงๆนะทีม
-
เข้ามายินดีกับแผนของทีมที่สำเร็จด้วยดี แต่รู้สึกว่าจะมีขวากหนามขิ้นใหม่เข้ามานะ
ต้องรีบเอาออกไปเลยนะ อย่านานเดียวเป็นหนอง
-
แสบดีจริงๆเลยคุณทีม o13
-
แร๊งงงงงงงงงงงงงงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นั่งขำกะเพลงโปรดของแม็คอ่ะ :laugh: :laugh:
ทีมแรงได้อีก 5555+
ท่าทางจะมีแต่เรื่องวุ่นๆนะนี่
เป็นกำลังใจให้พี่เป้เด้อ
-
โอ้แม่เจ้า าาาาาาาาา
มิมีอันใดต้องกล่าว
นอกจากคำว่า.....
แรว๊ง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากค่ะ
ขอบคุณค่ะำไรท์เตอร์ จะรออ่านนะคะ
สู้สู้คร๊า าาา
ให้น้องทีมและผองเพื่อน โตไปกะคนอ่านเลย ดีมั้ยคะ...คริคริ
(อันนี้ก้อชักจะเวอร์ไป....แต่ชอบง่ะ น้องเซล์ฟดีค่ะ)
ปอลอ เห็นใจแก้วจังเลยอ่ะ ช่วงเวลาแบบนี้สินะ
ที่เป็นเวลาของการพิสูจน์รักแท้ระหว่างคุณวาดะกะแก้ว
แก้วมีคุณวาดะแล้ว ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ค่อยมีเวลา
แต่อย่าให้ความเหงาทำเราเขวเลยนะ...กลัวความเหงาของแก้วจัง
ท่าทางว่าความเหงาจะิอันตรายอยู่นะเนี่ย จะเขวไปหาไผ่อีกมั้ยนะ
ยังไงคนเค้าก้อเคยรักกันมาก่อนอ่ะนะ...แอร๊ย ยยยยย กลัวง่ะ
-
เพลงโปรดของแม็ค
" เเอบรักผัวชาวบ้านเค้า เปลืองใจ "
ชอบท่อนนี้อ่า
-
:jul3: :jul3:
-
แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 5555555555555555555 ถูกใจเจงๆๆๆๆน้องทีมของพี่ ><
-
ทีมนี่เด็ดจริงๆค่ะ
ชอบเพลงนี้นะคะ เห็นหน้าโอปอล์ขึ้นมาทันใด
-
ฮ่าาาาาาาาาาาาา
ขำไม่หยุดจริงๆอ่านมาจนจบน่ะ
โถๆ หนูแม็ค ชอบเพลงนี้มากเหรอคะ ถึงขั้นไรท์ไว้ฟังทีเดียวเทียว
ฮ่าๆๆๆ ตลกกกกก
ทีมแรงได้อีก เริ่ดดดดดด
^^
-
ทีมแร๊งงส์
ชอบมากกก
แอบรักผัวเค้า า
o13
-
o13แรงงงงงงงงงงงงงงงงงง ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
พูดจริงๆอ่ะ อยากให้ยาวแบบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะพี่เป้
><
คิดถึงทีมมากกกก
-
โคตรสะใจอ่ะ แต่ล่ะประโยคคิดได้ไงอ่ะ ด่าแบบคนมีการศึกษามากกกกกก :m20:
เจ็บๆแสบๆทั้งนั้น แต่ล่ะหมัดที่ปล่อยออกไปชนะน๊อคหมดเลย :z6: อิอิ ท่าเป็นมวยนะ
ทีมเป็นแชมป์โลกไปแระแถมยังป้องกันตำแหน่งไว้ได้อีกต่างหาก
-
พี่ทีมคิดแผนเก่งจริงๆ อิอิ
คุณวาดะน่าจะดูแลพี่แก้วดีกว่านี้หน่อยนะ สงสารพี่แก้วจัง
ขอบคุณพี่เป้มากค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4: ขอให้ลงแบบยาวๆนะค่ะ ชอบค่ะทีมแรงดี :m20: :m20:
-
คิกคิก ทีตัวเองอ่ะ หึงซะ
เอาอีก เอาอีก
-
o13 น้องทีมยังแรงได้ใจเหมือนเดิม อ่านไปถึงแมคขอเพลงนี่ฮาแตกเลยทีเดียว :jul3:
-
ทีมไม่เปลี่ยนเลย เอิ๊กๆๆ
ชอบๆ
ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
-
5555+
สะใจจิง ๆๆๆๆๆๆ
-
555555555555555
แรงมากๆ...ชอบบบบ
-
แร๊งงงงงงงงงงง
-
555555555555555
สะใจโว๊ย.....................
5555555555555555555555555
-
ตอนอ่านเรื่องขอเพลง ก็แอบคิดว่าอยากให้เป็นเพลงนี้
แหม ถูกใจจริงๆ จ้าน้องทีม
ขอบคุณคุณเป้ที่มาต่อตอนพิเศษนะคะ คิดถึงเรื่องนี้มาก
ยังไงจะมาติดตามเรื่อยๆ ค่ะ
แต่ก็ห่วงแก้วจัง กลัวจะไม่สบายใจ
แต่ก็ไม่แน่นะ พอมีตัวเร่งเข้ามา อาจทำให้แก้วกับคุณวาดะ
เข้าใจกันมากขึ้นก็ได้
-
Long Story แน่ๆ เลยงานนี้ คู่กัดของทีมออกมาให้ปวดหัว
แต่พี่ยุทธนี่เสน่ห์แรงไม่มีตกจริงๆนะ :laugh:
แถมแก้วก็มีปัญหาหัวใจอีก...แต่ใครจะช่วยอะไรได้นะ ปัญหาครอบครัวแบบนี้ :เฮ้อ:
-
อื้มหืม...เอ ยังขาดใครอีกเนี่ย?
ท่าทางจะชุลมุนอีรุงตุงนังกันเลยทีเดียว 555+
*กอดพี่เป้* งุงิๆ
เป็นตอนพิเศษเพราะฉะนั้นมันคงไม่ดราม่าเยอะเนอะ *ทำตาปิ๊งๆ*
-
สงสัยได้ต่อเป็น season 4 แน่ๆเลยคุณเป้
:กอด1:
-
อ๊ากกกกกกก....ที๊มมมมมม
เธอช่างแรงงง
แรงดีจริงๆแบบนี้พี่ยอดไปไหนไม่รอดแล้วหละ
ทำมือที่3-4หน้าหงายพร้อมกันในคืนเดียว555+
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ทีมยังแรงส์เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
ตีพวกจ้องจะงาบพี่ยอดได้เด็ดมากกกกกกกก o13
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก สะจายยยยยยยยยยยยยยยยย
เพลงโปรดโล้น ทิ่มแทงดีแท้~~
ว่าแต่ อยากเห็นพี่ยอดหึงทีมมั่งอ่ะ อยากให้มีคนมาจีบทีมเยอะๆ เอาให้พี่ยอดเต้นไปเลย ไม่งั้นรู้สึกว่าทีมขาดทุนไงไม่รู้ ต้องคอยเต้นเป็นเจ้าเข้าเพราะปลิงหัวช้างที่คอยเกาะแกะพี่ยอดเนี่ย ที่สำคัญ หลายตัวซะด้วยนะ ชริชริ
-
เพลงนี้ ตรงกับแม็คสุดๆอ่ะ
แอบรักผัวชาวบ้าน~~~~~~~~~~ 5555555 :laugh:
ชอบมากเรื่องนี้ มาต่อเร็วๆนะคะ : )
-
น้องทีมยังแรงงงงเหมือนเดิม.... o13
:L2: คุณเป้ :pig4:
-
สงสารแก้วจัง แต่รู้ว่าแก้วต้องผ่านไปได้ด้วยดี โดยไม่ทำให้ครอบครัวแตกแยกหรอก ใช่ไหม
ทีมช่างวางแผนเน้อ ยังดีที่มันได้ผลบ้าง ถึงจะมีผิดพลาดตรงที่พาศัตรูมาเพิ่มก็เถอะ 555
ช่างสรรหาเพลง และ คำพูดแดกดันนะทีม ระวังพี่ยอดจัดบทลงโทษให้ชุดใหญ่
-
5555 ทีมยังคงตั้งรับศัตรูได้ไม่ถอย แม้จะรุมก็นเข้ามาก็ไม่หวั่น :z6:
ชอบตอนกลางๆเรื่องที่มีเปลี่ยนบรรยากาศเปลี่ยนสถานที่อ่ะ สองคนนี้นี่ เป็นคู่ตุนาหงันที่รู้ใจกันและลงตัวมากๆแล้วชิมิ :jul3:
-
...ยาวไปก็กลัวคนอ่านเบื่อ...
อ๊ายยยยยยยย ไม่เบื่อค่ะ ไม่เบื่อ คุณเป้
ขอแค่คุณเป้มาอัพบ่อยๆถี่ๆก็พอค่า คึคึ
-
สนุกจริงๆคุณเป้
เพลงของแม็คนี่อินเทรนต์เลย กำลังกลับมาดังใหม่ :sad4:
ขอกลับมาลุ้นน้องไผ่กับแก้วใหม่ ขอให้มีเรื่องราวที่ดลบันดาลทีเถอะ
-
ทั้งแซนทั้งแม็คโดนไปเต็มๆ สะใจดีจริงๆ :laugh:
ขอบคุณค่ะพี่เป้ ยังสนุกเหมือนเดิมเลย o13
-
:laugh: แอบรักผัวเขา
-
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนกำลังกินยำรวมมิตร แต่ละคนแรงจริง ๆ แต่อ่านไปรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมส์ ชิงไหวชิงพริบกันจริง ๆ
ยังสนุกเหมือนเดิม +1 ให้คุณเป้
-
ยังสนุกและน่าติดตามเหมือนเดิม
ต่างเวลา ต่างสถานที่ ต่างเรื่องราว +1 ครับ
-
:laugh: เหมือนเมดเลย์แฟนเก่าคดีเก่าเลย ขาดคนล่าสุดไปคนนะคะคุณเป้ ไม่งั้นครบแก๊งเลย :jul3:
-
^___^ ค่อยหายคิดถึงพี่ยอดหน่อย 55 น่ารักเสมอเลยเนอะ
-
o13 ยกนิ้วให้ทีมเลย 55
-
:laugh: :laugh: :laugh: สะใจมากๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m16: คนเรานี่ก็แปลก เค้าไม่เอาก็เอามาเสนอให้อยู่ได้นิ เดี๋ยว :z6: เลยนิ แซนกะแม็ก
:pig4: :pig4:
-
โห ตอนพิเศษนี่รวมญาติเลยน่ีหว่า ว่าแต่ญาติครบยังหว่า :m28:
-
ตัวละครออกครบทุกตัวจริงๆค่ะพี่เป้ o18
พี่เป้แต่งยาวแค่ไหนก็ไม่เบื่อค่ะ
หนูเชื่อว่าจะมีคนอ่านเรื่องนี้อย่างไม่รู้จบอย่างแน่นอนค่ะพี่เป้
####
แหมแผนนี้ของน้องทีมเข้าท่า
แต่ดันได้มารหัวใจมาเพิ่มอีก 1 คน ซะงั้น
รอตอนต่อไปนะค่ะพี่เป้
-
ยังสนุกเหมือนเดิมจริงๆ อิอิ
มารก็ยังจะมาผจญคู่นี้เรื่อยๆสิน่า..
คราวนี้แม็คท่าจะตัวแรงกว่าแซนนะเนี่ย..แอบเหนื่อยแทน แต่ทีมกับพี่ยอดก็เชื่อใจกันไว้น๊าาาา :L2:
-
อ่านไปฮาไปกับภาษาที่ทีมกับเจ๊รุจคุยกัน
ถึงพริกถึงขิงยิ่งนัก
รอบนี้ตัวละครมาเพิ่มอีก มากันเกือบครบเลยเชียว ความมันยิ่งเพิ่มขึ้นไปอีก
เรื่องระหว่างแก้วกับคุณวาดะจะทำให้มีเรื่องยุ่งๆตามมาหรือไม่
ความรู้สึกระหว่างแก้วกับไผ่น่าจะไม่ใช่ต้นตอ ยิ่งตอนนี้ไผ่ก็มีเมียมีลูกแล้ว
แต่ความเหงา ความเซ็ง ความเบื่อที่แก้วต้องเจอนี่สิ สำคัญกว่า
คุณวาดะคงต้องมีเคลียร์ ทำงานมากไป ทิ้งแฟนให้เหงาแบบนี้ แย่แน่ๆ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้ค่ะ
รอ น้องทีมและพี่ยอดพร้อมชาวคณะ ในตอนต่อๆไปนะคะ
-
อยากอ่านตอนคุณวาดะกะแก้วเยอะ ๆๆ ง่ะ 55 แอบอยากรู้เรื่องคู่นี้ เอาแบบตั้งแต่ต้นเน้น ๆ มีเปล่า อิอิ
อยากอ่าน ๆๆๆ
มา่ต่อไว ๆ นะ จ๊วบบบบบ
-
ยังแรงไม่เสื่อมนะจ้ะทีม หุหุหุ
อยากได้ความมัน่ใจแบบนี้มั่งจัง ถ้าได้จริงเจออะไรคงผ่านได้สบาย
ขอบคุณสำหรับตนพิเศษนะพี่เป้^ ^
-
แรว์งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไม่มีลดสำหรับเรื่องนี้เลยจริงๆ
ชอบค่ะชอบบบ
-
เต็มที่เลยนะทีม :laugh:
เอาให้เต็มที่เลย พวกนี้มันไม่สำนึก o18
-
ทีมนี่แสบยิ่งกว่าทิงเจอร์อีกนะคะ ยังไงๆ ก็ขอหวานๆหน่อยนะคะระหว่างพี่ยอดกับทีม
-
55555555555555555
ทีมคงเส้นคงวาจริง
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ o13
พี่ทีมไว้ลายตลอดเว ฮ่าๆๆๆๆ
อิแม็ค ผ่านมาตั้งหลายปีไม่พัฒนาฝีมือเลยอ่ะ :m20:
-
555
ถ้าไม่เผอิญเข้ามา เห็นหัวเรื่องเปลี่ยนไป ก็คงไม่รู้ว่ามีตอนพิเศษ ขอบคุณมากครับ
และหวังว่าตอนนี้คุณวาดะ กับแก้วจะเข้าใจกันดีขึ้นนะ คนญี่ปุ่นก็งี้อะ บรรดาแม่บ้าน
ทั้งหลายถึงได้ไปใช้บริการโฮสต์กันเป็นเรื่องปกติ
-
สงสารแก้วจัง ปกติก็พูดน้อย ไม่ค่อยแสดงออกอยู่แล้ว
อย่างนี้มิต้องอดทนไปเรื่อยๆหรือเนี่ย :m15: กลัวอดทนจนเฉาตายอ่ะ T__T
น้องทีมกุนซือใหญ่ช่วยวางแผนช่วยเพื่อนหน่อยสิคะ นะๆๆ
ส่วนตายอดอ่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก เป็นลูกไก่ในกำมือซะขนาดนั้น
น้องทีมชี้นกเป็นไม้ ชี้ไม้เป็นนก พี่ยอดก็ไม่มีขัดอยู่แล้ว
ต่อให้นังแซน นังแม๊ค อ๊ะ!!!แถมนังเทมส์มาอีกคนเลย :m31:
พี่ยอดไม่มีวอกแวกหรอก แกกลัวใจทีมจะตาย จริงป่าว???
ก็น้องทีมโหดซะขนาดนี้ อิๆๆ
แถมยังขยันอ้อนสามี พี่ยอดจะพาไปเปลี่ยนบรรยากาศที่ไหน ยังไงไม่มีขัด
แล้วยังขยันชวนกันออกกำลังกาย(ในร่ม จะได้ไม่ต้องกลัวดำไง 555) ให้หุ่นดีอีกต่างหาก :z1:
ปล. น้องเป้จัดมายาวๆเลยจ้า แฟนคลับรอเชียร์อยู่ตลอดๆ
-
แอบรักผัวชาวบ้านเขา เมามัว :laugh:
-
สวัสดีค่ะ ส้มเพิ่งหลงเข้ามาเจอเรื่องนี้ตอนเเรกก็ไม่สนใจเท่าไร เเต่พออ่านไปอ่านมาดันชอบความเเรงของทีมเข้า 555+ กว่าจะตามอ่านทันนี่ใช้เวลาสองวันเต็มเลยนะเนี่ย พี่เป้เขียนเรื่องเก่งมากชอบค่ะ อยู่เเต่หน้าคอมจนแม่จะว่าอยู่เเล้ว ยังไงจะติดตามต่อไปค่ะ
พีเอส. พี่เป้ o13 o13 o13
-
ทีม ยังเก่งเหมือนเดิมเลย ไอ้พวกนางมารร้ายต่างก็ยังชุม เหมือนเดิน อย่าให้ใครมาทำให้ต้องไม่เข้าใจกันนะครับบ
สงสารแก้ว แก้วไม่ค่อยพุด เเล้วคุณวาดะจะรุ้มั๊ยเนี้ย เป็นเรื่องเศร้าจิงๆ
ขอบคุณนะครับสำหรับตอนพิเศษ ว่าเเต่มีอีกเยอะป่ะครับ อิอิอิ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก :pandalaugh:
-
55+ แอบสะใจๆ
-
คิดถึง ๆ ๆ ๆ ๆ สมกับคำว่าคิดถึงเลยขอบอก
ทีมยังแรงได้ใจอีก.... ดีนะที่มีเจ๊รุจมาเสริมทัพด้วย
ให้พวกนั่นป่วนกันไปเลย
ชอบเพลงที่ขอให้จังเลย
ถูกใจสุด ๆ
-
กรี๊ดดดดด สะใจมากมายอีแม็คหายบ้าไปเลยดิ กร๊ากกกกกก
-
ตอนนี้ us มาครบเลยนี่ครับ ขาดแฟนเก่าทีมแค่คนเดียวเอ๊งงงง
-
อย่างแม็คต้องคู่กับต้า
-
ทีมยังฉลาดเหมือนเคย 55 cแผนได้ผล แต่ได้ของแถมโดยไม่ตั้งใจด้วยสิ
ฮ่า ๆๆ นังแม็กโล้นซ่าฆ่าไม่ตาย 55555
พี่ยอดเอาไปสิบจุ๊บ รักพี่ยอดเสมอ
-
:laugh:
พี่ทีมได้ใจจริงๆๆ
สนุกมากค่ะเหมือนเดิมเลย
มาต่อเรื่อยๆเน้อ :o8:
:L2:
-
ยังแรงไม่มีเปลี่ยนเลยนะคุณทีม
แอบรักผัวชาวบ้านเข้าเปลือง.......?
ไม่ได้เข้ามาดูตั้งนาน มาต่อตอนไหนก็ไม่รู้ต้องตามอยู่ตั้งนานกว่าจะอ่านครบ ร้ายจริงๆ
o13
-
แต่ละนางแรงไม่เปลี่ยน
ตั้งแต่แซมยันแมค
กลับมาทามมายยยยย
ทีมก้แรงเสมอต้นเสมอปลายจริงๆๆๆ
ชอบๆๆๆหนุกหนานกันไปปป
-
ดีใจที่เปิดมาเจอครับ
ทีมเลือกเพลงได้ใจจัง
-
^^
-
สนุกอะค่ะ ไล่ตามอ่านไม่หลับไม่นอนเลย อิอิ
-
:z1: :z1: :z1: oH Noooooooooooooooooooooo
-
สนุกมากครับ สนุกจริงจริง ติดตามอ่านข้ามวันข้ามคืนเลยครับ
อ่าน ทั้งหัวเราะ ทั้งน้ำตา อ่านแล้วได้แง้คิดดีดี มากมาย
ขอบคุณ สำหรับเรื่องดีดี ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณ
o13 :bye2: :sad11: :haun4: :m20:
-
อ่านทีไรก็ยังรู้สึกดี
:laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เมื่อไหร่จะซ่อมเสร็จจ๊ะน้องเป้ ลูกเป็ดวิ่งกันขวักไขว่แล้วเน้อ
-
ชอบเพลงนี้จังเลย ฮ่าๆๆๆ
-
คิดถึงตอนพิเศษจังงงง~
555555
อยากรู้ว่าคราวนี้จะแผลงฤทธิ์แบบไหนอีก
>\\\<
-
สนุกมากครับ สนุกจริงจริง ติดตามอ่านข้ามวันข้ามคืนเลยครับ
อ่าน ทั้งหัวเราะ ทั้งน้ำตา อ่านแล้วได้แง้คิดดีดี มากมาย
ขอบคุณ สำหรับเรื่องดีดี ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณ
o13 :bye2: :sad11: :haun4: :m20:
เห็นด้วยกับคนนี้มากมาย
ขอบคุณคนเขียนเน้อ
ขอตอนพิเศษอีกน้า
รอเสมอจ้า^^
-
น้องทีมและผองเพื่อนหายไปไหนเอ่ย
อย่าบอกนะคะว่าติดน้ำท่วมอยู่....แหะๆๆ
-
คุณเป้ แปะไว้ในเฟซว่าจะมาต่อคืนนี้
มา ไม่มา คืนนี้ ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็มาอ่านแน่ๆ
รอๆๆ น้องทีม พี่ยอด และชาวคณะ :m13:
-
พี่เป้เค้าอุตส่าห์นะ จะเที่ยงคืนแล้วเนี่ย
ยังไม่กลับบ้านเลย รออยู่นะนี่
-
Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter III Part 1)
...คืนนั้นแม็คป่วนร้านหาเรื่องคอมเพลน เรียกเด็กจะเอาโน่นเอานี่ไม่หยุด พอตกดึกก็แกล้งเมาดิบยั่วยวนกวนประสาทจนผมต้องเดินหนีเข้าไปในครัว ไม่อยากมองแม็คมากกว่านี้ เพราะกลัวว่าคืนนี้เพื่อนเก่าผมอาจจะได้คลานกลับบ้าน...ถ้าเจอกันข้างนอก อย่าคิดว่าผมจะปล่อยให้แม็คกวนได้ขนาดนี้ คงได้มีลงไม้ลงมือ ยอมเสียค่าปรับคดีทะเลาะวิวาท หรือทำร้ายร่างกายแน่นอน...
“...ทีม...แม็คจะกลับแล้ว เค้าให้มาเรียกน่ะ...” แก้วเดินเข้ามาตามผมในครัว
“...ออกไปส่งเค้าหน่อยสิ...” พี่ยอดสำทับเมื่อเห็นผมทำท่าเบื่อหน่าย
“...โอเค...คิดซะว่าไปส่งคุณกรณ์ก็ได้...” ผมแกล้งยิ้มระรื่นแล้วลุกขึ้น
“...งั้นไม่ต้องออกไปอ่ะ...ฝากไปบอกเค้าว่าทีมยุ่งละกัน...” พี่ยอดรีบห้ามแล้วบอกแก้ว
“...เอ่อ...” แก้วพูดไม่ออก ผมรู้ว่าแก้วไม่อยากจะโดนเหวี่ยงกลับมา
“...เราไปด้วยกันก็ได้พี่ยอด...ยังไงเค้าก็เป็นลูกค้า...แก้ว...บอกเค้าว่าเรารอส่งที่รถนะ...” ผมจูงมือพี่ยอดออกไปรอที่ลานจอดรถ เผื่ออดใจไม่ไหวจะได้มีพื้นที่กว้าง ๆ สำหรับวางมวย
*
*
...แม็คไม่เคยเห็นผมจ้องหน้าหาเรื่องแบบนี้มาก่อน ตอนทำงานด้วยกัน เราอยู่ในกฎระเบียบของโรงแรม และเกียรตินิยมของผมยังค้ำคออยู่ วีนมากไม่ได้...แต่ตอนนี้เราสองคนเจอกันนอกร้าน ถ้าแม็คแรงมาก็จะเจอแรงกลับ ถึงรู้ว่าการใช้กำลังไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา แต่ถ้ากวนมาก ๆ ก็จะขอเอาเท้ากระแทกปากมันซักทีเพื่อความสะใจ...
*
*
...บรรยากาศตึงเครียด...คนภายนอกที่ไม่รู้อะไรคงไม่คิดว่านี่คือการมาส่งลูกค้าหรอก เพราะมันเหมือนคนกำลังจะมีเรื่องกันมากกว่า...ผมยืนกอดอกจ้องหน้าแม็ค ส่วนพี่ยอดยืนประกบหลังผมคอยระวังไม่ให้คุณกรณ์เข้าใกล้ สุดท้ายแก้วก็ต้องเป็นคนพูดลา ขอบคุณที่มาใช้บริการตามเรื่องตามราว...
“...ถอยไม่ได้...ไม่เห็นเหรอรถเยอะแยะ มาโบกให้หน่อยสิทีม...” แม็คตวัดเสียงใส่ผม
“...ถ้าแม็คถอยไม่ได้ งั้นเราจะถอยให้ แล้วแม็คไปนอนขวางที่ถนนไว้นะ...” ผมกวน
“...นี่...เราเป็นลูกค้านะ...” แม็คพูดเสียง
“...เป็นลูกค้าแล้วไงล่ะ...ถอยออกไปเถอะ เดี๋ยว รปภ. เค้าก็มาโบกให้เองแหละ...เราไม่มีหน้าที่โบกรถ เพราะเราเป็นเจ้าของร้าน...” ผมเดินไปเกาะประตูรถแม็คแล้วก้มหน้าไปพูดเสียงต่ำก่อนจะยิ้มกวน ๆ ให้ครั้งนึงแล้วเดินเข้าร้าน
*
*
...ไม่รู้ว่าผมคิดผิดหรือเปล่าที่ตั้งท่าสู้ไม่ถอยจนทำให้ตอนนี้ทั้งคุณแซนและแม็คไม่โผล่มาที่ร้านเลย แต่กลับโทรมาหาพี่ยอดแทนซะงั้น...ยังดีที่พี่ยอดไม่เคยรับสาย หรือโทรกลับ...สองคนนั้นก็ยังไม่ละความพยายาม ยังส่งข้อความหวาน ๆ เข้ามือถือพี่ยอดเพื่อยั่วผมอีก... ไม่รู้ไปเอาเบอร์พี่ยอดมาจากไหน ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าตอบกลับไป มันเหมือนผมขี้หึงถึงขนาดต้องเช็คมือถือแฟน แต่จริง ๆ แล้วพี่ยอดเป็นคนบอกผมทุกครั้งที่สองคนนั้นติดต่อมา...
“...กูเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ...” ผมพูดเสียงดังในเย็นวันหนึ่ง
“...มึงอึดมากเลยนะทีม...ถ้าเป็นกูอีไฮโซนั่นโดนไปนานแล้ว...” มิ้นท์ใส่อารมณ์ตามสไตล์
“...แต่ยังดีนะที่พี่ยอดไม่ได้เล่นด้วย...” แก้วพูดยิ้ม ๆ
“...อีมิ้นท์ มึงว่าแก้วมันดูมีความสุขผิดปกติป่าววะ...” ผมแซว
“...เคลียร์กับวาดะซังแล้วเหรอ...” มิ้นท์ถาม แก้วหุบยิ้มทันที
“...เราก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรนี่...”
“...ไม่จริงอ่ะ...” ผมแหย่ต่อ
“...บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ...” แก้วรีบลุกหนี
“...กูว่ามี...” ผมกับมิ้นท์สุมหัวกันเม้าท์ต่อ
*
*
...ที่ผ่านมาเราคงมัวแต่ยุ่งเรื่องของตัวเองเกินไปจนลืมสังเกตคู่ถ่านไฟเก่าอย่างไผ่กับแก้ว...พอเริ่มจับตาดูความเคลื่อนไหวถึงได้เห็นความผิดปกติของทั้งคู่...ตอนดึกเป็นช่วงเวลาที่แคชเชียร์ยุ่งจนแทบไม่มีเวลากระดิกตัวไปทำอะไร...ไผ่กับแก้วก็นั่งคุยกันอยู่หลังร้านด้วยท่าทีสนิทสนมกันเหมือนเมื่อหลายปีก่อน...
“...เฮ้ย...มึงว่าสองคนนั้นเค้า...” มิ้นท์กระซิบ
“...บ้าเหรอ...ไม่มีอะไรหรอก...”
“...แต่กูว่ามันผิดปกตินะ...ดูสิ...มีจับมือกันด้วย...”
“...แก้วมันไม่รู้เหรอว่าในร้านมันมีกล้องวงจรปิดเกือบทุกจุด...” ผมชี้ให้มิ้นท์ดูกล้องด้านบน
“...มันคงบริสุทธิ์ใจมั้ง...” มิ้นท์พูดเสียงเบา
“...แต่แฟนไผ่กับคุณวาดะรับไม่ได้หรอก...” ผมพึมพำ
“...นั่นสิ...แฟนไผ่คงรับไม่ได้ถ้าผัวจะมีกิ๊กเป็นผู้ชายด้วยกัน...”
“...เออ...วาดะซังก็คงรับไม่ได้ ถ้าแฟนตัวเองมีกิ๊กเป็นช่างในผับ แถมยังไปยุ่งกับคนมีลูกมีเมียแล้ว...”
*
*
...ผมกับมิ้นท์เดินออกมาหน้าร้านเงียบ ๆ ต่างคนต่างมีเรื่องต้องคิด...ไม่นานนักแก้วก็เดินมานั่งทำงานต่อด้วยสีหน้าสดชื่น...ไผ่เองก็เดินตามมาแต่ไม่กล้าสบตาพวกผมเหมือนมีอะไรปิดบัง...ในที่สุดเราก็แยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ โดยเก็บเรื่องทั้งหมดไว้เป็นความลับ...
*
*
...พี่ยอดเห็นผมเคร่งขรึมผิดปกติก็ถามด้วยความห่วงใย แต่ผมพูดอะไรไม่ได้จนช่วงบ่ายวันต่อมา เมื่อเจอหน้ามิ้นท์หัวข้อสนทนาของเราก็คือความคืบหน้าของแก้วกับไผ่...คุยไปคุยมาดันอยากรู้ว่าคุณวาดะระแคะระคายอะไรหรือเปล่า แล้วทำไมเค้าถึงยุ่งซะจนไม่มีเวลาดูแลแก้ว...โทรเรียกนังคิมเบอรี่มาที่นี่ดีกว่า ตอนนี้ชีเป็นผู้ช่วยคุณวาดะ หน้าที่ที่ผมเคยทำมาก่อน ถ้าคุณวาดะยุ่งเพราะการจัดตารางงานของนังคิม ผมต้องจัดการเทรนใหม่ซะหน่อย...
“...นี่...หล่อน...ทำไมไม่จัดตารางงานคุณวาดะให้ดี ๆ ยะ...” มิ้นท์ถามทันทีที่คิมมานั่ง
“...คุณวาดะเค้าจะแตก Product Line...ช่วงนี้เลยยุ่ง ต้องหาลูกค้าเยอะมาก...ใครจะเหมือนมึง...ปล่อยให้ผัวควงตะหลิวอยู่คนเดียวในครัว แต่เมียออกมานั่งเม้าท์ข้างนอกเนี่ย...” คิมกัด
“...เจอหน้ากันไม่ได้ ต้องกัดกันตลอด...”
“...แหม กัดกันขำ ๆ แหละ...คุณวาดะเค้าก็ทำงานแบบคนญี่ปุ่น แก้วน่าจะเข้าใจ...” คิมพูดเป็นการเป็นงาน
“...แก้วมันเข้าใจ แต่ถ้าคุณวาดะทำงานมาก ๆ อาจจะเสียแก้วไปเลยนะ...”
“...อะไรยังไง...” คิมตาโต ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น
*
*
...เราจำเป็นต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้คิมฟัง เพื่อจะได้หาแนวร่วมในการแก้ไขปัญหาระหว่างแก้วกับคุณวาดะ...คิมช่วยคิด ช่วยหาทางจัดตารางงานใหม่ให้คุณวาดะ ถึงแม้จะเสี่ยงกับการโดนเจ้านายดุ แต่ถ้าเอาข้ออ้างเรื่องสุขภาพมาอ้างน่าจะได้ผล คิมให้ผมช่วยพูดอีกคน เพราะคิมอยู่ในฐานะลูกจ้าง บางครั้งก็ไม่สามารถพูดอะไรตรง ๆ ได้...
“...ไม่ต้องทำเพื่อเราขนาดนั้นหรอก...” แก้วโผล่มาจากด้านหลัง คงได้ยินที่พวกเราคุยกันหมดแล้ว
“...ถ้าไม่ทำอะไรเลย แกกับคุณวาดะจะไปกันรอดเหรอ...” ผมถามอย่างเป็นห่วง
“...ถ้าไม่รอดก็ไม่เป็นไร...เราอยู่ได้...”
“...อยู่กับไผ่เหรอ...”
“...มิ้นท์...แกกำลังดูถูกเรานะ...” แก้วพูดจบก็หันหลังเดินหนี
“...ใจเย็น ๆ...พวกเราแค่พยายามช่วยให้คุณวาดะมีเวลาอยู่กับแกเยอะ ๆ ไง...” คิมจับแขนแก้วไว้
“...เราไม่สำคัญเท่างานของเค้าหรอก...เราเข้าใจดี...” แก้วดูจะใจเย็นลง
“...ชั้นขอโทษ...ชั้นไม่อยากให้แกปีนต้นงิ้วอ่ะ...” มิ้นท์บอก
“...ไม่เป็นไร...แกคงเข้าใจผิด...เรากับไผ่ไม่มีอะไรกัน...เค้าแค่ต้องการความช่วยเหลือ...”
“...ถ้าแกยืนยันว่าไม่มีอะไร พวกเราก็ต้องเชื่อแกอยู่แล้ว...” ผมมองหน้าแก้วแล้วยิ้มให้
*
*
...แต่...ความลับไม่มีในโลก...ไม่นานนักเรื่องของแก้วกับไผ่ลอดเข้าหูผมจากการเม้าท์ของพนักงาน...ยังดีที่แก้วอยู่ในระดับผู้บริหาร จึงไม่มีใครกล้าเม้าท์มาก ผมแอบไปถามกับพนักงานที่พอจะไว้ใจได้ เค้าบอกว่า มีคนเห็นคู่นั้นในกล้องวงจรปิด...ไผ่เข้าหาแก้วบ่อยมาก และเรื่องก็ฮือฮากันตอนที่มีภาพแก้วยื่นเงินให้ไผ่...ไม่รู้ว่าแก้วจะรู้เรื่องที่เค้าเม้าท์กันทั่วร้านหรือยัง เพราะแก้วขอลาพักมาสองวันแล้ว...ผมเองก็ไม่อยากจะรบกวนเวลาพักผ่อนของแก้ว จึงไม่ได้ติดต่อไปเลย...แต่เมื่อเห็นท่าไม่ดี ผมจึงต้องโทรไปถามว่าจะกลับมาทำงานเมื่อไหร่จะได้ให้แก้วเตรียมใจรับเรื่องพวกนี้ไว้...
“...คุณวาดะ...ขอโทษที่โทรมารบกวนยูนะ ไอติดต่อแก้วไม่ได้ ถ้ากลับบ้านไปฝากให้แก้วโทรมาหาไอหน่อยนะ...” ตัดสินใจโทรหาคุณวาดะ
“...อ้าว...แก้วไม่ได้ไปทำงานเหรอ...” คุณวาดะทำเสียงประหลาดใจ
“...แก้วลาหยุดมาสองวันแล้ว ไออยากรู้ว่าเค้าจะกลับมาทำงานอีกเมื่อไหร่...”
“...ไอก็ไม่ได้เจอเค้ามาหลายวันแล้วเหมือนกัน...”
“...อะไรเนี่ย...ยูไม่ได้สนใจแก้วเลยเหรอ...” ผมโวยวาย
“...ไอยุ่งมากช่วงนี้...” คุณวาดะพูดเสียงอ่อย
“...แล้วจะทำยังไง...ติดต่อแก้วไมได้เลย...”
“...ไอจะกลับห้องเดี๋ยวนี้แหละ...ยูมาเจอไอที่บ้านได้มั้ย...”
“...โอเค...ไอจะไปถึงที่นั่นภายในยี่สิบนาที...แล้วเจอกัน...”
*
*
...ผมหยิบกระเป๋า โทรศัพท์แล้วเดินไปสั่งงานกับมิ้นท์ไว้ ก่อนจะรีบเดินทางไปหาคุณวาดะที่คอนโด...เป็นห่วงทั้งแก้ว และร้าน ขนาดผู้บริหารยังรู้เรื่องนี้แล้วพนักงานระดับปฏิบัติการที่ต้องทำงานร่วมกันจะไม่รู้ได้ยังไง...ป่านนี้เรื่องคงเข้าหูแฟนไผ่แล้ว แก้วดันหายไปอีก ทีนี้ใครจะแก้ข่าว หรืออธิบายได้ล่ะ...
“...ทีม...แก้วขนของออกไปหมดเลย...” คุณวาดะเดินออกจากห้องมาพูดกับผมด้วยสีหน้าไม่ดีนัก
“...เค้าบอกอะไรยูหรือเปล่า...”
“...เอ่อ...เราไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว...”
“...นี่ถ้าไอไม่โทรมาถาม ยูก็คงไม่รู้ว่าแก้วหายไปสินะ...”
“...ไอเสียใจที่ดูแลเพื่อนยูไม่ดี...”
“...เพื่อนไอก็ผิดด้วยแหละ...ไม่คุยกันซะก่อน อยู่ดี ๆ ก็หนีไป...ยูพอจะรู้มั้ยว่าแก้วจะไปไหนได้บ้าง...”
“...อาจจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดนะ...”
“...พวกเราไม่มีเบอร์บ้านต่างจังหวัดของแก้วน่ะสิ...” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...งั้นเราไปหากันมั้ย...”
“...พรุ่งนี้ไอจะจัดการเองดีกว่า...ยูรีบเคลียร์งานของยูให้เรียบร้อยเถอะ...ถ้าไอตามแก้วเจอแล้ว ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของยูที่ต้องแก้ปัญหานี้...”
*
*
…ยังไม่ทันที่ผมจะเลี้ยวรถออกจากคอนโดคุณวาดะ ที่ร้านก็โทรเข้ามารายงานว่าผัวเมียตีกันในร้าน...ไผ่กับแฟนนั่นแหละ...ผมต้องบอกให้คนที่ดูแลรักษาความปลอดภัยจับแยกไว้ที่ออฟฟิศ ไม่ให้ลูกค้าเห็นภาพแบบนี้เด็ดขาด...แล้วผมจะไปจัดการเอง...แต่ไม่ทัน...ซักพักคนที่ร้านก็โทรมาอีกครั้งบอกว่าสองคนนั้นขอลาออก และพากันกลับบ้านไปแล้ว...ถ้าเป็นพนักงานทั่วไปผมก็ไม่เครียดเท่าไหร่ เพราะตอนนี้มีพนักงานเพียงพอแล้ว แต่กรณีนี้มันมีปัญหาเรื่องส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเนี่ยสิ...
*
*
...เรื่องพนักงาน กับเรื่องแก้วก็ทำให้ผมปวดหัวจะแย่แล้ว พอถึงร้านเจอลูกค้านรกอย่างแม็คมาเที่ยวอีก...แม้ว่าวันนี้พี่ยอดจะไม่ได้เข้าร้าน เพราะพรุ่งนี้เค้ามีประชุมที่โรงงานตอนเช้า แต่แม็คก็ยังมาป่วนร้านผมได้ หาเรื่องคอมเพลน หาเรื่องแกล้งเด็กเสิร์ฟ แซวนักร้อง โวยวายรบกวนลูกค้าคนอื่น...มิ้นท์ไม่ยอมให้ผมออกไปฉะกับแม็คเพราะกลัวว่าผมจะวีนแตก ปัญหาจะยิ่งเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม...
******************************************************************************************************
...ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณสำหรับคำติชม คำแนะนำทุกคอมเม้นท์เลยนะครับ...และต้องขอโทษด้วยที่หายไปนาน พี่น้องใน Facebook จะรู้ว่าคอมผู้เขียนพัง พอซ่อมเสร็จดันจำพาสเวิร์ดเข้าเล้าไมได้ซะอีก เพิ่งจะจำได้เมื่อคืนตอนดึก ๆ วันนี้เลยรีบมาต่อ และขอต่อแบบแยกเป็น 2 Part เพื่อแก้ตัวที่ทำให้รอนาน...
...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
มา ต่อ แล้วว
ขอบ คุณ ครับ พี่ เป้
สง สาร แก้ว มาก ไผ่ ก็ อีก คน ด้วย
คุณ วา ดะ ทำ แต่ งาน
เฮ้อ!!
-
ขอบคุณคุณเป้มากนะคะ สำหรับตอนพิเศษ
บวก 1 แต้มไว้เลย ไม่ผิดหวังจริงๆ
สงสารแก้วก็สงสาร เรื่องครั้งนี้ มันคงไม่ใช่แค่ถ่านไฟเก่าหรอก
แต่คิดว่า ไผ่คงมีปัญหาอยู่บ้าง อาจเป็นปัญหาครอบครัว ปัญหาการเงิน
แล้วมาปรึกษาแก้ว แก้วก็คงสงสาร เห็นใจ คนเคยรัก เคยคบกัน ก็ช่วยกันไป
กอปรกับคุณวาดะก็บ้างาน ไม่มีเวลา เหมือนไม่ให้ความสำคัญ ไม่เอาใจใส่แก้ว
แก้วก็ยิ่งน้อยใจ เลยเตลิดเปิดเปิงไปกันใหญ่ หรือเปล่านะ
แล้วก็สงสารทีมด้วย ความวัว ความควาย ตบเท้ากันเข้ามา
เทศกาลงานเข้าแท้ๆ
ทีมสู้ๆ พี่ยอดจะมีบทบาท ช่วยอะไรบ้างมั้ยนี่
ปล คุณเป้คะ หัวเรื่องเป็น Chapter II อยู่ค่ะ
-
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ :กอด1:
-
โห .. เหมือนจะเป็นช่วงไม่ดีของร้านทีมเลย มีแต่ตัวป่วนแล้วก็ปัญหา
ไม่รู้ว่าแก้วกับไผ่เจรจาอะไรกัน ทำไมมีให้เงินด้วย?
บางทีอาจจะเป็นปัญหาด้านการเงินของไผ่ แล้วก็ยังใช้เป็นวิธีเรียกร้องความสนใจจากคุณวาดะได้อีกต่อ?
แต่ไผ่ก็ทะเลาะกับแฟนนี่เนอะ :เฮ้อ:
แม็คกับแซนนี่ยังไงเนี่ย? เค้าไม่เล่นด้วยก็ยังท้นทนเนอะ
สงสัยต้องเจอเล่นแบบชนิดอ่วมจนไม่กล้าสู้หน้า - -"
ทีมใจเย็นๆน้า ช่วยๆกันคิด เด๋วก็คงแก้ปัญหาได้เอง
แต่ระหว่างนี้ก็อย่าลืมระวังพี่ยอดนอกลู่นอกทางด้วยก็ดีนะคะ 555
ขอบคุณนะคะพี่เป้ :L2:
-
โห เริ่มกลับมาเข้มข้น หรือว่าช่วงนี้พี่เป้เครียดเรื่องงานมากหรือเปล่านะ
-
โอ๊วววปัญหาเยอะแยะมากมาย
อ่านะงานเยอะเวลาไม่มีให้เป็นอะไรที่น่าเห็นใจแก้วอะ
แ้ล้วแก้วหายไปไหนเนี่ย ไผ่รู้ไหมหว่า
โอ๊ยยอยากตบนังแม็ค
รอตอนต่อไปคร้าพี่เป้ ^o^
-
เริ่มเครียด คับ อิอิ
แต่ปัญหามีไว้แก้
ติดตามผลงานนี้มากๆๆ ครับ
:impress2:
-
พี่เป้ คอมพังเหมือนกันเลยยยT T
โดนไวรัสกินอ่ะ เอาไปซ่อมลงวินโดว์หม่เสียตังอีก
กลับมาที่เซฟไว้หายเกลี้ยง ยังดีที่ข้อมูลในไดรDไม่หายด้วย
เราติดจากเฟสอ่ะค่ะ ระวังด้วยน้า
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
แก้วคะ หายไปไหนเนี่ย
:z3:
-
:z2: :z2: :z2: :L2:
-
อะฮูย ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อึ้ง...อ้าปากค้างเลยค่ะ
พาร์ทนี้เดือดดีเนอะ...อ่านแล้วว่า เฮ้ย ยยย
มันหลากเรื่องแท้คะ....
พูดได้คำเดี๋ยว...น้องทีมงานงอก....ค่ะ
ได้ข่าวว่างอกเยอะด้วยล่ะสิ....สู้สู้นะน้องทีม
ว่าแต่...เอ่อ...แก้ว เป็นอันใดนั่น งอลคุณวาดะมากเลยหรอ?
เค้าไม่คิดว่าเหตุที่แก้วย้ายของออกไปและความสนิทสนมของแก้วกะไผ่อ่ะ
มันจะเป็นเพราะถ่านไปเก่าหรอกนะ มันน่าจะมีอะไรที่มากกว่านั้นนา...
เข้มแข็งๆน็าแก้ว คุณวาดะเองก้อเถอะ...อย่าโหมแต่งานจนลืมที่รักสิคะ
เฮ้อ....มนุษย์บ้างาน....แงมๆๆ
รอพาร์ทสองต่อไปนะคะไรท์เตอร์
เอ่อ...คอมพัง...เศร้าเลยนะคะนั่น
-
+1 เป็นกำลังใจ
-
อิตาวาดะจะบ้างานไปไหนค๊าคุณ เมียหนียังไม่รู้อีก >.<
บวกพี่เป้ค๊า ^^
-
ปัญหารุมเร้า ดีนะ มีแค่ศึกนอก
ไม่ได้มีศึกใน
อย่าดราม่านะค้าาาา
-
โหยยยยยยย ตอนนี้กำลังมัน ตัด ฉับ!
ค้างงงงง
แอร๊ยยยยยยยยย คุณวาดะก็เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลย สมน้ำหน้าที่แก้วหนีไป
คิดว่า ไผ่คงมีปัญหาเรื่องการเงินละนะ แก้วเลยให้การช่วยเหลือ
ส่วนจะถ่านไฟเก่าไหม ไม่แน่ใจ แต่อาจจะเป็นช่วงที่แก้วกำลังเหงาด้วยเลยยิ่งเตลิด นี่ึคงเป็นเพราะ ข่าวลือเหรือเปล่า ทำให้แก้วหนีหายไป
ส่วนพี่ยอด ยังหวงทีมเหมือนเคย 5555 ถ้่ได้ยินชื่อคุณกรณ์นี่ ตามเฝ้ายังกะจงอางหวงไข่
-
ทีมก็สั่งห้ามไม่ให้เข้าร้านไปเลย เป็น Black list
-
:monkeysad:สงสารแก้วกะไผ่อะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อีแม๊คน่าตบจริงๆๆๆๆๆๆๆ
ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
ท่าทางเรื่องจะยุ่งน่าดู
รอตอนต่อไปค่า
:กอด1:คุณเป้
-
รำคาญ แมค มากเลย
-*-
ปล.คุณวาดะ ก็ .... นะ
-
ค้างงงง พี่เป้คะมาต่อไวๆนะคะ ค้างๆคาๆ แบบนี้ทำให้นอนไม่หลับนะคะ ^_^
-
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ อ่านจนไมได้หลับไม่ได้นอน
เป็นกำลังใจให้นะคับ
:กอด1:
-
ชอบมากค่ะ ติดตามๆ :L2: :L2:
-
เรื่องดูวุ่นวายจิงๆ...แล้วทีมจะจัดการยังไงอ่ะ..
-
โอยยย มาม่าจะแซ่บจี๊ดดจ๊าดดดไปไหน
-
อ๊ากกกก เครียดๆๆ
-
เรื่องราวคงไม่ใช่อย่างเราคิดนะ T^T
-
โห!!! ถึงขนาดเก็บข้าวของหนีไปเลยเหรอ
หวังว่าแก้วคงหนีกลับบ้านจริงๆนะ อย่าเป็นอย่างที่เรากลัวเลย
ไม่อยากให้คนดีๆแบบแ้ก้วต้องมาดีแตกทีหลัง เสียดายอ่ะ...บอกตรงๆ :เฮ้อ:
คุณวาดะก็ไม่ได้ดั่งใจเล๊ยยยยย
ตอนไปขอเป็นแฟนแก้ว ขอให้เค้ามาใช้ชีวิตร่วมกัน สุดแสนจะน่าประทับใจ
ยังไม่ทันไร ความหวานของชีวิตคู่มันหายไปไหนหมด :m16:
น่าสงสารน้องทีม ต้องจัดการทั้งร้าน ปัญหาของเพื่อน
แถมยังนังโล้นซ่าเจ้าเก่าก็ไม่ยอมไปผุดไปเกิดซักที
เดี๋ยวส่งคาราไมด์ไปให้มันใช้แก้คันซักโหล :beat:
จะได้เลิกมาป่วนครอบครัวชาวบ้านเค้า
-
ไม่รู้ว่ามีตอนพิเศษเลยอะค่ะ เลยไม่ได้เข้ามาอ่านเลย
คิดถึงทีมกับพี่ยอดมากกกกกกกกกกกกกก
-
มันไม่มีอะไรจริงๆใช่มั้ยแก้ว
คุณวาดะก็รีบๆเคลียร์งานนะคะ
-
จบตอนด้วยเรื่องเครียดๆ ต้องรีบมาต่อให้เคลียร์เร็วๆ นะครับบ
เกลียด แม็ค
-
อา ปวดตับกับปัญหามากๆ แล้วทีม นายเอกแกร่งที่สุดในเล้าจะรับมือยังไงเนี่ย :z3:
-
แม็คยังไม่หายซ่าอีกเนอะ
กลับมาครั้งนี้มีเรื่องอีกแล้ว 55+
-
ลุ้นค่ะลุ้น เรื่องราวจะเป็นยังไงแน่
สนุก ชอบมาก
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านแล้วเครียด
ไม่เข้าใจแก้วเลยว่าคิดไรอยุ่อะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น้องทีมงานเข้าชุดใหญ่พร้อมกันเลย..
แล้วไงเนี่ย..แก้วก็หนีไปอีก เวรกรรมแท้ๆ
-
แก้วหายไปไหนอ่ะ หายไปได้ยังไง ไหนบอกว่าไม่มีอะไรกะไผ่
แล้วทำไมให้เงินไผ่ แต่แก้วบอกมิ้นว่าอย่ามาดูถูกแก้วใช่ป่ะ
แก้วอาจจะหนีคุณวาดะไปเฉยๆ เพราะน้อยใจ โอ๊ยยยย มีแต่คำถามแต่มิมีคำตอบ
-
ทำใจเหอะทีมพวกเลวในสันดานก็แบบนี้แหละ
-
อ่าอะไรเป็นอะไรกันแน่เนี่ย แก้วออกมาเคลียร์ด่วนเลย
สงสารคุณวาดะ อยากให้เข้าใจกันเหมือนเดิมไวๆ
ส่วนแม็คก็ยังแรงเหมือนเดิม เป็นอะไรมากป่าวเนี่ย ไม่เลิกไม่ราสักที
ทีมสู้ๆรู้สึกงานจะเข้าหลายจ๊อบซะเหลือเกิน
:L2: เป็นกำลังใจให้พี่เป้ มาต่ออีกไวๆนะ
-
สนุกเหมือนเดิม
o13
รออ่านต่อครับ
-
พี่เป้ออกตอนพิเศษมาสามตอนแล้วเหรอ...เค้ายังไม่ได้ตามอ่านเลยอ่ะ T^T
ขอเวลาเค้าพักสายตา และไปไฟท์กะโปรเจคประจำสัปดาห์ก่อนนะฮะ...แล้วเด่วเค้าจะกลับมาอ่าน
และเม้นท์ให้อย่างแน่นอน...อยากอ่านมาก ๆ เลยนะ...แต่ไม่ไหว ทั้งล้าและปวดตามาก...อ่านนิยายมา 2 วันกะอีก 1 คืนเต็ม ๆ
สัญญาว่าจะกลับมาอ่านนะฮับป๋ม =^= b
-
เฮ้อออ แก้วใจเย็นๆ นะ...
เราว่าแก้วน่าสงสาร เป็นคนที่ดูอาภัพที่สุดในกลุ่มเลยอะ...
มีอะไรก็ไม่ค่อยพูดด้วย เก็บเอาไว้แล้วคิดคนเดียว เฮ้ออออ ทีมจ๋าตามหาแก้วให้เจอนะ
คุณวาดะคะ ถ้ายังรักแก้วจริงก็หันมาสนใจคนที่รักบ้างเถอะค่ะ
ไม่งั้นคงได้เสียแก้วไปตลอดกาลแน่ๆ
ลุ้นมากกกกก อยากตบนังแม็คที่สุด
ขอบคุณและรอต่อไปค่ะ
-
แม็ค น่าตบมากกกกกกก
แก้วอะ ใจอ่อนอีกแล้วววว
ถ่ายไฟเก่ามันคุง่ายจิงๆๆ
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆเอาใจช่วย รออ่านๆๆต่อนะค่ะ ^^ :impress2: :impress2:
-
อูยยย...เข้มข้นสุดๆไปเลยค่ะ
สงสารทุกฝ่ายเลย เรื่องอะไรที่มันไม่แน่ชัดนี่ มันมีแต่เจ็บปวดเนาะ
ปวดหัวแทนทีมเลยนะคะเนี้ย ทั้งเรื่องเพื่อน ทั้งเรื่องตัวเอง มากมายจริง
-
ทุกอย่างมันมามะรุมมะตุ้มช่วงนี้จริงๆ น้องทีมสู้ๆ นะคะ :really2:
-
เกิดอารายกานขึ้นๆๆๆๆ
คุณวาดะทำแต่งาน
เหะๆๆๆๆเงินซื้อความสุขไม่ได้จริงๆๆๆ
แต่ แม๊คกะอิคุณแซนน่าโดนให่รู้แล้วรู้รอด
-
สนุกๆ มารอออติดตามมมนะค้าบบบบ
-
เชื่อใจว่าแก้วเป็นอย่างที่พูด
ตอนนี้ก็อยู่ที่ว่า จะจัดการปัญหาต่างๆ ได้ยังไง
ขอบคุณคุณเป้ที่มาต่อนะคะ รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนนี้ปัญหาหลายด้านมากมาย
ถ้าเป็นเราคงปวดหัวตายเลย
ต้องค่อยๆแก้ทีละปัญหาสินะ
รอตอนต่อไปค่ะ อิอิ
-
ต้องรอติดตามตอนต่อไป อย่าเพิ่งคิดว่าแก้วกับไผ่เขาขะ...กัน อาจเป็นแค่การคุยกันทั่วไปก็ได้
-
ปัญหามากมาย 108 ค่อยๆ แก้ไปก็แล้วกัน
-
มารอตอนต่อไปครับ อ่านทีไรใจหายทุกที อิอิ
-
:call: :call: :call:
-
ปัญหาเยอะจริง :เฮ้อ:
ปวดหัวแทนทีมจัง
ขอบคุณที่มาต่อ :pig4:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้กับคนอื่นเค้าคะ
เรื่องนี้คนเขียนสามารถมากลย
ทำเอาเราอารมณ์ขึ้นลงๆได้ตลอด
ติดงอมแงมด้วยซะงั้น
ใจหายใจคว่ำไปหลายตอนแต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี
ขอบคุณมากๆคะ
มาให้กำลังใจแถมรอติดตามตอนต่อไปอีกด้วย
อยากรุ้ว่าแก้วให้เงินไผ่ไป
เอาไปจองห้องให้อยู่ใช่ไหม
55555
เดาเอาเองว่างั้น
-
ตอนนี้..ลุ้นเเละกดดันมากคร่ะ.. :a6: :a6:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หลังจากที่ผมตั้งใตอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว ผมชอบคาเร็ตเตอร์ ตัวเอก มาก ชอบที่มีนิสัยแรงๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ อยากจะชมว่า นิยาย สนุกมากเลยคับ
-
พี่เป้!!!!!! พูดจริงหรอเนี่ยยยยย :sad4:
มาดราม่าซะงั้นอ่ะพี่
เฮ้ออออออ ถ้าพิมพ์เป็นพี่ทีมอ่ะนะ เป็นโรคประสาทไปแล้วมั้งเนี้ยยยย
อัพอีกไวๆนะคะพี่เป้ ^____^ :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
ลุ้นๆๆๆ
รอๆๆๆ ตอนต่อไป
-
ดันขึ้นมารอ
-
แม๊คมันเป็นโรคจิตรึป่าว ชอบทำอะไรตามทีมไปซะทุกอย่าง
สงสารทีมมีแต่เรื่องประสาทกินพอดี= ="
จะว่าไปก็สงสารแก้วนะ คุณวาดะไม่มีเวลามาสนใจเลยแบบนี้
คนเราก็อยากจะใช้เวลาอยู่กับคนที่ัรัก แต่คนญี่ปุ่นนี่บ้างานมาก
-
คิดถึง
มาม่า
รสแซร่บบบบบ
:3123: มาต่อเหอะ..เป้
-
มาติดตามผลงานคราบบบบ
-
พี่เป้คีบ ผมอยากให้พี่แต่ง เป็นบทของพี่ยอดด้วยอะคับ อยากรู้ว่าความคิดฝั่งพี่ยอดเป็นไง
รีบๆมาต่อเร็วๆนะคับ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน :impress2:
พี่เป้เขียนเรื่องสนุก น่าติดตามมากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ก็มารอลุ้นกันว่าแก้วหายไปไหน??
หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นนะ :z10:
-
ตามอ่านมาจนทันคร่า ใช้เวลา2วันเลยอ่ะ
อยากบอกว่าสนุกมากมาย อ่านแล้ววางไม่ลงเลย
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดังๆให้พี่ยอด ชอบพี่ยอดคร่า น้องทีมด้วย
เพื่อนๆทุกคนด้วยน่ารักดี รู้สึกเค้ามีความผูกพันกันแน่นแฟ้นดีอ่ะ
หายากนะในสมัยนี้อ่ะ ขอยกนิ้วให้เป้เลย o13
ส่วนเรื่องของแก้ว เท่าที่อ่านมาคิดว่าแก้วไม่ใช่คนแบบนั้นอ่ะ คงไม่มีไรกับไผ่หรอก
คงแค่แก้วเหงา แล้วไผ่มีปัญหาเลยปรับทุกข์ แล้วก็ช่วยเหลือกันมากกว่านะ
ยังไงทีมก็ตามหาแก้วให้เจอละกัน จะได้ช่วยแก้วแก้ปัญหา
ปล.เอานังแมคไปทิ้งไกลๆๆหน่อย เป็นสจ๊วต ไมมันว่างบ่อยจังงิ
-
แวะเข้ามาบวก รอพี่เป้ อิอิ
-
พี่เป้ยังสุดยอดเหมือนเดิมค่ะ
สนุกมากเลยเป็นกำลังใจให้เน้อ
มาต่ออีกน่ะค่ะกำลังสนุกเลย
:กอด1: o13 o13
-
เหยยยยยยย
ชอบคุณวาดะมากนะ
ไผ่กะแก้ว อย่ารีเทิร์นนะ
คุณวาดะ ทำไรซกอย่างได้มั้ยเนี่ยยย
โอ่ยยยย อยากรู้ !!
-
ตอนพิเศษเข้มข้นมากเลยค่ะ
-
Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter III Part 2)
...วันรุ่งขึ้น ผมให้เพื่อนจองตั๋วเครื่องบินไปบ้านแก้วที่จังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน แต่เที่ยวบินที่ว่างดันเป็นเที่ยวสุดท้ายของวัน และหลังจากวันพรุ่งนี้ก็จะไม่ว่างอีกยาว...เอาวะ ไปค้างซักคืนนึง แล้วตอนเช้าค่อยเช่ารถไปหาแก้วที่บ้าน คุณวาดะติดงานแต่ส่งคิมให้ไปเป็นเพื่อนผม...เมื่อเคลียร์ทุกอย่างที่ร้านเรียบร้อย เราสองคนก็เดินทางไปสนามบิน...
“...ทีม...” พนักงานต้อนรับบนเครื่องพูดชื่อผมเบา ๆ
“...บังเอิญจังเลยนะ...” ผมยิ้มมุมปากให้
“...เป็นถึงเจ้าของผับใหญ่โต ทำไมไม่นั่งเฟิร์ส หรือบีซีล่ะ...” แม็คยิ้มเหยียด ๆ ให้ผมบ้าง
“...พอดีว่าเรามีงานด่วน แล้วมันมีไฟล์ทนี้ที่ว่าง นั่งแค่ชั่วโมงนิด ๆ ไม่เป็นไรหรอกจะนั่งชั้นไหนก็ได้ เราไม่ใช่ไฮโซ...ว่าแต่แม็คเถอะ เห็นบอกว่าทำงานตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่โปรโมทไปเป็นสจ๊วตชั้นบีซีซักทีล่ะ...แล้วอย่างนี้ก็คงอีกนานสินะกว่าจะได้ขึ้นเฟิร์ส...” ผมกัดเบา ๆ
“...คงจะบริการแย่ ไม่มีเซอร์วิสมายด์จนไปทำชั้นธุรกิจไม่ได้น่ะสิ...” คิมเสริม
“...เราก็ทำงานขำ ๆ อ่ะนะ...ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ไม่อยากขึ้นบีซีด้วย...อ้อ...แล้วก็อย่าคิดว่าเป็นผู้โดยสารแล้วจะป่วนเราบนเครื่องได้นะ เพราะเราพร้อมจะออกเสมอ ไม่มีอะไรต้องแคร์ แต่เธอก็ต้องระวังร้านเธอไว้เหมือนกันล่ะ...อย่าให้ถึงทีของเรา...” แม็คดักคอผมไว้
“...เราก็ทำร้านขำ ๆ เหมือนกัน ไม่มีร้านนี้เราก็ไม่อดตาย ลองแลกกันซักตั้งมั้ยล่ะ...” ผมจ้องหน้า แม็คหลบตาแล้วเดินไปหาผุ้โดยสารรายอื่น ไม่เฉียดมาใกล้ผมอีกเลย
*
*
...คิมกรี๊ดกร๊าดด้วยความสะใจเมื่อลงจากเครื่อง แม็คดูสงบเสงี่ยมเป็นคนละคนกับที่เคยเจอในร้าน เท่าที่รู้จักกันมา คงรู้ว่าถ้าผมเอาจริง ผมก็เล่นจนสุดตัวเหมือนกัน แต่ผมไม่ทำใครก่อนอยู่แล้ว ถ้าแยกย้ายกันไป ต่างคนต่างอยู่ก็ไม่ต้องมาระแวงกัน...
“...แก...บอกตรง ๆ นะ ชั้นไม่ชอบนอนโรงแรมต่างจังหวัดเลย...น่ากลัว...” คิมพูดหลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องของโรงแรมที่พัก
“...ถ้ากลัวก็อย่าส่องกระจกสิ...ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า...”
“...อีนี่...ถ้าไม่เจอแก้วที่บ้านจะทำยังไงอ่ะ...” คิมค้อนแล้วถามด้วยความกังวล
“...แก้วมันไม่ไปไหนไกลหรอก...ว่าแต่...แกพอจะรู้มั้ยว่าแก้วมันงอนอะไรคุณวาดะ...”
“...ไม่รู้สิ...ชั้นไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย...แต่ชั้นว่าเรื่องนั้นแน่ ๆ เลย...”
*
*
...แหม...ขนาดไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องเจ้านายนะ...เล่ามาเป็นฉาก ๆ...เท่าที่จับใจความได้น่าจะเป็นเรื่องใหญ่กว่าเรื่องทำงานซะจนไม่มีเวลาให้ เพราะเมื่อไม่นานมานี้คุณวาดะต้องเอนเตอร์เทนลูกค้าที่บาร์คาราโอเกะสำหรับชาวญี่ปุ่นบ่อย ๆ จนมีเด็กนั่งดริ้งคู่ใจถึงขนาดพากันไปกินข้าวสองต่อสองช่วงก่อนที่บาร์เปิด...ผมได้ยินแล้วยังรู้สึกแย่ แต่แก้วไม่เคยพูดถึงเลย คิมบอกว่าคิมเองก็เพิ่งรู้จากบริษัทคู่ค้าแอบเม้าท์นายเช่นกัน และแก้วน่าจะรู้จากคนขับรถของคุณวาดะหลุดปากเล่าให้ฟัง...
*
*
...มันมีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้คนที่เฉย ๆ อย่างแก้วโกรธจนต้องหนีออกมา และเรื่องนี้ถ้าเป็นผมก็รับไม่ได้เช่นกัน...ตอนเช้าเรารีบออกจากโรงแรมในตัวเมืองเพื่อนั่งรถไปบ้านแก้วที่อยู่อีกอำเภอห่างออกไปร้อยกว่ากิโล...ลุ้นไปตลอดทางว่าจะเจอแก้วหรือเปล่า ถ้าไม่เจอที่บ้านผมก็ไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนแล้ว...
“...แก้ว...” ผมกับคิมร้องเรียกทันทีที่เห็นเพื่อนจากด้านหลัง
“...มาได้ยังไงอ่ะ...” แก้วหันมามองด้วยความประหลาดใจ
“...โห...นึกว่าจะไม่เจอแกซะแล้ว...” คิมวิ่งเข้าไปหาที่รั้ว
“...พวกเราเป็นห่วงแกนะ...”
“...มาแค่สองคนเหรอ...” แก้วมองข้ามพวกเราไป
“...อืม...” ผมตอบรับ แก้วสีหน้าสลดลง
“...คุณวาดะให้มาตามแกอ่ะ...”
“...ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายนะ...ที่ร้านยุ่งหรือเปล่า...”
“...ก็ยุ่งนิดหน่อยแหละ...แกไปเก็บเสื้อผ้าสิ เราจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้แล้ว...”
“...เอ่อ...” แก้วอ้ำอึ้ง
“...แกหนีมาอย่างนี้มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลยนะ...”
“...แล้วเรื่องไผ่ล่ะ...” แก้วดูกังวลกับเรื่องนี้มาก
“...ไม่มีอะไรนี่...ไผ่ลาออกแล้ว...”
“...เพราะเราใช่มั้ย...” แก้วโทษตัวเอง ผมคิดว่าแก้วคงได้ยินที่คนที่ร้านแอบเม้าท์ก่อนจะมาที่นี่ ทั้งเรื่องไผ่ เรื่องคุณวาดะ ทำให้แก้วต้องหลบมาพักที่บ้าน
“...มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด...พวกเราเชื่อแกนะ...” ผมปลอบ
“...เค้าเดือนร้อนมาก็ต้องช่วยในฐานะเพื่อนมนุษย์...” คิมช่วยปลอบ
“...คิมรู้เรื่องนี้ได้ไงอ่ะ...” แก้วสงสัย
“...เอ่อ...ก็...มีคนเล่าให้ฟัง...”
“...ที่ร้านมันมีวงจรปิดทุกจุด...คนเห็นกันเยอะ...ถึงเราบริสุทธิ์ใจ แต่ก็ห้ามคนอื่นคิดไม่ได้นะ...” ผมอธิบาย
“...อืม...” แก้วพยักหน้า
“...ไปเก็บของกันเถอะ...เดี๋ยวตกไฟล์ท...”
“...เราขอลาต่ออีกซักพักนะ...เรื่องค่าตั๋วเดี๋ยวเราจัดการให้...” แก้วปฏิเสธที่จะกลับด้วยกัน
“...แกไม่ได้หนีกลับบ้านเพราะเรื่องไผ่ แต่เป็นเรื่องคุณวาดะใช่มั้ย...”
“...................................” แก้วไม่ตอบ
“...ถ้าเค้าไม่รักแก เค้าไม่ให้พวกเรามาตามหรอก...”
“...ถ้าเค้ารักเรา ก็ให้เค้ามาตามเอง...ขอโทษนะ เราต้องไปทำอย่างอื่นอีกหลายอย่าง...” แก้วเดินหนีเข้าบ้าน จะตามเข้าไปก็เห็นหมาตัวเท่าลูกวัวยืนจ้องอยู่ ถ้าเข้าไปคงโดนมันกระโดดกัดคอแน่
*
*
...ผมตรงเข้าร้านทันทีที่ถึงกรุงเทพฯ มือหอบเอกสารมาทำแทนแก้ว ปากก็คุยโทรศัพท์กับคุณวาดะ ดูเค้าจะโกรธมากที่แก้วไม่ยอมกลับมาพร้อมผม...คนนึงก็เพื่อน อีกคนก็หุ้นส่วนธุรกิจ แย่แล้ว เข้าข้างใครไม่ได้เลย จะพูดอะไรก็ต้องระวังเป็นพิเศษ...คุณวาดะบ่นเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่งผิดปกติ อาจจะไม่อยากให้ผมรู้ว่าพูดอะไรแล้วเค้าก็วางสายไป...
“...เมื่อคืนที่กูไม่อยู่ ที่ร้านมีอะไรมั้ย...” ผมถามมิ้นท์ทันทีที่เจอหน้า
“...เอ่อ...ไม่มีอะไรนะ...”
“...พี่ยอดมาช่วยก็ไม่น่ามีอะไรเนอะ...” ผมหันหลังเดินเข้าออฟฟิศ
“...เดี๋ยว...” มิ้นท์ร้องเรียก
“...ว่า...”
“...ถ้ากูบอกอะไรมึง...มึงห้ามโวยวายนะ...”
“...อะไรวะ...”
“...เทมส์มาที่นี่เมื่อคืนนี้...”
“...เฮ้อ...เอาเข้าไป...” ผมถอนหายใจ
“...ถ้ามันมาเฉย ๆ กูคงไม่บอกมึงหรอก แต่นี่มันให้พี่ยอดพาไปส่งบ้าน...”
“...ไม่ต้องพูดต่อ...กูขอเดาว่าพี่ยอดก็ไปส่งใช่มั้ย...”
“...เออ...”
“...นั่นแหละพี่ยอด...กูจะรอดูว่าเค้าจะอธิบายยังไง...”
“...มึงอย่าให้เค้ารู้ว่ากูบอกนะ...”
“...โอเค...เรื่องงานก็วุ่นแล้ว ยังจะมีเรื่องเพื่อนเรื่องผัวอีก...เซ็งเว้ย...” ผมเดินไปบ่นไป
*
*
...ผมนั่งเคลียร์เอกสารแทนแก้ว ทำโน่นทำนี่ ให้ตัวเองยุ่งตลอดเพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องพี่ยอดกับเทมส์...ตาก็คอยมองออกไปนอกร้าน รอพี่ยอดเข้ามา จะได้รู้ว่าพี่ยอดจะบอกเรื่องเทมส์หรือเปล่า...แต่พี่ยอดคงยุ่งถึงเข้ามาหาผมที่ร้านซะเกือบสี่ทุ่ม...ผมเงยหน้ามองเค้านิดนึงก่อนจะทำงานต่อ...
“...คุณวาดะบอกว่าแก้วไม่ยอมกลับมาด้วย...” พี่ยอดเปิดประเด็น ท่าทางคุณวาดะจะโทรไปคุยกับพี่ยอดแล้ว
“...อืม...”
“...แก้วไม่น่าจะหึงขนาดนั้นนะ...คุณวาดะบอกว่าไม่มีอะไรกับเด็กคาราโอเกะคนนั้นเลย...”
“...เหรอ...”
“...ทีมเองก็เคยทำงานกับคนญี่ปุ่นนี่นา...เรื่องไปสังสรรค์คุยงานต่อหลังเลิกงานมันเป็นเรื่องปกติ...เค้าต้องไปร้านพวกนี้เพื่อธุรกิจนะ...”
“...ต้องมีคู่ขาประจำ...ต้องแอบไปด้วยกันเนี่ยนะ...เผลอไม่ได้เลย...” ประโยคหลังผมแอบกัดพี่ยอด
“...คาราโอเกะร้านนั้น เค้าจะให้เงินพิเศษกับพนักงาน ถ้าพนักงานสามารถพาลูกค้าเข้าร้านได้ตั้งแต่ร้านเปิด...แบบจูงมือกันเข้าร้านหลังจากไปกินข้าวเย็น หรือไปเที่ยวด้วยกันแล้ว ได้เงินเยอะเลยนะ...คุณวาดะเค้าคงสงสารเด็กคนนั้นก็เลยช่วย...”
“...จ้า...สงสาร...ไปเที่ยว ไปกินข้าวกับคนอื่นได้ ทิ้งให้แก้วอยู่คนเดียวเนี่ยนะ...อ๋อ...แล้วพี่ยอดรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง...”
“...คุณวาดะบอกพี่ อีกอย่างพี่ก็เคยดีลงานกับบริษัทญี่ปุ่นนะ...”
“...อืม...”
“...งานยุ่งเหรอ...ดูซีเรียสจัง...วันนี้ทีมยังไม่ยิ้มให้พี่เลยนะ...”
“...ปัญหามันเยอะ...ตอนนี้มีปัญหาใหม่อีกแล้ว เคสนี้แก้ยากด้วย เพราะมันไม่ได้รับความร่วมมือจากอีกฝ่าย...” ผมพูดอ้อม ๆ พี่ยอดยังไม่รู้ว่าผมรู้เรื่องเทมส์แล้ว
“...มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ...”
“...พี่ยอดมีอะไรจะบอกทีมหรือเปล่าล่ะ...” ผมจ้องหน้าพี่ยอด
“...อุ๊ย...เทมส์เข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่าเนี่ย...” ผมกับพี่ยอดหันไปตามเสียงหน้าประตู
“...เข้ามาได้ยังไง...ด้านนอกมีป้ายบอกเฉพาะพนักงานไม่ใช่เหรอ...” ผมถามเสียงเข้ม
“...แหม...พี่ทีม...เทมส์ไม่ได้มาเที่ยว ไม่ได้เป็นลูกค้านี่นา เทมส์มาเยี่ยมเจ้าของร้าน เด็กเค้าก็เปิดประตูให้...”
“...แล้วทำไมไม่เคาะประตู...ถ้าสถาบันการศึกษาไม่สอน สถาบันครอบครัวก็น่าจะสอนมารยาทเบื้องต้นบ้างนะ...” ผมหาเรื่องด่าแบบจงใจให้รู้ว่าผมไม่ชอบขี้หน้า
“...ไม่เอาน่าทีม...เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ...” พี่ยอดห้ามศึก
“...เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ทีมถืออ่ะ...ถ้าทีมกำลังคุยกับลูกค้าอยู่ แล้วมีคนเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา แถมยังไม่มีธุระด่วนอะไรด้วยเนี่ย คนอื่นจะคิดยังไง...เออ...ไหนบอกแค่มาเยี่ยมไง...เจ้าของร้านทุกคนสบายดี...โอเคมั้ย...พี่กำลังยุ่งอยู่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็...เชิญ...” ผมมองไปที่ประตูเป็นเชิงไล่
“...แน่ใจเหรอว่าสบายดี...หน้าตาเคร่งเครียดเชียว...มีอะไรในใจหรือเปล่าพี่ทีม...” อีเด็กเปรตนั่นยั่วผม
“...มี...แต่เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องบอกใคร...”
“...พี่ว่าเทมส์ออกไปนั่งกินอะไรข้างนอกก่อนดีกว่า...”
“...เค้าบอกว่ามาเยี่ยม ไม่ได้มาเป็นลูกค้า...ในเมื่อเห็นว่าเราสบายดีแล้วก็ควรจะกลับไปสิ...” ผมแย้ง
“...เทมส์หิวพอดี...ขอทานอะไรหน่อยละกัน...พี่ยอดไม่ต้องเลี้ยงนะ เมื่อวานก็เลี้ยงทีนึงแล้ว แถมยังพาไปส่งบ้านอีก...” เทมส์ยังยั่วผมอีก
“...เอ่อ...” พี่ยอดหันมามองหน้าผม
“...พาเค้าไปกินเถอะ...” ผมพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“...เดี๋ยวพี่มานะ...”
“...ไม่ต้อง...ทีมทำงานเสร็จแล้วจะออกไปข้างนอกซักพัก...”
“...ไปไหน...”
“...ไปวัด...”
“...ไปวัดตอนนี้เนี่ยนะ...” พี่ยอดยกนาฬิกาขึ้นมาดู
“...เครียดถึงขนาดต้องพึงธรรมะ เข้าวัดเข้าวาเลยเหรอ...” เทมส์ถามยิ้ม ๆ
“...ไม่ได้เครียดขนาดนั้นหรอก...พี่อยากจะไปวัดหัวลำโพง ไม่ได้ทำบุญนานแล้ว...ตอนดึก ๆ ก็มีคนเยอะแยะ...พี่จะไปทำบุญโลงศพน่ะ...อุทิศให้สัมภเวสีเจ้ากรรมนายเวรแถวนี้...เผื่อว่าผลบุญจะช่วยกำจัดสิ่งอัปมงคลให้ออกไปจากชีวิตเร็ว ๆ...” ผมยิ้มให้เทมส์บ้าง
*
*
...พี่ยอดคงกลัวว่าเราสองคนจะต่อปากต่อคำกันยาวกว่านี้ จึงรีบพาเทมส์ออกไปข้างนอก...ผมไม่มีอารมณ์จะทำงานแล้ว เก็บเอกสารแล้วเดินเข้าครัวไปหามิ้นท์เพื่อฝากให้ดูร้านระหว่างผมไปทำบุญ...ถ้าไม่ห่วงชื่อเสียงร้าน จะหายาถ่ายใส่ให้อีเด็กเวรนั่นกิน...ก่อนขึ้นรถ ผมมองไปที่โต๊ะสองคนนั้น...เฮ้อ...พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอดคนเดิม ยังใจอ่อนกับคนอื่นตลอด...ถึงจะไว้ใจว่าพี่ยอดไม่ไปทำอะไรนอกลู่นอกทาง แต่พี่ยอดไปกับคนที่ผมไม่ชอบหน้าอย่างเทมส์นี่มันทำใจให้สงบยากมาก...ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด...
“...พี่...วันนี้เค้ามีงานเหรอ ทำไมคนเยอะจัง...” ผมถามเจ้าหน้าที่วัด
“...ไม่หรอก...เมื่อกี้มีดารามาทำบุญ เด็ก ๆ ก็เลยวิ่งไปมุงดูกัน...”
“...อ๋อ...” ผมได้ยินแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินเข้าไปทำบุญตามปกติ ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว
“...ทีม...” ผมสะดุ้งเมื่อมีเสียงกระซิบเรียกจากด้านหลัง
“...เฮ้ย...ต้า...” ผมโล่งอกเมื่อเห็นว่าใครเรียก ในวัดตอนดึก ๆ มีคนเรียกเสียงเบา ๆ มันทำให้ผมขนลุกได้
“...มาทำบุญเหรอ...”
“...อืม...ต้าล่ะ...”
“...เราเพิ่งเลิกงานน่ะ วันนี้เลิกกองเร็วก็เลยแวะมาทำบุญ...เดี๋ยวนี้เราทำบุญบ่อยนะ...” ต้ารีบพูดเมื่อผมมองหน้าเค้าแปลก ๆ
“...ดีแล้ว...เราแอบแวบมาทำบุญ เดี๋ยวก็ต้องกลับไปทำงานต่อ...”
“...ทีมทำร้านอยู่ที่สุขุมวิทใช่มั้ย...เพื่อนเราไปเที่ยวมาแล้วนะ เค้าว่าร้านสวย อาหารอร่อย เพลงเพราะด้วย...แต่เรายังไม่มีเวลาแวะไปเลย...”
“...ถ้าจะไปเมื่อไหร่ก็บอกละกัน เดี๋ยวเราลดให้...พาเพื่อนมาเยอะ ๆ ล่ะ ฝากโปรโมทด้วย...แต่เราไม่มีค่าตัวให้นะ...” ผมพูดขำ ๆ
“...ได้...เราจะช่วยบอกพี่ ๆ ออแกไนเซอร์ให้ เผื่อจะได้มีสถานที่จัดอีเว้นท์ใหม่ ๆ...”
“...ขอบคุณล่วงหน้านะ...” ผมยิ้มให้
“...เดี๋ยวทีมต้องไปทำงานต่อใช่มั้ย...งั้นเราไปด้วยนะ...จะได้ไปดูร้านแล้วก็ขอหาอะไรกินด้วย หิวมากเลยอ่ะ...”
“...ได้เลย...ขับรถตามเรามาละกัน...”
“...เราติดรถกองถ่ายมา รถซ่อมอยู่ อีกสองวันถึงจะเสร็จ...”
“...โอเค...งั้นไปด้วยกันเลย...ระวังปาปารัสซี่ด้วยล่ะ เดี๋ยวโดนแอบถ่ายอีก...” ผมหัวเราะเบา ๆ
“...โห...ถ้าโดนแอบถ่ายตอนนี้ ร้านทีมคงได้ถูกโปรโมทฟรี ๆ เลยแหละ...”
“...งั้นเราเดินช้า ๆ ให้คนเห็นเยอะ ๆ ดีกว่าเนอะ...”
*****************************************************************************************************
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็น ทุกคอมเม้นท์นะครับ...และต้องขอโทษที่หายไปนาน ช่วงวันหยุดผู้เขียน แRดมากไปหน่อย อีกอย่างก็มีเรื่องให้คิดเยอะ ทำให้ไม่ได้มาเขียนเรื่องต่อ...ซึ่งตอนแรกตั้งใจจะให้เป็นตอนสุดท้ายด้วยฃ้ำ แต่นึกได้ว่า US ยังมาไม่ครบ ก็เลยต้องเปลี่ยนให้ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้าย แบบ “จบบริบูรณ์”
...จำนวนคะแนนถูกใจ จำนวนคนคลิกเช้ามาอ่าน และจำนวนรีพลายมันทำให้ผมมีกำลังใจเขียนเรื่องนี้มาจนถึงตอนพิเศษตอนนี้...ครบรอบ 1 ปีพอดีเมื่อสองวันก่อน ...แค่มีคนเข้ามาอ่านก็ปลื้มแล้ว และยิ่งได้เห็นชื่อนิยายของตัวเองเข้ารอบเซ็งเป็ดอวอร์ดยิ่งปลื้มใหญ่ขอบคุณทุกเสียงโหวตไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ...
...แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...
-
:z2: :z2:มาอ่านก่อนใคร :z13: :z13:
-
มา แล้ว ๆ ๆ
มี แต่ เรื่อง เครียด ๆ
เทม โพ รา รี่ ยัง ไม่ เลิก อีก
สง สัย คุณ วัฒ นา & คุณ นภา ส่ง มา ก่อ กวน เปล่า หว่า !!
อี ตา พี่ ยอด ก็ ตลอด... ใจ อ่อน ไป ซะ
ส่วน แก้ว กับ ไผ่
สง สาร แก้ว ด้วย ไผ่ ด้วย เฮ้อ !!
ใกล้ แล้ว ที่ จะ เป็น us อิ อิ
p.s. ยิน ดี ด้วย ครับ พี่ เป้ ที่ ครบ 1 ปี แล้วววว
-
แหมน้องทีมยังแรงเสมอต้นเสมอปลาย จิกนังเทมส์กะแม็คได้ใจจริงๆ :laugh: :angry2:
-
อีรุงตุงนังมากๆ 55
แต่ว่ามัน ชอบๆ
-
อีพี่ยอดเอาอีกและ...เกรงใจแต่คนอื่นทุกที................. :beat: :beat:
-
โอ่ย ยยยยยย
ปวดหัวแทนน้องทีมเนอะ..."ทั้งเรื่องเพื่อนทั้งเรื่องผัว"...หุหุ
แต่สงสารแก้วง่ะ...ทำไมคุณวาดะถึงทำงั้นเล่า....ยังไงก้อเคืองอ่ะ ทำงั้นมันก้อไม่ต่างจากมีกิ๊กเลยนะเนี่ย...ชิชิ
คุณแซนไป นังน้องเทมส์ก้อมา...เฮ้อ /กุมขมับ/ คนนี้ยิ่งหน้ามึนอยู่ อ่อย ยยยย
พี่ยอดนี่ก้อจะคนดีไปหน๊าย ยยยยยยคร๊ะ จะเคืองตามคุณวาดะละนะเนี่ย
น่าจะให้แก้วกะน้องทีมร่วมมือกันดัดนิสัยพ่อคนดีสองคนนนี้จริงจิ๊ง....ฮึ่ย ยยยยยย
ต้า....ตั้งแต่ท้ายๆซีซันสามแล้ว เหมือนว่าจะแลเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยเนอะ
แอบใจหาย น้องทีมจะจบแบบจริงจังแล้วหรอคะ เอาสักห้่าตอนมิได้หรอคะ(ถ้ามากกว่านั้นก้อคงดี...แหร๊ เหมือนจะขอมากไป แต่สนุกอ่ะ ชอบคาแรคเตอร์แบบน้องทีมอ่ะค่ะ ทันคนดี)
ขอบคุณนะคะไรท์เตอร์
-
เหมือนต้าจะดีแล้ว(มั้ยหว่า)
:laugh:
-
ต้าโผล่.....ไอ้พี่ยอดกระอักแน่ ไม่เคยจะเข็ดอ่ะ กะอีเทมป์เนี่ย
ไม่ชอบใจคุณวาดะ อย่างรุนแรงเห็นด้วยกะที่ทีมพูดกะพี่ยอดอ่ะ
มีเวลาสงสารเด็กพาเด็กไปเลี้ยง แต่ไม่เคยมีเวลาให้แก้วเรย เซ็งพวกรุกเฟร้ย
-
ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้าโผล่.....ไอ้พี่ยอดกระอักแน่ ไม่เคยจะเข็ดอ่ะ กะอีเทมป์เนี่ย
ไม่ชอบใจคุณวาดะ อย่างรุนแรงเห็นด้วยกะที่ทีมพูดกะพี่ยอดอ่ะ
มีเวลาสงสารเด็กพาเด็กไปเลี้ยง แต่ไม่เคยมีเวลาให้แก้วเรย เซ็งพวกรุกเฟร้ย
ถูกค่ะ มีเวลาพาคนอื่นไปกินข้าว .. แล้วกับคนรักล่ะ เวลาหายไปไหน?
พี่ยอดก็นะ .. ไม่มีอะไรๆตลอด ใครมาหาก็ไม่เคยปฏิเสธ
แบบนี้จะให้ทีมไม่เคืองได้ยังไง?
ปัญหาหลายๆอย่างมาจากคนอื่นที่เข้ามาหาพี่ยอดทั้งนั้นเลย .. ไม่คิดแก้ไขอะไรมั่งไงเนี่ย หือ???
คุณวาดะก็นะ .. ตกลงแก้วสำคัญมั้ยเนี่ย?
เป็นเราให้คนอื่นมาตามแบบนี้ก็ไม่กลับหรอก .. ขนาดนี้แล้ว งานก็ยังสำคัญกว่าอยู่ดี :เฮ้อ:
ต้าดูโตขึ้นเนอะ .. เดินช้าๆให้คนตามถ่าย อืมม พี่ยอดเห็นคงดีใจจนเนื้อเต้น อิอิ ^^
รอลุ้นตอนจบค่ะ (แต่อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆจริงๆนะคะ)
อ่อ happy anniversary น้องทีมพี่ยอดด้วยค่ะ :L2:
-
มันมาอีกคนแล้วววววววววว ไม่ได้นึกถึงเลยนะคนเนี๊ยะ งืมมมม ไม่อยากจะคิดถึงหน้าพี่ยอด >.<
บวกพี่เป้น๊า จุ๊บๆ
-
โห พี่เป้จบแบบค้าง ๆ คา ๆ อีกแระ ต้องคอยลุ้นต่อไป มาต่อไวไว นะคะ เป็นแรงใจให้ค่ะ
-
ตอนพิเศษ นี้ ยุ่งเหมือนใยแมงมุมเลย พวกเจ้ากรรมนายเวรเรียงหน้ากันเข้ามาเป็นทิวแถว
อาจจะเป็นบททดสอบของ ทีมกับพี่ยอดว่า จะอยู่รวมสร้างชีวิตครอบครัวกันต่อไป
หรือว่า ทางใครทางมัน :เฮ้อ: มีให้ลุ้นได้ทุกตอนสิน่า
อ่านตอนนี้แล้วให้นึกถึง ตอนก่อนจบของภาคที่ 3 ไม่รู้จะมีใครแอบ :serius2: :z3: หรือเปล่า
ไม่ได้เข้าไปเช็คที่ facebook มาลุ้นตอนจบของเรื่องนี้ว่าจะเป็นอย่างไร กับใยแมงมุมตอนนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจกับน้องเป้ :กอด1:
-
ตอนพิเศาเรื่องไม่ยาวเลยมากันแบบ ยุ่งเหยิงมากเลยครับ แต่ก็มันส์ดี
-
:angry2:น่าตบนางตัวป่วนทุกตัววววววววววววววว
พี่ทีมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ยอดก้อยังเหมือนเดิมมมมเซงง o13
-
ระทึกทุกตอนจริงๆ ถ้าจะอยู่กันต่อไป ทีมคงต้องปลงกับนิสัยแบบนี้ของพี่ยอด แต่จริงๆ พี่ยอดไม่ควรทำแบบนี้กับคนที่ทีมเกลียดนะ รู้ทั้งรู้ว่าเค้าต้องการป่วนทีม ก็ยังจะไปประจ๋อประแจ๋กับเค้า ถึงจะไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งกันก็เหอะ จะให้ทีมปรับตัวคนเดียวมันไม่แฟร์นะ พี่ยอดก็ควรรู้ด้วยว่าคนไหนควรยุ่งคนไหนไม่ควรยุ่ง รออ่านตอนหน้า ทีมพาต้าไปควงเย้ย เอาให้กระอัก ถ้าพี่ยอดยังไม่เลิกนิสัยชอบเกรงใจคนที่ทีมเกลียด วงจรอุบาศก์นี้คงวนเวียนไปตลอดชีวิตคู่ล่ะนะ
-
พี่ยอดนี่ หงุดหงิดแทนทีมอ่ะ
เกรงใจคนอื่นมากกว่าห่วงความรู้สึกแฟนหรอ
เห็นอยู่ชัดๆว่าเทมส์มาหาเรื่อง
ความเกรงใจมันก็ต้องมีขอบเขตมีความพอดีเหมือนกันนะพี่ยอด :z6:
ส่วนคุณวาดะ ถ้ารักแก้วจริงก็คงห่วงความรู้สึกแก้วมากกว่านี้นะ :beat:
:z6:นังเทมส์
:L2:คุณเป้
-
พี่ยอดนี่เหมือนเดิมเลย น่าเบื่ออ่ะ เอาใจช่วยทีมนะครับ :sad4:
-
เหนื่อยแทนทีมหว่ะ :เฮ้อ:
-
งานเข้าหลายงานเลยทีม
น่าปวดหัวแทนจริงๆ
อยากให้พี่ยอดเด็ดขาดกว่านี้อีกสักนิด
รู้อ่ะนะว่าเป็นคนใจดี
แต่ใจดีให้ถูกคนหน่อยก็ดี
กับคนที่คิดทำลายครอบครัวเรา
เอามันไว้ทำไม ไม่เข้าจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ่านเจอใ้นหนังสืมเล่มนึงแล้วชอบวลีนี้มากๆ..
"การทำร้ายคววามรู้สึกใคร ครั้งแรกอาจแปลว่าไม่รู้ ครั้งที่สองอาจแปลว่าลืม แต่ถ้ามากกว่าครั้งนั้น มันแปลว่า...ไม่เคยจำ...ซึ่งต่างกับการลืมอย่างสิ้นเชิง..."
-
เฮ้ออออออออออ...... ปวดหัวแทนพี่ทีมเน้ออ
แต่ในวิกฤต พี่แกก็ยังพลิกมาเป็นโอกาสได้อีกเนี่ยยย อัจฉริยะ มนุษย์ จริงจริ๊งงง วะฮ่าๆๆๆ :laugh:
ควงกลับไปร้านด้วยเลยนะพี่ทีม เอาให้พี่ยอดกะอิเทมส์ หน้าหงายเลยพี่
ลอปอ...พี่เป้อย่าเพิ่งรีบอัพเลยน๊ะ ไม่อยากให้จบบริบูรณ์อ่ะ :sad4: <<< อิ เด็กนี่ โรคจิตซะแล้วว
-
ปัญหาตัวเดิมๆ
คนก็นิสัยเดิมๆ - -
พี่ยอดนี่ขี้เกรงใจเกินไปแล้ว
ว่าแต่ตอนหน้าจบแล้วเหรอT^T
อย่าเพิ่งได้มั้ยอ่า
ยังไม่อยากให้จบเลย Y_Y
-
สวัสดีคะพี่เป้ o1
เพิ่งจะเข้ามาอ่านได้สามวันนี้ค่ะ อ่านแบบหยุดไม่ได้
เจ็บตาไปหมดเลย แต่ก็มีความสุขม๊ากมากกก
พี่เป้แต่งจนส้มอินมากๆ หัวเราะ เครียด ร้องไห้ จนคุณนายแม่ด่าว่า "อินี่คงจะบ้า" 55555+
จะรออ่านตอนหน้านะคะ
ps. ขอร้องอย่างเพิ่งจบได้มั้ยอะค้า :m15:
-
+1 ให้คุณnopkar เห็นด้วยอย่างยิ่ง
"การทำร้ายคววามรู้สึกใคร ครั้งแรกอาจแปลว่าไม่รู้ ครั้งที่สองอาจแปลว่าลืม แต่ถ้ามากกว่าครั้งนั้น มันแปลว่า...ไม่เคยจำ...ซึ่งต่างกับการลืมอย่างสิ้นเชิง..."
-
ไม่มีเวลา หรือว่าไม่มีใจเหลือ กันแน่ เฮ้อ สงสารแก้ว
ขนาดงอนให้มาง้อ ยังไม่ยอมมาเลย :เฮ้อ:
ส่วนอีพี่ยอดนีก็นะ ขนาดเคยเห็นโรงศพมาแล้วก็ยังไม่เข็ด :z6:
ถ้าทำให้ทีมร้องไห้ขึ้นมานะ จะถอนตัวจากแฟนคลับเลย ชิชิ :a14:
-
มันอิลุงตุงนังดีแท้..... :เฮ้อ:
ยังติดตามอ่านอยู่นะคะ...
:L2: เป็นกำลังใจให้คุณเป้ นะคะ :L2:
-
เหมือนเดิมเลยเนอะ เหอะๆ
-
เหอๆ พี่ยอดเห็นนะหึงอีกอ่ะดิ
ทีตะเองทำอ่ะไม่คิด สมแล้วแหล่ะ
-
อิเทมส์ โผล่หน้าเข้ามาในเรื่องทีไร
กวงซ่งติงได้ทุกที :z6:
:กอด1:พี่ยอด..งานเข้าตลอด
:จุ๊บๆ:ทีม..ใจเย็นๆเน้ออออ ที่รักของพี่ยอด
:L1:เป้..คนนี้อ่ะ อิอิ
-
โอ้วววว
ถ่านไฟเก่าแฮะ
เดี๋ยวพี่ยอดมีเดือนแน่เลยเชียว^^
รอค่ะ :-[
-
สงสารแก้วจัง ถ้าอีตาคุณวาดะแม่งมองไม่เห็นค่าก็ปล่อยมันไปเถอะ ชริ!!! ทำมาเป็นโวยวายกลบเกลื่อนความผิดตัวเอง
ส่วนไอ้พี่ยอด ทำตัวน่าหมั่นไส้อีกแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าควรจะทำตัวยังไง อะไรที่ทำไปแล้วมันทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจก็ควรจะหลีกเลี่ยงซิ หนักแน่นหน่อย ไม่ใช่ใครจูงไปไหนก็ไปตามเค้า ชริ ชริ
-
อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ชินกับนิสัยพี่ยอดซักที
ขี้เกรงใจคอยไปเทคแคร์ดูแลคนอื่น แล้วยอมให้คนที่สมควรจะแคร์จริงๆต้องเสียความรู้สึกเนี่ย
มันน่าจะเลิกได้แล้วนะ ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ น่าจะคิดอะไรได้บ้างแล้ว อายุก็ปูนนี้ละ
-
รอตอนจบที่สมบูรณ์แบบครับ
อ่านทีไรใจหายทุกที กับพวกสัมพเวสี แต่ละตัว อิอิ
-
พี่ยอด พ่อตัวดี แล้วตัวเองก็ขี้หึงจะตาย
คุณเป้ ยอดเยี่ยมเหมือนเคย ขอบคุณค่ะ
-
พี่เป้...จะเป็นไรมั๊ยถ้าจูนจะบอกว่า......
"เค้าเบื่อพี่ยอดอะ.....เป็นแบบนี้....ตลอดดดดดดดดดดด" :seng2ped:
..
....
.....
......
........
:กอด1:พี่เป้ค่า
-
พี่ยอดยังไม่เลิกแสนดีกลับทุกคนอีก มันน่านักเชียว ฮึ่ม ฮึ่ม
-
โอ่ยยย ทีมมมม
สู้ๆนะ ทั้งเรื่องเพื่อน เรื่องพี่ยอด เพิ่มเรื่อง ต้า มาด้วย
ฮ่าๆๆๆ ชีวิตนี้ เรื่องเยอะจริงๆว่ะ
แล้วแก้ว อ้ะ ,, งื้ออออ อยากให้ดีกะคุณวาดะจัง
ทำไมคุณวาดะทำเหมือนเรื่องที่แก้วทำมันไร้สาระวะ
มันเป็นเรื่องที่ ต้องคิดเยอะๆนะ ถ้าอยู่กัน สอง คนอ้ะ
มันอ่อนไหวนี่ เรื่องแบบนี้อ่ะ
พี่ยอดก็คนดีตลอดดดดดดดดดด
แม่ม รู้มั้ยว่า บางที คนดีมันน่าหมั่นไส้นะคะ
ต้า เหมือนจะดีขึ้นมาแล้ว ขอให้เจอคนดีดี ละกันนน
^^
-
เซ็งอีเด็กเปรต เทมส์ พี่ยอดก็เซ็ง
แล้วทีมจะเป็นข่าวมั้ยอ่ะ
-
คุณวาดะแย่มาก ทำแบบนี้ได้ไง
อย่ายอมง่าย ๆ นะแก้ว ต้องดัดนิสัยเอาให้เข็ด ถ้าง้อนิด ๆ หน่อย ๆ มันจะไม่เห็นคุณค่า
ต้องให้มันกระอักบ้างอะไรบ้าง จะได้รู้ว่าเราเจ็บและเสียใจแค่ไหน
พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอดเหมือนเดิม กรากกกก
เดี๋ยวทีมควงแฟนเก่ามา พ่อคุณหวงหึงยิ่งกว่าอะไร
พี่ยอดก็ต้องเข้าใจทีมบ้างนะ ถึงเราจะไม่ได้คิดอะไร เราบริสุทธิ์ใจ
มันก็เหมือนถ้ามีต้าร์ หรือ คุณกรณ์ เข้ามาวุ่นวายกับทีมนั่นแหละ พี่ยอดก็ต้องไม่พอใจไช่ไหมล่ะ
ปล. ร้ากกกก พี่ยอดเหมือนเดิม
ปล. ขอบคุณ คุณ เป้ค่ะ+๑
-
เซ็งอิคุณวาดะ
:z6: ขอสักที
ถ้าเปนแก้วนะ จะทำยิ่งกว่าหนีไปอีก อยากรุ้ว่าถ้าแก้วทำมั่งอิคุณวาดะนี่จะว่ายังไง
ถ้าคิดว่ามีแฟนแล้วไม่มีเวลาให้ปล่อยให้แฟนอยุ่คนเดียวแล้วมึงจะีไว้ทำไมยะ :angry2:
ส่วนอินังเทมส์ มันยังคงไม่เลิกระรานให้คนเราแตกคอกัน :beat:
อีพี่ยอดก็ใจดีไปทัั่่่่่่ว ไม่เปลี่ยแปลง
รอดูต้ามาที่ร้านกะทีม พี่แกจะโมโหหึงมากกกกกกกกกกก
:z6: ขออีกสักที
แต่ลล่ะคน :เฮ้อ: ปวดตับเจงเจงง
-
ทั้งๆที่ใจอยากให้จบแฮบปี้แต่ทำไมอีกใจก็อยากให้เลิกกับพี่ยอดไปเลยหนอ...
*ถอนหายใจเฮือก*
สู้ๆนะงิ *กอดๆ*
:กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วอารมณืเสีย อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ เครียดไปหมด แอบอินคิดว่าตัวเองเป็นทีม 5555555
อิเด็กเปรตเทมส์ ยังไม่เลิกจริงๆ ด้านๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้จะหาคำอะไรมาด่าแล้ว
เพราะมันเลวขั้นกว่าแล้วเนี่ย
-
เบื่อพวกเเย่งเเฟนชาวบ้านจริงๆเลย
มันยังมาจนตอนสุดท้าย
พี่ยอดก็ใจอ่อนซะขนาดนี้
ต้องเข้าใจกันมากๆๆๆเลยนะ
ขอบคุณค่ะ พี่เป้
-
บางที การปฏิเสธคนอื่นบ้างก็ดีนะพี่ยอด...
ปัญหารุมเร้าได้ไม่เว้นเลยเชียว
-
รู้สึกแปลกๆ เหมือนบางคนอยากจะหายก้หายไปเฉยๆ
บางคนอยากจะมาก้เสนอหน้ามาให้ได้หมั่นไส้ดีจริงๆ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ตอนจบขอฉากเรียกเลือดนะคับ ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ
พี่เป้ก้ไม่เขียนให้ซะที ครั้งนี้ขอนะครับ อิอิ
-
ขอเข้ามา บอกว่าค้าง (พี่แก้วกับคูรวาดะ) อิอิ
อยากบอกว่า ไม่ค่อยได้แสดงตัวว่าอ่านนิยายหลายๆเรื่อง
เรื่องนี้ก้ออ่านตั้งแต่ภาคแรก สนุกมาก ชอบการแต่งของพี่เป้
กระชากหลายอารมณ์ (กูอินไปป่าว) อ่านเรื่องนี้ ทำให้มีกำลังใจ
เวลาทำอะไรยาก และยังอยากอ่านต่อ อ่ะ ยังไงก้อ ขอให้คุณวาดะมาง้อพี่แก้วเร็วๆ นะ
พี่ทีมก้อสู้ พี่ยอดก้อนิสัยดีตลอด หนุ่มในฝันนะนิ
-
โหยยยย นี่ไม่ใช่ Special แล้วมั้งเนี่ย ภาคสามแล้ว!
-
ขออนุญาติมอบ :seng2ped: ให้พี่ยอด
พ่อจะใจดีไปถึงไหนเนี่ย ก็รู้อยู่ว่านังเด็กเปรตเทมส์มันคิดยังไง แล้วยังจะ ฮึ่ม!!! :m31:(เป็นเอามาก ฮาๆๆๆๆ)
แล้วนี่ดาราต้าก็ดันเข้ามาตอนนี้อีก พี่ยอดหึงอีกแน่นอน หึหึหึ
ทีมสู้ๆ พี่เป้สู้ๆนะคะ :L2:
-
สงสารแก้ว อีตาคุณวาดะยุ่งเกินไปมั้ย แช่งให้เลิกดีมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
ชีวิตพี่ยอดกับทีมจะวงบสุขเมื่อไหร่เนี่ย
มีแต่มารชีวิตเข้ามาไม่หยุดหย่อน = ="
รอตอนต่อไปนะคะ
-
อ้าวๆๆๆ คุณวาดะ ทำตัวงี้เหรอ
แก้วทั้งน้อยใจ เสียใจสิ
สงสารเด็ก แต่ไม่สงสารคนรัก มันควรมั้ย
รอลุ้นว่าจะคู่นี้จะลงเอยยังไง คุณวาดะได้แต่โมโห ยังไม่รู้ตัวเลยแฮะ ถ้าแ้ก้วกลับมาง่ายๆ มันก็คงลงหรอบเดิมอีกสิ
ส่วนพี่ยอดผู้แสนดี สุภาพบุรุษที่สุดในโลก
น่าเบื่อนิสัยแบบคุณชายแสนดีของพี่ยอดแท้ๆ คราวนี้จะเอาอะไรมาอ้างอีกละนี่
รู้ว่าศัตรูของเมีย ยังจะไปเมตตา กรุณา มีน้ำใจมากมาย ปฏิเสธไม่ได้อีก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วยังอินเหมือนเดิม
สงสารทีม เจอปัญหารอบด้านเลย
มันจะลงตัวกันแบบไหนหนอ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณเป้มากๆค่ะ :3123:
-
ดีใจจัง
มาต่อแล้ว
อยากอ่านต่อเร็วๆๆจัง
เป็นกำลังใจให้นะคับผม
:impress2: o13
-
แหมๆ คุณเป้ ก็เรื่องมันน่ารักน่าลุ้นกันซะขนาดนี้
ไม่โหวตให้ได้ไงอ่ะคะ
-
To ... พี่ยอด
อยากจะบอกว่าคนเรา ตอนยังไม่มีแฟน เราก็อยากได้แฟนที่เป็น คนดี ใจดี รักธรรมชาติและเสียงเพลง
แต่พอมาเป็นแฟนเราแล้ว ก็ยังอยากให้คนรักของเราเป็นคนดีอยู่นะ แต่แค่ดีกับเราและคนที่เรารักก็พอ กับคนที่เราเกลียดนี่ ช่วยเข้าใจหน่อยได้ไหมว่าอย่าไปดีด้วย คนเป็นแฟนเห็นแล้วจี๊ดใจ เพราะพี่ไม่ได้เป็น “นายชายไทย” ที่ต้องมีสโลแกนติดตัวว่า “ผมรักทุกคน”
เมื่อไรพี่ยอดจะรู้ถึงความจริงข้อนี้ซะที เหตุการณ์เดิมๆ จะได้ไม่เกิดอีก ไม่อยากอยู่กับทีมแบบมีความสุขหรือไงคะ
ปล. ยังอยากให้จบแบบแฮปปี้ค่ะ ไม่ใช่เพราะพี่ยอด แต่เป็นเพราะทีม เพราะถึงทีมจะดูเข้มแข็ง แต่ที่จริงแล้วดูทีมรักพี่ยอดมาก ถ้าเลิกกันคนที่เสียใจหนักอาจจะเป็นทีมก็ได้ ส่วนตายอดคงมีคนดามใจเยอะ
ปล.2 ขอบคุณคุณเป้คะ มาตามอ่านทีหลัง แต่ก็ขอสมัครเป็นแฟนเรื่องนี้อีกคนนะคะ :pig4:
ปล. 3 ขอแสดงความยินดีกับการครบรอบ 1 ปีด้วยนะคะ :L2:
-
เริ่มเกลียดพี่ยอดมากกว่าเดิมอีก
-
หนิ ไอ้คุณพี่ยอก เมิงอย่าทำตัวเป็นพระเอกช่อง 7 ให้มันมากนักกกกก
กะอีเเค่เซย์โนเนี่ย ไม่มีใครตายหรอกนะครับคุณเมิง
ไอ้เทมส์ก็เกาะไม่ปล่อยเลยเนาะ ชิ ไอ้ปลิงหน้าด้าน
-
^
^
ก็เขาพระเอกไง 55+
ระลึกเสมอว่าเขาเป็นพรเอก
ต้องดีทุกอย่าง กาย วาจา ใจ - -
-
เอาอิต้า มาทำม้ายยยยยยย
-
ตอนแก้วเจอทีมกะคิม แล้วมองหาอีกคน(อีคุณวาดะนั่นแหล่ะ)
จุกในอกแทนแ้ก้วเลยนะ
ไอ้ตัวต้นเหตุไม่มาง้อเอง แล้วมันจะเวิร์คหรือยะ :m16: อารมณ์เสีย
น้องทีมไปเสียเที่ยวจริงๆ แต่ก็ได้ข้อมูลจากคิมเยอะเหมือนกันนะ (ฮาน้องคิม ขนาดชีไม่ค่อยรู้เรื่องชาวบ้านนะนั่น 555++)
พอกลับกทม.ก็งานงอกอีกละ :z3:
พี่ยอดจะทำดีกับคนที่เมียเกลียดขี้หน้าทำไมไม่ทราบ
อยากได้โล่ห์บุคคลดีเด่นระฆังทองรึไงยะ ชิส์ๆๆ
ทำยังไงจะดัดนิสัยขี้เกรงใจของพ่อพระเอกคนนี้ได้ฟระ
ยุให้น้องทีมมีกิ๊กซะดีไม๊เนี่ย o18
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอดเหมือนเดิม ..เฮ้ออออออ
แย่ว่ะ
ไม่ใช่พี่ยอดรุ้แล้ว ใช้กำลังกับทีมอีกนะ :o8:
...ไม่ชอบอ่ะ ที่ตัวเองทำล่ะ
ชิ! :angry2:
ยังเหลือใครอีกน้าาาที่ยังมาไม่ครบ...ติ๊กต่อก ๆ คิดไม่ออกอ่ะ
รอพี่เป้เฉลยดีกว่า...
-
นิสัยของพี่ยอดคงเป็นอะไรที่แก้ไม่หายจริงๆ :z3:
-
อ๊ากก ถูกใจ ต้า เว้ยยยย
พี่ยอดก็นะ ถึงจะรู้ว่านิสัยเค้า(เทมส์)เป็นไง
ก็ยังใจอ่อนกะเค้าอยู่ได้ เเล้วก็พาทำให้ทีมรมณ์ขึ้น เพื่ออะไรหา....
ชอบ ต้า จัง สวีทกะทีมเยอะๆเน้ออออ
ให้อีตายอดหึงตายไปเลย เเม่งๆ
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
เกลียดอิเทมส์ มาหาพี่ยอดอีกละ เซงเลย ตอนหน้า ขอจบแบบ หวานๆนะคับพี่เป้
-
โอ้ย.....เครียด อีเทมส์นี้ก้เเรดจิงๆๆเกลียดมันนนน
พียอดจะสุภาพไปใหน
ตอนนหน้า ขอจบหวานๆๆนะครับบบ
-
:เฮ้อ: ขอบอกด้วยคำว่า พี่ยอดก็ยังเป็นพี่ยอด :เฮ้อ:
คนเรานี่นะ รู้ว่าอะไรมีค่าก็ต่อเมื่อจะเสียมันไปแล้วจริงๆ
:pig4: :pig4:
-
อ้ากกกกกกกกก คิดฮอดหลายเด้อออออ :sad4:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
เนื้อเรื่องดำเนินเร็วมาก รู้สึกรวบรัดมากมาย ถ้าใครเป็นอย่างทีมก็คงปวดหัวแย่
รีบมาต่อไว ๆ นะเจ้าคะ:call:
-
มา จิ้ม ๆ รอ พี่ เป้
อิ อิ
-
พี่ยอดคนเดิมจิงๆๆอะ จะคนดีไปไหนค่ะเนี่ยพี่ยอด
ทีมยังต้องทำใจกะเรื่องน้ไปอีเท่าไรเนี่ย
แต่เทมส์ก็ไม่เลิกจิงๆๆ มันน่านัก :fire:
สงสารแก้วอะ ถึงมันจะเป็นมารยาทแต่ก็ไม่สมควรอยู่ดีนะ
รออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค่ะ
เอาเทมส์ให้หน้าแหกไปเลยนะ 5555
-
รอดูความแรงของทีมอยู่นะครับ
-
อ่านแล้วปวดหัวแทนทีมอ่ะ แต่เรื่อง
โดยเฉพาะพี่ยอดนะ ไม่เปลี่ยนเลยนะพี่ไอ้ความขี้ใจอ่อนนิ :angry2:
-
โหย ตัวแสดงมากันครบ ว่าแต่....ทำไมมันอีรุงตุงนังจังหว่า
-
พี่ยอดนี่เป็นคนดีศรีสังคมจริงๆ
อย่างนี้ต้องมอบรางวัลดิลโด้ทองคำให้เลย
-
เฮ้อ~~~ :เฮ้อ: พี่ยอดน้า..แบบนี้ทุกที
ชอบไปกับคนนู้นคนนี้แถมเป็นพวกโจทย์เก่าทีมทั้งนั้น...แล้วก็มาบอกว่าไม่มีอะไรไม่มีอะไร ไม่คิดถึงใจทีมมั่ง
แล้วเดี๋ยวดู พอพ่อยอดชายเราเห็นหัวต้าร์เท่านั้นแหละ เดี๋ยวได้มีหึงจนหน้ามืด
หึหึ o18
-
เบื่อไอ้พี่ยอด :angry2: นิสัยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ Season 1 แล้ว
ผมว่าลองเปลี่ยนพระเอกดูไหมครับ :o8:
ไม่ไหวๆน่าตาดีเกินไป แถมยังจะใจอ่อนอีกตังหาก o18
ปล.ไม่ได้เข้ามาซะนาน เป็นกำลังใจให้พี่เป้เหมือนเดิมครับ :กอด1:
-
ไปซื้อโลงทำบุญให้ทางวัด มันน่าจะมีศพใส่ไปในโลงด้วยน่าจะดีลองใส่อีเด็กเปรตเทมส์เข้าไปสักตัวดิน่าจะได้บุญเยอะนะนั้น เพราะได้กำจัดมารร้ายไปในตัว :m20: :m20:
-
เย้ๆ ตามอ่านจนทันละ สนุกมากเลย ครบรสเลยอะ ทั้งโหด มัน ฮา และหวานซ้อนเปรี้ยว
ทีมอะ ชีแรงได้ใจจริงๆ o13 ส่วนพี่ยอดก็นะ :เฮ้อ: ดีเกินไปหรือป่าววะ 5555
รออ่านตอนต่อไปอะ มาต่อเร็วๆ นะ กำลังสนุกเลยอะ อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะโหด มัน ฮา ได้ขนาดไหน 555
:impress2: อยากเห็นพี่ยอดตอนหึงทีมจริงๆ เลย น่ารักดี 5555
-
มาขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
อ่านตั้งแต่แรกก็แบบว่าทีมแรงมาก พี่ยอดก็ดี ออกจะดีเกินไปหน่อย
แต่หลังๆนี่ ปัญหาเยอะจัด ชีวิตวุ่นวายที่สุด
โดยเฉพาะเทมส์ที่ชอบมายุ่งกับพี่ยอดอ่ะน่ะ :เฮ้อ:
ปัญหาเก่ายังไม่แก้ปัญหาใหม่เพิ่มมาอีก
นี่ถ้ากลับไปที่ร้านพร้อมต้าพี่ยอดจะว่ายังไงละเนี่ย
ทำบุญโลงศพไม่พอนะทีม กรวดน้ำไปให้มันด้วยก็ดี
เผื่อมันจะได้เลิกเห่าหอนขอส่วนบุญสักที :m20:
-
มารอพี่เป้ด้วยคน :oni1:
มารออิตายอดหึง ทีมกะต้า
เอาให้หึงตายไปเลยนะ ขอจัดมาเเรงๆมิต้องยั้ง
ให้รู้ซะบ้างว่าถ้าทีมใจอ่อนเเบบตัวเองกับคนที่มาชอบมันจะรู้สึกไง ถึงเเม้ปากจะบอกว่าไม่คิดไรก็ตาม
-
มีหลายเรื่องประดังเข้ามาพร้อม ๆ กันเลยนะ
-
:fire: :fire: :fire:
บางทีผู้ชายที่สุภาพเกินไป ซื่อเกินไป ก็รับไม่ไหวนะ
:seng2ped: :seng2ped:
-
ตามอ่านตั้งแต่แรก จนทัน
หลังขดหลังแข็็งเพราะเรื่องนี้แหละ
รักเรื่องนี้มากๆ รักคนแต่งมากๆ
เอามาลงเร็วๆ นะครับ
-
ตลอด ตลอด
-
เปิดเข้ามาดูทุกวันเลย
มารอดูความแรงของเป้
:eiei1:
-
Don’t forget about us >>> We belong together (Special Chapter III Part 3)
...ทุกสายตาจ้องมองมาที่ประตูเมื่อต้าและผมเดินเคียงคู่เข้าร้านมาด้วยกัน...วันนี้เป็นวันธรรมดา และยังไม่ดึกมากนัก ยังพอมีโต๊ะว่างอยู่ ผมเลือกโต๊ะที่พี่ยอดและเทมส์มองมาเห็นได้ชัดเจน...พี่ยอดขบกรามแน่นส่วนเทมส์ได้แต่อ้าปากค้าง...ผมไม่สนใจ นั่งข้างต้าแล้วเปิดเมนูดูด้วยกันเพื่อแนะนำอาหารขึ้นชื่อของร้าน...
“...ทำไมต้องพาเค้ามาด้วย...” พี่ยอดเดินตามถาม ขณะที่ผมเอาออเดอร์แขกวีไอพีมาให้มิ้นท์ในครัว
“...เค้าเป็นลูกค้าของทีม...ทำไมจะพามาไมได้ล่ะ...”
“...ไปนัดเจอกันใช่มั้ย...” พี่ยอดถามเสียงห้วน
“...ทีมไปทำบุญ...ผลบุญเลยส่งผลให้ได้เจอกันต่างหาก...”
“...อย่าประชดพี่ด้วยวิธีนี้นะ...”
“..........................” ผมมองหน้าพี่ยอดนิ่ง ๆ แล้วเดินออกไปหาต้า
*
*
...พี่ยอดมองมาทางโต๊ะผมกับต้าไม่วางตา...เรานั่งกินข้าวกันไปคุยกันไป ถามไถ่ถึงความเป็นอยู่ที่ผ่านมา ไม่น่าเชื่อว่าวงการบันเทิงจะเปลี่ยนต้าไปเป็นคนละคนได้ขนาดนี้...จากคนที่เคยหลงตัวเองเข้าขั้นโรคจิตจะกลายเป็นคนที่ปลงตก เพราะโดนมรสุมข่าวลือหลายเรื่อง จริงบ้าง เท็จบ้าง แต่คนที่อยู่บนหลังเสือแล้วจะให้ลงก็ยาก...ทางเดียวที่ทำได้คือทำใจ และหันหน้าเข้าวัด พึ่งธรรมะเพื่อให้จิตใจสงบลง...
“...เทมส์จะกลับแล้ว...” พี่ยอดเดินมาบอก
“...อืม...ก็กลับไปสิ...มาบอกทำไม...”
“...พี่ก็จะกลับเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้า...”
“...แวะไปส่งน้องเค้าด้วยละกัน...” ผมประชด
“...ทีมจะกลับกี่โมง...”
“...ไม่รู้...”
“...ขอคุยกับทีมเป็นการส่วนตัวสักครู่นะครับ...” พี่ยอดบอกต้าแล้วดึงมือผมไปหลังร้าน
*
*
...ผมรู้ว่าพี่ยอดไม่พอใจที่เห็นผมเฉยชา และยังประชดให้เค้าไปส่งเทมส์ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ถ้าวีนก็จะหาว่าทำเกินไป เฉยก็หาว่าไม่สนใจอีก...เมื่อถึงมุมลับตาคน พี่ยอดก็ปล่อยมือผมออก...
“...ทีมโกรธที่พี่ไปส่งเทมส์เมื่อคืนใช่มั้ย...”
“...ไม่โกรธเลย ยินดีเป็นอย่างยิ่ง พี่ยอดเป็นคนดีที่สุดในโลกเลย...” ผมกวน
“...มีเหตุผลหน่อยสิทีม...พี่จำเป็นต้องไปส่ง เพราะเทมส์ไม่ยอมห่างพี่เลย แล้วจะให้พี่ทำยังไง...ถ้าพี่ไม่ไปส่งเค้า พี่ก็ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนเลยสิ...”
“...ปฏิเสธเป็นมั้ย...”
“...พี่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเสียหาย...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเทมส์...แม็คด้วย...ส่วนแซนก็เป็นอดีตไปแล้ว...ทำไมต้องหึงอ่ะ...” พี่ยอดถามเสียงดัง
“...พี่ยอดรู้มั้ย...ถ้าทีมปฏิเสธคนไม่เป็นเหมือนพี่ยอด ป่านนี้ทีมคงมีผัวเป็นร้อยแล้วมั้ง...” ผมโต้กลับเสียงดังบ้าง
“...ก็พี่บริสุทธิ์ใจอ่ะ...”
“...เหรอ...งั้นก็ไปส่งเทมส์สิ...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จทีมจะไปส่งต้าเหมือนกัน รถต้าเค้าซ่อมอยู่...”
“...ทำไมต้องไปส่งล่ะ...”
“...แล้วทำไมจะไปส่งไม่ได้ล่ะ...ก็ทีมบริสุทธิ์ใจนี่...” ผมย้อน พี่ยอดอึ้ง ก่อนจะเม้มปากแน่น แล้วเดินออกไป
*
*
...ผมเห็นพี่ยอดคุยอะไรกับเทมส์ซักพัก อีเด็กเวรนั่นก็กระฟัดกระเฟียดเดินก้าวยาว ๆ ออกจากร้านไป...พี่ยอดหันมามองผมที่เผลอยิ้มนิดนึงแล้วทำหน้าเฉยชาต่อ...ไม่นานนักต้าก็ขอตัวกลับบ้าน เพราะพรุ่งนี้มีคิวถ่ายละครต่อ...ผมอาสาจะไปส่ง แต่ต้าปฏิเสธบอกว่าไม่อยากสร้างปัญหากับพี่ยอด ผมจึงแอบแซวว่าไม่อยากเป็นข่าวมากกว่า...
“...ทำไมไม่ไปส่งแฟนเก่าหน่อยล่ะ...” พี่ยอดออกมากวนผมที่ลานจอดรถ ขณะผมเดินกลับมาจากส่งต้าขึ้นแท็กซี่
“...เค้ามีมารยาท และรู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร...” ผมตอบเสียงแข็ง
“...พี่ไม่ได้ไปส่งเทมส์แล้ว ยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ...” พี่ยอดอ้อน
“...มันไม่ใช่ครั้งแรกนะพี่ยอด...ทีมเบื่อ...เรื่องเดิม ๆ คนเดิม ๆ...เฮ้อ...” ผมพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
“...ทีมอคติกับพวกเค้ามากกว่า...”
“...ใช่...ทีมไม่ชอบพวกนั้น...เหมือนพี่ยอดไม่ชอบคุณกรณ์ ไม่ชอบต้า ไม่ชอบที่เวลาทีมมองคนอื่นแหละ...”
“...ไม่เหมือนกัน เพราะพี่มั่นใจว่าพี่ไม่มีทางจะมีอะไรเกินเลยกับพวกนั้น...”
“...พี่ยอดพูดอย่างนี้หมายความว่าไม่ไว้ใจทีมน่ะสิ...”
“...เฮ้ย...ไม่ใช่ พี่เป็นห่วงเฉย ๆ...” พี่ยอดรีบพูด
“...กลับไปนอนได้แล้ว...ทีมจะทำงานต่อ...” ผมพูดเสียงเรียบ
“...กลับด้วยกันสิ...ทางนี้ให้ผู้จัดการร้านดูแลก็ได้...”
“...กลัวต้าจะกลับมาหาทีมอีกเหรอ...ทีมยังไม่เห็นกลัวว่าพี่ยอดจะแวะไปหาเทมส์เลย...” ผมกวน
“...โอเค...พี่กลับก่อนก็ได้ ทีมอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวจะไปกันใหญ่...” พี่ยอดมองซ้ายขวาแล้วจุ๊บแก้มผมเบา ๆ
“...ขับรถดี ๆ นะ...” ผมพูดเสียงอ่อนลง
“...เอางี้...พี่รอกลับพร้อมทีมดีกว่า...ทีมจะกลับเมื่อไหร่ไปปลุกพี่ด้วยละกัน...” พี่ยอดชะงักเมื่อผมเบาลง และเปลี่ยนใจจะกลับพร้อมผม ก่อนหันหลังเดินไปห้องพักที่ผมจัดเตรียมไว้สำหรับนอนพักสมัยร้านยังไม่เสร็จ
“...ไม่ต้องอ่ะ...ทีมกลับตอนนี้เลยก็ได้...วันนี้เดินทางทั้งวัน เหนื่อยเหมือนกัน...รอแป๊บนึง ขอฝากงานก่อน...” ผมพูดเสียงเรียบ แต่พี่ยอดยิ้มแก้มตุ่ยเลย
*
*
...ถึงจะยอมอ่อนลง แต่ผมยังมึนตึงกับพี่ยอดไปอีกหลายวัน เทมส์พาเพื่อนกินเที่ยวกันเป็นกลุ่ม เรียกร้องให้พี่ยอดออกไปดูแล ยังดีที่พี่ยอดหัดปฏิเสธได้บ้างแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะต้าเองก็เข้าร้านมาคุยเรื่องจะเสนองานจัดเลี้ยงปิดกล้องละครที่ร้านผม และคุยเรื่องอื่นที่ยังคุยค้างกันอยู่ตั้งแต่วันก่อนโน้น...
“...เป็นดารานี่ว่างดีจังนะ...” พี่ยอดเดินเข้ามากัดผมในครัว
“...เค้าทำงานไม่เป็นเวลา...วันนี้มีคิวตั้งแต่เช้า เพิ่งเลิกเมื่อกี้เอง...” ผมอธิบาย
“...ต้องรายงานกันขนาดนั้นเลย...” พี่ยอดถามเสียงประชดประชัน
“...เล่าให้ฟังเฉย ๆ...ไม่ใช่รายงาน...” ผมตวัดเสียงใส่ก่อนจะเดินหนี
“...พี่ไม่ได้ไปยุ่งกับพวกนั้นแล้ว ทำไมทีมไม่หายโกรธพี่ซักทีล่ะ...” พี่ยอดเดินตาม
“...ทีมไม่ได้โกรธพี่ยอด...แค่หงุดหงิดเวลาเห็นหน้าคนที่มาเกาะแกะพี่ยอด...” ผมเดินไปพูดไป
“...อ้าว...มาได้แล้วเหรอ...” พี่ยอดทักใครซักคน ผมหันไปตามเสียง
“...จ้ะ...กลัวทีมเหนื่อยก็เลยรีบกลับมา...” แก้วยิ้มให้
“...วาดะซังไปรับหรือเปล่า...” ผมถามเสียงตื่นเต้น แก้วพยักหน้า
*
*
...ผมโล่งใจที่แก้วกลับมาทำงานได้ตามปกติ ว่าแล้ววาดะซังจะหาคนดี ๆ แบบแก้วได้ที่ไหน รีบไปตามกลับมาน่ะดีแล้ว เพราะหลังจากแก้วกลับมาทำงาน ผมเองก็มีโปรแกรมจะหาเวลาว่างทิ้งร้านไปสงบสติอารมณ์ซัก 3 วันบ้าง...
“...จะไปไหน...” พี่ยอดถามเมื่อเห็นผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง
“...ไปธุระ...”
“...ไปที่ไหน กับใคร...”
“...ไปธุระ...กับต้า...”
“...แล้วร้านไม่ดูเหรอ...ทำไมต้องไปกับเค้า...” พี่ยอดพูดเสียงดังแล้วดึงกระเป๋าที่ผมกำลังจัดไปถือไว้
“...ถ้าที่ร้านมันวุ่นวายนักก็ติดป้ายเซ้ง หรือให้ใครเช่าไปเลยก็ได้...” ผมลุกขึ้นพูดใส่หน้าพี่ยอดแล้วดึงกระเป๋าคืน
“...เอางั้นเลยเหรอ...”
“...เออ...” ผมกระแทกเสียงตอบ
“...ตามใจ...” พี่ยอดส่ายหัวแล้วเดินออกไปจากห้อง
*
*
…คืนนั้นผมแยกไปนอนห้องอื่นพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวเดินทางในเช้ามืดวันรุ่งขึ้น...หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ผมก็ออกจากห้องนอนแต่ต้องตกใจเมื่อพี่ยอดยืนรออยู่หน้าห้องในชุดแบบเดียวกับผม และยังหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตด้วย...
“...ตื่นมาทำไมแต่เช้า...” ผมถามทำลายความเงียบ
“...พี่จะไปด้วย...”
“...บ้าเหรอ...ทีมไปธุระไม่ได้ไปเที่ยวนะ...”
“...ธุระทีมก็เหมือนธุระพี่แหละ...ไป...เดี๋ยวสาย พี่ต้องแวะซื้อของอีกหลายอย่าง...” พี่ยอดคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าผมไปหิ้วไว้เอง ก่อนจะเดินไปรอผมหน้าบ้าน
“...เฮ้ย...” ผมร้องแล้ววิ่งตาม
*
*
...ไม่ได้ตื่นเช้าอย่างนี้มานาน ปกติจะกลับบ้านสวนทางกับพระบิณฑบาต แต่วันนี้ได้ออกจากบ้านพร้อมพระเดินออกจากวัดเช่นกัน...ผมนั่งเงียบคิดในใจว่าเดี๋ยวต้องหาทางให้พี่ยอดแวะปั๊มเพื่อโทรบอกต้าว่าอาจจะไปถึงเลทกว่าที่นัดไว้ เพราะผมไม่ได้บอกพี่ยอดว่าจะไปไหน ก็จะปล่อยให้เค้าขับรถต่อไปเรื่อย ๆ แบบไร้จุดหมาย...แต่พอออกถนนใหญ่ ผมอึ้งที่พี่ยอดเลี้ยวขึ้นทางด่วนไปยังเส้นทางจุดหมายที่ผมนัดกับต้าไว้ซะงั้น...
“...จะไปไหนเนี่ย...” ผมถามห้วน ๆ
“...ทีมจะไปไหน พี่ก็ไปด้วยไง...”
“...หมายถึงทำไมถึงมาทางนี้...”
“...อ้าว...ก็ทางนี้ไปกาญจนบุรีนี่...หรือทีมจะให้พี่ไปอีกทางก็ได้นะ แต่พี่ว่าทางนี้เร็วที่สุด...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...รู้ได้ยังไงว่าทีมจะไปเมืองกาญ...”
“...รู้สิ...ทีมจะทำอะไรพี่รู้หมดแหละ...”
“...รู้ได้ยังไง...” ผมถามเสียงอ่อนลง เพราะท่าทางเค้าจะรู้จริง ไม่งั้นไม่เตรียมตัวมาอย่างนี้หรอก
“...มีคนบอก...”
“...ใคร...”
“...ญาติทีมอ่ะ...”
“...เจ๊รุจใช่มั้ย...ทุกไฟล์ทเลย...จะปิดอะไรให้หน่อยก็ไมได้...” พอผมพูดชื่อเจ๊รุจ พี่ยอดก็หัวเราะเบา ๆ แสดงว่าเจ๊แน่นอน
“...เจ๊แกบอกว่าทีมจะไปปฏิบัติธรรมกับต้าที่เมืองกาญ...พี่ก็เลยขอตามมาด้วย...”
“...ทำไม...ไม่ไว้ใจเหรอ...”
“...ไว้ใจสิ...ไปปฏิบัติธรรม คงไม่ทำบาปผิดศีลข้อสามหรอก...”
*
*
...ผมอธิบายให้พี่ยอดฟังว่าสถานปฏิบัติธรรมเค้าต้องทำอะไรยังไงบ้างตามที่ต้าเคยบอกให้ผมเตรียมตัวเตรียมใจไว้...พี่ยอดดูกล้า ๆ กลัว ๆ กับกฎระเบียบที่เคร่งครัด อาหารการกินที่ไม่มีเนื้อสัตว์ กิน นอนเป็นเวลา มีกิจกรรมซ้ำ ๆ ตลอด 3 วัน...ผมหัวเราะเมื่อเห็นพี่ยอดกลืนน้ำลายลงคอ และยิ้มแห้ง ๆ...แต่เค้าก็ฮึดสู้ ขอแวะซื้อชุดขาวไว้ใส่เพิ่มอีก...
*
*
...ในที่สุดสามวันที่ผมกับพี่ยอดไปปฏิบัติธรรมร่วมกับต้าและพื่อนของเค้าก็ผ่านไปได้ด้วยดี...ทั้งที่จริงแล้วผมแทบจะหนีกลับตั้งแต่สองชั่วโมงแรก...แต่พออยู่ไปกลับได้รู้จักตัวเองมากขึ้น รู้ว่าตัวเองแย่ที่ชอบวีนเหวี่ยงได้เกือบทุกเรื่อง เป็นคนที่ทำตามใจตัวเองมาตลอด คนที่เคยคิดว่าตัวเองทำอะไรก็ถูกไปหมด คนที่คิดแต่เรื่องเงิน เรื่องธุรกิจ โดยเฉพาะกิจการที่ต้องขายเหล้า สินค้าที่ผิดศีลข้อห้า...คนที่เกลียดทุกคนที่เข้ามาเกาะแกะพี่ยอด...ต่อไปนี้เราต้องปรับปรุงและพัฒนาตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น...เงินที่ได้มาจากการขายของมึนเมา ก็ต้องเอาไปทำบุญมาก ๆ...เผื่อว่าบาปจะลดลง...
“...นึกว่าทีมจะร้องไห้ขอกลับบ้านตั้งแต่คืนแรกซะแล้ว...” พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ ขณะเราเดินทางกลับบ้านพร้อมกัน
“...พอ ๆ กันแหละ...ทีมก็นึกว่าพี่ยอดจะหนีกลับก่อนเหมือนกัน...”
“...ไม่ได้สงบแบบนี้มานานมาก...พอหน้าที่การงานสูงขึ้น มันก็เครียดมากขึ้น...แถมแฟนยังเอาแฟนเก่ามายั่วอีก...”
“...แล้วเป็นไงล่ะ...ต้าก็มากับเพื่อนดาราของเค้า ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกันเลย...”
“...พี่ผิดเอง ไม่น่าหึงทีมขนาดนั้นเลย...”
“...ถ้าพี่ยอดผิด ทีมก็ผิดยิ่งกว่า...ทั้งวีน ทั้งเหวี่ยง หาทางกัด ทำร้ายจิตใจคนหลายคนเพราะความหึงหวงบ้า ๆ บอ ๆ...”
“...พี่ก็ทำผิดที่ปิดบังทำให้คนที่เป็นห่วงพี่ทุกข์ใจไปหลายปี แถมยังคิดถึงคนอื่นมากกว่าคนใกล้ตัวอีก...”
“...เรื่องคนที่มายั่วทีมโดยใช้พี่ยอดเป็นเครื่องมือ เค้าจะทำอะไรทีมไม่ได้เลย ถ้าทีมตัดเรื่องความเกลียดได้สำเร็จ...ทีมเพิ่งมาคิดได้หลังจากได้ยินเรื่องลิงเกลียดกะปิน่ะ...ที่จริงแล้วกะปิไม่ได้ฆ่าลิง ไม่ได้ทำให้ลิงเจ็บหรอก แต่เพราะความเกลียดกะปิต่างหาก...”
“...โห...ปลงได้เร็วดีนะเนี่ย...รู้อย่างนี้พามาตั้งนานแล้ว...” พี่ยอดแซว
“...นั่นสิ...ทีมน่าจะนึกได้ว่าเพราะความเกลียดเทมส์ ทำให้เค้ายั่วทีมได้สำเร็จ และทำให้ทีมต้องตามเช็ดตามล้าง เหมือนกลิ่นกะปิที่โดนมือลิง ไม่ว่าลิงจะเช็ดจะถูจนแสบมือ กลิ่นก็ยังไม่หาย ถูจนตาย ล้างจนตายก็ไม่หาย ถ้าลิงไม่เกลียดกะปิ ลิงก็ไม่เจ็บไม่ตาย...เหมือนเคสของทีมเลย...ถ้าทีมปล่อยเค้าไป ไม่คิดอะไร ไม่เกลียด ให้อภัย ไม่ว่าเทมส์จะทำยังไงทีมก็ไม่สะเทือน...”
“...อย่าลืมไว้ใจพี่ให้มากกว่าเดิมด้วยล่ะ...”
“...ทีมต้องขอบคุณพี่ยอดด้วยแหละ ที่ไม่เบื่อ ไม่รำคาญเวลาที่ทีมปล่อยให้ความเกลียดมาครอบงำ ต้องคิดหาทางแก้แค้น ต้องหาทางเอาคืนตลอด จนลืมคิดถึงความรู้สึกของพี่ยอดไป...”
“...พี่จะรำคาญทีมได้ยังไงล่ะ ก็พี่รักของพี่นี่นา...อีกอย่างทีมก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มด้วย...” พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...งั้นเคสที่ผ่าน ๆ มา ทีมจะขอเป็นคนจบเอง ด้วยการให้อภัย และเลิกเกลียด...”
“...ดีมาก...” พี่ยอดเอามือมาลูบหัวผมเบา ๆ ก่อนจะโน้มให้ผมเอาหัวพิงไหล่เค้าตลอดทาง
*
*
...นาน ๆ จะได้หยุดพักผ่อนซักที...พี่ยอดไม่ได้พาผมกลับกรุงเทพฯ แต่ไปที่หัวหินแทน...เราเข้าพักที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งที่คิดว่าเป็นส่วนตัวที่สุด หลังจากเช็คอินเราก็ออกไปเดินเล่นริมทะเล มันเงียบสงบและโรแมนติกมาก หาดทรายสีขาวทอดตัวยาว ได้ยินเสียงคลื่นซัดฝั่งเบา ๆ ลมทะเลยามปลายฝนต้นหนาวแบบนี้มันเย็นซะจนทำให้ผมต้องกอดอกตัวเองไว้หลวม ๆ...
“...หนาวเหรอ...” พี่ยอดพาผมมานั่งที่พื้นทราย
“...อืม...เสื้อมันบางไปหน่อยมั้ง...”
“...ถ้าหนาวก็นั่งใกล้ ๆ กันได้นะ ที่นี่มันหาดส่วนตัว แขกคนไทยก็น้อย ไม่ต้องอายหรอก...” พี่ยอดบอก แต่เมื่อเห็นผมนิ่งเฉย เค้าก็ขยับเข้ามาหาผมแทน
“...เฮ้ย...” ผมร้องเมื่อพี่ยอดชะโงกหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...หลายคืนแล้วนะ...” พี่ยอดพูดเสียงหื่น
“...แหม...รู้สึกว่าเปลี่ยนสถานที่ทีไรจะคึกคักทุกทีเลยนะ...” ผมแอบกัด
“...อยากลองที่ชายหาดบ้างจัง...เอ้าท์ดอร์แบบสุด ๆ เลยเนอะ...”
“...โห...กู๊ดไอเดีย...เริ่มที่ชายหาด แล้วก็กลิ้งลงทะเลไปเลยนะ...” ผมรับมุข
“...ทรายทั้งนั้น แสบ ถลอกปอกเปิกหมด...”
“...ทะลึ่งว่ะ...ไม่คุยด้วยแล้ว...” ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่พี่ยอดฉุดมือผมไว้
*
*
...เรานั่งมองพระอาทิตย์ตกดินเคียงคู่กันเงียบ ๆ ซักพัก พี่ยอดเห็นมีกิ่งไม้ใกล้ ๆ จึงหยิบมาเขียนบนพื้นทรายเป็นชื่อของเราสองคน Team + Yod แล้วก็มีรูปหัวใจล้อมไว้เหมือนตอนที่เราเคยทำสมัยอยู่ภูเก็ต...ผมมองหน้าพี่ยอดแล้วยิ้มให้ก่อนจะขอไม้อันนั้นมาเขียนต่อท้ายรูปหัวใจ We belong together…”เราต่างเป็นของกันและกัน”
จบบริบูรณ์
...ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เสมอมาตลอด 1 ปีตั้งแต่เรารู้จักกัน...ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่เข้ามาติชมพูดคุยกัน...ขอบคุณที่ติดตามผลงานที่ผมตั้งใจนำเสนอ...ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดี ๆ ในบอร์ดนี้ และใน Facebook...ขอบคุณที่โหวตให้ได้เสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเซ็งเป็ด...ขอบคุณสำหรับแสนกว่าคลิกที่เข้ามาอ่าน...ขอบคุณ 800 กว่าคลิกที่ + ให้...ไม่รู้จะขอบคุณยังไงให้พวกคุณได้รู้ว่า แค่ประโยคสั้น ๆ ไม่กี่ประโยค เช่น “ชอบจังเลย” “อ่านแล้วอิน” “รอตอนใหม่อยู่นะ” “อดหลับอดนอนเพื่ออ่านเรื่องนี้”...คำพูดให้กำลังใจเหล่านี้มันทำให้ผู้เขียนสมัครเล่นอย่างผมมีกำลังใจขึ้นอีกมากมาย...ถือว่าเป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งในชีวิต...ขอบคุณอีกครั้งนะครับ...
...เป้...
-
:o8:
ตอนจบหวานจริงๆ
-
หวานมากกกกก กรี๊ดดดด
น่ารักที่สุด
-
o13 ที่สุดอ่ะคุณเป้ พอคิดตามแบบทีมแล้วมันก็ใช่เลยอ่ะ
แม้เมื่อก่อนจะหมั่นไส้พี่ยอดที่เป็นบุคคลสาธารณะมากๆๆๆๆ
แต่มาคิดๆดูพี่ยอดมันก็อยู่เฉยๆแต่ผิดตรงที่มันหล่อเกินก็เท่านั้น
มีสามีหน้าตาดีก็ต้องทำใจเนอะทีมเนอะ
:pig4:& :L1:
-
:call: หลักธรรมค้ำจุนโลก
พี่ทีมคิดได้แล้ว จะได้ไม่ต้องนั่งทุกข์เวลาเห็นพวกตัวมารเน๊อะ แต่หนูคงอีกนานอ่ะ กว่าจะปลงได้นะ :laugh:
ปล.อยากรู้เรื่องคุณวาดะง้อแก้วแบบละเอียดๆจังเรย
+1 ค่ะ
-
ถ้าเราไม่เกลียด ก็ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจ
:เฮ้อ:
-
พี่เป้คะ อืม ไม่รู้สิแต่ว่าต่ายรู้สึกเหมือนมันยังไปต่อได้ไม่น่าจบยังไงไม่รู้นะ...
แต่ก็จบลงด้วยดีทั้งโล่งใจและรู้สึกว่าเสียดายจังเลยค่ะ
*กอด* จะรอเรื่องใหม่นะคะพี่เป้ จุ๊บๆ
-
ในที่สุดทีมก็พบความสงบทางใจและวิธีการจัดการกับอารมณ์ จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งไป
ชอบมากค่ะ ถ้ามีพล็อตเรื่องใหม่ อย่าลืมเขียนมาให้อ่านกันอีกนะคะ ติดตามเป็นแฟนคลับตลอดไป :L1:
-
ดีจริงๆที่ตะกี๊ไปเช็ค facebook ก่อนเลยอยู่รออ่าน
ดีใจค่ะที่ทั้งทีมทั้งพี่ยอดคิดได้อย่างนี้ เวลามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นจะได้ใจเย็นลงและเข้าใจกันมากขึ้น
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะสำหรับตอนพิเศษๆแบบนี้ มากันครบทีมเลยเชียวโดยเฉพาะพวกคุณแซน เทมส์ แม็คนี่ก็ยังแรงเหมือนเดิม
เหมือนว่าจะเคยบอกไปแล้วว่าชอบเรื่องนี้มากๆ ได้เห็นพัฒนาการของทั้งทีมและพี่ยอดตั้งแต่ซีซั่นแรกที่แอบอึ้งตอนจบเล็กน้อย ตอนนั้นตามอ่านทุกวันเลยแต่ไม่เคยเม้น แหะๆ แต่เพิ่งได้สมัครสมาชิกเอาตอนหลังๆแล้ว ค่อยโล่งใจหน่อยว่ามีซีซั่นต่อไป ยิ่งพอกลับมาเจอกันอีกครั้งก็โล่งใจ แต่ถึงจะมีอุปสรรคยังไงก็ยังสู้กันไม่ถอย
ถึงเรื่องนี้จะจบบริบูรณ์ไปแล้ว(ไม่อยากให้จบเลยอ่ะค่ะ) ถ้ายังไงคุณเป้มีโครงการจะเขียนเรื่องใหม่ก็จะติดตามต่อไปนะคะ แล้วจะไปติดตามข่าวคราวใน FB นะคะ
ป.ล. ขอ :กอด1:คุณเป้อีกซักที 555
-
:o8: มีความสุขสุดๆไปเลยจ้ะพี่เป้
-
ในที่สุดพี่ยอดก็ปฏิเสธเป็นซะที ฮา
ต้าเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยนะเนี่ย ชวนทีมไปปฏิบัติธรรมด้วย
ตอนจบน่ารักอ่ะค่ะพี่เป้ อ่านแล้วเขิน :-[
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ชวนติดตาม ทั้งสนุกและให้แง่คิดดีๆนะคะ :pig4:
-
เฮ้อ~~ วันนี้เจอเรื่องเศร้าไปหลายเรื่อง อารมณ์ประมาณจิตตกอย่างรุนแรง
ได้มาอ่านบทสุดท้ายหวานๆของทีมกับยอดแบบนี้แล้วชื่นใจ~~
เหมือนจิตใจเหี่ยวๆของอิเจ๊ได้รับน้ำ อ้าย~~ :-[
ใจหายมากมายที่เรื่องนี้จบบริบูรณ์ซะแล้ว แต่ก็มีความสุขสุดๆไปเลยค่ะ
หวาน~~~ จนรู้สึกว่าทะเลเหนียว...เอ๊ะ!! แล้วทำไมมีมดลอยมาเต็มทะเลขนาดนั้น!!! o22
คริคริ~~ กอดคนแต่งแน่นๆซะที :กอด1:
-
โอ้....น้องทีมและผองเพื่อนจบจริงจังแล้วหรอคะ...อะซิกๆๆๆ
แอบปวดใจ....ยังไม่ได้อ่านเลย :z3: :o12:
แต่วิ่งมาแปะม้นก่อน(เพื๊อ?)
ค่อยๆละเลียดอ่าน...แงมๆๆๆ ยังไม่อยากไม่อยากให้จบเลย อะซิกๆๆ
ดิทๆๆๆๆค่ะ
หึหึ...แอบสะใจอยู่ลึกๆค่ะ ทั้งพี่ยอดและนังน้องเทมส์....เป็นไงล๊า าาาาา
“...ปฏิเสธเป็นมั้ย...” .... เอ่อ...นั่นสิพี่ยอด พี่รู้จักคำนี้ป่ะ...อิโธ่....ชริชริ โมโหแทนทีมอ่ะ
ถึงพี่จะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่พี่ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนรักพี่มั่งอ๋อ พี่ไม่คิด แต่พวกนั้นน่ะ มันคิดนะพี่ยอด
ทีพี่ยอดอ่ะทำได้ อ้างว่าบริสุทธิ์ใจ แต่พอทีมจะทำบ้าง ตัวเองก้อหึง หวง อยู่ดี ทำไมไม่คิดบ้างล่ะว่าทีมก้อรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันอ่ะ...อ่อย ยยยย เพลียกะพี่ยอด ถ้ารู้สึกและสำนึกได้...ก้อให้มันได้ตลอดนะพี่ยอดนะ....ไม่งั้นล่ะก้อ....เค้าจะแปลพรรค ไปหนุนหลังต้าทันที เพราะตอนนี้ต้าก้อดีขึ้นมาเป็นกองเลยอ่ะ....งั่ม มมมมม
แต่นะ...พอหลังจากสามวันนั้นแล้ว แลว่าแต่ละคนจะค้นพบอะไรๆได้เยอะเลยเนอะ
เมื่อทีมตัดปัญหาและอภัยกับเรื่องในอดีตไป หวังว่าอนาคตของทีมและพี่ยอดจะพบแต่สิ่งที่สดใสนะคะ
โรแมนซ์จังเลยอ่ะ ที่รีสอร์ทน่ะ ที่นั่นคงจะเป็นที่สำหรับเริ่มต้นอะไรใหม่ๆสำหรับปัจจุบันของสองคนนั้นเนอะ
อ่านแล้วอุ่นใจ สำหรับอากาศหนาวๆเย็นตอนนี้ ฮู่ย ยยยยยยยยยย
แอบอิจชี่น้องทีมที่มีพี่ยอดคอยให้ความอบอุ่นทั้งใจและกายอยู่ใกล้ๆกัน....แง๊ว วววววว
อยากมีบ้างอะไรบ้าง.....แงมๆๆ :impress2:
แก้ว วววววว ยินดีด้วยนะจะ....ปรับความเข้าใจกะวาดะซังได้แล้ว...แอร๊ย ยยยยย
กลับมาหน้าบานมาเลยเชียว แปลว่าต้องมีไรดีดีแน่ๆ คริคริ
(แต่พอนึกย้อนไป กอยังเคืองวาดะซังอยู่ดีอ่ะ ฮึ่ย ยยย ขัดใจจริงเชียวพ่อเมะทั้งหลายเนี่ย)
พาร์ทนี้เป็นเรื่องของน้องทีมและพีี่ยอดล้วนๆเลย....อดฟังคารมของมิ้นท์เลยง่ะ ฮ่าๆๆ ชอบอ่ะ
จบแล้ว...จบแบบจริงจังแล้วสิเนอะ คงจะคิดถึงพี่ยอด-น้องทีมและผองเพื่อนน่าดูเลยอ่ะ ฮื้อๆๆ :sad4:
ขอบคุณไรท์เตอร์มากๆเลยนะคะ สำหรับนิยายสนุกๆ ดีๆเรื่องนี้
รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง ที่มีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ
-
น่ารักทุกตัวละครจริง ทั้งพี่ยอดพี่ทีม แก้วกับคุณวาดะ มิ้นท์กับฟิลิป และที่สำคัญเจ๊รุจ ถ้าขาดเจ๊ใหญ่ไปเรื่องคงไม่ออกมาสวยงามแบบนี้
และที่สำคัญที่สุด พี่เป้ที่น่ารักมากมายเลยครับที่เขียนบอกเล่าเรื่องราวสนุกๆออกมาให้ได้อ่านกัน
-
อ่าจบเเล้ว
คิดถึงพี่เป้น่าดูเลย
อิอิเเฮปปี้เเล้วเนอะ
พี่เป้เรื่องใหม่จิมามะไหรอ่า
-
o13
ที่สุดของที่สุด
Best love story!
:กอด1:เป้..คนนี้ก็สุดๆ
-
ขอบคุณมากมาย พร้อมบวกอีก 1 แต้มส่งท้ายค่ะ
เป็นนิยายที่สนุกตลอดทุกซีซั่น ทุกภาค ทุกตอน
อ่านแล้วมีความสุขมากๆ (เครียดบ้าง เพราะลุ้นกับตัวละคร อินจัด ฮ่าๆๆๆ)
คุณเป้จบตอนพิเศษได้ลงตัวมากเหลือเกิน และช่วยทำให้เรื่องนี้สมบูรณ์มากขึ้น ทั้งเนื้อหา พัฒนาการของตัวละคร และอารมณ์ของคนอ่าน
ขอบคุณคุณเป้อีกครั้งนะคะ
:L2: เป็นกำลังใจให้สำหรับการผลิตผลงานต่อๆไปค่ะ :กอด1:
-
ไม่อยากให้จบ
เลย อ่านยังไงก็ไม่เบื่อ
หวังว่า พี่คงเขียนเรื่องใหม่ๆๆ
มาให้ได้อ่านกันอีกนะคับ
ขอบคุงมากนะคับ สนุกมากมายย
:impress2: :กอด1:
-
ณ จุดนี้อยากบอกว่า
สาธุ~
ทุกอย่างมันเริ่มที่จิตใจจริงๆแหละ ขอบคุณพี่เป้ค่ะ
ว่าแต่ ฉากจบนี่คงไม่ใช่ทะเลบางแสนนะคะ
ปล. รอเรื่องใหม่ (มัดมือชก) :laugh:
-
ขอบคุณมากเลยนะคะ
จบได้อิ่มดีจริงๆ เลยค่ะ
-
จบ แล้ววว
จบ ได้ Happy มาก ๆ
ซึ้ง ๆ
รัก ทีม + พี่ ยอด
ตลอด ไป
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้ครับ
รอนิยายเรื่องต่อไปนะครับ อิอิ
-
ขอบคุณมากนะคะคุณเป้สำหรับเรื่องดีๆที่คุณเป้สละเวลามาเขียนให้อ่านกัน ประทับใจมากกับเรื่องนี้ (ไปโวตให้มาแล้วค่ะ) หวังว่าคุณเป้จะมีเรื่องใหม่มาให้อ่านกันอีกนะคะ :L2:
-
มดขึ้นกันเลยทีเดียว
ดีนะที่ไม่ได้มาวัดกันตั้งเเต่ต้นๆเรื่อง เพราะ ไม่งั้นเรื่องคงจบไปนานเเล้ว
เเละความมันส์ เเละอินในอารมณผู้อ่านคงหดหายกันไป เเต่ก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
เป็นกำลังใจ ขอบคุณ...
-
o13
-
:กอด1: อ่านแล้วอบอุ่นใจจังเลยค่ะ...
สุดท้ายความรักก็ใหญ่ยิ่งกว่าทุกอย่างนะคะ
ความรักจะพาให้เราทำในสิ่งที่เราไม่คิดว่าจะทำได้ แต่เพื่อรัก เราก็จะทำได้...
เหมือนทีมตอนนี้
น่ารักจังเลยค่ะ ขอบคุณคุณเป้มากๆ นะคะ ขอบคุณจากใจเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ ค่ะ o13
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :-[ :-[ :o8: :o8: :o8: :o8: :-[ :-[
ซึ้งจิงๆครับ รอตอนจบแบบนี้มานานแล้ว คนแต่งแต่งเก่งมากเลยคับ ผมอ่านแล้วน้ำตาคลอเลย ขอบคุณคนแต่งนะคับที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน ซึ้งจิงๆคับ
ขอถามไรหน่อยนะคับ ไม่ทราบว่าจะทำเป็นหนังสือรึป่าวอะคับ ผมอยากซื้อเก็บไว้อะคับ
-
จบแล้ว ซึ้งมากมาย
ยังไงก็ขอให้เรื่องนี้ได้รางวัลนะคะ เรารู้สึกว่าเรื่องนี้เหมาะที่จะได้รับจริงๆ
แต่ถึงได้ไม่ได้ยังไง นิยายดีๆเรื่องนี้ก็จะยังอยู่ในใจเราเสมอจ้า^ ^
รักคนแต่งมากมาย ดูแลสุขภาพด้วยน้าพี่เป้
-
555 ในที่สุดพี่ยอดก็รู้จักปฏิเสธคนอื่นเป็นสักที ได้แต่แคร์ความรู้สึกคนอื่นอยู่ได้ ทำไม้ทำไมไม่แคร์ความรู้สึกคนรักมั้งนะ :เฮ้อ:
ตอนจบ รู้สึกทีมจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้วสินะ รู้จักมีเหตุมีผลและมีสติยั้งคิดมากขึ้น
พี่เป้ ตอนจบแล้วแต่ก็ยังหวานได้อีกอะนะ (หวานอีกก็ได้นะ เค้าชอบ 555)
พี่ยอดหึงได้น่ารักอีกละ ทีมก็นะงอนได้ใจดีจริงๆ และที่สำคัญพี่ยอดง้อได้น่ารักที่สุดเลย 555
(พี่ยอดๆ บนทรายแล้วเจ็บ ก็ในน้ำแทนดิ :haun4: 5555)
ปล. ขอบคุณสำหรับเรื่องที่เขียนให้อ่านนะคะ อ่านแล้วสนุกมาก หวังว่าจะได้อ่านเรื่องต่อๆ ไปอีกนะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ และจะติดตามผลงานอื่นต่อไปนะคะ
ปล.2 รักษาสุขภาพด้วยนะคะ พี่เป้ อากาศเริ่มหนาวแล้ว นอนหลับก็ห่มผ้าด้วยนะ อย่าทำงานหนักจนไม่ดูแลตัวเองนะคะ :กอด1:
เป็นห่วงนะ (ขอเป็นน้องสาว และ FC อีกคนนะคะ :L2: (555 ตีซี้ซะงั้น))
-
+1 เป็นกำลังใจให้ :L2: :L2:
-
สุดท้ายปัญหาทุกอย่างก็เคลียร์กันได้ด้วยดี o13
คราวหลังต้องพากันไปปฎิบัติธรรมบ่อยๆ นะคู่นี้ :laugh:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษแก้คิดถึงนะคะ :L1:
-
ที่สุดของความเป็นมนุษย์คือการให้ " อภัย " คำสั้น ๆ แต่ความหมาย มันยิ่งใหญ่
จบบริบูรณ์ กับคำ ๆ นี้ กับนิยายเรื่องนี้ ถือว่าสมบูรณ์ทั้งเนื้อหาและอารมณ์ของตัวละครทั้งคู่
รอผลงานชิ้นใหม่ ที่จะออกมาอีกในไม่ช้า (ไม่ได้บังคับแต่แอบหวัง ) :m23:
+1ให้เป็นกำลังใจและขอบคุณอีกครั้งนะครับ น้องเป้ :กอด1:
-
จบได้หวานจริงๆ :-[ :-[ ขอบคุณมากนะค่ะ :pig4: :pig4: และจะตั้งตารอเรื่องใหม่ด้วยค่ะหวังว่าคงจะเร็วๆนี้นะค่ะ :bye2: :bye2:
-
ขอบคุณทุกสิ่งอย่าง....ขอบคุณทุกตัวละคร...ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดี...
ที่บางครั้งก็บีบครั้นหัวใจ...เสียน้ำตา....บางครั้งมีหมั่นไส้...บางครั้งมีอมยิ้ม...
ทุกๆความรู้สึกที่มี...เกิดจากสิ่งที่ ไรเตอร์ มอบให้....จะจดจำเรื่องราวดีดี แบบนี้ต่อไปค่ะ...
-
น่ารักมาก
ขอบคุณมากๆนะคะคุณเป้
แล้วเจอกันในFBค่า
รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะคะ
:กอด1:
+1 ให้คุณเป้ค่ะ
-
เค้าสองคนเกิดมาเพื่อเจอกันจริงๆ
ความสัมพันธ์ต่อเนื่องมายาวนาน เพราะทีมมีส่วนหนึ่งที่ยอมรับความผิดของตัวเอง
มาตั้งแต่เป็นรูมเมทกัน ตอนฝึกงานแล้ว
อยากได้แบบน้องทีมสักคน
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ
หวังว่าจะมีเรื่องราวอื่นๆมาให้อ่านอีกนะ จะรอค่ะ
-
:mc4: ยินดีกับคุณเป้ด้วยค่ะ.. :mc4:
-
:impress2:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วจะมีตอนไหม่ หรือเรื่องไห้ไหมอะๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอพี่เป้เสมออออออออออออออออออออ o13
-
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
แล้วบุคคลสาธารณะ อย่างพี่ยอด ก็จะกลายเป็น สิทธิส่วนบุคคลโดยสมบูรณ์แบบแล้ว
หุหุ
หวานดีจัง ช้อบ ชอบ ถ้าขอตอนพิเศษไปเรื่อย จะผิดไหม
หรือว่าจะเริ่มเรื่องใหม่บอกด้วยนะค่ะ จะตามไปเป็นแม่ยก
รักพี่เป้ :mc4:
-
ดีใจกับความสุขของทั้งสองคนด้วยเจ้าค่ะ
ว่าแต่ว่า ทีมจะลดละเลิกเหวี่ยงวีน ได้จริง ๆ เหรอจ๊ะ 555
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
+1
-
จบแล้วเหรอคร๊า ยังไม่อยากให้จบเลย กระซิกๆ
ตอนจบน่ารักมากเลยค่ะ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเลย
ชอบจัง ชอบพี่ยอดที่เป็นคนดี รักทีมจริงๆ และอดทนตลอด
ชอบทีม ที่ไม่ยอมแพ้ แม้บางทีจะทำผิดไปบ้าง แต่ก็พยายามปรับตัว
สองคนนี้คู่กันได้ลงตัวมาก ดีใจด้วยนะคะที่ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้สะที
จะมีเรื่องใหม่อีกไหมคะ จะติดตามตลอดนร๊า
:กอด1: เป้ แน่นๆ ที่สรรสร้างเรื่องดีๆมาให้อ่านนะจ๊ะ o13
-
จบได้สวยมากๆ ค่ะ o13
-
จบแบบเข้าใจกันและกันมากอีกขึ้น ดีจัง
-
ไรท์เตอร์ครับ
ผมมีความสุขจังเลยที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
ขอบคุณค้าบบ
-
ขอบคุณคุณเป้เช่นกันค่ะ ที่ทำให้มีความสุขเสมอเวลาที่อ่านเรื่องนี้
ชอบในลักษณะของทีมมาก เก่ง เข้มแข็ง แต่ก็มีเหตุผลในตัวเอง
ถึงแม้บางครั้งจะเจ้าอารมณ์ แต่ก็มีมุมที่จะคิดอะไรได้อย่างมีสติ
พี่ยอด เป็นชายไทยที่น่ารักมาก มั่นคงในความรัก
ทำให้นำความสุขมาให้ในทุกครั้งที่มีปัญหา
ทีมกับพี่ยอด โชคดีที่มีเพื่อนและครอบครัวที่ดี
ขอบคุณมากๆ อีกครั้งนะคะ
-
ขอบคุณมากๆค่ะ อ่านเรื่องนี้สนุกทุกตอนจริงๆ
ขอบคุณนะคะ
-
จบได้สมบูรณ์แบบมากจ้าน้องเป้ o13
แต่ถ้ามีตอนพิเศษเล็กๆน้อยๆมาเพิ่มเติม แก้คิดถึงพี่ยอดน้องทีมเป็นระยะๆก็จักเป็นพระคุณยิ่งนะจ๊ะน้องเป้ที่รัก :z1:
ดีใจที่แก้วกับคุณวาดะคืนดีกัน
ทีแรกแอบกลัวว่าจะมาม่า เอ๊ย...ดราม่าซะแล้ว
สงสารแก้วอ่ะไม่ใช่ไร คนดีๆแบบนี้มันต้องมีคนเห็นคุณค่าสิ ถึงจะถูก
น้องทีมเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ พี่ยอดน่าจะพามาปฏิบัติธรรมตั้งแต่แรกเนาะ 5555++
ต้าร์ก็ทำตัวดีขึ้นจริงๆ หวังว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของทีมตลอดไป
มีเพื่อนดีๆเนี่ยนับเป็นวาสนาอย่างนึงเลยนะ นอกจากมีคู่ครองที่ดีแล้วเนี่ย
ปล. จะคอยฟังข่าวดี การจัดพิมพ์We belong togetherเป็นหนังสือนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้น้องเป้เสมอๆ :กอด1:
-
เพิ่งไปดูผลที่ทู้sengped award 2010
:mc4: ดีใจกับน้องเป้ด้วยจ้า สำหรับรางวัลนิยายสุดประทับใจ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
ลุ้นสุดๆ อยากให้เรื่องนี้ได้รางวัลมากๆ
เพราะว่าครบเครื่องจริงๆ o13 สนุกที่สุด
ที่สำคัญ เราชอบมากกกกกกกกก 555++
นิยายได้รางวัลขนาดนี้ น้องเป้พิมพ์เป็นเล่มด่วน!!!!
-
:mc4: จุดประทัดฉลองเยอะๆเลย
-
นี่คือจบแบบจบจริง ๆ ใช่มะ
เอ๊ะ หรือว่าชั้นงงอะไรไป :confuse:
-
ขอบคุณพี่เป้ *กราบงามๆ*
-
จบได้แบบสมบูรณ์ และมีความสุขจริงๆค่ะ
-
อยากอ่านเรื่องนี้จังเลยครับ
มีใครได้เก็บไว้ไหมเอ่ย
หากจะตามอ่านทีหลัง โห่ ลำบากเลยก็ว่าได้
เน็ตเต่าก็เต่า แถมยังจำกัดชั่วโมงอีก
ท่านใดที่ได้เก็บไว้ ส่งมาทาง PM บ้างก็ดีนะครับ
หรือไม่ก็ทำลิงค์สารบัญให้ที อยากอ่านๆๆ
รบกวนด้วยนะ
ปล. ตามอ่านทีหลังลำบากจริงๆ เลยเน๊าะ
-
จบอีกตอน ดูแล้วตอนนี้มีความสุขกันทั้งคู่อาจจะมีมารเข้ามาขัดขวางนิดนึงแต่ก็ผ่านมาด้วยดี :L1:
-
จบเยี่ยมมากเลย^^
ต่างคนต่างคิดที่จะหาวิธีรักกันนานๆ โดยคิดถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย
ประทับใจสุดๆ
ขอบคุณจริงๆที่นำมาให้เราอ่านกันนะ
ขอบคุณจ้า
-
เป้น่ารักมากมายอ่ะ
รักเป้ จ๊วบๆ
-
หวานมากมายค่ะ....
คุณเป้จบเรื่องได้ดี ในที่สุดทีมก็เข้าใจพี่ยอดจริงๆ คิดถึงจิตใจพี่ยอดมากขึ้น ในขณะที่พี่ยอดก็ปฎิเสธบ้างไรบ้างเป็นเสียที ขอบคุณสำหรัยนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ.... :กอด1:
ปล.พิมพ์เป็นหนังสือดีมั้ย???อิอิ
-
กรี๊ดดดดด...จบได้แบบว่าหวานนนนนนนสุดๆเลยค่ะ
ฮื่อ...พอมาถึงจบจบจริงๆก็แอบเหงาเหมือนกันนะคะ
อยากมีความรักที่จริงจัง มั่นคง แบบนี้บ้างจังเลย
ขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆให้ได้อ่านตลอดมาค่ะ^^
-
o13จบได้หวานดีค่ะ แต่รู้สึกยังค้างๆนะคะพี่เป้ ไผ่กับแฟนล่ะคะ ยังมะรุ้เรื่องตอนไผ่ยืมเงินแก้วเลยค่ะ เป็นกำลังใจสำหรับเรื่องต่อไปนะคะถ้ามีบอกชื่อเรื่องหน่อยนะคะพี่เป้
จะได้ตามไปอ่านค่ะ
-
พีเป้ สุดยอดมากเลย o13 o13
ขอบคุณครับบบ ที่เเต่งนิยายดีๆ ให้พวกเราได้อ่านกันขอบคุณจิงๆ ครับบ :L2: :L2:
จะรอนิยายเรื่องต่อไปของพีเป้นะครับบบ
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
:3123:
ยินดีกับรางวัล นิยายสุดประทับใจ ด้วยนะคะ
^^
-
:pig4: :L2:
ยินดีกับรางวัลนิยายสุดประทับใจคะ
จบได้สวย ชอบๆ
-
จบได้หวาน ดี
น่ารักด้วย อยากได้อย่างนี้บ้าง คริคริ
-
คุณเป้ ยินดีกับรางวัลนิยายสุดประทับใจด้วยนะคะ o13 คุณค่าที่คุณคู่ควร
ขอสารภาพว่ารอให้ขึ้นคำว่า The End ที่หัวกระทู้ก่อน ค่อยเข้ามาอ่านตอนพิเศษ
เนื่องจากอินกับชีวิตรักของน้องทีมกับพี่ยอดมาก ช่วงไหนมีมารผจญเนี่ย ทำเอานอนไม่หลับกระสับกระส่ายไปเลย
กลัวตัวเองเหี่ยวก่อนวัยอันควร เลยต้องรอให้พายุสงบแล้วค่อยเข้ามาละเลียดทีหลัง :impress2:
(เป็นแบบนี้ตั้งแต่ซี่ซั่นแรกเลย ที่ต้องรอให้จบก่อนแล้วค่อยเข้ามาอ่าน)
สนุกและประทับใจมากๆๆค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
:L2: :L2: :L2:
รออ่านเรื่องใหม่นะคะ
-
ในที่สุดเรื่องก็ลงเอยได้ดี ธรรมะช่วยได้จริงๆ ต่อไปนี้ทั้งทีมและพี่ยอดก็คงไม่ต้องปวดหัวกับปัญหาเดิมๆ อีกแล้ว
ขอบคุณคุณเป้นะคะ
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับด้วยนะคะ :L2:
-
ดีใจจังเข้าใจกันแบบนี้ีัรักกันยาวนานแน่นอน....
-
:L1: :L1:
ดีใจด้วยนะค่ะ สำหรับรางวัล
ยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดีอะ
ไปเข้าวัด ทีมจะได้ปลงได้มากขึ้น
จะได้รักกันไปนานๆๆๆๆๆกว่านี้อีก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆอีกเรื่องนะค่ะ
-
จบแบบนี้ดีจัง จบแบบทีมคิดได้ คิดป็น โดยมีธรรมะเป็นเครื่องนำทางความคิด
และท้ายสุด ยินดีกับคุณเป้ค่ะ
-
แว่บมาอ่านตอนพิเศษค่ะ
จบหวานมว๊ากกกกกกก :-[ :o8:
ยังอยากอ่านอีกเรื่อยๆ ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ :กอด1:
ว่างๆมาลงอีกนะคะ :bye2:
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะ สำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้ :call:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
และดีใจด้วยกับรางวัลเซ็งเป็ดอวอร์ตปีนี้ค่ะ
:L2: :L1: :3123:
-
อ๊า กกกก ก
น่ารักไปไหม
-
โอ๊ยสุดๆๆๆ
กว่าจะจบเรื่องแต่ละนางกลับมาน่ากลัวทั้งนั้น
แต่ดีแล้วจบแบบนี้ แฮ๊ปปี้สุดๆๆไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
เอาธรรมะเข้าช่วยสะเลยดีมากๆๆๆ
-
:L2: ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดี ๆ :L2:
:pig4: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เข้ามาขอบคุณคุณเป้ค่ะ เดี๋ยววันนี้อ่าน เรื่องของพี่ยอดกับน้องทีมจบอีกเป็นรอบที่สอง ก็จะกลับไปอ่านเรื่องของเอ้กับวุธอีกรอบเหมือนกัน เรื่องนั้นอ่านหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังชอบอยู่ดี ยอมรับว่าเรื่องนี้อ่านมันส์กว่าหน่อยนึง แต่เรื่องนั้นนะ วุธมันน่าเตะกว่าพี่ยอดอีก เกือบจะนอกใจเอ้จริงๆแล้ว พี่ยอดเรื่องนี้น่ารักกว่าเยอะ (ดิฉันด่าพี่ยอดไว้เยอะเหมือนกันนะคะ :laugh:)
-
Hooooooooooooooo
My P' Yod so sweet
-
จบซะแล้ววว T-T!!
พึ่งเริ่มอ่านเมื่อสองวันก่อนครับ
ประทับใจมากๆเลย
แอบดีใจที่จบแบบ Happy Ending
เพราะอ่านจบSeasonแรกทำเอานอนฝันร้ายเลยครับ T-T
ชอบมากคร้าบบบ
จะรอผลงานต่อไปนะครับ
-
ขอบคุณสําหรับเรื่องราวดีๆสุดแสนประทับใจค่ะ
+1 ให้คุณเป้จ้ะ :กอด1:
-
สาธุ.....
-
ขอบคุณมากค่า เรื่องนี้ประทับในใจเรามาก ๆ เลย
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ที่เขียนต่อและจบแบบประทับใจเช่นเคย
ขอบคุณนะครับคุณเป้
-
ชอบเรื่องนี้จังสนุกมาก
-
:L2: :L2: ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยดี
-
ดีใจกับพี่เป้ด้วยคร้า ที่ได้รับรางวัล :L2: :L2: :L2:
ทั้งทีมกับพี่ยอด ก็เข้าใจกันและกัน
จบแบบ happy แล้วยังแฝงด้วยแง่คิดดีๆอีกด้วย ^^
ขอบคุณพี่เป้ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่านนะคะ
ชอบเรื่องนี้มากมายเลยค่ะ :bye2:
:pig4:
-
:impress2: ขอโทษนะคะที่เพิ่งเข้ามาอ่านมัวแต่ติดฟาร์มไปหน่อย
แต่เข้ามาอ่านก็ยังสนุกสนานให้ลุ้นได้เหมือนเคย
คงไม่สายที่จะแสดงความยินดีกับเป้นะคะที่ได้รางวัลเซ็งเป็ด
อาจจะไม่ได้รับหมดทุกรางวัลแต่โดยภาพรวมแล้ว รางวัลนี้ก็คงบอกได้เป็นอย่างดีว่านิยายของเป้เข้าไปอยู่ในใจของคนอ่านหลายๆคนแล้ว
เขียนนิยายให้สนุกน่าติดตามตลอดก็เป็นเรื่องยากแล้ว แต่เขียนแล้วมีคนอ่านเยอะๆ มีคนชอบมากๆ รออ่านตลอดเวลาแบบนี้ยิ่งยากกว่า
รางวัลนี้เป็นรางวัลที่น้องเป้ควรได้รับแล้วค่ะ ยินดีด้วยจริงๆ :L2:
-
งะ เมนต์หาย สงสัยโพสต์ไม่ติด???
ก่ง ก๊ง มึน ๆ ลืม เช็ก ห้า ๆๆๆๆ
เอาไว้เดี๋ยวเมนต์อีกทีนะคะ หมดรมณ์ตอนนี้
ปล. ร้ากพี่ยอด จุบุจุบุ
-
ขอบคุณพี่เป้จากใจจริงครับ :3123:
ขอกอดหน่อยนะ :กอด1:
-
คิดถึงน้องทีม...
มาเป็นกะลังใจให้ไรท์เตอร์
เผื่อว่าจะมีโอกาสได้ยลโฉมพี่ยอด-น้องทีม และผองเพื่อนในแบบที่เป็นเล่มๆ....แงมๆๆ
แบบว่า อยากมีไว้ในครอบครองบ้างอะไรบ้างอ่ะค่ะไรท์เตอร์....แง๊วๆๆๆๆ
-
+1 ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
มาแสดงความยินดีสำหรับรางวัล
อ่านจบแล้ว แต่ความรู้สึกมันค้าง เหมือนจบไม่เต็ม 100
-
ขอบคุณค่ะ
-
จบแล้ว..แต่ยังไม่เคลียร์
อยากรู้ว่าแก้ว กับ ตาวาดะเป็นยังไง เลิก หรือ รัก
จะเลิกกันจริงๆหรือ :o12:
-
ขอบคุณมากนะคับ
-
เป็นฉากจบที่น่ารักสุดๆอ่ะ พี่เป้
-
โอ้วววววววววววววว
นานขนาดที่ติดตามเรื่องนี้มา
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ ที่ลงเรื่องให้อ่านนะครับ
-
สวัสดีคร้าบ!!!!
แวะมาทักทายไรท์เตอร์ฮะ เปิดเพิ่งเข้ามาอ่าน !!!!
แล้วจะติดตามต่อไปนะคร้าบบบ
ว่าแร้ววว ไปอ่านต่อก่อนนะคร้าบบบบ :bye2: :bye2: :bye2:
-
จบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลย
จะมีภาคอื่นๆอีกมั้ยอ่ะคะ
สนุกมากมายจริงๆ
ขอบคุณคุณเป้สำหรับนิยายดีดีที่นำมาแบ่งปันกันนะคะ
รอติดตามเรื่องใหม่ค่ะ
-
จบเเล้ว เเฮปปี้ด้วย
ธรรมะช่วยได้จิงๆค่ะ
ขอบคุณพี่เป้มาก ที่เขียนนิยายสนุกๆให้พวกเราได้อ่านกัน o13
ดีใจที่ได้รับรางวัลใหญ่ของเซ็งเป็ดด้วยค่ะ
รออ่านเรื่องใหม่นะคะ
-
อ่านตอนที่ 50 แระน้ำตาไหลพราก......... :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
คนแต่งจะไม่ใจร้ายใช่มั๊ย????????
(ติดตามต่อไปครับ !!!!!! )
-
ใช้เวลาอ่านสามวัน
อ่านไปยิ้มไป บางตอนก็น้ำตาไหล
จากการที่ผมอ่านแล้ว ผมได้อะไรดีๆตั้งเยอะ
ขอบคุณ คุณเป้ Webelongtogether มากๆนะครับ :pig4:
-
ตอนจบหวานซะ แถมธรรมะธรรมโมสุดๆเลย
ความรักต้องเชื่อใจกันและอยู่ด้วยความเข้าใจ
ขอแสดงความยินดีกับรางวัลด้วยนะค่ะ
แบบนี้ก็คิดถึงทีมกับพี่ยอดแย่เลย :กอด1:
-
ขอบคุณ คุณเป้มากๆ นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ แฝงข้อคิดให้กับผู้อ่านนะครับ
-
ผมก้ต้องขอบคุณคุณเป้ด้วย ที่พิมพ์เรื่องราวต่าง ๆ ที่น่าสนใจเรื่องนี้ด้วย
แม้ว่าผมจะไม่ได้ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก ออกจะเป็นคนท้าย ๆ ด้วยซ้ำ แต่ก้ชอบนิยายเรื่องนี้มาก ๆ ครับ '
-
ขอบคุณค่ะที่เอาเรื่องดีๆ เช่นนี้มาแบ่งปัน ทำให้หัวเราะและร้องไห้ไปกับตัวหนังสือเหล่านี้ แม้ว่าจะมาตามอ่านรวดเดียวจนจบแบบนี้ก็ตาม แต่ก็ทำให้อดติดตามอย่างต่อเนื่องและร่วมลุ้นกับเรื่องราวในเรื่องนี้อย่างมาก
-
จบภาค3 แร้วววววววววว
กร๊๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านตอนพิเศษต่อ
ขอบคุณคุณเป้มากคร้าบบบบ :mc4: :mc4: :mc4:
ปล.ยัง+1 ให้ไม่ได้ แต่ในใจ+ให้เป็นพันเป็นหมื่นแระค้าบบบบบ
-
ขอบคุณเป้มากสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่าน อย่าลืมแวะเวียนมาบ่อยๆนะครับ จะรอเสมอ
-
เพิ่งได้เข้ามาเห็นครับว่า คุณเป้มีตอนใหม่มาลงด้วย ขอบคุณนะครับที่มีเรื่องดีๆให้อ่านกัน ขอบคุณจริงๆ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนจบ
ดีใจจังที่ ในที่สุด ก็ วีบีลองทูเก็ตเตอร์อีกครั้ง
^^
พี่ยอดน่ารักมากๆเลยอ่ะ ,,
ทีมก็น่ารัก ถึงจะเหวี่ยง วีน กันไปบ่อยๆ แต่ก็ยอมลงให้กัน
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ!!
-
ลงท้ายที่แฮปปี้เอนดิ้งซะทีน้า :L1:
ขอบคุณท่านผู้แต่งมากๆเช่นกันค่ะ
ที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้ติดตามอ่านกัน :L2:
-
:impress2: สุดยอดมากกกก ชอบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่รู้จะบรรยายยังไง ชอบมาก ทีมแรงได้ใจ พี่ยอดก็น่ารักได้อีก เหอๆ
ขอบคุณพี่เป้สำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
รอติดตามต่อไปค่ะ
+1 ไปโลด
-
น่ารักมากเลยค่ะ เพิ่งอ่านมารวดเดียวจบไม่หลับไม่นอน :mc4:
ชอบมากๆเลยยเรื่องนี้ อีก 1 เรื่องในดวงใจจ้า ^^
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งอ่านจบคร๊าบบบ สนุกมากเลยคร๊าบบบบ ทีมนี่ได้จายยจิงจิง ส่วน พี่ยอดก้อยอดมากกก o13
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พึงได้มาอ่านต่อ
อ่านแล้วก็รู้สึกว่าคู่นี้น่ารักและรักกันมากๆ
เล่นเอาทั้งยิ้มทั้งเศร้า
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
^^
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกมากเลยคะ ตามอ่านมา 2 วันจนครบหมด
ทั้งสนุกทั้งให้ข้อคิด เยี่ยมจริง ๆ คะ ชอบมาก ๆ เลยคะ
จะรอเรื่องต่อไปนะคะ ^^
-
จบแล้ววววววววววววว :mc4:
อ่านมา 3 วัน รู้สึกว่าพี่ยอดแมนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ยอดรักทีมได้สุดๆ ไม่ว่าทีมจะเหวี่ยง จะทำให้พี่ยอดเจ็บปวดสักเท่าไหร่
พี่ยอดก้อให้อภัยเสมอ ทีมโชคดีที่สุดแล้ว
+1 ให้กันไปเลย
-
แวะมาเยี่ยมจ้า
-
:oni1: :oni1: :oni1:
-
รักเรื่องนี้จัง..รู้สึกใกล้ตัวดี~เพราะตอนนี้ก็กำลังฝึกงานอยู่โรงแรม..
มีอะไรอยากเม้นท์เยอะแยะแต่รวบรวมออกมาไม่ถูก...
รวบยอดเลยแล้วกันนะคะ..ว่าชอบมาก!!
รอติดตามอ่านผลงานใหม่ๆอยู่นะคะ (:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีๆ ขอคุณค่ะ
-
ทักทายจ้า
-
อ่านตั้งแต่เช้าจนเพิ่งจะจบบริบูรณ์เอาตอนหกโมงเย็น อิอิ
มีครบทุกรสเลยค่ะ สุข เศร้า เหงา นอยด์ บู๊
น้ำตาร่วงเลยตอนจบภาคแรก อารมณ์ตอนอ่านจบแบบว่า เฮ้ย ทำไมมันเป็นแบบนี้วะ โวยวายอยู่คนเดียว (ประหนึ่งโดนสึนามิซะเอง)
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ แม้ว่าจะมาอ่านช้าไป(มากหน่อย) ไม่เสียดายเวลาเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆและแฝงข้อคิดชีวิตครอบครัวนะคะ ^^
-
ในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้วเรา ขอบคุณมากคุณเป้สำหรับนิยายเรื่องนี้ให้ความบันเทิงครบทุกอารมณ์
อ่านแล้วได้สาระเยอะเลย ขอบคุณจริงๆค่ะ จะติดตามผลงานต่อไป o13
สมแล้วกับรางวัลที่ได้ ยินดีด้วยค่ะ :L2:
-
เพิ่งเห็น...ตามอ่านจนจบตอนพิเศษแล้วครับ...ทีมทำให้ผมฉุกคิดเรื่องตัวเองขึ้นมาเลย...ทำไมเราไ่ม่คิดงี้มั่งน้อ!!!
-
เรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ อ่านสองวันสองคืนไม่หยุด ขอบคุณที่แต่เรื่องดีๆให้อ่านนะค๊ะ เรื่องนี้จบแบบบริบูรณ์จริงๆ แต่งจบแบบเรียกได้ว่า ไม่น่ามีต่อได้แล้ว
-
เพราะ
ยอด..คือยอด
และ
ทีม..ก็คือทีม
สองคนนี้
จึงรักกัน
..ก็เท่านั้น..
คิดถึง ตัวละครทุกคนครับ
..คนแต่งด้วย..
จ๊วบบบบบ
-
รักพี่ยอด+ทีม
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่จบแบบสวยงาม
มีหลากหลายอารมณ์มาก อินจัด
-
อ่ า น จ บ แล้วอะนะค่ะ
หนุกม ากๆ
มี ห ล า ย อา รม ณ์
แล ะยั ง มีข้ อคิ ด ใ น ก า ร ดำ เ นิ น ชี วิ ต อี ก เ ย อ ะ ม า ก ๆ ๆ
จิงๆ แ พ ท ก็ เ พิ่ งสมั ค ร ใ ห ม่อะค่ ะ แ ต่อ่าน เว็ บนี้มา น า น แ ล้ว เ ห มื อนกัน แ หะๆ แ ล้ว นี้ ก็ เ ป นรี แร กด้วยค่ะ
ฝากตัวด้วยค่ะ
:L2: :pig4: :L2:
-
ไม่รู้ว่าคุณเป้ ยังอ่านอยู่รึเปล่า แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็อยากเม้นท์
เขียนได้ดี ชอบมาก น่าติดตามและได้ลุ้นทุกตอน
ตอนที่รู้ว่า ยอดตายตอนสินามิ
ตอนนั้น ผมอึ้ง พูดอะไรไม่ออก แทบจะทำใจไม่ได้
ยังคิดว่า แรงเกินไป ไม่น่าทำร้ายจิตใจผู้อ่านขนาดนี้
แต่เมื่ออ่านต่อ ก็ดีใจมากๆ น้ำตาซึมเลย ที่รู้ว่า ยอดยังไม่ตาย
แล้วเมื่อใกล้จบ ยังมีหลอกให้เศร้าได้อีก
คิดว่าทั้งคู่จะต้องจบกันแบบไม่เข้าใจกันซะอีก
แต่สุดท้าย คุณเป้ ก็ไม่ใจดำกับคนอ่าน
ให้จบแบบที่ทำให้ผู้อ่านมีความสุข
และมีความหวัง ไปพร้อมกับชีวิตในอนาคตของทั้งคู่
ผมว่าชีวิตจริง ก็ไม่ต่างไปจากนิยาย
เพราะเส้นทางชีวิตนั้น ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ มากมาย
กว่าจะประสบกับความสุขความสำเร็จได้
ขอขอบคุณคุณเป้มาก ที่เสียสละเวลา
นำเรื่องดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
และคิดว่าผู้อ่าน คงได้ข้อคิดหลายๆ อย่าง
ที่เป็นประโยชน์จากเรื่องนี้
และผมจะคอยติดตามผลงาน
ของคุณเป้ในเรื่องต่อๆ ไปนะครับ :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะพี่เป้
เป็นนิยายที่อ่านแล้วได้หลายอรรถรสจริงๆ
บางครั้งอ่านแล้วอึดอัดแทนพี่ทีมอ่ะ
ประมาณว่าทำไมพี่ยอดถึงไม่เข้าใจอะไรบ้างเลย?
แบบ เป็นคนกลางมากจนบางครั้งก็ไม่ไหวอ่ะ
แต๋นะ นั่นคือนิยายนี่ 55555
แต่พี่ทีมเองก็พอกัน
อารมณ์ร้อนมาก แถมยังแรงไม่แคร์สื่อได้อีกค่ะ
ชอบนิสัยแบบพี่ทีมนะ
แต่ว่าบางครั้งขอบเขตก็ควรมีอ่ะ
เวลาที่สองคนนี้ทะเลาะกัน บางครั้งมันแลดูไม่น่าเป็นเรื่องกันไได้เลย
แต่กับพี่ทีมพี่ยอดแล้ว เรื่องอะไรก็สามารถได้ 55
พี่ยอดเป็นคนที่อดทนมาก มากจริงๆ
แบบว่า ถ้าเป็นคนอื่นพี่ทีมต้องโดนทิ้งไปแล้วแน่ๆ 55
ชอบเรื่องนี้จัง ได้หลายอารมณ์จริงๆ นะพี่เป้
เพราะความอึดอัดจากการเป็นคนกลางของพี่ยอดนี่แหละ
ทำให้ร้องไห้มาแล้ว! - -
แบบอินแล้วอึดอัดแทนพี่ทีม เหอๆๆ
ปล. ยาวไ้ด้อีก
-
ทักทายๆ
-
ชอบมากครับ แต่งได้ประทับใจดี มีทั้งสุข เศร้า เหงา ซึ้ง โหด มันส์ ฮา หลากหลายอารมณ์ ปะปนกันไป
ขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องดีดี
o13 :mc4: :bye2:
-
...ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนด้วยนะครับ ผู้เขียนเข้ามาอ่านคอมเมนท์บ่อย ๆ แต่ไม่สามารถตอบอะไรได้มาก เพราะมันจะเหมือนเป็นการดันเรื่องตัวเองไปนิดนึง 555++
...แค่คำขอบคุณ คำติชม คำพูดให้กำลังใจ การรอคอยผลงานเรื่องใหม่ ทุกความเห็นมีความหมายกับผู้เขียนมาก ๆ เลยนะครับ...รู้สึกดีใจที่มีคนชอบ ปลื้มกับผลโหวต We belong together จะไม่มีทางมาถึง Don't forget about us ได้เลย ถ้าไม่ได้รับการสนับสนุนที่ดีจากผู้อ่านทุกคน...
...เนื่องจากใกล้จะถึงเทศกาลแห่งความสุข ผู้เขียนไม่รู้จะตอบแทนผู้อ่านยังไงได้ทั่วถึง จึงทำเรื่องสั้น Miss you most (At Christmas time) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20194.0) เพื่อเป็นของขวัญให้ผู้อ่าน ซึ่งเรื่องนี้มันท้าทายผู้เขียนมาก หวังว่าจะถูกใจกับมาม่า และลุ้นไปในแต่ละตอนนะครับ เพราะผู้เขียนยังคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์เดิม คือไม่มีพล็อต แต่เรื่องนี้จะเอาโครงเรื่องจากชีวิตผู้เขียนส่วนหนึ่งมาระบาย 555++
...สำหรับกิจกรรมบอร์ด ประมูลของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20161.0) ผู้เขียนจะจัดทำวีซีดีเบื้องหลัง We belong together เพื่อร่วมประมูลด้วยในราคาเริ่มต้นที่ 69 บาท อย่าคิดว่ามันคือวีซีดีธรรมดานะครับ เพราะในกล่องจะมีอะไรที่พิเศษซ่อนไว้ด้วย...ทำบุญด้วยใจ แต่ถ้าไม่ไกลเกินไปนัก จะเอาไปส่งให้ถึงมือด้วยตัวเองเลย...
...เป้...
-
โอ้!ว่าแต่มันเกี่ยวกับอะไร? เบื้องหลังเหรอ
อยากได้อ่า
ต้องทำยังไงเหรอ ไม่แพงมาก แบบนี้ซื้อได้ 55+ไม่โดนแม่เฉ่งแน่^^
นานๆทีมีเรื่องที่พอจะซื้ออะไรได้นี่ปลื้มสุดๆ^^
-
เป็นนักอ่านหน้าใหม่ ที่เข้ามาอ่าน เมื่ออ่านแล้ว อยากจะบอกว่า "เรื่องนี้ชอบสุดๆอ่ะ"
อินมากมาย
แอบเกลียดทีมนิดหน่อย แต่ก็ได้ใจไปเต็มๆเหมือนกาน
อยากเจอผู้ชายแบบพี่ยอด มั้งอ่ะ
อยากให้มีเรื่องของคู่อื่นๆบ้าง น่าสน
ถ้าพี่เป้ทำเรื่องนี้เป็นเล่มออกมาวางขาย เค้าก็จะยอมควักเนื้อตัวเองจ่ายเลยย ๕๕ :serius2:
โดยการขายไอพอดทิ้งซะ หึหึ :m15:
ชอบเรื่องนี้ อยากทำงานโรงแรม อยากเปิดผับกึ่งร้านอาหาร :laugh: อยากๆๆๆๆๆ
ปล. คิดว่าแก้วเป็นผู้หญิงมาตลอด ยังแปลกใจเลยว่าทำไมนอนกะมินท์ได้ แต่เมื่อมาอ่านสเปเชี่ยวแลว "อ้าว...แก้วเป็นผู้ชายนี่หว่า แล้วกรุอ่านว่ามันเป็นผู้หญิงได้ไงว่ะ"
พี่เป้ได้โปรดอภัยน้องด้วยยยย :z3:
-
o13
สุดยอดที่สุดเลยเรื่องนี้!~
อ่านแล้วให้ทุกอารมณ์เลยจริงๆ
แล้วก็อินมากๆด้วย
ขอบคุณคุณเป้มากๆเลยค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ให้พวกเราได้อ่านกัน
แหะๆ จะมีเรื่องอื่นคลอดออกมาอีกรึเปล่าน้อ
♥ We belong together :mc4:
-
ตามเข้ามาอ่านหลังคนอื่นเค้า แต่ก้ยังอยากขอบคุณ คุณเป้คะ
เรื่องนี้เป็นนิยายที่หน้ารักคะ แบบว่าตัวปัญหาเยอะเอามาก ๆ ยิ่งตอนพิเศษ
อะไรมันจะรวมตัวกันได้ขนาดนั้น แต่มันก็ทำให้เราได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร
ที่เคยมีบทบาทร่วมกันมา คิดไปคิดมาเหมือนเจอเพื่อนเกาอะไรประมาณนั้น
บางครั้งแอบเคืองทีมนิดหน่อยแบบว่าเอาแต่ใจเกินไปไหม
บางครั้งแอบเคืองยอดทำไมใจดีไม่เข้าเรื่อง อะไรประมาณนั้น
แต่สุดท้ายมันก็ลงตัวในแบบของมันเพราะถ้ายอดไม่เป็นแบบนี้คงทนทีมไม่ได้
และถ้าทีมไม่เป็นแบบนี้ยอดก็คงจะไม่รัก
แอบบอกนิดนึงนะคะแบบว่าชอบยอดตอนเป็นนายช่างมากกว่าอะ แบบว่าดูเถือนดี
ตอนที่ยอดไปทำครัวให้ร้านทีมยังแอบลุ้นอยากให้ยอดกลับมาเป็นช่างเหมือนเดิม (บ้าไปแล้วดี ๆ ไม่ชอบ) :m20:
สุดท้ายละเดี๋ยวยาวไปขอบคุณคุณเป้คะ และอยากให้มีนิยายเรื่องอื่น ๆ ออกมาอีกนะคะ
:pig4:
-
อ่านเรื่องนี้จบรวดเดียวแบบข้ามวันข้ามคืน สนุกมากกกกกเลยค่ะ
มีทั้งตอนน่ารักที่ทําให้อมยิ้ม จนถึงยิ้มกว้างอยู่คนเดียวหน้าคอม
ตอนที่ทําให้เศร้านํ้าตาซึม จนถึงร้องไห้ฟูมฟายเป็นบ้าเป็นหลัง
ชอบทุกอย่างในเรื่องนี้ ทั้งตัวละคร การดําเนินเรื่อง และข้อคิดหลายอย่างที่ได้จากเรื่องนี้
ขอบคุณคนแต่งที่ทําให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆนะคะ
-
แต่งได้ดีจริงๆครับ ยอมรับเลย ขอบคุณมากนะครับที่แต่งเรื่องดีดีแบบนี้ มาให้อ่านกัน ขอบคุณค๊าบบบบบบ
-
เข้ามาทักทาย ถึงเรื่องจะจบ
แต่ยังคิดถึงคุณเป้อยู่นะ
-
พูดได้คำเดียวค่ะว่า...สุดยอดดดดดดดดดดดด สมกับได้รับรางวัลโหวตที่1
คุณเป้สามารถเขียนให้ผู้อ่านเ้ข้าถึงอารมณ์ตัวละครได้อย่างดี
ทั้งโกรธ เศร้า เหงา และยิ้ม ทุกตอนรวมอยู่ในWe belong together
เราเป็นคนนึงนะที่เพิ่งเข้ามาอ่านตอนคุณเป้รื่องนี้เขียนจบแล้ว
ประทับใจมากค่ะ ไม่เสียดายเวลาที่เข้ามาเปิดอ่านตั้ง215หน้า
จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ....LoveLove Team&Yod
ปล.อยากให้มีรวมเล่มแล้วพิมพ์ออกมาจังเลยค่าาาาา :impress2:
-
คือเพิ่งกด + ได้เลยมากดให้พี่เป้
อยากให้มานานแล้วแต่เพิ่งมีโอกาส สู้ๆค่ะ
-
เป็นเรื่องที่เข้ามาอ่านตลอดได้เรื่อยๆเวลา ไม่รู้จะอ่านอะไร
ขอบคุณคุณเป้ที่เขียนเรื่องดีๆอ่านเพลินๆมาให้
-
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีดี \\(^^)// (>/////<)
-
ใช้เวลาอ่านสองวันเต็มๆ หยุดไม่ได้เลย สนุกมากๆ
ตอนนี้ไม่ไหวแล้วขอนอนก่อนล่ะค่า...ZZ..Z
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อีกเรื่องที่ทำให้ ผมได้ร้องไห้บ้าง หัวเราะบ้าง ซึ้งจนเเอบม้วนตัวให้กลมกว่าเดิม ขอบคุณมากมายกับเรื่องดีๆเเบบนี้นะคับ
-
เพิ่งจะได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน ตอนที่เรื่องจบไปแล้ว
แต่ก็อยากจะขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลยนะคะ
รู้สึกว่าเป็นอะไรที่ลงตัว ไม่นิยายมากเกินไป มีเหตุ มีผล
จริงๆแล้วอยากได้สเปเชียลคู่ของเพื่อนๆบ้างอ่ะค่ะ อย่างแก้ว อะไรอย่างงี้ น่ารักดี
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน ทั้งๆที่รู้ว่าเรื่องนี้จบไปนานล่ะ(เพื่อนมันบอกให้มาอ่านหลายรอบล่ะ แต่ตอนนั้นไม่มีเวลา- -'')
ไม่รู้ว่าพี่เป้จะยังแวะมากระทู้นี้หรือเปล่า
อ่านๆไปแล้ว มีหลายอารมณ์มากกก แล้วก็ชอบมากกกกด้วยยยยย o13
(อ่านสองวันเต็ม ตั้งแต่ภาคแรกจบจบ...ยาวดีจริงๆ o18 อดใจไว้ไม่เม้น รออ่านจบทีเดียวเลย เหอๆ )<<ไม่เคยมาราธอนขนาดนี้เลย
ส่วนตัวแล้วชอบนายเอกแบบทีมนะ สู้คนดี...
สำหรับพี่ยอด...ยอมคนมากไปหน่อย ถ้าเอานิสัยสองคนนี้มารวมกันแล้วหารสองอาจจะพอดีก็ได้ อิอิ
ศัตรู(เหอๆ)ในเรื่องก็เยอะซ๊า....แรงๆกันทั้งนั้น สร้างสีสันให้เรื่องมากกก o13
อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ อ่านไปโมโหไป ยิ้มไป เศร้าไป ขำไป (เริ่มบ้าล่ะ :serius2:)
แต่บางช่วงที่เรื่องเป็นไปอย่างที่หลายๆคนไม่ชอบ (มันเศร้าอ่ะ :m15:) ก็อินตาม โทษพระเอกบ้าง นายเอกบ้าง ตัวร้ายบ้าง
แล้วแต่อารมณ์อ่ะนะ ....แต่ขอสารภาพเลยว่า บางทีก็คิดนะว่า..."โห พี่เป้ไมทำอย่างงี้อ่ะ ใจร้ายยยย" (โทษพี่เป้แทน 555++)
"พี่เป้รีบมาต่อไวๆเลย ตอนต่อไปอยู่หน้าไหนเนี่ยยย (ก็พี่เป้เขียนจนจบแล้วนี่เนาะ ต้องรีบหาตอนต่อไปมาอ่าน)"
เพราะฉะนั้นพี่เป้มาให้ :กอด1:ซะดีๆ ฮ่าๆๆ
สุดท้ายอยากจะกดบวกให้สักร้อยที โทษฐานที่ทำให้ติดนิยาย ^^
ปล.อยากได้วีซีดีที่พี่เป้ทำ(เห็นในคอมเม้นแว๊ปๆ แต่เพราะมาช้าไปมากกกกก คงไม่มีหวัง :sad4: )
แต่ก็ไม่เป็นไร จะติดตามผลงานพี่ต่อไป :3123:
:pig4:
-
อยากอ่านเรื่องนี้จังเลย
มีใครใจดีได้เก็บไฟล์ .doc ไว้ไหมนะ
PM มาหน่อยนะ
อยากอ่านจริงๆ ได้โปรดดดด
เน็ตผมเต่า ทำอะไรไม่ได้เลย แหะๆ
-
อ่านแล้วได้ทุกอารมณ์เลย :กอด1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน...
ต๊ายยยยยยยย.......พี่ยอดน่ารักอ่ะ
ยกให้เป็นหนึ่งพระเอกในดวงใจเลย ว่าแต่ว่าพี่ยอดนี่ใช่ตัวจริงเป็น ๆ ของหนูทีมป่ะ
:กอด1: หวังว่าใช่นะจ๊ะ :o8:อยากได้คนนี้อ่ะ :-[
-
:เฮ้อ: โล่งอกเชียว
นึกว่าพี่ยอดของเราจะดีแตกกระจายซะแล้ว
-
o13
ชอบมากอ่ะ เนื้อเรื่องดี น่ารัก หลากหลายอารมณ์ บุคคลิกต่างกัน น่ารักมากอ่ะเรื่องนี้
:pig4:
-
:pig4: ชอบมาก ๆ เลย เป็นเรื่องที่จะอยู่ในดวงใจของเราอีกเรื่อง
แต่งได้สนุกมาก ประทับใจที่สุดคือ ออร่าวิ้ง ๆ ของ ความรัก ที่พี่ยอดมีให้
เข้าใจแล้วล่ะที่มีตอนหนึ่งเจ๊รุจบอกว่า....ทีม คือคนที่ยอดเฝ้ามองหา
:กอด1: o13
-
สารภาพว่า อ่านเรื่องนี้ วันเดียวจบ งานการไม่ต้องทำเลยทีเดียว
ชอบมากๆครับ ตัวละครสะท้อนได้ดีมากเลย ไม่อยากจะบอกว่าทีมคล้ายแฟนผมมากๆ
แล้วตัวผมก็ยอมแฟมเหมือนยอดด้วยสิ 5555+
ขอบคุณนะครับ ที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่าน แล้วจะติดตามต่อไปนะคับ
o13 o13 o13
-
ผมใช่เวลาอ่านเรื่องนี้ค่อนข้างเร็ว
ปกติผมจะค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆไม่อยากให้ถึงตอนจบ
แต่เรื่องนี้ผมหยุดอ่านไม่ได้
อ่านแต่ละตอนที่มีสัมพะเวสีเข้ามาสิงพี่ยอดแ้ล้วโกรธแทนทีมเลยนะ
ร้อนวูบวาบเลยทีเดียว เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องอื่นของพี่เป้
เพราะผมชอบนายเอกแบบทีมคับ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีดีให้อ่านนะคับ
จะรอผลงานพี่ต่อไปคับ :กอด1: :กอด1:
-
สวัสดีคร๊าบ คงไม่ช้าไปใช้ไหมถ้าจะเริ่มอ่านเรื่องนี้ ^^
ขอก๊อบไปอ่านที่ห้องก่อนนะครับ อ่านจบแล้วเด๋วจะมาเม้น
ขอบคุณนะครับ ^^
:call: :call: :call:
-
ประทับใจเรื่องนี้หลายจุดเลย
ชอบ :laugh:
-
เย้ อ่านจบแย้วว
-
สนุกจัง
-
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับเรื่องดีๆ อ่านจบแล้วประทับใจมาก จนไม่อยากให้เรื่องนี้มีตอนจบเลย ชอบคาแรคเตอร์ตัวละคร และการวางเรื่อง ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ :L2:
-
ในที่สุดก็อ่านจบจนได้ค่ะ
ใช้เวลาตั้งสามวันแน่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีดีมาให้อ่านนะค่ะ
-
ตอนนี้ยังอ่านไม่จบแต่ชอบเรื่องนี้มาก มันให้บรรยากาศของความรัก
ควาามโรแมนติก และก้อชอบทีมกับพี่ยอดมากๆ
ในชีวิตจริงก้ออยากมีคนรู้จักแบบทีม เพราะดูแล้วเป็นคนมีสีสัน น่าสนใจ น่าคบหา
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆให้อ่านคลายเหงาคะ
-
ใช้เวลาอ่านสองวันเต็มๆ เหอๆ อ่านเสร็จก็เลยต้องเข้ามาขอบคุณซะหน่อย
ขอบคุณมากคร๊าบบบบบบบบ ขอบคุณจริงๆ ที่สละเวลามานั่งแต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้เราได้อ่านกัน
อยากบอกว่า อ่านแล้วหยุดไม่อยู่จริงๆ ชอบตัวละครทุกคนในเรื่องเลย แต่ละคนมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองมากๆ ชอบทีมที่เหวี่ยง แล้วก็แก้เผ็ดคนได้ใจมาก ทั้งคำพูดคำจา สุดๆไปเลย
ใช้เวลาอ่านสองวันเต็มๆ งานกี่ตัวๆของตัวเองก็ไม่ได้ทำ นิยายตัวเองที่จะลงก็ไม่ได้ลง แหะๆ ถ้าใครมาตามอ่านเจอก็อย่าว่ากันนะ
สุดท้ายก็ขอบคุณมากๆเลยครับที่แต่งเรือ่งสนุกๆอย่างนี้มาให้เราได้อ่านกัน ขอบคุณมากนะครับ
^^
-
:m18:
อ่านจบเเล้วสนุกมากเลยค่ะ
-
:bye2:
o13
-
เพิ่งเข้าอ่าน สนุกมากอ่ะ o13
แต่ตอนนี้อ่านไม่ทัน แปะไว้ก่อนนะ หน้า 97
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก
ขอบคุนคนเขียนที่มีเรื่องราวดีดีมาให้อ่านกัน
o13 o13 :pig4: :pig4:
-
ถึงจะมาช้าไป(มาก)แต่ก็อ่านจบจนได้ :mc4:
ที่สุดอ่ะเรื่องนี้ ที่ชอบที่สุดคือนายเอก ไม่โง่ไม่ยอมใครคือบางทีอ่านเรื่องอื่นแล้วนายเอกโง่ๆนี่โคตรเสียอารมรณ์เลยค่ะ พอมาเจอน้องทีมนะ โห สุดยอดอ่ะ เอาไป o13สิบนิ้วโป้งเลย แต่ตอนท้ายๆนี่ แบบหนูเหวี่ยงเยอะเกินนะลูก สงสารพี่ยอดบ้างไรบ้าง :monkeysad:
ส่วนพี่ยอดนะ ทำให้เข้าใจคำว่าเกลียมัวได้อย่างชัดเลย :m20: ต้องยอมทีมตลอดอ่ะ แต่บางครั้งก็ขัดใจจะใจดีจะเกรงใจคนอื่นมากไปมั้ย :m16: แต่เรื่องรักมั่นและความอดทนนี่เอาไป o13สิบโป้งเลยเหมือนกัน
ขอบคุณมากค่ะ :pig4:ที่แต่งเรื่องดีๆให้ได้อ่านกัน เราไม่ได้แค่อ่านแล้วมันส์อย่างเดียวแต่เรื่องนี้ข้อคิดเยอะมากค่ะ บางทีอ่านไปทำให้ต้องมานั่งย้อนคิดเรื่องตัวเองไปด้วย
ปล ได้ศัพท์แปลกๆเพียบเลยค่ะ :a5:
-
กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
และก็เสียน้ำตาเหมือนเดิม
:pig4:
-
ภาค1 ยิ้ม คันตีน เศร้า
ภาค2 เศร้า มึน คันตีน ยิ้ม
ภาค3 มันส์ เหวี่ยง ซึ้ง เศร้า แซ่บ
ภาคพิเศษ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รักพี่เป้ที่สุด (ซื๊ดด สุดน้ำมูก) :L1:
-
เรือ่งนี้ไม่คิดจะรวมเล่มเหรอคะ จะได้สั่งซื้ออะจ้ะ
-
:impress2:
อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุก+ประทับใจมากๆเลยคับ
หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาในบอร์ดเกือบปี
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคับ
:กอด1:
-
โหย พี่เป้ ผมนับถือเลยพี่ โคตรเจ๋งอ่ะ
อ่านแล้ว โคตรมัน โคตรลุ้น โคตรเศร้า โคตรเร้า... 55+
ทำผลงานดีๆอย่างนี้เรื่อยๆนะพี่ ผมเป็นกำลังใจให้ ขอ ชาบู จิงๆ o13
-
นิยายจบแล้ว ชีวิตคนยังเดินต่อ นิยายให้ข้อคิดย้อนดูตัวเอง ขอบคุณนิยายดี ๆ นะครับ :pig4: :bye2:
-
เพิ่งจะได้มีโอกาศอ่าน
อ่านแล้วรู้สึกว่ามันนำไปสอนชีวิตตัวเองได้เยอะเลยอ้ะ
คือมันดูเป็นชีวิตของมนุษย์จริงๆที่มีทั้งด้านดีและไม่ดีด้วย
มันทำให้หันมามองตัวเองอ้ะ ซึ่งทีมนิสัยคล้ายๆเราหลายๆ
อย่าง มันเลยทำให้ชุกคิดและเอามาปรับปรุงได้เยอะเลย
พี่ยอดก็เป็นผู้ชายที่สุดจะอบอุ่นได้อีก ชาตินี้ขอแบบนี้บ้าง
อะไรบ้างเหอะ แต่เรื่องนี้รักเจ้รุจมากอ้ะ คำพูดเจ้รุจที่สอน
ทีมมันสุดยอดจริงๆ o13
ขอบคุนสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะค่ะ :กอด1:
-
ติดตามมาตั้งแต่ภาค1 ภาค2 แล้วคับ
พึ่งมาเจอภาค3 เมื่อตอนเที่ยงวันนี้เอง
ตอนนี้อ่านถึงตอนที่10 แล้ว ชอบมากเลยคับ สนุก ซึ้ง เศร้า หลากอารมดีจัง
ทีมยังคงแรงได้ใจเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้นะคับ
-
ชอบอ่ะ สนุกมากอ่ะ
อ่านมา 4 วัน จบ แบบมีความสุขมากทั้งตัวละครและคนอ่าน
เป็นเรื่องที่ใกล้กับชีวิตจริง ได้ข้อคิดหลาย
ตอนจบแบบหนังไทยมาก
ชอบค่ะ love สุดๆ
เป็นกำลังใจให้กับนักเขียนในเรื่องต่อๆ ไปนะคับ
-
ไม่ได้อ่านนิยาย ที่กระตุกหัวใจได้ขนาดนี้มานานแล้ว ชอบมากๆครับ ประทับใจจริงๆ
นี่หละชีวิตจริง การใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มันมากกว่ารัก ยังมีองค์ประกอบอื่นร่วมด้วย โดยเฉพาะความเข้าใจและการให้อภัย :กอด1:
+1 ให้ คุณเป้ครับ ยอดเยี่ยมจริงๆ o13
-
...ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณที่ติดตาม และชอบเรื่องนี้นะครับ เข้ามาบ่อย ๆ แต่ไม่ค่อยได้แสดงตัว ยิ่งได้อ่านความเห็นของทุกคนยิ่งทำให้มีแรงฮึดทำหนังสือ ตอนนี้กำลังเรียบเรียง และตรวจคำผิดอยู่ ถ้าคืบหน้ายังไงจะแจ้งอีกทีนะครับ หวังว่าจะไม่ลืมกันไปก่อน...
...แต่ระหว่างที่รอ จะมีเรื่องสั้นเป็น 1 ใน 7 ของผู้เขียน The Rainbow Project แต่บอกไม่ได้ว่าเขียนให้สีอะไร เป็นความลับอย่างแรง เอาไว้ให้ผู้อ่านร่วมลุ้น+ทายกันสนุก ๆ...
...แล้วเจอกันครับ...
...เป้...
-
(http://img9.mediafire.com/86ae3a08c431003abbbd18f685284eafe62bb582b34be6359129055ec46037845g.jpg)
รางวัลสำหรับคนทายชื่อนักเขียนตัวจริงทั้ง 7 คน ได้ถูกต้อง
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
เรื่องนี้สอนอะไรเราหลายอย่าง
ขอบคุณจริงๆค่ะ
-
อ่านจบแล้ววววววว สองซีซั่น (แต่ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษต่างๆนานา)
ไม่รู้ว่ามีต่ออีกเยอะมั้ย เพราะห่างกับหน้าปัจจุบันเกือบร้อยหน้าแน่ะ แต่อยากเม้นแล้ว ฮ่ะๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่นายเอกสาว ก็แปลกไปอีกแบบ แต่ดูเป็นชีวิตจริงมากกว่านายเอกแมนๆนะ(รึเปล่าไม่รู้)
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย แบบว่า ตัวละครดำเนินชีวิตได้ยาวนานดี ใช้เวลาหลายปีมากๆ อ่านนานๆแล้วอิน
แอบได้ความรู้ด้วยนะ เพราะเรียนโรงแรมอยู่ (แต่เพิ่งกำลังจะขึ้นปีสองเอง)
คนที่ลงเอยได้คนแรกดันเป็นมิ้นท์ซะงั้น ผิดคาดกับที่เดาตอนแรกแต่ก็ดีใจด้วย
ตอนจบตอนแรกที่พี่ยอดโดนสึนามิพัด ตอนนั้นเครียดมากอ่า ร้องไห้เลย แบบ อะไรกันมาเร็วไปเร็ว อยู่ๆก็ตาย
แต่ชีวิตจริงใครมันจะไปรู้เนาะ อ่านแล้วจี๊ดมาก แอร่ก ดีนะที่มีต่อซีซั่นสอง
พอซีซั่นสองแรกๆที่ทีมเล่นตัว อยากจะบอกจริงๆว่าอย่าเล๊ยย เดี๋ยวอยู่ๆต้องเสียพี่ยอดแบบไม่ตั้งตัวอีกครั้งจะรู้สึก (แบบว่ายังฝังใจสึนามิ)
แต่พอมาคบกันเหมือนเดิมก็ดีใจ..แต่ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว เรื่องงานเลยเยอะตามระเบียบ ว่าแล้วเชียวต้องเป็นปัญหา
ตอนท้ายๆที่ทีมบอกว่าจะไปอังกฤษเพราะพี่ยอดให้ความมั่นคงไม่ได้นี่โกรธทีมมากอ่า เลยคิดว่า พูดอะไรผิดหรือเปล่า
แล้วตอนที่ขึ้นสนามบินนะ เคครียดแทนคิดว่าทีมตัดสินใจผิดรึเปล่า ก็สงสัยว่าทำไมพี่ยอดใจแข็งแปลกๆ ที่แท้มีวางแผนไว้แล้วนี่เอง
ก็ดีใจนะที่มันเป็นแค่ฝันร้ายของทีม ฮ่าๆ ตอนที่พี่ยอดบอกว่า "มั่นใจพี่ขึ้นบ้างรึยัง"นี่แบบ โดนมาก น้ำตามาอย่างเขื่อนแตก T^T
นี่ก็ไม่รู้ว่ามีซีซั่นสามอีกมั้ย ยังไม่ได้เปิดต่อเลย แต่เห็นที่ชื่อเรื่องละว่ามีตอนพิเศษ
ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้จนจบค่า (แบบมีแถมซีซั่นสองดามใจคนอ่านด้วย อิอิ)
-
ประทับใจ
-
เริ่มอ่านเรื่องนี้เมื่อวานตอนค่ำ เพิ่งอ่านจบเมื่อสักครู่
สนุกมากๆค่ะ นิยายดีๆ ผู้แต่งผู้เรียบเรียงเรื่องราวที่มีคุณภาพหาไม่ได้มาก
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวดีๆ ค่ะ
จะติดตามผลงานต่อไปค่ะ
-
เพิ่งอ่านจบ ยังไม่ได้นอนเลย
อ่านจบแล้วรู้สึกอิ่มจัง มันมีหลายรสดีครับ
ประทับใจกับความรักของคนทั้งคู่ ถึงจะมีเรื่องเข้ามาเรื่อยๆ
แต่ก็สามารถผ่านไปได้ เป็นผมคงไปไม่รอดตั้งแต่คนแรกแล้ว
-
บอกได้คำเดียวว่า...ประทับใจ :n1:
-
ขอบคุณนะครับสำหรับนิยายดีๆ
-
เพิ่งตามอ่านจบครับ พี่เป้(ขออนุญาตเรียกพี่เป้นะครับ)
เห็นเรื่องนี้ตั้งนานแล้วเหมือนกัน แล้วคนก็อ่านเยอะด้วย แต่ยังไม่เข้ามาอ่าน เพราะกลัวติด แล้วถ้าเรื่องมันเศร้า ตัวเองจะไม่เป็นอันทำอะไร
แต่ก็กะไว้ว่าจะอ่านตอนปิดเทอม เลยเก็บไว้ใน list ที่ต้องอ่านมา
อ่านเรื่องนี้ไปเรื่อย ๆ ยอมรับเลยว่า ชอบลักษณะการเขียน ภาษาที่ใช้ไม่วิบัติ เนื้อเรื่องกระชับ
แล้วที่ชอบมาก ๆ เลยก็คือ ทีมเป็นตัวละครที่ทำให้ผมคิดว่าผมจะตั้งใจเรียนให้มากขึ้นเยอะ ๆ เพื่อที่จะได้เก่ง ๆ อย่างน้อยก็เสี่ยวหนึ่งของทีม
อ่านแล้วได้ข้อคิดกลับมามากมาย ไม่ว่าจะเรื่องการทำงานที่ผมต้องเจอในอนาคต การดำเนินชีวิตของตัวละครยังสอนผมให้ผมฉุกคิดในเรื่องหลายเรื่อง
ยกตัวอย่าง ก็เรื่องความประสบความสำเร็จ .. มีประโยคนึงที่ผม ชอบมาก ซึ่งมันเข้ากับตัวผมจริง ๆ
ประโยคมัน ประมาณว่า .. ถึงประสบความสำเร็จมีเงินมากมาย แต่ไม่มีใครร่วมที่จะยินดีกับเรา มันจะมีความหมายอะไร ..
ประโยคนี้มันทำให้ผมวางเป้าหมายชีวิตของตัวเองได้ดีขึ้นมาก ขอบคุณพี่เป้จริง ๆ ครับ
มีอีกหลายเรื่องที่ประทับใจจริง ๆ แต่ผมไม่รู้ว่าจะเขียนยังไงดี แตตทุกเรื่องผมยังจำไว้ในใจได้
พี่เป้ได้สอนเด็กตัวเล็ก ๆ คนนึงที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร ให้คิดอะไรให้มากขึ้น รู้ว่าอะไรที่เราควรทำ อะไรคือหน้าที่ของเรา เด็กตัวเล็ก ๆ คนนี้ขอบคุณพี่เป้จริง ๆ ครับ
-
อุ้ย อย่าเพิ่งตกใจนะค่ะ ที่เห็นชื่อเราเพิ่งเมนต์ครั้งแรก
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ ไม่ได้ซุ่มอ่านนะค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากค่ะ ประทับใจมากเลย
เนื้อเรื่องมี หลากหลายอารมณ์มาก
คำพูดอ่านลื่น ไม่ติดขัดเลย เขียนได้ลื่นไหลที่เดียวค่ะ
ใช้ภาษาอ่านง่าย อ่านแล้ว อิน+คิดภาพตามไปด้วย
บางตอนทำให้ยิ้ม
บางตอนทำให้หัวเราะ
บางตอนทำให้ร้องไห้
เป็นเรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วร้องไห้
คนในบ้านหาว่าเราบ้าไปแล้ว
เราบอกไม่ได้บ้า แค่อาการโครม่า :jul3:
พี่เดินมาถาม กินไรยัง ทำไรอยู่ว่ะ เรานะก็ได้แต่พูดปัดๆไป
โบกไม้โบกมือ เป็นเชิงว่า อย่าเพิ่งมากวนใจจะได้ไหม
พูดเป็นแต่ อื้อ ๆ เออๆ 555+
เพราะ มัวแต่อ่าน นิยายจนเพลิน
ขอบคุณมากเลยนะค่ะ ขอบคุณจริงๆ อิอิ
ดีใจที่ได้อ่านนิยายของพี่เป้ นะค่ะ
:pig4: :L2: :กอด1:
-
ได้ติดตามอ่านเรื่องนี้มาหลายต่อหลายคืนเลยทีเดียวเนื่องจากเนื้อหาเยอะมากๆๆๆๆ เป็นนิยายที่ได้ครบทุกรสดีค่ะ แต่รู้สึกซ็อคมากตอนรู้ว่าพี่ยอดตายในสึนามิ เหมือนสวรรค์จะล่มอยู่กลายๆซะแล้ว นี่ถ้าไม่ได้อ่านตอนต่อไปเนี่ยคงจะซ็อคไปสักพักเลยทีเดียว นายเอกก็ให้ความรู้สึกว่าเป็นคนที่ทันคนมากๆ แอบชอบสุดๆ
ส่วนพี่ยอดเนี่ย ขอบ่นนิ๊ดนึง แอบตามใจคนรอบข้างมากไปเปล่า และเก็บทุกๆอย่างไว้คนเดียว
อ่ะนะเป็นเราเราคงจะทนเท่านายเอกไม่ได้แน่ๆ เหอะๆ
นี่ก็พึ่งจะมาเมนท์ให้เพราะพึ่งจะสมัครค่ะ ล็อคอินเก่าก็หายไปแล้วด้วยเลยมาสมัครใหม่ :seng2ped:
นิยายเรื่องนี้สนุกมากค่ะและขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ดีๆอย่างนี้มากค่ะ :bye2:
-
ติดตามอ่านมานานแล้วค่ะ
อ่านแล้ว โห้ย สนุกอะ
ชอบนายเอกมากๆๆๆๆ
พระเอกก็นิสัยดี
เล่นเอาไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ขอบคุณนะค่ะ ที่เอานิยายดีๆๆๆมาให้อ่าน
สุขสันต์วันสงกรานต์นะค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านเรื่องนี้อินมากเลย ภาษาที่ใช้ก็ไหลลื่นไม่ติดขัดเลย
แถมได้ความรู้เรื่องงานในโรงแรมเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก
o13 เรื่องนี้สุดยอดเลยฮ๊าฟฟฟ รักตัวละครทุกตัวเลย :o8:
เพราะมันทำให้เรื่องมีสีสันมากขึ้น
:pig4: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
อินมากเรื่องนี้ โดนจัยจัง ชอบอ่ะแบบนายเอกแรงๆ ไม่ง้อก่อน ถึงจะผิดก้อเหอะ
หาเรื่องแบบนี้มานานแล้ว o13 o13
-
ขอบคุณมากครับ :กอด1:
-
ประทับใจมากๆเลยค่ะ
อ่านแล้วอินไปด้วยสุดๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้นะคะ :กอด1:
-
กว่า 30ชม ที่ นั่ง นอน งีบ น น้องทีมและพี่ยอด สนุกลแล้นทุกตอย จริงๆ ช่วงทีมฝึกงานนี้ ทำเอาพย้อนไปคิดถึงช่วง ที่ตัวเองฝึกงานและทำงานใหม่ๆ จริงๆ สนุกมากๆ ถ้าไม่ได้อ่านนี่ จะเรียกว่าพลาด นิยายที่บริบูรณ์ เรื่องนึงเลยนะ ขอใช้คำว่าบริบูรณื กับนิยายเรื่องนี้ เพราะ มันมีทุกสิ่งทุกอย่าง ตามควาหมายยนั้นแหละ
ชอบมากๆ และขอบคุณ เป้ ที่ สร้างสรรค์ งานดีๆออกมาให้ได้อ่านนะ o13 :pig4:
-
:L1: :กอด1:
น่ารักมากเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆๆ
-
หลังจากอดนอนอ่านมา2คืน
ในที่สุดก็อ่านจบและได้เรียนรู้อะไรมากมาย
ชีวิตนี่มันมีสีสันดีเนอะ^^
สักวันก็หวังจะได้เจอรักแท้บ้างเหมือนกันค่ะ
อยากรีเควสเรื่องต่อไปจังค่ะ อยากได้แนวใสๆกวนๆ(อารมณ์ประมาณภาค1เรื่องนี้)
เพราะภาค2กับภาค3ทำเอาดราม่าแทบไม่เป็นกินอันนอน
อยากอ่านอะไรที่สบายใจ
..อยากให้พี่เอาไปพิจารณานิดนึงนะคะ *ขออ้อนหน่อย*..
ป.ล. อยากบอกให้รู้.. พี่เป้เท่มากกกกกกกกกกกกกก!!!!
-
อ่านกี่รอบๆก็ไม่เบื่อ
ชอบเรื่องนี้มากๆ
สนุกมากๆค่า
:pig4: :pig4:
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ ทีมเป็นนายเอกที่เหวี่ยงได้มันส์ที่สุด เท่าที่เคยอ่านมาเลย :L2:
-
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และขอบคุณที่ยังไม่ลืมกันนะครับ เวลาเหนื่อย เวลาท้อ ได้มาอ่านคอมเม้นท์ในนี้แล้วชื่นใจ ดีใจที่อย่างน้อยก็ยังมีคนเห็นค่าของเรา
สำหรับคำขอบคุณที่ให้ผู้เขียน ผู้เขียนต้องขอบคุณผู้อ่านด้วยเช่นกัน ถ้าไม่มีคุณ ก็ไม่มี We belong together ยาวถึง 3 Season
ตอนนี้ผู้เขียนอยู่ใน The Rainbow Project แต่ไม่บอกว่ารับผิดชอบสีไหน ให้ผู้อ่านเดาเองสนุกว่า ถ้าทายถูกทั้ง 7 สี จะมีของรางวัลให้ผู้โชคดีด้วยนะครับ
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ
คิดถึงทีมกับพี่ยอด :กอด1:
:impress2:อยากให้มีรวมเล่มจังค่ะ
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบแบบมาราธอน
สนุกมากๆเลยค่ะ สวดยอดจริงจัง!!
ทีมดูทันคนและฉลาดหลักแหลมมาก
แม้ว่าบางครั้งจะแอบเห็นแก่ตัวบ้างก็เถอะ!! :z1:
ส่วนพี่ยอดก็ช่างเป็นคนที่รักเดียวใจเดียว
รักแท้มั่นคง น่ารักสุดๆ
คู่นี้ขนาดไม่เจอกัน 5 ปีแต่ก็ยังรักกันยืนยาว
อ่านแล้วอิชชี่ค่า~!! :a5:
ขอบคุณคุณเป้นะคะ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆให้ได้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้ และจะติดตามเรื่องต่อไปค่ะ o13
-
กรี๊ด!!!!!อิจฉาอ่ะ น่ารักจังหวานแบบสุดๆ
-
5 ปี! ทำได้ไง ฮ่าๆ
ชอบมากเลยค่ะอ่านแล้วรู้สึกมีความสุขมากอ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า อิอิ
ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน ^-^
-
ขอบคุณมากๆเลย
เป็นเรื่องที่มีอะไรให้ลุ้นอยู่ตลอด
บวกกับความแรงของนายเอก สุดยอดมากๆเลย
-
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ
สนุกมากๆ
อ่าน3รอบแล้ว
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณ
-
ชอบมากกกกก อยากให้รวมเล่มจังเลยน๊า~
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ
ทุกๆอย่างในเรื่องนี้ลงตัวมากๆเลย
ที่สำคัญมันให้อะไรหลายๆอย่างกับคนอ่านมากๆเลยค่ะ
ทั้งรอยยิ้ม น้ำตา และแง่คิดต่างๆ
ขอบคุณมากเลยนะคะ ><
-
ก่อนอื่นต้องบอกคำว่าขอบคุณก่อนเลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้ อ่านอินมาก
แอบเซ็งพี่ยอดก็หลายตอน เพราะคิดถึงคนอื่นมากกว่าทีม ทีมน่ารักมาก ฮ่าๆๆ แอบเข้าข้างทีม
แต่หลายครั้งก็รู็สึกว่าพี่ยอดทำเกินไป เกินไปมากจริงๆๆ จนถ้าเราเป็นทีมไม่รู้จะอภัยให้ได้ไหม
สารภาพอยากอ่านต่ออ่ะ รู้สึกยังไม่จบอ่ะ ยังน่าจะมีอะไรให้อ่านมากกว่านี้ จะมีโอกาสได้อ่านเรื่อง ภาคต่อหรือตอนพิเศษเพิ่มอีกไหมนะ
Thank you so much
-
อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องนี้ทั้งวัน ทั้งคืน ทั้งกิน นอน ฮ่าๆๆ หยุดไม่ไหวอ่ะ
-
ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า "ขอบคุณคนเขียน" มากๆคับ
-
ชอบเรื่องนี้มากมายคะ แต่งสนุกจริงๆ ชอบพี่ยอดดดดดดดดดดด
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สนุกมากๆๆเลยค่ะ ^^
-
พึ่งอ่านจบ 5555
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ สนุกมาก o13
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆและสนุกมากให้อ่านนะคะ
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับเรื่องดีดีแบบนี้ อยากได้เก็บไว้เป็นหนังสือจังเลย TOT
ถ้ารีปริ้นเมื่อไหร่บอกด้วยนะคะ อยากได้มากๆ ชอบทีม ที่แรงและตรง แต่ก็เซงทีมที่คิดถึงตัวเองมากไป >,,,<
พี่ยอดก็เหมือนกัน ความใจดีของพี่ยอดบางทีมันก็ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก อ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไรมากมายจริงๆ
ทุกคนมีตัวตนจริงๆในความคิดของสวยเลยนะคะ รู้สึกดีจัง อยากอ่านต่ออีก
ไม่อยากเห็นคำว่าจบ อยากให้มันมีไปเรื่อยๆ เห้อออออออออออออออออออออออ ~ คิดถึงนะคะ :o8:
-
ใช้เวลา 2 วันเต็มๆกับเรื่องนี้
อ่านไปยิ้มไป เศร้าไป มีหลายอารมณ์มากมากเลยนะคะ
ทั้งทีม และพี่ยอด ก็เหมือนกับชีวิตจริงๆของคนเรา
มีทั้งด้านดี และไม่ดี เป็นประมาณอารมณ์มนุษย์จริงๆอะคะ
เรื่องนี้ทั้งพระเอก และนายเอกมีบุคคลที่สามเข้ามาตลอดเลยอะ
แถมแต่ละท่านที่เข้ามาก็แรงๆทั้งนั้น
ถ้าไม่มีความรักคงแตกกันไปนานแล้วเนอะ
แต่นอกจากความรัก ทั้งพี่ยอด และทีมมีเพื่อนที่ดีมากๆอยู่รอบตัว
เลยทำให้ผ่านอุปสรรคมาได้ด้วยดีเนอะ ^^
ชอบเรื่องนี้มากเลยคะ
เราเพิ่งสมัครได้ไม่กี่วัน
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วประทับใจเลย
ยังไงรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
^^
-
อ่านเรื่องนี้มาประมาณ3วันค่ะ ขอบอกเลยว่าทั้ง3ภาค ให้ข้อคิดนัสได้มากจิงๆ
ทั้งการกระทำของพี่ทีมและพี่ยอด เหตุผลในการโต้กลับคนไม่ดีที่เข้ามาของพี่ทีม
นิสัยส่วนตัวของพี่ยอดที่มักเก็บความไม่สบายใจของตัวเองไว้คนเดียว และความขี้ใจอ่อน
อะไรหลายๆอย่างพวกนี้ช่วยเตือนสติคนอ่านได้ดีมากๆเลยนะคะ อย่างน้อยนัสก็คนหนึ่ง
ที่คิดว่านิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แค่นิยายที่ให้เพียงแค่ความสนุกเพลิดเพลินหรือคติสอนใจเหมือนนิยายทั่วๆไป
แต่We belong togetherคือนิยายที่สอนการใช้ชีวิตของมนุษย์ทั่วๆไป การพบเจอคนมากมาย
ที่มีนิสัยแตกต่างกันไป การแก้ปัญหาของชีวิตคู่ การเชื่อใจซึ่งกันละกัน และมิตรภาพ...
สิ่งเหล่านี้มันช่วยให้ข้อคิดและกระตุ้นจิตสำนึกของนัสได้มากๆเลย ^^
ขอบคุณพี่เป้มากนะคะที่ช่วยให้อะไรหลายๆอย่างกับคนอ่านคนหนึ่งผ่านWe belong together
มันจะเป็นนิยายที่นัสไม่ลืมเลยค่ะ !
Ps.ข้อคิดเรื่องหนึ่งที่นัสได้จากพี่ทีมคือ ความมั่นใจ ความพยายาม และความคิดที่น่านับถือ
ส่วนพี่ยอด เป็นผู้ชายที่มีความเป็นผู้ชายที่น่านับถือจริงๆ ขอบอกเลยว่าพี่แมนมาก!
พี่ยอดรักพี่ทีมมากจริงๆ มากถึงขนาดที่ว่าคนอ่านอิจฉาค่ะ แต่พี่ทีมก็คือคนที่เหมาะกับพี่ยอดที่สุดแล้ว
รักกันตลอดไปนะคะ....ถึงนิยายจะจบ แต่เรื่องของพวกพี่จะยังอยู่ในจินตนาการของคนอ่านต่อไปแน่ๆ สัญญาค่ะ
><
-
เรื่อง We belong together จะอยูในความทรงจำตลอดไป
ชอบเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณ คุณเป้ สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
-
วนไปเวียนมาก็มาขออ่านใหม่อีกสักรอบ ฮิฮิ
-
ขอบคุณทุกคำติชมครับ ปลื้มจัง จบนานแล้วยังมีคนเข้ามาอ่าน กลับจากทำงานเหนื่อย ๆ พอได้อ่านความเห็นของทุกคนแล้วมีกำลังใจ หายเหนื่อย มีแรงรวมเล่มต่อให้เสร็จเร็ว ๆ นี้ หวังว่าจะไม่ลืมกันนะครับ
-
อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ :กอด1:
-
นั่งถ่างตาทั้งคืนเพื่ออ่านเรื่องราวของคู่นี้ ไม่เสียดายจริงๆที่อดหลับอดนอนครับ
เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆ สารภาพเลยว่า เป็นเรื่องแรกที่กดอ่านทุกหน้า คอมมงคอมเม้นท์อ่านหมด
ชอบมากตรงที่ สิ่งที่ผู้อ่านหลายๆท่านได้แสดงความคิดเห็นนั้น น่าสนใจพอๆกับเนื้อเรื่องเลยทีเดียว
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ ประทับใจมากจริงๆครับ ^^
-
อ่านหลายรอบมาก ๆ
ชอบมาก ๆ คะ อยากอ่านแบบเป็นหนังสือจังคะ
-
สนุกมากค่ะ o13
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายสนุกๆอย่างนี้ค่ะ
:bye2:
-
เข้ามาอ่านอีกรอบ
ยังคงสนุกเหมือนเดิม^^
ขอให้รวมเล่มเสร็จเร็วๆนะคะ
อยากได้ๆ
-
Like. ชอบเรื ่องนี้มากก
-
อ่านจบแล้ว เย้ๆ จะติดตามผลงานนะครับ ครบรสจริงๆ :oo1: :oo1: :oo1:
-
อ่านจบแร้วววว 3 วันอ่ะ สนุกมากเรย อ่านแร้วอินมากกก ขอบคุนน่ะที่เขียนนิยายดีๆไห้อ่าน
-
ขอบคุณมากคับ สนุกมากเลย อยากมีแบบนี้บ้างจัง
เพราะชีวิตมัน......ไม่ใช่นิยาย
-
อ่านจบแล้วววววว ^^
ขอสารภาพว่า เกือบจะกดปิดนิยายเรื่องนี้หลายรอบแล้ว
เวลาที่ทะเลาะกัน เกลียดทีมมากๆ เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง
เหมือนถูกตามใจแต่เด็ก เลยดื้อ ไม่ฟังคนอื่น มั่นใจตัวเองอะไรแบบนี้ ซึ่งแบบเราเกลียดคนแบบนี้มาก
แต่...
พี่ยอด บางทีก็พระเอกเกินไป จนน่ารำคาญพอๆกัน 55555555555+
สุดท้าย...อิพวกตัวร้าย จะเกิดมาอะไรกันนักกันหนา ??
อิแม็คนี้น่าจะกลับไปภูเก็ตตอนเกิดสึนามิน๊ะ จะได้หายไปเลย >.<
เทมส์ นี้ก็ดูเหมือนวัยรุ่นไทยบางส่วนสมัยนี้เลย ที่ชีวิตไร้สาระไปวันๆ
ไม่มีจุดหมายของชีวิต ;((
สุดท้าย ขอบคุณผู้เขียนมากๆๆ ที่เขียนนิยายดีๆ
ที่สะท้อนความเป็นจริงของสังคมไทยได้หลายเรื่องมากๆ ทำให้เราเข้าถึงนิยายได้มากที่สุด
จนไม่หลับไม่นอน มา 2 วัน 55555555555+
ลุ้นจนขาเป็นตะคริวกันเลยทีเดียว อิอิ
ขอบคุณจากใจจริงจ้าาาา ^___________________________^
-
อ่านเรื่องนี้จบแล้วแบบว่า :เฮ้อ:
ธีมหลักเรื่องนี้ดราม่ามากกกก
พี่ยอด เป็นผู้ชายที่ดี ดีจนซื่อ และเซ่อ ใจอ่อน มองโลกในแง่ดีเกินไป
ทีม เอาแต่ใจ ขี้วีน ร้าย คิดถึงแต่ตัวเอง งี่เง่า และหนีปัญหา
ภาคแรกน่ารักดีครับ เนื้อเรื่องยังดูอยู่ในเกณฑ์น่ารัก
แม็คและกรณ์ ตัวละครเป็นธรรมชาติดี ไม่ร้ายเวอร์
แต่แอบหมั่นไส้ทีม เล่นตัวอยู่ได้ :laugh:
แต่ตอนจบสุดกระชากใจ อ่านแล้วแบบว่าอยากเอาหัวโขกคอมจิงๆ
ภาคสอง นี่น่ารักเหมือนกัน โดยส่วนตัวชอบภาคสองที่สุด จบน่าประทับใจด้วย
แซนดูไม่ร้ายเวอร์ ออกแนวยั่วเย้า
ภาคสาม สารภาพว่าอ่านข้ามๆ เพราะดราม่าหนักมากไป
ตัวละครก็ขยันโง่และงี่เง่ากันเหลือเกิน
อิเด็กเทมส์ดูร้ายเวอร์ไปนิด มารยาจนน่าถีบ
อ่านบทพี่ยอดแล้วอยากถีบพี่แกจิงๆ
รู้ไหมทำไมบรรดาตัวร้ายเรื่องนี้ถึงน่าหมั่นไส้
จิงแล้วทุกคนไม่ร้ายเวอร์หรอกเพียงแต่ว่า พระเอกโง่มากกกกกกกกกกกกกกกไง ถึงดูน่าหมั่นไส้
ผู้ชายแบบพี่ยอดมีดีอย่างเดียวคือ รักจริง
สุดท้ายประทับใจนิยายเรื่องนี้ที่บรรดาเพื่อนๆทุกคน ดูมีสติกันที่สุดในเรื่อง
เจ๊รุจ สมกับเป็นพี่ใหญ่ แก้ว เงียบๆนิ่งแต่ฉลาดคิด มิ้น ฮาดี ชีวิตดูมีความสุขที่สุดแล้ว แอบอิจฉา :-[
แล้วตอนพิเศษ ไอเราก็นึกว่าจะได้อ่านเบาๆบ้าง แต่ไหงเครียดอ่ะ
แต่ก็ยังเบากว่าพาร์ทปกติ
:L2: สุดท้ายนี่ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ครับ ตามอ่านก็ข้ามวันข้ามคืนทีเดียว
-
เรื่องนี้สนุกจริงๆ
อยากให้แต่งต่อจังเลย :mc4:
:L2: :L1: :L2:
-
ประทับใจจัง ขอบคุณมากสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ o13
-
ขอบคุณที่แต่งฟิคสนุกๆให้อ่านนะคะ
:bye2:
คนอ่านคนนี้อจมาอ่านช้าสักหน่อย คงไม่ว่าอะไรนะฮะ
ปล.เรื่องนี้ขอบอกเลยได้ความรู้เรื่องโรงแรมด้วย อิอิ
ปล.เป็นกำลังใจให้เน็อ :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก
สนุกมาก ให้คติเยอะเลยล่ะเรื่องนี้อะ
ที่สำคัญเรื่องนี้ทำเอานอนไม่หลับข้ามวันข้ามคืนกันเลยที่เดียว... :z3:
-
อ่าน 2 วันจบเลย เรื่องนี้ให้อะไรเยอะมาก
ตอนจบภาคแรกเล่นเอาจิตตกน้ำตาไหลนอง
พอมาภาค 2 น่ารักเชียว
แต่ภาค 3 นี่แอบหมั่นไส้พี่ยอด เขางอกอย่างไม่รู้ตัวจริงๆ
ดราม่าหนักมาก อ่านไปน้ำตาซึมไป แต่ก็สนุกและมีความสุขมากๆ เมื่ออ่านจบ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่ทำให้วันนี้มีความสุขทั้งวันค่ะ
-
ตามอ่านจนจบแล้วค่ะ
(สารภาพว่าตามมาจากในบอร์ดรูปมีตติ้งเล้าแล้วบอกว่าพี่เ้ป้เป็นนักเขียนมือทอง 55555)
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
(รวมถึงคอมเม้นของคนอื่นๆด้วย :o8:)
อ่านแล้วให้ความรู้สึกอินตามจริงๆ มีทั้งสุข ทุกข์ และข้อคิดดีๆ
"ประทับใจมากจริงๆค่ะ"
เห็นด้วยมากๆว่าธีมหลักเรื่องนี้มันเป็นดราม่าจริงๆ
(แต่ตอนหวานเค้าก็สุดๆนะคะคุณ ;))
"ทีม" เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง
บางทีก็คิดว่าที่ทีมทำกับพี่ยอดในบางเรื่องมันเกินไป
จนบางครั้งก็ทำให้รู้สึกว่าคิดถึงตัวเองมาก ใช้ความคิดตัวเองเป็นใหญ่
แต่เชื่อว่าจริงๆแล้วทีมก็รักพี่ยอดมากกว่าใคร แล้วก็นึกถึงความเป็น"เรา"อยู๋เสมอ
"พี่ยอด" ถึงจะดูมีความอดทนสูง กตัญญูก็เถ่อะ !
แต่พี่ยอดเป็นพระเอกที่ให้ความรู้สึกขัดใจมากถึงมากที่สุด :angry2:
อาจเป็นเพราะพี่ยอดเป็นคนที่ยอมคนอื่นไปซะทุกเรื่อง อย่างที่บอกในตอนท้ายว่าควรรู้จัก"ปฏิเสธ"บ้าง
บางเรื่องพี่ยอดทำไปก็รู้ว่ามีเหตุผล แต่บางทีมันขัดใจเจ้จริงๆ 5555 5
(ดูเราจะเข้าข้างน้องทีมเต็มที่)
เหล่าตัวร้ายที่เพิ่มสีสันให้เรื่อง :z6:
สุดท้ายเรื่องคงไม่จบแบบแฮ๊บปี้ถ้าไม่มีเพื่อนๆของทีมทุกคน ทั้งเจ้รุจและเพื่อนสนิททั้งหลาย
ที่คอยเตือนสติ และคอยช่วยเหลือแก้ปัญหาชีวิตคู่ของทีมกับพี่ยอดมาตลอด :m1:
ที่สุดของที่สุด ขอบคุณพี่เป้ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆอย่างนี้มาให้เราทุกคน
จะติดตามผลงานต่อไป ค่ะ :-[
น้องทีมพี่ยอดและตัวละครทุกคนจะอยู่ในใจเราตลอดไปค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
-
่อ่านจบแล้ว คริๆ รวดเดียวจบหมด :mc4:
สนุกมากเลยค่ะ
ตอนอ่านแรกๆ แบบ แอร๊ย หวานไปป่ะ
พอมาช่วงหลังจากห้าปี
เพลียละเกินน น
ถ้าจะคบกันแล้วเหนื่อยขนาดนี้ทางใครทางมันมั๊ย?
แต่ตอนนี้ก็ดีแล้ว ที่ต่างคนต่างโตขึ้น
-
อ่านถึงตอนที่ 14 ซีซั่นสามแล้วแบบ
ไม่ไหวแล้ว น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกกก
เจ็บแทน ทีม แทนพี่ยอด
ร้องไหล โอ้ยยๆๆๆ เจ็บปวดดดดด
-
อยากบอกคนเขียนว่า สุดยอด o13
เรื่อง We belong together ช่างบ่งบอกชีวิตในปัจจุบันมากค่ะ
การทำงานที่มักมีการแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่น ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร :angry2:
อ่านแล้วชอบตัวละครทุกตัวเลยนะคะ แบบว่าทุกคนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
แรงๆกันทั้งนั้น ชอบค่ะ ชอบเวลาจิกกัน มันส์ดี :laugh:
ก็เลยแวะมามอบดอกไม้ให้คนเขียน :L2:
อยากให้มาแต่งนิยายอีกเรื่อยๆนะคะ ชอบบุคลิกตัวเอกอ่ะค่ะ เขาบอกว่าตัวเอกส่วนมากมักจะสะท้อนจิตใต้สำนึกของนักเขียน
-
สนุกอะรอเรื่องต่อไปอย่าใจจดใจจ่อ
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ มีครบทุกอารมณ์เลย ยอมรับนะว่าตัวเองก็มีอารมณ์แบบนี้บ้างเหมือนได้คำสอนเลยล่ะ 5555
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีแบบนี้นะค่ะ จะรออ่านอยู่ตลอดนะ คุณเป้
-
แปะไว้ก่อน
-
อ่านเผินๆๆ ก็สนุก แต่อ่านจริง สนุกกว่า
-
สนุกมากมาย เอิ๊กๆ
-
สนุกจิงๆ สนุกมากๆเลยค่ะ
อ่านตามสองวันแนะ ขนาดเนตเน่ายังทนเพื่อจะให้ได้เปิดอ่านเลยค่ะ 55+
อยากทราบ Facebook ของคุณเป้ (อยากได้ม๊ากมาก จะได้ติดตามเรื่องต่อไป)
เผอิญไม่ทันได้ดูตอนที่คุณเป้บอกมีเฟสแล้ว
แหะๆ สุดท้าย จะติดตามเรื่องที่คุณเป้แต่งอีกต่อๆไปนะค่ะ
ติดจาย ย ย :กอด1: กอดที 555+
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกก จริงๆนะ o13
ได้ทุกรสชาติ อ่านเเล้วอิน เศร้า ร้องไห้ไปด้วยตลอด
ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย จากเรื่องนี้
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่เขียนนิยายดีๆเรื่องนี้เอาไว้ :กอด1:
+1 ให้เลยค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน
ชอบมากกกกกก o13
-
ขอบคุณนะค่ะเรื่องนี้สนุกมากเลย
-
อ่านจบแล้ว เย่เย่ :mc4:
ดำเนินเรื่องได้เยี่ยมมากเลยฮะ o13 ภาษาโดนมาก ง่าย ๆ สบาย ๆ แต่น่าติดตามทุกตอนเลย
ที่สำคัญพี่ยอดจะเนื้อหอมไปไหนครับนี่ สงสารเมียจริงๆ ยิ่งขี้หึงขี้หวงอยู่ด้วย :o8:
เขิน ๆ น้องทีมฉลาดและน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด :impress2:
:pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ภาษาก็อ่านง่าย
ชอบจัง
-
อ่านจบไปนานแต่ก็ยังย้อนกลับมาอ่านอีก
ชอบมากครับเรื่องนี้หนึ่งในใจเลยครับ
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องดีๆๆๆ :L2:
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณผู้แต่งเรื่องนี้นะคะ เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน
เป็นเรื่องราวที่ดีมากอีกเรื่องที่อ่านมา ได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตมากมาย
ขอบคุณอีกครั้งคะ เป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องดีๆ อย่างนี้ออกมาอีกนะคะ
-
อ่านจบแล้ว ขอบคุณคนแต่งที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่านกันจุใจหลากซีซั่นนะ :L2: มีครบทุกรสชาติ เห็นเป็นฉาก ชีวิตช่วงหนึ่งของคนจริงๆ
นานๆจะอ่านแล้วชอบนายเอกมากกว่าพระเอก ชอบคาแรกเตอร์นายเอกแรงๆแบบทีมนะ ถึงจะบางทีเอาแต่ใจไปบ้างแต่ทุกอย่างที่ทำเพราะรัก คู่นี้กันดีความแตกต่างที่ลงตัว they belong together (ว่าแต่อย่านำพี่ยอดเค้านักเลยแค่นี้พี่ก้ออยู่ชมรมกลัวเมียแล้ว)
-
(http://image.ohozaa.com/i/b19/QNq9V.jpg) (http://image.ohozaa.com/view/6e0ou)
HapPy New Year 2012!!!~
Wishing you happiness in the coming New Year :L2: :L2:
-
เรื่องเป็นอีกเื่องที่น่าประทับใจมากๆเลยคะพี่เป้แต่งได้เก่งมากคะ อีกอย่างคือ ชอบภาษาที่พี่เป้เขียนอะ เวลาอ่านมันทำใ้ห้เข้าถึงอารมณ์ของตัวละครมากเลย (ถึงจะแอบไม่ค่อยปลื้มบางช่วงของนิสัยทีมบ้างบางครั้งอะ อิอิ) แต่พี่ยอดนี้เป็นคนที่ดีจริงๆ ดีมากๆ
โอ๊ยยยยยยยยย อยากจะได้มาไว้สักคนจริงๆ
ทีมจ๊ะจับให้อยู่ละ อย่าปล่อยให้ไปไหนนะ อิอิ ^^
-
เรื่องนี้สนุกอ่ะ
อ่านจนปวดตาไปหมด
ได้หลายอารมณ์ ทั้งรัก ทั้งซึ้ง ทั้งตลก
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่ที่แบ่งปันให้อ่านน่ะค่ะ
-
เก็บเรื่องนี้ไว้นานมีเวลาถึงเข้ามาอ่านรวดเดียว เป็นเรื่องที่เนื้อหาเรื่อยๆแต่สนุก ยิ่งอ่านยิ่งสนุก
ชอบตรงที่ภาษา การเขียน คำผิดแทบไม่มีเลย อ่านสบายตามาก :impress2:
พี่ยอดกับทีมนี่เค้างอนแล้วบทจะดีกันก็ง่ายๆเลยเนอะ เข้าใจว่าด้วยวัยแล้วคงพอให้เวลากลับมาทบทวนกันอะไรๆมันเลยจูนกันง่าย
อยากอ่านเรื่องอื่นๆอีกมีอีกมั้ยอ่ะ ชอบภาษาเขียนจังสนุก :กอด1:
-
ขอบคุณมากค่ะที่มีนิยายดีๆมาให้อ่าน :)
สนุกมากเลยค่ะ
:mc4: :mc4:
-
เพิ่งเข้ามาเจอเรื่องนี้
อ่านรวดเดียวสองวันจนจบ! สนุกมากกก~
หวาน เศร้า ซึ้ง ประทับใจอ่ะ แบบพี่ยอดนี่หายากมากๆ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วลุ้นดี สนุกตื่นเต้นเวลาทีมปะทะกับบรรดามือที่สาม 55.
อยากอ่านต่อๆๆ >///<
-
ในที่สุดก้ออ่านจบแล้ววววววววว
พอดีเปิดเข้าไปเจอในนิยายแนะนำ เลยลองเข้ามาอ่านดู
ตอนแรกๆ ที่อ่าน ก็แอบรุ้สึกว่า เรื่องมันก็เรื่อยๆ ไม่มีอะไรเท่าไหร่ (เกือบจะปิดหลายรอบ) แต่ก็ยังอ่านมาเรื่อยๆ จนพบว่ากลางๆ เรื่องนี่มันไม่ใช่แค่เรื่องอะไรก็ไม่รู้เรื่อยๆ แล้ว คือ มันเริ่มเข้มข้ม สนุก และน่าติดตาม และบทของทีมมันเป็นอะไรที่ไม่ใช่คนที่ยอมคนไง คือเค้าดูจะต่อสู้ จนบางครั้งก็เกินไป ยิ่งกับพี่ยอดแล้ว บางทีทีมก็ดูเอาแต่ใจน่าดูเหมือนกัน
ตอนช่วง season II นึกว่าจะไปกันไม่รอดแล้ว เพราะทีมหึงแรงอ่ะ แถมไม่ค่อยจะยอมลงด้วย คือถ้าเราเปนยอดก็คงตัดใจ ปล่อยมันไปเหอะ แต่เค้าก็รักของเค้าอ่ะเนอะ รักมากจนพยายามประคับประคอง และทำทุกอย่างได้เพื่อทีม
คิดเหมือนหลายๆ คนอ่ะ คือ ทีมได้ยอดไปแล้วก็รักษาดีๆ เหอะ คนดีๆ แบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ
ไปๆ มาๆ ก็เหมือนจะอิจฉาทีมนิดๆ แฮะ แฟนก็น่ารัก เพื่อนก็ดี
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่านนะคะ :3123:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านก็ติดเลยอะ... น้องทีมนี่เหวี่ยงงๆๆดีอะ..
ชอบพี่ยอดมาก... เป็นคนดีเวอร์มากๆๆเลย... รักน้องทีมทีสุดด้วย..
แต่พี่ยอดกับทีมโชคดีมากๆๆเลยนะ.. ที่มีเพื่อนกลุ่มนี้อะ.. ทั้งแก้วกับมิ้น.. เป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้มากที่สุด...
รักกันมากๆๆๆนะจ๊ะ..
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้น้า.. สนุกมากๆๆอ่านแล้วติดเลย.. ฮาๆๆ
-
ชอบสไลต์การเขียนเรื่องมาก อยากทราบว่าจะรวมเล่มไหมเอ่ย ตั้งตารอผลงานเรื่องต่อไปนะจ๊ะ :man1:
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณเป้มากๆค่ะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ขึ้นมา
อ่านแทบจะรวดเดียวจบ สนุกมากๆ อินมากๆ ร้องไห้ โมโหไปพร้อมๆกับทีม
แต่เรื่องนี้ก็สอนเราในหลายๆอย่างด้วย สุดยอดจริงๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
กว่าคู่นี้จะลงเอยกันได้ลุ้นแทนแย่แนะคะ
ภาคหนึ่งอะ ยอดตายเราก็เเบบ เฮ้ยย ถ้าพระเอกคนอื่นนี้จะเลิกอ่านจริงๆนะ ฮ่าๆ
แต่ยอดเนียไม่ได้เจ้าชู้แต่คนมาติดเยอะเนอะ ทีมก็หึงตลอด :sad11:
ปล คู่แก้วนี้แอบคิดว่าจะรีเทินซะแล้วคะ
-
วันนี้ตามอ่านทั้งวันเลย :L2:
ถึงซีซั่น 3 แล้ว o18
สนุกมากเลยค่ะ ชอบพี่ยอดมากก o13
ขอไปอ่านต่อล่ะค๊าาาา
-
อ่านถึงหน้า27แล้ว มาแปะไว้ก่อนครับ
-
สนุก ตื่นเต้น น่าติดตาม น่าค้นหา ยอดทีม น่ารักและได้ใจอย่างมาก
ขอบคุณมากๆที่นำเรื่องดีๆๆมาเล่าให้กันฟัง
-
เรื่องนี้สนุกมากกกก
พี่ยอดกับทีม น่ารักที่สุดดดดดดด
-
จากตอนแรกที่อ่านฆ่าเวลา่ อ่านผ่านๆ แต่ไหงติดใจ กลายเป็นติดซะงั้นค่ะ
ชอบ น้องทีม ที่ไม่ใช่เด็กเหนียมอาย ตาต่อตา ฟันต่อฟัน โอ๊ย มันส์ พะย่ะค่ะ มากกกกกก
แต่ถ้า น้องทีม ไม่เป็นเป็นแบบนี้ มีหวังเสีย พี่ยอด ไปแหง๋ม พ่อพระเอกเรา ช่างแสนดีเหลื๊ออออ เกินนิ
จังหวะบีบอารมณ์ เล่นเอาคนอ่าน กัดเล็บไปด้วยเลย ชอบค่ะ สไตล์การเขียนแบบนี้
ขอบคุณสำหรับเื่องราวดีๆที่รังสรรมาให้อ่านกันนะึคะ o13
-
คุณเป้ค่ะ รวมเล่มถึงไหนแล้วค่ะ รออยู่นะค่ะ :call: :call: :call:
-
We belong together :L1:
นิยายเรื่องนี้ให้แง่คิดในหลายๆด้าน ทั้งด้านงาน ด้านความรัก
ด้านอารมณ์ความรู้สึกที่ต้องควบคุมอารมณ์โกรธให้ได้
ในบางตอนก็รู้สึกสงสารยอด ทำไมทีมไม่เข้าใจยอดบ้าง
สะเทือนใจมากกับตอนสึนามิ อ่านแล้วรู้สึกมันบีบหัวใจมาก
อินไปกับเรื่องอินไปกับตัวละคร
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้ค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านจบภายใน 1 วัน
กรี๊ดดดดมากๆ อยากเจออย่างพี่ยอดมั่งจัง โดยเฉพาะช่วงแรกๆที่ยังเป็นช่างยอดอยู่
ดูบ้านๆซื่อๆดีอ่ะ ช้อบชอบ
ขอบคุณ คุณเป้มากๆ จะรอผลงานต่อไปนะ ><
-
:n1: น่ารักมากครับ ชอบมากจริง ๆ
ตอนแรกเกือบกดปิดตอนที่รู้ว่าพี่ยอดแต่งงานแล้ว
คือเครียดมาจากเรื่องก่อนอ่าครับ :sad4:
ผมดีใจให้ตายจากกันดีกว่าคนนึงรักแล้วอีกคนทิ้งไปแต่งงาน
ผมรับไม่ได้ ผมอาจจะเห็นแก่ตัว :m26: เหวย ออกนอกเรื่องละ
เรื่องนี้มากครับ มีความสุขที่ได้อ่าน
ที่มาอ่านเพราะมีคนบอกว่าผมเหมือนคนในเรื่องคนนึง
ผมยังหาไม่เจอเลย :laugh: สงสัยพี่เค้ามั่ว
ขอบคุณมากสำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้นะครับ :L2: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
อ่านจบอย่างรวดเร็ว
แรกๆ อ่าน โห เยอะ จะอ่าน จบไหมเนี้ย แต่สนุกมาก อ่านไปอ่านมาก
อ้าว เฮ้ย จะจบแล้วหรอ เริ่มอยากอ่านต่อ
สนุกมากเลยงับ :L1: :L1: :L1: :L1:
พี่ยอดนี้ ยอดสมชื่อจริงๆ :L1:
ยอดทั้ง เรื่อง ตัวละคร และ คนแต่ง 555
-
สนุกมากเลยค่ะ o13
ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
แต่ไม่ชอบอย่างเดียว
คือนิสัยพี่ยอดอ่ะ :m16:
จะดีไปไหน ขี้เกรงใจก้อด้วย :angry2:
เซ็งเลย ทะเลาะเรื่องเดิมๆ
สงสารทีมเลยอ่ะ :monkeysad:
แต่ชอบมากๆๆๆค่ะ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ :pig4:
-
ไม่รู้ทำไปได้ไง..อ่านคืนเดียวจบเลย สนุกสุดยอด บางทีก็สงสารนายเอก บางทีก็สงสารพระเอก แต่จะว่าไปแล้วพี่ยอดนี่ก้เป็นคนที่อบอุ่นและน่าถีบในบางครั้ง
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวเจ๋งๆที่เรียบเรียงให้ได้อ่าน
ขอบคุณสำหรับความบันเทิงที่คุณมอบให้
ขอคอนเฟิร์มว่าเป็นนิยายที่มีเรื่องราวเรียบเรียงดีมากจริงๆ :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ครบรสมากคะ สำหรับเรื่องนี้ สนุกมากๆ
ขอบคุณคุณเป้ ที่เขียนเรื่องราวได้สนุกมากๆ มาให้อ่านนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ผมชอบเรื่องนี้มากเลยนะคับ
ผมอยากจะบอกว่าผมเคยอ่านมารอบหนึ่งแล้ว ถึงตอนที่ทีมคิดว่ายอดตาม ผมแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ
เพราะคิดมากกับเรื่องนี้เลย คิดตลอดว่าทำไม ทำไม ทำไม แล้วพอมาอ่านต่อแต่ละตอนผมรับรู้ความรู้สึกของแต่ละคนได้อย่างชัดเจน และยังทำให้เรารู้ว่า ไม่มีใครได้สิ่งที่ต้องการไปซะทุกอย่าง
สุดท้าย ขอให้มีงานเขียนอื่นๆ ๆ ที่ดีอย่างนี้อีกนะคับ ขอบคุณมากเลยคับ
-
ประกาศ
เปิดจองหนังสือ We belong together Season I ฉบับเรียบเรียงใหม่ จัดพิมพ์เฉพาะภาคแรก
ราคาไม่เกิน 500 บาท
ความหนาประมาณ 500 หน้า
ของแถมกำลังเลือกแบบ
หน้าปกกำลังออกแบบ
หีบห่อคิดว่าจะเป็นถุงผ้า
ระหว่างนี้จะเปิดให้จองไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะทราบรายละเอียดราคา จำนวนหน้า ปก ของแถม หีบห่อแน่ชัดจะแจ้งให้โอนอีกครั้งครับ
ก่อนเปิดให้โอน จะสรุปรายชื่อผู้จองก่อน เพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้จองซ้ำ
ขอบคุณที่ยังจำกันได้ และต้องขอโทษที่ทำให้ต้องคอยนานนะครับ
เป้
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ ^^
apple_francisแอทhotmailดอทcom
-
ยกมือของจอง ๑ ชุดเช่นกันค่า :กอด1:
-
จัดพิมพ์เฉพาะภาคแรกนะครับ
-
จอง 1 ชุดครับ
oppee2010แอทhotmail.com
-
จองด้วย 1 ชุดค่า
:really2:
-
จองหนึ่งชุด ครับ พี่เป้ >.<
-
จองด้วย 1 เล่มค่า ดีใจจังที่รวมเล่ม o13
-
1 ชุดไปโลด o13
-
ขอหนึ่งชุดค่ะ o13 o13 o13
ปล.มันจะไม่ค้างเหรอค่ะ :a5: :a5: :a5:
-
ทำไมทำเฉพาะภาคแรกล่ะคะ แต่ก็นะ "จอง" ด้วยคน
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
แล้วภาคต่อมาจะทำด้วยใม๊คะ อีกนานมั้ยเอ่ย
จองไว้ด้วยค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จองด้วยๆๆ ><
-
ว๊ากกกกกกก จองแน่นอน ขอ 1ชุดครับ
-
ด้วยคนค่า
-
จอง 1 ชุดค่า
:o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!
ดีใจสุด ๆ เลยค่า า า า!! รอรายละเอียดนะค้าาา
-
จอง 1 ชุดค่ะ^^
-
จอง 1 ค่ะ ooy310 :o8: :o8:
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
heavenbelleอย่าแสดงเมลบนบอร์ด
-
จอง 1 ชุด ค่ะ ดีใจมาก ๆ รอมานานเต็มที่แล้ว
-
จองด้วย 1ชุดค่า^^
-
เค้าจองด้วย 1 ชุด นะค้าบบบบบบบบบ
-
จองด้วยจ๊ะ :a6: :a2: :a9:
-
:กอด1:ยกมือจอง1 ชุดด้วยคนค้า
-
1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุดค่ะ
ดีใจมากกกกกก :L1:
-
จองด้วย 1 ชุดครับ
-
จองด้วยหนึ่งครับ
ตอบสรุปรายละเอียดรบกวน pm มาบอกด้วยนะครับ เผื่อลืม
ขอบคุณครับ
-
ขอจอง 1 ชุดค่าาา
-
จองด้วย 1 ชุดค่า...เล่มที่รอคอย
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
1 ชุดด้วยคนนะครับ
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน ชอบมากกกก ขอจองด้วยคนค่ะ จัดมา 1
-
จอง 1 ชุดด้วยจ้า
-
จองทุกภาคเลยค่ะ!
ให้จองกี่ภาคก็จะจองค่ะ!!!
จองด้วย 1ชุด *ยกมือสุดแขน*
-
ประกาศเปลี่ยนแปลงการจองหนังสือครับ ขอสรุปว่าผู้เขียนจะจัดพิมพ์ภาค 1-3 ทีเดียวจบ ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 2 เล่ม ตามรายละเอียดคร่าว ๆ ดังนี้ครับ
1 ชุดจะมี 2 เล่ม คือ
ภาค 1 จำนวน 1 เล่มในชื่อ We belong together
และภาค 2-3 รวมกันเป็น 1 เล่มในชื่อ Don't forget about us
ขนาดความหนาโดยประมาณ เล่มละ 450 หน้า
ราคาไม่เกิน 1,000 บาท
กำลังดูเรื่องบรรจุภัณฑ์อยู่ครับ เนื่องจากทำสองเล่ม เป็นบ็อกเซ็ตน่าจะดูดีมีสกุลกว่า
ของแถมก็คิดว่าจะเปลี่ยนรูปแบบจากเดิมที่ตั้งใจไว้
เนื้อเรื่องบางส่วนจะถูกปรับปรุงใหม่ เพิ่ม ลด แบบไม่มีพล็อตตามความอารมณ์ของผู้เขียนเหมือนเคย 555++
เปิดจองโดยยังไม่ต้องโอนเงินตั้งแต่วันนี้ ถึง 31 กรกฏาคม 2555 และจะแจ้งให้โอนเงินอีกครั้งเมื่อทราบราคาที่แน่นอนครับ
เนื่องจากราคาค่อนข้างสูง จึงต้องเปิดจองไว้ล่วงหน้า เพื่อให้ผู้อ่านหยอดกระปุกเตรียมไว้ ส่วนที่จองมาแล้วนั้นขอยกเลิกก่อน เพราะจัดทำเป็นชุดทีเดียว 3 ภาค เผื่อผู้อ่านต้องตัดสินใจอีกครั้ง แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ
ขอบคุณครับ
เป้
-
จองด้วยคนค่ะ ขอ 1 ชุดนะคะ ถ้าได้รายละเอียดแล้วแจ้งด้วยนะคะ
-
รับทราบตามแจ้งค่า จองเหมือนเดิมค่า
-
รับทราบค่า จองเหมือนเดิม 1ชุดค่ะ^^
-
ขอจองด้วยคนนะคะ 1 ชุด o13
-
จองไปแล้วทาง PM
confirm อีกครั้ง 1 ชุดค่ะ
-
รับทราบค่ะ
จองเหมือนเดิม 1 ชุด (ทั้ง 2 เล่ม)
-
รับทาน 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุด ค่ะ :z1:
-
ขอจองเช่นเดิมจ้าาา 1 ชุด
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
ยืนยันการจองอีกครั้งค่ะ 1 ชุด
-
หลังจากได้รับพีเอ็ม ก็รีบเข้ามายืนยันนั่งยันนอนยันอีกรอบว่า ขอจอง ๑ ชุดเหมือนกันค่า แค่คิดว่าจะได้ (ไอ้คุณ)พี่ยอด ๒ เล่มอ้วนๆ มานั่งอ่าน นอนอ่านแล้ว ก็แทบจะรอไม่ไหวทีเดียวค่ะ คุณเป้
:กอด1:
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
ยืนยันการจองไปทาง PM แล้ว
มาโพสที่กระทู้ไว้ด้วย (ถือโอกาสดันกระทู้ไปในตัว อิ อิ)
เนื้อเรื่องบางส่วนจะถูกปรับปรุงใหม่ เพิ่ม ลด แบบไม่มีพล็อตตามความอารมณ์ของผู้เขียนเหมือนเคย 555++
ปูเสื่อรอคุณเป้จัดเต็มอยู่ o13
+1 :กอด1:
-
จอง 1 ชุดครับ
-
ขอจอง 1 ชุดน้า
-
จอง 1ชุดค่ะ
ขอบคุณที่ทำหนังสือออกมานะคะ
-
รับทราบค่ะ จองเหมือนเดิม 1 ชุดค่ะ
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า
-
รับทราบคร้าบ ผมจองแน่นอน :z2:
-
จะยังไงก็แล้วแต่ เอาทุกเล่มจัดหนักมาเลย 1 ชุดครับ
แต่รบกวนพีเอ็มบอกรายละเอียดการโอนด้วยนะครับ ไม่ได้เข้ามาเล้าบ่อยๆ เลยต้องเช็คจากเมล์
-
จอง 1 ชุด ค่ะ
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุดครับ
-
จอง1ชุดด้วยคนค่ะ
-
ยืนยัน ยังจอง 1ชุด เหมือนเดิมค่ะ
-
ยืนยันว่าจอง 1 ชุดไม่เปลี่ยนใจค่า :impress2:
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดครับ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดส่งรายละเอียดทางเมล์ด้วยน้า
-
ลงชื่อจอง ๑ ชุดค่ะ ยืนยัน นั่งยัน นอนยันเลยนะคะ อิอิ
-
จอง 1 ชุดคะ
สนุกมาก
-
รับแซ่บ 1 ชุด จัดไป o13
-
จอง 1 ชุดค่ะ :กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ ^_____^
-
:กอด1:จอง 1 ชุดค่ะ :กอด1:
-
จองได้เรื่อย ๆ ครับ พร้อมเปิดโอนแล้วจะแจ้ง + สรุปชื่อผู้ที่จองทั้งในเล้าและ facebook อีกครั้งครับ
-
ขอจองด้วยคนค่า 1ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุดค้า
-
จองด้วยคนนะค๊า 1 ชุดค่ะ
-
พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้
ขอบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกก
ชอบนายเอกเรื่องนี้มาก
มีความชัดเจนดี
แรวงได้ใจสุด ๆ
สำหรับเราถ้ามีคนมายุ่ง
กับคนของตัวเองแบบนี้
:m16:ก็มีเคลียร์เหมือนกัน :z6:
:angry2:ยิ่งไอ้คุณพี่ยอดนี่
ไม่เคลียร์ให้ชัดเจน
ใจอ่อนไปทั่วแบบนี้
ถึงจะไว้ใจได้
แต่ของแบบนี้ก็มีพลาดกันได้ทั้งนั้นแหละ
คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูนนิ
ที่มีคนมาถูมาไถ มาลูบมาคลำ
แล้วจะไม่รู้สึกอะไร จริงมั๊ย
บางครั้งในบางตอน
อยากบอกว่า อีพี่ยอดนี่
บัฟฟาโล่ เรียกพี่จริง ๆ
อยากให้มีตอนต่อไปจัง
ปล.แล้วในหนังสือนอกจากเนื้อหาบางตอนที่อาจจะเพิ่มใหม่
แล้วจะมีตอนอะไรที่พิเศษ ๆ เพิ่มขึ้นมาอีกรึป่าวคะ
-
พึ่งได้มาอ่านเรื่องนี้
ขอบอกว่าสนุกมากกกกกกกกกกก
ชอบนายเอกเรื่องนี้มาก
มีความชัดเจนดี
แรวงได้ใจสุด ๆ
สำหรับเราถ้ามีคนมายุ่ง
กับคนของตัวเองแบบนี้
:m16:ก็มีเคลียร์เหมือนกัน :z6:
:angry2:ยิ่งไอ้คุณพี่ยอดนี่
ไม่เคลียร์ให้ชัดเจน
ใจอ่อนไปทั่วแบบนี้
ถึงจะไว้ใจได้
แต่ของแบบนี้ก็มีพลาดกันได้ทั้งนั้นแหละ
คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูนนิ
ที่มีคนมาถูมาไถ มาลูบมาคลำ
แล้วจะไม่รู้สึกอะไร จริงมั๊ย
บางครั้งในบางตอน
อยากบอกว่า อีพี่ยอดนี่
บัฟฟาโล่ เรียกพี่จริง ๆ
อยากให้มีตอนต่อไปจัง
ปล.แล้วในหนังสือนอกจากเนื้อหาบางตอนที่อาจจะเพิ่มใหม่
แล้วจะมีตอนอะไรที่พิเศษ ๆ เพิ่มขึ้นมาอีกรึป่าวคะ
เล่มแรกปรับปรุงเนื้อหาบางส่วนไปแล้ว เพิ่ม-ลดเกือบทุกตอน
กำลังทำเล่มสองที่เป็นภาค 2-3 ในเล่มเดียวกัน ต้องดูความหนาก่อนครับ เพราะตอนพิเศษเหมือนจะเคยลงเล้าไปแล้ว ยังไม่ทราบว่าจะเพิ่มอะไรยังไงดี
เอาไว้คืบหน้ายังไงจะมาบอกครับ
-
เหมือนฝันเลยค่ะ :man1:
จอง 1 ชุดนะคะ
-
ขอบคุณผู้เเต่งมากค้าา
อ่านเเบบมาราธอนจิงๆๆฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะค้ะ
-
จอง 1 ชุด ครับ
-
ยังคงยืนยัน จอง 1 ชุดจ้า
-
o13
.....อย่างแรกอ่านจบแล้วอยากจะให้เป็ดผู้แต่งทั้งเล้าเลยอ่ะ ขอชมผู้แต่งนะครับที่สามารถแต่งนิยายเรื่องนี้ได้อย่างสนุกสนาน ครบทุกรสชาติ ถึงแม้จะเป็นเรื่องยาวซึ่งตอนแรกๆก็ท้อใจอยู่มาก กว่าจะตัดสินใจอ่านก็เตรียมใจอยู่นานครับ แต่ก็ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องหนึ่งที่ไม่ควรพลาดเลย เพราะถ้าพลาดแล้วจะเสียดายมาก เนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องเป็นไปตามลำดับ มีพัฒนาการของตัวละครให้เห็นทั้ง 3 ส่วน สามารถทำให้ผู้อ่านรู้สึกและสัมผัสได้ ในลักษณะของตัวละครแต่ละตัว (โดยส่วนตัวชอบเจ๊รุจและพี่ยอดเป็นพิเศษ) เนื้อเรื่องมีปมให้ขบคิดและฉากสะเทือนอารมณ์ซึ่งผู้แต่งสามารถทำได้ดีครับ และตอนจบกับตอนพิเศษก็ทำให้ผู้อ่านประทับใจมากถึงกับหลั่งน้ำตายินดีร่วมกับน้องทีมและพี่ยอด รู้สึกเต็มอิ่มและอิ่มเอิบในหัวใจ สมกับเป็น We belong together+Don't forget about us
.....ชมผู้แต่งมาเยอะแล้วขอตินิดนึงนะครับ (รักผู้แต่งนะครับและก็อยากเห็นผู้แต่งมีพัฒนาการที่ดีครับคงไม่โกรธกันนะ)
.....โดยพื้นฐานตัวละครยังใกล้เคียงกับวุธและเอ้ ในเรื่องที่ผู้แต่งเคยช่วยเรียบเรียงซึ่งมันทำให้ผู้อ่านเห็นบุคลิกตัวละครที่ซ้อนทับกันอยู่ (สำหรับผู้อ่านที่อ่านมาทั้งสองเรื่อง ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนี้) แต่ก็ยอมรับนะครับว่าเพราะตัวละครเป็นอย่างนี้เนื้อเรื่องถึงได้เข้มข้น ส่วนเนื้อเรื่องที่ด้นขึ้นมาสดๆ ก็ถือว่าผู้แต่งมีความสามารถในการคิด แต่อยากให้ผู้แต่งมีพล็อตเรื่องในใจไว้ก่อนเพื่อที่จะสะดวกในการแต่งเผื่อว่าตอนที่หมดไอเดียจริงๆ เนื้อเรื่องจะได้ไม่กระโดดไปมา สังเกตจากความขึ้นลงของอารมณ์ของตัวละคร มันกระโดดไปมายังไงไม่รู้
.....มีแค่นี้หล่ะครับเรื่องที่ต้องการสื่อให้ผู้แต่งทราบ และถ้ามีการจัดพิมพ์จำหน่ายจะขออุดหนุนด้วยนะครับ รายละเอียดแจ้งไปแล้วตามข้อความที่ส่งไปให้ครับ o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จัดมาเลย 1 ชุดค่ะ
-
o13
.....อย่างแรกอ่านจบแล้วอยากจะให้เป็ดผู้แต่งทั้งเล้าเลยอ่ะ ขอชมผู้แต่งนะครับที่สามารถแต่งนิยายเรื่องนี้ได้อย่างสนุกสนาน ครบทุกรสชาติ ถึงแม้จะเป็นเรื่องยาวซึ่งตอนแรกๆก็ท้อใจอยู่มาก กว่าจะตัดสินใจอ่านก็เตรียมใจอยู่นานครับ แต่ก็ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องหนึ่งที่ไม่ควรพลาดเลย เพราะถ้าพลาดแล้วจะเสียดายมาก เนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องเป็นไปตามลำดับ มีพัฒนาการของตัวละครให้เห็นทั้ง 3 ส่วน สามารถทำให้ผู้อ่านรู้สึกและสัมผัสได้ ในลักษณะของตัวละครแต่ละตัว (โดยส่วนตัวชอบเจ๊รุจและพี่ยอดเป็นพิเศษ) เนื้อเรื่องมีปมให้ขบคิดและฉากสะเทือนอารมณ์ซึ่งผู้แต่งสามารถทำได้ดีครับ และตอนจบกับตอนพิเศษก็ทำให้ผู้อ่านประทับใจมากถึงกับหลั่งน้ำตายินดีร่วมกับน้องทีมและพี่ยอด รู้สึกเต็มอิ่มและอิ่มเอิบในหัวใจ สมกับเป็น We belong together+Don't forget about us
.....ชมผู้แต่งมาเยอะแล้วขอตินิดนึงนะครับ (รักผู้แต่งนะครับและก็อยากเห็นผู้แต่งมีพัฒนาการที่ดีครับคงไม่โกรธกันนะ)
.....โดยพื้นฐานตัวละครยังใกล้เคียงกับวุธและเอ้ ในเรื่องที่ผู้แต่งเคยช่วยเรียบเรียงซึ่งมันทำให้ผู้อ่านเห็นบุคลิกตัวละครที่ซ้อนทับกันอยู่ (สำหรับผู้อ่านที่อ่านมาทั้งสองเรื่อง ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนี้) แต่ก็ยอมรับนะครับว่าเพราะตัวละครเป็นอย่างนี้เนื้อเรื่องถึงได้เข้มข้น ส่วนเนื้อเรื่องที่ด้นขึ้นมาสดๆ ก็ถือว่าผู้แต่งมีความสามารถในการคิด แต่อยากให้ผู้แต่งมีพล็อตเรื่องในใจไว้ก่อนเพื่อที่จะสะดวกในการแต่งเผื่อว่าตอนที่หมดไอเดียจริงๆ เนื้อเรื่องจะได้ไม่กระโดดไปมา สังเกตจากความขึ้นลงของอารมณ์ของตัวละคร มันกระโดดไปมายังไงไม่รู้
.....มีแค่นี้หล่ะครับเรื่องที่ต้องการสื่อให้ผู้แต่งทราบ และถ้ามีการจัดพิมพ์จำหน่ายจะขออุดหนุนด้วยนะครับ รายละเอียดแจ้งไปแล้วตามข้อความที่ส่งไปให้ครับ o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณที่ติดตามอ่าน และคำติชมนะครับ ชอบครับติมาได้เยอะ ๆ เลยครับจะได้พัฒนาในเรื่องต่อไป แต่เรื่องพล็อตที่ไม่มีอาจจะเพราะผู้เขียนไม่มีเวลาคิดอ่ะครับ ทุกอย่างจะมาสด ๆ อารมณ์ในเรื่องก็จะขึ้นอยู่กับความรู้สึกของผู้เขียน ณ เวลานั้น ถ้าวันไหนอารมณ์ดีก็หวานซะ วันไหนหงุดหงิดก็เอามาลงกับนิยาย มันเป็นการระบายอย่างหนึ่งน่ะครับ และที่สำคัญคือมีผิดเยอะ ผู้เขียนพิมพ์เสร็จก็โพสเลย ไม่ได้ตรวจทาน ลองย้อนกลับไปดูจะเห็นได้ว่าน้อยครั้งที่จะมีการแก้ไข เพราะผุ้เขียนต้องการอารมณ์สด ๆ ให้เหมือเพือนเล่าสู่กันฟัง แต่ที่กำลังจะจัดพิมพ์คือเรื่องราวที่ผ่านการแก้ไขและเรียบเรียงใหม่แล้ว
ผู้เขียนเคยลองทำนิยายเรื่องสั้นแบบมีพล็อตมาแล้ว ปรากฏว่ามันแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ เหมือนเราต้องตีกรอบตัวเอง ไม่ถนัดเลยครับ
ขอบคุณแทนอดีตเด็กพาณิชย์ด้วยนะครับ เรื่องนั้นผ่านมานานหลายปีแล้วแต่ยังมีคนอ่านอยู่ ในฐานะผู้ร่วมเขียนรู้สึกดีมาก ๆ เลยครับ
ตัวละครทั้งสองเรื่องจะคล้าย ๆ กัน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องก่อนน่ะครับ แต่ตัวจริงคนเขียนใกล้เคียงกับทีมมากกว่า 555++
เป้
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ :กอด1:
-
จอง 1 ชุดจ้าา
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
จองเหมือนเดิมจ้า 1 ชุด
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
ยังคงยืนยันว่าจองเหมือนเดิมจ้าาาาาาาาา
แล้วก็ดีใจมากที่เปิดจองเป็นชุดไปเลย เพราะอยากไ-ด้ทีเดียวเวลาอ่านจะได้ไม่สะดุดไหนๆ มันก็จบแล้ววว
แม้ว่าจะอ่านจบแล้วก็ตาม อิอิ
1 ชุด จัดไป
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดครับ
-
ขอจองด้วย 1 ชุดคะ
-
จองหนึ่งชุดค่า ^^
-
จอง 1ชุดค่ะ
-
ขอจองด้วย1ชุดจ้า
-
จองหนึ่งชุดค่า
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง1ชุดเลยครับ
-
จอง 1 ชุดค่ะ :really2:
-
เค้าจองด้วยคน 1 ชุดนะ
ชอบมากเลยเรื่องนี้ พลาดไม่ได้
-
อ๊ายยย เพิ่งเห็นค่ะ ดีที่ยังจองทัน
ขอจอง 1 ชุดนะคะ จัดมาอย่าให้เสียค่ะ
จะให้โอนเมื่อไหร่ช่วยบอกด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ปล.ส่งจองไปทาง PM แล้วนะคะ
:กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดครับ
-
จองด้วยค่ะ 1 ชุดค่ะ ^^
-
จอง1ชุดด้วยคร้า o13
-
จอง 1 ชุัด ค่ะ
:pig4:
-
ขอจอง 1 ชุดนะคร้าบ บบบบบ
-
มาลงชื่อจอง 1 ชุดค่า :pig4:
-
ขอจองด้วย 1 ชุดค่ะ
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดคะ
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุดครับ
-
จอง 1 ชุดจ้า :กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่า
**เพิ่งอ่านจบชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ขอบคุณที่รวมเล่มนะคะ**
-
จอง 1 ชุดค่าาา
-
จอง 1 ชุด
-
สนุกมากเลย o13
ขอจองหนังสือด้วยคน 1 ชุดค่ะ
-
ผู้เขียนเพิ่งจะเปลี่ยนงานใหม่ได้ 1 เดือน ตอนนี้เริ่มลงตัวแล้ว ผู้ที่จองทางหลังข้อความและส่งเมล์มาเพื่อให้ตอบกลับ รบกวนขอใหม่ด้วยครับเพราะทางเล้าคงบล็อคไว้หลัง @ จะอ่านไม่ออก ถ้าเป็นฮ็อตเมล์ให้เขียนภาษาไทยก็ได้ครับ และจำเป็นต้องตอบในนี้เพราะเนตเน่ามาก ตอบทุกคนไม่ได้มันจะค้างอ่ะครับ
-
ยกมือจองใหม่เหมือนเดิมค่ะ
-
จองใหม่ 1 ชุดค่ะ
-
o13 o13 o13
-
จอง 1 ชุดคะ พึ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆเลยอะ o13 o13 o13
-
จอง 1 ชุดเหมือนเดิมค่ะ
-
ขอจอง 1 ชุดครับผม
เปิดให้โอนเมื่อไหร่รบกวนแจ้งข่าวด้วยนะครับ :pig4:
-
ยกมือจอง 1 ชุดค่า ชอบเรื่องนี้จัง :-[
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
ยืนยันเหมือนเดิม 1 ชุดจ้า :oni2: :oni2: :oni2:
-
ขอบคุณผู้เขียนมากเลยนะคะ สนุกมาก ครบรสสุดๆ แอบม้วน แถมเกร็งตามลุ้นเป็นระยะๆ
o13
ปล.อยาก + ให้แต่เสียดายไม่รู้กด+ ยังไง
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จองคร่าา 1 ชุด (ยังไงก็จะเอาให้ได้) อิอิ
-
จอง 1 ชุด คร้า จัดมาหนักๆเลย
-
จองด้วย 1 ชุด
เรื่องนี้ทำให้เราสมัคแล้วหลงออกจากเล้าไม่ได้อีกเลย
เปิดโอนแจ้งรายละเอียดอีกทีนะ
-
ขอบคุณที่อุดหนุนนะครับ แอบเขิน เข้ามาเช็คยอดบ่อย ๆ แต่ไม่ค่อยได้โพสอะไร เพราะเนตเน่ามาก อีกอย่างเพิ่งเปลี่ยนงานด้วย รอให้จัดการหนังสือเรื่องนี้เสร็จก่อนแล้วจะหาเวลาลงเรื่องใหม่ต่อ ตอนนี้คันไม้คันมืออยากเขียนมาก แต่ขอบอกว่าหนังสือที่กำลังทำก็ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเกือบทุกย่อหน้าเลยถึงได้เปิดจองช้าไปหน่อย 555++
-
แม่่ยกตามมาเชียร์ :กอด1:
-
จอง 1 ชุดค่ะ ... :L2:
-
ขอจองด้วย1ชุดคะ ชอบเรื่องนี้มากคืบหน้ายังไงมาบอกข่าวกันด้วยนะคะ^^
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
ken_zineแอทhotmailดอทcom
-
จอง 1 ชุดด้วยค่ะ
แจ้งทาง PM แล้วนะคะ
-
จอง1ชุดค่ะ ^^
-
จอง 1 ชุดค่ะ
-
จอง 1 ชุด และอยากได้ CD ด้วยทำอย่างไร ย้ำ อยากได้มาก ยังเหลือให้สั่งซื้ออยู่ ?
เกือบไม่ทันจองหนังสือเพราะเพิ่งเจอเรื่องนี้ ในระหว่างที่อ่านก็คิดอะไรออกหลายอย่าง เช่น
- ได้ข้อคิด ฉุกคิด ได้ย้อนกลับมามองพฤติกรรมที่แย่ ๆ ของตัวเอง จากคำเตือนของเพื่อนทีม ของเจ้รุจ จากความคิดของทีม การกระทำของยอด เอามาคนละนิดคิดว่าตัวเองนิสัยมีแนวโน้มดีขึ้นเลยนะ (มันโม้นิดหน่อย) แล้วยิ่งตอนท้ายที่มีสอดแทรกธรรมะเข้ามาแบบเหมะเจาะด้วยและเห็นด้วยอย่างยิ่ง เพราะตัวเองใจร้อนและเชื่อมั่นตัวเอง ไม่ค่อยฟังใครแต่ก็ได้ธรรมะช่วยให้เบาลงได้
- ชอบเนื้อเรื่องสมจริง ไม่โอเวอร์ ไม่น่ารำคาญ แถมได้ความรู้เกี่ยวกับโรงแรมและธุรกิจ (เด็กวิทย์ ฯ ห่างไกลกับเรื่องพวกนี้มาก) ภาษาที่ใช้ก็ไหลลื่น ไม่วิบัติ กระชับ มีลูกหยอด มีประโยคเด็ด บทกุ๊กกิ๊กก็กำลังดี ยิ้มได้แบบเขิน ๆ นิสัยของแต่ละคนก็โดดเด่น หาเจอได้ในสังคม สมเหตุสมผลในการกระทำ โดยเฉพาะนิสัยของทีมที่ทันคน และไม่ระรานใครก่อนแต่ตอบโต้เพราะโดนกระทำ เด็ดเดี่ยว มุ่งมั่น ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง ส่วนยอดก็ใจเย็น มั่นคง เป็นผู้ใหญ่ อาจจะใจดีไปนิดแต่นั้นเป็นจุดขายของเขา และเหล่าเพื่อน ๆ ที่รักกัน จริงใจต่อกัน การเลือกคบเพื่อนดี เราก็พากันไปทำสิ่ง ดี ๆ
- ชอบที่มาแต่งให้อ่านอย่างสม่ำเสมอ นึกถึงใจคนอ่าน ทั้งที่บางครั้งคิดว่าคนแต่งอาจจะเหนื่อยล้า ง่วง แต่ก็ต้องมานั่งพิมพ์เพราะคนอ่านกดดันอย่างหนัก 5555
- อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นเอามาก บางครั้งนั่งยิ้มคนเดียว บางครั้งหัวเราะลั่น บ้างเศร้า มีอยู่ครั้งหนึ่งจิตตกไปเลย คิดว่าจะปิดบ้านแล้วขับรถไปไหน ๆ คนเดียวให้หายเครียด เพื่อนโทรหาพอดีก็บอกว่ารู้สึกไม่สะบายใจแต่ก็บอกไม่ได้ว่าเพราะอ่านนิยายเดี๋ยวมันหาว่าเราบ้า :-[
- ประหลาดใจที่ด้นสด ๆ เลย รู้สึกทึ่ง คิดว่าคนที่ทำอย่างนี้ได้ไม่ธรรมดาแล้ว (เอ่อ...มันคือคำชมนะ)
- แนะนำว่าให้หันมาเอาเอาดีทางนี้เถอะ ดูจากเรื่องนี้คนติด คลั่งไคล้มากมาย เรียกร้องให้ทำหนังสือด้วย ที่สำคัญ จากที่อ่านหนังสือมาค่อนข้างมากและหลายแนว หาคนที่นึกถึงใจคนอ่าน ใส่ใจสิ่งที่เขียนออกไปและยิ่งสมัยนี้ผู้แต่งที่จะสอดแทรกข้อคิดลงไปนั้นอาจจะน้อยไปหน่อยเพราะคนอ่านไม่ชอบ แต่เรื่องนี้ทำได้เพราะมันไม่ได้สนุกอย่างเดียวยังให้ข้อคิดหลาย ๆ อย่างที่ผ่านความคิดของตัวหลักได้อย่างไม่ติดขัด โดยที่คนอ่านไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียด เช่น ต้องยกนิ้วให้ จากตอนสุดท้ายที่พากันไปปฎิบัติธรรม, การเป็นแบบอย่างที่ดีในการใช้ภาษาไทยที่ไม่วิบัติ (ก็สนุกได้),มีไม่มากนักที่อ่านนิยายแล้วไม่รู้สึกติดขัดและเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
จะติดตามงานต่อ ๆ ไป ยังจำได้ว่าหนึ่งในความฝันของของแต่งคืออยากมีหนังสือของตัวเองแล้วได้ไปเซ็นต์ชื่อในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ เราก็รอวันนั้น วันที่จะไปยื่นหนังสือให้เซ็นต์
-
จอง 1 ชุด ครับผม
-
จองด้วยคน 1 ชุด
-
จอง 1 ชุด ค่ะ
-
จองเพิ่มอีก 1 ชุดจ้า
-
จอง 1 ชุด ด้วยคนนะครับบบบบ
-
ขอจองหนังสือ 1ชุดค่ะ
-
จองด้วยๆ 1ชุด
-
ขอจองด้วยคนหนึ่งชุดคร่า
-
จอง 1 ชุด ..PM ไปแล้วค่า :mc4:
-
จอง 1 ชุด ค่ะ ^^
-
จองด้วย 1 ชุดค่ะ
เดี๋ยวส่ง PM ตามไปนะคะ ^^
-
สวัสดีค่า
มาอ่านแบบม้วนเดียวจบ 1 วันเต็มๆ + 3 ชั่วโมงวันนี้
อ่านแล้วอินมากกกกกกกกกกกกกกกก
ถึงมากที่สุดจริงๆค่ะ
คือหลากหลายอารมณ์มาก จะมาเม้นที่ละตอนก็อยากอ่านเรื่อยๆ
เลยขอมาเม้นรวบยอดแบบนี้เลยนะคะ :-[
**อาจจะเม้นกระโดดไปบ้าง ไม่ได้เม้นเปะๆตามตอนที่คุณเป้ลงในเว็บเพราะนึกอะไรได้ก็จะเม้นไปเรื่อยๆนะค้า**
ตอนแรกที่เริ่มเล่าเรื่อง
นึกว่าทีมรุกค่าาาาาาาาาา คุณเป้ เพราะเห็นว่าบรรยายเรื่องการดูแลตัวเองดีของต้า
ก็เลยนึกว่าต้าน่าจะสาวๆหน่อย ห่วงสุขภาพผิวกาย ผิวหน้าอะไรแบบนี้
ที่ไหนได้ น้องทีมคนเล่าเรื่องดันเป็นรับซะนี่ แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทีมน่ารัก แรง วีน เหวี่ยงได้ใจจริงๆ ยิ่งตอนเลิกกับต้าใหม่ๆยังแอบเฮิร์ตตามทีมเลยค่ะ
แล้วพี่ยอดดดดดดดดดดดดดดด
พ่อยอดชายของทุกท่าน พี่ท่านช่างเป็นคนจิตใจดี มีเมตตาเหลื้อเกิน (ประชด ฮ่าๆ)
คือหลายครั้งดีใจที่พี่ยอดหึงน้องทีมนะคะ เพราะรู้สึกว่าบ่อยครั้งที่อิตาพี่ยอดเนี่ย
เป็นนาย ยอดแย่ ตามที่น้องทีมแค่กัดไว้แรกๆ
เพราะพี่ท่านเล่นห่วงทุกคนรอบโลก ยกเว้นเมียตัวเอง ฮึ้ย ขัดใจๆ
มิ้น แก้ว พี่รุจ คิม
ขาดสี่สาวนี้ไปคงหมดสีสัน 5555555555555
คืออย่างสามคนแรกนี่ รู้จักกันตั้งแต่โรงแรม คนอ่านก็ผูกพั๊นผูกพัน
สามสาวทำอะไรก็เริ่ด เชิด หยิ่ง แซบได้ใจจริงๆ
แถมเป็นเพื่อนรักที่ดีอีกด้วย นอกจากจะคอยสนับสนุนแล้ว ยังมีหลายๆครั้งที่กล้าต่อว่า
เพื่อให้เพื่อนได้สำนึก ได้รู้ตัว มันเหมือนการไม่ทำร้ายเพื่อนเราด้วยการสนับสนุน(ในทางผิดๆ หากทีมทำผิด)
และยังให้ข้อคิด คำแนะนำดีๆกับทีมอีกด้วยค่ะ o13 ส่วนคิม เอาใจไปเลยตอนเถียงมิ้นค่ะ
นึกว่าจะเรียบร้อย หงอๆ พอมาเปรี้ยวกับสี่สาวมิ้น แก้ว พี่รุจ ทีมแล้ว เริ่ดดดดดดดดดดด
ต้า
หลังๆเริ่มสงสารต้า บอกรักต้ามากขึ้นนนนนนนนนนนนนนนน :กอด1:
รักมากๆเลยค่ะ เป็นตัวละครที่ไม่ได้ออกมาโลดแล่นบ่อย
แต่เพราะสเน่ห์เฉพาะตัวของตัวละครตัวนี้ ทำให้ต้าได้ใจเราไปเลยค่ะ
ยิ่งช่วงต้าโตขึ้น ปลงมากขึ้น ยิ่งดูมีสเน่ห์ เราว่าคนที่คิดได้เมื่อได้พลาดพลั้งทำผิดไปนี่น่าสนับสนุนสุดๆ
เผลอๆอยากให้ต้ามีคู่กับเค้าซะด้วยซ้ำ :impress2:
ทุกๆคนที่โรงแรม
อันนี้ตอนที่สึนามิมา น้ำตาไหลพรากๆตามเลย อินสุดฤทธิ์
แบบคนอื่นๆจะเป็นยังไงบ้าง แต่แอบคิดว่าทีมโชคดีมาก กลับกรุงเทพปุ๊บ วันต่อมาสึนามิเข้า รอดเลย
นอกจากพี่ยอดแล้ว ที่เราเป็นห่วงช่วงสึนามิ เรายังห่วงเพื่อนๆของทีม พี่ๆที่ฟรอนท์ ป้าแม่บ้าน นายช่าง คุณกรณ์
คุณป้าแม่ครัว ห่วงทุกคนในโรงแรมเลยค่ะ พอรู้ว่าทุกๆคนปลอดภัยเราก็โล่งใจ แต่พอชื่ออิพี่ยอดโพล่บนทีวีเท่านั้นแหละ
น้ำตาแตกเลย
คุณวาดะ
ดิชั้นล่ะหมั่นไสสสสสสสสสสสสสสสสส้ ชิ
เป็นอิพี่ยอดสองหรอคะ เทคแคร์ ใส่ใจ ห่วงใยทุกคน ยกเว้นเมียตัวเอง
ถ้าตามที่อิพี่ยอดเล่ามาว่าคุณวาดะสงสารเด็กนั่งดริ้งด้วยแล้ว คุณวาดะก็น่าจะสงสารแก้วบ้างนะยะ
ที่ปล่อยให้เฝ้าบ้านเฉยๆ ถ้าแก้วเป็นคุณนาย ขี้เกียจไปแก้วคงไม่เหงา เบื่อ
แต่แก้วไม่ใช่ไงคะคุณขาาาาาาา เข้าใจว่าคุณวาดะก็คงอยากให้แก้วพักผ่อน
แก้วก็อยากให้คุณวาดะพักผ่อนเหมือนกันค่ะ (ไปๆมาๆพูดเหมือนตัวเองเป็นเมียคุณวาดะซะงั้น ฮาาาาาา)
เชฟฟิลิป
ออกมาไม่บ่อย แต่ยังจำได้อยู่นะค้าาาาาา เสียดายออกน้อยไปหน่อย
แต่ก็เข้าใจว่าไม่มีตอนจะให้คุณเชฟออกมาจริงๆ เพราะคุณเชฟต้องควงตะหลิวอยู่แต่ในครัว
อีกเรื่องค่ะ เพิ่งนึกได้
อีพี่ยอดดดดดดดดดดดดดดด เรื่องแต่งงานนี่ทำเราเฟล เฟล นอยด์ต้องหาเพลงฟัง
ดับอารมณ์โกรธแล้วมาอ่านต่อค่ะ ทำเอาใจหายใจคว่ำ แล้วไปอ่านตอนนี้ที่รร.(อ่านจากมือถือเอาน่ะค่ะ)
อ่านไปหงุดหงิดไปจนเพื่อนถาม มึงเป็นไร :laugh:
ตอนนั้นคิดเหมือนทีมเลยค่ะ ว่านี่พี่ยอดช่วยเค้าทำไมถึงต้องตอบแทนบุญคุณเค้าวะ แต่พออ่านดีๆคิดดีๆ
ก็เอ้อ จริงๆคนญี่ปุ่นอาจจะทำเห็นแก่ตัวโดยการให้เงินพี่ยอดแล้วต่างคนต่างอยู่ก็ๆได้
แต่เค้าก็ยังพาพี่ยอดไปอยู่ด้วย ให้การศึกษาพี่ยอดอีก เหมือนรับเป็นลูกบุญธรรมกลายๆเลยนะคะ
พอพูดเรื่องลูกบุญธรรมก็คิดถึงเรื่องครอบครัวพี่ยอด แอบอยากรู้เรื่องครอบครัวพี่ยอดน่ะค่ะคุณเป้ อยากรู้ว่า
ทำไมพี่ยอดถึงได้มากลายเป็นช่าง ทะเลาะอะไรกับครอบครัว เพราะเห็นทีมก็บอกว่าครอบครัวพี่ยอดดูมีฐานะ
เหตุไฉนลูกชายของพวกท่านกลายมาเป็นช่างได้เล่า
ไผ่ค่ะไผผผผผผผผผ่ คนนี้ลืมไม่ได้เลย
ตอนแรกเราก็คิดว่าจะลงเอยกับแก้ว ดันไปแต่งงานแทน
ส่วนตัวแล้วเฉยๆกับไผ่ค่ะ เพราะดูแรกๆไผ่ก็เงียบๆ ไม่กวนโอ๊ยมากนัก บุคลิกยังไม่ติดตา ติดใจเท่าไหร่
ยิ่งคู่กับแก้ว พากันเงียบไปใหญ่ เราเลยรู้สึกว่าแก้วเหมาะกับคุณวาดะมากกว่า
เพราะแก้วเงียบๆ คุณวาดะเอนเตอร์เทรนด์เก่ง ดูเคมีเข้ากันดีค่ะ
ส่วนแซม เทมส์ แม็ค นภา วัฒนา ชัชดิชั้นมีนี่มอบให้ค่ะ
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
สุดท้ายเรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะคุณเป้
หวังว่าจะมีผลงานดีๆออกมาให้ติดตามอีกนะคะ o13 :bye2:
-
ขอจอง 1 ชุดคร้าบ
ถ้าเปิดโอนเงินแจ้งให้ทราบด้วยนะคร้าบ
แจ้งทาง PM แล้วนะคร้าบ
-
ขอจอง 1 ชุดค่ะ
-
ขอบคุณผู้อ่านที่จองเข้ามา และขอบคุณผู้อ่านใหม่ ๆ ที่เข้ามาคอมเม้นท์ เนื่องจากเรื่องนี้จบไปนานแล้ว ข้อชี้แนะติชมใหม่ ๆ จึงน้อยลง แต่ทุกครั้งที่ได้เข้ามาอ่าน รู้สึกดีมาก เหมือนย้อนเวลากลับไปตอนที่กำลังเขียนเรื่องนี้เลย ทุกความเห็นคือกำลังใจทำให้ผู้เขียนกลับมาทำภาคต่อ ทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้ควรจะจบตั้งแต่ซีซั่นแรกแล้ว อยากจะขอบคุณทุน แต่ไม่รู้จะขอบคุณยังไงถึงจะให้ผู้อ่านได้รู้ว่าคนเขียนประทับใจคนอ่านมาก ถึงขนาดที่แอบคิดว่า คอมเม้นท์ในเรื่องนี้อ่านเพลินกว่านิยายซะอีก ขอบคุณจริง ๆ จากใจเลยครับ
-
ไม่ทราบว่าจองตอนนี้ยังทันอยู่รึป่าวคะ
ถ้ายังทัน ขอจอง ด้วย 1 ชุดค่ะ
-
:laugh: สั่งจองด้วยคน mikan_ao แอท hotmail ดอท com
-
จองด้วยค้าบบบบบบบบบ
ชอบเรื่องนี้มากๆ
ทำให้รู้นิสัยใจคอกันและกันมากขึ้น
จองๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4:
-
จองด้วย 1 ชุด ค่ะ
-
เพิ่งอ่านจบ ชอบมาก...
-
คุณเป้ มีความคืบหน้าของหนังสือมาอัพเดทกันบ้างนะค่ะ :-[ :-[ :-[
-
มาตามอ่านสนุกและประทับใจมาก ขอบคุณคุณเป้ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน
-
กำลังจะสรุปรายชื่อและเปิดให้โอนเร็ว ๆ นี้นะครับ ช่วงนี้ยังลงชื่อจองได้อยู่ครับ ตื่นเต้น ๆ ๆ ๆ
-
จองด้วยนะคะ 1 ชุด :a2:
-
รายชื่อผู้สั่งจองหนังสือครั้งที่ 1 จากในเล้า เรียงตามตัวอักษร ถ้ามีผิดพลาด ตกหล่น หรืออยากจะจองเพิ่มให้เพื่อนอีกเล่มในชื่อ Login เดียวกันรบกวนแจ้งด้วยนะครับ ส่วนความคืบหน้าเรื่องราคาและการโอนจะเป็นต้นเดือน เบื้องต้นจะพยายามเอาปกกับของแถมมาให้ชมเร็ว ๆ นี้เพื่อกระตุ้นยอดจอง 555++
ส่วนผู้ที่ลงชื่อผ่าน Facebook จะแจ้งรายชื่อให้ตรวจสอบในหน้า wall facebok นะครับ
♥KïssKïss_KÚRÚ♥
•believeme•
4kingpin
akazu
a-love_yaoi
Angel
aorpp
Aoya
Apeii
April❤
automaton 1
automaton 2
ayaki-o
benloverGG
book707
borg
bytoey
cinquain
eddiam
for_you
Forget_Me_Not
GaIta
GAZESL
gear
genieposh
genki
gneuhp
golfgab
Greennut
GUNPLAPLASTIC
Gutjang
hikime
HoMophobia
honey honey drop
honeystar
i3igM
iforgive
iGiG
inoue
inpurplethief
inpurplethief
Isuru
JoJo3
jubujubu
Kalos
kanda53
kannooh
kazujin
khao_tung
KNOK KNOK
krit24
kut
littlesmall
loven36p
luvY
ma_ko
MaIOcEaN
malinee
malula
mapi
Marsoat
Maybenot1531
meng
mickybravo
misshappy_time
MiSS-U
MiSS-U
mizuths
mojo
mommee
moon
munjung
must
mutoo
my.id.is.hide
Na_RimKLonG
namon
Negochan
nirun4
noy
nunamicky
nutnutmaru
nutty
ooy310
oppee
pinkky_kiku
PlenG
Poes
Princea
pungplaza
rachanok
Rhapsody-PT
Rio GuGa
S_za
Salome
saruttaya
sayings
solong
SoYiLovE
ssangsho
sum_sun
sunisa131
sweetmin
tassan_k
THIP
tiktok
tomo
ts00709771
tsuyu
UnderTheRose
vavacoco
vivalasvegus
waan_warunee
wannisa_som
WhatLoveIs
whipcream
Windyne
withzeeyo
Wordslinger
YenOh
zine
ΡΕΡΡΕЯМΙИТ
ชินจัง
สาวเครือฟ้า
อยากรัก
ยังจองเพิ่มได้อีกจนกว่าจะเปิดโอนนะครับ
เป้
-
จอง1ชุดจ้า ^^
-
ลงชื่อจองด้วยค้าาา 1 ชุดค้าา
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
จองด้วย 1 ชุดจ้า
-
มีชื่อล่ะ เตรียมเก็บตังค์รอโอนค้า :laugh: รอคุณเป้อัพปก :mc4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ทำไห้ผม นั่งยิ้ม หัวเราะ ตื่นเต้น เครียด เศร้า ร้องไห้
หลายอารมณ์ใน2วันที่อ่านมาจนจบ
ขอบคุณจริงๆครับ :bye2:
-
จอง 1 ชุดจ้า
-
ลงชื่อจอง 1 ชุดค่ะ
-
น้องเป้รวมจองในชื่อนี้ = 2 ชุดนะจ๊ะ
อย่าบอกให้โอนช้านะ เดี๋ยวเอาตังค์ไปกินขนมหมด :pigha2:
-
หยอดกระปุก รอโอนคร่าา อิอิ
-
อ๊ากกกกก....เพิ่งเริ่มอ่าน แต่สนุกมาก อยากได้หนังสือด้วย
จอง 1 ชุดนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
ขอจองด้วย 1 ชุดค่า
-
:z3: กรรมเพิ่งมาเห็น หนูเอาด้วยคน 1 ชุดค่ะ เพิ่งมาอ่านเอง :monkeysad:
-
จองด้วยคน 1 ชุดค่ะ
-
วันนี้นั่งอ่านทั้งวันกว่าจะจบก็ดึกพอดี
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
มันมีหลายอารมณ์มากจริงๆนะ
ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยายดีๆ
-
จองด้วยคนนะครับ
-
จอง 1 ชุดครับ
-
เปิดโอนหนังสือนิยาย We belong together และ Don't forget about us ตั้งแต่วันที่ 9 กันยายน 2555 ราคาชุดละ 999 บาท รวมค่าจัดส่งแบบ EMS และของที่ระลึก 1 ชุด มี 2 เล่ม โอนมาที่ธนาคารXXXXXXXX สาขาXXXXXXXX ชื่อบัญชี XXXXXXXXXXXXXX เลขที่บัญชี XXXXXXXXXXX โอนได้จนถึงวันที่ 8 ตุลาคม 2555 และขอความกรุณาโอนเศษสตางค์เป็นวันที่โอน เช่น โอนเงินวันที่ 9 กันยายน ในใบ Pay in คือ 999.09 เพื่อความสะดวกในการเช็คยอด เมื่อโอนแล้วรบกวนแจ้งทางเล้า facebook, Line ( ID : XXXXXXXXXXXX )
ความหนาโดยประมาณรวมกันเกือบ 900 หน้า (กำลังจัดหน้าอยู่ ใกล้เสร็จแล้ว) ปกกำลังทำครั้งที่ 2 ให้ดูดีมีสกุลมากขึ้น หีบห่อตกลงว่าเป็นถุงผ้าน่ารักแสนซน เพราะ boxset ไม่สะดวกในการส่ง ของที่ระลึกจะเอามาโชว์เร็ว ๆ นี้ ที่ให้รีบโอนทั้งที่ของยังไม่เสร็จดี เพราะเป็นการบังคับตัวผู้เขียนเองให้รีบทำให้เสร็จเร็ว ๆ ก่อนที่นิยายเรื่องนี้จะครบรอบ 3 ปีในวันที่ 24 ตุลาคมนี้
ผู้อ่านที่อยู่ในแนวรถไฟฟ้า หรือต้องเดินทางโดยรถไฟฟ้าบีทีเอสเป็นประจำ ถ้าอยากให้ส่งมอบถึงมือ รบกวนแจ้งด้วยนะครับ ถ้าโชคดีเวลาตรงกันอาจจะนำไปส่งให้ด้วยตัวเองที่สถานีรถไฟฟ้าครับ
และพิเศษสุดสำหรับแฟนพันธุ์แท้ที่โอน 20 คนแรกจะได้รับของที่ระลึกเพิ่มอีก 1 ชิ้นซึ่งจะเอามาโชว์หลังจากได้รับโอนครบ 20 คนแล้ว เพราะไม่อยากให้คิดว่าเป็นการกระตุ้นยอด เรียกว่าเป็นการตอบแทนผู้สนับสนุนแบบพิเศษดีกว่าครับ
ขอบคุณครับ
เป้
-
ขออนุญาตแจ้งโอนทาง PM นะคะ
พอดีไม่ได้เล่น Facebook นะคะ
:monkeysad:
แจ้งโอนใน PM แล้วนะคะ
:pig4:
ขอบคุณครับ
-
แจ้งโอนเงินทาง pm แล้วค่ะ อยากได้ของที่ระลึกพิเศษ อิอิ
-
โอนเงินและแจ้งคุณเป้ทาง PM แล้วค่า
จะติด 1 ใน 20 หรือเปล้าน้อ :z2:
-
แจ้งโอนเงินทางpm แล้วนะค๊ะ
-
แจ้งโอนเงินทาง PM แล้วนะคะ :z2:
-
แจ้งโอนทางPM แล้วนะจ๊ะ
-
แจ้งโอนทางPMแล้วนะคะ
ลุ้นๆจะอยู่ใน20คนแรกรึเปล่าน้า
-
แจ้งโอนทาง pm ไปเมื่อวานแล้วนะค่ะ
ไม่เห็นตอบกลับมา เลยไม่ทราบว่าได้รับหรือเปล่า
-
เพิ่งเห็นว่าให้โอนเงิน แล้วจะอดของแถมมั๊ยเนี๊ยะ ไม่ได้งกนะ แต่อยากได้ (เออ.. มันเหมือนกันนี่หว่า)
สรุปได้โอนเงินไปแล้วนะจ๊ะ ไม่ได้แจ้งทางไหนทั้งสิน บอกมันทางนี้แหละ
เวลา 19:52:29 น. ยอด 1,998.07 บาท
น้องเป้อยากได้หลักฐานการโอนบอกได้เลย พี่โอนทาง internet มันแนบสลิปส่งเมล์ได้
อนิจังตัวเองมันเทคโนโลยีต่ำสิ้นคิด
-
ขอโทษที่ตอบช้านะครับ วันจันทร์งานเยอะมาก มันอั้นไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
ตอนนี้ครบและเกินมา 2 ยอดแล้วครับ ต้องยกประโยชน์ให้ผู้อ่าน เพราะผู้เขียนเข้ามาประกาศช้าไป เท่ากับว่าทั้ง 22 เล่มนี้จะได้ของที่ระลึกพิเศษแน่นอนครับ แต่ไม่คิดว่าจะครบเร็วขนาดนี้ก็เลยยังไม่ได้ไปเอาของตัวอย่างเลย จะรีบเอามาโชว์ให้เร็วที่สุดนะครับ
ทุกยอดถูกบันทึกไว้ในตารางแล้ว มีชื่อ เลขที่บัญชีที่โอนมา (ในกรณีโอนทางเอทีเอ็ม) เวลา และยอดเงินโอน จะไล่ตอบทีละคนเลยนะครับ ถ้ายังไม่ได้การตอบรับรบกวนแจ้งด้วยนะครับ บางทีตาลาย หลง ๆ ลืม ๆ ไปบางตามอายุขัย 555++
ขอบคุณครับ
-
เพิ่งเห็นว่าให้โอนเงิน แล้วจะอดของแถมมั๊ยเนี๊ยะ ไม่ได้งกนะ แต่อยากได้ (เออ.. มันเหมือนกันนี่หว่า)
สรุปได้โอนเงินไปแล้วนะจ๊ะ ไม่ได้แจ้งทางไหนทั้งสิน บอกมันทางนี้แหละ
เวลา 19:52:29 น. ยอด 1,998.07 บาท
น้องเป้อยากได้หลักฐานการโอนบอกได้เลย พี่โอนทาง internet มันแนบสลิปส่งเมล์ได้
อนิจังตัวเองมันเทคโนโลยีต่ำสิ้นคิด
ได้รับแล้วครับ เป็น 2 ใน 22 ครับ ยอดแปลก ๆ อย่างนี้จำได้ รบกวนแจ้งชื่อ ที่อยู่สำหรับให้จัดส่งทางข้อความส่วนตัวด้วยครับ
ขอบคุณครับ
-
ขอโทษนะคะ คือว่าจัดส่งข้อความส่วนตัว หรือ pm ไม่เป็นน่ะค่ะ
รบกวนผู้รู้ช่วยกรุณาอธิบายให้อ่านด้วยค่ะ
จะเป็นพระคุณอย่างสูง
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
-
^
^
^
ให้กดเข้าไปที่ชื่อ RemySexyCool เลยค่ะ แล้วมันจะปรากฏเว็บเพจขึ้นมา ทางด้านซ้ายมือจะมีข้อมูลของคุณ RemySexyCool หนึ่งในรายการเหล่านั้น จะเป็นคำว่า "ส่ง PM" ก็ให้คุณกดส่งได้เหมือนอีเมล์ปรกติเลยค่ะ ^_^
-
:กอด1:
คุณเป้ขา ดิฉันส่งรายละเอียดการโอนเงินผ่านทางพีเอ็มไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนะคะ ^_^
-
ขอบพระคุณ คุณ Wordslinger มาก ๆ นะคะ ที่อธิบายรายละเอียดจนเข้าใจค่ะ
-
:กอด1:
คุณเป้ขา ดิฉันส่งรายละเอียดการโอนเงินผ่านทางพีเอ็มไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนะคะ ^_^
ตอบแล้วครับ ขอโทษที่ช้าครับ
-
:-[ อ่านภาคแรกแอบเครียด อ่านไปเรื่อยๆยิ้มปากบานเลยอ่ะ
เราเคยฝึกงานนึกถึงอารมณ์นั้นได้ขึ้นมาทันที
เป็นช่วงเวลาทีสนุกมากๆ
-
กระซิกๆๆ มาไม่ทัน 20 คนแรก :z3:
-
โอนเงินหนังสือเรื่อง We belong together+Don’t forget about us เรียบร้อยแล้วค่ะ
จำนวนหนังสือที่จอง : 1 ชุด
จำนวนเงินที่โอน : 999.11 บาท
วันและเวลาที่โอน วันอังคารที่ 11 กันยายน 2555 เวลา 18 : 09 น.
(โอนผ่านตู้ ATM ของธนาคารไทยพาณิชย์ ที่ติดตั้งที่ บางใหญ่
ไนท์บาร์ซาร์ อำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี)
แจ้งทาง pm แล้วนะคะ
-
:ฮือ...ไม่ทัน 20 คนแรก งั้นยังไม่โอนดีกว่า ชริๆๆ:o12
ปล...ว่าแต่ทำไมไม่มีชื่อเราจองหว่า :a5:
-
เดี๋ยวโอนให้เน๊ แต่อยากได้ของที่ระลึกอ่ะ 55+ :monkeysad:
-
ทุกเล่มมีของแถมให้อยู่แล้วครับ แต่ 23 คนแรกจะมีพิเศษเพิ่มอีกหนึ่งชิ้นครับ
รบกวนแจ้งตรงนี้เลยว่า จะขอบางคอมเม้นท์ที่ผู้เขียนชอบใส่เข้าไปในหนังสือด้วยนะครับ เพราะทุกคอมเม้นท์เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดนิยายเรื่องยาว และหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นความเห็นของผู้อ่านจึงควรจะอยู่ในนี้ด้วย เอาไว้ลุ้นกันเองนะครับว่าจะมีของใครบ้าง
ขอบคุณครับ
-
โอนเงินหนังสือเรื่อง We belong together+Don’t forget about us เรียบร้อยแล้วค่ะ
จำนวนหนังสือที่จอง : 1 ชุด
จำนวนเงินที่โอน : 999.11 บาท
วันและเวลาที่โอน วันอังคารที่ 11 กันยายน 2555 เวลา 18 : 09 น.
(โอนผ่านตู้ ATM ของธนาคารไทยพาณิชย์ ที่ติดตั้งที่ บางใหญ่
ไนท์บาร์ซาร์ อำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี)
แจ้งทาง pm แล้วนะคะ
ยังไม่ได้รับการยืนยันเลยค่ะว่าได้รับหรือเปล่า
กรุณาแจ้งตอบด้วยค่ะ กังวลว่าจะไม่ได้รับ
ขอบคุณค่ะ
-
แจ้งโอนไปทาง PM แล้วนะคะ
-
แจ้งโอนไปทาง PM แล้วนะคะ
ได้รับแล้วครับ แจ้งโอนเรียบร้อยแล้วรบกวนขอชื่อที่อยู่จัดส่งทางข้อความส่วนตัวด้วยนะครับ
-
โอนเงินจำนวน 999.13บาท เข้าบัญชีSCB
เมื่อเวลา 06.40น.วันที่ 13ก.ย.55จากATM TMB BANK
สาขา PONG GAN PAI
แจ้งทางPMแล้วแต่ไม่แน่ใจว่าถึงหรือเปล่า เลยขอแจ้งไว้ตรงนี้ด้วย
-
ยังจองได้อยู่มั้ยคะ :monkeysad:
-
อ่านเรื่องนี้ได้หลายอารมณ์และความรู้เกี่ยวกับหลายๆอย่าง บ้างก็เข้าใจ บ้างก็งง ฮ่าๆ
เนื้อเรื่องอะ เห็นใจทีมมากๆ แบบว่าเจอแต่ปัญหาเดิมๆ เรื่องเดิมๆ เหนื่อยแทน
แต่นับถือพี่ยอดนะ มีความอดทนสูงมากกกกกกกกกก ซึ่งในชีวิตจริงคนอย่างพี่ยอดก็หายากมากกกกกกกกกกกกเช่นกัน
ปล. เมื่อนานมาแล้ว มีเพื่อนแนะนำให้อ่านบอกว่าจบเศร้ามากๆ(ภาคแรก)
เราก็มาอ่านนิดนึง แล้วก็หายไป เพราะกลัวทำใจไม่ได้ อ่านฟิคดราม่าจัดๆ แบบอินจัด555
พึ่งกลับมาอ่านเมื่อวาน อ่านสองวัน ไม่ได้กระดิกไปไหนเลย ติดงอมแงม *0*
ขอบคุณคนเขียนที่ให้จบแบบ Happy Ending อิอิ
-
โอนเงินจำนวน 999.13บาท เข้าบัญชีSCB
เมื่อเวลา 06.40น.วันที่ 13ก.ย.55จากATM TMB BANK
สาขา PONG GAN PAI
แจ้งทางPMแล้วแต่ไม่แน่ใจว่าถึงหรือเปล่า เลยขอแจ้งไว้ตรงนี้ด้วย
ตอบกลับแล้วครับ ขอบคุณครับ
ยังจองได้อยู่มั้ยคะ :monkeysad:
โอนได้เลยครับ สั่งพิมพ์ตามยอดโอน ที่ให้จองเพราะต้องการรู้จำนวนคร่าว ๆ เพื่อใช้คำนวนค่าใช้จ่ายและเตรียมของแถมครับ
อ่านเรื่องนี้ได้หลายอารมณ์และความรู้เกี่ยวกับหลายๆอย่าง บ้างก็เข้าใจ บ้างก็งง ฮ่าๆ
เนื้อเรื่องอะ เห็นใจทีมมากๆ แบบว่าเจอแต่ปัญหาเดิมๆ เรื่องเดิมๆ เหนื่อยแทน
แต่นับถือพี่ยอดนะ มีความอดทนสูงมากกกกกกกกกก ซึ่งในชีวิตจริงคนอย่างพี่ยอดก็หายากมากกกกกกกกกกกกเช่นกัน
ปล. เมื่อนานมาแล้ว มีเพื่อนแนะนำให้อ่านบอกว่าจบเศร้ามากๆ(ภาคแรก)
เราก็มาอ่านนิดนึง แล้วก็หายไป เพราะกลัวทำใจไม่ได้ อ่านฟิคดราม่าจัดๆ แบบอินจัด555
พึ่งกลับมาอ่านเมื่อวาน อ่านสองวัน ไม่ได้กระดิกไปไหนเลย ติดงอมแงม *0*
ขอบคุณคนเขียนที่ให้จบแบบ Happy Ending อิอิ
ขอบคุณครับ ถ้าไม่ได้คนอ่านน่ารัก เรื่องนี้ก็จะจบแค่ภาคแรกแบบหักมุมอย่างนั้น 555++
-
ว๊ากๆๆๆ เพิ่งเห็นว่าโอนได้แล้ว :m31:
แล้วมันนานก็เลยลืม! (ขอโทษค่ะ) จนไปดูว่ามีใครจองบ้างเมื่อกี้
ถึงได้เห็นชื่อของตัวเองหราเชียว!!
แล้วจะไปโอนให้นะคะ ขอโทษอีกทีค่ะ
-
โอนแล้วค่ะ แจ้งในpmนะคะ
-
แจ้งการโอนเงินใน pm แล้วค่ะ
-
แจ้งทางPM แล้วนะค่ะ ยอด 999.17 เวลา 18.26
-
:o12:
ร่ำไห้ด้วยปวดใจไม่ติดโผ 22 คนแรก ขอหาญกล้าทายว่ารูปนั่นเป็น "คุณเป้" ?!!! :laugh:
ปล. น่ารักมากเลยค่ะ ขาวดำให้บรรยากาศอบอุ่น
-
ของแถมนั้นรูปใครหนอ น่ารักจัง
-
โอนตังค์แล้วค่ะ,PMไปแล้ว
-
:o12:
ร่ำไห้ด้วยปวดใจไม่ติดโผ 22 คนแรก ขอหาญกล้าทายว่ารูปนั่นเป็น "คุณเป้" ?!!! :laugh:
ปล. น่ารักมากเลยค่ะ ขาวดำให้บรรยากาศอบอุ่น
กล้าทาย ก็กล้าตอบ ใช่ครับ
ของแถมนั้นรูปใครหนอ น่ารักจัง
เขินจัง
-
โอนตังค์แล้วค่ะ,PMไปแล้ว
ได้รับและตอบกลับทาง PM แล้วครับ ขอบคุณครับ
-
ขอสอบถามนิดนึงค๊า
แบบว่าเพิ่งจะเคยอ่านเรื่องนี้
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพออ่านแล้วจะติดงอมแงมขนาดนี้
เลยอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นหนึ่งในหนังสือสุดหวง
เลยอยากจะสอบถามว่าถ้าไม่ได้ลงชื่อจองตั้งแต่แรกยังสามารถโอนเงินได้อยู่มั้ยค่ะ?
แถมต้องรอเงินเดือนออกวันที่หนึ่งตุลาด้วย ถึงตอนนั้นจะทันรึป่าวค่ะ?
ป.ล.ขอบคุณล่วงหน้าที่ตอบข้อข้องใจนะคะ อ้อ!! แล้วก็ขอบคุณที่สร้างสรรค์นิยายดีๆมาให้เราอ่านนะคะ^^
-
ขอสอบถามนิดนึงค๊า
แบบว่าเพิ่งจะเคยอ่านเรื่องนี้
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพออ่านแล้วจะติดงอมแงมขนาดนี้
เลยอยากจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นหนึ่งในหนังสือสุดหวง
เลยอยากจะสอบถามว่าถ้าไม่ได้ลงชื่อจองตั้งแต่แรกยังสามารถโอนเงินได้อยู่มั้ยค่ะ?
แถมต้องรอเงินเดือนออกวันที่หนึ่งตุลาด้วย ถึงตอนนั้นจะทันรึป่าวค่ะ?
ป.ล.ขอบคุณล่วงหน้าที่ตอบข้อข้องใจนะคะ อ้อ!! แล้วก็ขอบคุณที่สร้างสรรค์นิยายดีๆมาให้เราอ่านนะคะ^^
ได้ครับ ยังทันอยู่ ถึงวันที่ 8 ตุลาคมนี้ครับ แต่กำลังคิดว่าอาจจะขยายต่อถึงวันที่ 15 รายละเอียดการโอนอยู่หน้า 226 นะครับ โอนแล้วรบกวนแจ้งเวลาและชื่อที่อยู่สำหรับจัดส่งทาง PM ทาง facebook หรือทาง Line ก็ได้ครับ
-
จอง1ชุดค่ะ โอนเงินแล้วจะPM ไปบอกนะคะ :L2:
-
ช่วยอัพเดตราายชื่อคนโอนแล้วให้หน่อยได้มั้ยค่ะ
ไม่รู้ว่าพีเอมไปแล้วได้รับหรือป่าว อ่ะค่ะ
-
ช่วยอัพเดตราายชื่อคนโอนแล้วให้หน่อยได้มั้ยค่ะ
ไม่รู้ว่าพีเอมไปแล้วได้รับหรือป่าว อ่ะค่ะ
ถ้าจากล็อกอิน book707 นี้ยังไม่ได้รับพีเอ็มแจ้งนะครับ รบกวนแจ้งวันและเวลา รวมทั้งชื่อที่อยู่จัดส่งทางข้อความส่วนตัวด้วยครับ ตามตอบทุกคนแน่นอนครับ
-
ส่งพีเอ็มแจ้งการโอนไปแล้วนะคะ
ขอบคุณพี่เป้มากๆค่า ^^
-
ส่งพีเอ็มแจ้งการโอนไปแล้วนะคะ
ขอบคุณพี่เป้มากๆค่า ^^
ตอบกลับแล้วครับ ขอบคุณครับ
-
แจ้งโอนเงินทางPm ไปแล้วนะคะ :L2:
-
คุณเป้ขาาาาาาาา เรากำลังเริ่มอ่านไปตอนสองตอน ก็ติดเเล้วอ่าาาาาาาา
ถ้าจะขยายวันโอนจะดีใจมากๆเลยอ่ะค่ะ :m15:
อยากได้อ่าาาาาาาาา จะรีบอ่านให้จบแล้วก็เก็บตังค์แบบความเร็วเเสงเลยนะคะ :z13:
-
แจ้งโอนเงินผ่านทาง pm แล้วนะคะ
รบกวนตรวจสอบและแจ้งกลับด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
แจ้งโอนเงินทางPm ไปแล้วนะคะ :L2:
ตอบกลับแล้วครับ
คุณเป้ขาาาาาาาา เรากำลังเริ่มอ่านไปตอนสองตอน ก็ติดเเล้วอ่าาาาาาาา
ถ้าจะขยายวันโอนจะดีใจมากๆเลยอ่ะค่ะ :m15:
อยากได้อ่าาาาาาาาา จะรีบอ่านให้จบแล้วก็เก็บตังค์แบบความเร็วเเสงเลยนะคะ :z13:
กำลังคิดจะขยายอีกนิดนึงครับ
แจ้งโอนเงินผ่านทาง pm แล้วนะคะ
รบกวนตรวจสอบและแจ้งกลับด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ตอบกลับแล้วครับ
-
เขาให้โอนได้ตั้งนานแล้วเพิ่งจะมาเห็น ตอนนี้เงินหมดแล้วอะ :a5:
แล้วจะโอนไปให้ตอนสิ้นเดือนนะจ๊ะ เรื่องของแถมยังไงก็ได้
แต่อยากได้หนังสือมากอดไว ๆ อิอิ (โอนช้าแต่อยากได้หนังสือแล้วอะ) :-[
-
โอนเงินแล้วนะคะ แจ้งไปทางPMแล้วค่ะ
:กอด1:
-
เขาให้โอนได้ตั้งนานแล้วเพิ่งจะมาเห็น ตอนนี้เงินหมดแล้วอะ :a5:
แล้วจะโอนไปให้ตอนสิ้นเดือนนะจ๊ะ เรื่องของแถมยังไงก็ได้
แต่อยากได้หนังสือมากอดไว ๆ อิอิ (โอนช้าแต่อยากได้หนังสือแล้วอะ) :-[
ยังทันอยู่ครับ
โอนเงินแล้วนะคะ แจ้งไปทางPMแล้วค่ะ
:กอด1:
ตอบแล้วนะครับ
-
โอนเงินให้แล้วนะคะ PM ไปแล้วด้วยคะ
-
โอนเงินให้แล้วนะคะ PM ไปแล้วด้วยคะ
ตอบกลับแล้วครับ
-
แจ้งโอนเงินทาง Pm ไปแล้วนะคะ :กอด1:
-
แจ้งโอนเงินทางPMแล้วนะคะ
-
แจ้งโอนเงินทาง Pm ไปแล้วนะคะ :กอด1:
แจ้งโอนเงินทางPMแล้วนะคะ
ตอบกลับแล้วครับ
-
แจ้งโอนเงินทาง pm แล้วคะ ^^
-
โอนแล้วค่า,,
ส่งแจ้งไปใน PMแล้วนะคะ
รบกวนเช็คแล้วตอบกลับด้วยค่า!
-
แจ้งรายละเอียดการโอนเงินไปทาง PM แล้วนะคะ
และแล้วก็ทันจนได้นึกว่าจะโอนไม่ทันซะแล้ว ^^;
-
แจ้งโอนเงิน ทาง PM แล้วนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอบกลับทาง PM หมดแล้วนะครับ ถ้ายังไม่ได้รับการตอบกลับรบกวนแจ้งด้วย และวันที่ปิดโอนจะมาทวนกันอีกทีครับ ขอบคุณครับ
-
จอง1ชุด
ด้วยคนค่า
ปล โชคดีจริงๆเปิดกลับมาดูเรื่องนี้หลังจากไม่ได้เข้าเล้ามานาน เกือบพลาดเเล้วไม๊ล่ะT-T
-
แจ้งโอนเงินไปทาง PM นะคะ
:กอด1:
-
โอนเงินไปแล้วเรียบร้อย PM ไปแล้วนะคะ
อยากได้หนังสือมากอดเร็ว ๆ จัง :-[
-
ถ้าส่งทาง PM ตอบกลับหมดแล้วนะครับ ถ้ามีใครโอนแล้วยังไม่ได้รับการตอบกลับ รบกวนยืนยันอีกครั้งด้วยนะครับ
-
ก่อนอื่นคงต้องขอบคุณก่อนเลยสำหรับเรื่องที่เอามาลงให้อ่าน
ตลอดเวลา 2 คืนที่อ่านมาทำให้รู้ถึงความตั้งใจของคนเขียน
ว่าทุ่มเทมากแค่ไหน ทุกตัวอักษรผ่านการขัดเกลามาเป็นอย่างดี
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจมากครับ ถ้ามีโอกาสเขียนเรื่องใหม่จะติดตามให้กำลังใจครับ
-
ขอจองด้วย 1 ชุดค่ะ
ยังทันมั้ยเอ่ย
ขอบคุณค่ะ
-
แจ้งโอนไปทางpmแล้วค่ะ :L2:
-
ก่อนอื่นคงต้องขอบคุณก่อนเลยสำหรับเรื่องที่เอามาลงให้อ่าน
ตลอดเวลา 2 คืนที่อ่านมาทำให้รู้ถึงความตั้งใจของคนเขียน
ว่าทุ่มเทมากแค่ไหน ทุกตัวอักษรผ่านการขัดเกลามาเป็นอย่างดี
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจมากครับ ถ้ามีโอกาสเขียนเรื่องใหม่จะติดตามให้กำลังใจครับ
ขอบคุณครับ
ขอจองด้วย 1 ชุดค่ะ
ยังทันมั้ยเอ่ย
ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้เปิดโอนแล้วครับ สั่งพิมพ์ตามยอดโอนครับ
แจ้งโอนไปทางpmแล้วค่ะ :L2:
ตอบแล้วครับ
-
เราแจ้งไปทางไลน์เมื่อวาน แล้วก็เมื่อเช้าวันนี้ลองแจ้งทาง PM อีกที ฝากเช็กด้วยค่า :pig4:
-
นิยายสนุกมาก o13 ลุ้นกันไปทุกตอนจนปวดตับ :z3:
อ่านจนลืมนอนกันทีเดียว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้า
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
คุณเป้ เราแจ้งโอนไปทาง pm แล้วนะแล้วก่ทางไลน์ด้วย
รบกวนช่วยเช็คด้วยนะส่งเอาทั้งสองทางเลยฝ
กลัวจัดเพราะเข้ามาเห็นก่เกือนสายแน่ะรบกวนด้วยนะ
:m5: o1 :กอด1: :L2:
-
สุดยอดมากเลยครับ นายเอกแบบนี้สิผมชอบ อิอิ
เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยครับ ขอบคุณที่นำเรื่องแบบนี้มาแบ่งกันอ่านนะครับ
-
ผู้ที่แจ้งโอนทาง PM ตอบกลับแล้วนะครับ ส่วนผู้อ่านคนใหม่ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
-
เรายังไม่ได้รับการตอบกลับนะคะคุณเป้ ไม่ทราบว่าตกหล่นหรือเปล่าเราส่งไปทั้งสองทางเลย ทั้งพีเอ็มและไลน์ ยังไงรบกวนอีกทีนะคะ เดียวเราจะขอส่งทางพีเอ็มให้อีกครั้ง
-
ขอจอง 1 ชุดค่า เดี๋ยวไปโอนให้ค่ะ
-
แจ้งโอนทางพีเอ็มไปแล้วนะครับ รอตอบกลับ :z2:
-
แจ้งโอนเงินทาง PM แล้วจ้า
-
ตอบกลับแล้วครับ พรุ่งนี้วันสุดท้าย ตื่นเต้น ๆ ๆ
-
แจ้งโอนทาง PM ให้แล้ววันนี้ค่า ขอบคุณนะคะ
:L2:
-
แจ้งโอนทาง PM ไปแล้วค่ะวันนี้
รบกวนเช็คด้วยค่า
ขอบคุณค่ะ
-
แจ้งโอนทางpmไปเมื่อคืนนะคะ^^
-
แจ้งโอนทางพีเอ็มไปแล้วนะคะ รอตอบกลับ
-
แจ้งโอนทางพีเอ็มแล้วนะคะ^^
-
เค้า พีเอ็ม ไปแล้วนะ สดสด ร้อนร้อน :a2: :a2: :a2:
-
เวลา 22.30 ตอบทุก PM แล้วนะครับ ถ้าใครโอนแล้วยังไม่ได้รับการตอบรับ รบกวนแจ้งด้วยครับ ขอบคุณครับ
-
ขอเวลารวบรวมรายชื่อผู้โอนและจะนำมาประกาศนะครับ ผู้ที่โอนแล้วแต่ยังไม่ได้แจ้งชื่อที่อยู่จัดส่ง รบกวนแจ้งด้วยครับ
-
จิได้หนังสือแร้ววววววววววววววววววววววววว,,
คุณพี่เป้คะ.. แล้วเมื่อไหร่จะได้รับหนังสือหรือคะ?
อยากได้แล้วอ้ะ!
-
ยอมรับเลยว่าร้องไห้...
พี่ยอด กลับมาเถอะนะ
-
จบแล้วสุขแท้ :impress2:
-
ขอบคุณพี่เป้ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน
สมบูรณ์แบบมาก
ไม่ต้องเว่อร์อะไรมากมายแต่เป็นภาษาที่เขียนแล้วอ่านเข้าใจง่ายๆ
น่าติดตามทุกตอน
แสดงให้เห็นถึงความรักในหลายๆแง่
บางเรื่องที่ยาวอย่างนี้ บางทีอ่านแล้วก็ไม่จบ
แต่เรื่องนี้อ่านจนจบภายในสองวันเอง
ชอบมาก มีครบทุกรส
รักพี่ยอด ชอบน้องทีม ประทับใจหลายๆ ตัวละครในเรื่อง
รักพี่เป้ค่า จุ้บๆ :m1:
-
สรุปรายชื่อคนโอนไม่ได้เพราะติดเรื่องชื่อล็อกอิน รบกวนผู้ที่โอนแล้วแต่ยังไมไ่ด้แจ้งชื่อล็อกอินเข้ามาบอกทางข้อความด้วยนะครับ เพราะตารางโอนทำใส่ Excel ไว้เรียงตามลำดับเวลา ตอนนี้ช่องใส่ชื่อล็อกอินยังว่างอยู่หลายช่องเลยครับ เมื่อได้ครบแล้วจะเอามาประกาศที่นี่และใน facebook แต่จะประกาศโดยใช้ชื่อล็อกอินเท่านั้น เพื่อความเป็นส่วนตัวของผู้อ่านครับ
-
จิได้หนังสือแร้ววววววววววววววววววววววววว,,
คุณพี่เป้คะ.. แล้วเมื่อไหร่จะได้รับหนังสือหรือคะ?
อยากได้แล้วอ้ะ!
คาดว่าไม่น่าจะเกินกลางเดือนหน้า แต่จะมาแจ้งวันที่แน่นอนอีกครั้งครับ
ขอบคุณพี่เป้ที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน
สมบูรณ์แบบมาก
ไม่ต้องเว่อร์อะไรมากมายแต่เป็นภาษาที่เขียนแล้วอ่านเข้าใจง่ายๆ
น่าติดตามทุกตอน
แสดงให้เห็นถึงความรักในหลายๆแง่
บางเรื่องที่ยาวอย่างนี้ บางทีอ่านแล้วก็ไม่จบ
แต่เรื่องนี้อ่านจนจบภายในสองวันเอง
ชอบมาก มีครบทุกรส
รักพี่ยอด ชอบน้องทีม ประทับใจหลายๆ ตัวละครในเรื่อง
รักพี่เป้ค่า จุ้บๆ :m1:
ขอบคุณครับ
-
PM ไปแล้วนะคะ ;[];
-
ปกเล่มแรก
(http://www.picza.net/save/20121021vvxdTOdPOdvlZ534667_sv1/pic/2012_10_21-102-20121021vvxdTOdPOdvlZ534667.jpg) (http://www.picza.net/show.php?id=20121021vvxdTOdPOdvlZ534667)
ปกเล่มสอง
(http://www.picza.net/save/20121021vvxdTOdPOdvlZ549629_sv1/thumb/2012_10_21-102-20121021vvxdTOdPOdvlZ549629.jpg) (http://www.picza.net/show.php?id=20121021vvxdTOdPOdvlZ549629)
-
กดบวกเป็ดและบวกแต้มนะคะ ยิ่งเห็นยิ่งอยากได้มาไว้ในครอบครอง :o8:
-
ปกสวยค่ะ ชอบ
รอเล่มๆ :mc4:
-
ตัวอย่างปกมาแล้ว อีกไม่นานหนังสือก็จะตามมา >///<
อยากได้หนังสือมากอดไว ๆ จัง :impress2:
-
ปกมาแระ หนังสือใกล้แล้ว :laugh:
ขอบคุณ :pig4:คุณเป้ที่มาทำหนังสือให้เราได้เป็นเจ้าของผลงานดีดี
และเป็นอีกเรื่องที่อยากได้เก็บไว้
-
ปกสวยทีเดียว
ต่อไปก็ตั้งตารอ
-
หน้าปกสวยมากเลยค่ะ ><"
-
เพิ่งอ่านจบครับ....ประทับใจมากๆ ถ้าจะให้บอกความรู้สึกที่ได้อ่านเรื่องนี้ ก็คงต้องบอกว่า "นี่มันมหากาพย์แห่งนิยายไตรภาคชัดๆ>,<
-
ว้าวๆๆๆ รอๆหนังสือ ^^
-
คุณเป้.. ปกสวยจัง :m1:
-
:z3: :z3: OMG ทำไมเราเพิ่งเจอกับนิยายเรื่องนี้น่ะ นี้เเระ นิยายในดวงใจ 55
-
ปกสวยมากๆๆ เลยอ่า อยากได้
-
รอนะเจ้าคะ
เต็มใจจะเสียตังอย่างยิ่งค่ะ
*************************
เพิ่งเห็นว่าเลยกำหนดมาแล้ว ไม่ได้รู้4รู้8 เลยดิฉัน :m15:
-
ชอบปกค่ะ น่ารักมากกกก
-
เห็นปกแล้วยิ่งตื่นเต้น รอหนังสืออย่างใจจดใจจ่อ :oni2:
-
สนุกมากคะ :mc4:
-
กรีดร้อง กลับมาอ่านเป็นรอบที่สอง มันอดใจไม่ไหวคิดถึงทีมมมมมมม คิดถึงพี่ยอดคนดี แต่ยังแอบเคืองพี่ยอดเรื่องลูกไม่หาย
ทั้งๆที่รู้ความจริงแล้วก็เถอะ แต่มันก็ยังเคืองๆอยู่ดีนิหน่า :เฮ้อ:
คุณเป้คะ ขออนุญาติถามหน่อยนะคะว่าจะเริ่มส่งหนังสือเมื่อไหร่หรอคะ?
ปล.ยังคงเป็นกำลังใจ และรอคอยเรื่องใหม่จากคุณเป้นะคะ อิอิ :impress2:
:กอด1: :L2:
-
แจ้งโอนเงินไปทาง PM แล้วนะคะ ^.^
-
แจ้งความคืบหน้าของหนังสือครับ
ตอนนี้กำลังรอหนังสือเล่มตัวอย่างจากโรงพิมพ์มาให้ตรวจเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อตรวจเสร็จก็จะสั่งพิมพ์เลย คาดว่าหนังสือน่าจะมาภายในเดือนนี้ แต่ถุงผ้าและของที่ระลึกยังไม่เสร็จเนื่องจากต้องรอหนังสือตัวอย่างเพื่อไปเทียบขนาดและน้ำหนักด้วยครับ
ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนานนะครับ ระหว่างนี้ยังไม่ได้สรุปรายชื่อคนที่โอน เพราะหนังสือยังไม่ได้สั่งพิมพ์ แต่เบื้องต้นสั่งพิมพ์เกินจากยอดโอนไว้ก่อนแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาตกหล่น คนที่โอนมาแล้วและแจ้งแ้ล้วไม่ว่าจะทางเล้้า Line หรือ facebook ถ้ายังไม่ได้รับการติดต่อกลับยืนยันว่าได้รับยอดโอนแล้ว กรุณาแจ้งอีกครั้งครับ
ขอบคุณครับ
-
แจ้งโอนเงินไปทาง PM แล้วนะคะ ^.^
ตอบกลับไปแล้วครับ
-
คุณเป้คะจะได้
หนังสือประมาณ
เมื่อไหร่คะ :really2:
-
สนุกมากเรื่องนี้ ชอบพี่ยอดตอนเป็นช่างยอด น่ารักดี
พออ่านไปกลางๆเรื่องยังคิดเลยว่าตอนจบทีมคงเข้าวัดปฏิบัติธรรม ฮ่าๆ แล้วก็จริงซะด้วย
-
ตอบกลับไปแล้วครับ
ขอบคุณมากค่ะ
-
คุณเป้คะจะได้
หนังสือประมาณ
เมื่อไหร่คะ :really2:
รอเล่มตัวอย่างแล้วเอามาเช้คอีกทีก่อนจะสั่งพิมพ์จริง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดคาดว่าต้นเดือนหน้าคงพร้อมส่งครับ ยังไงก็จะมาอัพเดทอีกครั้ง และเอาเล่มตัวอย่างมาโชว์ก่อนครับ
-
ชอบๆๆๆๆ เนื้อหา เหตุการณ์สนุกๆ หยอกล้อกันน่รรัก เปนคุ่รักที่น่ารักดีอ่ะ
-
หนังสือยังมีอยุ่มั้ยอ่าค่ะ พอดีเพิ่งเห็นอ่ะค่ะ อยากได้อ่ะค่ะ
ถ้ายังไงรบกวนบอกด้วยนะค่ะถ้ายังมีเหลืออยู่
รบกวนติดต่อ pookpadอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
ขอบคุณค่ะ
-
http://www.youtube.com/watch?v=iZbMFQCOt2M&feature=youtu.be (http://www.youtube.com/watch?v=iZbMFQCOt2M&feature=youtu.be)
ตัวอย่างหนังสือมาแล้วครับ ขอเวลาเช็คครั้งสุดท้ายก่อนจัดพิมพ์จริง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดจะจัดส่งได้ต้นเดือนหน้าครับ
-
หนังสือยังมีอยุ่มั้ยอ่าค่ะ พอดีเพิ่งเห็นอ่ะค่ะ อยากได้อ่ะค่ะ
ถ้ายังไงรบกวนบอกด้วยนะค่ะถ้ายังมีเหลืออยู่
รบกวนติดต่อ pookpadอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
ขอบคุณค่ะ
หนังสือยังโอนทันอยู่ครับ ถ้ายังไงขอรายละเอียดทาง PM ก็ได้นะครับ
-
โอ้โห พี่เป้หล่อโฮกง่ะ :z2: :z2: :z2:
-
คุณเป้หล่อมากกกกกกกกกก เลยค่าาา ;w;
(อิฉันไม่ได้สนใจหนังสือเลย)
-
กรี๊ด...คนเขียนหล่อมาก
-
เป็นการรีวิวหนังสือ ที่เราไม่ได้สนใจหนังสือเลย :laugh:
-
ส่ง PM ไปแล้วนะค่ะ
-
แจ้งโอนเงินไปทาง PM แล้วนะคะ ^^
-
ตามอ่านอยู่หลายวัน o19 o19 :a5: :a5:
สนุกมากกกกกกก o13 o13
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้ o14 o14
:pig4: :pig4:
-
อ้าว..น้องเป้ให้ดูหนังสือนี่หว่า ลืมดูไปเลย
เห็นด้วยกับหลายคน คนแต่งน่ารักอะ
-
ยังสั่งหนังสือได้มั๊ยค่ะ
-
ตอนนี้ยังโอนได้อยู่นะครับ ใกล้จะตรวจเล่มตัวอย่างเสร็จแล้ว
สำหรับคลิปตัวอย่างหนังสือ จริง ๆ แล้วมีอีกคลิป แต่เขินไม่กล้าเอาลงยูทูป 555
-
ลงเลยค่ะ เพื่อยอดวิวทะลุล้าน :m1: :m4: :m11:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก น้องเป้หรือนี่ กรี๊ดดดดดด :m25:
น่ารักอ่ะ ..ตากับรอยยิ้มสวยมากเลยน่ะ
..ป้าดูหน้าเพลินจนลืมดูหนังสือ ฮิฮิฮิ
อยากเห็นอีกคลิป ..ลงเถอะน่ะน้องเป้ *v*
..เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมากลับไปอ่านเรื่อง.. เอ้+วุธ อีกรอบ...
อินจัด อยากจัดหนักอิพี่พีทซ่ะ :z6:
-
โอ๊ยย. คุณเป้หล่อกระแทกใจทะลุยูทูบออกมาเลย
อยากดูอีกคลิปอ่ะ อัพให้แฟนๆดูหน่อยนะคะ
-
แจ้งโอนเงินทาง PM แล้วนะค่ะ
-
คุณเป้ น่ารักมากกกก :m1:หมายถึงคุณเป้นะ ไม่ได้ดูหนังสือเลย :laugh:
-
แจ้งโอนเงินทาง PM แล้วนะค่ะ
ตอบทาง PM แล้วครับ
-
แจ้งความคืบหน้าหนังสือครับ
เนื่องจากได้เล่มตัวอย่างมาให้เช็คก่อนเพื่อที่จะสั่งพิมพ์จริง ตอนแรกคิดว่าใช้เวลาไม่นาน แต่กลายเป็นว่านานมากและรู้สึกแปลก ๆ ด้วย เนื่องจากอ่านแบบจับผิดมันจึงไม่เหมือนตอนที่อ่านแบบชิล ๆ
ดังนั้นจึงคิดว่าจะเปลี่ยนลักษณะการเช็คใหม่โดยมองข้ามตัวที่ผิดไปบ้าง ณ ตอนนี้เห็นอยู่ไม่กี่จุดในจำนวนสามร้อยกว่าหน้าที่ตรวจเสร็จ อยากจะให้คนอ่านได้สัมผัสถึงความที่เป็นนิยายกึ่งเรื่องเล่าที่ไม่ต้องสมบูรณ์แบบ แต่ได้อารมณ์เหมือนนั่งอ่านไดอารี่ของเพื่อนแบบเพลิน ๆ จากนี้ไปจึงขอตรวจเฉพาะหน้าไม่เรียงกัน หรือเนื้อเรื่องกระโดดไม่ต่อเนื่องในกรณีเรียบเรียงผิด
เกรงใจผู้อ่านที่รอนานเกินกว่าที่ควรจะเป็น และอยากให้เข้าใจเจตนาของผู้เขียนตั้งแต่แรกว่า เรื่องนี้มันเป็นนิยายสด การเล่าและการใช้ภาษาจึงไม่เหมือนนิยายทั่วไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ได้ขัดเกลาให้ดีขึ้นในเรื่องของคำผิดและไม่มีภาษาวิบัติ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ไม่เกินวันจันทร์หน้านี้คงตรวจเสร็จ ถ้าไม่มีเรื่องหน้ากระโดดหรือไม่เรียงกันคาดว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยเร็ว ๆ นี้ครับ
อันนี้แถมให้ดูเป็นตัวอย่างหนังสือเทคที่สอง จะเห็นหน้าปกชัดขึ้น
http://www.youtube.com/watch?v=ZJ-qs8QtrlA&feature=youtu.be (http://www.youtube.com/watch?v=ZJ-qs8QtrlA&feature=youtu.be)
-
เห็นแว๊บๆ ย้ำว่า เห็นแว๊บๆ ว่าหนังสือเล่มใหญ่สองเล่ม แต่ความสนใจทั้งหมดของดิฉันไปอยู่ที่หน้าคุณเป้หมดเลยค่ะ :laugh: พ่อยอดขมองอิ่ม หล่อมากค่ะ รอยยิ้มหวาน แววตายั่วเย้า (??? เอ่อ.) กับสีหน้ากึ่งขวยอายและคำว่า "แต้ง กิ้ว" ที่ฟังดูทะเล้นเหลือเกิน :serius2:
:laugh:
รอหนังสือๆๆๆๆๆๆ
ปล. ขอบคุณคุณเป้สำหรับข่าวคราวนะคะ :กอด1:
ปปล. เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้ง มีของขวัญมาให้ค่ะ
This is one of my super favorite songs from my beloved Adele - One and Only ^_^
http://www.youtube.com/watch?v=x4r-c4I_9Rc
-
มองน้องเป้เพลินอีกแหละ :laugh:
-
ถ้าคุณเป้อยากให้พวกเราดูหนังสือนะคะ,,
โปรดถ่ายรูปค่ะ
อย่าถ่ายคลิป
ข้าเจ้าไม่ได้ชายตามองหนังสือเลย
(กำเวน)
ตอนส่งหนังสือยัดของแถมเป็นคนแต่งลงกล่องมาด้วยได้ไหม?!
-
ไม่รู้ว่าจะพุดยังไงครับ แต่ชอบเรื่องนี้มากๆครับ ขนาดนั่งอ่านจนเป็นไข้หวัดใหญ่เลยครับฮ่าๆๆ
ปล.อยากได้หนังสือเหมือนกันครับ แต่ไม่รู้จะสั่งยังไง จะซื้อยังไง จะติดต่ออะไรยังไง เพราะว่าไม่เคยซื้อเลยครับ แต่พออ่านเรื่องนี้แล้วก็อยากมีเก็บไว้ครับ อีกอย่างเพราะคนเขียนน่ารักครับฮ่าๆๆๆๆๆ
-
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้มานานมาก ๆ จำได้ว่าอ่านจบแค่ Season แรก ๆ
แล้วก็ไม่ได้อ่านนิยายมานาน แล้วก็มาอ่านอีกครั้งแบบม้วนเดียวจบ ในเวลา 24 ชั่วโมงเท่านั้น สนุกมาก ๆ
มีร้องไห้ หัวเราะ กรี๊ดกร๊าด ไปตามตัวละครทุกตัวเลย จากการอ่านครั้งแรกที่นานมาแล้ว แล้วมาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกอยู่ แมรู้สึกสนุกกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะหลาย ๆ เรื่องที่เคยอ่านเมื่ออ่านอีกครั้ง มันไม่เหมือนเดิม แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เลย
แล้วก็อ่านรวดเดียวจบ แบบว่าเหมือนไปไม่อ่านวันเดียวเลย เพราะตัวละครมันโตขึ้นไปเรื่อย ๆ เลยรู้สึกผูกพันกับตัวละครทุกตัวเลย
เป็นเรื่องที่ประทับใจมาก ๆ ค่ะ
ไม่เคยเขียน Comment ยาว ๆ แบบนี้เลย ห้าห้าห้า
ปล. ยังจองหนังสือทันไหมค่ะ รบกวนคุณเป้ แจ้งผ่าน PM ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
เห็นแว๊บๆ ย้ำว่า เห็นแว๊บๆ ว่าหนังสือเล่มใหญ่สองเล่ม แต่ความสนใจทั้งหมดของดิฉันไปอยู่ที่หน้าคุณเป้หมดเลยค่ะ :laugh: พ่อยอดขมองอิ่ม หล่อมากค่ะ รอยยิ้มหวาน แววตายั่วเย้า (??? เอ่อ.) กับสีหน้ากึ่งขวยอายและคำว่า "แต้ง กิ้ว" ที่ฟังดูทะเล้นเหลือเกิน :serius2:
:laugh:
รอหนังสือๆๆๆๆๆๆ
ปล. ขอบคุณคุณเป้สำหรับข่าวคราวนะคะ :กอด1:
ปปล. เพื่อเป็นการขอบคุณอีกครั้ง มีของขวัญมาให้ค่ะ
This is one of my super favorite songs from my beloved Adele - One and Only ^_^
http://www.youtube.com/watch?v=x4r-c4I_9Rc
เขินจัง
มองน้องเป้เพลินอีกแหละ :laugh:
อุ๊ย
ถ้าคุณเป้อยากให้พวกเราดูหนังสือนะคะ,,
โปรดถ่ายรูปค่ะ
อย่าถ่ายคลิป
ข้าเจ้าไม่ได้ชายตามองหนังสือเลย
(กำเวน)
ตอนส่งหนังสือยัดของแถมเป็นคนแต่งลงกล่องมาด้วยได้ไหม?!
เดี๋ยวมีเวลาจะเอารูปหนังสืออย่างเดียวมาลงจ้า ส่วนคนเีขียนยังลงกล่องไม่ได้เพราะตัวใหญ่มาก 555
ไม่รู้ว่าจะพุดยังไงครับ แต่ชอบเรื่องนี้มากๆครับ ขนาดนั่งอ่านจนเป็นไข้หวัดใหญ่เลยครับฮ่าๆๆ
ปล.อยากได้หนังสือเหมือนกันครับ แต่ไม่รู้จะสั่งยังไง จะซื้อยังไง จะติดต่ออะไรยังไง เพราะว่าไม่เคยซื้อเลยครับ แต่พออ่านเรื่องนี้แล้วก็อยากมีเก็บไว้ครับ อีกอย่างเพราะคนเขียนน่ารักครับฮ่าๆๆๆๆๆ
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้มานานมาก ๆ จำได้ว่าอ่านจบแค่ Season แรก ๆ
แล้วก็ไม่ได้อ่านนิยายมานาน แล้วก็มาอ่านอีกครั้งแบบม้วนเดียวจบ ในเวลา 24 ชั่วโมงเท่านั้น สนุกมาก ๆ
มีร้องไห้ หัวเราะ กรี๊ดกร๊าด ไปตามตัวละครทุกตัวเลย จากการอ่านครั้งแรกที่นานมาแล้ว แล้วมาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกอยู่ แมรู้สึกสนุกกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะหลาย ๆ เรื่องที่เคยอ่านเมื่ออ่านอีกครั้ง มันไม่เหมือนเดิม แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เลย
แล้วก็อ่านรวดเดียวจบ แบบว่าเหมือนไปไม่อ่านวันเดียวเลย เพราะตัวละครมันโตขึ้นไปเรื่อย ๆ เลยรู้สึกผูกพันกับตัวละครทุกตัวเลย
เป็นเรื่องที่ประทับใจมาก ๆ ค่ะ
ไม่เคยเขียน Comment ยาว ๆ แบบนี้เลย ห้าห้าห้า
ปล. ยังจองหนังสือทันไหมค่ะ รบกวนคุณเป้ แจ้งผ่าน PM ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ตอบทาง pm แล้วนะครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
คุณเป้น่ารักดีนะคะ เห็นด้วยกับเม้นท์อื่นๆว่าไม่ได้สนใจหนังสือเลย :laugh:
-
สนใจสั่งซื้อหนังสือครับ ไม่รู้จะทันไหม :o8:
นิยายเรื่องนี้หนึ่งในดวงใจแล้วครับ :L1:
-
คุณเป้น่ารักดีนะคะ เห็นด้วยกับเม้นท์อื่นๆว่าไม่ได้สนใจหนังสือเลย :laugh:
ถ้าสนใจคนแต่งมากกว่าหนังสือ ของแถมเป็นโฟโต้อัลบั้มคนแต่งดีป่าว 555++
สนใจสั่งซื้อหนังสือครับ ไม่รู้จะทันไหม :o8:
นิยายเรื่องนี้หนึ่งในดวงใจแล้วครับ :L1:
ยังทันอยู่ครับ รายละเอียดถามทาง pm ได้เลยครับ
-
ตามติดทุกสถานการณ์ :laugh:
ถ้าแถมเป็นอัลบั้มรูปก็ดีเลยสิคะ เดี๋ยวเอาไปทำเสน่ห์ :m20:
-
ถ้าสนใจคนแต่งมากกว่าหนังสือ ของแถมเป็นโฟโต้อัลบั้มคนแต่งดีป่าว 555++
พูดเป็นเล่นไปค่ะคุณเป้,,
ยัดตัวเองลงกล่องมาค่ะ
ถ้าลงมาไม่ไหว...
โทรบอก เดี๋ยวส่งรถไปรับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พูดเป็นเล่นไปค่ะคุณเป้,,
ยัดตัวเองลงกล่องมาค่ะ
ถ้าลงมาไม่ไหว...
โทรบอก เดี๋ยวส่งรถไปรับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีมากๆครับ
-
มีแต่คนแย่งคนแต่ง เอ่อ..สนใจหนังสือกันนิดหนึ่งนะจ๊ะ
ว่าแต่คนอื่น พี่เองก็ไม่ชายตามองหนังสือเลยเหมือนกัน :m20:
ขอเสนอแนะ...เพื่อตัดความรำคาญแฟนคลับ พี่ว่าทำเป็น album รูปน้องเป้ขาย
แล้วหนังสือเป็นของแถมพิเศษไปเลยดีมั๊ย :z2:
-
บร๊ะ คุณเป้ค่ะ สาบานได้เลยว่าไม่ได้มองหนังสือเลยค่ะ
จ้องหน้าคุณเป้ทั้งนั้นน กรี๊ดกร๊าดดด คุณเป้หล่อมว๊ากเลยค่า ><'
ฮี่ๆ รอหนังสือน้าค้าบ ♥
-
มีแต่คนแย่งคนแต่ง เอ่อ..สนใจหนังสือกันนิดหนึ่งนะจ๊ะ
ว่าแต่คนอื่น พี่เองก็ไม่ชายตามองหนังสือเลยเหมือนกัน :m20:
ขอเสนอแนะ...เพื่อตัดความรำคาญแฟนคลับ พี่ว่าทำเป็น album รูปน้องเป้ขาย
แล้วหนังสือเป็นของแถมพิเศษไปเลยดีมั๊ย :z2:
เข้าท่าครับ เราน่าจะคิดได้ตั่งนานแล้วครับ
-
ฮืออออออออออออออ อิพี่ยอด!!!!!!!!! ทำไมเป็นแบบนี้คะ!? TwT :z3:
นี่จะร้องไห้จนได้น้ำตาเป็นถังแล้วนะตอนแรก นึกว่าจะไม่รอด โอ้ววววว ม่ายยยยยยย
แล้วมาทำกันแบบนี้ พี่ทีมจัดให้หนักเลยนะ!!!!!!!! หึหึ :laugh:
-
พี่ยอดคะ...หนูอยากยิงหนังยางใส่ตาพี่ยอดมากค่ะนี่พูดเลย :angry2:
ทำไมภาคนี้พี่ดูเป็นตาเสี่ยใจแตกตอนอายุสามสิบแล้วล่ะคะพี่คะ!!!!!!!!!!!!!!
คือก็พยายามจะเข้าใจว่าเป็นคนกลาง ไม่อยากให้มีเรื่องกันทั้งสองฝ่าย
แต่โดยพื้นเพปกติ ทีมเป็นคนใจร้อนแต่ตอนนี้เย็นลง เบาลงกว่าเดิมมากทั้งที่ทีมน่าจะสามารถทำอะไรได้มากกว่านี้
แต่พี่ยอดมองข้ามจุดนี้ไปรึเปล่า ไม่สังเกตเลยเหรอว่าทีมพยายามแค่ไหน =______=
กรี๊ด อินมากค่ะ อินจนอยากจะนัดพี่ยอดมาปาลูกดอกใส่รัวๆ :z3:
-
:กอด1: ชอบมากเลยค่ะ
-
สนุกมากกกกกกกค่ะ
พี่แทนก็แสนดีเวอร์อ่ะ
ทำเอาเราปรี๊ดดดดดด แตกมาหลายรอบแล้ว
น้องทีม เหวี่ยง วีน ใด้สะใจมากกกกก
แถมเพื่อนๆก็น่ารักทุกคนเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายที่สนุกมากกกกกก เรื่องนี้นะคะ
-
คุณเป้คะมาไม่ทันหนังสือพึ่งเข้ามาเห็นยังโอนเงินได้อยู่ไหมคะ(ตูน)
-
คุณเป้คะมาไม่ทันหนังสือพึ่งเข้ามาเห็นยังโอนเงินได้อยู่ไหมคะ(ตูน)
ยังทันอยู่ครับ ใกล้จะสั่งพิมพ์จริง ๆ แล้ว
-
สนใจสั่งซื้อหนังสือค่ะ
ขอpmด้วยค่ะ
-
น่ารักมากมายและยังติดตามการเคลื่อนไหว ขอบคุณมากครับ
-
แจ้งโอนเงินทางPMแล้วค่ะ
-
มารอพี่ยอดพี่ทีมกับทุกๆครับ
-
สนุกมากคร๊าบ น้องทีมเป็นนายเอกที่แรงแบบน่ารักๆ พี่ยอดก็ช่างดีเหลือเกิน คู่นี้เหมาะกันดี ผสมผสานกันลงตัว
น่ารักทั้งสองคนจ้า :L2:
-
แจ้งโอนเงินทางPMแล้วค่ะ
ได้รับและตอบทาง pm แล้วครับ
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
ไม่ได้เข้ามานาน คุณเป้ออกคลิปแล้ว! 55
หนังสือเล่มหนาดีจังค่ะ ชอบๆ
รอ รอ รอ :mc4:
-
แจ้งโอนเงินทาง pm แล้วนะคะ (พี่ตูน)
-
คุณเป้คะ เราเคยจองหนังสือคุณไว้แต่ไม่รู้ว่ามีการโอนไปแล้วเพราะคิดว่าจะแจ้งผ่าน pm ขอโทษมากๆเลยค่ะ
ถ้ายังสามารถธอนเงินทันรบกวนแจ้งรายละเอียดมาทาง pm ได้ม๊ยคะจะรีบโอนให้เลยค่ะ
หวังว่ายังทันนะ งือออ ขอบคุณค่ะ :sad4:
-
จบ season III :เฮ้อ: ภาคนี้แบบลุ้นมาก คนอ่านลุ้นเหนื่อย
เอาใ่จช่วยไม่ถูกเลย บางครั้งน้องทีมก็ใจร้อนไป บางทีพี่ยอดก็ใจอ่อนเกินไป
อีกคนไม่ค่อยจะพูด อีกคนก็ไม่ค่อยจะฟัง
แต่ตอนนี้ดีใจมากกเพราะทั้งสองคนเค้าเข้าใจกันแล้ว กรี๊ดดดดดด :L2:
ตอนพิเศษ ก็ยังจะวุ่น เสน่ห์แรงกันทั้งคู่ จบหวาน อิอิ :-[
ขอบคุณนักเขียนคะ สนุกมากๆเลยจ้า
-
เอาพี่ยอดของน้องทีมคืนมาาาาาาาา :z3:
อ่านถึงหน้า 75 แล้วค่ะ มาทีหลังชาวบ้านมากๆ
แต่ตอนรู้ว่าพี่ยอด...ใจหวิวๆไปกับน้องทีมมาก :o12:
แต่อ่านมาจนถึงตอนนี้ พี่ยอดจะกลับมาแล้วใช่ไหมคะ :กอด1:
-
คุณเป้คะแจ้งโอนเงินทาง pm ตั้งแต่ 21-22/12/255 ไม่เห็นตอบ pm เลย (พี่ตูน)
-
คุณเป้คะแจ้งโอนเงินทาง pm ตั้งแต่ 21-22/12/255 ไม่เห็นตอบ pm เลย (พี่ตูน)
เคยเห็นแจ้งในกระทู้ แต่ใน inbox ยังไม่เห็นเลยครับ รบกวนส่งรายละเอียดอีกทีนะครับ ขอบคุณครับ
คุณเป้คะ เราเคยจองหนังสือคุณไว้แต่ไม่รู้ว่ามีการโอนไปแล้วเพราะคิดว่าจะแจ้งผ่าน pm ขอโทษมากๆเลยค่ะ
ถ้ายังสามารถธอนเงินทันรบกวนแจ้งรายละเอียดมาทาง pm ได้ม๊ยคะจะรีบโอนให้เลยค่ะ
หวังว่ายังทันนะ งือออ ขอบคุณค่ะ :sad4:
ตอบทาง pm แล้วครับ
-
โอนเงินเรียบร้อยแล้วค่ะ
แจ้งรายละเอียดกลับไปทาง pm แล้วนะคะ รบกวนเช็คด้วยค่ะ
ดีใจมากมายที่ยังทัน ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
คุณเป้คะพี่(ตูน)แจ้ง pm อีกครั้งแล้วใน Inbox ช่วยไปดูให้ด้วยนะคะ(ขอบคุณคะ)
-
โอนเงินเรียบร้อยแล้วค่ะ
แจ้งรายละเอียดกลับไปทาง pm แล้วนะคะ รบกวนเช็คด้วยค่ะ
ดีใจมากมายที่ยังทัน ขอบคุณค่ะ :กอด1:
ตอบแล้วครับ
คุณเป้คะพี่(ตูน)แจ้ง pm อีกครั้งแล้วใน Inbox ช่วยไปดูให้ด้วยนะคะ(ขอบคุณคะ)
ตอบแล้วครับ
-
เฮ้อ ขอถอนหายใจยาว ๆ แบบโล่งเนื่องจากไล่อ่านยาวมากจริง ๆ อ่านไปก็เหนื่อย
แต่เนื้อเรื่องยิ่งอ่านยิ่งเลิกไม่ได้นี่สิปัญหา อ่านไปแรก ๆ ภาคแรก ความรู้สึกหลากหลายมากมาย แต่ความรู้สึกที่อ่านตอนนั้นทีม
เมพขิง ๆ เลย จัดได้หมดจะมาหนักมาเบา ๆ ขอให้มีมา เอาอยู่ จบภาคแรกบอกตรง ๆ ว่าผิดหวังที่สวดดดดดดดดดด พี่ยอดตาย
เอาสิ ๆ พี่ยอด กลับมานะ พอมีภาคสองเนื้อหาเบาลงมานิดนึง กำลังพอดีเลย อ่านไปติดงอมแงม แต่ละตอนนี้ยาวได้อีก พอ
อ่านตอนที่สามกำลังหัวเราะอยู่ดี ๆ อีพี่ยอดมีเมีย โอ๊ยยยยยยย หักมุมมากไปไหม ตอนนั้นโกรธอีพี่ยอกมากจนไม่รู้จะเอาไงดี
มองหาทางออกไม่เจอจริง ๆ ตอนนั้น ยิ่งพี่ยอดไม่รีบบอกความจริงยิ่งโกรธเพิ่มอีก ตอนนั้นที่ทีมไม่ฟังเหตุผล ผมว่ามันก็ควรจะ
เป็นงั้นละนะ ใครจะไปทนได้ หลอกกันมาได้ไง ตั้งนาน และเรื่องช่วงนั้นก็เป็นอึน ๆ ไม่เคลียร์สีกเรื่อง แต่ละวันมีแต่ปัญหา แต่
มิ้นก็นะเป็นเพื่อนที่ฮาได้ตลอดศก ทำให้เป็นตัวดึงสีสันในเรื่องเลยก็ว่าได้ คุณรุจอีกเหมือนกัน เด็กเทมส์นี่เพลียมากถถึงมากที่
สวด มันจะเปรี้ยวไปไหน อารมณ์ตอนนั้นยิ่งอ่านยิ่งเหนื่อย แต่พอรู้ความจริงเท่านั้นละ เอฟซีพี่ยอดเหมือนเดิม ถึงทีมกะพี่
ยอดจะประชดกันเอาโล่ แต่ก็สนุกดีนะ สุดท้ายขอบคุณผู้แต่งที่หาความสุขให้พวกเราในเล้ากันครับ
-
สวัสดีปีใหม่ค่าาาาาพี่เป้ :man1:
สุขภาพเเข็งเเรง ร่ำรวยเฮงๆตลอดปีนะคะ
วันนี้เริ่มกลับมาอ่านทีมกับยอดอีกครั้งเเล้ววววว
เพราะคิดถึงมากกกกกกกกกกก
แล้วตอนนี้หนังสือเป็นไงบ้างค่ะ อยากอ่านเป็นหนังสือม๊ากกกกกกกมาก :-[
(ขี้เกียจกดในมือถืออย่างเเรง เพราะ 1 หน้าของคอม เท่ากับ 5 หน้าของมือถือ :serius2:)
ขอบคุณมากค่ะ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณเป้ ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ ไปเที่ยวปีใหม่ที่ไหนกับคนพิเศษรู้ใจแล้วก็อย่าลืมเอารูปหรือคลิปน่ารักๆ มาฝากด้วยนะคะ จะได้กรี๊ดด้วยกัน :laugh:
-
หนังสือน่าจะมาภายในเดือนนี้ครับ ต่อไปก็รอของแถมอีกนิดนึง ได้เรื่องยังไงจะถ่ายคลิปมาโชว์ แต่จะพยายามไม่ให้ถ่ายติดคนเขียน เพราะช่วงนี้อืดมากกกกก 555
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ โชคดี แข็งแรง ร่ำรวย สวยหล่อกันทุกคนนะครับ เลทไปนิดนึง ช่วงนี้ยุ่ง แต่คิดถึงคนที่เล้านี้เสมอนะครับ
-
ลงตอนพิเศษหน่อยสิฮะพี่เป้
-
เราอยากเปลี่ยนที่อยู่ในการจัดส่งน่ะค่ะ
เลยส่งPMไปหาคุณเป้แล้ว ได้รับหรือยังไม่ได้รับยังไงรบกวนตอบด้วยนะคะ
ขอโทษจริงๆค่ะที่รบกวน
-
อร๊ายยยย คุณคนแต่งน่ารักหง่ะ :m3: :m24:
หนังสือเหมือนจะหนามากนะคะ เร็วๆนะ อยากได้แล้ววว
-
อ่าน season 3 ตอน 2 หงุดหงิดมาก อิพี่ยอดทำไมไม่ได้ใจเลย
งงมากเลยนะ...ทำไมพราะเอกเรามันง่าวจริง ๆ
:z6: ซัก 3 รอบหน่อยซิ.....
-
เราอยากเปลี่ยนที่อยู่ในการจัดส่งน่ะค่ะ
เลยส่งPMไปหาคุณเป้แล้ว ได้รับหรือยังไม่ได้รับยังไงรบกวนตอบด้วยนะคะ
ขอโทษจริงๆค่ะที่รบกวน
รับทราบและตอบกลับแล้วครับ ขอบคุณครับ
อร๊ายยยย คุณคนแต่งน่ารักหง่ะ :m3: :m24:
หนังสือเหมือนจะหนามากนะคะ เร็วๆนะ อยากได้แล้ววว
เร็ว ๆ นี้ส่งถึงบ้านแน่นอนครับ
-
แล้วก็อ่านจบจนได้....มันเป็นอะไรที่สุด ๆ เลยนะ....สารภาพว่าทำใจอยู่นานกว่าจะเข้ามาอ่าน เปิดผ่านมาแล้วผ่านไป เพราะเจาะเข้าบางหน้าเห็นเม้นแล้วทำใจลำบาก เลยไปอ่านเอ้กะวุธก่อน จนผ่านมานานแล้วเอาวะอ่านก็อ่าน มันหลากหลายอารมณ์ ต้องหาครีมมาทาหว่างคิ้วเพราะมันย่นแล้วย่นอีก ต้องลุกไปนับ 1 - 100 เมื่อเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับคนที่ดีเกินไปแบบอิพี่ยอด และอยากจะกระโดดเข้าไป :z6: ได้พวกรักผัวเขาทั้งหลาย ทั้งยังอยากจะดึงหนูทีมออกมานอกเรื่องเพื่อให้มองเห็นความคิดอิพี่ยอดบ้าง.... อ่านแล้วในบ้านบ่นว่า... มีคนบ้าหลุดจากโรงบาลมาอยู่ที่บ้านด้วยอ่ะ.... ก็เพราะอ่านไปโวยวายไป...ชิชะ..จิจ๊ะ..อยู่คนเดียว...ก็มันม่ายล่ายหลั่งใจ......เชอะ... .(แอบอ่านด้วยนะนี่ผ่านมาทีก็เปิดดูบอลที่...555...).แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้ทำให้เห็นถึงพฤติกรรมของคนจริง ๆ นะ เพราะชีวิตจริงก็มีแบบนี้นี่แหละ ขนาดไม่หล่อนะ แต่หน้าที่การงานดีงัย :fire: มันเดือดมากนะ แต่ว่าคนมันอยากได้ก็ทำทุกทางที่จะแย่งไป สุดท้ายก็ต้องงัดเดชคัมภีร์มารยามาจัดการ ........ก่อนจะเวิ่นเว้อมากไป คุณเป้นี่ไม่ชมว่าหล่อหลอกนะ..... แต่ว่าดูดีเป็นบ้าเลยนะนี่ ขนาดดูผ่านเวปยังขนาดนี้ ขอบอกตัวจริงนี่ต้องสุดยอดเลยทีเดียว..... รออ่านเรื่องใหม่ต่อไป ถ้าจะดราม่าก็เอาเถอะ แต่ขอจบแบบแฮปปี้นะ...คนดี..... o13
-
เออ นับวันรอหนังสือ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอรับหนังสือเหมือนกัน :z2: :z2: :z2:
-
รอ :m13:
-
รอรับหนังสือเหมือนกันค่ะ อยากได้เร็ว ๆ :-[
-
ค่า.... ปูเสื่อพิงหมอนรอค่ะ :m1:
-
แก้ไขคำผิดเรียบร้อยแล้ว เจอกันเร็ว ๆ นี้แน่นอนครับ
-
พึ่งเข้ามาเห็น :m25:
แบบว่า คนแต่งน่ารักอ่ะ :impress2:
ขอของแถม เพิ่ม เป็นรูปถ่ายของคนแต่งพร้อมลายเซ็นด้วย
ได้รึเปล่าคะ :z1:
-
:m15: อ่านจบภาคแรกแล้วช็อค มันเศร้าไปม้ายยยยยยยยยยยยยย
ดีที่มีภาคสองต่อ ไม่งั้นคงซึมกับเรื่องนี้ไปพักใหญ่ๆ
ขอบคุณคนเขียนมากครับ สำหรับเรื่องดีๆ สนุกๆ ตัวละครของคุณแซบมาก
:-[
-
(http://image.free.in.th/z/ij/775644_456112667777281_1663556242_o.jpg) (http://pic.free.in.th/id/afd1d1d168caa55dc087da97f203b8da)
วันอาิทิตย์นี้ตอนมืด ๆ จะประกาศรายชื่อ (ล็อกอิน) ผู้ที่สั่งซื้อนะครับ
แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้แน่นอนจ้า
-
รอค่ะ ขอบคุณ
(ยังคงหล่อเหมือนเดิม)
-
เอิ่มมมมม พี่เป้ อย่าหาว่าเยอะนะ........
......
..
.
เอาพี่เป้แพคมากับหนังสือด้วยได้มั๊ยค๊ะ อ๊ายยยยยยยยย :impress2:
พี่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก :man1://เอ่อ ให้ดูหนังสือ ให้มาดูว่าหนังสือเสร็จเเล้ว นี่หล่อนดูไรยะ :beat:
ขอบคุณมากค่าาาาาาา :L2:
-
เรื่องสนุกเพราะนักเขียนหน้าตาดีด้วยใช่ไหม อิอิ
-
อย่าลืมยัดตัวเองลงกล่องมาด้วยนะคะคุณเป้!!!
-
เย้! ใกล้ได้หนังสือแล้ว
-
ใส่แว่น!!!!????? โอย แพ้หนุ่มแว่น :o12:
ส่งพัสดุบรรจุคุณเป้มาด้วยเนี่ย ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ???!!! :laugh:
-
จะมาแล้วใช่ไหมคะ
:really2:
-
สรุปรายชื่อผู้สั่งซื้อหนังสือนะครับ ยังมีอีกหลายยอดที่ยังไม่ทราบว่าใครโอน ขอให้ผู้อ่านเช็คว่ามีชื่อของคุณตกหล่นหรือไม่ ถ้าพบว่าโอนแล้วแต่ไม่มีรายชื่อในนี้ รบกวนแจ้งอีกครั้งทาง PM และหลังจากนี้จะทยอยยืนยันชื่อ-ที่อยู่ทาง PM ในเล้า, facebook หรือ Line นะครับ
สาวเครือฟ้า
munjung
ma_ko
must
YenOh
malula
khao_tung
luvY
Dome**FB
kyoya11
GaIta
Apeii
littlesmall
อยากรัก
eddiam
Poes
LiliLiN
jubujubu
solong
Wordslinger
THIP
gear
book707
Murasakilove
4kingpin
inpurplethief
for_you
malinee
cinquain
nomo9
vivalasvegus
noy
iforgive
borg
Maybenot1531
sky_mii
dee-dee
tomo
M@nfaNG
gneuhp
tsuyu
MiSS-U
misshappy_time
mickybravo
nirun4
kanda53
aorpp
nunamicky
porlee
Greennut
namon
Waan / FB
ayaki-o
maicy
Mazaome**FB
Isuru
genki
AKAMEBIKEI
pungplaza
Mize
Isoheart
sum_sun
mommee
sirikanda28
sweetmin
Serin
S_za
chaoyui
UnderTheRose
narunarutoboyz
tawornfung
genieposh
krit24
April
noonuikha
vavacoco
sarissa
nanahashi
saruttaya
Princea
GAZESL
Forget_Me_Not
must
Akarui
Windyne
Namtaan**FB
kazujin
honey honey drop
withzeeyo
oppee
tassan_k
line**kikkik
akazu
honeystar
ชินจัง
mutoo
iGiG
ต้อม**Line
mma419109
Annabelle**FB
WhatLoveIs
loven36p
Dragonnine
nutto
minidemon
Zam_Zammy
NAS
MaPrang**FB
ma_ko
Rong
Meng
makokonghae
rvwevo
muyong
beloved2u
ตูน
Pumpkin
inoue
แล้วพบกันเร็ว ๆ นี้ครับ
-
มาเป็นคนแรก รอหนังสืออย่างใจจดใจจ่อครับ
ขอบอกว่า คนชื่อ เป้นี่ หน้าตาดีกันทุกคนเลย...
-
ในที่สุดก็จะได้เจอ ได้จับแล้ว ><
-
ปลื้มใจใกล้ได้หนังสือเเล้ววว~ :m11:
-
ขอบคุณพี่เป้มากนะคะ ที่มีนิยายดีให้อ่าน เรื่องทำให้ได้แนวคิดเยอะค่ะ ทั้งเรียนการงานและความรัก บางครั้งการหยิ่งทงในตอนเองมากเกินไป วันที่เจ็บปวดที่ทุก คือเรา และการที่ใจอ่อนกับคนอื่นมาเกินไป ไม่ก็ไม่ดีสำหรับชีวิตเราและชีวิตคู่ เรื่องหลากหลายอารมณ์มาก ชอบให้รสมือการเขียนของพี่เป้ เหมือนทุกอย่างทุกคนมีชีวิตจริง ไม่ใช่แค่นิยายที่นำชีวิตคนมายำรวมกันเป็นตัวละคร :) ขอสมัครเป็นFC.นะคะ เสียดายมาไม่ทันหนังสือ อยากได่อ่ะ
-
เร็วๆนี้ใช่ไหมคะ :impress2: :impress2:
-
อ่านรวดเดียวจบ
สนุกมากเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอ รอ รอ :z2:
-
mommee ไม่มีชื่อค่ะ คุณเป้แจ้งตอบรับทาง pm และไลน์แล้ว แต่เราหาชื่อตัวเองไม่เจอ ตอนแรกไม่ได้เข้ามาดูคิดว่าหนังสือส่งให้แล้วเสียอีก ยังไงรบกวนเช็กให้ด้วยค่ะ
-
mommee ไม่มีชื่อค่ะ คุณเป้แจ้งตอบรับทาง pm และไลน์แล้ว แต่เราหาชื่อตัวเองไม่เจอ ตอนแรกไม่ได้เข้ามาดูคิดว่าหนังสือส่งให้แล้วเสียอีก ยังไงรบกวนเช็กให้ด้วยค่ะ
ขอตอบตรงนี้นะครับ ขอโทษครับ พิมพ์ชื่อผิด ที่จริงมีแล้ว แต่พิมพ์ผิดเป็น Monnee เช็คชื่อที่อยู่ตรงกันเรียบร้อยแล้วครับ จำได้เพราะเคยไปตึกฝั่งตรงข้ามบ่อย ๆ ครับ
วันนี้หนังสือจากโรงพิมพ์มาส่งแล้ว แต่ลงรูปไม่ได้เพราะเนตเน่า คาดว่าจะพร้อมส่งภายในเดือนนี้ กำลังรอถุงผ้าอยู่ครับ
-
เคาท์ดาวน์ :mc2:
-
หนังสือมาส่งแล้วครับ ขั้นตอนต่อไปก็รอถุงผ้า รอกล่องไปรณีย์ รอกันกระแทกที่สั่งซื้อไว้ แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ
(http://image.free.in.th/z/iw/21817_569037789788199_795474046_n.jpg) (http://pic.free.in.th/id/a9fb6166d75984ed1c7041ccdd412bd0)
-
กรี้ดๆๆๆๆหนังสือมาล่ะ
หลังจากวันนี้จะตั้งใจมองประตูหน้าบ้าน
ว่าไปรษณีย์มาส่งของปะ
ปล.แต่ไม่รู้ว่ามาเมื่อไหร่เพราะอาทิตย์หน้าจะไม่อยู่บ้านตั้งครึ่งเดือนแน่ะ
แล้วจะได้เจอกันเมื่อไหร่เนี้ยหนังสือจ๋า
-
ขอบคุณที่ส่งข่าวค่ะ
-
อ่าลืมยัดร่างลงมาด้วยนะคุณเป้!!
คึคึ
-
ขอบคุณที่ส่งข่าวค่ะ ดีใจจะได้อ่านรวดเดียวจบ ^_^
-
ใกล้แล้วๆๆๆๆๆ >_< กรี๊ดดดด
-
ดีจ้า
รอด้วยคนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด น้องเป้
อย่าลืมแพ็คคนแต่งมาด้วยน้า :m3:
-
ตามอ่านมาตั้งแต่ ต้นจนจบ สนุกมากค่า เป็นเรื่องที่ทำให้อินเลยทีเดียว มีหลากหลายอารมณ์จริงๆ
ทั้งเขินตอนจีบกัน หวานใส่กัน :o8: :-[ ทั้งโมโหพี่ยอดหรือน้องทีม ที่ทำอะไรขัดใจ :m16: :serius2:
ทั้งเศร้า ซึ้ง :sad4: :sad11: :monkeysad: หรือโมโหกับพวกมารทั้งหลาย :m31: :angry2: :fire: :beat:
สนุกมากๆเลยค่ะ ประทับใจจริงๆ o13 :pig4:
ปล.อยากได้เฟสคุณเป้อ่ะค่ะ อ่านมานานแล้วหาไม่เจอจริงๆ
-
การี๊ดกรี๊ดกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :m3: :m11:
คุณเป้ขาาาาาาาาาาาาาาาาา อย่าลืมเอาพี่ลงแพคด้วยน๊าาาา คริคริคริ :-[
รอจ้าาาาาาา :man1: :man1: :man1:
-
พี่เป้ เอ๊ย!!! พี่ยอดใกล้จะได้มานอนบนเตียงที่บ้านแล้ว
ตั้งตารอคอยใจจดจ่อ สงกรานต์ปีนี้ถ้าได้พี่ยอดมากอดคงฟินตาย ฮ่าๆๆ
-
ผมเพิ่งทราบว่ามีการเปิดจอง และไม่ค่อยมีเวลาไล่อ่านรายละเอียด แต่ผมอยากได้มากไม่ทราบว่ายังจะจองได้อยู่ไหมครับ รบกวนตอบผมทาง PM หรือในนี้ก้ได้นะครับ อยากได้มากเลย ขอบคุณมากๆครับ
-
A guy in pink :haun4: :haun4:
-
พี่เป้ขา แว้นมาเร็วๆนะคะ :3130: :3130: :3130:
-
คุณเป้มือสวยมากเลยค่ะ ><' อิฉาเบาๆ ตอนส่งหนังสือมาถ้าไม่เป็นการรบกวนจนมากเกินไป
ขอคุณเป้เข้ามาในกล่องด้วยได้ไหมคะ อิอร๊างงง คุณเป้น่ารักอ๊าาาา ><
-
ฮ่าๆๆๆ มัวแต่มองหน้าพี่เป้ ไม่ได้ดูเลยว่า พี่เป้ใส่แหวน นิ้วนางข้างซ้าย :sad4: :sad4: :sad4:
-
มัวแต่สอบบบT^T
ยังมีเหลือไหมคะ? ถ้ามี รบกวนPM มาหน่อยนะคะ><
ขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
ยังอ่านไม่จบ เพิ่งอ่านไปได้ไม่กี่ตอน แต่เห็นคนว่าแต่พี่ยอดปากไวปากร้าย
เรากลับคิดว่าปากร้ายทั้งคู่ ปากตอนพี่ยอดก็พูดดีๆนะแต่ทีมเถียงคำไม่ตกฟากเลย กระแหนกระแหนทุกประโยคเลย
ดูไม่น่ารัก อย่างน้อยทีมก็เด็กกว่าเค้า ไม่ได้หนักหนาไรมากมายปล่อยได้ก็น่าจะปล่อยผ่านไป
ตอนแรกๆที่พี่ยอดโดนย้อนเยอะๆรู้สึกสงสารพี่ยอด แบบว่าโดนเด็กเถียงเอาๆทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้พูดแรงอะไรมากมายแค่ไมไ่ด้ใช้คำสวยหรูเท่านั้นเองอ่ะ
มาบ่น แล้วก็กลับไปอ่านต่อ 5555
-
ดีใจจังหนังสือมาสักที :pig4:
-
ถึงตอนที่พี่ยอดมาบอกว่าแม็คชวนไปกินข้าว จนทีมบอกเลิก
ตรงนี้อาจไม่เห็นด้วยกับหลายๆคน เราคิดว่าเค้าผิดกันทั้งคู่ พี่ยอดผิดที่ใจดีเิกินไป แต่จริงๆแล้วมันมาจากเจตนาบริสุทธิ์ที่ไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย ซึ่งมันเป็นจิตใจที่ดีไม่ได้เจตนาไม่ดี เพราะฉะนั้นจะบอกว่าพี่ยอดผิดก็ยังบอกได้ไม่เต็มปากซะด้วยซ้ำ ในขณะที่ตอนนั้นถ้าทีมพูดดีๆกว่านั้นเรื่องก็จะจบลงด้วยดีได้ คุยกันด้วยเหตุผลว่าเพราะอะไรถึงไม่อยากให้ไป ไม่ใช่ตอบกลับไปว่า"เพราะกลัวเสียฟอร์ม"มันเป็นคำตอบที่โง่และแย่มากๆเลย ถ้าเราเป็นพี่ยอดเราจะเสียใจมาก เหมือนกับว่าตกลงที่แฟนไม่อยากให้ไปไม่ใช่เพราะรักเพราะหวงใช่มั้ย แต่แค่เพราะกลัวเสียหน้า อยากเอาชนะคนนั้น แค่นั้นเองใช่มั้ย ถ้าจะบอกว่าพี่ยอดใจอ่อนเกินไป ไม่เข้าใจความรู้สึกของทีม ก็อยากจะบอกเหมือนกันว่าใครจะไปตรัสรู้ ในเมื่อทีมแทบไม่เคยบอกอะไรหมดไส้หมดพุงกับพี่ยอดเลย จะว่าไปแล้วทีมมีความเจ้าเล่ห์ เล่เหลี่ยม โกหกพี่ยอดหลายเรื่องด้วยซ้ำ พี่ยอดไม่เคยรู้ด้วยว่าแม็คไปทำอะไรไม่ดีกับทีมไว้บ้าง เช่นเลียนแบบนู่นนี่ ตรงนั้นพี่ยอดไม่รู้ รู้แต่ในมุมที่ดีๆของแม็คและรับรู้แค่ว่าแม็คเป็นคนอกหักคนนึงเท่านั้น เพราะฉะนั้นตรงนี้จะมาโทษพี่ยอดได้ยังไง คำพูดหรือการแสดงออกว่าแค่กลัวเสียหน้า หรืออยากเอาชนะของทีมซะอีก ที่ทำให้คนรับรู้อย่างพี่ยอดรู้สึกเหมือนถูกใช้เป็นเครื่องมือแข่งขันกัน ไม่ไ่ด้รักไม่ได้หวงจากใจจริง
หลายๆครั้งที่ทีมทำให้เราไม่แน่ใจว่ารักพี่ยอดจริงมั้ย รู้สึกแบบนี้จริงๆนะ
ส่วนอีกครึ่งก็คือทีมผิด ที่ใจร้อนและโพล่งอกไปว่าเพราะกลัวเสียหน้า
ในเมื่อผิดคนละครึ่งทำไมหลายๆคนถึงโยนมาให้พี่ยอดคนเดียวทั้งหมดล่ะ บอกว่าดีแล้วเป็นการสั่งสอนพี่ยอดบ้าง อะไรบ้าง พี่ยอดผิดถึงขนาดต้องโดนทีมสั่งสอนแบบนั้นเชียวหรือ แล้วที่ทีมโพล่งออกไปว่ากลัวเสียหน้าล่ะ พี่ยอดรู้สึกยังไงกลับไม่มีใครสนใจว่าทีมควรจะขอโทษบ้างรึเปล่า
ตั้งแต่อ่านมาไม่ชอบใจนิสัยทีมหลายอย่าง เช่นปากไวใจร้อนเกินไป เหมือนไม่มีความอดทนต่อคำพูดหาเรื่องของคนอื่นเลยแม้แต่นิดเดียว เ่ช่นแรกๆคนนี้โผล่มาพูดจาหาเรื่องทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักกัน ปกติคนเรามันต้องงงก่อน พอประโยคที่สองก็เริ่มเข้าใจแต่ทนเพราะไม่อยากมีเรื่อง ประโยคที่สามที่สี่ถึงจะเริ่มตอกกลับถ้ามันไม่หยุด อะไรอย่างงี้ แต่ทีมกลับกลายเป็นว่าเค้าพูดมาปุ๊บก็สวนเลย ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ เหมือนคนกร้านโลกที่จ้องแต่จะเถียงตลอดเวลา กับพี่ยอดก็เหมือนกัน
บางครั้งชอบที่ทีมเป็นคนทันคนดี สะใจดี แต่หลายๆครั้งทีมก็ก้าวข้าม"ไม่ยอมคน" กลายเป็น "ก้าวร้าว" ดูไม่น่ารัก ไม่น่าเอ็นดู
นี่ขนาดอ่านในมุมของทีมเองที่เวลาเล่ามักจะได้รับรู้เหตุผลในฝั่งของเค้าเสมอนะ ยังอ่านแล้วไม่ชอบกับนิสัยเธอหลายๆเรื่องเลย
แต่ก็ยังมีหลายๆมุมที่ชอบ แล้วก็ชอบพี่ยอด ชอบพล็อต ชอบการเขียนที่คนเขียนๆเก่ง ก็เลยอ่านเรื่อยมาและตั้งใจว่าจะอ่านให้จบ
ณ ตอนนี้(ตอนที่เท่าไหร่หว่าจำไม่ได้) สงสารพี่ยอดค่ะ ผิดคนละครึ่งแต่รับไว้แต่เพียงผู้เดียว ไม่แฟร์
มาบ่นแล้วก็ไปอ่านต่อ หุหุ
-
ขอแจ้งความคืบหน้าเพิ่มเติมครับ
ตอนนี้เหลือแค่ถุงผ้าและของแถมเสร็จก็จะพร้อมส่งแล้วครับ ที่ช้าเพราะเปลี่ยนรูปแบบถุงผ้าหลายครั้ง ถึงขนาดแอบไปหาถึงบริษัทเลย ที่สั่งทำก่อนไม่ได้เพราะต้องการเล่มตัวอย่างมาวัดขนาดและน้ำหนัก จากนั้นก็ต้องออกแบบลาย ซึ่งส่งไปสองครั้งไม่ผ่าน พอโอเคแล้ว สีก็ไม่พออีก เกรงใจทุกคนมาก รบกวนรออีกนิดนะครับ แต่ระหว่างรอ พรุ่งนี้จะส่งข้อความไปหาทุกคนเพื่อทวนชื่อและที่อยู่จัดส่ง พอถุงมาจะได้ปริ้นท์แล้วแปะใส่กล่องเลย
ขอโทษอีกครั้งนะครับ
ส่วนหนังสือยังมีเหลือหรือเปล่าตอนนี้ยังไม่กล้ารับปากครับ ขอแพ็คใส่กล่องก่อน ยังมีคนนอกเล้าที่ขอซื้อด้วยอ่ะครับ ถ้าสรุปได้แล้วจะรีบแจ้งเลยครับ
-
ยังอ่านไม่จบ เพิ่งอ่านไปได้ไม่กี่ตอน แต่เห็นคนว่าแต่พี่ยอดปากไวปากร้าย
เรากลับคิดว่าปากร้ายทั้งคู่ ปากตอนพี่ยอดก็พูดดีๆนะแต่ทีมเถียงคำไม่ตกฟากเลย กระแหนกระแหนทุกประโยคเลย
ดูไม่น่ารัก อย่างน้อยทีมก็เด็กกว่าเค้า ไม่ได้หนักหนาไรมากมายปล่อยได้ก็น่าจะปล่อยผ่านไป
ตอนแรกๆที่พี่ยอดโดนย้อนเยอะๆรู้สึกสงสารพี่ยอด แบบว่าโดนเด็กเถียงเอาๆทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้พูดแรงอะไรมากมายแค่ไมไ่ด้ใช้คำสวยหรูเท่านั้นเองอ่ะ
มาบ่น แล้วก็กลับไปอ่านต่อ 5555
ปกติจะไม่ค่อยตอบผู้อ่านแบบนี้เพราะกลัวจะโดนมองว่าดันเรื่องตัวเอง แต่ผู้เขียนอ่านทุกคอมเม้นท์นะครับ
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ ขอมาอธิบายเพิ่มเติมในส่วนของผู้เขียนนะครับ
ในตอนแรกสร้างเรื่องไว้ให้รู้สึกหดหู่ เหงา เศร้า รู้สึกตัวเองด้อยค่าทั้ง ๆ ที่ตอนอยู่กรุงเทพฯ ทีมจะลั้นลาทุกนาที ความอคติและถือว่าตัวเองมีดีทำให้ไม่ยอมคน อีกอย่างทีมรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าถ้าไม่ไหวก็ไม่ง้อ เพราะหลังจากนั้นทีมก็บอกพี่ยอดว่าทีมจบมหาวิทยาลัยอีกแห่งมาแล้วในการเรียนสามปีครึ่ง การเหวี่ยงแบบง่าย ๆ มันเป็นส่วนหนึ่งของนิยายที่เป็นนิยายจ้า ชีวิตจริงทำไม่ได้แน่นอน และที่เหวี่ยงพี่ยอดเป็นการป้องกันตัวเองไม่ให้เค้าเห็นว่าทีมหวั่นไหวไปกับรูปร่างหน้าตาของพี่ยอดครับ
ส่วนเรื่องกลัวเสียหน้าของทีม อ่านไปเรื่อย ๆ จะยิ่งหมั่นใส้ทีม แต่ตอนจบจะสรุปทุกอย่างครับ ส่วนตัวแล้วอยากจะบอกว่า คนรักกัน ยิ่งทะเลาะกันก็จะยิ่งเข้าใจกันมากขึ้นครับ เพราะเราจะรู้ว่าอีกฝ่ายชอบหรือไม่ชอบอะไร มันเป็นเรื่องจำเป็นมากกับคู่รักที่จะต้องเข้าใจและให้เกียรติกัน ถ้าบอกว่าไม่ชอบแล้วยังทำอีก มันเหมือนเป็นการท้าทายและปัญหาก็จะเกิดตามมาครับ
นิยายเรื่องนี้เป็นการแต่งสด ไม่มีพล็อต ดังนั้นเนื้อเรื่องมันจะสวิงขึ้นลงตามอารมณ์คนเขียน และเพราะความแปลกแบบนี้ทำให้มีคอมเม้นท์ตามมาเยอะมาก ซึ่งเคยมีคนบอกว่า อ่านคอมเม้นท์สนุกพอ ๆ กับเนื้อเรื่อง ต้องขอบคุณผู้อ่าน ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ด้วยครับ เพราะบางครั้งคอมเม้นท์จะเป็นตัวแปรของเื่รื่องในตอนถัดไป ถ้าไม่มีคนอ่าน ไ่ม่มีคอมเม้นท์ เรื่องนี้อาจจะจบในสิบห้าตอนก็ได้ครับ
-
ขอบคุณคุณเป้มากค่ะที่ส่งข่าวให้ทราบอย่างสม่ำเสมอ
ทำให้คนที่จองเล่มไว้สบายใจและแน่นอนทำให้มั่นใจ
ในการรอคอยค่ะ :กอด1:
-
อะไรกานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไม่น้าาาาา :z3:
ฮือออออออออออ
กำลังเข้มข้นสนุกเลย
ทำร้ายจิตใจกันมาก
ฮืออออออออออออออออออออ
:o12:
-
อ้าว ยังไม่จบนี่นา
โดนหลอกซะงั้น 5555555555
:laugh:
คงคิดถึงพี่ยอดกับน้องทีมไปอีกนานนนน :sad4: ฮือออออ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนะคะ
กราบบบบบบบบบบ........
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ
ขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 1ที
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่สุด!! o13 o13 o13
ชอบพี่ยอดอะ หุ่นต้องล่ำๆใช่ป่ะ
เคยเก็บไปฝันอะ แอร๊ยยย
อ่าน2วันจบเลย สนุกมากๆ
มีให้ปวดตับเบาๆ พอเป็นกษัย
-
อีกซักเม้นระหว่างอ่าน
ถึงตอนเทมส์ อ่านแล้วโกรธจนตัวสั่นตามทีม โกรธมาก ทั้งเด็กนั่น(ไม่อยากเรียกชื่ออ่ะ)และพี่ยอด
อ่านแล้วรู้สึกว่าทำไมเป็นผู้ชายที่ไม่เด็ดชาเอาซะเลย โลเล อ่านแล้วทั้งโกรธทั้งน้อยใจ เรื่องถุงยางก็อีก
รู้ว่าคงเป็นแผนของไอ้นั่นแต่ก็อดโมโหพี่ยอดไมไ่ด้ที่โง่และไม่เด็ดขาดถึงขนาดยังใจดีกับเด็กเลวๆได้
อีดอัดมากกกกกกกกกกกกกกกก ดูพี่ยอดตอนนี้แล้วต่างกับพี่ยอดซุปฯช่างปากจัดขี้โวยวายเอาแต่ใจ ต่างกันมาก
ใจดี โลเล ดูเอาใจเด็กชั่วนั่นเกินไป คนอื่นพี่ยอดเฉยๆไม่ได้เข้าหา แต่มันเข้าหาพี่ยอดเอง
แต่กับเทมส์ดูพี่ยอดจะเป็นฝ่ายเข้าหา เด๋วชวนคุยเด๋วชวนกินข้าว อะไรของเอ็งเนี่ย
อ่านแล้วอยากจะให้ทีมหาผัวใหม่
-
ช่วงนี้ขออิชั้นเม้นแบบถี่ๆติดกันหลายรีพลายนะเคอะ เพราะอ่านและเวิ่นอยู่คนเดียว
ชอบที่เจ๊รุจพูดกับทีมในรถ หลายๆครั้งทีมเหมือนคนเห็นแก่ตัวจริงๆ
และหลายๆครั้งที่ชอบทำอะไรด้วยความคิดของตัวเองว่าดีโดยไม่บอกพี่ยอด
มันเหมือนไม่ให้เกียรติคนรัก
พออ่านไปอ่านมารู้สึกว่าทำไมคู่นี้ถึงได้บอกเลิกกันบ่อยนัก เดี๋ยวเลิกเดี๋ยวขอแยกเดี๋ยวขอห่าง มันเยอะไปมั้ย
เอะออะก็แยกเอะอะก็แยกเหมือนไม่ปรับเข้าหากัน พอคิดต่างกันก็ต้องแยก แล้วแบบนี้ชาติไหนจะเข้าใจกัน จะอยู่ด้วยกันได้ถ้าต่างต่างยังมองแต่ฝั่งของตัวเอง
เฮ้อออ
-
ชอบที่ทำประชดกัน(มันไม่ดีหรอกแต่หมั่นไส้พี่ยอด ทำคืนไปมั่งจะได้สมน้ำสมเนื้อ แลกกันไง)
แต่ไม่ชอบที่ทีมใจสั่นกับแจ็ค มันเหมือนคนนอกใจ ถ้าพี่ยอดมีชั่ววูบที่ใจสั่นกับเทมส์บ้างจะรู้สึกยังไง
-
อ่านจบภาคสาม
ภาคสามเป็นภาคที่ดราม่ายาวแบบรัวๆ ปกตินอนตีสองตอนนี้ตีสี่ถึงเพิ่งจะได้นอน(เม้นเสร็จก็จะนอนละ)เพราะคั่นไว้แล้วไปนอนไม่ได้ ดราม่าเรื่องเทมส์ยาวนานมาก อ่านแล้วโกรธตัวสั้นตามทีมไปหมดโกรธทั้งเทมส์ทั้งพี่ยอดที่ว่าทำไมตเองไปคอยเอาใจเค้า ชอตที่ใจเต้นแรงที่สุดก็คงเป็นตอนที่ทีมจะเซอร์ไพรส์โดยการเข้าไปใส่ชุดนอนน่ารักรอที่ห้องพี่ยอดแล้วพี่ยอดไม่ขึ้นมาซักทีจนกรทั่งขึ้นมาพร้อมกับเทมส์ ตอนนั้นด้วยลักษณะการบรรยายทำให้เดาได้แล้วล่ะว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆที่เกี่ยวกับเทมส์ ตั้งแต่แอบเปิดประตูเ้ข้าไปโดยไม่เคาะ เอารองเท้าซ่อนเพื่อไม่ให้พี่ยอดรู้ว่าทีมอยู่ในห้อง ฯลฯ อ่านไปใจเต้นแรงมากว่าเอาล่ะเมิงเอ๊ยยยยย...
พอดราม่ามันค้าง ใจเต้นแรง เรื่องนังเทมส์ยังไม่เคลียร์มันก็เลยคั่นไว้ไม่ได้ต้องเอาให้จบก่อน กะว่าถึงตอนแฮปปปี้เมื่อไหร่จะหนีไปนอนแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาดราม่าอันใหม่ต่อ แต่ม่ามมมอ่านเท่าไหร่ก็มีแต่ดราม่าแบบยาวๆเลยไมไ่ด้นอนซํกที 5555
ขอย้อนไปตั้งแต่ตอนแรกๆที่ได้อ่าน รู้สึกไม่ชอบนิสัยของทีม(คอมเม้นแรกของเราบอกไว้)แต่พออ่านๆไป ยิ่งภาคหลังๆความไม่ชอบก็หายไปกลายเป็นชอบแต่ก็มีไม่ชอบใจเป็นเรื่องๆไป หนกซ้ำจะเคืองพี่ยอดเยอะกว่าด้วยซ้ำ
เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงเรื่องผลและเจตนาที่ชัดเจนมา ทั้งทีมและพี่ยอดมีเจตนาที่ดีในการทำอะไรแต่ละอย่างแต่ผลมักออกมาตรงกันข้ามทำให้อีกคนเสียใจ ถ้ามองที่เจตนาได้ก็จะรู้ว่าเค้าเจตนาดี เป็นคนดี หวังดี
ทีมตอนจะจบภาคสามน่ารักมากเลย ยิ่งตอนดูแลพี่ยอดที่ไปทำงานที่ร้านยิ่งน่ารักมากๆ คอยดูแล หาขนมให้ เรียกพี่ยอดพักก็ไม่ยอมพักเราเข้าหาเองก็ได้ น่ารักมาก ><
-
ได้แจ้งขอเปลี่ยนที่อยู่ไปทาง PM แล้วนะคะ
-
ยังคงเม้นแบบถี่ๆต่อไปจนกว่าจะถึงตอนปัจจุบัน หุหุ
จะรอดูว่าพี่ยอดจะอธิบายกับทีมว่ายังไง ไม่มีอะไรต้องเกรงใจเทมส์แล้ว ทำไมถึงยังต้องเลี้ยงค่าอาหาร ต้องไปส่งบ้าน
เบื่อนิสัยพี่ยอดจัง ถ้าเป็นแบบนี้ใจดีกับเค้าไปทั่วแบบนี้ต่อให้ไม่มีเทมส์ไม่มีแซนปัญหาก็ไม่มีวันหมดหรอก ต่อให้กำจัดคนเดิมได้เดี๋ยวก็มีคนใหม่อีก ถ้าพี่ยอดไม่ปรับปรุงตัว
ต้องเอาให้เข็ด คราวก่อนๆยังไม่เข็ดใช่ป่ะ ใจเราบริสุทธิ์แต่การแสดงออกมันไม่ชัดเจนก็เลิกม่ามซะเถอะผู้ชายแบบนี้
เฮ้อออ
ไม่แมนเลยพี่ยอดมัวแต่ใจดีกับใครไปทั่ว
เคือง
สงสารแก้ว เคะในเรื่องเราชอบแก้วที่สุดเลย น่ารักดี
เคืองวาดะด้วย
โป้งแล้ว
-
อ่านจบแล้ว
แอบคิดว่าอยากให้ทีมอ่อนแอกว่านี้ ร้องไห้ให้พี่ยอดเห็นแทนการต่อล้อโต้เถียงมีปากเสียงใหญ่โต
พี่ยอดน่าจัดการเรื่องพวกนี้ได้เร็วขึ้น
เชื่อว่าถ้าพี่ยอดเห็นทีมร้องไห้ เค้าจะต้องเจ็บปวดและร้อนรน
และต้องตัดสินใจกำจัดมารสัมภเวสีได้เร็วและชัดเจนขึ้นโดยที่ไม่ต้องไปอาละวาดเลย
ทำให้คนรักร้องไห้เพราะความไม่เด็ดขาดของตัวเอง ไม่เจ็บปวดก็ไม่รู้จะยังไงแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ สนุกมาก ^^
-
อ่านรวดเดียวจบ
อ่านเรื่องนี้แบบไม่ได้แวบไปอ่านนิยายเรื่องอื่นต่อเลย
จะว่าติดก็ไม่เชิง
พี่เป้เขียนให้ไม่กล้าตามต่ออ่ะ... :sad4: เค้ากลัว 555555555555555
แต่จนแล้วจนรอดด้วยความอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบยังไงเลยอ่านพรวดๆจนจบนี่แหละค่ะ ถถถถ
ชอบมากกกกกกกก
ถ้าไม่บอกว่าพิมสด คิดสด คงคิดว่ามีพล็อตอยู่ในหัวมาเป็นปี
แต่งเก่งมากๆเลย
ผูกเรื่องสดได้เก่งสุดๆอีกต่างหาก ถ้าไม่บอกว่าแต่งสดนี่ไม่เชื่อเลยจริงๆ
พี่เป้แต่งสนุกมากค่ะ
เราไม่ค่อยอ่านแนวนี้...คือแนววัยทำงานอ่ะ
พี่เป้ทำให้เราได้เห็นมุมมองหลายๆอย่าง ในแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
ทำให้เราสนใจเรื่องการโรงแรมและบริหารขึ้นมา จากแต่ก่อนนี่ไม่แตะเรื่องนี้เลย 555555
โอยยยย เราอินค่ะ
ตอนทีมกับพี่ยอดมีปัญหาจะเลิกๆเราก็ตามอ่านถึงตีหนึ่งตีสองทั้งๆที่ต้องออกบ้านแต่เช้า 555555
อ่านจนรู้ว่าเคลียร์กันได้แล้วถึงจะหลับลง โอยย บอกแล้วว่าอินจริงๆ
ชอบที่เรื่องนี้มีเหตุมีผลมาสนุบสนุน ไม่ได้เข้าข้างตัวเอกว่าถูกฝ่ายเดียว
เป็นมุมมมองแบบผู้ใหญ่ที่เราไม่เคยเจอ
ชอบตัวละครที่มีคาแร็กเตอร์ของตัวเองค่อนข้างชัดเจน
ชอบการผูกเรื่อง
ชอบเวลาเห็นทีมรับมือกับปัญหา คิดว่าทีมนี่สุดยอดไปเลยจริงๆ(แต่คนเขียนสุดยอกว่า 555)
นิยายเรื่องนี้ให้มากกว่าคำว่า"ฟิน"ค่ะ :)
จะบอกว่าได้ความรู้จากเรื่องนี้ก็ไม่ผิดเลยทีเดียว
แต่งเก่งมาก สนุกมากค่ะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ออกมานะคะ
ไว้มีผลงานใหม่เราจะไปตามนะ o13
ปล.คุณเป้หล่อมาก 55555555555555555555555555 :o8:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
เป็นอีกเรื่องที่ใช้เวลาอ่านมา 6 เดือน พออ่านจบรู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไปจากชีวิต ขอบคุณผู้แต่งครับ ที่แต่งนิยายเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน :impress2: :-[ :o8:
-
เห็นว่าพี่เป้จะส่งข้อความทวนชื่อและที่อยู่ในวันที่ 10/3(พี่เป้บอกไว้ว่าพรุ่งนี้ ซึ่งเขียนไว้ในวันที่ 9/3) ถ้าพี่เป้ส่งเเล้ว......
หนูอยากบอกว่า.....ยังไม่ได้ค่ะ :m15: แต่ถ้ายังไม่ส่งก็ค่อยยังชั่วหน่อยยยย :เฮ้อ:
รอต่อไปค่าาาาาาาาา :กอด1:
-
พี่เป้ ความคืบหน้าเกี่ยวกับหนังสือไปถึงไหนแล้วอ่ะครับ
-
ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆที่ช่วยให้เชื่อว่ารักแท้มีจริง
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:bye2: :bye2:
-
ที่อยู่เดิมไม่ถามก็บอก :laugh: :laugh:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านคะ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วน่าติดตามทุกตอนเลยคะ ชอบทีมมากๆเลยคะ เป็นคนที่ไม่ยอมคนดี อ่านแล้วเศร้าบ้างหัวเราะบ้างมีหลากรสจริงๆเลยคะ อยากบอกว่าหนังนิยายทุกเรื่อวที่อ่านมาชิดซ้ายไปเลย *0* เพราะนายทีมเราแรงแบบมีความคิดมีเหตุผลมากลบได้ตลอด รักอ่ะเรื่องนี้ *0*
-
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านหน้าใหม่ที่ยังเข้ามาอ่านเรื่องนี้อยู่นะครับ
และต้องขอชี้แจ้งเรื่องความคืบหน้าของการส่งหนังสือ ขณะนี้มีเรื่องที่คาดไม่ถึงเกี่ยวกับถุงผ้าที่สั่งทำ กำลังเร่งให้อยู่นะครับ ส่วนการยืนยันชื่อและที่อยู่ตอนนี้ก็ทยอยส่ง PM ไปได้ครึ่งนึงแล้วเพราะสัญญาณอินเตอร์เนตที่รู้ ๆ กันอยู่ ส่งแล้วค้างมั่งหลุดมั่ง ต้องขอโทษที่ช้านะครับ แต่ก็ใกล้จะเจอกันเต็มทีแล้วครับ
-
ได้รับPMแล้วค่ะ ชื่อที่อยู่ถูกต้องค่ะ
รอร๊อรอพี่ยอดอยู่นะคะ คิดถึงเรื่องนี้มากๆ
-
ตกลงว่าพนักงานบริษัทถุงนั่นเค้าคงตายทั้งบริษัทแล้ว โทรเข้ามือถือก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ โทรเข้าบริษัสายไม่ว่างตลอด สรุปว่า ไม่เอาแล้ว ขอเสียเวลาอีกนิดนึง หาที่ใหม่ และขอประกาศเป็นครั้งสุดท้ายว่า หนังสือทุกเล่มจะถูกนำส่งอย่างเร็วที่สุดต้นเดือนเมษายนนี้ หรือช้าที่สุดหลังสงกรานต์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หนังสือต้องไปถึงมือผู้อ่านภายในเดือนเมษายนแน่นอน
ถ้ามีการผิดพลาดอีก ผู้เขียนยินดีจะเพิ่มอะไรซักอย่างเพื่อเป็นการขอโทษ แต่คิดว่าไม่ควรจะเลื่อนอีกเพราะจะลงมือทำเองแล้ว ตอนนี้ชื่อเสียงที่ไม่ค่อยจะมีของเราเสียหายเพราะความเชื่อใจ
และเพื่อจะกู้ชื่อกลับมา นิยายที่ค้างไว้เรื่อง Vision of Love ที่เคยบอกว่าจะขอลบทิ้ง แต่เปลี่ยนใจแล้ว เรื่องนี้จะถูกสร้างต่อแบบสด ๆ ไม่มีพล็อตเหมือนเดิม แล้วเจอกันเร็ว ๆ นี้ครับ
ส่วนที่อยู่ ยังมีบางคนที่ยังไม่ได้คอนเฟิร์มที่อยู่ เนื่องจากเนตเน่ามาก แต่จะพยายามส่งยืนยันทุกคนนะครับ และบางข้อความที่ยังไม่ได้ตอบกลับ ขอเวลานิดนึงครับ กำลังเคลียร์เอกสารอยู่
วันที่หนังสือถูกส่งเรียบร้อย จะมาเล่าว่ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นบ้าง ถ้ามองแบบโลกสวยก็คือ มันสอนให้เรารู้จักโลกในอีกมุมนึง และสอนให้เราแก้ไขปัญหาแบบมีสติ ที่สำคัญ "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน"
-
ขอบคุณคุณเป้และส่งแรงใจให้เต็มกำลังค่ะ
:กอด1:
-
อ่านรอบที่ 2
กำลังเรียนโรงแรมอยู่ด้วย
พอมาอ่านรอบนี้ ยิ่งอินเข้าไปใหญ่
สนุกมากครับ
ไ้ด้อะไรมากกว่าความบันเทิง
เป็นกำลังใจให้
และขอบคุณครับ
-
รับทราบปัญหาจ้ะ
ตอนแรกนึกว่าใกล้ได้แล้ว :sad4:
แต่ไม่เป็นไรนะ ถ้าพี่เป้มาแจ้งสาเหตุของปัญหาที่เกิดเราก็เข้าใจว่าทไมมันถึงได้ล่าช้าและเลื่อนออกไป :)
-
:mew3:
เข้ามาให้กำลังใจ และบอกว่ารอได้เสมอค่ะ ขอให้หนังสือที่รักมากๆ เรื่องนี้ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ^_^
-
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ หนังสือต้องส่งภายในเดือนเมษายนนี้แน่นอนครับ
-
สู้สู้ค่ะ : :ped149: :ped149:
-
มาให้กำลังใจเป้จ้า
-
ยังไม่ได้รับ PM ยืนยันที่อยู่เลยค่ะ
ขอแจ้งว่า ที่อยู่เดิม ค่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้คร่าา สู้ๆๆ ^^V
-
มายืนยันว่าที่อยู่เดิมค่ะ
ตอนแรกกังวลกลัวไปรษณีย์มาส่งของแล้วไม่เจอ เพราะมัวแต่ไปเดินสาย ตอนนี้สบายใจละ
-
ยังไม่ได้รับแจ้งยืนยันที่อยู่นะคะ
มาแจ้งว่า ที่อยู่เดิมค่าา
-
ยังไม่ตอบทางข้อความนะครับ ไม่งั้นมันจะปนกัน เพราะจะเช็คจากข้อความที่ส่งมันจะได้รู้ว่าโต้ตอบกันยังไง ดังนั้นข้อความใหม่ที่ยืนยันที่อยู่ จะยังไม่ตอบนะครับ ค่อย ๆ แปะกล่องอยู่ ไม่ได้เอารูปมาโชว์เพราะอืดมาก อาย 555++
-
จะสั่งทันมั้ยคะเนี่ย
ทันมั้ยๆๆๆๆๆ :hao7:
อยากได้ๆๆๆๆ :ling1:
ตอบกลับด้วยนะคะ
-
วาว แปะกล่องแล้ว o13
ดีใจจะได้อ่านรวดเดียวจบ เลยยังไม่มาอ่านในเล้าค่ะ
คุณเป้สู้!
-
แปะกล่องแย้ววววว :katai2-1:
พี่เป้สู้ๆ ฮึบฮึบ
-
สัปดาห์หน้าพร้อมส่งครับ ดูตัวอย่างก่อน แต่อันที่ส่งให้จะเรียบร้อยกว่านี้แน่นอนครับ
โฟกัสที่สินค้า อย่าโฟกัสที่เซลล์นะครับ 555++
http://www.youtube.com/watch?v=cMy3LAlmJFs
http://www.youtube.com/watch?v=cMy3LAlmJFs (http://www.youtube.com/watch?v=cMy3LAlmJFs)
-
:z3:
หนุ่มแว่น ผิวสีน้ำผึ้ง ตาหวาน ยิ้มสวย!!!! อยากได้!! เอ่อ...หมายถึงอยากได้หนังสือนะคะ โฮะๆๆ สังเกตได้ว่าหนังสือเล่มหนามาก ถ้าส่งอาทิตย์ก็คงจะได้รับในอีกไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ให้หลัง โอย...ทำไมต้องเป็นช่วงที่งานเข้าด้วยนะเนี่ย กะว่าจะนอนอ่านสบายใจซะหน่อย.
แต่ยังไงก็ขอบคุณคุณเป้มากเลยนะคะที่เอาข่าวและรูปภาพพร้อมกับพรีเซ็นเตอร์หล่อ(น่ารัก)มาให้ได้ชื่นใจ :hao6:
-
ดีใจเหลือหลายอ้าาา
จะได้หนังสือแล้วววววววว
-
อยากอ่าน อยากครอบครอง(หนังสือ)แล้วค๊า เป็นกำลังใจให้คุณเป้แพ็คหนังสือต่อไป สู้ๆนะคะ^^
-
เย้ๆ จะได้อ่านแล้ว :mc4:
ขอบคุณคุณเป้ค่ะและเป็นกำลังใจในการแบกไปส่งให้พวกเรานะคะ
ตอนดูคลิปโฟกัสทั้งสินค้าทั้งพรีเซนเตอร์เลย ไม่ผิดกติกานะคะ อิอิ
-
สาบานได้ก๊าาาา ..ว่ามองแต่หนังสือ :hao6:
-
น่ารัก อยากได้ เอาไว้นอนกอด
ที่บอกหมายถึงหนังสือ แต่เอ๊ะ ไม่ค่อยมั่นใจ
หรือพรีเซนเตอร์กันแน่ :man1:
มามะ ส่งมาให้กอดซะดี ๆ อย่าให้ใช้กำลัง :m20:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ตอนแรกงงทำไมคะแนนชื่นชมเยอะจัง พออ่านจบก็รู้เลย แต่งได้สนุกมากเลยค่ะ :pig4: เอาไปอีก +1
ปล. เหมือนท่านอื่นๆค่ะ ไม่ได้โฟกัสที่คนเลยจริง จริ้ง... :z1: ดูหนังสืออย่างเดียว
-
ขณะนี้ได้ทยอยส่งหนังสือแบบใช้พี่วินไปส่ง และส่งด้วยตัวเองหลังเลิกงานในระยะทางใกล้ ๆ ที่แว้นซ์ไปได้ ส่วนทางไปรษณีย์จะส่งสัปดาห์หน้านะครับ ขอโทษด้วยที่ช้า มันเกิดปัญหาหลายอย่าง ไม่เป็นอย่างที่คาดไว้เลย
-
รอล๊อตที่จะส่งทางไปรษณีย์ค่ะ
คุณเป้ส่งครบเมื่อไหร่คงจะโล่งใจน่าดู
-
เริ่มส่งทางปณ. สัปดาห์นี้ใช่มั้ยค่ะรอๆๆๆ :z2: :z2: :z2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย ^^ สนุกมากๆ
แอบเสียน้ำตานิดหน่อย? อ่านแล้วมีความสุขมากๆเลย ขอบคุณค่ะ
-
หนังสือส่งทาง ปณ. ยังไม่ได้เลย หรือว่าส่งอาทิตย์หน้าคะ
ยังไงก็รอต่อไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ ช้าไม่เป็นไร ขอเพียงได้มาไ้ว้ในอ้อมกอดก็พอ >///<
-
ในที่สุดก็จบแล้ววว เย้ๆๆ
สุดยอดมาก ประทับใจสุดๆเลยค่ะ
ชอบมาก ไม่น่าเชื่อผ่านหูผ่านตามาได้ตั้งนานเรื่องนี้
ชอบทีมมากเลย เก่งมาก แก้ปัญหาแต่ละอย่างสุดๆจริงๆ
ชอบตอนเป็นช่างยอดนะ ตอนอยู่ภูเก็ตกันมากๆ
แต่ว่าพอโตแล้วทุกอย่างมันก็ดูโตเข้มข้นไปเรื่อยๆจริงๆ
ตรงนี้ชอบมากเลยอ่ะ สุดยอดมากค่ะ
ตัวละครทุกคนก็รักกันมาก เพื่อนๆ มิ้นท์ แก้ว เจ๊รุจ นี่แบบถ้าขาดกันไปตายแน่ๆ
เฮ้อออ สุดยอดดดด ไม่รู้จะว่ายังไง ชอบมากก สนุก ทีมเจ๋งอ่ะ ชอบจริงๆนะ เก่งจริง
แต่สิ่งที่เป็นทีมบางครั้งมันทำร้ายพี่ยอดมากๆ พี่ยอดสู้ๆนะ คนหล่อ คนหาเยอะ ทีมเหนื่อยมาก 5555
-
ได้รับหนังสือเเล้วนะคะคุณป้ ไปรษณีย์เพิ่งมาส่งเมื่อกี้ แกะออกมาประทับใจมากเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ เเล้วหนังสือคุณภาพดีอย่างนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอเวลาไปอ่านก่อนนะคะ :L2:
(http://upic.me/i/9i/paknam-20130512-00163.jpg)
-
อิจฉาคนข้างบน :mew2:
-
ได้รับหนังสือเมื่อสักครู่นี้เหมือนกันค่ะ พวงกุญแจน่ารักดีนะคะ
ค่าส่งEMS แพงจังค่ะ ขาดทุนหรือเปล่านั่น
ขอบคุณมากนะคะ
-
วาว มีคนได้รับหนังสือแล้ว ดีใจด้วยค่ะ
ดิฉันอยู่ต่างจังหวัด ... รอต่อไป ^^
-
ได้รับหนังสือเมื่อเช้านี้แล้วนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
-
กทม. ยังมะได้เร้ยยย :z3:
:mew2:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะสดๆร้อนๆ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ยังไม่ได้หนังสือเลยค่ะ
แต่จะรอต่อไป :hao5:
-
ได้แร้วววววววววววววววววววววววววววววว,,
วันนี้เมื่อกี้เลยค่า!!!
แต่เหมือนของไม่ครบนะคะ?
ไม่เห็นมีคุณเป้ลงกล่องมาเบยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
รายชื่อล็อกอินที่จัดส่งไปให้แล้วเมื่อวันเสาร์ คาดว่าจะถึงมือวันอังคารนี้นะครับ ที่เหลือจะส่งอีกครั้งภายในสัปดาห์นี้ครับ ถ้าวันพฤหัสผู้ที่มีรายชื่อที่ส่งตามนี้ยังไม่ได้ของ รบกวนแจ้งด้วยครับ จะบอกเลขที่อ้างอิงให้จ้า
4kingpin
AKAMEBIKEI
Akarui
akazu
Annabelle (Facebook)
aorpp
Apeii
April
automaton
ayaki-o
beloved2u
book707
borg
chaoyui
cinquain
daikin
dee-dee
Dome (Facebook)
Dragonnine
eddiam
for_you
Forget_Me_Not
GaIta
GAZESL
gear
genieposh
genki
gneuhp
Greennut
honey honey drop
honeystar
iforgive
iGiG
inoue
inpurplethief
Isoheart
Isuru
jubujubu
kanda53
kazujin
khao_tung
krit24
kyoya11
LiliLiN
kikkik
littlesmall
loven36p
luvY
M@nfaNG
ma_ko
ที่ช้าเพราะทำเองทุกขั้นตอน ขอโทษที่ช้านะครับ
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ ^^
ขอบคุณนะคะ
-
รอๆๆค่ะเราอักษรN ก็ใกล้แล้ว :mew1: :mew1: :mew1:
-
โอ้ ตัวอักษรเกือบโหล่อย่างเราก็คอยต่อปาย :hao5:
-
ส่งแบบเรียงตัวอักษร อะ ของเราเป็นตัว M แต่ไม่มีในนี้ คงต้องรอต่อไป :เฮ้อ:
เห็นคนอื่นได้แล้วอิจฉาจังเลย :hao5:
-
ได้รับของแล้วค่ะ ชอบพวงกุญแจจังเลย ^^
-
ว่าแล้ว เพราะอักษรเรามันตัวPนี่เอง
รอต่อไป ใกล้ได้แล้วๆ
-
อ่า สงสัยจะช้าไป สั่งตอนนี้ไม่ได้แล้วใช่มั้ยคะ T^T
-
เปิดมาปุ๊บเจอชื่อตัวเองเลย
แต่ของส่งไปที่หอเลยยังไม่แน่ใจว่าของถึงที่หอแล้วหรือยัง
ถ้ายังไงเดี๋ยวติดต่อไปขอเลขพัศดุอีกทีแล้วกันนะคะ^^
ดีใจจนอยากกลับหอตอนนี้เลยแต่ทำไม่ได้อ่า
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ สภาพเรียบร้อยดี คุณเป้แพ็คมาดีมากๆเลยค่ะ
พวงกุญแจพกไปไหนใครถามจะบอกว่ากิ๊กนะคะ :hao3:
-
มารายงายตัวว่า ได้รับหนังสือแล้วจ้า
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ^_____^
-
ได้หนังสือแล้วค่ะ เล่มนี้ที่รอคอย แพคเกจสวยงาม ตามด้วยของแถมให้หายคิดถึงคุณเป้ :mew1:
-
ได้รับหนังสือแล้วเช่นกันค่ะ^^
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะคะ สภาพสมบูรณ์ดี (14 พ.ค. 56)
ขอบคุณมากนะคะสำหรับพวงกุญแจที่น่ารักมาก ๆ และถุงใส่หนังสือ
ขอบคุณค่ะ
-
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกจริงๆ ประทับใจมากๆ ครบทุกอารมณ์ โครงเรื่องมันส์ ตัวละครโดดเด่น รายละเอียดเฉพาะทางแ่น่นเปรี๊ยะ, และเป็นความพิเศษที่ก่อนอ่านแต่ละตอน ใจก็เต้นระทึกซะแล้ว เพราะไม่รู้ว่าตัวหนังสือข้างหน้านั่นจะเหวี่ยงเราไปทิศทางใด อยากบอกว่าเป็นเรื่องที่รู้สึกเจ็บตามตัวละครที่สุดเรื่องหนึ่งเลย ...รักพี่เป้และงานเขียนของพี่มากๆเลย เรื่องอดีตเด็กพาณิชย์ฯก็ชื่นชมสุดๆ สนุกจริงๆ ถึงแม้พี่่จะเป็นเพียงผู้บรรเลงตามวาทยากร แต่ศิลปะในการเขียนเรียบเรียงที่พี่นำเสนอ ก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้ชวนอ่านชวนติดตาม
ปลื้มทีมและผองเพื่อนทุกนางของเธอมากกก ทีมรักมั่น ชัดเจน ฉลาด ข้อด้อยเรื่องทิฐิ เอาแต่ใจ ก็ล้วนไปตามเหตุและผล(อันนี้แอบเข้าข้าง+แก้ตัวให้เต็มๆ) คนสนิทน่าจะอ่านทีมได้ไม่ยากเพราะรูปแบบคงที่ การที่ทีมชอบปิดเรื่องนู่นนี่ ก็เป็นเรื่องภายนอกทั้งสิ้น เช่น เรื่องผู้ถือหุ้นรายใหม่ เรื่องการลงทุนส่วนตัว แต่ที่พี่ยอดทำ...คือปกปิดสิ่งที่กระทบเรื่องในมุ้งได้นะ หลายสิ่งทำให้ไม่พึงใจพระเอกอย่างแรง คงเป็นอีกหนึ่งเสียงส่วนน้อยกระมังที่หลังอ่านจบซีซั่น III ก็ปี้ดแตกกับพี่ยอด ยันจบภาค Don't forget... ก็ยังไม่โปรดฮีเท่าที่ควร ยังอยากถีบลงคอห่าน ราดน้ำตาม แล้วคว่ำขันไว้ตรงนั้น //ขออภัยพี่เป้ที่รักลูกๆของพี่ไม่เท่ากันนะคะ ฮิฮิ
ขออนุญาตแจกแจง (เนื่องด้วยยังอินมาก พึ่งอ่านจบสดๆร้อนๆ) --- ความเป็นสุภาพบุรุษผิดที่ผิดเวลาของพี่ยอด ทำให้ถือหางหนูทีมบ่อยมากๆ อภัยพี่ยอดไม่ลงหลายต่อหลายครั้ง โดยเฉพาะการเอะอะเอาตัวเข้าแลก เพื่อตัดไฟแต่ต้นลม หลีกเลี่ยงการวิวาทะ แล้วก็เสียสละตัวเองไปกับไอ้อีพวกนั้นแทน...อกจะแตกแทนคนเป็นแฟน ความไว้เนื้อเชื่อใจควรมีก็ถูก แต่โดนวัดใจกันบ่อยนักก็ใจฟีบแฟ่บเหี่ยวได้เหมือนกัน / เรื่องที่ขัดใจพี่ยอดหลักๆคือ ระบบความคิด ที่บางครั้งไดโนซอร์เบาๆ เช่น ไม่บอกความจริงว่ายังไม่ตายเพื่อขอเวลาไปสร้างฐานะให้เท่าเทียมทีม แอนด์ ตอบแทนบุญคุณชาวญี่ปุ่น ...ห๊ะ เรื่องเป็นเรื่องตายกับหัวใจคนที่รัก ทำกันได้ไง แบบนี้สู้ตัดไปเลยดีกว่าว่ะพี่ยอด
แถมยังดอดไปแต่งเมียเข้าอีก แม้เพียงในนาม แต่ก็ควรรีบแถลงให้ตัวจริงรู้โดยเร็ว ไม่ใช่ปล่อยให้มารู้จากปากศัตรูเด็กผีนั่น ชอบอมพะนำ ลับลมคมใน กว่าพิกุลจะร่วงจากปาก เข้าใจว่าเป็นคนชอบทำให้เห็นมากกว่าพูด...แบบนี้บางทีกลับรู้สึกว่าพี่ยอด "ทำเยอะ ได้น้อย" / ส่วนเรื่องงาน เป็นหุ่นเชิดดีตรงไหนเนี่ย แม้จะแลกกับเงินเดือนสูงๆและตำแหน่งใหญ่โตก็ตาม ความสามารถตามวิชาที่ถนัดก็มากมี ใยไม่คิดพาตัวเองไปสู่ความสมดุลระหว่างสองสิ่ง...เอาแต่ยอมเขา เพื่อตอบแทนบุญคุณ...คำดีๆคำหนึ่ง ที่สามารถสร้างความเจ็บปวดมาแล้วในหลายกรณี เ็ฮ้อ ชีวิต
//อยากอ่านเรื่องอื่นๆของพี่อีก จะรอติดตามนะคะ ชอบมากจริงๆ :กอด1:
ปล. การมีผัวหล่อ จะไม่กลายเป็นปัญหาหนักอก ถ้าผัวที่ว่าเป็น "คน" ไม่ใช่ควายซื่อๆหนึ่งตัว + การจัดไพรออริที่ของอีพี่ยอด น่างงงวยมาก แคร์ความรู้สึกคนนอกก่อนรันเข้ามาหาคนใน บรึ๋ยย์ สยองเกล้ามาก ...ยังอินจัดเลยเนี่ย อิอิ
-
ส่งหนังสือ "ทางไปรษณีย์" ครบทุกเล่มแล้วนะครับ ถ้าวันจันทร์หน้ายังไม่ได้ รบกวนแจ้งด้วยครับ จะได้ตามให้ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะครับ ถ้าไม่มีพวกคุณก็ไม่มีนิยายเรื่องนี้ยาวถึงสามภาค และไม่มีการจัดพิมพ์หนังสือออกมา
หนังสือชุดนี้ทำออกมาเพื่อผู้อ่านโดยเฉพาะ ไม่ได้ทำเพื่อแสวงหาผลกำไร ค่าส่งอย่างเดียวก็เฉียดร้อยแล้ว ผู้เีขียนมีส่วนทำทุกอย่างด้วยตัวเอง 80% เอาไว้วันหลังมีเวลาจะมาเล่าถึงความยากลำบาก ประสบการณ์ทั้งดีและร้ายของการทำหนังสือเล่้มแรกในชีวิต
ขอบคุณน้องป๋อมแป๋มที่ช่วยจัดหน้าและคอยช่วยเหลือหลายอย่าง ขอบคุณพี่ ๆ น้อง ๆ อีกหลายคนที่ให้คำแนะนำนะครับ
-
คนอ่านก็ต้องขอกล่าวคำขอบคุณคุณเป้ด้วยเช่นเดียวกันค่ะ น้อยครั้งนักจะมีตัวละครสักตัวที่คอยกระตุ้นเตือนให้เราได้ระลึกถึงเรื่องหลายเรื่อง ให้เราได้หันมองตัวเอง ให้เราได้กลับมาพิจารณาว่า ความรัก...จริงๆ แล้วคืออะไร ความสุข...ต้องแลกมาด้วยสิ่งใด
ตามติดเรื่องของคุณเป้จากเด็กพาณิชย์ฯ มาตั้งแต่อยู่ที่อื่น คลั่งไคล้ความรักของคุณเอ้จนต้องกลับมาอ่านหลายรอบ แถมเรื่องของทีมกับพี่ยอดก็สนุกไม่แพ้กัน และจากนี้ไปก็จะติดตามทุกเรื่องที่เขียนค่ะ
ปล. รอคอยหนังสือวันจันทร์ :mew1:
-
ได้หนังสือแล้ววว ตะกี้สดๆร้อนๆเลยค่า
ขอบคุณมากเลยจ้า
พี่เป้จะมีโปรเจคใหม่ไหมน้อออ
-
สวัสดีค่ะ ได้รับหนังสือแล้วค่ะ เรียบร้อยสมบูรณ์ทุกประการ ขอบคุณค่ะ
-
ในที่สุดก็สิ้นสุดการรอคอย....ได้รับเรียบร้อยแล้วค่า :mew3:
ปล.พวงกุญแจ กรี๊ดดดดด...มากกกกกกกกกกกกกกก :mew1:
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ :pig4: เซอร์ไพรส์ พวงกุญแจอ่ะ กรี๊ดดดด :katai1: ถุงผ้ากะลังดีกะหนังสือเลย
พอเปิดด้านในเล่มสอง อยากกรีดร้องอีกครั้งอ่า :z3:ไดอารี่่ที่อยากอ่านมีีด้วย ขอบคุณงานเขียนของคุณเ้ป้
อีกครั้งค่ะ และจะคอยติดตามผลงานคุณเป้ต่อไป
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ต้องขอบคุณคุณเป้อีกครั้งกับเรื่องดีๆนี้ค่ะ หนังสือใส่ในถุงได้พอดิบพอดี
ชอบมากๆค่ะ ตัวหนังสือตัวโต อ่านง่าย ตัวเองชอบมากๆกับไดอารีตอนสุดท้ายที่ทีมอ่าน
มันทำให้เข้าใจพี่ยอดขึ้นอีกมากโขค่ะ ที่สำคัญ ... ฟิลของเนื้อเรื่องยังชวนให้น่าอ่าน
เหมือนตอนที่ลงในเวป อ่านตอนหนึ่งต้องต่อตอนสองและตอนต่อๆไป นี่คือข้อดี
ของการได้เล่มด้วยค่ะ คิดถึงเมื่อไหร่ก็หยิบมาอ่านได้ทันที ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ^^
-
ได้รับหนังสือแล้วเหมือนกันนนนน :-[
-
ได้รับหนังสือแล้วค่า ดีใจมากๆ เบย สมกับการรอคอย #น้ำตาปริ่ม
ขอบคุณพี่เป้มากๆ เลยนะค้า
-
ได้รับหนังสือแล้ว สภาพสมบูรณ์ดี ขอบคุณค่ะ
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ
สภาพกริบมาก
ขอบคุณค่ะ :hao3:
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ สภาพเนี๊ยบมากกค่ะ o13 :3123:
-
ปลาบปลื้มกับหนังสือที่ได้รับมากเลยค่ะ สภาพเนี้ยบ ตัวหนังสืออ่านง่าย ตัวโตแต่ไม่ใหญ่จนเกินไป หมึกพิมพ์ไม่เลอะเปรอะจนน่าเกลียด สัมผัสได้ถึงความพิถีพิถันและเอาใจใส่พร้อมกับการทุ่มเทในการที่จะให้หนังสือออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด
ถุงผ้าที่ได้มาก็ถือโอกาสเอาไปใส่ของขึ้นไปสอนหนังสือนักเรียนด้วยเลย โฮะๆ (หวังว่าคุณเป้คงไม่ว่านะคะ)
เปิดดูผ่านๆ แล้วไม่เห็นที่สะกดผิดเลยค่ะ ดีมากๆ นับถือกับความเอาใจใส่ในการตรวจคำศัพท์ที่สุด สมกับการรอคอยอย่างใจจดจ่อต่อติดหน้าจอคอมพ์ฯ
หวังว่าจะได้อ่านผลงานเรื่องต่อไปของคุณเป้นะคะ
ปล. อยากได้รวมเล่มเรื่องของวุธกับเอ้จังเลยค่ะ เรื่องนั้นอยู่ในความทรงจำของดิฉันมานาน อ่านตั้งแต่ยังเพิ่งเข้ามาสู่โลกแห่งวายใหม่ๆ นะคะ นะคะ
-
ขอโทษที่ตอบช้านะครับ วันจันทร์งานเยอะมาก มันอั้นไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
ตอนนี้ครบและเกินมา 2 ยอดแล้วครับ ต้องยกประโยชน์ให้ผู้อ่าน เพราะผู้เขียนเข้ามาประกาศช้าไป เท่ากับว่าทั้ง 22 เล่มนี้จะได้ของที่ระลึกพิเศษแน่นอนครับ แต่ไม่คิดว่าจะครบเร็วขนาดนี้ก็เลยยังไม่ได้ไปเอาของตัวอย่างเลย จะรีบเอามาโชว์ให้เร็วที่สุดนะครับ
ทุกยอดถูกบันทึกไว้ในตารางแล้ว มีชื่อ เลขที่บัญชีที่โอนมา (ในกรณีโอนทางเอทีเอ็ม) เวลา และยอดเงินโอน จะไล่ตอบทีละคนเลยนะครับ ถ้ายังไม่ได้การตอบรับรบกวนแจ้งด้วยนะครับ บางทีตาลาย หลง ๆ ลืม ๆ ไปบางตามอายุขัย 555++
ขอบคุณครับ
ได้รับหนังสือแล้ว คนรับหนังสือแจ้งมาวันนี้ และเค้าให้ถามว่า ของแถมพิเศษ ที่ว่าคือ...
ที่ได้มี พวงกุญแจ และ ถุงผ้า ซึ่งเหมือนกับทุกๆคนที่ได้ เลยสงสัย เพราะไม่ค่อยได้เข้ามาตามข่าว ไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงหรือปล่าว ฝากนักเขียนช่วยตอบด้วยนะคะ
-
ได้รับหนังสือแล้ว คนรับหนังสือแจ้งมาวันนี้ และเค้าให้ถามว่า ของแถมพิเศษ ที่ว่าคือ...
ที่ได้มี พวงกุญแจ และ ถุงผ้า ซึ่งเหมือนกับทุกๆคนที่ได้ เลยสงสัย เพราะไม่ค่อยได้เข้ามาตามข่าว ไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงหรือปล่าว ฝากนักเขียนช่วยตอบด้วยนะคะ
บอกตามตรงว่าลืมครับ แต่มีผู้อ่านท้วงมาแล้ว แจ้งทางข้อความแล้ว กำลังจะหาโอกาสแจ้งออกสื่อแต่ม้นมีปัญหาเรื่องร้านที่ดีลไว้เค้าปิดหนีหายไปแล้ว ตอนนี้ต้องหาร้านใหม่ หรืออาจจะต้องขอเปลี่ยนเป็นขอแถมอย่างอื่นซึ่งมีมูลค่าเท่ากันแล้วจะส่งตามไปยังที่อยู่ที่ส่งหนังสือนะครับ
ส่วนกรณีส่งหนังสือทางไปรษณีย์ล่าช้ากว่าเดือนเมษายน ผู้เขียนได้เพิ่มลายเซ็นที่เซ็นสดลงไปในพวงกุญแจทุกอันเพื่อเป็นการ Surprise และขอโทษที่ส่งช้ากว่ากำหนดครับ
ขอบคุณที่เตือนมาและขอโทษที่แจ้งช้านะครับ อยากจะตอบข้อความหน้ากระทู้ทุกข้อความ แต่ไม่มีเวลาเลยจริง ๆ ครับ ขอเลือกตอบที่เป็นการแจ้งข่าวก่อนนะครับ
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณจ้า ที่แจ้ง :impress2:
-
ขอบคุณจ้า ที่แจ้ง :impress2:
ประกาศเพิ่มเติม
ของแถมพิเศษสำหรับผู้ที่โอนเงินค่าหนังสือ 23 คนแรกจะจัดส่งตามไปให้ทีหลังนะครับ ตอนแรกบอกตามตรงว่าลืมครับ เพราะรายชื่อจัดส่งถูก list ให้เป็นแบบตามตัวอักษรล็อกอิน เพราะมันจะง่ายกับการเช็คที่อยู่ วันที่จะส่งของมาเช็คจำนวน ตายแล้ว ลืมของแถมพิเศษสำหรับ 23 คนแรก แต่เมื่อใส่กล่องแล้วไม่อยากแกะออกมาใหม่ และไม่อยากทิ้งไว้นาน (หลอน กลัวว่าที่กันกระแทกจะฟีบ) รีบส่งหนังสือไปก่อน ของแถมที่เคยทำไว้ใช้เวลาไม่เกินสองชั่วโมงน่าจะเสร็จ ไปที่ร้านในห้างแห่งหนึ่งที่เคยดีลไว้ ปรากฏว่าร้านปิด ไปอีกร้านที่ห้างใกล้เคียงก็ปิดเช่นกัน จึงต้องขอเวลาหาไอเดียของแถมใหม่แล้วจะรีบจัดส่งไปตามที่อยู่เดิมนะครับ ขอโทษที่แจ้งช้า แต่ก็มีหลายคนที่แจ้งเป็นการส่วนตัวไปแล้วครับ
ยังมีอีกหลายคนเช่นกันที่ยังไม่ติดต่อแจ้งที่อยู่นะครับ ถ้าอ่านเจอรบกวนแจ้งด้วยครับ
-
ขอบคุณครับ เรื่องนี้สนุกมากเลยครับผมอ่านจนแทบไม่ได้พักเลยสนุกจริงๆครับ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ :mew1:
-
สนุกมากเลยค่ะ
แถมยังให้ข้อคิดดีๆเยอะด้วย o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ :กอด1:
-
ไชโย อ่านจบแล้ว 3วันรวด กลางวัน งานการไม่เป็นอันทำ กลางคืน ไม่หลับไม่นอน เพ่งอ่านจากมือถือก็ยอม 55555
สนุกมาก ชอบมาก ยิ่งอ่านคอมเม้นท์ ยิ่งมัน
เรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องที่ประทับใจ ไม่แพ้ เรื่องเล่าอดีตเด็กพาณิชย์
ขอบคุณคุณเป้ ที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้อ่านกัน
แม้จะอ่านช้าจากที่แต่งไปหลายปี (;__;) แต่ความสนุกและน่าติดตามทำเอาคนอ่านไร้สติในการทำงานไปเลย ^^
อยากได้หนังสือบ้างจัง คุณเป้จ๋า
-
ใครรู้บ้างค่ะ ว่าคุณเป้มีแฟนเพจไหม?
รบกวนใครรู้ช่วยทีนะค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับคำติชมนะครับ กำลังคิดเรื่องจะจัดพิมพ์หนังสืออีกรอบ และมั่นใจว่าไม่ต้องรอนาน เพราะแค่รอจำนวนยอดพิมพ์แล้วสั่งทำเลย ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้วางแผนการเตรียมงานได้ดีขึ้น
สำหรับของแถมพิเศษของ 23 คนแรก รบกวนรออีกนิดนะครับ กำลังเตรียมงานอยู่
ส่วนแฟนเพจไม่มีอ่ะครับ เขิน คุยกันใน Line ที่เคยแจ้งไว้ หรือติดต่อผ่าน facebook ก็ได้ครับ
-
เริ่มอ่านเรื่องนี้ ตอน 15.38ของวันที่ 6/07/13 ถึงเวลาที่อ่านจนจบ 2.06 7/07/13
เป็นเรื่องที่ทำให้ย้อนนึกถึงตัวเองมากเรื่องหนึ่งเลยที่เดียว
-
เปิดจองและโอนสั่งซื้อหนังสือนิยาย We belong together และ Don't forget about us ตั้งแต่วันนี้ ราคาชุดละ 999 บาท 1 ชุด มี 2 เล่ม รวมค่าจัดส่งแบบ EMS ถุงผ้า และของที่ระลึก โอนมาที่ธนาคาร xxxxxxxxxxx ประเภท xxxxxxxxx สาขา xxxxxxxxx ชื่อบัญชี xxxxxxxxxxxxx เลขที่บัญชี xxxxxxxxxx และขอความกรุณาโอนเศษสตางค์เป็นวันที่โอน เช่น โอนเงินวันที่ 11 กรกฏาคม ในใบ Pay in คือ 999.11 เพื่อความสะดวกในการเช็คยอด และเมื่อโอนแล้วรบกวนแจ้งทางเล้า facebook, หรือทาง Line ( ID : xxxxxxxxxxxx ) ผู้เขียนจะรีบตอบยืนยันยอดโอนโดยเร็วที่สุดครับ
และเนื่องจากเป็นการจัดพิมพ์ใหม่จึงไม่ต้องรอนานเหมือนครั้งแรกครับ คุณภาพกระดาษ ของแถม และการบรรจุจัดส่งทุกอย่างเหมือนเดิม คุ้มค่าแน่นอนครับ
ส่วนของที่ระลึกพิเศษที่ยังค้างส่งอยู่ จะจัดส่งให้พร้อมกับหนังสือรอบใหม่นี้นะครับ (มีของแถมเพิ่มเพื่อเป็นการขอโทษที่ส่งให้ช้าด้วยครับ)
-
บ่องตง ตั้งแต่เห็นคำว่ารีปรินท์ก็รีบบิดมอ'ไซต์ ไปโอนเงินเลย
ตอนที่พลาดรอบแรกไป ทำเราเศร้าไปหลายวันอ่ะ นี่ฉันไปอยู่ไหนม๊า
เค้าเปิดจองเปิดโอนกันทำไมถึงไม่รู้ เหอ เหอ
พอแระ ชักจะเยอะ แจ้งโอนเลยละกัน ต้อง pm มั้ยอ่ะ
เราแจ้งในนี้ก่อนเนอะ วันที่โอน 16/7/56 เวลา 12:08:38 น.
จำนวนเงิน 999.16 บาท แล้วชื่อที่อยู่จัดส่งอ่ะคะ แจ้งยังไง ไม่ได้เล่นไลน์อ่ะ
ขอเฟสหน่อยได้มั้ยคะ แหะ แหะ (อินี่รู้อะไรมั่ง) =.=
-
บ่องตง ตั้งแต่เห็นคำว่ารีปรินท์ก็รีบบิดมอ'ไซต์ ไปโอนเงินเลย
ตอนที่พลาดรอบแรกไป ทำเราเศร้าไปหลายวันอ่ะ นี่ฉันไปอยู่ไหนม๊า
เค้าเปิดจองเปิดโอนกันทำไมถึงไม่รู้ เหอ เหอ
พอแระ ชักจะเยอะ แจ้งโอนเลยละกัน ต้อง pm มั้ยอ่ะ
เราแจ้งในนี้ก่อนเนอะ วันที่โอน 16/7/56 เวลา 12:08:38 น.
จำนวนเงิน 999.16 บาท แล้วชื่อที่อยู่จัดส่งอ่ะคะ แจ้งยังไง ไม่ได้เล่นไลน์อ่ะ
ขอเฟสหน่อยได้มั้ยคะ แหะ แหะ (อินี่รู้อะไรมั่ง) =.=
ได้รับยอดโอนแล้วครับ แจ้งชื่อที่อยู่ทาง facebook ก็ ค้นชื่อ เป้ เราต่างเป็นของกัน (เร็ว ๆ นี้จะทำเพจใหม่ สำหรับหนังสือโดยเฉพาะ) หรือจะส่งมาทาง PM ก็ได้นะครับ หลังจากได้รับชื่อที่อยุ่ จะจัดส่งให้ภายใน 3 วันทำการครับ (เป็นหนังสือที่สั่งพิมพ์เผื่อไว้ก็เลยได้เร็ว)
ขอบคุณครับ
-
PM ไปแล้วนะจ๊ะ
-
โอนให้เรียบร้อยแล้ว รายละเอียดส่งทาง PM จ้ะ (._.)/
-
PM ไปแล้วนะจ๊ะ
พรุ่งนี้ส่งให้นะครับ
โอนให้เรียบร้อยแล้ว รายละเอียดส่งทาง PM จ้ะ (._.)/
ได้รับแล้วครับ พรุ่งนี้ส่งให้ครับ
-
เข้าใจแล้วว่าทำไมเรื่องนี้ถึงเป็นตำนาน สนุกมาก เข้าใจทีมทุกอย่างเพราะตัวเองก็เป็นคนแบบนั้น อ่านไปเรื่อยๆจนถึงช่วงที่พี่รุจสอนทีม น้ำตาตกเลยค่ะ ที่แล้วมาเรามองแต่ตัวเองสินะ อารมณ์ก็ค่อยๆเย็นตาม ชอบมาก เรื่องรักก็แซ่บ มีเรื่องให้คิดตามตลอด(จะเอาคืนพวกสัมภเวสียังไง ฮ่าๆ) หลักการใช้ชีวิตคู่ การอยู่ร่วมกับคนหมู่มาก
-
แจ้งรายละเอียดให้ทาง PM แล้วนะค่ะ
-
PM ไปแล้วนะคะ ><
-
เข้าใจแล้วว่าทำไมเรื่องนี้ถึงเป็นตำนาน สนุกมาก เข้าใจทีมทุกอย่างเพราะตัวเองก็เป็นคนแบบนั้น อ่านไปเรื่อยๆจนถึงช่วงที่พี่รุจสอนทีม น้ำตาตกเลยค่ะ ที่แล้วมาเรามองแต่ตัวเองสินะ อารมณ์ก็ค่อยๆเย็นตาม ชอบมาก เรื่องรักก็แซ่บ มีเรื่องให้คิดตามตลอด(จะเอาคืนพวกสัมภเวสียังไง ฮ่าๆ) หลักการใช้ชีวิตคู่ การอยู่ร่วมกับคนหมู่มาก
ขอบคุณครับ
แจ้งรายละเอียดให้ทาง PM แล้วนะค่ะ
PM ไปแล้วนะคะ ><
ได้รับโอนแล้วครับ วันพุธส่งหนังสือให้นะครับ
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ ปาดเหงื่อ :o8:
สนใจหนังสือค่ะ โอนเงินแล้วถ่ายใบสลิปส่งให้ทางไลน์ใช่ไหมค่ะ ?
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้วไม่อยากให้จบเลยทีเดียว หลงรักตัวละครชื่อยอดมากตอนนี้ :hao5:
-
จองด้วยค่ะ 1 ชุดยังทันรึปล่าวคะ
-
PM แ้จ้งโอนไปแล้วนะคะ :mew3:
-
แจ้งโอนไปแล้วนะคะ (PM)
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ ปาดเหงื่อ :o8:
สนใจหนังสือค่ะ โอนเงินแล้วถ่ายใบสลิปส่งให้ทางไลน์ใช่ไหมค่ะ ?
ทางไลน์จะสะดวกที่สุดครับ
เป็นนิยายที่อ่านแล้วไม่อยากให้จบเลยทีเดียว หลงรักตัวละครชื่อยอดมากตอนนี้ :hao5:
ขอบคุณครับ
PM แ้จ้งโอนไปแล้วนะคะ :mew3:
แจ้งโอนไปแล้วนะคะ (PM)
ได้รับโอน และตอบทาง pm ไปแล้วครับ ขอบคุณครับ
-
ติดตามอ่านมาตั้งแต่แรก เร็วๆนี้กะจะมาอ่านอีกรอบ
เป็นเรื่องแรกที่ติดงอมแงมตามเข้าเล้าทุกวันรอพี่เป้มาโพสจ์ อิอิ
รอให้พี่รวมเล่มแต่ก็ไม่ได้รวมซักทีจนเรื่องจบไปนาน
พอพี่มารวมเล่มตอนนี้หนูซื้อไม่ได้แล้ว ฮ่าๆๆ ช่วงนี้ตกงานต้องเซฟค่าใช้จ่าย
ถ้ามีโอกาสคงได้อุดหนุนพี่นะคะ
ปล.ตอนนี้มีเรื่องใหม่บ้างไหมคะไม่ได้เข้าเล้าซะนาน
-
เรื่องนี้ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
ให้ข้อคิดดีๆหลายเรื่องด้วย แถมยังคาดเดาตอนต่อไปไม่ค่อยได้ เพราะคนแต่งด้นสด ต้องคอยลุ้นกันเลยเชียวว่าตอนนั้นพี่เป้อารมณ์ดีหรือป่าวตอนที่แต่งอยู่ 555 ยังไงก้อขอขอบคุณที่จบแฮปปี้ค่ะ T T ตอนอ่านก็ใจตุ้มๆต่อมๆตลอดว่าจะเศร้ามั้ย เพราะคนแต่งหักมุมตลอดๆให้ใจหายใจคว่ำ ตอนหวานก็น่ารักซะ ตอนมาม่าก็บีบหัวใจ เจ็บจี๊ดๆ คันๆนิดนุง ชอบคาแรคเตอร์ทีมนะ อวยเคะอ่ะ 55 ทำไรก็ไม่ผิด อ่านไปด่าพี่ยอดตลอด 55 ไม่ค่อยชอบพระเอกแบบขี้เกรงใจไปทั่วเท่าไหร่ แต่ก็เข้าใจเฮียแกนะ(มั้ง) แอบหงุดหงิดนึงนุง ตอนที่ไปส่งคนโน้นคนนี้ ยอมคนอื่นตลอดอ่ะ อยากได้แบบโหดๆ แบบพี่ยอดตอนแรกๆ เถื่อนดี เสี่ยวด้วย 55 ตอนหลัง เฮียแกดีเกินไปปปปปป 555
เอาเป็นว่า ขอบคุณพี่เป้มากๆๆๆค่ะ ที่แต่งเรื่องหนุกๆดีแบบนี้มาให้อ่าน o13 สไตล์ผู้ใหญ่ๆ มีทัศนคติ มุมมองแบบพวกGrown upดีค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าเราต้องอแดป คิดตามไปด้วย ชอบมากค่ะ !! รอเรื่องใหม่น้าา หรือจะแต่งตอนพิเศษเพิ่มก็ได้ อยากอ่านความคิดพี่ยอดอีกอ่ะ :impress2:
-
ช่วงนี้สอบแล้วเครียด เลยหานิยายอ่าน
ไม่ผิดหวังเลยที่อ่านเรื่องนี้
ผิดหวังกะตัวเองมากกว่าที่ติดนิยายจนไม่อ่านหนังสือ 5555
สนุกมากจริงๆค่ะ ชอบนิยายแบบนี้มากกกกก
แบบมันดูเป็นธรรมชาติทุกอย่างเลย ไม่เวอร์
แล้วภาษาที่ใช้ก็เข้าใจง่าย อ่านสนุก
ขอบคุณที่สร้างความทรงจำดีๆ ได้อะไรจากนิยายเรื่องนี้ไปเยอะมากจริงๆ
อยากรู้ว่าถ้าจะสั่งหนังสือ รายละเอียดอยู่หน้าไหนเหรอคะ แล้วตอนนี้ทันไหม ?
อยากเก็บเรื่องนี้ไว้จังเลบ
-
ตอนนี้ยังจองได้อยู่มั้ยคะ
-
ตอนนี้ยังโอนได้อยู่ครับ สั่งพิมพ์เผื่อไว้แล้ว หนังสือจะจัดส่งภายใน 2 วันทำการหลังจากได้รับแจ้งการโอนครับ
ส่วนคนที่โอนมาแล้ว แต่ยังไม่ได้รับหนังสือ รบกวนแจ้งด้วยนะครับ โทรศัพท์หาย ข้อความหายไปด้วย แต่ยังมีเอกสารเก็บไว้อยู่ครับ จะได้เอามาเทียบกัน เมื่อวันก่อนมียอดโอนมาอีก 1 เล่ม แต่ยังไม่ได้รับแจ้งว่าใครโอน รบกวนแจ้งอีกครั้งทางเล้า facebook หรือ Line ก็ได้ครับ
ขอบคุณครับ
-
PM ไปแล้วนะครับถ้าสั่งต้นเดือนหน้าจะยังทันอยู่ใหมครับ
-
:m20: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ขอบคุณผู้อ่านใหม่ ๆ ที่เข้ามาอ่านด้วยนะครับ เรื่องนี้คอมเม้นท์ของผู้อ่านก็น่าสนใจไม่แพ้นิยายเลย
ส่วนเรื่องสั่งจอง ตอนนี้ไม่ต้องจองแล้วนะครับ โอนได้เลย เพราะจัดพิมพ์เผื่อไว้แล้ว หนังสือจะส่งภายใน 2 วันทำการหลังจากรับแจ้งโอน
ถ้าหนังสือล็อตนี้ใกล้จะหมด จะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าครับ
รายละเอียดการโอนดังนี้ครับ
ราคาชุดละ 999 บาท 1 ชุด มี 2 เล่ม รวมค่าจัดส่งแบบ EMS ถุงผ้า และของที่ระลึก โอนมาที่ธนาคาร XXXXXXXXXXX ประเภท XXXXXXXXX สาขา XXXXXXXXXX ชื่อบัญชี XXXXXXXXXXXXX เลขที่บัญชี 089 2 39088 1 และขอความกรุณาโอนเศษสตางค์เป็นวันที่โอน เช่น โอนเงินวันที่ 29 สิงหาคม ในใบ Pay in คือ 999.29 เพื่อความสะดวกในการเช็คยอด และเมื่อโอนแล้วรบกวนแจ้งทางเล้า facebook, หรือทาง Line ( ID : XXXXXXXXXXXX ) ผู้เขียนจะรีบตอบยืนยันยอดโอนโดยเร็วที่สุดครับ
ขอบคุณครับ
-
โอนเงินแล้วนะคะ แจ้งทาง pm แล้ว
-
เมื่อวันเสาร์ส่งให้หมดแล้วนะครับ แต่มีอยู่ยอดนึง ยังไม่มีการแจ้งชื่อที่อยู่ ถ้าโอนมาแล้วยังไม่ได้รับการยืนยันการโอน รบกวนติดต่อมาทางเล้า ไลน์ หรือ facebook ด้วยครับ
ขออนุญาตคัดลอกบางคอมเม้นท์ไปใส่ในเพจ facebook อันใหม่นะครับ ขอบคุณครับ
-
อ่านจบแล้ จบแบบกรี๊ดไปหลายรอบ อึ้ง ทึ่ง และหลากหลายความรู้สึก
ภาคแรกชอบมากๆเลยค่ะ เราได้รู้เรื่องเกี่ยวกับโรงแรม และพอดีว่าเรียนโทโรงแรมด้วย
ทำให้เกิดความรู้สึกอินมากก บ้างห้วงอยากจะไปทำงานโรงแรมเลย
น้องทีมในภาคนี้เป็นเด็กแสบที่ไม่ยอมใคร เพราะสังคมที่เขาจากมา
ชอบคุณเป้ที่ว่าถึงน้องทีมจะร้ายจะแรง แต่ก็มีสติไม่เสียตัวให้ใครง่ายๆ
ตรงนี้เรารู้สึกว่า สมแล้วที่น้องทีมเรียนเก่ง ฮ่าๆเหมือนจะไม่เกี่วแต่เอาเป็นว่าาเก่วเหอะ
ชอบมิตรภาพให้โรงแรม การทำงานร่วมกันซึ่งก็เป็นจริงตามที่เคยเรียนมาเลย
อ่านแล้วอินมาก ชอบตอนที่ป้าๆแซวพี่ยอด ชอบความรักของน้องทีมกับพี่ยอด ที่เาเป็นไปตามธรรมชาติ
ตามความรู้สึกจริงๆ ใครภาคนี้ด้วยความที่น้องเด้ก แต่เรารูสึกว่่าทีมเป็นคนที่ใครเห็นว่าแรง แต่เขาเป็นคนคิดเยอะ
และเป็นคนเฉียบ พี่ยอดไม่ต้องพูดถึงเพราะไม่ว่าไงเราเข้าข้างพี่ยอด55555555555
ตอนแม๊คนี่ ทำให้เรากรีดร้อง คุณเป้เก่งมาก เล่นตรงจุดเลย
ทำให้เราค่อยๆรักตัวละคร ค่อยๆซึมซับบรรยากาศความเป็นครอบครัว
และทำให้น้องทีมเด่นกว่าชาวบ้านเนื่องจากมาจากรุง แต่คุณเป้เอาซะตรงจุด ส่งนังหนูนั่นมาให้เรากรี๊ดๆเป็นระยะ
ชอบมากกกกก ตอนน้องทีมเอาคืนเรื่องทรงโล้นซ่า อันนี้ขำเบาๆ
การจบภาคแรกเป็นไปอย่างตกใจ ตัวชา ตอนรู้ว่าเกิดสึนามิเราก็รู้สึกอยากจะร้องแล้ว
ทำไมล่ะ ? เพระาว่าเรามีความรักใานโรงแรมนี้ไปแล้ว รักมาก รักทุกคนที่ี่ด้วย ตอนที่อ่านไปนี่ตัวชาเลย
ยิ่งรู้ว่าพี่ยอดหายไปยิ่งตัวชา คิดอะไรไม่ออก เสมือนเป็นน้องทีมเลย และสุดท้ายก็จบไปแบบข่าวร้าย
ตอนเริ่มซีซั่นสอง อ่านไปผ่านไหาปีพัฒนาการของทีมดีขึ้น ทำให้เรารู้สึกทำใจได้บ้างเรื่องพี่ยอด คิดในใจคุณเป้คงไม่ีใจร้ายให้น้องคู่กับคนอื่นและก็จริงๆ พี่ยอดชายนายขนมต้มมาแล้ว มาแบบมาดใหม่ๆด้วย รู้สึกภาคสองอ่านไปอย่างเบาๆสุด คุณแซน
ถึงน่าตบขนาดไหนก็รู้ว่าน้องรับมือได้ แต่กลัวความคิดน้องทีมมากที่ว่าเสียไปห้าปียังเคยมาแล้วถ้าเลิกกันคงไม่เป็นไร
แต่ความรักของทั้งคู่ก็โอบอุ้มกันมาได้
ซีซั่นสามนี่แหละทำให้กรี๊ดมาสิบตลบ เกลียดนังเทมส์ นั่นแหละที่เกลียดเพราะคล้ายน้องทีม
แต่น้องทีมไม่เหวี่ยง ไม่วีน น้องมีกาลเทศะ แต่นังหนูนี่มันๆๆๆๆๆๆ ใจหายหลายรอบมาก
อึดอัดจริงๆ คงเพาะคุณเป้ปูทางให้เรารักน้องมาตลอด และที่ผ่านมาน้องชนะตลอด
พอมาเจอเด็กนี่เข้าไปเราเลย เกลียดมากกก ซีซั่นนี้ทำให้เห็นความจริงหลายๆอย่างของคู่รัก
แต่ที่ชอบที่สุดคือความไว้ใจกันของทั้งคู่ แม้ทะเลาะกันตอนเว้นตอนเลยก็ตามแต่เขายังรักกัน
สิ่งที่ชอบที่สุดของเรื่องคือมิตรภาพ เพื่อนๆทีมน่ารักมาก สิ่งแวด้อมรอบข้างทำให้ทีมโตขึ้น
และประคับประครองความรักได้ตลอดมา นอกจากนั้นยังเป็นความเชื่อใจที่ทั้งคู่มีให้กันไม่เสื่อม
ความห่วงใยกัน ขนาดแยกกันอยู่ยังห่วงกัน รักกัน ทำให้เรารักท้งพี่ยอดและน้องทีมมาก
และรักเพื่อนๆของทีมที่ดีมาก มาก มาก คอยอยู่ด้วยกันตลอด
สุดท้ายขอบคุณคุณเป้ค่ะ พิมพ์ยาวมากจะขี้เกียจอ่านไหมนี่ 5555555
-
ขอบคุณสำหรับ comment นะครับ ชื่นใจจัง
และขออนุญาตนำข้อความไปแปะไว้ที่เพจ xxxxxxxxxxxxxx นะครับ
แจ้งเรื่องหนังสือ Re-print ตอนนี้ยังมีอยู่นะครับ ผู้เขียนสั่งพิมพ์ไว้สำหรับงานสัปดาห์หนังสือ แต่โชคร้ายประสบอุบัติเหตุกระดูกข้อเท้าแตกเมื่อเดือนก่อน ยังรักษาตัวอยู่ทำให้ไปที่งานไม่ได้ ถ้าสนใจก็ยังสามารถสั่งซื้อได้ตามรายละเอียดดังนี้นะครับ
ราคาชุดละ 999 บาท 1 ชุด มี 2 เล่ม รวมค่าจัดส่งแบบ EMS ถุงผ้า และของที่ระลึก โอนมาที่ธนาคาร XXXXXXXXXXX ประเภท XXXXXXXX สาขา XXXXXXXXX ชื่อบัญชี XXXXXXXXXXXXX เลขที่บัญชี XXXXXXXXXXXX เมื่อโอนแล้วรบกวนแจ้งชื่อ-ที่อยู่จัดส่งมาทางเล้า facebook, หรือทาง Line ( ID : XXXXXXXXXX ) แล้วจะรีบตอบยืนยันยอดโอนโดยเร็วที่สุดครับ
ขอบคุณครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนอ่านเรื่องนี้เหมือนนั่งอยู่บนรถไฟเหาะอ่ะ อารมณ์มันเดี่ยวขึ้นเด๋ยวลง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย หวานได้แวบเดียวแต่หวานมากนะ ยิ้มแก้มแทบปริ พอสักพักพักเดียวจริงๆเหมือนถูกดึงวืดดิ่งลงล่างสู่ดราม่าซะงั้น ยิ้มๆอยู่ ต้องหุบฉับเลย หวานก็หวานสุด ดราม่าก็ดราม่าปวดจิตสุด บางตอนที่ดราม่ากันนะ เลิกอ่านไม่ได้เลยอ่ะ ต้องอ่านไปจนกว่าจะรุ้ว่าดีกันแล้ว ถึงหยุดอ่านได้ ต้องขอชมและยกนิ้วให้คนเขียนเลย แต่งเก่งมาก
ชอบนิสัยทีมนะ เป็นนิสัยที่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนั้นบ้าง ทั้งความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว เด็ดขาด ถึงบางครั้งก็รุ่สึกว่าทีมเอาแต่ใจไป แต่ตอนหลังเค้าก็คิดได้นะ ยอมรับคำเตือนของเพื่อนๆ เพื่อนๆทีมนี่ เราชอบมากอ่ะ อยากมีเพื่อนแบบนี้เลย พี่ยอดอีกคน ผู้ชายคนนี้ดีมากนะ ยอมทีมแทบทุกอย่าง ถึงเรื่องใจดีกับปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็นแถม ขี้สงสารด้วย จนทำให้มีปัญหากับทีมบ้างก็เถอะ แต่พี่ยอดแกก็ยอมอ่อนยอมง้อตลอด จุดนี้แหละที่เชื่อมความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไว้ได้ แต่จริงๆทีมก็อ่อนลงเยอะนะ ถ้าเทียบกับช่วงแรกๆ เหมือนเค้าค่อยๆปรับเข้าหากันทีละนิด
แต่แอบเคืองพี่ยอดที่ปล่อยให้ทีมเข้าใจผิดตั้ง 5 ปี ถึงจะแอบไปหาทุกปีก็เถอะ ก็น่าจะไปให้ทีมเห็นบ้าง ทีมต้องทุกข์ขนาดไหนอ่ะ ตอนนั้น เสียเวลาความสุขไป 5 ปี อยู่แบบไร้ความหวังคิดว่าคนรักไม่อยู่บนโลกนี้แล้วอ่ะ 5 ปีเชียวนะ พี่ยอดนี่ยังรุ้ยังแอบมาดู ได้เห็นหน้าทีม แต่ทีมเนี่ยะอยู่แบบไร้ความหวังอ่ะ แล้วไม่ใช่แค่ปี 2 ปีนะ 5 ปี โอ้พระเจ้า ว่าทีมใจแข็งแล้วนะ เจอพี่ยอดเข้าไป ทั้งใจแข็งกับใจร้ายเลยอ่ะ
เรื่องของไผ่ แก้ว คุณวาดะ จริงๆอยากให้มีรายละเอียดมากกว่านี้ แบบตอนพิเศษของ 3 คนนี้แยกออกมาก็ได้นะ แอบอยากเห็นคุณวาดะหึงแก้ว ไผ่อีกที่ดันไปทำผู้หญิงท้องตอนยังคบกับแก้วถึงจะโดนแบบมัดมือชกก็เหอะ น่าจะโดนคุณวาดะจัดหนักสักที แก้วยังไปให้เงินช่วยเค้าอีก นางจะดีไปไหน เจ้ล่ะหงุดหงิด
อยากบอกว่าเรื่องนี้อ่านต่อได้เรื่อยๆเลยนะ ถ้าคนเขียนแต่งต่อ ภาค 4 5 6 หรือต่อไปเรื่อยๆก็ได้ จะติดตามแน่นอนค่ะ
ต้องขอขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆมากๆๆแบบนี้นะคะ
-
มาอ่านตอนที่จบแล้ว
สนุกมากครับ ยังอ่านไม่ถิงไหนเลย
-
ยังอ่านถึงภาค2อยู่ครับ
ภาคแรกตอนจบน้ำตาไหลพรากๆ
สะเทือนใจมาก
-
อ่านอยู่3วัน กว่าจะจบ
ชอบมากๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียน>>>เป้>>>>>
จะติดตามทุกเรื่องไปครับ
+1 สำหรับนิยายดีๆ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงจะมาอ่านช้าไป ชอบนิสัยพระเอกมาก
ชอบคุณ คุณเป้มากๆสำหรับนิยายดีๆ
ชอบคุณอีกครั้งครับผม
-
อ่านมา3วันหนุกมากกกกขอบอกเรื่องนี้ติดลิสสสสสสสสใใจเลย รักคนแต่งฝุดฝุด o13
ตอนนี้กำลังติดตามอีกเรืีองอยู่อิอิ :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
สนุกมากกกกกกกกก เป็นเรื่องแรกที่อ่านครบทุกSSธรรมดาจะถอดใจก่อน แต่เรื่องนี้โอเคมากนะ ถึงจะเครียดจนนอนไม่หลับเพราะตอนสึนามิก็เถอะ 5555
เข้าใจทั้งยอดทั้งทีม ยอดคงอยากให้ทีมไว้ใจเชื่อใจและเห็นยอดเป็นที่พึ่ง แต่ก็เป็นมองโลกในแง่ดีในเรื่องที่ควรมองตลอดๆ เรื่องไหนควรมองในแง่ร้ายพี่แกมองในแง่ เรื่องควรมองในแง่พี่แกมองใแง่ร้ายซะงั้ย ส่วนทีม นี่ก็มองโลกในแง่ร้ายตลอด อีโก้สูง เชื่อมั่นในตัวเอง
ความจริงแล้วไม่ควรคิดว่าใครจะเป็นช้างเท้าหรือช้างเท้าหลัง แต่ควรเดินจับมือไปพร้อมๆกันดีกว่า
ไม่อยากเข้าข้างทีมนะ แต่มันจะให้เชื่อใจได้ยังไง ในเมื่อพี่ยอดไม่เคยทำให้ทีมสามารถเชื่ออย่างสนิทใจได้สักที การเห็นใจคนอื่นมากกว่าคนที่ตัวเองรัก สุดท้ายจะไม่เหลือใครสักคน มันไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว แต่มันคือการเรียงลำดับความสำคัญให้ถูกต้อง แต่ในบางเรื่อง ทีมก็ใส่อารมณ์มากเกินไป อะไรที่ยอมได้ควรยอม อะไรที่โง่ได้ก็ควรโง่ เพราะถ้าต้องเลิกกันหรือเกิดปัญหาขึ้น คนที่สังคมจะประนามก็คืออีกฝ่ายและเราจะกลายเป็นคนที่น่าเห็นใจ บางครั้งการแสดงการหึงหวงก็เหมือนการแสดงความรัก ไม่ใช่หึงแล้วประชดกันไปมา อีโก้สูงอีก ที่นี้คงไม่ได้คืนดีกันสักที :hao5:
-
เรามาตามอ่านเรื่องนี้ช้ามากกกกก555 แต่ก็ได้อ่านนะ
คำแรกที่จะบอกคือ...สนุก!
สนุกมากจริงๆ ครบรสชาติ ครบเครื่อง ภาษาอ่านง่ายเข้าใจง่ายดี ชอบค่ะชอบ
ที่ชอบที่สุดก็คงจะเป็นทีม เพราะเรานิสัยคล้ายๆทีมแต่ไม่แรงเท่า 555555
ส่วนพี่ยอด อื้อหืออออออ ผู้ชายแบบนี้หาได้แถวไหน น้องจะรีบไปตามหาด่วน สินสอดทองหมั้นไม่อั้น แต่จะดีกว่านี้ถ้าพี่ยอดหัดปฏิเสธคนให้เป็นบ้าง
ส่วนตัวละครอื่นๆก็น่ารัก ยกเว้นสามนางนั้น น่าจับส่งไปอยู่เกาะด้วยกัน ท่าจะมันดีพิลึก
สุดท้ายอยากจะบอกคนเขียนว่า ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ให้ได้อ่านนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ สำหรับเราเรื่องนี้ 'สนุก' สุดๆ เราอินมาก o13
ตัวละครนิสัยชัดเจนดี (แต่ละคนข้อดีมี แต่ข้อเสียแต่ละคนก็แก้ยากเหลือเกิน เค้ารู้กันหมดอ่ะพี่ยอดขี้ใจอ่อน ส่วนทีมทิฐิสูงบางทีเอาแต่ตัวเอง)
เรื่องนี้ได้อะไรเยอะนะ อ่านจบกลับมามองตัวเรา คนที่เรารัก เพื่อน ศัตรู(ทั้งหลายนนางนั้น)เลย
SSแรก มันส์ :katai2-1: ทีมยังเด็กแรงมาก็ตอบโต้กลับ พี่ยอดน่ารักที่สุดในสามโลก
ตอนเพิ่งจะเริ่มรักกัน เขาเขินกัน เรานั่งยิ้มเขินตาม :-[
ตอนใครมาแกล้งทีม หรือปั่นหัวสองคนนี้ พอทีมตอกกลับ เราแสยะยิ้มสะใจอ่ะ :laugh:
พอสองคนนี้โกรธกัน เราลุ้นจนไม่ไปนอน รอสองคนนี้ดีกันก่อนเราถึงหลับลง....
ปล SS แรกได้บรรยากาศโรงแรม เรารู้สึกดีอ่ะพอนึกภาพทะเลสวยๆ หาดทรายละเอียด ที่พักดีๆสำหรับพนักงาน ได้รู้ระบบงานในโรงแรมด้วย เวลาเราไปพักจากนี้จะไม่หงุดหงิดละเวลารอฟร้อนนานๆ แอบมองฟร้อนทำงานดีกว่า *o* สังเกตการณ์ว่ามีใครไม่ชอบหน้ากันมั้ยอ่ะ?
(ถ้าโรงแรมแบบนี้มีจริง อ่านแล้วอยากไปเป็นพนักงานที่นั่นตลอดชีวิตเลยอ่ะ ถึงจะงานเดิมๆแต่ถ้าอยูกับคนที่เรารัก รักเรา เพื่อนดีๆ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมอ่ะ :sad4:)
ภาคนี้อ่านแล้วสบายใจมาก จนมาถึง...ตอนจบ....ใจหาย มันชาเลยอ่ะ แบบจุก เรามองจำนวนหน้าเพราะมาอ่านตอนลงครบ คิดว่ามีต่ออีกเปนร้อยหน้ากับคำว่า TBC แต่ถ้าเอาคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ยอดมาเราทำใจไม่ได้ :sad4: รีบอ่านต่อทันที....
SS 2,3 เจอพี่ยอดในรถ ดีใจมากอ่ะ>>บอกแล้วว่าอิน ดูว่าสองคนนี้จะทำไงต่อไป ถึงจะรักกัน แต่เจอความเป็นจริงของคนทำงานเข้าไป (ดูจากทีม เครียดแทนอ่ะ >> อินสุดๆเลยตรู พอโตแล้วต้องเก็บอารมณ์ มีเหตุผล คิดเยอะแยะเลยเนอะ) พอเหอะ เยอะละ
อ่านเรื่องนี้ครบทุกอารมณ์ดีเนอะ
หวานยิ้มแก้มแตก บางตอนใจสั่น(ยิ่งตอนทะเลาะกันแล้วพี่ยอดนอนน้ำตาซึมบนเตียงนะ ตอนพูดว่าลืมไปรีเปล่าเรายังรักกัน หลายตอนที่สองคนนี้แสดงออกมาว่ารักกันมาก แต่เจอปัญหาตลอด)
บางตอนหงุดหงิดมากทำไมพี่ยอดเป็นแบบนี้ฟระ ปฏิเสธเค้าไป๊ :angry2: ทีมก็คิดเยอะคิดแยะ มารผจญก็แรงเหลือเกินแต่ละคน ถ้าทีมไม่ใช่ทีมแบบนี้คนเอาไม่อยู่อ่ะ อธิบายไม่หมด มีทุกอารมณ์เลย
อย่างไรก็แล้วแต่เรื่องนี้ทำให้เรานอนตีสี่แล้วรีบตื่นมาอ่านต่ออ่ะ
ขอบคุณ คุณเป้มากๆที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่านนะค่ะ :กอด1:
เราจะกลับมาอ่านอีกแน่นอน คิดถึงอ่ะ รักตัวละครของคุณทุกตัว(บางตัวลักนะ ลักไปขายชายแดนอ่ะ)
จากใจ รักพี่ยอด ถ้าเจอคนแบบทีมในชีวิตจริง...เอ่อ o22 มิ้นแรงดีไม่มิตก (55 จำฉากฟิลิปมิ้นที่ไปเกาะได้เลย เป็นบ้านไม้คงพัง) แก้วเป็นคนดีมากนิ่มๆใจเย็น เสียดายไผ่อ่ะ พี่รุจนิสัยดีมาก และตัวละครอื่นๆ ที่ทำให้ยอดทีมกลายมาเป็น We belong togetherได้ ไม่ลืมเรื่องนี้แน่จ้ะ เม้นมาซะยาว ระบายความในใจ ขอบคุณคนเขียนจากใจจ้า :L2: :bye2:
-
อ่านสองวันจบ...รู้เลยว่ารักแท้ของเกย์กับกระเทยนั้นมีอยู่จริง แถวบ้านก็มีคู่นึงเห็นมาตั้งแต่เกิดจนตอนนี้อายุ17แล้ว แต่เขาคบกันมาก่อนหน้านั้นอีก ซึ้งมากเลย ต้องฝ่าฟันอุปสรรค มารผจญชีวิตขนาดไหน ถ้ามันจะผิด ก็ผิดที่อิห่านเป็ดยอดมันหน้าตาดี หมั่นไส้แม่ง ถ้ามีแบบทีมมาเป็นแฟนนะ ผมจะ'เอา'ใจทั้งเช้าทั้งเย็นเลย :haun4:
-
o13 thank you ka khun pae (: for such a incredible story!
-
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกมากอ่ะ ชอบอีกแล้ววว
ชอบพี่ยอดดอ่ะ ชอบพระเอกแบบนี้ ><
แอบอิจฉาทีม อิ อิ อยากได้ผุชาบแบบพี่ยอดบ้างไรบ้าง
55555555555 55
-
เขียนสนุกดีครับ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เรื่องนี้เอาเพลียไปหลายรอบเลยสนุกดีพี่ยอดที่จริงไม่ค้องรวยก็ได้นะเนอะทีมก็นักก็หลงอยู่แล้วรวยแล้วไม่มีเวลาให้กันมันไม่มีความสุขหลอก
-
ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารักและสนุกมากเลย ครบทุกรสเลย
อยากให้มีตอนพิเศษอีก อ่านแล้วติดมากเลยค่ะ
มีความสุขที่ได้อ่านนะคะ ขอบคุณอีกที :pig4: o13
-
:hao7: ฟิน ทุกซีซั่น อร๊ายย ชอบๆ รักๆ แรงๆ หน่วงๆ :mew4:
-
ตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอาเป็นเอาตายเลยนะนี่ ติดมากขอบอก :ling1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยคร้าาาาาา เสียน้ำตาตอนที่รู้ว่าพี่ยอดเสียด้วย>< ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆด้วยนะค่ะ
-
ช่วงนี้คุณเป้หายไปไหนไม่รู้ ไม่มาต่อนิยายเลย
ดิฉันได้แต่หยิบหนังสือมาอ่านด้วยความคิดถึง และ...
จะอ่านกี่ครั้งก็ยังติดใจประเด็นนังเทมส์ไม่หาย ก็ประเด็นที่มันกับยอด "เกือบ" จะมีอะไรกันนั่นแหละ คือก็เข้าใจนะว่าควรเชื่อใจคนรักของเรา และควรจะเชื่อในสิ่งที่ยอดซึ่งรักทีมนักหนานั้นบอกมา แต่ดิฉันก็ไม่มั่นใจว่า ถ้าลองว่ามีเรื่องที่ยอด "ไม่บอก" อย่างเรื่องนี้ แล้วมันจะมีเรื่องที่ไม่บอกทีมอีกเยอะไหม แล้วเรื่องคืนนั้นที่ว่า "เกือบมี" แต่ไม่มีนั้น ตกลงมันถึงขั้นไหนกันแน่ คือดิฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจึงติดใจประเด็นนี้เหลือเกิน ทั้งที่มันมีเรื่องอื่นๆ มาให้คิดเยอะกว่านั้น แต่ประเด็นอีน้องเทมส์นี่มันติดตะหงิดอยู่ในใจดิฉันนานมาก และทำให้นอยด์เป็นวันๆ เลยค่ะ
คือการไปถูกเนื้อต้องตัวคนอื่น จนถึงขั้นถอดเสื้อถอดผ้ากันนี่มันไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่งถ้ายังอยู่ในระหว่างความสัมพันธ์กับใครสักคน แม้ยอดจะบอกว่าเมา แต่ใครก็ใช้ข้ออ้างว่าเมาตลอด รู้ล่ะว่าเมาแล้วสติมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่...โอ๊ย คิดแล้วก็อยากจะจับอีตายอดมาเค้นคอกระชากถามว่ามึงทำอย่างนั้นได้ยังไง
แล้วไอ้คำพูดที่ว่า "พี่ไม่ตั้งใจ พี่เมา" มันเป็นคำแก้ตัวที่ lame มากๆ :z6: ได้ยินแล้วอยากจะผลักทีมออกห่างแล้วดิฉันจะกระโดดถีบขาคู่ให้มันรู้ฤทธิ์กันไปข้าง!
สำหรับดิฉันแล้ว การที่คนๆ หนึ่งได้สัมผัสร่างกายเปล่าเปลือยของคนๆ หนึ่งนั้น มันเป็นการล่วงล้ำ "พื้นที่ส่วนตัว" ซึ่งเป็นอภิสิทธิ์ให้เฉพาะคนรักกันเท่านั้น (หรือหมอ/พยาบาลก็ได้เอ้า) นี่ยอดกลับปล่อยให้ความเมาอยู่เหนืออะไรอื่นแล้วปล่อยให้นังเทมส์มันรุ่มร่ามจับต้องร่างกายขนาดถึงรู้ว่ามีไฝมีฝ้าอยู่ไหนบ้าง โอ๊ย อีป้าแก่ได้อ่านแล้วแทบจะกระโดดเอาหัวกระแทกกำแพง แบบ...เจ็บใจมากๆ ค่ะ "พื้นที่ส่วนตัว" ของยอดซึ่งควรจะเป็นทีมคนเดียวที่มีสิทธิ์กลับถูกใครคนอื่นล่วงล้ำ ในขณะที่ทีมกลับไม่เคยทำอะไรอย่างนั้นเลย แม้เรื่องนี้จะเอามากล่าวอ้างถึงความแฟร์หรือไม่แฟร์ไม่ได้ก็ตามที แต่ในความสัมพันธ์มันก็ต้องมีความเท่าเทียมเป็นมาตรวัด อันนี้ไม่ได้พูดถึงว่าคนรักแต่ละคนเคยมีอะไรกับคนอื่นมาก่อนหรือไม่ แต่พูดถึง "ขณะ" ที่คบกัน
เฮ้ย แต่มันก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ใครก็คงไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เพราะไม่เคยมีใครไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน แต่พอมาคิดว่าอีตายอดไปสัมผัสร่างกายคนอื่น ทั้งกอดจูบลูบคลำ ลงลิ้น ฯลฯ (อันนี้ความคิดอิฉันเตลิดไปเอง เขาไม่ได้กล่าวถึงในเรื่อง แต่อิป้ามันอินค่ะ โฮะๆๆ) แล้วมันก็ปรี๊ดแตก ก็ใช่ที่คนมันไม่ใช่พระอิฐพระปูน คนมันมีกิเลส แต่แกควรจะทำอย่างนั้นกับทีมคนเดียวนะ (พล่ามค่ะ เข้าโหมดพล่าม) ความจริงก็เข้าใจสถานการณ์ของยอดนะ แต่ประเด็นคือ คนที่เข้ามุ่งทำความร้าวฉานในความสัมพันธ์ของยอดกับทีมนั้น ถ้าจุดมุ่งหมายของการจีบคือทีม คนที่จีบ (เช่นต้าร์) จะไม่มาหาเรื่องยอด ในทางกลับกัน คนที่เข้ามาจีบยอด มักจะมุ่งจุดทำลายมาที่ทีม (เพราะอีทีมมันยุขึ้นด้วยแหละ) และจุดสำคัญคือ ยอดไม่เคยโดนอย่างทีมโดนไง ก็เลยไม่เข้าใจ นี่ถ้าเอายอดมาไว้ในสถานการณ์เดียวกับทีม เช่นตอนทีมเจอซองถุงยางที่ใต้เบาะ ดิฉันพนันได้เลยว่า อีตายอดคงไม่เก็บเงียบ แต่พุ่งเข้าไปหาทีมทันที เพราะดูจากหลายเหตุการณ์ ตายอดไม่เคยทนได้
แล้วถ้ายอดมาได้ยินใครสักคนคุยกับทีมว่า
"มายุ่งกับผมทำไม"
แล้วทีมตอบว่า
"ทีมไม่ได้ตั้งใจ ทีมเมา"
ตายอดคงเดือดขนาดกระโจนออกไปต่อยใครคนนั้นได้เลยเชียวแหละ นี่ยังไม่ได้พูดถึงหลายเหตุการณ์นะ คือยัยทีมชีก็มีความงี่เง่ามากๆ ที่อยากจะเขกหัวให้รู้สำนึกเหมือนกัน แต่ดิฉันเป็นพวกชอบเห็นใจนายเอกไงคะ ก็เลยเข้าข้างทีม ส่วนพระเอกจะเจ็บช้ำอย่างไร อิฉันชอบ :laugh:
สรุปคือ ตอนนี้ก็ยังไม่เชื่ออย่างสนิทใจว่า ยอดกับเทมส์ไม่เคยมีอะไรกัน มันเหมือนหนามปักอยู่ในอกค่ะ ปักแล้วก็ยอกในอกตลอดที่อ่านเรื่องนี้ (นับถือคนเขียนจริงๆ เขียนตัวละครได้ออกมาเหมือนคนมีชีวิตจิตใจมากๆ เอ๊ะ...หรือคุณเป้เอามาจากชีวิตจริง อิอิ) เด็กอะไรก็ไม่รู้ หน้ามึนจริงๆ อย่างตอนที่ทีมไปตามแก้วกลับมา แล้วพบว่า ยัยเทมส์มากวนให้ยอดพาไปส่งบ้านอีกแล้ว แล้วตายอดก็มักจะไม่ปฏิเสธ? คือทำไมเหมือนยอดแพ้ทางยัยเทมส์อะไรนี่จัง ทั้งที่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทั้งทางธุรกิจแล้ว (ทางคุณวัฒนาและยัยนภา) แล้วทำไมต้องเกรงใจหรือเอาใจอีก คือดิฉันรู้สึกว่าตายอดจะเอาใจนังเด็กเทมส์นี่มากจริงๆ ตกลงว่าเป็นกิ๊กกันหรืออะไร? แล้วที่ยอดเคยบอกว่า เทมส์เคยมาหา แต่เคยขึ้นห้องแค่สองครั้ง แต่ส่วนมากจะไปคุยที่ลานจอดรถ ส่วนมาก??? มาบ่อย? มาคุยอะไรกันคะ? แล้วทำไมยอดชอบคุยกับเทมส์เหลือเกิน????? (ถึงชีจะเป็นฝ่ายมาหาเองก็เถอะ แต่ก็ยังปรี๊ดแตกแทนน้องทีมอยู่ดี) แล้วเราก็ไม่รู้ว่าตื้นลึกหนาบางมันเป็นอย่างไร เพราะตายอดแกก็ไม่เคยจะอธิบายให้กระจ่าง เอาแต่ย้ำอยู่นั่นว่า พี่บริสุทธิ์ใจ ค่ะปากก็ว่าไป แต่การกระทำน่ะเคยไหมที่จะทำให้น้องทีมเขาได้สบายใจบ้าง โอ๊ย ดิฉันขออนุญาตขุดหาเผือกหามันนะคะ แต่ดิฉันเคืองแทนน้องทีมมากๆ เลยค่ะ ประเด็นอื่นๆ ดิฉันไม่มีปัญหา แต่ดิฉันมีปัญหากับประเด็นนี้ประเด็นเดียว อะไรของมันคะ? อย่างแซนหรือแม็คก็เชื่อนะคะว่าไม่มีอะไรจริงๆ แล้วอย่างภรรยา(ในนาม) คนญี่ปุ่นนั่นมันก็เคลียร์ค่ะ แต่มีประเด็นยัยเทมส์นี่แหละค่ะคาใจดิฉันเหลือเกิน อาจเพราะยอดไม่ได้อะไรกับแซนหรือแม็คเลย แต่พอเป็นประเด็นของเทมส์ ดูยอดจะค่อนข้างเอาตัวเข้าไปเกี่ยวด้วยเหลือเกิน แล้วพอทีมว่าอะไรออกไป ก็เหมือนจะมีข้ออ้างให้เทมส์ทั้งนั้น นี่ถ้าเป็นชีวิตจริง ยอดน่าจะกิ๊กกับเทมส์จริงๆ นะคะ ยังไง๊ยังไงถ้าเกิดขึ้นในชีวิตจริง ดิฉันก็ว่าไม่พ้นตายอดต้องแอบลักกินขโมยกินกับยัยเทมส์แน่ๆ เชียว แล้วไปส่งบ้านนี่เขาจะถึงไหนๆ กันบ้างคะเนี่ย :sad4: :o12: :impress3: และถึงตายอดแกจะยืนยัน (นั่งยัน นอนยัน นอนกอดน้องทีมแล้วยัน ฯลฯ) ว่า ถ้าผิดสีผิดกลิ่นเมื่อไหร่ จะทำใจมีอะไรด้วยไม่ได้ แต่ดิฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีว่า ไม่มีอะไรกับนังเทมส์จริงๆ เหรอ (ยัง มันยังไม่จบประเด็นนี้อีก) 55+ ที่ย้ำนี่ไม่ใช่อยากให้มีนะคะ แต่มันเหมือนเป็นแผลในใจที่จะยังไงก็ไม่ตกสะเก็ดเสียที ก็เลยคอยแต่จะเจ็บเฟี้ยวเสียวแปล๊บขึ้นมาทุกครั้งที่นึกถึง เง้อ
เฮ้อ เหนื่อย พิมย์ยาวและอิน ดิฉันร้องไห้อย่างเผาเต่า อินจนไม่รู้จะอินยังไง อินกับเรื่องน้องทีม แล้วก็เลยมาเศร้ากับชีวิตตัวเองอีก ตาบวมหมดแล้ว
ขอบคุณคุณเป้อีกครั้ง และหวังว่าจะได้อ่านผลงานใหม่ของคุณเป้ค่ะ :mew1: :mew1:
ปล. ตกลงนายยอดไม่ได้ไปทำกุ๊กกิ๊กอะไรกับยัยเทมส์ใช่มั้ยคะ เช่นหอมกงหอมแก้ม หรือว่ากอดอะไรงี้? คือดิฉันไม่ค่อยจะเชื่อคำพูดอีตายอดเท่าไหร่เลยค่ะคุณ :o12: ร้องไห้อยู่หลายวันแล้ว นอยด์แล้วนอยด์อีก อินกับเนื้อเรื่องอยากหนัก :mew6:
-
อ่านจบซักที :เฮ้อ: อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์มาครบเลยทีเดียว ฟิน โมโห ไม่ได้ดั่งใจ น้ำตาซึม :เฮ้อ: คุณเป้เก่งมากแต่งนิยาย
แล้วคนอ่านอินตามได้ขนาดนี้ o13 จะตามไปหานิยายเรื่องอื่นๆของคุณเป้มาอ่านต่อไป :3123: :pig4:
-
สนุกมาเลยค่ะ :pig4: :L1:
-
อ่านจบแล้ว ชอบมากค่ะะะ
ใจหายใจคว่ำหลายรอบไปกับเรื่องนี้
อยากอ่านอีกจังง
-
สนุกมากครับ ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาเล่าผ่านตัวหนังสือนี้ ความรักครั้งนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ดีเป็นข้อคิดให้กับคู่รักในเพศที่สามหลายๆคู่เลย ที่ทีมและพี่ยอด ฝ่าฟันอุปสรรคกันมาได้ ก็ขอให้พี่ๆเพื่อนๆที่อ่านนิยายเรื่องนี้ นำเรื่องราวดีๆไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันของพวกเรา เผื่อจะได้มีโอกาสเจอคนดีๆอย่างพี่ยอดบ้าง >< :mew3: :mew3: :mew3: :mew4: :mew4: :mew4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
-
มาอ่านอีกรอบ คิดถึงพี่ยอดกับทีมจัง
เราจำได้ว่าตอนอ่านรอบแรกนี่รู้สึกว่าทึ่งกับคนแต่งหลายอย่างมาก
ชีวิตดูไม่สงบสุขเลยนะคะ 5555555555
แต่เราชอบตอนจบนะไปฟังธรรมน่ะ เหมาะที่สุดแล้วกับทีม
บางอย่างถ้าไม่ใส่ใจมันจะไม่มีอะไรหรือใครมาทำร้ายเราได้เลย
:กอด1:
-
สนุกมากๆ เป็นเรื่องแรกในรอบสองเดือนที่อ่านนิยายเรื่องนึงจบ ซึ้งใจในความรักของทั้งสองคนมากๆ แม้บางครั้งจะแอบเคืองพี่ยอดแต่พอมาลองฟังเหตุผลพี่แก ทั้งหมดก็เพื่อทีมทั้งนั้น ขอให้รักกันนานๆนะ ทะเลหวานเชียว มีฉากที่ทั้งคู่กลับไปเที่ยวภูเก็ตบ้างก็คงจะหวานไม่น้อย
-
^
^
^
เพิ่มเติมนิดหน่อย เรียนการโรงแรมเหมือนกันค่ะ เพิ่งจะขึ้นปีหนึ่ง แอบเสียวเหมือนกันนะเนี่ย กลัวจะเจอเพื่อนร่วมงานแบบแม็ค แต่ถ้าได้เพื่อนดีๆแบบ แก้ว มิ้นท์ คงดีไม่น้อยเลย^^
-
อ่านจบแล้วววว เป็นเรื่องที่สนุกจริงๆเลยย อ่านไปเครียดไป 5555555 ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะฮับ :mew1:
-
อ่านจบแล้วได้ข้อคิดดีๆ หลายอย่างเลยครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ นะครับ
-
เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกเล้าเปิดได้ไม่นาน เลยเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ (ตั้งแต่มี 2010) :a5: นานง่ะ
o1 o1 ขอบคุณเป้มากเลยค่ะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้ให้ได้อ่าน o13 o13
มีหลากหลายอารมณ์มากเลยในเรื่องเดียว ทำให้คนอ่านอินกับตัวเอกได้ในทุกตอน :m4:
ไม่ว่าเศร้า :m15: ปวดใจปวดตับ :sad2: หรือขบขัน :m20:
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า รักคนเป้มากมาย :จุ๊บๆ:
-
มีความสุขมากหลังจากที่ได้อ่านเรื่องนี้แล้ว
ถ้ามีนิยายเรื่องใหม่แจ้งด้วยนะคัฟ
-
นิยายสนุกมากกกกกก แต่เราหักดิบไม่อ่านภาค3ละ รู้สึกไม่ถูกกับอิหนูเทม เพิ่งอ่านถึงตอนมันมาฝึกงานแรกๆอะ บุคลิคเหมือนทีมไปบางที รู้สึกไม่ชอบใจ แต่นิยายสนุกจริงร้องไห้ตอนสึนามิ แทบไปซื้อตุ้กตาตั้งชื่อยอดเพื่อระลึกถึงยอดที่จากไป ขอบคุณคุณเป้ที่มาแต่งนิยายให้อ่าน. ขอบคุณครับ :L2:
-
ขอบคุณพี่เป้มากค่ะ อ่านรวดเดียวเลยค่ะ เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจ
-
อ่านมาถึงตอนพี่ยอดแต่งงาาน เป็นอะไรที่หน่วงมาก พี่ยอดทำอะไรลงไป :ling1: :ling1: :ling1:
สงสารทีมจัง :เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4:
-
ตามอ่านเรื่องนี้อยู่ ชอบพี่ยอดอ้ะ น่ารักแบบนี้หาได้ที่ไหนอีก
:o8: :-[ :impress2:
-
จบภาคแรก... ใจหายอ้ะ
ถึงจะแอบอ่านสปอยภาค2แลัวก็เหอะ
:sad4:
อ่านต่อภาค2 ฮึบๆ
:katai5:
-
ในที่สุดก็อ่านจบ เสียดายที่เจอเรื่องนี้ช้าไป พลาดได้ไงเนอะ
อ่านจบแล้วอิ่มแบบบอกไม่ถูก สุขใจจริงๆ
ชอบทุกอย่างเลย ทุกตัวละครทั้งดีและร้าย ภาษาโอเค
บรรยายดีมากทำให้เราอินทุกตอนทั้งสุข เขิน ฮา เศร้า สะใจ มีหมด!
ทีมแซ่บมาก และพี่ยอดน่ารักโคตร
รักเจ๊รุจด้วยอีกคน เป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ที่ขาดไม่ได้เลย
รักเรื่องนี้สุดๆ ขอบคุณคุณเป้ที่แต่งเรื่องสนุกแบบนี้ให้อ่าน
:กอด1: :L1: :pig4: :L2:
-
เป็นเรื่องที่ชอบมากๆ หักมุมบ่อยมา ตั้งเเต่พี่ยอดตายยันเเต่งงาน โอ้มายก้อดเเบบ....หนุกมากอะ ชอบมาก เป็เรื่องที่อ่านเเล้วไม่มีช่วงเบื่อเลย เเบบ มีเรื่องมาเเบบไม่อยุดไม่หย่อน 55555 เเต่เเอบอยากให้มีมากกว่านี้อีกนิด ชอบอะ ติดใจมากมาย 5555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :impress2: :กอด1: :bye2:
-
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากๆ ถึงขนาดอดหลับอดนอนอ่าน ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้ขึ้นมานะคะ
-
ชอบเรื่องนี้มาก ให้ข้อคิดเยอะเลย
-
นิยายน่ารักมากๆเลยค่ะ ตอนแรกอ่านยังเฉยๆ เรื่อยๆ หลังๆนี่มีตื่่นเต้น ตัวสั่น โกรธ โมโหไปพร้อมกัน ทีมกันเลยทีเดียว (แบบว่ามันอินมากกก ) :mew2: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4:
-
เป็นเรื่องราวที่ดีมาก o13 :bye2: :bye2: :hao6: :hao7:
-
พึ่งเจอเรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกหมันเขี้ยวดีค่ะ...
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
ชอบมากเลยค่ะนินายเรื่องนี้
-
:pig4:
-
สนุกมากๆเลย จะเป็นอีกเรื่องที่อยุ่ในใจนะคะ ปกติเราไม่ชอบนายเอกที่ออกสาวขนาดนี้นะ แต่เรื่องนี้ชีแรง ชีเก่ง เลยสนุกค่ะ เนื้อเรื่องดี ภาษาดีไม่มีคำผิดมากให้รำคาญเวลาอ่าน :hao6: o13 ถึงจะไม่ได้บรรยายฉากแบบนั้นก็ทำให้น่าอ่านได้ ชอบค่ะสุดยอดไปเลย :o8:
-
ตามเข้ามาอ่านเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
ชอบทีมที่เป็นคนฉลาด ทันคน แต่ก็น่าจะลดอารมรืเหวี่ยงๆลงนิดนึง 55555
พี่ยอดน่ารัก แต่ดูจะซื่อๆเกินไป
เรื่องนี้มันเหมือนการเต้นของหัวใจเลยค่ะ มีช่วงที่บีบๆแล้วก็คลาย
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
-
พึ่งมาอ่านเรื่องนี้บอกเลย ถ้าไม่อ่านคงพลาดมากๆ มาตอนตลาดวายไปสามสี่ปีแล้ว จริงๆอินโทรไม่ค่อยใช่แนวเลย ทั้งบรรยายแปลกๆ นายเอกค่อนข้างจะสาว แต่พออ่านไปได้ห้าหกตอน มันเข้มข้นมากก อ่านจบสามซีซั่นภายในสองวัน รู้เลยนะคะ จะคลั่งตายแล้วววววว :z3: อยากให้มีซซั่นสี่ซีซั่นห้าไปเรื่อยๆ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ขอบพระคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ o15
-
เราพึ่งเป็นสมาชิกเล้าได้ไม่นานค่ะ อย่างแรกเลยขอบอกว่าชอบชื่อเรื่องนี้มาก เลยลองเข้ามาอ่าน แล้วเป็นไงล่ะ อ่านจบภายในสามวัน นิถ้าไม่ทำงานคงอ่านจบภายในวันเดียว เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ให้แง่คิดในหลายเรื่องมาก เรื่องงาน เรื่องความรัก เรื่องการใช้ชีวิต พออ่านแล้วรู้สึกว่า ทีมคือตัวเองให้เวอร์ชั่นที่เพียบพร้อมทุกอย่างค่ะ พูดง่ายๆว่าถ้าเรามีชีวิตที่เหมือนทีม เราคงทำเหมือนทีมเกือบทุกอย่างเลยค่ะ เรื่องนี้อ่านไปยิ้ม เขิน หัวเราะ ชื่นชม ใจหาย น้ำตาซึมๆ รู้สึกดีไปกับเรื่องนี้จริงๆค่ะ เรียกได้ว่าอินมากๆค่ะ ทีมมีเพื่อน และคนรักที่ดีมากๆนะคะ ในบางเหตุการณ์ในเรื่องที่เกิดขึ้น มันทำให้เราได้คิดได้ในอีกมุมนะ จากที่เราเคยคิดว่าทำแบบนี้ถูกแล้ว หรือมันก็ทำหรือรู้สึกแบบนี้แหละนะ แต่จากคำพูดของเพื่อนๆทีมและพี่ยอด มันทำให้เราได้ลองคิดในอีกมุมนึงบ้าง อยากลองคิดให้ได้เหมือนทีม จะได้ทำให้จิตใจเราไม่หมนหมองไปมากกว่านี้ ถึงแม้เรื่องนี้เราจะเจอกันช้าไปหลายปีนะ แต่ก็ดีใจที่ได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้ ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ ที่ทุ่มทั้งแรงกายแรงใจเพื่อเรื่องนี้นะคะ
-
อ่านทีเดียวจบเลย. ชอบมาก. ทีมแซบจริง :mew1: :mew1: :mew1:. คนแต่ง.แต่งได้ถึงใจมาก. ครบรส
-
เป็นเรื่องราวที่สนุกมากค่ะ ชอบๆ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีดีให้อ่าน
-
อ่านกี่รอบกี่รอบก็ยังสนุก ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบมากเลยเรื่องนี้ มีครบทุกรส
ขอบคุณพี่เป้ค่า
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ผมไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนได้บ้าเลือดขนาดนี้มาก่อนเลยครับ
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ ที่มีให้กัน หวังว่าจะได้มีโอกาสได้อ่านผลงานใหม่ๆ ต่อไปนะครับ
-
:mew1:
-
o13 o13 o13 o13
นักเขียนสุดยอดดดดดด
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆคะ
:กอด1: :L2:
-
ขอบคุณที่ติดตามและให้ความคิดเห็นนะครับ อ่านคอมเม้นท์เพลินมาก
มีผู้อ่านขอให้ reprint อีกครั้ง ผู้เขียนก็มัวแต่ยุ่งกับงานประจำจนจนไม่มีเวลา ทำให้ผู้อ่านต้องรอนาน ตอนนี้พร้อมแล้วตามรายละเอียดด้านล่างนี้ครับ
เปิดจองพร้อมโอนนิยาย We Belong Together และ Don't Forget About Us ตั้งแต่วันนี้ - 15 กันยายน 2559 ในราคาชุดละ 999 บาท รวมค่าจัดส่งแบบ EMS สั่งจองได้ทั้งทาง Line, facebook และในกระทู้นิยาย (จองก่อนโอนทีหลังก็ได้) กรุณาแจ้งกลับหลังโอนโดยระบุเวลาในการโอนเพื่อจะได้ง่ายต่อการเช็คยอด
โอนมาที่ ธนาคาร xxxxxxxxxx สาขา xxxxxxxxxx ประเภท xxxxxxxxxxxx เลขที่บัญชี xxxxxxxxxxxxxx ชื่อบัญชี xxxxxxxxxxx
1 ชุดจะมีนิยาย 2 เล่มพร้อมที่คั่นหนังสือ ถุงผ้า 2 ใบ และของที่ระลึก 1 ชิ้น จัดส่งในห่อพลาสติกมิดชิด และห่อหุ้มอีกชั้นด้วยพลาสติกกันกระแทก ก่อนใส่ในกล่องพัสดุของไปรษณีย์
ส่วนของที่ระลึกพิเศษสำหรับผู้อ่านที่โอนมา 25 คนแรกในการพิมพ์ครั้งแรกนั้น ผู้เขียนต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่ยังไม่ได้ส่งไป ไม่ได้ลืมนะครับ แต่ไม่มีเวลาจริง ๆ ตอนนี้พร้อมแล้วเช่นกัน ผู้เขียนจะใช้โอกาสนี้ส่งของพิเศษสั่งทำใหม่ให้พร้อมกับการจัดส่งหนังสือในการพิมพ์ใหม่ครั้งนี้ ผู้เขียนจะทยอยส่งข้อความส่วนตัวไปเพื่อยืนยันสถานที่จัดส่งอีกครั้งครับ วันศุกร์นี้ถ้ายังไม่มีข้อความส่งไป รบกวนแจ้งกลับมาบอกด้วยนะครับ
ขอบคุณครับ
RemySexyCool
-
นิยายเรื่องนี้ อ่านเเล้วทำให้ติดมากก เป็นเรื่องที่อ่านเเล้ว ไม่อยากให้ถึงตอนจบเลย มีภาคต่อเรื่อยๆเนื้อหาก็ไม่น่าเบื่อ ชอบตัวละครทุกตัว และประทับใจ มิตรภาพระหว่างแก๊งส์สาวๆ น่ารักมากค่ะ o13 o13
-
แจ้งโอนไปในเฟสแล้วนะคะ
-
แจ้งโอนไปในเฟสแล้วนะคะ
ไม่แน่ใจว่าใช้ชื่ออะไร แต่ตอบกลับทุกข้อความใน facebook แล้วครับ ถ้ายังไม่ได้รับการตอบกลับภายใน 24 ชั่วโมง รบกวนแจ้งด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
-
อ่านมาถึงตอนที่หกของภาคสอง น้ำตาตกร้องไห้ไม่ใช่เพราะความดีใจที่เห็นทั้งคู่คืนดีกัน เป็นเพราะความเจ็บใจล้วนๆ ได้แต่สงสารทีมที่ถูกพี่ยอดปั่นหัวมาตลอดห้าปี
เข้าใจเลยนะคนที่รอคอยอย่างสิ้นหวังมาตลอดห้าปี กับอีกคนที่รอคอยอย่างมีความหวังมาห้าปี ความทรมานมันต่างกันขนาดไหน ความทุกข์มันต่างกันแค่ไหน และความสุขมันต่างกันมากเพียงใด
ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนและครอบครัวที่คอยประคับประคองทีมไว้ พี่ยอดคิดเหรอว่าจะได้มาจับต้องน้องได้ทุกวันนี้ น้องอาจเสียสติเป็นโรคซึมเศร้าหรือสารพัดโรคที่มาจากความสูญเสีย
เรากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าพี่ยอดทำเพื่อตัวเอง เพื่อให้ตัวเองมีฐานะทัดเทียมน้อง โดยไม่แคร์ความรู้สึกของน้องเลย ถ้าพี่ยอดรักน้องจริงพี่ยอดทำเพื่อน้องจริงพี่ยอดจะไม่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมานานขนาดนี้ พี่ยอดต้องการจะพิสูจน์อะไร? ความรัก? ความมั่นคง? ความมั่นใจ? ความรู้สึก? แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่ยอดพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนมันคือความโหดร้าย คนที่รักกันจะทิ้งกันได้นานขนาดนั้นเลยเหรอ? ทิ้งกันโดยที่ไม่บอกอะไรเลย ทิ้งกันโดยไม่ให้ความหวัง ทิ้งให้น้องจมอยู่กับความสิ้นหวัง ความสูญเสีย ความเสียใจ ความเจ็บปวดทรมาน และโทษตัวเอง พี่ยอดคิดว่ามันสนุกเหรอกับคนที่รออย่างไม่มีความหวัง
พี่ยอดอาจมีความสุขกับการที่ได้เฝ้าดูน้องในทุกๆ ปี แล้วน้องล่ะมีความสุขกับการที่พี่ยอดเฝ้าดูไหมไม่เข้าใจตรรกะของพี่ยอดจริงๆ ตรรกะมั่วๆ ที่ทำให้คนที่รักต้องเจ็บปวด ถ้าพี่ยอดรักน้องจริงพี่ยอดจะบอกน้องเป็นคนแรก พี่ยอดจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ติดต่อพูดคุยกับน้องเพื่อเล่าเรื่องราวทุกอย่าง พี่ยอดจะต้องรีบขึ้นกรุงเทพไปหาน้องเพื่อปลอบใจน้อง
แต่สิ่งที่พี่ยอดทำ...อยากถามสักคำ
"คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ?"
ปล.ขอโทษคนเขียนค่ะอินจัดไปหน่อย ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงนะคะ
-
สนุก เหนื่อย เครียด สุข ทุกข์ มิตรภาพ และความยั่งยืน มีครบในเรื่องนี้ o13
-
:L2:
-
นี่เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงตั้งหลายปี พลาดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สนุกมากเลยอ่ะคุณเป้ อ่านไปก็สะใจไป ลุ้นไป เซ็งอิพี่ยอดไป และรักอิพี่ยอดไปด้วย 555 แลดูวิกลจริตเนอะ :hao5:
แต่สรุปคือรักเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกก ถ้ามีเปิดสั่งซื้ออีก อยากได้มาครอบครองบ้างนะคับ ^ ^
-
อ่านแล้ววางไม่ลงเลย ต้องตะลุยอ่านจนจบคืออยากรู้ว่าพี่ยอดกับทีมจะได้ลงเอยกันจริงใช่ไหม๊ ตอนอ่านภาคแรกแล้วพอถึงตอนซึนามิมาแล้วทีมรู้ข่าวว่าพี่ยอดตาย โอยยยยยยน้ำตาไหลร้องไห้คร่ำครวญประหนึ่งว่าตัวเองเป็นทีม :mew6: :mew6:
ขอบคุณคุณเป้มากเลยสนุกมากจริงๆๆ มีครบทุกรสชาดเรื่องราวอิงความจริงดูสมเหตุสมผล จะติดตามน่ยายเรื่องอื่นๆ ของคุณเป้ต่อไปนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
ประกาศรวมเล่มอีกครั้งนะครับ รายละเอียดติดตามที่ facebook ค้นหาจาก remysexycool และ Line ID เดียวกันนี้เลย หรือส่งข้อความส่วนตัวมาก็ได้ครับ ปิดรับโอนวันที่ 15 พฤษภาคม 2560 นี้นะครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วค้นพบว่า...เป็นนิยายที่ดีอีกเรื่องนึง ชอบตรงที่ถึงจะมีปัญหาก็สามารถแก้ไขได้ ไม่เก็บไว้ให้ค้างคานานไ ตัวร้ายก็ไม่เอาแต่กรี๊กๆๆ สู้กับด้วยสติปัญญาและสงครามประสาท
คิดถึงที่ภูเก็ตเลย อ่านแล้วอินตามแล้วก็มาคิดว่า หลังจากเจอสึนามิคนอื่นที่ภูกเก็จจะเป็นยังไง ป้าแม่ครัวยังทำงานที่โรงแรมมั้ย คุณกรณ์ยังอยู่รึเปล่า นี่อินไปกับตัวละครมาบอกเลย 555
ชอบการเล่าเรื่องด้วย ลื่นไหลและสนุก ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ
-
วันนี้เห็นนิยายมีขายที่ B2S แล้ว ปลื้มปริ่ม :hao5: :katai2-1: :hao5:
-
อ่านรวดเดียวจนจบเลย สนุกมากกกก ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ
-
อ่านรวดเดียวจบแต่อารมณ์สวิงเวอร์ ยิ่งฉากเปิดเซฟ อีด อก มือสั่นใจสั่นเหมือนจับได้เองว่าผัวมีชู้ ผ่านไปไม่กี่ตอนอ้าวไม่ใช่ซะงั้น แล้วก็รู้สึกว่าอีพี่ยอดจะใจอ่อน ใจแข็งผิดเรื่องผิดราวไปหมด อะไรที่เมียไม่ชอบยอมทำใจอ่อนกับทุกคน พอมีความลับอะไรเอ้าใจแข็งไม่บอก เอ้ออ ควรสลับกันอ่ะ หงุดหงิดกับนางหลายเรื่องอยู่ 5555 ความดีของนางคือรักทีมมากนี่แหละ
-
สนุกมาก โคตรอิน แหม..พี่ยอดช่างดีแต่ถ้ามีแฟนแล้วต้องพิเศษคนเดียวสิ น้องทีมนี่ได้ใจป้ามาก ชอบๆๆ
-
:กอด1: เราจะอยู่เคียงข้างกัน :)
-
นับถือเลยค่ะ ขนาดแต่งสด ไม่มีพล็อตตายตัว แต่เนื้อเรื่องเชื่อมโยงกัน ตัวละครไม่ได้ออกมาแว้ดๆแล้วหายไปเฉยๆ ยังคงวนเวียนอยู่ในทฤษฎีโลกมันกลม แถมตัวละครหลักยังพัฒนาขึ้น การบรรยายไม่ได้ใช้มุมมองบุรุษที่สาม หรือภาษาเลิศเลอเพอร์เฟคอะไรมาก แต่อ่านแล้วเหมือนเราได้เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ เทียบสมัยนี้ก็เหมือนตามดราม่าคู่ผัวเมียแล้วหยุดไม่ได้ อยากติดตามชีวิตคนกลุ่มนี้ต่อไปอีกเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่อยากให้จบบริบูรณ์เลยค่ะ เป็นอะไรที่ใจหาย เหมือนโดนเพื่อนสนิทลบเฟสไม่ให้เผือกเรื่องชีวิตคู่ยังไงยังงั้น ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ
-
อ่านกี่รอบก็หมั่นไส้อิพี่ยอด
ใครๆ ก็อยากได้
ปวดหัวแทนนุ้งทีม
:m31:
-
เป็นนิยายที่ดีมากเลยพึ่งมาอ่าน อ่านแล้วร้อนแทนทีม ทีมนิสัยคล้ายเรา ร้ายมาร้ายกลับ แต่เราเด็ดขาดกว่าที่ถ้าคนมันไม่รักดี เที่ยวไปรับส่งคนอื่น มาอ้างไม่มีรัย ก็ตัดทิ้งไปเลย มีเงิน มีบ้าน มีพ่อแม่ จะแคร์อะไรผู้ชายคนเดียว..ถ้าเป็นทีมคงเลิกกันไปนานแล้ว ไม่มาเจ็บซ้ำซ้อนแบบนี้หรอก ยอดต่างหากที่ไม่เคยคิดถึงจิตใจของคนรักว่าต้องรู้สึกอย่างไร เจ็บแค่ไหน คล้ายตัวชา สั่นสะท้าน ใจชาแปลบๆ และร้อนระอุ (ตอนที่อ่านอินมากเหมือนเจอกับตัวเลยอารมณ์ลงมาเต็มที่) ยามเห็นคนที่เรารักทำให้เราต้องเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วยังไม่มีหัวคิด..เป็นเราถีบหัวส่งแล้ว และพวกศัตรู เราเป็นคนแรงกว่าทีม ยอมรับถ้าเจอแบบทีม เอากันตายไปข้างนึง จ้างนักเลงรุม ซ้อม หรือร่านมากนักก็ส่งซ่องชายแดนไปเลยสะใจ
-
อยากได้สารบัญจัง หาตอนไม่เจออออ :jul1: :z3:
-
กลับเข้ามาอ่านเล้าเป็ด หลังจากที่ไม่ได้อ่านนินาย นานมากแล้ว
ขอบเรื่องนี้มากเลยครับ ภาษา การดำเนินเรื่อง
ขอเก็บไว้เป็นเรื่องรักเรื่องนึงเลยครับ
-
กลับมาอ่านรอบที่สี่ สนุกเหมือนเดิมจ้า :o8:
-
ลุ้น จุกในหัวใจ หวานลึก ไม่หลับ ไม่นอน
ไปทำงาน ไปซื้อของ ก็คิดถึง อยากตามให้ทันความเป็นไปของทีม+ยอด และเพื่อนๆที่ดีสุดๆ
ถึงแม้ว่าเราจะตามช้าไปแค่ 9 ปีเอ๊งงง
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับงานล้ำๆ ไม่แต่งเรื่องอื่นแล้วหรือคะ กระหายมาก
-
เรื่องนี้ครบรสมาก
แบบลุ้นตลอดเรื่องเลย
-
คืดถึงเรื่องนี้
-
ช่วง Don't forget about us นี่ยำใหญ่ที่แท้
ชอบทีมนะ กล้าที่จะทำ กล้าที่จะพูดดี หานายเอกเผ็ชๆพร้อมลุยแบบนี้ยากมาก เอาจริงสงสารทีมมาก ไฟต์มาตั้งแต่ภาคแรกยันภาค3เลย ถ้าทั้ง2คนไม่อดทนไม่รักกันจริงชนิดขาดไม่ได้นี่เลิกกันนานละนะเนี่ย มารผจญทั้งหลายนี่ตัวเป้งๆทั้งนั้นเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะพี่เป้ o13
-
พี่ยอดนี่โง๊โง่ เคยโง่ยังไงก็ยังโง่อยู่อย่างนั้น น่ารำคาญมากๆ ยกน้องทีมให้คนอื่นแทนได้มั้ย
-
คิดถึงคนเขียน ชอบมากเรื่องที่คุณเป้เขียน
รออ่านผลงานเรื่องต่อไปนะ
:mew2:
-
สนุกมากจ้าาา
พี่ยอดจะเนื้อหอมไปไหน ส่วนทีมแรงๆแบบนี้มัน ถูกใจจริงๆ
และสองคนนี้ก็รักมั่นคงมาก อิจเลย
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆนี้ขึ้นมาจ้าา :กอด1:
-
พึ่งมีโอกาสได้มาอ่าน สนุกมากครับขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ออกมา ตอนที่รู้ว่าพี่ยอดตายคือแอบตกใจ แต่ก็ยังเผื่อใจใว้เพราะคิดว่าน่าจะกลับมา แต่พอมาตอนมีลูกเมียแล้ว คือช็อคจริง งงไปเลย คุณเป้เชื่อมโยงเรื่องต่างๆได้ดีมากๆ ประทับใจมากครับ o13