ตอนที่ 33
สุขใดเล่าจะเท่า”ก้น”เมีย
[/b]
“พ่อมึงมา!”
!!!
ห๊ะ พ่อใครนะ
พลั่ก
“เอาตีนกูก่อนมั้ยสัส!”
กว่าผมจะได้หันไปถามไอ้เต้ ร่างใครอีกคนก็วิ่งผ่านหน้าผมไปอย่างรวดเร็ว เสียงโหดๆที่มาพร้อมฝ่าตีนกระโดดถีบพวกพี่วิศวะล้มลงไปกองที่พื้น
ผมถึงรู้ว่าไอ้คนที่พุ่งเข้ามามันเป็นใคร
“ไอ้อิท!” ผมเรียกมันอย่างตกใจและไม่คาดคิดว่ามันจะพุ่งหลาวมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงแบบนี้ หนำซ้ำแม่งรัวต่อยพี่เขาไม่เกรงใจรุ่นเลย ส่วนพวกที่มาด้วยกันก็ยืนนิ่งไม่กล้าไปช่วย
แหม ทีงี้เสือกกลัวนะสัส
พลั่ก ตุบ
“หยุดๆ ไอ้อิทหยุดดด” ผมรีบเข้าไปห้าม หน้าพี่คนนั้นแทบจะเละคามือมัน เจอมันโหมดนี้ไปผมเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองละ
“ถอยไป!”
ตุบ
“ไอ้นนท์!” เสียงไอ้เต้พร้อมกับตัวมันวิ่งปรี่มาหาผม เมื่อผมเข้าไปห้ามไอ้อิทที่มันกำลังบ้าหน้ามืดอย่างน่ากลัว จนโดนมันผลักกระเด็นล้มก้นกระแทกพื้น
เหี้ยก้นกู
“เป็นไงมึง” ไอ้เต้ถามอย่างตกใจ ไม่คิดว่าไอ้อิทมันจะบ้ากล้าผลักผมจนกระเด็นแบบนี้ ไม่พอมันยังไม่สนใจผมอีก ต่อยพี่เขาจนจะตายอยู่แล้ว
“เจ็บดิว่ะ ไอ้เต้ มึงรีบไปห้ามไอ้อิทเร็ว แม่งต่อยพี่เขาจะตายห่าอยู่แล้ว” ผมรีบบอกมัน เจ็บก้นก็เจ็บ แต่ไอ้พี่นั้น สงสัยได้นอนหยอดข้าวต้ม ไม่แน่อาจตายคาตีนไอ้อิทอีกแน่ๆ
“ห๊ะ ให้กูไปห้ามหรอ โนวๆ” ไอ้เต้ชี้ตัวเอง จากนั้นมันก็ส่ายหัวรัวๆ แม่งจะมากลัวมันอะไรตอนนี้ ปกติเห็นจะวิ่งใส่กัน
“กูไปก็โดนกระทืบตายอะดิ มึงดูหน้ามันด้วย” ไอ้เต้ว่าอย่างสยอง ตอนนี้ไอ้อิทมันยังไม่หยุดต่อยและเตะพี่เขาเลย และไม่มีใครกล้าห้ามมันด้วย
สรุป ต้องเป็นกูสินะ
ผมจึงตัดสินใจลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะเจ็บก้นจากโดนมันผลักอออกมาก็ตาม แต่ถ้าผมช้ากว่านี้ไอ้รุ่นพี่มึงได้ตายจริงๆแน่
“หยุด กูบอกให้หยุดไง!” ผมตะโกนเสียงดังใส่มัน ถึงแม้จะกลัวมันโคตรๆเลยตอนนี้ แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือหาญกล้าไปห้ามมัน ส่วนไอ้อิทมันก็ชะงักทันทีก่อนจะตวัดสายตาอันแสนจะน่ากลัวมาทางผม
คราวนี้เป็นผมเองที่รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดอย่างร้ายแรงที่เสือกไปห้ามมันตอนที่มันคลั่ง มันเลยเปลี่ยนเป้าหมายจากรุ่นพี่มาเป็นผม เพราะตอนนี้อีรุ่นพี่มันสลบไปแล้ว
ตายแน่กู
“จะ ใจเย็นก่อนดิวะ มึงจะฆ่าพี่เขานะเว้ย” ตอนแรกทำเสียงดังใส่มัน ตอนนี้เสียงผมแทบจะงึมงำในลำคอเวลาบอกมัน ไม่พอหัวผมแทบจะหดชิดคาง ขาก็ถอยๆออกจากมันเรื่อยๆ เพราะมันกำลังเดินมาหาผม
ฉิบหาย มันมาแล้ว
หมับ
“อะ ไอ้อิท” ผมเรียกมันเสียงหลง แม่งพุ่งมาประชิดผมอย่างเร็ว แล้วกระชากแขนผมบีบแน่นจนมันจะแหลกคามือ หน้ามันโคตรน่ากลัว เส้นเลือดขมับตรงหน้าผากมันปูนโปนบ่งบอกว่ามันอารมณ์เดือดแค่ไหน
“กูสั่งว่าไง” มันพูดเสียงเหี้ยม บีบแขนผมย้ำเตือนกลายๆให้ผมรู้สึก ตอนนี้ผมโคตรเจ็บแขนเลย จะร้องก็ร้องไม่ออก กลัวมันตบกระบาลเข้าให้ ได้แต่ก้มหน้าชิดอกตัวสั่นงกๆ
“กะ กูอธิบายได้ ฟังกูก่อนนะ” ผมรีบบอกมันรัวๆ เสียงผมจะสั่นไปไหน รอบๆข้างผมมีแต่คนมาออมุงดู ขนาดไอ้เต้ยังไม่กล้ามาห้ามมันเลยอ่ะ คิดดู
“มึงอยากให้กูล่ามมึงไว้ใช่มั้ย ห๊ะ!”
มันตวาดลั่น ทำเอาคนที่ยืนอยู่กับผมพลอยสะดุ้งกันเป็นแถบๆ ไม่เว้นแม้แต่คนที่เดินสวนผ่าน และตอนนี้เริ่มมุงดูพวกผมมากขึ้น ไม่รู้เรื่องนี้ไปถึงหูอาจารย์หรือยัง
“ไอ้อิทใจเย็น”
ผมบอกมันเสียงเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ หน้ามันตอนนี้น่าดูซะที่ไหนหล่ะ โหดเกิ้น ผมหัวใจจะวาย แทบจะแดกหัวผมอยู่แล้ว จนผมต้องลูบแขนมันให้ใจเย็น
“กูเย็นมามากพอแล้ว!” มันกดเสียงต่ำ จนผมหดคอหนี ไอ้อิทเริ่มใช้สายตาตวัดมองคนแถวนั้น จนคนหลบตามันให้ควัก ถ้าใครมองสงสัยมันวิ่งไปกระทืบอ่ะ ไม่เว้นแม้แต่ผม ที่ตอนนี้ไม่กล้ามองมันเลย
“กล้าลองดีกับกู มึงก็เตรียม”ก้น”มึงไว้ดีๆ”
ไอ้ห่าอิทแม่งขู่ผมซะเสียงดัง ผมหันมองรอบๆก็พบว่าหลายคนแม่งคิดอกุศลไปไกลแล้ว ไม่เว้นแม้แต่ผม ถ้ามันพูดขนาดนี้ผมเสียวตูดขึ้นมาทันที
ฮือ ช้ำแน่ก้นกู
“กลับ!” มันสั่งผมเสียงดังลั่น กระชากแขนผมฝ่าฝูงคนมุงออกมาไม่สนหินสนแดดอะไรทั้งสิ้น ผมตอนแรกก็จะขัดขืนไม่ยอมไปตามมัน เพราะผมยังมามอไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำ แต่ดูหน้าไอ้อิทตอนนี้แล้ว
ผมควรเงียบๆและตามมันไปดีที่สุด
“อิท กูเจ็บ” ผมบอกเสียงอ่อย เดินตามอย่างเร็ว ไอ้อิทก็ก้าวฉับๆไม่สนว่าผมจะเดินตามทันมั้ย มือมันบีบแขนผมช้ำแดงลากดึงไปลูกเดียว
เจ็บแขนโว้ย
“อิททท” เรียกมันเสียงยาว เรียกร้องความเห็นใจหน่อย ทำหน้าเศร้าๆไว้ บางทีโทษผมอาจจะเบาลงก็ได้ ถึงไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดก็ตาม
พรึบ
ไอ้อิทแม่งปล่อยมือผมแล้วเปลี่ยนมาเหวี่ยงผมไปที่รถของมันแทน ผมตวัดมองมันอย่างไม่พอใจ แม่งเหวี่ยงมาได้ ผมกระแทกรถมันอย่างเจ็บอ่ะ
“กูจะทำยังไงกับมึงดี” มันว่าพลางลูบหน้าตัวเองไปมา เหมือนมันพยายามจะสะกดกั้นอารมณ์ที่รุนแรงของมัน ไม่ให้มากระชากบีบคอผมตายตรงนี้
ใส่รัด นี่ผิดมากหรอ
“บอกกูที กูจะทำยังไงกับมึงดีห๊ะ!” มันตวาดลั่น เสียงมันก้องจนนกแตกตื่น พร้อมกับใจผมที่กระตุกเฮือก ใจแป้ว ใจหายไปตาตุ่มแล้ว
“ขะ ขอโทษ” ผมก้มหน้าขอโทษมันเสียงสั่น ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องขอโทษมันทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่พอเห็นหน้ามันแล้ว รู้สึกว่าผมทำผิดอะไรโคตรๆซักอย่าง และคงไม่พ้นก้นของผม
“ขึ้นรถ” มันสั่งพร้อมทั้งหลับตา มือมันก็ชี้ให้ผมขึ้นรถมันอย่างเร็วๆ ผมก็ไม่ชักช้าเปิดประตูขึ้นไปนั่งในรถรอมัน ไอ้อิทมันยืนตั้งสติสองสามนาที จากนั้นมันก็เดินอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ
ปัง
พอมันปิดประตู ผมนี้แทบสะดุ้งตัวลอยชิดขอบประตู ไอ้อิทมันไม่สนแม้แต่จะมองผมด้วยซ้ำ มันกระชากรถออกตัวอย่างแรง จนผมต้องรีบคาดเข็มขัด ผมลอบมองหน้ามันอย่างหวั่นๆ ก่อนจะหันออกนอกหน้าต่าง พลางก่นพึมพำไว้อาลัยให้ตัวเอง
ฮือ ไม่รอดแน่ไอ้นนท์
เอี้ยดด
เสียงล้อรถเบรกอย่างกะทันหัน หลังจากที่รถของมันวิ่งแทบจะเหาะมา จนมาจอดที่คอนโดของมัน ผมที่เกือบจะหน้าทิ่มคอนโทล ดีที่ผมใส่ที่คาดเบลล์ไว้ ไม่งั้นงานนี้มีเสียเลือดอย่างแน่นอน
พรึบ
“ไอ้อิท ดะ เดี๋ยวก่อน” ประตูรถฝั่งผมถูกเปิดออกอย่างแรง ไอ้อิทมันปลดเบลล์ผมแล้วดึงตัวผมออกจากรถ แล้วลากผมเข้าไปคอนโดมัน ระหว่างทางที่มันลากผมเดินไป ผมกับมันเงียบใส่กันจนน่าอึดอัด ไอ้อิทไม่แม้แต่จะพูดอะไร
มันเงียบมาก เงียบจนน่ากลัว
และตอนนี้ผมก็มาอยู่ที่ห้องของมันเป็นที่เรียบร้อย ไม่ใช่แค่ที่ห้องมันนะ แต่เป็นที่ห้องนอนมันเลย ตอนเข้ามาผมก็ยื้อต้านกับมัน แต่สุดท้ายมันก็ลากผมเข้ามาห้องนอนของมันจนได้ ถ้าผมไม่ยอมดีๆผมว่ามันคงต่อยผมแล้วลากเข้ามาอย่างแน่นอน
ผมจึงได้แต่ยืนห่างๆเตียงมันไว้
“กูใช่แฟนมึงมั้ย” มันหันมาถามผมเสียงจริงจัง ที่ตอนนี้ผมยืนคอตกไม่กล้าแม้แต่สบตามัน พอถูกมันถามแบบนั้นผมก็เงยหน้ามองมันทันที
ทำไมมันถามแบบนั้น
“กูเป็นแฟนมึงหรือเปล่าไอ้นนท์” มันถามซ้ำ สีหน้าแววตามันดูเครียดขึงและตัดพ้อ จนผมรู้สึกจุกในอก มันถามเหมือนมันไม่มั่นใจ
“มึงเป็นแฟนกู ไอ้อิท” ผมตอบกลับไป กล้าพูดเต็มปากแล้วตอนนี้ ไม่มีอะไรให้ปิดบัง ตอนแรกผมแค่อยากจะรู้ว่าผมคบกับมันได้หรือเปล่า จนผมรู้ใจตัวเอง ว่ามันเป็นแฟนผมและเป็นคนที่ผมเริ่มจะให้ใจไปแล้ว
“แล้วมึงทำแบบนี้ทำไม มึงก็รู้ว่ากูหึง กูไม่อยากให้ใครมองมึง!!” มันตวาดลั่น เหมือนจะสติแตกจริงๆ
“มึงรักก้นกูมากกว่าตัวกูหรอ” ผมถามมันคืน น้ำเสียงผมไม่มีแววล้อเล่น ผมเคยถามมันครั้งหนึ่งและมันก็ตอบกวนตีนผมว่ารักทั้งสอง แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว และมันก็คงสัมผัสได้เช่นกัน ว่าคราวนี้ผมเอาจริง
“….” คราวนี้มันเงียบและนิ่งนานกว่าที่เคยเป็น ปกติมันจะตอบสวนผมมาแล้วด้วยซ้ำ
“ทำไม ตอบไม่ได้หรอ” ผมแค่นยิ้ม เดินไปหามันใกล้ๆ ผมอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบแบบไหน
มันจะเลือกก้นมากกว่าความรู้สึกผมหรือเปล่า
“…..”
เมื่อมันยังคงเงียบและไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่มองหน้าผม ไม่รู้มันจะคิดเยอะอะไรนักหนา แค่ก้นกับตัวผมแค่นั้น เพราะสุดท้ายมันก็คือตัวผม และผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไงตอนนี้ ผมเลยตอกย้ำให้มันมั่นใจหน่อยก็แล้วกัน
“ก้นกูใครอยากมองก็มองไป แต่ใจกู กูให้แค่มึงปะวะ”
พอผมพูดแบบนั้นออกไป ไอ้อิทมันดูจะอึ้งไปไม่น้อย
พรึบ
“แต่กูไม่ชอบ กูหึง กูจะบ้าตายอยู่แล้วที่เห็นคนอื่นมองก้นมึง” ไอ้อิทดึงผมเข้าไปกอดแน่น พร้อมระบายความอัดอั้นในใจของมัน
“คนอื่นได้แค่มอง แต่มึงได้ทั้งลูบได้ทั้งจับ” ผมบอกมัน พูดเองก็เขินเอง ก่อนกอดตอบมันคืน ไม่รู้มันจะหึงอะไรบ้าบอขนาดนี้
“เออ ก็จริง” มันเหมือนจะคิดตามผม
ที่งี้เออออตามง่ายจริง
“แต่กูก็ไม่ชอบอยู่ดี สายตาพวกมันแม่ง” ไอ้อิทพูดพลางกัดฟันแน่น มันคงได้ยินคนที่มหาลัยพูดกันอย่างแน่นอน ไม่พอไอ้รุ่นพี่วิศวะนั้นยังมาวอแวกับผมอีก
จะว่าไป พี่วิศวะนั่น ตายหรือยังวะ
“ช่างพวกมันสิ มึงก็อย่าไปบ้าจี้ตามพวกเขา กูไม่ได้ใส่มาโชว์อะไรซักหน่อย” ผมบอกมัน และผลักมันออก
“แล้วมึงใส่มาทำไม” พอผมพูดจบ คราวนี้อารมณ์มันขึ้นอีกละ
“มึงจะให้กูใส่กางเกงตัวใหญ่แบบนั้นไปตลอดชีวิตหรือไง ปกปิดซ่อนไอ้ก้นบ้าๆนี่ไปถึงเมื่อไหร่” ผมถามมันเสียงจริงจัง เริ่มจะมีน้ำโหละ พอพูดถึงไอ้ก้นเวรนี่ทีไร
“กูไม่ได้คิดแบบนั้น” มันว่า คราวนี้เสียงเริ่มอ่อยละ
“มึงไม่ชอบให้กูใส่แบบนี้ เลยให้กูใส่แต่ตัวใหญ่ๆ เพื่อที่จะให้มึงดูและมองได้คนเดียวอย่างนั้นหรอ มึงจะเห็นแก่ตัวเกินไปป่ะ” ผมเริ่มต้อนมันบ้าง ความไม่มีเหตุผลของมันที่ตัดสินผมจากการกระทำ จนผมต้องตัดสินใจพูดออกมาให้มันเข้าใจบ้าง
ว่าสิ่งที่มันคิด มันไม่ใช่เสมอไป
“…..”
“เฮอะ สุดท้ายมึงก็เห็นแก่ตัวจริงๆ” พอมันไม่ตอบก็แสดงว่าที่ผมพูดมานะถูก ผมได้แต่ร้องเฮอะในลำคออย่างสมเพชกับตัวเอง ที่มันคิดแบบนี้จริงๆ
“กูเห็นแก่ตัวกูยอมรับ แต่มึงเข้าใจอารมณ์หวงมั้ย กูอยากมองมึงได้คนเดียว และอยากเป็นคนเดียวที่มึงให้กูมองได้” มันว่าเสียงจริงจังและหนักแน่น พลางดึงมือผมไปบีบไว้ก่อนพูดในสิ่งที่ทำให้ผมใจเต้นแรง
“กูโคตรรักมึงไง กูถึงรู้สึกแบบนี้”
ฉ่า
ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองไหม้มากตอนนี้ กับคำสารภาพรักแบบห่ามๆของมัน ทำให้ผมแทบจะไปไม่เป็น ถึงเคยได้ยินมันบอกอยู่ แต่รู้สึกว่าตอนนี้มันต่างกัน ต่างกันมาก
ต่างที่ผมก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“อะ เออ เข้าใจแล้ว” ผมอ้อมแอ้มตอบ หันหน้าแดงเถือกหลบหนีมัน ข้างในผมตอนนี้มันพองโตล้นปรี่ยังไงไม่รู้ อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าผมรู้สึกดี และมีความสุขโคตรๆ
“สรุป กูใส่ได้ใช่ปะ” ผมลอบถามมัน ไม่ได้เชิงขออนุญาต แต่อยากรู้ว่ามันจะกล้าให้ผมใส่หรือเปล่าแค่นั้น
ถึงมันจะห้าม ผมก็จะใส่อยู่ดี
“ไม่ใส่ได้ปะวะ” มันพูดอย่างหงุดหงิด ฟึดฟัดไม่ชอบใจอย่างเห็นได้ชัด แต่คำพูดมันก็ไม่ได้ยื่นคำขาดว่าผมจะไม่ได้ใส่ มันยังมีขอความเห็นผมอยู่บ้าง
“กูนึกว่ามึงเข้าใจแล้ว” ผมถามมันกลับ เริ่มใช้เสียงนิ่งเข้าข่ม
“กูทนไม่ได้แน่ ถ้าเห็นใครๆเอาแต่พูดถึงก้นมึงทั้งมหาลัยแบบนี้” มันว่าพลางคิดหนัก หน้ามันดูซีเรียดและเครียดจนเห็นได้ชัด
คือเวอร์มากอ่ะมัน
“อิท”
“เออๆก็ได้ กูยอมก็ได้ ทำห่าอะไรไม่ได้แล้วหนิ แต่ถ้าใครมาจับกูกระทืบเอาตายแน่” มันว่าเสียงเย็น จนผมขนลุกซู่เมื่อนึกภาพพี่วิศวะโดนมันซ้อม
“กูไม่ให้ใครจับง่ายๆหรอก” ผมพูดปลอบมันซะหน่อย
“อย่าให้กูเห็นละกัน” ไม่วายขู่ผมเข้าไปอีก และผมจะกลัวทำไมละเนี้ย ผมจึงเชิดหน้าตอบไปอย่างมั่นใจ
“ไม่มีแน่นอน” ถ้ามีใครจับ ไอ้อิทจะไม่มีวันรู้ ไม่งั้นผมอาจจะซวยไปด้วย
“หึ จะคอยดู แต่ตอนนี้กูขอลงโทษมึงก่อนละกัน” มันเริ่มหัวเราะโรคจิต จากนั้นค่อยๆเดินมาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมนี่รีบถอยเลยครับ
ลงโทษไรวะ
“กูทำอะไรผิด ทำไมถึงมาลงโทษกู” ผมถามมันอย่างระแวง ถึงแม้จะคิดอกุศลตั้งแต่มันบอกให้เตรียมก้นรอไว้แล้ว
“ผิดที่ไม่บอกกูก่อน แล้วใส่แบบนี้มาด้วย” มันยิ้มเย็น ขนแขนผมลุกเกรียวเลยทีเดียว สายตามันเอาแต่จ้องก้นอวบๆของผมผ่านเนื้อผ้าที่รัดติ้ว
“กูว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!” ผมแหวใส่มัน แม่งหาเรื่องจะเคลมก้นผมหล่ะสิไม่ว่า ผมไม่ยอมหรอก รอดมาได้แค่วันสองวัน ผมจะไม่ให้มันยุ่งกับก้นผมอีก
“อันนั้นกูเข้าใจ แต่กูจะคิดบัญชีมึงก่อนหน้านั้นไง”
“มึงอย่ามามั่ว”
“เออกูมั่วก็ได้ งั้นกูอยากเอามึง จบนะ” โอ้โห้ ดูเหตุผลมัน ผมยังไม่มีโอกาสด่ามัน ไอ้อิทก็มาประชิดจับผมเหวี่ยงขึ้นเตียงเฉย
ว๊ากกกก
ผมแหกปากร้อง ร่างผมก็กระเด็นขึ้นไปนอนบนเตียง กระเด็นท่าไหนไม่กระเด็น ดันไปนอนคว่ำหลังให้มันอีก เข้าทางมันเลยทีนี้ มันเลยใช้จังหวะที่ผมยังไม่พลิกตัว กระโดดขึ้นเตียงคร่อมทับด้านหลังผม แล้วเอามือสองข้างจับขอบกางเกงผมแน่น จากนั้น
แควกกกก
เชี้ยยยยยย
กางเกงนักศึกษาผมถูกฉีกหระชากอย่างกับผ้าขี้ริ้ว มันฉีกง่ายราวกับกระดาษ จนมันหลุดจากตัวผม ส่วนผมได้แต่อ้าปากค้างกับพละกำลังอันหื่นโรคจิตของมัน จากนั้นก้นอันงอนกลมกลึงก็ประจักษ์สู่สายตาอันหื่นกามของไอ้อิท
เพียะ
ดึ๋ง ดึ่ง
“โอ้ย” ผมร้องลั่น มันฟาดก้นผมซะเต็มแรง ส่วนอีก้นเวรมันก็ตอบสนองเด้งรับเป็นจังหวะเกิดเสียงน่าอายจนผมอยากแทรกแผ่นดินหนี
“ทำไมก้นช้ำวะ ใครทำอะไรมึง” ไอ้อิทมันเอามือของมันจับก้อนเนื้อกลมๆแล้วพินิจมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผมอยากจะเอาก้นฟาดหน้ามันซะจริง
เพราะมึงไงไอ้เหี้ย
“มึงไง ผลักกูลงพื้น” ผมหันไปด่ามัน ก่อนจะพยายามคลานหนี แต่ถูกไอ้อิทจับก้นผมสองข้างแล้วดึงลากลงมา
หมับ
โอ้ย จับอย่างกับลูกบอลเลยนะมึง
“ขอโทษ ช่วงนั้นมันหน้ามืด” มันขอโทษปลกๆแบบขอไปที มีหน้ามายิ้มเลียริมฝีปากอีก ผมจะยกตีนถีบมัน ไอ้อิทมันเสือกเอาขามานั่งทับผมไว้
“ปล่อยกูไอ้อิท กูจะไปเรียนนะโว้ย” ผมร้องบอกมัน จะลุกก็ลุกไม่ขึ้น นั่งทับมาได้ ตัวเท่าควาย และตอนนี้ผมหนาวก้นมาก บอกเลย
ขนลุกหมดละ
“กูลาให้แล้ว ไม่ต้องห่วง” มันบอก ผมนี้ถึงกับหันไปหามัน จำได้ว่ามันเอาแต่ลากๆผมมาไม่เห็นมันจะโทรหรือบอกให้ใครลาให้ผมเลยซะนิด
“ตอนไหน มึงไปลาให้กูตอนไหนไม่ทราบ” ผมถามอย่างข้องใจ แอบถ่วงเวลาชวนคุยมันไปเรื่อยๆด้วย เผื่ออารมณ์มันจะหดหายบ้าง
“ตอนที่กูลากมึงมาไง ใครๆเขาก็คงคิดว่ามึงคงไม่กลับมาแล้ว” มันพูดไม่พอ ยังมาตบก้นผมเล่นอีก หน้ามึงอย่างฟินมากเวลาเล่นก้นผม
“หยุดเลยนะเว้ย” ผมร้องห้ามมัน ส่ายก้นหนีจากมือปลาหมึกของมันที่หยุบหยับๆบนก้นผม
“ดูก้นมึงดิ ไม่ให้กูคลั่งได้ไง ฟอดดดดดด” ไอ้อิทดูเหมือนจะชอบใจหนักที่เห็นผมส่ายก้นแบบนั้น มันถึงกลับก้มหน้ามาหอมซะเสียงดัง
อ๊ากกก
ผมได้แต่ดิ้นกรีดร้องกับความโรคจิตของมันอยู่ที่เตียงอย่างทำอะไรไม่ได้ ผมเคยคิดว่ามันจะบ้าก้นผมน้อยลงกว่าเดิมซะอีกหลังจากได้เห็นบ่อยๆ แต่ที่ไหนได้มันยังคงเส้นคงวา ไม่แน่อาจอาการหนักกว่าเก่าอีก
“มามะ กูจะลงโทษมึง แต่ก่อนที่ก้นมึงจะช้ำ กูขอถ่ายรูปแปป”
หะ อะไรนะ ถ่ายรูป
มึงบ้าไปแล้วววววว
“ไม่เอานะโว้ยไอ้อิท กูไม่ถ่าย ห้ามถ่าย” ผมบอกมันอย่างตกใจ ไม่คิดว่ามันจะบ้าขนาดต้องถ่ายรูปก้นผมขนาดนี้ ความกลัวแล่นมาและคิดไปต่างๆนาๆกลัวว่ามันจะถ่ายแล้วเอารูปผมไปทำมิดีมิร้าย
“เอาน่า นิดนึง อย่างน้อยมึงไม่อยู่ กูจะได้ดูก้นมึงให้หายคิดถึง” มันว่าแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วล้วงหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงมันออกมา ส่วนผมก็ดิ้นหนี ไม่ยอมให้มันถ่ายรูปก้นผมอย่างแน่นอน
“ห้ามถ่าย มึงบ้าไปแล้วรึไง มาถ่ายก้นกูเนี้ย!” ผมถามอย่างโมโห จะหนีแค่ไหนแม่งก็นั่งทับไม่ให้ผมกระดิกไปได้ ผมจึงเอี้ยวตัว เอามือคว้าโทรศัพท์จากมัน
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก” มันบอก ยกโทรศัพท์ขึ้นสูงหนีผม ก่อนเตรียมกล้องจะถ่ายก้นผมเต็มที่ มีเล็งหามุมซ้ายขวาอีกนะมัน
โอ้ย ผมจะบ้าตายกับมัน
แชะ แชะ
เสียงกล้องมันถ่ายรูปก้นผมรัวๆ สงสัยจะทุกอิริยาบถเลยก็ได้มั้ง ดีไม่ดีแม่งไม่ถ่ายคลิปวีดีโอด้วย ผมคงได้จิกหัวมันมาตบอ่ะ
“น่าปริ้นเอามาแปะไว้ที่ห้อง” มันก้มมองรูปในมือถือแล้วพูดขึ้นมา
“อย่าแม้แต่จะคิด!” ผมสวนใส่ทันที
“ไม่ทันละ กูคิดไปแล้ว หึหึ” มันว่าแล้วโชว์รูปก้นของผมที่มันซูมแทบจะเห็นรูขมขน ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่ามัน
ผมละอยากจะเป็นลม
ต่อด้านล่าง
หัวข้อ: OH! My Sexy ♥ รักนะนายก้นใหญ่ !!ตอนที่ 33สุขใดเล่าจะเท่า”ก้น”เมีย(จบ) 25/08/60 (อ่าน 125769 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก