อ่านติดพันอยู่หลายวันจนจบ~~ อยากจะบอกว่า นี่เป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก ทั้งสุขเศร้าเคร้าน้ำตาจริงๆ
และเป็นอีกเรื่องที่ได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร ความเป็นผู้ใหญ่ที่มากขึ้นของทีม และความคงเส้นคงวาของพี่ยอด
ยอมรับว่าชอบตัวเอกอย่างทีมมาก เป็นนายเอกในอุดมคตินะ เพราะ เก่ง ฉลาด ทันคน แรง! แต่ไม่ร้าย! ไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนนายเอกจะกลายเป็นนางมารเหมือนหลายๆเรื่องที่พยายามจะให้นางเอกดูสู้คนแต่กลายเป็นนิสัยเหมือนตัวอิจฉาไปซะงั้น
ส่วนพี่ยอด รายนี้ก็ฉลาด ทันคนเหมือนกัน มีความเป็นผู้ใหญ่ สังเกตจากหลายๆตอน อย่างเช่นภาคแรกที่รีบพาทีมไปดูกล้องวงจรปิดเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้มีอะไรกับอิคุณน้องหัวโล้น แต่เสียอยู่อย่างเดียวมีอะไรไม่ค่อยพูด ชอบเก็บไว้เองคนเดียว พอมาเจอคนคิดเยอะแถมผูกเรื่องเก่งแบบทีมมันเลยได้เรื่องตลอด
แล้วก็อีกอย่างหนึ่งก็คือ... พี่ยอดลืมอะไรไปรึเปล่า...หนูทีมเค้าก็ผู้ชายนะจ๊ะ ถึงเค้าจะเคะ แต่ก็ยังเป็นผู้ชายนะ สัญชาตญาณความเป็นผู้นำมันต้องมีเยอะอยู่แล้ว จะให้น้องเค้าอยู่บ้านเป็นแม่ศรีเรือนอย่างเดียวมันทำได้ที่ไหน ยิ่งนิสัยแบบทีมด้วย สรุปคู่นี้มีความเป็นผู้นำทั้งคู่แล้วก็คิดแต่ว่าตัวเองเลี้ยงและดูแลอีกฝ่ายได้ เหอๆความจริงแก้ปัญหาได้ง่ายๆด้วยการคุยกันให้รู้เรื่องว่าจะใช้ระบบอเมริกันแชร์นะ แต่ก็นั่นแหละ ทีมเป็นพวกซึน+ทิฐิสูง ถ้าไม่ใช่พวกที่รักปักใจ+มั่นคงสุดยอด(ถึงจะมีบางทีที่ขัดใจก็เหอะ)แบบพี่ยอดเนี่ย คงได้เลิกกันไปนานแล้ว
เรื่องนี้อ่านแล้วมีให้ลุ้นตลอด เดี๋ยวรักหวานชื่นละมุนละไม พลิกหน้าต่อไป น้ำตาท่วมจอซะงั้น เรื่องเข้าหาไม่ได้หยุดได้หย่อน พี่ยอดก็ฟีโรโมนแรงเหลือเกิ๊น~~ มีคนวิ่งเข้าหาตลอดอ่ะ จนบางทียังสงสารทีมเหมือนกันนะ กว่าจะกำจัดแต่ละคนไปได้เนี่ยเหนื่อยเหลือหลาย เพราะพี่ยอดก็ไม่มีเด็ดขาดกับพวกชะนีที่วิ่งเข้าใส่เลย ต้องให้หนูทีมวิ่งเต้นเป็นเจ้าเข้า ไม่รู้พี่ยอดจะรู้เรื่องพวกนี้บ้างรึเปล่า แต่คงไม่รู้หรอก เพราะถ้ารู้วิธีการของทีมอาจจะไม่ชอบใจก็ได้
ผิดกับทีมเลย ในเรื่องทางชู้สาวเนี่ย ถ้าไม่ใช่ว่าทีมจงใจจะยัวเองแล้ว พี่ยอดไม่จำเป็นจะต้องวิ่งเต้นอะไรมากมาย จะเครียดจะหึงรึอะไรก็แค่ช่วงสั้นๆ เพราะทีมเคลียร์ตัวเองได้ตลอดและชัดเจนซะด้วย
ความจริงมีอะไรอยากระบายมากกว่านี้ ตั้งแต่อ่านตอนแรกจนมาถึงตอนจบของภาค3 แต่พออ่านจบก็เกิดความรู้สึกอึนๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ประมาณว่าตอนจบภาคแรกก็...เฮ้ย!!เอาจริงดิ พี่ยอดม่องเพราะซึนามิเนี่ยนะ พออ่านจบภาค2 ก็ยิ้มจนปากแทบฉีก มาต่อด้วยไดอารี่ของพี่ยอด ก็กรามค้างหุบไม่ลงมีความสุขมากมาย แต่พอมาถึงช่วงท้ายๆของภาคสามตอนเฉยว่าพี่ยอดมีลูกเมียเล่นเอาอึ้ง!! เกิดความคิดที่ว่าไม่น่าอ่านต่อเลย ถ้าหยุดที่ภาค 2 ก็จะได้ความรู้สึกดีๆแฮบปี้ๆเป็นตอนจบ แต่พอเหลือบไปเห็นหัวชื่อเรื่อง อ่านทวนอีกครั้ง อืม...เอาก็เอาวัดดวงกับชื่อเรื่องเนี่ยแหละ ชื่นมันบอกอยู่แล้วว่ายังไงเราก็จะอยู่ด้วยกัน เลยเริ่มคิดได้ว่าเด็กอาจไม่ใช่ลูกพี่ยอด เลยตั้งใจอ่านต่อ แล้วก็ เอ้อ!! ไม่ใช่จริงๆด้วย
แต่ก็นะดันมีให้ลุ้นกันจนหยดสุดท้ายเพราะพี่ยอดมาแปลก ไม่ง้อไม่ตาม ทำเหมือนกับจะหายไปเลย เราก็อ่านไปด้วยใจตุ๊มต่อมๆ
และแล้วในที่สุด!!....
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอกรีดร้องดังๆหน่อยเถอะค่ะ แล้วก็
คุณเป้แรงๆหลายๆที
มีความสุขกับตอนจบมากมาย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะคะ รักทีม ชอบพี่ยอด ปลื้มเดวิด แอบอยากกิ๊กกับแจ็ค และเหนืออื่นใด รักคนแต่งค่า~~~
ปล. อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง ขอเป็นไดอารี่ของพี่ยอดต่อก็ได้ อยากรู้ว่าในช่วงเวลาต่างๆพี่ยอดรู้สึกยังไงคิดยังไง ขอบอกว่า ไดอารี่ครั้งก่อนพี่ยอดน่ารักมากมาย
ขอคารวะคุณเป้งามๆสำหรับเรื่องนี้เลยค่ะ
หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว) (อ่าน 1813078 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก