>>>>>>>>>>>>>>ต่อจากด้านบนค่ะ<<<<<<<<<<<<<<<<
"เอม ผ่อนคลายนะ เดี๋ยวคินจะสอดนิ้วเข้าไป" จบคำพูดก็สอดนิ้วกลางเข้าไปทันที ไม่ทันให้ร่างบางได้เตรียมใจ
"อื้อ!!"
ภายในอุ่นร้อนและบีบรัดแน่นยิ่งทำให้คินกัดฟันกรอดอย่างอดทน
"คิน" ดวงตากลมโตมองมาน้ำตาคลอ ทำให้ร่างสูงก้มลงจูบซับน้ำตา
"ผ่อนคลาย อย่าเกร็ง..." เสียงทุ้มพูดปลอบและค่อยๆ คืบคลานสอดนิ้วกลางเข้าไป...จนสุด
"ฮึก"
"ชู่ว...เดี๋ยวคินจะทำให้รู้สึกดีนะ"
"มันแปลกๆ ครับ อ๊ะ คิน...อย่...า อ๊ะ"
"สุดยอด" นิ้วกลางยาวขยับสอดเข้าออกสร้างความเคยชินให้ช่องทางนุ่มอุ่นที่ขมิบรัดแถมยังตอดถี่รัว...นี่แค่นิ้วนะ ถ้าเป็นของที่ใหญ่กว่านี้ไม่อยากจะนึก
เพียงแค่คิดก็เผลอสูดปากไม่ได้
มือใหญ่จับขาเรียวที่ค่อยๆ หุบเข้าหากันเพราะความเสียวซ่านจากเบื้องล่างให้อ้าออกเพื่อจะได้มองเห็นชัดๆ ปากทางสีชมพูดูดกลืนนิ้วยาวเข้าไปจนสุด...เป็นภาพที่น่ามอง
ชะเอมเม้มปากหลับตาปี๋ ไม่รู้เลยว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร...บางอย่างสอดแทรกเข้าช่องทางด้านล่าง เสียดสีเข้าๆ ออกๆ ...มันร้อนวูบวาบ แถมยังเสียวแปลบปลาบให้ร่างกายกระตุกสะดุ้ง มือบางจิกทึ้งผ้าปูจนมันยับย่นเพื่อระบายอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับร่างกาย
นานหลายนาที ในความรู้สึก นิ้วยาวสอดจนครบสามนิ้ว
"อ๊า อ๊ะๆๆ คิน เอมไม่ไหว" ร่างกายขาว บิดเร่ายั่วยวน ปากบอกไม่ไหวแต่สะโพกเล็กขยับสอดรับให้นิ้วยาวกระทุ้งเข้าไปลึกขึ้น...ทำไปอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาคมกริบมองทุกการกระทำที่ใสซื่อ จึงเลียริมฝีปากที่แห้งผาก
...จะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว...
"รู้สึกดีมั้ยครับ"
"คะ อ๊ะ ครั...บ...อืม" เสียงทุ้มแว่วหวานหลอกล่อ สะกดให้คนอยู่ในห้วงอารมณ์ตอบรับ ร่างสูงโน้มตัวคร่อมลงป้อนจูบเร่าร้อน ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดระบายอารมณ์ที่มี คินดูดลิ้นเล็กแรงจนช่องทางด้านล่างขมิบแรง
เฮือก!
"ฮ่า...ฮ่า..." หน้าอกบางสะท้อนหอบเหนื่อยอ่อน เมื่อร่างสูงผละจูบออก แถมด้านล่างก็โล่งวูบเพราะนิ้วยาวถอนออกไปแล้ว “แฮ่ก”
วันนี้คิน...เร่าร้อนจัง
ร่างบางถูกมือใหญ่จับข้อพับให้แยกขากว้าง ท่าทางน่าอายของตัวเองทำให้ชะเอมเม้มปากแก้มแดง แก่นกายใหญ่จ่อตรงปากทางสีแดงที่ขมิบถี่จนเจ้าของสะดุ้งเฮือกกับความร้อนที่ดุนดัน "คิน?"
"เอม คินจะเข้าไปแล้วนะ อดทนหน่อยนะครับ"
ร่างบางตัวสั่นระริก...
"คิน...จูบเอมหน่อย" ร่างบางยื่นแขนสั่นๆ ไปด้านหน้า ทำให้ร่างสูงโน้มตัวลงมาประกบจูบให้ตามคำขอลิ้นกวาดต้อนไล้เลียในช่องปากอ่อนโยนและค่อยๆ เปลี่ยนเป็นรุนแรง ณ ตอนนั้นเองที่คินสอดส่วนปลายเข้าไปในตอนที่ชะเอมกำลังเผลอไผลกับจูบ
"อื๊อ!!" หยาดน้ำตาไหลอาบเพราะความเจ็บปวดแทรกเข้ามา เพราะขนาดมันใหญ่ผิดจากนิ้วในตอนแรกมาก
เจ็บ
จุ๊บ...
คินจับหน้าเล็กไม่ให้หนีจากจูบ ลิ้นร้อนละเลงหลอกล่อให้สนใจด้านบนเพื่อที่จะผ่อนคลายช่องทางด้านล่าง แต่ดูเหมือนจะไม่พอ มือใหญ่ทั้งสองเลื่อนบีบคลึงจุดอ่อนไหวทั้งสองตรงหน้าอก เม็ดสีชมพูที่เต่งเป็นไตรับสัมผัสกับนิ้วโป้งเป็นสัญญาณที่ดี พอด้านล่างผ่อนคลายลงอีกนิด แก่นกายก็คืบคลานแทรกลึกเข้าไปอีก
คินซี้ดปาก หลุบมองแก่นกายที่หลุดเข้าไปได้กว่าครึ่ง แต่ภายในยังไม่หยุดตอดรัด ร่างสูงเกร็งหน้าท้องจนขึ้นเป็นลูก หอบหายใจหนักหน่วงแต่กระนั้นก็ยังเป็นห่วงอีกฝ่าย "เอม ไหวมั้ย"
"ฮ่า...แฮ่ก..." ดวงตากลมโตฉ่ำปรือ มือลูบตรงหน้าท้องแบนราบ...บริเวณที่รู้สึกเหมือนมีอะไรร้อนระอุอยู่ด้านใน
...ของๆ คิน
"คิน..."
เสียงทุ้มครางรับในลำคอ ท้าวแขนคร่อมต่ำและแนบริมฝีปากแผ่วเบา "เจ็บเหรอ"
ร่างบางค่อยๆ ส่ายหน้ายิ้มบาง หลุบมองส่วนล่างที่เชื่อมต่อกัน "คินเข้าไป...หมดแล้วเหรอ"
"ยังเลย"
ชะเอมเบะปาก "เอมต้องตายแน่เลย"
คินหัวเราะขำคนงอแง "ไม่ตายหรอก"
"คิน..."
"หืม?"
"รู้สึกดีมั้ย"
คำถามที่ทำให้คนได้ยินยิ้ม...ไม่รู้ทำไม ชะเอมถึงได้น่ารักขึ้นทุกวัน และความรักที่มีก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
"คินรู้สึกดีมาก ข้างในของเอมมันรัดคินแน่นไปหมด"
"..." มือบางยกปิดหน้า แต่หูแดงก่ำ
"อุ่นมาก"
"คินอย่าพูด เอมอาย อ๊ะ..." ชะเอมสะดุ้งเมื่อสะโพกแกร่งเผลอแกล้งขยับเข้าอีกนิด มือใหญ่จับเอวบางแน่นไม่ให้ขยับหนี
"เอม ผ่อนคลาย..." ลิ้นร้อนเลียปาก กลืนน้ำลายที่สอขึ้นมา "อย่าเกร็ง"
ริมฝีปากบางเม้มแน่น ดวงตากลมปรือมองใบหน้าคมที่สะกดกลั้นอารมณ์ แถมยังหอบหายใจแรงเหมือนคนอดทนอดกลั้นอย่างมาก
ชะเอมค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ มือบางตะปบที่ข้อมือแกร่งทั้งสอง อ้าขากว้างตามเสียงทุ้มบอก จนในที่สุด...
"ฮ้า..." ชะเอมหอบหายใจหนักหน่วง รู้สึกวันนี้หัวใจจะทำงานหนักมาก...ภายในท้องตึงแน่นไปหมด
"อา อึก เอม...ตอดคินแน่นเกินไปแล้ว" คินกัดกรามแน่น เกร็งหน้าท้องแน่น ไม่เคยอดทนกับอะไรขนาดนี้มาก่อน ลมหายใจหอบสั่นไม่ต่างกับร่างบาง ความอบอุ่นบีบรัดนี่มัน...จะทำเขาทะลักทะลายทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ขยับ
คินรอจนชะเอมน่าจะปรับตัวได้ ก่อนจะเริ่มกดสะโพกบดคลึงจนร่างผอมดิ้นพล่าน
"ฮั่ก คิน แป...ป น...เอมยัง...อื๊อ" สิ่งที่อยู่ในร่างกายมันร้อนระอุ ยิ่งขยับเข้าออกเสียดสียิ่งรู้สึกร้อนวูบวาบเสียวซ่านเกินจะทานทน "อ๊า อ๊าาา"
คินสูดปากเสียงดัง ขยับสะโพกกระชับหนักหน่วง พยายามควบคุมไม่ให้แรงไปมากกว่านี้ เพราะเดี๋ยวร่างผอมอาจจะเจ็บตัวได้ มือใหญ่ช้อนขาเรียวให้อ้ากว้างมากกว่าเดิม สายตาคมกริบหลุบมองช่องทางอบอุ่นที่กลืนกินความเป็นชายและมันยังขมิบรัดตอดถี่รัวมอบความเสียวซ่าน...รู้สึกดีจนอยากจะฝังกายเอาไว้ในความอุ่นร้อนนี้ตลอดเวลา
"อา..." ใบหน้าคมเชิดครางเสียงต่ำ หยุดขยับสะโพกไม่ได้เลย ช่องทางสีสวยมันขมิบเชิญชวนให้ลิ้มลองไม่หยุด
"อ๊า ฮ้า คิน...คิน...!" ใบหน้าหวานส่ายไปมา เสียงใสกรีดร้องเรียกชื่อคนรัก มือบางจิกทึ้งผ้าปูแทบขาด ความรู้สึกมันรุนแรงจนทนไม่ไหวแล้ว!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะหนักหน่วง ปะปนกับเสียงครางเครือหอบหายใจ
ร่างสูงโน้มคร่อมตัวร่างบางลงจูบ แต่สะโพกยังทำหน้าที่ของมันไม่หยุด มือใหญ่จับแขนบางให้โอบกอดแผ่นหลังกว้าง เล็บสั้นจิกครูดจนเป็นรอย แต่ก็ไม่อาจระบายความเสียวซ่านนี้ได้เลย
"คิน อ๊ะ อ๊ะ เอมรักคิน"
เสียงทุ้มครางต่ำ "คินก็รักเอม" เพราะคำพูดของชะเอมทำให้รู้สึกหวามในอกจนเผลอใส่แรงไปนิดจนร่างบางกระตุกเฮือก
"คิน ฮั่ก เอมจะ อ๊ะ จะถึง"
"คินก็ใกล้แล้ว อา พร้อมกันนะ"
ร่างบางเกร็งแน่นจนคินร้องซี้ดเพราะช่องทางขมิบตอดรัด พยายามอดทนไม่เผลอกระแทกรุนแรงเกินไป เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไม่ถึงสิบครั้งก่อนที่สะโพกปอดขยับแทรกให้ลึกที่สุด...ลึกที่สุดและปลดปล่อยออกมา
เสียงใสครางยาว ขาเรียวหนีบแน่นเกร็งรับสายธารอุ่นร้อนที่พ่นเข้ามาในท้องจนแผ่นหลังบางหยัดโค้ง ทั้งวาบหวิวเสียวซ่าน รู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ร่างสองร่างกระตุกเป็นพักใหญ่ก่อนที่เสียงหอบหายใจจะดังประสาน ดวงตากลมปรือเปิดเหนื่อยอ่อนมองใบหน้าคมหล่อเหลาชื้นเหงื่อใกล้เข้ามาและก้มลงป้อนจูบอีกครั้ง
...คิน...
นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่จำได้ก่อนจะสลบไป
************************Whose fault? ************************
"เอม...เอมตื่นเถอะ"
"อือ..." ปกติชะเอมไม่ใช่คนขี้เซา แต่ว่าตอนนี้ยังรู้สึกง่วงอยู่เลย...ขออีกสิบนาทีได้ไหม
ร่างบางพลิกตัวหนี ช่วงล่างพลันเจ็บแปลบขึ้นมาทันที!
"โอ๊ย...!"
ร่างบางค่อยๆ ขดตัวเข้าหากัน ก่อนที่จะลืมตาแต่ก็หลับลงทันทีเพราะแสงแดดจากหน้าต่างส่องลอดเข้ามาจนแสบ...เช้าแล้วเหรอ?
"เอม เจ็บมากมั้ย"
"คิน" ชะเอมขยี้ตา รู้สึกเมื่อยล้าไปทั้งตัว
"ครับ"
"เอมเจ็บ" โดยเฉพาะตรงข้างล่างนั้นมันแสบมากเลย...ทำไมถึงเจ็บขนาดนี้
"คินขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคืนคงแรงไปหน่อย”
เมื่อคืน?
ภาพความทรงจำย้อนคืนเหมือนม้วนเทป มาชัดทั้งภาพทั้งเสียง...ใบหน้าหวานร้อนผะผ่าวเพราะเพิ่งจำได้ว่าเมื่อคืนเขากับคิน...
“แต่คินทายาให้แล้ว เอมทนหน่อยนะ" ร่างสูงทรุดลงข้างเตียง บีบผ้าในกะละมังก่อนจะไล้ตัวให้กับคนที่นอนห่มผ้าอยู่ แต่เพียงแค่เลิกผ้าห่มขึ้นชะเอมก็พลันหน้าแดงเข้าไปใหญ่
นี่เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น!
มือบางแย่งผ้าห่มจากร่างสูงแต่สู้แรงไม่ได้อีกตามเคย
"เอม อยู่นิ่งๆ สิ คินจะเช็ดตัวให้”
"ไม่เอาเอมโป๊ คินอย่ามองนะ" แขนเรียวๆ กอดตัวเองแถมขดขาขึ้นมาปิดบังลืมความเจ็บไปเสียอย่างนั้น
คินหัวเราะขำ "เมื่อคืนคินเห็นมาหมดแล้ว เอมก็เลิกเขินได้แล้วมั้ง"
แก้มใสพองลม ก็ใครจะไปหน้าไม่อายเหมือนคินกันล่ะ!?
“หรือจะให้คินแก้ผ้าด้วย จะได้เลิกเขิน” คินเลิกคิ้วเสนอ
ชะเอมแก้มแดงปลั่งปฏิเสธเสียงดัง “ไม่ต้อง!!” แบบนั้นมันจะยิ่งทำให้อายมากกว่าเดิมน่ะสิ!
"งั้นมานอนดีๆ คินจะเช็ดตัวให้ เอมไม่สบายอยู่นะรู้มั้ย" มือใหญ่ต้องโยนผ้าลงกะละมังและมาจับคนตัวเบาหวิวนอนราบดีๆ แม้จะยังมีแรงขัดขืนแต่ก็ไม่มากอาจเพราะเหนื่อยล้าจากภารกิจเมื่อคืนก็เป็นได้
คินก้มลงใช้หน้าผากแตะหน้าผากวัดอุณหภูมิ "อืม ยังรุมๆ อยู่เลย เดี๋ยวคินเช็ดตัวเสร็จ เอมก็กินข้าวกินยานะ แล้วจะได้นอนพักต่อ"
"แล้วคนอื่นล่ะครับ?"
"คินบอกให้ทยอยกลับไปแล้ว ไม่ต้องรอ"
"แล้วทุกคน..." รู้หรือเปล่า...เรื่องเมื่อคืน...
คินมองแก้มแดงๆ แล้วยิ้ม "น่าจะรู้นะ ก็นอนซมเสียขนาดนี้"
"...งือ..."
"เลิกเขินได้แล้ว แล้วก็นอนดีๆ" เสียงทุ้มเอ่ยดุๆ มือใหญ่แปะผ้าลงลำคอและไล้ตามใบหน้ามน "เมื่อ คินตกใจหมดเลย เพราะอยู่ดีๆ เอมก็สลบไป...คงจะเหนื่อยมาก"
ดวงตากลมมองใบหน้าคมที่เหมือนจะหล่อมากกว่าเดิม...หวงขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล
"คิน เมื่อคืน รู้สึกดีมั้ย"
"รู้สึกดี...ดีมาก" มือไล้ผ้านุ่มที่ลำตัว ลงมาที่ขา "ดีจนอยากจะทำอีกหลายๆ รอบ"
"คนหื่น" เสียงใสบ่นงุบงิบเผลอถดตัวหนี ซึ่งคนโดนว่าก็หัวเราะรับไม่สะทกสะท้าน
“คินยังไม่ได้ขอบคุณเรื่องเมื่อคืนเลย...ขอบคุณนะครับ”
เสียงทุ้มที่เอ่ย และรอยยิ้มที่ปกติคินจะไม่ค่อยทำให้ใครเห็นทำให้ชะเอมเขินอีกครั้ง
อะไรล่ะนั่น
“คินไม่เห็นต้องขอบคุณเลย” ริมฝีปากบางเม้มแน่น แก้มแดงเรื่อ “เพราะเอมก็...รู้สึกดี”
คินยิ้มกว้าง คว้าคนตัวบางเข้ามากอดอย่างดีใจ ซึ่งตอนแรกชะเอมก็ตกใจตาโตก่อนจะหลุดหัวเราะคิก
“เอมเป็นของคินแล้วนะ”
คนฟังเบะปาก น้ำตารื้นขึ้นมา “คินก็เป็นของเอมแล้วเหมือนกันนะ”
ดีใจเหลือเกิน ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้
ความเจ็บปวดที่ผ่านมาทั้งหมด...มันเหมือนจะถูกทำให้เลือนหายไปเพราะความสุขล้นใจ
“ขี้แย” ร่างสูงแซว ซึ่งแน่นอนว่าชะเอมหน้างอง้ำยกมือปาดน้ำตาป้อยๆ
“เอมไม่ได้ขี้แยซักหน่อย...ก็น้ำตามัน...ไหลเองนี่นา”
เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอ มือใหญ่ลูบหัวทุยก่อนจะกดจมูกข้างขมับอย่างหมั่นเขี้ยว...น่ารัก
"เอมอ้าขาหน่อย"
"หะ!?" ชะเอมตาโตตกใจรีบผละหนี...เมื่อกี้กำลังซึ้งอยู่เลย ทำไมอีกฝ่ายเป็นคนหื่นแบบนี้นะ!?
"ใจเย็นๆ คินแค่จะดูแผลตรงนั้นให้ คินกลัวมันอักเสบจะได้ทายาให้อีกรอบ"
ร่างบางยอมนอนนิ่งก่อนที่แก้มจะแดง เม้มปากแน่นมองภาพคินที่จับเข่าของตนแยกออกและสายตาคมจ้องมองมาที่ตรงนั้น ความรู้สึกมันเหมือนจะถูกหมาป่ากินอีกครั้ง
"เย็น...!"
"ไม่ต้องเกร็งนะ ผ่อนคลาย"
"คิน อ๊ะ ไม่..." นิ้วยาวสอดเข้าลึกที่ช่องทางแดงช้ำ กระทุ้งเข้าออกและควานเล็กน้อยก่อนจะถอนออกอย่างรวดเร็ว "อือ..."
"ยานี้ต้องทาข้างใน จะได้หายเร็วๆ ขอโทษนะที่ทำให้กลัว" จมูกโด่งกดข้างขมับปลอบคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจสั่น ร่างสูงเดินไปหยิบเสื้อผ้าและเอามาให้ชะเอมใส่ให้เรียบร้อยก่อนที่จะเอนตัวนอนห่มผ้าอีกครั้ง
"เดี๋ยวคินเอาข้าวมาให้นะ"
"ครับ...คิน...”
“หืม?”
“คินเอายาเมื่อกี้มาจากไหนเหรอ" ร่างบางนอนตาปรือถามเสียงง่วงงุน
เพราะเห็นอีกฝ่ายรู้ดีจังเลยว่าต้องใช้ยาป้ายแบบไหนยังไง
"อ๋อ คินโทรถามอากฤษแล้วเขาก็แนะนำมาน่ะ" แต่ก็ไม่ได้บอกว่าไปแวะซื้อมาระหว่างทางตอนที่ขับรถกลับจากตลาดที่ไปเมื่อวาน
"เหรอครับ..."
"เอมอย่าเพิ่งหลับนะ ต้องกินข้าวกินยาก่อน" คินบอกอย่างเป็นห่วง ไม่ใช่ยาแก้ไข้อย่างเดียว ยังมียาโรคประจำตัวที่อีกฝ่ายต้องทานอีกด้วย
"แต่เอมง่วง..."
"งั้นนอนไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวคินเข้ามาแล้วจะปลุก"
คนง่วงพยักหน้าแผ่วเบา จำไม่ได้เสียด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายพูดอะไร แต่ได้ยินว่าเหมือนอนุญาตจึงปล่อยตัวเองให้เข้าสู่ห้วงนิทรา
"เอม"
ผ่านไปแค่แปปเดียวในความรู้สึก เจ้าตัวก็ถูกปลุกอีกครั้ง แขนหนักอึ้งยกขึ้นขยี้ตา รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมายังไงไม่รู้
"หนาว..."
เสียงใสพึมพำแผ่วเบาทั้งที่ยังลืมตาไม่ขึ้น สัมผัสเย็นๆ แตะที่หน้าผากให้ต้องหันหนีอีกครั้ง
"เอมตัวร้อน กินข้าวแล้วกินยาจะได้หายไวๆ นะครับ" เสียงทุ้มพูดหวานหูเพราะคนไม่สบายมักจะอ่อนไหวเป็นพิเศษโดยเฉพาะกับร่างบางคนนี้ด้วย
คินมองใบหน้าหวานซีดเซียวด้วยความเป็นห่วงและกังวล พอจะศึกษามาบ้างว่าเวลาผู้ชายที่ถูกสอดใส่ครั้งแรกจะไม่สบาย...รู้อยู่แล้วแต่ก็อดโทษตัวเองไม่ได้ ดังนั้น เขาต้องดูแลชะเอมให้ดีที่สุด
จากนี้และตลอดไป
ร่างสูงค่อยๆ ช้อนคนตัวเบาที่ยังตาปรือนั่งพิงกับหัวเตียง ยกชามข้าวต้มหมูร้อนหอมฉุยตักขึ้นเป่าและจ่อปากคนป่วย "อ้า..."
ดวงตากลมปรือเมื่อได้ยินเสียง ริมฝีปากบางค่อยๆ อ้าออกงับช้อน รสชาดฝืดเฝื่อนทำให้เจ้าตัวส่ายหน้าตั้งแต่คำแรก
"ไม่เอาแล้ว..."
"อีกคำนะครับ"
"ฮือ..." เสียงใสครางอือดื้อดึง แต่ก็ต้องอ้าปากเพราะเสียงทุ้มอ้อนกล่อม คำที่สามและสี่ แต่เพียงแค่ห้าช้อนเจ้าตัวก็หันหน้าหนี "อิ่มแล้ว"
"อีกคำนึงนะ"
"ฮื่อ" ส่ายหน้า
คินถอนใจยิ้มๆ กับเด็กดื้อ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่คิดเบื่อหน่าย หนำซ้ำยังเอ็นดูมากขึ้น พอคนป่วยปฏิเสธมาแบบนี้ก็มีแต่ต้องวางชามข้าวต้มที่ไม่พร่องลงจากตอนแรกแม้แต่นิด และเปลี่ยนเป็นแก้วน้ำและเม็ดยาสีขาวแทน "งั้นกินยาครับ"
คราวนี้ไม่ต้องบอกซ้ำ ชะเอมจัดการโยนยาเข้าปากและดื่มน้ำอย่างว่าง่าย ดวงตากลมมองคินที่วางแก้วลงกับโต๊ะข้างเตียงเรียบร้อยแล้วก็จ้องนิ่งๆ ทำให้คินเลิกคิ้วถาม
“เอมมีอะไรหรือเปล่า”
เสียงใสเอ่ยออดอ้อน “กอดหน่อยครับ”
คินหย่อนตัวนั่งร่างบางเขยิบเข้าใกล้โอบกอดร่างกายอุ่นๆ ของร่างสูงแน่น
"เอมหนาว"
คินจัดการกดรีโมทปิดแอร์ให้ ห่มผ้าคลุมร่างบางจนถึงลำคอ นอนสักพักลูบแผ่นหลัง ลูบศีรษะทุยจนลมหายใจดังสม่ำเสมอ
“ฟี้...”
ครั้นจะผุดลุกขึ้นปล่อยให้อีกฝ่ายนอนพักแต่แล้วแขนบางก็เกร็งกอดร่างสูงไว้แน่น
"ไม่เอา...คินอย่าไป" เสียงใสสั่นเครือ หยาดน้ำตาซึม...ทั้งๆ ที่ยังหลับอยู่ “...อย่าทิ้งเอมไปอีกเลยนะ”
"ไม่ไปแล้วครับ อย่าร้อง" ร่างสูงโอบกอดร่างบางที่อุณหภูมิสูงไว้ เอ่ยปลอบและจูบหน้าผากมนอุ่นร้อนย้ำซ้ำๆ หวังให้อีกฝ่ายฝันดี "คินอยู่ตรงนี้นะ"
เสียงทุ้มเอ่ยกล่อมจนชะเอมสงบลงและนอนหลับปุ๋ยอีกครั้ง ดวงตาคมพิศมองใบหน้าใสสักพักก็เริ่มง่วงบ้างจึงหลับตาลงและเข้าสู่นิทราไปพร้อมๆ กัน
คินอยู่ตรงนี้...จะไม่ไปไหนอีกแล้ว...คินสัญญา
************************Whose fault? ************************
หนูเอมท้องก่อนแต่ง =.,=// ในที่สุด...ในที่สุด!! น้องก็เสียตัวให้พี่แล้วค่า
แบบสมยอมด้วยนะคะ (จริงๆ ก็สมยอมเพราะลีลาและการออดอ้อนของหมาป่าด้วยนั่นแหละ)
อย่าลืมไปเยี่ยมชมทดแทนรัก คู่ติมรามนะคะ
ใครสนใจหนังสือผิดที่ใคร โอนได้เลยไม่ต้องจอง และแจ้งโอนที่เพจ H.Rui Novels นะค้า
ebook ก็มีจำหน่ายแล้วที่ meb, ookbee , fictionlog ค่ะ จัดการได้ตามสะดวกเลย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
