หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[Natavishi]

 

พี่ เป้ มา แนว เดิมอีกแระ

มา ๆๆ หาย ๆๆ

[RemySexyCool]

We belong together (Season III) ตอนที่ 4
…เมื่อเราสองคนกลับถึงที่พัก...ผมเดินลิ่ว ๆ เข้าห้องไปโดยที่ไม่รอพี่ยอด รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปยืนเหม่อคิดทบทวนเรื่องราวที่เพิ่งผ่านมาที่ระเบียง...มองดูฟ้าแลบอยู่ไกล ๆ เสียงฟ้าร้องดังเป็นระยะ...อีกไม่นานฝนคงตก ลมเย็นพัดความชื้นปะทะผิวของผม เริ่มหนาวนิด ๆ แต่ยังไม่อยากเข้าห้องไปเจอหน้าพี่ยอด...
“...เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก...”  คนที่ผมไม่อยากจะเจอเดินออกมายืนข้าง ๆ
“.....................................” ผมเขยิบหนี
“...ทีม...อย่าเงียบอย่างนี้สิ...ถ้าทีมด่าว่าพี่ พี่จะไม่รู้สึกผิดขนาดนี้เลยนะ...”  พี่ยอดขยับตามมายืนซ้อนหลัง เอาคางเกยไหล่ กอดผมแน่น
“...เฮ้อ...ถ้าเมื่อกลางวันทีมยืนยันจะซื้อหุ้นคุณวัฒนาให้ได้ พี่ยอดจะยอมให้ทีมซื้อมั้ยล่ะ...และถ้าทีมซื้อได้แล้ว ถึงตอนนั้นพี่ยอดก็จะเป็นฝ่ายโกรธทีม...ทีมยังจำได้นะ ทีมเคยบอกว่าจะไม่ทำให้พี่ยอดไม่สบายใจอีก...ถึงจะผิดหวัง แต่ยังไงทีมก็เคารพการตัดสินใจของพี่ยอดอ่ะ...”  ผมถอนหายใจก่อนพูดเสียงเรียบ
“...พี่ขอโทษ...”
“...ไม่ต้องขอโทษหรอก...พี่ยอดไม่ได้ทำอะไรผิดนี่...ทีมผิดเองที่เข้าไปวุ่นวาย...”
“...พี่รู้ว่าทีมเจตนาดี แต่ทางญี่ปุ่นรู้เรื่องนี้หมดแล้ว...ในเมื่อเค้าไม่ดำเนินการอะไร เราในฐานะลูกจ้างก็ต้องเฉย...พี่ไม่รู้ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่...ระหว่างนี้ทีมก็ทำงานตามปกติไปก่อนนะ...”
“...ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ...แต่พรุ่งนี้ทีมขอลากิจนะ...”
“...ไปไหนอ่ะ...”
“...ไปทำธุระส่วนตัว...”  พี่ยอดอึ้ง เมื่อผมแสดงท่าทางเย็นชา
“...ทีมไปไหน พี่ไปด้วย...เดี๋ยวแอบไปทำวีซ่าหนีกลับอังกฤษอีก...”  พี่ยอดกอดผมแน่นขึ้น และยังซุกหน้าเข้าที่ซอกคอผม ลมอุ่น ๆ ของเค้าทำให้ผมขนลุกเกรียว
“...จะบ้าเหรอ...ไม่ไปหรอก...ไปให้พ่อกับแม่บ่นเหรอ...นี่ยังไม่รู้จะบอกเค้ายังไงเลยว่าไม่ได้ซื้อหุ้นแล้ว...อนาคตทีมจะเป็นยังไงเนี่ย...”  ผมบ่น แต่แอบยิ้มนิด ๆ เมื่อรู้ว่าพี่ยอดหวงเราขนาดนี้
“...เรื่องอนาคตทีมไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไม่ยอมให้ทีมลำบากอยู่แล้ว...ตกลงจะไปไหนบอกพี่ได้หรือยัง...”
“...ไปธุระ...”  ผมบอกได้แค่นี้ แล้วเดินเข้าตัวอาคาร
“...จะทำอะไรพิสดารอีกหรือเปล่า...”  พี่ยอดเดินตามเข้ามา
“...หมายความว่ายังไง...ทีมเคยทำอะไรพิสดารเหรอ...”  ผมถามเสียงแข็ง
“...เอ่อ...พี่หมายถึง จะทำเรื่องเซอร์ไพร้สอะไรหรือเปล่า...”  พี่ยอดตอบเสียงอ่อย
“...ไม่มีอ่ะ...ต่อไปทีมจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...พอแล้ว...เหนื่อยกับการทำให้คนอื่น...”
“...ทีมคิดว่าพี่เป็นคนอื่นเหรอ...”  พี่ยอดทำหน้าเศร้า ซวยเลยกรู
“...เปล่า...”  ผมไม่รู้จะพูดยังไง ยิ่งเห็นพี่ยอดเดินคอตกเข้าห้องนอน ผมต้องเป็นฝ่ายเดินตามบ้างแล้ว
*
*
...เป็นแผนล่อผมเข้าห้องที่เนียนมาก...ยังไม่ทันที่จะแก้ตัวอะไร พี่ยอดก็ดึงผมลงไปนอนทับร่างแกร่ง...ตาสองคู่ประสานกันระยะใกล้ในความมืด...ลมหายใจแรง ๆ ของพี่ยอดบ่งบอกถึงความต้องการอะไรบางอย่าง...พอจะยันตัวเองลุกขึ้น พี่ยอดก็พลิกตัวกลับทับผมแทน กลายเป็นว่าผมดิ้นหนีไม่ได้...หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่พี่ยอดต้องการโดยที่ผมขัดขืนนิด ๆ นั่นมันยิ่งทำให้พี่ยอดได้แสดงสัญชาตญาณของผู้ล่ารุนแรงขึ้น...แต่แบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบนะ...
*
*
...ถึงแม้เมื่อคืนนี้ผมจะเจอศึกหนัก แต่ผมก็ตื่นเช้ามาเตรียมทุกอย่างให้พี่ยอดเหมือนทุกวัน...เมื่อถึงเวลาที่ต้องปลุกพี่ยอดให้ตื่นไปทำงาน ผมกลับอยากให้เค้าได้พัก ขนาดหลับพี่ยอดยังคิ้วขมวดสงสัยจะเครียดจนเก็บเอาไปฝัน...คิดทบทวนดูแล้ว พี่ยอดน่าสงสารที่สุด เป็นคนกลางที่โดนกดดันสามด้าน ทางญี่ปุ่น คุณวัฒนา และผม...ทำไมเราไม่ปล่อยวาง ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามทางของมัน...ในเมื่อเจ้าของเงินเค้าไม่เดือดร้อน เราก็ไม่ควรไปเดือดร้อนแทน...เค้าอาจจะคิดว่าเงินที่เสียไปกับการทุจริตนี้ แลกกับการดำเนินธุรกิจที่ง่ายขึ้นก็ได้...
“...กี่โมงแล้วอ่ะ...”  พี่ยอดลืมตาขึ้นมาถามผมด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“...หกโมงครึ่งแล้ว ตื่นเถอะ...”  ผมพูดพลางเขย่าแขนพี่ยอดเบา ๆ
“...วันนี้ทีมไม่ไปทำงานนี่ ทำไมตื่นเช้าจัง...”  พี่ยอดลุกขึ้นนั่ง
“...ชินแล้วมั้ง...แต่ตื่นเช้าอย่างนี้ก็ดีนะ จะได้มีเวลาทำธุระได้เยอะขึ้น...” 
*
*
...เราสองคนนั่งกินอาหารเช้าที่ผมทำอย่างง่าย ๆ ก่อนพี่ยอดจะไปทำงาน แต่เค้ายังอดระแวงไม่ได้ว่าผมจะทำอะไรให้เค้าประหลาดใจอีกหรือเปล่า...ผมต้องข่มความอายเป็นฝ่ายเดินไปกอดเอวแล้วหอมแก้มทั้งสองข้างของพี่ยอดซะฟอดใหญ่ นั่นแหละพี่ยอดถึงได้ไปทำงานพร้อมรอยยิ้ม...
*
*
...ธุระของผมในช่วงเช้าคือไปพบแก้วกับมิ้นท์เพื่อเดินทางไปธนาคาร...ผมตัดสินใจจะเริ่มต้นทำธุรกิจของตัวเอง โดยไม่มีพี่ยอดเข้ามาเกี่ยวข้อง...เมื่อวานเย็น ผมได้ไอเดียทำ Boutique Hotel หรือ รีสอร์ทเล็ก ๆ โดยมีแก้วมาช่วยบริหาร และมิ้นท์มาร่วมหุ้นทำร้านอาหารในโรงแรม...ถ้าผมมีอะไรทำเป็นของตัวเองก็ไม่ต้องไปวุ่นวายกับงานของพี่ยอดอีก...
*
*
...เราสามคนตระเวนไปคุยกับธนาคารหลายแห่งจนได้ข้อมูลมาเปรียบเทียบกันจนเป็นที่พอใจ...พี่ยอดโทรหาผมแค่ครั้งเดียว เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนสาวดังแทรกเข้าไป พี่ยอดถึงกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดี และไม่โทรตามผมอีก...ช่วงเย็นเราก็กลับมาคุยวางแผนงานกันที่ร้านมิ้นท์...ธุรกิจนี้น่าจะไปได้สวยเพราะได้รับความร่วมมือจากเพื่อนและแฟนเพื่อนทุกคน...
“...ถ้าได้เจ๊รุจมาช่วยอีกคนก็ดีสิ...”  แก้วเปรย
“...เออ...มึงไม่ลองติดต่อเจ๊ดูล่ะ...”  มิ้นท์มองที่มือถือผม
“...เจ๊แกติดต่อยากว่ะ...ไม่รู้จะเข้างานรอบไหน...เดี๋ยวกูลองโทรเข้าโรงแรมก่อนดีกว่า...ฮัลโหล...ขอสายคุณรุจครับ...อะไรนะครับ...ลาออกแล้วเหรอ...ลาออกไปอยู่ที่ไหนทราบหรือเปล่าครับ...โอเค...ไม่เป็นไร...ขอบคุณครับ...”  ผมวางสายพร้อมมองหน้าเพื่อนสาวทั้งสองที่จ้องแบบอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“...เจ๊รุจไปอยู่ไหนวะ...”  มิ้นท์ถาม ผมส่ายหน้า แล้วกดเบอร์มือถือเจ๊รุจ
”...ฮัลโหลเจ๊...อยู่ไหนเนี่ย...เริ่ด...เย็นนี้มาหาที่ร้านมิ้นท์หน่อยดิเจ๊...โอเค...ทีมรอที่นี่นะ...”  ผมวางสายแล้วยิ้มกว้าง
“...เจ๊เป็นไงมั่ง...”
“...ตอนนี้เจ๊แกมาอยู่กรุงเทพฯแล้ว...กำลังจะว่างงานอีกรอบ...ได้อยู่ห้าดาว แต่ไม่มีความสุข...แกเบื่อ...อีกซักพักคงมาถึง...เพิ่งเลิกงานอ่ะ...”  ผมบอกเพื่อนสาว
“...เรายังไม่ได้เริ่มทำอะไรกันเลยนะ...เจ๊เค้ารอเราไม่ได้หรอก...” แก้วพูดเสียงเครียด
“...เราคิดว่าจะจะบอกให้พี่ยอดรับเจ๊ทำงานที่บริษัทเราก่อน พอทุกอย่างพร้อมค่อยลาออกมาช่วยกัน...ดีซะอีก ให้เจ๊มาช่วยเรา จะได้มีเวลาโดดงานไปธุระส่วนตัวบ้าง...”
“...แล้วพี่ยอดจะไม่ว่าอะไรเหรอวะ...” 
“...คิดว่าไม่นะ...เจ๊รุจเก่งจะตาย...ทำได้ทุกอย่าง...ได้คนเก่ง แถมยังไว้ใจได้มาช่วย ไม่มีอะไรเสียหายนี่...“
*
*
...ไม่นานนักเจ๊รุจก็มาถึง...เราคุยเรื่องงานพร้อมกินอาหารชุดใหญ่ที่ฟิลิปทำมาให้เพื่อเลี้ยงต้อนรับการกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบหลายเดือนของพวกผมและเจ๊รุจ...ทุกอย่างน่าจะไปได้ด้วยดี...ตอนนี้ผมมีหุ้นส่วนใหญ่คือคุณวาดะ และฟิลิป ส่วนผมใช้เงินที่พ่อกับแม่ให้ รวมทั้งจะไปกู้ธนาคารมาเพิ่มเติมด้วย...เรื่องการก่อสร้าง สินค้าของบริษัทพี่ยอด กับคุณวาดะ เราจะซื้อได้ในราคาพิเศษ น่าจะช่วยลดต้นทุนได้เยอะอยู่...ที่ผมอยากได้เจ๊รุจมาร่วมงาน เพราะรู้ตัวว่าผมต้องเดินทางบ่อยในช่วงนี้...ถ้าเจ๊รุจเข้ามาช่วยก็น่าจะทำให้งานในบริษัทที่ผมรับผิดชอบเบาลง ผมเชื่อใจเจ๊ด้วยความที่เคยทำงานด้วยกัน และติดต่อกันตลอด เจ๊แกได้ทั้งภาษา คอมพิวเตอร์ และการบริหารจัดการ...
*
*

...ตอนค่ำพี่ยอดมารับผมที่ร้านมิ้นท์อีกตามเคย...วันนี้เรากลับมาคุยเล่นกันเป็นปกติ เพราะผมเริ่มจะสบายใจแล้ว...พี่ยอดยังไงก็แพ้ทางเจ๊รุจ เจอรุมแซวเข้าบ่อย ๆ มาดผู้บริหารก็หลุด กลายเป็นนายช่างหนุ่มที่ปากดีกัดกับเจ๊รุจอย่างสนุกสนาน แต่เรื่องเดียวที่ทำให้พี่ยอดต้องยอมแพ้คือเวลาโดนแซวเรื่องกลัวผม...โดนเบรกเรื่องนี้พี่ยอดถึงกับเถียงไม่ออกเลยทีเดียว...
“...พี่ยอด...ทีมอยากให้เจ๊แกมาทำงานกับเราอ่ะ...พอดีว่าช่วงนี้ทีมอาจจะต้องออกไปธุระบ่อย ๆ...ถ้าได้เจ๊มาช่วยก็เหมือนมีทีมอยู่ออฟฟิศนะ...”  ผมพยายามพูดโน้มน้าวพี่ยอดเมื่อเรากลับถึงที่พัก
“...ทำธุระอะไรอ่ะ...”  พี่ยอดหันมาถามเสียงเครียดทันที
“...ทีมต้องไปคุยกับธนาคารเรื่องขอสินเชื่อ...”  ผมตอบแบบเลี่ยง ๆ
“...ขอทำไม...ขอพี่ก็ได้...เงินทีมก็มีนี่...”
“...ทีมกำลังคิดจะทำธุรกิจเล็ก ๆ ส่วนเงินที่มีอยู่ก็เก็บไว้กินดอกเบี้ยดีกว่า เอาไว้ใช้ตอนฉุกเฉินก็ได้...”  ผมไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมด ธุรกิจโรงแรมเล็ก ๆ อ่ะ
“...อืม...พี่ไม่ถามต่อละกัน...ถ้าทีมอยากบอกพี่ก็คงบอกเองแหละ ใช่มั้ย...”  พี่ยอดรู้ว่าผมมีเรื่องปิดบังเค้าอีกตามเคย
“...ตอนนี้มันเป็นแค่โปรเจค...ยังไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า...ไม่กล้าบอก เดี๋ยวหน้าแตก...”  ผมแก้ตัว
“...มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ...”
“...แน่นอน...อย่างแรกเลยพรุ่งนี้เซ็นหนังสือรับรองเงินเดือนให้ทีม...อย่างที่สองก็อนุญาตให้ทีมลากิจได้บ่อย ๆ...อย่างที่สามช่วยรับเจ๊รุจเข้ามาทำงานต้นเดือนหน้า...แล้วก็...แล้วก็...เอาแค่นี้ก่อนดีกว่ายังนึกไม่ออก...”  ผมยิ้มอ้อนพี่ยอด
“...ได้สิ...แต่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนหน่อยนะ...”
“...อะไรเหรอ...”
*
*
...พี่ยอดไม่ได้ตอบผมด้วยคำพูด แต่เป็นการกระทำแทน...พี่ยอดจูงผมไปอาบน้ำด้วยกัน...เมื่อคืนเราบอกรักกันแบบรุนแรง...แต่วันนี้เป็นแบบนุ่มนวล...เมื่อทุกอย่างผ่านไปตามที่มันควรจะเป็น...ผมนอนซบหน้าอกพี่ยอด ฟังเสียงหัวใจเค้าเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ...เพลินกับการเอามือลูบกล้ามท้องที่เป็นลอน หลายครั้งก็เลื้อยต่ำลงไป พี่ยอดต้องแขม่วท้อง และถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อผมหยุดมือแค่นั้น...
“...เดี๋ยวก็อีกรอบหรอก...”  พี่ยอดขู่เบา ๆ
“...รุ่นนี้ยังไหวเหรอ...”  ผมแกล้งกัด
“...ไหวสิ...”  พี่ยอดจับมือผมไปวางไว้ตรงที่ที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเค้ายังไหวอยู่จริง
“...ทะลึ่งว่ะ...”  ผมดึงมือกลับ
“...ก็ทีมลูบเฉียดไปเฉียดมาอยู่นั่นแหละ...พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะครับ...”  พี่ยอดหัวเราะ
“...ทีมว่าจะซื้อรถแหละ...พี่ยอดว่างวันไหนไปดูที่โชว์รูมกันนะ...”  ผมเห็นพี่ยอดอารมณ์ดีจึงกล้าปรึกษาเรื่องนี้
“...ซื้อทำไม...รถบริษัทก็มี...อยากไปไหนก็บอกคนชับรถได้นี่...”  พี่ยอดขมวดคิ้วทันที
“...ทีมไปธุระส่วนตัว...”
“...ตราบใดที่ทีมยังเป็นผู้ช่วยของพี่ ทีมมีสิทธิ์ใช้รถของบริษัท...โอเคมั้ย...”  พี่ยอดตัดบท
“...อืม...ยังไม่ซื้อก็ได้...ดีเหมือนกันเก็บเงินไว้ก่อนดีกว่า คันละตั้งหลายล้าน...”
“...โห...คุณทีมครับ...จะซื้อยี่ห้ออะไรเนี่ย...” พี่ยอดจับคางผมให้เงยหน้ามามองเค้า
“...คิดว่าจะซื้อดี ๆ ไปเลย ใช้ได้นาน อีกอย่างถ้าขายต่อก็ได้ราคานะ...”  ผมบอกยี่ห้อ พร้อมอธิบายเหตุผล
“...เป็นผู้ช่วยแต่ใช้รถหรูกว่าเอ็มดีได้ไง...”
“...แหม...พี่ยอด มันไมได้แพงขนาดนั้น...คุณวาดะบอกว่ารู้จักกับเซลล์ที่โชว์รูมแถวทองหล่อ...ลดราคาได้เป็นแสนเลยนะ...เค้าจะเอายอดขาย ไม่เอาค่าคอม...พอมีส่วนลด ก็ราคาพอ ๆ กับรถพี่ยอดแหละ...”  ผมเถียง
“...เรื่องรถอาไว้ก่อนละกัน...แล้วพรุ่งนี้ทีมจะไปทำงานหรือเปล่า...”  พี่ยอดเปลี่ยนเรื่อง
“...ไปสิ...ไม่อยากโดดงานติดกันสองวันหรอก เดี๋ยวเคลียร์ไม่ไหว...”
“...พรุ่งนี้จะมีเด็กฝึกงานมาใหม่วันแรกนะ...”
“...อ้าว...ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลย...”  ผมงง
“...พี่ก็เพิ่งรู้เหมือนกัน...คุณวัฒนาอนุมัติให้มาฝึกงานที่นี่ตอนที่เราไปอังกฤษน่ะ...”  พี่ยอดอ้อมแอ้มไม่อยากพูดชื่อคุณวัฒนา เพราะกลัวผมของขึ้นอีก
“...เด็กที่ไหน...มากันกี่คน...ผู้ชายหรือผู้หญิง...”
“...ผู้ชาย...มาคนเดียว รุ่นน้องทีม คณะเดียวกับทีมเลย แต่น่าจะเอกภาษาญี่ปุ่นนะ...” 
“...จริงดิ...งั้นรีบนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะโทรม อายรุ่นน้องมัน...มหาลัยนี้ โดยเฉพาะคณะนี้นะ หน้าตาดีทุกคนเลย...ถ้าไม่เชื่อดูรุ่นพี่มันสิ...”  ผมพูดขำ ๆ แล้วซุกตัวลงใต้ผ้าห่ม แกล้งทำเป็นหลับ
“...อย่าไปคิดอะไรกับน้องเค้าเชียวนะ...ไม่งั้นพี่จะส่งเด็กไปฝึกงานที่โรงงาน...”
“...โห...ใจร้ายว่ะ...” 
“...ว่าพี่ใจร้ายเหรอ...อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ...”  พี่ยอดซุกตัวลงผ้าห่มผืนเดียวกับผม แล้วเราก็อดไม่ได้ที่จะเล่นผีผ้าห่มกันอีกรอบก่อนนอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

****************************************************************************

...ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความเห็นที่มีต่อเรื่องเครียด ๆ ในตอนที่แล้วนะครับ...ชอบจังเลยเวลาอ่านคอมเม้นท์ เพราะมันจะช่วยให้ผู้เขียนได้รู้ความต้องการของผู้อ่าน...เมื่อได้รู้ว่าผู้อ่านชอบ หรือไม่ชอบอะไร อาจจะมีผลต่อการดำเนินเรื่องในตอนต่อไปนะครับ...


...วันนี้ฝนตก รีบกลับบ้านก็เลยมีเวลามาโพสตอนใหม่...รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ...ถ้าใครต้องเดินทางก็ขอให้ระวังมากกว่าปกติ...อยากให้พกร่มติดตัวกันเหมือนพกถุงยางนะครับ...พกร่มถ้าฝนไม่ตก ก็เอาไว้กางกันแดดได้ ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับถุงยางหว่า...ก็ถุงยาง ถึงยังไม่ได้ใช้ แต่มีติดตัวไว้ก็อุ่นใจไง 555++
...เป้...

[huimei]

^^
เฮ่อ...ดีจัง เคลียร์กันแล้ว 

โดนกับประโยคที่ว่า “...ต่อไปทีมจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...พอแล้ว...เหนื่อยกับการทำให้คนอื่น...”
แต่พอมองในมุมของพี่ยอดแล้วก็สงสารเหมือนกัน ลำบากใจน่าดู

  ที่มาต่อค่ะพี่เป้ 
แต่ว่าไอ้ อยากให้พกร่มติดตัวกันเหมือนพกถุงยางนะครับ นี่มันทะแม่งๆนะพี่ 

[silverspoon]

ชอบทีมที่ทำงานเก่ง และหาแผนรองรับในการพึ่งพาตัวเองในอนาคตนี่แหละ ไม่ต้องคอยขึ้นอยู่กะสามีเสมอ เยี่ยมจริง

[Natavishi]

 

แล้ว เด็ก ฝึกงาน เนีย จะ ปีนเกลียว พี่ยอดป่าว  อิอิอิ

[tawornfung]

เราว่าเด็กฝึกงานมีบทบาทที่น่ากลัวแน่เลย
จะมาเขย่าความสัมพันธ์ป่ะเนี่ย

[nine-poo]

55+
จะมีนักธุรกิจใหญ่เพิ่มแล้ว
ขอให้สำเร็จกิจการรุ่งเรืองน้า

 

[kitty]

 o18ไม่ใช่ว่ารุ่นน้องมาสนใจพี่ยอดแทนนะ  อย่างงี้พี่ทีมออกโรงวีนแตกแน่ๆๆๆๆๆๆ

[Pumpkin]

โอ๊ะ แหมๆๆ  นักธุรกิจหญ่ายยยย(ขอวิบัติหน่อย)  ยังไงขอให้ได้ดิบได้ดีก็แล้วกันเน้อ~

[Nabee]

โหยยยยยยยยยยยย...พี่ยอดแสดงความรักด้วยกันทุกวันเลยเหรอเนี่ย >/////////<

เพลา ๆ ลงบ้างก็ได้นะ...สงสารน้องทีมอ่ะ ช้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย...อิอิ

แต่เห็นด้วยกับทีมนะ...ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง เพราะอนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน

ก็หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามาจนทำให้ทั้งสองคนต้องหวั่นไหว และแ้ก้มันไม่ได้หรอก

เพราะเชื่อว่ายังไงซะ ทีมเองก็คงจะไม่ยอมให้ปัญหาใด ๆ มาทำลายตัวเองและพี่ยอดได้อย่างแน่นอน

แอบหวั่นใจเล็ก ๆ ว่านักศึกษาฝึกงานที่จะมาวันพรุ่งนี้...มันจะเป็นป่วนอีกหรือเปล่า???

เอ๊ะ...หรือว่าเราคิดมากไปเองหว่า???...รอพี่เป้มาไขข้อข้องใจนะฮะ ^^~*


ดีใจจังที่จะได้เห็น ทีม แก้ว มิ้นท์ และเจ๊รุจกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง คราวนี้คงจะมีเรื่องสนุก ๆ ตามมาอีกเยอะแน่ ๆ

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะฮะ...พี่เป้เองก็รักษาสุขภาพด้วยเช่นกันนะ XD

[iiดาวพระสุขლii]

ทีมโตขึ้น.....
สัมผัสได้จาก ความคิดและการกระทำหลายๆอย่าง....

หวังว่าความรัก ของทั้งสองคน...
ความใจเย็นของพี่ยอด และความเป็นผู้ใหญ่ของทีม...
จะทำให้ทั้งสองคนจับมือกันก้าวผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปได้...ด้วยดี...

[noy]

เด็กฝึกงาน.....น่าคิดนะไม่รู้ว่าจะส่งมาอ่อยใคร  เป็นไส้ศึกรึเปล่า  เป็น.......

[DexTunG]

 

[ปลาทองสีชมพู]

ว๊ายยยยย เด็กฝึกงาน เอ๊าะๆ จะมาเป็นตัวแปร ข้างซ้าย หรือ ข้างขวาล่ะ?
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[Little Devil]

ไม่นะ น้องเป้
หวังว่างานไม่เข้านะ
+1

[hikikomori]

ชอบมุขถุงยางพี่เป้อ่ะ 55555

ภาคสองนี่เข้มข้นเหมือนดูซีรี่ฮ่องกงเลยค่ะ ชอบๆ 
ถ้าเราทำงานแล้วคงดูมันส์กว่านี้เป็นแน่แท้

รอตอนต่อไปจ้า

[roseen]

 

[ka[ze]na]

มีเด็กมาให้วุ่นวายอีกล่ะ ....

เหอะๆๆๆ ดีๆละกันน๊า!!!!

[jokirito]

เด็กนั่น ตาวัฒนาตั้งใจจะส่งมาเชือดทีมรึเปล่า    อย่านะ  อย่าเชียวนะ   

[wan]

ความสุขุมขึ้น ในภาคนี้ ทำให้เรื่องที่ดูเหมือนจะใหญ่ กลายเป็นเล็ก จิ๊บ ๆ
และแล้ว การกลับมารวมตัว ของเพื่อนพ้องน้องพี่ คิดว่าคงมีอะไร ๆ สนุก ๆ แน่ ๆ
เรื่องรถ นี่พี่ยอด ไม่รู้ตัวจริง ๆ หรือว่าใครใหญ่กว่าใคร ( สถานะ อย่าคิดลึก )
ส่วนเด็กฝึกงาน คงเป็นสีสัน ให้กับทั้งคู่อีกแน่ ๆ น้องทีม ตั้งกาจรอได้เลย
+1 พร้อมกำลังใจให้ น้องเป้ รักษาสุขภาพด้วยครับ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ 

[IIMisssoMII]

แว๊บ มาอ่านได้ตอนเช้า
เปิดมาดีจัง เจอตอนต่อไป

อืม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่เป้มาวางระเบิดรึเปล่า เด็กฝึกงาน

 

เอาน่า อย่างนี้ชีวิตคู่จะได้ สนุก
ตอนหน้า เจ๊รุจมา ท่าทางจะมันส์


วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลย เบี่ยยยย

[JJHJJH]

หลักการพี่เป้ดีมาก พกไว้อุ่นใจ เอริ่ม

อ่านตอนนี้แล้วมันเห็นเค้าลางยังไงๆ อยู่ อิตาเด็กนั่นจะมาแนวไหนอ่า

[โน๊อา]

เอิ๊กอ๊ากกกก มาอีกแล้ว เด็ด แน่ รุ่นน้องนี่เนอะ

[MaeMoo]

ฝนไม่ตกใช้ร่มกันแดด ถุงยางไม่ใช้...เอาไปทำอะไรดี
ขอคิดก่อนนะ มีหลายทางเลือกเชียวนะคุณเป้ อิอิ

ทีมจัดการกับอารมณ์ตัวเองได้ดีทีเดียวค่ะ
ไม่เอาแต่แค้นเคือง สู้ทำสิ่งดีๆเพื่อตัวเอง

อยากเห็นการทำงานร่วมกันของเพื่อนรักก๊วนนี้
คงจะทั้งฮา ซ่า แต่ก็คงเต็มที่กันทุกคน

ฝนตกหนักแต่เช้า เดินทางกันดีๆนะคะ

[*SparklinG*]

ชักจะทะแม่งๆซะแล้ว เด็กใหม่ที่ว่าดูน่ากลัวกว่าที่คิด = = "

[a_tapha]

หวังว่าคุณน้องฝึกงานคงจะไม่มาฝึกลับฝีปากกับพี่ทีมนะค่ะ       

[teerasak]

  อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป

[darling]

+1เป็นกำลังใจให้พี่ยอด น้องทีม ระวังตัวปัญหากำลังจะตามมา

[BeeRY]

รู้สึกระแวงน้องฝึกงานยังไงไม่รู้สิ...

[CanonDNattari]

เริ่มส่งคนเข้ามาแทรกแซงแล้ว

รอติดตามทีมจะจัดการยังไง ต่อไป