-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*******************************************************************************************
OH! My Sexy ♥ รักนะนายก้นใหญ่!!!
[/b]
หลายคนของมีจุดเด่นจุดด้อยของตัวเองเสมอ
จุดเด่นบางคนพร้อมที่จะโชว์และโอ้อวดป่าวประกาศให้โลกรู้
จุดด้อยบางคนพร้อมที่จะเก็บและปกปิดเอาไว้ให้ลึกที่สุด ไม่ให้ใครรู้ ไม่ให้ใครเห็น
ผมก็เช่นกัน
มีทั้งจุดเด่นและจุดด้อยในตัว
จุดเด่นของผมคือ หน้าตาดี หล่อน่ารักทะเล้นๆ ขวัญใจสาวๆ ผมภูมิใจมากในข้อนี้
แต่…..
เมื่อมีจุดเด่นก็ต้องมีจุดด้อย ไม่มีใครเพอร์เฟคไปหมดซะทุกอย่าง ซึ่งมันเป็นสัจธรรม
ข้อนี้ผมเข้าใจ
แต่ทำไม…
จุดด้อยของผมมันถึงได้น่าอายแบบนี้
V
V
V
V
ทำไม ”ก้น” ผมต้องใหญ่ด้วย!!!
ตัวละคร
อิท หรือ อิทธิพล
จุดเด่น > หล่อรวย เท่ กวนตีน สายโหด
จุดอ่อน > แพ้ก้น เห็นแล้วหื่นแตก
Ex.
อิท : ถอดกางเกง!
นนท์ : ไม่!!
อิท : กูบอกให้ถอด! (จับที่ขอบกางเกงเตรียมดึง)
นนท์ : กูไม่ถอดโว้ย ปึก! (เตะกลางเป้าแล้ววิ่งหนี)
อิท : อึก มึง!!! (ชี้หน้ามือกุมเป้า)
********************
นนท์ หรือ วรานนท์
จุดเด่น >หล่อน่ารัก สายอ้อน
จุดอ่อน(ด้อย) > ก้นใหญ่
นนท์ : ไอ้อิท มึงเลิกมองก้นกูได้แล้วสัส!!
อิท : ก็กูจะมองอ่ะ
นนท์ : มึงโรคจิตรึไงมามองก้นกูเนี้ย!!
อิท : เออ กูโรคจิต กูขอจับได้ป่ะ
นนท์ : ไปตายซะ!!
*******************************************************************************************
มาเปิดเรื่องใหม่จ้าา >< 55555555
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของเรา เรื่องแรกคือ "เหยื่ออสูร" ไปค้นหาอ่านได้เด้อ
ที่มาของเรื่องเราได้แรงบันดาลใจจากการ์ตูนเรื่องหนึ่ง แต่จำชื่อไม่ได้ 555 หลายคนอาจเคยอ่าน
แต่เราไม่คัดลอกหรือแต่งตามในการ์ตูนแน่นอน เราจะเอามามโนเองล้วนๆ
เรื่องนี้ฮา ตลก หื่น โหด ครบรส ยังไงก็ฝากติดตามอีกเรื่องด้วยเน้อ
ขอบคุณค้าบบ
:impress2: :L2:
-
ตอนที่ 1
ที่มาของ “ก้นใหญ่”
คุณเคยอายอะไรมากๆแล้วทำอะไรกับมันไม่ได้จนมาน่าโมโหและหงุดหงิดสุดๆ จนอยากเอาหัวกดน้ำตายให้รู้แล้วรู้รอด เคยมั้ย
ผมคนหนึ่งที่มีเรื่องให้อับอายตั้งแต่เด็กยันโต มันคือความเลวร้ายมากมายในช่วงชีวิตของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีความผิดปกติบนร่างกายตัวเอง ไม่ใช่ว่าผมจะพิกลพิการอะไรนะ หรือหน้าตาขี้ริ่วขี้เหร่ก็ไม่ใช่ ออกจะน่าตาดีมาแต่เกิดด้วยซ้ำ อันนี้พูดจริง ไม่ได้เข้าข้างตัวเองเลย เห็นหน้าบนกระจกแล้วมันออกมาแบบนี้ ทำไงได้ โกบอมยังอายเลย คิดดู
ทุกอย่างดูหล่อลงตัวหมด และมันน่าจะเป็นแบบนั้นไปตลอดใช่ป่ะ
แต่ทำไม
ทำไมต้องมีสิ่งที่ทำให้ความหล่อของผมลดลงมากมายขนาดนี้ จนทุกคนไม่สนใจมองที่หน้าผมเลย ทุกคนเอาแต่จ้องมาที่
ก้น ของผม!!
ซึ่งเป็นอะไรที่น่าอับอายมาก ที่ถูกใครๆมองมาที่ก้นตัวเอง แถมผมไม่ใช่ผู้หญิงด้วยที่จะถูกมองแล้วไม่ใช่เรื่องแปลก แต่นี้ผมเป็นผู้ชายไง มีอย่างที่ไหนมามองก้นผู้ชายกันแบบนี้ มันใช่เรื่องมั้ย!!
มีครั้งหนึ่ง ตอนผมสิบขวบ ก็พอจะรู้เรื่องรู้ราวอะไรบ้างแล้ว ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องผม “พี่เซน” พี่แกอายุมากกว่าผมสามปี ชวนไปเล่นน้ำที่คลองแถวหลังบ้าน ด้วยความเป็นเด็กและไม่คิดอะไร ผมแก้ผ้าล่อนจ้อนจนหมด กระโดดเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน พ่อแม่ไม่ห่วงผมที่มาเล่นน้ำแบบนี้ เพราะผมว่ายน้ำเป็น และมีพี่เซนมาเล่นด้วย จึงไม่ห่วงอะไรมาก พอเล่นได้ซักพัก ผมก็ปีนขึ้นฝั่ง ยืนมองพี่เซนที่กำลังว่ายตรงมาที่ผม
“นนท์ หันหลังดิ๊” พี่เซนแกยืนมองผมนิ่ง ก่อนจะบอกให้ผมหันหลัง ซึ่งผมก็ทำหน้าสงสัย แต่ก็หันหลังตามที่พี่แกบอก
“มีอะไรพี่เซน ให้นนท์ยืนหันหลังทำไมอ่ะ” ผมยืนหันหลังแล้วเอี้ยวหน้ามาถาม
“ปะ เปล่า ทำไมก้นมันกลมเด้งใหญ่ดีจังว่ะ” พี่แกตอบเสียงอ้อมแอ้มเบือนหน้าหนี ประโยคสุดท้ายผมฟังไม่ชัดเพราะแกพูดเสียงเบา
“อะไรของพี่เนี้ย” ผมบ่น แล้วหันหน้ากลับมาเหมือนเดิม
“ไปๆ ใส่เสื้อผ้า เด่วจะเป็นหวัดเอา” พี่แกไล่ผม ผมเห็นแกหน้าแดงลามถึงหู จึงถามออกไปอย่างสงสัย กลัวว่าพี่แกจะไม่สบายรึเปล่า
“ พี่เซนหน้าแดง ไม่สบายหรอ รีบขึ้นเลยๆ” ผมควักมือเรียก กลัวว่าแกจะไม่สบายจริงๆ
“เปล่าๆ แดดมันร้อน หน้าเลยแดง เรารีบใส่เสื้อเร็วๆจะได้กลับบ้าน” พี่แกพูดรัวๆ ก่อนจะว่ายขึ้นฝั่งแล้วเดินออกไปยืนรอผมที่หลังต้นไม้ ผมรีบใส่เสื้อผ้า แล้วเงยมองบนท้องฟ้า ที่มันเริ่มมืด ก่อนจะหันไปมองคนที่อยู่หลังต้นไม้อีกครั้ง
“แดดไม่เห็นมีเลย”
หลังจากวันนั้นพี่เซนแกก็บอกผมแปลกๆ แล้วชอบมองที่ก้นผมบ่อยๆ ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร แต่มันเริ่มมองมากเกินไป เวลาผมถามอะไร พี่เซนแกจะไม่มองหน้าผมเลย เอาแต่ก้มมองมาที่ก้นผมท่าเดียว จนผมถามออกไปอย่างสงสัย
“พี่เซน มองก้นนนท์ทำไมอ่ะ”
“ปะ เปล่าหนิ ไม่ได้มอง” พี่แกรีบเงยหน้าตอบผม แล้วส่ายหัวปฏิเสธไปมา
“หรือมีอะไรติดที่ก้นนนท์หรอ” ผมถามแล้วก้มลงดูที่ก้นของตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรติด “ก็ไม่มีอะไรติดนี่นา”
“ไม่มีอะไรติดหรอก” พี่แกบอก ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย จนทำให้ผมเลิกสนใจเรื่องก่อนหน้านั้นทันที และไม่ติดใจสงสัยอะไรเลย
จนพอผมเข้ามอสี่ ปกติผู้ชายจะเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆจนถึงมอหก แต่ของผมมันหยุดสูงตั้งแต่มอสอง ผมสูงแค่ 160 และไม่มีทีท่าว่าจะสูงขึ้นอีกเลย นอกจากจะไม่สูงขึ้นแล้ว บางสิ่งก็เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนมันผิดปกติเกินไป
นั่นคือ ก้นของผม
มันเริ่มใหญ่และกลมเด้งเป็นก้อนน่าเกลียด มันเหมือนก้นของผู้หญิงขึ้นทุกที มีครั้งหนึ่งผมใส่ขาสั้นผ้านิ่ม ที่มันจะแนบเนื้อเห็นสัดส่วนเวลาใส่ แล้วใส่ออกไปวิ่งที่สวนหลังบ้าน ก่อนถึงสวนมันจะมีตลาดเช้าตั้งอยู่ ผมก็วิ่งผ่าน ตอนวิ่งผมเห็นผู้ชายหลายคนมองมาที่ผมเป็นจุดเดียว แรกๆก็ไม่สนใจนึกว่าเขาแค่มองผ่านๆ คงไม่ได้มองผมหรอก แต่พอวิ่งเสร็จเตรียมจะกลับบ้าน จะมีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งนั่งรวมกลุ่มประจำที่ตลาด มันเอ่ยแซวขึ้นมา
“น้องนนท์กูมาแล้วโว้ยย ก๊ากก” มันโห่แซวร้องกู่อย่างสนุกปาก ผมทำเป็นไม่สนใจเสียงเหล่านั่น เตรียมจะเดินผ่านไม่อยากเข้าไปยุ่งกับพวกมัน
“วันนี้ก้นสวยเหมือนเดิมเลยนะจ๊ะ วี้ดวิ้วว ” วัยรุ่นคนหนึ่งมันผิวปากแซว ก่อนจะมีประสานเสียงจากพวกมันโห่ร้องอย่างสนุกสนาน ขาผมหยุดชะงักก่อนจะหันไปมองพวกมันอย่างหาเรื่อง
“พูดอะไรของพวกมึง”
“ก็พูดเรื่องก้นของน้องนนท์ไง ฮ่าๆๆ”
“ก้นกูมันทำไม หนักหัวพวกมึงหรอ”
“ไม่หนักหัวพวกพี่หรอก มันหนักที่หน้าพี่ว่ะ เวลามันทับแล้วหายใจไม่ออก ฟรืดด หอมจังง ก๊ากกก” มันทำท่าดม แล้วทำหน้าเคลิ้ม ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ไอ้พวกโรคจิต” ผมด่ามัน แล้วเดินหนี แต่ถูกอีกคนดึงแขนไว้ซะก่อน
“ไปไหนจ๊ะน้องนนท์ วันนี้พี่ขอจับก้นใหญ่ๆของน้องหน่อยสิครับ” มันว่าแล้วเอื้อมมาจับที่ก้นผมแล้วบีบขย้ำอย่างแรง ผมดิ้นหนีจากมือนั้นทันทีอย่างรังเกียจ จนผมหลุดออกจากมันได้ แล้วรีบวิ่งหนีกลับบ้านทันที ไม่วายมันตะโกนตามหลัง
“ก้นน้องนนท์ทั้งใหญ่ทั้งนุ่มจังโว้ยย”
ผมวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว กลัวพวกมันตามมา พอถึงบ้านผมรีบวิ่งขึ้นห้องแล้วตรงเข้าไปที่ห้องน้ำ ถอดกางเกงตัวเองออกทันที
“ทำไมมันดูใหญ่เหมือนพวกมันพูดจังว่ะ” ผมเอี้ยวหน้าผมก้นตัวเอง ก่อนจะจับแล้วลูบไปมา พอนึกว่าถูกมือไอ้พวกนั้นจับ จากที่ลูบๆก็ถูกจนมันแดงไปหมด
“แม่งเอ้ย จับมาได้” ผมสบถ มือก็ถูที่ก้นแรงๆไม่หยุด
พอหลังจากนั้น ผมก็ไม่ออกไปวิ่งอีกเลย กลับจากโรงเรียนก็ดิ่งตรงกลับบ้าน ทันทีช่วงนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากไปไหน เพราะเวลาไปไหนทีไรคนชอบมองผมแปลกๆ โดยเฉพาะผู้ชาย จนผมประหม่าและรู้สึกไม่ดี จึงเลือกที่จะอยู่บ้านมากกว่า
“นนท์วันนี้ไปบ้านพวกกูนะ” ไอ้น้ำที่เป็นเพื่อนที่ชั้นเรียนเอ่ยชวนผมหลังเลิกเรียน วันนี้มีทำกลุ่มวิชาที่จะต้องรีบทำส่ง พวกผมเลยต้องเร่งทำกัน
“เออได้ๆ เสร็จละ ” ผมตอบ แล้วก้มลงเก็บของใส่กระเป๋าแล้วตามพวกเพื่อนออกทันที
“บ้านน่าอยู่เนอะมึง ใหญ่มากก ” ไอ้แหวน สาวห้าวในกลุ่มอุทานขึ้น เมื่อพวกผมมาถึงบ้านไอ้น้ำ มันวิ่งสอดส่องภายในบ้านอย่างไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ผมรู้ว่าทางบ้านไอ้แหวนมันค่อนข้างลำบาก จึงไม่แปลกที่มันจะตื่นตากับบ้านไอ้น้ำ ที่มันโครตจะรวย
“มึงเว่อไปป่ะไอ้แหวน ทำอย่างกับไม่เคยเห็น” ไอ้อิท ผู้ชายอีกคนในกลุ่ม มาพูดแขวะขึ้นมา ก่อนมันจะนั่งลงที่โซฟาแล้วนั่งยกขาขึ้นกระดิก ทำตัวอย่างกับเจ้าของบ้าน
“แล้วมึงจะไปว่าแหวนมันทำไมว่ะ มึงก็รู้ หรือบ้านพวกกูไม่รวยเหมือนพวกมึง”ผมหมั่นไส้มันจึงสวนมันไป
“ไอ้เตี้ย!!” มันทำท่าจะพุ่งเข้ามาหาผม ไอ้น้ำเห็นท่าไม่ดีจึงรีบกันผมออกจากกันก่อน มันไม่ชอบให้ใครว่าหรือดูถูกมัน ซึ่งผมมักขัดมันตลอดและผมไม่ชอบนิสัยไอ้อิทเท่าไหร่ ผมกับมันต่างไม่ถูกกัน เจอหน้ากันทีไรกัดกันตลอด มันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกมัน แต่มันชอบดูถูกคนอื่น แม่งนิสัยเสียสุดๆ
“พอๆ พวกมึง มาทำงานะเว้ย ไม่ได้ให้มาทะเลาะ นั่งๆ” ไอ้น้ำฉุดมือผมนั่ง ด้านล่างโซฟาทันที ที่มันมีฟูกนุ่มปูกางไว้ พวกผมก็กองรวมกันอยู่ด้านล่าง มีเพียงไอ้อิทเท่านั้น ที่มันไม่ยอมลงมา ซึ่งพวกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน เพราะแบ่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ผ่านไปซักพักความเมื่อยก็เล่นงานผม
“โอ้ย เมื่อยชะมัด” ผมร้องโอด แล้วล้มนอนคว่ำหน้าใส่หมอน หลังจากที่นั่งทำหลายชั่วโมง ผมหลับตาซุกหมอนอย่างขี้เกียจ ซักพักก็มีบางอย่างมาลูบๆที่ก้นผม
“เฮ้ย ทำไรว่ะ” ผมเงยหน้าขึ้นมอง ปรากฏว่าเป็นมือไอ้น้ำ ที่มันลูบก้นผมอยู่ และไม่ทีท่าว่าจะเอาออกจนผมต้องปัดมือมันทิ้ง มันเป็นบ้าไรขึ้นมา อยู่ๆมาจับก้นผู้ชาย
“ก้นมึงใหญ่กว่ากูอีกว่ะ” มันทำท่าจะเข้ามาจับอีกครั้ง ผมจึงจำต้องลุกนั่งทันที แล้วแว๊ดใส่มันทันที ใครมันจะชอบให้มาทักก้นตัวเองแบบนี้
“ มึงบ้าป่ะเนี้ย มาดูก้นกู กูผู้ชายนะโว้ย ใหญ่ตรงไหน ไม่เห็นใหญ่เลย” ผมแถไป ตอนนี้เริ่มไม่รู้สึกมั่นใจละ ขนาดเพื่อนผมยังทักขนาดนี้
“ไหนๆกูดูหน่อย ไอ้น้ำมึงกดมันไว้” ไอ้แหวนพุ่งเข้ามาที่ผมทันที มันให้ไอ้น้ำจับผมนอนคว่ำแล้วขึ้นนั่งทับหลังผมไว้แน่น มึงคิดว่าตัวพวกมึงเบากันมากหรือไง
“โอ้ย กูหนัก ไอ้น้ำปล่อยกู”ผมดิ้นอย่างแรง แต่มันทับที่หลังผมไว้แน่น จนผมขยับดิ้นได้ไม่ถนัด แม่งนั่งทับมาได้ ไอ้พวกผู้หญิงเถื่อน
ป๊าบ
“โอ้ยย พวกมึงตบก้นกูทำไมเนี้ย!” ผมสะดุ้งแล้วร้องโวยวายทันที เมื่อมันตบเข้าที่ก้นผมอย่างแรง
“เออ ใหญ่จริงว่ะ แม่งถ้าถอดเสื้อออกแล้วมองแต่ด้านหลัง กูก็นึกว่าเป็นผู้หญิงเลยนะเนี้ย เซกซี่สัส ฮ่าๆๆ” ไอ้แหวนมันหัวเราะออกมากับความคิดของมัน ซึ่งผมอย่างจะจับหัวมันโขกพื้นซักสิบที มันเซกซี่ตรงไหนว่ะ
“ฮ่าๆ พอมึง เด่วไอ้นนท์มันจะอาย ที่ก้นมันใหญ่กว่าพวกเรา ฮ่าๆๆๆ” ไอ้น้ำลุกขึ้นแล้วหัวเราะจนตัวงอ ผมที่หลุดจากการนั่งทับ ชี้หน้าบอกว่าผมไม่พอใจสุดๆที่มาวิจารณ์ก้นของผมแบบนี้
“กูเป็นผู้ชายโว้ย มาพูดแบบนี้ได้ไงว่ะ” น้ำเสียงไม่พอใจสุดของผมเหวี่ยงออกมา ใครบ้างละที่ไม่พอใจ ยิ่งตอกย้ำมากเท่าไหร่ผมยิ่งรู้สึกเสียความมั่นใจมากเท่านั้น
“เป็นผู้ชาย แต่ตูดมึงใหญ่น่าล่อขนาดนี้อ่ะนะ” ไอ้อิทมันพูดแทรกขึ้นมา มันทำให้อารมณ์ผมที่เสียสุดๆกับต้องระเบิดออกมา
“ไอ้อิท ไอ้ปากหมา!” ผมหันไปด่ามัน แล้วกระชากที่คอเสื้อมันอย่างแรงด้วยความโมโหที่มันพูดอะไรน่าเกลียดแบบนั้นออกมา
“รับความจริงไม่ได้หรอ” มันยังยียวนตอบผม ยักคิ้วให้ผมอีก หน่อยย ไอ้ปากปีจออ
“ไอ้เชี่ยอิท วันนี้กูจะเอาเลือดปากมึงออกให้ได้!! เหวออ” ผมกำลังจะง้างมือต่อยมัน แต่มันดันจับเข้าที่มือผมแล้วจับดึงเข้าหามัน จนผมเสียหลักนั่งทับมันทันที
“สิบปียังเร็วไป ที่จะทำร้ายกูว่ะ ฮ่าๆๆ ป๊าบ” มันว่าก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม จนผมผงะ แล้วมันก็ตบก้นผมอย่างแรง จนผมตาโตกับความบังอาจของมัน อยากจะจับมันฉีกทึ้งออกมาเป็นชิ้นๆอย่างเดือดดาล
“ไอ้อิท กูจะฆ่ามึงง!!”
และหลังจากนั้นมา ผมกับไอ้อิทก็ไม่คุยกันอีกเลย มันชอบมาแขวะ มากัดผม แต่ผมก็ไม่สนใจ เดินเลี่ยงและหลบหน้ามันตลอด ส่วนเรื่องก้นผมที่เป็นปัญหาระดับชาติ ผมจึงจำต้องเปลี่ยนมาใส่กางเกงใหญ่ๆแทนเพื่อปกปิด ซึ่งตอนแรกก็ถูกหัวเราะเยอะจากคนรอบข้าง รวมทั้งไอ้อิทด้วย ที่ดูมันจะถูกใจนักหนา ซึ่งผมก็ไม่ใส่ใจ อยากจะหัวเราะก็ให้มันหัวเราะไป เมื่อผมใส่แบบนี้ มันดีตรงที่กลับถูกมองลดลงจากคนแปลกหน้า หรือพวกผู้ชายที่ชอบมองที่ก้นผม ซึ่งทำให้ผมเบาใจ และมั่นใจมากขึ้นที่จะออกไปไหน ถึงแม้จะต้องแต่งตัวแบบนี้ก็ตาม จนกระทั่งผมเรียนจบ
ผมเคยถามแม่อย่างไม่อายเลยว่า ทำไมก้นผมถึงใหญ่แบบนี้ แล้วรู้มั้ยแม่ผมตอบว่าอะไร
“ก็ดูก้นแม่สิ” นางพูดพร้อมกับชี้ที่ก้นตัวเอง แล้วหัวเราะออกมาอย่างภูมิอกภูมิใจ
ผมมองตามนิ้วที่นางชี้ แล้วเห็นก้นอันอวบอั๋นของนางที่มันกลมเด้งน่ามอง และน่าสัมผัสมาก ถ้ามันอยู่ในร่างกายของผู้หญิง ผมเผลอจ้องนานไปหน่อย จนถูกพ่อตบหัวเข้าให้อย่างแรงจนเกือบไปวัดพื้น
ป๊าบ
“มึงเลิกมองก้นเมียกูได้แล้ว”
“เมียพ่อก็แม่ผมป่ะว้าา โอ้ยย ตบมาได้” ผมเถียงออกไป เกือบได้ถูกตบอีกรอบ เมื่อพ่อยกมือจะง้างตบอีกรอบ จึงรีบมาหลบที่หลังของเมียท่านซะก่อน ไม่งั้นหัวช้ำแน่นอน
“ฮ่าๆ เราต้องภูมิในในสิ่งที่เรามีนะนนท์ อย่าไปอาย” แม่ผมพูดขึ้นมาแล้วลูบหัวผมปลอบเบาๆ แต่คำพูดพวกนั้นไม่เข้าหัวผมเลย
ภูมิใจบ้าบออะไร ผู้ชายคนไหนมันจะไปภูมิใจที่มันมีก้นใหญ่แบบนี้
“นนท์ผู้ชายนะแม่ ก้นใหญ่มันน่าเกลียด” ผมพูดตามความจริง แม่งทำไมได้เชื้อแม่มาเยอะขนาดนี้ว่ะ ทั้งส่วนสูงและก้นอีก โอ้ย อยากจะบ้า
“ไม่เห็นน่าเกลียดเลย ถ้าน่าเกลียดผู้ชายแถวนี้มันจะหลงแม่จนไปไหนไม่รอดขนาดนี้หรอ” แม่พูดพลางชายตาไปมองพ่อ ที่สะดุ้งเมื่อถูกทัก จนผมหัวเราะออกมาอย่างตลก ซึ่งมันคือเรื่องจริง พ่อผมหวงแม่ผมมาก ตามติดยันเงาเลยก็ว่าได้ เห็นผู้ชายมองก้นแม่ไม่ได้ แยกเขี้ยวขู่เขาไปทั่ว
“มันไม่เหมือนกันนะแม่” แม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดมั้ยเนี้ย
“ไม่เหมือนยังไง ก้นเราก็เหมือนแม่จะตาย อีกหน่อยลูกเขยเราคงเต็มบ้าน คิกคิก” แม่ว่าพลางหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ แต่ผมนี่สิไม่ตลกเลยเว้ยยย
“แม่ นนท์ผู้ชายนะ!!”
“จ้าๆๆ คิกคิก”
โอ้ย อยากจะบ้ากับผัวเมียคู่นี้ ไม่เห็นความเดือดร้อน ปัญหาที่มันคับอกคับใจของลูกบ้างเล้ยย ยังจะยุยงส่งเสริมหาเขยเข้าบ้านอีก ทำไมไม่เข้าใจลูกบ้าง อยากจะไปผ่าตัดออก ก็ดูไอ้หมูในห้องที่มันไส้แห้ง ไม่มีอะไรมาตกถึงท้องมันหลายวัน ภายนอกมันอ้วนกลมแต่ข้างในกลวงเชียว เฮ้ออ
มีก้นใหญ่แล้วลำบากจังเว้ย
มาแล้วตอนแรก อาจจะคนละอารมณ์กับเรื่องอสูรมาก แต่สุดท้ายก็จบที่เรื่องเดียวกันคือ หื่น หุหุ
ติชมให้กำลังใจได้ค่าา
:กอด1: :hao7:
-
ชอบนะๆ ขออีก o13 o13
-
น่าติดตามๆ รอนะจ้ะ น้องนนท์ก้นใหญ่ 55555555 :katai2-1:
-
น่าสนุกกกกกกก ตามรัวๆค่า หนีคุณชายมาหาน้องนนท์แปป 555555
ชอบๆผู้ชายก้นใหญ่ก๊ากกก :hao6:
-
:call:
อิท....เราเข้าใจนายนะ
:haun4:
-
โอ้ยยยย ชอบอ่ะ มาต่อบ่อยๆนะคะคนเขียน
อ่านแล้วชอบอ่า :ling1:
-
โถ่น้องนนท์ก้นใหญ่ผู้น่าสงสาร 5555
ติดตามฮะ o13
-
เอิ่มม สูง160เองง่า. น่าล่อเอ๊ย น่าบีบจังค่ะน้องนนท์
-
จิ้มจ้าาาาา เดี๋ยวไปอ่านพ่อหนุ่มก้นงามก่อน
ปล.ะสะดุดชื่อนักเขียนค่ะ 10969 เป็นแฟนวันโอคุใช่มั้ยเนี่ยยย
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
สนุกกกกกกกก :katai5:
-
ขำ ชื่อเรื่อง 55555455
สนุก :hao6:
-
ชอบๆ :katai2-1: :katai2-1:
-
เหมือนได้รับการเยียวยาจากการอ่าน เหยื่ออสูรเลยค่ะ 55555
ก้นใหญ่ผชรักผชหลง คุณแม่ได้กล่าวไว้
:hao7:
-
มาตามอีกเรื่องคับ ความรุ้สึกคนและฟีลเลย ถ้าอัพพร้อมกันคงปรับอารมไม่ทันแน่ๆ55
-
ใช่ๆเคยอ่านเหมือนกัน 5555
น่าติดตามมากเลยค่ะ ปูเสื่อรอตอนต่อไป
แต่อย่าลืมเรื่องเหยื่ออสูรนะคะ ลอยคอ
:pig4: :L1:
-
:L2: :pig4:
อะไรที่ไม่ควรจะใหญ่บนตัวผู้ชาย
-
o13
-
ชอบบบบบบบ
-
สนุก!!
-
ฮ่าดีอ่ะ
-
รู้เลยว่าการ์ตูนที่เป็นแรงบันดาลใจนั่นเรื่องอะไร
:haun4: :haun4:
-
อยากอ่านต่ออ น้องนนท์น่าฟัด
เค้าแอบชอบก้นแน่นๆของผช. :-[
-
ตอนที่ 2
ใหญ่กว่า นม ก็ ก้น ผมนี่แหล่ะ!
เมื่อผมจบมอปลาย ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปติดที่มหาลัยอื่นๆ ส่วนผมติดคณะบริหารในมอดังในย่านกรุงเทพ ค่าเทอมแพงบรรลัย ผมกะจะไม่เรียนที่นี่แล้ว เพราะมาสอบเล่นเฉยๆทดสอบความรู้อันน้อยนิด แต่ดั้นติดไง แต่ไม่เอา เพราะผมติดอีกที่หนึ่งแล้วด้วย แถวๆชลบุรี ผมตั้งใจจะเอาที่นั้นแต่คุณนายดันค้าน ไม่ยอมให้ผมคาดสายตาซะงั้น ดึงดันจะให้ผมเรียนที่นี่ให้ได้ ตัวเองใช่ว่าจะรวยหรือมีเงินมาส่งผมเรียน ยังจะอยากให้ผมเข้าที่นี่อีก โดยอ้างเหตุผลบ้าคอแตกไร้สาระมาก
‘เดียวมีผู้ชายรวยๆมาจีบ’
ผมนี่ เฮอะ ใส่เลย คุณนายคงลืมไปแล้วมั้ง ว่าลูกตัวเองเป็นผู้ชาย ยังจะยุหาผัวให้ลูกตัวแองอยู่ได้ ไอ้นนท์ละไม่เข้าใจ แค่เรื่องก้นตัวเองก็ปวดกระบาลจะตายอยู่แล้ว ยังจะมาเครียดเรื่องมีผัวอีก
ชีวิตไอ้นนท์บัดซบเหลือเกิน
แต่…
ผมก็ยังหวังว่าจะมาสาวซักคนหลงเข้ามาชอบผมบ้าง รับได้ในบั้นท้ายอันใหญ่โตของผม ซึ่งผมก็รอให้มีสาวคนนั้น จนผ่านไปวันแล้ววันเล่า ล่วงเลยมาจนผมขึ้นปีสาม สาวที่ว่านั่นก็ยังไม่มา แม่งไปมุดหัวอยู่ที่ไหน หรือยังไม่เกิดรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่โผล่หน้ามาเลย จะให้ตัวเองไปจีบเขาก่อนก็โดนส่ายหน้าหนี แค่ส่วนสูงเขาก็เบ้หน้าใส่ผมแล้ว ไหนจะกางเกงที่ใหญ่หลามโพลกขนาดนี้ เขาคงจะชายตาแลผมอะน่ะ
หรือผมจะไปบวชดี
ไหนๆก็คงจะไม่มีเมียแล้ว อยู่ไปคุณนายอาจหาผัวมาให้อีก ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ผมจึงตัดสินใจว่าเมื่อผมเรียนจบเมื่อไหร่ ผมจะบวชทันที เมื่อแพลนอนาคตไว้เรียบร้อยแล้ว ตัวเองก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
เมื่อไม่มีเมีย ผัวก็อย่าได้หวัง
จากนั้นก็พาตัวเองไปอาบน้ำ วันนี้ผมมีเรียนตอนสิบโมง ตอนนี้แปดโมงกว่า ผมมีเวลาเวิ่นเว่อในห้องน้ำอีกมากมาย ไม่ต้องกลัวว่าจะไปไม่ทัน เพราะหอผมอยู่ใกล้มอ มันเป็นอะไรที่ดีงามสุดๆ
“อยากให้เธอไปคุย เธอไปคุยกับเค้าก่อน
อยากให้เธอไปเจอเธอไปเจอกับเค้าก่อน
เธอจะทำอะไรก็ไปทำกับเค้าก่อน
จะรอเธอตรงนี้ไม่หนีไปไหนแน่นอน~
เสียงเพลงฮึมฮัมอย่างอารมณ์ดีดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำ สายน้ำไหลผ่านลำตัวตัดกับเสียงเพลงที่เจ้าตัวร้องอย่างอารมณ์ดี มือก็ตวัดลูบตัว ถูสบู่ไปมา ปากก็ร้องออกมาไม่หยุด
“อย่าบอกฉันว่าเธอไม่รัก อย่าบอกฉันว่าเธอมีเขา
อย่าบอกฉันว่าเธอไม่เหงา ไม่ต้องพูดไรเลยได้ไหม~
มือไม้ก็ส่ายไปมาเป็นท่าทางประกอบ โยกย้ายสะโพกไปมาตามทำนอง ก่อนจะหมุนและคว้าขวดแชมพูถือขึ้น กดเสียงร้องอย่างเข้าอารมณ์ ก่อนจะสะบัดหน้าจบด้วยท่อนสุดท้าย
“ช่วยมาหาชั้นก่อน~”
“แม่งร้องเพราะจริงๆ” เมื่อร้องจบก็ไม่วายชมตัวเอง ที่เสียงดีเกินไป ถ้าพี่อ๊อฟปองศักดิ์มาได้ยินเข้า สงสัยคงพาเข้าสังกัดแน่ๆเลย
“หน้าตาก็เสือกดีอีก มึงมีดีทุกอย่างเลยเว้ยไอ้นนท์” เมื่อส่องกระจกดูแล้วก็อดภูมิใจในหน้าตาตัวเองไม่ได้ อะไรมันจะหล่อขนาดนั้น พวกสาวๆนี่ตาไม่ถึงจริงๆ มองข้ามคนหล่อแบบผมไปได้ยังไง ไอ้นนท์ละไม่เข้าใจ ไอ้นนท์ไม่เกทเลย บอกตรงๆ ทันใดนั้นตาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง ความภาคภูมใจเมื่อกี้หายวับไปกับตา
เพี้ยะ
“เพราะแก เป็นเพราะแก ชั้นเลยหาเมียไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ ไอ้ก้นเฮงซวยเอ้ยยย” ว่าแล้วก็ตบมันแรงๆอย่างเคืองๆ มันไม่น่าจะอยู่บนตัวของผมเลย และมันไม่สมควรอยู่ด้วย ถึงมันจะหยุดโตแล้ว แต่มันก็ยังน่าเกลียดเหมือนเดิม ก้นที่ใหญ่กลมมนเด้ง ดูยังไงก็เหมือนผู้หญิงชัดๆ ผู้หญิงเห็นยังอายอ่ะ
“ชั้นจะขังแกไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยคอยดู อย่าหวังว่าใครจะได้เห็นหน้าแก เพี้ยะ” เมื่อข่มขู่ก้นตัวเองเสร็จ พร้อมตบสั่งสอนทีหนึ่ง จนมันแดงเป็นรอยมือ ก็รู้สึกสะใจและเจ็บนิดๆ เมื่อเผลอตีหนักไปหน่อย จากนั้นก็รีบพาตัวเองออกจากห้องน้ำ เมื่อรู้สึกว่าจะเผลอใช้เวลานานไปหน่อย จนมันเก้าโมงกว่า
ฮึบ
อีกนิด
ฮึบ
ยากจังว่ะ
ฮึบ
ใกล้ละๆ
ฮึบ
ติดไรว่ะ
ฮึบ
แม่ง กูไม่ใส่แล้ว!!
ผมถอดและโยนกางเกงยีนส์ตัวซีด ตัวเก่งของผมทิ้งลงพื้นอย่างแรงด้วยความโมโหและหงุดหงิด ที่ไม่สามารถจะสวมใส่มันได้ มันเป็นกางเกงยีนส์ตัวโปรดของผมเลยก็ว่าได้ วันนี้ผมกะจะใส่ไปเที่ยวหลังเลิกเรียนเสร็จ แต่ดันใส่ไม่ได้
เพราะ ติด ก้น!
แม่งเอ้ย เมื่อก่อนยังใส่ได้เลย มาวันนี้ทำมันดูเล็กลงว่ะ หรือก้นผมมันใหญ่ขึ้น ว่าแล้วก็หันก้มมองที่ก้นของตัวเอง ก่อนจะอยากบีบกระชากมันทิ้งจริงๆ ไอ้มารขัดความสุข ไอ้ก้นเห็นแก่ตัว ฮึ่ยย
ใส่ตัวอื่นก็ได้ว่ะ
ผมจึงจำต้องบอกลายีนส์ตัวนั้น แล้วรีบหาตัวใหม่ทันที เมื่อมันเสียเวลามาก ใกล้จะเข้าเรียนอีกไม่กี่นาที สุดท้ายจำต้องเลือกกางเกงสแลกสีดำตัวใหญ่ที่ใส่เป็นประจำอีกเช่นเคย
กูหนีมึงไม่พ้นจริงๆไอ้ดำ
“ไอ้นนท์ มาเกือบสายนะมึง” ไอ้เต้เพื่อนสนิทผม เอ่ยทักขึ้นมาเมื่อผมเพิ่งเดินเข้าห้องไม่กี่นาทีก่อนที่อาจารย์จะเข้ามา
“ก็มาทันป่ะว่ะ” ผมตอบกวนมันไป แล้วนั่งลงข้างๆมัน ที่มันจองไว้อยู่แล้ว
“แม่งกวนตีน” มันว่าแล้วผลักหัวผม ผมจึงตวัดสายตามองมันอย่างไม่พอใจ อย่าให้ถึงทีผมบ้างละกัน ไม่ใช่แค่ผลัก ผมจะตบมันหัวทิ่มพื้นเลยคอยดู แต่อาจารย์มาพอดี ได้แต่ชี้หน้าคาดโทษมันไว้
“ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
“เออ กูจะรอ” มันยักคิ้ว อย่างกวนตีน ผมเลยเตะที่ขามันไปทีอย่างหมั่นไส้ อยู่กับมันทีไรหาเรื่องกวนตีนใส่ผมตลอด แต่มันดีอย่างคือมันเป็นคนที่จริงใจ และรักษาคำพูด ผมเลยยอมคบมันเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว และมันก็รู้ความลับของผมแล้วด้วย
ตอนนั้นมันไปนอนค้างที่หอผม ตอนมีงานคู่ผมเลือกที่จะให้มันมาหาผมที่หอมากกว่าที่จะให้ผมไปหามันที่คอนโด ซึ่งผมขี้เกียจและมันไกลด้วย เลยให้มันมาที่หอผมดีสุด ตอนแรกผมก็แอบกังวลว่ามันจะมองผมเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมาหรือเปล่า ซึ่งก็เป็นไปตามคาด
มันตกใจ
มันอึ้ง
มันทำหน้าหื่น
และมัน
หัวเราะ
ผมนี่ใช้หมอนฟาดมันไปหลายทีเลยทีเดียว กว่ามันจะหยุดหัวเราะ มันจะขำอะไรนักหนาของมัน จนน้ำหูน้ำตาไหล จนผมจะยกฟาดมันอีกทีด้วยความหงุดหงิด มันจึงยกมือขึ้นรัวๆเลยทีเดียว
“เลิกหัวเราะกูได้ละสัส ตลกมากรึไงก้นกูเนี้ย” ผมว่าเตรียมยกฟาดมัน
“ฮ่าๆๆ เออดิ แม่งก้นใหญ่โครต ก๊ากกก” มันพูดแล้วหัวเราะไม่หยุด จะทำท่ามาจับก้น ผมนี่ยกตีนถีบมันเลย
“งั้นมึงไสหัวออกจากห้องกูเลย ไม่ไปกูจะเอาก้นฟาดหน้ามึงให้ไปเอง” ผมว่าอย่างโมโห ยิ่งมันหัวเราะผมยิ่งหงุดหงิด
“โอ้ยยย กูขำ ฮ่าๆๆๆ” ยังๆมันยังจะขำอีก
“ไอ้สัสเต้!!”
“ฮ่าๆ หยุดแล้วๆ ไม่หัวเราะแล้ว” มันว่าพลางเช็ดน้ำตาที่มันหัวเราะไม่หยุด ก่อนยกมือขึ้นยอมแพ้ มือก็ยังกุมท้องไว้
“ตลกมากงั้นสิ” ผมว่าอย่างนอยด์ๆ ไม่แปลกหรอกที่มันจะหัวเราะ ใครใช้ให้มันมาใหญ่ตรงนั้นกัน พูดแล้วเซ็งเอง เฮ้ออ
“เออตลก นี่ใช่ป่ะ เหตุผลที่มึงใส่กางเกงตัวใหญ่ๆหน่ะ”มันถาม บางที่มึงก็หัดโกหกบ้างนะ มาตลงตลก มึงเข้าใจความรู้สึกกูมั้ย กูนอยด์อยู่นะโว้ย
“เออ” ผมตอบมันแค่นั้น
“เฮ้ย อย่าคิดมากมึง กูว่าละตอนเจอมึงแรกๆกูนึกว่าเด็กฮิป ที่ไหนได้ใส่บังก้นนี่เอง ฮ่าๆๆ” มันตบไหล่ผมแรงๆก่อนจะกุมหัวเราะอีก ผมจึงโบกหัวมันไปที
ผั๊วะ
“สัส” ผมด่ามัน
“โอ้ย ฮ่าๆ มือหนักว่ะ กูบอกไรให้อีกอย่างนะมึง” มันว่าแล้วก้มลงมากระซิบผม ผมนี่เอียงหูหามันเลย
“อะไร”
“นอกจากมึงจะหน้าตางั้นๆแล้ว ตัวก็เสือกเตี้ย แต่ดีหน่อยที่ก้นมึงใหญ่ กูบอกมึงเลย สเป็คผู้ชายว่ะ ฮ่าๆ”
อื้อหือ ถามจริงมึงชมหรือต้องการจะสื่ออะไร มึงต้องการอะไรจากกู!!
“ไอ้สัสเต้!!”
หลังจากนั้นมันก็ล้อผมบ่อยๆ ผมไม่คุยกับมันเป็นอาทิตย์เลย มันคงรู้ว่าผมโกรธจริง มันจึงเลิกล้อผม และไม่แกล้งแหย่ผมอีก แต่ก็มีบ้างที่มันอยากกวนผม แต่มันจะไม่ล้อถ้าอยู่ที่มีคนเยอะ มันจะกวนเฉพาะมันอยู่กับผมเท่านั้น ถือว่าดี คบต่อได้ ฮ่าๆ
“ป่ะ” ไอ้เต้มันสะกิด เมื่อหมดคาบเรียนช่วงเช้า และว่างตอนบ่าย ผมนัดกับมันว่าจะไปเดินดูเกมส์ที่ห้าง
“เก็บของแปป” ผมบอก ก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋าอย่างเร็ว
“หิวว่ะ” มันบ่น มือก็ลูบท้องไปมา หลังจากที่เดินออกจากห้อง กำลังจะไปขึ้นรถของมันที่จอดอยู่ใต้ตึก ผมบอกคนอ่านไปหรือยัง ว่าไอ้เต้หน่ะ มันรวยมาก สเป็กคุณนายผมเลย เคยพามันไปบ้านครั้งหนึ่ง คุณนายแทบจะถวายส่งผมเข้าหอให้มัน ส่วนมันนี่พยักหน้ารับคอแทบหัก ผมนี่หันขวับเลย โบกมันไปที
“ค่อยไปกินที่ห้าง มึงเดินช้าๆดิ๊” ผมด่ามัน ที่มันจ้ำอ้าวๆ เดินไม่รอผม มันสูงกว่าผมมากเกือบยี่สิบกว่าเซ็น มันสูง 181 สูงยาวเข่าดีเลยก็ว่าได้ แหม อย่าให้กูขายาวบ้างนะ ฮึ่ย
“เตี้ยแล้วยังขาสั้นนะมึง ฮ่าๆ” มันหยุดรอแล้วหันมาแขวะผม
“เออ มีปัญหาไง๊” ผมเชิดหน้าถามมัน
“ไม่มี๊ว่ะ ใครจะมีปัญหากับน้องนนท์ก้นใหญ่กันว่ะ ก๊ากก” สุดท้ายมันก็ไม่วายมาวอแวกับก้นผม
“ไอ้เต้ เลิกพูดแบบนี้ซักที มันน่าอายนะโว้ย” ผมแหวใส่มัน
“ฮ่าๆ คร้าบๆ เชิญครับ” มันหัวเราะแล้วเปิดประตูให้ผม ผายมือเชิญผมอย่างดี
“เออ รู้จักมั้ง” ผมเชิดหน้าผยอง ทำตัวราวกับคุณชาย เมื่อมันเปิดประตูให้ แล้วรีบเข้าไปนั่งทันที จากนั้นมันก็ปิดประตูใส่ผมอย่างหมั่นไส้ในท่าทีของผม ซึ่งผมแคร์มั้ย ก็ไม่ ฮ่าๆ
“กินไร”มันถาม เมื่อเข้ามาในห้าง และกำลังเดินหาร้านอาหารที่ยังตกลงกันไม่ได้ว่าจะกินอะไรดี
“ชาบู กูอยาก” ผมบอก
“เออ เดินนำดิ” มันว่า ขณะที่กำลังจะไปร้านชาบู มีกลุ่มผู้หญิงที่เรียนมหาลัยเดียวกับผมกำลังเดินผ่าน
“ไอ้เต้ ใหญ่เนอะ” ผมสะกิดมันให้มอง เมื่อกลุ่มสาวนั้นมีแต่คนอึ๋มๆทั้งนั้น หน้าอกนี่แทบจะปริ้นทะลุเสื้อนักศึกษา ผมนี่มองตาเยิ้มเชียว อาหารตาชัดๆ
“อะไร” มันถาม ผมนี่หันขวับทันที มึงมีตาไหม ถามได้ว่าอะไร
“นมไงมึง ใหญ่เนอะ” ผมเพยิดหน้าให้มันดู
“ใหญ่หรอ เล็กจะตาย” มันว่า ผมนี่ตาโตเลย มึงดูยังไงว่ามันเล็ก ตามึงมีปัญหาใช่มั้ย
“นั่นเล็กหรอ” ผมชี้เป้าหมายทันที ทำหน้าเหลือเชื่อสุดๆ มันมองยังไงว่าเล็ก
“เออ ก้นมึงใหญ่กว่าเยอะ” อื้อหือ คำตอบมึง ผมหมดคำเถียงเลย ยกนิ้วกลางให้ที
“ฟายย!!”
สั้นไหม ตอนนี้ 5555+
คือเราปรับอารมณ์ไม่ทันกับอสูรอ่ะ มันคนละอารมณ์กันเลย
เรื่องนี้เราจะอัพช้าหน่อย เพราะเราเน้นเรื่องอสูรเป็นหลัก
ยังไงก็ฝากติชมได้เด้อ
มีเพจให้ทวงนิยายด้วยนะเออ ฝากไลค์ฝากแชร์ด้วย
https://web.facebook.com/%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%84%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%97%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B9%82%E0%B8%A5%E0%B8%81%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99-552486911623564/
ขอบคุณค่า
:mew1:
-
จิ้มจ้าาาาา เดี๋ยวไปอ่านพ่อหนุ่มก้นงามก่อน
ปล.ะสะดุดชื่อนักเขียนค่ะ 10969 เป็นแฟนวันโอคุใช่มั้ยเนี่ยยย
ใช่เลยย เราเป็นติ่งวันโอคุ ทากะสามีเราเอง 55555+
:hao7: :-[
-
อุ้ยยย เราเคยอ่านกาตูนเรื่องนี้ค่ะ 555
ชอบมาก จะรออ่านในแบบของคนแต่งนะคะ
ดูท่าจะสนุกก เราชอบบบ555
-
มารอ
-
น่าติดตามมากค่ะ
-
เต้ หรือเปล่านะ พระเอก
เต้ บอกก้นนนท์ ก้นใหญ่ สเปคผู้ชายเลย
เอ้อ....แล้วใช่สเปคของเต้ ด้วยปะ
เต้ สูง รวย แต่หล่อมั้ย.....ยังม่ายรุ
แต่เต้ เนี่ย สเปคของแม่นนท์ เลย ฮ่า ฮ่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พ่อพระเอกคืออีตาอิทจร้าาาา
แต่แบบเต้ก็ดีนะ แหม่ สามพีได้หรือไม่?
ปอลอ น้องดรีมมมม สกรีมหนัก มีอาการทางจิตเล็กๆแล้วนา
-
ชอบก้นน้องนนท์ สนับสนุนให้น้องมีสามีอีกเสียงจ้า
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
หนุกอะ เอามาอีกๆๆๆ
:impress2:
-
สนุกมากอ่ะ
-
สนุกดี
-
ฮามากคับ 555+ :m20:
-
ดีงามๆจริงๆ
ปถมติ่งวันโอคุเหมือนกันอีก :o8:
-
ปรับอารมณ์ตามไม่ทันเหมือนกัน 5555 :hao7: เมื่อกี้อ่านอสูร แล้วมาอ่านพ่อหนุ่มก้นใหญ่ คนละอารมณ์โดยสิ้นเชิง
-
ขุ่นแม่เป็นสาววายใช่มั้ยคะ 5555555555
-
แม่มีปลื้มเต้แล้วอ่ะ พระเอกป่ะ ขนาดก้นยังใหญ่กว่านมเลย อิอิ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เคยอ่านคะมังงะวาย นายเอกก้นกลมบ๊อกน่าบีบสุดๆ.55555
-
ยังไม่ได้อ่านแต่ขำชื่อตอนมาก
ขอจิ้มก่อนๆ
-
ขำชื่อเรื่องอ่ะ คนละแนวกับเหยื่ออสูรเลยเนาะ ติดตามจ้าๆ
-
ตอนที่ 3
น้องนนท์ช้ำใจ ก้นใหญ่ ทำเรื่อง!!
ผมด่ามันแล้วเดินหนีมันทันที ส่วนมันก็หัวเราะตามหลังผมมา แม่งล้อกูจริง ก้นเนี้ย จะเถียงมันก็เถียงไม่เต็มปาก เพราะมันคือเรื่องจริง แต่ผมไม่อยากยอมรับไง และไม่มีวันยอมรับด้วย ดีหน่อยที่เป็นมัน เพราะโดนล้อจนชิน ถ้าคนอื่นล้อผมคงรู้สึกไม่ดีและไม่มั่นใจเอามากๆแน่เลย
ไอ้นนท์ละกลุ้ม
“อย่ากินเยอะนะมึง” เมื่อเห็นผมหยิบเอาๆ จนมันพูดขึ้นมา เมื่อผมกับมันเข้ามาในร้านแล้วเลือกนั่งแบบใครแบบมัน ไม่ได้นั่งโต๊ะใหญ่ มีสายพานเลื่อยไปมาตรงหน้า กินง่ายสะดวกดี
“แค่ ชม ครึ่ง ต้องกินให้คุ้ม” ผมบอก แล้วหยิบหมูสามชั้นทันที ก่อนที่มันจะเลื่อนไปถึงไอ้เต้ แล้วรีบโยนใส่หม้อ
“ตัวก็เตี้ย แดกเยอะชิบ เก็บไว้ไหนว่ะ อ๋อ กูรู้ละ ก้นมึงใหญ่เพราะแดกเยอะนี่เอง” มันทำหน้าสงสัย ก่อนจะทำหน้าเหมือนเข้าใจอะไร และคำพูดมันก็ไม่วายกระทบถึงบั้นท้ายผม
“ชิส์ แขวะแต่ก้นกู” ผมเขวี้ยงหมูใส่หม้อมันด้วยความหมั่นไส้ จนน้ำร้อนกระเด็นใส่ มันนี่สะดุ้งโหย่งเลย
“โอ้ย ร้อน ไอ้นนท์ แม่ง!!!” มันร้องลั่น ก่อนจะตวัดสายตามองผมอย่างเข่นเขี้ยว เมื่อน้ำมันกระเด็นใส่เสื้อตัวโปรดของมัน ซึ่งผมกลัวมั้ย ก็ไม่ นั่งลอยหน้าลอยตากินต่อ หัวเราะอย่างสะใจใส่มัน
“สมน้ำหน้า ฮ่าๆ”
ก่อนจะก้มหน้าก้มตารีบกิน ส่วนมันก็วุ่นวายเช็ดเสื้อมันอยู่ แค่น้ำกระเด็นใส่แค่นั้น มันทำหน้าอย่างกับผมไปฆ่าหมามัน
“โอ้ย อิ่มอ่ะ” ผมบอกพร้อมเอนหลังพิงมัน มือก็ลูบท้องไปมา เมื่อรู้สึกอิ่มสุดๆ ผมซัดหมูสามชั้นไปเกือบโล ทำเอาผมแทบจะกลิ้งลงไปกองที่พื้น เมื่อมันอิ่มจนลุกไม่ไหว
“สมควร มึงกินหรือมึงแดก”มันว่า แต่ก็ยอมให้ผมพิงมัน ปากมันก็บ่นแง้วๆอยู่อย่างนั้น ผมก็หูทวนลม แม่งชอบว่าผมกินแต่หมูสามชั้น ไม่ดูตัวเองเลยมันกินจนร้านจะเจ๊งแล้ว
“จิ้ ขี้บ่นว่ะ” ผมเลิกพิงหลังมัน แล้วลุกขึ้นทันที แอบเซนิดๆ เมื่อหนักพุง แล้วเดินออกมารอมันหน้าร้าน ส่วนมันจ่ายตังสิครับ มีเพื่อนรวยมันดีแบบนี้เอง
“ไปไหนต่อ” มันถาม
“ไปร้านเกมส์กัน” ผมบอกมัน เพราะจุดประสงค์หลักของการมาห้างของผมคือ มาซื้อเกมส์ และต้องได้กับไปซักอัน แล้วเดินนำมันไปทันที
ระหว่างทางที่กำลังจะไป เสียงดังแว่วออกมาเหมือนคนมีเรื่องกัน ดังมาจากมุมหนึ่งของห้าง ที่มันเป็นมุมอับและลับตาคน ด้วยความสงสัยและเป็นพลเมืองดี ผมจึงเดินตามเสียงนั่นไป จนไอ้เต้ทักขึ้น
“มึงจะไปไหนไอ้นนท์” มันถาม แล้วเอื้อมมือมาจับแขนผมไว้
“คนมีเรื่องกัน กูจะไปดู” ผมบอก ก่อนจะแกะมือไอ้เต้ออก แล้วค่อยๆเดินแอบแนบชิดไปตามผนัง และสอดส่องไม่ไกลจากที่พวกนั้นอยู่ ส่วนไอ้เต้มันก็เดินตามผม แรกๆมันค้าน แต่สุดท้ายมันก็มาเกาะกำแพงแอบดูเหมือนผม ผมนี่มองหน้ามันแล้วกรอกตาทันที
อะโด่ว มึงขี้เสือกเหมือนกัน
ผมจึงหันมาสนใจกลุ่มพวกนั้นอีกครั้ง ในกลุ่มนั้นมีอยู่สี่คน และคนที่ถูกพวกมันหาเรื่องอยู่นั่งอยู่ที่พื้น ผมเห็นหน้าพวกมันไม่ชัด เพราะมันยืนหันหลังให้ แต่ดูจากข้างหลังแล้วน่าจะเป็นนักศึกษาอยู่ เมื่อผมเพ่งมองดูให้ชัดๆ ก็พบว่ามันมาจากมอเดียวกับผม
“อะไร” ไอ้เต้ถาม ที่ผมถอยหลังออกมาจากที่ซุ่มอยู่ แล้วทำหน้าครุ่นคิด
“มอเดียวกับเราว่ะ” ผมบอก ก่อนจะส่องพวกมันอีกครั้ง แล้วหันกลับมาตามเดิม
“จริงดิ” มันทำหน้าสงสัย มันผลักผมออกจากที่ยืนอยู่ แล้วเข้าไปยืนแทนที่ แล้วชะโงกมอง กลุ่มพวกนั้น แล้วหันกลับมาหาผม
“พวกเด็กสถาปัตย์” มันว่า ผมทำหน้างงใส่มันทันที มันไปรู้จักพวกนั้นได้อย่างไร
“มึงรู้จักพวกมันหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“เออ รู้จักคนหนึ่งในนั้น ป่ะ ไปร้านเกมส์เถอะ”” มันตอบ แล้วจับที่แขนผมลากออกมา ผมนี่ยื้อตัวสุดแรงเกิดเลย
“เดียวก่อนๆๆไอ้เต้” ผมร้องห้ามมัน ที่มันลากผมออกมา ขามันก้าวยาว จนขาสั้นแบบผมวิ่งตามแทบไม่ทัน
“เดียวพวกมันเห็นมึงก็ซวยหรอก ขายิ่งสั้นๆอยู่” มันหันมาว่า แล้วจับผมลากต่อทันที พอผมได้ยินว่ามัน ว่าผมขาสั้น ผมนี่ขึ้นเลย
“ปล่อยโว้ย แฮ่กๆ” ผมสะบัดแขนมันอย่างแรง จนหลุด และยืนหอบอยู่ซักพัก แม่งเดินอย่างกับหนีอะไร กูตามไม่ทันโว้ย โมโหที่มันว่าขาผมสั้นด้วย เมื่อหายเหนื่อยผมยืนมองมันตาขวางก่อนจะหันหลังแล้วกลับไปทางเดิม
“แม่ง ชอบหาเรื่องนะมึง” มันว่า ก่อนจะวิ่งตามผมไป
ก็คนมาอยากรู้นี่หว่า เผื่อถ้าพวกมันรุมตีคนนั้นจนตาย ผมจะได้เป็นพยานให้ไง ผมนี้เป็นคนดีสุดๆเลยนะเว้ย เห็นคนเดือดร้อนแล้วอย่ามองข้าม คติผม
“ไอ้เต้ๆ” ผมสะกิดเรียกมันรัวๆ เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่โดนพวกมันล้อมอยู่กำลังถูกทำร้าย โดยมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ น่าจะเป็นหัวโจก
“อะไร” มันว่าเสียงหงุดหงิด ยืนพิงกำแพงทำหน้าเซ็ง เหมือนถูกผมบังคับมา ซึ่งผมไม่ได้ขอร้องมันมาเลย มันมาเอง
“มันรุมตีผู้ชายคนนั้นแล้วมึง” ผมยังคงสะกิดเพื่อให้มันมาดู ก่อนจะชะโงกหน้าส่อง เวลาที่หัวโจกของพวกมันกำลังจะหันมา ผมนี่หดคอกลับแทบไม่ทัน ใจก็ตุ้มๆต่อม กลัวมันเห็นหน้า
“เรื่องของมันดิ” ดู้ดูคำตอบมัน แล้วยังยืนพิงกำแพงอย่างไม่ทุกข์ร้อน ผมนี่อย่างจะตบกระบาลมันมากเลย ถ้าไม่ติดว่าผมเอื้อมถึงนะ แม่งไอ้คนไม่มีน้ำใจ
ตุบ ผั๊วะ
เสียงต่อยตียังดังไม่หยุด ผมเห็นท่าไม่ดี จึงหันไปหาไอ้เต้เพื่อจะถามว่าจะเอายังไงดี จะร้องให้คนช่วยหรือเรียกตำรวจ พอหันกลับไป มันกลับหาย
ไอ้สัสเต้
ผมไม่รู้ว่าไอ้เต้มันไปไหน แต่ตอนนี้ข้างหน้าผมเริ่มยำตีนกันหนักขึ้น จนผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา ตอนนั้นไม่กลัวเพราะมีไอ้เต้อยู่ไง แต่ตอนนี้ชักกลัวละ อยากจะเป็นคนดีอยู่ แต่ตอนนี้ขอเลวก่อนละกัน ผมจึงตัดสินใจชะโงกหน้าดูเป็นครั้งสุดท้ายเพื่ออำลาชายผู้โชคร้ายคนนั้น แต่บังเอิญตอนที่ผมชะโงกหน้าไป ไอ้หัวโจกมันหันมาทางผมพอดีไง ผมหดหัวกลับและถอยหลังอัตโนมัติทันที
จน…
ตุบ เคว้งง
ชิบหายยยย
ผมก่นร้องด่าในใจลั่น เมื่อผมถอยหลังอย่างรวดเร็วจนก้นแสนงามของผมชนกับถังขยะ ที่มันตั้งวางไว้ตรงนั้น จนมันล้มลงเสียงดังสนั่น เพราะมันเป็นถังขยะแบบอลูมิเนียม เสียงมันจึงดังกว่าปกติ ผมอยากจะฟาดก้นตัวเองแรงๆซักที
ใหญ่ไม่พอยังหาเรื่องมาให้อีก
เฮ้ย ใครว่ะ!
ผู้ชายในกลุ่มนั่นร้องขึ้นมา ผมจึงรีบหมุนตัววิ่งหนีทันที แต่เนื่องด้วยขาที่สั้น วิ่งหนีเพียงไม่กี่ก้าว ก็ถูกมือใครบางคนจับคอเสื้อดึงไว้ซะก่อน
ไอ้เต้ช่วยกูด้วย
“มึงเป็นใคร” เสียงผู้ชายในนั้นถามขึ้นมา และไม่รอให้ผมได้ตอบคำถาม มันดึงลากผมไปที่มุมอับ ไปหาใครอีกคนที่ยืนอยู่
“ปล่อยนะเว้ย” ผมดิ้นยื้อ ไม่ยอมให้พวกมันลากไปง่ายๆ แต่สุดท้ายก็สู้แรงมันไม่ไหว เดินตามมันไปอย่างจำใจ
ผลั่ก
มันผลักผมไปข้างหน้าอย่างแรง จนผมเซล้มไปที่พื้น ผมหันขวับไปมองคนที่ผลักผมด้วยความเคืองแค้น แม่งเล่นผลักซะแรง จนผมเจ็บเข่าไปหมด ก่อนจะตวัดหันกลับมาตรงหน้า เมื่อเห็นใครยืนอยู่ จึงเงยหน้าขึ้นดูหน้ามันซะหน่อย
“โอ๊ะ นึกว่าใคร” เสียงนั้นตอบ ทำท่าทางตกใจอย่างหมั่นไส้ ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะเจอมันอีก หลังจากที่จบมอปลายไปแล้ว ผมกวาดตามองชุดนักศึกษาของมันที่ใส่ เพิ่งรู้ว่ามันเรียนมอเดียวกับผม แม่งจะตามจองเวรไปถึงไหนว่ะ
“ไอ้อิท!!”
“ไง ไอ้เตี้ยน้อย ไม่เจอกันนานเลยเนอะ มึงว่าป่ะ” มันก้มลงมา แล้วจับที่คางผมพลิกไปมา จนผมปัดมือมันออกแล้วลุกขึ้นยืน
“กูไม่อยากเจอมึง” ผมตอบ แล้วหันหลังเตรียมจะเดินหนี แต่ถูกเพื่อนมันเดินมาล้อมไว้ซะก่อน
“คิดว่าจะหนีพ้นหรอ เตี้ยแล้วยังไม่เจียมนะมึง” มันแขวะ แล้วยกยิ้มร้าย ผมมองหน้ามันอย่างไม่พอใจ นิสัยมันยังคงเหมือนเดิม เหี้ยยังไง ก็เหี้ยยังงั้น สันดานเสียเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ แต่รู้สึกที่เปลี่ยนคือความสูงมัน มันสูงขึ้นกว่าแต่เก่ามาก พร้อมกับเบ้าหน้ามัน ที่ยังเถื่อนเหมือนเดิม อาจจะเถื่อนมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
“เรื่องของกู ถอย” ผมผลักคนที่ยืนขวางผมอยู่ แต่กลับถูกมันผลักคืนอย่างแรง จนผมล้มลงไปกองที่พื้นใกล้เท้าไอ้อิท
“เฮ้ย เบาๆดิว่ะ นี่เพื่อนเก่ากูเอง” ไอ้อิทมันปรามเพื่อนมันเสียงเข้ม แต่แววตามึงดูสะใจมากเลยสัส
“กูไม่ใช่เพื่อนมึง!!” ผมตอบสวนทันที ผมเห็นมันชะงักไปแปปนึง ก่อนจะเหยียดยิ้มออกอย่างไม่น่าไว้ใจ
“นั่นสิ ไอ้เตี้ยนี่ไม่ใช่เพื่อนกูว่ะ เฮ้ย จัดการ” มันสั่งเพื่อนมันทันที ผมที่ได้ยินถึงกับตาโต ก่อนจะดิ้นหนีเมื่อเพื่อนพวกมันมาจับล็อคผมไว้
“ปล่อยกู ไอ้อิท มึงมันเหี้ย” ผมด่ากราดใส่มันอย่างโมโห พยายามดิ้นให้หลุด แต่กับถูกพวกมันจับแน่นกว่าเดิมจนเจ็บ
“กูรู้ตัวๆ มันพยักหน้าซ้ำๆ อย่างกวนตีน จนผมอารมณ์ขึ้นกว่าเก่ากับท่าทางกวนโอ้ยของมัน และมันยังพร่ามต่อไม่หยุด
“ว่าแต่.. ไม่เจอกันตั้งนาน ตัวมึงยังเท่าเดิม” มันทำท่าคิดแล้วก้มมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า และคำพูดของมันทำให้เส้นความโมโหของผมขาดผึง
“แล้วตูดมึงหล่ะ โตขึ้นบ้างป่ะ” มันว่าแล้วจ้องก้นผมไม่วางตา
“ไอ้เหี้ยอิท!!” ผมตะโกนด่ามันลั่น อยากจะชกที่หน้ากวนๆมันแรงๆซักครั้ง ผมเกลียดมัน ผมเกลียดมันจริงๆ
“ครับๆ” มันครางรับผมอย่างสบายอารมณ์ ส่วนผมนี่สิ ดิ้นพล่านอย่างกับโดนน้ำร้อน เมื่อเห็นท่าทีของมัน ผมยิ่งอยากจะเข้าไปบีบคอมันให้ตายคามือ
“แฮ่กๆ” ผมดิ้นจนเหนื่อยหอบ แต่ก็ไม่หลุดออกจากพวกมัน ผมมองมันตาขวางอย่างเจ็บใจ ในใจก็ก่นด่าไอ้เต้ไปด้วย ที่มันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ หายไปไม่ดูเวลาล่ำเวลาเลยเว้ย
“ตกลง ใหญ่ขึ้นป่ะ” มันยังไม่เลิกถาม ไหนจะมือมันที่กำลังเอื้อมมือจะมาจับที่ก้นผมอีก
อ๊ากกก
“ไอ้อิท ไอ้ชั่ว ปล่อยกู” ผมไม่ตอบคำถามมัน แล้วดิ้นขัดขืนอย่างรุนแรง เพื่อหนีจากมือของมัน ส่วนมันหัวเราะชอบใจกับท่าทางของผม ยิ่งผมดิ้นหนี มันยิ่งแหย่ผมไม่เลิก
“เฮ้ย ปล่อยเพื่อนกูนะโว้ย”
เสียงไอ้คนที่ผมกำลังหาตัวมันอยู่ มันโผล่หัวของมันมาทันที ผมนี่แทบจะกู่ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นมัน ส่วนก่อนหน้านั่นผมจะไปคิดบันชีมันทีหลัง
“ไอ้เต้ ช่วยกูด้วย” ผมได้ที ร้องให้มันช่วยซะเลย
“ไอ้นนท์!!” มันวิ่งเข้ามาหาผมทันทีอย่างตกใจ เมื่อเห็นผมถูกล็อคตัวไว้ แล้วมันก็หันมาทำหน้าโมโหใส่ผมซะงั้น ทำเอาผมงงไปเลย ไรของมันว่ะ
“แม่งเป็นเรื่องจนได้” มันสบถ ทำท่าจะเข้ามาหาผม แต่ถูกเพื่อนไอ้อิทมาขวางไว้ พร้อมกับไอ้อิทที่เดินเข้าไปหา
“ปล่อยเพื่อนกู” ไอ้เต้มันหันมาบอกไอ้อิทเสียงต่ำ แต่มีหรอคนอย่างไอ้อิทมันจะกลัว
“กูไม่ปล่อย มีไรป่ะ” ไอ้อิทยังคงตอบกวนๆเหมือนเดิม ขนาดผมยังโมโหกับคำพูดของมันเลย ไอ้เต้คงไม่เหลือ มันผลักไอ้อิททันทีอย่างแรง
“เออมี พลั่ก” ไอ้เต้สวนหมัดใส่ไอ้อิททันทีอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าไอ้อิทหันไปตามแรง จนเลือดมันไหลที่มุมปาก ผมมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกใจ หันมองไอ้เต้สลับกับไอ้อิทไปมา
“หึ” เสียงแค่นเยาะออกมาจากปากไอ้อิท สีหน้าตอนนี้มันหน้ากลัวมาก จนผมอดหวั่นแทนไม่ได้ ไอ้อิทมันยกมือขึ้นปราม ไม่ให้เพื่อนมันไปรุมไอ้เต้ หลังจากต่อยที่หน้ามัน
“ผัวมึงหรอไอ้นนท์” มันพูดขึ้นมา แล้วหันไปหาผมสลับกับไอ้เต้ แววตามันดูแปลกใจและตกใจไปในตัว
“ไอ้เชี่ยอิท ไอ้ความคิดต่ำ” ผมด่ามัน ตอนนี้ผมโมโหจนหน้าดำหน้าแดงหมด มันล้อก้นผมยังพอทนได้ แต่นี่มันคิดว่าไอ้เต้เป็นผัวผมอีก ผมไม่ทนมันแล้ว กูไม่มีผัว กูต้องมีเมียเท่านั่น
“ไอ้นนท์ มึงรู้จักมันหรอ” ไอ้ที่โดนทักว่าเป็นผัวผม พูดขึ้นมา มันทำให้ผมหันขวับไปหาไอ้เต้ และตอบอย่างไม่ต้องคิด
“กูไม่รู้จักไอ้เหี้ยนี่” ผมเหลือบมองไอ้เต้ แล้วหันไปตะโกนใส่หน้าไอ้อิทเสียงดังฟังชัด ผมไม่คิดอยากจะรู้จักคนอย่างมันเลย เมื่อเห็นผมบอกว่าไม่รู้จัก มันกระตุกยิ้มร้ายทันที
“แน่ใจหรอว่าไม่รู้จัก เมื่อก่อนมึงยังให้กูเล่นก้นมึงอยู่เลย”
คำตอบมันทำเอาผมอ้าปากค้างทันที
อ๊ากกกกกก
อะ ไอ้อิท ไอ้สันขวานนนนนนนนนนนน
ปรับอารมณ์กันทันมั้ย 55555+
หน่วงๆจากเฮียอสูรแล้ว มาอ่านน้องนนท์ก้นใหญ่ของเราต่อ
เปิดตัวพระเอกของเราอย่างกวนตีน ทำเอาน้องนนท์เราดิ้นทันที
อิอิทมันชอบแกล้งค่ะ อย่าให้น้องนนท์โชว์บั้นท้ายนะ อิอิทอกแตกตายอ่ะ บอกเลย หุหุ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่า
:hao7: :hao7:
-
อิทจงสยบต่อก้นงามๆซะ หึหึ ชอบหาเรื่องเด็กจังน้อ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:z2: :z2: :z2:
-
ทำกับเขาไว้เยอะ ระวังเถอะมึง
-
อิทมันกวนจิงเว้ยย 5555 พูดซะคนอื่นคิดไปไกล
-
พระเอกชอบแกล้ง!
-
หวังว่าเต้คงไม่ชอบนนท์นะ. (แววพระรองผู้แสนดี). หมั่นไส้อิท. นนท์เล่นตัวเยอะๆ
-
อิจเป็นพระเอกแบบนี้ก็มันส์จิ คิกๆๆๆ
-
น้องนนท์เอาก้นงามๆตบหน้าอิอิทมันเลยค่ะ เอาให้เลือดกำเดาไหลให้หมดตัวไปเลย :m16: หมั่นไส้! เชอะ!!
-
ฮาไปอีก ชอบบ
-
ตามๆๆๆน้องนนท์ก้นใหญ่ :hao6: โชว์ของให้อิอิทมันเห็นเลยลูก จะได้อกแตกตายเพราะความอยากได้ :z1:
-
สนุกค่าาาาาาา
-
น้องนนท์น่าแกล้งไง อิอิ :hao6: :hao6:
-
ชอบเรื่องแนววนี้ มาต่อไวๆนะ
-
หูยยยยยยน้องนนท์เอาก้นหนีบหน้าอีอิทเลยค่ะ
รับรอง เงียบบบบบยกริ๊บ!!!! 555 :hao6: :hao6:
-
น้องนนท์กลับมาเจอพี่อิทอีแล้ว คราวนี้คงหนีไม่พ้นแล้วล่ะ 555
-
:impress2:รอค่าาาา
-
อิทกลับมาแล้ววววว แลดูแบ้ดกว่าเดิมอีก นนท์ลูกหนูเอาก้นสู้??? เลยลูกรับรองชนะชัวร์ :hao6: :hao6:
-
ตอนที่ 4
จุ๊ฟ
“อะ ไอ้เหี้ยอิท!!” ผมดิ้นเร้าทันที กับคำพูดกำกวมของมัน ดูคำพูดมัน ดูคำพูดของมัน ผมอยากจะไปจับหัวมันแล้วจับกระแทกพื้นให้สมองมันไหลเอาความคิดต่ำๆของมันออกมาบ้าง
ืืืืืืืื พูดออกมาได้ยังไง!
“ทำไม กูพูดผิดตรงไหน” มันว่า แล้วเดินมาหาผมแล้วจับเข้าที่ก้นผมแล้วบีบขยำอย่างแรง
“อ๊ากกกกก ไอ้อิท กูจะฆ่ามึง!!” ผมดิ้นส่ายหนีจากมือปลามึกของมันยังจับก้นผมไม่ปล่อย ปากผมก็พ่นด่ามันอย่างเคียดแค้นและเจ็บใจ ถ้าผมหลุดไปได้ ผมสาบานเลยผมจะเอาเลือดหัวมันออกให้ได้
หมับ
“กูบอกให้ปล่อยไอ้นนท์” ไอ้เต้มันจับคอเสื้อไอ้อิทดึงขึ้น แล้วพูดเสียงโหด จากนั้นกระชากไอ้อิทออกห่างจากตัวผม ตัวไอ้เต้กับไอ้อิทมันสูงพอๆกัน ผมก็เลยไม่รู้ว่าใครได้เปรียบเสียเปรียบ แต่ไอ้อิทมันก็ยอมถูกลากไปอย่างไม่สะท้านกลัว ตอนนี้แววตาไอ้เต้มันน่ากลัวมาก ผมไม่เคยเห็นมันโกรธอะไรขนาดนี้
หรือจะเป็นเพราะผม
โอ้ย ซึ้งอ่าา
“ทำไมกูต้องปล่อย” คราวนี้เป็นไอ้อิทพูดขึ้นบ้าง เสียงมันเหี้ยมขึ้นมาทันที จนผมอดขนลุกตามไม่ได้ มันผลักไอ้เต้ออกห่างจากตัวมัน แล้วยกตีนถีบที่หน้าอกไอ้เต้โดยที่มันไม่ทันระวังตัว จนล้มลงที่พื้น ไอ้อิทก็ไปเตะซ้ำทันที จนไอ้เต้มันงอตัวจุก
พลั่ก ตุบ!
“ไอ้เต้ !!” ผมร้องตามทันที ผมพอรู้อยู่แล้วว่าไอ้อิทมันเป็นพวกหัวรุนแรง แต่ไม่เคยเห็นมันทำร้ายใครมาก่อน ตอนนี้มันทำร้ายไอ้เต้อย่างไม่ออมมือ จนไอ้เต้ลุกมาขึ้นต่อกรกับมันไม่ได้ แววตามันตอนนี้ไม่มีความปราณีหรืออ่อนข้อให้กับอีกฝ่าย มีแต่ความสะสะใจเท่านั้น
“ไอ้อิท อย่าทำเพื่อนกู!” ผมห้ามอีกฝ่ายไม่ให้ทำร้ายไอ้เต้ไปมากกว่านี้ ตอนนี้ปากไอ้เต้ช้ำแตก ไหนจะถูกไอ้อิทเตะซ้ำตามตัวอยู่อย่างนั้น มันน่ากลัวเกินไปแล้ว
“หึ กูจะทำ มึงดูนี่” มันหันมาทางผม แล้วเหยียดยิ้ม แล้วให้ผมมองตามที่มันบอก
ผลั่ก
“ไอ้เต้!!” ผมตะโกนร้องอย่างตกใจ เมื่อไอ้อิทมันจับที่ผมไอ้เต้แล้วกระชากขึ้นมาเหนือพื้น แล้วซัดหมัดหนักๆลงที่หน้าไอเต้ จนมันสะบัดหันหน้าไปตามแรง
“พอแล้ว อย่าทำมัน” ผมทั้งดิ้นและร้องห้ามไอ้เหี้ยนั่น ตอนนี้ไอ้เต้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว ไอ้อิทมันผลักหัวไอ้เต้ลงพื้นเหมือนเดิม แล้วเดินเข้ามาหาผมแทน
“งั้นให้ทำมึงงั้นสิ” มันว่า แล้วปรายตาบอกเพื่อนมันให้ปล่อยผม จากนั้นมันก็เดินต้อนผมเรื่อยๆจนไปชิดผนัง ผมที่เริ่มกลัวกับท่าทางของมันเริ่มหาทางออกอย่างรนราน ไม่เคยเจอมันในมาดน่ากลัวแบบนี้มาก่อน เลยตั้งรับไม่ถูก
ทำไงดีว่ะ
ผมเริ่มมองหาทางหนี แต่มองไปทางไหนก็มีเพื่อนมันรุมล้อมไปหมด ผมเงยหน้ามองมันอย่างกลัวๆ แววตามันตอนนี้ดูน่ากลัวจนผมต้องหลบสายตามัน
“ปล่อยกูเถอะนะ ไอ้อิท นะ” ผมเงยหน้าขึ้นแบบใจกล้า พูดเสียงอ่อนและอ้อนมันไปในตัว ช้อนตามองมันแบบสงสารสุดๆ ใครเจอผมในมาดนี้ยอมทุกราย ขนาดไอ้เต้ยังยอมเลยอ่ะ คิดดู
แต่ไม่ใช่กับไอ้อิท ไอ้เวรนรกนี่
“อย่ามาอ้อนตีนกู” โห คำพูดมึง ผมนี่ตวัดมองแยกเขี้ยวใส่มันอย่างเคืองๆทันที กูไปอ้อนตีนมึงตอนไหน
“ก็ปล่อยกูสิว่ะ” ผมขึ้นเสียง ไม่พูดพงพูดดีกับมันละ อย่างมันไม่สมควรที่จะพูดดีๆด้วยหรอก
“ง่ายไปป่ะ” มันว่า น้ำเสียงมันเริ่มกวนตีนอีกครั้ง แล้วโน้มหน้าก้มลงมาใกล้ผม จนผมหดคอหนีมัน มึงจะก้มลงมาเพื่อ ผมแขวะมันในใจ
“แล้วจะให้ทำไงเล่า” ผมพูดไม่สบตามัน ไม่กล้ามองมัน กลัวมือมันสั่น และลั่นไปโบกหน้ามันเข้า
“หอมแก้มกูทีดิ” คำตอบมันทำเอาผมอ้าปากค้างทันที มึงบ้าไปแล้วรึไง กูไม่ทำโว้ยย
“ไม่เอา กูเป็นผู้ชาย ให้มาหอมแก้มผู้ชายด้วยกันได้ไง ยิ่งเป็นมึงด้วย กูไม่ทำ!!” ผมรัวเสียงดังอย่างรวดเร็ว จนเกือบลิ้นพันกัน ส่ายหัวว่าไม่ยอมจนหัวยุ่งไปหมด
“สรุปไม่ทำ” มันว่า พลางส่ายหน้าทำหน้าตาแบบเสียดายสุดๆ คือมึงต้องการอะไรจากกูไว้เวรนี่
“กูไม่ทำ!” ผมยังยืนยันคำเดิม
“ก็ดี เฮ้ย พวกมึง จัดการมัน” มันหันไปสั่งพวกเพื่อนมันทันที ไอ้พวกเพื่อนมันก็เดินตรงหาไอ้เต้ที่นอนเจ็บอยู่ แล้วลงมือกระทืบไอ้เต้อีกครั้ง ผมมองตามอย่างตกใจหันไปมองสลับมันกับไอ้เต้ ไอ้อิทตอนนี้มันมีแต่แววตาสะใจที่เห็นไอ้เต้โดนรุม
ตุบ ตุบ
“หยุดนะเว้ย ไอ้อิทบอกเพื่อนมึงหยุดเดียวนี้” ผมจับที่แขนมันเขย่าอย่างร้อนรน มองไอ้เต้ที่ตอนนี้มันเริ่มจะไปเฝ้ายมบาลเต็มทีแล้ว แต่ไอ้อิทมันกลับไม่ฟังผม ยืนมองดูอย่างสบายอารมณ์ ผมไม่รู้ว่ามันกวนตีนหรืออยากแกล้งอะไรผมนักหนา หรือให้ผมเจ็บใจอะไรก็ตาม บอกไว้เลย
ว่ามันได้ผล
ตอนนี้ผมโครตเจ็บใจ ที่ทำอะไรไอ้หน้าเหียกนี้ไม่ได้ ไหนๆ ก็ยอมให้มันดูถูกมาสารพัดแล้ว และผมไม่ยอมให้ไอ้เต้ถูกรุมกระทืบจนตายอย่างแน่นอน
เอาว่ะ
ไหนๆก็ไหนแล้ว แม่งคิดซะว่าหอมแก้มไอ้ฮันเตอร์ละกัน
“กูยอมแล้ว!”
ผมพูดรัว และรีบเดินไปหยุดตรงหน้ามัน จนมันผงะตกใจที่ผมพุ่งหามันอย่างนั้น ผมใช้สองมือรีบคว้าตะปบจับที่หน้ามันไม่ให้มันได้ทันตั้งตัว โน้มก้มลงมา แล้วหลับตากดจมูกที่แก้มมันทันที
จุ๊ฟ
แต่กลับกลายเป็นว่าผมไปจุ๊ฟแก้มมันแทน ผมรีบผละออกจากมันอย่างกับของร้อน แล้วเช็ดปากตัวเองรัวๆอย่างขยะแขยง
ฮึ่ยย กูจะติดเชื้อจากมันมั้ยเนี้ย
ผมเช็ดปากอย่างแรงจนมันแดงก่ำ เช็ดมันอยู่นานจนเงยหน้าขึ้นมอง เมื่ออยู่ๆบรรยากาศก็เกิดเดธแอร์ขึ้นมาทันที ผมยืนมองไอ้อิทที่มันทำหน้าอึ้งตาค้าง มือมันก็จับอยู่ที่แก้มของมันไม่ปล่อยและยืนจ้องผมอยู่เช่นกัน จนผมเริ่มหน้าเห่อร้อน เมื่อรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป จากนั้นเสียงไอ้อิทก็ดังขึ้น
“ฮะ เฮ้ย หยุด” เสียงมันตุกตะกักตอนสั่งให้เพื่อนมันหยุดกระทืบไอ้เต้ ท่าทางมันเก้ๆกังๆจนดูตลก สงสัยมันยังคงอึ้งไม่หาย ที่ผมกล้าหอมแก้มมันแบบนั้น ผมแอบเห็นหูมันแดงอยู่แว๊บๆ
“ไอ้เต้ เป็นไงบ้างมึง” ผมรีบวิ่งไปหาไอ้เต้ทันที ไม่สนไอ้เวรนั่นที่ยืนอยู่ซักนิด
“เจ็บดิ มาโดนบ้างป่ะ” แหม เจ็บจะตายยังมีมาแขวะผม ผมหมั่นไส้ผลักหัวมันไปที จนมันร้องโอด ผมจึงรีบเข้าไปหามันเพื่อดูว่ามันเจ็บจริงหรือสำออย
“โทษๆ เจ็บมากป่ะ” ผมถามมัน
“มาก” มันตอบแค่นั้น ผมจึงค่อยๆพยุงมันลุกขึ้น มันเซมาทางผมจนผมเกือบจะล้ม มึงตัวไม่ใช่เบาๆนะโว้ยย
“แล้วไอ้เหี้ยนั่นหล่ะ” ไอ้เต้ถาม ผมจึงหันไปมองไอ้อิททันที ที่มันยืนมองผมกับไอ้เต้อยู่ แววตามันมองผมแปลกๆแต่ผมไม่สนใจ เดินพยุงไอ้เต้ออกมาทันที ซึ่งพวกมันก็ไม่ได้ตามมา มันทำให้ผมโล่งอก
“โอ้ยๆ เบาๆดิ มือหรือตีนว่ะ” เสียงร้องโอดครวญของไอ้เต้ดังขึ้นมา เมื่อผมกำลังทำแผลให้ที่คอนโดของมัน ผมที่หมั่นไส้กับความสำออย กดเข้าไปที่ปากช้ำมันอย่างแรง จนมันดิ้นพล่าน
“โอ้ยยย พอๆกูทำเอง” มันว่า แล้วแย่งสำลีไปจากมือผมซึ่งผมก็ยอมแต่โดยดี อยากทำก็ทำ
“ไม่ถึงกับตายใช่ป่ะ” ผมประชดมัน ทีจริงผมก็รู้สึกผิดที่หาเรื่องมาให้มันเจ็บตัว แต่จะพูดทำเหมือนผมผิด มันไม่ใช่แนวผมไง
“เออ เพราะใครหล่ะ” นั่นไง มาละ
“เพราะไอ้อิทไง แม่งไอ้เหี้ยนั่น ฮึ่ยย” พอพูดถึงไอ้บ้านั้น ผมก็ยกมือมาถูที่ปากตัวเองทันทีอย่างรุนแรง จนมันแดง
“เฮ้ย มึงทำไร ถูปากทำเพื่อ” มันสงสัยที่ผมถูปากอย่างนั้นอย่างแรง จนมันดึงมือผมออก
“ไม่มีอะไร” ผมบอกปัดมันไป ถ้าบอกว่าไปหอมแก้มไอ้เหี้ยนั้น มันคงล้อผมอีก ไม่เอาๆแค่นี้ผมก็เจ็บใจและแค้นใจจนไม่อยากเห็นหน้ามันอีกเลยในชาตินี้ ทำผมอับอายเสียศักดิ์ศรีย่อยยับหมด ฮึ่ยย
“อื้ออ” ผมทึ้งหัวตัวเองไปมา และถูปากจนมันบวมเจ่อ เมื่อนึกถึงความอัปยศนั่น
“เป็นบ้าไรของมึงเนี้ย” มันคงงงว่าผมเป็นบ้าไร จนมันผลักหัวจนแทบขมำไปกับพื้น ดีนะที่จับขอบโต๊ะไว้ทัน
“ไอ้สัสเต้!!”
หลังจากนั้น ไอ้เต้มันก็ช้ำใน ไปมหาลัยไม่ได้สองวัน จึงนอนอืดอยู่ที่ห้อง โดยมีผมเป็นคนส่งข้าวส่งน้ำให้มัน โทษฐานที่นำพาเรื่องเจ็บตัวไปให้ ผมจึงเถียงอะไรไม่ได้ ยอมๆเป็นเบ้มันซักวันสองวัน ให้มันหายดีก่อนเถอะ ผมจะทบยอดรวมมันเลย
“จะกินไร” ผมยกโทรศัพท์โทรถามมัน เมื่อผมอยู่ร้านอาหารตามสั่ง ตอนนี้ผมเลิกเรียนแล้ว เลยแวะซื้อของกินไปให้มันด้วยซะเลย
“ต้มยำปลาหมึก” มันบอก น้ำเสียงลัลล้าสุดๆ ผมแอบเบ้หน้าใส่สายทันที อย่าให้ถึงทีกูละกัน
“เออๆ เอาไรอีกป่ะ” ผมถาม
“เอาสาคูข้าวโพ้ด ขนมครก แล้วก็เป็ปซี่ขวดใหญ่” มันร่ายของกินที่มันอยาก ผมจึงสวนมันทันที เพราะของกินแต่ละอย่างมันไม่ได้อยู่ใกล้กันเลยซักนิด
“ไม่มีโว้ยย” ผมตัดบทจากนั้นวางสายทันที
“หึ มึงแดกแค่ปลาหมึกก็พอ”
ผมจึงสั่งอาหารกับแม่ครัว ไม่วายสั่งของตัวเองด้วย เพราะกลัวจะไปถึงคอนโดมันผมก็หิวพอดี และที่สำคัญผมไปเก็บเงินปลายทางด้วย เพราะจะได้ไม่เสียเงินตัวเอง อิอิ
เมื่อได้อาหารครบแล้ว ผมกำลังจะไปโบกแทกซี่หน้ามอ เพื่อไปคอนโดไอ้เต้ รถสปอตคันสีดำก็ขับมาปาดหน้าผม จนผมผงะและเซกระโดดหลบทันทีอย่างตกใจ
“ไอ้รถเหี้ย ขับไงว่ะ” ผมตั้งหลักได้ ด่ากราดทันทีอย่างโมโห ถ้าผมหลบไม่ทัน ไม่ไปเฝ้าพระอินเลยหรอ
รถสีดำนั้นมันจอดทันที ก่อนจะค่อยๆขับถอยหลังมาหยุดตรงที่ผมยืนอยู่ จากนั้นมันก็เลื่อนกระจกลง ทำให้ผมรู้ว่าใครมันเป็นคนขับ
“ไอ้เหี้ยอิท” ผมชี้หน้าใส่มัน
“ว่าไงครับมึง” มันโพล่หน้าเหียกของมันออกมา จนผมเห็นว่าหน้ามันมีแว่นสีดำอันใหญ่ใส่อยู่ ทำให้ลุคมันดูเท่และแบดเอามากๆ มากจนเหี้ยเลยหล่ะ สาวๆกรี้ดมันแทบจะกระชากมันเข้าป่า
“มึงใช้ส้นตีนขับหรือไง ไม่ดูคน” ได้ทีผมเริ่มด่ามันก่อน กลัวเสียเปรียบ
“เออดิ กูใช้ตีนขับ ถามมาได้นะมึง ใช้ตูดมึงคิดรึไงถึงถามโง่ๆออกมาแบบนี้” อื้อหือ แค่ผมด่ามันไม่กี่คำมันซัดซะยาว ไม่วายลามถึงก้นผม
“ไอ้..ฮึ่ย เรื่องของกู” ผมตัดบท ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมัน แค่เถียงเมื่อกี้ผมมีแววจะแพ้ละ ถ้าดันเถียงอีก อาจจะหน้าแหกกลับมา หนีมันไปไกลดีสุดละ ว่าแล้วผมก็เดินหนีมันทันที
“นี่ มึงยังไม่เลิกใส่กางเกงแบบนี้อีกหรอว่ะ” มันขับรถตาม ตาก็มองกางเกงผม
“เรื่องของกู” ผมตอบ ไม่สนใจมัน แล้วรีบโบกแทกซี่ แต่แม่งมันหายไปไหนหมดว่ะ
“อายที่ก้นใหญ่หรอว่ะ” มันว่า ทำให้อารมณ์หงุดหงิดผมพุ่งสูงขึ้น
“มึงเสือกไรด้วย!!” ผมหันไปเขวี้ยงต้มยำปลาหมึกของไอ้เต้ใส่หน้ามันทันทีอย่างโมโห มึงไม่ต้องกินมันแล้วไอ้เต้ กูขอฟาดปากหมาแถวนี้ก่อน
“เฮ้ยยย แม่ง โยนมาได้ รถกูเปื้อนหมด” มันปัดและจับถุงต้มยำเขวี้ยงใส่ผมคืน จนผมกระโดดหลบ มันเปิดประตูออกมาก้าวมาหาผมอย่างโมโห ที่ทำรถมันเปื้อน
“มะ มึง จะทำไร” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก เผลอเดินถอยหลัง เมื่อมันทำหน้ายักษ์ใส่
“รถกูเปื้อน มึงคิดว่ามันราคาสองสามหมื่นรึไง มานี่เลยมึง” มันเดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว จนผมหันหลังเตรียมจะวิ่งหนี แต่ไม่ทันมันอยู่ดี มันจับแขนผมลากไปที่รถของมันทันที
“ปล่อยนะเว้ย ไอ้อิท” ผมยื้อ ไม่ยอมไปกับมัน เมื่อมันพยายามกระชากดึกและจะยัดผมขึ้นรถ
“ขึ้นรถ” มันสั่งเสียงเข้ม
“ไม่!!” ผมส่ายหัวค้านชนฝาทันที ใครมันจะไปขึ้นว่ะ เกิดพาไปฆ่าทำไง แม่งยิ่งน่ากลัวอยู่
“เออได้ ชอบให้ใช้กำลังนะมึง” มันไม่พูดเปล่าจับผมลากออกมาอย่างแรงด้วยกำลังของมัน แล้วจับผมยัดใส่รถทันทีอย่างไม่ออมแรง
ปัง
ติ้ด
มันโยนผมใส่รถแล้ว ตามด้วยปิดประตูเสียงดังสนั่น จนมันไม่กลัวว่ามันจะพัง จากนั้นมันก็กดล็อคประตูเมื่อคิดว่าผมจะเปิดประตูหนี ซึ่งก็เป็นไปตามที่มันคิด ผมพยายามจะแงะเปิดประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย
ปึกๆ
“เปิดนะโว้ย” ผมทั้งทุบและดึงให้มันออก แต่มันกลับปิดสนิท จนไอ้อิทมันเดินอ้อมมาแล้วนั่งอีกฝั่ง ผมจึงหันไปบอกมันทันที
“ไอ้อิท กูจะลง” ผมบอก แล้วหันไปวุ่นอยู่กับประตูบ้านั้นอีกครั้ง
“ถ้าประตูรถกูพัง กูเอามึงหมดตัวแน่” มันขู่ ซึ่งมันได้ผล ทำให้ผมหยุดประทุษร้ายประตูมันทันที เพราะผมรู้ไง ว่ามันพังขึ้นมา ค่าซ่อมแพงโครตๆ
“มะ มึงจะพากูไปไหน” ผมหันไปถามมันอย่างตื่นๆ เมื่อมันออกรถและขับไปไหนไม่รู้ ผมก็มองตลอดทางอย่างระแวง กลัวมันจะพาเอาไปทิ้ง ผมยิ่งความจำสั้นอยู่ หาทางกลับบ้านลำบากอีก
“เรื่องของกู” แม่งมันย้อน ผมแยกเขี้ยวใส่มันทันที แม่งกวนตีนจิงโว้ยย
Rrrrrrrr
จู่ๆโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ผมรีบหยิบขึ้นมาดูทันที แล้วก็พบว่าเป็นเต้โทรมา ทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังรอกินข้าวที่ผมสั่งไว้อยู่
“ฮัลโหล ไอ้เต้” ผมรับส่าย ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกจากหู
“มึงอยู่ไหน!!” พูดเสียงเบาๆก็ได้โว้ยย แม่งตะโกนออกมาได้ หูจะแตก
“เออ กูไปช้าหน่อยนะ รอแปป” ผมบอก ไม่กล้าบอกว่าถูกไอ้อิทลากมา
“มึงไปไหน” มันยังถามไม่เลิก ผมนี่คิดหาคำตอบแทบไม่ทันเลย เพราะผมโกหกไม่ค่อยเก่ง
เอาไงดีว่ะ
“กะ ก็ซื้อสาคูข้าวโพ้ดให้มึงไง อยากกินไม่ใช่หรอว่ะ” ผมอ้างของกินทันที เพื่อไม่ให้มันสงสัยมาก
“เออ รีบๆมา กูหิว” มันว่าเสียงอ่อนลง แหม พอของกินละเสียงอ่อนเลยนะสัส
“อื่อๆ จะรีบ ปะ.. เฮ้ยย!!” ผมกำลังจะตอบแล้ววางสายอยู่แล้ว ไว้เวรอิทกลับแย่งโทรศัพท์ผมไปอย่างหน้าตาเฉย ผมนี่อ้าปากค้างเลย กับความไร้มารยาทของมัน
“ไอ้นนท์ มึงเป็นอะไร!!” ไอ้เต้ดูตกใจกับเสียงผม จนมันร้องลั่นออกมาจากโทรศัพท์ ผมรีบคว้าเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากไอ้อิท แต่เหมือนมันรู้เบี่ยงตัวหลบผมซะงั้น
“เป็นอะไร แล้วเกี่ยวอะไรกับมึง” ไอ้อิทตอบเสียงกวนๆใส่สาย ผมพยายามจะยื้อแย่งโทรศัพท์จากมัน จนมันตบรถเลี้ยวจอดข้างทาง แล้วจับหัวผมผลักออกไกล ไม่ให้ผมเอื้อมถึงมัน
“ไอ้อิท!!” เสียงไอ้เต้ร้องตะโกนออกมาจนผมได้ยิน มันคงแค้นที่ทำมันเจ็บคราวก่อน
“ไอ้เหี้ยอิท เอาโทรศัพท์กูคืนมา” ผมพยายามจะดันมือมันออกจากหัวผม แต่แม่งมันจับแน่นจนผมแกะมือมันออกไม่ได้ซักที
“เออกูเอง ตอนนี้กูอยู่กับไอ้นนท์ กำลังให้กูเล่นก้นอยู่พอดี แม่งนิ่มชิบหาย มึงเสือกโทรมาขัดจังหว่ะ” มันพูดสองแง่สองง่ามจนคนที่ได้ยินเข้าใจผิดหมด
“อ๊ากก ไอ้สัสอิท ใครให้มึงเล่นก้นกัน เอาโทรศัพท์กูคืนมา” ผมจิกทึ้งมือมันให้ปล่อยจากหัวผม ซึ่งมันนอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว มันยังหัวเราะชอบใจผมอีก ที่ทำให้ผมดิ้นเร้าเป็นบ้าแบบนั้น
“ไอ้นนท์ ไอ้อิทมันทำอะไรมึง” ไอ้เต้ถามอย่างตกใจ มึงจะไปเชื่อคำพูดมันทำไมว่ะ
“เปล่า มันยังไม่ได้ทำอะไรกู” ผมตะโกนตอบมันไป มือก็ทุบจิกมือไอ้อิทให้ปล่อยจากหัวผม
“แต่ตอนนี้กูกำลังจะทำมันว่ะ ติ้ด”
ไอ้อิทมันพูดแล้วตัดสายไอ้เต้ทันที แล้วโยนโทรศัพท์ผมปาทิ้งข้างทาง แล้วออกรถทันที ผมอ้าปากค้างให้กับความร้ายกาจของมัน และเหลียวหลังมองโทรศัพท์น้อยของผมที่ถูกโยนเข้าไปในป่าอย่างไร้ความปราณี
“ไอ้อิท มึงมันบ้าไปแล้ว” ผมตะโกนใส่มันอย่างโมโห มันจะเกินไปแล้ว
“เออกูมันบ้า มึงระวังงคนบ้าแบบกูไว้ให้ดี”
โอ้ยย คิดชื่อตอนไม่ออก เอาชื่อนี้ไปละกัน สั้นๆกระชับ 555555+
อิอิทมันโหดซึน และชอบแต๊ะอั๋งน้องนนท์ตลอด
คอยดูวันที่น้องนนท์อวดบั้นทายงามๆ ถึงตอนนั้นอิอิทโหดแค่ไหน ต้องยอมสยบอ่ะ เอิ้กๆ
อ่านคอมเม้นแต่ละคนแล้วฮามาก มีแต่คนอยากให้นนท์เอาก้นฟาดหน้าอิททั้งนั้นเลย 55555
รอก่อนๆๆๆ มีแน่นอนนน ถถถถถถ
เอามาลงให้ก่อนเด้อ เฮียอสูรสิตามมา
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้าา ตามทวงได้ที่เพจเด้อ
:hao7: :mew1:
-
แค่จุ๊ฟเดียวยังขนาดนี้ ถ้าเห็นก้นจะขนาดไหน 555555 :hao7:
-
นนท์ยอมตลอดไม่ได้นะ :เฮ้อ: :z3:
-
ทวงตอนนี้ขอสิบตอนรวดเลยได้ม้ายยย
-
:hao3:
-
ชอบเค้าก็บอกกกก :hao3:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อิทล้อแต่ก้นนนท์จริงๆเลยนะ ระวังจะหลงหัวปักหัวปำ
-
555 คนละอารมณ์กับเฮียอสูรเลย จะรอดูน้องนนท์เอาก้นหนีบหน้านายอิท :hao7:
-
อิทซึนจริงๆ
-
อิท แกจะฮิตเลอร์เผด็จการไปไหนเนี่ย ทั้งทำร้ายเต้ ทั้งขว้างโทรศััพท์นนท์ทิ้ง ทำเกินไปหน่อยน้า :mew5:
จะรอวันแกหลงก้น?นนท์ จนโงหัวไม่ขึ้น 555 ชอบเค้าก็บอกมาเหอะ ทำมาซึน โด่วววว :hao6:
-
เอ๊าาาา อิทนิสัยเสียจริงๆ
-
หมั่นไส้ รักเค้าไม่บอกตรงๆ ระวังจะเจอนนท์เกลียด อีกหน่อยคงหลง(ก้น) นนท์จนโงหัวไม่ขึ้น
หาคู่ให้เต้ด้วยนะคะ สงสารจุง พระรองเกาหลี
-
มาต่ออีกนะครับผม รอๆ...
-
ไอ้อิท ไอ้เวรนรก ฉายาเข้ากับตัว5555
-
อิทสายโหด สักวัน จะจมก้นนนท์ ฮ่าๆๆๆ
-
จิ้ดนึง
-
นนท์เอาก้นบี้หน้าอิทมันไปเลย
-
:mew5:
-
ตอนที่ 5
ความลับของผู้ชายชื่อ อิท
“กูไปทำอะไรให้มึง!”
ผมตวาดถามมันอย่างไม่เข้าใจปนโมโห แม่งขว้างปาโทรศัพท์ของคนอื่นทิ้ง มันจะสันดานเสียเกินไปแล้ว ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมกับมันไม่ถูกกัน แต่ผมก็เลือกที่จะหนีจากมันเพื่อไม่ต้องมาพบเจอมันอีก มีแต่มันนี่แหล่ะ
มาระรานผมอยู่ได้ ต่างคนต่างอยู่สิวะ
“มึงหายไปไหนมา” มันถามนิ่งๆ ไม่ยอมตอบคำถามที่ผมถามไป นั่งขับรถของมันน่าตาเฉย ทำให้ผมอารมณ์ที่เดือดๆอยู่ขึ้นทันที
“ไอ้เหี้ยอิท กูถาม ไม่ใช่ให้มึงมาถามย้อนกู!!” ผมตะคอกใส่มัน ที่มันยังกวนประสาทผมไม่เลิก
“ก็ตอบกูมาก่อน กูค่อยตอบ” มันหันมาว่า ผมนี่อยากจะพุ่งไปบีบคอมันให้รู้แล้วรู้รอด ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามันขับรถอยู่ ก่อนจะหลับตาลงแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆอย่างสะกดกั้นอารมณ์
ฟืดด ใจเย็นๆไอ้นนท์ ใจเย็นๆ
“กูก็อยู่ของกู ไม่ได้หายไปไหน แล้วมึงหล่ะเป็นเหี้ยอะไรถึงมาวุ่นวายอะไรกับกูนักหนา” ผมพูดรัวแทบไม่หายใจ แล้วนั่งหอบหายใจแฮ่กๆอยู่ตรงนั้น จนมันหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆ มึงแม่งตลกว่ะ” มันหัวเราะแล้วทุบพวงมาลัยเหมือนขำมาก ผมหันขวับไปหามันทันที มึงตลกมากหรอสัส
ป๊าป!
เอี๊ยด”
ปึก
“โอ้ยย มึงขับอะไรของมึงเนี้ย” ผมกุมหัวแน่น ที่อยู่ๆมันเบรกกะทันหัน จนหัวผมโขกกะหน้ารถ ผมหันหน้าไปแว้ดใส่มันทันที มือก็จับหัวดู แม่งโนรึเปล่าก็ไม่รู้
“มึงตบหัวกู!!” ไอ้อิทมันตาเหลือกขึ้นเสียงใส่ผมทันที มือมันก็ยกชี้หน้าผมอย่างโมโห
“ก็มึงหัวเราะกู” ผมเถียงอย่างไม่ยอม หลังจากผมใช้ฝ่ามืออรหันต์ของผมตบไปที่หัวมันเน้นๆ
“ถ้ากูบังคับรถไม่อยู่ เกิดเสียหลักขึ้นมา ไม่ตายห่าหรอว่ะ!!” มันเข้ามาดึงกระชากเสื้อผมเข้าไปหามัน แล้วยกมือง้างเหมือนจะชก จึงรีบหดคอหลับตาหนีทันที ผมลืมคิดข้อนี้ไป จึงเถียงไม่ออก สงสัยผมคงจะทำเกินไปจริงๆ
“งั้นมึงก็ปล่อยกูลงสิ!” ผมหลับตาเถียงมัน กลัวก็กลัวโดนมันต่อย ไหนจะสายตามึงจะน่ากลัวไปไหนว่ะ
“หึ อย่าฝัน” มันหันมาตอบ แล้วหัวเราะในลำคอ แม่งเสียงมึงไม่น่าไว้ใจเลย
จากนั้นมันก็ปล่อยคอเสื้อผม ผมรีบกระเถิบหนีไปชิดประตูอีกฝั่งทันที มันก็ออกรถ ผมก็นั่งเงียบไม่หือไม่อือกับมัน กลัวมันเป็นบ้าลุกขึ้นมาทำท่าต่อยผมอีก ส่วนมันก็ไม่ได้มากัดมาแขวะผม นั่งขับต่อไปเรื่อยจนรถมาจอดอยู่ที่คอนโดย่านดัง
“กูอยากกลับห้อง” ผมพูดเสียงอ่อย ตาก็มองรอบๆอย่างไม่คุ้นชินและระแวง ไม่รู้มันพาผมมาที่นี่ทำไม น่าจะเป็นคอนโดของมัน
“ลงมา” มันพูดเสียงเข้ม ไม่สนที่ผมพูดไป ผมจับสายเบลล์ไว้แน่นอย่างไม่ไว้ใจมัน ไม่รู้มันคิดอะไรอยู่
“ไอ้อิท กูอยากกลับห้อง” ผมยังคงยืนยันคำเดิม ไม่ยอมลงจากรถ เอาดิว่ะ กูไม่ลงซะอย่าง
“อย่าให้กูต้องโมโห” มันว่า ตอนนี้มันอยู่นอกรถและกำลังยืนเท้าเอวจ้องผมอย่างบังคับ แม่งจะอะไรนักหนาว่ะ
“กูอยากกลับห้อง!” ผมตะโกนบอก ก่อนจะเปิดประตูใส่มันจนมันผงะถอย ผมจึงใช้โอกาสนั้นรีบกระโดดลงจากรถ แล้ววิ่งตรงไปถนนใหญ่ทันทีอย่างรวดเร็ว
พรึบ
“มึงจะไปไหน กูยังไม่ชำระความกับมึงเลย” ไอ้อิทจับที่คอเสื้อผมกระชากเข้าหามัน แล้วมันก็ก้มมาพูดเสียงเหี้ยมใส่ผม จนใจน้อยๆของผมกระตุกวูบ แค่ผมวิ่งหนีมันไม่ถึงถนนใหญ่ด้วยซ้ำ มันกลับถึงตัวผมอย่างรวดเร็ว ขามึงจะยาวไปมั้ย
“ชะ ชำระความอะไร กูไม่รู้เรื่อง” ผมพูดเสียงรนราน และดิ้นหนีจากมือใหญ่นั้นที่จับคอเสื้อผมไม่ปล่อย
“ลืมไปแล้วหรอ ว่ามึงทำอะไรกับกูไว้” มันพูดเสียงลอดไรฟัน จนผมรีบหันไปหาทันทีอย่างรวดเร็ว
“กูไม่ได้ทำ ปล่อยกูนะโว้ย” ผมยื้อแย่งคอเสื้อกับมัน ตาก็ลอกแลกไปมาเหมือนคนทำผิด จนไอ้อิท กระตุกยิ้มกับท่าทางของผม
“หึ เดียวมึงก็รู้ว่าทำหรือไม่ทำ”
“อ๊ากก ไอ้อิทปล่อยกู” ผมดิ้นกระแด่วๆ เมือถูกมันลากอย่างโหดร้าย เข้าไปในคอนโดมัน ส่วนมันก็ไม่สะทกสะท้านกับแรงผมที่เหมือนแค่สะกิดให้มันคันๆเท่านั้น
ตุบ
มันโยนผมลงที่โซฟาอย่างแรง เมื่อเข้ามาในห้อง มาถึงมันก็โยนผมอย่างไม่ถนอมซักนิด จนผมหน้าคะมำจูบกับโซฟา ก่อนจะรีบเด้งตัวลุกขึ้น เมื่อไอ้อิทมันย่างสามขุมเข้ามาอย่างน่ากลัว
“อะ ไอ้อิท ใจเย็นๆ” ผมยกมือห้ามมันที่มันเดินต้อนผมมาเรื่อยๆ จนผมติดผนัง
“หึ ทำกับกูแสบไว้มากนะมึง” มันโน้มหน้าเข้ามาใกล้ แล้วแยกเขี้ยวใส่ผม จนผมหดหัวลง จากที่เตี้ยๆอยู่กับเตี้ยหนักกว่าเดิมเมื่ออยู่ใต้ร่างมัน
“ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน นะอิทนะ” ผมพูดเสียงอ่อน จับแขนเสื้อมันเขย่าเหมือนเด็ก ให้มันใจเย็นลงบ้าง มึงตอนนี้น่ากลัวมากรู้ตัวมั้ย
“ใจเย็นหรอ มึงบอกให้กูใจเย็นหรอ!!” มันตวาดลั่น จนผมสะดุ้งหลับตาแน่น โอ้ยหัวใจไอ้นนท์จะวาย
“มะ มึงหาเรื่องกูก่อนหนิ” ผมใจกล้าเถียงมันทั้งที่หลับตาแน่น รู้แล้วว่าน่าจะเป็นเรื่องอะไร
“แล้วมึงก็เลยเอาคืนกูว่างั้น” มันว่าเสียงกดต่ำ
“อะ เออ” ผมตอบไม่เต็มเสียง เรื่องแค่เนี้ย ผ่านไปนานแล้วป่ะว่ะ ผมก่นด่ามันในใจ
“หึ ทำให้กูอับอายขนาดนั้น แล้วมีหน้าหายหัวไปอีก” มันเอามือค้ำยันหัวผมเอาไว้ ผมนี่แทบจะมุกแทรกผนังเลย มึงอย่าก้มลงมามากกูใจไม่ดี
“หายกันดิว่ะ มึงล้อก้นกูทำไมเล่า” ผมเถียงขึ้นมา
“แล้วมึงก็โพทะนาว่ากูเป็นเกย์อ่ะนะ” มันพูด แล้วใช้มือผลักหัวผมไปมา จนผมปัดมือมันทิ้งแล้วเงยหน้ามองมันอย่างไม่พอใจ
“เออ มึงจะได้รู้สึกไง ว่าความอับอายมันเป็นยังไง” ผมจ้องตามันอย่างไม่ยอม เอาสิว่ะ ผมไม่ผิดหนิ มันเริ่มก่อน ผมเอาคืนก็ไม่แปลก
“แต่กูไม่ได้เป็นเกย์!!” มันตะคอกลั่น จนผมสะดุ้งโหย่ง แต่ทำใจกล้าเชิดหน้าไม่ยอมเหมือนเดิม
“ก็เรื่องของมึงดิ กูกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้” ผมบอกปัด
เรื่องมันก็นานมากแล้ว ตั้งแต่อยู่มอหก ผมไปป่าวประกาศในเว็บโรงเรียนว่าไอ้อิทมันเป็นเกย์ โดยอ้างชื่อไร้นาม พร้อมแคปชั่นรูปที่มันยืนกอดผู้ชายที่ไหนไม่รู้อยู่หลังโรงเรียน อยากจะแกล้งเล่นๆให้มันอับอายบ้าง ที่ล้อก้นผม จนมันรู้ว่าเป็นผมทำ มันตามหาผมให้ควัก ผมนี่หลบหนีมันแทบตาย ดีอยู่ที่มอหกเขาไม่ค่อยมีเรียนกันแล้ว นอกจากจะสอบเข้ามหาลัย ผมจึงหลบหนีมันได้
“มึงว่ายังไงนะ” มันโน้มหน้าเข้ามาถาม
“เรื่องมันก็นานแล้วป่ะว่ะ มึงจะอะไร ไม่เป็นก็ไม่เป็นดิ ถอยกูจะกลับ” ผมผลักมันออก แล้วเดินไปที่ประตู ตอนนี้สถานการณ์ไม่สู้ดี ผมเสียเปรียบเห็นๆ
“กูไม่ให้กลับ” มันพูดขึ้นมาเสียงเรียบ แววตาของมันดูไม่น่าไว้ใจมาก ไหนจะปากที่มันยกกระตุกขึ้น ผมรู้สึกขนลุกแปลกๆกับท่าทางของมัน
“เรื่องของมึง แต่กูจะกลับ” ผมพูดไม่มองหน้ามัน เตรียมจะเดินไปเปิดประตู แต่ก็ถูกมือใหญ่ผลักปิดเหมือนเดิม
“ไอ้อิท มึงเป็นบ้าอะไรว่ะ” ผมหันไปด่ามัน แต่มันดันยื่นหน้ามาใกล้จนผมผงะ
“กูรู้แล้วว่าจะเอาคืนมึงยังไง”มันว่า ทำให้ผมเริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ ไหนจะแววตาที่เจ้าเลห์นั่นอีก
“อะ เอาคืนอะไรของมึงหายกันดิว่ะ” เสียงผมเริ่มสั่น
“ไม่ว่ะ กูไม่นับ” มันผละจากตัวผม แล้วโคลงหัวไปมาเหมือนคิดอะไร ทำให้ผมใจไม่ดี เมื่อไม่รู้ว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ แต่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่
“เอามือมึงออก กูจะกลับ!!” ผมปัดแขนมันที่ค้ำยันประตูไว้
“งั้น ก่อนกลับขอดู ก้น มึงหน่อยดิ” มันว่า แล้วก้มมองด้านล่างผมจนผมจับกางเกงตัวเองไว้แน่น
“ตกลงมึงเป็นเกย์ใช่มั้ย มาดูก้นผู้ชาย!!”
“จะว่างั้นก็ได้ มึงเองไม่ใช่รึไง ที่บอกว่ากูเป็นเกย์ งั้นก็ไม่แปลกที่กูจะดูตูดมึง” มันย้อน จนผมอ้าปากพะงาบๆอย่างหมดคำพูด
“กูไม่ให้ดู!!” ผมพูดเสียงเด็ดขาด ใครมันจะไปเปิดก้นให้ผู้ชายด้วยกันดูฟ่ะ สรุปมันเป็นเกย์จริงหรือเนี้ย ตายๆไอ้นนท์มึงไม่ปลอดภัยแล้ว
“แต่กูจะดู”
หมับ
“ไอ้อิท ไอ้เลว ไอ้วิปริต ไอ้เกย์ชั่ว” ผมด่ามันและยื้อแย่งกางเกงเมื่อมันเข้ามาจะกระชากกางเกงผมให้หลุด
“เออ กูจะเป็นให้ครบเลย” มันว่า พยายามจะกระชากกางเกงผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
อ๊ากกกก กูด่ามึงนะโว้ยยย
“ปล่อยไอ้อิท ไอ้เหี้ย” ผมดิ้นและจิกที่มือมัน เมื่อเริ่มจะสู้แรงมันไม่ไหว กางเกงก็เริ่มล่นออกจากตูดผมเต็มที ในหัวผมก็คิดหนทางหนีมัน ไม่งั้นโดนมันจับแก้ผ้าแน่ จนผมเหลือบไปเห็นห้องนอนของมันเปิดอ้าอยู่ เมื่อเห็นลู่ทางออกแล้ว ผมตัดสันใจเอาหัวโขกมันทันทีอย่างแรง
โป๊ก
“โอ้ยย” ไอ้อิทมันร้องลั่น ปล่อยมือจากกางเกงผม แล้วมายกจับที่หัวตัวเอง ผมใช้จังหวะนั้นถีบ มันลงไปกองที่พื้น แล้ววิ่งหนีเข้าห้องมันทันที
ปัง
ผมรีบปิดประตูและล็อคอย่างรวดเร็ว กลัวว่ามันจะเข้ามา ก่อนจะก้มมองดูกางเกงตัวเองที่เริ่มหลุดจากแรงดึงกระชาก จึงรีบจัดแจงให้มันเข้าที่ เพราะมันตัวใหญ่ ต้องรัดด้วยเข็มขัดแน่นๆ จากนั้นผมก็ถอยหลังออกมา มองที่ประตูเมื่อไอ้อิทมันทุบปะตูดังลั่น
ปัง ปัง ปัง
“เปิดประตู ไอ้นนท์ มึงกล้าถีบกูหรอ!” น้ำเสียงมันเหมือนโมโหมาก ทุบจนประตูมันจะพังคามือมัน
“เออ มึงมันบ้าเอง!!” ผมตะโกนตอบมันไป ตาก็มองรอบๆห้องมัน ที่มืดสนิท จนผมต้องเดินคลำทางหาสวิตเปิดไฟ เมื่อในห้องทำให้ผมมองไม่เห็น
ปังๆๆ
“กูบอกให้เปิด!!” มันยังคงทุบประตุรัวอยู่อย่างนั้น ผมทำเป็นไม่สนใจ คลำหาที่เปิดไฟต่อ
อ๊ะ เจอแล้ว
พรึ่บ
แสงไฟสว่างจ้าขึ้นทันที หลังจากที่ผมคลำหาสวิตไฟจนเจอแล้วเปิดมัน แล้วสิ่งที่ผมเห็นในห้องของไอ้อิท มันทำให้ผมอ้าปากค้าง เพราะสิ่งที่ผมเห็นก็คือ
มีรูปโป้เต็มไปหมด!!
ที่สำคัญ ก้นใหญ่ๆ ทั้งนั้น
ทำไมมันมีแต่รูปก้นว่ะ
ผมสงสัยแล้วเดินรอบห้องมันทันทีอย่างตกตะลึง ในห้องของมันเป็นโทนสีเทาดำ ผนังหัวเตียงมันมีรูปก้นผู้หญิงติดอยู่ ผมจะไม่ตกใจอะไรมาก ถ้ารูปนั้นมันเน้นก้นอย่างเดียวจนมันเห็นของลับวับๆแวมของผู้หญิง จนผมเกือบจะเลือดกำเดาพุ่ง
แต่ดีหน่อยที่มันมีแต่รูปผู้หญิง ถ้ามีผู้ชายผมคงได้ผวาสยองหนัก เมื่อคิดว่าไอ้อิทมันโรคจิตขนาดไหนที่ดูก้นผู้ชาย แต่ทำไมมันถึงขอดูก้นผมหล่ะ
หรือว่ามันเป็นเกย์จริงๆ
ชิบหายละ
“โรคจิต มึงมันโรคจิตไอ้อิท!!” ผมตะโกนด่ามัน ตาก็มองรอบๆอย่างไม่อยากเชื่อ ผมเข้าใจว่าผู้ชายทุกคนมันก็ต้องมีบ้างเรื่องพวกนี้ แต่ไม่คิดว่าไอ้บ้านั้นมันจะเป็นหนักขนาดนี้ ใครได้เป็นเมียมันคงประสาทตายพอดี
ที่มีผัวโรคจิตแบบนี้
หลังจากที่ผมตะโกนด่ามันว่าโรคจิต มันก็เงียบไปทันที จนผมอดระแวงไม่ได้ ที่อยู่ๆมันเงียบไปแบบนี้ จากนั้นเสียงประตูก็ดังกุกกักๆ จนผมหันไปมองทันทีอย่างตกใจ
มันกำลังไขกุญแจเข้ามา!
ผมก้าวถอยหลังทันที มองซ้ายมองขวาหาที่ป้องกันตัว แต่มันไม่มีอะไรซักอย่างในห้องมันนอกจากหนังสือการ์ตูนโป้พวกนั้น จะเขวี้ยงใส่มันก็ปัญญาอ่อนเกินไป ผมจึงเดินหาไปเรื่อยๆจนไปพบกีต้าตัวใหญ่วางพิงอยู่ที่ผนังข้างเตียงมัน ผมรีบมันคว้ามันแล้วยกขึ้นเตรียมพร้อมทันที
กริ๊ก
แอ๊ด
เสียงไขประตูเปิดออก พร้อมกับไอ้เหี้ยอิทที่มันทำหน้าเหมือนกุมชัยชนะก็ไม่ปาน มือมันหมุนคว้างกุญแจไปมา ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาหาผม ไม่วายหันกลับไปปิดประตูแล้วล็อคมันอย่างเรียบร้อย
“คิดว่าจะหนีกูพ้นหรอ” มันว่า แล้วเอามืออีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกง ส่วนมืออีกข้างก็หมุนกุญแจเล่น ตอนนี้แววตามันโรคจิตของจริง เวลามันมองมาที่ผม ก่อนจะก้าวเดินมาหาผมอย่างใจเย็น
“อย่าเข้ามานะโว้ย กูฟาดจริงๆ” ผมยกกีต้าขึ้น เตรียมฟาดจริงๆถ้ามันเข้ามาใกล้
“หึ มึงคิดว่าของแค่นั้น ทำอะไรกูได้งั้นหรอ” มันแค่นยิ้ม โยกหัวไปมาเหมือนกับคำขู่ของผมเป็นเรื่องตลก
“มึงก็เข้ามาดิ” ผมท้า จากนั้นมันก็เดินมาหาผมตามที่ผมบอก มีแต่ผมที่เดินถอยหลังเรื่อยๆ ทำไมผมต้องถอยว่ะเนี้ย
“ตีสิ” คราวนี้มันท้าผมบ้าง ผมจับรวบกีต้าไว้แน่น อย่างลังเล เท้าก็ถอยไปข้างหลังจนมันจะติดผนังอยู่แล้ว
“เออ กูจัดให้” ไหนๆมันก็บอกให้ผมตีแล้ว จัดให้มันซักดอกแล้วกัน ผมจึงยกกีต้าขึ้นสูง แล้วฟาดใส่ที่ไหล่ของมันอย่างแรง แต่ผมยังฟาดไม่โดนไหล่ที่ผมเล็งไว้ด้วยซ้ำ มันเสือกเบี่ยงตัวหลบ แล้วใช้มือของมันฟาดลงที่ข้อมือของผมซะก่อน
พลั่ก
“โอ้ย” ผมร้องลั่น มือมันฟาดที่ข้อมือผมอย่างแรง จนกีตาในมือผมหลุด จากนั้นมันจับรวบมือผมสองข้าง แล้วพาดไว้ที่ด้านหลัง มันเตะขาผมอีกข้างให้ล้มอย่างรวดเร็ว จนผมตั้งตัวไม่ทัน นั่งทรุดคุกเข่าลงที่พื้นโดยมีมันจับที่มือผมพาดหลังไว้ จนมันเจ็บไปหมด
“มึงลืมแล้วหรอ ว่าบ้านกูเป็นใคร” มันก้มลงมากระซิบ
“ปล่อยกู ไอ้อิท!” ผมดิ้น พยายามจะลุกขึ้น แต่กลับถูกมันกดไว้ ที่มันพูดมาใช่ว่าผมจะไม่รู้ ถึงจะรู้แค่ข่าวลอยๆบอกต่อกันมา ผมไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่า ว่าครอบครัวมันมีอิทธิพล เหมือนชื่อของมัน บ้างก็ว่าเป็นมาเฟีย หรือพวกนักฆ่าไรงี้
“มึงเห็นความลับกูแล้วงั้นสิ” มันว่าไม่สนแรงดิ้นของผมที่พยายามจะดิ้นหนี ก่อนมันจะมองรอบๆห้องของมันอย่างพอใจ แล้ววกกลับมาหาผม
ความลับ
อย่าบอกนะว่า..
“มะ มึงมันโรคจิตจริงๆหรอว่ะ” ผมถามออกไปเสียงติดสั่น เริ่มกลัวมันขึ้นมาทันที ถ้ามันเป็นจริง ผมมีโอกาสสูงที่จะถูกมันทำมิดีมิร้ายได้ เขาบอกว่าคนโรคจิตมันมักจะทำอะไรแปลกๆพิเลนและผิดต่างจากคนปกติ
“ใช่กูเป็น”
และก็…
“มากด้วย”
!!!!
ฮืออ ตายแน่ไอ้นนท์ T^T
ลืมกันหรือยัง 5555
มาลงแล้ว อาจจะแปลกๆนะ งงก็อ่านก่อนหน้านั้นก่อน คนแต่งอึนๆอยู่ช่วงนี้ ถถถถ
มาดูน้องนนท์เราจะตั้งรับกับโรคจิตจอมหื่นแบบอิทยังไง
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจเราน้า จุ้ฟๆ
แล้วเจอกันค้าบ
:mew1:
-
น้องนนท์ก้นใหญ่ไม่รอด นับนุนอิท ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
น้องนนท์แค่ถอดกางเกงค่ะ แล้วอิทจะอยู่ในกำมือ :D
-
ค้าง!! มาต่อเร็ว ๆ เลยค่ะ
-
ม่ายยยยย เอาตอน 6 มา เอาตอน 6 มาาาาาา
เรียกร้องงงงงงงงงงงงง :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
เพิ่งตามอ่านจนทัน
สนุกมากเบย :hao6:
ส่วนอิทก็โรคจิต/ด้ใจมาก5555 :hao7:
-
น้องนนท์ต้องใช้ประโยชน์จากก้นนะ 5555
-
ในหัวอิฐคงมีแต่ ก้น ก้น ก้น :hao6: น้องนนท์ให้เขาดูเถอะถือว่าทำบุญให้ว่าที่สามีในอนาคตอันใกล้
-
นนท์ไม่น่ารอดมืออิทนะคะคราวนี้ เสร็จโจรโรคจิตแน่ 555 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ที่อิทชอบก้น เริ่มมาจากก้นของนนท์สินะ
แต่หาได้แต่รูปก้นผู้หญิง
ที่ล้อ ที่แกล้งนนท์ ก็เพราะชอบนนท์
การแกล้งเป็นวิธีหาทางเข้าใกล้คนที่ชอบ ของเด็กผู้ชาย
อิท ก็เหมือนกัน มิน่าตามหานนท์ให้ควั่ก
ตามต่อ รักนะนนท์ นายก้นใหญ่
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮ่าๆๆๆๆ นนท์เอ๊ย ให้อิทมันดูเถอะถือว่าทำบุญทำทานนะ
ปล. รอวันไอ้อิทติดก้นใหญ่
-
ง่าาา คนคลั่งก้นนนนน :katai5:
ตอนหน้าก้รหนูนนท์จะปลอดภัยมั้ยนี่ :hao7:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
มาติดตามน้องนนท์ก้นใหญ่ด้วยคน
-
ค้าาางงงงงงงงงงง
-
:katai2-1:
-
โชคดีนะนนท์ หึๆ
-
:m20: ขำ55454
-
นนท์จะรอดจากโรคจิตก้น(อิท)ไหม รอตอนต่อไปค่ะ กำลังสนุกเลย :pig4:
-
เด็กว่ะอิทชอบเขาแล้วมาแกล้งกันแบบนี้เนี่ย แต่เราขอบอกก่อนนะว่าถ้านายปล้ำนนท์เมื่อไหร่มีหวังชาตินี้นนท์ไม่พูดด้วยทั้งชาติแน่ๆ
-
กริ้ดดดดดด ชอบ!อิพี่อิทโรคจิต ชอบมาก 55555
-
:a5:
-
เรื่องนี้เบรคอารมณ์จากเหยื่ออสูรได้เป็นอย่างดีเลย ตอนเห็นชื่อเรื่องครั้งแรกเราก็นึกถึงมังงะเรื่องนั้นเหมือนกัน
-
:impress2: รออย่างใจจดใจจ่อ
นับวันรอเลยยยยยยย
-
น้องนนท์จะรอดจากเงื้อมมืออิทไหม :hao7:
เอาก้นทับจมูกให้หายใจไมม่ออกเลยลูก :z6: :z6:
-
ไม่น่ารอด
-
ตอนที่ 6
ท่าไม้ตาย
ทำไงดี
ทำไงดี
ผมเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เหงื่อแตกพลั่กอาบเต็มใบหน้า เมื่อรับรู้ว่าไอ้คนที่มันอยู่กับผมตอนนี้ มันไม่ปกติ ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้มากขนาดนี้ สมัยก่อนมันก็ดูปกตินะ ทำไมตอนนี้มันกลายมาเป็นโรคจิตได้ว่ะ
“มะ มึงอำกูเล่นใช่ป่ะ ฮ่าๆ” ผมถามออกไป พร้อมกับหัวเราะแบบฝืนๆ สงสัยมันกำลังอำผม มันยิ่งชอบแกล้งผมอยู่ ผู้ชายเขาก็ชอบดูก้นดูนมเป็นปกติธรรมดา ผมคงวิตกไปเอง
มันต้องใช่แบบนั้นแน่ๆ
“หืม อำเล่น?” ไอ้อิทเอียงคอทำหน้าสงสัย ที่ผมบอกว่ามันล้อเล่นผม สายตามันดูแปลกใจที่ผมพูดแบบนั้นออกไป หรือมันไม่จริงว่ะ
“เออ มึงอำกูใช่ป่ะ กูรู้หรอก” ผมยังคงยืนยันว่ามันยังคงอำผมเล่น ทั้งที่ในใจเขวไปเกือบครึ่งละ
“หึหึ มึงอยากรู้มั้ยว่า กูอำเล่นหรือกูเป็นจริง” มันถาม แววตามันระริกตื่นเต้นเชียว
“กูไม่อยากรู้โว้ย ปล่อยกูไอ้เหี้ยอิท!!”
ผมดิ้นอีกครั้ง ใครมันจะไปอยากรู้ว่ะ ถ้ามันเกิดเป็นจริงผมก็ซวยดิว่ะ แต่ผมดิ้นยังไงมือมันจับผมแน่นไม่ยอมปล่อยซักที จนผมเริ่มปวดแขนไปหมดแล้ว
“ปล่อยในหรือปล่อยนอกดี” มันก้มหน้าลงมา แล้วกระซิบที่ข้างหูผมเสียงสั่นพล่า ทำเอาผมดิ้นพล่านหนีจากมัน
“อ๊ากกก ไอ้เหี้ยย ไอ้โรคจิต!!!”
“ฮ่าๆ กูชอบเวลามึงพยายามหนีกูจริงๆ” ไอ้อิทมันหัวเราะลั่น แววตาตอนนี้มันดูโรคจิตมาก ผมเริ่มกลัวมันแล้ว ก่อนหน้านั่นแม่งกลัวนิดเดียว ตอนนี้ชักจะเริ่มกลัวมากๆละ
แม่งโรคจิตจริงๆ
งั้นลองทำตัวน่าสงสารเผื่อมันเห็นใจ
“ไอ้อิท กูเจ็บแขนอ่ะ” ผมพูดเสียงอ่อยช้อนตามองมันนิดนึง เบ้ปากพร้อมให้รู้ว่าผมเจ็บมากแค่ไหน ที่จริงผมเจ็บแขนจริงๆนั่นแหล่ะ แม่งจับซะแน่นจนแขนผมชาไปหมด
“แขน โอ๊ะ กูลืมไป” มันทำท่าทางเหมือนเพิ่งนึกได้ แต่หน้ามึงกวนส้นตีนมากเลยไอ้เหี้ยอิท ผมได้แต่ขมุบขมิบด่ามันไว้ในใจ เผลอพูดออกไปเดียวโดนมันเล่นงานอีก มันปล่อยแขนผมอีกข้าง แต่อีกข้างมันมารวบจับไว้เหมือนเดิม
“ปล่อยกูได้ยัง ” ผมถาม แล้วรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ติดตรงมีมือใหญ่ของมันจับไว้นี่แหล่ะ
“รีบไปไหนว่ะ” มันว่า แล้วดึงผมเข้าไปใกล้มัน ผมนี่ถลึงตาใส่มันทันที
“กูหิวข้าว!!” ผมตะโกนกระแทกใส่หน้ามัน จนลืมไปว่าตัวเองต้องทำตัวน่าสงสาร
“ถ้าไม่กินกูจะปวดท้อง” ผมตีหน้าเศร้าเสแสร้งต่อไป พร้อมยกมืออีกข้างลูบท้องประกอบ เงยหน้ามองมันแล้วทำหน้าสงสารเหลือบมองหน้าไอ้อิทเป็นระยะ เดียวมันรู้ว่าผมโกหก
“ค่อยกิน” มันตัดบทเอาดื้อๆ ผมหันขวับไปหามันทันที มึงจะบ้าป่ะ คนมันหิวจะบอกว่าค่อยกินได้ไงว่ะ
“แต่กู..” ผมกำลังจะเถียงมัน แต่มันดันขัดขึ้นมาซะก่อน
“ลองเตียงใหม่กูก่อน”
ห๊ะ อะไรนะ!!
“ว๊ากกกก ไอ้อิทกูไม่ไปโว้ยยย” ก่อนที่ผมจะได้ประมวลคำพูด มันก็กระชากแขนผมไปที่เตียงทันที ผมยื้อดึงกับมันสุดแรง ใช้ตีนจิกพื้นแน่นครูดไถลไปกับพื้น เมื่อไอ้อิทมันลากเต็มแรง สุดท้ายต้านแรงควายของมันไม่ไหว
ตุบ
มันโยนผมขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่ถนอม แรงสปริงที่เตียงพร้อมกับแรงโยนของมันทำให้ตัวผมกระเด้งกระดอนไปอีกฝั่งของเตียงทันที จนผมรีบยันตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มองหน้ามันอย่างตื่นตระหนก แววตามันดูสนุกยามที่เห็นผมแตกตื่น
“ดะ เดี๋ยวๆ ไอ้อิท” ผมยกนิ้วชี้หน้ามันอย่างกลัวๆ มันเป็นบ้าไรขึ้นมาเขวี้ยงตัวผมมาที่เตียงเต็มแรงแบบนี้ แล้วเมื่อกี้มันบอกไรนะ
ลองเตียงใหม่
ลองเหี้ยอะไรของมัน
ผมเงยหน้ามองมันอย่างหวั่นๆ คนปกติเวลามันร้ายก็โครตจะน่ากลัวละ ไหนมันยังจะมาเป็นโรคจิตอีก โฮ ผมไม่อยากจะคิด ก่อนที่ผมจะบ้ากับความคิดของตัวเอง ไอ้อิทมันก็พูดขึ้นจนผมสะดุ้งตกใจ
“มึงเป็นคนแรกที่เข้ามาในห้องกู” มันพูดแล้วลากนิ้วของมันไปตามสันเตียงแล้วกดลงที่ผ้าปู ลากจนมันเกิดเสียง น้ำเสียงมันคล้ายละเมอและหลอนๆไงไม่รู้ ไหนจะเสียงที่เล็บมันกรีดตามสันเตียงอีก จนตัวผมขยับถอยหนีทุกครั้งที่มันลากนิ้วไปทางไหน ผมจะขยับตัวไปอีกทางทันที
ฮือ ผมควรภูมิใจมั้ยที่ได้เข้าห้องของมันเป็นคนแรก
“และรู้ความลับของกู” มันหยุดกรีดนิ้ว แล้วเงยหน้ามองผม พร้อมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว ผมแทบจะเป็นลม เมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของมัน
กูไม่ได้อยากรู้โว้ยย
“กะ กูสัญญา กูจะไม่บอกใคร” ผมรีบพูดขึ้นทันที พร้อมพยักหน้ารัวๆจนคอแทบหัก เพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่บอกใครแน่นอน จริงจริ้ง(เสียงสูง)
“หึหึ ไม่จำเป็น” มันว่า แล้วเงยหน้ามองรูปสาวๆก้นเด้งของมัน
อะไรคือไม่จำเป็นว่ะ กูงง หรือมันไม่เชื่อผม
“มึงเชื่อกูได้ กูเป็นคนรักษาสัญญา” ผมยังยืนยัน ตอนนี้ตีนยัน ก้นยันเลยทีเดียว ขอให้มันเชื่อก็พอ พยักหน้าไปพร้อม ส่งสายตาจริงจังแน่วแน่ให้มัน ตาก็เผลอเหลือบมองไปที่ประตูเป็นระยะ กะว่าถ้าผมหนี มันจะถึงตัวผมทันไหม เพราะก่อนจะถึงประตู ผมต้องวิ่งอ้อมเตียงใหญ่ของไอ้อิท ซึ่งไอ้อิทมันอยู่ฝั่งเดียวกับประตู มีโอกาสน้อยมากที่ผมจะวิ่งผ่านโดยที่มันไม่ถึงตัวผมก่อน
ฮือ หมดทางหนี
“กูมีความลับอีกอย่าง” จู่ๆมันพูดขึ้นมา แล้วยกนิ้วขึ้น เหมือนนึกได้ ทำให้ผมรีบดึงสติกลับมาทันที เมื่อมันหันมา
มึงยังมีความลับอีกหรอ!!
คือ กูจำเป็นต้องรู้มั้ย!
“ไม่เป็นไร กูเกรงใจ แฮะๆ” ผมโบกมือไปมา หัวเราะแห้งๆ ปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจ คือกูไม่อยากรู้ไง
“กูอยากบอก” มันพูดเสียงนิ่ง
อ๋อจ๊ะ
“คะ ความลับอะไรหรอ” ผมถามตระกุกตะกัก เมื่อมันสวนขึ้นมาจนผมรีบหุบปาก ก่อนจะยิ้มทำหน้าเหมือนอยากรู้เต็มแก่ ตอนนี้ผมยอมมันไปก่อน อยู่กับคนบ้าผมต้องใจเย็นๆ ห้ามขัดมัน เดียวมันขึ้น
“กูเซกส์จัด”
อื้อหือ
ผมนี่อ้าปากช็อคเลย นอกจากจะโรคจิตแล้วยังเซกส์จัดอีก มึงมีอะไรน่ากลัวกว่านี้มั้ย ผมอยากรู้จริงๆมันไปเก็บกดจากที่ไหนมา อันที่จริงเบ้าหน้ามันก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่อะไร ตัวก็ใหญ่ หุ่นก็ดีนิดๆ สมัยมอปลาย สาวๆล้อมรอบมันไม่มีขาด มันยังจะต้องการอะไรอีก หือ บักอิท
“กะ กูว่าตอนนี้มันก็ดึกแล้วเนอะ กูกลับก่อนนะ” หลังจากที่มันบอกความลับอีกอย่างของมัน ผมนี่แทบจะวิ่งไปที่ประตูทันที แต่ติดตรงที่มันยังยืนจ้องผมอยู่ ผมเลยทำทียกนาฬิกาขึ้นดู แล้วทำท่าตกใจนิดๆ ทั้งที่หน้าผมซีดไปนานละ หลังจากรู้ความลับมัน
“ยังไม่ได้ลองเตียงเลย แปะๆ” มันว่าแล้วค่อยๆเดินอ้อมมาหาผม มือก็ตบที่เตียงเป็นระยะ
“วะ วันหลังละกันเนอะ กูไม่รีบ” ผมตอบหวั่นๆ ตาผมก็ลอกแล่กไปมา เพื่อหาทางหนีจากไอ้โรคจิตนี่ จนขาผมถอยหลังไปเรื่อยเกือบติดผนังหัวเตียง ก่อนจะรีบกระโดดไปอีกฝั่ง เมื่อเห็นโอกาสหนี
หมับ!
“จะไปไหน หืม” มันพุ่งกระโดดข้ามมาคว้าจับขาผมไว้ จนผมล้มคะมำที่เตียงอย่างแรง
“อ๊ากกกก ไอ้อิทปล่อยกู!!” ผมทั้งดิ้นทั้งถีบมัน แต่มันจับรวบที่ขาผมสองข้างเอาไว้ แล้วกระชากลากมันมาอยู่ใต้ร่างมัน ส่วนไอ้อิทมันกระโดดขึ้นคล่อมผมทันที
กูจะรอดมั้ยยยยยย
“ชอบหนีกูนัก” มันว่า ก่อนจะปล่อยมือที่ขาผมเปลี่ยนมาใช้เข่ากดที่ขาผมแทน ส่วนมือผมมันก็กระชากรวบเอาไว้ด้วยมือข้างเดียงของมัน แล้วกดแนบไปที่เตียงแน่น
“ไอ้เหี้ย ปล่อยกู!!” ผมแหกปากตะโกนด่ามัน พร้อมกับดิ้นหนีมันอย่างเอาเป็นเอาตาย ท่าแบบนี้มันไม่ปลอดภัยโว้ยย
“เดียวกูจะปล่อย มึงอยากกลับไม่ใช่หรอ” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนผมรีบหุบปาก และหดคอหนีมัน
“กะ ก็ปล่อยดิว่ะ” ผมบอกมันแล้วมองอย่างเคืองๆ ตาก็หวั่นๆไม่กล้าสบตามัน ที่จ้องอย่างกับจะแดกหัวผมอย่างไงอย่างงั้น ได้แต่หลบแล้วกัดฟันพูดอย่างเจ็บใจ กูหลุดไปได้ก่อนเถอะมึง
“อืม ขอคิดก่อน” มันทำท่าคิด
“ไอ้อิท!!” ผมด่ามันทันทีอย่างหัวเสีย มันจะเล่นลิ้นกวนตีนผมไปถึงไหน ผมจะประสาทแดกตายเพราะมันอยู่แล้วเนี้ย
“เสียงดังว่ะ” มันบ่น แต่ปากมันก็ยกยิ้มอย่างสะใจ
“มึงต้องการอะไร ทำไมมึงต้องชอบแกล้งกูด้วย!!” ผมถามอย่างเหลืออด น้ำสีใสก็เริ่มคลอ เมื่อมันรู้สึกเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ สายตาไอ้อิทวูบไหวไปครู่หนึ่ง ที่เห็นผมถามแบบนั้น
“กูอยากดูก้นมึง” มันตอบหน้าตาย ผมอ้าปากค้างให้กับความหน้าด้านของมันที่กล้าของกันตรงๆแบบนี้
“กะ กูเป็นผู้ชายนะโว้ย!!” ผมบอกมันอย่างรนราน กลัวมันลืม แต่สิ่งที่มันตอบกลับมา ทำให้ผมแทบจะหักคอมันให้ตาย
“กูไม่สน แค่ก้นใหญ่กูดูหมด”
อ๊ากกกกกกก
“ไอ้อิท ใจเย็นๆ ตั้งสติ มึงต้องตั้งสตินะโว้ย” ผมตะโกนบอกมันลั่น มึงรู้มั้ยมึงกำลังทำอะไรอยู่ ใครเขามาขอดูก้นกันง่ายๆแบบนี้กันโว้ย
พรึบ
มันไม่สนเสียงร่ำรองของผมจับผมพลิกตัวอย่างรวดเร็ว จนผมไม่ได้ทันได้ตั้งตัว คว่ำหน้าลงที่เตียง ก่อนจะรีบเงยหน้าขึ้น หันไปมองด้านหลัง ที่ไอ้อิทมันเตรียมดึงกางเกงผมเต็มที่
“อ๊ากก ไอ้อิท ไอ้เหี้ย ไอ้ส้นตีน กูจะฆ่ามึง” ผมพยายามดิ้นให้หลุดออกจากการกอบกุม แต่กลับกลายเป็นว่าผมไปอ่อยมันแทน
“ส่ายก้นยั่วกูหรอ”
อ๊ากกก ใครยั่วมึง
มันพูดแบบนั้นผมหยุดดิ้นทันที หันหลังกลับไปมองมันอยากโกรธแค้น ผมจะเส้นเลือดในสมองแตกตายเมื่อปะทะคารมกับมัน และสติมันยิ่งไม่ปกติด้วย
“แฮ่กๆ” ผมนอนหอบเหนื่อยหลังจากใช้แรงด่ามันไม่หยุด แต่มันกลับไม่สะทกสะท้านจนเป็นผมเองที่จะเป็นบ้าตามมันไปอีกคน
“อะ ไอ้อิท ปล่อยกูเถอะน้า นะๆ” ผมรีบพูดขึ้นทันที เมื่อมือไอ้อิทมันเริ่มไปยุ่งย่ามแถวกางเกงผมแล้ว ผมเข้าใจนะว่ามันโรคจิตชอบดูก้น แต่ผมไม่คิดว่ามันจะโรจิตมาดูของผู้ชายด้วยกัน
“แปปเดียว” มันบอก
แปปพ่อง
“อิท กูเป็นผู้ชาย ก้นกูไม่มีไรให้มึงดูหรอก ปล่อยกูเถอะนะ” ผมอ้อนวอนมัน อ้างทุกอย่างที่เป็นไปได้ตอนนี้ หวังให้มันเลิกสนใจก้นผมซักที
“หึ เดียวก็รู้ ว่ามีไรให้กูดูป่าว” มันไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาถอดกางเกงผม จนผมดิ้นไม่สนใจว่าก้นผมจะส่ายไปมาหรือยั่วมันยังไง เป็นไปได้ผมอยากเอาก้นฟาดหน้ามันจริงๆ จนมันจับขอบกระกางผมพร้อมซับในจนผมรู้สึกได้ จากนั้นมันก็กระชากลงทันที
พรึบ
ดึ๋ง
เสียงไร
เสียงก้นผมไง
“อ๊ากกกก ไอ้ชั่ว ไอ้เลว กูหลุดไปได้กูจะฆ่ามึง ฮืออ” ผมดิ้นแล้วก้มหน้าซบพื้นเตียง เมื่อกางเกงผมถูกกระชากลง จนรู้สึกเย็นวาบทั่วด้านล่าง ความอับอายความเจ็บใจถาโถมจนผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองมัน
“……...”
“ไอ้เหี้ยอิท กูเกลียดมึง ฮือ” เสียงด่าทอยังคงออกมาจากปากผมไม่หยุด จนผ่านไปหลายนาที ผมหยุดร้อง แล้วหันไปมองอย่างสงสัย เมื่อเกิดความเงียบ หลังจากที่ไอ้อิทมันกระชากกางเกงผมลง จากนั้นมันก็เงียบไม่พูดไม่จา มือข้างหนึ่งที่มันจับกอบกุมมือสองข้างผมไว้คลายปล่อย จนผมรีบพลิกตัวตะแคงเงยหน้าหันไปมองมันทั้งน้ำตานองหน้าทันที จนพบว่าไอ้อิทมัน.
เลือดกำเดาไหล!!
ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อมันนั่งมองก้นผมตาไม่กระพริบ พร้อมกับจมูกที่มีเลือดไหลออกมาทางจมูกมันไม่หยุด ไหนจะปากที่มันอ้าออกนิดๆมีน้ำลายไหลออกมาตรงมุมปากมันอีก จากนั้นมันก็ยื่นมือมันมาจับที่ก้นผม
หมับ
“อ๊ากกกก ไอ้โรคจิตตต” ผมกรีดร้องลั่น ยกฝ่ามือโบกไปที่หัวมันแรงๆพร้อมกับถีบที่หน้าอกมันเต็มตีน ด้วยความโมโหขั้นสูงสุด จนมันกลิ้งกระเด็นตกเตียงไปทันที
พลั่ก ตุบ
จากนั้นผมรีบเด้งตัวลุกขึ้น หยิบกางเกงมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะโดดลงเตียงวิ่งไปที่หน้าประตูไม่หันหลังมองไอ้เหี้ยอิทที่ถูกผมถีบตกเตียง กลับตั้งหน้าตั้งตาวิ่งออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด กลัวว่ามันจะลุกขึ้นตั้งหลัก แล้วเป็นบ้าจับผมแก้ผ้าอีก
ไอ้อิท ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!! ฮืออ
ปัง!!!
เสียงปิดประตูดังสนั่น ดึงสติของคนที่อยู่ในห้องอีกครั้ง ก่อนที่ห้องจะกลับมาเงียบเชียบอีกครั้ง หลังจากพ้นเจ้าของเสียงที่ตะโกนโหวกเหวกโวยวายไม่หยุด คนที่ถูกถีบกระเด็นตกเตียงลุกขึ้นแล้วยกมือลูบที่หัวตัวเองอย่างมึนๆ ก่อนจะมาลูบที่หน้าอกต่อ เมื่อถูกถีบเข้าที่ยอดอกจนจุกไปหมด
จากนั้นยกมือข้างหนึ่งที่มันสั่นระริกขึ้นมาแล้วพูดขึ้นมาเบาๆคล้ายละเมอ ปากก็ยกยิ้มพร้อมกับตาคมที่เป็นประกายราวกับเจอของถูกใจ
“โครตใหญ่”
และก็
“นิ่มด้วย..”
อิอิทโรคจิตมาก 555555
ทุกคนผิดหวังกันน่าดู คิดว่าตอนนี้จะมีเอนซี กราบขอโทษงามๆ ถถถถถถ
:hao5: :hao5: :hao5:
เราไม่อยากให้อิอิทรวบหางน้องนนท์แบบรวดเร็ว อิอิทต้องค่อยๆตะล่อมๆ แล้วจัดทีเดียว หุหุ
แต่ว่าตอนไหน ก็รออ่านโล้ด
อย่าลืมเม้นติชมให้กำลังใจเน้อ
แล้วเจอกันตอนหน้าค้าบ
:hao7: :hao7: :hao7:
-
อยากไปอยู่ข้างๆเตียงจริง เราเข้าใจอิทนะ ><
-
ดูท่า ครั้งหน้าไม่รอด :hao7:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เตียงยังไม่ได้ลองก้อต้องมาเปื้อนเลือดกำเดาซะแล้ว อ่อนเอ๊ย
-
ดึ๋งๆ เด้งดึ๋งๆ น้องนนท์มีฉายาใหม่แล้วน้องนนท์ก้นเด้งดึ๋ง เป็นไงล่ะอีอิทเจอท่าไม้ตายก้นสยบโรคจิตเข้าไป
ต่อไปนี้อีอิทคงจะติดใจก้นน้องนนท์ขนาดเก็บไปฝันถึงทั้งใหญ่ทั้งนิ่ม หึๆ ชอบล่ะสิอิท ชีวิตน้องนนท์คงไม่สงบสุข
แล้วล่ะต่อไปนี้
-
อะจ๊ากก...ก้นนนท์...โคตรใหญ่ นิ่มจัง :ling1: :ling1: :ling1:
อิทเอ๊ย.....เก็บอาการไม่อยู่
จนเลือดกำเดาไหลซะและ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อีคราวนี้ อิท ต้องคามคิดก้นนนท์แน่ๆ :katai1: :katai1: :katai1:
เสน่ห์นนท์อยู่ที่ก้นใหญ่ ทำไงได้เน้าะ
ป่านนี้ เพื่อนเต้ คงกังวล เป็นห่วงนนท์ แย่เลย
แต่เต้ คิดอะไรกับนนท์ มั้ยนะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตลกกกก
-
ฮาสุดดดด
-
หลงเสน่ห์หนุ่มก้นใหญ่แล้วอิท
ติดตามค่ะ
:pig4: :pig4:
-
ยังลองไม่ทั่วเตียงเลย แก้ตัวใหม่นะอิท :z1:
-
ไม่มี เอ็นซี แต่แบบนี้ก็น่ารักแล้วค่ะ 5555
จากที่โรคจิตอยู่แล้ว ยิ่งดูโรคจิตเข้าไปอีก เพราะมาทั้งเลือดทั้งน้ำลาย 555 นี่ลูกหลานตือโป๊ยกาย รึป่าว :laugh:
#ไอ้อิทหลงก้น
-
ก้นนุ้งนนท์เซ็กซีชิมิล่าาาาา เลือดพุ่งเลยเชียว o18
-
ขำก๊าก. อิทเป็นพระเอกที่ไม่มีมาดเลยจริงๆ. เวลาเข้าด้ายเข้าเข็มสงสัยเลือดกำเดาไหลหมดตัว :jul1:
สนุกค่ะ. มาต่อเร็วๆ นะคะ. ขอบคุณค่ะ :3123:
-
:laugh: :laugh: :laugh: ถึงกับกำเดาพุ่งเลยนะอิท
-
ตื่นเต้นทุกตอนเลยค่ะ ทีมอิท อิทต้องได้มากกว่าจับ :z2:
-
ห๊ะะะะ เลือดกำเดาไหลเลยเหรอ
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไอ้อิท ไอ้จิตเอ๊ย :m20:
-
:m20:
-
:m20:
พี่อิท พี่เป็นโรคจิตใช่ไหมมมม 55 :m20:
:pig4: :L2:
-
สงสารน้องนนท์อะ ทำไมต้องมาเจอไอ้โรคจิตแบบนี้
-
:oo1:
-
อิทหื่นจริงๆ :z1:
-
เลือดกำเดาไหลเลยอิท โรคจิตมาก!
-
รออยุ่นะ :ling1: :ling1:
-
ฮามากกกก
-
อื้อหืออออ อิอิทแกนี่มันโรคจิตเต็มขั้นมาก
-
อยากจับก้นน้องนนท์ด้วยคน :katai5:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ สนุกมากกกก เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านค่ะ :katai2-1:
-
ตอนที่ 7
โรคจิต ปะทะ ก้นใหญ่
หลังจากวันนั้น ที่ผมเอาชีวิตรอดออกมาจากห้องไอ้อิทได้ ผมรีบพุ่งตัวกลับหอทันที ใจก็สั่นผวาไม่หยุดเมื่อไม่คิดจะเจออะไรแบบนี้ ทำเอาผมจิตตกนอนไม่หลับทั้งคืน จนลืมไปว่ามีใครอีกคนรอกินข้าวพร้อมผมอยู่ กว่าจะรู้ตัวก็เป็นเช้าวันใหม่
และเป็นเช้าที่หนวกหูมากที่สุด
ปัง ปัง ปัง
"ไอ้นนท์ เปิดประตู!!"
ปัง ปัง
ใครว่ะ แม่งคนจะนอน คนยิ่งนอนน้อยๆอยู่
"มึงจะเปิดไม่เปิด ไม่เปิดกูถีบ!!" เสียงตะโกนไอ้ที่เรียกผมอยู่ด้านนอก มันตะคอกพร้อมกับทุบที่ประตูผมอย่างแรงจนมันสะเทือนมาถึงผม มันคงกะจะพังประตูผมจริงๆ ใช่มั้ย
ประตูกูพังมึงตาย!
"เออ เปิดแล้วโว้ย" ผมโผล่หัวออกจากผ้าห่ม ตะโกนตอบกลับไปอย่างหงุดหงิด แม่งอย่าให้รู้นะใคร ไอ้นนท์จะเอาก้นฟาดหน้าแม่งเลย จากนั้นก็ลุกขึ้นอย่างขี้เกียจ ห่อตัวด้วยผ้าห่มแล้วเดินไปที่ประตู
พรึบ
"ใครว่ะ เคาะหาพ่อง!!" ผมเปิดประตูแล้วเงยหน้าที่สะลึมสะลือไม่ตื่นดี เปิดฉากด่าทันทีอย่างหัวเสีย เมื่อวานกูเจอโรคจิตมา วันนี้ยังเจอคนบ้าอีก วันนี้วันอะไรว่ะเนี้ย ก่อนจะยกมือขยี้ตาตัวเองอย่างัวเงีย แล้วก็อ้าปากค้าง ตาสว่างขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าคนที่มาพังประตูแต่เช้าเป็นใคร
"อะ ไอ้เหี้ยอิท ไอ้โรคจิต!!"
ผมชี้หน้าใส่มันอย่างตกใจ ก่อนจะรีบปิดประตูทันทีอย่างรวดเร็ว ในใจก็คิดทำไมมันถึงรู้จักห้องผมได้ หรือว่าเมื่อคืน
มันตามผมมา!
อ๊ากกกก
"เออ กูเอง"
มันตอบสีหน้าลัลล้า และพยายามจะดันเข้ามาในห้องผม เมื่อคืนมึงยังไม่พอใช่มั้ย วันนี้ตามกูมาถึงห้องเลย มึงเป็นโรคจิตเต็มตัวแบบกู่ไม่กลับแล้วใช่มั้ย ไอ้เหี้ยอิท
"อย่าเข้ามานะโว้ย ไม่งั้นกูจะแจ้งตำรวจ" ผมตะโกนขู่มันไป มือก็ดันประตูยื้อต้านกับมันอยู่อย่างนั้น มึงจะทำให้กูหลอนไปถึงไหน ไอ้เหี้ย ฮืออ
" เชิญ" มันว่าแล้วยกยิ้มอย่างไม่ยี่หล่ะ พร้อมดันตัวจะเข้ามาให้ได้ ผมแทบจะต้านแรงมันไม่ไหวแล้ว ทำไงดี ใครก็ได้เอาไอ้นี่ออกไปจากหน้าห้องผมที
"ไอ้อิท มึงเลิกยุ่งกับกูได้แล้ว ต่างคนต่างอยู่สิว่ะ!!" ผมตะโกนบอกมัน
"แต่กูอยากยุ่ง" มันว่า
"กูไม่ให้ยุ่งโว้ยยย" มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงว่ะ แม่ง มึงจะดันเข้ามาทำไม กูจะต้านไม่อยู่แล้ว
"มึงทำกูคลั่ง!"
ห๊ะ!
จู่ๆมันก็ตะโกนออกมาจนผมตกใจ เผลอปล่อยมือที่ประตู อะไรที่ผมทำมันคลั่ง ผมไปทำมันตอนไหน ทำไมผมจำไม่ได้ จำได้มีแต่ผมไม่ใช่หรือไงที่ถูกมันปั่นประสาทจนจะเป็นบ้าแล้ว เมื่อมันเห็นผมยืนอึ้งอยู่ มันจึงถือโอกาสตอนที่ผมเผลอแทรกตัวเข้ามาในห้องผมทันที
"อะ ไอ้อิท ออกไป ไม่งั้นกูร้องจริงๆนะโว้ย"
"เรื่องของมึง" มันตอบหน้าตาย แล้วเดินสำรวจห้องผมอย่างถือวิสาสะ ผมที่ไม่กล้าเข้าไปห้ามมัน ปล่อยให้มันเดินอยู่ในห้องส่วนตัวผมก็เกาะขอบประตูไว้แน่น เผื่อมันบ้าอะไรขึ้นมา ผมจะได้วิ่งหนีทัน
"มึงต้องการอะไร” ผมถามออกไป มือก็เกาะประตูไม่ยอมห่าง
“มึงกลัวกูขนาดนั้น” มันหันมาถามผมอย่างสงสัย
โห้ ถามมาได้ มึงไม่น่ากลัวเลยไอ้เหี้ยอิท
โรคจิตแบบมึงเนี้ย ไม่น่ากลัวเล้ย
“กูไม่ได้กลัวเว้ย” ผมพูดออกไป แต่ในใจแม่งกลัวชิบหาย ก่อนหน้านั้นที่ก่นด่ามันในใจ ก็ให้มันอยู่ในนั้นแหล่ะ พูดออกมาเดียวมันรู้ว่าผมกลัว มันจะยิ่งได้ใจ
“ก็ดี กูชอบ” ไอ้อิทมันว่า สีหน้ามึงดูตื่นเต้นดีใจมาก ที่ผมบอกว่าไม่กลัวมัน แล้วมันก็เดินเข้ามาใกล้ผม จนผมต้องยกตีนทาบที่หน้าท้องมัน
“มึงเข้ามาอีก กูถีบ” ผมขู่ พร้อมจะถีบมันจริงๆถ้ามันเข้ามาใกล้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่กลัวคำขู่ผมเลยซักนิด ก้มมองตีนผมที่อยู่ท้องมันอย่างเฉยๆ ก่อนจะเงยหน้ามองผมอย่างน่ากลัว แล้วแยกเขี้ยวใส่ผมอย่างโมโห พร้อมจับที่ขาผมไว้แน่น
ตายๆ มันจะฆ่าผมมั้ยเนี้ยที่ผมคิดจะถีบมัน
“มึงเหยียบเสื้อกู!!”
อ้าว
หักมุมครับ
ผมก็นึกว่ามันจะโกรธที่ผมจะถีบมัน แต่ที่ไหนได้ แม่งโกรธผมที่ผมเหยียบเสื้อมัน โอ้ย บักอิทมึงมันไม่ปกติจริงๆเลยโว้ย จากนั้นมันก็จับขาผมดึงออกจากเสื้อของมัน แล้วก้มปัดๆเช็ดรอยตีนผมออกอย่างแรง
คือตีนกูไม่ได้สกปรกขนาดนั้นนะ
“ ใครใช้ให้มึงมาอยู่ใกล้กู” ผมเถียงออกไป ดีแค่ไหนตีนผมไม่ลั่นถีบมัน จนมันเงยหน้าจากเสื้อแล้วตวัดมองผมทันที ทำเอาผมสะดุ้ง แต่ก็ทำใจดีสู้เสืออย่างไม่กลัว นี่มันถิ่นผม ผมจะกลัวมันไม่ได้
“กูยอมหน่อย เอาใหญ่เลยนะ” มันว่าเสียงเข้ม มือก็ปัดเสื้อมันสองสามครั้ง ก่อนจะหยุดแล้วยืนมองผม ทำไมสายตาตอนนี้มันดูจริงจังและน่ากลัวแบบนี้ แล้วบรรกายากาศกดดันแบบนี้มันคืออะไร
ทำไมผมต้องเหงื่อตกด้วยว่ะ
“มึงพูดเหี้ยอะไร ออกไปจากห้องกูได้แล้ว” ผมไม่สนใจที่มันพูด ที่มันบอกว่ายอมผม คือมึงยอมตอนไหนครับ มีแต่จู่โจมเอาๆ แต่ละครั้งจนผมแทบสติแตก มึงพูดออกมาได้ไงว่ายอม!
“หึ ไม่ชอบให้พูดดีๆสินะ” มันยังคงพล่ามอะไรของมันต่อไป ตอนนี้ผมงงกับมันไปหมดแล้ว ไหนจะท่าทีที่เปลี่ยนไปของมัน ทำให้ผมรู้สึกอันตรายเหมือนความน่ากลัวบวกความโรคจิตเพิ่มเข้าไป ทำให้มันทั้งน่ากลัวและแบบโรคจิตสุดๆอ่ะ
“ออกไปจากห้องกู!!” ผมตะโกนไล่
“กูไม่ออกจะทำไม” มันยิ้มเย็น จนผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถอยหลังออกห่างมันทันที จนออกมานอกห้อง มันก็ยังเดินตามผมไม่เลิก ผมมองซ้ายมองขวาก็ไม่มีใครเดินผ่านมาซักคน ด้วยตอนนี้มันเป็นวันหยุด และก็เช้ามาก(มั้ง) จึงไม่มีใครออกมานอกห้องเลย
“มึงไม่ไป กูไปเอง” ผมตัดบทอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันหลังชิ่งออกไป ถึงผมจะไล่มันยังไง แม่งคงไม่ไป ผมไปเองดีกว่า อย่างน้อยก็รู้สึกปลอดภัยกว่าที่จะอยู่ใกล้ๆคนน่ากลัวแบบมัน
หึ่ย แพ้คนอย่างมันอีกแล้ว เจ็บใจโว้ย
“มึงจะไปทั้งอย่างนี้” เสียงไอ้อิทพูดตามหลังขึ้นมา ทำให้ผมชะงัก ก่อนจะประมวนคำพูดของมัน แล้วก้มมองดูสภาพตัวเอง
ชิบหายละ
เสื้อตัวใหญ่กับกางเกงบอลขาสั้น ที่เสื้อมันเกือบจะยาวคลุมกางเกง ไหนจะก้นของผมที่นูนเด่นออกมาอย่างเห็นได้ชัด จนผมรีบหันหน้าไปหามัน แล้วยกมือปิดก้นตัวเองทันที
ผมลืมไป มันบ้าก้นนี่หว่า
“อะ เออ!” ผมตอบไม่เต็มเสียง แต่ก็ยังเชิดหน้าตอบเหมือนมั่นใจ อะไรที่ขัดกับมันได้ก็ขัดมันไปก่อน เช้าๆอยู่คงไม่มีใครตื่นออกมานอกห้องหรอกมั้ง ผมคิดอย่างนั้นนะ
“หึ แต่กูไม่ยอมว่ะ” มันว่า แล้วเดินตรงมาหาผมอย่างรวดเร็ว จับเข้าที่แขนผมแล้วลากผมเข้าห้องทันที จนผมต้านและยื้อไม่ยอมไปกับมัน
“ไอ้เหี้ยอิท ปล่อยกู กูไม่ไปโว้ย” ผมตะโกนด่ามัน มือข้างก็เกาะเสาไว้ อีกข้างมันก็ดึงผมให้ไปกับมัน
“กูจะไม่ยอมให้ใครมอง” มันพูดเสียงเหี้ยมขึ้นมาเหมือนคำเตือน มือกระพยายามกระชากผมให้หลุดออกจากเสา ผมที่เกาะเสาไว้แน่น ทั้งงงกับกับพูดของมันที่พูดจาแปลกๆ สายตาที่ผมอย่างน่ากลัว
“กูมองและจับได้คนเดียว”
อะไรของมึง!!
ว๊ากก
มันกระชากสุดแรงจนผมจำต้องปล่อยมือออกจากเสา แล้วไปตามแรงกระชากมัน จนผมล้มซบที่หน้าอกของมันอย่างแรง จนจมูกผมทิ่มที่หน้าอกมัน รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที
ดั้งผมจะหักมั้ย!
ผมรีบผละออกจากตัวมัน แต่กลับถูกมันโอบรัดไว้แน่น ไม่เพียงแค่โอบรัด มือมันยังเลื่อยลงมาเรื่อยๆและลากยาวไปตรงก้นผม
ก่อนจะจับ และบีบขยำมันแน่น
“อ๊ากกกกกก ไอ้เหี้ย ไอ้สัสอิท ไอ้ชิงหมาเกิด มึงจับก้นกู!!” ผมตะโกนและดิ้นอย่างแรง มือก็ทุบตีชกมันมั่วไปหมด อย่างโมโห ครั้งที่แล้วมึงก็จับก้น ผมยังไม่ได้คิดบันชีกับมัน ดันเสือกมาจับก้นผมอีก
ไอ้อิท มึงตาย!!
“โอ้ยย เจ็บๆ” ไอ้อิทมันร้องลั่น ปล่อยมือมันจากก้นผม แล้วมาจับที่มือของผมแทน ตอนนี้ผมจับหัวไอ้อิทแล้วดึงทึ้งมันอย่างแรง กูจะเอาให้หัวมึงหลุด ผมมึงล้านเลยคอยดู ไอ้เหี้ยอิท
“โรคจิตมากหรอมึง ห๊าา” ผมดึงผมมันจับโยกไปมา จนมันต้องเอียงตามผมด้วยความเจ็บ ด้วยที่มันสูงผมจึงดึงหัวมันให้ก้มลงมา และดึงเขย่ามันอยู่อย่างนั้น อย่างสะใจ
“โอ้ยๆๆ เจ็บ พอแล้ว กูยอมแล้ว” มันร้องโอด มือก็พยายามแกะมือผมออกจากหัวมัน ซึงผมยังจิกกำไม่ปล่อย ตอนนี้ผมเอาคืนมันได้ ผมก็จะเอาให้มันคุ้ม
ป๊าบ!
“โอ้ย ตบหัวกูทำไมเนี้ยะ” มันเงยหน้าขึ้นมามอง เมื่อผมโบกหัวมันแรงๆไปทีหนึ่ง ก่อนมันจะก้มลงแล้วครวญครางต่อเมื่อผมทึ้งหัวมันต่อ
“กูจะตบ มีไรมั้ย!” ตอนนี้ผมเป็นต่อมัน ทำร้ายร่างกายไปอย่างต่อเนื่อง ถ้าให้สู้ด้วยกำลังผมคงสู้ไม่ไหว แต่ถ้ามันเผลอเมื่อไหร่ ผมเอาคืนหนัก
“โอ้ย ไม่มีๆ” มันรีบตอบอย่างรวดเร็ว กลัวมาผมจะดึงหัวมันหลุด มันจึงรีบอ่อนและยอมให้ผมทันที ผมยิ้มกระหย่องอย่างได้ใจ รู้สึกเหมือนเหนือกว่ามัน
“งั้นก็ออกไปจากห้องกูซะ” ผมบอกมันเสียงเขียว มันจึงเงยหน้าขึ้นมองผมทันที
“ไม่ไปได้มั้ยว่ะ”
ผลั๊ว
คราวนี้ผมตบมันหัวทิ่ม อยากจะตบให้สมองมันไหลจริงๆ มึงยังจะใจกล้าหน้าด้านอยู่ต่ออีกหรอ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรถึงตามราวีผมขนาดนี้ หรือมันตามเพราะก้นผม
ที่สำคัญมันจับก้นผมด้วย!!!
“มึงมันโรคจิต ไอ้เหี้ยอิท” ผมกระชากหัวมันอย่างแรง เมื่อนึกได้ว่ามือมันมาจับที่ก้นผม ความโกรธและโมโหทำให้ผมใส่แรงทั้งหมด จิกหัวมันจนเกือบหลุด
“โอ้ยๆ เจ็บๆ ปล่อยกูไอ้นนท์ ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน” มันพูดขึ้นมา อย่าหวังว่าผมจะกลัวมัน
กูไม่กลัวโว้ย
“ไม่ปล่อย คนโรคจิตอย่างมึงโดนแค่นี้น้อยไป”
“กูเตือนมึงแล้วนะ” มันพูดเสียงนิ่ง จากนั้นมันก็จับที่แขนผมบีบอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บร้าวเหมือนกระดูกหัก จนต้องยอมปล่อยมือจากหัวมัน
พลัก
“อ๊ะ”มันผลักผมเข้าที่กำแพงอย่างแรง แล้วมันจับที่มือผมสองข้างรวบขึ้นตรงไว้เหนือหัวผมด้วยมือข้างเดียวของมัน ส่วนอีกข้างจับเข้าที่คางผมแล้วบีบมันแน่นจนผมเจ็บร้าวไปหมด
“อะ ไอ้..อื้อ” เสียงด่าผมขาดหายไป เมื่อไอ้อิทมันก้มมาประกบจูบผมอย่างรวดเร็ว โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว และด้วยความตกใจทำให้ผมอ้าปากค้าง ไอ้อิทจึงถือโอกาสสอดลิ้นเข้ามาในปากผมทันที
“อื้อ อ่อย” ผมพยายามหันหน้าหนีจูบและลิ้นของมัน แต่ก็หันหนีไม่ได้เมื่อถูกจับคางยึดไว้แน่น มันตะโบมจูบผมอย่างหยาบโลนและป่าเถื่อน จนผมรู้สึกเจ็บและได้กลิ่นเลือดภายในปาก ผมน้ำตาเล็ดอย่างรู้สึกเจ็บใจ
“อื้อ” ผมหลับตาแน่นทั้งน้ำตา ปล่อยให้มันจูบอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดมันผละออกจากปากผม ที่บวมแดงเจ่อ ก่อนมันจะทำหน้าตกใจเมื่อเห็นน้ำตาผม
“มึงพอใจรึยัง พอใจแล้วก็ปล่อยกู!” ผมตะโกนบอกมันทั้งน้ำตา ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บใจไปหมด ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรจากผมกันแน่ ถึงต้องทำกับผมขนาดนี้ ทำผมอับอายไม่พอ ทำให้ผมเสียศักดิ์ศรีอีก
มันจะทำร้ายผมไปถึงไหน
ถึงจะพอใจ
“ไอ้นนท์ คือกู..”
“กูเกลียดมึงไอ้อิท กูเกลียดมึง!” ตอนนี้ผมสติแตกไปแล้ว ผมรู้สึกเกลียดมันอย่างสุดๆจนอยากจะฆ่ามันให้ตาย
“ไอ้นนท์ กูขะ..”
“ไอ้นนท์”
“ไอ้อิท มึง!!” เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นมาเรียกผม ก่อนที่จะเรียกใครอีกคนเสียงดังอย่างอาฆาตพร้อมกับพุ่งใส่อย่างรวดเร็วแล้วชกเข้าไปที่หน้าของไอ้อิทเต็มแรง
ผลั๊ว
และคนนั้นไม่ใช่ใคร
“ไอ้เต้!!”
ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากคอมเม้นติชมให้ด้วย 5555
อิอิทนับวันยิ่งน่ากลัว บอกเลย
รอดูกันต่อไป อิอิทของไรท์จะจับน้องนนท์กินแบบฮาร์ทคอตามประสาโรคจิต แต่จะเป็นตอนไหน ติดตามอ่านเอาเด้อ ใกล้ๆนี่แหล่ะ หุหุ
ตามเพจไรท์ได้ เชิญเข้ากลุ่มเหยื่ออสูรของเรา หึหึ
https://web.facebook.com/TAKAP10969/?ref=aymt_homepage_panel (https://web.facebook.com/TAKAP10969/?ref=aymt_homepage_panel)
ไปแล้ว รักนะ จุ้ฟๆ
:hao7: :mew1:
-
อิทเบามือหน่อยสิ เอะอะจับก้นน้องอย่างเดียวเลย :z1:
-
:z1:
ติดตามค่ะ
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
สู้กานนนนน
-
อิทน่ากลัวอ่ะ
-
:L2: :pig4:
ตูดดดดดดดด ดึงดูใจ ฮ่าฮ่า พี่อิทใจเย็นๆ
-
อิทนี่พระเอกจริงๆใช่ม้ายยยยย :jul3:
แต่ทำน้องนนท์ร้องไห้นี่แม่ไม่ปลื้มแล้วลูก :katai5:
-
นนท์ ด่าว่าอิท โรคจิตๆ แต่ไม่บอกอิท :katai1:
ว่าที่ตี ตบหัวอิท เพราะอะไร :hao7:
นนท์บอกเลยว่า ไอ้อิท....ไอ้โรคจิต มาจับก้นคนอื่นทำไม :z3: :z3: :z3:
อิท ก็ไม่รู้น่ะสิ :เฮ้อ:
เต้ เจอ อิท เอาละสิ เต้ แพ้อิท เห็นๆ อยู่และ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อิทซาดิสม์
-
อยากลองจับก้นน้องนนท์บ้างอ่ะ คงจะเนียนนุ่ม เด้ง เอ่อ ดูโรคจิตแข่งอิอิท
-
อิทต้องตะล่อมกิน ไม่ใช่รุกไปอย่างนี้ น้องนนท์กลัวหมด 555555555 :hao7:
-
:z1: :z1: :z1:
-
สนุกมากกกกก
แอบสงสารน้องนนท์ งื้อออออ หนูเจ็บก้นสินะลูก
-
อิอิทซาดิสม์ โดนดึงผมหลุดมั๊ย55555
-
:z1:
-
ชัดจะจิตตามอิจซะแระ เต้ไม่น่ามาเลย อิอิ
-
พระเอกเรื่องนี้เค้าเป็นโรคจิตใช่มั้ยคะ 5555
-
ตอนที่ 8
จะมาไม้ไหน
“ไอ้เต้!!”
ผมเรียกไอ้เต้เสียงดังอย่างตกใจ เมื่อมันพุ่งมาจากไหนไม่รู้ เข้าไปหาไอ้อิทแล้วชกเข้าที่หน้าไอ้อิท อย่างแรงจนมันหน้าหันและล้มลง และหลังจากนั้นพวกมันสองคนก็ตะลุมบอลกันไม่หยุด
พลั่ก ตุบ
“ไอ้เต้ ไอ้อิท หยุดๆ” ผมร้องห้าม แต่เหมือนว่าพวกมันสองคนจะไม่ฟัง ชกใส่กันไม่มีใครยอมใคร จนเลือดอาบหน้าทั้งคู่ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปในห้อง และออกมาพร้อมกับถังใบใหญ่แล้วสาดใส่พวกมันสองคน
ซ่า
“หยุด!!” ผมบอกพวกมันอีกครั้ง จนมันผละออกจากกันเมื่อโดนน้ำสาดจากผม ไอ้เต้รีบมายืนข้างผมทันที ส่วนไอ้อิท ลุกขึ้นแล้วยืนมองไอ้เต้อย่างเอาเรื่อง
“เป็นไงบ้างมึง” ผมหันไปถามไอ้เต้ ซึ่งตอนนี้หน้ามันช้ำ มุมปากก็แตกยับ พอหันไปมองอีกคน สภาพมันก็พอๆกัน แต่ผมคงไม่จำเป็นต้องถามมันหรอก
“เจ็บดิ” ไอ้เต้ว่า แล้วเอามือจับปากร้องซี๊ด ผมนึกสมน้ำหน้าในใจ ชอบหาเรื่องดีนัก ก่อนจะหันไปมองอีกคนด้วยสายตาว่างเปล่า
“ส่วนมึง ก็ไปได้แล้ว เลิกยุ่งกับกูซักที” ผมบอกแล้วหันหลังเข้าห้องทันที ไม่สนเสียงเรียกตามมาข้างหลัง ตอนนี้ผมรู้สึกเฟลมาก ที่ถูกกระทำเหมือนผมเป็นตัวตลกในสายตามัน
“ไอ้นนท์ กู..”
“ไสหัวไปซะ แล้วอย่ามายุ่งกับมันอีก” ไอ้เต้ยืนประจันหน้ากับไอ้อิทอย่างไม่ยอมและยืนขวางทางไว้ไม่ให้ไอ้อิทเข้ามา
“อย่าคิดมาสั่งกู” ไอ้อิทผลักไอ้เต้ ก่อนที่มันจะมองเหลือบมาที่ผม จนผมหลบหน้ามัน และหันหลังหนี มันถึงเดินออกไป
“มันทำอะไรมึง” ไอ้เต้เปิดฉากถามผมทันทีหลังจากตามผมเข้ามาในห้อง
“เปล่า” ผมตอบสั้นๆ ไม่มองหน้ามัน ผมไม่รู้ว่ามันเห็นตอนที่ไอ้อิทจูบผมหรือเปล่า ตอนนี้ผมรู้สึกจิตตกมาก
“ไอ้นนท์บอกกู” มันยังคงคาดคั้นกับผม
“ไม่มี ก็ไม่มีดิว่ะ!!” ผมขึ้นเสียงใส่มัน ก่อนจะหันหลังหนี เพราะรู้สึกว่าเผลอใส่อารมณ์กับมัน ทั้งที่มันไม่ได้ทำอะไร
ตอนนี้กูขอทำใจก่อนได้มั้ย กูโดนจูบมานะ ฮืออ
“กูขอโทษ ตอนนี้มึงกลับไปก่อน กูอารมณ์ไม่ดี” ผมเอ่ยขอโทษมัน อารมณ์กูไม่คงที่อยู่ มึงอย่ามากระตุ้น เดียวมันขึ้น
ป๊าบ
“โอ้ย ไอ้เต้ มึงเป็นเหี้ยไรมาตบหัวกู” ผมหันไปมองมันอย่างโมโห แล้วชี้หน้ามันทันที
“ยังมีหน้ามาไล่กูอีก” มันว่า
“ใครที่มันบอกให้กูรอ”
ใครที่มันบอกว่าจะแดกข้าวพร้อมกู นะห๊ะ”
มันจิ้มหัวจนแทบจะผลักหัวผมอยู่แล้ว โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย มันจิ้มทีผมแทบหงายหลัง ผมนี่เอามือปัดมันรัวๆเลย ก่อนจะระลึกขึ้นได้ว่ารับปากมันเอาไว้
“โอ๊ะ เค้าลืมอ่ะ แหะๆ” ผมรีบหันไปแล้วประจบมันทันที เมื่อนึกขึ้นได้และรู้สึกผิดที่ปล่อยให้มันรอ พอนึกถึงสาเหตุผมแทบจะอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เพราะไอ้เหี้ยโรคจิตนั้นคนเดียว
“ไม่ต้องมาอ้อน กูจะตบให้เตี้ยจมดินเลย” มันแยกเขี้ยวใส่ พร้อมยกมือพร้อมจะตบผมจริงๆ ผมนี่แทบจะจับมือมันเอาไว้ไม่ทัน
“ขอโทษๆ ป่ะ กินข้าว กูมีร้านแนะนำ หร่อยมากกกกก” ผมออเซาะมันพร้อมลากเสียงยาวสุดๆบ่งบอกว่ามันอร่อยแค่ไหน กลัวว่ามันจะลงมือลงไม้กับผม จึงรีบหาของกินมาล่อมันซะก่อน ซึ่งถามว่าได้ผลมั้ย
“ร้านไหน เร็วๆ”
เห็นป่ะ ว่ามันเห็นแกกินสุดๆ ฮ่าๆ
วันต่อมา
มหาลัย
“เอาหล่ะ พวกๆพี่ปีสาม ช่วยดูน้องระหว่างไปเข้าค่ายในครั้งนี้ด้วย” เสียงประธานปีสี่เอ่ยขณะประชุมกันอยู่
“อย่าให้เกิดเรื่องอะไร หน้าที่ทั้งหมด เราให้พวกคุณดูแลตลอดการเข้าค่าย” ประธานคณะผมยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ตาก็จะปิดอยู่แล้ว เมื่อในห้องประชุมมันเย็นฉ่ำ จนทำเอาตาผมหนักอึ้ง จนทนไม่ไหว พิงซบไหล่ไอ้เต้
“ไอนนท์ มึงตื่นมาฟังพี่เขาพูดมั้ง” ไอ้เต้สะกิดผม พร้อมยกหัวผมออกจากไหล่มัน ผมมองมันตาขวางทันที
“กูง่วงอ่ะ” ผมบอก เตรียมจะเอนซบมันอีกครั้ง แต่มันเบี่ยงหลบไง ทำให้หัวผมเกือบทิ่มลงพื้น
“ค่อยไปนอนที่ห้อง” มันว่า ก่อนจะหันไปตั้งใจฟังรุ่นพี่ต่อ
“จิ๊” ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจ เมื่อกี้ทำเอาผมตาสว่างทันที ถ้าผมหัวทิ่มลงพื้นจริงๆคงได้อับอายทั่วคณะ ผมจึงนั่งดีๆแล้วฟังที่ประธานพูดต่อ ไอ้เต้หันมามองผมเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปาก ผมเลยเตะขามันไปทีอย่างหมั่นไส้
ประชุมวันนี้ทางคณะของผมได้มีการจัดกิจกรรมเข้าค่ายรับน้องปีหนึ่ง โดยพาไปจัดกิจกรรมที่ทะเลแถวหัวหิน ซึ่งไม่ไกลจากกกรุงเทพมาก โดยจัดเข้าค่ายกิจกรรมครั้งเป็นเวลา 3 วัน 2 คืน ซึ่งหน้าที่หลักของพวกผมคือดูแลรุ่นน้องเกือบร้อยชีวิตในการเข้าค่ายครั้งนี้
ซึ่งมันหนักเอาการ
“อีกสองวันจะเดินทาง เตรียมความพร้อมสถานที่ไว้ให้เรียบร้อย มีปัญหาอะไรปรึกษาพวกพี่ๆเขาได้ เข้าใจมั้ย”
ค่า/ครับ
“เลิกประชุมได้”
หลังจากเลิกประชุม ผมก็เดินออกมาเตรียมจะกลับหอทันที เพราะรู้สึกง่วง เมื่อคืนผมเล่นเกมส์ดึกไปหน่อย กว่าจะได้นอนก็ตีสาม ไหนจะต้องเข้ามอมาประชุมอีกตอนแปดโมง ผมแทบจะร่างแหลกสลายไปเกลือกกลั้วกับดินให้ได้ ที่จริงเรื่องเข้าค่ายรับน้อง พวกผมจัดการหมดเรียบร้อยแล้ว พวกพี่ๆปีสี่แค่ต้องการชี้แจงและแจ้งเนื้อหากิจกรรมอีกครั้งเท่านั้น
รู้งี้ ผมไม่มาดีกว่า เสียเวลานอน!!
“ไอ้นนท์ รอกูด้วย” เสียงไอ้เต้วิ่งตามหลังมา แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจ ก้าวเดินจะไปขึ้นวินมอไซต์ไปที่หอให้เร็วที่สุด
กูไม่ไหวแล้ว กูง่วง
“ไอ้นนท์ มีสอบตอนบ่ายนะมึง” มันว่า ทำให้ขาผมชะงักทันที ก่อนจะค่อยๆหันไปมองมันอย่างอาฆาต
“เชี่ย แม่ง กูอยากจะบ้า” ผมยกมือจับที่หัวตัวเองเขย่ามันจนยุ่ง อย่างโมโห ที่ผมไม่สามารถกลับไปนอนในห้องรูหนูผมได้
“เออ ค่อยนอนดิ ป่ะไปหาไรแดก” ไอ้เต้ดึงมือผมออกจากหัว ก่อนมันจะเอาแขนมาคล้องคอผมแล้วลากผมไปที่โรงอาหารทันที
“กูง่วง กูไม่หิว!!” ผมบอก เมื่อถูกไอ้เต้ลากมา ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ ตอนนี้ผมเริ่มจะงอแงและอารมณ์เสีย มันเหมือนมีแรงโน้มถ่วงยังไม่ไม่รู้ ตัวผมมันหนักๆ คล้ายจะทรุดลงที่พื้นให้ได้ ว่าแล้วผมก็ซบหมอบที่โต๊ะทันที
“ตื่นๆ มากินไรก่อน เดียวสอบไม่รู้เรื่องหรอก” มันว่า ผมอยากจะเงยหน้าไปเถียงมันจริงๆ ถึงผมกินผมก็ทำไมได้อยู่ดี มึงจะมาพูดทำเพื่อ
“กูจะนอน บ่ายแล้วปลุกกูด้วย” ผมตอบอู้อี้
“อย่ามาโวยวายละกัน ทำไมได้ กูจะถีบให้” ไอ้เต้ต่อว่าผมอย่างหมั่นไส้ ก่อนที่มันจะเดินไปหาซื้อของกิน ทิ้งให้ผมเฝ้าอยู่ที่โต๊ะคนเดียว
“อื้อ มันเย็น” ผมบอกพลางปัดอย่างหงุดหงิด เมื่อมีอะไรเย็นๆมาแตะที่แก้มของตัวเอง ผมหันหน้าหนีมัน ตาก็ยังปิดไม่ยอมลืมตาดู
“ไปอดหลับอดนอนมาแต่ไหนว่ะ” เสียงบางคนพูดใกล้ๆผม ตอนนี้ผมแทบฟังไม่รู้เรื่อง เพราะตอนนี้ผมกำลังจะไปเฝ้าพระอินท์ ทุกสิ่งรอบกายผมเริ่มหายเลือนราง จนมีอะไรมายิกๆที่ไหล่ผม
“ไอ้นนท์จะบ่ายแล้วมึง” แรงสะกิดที่ไหล่ จนผมเริ่มจะรำคาญเมื่อมันเริ่มสะกิดแรงขึ้น
“อื้อ อย่ายุ่ง” ผมแหวใส่ ก่อนจะกอดแล้วซบหน้านอนต่อ
“มึงจะสอบมั้ย ไม่สอบแดกเอฟไปละกัน” มันว่าเมื่อเห็นผมไม่ยอมลุกซักที พอผมได้ยินคำว่า เอฟ เท่านั้น ผมรีบกระชากหัวตัวเองขึ้นทันที
“มึงอย่าเอา เอฟ มาขู่กู” ผมบอก ขมวดคิ้วยุ่งมองมันตาขวางทันที ตอนนี้มันยกเท้ายันเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ ผมเหล่มองแว๊บหนึ่ง เมื่อคิดว่าถ้าผมไม่ลุก ผมโดนมันถีบแน่นอน
“มึง จะไปป่ะ” มันบอก แล้วถีบเก้าอี้ผมไปมา แม่ง บอกดีๆก็ได้ เด๊ะ ไอ้นนท์ถีบคืนเลย
“เอ้อ ไปดิว่ะ ขอบใจสำหรับนมนะ ” ผมบอก เมื่อมีขวดนมรสกล้วยที่ผมชอบกินวางไว้อยู่ ผมจึงเปิดแล้วดื่มทันทีอย่างชอบใจ มันนมรสโปรดผมเลยนะเนี้ย
“นมไรว่ะ” ไอ้เต้มองหน้าผมอย่างสงสัย
“นี่ไง” ผมเลยชูขวดนมให้มันดู ซื้อมาให้ผมแล้วยังทำมันไม่รู้เรื่องนะมึง
“กูไม่ได้ซื้อ” มันบอก ส่ายหัวรัวๆ ผมเลยหรี่ตามองมันอย่างจับผิดทันที
“มึงไม่ซื้อแล้วใครจะซื้อว่ะ” ผมถาม น้อยคนนักที่จะรู้ว่าผมชอบกินนมรสนี้ ถ้าไม่ใช่มันแล้วเป็นใคร
“กูจะรู้มั้ย ช่างแม่ง รีบๆแดกเร็วเข้า” มันตัดบทเอาดื้อๆ ผมก็ยังคงสงสัยอยู่ แต่ก็ต้องรีบเทใส่ปากเมื่อไอ้หน้าปลาดุกนี้เร่งผมยิกๆ แล้วมันก็ลากผมไปที่ห้องสอบทันที หัวผมก็นึกถึงคนที่ซื้อนมให้ผม
ใครมันซื้อให้ผมว่ะ
“แม่ง ใครมันออกข้อสอบเนี้ย” ผมบ่นหลังจากออกมาจากห้องสอบ ตามมาด้วยไอ้เต้ที่ออกหลังผม สีหน้ามันดูพอใจ สงสัยทำข้อสอบได้ชัวร์ ฮึ่ยย
“ทำได้ป่ะมึง” มันถาม ยกมือมาคล้องคอผม ผมจึงเบี่ยงตัวออก แล้วตอบมันอย่างเซงๆ
“ ทำได้บางข้อ” นอกนั้นกูทำไม่ได้ ออกก็ไม่ตรงกับที่อ่าน จะออกมาทำเพื่อ โอ้ย ไอ้นนท์หงุดหงิด เห็นเอฟลอยมาแต่ไกลเลย
“เออ ดีกว่าไม่ได้ซักข้อว่ะ ฮ่าๆ” มันขำ ผมอยากจะเข้าไปต่อยหน้ามันจริงๆ
“ชิ” แต่สุดท้าย ผมทำได้แค่จิ๊ปากอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงกับมัน ผมรู้สึกอยากกลับห้องมากเลยตอนนี้
“มึงกลับเองนะ พอดีกูมีธุระ” มันบอก หลังจากที่พวกผมเดินมาตรงลานหน้าตึก
“เออๆ ไสหัวไปไหนก็ไป” ผมโบกมือไล่ ธุระของมันคงไม่พ้นไปเปย์สาวที่ไหน มันพยักหน้าแล้วก็แยกจากผมทันที
ผมจึงเดินออกไปหน้ามอ กะจะไปหาวินมอไซค์ซักคัน ซึ่งมันไม่ไกลมากจากที่ผมยืนอยู่ ผมจึงใช้เวลาเดินไม่ไกลมาก ก็ถึงหน้าวิน แต่แล้วจู่ๆฝนก็ตกลงมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ผมรีบวิ่งเข้าไปในตึกใกล้ๆทันที กว่าจะถึงตึกผมก็เปียกโชกทันที
มึงตกแรงไปมั้ย ไอ้ฝนเหี้ย
“แม่ง เปียกหมด” ผมสบถอย่างหัวเสีย เมื่อเสื้อผมเปียกหมด กางเกงก็เปียกเป็นบางส่วน ผมสะบัดหัวสองสามที เมื่อน้ำเกาะที่ผมจนไหลย้อยอาบทั่วหน้า
ผมเกลียดหน้าฝน โดยเฉพาะถ้าผมเปียกฝนแล้วด้วย มันจะยิ่งทำให้ผมเกลียดหนักเข้าไปอีก ไม่ใช่เพราะกลัวหรืออะไร แต่มันเป็นเหตุผลงี่เง่าไร้สาระของผมเอง ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าผมเปียกฝน เสื้อผ้ามันก็จะลูบแนบลำตัวใช่ป่ะ โดยเฉพาะกางเกง เพราะส่วนมากผมใส่กางเกงตัวใหญ่ พอเปียกเท่านั้นแหล่ะ แนบเนื้อผม อีก้นบรรลัยผมก็อวดโฉมต่อสายตาผู้คนทันที
เดียวมันแย่งซีนผมอีก
“เมื่อไหร่จะหยุดว่ะ” ผมกอดกระเป๋ากระชับแน่นเมื่อรู้สึกหนาว ตาก็มองรอบๆที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แถวนี้ซักคน เพราะตึกที่ผมมาหลบฝน มันเป็นตึกเก่า ผมก็แอบเสียวสันหลังแปลกๆ กลัวมันมีอะไรโพล่มา ยิ่งตอนนี้ฟ้าก็ค่อยๆมืดลงแล้วด้วย
ระหว่างที่รอให้ฝนหยุดตก ผมก็ยืนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย และคนที่มันบังอาจมาจูบผมด้วย ซึ่งหลังจากวันนั้น ก็ผ่านไปหลายวัน มันไม่โผล่หน้าหรือปรากฏตัวให้ผมเห็นอีกเลย ทั้งที่อยู่มอเดียวกัน ผมเพิ่งรู้ว่ามันเรียนสถาปัตย์ ซึ่งคณะผมกับมันก็ไม่ไกลกันมาก
พอนึกแล้ว ผมยังคงสงสัยในการกระทำของมันที่ชอบมาวุ่นวายจอแจกับผม อาจจะเพราะก้นผมมีส่วนที่ทำให้มันวุ่นวายกับผมแบบนี้ แต่ทำไมต้องเป็นผมด้วยหล่ะ สาวๆก็มีเยอะ ผู้ชายก้นใหญ่ๆก็มีถมไป
ที่สำคัญ
ทำไมมันต้องจูบผมด้วย!!
นี่แหล่ะที่ผมสงสัยหนัก นอกจากจะโรคจิตแล้วมันคงเป็นเกย์แน่ๆ มันคงไม่ได้พิศวาสอะไรผมหรอกมั้ง พอคิดแบบนั้นแล้ว ก็ภาวนาอย่าให้ผมได้พบเจอกับมันอีกเลย ตั้งแต่วันนั้นผมก็หลอนไม่หาย ลงโทษก้นงามๆของผมทุกคืน ที่แม่งล่อพวกโรคจิตมาตลอด
“ขออย่าได้พบได้เจอมันอีกเลย เพี้ยง” ผมยกมือไหว้ท่วมหัว ไม่วายทำท่าเป่าราวกับท่องคาถา
“หมายถึงกูหรอ” เสียงกระซิบดังที่ข้างหูผม ทำให้ผมขนลุกชันทันที ใจก็หล่นไปที่ปลายเท้า ก่อนที่ผมจะรีบลืมตาขึ้นแล้วมองว่าตกลงมันเป็นคนหรือผี
ว๊ากกกกก
“อะ ไอ้อิท” ผมตะโกนลั่น พร้อมชี้หน้ามัน กระโดดถอยหลังกรูดทันทีอย่างตกใจ
โอ้ย หัวใจผมจะวาย
ตายยากจริงโว้ย
“อืม กูเอง” มันบอกนิ่งๆ มันไม่ได้ก้าวมาหาผมหรือพูดจากวนตีนผมอย่างที่เคยเป็น หรือมองก้นผมอย่างที่มันชอบทำ วันนี้มันรวบผมไปด้านหลัง ใส่ฮูทสีดำ ทำให้มันดูเซอร์แบบเถื่อนๆ สภาพตอนนี้มันดูโทรมอย่างเห็นได้ชัด
มันไปทำไรมาฟ่ะ
“….” ผมเงียบและมองมันอย่างหวาดระแวง ตาก็มองออกไปด้านนอกที่ฝนตกอย่างกับฟ้ารั่ว และภาวนาให้มันหยุดตกเร็วๆ ผมไม่อยากอยู่กับไอ้โรคจิตสองคนแบบนี้
มันไม่ปลอดภัย เข้าใจมั้ย
“กู ขอโทษ”
ผ่านไปนานหลายนาที ไม่มีใครเอ่ยอะไรขึ้นมา จู่มันพูดขึ้นมาลอยๆ ตามันก็มองออกไปด้านนอก ผมเม้มปากแน่นเมื่อรู้ว่ามันพูดถึงเรื่องอะไร
“ไม่จำเป็น กูคิดซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ผมบอกอย่างไม่แคร์ ทั้งที่ในใจเดือดปุดๆ มันเหลือบมองผมเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าผมตรงๆ
“แต่มันจำเป็นสำหรับกู” มันบอกเสียงจริงจัง ก่อนที่เราสองคนจะสบตากันอย่างไม่ยอม และเป็นผมที่เป็นฝ่ายหลบมันก่อน
“เลิกวุ่นวายกับกูซักที” ผมบอก และบอกเป็นรอบที่แสนล้านครั้ง แม่งมันไม่ทะลุเข้าหูวิ่งเข้าหัวมันเลยหรืออย่างไร
“ที่กูวุ่นวายกับมึง เพราะกูมีเหตุผลของกู” มันว่า ทำให้ผมชักสีหน้าใส่มันทันที
เหตุผลบ้าบอคอแตกอะไรของมัน
“เหตุผลอะไรของมึง” ผมตะโกนถาม มองมันอย่างไม่ไว้ใจ เกิดบ้าดีเดือดลากผมเข้าตึกทำไง พูดแล้วก็กลัวขึ้นมาตะหงิดๆ
“…..” มันไม่ตอบแต่เดินมาหาผม จากนั้นมันก็รูดซิบที่ฮูทของมัน ผมนี่ตาเหลือกทันที
มึงจะถอดเสื้อทำม้ายย
“มึงอย่าเข้ามานะ” ผมกอดกระเป๋าตัวเองแน่น เดินถอยหลังทันทีกับท่าทางของมัน แววตามันไม่มีแววล้อเล่นให้เห็น จนผมนึกหวั่น กลัวว่ามันจะทำแบบวันนั้นกับผมอีก
“ไอ้อิท มึงอย่าทำอะไรบ้าๆนะ” บอกมันอย่างรนลาน มันถอดแล้วเดินมาหาผมเรื่อยๆ จนหลังผมติดผนัง มันก็ไม่หยุดที่จะเดินมาหาผม แล้วจู่ๆหน้ามันก็โน้มเข้ามาหาผม จนผมต้องหลับตาแน่น เมื่อไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร
พรึบ
ไออุ่นบางอย่างแผ่เข้ามาที่หัวผม พร้อมอะไรๆหนักด้านบน ผมลืมตามองทันที ก็พบว่าเป็นเสื้อฮูทของไอ้อิทที่มันถอดแล้วคลุมหัวผมอยู่ ผมเงยหน้ามองมันอย่างตกใจ
“ใส่ไว้ เดียวไม่สบาย” มันว่า พร้อมกับเกลี่ยผมที่เปียกของผมไปมา ผมยังคงอึ้งกับการกระทำของมัน อ้าปากเหวออย่างช็อคระดับสิบ จนลืมไปว่ามันกำลังทำอะไรผมอยู่
ตึก ตึก ตึก
จู่ๆใจผมก็เต้นแรงขึ้นมา เพื่อถูกไอ้อิททำแบบนี้ ผมเบี่ยงตัวถอยออกจากมันทันที เมื่อรู้สึกแปลกๆ มันยืนมองผมอยู่ที่เดิม จนผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก จะเขวี้ยงเสื้อคืนมันจะดีไหม แต่พอมองหน้ามันแล้ว อย่าดีกว่า จนมันพูดขึ้นมาทำให้ผมสตั้นไปทันที
“กูเป็นห่วง”
ผมอยากจะร้องดังๆจังเลย
เชี่ยยยยยยยย
มาแล้วววว คิดถึงจุง
ตอนแรกกะจะลงวันเสาร์ แต่วันนี้เค้าใจดี ลงให้ก่อน ดีใจม้ายยย 5555
ตอนนี้อิอิทเรากำลังทำคะแนน รุกแบบเงียบๆ รึเปล่า อิอิ
เรื่องนี้เน้นฮาเนอะ เอนซีมีแน่ จัดเต็มด้วย แต่วันไหน คงหลายตอน 5555 (โดนตบอีก)
แล้วเจอกันน้า ตามเพจเราได้เด้อ ว่าเราอัพวันไหน
https://www.facebook.com/TAKAP10969/ (https://www.facebook.com/TAKAP10969/)
:hao7: :z1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาทำดีเพื่อหวังผลนะซิ
-
ฮั่นเน้าะ พึ่งคิดได้ว่าควรทำดีกะนุ้งนนท์ซินะ :katai3:
สงสัยเห็นน้ำตานุ้งนนท์ละใจอ่อนแอ อูฮิฮิ
-
อึ้งไปเลยอ่ะดิ
-
อิทลองเข้าหาดีๆค่อยๆตะล่อมนะ :z2:
-
อิท ก็ชอบนนท์ ชอบแบบของอิทแหละ
ชอบนนท์ ชอบก้นนนท์ :mew1: :mew1: :mew1:
มันถึงแกล้งนนท์ ตั้งแต่ตอนเด็กๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบจัง เอ็นซีจัดเต็ม อิอิ
อิทดีแล้วรุกเงียบ แล้วฟาดเรียบเลย ฮ่าๆๆๆๆ
-
ของดี ต้องค่อยๆ กินนะจ้ะอิท
ชอบก้นผู้ชายเซ็กซี่ๆ อ่ะ
หึยยย หมั่นเขี้ยวนนท์แทนอิท
-
เข้ามาเอาใจช่วยอิท จะโรคจิตเหมือนอิทอ่ะเปล่านะถ้าจะบอกว่าเราก็ชอบผู้ชายก้นใหญ่ :-[
-
ควรเข้าหาดีๆแต่เริ่มแล้วไหมอิททท :laugh:
-
:o8:
:L2: :pig4:
-
จะเชียร์เต้หรืออิทดีน้า :katai5:
-
:impress2:
-
:laugh:
-
อิทมีแผนอะไรป่ะ แอบระแวง5555
-
อย่ามาหลอกทำดีให้ตายใจนะอิท ต้องดีจริงๆนะแล้วก็เพลาๆความโรคจิตลงบ้างก็ดี
-
:man1: ปิดไว้เพราะกลัวใครเห็นตูดเด้งๆของน้องนนท์นะ ก็อิทบอกว่าอิทดูได้คนเดียว
-
จะมายังน่ะ
-
:mew1:
-
o13
-
สสนุกมาก อ่านแล้วหัวเราะจริงๆ นนท์ก้นใหญ่ กับอิทเซ็กส์จัด 555
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ทำให้หมอกสู้คนบ้างเถอะ วงวารนาง
-
รุกเลยๆ
-
คิดถึงๆๆๆ...มาต่อน๊า..อยากอ่านต่อแล้วค่า :mew2: :mew2:
-
อิทจะมาไม้ไหนอันนี้ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือไรท์เมื่อไหร่จะมาค๊าาาา :hao5:
-
ขุ่นแม่ท่าจะได้ลูกเขยรวยสมใจแล้วล่ะทีนี้..
-
ตอนที่ 9
ฉิบหาย มือลั่น!!
ตึก ตึก ตึก
เสียงหัวใจผมเต้นรัวราวกับจะกระเด้งออกมาจากอกแบนๆของผม หลังจากได้ยินไอ้อิทพูด นอกจากผมจะอึ้งแล้ว ผมยังช็อคอีกต่างหาก
เกิดอะไรขึ้นกับมัน!!
“ฝนซาแล้ว” มันบอก ผมรีบดึงสติกลับมาอีกครั้ง มองมันตาปริบๆ มันยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย จนผมรู้สึกอะไรมันพุ่งมารวมตัวที่หน้าจนมันรู้สึกร้อนๆยังไงชอบกล ทำไมผมรู้สึกว่าวันนี้มันหล่อจังว่ะ
ทั้งที่มันโทร้มโทรม
ไม่ใช่ล่ะ ตั้งสติหน่อยไอ้นนท์ มึงจะไปชมมันทำม้าย
ผมส่ายหัวไปมาสลัดความคิดนั้นให้หลุดออกจากหัว แล้วเงยหน้ามองมันอีกครั้ง ทำไมมันแปลกไป มันไม่เหมือนเดิม ไอ้อิทโรคจิตบ้าก้นมันไปไหน
“ทำไมมองกูแบบนั้น” ไอ้อิทหันมาถาม ผมมองมันแบบไหนว่ะ ผมไม่รู้ตัวเลยนะ อย่ามากล่าวหากันนะโว้ย
“ใครมอง กูไม่ได้มอง” ผมแถไป ก่อนหลบสายตามัน เมื่อมันมองอย่างจับผิด
“หึ” มันหัวเราะในลำคอแค่นั้น ผมละเกลียดเสียง หึ ของมันจริงๆ เวลาฟังมันดูโรคจิตยังไงไม่รู้
“อยากมองก็มอง” มันบอก พร้อมยื่นหน้ามาหาผม ผมนี่จิกตาใส่เลย
“กูไม่ได้มอง!!” ผมเถียงคอเอ็นแทบหลุด มึงจะหลงตัวเองไปมั้ย หล่อตายหล่ะ หน้ายังกะปลากะโห้ ได้เสี้ยวหน้ากูจะไม่ว่าเลย
ชิชะ
“ก็อยากให้มอง” มันเอามือจับหน้าผมแล้วดึงเข้ามาหามัน ผมนี่ตะลึงเหวอให้กับความหน้าด้านของมัน พูดยังไม่ทันไร นิสัยโรคจิตมันกลับมาอีกแล้ว
นิสัยโรคจิตมึงมาเป็นช่วงๆรึไงฟ่ะ
“ปล่อยกู ไอ้เหี้ยอิท หน้าอย่างมึง กูไม่มองให้ทรมานลูกตากูหรอกโว้ย” ผมตะโกนใส่หน้ามัน พร้อมน้ำลายกระเด็นใส่ไม่ยั้ง จนมันหลับตาหันหน้าหนี ผมจึงจับมือมันดึงออกจากหน้า ซึ่งมันก็ปล่อยโดยดี
“สัส ถ้าเป็นคนอื่น กูจะต่อยให้เป็นง่อยเลยแม่ง” มันบ่น พร้อมเอามือลูบหน้า ผมที่ได้ยินแว่วๆ ถามมันทันทีกลัวว่ามันจะนินทาผม
“มึงว่าไงนะ”
“อะไร” มันหันมาถามผม ซึ่งหน้ามันดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ก่อนมันจะชะงักไป แล้วพ่นลมหายใจออกมาแรงๆแล้วเสยผมขึ้นแล้วกำทึ้งอย่างกับกำลังข่มอารมณ์
เป็นบ้าอะไรของมันอีก
“อยู่ห่างๆกู” มันว่า แล้วยืนหันหลังให้ผม
“กูอยากเข้าใกล้มึงตายหล่ะ” ผมตอบกวนตีนใส่ ซึ่งผมก็ไม่อยากจะเข้าใกล้คนอย่างมันเลย มีแต่มันแหล่ะ ที่มาวุ่นวายกับผมเอง
หลงตัวเองชิบ
“ก็ดี” มันตอบสั้นๆ ก่อนจะตามมาด้วยประโยคชวนหัวแตก
“เพราะซักวัน ไม่ใช่แค่ใกล้ ”
“แต่กูจะแนบเลยหล่ะ”
แนบพ่อง
“เหี้ยเถอะ” ผมเขวี้ยงกระเป๋าใส่มันทันที ที่พูดจาสองแง่สองง่าม จะมานงจะมาแนบห่าเหวอะไรของมัน กุไม่เอากับมึงด้วยโว้ย
“หึหึ กูจะรอวันนั้น” มันบอกแล้วโยนกระเป๋าคืนผม แล้ววิ่งฝ่าฝนออกไป ไม่วายหันมาตะโกนบอกผมอีก
“วันนี้ มึงโครตเซกซี่เลยว่ะ” มันตะโกนแข่งกับเสียงฝน แล้วยืนตากฝนมองมาที่ผม ซึ่งผมก็ได้ยินมันชัดเต็มสองหู
“เซกซี่บ้านมึงดิ” ผมตะโกนกลับไปอย่างอารมณ์เสียสุด เมื่อรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ก็อีก้นงามๆของผมนี่ยังไงหล่ะ หลบมันแล้วแท้ๆแต่ดันเห็นอีก
“แต่กูชอบนะ” มันบอก ขยิบตาให้ผมที แล้ววิ่งฝ่าออกไปทันที ทิ้งให้ผมยืนชี้นิ้วค้างอยู่อยู่อย่างนั้น
“เห็นแล้วอยากเอา”
“อะ ไอ้” ผมอ้าปากพะงาบๆ เมื่อได้ยินที่มันพูด จะเถียงก็เถียงไม่ทัน จะด่าก็ด่าไม่ออก เมื่อมันวิ่งหนีหายไป เมื่อกี้มันว่าอะไรนะ
ยะ อยากเอางั้นหรอ!
อ๊ากกกกกก
เพี้ยะ
ผมฟาดมือไปที่ก้นตัวเองแรงๆอย่างโมโหและหมั่นไส้ ที่ล่อตาล่อจระเข้เสียจริงๆ ก่อนจะดึงเสื้อที่มันทิ้งไว้ เอามาผูกที่เอวบังก้นของตัวเอง
“ชอบมันมาก มึงก็ดมให้เต็มที่ซะ” ผมบอกกับเสื้อที่ไร้เงาของเจ้าของมัน ก่อนจะเอากระเป๋ายกบังศีรษะแล้ววิ่งฝ่าฝนออกไปทันที เมื่อมันเริ่มซา
เมื่อผมถึงห้อง ผมรีบอาบน้ำทันที ส่วนเสื้อไอ้บ้านั้นผมเขวี้ยงใส่ตระกล้าอย่างไม่ใยดี จากนั้นก็ต้มมาม่ากินร้อนๆ ไม่ลืมที่จะกินยาตามหลังจากกินเสร็จ นั่งรอสักพักเพื่อให้มันย่อย
ตอนรอผมจึงเข้าแอปต่างๆทันทีเพื่อเช็คดูความเคลื่อนไหว จึงกดเข้าเฟส เลื่อนดูข่าวและการอัพเดตของเพื่อนและคนที่ผมติดตาม
เต้หน้าม่อ หล่อยันเงาอัพเมื่อสามชั่วโมงที่แล้ว
‘วันนี้เมียทิ้ง’ (T_T)
คนถูกใจ**809 คน แสดงความคิดเห็น 101 แชร์ 50
มันไปมีเมียตั้งแต่ตอนไหนฟ่ะ ทำไมผมไม่รู้ หรือว่าผมตกข่าว ผมจึงรีบกดดูคอมเม้นทันที
โสดอีกที ก็ปีกว่าแสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘ใครทิ้งคุณมึงครับ กูจำได้ว่ามึงไม่มีเมีย ตื่นๆ
ครับสัส*’*5 นาทีที่แล้ว
หล่อจนต้องร้องขอชีวิต*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘อาการหนักว่ะ ป่ะกูจะพาหาเมียใหม่’*3 นาทีที่แล้ว
สั้นๆขยันซอย*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘กูแสดงความยินดีด้วย มึงเป็นไทละ’*2 นาทีที่แล้ว
น้องลีน่า กินปลาแล้วก้างทิ่ม*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘ใครมันกล้าทิ้งพี่เต้ของหนู’*1นาทีที่แล้ว
หน้าตาเหมือนโจร แต่อ่อนโยนกับจุดซ่อนเร้น*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘กูก็โดนทิ้งเหมือนกัน ป่ะฉลองโว้ยย’*วินาทีที่แล้ว
และข้อความอื่นๆอีกมากมาย จนผมขี้เกียจไล่อ่าน เมื่อไอ้เต้มันเกิดบ้าอะไรของมันไม่รู้ บอกว่าเมียทิ้ง ขนาดผมยังไม่รู้เลย ว่ามันไปมีเมียตั้งแต่ตอนไหน จึงตอบคอมเม้นมันไปอย่างหมั่นไส้
เจอชื่อเฟสผมไปจะหนาว
หล่อแผ่นดินทรุด ตุ๊ดยังสะเทือน*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ “สม”*วินาทีที่แล้ว
ผมพิมพ์ตอบมันไป ไม่ถึงนาทีไอ้เต้มันก็มารีพลายผมกลับ สงสัยมันจะออนอยู่เลยรีบตอบผมขนาดนั้น
เต้หน้าม่อ หล่อยันเงาตอบกลับคุณ “ใจร้ายว่ะ”
พอเห็นมันตอบว่าผมใจร้าย ผมก็เบ้ปากใส่เบาๆแต่ไม่ได้ตอบมันกลับเพราะขี้เกียจ ถ้าตอบไปมันก็จะตอบผมกลับไปมาไม่หยุด ผมจึงเลื่อนอ่านอะไรไปเรื่อยๆ จนเห็นน้องๆหลายคนไปกดไลค์เฟสใครบางคนแล้วมันเด้งหน้าฟีดของผม
‘ITTIPON’
ทำชื่อเฟสมันคุ้นๆจังฟ่ะ
พร้อมหน้าปกรูปโปรไฟล์เป็นผู้ชายเสื้อสีดำนั่งหันหลัง รวบผมมัดสูง ดูเซอร์เท่ๆ พอลองมองสถานะโพส ก็เป็นรูปภาพฝนตก ถ่ายจากมุมสูง เห็นหลังคานิดเดียว พร้อมหยาดฝนตกลงมา ทำให้ภาพมันดูสวยและฮาร์ตมาก พร้อมกับแคปชั่นใต้ภาพนั้น
‘อยากให้ฝนตกทุกวัน..’
อัพเมื่อ**1 ชั่วโมงที่แล้ว
#
คนถูกใจ**10289 แสดความคิดเห็น 2958 แชร์ 122
พอผมเห็นภาพและแคปชั่นใต้ภาพที่มันเหมือนเพ้อเบาๆ พร้อมกับคอมเม้นที่แสดงความคิดเห็นกันอย่างมากมาย จนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า เฟสนี้น่าจะเป็นคนที่ดังพอสมควร ดูจากยอดไลน์และคนคอมเม้น ผมกำลังจะเข้าไปกดไลค์รูปนั้นอยู่พอดี ตาผมก็ดันเสือกไปเห็นคอมเม้นซะก่อน
น้องส้ม นมโตแสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘กรี้ด อยากโดนพี่อิทแบบใกล้ๆบ้าง ต้องทำไง>< ’ 20 นาทีที่แล้ว
ทำไมชื่อมันเหมือนกันจังว่ะ
รักแล้วทูนหัว มีผัวเป็นสถาปัตย์*แสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘อยากเดินตัวเปียกไปแถวคณะ สถาปัตย์จัง อยากให้พี่เห็น อยากให้พี่มอง’*15 นาทีที่แล้ว
แม่งคณะนี่ก็ใช่
อยากคบเด็กสร้างบ้านแสดงความคิดเห็นต่อคุณ**‘พี่อิทหล่อมาก วันนี้ มัดผมโครตเท่เลย อยากเป็นเมียพี่ต้องทำไงค๊า >< 1นาทีที่แล้ว
อื้อหือ
ชัดเลย
มันเฟสไอ้อิท!!
ส่วนมากมีแต่สาวๆทั้งนั้นที่มาคอมเม้นให้มัน และเม้นอย่างกับจะแดกมันขนาดนั้น ผมเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ถ้าสาวๆรู้ว่ามันไม่ปกติเสือกโรคจิตอีก จะทำยังไง ผมกำลังจะเลื่อนไปอีกหน้าหนึ่งเพื่อให้มันไปที่หน้าข่าวสารอื่นๆ แต่นิ้วเจ้ากรรมผมดั้นไปกดปุ่ม ถูกใจ ของมันเข้า!!
เชี่ยยยย
มือลั่น
ผมแหกปากตะโกน เมื่อไม่ได้ตั้งใจจะกดถูกใจภาพมัน ก่อนที่กำลังเข้าไปอันไลค์กลับ โทรศัพท์ผมดันค้างขึ้นมาเฉยๆ
Fu_k!!!
ผมจับโทรศัพท์เขย่าๆไปมาทันที พร้อมทุบเบาๆ เพื่อให้มันหายรวน แต่จนแล้วจนรอดอีแก่ของผมมันยังค้างไม่หาย
ตายแล้วๆๆๆ
อ๊ากก อีแก่อย่าทำร้ายกันแบบนี้
ผมทึ้งหัวตัวเองไปมาอย่างโมโหและหงุดหงิด ก่อนจะนั่งจุมปุ๊กกอดเข่าตัวเองแน่น กัดนิ้วตัวเองไปมา มันคงไม่ทันได้สังเกตหรอกมั้ง คนกดไลค์คนเม้นเยอะขนาดนั้น คงกลบๆของผมจนหมด มันคงไม่เห็นหรอก
เพื่อให้มั่นใจ ผมตัดสินใจถอดแบทออกแล้วเปิดเครื่องใหม่ทันที เมื่อเข้าได้แล้วผมรีบเข้าหน้าเฟสไอ้อิทมันอย่างร้อนรน เพื่อที่จะไปอันไลค์ออก แต่หน้าจอผมก็แจ้งเตือนขึ้นมาซะก่อน
‘ITTIPON’ ขอคุณเป็นเพื่อน
ตอบรับ หรือ ลบคำขอ
เชี่ยแล้วววววว
ผมมองหน้าจอที่แจ้งเตือนขึ้นมาอย่างตกใจ พร้อมกับเฟสของไอ้อิทที่มันขอผมเป็นเพื่อน ที่รอผมตอบตกลงอยู่ ไม่คิดให้เสียเวลา ผมกดลบคำขอมันทันที
กูไม่รับโว้ย
พอผมปฏิเสธรับมันเป็นเพื่อนในเฟส ผมก็รีบไปอันไลค์ที่มันโพสทันทีอย่างรวดเร็ว ในใจก็ครุ่นคิดว่ามันคงไม่คิดว่าผมแอบส่องอะไรของมันหรอกนะ ถ้าผมรู้แบบนี้ ผมไม่น่าเลื่อนดูของมันเลย ไม่งั้นมือผมไม่ลั่นไปถูกใจมันหรอก ฮึ่ยย
ผ่านไปหลายนาที เมื่อทุกอย่างคืนสู่สภาวะปกติ ไอ้อิทมันก็ไม่ได้มาขอเป็นเพื่อนผมซ้ำ ซึ่งผมก็ดีใจมาก ที่มันไม่คิดจะมาขอซ้ำอีก ถ้ามันดูชื่อเฟสมันคงไม่รู้หรอกว่าเป็นผม แต่นี่ ผมดันเอารูปที่ตัวเองถ่ายกับเจ้าสนิฟ หมาคอกี้ตัวโปรดของผม ที่ลาโลกจากผมไปแล้ว ผมเลยเอาขึ้นเพราะคิดถึงมัน ซึ่งจะบอกว่ารูปนั้นผมแบ้วมาก โดนไอ้เต้ พวกเพื่อนๆล้ออยู่เป็นเดือน แต่ผมมันหน้าด้านละ ขนาดก้นผมโดนล้อจนโต ยังทนได้เลย แค่นี้จิ๊บๆ
ผมวางโทรศัพท์ไว้ข้างเตียงทันที พร้อมกับลุกไปปิดไฟเตรียมเข้านอน เมื่อรู้สึกง่วงขึ้นมา พรุ่งนี้ผมมีเรียนเก้าโมง และมีประชุมอีกเรื่องรับน้อง ดังนั้นผมต้องรีบนอน
ในระหว่างที่ผมกำลังหลับตา เสียงเตือนข้อความในเฟสก็ดังขึ้น ผมคิดว่าเป็นการเตือนพวกที่ส่งเกมส์มาให้ แต่มันดังถี่ขึ้นเรื่อยๆจนผมหงุดหงิด รีบคว้ามันมาเปิดอ่านทันที
‘รับหน่อย’
และโยคเดิมๆเป็นสิบๆที่ส่งมา จนผมอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนส่งข้อความ ผมจึงพิมพ์ตอบกลับไปอย่างโมโห
กูไม่รับ ไปตายซะ***!!***
เมื่อผมตอบกลับ ผมจึงวางมันไว้เหมือนเดิม พร้อมข่มตาหลับ ไม่ให้ผมระเบิดขึ้นมาซะก่อน จากนั้นเสียงข้อความก็เด้งขึ้นมาเรื่อยๆ ทีแรกผมก็ไม่สนใจ เอาผ้าห่มคลุมโปงตัวเอง ปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้น จนมันเงียบไป
ผมจึงเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาอย่างสงสัย คิดว่ามันคงถอดใจแล้ว ที่ผมหยิบขึ้นดูไม่ใช่อะไรนะ แค่เข้ามาดูเฉยๆว่ามันพิมอะไรมาแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรในก่อไผ่ทั้งน้าน ผมรีบปลดล็อคหน้าจอแล้วเลื่อนเปิดดูข้อความที่มันส่งมาเป็นสิบและอ่านไล่สายตาอ่านทีละอัน
“ไอ้นนท์รับเฟสกู”
“ไอ้นนท์”
“******……….”
“มึงจะรับหรือไม่รับ”
“กูจะถามอีกครั้ง”
“รับเฟสกู”
“ถ้าไม่รับ กูจะบุกห้องมึง”
“กูจะนับถึงสาม”
1
2
3
อีก******10 นาทีเจอกัน”
เชี่ย
แม่งพูดเองเออเองแบบนี้ได้ไงว่ะ ผมรีบดูเวลาที่มันโพสทันทีอย่างร้อนรน กลัวมันบ้าบุกเข้าห้องผมเหมือนวันนั้นอีก
5 นาทีที่แล้ว
งั้นก็แสดงว่า เหลืออีก 5 นาที!!
ผมนี่ลุกขึ้นยืนทันที ตามองที่ประตูอย่างระแวง ก่อนจะนั่งลงที่เตียงอีกครั้ง ไม่วายมองที่ประตูสลับกับโทรศัพท์ไปมา ในใจก็โทษมือตัวเองที่ดันลั่นไปกดเฟสมัน ไม่งั้นไม่เป็นแบบนี้หรอก
อีก 3 นาที
ตึก ตึก
เวลาที่น้อยลงพร้อมกับใจผมที่เต้นรัว มันทั้งกระวนกระวายและอยู่ไม่ติดเมื่อเวลาแต่ละวินาทีเริ่มเดินถอยหลัง
2 นาที
โอ้ย กูอยากจะบ้า
ตอนนี้ผมเริ่มนั่งไม่ติด ลุกเดินวนไปมาอยู่รอบเตียง ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงกอดเข่ากัดนิ้วตัวเองอย่างเคร่งเครียด
“แม่งแกล้งกันอีกแน่ๆ” ผมสบถ ทั้งที่ในใจนี้เต้นระส่ำไปหมด
1 นาที
ตึก ตึก
เมื่อนาทีสุดท้าย ผมจ้องไปที่ประตูเขม็ง ภาวนาอย่าให้มีเสียงอันใดประทุจร้ายที่ประตูผมเลยตอนนี้ เหงื่อก็เริ่มผุดออกมายังกับมันร้อนหนักหนา ทั้งที่อาบน้ำไปไม่ถึง ชม
10 วินาทีสุดท้ายแล้ว
5 วิแล้ว
4
3
ผมจ้องมองประตูเขม็ง พร้อมกับกลั้นหายใจอย่างลุ้นๆ ว่าไอ้อิทมันจะมาจริงป่าว
2
สุดท้ายแล้ววว
1
!!!
พรึบ
ผมหลับตาแน่นทันทีอย่างลุ้นระทึก เมื่อวินาทีสุดท้ายหมดไป
“…….”
ผ่านไปราวหนึ่งนาที หลังจากหมดวินาทีนั้นไป ผมลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ แล้วหันไปมองที่ประตู
แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้นั้นคือ
เงียบ…
“โง่อีกแล้วกู หลงเชื่อมันได้ไงเนี้ย” เมื่อคิดว่าตัวเองถูกหลอกเข้าให้แล้ว ผมก็เริ่มอารมณ์เสีย คิดเป็นตุเป็นตะว่ามันจะมา
แต่สุดท้าย คอยเก้อซะงั้น
ไม่ใช่ละๆ
“เลิกๆ ช่างหัวมัน” ผมว่า ก่อนจะปิดโทรศัพท์อีแก่ของผมทันทีอย่างหงุดหงิด แล้วเดินไปที่เตียง ผมที่กำลังจะเอนลงนอนอยู่แล้ว บางอย่างก็ทำให้ผมดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
คงไม่ใช่มันหรอกใช่มั้ย!!
มาแล้วน้องนนท์ รอนานมั้ย 555
อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ อาจไม่สนุก มุกแป๊ก ก็ทนๆอ่านไปก่อน ถถถถ
ก็ไม่มีอะไรมากสำหรับเรื่องนี้ ตอนหน้ามาดูกันว่าน้องนนท์เราจะเจอกับอะไร อิอิ
อย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจกันน้า
จะทยอยๆลงให้อ่านนะค่า
จุฟๆ :mew1:
-
โหยคนแต่งใจร้ายมาก หายไปไม่บอกเลย นึกว่าเลิกแต่งไปแล้วเนี่ย
-
ดีใจอ่ะมาแล้ว
เย้ๆๆๆ ดันๆๆๆ
-
อิจชัวร์
ฮ่าๆๆๆก้นนนท์เป็นอะไรที่อิจหลงมากมาย
-
:hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 10
โรคจิตกว่า”ไอ้อิท”มีอีกไหม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูยังคงดังต่อเนื่อง ตอนนี้ผมลุกขึ้น แล้วเดินวนทันทีอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร และไม่แน่ใจว่าไอ้คนที่เคาะประตูมันใช่ไอ้อิทหรือเปล่า ถ้าเป็นมัน
ผมจะไม่เปิดเด็ดขาด!!
เพื่อความแน่ใจ ต้องเช็คก่อน
“ใคร” ผมตะโกนถามเสียงดัง พร้อมกับใจเต้นระทึก หวังให้เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงเพื่อนผม หรือเสียงไอ้เต้ก็ยังดี
“……”
เมื่อผมตะโกนถามออกไป เสียงเคาะประตูก็เงียบไปทันที ทำให้ผมคิ้วชนกันอย่างสงสัย ก่อนที่มันจะดังขึ้นอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แม่งพอถามแล้วไม่ตอบ
“ไอ้เต้ มึงรึเปล่าว่ะ” ผมถามออกไป ทั้งที่ในใจก็รู้ดี ถ้าเป็นไอ้เต้ มันไม่ยืนเคาะให้เป็นมารยาทแบบนี้หรอก มันแหกปากเรียกไปแล้ว แต่ผมก็หวังว่าให้เป็นมันอยู่ดี
“……”
พอผมเอ่ยชื่อไอ้เต้ไป คราวนี้มันเงียบนานเลย จนผมอดคิดไม่ได้ว่าไอ้คนที่มาเคาะห้องผม สงสัยมันจะเคาะผิด หรือไม่ก็พวกก่อกวนรึเปล่า เริ่มไม่แน่ใจละ
ผ่านไปหลายนาที
ไปแล้วมั้ง
เมื่อมันเงียบนานหลายนาที ผมจึงตัดสินใจลุกออกไปดู พร้อมกับชะโงกดูช่องที่ไว้ส่องคนที่อยู่ด้านนอก เรียกสั้นๆ ตาแมวนั้นเอง
“ไม่เห็นมีใคร”
ผมส่องดูตาแมวดูด้านนอกก็ไม่เห็นใครอยู่ซักคน สงสัยจะเป็นพวกก่อกวนอย่างแน่นอน เพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง ลองเสี่ยงเปิดประตูออกไปดู
แกร๊ก
ผมชะโงกแค่หัวออกไปพ้นประตูเท่านั้น ก่อนจะหันซ้ายก็ไม่เจอใคร แล้วหันไปอีกทาง ก็มีผู้ชายยืนพิงผนังอยู่ ผมมองผู้ชายนั้นแว็บหนึ่ง เขาก็มองผมอยู่เช่นกัน จากนั้นผมก็กำลังจะเอาหัวมุดกลับห้องไป ตาผมก็โตเท่าไข่ห่าน แล้วโผล่หัวออกไปอีกรอบ ว่าใช่คนที่ผมคิดรึเปล่า
“มึง!!” ผมชี้หน้ามัน
บางทีความรู้สึกผมก็ช้าไปมั้ย
“เออ กูเอง” มันตอบ
“มึงมาทำไม!” ผมรีบถาม ก่อนจะแทรกตัวออกจากประตู แล้วปิดประตูห้อง แล้วยืนบังไว้ กลัวมันบังอาจเข้าไปข้างในอีก ก่อนนึกขึ้นได้ว่า ทำไมต้องออกมาหามันด้วย
โง่อีกแล้วกู
“มึงไม่รับเฟสกู” มันว่าหน้าตาย แต่ทำไมหน้ามันดูเหนื่อยๆยังงั้นว่ะ แล้วผมจะสนทำไมเนี้ย
“ทำไมกูต้องรับ” ผมตอบ แล้วหรี่ตามองมันอย่างระแวง
“แต่กูอยากให้รับ” มันยังคงไม่ยอม พยายามจะบีบบังคับผมให้รับเฟสของมัน แค่รับเฟสมึงต้องบุกมาถึงห้องกูเลยรึไงฟ่ะ
“ขอเหตุผล” คราวนี้ผมอยากรู้จริงๆ ว่าทำไมมันถึงอยากแอดเฟสผมจัง คุยกับมันด้วยอารมณ์ไม่ได้จริงๆ แม่งขึ้นตลอด
“อยากดูรูปมึง” มันตอบ ผมนี่คิ้วกระตุกเลย มึงตอบเหตุผลมันเข้าท่ากว่านี้ได้มั้ย ตอบแบบนี้กูจำเป็นต้องรับเฟสมึงงั้นหรอ
“โรคจิตนะมึง จะมาดูรูปกู” ผมด่ามัน
“ก็กูโรคจิตไง โดยเฉพาะ…” มันลากเสียงยาว ก่อนจะก้มมองก้นผม จนผมต้องรีบผลักมันออกไป
“กูไม่รับ กลับไปซะ” ผมไล่ ไอ้อิทโรคจิตมันกลับมาแล้ว ต้องอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆละตอนนี้
“ขอนอนด้วย” มันว่า ไม่สนที่ผมไล่ซักนิด ผลักผมกระเด็นออกจากประตู แล้วมันก็เปิดเข้าไปน่าตาเฉย
ห๊ะ
เดียวๆ
“เฮ้ย ไอ้อิท หยุดนะเว้ย มึงจะเข้าห้องคนอื่นแบบนี้โดยพละการไม่ได้ มันไม่ใช่” ผมรีบวิ่งตะโกนตามหลังมัน
“อีกหน่อยก็ไม่ใช่คนอื่นละ” มันหันมาตอบ ก่อนจะถอดแจ็คเกทหนังมันออก แล้ววางพาดไว้ที่เก้าอี้ แล้วถือวิสาสะไปนั่งบนเตียงรักผม ไม่วายเอามือตบที่เตียง
แปะ แปะ
“มานอนๆ” มันว่า
มึงจะมากเกินไปแล้วว
“ลุกออกจากเตียงกู” ผมชี้หน้ามัน ส่วนตัวผมก็เว้นระยะกับมันเป็นโยชน์ ไม่สนคำชวนของมัน ที่ทำราวกับเป็นเจ้าของห้อง
ใครจะไปกล้านอนกับคนอย่างมึงห๊ะ
“เร็วๆกูง่วง”
ง่วงก็เรื่องของมึง
“ไม่โว้ย ออกไปจากห้องกู” ผมพูดเสียงเด็ดขาด ให้ตายยังไงผมก็ไม่นอนร่วมเตียงกับมัน โอกาสที่ผมรอดก็น้อยลงเช่นกัน
“มึงจะมาดีๆมั้ย” มันตวัดมองผมอย่างไม่พอใจ ผมถึงกับสะดุ้งทันที แต่ก็ยังเชิดหน้าตอบไป
“ไม่ กูจะไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับมึงเด็ดขาด” นอนก็เสร็จมึงอ่ะดิ ยิ่งเดาทางไม่ถูกอยู่
“เออ ชอบให้ใช้กำลังซะจริง” มันว่า พร้อมลุกขึ้นมาหาผมอย่างรวดเร็ว ผมนี้ยกไม้กวาดขึ้นชี้หน้ามันทันที
“มึงอย่าเข้ามา” ผมขู่
“ปัญญาอ่อนนะมึง” มันด่า ผมนี้ปี้ดเลย กูปัญญาอ่อนตรงไหนว่ะ โอ้ยขึ้นๆ
“กูไม่ได้ปัญญาอ่อน!!”
พรึบ
เหวอ
มันกระชากไม้กวาดจากมือผมทิ้งอย่างไม่ใยดี พร้อมกับตัวผมที่ลอยหวืดไปกับมัน แล้วมันก็โยนผมลงเตียงทันที
ตุบ
ว้ากกกกก
“อะ ไอ้อิท!!” ผมร้องเสียงหลงที่ถูกมันโยนลงเตียง กำลังจะรีบลุกขึ้น แต่มันดันเอามือมาเกี่ยวเอวผมไว้ แล้วผลักผมให้นอน ส่วนมันก็เอาขามายกก่ายตัวผม
“หุบปาก แล้วก็นอน”
โห มึงพูดง่ายเนอะ
“ปล่อยกู ไอ้เหี้ย ” ผมดิ้นแรง แม่งมากอดรัดผมแบบนี้ ใครมันจะมีกระจิตกะใจนอนลงว่ะ
“หยุดดิ้น ก้นมึงส่ายโดนของกู” มันว่า ผมแทบจะหยุดขยับพร้อมกับลมหายใจเลยทีเดียว
รู้สึกเสียวตูดขึ้นมาทันที
“งะ งั้นก็ปล่อยกูดิว่ะ” ผมแกะมือมันที่เกี่ยวเอวผมไม่ปล่อย ตอนนี้รู้สึกไม่ปลอดภัยมากๆ ระดับมหากาฬเลยทีเดียว
ว๊ากกก
แล้วอะไรแข็งๆ มันทิ่มตูดผมอยู่เนี้ย
“เลิกพูด แล้วก็นอนซะ” มันว่าอย่างหงุดหงิด
“งะ งั้นกูจะไปนอนล่างนะ” ผมบอกอย่างร้อนรน พยายามหนีจากอะไรที่มันดันก้นผมอยู่ พร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น แต่ไอ้อิทมันก็กดผมลงอีกครั้ง ก่อนที่มันจะตามขึ้นมาคล่อมผม จนผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ
ม้ายน้าาาาาา
“จะนอนดีๆหรือให้กูเอามึง”
มึงก็พูดตรงไป มาองมาเอาเหี้ยไร
“ไอ้เหี้ย กูไม่เอาโว้ย ปล่อยกู” พอได้ยินแบบนั้น ผมดิ้นหนักทันที ใครมันจะมายอมให้ไอ้โรคจิตเอาว่ะ
“แต่กูอยากเอาว่ะ”
ว๊ากกก มึงอย่าพูดแบบนี้
“ไอ้อิท กูเป็นผู้ชาย แหกตาดู กูเป็นผู้ชายนะโว้ย” ผมตะโกนบอกมัน
“ขอลองหน่อย” มันทำสายตากรุ้มกริ่ม
ลองบ้านป้ามึงเร้อ
“กูไม่ลองโว้ยยย!!” ผมดิ้นขืนมันทันที มันก็เอามือผมสองข้างรวบไว้เหนือหัว ตามสเตปนิยายทั่วไป จากนั้นมันก็ก้มหน้ามาหาผม พร้อมกับทำหน้าตาหื่นสุดๆ
มึงลืมกินยามาใช่ม้ายย ตอบ!!
“อยากจับก้น” มันว่า พร้อมกับเลื้อยมือเข้าในเสื้อผมแล้วลูบไปได้หลังก่อนจะไล้ต่ำลงไปเลื่อยๆ
“อ๊ากกกกกก ไอ้เหี้ยอิท ปล่อยกูนะโว้ย” ผมพยายามดิ้นให้หลุด แต่มือผมมันกดซะผมยกแขนไม่ได้เลย ตัวมึงจะควายไปไหนเนี้ย ส่วนมือมันก็ไล่ลงเรื่อยๆจนจะถึงก้นผมแล้ว
ว๊ากก ทำไงดีๆ
“ขอจับให้ชื่นใจหน่อย” มันพูดเสียงพร่า น้ำเสียงมึงนี่โรคจิตมาเต็ม ใครสั่งใครสอนให้มึงทำเสียงแบบนี้!!
หมับ
“อะ ไอ้อิท อ๊ะ” ผมเผลอสะดุ้งสุดตัวแล้ว จับตะปบแล้วบีบกำแน่น ก่อนจะลูบไล้นวดคลึงอย่างเมามัน
เหี้ยย ก้นกู!!
“นิ่มชิบหาย” มันกัดฟันกรอด ก่อนจะบีบสลับข้างไปมาอย่างสนุกมือ ผมที่เห็นมันสนุกกับก้นผม ก็พยายามส่ายก้นหนีจากมือมัน แต่ก็โดนมือใหญ่จับแล้วขย้ำจนผมเจ็บ
“ไอ้สัสอิท ไอ้เหี้ย” ผมทั้งด่าทั้งดิ้นหนีจากมือมัน เมื่อมันยังไม่หยุดที่จะบีบก้นผม คือมึงจะบ้าก้นอะไรขนาดนี้เนี้ย
“อีกนิดนึง”
นิดนึงบ้านป้ามึง เล่นบีบจนมันจะช้ำหมดแล้ว มึงตัดแล้วไปห้อยคอไว้เลยมั้ย!!
“ไอ้อิท กูง่วงแล้ว นอนๆมึง นอนกัน” ผมรีบเปลี่ยนประเด็นทันที หวังให้มันเลิกบีบก้นผมซักที ผมจะอกแตกตายแล้ว โดนไอ้บ้านี้มาขยำก้นเล่นง่ายๆแบบนี้
“กูหายง่วงแล้ว”
แหม ได้บีบก้นกูนี่หายง่วงเลยนะมึง
“แต่กูง่วง พรุ่งนี้กูเข้ามอเช้าด้วยนะ ไอ้อิท” ผมพูดจาอ่อนกับมัน หาเหตุผลชักโยงแม่น้ำทั้งห้า มาหยุดมัน
วันหลังค่อยจับ
ไม่ใช่ละ
“แม่ง!!” มันสบถหัวเสีย ก่อนจะเงยหน้ามองผมอย่างไม่สบอารมณ์ที่ผมไปขัดความสุขของมัน แต่มันก็ยอมปล่อยมือออกจากก้นผม
“นอนๆ” ผมเร่ง
“เออ” มันว่าแค่นั้น ก่อนจะล้มตัวนอนลงข้างผม แล้วดึงผมเข้าไปกอด
กูรอดแล้วโว้ย
“ไอ้อิท กูอึดอัด” มึงนอนดีๆไม่ได้รึไงว่ะ
“มึงอยากให้กูทำมากกว่าจับก้นใช่มั้ย” มันขู่ ผมแทบจะหุบปากไม่ทัน จึงจำใจต้องนอนหันหลังให้มันกอดอยู่อย่างนั้น
แค่นี้ก้นกูก็ช้ำหมดแล้ว
“มึงทำแบบนี้ทำไมว่ะ” ผมพูดขึ้นมาเบาๆ แต่ผมรู้ว่ามันได้ยิน ที่มันมาวุ่นวายกับผมแบบนี้ มันไม่ใช่แค่เหตุผลเดียวแล้วใช่มั้ย หรือมันอาจมีมากกว่านั้นกันแน่
“กูทำเฉพาะกับมึง” มันก้มซบที่หัวผม ก่อนจะดึงผมไปกอดมันแน่น ผมกำลังจะถามมันแต่มันก็ดันพูดขึ้นมาซะก่อน
“เพราะมึงก้นใหญ่”
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย
จะทยอยลงให้อ่านนะคะ :mew1:
-
โหย~กลับมาแล้ว
-
โอ้ยยยยย เหฌนอัพตอนใหม่แล้วแทบกรี๊ดนึกว่าเรื่องนี้จะโดนเทซะแล้ว ขอบคุณที่มาต่อค่ะ เรื่องนี้ถึงจะเรื่อยๆแต่สนุกดี รอตอนต่อไปนะคะ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว :z3:
-
รอนานมากกกก :z3: :z3:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จะรอจนกว่าไรท์จะลงถึงตอนปัจจุบันในธัญนะคะ :hao5:
-
o13
-
ดีใจจังที่กลับมาต่อ. อย่าหายไปนานนะคะ :pig4:
-
:z1:
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่อิทจะเครซี่ก้นมากไปแล้วนะ :hao6:
-
คิดถึงน้องนนท์ก้นใหญ่ กับน้องอิทจิตหื่นมาก นึกว่าจะโดนเทซะแล้ว o13 :pig4:
ชอบตอนนนท์มือลั่นแล้วเครื่องดันค้างพอดี55555 อิทนี่หื่นเสมอต้นเสมอปลาย บีบก้นซะแทบช้ำ :-[
-
ตอนที่11
สายหื่นกับสายยั่ว
เช้า
หยุบ หยับ หยุบ หยับ
อื้ออ อะไรว่ะ
หยุบ หยับ หยุบ หยับ
“โอ้ย อื้อออ อะไรว่ะเนี้ยย คนจะนอน” ผมพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เมื่อมีอะไรมายุบยิบข้างหลังผม และรู้สึกเจ็บแปร๊บๆเป็นช่วงๆ จนผมผงกหัวขึ้น แล้วหันมองทันที เมื่อเห็นไอ้อิทอ้าปากค้าง ทำตาเยิ้ม ไหนจะทำท่ามือปลาหมึกอยู่ตรงก้นผมนั่นอีก
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
“ไอ้อิท!!”
พลั่ก ตุบ
ผมถีบยอดหน้ามันทันทีอย่างแรง ก่อนจะลุกยืนขึ้น ชี้หน้ามันทันทีด้วยมือที่สั่นเทา ที่สั่นไม่ใช่อะไร ตอนนี้ผมโมโหจนหน้าดำหมดแล้ว เพราะอะไรนะหรอ
มะ มันกำลังขย้ำก้นผม!!
ยังไม่พอ
มันยังคิดจะก้มลงไปหอมด้วย!!
ฮืออออออ ชั่วร้ายมากกกก
“มะ มึง” ผมยังคงชี้หน้ามันด้วยมือที่สั่น ผมโกรธจนไม่รู้จะพูดออกมายังไง ได้แต่ยืนชี้นิ้วค้างอยู่อย่างงั้น ก่อนจะลูบก้นตัวเองเบาๆ
ฮือ ก้นช้ำหมดเลย ไอ้ชั่ว
“ตีนหนักชิบ” มันบ่น ค่อยๆลุกขึ้นหลังจากผมถีบมันตกเตียงอย่างแรง เมื่อกี้อะไร ทำไมผมเห็นมันเช็ดน้ำลายด้วย
อ๊ากกกกกก
กูอยากจะบ้า
“มะ เมื่อกี้มึงทำอะไร” ผมถามมันทันที ตอนนี้รู้สึกเลือดผมจะพุ่งรวมอยู่ที่หน้า ไม่ใช่อาย แต่ผมโมโหมาก ผมอยากจะพุ่งไปแหกอกมันซะเดี๋ยวนี้
“จับก้นไง” มันตอบ เออกูรู้
“แล้วมึงจับทำไม!”
“ก็มันยั่วกู” ผมนี่อ้าปากค้างให้กับคำตอบมันเลย
มันไปยั่วมึงตอนไหน มันนอนอยู่เฉยๆนะโว้ย
“ละ แล้วเมื่อกี้มึงคิดจะทำอะไร” ผมถามต่อทันที อันนี้พีคสุด จับไม่พอ มึงก้มลงไปทำไม กูอยากรู้
“กะ กูจะก้มหอมซักหน่อย” มันตอบ มือก็เกาคางเก้อ ราวกับเขินอาย
เฮือก
เหมือนมีแฮทแทคอย่างรุนแรงแสกที่กลางหน้า
พูดไม่ออกเลยครับ
“ออกไป ออกไปจากห้องกูเดียวนี้ อ๊ากกก” ผมตะโกนด่ามัน พร้อมปาหมอนเขวี้ยงใส่ อะไรที่อยู่ใกล้มือกูเขวี้ยงใส่หมด
“ไอ้นนท์ หยุดๆ มึงเป็นบ้าอะไรว่ะเนี้ย” มันปัดป่ายของที่ผมเขวี้ยงใส่มันอย่างอุตะหลุด
“มึงนั่นแหล่ะบ้า” ผมด่ามัน ก่อนจะไปเห็นไม้แขวนเสื้อห้อยอยู่ ผมรีบกระโดดลงไปแล้วหยิบมันขึ้นมา แล้วตรงไปหามันทันที
วันนี้ตัวมึงลายแน่ ไอ้เหี้ยอิท
เพี้ยะ
“โอ้ยๆ ไอ้นนท์ กูเจ็บ” มันวิ่งหนีตายรอบห้อง เมื่อผมฟาดไม้แขวนเสื้อใส่มันไม่ยั้ง
“เออเจ็บใช่มั้ย ใครสั่งใครสอนให้มึงโรคจิตแบบนี้ เพี้ยะ ” ผมกระหน่ำฟาดรัวจนมันยกมือปัดป้องแทบไม่ทัน
“พอแล้วๆ” เมื่อเห็นว่าตัวเองจนมุม มันยกมือขึ้นยอมแพ้ทันที แล้วผมสนไหม ผมเอาไม้แขวนเสื้อง้างขึ้นเตรียมฟาดมัน มันยกมือมาจับแขนผมไว้ทันที
“นนท์จ๋า กูยอมแล้ว”
จ๋าบ้านพ่องมึงดิ
เพี๊ยะ
พอมันพูดขึ้นมา มือผมกระตุกทันที ยกฟาดไปที่แขนมันอย่างแรงจนเป็นรอยแดงปื้นขึ้นทันที วันนี้กูจะเอามึงให้ตายไปข้าง
“โอ้ย ยอมแล้วๆ” มันจับมือผมไว้เป็นพัลวัลให้ผมหยุด พร้อมกับหน้าเจี๋ยมสุดๆ
“แฮ่กๆ” ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก เหนื่อยที่วิ่งไล่ตามมันแล้วก็รัวฟาดใส่มันจนเหนื่อย ตาก็จ้องมันอย่างอาฆาต
โอ้ย ความดันขึ้น
“กูจะไม่ทำอีกแล้ว” มันบอก หมดมาดไอ้โรคจิตเมื่อกี้ไปเลย เมื่อผมฟังคำตอบของมันที่ดูไม่น่าเชื่อเอาสุดๆ เตรียมยกไม้แขวนง้างขึ้น มันก็พูดสวนขึ้นมาทันที
“กูจะไม่จับ กูจะแค่มองเท่านั้น โอ้ยย ไอ้นนท์ๆ” ตอนแรกเหมือนจะดี มาตายตอนที่บอกว่าจะมองนี่แหล่ะ
“มองก็ไม่ได้โว้ย ป๊าบ” ผมทึ้งหัวแล้วโบกหัวมันไปที ก่อนมันจะรีบเงยหน้ามองผมแบบโมโห แต่พอเห็นไม้แขวนผมง้างขึ้นเท่านั้น ก้มหน้าหลบแทบไม่ทัน
”ออกไปจากห้องกู” ผมเอาไม้แขวนเสื้อชี้ไล่ มันจึงเดินออกไปที่ประตูอย่างจำใจ ส่งสายตาละห้อยมาให้ผม ผมจึ้งเขวี้ยงเสื้อของมันใส่ทันที
“เออไปก็ได้ มือหนักชะมัด” ผมลูบแขนตัวเองสลับกับลูกหัวไปมา ตามตัวมันมีแต่รอยแดงจากไม้แขวนเสื้อที่ผมฟาดมันอย่างไม่ออมแรง
“หรือจะเอาอีก” ผมยกขู่
“ก็อยากเอาอยู่ มึงให้เอาป่ะ” มันตอบเสียงจริงจัง พร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้
มึงยังไม่เข็ดใช่มั้ย
“อะ ไอ้” ผมอ้าปากพะงาบๆรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไมรู้ กับคำตอบของมัน ที่ทำเอาผมอึ้งจนพูดไม่ออก จากนั้นมันก็พุ่งมาหาผม ก่อนจะโน้มหน้าจนจมูกผมชิดกับมัน จนผมเห็นหน้ามันใกล้ๆระยะประชิด
ผมเผลอจ้องตากับมันอย่างไม่รู้ตัว แววตาของมันทั้งเจ้าเล่ห์และโรคจิต จนผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ายืนชิดกับมันแบบนี้นานเท่าไหร่ จนมันพูดขึ้น
“ซักวันกูจะเอามึง ป๊าป” มันบอก พร้อมกับตะปบก้นผมแล้วบีบแน่น จากนั้นมันก็ผละออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่วายหันมาขยิบตาให้ผมอีก
“อะ ไอ้” ตอนนี้คำพูดผมติดอ่างไปเลย พร้อมกับชี้นิ้วไปที่มันอย่างตกใจ ก่อนที่หน้าผมจะแดงแปร๊ดขึ้นมาและร้อนผ่าวราวกับคนเอาอะไรมารนที่หน้าผม
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมหน้าแดงเพราะอะไร
กับคำพูดของมัน
โมโห หรือ อายกันแน่
โอ้ยย ไอ้นนท์อยากจะบ้า
หลังจากไอ้อิทไป ผมก็รีบมองนาฬิกา มันเกือบจะแปดโมงอยู่แล้ว ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที เพื่อที่จะไปประชุม เรื่องรับน้อง ที่จะไปวันพรุ่งนี้แล้ว พอไปถึงมหาลัยก็เก้าโมงพอดี กว่าจะประชุมเสร็จก็เกือบเที่ยง จึงแยกย้ายและรีบเตรียมตัว ส่วนหน้าที่ผมก็ไม่มีอะไรมาก เพราะแบ่งหน้าที่กันแล้ว ผมแค่ช่วยเช็คชื่อ ดูแลอาหารแค่นั้น ไอ้เต้ก็จะคุมน้องเรื่องกิจกรรมต่างๆ
“ไอ้เต้ รถออกกี่โมง” ผมหันไปถาม หลังจากที่พวกผมประชุมเสร็จและกำลังจะไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร
“หกโมงเช้า รวมตัวกันที่หน้าตึกสอง ทำไม กลัวตื่นไม่ทันอะดิ” มันหันมาตอบกวนผม ซึ่งมันก็จี้ใจดำผมอย่างแรง
“เออดิ” ผมบอกมันอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ที่โรงอาหาร หลังจากจับจองที่นั่งกันแล้ว
“เดียวกูไปนอนด้วย” มันว่า ผมนี้ตวัดมองมันทันที
“ไม่ต้อง” ผมบอกอย่างรวดเร็ว จนไอ้เต้มันขมวดคิ้วสงสัย ก่อนจะลืมตัวว่าตัวเองพูดดังไป
“กูตื่นทันหรอก บอกตัวมึงเถอะ”ผมตอบไป ก่อนจะทำหน้าปกติ เมื่อเผลอคิดไปถึงไอ้โรคจิต
“อะไรของมึงเนี้ย” มันว่า ซึ่งผมก็ไม่สนใจมัน ลุกเดินไปซื้อกับข้าวทันที
จากนั้นช่วงบ่าย ผมก็แยกย้ายกับไอ้เต้ เพื่อไปเก็บกระเป๋า ระหว่างทางที่ผมเดิน รู้สึกเหมือนมีคนมาตามผมอยู่ก็ไม่รู้ พอหันหลังกลับไปดูก็ไม่เจอใคร
คิดไปเองมั้ง
เมื่อคิดว่าตัวเองคงคิดไปเอง ผมจึงรีบตรงกลับห้องทันที ก่อนจะรื้อหาเป้เตรียมเก็บเสื้อผ้าไปเข้าค่ายพรุ่งนี้ แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นซะก่อน เบอร์แปลกด้วย ผมจึงกดรับทันที
“ฮัลโหล ครับ”
“นนท์พี่เอง” พี่ไหนฟ่ะ ผมผละออกจากโทรศัพท์แล้วจ้องมองเบอร์แปลก ที่บอกว่าเป็นพี่ผมซะงั้น
“โทษนะครับ ใครครับ” ผมถามออกไปอย่างสงสัย
“พี่เมฆเอง จำได้มั้ย หรือลืมกันไปแล้วเนี้ย” ปลายสายพูดติดงอนนิดหน่อย ก่อนที่ผมจะนึกได้ ว่าปลายสายคือใคร
“พี่เมฆ!!” ผมร้องออกไปอย่างดีใจ พี่เมฆแกหายไปหลังจากที่ผมขึ้นมอปลาย จากนั้นผมก็ไม่ได้เจอกับพี่เขาอีก เพราะพี่เมฆไปเรียนต่างประเทศมา
“นึกว่าจำกันไม่ได้แล้ว” เสียงหัวเราะออกมาจากปลายสาย ให้กับความขี้ลืมของผม
“จำได้สิ นนท์คิดถึงพี่เมฆมาก” ได้ทีอ้อนซะเลย
“พี่ก็คิดถึงเรา อยู่ไหนหนิ พี่จะไปหา พอดีพี่อยู่แถวๆมอเรา”
“จริงหรอครับ พี่เมฆไปรอนนท์อยู่ตรงร้านนมหน้ามอนะครับ เดียวนนท์ออกไป แปปเดียว” ผมรีบบอก
“ครับๆ ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วย”
“คร้าบบบ”
ผมรีบวางสายแล้ว ดิ่งตรงออกจากห้องทันที แล้วไปโบกวินหน้าหอ กว่าจะไปถึงก็ใช้เวลาเกือบสิบนาที
“พี่เมฆนนท์ถึงแล้ว” ผมลงจากวิน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรทันทันทีหลังจากถึง
ร้านนม
“พี่เห็นเราแล้ว รออยู่ตรงนั้นเดียวเดินไปหา” พี่เมฆว่าแค่นั้น ก่อนจะวางสายไป ขณะที่ผมรอ ผมมองออกไปอีกฝากของถนน มีรถสีดำคุ้นตาผมจอดอยู่ ทำไมมันดูคุ้นๆยังไงไม่รู้ ก่อนที่ผมจะได้สงสัยอะไร เสียงพี่เมฆก็เรียกผมขึ้นมา
“นนท์”
“พี่เมฆ” ผมมองผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ ที่สูงเกือบร้อยเก้าสิบกว่า แต่งตัวโครตเท่เลยวันนี้ แถมแขนพี่แกยังมีรอยสักอีก เท่โครตตต
“ไงเรา” พี่เมฆทักขึ้น พร้อมกับถอดแว่นดำออก อ่อล่าความหล่อพุ่งปรี้ดขึ้นทันที
“ทำไมพี่สูงจัง หล่อด้วย” ผมถามออกไป จนพี่เมฆหลุดขำออกมา
“ ฮ่าๆ พี่เป็นนักบาสหน่ะ มีแต่เรานี่แหล่ะ ตัวเท่าเดิม” พี่แกว่า แล้วดึงผมเข้าไปกอด แล้วยีหัวผมจนยุ่งไปหมด
“นนท์คิดถึงพี่เมฆจัง” ผมกระโดดกอดตอบอย่างดีใจ ถึงจะเมื่อยเวลายืนคุยก็ตาม เพราะผมต้องแหงนคอเงยหน้ามองพี่จนคอแทบเคล็ด
“ไหน มีอะไรโตขึ้นมาเนี้ย เห็นตัวเท่าเดิม” พี่เมฆผละผมออก แล้วจับผมหมุนซ้ายหมุนขวา จนผมต้องจับมือพี่แกให้หยุด
“นนท์ก็โตแล้วน้า” ผมกระเง้ากระงอดตอบ เมื้อถูกจี้
“อ๋อ ที่โต ก็มีแต่เจ้านี่ใช่มั้ย” พี่เมฆพูดเสร็จ ก็เอามือสองข้างมาจับก้นผมทันที แกแค่แตะ ไม่ได้บีบหรือขย้ำอะไร ผมก็ไม่ได้ดึงมือแกออก
“พี่เมฆอ่ะ เลิกล้อนนท์ได้แล้ว แม่คงฟ้องอีกละสิ” ผมเต้นเร้าอย่างขัดใจ เมื่อโดนล้อก้น สงสัยพี่แกคงรู้จากแม่ที่เล่าให้ฟังอย่างแน่นอน
“ฮ่าๆ แบบนี้พี่ก็ห่วงแย่เลย ใหญ่นะเนี้ย” พี่แกแซว ผมนี้หน้าร้อนทันที
“พี่เมฆอ่ะ” ผมทำปากยื่นใส่ จนพี่แกเอานิ้วดีดปากผม
“โอเคๆไม่แซวแล้ว ไหนมาหอมชื่นใจทีดิ๊” ก่อนแกจะปล่อยมือจากก้มผม แล้วเอาแขนมาเกี่ยวคอผม จากนั้นแกก็ก้มจูบหน้าผากผมไปที ผมนี่ยิ้มแฉ่งเลย
“ค่าหอมสองพัน” ผมพูดขึ้น จนพี่แกหมั่นไส้ ยี่หัวผม จนผมหัวเราะร่าไม่หยุด
“งกจิ้ง ไอ้เตี้ย”
“น้องใครไม่รู้ ฮ่าๆ” ผมย้อน จนโดนพี่เมฆเขกหัวไปที
ง่า
จากนั้นพี่เมฆกับผมกำลังจะพากันไปขึ้นรถที่พี่เมฆจอดไว้ไม่ไกล เพื่อที่จะไปกินชาบูของโปรดของผม แต่ระหว่างที่กำลังจะไปขึ้นรถ คนที่ผมเพิ่งไล่มันออกจากออกเมื่อเช้ายืนขวางทางตีหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้าพวกผม พร้อมบรรยากาศมาคุ อึดอัด น่ากลัวยังไงไม่รู้จนผมต้องยกมือลูบแขนตัวเอง
“ใครอ่ะนนท์ เพื่อนเราหรอ” พี่เมฆหันมาถามอย่างสงสัย
“เปล่าครับ นนท์ไม่รู้จัก ไปกันเถอะ นนท์หิวแล้ว” ผมตอบพี่แกอย่างไม่สนใจคนตรงหน้า ก่อนจะดึงแขนพี่เมฆไปทันที ไม่ทันเห็นแววตามันกร้าวขึ้นโดยที่ผมไม่ทันได้สังเกต
“งั้นหรอ ป่ะงั้น ขอตัวนะครับ” พี่เมฆเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินผ่านไอ้อิทไป พร้อมกับผมที่เกาะแขนเดินตาม แต่เดินไปไม่ถึงสองก้าว ผมก็แทบจะหงายหลัง เมื่อถูกมือของอีกคนกระชากไป
หมับ
โอ้ย
แรงกระชากอีกฝ่ายทำให้ผมถลาตัวมาหามัน จนต้องปล่อยมือที่แขนพี่เมฆ ก่อนจะตวัดมองมันอย่างไม่พอใจ และกำลังจะอ้าปากด่ามัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องหุบปากทันที เมื้อหน้าของมันที่ถมึงทึงและน่ากลัวมาก
มึงเป็นอะไรเนี้ย
“ปล่อย กูเจ็บ” ผมบอกมัน แต่มันกลับไม่ฟัง บีบผมจนร้าวไปทั้งแขน ก่อนจะกระชากผมเข้ามาใกล้มันอีก แล้วมันก็ก้มลงกระซิบที่ข้างหูผม
“มึงทำตัวของมึงเองนะ”
ผมไปทำบ้าอะไรของมัน
มันพูดแค่นั้นแล้วก็ผละออกไป ทิ้งให้ผมงงกับคำพูดของมันอยู่อย่างนั้น จนพี่เมฆทักขึ้น
“เป็นอะไรรึเปล่านนท์ มันทำอะไรเราหรือเปล่า” พี่เมฆเดินมาหาแล้วถามอย่างเป็นห่วง ผมแค่ส่ายหัวให้บอกว่าไม่เป็นไร
จากนั้นเราก็พากันไปกินชาบูในห้างกว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบทุ่มกว่า เมื่อคุยกันจนเพลิน รำลึกความหลังกับพี่แกสมัยเป็นเด็กๆ ตอนนั้นผมติดพี่แกมาก ผมชอบอ้อนเวลาอยากได้อะไร แล้วพี่แกก็จะซื้อให้ทันที ซึ่งผมชอบมาก หลังจากนั้นพี่เมฆเลยอาสามาส่ง ทั้งที่ผมบอกแล้วว่าจะกลับเอง แต่ก็คะยั้นคะยอมาส่งผมจนได้
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” ผมยกมือไหว้พี่แก เมื่อรถหรูมาจอดหน้าหอผม
“อะไร ไม่คิดจะชวนพี่ไปดื่มน้ำเลยรึไง เหนื่อยนะเนี้ย” พี่แกบ่นไม่จริงจัง จนผมหัวเราะขำกับความขี้โม้ของพี่แก
“ห้องนนท์รกอ่า” ผมตอบ คือมันรกๆจริง อายด้วย
“รกแค่ไหนเชียว ป่ะ” พี่แกไม่สน คล้องคอผมลากขึ้นไปบนห้องทันที พอไปถึง แล้วเห็นสภาพห้องของผม
“รกจริงๆ” พี่เมฆเท้าเอว แล้วมองรอบๆห้องผม จนผมรีบเก็บเสื้อผ้า พวกหนังสือ เก็บเข้าที่แทบไม่ทัน
“นนท์บอกแล้ว ว่ารก พี่เมฆก็อยากมาเอง” ผมบ่น มือก็ยังยัดหนังสือใส่ตู้อย่างรวดเร็ว จนพี่เมฆส่ายหัวให้กับห้องของผม
“งั้นพี่ไปละ แค่มาดูว่าแอบซ่อนผู้ชายไว้หรือเปล่า” พี่เมฆพูดขึ้น พลางกวาดตามองรอบๆ ก่อนจะเดินออกจากห้อง ผมนี่ลุกตามแทบไม่ทัน และยังงงกับคำพูดของพี่แก
พูดแบบนี้คืออารัย
“พี่เมฆอ่ะ นนท์ผู้ชายนะเว้ย” ผมว่า
“ฮ่าๆ ผู้ชายแล้วไง ดูหน้าตัวเองก่อนเถอะ เตี้ยเอ้ย”
เปาะ
“อ๊ะ เจ็บนะเว้ย” พี่เมฆดีดหน้าผากผมเสียงดัง จนผมจับลูบตรงที่ดีด มองพี่แกอย่างเคืองๆ แล้วเดินหน้ามุ้ยออกมาส่ง พร้อมกับเสียงหัวเราะพี่แก ผมกะจะไปส่งด้านล่างพี่แกก็ห้ามไว้ซะก่อน
“ส่งแค่นี้พอ แล้วเตรียมกระเป๋าเสร็จยัง ไม่ลืมอะไรใช่มั้ย” พี่เมฆหันมาถามเหมือนนึกขึ้นได้
“เรียบร้อยค้าบ” ผมตอบ ที่จริงยังไม่เก็บเลย ฮ่าๆ
“ดีแล้ว งั้นส่งแค่นี้แหล่ะ ไปละเตี้ย มาจุ๊ฟทีดิ๊” พี่เมฆเอ่ยลา ก่อนจะดึงหน้าผมไปจุ๊ฟหน้าผากราวกับว่าผมเป็นเด็ก
“ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วย” แกทำท่ายกมือขึ้นเป็นสัญญาณโทรศัพท์
“ค้าบบ”ผมลากเสียงยาว ก่อนจะพยักหน้า แล้วก็โบกมือลาทันที จากนั้นก็ปิดประตู กำลังจะหันหลังกะจะไปอาบน้ำ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง
แกรก
“พี่เมฆลืมอะไรหรอ” ผมถามขึ้นมา คิดว่าเป็นพี่เมฆ แต่พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้น
“ไอ้อิท”
-
ตอนที่ 12
โรคจิตคลั่ง
“ไอ้อิท!”
ผมเรียกมันอย่างตกใจ เมื่อเปิดออกมากลับไม่ใช่พี่เมฆ แต่เป็นมันแทน ผมผงะและกำลังจะปิดประตูหนี แต่มือของมันก็จับและกระชากให้เปิดออก จนผมตกใจ หน้าตาตอนนี้ของมันดูไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย ไหนจะตาที่มันมองผมมันว่างเปล่าแต่เต็มไปด้วยความไม่อารมณ์โกรธ จนผมเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย
ผมรู้สึกว่ามันอันตราย
และน่ากลัว
ปึก
อั่ก
จากนั้นร่างของผมก็ทรุดลงที่พื้น แล้วงอตัวเข้าหากัน เมื่อไอ้อิทต่อยที่หน้าท้องผมอย่างแรง จนผมเบ้หน้าล้มลงงอตัวจุก ในหัวก็มึนงงสับสนไปหมด
มันต่อยผมทำไม
พรึบ
ก่อนที่ผมจะได้คำตอบ ตัวผมก็ถูกช้อนยกอุ้มแล้วพาดที่ไหล่หนาทันที ไอ้อิทปิดประตูห้องแล้วอุ้มผมเดินตรงไปที่รถของมัน ผมที่โดนต่อยจุกจนร้องไม่ออก ได้แต่ทุบหลังมันตลอดทางเดินก่อนที่จะถึงรถ
“จะ จะพากูไปไหน” กว่าจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ ผมแทบจะหาเสียงไม่เจอ แรงต่อยของมันเจ็บมากจนผมน้ำตาซึมเกือบร้องไห้ จนผมคิดว่าท้องผมต้องช้ำแน่ๆ
“…..”
มันไม่ตอบเดินไปที่รถสปอร์ตคันสีดำของมัน ผมรับรู้ได้ในท่าทีที่แปลกไป ไม่มีคำพูด ไม่มีสีหน้ากวนตีน ไม่ทำตัวเหมือนโรคจิตเวลาอยู่กับผม มันเงียบมาก เงียบจนผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
ผมเริ่มกลัวมันจริงๆแล้วนะ
“โอ้ย”
ปัง!
ผมถูกโยนใส่ที่นั่งข้างหน้ารถ ตามด้วยปิดประตูเสียงดัง ไอ้อิทอ้อมไปขึ้นอีกฝั่งของคนขับ แล้วออกรถพุ่งไปอย่างรวดเร็ว
“อะ ไอ้อิท มึงจะพากูไปไหน” เมื่อความจุกเริ่มบรรเทาลง เสียงผมก็กลับมาบ้าง แต่มันกลับติดสั่น เมื่อความเร็วของรถมันพุ่งแรง ราวกับจะเหาะได้ ผมกระเถิบชิดประตูรถ มือก็ยังกุมท้องแน่น ตาก็มองไอ้อิทอย่างระแวง มองตลอดข้างทางที่มันขับผ่านอย่างตื่นตระหนก แต่ไอ้อิทมันก็ไม่ตอบคำถามผม ตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างเดียว
จนมาถึงคอนโดของมัน ผมรีบมองซ้ายมองขวาอย่างหวั่นๆ เมื่อไม่รู้ว่ามันพาผมมาที่นี่ทำไม ยิ่งตอนที่มันลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาทางผม ใจผมก็กระตุกและเต้นแรงเมื่อไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
พรึบ
“ไม่ไป ปล่อยกู!” ผมยื้อดึงไม่ยอมลงจากรถ เมื่อมันกระชากประตูเปิดอย่างแรง และไม่สนสิ่งที่ผมพูด มันจับแขนผมที่กุมท้องแล้วลากลงจากรถทันที
“ไอ้อิท มึงเป็นบ้าอะไร ปล่อยกูไอ้เหี้ย” เมื่อถูกลากลงจากรถ ผมแหกปากด่ามันเสียงดัง จนต้องงอตัวเมื่อจุกที่ท้องอยู่ แต่ไอ้คนที่กระชากดึงมันไม่รู้เลยซักนิด ว่าหมัดมันหนักแค่ไหน
ปึก
อั่ก
คราวนี้ร่างผมทรุดล้มนอนลงที่พื้นเลย เมื่อมันต่อยซ้ำเข้าที่ท้องผม จนผมอ้าปากค้างเมื่อมันจุกและเจ็บมากจนน้ำตาซึม ผมเงยมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ แต่สายตาที่มันมองผมกลับมา กลับเรียบเฉย
ผมถูกมันอุ้มพาดบ่าอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปในคอนโด ผมพยายามร้องให้ใครก็ได้แถวนั้นช่วย แต่เมื่อไอ้อิทมันตวัดสายตามอง คนแถวนั้นแทบจะหลบสายตา แล้วทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ใครก็ได้ ช่วยผมที
ตุบ
“อึก” เมื่อถึงห้องผมถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงภายในห้องนอนของมันอย่างแรง จนผมแทบจะไม่มีแรงลุกหนี เมื่อมันจุกที่ท้อง ไหนจะแรงเหวี่ยงนั่นอีก ทำให้ผมได้แต่กัดปากตัวเองแน่นแล้วร้องไห้ออกมา
ผมรีบกระเถิบตัวหนีแต่กลับทำได้ยากลำบาก ความปวดร้าวที่ท้องทำเอาผมไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น ผมกวาดตาหาทางหนี แต่ต้องสะดุดกับบางอย่างที่ผนัง มันทำเอาผมเบิกตา กว้างอย่างตกใจ
ห้องของมันที่ไม่เหมือนเดิม หลังจากตอนที่ผมมาวันนั้น รูปโป้ต่างๆและรูปก้นที่มันชอบติดเต็มตามผนังนั้น กลับไม่มีเหลืออยู่เลย
มันหายไป!!
ผมอ้าปากค้างและกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ลำคอมันตื้อตันและแห้งผากทันที ก่อนความกลัวจะเริ่มแทรกซึมเข้ามาในใจผมอย่างแรง จนร่างกายสั่นเทิ้ม เมื่อผนังนั้น
มีแต่รูปของผมเต็มไปหมด!
นะ นี่มันอะไรกัน
ผมหันไปมองไอ้อิททันที กำลังจะถามมัน กลับต้องชะงัก เมื่อมันไม่ได้มองมาที่ผม แต่กลับมองไปที่ภาพพวกนั้น แววตามันมันมีประกายความสุขและหลงใหล จากนั้นแววตาก็เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวและดุดันน่ากลัว มันตวัดมองมาทางผม แล้วย่างเท้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว
“มะ มึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะ” มันเดินเข้ามา จนผมต้องคลานหนี สุดท้ายก็ถูกมันจับขาลากกลับมา มันจับแขนผมสองข้างรวบแล้วลากดึงไปที่หัวเตียง จากนั้นไอ้อิทมันเปิดลิ้นชัก แล้วหยิบบางอย่างออกมา จนผมส่ายหัวไปมา
เชือก
“ไม่นะ ไอ้อิท ปล่อยกู มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ผมทั้งร้องทั้งดิ้น แต่ก็ดิ้นแรงมากไม่ได้เมื่อความเจ็บที่ท้องแล่นปรี๊ดจนต้องงอตัว แรงขัดขืนน้อยนิดของผมทำให้มันทำอะไรได้สะดวกขึ้น ข้อมือผมสองข้างถูกจับรวบแล้วมัดด้วยเชือกแน่น แล้วห้อยติดไว้ที่หัวเตียง ขนผมขยับไม่ได้
จากนั้นมันก็ลุกขึ้น แล้วไปยืนตรงปลายเตียง มองมายังผมที่ดิ้นอยู่บนเตียงไปมา จนแรงรัดที่เชือกมันบาดข้อมือแดงช้ำ
“ไอ้อิท ปล่อยกู” ผมพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการผูกมัด แต่ยิ่งดิ้นมันยิ่งรัดมือผมจนเจ็บ แต่ไอ้อิทกลับไม่สนใจ กลับลากเก้าอี้มาตรงปลายเตียงแล้วนั่งลง
“บางทีกูสงสัย..”
ไอ้อิทมันพูดขึ้นมา หลังจากที่มันนั่งก้มหน้านิ่งเงียบไป ท่าทางตอนนี้มันแปลกมาก เหมือนไม่ใช่ตัวมัน เกิดอะไรขึ้นกับมันกันแน่
“ทำไมกูชอบมองบางสิ่งบางอย่างได้นานขนาดนี้”
มันพูดพร้อมเงยหน้ามองรูปภาพผมที่ติดเต็มห้องของมัน รูปผมที่มีทุกอิริยาบถ และส่วนมากจะเน้นก้นเป็นส่วนใหญ่ สายตาที่เหม่อลอยเวลาจ้องมอง แววตาของมันทำให้ผมขนลุกชันอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“ทำได้แค่มอง..” มันว่าอย่างเลื่อยลอย ก่อนมันจะหยิบบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงของมัน ทำให้ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะเขถิบตัวหนีอย่างรนราน
“อะ ไอ้อิท มึงจะทำอะไร อย่านะเว้ย” ผมตะโกนลั่น เมื่อเห็นของที่มันถืออยู่ แสงเงาวาววับเมื่อกระทบกับแสง ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบทันที เมื่อมันคือ
มีด
มือของมันลูบไล้ตามสันและปลายมีดอย่างแผ่วเบา แววตามันเริ่มล่องลอย เหมือนคนจิตหลุด จากนั้นมันก็หลับตา พร้อมหัวเราะในลำคอ ท่าทางแบบนี้มันเหมือนคนวิกลจริตจริงๆ
มันบ้าไปแล้ว
“ไอ้อิท ปล่อยกูเถอะนะ ขอร้อง” ผมดิ้นและอ้อนวอนขอให้มันปล่อย ตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ใกล้คนอย่างมัน แม้แต่สบตาผมก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวและไม่ปกติจากตัวมัน
“หึหึ”
มันไม่ฟังซักนิด เพียงแค่หัวเราะในลำคอ แล้วลุกขึ้นเดินตรงมาหาผม พร้อมกับมีดที่ตวัดหมุนไปมาอยู่ที่มือของมัน เดินตรงมาหาผมที่นอนอยู่ ก่อนจะก้าวขึ้นเตียง จับขาสองข้างผมไว้แน่นแล้วใช้ขาของมันกดทับขาผมสองข้างไม่ให้ขยับดิ้นหนี
“ทำไมนะ..”
มันเอ่ยขึ้น พร้อมกับมือสากที่ลูบใบหน้าผม จนผมต้องหันหน้าหนีอย่างตื่นกลัว ความหวาดกลัวที่ผมมีต่อมันจนทำให้น้ำตาผมเอ่อคลอ ก่อนจะไหลหยดตามหางตา พร้อมกับเสียงสะอื้น
“ฮึก อะ อย่าทำอะไรกูเลยนะ” ผมพูดเสียงสั่น ตาก็มองมันอย่างหวาดหวั่นพร้อมกับน้ำสีใสไหลออกมา จนมันยกนิ้วปาดทิ้งแล้วยกยิ้ม ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจ และน่าสะพรึงกลัว
“กูจะไม่รอแล้ว” เสียงมันเริ่มแข็งขึ้น จนผมสัมผัสได้ พร้อมกับมือที่ลูบไล้หน้าผมแปรเปลี่ยนเป็นบีบแน่น จนผมส่ายหน้าไปมาอย่างหวาดกลัว
“ฮึก ไอ้อิท กูกลัวแล้ว อย่าทำอะไรกูเลยนะ” ผมร้องไห้โฮทันที ผมไม่รู้ว่าคำพูดมันหมายถึงอะไร แต่มันคงไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน
“ชู่ว์ อย่าร้อง” มันว่า ยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม พร้อมแรงบีบที่แก้มจนเบ้หน้า ด้วยความเจ็บ ก่อนมันจะโน้มแล้วกระซิบที่ข้างหูผม
“ของกู ก็คือของๆกู” มันว่า แล้วยกยิ้มเหี้ยม ก่อนจะใช้มีดที่มันถืออยู่ กรีดเสื้อผมที่ละนิดๆ จนขาดเป็นทางยาว
“ฮืออ ไม่นะ อย่าทำกู ไอ้อิท” ผมดิ้นต่อต้านทันที ไม่สนว่ามีดจะโดนตัวเองหรือเปล่า เมื่อมีดกรีดลากเสื้อผมจนขาดวิ้น ก่อนที่มันจะกระชากให้หลุดออกจากตัวผม
“ฮือ ไอ้อิท อย่าทำแบบนี้” ผมส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา เมื่อกางเกงขาสั้นของผม มันไม่ได้เอามีดกรีดแต่มันกระชากให้หลุดจากตัวผม ไม่เว้นแม้แต่ซับใน มันก็ถอดออกหมด
“ไอ้อิท กูขอร้อง ฮือ” ผมทั้งร้องทั้งโวยวาย เมื่อช่วงล่างถูกมือของมันถอดออกจนหมด
พรึบ
จากนั้นมันก็จับตัวผมพลิกคว่ำซบกับเตียง แล้วดันสะโพกผมขึ้น จนก้นผมแอ่นโค้งงอเค้าหามัน ผมตวัดมองมันทันทีอย่างตื่นตระหนก และดิ้นส่ายหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฮือ อย่า ไอ้อิท” ผมร้องห้าม แต่เหมือนมันจะไม่เข้าใจ มันปักมีดข้างๆตัวผม ถ้าผมดิ้น มีดนั้นจะบาดเอวผมแน่นอน ผมมองมันอย่างทำอะไรไม่ได้ กลัวก็กลัว
จากนั้นมันใช้มือของมันกดแผ่นหลังผมให้ชิดกับเตียง เพื่อที่ก้นผมจะได้แอ่นลอยสูงขึ้นอย่างที่มันต้องการ จากนั้นมือสาบของมันก็ลากไล้ผ่านแผ่นหลังผมมาเรื่อยๆ จนสุดท้ายมาตะปบที่ก้นอวบอิ่มของผมที่ใหญ่กว่าฝ่ามือมัน
“ฮือ ไอ้อิท อย่าทำกูเลย” ผมสะอื้น เมื่อสัมผัสได้ถึงมือที่สั่นเมาเวลาที่อยู่บนก้นผม ก่อนจะลูบไล้ไปมาอย่างหลงใหล พร้อมกับเสียงครางต่ำในลำคอ จากสัมผัสที่แค่ฉาบฉวยลูบจับ เปลี่ยนเป็นบีบขย้ำจนมันแบะตามซอกนิ้ว จากนั้นมันก็บีบนวดขย้ำก้นผมอย่างรุนแรง
“อ่า นิ่มและลื่นมือดีจัง” มันพูดพร้อมกับเลียริมฝีปากหลับตาพริ้ม จนรู้สึกเจ็บและปวดหนึบตรงที่มันบีบ ผมส่ายก้นหนีอย่างรังเกียจ แต่มันก็จับไว้แน่นและนวดบีบอยู่อย่างนั้นจนกว่ามันจะพอใจ
ฟอด
อ่าา
มันครางเสียงต่ำอย่างน่ากลัว เมื่อมันก้มลงไปที่ก้นผมก่อนจะสูดดมราวกับของถูกใจ ผมที่เห็นการกระทำของมันได้แต่ส่ายก้นหนี และร้องไห้อย่างทำอะไรไม่ได้ แรงรัดที่ข้อมือก็เจ็บแสบ จะดิ้นขัดขืนก็กลัวมีดที่ปักอยู่ บาดเอา
“ฮือ มึงมันบ้าไปแล้ว” ผมตะโกนด่ามันทั้งน้ำตา เมื่อลมหายใจอุ่นๆเป่ารดที่ช่องทางสีสดของผม ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างซบเข้าไปในนั้น จนผมหลีกหนีสัมผัสของมัน
“หอม” มันเงยหน้าขึ้น ตาระยิบพราว ก่อนจะเลียริมฝีปากหนา เหมือนชอบอกชอบใจ มือก็ขยำก้นผม นวดคลึงอย่างเมามันส์ จนผมเจ็บร้าวไปหมด ยิ่งมันเห็นน้ำตาผม เหมือนจะไปกระตุ้นสันดานดิบมันออกมา
แพล็บ
“อ๊ะ อื้ออ อย่าเลีย” ผมฟุบหน้าลงที่หมอน ส่ายก้นหนี เมื่อมือใหญ่จับก้นผมแหวกออก ตามมาด้วยลิ้นยาวหนา ไล้เลียทางช่องด้านหลังผม ก่อนจะดูดเลียอย่างหิวกระหาย
จ๊วบ จ๊วบ
“อื้อ อะ ไอ้ อิท อ๊า” ผมกัดฟันแน่น ครางอื้ออึงในลำคอ เมื่อสัมผัสจากลิ้นหนา ลากเลียตวัดขึ้นลง ก่อนจะดูดดึงช่องทางนั้นอย่างเร่าร้อน จนผมกระดกก้นหนีเมื่อมันเสียวสุดๆ
“หวาน หวานสุดๆ” มันจับก้นผมแหวกออกกว่าเดิมตามด้วยหน้ามันที่มุดซบเข้าที่ก้นผม แล้วระละเลงตวัดเลีย จนผมครางลั่น
“อื้อ อ๊าาา ยะ หยุด มัน เสียว อ๊าา” ผมส่ายหัวที่หมอน เมื่อมันรู้สึกเสียวสุดๆ ผมไม่คิดว่าด้านหลังจะให้ความรู้สึกเสียวได้มากขนาดนี้ ไหนจะลิ้นยาวตวัดรัว จนผมกระดกก้นแอ่นลอย รู้สึกวาบหวามเสียดวูบอย่างทรมาน
“ไม่ไหวแล้ว กูทนไม่ไหวแล้ว” มันผละออกจากก้นผม พูดพร่ำราวกับขาดสติหลุด ผมหันหลังเหลือบไปมอง พร้อมกับเสียงหอบหายใจเมื่อต้องทนทรมานจากที่มันกระตุ้นจนเกือบจะปลดปล่อย จากนั้นมันก็สอดนิ้วเข้ามาช่องแคบที่ปิดสนิท
“โอ้ย เจ็บ ไอ้อิท เอาออกไป กูเจ็บ” ผมดิ้นและส่ายก้นหนีอีกครั้ง เมื่อความเจ็บแล่นผ่านเข้ามา เมื่อนิ้วมันสอดเข้ามาในตัวผม
“เดียวมึงจะรู้สึกดี” มันก้มมากระซิบเสียงพร่า ไม่ทันที่นิ้วแรกจะทันได้ปรับตัวเข้ากับความคับแน่น ที่ตอดรัดอย่างรุนแรง มันก็สอดนิ้วที่สองเข้ามาทันที
“โอ้ยย เจ็บ” ผมกัดฟันแน่น ซบที่หมอนอย่างจุกและเจ็บ เมื่อมันเริ่มสาวเข้าออกโดยไม่ให้ผมปรับตัว ทำให้ผมเผลอรัดนิ้วมันแน่น จนมันครางอย่างกับติดสัตว์
“ฮึ่มม รัดอีก รัดให้แน่นๆ”
เพี้ยะ
มันสูดปากอย่างกระสัน รัวตบสะโพกพร้อมบีบขย้ำ มืออีกข้างก็สาวเข้าออกในตัวผมอย่างรัวเร็ว จนก้นผมเป็นแดงปื้นรอยมือ และเจ็บตรงช่องทางด้านหลังที่มันกดและควานภายในจนผมดิ้นเร้าอย่างเจ็บปวด
เพี้ยะ
สวบ
“อื้อ จะ เจ็บ กูเจ็บ” ผมกัดริมฝีปากแน่นจนเลือดไหล เมื่อไอ้อิทมันเพิ่มนิ้วที่สามเข้ามาต่อทันที แล้วชักเข้าชักออก บิดงอควานอยู่ภายในจนผมจุกไปหมด
“แน่นมาก โครตแน่นเลย” นิ้วมือมันควานขยายกางออกอยู่ภายในตัวผม แล้วดึงชักออกอย่างรุนแรง จนผมแอ่นก้นตามอย่างน่าอาย นิ้วยาวของมันกดตุ่มสะกิดภายใน ทำเอาผมดิ้นเร้าอย่างทรมาน
“อื้อ ไอ้ อิท ยะ อย่า” ผมส่ายหน้าไปมากับอารมณ์ที่ยากเกินบรรยาย ส่ายสะโพกบิดเร้า มันรู้สึกกระสันซ่านอย่างไม่เคยเป็น จนเผลอหยัดตัวเข้าหานิ้วของมันอย่างลืมตัว
“โอ้ย จะ เจ็บ อย่ากัด” ผมร้องห้ามเมื่อมันโน้มตัวชิดแผ่นหลังผม แล้วใช้ฟันขบกัดที่หัวไหล่อย่างแรง จนผมคิดว่าต้องเป็นรอยแน่ๆ จากนั้นมันก็ใช้ฟันครูดลากตามแผ่นหลังของผม จนแสบไปหมด แล้วจูบดูดดึงเป็นรอยช้ำตามแผ่นหลัง มืออีกข้างก็จ้วงเข้าช่องด้านหลังรัว เหมือนกะจะให้มันเตรียมพร้อมเต็มที่
“หวาน” น้ำเสียงของมันเหมือนกระหายอยาก มันหยุดกัดและดูดที่หลังผม พร้อมกับถอนนิ้วที่ชักออกทางช่องแดงช้ำ ที่เริ่มบวม ก่อนมันตวัดนิ้วของมันดูดตามซอกนิ้วละเลงเลียดูดเหมือนกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อย แล้วจ้องมองผมอย่างหยาบโลน
“แฮ่กๆ” ผมหอบหายใจรัวเร็ว ราวกับวิ่งหลายร้อยเมตร เมื่อมันหยุดทุกอย่าง ช่องทางด้านหลังผมโล่งวาบ เมื่อมันถอนนิ้วออก ก่อนจะขมิบรัว เหมือนเชิญชวนบางอย่างจนไอ้อิทมันสบถเสียงดังลั่น
“กูจะเอาจนมึงลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู!”
จะทยอยๆลงให้น้า :L2:
[/b]
-
ตอนที่ 13
เผด็จศึกNC++
มันพูดแค่นั้น มันก็รีบถอดเสื้อผ้าออกจากตัวเองอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกางเกงของมันที่ถอดออกอย่างรีบร้อน และบางอย่างก็ดีดผึ่งออกมาจากซับในของมัน
“ฮึก ไอ้อิท อย่าทำกูเลยนะ” ผมมองแก่นกายใหญ่โตของมัน ที่ตอนนี้แข็งขึงอย่างน่ากลัว ไอ้อิทมันสาวแท่งร้อนรัวจนมันพองขยายขึ้นอีก จนผมเบิกตากว้างอย่างตื่นกลัว
“ไอ้อิท กูขอร้อง ฮึก”
ความหวาดกลัวแล่นเข้ามา เมื่อรู้ว่าตัวเองจะต้องเจออะไร ผมจึงอ้อนวอนขอให้มันหยุด แต่ยิ่งดูเหมือนผมยิ่งห้ามกับเหมือนยิ่งยุอารมณ์ของมัน เมื่อร่างผมถูกพลิกนอนหงาย เชือกที่ผูกข้อมือผมมันบีบรัดแน่นจนมันแดงช้ำน่ากลัวเมือพลิกสลับ
มือใหญ่ของมันช้อนใต้แผ่นหลังผมยกแอ่นลอยขึ้น จนสะโพกผมเกยอยู่บนหน้าตักของมัน โดยที่ตัวผมแอ่นโค้งตัวลอย แผ่นหลังผมอยู่เหนือพื้นเตียง เมื่อถูกเชือกดึงรั้งไว้ มีเพียงศีรษะผมเท่านั้นที่ซบกับหมอนอยู่ จะดิ้นจะขยับก็ลำบาก
“เตรียมใจไว้ให้ดี”
มันพูดขึ้น ก่อนจับขาผมอ้าออกกว้าง แล้วเกี่ยวเอวมันเอาไว้ มันโน้มตัวเข้ามาหาผมที่นอนส่ายหัวน้ำตานองหน้าอย่างหวาดกลัว
“ฮึก ทำแบบนี้ทำไม กูไปทำอะไรให้มึง!!”
ผมตะโกนใส่หน้ามันอย่างเจ็บใจ เมื่อทำอะไรไม่ได้ ตาก็มองมันทั้งกลัวและสับสนปะปนกันมั่วไปหมด
“มึงผิด…”
มันว่า แล้วปัดผมที่หน้าผากผมออก แล้วก้มหน้าซบที่ซอกคอผม จากนั้นมันก็เงียบไป ผมที่รอฟังคำตอบจากมันอย่างอึดอัด ลมหายใจกระตุกทุกครั้งที่ลมหายใจร้อนของมันเป่ารดที่ซอกคอ
“ผิดที่ให้ใครมาแตะต้องตัว”
กึด
“โอ้ยยย” มันกัดเข้าที่คอผมอย่างแรง จนผมดิ้นหันคอหนี เมื่อฟันของมันกัดเข้าที่คออย่างแรง จนกลิ่นเลือดลอยคลุ้ง ผมร้องไห้ออกมาทันทีอย่างเจ็บปวด มันถอนฟันออกแล้วลากเลียรอยที่กัด จนผมแสบร้าวไปทั่วคอ
“ฮึกก กูเจ็บ” ผมร้องครางอย่างทรมาน
“มึงผิด…”
ปากหนาของมันยังคงพร่ำต่อ ผละออกจากคอแล้วเลื่อยลากลงมาแผ่นอก ที่กระเพื่อมอย่างรุนแรงจากแรงหอบของความหวาดกลัว
“ผิดที่ทำกูคลั่งได้มากขนาดนี้”
กึด
“อื้อ เจ็บๆ” ผมดิ้นพล่านอย่างเจ็บปวด เมื่อไอ้อิทมันกัดเข้าที่ยอดอกผมอย่างรุนแรง จนเกือบขาด ผมหลับตากัดปากแน่นอย่างรวดรวดร้าว นอนร้องไห้สะอื้นราวกับจะเป็นบ้า
จากนั้นปากหนาที่ครอบยอดอกของผม ก็ก้มลงจูบ เสมือนปลอบประโลมให้คลายเจ็บจากการถูกกัด ซึ่งมันไม่ช่วยอะไรเลย ผมยังคงร้องไห้ดิ้นให้หลุดจากปากหนานั้นที่จะครอบกลืนกินยอดอกผมอีกครั้ง
“มึงผิด ที่ไม่รู้ตัวเลยว่า..”
มันยังคงเพ้อ กล่าวหาผมอยู่อย่างนั้น โดยที่ผมไม่เข้าใจอะไรซักอย่าง ว่าผมผิดอะไร ไหนจะคำพูดที่มันกล่าวหาผมอีก
“ทำกูหึงแทบบ้า!”
มันตะวาดขึ้นมา พร้อมกับแววตาที่ผมเห็นเมื่อตอนนั้น ที่เต็มไปด้วยความอารมณ์ที่พุ่งถึงขีดสุด หน้ามันบึ้ง ถมึงทึงอย่างน่ากลัว จนผมผวาสะดุ้ง เมื่อมันพูดแบบนั้นออกมา
หะ หึงงั้นหรอ
“มะ มึง” ผมตกใจและอึ้งมองมันด้วยความไม่เข้าใจสุดๆ มันหมายความว่ายังไง ที่บอกว่าหึงผม
ไม่จริงใช่มั้ย
“กูชอบมึง”
อะไรนะ!
“ดะ เดีย.. อะ อื้ออ”
ผมที่ยังคงตกใจ เมื่อมันบอกว่าชอบผม จนเผลออ้าปากค้าง มันจึงฉวยโอกาสตอนที่ผมตกใจ ฉกจูบผมทันทีอย่างรวดเร็วไม่ให้ผมได้ตั้งตัว
“อึก อื้ออออ ”
มันจูบผมอย่างกระหาย ลากลิ้นหนาตวัดต้อนเกี่ยวรัด ภายในโพล่งปากจนผมแทบสำลัก ผมหลับตาแน่น ทั้งงุนงงและตั้งรับไม่ทัน พยายามเบี่ยงหนีรสจูบรุนแรงของมันก็ทำไม่ได้ มันบดขยี้ราวกับจะทำให้ผมขาดใจตาย
“ยะ หยุดก่อน อื้ออ” ผมส่ายหน้าหนี แต่กับถูกจับมาบดจูบอีกครั้ง คราวนี้มันจูบราวกับจะดึงวิญญาณผมออกไปด้วย
“กูไม่ไหวแล้ว ขอนะ”
มันถอนออกจากปากผมอย่างรวดเร็ว จับขาผมสองข้างอ้าออกกว้าง ก่อนจะส่งนิ้วทั้งสามเข้าไปในช่องแคบอีกครั้ง
สวบ
“อึก กูเจ็บ” ผมอ้าปากค้างงอตัวเข้ามา เมื่อจุกที่มันสอดนิ้วเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนน้ำตาจะไหลอาบหน้าอีกครั้ง พร้อมเสียงสะอื้น
“ฮึกก ไม่เอา ไอ้อิท กูเจ็บ”
“ตอนนี้มึงแค่เจ็บ หลังจากนี้มึงจะเสียว”
มันว่าเสียงพร่า แล้วสวนนิ้วเข้าออกด้านหลังอย่างรุนแรง ก่อนจะดึกออกอย่างรวดเร็ว แล้วจ่อแท่งร้อนของมันทันทีอย่างรีบร้อน
สวบ
“โอ้ย อื้ออ จะ เจ็บ กูเจ็บ!” ผมส่ายก้นหนีอย่างรุนแรง ไม่สนเชือกที่บาดข้อมือซักนิด เมื่อตอนนี้ความรวดร้าวกับลังแทรกเข้ามา เพียงแค่ไอ้อิทกดส่วนหัวของมันเข้ามาเท่านั้น
“อย่าเกร็ง” มันกัดฟันแน่น และดันแท่งร้อนเข้ามาเรื่อยๆ มือใหญ่จับสะโพกล็อคไว้แน่น ไม่ให้ผมขยับดิ้นหนี
สวบ ปึก!
“โอ้ยยยยยยยยยยย ” ผมแหกปากร้องลั่น เมื่อมันดันเข้ามาทันทีอย่างรวดเร็ว จนช่องหลังผมฉีก ผมดิ้นพล่านราวกับถูกเฉือด ร้องไห้ส่ายหัวไปมาอย่างเจ็บปวด
ทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้
“ชูว์ อย่าร้องๆ” มันก้มลงมาปลอบผม ทำราวกับผมเหมือนเด็กที่กำลังเสียขวัญ มันจูบซับน้ำตาผมไปมาทั้งที่ผมดิ้นเร้าอย่างทรมาน
มันเจ็บจะตายอยู่แล้ว
“ฮืออ เจ็บ ไม่เอา” ผมยังคงร้องไห้หนัก ช่องล่างที่ยังถูกเชื่อมมีเลือดไหลซึมออกมาแล้วบีบรัดขับไสแท่งร้อนนั้นอย่างรุนแรง
“เหี้ยแม่ง” มันสบถเสียงดัง ผละออกจากตัวผม ก่อนจะจับขาผมอ้ากว้างกว่าเดิม แล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
“ฮึก ยะ อย่าขยับ กูเจ็บ” ผมร้องบอกมันทั้งน้ำตา ช่วงล่างที่ร้าวจนแทบชา เมื่อถูกอัดใส่อย่างรุนแรงในครั้งแรก แล้วมันขยับทั้งที่ผมเจ็บร้าวใจแทบขาด
“อ่าาา”
มันครางลั่น หลับตาส่ายหน้าไปมาราวกับสุขสม ก่อนจะเสือกกายเข้าออกในตัวผมช้าๆ แล้วก็เร็วขึ้นตามลำดับ
พั่บ พั่บ พั่บ
“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ จะ เจ็บ อื้อออ” ผมอ้าปากค้าง เมื่อมันกระแทกเข้าออกรุนแรง จนผมเด้งสะเทือนโยกขึ้นลงบนตัวมัน เชือกที่รัดข้อมือมันรัดตามแรงกระแทก เสียดสีบีบรัดจนผมร้าวไปทั้งข้อมือ
“ร้อน ในตัวมึงร้อนมาก”
มันบีบจับที่สะโพกผมแน่นแล้วหยัดเอวสอบกระแทกรัว อัดเข้าไปเน้นๆ และย้ำลึก จนผมร้องเสียงหลง มันทั้งจุกและร้าวไปหมด
พั่บ พั่บๆ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อึก อื้อๆ” ผมกัดฟันแน่น รองรับอารมณ์ของมันที่เกินจะควบคุมได้ มันกระเสือกกระสน อัดกระแทกรัว จนช่องทางช้ำเสียดสีแสบร้อนไปหมด ข้อมือช้ำก็แดงเถือกไร้เรี่ยวแรง มือเล็กได้แต่จิกกำมือแน่นระบายความเจ็บปวดในครั้งนี้
“อื้อออ กูเจ็บ ยะ อย่ากัด โอ้ยย” ผมส่ายหัวร้องห้าม เมื่อมันโน้มตัวเข้ามาหาหน้าอกผมที่แอ่นเด้งลอยเหนือพื้น มันฉกเข้าไปครอบยอดอก แล้วดูดดึงราวกับหิวกระหาย
“อ๊ะๆ อื้ออ อ๊าาา”
หน้าอกผมส่ายไปมา ยามที่ลิ้นยาวระเลงตวัดที่ยอดอกรัว จนผมครางลั่นอย่างเสียวซ่าน ด้านล่างก็ยังกระหน่ำกระแทกไม่หยุด ไหนจะลิ้นยาวที่สลับตวัดดูดดึงและขบกัดไปมา จนผมแยกความเสียวกับความเจ็บปวดไม่ออก ได้แต่นอนอ้าปากครางลั่นอย่างทำอะไรไม่ได้
กึด
“โอ้ยย อื้อ บะ บอกว่าอย่ากัด”
ผมดิ้นเร้าอีกครั้ง แอ่นอกหนีมันอย่างทันที เมื่อมันกัดเข้าที่อกผมแล้วดึงยืดติดปากมัน จนผมต้องแอ่นอกตาม ก่อนจะเอามือสองข้างของมันบีบขย้ำหน้าอกผมอย่างรุนแรง นวดคลึงราวกับจะให้มันปริ้นออกมา จากนั้นช่วงล่างมันก็เร่งกระแทกกายเข้าอย่างรวดเร็วเมื่อใกล้ปลดปล่อย
พั่บๆๆๆๆ
“อ๊ะ อื้อๆๆ”
“อีกนิด” มันว่าเสียงสั่น แล้วรัวกระแทกด้านล่างผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมอ้าครางเสียงกระเส่าเมื่อมันเร็วจนแก่นกายผมปวดหนึบ ต้องการจะปลดปล่อยเช่นกัน
“อ๊ะๆๆ มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาา”
“อ่าาา”
ผมกับมันกรีดร้องครางลั่น พร้อมกับปลดปล่อยน้ำขาวออกมาเต็มหน้าท้องตนเอง ส่วนไอ้อิทมันก็คำรามครางอย่างสุขสม จนกัดฟันเป็นสันนูน แล้วอัดกระแทกสองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำเข้ามาในตัวผม จนผมอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย
แฮ่กๆ/แฮ่กๆ
เสียงหอบประสานกันไปมาท่ามกลางความเงียบ ที่อบอวนไปด้วยกลิ่นเลือดและน้ำขาวข้นที่เริ่มไหลย้อยซึมออกตามช่องทางที่ยังถูกเสียบคาด้วยแก่นกายของคนบนร่าง
ผมหลับตาให้กับความเหนื่อยแทบจะหมดแรง ร่างกายล้าและถูกทรมานจนแดงช้ำและเลือดไหลจากฟันคมที่กัดลงมา ช่องทางที่ชาหนึบ มันเต้นตุบๆผสานกับแก่นกายใหญ่ที่ร้อนดั่งไฟ ความรวดร้าวเริ่มเกาะกิน เมื่อวามชาหนึบหายไป แทนที่ด้วยความเจ็บปวดจนต้องร้องสะอื้นออกมา
“ฮึก” ความเสียใจถาโถมเข้าดั่งพายุซัด ทำเอาน้ำตาที่เจิงนองอยู่รอบดวงตา ไหลทะลักลงมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ผมไม่เข้าใจ ทำไมมันถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย
ทำไมมันต้องขมขืนผมด้วย
“ฮึก เสร็จแล้วก็ปล่อยกู” ผมบอกมันเสียงสั่น แล้วหันหน้าหนี ตอนนี้แค่เอ่ยออกมาผมแทบจะไม่มีแรง ได้แต่หลับตาแล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา
“เจ็บรึเปล่า” มันพูดขึ้นมาหลังจากที่เงียบไปนาน มันก้มไปมองด้านล่างที่ยังเชื่อมกัน แล้วเห็นเลือดปนออกมา แล้วเงยหน้ามองผมอย่างเป็นห่วง จนผมตวัดมองมันอย่างโกรธแค้น
ถามมาได้ ว่าเจ็บไหม
กูเจ็บจะตาย มึงยังกระแทกไม่ยั้ง
“เรื่องของกู” ผมตอบมันทั้งที่ไม่มองหน้า จนมันจับหน้าผมแล้วบีบเข้าที่แก้มให้ผมหันกลับมาสบตามัน
“กูถามว่าเจ็บไหม” เสียงมันเริ่มเข้ม จนใจผมกระตุก เมื่อผมยังดื้อค้านไม่ตอบให้ตรงคำถามมัน แต่ผมเหนื่อยและเพลียที่จะมาปะทะคารมกับมันตอนนี้
“……” ผมยังนิ่งแล้วหลับตา ไม่ตอบมัน ความเหนื่อยจากการถูกมันทำร้ายทำเอาผมแทบวูบหลับ
“อื้อ ยะ อย่า พอแล้ว” เมือเห็นผมเงียบใส่ มันจึงขยับสะโพกเนิบๆ จนผมต้องลืมตาหันกลับมาร้องห้ามเสียงแหบ
กูไม่ไหวแล้วนะ
“มึงตอบไม่ตรงคำถาม” มันว่า แล้วเริ่มสวนเข้าออกช้าๆ มือสองข้างมันก็บีบนวดขย้ำก้นผมไปมา
“อื้อ กูเจ็บ” ผมรีบตอบทันที เมื่อรู้สึกแสบร้าวช่องด้านหลังอีกครั้ง ความเจ็บปวดเพิ่งบรรเทานิดเดียวมันกลับตอกย้ำเข้าไปอีก
“มึงตอบช้า”
บ๊วบ
พรึบ
“ต่อเลยละกัน”
มันพูดขึ้นมาแค่นั้น และไม่รอฟังความคิดเห็นจากผม แล้วถอนกายออกจากช่องด้านหลัง จนมันรู้สึกโล่งวาบ จากนั้นตัวผมก็ถูกพลิกคว่ำแนบเตียงอีกครั้ง และเพียงไม่นานแก่นกายของมันก็สอดเข้ามาในตัวผมอย่างรวดเร็ว
สวบ
“อ๊าาา” ผมก้มลงครางลั่น เมื่อมันกระแทกเข้าที่เดียวจนมิดลำ จนจุกหน่วงไปทั่วท้อง มันเข้าง่ายเพราะมันมีน้ำช่วยหล่อลื่นไม่ฝืดเคืองเหมือนตอนแรก แต่มันก็ทำเอาผมดิ้นพล่านอย่างทรมาน
“ยังแน่นดีชิบ”
เพี้ยะ
มือใหญ่ฟาดที่ก้นทำเอาผมสะดุ้ง เมื่อมันตีที่ก้นผมอย่างแรงแล้วนวดสลับกันไปมา ก่อนจะจับที่เอวผมไว่แน่นแล้วเริ่มกระหน่ำกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง
“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อิท ช้าหน่อย” ผมร้องห้ามเสียงหลงเมื่อผมหายใจไม่ทัน
ปึก ปึก ปึก
“ตอดอีกๆ ฮึ่มม อย่างนั้น เพี้ยะ” มันไม่สนโหมกระหน่ำจ้วงใส่ไม้เว้นให้ผมหายใจ มือใหญ่มันละออกจากเอว แล้วยึดจับไหล่ผมแน่น ส่วนอีกข้างก็ตีก้นผมไปมาสลับกับกระแทกรัวทำราวกับควบขี่ม้า
มันจ้วงกระแทกด้านหลังผมพร้อมตวัดฟาดที่ก้นผมไปมาอยู่นานหลายชั่วโมง จนก้นผมแดงช้ำเป็นรอยฝ่ามือใหญ่ ช่องทางตอนนี้ชาไม่รู้สึกเมื่อถูกกระทำเป็นเวลานาน ข้อมือเสียดสีรุนแรงจนถลอกเลือดซึม ผมได้แต่นอนอ้าปากค้างแต่ไร้เสียง รองรับการกระแทกจากมันอยู่อย่างนั้น จนมันปลดปล่อยเข้ามาอีกครั้ง ผมก็เช่นกัน คราวนี้มันไม่ได้เจ็บปวดเหมือนตอนแรกอย่างเดียว มันมีความรู้ดีและสึกเสียวซ่านควบคู่กันไปด้วย ผมจึงเด้งตอบรับมันอย่างลืมตัว
อ่าา /อ่าา
เสียงครางครั้งสุดท้ายหลังจากปลดปล่อยออกมา ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักของมัน แท่งร้อนก็ยังคงเสียบคาไว้อยู่อย่างนั้นไม่ถอนออก ข้อมือผมถูกปลดออกตั้งแต่ตอนไหนก็ยังไม่รู้ตัว
จากนั้นมันรั้งใบหน้าผมให้เงยตอบรับจูบของมัน ผมเกาะที่ไหล่มันแล้วผลักไสอย่างอ่อนแรง
อื้อออ
ผมหลับตาแล้วอ้าปากรับลิ้นของมันอย่างจำใจ ผมเหนื่อยเกินที่จะขัดขืนหรือต่อต้านหลังจากถูกมันทำสองรอบ ร่างกายผมแทบจะสลายหมดแรงจนทรงตัวไม่อยู่จนมันต้องจับไว้ และปล่อยให้มันจูบจนกว่าจะพอใจ
“อื้ออ แฮ่กๆ” มันผละออกจากปากผม หลังจากจูบนานหลายนาที ผมหลับตาหอบหายใจรัวแล้วเอนซบพิงไหล่มันอย่างหมดแรง สติเริ่มไม่อยู่กับตัวจนแทบจะวูบไปหลายครั้ง แต่ถูกดึงขึ้นมาด้วยฝีมือของมัน ให้ตอบสนองมันอยู่อย่างนั้น
“กูจะไม่ขอโทษ เพราะกูตั้งใจ”
มันว่าแล้วโอบกอดผมไว้แน่น จากนั้นมันก็ก้มลงจูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงกระซิบ
“เพราะต่อไปนี้ มึงเป็นเมียกู”
จะทยอยๆลงให้น้า :L2:
-
ลงเยอะเลย ดีต่อหัวใจอ่ะ อิอิ
-
ตอนที่ 14
เป็น เมียโรคจิต ต้องทำใจ
พาร์ทอิท
ตอนนี้ผมนั่งพิงหัวเตียงมองร่างบางที่นอนข้างๆผม ร่างนั้นหลับสนิทหลังจากที่เพลียเหนื่อยจนสลบด้วยฝีมือของผม ตามตัวมีแต่รอยฟกช้ำและรอยดูด ข้อมือสองข้างเป็นรอยแดงช้ำและถลอกจากการถูกเชือกรัด หนักสุดก็เป็นบริเวณก้นที่ผมเน้นเป็นพิเศษ บัดนี้มันแดงปื้นและเริ่มช้ำม่วงอย่างน่ากลัว ผมเอื้อมมือไปลูบก้นของมันอย่างแผ่วเบาและรู้สึกผิด ที่รุนแรงกับมันตั้งแต่ครั้งแรก
ปาหนาจูบรอยช้ำนั้นอย่างปลอบประโลม ตาก็มองสลับกับใบหน้าของมันที่นอนซมอยู่ ก่อนจะรีบชักมือตัวเองออกอย่างรวดเร็ว แล้วเอาผ้าห่มคลุมร่างมันเอาไว้ ผมก้มมองมือตัวเองที่สั่นเทา ก่อนจะกำมันแน่นเมื่อความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นมา
แค่สัมผัสมัน ผมก็เกิดอารมณ์
ผมรีบกระโดดลงจากเตียงอย่างหงุดหงิด แล้ววิ่งเข้าไปห้องน้ำทันทีเพื่อไปปลดปล่อยอารมณ์ ถ้าผมนั่งทำอยู่ตรงนั้นผมคงทนไม่ไหว ลักหลับมันขึ้นมาอย่างแน่นอน
เมื่อผมปลดปล่อยไปแล้วรอบหนึ่งในห้องน้ำ ผมกลับมาพร้อมกับผ้าที่ชุบน้ำหมาดและอ่างใบเล็ก เพื่อที่จะเช็ดตัวให้คนอยู่บนเตียง แล้วเอาน้ำที่อยู่ข้างในตัวมันออก เพราะผมปล่อยเข้าไปซะเยอะ จนบางส่วนไหนย้อยตามขา
“แม่ง จะเช็ดตัวยังไง ไม่ให้เผลอเอามึงได้ว่ะ” ผมสบถเสียงดังอย่างหัวเสีย ก่อนจะทึ้งผมตัวเองที่ไม่รู้จะทำยังไง จะปล่อยไว้ก็ไม่ได้ จะเช็ดก็กลัวห้ามใจไม่อยู่
“เอาไงดีว่ะ” ผมมองไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงสลับกับผ้าในมือ
“เอาว่ะ ทนไม่ไหวก็ปล่อยนอกละกัน” ว่าอย่างเห็นแกตัว ผมก็เปิดผ้าห่มออก เผยให้เห็นร่างของไอ้นนท์ที่ตัวเล็กบางแทบปลิว เมื่อเทียบกับผม
อึก
เสียงกลืนน้ำลาย เมื่อเห็นร่างเปลือยเปล่านั่นต่อหน้า ปากที่บวมเจ่อและแตกเล็กน้อยเมื่อโดนผมกระหน่ำจูบแบบเอาเป็นเอาตาย ตามตัวก็มีแต่รอยพล่าแดง และขบกัด ยอดอกเล็กที่ตอนนี้แดงช้ำบวมทั้งสองข้าง ทำให้ผมกลืนน้ำลายอีกครั้ง เมื่ออยากจะไปดูดชิมอีกครั้ง
ไล่ลงมาที่หน้าท้องเรียบไร้ไขมัน ออกจะติดแห้งไปหน่อย ผมเพลอมองนานจนเกือบจะเอื้อมมือไปลูบสัมผัส ไหนจะแก่นกายเล็กที่พอดีตัวกำลังอ่อนพับเหมือนเจ้าของมัน และสุดท้าย ที่ผมมองและแทบหยุดหายใจ
คือก้นของมัน
ก้นที่ใหญ่เกินรูปร่างที่มันแบกของแบบนั้นไว้บนตัว ด้วยขนาดที่ค่อนข้างใหญ่และนิ่มมือ ทำให้เวลาผมมองแล้วมันรู้สึกเพลินตาและอยากจับลูบคลำ อยากจะตี อยากฟาดมันแรงๆ ให้หนำใจ มันทำให้ผมเกิดอารมณ์เพียงแค่มอง หรือแค่สัมผัส
ผมชอบ
เรียกว่าคลั่งเลยก็ได้
โดยเฉพาะของไอ้นนท์
มันไม่เหมือนใคร ในความรู้สึกผม อาจจะเป็นเพราะว่ามันไม่ได้โอ้อวดให้ใครรู้ว่ามันมีสิ่งนี้ เหมือนคนอื่นหรือพวกผู้หญิงที่ชอบโชว์ ผมชอบก็จริง แต่มันไม่ได้ทำให้ผมเกิดอารมณ์มากมายเท่าไอ้นนท์มาก่อน ยิ่งมันปิดบัง ผมยิ่งอยากจะกระชากมันออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
ผมเริ่มเป็นคนบ้าก้นใหญ่ตั้งแต่เข้ามอสามแล้วรู้จักกับไอ้นนท์ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันปิดซ่อนอะไรอยู่ จนกระทั่งวันที่ผมเห็นมันถอดกางเกงในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนที่มันกำลังจะถอดแล้วเผยให้เห็นสิ่งที่มันซ่อนอยู่ วินาทีนั้นผมถึงกับตะลึงค้าง เผลอมองนานอย่างไม่รู้ตัว สะดุ้งตัวอีกทีก็มีบางอย่างไหลออกมาทางจมูก แล้วก็พบว่ามันคือเลือด ไหนจะลูกชายของผมที่แข็งขึงขึ้นมาเพียงแค่เห็นก้นของมันเท่านั้น
ผมตกใจมาก
ตอนแรกผมคิดว่าผมมองก้นของมันคล้ายๆของผู้หญิงแล้วดันมีอารมณ์ แต่พอผมลองไปมีอะไรกับผู้หญิงที่ก้นสะบึ้มกว่าไอ้นนท์อีก ผมยักไม่มีอารมณ์ขนาดถึงกับเลือดกำเดาไหล และจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็เฝ้ามองมันมาตลอด หาเรื่องคอยแกล้งและด่ากับมันอยู่เป็นประจำ ทำแบบนี้เรื่อยๆ จนผมไม่รู้ตัวเลยว่าผมแอบชอบมันเข้าให้แล้ว
ผมไม่ชอบที่ก้นมันอย่างเดียว ผมชอบนิสัยและทุกอย่างที่มันเป็น ผมเฝ้ามองและจับตาดูมันอยู่ห่างๆ ใครที่ชอบแซวมัน ผมก็ไปจัดการไม่ให้ล้อมันเรื่องก้นอีก จนวันหนึ่งผมมีโอกาสได้สัมผัสกับก้นของมันกับมือ ในวันที่ทำรายงาน แล้วเพื่อนของมันแกล้งเข้าให้ ผมจึงตามน้ำและหาเรื่องจนมีโอกาสได้จับก้นมันครั้งแรก
บอกเลยว่า ฟิน
ยิ่งผมได้สัมผัสก้นมัน ผมยิ่งคลั่งก้นใหญ่ของมันเข้าไปอีก ผมจึงหาเรื่องแกล้งมันหนักกว่าเดิม แต่มันกลับนิ่งใส่ผม และพยายามเลี่ยงผมมาตลอด ผมจึงหาตัวมันได้ยากไหนจะเพื่อนมันอีก ที่ชอบรวมกลุ่มกันจนผมเข้าไปหามันไม่ได้
จนวันหนึ่งมันแกล้งผมโดยการไปประกาศหน้าเว็บโรงเรียนว่าผมเป็นเกย์ ยืนกอดกับผู้ชายด้วยกัน ซึ่งนั่นมันไม่ใช่เลย ผมกอดกับลูกพี่ลูกน้องผมต่างหาก ซึ่งมันติดผมมาก และชอบกอดบ่อยๆจนผมชิน แต่ไม่คิดว่าไอ้นนท์มันจะเอาตรงนี้มาแกล้งผม ตอนแรกก็โกรธมันอยู่ ผมตามหามันให้ควัก แต่มันก็หลบหนีไปได้ทุกครั้ง เวลาเดินไปไหนคนก็มองผมแปลกๆซึ่งผมสนบ้างไม่สนบ้าง เพราะผมอาจจะเป็นจริงๆตั้งแต่ผมชอบมันแล้ว
เมื่อมันหลบเลี่ยงผมได้ตลอด ผมก็ไม่มีเวลาตามมันเพราะใกล้ช่วงสอบ ต่างคนต่างเครียด บางคนได้มหาลัยแล้วก็ไม่มาโรงเรียนเลยก็มี และหลังจากนั้นจนจบมอหก ผมก็ไม่เจอมันอีกเลย จนกระทั่งผ่านไปสามปี แล้วบังเอิญกลับมาเจอกันอีกครั้ง ผมจะไม่พูดอะไรมาก เพราะเรื่องระหว่างผมกับมันเรื่องยาว สรุปสั้นๆเลยว่า
คราวนี้ผมไม่ปล่อยมันไปแน่ๆ
และในที่สุด ผมก็จัดการรวบหัวรวบหางและก้นของมันมาเป็นของผม ด้วยวิธีที่รุนแรงและโรคจิตเกินไปหน่อย ก็อย่างว่าโรคจิตมันเป็นจิตใต้สำนึกของผมล้วนๆและผมจะเอามาใช้กับคนที่นอนอยู่บนเตียงเท่านั้น เพราะมันพิเศษ
และมันก็เป็นเมียผม
ผมเลิกนึกย้อนความหลัง แล้วหันกลับมาหาร่างที่นอนยั่วผมแบบไม่รู้ตัว ผมถอนหายใจหนักๆเพื่อที่จะไม่ทำอะไรมันมากเกินกว่าจะเช็ดตัว แต่มันก็ทำได้ยาก เมื่อผมเริ่มเช็ดที่หน้าของมัน เสียงครางอื้ออึงก็ออกจากปากทำเอาผมแทบสติหลุด
“อื้อ”
“แม่ง ร้องทำไมว่ะ” ผมกำผ้าในมือแน่น พลางสูดลมหาใจเข้าออกลึกๆ
ใจเย็นๆไอ้อิท
เมื่อสูดหายใจเข้าออกลึกๆแล้วไม่ได้ผล ผมจึงตัดสินใจไม่เช็ดตัวมัน เอาแค่น้ำส่วนนั้นออกก็พอ ซึ่งมันยากและจะทำให้ผมหมดความอดทนได้ในเวลาสั้นๆ ก่อนจะเตือนตัวเองว่า ห้ามทำอะไรมันเด็ดขาด
ว่าแล้วก็จับขามันกางอ้าออก เผยให้เห็นช่องทางด้านหลังที่ผมเพิ่งจะเผด็จศึกมันไปไม่นาน และร่องรอยนี้บ่งบอกได้ว่า ไอ้นนท์มันเป็นของผมแล้ว และผมก็เป็นคนแรกของมันด้วย
รู้สึกภูมิใจ
ผมจึงหยิบผ้าแล้วแล้วชุบน้ำบิดหมาดๆอีกครั้ง ด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ เพราะผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อน บอกเลยมันเป็นคนแรก และมันก็เป็นเมียผมด้วย ผมจึงยอมทำให้
ดังนั้นมึงควรดีใจนะไอ้นนท์ มีผัวแสนดีแบบนี้
จากนั้นผมจึงเช็ดตรงส่วนนั้นของมันกลับต้องชะงักมือไป เมื่อเห็นบางอย่างไหลซึมออกมาพร้อมกับน้ำของตัวเอง
เลือด
ผมก้มมองส่วนนั้นที่ตอนนี้บวมช้ำและแดงก่ำ จึงเอื้อมไปแตะเบาๆก็ทำให้ร่างที่หลับอยู่สะดุ้ง และครางสะอื้นออกมา
“ฮึก เจ็บ”
พอเห็นส่วนนั้นที่ผมทำรุนแรงกับมัน อารมณ์ที่หวังจะคิดลักหลับก็พลอยหายไป เมื่อรู้สึกสงสารเมียตัวเองขึ้นมา ผมจึงสอดนิ้วเข้าไปทั้งสามแล้วกวาดเอาน้ำขาวที่อยู่ในตัวมันออกจนหมด ถึงแม้ว่าข้างในนั้นมันจะบีบนิ้วผมซะแน่นก็ตาม
แค่นี้ ไอ้อิท ทนได้
เมียเจ็บ ผัวต้องทน
“ฟู่ เสร็จซะที” ผมถอนหายใจอย่างแรง หลังจากทำทุกอย่างให้คนบนเตียงเสร็จ พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ผมใส่เสื้อผมให้มันอย่างเดียว ส่วนกางเกงผมไม่มีไซค์เล็ก แต่ก็ดีที่ไม่มีเพราะผมก็ไม่ต้องการใส่ให้มันอยู่แล้ว
เหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าอีกไม่กี่นาทีก็เช้าแล้ว แอบเหลือเชื่อตัวเองนิดหน่อยที่ไม่คิดว่าจะอยู่เฝ้าไอ้นนท์ได้ทั้งคืนแบบนี้ ก่อนจะมองคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีทีท่าว่าจะตื่น แล้วนึกอะไรขึ้นได้
จึงพาตัวเองออกจากห้องแล้วขับรถไปยังที่ๆผมไปฉุดมันมา ซึ่งก็คือห้องของไอ้นนท์ เมียหมาดๆของผมนั่นเอง ในใจก็คิดหาทางรับมือหลังจากที่มันตื่นขึ้นมา สงสัยงานนี้ผมมีเจ็บตัว
พอมาถึงผมก็เดินตรงไปห้องของมันทันที ก็พบกับใครอีกคนที่ยืนหน้าเครียดอยู่ ผมจึงเดินไปด้วยท่าทางสบายๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนไอ้คนที่อยู่หน้าห้องมันถามผมขึ้นมา
“มึงมาทำไม” ไอ้หน้าจืดทักขึ้น ผมเลิกคิ้วแล้วมองมันว่าทำไมมันดูรีบๆแบบนั้น
“เรื่องของกู” ผมตอบ จนคิ้วไอ้หน้าจืดมันกระตุก
“มึงเห็นไอ้นนท์มั้ย” มันคงไม่อยากเสียเวลามันจึงถามขึ้นมาอย่างเร่งรีบ
“กูก็เพิ่งมา แล้วกูจะเห็นมั้ย” กวนไปดอกนึง
“ไอ้อิท!”
“อะไร ไอ้หน้าจืด” ผมยังกวนมันไม่เลิก จนมันฟึดฟัดอยากจะต่อยผมเต็มที่ ดูจากรูปร่างของมัน ถึงจะตัวสูงไม่ห่างกันเท่าไหร่ แต่ความหนาผมกินขาด ความหล่อก็เช่นกัน
“หายไปไหนของมันว่ะ รถจะออกแล้ว” มันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออกอย่างร้อนรน ตาก็มองนาฬิกาไปด้วย จนผมสงสัยว่ามันจะไปไหน
“พวกมึงจะไปไหน” ผมถามขึ้น
“เสือก” มันว่า คราวนี้คิ้วผมกระตุกบ้าง
“บางทีก็อาจรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน” ผมพูดขึ้นลอยๆ ดูท่าทีของไอ้หน้าจืดไปด้วย ซึ่งมันก็หันมาหาผมอย่างรวดเร็ว
“มันอยู่ไหน บอกกูมา” มันเดินมาหาผมแล้วถามรัว ผมจึงผลักมันออก เมื่อมันใกล้ผมเกินไป
“พวกมึงจะไปไหน” ผมย้อนถาม ไม่ตอบคำถามมัน ทำเอามันหลับตาแทบจะข่มอารมณ์ไม่อยู่ ซึ่งผมก็ยักไหล่ไม่แคร์
“กูจะไปเข้าค่ายรับน้อง” มันบอกอย่างไม่เต็มใจ ผมจึงนึกถึงคนที่นอนอยู่ที่ห้องทันที สงสัยมันคงไปไม่ได้แล้วหล่ะ แค่เดินก็ไม่รู้จะเดินได้รึเปล่า
“บอกกูมา ไอ้นนท์อยู่ไหน” ถามทวงถามทันที
“กูไม่รู้” ผมตอบสั้นๆ
“ไอ้เหี้ยอิท” มันกำลังจะง้างชกผมที่กวนตีนมันไม่เลิก แต่ก็ต้องหยุดไป เมื่อโทรศัพท์ของมันดังขึ้นมา จากนั้นมันก็คุยแปปเดียว แล้วก็มองห้องไอ้นนท์สลับกับโทรศัพท์ แล้วก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ผมจึงเดินเข้าไปในห้องไอ้นนท์ ที่ไม่ได้ล็อคจากเมื่อคืน จึงไปหยิบเสื้อผ้ามันออกมาสองสามชุด และโทรศัพท์ที่มีคนโทรเข้าเกือบยี่สิบสาย ส่วนมากจะไม่ใช่ของใครที่ไหน
ไอ้เต้
ไอ้หน้าจืดนั่นเอง
จากนั้นผมก็เก็บเสื้อผ้าใส่เป้ แล้วเดินออกมา พร้อมล็อคห้องให้อย่างดี แล้วเดินขึ้นรถ ขับออกตรงไปยังคอนโดของตัวเอง พลางคิดว่าปานนี้คนที่อยู่บนเตียงมันน่าจะตื่นแล้ว
แอ๊ด
พอเปิดเข้าไปก็ยังเห็นมันนอนอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงข้างๆ แล้วก้มไปมองมัน พบว่าตอนนี้หน้ามันแดงและมีเหงื่อออก ตัวมันกระสับกระส่ายไปมา จนผมต้องเอามือแนบอังบนหน้าผาก
“เวรละ เป็นไข้” ผมชักมือออก เมื่อตัวมันร้อนราวกับไฟ หายใจแต่ละทีมีแต่ความร้อนสีหน้ามันดูทรมาน จนผมอดห่วงไม่ได้
“นนท์ ตื่น” ผมปลุกมันเบาๆ เพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาล ผมไม่รู้ว่าเวลาคนไม่สบายต้องทำยังไงบ้าง ไปโรงบาลง่ายสุดละ
“อือ ไอ้อิท” มันลืมตาขึ้นมา แล้วเรียกชื่อผมเสียงแหบ ทำไมผมฟังแล้วมันดูเซกซี่จังเลยว่ะ จากนั้นมันก็เบิกตากว้าง และขยับถอยหนีจากผม
“มึง โอ้ย” มันว่า แล้วจู่ๆน้ำตามันก็คลอ ก่อนจะร้องโอดเมื่อมันขยับตัวอย่างรวดเร็ว สงสัยมันคงเจ็บมากถึงกับเบ้หน้า แล้วซบกับหมอนสะอื้นทันที
ชิบหาย ร้องไห้ซะและ
“มึงมีไข้ กูจะพาไปหาหมอ” ผมบอก แล้วกำลังจะช้อนอุ้มมัน มันก็ตะคอกเสียงแหบๆนั้นใส่ผม
“ไม่ไป” ตะคอกไม่พอส่งสายตาอาฆาตมาให้ผมอีก
แล้วผมจำเป็นต้องกลัวมั้ย
“ไม่ไปก็ต้องไป” ผมพูดเสียงเข้ม คราวนี้มันบ่อน้ำตาแตกเลยครับ
“ฮึก กูไม่ไป ไอ้เหี้ย แค่กๆ” ด่าไปไอไป ผมละสงสารเมียตัวเองจริงๆ ยังจะมีแรงมาด่าผมอีก ด่าแล้วก็ร้อง ผมละปรับอารมณ์ไม่ทัน
“เออ กูเหี้ยจริง กูยอมรับ”
“แต่เหี้ยที่มึงด่าก็ ’ผัว’ มึงนะครับ”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 15
มนุษย์เมีย
พาร์ทอิท(ต่อ)
“แต่เหี้ยที่มึงด่าก็ ’ผัว’ มึงนะครับ”
พอผมพูดแบบนั้นออกไป มันถึงกับเงียบทันที แล้วมองผมด้วยสายตาสั่นๆกัดปากตัวเองแน่น ทำเอาผมใจกระตุก จากนั้นไม่นานมันก็เบ้ปากแล้วสะอื้นออกมา
ผิดคาดครับ
“ฮึก มึงข่มขืนกู” มันต่อว่าผมทั้งน้ำตา ตอนแรกนึกว่าจะตะโกนด่าสรรพสัตว์ทั้งหลายใส่ผม แต่ไหงร้องไห้ซะงั้น หรือว่าใจจริงมันอยากจะลุกมาฆ่าผมซะมากกว่า ดูจากสายตาแล้ว แต่มันทำอะไรไม่ได้ไง เพราะเจ็บอยู่ เลยต้องร้องไห้แทน
“ถ้ากูไม่ทำ กูจะเอามึงทำเมียได้มั้ย” ผมยังไม่สำนึกแถมยอมรับหน้าด้านๆอีก อย่าหาความดีในตัวผมเลย ชั่วเพียวๆไม่มีผสม มันหันขวับมองหน้าผมอย่างกินเลือดกินเนื้อทันที สงสัยจะตรงเกินไป
“ใครเมียมึง” มันว่าเสียงแหบ ตาก็ยังล้นไปด้วยน้ำตา ตอนนี้หน้ามันแดงมาก ไม่รู้มันอาย หรือมันโกรธ หรือเป็นเพราะพิษไข้กันแน่
“ก็มึงไง” ผมตอบ สงสัยยังไม่รู้ตัว แบบนี้ต้องทวน
“ไอ้..”
ผมไม่รอให้มันเถียงต่อ รวบจัดการช้อนอุ้มมันขึ้นจากเตียง มันที่ยังตกใจ เผลอโอบคอผมไว้แน่น แล้วเบ้หน้าร้องครางอย่างทรมานที่ตามตัวถูกกระทบกระเทือน โดยเฉพาะช่วงล่าง
“ฮึก กูไม่ไป!” มันร้องลั่น น้ำตานี้ไหลพรากเลย พยายามพลักผมออกจากตัวมัน ผมเห็นน้ำตามันแต่ลพครั้งทำเอาผมใจอ่อนยวบ
“อย่าดื้อ จะพาไปหาหมอ” ผมว่า แล้วทำใจแข็ง จะแพ้น้ำตามันไม่ได้ แต่มันกับไม่ฟังส่ายหัวไปมาอย่างไม่ยอมและเริ่มดิ้นจนผมเริ่มจะหงุดหงิด
“ฮึก ปล่อย กู”
ผมส่ายหัวหน่ายๆให้กับเมียหมาดๆของผม ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมตบหัวมันคว่ำละ ทำเป็นเก่งตัวเองเจ็บร้องไห้จะตายอยู่แล้ว แต่ผมก็ไม่พูดออกไป เพราะทั้งหมดผมทำมันทั้งนั้น
“มึงไม่สบายอยู่นะ เมีย” ผมก้มลงไปดุ มันหันขวับเงยหน้าขึ้นมองผมทันที ผมมองมันกลับด้วยสายตาเชิงบังคับ โดยไม่รู้ว่ามันเป็นสัญญาณเตือน
และหลังจากนั้น
พลั่วะ
“กูไม่ใช่เมียมึง!”
ดอกหนึ่งซัดเน้นๆที่บ้องหูเล่นเอาผมมึนเดินเซเลยทีเดียว เข่าผมแทบทรุด ติดที่อุ้มมันอยู่ ไม่งั้นร่วงทั้งคู่ ผมสะบัดหน้าไปมาหลังจากถูกฝ่ามืออรหันต์ตบเข้าไปอย่างรุนแรง เล่นเอาผมเกือบล้มทั้งยืน พอตั้งหลักได้ผมหันไปมองหน้ามันอย่างงงๆ
เชี่ย กูมึน
ผมสะบัดหน้าอีกครั้งเพื่อเรียกสติ บางทีผมก็สงสัยว่ามันจะโหดหรือจะดราม่า ช่วยเลือกเอาซักอย่างได้มั้ย ผมตั้งรับไม่ทัน กว่าสติจะเข้าไปครบก็เห็นมือของมันง้างขึ้นอีกรอบ
“เออ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” ผมรีบตอบ กลัวมันจะซัดผมเข้าให้อีก ขนาดมันไม่มีสบายอยู่ยังแรงและหนักขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดตอนที่มันหาย ผมจะน่วมขนาดไหน
“กูจะกลับห้อง” มันเช็ดน้ำตาลวกๆ แล้วบอกให้ผมปล่อยมัน ผมก็อยากจะรู้ความเก่งของเมียตัวเองจริงๆว่ามันจะดื้อด้านจะเก่งซักแค่ไหน ผมจึงวางมันลงที่เตียงเบาๆ ตอนแรกกะจะโยนแล้ว โทษฐานที่มันทำร้ายผม แต่คิดดูอีกที ไม่ดีกว่า เดียวเมียโกรธ
“ถ้ามึงเดินออกจากห้องกูได้ก็เชิญ” ผมว่าแค่นั้น แล้วยืนกอดอกมอง มันกัดปากตัวเองเล็กน้อยและทำสีหน้าไม่สู้ดี แต่ก็ยังฝืนพยายามลุกขึ้นยืน ทั้งที่ขาตัวเองสั่นขนาดนั้น พอเท้าแตะพื้นเท่านั้นแหล่ะ
โครม
กูว่าละ
ผมรีบเข้าไปหามันอย่างรวดเร็วหลังจากล้มลงข้างเตียง มันสะบัดมือผมออกแล้วเงยหน้ามองผมทั้งน้ำตา สงสัยเมื่อกี้มันคงเจ็บมาก
“ยะ อย่ามายุ่ง แค่กๆ” มันว่าแบบนั้นแล้วไอเสียงดัง จนผมทนไม่ไหว ก้มไปอุ้มมันขึ้นอีกครั้งแล้ววางที่เตียง
“กูจะไปซื้อยา นอนอยู่เฉยๆ ถ้ามึงไม่ฟังกูจะเอามึงอีกรอบ” ผมขู่มันไป แววตามันสั่นระริกและกลัวผมขึ้นมาทันทีหลังจากที่ผมพูด มันคงรู้ว่ายังไงก็ไม่มีแรงออกไปได้อยู่แล้ว และมันคงไม่อยากให้ผมเอามันอีก มันจึงเลือกที่จะเงียบสะอื้นออกมา แทน
“กลับมา กูต้องเห็นมึงอยู่บนเตียง” ผมพูดทิ้งท้าย แล้วรีบขับรถออกไปซื้อยาทันที เพราะจะได้รีบกลับมาเฝ้ามัน
ผมรู้ว่าไอ้นนท์มันไม่ฟังคำขู่ผมอยู่แล้ว ยิ่งผมห้ามมันยิ่งทำ อะไรขัดผมได้มันขัดหมด ชอบกระตุกเส้นโมโหผมสุดๆ ดังนั้นผมรีบบึ่งรถด้วยความเร็วจนมาถึงร้านยา ผมก็รีบเปิดเข้าไป ถามเภสัชร้านยาทันที
“รับยาตัวไหนค่ะ” เภสัชถามขึ้นมา
“ผมขอยาลดไข้แล้วก็ยาแก้อักเสบครับ” ผมตอบไป แล้วเท้าเอวนึกว่าต้องซื้อยาอะไรอีก
“ผมขอแผ่นเจลลดไข้ ยาทาแก้ฟกช้ำด้วยนะครับ เอ่อ แล้ว..” ผมไม่รู้จะบอกเภสัชว่ายังไงดี กับยาที่ใช้ตรงส่วนนั้น
“ค่ะ?”
“ยาที่ทาด้านหลังอ่ะครับ” ผมตอบเสียงเบา เห็นเภสัชยิ้มขำนิดหนึ่งก่อนจะจัดยาให้ ผมรีบจ่ายเงินโดยไม่สนสายตาที่เภสัชมองมา เดินออกมาแล้วผมก้มมองดูว่าลืมอะไรไปหรือเปล่า พอคิดว่าครบแล้วผมก็ขึ้นรถขับกลับทันที ใจก็ร้อนรนกลัวว่าไอ้นนท์มันจะแผลงฤทธิ์อะไรอีก
และก็เป็นไปตามที่คิด
ไอ้นนท์ลงไปนอนกองที่พื้นข้างเตียง ร้องโอดโอยอย่างน่าสงสาร พอมันเงยหน้าแล้วเห็นผม มันก็ทำท่าจะคลานหนี ผมวางของที่ซื้อมาอย่างโมโห แล้วเดินไปหาเมียจอมอวดเก่งของผมทันที
“อะ อย่าเข้ามานะ” มันเขถิบถอยหนีอย่างทุกลักทุเล ตามันแดงช้ำจากการร้องไห้ หน้าก็แดงก่ำเพราะพิษไข้ ไหนจะไอร้อนตามตัวมันอีก ทำให้ผมอดที่จะโมโหและใส่อารมณ์กับมันไม่ได้
“มานี่เลยมึง” ผมกระชากแขนมันขึ้น จนมันยืนไม่ไหวกำลังจะล้ม ผมจึงช้อนตัวอุ้มมัน แล้วโยนใส่บนเตียงอย่างแรง
“ฮึก ไอ้อิท อย่าทำกู” มันร้องโววายแล้วร้องไห้ตัวโยนเลยคราวนี้ สงสัยจะกลัวว่าผมจะทำอะไรมันจริงๆ ผมจึงต้องสั่งสอนมันซักหน่อยว่าอย่าดื้อมาก และอย่าขัดคำสั่ง ผมจึงตามไปคล่อมทับตัวมันทันที
“กูบอกมึงว่าไง” ผมทำเสียงเหี้ยมใส่มัน มือจับคางเล็กแล้วบีบมันแน่น จนมันเอามือมาจับห้ามไว้เพราะเจ็บ ตาก็ปรือมองผมอย่างหวาดกลัว
“ฮึก” มันไม่ตอบ เอาแต่ส่ายหน้าอย่างเดียว ผมจึงจับเสื้อของมันแล้วเตรียมถอด มันจับมือผมร้องเสียงหลงทันที
“ฮึก ไม่เอา กูเจ็บอยู่ไอ้อิท” มันทั้งร้องและส่ายหน้าไปมาอย่างน่าสงสาร แต่ผมก็ไม่ฟังปัดมือมันออกแล้วจับถอดเสื้อทันที
“อยู่นิ่งๆ” ผมดุ เมื่อมันดิ้นไปมา จนผมถอดเสื้อมันไม่ได้
“ฮือ ไม่เอามันเจ็บ” มันยังคงร้องจะเป็นจะตาย จนผมต้องถอนหายใจหนัก เพื่อข่มอารมณ์ ไม้ให้เผลอทำอะไรมันจริงๆ
“กูไม่ได้จะเอามึง กูแค่เช็ดตัวให้” ผมปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง จนมันชะงักแล้วมองผมอย่างแปลกใจ
“แม่ง ตามึงบวมหมดละ” ผมบ่น แล้วเอามือเกลี่ยน้ำตามันไปมา มันหยุดร้องทันทีเหมือนจะตกใจ กับน้ำเสียงและท่าทีที่เปลี่ยนไปของผม
“จะ จริงๆนะ” มันถามผม เพื่อความแน่ใจ ยอมให้ผมเช็ดน้ำตามันอยู่ย่างนั้น จนผมถอนหายใจอีกครั้ง
“เออ อยู่นิ่งๆ มึงขยับนิดเดียว กูจะถือว่ามึงยอม” ไม่วายขู่มันไปอีกดอก และได้ผล มันนอนนิ่งเป็นขอนไม้เลย
แม่งชอบให้กูขู่
ผมจึงถอดเสื้อมันออกจากตัว เผยให้เห็นตัวแดงๆของมันจากพิษไข้ และร่องรอยต่างๆจากฝีมือผมเต็มตัวมันไปหมด มันหันหน้าหนีแล้วซบหน้าลงที่หมอน ผมรู้ว่ามันคงเจ็บใจและอายที่ทำอะไรผมไม่ได้ นอกจากยอมทำตามผมเท่านั้น
ผมหลับตาข่มอารมณ์อีกครั้งที่เห็นตัวแดงๆของมัน ก่อนจะพ่นลมหายใจอย่างหนีก ลุกขึ้นไปหยิบผ้าในห้องน้ำพร้อมกับอ่างใบเล็กอันเดิมกลับมา ผมเริ่มไล่เช็ดบนตัวมัน ตามคอและแผ่นอก แต่เพียงแค่ผ้าโดนตัว มันถึงกับสะดุ้งแล้วหันมามองผมอย่างหวาดๆ กลัวว่าที่ขู่มันก่อนหน้านั้นผมจะทำจริงๆ
“กูไม่ทำหรอก” ผมบอก พยายามเช็ดตัวมันให้เร็วที่สุด ยิ่งผ้าที่ผมเช็ดลากผ่านตัวมัน ไอ้นนท์ก็ก้มหน้าซบหมอนครางอื้ออึงเมื่อรู้สึกหนาว แต่ผมกลับฟังเป็นว่ามันครางเพราะความเสียว
ยอดอกเล็กนั้นมันชูแข็งเมื่อโดนความเย็น ผมจึงเช็ดลูบวนไปรอบๆ ไอ้นนท์มันบิดตัวเร้าทันที และแอ่นอกหนี ผมเลียริมฝีปากที่แห้งผาก เมื่อรู้สึกกระหายบางอย่าง ก่อนจะสะบัดหัวแรงๆ เพื่อไม่ให้สติผมหลุด
ฟู่ๆ ทนไอ้อิท มึงต้องทน
จากนั้นก็ไล้เช็ดจนถึงหน้าท้อง ผมเห็นมันเกร็งท้องเมื่อผมลากเช็ดผ่าน ก่อนจะมาถึงแก่นกายเล็กของมันนอนนิ่งสนิท ผิดกับผมที่ที่เริ่มประกาศความยิ่งใหญ่ภายใต้ร่มผ้าแล้ว
อึก
ผมกลืนน้ำลายเสียงดัง จนไอ้นนท์มันหันมามองแล้วเบิกตากว้าง จากนั้นมันก็เอาหมอนมาฟาดผมอย่างแรง
“ไอ้อิท ไอ้โรคจิต” มันด่า มือก็จับหมอนฟาดผมไม่ยั้ง แต่แรงแค่นั้นฟาดไปผมก็ไม่สะเทือนผมหรอก
“ตีกูทำไมเนี้ย” ผมถามหน้าซื่อ รู้ๆอยู่ว่ามันโมโหเพราะอะไร
“แล้วมึงทำหน้าแบบนั้นทำไม” มันแว้ดใส่ผมหน้าดำหน้าแดง
“กูหน้าแบบไหน” ผมทำหน้างงใส่
“หน้าที่อยากเอากูตลอดเวลานี่ไง!” มันว่าผมหน้าแดง
อ้าวเร้อ ไม่รู้ตัวเลย
“กูทำหน้าแบบนั้นหรอ” ผมยังแกล้งไม่รู้ตัว
“เออ ไอ้ควาย!!”
อ้าว อยู่ๆก็เป็นควายซะงั้น
เมียกูปากหมาจริง
“อยากให้กูเอาว่างั้น” ผมเปลี่ยนน้ำเสียง แบบนี้นี้ต้องสั่งสอนซะละ ด่าผัวว่าควาย เจ็บถึงกระดองใจเลย
“ไม่ใช่!” มันว่าเสียงรน เตรียมตัวกระเถิบผมหนี หน้ามันตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว แต่ยังทำปากดีเถียงผม ด่าผม ประทุจร้ายผมได้อีก
ถึกไปไหน เมียผม
“หึ เก่งให้สุดละกัน” ผมว่า แล้วยกผ้าห่มมาคลุมตัวมัน ผมลุกขึ้นเอาผ้าไปเก็บ หันกลับมาก็เห็นมันเอาผ้าห่มเลิกขึ้นสูงชิดคอ ผมละกลัวมันหายใจไม่สะดวกจริงๆ
“กินยาก่อน ค่อยนอน” ผมเดินไปหยิบยา สองเม็ดมาให้มัน พร้อมกับน้ำ มันรับมาอย่างไม่ขัดขืน รีบกินยาทันที
“กูง่วงแล้ว” มันบอก ตาก็ปรือจะหลับ ผมกำลังจะจึงหยิบแผ่นเจลลดไข้มาแปะไว้ที่หน้าผากมัน ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ซะก่อน
“ค่อยนอน หันหลังดิ๊” ผมบอก แล้วดึงผ้าห่มออกจากตัวมัน เมื่อเห็นผมทำแบบนั้นมันตาโตตกใจ ร้องเสียงหลงทันที
“มึงจะทำอะไร ไหนบอกจะไม่ทำกูไง” มันว่าเสียงสั่น ตาก็เอ่อคลอด้วยน้ำใสอีกครั้ง ในหัวมันคงติดว่าผมจะเอามันอยู่อย่างเดียว ซึ่งอยากจะบอกมันเหมือนกันว่ามันคิดถูกแล้ว
“กูบอกให้หันหลัง” ผมว่าเสียงนิ่ง จนมันกัดปากตัวเองแน่น น้ำตามันก็ไหลพรากอาบหน้ามัน
“ไม่ ไอ้คนผิดคำพูด!” มันยังไม่ยอม
“ไอ้นนท์ กูบอกให้หันหลัง!” ผมพูดเสียงดัง จนมันสะดุ้ง
“กูหันไม่ได้ กูเจ็บ!” มันตะคอกใส่ทั้งน้ำตา แล้วก็นอนร้องไห้สะอื้นอยู่แบบนั้น พอรู้ว่ามันหันไม่ได้เพราะเจ็บนี่เอง
“แล้วก็ไม่บอก” ผมจึงจับมันค่อยๆพลิกนอนคว่ำ แล้วจัดท่ายกสะโพกมันขึ้นมา ไอ้นนท์มันเห็นผมทำแบบนั้นยิ่งร้องไห้ใหญ่ คิดว่าผมจะเอามัน
“ฮือ กูเกลียดมึงไอ้อิท” ด่าไปร้องไห้ไป ขามันก็สั่นระริกจนผมสัมผัสได้ ผมจึงไม่อยากเสียเวลา ด้วยความที่เป็นห่วงมันแล้วด้วย ร้องไห้ขนาดนั้นตื่นมามันจะบวมช้ำขนาดไหน
“เออ อยากเกลียดก็เกลียดไป อย่าไล่กูก็พอ” ผมว่า พลางจับก้นมันแบะแยกออก มองทางช้ำที่บวมแดงเป่ง แล้วเอื้อมมือไปหยิบบางอย่างในถุงออกมา
“ไปตายซะ!” มันหันมาด่าทันทีที่ผมพูดจบ ผมจึงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันจะพูดแบบนี้
“ถึงมึงไล่ กูก็ไม่ไป” ผมลอยหน้าลอยตาตอบ ก่อนจะบีบยาที่ปลายนิ้ว แล้วแตะไปที่ด้านหลังตรงจีบพับที่บวมแดง
“อ๊ะ” ไอ้นนท์สะดุ้งเมื่อมีบางอย่างเย็นๆแตะลงตรงส่วนนั้น มันรีบกระดกก้นหนีแล้วหันกลับมามองอย่างร้อนรน จนมันรู้ว่าคืออะไร มันจึงเงียบแล้วนอนนิ่งๆให้ผมทายา หน้าของมันแดงจัด จนผมอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ จึงแกล้งทาวนอยู่อย่างนั้น
“อื้อ อะ ไอ้อิท”
มันครางในลำคอ หันมามองผมอย่างเคืองอย่างไม่พอใจ ผมจึงเลิกแกล้งมัน ก่อนจะปิดหลอดยา แล้วเอามือลูบก้อนกลมๆสองข้างที่ช้ำ แล้วก้มลงไปจูบและหอมก้อนกลมนั้นที่ผมชอบมากที่สุด
จุ๊ฟ
“หอมจริงๆก้นเมียใครว่ะ”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 16
หลงทั้งเมีย หลงทั้งก้น
นนท์พาร์ท
พอมันพูดแบบนั้น ผมแทบจะยกขาถีบมันตกเตียง ติดตรงที่ขาผมแทบจะไม่มีแรงยกหรือขยับ ผมเข็นเขี้ยวด่าทอมันอยู่ในใจ อย่างทำอะไรไม่ได้ หลังจากที่ผมโดนมันข่มขืน ผมไม่คิดว่ามันจะกล้าทำผมขนาดนี้ ถ้ามันไม่หลุดคำนั้นออกมา
‘กูชอบมึง’
ผมไม่รู้ว่ามันพูดไปตามอารมณ์หรือพูดจริงกันแน่ แต่คำพูดแค่นั้นก็ไม่ทำให้ผมถึงกับเคลิ้มหรือยินยอม แต่สุดท้ายมันก็บีบบังคับเอาผมจนได้ บอกได้คำเดียวว่าเจ็บสุดๆ มันไม่อ่อนโยนหรือถนอมผมซักนิด กระแทกเอาจนผมจุกไปทั่วท้อง ร้องห้ามมันแทบตายก็ไม่ฟัง ยิ่งผมร้อง มันยิ่งกระหน่ำซัดใส่สะโพกผมแทบพัง จนสุดท้ายผมก็ได้แต่นอนครางให้มันเอาอยู่แบบนั้น จนกว่ามันจะหยุด
แต่ผมคิดผิด
นอกจากมันจะไม่หยุด มันยังทำต่อไปเรื่อยๆ ไม่สนว่าผมจะไหวมั้ย โดยเฉพาะก้นผมที่มันบอกว่าชอบนักชอบหนา มันทั้งตบและตีจนมันช้ำไปหมด จากนั้นก็กระโจนกระแทกใส่สะโพกผมรัว แล้วปล่อยน้ำเข้ามาในตัวผมจนเต็มท้อง และจากนั้นผมก็สลบไปโดยไม่รู้ตัวแต่รู้สึกได้ว่าแรงสั่นสะเทือนช่วงล่างยังคงต่อเนื่อง
มันหื่นโครตๆ
ผมตื่นขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงปลุก พอลืมตาก็เห็นใบหน้าที่ดูกังวลและร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด ผมกระพริบตาอีกครั้งก็รู้ว่าเป็นไอ้อิท ร่างกายผมถอยหนีจากมันโดยอัตโนมัติ เมื่อทุกอย่างเริ่มไหลซึมเข้าสู่สมองจนผมรู้สึกปวดหัว ไหนจะร่างกายที่รู้สึกร้าวระบม จนฝืนไม่ไหวต้องร้องไห้ออกมา
ผมเจ็บใจที่ถูกมันทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ร้องฟูมฟายราวกับสาวน้อยเสียครั้งแรก ผมเป็นผู้ชายถูกมันทำเรื่องพรรค์นี้นอกจากจะรู้สึกเจ็บใจ ศักดิ์ศรีที่มีอยู่ก็ถูกมันทำลายอย่างไม่มีชิ้นดี สุดท้ายก็ทำแค่ยอมรับ และคิดซะว่าผมมันซวยเองและลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ต่อไปผมจะไม่ยุ่งไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับมันอีก
แต่มันกับเอาแต่พูด ผัวๆเมียๆ อยู่ตลอด และพยายามจะพาผมไปหาหมอให้ได้ ซึ่งผมกับหมอไม่ถูกกัน ผมดิ้นและไม่ยอมอยู่ท่าเดียวจนมันถอนหายใจแล้ววางผมไว้บนเตียง จากนั้นมันก็ออกไปซื้อยา ก่อนไปยังขู่ผมอีก ซึ่งแน่นอน แค่มันทำผมขนาดนี้ผมก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่ออยู่แล้ว ผมจึงฝืนสังขารที่ระบม ลุกจากเตียงเพื่อจะออกไปจากห้องนี้
แต่แค่เท้าสัมผัสพื้น ร่างผมก็ร่วงลงที่ข้างเตียงทันที ความปวดร้าวเจ็บหนักกว่าเดิมเมื่อโดนกระแทกซ้ำ จนผมต้องกลั้นเสียงไว้อย่างเจ็บปวด พยายามลุกขึ้นแค่ไหน ก็ลุกไม่ขึ้น ผมพยายามอยู่อย่างนั้นจนไม่รู้ว่าไอ้อิทมันกลับมาตอนไหน
พอมันเปิดเข้ามา มันดูโมโหมากที่ผมขัดคำสั่ง จนผมเริ่มกลัวมันอีกครั้ง และคิดว่ามันคงต้องทำอะไรผมอีกแน่ๆ ผมจึงได้แต่ร้องไห้ออกมา และยิ่งหนักไปกว่านั้นมันบอกให้ผมหันหลัง ผมยิ่งร้องไห้ใหญ่ มันบอกจะไม่ทำผม แต่มันยังผิดคำพูด ผมจึงทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้มันทำตามใจ แล้วสัมผัสเย็นด้านหลัง ผมถึงกับสะดุ้ง แล้วรีบเอี้ยวตัวหันไปมอง ก็พบว่ามันกำลังทายาตรงส่วนนั้นผมอยู่
แต่สุดท้ายมันก็ไม่วายแกล้งผม
มันทาวนอยู่อย่างนั้น จนผมรู้สึกเย็นและเสียวปนกัน พอผมครางมันยิ่งได้ใจ ทาวนอยู่อย่างนั้นจนผมรีบส่ายก้นหนี มันถึงยอมเลิกแกล้ง สุดท้ายทาเสร็จไม่วายก้มลงไปหอมแก้มก้นผมอีก
มันจะโรคจิตไปไหน
“กูง่วงแล้ว” ผมบอกมัน อาจจะเพราะฤทธิ์ยาที่มันให้กินผมถึงรู้สึกง่วง ไหนจะอาการปวดเมื่อยตามตัวนี่อีก พอผมพูดออกไป ไอ้อิทมันจับผมพลิกตะแคงนอนทันที ผมนอนหงายไม่ได้เพราะระบมช่วงล่าง
“นอนไป กูจะนั่งอยู่ข้างๆ” มันว่าแบบนั้น ผมก็เลือกที่จะไม่เถียงหรือคุยต่อ ก่อนจะรู้สึกเย็นๆบนหน้าผาก สงสัยมันจะเป็นแผ่นเจลลดไข้ ผมจึงหลับตานอน และไม่นานผมก็เผลอหลับไป
ผมตื่นขึ้นมาอีกที ก็ดึก อาการปวดหัวและปวดเมื่อยเริ่มน้อยลง เหมือนไข้จะลดลงด้วย แต่ก็ยังพอมีอยู่เมื่อหายใจออกมายังร้อน แต่ตามตัวของผมยังคงเจ็บเหมือนเดิม ขยับแต่ละทีก็ลำบาก ผมรู้สึกหนักบริเวณช่วงเอวเหมือนมีอะไรมาทับ จึงก้มลงไปมอง ก็พบว่าเป็นไอ้อิทนอนพาดแขนกอดเอวผมอยู่
ผมค่อยเอื้อมไปหยิบมือมันออก ก่อนทิ้งลงอย่างแรงไม่สนว่ามันจะตื่นหรือเปล่า และเป็นไปตามที่คิด ไอ้อิทมันรู้สึกตัวตื่น ยกมือขยี้ตามองผมอย่าง งงงวย
“เป็นอะไร ปวดหัวหรอ” มันว่า แล้วยกมือจะทาบอังที่หน้าผากผม คำพูดกับการกระทำมันทำเอาผมงง มันบอกว่าผมปวดหัว แต่มันเอามือมาอังหน้าผากผมเพื่ออะไร
พลั่ก
ผมปัดมือมันออกอย่างแรง และมองมันอย่างโกรธเคือง ผมไม่ลืมหรอกนะว่ามันทำอะไรผมไว้ ทำร้ายผมแล้วมาทำดีหรอ ไอ้นนท์ไม่ซึ้งหรอก ผมแค้นเลยซะมากกว่า
“กูจะกลับห้อง” ผมบอก แล้วเตรียมลุกขึ้น อย่างน้อยอาการเจ็บมันก็ทุเลาลงไปมากดีกว่าช่วงหัวค่ำที่เจ็บจนแทบขยับไม่ได้
“มันดึกแล้ว” ไอ้อิทว่า แล้วเอื้อมมือมาจับผม ผมสะบัดมือมันออกทันทีอย่างไม่สนใจ ค่อยๆเดินลงจากเตียงอย่างยากลำบาก ความเจ็บแล่นริ้วเข้ามาจนผมเบ้หน้า แต่ก็ฝืนยืนขึ้นจนได้
“แม่ง ดื้อว่ะ” มันบ่น แล้วเดินอ้อมมาหาผม
“อย่าเข้ามา” ผมชี้หน้ามัน เมื่อมันเดินเข้ามาใกล้ มืออีกข้างก็เกาะผนังไว้กลัวร่วง ขาก็ยืนสั่นระริกจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่
“นนท์มึงอย่าดื้อ” มันว่าอย่างหงุดหงิด เหลือมองนาฬิกา ผมมองตามมัน ก็พบว่าตอนนี้ตีสามแล้ว
“กูจะกลับห้อง!” ผมยืนกรานคำเดิม จนมันเสยผมอย่างคุมอารมณ์ แต่ช่างมันปะไร ผมไม่สนใจมันอยู่แล้ว
“มันดึก มึงดูเวลาบ้าง” มันชี้ไปที่นาฬิกา
“กูไม่สน กูกลับเองได้ ถอย” ผมประคองตัวเองเดินไป แต่ติดตรงที่ไอ้อิทมันยืนขวางอยู่ ผมมองหน้ามันอย่างไม่พอใจที่มันไม่ยอมหลีก
“มึงคิดว่ากูจะปล่อยเมียตัวเองกลับไปดึกๆแบบนี้หรอ” มันว่าเสียงนิ่ง ตาของมันจากที่งัวเงีย ลืมตามองผมอย่างจริงจัง
“กูไม่ใช่เมียมึง!” ผมตะโกนใส่หน้ามัน จนรู้สึกเจ็บคอ เมื่อมันตอกย้ำเรื่องที่เกิดขึ้น
“แต่กูเอามึงไปแล้ว” มันว่าหน้าตาย ยักไหล่กวนใส่ผมอีก
“เฮอะ” ผมแค่นเสียงใส่มันอย่างหมดคำพูด ถ้าผมต่อล้อต่อเถียงกับมันอยู่แบบนี้ คงเช้ากันพอดี
“นอนกันๆ” มันว่า แล้วดึงผมลากไปที่เตียง ตอนแรกผมขัดขืน แต่พอคิดอีกที รอให้มันหลับผมค่อยหนีไปก็ได้
“อย่าคิดว่าจะหนี” มันพูดเหมือนรู้ความคิดผม จากนั้นมันก็จับผมไปกอดแน่น เอาขาพาดตัวผมไว้อีก
“ไอ้อิทปล่อย กูอึดอัด” ผมบอกมัน ยอมหน่อยเอาใหญ่เลยนะมัน
“อืม นอนๆ ถ้ามึงพูดมากกูจะเอามึง” มันว่า ผมจึงหุบปากทันที ก่นด่ามันใจ แม่งเอะอะจะเอาๆอย่างเดียว ผมนอนลืมตาอยู่อย่างนั้น รอให้ไอ้คนที่กอดผมอยู่นอนหลับสนิท
ผ่านไปซักพัก ผมเอียงมองไอ้คนข้างๆทันที ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ แสดงว่ามันหลับสนิทแล้ว ผมขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะเบ้หน้าเมื่อรู้สึกเจ็บช่วงล่าง จะร้องออกมาระบายก็ไม่ได้ นอกจากเอามือปิดปากตัวเองแน่น
ผมค่อยๆลุกขึ้นอย่างระวัง กลัวมันจะตื่น ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขาของมันที่พาดผมออก ไม่รู้มันจะเกาะอะไรผมขนาดนั้น พูดแล้วอารมณ์ขึ้น ผมจับขามันด้วยมือข้างเดียวไม่ได้ เพราะมันหนักเกินไป หรือผมไม่มีแรงกันแน่ ผมจึงใช้มือสองข้างยกมันออก
ตุบ
ฟู่วว
ผมถอนหายใจ กว่าจะยกขามันออก เล่นเอาผมเหนื่อยได้ขนาดนี้เลยหรอเนี้ย ว่าแล้วก็มองไอ้ที่นอนตายข้างๆ ดีที่มันยังไม่รู้สึกตัว ถ้ามันตื่นขึ้นมาไม่รู้จะโดนมันทำอะไร ผมยกยิ้มเบาๆเมื่อหลุดจากพันธนาการ ก่อนจะตะแคงข้างเพื่อลงจากเตียง
พรึ่บ
ขาใหญ่และมือของไอ้คนที่ผมคิดว่ามันหลับไปแล้ว อยู่ๆก็ยกพาดตัวผมก่อนที่ผมจะได้ลงจากเตียง และยังไม่พอมันยังดึงผมเข้าไปกอดแน่น แทบจะเกยตัวผม ส่วนหน้ามันแทบมุดที่ซอกคอของผมอยู่แล้ว
โอ้ย อะไรของมีงเนี้ย
“ไอ้อิท กูหนัก” ผมท้วงมันไป มันเล่นโถมทับตัวผมขนาดนี้ ตัวก็ไม่ใช่เล็ก ทับมาได้ ผมจะผลักมันออกก็ไม่ได้ ไม่สะดุ้งสะเทือนห่าไรซักอย่าง
“กูจะไม่พูดซ้ำ” มันบอกเสียงัวเงีย แต่ผมรู้ว่ามันพูดจริง ถึงมันจะง่วงมากแค่ไหน มันก็ลุกขึ้นมาทำได้อยู่ดี ผมจึงได้แต่นอนกรอกสายตาไปมาอย่างเซ็งๆ คิดไปคิดมา ผมก็ไม่อยากจะเสี่ยง มันยิ่งเอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่ ผมจึงตัดสินใจหลับ เสียงของมันก็ดังขึ้นมาที่ข้างหูผม
Goodnight...
เช้า
“อื่อ” ผมส่ายหน้าหนีอย่างรำคาญ เมื่อมีบางแตะที่หน้าผม พอผมร้องอย่างรำคาญมันก็หยุดไป และมันก็ยุบยิบไต่บนหน้าผมอีกครั้ง จนผมเริ่มทนไม่ไหวตัดสินใจลืมตาขึ้นอย่างหงุดหงิด ที่ถูกกวนเวลานอน
จุ๊ฟ
“มอนิ่งจ๊ะ เมียจ๋า” น้ำเสียงระรื่นเอ่ยออกมา แล้วนอนเท้าคางมองผมอย่างอารมณ์ดี
พลั่วะ
“โอ้ย” มันร้องลั่น เมื่อผมตบเข้าที่หัวมันอย่างรุนแรง จนมันฟุบลงไปที่หมอน ก่อนจะกุมหัวแล้วลุกขึ้นมองผมอย่างงงๆ
“มึงทักผัวตอนเช้าแบบนี้หรอ” มันถามสีหน้าเหวอๆ
พลั่วะ
“เออ!!”
ผมซัดซ้ำมันไปอีกดอก เรี่ยวแรงผมเริ่มกลับมาแล้ว หลังจากได้นอนพัก ทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมันก้มมาจูบปากผม ด้วยความมือไวและตกใจ ผมลั่นฟาดไปที่หัวมันอย่างเต็มมือ และโบกซ้ำรอบสองเมื่อมันยังพูดยั่วยุโมโหผม
“โอ้ย พอแล้วๆ” มันยกมือห้าม ไม่ให้ผมตบมันคว่ำอีกครั้ง ผมยกมือมาถูปากไปมา หลังจากที่โดนมันจูบ
“ถอย กูจะกลับห้อง” ตื่นมาผมก็ยืนยันเจตนาเดิมทันที ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ห้องมันกี่วันแล้ว รู้สึกเหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่าง แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
“ห้องมึงมีอะไรว่ะ ร้องจะกลับๆอยู่นั่น” มันว่า
“มันไม่มีมึงไง” ผมสวนกลับไป ก่อนจะหันหน้าหนี แล้วลุกลงจากเตียง คราวนี้ผมพอยืนได้ มีเจ็บและเสียดอยู่บ้าง แต่ก็พอทนไหว
“พูดแบบนี้กูเสียใจนะ กูเป็นผัวมึงแล้ว รับผิดชอบสิว่ะ” มันว่าเสียงจริงจัง ก่อนจะทุบอกตัวเองแกล้งทำท่าเสียใจ
“มึงไม่ใช่ผัวกู และกูไม่ใช่เมียมึง เรื่องที่เกิดขึ้นกูถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มึงกับกูต่างคนต่างอยู่ดีแล้ว” ผมหันมาบอกมัน และค่อยเดินตรงไปที่ประตู แต่ไอ้อิทมันจึงวิ่งมาขวางทางไว้ซะก่อน
“ไม่มีทาง กูไม่ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอน และมึงหนีความจริงไม่พ้นหรอกว่ายังไงมึงก็คือเมียกู โดนกูเอาแล้ว” มันจับแขนผมขึ้นแล้วผมพูดเสียงนิ่ง แววตามันดูโกรธที่ผมพูดแบบนั้นออกไป
“ถ้ากูไปเอากับคนอื่น เขาก็คือผัวกูสินะ” ผมว่าเสียงเยาะ เชิดหน้ามองมันอย่างท้าทาย
“ไอ้นนท์!!” คราวนี้มันจับไหนผมสองข้าง ตะคอกเสียงดังลั่น
“ทำไม หรือกูพูดผิด มึงเอากูแล้วอ้างว่าเป็นผัวกู ถ้ากูไปเอากับคนอื่นอีกที่ไม่ใช่มึง เขาก็คือผัวกูเหมือนกัน”
“มึงจะมีกูเป็นผัวแค่คนเดียว หรืออยากให้กูทวน คราวนี้มึงลุกไปไหนไม่ได้แน่” มันว่าเสียงเหี้ยม จนผมถอยหลังกรูด
“มึงทำแบบนี้ไม่ได้” ผมว่าเสียงสั่น เริ่มกลัวมันขึ้นมา
“กูทำได้แน่ ถ้ามึงยังพูดว่ากูไม่ใช่ผัวมึง ตัวมึง และก้นมึง เป็นของกู” มันชี้ที่ตัวผมก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่ก้นผม จนผมสะดุ้ง เมื่อมันตะปบมาอย่างแรง สะเทือนแผลเก่า
“ไอ้อิท กูเจ็บ!” ผมหันไปตวาดมันเสียงดัง น้ำตาปริ่มคลอที่ตา แม่งตบมาได้ ก้นที่มันบีบขย้ำจนช้ำ และตรงนั้นผมยังไม่หายดี ยังจะมาซ้ำเติมมันอีก
“เจ็บก็ดี มันจะได้เตือนมึงไง ว่าทุกอย่างของมึงเป็นของกู” มันจับใบหน้าผมให้ไปสบตามัน ผมเม้มปากแน่นอย่างเจ็บใจ ที่มันเผด็จการแบบนี้
“และอีกอย่าง..”
“มึงเป็นเมียกูแล้ว อย่าคิดจะไปเดินอ่อยใคร ทั้งตัวมึงแล้วก็ก้น”
“กูรักกูหวงของกู จำไว้”
มันบอกเหมือนเตือนผมกลายๆ ผมได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เหมือนคนแพ้ เจ็บใจที่ทำอะไรมันไม่ได้ จะโต้กลับคืนมันก็เอาคืนหนักกว่าเดิม เหมือนผมจะเล่นงานอะไรมันไม่ได้เลย
“พูดจบยัง ถอย” ผมทำเป็นไม่สนสิ่งที่มันพูด บอกให้มันถอยห่างออกจากประตู
“แม่ง ดื้อจริงโว้ย” มันสบถเสียงดัง ชี้นิ้วมาที่ผม แล้วเสยผมตัวเองยุ่งไปหมด มันคงไม่รู้จะจัดการยังไงกับผม
“กู ยังไม่ให้กลับ ถ้ามึงอยากกลับ มึงต้องกินข้าว กินยาแล้วก็ทายาก่อน” มันบอก
“กะ กูกลับไปกินห้องได้ ยากูทาเองได้ ไม่ลำบากมึงหรอก” ผมบอกมัน หน้าก็ร้อนแปลกๆเมื่อคิดถึงตอนที่มันทาด้านหลังให้ผม
“ไม่เป็นไร กูเต็มใจ” มันยกยิ้ม เมื่อเห็นท่าทางรนๆของผม
“กูทาเองได้” ผมยังคงไม่ยอม ถ้าให้มันทาให้ ไม่วายแกล้งผมอีกแน่นอน
“อายหรอ ไม่ต้องอายหรอก กูเห็นมาหมดแล้ว “ มันพูดขึ้นเหมือนเป็นเรื่องปกติ ผมได้แต่อ้าปากเมื่อมันพูดจาลามกได้อีก ผมกระดากอายจนอยากจะมุดหนีอยู่แล้ว
“ไอ้อิท!!” ผมแว้ดใส่มันหน้าดำหน้าแดงหมด
“เอาน่า เดียวกูทาให้ รับรองมึงเสียวสุดๆ” มันว่าแล้วแล้วยกนิ้วให้ผม
อ๊ากกกก ไอ้เหี้ยอิททท
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 17
รู้มั้ย ว่าใครใหญ่
“เสียวบ้านป้ามึงสิ” กูเจ็บโว้ย อันหลังผมร้องด่ามันอยู่ในใจ
“เสียวไม่เสียว ก็ทำให้มึงครางได้แล้วกัน” มันยกยิ้มว่า ผมนี่อ้าปากพะงาบๆ เมื่อเถียงมันไม่ออก จนสุดท้ายทำได้แค่ฟึดฟัดใส่มันกลบเกลื่อน กัดฟันจิกตาใส่มันอย่างแค้นใจ ผมไม่อยากยอมรับหรอกนะว่าผมครางตามที่มันบอก ยิ่งผมดิ้นมันยิ่งได้ใจ ดังนั้นผมต้องเงียบๆไว้
จากนั้นมันก็จับมือผมลากไปที่เตียง ตอนแรกผมยื้อต้านกับมันอยู่ แต่บางอย่างก็ผุดขึ้นในหัวผมขึ้นมา ผมมองไปที่ไอ้อิทแล้วเหยียดยิ้ม เมื่อคิดอะไรดีๆออก
จะเอาคืนมันต้องเอาให้หนัก
รู้จักไอ้นนท์คนนี้น้อยไปซะแล้ว
“ไอ้อิท” ผมเรียกมันเสียงเบา ดึงรั้งมือมันให้หยุด พอมันเห็นผมเรียกมันก็หันกลับมามองอย่างสงสัย ว่าผมเป็นอะไร
“อะไร” มันหันมาถาม
“มึงชอบผู้ชายหรอ” ผมถามมัน อันนี้คืออยากรู้จริงๆ ส่วนเรื่องเอามันคืนเดียวค่อยจัดการทีหลัง
“เออ ทำไม” คราวนี้มันหันมามองหน้าผมเต็มๆ จนผมประหม่าเมื่อมันตอบแบบนั้น แม่งสรุปมันเป็นเกย์หรือเนี้ย
“มึงเป็นเกย์” อันนี้ถามตรงๆเลย
“เปล่า”
อ้าว
“ก็มึงบอกว่ามึงชอบผู้ชาย มึงก็เป็นเกย์ดิ” ผมเถียงมัน ก่อนมันจะจับผมนั่งลงที่เตียง ผมเขยิบถอยหนีห่างมันพอสมควร ในระยะปลอดภัย ยิ่งอยู่บนเตียงแล้ว มันอันตราย
“ถามทำไม”
“กูอยากรู้”
“กูดีใจ ที่มึงสนใจเรื่องของผัว”
ผัวพ่อง
“กูไม่อยากรู้แล้ว กูหิว ไปหาอะไรมาให้กูกิน” ผมสั่ง รีบปัดเรื่องอยากรู้ว่ามันเป็นเกย์หรือเปล่า แค่มันตอบว่ามันชอบผู้ชายมันก็สรุปได้แล้ว ไม่น่าถามให้มันย้อนเข้าตัวเองแบบนี้เลย
ฮึ่ย
“ได้ครับเมีย” มันลุกขึ้นยิ้มพราวแล้วโค้งให้ผม ราวกับผมเป็นเจ้าหญิง ตอนแรกเกือบเชิดหน้าสวมรอยแล้ว แต่ติดที่มันบอกว่าผมเป็นเมียนี่แหล่ะ
พูดคล่องปากจริงนะมึง
พอมันออกไป ผมก็นั่งขบคิดว่าจะจัดการไอ้โรคจิตนี้ยังไงดี ถ้าผมจำไม่ผิดผมน่าจะอยู่ที่นี่ได้สองวันแล้วหลังจากที่มันฉุดผมมาปู้ยี้ปู้ยำ ถ้าผมอยู่ที่นี่สองวัน ไอ้เต้ทำไมมันไม่โทรหาผมเลย พอนึกถึงโทรศัพท์ก็ลืมไปว่ามันอยู่ห้อง
“จะติดต่อไอ้เต้ยังไงว่ะ” ผมนั่งกัดนิ้วตัวเองคิดหนัก ถ้าติดต่อไอ้เต้ได้ อย่างน้อยมันน่าจะช่วยผมออกจากที่นี่ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้มันรู้ว่าผมกับไอ้อิททำเรื่องบัดซบอะไรกับผม พอคิดไปคิดมา ผมหาทางจัดการเองดีกว่า
แต่เอ๊ะ เหมือนผมลืมอะไรไปหรือเปล่า
“เหมือนลืมอะไรซักอย่าง” ผมพึมพำและพยายามนึกเต็มที่ พอนึกถึงไอ้เต้เหมือนมันทำให้ผมลืมบางอย่างสำคัญไป บางอย่างที่ผมต้องทำซะด้วย แล้วมันคือไรว่ะ ปกติไม่ใช่คนขี้ลืมขนาดนี้ แต่พอโดนไอ้อิทฉุดมา เหมืองสมองจะโดนลบล้างไปด้วยยังไงยังงั้น
มันเล่นของเปล่าว่ะ
“ฮึ่ย กูอยากจะบ้า” ผมทึ้งหัวตัวเอง เมื่อพยายามนึก มันต้องเป็นอะไรที่สำคัญแน่ๆ จะโทรไปถามไอ้เต้ ก็ไม่มีโทรศัพท์ หรือไม่ก็ป่านนี้มันอยู่มหาลัยแล้วก็ได้ แต่เดียวก่อนนะ จู่ๆบางอย่างก็เริ่มแล่นเข้าสู่โสตสมองน้อยๆของผม
มหาลัย
กิจกรรมรับน้อง!!
“เหี้ย!!”
ตุบ
ผมตะโกนลั่น ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืน จนลืมไปว่าตัวเองแรงยืนแทบจะไม่มี ทำให้ผมล้มพับไปกองที่พื้นทันที
“ตายแน่กู” ผมสบถออกมา พยายามลุกขึ้นอย่างร้อนรน เมื่อลืมกิจกรรมสำคัญของมหาลัยไปซะได้ กิจกรรมนี้ถึงแม้ว่าหน้าที่ผมจะไม่สำคัญอะไร แต่ถ้าผมไม่ไป ผมจะไม่ผ่านกิจกรรมในรายวิชาในภาคอย่างแน่นอน
ซวยแล้วไอ้นนท์
“ไอ้นนท์!!” ไอ้อิทเมื่อได้ยินเสียงร้องของผม มันก็วิ่งตาลีตาลานเข้ามาที่ห้อง พอเห็นผมล้มกองข้างที่เตียง มันก็รีบวิ่งเข้ามาหาผมทันที
“มึงเป็นไร” มันถามอย่างตกใจ ผมตวัดมองหน้ามันอย่างโมโห กูเป็นก็เพราะมึงนี่แหล่ะ
“เพราะมึงคนเดียว กูเลยไม่ได้ไปเข้าค่าย!!” ผมกระชากคอเสื้อมันด้วยอารมณ์โกรธพุ่งสูง ถ้ามันไม่ทำเรื่องบัดซบกับผม ป่านนี้ผมทำกิจกรรมสนุกกับพวกเพื่อนๆแล้ว
“…..”
“กูจะกลับ!!” ผมผลักมันล้ม คราวนี้ผมไม่ยอมให้มันคับผมอีกแล้ว ผมจับเตียงแล้วชันลุกขึ้นยืนด้วยขาที่สั่น แต่ก็ฝืนยืนให้นิ่ง มึงหยุดสั่นซักทีสิไอ้ขาบ้า
หมับ
“ปล่อยกู” ผมบอกเสียงห้วน ไอ้อิทมันรีบลุกขึ้นแล้วมาจับข้อมือผมไว้ ผมพยายามสะบัดมันออก แต่มันก็จับแน่นไม่ปล่อย
“มึงไม่สบายอยู่” มันว่า ผมอยากจะจับหัวมันเขย่าความคิดจริงๆ กูแค่ไม่สบายไม่ได้เป็นง่อย
“เรื่องของกู ปล่อย กูจะไปเข้าค่าย” ผมบอกมันเสียงจริงจัง ดึงดังจะไปค่ายให้ได้ คือกูเครียด กูซีเรียสมึงเข้าใจมั้ย
“มึงจะไปสภาพนี้หรอ”
ไอ้อิทมันชี้ดูสภาพของผม ซึ่งผมก็ก้มมองตามมัน เสื้อผ้าตัวใหญ่ของมันที่ตอนนี้ผมกำลังใส่อยู่ ตามคอก็มีรอยกัด รอยแดงเป็นจุดๆจากฝีมือมัน ไหนจะยืนขาสั่นเมื่อเจ็บด้านหลังนั่นอีก ถ้าใครเห็นคงเดาไม่ยากว่าผมไปทำอะไรมา
เหี้ย อยากกะโดนรุมโทรม
“อะ เออ กูจะไป” ผมตอบอย่างไม่มั่นใจ อย่างน้อยผมหาอะไรพันๆคอไว้ก่อนก็ได้ ส่วนท่าเดินก็อ้างว่าขาแพลงแม่งซะเลย พวกมันจะได้รู้ และผมจะได้อ้างได้ว่าผมไปเข้าค่ายไม่ได้ หรือไปไม่ทันก็ยังดี
เออเอาตามนี้แหล่ะ
“เขาเลิกค่ายแล้วมั้ง” มันว่าขึ้น ผมนี่หันขวับตามเลย เพราะมันอาจจริงอย่างที่มันพูด นี่ก็สองวันแล้วที่ผมมาอยู่ที่นี่ ถ้าผมไปตอนนี้กว่าจะนั่งรถ กว่าจะไปถึง เขาคงเสร็จกิจกรรมหมดแล้ว ไปก็ไม่ทัน ดีไม่ดี เขากลับมาหมดแล้วอีก
เวรแล้วไง
“เพราะมึงคนเดียว ทำให้กูไม่ได้ไปเข้าค่าย ทำให้กูไม่ผ่านกิจกรรม” ผมตะโกนชี้หน้าด่ามันอย่างหัวเสีย แล้วเดินออกจากห้อง ซึ่งมันก็ยอมปล่อยมือผมแล้วเดินตาม
“กูขอโทษ ตอนนั้นกูคิดอยากจะเอามึงอย่างเดียว” มันว่าอย่างไม่สำนึก คำขอโทษของมันเหมือนพูดส่งๆ จนผมกรอกตามองบน อย่างหมดคำพูด ก่อนจะชี้นิ้วไปที่มัน
“นี่มึงชอบกูจริงป่ะ” ผมเท้าเอวชี้หน้าถามมัน ยืนถามขาก็สั่นๆอย่างนั้นแหล่ะ ตอนนี้คืออารมณ์อยากจะเอามีดแทงมันให้ตายจริงๆ บวมกับอารมณ์โมโหที่ไม่ได้ไปเข้าค่ายอีก
“อืม กูชอบมึง” มันเกาท้ายทอยแล้วตอบผม ทำท่าเหมือนเขินอายอะไรเทือกนั้น ผมนี่ไม่ได้ดีใจหรือตื่นเต้นกับสิ่งที่มันพูดเลยซักนิด นอกจากจะกระตุ้นอารมณ์โมโหผมให้กระพือกว่าเดิม
“งั้นกูถามใหม่ มึงชอบกูหรือชอบก้นกู” พอผมถามคำถามนี้ มันเงยหน้าแทบจะทันที สีหน้ามันกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด คิ้วแม่งชนกันแทบจะเป็นเส้นเดียวกัน จนผมสงสัยว่าผมถามคำถามยากไปหรอ
“ทั้งสอง” มันใช้เวลาตอบนานมาก กว่าจะเล็ดลอดจากปากมัน
“ชอบอันไหนมากกว่ากัน” ผมถามมันรัว สีหน้ามันเริ่มเครียดหนักกว่าเดิม มุมปากผมยกยิ้มมองไปที่มันเมื่อเริ่มสนุกที่เห็นท่าทางของไอ้อิท ผมคิดได้แล้วว่าจะเอาคืนมันยังไง
“กูชอบเท่าๆกัน” มันตอบไม่เต็มเสียง ผมจึงเดินเข้าไปใกล้มัน เพื่อต้อนหาคำตอบ
“กูให้มึงตอบแค่อันเดียว” ผมว่า ที่จริงมันจะไม่ตอบผมก็ยังได้ บังคับขู่เข็ญอย่างที่มันเคยทำก็ได้ แต่มันไม่ยอมทำ ยืนตอบคำถามปัญญาอ่อนของผมด้วยสีหน้าจริงจังอยู่อย่างนั้น
“คือกู…”
“อะไร” ผมเร่งมันอย่างสนุก รู้สึกว่าผมอยู่เหนือขึ้นมาทันที เหมือนคำถามนั้นจะเป็นจุดอ่อนของมันยังไงยังงั้น
“กูชอบมึง”
มันตอบเสียงจริงจัง พร้อมกับแววตาของมันที่สื่อออกมาแบบชัดเจน จนผมนิ่งและแอบขัดเขินขึ้นมาดื้อๆ เมื่อเจอคำพูดจริงๆจังๆของมันที่ไม่มีแววล้อเล่นให้เห็น จนผมต้องกระแอม แล้วเชิดหน้าขึ้น
“งั้นก้นกู มึงก็คงไม่ชอบมันสินะ” ผมพูดพลางลูบบั้นท้ายใหญ่งามๆของตัวเอง ที่ไอ้อิทคลั่งนักคลั่งหนา ก่อนจะจิกเล็บเข้าไปที่ก้นของตัวเอง
“ไอ้นนท์อย่า!!” มันตะโกนลั่น พร้อมยกมือสองข้างห้ามปรามผม ไม่ให้ทำลายก้นสุดที่รักของมัน
“ก้นกู กูจะทำอะไรก็ได้” ผมบอก จากนั้นก็จิกเข้าไปจนผมเบ้หน้าเจ็บ และเกิดเป็นรอยเล็บ ที่จริงผมก็จิกเข้าไปไม่ลึกหรอก แต่ทำหน้าเหมือนเจ็บสุดๆแค่นั้น
“กูชอบทั้งมึงทั้งก้น!!” มันว่าอย่างร้อนรน แล้วรีบปรี่มาดึงมือผมออกจากก้นทันที มันรวบจับมือผมสองข้างไว้แน่นกลัวว่าผมจะไปยุ่งกับก้นอีก จากนั้นมันก็เอามือมาลูบเบาๆตรงที่ผมหยิก สีหน้ามันดูทรมานโอดครวญเบาๆเมื่อเห็นรอยเล็บที่ก้น
ทีตอนมึงตบและขย้ำมึงยังไม่ห่วงขนาดนี้
มึงนี่เป็นเอามากจริงๆ
“แต่โทษที กูไม่ได้ชอบมึง และก้นกูก็ไม่ได้เป็นของมึงด้วย” ผมสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของมัน แล้วถอยยืนห่าง ถึงมันจะบอกว่าชอบผม แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกชอบหรือรู้สึกดีอะไรกับมัน ยิ่งมันทำเรื่องนั้นกับผมแล้วด้วย นอกจากเกลียดแล้ว คำอื่นคงไม่มีมาแทน
“อย่าเข้ามา” ผมพูดดัก เมื่อมันจะพุ่งมาหาผม
“กูรู้ว่ามึงชอบก้นกู ถึงมึงห้ามกูไม่ให้ทำอะไรมัน แต่สุดท้ายกูก็จะทำมันอยู่ดี เอาให้มึงเลิกชอบมันไปเลยดีมั้ย”
ผมขู่ แล้วตบที่ก้นตัวเองจนเกิดเสียงดัง ความคิดหนึ่งโพล่เข้ามา ว่าไอ้อิทมันคงเป็นคนที่หวงของ มันทำได้ แต่คนอื่นห้ามทำ และคงไม่ยอมให้ใครมาจับหรือมาทำร้ายของที่มันรักอย่างแน่นอน
“กูยอมแล้ว มึงห้ามทำอะไรทั้งมึงและก้น เพราะกูทำได้คนเดียว” มันตอบ ผมนี่อยากจะปรี่ไปตบปากมันแตกจริงๆ
“ยอมอะไร” ผมถามกลับ
“ทุกอย่าง ยอมให้มึงโยกอยู่ด้านบนยังได้เลย” มันตอบเสียงหื่นไม่วายวกไปเรื่องใต้สะดือ จนผมต้องข่มอารมณ์ไม่ให้มันระเบิดออกมา กับคำพูดกวนตีนของมัน
“งั้นมึงมานี่” ผมกระดิกนิ้วรัวๆให้มันมาหา เมื่อมันเห็นผมทำแบบนั้นมันก็ค่อยๆเดินมาหาผมแต่โดยดี
“นี่อะไร” ผมชี้ที่ก้นตัวเอง มันมองตามนิ้วผมแล้วรีบตอบทันที
“ก้นมึงไง ทั้งใหญ่ทั้งนิ่ม กูชอบ” มันตอบแบบไม่คิด ตามึงโรคจิตมากเลยเวลาอธิบายสงสัยมาจากใต้สำนึกความโรคจิตของมัน
“อยากจับมั้ย” ผมว่าอย่างเชิญชวน ตามันลุกพราวขึ้นทันที ก่อนจะพยักหน้า แล้วทำมือท่าปลาหมึกกับผม ผมเกือบจะเอื้อมมือไปตบกะบาลมันแล้ว
“อยาก ถ้าขย้ำได้ยิ่งดี” มันขอเพิ่ม จนความอดทนผมขาดสะบั้นให้กับความคิดหื่นๆของมัน
“แต่มันช้ำแล้วนี่สิ มึงอยากจับหรอ” ผมกัดฟันถามมันออกไป เริ่มโมโหนิดๆเมื่อคิดว่าก่อนหน้านั้นมันขย้ำและตบก้นผมช้ำไปหมด
“อยากสิ ให้กูจับและบีบบ่อยๆเดียวมึงก็ชิน ที่สำคัญมันจะได้ใหญ่ๆด้วย” อื้อหือ ดูคำพูดมัน ใครมันจะให้มึงบีบและจับตลอดว่ะ ไม่มีวัน ที่สำคัญผมไม่อยากให้มันใหญ่ไปกว่านี้แล้ว
เหี้ยเถอะ
ยกก้นฟาดหน้าแม่งดีมั้ย
“ก็ได้ งั้นไปส่งกูที่ห้อง ไม่งั้นกูจะ….” ผมกอดอกสั่ง และดูท่าทีของมัน เมื่อมันทำเหมือนจะไม่ยอม ผมก็เลยเอื้อมมือไปจับที่ก้นตัวเองแล้วตบเบาๆ แล้วเงยหน้ามองมัน เอาสิถ้ามึงไปไปส่ง กูจะตบให้มันเป็นปื้นเลย
“ไม่ไปไม่ได้หรอ” มันโอดครวญ มองผมสลับกับก้นอย่างเว้าวอน
มันห่วงก้นมากกกว่าห่วงผมอีก ไอ้ห่าหนิ
“ไอ้อิท” ผมกดเสียงต่ำ
“โถ่เมีย”
พลั๊วะ
“กูบอกให้ไปส่งกู” ผมซัดไปที่หัวมันอย่างแรงจนหน้าหัน ตอนแรกกะจะตบก้นตัวเองให้มันดิ้นตาย แต่พอมันพูดขึ้นปุป ตบมันง่ายสุด มันวอนซะละ
“โอ้ย เจ็บ” มันร้องครวญ แอคติ้งมาเต็มที่ ผมไม่สนท่าทางจะเป็นจะตายหลังจากโดนผมตบ เดินไปตรงประตู พอมันเห็นผมกำลังจะออกจากห้อง มันวิ่งหน้าตื่นตามผมทันที
“หยิบมา” ผมสั่ง มันมองหน้าผมงงๆว่าผมสั่งให้มันหยิบอะไร ผมจึงชี้ไปที่รองเท้าผ้าใบของผม ซึ่งไม่รู้ว่ามันมาอยู่ที่ห้องไอ้อิทได้ยังไง แต่เอาไว้ก่อน ค่อยถามมันทีหลัง มันมองตามนิ้วผมแล้วหยิบรองเท้าผมออกมา
“ก้มลง” มันก็ทำตามอย่างว่าง่าย ย่อตัวก้มลง หยิบรองเท้ากำลังจะใส่ให้ผม แต่ผมก็ยกเท้าจ่อที่หน้ามัน จนมันชะงัก แล้วเงยหน้ามองผมทันที
“ใส่ให้กู” ผมสั่ง ก่อนจะยกยิ้มอย่างพอใจที่มันยอมผมง่ายๆ เท่าที่ผมรู้ ไอ้อิทมันไม่เคยก้มหัวให้ใคร แต่วันนี้มันกลับก้มแทบเท้าผม
ใจจริงอยากจะถ่ายรูปมันไว้ประจานซะอีกแต่ดันไม่มีมือถือ แต่ก็ไม่เป็นไร แค่นี้ผมก็พอใจมากแล้ว ที่ทำให้มันก้มหัวให้ผมได้ โครตรู้สึกสะใจสุดๆและผมจะสะใจมากกว่านี้ ถ้ามันไม่พูดบางอย่างออกมาซะก่อน
“ไม่ใช่เมีย กูไม่ทำให้หรอก”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 18
ประกาศความเป็นเจ้าของ
หลังจากบังคับมันด้วย ก้น ของผม ให้มันมาส่งที่หอ มันก็อิดออดบ่ายเบี่ยงไม่ยอมท่าเดียว จนผมต้องเอาก้นงอนๆของผมล่อมันจนมาถึงห้องผมได้
ถ้าไม่โรคจิตแบบมัน ทำไมได้หรอก
“ไอ้อิท มึงอย่าเว่อ กูไม่ได้เป็นง่อย” ผมแว๊ดใส่มัน เพราะตอนนี้ผมกำลังเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นของตัวเอง ไอ้อิทมันก็ทำท่าจะเข้ามาประคองผม พอโดนผมด่าให้ มันก็ทำท่ามือประคองอยู่ห่างๆ จนผมแทบกุมขมับ ไม่รู้ว่ามันกลัวผมล้ม หรือกลัวก้นรักของมันกระแทกพื้นกันแน่
กูจะบ้าตาย
“เดียวมึงล้ม กูเป็นห่วง” มันว่าเสียงจริงจัง พร้อมกับหน้าของมันที่ดูจะซีเรียสเสียเหลือเกิน ผมแค่เจ็บส่วนนั้นไม่ได้ทำให้ผมเจ็บจนเดินไม่ได้หรอกนะ
“ช่างเถอะๆ กูปวดหัวกับมึงละ” ผมโบกมือปัดๆมันอย่างรำคาญ มือก็กุมขมับให้กับท่าทางและความคิดมัน ผมจึงเดินเข้าไปที่ห้องตัวเอง ก่อนจะหยุดแล้วหันมามองไอ้บ้านี่
“มีไรเปล่า” มันถามหลังจากเดินตามผมต้อยๆ
“กลับไปได้แล้ว” ผมไล่ พร้อมทำมือไล่มันอย่างเป็นจริงเป็นจัง ให้รู้ว่ากูไล่มึงแล้วนะ
“กูนอนด้วยสิ กูนอนคนเดียว มันเหงา” มันทำท่าออดอ้อน ไม่เข้ากับหน้าเถื่อนๆ หน้าประจวดของมันซักนิด ไหนจะท่าทางของมันอีก สาวๆของมันเห็นคงส่ายหน้าหนี
“ช่างมึงดิ” ผมว่า แล้วกำลังจะเปิดประตู แต่มันดันเปิดไม่ออก ผมถึงรู้ได้ว่ามันล็อค ก่อนจะก่นด่าตัวเองในใจ เพราะลืมกุญแจไว้ในห้องซะได้
“หานี่หรอ” ไอ้อิทมันยื่นหน้ามาใกล้ พร้อมชูกุญแจห้องของผมไปมา
ขวับ
“เอามา” ผมเอื้อมมือไปคว้าจากมัน แต่ไอ้อิทดันถอยหลัง แล้วชูกุญแจขึ้นเหนือหัว ซึ่งแน่นอนผมกระโดดไม่ได้ เพราะมันยังเจ็บอยู่ ได้แค่แยกเคี้ยวใส่มันอย่างเจ็บใจ
“มาเอาสิ” มันว่ากวน ชูกุญแจส่ายไปมา
“ไอ้อิท!!” ผมเดินเข้าไปหามัน แล้วเอื้อมไขว้คว้าเอากุญแจกับมันอย่างโมโห ความสูงของผมต่างกับมันมาก ต่อให้ผมกระโดดใช่ว่าผมจะเอื้อมถึง ส่วนมันยังคงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถือโอกาสโอบเอวผมไปในตัว
“เตี้ยจริงๆ” มันว่า ยิ่งทำให้ผมอารมณ์ขึ้นหนักกว่าเดิม
“ไอ้อิท เอากุญแจมา!!”
“แน่จริงก็เอาไปให้ได้สิ เมียรัก” ไอ้อิทมันก้มมาผมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผละออกแล้วชูกุญแจแกว่งไปมา ยิ่งมันทำท่าสบายใจไม่ทุกร้อนเต้นเร้าเป็นเจ้าเข้าเหมือนผมแล้ว ผมยิ่งโมโหโกรธมันหน้าดำหน้าแดง ได้แต่ฟึดฟัดอยู่ตรงนั้น
“เอา กุญแจมา กูสัญญาจะให้มึงจับก้น” ผมไม่รู้จะสรรหาอะไรมาพูดกับมัน เลยลองเอาก้นผมล่อมันหน่อย ว่ามันจะตกหลุมไหม ซึ่งผมคิดผิด เมื่อได้ยินคำตอบมัน
“ไม่ได้ผลว่ะ ถ้ากูได้นอนกับมึง กูจะทำมากกว่าจับก้นซะอีก” มันทำหน้าหื่น จนผมยกมือเตรียมฟาดมัน แต่เสียงของใครอีกคนก็มาขัดซะก่อน
“นนท์ หายไปไหนมา”
“พี่เมฆ” ผมหันไปตามเสียงเรียก แล้วเจอเข้ากับพี่เมฆที่หอบถุงมา น่าจะเป็นของกินทั้งนั้น แล้วมองผมสลับไปมากับไอ้อิท ผมกำลังจะอธิบาย ไอ้อิทมันก็ลากผมไปยืนอยู่ข้างๆมัน แล้วมองพี่เมฆด้วยแววตาไม่เป็นมิตร
“ไอ้อิท”
“แล้วคุณเป็นใคร มาเสือกไรครับ” มันตอบอย่างใส่อารมณ์ไม่สนเสียงเรียกผม เมื่อกี้ผมเห็นคิ้วพี่เมฆกระตุกด้วย
“แล้วคุณเป็นใคร” คราวนี้พี่เมฆดูจะอารมณ์ขึ้นจริงๆ ถูกเด็กอายุน้อยกว่าลามปาม สายตาพี่แกนี่โหดมาแต่ไกลเลย ส่วนไอ้อิทก็ไม่น้อยหน้า จ้องตาอย่างไม่เกรงกลัว
“เป็น ผะ. อุ๊ป” ขณะไอ้อิทกำลังจะพูด ผมตาลีตาลานรีบตะครุบปากมันแทบไม่ทัน เมื่อเห็นมันกำลังจะบอกสถานะของมัน
“มะ มันเป็นเพื่อนนท์เอง พี่เมฆ”
“นนท์คบเพื่อนแบบนี้หรอ” พี่เมฆดูเหมือนจะไม่เชื่อว่าผมมีไอ้อิทเป็นเพื่อน ขนาดผมยังไม่อยากเป็นเพื่อนกับมันเลย
“ใช่ครับ” ผมตอบไม่เต็มเสียง มือก็อุดปากไอ้อิทไว้แน่น มันยื้อดึงมือผมไปมาบนปากมัน จนมือผมหลุด
“ใครเป็นเพื่อนมึง!” ไอ้อิทตะคอกเสียงดังใส่ผม ดูท่ามันจะไม่ชอบสถานะที่ผมบอกว่าเป็นเพื่อนเลยซักนิด ผมอยากจะตบหัวมันให้หายโง่จริงๆ
มึงจะให้กูพูดว่ามึง คือ ผัว รึไง!
ไอ้ฟายย
“สรุปยังไง นนท์ ตกลงไอ้หมอนี่เพื่อนเราหรือเปล่า” พี่เมฆพอเห็นไอ้อิทพูดแบบนั้น แกก็เริ่มสงสัยว่าสรุปผมกับมันเพื่อนหรืออะไรกันแน่ ผมนี่อึกอักทันที เมื่อไอ้อิทไม่ให้ความร่วมมือ และผมยังไม่อยากให้ใครรู้ว่า ผมเป็นเมียมัน
“เพื่อนครับพี่เมฆ เนอะอิทเนอะ” ผมยิ้มแล้วเอาศอกกระแซะไอ้อิท ให้เออออตามผมหน่อย แต่มันดั้นจ้องผมอย่างเอาเรื่อง คือมึงเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้มั้ย ไอ้เหี้ยอิท
“อิท มึงเพื่อนกูนะ” ผมจับแขนให้มันก้มลง แล้วพูดข่มมันด้วยรอยยิ้ม และใช้สายตาเตือน ถ้ามึงพูดมากกว่า กูเอามึงตายแน่
“ฮึ่ย เออเพื่อน!” มันฟึดฟัดขัดใจตอนตอบ ผมยิ้มกริ่ม แล้วหันไปมองหน้าพี่เมฆที่มองมาทางพวกผมอย่างจับผิด
“พี่เมฆมาทำอะไรครับ” ผมรีบหันไปถามพี่แก เหมือนแกจะเพิ่งนึกได้ ก่อนจะชูถุงของกินขึ้น
“พี่จะมากินข้าวกับเราไง” แกตอบ แล้วไม่สนใจไอ้ตัวที่อยู่ข้างๆผมเลย ที่ตอนนี้มันหันขวับหูตั้งขึ้นมา
“อะ เอ่อ..” ผมไม่รู้จะตอบพี่แกว่ายังไง เพราะกุญแจห้องผมไม่ได้อยู่ที่ตัว แต่มันอยู่กับไอ้ตัวปัญหาข้างผมหนิ และที่สำคัญปากมันยกยิ้มเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไร
“กินก็กินสิ” ไอ้อิทพูดขึ้น แล้วไขประตูเดินเข้าไปในห้องหน้าตาเฉย ผมจึงรีบตามมันเข้าไปทันทีอย่างร้อนรน กลัวว่ามันจะพูดอะไรแปลกๆออกมา ยิ่งไม่ไว้ใจมันอยู่ ส่วนพี่เมฆก็เดินตามหลังมาติดๆ สีหน้าแกไม่พอใจนิดหน่อยที่ไอ้อิทเข้ามาในห้องด้วย
“เออ พี่เมฆครับ ผมช่วย” ผมรีบไปรับถุงพี่แกมา ตาก็เหลือบมองไอ้อิทเป็นระยะอย่างระแวง ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ กลัวมันทำเรื่องวุ่นขึ้นมา คนที่ซวยไม่ใช่ใคร ผมนี่แหล่ะ
“เรารู้จักกับหมอนั่นได้ยังไง” พี่แกถาม มือก็ช่วยแกะอาหารเทใส่จาน
“มันเป็นเพื่อนตั้งแต่มัธยมนะครับ” อันนี้ผมตอบพี่เขาจริงๆ ไม่ได้กุอะไรขึ้นมาเลย แต่ถ้าบอกว่าเป็นเพื่อน ผมไม่นับมันเป็นเพื่อนซักนิด ก่อนจะเหล่มองมันที่นั่งรอกระดิกขาราวกับเจ้าของห้อง เพิ่มความหมั่นไส้และไม่พอใจให้กับพี่เมฆไปอีก
“เลิกคบซะ พี่ไม่ชอบ” ผมก็ไม่ชอบเหมือนกัน ได้แต่ตะโกนตอบในใจ
“อ่ะครับ” ตอบแบบขอไปที แล้วรีบยกอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะญี่ปุ่น
พอนั่งลงที่โต๊ะปุ๊ป รู้สึกบรรยากาศมันจะอึมครึม อึดอัดไปหมด สายตาพี่เมฆเอาแต่จ้องไอ้อิทที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ส่วนไอ้นี่มันก็จ้องคืนอย่างไม่ลดละ ส่วนผมก็นั่งตัวลีบอยู่ตรงกลาง มองสลับไปสลับมาของสองคนนี้ คือจะเขม่นกันอีกนานไหม
“อะ แฮ่ม” ผมทำท่าไอ และมันก็ได้ผลเมื่อสองคนนั้นหยุดจ้องตากันแล้วหันมามองที่ผมแทน
“ผมว่าเรากินข้าวกันดีกว่านะครับ นนท์หิว” ผมพุ่งเป้าไปที่อาหารทันที แต่แทนทีทุกอย่างจะดำเนินการไปอย่างที่มันควรเป็น ไอ้อิทมันก็พูดแทรกขึ้นมา
“ทำไมมึงต้องแทนชื่อตัวเองกับมันด้วย!”
“นายเรียกใครว่ามัน”
เอาแล้วๆๆ
หาเรื่องให้กูอีกแล้ว ไอ้อิท
“มึงไง”
“ฉันแก่กว่านาย รู้จักซะบ้าง”
“แล้วไง”
หมับ
“พี่เมฆใจเย็นๆ ไอ้อิทมึงหุบปากไปเลย ไปเรียกพี่เขาว่ามันได้ยังไง” ผมรีบยกมือห้ามปรามทั้งคู่ จู่ๆพี่เมฆก็กระชากคอเสื้อไอ้อิทขึ้นมา ส่วนไอ้อิทแทนที่จะสำนึกมันกับยักคิ้วทำกวนตีนใส่พี่เขาอีก
“มึงเข้าข้างมันหรอ” มันถามผมด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“กูไม่เข้าข้างใครทั้งนั้น จะกินมั้ยข้าว ไม่กินจะได้ไปเททิ้ง” ผมบอกอย่างหมดความอดทน เผลอขึ้นเสียงใส่ จากนั้นทั้งสองก็นั่งลงกับที่ ไอ้อิทไม่วายกระเถิบมาใกล้ผม
คือมึงจะมาเบียดเพื่อ
“ไอ้อิท มึงนั่งดีๆ”ผมบอกมัน แต่มันยังคงเบียดผมมาเรื่อย จนพี่เมฆจับลากผมมานั่งใกล้ๆพี่แก
เอ่อคือ
ดูท่าพี่เมฆจะไม่ยอมเหมือนกัน
จากนั้นมหกรรมฉุดกระชากยื้อผมก็เกิดขึ้น ต่างฝ่ายต้องการให้ผมไปนั่งใกล้ตัวเอง ซึ่งมีใครถามความสมัครใจผมมั้ย ผมหลับตาข่มอารมณ์เต็มที่ คิ้วก็กระตุกถี่ พร้อมกับร่างตัวเองที่เอนไหวไปมา
กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย
ปึก!
“จะแดกมั้ยข้าว!!”
ผมเอามือฟาดที่โต๊ะญี่ปุ่นอย่างแรง จนเกิดเสียงดัง สองคนนั้นสะดุ้งสุดตัว แล้วหันมามองผมอย่างตกใจ มือก็ปล่อยแขนผมคนละข้าง
ตอนนี้ไม่สนว่าใครเป็นพี่หรือเป็นผัวแล้ว!!
“พี่ขอโทษ” พี่เมฆเอ่ยขอโทษเบาๆ แล้วนั่งกินข้าวต่อ ไม่สนใจไอ้อิทอีกต่อไป พอเห็นพี่เมฆยอมสงบศึกแล้ว ผมตวัดไปมองไอ้ตัวปัญหาทันที มันถึงกับสะดุ้งเมื่อผมมองไปที่มัน
“ขอโทษ” มันก้มตอบ พร้อมกระเถิบออกห่างจากตัวผม
แค่เนี้ย ต้องให้ไอ้นนท์อารมณ์ขึ้นตลอด
จากนั้นต่างคนก็นั่งกินข้าวเงียบๆ ซึ่งทำให้ผมพอใจไปอย่างมาก พอกินเสร็จ ไอ้อิทมันก็อาสาเอาไปเก็บและล้างให้ ตอนนี้ผมเลยนั่งอยู่กับพี่เมฆสองคน
“พี่มาไม่ใช่เพราะกินข้าวอย่างเดียวใช่มั้ย” ผมถาม
“ใช่ พี่จะมาถามเราว่า หายไปไหนสองวัน แล้วไม่ไปค่ายหรอ” พี่เมฆถามอย่างสงสัยจนผมอึกอัก จะบอกพี่แกยังไงดี ว่าถูกลากไปข่มขืน ไอ้เลวนั่นก็ยืนล้างจานอยู่ด้านหลัง
“คือผมไม่สบาย เลยไม่ได้ไป” ผมตีหน้าป่วยใส่แก จากนั้นมือแกก็ยื่นมานาบที่หน้าผากผม จนผมสะดุ้งแต่ไม่ได้ถอยหนี
“ตัวรุมๆนะ กินยารึยัง” พี่เมฆเชื่อสนิทใจ จะไม่ให้เชื่อได้ไงหล่ะ ผมไม่สบายจริงๆนี่นา
“เดียวก็กินครับ กะว่าจะกินแล้วนอนเลย”
“ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนมั้ย” พี่แกบอก มือก็เปลี่ยนจากหน้าผากมาลูบผมไปมา ทำให้ผมเคลิ้มกับสัมผัสนั่นที่มันดูอบอุ่น
“นนท์อยู่ได้ พี่เมฆไม่ต้องห่วง” ผมยิ้มตาหยีตอบ จนพี่เขายีหัวผมแทน
“แล้วไอ้นั่น มันจะกลับตอนไหน” พี่เมฆหันไปมองไอ้อิทที่ดูจะรีบล้างจาน ตามันก็มองผมสลับไปมากับพี่เมฆอย่างไม่พอใจ
“ล้างเสร็จผมก็จะไล่มันกลับเลย” ผมบอก
“ดี พี่ไม่ไว้ใจ” พี่เมฆพูดแล้วมองไอ้อิทแปลกๆ เหมือนพี่เขาจะรู้อะไรบางอย่างระหว่างผมกับไอ้อิทหรือเปล่า รู้สึกร้อนตัวขึ้นมา
“คะ ครับ”
“อ่ะ พี่ให้ พอดีพี่ร่วมหุ่นกับเพื่อนเปิดผับ ถ้าเราไปจะได้ส่วนลดพิเศษ” พี่เมฆยื่นการ์ดสีทองคล้ายนามบัตร ภายในบัตรมีชื่อผับและเลขสมาชิก ตรงหัวการ์ดพิมพ์ตัวเน้นๆว่า
‘VIP’
“พี่เมฆให้นนท์หรอ” ผมรับมาอย่างดีใจ ตาโตลุกวาวเมื่อเห็นบัตรระดับวีไอพีสีทองเงาวับอยู่ในมือ ในหัวก็นึกถึงวันไหนจะไปจัดให้หนัก
“อืม ยื่นบัตรให้เขาดู เขาจะลดให้ หรือวันไหนพี่เข้าผับ พี่จะเลี้ยง” พี่เมฆบอกอย่างป๋า จนผมรีบไปกระเถิบไปกอดแกอย่างดีใจ กับของฟรีครั้งนี้ จนลืมไปว่าไอ้ตัวปัญหามันอยู่ข้างหลังและกำลังแหกปากดังลั่น
“เฮ้ยๆ ทำไร!!”
ไอ้อิทมันวิ่งหน้าตื่น ก่อนจะจับผมแยกกับพี่เมฆออกจากกัน แล้วจับแขนผมไว้แน่น แล้วชี้นิ้วไปที่เมฆอย่างเอาเรื่อง พี่เมฆลุกขึ้นทันทีกับนิสัยทรามของไอ้อิท
“ปล่อยนนท์” พี่เมฆบอกเสียงนิ่ง หน้าเน่อของพี่แกตอนนี้ดูน่ากลัวมาก
“กูไม่ปล่อย” ไอ้อิทก็เหมือนกัน เสียงมันกดต่ำอย่างน่ากลัว สายตามันไม่มีแววล้อเล่นอีกแล้ว มันเอานิสัยเถื่อนของมันกลับมาอีกครั้ง
“หยุดๆ ไอ้อิทมึงเป็นบ้าอะไรเนี้ย” ผมหันไปด่ามัน ที่ชอบหาเรื่องพี่เขาตลอด
“มึงกอดมัน” มันพูดเสียงเหี้ยมและคาดโทษผม
“นั่นพี่กู” ผมตะโกนใส่หน้ามัน แค่กอดกับพี่มันจะเป็นไรนักหนา พี่เมฆก็ไม่ได้คิดอะไรกับผมเกินน้องเลยด้วย สมองมันไม่หยักแล้วรึงไง คิดได้แบบนั้น
“เลิกคบมันซะนนท์” พี่เมฆหันมาบอก
“อะ เอ่อ” พูดซะผมทำได้งั้นแหล่ะ ทุกวันนี้สลัดมันยังยากเลย
“มึงเป็นใครมาสั่งมันให้เลิกคบกับกู” มันว่าอย่างเดือดจัด ไม่สนหน้าอินหน้าพรหมแล้วตอนนี้
“นนท์ก็บอกอยู่ ว่าฉันเป็นพี่” พี่เมฆเตือนคำจำมันอีกครั้ง ผมมองสลับทั้งสองไปมา เหงื่อก็เริ่มตก เมื่อมันดูจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และผมอยากจะเป็นลมเมื่อให้อิทมันพูดสวนกลับพี่แก
“หึหึ โทษทีนะ”
“มึงพี่ แต่กูหน่ะผัว”
!!
ว้ากกกกก ไอ้อิทมึงพูดอะไรออกป้ายยยยยยยยย
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่19
สับสน
ผั๊วะ
“พี่เมฆ!!” เสี้ยวนาทีที่ไอ้อิทพูดจบ หมัดหนักของพี่เมฆก็ซัดปากหมาๆของมันทันที โดยที่ผมไม่ต้องออกแรง
“หึ” ไอ้อิทหัวเราะในลำคอแล้วมองพี่เมฆอย่างท้าท้าย
“มึงพูดบ้าอะไรไอ้อิท!” คราวนี้ตาผมบ้าง ผมผลักอกมันอย่างแรง มองมันอย่างโมโห มันกล้าพูดออกมาแบบนั้นได้ยังไง ไม่วายเหลือบดูสีหน้าพี่เมฆไปด้วย กลัวว่าพี่เมฆจะเชื่อคำพูดมัน
“ทำไม กูพูดผิดตรงไหน มึงเป็นเมียกูนะไอ้นนท์” มันยังคงประกาศว่าผมเป็นเมียมันให้ได้ พี่เมฆจะพุ่งไปซัดมันอีกรอบ ผมต้องกันตัวพี่เขาไว้ ใจจริงก็อยากให้พี่เมฆกระทืบมันให้จมตีน
“กูไม่ใช่เมียมึง ไม่มีวันเป็น ต่อให้มึงบอกว่ากูเป็นเมียมึงกับใครๆก็ตาม กูไม่ใช่เมียมึงเลิกยุ่งกับกูซักที แล้วออกไปจากห้องกูซะ!!” ผมตวาดมันลั่น รู้สึกจุกในคำลออย่างบอกไม่ถูก มือสองข้างผมบีบกำแน่น ขอบตามันร้อนผ่าวไปหมด
“มึง..” ไอ้อิทมันมองผมด้วยสายตาตัดพ้อและผิดหวัง
“การที่กูบอกใครๆว่ามึงเป็นเมีย ไม่ใช่เพราะอยากทำให้มึงอับอาย”
“แต่เพราะมึงสำคัญกับกู ” มันแค่นยิ้มว่าเสียงเศร้าจากนั้นมันก็เดินออกจากห้องไปทันที หลังจากมันออกไปผมถึงกับทรุดนั่งลง
“นนท์” พี่เมฆเรียก
“ผมอยากอยู่คนเดียว” ผมตอบไม่เงยหน้ามองพี่เขา ตอนนี้ผมสับสนไปแล้ว ทำไมสีหน้าตอนที่มันพูดเหมือนเจ็บปวดขนาดนั้น แล้วทำไมผมต้องหวั่นไหวกับคำพูดที่มันบอกว่าผมสำคัญ
“มีอะไรโทรหาพี่ อย่าเก็บไว้คนเดียว” พูดจบพี่เมฆก็เดินออกไปจากห้อง ตอนนี้เหลือแค่ผมที่อยู่ในห้องคนเดียวผม ทำไมผมต้องรู้สึกกับคำพูดมัน ทำไมต้องรู้สึกผิดแบบนี้ด้วย จากนั้นผมซบหน้าลงกับเข่าก่นด่ามันในใจ
“มึงมันเหี้ย ไอ้อิท”
ผ่านไป 3 วัน
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอที่โรงอาหารรวมเพื่อจะเข้าเรียนช่วงบ่าย ไอ้เต้มันกลับมาจากเข้าค่ายกิจกรรมรับน้องแล้ว ทันทีที่มันมาถึงมันก็ซักผมอย่างกับสอบสวนความผิด ผมอ้างไปว่าผมไม่สบายเลยไปไม่ได้ แต่มันดูเหมือนจะไม่เชื่อเพราะมันบอกว่าไปดูที่ห้องผมแล้วไม่เจอ เจอแต่ไอ้อิท พอพูดถึงมันตั้งแต่วันนั้น มันก็ไม่โพล่หรือมาวุ่นวายให้ผมเห็นอีกเลย
ผมควรดีใจสิ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ด้วย
“แล้วกูจะผ่านกิจกรรมมั้ยว่ะเนี้ย” ผมถามอย่างเซงๆทึ้งหัวตัวเองไปมา รู้สึกว่าอารมณ์จะขึ้นๆลงๆแปลก จนไอ้เต้มองผมอย่างสงสัย
“ผ่านแล้วหนิ” มันบอกผลักหัวผมไปที ผมหันขวับไปมองหน้ามันอยากตกใจ
“จริงดิ”
“จริงสิ ที่จริงมึงจะไม่ผ่านแล้ว ต้องไปทำกิจกรรมซ่อม แต่ไม่รู้อยู่ๆมึงก็ผ่านกิจกรรมซะงั้น ไม่ต้องซ่อมอะไร” มันทำหน้าครุ่นคิด
“ก็กูไม่สบายนี่หว่า” ผมอ้อมแอ้มบอก นึกนึกอีกคนที่ผมไล่มันไป หรืออาจจะเป็นมันที่ช่วยผม คงไม่ใช่หรอกมั้ง มันจะมาช่วยมทำไม
“เออ ดีแล้ว คืนนี้ไปเที่ยวกันป่ะ” มันชวน ผมลังเลเล็กน้อย เพราะผมไม่ค่อยได้ไปที่แบบนี้ซักเท่าไหร่ และจะถูกมองเป็นตัวตลกเสมอกับการที่ผมใส่กางกางตัวหลวมเข้าผับ
“ไม่ต้องห่วง กูอยู่ทั้งคน ไม่มีใครทำอะไรมึงหรอก” มันบอก ครั้งหนึ่งผมเคยไปเที่ยวกับมัน แล้วถูกลวนลาม ผมจึงเข็ดขยาดขึ้นมา นานๆทีผมถึงจะไปซักครั้ง
“เออ ก็ได้ มารับกูด้วย” ผมบอก การไปเที่ยวมันอาจทำให้ผมหายหงุดหงิดลงไปบ้าง ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตั้งแต่ที่ผมไล่มันไป คำพูดของมันก็ดังอยู่ในหัวผมซ้ำๆ
‘เพราะมึงสำคัญกับกู’
“ทำไมมันไม่ออกไปจากหัวซะทีว่ะ” แล้วทำไมผมต้องใจเต้นแรงด้วยกับคำพูดของมันด้วย ผมสะบัดหัวไปมา เพื่อขับไล่คำพูดของมันออกจากสมอง ที่มันตามหลอกหลอนผมตลอดหลายวัน
“ไอ้นนท์ มึงเป็นไรเนี้ย” ไอ้เต้มันคงสุดจะทนกับอารมณ์แปรปรวนของผมช่วงนี้
“กูก็ไม่รู้โว้ยยย” ผมตอบมันแล้วเดินฉับๆขึ้นเรียนทันที
22.00 น.
“ไอ้นนท์มึง!” ไอ้เต้ชี้หน้าผมรัวๆ หลังจากที่ผมให้มันมารับที่หอ และตอนนี้เรากำลังจะไปผับกัน
“อะไร” ผมตอบเซ็งๆ เดินนำไปขึ้นรถที่จอดอยู่
หมับ
“อะไรของมึงเนี้ย” ผมสะบัดมือมันออก แล้วหันไปมองหน้ามัน
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า!!” ว่าแล้วมันก็จับผมลากขึ้นห้อง จนผมต้องยื้อดึงกับมัน
“เปลี่ยนทำไมว่ะ ดีอยู่แล้ว” ผมก้มมองเสื้อผ้าตัวเอง ที่มันต่างไปจากเดิม ไม่รู้ผมคิดอะไรอยู่ผมถึงเลือกใส่กางกางพอดีตัว เผยให้เห็นก้นผมเด่นงอนออกมา พร้อมกับเสื้อสีครีมแนบเนื้อ
“มึงไม่เข็ดใช่มั้ยคราวก่อน ขนาดมึงใส่กางเกงตัวใหญ่มันยังลานลามมึงได้ นี่ดูมึงแต่งแบบนี้มันไม่ฉุดมึงเลยรึไง” มันบอก พร้อมกับลากผมต่อ
“มีมึงอยู่ด้วย กูจะกลัวไรว่ะ” ผมสะบัดมือมันออกอีกครั้ง
“ไอ้นนท์!”
“เอาน่าไอ้เต้ ครั้งเดียว ต่อไปกูจะไม่แต่งแบบนี้อีกแล้ว” ผมได้ทีอ้อนมัน ถ้าให้ผมไปเปลี่ยนผมไม่ไปเลยดีกว่า เสียเวลา พอไอ้เต้มันเห็นผมไม่ยอมไปเปลี่ยนมันถึงกับถอนหายใจ แล้วจับมือผมลากไปขึ้นรถ
“ไปร้านนี้กัน” ผมนั่งด้านหน้าข้างมันก่อนจะค้นหาของในกระเป๋า แล้วยื่นนามบัตรที่พี่เมฆให้มา
“เออ” มันว่าแค่นั้น แล้วขับรถออกไปทันที ใช้เวลาไม่นานรถของไอ้เต้ก็มาจอดหน้าผับหรูของพี่เมฆ ซึ่งมันดูไฮโซและหรูหรากว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก
ผมกับมันเดินเข้าประตูที่มีการ์ดอยู่ พอผมยื่นบัตรวีไอพีให้เขาดู ผมกับไอ้เต้ก็เข้าไปข้างในได้อย่างง่ายดาย เมื่อเข้าไปด้านในเสียงเพลงแดนซ์เปิดดังจนแก้วหูผมจะแตก ผมอุดหูตัวเองเดินตามไอ้เต้ไปติดๆ ตาก็มองโซนต่างๆแยกตามระดับความแพง ไอ้เต้พาผมขึ้นไปชั้นสองที่เป็นโซนวีไอพี คนจะไม่เยอะวุ่นวายเหมือนชั้นล่าง และดูเป็นส่วนตัวด้วย
“มึงเคยมาหรอ” ผมนั่งลงตรงที่มันเลือกติดขอบสามารถมองลงไปด้านล่างได้ เห็นเหล่านักเต้นมาปลดปล่อยกัน
“สองสามครั้ง” มันว่า แล้วสั่งเครื่องดื่มมา ผมปล่อยให้ไอ้เต้จัดการส่วนนั้นไป ผมมองดูด้านล่างด้วยความสนุก รู้สึกอยากจะลงไปเต้นขึ้นมา
“มึงนั่งกินอยู่บนนี้แหล่ะ” ไอ้เต้บอกเหมือนนั่งอยู่ในความคิด ผมหันไปมองมันทันที ให้มาผับแล้วมานั่งดูคนเต้นแบบนี้อ่ะนะ มึงบ้าป่ะ
“กูอยากลงไปเต้นอ่ะ” ผมว่า
“ตอนมึงเดินมึงไม่สังเกตอะไรเลยใช่มั้ยว่ะ” มันว่าเสียงเข้ม จนผมขมวดคิ้วสงสัย สังเกตไรว่ะ
“สังเกตอะไร” ผมถามอย่างสงสัย จนมันถึงกับชี้หน้าผมแล้วนวดขมับเลยที่เดียว
อะไรว่ะ
“ก้นมึงส่ายอ่อยขนาดนั้น ผู้ชายแทบจะพุ่งมาหามึงแล้ว” มันบอกผมนี่ตาโตทันที ทำไมผมไม่รู้ตัวเลย ก่อนหันมองรอบที่มีแค่คนมองมาที่ตัวเอง ผมจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้เต้ทันที
“ทำไมมึงไม่บอกกู!” ผมแว้ดใส่มัน ถึงจะกล้าใส่มาแบบนี้ แต่ผมก็ไม่เสียงที่จะโดนลวนลามอีกครั้งหรอกนะ
“กูบอกให้มึงไปเปลี่ยนตั้งแต่แรก แล้วฟังกูมั้ย” มันผลักหัวผมเบาๆ จนผมหน้ามุ่ยใส่มัน จากนั้นเหล้าที่มันสั่งก็มาเสิร์ฟ ผมนี่รีบคว้าแก้วทันที แต่ก็ไม่ทันไอ้เต้
“กูชงให้ แดกน้อยๆพอ เดียวเมา” มันว่า
“ไรว่ะ” ผมบ่น แต่ก็ยอมให้มันชงให้ แล้วยื่นไปรับจิบเบาๆหัวผมก็เริ่มโยกไปมากับเพลงที่เร้าอารมณ์
“ไอ้เหี้ยอิทหนิ” ไอ้เต้มันพูด แล้วมองลงไปยังชั้นล่าง ผมมองตามมันเห็นไอ้อิทกำลังควงสาวนมโตกอดรัดฟัดเหวี่ยงที่มุมมืดของผับ ผมเผลอกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัว คำพูดวันนั้นลอยเข้ามาในหัวผมทันที
“ช่างหัวมันสิ” ผมกระดกเหล้าที่เหลือดื่มทันที ก่อนจะหยิบมาชงเอง จนไอ้เต้รีบคว้าขวดเหล้าเอาไว้ มันคงงงว่าผมเป็นอะไรอีก
“เดียวเมา” มันเตือน
“มึงจะให้กูกินหรือให้กูไปเต้นด้านล่าง” ผมขู่มัน ซึ่งแน่นอนมันยอมให้ผมกิน เพราะถ้าผมลงไปด้านล่างมันจะยิ่งเป็นปัญหาสำหรับมัน
“กูไม่น่าชวนมึงเลยแม่ง” มันบ่นแล้วมองผมกินเหล้า มันไปไหนไม่ได้เพราะผมนั่งอยู่ และมันไม่กล้าปล่อยผมไว้คนเดียวด้วย ผ่านไปซักพักผมเอาแต่ดื่มแล้วก็ดื่มจนไอ้เต้แย่งแก้วไปจากมือผม นานๆทีกินแบบนี้มันก็ดีไปอีกแบบ เล่นเอาผมถึงกับมึน ที่จริงคอผมแข็งนะ แต่ไม่รู้ทำไม กินเข้าไปทีไรอ่อนลงทุกที
“กูปวดฉี่” ผมบอก เสียงเริ่มอ้อแอ้ เริ่มมึนๆขึ้นมา หลังจากกินไปหลายแก้ว ไอ้เต้ถอนหายใจอย่างแรงก่อนจะพยุงผมไปเข้าห้องน้ำ
ระหว่างทางที่ไปห้องน้ำ ตาผมก็เหลือบมองเห็นไอ้อิทพอดี และดูเหมือนมันจะเห็นผมเช่นกัน ถ้าผมมองไม่ผิดเมื่อกี้ผมเห็นคิ้วมันตระตุกด้วยแหล่ะ แต่ช่างมันสิ มันคงวุ่นอยู่กับสาวนมโตของมัน ไม่สนใจก้นใหญ่ของผมแล้ว
แล้วทำไมผมต้องพูดเหมือนตัดพ้อน้อยใจมันแบบนั้นด้วย
“เต้ กูยืนไม่ไหวว” ผมซบหน้าที่ไหล่มันเอามือเกี่ยวคอมันไว้ ไอ้เต้มันสบถเบาๆก่อนจะโอบเอวผมหลวมแล้วพาผมเดินไปเข้าห้องน้ำ
“ให้กูเข้าไปข้างไหนด้วยหรือเปล่า” มันถาม ตอนนี้ผมยืนโอนเอนอยู่หน้าห้องน้ำ ผมโบกมือไปมาบอกว่าผมเข้าเองได้ มันจึงพยักหน้า แล้วยืนรอผมอยู่หน้าประตู
“ถอดยากจริงโว้ย แม่งง” ผมสบถอย่างรำคาญ จัดการถอดกางเกงของตัวเองออกด้วยความยากลำบาก เพราะมันติดก้นของตัวเอง กว่าจะจัดการถอดได้ ผมแทบจะฉี่ราดเลยทีเดียว
“มึงมันไม่มีค่าแล้ว จำไว้ ป๊าบ” ผมชี้ไปที่ก้นงอนของตัวเองแล้วพูดอ้อแอ้ ตบมันไปที จากนั้นก็จัดการเก็บเข้ามันไปในกางเกงที่คับแน่นเหมือนเดิม แล้วเปิดประตูออกมาเพื่อจะล้างหน้าซะหน่อย กลัวไอ้เต้จะรอนานด้วย
หลังจากได้น้ำเย็นลูบหน้า ก็รู้สึกหายมึนเล็กน้อย แต่ก็ยังมีเอนเอียงยืนไม่ค่อยอยู่ ผมจับตามผนังเพื่อที่จะออกไปข้างนอกที่ไอ้เต้มันยืนรอ แต่พอออกมาคนที่มันบอกว่าจะยืนเฝ้าผมกับหายไป
“มันไปไหนว่ะ” ผมปรือตามองหามันทั่ว เริ่มกังวลขึ้นมาทันทีที่ไม่เจอมัน ก่อนจะเดินไปรอมันที่ชั้นสอง ระหว่างทางผมก็ดันซวยเจอผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินสวนมา
หมับ
“ไง คนสวย” หนึ่งในนั้นมันดึงแขนผมให้หันมา ผมเซตามแรงดึงทันที เกือบจะก้มลงไปซบมัน ดีที่ยังพอยื้อตัวไว้ทัน
“ปล่อยกู” ผมบอกเสียงอ้อแอ้ มันไม่ดีแน่ถ้าผมยังอยู่ตรงนี้และสภาพไม่เต็มร้อยแบบนี้
“ก้นน่าบีบว่ะ” มันว่าไม่สนเสียงผมที่บอกให้ปล่อย ตามันกับก้มลงมองก้นของผม พร้อมกับมือที่ลูบไล้แล้วบีบมัน
“ไอ้เหี้ย” ผมด่ามันแล้วผลักมันออก จนตัวเองเกือบเซล้ม แล้วรีบเดินหนีทันที
“จะไปไหน คืนนี้ไปกับพวกกูนะ” มันว่าเสียงหื่น จากนั้นก็จับผมลากไปทันที
“ปล่อยกูไม่ไป ไอ้เต้ช่วยกูด้วย” ผมร้องและดิ้นเท่าที่มีแรง แต่เหมือนมันจะไม่เป็นอุปสรรคสำหรับพวกมัน ที่เห็นผมเมาแบบนี้ มันยิ่งง่าย
ทำไงดี
“ไปด้วยกันดีๆจะได้ไม่เจ็บตัว” มันขู่ จากนั้นมันก็ลากผมไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนมัน
“ปล่อย กูไม่ไปกับพวกมึง” ผมดิ้นแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว นึกโทษตัวเองที่ไม่น่าดื่มมากขนาดช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ขนาดนี้ ระหว่างที่มันลากผมไป ก็ผ่านหน้าใครอีกคน ที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอหน้ามันอีก แต่มันเป็นคนเดียวที่ผมรู้จักตอนนี้ ผมจึงรีบร้องให้มันช่วยทันที
“ไอ้อิท ช่วยกูด้วย” ผมร้องบอกมันอย่างดีใจ พร้อมกับสะบัดมือออกจากพวกนั้น ทันทีผมเรียกชื่อไอ้อิทดูเหมือนพวกมันจะชะงักไป แล้วมองผมสลับกับไอ้อิท ดูเหมือนมันจะกลัวไอ้อิทไม่น้อย
“โทษที กูไม่รู้จักมึง” มันพูดเสียงเรียบแล้วเดินผ่านไป คำพูดของมันเหมือนคมมีดบาดเข้าไปในใจผมอย่างแรง ผมถึงกับยืนอึ้งมองตามหลังมัน ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวจนในที่สุดมันก็ไหลออกมา ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมเสียใจกับอะไรกันแน่ คำพูดที่มันบอกว่าผมสำคัญหรือคำพูดที่มันบอกว่า มันไม่รู้จักผม
“ปล่อยกู!!” พอไอ้อิทพูดแบบนั้น มันก็จับผมลากผมต่อ ผมดิ้นอย่างแรงเตะถีบมันตลอดทางอย่างไม่ยอม มันคงเห็นว่าผมไม่ยอมง่ายๆมันจึงชกเข้าที่ท้องผมจนผมทรุดลง มันจึงอุ้มผมขึ้น ผมเงยหน้ามองแผ่นหลังของไอ้อิทที่เดินจากไปช้าๆทั้งน้ำตา
ไหนบอกว่าผมสำคัญไง
“ฮึก ไอ้อิท กูเกลียดมึง”
ผมพูดผ่านน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆ บวกกับความมึนของเหล้าที่กินเข้าไป ทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มไม่ชัด สติผมเริ่มไม่รับรู้อะไร ไม่รู้ว่าใครพูดหรือทำอะไร แค่รู้สึกว่าร่างกายตัวเองถูกอุ้มในท่าเจ้าหญิง ผมพยายามฝืนตาที่จะปิดลืมตามอง แต่ภาพที่ผมเห็นกลับเป็นคนที่เพิ่งบอกว่าไม่รู้จักผม และทิ้งผมให้ไปกับพวกเหี้ยนั้น ผมแค่นหัวหัวเราะทั้งน้ำตาก่อนจะต่อว่ามัน
“ฮึก มึงมันโกหก”
“กูไม่เคยโกหก” เสียงคล้ายไอ้อิทพูดกลับมา ผมทุบอกมันไปมาแล้วร้องไห้สะอื้น ผมคงเมาจนมองทุกคนเป็นหน้าไอ้อิทหมดแล้ว
“มึงโกหก ไหนบอกกูสำคัญ มึงทิ้งกู มึงไม่ช่วยกู ฮึก” ผมสะอื้นแทบพูดจะไม่รู้เรื่อง ด่าคนที่อุ้มอยู่ที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
“กูขอโทษ”
“กูไม่ยกโทษให้!” ผมบอกเสียงอ้อแอ้ พร้อมเบะปากร้อง แล้วสะอื้นขดตัวในอ้อมแขนของใครก็ไม่รู้
“มึงเมาแล้ว กูจะพากลับห้อง” เสียงเริ่มเหนื่อยหน่ายให้กับความเมาของผมที่เริ่มพูดจาไม่รู้เรื่อง
“ฮึก มึงมันเหี้ย มึงทิ้งกู” ผมยังคงต่อว่ามัน
“ถ้ากูทิ้ง กูจะเป็นบ้าเพราะมึงแบบนี้รึไง แล้วใครใช้ให้มึงแต่งตัวแบบนี้ มึงจะมาอ่อยใคร!!” เสียงนั่นดูจะเข้มขึ้นทันที แล้วทำไมมึงต้องขึ้นเสียงด้วย มึงเป็นใคร ผมฝืนลืมตาอีกครั้งก่อนจะตะโกนใส่หน้ามัน
“เสือกไรด้วย ผัวกูก็ไม่ใช่! ”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 20
ย้ำเตือน นี่ “ผัว” มึงนะครับNC+
พาร์ทอิท
“เสือกไรด้วย ผัวก็ไม่ใช่”
น้ำเสียงยานคาง พร้อมสายตาเหวี่ยงใส่ หาว่าคนที่อุ้มมันอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ผัวตัวเอง ผมหลับตาข่มอารมณ์ทั้งที่คิ้วนี่กระตุกยิกๆ เพื่อไม่ให้โยนมันลงที่พื้น
“มึงจะได้รู้ว่ากู คือผัวมึงเปล่า” ผมว่าแล้วอุ้มมันโยนขึ้นไปที่รถ หัวมันโขกโดนเบาะจากแรงโยน ทำให้มันเบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมไม่สนใจ ออกรถแล้วขับไปยังคอนโดตัวเองทันที
“ไอ้เหี้ย เจ็บ” เสียงงึมงำด่าทอไม่หยุดหลังจากถูกโยนใส่รถ ผมเบนสายตาไปมองมันอย่างหงุดหงิด หน้าแดงก่ำกับตาเยิ้มๆของมันที่ดื่มเหล้าหนัก ทำให้ผมคาดโทษมันในใจที่กินไม่รู้จักลิมิตตัวเอง ผมรู้ว่ามันไม่ค่อยกินและไม่ค่อยมาที่แบบนี้ แต่มันก็เสือกมาพร้อมกับแต่งตัวแบบนี้อีก
มันน่านัก
“ทำกูขึ้นได้ตลอดจริงๆนะมึง”ผมไม่วายหันไปว่ามัน
หลังจากที่มันไล่ผมตอนนั้น ผมก็พยายามไม่สนใจและไม่ติดต่อมัน แต่สุดท้ายมันก็วนเวียนอยู่ในสายตาผมเสมอไม่ว่าที่มหาลัยหรือตอนนี้ ผมแสร้งทำไม่เห็น ไม่รู้สึก สุดท้ายก็ห้ามความรู้สึกที่มีต่อมันไม่ได้ ยิ่งเห็นมันเข้ามาในที่แบบนี้แล้วด้วย ไหนจะการแต่งตัวล่อพวกผู้ชายนั่นอีก ก้นงอนๆของมันส่ายไปมาตอนเดินเข้ามา เรียกสายตาคนข้างในได้เป็นอย่างดี ผมเกือบลุกแล้วไปลากมันออกมาอยู่แล้ว ติดตรงที่ผมก็ลืมไปว่าผมไม่มีสิทธิทำแบบนั้น ได้แต่นั่งกัดฟันข่มอารมณ์มองมันเดินผ่านไปกับไอ้หน้าจืดนั่น
ด้วยอารมณ์หงุดหงิดจากไอ้นนท์ ผมจึงหาตัวระบายแถวนั้น แล้วดันไปเจอน้องมิ้ลนมโตเข้า ผมเลยควงเล่นและนัวเนียกับเธอพอให้อารมณ์ที่หงุดหงิดมันบรรเทาลงไปได้ คิดว่านมใหญ่ๆของน้องมิ้ลจะทำให้ผมลืมก้นของไอ้นนท์
แต่สุดท้ายผมก็ลืมก้นใหญ่ของมันไม่ได้ซักที ผมจึงผละออกจากน้องมิ้ลนมโต เธอโวยวายนิดหน่อย แต่ก็ทำได้แค่นั้น เพราะผมโยนเงินให้เธอ แล้วเดินจากมา
เฮ้อ สงสัยผมจะบ้าก้นมันแบบกู่ไม่กลับแล้ว
ผมตัดสินใจว่าจะกลับเพราะไม่อยากอยู่ที่ๆมีไอ้นนท์ เพราะผมกลัวทนไม่ไหว กลับไปบ้าตามก้นมันเหมือนเดิม ทั้งที่มันไม่เคยเห็นหรือเข้าใจความรู้สึกผมที่มีต่อมันเลยซักนิด ไม่ใช่แค่ก้นที่ผมชอบนักชอบหนา แต่ผมชอบมันด้วยไง
แต่มันไม่รู้ตัวซะที
เมื่อคิดว่าจะจะกลับแล้ว แต่ตาผมก็ไวดันไปเห็นมันกำลังถูกลากและมันกำลังเมาซะด้วย ไม่รอให้สมองสั่งการ ขาสองข้างผมเดินไปหามันโดยอัตโนมัติ ก่อนจะชะงักได้สติ ว่าผมไม่ได้เป็นอะไรกับมันแล้ว จึงแสร้งเดินผ่าน แต่เสียงของไอ้นนท์ก็ฉุดรั้งขาผมไว้อีกครั้ง
“ไอ้อิท ช่วยกูด้วย”
น้ำเสียงขอความช่วยเหลือจากมันร้องขึ้นมา ผมพยายามจะไม่หันหน้ากลับไป แต่น้ำเสียงของมันที่มีแต่ความกลัวแต่ก็มีแฝงไปด้วยความดีใจเมื่อเจอผม สายตาของมันมองมาที่ผมอย่างขอร้อง แต่ไม่มีแววตาของความคิดถึงหรือโหยหาเหมือนกันกับผม
มีแต่ผมรู้สึกคนเดียว
“โทษที กูไม่รู้จักมึง” ผมบอกอย่างไม่สนใจ ทั้งที่ข้างในมันปวดหนึบไปหมด ก่อนหันหน้าหนีจากสายตามันที่ดูเหมือนจะตัดพ้อผม ซึ่งผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องทำหน้าแบบนั้น ทั้งที่มันเองเป็นคนบอกให้ผมไปจากมัน ผมเดินจากมันเพียงไม่กี่ก้าว เสียงร้องของมันที่พยายามดิ้นให้หลุดจากพวกนั้น เข้าโสตประสาทผมทุกคำ ผมหลับตากำมือแน่น ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร อีกนิดเดียวผมก็จะพ้นจากตรงนี้แล้ว
“ ฮึก ไอ้อิท กูเกลียดมึง”
“แม่ง ให้ได้งี้สิ” ผมสบถอย่างหัวเสียเมื่อเสียงของมันด่าทอผมพร้อมกับแรงสะอื้นก็ทำให้ความอดทนผมขาดสะบั้น ผมหมุนตัวกลับสาวเท้าเข้าไปหาไอ้นนท์ที่กำลังถูกอุ้มอย่างรวดเร็ว
“ส่งมันมา” ผมบอก แล้วไปหยุดที่ข้างหลังพวกมันตอนนี้ไอ้นนท์เมาจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร พอพวกมันได้ยินเสียงผม กลุ่มพวกมันก็หันหลังกลับมา ก่อนจะทำหน้าตกใจ
“ฮะ เฮียอิท” ไอ้หน้าแหลมที่คิดว่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม หน้ามันซีดเผือกทันที ที่ผมทัก ก่อนจะก้มมองไอ้นนท์ที่มันอุ้มอยู่สลับกับผม ที่มันกลัวผมเพราะว่าพวกมันอาศัยอิทธิพลของผมในการเบ่งและกร่างใส่ศัตรูอยู่ตอนนี้
“ดะ เด็กเฮียหรอครับ” มันถาม เพื่อนมันแต่ละคนก็พอรู้ว่าผมเป็นใคร พวกมันก็หัวหดกันไปเลยทีเดียว
“เออ” ผมตอบแค่นั้น มันรีบอุ้มไอ้นนท์ที่เมาไม่ได้สติ ให้ผมทันที
“โทษทีครับเฮีย ผมไม่รู้” มันก้มหัวข้อโทษ พร้อมกับเพื่อนคนอื่นของมันที่ก้มแทบจะติดพื้น มันคงเคยได้ยินวีรกรรมที่ตระกูลผมสร้างไว้ ไม่งั้นมันคงไม่กลัวขนาดนี้
“ช่างเถอะ ไปไหนก็ไป” ผมไล่ ไม่อยากเสียเวลากับพวกมัน เพราะคนที่ผมจะไปจัดการมันเมาดิ้นเร้าอยู่บนตัวผมอยู่ตอนนี้
“ครับๆขอบคุณครับเฮีย” ว่าแล้วพวกมันก็รีบเดินหนีทันที ผมจึงก้มมองหน้าไอ้คนที่มันไล่ผมไปจากชีวิตมันตั้งสามวัน หน้าตามันไม่ได้ดูเศร้าหรือเสียใจเลยซักนิดที่ผมไป หรือว่ามันคงไม่ได้คิดอะไรกับผม มีแต่ผมคนเดียวที่คิดไปเอง
ผมควรจะหยุดดีไหม
“ฮึก ไหนบอกกูสำคัญไง ไอ้เหี้ย” เสียงของมันทำให้ผมที่กำลังสับสนหันกลับไปมอง สีหน้ามันดูเสียใจแววตาตัดพ้อผมสุดๆ หนำซ้ำยังร้องไห้และเอาแต่ต่อว่าผมอีก หรือว่าวันนั้นมันคิดตามคำพูดผม ที่ผมบอกมันว่า มันสำคัญกับผม แสดงว่าอย่างน้อยมันก็เริ่มหวั่นไหวกับผมบ้างแล้ว พอคิดว่าจะเป็นแบบนั้น ผมก็ยกยิ้มทันที
“กูจะไม่ปล่อยมึงแล้วนะ”
ผมพามันกลับมาที่คอนโดของผม วันนี้ผมจะตอกย้ำมันเอง ว่าคนที่มันอุ้มอยู่นี่คือผัวของมัน และเป็นผัวคนเดียวเท่านั้น และคาดโทษมันในใจไว้แล้วด้วยที่กล้าใส่ชุดพวกนี้มาล่อผู้ตัวอื่น
ตุบ
ผมตั้งใจโยนมันลงเตียง แต่สงสัยโมโหมันมากไปหน่อยเลยกะแรงไม่ถูก โยนมันเกือบจะตกเตียง ดีที่ผมรีบตะครุบตัวมันไว้ได้ทัน
“แม่ง เกือบซวยละกู” ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เกือบทำเมียตกเตียงซะแล้วสิ
“อื้อ เจ็บนะโว้ยย” มันโวย ทั้งที่ตายังปิด สงสัยจะเจ็บตอนที่ผมโยน ผมจึงจับมันนอนที่เตียงดีๆ แต่มันก็ดิ้นปัดป่ายไม่ยอมให้ผมจับ ไหนจะเลิกเสื้อขึ้นทำท่าจะถอดนั่นอีก
“อยู่นิ่งๆดิว่ะ” ผมว่า แต่มันก็ยังไม่ยอม
“ร้อน อ่า เปิดพัดลมหน่อย” ไม่ขอเปล่ามันเลิกเสื้อขึ้นจนเห็นจุกนมสีชมพูของมัน ทำเอาผมลมหายใจติดขัดทันที ก่อนจะตามมาด้วยสีหน้าเครียด เมื่อเห็นรอยช้ำบนหน้าท้องมัน
มันไปโดนอะไร
“เจ็บบ”มันครางหงิงๆทันทีหลังจากที่ผมไปแตะ รอยมันเหมือนโดนชกท้อง และมันเริ่มจะแดงช้ำตัดกับสีผิวมัน
“หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ” เมื่อรู้ว่ารอยนี้ได้จากไหน ก็ไม่วายต่อว่าคนที่หลับอยู่ ดีที่มันโดนแค่ชกท้อง ถ้ามันโดนลากไปรุมโทรม ผมคงได้ไปยิงพวกมันเรียงตัวแน่ๆ
“มึงว่าคราย ไอ้เหี้ย” มันคงได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้ มันผงกหัวขึ้นมาด่า แล้ก็ล้มน้อยเหมือนเดิม ผมนี่กำลังโมโหมันอยู่ ถึงกับฟิวส์ขาด
“มานี่เลยมึง” ผมจับมันลุกขึ้นยืน จนมันเซล้มทับ แต่ผมไม่สนจับมันลุกขึ้นแล้วพาไปที่ห้องน้ำ จากนั้นดันมันไปชิดกำแพงแล้วเปิดฝักบัวราดตัวมันทันที
ซ่า
“อื้อ แค่กๆ” มันส่ายหน้าไปมา พร้อมกับดิ้นหนีจากน้ำ ผมจับมันยึดติดผนังแน่นแล้วราดน้ำบนตัวมัน กะให้มันสร่างเมาไปได้บ้าง
“พะ พอแล้ว หนาว แค่กๆ” น้ำไหลเข้าปากเข้าจมูกมันจนมันสำลัก ผมถึงได้หยุด ผมเขวี้ยงฝักบัวลงพื้นจนเกิดเสียงดังก้องในห้องน้ำ ทำเอาไอ้ที่ตัวสั่นงกๆอยู่ถึงกับสะดุ้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมอง
“อะ ไอ้อิท” พอสร่างเมาขึ้นมาได้ มันก็เรียกชื่อผมอย่างตื่นๆ มันคงไม่คิดว่าผมจะไปช่วยมันหลังจากที่มันโดนพวกนั้นลากไป
“เออกูเอง” ผมกดเสียงต่ำแล้วเดินเข้าไปใกล้ มันยิ่งหดคอตัวลีบติดกับแพงทันที
“มึงช่วยกูทำไม” พอรู้ว่าเป็นใคร มันเงยหน้าถามอย่างสงสัย ตามันยังปรือและคงแดงก่ำจากพิษเหล้า แต่ก็ดีที่มันยังรู้ว่าเป็นผม
“กูผิดงั้นสิ ที่ช่วย” ผมถามอย่างใส่อารมณ์
“ก็มึงบอกคนอื่นเอง ว่าไม่รู้จักกู” มันว่าเสียงแผ่ว แล้วหลบหน้าผม ตามันสั่นไหวเหมือนจะร้องไห้ จนผมต้องจับให้มันหันมามองหน้าผม
“มึงไล่กูเอง มึงลืมคำพูดมึงรึไง”ผมเตือนความจำ ปากเล็กของมันถึงกับเม้มปากแน่นแล้วเสตาหลบเมื่อผมพูดความจริง
“แล้วที่สำคัญ มึงบอกคนอื่นว่ามีผัว แล้วใครเป็นผัวมึงครับ” คราวนี้ผมจับคางมันบีบแน่นพร้อมส่งสายตาคาดโทษใส่มัน ที่จริงผมกะจะแกล้งเพราะมันคงจำไม่ได้ว่าก่อนหน้านั้นมันพูดอะไร แต่ในความคิดที่จะแกล้งผมเอาจริงเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ในนั้น
“มะ มึงพูดอะไร” ตามันลอกแลกทันที กับข้อกล่าวหาที่ผมใส่ความมัน อาการเมามันยังคงหลงเหลือพอที่จะทำให้สติของมันกลับมาไม่ครบร้อย มันจึงมึนและสับสนอยู่อย่างนั้น
“หึ อยากมีผัวหลายคนหรอ” ผมเลื่อนจากบีบคางมันมาที่ก้น แล้วบีบขย้ำจนผมสะดุ้งถอยออกห่างจากตัวผม แต่ก็ไม่พ้นเพราะผมเท้าแขนกักกันมันไว้อยู่
“ไม่ใช่!”มันปฏิเสธเสียงรนตอบผม มันคงจะพอนึกออกบ้างแล้ว ว่าตอนนั้นถ้าผมไม่ไปช่วย มันคงได้มีหลายผัวอย่างแน่นอน
“แล้วใครคือผัวมึงครับ” ผมถามเสียงนิ่งอย่างน่ากลัว และกดดันมัน จนมันคิดหนัก แขนสองข้างก็กอดกันแน่น มันคงหนาว แต่ถ้ามันยังตอบช้าหรือตอบไม่ถูกใจผม มันก็จะยืนหนาวอยู่แบบนี้หละ
“กูไม่มีผัวอะไรทั้งนั้น” มันเงียบไปนาน ก่อนจะพูดขึ้นมา น้ำเสียงที่ตอบดูไม่มั่นคงและหนักแน่นพอ แต่ก็ยังกล้าตอบออกมาแบบนั้น สงสัยมันจะคิดดีแล้ว
“งั้นหรอ แล้วกูหละ” ผมก้มไปกระซิบถาม จนมันต้องเอามือผลักตัวผมออกอย่างกลัวๆ
“มึงมะ..”
“คิดให้ดีก่อนตอบ ถ้าตอบไม่ตรงใจกู มึงได้มีผัวหลายคนแน่ แล้วกูก็พูดจริง มันขึ้นอยู่กับคำตอบของมึง” ผมไม่วายขู่มันไปด้วยก่อนที่มันจะพูดจบ
ที่จริงผมอยากได้คำตอบแบบเต็มใจจากมันมากกว่า แต่คนปากแข็งอย่างมัน คงไม่ยอมรับง่ายๆ มันต้องขู่เล็กขู่น้อยเป็นธรรมดา แล้วเรื่องที่บอกว่ามันตอบไม่ถูกใจผมแล้วจะมีหลายผัว คือผมหลอกมัน ผมไม่ยอมให้มันเป็นของคนอื่นนอกจากผมแน่นอน
“กูเกลียดมึง” มันตวัดสายตาแล้วตอบผมอย่างผิดหวัง พอหลังจากผมขู่มันไป มันคงกลัวว่าผมจะทำจริงๆ แต่มันก็ยังไม่ยอมบอกชัดๆว่าใครคือผัวมัน
“มันไม่ใช่คำตอบ” ผมว่าแล้วล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรออกหาไอ้พวกนั้น
“มาเอาตัวมันไป” ผมพูดแค่นั้นแล้วตัดสายไป ไอ้นนท์ถึงกับหน้าซีด ผมไม่สนกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ มันถึงกับรั้งแขนผมไว้ แล้วตอบแบบรวดเร็ว
“มะ มึง ไอ้อิท มึงไง” มันตอบแล้วกอดแขนผมไว้แน่น
“กูทำไม” ผมยังคงถามมันด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“…..” พอผมถามมันก็เงียบ ผมจึงสะบัดแขนออกจากตัวมันแล้วเดินออกไป มันก็ถลามาจับแขนกระชากให้ผมกลับไปหามัน
“ผัวกูคือมึงไง ไอ้เหี้ย” มันตะโกนบอกทั้งน้ำตา มันคงเจ็บใจน่าดูที่ผมแกล้งมันแรงขนาดนั้น และมันคงไม่รู้ว่าผมจะทำจริงหรือเปล่า มันถึงไม่กล้าเสี่ยงแบบนี้
ตุบ
“งั้นมึงจำไว้ให้ดี ว่ากูคือผัวของมึง” ผมผลักมันชิดกำแพง แล้วก้มไปบอกมันเสียงเย็น มันไม่ได้ต่อต้านเหมือนกับตอนแรก เหมือนจะยอมรับกลายๆ จากนั้นผมจับมันถอดเสื้อออกมันถึงกับร้องห้ามเสียงหลง
“อะ ไอ้อิท มึงจะทำอะไร”
“เตือนความจำมึงไง ว่านี่คือผัวมึง”
“กูไม่อะ.. อื้ออ” ว่าเสร็จผมดึงทึ้งเสื้อมันให้หลุดออกจากตัว แล้วดันชิดตัวมันแนบผนังจับปากมันบีบให้ตอบรับจูบของผม
“อื้ออ” มันร้องครางอู้อี้ในลำคอ มือเล็กมันก็พยายามผลักผมออก แต่แรงคนเมาจะสู้แรงปกติแบบผมได้ยังไงกัน ต่อให้มันไม่เมามันก็สู้ผมไม่ได้อยู่ดี
ผมตะโบมจูบมันอย่างรุนแรงให้หายคิดถึงหลังจากถูกมันขับไล่ไสส่งไปสามวัน มืออีกข้างก็เลื่อนไปจับกางของมันที่รัดก้นงอนของมันออก แต่ดูเหมือนว่าก้นมันจะติดกับกางเกงจนถอดออกยาก ผมผละจูบมันออกเพื่อมาจัดการกางเกงของมัน และปล่อยให้มันพักหายใจชั่วคราว
“ก้นจะใหญ่ไปไหนว่ะ” ผมสบถอย่างหงุดหงิดและพอใจไปในตัว หงุดหงิดที่มันกว่าจะดึงออก กว่าผมจะได้สัมผัสก้นนิ่มๆ ที่ใหญ่คับมือนั่น และพอใจที่มันใหญ่จนผมเริ่มทนไม่ไหวอยากจะฟัดมันหนักๆ
พรึบ
ในที่สุดผมก็ดึงกางเกงออกจากตัวมันได้ ไม่วายเอาซับในสีขาวมันออกไปด้วย ตอนนี้มันตัวเปลือยเปล่าและยืนตัวแดงสั่นระริกอยู่ใต้วงแขนผม มันคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ มันถึงพยายามดิ้นให้หลุด ผมจึงผลักมันให้หันหลังเข้ากำแพง แล้วตัวผมก็แนบชิดด้านหลังมัน
“มะ ไม่เอานะไอ้อิท” มันเว้าวอนเสียงหลง มือค้ำยันกำแพงไว้แน่น
เพี้ยะ
“โอ้ย” มันร้องทันที เมื่อผมตบไปก้นใหญ่ของมันอย่างแรง แล้วบีบขย้ำนวดอย่างสนุกมือ ยิ่งจับยิ่งรู้สึกว่ามันนิ่ม จนอยากบีบให้มันช้ำคามือ
“อืมม นิ่มจริงๆ” ผมงึมงำก้มแนบแถวซอกคอมันอยากพอใจ ไม่วายกัดที่คอมันแล้วบีบก้นมันสลับไปมา จนมันร้องครางอย่างเจ็บปวด ผมจึงละมืออีกข้างที่บีบก้นมัน ไปกอบกุมแก่นกายเล็กขนาดพอดีตัวของมันไว้
“อื้อ ยะ อย่าจับ” มันร้องห้าม แอ่นก้นเข้าหาฝ่ามือผมมากกว่าเดิม ผมเห็นดังนั้นยิ่งจับแล้วรูดชักจนมันครางลั่นทั่วห้องน้ำ
“อื้อๆ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงครางของมันทำให้แก่นกายที่อยู่ในกางเกงของผมมันพองคับออกมา ไหนจะก้นนิ้มของมันที่กระตุ้นต่อมหื่นของผมจนเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่ สุดท้าย ผมรีบสาวรัวน้องชายมันเร็วขึ้น จนมันปลดปล่อยออกมา
“อ๊าาาาส์” มันครางลั่นหลังจากปลดปล่อย แทบจะล้มกองที่พื้นห้องน้ำ จนผมต้องเกี่ยวเอวรั้งมันชิดกำแพงไว้ จากนั้นก็รีบจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างเร่งรีบ แล้วมาจัดการมันต่ออย่างทนไม่ไหว
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
“อื้อ จะเจ็บ” ผมฟาดไปที่ก้นมันสลับสองข้างอย่างชอบใจ จนมันแดงปื้นและเป็นรอยมือ ผมก้มลงนั่งย่อเข่าระหว่างแก้มก้นมันทั้งสอง มือสองข้างจับจนเนื้อแก้มมันปลิ้นแบะตามร่องนิ้วมือ แล้วบีบขย้ำและนวดคลึงไปมาอย่างเมามันส์ จากนั้นโน้มหน้าไปใกล้แล้วกัดเข้าที่ก้นจนมันสะดุ้ง
หงับ
“โอ้ย กูเจ็บ ฮึก”แรงกัดจนมันเป็นรอยฟัน ทำเอาให้นนท์ถึงกับสะอื้นเพราะความเจ็บ ผมกัดตามก้นมันสลับสองข้าง อย่างกับโรคจิต พร้อมงึมงำในลำคออย่างพอใจ
“จำไว้ มันเป็นของกู” ผมว่าแล้วตวัดเลียจูบไปทั่วรอยฟันของตัวเองที่กัดเข้าเนื้อก้นนิ่มของมัน ก้นนี้ผมมีสิทธิคนเดียว คนอื่นอย่าแม้แต่จะคิด ตอนนี้ขามันสั่นจนผมรับรู้ได้ พร้อมกับเสียงสะอื้นในลำคอ ก้นมันตอนนี้ระบมอย่างหนักจากฝีมือผม
“อื้ออ อะ ไอ้อิท” เสียงมันสั่นพร่ากระเส่าทันที เมื่อผมแหวกก้นมันออก เผยให้เห็นช่องกลีบสีสดที่พับปิดสนิท
แผล็บ
“มะ ไม่ อ๊าส์” ผมตวัดลิ้นยาวเลียตรงช่องนั้นจนมันร้องครางระงม แข้งขาอ่อนจนก้นมันซบเข้าที่หน้าผม ดีทีผมจับแก้มก้นมันยั้งแรงไว้ไม่ให้มันทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทั้งหมด ไม่งั้นได้ล้มไปกองกับพื้นทั้งคู่
ฟรืดดดดดดด
“อื้ออ” ผมสูดดมกลิ่นกายของก้นมันเต็มที่หลังจากที่ก้นมันแนบซบอยู่หน้าผม ไอ้นนท์เชิดหน้าเล็กหน่อยจากความเสียว มันกระดกก้นขึ้นหนีเพราะทนความโรคจิตของผมไม่ไหว ผมเลียปากเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นแล้วแนบชิดด้านหลังมัน
“กูคือผัวมึง” ผมเตือนมันซ้ำ จากนั้นผมสอดนิ้วเข้าไปด้านหลังของมันเพื่อเบิกทาง อย่างน้อยมันจะได้ไม่เจ็บมาก ผมคิดว่างั้นนะ
“เจ็บๆ” ไอ้นนท์มันร้องทันทีหลังจากที่นิ้วผมสอดแทรกเข้าไปในตัวมันแค่นิ้วเดียว ตัวมันถึงกับสั่นระริกและหายใจติดขัด ผมจึงจับหน้ามันแหงนมารับจูบผมเพื่อให้มันผ่อนคลายตัว
“อึก อื้อ” มันรับจูบผมอย่างไม่เต็มใจ พร้อมกับสีหน้าที่ทรมานเจ็บปวดเมื่อผมเริ่มเพิ่มนิ้วมากกว่าหนึ่ง มันส่ายหันหนีทันทีเมื่อนิ้วที่สามของผมเข้าไป
ป๊าป
“มันเจ็บ ฮึก” มันทุบที่ไหล่ผมอย่างแรง เมื่อผมยังคงสอดนิ้วทั้งสามเข้าออกไปมา ผมสวนนิ้วเข้าไปลึก จนมันตัวงอแล้วซบที่กำแพง ผมควานและสะกิดจุดกระสันข้างใน มันถึงกับครางระงมส่ายก้นไปมา
ฟุบ
ผมถอนนิ้วทั้งสามออก จ่อแท่งเอ็นร้อนของผมที่ผงาดแข็งเตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว กดเข้าไปที่โพลงนุ่มด้านหลังมัน ไอ้นนท์กระดกก้นหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ผมก็จับสะโพกมันล็อคไว้แน่น แล้วค่อยสอดเข้าไปในตัวมันอย่างช้าๆ แต่สุดท้ายก็เข้าไปได้นิดเดียว เมื่อไอ้นนท์มันยังเกร็งอยู่แบบนี้
“อื้อ อึก” ผมใช้มือผมไปสะกิดยอดอกมันแล้วบีบนวด จนมันครางหวิว ผมจิกเล็บเข้ายอดปลายอกมันยิ่งดิ้นเร้าอย่างเสียวซ่านจนเผลอคลายตัว ทำให้ผมเข้าไปในตัวมันได้จนหมด
สวบ
“อื้อออออ”
“อ๊าาาส์” ผมครางอย่างเสียวตรงแท่งเอ็น เมื่อมันเข้าไปในช่องนุ่มของไอ้นนท์ที่ตอดและบีบรัดจนผมแทบแตก ไม่รอช้าผมสอบเอวเข้าออกช้าๆ จากนั้นก็ยกขาข้างหนึ่งมันขึ้นแล้วสวนเข้าออกอย่างรุนแรงทันที
สวบ สวบ สวบ
“อ๊ะ อ๊ะ อื้อๆ” เสียงร้องของไอ้นนท์ยิ่งทำให้ผมอัดสะโพกมันรัวเร็วจนมันแทบจะติดกำแพง มือสองข้างจิกกำแพงแอ่นก้นเด้งรองรับการกระแทกของผมอย่างถี่ชั้น
สวบ ปึก
“อื้อออออ” ผมอัดแน่นและตอกย้ำลึกจนมันสะท้าน เปล่งเสียงหวานพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ผมจับมันให้โค้งต่ำลงแล้วกางขาออกกว้างเพื่อที่จะได้สอดลึกกระแทกได้มันส์กว่าเดิม
พั่บ พั่บๆๆ
“อ๊ะ อ๊ะๆ อื้อๆ แรงกระทบเนื้อกับเสียงครางดังก้องในห้องน้ำ แรงกระแทกที่อัดใส่จนคนใต้ร่างสั่นสะเทือนโยกไหวตามอย่างรุนแรง นานเกือบชั่วโมงที่ผมอัดใส่มัน จนเมื่อเมื่อใกล้ขีดสุด ผมจับเอวคอดมันไว้แน่นตอบอัดอย่างรัวเร็ว ไม่นานเสียงคราวลั่นทั้งสองของผมและมันก็ระเบิดออกมา พร้อมกับปลดปล่อย
อร๊างงงส์/อ่าส์
พรึบ
สวบ
“อะ อื้มมม” ผมไม่รอให้มันพักหายใจ จับมันพลิกหันกลับมา ประกบจูบมันอย่างดูดดื่ม มันที่ไม่ได้ทันตั้งตัว เผลออ้าปากให้ผมสอดลิ้นเข้าไปดูดตวัดลิ้นมันจนเกิดเสียงจ๊วบจ้าบ สองมือมันเกี่ยวคอผมไว้ ผมจับขามันสองข้างยกลอยและกางออก แล้วอัดกระแทกใส่มันรัวๆ จนแผ่นหลังมันไถลไปกับกำแพง
พั่บ พั่บๆๆ
“อื้ออๆ บะ เบาๆ” ไอ้นนท์มันสะบัดหน้าหนีจากจูบ กัดเข้าที่ไหล่ผมเมื่อแรงกระแทกมันรุนแรงเกินไป จนมันร้องห้ามอย่างทนไม่ไหว มันคงแสบแผ่นหลังที่เสียดสีขึ้นลงเป็นเวลานาน ผมจึงเร่งอัดเข้าไปจนด้านล่างที่ไอ้นนท์บีบรัดผมแน่น
“อ๊าาาาส์/อ๊าส์” จนผมกับมันปลดปล่อยกันอีกครั้ง คราวนี้ไอ้นนท์ถึงกับสลบเหมือดเลยทีเดียว
บ๊วบ
ผมจึงอุ้มกระเตงมันขึ้นด้านล่างที่เชื่อมต่อก็หลุดจากช่องทางช้ำ จนเกิดเสียงน่าอายน้ำขาวขุ่นของผมปล่อยในตัวมันไหลซึมตามเรียวขา ผมก้มมองมันที่ซบกับไหล่ผมอย่างหมดแรง ก่อนจะทำหน้าเสียดายแล้วพูดกับมันเบาๆ
“สลบเร็วจังวะ กูยังฟัดมึงไม่หนำใจเลย”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 21
จู่โจม
โอ้ย ปวดหัวๆ ปวดตัวด้วย
ใครทำร้ายผมเปล่าวะ
“อื้อ ไรวะ” ผมเบ้หน้าร้องโอด ทั้งที่หลับตา รู้สึกหนักหัวและปวดตัวไปหมด ไหนจะมีอะไรมากอดที่เอวผมแน่นอีก ผมจึงพยายามลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ผมจำได้ลางๆว่าเมื่อคืนผมไปกินเหล้ากับไอ้เต้ จากนั้นก็โดนพวกหน้าปลาดุกมันกำลังจะฉุดลากผม ถ้าผมจำไม่ผิด
ไอ้เหี้ยอิทมันไม่ช่วยผม
“ไอ้เลว แม่ง”
ผมสบถเมื่อนึกถึง แล้วหลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้เลย ผมจึงฝืนลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะกระพริบและส่ายหัวเพื่อไล่ความมึน สงสัยผมจะแฮงค์เมื่อคืนอยู่ ตื่นมาผมถึงรู้สึกว่าปวดหัวขนาดนี้
แล้วทำไมผมต้องปวดเมื่อยตัวด้วยหล่ะ
หรือว่าผมโดนพวกมันซ้อม
แต่ทำไม ผมถึงเจ็บตรงนั้นด้วย
หรือว่า
ผมโดนพวกมันเอา!
พรึบ
“เหี้ยยยย!!” ผมเด้งตัวลุกขึ้น ไม่สนอาการเมาแฮงค์ซักนิด รีบก้มดูตัวเองอย่างร้อนรน ก่อนจะพบว่าตามตัวผมมีแต่รอยดูดและกัด จับแตะตรงไหนก็ปวดแสบไปหมด ไหนจะช่วงล่างที่แสบและเจ็บร้าวจนผมน้ำตาเล็ด ผมรีบเอามือไปแตะตรงส่วนนั้นแล้วเอามาดู พบว่ามีน้ำขาวไหลซึมออกมา ไหนจะก้นผมช้ำแดงขนาดนี้
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมแหกปากลั่น มือสองข้างกอดตัวเองแน่น เมื่อรู้ว่าตัวเองโดนเสียบเข้าให้แล้ว ก่อนจะหันมองรอบอย่างตื่นๆ กอดตัวเองทั้งน้ำตา
ฮืออ ผมโดนข่มขืนนนนน เพราะไอ้เหี้ยอิทคนเดียว
กูจะฆ่ามึงงงงงงงง!!
“แหกปากไรวะ”
!!
เฮือก
เสียงงึมงำบ่นออกมาหลังผ้าห่ม ผมสะดุ้งตกใจรีบเขถิบตัวหนีจนชิดหัวเตียงดึงผ้าห่มมาคลุมตัวอย่างรวดเร็ว เห็นแค่ผมสีดำกำลังซบนอนคว่ำอยู่กับที่นอน
ระ หรือว่าไอ้คนนี้ เมื่อคืนมันข่มขืนผม!
ต้องใช่แน่ๆ
กล้ามากนะมึง กล้าที่เสียบตูดกู!!
อย่าอยู่เลยยย!
หมับ
ตุบ ป๊าบ
“ไอ้เหี้ย ไอ้ควาย มึงมันชั่ว มึงข่มขืนกู!” ผมหยิบหมอนข้างๆตัว ยกฟาดไปที่หัวมันอย่างแรง ก่อนจะทิ้งหมอนแล้วมันจับที่หัวมันเขย่าๆจนมันร้องโอดจะเป็นจะตาย
“โอ้ยๆ ไรเนี้ย ปล่อยก่อน โอ้ยย” มันจับที่หัวผมร้องลั่น แต่ผมไม่สนใจ จับหัวมันกระชากออกมาอย่างโมโหทั้งน้ำตา แค่ไอ้อิทผมก็จะบ้าตายแล้ว โดนไอ้เหี้ยอื่นเอาอีก
มึงตายยยยย
ตุบๆ ป๊าบๆ
“ฮือ ไอ้ชั่ว ไอ้เลว!” ผมทั้งตบทั้งจิกหนังหัวมันอย่างแค้น ทึ้งหัวมันอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ผมสติหลุดไปแล้ว
“หยุด ไอ้นนท์หยุดดดด” ไอ้นั่นมันแหกปากร้องห้ามผม
แม่ง มันรู้จักชื่อผมด้วย
ไอ้เลววววว
“กูไม่หยุด มึงมันเหี้ย มึงทำกับกูแบบนี้ได้ยังไงฮืออ” ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วตอนนี้ ตีมันรัวๆ โทษตัวเองไปด้วยที่เมื่อคืนเมาจนช่วยตัวเองไม่ได้ โดนใครก็ไม่รู้เสียบจนระบมไปหมดแบบนี้
พรึบ
“หยุด! ไอ้นนท์ กูเอง!” ไอ้นั้นมันเรียกผมแล้วจับมือผมสองข้างรวบมาไว้ข้างหน้า ก่อนผมจะเห็นหน้าชัดๆว่าไอ้คนที่ข่มขืนผมเมื่อคืนเป็นใคร
“ไอ้อิท!”
“เออ กูเอง” มันว่าพลางทำหน้าโล่งอกที่เห็นผมนิ่งทันทีหลังจากรู้ว่าเป็นมัน ส่วนผมที่รู้ว่าเป็นโรคจิตอิท ผมถึงกับตัวสั่นทันที จนมันรีบจับผมอย่างร้อนรนว่าผมเป็นอะไร
“นนท์ มึงเป็นไรวะ” ไอ้อิทมันดูจะตกใจที่เห็นผมนิ่งไม่ขยับพอรู้ว่ามันเป็น ยิ่งผมมองมันด้วยแววตาสั่นระริกแล้ว มันยิ่งลนลานเข้าไปใหญ่
“ไอ้นะ…”
พลัวะ
ผมต่อยเข้าไปที่หน้ามันอย่างแรง ไอ้อิทมันสะบัดหันตามต่อย จนมันเอ๋อและมึนไปพัก ก่อนจะจับเข้าที่แก้มตัวเองแล้วมองมาที่ผมอย่างไม่เข้าใจ หน้ามันดูสงสัยสุดๆว่าผมต่อยมันทำไม
“มึง..” ผมกำมือแน่นอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกอย่างไง มันตีรวนกันไปหมด เมื่อรู้ว่าเมื่อคืนนี้กับคนที่อยู่ตรงหน้าผมคือไอ้อิท แต่ที่ผมต่อยหน้ามันเพราะผมโกรธมัน ทั้งโกรธทั้งโมโหและหงุดหงิด จนผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร
แต่ทำไม ลึกๆ ผมรู้สึกโล่งอกเมื่อรู้ว่าเป็นมัน
“ต่อยกูทำไมวะ” มันร้องโอด แล้วมองหน้าผม มันยังกล้ามาถามผมอีกนะว่าทำไมผมถึงต่อยมัน เหตุผลแรกเลยตอนนี้ที่ผมรู้คือ
เมื่อคืนมันเอาผม
“เมื่อคืนมึงทำอะไรกู!” ผมง้างมือเตรียมจะชกมัน แต่มันยกมือสองข้างตั้งการ์ดบังผมไว้อย่างรวดเร็ว
“เอามึงไง” มันรีบพูดแล้วยกมือขึ้นกันผมไว้อย่างรวดเร็วกลัวผมจะต่อยมันซ้ำ ผมที่ได้ยินคำพูดมันแทบจะพ่นไฟออกมา
“ไอ้อิท ไอ้เหี้ย มึงมันเลว มึงฉวยโอกาสตอนกูเมา” ผมชี้นิ้วด่ามัน พร้อมจะถลาไปตีมันซ้ำ แต่ไอ้อิทมันก็ถอยหนีลงจากเตียงด้วยสภาพที่มันโป๊เปลือยจนผมอ้าปากค้างแล้วรีบหันหนี
ไอ้เหี้ย
“ก็เมื่อคืนมึงร้องหาแต่กู” มันว่าจนผมหันไปเตรียมจะด่ามัน ว่าผมไม่มีทางจะร้องเรียกหาอย่างที่มันกล่าวหาอย่างแน่นอน แต่พอผมหันมันมันก็ยืนจังก้ากอดอก อย่างหน้าไม่อายมองมาที่ผม แถมไอ้นั้นมันชี้มาที่ผมอีก
อ๊ากก ไอ้อิท ไอ้โรคจิต
“มึงอย่ามามั่ว กะ กูไม่มีทางร้องหามึงอย่างแน่นอน” ผมหันหลังตอบมัน ผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆที่หน้ายังไงไม่รู้ แต่ที่แน่ๆผมยังยืนยันว่าสิ่งที่มันพูดมันโกหกผมอย่างแน่นอน
“ก็มึงร้องหาผัว ส่วนกูคือผัวมึง กูพูดผิดหรอ” มันว่า ผมถึงกับอ้าปากค้าง ไม่จริง ผมไม่มีทางพูดแบบนั้นออกไปอย่างแน่นอน
“มึงโกหก!” ผมเถียงค้านชนฝา
“กูพูดความจริง เมื่อคืนกูกับมึงยังตอกย้ำความสัมพันธ์กันอยู่เลย แถมมึงยังเอ็กซ์สุดๆ ส่ายก้นยั่วกู จนกูแตกไปหลายน้ำ” มันว่าเสียงหื่น พร้อมขยับเข้ามาใกล้ผม ส่วนผมที่ได้ยินมันพูดถึงกับหน้าแดงส่ายหัวรัวๆอย่างไม่ยอมรับ
อ๊ากกกกกกกก
ไม่มีทาง
มันมั่วแน่ๆ
“กะ กูเมา กูจำไม่ได้ และกูไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่ๆ” ผมว่าเสียงรน แต่แล้วภาพเมื่อคืนก็แวบเข้าหัวผมเป็นฉากๆแต่มันก็เลือนรางมาก ได้ยินแค่เสียงครางผมกับไอ้อิทเท่านั้นที่ดังก้องหัวผมไปหมด
ม่ายยยย
“เอาอีกรอบมั้ย กูจัดให้” มันเดินมาใกล้จนชิดด้านหลังผมจนผมผงะหันไปมองหน้ามันตื่นๆ
“ไม่เอาโว้ยยย” ผมผลักมันไปไกลๆ ใจผมแทบจะกระดอนออกมาอยู่แล้ว โอ้ยผมเป็นอะไรเนี้ย
“ไรวะ กูคิดถึงมึงจะตายห่าละ” มันว่าออกมาอย่างนอยด์ๆ จนผมนิ่งเมื่อได้ยินที่มันบอกว่าคิดถึงผม แล้วทำไมผมต้องใจเต้นด้วย
คิดถึงบ้าบออะไรของมัน
“พะ พูดบ้าอะไรของมึง” อยู่ๆเสียงผมก็สั่นแปลกๆ ข้างในก็เต้นระรัวจนผมกลัวว่ามันจะได้ยิน
“กูพยายามไม่เจอ ไม่ไปให้มึงเห็นหน้า ไม่วุ่นวายตามที่มึงต้องการ” มันพูดออกมาเรื่อยๆ ส่วนผมก็นั่งนิ่งรอมันพร่ำของมันต่อไป
“จนกูเห็นมึงที่ผับ” จู่ๆเสียงมันก็เรียบจนผมไม่รู้ว่าตอนที่มันพูดหน้าตามันเป็นยังไง
อ้าว แม่งเปลี่ยนโหมดเฉย
“แล้วไง กูจะเที่ยวบ้างไม่ได้รึไง” ผมสวนออกไป จู่ๆก็รู้สึกเหมือนถูกจับได้ว่าหนีเที่ยว แต่ผมก็สะบัดความคิดนั้นทิ้ง เพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด
ผมแค่ไปเที่ยวเอ๊งง
“แต่มึงเมา แล้วไอ้หน้าจืดนั่นกอดมึง” เสียงมันต่ำลงเรื่อยๆจนผมรู้สึกขนลุกขนชัน ตอนนั้นถ้าผมจำไม่ผิด ผมแค่มึนแล้วไอ้เต้มันช่วยพยุงผมเข้าห้องน้ำ
“กูเมา!” กูไม่รู้เรื่อง ผมต่อในใจ
“แล้วคนอื่นจับก้นมึง” คราวนี้เสียงมันเย็นจนผมรู้สึกผวาตามๆมันไป แค่คนอื่นจับก้นผม ทำไมมันต้องทำเสียงเหี้ยมขนาดนั้นด้วย ก้นผมนะไม่ใช่ก้นมัน และที่สำคัญตอนนั้น มันเดินหนีผมด้วย พูดแล้วขึ้น
“เพราะใครหล่ะ ตอนนั้นมึงเดินหนีกู มึงไม่ช่วยกู!” ผมตวาดด่ามัน ดราม่าใส่มันเต็มเหนี่ยว แม่งถ้ามันไม่ทิ้งผมตอนนั้น ผมคงไม่โดนไอ้พวกปลาดุกทำแบบนั้นหรอก
พูดแล้วเคือง พูดแล้วขึ้น ไอ้เหี้ยยย
และที่สำคัญ
“มึงบอกว่าไม่รู้จักกู!” ขึ้นเสียงใส่แม่ง ตอนนั้นบอกเลยกูเฟลมากไอ้เหี้ย พูดแล้วอยากจะตบกะบาลมันอีกที
“มึงไล่กูเอง มึงบอกให้กูไม่ยุ่งกับมึงไง” มันย้อนผมจนผมสะอึกพูดไม่ออก เมื่อตอนนั้นผมไล่มันและเคยพูดแบบนั้นกับมัน
ฮึ่ย ไอ้ควายเชื่อกูจริงนะมึง
“มึงมันเหี้ย” ผมด่าได้แค่นั้นเพราะมันจริงทุกอย่าง ผมไม่น่าคิดและหงุดหงิดให้เหนื่อยตลอดหลายวันที่มันหายหน้าไป ผมหันหน้าหนีรู้สึกตื้อๆในอกขึ้นมา ก่อนจะรีบลุกลงจากเตียงเพราะไม่อย่างอยู่ตรงนี้
ทำไมผมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย
หมับ
“ก็มึงทำกูสติแตก!” มันว่ารีบมากอดผมก่อนผมจะลุกจากเตียงจนผมล้มลงนั่งนิ่งอยู่กับที่ทันที พร้อมกับความเจ็บที่มันซ้ำเติมลงมา
มึงกอดเบาๆก็ด้ายยย
“กูทำอะไร!”ผมตะโกนถามมัน โมโหที่แม่งตะครุบกอดผมด้วย แม่งเจ็บชิบหาย พร้อมดิ้นหนีจากกอดที่มันรวบรัดแน่น จากนั้นมันจับหน้าผมหันมาฟังที่มันพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“มึงทำกูคิดถึง!!”
ห๊ะ
“คิดถึงก้นใหญ่ๆของมึง ก้นอวบๆนิ่มๆของมึง กูอยากจับอยากลูบใจจะขาด แต่กูทำไม่ได้ กูเกือบจะเป็นบ้าตายเมื่อก้นมึงส่ายยั่วคนอื่นที่ไม่ใช่กู กูหึง กูหวง และกูคิดถึงมึงเข้าใจมั้ย!!”
อ้ากก มึงพูดตรงไปมั้ยย
โอ้ย ไอ้นนท์จะเป็นลม
ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ใจผมก็เต้นกระหน่ำ จากนั้นหน้าผมก็เห่อร้อนขึ้นมาดื้อๆ คำพูดแต่ละคำของมันพร้อมกับสีหน้าท่าทางประกอบจนผมทำตัวไม่ถูก
ทำไมมึงต้องทำหน้าโรคจิตขนาดนั้น
“ดะ เดียวก่อนไอ้อิท ดึงสตินิดนึง” ผมดันหน้ามันออกอย่างตื่นๆและกลัวกับท่าทางของมันมากตอนนี้ รู้สึกมันจะอัดอั้นและเก็บกดเกินไปไหม
“กูทรมานเหี้ยๆ” มันทำหน้าจะเป็นจะตาย มือมันก็เริ่มลูบๆคลำๆตัวผมอีกละ
โอ้ย ใจเย็นๆนะมึง
“ไอ้อิท กูว่ามึงเป็นเอามากแล้วนะ” ผมรีบจับมือมันออก โหมดดราม่าเมื่อกี้หายไปไหน ทำมันมันเป็นอีโรติกแบบนี้ไปได้
“เออ กูเอามากเพราะมึงไง อยาก’เอา’มึงมากๆ”
โอ้ย ไอ้เหี้ย โยงได้อีกนะมึง
มึงเข้าใจความหมายผิดไปไหมเนี้ย
“พอๆเลยมึง อย่ามามุกใส่กู เมื่อคืนกูยังไม่คิดบัญชีกับมึง” ผมลากมันเข้าสู่โหมด ดราม่าตึงเครียดอีกครั้ง
มึงอย่าเฉ เดี๋ยวกูโบก
“ไรวะ ถ้ากูไม่เอามึงคนอื่นก็เอา มึงอยากให้เป็นแบบนั้นหรอ” มันว่าเสียงเรียบ แม่งเปลี่ยนอารมณ์ตามผมเร็วไปไหม
“ไม่โว้ย แค่มึงกูจะเป็นบ้าตายแล้ว คนอื่นกูไม่ผูกคอตายเลยรึไง” ผมสวนมันทันที แอบกลัวขึ้นมาเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่ไอ้อิทผมจะเป็นยังไงตอนนี้
ผมต้องดีใจไหมที่เป็นมัน
โอ้ย ไอ้นนท์สับสน ฮือ
ทั้งโล่งทั้งเครียด
“เออ แค่กูก็พอละ ก้นหายากแบบมึง ก็ไม่อยากแบ่งให้ใคร” มันยิ้มกริ่ม ล้วงเข้ามาในผ้าห่มผมแล้วจับที่ก้นผมแล้วบีบอย่างแรง จนผมสะดุ้ง ไม่วายยื่นหน้ามาพูดกับผมอีก
“ใหญ้ใหญ่
อ๊ากกกก
ใครก็ด้ายย เอามันไปเก็บที!!
“หน้าแดงเลยหรอ ไม่ต้องอายหรอก กูพูดจริง ก้นมึงไม่มีใครเทียบได้ กูยืนยืน” มันว่า ผมแทบจะเป็นลมนะบัดนั้น มันพูดได้หน้าตาเฉยแกมหื่นมาก ผมไม่ดีใจเล้ยที่มันชมว่าก้นผมใหญ่แบบนั้น
“พอๆ อยู่กับมึงกูจะประสาท เมื่อคืนถือว่ากูฝันไป ปล่อยๆกูจะกลับ” ผมว่าอย่างอารมณ์เสีย ทั้งหงุดหงิดกับความประสาทโรคจิตของมัน จนผมปวดหัวตุบๆ
“นี่หรอฝัน หมับ”
จ๊ากกกกก
พลัวะ
“โอ้ย ไอ้สาสสสส” ผมแหกปากลั่น มือฟาดเข้าที่หัวมันอย่างแรง เหี้ยเถอะมันเอานิ้วมาแตะตรงด้านหลังผม ที่มันยังบวมและแสบอยู่ กูยังเจ็บอยู่นะโว้ยย
“อูย มือหนักชิบ” มันยังมีหน้ามาพูดอีก ผมไม่จับมันหักคอดีแค่ไหนแล้ว
“ปล่อยกูได้แล้ว แม่ง” ผมลุกพรวดอย่างฮึดฮัด แอบเซเล็กน้อย ขาสองข้างก็สั่นดิกๆยืนไม่คงที ไอ้อิทมันลุกตามผมทันที แล้วรีบจับตัวผมจนผมสะบัดมันออก
“กูจะไปส่งไง” มันว่า ผมถึงกับหันขวับไปมองมันอย่างไม่อยากเชื่อสายตา คราวก่อนผมบอกให้ปล่อยแทบเป็นแทบตายมันไม่ยอม
แต่ทำไมคราวนี้มันยอมง่ายจังวะ
“ไม่ต้อง!” ผมสวนใส่ เชิดหน้าถือดีไม่ยอมให้มันไปส่ง ทั้งที่ขาตัวเองสั่นขนาดนี้ แต่ช่างปะไร
“นนท์มึงเดินไม่ไหวหรอก อย่าให้กูต้องเป็นห่วงดิวะ” คราวนี้ผมถึงกับตาโต ดูคำพูดของมันไม่สมกับเป็นมันเลยซักนิด แอบเขวเหมือนกัน ดูแม่งพูดสิ
มันเป็นไรเปล่าวะ
“ไอ้อิท กูถามจริง มึงเต็มป่ะ” ผมถามมันแบบโครตอยากรู้ ผมเดาอารมณ์มันไม่ออกเลย ขึ้นๆลง มันเป็นไบโพล่าเปล่าเนี้ย ผมเริ่มกลัวมันละ ที่จริงผมกลัวมันตั้งแต่รู้ว่ามันโรคจิตแล้ว
แต่มันเป็นแบบนี้มันก็น่ากลัวกว่าเดิมไหม
บอกเลยไม่ชิน
“แค่เป็นห่วง ต้องเต็มด้วยหรอวะ บอกเลยกูไม่แค่เต็ม กูล้นเลยหล่ะ” มันพูดเสียงจริงจังผมจึงรีบตัดบทมัน ผมไม่ไหวกับไอ้อิทเวอร์ชั่นนี้จริงๆ
“พอ ถือว่ากูไม่ได้ถาม” ผมเอามือยันหน้ามันทันที
พูดเสร็จผมก็ค่อยกระดึ้บลงจากเตียง แล้วรีบความหาเสื้อผ้าตัวเอง แต่มองไปที่พื้นกับไม่พบ มองซ้ายมองขวาก็ไม่มี จนไอ้อิทมันพูดขึ้นมา
“เสื้อมึงเปียก เมื่อคืนกูกับมึงเอากันที่ห้องน้ำ”
อื้อหือ มึงไม่ต้องสาธยายขนาดน้านน
“แล้วไหนเสื้อกู!” ผมทำเสียงดังกลบเกลื่อน หันหน้าหนีมัน แม่งพูดออกมาได้ แล้วทำไมผมต้องร้อนหน้าด้วย สงสัยร้อนๆ
“เอาเสื้อกูไม่ก่อน รอแปป” ว่าเสร็จมันก็เดินโทงๆไปหยิบเสื้อในตู้ของมันไม่แคร์สายตาผมเลยซักนิด บางที่มันก็ควรอายบ้างอะไรบ้างนะ ไอ้เหี้ยอิท
“มึงใส่เสื้อผ้าก่อนไหม” ผมสุดทนเลยบอกมัน มึงจะเดินแก้ผ้าโทงๆแบบนี้ไม่ด้ายย
“อ่อ กูลืม” จากนั้นมันก็หยิบเสื้อผ้าของมันมาใส่อย่างรวดเร็ว ผมที่ทำหน้างงแดกให้กับความว่าง่ายของมันที่ผิดปกติเกินไป ผมบอกอะไรมันทำตามหมด
ทะแม่งๆละ
ผมเหลือบมองมันที่กำลังหาเสื้อผ้าให้ผมใส่อย่างไม่ไว้ใจ ไม่รู้ท่าทีที่แสดงออกตอนนี้มันแกล้งทำหรือเต็มใจจริงๆ ก่อนมันเลือกเสร็จแล้วยื่นมาให้ผม
“กูจะรอข้างนอก” พูดเสร็จมันก็เดินออกไปจากห้องมันทันที ทิ้งให้ผมอ้าปากค้างกับการกระทำของมัน หลายครั้งแล้วตั้งแต่ผมถูกมันเอารอบสอง ตื่นมามันแทบจะเหมือนคนละคนจากที่ผมรู้จัก หรือตอนที่มันข่มขืนผมครั้งแรกด้วยซ้ำ ผมก้มมองเสื้อผ้าที่มันหามาให้ร่วมเกือบนาที มัวแต่คิดสงสัยในการกระทำของมัน
มันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ
ผมแต่งตัวเสร็จก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องอย่างยากลำบาก ข้างหลังผมเจ็บเสียดไปหมด ไอ้อิทพอมันเห็นผมเดินออกมา มันแทบจะถลาพุ่งมาหาจนผมตกใจกับมันไปด้วย
“เดินไหวเปล่า” มันถามอย่างเป็นห่วง จนผมเม้มปากแน่น แล้วมันก็มาประคองผมตาผมปัดมันออก
“กูไหว” ผมตอบแค่นั้น ผมเริ่มไปไม่ถูกกับคำพูดและการกระทำมันที่มันทำแบบนี้กับผม คำพูดแต่ละคำมันทำเอาผมเริ่มเขวและใจสั่น ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันเป็นห่วงผมจริงๆหรือมันรู้สึกผิดกันแน่
“อืม” มันตอบรับอย่างว่าง่าย จนผมนิ่งไป จากนั้นมันก็พาผมมาส่งที่หอ แล้วพาผมเดินขึ้นห้อง มันทำท่าประคองผมไม่ห่างกลัวผมจะล้ม จนเดินมาถึงหน้าห้องผม
“กลับไปได้แล้ว”ผมไล่ แล้วหันหลังไขประตูเข้าห้อง ไอ้อิทมันก็พูดขึ้นมาจนกุญแจที่ผมกำลังไขประตูชะงักไป พร้อมกับใจผมที่เต้นระรัว
“คบกับกูนะ”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 22
ผมเป็นแฟนไอ้โรคจิต
“คบกับกูนะ”
ขวับ
“มึงว่าไงนะ” ผมหันไปถามมันทันที เมื่อกี้ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย มันว่าอะไรนะ
“ไอ้นนท์มึงคบกับกูได้มั้ย กูขอโทษที่รวบรัดจับมึงทำเมียก่อน แต่ตอนนี้กูอยากจะทำให้มึงเห็นว่ากูจริงจังและจริงใจกับมึงแค่ไหน”
“กูชอบมึงจริงๆนะ” มันว่าเสียงจริงจัง เป็นผมที่อึ้งแดก ประมวลคำพูดมันแทบไม่ทัน อีใจผมก็เต้นหนักเหลือเกิน
เรียกสติแปป
“ให้โอกาสกูนะ” มันจับมือผมขึ้นแล้วอ้อนวอนทำหน้าตาสงสาร ผมนี่หวอเลยครับ
“ดะ เดี๋ยว” ผมกว่าจะหาคำพูดเจอ ลิ้นมันพันกันไปหมด รีบดึงมือมันออก แล้วตั้งสติตัวเองอีกครั้ง
เมื่อกี้มันขอคบผม
มันขอโอกาสผม
และมันก็ชอบผม!
จำได้ว่ามันเคยบอกชอบผมหลายครั้งถ้าผมจำไม่ผิด แต่ทำไมครั้งนี้มันดูซีเรียสจริงจัง ทำเอาผมแทบไปไม่เป็น มันตื้อๆและมึนๆยังไงไม่รู้ แวบแรกผมรู้สึกดีที่ได้ยิน แวบสองเริ่มลังเล
มึงอย่าหวั่นไหวนะโว้ยไอ้นนท์
“กูเป็นผู้ชาย” ผมหรี่ตาตามมันด้วยใจระทึกและพูดความจริงตอกใส่หน้ามัน ผมกับมันเป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วไอ้อิทมันหน้าตาดีระดับหนึ่งและเป็นที่รู้จักและฮอตเหมือนกันในมหาลัย แล้วอยู่ดีๆมาคบผู้ชายมันไม่กลัวกระแสโจมตีบ้างรึไง
“แล้วไงว่ะ กูชอบมึง” มันว่าอย่างไม่สนใจ
“คบกับกูนะ” มันยังอ้อนต่อ
“กูไม่ได้ชอบมึง” ผมพูดออกไป แต่ใจแม่งหวิวซะงั้น ทำไมเป็นงี้วะ หรือว่าผมรู้สึกอะไรกับมันแล้ว ไม่น้า
“ไม่นานมึงจะชอบกูเอง” มันว่าอย่างมั่นใจ แม่งหลงตัวเองชะมัด
“รู้ได้ไง” ผมเชิดหน้าถาม หันไปมองหน้ามันตรงๆ คราวนี้พอผมพูดแบบนั้นออกไปมันยิ่งเหมือนโดนดูถูกจากผม มันเลยตอบออกมาซะเสียงหนักแน่นเชียว
“กูจะทำให้มึงชอบกู”
“ไม่มีทาง” ผมปฏิเสธ การเริ่มต้นที่ไม่ดีแต่แรก ก็ยากที่จะให้อีกฝ่ายชอบพอได้ ยิ่งมันข่มขืนผมตั้งแต่แรกแล้วด้วย
บอกเลยยาก นนท์หยิ่งด้วยขอบอก
“ลองคบกับกูสิ จะได้รู้ว่ามีทางรึเปล่า” มันยังตื้อไม่เลิก และผมก็ยอมให้กับความหน้าด้านหน้าทนของมัน ยังมีบอกให้ผมลองคบกับมันอีก
แหม แผนสูงนะมึง
“ไม่” ผมปฏิเสธแล้วหันหลัง ลองดูท่าทีมันว่ามันจะเอายังไงต่อ
“มึงกลัวจะชอบกู” นั่นไง พอใช้ไม้อ่อนกับผมไม่ได้ มันก็เอาเล่ห์มาวัดใจผม บอกเลยว่ามันทำให้ผมชะงักไปได้เหมือนกัน
“หรือจริงๆแล้วมึงก็ชอบกูเหมือนกัน” พอเห็นผมนิ่งมันเริ่มต้อนผมละ ไอ้เวรนี่
“ไม่ใช่โว้ย” ผมปฏิเสธเสียงดัง
“งั้นก็คบกับกูสิ กลัวไร” มันว่าอย่างท้ายทาย ยักคิ้วกวนให้ผมอีก ผมเกือบจะเอื้อมมือไปตบกะบาลมันละ ข้อทำท่าทางน่าถีบ
“กูไม่ได้กลัว ทำไมต้องกลัว ไอ้นนท์ไม่มีคำว่ากลัว” ผมเชิดตอบอย่างมั่นใจ ทำไมไอ้นนท์คนนี้ต้องกลัวด้วย ยิ่งไอ้อิทมันแล้วผมจะต้องไม่กลัวคนอย่างมันเด็ดขาด
“งั้นคบนะ”
“เออ”
อ้าว ชิบหาย หลุดปาก
“ดะ เดี๋ยว” ผมกำลังจะอ้าปากพะงาบๆของผมพูดขึ้น มันก็ชิ่งตัดคำพูดผมไปซะก่อน
“ให้ได้งี้สิ จุฟ พรุ่งนี้กูจะมารับนะจ๊ะเมียจ๋า” มันว่าแล้วก้มมาจูบปากผมและผละออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับทำท่าเกาหลีของมันที่ยกแขนสองข้างขึ้นทำเป็นรูปหัวใจ
โอ้ย ผมอยากจะบ้าตาย
ปึง
ผมปิดประตูห้องแล้วเดินไปล้มตัวนอนที่เตียงตัวเอง ช่วงล่างก็ปวดเมื่อยไปหมด ได้แต่เอามือไปนวดเบาๆ ก่อนจะผงกหัวดูก้นตัวเองที่งอนเด่นเกินหน้าเกินตา แล้วเอามือไปลูบมันเบาๆ พลางคิดเรื่องที่เพิ่งหลุดปากคบกับไอ้อิทไป
เหี้ยเถอะ ผมคบกับไอ้อิทแล้วหรอวะ
ติ้ง
ติ้ง
เสียงเมสเซนเจอร์ในโทรศัพท์ผมดังขึ้นหลายครั้งในกระเป๋ากางเกงจนผมสงสัยว่าใครทักมา ผมจึงล้วงหยิบออกมาทั้งที่ตัวเองนอนคว่ำอยู่บนเตียง แล้วยกขึ้นมาดู
ITTIPHON>มึงคบกูแล้วนะ
ITTIPHON >งั้นแสดงว่าตอนนี้กูกับมึงเป็นแฟนกัน><
ITTIPHON >คิดถึงมึงอีกแล้ววะ
*ITTIPHON >*
อะ ไอ้เหี้ยยยยย
จู่ๆหน้าผมก็มีความร้อนมากองจุกอยู่ที่เดียวกันหมด จนผมต้องรีบมุดกับหมอนแล้วส่ายหัวไปมาให้กับข้อความพวกนั้น จากนั้นผมรีบปิดเตือนข้อความแล้วเข้าไปเฟสตัวเองทันทีก็เห็นข้อความแจ้งเตือนผมจึงคลิกเข้าไปดู ก็เห็นไอ้อิทโพสข้อความบนเฟสของมันไม่กี่นาทีแล้วดันแท็กผมด้วยนี้สิ ผมกดเข้าไปดูอย่างร้อนรนสังหรใจแปลกๆ
ITTIPHONwith หล่อแผ่นดินทรุด ตุ๊ดยังสะเทือน
“อิทธิพลมีวรานนท์เป็นเจ้าของแล้ว***”***
โพสเมื่อสามนาทีที่แล้ว
โอ้ว ม้ายยยยยยยยย
ผมเด้งตัวลุกขึ้นทันที มองหน้าจอมือตัวเองแบบอ้าปากค้าง มือที่ถืออยู่ก็สั่นพอๆกับใจผมตอนนี้ จากนั้นเสียงข้อความต่างๆจากคนที่กดไลค์และคอมเม้นโพสของมันก็กระหน่ำดังไม่หยุด ส่วนมากมีแต่คนบอกว่าไอ้อิทมันเปิดตัวแฟน แต่แฟนที่ว่าดันเป็นผู้ชาย หลายคนตกใจและไม่อยากเชื่อโดยเฉพาะสาวๆของมันกรีดร้องแทบเป็นแทบตาย จากนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นจนเกือบหลุดมือ
Rrr Rrrr
[พี่เมฆ]
ชิบหายยยยยยยยยยยย
พอรู้ว่าใครโทรมา ผมแทบจะกรีดร้องตะโกนคำว่าเหี้ยดังๆ พี่เมฆยังไม่พอยังมีสายซ้อนของไอ้เต้และเพื่อนคนอื่นๆของผมอีก บอกเลยไอ้เหี้ยอิทมึงหางานให้กูแล้ว ผมอยากจะบ้าตาย แค่ผมยอมคบมันแค่นี้ มันถึงกับต้องป่าวประกาศขนาดนั้นเลยหรอ มึงคบแบบเงียบๆไม่เป็นรึไง
ไอ้อิท ไอ้เวรรรรรรรรรรรร
ผมตัดสินใจปิดเครื่องทันที ผมยังไม่พร้อมที่จะตอบปัญหาโลกแตกระหว่างผมกับไอ้อิทตอนนี้ ถ้าผมรับพี่เมฆจะต้อนผมจนมุมอย่างแน่นอน ซึ่งมันเสี่ยงไป พี่เมฆยิ่งใช้คำพูดกดดันและต้อนเก่งด้วย ไหนจะไอ้เต้อีก ไหนคนที่มหาลัยอีก
มหาลัย?
เหี้ยแล้ววววววววววว!!
ผมทึ้งหัวตัวเองกำมันยุ่ง ผมลืมไปได้ยังไงว่าพรุ่งนี้ผมมีเรียน และไหนมันบอกจะมารับผมอีก ตายๆ ผมต้องถูกมองตั้งแต่เข้ามหาลัยจนถึงเข้าห้องน้ำอย่างแน่นอน และคำซุบซิบนินทามากมายก็จะตามมา ไหนจะสาวๆของมันอีก
ตายแน่มึงไอ้นนท์
ผมรีบคว้าโทรศัพท์กำลังจะเปิดเครื่องเพื่อโทรหาไอ้อิทให้มันลบอันที่มันโพสออกไป แต่ผมก็นึกได้ว่าผมไม่มีเบอร์มัน ผมทิ้งโทรศัพท์ลงเตียงแล้วลุกเดินไปมาอย่างคนคิดหนัก ผมไม่คิดว่าจะคบไอ้โรคจิตนั่นมันจะเยอะแบบนี้
ชีวิตผมวุ่นวายชิบหายแน่คราวนี้
บอกเลิกคบมันทันมั้ยวะ
ถ้าบอกมันไม่อารมณ์ขึ้น ลากผมไปปู้ยี้ปู้ยำอีกหรอ
โอ้ย ไอ้นนท์เครียด
ก๊อก ก๊อก
เฮือก
เสียงเคาะประตูผมดังขึ้นมา ทำให้ผมที่เดินวนเหมือนหนูติดจั่นสะดุ้งและนิ่งไปทันที ก่อนสายตาจะหันไปมองต้นเสียงอย่างผวาๆ เสียงเคาะดังได้ไม่นานกลายเป็นทุบขึ้นมาซะงั้น พร้อมกับเสียงของเจ้าของมัน
ปึง ปึง เปิดประตูไอ้นนท์!
ไอ้เต้ โอ้ยย มึงมาไวไปมั้ย
ผมยืนชั่งใจอยู่ซักพักเสียงทุบประตูก็ดังไม่หยุด ผมยังไม่เตรียมตัวเตรียมใจเหี้ยอะไรเลยแม่ง ยิ่งไอ้เต้มันแทบจะพังประตูเข้ามาแล้ว ผมยิ่งจะเป็นบ้า มึงรอให้กูพร้อมก่อนไม่ได้ไงวะ มาปุ๊ปปัปแบบนี้ บอกเลย กูไม่พร้อมโว้ย นึกไปถึงไอ้ตัวการของเรื่องผมจะกระชากหัวมันมาตบให้ตายจริงๆ
“ไอ้นนท์เปิดเลยนะมึง!!”
ใจเย็นๆสิโว้ย
ผมรีบเดินไปเปิดประตูให้มันก่อนที่ไอ้เต้มันจะพังประตูของผมก่อน แต่ทันยังไม่เปิดผมก็เกิดอาการลังเลยขึ้นมา ถ้าเปิดผมต้องเตรียมคำถามตอบมันมากมายอย่างแน่นอน ดีไม่ดีมันยังสงสัยเข้าไปอีก เพราะมันรู้ว่าไอ้อิทกับผมไม่ถูกกัน แล้วจู่ๆมาขึ้นสถานะแบบนั้น เป็นใครๆก็เข้าใจผิด
เอาวะ
แอด~
“ไอ้นนท์ ที่ไอ้อิทโพสหมายความว่าไง สรุปมึงกับมันยังไง บอกกูมาให้หมดเลยนะมึง” พอเปิดประตูปุ๊ปไอ้เต้แม่งแทบพุ่งใส่ผม มันจับไหล่ผมสองข้างเขย่าสั่นดิกๆ หน้าเน่อมันไปหมดทั้งสงสัยโมโหปนไปจนผมไม่รู้มันอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่ ผมจึงรีบยันตัวและดึงมันออกก่อนมันจะเขย่าผมไปมากกว่านี้
“หยุด ไอ้เต้มึงหยุด กูเวียนหัวโว้ย” ผมแว้ดใส่มัน แล้วถอยจากมัน เมื่อเริ่มเวียนหัวขึ้นมาจริงๆ
“หมายความว่าไง ไอ้อิทกับมึง” มันเท้าเอวเดินมาใกล้ เมื่อสงบสติของมันได้แล้ว มันก็ถามทันที
“ไม่มีไรทั้งนั้นแหล่ะ มันกวนกูไง มึงก็รู้” ผมบอกปัดๆ ใจก็ตุ้มๆต่อมๆ พลางหลบสายตามัน ทำราวกับลังถูกจับได้ว่ามีชู้เลย
“กวนเหี้ยไร ขึ้นสเตตัสเหมือนคบมึงขนาดนั้น คนรู้ทั้งบางแล้ว” มันเอานิ้วมาจิ้มหน้าผากผมจนหน้าผมสั่นไปหมด
“หรือมึงคบกับมันจริง” คราวนี้ไอ้เต้เสียงจริงจังขึ้นมาทันที พร้อมหรี่ตาจับผิดผมไปด้วย ส่วนผมที่โดนถามตรงๆแบบนั้นถึงกับไปไม่เป็น จะบอกว่าเผลอคบมันก็แก้ตัวไม่มีน้ำหนักพอ จะบอกว่าคบตรงๆก็ไม่ใช่อีก โว้ย แม่งกูจะตอบไงดีเนี้ย
“อะ เอ่อ” ผมได้แต่อำอึ้งแทน เพราะไม่รู้จะตอบยังไง
“ไอ้นนท์ กูเป็นเพื่อนมึงนะ” พอไอ้เต้พูดแบบนั้น ผมถึงกับเครียดทันที รีบเงยหน้ามองมันหลังจากหลบสายตามันไป แต่ทำไมสายตามันสั่นๆแบบนั้นวะ
“เออ กูคบมันอยู่” มันตัดสินใจบอกมันไป ไหนๆก็รู้แม่งละ รู้ๆให้หมดเลย ไอ้เต้เมื่อได้ยินถึงกับนิ่งและอึ้งไป นานหลายนาทีที่มันนิ่งไปแบบนี้ จนผมอึดอัด
“มึงสองคนไม่ถูกกัน เจอกันที่ไรแทบจะกัดกัน มึงคิดว่ากูจะเชื่อหรือว่ามึงกับมันจะคบกัน” ไอ้เต้พูดขึ้นมาหลังจากที่มันเงียบไป สีหน้าท่าทางมันไม่เชื่อเด็ดขาดว่าผมกับไอ้อิทจะคบกัน คำพูดของมันถูกทุกอย่าง ขนาดผมยังไม่อยากจะเชื่อเลย
“หรือมึงชอบมัน” คำถามนี้อีกละ หน้าผมเหมือนคนชอบไอ้โรคจิตขนาดนั้นเลยหรอวะ
“ปะ เปล่าเว้ย” ผมตอบ แต่คำตอบแม่งสั่นไปอีก มั่นใจหน่อยโว้ยไอ้อิท
“ถ้ามึงไม่ชอบ แล้วมึงจะคบกับมันทำไม” พอเจอคำถามนี้ผมถึงกับหมดคำพูด มันก็จริงที่ไอ้เต้บอก ไม่ชอบแล้วผมจะคบทำไมวะ ปฏิเสธไปก็สิ้นเรื่อง แต่สถานการณ์ตอนนั้นมันไม่เหมือนตอนนี้นี่หวา
“อะ เอ่อ”
“แสดงว่ามึงชอบมัน”
“กูไม่รู้โว้ย มึงอย่ามาถามเซ้าซี้กูอะไรตอนนี้ดิ แค่มึงก็จะประสาทตายแล้ว” ผมบอกมันแล้วทึ้งหัวตัวเองจนยุ่ง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมชอบมันหรือเปล่า
“ทีนี้มึงจะเอาไง” ไอ้เต้มันถามผม แล้วเลิกเซ้าซี้เรื่องผมกับไอ้อิท
“ไม่เอาไง กูก็อยู่เฉยๆของกู” ผมตอบ
“ระวังบรรดาเมียๆของมันให้ดีหละ” ไอ้เต้เตือน ผมก็ลืมนึกไป พอคิดถึงสาวๆหรือเมียๆของมันแล้วทำไมผมรู้สึกเจ็บจี้ดๆขึ้นทันที
“ระวังทำไมวะ” ผมถาม
“มึงจะโดนพวกนั้นลากมันไปตบหนะสิ” มันว่า พอผมได้ยินมันพูดก็นึกภาพตาม หน้าซีดไปครึ่ง ไม่ใช่ว่าผมจะต่อยตีใครไม่เป็น แต่โดนผู้หญิงหลายคนรุมผมก็สู้ไม่ไหวนะเออ
แล้วมันมีเมียกี่คนวะเนี้ย
“กูไม่รู้ว่ามึงคบกับมันด้วยเหตุผลห่าเหวอะไร แต่ที่รู้ๆมึงจะต้องเจ็บตัวเพราะมันอย่างแน่นอน” ไอ้เต้พูดขึ้น ทำให้ผมนิ่งไป
“คงไม่มีอะไร กูคงคบกับมันไม่นานหรอก” ผมตอบมัน ถ้าผมลองคบกับมันแล้วไม่ได้ชอบมันจริงๆ ผมก็จะขอเลิกทันที แต่ถ้าผมเกิดชอบมันขึ้นมา ตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที แต่ตอนนี้ที่รู้ๆไอ้อิทมันกำลังจะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ผม
“ขอให้จริง มึงก็รู้ว่าไอ้อิทมีศัตรูคู่อริทางครอบครัวมันเยอะ ไหนจะสาวๆมันอีก ระวังตัวไว้ก็ดี มันเล่นโพสให้คนเห็นทั่วขนาดนั้น เดียวพรุ่งนี้กูมารับไปมอ”
“พรุ่งนี้มันจะมารับกู” ผมบอก ไอ้เต้ถึงกับชะงักไป ก่อนจะกระเดาะลิ้นแล้วพยักหน้าไปมา
“เออ งั้นกูไปละ” มันว่า ก่อนจะหมุนตัวทำท่าจะกลับ
“เดียวไอ้เต้ มึงโกรธกูปะวะ” ผมถามออกไป ดูจากท่าทางของมันดูเหมือนจะไม่ชอบใจที่ผมคบกับไอ้อิท ซึ่งผมก็คิดว่าไม่แปลกที่มันจะไม่ชอบเพราะพวกมันสองคนไม่ถูกกัน แต่ผมถามผมแค่ไม่ชอบที่มันทำหน้าแบบนั้นใส่ผม หน้าที่เหมือนผิดหวังอะไรบางอย่างอยู่
“เปล่า เจอกันทีมอ กูไปละ” ว่าแล้วมันก็หมุนตัวออกไปจากห้องผมทันที
หลังจากไอ้เต้กลับไป ผมก็มานั่งกุมขมับต่อ คิดถึงวันพรุ่งนี้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง ขนาดไอ้เต้ผมยังโดนซักถามขนาดนี้ ไหนจะคนอื่นอีก ดีไม่ดีอาจขึ้นเพจมหาลัยเลยก็ได้ คิดแล้วก็เครียด แต่บางทีผมอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้ มันอาจจะไม่มีอะไร
ใช่ มันต้องเป็นแบบนั้นสิ
ว่าแล้วผมก็เลิกคิดให้ปวดหัว ผมจึงตัดสินใจหาอาบน้ำแล้วก็นอน เพราะรู้สึกระบมช่วงด้านล่างอยู่ และรู้สึกเหมือนจะยังมึนเมาค้างๆด้วย ส่วนพรุ่งจะเป็นไงก็ช่างหัวมัน
ผมไม่สนแล้ว
วันรุ่งขึ้น เวลา 07.00 น.
ก๊อก ก๊อก
อืออ ใครมาว่ะ
ก๊อก ก๊อก
มันเช้าอยู่นะโว้ย
ผมยกผ้าห่มคลุมโปง มุดใส่หมอนอย่างขี้เกียจ ๆไม่สนเสียงเคาะประตูที่ดังเป็นระยะ วันนี้ถ้าผมจำไม่ผิด ผมมีเรียนตอนสิบโมง ซึ่งนาฬิกาผมยังไม่ปลุก แล้วผมตั้งปลุกมันเก้าโมงแสดงว่ามันยังไม่ถึงเวลาของผม
ดังนั้น ใครจะมาช่างหัวมัน ไอ้นนท์จะนอน
ก๊อก ก๊อก ปึงๆๆ
เสียงจากเคาะดีๆกลายเป็นทุบประตูแทน จนผมขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดเมื่อเสียงมันรบกวนเวลานอนอันแสนสุขของผม มือของผมควานหาหมอนอีกใบแล้วยกมาปิดหูตัวเองแล้วหลับต่อ แต่เสียงมันก็ดังเรื่อยๆ
ปึง ปึงๆ
โว้ยย กูจะนอน!!
ผมดีดตัวลุกขึ้นถีบผ้าห่มออกจากตัวอย่างโมโห ตวัดมองต้นทางอย่างหงุดหงิด ก่อนจะก้าวลุกขึ้นลงจากเตียง แต่ลืมไปว่าตรงนั้นของตัวเองเจ็บอยู่เลยรู้สึกเจ็บแปลบจนตาเกือบสว่าง ก่อนจะหันไปจ้องทางประตูอย่างกินเลือดกินเนื้อ
แม่งใครวะ! เปิดมากูจะถีบยอดหน้าเลยคอยดู
ว่าแล้วก็ค่อยๆก้าวลงจากเตียงแล้วเดินตรงไปทางประตูทันที ในใจก็หงุดหงิดไปหมด เพราะรู้สึกง่วง ผมจับลูกบิดประตูแล้วกระชากเปิดออกอย่างแรงไม่สนหน้าอินหน้าพรหมไหนแล้ว
พรึบ
“ไง เมียจ๋า”
ปัง!
เมื่อรู้ว่าเป็นใครโพล่หัวมาแต่เช้าผมก็ปิดประตูใส่หน้ามันอย่างแรง แต่ก็เห็นมือของมันสอดยื่นเข้ามากั้นไว้ดันประตูไว้ซะก่อน แขนมันคงเป็นรอยและช้ำหน้าดูจากเมื่อกี้ที่ผมปิดใส่อย่างแรง
“เดี๊ยว เดี๋ยวๆไอ้นนท์ กูมารับมึงไง ” ไอ้อิทมันยื่นหน้าผ่านประตูเข้ามาหลังจากมันสอดมือดันประตูไว้
“มึงแหกตาดูบ้าง นี่มันเพิ่ง 7 โมง กูเรียน 10 โมงโว้ย” ผมบอกมัน และพยายามจะดันหัวมันออกจากประตูให้ได้
“กูมาก่อนไง ซื้อข้าวต้มมาให้ด้วย กลัวมึงหิว” มันบอกพร้อมกับชูถุงเข้าต้มขึ้นทำหน้าระริกตื่นเต้น มันไม่ดูสีหน้าผมเลยซักนิดจะแดกหัวมันอยู่แล้ว ยังหน้าระรื่นอยู่ได้
“กูไม่หิว กูจะนอน!” ผมบอกอย่างหงุดหงิด แล้วดันหัวมันต่อที่ดื้อด้านจะเข้ามาห้องผมให้ได้
“ค่อยกินก็ได้ กูขอเข้าไปนะ” ว่าแล้วมันก็ดันประตูอย่างแรงเข้าจนผมเซถอยหลัง ได้แต่มองมันอย่างอารมณ์เสีย ในใจก็ด่ามันว่าทำไมมันต้องขอเข้าด้วยทั้งที่มันก็ด้านแทรกเข้ามาเอง
หน้าด้านจริงมัน
“กูจะนอน” ผมบอกมันทั้งหัวยุ่งๆหลังจากขยี้มันอย่างหงุดหงิด เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง ผมไม่อยากไปนั่งรอให้เสียเวลาหรอกนะ
“นอนไปสิ เด่วใกล้เวลากูจะปลุก” มันว่า แล้วเดินเอาข้าวต้มไปวางไว้ ก่อนวกกลับมานั่งลงเก้าอี้ตรงที่อ่านหนังสือของผม ส่วนผมตวัดมองหน้ามันทันทีที่พูดแบบนั้น จะให้ผมนอนทั้งที่มันอยู่นี่อะนะ
“มึงกลับไป แล้วค่อยมาใหม่” ผมบอกแล้วชี้ไปทางประตู ผมนอนไม่หลับหรอกถ้ามันยังอยู่ที่ห้องแบบนี้
“กูไม่ทำไรหรอก นอกจากกูจะอดไม่ไหวจริงๆ” มันบอกพร้อมกับไล่ตามองที่ก้นผมที่มันงอนออกมาหลังจากที่ผมใส่กางเกงขาสั้นนอน จนผมรีบดึงกางเกงลงแล้วหันก้นหนีจากส่ายตาหื่นๆของมัน
“ไอ้อิท มึงอย่ามาทำหน้าโรคจิตใส่กู” ผมแว้ดใส่ พร้อมกับชี้หน้าระรื่นกวนตีนของมัน
“ง่วงไม่ใช่ไง๊ นอนสิ หรือต้องให้กูนอนด้วย” ไอ้อิทมันเปลี่ยนเรื่อง ทำท่าจะลุกมาหาผมจนผมต้องเบรกมันไว้ซะก่อน ใครจะกล้าให้มันมานอนด้วยละฟ่ะ
ไม่นงไม่นอนมันละ
“หยุดเลยนะมึง”ผมบอกแล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้า
“มึงจะไปไหน” ไอ้อิทมันถามเมื่อเห็นผมไม่เดินไปที่เตียงแต่กลับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแทน “กูไม่นอนแล้ว กูจะอาบน้ำ” ผมว่า แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากตู้ ก่อนจะลืมนึกไปว่าไอ้อิทมันอยู่ที่ห้อง ดังนั้นผมก็แต่งตัวข้างนอกไม่ได้ ว่าแล้วผมก็หยิบเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงสีดำตัวใหญ่ของผมเข้าห้องน้ำไป ส่วนเสื้อนักศึกษาผมค่อยออกมาใส่ ดีที่ผมรีดไว้เรียบร้อยแล้ว
ใช้เวลาค่อนข้างนานในการอาบน้ำครั้งนี้ ที่จริงผมไม่ใช่คนอาบนานขนาดนี้หรอก เพราะผมอาบน้ำเสร็จตั้งแต่ยี่สิบนาทีแรกแล้ว แต่ที่มันเกือบจะชั่วโมงเห็นจะได้เพราะผมมัวแต่พยายามยัดก้นใส่กางเกงของตัวเองอยู่
เพราะมันใส่ไม่ได้ เวรแท้
จำได้ว่ากางเกงตัวนี้ผมใส่ได้สบายเมื่อต้นเดือนนี่เอง ตอนนี้มันเพิ่งจะปลายเดือนทำไมมันใส่ไม่ได้ว่ะ ผมก้มมองตัวเองมันก็ไม่ได้อ้วนขึ้นนะ แขน ขา พุง ยังเท่าเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมน่าจะเป็น
ก้นใหญ่ของผม!
ผมไม่ได้สนใจหรือสังเกตมันเลยด้วยซ้ำ แต่รู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ผมเอี้ยวตัวหันไปมองแล้วจับมันลูบๆดูก็รู้สึกว่ามันจะขยายอวบอ้วนขึ้นกว่าแต่ก่อน หรือผมคิดไปเอง แต่มันคงไม่ใช่ มันใหญ่ขึ้นจริงๆ
เพราะขนาดกางเกงมันยังยัดไม่เข้าเลยคิดดู้!!
โฮกก ไอ้นนท์อยากจะบ้าตาย
“มึงหยุดโตได้แล้ว อิก้นเลว” ผมด่ามันอย่างเหลืออด มันจะใหญ่ไปไหน จะทำให้ผมอับอายไปถึงไหนกันวะ
ฮึบ ฮึบ
พอด่ามันสมใจพร้อมทั้งทำใจ ปลง เพลียกับก้นตัวเอง ผมก็ตั้งหน้าตั้งตายัดก้นเข้าไปในกางเกงให้ได้
ฮึบ
ผมยัดจนหน้าแดงหน้าก่ำ จากที่อาบน้ำเย็นๆกลายเป็นร้อนขึ้นมาทันที แต่มันยัดเข้าไปได้แค่ก้นกบส่วนก้อนกลมๆใหญ่สองอันผมแม่งยัดไม่เข้าไง
โว้ย ตัดทิ้งดีมั้ยเนี้ย
ฮึบ ฮึบ
ผมเกร็งหน้าท้องหนีบขาให้เล็กสุดฤทธิ์ กลั้นหายใจจนหน้าแดงไปหมด เพื่อยัดไอ้ก้นเวรนี้เข้าไปในกางเกงให้ได้ แต่ดูเหมือนวิธีนี่จะได้ผลเมื่อมันเข้าไปไปเกือบครึ่งแล้ว
เหลืออีกนิดเดียว ไอ้นนท์ กลั้นไว้
ฮึบ
อีกนิด โอ้ย กูหายใจไม่ออก!
ฮึบ
ไม่ไหวแล้วโว้ย
เฮือกกกกก
แต่ดูเหมือนมันจะใช้เวลานานเกินไป จนผมเริ่มกลั้นและเกร็งทุกส่วนไม่ใหว ผมจึงเผลอปล่อยลมหายใจอย่างแรง จนได้ยินเสียงปริของกางเกง จากนั้นทุกอย่างก็คับแน่นไปหมดจนผมปวดก้นแทน
ไม่สงไม่ใส่มันแล้ว
“พรุ่งนี้กูจะไปปาดมึงออกไอ้ก้นเวร เพี้ยะ” ผมว่าแล้วซัดมันไปทีหนึ่ง แล้วพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยๆ เมื่อกี้ใช้แรงจนรู้สึกร้อนไปหมด จนอยากรู้สึกอาบน้ำใหม่ ผมจึงตัดสินใจถอดกางเกงออกแล้วไปใส่ตัวใหม่ที่ซื้อสำรองไว้ แต่พอผมจับมันดึงออกเท่านั้นแหล่ะ
เหี้ยเถอะ มันติด!
ใส่ก็ว่ายากแล้ว ถอดยิ่งยากไปอีก
“กูจะบ้าตาย”ผมสบถลั่นพยายามยื้อดึงมันออกเหยียดขาดึงมันเต็มที่ แต่แม่งดันติดก้นผมไง ดึงยังไงก็ไม่ออก จนผมอยากจะพ่นไฟ พลางนึกไปถึงกรรไกรข้างนอก เอามาตัดแม่งให้ขาดจะได้สิ้นเรื่อง
แต่ติดตรงมีไอ้อิทมันอยู่นี่ไง
หรือจะเรียกให้มันมาช่วยถอดดี
ไม่ๆ ถ้าแม่งมา มันคงล้อและหาทางลวนลามก้นของผมอีก ยิ่งมันเป็นแบบนี้ยิ่งเข้าทางมัน แต่ถ้าจะให้ก้นผมติดอยู่แบบนี้ผมก็เริ่มจะหายใจไม่ออกและอึดอัดแล้ว ผมจึงตั้งหน้าตั้งตาถอดคนเดียวจนผมหมดแรงล้มนั่งลงชักโครก
“กูจะเป็นลม” ผมนั่งปาดเหงื่อที่ไหลอาบทั่วหน้า เสื้อกล้ามก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อไหลย้อนเต็มแผ่นหลัง ผมจะตายเพราะไอ้ก้นเวรนี่จริงๆหรอ
ไม่ไหวแล้ว ช่างแม่งมันแล้วตอนนี้
“ไอ้อิท ช่วยกูด้วยยยยย!!"
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่23
เกือบตายเพราะ ก้น!
“ไอ้อิท ช่วยกูด้วยยยยยย!!”
ตึก ตึก ตึก
ผมตะโกนเรียกมันลั่นห้องน้ำ ก่อนจะได้ยินเสียงตึงตังของไอ้อิทจากข้างนอกมาทางห้องน้ำที่ผมอยู่ จากนั้นเสียงเคาะประตูห้องน้ำก็กระหน่ำรัวใส่แบบไม่ยั้ง พร้อมกับเสียงตื่นตระหนกของไอ้อิท
ปึงๆ
“ไอ้นนท์มึงเป็นอะไร เปิดประตูให้กูหน่อย!” ไอ้อิทแทบจะพังประตูห้องน้ำเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงผม ส่วนผมยังไม่ได้เปิดประตูให้มัน ได้แต่ยืนอย่างเก้ๆกังๆเพราะขาติดกางเกง ผมได้แต่อดสูในใจเบาๆ พลางเข่นเคี้ยวบีบก้นตัวเองแน่น ก่อนเดินไปเปิดประตูให้มัน
แอด
พรึบ!
“ไอ้นนท์ มึงเป็นอะไร เจ็บตรงไหนเปล่า ทำไมมึงหน้าแดงๆวะ ไปหาหมอมั้ย” ไอ้อิทมันพูดรัว จนผมเกือบจะฟังมันไม่ทัน ไหนจะจับตัวผมหมุนไปมาอีก ส่วนผมก็เอาแต่เงยหน้าหรอกตาอยู่อย่างเดียว พร้อมกับถอนหายใจ
ไม่รู้แม่งจะบอกมันไงดี
กูอายโว้ยย
“เปล่า กูไม่ได้เป็นอะไร” ผมบอก รู้สึกไม่กล้าสบหน้ามันตรงๆพลางจับขอบกางเกงตัวเองแน่น ไอ้อิทพอได้ยินคำตอบจากผม มันก็ทำหน้าแปลกใจ
“อ้าว แล้วเรียกกูมาทำไม แล้วนี่มึงถอดกางเกงด้วย หรือว่า..” มันก้มดูกางเกงของผมที่ร่นอยู่ครึ่งหนึ่งของก้นก้อนกลมๆของผม จากนั้นตามันก็ลุกวาว พร้อมเอามือปิดปากตัวเอง มองผมแบบอึ้งๆ
สงสัยความคิดชั่วๆจะแทรกผ่านสมองมันเข้าแล้ว
“ไม่ใช่โว้ย! มึงหยุดคิดเลย” ผมเอานิ้วชี้หน้ามันให้หยุดความคิดบ้าๆ เกือบจะเอาสองนิ้วทิ่มตามันด้วยซ้ำ ที่มองก้นผมไม่ละสายตาแบบนี้ ที่ดีผมใส่บอกเซอร์ไว้ ไม่งั้นไอ้ก้นเวรคงล่อตาไอ้อิทมันมากกว่านี้ชัวร์
“รู้หรอว่ากูคิดอะไร” มันว่ายิ้มๆพยายามเอียงตัวมองก้นผม ที่โยกซ้ายขวาสลับไปมา เมื่อผมพยายามหลบสายตาจากมัน
“ในหัวมึงคงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าหรอก” ผมเหน็บ
“แหม รู้ใจกูจัง อย่างนี้ต้องให้รางวัล มามะๆ” มันว่า จากนั้นก็ยื่นหน้าโรคจิตของมันเข้ามาใกล้ผมแล้วทำท่าจะจูบผมอีก
โอ้ยย ผมไม่ได้เรียกให้มันกวนประสาทผมนะโว้ย
“ไอ้อิท มึงหยุดดด” ผมดันหน้ามันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่มันก็ดึงดันจะจูบผมให้ได้ ผมจึงรีบถอยหลังเกือบสะดุดชายกางเกงตัวเองล้ม เดินจนติดผนังห้องน้ำ มันก็ยังไม่ยอมเอาหน้าไปจากผมซักที
ผมจะบ้าตาย
“มามะ เมียจ๋า”
เมียพ่อง
“ไอ้อิทถ้ามึงไม่หยุด กูจะโกรธจริงๆนะโว้ย” ผมทำเสียงเข้มใส่มัน พอมันได้ยินมันถึงรีบเอาหน้าออกจากผม กลัวว่าผมจะโกรธจริงอย่างที่พูด
ทีงี้เสือกฟัง
“แกล้งนิดเดียว ทำเป็นเข้ม” มันทำหน้าล้อเลียนผม ที่ตอนนี้ผมทำหน้ายักษ์ใส่มัน จากนั้นมันก็ถอยหลังเดินออกมา ผมจึงยืนทรงตัวดีๆ ขาก็เตะสะบัดชายกางเกงที่มันยาวเกินหลังจากที่ผมใส่ไม่ได้อย่างหงุดหงิด ไอ้อิทพอมันเห็นผมทำอย่างนั้นมันก็ถามขึ้นมาเลย
“แล้วเรียกกูมาทำไมอะ” มันถาม
“เอ่อ คือ..” พอมันถาม ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไง จู่ๆความรู้สึกอับอายก็แทรกผ่านหน้าบางๆของผมทันที
เกิดมาอายอะไรตอนนี้วะกู
“ฮืม?” ส่วนไอ้อิทมันก็ตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบจากผมเสียเหลือเกิน ถ้าผมมองไม่ผิดผมเห็นมันกระตุกยิ้มด้วย หรือมันรู้แล้ว แต่แกล้งถามผมไปงั้น
ชั่วจริงมัน
“ไม่บอกกูจะรู้มั้ย งั้นกูไปรอข้างนอกนะ” มันว่าอย่างสบายพร้อมกับยักไหล่ เมื่อเห็นผมอ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ จากนั้นมันก็หันหลังจะออกจากห้องน้ำไป ผมที่เข่นเขี้ยวก่นด่ามันข้างใน มันคงดูออกตั้งแต่แรก ที่รู้ว่ากางเกงผมติดอยู่ตรงอีก้นเวรของผม แต่มันยังมาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กวนตีนใส่ผมอีก
เอาวะก็เอาวะ!
“มาช่วยกูถอดกางเกงหน่อย!...กะ ก้นกูติด”ผมตะโกนเสียงโคตรดัง พร้อมกับเบาประโยคสุดท้าย หน้าผมก็แดงระรื่อขึ้นมาด้วยความอับอายในครั้งนี้ ไอ้อิทพอมันได้ยินผมพูดมันก็รีบหันกลับมาแทบจะทันที
“อะไรนะ อะไรติดๆนะ” มันทำท่าเอียงหูมาใกล้ จนผมจะเกือบยกมือฟาดหัวมันไปแล้ว แต่ก็ต้องยั้งมือไว้ เพราะต้องให้มันช่วย
เย็นไว้ไอ้นนท์
“ก้นกูติด!” ผมบอกห้วนๆ สะบัดหน้าหนีไปอีกทาง อย่าให้กูพูดซ้ำบ่อยๆสิวะ
“ห๊ะ” แต่ดูเหมือนมันยังกวนตีนผมไม่เลิก มันเอานิ้วทำท่าแคะหูไปมา ผมที่ถูกมันยั๊วจนปรี้ดแตก ถลาไปจับหัวมันด้วยมือสองข้างแล้วกระชากให้ก้มลงมาหาผม ก่อนจะตะโกนใส่หูมันเสียงดัง
“ก้นกูติดโว้ย!!”
“อุ๊ปส์ ฮ่าๆ” หลังจากผมพูดออกไปมันก็ระเบิดหัวเราะลั่น จนผมต้องตบกะบาลเรียกสติ ก้นกูติดแค่นี้มันมีอะไรน่าขำนักวะ เดียวจับฟาดหน้าเลยนี่
“โอ้ยย” พอโดนผมตบเรียกสติ มันก็ครางหงิงๆแต่ผมก็ยังเห็นมันหัวเราะผมอยู่ ผมยกมือเตรียมตบมันอีกรอบ มันจึงรีบยกมือห้ามผมแทบจะทันที
“ฮ่าๆ ไหนๆ จะช่วยถอด” มันรีบเข้ามาหาผม นี้ถ้ามันยังไม่กวนตีนผมอยู่ ป่านนี้คงเสร็จไปนานแล้ว
ผมจึงนั่งลงตรงชักโครก แล้วมือก็พยายามดึงกางเกงออกจากก้นผม ไอ้อิทมันเห็นผมวุ่นกับการถอดมันจึงรีบเข้าไปใกล้ผมจนผมผงะตกใจ เมื่อมันใกล้เกิน
“มะ ไม่ต้องมาใกล้กูขนาดนั้นก็ได้โว้ย” ผมรีบผลักมันออก เมื่อหน้ามันแทบจะชิดหน้าผมอยู่แล้ว
“ทำไมเขินหรอ หน้าแดงนะ” มันว่า ผมได้แต่ถลึงตาใส่มัน
หน้ากูแดง เพราะกูร้อนโว้ย
“กูไม่ได้เขิน จะช่วยก็รีบช่วย กูร้อน!” ผมบอก ไอ้อิทมันจึงทำหน้าเซงๆหน่อยที่ผมไม่เล่นมุกกับมัน
“ให้ช่วยยังไง” มันถาม มองก้นของผมที่ติดกับกางเกงอย่างชอบใจ ตาแม่งพราวสัส จนผมรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด ให้ไอ้โรคจิต แถมบ้าก้นอย่างมันมาช่วยถอด ผมจึงนิ่งไปนิดคิดว่าจะให้มันช่วยยังไง สงสัยผมคิดนานไปมันจึงพูดขึ้นมาก่อน
“มึงนั่งลง จับขอบชักโครกไว้แน่นๆ แล้วเหยียดขาตรง” มันบอก
“มึงจะทำอะไร” ผมถามอย่างสงสัย ยังไม่ยอมทำตามที่มันบอก มองมันโคตรไม่ไว้ใจเลยตอนนี้
“ถอดกางเกงไง เร็วๆ เดียวสาย” มันเร่ง ผมจึงพยักหน้าถึงแม้จะงงๆกับสิ่งที่มันบอกอยู่ แต่พอได้ยินคำว่าสาย ผมรีบทำตามที่มันบอกทันที ผมจึงนั่งและเหยียดขาตามที่มันบอก ส่วนไอ้อิทมันก็เอื้อมมือมาตรงก้นผม จนผมต้องซัดมันอีกรอบอย่างโมโห
“ไอ้เหี้ยอิท!!!” ผมด่า มือก็ยกตบหัวมันอย่างแรง
“โอ้ย ตบมั้ยเนี้ย” มันกุมหัวร้องโอด
“มึงจับก้นกู!!!” ผมแทบอยากจะฆ่ามันให้ตาย ยังมีหน้ามาลวนลามจับก้นผมอีก ตอนแรกนึกว่าจะมาจับกางเกง ไหงมันมาจับก้นผมแทนซะนี้
“อุ้ย ลืมตัว อิอิ” มันว่า พร้อมยิ้มแหยๆ มันเอามือตัวเองประสานแล้วบีบกันแน่น ตาแม่งโรคจิตโคตรๆอะ
“ใหญ่เนอะ”
ยังๆ ยังไม่สำนึก
“จับกางเกงกู!” ผมสั่ง มันจึงรีบวิ่งเข้ามาหาผมแล้วจับขอบกางเกงผมแน่น
“จับกางเกงแล้ว” มันพูดย้ำผม จนผมถลึงตาใส่มัน เมื่อมันยังคงกวนตีนผมอยู่ ไอ้อิทมันคงรู้ว่าตัวเองเล่นมากไปมันจึงพูดขึ้นมา
“จะดึงละน้าา” มันบอก คล้ายขออนุญาตจากผม
“เออ ให้เร็ว กูร้อน!” ผมเร่งมัน เมื่อมันยึกยักลีลาอยู่นั้น มือผมก็จับขอบชักโครกรออยู่แล้ว แต่แม่งมันยังอิดออดไม่ทำซะที
“กูจะนับ123 แล้วดึงน้า”
“ไอ้อิท มึงอย่าลีลา!” ผมแว๊ดใส่มันอย่างเหลือทน ความดันผมขึ้นจนจะอกแตกตายอยู่แล้ว ทั้งอึดอัดจากก้น ไหนจะไอ้เวรอิทอีก
“จ้าๆ เอ้า ฮึบ” ไอ้อิทมันจับขอบกางเกงผมแล้วดึงออกจากตัวผมทันที หลังจากได้รับคำสั่งจากผม
ฮึบ
ฮึบ
มันดึงอยู่สองสามที มันก็มองหน้าผมไปด้วย จากที่ทำเบาๆเริ่มดึงแรงขึ้น พอดึงเท่าไหร่มันก็ไม่หลุดซักที ผมก็ช่วยมันโดยการเกร็งขาสุดฤทธิ์ แต่ยักไม่หลุดซักทีไง
“ติดเนอะ” มันเงยหน้าแล้วยิ้ม มันยกมือปาดเหงื่อเล็กน้อย จากนั้นมันก็ตั้งหน้าตั้งตาดึงต่อไปจนตัวผมจะลอยขึ้นอยู่แล้ว แต่กางเกงมันก็ไม่หลุดออกจาก้นผมซะที
โอ้ยย อีก้นเวร กูจะฆ่ามึงงง
“พอๆ ไอ้อิท กูจะเป็นลม” ผมยกมือห้ามมัน ให้มันปล่อยกางเกงผม เมื่อผมรู้สึกอึดอัดจนจะบ้าตาย ไหนจะร้อนอีก ไอ้อิทพอผมพูดแบบนั้นมันก็รีบปล่อยแล้วเข้ามาหาผมทันที
“ไหวไหมไอ้นนท์” มันถามอย่างเป็นห่วง เอามือมาเช็ดเหงื่อที่หน้าผมไปมา ผมส่ายหน้าบอกว่าโคตรไม่ไหวเลยตอนนี้ ตัวผมเปียกชื้นไปหมด
อาบน้ำอีกรอบดีไหม
“กูจะไปตัดมันทิ้งแล้ว!” ผมด่าอย่างหัวเสีย ก้มมองก้นที่ตอนนี้คงแดงเป็นรอยกางเกงแล้ว และผมเริ่มจะเกลียดมันเข้าไปทุกที
“ตัดแล้ว กูจะจับไหนวะ” ไอ้อิทมันพึมพำห่าเหวไรของมันก็ไม่รู้ ผมได้ยินแค่ว่าจับๆอะไรนี่แหล่ะ ผมจึงตวัดมองมันอย่างแรง
“มึงว่าไรนะ!” ผมถามมันเหวี่ยงๆ อารมณ์หงุดหงิดมาเต็ม
“ป่าวจ๊ะๆ” พอโดนผมถาม ไอ้อิทมันก็ยกมือโบกปฏิเสธไปมาทันที ผมหรี่มองมันอย่างเอาเรื่อง อย่าให้ผมรู้นะว่ามันเสียดายอีก้นเวรนี้
“นนท์กูมีวิธีแล้ว” จู่ๆไอ้อิทมันก็พูดขึ้นมา ผมจึงเงยหน้าเซงๆของผมมองมัน ว่ามันมีวิธีไหนเอากางเกงออกจากก้นผมได้
“ยังไง” ผมถามห้วนๆ ทั้งปลงทั้งเหนื่อย ไอ้อิทมันจึงเดินมาใกล้ แล้วจับมือผมสองข้างเกี่ยวคอมันไว้ ดึงรั้งผมยืนขึ้น พอผมเห็นมันทำแบบนั้นผมก็ถามเสียงตื่น รีบปล่อยแขนจากคอมันทันที
“มึงจะทำอะไร ไอ้อิท”ผมถามเสียงเขียว
“ช่วยมึงถอดไง อาจเปียกอีกรอบ” มันว่า จับมือผมไปคล้องที่คอมันต่อ ส่วนผมก็เสือกทำตามมันแบบงงๆ ไอ้อิทมันจึงหยิบฝักบัวเปิดน้ำ แล้วฉีดรดใส่กางเกงผมจนเปียกไปหมด
“มันจะได้ถอดง่าย” มันพูดแทรกขึ้น สงสัยกลัวว่าผมจะด่าว่าทำไมเอาฝักบัวมาเปิดน้ำรดกางเกงผม ตอนแรกผมตกใจแต่ตอนนี้ผมเริ่มสงสัยแล้ว
ทำไมมันต้องให้ผมเกี่ยวคอมันด้วย
“ให้กูเกี่ยวคอมึงเพื่อ!” ผมถามมัน กำลังจะเอามือออกแต่ไอ้อิทมันก็รีบเอามือมันอีกข้างจับมือผมไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวมีอุ้ม” มันว่ายิ้มๆ ตามึงนี่หื่นมาก แค่อุ้มทำไมมึงต้องทำหน้าแบบนั้นวะ
“เฮ้ยๆ ไอ้อิท!” ผมยังไม่ได้ท้วงอะไรมันก็จับเอวผมรวบขึ้นแน่น ขาผมก็เกี่ยวเอวมันไว้ทันทีกลัวตก
อย่าบอกนะ มึงจะถอดกางเกงกูท่านี้
“ปล่อยเลยนะโว้ย” ผมดิ้นอย่าแรง มันก็กอดเอวผมไม่ปล่อย ยื่นหน้ามาใกล้ผมอีก เสื้อผ้ามันตอนนี้เปียกไปพร้อมกับผม ไอ้อิทมันก็ไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาอุ้มผมอย่างเดียว
“กอดคอกูแน่นๆ กูจะถอดกางเกง จะถอดมั้ย” มันว่าเสียงดุ
“ทำไมต้องถอดท่านี้ด้วยเล่า” ผมถามอย่างไม่ยอม แม่งนั่งถอดก็ได้ หรือว่ามันจะหาเรื่องลวนลามผมอีก
“มันถอดง่าย”
นั่งก็ถอดง่ายโว้ย
มันยื่นหน้าแล้วทำเสียงพร่าใส่ผม จู่ๆผมก็ร้อนๆที่หน้าขึ้นมาเฉย ผมอยากจะสรรหาคำมาด่ามัน แต่ไอ้อิทมันก็ทำปากจุ๊ๆใส่ผมก่อน ผมจึงรีบเม้มปากตัวเองแน่นกลัวมันบ้าจูบผมขึ้นมา ตอนนี้ไม่ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว ผมจึงรีบตัดปัญหาจากเรื่องบ้าๆนี้ซักที
“จะทำไรก็รีบทำ!” ว่าแล้วผมก็กอดคอมันแน่น มันจะถอดท่าไหนก็ช่างมันละ ขอให้กางเกงมันหลุดออกจากก้นผมซะที
“จัดไปครับ” ไอ้อิทมันก้มมากระซิบบอก ผมได้ยินมันหัวเราะในลำคอด้วย จากนั้นผมก็รู้สึกว่ามือมันจะค่อยๆเลื่อนจากเอวไล่ๆมาเรื่อยเพื่อที่มันจะต้องไปจับขอบกางเกงที่เปียกของผมไว้ แต่มืออิทแม่งจู่ๆชะงักกึกที่ก้นผม แล้วมันก็ไม่ย้ายมือมันไปจากก้นผม จับนิ่งแล้วนานมาก
จู่ๆมันเสือกบีบก้นผม!
และอีกอย่าง
ทำไมเป้ามึงถึงตุงด้วย อ๊ากกกกกกก
“ไอ้เหี้ยอิท ไอ้สัส มึงคิดชั่วๆกับกูอีกแล้วใช่มั้ย ไอ้เวรตะไลเอ้ย!!” ผมดิ้นอย่างแรง ไม่ยอมให้มันถอดแล้ว จู่ๆไอ้นั้นของมันมาดันก้นผมงั้น
“ก้นมึงทำกูมีอารมณ์อ่ะ” มันว่าเสียงอ่อย มีหน้ามาบีบก้นผมซ้ำอีก
อ๊ากกกก
“ปล่อยกูเลยนะ กูไม่ถอดแล้ว!” ผมว่าเสียงเขียว ผลักดิ้นออกจากมัน ขืนเป็นแบบนี้นอกจากผมจะไม่ได้ถอดกางเกงแล้ว ดีไม่ดีผมต้องโดนมันเอาอย่างแน่นอน
“ไอ้นนท์อยู่นิ่งๆ มึงจะทำกูขึ้นกว่าเดิมนะ ถ้ามึงไม่หยุดกูจะเอามึงคาห้องน้ำนี่แหล่ะ” นั่นไง ผมคิดไว้ไม่มีผิด พอมันพูดแบบนั้นผมก็นิ่งสิครับ แม่งหน้ากับท่าทางมันเอาจริงมาก จนผมกลัวว่ามันจะเอาผมจริงๆ
“มึงก็เลิกยุ่งย่ามกับกูซักที จะถอดก็รีบถอด” ผมบอกมันดีๆ เป็นใครก็โมโหป่ะวะ จับก้นผมเอาๆ
“อืม” มันตอบรับสั้นๆ มันเม้มปากขบกรามแน่นเป็นสันนูน ผมไม่รู้มันเป็นห่าเหวอะไร แต่มันก็ย้ายมือมันจากก้นผมมาที่ขอบกางเกงและค่อยๆดึงออกจากก้นผม พอมันดึงกางเกงกลับดึงง่ายกว่าตอนที่มันไม่เปียก อาจจะเพราะว่ามันโดนน้ำมันเลยยืดหยุ่นกว่าปกติ(ผมคิดว่างั้นนะ) จนกางกางหลุดมาถึงเข่าผม
พรีบ
ดึ๋ง ดึ๋ง
รู้สึกว่าเมื่อก้นผมโผล่พ้นความอึดอัดของกางเกงออกมาแล้ว มันก็ส่งเสียงพร้อมกับเด้งรับจังหวะไปมา จนไอ้อิทที่มันมองอยู่ถึงกลับกลืนน้ำลาย
ส่วนผมราวกับได้ปลดปล่อย
อ่า ค่อยยังชั่ว
“ก้นมึงมหัศจรรย์จริงๆ” ไอ้อิทมันพูดขึ้นมาราวกับเพ้อ มองก้นผมที่หลุดพ้นจากกางเกงอย่างหลงใหล มันทำมือประกอบเหมือนอยากจับใจจะขาด
“ใหญ่เอาๆจนกูจะคลั่งตายอยู่แล้ว” มันยังเพ้อไม่หยุด จนผมรีบเอาผ้าขนหนูที่พาดราวไว้มาพันช่วงล่างไว้
“มึงควรจะไปพบหมอนะไอ้อิท” ดูท่ามันจะบ้าแบบกู่ไม่กลับแล้ว ขนาดผมเอาผ้ามาปิดมันก็ยังมองราวกับจะทะลุผ้าไปยังก้นผม
“ถ้าใหญ่เอาๆแบบนี้ รู้งี้กูจะขย้ำก้นมึงทุกเช้าเย็นเลยก็ดี” มันทำหน้าหื่น สงสัยมันคงคิดว่ามันบีบก้นผมทำให้ก้นผมใหญ่ขึ้น ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่จริง แต่ที่รู้ๆคือก้นผมใหญ่ขึ้นมาก
โฮกกก
คงไม่ใช่เพราะมันหรอกมั้ง
“มึงไสหัวออกไปได้แล้ว กูจะอาบน้ำ” ผมไล่มันทันที ผมทนสายตาวิปริตของมันต่อไปไม่ไหวและรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา เกิดมันตบะแตกลากผมไปขย้ำก้นเหมือนที่มันคิด ผมคงช้ำในตายพอดี ทั้งก้นทั้งตัวผม ส่วนไอ้อิทเมื่อโดนผมไล่ มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะอิดออดหรือไม่ยอมไป แต่พอรู้สาเหตุและมันพูดขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ
“ก่อนไป ขอจับซักนิดจะได้ป่ะ” มันยื่นหน้ามา จากนั้นมันก็ทำท่าชูสองนิ้วเกี่ยวกันแล้วพูดขึ้นมา
“นี้ดนึงนะ”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 24
เมื่อ ‘ก้นใหญ่’ ถูกท้าทาย!
“ไม่โว้ย ไสหัวออกไปเลย” ผมชี้นิ้วไล่ เผลอเป็นไม่ได้เชียวมัน
“กูช่วยมีงนะไอ้นนท์ แม่งใจร้ายวะ เสื้อกูก็เปียก ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนด้วย 11โมงกูมีสอบอีก จะกลับไปก็ไม่ทันแล้ว เออกูผิดเอง กูเสือกมาช่วย” มันต่อว่า ทำหน้าน้อยใจ มือก็จับเสื้อที่เปียกของมัน สะบัดไปมา แล้วมองหน้าผมทำหน้าโคตรดราม่า จากนั้นมันก็หันหลังเดินออกไป ทิ้งให้ผมอ้าปากเหวอให้กับความน้อยใจของมัน
แค่ผมไม่ให้จับก้น มันต้องเป็นเอามากขนาดนี้เลยหรอ
“ช่างแม่งดิ” ผมเดินไปปิดประตู แล้วรีบมาอาบน้ำอีกครั้ง แต่คำพูดของไอ้อิทก็ลอยวนอยู่ในหัวผมซ้ำๆ ราวกับว่าผมเป็นคนผิดที่ไม่ให้มันจับก้น
แล้วทำไมผมถึงรู้สึกไม่ดีด้วยเนี้ย
อาจจะเป็นเพราะมันบอกว่าตอน11โมงมันมีสอบ แล้วผมก็ทำเสื้อมันเปียก มันอาจจะไปสอบไม่ได้ เพราะดูๆแล้วตอนนี้ก็เกือบๆสิบโมง ถ้ามันไปส่งผมมหาลัยก็ใช้เวลาตั้งครึ่งชั่วโมง ถ้ามันวกกลับไปเอาเสื้ออีก มีหวังมันคงไปสอบไม่ทัน
งั้นผมไปเองก็ได้วะ
ไม่ต้องให้มันไปส่ง แบบนี้ผมอาจรู้สึกผิดน้อยลงก็ได้
พอสรุปได้แบบนั้น ผมก็รีบอาบน้ำทันที ใช้เวลาเร็วกว่ารอบแรก ผมออกจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูตุ้มอก ก่อนจะปะทะสายตากับไอ้อิทที่มันยังนั่งอยู่เก้าอี้ผมทั้งที่เสื้อมันเปียก มันมองหน้าผมแปปเดียวจากนั้นก็สะบัดหันหน้าหนี จนผมคิ้วกระตุก
น้อยใจเป็นตุ้ดเลยนะมัน เด่วพ่อโบกให้
ผมไม่สนใจมันรีบเอาเสื้อผ้าสำรองของผมที่มีอยู่ หอบไปใส่ในห้องน้ำ ดีอยู่รอบนี้ไม่มีปัญหาอะไร กางเกงผมก็ใส่ได้สงสัยไซค์นี้จะใหญ่ แต่ยิ่งมันใหญ่มันยิ่งทำให้ผมดูรุ่มร่ามไปอีก ยังกะใส่ผ้าถุงไปเรียน พอมองแล้วได้แต่ถอนหายใจ
บัดซบที่สุด
“มึงไม่ต้องไปส่งกูก็ได้ มึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป” ผมบอก หลังจากเดินออกจากห้องน้ำในสภาพเรียบร้อยแล้ว ผมมองหน้ามันที่เหลือบมองผมแต่ยังเชิดคอเป็นเอ็นหนีผม
ไอ้เวรนี่
“ช่างกูเถอะ กูบอกว่าจะไปส่งก็คือไปส่ง กูไม่ให้แฟนกูเดินไปเองหรอก” มันมองหน้าผมแล้วพูดเสียงจริงจัง จากนั้นก็สะบัดหน้าหนีผมไปอีก ผมเกือบไปถลาตบหัวด้วยความหมั่นไส้ให้กับความน้อยใจของมัน แต่ติดตรงที่ผมเขินกับคำที่มันพูดเมื่อกี้นี่สิ
บ้าจริง
“มึงจะไปทั้งเปียกๆแบบนี้รึไง” ผมยังคงพยายามบอกให้มันกลับไปเปลี่ยน แต่ดูเหมือนยิ่งพูด มันยิ่งทำปั้นปึงใส่ผม
“เออ”
ผลัวะ
ขอซักทีเถอะ กูหมั่นไส้โว้ย
“กูบอกให้ไปเปลี่ยน!” ผมโบกมันไปที จากนั้นก็ตะโกนไล่ให้มันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้อิทพอโดนผมตบหัวไปมันก็ไม่ร้องโอดครวญเหมือนที่จะเป็น มันแค่จับหัวแล้วลูบๆไปมาแล้วหันมาหาผม
“เสร็จแล้วใช่ป่ะ เดียวกูไปรอล่าง” มันไม่สนที่ผมบอก เดินออกไปหน้าตาเฉย ทิ้งให้ผมดิ้นเร้าเป็นเจ้าเข้ากับท่าทางของมัน แค่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแค่นี้มันจะตายรึไงวะ หรือผมไม่ให้จับก้นมันถึงกับประชดผมแบบนี้
เรื่องมากจริงนะมึง
“ไอ้อิท” ผมเดินลงจากหอทันที หลังจากไอ้อิทลงมารอด้านล่างไม่นาน ผมเรียกมันที่ยืนกอดอกตัวสั่นพิงรถหรูของมันอยู่ วันนี้เสือกลมแรงซะด้วย ผมเลยเงยมองฟ้า สงสัยวันนี้ฝนจะตก ก่อนจะวกมามองไอ้อิทอีกครั้ง
“ขึ้นรถสิ” มันว่าแล้วเปิดประตูให้ผม ท่าทางของมันที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนแบบนี้บอกเลยผมโคตรไม่ชิน ให้มันกวนตีนผมดีกว่าที่จะมาเงียบหรือทำท่าทางแบบนี้ใส่ผม มันมองหน้าผมเงียบๆไม่พูดอะไร จนเป็นผมเองที่อึดอัด
“กูบอกให้กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไง” ผมเริ่มขึ้นเสียง ตัวมันเปียกขนาดนี้ เกิดเป็นห่าอะไรขึ้นมาผมก็ซวยอีก
“เดียวมันก็แห้ง ขึ้นรถสิ เดียวสาย” มันบอก ผมที่ได้ยินถึงกับเม้มปากแน่น แม่งชอบทำให้ผมรู้สึกผิดตลอดเลยมัน
“มึงอยากจับก้นกูขนาดนั้นเลยหรอ” ผมเงยหน้าถามมัน ที่มันไม่ยอมไปหรือทำท่าทางแบบนี้ใส่ผม เพราะมันไม่พอใจที่มันไม่ได้จับก้นผมหรอ
มึงเป็นเอามากแล้วนะ
“เปล่า” มันปฏิเสธ ซึ่งแน่นอนผมไม่เชื่อ
“แล้วมึงเป็นเหี้ยไรเนี้ย” ผมตะโกนใส่หน้ามันทันที เหมือนรู้สึกว่าโดนมันกวนประสาทอยู่
“มึงไม่ให้จับ กูก็ไม่จับแล้วไง มึงจะเอาอะไรอีก” มันขึ้นเสียงใส่ผมบ้าง แล้วแม่งเหี้ยสุดคือจู่ๆผมร้อนที่กระบอกตา ที่โดนมันพูดแบบนั้นใส่
“เออ งั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู” ว่าเสร็จผมก็เดินหนีมันมา แค่บอกให้ไปเปลี่ยนเสื้อแค่นี้มันจะตายรึไงวะ
หมับ
“ไอ้นนท์” มันวิ่งมาจับมือผมไว้แล้วดึงไว้ ผมจึงสะบัดมือมันออกแล้วหันด่ามัน
“อย่ามายุ่งกับกู” ตอนนี้ผมโคตรหัวเสียเลย ไม่รู้เพราะอะไร โดนมันขึ้นเสียงใส่นิดหน่อย มันจี้ดๆในอกไงไม่รู้
“ไปขึ้นรถ กูจะไปส่ง”น้ำเสียงมันอ่อนลงทันที หลังจากที่ขึ้นเสียงใส่ผม มือมันก็จับแขนผมลากไปที่รถของมัน ส่วนผมก็ยื้อสุดฤทธิ์
“กูไม่ไป” ผมว่า พยายามบิดมือมันออก แต่ขาก็เดินตามมันต้อยๆ พอมาถึงรถ มันก็เปลี่ยนมาจับไหล่ผมสองข้างแล้วก้มมาพูดกับผม
“อย่าดื้อดิวะ”
“อย่ามาว่ากู” ผมตอกมันกลับไปทันที เอียงตัวหลบไม่ให้มันจับ จากนั้นก็กอดอกตัวเองแน่น มาว่าผมดื้อได้ไง
ดื้อตรงไหนวะ
“เออ กูขอโทษ รีบไปเถอะเดียวมึงเข้าเรียนไม่ทันนะ” เหมือนมันจะขี้เกียจเถียงกับผม มันยกมือขึ้นเป็นสัญญาณว่ายอมแพ้ จากนั้นก็อ้างเรื่องเรียนทันที
“มึงก็มีสอบไม่ใช่รึไง ไม่ต้องสนกู มึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อซะ” ส่วนผมยังคงเจตนาเดิม คืออยากให้มันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แม่งเปียกขนาดนั้นไม่หนาวรึไงวะ
“กูบอกจะไปส่งมึงไง” ไอ้อิทยังยืนกรานจะไปส่งผมให้ได้ มันเป็นอะไรมากปะเนี้ยกับการไปส่งผม มันควรห่วงตัวเองก่อนมั้ย
“วันหลังค่อยส่งก็ได้” ผมว่า มันทำราวกับว่าจะไม่ได้ไปส่งผมอีกงั้นแหล่ะ
“กูอยากไปส่งวันนี้ไง วันนี้เป็นวันที่กูกับมึงคบกันแบบจริงจัง ในฐานะ ‘แฟน’” มันว่าเสียงจริงจัง แล้วเน้นคำว่าแฟนหนักๆใส่ผม
แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยเนี้ย
“ชิ เรื่องของมึง ถ้าเป็นห่าอะไรก็อย่ามาโทษกูละกัน” ผมขึ้นเสียงด่ากลบเกลื่อน กลัวมันรู้ว่าผมกำลังเขินที่มันพูดเมื่อกี้ จากนั้นก็จะก้าวขึ้นรถ ไอ้อิทมันก็มาจับประตูผมไว้ซะก่อน
“เป็นห่วงอ่อ” มันว่า หน้านี่แป้นแล้นเชียว ก่อนหน้านี้ยังหน้าบูดเป็นตูดลิงอยู่
“เออ ไอ้ควายยยยย” ผมด่าเสร็จผมก็จับประตูแล้วปิดทันที ส่วนไอ้อิทมันเอ๋อแดกยืนอยู่ตรงนั้น มันคงไม่คิดว่าผมจะยอมรับหรือตอบแบบนั้น จากนั้นมันก็ทำหน้าราวกับถูกหวยร้อยล้าน วิ่งอ้อมมานั่งฝั่งคนขับทันที
“ดีใจที่มีคนเป็นห่วงวะ” มันว่าแล้วยิ้มหน้าบาน ส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผม จนผมอยากจะเอานิ้วจิ้มตามัน
“ออกรถ!” ผมบอก จากนั้นก็หันหน้ามองหน้าต่าง แม่งผมไม่น่าพูดออกไปเลย รู้สึกร้อนๆวูบที่หน้าไม่หยุดแบบนี้
อยากจะตบปากตัวเองซักสิบที
ผมกับไอ้อิทใช้เวลาเกือบสี่สิบนาทีกว่าจะมาถึงคณะผม หลังจากฝ่ารถติดออกมาได้ ตลอดเวลาที่นั่งรถมา ผมกับไอ้อิทไม่คุยกันอีกเลย ต่างคนต่างอยู่ในโลกของตัวเอง เพราะไอ้อิทมันแหกปากร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ส่วนผมได้แต่นั่งปิดหูทนฟังมันจนถึงมหาลัยแบบนี้
“ตอนเย็นเดียวกูมารับนะ” มันบอก หลังจากรถมันมาจอดที่หน้าตึกเรียนของผม หลายคนแปลกใจที่มีรถหรูเข้ามาจอด และบางคนจำได้ว่ามันเป็นรถของไอ้อิท บางคนก็ยืนดู บางคนก็ยืนซุบซิบกัน จนผมไม่กล้าลงจากรถ
“กูมีธุระ กูกลับเอง มึงไม่ต้องมารับหรอก” ผมรีบบอกมันทันที เรื่องที่ไอ้อิทโพสในเฟส หลายคนคงพอจะรู้ว่าคนที่มันหมายถึงหน่ะใคร ก็เพราะมันเล่นมาเหยียบถึงคณะผมขนาดนี้ ยิ่งตอกย้ำว่าสิ่งที่มันโพสคือเรื่องจริง
และที่สำคัญ ผมยังไม่ได้ เตรียมตัวรับมือเลย
มีแฟนทั้งที เสือกเป็นผู้ชายอีก
“ธุระอะไร” มันพูดเสียงเข้ม แม่งหน้ามึงอย่าเพิ่งเข้าโหมดเหี้ยมสิวะ เมื่อกี้หน้าตาระรื่นมันหายไปไหน
“ธุระก็ธุระสิวะ” ผมตอบมัน ทำท่าเสียงเหมือนหงุดหงิดไม่พอใจ ที่มันทำเหมือนจะจับผิดผม
“ที่ไหน ก็จะมารับ” ขนาดผมพูดและทำท่าทางใส่ มันยังตื้อจะมารับผมอีก
“เดียวโทรหา เคปะ” ผมจึงรีบตัดปัญหาตอบๆมันไป เมื่อมีคนเริ่มมากันเยอะ และมีบางคนถ่ายรูปด้วย แม่งทำเอาผมไม่กล้าลงจากรถเลย รู้งี้ผมมาแต่เช้าดีกว่า
“ตามนั้น ให้กูเดินไปส่งมั้ย” มันเหมือนจะพอใจ ที่ผมบอกมันแบบนั้น หน้ามันกลับมาดี้ด้าเหมือนเดิม และทำท่าอยากจะไปส่งผมเต็มแก
“ไม่ๆ มึงรีบกลับๆไป มึงมีสอบไม่ใช่ไง๊ เผื่อลืม” ผมรีบบอกมัน แค่มันมาส่งผมก็ถูกพูดถึงไปถึงไหนต่อไหนละ ให้มันเดินไปส่งผมอีก คงมีข่าวหน้าเพจมหาลัยชัวร์
ไอ้นนท์ไม่อยากดังตอนนี้โว้ยย
“ให้กูเดินไปส่งดีกว่า เดียวมีคนมาวอแวมึง” มันว่า ผมอยากจะกระชากหัวมันมาตะโกนใส่หน้าจริง ใครมันจะมาวอแวผมเท่ากับมันอีกแล้ว
แล้วผมเป็นผู้ชายด้วย มึงเอาอะไรคิดดด
“วอแวบ้านป้ามึงสิ ใครมันจะมายุ่งกะกู มึงไปได้แล้ว” ผมด่าสาดไล่มันทันที
“ใครจะไปรู้วะ กูระแวงไว้ก่อน” มันบ่นงึมงำห่าเหวไรของมันไม่รู้ แต่ก็ไม่กล้าเถียงผมคืนไง เจอโหมดหน้ายักษ์ผมเข้าไป
“ประสาทนะมึง” ผมด่ามันไปอีกดอก แล้วเตรียมตัวจะลงจากรถ มันก็เอามือมาดึงยื้อผมไว้ก่อน ผมกำลังจะหันไปด่ามัน ที่รั้งผมไว้ แต่เสียงเคาะกระจกจากข้างนอกรถก็ดังขึ้น
ก๊อก ก๊อก
“ไอ้เต้”
เป็นไอ้เต้เองที่เป็นคนมายืนเคาะกระจกรถของไอ้อิท ส่วนไอ้อิทพอรู้ว่าเป็นใครแม่งหน้าตึงขึ้นทันที ที่ร้ายสุดมันเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปหาไอ้เต้นี่สิ จนผมต้องรีบลงกลัวพวกมันมีเรื่องกัน
“เฮ้ยๆพวกมึง อย่าตีกันๆ” ผมรีบแทรกกลางระหว่างพวกมันสองคนทันที ที่พวกมันจ้องตากันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนบริเวณรอบๆคนก็เริ่มมามุงดู นึกว่าคนมีเรื่องกัน ยิ่งทำให้ผมกับพวกมันเป็นจุดเด่นเข้าไปอีก
“เสร็จแล้ว ก็กลับไปที่ของมึงสิวะ” ไอ้เต้เปิดฉาก จับมือผมลากไปยืนข้างๆมัน
“กูไม่กลับ มีไรป่ะ” ไอ้อิทก็กวนตีนใส่ จับมือผมอีกข้างดึงเข้าหามัน เป็นเอาว่าตอนนี้ผมโดนพวกมันสองคนจับแขนคนละข้าง
รู้สึกเหมือนมีคนมารุมแย่ง
ไม่ใช่ละ
“พอๆพวกมึง ไอ้อิทกลับไปก่อน เดียวกูโทรหา ส่วนไอ้เต้ไปเข้าเรียนกัน” ผมพยายามบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ตาก็มองรอบๆและหลบอยู่หลังของพวกมันเมื่อมีคนถ่ายรูป แต่ดูเหมือนมันจะไม่ยอมฟังผมทั้งคู่เลย
ไอ้พวกเวรนี่
“ไอ้อิท เดียวไปสอบสายนะเว้ย ถ้ามึงสอบได้คะแนนเต็ม กูมีรางวัลให้” ผมพูดล่อมัน พอไอ้อิทได้ยินแบบนั้น มันหันควบมาหาผมทันที ตามึงนี่ระยับเชียว
“พูดแล้วห้ามคืนคำ” มันว่า
“เออๆ” ผมตอบปัดๆอย่างไม่สนใจ
“รางวัลอะไรก็ได้ใช่มั้ย” มันยังคงถามผมไม่เลิก
“เออ! ทำให้ได้ก่อนแล้วกัน” ผมว่าเสียงดัง แล้วจับมันยัดขึ้นรถทันที ไม่ได้สนใจที่มันพูดเลยซักนิด พอมันนั่งในรถแล้ว ผมกำลังจะเดินไปหาไอ้เต้ที่ยืนรออยู่ ไอ้อิทมันก็โพล่หัวออกมาจากรถแล้วตะโกนซะเสียงดัง
“ไอ้นนท์ มึงเตรียมใจไว้ให้ดี กูจัดหนักมึงแน่”
จากนั้นมันก็ขับรถออกไป ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้กับผม เสียงซุบซิบนินทาฮือฮาขึ้นหลังจากอิทพูดไป ทำให้ผมหันไปมองรอบๆทันที ขนาดควายยังรู้ว่าที่มันพูดมันหมายความว่ายังไง
ไอ้อิท ไอ้เหี้ย ไอ้สันควานนนนนน
ผมด่ามันในใจแล้วรีบเดินขึ้นตึกตัวเองอย่างรนๆ เมื่อทนเสียงรอบๆไม่ไหว บางคนก็กรี้ดกราด บางคนก็นินทา จนผมเริ่มทำตัวไม่ถูก เดินจ้ำเอ้าขึ้นเรียนไม่สนใครทั้งนั้น ปากก็ด่าไอ้ตัวต้นเหตุไม่หยุด
แม่งพูดออกมาได้ไงวะ คนรู้กันทั้งบางแล้วมั้งเนี้ย
“ไอ้นนท์” ไอ้เต้เรียกมันเรียกผม แล้ววิ่งตามหลังผมมาติดๆ
“อย่าถามไรกูมากไอ้เต้ แค่นี้กูก็จะบ้าตายละ” ผมหันไปบอกมัน แล้วเดินเข้าห้องเรียน พอเข้ามาข้างใน สายตาทุกคู่เสือกจ้องมาที่ผมเป็นตาเดียว ไม่พอยังซุบซิบเสียงดังอีก
กูได้ยินนะโว้ยย
“ไอ้เหี้ยอิท แม่ง” เมื่อนั่งลง ปากผมก็ด่าสาปแช่งไอ้อิททันที ส่วนไอ้เต้พอผมพูดแบบนั้นออกไปมันก็ไม่ถามอะไรอีก มันนั่งลงข้างๆผมแล้วหยิบชีสยื่นมาให้
“กูรู้ว่ามึงไม่มี” มันบอก
“ขอบใจวะ มึงไม่โกรธกูนะเรื่องที่กูพูดก่อนหน้านี้” ผมถามมัน หลังจากเอาชีสมา ผมรู้สึกว่าไอ้เต้มันเปลี่ยนไป มันนิ่งกว่าเดิม ไม่กวนตีนผมเหมือนแต่ก่อน
“เออ ช่างเถอะ คิดมากนะมึง” มันยีหัวผมแล้วยิ้ม แต่ผมรู้สึกว่ามันเหมือนฝืนยิ้มยังไงไม่รู้
“กูคิดมาก เพราะมึงเป็นเพื่อนไง” ผมบอก กลัวมันจะรู้สึกน้อยใจหรือโกรธผม ที่ผมไม่ยอมบอกอะไรมันเลย ถ้ามันทำกับผมเหมือนที่ผมทำ ผมก็คงโกรธและน้อยใจเช่นกัน
“รู้ว่ากูเป็นเพื่อน อย่างน้อยก็บอกกูบ้าง” มันว่า ผมเห็นแววตามันกระตุกไป สงสัยผมคงตาฟาด
“ไม่นานหรอก กูจะบอกมึงเอง” ผมบอก ตอนนี้ผมแค่ไม่แน่ใจ เรื่องที่ผมลองคบกับไอ้อิท ถ้าเกิดวันหนึ่งผมไม่ได้ชอบไอ้อิทจริงๆ หรือความรู้สึกที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันแค่สับสน ไปเอง ผมก็จะไม่ยุ่งกับไอ้อิทอีกทันที
“อืม กูจะรอ” ไอ้เต้มันพูดแค่นั้น อาจารย์ก็เข้ามา
ผมกับไอ้เต้ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก มีแต่เสียงข้อความในไลน์ที่สั่นไม่หยุด เพราะผมปิดเสียงไว้ ผมหยิบมันขึ้นมาดูก็รู้ทันทีว่ามันเป็นของใคร ผมจึงปิดเครื่องทันทีเพราะรำคาญแล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง ไอ้เต้ก็เหลือบมองนิดหน่อยจากนั้นมันก็มองอาจารย์สอนต่อไป
ผมลืมบอก เมื่อเช้าตอนที่อยู่ในรถมันยึดโทรศัพท์ผมแล้วแอดไลน์มันเข้าไป มันถึงส่งข้อความรัวๆให้ผมแบบนี้ จนผมเริ่มสงสัย ตอนนี้มันน่าจะสอบแล้ว ทำไมมันถึงรัวส่งข้อความมาหาผมได้
หรือมันโกหกวะ
หรือมันสอบเสร็จแล้ว
แต่ไม่น่าใช่ เพราะตอนนี้เพิ่ง11.30 เอง มันจะทำข้อสอบเสร็จภายในสามสิบนาทีได้ยังไง ถ้ามันไม่เก่งจริง แต่ช่างเถอะ เรื่องของมัน ถ้ามันโกหกว่ามีสอบ รางวัลที่ผมบอกว่าจะให้ก็เป็นอันโมฆะ และผมจะขึ้นบัญชีดำกับมัน โทษฐานโกหกผม ถ้ามันสอบจริง ค่อยดูผลคะแนนกันอีกที ผมจึงเลิกคิดแล้วนั่งฟังอาจารย์ต่อ
พอเที่ยงปุ๊ปเลิกคลาส ผมกับไอ้เต้ก็ตรงไปโรงอาหารของคณะทันทีด้วยความหิว ไอ้เต้มันขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากมันเดินตามผม แล้วมันก็เอาแต่มองกางเกงผมด้วย มันคงสงสัยว่าทำไมผมถึงได้ใส่กางเกงตัวใหญ่เบอร์นั้น
“ไอ้นนท์ก้นมึงใหญ่ขึ้นหรอ” จู่ๆไอ้เต้ก็ทักขึ้นแบบไม่ปี่มีขลุ่ย จนผมรีบวิ่งไปปิดปากมัน มึงช่วยพูดตอนคนไม่เยอะจะได้ไหม แม่งมาพูดโท่งๆในโรงอาหาร ไอ้บ้าหนิ
“มึงจะพูดเพื่อ” ผมเข่นเขี้ยวด่ามันเสียงเบา
“หรือไม่จริง” มันจับมือผมออกแล้วยังมีหน้ามาถามอีก
“ไม่จริงโว้ย!!!” งานนี้ผมไม่ยอมรับหรอก ว่าไอ้ก้นเวรผมโตขึ้นทุกวัน แค่นี้ผมก็หนักก้นหนักใจจะแย่อยู่แล้ว
“หรอออ ป๊าป” มันลากเสียงยาว จากนั้นไอ้เต้ก็ตบก้นผมทีพร้อมหัวเราะลั่น จนผมสะดุ้ง แล้วมันก็วิ่งหนีผม ทิ้งให้ผมชี้นิ้วเตรียมด่ามันอยู่นั้นอย่างเจ็บใจ ก่อนจะวิ่งตามมันไป
“ไอ้เต้ มึงพูดทำไมเนี้ย” พอมาถึงผมก็ต่อว่ามัน แล้วนั่งลงที่โต๊ะ ที่มีมันนั่งรออยู่
“เออ กูล้อเล่น โทษๆ” มันยกมือมายีหัวผม จนผมยกหัวหนีมือมันแล้วทำหน้ายุ่ง ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะกลับมาเป็นไอ้เต้คนเดิมแล้ว
“เล่นก็ดูรอบๆด้วยสัส” ผมด่า ทำหน้าหงิกใส่มัน
“เออๆ กินไรเดียวกูไปซื้อให้” พอไอ้เต้พูดแบบนั้น ผมก็รีบสั่งทันที
“ข้าวผัดกุ้ง ไข่ดาวสุกๆ ไอ้เต้เดียวกูมานะ เข้าห้องน้ำแปป” ผมรีบบอกแล้วลุกขึ้น เมื่อรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา
“อืม เร็วๆหล่ะ” มันบอกจากนั้นมันก็วางชีสกับกระเป๋าของมันจองโต๊ะไว้ ส่วนผมก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำในตึกเรียนของตัวเอง
หมับ
“เดียวก่อนนายหน่ะ” ผมกำลังจะเข้าห้องน้ำอยู่แล้ว ก็มีมือใครไม่รู้มาจับที่แขนผมแล้วกระชากดึงให้ผมหันไปหา
“ครับ” พอผมหันกลับไป ก็เจอผู้หญิงสองคนยืนกอดอกอยู่ ก่อนผมจะตาโตเมื่อเห็นก้อนเนื้อที่แปะบนหน้าอกของเธอ
แม่เจ้าโว้ย ใหญ่ไปไหน
“นายที่มากับพี่อิทเมื่อเช้าหรอ” พอเธอพูดแบบนั้นออกมา ผมร้องอ๋อในใจทันที สงสัยเป็นบรรดาสาวๆของไอ้อิทแน่นอน ซวยแล้วไอ้นนท์เอ๋ย จะโดนตบไหมวะ
“ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมยังคงยืนนิ่งตอบสุภาพไป ไม่รู้ว่าสองคนนี้มาทักผมทำไม แต่ดูลางๆแล้วไม่น่าจะใช่เรื่องดี พูดไม่เข้าหูเธอผมอาจโดนตบหน้าแหกได้
“แล้วก็เป็นคนที่พี่อิทโพสเฟสด้วยใช่มั้ย สรุปนายเป็นอะไรกับพี่อิท ‘ของฉัน’ “ ประโยคสุดท้ายเธอโคตรเน้นคำว่า ของฉัน ใส่ผมเต็มๆ แล้วเดินเข้ามาใกล้
“ก็เป็น’มาก’กว่าที่หลายคนคิดหล่ะครับ”
ผมตอบคำว่า ‘มาก’กับไปเหมือนกัน ให้มันดูมีอะไรนิดๆให้สงสัยกันไปเอง เพราะผมรู้สึกหมั่นไส้เธอขึ้นมา และพาลหงุดหงิดไอ้เหี้ยอิท ที่มีสาวนมโตมาเป็นเด็กของมัน
“หน้าด้าน” จู่ๆเธอก็ด่าผม แล้วเหยียดยิ้ม มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดๆ จนมือผมแทบกระตุก
“แล้วไงครับ” ผมทำหน้ากวนตีนใส่แม่ง อยู่ๆก็มาด่ากันหน้าด้าน ไอ้นนท์ไม่ต่อยปากแตกก็ดีถมแล้ว ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงก็เถอะ
“พี่อิทไม่ได้ชอบผู้ชาย เขาชอบผู้หญิง และที่สำคัญ ตรงนี้ผู้ชายใครๆก็ชอบ จำใส่สมองไว้” เธอยังคงไม่ยอมละที่จะด่าผมและย้ำสิ่งที่เธอว่า ยังเท้าเอวตัวเองแล้วเอานิ้วชี้ที่อกอันสะบึ้มของเธอ คล้ายๆให้ผมรู้ว่ายังไงผมก็สู้เธอไม่ได้
คิดว่าเรื่องแค่นี้ผมจะสู้ไม่ได้หรอ
ผมจึงเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเธอบ้าง แล้วมองเธอเหมือนที่เธอมองผม ก่อนจะมาหยุดที่หน้าอกคล้ายเนื้องอกของเธอ ก่อนแสยะยิ้มพูดขึ้นมา
“แล้วยังไง ‘ก้น’ กูใหญ่กว่า ‘นม’ มึงละกัน”
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
บทที่ 25
นมโต vs ก้นใหญ่ !!
“แล้วยังไง ‘ก้น’ กูใหญ่กว่า ‘นม’ มึงละกัน” ผมตอกหน้ายัยนมโตนั่นทันที ไม่พูดพงพูดเพราะมันละ มาหาเรื่องหยามผมขนาดนี้ เดียวเจอไอ้นนท์
“กรี้ดดดดด แก” พอโดนผมสวนใส่ ก็กรี้ดลั่น ดิ้นพะงาบๆชี้นิ้วมาที่ผม ส่วนผมยืนเท้าเอว ยกคิ้วกวนตีนใส่แม่ง
กูพูดเรื่องจริงโว้ย ทำเป็นรับไม่ได้
“เก็บนมสิลิโคนบวมๆของมึงไปซะ ไอ้อิทมันไม่ชายตามองหรอก” ผมว่า แสยะยิ้มเล็กน้อยอย่างเหนือกว่า อย่างไอ้อิทมันจะสนทำไมนมบวมๆแบบนั้น
มันต้องก้นผมนี่
เฮอะ รู้สึกว่าจะภูมิใจที่มีก้นใหญ่ก็วันนี้
“แกรู้ได้ยังไง พี่อิทเขาชอบแบบฉัน ไม่สนใจเกย์ที่แต่งตัวรุ่มร่ามอย่างแกหรอก ไหนที่บอกก้นใหญ่ ฉันไม่เห็นจะใหญ่ตรงไหน” เธอว่า มองผมเหยียดๆตามเคย ไม่วายชี้นิ้วมาที่กางเกงเบอร์ใหญ่ของผม
แหม ไม่รู้จักของดีใต้ร่มผ้าซะแล้ว
“ใหญ่ไม่ใหญ่ ก็ทำไอ้อิทคลั่งได้แล้วกัน” ผมบอก แล้วเอามือลูบก้นอวบๆของผมเป็นท่าทางประกอบ
“แกอย่ามาโกหก พี่อิทไม่บ้าไปหลงก้นเกย์แบบแกได้หรอก” เธอยังคงไม่ยอมเชื่อสิ่งที่ผมพูด พอเธอพูดแบบนั้น ผมเอามือป้องปากร้องโอ้โหในใจทันที
มึงรู้จักมันน้อยไปซะแล้ว นังนมโตเอ๋ย
“หลงไม่หลงกูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆมันแทบจะมุดก้นกูเลยนะครับ” อันนี้พูดเรื่องจริง ไม่อิงมโนใดๆทั้งสิ้น ไอ้นนท์เจอกับตัว ไอ้นนท์สัมผัสได้
“อร้ายยยย อีบ้า กูไม่เชื่อมึงหรอก คอยดูนมอย่างกูนี่แหล่ะ จะทำให้พี่อิทหลง จนโงหัวไม่ขึ้น” เธอว่าอย่างมั่นใจ เผลอขึ้นกูมึงกับผมซะงั้น นิสัยจริงโพล่ออกมาละ
“งั้นคืนนี้ลองดูกันไหมหล่ะ ว่าก้นอย่างกู กับนมอย่างมึง ไอ้อิทมันจะเอาหน้าไปซบไว้ที่ไหน” ผมท้าเธอทันที ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ถ้าไอ้อิทมันเจอนมบวมๆของยัยนั่นแล้วจะเป็นไง แต่ผมมั่นใจแน่ๆว่าก้นผมชนะชัวร์
มั่นก้นไว้ก่อนหล่ะวะ ใหญ่ขนาดนี้ไม่มีทางแพ้แน่
“ได้ ที่ไหนว่ามา” เธอว่า แล้วยืนกอดอก ท่าทางมั่นอกมั่นใจนั่นทำให้ผมเบ้ปากแรง
“สี่ทุ่มที่ผับ OOR” ผมบอก ผับนี้ผมไม่ค่อยได้ไปเท่าไหร่ แต่ได้ยินว่าผับนี้มีแต่ของดี ผมอยากลองไปหลายครั้งแล้ว นี่ถือเป็นโอกาสดีเลยทีเดียว
“ถ้าใครแพ้ ต้องทำตามอีกฝ่าย” เธอยื่นข้อเสนอมาให้ผม และผมก็เห็นว่ามันเข้าท่าดี คอยดูนะ ยัยนมโตนี่ผมจะทำให้ลีบจนฝ่อเลยแม่ง
“ตกลง” ผมรับคำท้า
“แกเตรียมตัวแพ้ได้เลย” เธอพูดเสียงเยาะ จนผมนี่เฮอะในลำคอทันที ก่อนเชิดหน้าตอบนางไป
“หึ บอกตัวเองก่อนไหม ระวังหน้าแตกเก็บนมวิ่งกลับบ้านไม่ทันหล่ะ” ผมเย้ยใส่บ้าง ไม่รู้ว่าไปบ้าชอบไอ้อิทได้ยังไง ถึงไม่รู้ว่ามันโรคจิตขนาดไหน แล้วที่ว่ามั่นหน้ามั่นโหนกว่าจะชนะผมอีก
มันยังเร็วไปโว้ย
“คอยดูละกัน อย่างแกกับฉันใครมันจะแน่” ว่าแล้วนางก็เดินชนไหล่ผมเชิดสะบัดตูดจากไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเพื่อนของนางที่ไม่มีบทสนทนาหรือร่วมวงเลยสักนิด
“เออ คอยดูละกัน” ผมหันหลังตอบเธอไป ก่อนจะเข้าห้องน้ำของตัวเองซะที หลังจากเสียเวลาปะทะคารมย์กับยัยนมโตนั่น ป่านนี้ไอ้เต้เทข้าวผมทิ้งแล้วมั้ง ว่าแล้วผมรีบๆเข้าให้มันเสร็จๆดีกว่า
“มึงไปฉี่หรือไปขี้” พอผมรีบวิ่งมา ดูคำพูดของไอ้เต้ที่ทักผม
“ฉี่โว้ย ดมดูได้” ผมยื่นมือไปให้มันดม แต่โดนมันชี้นิ้วใส่ เตือนกลายๆว่า ถ้ามึงแตะตัวกูเมื่อไหร่ กูโบกมึงแน่ และแน่นอนผมสัมผัสรังสีอัมหิตนั้นได้ ผมจึงรีบหดมือกลับทันที
“กินๆหิวมาก” ผมจึงเปลี่ยนเรื่อง หยิบจานข้าวของตัวเองมาซัดทันทีด้วยความหิวโหย
“สมควร” ไอ้เต้มันแขวะผมอีก ส่วนผมหรอ ได้แต่ยักไหล่ไม่สนใจ ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว ส่วนไอ้เต้มันกินเสร็จแล้ว เหลือแต่รอผมเท่านั้น ดีหน่อยช่วงบ่ายผมมีเรียนตอนบ่ายครึ่ง ผมดูเวลาแล้ว เหลือตั้งชั่วโมงหนึ่ง ดังนั้นผมไม่รีบๆ
“กลับพร้อมกูมั้ยวันนี้” จู่ๆไอ้เต้ก็ถามขึ้น ผมที่กำลังกินอยู่ถึงกับเงยหน้าขึ้นมา
“ไม่รู้ว่ะ เดียวดูก่อน เผื่อไอ้อิทมันมารับ” ผมตอบ ก่อนจะชะงักไป เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของไอ้เต้ ผมรู้ว่าแม่งไม่ถูกกันไง
“กลับกับกูก็ได้ ไม่เห็นต้องให้มันมารับ” มันว่า ผมถึงกลับรีบหยิบน้ำแล้วดื่ม ตามข้าวไปทันทีกลัวมันติดคอ ก่อนจะตอบมันไป
“วันหลังละกัน กูสัญญา” ผมบอก พร้อมพยักหน้ารับปากอย่างหนักแน่น พอไอ้เต้เห็นผมพูดแบบนั้นมันถึงกับถอนหายใจ แล้วพยักหน้าส่งๆให้ผม
“เออๆ” มันตอบ แล้วก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อ ส่วนผมก็เก็บลายละเอียดในจานให้หมด เพราะผมเรียนหลายชั่วโมง เกิดหิวขึ้นมาจะยุ่งเอา ระหว่างที่เก็บส่วนที่เหลืออยู่ผมก็นึกขึ้นได้ว่าคืนนี้ผมท้ายัยนมโตนั่นไว้นี่หนา
เกือบลืมเลย
“ไอ้เต้!”ผมเรียกมันเสียงดัง จนไอ้เต้สะดุ้งแล้วมองผมตาเขียว
“อะไร กูตกใจหมด เสียงดังเพื่อ” มันด่า หน้าเน่อนี่อารมณ์เสียสุดๆ สงสัยผมไปทำเกมส์ในโทรศัพท์มันสะดุด
“วันนี้กูกลับพร้อมมึงนะ” ผมบอก เปลี่ยนโหมดโคตรเร็วเลยผม
“อะไรของมึงอีก ไหนบอกจะให้ไอ้เวรนั่นมารับไม่ใช่ไง๊” มันสวนผม แต่มีหรือผมจะสะทกสะท้าน ผมมีเรื่องให้ต้องทำนี่หว่า
“กูเปลี่ยนใจแล้ว กูจะให้มึงพาไปซื้อของ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” ผมบอกเสียงจริงจัง
“มึงก็ให้มันไปเป็นเพื่อนดิ อ่อกูลืมไป แฟนมึงหนิ” ไอ้เต้มันยังคงแขวะและแซะผมกับไอ้อิทไม่เลิก แต่ถ้าผมให้ไอ้อิทไปเพื่อน ผมคงไม่ได้ซื้อของหรอก
ไม่งั้นกูไม่ชวนมึงหรอกโว้ย ไอ้หอก
“จะไปไม่ไป” คราวนี้ผมขึ้นเสียงจริงจังบ้าง บ่งบอกว่ากูไม่เล่นนะครับ กูซีเรียส คืนนี้กูมีภารกิจ
“ซื้อไร” มันถามกลับ เมื่อเห็นน้ำเสียงผม ก็เป็นอันตอบตกลงอ้อมๆว่าจะกลับพร้อมผม
“กางเกง” ผมตอบ
“ซื้อทำไมวะ หรือมันคับอีกแล้ว นั่นไง กูว่าแล้วก้นมึงใหญ่ขึ้น” มันว่าเองเสร็จสรรพ ชี้นิ้วผมขึ้นลงระหว่างหน้าผมกับก้นสุดรักของผมตอนนี้
“เปล่าโว้ย กูอยากได้ใหม่เฉยๆ” แม่งแถไปอีกผม ยังคงไม่ยอมรับตรงๆ ก้นใหญ่รู้แค่ผมคนเดียวก็พอแล้ว
“แถจนก้นถลอกแล้วสัส” อ้าวเสือกรู้อีก
“เออ จะพากูไปเปล่าวะ แม่ง” ผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง คืนนี้ชี้เป็นชี้ตายเลยนะเว้ย มึงไม่เข้าใจกูเลยหรือไง
“กูบอกยังว่าไม่ไป” มันบอก
“เวลากูซื้อมึงอย่าห้าม อย่าขัดกูเข้าใจมั้ย” ผมกำชับมันไว้ก่อน ไอ้เต้กับไอ้อิทนิสัยพอๆกันที่ไม่ชอบให้ผมใส่กางเกงฟิตๆจนเห็นรูปร่างสัดส่วน
แต่คืนนี้ผมจะโชว์ไง
เอาแม่งให้ฟิตเปรี๊ยะเลย
“ทำไมวะ” ไอ้เต้ถามอย่างสงสัย มันคงรู้แน่ๆว่าผมจะทำอะไร
“ กูมีศึกต้องประจัน อ้ายนนท์คนนี้จักแพ้ไม่ได้” ผมว่า พร้อมทำท่าประกอบชี้นิ้วตวัดไปมา
“เออ เรื่องของมึง” มันตัดจบง่ายๆ มันคงเอือมกับมุกแป๊กๆของผม หรือรำคาญเกินจะฟังเหตุผลว่าทำไม มันไม่ถามไรอีก ก่อนลุกขึ้นแล้วเอาจานข้าวของมันไปเก็บ ส่วนผมนี่วิ่งตามมันเลยทีเดียว
วาร์ปไปตอนสี่โมงเย็น ไวเหมือนโกหก ไวอย่างหลอกลวง ผมกับไอ้เต้ลากสังขารตัวเองออกจากห้องด้วยใบหน้าอิดโรย หลังจากเข้าเรียนสามชั่วโมงด้วยเนื้อหาโคตรซับซ้อนซ่อนเงื่อน
ไอ้นนท์ไม่เข้าใจมากๆ
Rrr Rrr
ผมกำลังจะเดินไปขึ้นรถกับไอ้เต้ แรงสั่นโทรศัพท์ของผมก็สะเทือนกระเป๋ากางเกง หลังจากผมปิดเสียงไว้ ผมจึงล้วงขึ้นมา พอจะเดาออกว่าเป็นใคร เพราะแม่งรู้ตารางเรียนผมหมดไง
ติ้ด
“วันนี้ไม่ต้องมารับ กูมีธุระ” พอผมรับผมก็รีบชิงพูดออกไปก่อน
“กลับกี่โมง” ไอ้อิทถามขึ้น ผมจึงลังเลชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะปฏิเสธมันไม่ให้มารับยังไงดี
“สี่ทุ่ม กูมีทำรายงานที่เร่งทำส่งอาจารย์ เสร็จแล้วกูจะโทรบอกมึงเอง” ผมโกหกไป
“อืม ตั้งใจทำงานหล่ะ โทรหากูด้วยนะครับ” มันบอก ไม่ห้ามไม่ซักอะไรเลยเว้ย ทำเอาผมงง ถึงกับไปไม่เป็นเลย ไหนบอกให้ผมโทรหามันอีก
มันพูด ครับ ด้วยโว้ย
“อะ เออ” อึกอักเลยกู
“คิดถึงวะ” มันบ่นงุ้งงิ้งในโทรศัพท์ แต่ประเด็นคือผมได้ยินไง
เกิดอะไรขึ้นกับมัน
“คิดถึงกูบ้างป่ะ” มันถามอีกเหมือนอ้อนหน่อยๆ จนผมเริ่มทำตัวไม่ถูก มันร้อนๆหนาวๆยังไงไม่รู้ อยู่ๆปากแม่งเผยอยิ้มเอง จนไอ้เต้มอง ผมถึงรีบหุบปากอย่างรวดเร็ว
“ไม่โว้ย แค่นี้แหล่ะ” ผมจึงตัดสายทิ้งทันที แล้วเดินไปขึ้นรถที่ไอ้เต้มันยืนรออยู่ ไอ้เต้มันก็ไม่ได้แซวหรือพูดอะไร พอผมกับมันนั่งประจำที่ มันก็ขับออกไปทันที ส่วนผมก็กำมือถือไว้แน่น ในใจก็แทบจะระเบิด
มึงจะน่ากลัวเกินไปแล้วไอ้เหี้ยอิท!
ขับรถได้ไม่นานไอ้เต้มันพาผมมาห้างที่อยู่ในเมือง พอลงจากรถผมก็เดินนำมันไปตรงไปชั้นเสื้อผ้าของผู้ชายทันที ที่มีหลากหลายสไตค์ หาใส่ได้สำหรับผม
“มึงจะเอาแบบไหน” ไอ้เต้มันถามขึ้นหลังจากผมแวะเข้าร้านขายกางเกงยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งราคามันพอสู้ไหว หรือมันต้องมีของที่ผมอยากได้อยู่ในนั้น ผมถึงแวะเข้าไป
“เอาแบบยืดได้” ผมบอก ไอ้เต้แม่งคิ้วชนกันทันที ผมเห็นดังนั้นผมจึงชี้หน้ามันบอกว่า อย่าขัด บอกมันกลายๆว่า กูถามมึงแค่ตอบเท่านั้น
“ยีนส์หรือผ้านิ่ม” มันถาม แล้วมันก็เดินดูกางเกงและเสื้อไปพร้อมกัน
“เอาแบบผ้าลื่นนิ่มๆ สีดำ” ผมบอกสิ่งที่คิดไว้ จากนั้นไอ้เต้มันก็ไปถามพนักงานให้ผม ส่วนผมก็ยืนรอเป็นคุณชายทันที
“นี่คะ” พนักงานยื่นกางเกงที่ผมรีเควสไปมาให้ ผมรับมาแล้วจับลูบๆคลำๆดู ก่อนกางและลองยืดดูว่ามันสามารถยัดเอาก้นผมเข้าได้หรือเปล่า
“ผมขอลองได้ไหมครับ” ผมถามพนักงาน
“ได้ค่ะ เชิญห้องเลยได้เลยคะ” พนักงานผายมือเชิญผมไปยังห้องลองเสื้อผ้า ไอ้เต้มันก็ไม่สนใจผมอีก มันมัวแต่ดูกางเกงของมันอยู่ ผมจึงหยิบกางเกงแล้วเดินไปห้องลองเสื้อผ้าทันที
พอเข้ามาในห้อง ผมกวาดตามองข้างในรอบๆที่เป็นกระจกสี่ด้าน สะท้อนเงาผมเต็มไปหมด ก่อนเงยมองดูตามเพดานว่ามีกล้องหรือเปล่า เห็นผมเป็นผู้ชายแบบนี้ ผมก็กลัวนะเว้ย เดียวมีคลิปฉาวผมออกไป
เมื่อดูแล้วไม่มีอะไร ผมจึงถอดกางเกงตัวเองออก จนเหลือซับในสีขาวของผม จากนั้นก็หยิบกางเกงผ้าลื่นสีดำขึ้นมา ผมเพิ่งรู้ว่ากางเกงมันเวาด้วย แต่ก็ดี ยิ่งมันเวายิ่งทำให้ก้นผมโดดเด่น
ว่าแล้วผมก็จัดการสวมใส่มันอย่างรวดเร็ว ผ้ามันยืดหยุ่นใส่ง่ายกว่าที่ผมคิด แต่ไฮไลมันอยู่ที่ตรงก้นผมนี่สิ ผมจึงดึงกางเกงขึ้น ครอบรัดก้นอวบของผมเข้าไปในกางเกง
ใส่ได้เว้ย พอดีด้วย
เมื่อยัดก้นผมเข้าไปในกางเกงหมด ผมก็จัดการรูดซิบข้างหน้า ที่มันพอดีกับผมราวกับออกแบบมาเพื่อผมโดยเฉพาะ ก่อนจะมองตัวเองในกระจก
แม่เจ้าโว้ยยยยย
ผมอ้าปากค้าง เกือบแหกปากออกมา ก่อนจะรีบเอามือปิดปาก เมื่อเห็นสภาพตัวเองในกระจก กางเกงที่รัดแน่นกระชับทุกสัดส่วนโดยเฉพาะก้นผมที่งอนโตโดดเด่นเกินใคร แถมกางเกงมันรัดจนเห็นรูปร่างก้นผมชัดเจน ผมลองเอามือจับแล้วบีบดู
อื้อหือออออออ
เต็มไม้เต็มมือ
แค่สัมผัสเบาๆเนื้อก้นผมก็โอบรัดนิ้วผม บวกกับผ้าที่ผมใส่อยู่มันทำให้ก้นผมนิ่มมากกว่าเดิม ผมชักมือออกอย่างตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าก้นผมจะร้ายกาจเพียงนี้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้อิทมันถึงหลงขนาดนี้ ก่อนจะยกยิ้มขึ้นอย่างสะใจในความคิดตัวเอง
คืนนี้มึงชนะแน่ไอ้นนท์
ผมจึงถอดกางเกงเอาไว้เหมือนเดิม แล้วใส่ตัวเก่งของผมอย่างรวดเร็ว เดินออกจากห้องลองเสื้อตรงไปหาพนักงานทันที
“ผมเอาตัวนี้ครับ” ผมยื่นกางเกงให้พนักงาน พร้อมกับทำหน้าสะใจพร้อมสำหรับคืนนี้ พนักงานจึงรีบรับกางเกงจากผมแล้วไปห่อใส่ถุงให้ผม
“เชิญชำระเงินทางด้านนี้เลยคะ” พนักงานรีบมาเชิญผมไปเสียเงินให้กับกางเกงที่จะเป็นอาวุธทำร้ายล้างยัยนมโตนั้น
หลังจากเสียเงินให้กับกางเกงราคาเกือบพันไปแล้ว ผมก็กอดมันอย่างหวงแหนและหัวเราะอยู่คนเดียว จนไอ้เต้มันคงทนไม่ไหว ว่าผมเป็นบ้าหรือเปล่า
“มึงคิดจะทำอะไร บอกกูมาเลย” มันหยุดแล้วเท้าเอวถาม หน้ามันโคตรสงสัย จะให้ผมบอกยังไงดีหล่ะ ว่าวันนี้มีศึกดวลก้นกับนม
“กูอยากลองใส่บ้างไม่ได้ไง๊” ผมแถอีกรอบ
“แล้วมึงจะหัวเราะกอดกางเกงแน่นทำไม” ไอ้เต้ มันยอมไม่เชื่อที่ผมแถไป ถ้าบอกตามตรงเดียวมันก็ค้านหัวชนฝา บอกว่าผมไร้สาระอีก
“กูชอบไง กางเกงมันดี” ผมยักคิ้วตอบ ก่อนเสหน้ามองอย่างอื่น แล้วเดินนำมันไปขึ้นรถหลังจากได้ของที่ต้องการ
“เออใช่ดิ เดียวนี้มีความลับกับกู” มันว่าอย่างนอยด์ๆทำหน้าบูด เดินขึ้นรถไปนั่งฝั่งคนขับ แล้วออกรถไม่คุยกับผมอีก เห็นมันพูดแบบนั้นผมรู้สึกไม่ดีไง
เออ บอกก็ได้ว่ะ
“คืนนี้กูจะไปผับ”
เอี๊ยด
พอบอกไปแล้วแม่งเหยียบเบรกกะทันหันไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ไอ้นนท์คนนี้แทบพุ่งออกจากรถ ก่อนจะหันไปด่ามัน แต่พอเห็นหน้ามันแล้ว แม่งหุบปากแทบไม่ทัน
“ไปผับ? กางเกงตัวนี้” มันว่าเสียงนิ่ง ชี้มาที่กางเกงที่ผมกอดอยู่
“อะ เออ” ผมตอบแล้วพยักหน้า ก่อนจะยกมือห้ามมันเมื่อมันกำลังจะอ้าปากด่าผม
“กูมีเหตุผลเว้ย ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งโกรธกู” ผมบอก
“เหตุผลเหี้ยอะไร ถ้าคำตอบมึงไม่มีน้ำหนักพอ กูจะเผามันทิ้งจริงๆไอ้กางเกงเวรนั่น” มันว่าพร้อมจะกระชากกางเกงผมจากอ้อมอก ผมนี่รีบเอี้ยวตัวหลบอย่างสุดกำลัง ปกป้องสุดชีวิต
“มีผู้หญิงมาท้ากู ว่านมกับก้นกูใครจะชนะ” ผมว่าเสียงเริ่มเบาลงเรื่อยๆลอบมองหน้ามันไปด้วย
“ท้าเพื่อ แล้วมึงก็ไปรับคำท้าอะนะ” สงสัยคำตอบผมยิ่งทำให้มันโกรธมากกว่าเดิม
“เออไง กูอยากเอาชนะ มันมาว่ากู ที่สำคัญมันเป็นเด็กไอ้อิทด้วย” คราวนี้ผมหงุดหงิดบ้าง ผมไม่ยอมแพ้นังนมโตนั่นหรอก
“อยากประกาศว่าเป็นแฟนไอ้เหี้ยนั่น” มันแขวะ แล้วออกรถต่อทันที
“เปล่าโว้ย กูจะทำให้ยัยนมโตนั่นรู้ว่า ไอ้อิทมันบ้าก้นมากกว่าบ้านมอย่างมันแค่นั้น” ผมรีบบอก แล้วปฎิเสธส่ายหัวอย่างรวดเร็วกับคำพูดของไอ้เต้ ผมจะไปเปล่าประกาศทำไม
“แค่มึงทำอยู่นี่ก็ประกาศแล้วสัส” มันหันมาด่าผม จากนั้นมันก็ตั้งหน้าขับรถต่อ ส่วนผมจิ๊ปากอย่างขัดใจและไม่ยอมรับ ที่มันพูดแบบนั้น ก่อนเบือนหน้าหันมองข้างนอกนั่งคิดว่าจะทำยังไงกับยัยนมโตคืนนี้ดี
คืนนี้สนุกแน่
พอใกล้ 4 ทุ่มผมเตรียมตัวพร้อมรบเต็มที่ ก้มสำรวจตัวเองว่าพร้อมสำหรับคืนนี้หรือเปล่า ที่ผมเลือกไปที่ผับนั่นเพราะมันไกลจากมอผมมาก และมันสะดวกที่ใครจะจำผมไม่ได้หรือรู้จักผม เป็นอันว่าคืนนี้ผมลืมอายได้เลย
และขอเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะทำแบบนี้
คืนนี้ไอ้นนท์ต้องชนะ
ผมส่องกระจกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหยิบเสื้อแขนยาวสีดำมาพันรอบเอว เพื่อปกปิดก้นอันอวบตึงแน่นเปรี้ยะของผมไว้ ก่อนมันจะไปประจันกับยัยนมโตนั่น เสร็จแล้วผมก็ออกจากห้องไปที่ผับตามนัด โดยพกความมั่นใจไปเต็มที่
พอมาถึงผมก็เข้าไปข้างใน สอดส่องหายัยนมโตนั่นทันที เธอน่าจะมารอผมอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะเห็นเธอนั่งอยู่กับเพื่อนที่มาด้วยกันเมื่อวาน วันนี้เธอใส่ชุดรัดติ้วอวดนมอย่างเต็มที่ เธอใส่เกาะอกสีแดงและแหวกร่องนมของเธอ ทำให้เธอดูเซ็กซี่เข้าไปอีก ผมมองผู้ชายที่อยู่รอบๆเธอถึงกับจ้องตาไม่กระพริบ
ทำเอาผมเสียความมั่นใจไปเลยทีเดียว
ผมจึงตบก้นตัวเองเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเองอีกครั้ง ผมไม่สนสายตาของผู้ชายที่อยู่ในนี้ ศึกครั้งนี้มันมีผู้ชายเพียงคนเดียวที่จะมาตัดสิน คือไอ้อิทต่างหาก ต่อให้ผู้ชายในนี้ทั้งหมดมองเธอ ถ้าไอ้อิทไม่มองซะอย่าง ผมก็ชนะ แถมสะใจด้วย
นมโตก็เท่านั้น สู้ก้นอย่างผมก็ไม่ได้
ว่าแล้วผมก็เดินฝ่าคนไปหาเธอทันที และเธอเหมือนจะเห็นผมแล้วเช่นกัน ก่อนจะลุกแล้วเดินอาดส่ายนมมาประจันหน้ากับผม
“สารรูปดูไม่ได้เลยนะ” คำทักทายจากเธอหลังจากที่เจอผม แล้วสายเธอก็มองสำรวจเสื้อผ้าผมที่ใส่มาคืนนี้ แล้วหัวเราะเยาะ
“ไม่ต่างกัน” ผมว่า แล้วยกยิ้มขึ้นมามองเธอเหมือนกันที่แทบจะเอานมฟาดหน้าผมอยู่แล้ว
“ไหนพี่อิท” พอโดนผมส่วนใส่เธอก็หน้าตึงแล้วถามหาคนตัดสินทันที ผมจึงหยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาไอ้อิท ไม่นานมันก็รับสายผม
“อยู่ไหน” คำทักทายแรกของมัน หลังจากที่ผมปิดเครื่องตั้งแต่หกโมงเย็น เสียงมันดูขุ่นๆและหงุดหงิดที่ผมปิดเครื่องหนี
“ผับ OOR มารับกูที” ผมบอก ปรายตามองเธอเล็กน้อยอย่างเหนือกว่า
“มึงไปทำอะไร เดียวกูรีบไป รอหน่อย” ไอ้อิทว่าเสร็จมันก็วางสายทันที ผมจึงเก็บมือถือใส่กระเป่ากางเกงไว้เหมือนเดิม แล้วมาประจันหน้ากับเธอต่อ
“เดียวมันมา” ผมบอก
“ใครจะเริ่มก่อน” เธอพูดขึ้นมาหลังจากที่ผมคุยเสร็จ
“เธอก่อนละกัน อยากดูเหมือนกันว่าจะใช้นมอ่อยไอ้อิทยังไง” ผมว่า ต้องให้เกียรติชะนี เอ้ย สตรีก่อน
“หึ คอยดูก็แล้วกัน” เธอบอกกรีดยิ้มที่เต็มไปด้วยลิปสติกแดงมองมาที่ผม
ระหว่างนั่งรอ ใช้เวลาเกือบสิบนาทีกว่าไอ้อิทจะมาถึง ผมรับโทรศัพท์แล้วบอกให้มันเดินเข้ามาข้างใน ส่วนผมก็นั่งรออยู่โต๊ะมุมหนึ่ง เพื่อรอดูว่าหลังจากไอ้อิทมา ยัยนมโตนั่นจะทำอย่างไร
พอเห็นไอ้อิทยัยนมโตนั่นก็เดินเข้าไปหาไอ้อิทอย่างรวดเร็ว ตอนแรกผมเห็นสีหน้าไอ้อิทมันตกใจเล็กน้อยที่มันมองนมของยัยนั่น จนผมเผลอกำแก้วเหล้าแน่น ส่วนยัยนมโตก็เกี่ยวคอไอ้อิทเอาไว้
“พี่อิท เฟิร์นคิดถึงพี่จัง” ว่าแล้วเอานมบดเบียดไอ้อิทไปมา ส่วนไอ้อิทแม่งยืนนิ่งให้ยัยนั้นถูไถอยู่อย่างนั้น และผมเพิ่งรู้ว่ายัยนมโตชื่อเฟิร์นหลังจากนางแทนชื่อตัวเอง
“ปล่อยพี่ก่อนเฟิร์น” ไอ้อิทพยายามเอามือที่เกี่ยวคอของมันออก แต่ยัยนมโตนั่นไม่ยอมเปลี่ยนเอามือไอ้อิทมาจับนมของเธอแทน พอผมเห็นดังนั้น
ผมนี่ลุกขึ้นเลย
“เฟิร์น!” ไอ้อิทมันทำหน้าตกใจ แล้วมองซ้ายมองขวาอย่างรนๆ คิดว่าผมจะมาเห็น พยายามเอามืออกจากยัยนมโตนั่น แต่ยัยนั่นกับจับมือไอ้อิทแนบชิดนมนางไปอีก
แต่ที่แน่ๆ กูเห็นแล้วโว้ย
“เฟิร์นรู้ว่าพี่อิทชอบ ตอนนั้นยังจับและขย้ำจนช้ำหมดเลย” ยัยนมโตว่าเสียงดัง จนคนที่อยู่ใกล้หันมามอง และคนจะเริ่มมุงดูเป็นบางส่วน นึกว่ามีคนมาล้วงกันกลางผับ ส่วนผมที่ลุกขึ้นอยู่แล้ว ยืนกำแก้วเหล้าแน่น อยากจะปาใส่หัวมันทั้งสองจริงๆ
“เฟิร์นปล่อยพี่ก่อน” ไอ้อิทมันยังคงทำเหมือนสุภาพบุรุษ พูดดีๆไม่กระโชกหรือกระชากยัยนั่นออก งั้นแสดงว่ามันเห็นนมดีกว่าก้นผมหรอ
มึงกล้ามากไอ้อิท
จากนั้นนางก็ก้มไปกระซิบอะไรไม่รู้กับไอ้อิท ต่อมาไอ้อิทมันก็พูดขึ้นมาจนยัยนมโตฟังแล้วหน้าบาน ก่อนจะหันมายิ้มอย่างสะใจใส่ผม และมันก็ดังพอที่ทำให้ผมได้ยินด้วย
“พี่ต้องชอบนมมากกว่าอยู่แล้ว”
ไอ้เหี้ยอิท มึงตายแน่!!!
จะทยอยๆลงให้นะ :L2:
-
ตอนที่ 26
ฤทธิ์เดช ‘ก้นใหญ่’
ปึง!
ผมกระแทกวางแก้วเหล้าเสียงดังจนคิดว่ามันจะแตกคาโต๊ะ จู่ๆเหมือนมีเส้นอะไรบางอย่างในหัวผมขาดสะบั้นออกอย่างรุนแรง ในอกผมตอนนี้เดือดปุดๆจนแทบจะระเบิด มือไม้สั่นเทิ้มไปหมด หลังจากได้ยินที่ไอ้อิทพูด
เลือกผิดชีวิตมึงดับแน่!
“ไอ้เหี้ยอิท!!!”
ผมแหกปากตะโกนเรียกมันดังลั่น ผมตีหน้ายักษ์แยกเขี้ยวก่อนจะชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ มันบังอาจมากที่กล้าเลือกยัยนมโตนั่นมากกว่าผม ไอ้อิทพอมันรู้ว่าใครเรียกชื่อ มันหันขวับมองไปยังต้นเสียง ตาสองข้างมันเบิกกว้างแทบถลนเมื่อรู้ว่าเป็นใคร มันถึงกับสบถลั่น
“เหี้ย!!!”
เหี้ยพ่อง
มันร้องอย่างตกใจ เผลอด่าผมว่าเหี้ยอีก มึงวอนตายคาส้นตีนผมแล้ว ผมตัดสินใจเอาเสื้อที่มัดอยู่ที่เอวผมออก แล้วเดินฝ่าย่างสามขุมเข้าไปหาไอ้เหี้ยอิทกับยัยนมโต นั่นทันที
ฮือฮา
เสียงฮือฮาซุบซิบระหว่างที่ผมเดินไป เมื่อทุกคนเห็นก้นของผมที่เผยโฉม เด้งงอนสู่สายตาคนทั้งผับ และเรียกความสนใจของพวกมันทั้งสองได้เป็นอย่างดี หน้าไอ้อิทตื่นตะลึงตกใจไม่ต่างกับยัยนมโตที่อ้าปากค้างมือเห็นก้นผม
หลบไป ก้นใหญ่ มาโว้ย!
“อะ ไอ้นนท์ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดนะ” ไอ้อิทเมื่อได้สติ มันเดินมาหาผมพยายามอธิบายอย่างร้อนรนและแกะยัยนมโตนั่นออกอย่างรัวเร็ว แต่มีหรือยัยนั่นจะยอมปล่อย กอดเป็นปลิงซะขนาดนั้น
“เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะ” ผมว่าเสียงเหี้ยม ไอ้อิทแทบจะถลามากอดเข่าผม แต่ติดที่ยัยนมโตนั่นเกาะอยู่ พอไอ้อิทสะบัดแขนออกจากมัน แล้วไปโดนนมของนาง มันกระเด้งกระดอนจะผมอยากจะตบให้มันแตก
กูทนดูไม่ได้แล้วโว้ย
“เหี้ย” มันรีบพูดขึ้นแทบจะทันทีหลังจากผมถาม และคำตอบของมันทำให้อารมณ์ผมขึ้นกว่าเดิมอีก ใครใช้ให้มึงตอบแบบนี้
ผัวะ
“มึงด่าใคร!” ผมใช้ฝ่ามืออรหันต์ซัดกะบาลมันไปแทบจะคะมำติดพื้น นอกจากจะไม่เลือกก้นอย่างผมแล้ว มันยังด่าผมอีก
มึงไม่ตายดีแน่!
“โอ้ย เปล่าจ๊ะๆ” มันยกมือห้ามผมรัวๆ เมื่อผมจะยกฟาดมันอีก ตอนนี้มีแต่คนมุงดูพวกผม นึกว่าผัวเมียทะเลาะกัน
“ก่อนหน้านั้นมึงพูดว่าอะไร ห๊ะ!” ผมเปลี่ยนจากตบหัวมัน มากำขยุ้มผมมันแทน จนมันร้องโอด
“ปล่อยพี่อิทฉันนะ อีเกย์ชั่ว” ยัยนมโตเมื่อเห็นผมขยุ้มดึงหัวไอ้อิท นางก็ออกโรงปกป้องไอ้เหี้ยอิททันที
กูไม่ถีบมึงก็บุญแล้วโว้ย
“เสือก!” ผมจึงด่านางไปแทน พอยัยนมโตโดนผมด่า ก็อ้าปากค้างก่อนดิ้นเต้นอยู่กับที่
“กรี้ดดด อีบ้า” กรี้ดเสร็จก็ชี้นิ้วด่า และพยายามแกะมือผมออก ส่วนมือผมที่ขยุ้มหนังหัวไอ้อิทอยู่ ผมก็กระชากดึงจนไอ้อิทแหกปากลั่น
“โอ้ยย ไอ้นนท์ เจ็บแล้วๆๆ” มันใช้สองมือมาจับมือผมไว้ กลัวหนังหัวมันหลุดติดมือผม
กูจะดึงให้ล้านเลยแม่ง
“มึงชอบนมมากกว่าก้นกูหรอ” ผมเอียงคอถามเสียงเย็น กระชากหัวมันก้มมองก้นอวบๆของผม ก่อนที่ผมจะเอามือลูบก้นเต่งตึงแล้วตบมันเบาๆ แล้วตวัด มองหน้าไอ้อิทแบบอาฆาตสุดๆ
“ไม่ๆ ก้นจ๊ะก้น” มันเงยหน้าตอบผม เลียริมฝีปากตัวเองไปมาหลังจากเห็นก้นอวบอิ่มที่โดนผมตบแล้วกระเพื่อมไหวเป็นรอนคลื่น
“ก่อนหน้านี้มึงไม่ได้พูดแบบนี้” ผมว่า แล้วสะบัดปล่อยหัวไอ้อิทออก แล้วยืนมองพวกมันทั้งสองอย่างเอาเรื่อง
ตอบไม่ดี ปากมึงแตกแน่
“กะ กูโดนบังคับ เฟิร์นบอกถ้ากูเลือกนมจะยอมปล่อยกูไง ไอ้นนท์มึงต้องเชื่อกูนะ กูพูดเรื่องจริง สาบานได้” มันพูดเสร็จก็ชูสามนิ้วขึ้น ผมตวัดมองหน้ายัยนมโตนั่นทันที ส่วนนางก็เชิดใส่จิกตายิ้มสะใจใส่ผม ทำราวกับว่าไอ้อิทเลือกมัน
หนอย นังนมโต
“กูควรเชื่อดีไหม คืนนี้กูกะจะให้มึงบีบก้นทั้งคืนซะหน่อย สงสัยกูคงนอนแอ่นก้นรอเก้อแล้วมั้ง”
ผมบอกน้ำเสียงผิดหวังเล็กหน่อย แต่ตาผมนี่จิกกัดมันเต็มที่ ไม่วายส่งไปให้ยัยนมบวมนั่นด้วย ไอ้อิทเมื่อเห็นผมพูดล่อแบบนั้น มันถึงตาโตแทบถลนเลยทีเดียว
“จริงหรอ ปล่อยพี่เฟิร์น!” มันถึงกับรีบแกะยัยนั้นออกรัวๆ ผมถึงกับยกยิ้ม เมื่อยัยนมโตนั้นหน้าเหวอ ก่อนจะรัดไอ้อิทแน่นกว่าเดิม
ด้านเว่อร์ ยอมใจนางจริงๆ
“ปล่อยสิวะ” ไอ้อิทมันคงเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว ส่วนผมก็มองดูมันแกะยัยนมโตนนั่นออกจากตัว ผมเห็นแล้วเกิดความสมเพชขึ้นเล็กน้อย
“เกาะไม่ปล่อยขนาดนี้ มึงก็ถีบเลยสิ” ผมเสนอ ยัยนมโตถึงกับมองขวับมาทางผม ก่อนจะหันไปทางไอ้อิท
“พี่อิทเขาไม่ทำร้ายผู้หญิง โดยเฉพาะฉัน” นางว่าอย่างมั่นใจ ผมนี่ถึงกับยืนกอดอกหน้าตาบอกว่า ใช่หรอ ประดับอยู่เต็มหน้า ส่วนไอ้อิทนี่อึกอักจนผมเริ่มรำคาญ
“มึงกล้ามั้ย ไอ้อิท” ผมเดินไปใกล้ แล้วยิ้มเหี้ยมพูดต่อหน้ามันปรายตามองยัยนมโตนั่นไปด้วย ที่กระแซะเบียดนมบวมๆใส่แขนไอ้อิท
“เอ่อ..” ไอ้อิทมันอ้ำอึ้ง หน้าอย่างมันเตะต่อยผู้ชายก็เยอะ พูดแหกหน้าผู้หญิงก็หลายคน แค่ถีบผู้หญิงที่นมโตคนเดียวมึงทำไม่ได้
“ถ้ามึงกล้า ก้นนี้จะเป็นของมึง”
พลั่ก
“กรี้ดดดดดด พี่อิทท”
ผมพูดจบไม่ทันไรไอ้อิทแม่งเอี้ยวตัวแล้วถีบอย่างไม่ลังเลเลยซักนิด ยัยนมโตถึงกับแหกปากกรี้ดลั่น ก่อนล้มคะมำหน้าเกือบแหกใส่พื้นสะบัดกลิ้งลุนๆพร้อมกับนมของนางไปอีกฝั่ง
อื้อหือ รวดเร็วทันใจเว่อร์
“Good boy” ผมเอ่ยชม พลางตบมือให้ ดีแล้วที่มันเชื่อฟังผม คำสั่งผมถือเป็น
อำนาจขาดสิทธิ มันมีสิทธิแค่ทำตามเท่านั้นและแน่นอนมันต้องรวดเร็วทันใจไอ้นนท์แบบนี้ด้วย
รู้สึกเป็นตัวร้ายมากวันนี้
“ไอ้นนท์” ไอ้อิทมันถีบส่งยัยนมโตเสร็จมันก็เดินมาใกล้ผมอย่างกล้าๆกลัวๆ มันยิ้มรับกับชมของผมแบบฝืนๆมันรู้ไงว่าที่ผมพูดไปแบบนั้นไม่ได้ชม แต่ผมด่ามันต่างหาก มันเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากหุบปากเงียบ แล้วอยู่เฉยๆ
คดีมึงยังไม่จบนะสัส
“แล้วมึงจับนมยัยนั่นจริงมั้ย” ผมสอบสวนมันต่อ หลังจากทำดี ถีบยัยนมบวมจนหน้าแหกใส่พื้น ส่วนยัยนมโตนั่นก็ถูกคนที่อยู่รอบๆช่วยกันอุตลุด แล้วผมตวัดมองมันอย่างโกรธๆอารมณ์ยังคงมีเต็มที่
กูยังไม่ลืมนะโว้ยที่ยัยนมโตนั้นพูด
“อะ เอ่อ จริงจ๊ะ เดี๊ยวๆ” มันแหกปากลั่นหลังจากตอบไป ผมกำลังจะยกตีนถีบ มันถลามากอดขาผมไว้อย่างรวดเร็ว
“นานแล้ว หลังจากนั้นกูก็มองก้นมึงอย่างเดียว สาบานๆ” มันกอดขาผมแน่น ก่อนมือมันจะเลื้อยมาบีบก้นผมเล็กน้อย จนผมตบกะบาลมันไปที
ใช่เวลามั้ยสัส กูขึ้นอยู่
“เลือกซะ ระหว่าง นม กับ ก้น มึงจะเลือกอะไร” ผมว่ากวาดสายตามองรอบๆที่คนเริ่มมุงดูพวกผมอย่างเยอะ แล้วมองไปยังยัยนมโตที่ลุกขึ้นหลังจากโดนถีบ เดินอาดๆมาทางผม แม่งตอนแรกผมนึกว่ายัยนั่นจะพุ่งมาตบผมซะอีก แต่ที่ไหนได้มายืดกอดไอ้อิทไว้เหมือนเดิม
เห็นแล้วอยากถีบมันซ้ำจริงๆ
สงสัยยังไม่เข็ด
“ก้น อยู่แล้วมึงก็รู้ ว่ากูบ้าก้น” มันว่าอย่างเอาใจผม มึงลองตอบว่านมอีกซักรอบสิ มึงได้ไปยมบาลแน่นอน
“หึหึ ได้ยินแล้วใช่มั้ย ว่ามันเลือกก้น มากกว่านมของมึง” ผมพูดอย่างสะใจ ไอ้อิทมันพูดเสียงดังซะด้วย ถ้าไม่เข้าสมองก็ไม่รู้จะพูดไงละ
“กรี้ดดดดดดดด พี่อิท ทำไมทำกับเฟิร์นแบบนี้” ยัยนมโตถึงกับเต้นเร้า กระทืบพื้นรัวๆที่ไอ้อิทมันเลือกผม
“พี่ต้องเลือกก้นเมียพี่อยู่แล้ว” โดนไอ้อิทพูดตอกหน้าไปอีก ยิ่งย้ำคำว่าเมียใส่หน้ายัยนมโตนั่นแล้วด้วย โอ้ยหน้านางอย่างเหวอ สะใจไอ้นนท์ยิ่งนัก
กูชนะขาดโว้ย
“พี่อิท เป็นเกย์หรอ!” ยัยนมโตยังคงไม่เชื่อและไม่ยอมแพ้ ยังหาทางที่จะเอาชนะผมให้ได้ พอนางพูดแบบนั้น ผมก็ยืนรอไอ้อิทว่ามันจะตอบแบบไหน ถ้ามันตอบว่าใช่ คนก็จะรู้ทั่วมหาลัยทันทีที่ออกจากปากยัยนมโตนั่น
“ใช่ มีปัญหา” มันตอบ คราวนี้ไอ้อิทแม่งเลิกกอดขาผม แล้วลุกขึ้นเดินไปหายัยนมโตนั่นทันที ท่าทางเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นฝ่าตีนทำให้ผมเสียวสันหลังวาบ
“ปะ เปล่า เฟิร์นแค่ไม่อยากเชื่อ ว่าพี่อิทจะเอามันทำเมีย” ยัยนมโตเริ่มจะเบะปากร้องไห้ ใช้ความน่าสงสารเข้าช่วย ผมนี่ถึงกับเฮอะกรอกตาไปมา
“คนอย่างกู มันทำไม” ผมเดินไปหายัยนมโตนั่นบ้าง หน้าผมตอนนี้โคตรหาเรื่อง ไอ้ผมก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่อะไร มีสาวชายตามองก็เยอะ แต่ดันพลาดมาเป็นเมียไอ้โรคจิตนี่เฉยๆ
“หน้าตาก็ไม่ดี พี่อิทหลงชอบแกได้ยังไง ” ยัยนมโตมองผมอย่างเหยียดๆ เกาะแขนไอ้อิทสะบัดนมใส่แขนไอ้อิทไปมา อย่างไม่ชอบใจเวลามองผม
กูมีของดีไง มันถึงชอบ
“มึงก็รู้ว่ามันหลงชอบกูเพราะอะไร” ผมตอกใส่ความจำปลาทองยัยนมโตนั่นบ้าง คำตอบที่ไอ้อิทมันตะโกนลั่นผับยังไม่ทะลุสมองนางอีกหรอ
จะโง่เกินไปไหม
“ชิ ก็มีแค่ก้นรึเปล่า พี่อิทแค่ชอบก้นแกอย่างเดียว” ยัยนมโตสวนคืนผมบ้าง คราวนี้ทำเอาผมสะอึกหน้าตึงไปทันที มันก็จริงอย่างที่ยัยนมโตนี้บอก ไอ้อิทมันชอบผมตรงที่ก้นผมใหญ่ แต่นอกนั้นผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับผม
แม่งพูดไม่ออกเลย
“ฉันพูดถูกหล่ะสิ ลองแกไม่มีไอ้ก้นของแก พี่อิทเขาก็ไม่มองหรอก ฮ่าๆ” ว่าเสร็จนางก็หัวเราะร่วนอย่างน่าถีบ ผมได้แต่กำมือแน่น มองยัยนมบวมที่ลอยหน้าลอยตา เชิดหน้าใส่
พรึบ
“ไม่มีก้นพี่ก็ชอบมัน ก้นเป็นแค่ผลพลอยได้” มันว่าแล้วสะบัดยัยนมโตออก มันเดินมายืนกุมมือข้างๆผม ส่วนผมที่ได้ยินมันสารภาพเกือบทำหน้าเคลิ้มก่อนจะได้ยินประโยคสุดท้าย ผมนี่หันขวับหามันอย่างรวดเร็ว
แม่ง เกือบซึ้งละสัส
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย” พอได้ที ผมใส่ซ้ำย้ำเติมแม่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกอดแขนไอ้อิทออเซาะอย่างที่ยัยนมโตนั่นทำบ้าง
“ยังไงก็ไปกันไม่รอด ฉันไม่ยอมปล่อยพี่อิทแน่!” ยัยนมโตก็ยืนจังก้าเถียงอย่างไม่ยอม มีหน้ามาแช่งพวกผมอีก นางจะรู้ดีเกินไปแล้ว
“ถามไอ้อิทยัง มันจะเอามั้ย” ผมว่าแล้วยิ้มเยาะ หันไปทางไอ้อิทให้มันตอบ ตอนนี้ผมรู้สึกเป็นเมียหลวงไล่ต้อนเมียน้อยยังไงไม่รู้ แต่ที่รู้ๆศึกนี้เมียหลวงชนะโว้ย
“ไม่เอา” มันตอบสั้นๆกระชับ รู้สึกถึงถึงคนหน้าแหกแถวนี้
เหี้ย ตรงเว่อร์
“กร๊ากกกกก” ผมถึงกับระเบิดหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ แม่งมันไม่ไว้หน้าเลยเว้ย ตรงไปมั้ย ผมละสงสารหน้ายัยนมโตจริงๆ
“กรี้ดดดด พี่อิท!” พอได้ยินคำตอบ เจ้าแม่นมโตถึงกับแหกปากลั่น จนผมยกมือปิดหูแทบไม่ทัน แล้วนางก็ตวัดสายตามองผมอย่างเคืองแค้น
มองทำไม เดี๋ยวตบนมแฟบเลย
“ฉันไม่ยอมคนอย่างแกหรอก!” ไม่วายชี้นิ้วใส่ผม ตอนนี้ดูเหมือนยัยนมโตจะพยายามเอาชนะผมสุดๆ ขนาดไอ้อิทพูดขนาดนั้นยังไม่ยอมปล่อย
“เรื่องของมึงสิ” ผมตอบไป
“อย่ายุ่งกับมัน ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน ” ไอ้อิทว่าเสียงหล่อแต่ตามึงนี้ฆ่าได้ฆ่าอ่ะ แอบกลัวแทนยัยนมโต
“พี่อิท” พอโดนไอ้อิทมาดโหดใส่หน้าซีดเป็นไก่ต้มเชียว ระหว่างที่ไอ้อิทกำลังจัดการยัยนมโต จู่ๆก็มีหนุ่มตี๋หน้าตาดีเดินมาหาผมทางด้านหลัง ผมจึงหันไปมองไอ้อิทเล็กน้อยแล้วยิ้มอย่างสนุก
มาได้จังหวะพอดีเลย
ผมจะเอาคืนมันบ้าง!
“ก้นสวยและใหญ่ดีนะครับ” มันว่า แล้วบีบก้นผม ตอนแรกผมกะจะเอี้ยวตัวไปต่อยหน้าแม่งแล้ว โทษฐานมาจับก้น แต่ก็ตั้งสติได้เพราะผมกำลังจะเอาคืนไอ้อิทอยู่
“ได้สิครับ” ผมบอกและยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหาบ้าง
มึงจะได้รู้ว่า ก้นกู ไม่ธรรมดา!
“นิ่มเหี้ยๆ”ไอ้หน้าตี๋สบถลั่น สายตาแม่งหื่นจัด แล้วทำท่าจะจับก้นผมอีก ไอ้อิทเห็นดังนั้น มันถึงกับสติแตก หันหนีจากยัยนมโตที่เบะปากอย่างหน้าตบหันมาต่อยหน้าผู้ชายที่มาหาผมด้วยความเร็วแสง
ผัวะ
“ก้นเมียกู ใครห้ามแตะโว้ย!” ไอ้อิทมันประกาศกร้าว หน้ามันโหดโคตรๆเลยตอนนี้ มือมันตวัดเกี่ยวเอวผมไว้แน่นทำราวกับเจ้าข้าวเจ้าของ ส่วนไอ้คนที่โดนต่อยปากแต่งวิ่งหนีแทบไม่ทันเมื่อเห็นหน้าไอ้อิท
“ห้ามให้ใครจับอีก!” มันขึ้นเสียงใส่ผม
“หิม?” ผมเอี้ยวหน้ากอดอกไปหามันอย่างเอาเรื่อง คือมันมาจับเอง ไม่ใช่กูอยากให้มันจับโว้ย แล้วนี่มึงกล้าขึ้นเสียงกับกูงั้นหรอ
“อย่าให้ใครจับอีก กูไม่ชอบ กูหวง แม่ง..เข้าใจหน่อยสิวะ” มันพูดอย่างใส่อารมณ์แล้ว ก่อนเห็นสีหน้าผม มันก็มาแผ่วตรงคำพูดสุดท้าย
นึกว่าจะแน่
“วันนี้มึงทำกูของขึ้น ไอ้สัส” ผมว่าเสียงนิ่งผลักมันออกห่างตัว แล้วเดินออกจากผับทันที ถือว่าการพนันครั้งนี้ผมชนะ ส่วนบทลงโทษยัยนมโตผมค่อยไปคิดกับนางวันหลัง
“ไอ้นนท์ เดี๋ยวก่อน นนท์” ไอ้อิทวิ่งตาม เมื่อผมกำลังจะไปขึ้นรถแท็กซี่ สุดท้ายมันก็ถึงตัวผมก่อน
“กูขอโทษ อย่าโกรธกูนะ” มันว่าเสียงอ่อย ก่อนหน้านี่ยังทำหน้าโหดอยู่เลย ตอนนี้หมางอยเลยนะมัน
“มันสมควรโกรธไหม” ผมสวนคืนบ้าง ผมไม่รู้ว่าแต่ก่อนแม่งไปไล่บีบจับนมที่ไหนมาหรือเปล่า แต่พอเห็นยัยนมโตพูดแล้ว ผมรู้สึกอยากจะกระทืบไอ้อิทให้จมดินเสียจริง
หงุดหงิดว้อยยย
“กู้รู้ แต่มึงก็ทำกูโกรธเหมือนกัน” มันเถียง ผมนี่ถึงกับหันขวับ
“อะไร!”
“ก็ใครใช้ให้มึงแต่งตัวแบบนี้มา แล้วกางเกงนี่อีก มึง… แม่งโว้ยยย” มันว่า ก่อนหันหนีแล้วแหกปากลั่น เมื่อมองเห็นก้นเต่งตึงของผม
“เพราะเหี้ยตัวไหนหล่ะ” ผมบ่น ยังเคืองมันไม่หาย ตอนนี้ผมเริ่มจะหวิวๆหนาวก้นขึ้นมาแล้ว แต่เสื้อดันทิ้งไว้ข้างใน ได้แต่เอามือแม่งปิดก้นไปก่อน
พรึบ
“กูไม่อยากให้คนอื่นมองมัน นอกจากกู” มันว่าหลังจากสงบสติบ้าบอของมันเสร็จ แล้วถอดเสื้อยืดแขนสั้นสีเทาของมันออกแล้วผูกที่เอวผมปกปิดก้นผมไว้ ผมรู้สึกดีแปลกๆที่มันทำแบบนี้ ก่อนเผลอมองซิกแพคเท่ๆของมันอยู่นาน จนผมต้องเอี้ยวตาหลบ
หมั่นไส้จริงโว้ย อย่าให้กูมีบ้างนะ
“ไอ้นนท์” มันเรียก แต่ผมก็ไม่ยอมหันไปหามัน เดียวแม่งมันก็รู้ว่าผมมองซิกแพคมันอยู่
“อะไร” ผมตอบเสียงห้วนๆยืนกอดอกหันหน้าหนี
“กูมาทวงสัญญา” มันพูดขึ้นมา จนผมหูกระดิก อ๋อที่ผมบอกว่า ก้นผมจะเป็นของมันคืนนี้ แต่ฝันไปเถอะ
“ถ้าเรื่องที่กูบอกก่อนหน้านั้น มึงหมดสิทธิ์กับก้นของกู” ผมยกยิ้มอย่างสะใจ ที่นอกจากมันจะไม่ได้ก้นผมไปเฉยชมแล้ว แม่งยังถีบยัยนมโตซะหน้าทิ่มอีก
ผมโครตคุ้มยิ่งกว่าคุ้มอีก
“เปล่า อีกอัน” มันว่า ผมถึงกับขมวดคิ้วฉับพลัน ถ้ามันไม่ได้หมายถึงเรื่องก้นผม แล้วมันมาทวงอะไรกับผมอีก
“กูไม่เคยสัญญาอะไรกับมึงอีก” ถ้าผมจำไม่ผิด ผมไม่เคยไปตกปากรับคำสัญญาอะไรกับมันนะ หรือว่ามี แล้วผมลืม
“หึหึ” มันหัวเราะอย่างไม่น่าไว้ใจ แล้วมุดหัวเข้าไปในรถหยิบบางอย่างออกมา ผมถึงรู้ว่ามันเป็นกระดาษ แล้วมันก็ยื่นให้ผม
“อะไรของมึง” ผมฉกกระดาษจากมือมันแล้วมาดู ก่อนผมจะอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่ามันคืออะไร มันคือผลสอบของไอ้อิทที่มันสอบไปเมื่อบ่ายนี้ ผมเหลือบเห็นผลคะแนนของมันก่อนจะช็อคมากกว่าเดิม
100 เต็ม 100
เชี่ยยยเถอะ เทพสัส
ผมอุทานลั่นในใจ มือที่ถือกระดาษถึงกับสั่น ภาพและเสียงช่วงบ่ายรีเพลซ้ำในสมองผมอย่างรวดเร็ว จนผมแทบเข่าอ่อน หน้าซีดขึ้นทันตา
‘ไอ้อิท เดียวไปสอบสายนะเว้ย ถ้ามึงสอบได้คะแนนเต็ม กูมีรางวัลให้’
‘พูดแล้วห้ามคืนคำ’
‘เออ’
‘รางวัลอะไรก็ได้ใช่มั้ย’
‘เออ! ทำให้ได้ก่อนแล้วกัน’
“หวังว่ามึงจะรักษาคำพูดนะ” ไอ้อิทมันประชิดด้านหลังผม แล้วพูดเสียงนิ่งมือมัน แม่งสอดเข้ามาในเสื้อผมจนผมสะดุ้งขนลุกชัน ก้าวขาถอยหลังหนีจากมัน แล้วหัวเราะแหยงๆตอบกลับไป
“ฮ่าๆ เก่งเนอะ” ผมเอ่ยชม หัวเราะกลบเกลื่อน อยากจะขย้ำกระดาษที่อยู่ในมือปาทิ้งหรือไม่ก็เผาแม่งเลย
“หึหึ” มันยังคงหัวเราะในลำคอได้แบบส้นตีนมาก มันคงรู้ว่าผมต้องเอาคืนมันโดยไม่ให้มันเฉยชมก้นผมในคืนนี้ แต่มันดันเอาคำพูดเมื่อตอนบ่าย มาเล่นงานผมคืน
ฉิบของฉิบหายเลยไอ้นนท์
“บางทีมึงก็อย่าใส่ใจกับคำพูดกูมากก็ได้” ผมว่า แล้วถอยหลังเรื่อยๆ ไอ้อิทแม่งก็ไล่ต้อนผม จนผมชนกับรถของมัน จะหันไปอีกทางมันก็เอามือมากั้น จะหันไปอีกทางมันก็ดักทางผมไว้อีก คราวนี้ผมถูกกักกันโดยสมบูรณ์
โอ้ย ไอ้นนท์จะบ้า
“อะ ไอ้อิท วันหลังเนอะ วันนี้กูเหนื่อยแล้ว” ผมรู้ว่าไม่มีทางหนีรอดแล้ว เลยอ้างเปลี่ยนเรื่อง เลี่ยงความเสี่ยงที่จะเกิดกับตัวเองอย่างรวดเร็ว หวังว่ามันจะเห็นใจผม
“กูจะเอาวันนี้” มันว่า ผมถึงกับหน้าซีด กูยังไม่พร้อมโว้ย และดูคำพูดของมันต่อมาเล่นเอาไอ้นนท์แทบจะเป็นลม
“และกูจะเอามึงยันเช้าด้วย”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย
ลงครบหมดแล้วววววว
อ่านแล้วติชมได้นะค่าา
ถ้าใครใจดีทำสารบัญให้จะดีใจมากและเป็นพระคุณอย่างยิ่ง :hao5:
ส่วนตอนต่อไป รอหน่อยน้า เด่วมาๆ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ :กอด1: :katai4:
-
รอจ้าาา หนูพริกก็รออยู่เด้อ
-
ไรท์น่ารักที้สุด ในที่สุดก็ลงถึงตอนปัจจุบัน :กอด1:
มารอและมาเป็นกลจให้ :impress2:
-
:L2: :pig4:
-
สะใจตอนที่อินังชะนีนมพลาสติกกับHeeเน่าๆของนาง
โดนอิพี่อิทถีบนี่ปังมากค่ะ "นมกิ๊กจะสู้ก้นเมีย"ได้ไง :laugh: :m20: :laugh:
แต่นนท์จังพูดอะไรไว้ก็รับกรรมไปน่ะ :oo1: :hao6:
-
:hao6:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ตามกลับมาจากธันวลัยเลย คึๆๆ :jul3:
-
น้องนนท์เราก้ตามมม รอเหมือนกันนนนน :katai4:
-
ตามก้นน้องนนท์มาติดๆ o18
-
นมโต กับ ก้นใหญ่
ไปถามผู้ชายทั่วไป ก็ต้องเลือกนม
แต่มาถามอิท ที่บ้า ก้นนนท์
ผลมันก็มาออกที่ก้น น่ะสิ
ว่าที่จริง อิท ก็บอกกล่าวออกสื่อแล้ว
เรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับนนท์
ก็ยังมีคนไม่เชื่ออีก ทั้งที่บอกโต้งๆ
แสดงว่าสมองมีปัญหาด้านการประมวลผลแล้ว
ไปตรวจสมองได้ละมั้ง ไม่งั้นก็เตรียมปิ๊บไว้คลุมหน้า
ว่าแต่ นนท์ สัญญาจะให้รางวัลอิทที่สอบได้คะแนนเต็ม
คงต้องทำตามสัญญาแล้วล่ะ
จะลุกไหวมั้ยนะพรุ่งนี้ :hao5: :sad4: :heaven
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอนานมากกกกกกก ดีใจที่มาต่อ ไม่คิดว่าอิทจะหื่นและโรคจิตขนาดนี้ 555555555 ก้นของนนท์นี่มันดีจริงๆ :katai2-1:
-
นมโต กับ ก้นใหญ่
ไปถามผู้ชายทั่วไป ก็ต้องเลือกนม
แต่มาถามอิท ที่บ้า ก้นนนท์
ผลมันก็มาออกที่ก้น น่ะสิ
ว่าที่จริง อิท ก็บอกกล่าวออกสื่อแล้ว
เรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับนนท์
ก็ยังมีคนไม่เชื่ออีก ทั้งที่บอกโต้งๆ
แสดงว่าสมองมีปัญหาด้านการประมวลผลแล้ว
ไปตรวจสมองได้ละมั้ง ไม่งั้นก็เตรียมปิ๊บไว้คลุมหน้า
ว่าแต่ นนท์ สัญญาจะให้รางวัลอิทที่สอบได้คะแนนเต็ม
คงต้องทำตามสัญญาแล้วล่ะ
จะลุกไหวมั้ยนะพรุ่งนี้ :hao5: :sad4: :heaven
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
สงสัยสมองฝ่อหรือไม่ก็สมองไหลลงนมแล้วมั้งคะ :laugh::laugh:
-
ขอบคุณค่ะ ยาวสะใจ :pig4:
-
รอๆๆ
-
ไล่ตามอ่านยาวสะใจกันเลยทีเดียว
-
ฟ้าเหลืองแน่ๆ นนท์เอ๊ย555555 สัญญาอย่างนี้ก็เสร็จอิทดิ ยันเช้า :laugh:
-
ฟิน
-
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ก้นเด้งๆๆของนนท์คืนนี้พี่อิจจะยึด อิอิ
-
:-[
-
:mew1:
-
โอ้ยยยย ชอบๆๆเรื่องนี้ถึงแม้จะเคืองช่วงที่อิแิทลากนนท์ไปข่มขืนก็เถอะ แต่พอเป็นเมียแล้วไม่ทำนิสัยเลวเท่าไหร่แล้วนอกจากจะหื่นขึ้นเลเวลสิบ
-
เมื่อไหร่จะมาาา เข้ามาส่องตลอดเลยยยยยยย :z3: :hao5:
-
:hao7: สนุกมากค่ะ รู้สึกเหมือนกำลังอ่านการ์ตูนวายสนุกๆอยู่เลย
-
เห็นเข้าไปอัพในธัญ แต่ติดเหรียญไป300
ตอนแรกบอกจะเลิกอัพในธัญ ละมาอัพในนี้แทน แล้วคือจะมาอัพในนี้ต่อมั้ยคะ
-
:laugh: โอ๊ย ฮาได้อีกอ่ะ อิทเอ๊ย เห็นอนาคตได้ลางๆอ่ะว่าเกลียมัวแหงๆ
คืนนี้นนท์ไม่รอดแน่ๆเลย ฟ้าเปลี่ยนสีแน่ๆ :hao6:
-
สารบัญ
ตอนที่ 1 ที่มาของ “ก้นใหญ่” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3473685#msg3473685)
ตอนที่ 2 ใหญ่กว่า นม ก็ ก้น ผมนี่แหล่ะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3476451#msg3476451)
ตอนที่ 3 น้องนนท์ช้ำใจ ก้นใหญ่ ทำเรื่อง!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3478476#msg3478476)
ตอนที่ 4 จุ๊ฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3480488#msg3480488)
ตอนที่ 5 ความลับของผู้ชายชื่อ อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3487966#msg3487966)
ตอนที่ 6 ท่าไม้ตาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3491182#msg3491182)
ตอนที่ 7 โรคจิต ปะทะ ก้นใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3501566#msg3501566)
ตอนที่ 8 จะมาไม้ไหน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3504629#msg3504629)
ตอนที่ 9 ฉิบหาย มือลั่น!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638593#msg3638593)
ตอนที่ 10 โรคจิตกว่า”ไอ้อิท”มีอีกไหม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638750#msg3638750)
ตอนที่ 11 สายหื่นกับสายยั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639677#msg3639677)
ตอนที่ 12 โรคจิตคลั่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639681#msg3639681)
ตอนที่ 13 เผด็จศึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639684#msg3639684)
ตอนที่ 14 เป็น เมียโรคจิต ต้องทำใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639693#msg3639693)
ตอนที่ 15 มนุษย์เมีย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639698#msg3639698)
ตอนที่ 16 หลงทั้งเมีย หลงทั้งก้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639700#msg3639700)
ตอนที่ 17 รู้มั้ย ว่าใครใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639702#msg3639702)
ตอนที่ 18 ประกาศความเป็นเจ้าของ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639704#msg3639704)
ตอนที่ 19 สับสน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639707#msg3639707)
ตอนที่ 20 ย้ำเตือน นี่ “ผัว” มึงนะครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639715#msg3639715)
ตอนที่ 21 จู่โจม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639719#msg3639719)
ตอนที่ 22 ผมเป็นแฟนไอ้โรคจิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639721#msg3639721)
ตอนที่ 23 เกือบตายเพราะ ก้น! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639722#msg3639722)
ตอนที่ 24 เมื่อ ‘ก้นใหญ่’ ถูกท้าทาย! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639725#msg3639725)
ตอนที่ 25 นมโต vs ก้นใหญ่ !! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639729#msg3639729)
ตอนที่ 26 ฤทธิ์เดช ‘ก้นใหญ่’ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639733#msg3639733)
ตอนที่ 27 ‘ก้น’ รักของข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3648886#msg3648886)
ตอนที่ 28 บิ๊กแอส (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3651288#msg3651288)
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
รออ่านตอนล่าสุดค่า :call: :call: :call:
PersephoNE.
-
ฮามาก ชอบอะ ดูจิตแบบตลก
-
ตอนที่ 27
‘ก้น’ รักของข้า NC+
“ชะ เช้าเลยหรอ” ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ มึงจะอึดเกินไปไหม สงสารกูบ้าง ผมนี่ถึงกับจับก้นตัวเองอย่างรวดเร็ว พร้อมกู่ร้องในใจ
แหกแน่มึงไอ้นนท์ ฮือ
“หึหึ ขึ้นรถซะไอ้นนท์” มันไม่ตอบคำถามผม แม่งเอาแต่หัวเราะโรคจิตของมันอยู่นั่นแหล่ะ แล้วบอกให้ผมขึ้นรถ เมื่อมันเปิดประตูรอ
รู้สึกเหมือนต้องเข้าไปในนรก
“ไอ้อิท” ผมอิดออด ไม่ยอมขึ้น ในใจอยากจะตะโกนใส่หน้ามันมาก ถ้ามันจะเอาผมยันเช้าขนาดนั้น ให้มันไปเอากับตุ๊กตาเลย ไม่ต้องมาเอาผม สุดท้ายก็ได้แค่พูดในใจไปเท่านั้นเพราะมันไม่ได้ยิน
ฮือออ
“มึงนอนครางอย่างเดียวก็พอ”มันว่า แล้วดันผมขึ้นรถ แล้วปิดประตูล็อคอัตโนมัติ ผมหน้าซีดพลันมองมันอย่างระแวง นั่งชิดขอบประตูรถอย่างกลัวๆ
หน้ามันตอนนี้โคตรโรคจิตอ่ะ
“อะ..”
“ถ้ามึงพูดอีก กูจะเอามึงบนรถ” พอมันพูดแบบนั้น ผมหุบปากแทบไม่ทัน ได้แต่เบ้ปากจะร้องไห้ อยากจะตบปากตัวเองที่ปากไวเกิน ความซวยเลยมาหาแบบนี้
ไม่น่าเลยไอ้นนท์
“หึหึ” มันหัวเราะในลำคออีกครั้ง แล้วมันก็ออกรถอย่างรวดเร็ว และมันก็ขับอย่างไว ราวกับไปตามควายที่ไหน ตลอดทางมันก็หัวเราะในลำคออย่างโรคจิต
แม่ง มึงทำกูกลัวโว้ย
“ถึงแล้ว” มันบอก ผมถึงกับรีบมองนาฬิกาอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปทำหน้าตื่นกับมัน เมื่อไอ้อิทมันใช้เวลาขับรถมาถึงคอนโดมันเพียงแค่ 15 นาที
WTF มึงขับเร็วไปมั้ย
“อะ เอ่อ” ผมเริ่มไปไม่เป็น ตลอดทางผมมัวแต่นั่งจิตตกหลอนกับเสียงหัวเราะของมัน จนไม่รู้เลยว่ามันขับรถโคตรเร็วแค่ไหน ถึงได้ถึงคอนโดมันเร็วขนาดนี้
ตายแน่ๆกู
“รีบลงมา เพราะเวลากูมีค่า” มันว่าแล้วยกยิ้ม เลียปากตัวเองไปมาจนผมอยากจะวิ่งหนีจากมันเสียแต่ตอนนี้ แต่ติดที่ขาผมมันวิ่งไม่ออกนี่สิ
โฮกกกกกกกก
“เหี้ยเถอะ” ผมสบถ แล้วตัดสินใจก้าวลงจากรถ รู้สึกได้เลยว่าขาผมโคตรสั่นเลยตอนนี้ เสือกก้าวไม่ออกด้วย สะดุ้งรู้ตัวอีกทีตอนไอ้อิทมาโอบไหล่ผม
“ตื่นเต้นหรอ”
ตื่นเต้นบ้านป้ามึงสิ กูกลัวโว้ย
“เปล่าเว้ย ปล่อยกู” ผมเบี่ยงตัวหลบ จนตัวเองเซ ไอ้อิทจึงมารับผมไว้เหมือนเดิม และมันไม่รอช้า อุ้มผมพาดบ่ามันขึ้นห้องทันที ส่วนผมแหกปากร้องลั่น
ม่ายย กูยังไม่พร้อมมมมม
“ไอ้อิท ไม่เอา ปล่อยกูนะโว้ย” ขนาดผมร้องคอแทบแตกมันยังไม่สนใจ เดินดุ่มๆเข้าไปข้างในหน้าตาเฉย
“มึงไม่เอา แต่กูเอา” พูดจบ มันก็จับผมอุ้มเดินต่อ ดูคำพูดของมัน ไอ้นนท์ละอยากจะร้องไห้ ผมจึงดิ้นกะแด่วๆบนไหล่มันให้มันปล่อย แต่เหมือนจะดิ้นให้เหนื่อยไปงั้น เมื่อไอ้อิทเดินตรงไปที่ห้องนอนแสนโรคจิตของมันอย่างรวดเร็ว พอถึงห้องมันก็จับผมโยนขึ้นเตียง
ตุบ
พรึบ
“ว๊ากก ไอ้อิท มึงใจเย็นๆนะโว้ย” ผมถึงกับแหกปากร้องเสียงหลง เมื่อโดนมันโยนลงเขียงที่ไว้เชือดผม ยกมือสองข้างดันอกมันไว้เมื่อมันกระโดนขึ้นเตียงแล้วถลามาคร่อมผม
“ไม่เย็นมันแล้ว” มันว่า พยายามดึงมือผมที่ผลักมันอยู่ออกอย่างเร่งรีบ จากนั้นมันก็เปลี่ยนมาตะครุบเสื้อผมให้ถอดออก
“ไอ้อิทกูกลัว” ผมรวบจับมือไอ้อิทไว้ทันควัน ส่ายหัวรัวๆกับท่าทีของมันที่เร่งรีบอยากจะกินผมเสียเหลือเกิน หน้ามันหื่นสุดๆ
“ไม่มีอะไรให้กลัว” มันว่าแล้วยิ้มอย่างกระหาย ตามึงพราวจ้องจะงาบผมอยู่รอมร่อ
“ก็ที่มึงทำอยู่นี่แหล่ะกูกลัว ไอ้สัส!!” ผมตะโกนด่ามันไป จับโยนแล้วกระชากเสื้อขนาดนี้ไม่กลัวก็บ้าแล้ว
“อ้าวหรอ เดียวมึงก็เลิกกลัว แล้วจะเสียวแทน” มันว่า แล้วกระชากมือผมแนบตรึงกับเตียงทันที
ม่ายยยยยยย
“ไม่เอานะโว้ยยยย” ผมยังคงไม่ยอม ดิ้นพลั่กๆอยู่ใต้ร่างมัน จนไอ้อิทมันเริ่มหงุดหงิด
“ไอ้นนท์ถ้ามึงดิ้นอีก กูจะมัดมึงนะ” มันเริ่มขู่ผม สายตามันมองไปยังตู้เล็กๆที่อยู่อีกฝั่ง คล้ายใบ้ให้ผมรู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น
“มะ มึงกล้าหรอ” ผมใจดีสู้เสือถามออกไป จะเอากูทั้งทีมึงถึงกับต้องมัดต้องล่ามเลยหรอ
“เออ” และดูมันตอบ
“ไม่เอาๆ ไอ้อิท ไอ้เหี้ย กูยังไม่ได้ทำใจโว้ย” ผมส่ายหัวอย่างไม่ยอม เบ้ปากเตรียมจะร้องไห้
“กูให้มึงทำใจทั้งวันแล้ว” มันบอก
แต่มันยังไม่พอว้อยย
“ยังไม่พอๆ กูขอทำใจอีกวัน”ผมต่อรอง ขอความเห็นใจจากมัน สงสารตาเว้าวอน ให้กูพร้อมกว่านี้ไม่ได้หรอ
“ไว้รอบหน้าละกัน” มันตัดบทอย่างรำคาญ สงสัยผมถ่วงเวลามันมากเกินไป ไอ้อิทไม่รอช้าจับถอดเสื้อผมออกจากตัวโดยที่ผมห้ามไม่ทัน
พรึบ
“ว้ากกก ไอ้อิท” จากนั้นมันก็พลิกให้ผมนอนคว่ำแล้วกดผมไว้ที่เตียง ผมร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร
“กูจะตีให้ก้นลายเลย เพี้ย” ว่าเสร็จมันก็ฟาดมือตบใส่ก้นผมอย่างแรง
“โอ้ย” ผมร้อง แม่งตีไม่ออมแรงเลย ผมถึงกับแสบผิว เมื่อกางเกงที่ผมใส่มันแทบจะแนบติดก้นเลยก็ว่าได้ ช้ำหมดแล้วมั้งเนี้ย
“ถ้ามึงยังไม่หยุดดิ้น แล้วยอมกูดีๆ จะหาว่ากูรุนแรงกับมึงไม่ได้นะ” มันขู่ แม่ง เอะอะๆก็ขู่อยู่นั่นแหล่ะ ฮือ
“กูไม่พร้อมโว้ย มึงมันเหี้ย ไม่ถามความสมัครใจกู” ผมเบ้ปากเตรียมจะร้องไห้ใส่ คราวนี้จะร้องจริงๆนะโว้ย ไม่ได้ขู่
“มึงเป็นคนพูดเองนะ มึงจะผิดคำพูด?” มันโน้มหน้ามาก้มกระซิบถาม ส่วนผมอึกอักทันที
“ไม่ใช่โว้ย หันหน้ามาคุยกันดีๆนะ ไอ้อิทนะ” ผมบอกมันอย่างรนราน ไม่ได้อยากผิดคำพูด แต่กูยังไม่พร้อมไง กูยังไม่เตรียมใจเลยโว้ย ยิ่งตอนนี้ท่าทางล่อแหลมมาก
“กูไม่คุย” แม่งมันปฏิเสธผมแบบทำร้ายจิตใจสุดๆ คุยกับกูซักนิดไม่ได้หรอ
“กูจะคุย!”ผมยังด้านจะขอคุยกับมัน
“มาคุยเหี้ยไร ตอนกำลังจะเอากันวะ” มันว่าอย่างหงุดหงิด เงยหน้าจากก้นแสนรักของผมแล้วส่งสายตาว่าถ้าผมพูดไม่เข้าท่า ผมโดนเละแน่
“หนึ่งนาที เร็วๆ” มันเร่ง ผมนี่ถึงกับเหวอ
“น้อยไป” ผมว่า แม่งให้กูคุยนาทีเดียว แค่อ้าปากก็หมดแล้วมั้ยสัส
“งั้นไม่ต้องคุย ยอมกูดีๆ ยังไงมึงก็ไม่รอด อย่าถ่วงเวลาเลย” มันพูดอย่างรู้ทัน เริ่มเอามือมาจับก้นอวบๆผมลูบไปมา ผมไม่รู้จะสรรหาอะไรมาอ้างอีก สุดท้ายก็บอกมันไว้ก่อนแล้วกัน
“งั้นมึงอย่าบีบ!!”ผมโพล่งขึ้นมาเสียงดังจนมันชะงักมือที่จับก้นผม
“มึงว่าไงนะ” มันถามเสียงโหด เหมือนผมไปฆ่าญาติของมันยังไงยังงั้น และตามันนี้จะน่ากลัวไปไหน กูแค่ไม่ให้บีบก้นมึงต้องทำหน้าโหดขนาดนี้เลยหรอ
“กะ กูบอกว่าห้ามบีบ” ผมพูดตะกุกตะกักเมื่อเห็นสีหน้ามัน
“มึงห้ามกูไม่ได้มึงก็รู้”
แต่กูอยากห้ามไง!
ต่อด้านล่าง
-
ต่อ
หมับ
มันพูดขึ้นมาแล้วเอามือตะปบก้นผมสองข้างแล้วขย้ำบีบจนมันแบะตามซอกมือมัน ผมถึงกับสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ
“กูจะบีบขย้ำให้มันแหลกคามือเลย” มันยื่นหน้ามากระซิบบอกผม ไม่วายเอาลิ้นมาเลียที่หูผมอีก มือมันก็บีบอีก้นเวรผมอย่างแรงจนผมเบ้หน้าเจ็บ
บีบแรงสัส กูเจ็บโว้ย
“ไอ้อิท อย่าบีบมันกูขอร้อง” ผมอ้อนวอนมัน เอียงหน้าหนีจากลิ้นยาวของมันที่เลียหูผมจนผมรู้เสียววูบวาบ
“ทำไม” มันถาม มันเปลี่ยนจากใบหูผมเข้ามาที่หลังคอแล้วพรมจูบไปทั่ว มือมันก็ไม่หยุดที่จะบีบคั้นต่อไป แถมมันยังส่งเสียงครางต่ำอย่างพอใจอีก
“ดะ เดี๋ยวก้นกูใหญ่ขึ้น!” ผมบอกมันเสียงดัง หดคอหนีจากลิ้นมันไปด้วย ผมไม่รู้ว่ามันจริงหรือเปล่าที่เขาบอกบีบนวดเยอะๆมันจะใหญ่ขึ้น แต่ที่รู้ๆของผมแม่งใหญ่เอาๆจนอยากตะโกนใส่หูมันมากๆว่าเลิกบีบเลิกนวดมันได้แล้ว
มันใหญ่เพราะใคร มึงรู้มั้ยไอ้เหี้ย
แค่นี้ผมก็จะหนักก้นจะตายอยู่แล้ว ฮือ
“หึหึ ก็ดี แบบนี้กูก็หนีมึงไปไหนไม่รอดแล้ว” มันบอก ผมที่ได้ยินถึงกับใจเต้นแรง เผลอหันไปสบตาของมันที่สื่ออกมาอย่างหลงใหล
“แต่มันใหญ่ไปโว้ย” ผมว่าแล้วรีบหันหนี เมื่อรู้สึกว่าตัวเองคงหน้าแดงให้กับคำพูดของมันเมื่อตะกี้
“ถือว่าใหญ่มัดใจกูละกัน” มันพูดขึ้นแล้วก้มหอมแก้มผมเบาๆ ส่งยิ้มเท่มาให้ผมอีก ผมถึงกับนิ่งราวกับถูกสตาฟไว้มองมันตาไม่กระพริบ รู้สึกว่าคำพูดของมันทำเอาผมหวั่นไหวใจเต้นโคตรแรง
ผมเพิ่งรู้ว่าก้นผมน่ากลัวขนาดนี้
“พร้อมนะ”
“ห๊ะ อุปส์ อื้ออออ”
พูดจบมันก็โน้มตัวมาหาผมแล้วจับหน้าผมขึ้นรับจูบของมันอย่างรวดเร็วโดยที่ผมยังอึ้งอยู่กับก่อนหน้านี้ อารามที่ยังตกใจทำให้ผมอ้าปากอยู่แล้ว ไอ้อิทมันก็เลยฉกชิมดูดปากผมอย่างรวดเร็ว
“ อื้ออ ปึก ปึก” กว่าจะตั้งสติได้ผมทุบไหล่มันอย่างแรงด้วยความตกใจ ไอ้อิทใช้ความชำนาญของมันหลอกล่อผมด้วยจูบที่นุ่มนวลแฝงไปด้วยความดุดันเร้าร้อน จนผมโอนอ่อนคล้อยตาม มือสองข้างจากที่ทุบตีก็เปลี่ยนมาขยุ้มมันแทน
“แฮ่กๆ ดะ อื้ออ” ผละออกหายใจไม่นาน มันก็โถมจูบเข้ามาซ้ำ ผมทำได้แต่หลับตาแน่นปล่อยให้มันดูดปากผมไป เสียงจูบผมกับมันดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วห้อง
“อ๊ะ อื้อ ไอ่ เอา”
ผมประท้วงร้องห้ามในลำคอ เมื่อมันพลิกตัวผมให้ประจันหน้า มือมันล้วงเข้ามาในกางเกงผม จับเข้าที่แก่นกายพอดีตัวที่ยังนิ่งสงบ จับรูดดึงไปมาจนผมเสียวสะท้าน
ฟึบ ฟึบ
“อื้อออ” ไอ้อิทมันเร่งสาวแท่งร้อนของผมอย่างรัวเร็ว ปากมันก็ทำหน้าที่จูบผมไม่ยอมปล่อย จนผมส่ายหัวอย่างทนไม่ไหว ทุบไหล่มันรัวๆ เมื่อความจุกเสียวที่ได้รับตรงปลายยอดมันถี่ชั้นขึ้น
ไม่ไหวแล้ว
“อื้ออ อ่าส์” ผมหันหน้าหนีจูบมันอย่างรวดเร็วเมื่อถึงขีดสุด ผมปลอดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้อง พร้อมกับความรู้สึกที่เบาวูบจนไม่มีแรง ปลดปล่อยเสร็จผมก็หมดแรงนอนหอบหายใจนิ่งรวยรินอยู่ที่เตียง
“แฮ่กๆ อิท” ผมเรียกมันอย่างเหนื่อยๆ เสียงหอบหายใจระรัวหลังจากปลดปล่อยออกมา เรี่ยวแรงที่มีแทบจะหายไปหมด ผมมองไอ้อิทมันถอดเสื้อและกางเกงของมันออกจากตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะเข้ามาประชิดผมอีกครั้ง
“หันหลัง” มันบอก ผมที่เพิ่งเสียน้ำไป ยังคงไม่มีแรงด่าหรือเถียงมัน ได้แต่เบือนหน้าหนีร่างเปลือยเปล่าของมัน ที่ตรงนั้นมันแข็งแทบจะทิ่มตาผม
“อิท” ผมเรียกมันอีกครั้ง แต่พอเจอสายตาที่มีแต่ความต้องการเอ่อล้นทะลัก ผมเม้มปากแน่นจำใจหันหลังให้มันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ปากก็ก่นด่าตัวเองที่หาเรื่องให้ตัวเอง หน้าก็ซบเข้าที่หมอนกรีดร้องในใจ ทั้งตื่นเต้นและสั่นไปหมดกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้
เมื่อกี้ผมก็แทบจะตายแล้ว
“ยกก้นขึ้น” ไอ้อิทมันสั่ง ผมจึงเท้าแขนกับเข่าผมสองข้างชันกับเตียง และแอ่นก้นให้มัน ส่วนหน้าผมก็ซบหมอนกลับเหมือนเดิม
ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ฮือ
“ดี” เสียงมันโคตรกระเส่าจนผมขนหัวลุก ผมไม่กล้าเอี้ยวหน้าหันไปมองหน้ามันด้วยซ้ำ กลัวเจอหน้าอันหื่นจิตของมันเข้าแล้วผมทำใจไม่ได้
แค่เสียงมันก็น่ากลัวแล้ว
“อ๊ะ” ผมสะดุ้งสุดตัว เผลอตัวสั่นขึ้นมางกๆ รับรู้ได้ถึงมือที่สั่นของมันกำลังสัมผัสกับขอบกางเกงของผม ตามมาด้วยเสียงถอนหายใจอย่างหนัก ผมถึงกับมุดหน้าเข้ากับหมอนอยากจะกลั้นใจตายอยู่ตรงนั้น เมื่อขอบกางเกงของผมกำลังถูกถอดออกช้าๆ พอๆกับลมหายใจผมตอนนี้
ผมยังไม่ทำใจเลย ฮือ
กางเกงผมกำลังถูกถอดออกอย่างอ้อยอิ่ง บรรจงถอดราวกับกลัวว่าผมจะช้ำ มือมันที่สั่นอยู่แล้วก็สั่นราวกับมันจะเป็นลมชัก ผมรู้สึกถึงขอบกางเกงที่มันอยู่ครึ่งก้นผมแล้ว กางเกงที่คิดว่าจะถอดพ้นก้นผมกับหยุดชะงักไม่ถอดต่อ ด้วยความสงสัยผมกำลังจะเงยหน้าจากหมอนไปดูว่ามันเป็นอะไร กลับต้องตกใจสุดๆเมื่อมันจากที่ค่อยๆถอด กลับกระชากฉีกกางเกงผมขาดเป็นชิ้นๆ ตามมาด้วยเสียงที่ราวกับระเบิดความอัดอั้นของมัน
“ไม่ไหวแล้ว!”
ไม่ไหวอาร้ายยยยยย
พรึบ
“อ๊ากก เบาๆโว้ยย ไอ้เหี้ย” ผมเงยหน้าหันไปแหกปากด่ามันอย่างตกใจและขวัญเสีย แม่งฉีกมาได้ บาดก้นผมหมด รุนแรงไปแล้วไอ้เหี้ย ผมกำลังจะด่ามันซ้ำ แต่พอหันกลับไปเท่านั้นแหล่ะ ไอ้นนท์นี่ถึงกับช็อคหนัก คำพูดที่ด่าถึงกับกลืนหายไปในลำคอ
“มะ มึง” ผมมองมันอย่างตาค้าง เผลอกอดหมอนแน่นอย่างลืมตัว ไอ้อิทตอนนี้เหมือนพวกโรคจิตผสมกับคนบ้า ปากมันอ้ากว้างมีน้ำลายไหลย้อยที่มุมปาก เหมือนบ้าหมาไม่ได้ฉีดยา ตามันก็จ้องก้นผมไม่กระพริบหน้ามันตอนนี้เหมือนคนเมากัญชา มือสั่นๆของมันยังกอบกำเศษกางเกงผมไว้
มึงจะน่ากลัวไปไหนไอ้สัส
คืนนี้กูจะตายมั้ยเนี้ย
ฟุบ
“อ๊ะ อะ ไอ้อิท” ให้ผมช็อคและผวาได้ไม่นาน ไอ้อิทมันก็พุ่งทั้งหน้าและน้ำลายของมันซบเข้าที่ก้นผมอย่างรวดเร็ว จนผมสะดุ้งตกใจรู้สึกเย็นวาบจากน้ำลายมัน
ฟืด
“อ่าส์” เสียงสูดดมผ่านล่องก้นผมที่มันสูดแทบจะเข้าไปทะลุปอด ลมหายใจของมันเป่ารดจนผมเสียววูบที่ก้น ผมรู้สึกขยาดขนหัวลุกเผลอขยับก้นหนี แต่มือสองข้างของมันกับจับเป็นปลิง แล้วเริ่มนวดคลึงบีบสลับไปมาอย่างกับนวดแป้ง ปากมันครางงึมงำในร่องก้นผมอย่างลุ่มหลงมัวเมา
ผมกลั้นใจตายทันไหมตอนนี้
แพล่บ
“อ๊ะ อื้ออ” ผมครางแผ่ว เมื่อแก้มก้นผมถูกจับแยกออกกว้าง ตามมาด้วยลิ้นยาวของมันที่แตะตรงช่องด้านหลัง ก่อนที่ลิ้นของมันจะตวัดลากผ่านจนผมขนลุกเกรียวเผลอขมิบหนีลิ้นของมันอย่างน่าอาย มือผมจิกกำผ้าปูแน่น เท้าก็เกร็งอย่างหนัก ผมพยายามจะกระถดก้นหนีจากลิ้น แต่ยิ่งผมหนี มันยิ่งซบหน้าเข้ากับก้นผมมากขึ้น อยากหันไปด่ามันมากตอนนี้
มึงมุดเข้าไปเลยมั้ย
แพล่บๆ จุ๊บ
“อ๊ะ อื้อ ไอ้อิท กะ กู อื้อออ” ลิ้นของมันจากเดิมที่ค่อยๆเลียแตะ เปลี่ยนเป็นมาตวัดระรัวและแหย่ลึกสลับกับดูดจูบรอยจีบอย่างเร่งรีบ ผมสะท้านเฮือกร้องห้ามมันอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อถูกความเสียวเล่นงาน มันทั้งหนักและสะท้านเร้า
แพล่บ จ๊วบ
เพี้ยะ
“อ๊ะ อื้อ เจ็บ อ๊าส์”
“ฮึมม” มันครางต่ำอย่างน่ากลัว มือก็ตบฟาดที่ก้นผมอย่างแรง พร้อมกับขย้ำจนก้นผมจนแดงช้ำ มันตบและบีบสลับไปมาจนผมเจ็บแสบ ดูมันจะลุ่มหลงกระหายตรงส่วนนั้นและก้นผมอย่างคลุ้มคลั่ง ไม่ยอมให้ส่วนไหนของผมพ้นจากมือและปากของมันเลย ส่วนผมก็หวีดร้องครางซบหมอนส่ายก้นเป็นระวิง
กึด
“โอ้ย อื้อ ไอ้อิท กูเจ็บ อย่ากัด” พอมันตวัดและดูดดันรอยจีบที่ปิดสนิทของผมอย่างไม่รังเกียจจนหนำใจแล้ว มันเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ก้อนกลมสองข้างแทน จากที่มีรอยมือและรอยบีบขย้ำช้ำอยู่แล้ว ไอ้อิทมันก็เปลี่ยนมากัดจมเขี้ยวจนผมร้องเสียงหลง
เจ็บโคตร กัดมาได้
“ฮึม ทั้งแน่น น่ากินฉิบหาย” มันว่าเสียงกระเส่า แล้วกัดกัดก้นผมแต่ละข้างซ้ำไปรอบๆก้น จนผมคิดว่ามันคงเต็มไปด้วยรอยฟันของมันอย่างแน่นอน
“พอแล้ว กูเจ็บ”ผมร้องห้ามมัน ยกมือดันหัวมันออก เมื่อไอ้อิทสาระวนกัดก้นผมไม่ปล่อยอยู่แบบนี้ หน้าตามันพริ้มหลับอย่างกับคนเมากาวเวลาอยู่กับก้นผม หนำซ้ำมันชอบใจสูดดมหอมฟัดก้นผมราวกับชอบนักชอบหนา
ฟืด
“ช้ำไปหน่อย” มันว่า สูดดมอีกครั้งก่อนผละมาดูผลงานของมัน
ไม่หน่อยแล้วสัส
ผมได้แต่ร้องด่ามันในใจ ดีที่มันหยุดฟัดก้นผม มาดูผลงานของมัน ที่ตอนนี้คงแดงช้ำไปหมดแล้ว ผมไม่กล้าแม้แต่จะชายตาดูก้นตัวเอง กลัวรับสภาพมันไม่ได้
“คราวนี้ของจริง” น้ำเสียงมันหื่นขึ้นอีกรอบ จับก้นผมแบะออกอีกครั้ง มันก็ส่งนิ้วของมันกดเข้ามาตรงรอยจีบที่ผิดสนิทของผม
“อื้อ เจ็บ” ผมขมิบรัดนิ้วมันทันที เมื่อมันสอดเข้ามา นิ้วยาวของมันค่อยๆทะลวงเข้ามาช้าๆจนสุดนิ้ว ผมกลั้นหายใจเจ็บเผลอรัดนิ้วมันอย่างแรง
“คลายหน่อยนนท์ นิ้วกูจะขาด มึงรัดแน่นไปแล้ว”มันบอก นิ้วก็ยังแช่ไม่ได้ขยับ เมื่อเห็นผมยังเกร็งอยู่ จนมันบอกผมให้คลาย ผมจึงผ่อนลมหายใจออกมา
“ดี อย่างนั้น มึงจะได้ไม่เจ็บมาก” จากนั้นนิ้วมันก็เริ่มชักเข้าออกช้าๆให้ผมเสียวเล่น มันหมุนควานและกดย้ำจุดข้างในจนผมสั่นเกร็งและร้องครางออกมา
สวบ สวบ
“อื้อ แฮ่กๆ ยะ อย่า” พอมันรู้จุดแม่งมันกระแทกนิ้วเข้าใส่ตรงนั้นจนผมกระดกก้นตามรัวๆ แถมมันยังใส่อีกสองนิ้วเข้ามา ควานขยายภายในให้พร้อม ยิ่งมันสวนสามนิ้วกระแทกเข้าไปข้างใน ผมยิ่งหวีดร้องหนักแอ่นก้นตามนิ้วมันไปมา แก่นกายของผมเริ่มตื่นตัวเมื่อความเสียวเล่นงาน ผมจำต้องเอามือมาสาวรูดอย่างทนไม่ไหว แต่ก็ช้ากว่าไอ้อิท ที่มันรู้อยู่แล้ว มันจับของผมแล้วชักรูดไปพร้อมกับนิ้วของมันที่กระแทกเข้าด้านหลังพร้อมๆกัน
“อื้อ อ๊ะๆ อิท กูเสียว มะไม่ไหวแล้ว” ผมทนความเสียวไม่ไหวที่เล่นงานทั้งหน้าและหลัง ร้องครางระงมลั่นห้อง ผมรู้สึกว่าต้องการอะไรที่มากกว่านั้น ไม่ใช่แค่นิ้ว ผมต้องการมากกว่านั้น
“กูใส่เลยนะ”
ซุบ
“อ๊าาาส์” เหมือนมันรู้ความต้องการผม มันถอนนิ้วทั้งสามออกแล้วยัดแท่งยักษ์ของมันเข้ามาจุดสุดกระแทกจุดข้างในผมอย่างจัง จนผมเชิดหน้าหวีดร้อง มันทั้งจุกและแน่นไปหมด เจ็บแปลบไปทั่วไขสันหลัง
แหกไหมเนี้ย
“อ่าส์ แน่นเหี้ยๆ เพี้ยะ” มันร้องครางออกมาเช่นกัน ไม่วายตบก้นผมอีก
“ยะ อย่าเพิ่ง ขะ อื้ออ” ผมกำลังจะบอกว่าอย่าเพิ่งขยับ เพราะผมจุกอยู่ แต่เหมือนคำพูดผมจะช้าไป เมื่อไอ้อิทมันทนไม่ไหว จับสะโพกผมรวบไว้แน่น เลียริมฝีปากอย่างโรคจิต มันถอนแท่งยักษ์มันออกแล้วสวนเข้าไปจนลึกสุด จากนั้นมันก็อัดกระแทกผมอย่างรัวเร็ว
ปึก ปึก ปึกๆ
“อ๊ะ อ๊ะๆๆ อื้อ ดะ เดี๊ยว อ่าส์ๆ” เสียงร้องห้ามขาดหายไป มีแต่เสียงร้องครางตามแรงกระแทก ไหนจะเสียงเนื้อกระทบที่ดังสนั่น ไอ้อิทมันบดอัดกระแทกอย่างลึกสุด สวนใส่อย่างกับคนบ้า
เพี้ยะ
ไอ้อิทกัดฟันจับสะโพกผมแน่น กระแทกใส่อย่างไม่ลืมหูลืมตา ตบอักกระแทกเข้าไปจนผมแทบขาดใจ ผมเจ็บและแสบกับแรงเสียดสีที่รัวเร็วของมัน ไหนจะแสบผิวก้นที่ถูกตบอีก
ปึก ปึกๆ
“ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆ” ผมซบหน้าครางสีอย่างทรมาน ได้แต่โก่งก้นรับความรุนแรงจากมัน ผมเจ็บและเสียวปนกันจนผมแยกไม่ออก แต่ที่รู้ตอนนี้ผมจุกมาก ไอ้อิทมันกระทั้นเข้ามาลึกจนผมต้องเอามือดันหน้าท้องมันไว้ ถึงผมทำแบบนั้นมันก็ไม่ลดแรงสวนกระแทกเลยซักนิด ความเสียววาบหวามมากจนผมเริ่มจะปลดปล่อยอีกรอบ จนต้องเร่งให้มันพาผมไปถึงจุดๆนั้น
“อ๊ะๆๆ อิท ไม่ไหวแล้ว แรงอีก” ผมร้องขอเมื่อผมอยากปลดปล่อยเต็มทน
“หึหึ” ไอ้อิทมันหัวเราะเสียงต่ำ จากนั้นมันกระทั้นโจนจ้วงเข้าอย่างรุนแรง จนผมต้องแหงนหน้าเชิดมือจิกกำผ้าไว้แน่น
พั่บ พับๆๆ
“อ๊ะๆ อ๊าาาส์” ผมร้องลั่นปลดปล่อยรอบที่สาม พร้อมกับไอ้อิทที่เพิ่งปลดปล่อยครั้งแรกเข้าใส่ตัวผม จนผมอุ่นวาบข้างใน ผมฟุบล้มใส่หมอนแทบจะสลบ กับความหนักหน่วงและรุนแรงที่ได้รับ
พรึบ
“ออนทอปให้กูบ้าง” ไม่รอให้ผมพักหายใจ มันจับผมที่ซบกับหมอนอยู่ดึงลุกขึ้น จนส่วนนั้นของมันหลุดของจากตัวผม มันรู้สึกโล่งโหวงๆขึ้นมา รู้ตัวอีกทีผมก็มานั่งอยู่บนตัวมันแล้ว
“แฮ่กๆมะ ไม่ไหวแล้ว” ผมเอนตัวซบที่อกมันอย่างอ่อนแรง พลางหอบเหนื่อย ผมแทบจะขยับและลุไม่ไหวด้วยซ้ำ ความแสบร้าวเริ่มเล่นงานเมื่อถูกกระแทกซ้ำๆและรุนแรงต่อเนื่องตรงนั้นผมรู้สึกว่ามันโบ๋ เหมือนจะน้ำของมันที่ไหลย้อยซึมออกมา
“ถ้ามึงออนให้ กูจะทำแค่รอบเดียว” มันบอก ผมที่ได้ยินถึงกับลืมตาขึ้น แล้วค่อยๆยันตัวโดยมีมือมันจับก้นผมบีบขย้ำไม่ปล่อย
“จริงนะ แค่รอบนี้นะ” ผมถามมันอย่างมีความหวัง แค่นี้ผมก็เจ็บและจะขาดใจตายอยู่แล้ว ถ้าให้มันทำยันเช้า ผมได้พิการเดินไม่ได้แน่
“อืม” มันตอบรอบสั้นๆ ตามันพราวอย่างไม่น่าไว้ใจ แท่งยักษ์ของมันก็เสียดสีอยู่ร่องก้นผม จนผมเริ่มเสียววูบอีกครั้ง ผมจึงใจกล้าหน้าด้าน เอื้อมมือสั่นๆของตัวเองไปจับแท่งยักษ์ของมัน พอแตะปุ๊บผมถึงกับชักมืออกเมื่อมันร้อนมาก ก่อนจะพ่นลมหายใจ บอกตัวเองให้กล้าๆหน่อย
แค่รอบเดียวนนท์ กล้าๆไว้
“ใส่มันเข้าไป” มันบอก ผมจึงยกก้นตัวเองขึ้น แล้วจับแท่งไอ้อิทให้ตรง จากนั้นก็ค่อยๆกดมันลงมาช้าๆ
ซุบ!
“อ่าาส์” ผมร้องลั่น เมื่อผมกำลังจะจับแท่งยักษ์ของมันเข้าไปในตัว ถึงแม้มันจะเข้าง่ายเพราะมันอ้ากว้างอยู่แล้ว แต่จู่ๆไอ้อิทมันจับเอวผมกดลงมาแล้วมันก็สวนขึ้นอย่างแรงจนผมอ้าปากค้าง แล้วซบบนตัวมันอีกครั้ง น้ำตาผมไหลออกมาเมื่อมันโคตรจุกและเจ็บ
“มึงแม่งเหี้ย ฮึก” ผมยกมือทุบอกมัน เมื่อเจ็บตรงส่วนนั้นที่มันสวนขึ้นมา แม่ง จับกระแทกมาได้
เจ็บโครตๆ
“ขอโทษ กูรีบ ข้างในมึงแม่งร้อนสุดๆจนกูทนไม่ไหว” มันบอก แล้วนวดตรงจีบพับให้ผมผ่อนคลาย ป่านนี้มันบวมแดงช้ำไปหมดแล้วมั้ง ผมจึงยกมือปาดน้ำตา แล้วลุกนั่งเพื่อจะรีบทำให้เสร็จๆ พยายามไม่กดลงไปเพราะมันเข้ามาลึกจนผมจุก ผมจึงค่อยๆกดลงและเริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ
“อืมม แรงๆ” มันขอ ผมก็เลยจัดให้มัน
“อื้อๆ” ผมเอามือยันหน้าท้องมันแล้วก้นลง แต่มันก็ยังฝืดไม่ลื่นเพราะมันคับแน่นอยู่ถึงแม้จะน้ำของไอ้อิทข้างในก็ตาม แต่พอผ่านไปได้ซักพัก ผมก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมจนต้องขยับเร่งขึ้นตามอารมณ์อยากตัวเอง
สวบ สวบๆ
“อื้อออๆ อ๊ะๆ” ดูเหมือนจะไม่ทันใจไอ้อิท มันกระดกเอวรัวใส่ผมเอง จนผมกระเด้งกระดอนจับเข่าสองข้างมันแน่นแล้วเชิดหน้าร้องครางอย่างเดียว ยิ่งมันสวนขึ้นมาอัดแน่นเท่าไหร่ มันยิ่งตอกลึกจนผมแทบสำลักจุก
จากที่ให้ผมออนทอปกลายเป็นว่ามีแต่มันที่สวนกระแทกผมอยู่ฝ่ายเดียว ส่วนผมก็เด้งรับร้องครางเสียงแหบต่อไป นานหลายนาทีจนผมกับไอ้อิทปลดปล่อยเข้ามาในตัวผมอีกครั้ง
“พะ พอแล้ว มึงบอกว่าแค่รอบนี้ แฮ่กๆเอาออกไป” ผมทวงคำพูดมันทั้งที่ตาปิด ตอนนี้ผมนอนหมดทาบบนตัวมัน ช่วงล่างก็เชื่อมประสานกันไม่ถอนออก
“กูจำได้ว่าไม่เคยพูดนะ” มันว่า ช่วงล่างมันเริ่มขยับอีกครั้ง จนผมต้องยันตัวเองด้วยมือที่สั่นของผมเงยหน้ามองมัน นี่มันคิดจะผิดคำพูดกับผมหรอ
“แฮ่กๆ ก็มึงบอก กะ อื้ออ”
สวบ สวบๆ
ผมยังพูดไม่จบ มันก็สวนกระแทกสะโพกตบอัดเข้าในตัวผมอีกครั้ง ผมกำลังจะอ้าปากท้วงกับโดนมันปิดปากด้วยจูบที่ร้อนแรงของมัน จากนั้นผมก็หยุดยั้งความหื่นกามโรคจิตของมันไม่อยู่ มันจับผมหงายลงเตียงแล้วกระหน่ำซัดผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ส่วนผมก็นอนครางอย่างเดียว
จนไม่รู้นานเท่าไหร่
ผมนอนสลบคาอกมันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ได้ยินแต่เสียงครางของตัวเองกับไอ้อิทดังก้องอยู่ในหัว ข้างร่างก็ขยับสวนเข้าออกกระแทกและย้ำซ้ำๆจนมันชาร้าวไม่รู้สึก มีเพียงความอุ่นวาบของน้ำที่ฉีดเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่าเท่านั้น จากนั้นผมก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
แพล่บๆ
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อมีอะไรมาเลียที่หน้าผม มีแรงหยุบหยับรอบตัวผมไปมา เสียงของมันหอบแฮ่กๆข้างหูผม ตามมาด้วยอะไรเย็นๆเลียที่หน้าผมซ้ำๆจนผมเริ่มรำคาญและหงุดหงิด ผมพยายามจะลืมตาดูว่ามันคืออะไร ในใจคิดไว้แล้วคงไม่พ้นไอ้เหี้ยอิทอย่างแน่นอน พอนึกถึงมัน ผมอยากจะฆ่ามันจริงๆ ทำเอาผมร้าวและเจ็บไปหมด จะขยับก็ไม่ได้ ขยับทีแทบจะร้องไห้
แม่งหลอกกู
ผมก่นด่ามันข้างใน ก่อนจะหันหน้าหนีจากอะไรเย็นๆที่มันเลียหน้าผม จนรู้สึกว่าหน้าผมมันจะมีแต่น้ำลายแล้ว ผมตัดสินใจยกมือหวังจะไปตบบ้องหูมัน เมื่อคิดว่าเป็นไอ้อิทที่มาลุ่มล่ามกับผม ทำผมเกือบตายค่อนคืนมันมีหน้ามาแทะเล็มผมอีก
กูจบตบมันให้หูหนวกเลยคอยดู
พรึบ
แต่เอ๊ะ? อะไรนิ่มๆวะ
ผมที่ยกมือหมายจะซัดไอ้ตัวที่มาเลียหน้าผม กับต้องชะงักมือค้างและจับสิ่งที่ผมกับจะตบ มันทำให้ผมสงสัยขึ้นมา
เหมือนขนอะไรซักอย่าง
ถ้าเป็นไอ้อิทมันไม่น่าจะมีขนเยอะขนาดนี้ หรือว่าเป็นผมของมัน ผมจึงแตะๆไล่ไปเรื่อยๆ รู้สึกว่ามันมีแต่ขนนุ่มๆ ไหนจะความรู้สึกเย็นๆเลียที่มืออีก พอสิ่งนั้นส่งเสียงเท่านั้นแหล่ะ
บ๊อก
พรึบ
ผมลืมตาเด้งตัวลุกขึ้นลืมความเจ็บทั้งมวลที่มีทันที หันมาหาสิ่งที่อยู่บนตัวผม ก่อนจะเบิกตากว้างพร้อมกับปากที่เผยออ้าอย่างดีใจเมื่อรู้ว่ามันคืออะไร
“คอกี้!!”
ผมเรียกอย่างตื่นเต้นปนประหลาดใจเมื่อเห็นเจ้าตัวก้อนกลมๆเล็กสีน้ำตาลขาสั้นๆแทบจะมองไม่เห็นขา สาละวนกระโดดมาหาผม พร้อมกับเห่าได้อย่างน่ารักโคตรๆ
บ๊อกๆ
อ๊ากกก น่าร้ากกกกกกก
ผมจับเจ้าคอกี้ตัวน้อยแล้วอุ้มฟัดและหอมมันอยู่บนเตียงอย่างหมั่นเขี้ยวให้กับความน่ารักความแบ้วของมัน คอกี้เป็นหมาพันธ์โปรดของผมที่ผมชอบมากที่สุด ด้วยขาที่สั้นและตัวเล็กมันทำให้ผมหลงใหลมันแทบตาย
มันน่ารัก น่าฟัดมาก
“กูให้” เสียงของใครอีกคนดังแทรกเข้ามา เมื่อผมฟัดเจ้าตัวเล็กอยู่ ผมหันไปมองก็รู้ว่าเป็นใคร ตอนแรกกะจะอาละวาดโทษฐานที่มันล่อผมจนเช้า กลับต้องลืมหายไป ลืมแม้กระทั้งความเจ็บตามตัว เพียงเพราะมีความน่ารักของเจ้าตัวเล็กเข้ามา
“ให้กูหรอ” ผมถามเสียงแหบอย่างดีใจ ไม่วายก้มไปหอมแก้มเจ้าคอกี้ตัวเล็ก ไอ้อิทมันรู้ได้ไงว่าผมชอบหมาพันธุ์นี้ ผมแทบจะคลั่งเลยก็ได้ อยากซื้อมาเลี้ยงหลังจากเจ้าสนิฟตัวเก่าตายไป ผมก็ไม่เลี้ยงมันอีก และถ้าจะซื้อมาเลี้ยงมันก็ตัวละหลายหมื่น แพงโคตรๆ
“อืม ชอบมั้ย” ไอ้อิทมันเดินมานั่งลงข้างๆผม มองเจ้าตัวเล็กที่เอาจะเลียหน้าผมจนผมหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“ชอบ ชอบมากๆ” ผมยิ้มตอบมัน จนมันยกยิ้มแล้วเอื้อมมือมาลูบเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในมือผม ที่ตอนนี้เห่าไม่หยุด ผมมองหน้าไอ้อิทระคนสงสัยว่ามันไปซื้อมาตอนไหนหรือมันเลี้ยงไว้อยู่แล้ว แต่ก่อนจะถามมันผมก็อยากรู้ชื่อเจ้าตัวเล็กนี้ก่อน
“มีชื่อรึยัง” ผมถามไอ้อิทอย่างตื่นเต้น
“มีแล้ว” ไอ้อิทตอบพลางจ้องหน้าผมสลับกับเจ้าตัวเล็ก
“อะไร ชื่ออะไร” ผมเร่งมัน เมื่ออยากรู้ชื่อเจ้าตัวเล็กใจจะขาด ไอ้อิทแม่งยิ้มขำแล้วเอาแต่มองหน้าผม จนในที่สุดมันก็พูดขึ้นมา แล้วมันเป็นชื่อที่ผมชอบด้วย
“บิ้กแอส”
บิ้กแอสหรอ
ชื่อวงโปรดผมเลยยยยยยยย
“กูชอบชื่อนี้!!”
น้องนนท์เอ้ยรู้ความหมายมันมั้ยลูก ถถถถถถถถถถถถถถถ+
แลดูจะชอบชื่อนี้มาก 5555
อิอิทก็แผนสูง เอาหมามาล่อลวงเมียตังเอง หลังจากฟัดเมียจนหนำใจ
ตอนหน้ามาดูความน่ารักของเจ้าบิ็กแอสและอิอิทจอมโรคจิต ว่าใครจะอ้อนเก่งกว่ากัน
แล้วเจอกันน้าาา :hao7:
-
5555+ น้องนนท์สมองแปลไทยหน่อยลูกกก :laugh:
-
สนุกกก เกลียดความหื่นของอิท5555555
-
ดีใจที่มาต่อ ชอบเรื่องนี้นะ พระเอกหื่นดี
มาต่อไวๆ นะคะ ขอบคุณค่ะ
-
ตอนแรกอิทหื่นก็ยังรู้สึกฟินๆนะ ไม่เท่าไหร่ แต่ตอนนี้โคตรน่ากลัวหื่นแบบโรคจิต ขาดก้นไม่ได้ 55555
-
:sad4: ถถถถถ...นนเสร็จมันนนนฮื่อออ
-
อิฐรอดตัวไป
-
:jul1:
เลือดหมดตัว
อ่านรวดเดียว สมัครมาเม้นเลยนะนี่
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ บิ้กแอสมั้ยหล่ะ 555555555555
:hao7: :hao7:
รออย่างจดจ่อ :katai4:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
นนท์ เอ๊ย........ :katai1: :katai1: :katai1:
แพ้ทางอิฐตลอด
เกลียดก้นตัวเอง แต่ชอบวงบิ๊กแอสส
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นนท์แปลเป็นไทยหน่อยยก็จะชอบ
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ตายอย่างสงบจมกองเลือด 5555555555
-
อิทหื่นจิงๆให้ตายสิ
แผนสูงอีก เอาน้องหมามาล่อ
เบี่ยงความสนใจนนสุด :laugh:
-
อิทหื่นมาจะจบตอน เจอบิ๊กแอสเข้าไปน่ารักเลยอ่ะ ขโมยซีนชัดๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
นี่แอบคิดนะว่าอิจมันจะคิดไหมว่าเวลาหมากับเมียส่ายตูดอันไหนน่ารักกว่ากัน ส่วนตัวนี่ชอบก้นคอร์กี้มากๆ
-
รอตอนต่อไป~
-
อ่านรวดเดียวสะใจมาก รอตอนต่อไป :hao7:
-
อิทนี่หื่นแบบน่ากลัวมาก
-
:z1:
:L2: :pig4: :L2:
-
อิอิทจะหื่นเกินไปแล้วนะ ถนอมๆเมียบ้างเถอะสงสารนนท์เลย ตอนแรกก็ไม่อะไรกะชื่อหมานะแต่พอนักเขียนถามว่าเข้าใจความหมายของมันมั้ยนี่ถึงกับลั่น ฮ่าๆๆ อิอิทนี่หมกมุ่นจริงๆ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:z1: :z1: :z1:
-
ขอโทษนะน้องนนท์ที่พี่ฟินในความโรคจิตของอิอิท
-
:laugh: นนท์เอ๊ย Big Ass ความหมายมันก็ตรงตัวแล้วนะลูกเอ๊ย
-
:laugh: :m20:
-
ตอนที่ 28
บิ๊กแอส
พาร์ทอิท
ผมเกือบหลุดขำออกมาเมื่อไอ้นนท์มันชอบชื่อที่ผมตั้งให้ มันไม่รู้เลยหรือไงว่าชื่อที่ผมตั้งมันหมายความว่ายังไง แต่ถ้าคิดแบบไม่ลึกซึ้งอะไร อาจจะคิดแบบมัน แต่ถ้าลองดูชื่อดีๆมันจะมีความหมายซ่อนอยู่ แต่ผมไม่บอกมันหรอก เดียวมันพาลโกรธผมอีก
แค่เมื่อคืนผมก็จัดมันหนักแล้ว
ดังนั้นผมเลือกที่จะเออออตามมันดีกว่า
“กูรู้ว่ามึงต้องชอบ” ผมว่า ตาก็มองแผ่นอกเปลือยของมันไล้ต่ำลงไปข้างล่าง ดีอยู่ที่มีผ้าห่มคลุมไว้ ไม่งั้นผมคงตื่นอีกรอบแน่นอน แค่เห็นนมแดงๆของมันแล้ว อดที่จะเลียปากตัวเองไม่ได้ พลอยคิดถึงก้นอวบๆของมันไปด้วย
อ่า ผมอยากจับมันอีกแล้วสิ
“ฮ่าๆ อย่าเลียสิ” ไอ้นนท์หัวเราะชอบใจ จนเป็นอันว่าผมกลายเป็นอากาศไปโดยปริยาย พอมีไอ้เจ้าบิ๊กแอสเข้ามา
มันไม่สนผมเลย
“ไอ้นนท์ กูซื้อข้าวมา ลุกแล้วไปอาบน้ำกินข้าวกัน” ผมเอ่ยชวน หลังจากเอามันจนถึงเช้าผมก็เช็ดตัวให้มันไปแล้วรอบหนึ่ง แต่ผมกลัวมันไม่สบายตัวจึงชวนมันไปอาบน้ำดีกว่า ส่วนไอ้นนท์มันเลิกสนใจหมาที่อุ้มอยู่ หันมองมาทางผม
“กุลุกไม่ขึ้น!” หน้ามันจากที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดีเปลี่ยนมาเป็นโหมดหน้าบึ้งอารมณ์หงุดหงิดมาเต็มพร้อมปะทุเต็มที่
ซวยแล้วไงไอ้อิท
“เดี๋ยวกูอุ้ม มาๆสายแล้วเดียวปวดท้อง” ผมว่าอย่างเอาใจ รีบพูดจาดีๆเอาใจมันเต็มที่ เดียวมันเหวี่ยงผมขึ้นมา ผมก็ซวยอีก
“ไม่ต้อง กูยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนนะมึง” มันเอาหมากอดแนบอก แล้วชี้นิ้วมาที่ผม หน้ามันงอง้ำเบ้ปากเมื่อมันขยับแล้วรู้สึกเจ็บ ผมนี่รู้สึกผิดขึ้นเต็มอกเลย
“ขอโทษ กูเลยซื้อเจ้าบิ๊กแอสมาง้อไง”
ผมเอ่ยขอโทษมัน แล้วกระแซะเนียนๆไปนั่งข้าง เอาหัวถูไหล่มันอย่างอ้อนๆ ที่จริงเจ้าบิ๊กแอสผมซื้อมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ผมกะจะให้เป็นของขวัญ พูดง่ายๆผมกำลังจะทำคะแนนกับมัน แต่ไหงไอ้เจ้าบิ๊กแอสดันต้องมาเป็นเครื่องง้อไอ้นนท์ไปจนได้
“ไม่ต้องเลยสัส กูระบมหมด มึงไม่ต้องแตะกูอีกเลยนะ” มันยื่นคำขาด ผลักหัวผมออกจากไหล่อย่างไร้เยื้อใย
ไม่ให้แตะแบบนี้ ไอ้อิทอกแตกตายพอดี
“โถ่ นนท์กูขอโทษ ใครจะไปอดใจไหววะ ดูก้นมึงสิ แม่ง กูห้ามใจ กูทนแค่ไหน กูโคตร อดกลั้นเลย” ผมตีหน้าเศร้า ทำหน้าซึมสลด ทั้งที่ข้างในผมจินตนาการก้นอวบของมันอยู่เต็มหัว ดีที่ไม่เผลอทำหน้าหื่นใส่มัน เดียวมันรู้ว่าผมตีสองหน้า ไม่งั้นผมคงโดนมันตบหัวทิ่ม
“มึงหยุดพูด แล้วอย่ามาเนียนทำหน้าเศร้าใส่กู” อ้าว มันรู้ทันความคิดผมหรอเนี้ย แย่จัง อุตส่าห์ทำหน้าเนียนแล้วนะนั่น ยังรู้อีก เมียใครวะ
“เปล่าน้า” ผมขานรับเสียงจ๋อย
“ไปยกข้าวมาให้กู” มันสั่งเสียงเขียว มือก็ลูบหัวไอ้บิ๊กแอสไม่หยุด ส่วนมันก็อ้อนออเซาะไอ้นนท์จนผมเริ่มหมั่นไส้หมาล่ะ
ผมคิดผิดหรือเปล่าที่ซื้อมันมา
“ลุกไปอาบน้ำก่อนไอ้นนท์” ผมว่า ปลายตาจิกเจ้าบิ๊กแอส เหมือนไอ้นนท์มันรู้ มันจับหมาออกห่างจากผมทันที
“ไม่” มันยังรั้นไม่ยอมไป ผมรู้ว่ามันคงระบบหนัก แต่ผมก็ไม่ใจร้ายให้เมียตัวเองเดินออกไปหรอก ผมจะอุ้มมันไง ผมจะได้จับก้นมันด้วย
ผมโคตรเป็นสามีที่ดีเลย
“เดี๋ยวอุ้ม” ผมบอกเจตจำนงอันซ่อนลึก ที่ๆไอ้นนท์มันไม่มีทางรู้แน่นอน
“กูจะกินที่นี่” ไอ้นนท์ยังคงดื้อไม่ยอม จนผมต้องงัดท่าไม้ตาย มองหมาที่อยู่ในอ้อมกอดของมัน
“งั้นเอาหมามา กูจะเอาไปปล่อย” ผมขู่แล้วรีบฉกลูกรักของมันจากอก รู้สึกเป็นคนเลวขึ้นมาฉับพลัน เหมือนพรากแม่ลูกยังไงยังงั้น
“เฮ้ย อย่านะไอ้อิท” ไอ้นนท์ตกใจร้องห้าม พยายามจะคว้าเอาลูกมันคืน แต่ช้าไป มือผมไวกว่า
“ทำไม หมากูซื้อมา กูทำอะไรกับมันก็ได้” ผมว่า มองหน้าลูกมันที่หน้าบ๊องแบ๊วไม่ต่างจากแม่มันเลยซักนิด
“แต่มึงให้กูแล้ว” มันว่า ผมนี่ยิ้มร้ายเลย
“ให้ได้ กูก็เอาคืนได้”
“อย่านะ เอาไอ้บิ๊กแอสของกูมา” พอผมพูดแบบนั้นไอ้นนท์หน้าเสียเลย เมื่อคิดว่าผมพูดจริง มันพยายามลุกจะเอาลูกมันคืนจากผมให้ได้ หน้ามันเหมือนจะร้องไห้ที่ผมจะเอาลูกมันคืน สุดท้ายผมก็ใจอ่อนจนได้
แพ้น้ำตาเมีย
“กูคืนให้ก็ได้ แต่มึงต้องไปอาบน้ำ กินข้าวก่อน”ผมยื่นข้อเสนอ
“กูไม่อยากลุก กูเจ็บ มึงแม่งไม่เป็นกูไม่รู้หรอก” มันบอก ทั้งอยากได้ลูกคืน ทั้งเจ็บตัวที่ผมทำมันอีก
“เดียวทายาให้ เร็วๆ ตอบช้าไอ้หมาขาสั้นกูเอาไปปล่อยจริงๆนะ” ผมรีบขู่ซ้ำ เห็นใจเมียก็เห็นใจ สงสารก็สงสาร แต่ไม่อยากให้มันไม่สบายตัวไง กลัวมันปวดท้องด้วย
“เออก็ได้” สุดท้ายมันก็ยอมตกลงแบบไม่เต็มใจซักเท่าไหร่ แต่ทำยังไงได้ ลูกมันอยู่ในกำมือผม หึหึ
“ดี งั้นกูจะเอามันไปไว้ข้างนอกรอมึง” ผมว่า ชูลูกรักส่งท้ายให้ไอ้นนท์อาลัยอาวรณ์
“เออ!” มันกระแทกเสียงใส่ จากนั้นก็นั่งรอผมที่เตียง รอผมเอามามันไปปล่อยรอไว้ข้างนอก จะได้พ้นหูพ้นตาผมซะที
คราวนี้ผมจะได้สวีทกับไอ้นนท์บ้างสองต่อสองบ้าง
“มาละ มามะ” ผมเปิดประตูเข้ามาหน้าระรื่น ยื่นมือสองข้างกระดิกไปมาไอ้นนท์ บ่งบอกผมพร้อมกับการอุ้มครั้งนี้เต็มที่
“แล้วทำไมมึงต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย” ไอ้นนท์มองผมอย่างไม่ไว้ใจ มันถอยหนีมือผมที่ยื่นจะไปช้อนอุ้มมัน
“แบบไหนจ๊ะ”ผมถาม แล้วทำหน้างงใส่ ผมทำหน้าหล่อใส่มันหรอ มันถึงทักแบบนั้น หรือผมทำหน้าเป็นห่วงเป็นใยมันมากเกินไป
หน้าผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ
“ไอ้อิทมึงอย่ามากวนตีน” จู่ๆมันก็มาว่าผมกวนตีน ผมจึงไม่รู้จะตอบมันไปยังไงนอกจากความจริงที่มีอยู่เต็มอก
“กูเป็นคนเปิดเผย” ผมยืดอกตอบแบบมั่นใจ ไอ้นนท์ถึงกลับขึ้นเสียงใส่ เมื่อผมยังคงเล่นและกวนมันไม่หยุด
“ไอ้อิท!”
“ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ” ผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เมื่อไอ้นนท์มันหน้าตึงใส่
“สัส” แน่ะ ไม่วายด่าผมอีก
“ดุจิง เกี่ยวคอกูไว้เดียวตกไม่รู้น้า” ผมว่า แล้วเดินไปช้อนอุ้มมันขึ้นมาแนบอก ไอ้นนท์มันก็เกี่ยวคอผมไว้อย่างรวดเร็ว สงสัยจะกลัวตก
“เร็วๆอย่าลีลา” มันเร่ง สงสัยกลัวลูกของมันจะอดตาย
“คร้าบๆ” ผมขานรับ พามันเดินตรงไปยังห้องน้ำ ทั้งที่ตัวมันยังคลุมผ้าช่วงล่างไว้
เพี้ยะ
“ไอ้เหี้ยอิท มึงจับก้นกู!” ไอ้นนท์มันตบอกผมอย่างแรง จนผมตัวงอ แม่งแสบร้าวไปทั่วอณูขน
“มือมันไปโดนเอง กูไม่รู้เรื่อง” ผมแกหน้าด้านๆ ที่จริงจงใจจับและบีบเลยแหล่ะ พอผมตอบแบบนั้น ไอ้นนท์ก็ของขึ้นเตรียมง้างปากจะด่าผม จนผมต้องรีบพูดตัดมันก่อน เดียวยาว
“ไปอาบน้ำดีกว่า เดียวไอ้บิ๊กแอสหิวข้าวน้า” ผมพูดขึ้นลอยๆเบี่ยงความสนใจไปที่ลูกรักมัน ไอ้นนท์ได้ยินที่ผมพูด มันทำหน้ากังวลขึ้นมา จนต้องเงยหน้าถามผมอย่างรวดเร็ว
“มันยังไม่กินอะไรหรอ”
“ยัง ถ้ามึงยังช้า เดียวมันร้องดิ้นอยู่ข้างนอกกูไม่รู้ด้วยนะ”ผมว่า ปรายมองไปยังประตู ยิ่งทำให้มันร้อนใจยิ่งกว่าเดิม
“งั้นเร็วๆไอ้อิท กูจะรีบไปดูมัน” แหม ตอนนี้ถึงกับรีบเชียว ผมอยากจะตบก้นมันซักสองสามทีจริงๆ
“ครับๆ”
หลังจากนั้นผม ก็อุ้มมันเข้าไปอาบน้ำ มันด่าผมสิบตลบให้ผมออกไป แต่ผมยังหน้าด้านหน้าทน เข้าไปพร้อมกับมันจนได้ เอาไอ้บิ๊กแอสขู่เป็นระยะ จากนั้นผมก็แทะเล็มมันไปตามระเบียบ โคตรคุ้มเลย
“นั่งได้มั้ย” ผมถาม เมื่ออุ้มมันหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วมาข้างนอก มานั่งที่โต๊ะอาหารในห้องครัว เบาะที่ผมซื้อตั้งแต่ผมพามันมาครั้งแรก ผมก็ซื้อเตรียมไว้ เผื่อมันได้ใช้ และมันได้ใช้จริงๆด้วย
“อืม บิ๊กแอสหล่ะ” มันตอบผมแค่นั้น ก็ชะโงกหน้าถามหาลูกตัวเองซะและ ผมถึงกับหน้าตึงทันที นั่งอยู่ตรงข้ามกันแท้ๆยังมองหาหมาอีก
น้อยใจวุ้ย
“มันนอนอยู่” ผมชี้นิ้วไปยังพรหมที่ห้องนั่งเล่น เห็นไอ้บิ๊กแอสนอนท่าปิ้งไก่อยู่
“แล้วมึงมีนมให้มันกินมั้ย” ไอ้นนท์ดูท่าจะห่วงและกังวลกับไอ้หมานั่นมาก จนผมเริ่มจะหงุดหงิด เหมือนโดนแย่งความสนใจ
“มี ส่วนมึงรีบกินได้แล้ว เดียวเย็น” ผมว่าเสียงดุ บอกมันเมื่อข้าวต้มที่ผมตั้งใจซื้ออย่างดิบดี ไม่ได้รับความสนใจจากมัน
“แล้ว..” ส่วนไอ้นนท์ก็เอาแต่จะถามหาลูกมันจนผมต้องตีหน้านิ่ง ดุมันไป
“ไอ้นนท์”
“เออ กินก็ได้” ไอ้นนท์เห็นหน้าผมแล้ว จึงจำใจกินข้าวต้มที่ผมไปซื้อมา พอมันตกเข้าปากคำแกเท่านั้น ผมก็เริ่มวอแวก่อกวนมันอีก
“ให้กูป้อนมั้ย” ผมเสนอตัว
“ไม่ต้อง กูมีมือ” มันปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
“ไรว่ะ อยากบริการเมียตัวเองซะหน่อย” ผมทำหน้าเสียดาย
“กูไม่ต้องการ”ตอบแบบใจร้ายเชียว
“แต่กูอยากทำให้ เมียทั้งคน” ผมพูดขึ้นมา ไอ้นนท์ถึงกับอ้าปากพะงาบๆเถียงผมไม่ได้ หน้าแดงไปหมด
“แก้มแดงนะ เหมือนก้นมึงเลย”ผมแซว เอานิ้วจิ้มแก้มมัน
“ไอ้อิท!” ไอ้นนท์ถึงกับปรี้ดแตก ด่าผมเสียงดังลั่น
“ฮ่าๆๆ”
ผมกวนไอ้นนท์พอสนุกให้มันลืมหมาได้ แล้วหันมาสนใจผมแทน รู้สึกว่าผมกับมันจะเหมือนคู่รักกันจริงๆ ผมโคตรมีความสุขเลยตอนนี้ที่มีไอ้นนท์มานั่งตรงข้ามแบบนี้ แต่ผมจะทำให้ไอ้นนท์ยอมรับว่าชอบผมแล้วได้ยังไง มันคงไม่รู้ตัวหรอกว่ามันชอบผมแล้ว แต่ดันปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ แค่เรื่องเมื่อคืนผมก็มีความสุขจนแทบล้น เมื่อมันทำราวกับว่าผมเป็นของมัน
แค่คิดก็เขิน
“เป็นบ้าอะไร นั่งยิ้ม” มันด่าผม สงสัยเห็นผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ผมจึงรีบตอบมัน
“มีความสุข”ผมบอก ซึ่งตอนนี้ผมมีความสุขจริงๆ
“ความสุขบ้าอะไร ประสาท” มันว่าแล้วยกน้ำจิบ หันหน้าหนีจากผมที่เอาแต่จ้องมันตั้งแต่กินข้าวจนมันกินอิ่ม
“มีมึงนั่งอยู่ตรงนี้ไง ความสุขกู” ผมบอก
“แค่กๆ”
“ฮ่าๆถึงกับสำลักเลย” ผมแซว แล้วเดินอ้อมไปลูบหลังมันหลังจากสำลักหน้าดำหน้าแดง จนผมทั้งขำทั้งสงสารเมียตัวเอง
“ใครให้มึงพูดเลี่ยนๆแบบนี้”
“ก็มันเรื่องจริง กูอยู่กับมึงแล้วมีความสุข”
“ชิ เรื่องของมึง กูอิ่มแล้ว กูจะไปหาบิ๊กแอส” มันตอบปัดๆเฉไฉจะไปหาไอ้หมานั่น ผมรู้ว่ามันก็เขินที่ผมพูดแบบนั้น ดูแก้มมันสิ แดงแจ๋เลย
น่าฟัดจริงโว้ย
“เดินไหวหรอ” ผมถาม เมื่อมันทำท่าจะลุกจากเก้าอี้ พอโดนผมทักแม่งชะงักเม้มปากแน่น ตวัดสายตามองผมอย่างเคืองๆทันที
“ไม่ไหว” มันตอบห้วนๆนั่งลงเหมือนเดิม ถ้ามันเดินไหวก็แปลกแล้ว เมื่อคืนผมจัดหนักกับมันแทบหมดแรง ตอนอาบน้ำให้มันตัวมันช้ำแดงเป็นเปื้อน ก้นรักของผมช้ำม่วงฝีมือผมทั้งนั้นที่ทารุณมัน
ผมทำก้นรักบอบช้ำหนัก
แอบเสียใจเบาๆ
“รอนี่ เดี๋ยวไปเอามันมาให้” ผมบอกยิ้มๆ หน้าไอ้นนท์นี่บานทันทีที่ผมบอกแบบนั้น พยักหน้ารัวอย่างกับเด็กจะได้ของ
ผมจึงเดินไปที่ห้องนั่งเล่น มองหาลูกรักของไอ้นนท์ที่ตอนนี้ไม่รู้ไม่นอนที่ไหน ก่อนหน้านั้นยังเห็นนอนอยู่ที่พรหมอยู่เลย
“ไปไหนวะ” ผมเกาหัวเบาๆมองหามันไปทั่ว ก่อนจะเห็นขาสั้นๆของมันโพล่ออกมาจากใต้ตู้เก็บของข้างทีวี มันเป็นมุมบัง ผมจึงมองไม่เห็น
“มาอยู่นี่เอง ก้นเอ็งน่าจับฟัดไม่แพ้ก้นแม่แกเลย ”
ผมว่าอย่างขำๆเมื่อก้นเจ้าบิ๊กแอสมันอวบๆตั้งแต่เด็ก พลอยคิดถึงไอ้นนท์ทันที ผมจึงจับตบที่ก้นมันสองสามทีอย่างมันเขี้ยว จนเจ้าบิ๊กแอสมันตื่น ผมเลยจัดการอุ้มมัน พาไปหาแม่ที่ตั้งหน้าตั้งรารอลูกรักเสียเหลือเกิน
“มาละ ลูกใครวะ เหมื้อนเหมือนกัน” ผมแซว ไอ้นนท์ที่ได้ยินมันถึงกับถลึงตาใส่ผม จนผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“เอามาๆ” มันยื่นมือมารับ ตอนแรกผมจะแกล้งมันซะหน่อย แต่พอเห็นสีหน้ามันแล้ว แกล้งไม่ลง ผมจึงคืนลูกรักให้มันไป
“บิ๊กแอสสส” พอได้ลูกคืนสู่อ้อมกอด ไอ้นนท์ก็วีดว้ายเรียกลูกมันอย่างดีใจ จับมันหอมและฟัดอยู่ที่โต๊ะ ส่วนผมก็ยืนดูเมียและลูก(จำเป็น)กอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างเป็นส่วนเกิน
“นนท์” ผมเรียกมัน แต่ไอ้คนที่ผมเรียกกับหัวเราะร่าหยอกล้อกันไปมา
“ไอ้นนท์” ผมเรียกมันซ้ำ เมื่อมันไม่สนใจเสียงเรียกผมเลย จนผมต้องจับลูกของมันออกห่างจากตัว ไอ้นนท์ถึงจะสนใจผม
“ไอ้อิท มึงเอามันไปทำไม” มือเล็กของมันสาวหาตัวลูกลัก เมื่อผมยกลูกของมันชูขึ้นสูง จนมันเอื้อมมือคว้าไม่ถึง
“สนใจกูด้วยสิ แม่งน่าน้อยใจฉิบ” ผมบ่นอย่างเคืองๆ รู้สึกอยากจะโยนลูกของมันทิ้งเสียจริง
“อิจฉากระทั่งหมาหรอมึง” ไม่วายแดกดันผมอีก หาว่าผมอิจฉาหมา ผมไม่เถียงหรอก เพราะผมกำลังอิจฉาหมาอยู่จริง
“เออ มันได้อยู่ใกล้มึง โดนมึงหอมมึงจูบ ส่วนกูแม้แต่หอมแก้มมึงยังไม่เคยเลย” ผมว่าอย่างน้อยใจ ไม่เคยเลยที่มันจะทำแบบนี้กับผม มีแค่ครั้งแรกที่ผมเจอมันแล้วผมบังคับให้มันหอมแก้มผม แต่ผมอยากให้มันหอมแก้มแบบสมยอมไง
แม่งอิจฉาหมาโว้ย
หมับ
จุ๊บ
คอเสื้อผมถูกดึงลงมาโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อโดนสัมผัสอะไรนิ่มๆมาแตะที่แก้ม กว่าจะรู้ตัวอีกที ไอ้นนท์มันก็ผละออกจากแก้มผมแล้ว
อะ ไอ้นนท์มันหอมแก้มผม
“พอใจยัง แม่งอิจฉาแม้แต่หมา” ไอ้นนท์มันว่า หน้ามันก็แดงเล็กน้อย ส่วนผมไม่คิดว่ามันจะกล้าหอมแก้ม เมื่อเห็นผมขอแบบนั้น
ผิดคาด
โอ้ย ไอ้อิทฟิน
“พอใจสุดๆ” ผมเอามือจับแก้มตัวเองอย่างกับฝัน พยักหน้าตอบมันรัวๆอย่างดีใจ จนไอ้นนท์มันหันหน้าหนี มันคงอายเหมือนกันที่เผลอหอมแก้มผม
“งั้นก็เลิกทำหน้าเป็นหมาหงอยซะที” มันบอก ผมนี่มัวแต่ยิ้มหน้าบาน ไม่สนคำด่าของมันเลยซักนิด จะด่าผมว่าหมา ว่าควายก็ยอมคราวนี้
จากนั้นไอ้นนท์กับลูกของมันนามว่าเจ้าบิ๊กแอสก็กลับเข้าไปสู่ของของพวกมันอีกครั้ง ไอ้นนท์ที่เจ็บๆด้านหลังอยู่พยายามวิ่งเล่นกับลูกของมันอย่างสนุกสนาน หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ หยอกล้อวิ่งกันรอบห้อง ส่วนผมนั่งเท้าคางเกยหมอนมองพวกมันอยู่เงียบๆ
“น่าจับฉิบหาย”
ผมครางเพ้อออกมาแล้วยิ้มอย่างกับคนบ้าเมื่อมองก้นของไอ้นนท์ที่ส่ายดุกดิ้กเด้งลงเป็นจังหวะเวลามันเดินหรือวิ่ง เวลามันเดินคู่กับลูกของมันนะเป็นภาพที่น่ามองสุดๆ
ส่ายไป ส่ายมา
อ่า อยากจับ อยากบีบ
ผมบีบกำขิกหมอนที่ตัวเองกอดแน่นแทนก้นของพวกมันทั้งสองที่ผมจะเข้าไปบีบเสียเหลือเกิน ไอ้นนท์ถึงแม้จะใส่ขาสั้นของผมที่ตัวใหญ่ แต่มันก็ไม่ทำให้ก้นอวบๆใหญ่ก้นรักของผมลดลงความใหญ่ไปได้ มันรัดรูปจนเห็นเป็นก้อนอวบๆภายใต้กางเกง
เห็นแล้วทรมานใจผมมาก
ทำไงดี อยากกระโดดไปซบ
“ไอ้อิท”
ถ้าปลายนิ้วผมได้สัมผัสก้นอวบของมัน คงต้องรู้สึกดีมากๆแน่ แค่คิดก็ใจสั่น มือสั่น ขนาดแค่มองก้นที่มันส่ายคู่กับเจ้าบิ้กแอสแล้ว ใจผมก็เต้นรัวออกมานอกอก
เหมือนกันมาก ใหญ่ทั้งคู่
อื้อ อยากจับ
“ไอ้อิท”
อยากได้ก้อนกลมๆอวบที่ส่ายไปมามาหนุนแทนหมอนจัง คงนุ่มน่าดู ผมคงหลับไม่ตื่นไปอีกหลายวัน
อ่า แค่คิดก็ฟินฉิบหาย
“ไอ้อิท!”
“ห๊ะ!” ผมสะดุ้งตกใจหลุดจากความฝันอันแสนหวานกลับเข้าสู่โลกโหมดจริงอีกครั้ง ผมหันหน้าที่ตาเยิ้มๆของผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าไอ้นนท์มันอุ้มลูกของมันมายืนต่อหน้าผมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“มะ มีไรหรอ” ผมถามออกไป ตั้งสติตัวเองอีกครั้ง เผลอเช็ดน้ำลายที่มุมปาก รีบเงยหน้ามองมัน
“มึงทำอะไร” ไอ้นนท์ถามอย่างเอาเรื่อง จนผมสงสัยว่ามันหมายความว่าอะไร
“กูทำอะไรหรอ” ผมถามแบบซื่อๆ ผมจำได้ว่าผมไม่ได้ทำอะไรนะ นอกจากมองก้นอวบๆของพวกมันสองก้อนเดินส่ายไปมาคู่กัน
“มึงจิกกัดหมอนจนจะขาดอยู่แล้ว!”
จนไอ้นนท์มันพูดขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ ผมไม่รู้ตัวเลยนะเนี้ย
ตอนนี้ไม่มีไรมาก ฟินๆน่ารักๆของน้องบิ๊กแอส
ที่เป็นลูกรักของน้องนนท์จนอิอิทอิจฉา
ตอนหน้า อิอิทจะลองใจเมีย จะลองยังไงมาดูกันน้าา
:hao7: :hao6:
[/color]
-
สารบัญ
ตอนที่ 1 ที่มาของ “ก้นใหญ่” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3473685#msg3473685)
ตอนที่ 2 ใหญ่กว่า นม ก็ ก้น ผมนี่แหล่ะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3476451#msg3476451)
ตอนที่ 3 น้องนนท์ช้ำใจ ก้นใหญ่ ทำเรื่อง!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3478476#msg3478476)
ตอนที่ 4 จุ๊ฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3480488#msg3480488)
ตอนที่ 5 ความลับของผู้ชายชื่อ อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3487966#msg3487966)
ตอนที่ 6 ท่าไม้ตาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3491182#msg3491182)
ตอนที่ 7 โรคจิต ปะทะ ก้นใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3501566#msg3501566)
ตอนที่ 8 จะมาไม้ไหน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3504629#msg3504629)
ตอนที่ 9 ฉิบหาย มือลั่น!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638593#msg3638593)
ตอนที่ 10 โรคจิตกว่า”ไอ้อิท”มีอีกไหม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638750#msg3638750)
ตอนที่ 11 สายหื่นกับสายยั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639677#msg3639677)
ตอนที่ 12 โรคจิตคลั่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639681#msg3639681)
ตอนที่ 13 เผด็จศึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639684#msg3639684)
ตอนที่ 14 เป็น เมียโรคจิต ต้องทำใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639693#msg3639693)
ตอนที่ 15 มนุษย์เมีย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639698#msg3639698)
ตอนที่ 16 หลงทั้งเมีย หลงทั้งก้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639700#msg3639700)
ตอนที่ 17 รู้มั้ย ว่าใครใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639702#msg3639702)
ตอนที่ 18 ประกาศความเป็นเจ้าของ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639704#msg3639704)
ตอนที่ 19 สับสน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639707#msg3639707)
ตอนที่ 20 ย้ำเตือน นี่ “ผัว” มึงนะครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639715#msg3639715)
ตอนที่ 21 จู่โจม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639719#msg3639719)
ตอนที่ 22 ผมเป็นแฟนไอ้โรคจิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639721#msg3639721)
ตอนที่ 23 เกือบตายเพราะ ก้น! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639722#msg3639722)
ตอนที่ 24 เมื่อ ‘ก้นใหญ่’ ถูกท้าทาย! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639725#msg3639725)
ตอนที่ 25 นมโต vs ก้นใหญ่ !! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639729#msg3639729)
ตอนที่ 26 ฤทธิ์เดช ‘ก้นใหญ่’ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639733#msg3639733)
กราบขอบคุณมากนะค่าาา
ดีใจ ทีทำให้ แต่เอาไปแปะหน้าแรกก็ทำไม่เป็น 55555
แต่ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ทำให้นะค่า :impress2:
-
:laugh:
-
:z1:
:3123: :pig4: :3123:
-
ความโหดความเถื่อนมันหายไปไหนหมด ถึงเหลือแต่คนโรคจิตกลัวเมียอยู่ตรงนี้
-
จิตมาก 555 ทั้งจิตทั้งขำ คือแม้แต่ก้นหมานางก็ยังชอบ อิท ยอมใจความอิทเลย กร๊ากก
-
ขำอิท นางดูชอบจริงไรจริง จิตมาก555555
-
:laugh: :laugh: :laugh: อิทรักก้นนนท์เข้าขั้นรุนแรงมาก ตอนนี้ฮาอิทฟินก้นนนท์เบอร์แรง จิกหมอนขาด
-
อิทมันทำให้คนอ่านหื่นตลอด ฮ่าๆๆๆๆ
-
:hao5: :heaven
-
ขอบคุณที่มาต่อค่าาาาาา อยากอ่านตอนต่อไปแย้ววววว
-
อร๊ายยยย ฟินอิทอ่ะ โรคจิตได้อีก :laugh:
รอตอนต่อไปจ้า :กอด1:
-
คนหลงเมีย2017
-
:L2:
-
ตัวอย่างสำหรับคนคลั้งก้นแบบอิฐ สายกามตามไปดูโล้ด
https://twitter.com/nbtsfw/status/858190056787513344
-
รอตอนต่อไป~
-
สารบัญ
ตอนที่ 1 ที่มาของ “ก้นใหญ่” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3473685#msg3473685)
ตอนที่ 2 ใหญ่กว่า นม ก็ ก้น ผมนี่แหล่ะ! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3476451#msg3476451)
ตอนที่ 3 น้องนนท์ช้ำใจ ก้นใหญ่ ทำเรื่อง!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3478476#msg3478476)
ตอนที่ 4 จุ๊ฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3480488#msg3480488)
ตอนที่ 5 ความลับของผู้ชายชื่อ อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3487966#msg3487966)
ตอนที่ 6 ท่าไม้ตาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3491182#msg3491182)
ตอนที่ 7 โรคจิต ปะทะ ก้นใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3501566#msg3501566)
ตอนที่ 8 จะมาไม้ไหน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3504629#msg3504629)
ตอนที่ 9 ฉิบหาย มือลั่น!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638593#msg3638593)
ตอนที่ 10 โรคจิตกว่า”ไอ้อิท”มีอีกไหม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3638750#msg3638750)
ตอนที่ 11 สายหื่นกับสายยั่ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639677#msg3639677)
ตอนที่ 12 โรคจิตคลั่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639681#msg3639681)
ตอนที่ 13 เผด็จศึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639684#msg3639684)
ตอนที่ 14 เป็น เมียโรคจิต ต้องทำใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639693#msg3639693)
ตอนที่ 15 มนุษย์เมีย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639698#msg3639698)
ตอนที่ 16 หลงทั้งเมีย หลงทั้งก้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639700#msg3639700)
ตอนที่ 17 รู้มั้ย ว่าใครใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639702#msg3639702)
ตอนที่ 18 ประกาศความเป็นเจ้าของ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639704#msg3639704)
ตอนที่ 19 สับสน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639707#msg3639707)
ตอนที่ 20 ย้ำเตือน นี่ “ผัว” มึงนะครับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639715#msg3639715)
ตอนที่ 21 จู่โจม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639719#msg3639719)
ตอนที่ 22 ผมเป็นแฟนไอ้โรคจิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639721#msg3639721)
ตอนที่ 23 เกือบตายเพราะ ก้น! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639722#msg3639722)
ตอนที่ 24 เมื่อ ‘ก้นใหญ่’ ถูกท้าทาย! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639725#msg3639725)
ตอนที่ 25 นมโต vs ก้นใหญ่ !! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639729#msg3639729)
ตอนที่ 26 ฤทธิ์เดช ‘ก้นใหญ่’ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55696.msg3639733#msg3639733)
กราบขอบคุณมากนะค่าาา
ดีใจ ทีทำให้ แต่เอาไปแปะหน้าแรกก็ทำไม่เป็น 55555
แต่ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ทำให้นะค่า :impress2:
ไม่เป็นไรค่า อัพเดทสารบัญให้แล้วนะคะ ส่วนวิธีแปะไปหน้าแรกนั้นให้คุณนักเขียนกดที่คำว่าอ้างถึงของโพสต์ของเราที่ทำสารบัญไว้ให้ก่อนค่ะ ทีนี้มันก็จะมาโชว์ที่กล่องข้อความแสดงความคิดเห็น ให้คุณคนเขียนก็อปข้อความทั้งหมดที่เป็นสารบัญเอาไว้ จากนั้นก็ให้ไปกดแก้ไขข้อความที่หน้าแรก และก็วางสารบัญทั้งหมดที่ก็อปไว้ลงไป แล้วกดบันทึก สารบัญก็จะไปโชว์หน้าแรกแล้วค่ะ
-
ตอนที่ 29
มันก็จะหวง ‘ก้น’ หน่อยๆ
“อะ อ้าวหรอ มันเพลินไปหน่อย” ผมหัวเราะแห้งๆก้มมองสภาพหมอนแล้ว มีแต่รอยฟันของตัวเอง หนำซ้ำมีน้ำลายเปื้อนอีก
อื้อหือ เป็นเอามากนะผมเนี้ย
“เพลินอะไรของมึง” มันว่า มองผมอย่างจับผิดกอดลูกรักของมันแน่น ส่วนผมนี่ถึงกับนึกได้ว่าหลุดความในใจออกไป และเผลอคิดดังไปซะด้วย
“เปล่าๆ”ผมปฏิเสธรัวๆ
“มึงนั่งพักบ้าง ข้างหลังมึงเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือไง” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ที่จริงผมก็เป็นห่วงมันนั่นแหล่ะ มัวแต่เล่นกับลูกมัน เดินก็แทบจะล้มอยู่แล้ว ยังจะห่วงเล่นอีก
มันน่าจับตีก้นจริงๆ
“แต่กูอยากเล่นกับมันหนิ” มันตอบเสียงอ่อย มันคงเจ็บแหล่ะ ถึงไม่เถียงผม โดนผมจัดชุดใหญ่ขนาดนั้น เดินได้ก็เก่งแล้ว
“ค่อยเล่น มันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่างมันง่วงแล้ว ปล่อยมันนอนมั้ง” ผมตีหน้าดุ เดินไปเอาลูกมันออกจากอ้อมกอดที่มันกกกอดหวงนักหวงหนา เห็นแล้วหมั่นไส้หมาตะหงิดๆ
“แล้วมันนอนไหน” ไอ้นนท์ถาม เดินเจ็บตูดตามผมมา เมื่อผมอุ้มลูกมันเดินไปที่มุมห้องใกล้หน้าประตู
“นี่ไง” ผมชี้พื้นพรหมให้มันดู พอไอ้นนท์เห็นเท่านั้นแหล่ะ รีบฉกลูกมันคืนจากผมทันที ไม่วายมองผมอย่างโกรธแค้นหนักหนา
ผมทำไรผิดว่ะ
“ที่นอนมันไปไหน!” มันแว๊ดใส่ผม แล้วมองผมอย่างเคืองๆ ผมถึงกับทำหน้าเอ๋อใส่ แล้วที่นอนที่ว่ามันเป็นไงว่ะ หมามันนอนตรงไหนก็ได้ไม่ใช่หรอ
“พรหมไง” ชี้เป็นหลักฐาน
ป๊าป
“โอ้ย ตีกูทำไมเนี้ย” ผมร้องโอด กุมไหล่ตัวเองอย่างงงๆ แม่งลงไม้ลงมือกับผมอีกละ อย่าให้ผมหน้ามืดจับมันกดหน้าประตูนะ
แต่จะว่าไปก็ความคิดดีนะ
“ให้มันนอนพื้นได้ไง!” มันต่อว่า ผมนี้ถึงกับ เอ้า ในใจ ส่วนมันมือก็ลูบหัวลูกรักมัน ราวกับว่าแค่นอนพื้นหลังมันจะหักอะไรเทือกนั้น
“นอนไหนก็เหมือนกัน” โหมดโหดเข้าสิงครับ เท้าเอวใส่แม่ง ตีนถีบหมามันดีมั้ย โดนด่าเพราะหมามันก็เคืองนะ เห็นหมาดีกว่าผัวตัวเองได้ไง
“แต่กูอยากให้มันนอนดีๆหนิ งั้นไปซื้อที่นอนให้มันกัน นะไอ้อิทนะ” พอเจอโหมดโหดผมไปปุ๊ปมันคงรู้ตัวว่าผมคงมีน้ำโหอยู่ไม่น้อย มันจึงเสือกใช้ลูกอ้อนกับผมซะงั้น ซึ้งมันได้ผลมั้ย ตอบเลย โคตรได้ผล
“เออ เย็นๆเดียวพาไป มึงไปนอนพักที่ห้องไป เดียวไข้ขึ้นอีก” ผมบอกเบาเสียงลงเล็กน้อย เมื่อเจอลูกอ้อนมันเข้าไป ไอ้อิทบทโหดเป็นอันต้องพับเก็บ เวลามันอ้อนแล้วใจไอ้อิทสั่นหนัก
“กูเอามันไปนอนด้วยได้มั้ยอะ” มันขออย่างเกร็งๆ มีช้อนตามองผมซะด้วย บอกเลยงานนี้ไม่ได้ผลโว้ย
“ไม่ได้” ตอบเสียงดังฟังชัด กอดอกหันหน้าหนีจากมัน ถ้าผมเห็นหน้ามันเดียวผมใจอ่อนอีก
“ไอ้อิท” นั่นไง เสียงเริ่มออดเริ่มอ้อน
“ไม่ได้ เอามันขึ้นไปนอนบนเตียงไม่ได้” ผมยังยืนยันคำเดิม หัวเด็ดตีนขาดยังไงผมก็ไม่ยอมให้มันไปนอนบนเตียงเด็ดขาด
“ทำไม” พอรู้ว่าใช้ลูกอ้อนไม่ได้ผล มันก็เริ่มขึ้นเสียงใส่ผมบ้าง
“กูหวง” ผมตอบมันสั้นๆกระชับ
“หวงเหี้ยไร” มันถามอย่างข้องใจ เดินมายืนตรงหน้าผม ส่วนผมพอเจอหน้ามันก็ยื่นหน้าไปใกล้แล้วบอกมัน
“เดียวมันมานอนทับที่กู” นี่คือเหตุผล
“มึงบ้าป่ะ นั้นหมานะ” มันโวยวายลั่น คงอึ้งกับเหตุผลอันลึกซึ้งของผมอยู่
“ถึงหมากูก็ไม่ให้นอน”
“แต่กูอยากให้มันนอนด้วย” พอเห็นผมตอบอย่างนั้น แม่งเริ่มงอแงใส่ผมละ มันตีหน้าเศร้าใส่ผมทำอย่างกับผมใจยักษ์ใจมารงั้นแหล่ะ
“ไอ้นนท์” ผมเรียกมัน เมื่อมันเริ่มจะเบะปากร้อง มือก็กอดลูกมันแน่น
“นะไอ้อิท” ดูน้ำเสียงมันเรียกผม ไม่ให้ผมใจอ่อนได้ไง ไม่วายมาดึงเสื้อผมอ้อนอีก มึงจะน่ารักเกินไปแล้ว อยากลากมันขึ้นเตียงจริงๆ
“เออๆก็ได้แม่ง” สุดท้ายใจอ่อนจนได้
“งั้นกูไปนอนก่อนนะ” พอได้ยินผมอนุญาตหน้าเปลี่ยนสีเลยนะมัน พลางบอกผมว่าจะรีบไปนอนอีก
“เดี๋ยว” ผมจับไหล่มันไว้ ก่อนที่มันจะเดินเข้าห้อง ไอ้นนท์มันหันตามเสียงเรียกผม
“อะ เฮ้ย” ก่อนมันจะร้องเสียงหลงเมื่อผมอุ้มมันเข้าไปแทน
“กูพาไปเอง หึหึ” หัวเราะในลำคอข่มขวัญมันเข้าไปอีก
“มึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะไอ้อิท” มันหน้าตื่นดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผมรัวๆ มันคงคิดว่าผมจะเอามันอีกรอบอย่างแน่นอน
“พาไปนอนไง”ผมบอก เดินเข้าห้องนอนตัวเอง
“กูไปเองได้” มันว่า สงสัยไม่ไว้ใจผม หน้าผมมันไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอ จนผมหยุดเดินแล้วมองหน้ามันอย่างเซ็งๆ
“พูดมากวะ หรือจะให้มันนอนนอก” ขู่แม่งซะเลย
“ชิส์ เออก็ได้ แม่งขู่จริงสัส” ไม่วายด่าผมอีก ต่อให้มันคิดว่าผมจะเอามัน ผมก็เอามันไม่ลงหรอกแค่เมื่อคืนมันก็นอนครางจนสลบหลายแล้วกว่าผมจะเอาเสร็จ ดังนั้นผมต้องปล่อยให้มันพักฟื้นบ้าง วันหลังผมจะได้จัดการมันได้อีก
ผมห่วงมันแค่ไหนคิดดู
“ออกไปได้แล้ว กูจะนอน” พอผมวางมันลงเตียงปุ๊ป มันก็เอ่ยปากไล่ทันที จะใจร้ายเกินไปแล้ว ก่อนไปต้องคิดค่าอุ้มหน่อย
“ขอจูบก่อนดิ” ขอแม่งด้านๆนี่แหล่ะ
“ไม่เอา!” มันร้องเสียงดัง ยกมือดันไหล่ผมออก เมื่อผมยื่นหน้าทำจูจุ๊บใส่มัน
“กูยอมให้หมามานอนทับทีกูแล้ว มึงจะใจร้ายกับกูหรอ” ผมว่าอย่างงอนๆ ผมอุตสาห์ให้มันมานอนบนที่นอนผมแล้ว
“มีแต่มึงที่บ้าคิดแบบนั้น” เสือกว่าผมบ้าอีก บ้าตรงไหนวะ โดนหมามานอนทับทีเป็นใครๆก็โกรธป่ะวะ หรือมีแค่ผมที่โกรธ
“ตกลงจะให้จูบมั้ย” ผมกดดันใส่ มันมัวแต่ลีลาชักช้าไม่ทันใจผม มือทาบคร่อมมันซะเลย
“กะ กู อื้อออ” มันอึกอัก แก้มนี่แดงจนผมอยากจะฟัดมันจมเตียง ผมไม่รงไม่รอให้มันตกลงละ จูบแม่งเลย
ผมกดจูบมันจมมิดกับหมอน ตวัดดันลิ้นเกี้ยวพันกับลิ้นของมันอย่างเอาแต่ใจ เมื่อมันเผลออ้าปาก ไอ้นนท์มันร้องท้วงในลำคอหลับตาแน่น มือมันก็จับไหล่จิกผมจนเจ็บ ถึงอย่างนั้นมันก็ยอมให้ผมจูบเอาๆจนมันเริ่มหายใจไม่ออก ทุบไหล่ผมให้ปล่อย
ส่วนผมเริ่มจะไม่จบแค่จูบ ผมรู้สึกอยากดูดนมมันด้วยนี่สิ พอคิดได้แบบนั้นผมเลื้อยมือของตัวเองเข้าไปในเสื้อมัน ไอ้นนท์มันรู้ตัวว่าผมทำมากกว่าจูบแล้ว มันเริ่มทุบไหล่ผม ครางอื้ออึงพยายามจะผละจากจูบผม แต่ผมใช้ความเอาแต่ใจและกำลังกดจูบมันลึกซึ้งกว่าเดิม จนมันต้านไม่อยู่ เผลอไปกับรสจูบผม ส่วนมือผมก็สาละวนกับยอดอกมัน จับจุกนมมันสองข้างบี้ๆแล้วขยี้จนร่างมันสะท้าน จนผมไม่อยากจะให้มือแล้ว อยากจะใช้ปากดูดมันแทนขึ้นมา
ไม่ไหวแล้ว อยากดูดนม
จ๊วบ
“อื้ออ ไอ้อิท” ผมถลกเสื้อมันจนถึงอก ถอนจูบมันอย่างรวดเร็วโดยที่ไอ้นนท์ไม่ทันได้ตั้งตัว ก้มประกบจุกนมมันข้างหนึ่งแล้วดูดกลืนอยากหิวโหย
จ๊วบ จ๊วบ
“อื้ออ อื้มม” เสียงครางไอ้นนท์ดังขึ้นยิ่งทำให้ผมมัวเมากับนมมัน ผมดูดกลืนอย่างกับเด็กทารก ผมฟัดขยี้จุกนมมันสองข้างรัวๆ ทั้งดูดทั้งตวัด จนร่างมันหอบตัวโยนกุมหัวผมแน่น
“พะ พอแล้ว” มันห้ามเมื่อผมเอาแต่ดูดนมมันไม่หยุด จนนมมันแดงไปหมด และมันคงเสียวอยู่ไม่น้อย นอนกระสับกระส่ายผมปลิวไปมา ผมเหลือมองหน้าแดงกล่ำของมันไปด้วยที่หลับตาพริ้มอย่างทรมาน ปากแดงๆของมันกัดยั่วผมเข้าไปอีก
โอ้ย ไม่จบแค่ดูดนมแน่
ในขณะที่สติผมกำลังขาด คิดร้ายกับไอ้นนท์อีกรอบ ไอ้เวรลูกรักของมันก็กระโดดมาบนตัวไอ้นนท์แล้วเห่าอ้อนจนไอ้นนท์มันได้สติ
บ๊อก บ๊อก
แม่ง ขัดจังหวะ ไอ้หมาเวร
“บิ๊กแอส” ไอ้นนท์เรียกเสียงเบา จากนั้นมันก็เริ่มดิ้นขัดขืนผม จนผมดูดนมมันอย่างแรงส่งท้ายจนมันเบ้หน้าเสียว พร้อมตวัดสายตาเคืองๆส่งมาให้ผม
“ไอ้อิทมึงออกไปเลย” อ้าว ได้ผมแล้วไล่เลย แล้วทำไมมันต้องทำหน้าแบบนั้นใส่ผมด้วย ต้องเป็นผมสิที่หงุดหงิด
“กูค้าง” ผมบอกอย่างไม่สบอารมณ์ กำลังดูดนมอยู่ดีๆมีหมามาขัดจังหวะซะได้ งานนี้ไอ้อิทไม่ยอมโว้ย
“เรื่องของมึง” มันว่าอย่างไม่สนใจ ยกตีนถีบผมลงจากเตียงอีก
“มึงกล้าไล่กูหรอ” ผมหุนหันลุกขึ้นมองมันสลับกับหมาอย่างคาดโทษ
“เออ ออกไปซะ” มันไล่ซ้ำ อยากจะถามมันจริงๆใครเป็นเจ้าของห้องกันแน่วะ
จากนั้นก็เอาไอ้หมานั้นมากอดแล้วนอนต่อหน้าต่อตาผม แล้วไอ้หมานั้นมันก็ส่งเสียงตอบรับด้วย ผมที่ถูกทิ้งขว้างได้แต่ยืนหน้ามึนอย่างทำอะไรไม่ได้ จะไปเอาไอ้หมานั้นออกจากเตียงแล้วไปกระโดดนอนทับแทน ก็กลัวว่ามันจะด่าอีก ผมจึงได้แต่กัดฟันฟึดฟัด มองภาพบาดตาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินออกจากห้องไป
ไอ้นนท์เผลอเมื่อไหร่ เจอดีแน่ไอ้บิ๊กแอส
พอสี่โมงเย็นผมเดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเองอีกครั้ง หลังจากผมไปทำงานที่ค้างจากมหาลัย เพราะใกล้ปิดเทอม งานมันเลยรุมเร้า ดีที่ผมตั้งนาฬิกาไว้ไม่งั้นผมคงทำงานเพลินจนลืมพาไอ้นนท์ไปซื้อของอย่างแน่นอน ส่วนไอ้นนท์ผมดูตารางเรียนมันแล้ว มันมีเรียนวิชาเดียวและไม่สำคัญอะไรมาก ผมคิดว่างั้น เลยให้มันโดดซะเลย ถึงไม่โดดผมก็ไม่ให้มันไปอยู่ดี
แอ๊ด
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนตัวเอง เห็นไอ้นนท์นอนกอดผ้าห่มแน่น ข้างๆก็มีลูกรักของมันนอนหลับไม่ห่าง ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ แต่ไอ้นนท์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นหรือรู้ว่าคนเข้ามาข้างใน ผมยกยิ้มตวัดสายตามองลูกของมันอย่างมาดร้าย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ จับตัวอ้วนๆของมันลงจากเตียง ใจจริงอยากจะโยนแต่กลัวมันส่งเสียงร้องปลุกไอ้นนท์อีก ผมจึงวางมันที่พื้นเบาๆ และมันก็นอนต่อไม่ยักตื่น
“หึหึ” จากนั้นผมหันมามองไอ้นนท์ที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง พลางหัวเราะในลำคอเบาๆ หน้าผมตอนนี้ไม่รู้ว่าแสดงออกแบบไหน แต่ผมรู้ว่ามันคงโรคจิตไม่น้อย ยิ่งรู้ว่าผมจะทำอะไรต่อจากนี้ด้วย รู้สึกว่าตัวเองจะโรคจิตขึ้นทุกวัน
ว่าแล้วผมก็คลานขึ้นเตียง จับผ้าห่มที่คลุมตัวไอ้นนท์ไว้เปิดขึ้นแล้วมุดเข้าไปด้านใน ก่อนจะคลานไปใกล้เป้าหมายที่มันล่อตาล่อใจผมอยู่สองก้อน
ขอจับให้ชื่นใจหน่อย
“ไอ้สัสอิท!” เฮ้ย ตื่นตอนไหน
ผลัวะ
ก่อนที่ผมจะได้รู้หรือมือผมจะได้สัมผัสก้นอวบอั๋น ร่างทั้งร่างผมก็กระเด็นลอยพร้อมผ้าห่มที่อยู่บนตัว ความเจ็บปวดรวดร้าวแทรกซึมที่หน้าอกผมอย่างแรง จนผมต้องกุมหน้าอกตัวเองไว้ เมื่อเจอตีนพิฆาตของไอ้นนท์เข้า
ตีนหนักโคตร
เอ๊ง
อ้าว เวรละ
เสียงลูกรักของมันร้องโหยหวนขึ้นมา ผมตวัดมองหามันทันที จึงได้รู้ว่ามือผมกำลังทับขาเล็กๆของมันอยู่ ผมจึงรีบยกมือมันออกราวกับของร้อน พร้อมหันไปมองหน้าไอ้นนท์อย่างรวดเร็ว
ตายแน่กู
ตุบ
“โอ้ย ไอ้นนท์ เจ็บแล้ว โอ้ยๆ” ดอกแรกมันเขวี้ยงหมอนใส่ผมจนหน้าหงายไปกับพื้น จากนั้นมันก็ก้าวลงจากเตียง ระดมตบหัวผมเป็นว่าเล่น หนำซ้ำดึงหูผมจะขาดอยู่แล้ว
“มึงทำเหี้ยอะไร ห๊ะ ” น้ำเสียงมันโหดมากบอกเลย ยิ่งเห็นลูกรักมันสำออยร้องอย่างกับผมฆ่ามันแล้ว ไอ้นนท์แม่งแทบจะแดกหัวผม
“เปล๊า เปล่าไม่ได้ทำอะไรจ๊า” ผมรีบยกมือปัดป้องมัน ผมไม่รู้ว่าที่มันถามหมายถึงผมมุดใต้ผ้าห่มมันหรือผมทำลูกรักมันกันแน่ งานนี้ไอ้อิทปฏิเสธไว้ก่อน
“มึงจะมุดจับก้นกูหรอ!” มันปรามาสผมอย่างโหดร้าย
“และกล้าทำร้ายหมาอีก!” กูไม่ได้ทำโว้ย ผมได้แต่ร้องในใจ
“กูไม่ได้ตั้งใจ มือมันไปโดนเอง” ผมอธิบายรัวๆ ถ้าใครเห็นผมในสภาพนี้คงไม่อยากจะคิดว่าไอ้อิทคนโหดมันหายไปไหน มีแต่ไอ้อิทกลัวเมียอยู่ตรงนี้
“อย่าให้กูรู้ว่ามึงทำร้ายมัน” ไอ้นนท์มันว่าทิ้งท้าย ปล่อยหูผมอย่างแรงแล้ว เดินผ่านผมไปหาลูกของมัน แล้วอุ้มมาปลอบโอ๋ต่อหน้าต่อตาราวกับเจ็บนักหนา
แล้วผมหล่ะ
“กูก็เจ็บนะ” ผมอ้อน ชี้หูที่มันดึงจนแดงแทบหลุดคามือให้มันดู หวังว่ามันจะเห็นใจ
“สำออย” อ้าว พูดไม่ดูลูกตัวเองเลย มันสำออยกว่าผมอีก ร้องอะไรกันนักกันหนา ผมก็ไม่ได้ทับแรงจนขามันหักขนาดนั้น โคตรมารยาเลยมัน
“ไอ้นนท์” ผมเรียกมันเมื่อมันนั่งหน้าตึงอยู่ที่โซฟา ดูท่าทางมันแล้วมันคงโกรธผมอยู่มากที่เดียวที่มุดใต้ผ้าห่มหวังจับก้นมัน แถมไปทำร้ายลูกรักมันอีก
“อะไร!” แหม เสียงกับหน้าพร้อมใจกันมาก
“กูจะพาไปห้าง แต่ก่อนไป มึงไปเปลี่ยนกางเกงก่อน” ผมใช้วิธีพูดนิ่มๆใส่ กางเกงที่ไอ้นนท์ใส่ตอนนี้มันขาสั้นปกเข่าเพราะเป็นกางเกงของผม
“ทำไม” มันถามขึ้น หน้าไม่ลดความเคืองผมเลย
“มันสั้น เดียวกูไปเอากางเกงตัวใหม่มาให้ละกัน” พูดจบผมก็เดินเข้าไปในห้องนอน ค้นตู้เสื้อผ้าอยู่ไม่นาน เจอกางเกงขายาวผ้าร่มแบบยางยืดตัวสีฟ้าอ่อน ผมคิดว่าไอ้นนท์คงใส่ได้เพราะมันตัวเล็กสุดแล้วที่ผมมี ผมจึงเดินออกมาพร้อมยื่นให้มัน
“กูไม่ใส่” พอเห็นกางเกงที่ผมถือมาให้ มันก็ปฏิเสธทันที จนผมเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มเอาแต่ใจขึ้นทุกที หรือว่าผมตามใจมันมากเกินไป
“จะไปไม่ไป” ผมถามเสียงเข้ม ถึงผมจะตามใจมันไม่โหดใส่เหมือนเมื่อก่อน แต่ใช่ว่าผมจะตามใจมันเสมอ มันดื้อ ผมก็โหดใส่แม่งเลย ถึงบางครั้งมันริอาจหาญทำร้ายผมมานักต่อนักก็ตามและดีที่ไอ้นนท์มันก็ยังคงกลัวผมอยู่
“เออ ใส่ก็ได้” มันดึงกางเกงจากมือผม แล้วลุกเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ทิ้งลูกรักของมันไว้กับผม พอไอ้นนท์ไม่อยู่ไอ้เจ้าบิ๊กแอสก็เหมือนจะรู้ว่ามันจะโดนผมแกล้งแน่ มันวิ่งส่ายก้นอวบๆเหมือนแม่มันมุดหนีเข้าไปใต้โซฟา แต่สุดท้ายมันเข้าไปได้ไม่หมด เหลือตูดที่มันติดกับขาสั้นๆของมัน
“หึหึ มานี่เลยมึง” ผมจับขาเล็กๆของมันดึงออกมาให้พ้นจากโซฟา แล้วจับมันอุ้มขึ้น ไอ้เจ้าบิ๊กแอสมันก็ดิ้น ร้องหงิงๆให้ผมปล่อย พยายามจะให้ฟันของมันกัดมือผม แต่มันดันกัดไม่ถึงไง
“ร้ายนะมึง” ผมกำลังจะเอื้อมมือตบตูดไอ้เจ้าบิ๊กแอส ไอ้นนท์มันก็โพล่ออกมาจากห้องซะก่อน พร้อมทักผมเสียงดัง
“มึงทำไร” จากนั้นมันก็เดินมาเอาลูกมันคืนจากผม ส่วนผมก็ปล่อยง่ายๆ พร้อมยกมือสองข้างขึ้น
“เปล่า กูแค่เล่นกับมันเอง เนอะบิ๊กแอสเนอะ” ผมลูบหัวทุยๆของมันเล่น เป็นเชิงว่าผมเล่นกับมันจริง ไม่ได้คิดจะทำร้ายมันเลย จริงๆ
ทั้งที่จริงผมอยากจะตีก้นมันซักสองสามที
“ให้มันจริง” มันว่าแค่นั้น มันก็เลิกสนใจผม ส่วนผมก็มองกางเกงที่มันใส่แล้วพับขานิดนึง สงสัยมันจะยาวไป แต่ก็ดีกว่าขาสั้นตัวตะกี้
จากนั้นผมก็พามันมาห้างไม่ใกล้จากคอนโดผม ห้างนี้มันขายของพวกสัตว์เลี้ยงต่างๆมากมาย ที่สำคัญสามารถเอาสัตว์เลี้ยงเข้าห้างได้ด้วย พอมาถึงข้างใน ไอ้นนท์มันก็เดินนำไปยังโซนสัตว์เลี้ยง ส่วนผมก็เข็นรถตามมันต้อยๆ
“ขนาดใส่ตัวใหญ่แล้วทำไมมันยังเห็นวะ” ผมสบถอย่างหัวเสีย กางเกงไอ้นนท์มันรัดรูปเกินไปมั้ย ดูซิเห็นก้นอวบๆของมันแน่นตึงไปหมด ผมมองรอบๆก็เห็นผู้ชายมองก้นมัน ยิ่งทำให้ผมหัวเสียและหวงมันเข้าไปใหญ่ ผมว่าผมให้มันใส่กางกางตัวใหญ่แล้วนะ แต่ทำไมมันดูเล็กลงเมื่อมันใส่
สรุปกางเกงมันเล็กหรือก้นมันใหญ่กันแน่
และที่สำคัญก้นมันน่าตีจริงๆเลย และไวกว่าความคิดก็มือผมนี่แหล่ะ ดันเผลอไปตีก้นอวบๆของมันเข้าโดยไม่รู้ตัว
เพี้ยะ
อ้าวฉิบหาย มือลั่น
“โอ้ย ไอ้อิท มึงตีก้นกูเพื่อ!!” ไอ้นนท์ร้องลั่น จับก้นตัวเอง หันมามองผมอย่างหาเรื่อง
“ยุง กูตบยุง” แถสิครับงานนี้ ไม่รู้จะแถอะไร แม่งเอายุงมันนี้แหล่ะ ใกล้ตัวดี ถ้าบอกว่าก้นมันน่าตี เดียวผมโดนมันตบหัวแนบพื้นอีก ดังนั้นผมไม่เสี่ยง
“ยุงบ้านพ่องมึงหรอ อยู่ในห้าง” มันว่า
“มันบินมาตากแอร์ไง อากาศมันร้อน”
“ประสาทป่ะมึง ถ้ามันร้อนป่านนี้มันไม่แห่มาตากแอร์เป็นฝูงเลยหรอ” มันด่า พร้อมทำหน้าเอือมระอาใส่ผมแบบสุดๆ สงสัยเอือมกับมุกอากาศร้อนของผม
“แต่มันจะกัดก้นมึงไง กูเลยตี” ผมไม่สนที่มันว่า แถต่อทันที ไอ้นนท์มันถึงกับหันหน้ามาหาผมแล้วเท้าเอว คล้ายๆจะบอกว่า พูดๆให้จบ กูจะฟังไรงี้
“ถ้ากูไม่ตี มันดูดเลือดที่ก้นมึงจนมันลีบทำไง กูไม่ยอมหรอก” ผมว่าเสียงจริงจัง พอคิดว่าก้นของมันจากที่อวบๆแล้วฝ่อลีบไป ผมนี่แทบจะกลั้นใจตายเลยทีเดียว ผมกำลังจะพล่ามความร้ายแรงของมัน เงยหน้ามองมันอีกที ไอ้นนท์มันก็เดินหนีผมซะแล้ว
อ้าวไปก็ไม่บอก
ผมรีบวิ่งตามมันทันที พอไอ้นนท์มันเห็นผม มันก็เมินราวกับคนไม่รู้จัก เดินเลือกซื้ออาหารหมาหน้าตาเฉย ส่วนผมก็ไม่แคร์เดินตามมันต้อยๆตามติดมันแทบจะเป็นเงา ยืนประกบหลังไม่ห่าง คอยบดบังก้นงอนๆของมันจากสายตาคนอื่นที่ลอบมองมันอยู่อย่างหงุดหงิด
ก้นใหญ่ล่อผู้ตัวอื่นดีนัก
“ไอ้อิทมึงเดินดีๆดิ๊” ไอ้นนท์มันคงรำคาญที่ผมแทบจะสิงมัน มันเดินห่างจากผมไม่ถึงคืบ ผมก็ตามประชิดมันจนตัวแทบจะติดกัน
“เดียวคนมองก้นมึง กูหวง” พอผมพูดแบบนั้น ไอ้นนท์มันก็อ้าปากเหวอ หน้ามันแดงริ้วขึ้นมา ก่อนจะเดินหนีผม จนผมต้องรีบวิ่งตามไปประกบต่อ
จนมันคลาดจากตัวผมนิดเดียว มันก็เดินไปชนใครก็ไม่รู้ มันก้มหน้าขอโทษขอโพยยกใหญ่ สงสัยมัวแต่เขินอยู่จนไม่มองทาง ดีที่ลูกมันไม่หล่นลงพื้นด้วย ผมจึงเดินเข้าไปหามัน ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันเดินชนใคร
คู่อริผม
“อ้าว ไอ้อิท” มันทักผมขึ้น มองผมกับไอ้นนท์สลับไปมา จนผมต้องดึงไอ้นนท์มาข้างหลัง ประกาศความเป็นเจ้าของให้มันรู้
“ไอ้ทรอย” ผมทักเสียงนิ่งกลับ ไอ้ทรอยมันเป็นคู่อริผมตั้งแต่มอปลาย มันไม่ถูกกับผมและหาเรื่องลอบกัดในส่วนผลประโยชน์ใต้ดินที่พวกผมกำลังทำอยู่ ตอนนี้ผมกำลังตามกำจัดมันอยู่เงียบๆเพราะมันเริ่มจะตุกติกกับผมมากเกินไป แต่ผมกำจัดมันไม่ได้ซักทีเพราะมันมีแบล็คคุ้มหัว แต่มันก็ไม่ยากเพราะผมแบล็คใหญ่กว่า ผมจึงแค่รอเวลาเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าจะเจอมันที่นี่ซะก่อน ผมจึงมองรอบๆตัวว่ามันพาพวกมาหรือเปล่า ต่อให้มันผมก็ไม่กลัว แต่ที่ผมกลัวเพราะผมมีไอ้นนท์มาด้วย กลัวว่ามันจะเจ็บตัวถ้าพวกผมมีเรื่องกัน
“ใครวะ” ไอ้ทรอยมันเอื้อมมือกำลังจะมาจับไอ้นนท์ ผมจึงผลักตัวมันออกห่าง
“อย่ายุ่งกับมัน” ผมว่าเสียงเหี้ยม ไอ้นนท์มันพอจะรู้ว่าไอ้คนตรงหน้ามาร้ายอย่างแน่นอน มันจับชายเสื้อผมแน่นอย่างกลัวๆ
“หวงไรวะ แต่จะว่าไปมันก็น่าเอาดีเหมือนกัน” ไอ้ทรอยมันว่า มองไอ้นนท์อย่างจาบจ้วง คำพูดของมันผมอยากจะถีบมันและซัดมันตรงนี้ แต่ติดที่ผมอยู่สาธารณะ ผมจะจัดการมันไม่สะดวก ผมจึงได้แต่นิ่งไว้ ทั้งที่ข้างในผมโคตรเดือด จนมันพูดขึ้นมา ความอดทนผมก็ขาดสะบั้น
“ถ้ามึงเอาแล้ว ก็ให้กูเอามั้ง เหมือนที่มึงเคยทำไง”
มาแล้วววว ช้าไปหน่อยย ขอโทษน้าา
-
นนท์เคยไปทำอะไรทรอยไว้คะ :katai1:
-
แต่นนท์คนนี้ อิทให้ใครไม่ได้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลุ้น :z2: :z2: :z2:
-
เหยยยย ดีใจง่าาาาาา มาต่อแล้ววววว
ตอนต่อไปรีบๆ มานะคะ
-
อ้าว พูดหมาๆ อย่างนี้ :z6:
-
กลัวเมียนะอิท :laugh:
-
:m20:
:3123: :pig4: :3123:
-
ตัวร้ายโผล่มาแล้ว!
-
อยากเห็นพี่อิทหึงโหดจังโลยยยย
-
ตัวร้ายออกโรงเพื่อเพิ่มสีสันสินะ :hao4:
-
ตอนที่ 30
รู้ใจตัวเอง
พอไอ้คนชื่อทรอยพูดจบ ไอ้อิทแทบจะถลาไปต่อยหน้ามัน จนผมต้องรีบดึงแขนห้ามมันไว้ ผมไม่อยากให้มันมีเรื่อง ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ไอ้ทรอยพูดคืออะไร แต่ดูเหมือนไอ้อิทมันจะโกรธเอามากๆ หน้ามันตอนนี้โคตรน่ากลัว
“ไอ้อิทกลับเหอะ”ผมดึงแขนมันถอย คนเริ่มมุงดูเยอะแล้ว
“จะรีบไปไหนว่ะ” ไอ้ทรอยพูดขึ้นมา มันมองผมสายตาแปลกจนผมต้องหลบอยู่หลังไอ้อิท เมื่อรู้สึกขนลุกกับสายตามัน
“กูไม่อยากมีเรื่อง” ไอ้อิทพูดเสียงนิ่งเหมือนจะข่มอารมณ์สุดๆ ถ้าโดยปกติแล้วผมว่ามันซัดกันเละไปแล้วตอนนี้ จู่ๆไอ้อิทมันเอามือของมันมากุมมือผมไว้แล้วบีบแน่น จนผมมองตามมือมันแล้วใจเต้นแรงก่อนมองหน้ามัน
ผมรู้สึกว่ามันกำลังปกป้องผม
“กลัวหรือวะ” ส่วนไอ้เหี้ยทรอยยังคงพยายามยัวะให้ไอ้อิทโกรธ จนผมเองที่ทนไม่ไหวเริ่มอารมณ์ขึ้นพอๆกับไอ้อิท ที่ไอ้ทรอยพยายามหาเรื่องไม่หยุด ผมจึงเดินออกมายืนข้างหน้าจากที่หลบหลังไอ้อิท แล้วผลักอกไอ้ทรอยอย่างแรง
พลั่ก
“ไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากมีเรื่อง ไม่ใช่พวกนักเลง”ผมตอบมันไป ไอ้ทรอยดูจะอึ้งๆเล็กน้อยที่ผมกล้าทำแบบนั้น พอๆกับไอ้อิทที่รีบดึงผมมาหลบหลังมัน
“ไปซะ อย่าให้คนกูต้องจัดการมึง” ไอ้อิทพูดเสียงเย็น มันหันไปมองรอบๆ ไอ้ทรอยก็มองตามก่อนจะเห็นคนที่น่าจะเป็นลูกน้องของไอ้อิทยืนอยู่ไม่ห่าง จนผมสงสัยว่ามันไปเรียกมาตั้งแต่ตอนไหน
“หึ น่าสนวะ” มันหันกลับมามองพวกผมอีกครั้ง พลางเดาะลิ้นอย่างกวนตีน ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเลยซักนิด หนำซ้ำมันเอาแต่มองมาที่ผมจนผมอย่างจะซัดหน้าเหี้ยๆของมันซักที ไม่รู้ความคิดผมดังไปหรือเปล่า ไอ้อิทมันถึงรู้ว่าผมอยากต่อยหน้าไอ้ทรอย มันพุ่งเข้าชกหน้าไอ้ทรอยอย่างแรงจนมันเซไปหลายก้าว
ผัวะ
“คิดว่าต่อยได้คนเดียวหรอว่ะ”
ผัวะ
ไอ้ทรอยมันพูดขึ้นแล้ววิ่งมาชกหน้าไอ้อิทอย่างแรงทั้งที่มันก็หลบได้ ทำไมมันไม่หลบ หรือถ้ามันหลบมันจะโดนผม
มันปกป้องผมอีกแล้ว
“ไอ้สัส” ไอ้อิทมันผลักผมออกห่างจากตัวมันแล้วถีบเข้าที่ท้องไอ้ทรอยอย่างแรง จากนั้นพวกมันก็รุมชกต่อยกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนคนมุงดูเต็มไปหมด จนในที่สุด รปภ ก็เข้ามาห้ามพวกมันแยกออกจากกัน ผมถึงรีบไปหาไอ้อิท
“ไอ้อิทเป็นไงบ้าง” ผมถามขึ้นมา เมื่อหน้ามันตอนนี้เละไม่เป็นท่า ตัวพวกมันอย่างกับควายสองตัว ซัดกันทีแทบจะเข้าโรงพยาบาล ส่วนไอ้ทรอยก็ไม่ต่างกันหน้ายับเยินพอดู จากนั้นคนของไอ้อิทก็ห้อมล้อมไอ้ทรอยอย่างรวดเร็ว
“ปล่อยมัน” ไอ้อิทสั่ง ลูกน้องของมันพอได้ยินคำสั่งจึงเดินมายืนอยู่ข้างๆไอ้อิทแทน ส่วนไอ้ทรอยมันก็สะบัดหลุดจาก รปภ แล้วยืนปาดเลือดที่ซึมตามมุมปากของมันแล้วจ้องมาที่พวกผม
“ไม่จบแค่นี้แน่” ไอ้ทรอยพูดแล้วยกยิ้ม หน้ายับขนาดนั้นยังทำหน้ากวนตีนใส่ไอ้อิทอีก น่าจะกระทืบมันซ้ำจริงๆ
“ไอ้ทรอย” ไอ้อิทกดเสียงต่ำ เมื่อได้ยินไอ้ทรอยพูด ส่วนไอ้ทรอยยกมือสองข้างขึ้นแล้วยักคิ้วใส่ไอ้อิทแถมไปอีก
“แล้วเจอกันใหม่” ไอ้ทรอยพูดแค่นั้นมันก็เดินออกไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไอ้อิทมันยังคงมองตามไอ้ทรอยเหมือนอยากจะให้แน่ใจว่ามันไม่อยู่แถวนนี้แล้วจริงๆ จนผมต้องเป็นฝ่ายเรียกมัน
“ไอ้อิท กลับเถอะ” ผมชวนมันหน้ามันตอนนี้ไม่ลดความน่ากลัวเลยซักนิด จนผมเริ่มกลัวมันขึ้นมาแล้ว ไอ้อิทพอถูกผมเรียกมันตวัดหันมองผมจากที่สายตาแข็งกร้าวก่อนจะอ่อนลงเมื่อมองหน้าผม
“ขอโทษ” มันพูดเบาๆดึงผมเข้าไปกอดแน่น จนผมทำตัวไม่ถูก
“อะ ไอ้อิท” ผมเรียกมัน จู่ๆมันก็ดึงผมไปกอดดื้อๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร แต่แรงกอดของมันแน่นขึ้นจนผมรู้สึกเจ็บ จนผมทนไม่ไหวเรียกมัน พลางเอามือดันออกมันให้ปล่อย
“อิท”
“กูเกือบพามึงเจ็บตัว” มันพูดเสียงอ่อยหลังจากผละออกจากผม หน้าที่แตกยับของมันหม่นลงอย่างรู้สึกผิด ยืนก้มหน้าอยู่แบบนั้น
“กลับไปคุยที่ห้อง” ผมบอก ไอ้อิทเงยหน้ามองผมทันที
“คืนนี้ค้างกับกูนะ” มันจับมือผมแล้วพูดขอเบาๆ ทำไมผมรู้สึกว่าคำพูดมันอ้อนจังวะ โดนต่อยทีเดียวสมองแม่งกลับเลยหรือไง แล้วผมก็เสือกใจเต้นแรงกับมันด้วย
“อะ เออ เลิกทำหน้าแบบนั้นซะที” ผมว่า พอเห็นหน้ามันที่อ้อนๆทีไรผมใจอ่อนทุกทีผมจึงเดินหนีแม่งเลย
จากนั้นไอ้อิทก็เดินหน้าบานตามผมมาแต่ไกลเกรงใจหน้ายับของมันเลยซักนิด คว้ารถเข็นผมไปเข็นแล้วเดินไปจ่ายตัง เมื่อผมได้ของให้สำหรับเจ้าบิ๊กแอสและแวะโซนอาหารเอาของไปทำกินที่คอนโดมันด้วย พอเสร็จก็พากันกลับคอนโด
ตลอดทางที่มันขับรถผมเหลือบมองมันเป็นระยะๆ หน้ามันตอนนี้เริ่มบวมและช้ำ มีเลือดแห้งเกรอะที่มุมปากและคิ้วของมัน เห็นแบบนั้นแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันจะเจ็บมากหรือเปล่า ผมจึงเอื้อมมือไปแตะแก้มมันเบาๆจนมันสะดุ้งแล้วมองมาที่ผม จนผมรู้สึกตัวว่าทำไรมือผมก็ไปแตะที่แก้มมันแล้ว
“กูไม่เจ็บหรอก” มันพูดแล้วยิ้มเหมือนรู้ว่าผมจะพูดอะไร มันเอามือกอบกุมผมไว้แน่น จนผมชักมือมันออก เพราะหน้ามันร้อนแปลกๆไม่รู้ว่ามันแดงด้วยหรือเปล่าจนไอ้อิทมันหัวเราะในลำคอ
“ชิส์ ใครถาม” ผมพูดกลบเกลื่อน ไม่มองหน้ามัน หันมามองเจ้าบิ๊กแอสแทนที่มันหลับอยู่บนตักผม
“เมียถาม” มันหันมาพูด มองมาทางผม
“ไอ้อิท!” ผมถลึงตาใส่มัน ผมไม่ค่อยชินเท่าไหร่ที่มันพูดคำว่าเมียๆแบบนี้ จากนั้นไอ้อิทมันก็ไม่กวนผมอีกมันก็ขับรถของมันหัวเราะอย่างอารมณ์ดีจนถึงคอนโด
อ๊ะ
“ไอ้นนท์!” ไอ้อิทเรียกผมเสียงหลง เมื่อผมกำลังจะลงจากรถแต่กลับเจ็บด้านหลังและขาอ่อนขึ้นมาจนเกือบล้ม ดีที่จับเบาะรถไว้ทัน ไม่งั้นผมกับเจ้าบิ๊กแอสร่วงไปกองกับพื้นอย่างแน่นอน
มาขาอ่อนอะไรตอนนี้ว่ะ
ผมสบถในใจ ตอนไปเดินห้างมันก็เจ็บเดินเหมือนคนเจ็บขา แต่ก็พอทนได้เมื่อเดินนานๆจนมันชาไม่รู้สึก แต่พอได้นั่งเบาะไม่นาน พอจะลุกเดินที ขากลับไม่มีแรงซะงั้น แถมเมื่อกี้ทำผมเจ็บจนย้ำตาเล็ด
“เดินไหวเปล่า กูอุ้มมั้ย” ไอ้อิทมันถามผมอย่างเป็นห่วง กำลังจะช้อนอุ้มผม จนผมต้องรีบห้ามมัน เพราะถ้ามันอุ้มผมใครจะเป็นคนขนของขึ้นห้องกัน
“มึงต้องถือของนะ กูไม่เป็นไร กูเดินได้” ผมบอก
“ให้ยามเอาขึ้นไปให้ก็ได้ มึงอย่าดื้อสิวะ” มันดุ จากนั้นก็รวบช้อนผมอุ้มท่าเจ้าสาว ผมไม่ได้คว้าคอมันไว้ เพราะผมอุ้มเจ้าบิ๊กแอสอยู่ ผมเห็นมันเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเป็นปกติ ผมถึงนึกขึ้นได้ว่ามันเพิ่งจะตีกับคู่อริมา
“กูเดินได้ ไม่ต้องอุ้ม” ผมพยายามจะลงเดิน แต่ไอ้อิทไม่ยอม แม่งเจ็บขนาดนี้ยังทำเป็นเก่งอีก
“ไอ้นนท์” มันเรียกผมเสียงนิ่ง สีหน้าดุดันขึ้นมา แต่ในนาทีนี้ผมไม่กลัวไม่หรอก
“มึงเจ็บอยู่จะอุ้มกูทำไม” ผมว่ามันเสียงดัง ไอ้อิทได้ยินผมพูดแบบนั้นมันก็ยกยิ้มให้ผม จนผมหมั่นไส้มันขึ้นมา
“กูเจ็บไม่เท่าไหร่ แต่กูไม่มีทางให้มึงเจ็บอย่างแน่นอน”
มันพูดเสียงจริงจัง จนผมพูดไม่ออก บอกเลยตอนนี้ผมโคตรใจเต้นแรงกับคำพูดของมัน ข้างในมันพองโต ตื้นตันแปลกๆ ผมกับมันมองตากันอยู่นานจนผมเป็นฝ่ายหลบ ก่อนจะก้มหลบหน้าทั้งที่หน้าผมคงแดงไปแล้วตอนนี้
ไอ้อิท มึงจะมีอิทธิพลกับหัวใจกูเกินไปแล้วนะ
พอมาถึงห้อง มันก็วางผมบนโซฟาอย่างเบามือ ก่อนจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์ สงสัยมันคงสั่งให้ยามเอาของขึ้นมาให้ ผมจึงนั่งรอมันเงียบๆ ปล่อยเจ้าบิ๊กแอสนอนข้างๆ จากนั้นไอ้อิทมันก็เดินมาหาผม
“หิวหรือยัง” มันถามกำลังจะมานั่งข้างๆผม พอเห็นเจ้าบิ๊กแอสนอนอยู่ ไอ้อิทชักสีหน้าเล็กน้อย ก่อนจะไม่นั่ง เลือกที่จะยืนถามผมแทน
“ก็นิดหน่อย” ผมตอบ ไม่ค่อยกล้ามองหน้ามันเท่าไหร่ รู้สึกเขินแปลกๆหลังจากที่มันพูดประโยคนั้นออกมา
“เดียวกูทำให้กิน รอแปป” ว่าเสร็จมันกำลังจะเดินไป จนผมต้องรีบคว้ามือมันไว้ ไอ้อิทมันก็หันมามองผมทันที
“หรือมึงอยากกินอะไร” มันคงคิดว่าที่ผมคว้ามือมันไว้ เพราะผมอยากกินอะไร แต่ไม่ใช่ไง ผมดึงมันไว้เพราะหน้ามันต่างหากหล่ะ เห็นแล้วหงุดหงิด
“มาทำแผลก่อนค่อยทำ” ผมบอกห้วนๆกลบความรู้สึกเขินเอาไว้ ไอ้อิทได้ฟังก็ทำหน้าอ๋อใส่ ไม่วายเอามือแตะที่หน้าตัวเอง
“ใจดีจัง” มันว่ายิ้มๆ
“ไหนกล่องยา” ผมถามมัน ไม่สนสายตาของมันวิบวับมองมาที่ผม พอผมถามมันก็เดินไปหยิบกล่องยามาให้ผมแล้วมานั่งข้างๆ ส่วนเจ้าบิ๊กแอสโดนลากไปนอนริมโซฟาแล้ว
ผมจึงค้นหยิบหาอุปการณ์ทำแผลในกล่อง โดยมีไอ้อิทมองหน้าผมไม่วางตา จนผมรู้สึกประหม่า และเกร็งขึ้นทุกครั้ง และกว่าจะเจอจนครบก็ทำเอาผมลอบถอนหายใจหลายครั้ง พอได้อุปกรณ์มาแล้ว ผมหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์ทันที
“หันหน้ามา” ผมบอก ไอ้อิทมันก็หันหน้ามาหาผม แล้วเสือกยื่นหน้ามาผมโคตรใกล้เลย
“หน้ามึงแดงนะ” มันทัก แล้วยิ้มตาหยี จนผมใจเต้นแทบจะระเบิดอยู่แล้ว แม่งมันทำอะไรกับผมกันแน่วะ ไอ้เหี้ยหนิ ผมจึงแกล้งแตะสำลีใส่แผลมุมปากมันอย่างแรง
“โอ้ย เจ็บนะ” มันสะดุ้ง ซี้ดปากเบาๆ
“สมน้ำหน้า” ผมด่ามัน แล้วค่อยแตะสำลีที่มุมปากมันอีกแต่ครั้งนี้ผมทำเบาๆ ตอนแรกมันก็ระแวงว่าผมจะแกล้งมัน แต่พอเจอสายตาผมแม่งก็ยื่นหน้ามาให้ผมทำอยู่ดี
“เจ็บมากเลย โคตรเจ็บ” มันร้องโอด พร้อมทำหน้าทำตาเจ็บอย่างกับโดนแทงมา ทั้งที่มันแค่ปากแตกคิ้วแตกเท่านั้น ไม่วายทำหน้าวอนโดนถีบอีก
“อย่าสำออย” ผมด่า หมั่นไส้ในความตอแหลของมัน ผมจึงเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์กดแผลที่คิ้วมันอย่างแรง
“โอ้ย ซี้ด แสบๆ ไอ้นนท์มึงจะฆ่ากูหรอ” ไอ้อิทร้องเสียงหลง มันถอยหนีจากสำลีผมอย่างรนราน มันรีบเอามือแตะๆคิ้วมันทันที
“เออ มันน่าฆ่าให้ตายซะ” ผมโยนสำลีใส่มัน ไม่ทงไม่ทำแผลให้มันละ สะดีดนะดิ้งเกิน
“ฆ่ากูก็ไม่ตายหรอก” มันหลบสำลีผม ลอยหน้าลอยตาตอบ เห็นหน้ามันแล้วคันมือคันตีนฉิบหาย อยากจะวิ่งไปตบหน้าในความมั่นของมัน แต่ผมก็นึกบางอย่างได้ จึงเอามือตบก้นตัวเองเบาๆแล้วเผยิดหน้าท้ามัน
“ลองดูมั้ยหล่ะ
“ก็อยากลองนะ” มันทำหน้าหื่นทันที ไม่วายยื่นหน้ายับๆของมันมาใกล้ผม จนผมต้องผลักหัวมันออกจนมันเกือบหงายหลัง
“ตายเพราะก้นมึงกูยอม” มันว่าเสียงจริงจัง พร้อมเดินมาหาผมเอามือเท้าคร่อมผมไว้อีก จนผมตกใจเผลอดันอกมันไว้
เรื่องแบบนี้มึงจริงจังมากสัส
“พอๆเลยมึง ลุกออกไป กูหิวแล้ว” ผมดันมันออก ผมไม่น่าไม่เล่นกับมันเลย เดียวแม่งบ้าฟัดผมอีกรอบผมได้ตายพอดี
“ไรวะ พูดให้อยากแล้วจากไป” มันว่าอย่างเซ็งๆ ลุกออกจากตัวผม ก่อนยืนขึ้นมองหน้าผม
“ไม่ให้ลองจริงหรอ” ไม่วายถามผมอีก จนผมอยากจะตบกระบาลมันจริงๆ
“ไม่โว้ย”
ไอ้อิทพอได้ยินคำขาดของผมไปมันก็เดินคอตกเขาไปในครัว ผมก็มองตามหลังมันก่อนจะเลิกสนใจมาเปิดดูทีวีรอ จู่ๆเสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้น สงสัยจะเป็นยามที่ไอ้อิทให้เอาของขึ้นมา ผมกำลังจะลุกไปเปิด แต่ก็ไม่ทันไอ้อิทเมือมันไปถึงประตูก่อน แล้วรับของจากยามมา แล้วเดินตรงมาหาผม
“ของลูกมึง” มันยืนของเล่นและที่นอนของเจ้าบิ๊กแอสมาให้ผม ส่วนอาหาร พวกนมและอาหารเม็ดพร้อมกับของสดมันก็เอาไปเก็บในครัว
ระหว่างรอไอ้อิททำกับข้าว ผมก็ประกอบที่นอนให้เจ้าบิ๊กแอส ที่เป็นเหมือนเต็นต์นอนแต่มันเป็นทรงสามเหลี่ยมขนาดกลางไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป พอประกอบเสร็จผมก็เอาเบาะนอนนุ่มๆที่ซื้อมาใส่เข้าไปในเต็นต์นอนของมัน
“เสร็จแล้ว ที่นอนของแก” ผมหันไปบอกมัน ที่ตอนนี้นอนหลับปุย ผมจึงอุ้มมันเข้าไปในที่นอนที่ผมเพิ่งทำเสร็จ ผมมองผลงานตัวเองอย่างชื่นชม จนเสียงไอ้อิทเรียกขึ้น
“กับข้าวเสร็จแล้ว” ไอ้อิทมันเดินมาเรียกผม ตามันก็มองที่นอนของเจ้าบิ๊กแอสที่ผมประกอบขึ้นมา จากนั้นมันก็หันมาหาผม
“เดินไหวเปล่า” มันถาม
“ไหว” ผมตอบแค่นั้น แล้วลุกขึ้น ถึงมันเสียดๆแต่ก็พอทนได้ ไอ้อิทมันทำท่าจะมาประคองผม จนผมต้องส่งสายตาห้ามไม่ให้มันมายุ่ง ดีที่ห้องครัวไม่ใกล้จากห้องนั่งเล่นผมจึงเดินไม่ไกลมาก ก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ที่มีเบาะรอง ที่ไอ้อิทเตรียมไว้ให้
“ไม่นึกว่าทำอาหารเป็น” ผมมองกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะสองสามอย่าง มีคะน้าหมูกรอบ ต้มจืด แล้วก็ไข่เจียว
“ก็พอเป็น” มันว่ายิ้มๆ แล้วนั่งลงตรงข้ามผม
“จะท้องเสียเปล่าวะ” ผมแขวะมัน
“ก็ไม่แน่” พอมันพูดแบบนั้น ผมก็ตวัดมองหน้ามันอย่างตกใจทันที กลัวมันโกหกว่าอาหารเป็น
“ล้อเล่น กินดิ หิวไม่ใช่รึไง อ่ะ หมูกรอบ” มันตักหมูกรอบมาให้ ผมจึงรับแล้วลองชิมดูก็รู้สึกว่ามันอร่อยดี จากนั้นผมก็กินไปเรื่อยๆโดยมีไอ้อิทตักอาหารให้ตลอด ตลอดเวลาที่ผมนั่งกินข้าวกับมัน ไอ้อิทก็ชวนผมคุยโน่นนี่นั่น หาเรื่องกวนผมตลอด หน้ามันดูยิ้มตลอดเหมือนกับมันมีความสุขมากอะไรเทือกนั้น ส่วนผมก็รู้สึกไม่ต่างกัน
ผมคงชอบมันแล้วสินะ ถึงรู้สึกแบบนี้
วันรุ่งขึ้น
“เดียวกูมารับนะ เลิกสี่โมงใช่ป่ะ” ไอ้อิทมันถามหลังจากที่ขับรถมาส่งผมที่หน้าคณะ ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่ในรถกันอยู่
“แล้วเรื่องไอ้ทรอยหล่ะ” ผมถาม ตอนแรกผมกะจะถามมันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ถาม เหมือนผมจะถามไอ้อิทก็พยายามจะเลี่ยงตอบ
“มันไม่มายุ่งกับมึงหรอก” มันว่า ดึงมือผมไปกุมไว้ ผมจึงมองหน้ามันที่บวมช้ำนิดๆจึงตอบมันไป
“อืม กูจะรอหน้าตึก” ผมตอบแล้วเปิดประตูลงจากรถ อยากจะเค้นถามมันเรื่องไอ้ทรอยต่อ แต่ดูมันเหมือนไม่อยากพูดผมเลยไม่อยากจะถามอะไรมันอีก
“มึงโกรธกูเปล่าวะ” มันจับมือผมไว้ ก่อนที่ผมจะลงรถ ดูเหมือนว่ามันคิดว่าผมคงโกรธที่มันไม่ยอมบอกเรื่องไอ้ทรอยไรนั้น
“กูไม่ได้โกรธ มึงนี้เป็นเอามากนะ ปล่อยกูจะไปเรียนสายแล้วสัส” ผมด่ามัน พยายามดึงมือมันออก คือผมไม่โกรธมันไง แต่มันยังคิดว่าผมโกรธอยู่
อะไรของมันวะเนี้ย
“เพราะกูแคร์มึงไง” มันปล่อยมือผมแล้วพูดเสียงเบา ผมรู้สึกว่าช่วงนี้มันจะทำตัวแปลกๆเกินไปแล้ว แถมขยันทำผมใจสั่นทุกวันเสียเหลือเกิน พอผมได้เสียงหงอยๆของมันก็อดระอาใจกับความคิดน้อยของมันที่เริ่มจะมากขึ้นทุกวัน ผมจึงถอนหายใจเบาๆก่อนจะยื่นหน้าไปหามัน
จุ๊ฟ
“มารับกูด้วย” พูดจบผมก็ลงจากรถแล้วปิดประตูทันที เมื่อกี้มันทำหน้าอึ้งใส่ผมอยู่ แต่ผมไม่อยู่ได้แซวมัน ผมก็วิ่งเข้าตึกไปแล้ว
บอกเลย ผมกล้าทำได้ไงเนี้ย
ตุบ
“เมื่อวานมึงไปไหนมา” ไอ้เต้ถามขึ้น เมื่อผมวางกระเป่าลงที่โต๊ะข้างๆไอ้เต้นั่งอยู่ ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่ค่อยได้คุยกับมันเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่ไอ้อิทมาวุ่นวายกับผม
“กูไม่สบาย ปวดหัว” ผมโกหกมันไป ถ้าจะบอกว่าโดนไอ้อิทมันเอาก็ยังไงๆอยู่ และผมก็อายเกินกว่าที่จะพูด
“เหอะปวดหัว แต่รอยแดงเต็มคอมึงเลยสัส” มันว่า จนผมต้องรีบเอามือมาปิดคอ ผมไม่รู้ว่ามันเห็นชัดขนาดนั้น ก่อนจะอึกอักตอบมันไป
“กะ กู”
“เออ ช่างเถอะ ไม่บอกใครๆเขาก็รู้ ตั้งแต่มึงออกจากผับวันนั้นตอนนี้เขารู้ทั้งมหาลัยแล้วว่ามึงกับไอ้อิทเป็นแฟนกัน” ไอ้เต้มันว่า
“จริงดิ” ผมถามมันอย่างตกใจ
“เออครับ” มันหันมาตอบผม แล้วผลักหน้าผมอย่างแรง
“จะมีผู้หญิงมาหาเรื่องกูอีกปะว่ะเนี้ย” ผมบ่น แล้วนอนราบอยู่ที่โต๊ะ คนชอบไอ้อิทมันก็เยอะเหมือนกัน ไม่รู้นอกจากยัยนมโตนั้นแล้วจะมีใครอีก
ผมคงไม่ต้องรับมือกับสาวของมันทุกคนหรอกนะ
โอ้ย ไอ้นนท์อยากตาย
“ไอ้เต้!” ผมเรียกมันเสียงดัง จากที่อารมณ์นอยด์เซ็งๆเรื่องผู้หญิงของไอ้อิท ผมก็ลืมบอกไอ้เต้ไปว่าผมเลี้ยงหมา
“อะไรของมึงสัส กูตกใจ” มันเอามือทาบอก สงสัยตกใจจริงๆ
“กูเลี้ยงหมาแล้วนะเว้ย น่ารักโคตรๆ” ผมอวด แล้วยกนิ้วประกอบ
“ชื่อบิ๊กแอสด้วย น่ารักใช่มั้ยหล่ะ” ผมยังคงชมไม่หยุด พลางนึกถึงเจ้าบิ๊กแอสที่ตอนนี้คงนอนรออยู่ที่ห้อง พูดแล้วก็อยากกลับไปหามันเร็วๆ
“ห๊ะ ชื่อไรนะ” ไอ้เต้มันทำหน้าเหมือนฟังอะไรผิด จนผมกอดอกแล้วพูดเสียงดังฟังชัดอย่างภูมิใจ
“บิ๊กแอส” พูดจบก็ยิ้มอย่างชื่นชม นอกจากชื่อจะเท่แล้ว มันยังน่ารักอีก
“เดี๋ยวๆไอ้นนท์ มึงเข้าใจไรผิดหรือเปล่า มึงรู้ความหมายมันมั้ย” ไอ้เต้มันมองผมแบบจริงจัง ทำหน้าแปลกๆเหมือนผมโง่ๆอะไรเทือกนั้น
“ทำไมกูจะไม่รู้ ก็วงบิ๊กแอสไง วงโปรดกู” ผมตอบไป ไอ้เต้ถึงกับตบหน้าผากตัวเองลั่น พลางนวดขมับของมัน ผมจึงมองหน้ามันอย่างสงสัย ผมพูดไรผิดว่ะ
“นอกจากก้นใหญ่ไม่พอ มึงยังโง่อีกนะ” ไอ้เต้มันด่าผม
“ไอ้สัสเต้ มึงด่ากูทำไม”ผมผลักมันอย่างไม่พอใจ แม่งอยู่ๆมาว่าผมโง่
“มึงเอาโทรศัพท์ไปเปิดศัพท์ดูเลยสัส จะได้หายโง่”มันโยนโทรศัพท์ให้ผมตรงหน้า จนผมหยิบมาแล้วกดพิมพ์เข้าไปว่าบิ้กแอส มันก็ขึ้นวงร็อคของผม
“มึงนั้นแหล่ะโง่ ไอ้เต้ มึงดู มันขึ้นวงบิ๊กแอสของกูอยู่เลย” ผมยื่นโทรศัพท์หน้าจอที่โชว์วงโปรดของผมให้มันดู
“โว้ย เอามานี้ โง่บรมเลยนะมึง มึงเรียนอิ้งผ่านมาได้ไงไอ้นนท์” มันแย่งโทรศัพท์จากผมไป แล้วนั่งกดพิมพ์ๆอะไรของมันแล้วยื่นมาให้ผมดู
“แหกตาดูซะ ชื่อที่มึงภูมิใจนักหนา” มันว่า ผมจึงมองรูปที่มันส่งมาให้ ก็เห็นมีแต่ภาพโป้และรูปก้นเต็มไปหมด ก่อนผมจะเหลือบไปเห็นตรงที่มันพิมพ์ค้นหา
Big Ass
ผมไล่อ่านอักษรภาษาอังกฤษที่เรียงกันอยู่หกตัวอย่างช้าๆ พร้อมกับสะกดไปในตัว ตัวแรกอ่านว่า บิ๊ก ตัวสองอ่านว่า แอส
บิ๊กแอส!!
“ไง อึ้งแดกเลยดิมึง” มันว่าอย่างขำๆเมื่อเห็นหน้าผมที่ตอนนี้ช็อคไปที่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นชื่อวงร็อค วงโปรดของผมหนิ ผมไม่คิดว่ามันจะมีอีกความหมายหนึ่งด้วย พอคิดถึงคนที่ตั้งชื่อ ผมก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเอาชื่อนี้
หนอยไอ้อิท
มึงหลอกกู!!
“เหี้ยเอ้ย มันหลอกกู” ผมว่าอย่างโมโห ปาโทรศัพท์คืนไอ้เต้อย่างอารมณ์เสีย
“แต่จะว่าไป มันก็เหมือนมึงนะ ก้นใหญ่เหมือนกัน ฮ่าๆ” พูดจบมันก็หัวเราะลั่น สงสัยมันคงเห็นว่าผมโง่อยู่นาน กว่าจะเข้าใจว่ามันมีอีกความหมาย
แม่งเอ้ย ชื่อที่ผมปลื้มนักปลื้มหนา
เสือกแปลว่าก้นใหญ่
“สัส เงียบเลย!” ตอนนี้ผมพาลแล้ว ปาปากกาใส่มันเมื่อมันยังหัวเราะเยาะผมไม่หยุด ก่อนจะคิดบัญชีกับมันตอนเย็น พอนึกถึงตอนเย็นมันบอกว่าจะมารับ
งั้นผมไม่กลับกับมันดีกว่า
ปล่อยให้รอแม่งซะ
คิดดังนั้น ผมก็หมายมาดว่าเย็นนี้ผมจะหนีกลับก่อน ส่วนไอ้เจ้าบิ๊กแอสที่ผมเรียกมันจนติดปาก แต่ตอนนี้พอเรียกมันทีไรผมรู้สึกกระดากปากยังไงไม่รู้ แม่งเอ้ย
เปลี่ยนชื่อมันทันไหมว่ะ
วันนี้ผมเรียนด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดตลอดทั้งคาบ เมื่อเช้าก็โดนแหกตาเรื่องชื่อไอ้บิ๊กแอสแล้ว ไหนจะมาเจอสอบย่อยในห้องอีก ประเด็นคือผมไม่ได้อ่านหนังสือเลยไง เลยทำไม่ค่อยได้ ส่วนไอ้เต้มันเทพอยู่แล้วเดินยกยิ้มกวนตีนใส่ผมอีก
หงุดหงิดว้อย
“ปะกลับ” ไอ้เต้ชวน มือเอามาคล้องคอผม จนผมสะบัดมันออกอย่างเซ็งๆ ใจจริงผมก็อยากจะชวนมันไปหาไรกินแถวหน้ามอ แต่อารมณ์ตอนนี้คือผมไม่อยากคุยกับใครไง
“กูกลับเอง” ผมบอก แล้วเดินออกมาเลย ตอนนี้มันเพิ่งสามโมงครึ่ง เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ผมว่าจะไปเดินดูหนังสือการ์ตูนที่ห้างซักหน่อย ที่จริงผมกลับตอนไหนก็ได้นี่หว่า วันนี้ผมจะนอนหอด้วย
ผมใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านหนังสือในห้าง ร้านมันค่อนข้างใญ่อยู่เหมือนกัน ถ้าคนมาครั้งรแกจะงงเป็ไก่ตาแตกเดินหลงกันเลยทีเดียว
“ยินดีตอนรับค่ะ” พนักงานตอนรับเอ่ยทักเมื่อผมเดินเข้าไป ผมเดินไปยังโซนการร์ตูนและวรรณกรรมนิยายทันที ตรงโซนนี้จะมีชั้นหนังสือเป็นสิบๆอัดแน่นด้วยหนังสือหลายประเภท แนวบู๊ แนวน่ารัก แนวใสๆ แต่ถ้าใครเอื้อมไม่ถึงเขามีบันไดให้
“ไม่มีการ์ตูนออกใหม่เลยรึไงวะ” ผมบ่น ตาก็ไล่เรียงหาการ์ตูนที่น่าสนใจซักเรื่องไว้อ่านในคืนนี้ จนมาเจอการ์ตูนเล่มหนึ่งที่ผมตามอยู่พักหนึ่งแล้วมันก็ไม่ออกเล่มใหม่มาซักทีจนผมเลิกตาม การ์ตูนที่ผมจับจ้องอยู่มันเสือกอยู่ชั้นหก ซึ่งผมเอื้อมมือไปหยิบไม่ถึง แต่ถ้าเขย่งเท้าก็พอจะหยิบได้อยู่ ผมเหลือบมองบันไดที่ไว้ใช้เอาหนังสือก็มีคนใช้อยู่ ผมจึงตัดสินใจเขย่งหยิบด้วยตัวเอง
อึ๊บ
สูงจังวะ
ผมแตะโดนสันหนังสือมันแล้ว แต่มันก็ยังไม่หลุดออกจากชั้นซักที จนผมเขย่งปวดขาไปหมด แต่ด้วยความที่อยากได้ ผมเลยตัดสินใจกระโดดหยิบมันซะเลย และผลที่ได้คือ
โครม
“ขอโทษครับๆ” ผมก้มหัวเอ่ยขอโทษรัวๆเมื่อหนังสือสามสี่เล่มร่วงหล่นตามลงมาจนเกิดเสียงดัง สายตาหลายคู่ที่เดินผ่านแต่ไม่คิดช่วย มองมาที่ผมอย่างตำหนิ ดีที่พนักงานในร้านไม่ได้ยิน ไม่งั้นผมคงโดนสวดแน่ ดีไม่ดีทำหนังสือเขาชำรุดโดนปรับอีก
ซวยบรรลัยเลยนะนั้น
“เฮ้อ ดีที่สันไม่บุบ ไม่งั้นมึงซวยแน่ไอ้นนท์” ผมบ่นอุบอิบกับตัวเองก้มลงเก็บหนังสือที่ร่วงกระจายอยู่ที่พื้น
หมับ
หือ?
ขณะที่ผมกำลังก้มลงเก็บหนังสือจู่ๆผมก็รู้สึกว่ามีมือใครไม่รู้มาจับก้นผมทั้งสองข้าง ไม่พอยังบีบๆมันอีก จนผมสะดุ้งรีบไปหามือนั่นทันที
“ไอ้ทรอย!!” ผมชี้นิ้วเรียกมัน ผมไม่คิดว่ามือที่มาจับก้นผมจะเป็นมัน ไอ้ทรอยคนที่มีเรื่องกับไอ้อิทเมื่อวาน แล้วมันมาอยู่นี่ได้ยังไง ที่สำคัญแม่งมันเสือกจับก้นผมด้วย
“ใหญ่วะ” มันพึมพำมองมือของมันที่ถือค้างอยู่ ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มชวนขนลุก
“สเปคกูเลย”
เจอกันตอนหน้าจ้า
:L2: :pig4:
-
:L2: :pig4: :L2:
-
3p หรือชู้ดี~
-
:pig4:
-
ตาม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อิทรีบมาช่วยนนท์เร็ว~
-
งานเข้านนท์อีกแล้ว เจอพวกบ้าก้นอีก :laugh: คู่แข่งอิท
-
คิดถึงเรื่องนี้มาก
แอบน้อยใจคนเขียนไม่ค่อยมาต่อเลย
:o12:
-
ในที่สุดก็มาแล้ว อิอิ
พี่อิทคนหื่น เมียพี่โดนจับก้นอยู่ รู้ยัง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เย้ๆมาอัพแล้ว ขอบคุณค่ะ นนท์นี่ดื้อจริงๆก็หวังส่าจะไม่เกิดเรื่องละนะ
-
ตอนที่ 31
โทษทีพอดี ก้น นี้มีเจ้าของ
“สเปคกูเลย”
พอไอ้ทรอยพูดแบบนั้น ผมรีบมองซ้ายมองขวาอย่างรวดเร็ว เผลอกอดหนังสือที่ทำหล่นไว้แน่น ใจก็ลังเลว่าจะเอาเก็บเข้าชั้นก่อนหนี หรือหนีแล้วปล่อยแม่งไว้ตรงนี้แหล่ะ
เอาวะ ทิ้งแม่ง
ผมทิ้งหนังสือไว้ที่พื้น แล้ววิ่งออกมาจากร้านหนังสือ ไม่อยู่รอไอ้ทรอยมันมาทำหน้าโรคจิตใส่ผม แถมอยู่ใกล้มันผมรู้สึกว่าอันตรายกว่าอยู่กับไอ้อิทอีก
พูดแล้วก็หงุดหงิด ทำไมผมซวยแบบนี้ว่ะ
เจอแต่พวกโรคจิต
“เฮ้ย!” ผมสะดุ้งโหย่ง เมื่อจู่ๆไอ้หน้าเหียกทรอยมันโพล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มาขวางทางผมไว้ ผมจำได้ว่าผมวิ่งหนีมันมาแล้วนะ
“จะไปหนาย” มันว่าอย่างกวนตีน ส่ายหัวไปมา
“กูจะกลับห้อง” ผมไม่สนใจท่าทางของมัน พยายามเดินเลี่ยงหนี ไม่รู้ว่ามันมาตามตอแยผมทำไม ได้ข่าวว่ามันมีเรื่องกับไอ้อิทนะ ไม่ใช่กับผมซะหน่อย
“รีบกลับไมวะ คุยกันก่อนดิ๊” ไม่พูดเปล่า มันเอื้อมมือจะมาจับผมด้วย ผมนี้รู้ทันสะบัดแขนหนีมันอย่างไว
“ไม่คุยโว้ย แล้วเลิกตามกูซักที ได้ข่าวว่ากูกับมึงไม่รู้จักกัน” ผมด่าใส่มันแล้วเดินหนี หน้าตาก็เข้าขั้นโจรแล้ว ท่าทางมึงยังทำให้ดูโรคจิตน่ากลัวเข้าไปอีก
กูกลัวนะ ขอบอก
“แต่มึงเป็นแฟนไอ้อิท” ไอ้ทรอยมันยังคงเดินตามผมต้อยๆ ยิ่งผมเร่งฝีเท้ามันยิ่งเร่งตาม จนผมวิ่ง มันก็วิ่งตามผมอีก เป็นอันว่าผมกับมันวิ่งในห้าง
โอ้ย ไอ้เหี้ยกูเหนื่อยโว้ย
“แฮ่กๆ ถ้ามึงไม่เลิกตาม กูจะร้องให้คนช่วย” ผมหันหลังไปบอกมันทั้งที่วิ่งอยู่ ไอ้ทรอยมันก็ตามผมมาติดๆ ที่จริงขามันก็ยาวนะ ถ้ามันวิ่งเอาจริงผมมามันวิ่งถึงตัวผมแล้ว แต่นี่อะไร วิ่งตามผมต้อยๆ หน้าแม่งอย่างสนุกอ่ะ
“ร้องเลย เอาเล้ย” มันว่าพลางยักไหล่ วิ่งตามผมอยู่อย่างนั้น ผมที่ได้ยินมันพูด ก็อยากจะแหกปากร้องให้คนช่วยจริงๆ แต่พอเจอคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินสวนมา ผมรีบแทรกผ่านตรงกลางจนคนกลุ่มนั้นวี้ดว้ายตกใจ แล้ววิ่งลงบันไดเลื่อน จนคลาดกับมันพอสมควร
หนีได้แล้ว
“แฮ่กๆ เฮ้อ เหนื่อยฉิบหาย” ผมมาแอบหลบผมอยู่ชั้นหนึ่งของห้าง ผมมุดและแทรกคนไปมาเพื่อไม่ให้มันเห็นตัวผม จนหลุดจากมันมาได้
“หาเรื่องซวยมาให้กูจริงๆ แต่คราวนี้ความผิดมึงน้อยหน่อย เพราะต้นเหตุหลักมันคือไอ้เหี้ยอิท มึงรอดตัวไปนะไอ้ก้นเวร” พอผมหายเหนื่อยผมก็รีบต่อว่าตัวปัญหาทันที ถ้าไอ้ทรอยไม่เป็นอริกับไอ้อิท ผมก็ไม่ต้องซวยโดนมันคุกคามแบบนี้ แถมมันยังมาบ้าก้นเหมือนกันอีก
ก้นผมนี่จะล่อพวกโรคจิตไปถึงไหน
“กลับดีกว่า” บอกกับตัวเองเสร็จ ผมก็กำลังเดินไปที่ประตูทางออกของห้างที่อยู่ไม่ไกล แต่แล้วตาอันแสนเฉียบของผมก็มองระยะห้าร้อยเมตรไปเจอไอ้ทรอยที่ยืนมองหาอะไรซักอย่างที่ทางประตู ซึ่งดูก็รู้เลย มันกำลังมองหาผม
มึงจะตามกูไปถึงไหนเนี้ย
โทรตามไอ้อิทดีไหมวะ
“ไม่ได้ๆ กูเคืองมึงอยู่” ผมบ่นพึมพำ รีบหลบมุมหนีไอ้ทรอย แต่เวลานี้มันเป็นตัวเลือกเดียวที่ผมคิดออกซะด้วยสิ โอ้ยขัดแย้งตัวเองจริงๆ
“รอให้มันไปก่อนละกัน” ผมชะโงกหน้าไปดูลาดลาว ก็เห็นว่ามันยังยืนอยู่ที่เดิม ผมจึงตัดสินใจเอาหน้าตัวเองหลบกลับมา แล้วเดินเข้าไปทางประตูหนีไฟ หย่อนก้นนั่งรอตรงบันได พลางหยิบโทรศัพท์ออกมาดู เวลามันก็โชว์หราว่าตอนนี้ก็ปาไปห้าโมงกว่าแล้ว ไหนจะเบอร์โทรไอ้อิทที่โทรตามผมเกือบยี่สิบสาย ผมเบ้ปากเล็กน้อยใส่โทรศัพท์ แล้วเก็บเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม
โทรให้มือหงิกเลยนะมึง
“ไปยังว่ะ” ผมลุกขึ้นเมื่อเห็นว่ามันผ่านมาหลายนาทีแล้ว ผมจึงเดินไปเปิดประตูออกแล้วเดินไปหลบมุมที่เดิม พลางชะโงกหน้าไปดูไอ้ทรอย ก็พบว่ามันหายไปแล้ว
“กูจะได้กลับซะที” ผมว่าอย่างเซ็งๆก่อนเดินออกจากตรงนั้น ตรงไปที่ประตูทางออก
หมับ
“อยู่นี่เอง” แขนผมถูกรั้งดึงจากทางด้านหลัง จนผมเซเกือบล้ม ดีที่ตั้งตัวได้ ผมรีบหันกลับไปดูว่าใคร
“ไอ้ทรอย!” ผมเรียกมันทั้งตกใจและแปลกใจ ว่ามันมาอยู่ด้านหลังผมตอนไหน
“เฮ้ยๆ ไอ้เหี้ยทรอยมึงจะทำอะไร” ผมยกขวดน้ำเปล่าของใครก็ไม่รู้ที่ตั้งอยู่บนเก้าอี้ยาวใกล้ๆที่ผมยืนอยู่ ผมรีบหยิบมาแล้วชี้ไปที่ไอ้ทรอย เมื่อมันเดินดุ่มๆมาหาผม
ถ้ามึงมาใกล้กูฟาดอ่ะ
“ขอดูหน่อยดิ๊” จู่ๆมันก็พูดมาขอดงขอดูอะไรดื้อๆ ผมนี้คิดไกลเลย
ดูเหี้ยไรของมึง
“กูไม่มีไรให้ดูโว้ย ถอยไปเลย ไม่ถอยกูฟาด ก้าวมาอีก กูต่อยอ่ะ” ผมขู่ใส่มัน
“หวงไรวะ ซ่อนรูปนะมึง” มันว่ายิ้มๆ ตาก็เอาแต่มองก้นผม มือผมนี่สั่นอยากจะเขวี้ยงขวดน้ำแสกหน้ามันจริงๆ
“หวงโว้ย ว๊ากกก ไอ้ทรอย ปล่อยกู!” ผมดิ้นอย่างหนัก จู่ๆไอ้ทรอยแม่งมาล็อคคอผมรั้งไปหามันหลังจากที่ผมพูดยังไม่จบด้วยซ้ำ ขวดน้ำที่ถืออยู่ถึงกับหลุดมือ
“หยุดดิ้นดิ๊” ไอ้ทรอยส่งเสียงรำคาญ เมื่อเห็นผมดิ้นหนีมันอย่างเอาเป็นเอาตาย มึงจะให้กูหยุดได้ไง ในเมื่อมึงกำลังทำมิดีมิร้ายกูอยู่ ไอ้เวร
“ไอ้อิทช่วยกูด้วยยย” ผมไม่สนที่มันพูด ล้วงหยิบโทรศัพท์ จิ้มๆเบอร์ที่โทรเข้าล่าสุดโทรหาไอ้อิททันที
“เออ เรียกมันมา กูจะเอาก้นมึงเป็นตัวประกัน”
ก้นกูมีค่าขนาดนั้นเลยเร้อ
หมับ
“กูคุยเอง” ไอ้ทรอยแย่งโทรศัพท์จากมือผมไป มือมันก็ล็อคคอผมไม่ปล่อย ผมเอามือสองเข้าจับแขนมันไว้ เมื่อมันรัดแน่นจนผมหายใจไม่ออก
“ไอ้นนท์ มึงอยู่ไหน!” เสียงร้อนรนของไอ้อิทดังแทรกขึ้นมาทางโทรศัพทย์ ยิ่งทำให้ไอ้ทรอยดูสนุกเข้าไปใหญ่
“ไง ไอ้อิท เสียงเหมือนหมาโดนเตะเลยนะมึง” ไอ้ทรอยว่าอย่างกวนตีน พลางก้มมองผมที่ดิ้นขลุกขลักหวังให้มันปล่อย จนมันส่ายหน้าระอาให้กับความพยายามของผม
“ไอ้สัสทรอย มึงทำอะไรให้นนท์!” ครางนี้เสียงมันโหดฉิบหาย ผมไม่อยากนึกหน้าไอ้อิทตอนนี้เลยว่าเบ้าหน้ามันจะน่ากลัวขนาดไหน
“ก็ไม่ทำอะไรมาก แต่จะว่าไป ก้นมันนิ้มนิ่ม” มันพูดแล้วทำเสียงหื่น พร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ เมื่อไอ้อิทมันตวาดลั่นด่าไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว
“หัวมันก็ห้อมหอม ฟอด” ไม่ว่าอย่างเดียวแม่ง มาก้มมาดมหัวผมอีก โอ้ย มึงจะเกินไปแล้วนะโว้ย
“ไอ้ทรอยไอ้สัส ปล่อยกู!” ผมดิ้นระนาวเลยคราวนี้ แม่งดมมาได้ แล้วมาบอกว่าหอมอีก กูอยากบอกมึงว่ากูไม่ได้สระผมมาสองวันแล้ว ไอ้ห่านจิก
“หึหึ รีบมาละกัน ก่อนที่มันจะเป็นเมียกูอีกคน” พูดจบมันก็ตัดสายไอ้อิททันที แล้วหันมาสนใจผมต่อที่ยังคงดิ้นไม่หยุดหลังจากที่ได้ยินมามันจะเอาผมเป็นเมีย
“ไอ้อิทกำลังมา แม่งท่าทางสนุก กูไม่เคยเห็นมันคลั่งได้ขนาดนี้” ไอ้ทรอยพูดเหมือนแปลกใจ พร้อมกับมองหน้าผม มันคงคิดไม่ถึงละสิว่าผมทำให้ไอ้อิทเป็นบ้าได้ขนาดนี้
กูทำให้มันคลั่งได้กว่านี้อีก ขอบอก
“หน้าตาก็งั้นๆ” มันสำรวจใบหน้าอันหล่อเรียวของผมแล้วปรามาสคำพูดแสนร้ายกาจกระทบจิตใจน้อยๆของผมอย่างรุนแรง
“กูหล่อโว้ย” ย้ำเตือนมันหน่อย มาว่าหน้าคนอื่นหน้าตางั้นๆได้ไง ผมอยากจะเอาหน้ามันไปแนบกระจกส่องดูมันบ้าง เบ้าหน้ามันไม่โจรก็ต่างด้าวอ่ะ
“เออ มั่นหน้าดี” มันด่าแล้วทำหน้าแบบ กล้าพูดเนอะ อะไรแบบนี้ ผมอยากบอกมันจริงๆ กูไม่ได้มั่นหน้าโว้ย กูแค่มั่นใจว่ากูหล่อจริงๆ ไม่เชื่อถามไอ้อิทได้
“เรื่องของกู! ปล่อยกูได้แล้ว” ผมตอกหน้ามันไป ปากก็บอกให้มันเอามือที่รัดคอผมอยู่ออกซะที
“กูปล่อยแน่ รอไอ้อิทมาก่อน” พูดจบมันก็ลากผมไปยังลานจอดรถของห้าง แถวนั้นไม่ค่อยมีคนเดินผ่านซะด้วย อาจจะเป็นเพราะไอ้ทรอยมันเลือกมุมที่ลับตาคนก็ได้
มันจะทำอะไรผมหรือเปล่าเนี้ย
“กูเกี่ยวอะไรด้วยวะ!” ผมถามมันอย่างไม่เข้าใจ แอบกลัวๆมันด้วย ตาผมก็ลุกลิกมองซ้ายมองขวา ถ้ามันเกิดฆ่าผมขึ้นมาใครจะเห็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ พวกมันสองคนมีปัญหากัน ก็ไปเคลียร์กันเองดิ ลากผมมาเกี่ยวด้วยทำไม
“ตัวประกันไง” มันว่าอย่างกวนๆ
“เพื่อ!” ผมเงยหน้าพูดใส่มันเสียงดัง น้ำลายกระเซ็นนิดๆ ไอ้ทรอยมันไม่ตอบ มันเอาแต่ยิ้มกวนๆของมันอย่างอารมณ์ดี รอเวลาที่ไอ้อิทมาเท่านั้น
“สรุปมึงเป็นแฟนมันจริงๆ” ระหว่างรอ มันก็ถามขึ้นมาดื้อๆ
“เออ” ผมตอบ เมื่อก่อนอาจจะไม่ค่อยกล้าพูดเต็มปาก แต่ความรู้สึกผมมันเริ่มชัดขึ้น และผมก็ไม่ปฏิเสธว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน
“ถามทำไม” ผมถามมันคืนบ้าง เลิกดิ้นเพราะเหนื่อยเกิน รอให้ไอ้อิทมันมาจัดการละกัน
“เป็นแฟนกูป่ะ กูมีดีกว่าไอ้อิทเยอะ” มันหันมาตอบ ดูท่าจะมั่นหน้ามั่นโหนกมากที่ว่ามีดีกว่าไอ้อิท อยากรู้จริงๆมึงจิตได้เท่าครึ่งของไอ้อิทไหม
“ไม่” ตอบแบบหนักแน่น เดี๋ยวมันไม่รู้ ว่ากูไม่ได้สนใจมึงนะ ไม่รู้ว่ามันพูดจริงหรือพูดเล่น ต่อให้จริงกูก็ไม่เอาหรอก
“รักมันมากว่างั้น” พอมันพูดแบบนั้น ผมก็เงียบไปหลายอึดใจ ก่อนจะเชิดหน้าตอบอย่างมั่นใจ
“ใช่ กู-รัก-มัน-มาก” ผมเน้นแต่ละคำให้มันได้ยินชัดๆ ผมกล้าพูดแบบนี้เพราะไอ้อิทไม่อยู่ไง ถ้ามันได้ยินผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เขินฉิบหาย
“จริงหรอ”
ขวับ
เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นมา ผมกับไอ้ทรอยหันไปมองทันที
แม่งมาตอนไหนเนี้ย!
“อะ ไอ้อิท” จู่ๆก็พูดไม่เป็นคำซะงั้น แถมไม่รู้จะทำหน้ายังไงแบบไหน เมื่อโดนไอ้ อิทมอง หน้าตามันตอนนี้โคตรดีใจอ่ะ หน้าบานเท่ากระด้ง ก่อนที่ผมจะได้พูดหรือไอ้อิทได้ถามอะไรต่อ ไอ้ห่าทรอยดึงผมไปกอดคอไว้เหมือนเดิม
“มาเร็วดีนี่”มันว่า
“ไอ้สัสทรอย ปล่อยคนของกู!” ไอ้อิทเห็นผมที่ถูกไอ้ทรอยล็อคคอไว้ จากที่ดีใจกับคำสารภาพผมได้ไม่นาน หน้ามันเปลี่ยนเป็นโหดเข้าไปอีก บรรยากาศทั้งกดดันและน่ากลัวเว่อร์
“ไม่อยากให้มันเจ็บตัวก็อย่าเข้ามา” ไอ้ทรอยขู่ เมื่อไอ้อิทจะเข้ามาดึงผมออกจากไอ้ทรอย ไอ้อิทชะงักไป มือมันกำแน่นจนเห็นเส้นเลือด ไม่พอมันยังขบกรามจนเป็นสันนูน
“ถ้ามันเจ็บแม้แต่นิดเดียว มึงก็รู้ว่ากูทำอะไรได้บ้าง” ไอ้อิทพูดขึ้นมา ตาก็จ้องไอ้ทรอยแบบจะฆ่าเสียให้ได้ แถมเสียงมันต่ำลงจนคนฟังแทบกลั้นหายใจ
“ใช่กูรู้ แต่มึงก็ควรรู้เหมือนกันไอ้อิท ว่ากูก็ทำอะไรได้เหมือนกัน” ไอ้ทรอยพูดจบมันก้มหน้ามาใกล้ผมพร้อมปรายตามองอย่างเหนือกว่า
“มึง!!” เหมือนเส้นความอดทนของไอ้อิทมีขีดจำกัด มันตวาดลั่นจนผมพลอยสะดุ้งไปด้วย ไอ้ทรอยก็น่ากลัวอยู่แล้ว มาเจอไอ้อิทเวอร์ชั่นนี้ผมแทบไม่กล้าหืออือกับมันเลย
“จะว่าไป กูไม่เข้าใจมึงจริงๆ มึงหาได้ดีกว่านี้หนิ แล้วเอาไอ้จืดนี่ทำไม” ไอ้ทรอยหันไปถามไอ้อิทที่ยืนกำมัดอยู่ ส่วนผมที่โดนด่าว่าหน้าจืดก็ของขึ้นทันที
“มึงว่าใคร!” ผมถามมันอย่างหาเรื่อง จิกและข่วนแขนมันไปด้วย บังอาจนักมาว่าผม
“แถมยังทำตัวน่ารำคาญอีก” ไอ้ทรอยมันคงยังไม่หยุดว่าผม ส่วนไอ้อิทตอนนี้แม่งนิ่งไปแล้ว หรือว่ามันคิดตามไอ้ทรอยว่ะ
อย่านะเว้ย เมื่อกี้กูเพิ่งสารภาพรักไปหยกๆ
แล้วกูก็ไม่เคยทำตัวน่ารำคาญด้วย
หรือผมทำว่ะ
“ไอ้อิท!” ผมเรียกเตือนสติให้มันสนใจผมต่อทันที แม่งใจเริ่มหวั่นตะหงิดกับคำพูดของไอ้ทรอย
“คนก่อนของมึงทั้งบึ้มทั้งใหญ่ เอาแต่ละทีลืมโลกไปเลยไม่ใช่หรอว่ะ ไอ้อิท” คำพูดของไอ้ทรอยเหมือนจะค่อยๆกล่อมไอ้อิทให้คล้อยตามยังไงไม่รู้ ส่วนไอ้อิทสีหน้าแม่งเรียบนิ่งมากจนผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ ก่อนที่มันจะมาขอคบกับผม ผมไม่รู้ว่ามันคบใครมาก่อนด้วยซ้ำ และไม่รู้ว่ามันจะจริงเหมือนไอ้ทรอยพูดหรือเปล่า
ไอ้อิทแม่งชอบของใหญ่ๆด้วย
มึงอย่างเอนเอียงนะโว้ยไอ้อิท
“แล้วไง” ไอ้อิทพูดขึ้น ผมจากที่กังวลก่อนหน้านี้ ปลิวหายแทบจะทันที มีความมั่นใจขึ้นเป็นกอง ผมเชิดหน้าใส่ไอ้ทรอยเมื่อไอ้อิทพูดจบ
เออ แล้วไง ใหญ่กว่าบึ้มกว่าแล้วไง
มันเลือกกูแล้วอ่ะ
“ไอ้นี้มีดีอะไรว่ะ” ไอ้ทรอยพูดแบบหยามเหยียด มองหน้าผมแล้วก็ถอนหายใจ ท่าทางแบบนี้มันหมายความว่าไงว่ะ กูก็มีดีของกูโว้ย ไม่งั้นไอ้อิทมันไม่ชอบกูหรอกไอ้หน้าจิ้งจก พูดแล้วก็ขึ้น ผมเลยตอกใส่หน้าแม่งเลย
“ของกูใหญ่โว้ย”
ของเขาใหญจริงๆ 555555
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจนะแจ๊ะ
:hao6: :hao7:
-
o13 o13 o13
อุ๊ะ.......ขอเขาใหญ่จริง
-
ของเขาใหญ่จริงๆๆๆ อิทไม่ตามห่วงขนาดนี้หรอก ฮ่าๆๆๆๆๆ
อิท ทรอย มีเรื่องอะไรกันมาน่ะ
งานนี้คุ้มน่ะมีบอกรัก อิอิ
-
มั่นหน้ามากนนท์!
-
:laugh:
-
:z1:
:L2: :pig4: :L2:
-
น้านนนนน นนท์มั่นในความใหญ่ของก้นไปอีก ถ้าไม่ใหญ่จริงหยุดอิทไม่ได้หรอกโว้ยไอ้หน้าจิ้งจก :laugh: :laugh: :laugh:
-
สนุกมากๆ
-
ตอนที่ 32
รักของ “ใหญ่” ใจต้องนิ่ง
“ของกูใหญ่โว้ย” พูดแบบมั่นหน้าไม่เกรงใจใคร ไอ้ทรอยถึงกับอึ้งแดกส่วนไอ้อิท ไอ้ห่านั้นมันแม่งกลั้นขำใหญ่
กูพูดอะไรผิด
“มึงขำอะไรไอ้อิท!” ถามมันซะเลย ไม่ช่วยกูแล้วยังจะมาหัวเราะอีก มันน่าจะจับไปปรับทัศนคติซะจริง
“เปล่าๆ กูชอบ พูดถูกใจกูดี” มันว่าแล้วยิ้มขำ มันรู้ไงที่ผมพูดมันหมายถึงอะไร ถ้าไม่เอามาโชว์หรือมาขาย มีรึไอ้หน้าต่างด้าวนี้จะเชื่อ
“ของไหนใหญ่” ไอ้ทรอยพูดอย่างงงๆมันมองผมตั้งแต่หัวจรดตีน ก่อนจะพุ่งเป้ามาที่ก้นอันแสนจะอวบอั๋นที่ถูกปกปิดด้วยกางเกงตัวใหญ่
“ไอ้นี่หรอใหญ่” มันชี้มาที่ก้นผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงด่ามันไม่ลืมหูลืมตาที่มาล้อก้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว
“เออ มึงก็เคยจับแล้วนิ” ผมผลักตัวมันออก ไอ้ทรอยก็ปล่อยผมโดยดี ผมจึงยืนกอดอกเชิดหน้ามองมันอย่างมั่นใจ
“มึงจับก้นมันหรอ” พอผมพูดแบบนั้นออกไป ผีห่าซานตานที่ไหนก็ไม่รู้เข้าสิงไอ้อิทอีกรอบ หน้ามันโหดขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินว่าก้นรักมันถูกคนอื่นจับ
“ก็นิดหน่อย มันก็สมราคาคุย” ไอ้ทรอยทำมือหยุบหยิบๆประกอบ ไอ้อิทแม่งถลาพุ่งจะไปต่อยไอ้ทรอยให้ได้ ไอ้ห่านี่ก็ขยันกระตุ้นอารมณ์มันซะจริง
“อย่าอยู่เลยมึง!”
“เฮ้ยๆ ไอ้อิทท หยุดดดด” ผมรวบกอดเอวรั้งห้ามมันไว้ ผมไม่อยากให้มันมีเรื่องอีก มีเรื่องทีไรแม่งเจ็บตัวไง
“ปล่อยกูไอ้นนท์” ไอ้อิทจับตัวผมออก ผมเหลือบไปมองไอ้ทรอยแม่งกระดิกนิ้วรอไอ้อิทเข้าไปหา ยิ่งทำให้ไอ้อิทโมโหเข้าไปใหญ่
ปล่อยให้ไอ้อิทกระทืบมันดีมั้ยเนี้ย
“มึงต้องการอะไร ห๊ะ!” ไอ้อิทมันคงฟิวขาดจริงๆ
“กูไม่ได้ต้องการอะไร แค่ให้มึงเลิกส่งคนไปยุ่งวุ่นวายกับพวกกูแค่นั้น ถ้ามึงไม่หยุด กูก็จะวุ่นวายกับคนรอบข้างของมึงไปเรื่อยๆ”ไอ้ทรอยพูดขึ้นมา สีหน้ายังคงกวนตีนคงเส้นคงวา
“หึ เรื่องยากูคงปล่อยยากวะ” ไอ้อิทกระตุกยิ้มพูดขึ้น หน้ามันโคตรจริงจังเลย
แล้วเรื่องยาไรวะ?
“แหม อย่าทำเหมือนกับมึงสะอาดนักสิว่ะ ทั้งที่มึงก็สกปรกไม่แพ้กู เรื่องชั่วๆของตระกูลมึง ไอ้หน้าจืดนี่รู้รึเปล่า”ไอ้ทรอยหันมาทางผม
“เรื่องไรวะ” ผมอดไม่ได้ที่จะถาม ไหนๆก็แม่งเคลียร์ๆให้รู้เรื่องไปเลย มันจะได้ไม่มาวุ่นวายกับผมอีก
“มันไม่ได้บอกมึงสินะ “พอไอ้ทรอยพูดแบบนี้ผมยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ มีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกเนี้ย นอกจากความโรคจิตของมัน
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมัน” ไอ้อิทดูเหมือนจะไม่อยากให้ผมยุ่ง มันหันไปพูดเสียงเข้มกับไอ้ทรอย
“แต่กูอยากรู้” มันจะห้ามผมทำไมวะ ผมก็อยากรู้หนิ ผมแค่รู้ว่าบ้านมันมีอิทธิพล มันเป็นลูกท่านหลานเธอ ใครๆก็พากันกลัว
“กูจะบอกให้ เผื่อมึงเอาไปตัดสินใจ” ไอ้ห่านี้แม่งก็พูดกระตุ้นต่อมอยากรู้ผมซะจริง มันเดินมาใกล้ผม แต่ถูกไอ้อิทผลักออกซะก่อน
“ไอ้สัสทรอย”เสียงกดต่ำของไอ้อิททำให้ไอ้ทรอยหัวเราะในลำคอ
“กลัวไรวะ ไอ้อิท ถ้ามันคบกับมึงซักวันมันก็ต้องรู้อยู่ดี หรือว่ามึงคบเล่นๆเหมือนที่ผ่านมา” พอไอ้ทรอยพูดแบบนั้นปุบ ผมหันขวับไปมองไอ้อิททันที
อะไรคือคบเล่นๆว่ะ
“กูคบมึงจริง มึงอย่าไปฟังมัน” ไอ้อิทรีบหันมาอธิบายผมอย่างรวดเร็ว เมื่อผมส่งสายตาเขียวปัดใส่มัน
“งั้นบอกกูสิ กูอยากรู้” ผมเร่ง
“กลับห้องก่อน กูจะบอกมึงทุกอย่าง โอเคมั้ย” ไอ้อิทจับผมแล้วพูดตรงๆ ตอนแรกผมกะจะให้มันพูดเสียตรงนี้ แต่คิดดูอีกทีแล้ว ผมไปรอมันอธิบายที่ห้องดีกว่า
“เออ” ผมจึงพยักหน้ารับไป
“เชื่อฟังมึงดีวะ” ไอ้ทรอยพูดขึ้น ขาผมนี่กระตุกยิกๆทันที
ไอ้ห่านี้ก็เสี้ยมผมกับไอ้อิทแตกคอกันจริงๆ
“เรื่องของกู ส่วนมึงเลิกวุ่นวายกับพวกกูซักที” ผมบอกอย่างหมดความอดทน ชีวิตผมวุ่นวายพออยู่แล้ว มาเจอไอ้นี่อีกผมจะบ้าตาย
“มันก็ขึ้นอยู่กับไอ้อิทวะ” ไอ้ทรอยปรายตามองไอ้อิทเหมือนให้มันตัดสินใจ ว่าเรื่องควรจะจบหรือจะต่อ
“ได้ กูจะปล่อยมึงไปก่อน แต่ถ้ามึงยังข้ามเขตของกูอีก กูไม่ปล่อยมึงอีกแน่” ไอ้อิทมันคงขี้เกียจมีเรื่องกับมันเหมือนกัน เลยตอบตกลงไป ไม่วายขู่ไปอีก
“ตามนั้น” ไอ้ทรอยยกมือสองข้างเชิงยุติ
“ไอ้นนท์กลับ” ไอ้อิทมันจับมือผมแล้วลากกลับ แต่เสียงของไอ้ตัวปัญหาก็ดังขึ้น จนผมกับไอ้อิทหยุดเกินแล้วมองกลับไปที่ไอ้ทรอย ว่ามันมีปัญหาอะไรอีก
“เดี๋ยวดิวะ” มันว่า
“อะไรของมึงอีก” คราวนี้ผมถามอย่างหัวเสีย มันจะอะไรกันนักกันหนากับพวกผมเนี้ย ผมจึงทำสีหน้าไม่พอใจส่งไปให้มัน
“อย่าทำเสียงแบบนั้นดิวะ กูแค่อยากจะเป็นเพื่อนมึงนะไอ้หน้าจืด” ไอ้ทรอยพูดขึ้นมา ผมถึงกับตาโตเมื้อได้ยินสิ่งที่มันพูด อะไรนะ มันจะมาเป็นเพื่อนผมหรือ
ฝันไปเถอะ กูไม่คบเพื่อนหน้าจิ้งจกแบบนี้
“ไม่มีคนคบหรือไง” ผมแขวะด่ามันไป เอี้ยวตัวกอดอกไปหามัน ส่วนไอ้อิทแม่งเสยผมอย่างคุมอารมณ์ มันคงไม่รู้จะทำยังไงกับไอ้เหี้ยนี่ดี
“ก็ไม่ค่อยอ่ะ” มันว่าอย่างสบาย ยักไหล่ไปอีก
“สมควร” ผมด่า หน้าตาไม่ดี นิสัยแบบนี้ใครคบก็แปลกแล้ว
“ไรวะ กูชอบมึงนะเนี้ย ถึงขอเป็นเพื่อน” ไอ้ทรอยร้องครวญเมื่อเจอผมด่าไป มันทำท่ามาหาผมจนผมต้องกระเถิบตัวไปหลบหลังไอ้อิท
“ไอ้ทรอย กูบอกว่าห้ามยุ่งกับมัน” คราวนี้ไอ้อิทชี้หน้าเลยเว้ย ผมเห็นคิ้วมันกระตุกยิกๆเลย
“ขอเป็นเพื่อนเอง หวงไรวะ” มันบ่น
“นี่มึงเหงามากหรอไอ้ทรอย เหงามากใช่ป่ะ” ผมเริ่มจะหมดความอดทนกับความหน้าด้านหน้าทนของมันที่ไม่จบไม่สิ้นซะที
“ก็ระดับหนึ่ง ไม่ค่อยมีคนเถียงและปากมากแบบมึง แถมของใหญ่อีก” มันว่า อันแรกผมก็คิ้วกระตุกละ มาเจอบอกว่าของใหญ่อีก ผมอยากจะไปซัดมันให้หัวทิ่มพื้นซะจริง
“กูไม่คบ เพื่อนกูมีเยอะแล้ว” ผมบอกออกไป ทั้งที่จริงมีแค่ไอ้เต้คนเดียวที่ผมคบด้วย แต่ถ้าเป็นไอ้หน้าเหียกนี้ ให้ตายผมก็ไม่เป็นเพื่อนกับมันเด็ดขาด
“เป็นกิ้กก็ได้” มันโพลงพูดขึ้นมา ไอ้อิทถึงกับตวาดลั่นจนผมพลอยสะดุ้งไปด้วย
“ไอ้สัสทรอย!”
“ฮ่าๆ แกล้งพวกมึงนี่สนุกดีวะ กูไปละ เดียวกูแวะไปหาที่มอนะไอ้น้องนนท์” ไอ้ทรอยถอยห่าง ยังมีหน้ามาบอกว่าจะไปหาผมที่มออีก ถามกูยัง ว่ากูอยากเจอมั้ยสัส
“ไม่ต้องแบกหน้าไปให้หนัก กูไม่อยากเจอมึง” ผมบอกมัน
“ปากร้ายว่ะ ไม่เป็นไรกูด้าน”มันยังคงกวนตีนไม่เลิก และแปลกทีผมกับไอ้อิทเสือกดิ้นตามคำพูดมัน
“ไอ้อิทต่อยแม่งซักทีดิ๊ กวนตีน” ผมถึงกับเขย่าแขนไอ้อิท ยุให้ซัดหน้ามันซักที ไอ้อิทพอผมขอแบบนั้น มันก็คงอยากจัดเหมือนกัน มันเดินย่างไปหาไอ้ทรอยทันที
“โว้วๆใจเย็น ไปละๆๆ” ไอ้ทรอยพอกระตุ้นต่อมโมโหพวกผมเสร็จมันก็เดินจากไปทันที ไม่วายส่งจูบกวนตีนมาให้ผมอีก ผมแทบจะเอารองเท้าเชวี้ยงใส่หน้ามัน
“กลับ” ไอ้อิทพูดขึ้น แล้วจูงมือผมเดินออกไปยังรถที่มันจอดอยู่ ผมก็เดินตามมันอย่างว่าง่ายจนกระทั่งถึงรถ ผมกับมันขึ้นรถโดยไม่มีใครพูดอะไร จนมาถึงห้องของมัน
ไอ้อิทเดินนำผมเข้าไปข้างใน มันดูเงียบผิดปกติ ผมจึงสงสัยว่ามันโกรธอะไรผมหรือเปล่า แต่เรื่องนั้นผมค่อยไปซักถามมันอีกที ตอนนี้ผมอยากรู้เรื่องที่ไอ้ทรอยมันพูด
“ที่ไอ้ทรอยพูดมาคืออะไร บ้านมึงทำอะไร” ผมเปิดประเด็นเรื่องที่อยากรู้ ตลอดเวลาที่ผมรู้จักมันมา ผมรู้เรื่องมันน้อยมาก อาจจะแทบไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ทั่วไปแล้วก็บริษัทส่วนตัว” มันตอบ เหมือนเป็นเรื่องปกติแต่ความรู้สึกผมมันบอกว่ามันต้องมีอีก
“แล้วไงอีก” ผมกอดอกถามต่อ
“ก็มีผับหลายที่ ลูกพี่ลูกน้องกูเป็นคุมอยู่” มันนั่งลงโซฟา แล้วพูดอย่างสบายๆ แค่สองอย่างที่มันตอบมา ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงรวยขนาดนี้
“ไรอีก” ผมหรี่ตากอดอกเค้นต่อ ดูเหมือนว่าผมกำลังสอบสวนมันอยู่อย่างไงอย่างงั้น
“ก็มีบ่อนใต้ดิน และปล่อยเงินกู้” คำตอบของมันทำให้ผมนิ่งไป ถ้าเป็นบ่อนก็ต้องเกี่ยวกับการพนันสินะ ไหนจะปล่อยเงินกู้อีก
ธุรกิจบ้านมึงเยอะเกินไปละ
“มีอีกป่ะ” ผมลองถามดูอีก
“ไม่มีแล้ว”ไอ้อิทตอบ เอื้อมมือมาดึงแขนผมนั่งลงข้างๆมัน ผมก็นั่งลงแต่โดยดี หันหน้าไปถามมันต่อ เพราะสิ่งที่ไอ้ทรอยพูดมามันทำให้ผมสงสัยหลายอย่าง
“ที่มันบอกว่าสกปรกคืออะไร” ผมถามออกไป ใจก็เผื่อเอาไว้อยู่แล้ว ว่าบ้านมันคงทำอะไรบางอย่าง ไม่งั้นคงไม่มีอิทธิพลขนาดนี้
“บางอย่างมันก็ผิดกฎหมาย แต่ด้วยอิทธิพลบ้านกูเลยไม่มีปัญหาอะไร” มันตอบเสียงเรียบ มองหน้าผมไปด้วย ผมไม่รู้ว่าผมเผลอทำสีหน้าแบบไหนออกไปเมื่อมันพูดเรื่องผิดกฎหมายกับผม
“มึงค้ายาหรอ” ผมถามเสียงแผ่ว ถ้าครอบครัวมันเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้จริงผมจะทำยังไง จะเลิกยุ่งกับมัน หรือทำเป็นไม่รู้อะไร
“เปล่า เรื่องยากูไม่ยุ่งแน่นอนมึงไม่ต้องกังวล” มันดึงผมเข้าไปกอด แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกดีขึ้นเลย ทั้งที่มันบอกว่าไม่ข้องเกี่ยวกับยา หรือเพราะที่มันบอกว่ามีบางอย่างที่ผิดกฎหมายกันแน่ ที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดี
“มึงก็ไม่ต่างกับมัน” ผมตอบออกไป ไอ้อิทกับไอ้ทรอยผมไม่รู้ว่าเบื้องหลังพวกมันทำอะไร แต่ที่ผมรู้คือไอ้ทรอยมันเกี่ยวข้องกับยา ส่วนไอ้อิทครอบครัวมันทำธุรกิจบางอย่างที่ผิดหมาย ซึ่งมันไม่ต่างกันเลย
“แล้วมึงอยากคบกับกูต่อมั้ย” มันถามแล้วกอดผมแน่น ผมเลือกที่จะไม่ตอบอะไร กอดตอบมันคืน นานหลายนาทีผมจึงพูดขึ้นมา
“กูจะกลับหอ” ผมพูด แล้วผลักมันออก ไอ้อิทมีสีหน้าตื่นเล็กน้อย
“ไอ้นนท์” ไอ้อิทเรียกผม
“กูขอเวลาหน่อย”ผมบอกมัน การที่ผมรู้เรื่องบ้านมันทำให้ผมช็อคนิดหน่อย และเริ่มกลัวขึ้นมา เพราะผมไปคบกับคนมีอิทธิพลเข้า ทั้งที่ผมก็รู้ๆอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าบ้านมันจะมีอิทพลและน่ากลัวขนาดนี้ไง และอีกอย่างการที่มันมาคบแบบนี้มันดีแล้วหรอ
แถมผมยังเป็นผู้ชายอีก
ผู้ชายไม่พอเสือกก้นใหญ่ด้วย
คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะดูดีเลยซักนิด จนผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าที่มันชอบผม ที่หน้าตาจืดเหมือนไอ้ทรอยว่า หรือชอบผมที่ก้นผมใหญ่ เวลาคนที่มองมัน ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ มันจะอายป่ะวะที่คบผม
“อืม ก็ได้ แต่ก่อนไป แวะหาลูกมึงหน่อย มันคิดถึงมึง” ไอ้อิทว่า แล้วลุกเดินมุมห้องก่อนจะอุ้มเจ้าตัวปัญหาที่ผมถูกไอ้เต้ด่าว่าโง่บรมเมื่อช่วงบ่าย
“บิ๊กแอส” ผมเรียกเจ้าตัวกลมสีน้ำตาล ตอนแรกเคืองชื่อมันอยู่ แต่ไหนๆก็เรียกมันติดปากไปแล้ว หนำซ้ำหมามันจดจำชื่อนั้นแล้วอีก ผมเลยปลงยอมเรียกเหมือนเดิม
บ็อก
พอเจ้าบิ๊กแอสถูกผมเรียก มันดิ้นจากมือไอ้อิทพยายามจะมาหาผม จนผมต้องรีบอุ้มมันมา แล้วฟัดแก้มมันหนักๆอย่างคิดถึง
“คิดถึงจัง” ผมก้มไปฟัดแก้มมั้นสองสามที เจ้าบิ๊กแอสก็เห่าลั่น เลียหน้าผมไปมา จนผมหัวเราะชอบใจ ลืมเรื่องเครียดๆก่อนหน้านั้นทันที
“ไอ้อิท มึงตั้งใจตั้งชื่อมันคล้ายกูใช่มั้ย” ผมตวัดหันไปหาไอ้อิท
“รู้แล้วหรอ” มันว่าอย่างขำๆ จนผมจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ
“กูก็นึกว่าเป็นวงบิ๊กแอส” ผมบ่นอุบ
“มึงจะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลก ถ้าคนไม่คิดลึกซึ้งอะไรมาก” มันตอบ ผมได้แต่มองค้อนมัน ก่อนจะหันมาเล่นกับเจ้าบิ๊กแอสต่อ ผ่านไปซักพักผมจึงลุกขึ้นว่าจะกลับหอ
“กูจะกลับแล้ว” ผมบอกมัน อุ้มเจ้าบิ๊กแอสที่หลับปุยไปไว้ที่นอนเดิม
“นอนนี่แหล่ะ” มันสั่งอย่างเอาแต่ใจ
“ไอ้อิท” ผมเรียกมันเสียงนิ่ง ผมแค่กลับไปคิดอะไรนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง
“มึงจะไม่เลิกกับกูใช่ป่ะ” มันทำสีหน้ากังวลและเครียด ไม่วายดึงมือผมไปกุมไว้ ท่าทางโหดๆเมื่อช่วงเย็นๆมันหายไปไหนแล้วว่ะ เห็นแต่ไอ้อิทหน้าหงอยเหมือนปลาทูคอหัก
“อืม” ผมตอบมันไป ผมไม่เลิกคบใครเพราะเหตุผลแค่นี้หรอก นอกเสียแต่ว่ามันจะมีเรื่องครอบครัวของมันทำให้ผมกับมันเลิกกันเอง ถึงตอนนั้นผมก็ค่อยตัดสินใจอีกที
“ไม่เลิก แล้วจะกลับทำไมวะ นอนนี่แหล่ะ นะนนท์” มันอ้อน ผมถึงกับทำตัวไม่ถูกแอบใจเต้นแรงเมื่อมันทำตัวแบบนี้ใส่ผม จนผมต้องใจแข็งเข้าไว้
“มึงไม่ไปส่ง กูไปเองก็ได้” ผมตัดบท หันหนีแล้วตรงไปทีประตูทันที ไอ้อิทแม่งวิ่งตามผมอย่างรวดเร็ว
“เออ ก็ได้ เดียวกูไปส่ง พรุ่งนี้กูจะไปรับด้วย” มันตอบสีหน้าบึ้งตึง แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามใจผม
“ไม่ต้อง เจอกันที่มหาลัยเลย” ผมบอก ยิ่งทำให้มันหน้าตึงเข้าไปใหญ่ ที่ผมเอาแต่ปฏิเสธมัน
“แต่..”
“ตอนเย็นค่อยกลับพร้อมกัน โอเคมั้ย” ผมพูดดักมันขึ้นมา ไอ้อิทกระฟัดกระเฟียดไม่ยอมอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเห็นผมยืนยันคำเดิมมันจึงตอบแบบจำใจ
“ตอนเย็นกูจะไปรับ ห้ามหนีอีก รับโทรศัพท์กูด้วย”มันสั่งยาว ผมจึงพยักหน้าให้มัน เป็นอันตกลง ไอ้อิทมันจึงขับรถมาส่งผมที่หอ และอิดออดจะขึ้นไปที่ห้องผมให้ได้ จนผมต้องขู่มัน เรื่องมารับตอนเย็น
“ไปได้แล้ว” ผมไล่มันเมื่อมันยืนรอที่หน้าหอผม หลังจากมาส่งผม
“ไปก็ได้ แต่ขอจูบให้หายคิดถึงหน่อย” มันขอ ผมถึงกับหน้าแดงระเรื่อ เมื่อมันขอกันโต้งๆแบบนี้ ผมหันซ้ายหันขวาทันที
“ไม่เอา เดียวคนมาเห็น” ผมตอบ
“นิดนึง” มันต่อรอง
“ไม่เอา” ผมยังยืนยันคำเดิม
“น่านะๆ” เริ่มอ้อนแล้วมัน อ้อนอะไรดูหน้ามึงด้วย เห็นว่าหล่อแล้วทำอะไรหน้ารักไปหมดรึไง ผมจึงหันไปมองรอบๆอีกครั้ง ถ้าผมไม่ยอมมันแม่งคงไม่กลับห้องมันซะที
“ไม่ลิ้น” ผมบอกออกไป ไอ้อิทนิ่งไปทันทีก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อมันรู้ว่าผมหมายถึงอะไร มันจึงเอามือสองข้างของมันตระปบหน้าผมแล้วดึงรั้งไปหามันโดยที่ผมไม่ทันจะตั้งตัว ก่อนจะจูบที่ปากผมแล้วดูดริมฝีปากจนเกิดเสียงน่าอาย
จ๊วบบ
“ชื่นใจ จุ๊บ” มันว่าแล้วก้มมาจูบปากผมอีก จนผมเม้มปากแน่น แล้ววิ่งขึ้นห้องทันที ความร้อนที่หน้ากับใจผมที่แทบจะเต้นทะลุอก ทำให้ผมไม่รู้จะเอามือจับที่หน้าหรือที่อกก่อนกันแน่ ตอนนี้รู้แต่เพียงว่าผมเขินสุดๆปากก็อมยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
เช้าอีกวัน
ผมตื่นขึ้นตามปกติ เหลือบมองนาฬิกาก็พบว่ามันจะเก้าโมงแล้ว เหลือเวลาอีกครึ่งโมง ผมจึงตัดสินใจรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว อาบเสร็จผมก็ไม่รีรอรีบหาชุดนักศึกษาทันที พอใส่เสื้อเสร็จผมก็ชะงักเมื่อกำลังจะหยิบกางเกงมาใส่ ก่อนจะวางกางเกงตัวที่ใส่ประจำอยู่วางไว้ แล้วหยิบอีกตัวมาใส่
“เอาว่ะ” จากนั้นก็หยิบกางเกงอีกตัวมาใส่ ถึงมันจะลำบากไปหน่อย แต่ด้วยความพยายามอันแรงกล้าผมก็สามารถใส่มันจนได้
“อึดอัดชิบหาย” ผมบ่น ก่อนจะสำรวจตัวเองในกระจกอีกครั้ง ไม่วายถอนหายใจหนักเมื่อเห็นตัวเองในกระจก
“หน้าตามึงหล่อมากไอ้นนท์ แต่เสียอย่างเดียวจริงๆ” พูดชมตัวเองในกระจกเสร็จสรรพ ก่อนจะเหลือบมองส่วนล่าของตัวเอง แล้วกรอกตามองบน
“เห็นทีไร กูละอยากปาดทิ้ง” ผมว่า มองก้นอวบๆของตัวเองที่ถูกสวมใส่กางเกงสีดำรัดติ้วจนเห็นสัดส่วนโค้งเว้าชัดเจน ก่อนจะหลับตาถอนหายใจแรงๆอีกครั้ง
“เอาว่ะ มีของดีต้องโชว์หน่อย” ผมให้กำลังใจตัวเอง ตบก้นอวบๆของตัวเองสองสามทีเพื่อเรียกความมั่นใจ
เมื่อคืนผมนอนคิดแทบจะเอาตีนก่ายหน้าผากทั้งเรื่องครอบครัวไอ้อิทและเรื่องไอ้อิท ผมเพิ่งรู้สึกว่าผมไม่คู่ควรกับมันเลยซักนิด พลอยคิดไปว่าคนเขาจะนินทามันหรือเปล่าที่มาคบกับไอ้เฉิ่มแบบผม มันเลยทำให้ผมฉุกคิดความคิดบ้าๆขึ้นมา
ผมกะจะลองเปลี่ยนตัวเอง
จากแต่เดิมทรงผมไม่ค่อยได้จัดทรง ตอนนี้ผมปัดเซทโชว์หน้าผากกว้างๆให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาคมคาย เสื้อที่ตัวใหญ่กับเลือกใส่ให้พอดีตัว กางเกงเจ้าปัญหาที่กลวมโพลกตัวใหญ่กับเปลี่ยนเป็นกระชับพอดีตัว แอบแน่นเปลี้ยะเมื่อติดก้น แต่พอดูรวมๆแล้วดูดีใช่หยอก
ที่ผมทำแบบนี้เพราะไอ้อิทส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งผมทำเพื่อตัวเอง ผมอยากจะลบปมด้อยเรื่องก้นของผมด้วย เพราะผมเหนื่อยที่จะซ่อนมันแล้ว
และตอนนี้ได้เวลาปลดปล่อนมันซะที
“รับรองมีอึ้งแน่ เพียะ” ผมฟาดก้นตัวเองเบาๆเมื่อนึกถึงคนที่พบเจอผมในมหาลัยวันนี้ แค่คิดผมทั้งตื่นกลัวและตื่นเต้น แอบกังวลไปด้วย คามรู้สึกตีรวนไปหมด ถึงอย่างนั้นผมก็ตั้งมั่นแล้วว่าจะทำแบบนี้
“ไอ้อิทมันจะคลั่งตายเปล่าว่ะ” พอนึกถึงจุดๆนี้ก็แอบเครียดขึ้นมา มันคงไม่อกแตกตายไปก่อนนะที่เห็นผมใส่แบบนี้ไปมหาลัย แต่ช่างเถอะ ผมก็อยากเห็นหน้าไอ้อิทมันเหมือนกันว่ามันจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอผมลุคนี้ ว่าแล้วผมก็รีบไปมหาลัยเพราะมัวแต่เวิ้นเว้อกับตัวเองหลายนาที
มหาลัย
“แก ใครอะ ดูก้นเขาสิ”
“เฮ้ยมึง ดูนี่ๆ ก้นใหญ่โคตร เหี้ยน่าจับ”
“ผู้ชายหรอวะนั่น ก้นใหญ่กว่าผู้หญิงอีก แถมน่ารักสัสๆ”
“เหี้ย กูอยากบีบ”
และเสียงต่างๆมากมายที่ซุบซิบนินทาทั้งดังบ้างเบาบ้างตลอดทางที่ผมเดินไปยังคณะตัวเอง ผมเชิดหน้าทำหูทวนลม ในใจก็เต้นแรงพยายามไม่ประหม่าตื่นกลัวกับคำนินทาพวกนั้น ผมเห็นบางคนเอามือถือมาถ่ายรูปด้วย จนผมสงสัยก้นผมมันแปลกและไม่เคยพบเคยเห็นขนาดนั้นเลยหรอ
ผมจึงตัดสินใจนั่งลงรอไอ้เต้ที่ใต้อาคารหลังจากที่ผมโทรบอกมันว่าผมรอที่นี่ ส่วนไอ้อิทมันโทรมาตั้งแต่ผมตื่น ผมคุยกับมันไม่นานก็วางสายไป มันงอแงจะมารับผมให้ได้ จนผมเกือบจะด่ามัน
“ไอ้นน์ เกิดอะไรขึ้นกับมึง!” เสียงตื่นอกตกใจของไอ้เต้ พร้อมกับหน้าของมันที่เหงื่อแตกพลั่กวิ่งมาหาผมที่นั่งอยู่ใต้อาคาร
“อะไร” ผมถามมันไป ทั้งที่รู้อยู่ว่ามันมันกำลังจะสื่ออะไร ผมเลยไม่สนใจนั่งดูดกล้วยปั่นของผมต่อ
“มึงอย่ามากวนตีนกู มึงไม่สบายใช่มั้ย หรือมึงเอาหัวโขกกำแพงมา มึงถึงใส่กางเกงรัดๆแบบนี้มามหาลัยได้” ไอ้เต้จับหน้าผมวัดไข้ เขย่าหัวผมไปอีก แค่ผมใส่กางเกงปกติมา มันต้องตกใจขนาดนั้นเลยเร้อ
“ไม่ดีหรือไง” ผมถามออกไป ผมก็อยากเปลี่ยนจากไอ้เฉิ่มกางเกงหลวมโผลกมาใส่เหมือนคนปกติทั่วไปเท่านั้นเอง
“ไม่ดีโว้ย คนเขาพูดถึงก้นมึงทั่วมหาลัยแล้ว!”
พรวดดด
“มึงว่าอะไรนะ!” ผมพ่นน้ำกล้วยปั่นออกจากปาก เมื่อได้ยินสิ่งที่ไอ้เต้พูด แค่ผมใส่กางเกงรัดมาแบบนี้คนถึงกับพูดกันทั้งมหาลัยเลยหรอ
เออ ดังละเว้ยกู
ไม่ใช่ละ
“บอกกูมา ผีห่าอะไรเข้าสิงมึง” ไอ้เต้คาดคั้นจริงจัง มันไม่ชอบให้ผมใส่แบบนี้อยู่แล้ว และมันก็รู้ด้วยไงว่าผมไม่ชอบให้ใครมาล้อเรื่องก้น แต่ผมเสือกทำตัวให้คนพูดถึงมัน
“กูแค่อยากเปลี่ยนบ้างอะไรบ้าง” ผมตอบมันเสียงอ่อย ไม่คิดว่าคนจะพูดถึงก้นผมขนาดนี้
“เพื่อ!” มันว่าเสียงดัง คำว่าเพื่อของมันแทบจะแหกหน้าผมพร้อมกับน้ำลายของมัน
“เพื่อตัวกูเองไง มึงจะให้กูใส่กางเกงแบบนั้นไปตลอดชีวิตหรือไง” ผมว่าอย่างโมโห ไอ้เต้มันถึงกับพูดไม่ออกกับคำพูดผม
“แล้วทำไมเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้” ไอ้เต้ว่า ผมนี่ถึงกับตวัดมองมันทันที เหมือนมันด่าผมอ้อมๆยังไงไม่รู้
“ตอนนี้หรือตอนไหนก็เหมือนกันแหล่ะ” ผมบอก ต่อให้ไม่ใช่วันนี้ มันต้องมีซักวันที่ผมจะต้องเอาอีก้นผมมาเผยสู่สายตาชาวโลกอยู่ดี
“ไอ้อิทมันรู้ยัง ไม่ใช่มันอกแตกตายแล้วหรอ” มันแขวะ พอพูดถึงไอ้อิท ป่านนี้ข่าวคงไปถึงหูมันแล้วมั้ง แต่ถ้ามันรู้มันน่าจะโทรหาผมแล้วสิ ตอนนี้มันยังไม่โทรแสดงว่ามันยังไม่รู้
“ช่างเถอะ ป่ะ ขึ้นเรียนกัน” ผมชวนมัน ไม่อยากจะนึกถึงไอ้อิทตอนนี้ ผมจึงลุกเดินไปกำลังจะเข้าตึก ก็มีกลุ่มวิศวะสามสี่คนเดินเข้ามาหาผมกับไอ้เต้
“น้องใช่ป่ะ ที่คนเขาพูดถึง” ผู้ชายเสื้อชอปสีแดงหน้าออกเถื่อนๆหน่อยถามผม แค่ถามไม่พอยังมองก้นผมอย่างโลมเลียอีก
“พูดว่าไงครับ” ผมถามออกไป ดูท่าจะเป็นพวกปีสี่ ผมจึงต้องอ่อนน้อมเข้าใส่เพราะไม่อยากมีปัญหา
“ก้นน้องโคตรใหญ่เลย แม่งน่าขย้ำชิบหาย” อีกคนพูดชึ้นมา น้ำเสียงแม่งหื่นกามจนผมต้องกำมือแน่น ผมทำใจเผื่ออยู่แล้วว่าจะต้องเจอคำพูดพวกนี้ แต่พอเอาเข้าจริงๆผมอยากจะไปซัดคนตรงหน้าซักที
“ใช่ ผู้ชายอะไร ก้นน่าเอาขนาดนี้” อีกคนว่า ทำให้กลุ่มของมันหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ผมที่กำลังกำหมัดแน่นอย่างคุมอารมณ์ไม่ให้เผลอต่อยพวกมัน ไอ้เต้แม่งก็สะกิดเรียกผมยิกๆ ไม่พอดึงเสื้อผมอีก
“ไอ้นนท์ๆๆ”
“อะไรของมึงไอ้เต้!” ผมว่าอย่างโมโห เพราะมันเรียกผมอยู่ได้ ไหนจะไอ้พวกพูดจาหมาๆตรงหน้านี้อีก ทำให้ผมอารมณ์ที่หงุดหงิดอยู่แล้ว ไอ้เต้ยังจะมากระตุ้นผมอีก และมันก็ยังไม่หยุดสะกิดผม จนผมกำลังจะหันไปด่ามัน ไอ้เต้มันก็แหกปากพูดซะก่อน
“พ่อมึงมา!”
!!!
เรื่องน้องนนท์เปิดพรีออเดอร์แล้วนะค่า
สามารถไปอุดหนุนได้
สั่งจองได้ที่
https://docs.google.com/forms/d/1OvMPFE45SwOp5OkegGJUZQ_46DzF4pMiTMKS9sRukso/edit?usp=drive_web (https://docs.google.com/forms/d/1OvMPFE45SwOp5OkegGJUZQ_46DzF4pMiTMKS9sRukso/edit?usp=drive_web)
ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่เพจ
https://web.facebook.com/TAKAP10969/ (https://web.facebook.com/TAKAP10969/)
สุดท้ายนี้ขอบคุณมากนะค่า ที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอด
ถึงแม้จะอัพช้ามากกว่าอีกเว็บหนึ่งก็ตาม
เจอกันตอนหน้าตอนจบนะค่า
หรือใครอยากสนับสนุนก็ไปอีกเว็บหนึ่งได้ เพราะลงจบแล้ว
อย่าลืมอุดหนุนกันเยอะๆน้า
:hao3: :mew1:
-
:hao6:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พ่ออิทรึป่าว :laugh:
-
เกร้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮื้อออออ รักกกกก
-
ฮ่าๆๆนนท์เอ้ยยยก้นใหญ่ขนาดดังไปทั่วมหาลัย แบบนี้ก็ได้เหรอ เอ้ออ
-
นนท์ ลุกขึ้นมาสู้กับปมด้อยก้นใหญ่ของตัวเอง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
การยอมรับทำให้ปล่อยวางความเครียดระดับหนึ่ง
เพราะยังไงก้นใหญ่มันก็ติดกับนนท์ไปจนตายแหล่ะ
เปลี่ยนลุค ทำให้นนท์ดังระเบิดระเบ้อเลย
หนุ่มๆมาสนใจนนท์ทันที
ขนาดนนท์ใส่เสื้อผ้าหลวมๆ ทรอยยังมาวุ่นวาย
อิฐ เป็นฟืนเป็นไฟ ความหวงเพิ่มระดับสิบ แถมเหนื่อยแน่ๆ
นนท์ สู้ๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กล้าโชว์ก้นแล้วเหรอนนท์
-
โชว์ก้นอวบอย่างนี้ เดี๋ยวโดนพ่อทำโทษฟ้าเหลืองนะจ๊ะ :laugh:
-
อิทแน่เลย :hao7:
-
ดังใหญ่แล้วนนท์
อิทมาแล้ว เอาแล้ววววววว อิอิ
-
พ่อรึผัว...555 :-[ :hao3:
-
:z1:
:L2: :pig4: :L2:
-
ชอบอ่ะ ตลกมาก ขำไม่หยุดเลยยยยย :pig4: :pig4:
-
ต่ออีกน้าาาา
-
ต่ออีกน้าาาา
-
รออยู่น้าาา อยากอ่านแล้วว :ling1: :ling1:
-
เด๋วพ่อโมโหจนพ้นไฟออกมาหรอ :m31: อย่าลืมยกมืไหว้พ่อด้วยนะ
-
จะมายังน่ะ
-
ตอนที่ 33
สุขใดเล่าจะเท่า”ก้น”เมีย
[/b]
“พ่อมึงมา!”
!!!
ห๊ะ พ่อใครนะ
พลั่ก
“เอาตีนกูก่อนมั้ยสัส!”
กว่าผมจะได้หันไปถามไอ้เต้ ร่างใครอีกคนก็วิ่งผ่านหน้าผมไปอย่างรวดเร็ว เสียงโหดๆที่มาพร้อมฝ่าตีนกระโดดถีบพวกพี่วิศวะล้มลงไปกองที่พื้น
ผมถึงรู้ว่าไอ้คนที่พุ่งเข้ามามันเป็นใคร
“ไอ้อิท!” ผมเรียกมันอย่างตกใจและไม่คาดคิดว่ามันจะพุ่งหลาวมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงแบบนี้ หนำซ้ำแม่งรัวต่อยพี่เขาไม่เกรงใจรุ่นเลย ส่วนพวกที่มาด้วยกันก็ยืนนิ่งไม่กล้าไปช่วย
แหม ทีงี้เสือกกลัวนะสัส
พลั่ก ตุบ
“หยุดๆ ไอ้อิทหยุดดด” ผมรีบเข้าไปห้าม หน้าพี่คนนั้นแทบจะเละคามือมัน เจอมันโหมดนี้ไปผมเริ่มรู้ชะตากรรมตัวเองละ
“ถอยไป!”
ตุบ
“ไอ้นนท์!” เสียงไอ้เต้พร้อมกับตัวมันวิ่งปรี่มาหาผม เมื่อผมเข้าไปห้ามไอ้อิทที่มันกำลังบ้าหน้ามืดอย่างน่ากลัว จนโดนมันผลักกระเด็นล้มก้นกระแทกพื้น
เหี้ยก้นกู
“เป็นไงมึง” ไอ้เต้ถามอย่างตกใจ ไม่คิดว่าไอ้อิทมันจะบ้ากล้าผลักผมจนกระเด็นแบบนี้ ไม่พอมันยังไม่สนใจผมอีก ต่อยพี่เขาจนจะตายอยู่แล้ว
“เจ็บดิว่ะ ไอ้เต้ มึงรีบไปห้ามไอ้อิทเร็ว แม่งต่อยพี่เขาจะตายห่าอยู่แล้ว” ผมรีบบอกมัน เจ็บก้นก็เจ็บ แต่ไอ้พี่นั้น สงสัยได้นอนหยอดข้าวต้ม ไม่แน่อาจตายคาตีนไอ้อิทอีกแน่ๆ
“ห๊ะ ให้กูไปห้ามหรอ โนวๆ” ไอ้เต้ชี้ตัวเอง จากนั้นมันก็ส่ายหัวรัวๆ แม่งจะมากลัวมันอะไรตอนนี้ ปกติเห็นจะวิ่งใส่กัน
“กูไปก็โดนกระทืบตายอะดิ มึงดูหน้ามันด้วย” ไอ้เต้ว่าอย่างสยอง ตอนนี้ไอ้อิทมันยังไม่หยุดต่อยและเตะพี่เขาเลย และไม่มีใครกล้าห้ามมันด้วย
สรุป ต้องเป็นกูสินะ
ผมจึงตัดสินใจลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะเจ็บก้นจากโดนมันผลักอออกมาก็ตาม แต่ถ้าผมช้ากว่านี้ไอ้รุ่นพี่มึงได้ตายจริงๆแน่
“หยุด กูบอกให้หยุดไง!” ผมตะโกนเสียงดังใส่มัน ถึงแม้จะกลัวมันโคตรๆเลยตอนนี้ แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือหาญกล้าไปห้ามมัน ส่วนไอ้อิทมันก็ชะงักทันทีก่อนจะตวัดสายตาอันแสนจะน่ากลัวมาทางผม
คราวนี้เป็นผมเองที่รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดอย่างร้ายแรงที่เสือกไปห้ามมันตอนที่มันคลั่ง มันเลยเปลี่ยนเป้าหมายจากรุ่นพี่มาเป็นผม เพราะตอนนี้อีรุ่นพี่มันสลบไปแล้ว
ตายแน่กู
“จะ ใจเย็นก่อนดิวะ มึงจะฆ่าพี่เขานะเว้ย” ตอนแรกทำเสียงดังใส่มัน ตอนนี้เสียงผมแทบจะงึมงำในลำคอเวลาบอกมัน ไม่พอหัวผมแทบจะหดชิดคาง ขาก็ถอยๆออกจากมันเรื่อยๆ เพราะมันกำลังเดินมาหาผม
ฉิบหาย มันมาแล้ว
หมับ
“อะ ไอ้อิท” ผมเรียกมันเสียงหลง แม่งพุ่งมาประชิดผมอย่างเร็ว แล้วกระชากแขนผมบีบแน่นจนมันจะแหลกคามือ หน้ามันโคตรน่ากลัว เส้นเลือดขมับตรงหน้าผากมันปูนโปนบ่งบอกว่ามันอารมณ์เดือดแค่ไหน
“กูสั่งว่าไง” มันพูดเสียงเหี้ยม บีบแขนผมย้ำเตือนกลายๆให้ผมรู้สึก ตอนนี้ผมโคตรเจ็บแขนเลย จะร้องก็ร้องไม่ออก กลัวมันตบกระบาลเข้าให้ ได้แต่ก้มหน้าชิดอกตัวสั่นงกๆ
“กะ กูอธิบายได้ ฟังกูก่อนนะ” ผมรีบบอกมันรัวๆ เสียงผมจะสั่นไปไหน รอบๆข้างผมมีแต่คนมาออมุงดู ขนาดไอ้เต้ยังไม่กล้ามาห้ามมันเลยอ่ะ คิดดู
“มึงอยากให้กูล่ามมึงไว้ใช่มั้ย ห๊ะ!”
มันตวาดลั่น ทำเอาคนที่ยืนอยู่กับผมพลอยสะดุ้งกันเป็นแถบๆ ไม่เว้นแม้แต่คนที่เดินสวนผ่าน และตอนนี้เริ่มมุงดูพวกผมมากขึ้น ไม่รู้เรื่องนี้ไปถึงหูอาจารย์หรือยัง
“ไอ้อิทใจเย็น”
ผมบอกมันเสียงเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ หน้ามันตอนนี้น่าดูซะที่ไหนหล่ะ โหดเกิ้น ผมหัวใจจะวาย แทบจะแดกหัวผมอยู่แล้ว จนผมต้องลูบแขนมันให้ใจเย็น
“กูเย็นมามากพอแล้ว!” มันกดเสียงต่ำ จนผมหดคอหนี ไอ้อิทเริ่มใช้สายตาตวัดมองคนแถวนั้น จนคนหลบตามันให้ควัก ถ้าใครมองสงสัยมันวิ่งไปกระทืบอ่ะ ไม่เว้นแม้แต่ผม ที่ตอนนี้ไม่กล้ามองมันเลย
“กล้าลองดีกับกู มึงก็เตรียม”ก้น”มึงไว้ดีๆ”
ไอ้ห่าอิทแม่งขู่ผมซะเสียงดัง ผมหันมองรอบๆก็พบว่าหลายคนแม่งคิดอกุศลไปไกลแล้ว ไม่เว้นแม้แต่ผม ถ้ามันพูดขนาดนี้ผมเสียวตูดขึ้นมาทันที
ฮือ ช้ำแน่ก้นกู
“กลับ!” มันสั่งผมเสียงดังลั่น กระชากแขนผมฝ่าฝูงคนมุงออกมาไม่สนหินสนแดดอะไรทั้งสิ้น ผมตอนแรกก็จะขัดขืนไม่ยอมไปตามมัน เพราะผมยังมามอไม่ถึงครึ่งวันด้วยซ้ำ แต่ดูหน้าไอ้อิทตอนนี้แล้ว
ผมควรเงียบๆและตามมันไปดีที่สุด
“อิท กูเจ็บ” ผมบอกเสียงอ่อย เดินตามอย่างเร็ว ไอ้อิทก็ก้าวฉับๆไม่สนว่าผมจะเดินตามทันมั้ย มือมันบีบแขนผมช้ำแดงลากดึงไปลูกเดียว
เจ็บแขนโว้ย
“อิททท” เรียกมันเสียงยาว เรียกร้องความเห็นใจหน่อย ทำหน้าเศร้าๆไว้ บางทีโทษผมอาจจะเบาลงก็ได้ ถึงไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดก็ตาม
พรึบ
ไอ้อิทแม่งปล่อยมือผมแล้วเปลี่ยนมาเหวี่ยงผมไปที่รถของมันแทน ผมตวัดมองมันอย่างไม่พอใจ แม่งเหวี่ยงมาได้ ผมกระแทกรถมันอย่างเจ็บอ่ะ
“กูจะทำยังไงกับมึงดี” มันว่าพลางลูบหน้าตัวเองไปมา เหมือนมันพยายามจะสะกดกั้นอารมณ์ที่รุนแรงของมัน ไม่ให้มากระชากบีบคอผมตายตรงนี้
ใส่รัด นี่ผิดมากหรอ
“บอกกูที กูจะทำยังไงกับมึงดีห๊ะ!” มันตวาดลั่น เสียงมันก้องจนนกแตกตื่น พร้อมกับใจผมที่กระตุกเฮือก ใจแป้ว ใจหายไปตาตุ่มแล้ว
“ขะ ขอโทษ” ผมก้มหน้าขอโทษมันเสียงสั่น ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องขอโทษมันทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด แต่พอเห็นหน้ามันแล้ว รู้สึกว่าผมทำผิดอะไรโคตรๆซักอย่าง และคงไม่พ้นก้นของผม
“ขึ้นรถ” มันสั่งพร้อมทั้งหลับตา มือมันก็ชี้ให้ผมขึ้นรถมันอย่างเร็วๆ ผมก็ไม่ชักช้าเปิดประตูขึ้นไปนั่งในรถรอมัน ไอ้อิทมันยืนตั้งสติสองสามนาที จากนั้นมันก็เดินอ้อมมานั่งฝั่งคนขับ
ปัง
พอมันปิดประตู ผมนี้แทบสะดุ้งตัวลอยชิดขอบประตู ไอ้อิทมันไม่สนแม้แต่จะมองผมด้วยซ้ำ มันกระชากรถออกตัวอย่างแรง จนผมต้องรีบคาดเข็มขัด ผมลอบมองหน้ามันอย่างหวั่นๆ ก่อนจะหันออกนอกหน้าต่าง พลางก่นพึมพำไว้อาลัยให้ตัวเอง
ฮือ ไม่รอดแน่ไอ้นนท์
เอี้ยดด
เสียงล้อรถเบรกอย่างกะทันหัน หลังจากที่รถของมันวิ่งแทบจะเหาะมา จนมาจอดที่คอนโดของมัน ผมที่เกือบจะหน้าทิ่มคอนโทล ดีที่ผมใส่ที่คาดเบลล์ไว้ ไม่งั้นงานนี้มีเสียเลือดอย่างแน่นอน
พรึบ
“ไอ้อิท ดะ เดี๋ยวก่อน” ประตูรถฝั่งผมถูกเปิดออกอย่างแรง ไอ้อิทมันปลดเบลล์ผมแล้วดึงตัวผมออกจากรถ แล้วลากผมเข้าไปคอนโดมัน ระหว่างทางที่มันลากผมเดินไป ผมกับมันเงียบใส่กันจนน่าอึดอัด ไอ้อิทไม่แม้แต่จะพูดอะไร
มันเงียบมาก เงียบจนน่ากลัว
และตอนนี้ผมก็มาอยู่ที่ห้องของมันเป็นที่เรียบร้อย ไม่ใช่แค่ที่ห้องมันนะ แต่เป็นที่ห้องนอนมันเลย ตอนเข้ามาผมก็ยื้อต้านกับมัน แต่สุดท้ายมันก็ลากผมเข้ามาห้องนอนของมันจนได้ ถ้าผมไม่ยอมดีๆผมว่ามันคงต่อยผมแล้วลากเข้ามาอย่างแน่นอน
ผมจึงได้แต่ยืนห่างๆเตียงมันไว้
“กูใช่แฟนมึงมั้ย” มันหันมาถามผมเสียงจริงจัง ที่ตอนนี้ผมยืนคอตกไม่กล้าแม้แต่สบตามัน พอถูกมันถามแบบนั้นผมก็เงยหน้ามองมันทันที
ทำไมมันถามแบบนั้น
“กูเป็นแฟนมึงหรือเปล่าไอ้นนท์” มันถามซ้ำ สีหน้าแววตามันดูเครียดขึงและตัดพ้อ จนผมรู้สึกจุกในอก มันถามเหมือนมันไม่มั่นใจ
“มึงเป็นแฟนกู ไอ้อิท” ผมตอบกลับไป กล้าพูดเต็มปากแล้วตอนนี้ ไม่มีอะไรให้ปิดบัง ตอนแรกผมแค่อยากจะรู้ว่าผมคบกับมันได้หรือเปล่า จนผมรู้ใจตัวเอง ว่ามันเป็นแฟนผมและเป็นคนที่ผมเริ่มจะให้ใจไปแล้ว
“แล้วมึงทำแบบนี้ทำไม มึงก็รู้ว่ากูหึง กูไม่อยากให้ใครมองมึง!!” มันตวาดลั่น เหมือนจะสติแตกจริงๆ
“มึงรักก้นกูมากกว่าตัวกูหรอ” ผมถามมันคืน น้ำเสียงผมไม่มีแววล้อเล่น ผมเคยถามมันครั้งหนึ่งและมันก็ตอบกวนตีนผมว่ารักทั้งสอง แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว และมันก็คงสัมผัสได้เช่นกัน ว่าคราวนี้ผมเอาจริง
“….” คราวนี้มันเงียบและนิ่งนานกว่าที่เคยเป็น ปกติมันจะตอบสวนผมมาแล้วด้วยซ้ำ
“ทำไม ตอบไม่ได้หรอ” ผมแค่นยิ้ม เดินไปหามันใกล้ๆ ผมอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบแบบไหน
มันจะเลือกก้นมากกว่าความรู้สึกผมหรือเปล่า
“…..”
เมื่อมันยังคงเงียบและไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่มองหน้าผม ไม่รู้มันจะคิดเยอะอะไรนักหนา แค่ก้นกับตัวผมแค่นั้น เพราะสุดท้ายมันก็คือตัวผม และผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไงตอนนี้ ผมเลยตอกย้ำให้มันมั่นใจหน่อยก็แล้วกัน
“ก้นกูใครอยากมองก็มองไป แต่ใจกู กูให้แค่มึงปะวะ”
พอผมพูดแบบนั้นออกไป ไอ้อิทมันดูจะอึ้งไปไม่น้อย
พรึบ
“แต่กูไม่ชอบ กูหึง กูจะบ้าตายอยู่แล้วที่เห็นคนอื่นมองก้นมึง” ไอ้อิทดึงผมเข้าไปกอดแน่น พร้อมระบายความอัดอั้นในใจของมัน
“คนอื่นได้แค่มอง แต่มึงได้ทั้งลูบได้ทั้งจับ” ผมบอกมัน พูดเองก็เขินเอง ก่อนกอดตอบมันคืน ไม่รู้มันจะหึงอะไรบ้าบอขนาดนี้
“เออ ก็จริง” มันเหมือนจะคิดตามผม
ที่งี้เออออตามง่ายจริง
“แต่กูก็ไม่ชอบอยู่ดี สายตาพวกมันแม่ง” ไอ้อิทพูดพลางกัดฟันแน่น มันคงได้ยินคนที่มหาลัยพูดกันอย่างแน่นอน ไม่พอไอ้รุ่นพี่วิศวะนั้นยังมาวอแวกับผมอีก
จะว่าไป พี่วิศวะนั่น ตายหรือยังวะ
“ช่างพวกมันสิ มึงก็อย่าไปบ้าจี้ตามพวกเขา กูไม่ได้ใส่มาโชว์อะไรซักหน่อย” ผมบอกมัน และผลักมันออก
“แล้วมึงใส่มาทำไม” พอผมพูดจบ คราวนี้อารมณ์มันขึ้นอีกละ
“มึงจะให้กูใส่กางเกงตัวใหญ่แบบนั้นไปตลอดชีวิตหรือไง ปกปิดซ่อนไอ้ก้นบ้าๆนี่ไปถึงเมื่อไหร่” ผมถามมันเสียงจริงจัง เริ่มจะมีน้ำโหละ พอพูดถึงไอ้ก้นเวรนี่ทีไร
“กูไม่ได้คิดแบบนั้น” มันว่า คราวนี้เสียงเริ่มอ่อยละ
“มึงไม่ชอบให้กูใส่แบบนี้ เลยให้กูใส่แต่ตัวใหญ่ๆ เพื่อที่จะให้มึงดูและมองได้คนเดียวอย่างนั้นหรอ มึงจะเห็นแก่ตัวเกินไปป่ะ” ผมเริ่มต้อนมันบ้าง ความไม่มีเหตุผลของมันที่ตัดสินผมจากการกระทำ จนผมต้องตัดสินใจพูดออกมาให้มันเข้าใจบ้าง
ว่าสิ่งที่มันคิด มันไม่ใช่เสมอไป
“…..”
“เฮอะ สุดท้ายมึงก็เห็นแก่ตัวจริงๆ” พอมันไม่ตอบก็แสดงว่าที่ผมพูดมานะถูก ผมได้แต่ร้องเฮอะในลำคออย่างสมเพชกับตัวเอง ที่มันคิดแบบนี้จริงๆ
“กูเห็นแก่ตัวกูยอมรับ แต่มึงเข้าใจอารมณ์หวงมั้ย กูอยากมองมึงได้คนเดียว และอยากเป็นคนเดียวที่มึงให้กูมองได้” มันว่าเสียงจริงจังและหนักแน่น พลางดึงมือผมไปบีบไว้ก่อนพูดในสิ่งที่ทำให้ผมใจเต้นแรง
“กูโคตรรักมึงไง กูถึงรู้สึกแบบนี้”
ฉ่า
ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองไหม้มากตอนนี้ กับคำสารภาพรักแบบห่ามๆของมัน ทำให้ผมแทบจะไปไม่เป็น ถึงเคยได้ยินมันบอกอยู่ แต่รู้สึกว่าตอนนี้มันต่างกัน ต่างกันมาก
ต่างที่ผมก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“อะ เออ เข้าใจแล้ว” ผมอ้อมแอ้มตอบ หันหน้าแดงเถือกหลบหนีมัน ข้างในผมตอนนี้มันพองโตล้นปรี่ยังไงไม่รู้ อธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่าผมรู้สึกดี และมีความสุขโคตรๆ
“สรุป กูใส่ได้ใช่ปะ” ผมลอบถามมัน ไม่ได้เชิงขออนุญาต แต่อยากรู้ว่ามันจะกล้าให้ผมใส่หรือเปล่าแค่นั้น
ถึงมันจะห้าม ผมก็จะใส่อยู่ดี
“ไม่ใส่ได้ปะวะ” มันพูดอย่างหงุดหงิด ฟึดฟัดไม่ชอบใจอย่างเห็นได้ชัด แต่คำพูดมันก็ไม่ได้ยื่นคำขาดว่าผมจะไม่ได้ใส่ มันยังมีขอความเห็นผมอยู่บ้าง
“กูนึกว่ามึงเข้าใจแล้ว” ผมถามมันกลับ เริ่มใช้เสียงนิ่งเข้าข่ม
“กูทนไม่ได้แน่ ถ้าเห็นใครๆเอาแต่พูดถึงก้นมึงทั้งมหาลัยแบบนี้” มันว่าพลางคิดหนัก หน้ามันดูซีเรียดและเครียดจนเห็นได้ชัด
คือเวอร์มากอ่ะมัน
“อิท”
“เออๆก็ได้ กูยอมก็ได้ ทำห่าอะไรไม่ได้แล้วหนิ แต่ถ้าใครมาจับกูกระทืบเอาตายแน่” มันว่าเสียงเย็น จนผมขนลุกซู่เมื่อนึกภาพพี่วิศวะโดนมันซ้อม
“กูไม่ให้ใครจับง่ายๆหรอก” ผมพูดปลอบมันซะหน่อย
“อย่าให้กูเห็นละกัน” ไม่วายขู่ผมเข้าไปอีก และผมจะกลัวทำไมละเนี้ย ผมจึงเชิดหน้าตอบไปอย่างมั่นใจ
“ไม่มีแน่นอน” ถ้ามีใครจับ ไอ้อิทจะไม่มีวันรู้ ไม่งั้นผมอาจจะซวยไปด้วย
“หึ จะคอยดู แต่ตอนนี้กูขอลงโทษมึงก่อนละกัน” มันเริ่มหัวเราะโรคจิต จากนั้นค่อยๆเดินมาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมนี่รีบถอยเลยครับ
ลงโทษไรวะ
“กูทำอะไรผิด ทำไมถึงมาลงโทษกู” ผมถามมันอย่างระแวง ถึงแม้จะคิดอกุศลตั้งแต่มันบอกให้เตรียมก้นรอไว้แล้ว
“ผิดที่ไม่บอกกูก่อน แล้วใส่แบบนี้มาด้วย” มันยิ้มเย็น ขนแขนผมลุกเกรียวเลยทีเดียว สายตามันเอาแต่จ้องก้นอวบๆของผมผ่านเนื้อผ้าที่รัดติ้ว
“กูว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!” ผมแหวใส่มัน แม่งหาเรื่องจะเคลมก้นผมหล่ะสิไม่ว่า ผมไม่ยอมหรอก รอดมาได้แค่วันสองวัน ผมจะไม่ให้มันยุ่งกับก้นผมอีก
“อันนั้นกูเข้าใจ แต่กูจะคิดบัญชีมึงก่อนหน้านั้นไง”
“มึงอย่ามามั่ว”
“เออกูมั่วก็ได้ งั้นกูอยากเอามึง จบนะ” โอ้โห้ ดูเหตุผลมัน ผมยังไม่มีโอกาสด่ามัน ไอ้อิทก็มาประชิดจับผมเหวี่ยงขึ้นเตียงเฉย
ว๊ากกกก
ผมแหกปากร้อง ร่างผมก็กระเด็นขึ้นไปนอนบนเตียง กระเด็นท่าไหนไม่กระเด็น ดันไปนอนคว่ำหลังให้มันอีก เข้าทางมันเลยทีนี้ มันเลยใช้จังหวะที่ผมยังไม่พลิกตัว กระโดดขึ้นเตียงคร่อมทับด้านหลังผม แล้วเอามือสองข้างจับขอบกางเกงผมแน่น จากนั้น
แควกกกก
เชี้ยยยยยย
กางเกงนักศึกษาผมถูกฉีกหระชากอย่างกับผ้าขี้ริ้ว มันฉีกง่ายราวกับกระดาษ จนมันหลุดจากตัวผม ส่วนผมได้แต่อ้าปากค้างกับพละกำลังอันหื่นโรคจิตของมัน จากนั้นก้นอันงอนกลมกลึงก็ประจักษ์สู่สายตาอันหื่นกามของไอ้อิท
เพียะ
ดึ๋ง ดึ่ง
“โอ้ย” ผมร้องลั่น มันฟาดก้นผมซะเต็มแรง ส่วนอีก้นเวรมันก็ตอบสนองเด้งรับเป็นจังหวะเกิดเสียงน่าอายจนผมอยากแทรกแผ่นดินหนี
“ทำไมก้นช้ำวะ ใครทำอะไรมึง” ไอ้อิทมันเอามือของมันจับก้อนเนื้อกลมๆแล้วพินิจมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผมอยากจะเอาก้นฟาดหน้ามันซะจริง
เพราะมึงไงไอ้เหี้ย
“มึงไง ผลักกูลงพื้น” ผมหันไปด่ามัน ก่อนจะพยายามคลานหนี แต่ถูกไอ้อิทจับก้นผมสองข้างแล้วดึงลากลงมา
หมับ
โอ้ย จับอย่างกับลูกบอลเลยนะมึง
“ขอโทษ ช่วงนั้นมันหน้ามืด” มันขอโทษปลกๆแบบขอไปที มีหน้ามายิ้มเลียริมฝีปากอีก ผมจะยกตีนถีบมัน ไอ้อิทมันเสือกเอาขามานั่งทับผมไว้
“ปล่อยกูไอ้อิท กูจะไปเรียนนะโว้ย” ผมร้องบอกมัน จะลุกก็ลุกไม่ขึ้น นั่งทับมาได้ ตัวเท่าควาย และตอนนี้ผมหนาวก้นมาก บอกเลย
ขนลุกหมดละ
“กูลาให้แล้ว ไม่ต้องห่วง” มันบอก ผมนี้ถึงกับหันไปหามัน จำได้ว่ามันเอาแต่ลากๆผมมาไม่เห็นมันจะโทรหรือบอกให้ใครลาให้ผมเลยซะนิด
“ตอนไหน มึงไปลาให้กูตอนไหนไม่ทราบ” ผมถามอย่างข้องใจ แอบถ่วงเวลาชวนคุยมันไปเรื่อยๆด้วย เผื่ออารมณ์มันจะหดหายบ้าง
“ตอนที่กูลากมึงมาไง ใครๆเขาก็คงคิดว่ามึงคงไม่กลับมาแล้ว” มันพูดไม่พอ ยังมาตบก้นผมเล่นอีก หน้ามึงอย่างฟินมากเวลาเล่นก้นผม
“หยุดเลยนะเว้ย” ผมร้องห้ามมัน ส่ายก้นหนีจากมือปลาหมึกของมันที่หยุบหยับๆบนก้นผม
“ดูก้นมึงดิ ไม่ให้กูคลั่งได้ไง ฟอดดดดดด” ไอ้อิทดูเหมือนจะชอบใจหนักที่เห็นผมส่ายก้นแบบนั้น มันถึงกลับก้มหน้ามาหอมซะเสียงดัง
อ๊ากกก
ผมได้แต่ดิ้นกรีดร้องกับความโรคจิตของมันอยู่ที่เตียงอย่างทำอะไรไม่ได้ ผมเคยคิดว่ามันจะบ้าก้นผมน้อยลงกว่าเดิมซะอีกหลังจากได้เห็นบ่อยๆ แต่ที่ไหนได้มันยังคงเส้นคงวา ไม่แน่อาจอาการหนักกว่าเก่าอีก
“มามะ กูจะลงโทษมึง แต่ก่อนที่ก้นมึงจะช้ำ กูขอถ่ายรูปแปป”
หะ อะไรนะ ถ่ายรูป
มึงบ้าไปแล้วววววว
“ไม่เอานะโว้ยไอ้อิท กูไม่ถ่าย ห้ามถ่าย” ผมบอกมันอย่างตกใจ ไม่คิดว่ามันจะบ้าขนาดต้องถ่ายรูปก้นผมขนาดนี้ ความกลัวแล่นมาและคิดไปต่างๆนาๆกลัวว่ามันจะถ่ายแล้วเอารูปผมไปทำมิดีมิร้าย
“เอาน่า นิดนึง อย่างน้อยมึงไม่อยู่ กูจะได้ดูก้นมึงให้หายคิดถึง” มันว่าแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วล้วงหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงมันออกมา ส่วนผมก็ดิ้นหนี ไม่ยอมให้มันถ่ายรูปก้นผมอย่างแน่นอน
“ห้ามถ่าย มึงบ้าไปแล้วรึไง มาถ่ายก้นกูเนี้ย!” ผมถามอย่างโมโห จะหนีแค่ไหนแม่งก็นั่งทับไม่ให้ผมกระดิกไปได้ ผมจึงเอี้ยวตัว เอามือคว้าโทรศัพท์จากมัน
“มึงไม่เข้าใจกูหรอก” มันบอก ยกโทรศัพท์ขึ้นสูงหนีผม ก่อนเตรียมกล้องจะถ่ายก้นผมเต็มที่ มีเล็งหามุมซ้ายขวาอีกนะมัน
โอ้ย ผมจะบ้าตายกับมัน
แชะ แชะ
เสียงกล้องมันถ่ายรูปก้นผมรัวๆ สงสัยจะทุกอิริยาบถเลยก็ได้มั้ง ดีไม่ดีแม่งไม่ถ่ายคลิปวีดีโอด้วย ผมคงได้จิกหัวมันมาตบอ่ะ
“น่าปริ้นเอามาแปะไว้ที่ห้อง” มันก้มมองรูปในมือถือแล้วพูดขึ้นมา
“อย่าแม้แต่จะคิด!” ผมสวนใส่ทันที
“ไม่ทันละ กูคิดไปแล้ว หึหึ” มันว่าแล้วโชว์รูปก้นของผมที่มันซูมแทบจะเห็นรูขมขน ผมได้แต่อ้าปากพะงาบๆไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่ามัน
ผมละอยากจะเป็นลม
ต่อด้านล่าง
-
ต่อ
“อ่า เรียบร้อย คราวนี้ตามึงแล้วไอ้นนท์” พูดจบมันก็ลุกขึ้นแล้วจับตัวผมพลิกจากคว่ำหน้าเป็นนอนหงายมองหน้ามันแทน
“เยอะไปแล้วนะมึง ถอย” ผมผลักอกมันออก เมื่อมันโน้มหน้าหื่นๆของมันมาใกล้ผม
“กูเยอะได้กว่านี้อีก” มันจับมือสองข้างผมตรึงไว้กับพื้นเตียง ผมได้แต่เม้มปากแน่นหันหน้าหลบสายตาโรคจิตของมัน สุดท้ายก็หนีไม่รอดอยู่ดี
“ถอดเสื้อสิ” ผมบอกมัน ทั้งๆที่เอียงหน้าหลบ
“มึงว่าไงนะ” ไอ้อิทดูจะตะลึงอึ้งแดกไปครู่ เมื่อผมพูดแบบนั้น ดูเหมือนมันกำลังจะประมวลคำพูดผมอยู่ ว่าผมหมายถึงอะไร
“มึงจะเอาทั้งใส่เสื้อผ้ารึไง!” ผมแว๊ดใส่มันหน้าแดงก่ำ อุตสาห์ไม่หือไม่อือ ยอมให้แล้ว เสือกทำเป็นโง่ ควายจริงๆมัน
“งั้นกูขอจัดหนักนะครับ” มันยิ้มหื่น มันปล่อยมือผมแล้วเริ่มมาถอดเสื้อนักศึกษาผมออกจากตัว จนตอนนี้ผมตัวเปลือยแดงก่ำอยู่ใต้ร่างมัน
“จะทำอะไรก็ทำ!” ผมยังคงขึ้นเสียงใส่ ทั้งที่ใจเต้นระส่ำทั้งตื่นเต้นและหวั่นๆ กระดากอายตัวเองด้วยที่กล้าแบบนี้
“หึหึ” มันหัวเราะในลำคอ ไล่มองตัวแดงของผมที่ทอดกายอยู่ใต้ร่างของมัน จากนั้นมันก็พูดขึ้นจนผมแทบจะมุดหน้าหนี
“เซ็กซี่วะ”
“อ๊ะ” ผมร้องครางพร้อมสะดุ้ง มันเอามือมาสะกิดยอดอก ที่ตอนนี้แข็งเป็นไต จากความหนาวของแอร์ที่ตกกระทบผิว
“นนท์มองหน้ากู” มันบอก ผมจึงตัดสินใจค่อยหันหน้าที่แดงก่ำของตัวเองไปมองหน้าไอ้อิทตรงๆ สีหน้ามันมีแต่ความต้องการที่เต็มล้น
“กูอยากให้มึงรู้สึกแบบเดียวกับกู” มันก้มมาจูบหน้าผากผมเบาๆอย่างอ่อนโยนจนผมใจเต้นแรง
“ไอ้อิท” คำพูดของมันทำให้ผมรู้สึกตื้นตันและพองคับอก ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้บังคับ มันอยากให้ผมเต็มใจกับการร่วมรักครั้งนี้
“อื้อ” ผมเลยยิ้มรับตอบมัน ถึงมันจะดูโรคจิตและหื่นแค่ไหน แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้รุนแรงกับผมเหมือนที่ผ่านๆมา ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่ามันจะอ่อนโยนกับผม
ไอ้อิทพอได้รับคำอนุญาตจากผม มันก็จูบซับหน้าผากผมอีกครั้ง และจูบไล้ตามใบหน้าผมเรื่อยๆ จนมาถึงปาก มันกดจูบเบาๆ เคล้าคลึงริมฝีปากบางของผม มันสอดลิ้นเข้ามาข้างใน ผมก็อ้าปากรับลิ้นของมันอย่างไม่เกี่ยงงอน เอียงรับจูบของมันอย่างเต็มที่
“อึก อื้อ” ลิ้นร้อนของมันเกี่ยวตวัดพันกับลิ้นของผม มันอ่อนโยนและนุ่มลึกอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึก บางครั้งมันก็ดุดันหนักแน่นกดย้ำจนผมแทบสำลัก ไม่นานมันก็เปลี่ยนมาเป็นเร้าร้อนและรุนแรงตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้น
“อื้มม”
นานหลายนาทีที่ถูกจูบอย่างไม่หยุดพัก ไอ้อิทมันถอนจูบแล้วประกบเข้ามาใหม่ซ้ำๆ จนน้ำลายผมไหลย้อยตรงมุมปาก เสียงหอบกระเส่าของผมและมันดังสลับกันไปมาไม่หยุด
ร่างกายเราทั้งสองเบียดเสียดกัน จนผมปวดหนึบตรงส่วนนั้น
“อื้อ” ไอ้อิทถอนจูบจากปากที่บวมเจ่อของผม แล้วมาดูดกัดที่ซอกคอผมสลับไปมาสองข้าง ผมเอียงคอรับปากหนาของมันที่ดูดประทับจนมันเกิดรอยแดงไปทั่ว นิสัยเดิมไอ้อิทมันยังคงกัดและสร้างรอยซ้ำๆจนผมแสบคอไปหมด
จากนั้นมันไล่ดูดคอผมเป็นรอยสมใจ ก็ค่อยๆไตลงมาที่เนินอกอย่างใจเย็น ไอ้อิทค่อยจูบซับตามเนินผิว ดูดดุนให้เป็นสีกุหลาบ ส่วนผมบิดเร้าร่างกาย รู้สึกวาบหวามเวลาปากร้อนของมันละเลงไปทั่วผิว
จุ๊บ
“อ๊ะ” ปากหนาของมันครอบครองยอดอกสีเชอรี่ที่แข็งล่อสายตา ผมเอามือจับหัวไอ้อิทไว้อย่างระบายความเสียวซ่านที่ก่อตัวยามที่ลิ้นตวัดและดูดขบกัด จนผมงอตัวร้องครางเสียงกระเส่า ไอ้อิทยิ่งเห็นผมครางมันยิ่งเร่งและดูดปลายยอด และขบกัดอย่างหมั่นเขี้ยวจนผมสะท้าน ส่วนยอดกอีกข้างก็ไม่แพ้กัน ถูกบีบและขยี้จนแทบจะแหลกคามือ
“อื้อ อิท เสียว” ผมบิดเร้าร้องคราง จะแอ่นอกหนีก็ถูกมันจับแล้วดึงให้แนบชิดมากกว่าเดิม
“อืมมม” ไอ้อิทครางงึมงำอย่างพอใจในลำคอ มันดูดอย่างหนักหน่วงและเปลี่ยนมาเป็นรุนแรงสลับไปมา จนยอดอกผมบวมและเต็มไปด้วยน้ำลายของมัน พอมันจัดการยอดอกผมสมใจ มันก็ไล่ลิ้นหนาลงต่ำเรื่อยๆ จนถึงแก่นกายผม มันทำให้ผมตกใจและร้องเสียงหลง
“อิท ไม่เอา อื้ออ” ความร้อนแตะที่แก่นกายที่เริ่มแข็งชูชัน จากนั้นความร้อนก็ครอบแก่นกาย จนผมผวาสะดุ้งรีบผลักมันออก ไม่คิดว่ามันจะทำให้ผมแบบนี้ ปากหนาของมันดูดดุนปลายจนผมเสียวแทบจะปลดปล่อย ก่อนจะดูดเลียตามโคนสลับกับชักเข้าออก จนผมทนไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาในที่สุด
พรวด
“อ่าาาส์”
น้ำในตัวผมพ่นเข้าปากไอ้อิทที่ยังคงครอบแก่นกายผมไว้ ไอ้อิทมันดูดซับและกลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ หนำซ้ำยังดูดเลียทำความสะอาดให้ผมจนหมด ส่วนผมได้แต่ร้องครางระงมอับอายเกินกว่าจะที่พูดอะไร
“ทำให้กูบ้างสิ” ไอ้อิทมันถอนปากออก แล้วเอ่ยขอผม มันเอามือมาเกลี่ยซับน้ำตาให้ผมอีกหลังจากผมหวีดร้องปลดปล่อยออกมา ผมจึงพยักหน้าเบาๆแล้วสลับให้มันมานั่งพิงหัวเตียง ผมจึงค่อยๆถอดกางเกงมันออกช้าๆด้วยมือที่สั่น ไอ้อิทก็ให้ความร่วมมือดี จนบางอย่างมันดีดผึ่งออกมา ราวกับอัดอั้นในนั้นมานาน
เฮือก
ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เมื่อเห็นขนาดของมันที่หลุดพ้นออกมาจากกางเกง ความใหญ่โตของมันที่เคยเข้าออกในตัวผมตั้งหลายครั้ง จนผมสงสัยว่ามันเข้าไปในตัวผมได้ยังไง ใหญ่ขนาดนี้
“ทำสิ” ไอ้อิทบอก มันรอให้ผมจับแท่งร้อนของมัน ผมจึงเอื้อมมือไปแตะและกอบกุมมันเอาไว้ด้วยมือ ขนาดมันใหญ่จนผมครอบจับไม่ทั่ว จนต้องประคองจับด้วยมือทั้งสอง จากนั้นผมก้มหน้าลงตวัดลิ้นเล็กของตัวเองเข้าที่ปลายยอดของมันที่มีน้ำขาวปริ่มอยู่อย่างไม่นึกรังเกียจเช่นกัน
“อึก ซี้ด” ไอ้อิทกัดฟันแน่น ยามที่ลิ้นผมเลียตามปลายยอดและตวัดเลียลากตามความยาวของแท่งร้อนของมัน ก่อนจะครอบกลืนเข้าไปได้แค่ส่วนหัว เพราะมันใหญ่จนคับปากผม
“ฮึมม ดูดแรงๆ” ไอ้อิทมันลูบหัวผมไปมา ผมเลยจัดดูดตรงยอดมันแรงๆตามที่มันขอ จากนั้นมันก็กดหัวผมให้ดูดกลืนเข้าไปแล้วขยับเข้าออก ไม่วายสวนแท่งเข้าไปในปากผมด้วย จากนั้นผมก็รัวรูดให้มันเร็วๆ จนผมรู้สึกว่ามันเกร็งค้างขึ้นมา
ฟุบ ฟุป
ผมอ้าปากให้กว้างกว่าเดิมแล้วขยับรูดเร็วขึ้น ไอ้อิทมันถึงกับครางต่ำและเด้งสอบเอวขึ้นมาจนผมแทบจะสำลัก จนในที่สุดมันก็เกร็งและกระตุกปลดปล่อยน้ำของมันเข้าปากผมจนเอ่อล้นมุมปาก
“แค่กๆ” ผมสำลักเล็กน้อยเมื่อมันมีเยอะไป แต่ก็กลืนกินมันเข้าไปจนหมด ถึงมันจะคาวหน่อยๆก็ตาม ผมปาดน้ำขาวที่ไหลซึมที่มุมปากออก จากนั้นผมก็ช้อนสายตาเยิ้มๆหามัน
“กูจะทำเบาๆอยู่แล้ว แต่มึงเสือกชอบทำให้กูเอาแรงๆนะมึง” มันว่าอย่างข่มอารมณ์ มันยกช้อนตัวผมขึ้นไปนั่งตักทับแท่งร้อนของมันที่เสียดที่ตรงร่องก้นผม
“ตามใจมึงเลย” ผมก้มหน้าบอกแล้วซบที่ไหล่มัน ไอ้อิทได้ยินดังนั้นมันไม่รอช้า มันตะปบก้นสุดรักของมันแล้วบีบขย้ำจนมันแบะออกและนวดตีไปมา จนผมสะดุ้งแสบทุกครั้งที่มันตี
เพียะ
“อ๊ะ” มันตีก้นผมสลับกันไปมา จนก้นผมแดกเถือก มันเหมือนอยากจะบีบก้นผมให้แหลกคามือเสียให้ได้ จากนั้นมันก็ไล้นิ้วลงไปตามร่อง จนถึงช่อทางแคบสนิท ก่อนจะเอามือไปนวดคลึงตรงนั้นไปมา
“อื้อ” ผมซบหน้าหายใจรุนแรง เมื่อรับรู้ว่าต่อจากนี้คืออะไร ไอ้อิทมันเอามืออกแล้วเอื้อมมือไปหยิบเจลที่อยู่ลิ้นชักข้างๆออกมา แล้วบีบใส่มือจนมันเยิ้มไปทั่ว
“ผ่อนคลายจะได้ไม่เจ็บ” มันว่า จากนั้นมันก็กดนิ้วแรกเข้ามา ผมต่อต้านทันทีอตามสัญชาติญาณ จนมันบอกให้ผมผ่อนคลายเมื่อนิ้วมันเข้าไม่ได้ ผมจึงผ่อนลมหายใจอย่างแรง ก่อนจะหลบตาแน่นให้นิ้วของไอ้อิทค่อยๆเข้าไปจนสุด
ซุบ
“อื้อออ” ผมจิกไหล่มันแน่นเมื่อรู้สึกอึดอัดและเสียดวูบข้างใน ไอ้อิทไม่รอช้ามันรีบขยับเข้าออกเพื่อให้ส่วนนั้นผมขยายรอรับตัวตนของมัน จนมันเริ่มเพิ่มนิ้วเข้าไปเรื่อยๆจนถึงสามนิ้ว พอผมเริ่มคุ้นชิ้นและพอรองรับของมันได้แล้ว มันถอนนิ้วออกจากตัวผม แล้วเอาแท่งร้อนของมันจ่อเสียบอย่างไม่รีรอ
“จะ เจ็บ” แค่ปลายหัวของมันก็เจ็บ จนไอ้อิทชะงักไป แต่ผมก็กัดฟันแน่นส่ายหน้าว่าไม่เป็นไร ไอ้อิทจึงค่อยๆสอดเข้าไปในตัวผมช้าๆ จากที่แต่เคยมันทิ่มพรวดเข้าไปอย่างแรง
“อ่าส์” พอเข้าไปจนหมด ผมแทบจะหมดแรงทันที ยิ่งนั่งทับสวนนั้นของมัน แท่งร้อนยิ่งเข้าไปลึก จนผมต้องกางขาออกกว้างกว่าเดิม
“กูขยับนะ” มันเอ่ยขอ สงสัยมันจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมจึงพยักหน้าให้ เพราะผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน จากนั้นมันยกตัวผมขึ้นลงช้าๆ ผมก็ขยับให้มันไปด้วย จนในที่สุดผมเป็นฝ่ายเร่งขยับเข้าหามันเอง จากที่ช้าๆกลายเป็นรัวเร็ว ไอ้อิทก็กระแทกเข้ามาพร้อม จนผมร้องเสียงหลง
สวบ สวบๆ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆ” แท่งร้อนพลผลุบโผล่เข้าออกอย่างรุนแรงและหนักหน่วง เข้าลึกจุดเสียวจนผมเชิดหน้าสะท้านแอ่นตัวเด้งรับแรงจากไอ้อิทที่สวนขึ้นมา เหมือนมันจะไม่ทันใจไอ้อิทที่เริ่มหน้ามืดอีกครั้ง มันปล่อยผมนอนลงเตียงแล้วจับขาผมกางออกเป็นเส้นตรง จากนั้นมันก็อัดกระแทกอย่างรุนแรง
พั่บ พั่บๆๆ
“อึก อื้อ อ๊ะๆๆ” ผมครางระงม กำผ้าปูแน่น รองรับอารมณ์ที่หนักหน่วงและรุนแรงของไอ้อิทที่โหมใส่เข้ามาไม่ยั้ง ไม่พอยังเน้นย้ำจุดภายในจนผมดิ้นพล่าน ผมส่ายหัวยุ่งแทบทนไม่ไหว แรงอัดที่ใส่เข้ามาจนผมจุกยิ่งมันกางขาผมออก มันยิ่งเข้าไปโคตรลึก
“อ๊ะ อื้อๆๆ” ผมกัดฟันแน่นซบหมอน ร่อนเอวเด้งรับมันเต็มที่ ไอ้อิทครางต่ำเชิดหน้ากระแทกรัวใส่อย่างไม่หยุดพัก มันเร่งรัวขึ้นจนผมแอ่นตัวลอยโค้งเหนือพื้นเตียง เมื่อมันย้ำถี่ซ้ำๆ จนผมบอกว่าไม่ไหวแล้ว ผมกำลังจะปลดปล่อย ไอ้อิทมันเหมือนจะรู้เมื่อผมตอดรัดมันแน่น มันจึงกระหนำใส่ผมอย่างแรง จนผมปลดปล่อยออกมาพร้อมกันกับมัน
“อื้ออออ/อ่าส์”
ผมหมดแรงหลับตาไถลตัวนอนแผ่ที่เตียง ความเบาโหวงและสบายตัวหลังจากปลดปล่อยออกมาทำให้ผมเหนื่อยจนอยากหลับ ไอ้อิทมันปล่อยเข้ามาในตัวผมจนอุ่นวาบไปทั่วข้างใน และมันก็แช่ตัวตนของมันฝังไว้ในตัวผม ไอ้อิทมันบีบก้นผมไปมาปากมันก็จูบซับไหล่ผมอย่างหวงแหน ผมปรือตามองหน้าไอ้อิท ก่อนจะเอื้อมมือไปเกี่ยวคอรั้งมันมากอดไว้แน่น ก่อนจะกระซิบบอกมันเบาๆ
“กูรักมึงนะอิท”
ผมบอกรักมันไป แล้วกอดมันไว้ราวกับว่ากลัวมันจะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมพูดไป แต่ผมสัมผัสได้ว่าตัวมันเกร็งเหมือนตกใจ ก่อนมันจะสอดมือไปด้านหลังผมรั้งผมมากอดแน่นตอบ
“กูก็รักมึงนนท์ โคตรรักเลย”
ไอ้อิทบอกรักผมเสียงหนักแน่น กอดรัดผมแนบชิด มันทำให้ผมน้ำตารื่นขึ้นอย่างดีใจ มันเต็มตื้นไปหมดอย่างไม่เคยรู้สึก เรากอดกันซักพักจากนั้นการบอกรักของไอ้อิทก็เริ่มผ่านภาษากายอีกครั้ง ผมก็ตอบรับมันเต็มที่ราวกับเป็นการยอมรับทุกอย่างในครั้งนี้ทั้งความรู้สึกและตัวของไอ้อิท
จนล่วงเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ผมก็จำไม่ได้ที่มันย้ำเตือนว่ามันเป็นเจ้าของร่างกายผมคนเดียว ต่างคนก็ต่างเต็มใจและเติมเต็มความต้องการของกันและกัน แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว
ถึงจะเจ็บตัวแต่ก็มีความสุข
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบสายของวัน ร่างกายที่โดนใช้งานอย่างหนักตอนนี้หนักอึ้งและปวดร้าวจนขยับไม่ได้ โดยเฉพะช่วงล่างที่เจ็บและดูเหมือนจะหนักเป็นพิเศษ ตอนนี้ผมนอนคว่ำหน้าเมื่อเจ็บก้นไม่สามารถนอนหงายได้ มันคงช้ำไม่ต่างกับตรงนั้นอย่างแน่นอน
โอ้ย หนักอะ
ผมรู้สึกทั้งเจ็บและหนักเหมือนมีใครมาทับที่ก้น ผมผงกหัวขึ้นก่อนจะควานหาตัวการที่นอนข้างๆก็ไม่พบ คิ้วสองข้างของผมขมวดกันอย่างสงสัย ว่าไอ้อิทมันหายไปไหน ก่อนจะขยับตัวเพื่อนอนตะแคง แต่ส่วนล่างผมก็หนักเกินจนผมขยับไม่ได้
ผมจึงหันไปดูและคงคิดว่ามันหนักอึ้งเพราะผมโดนหนักเมื่อคืน แต่สงสัยผมจะคิดผิดพอผมหันไปมองส่วนล่างเท่านั้นแหละ ก็เห็นไอ้คนที่ผมกำลังตามหาอยู่มันมานอนกอดก้นผมอยู่ ทำอย่างกับก้นผมเป็นหมอนข้าง ไม่พอยังเอาหน้าถูไถก้นอวบๆของผมอีก และสิ่งที่ทำให้ผมตาสว่างและเดือดขึ้นเป็นเท่าตัวนั้นก็คือ
น้ำลายของมันไหลหยดลงก้นผมด้วย!
อ๊ากกกกกกก
“ไอ้อิทททท ไอ้เหี้ยยยยยย”
The End.
สุดท้ายเรื่องนี้ก็มาถึงตอนจบจนได้ 5555
ขอบคุณทุกคนที่คอยตามเรื่องนี้มาตลอดนะค่า ขอบคุณมากจริงๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องนนท์ที่ก้นใหญ่ และดันมาเจอกับอิทที่โรคจิตบ้าก้น
เรื่องมันก้วุ่นๆและตลกฮาๆบ๊องๆ ไปเรื่อยๆไม่มีแก่นสารอะไร
แต่สุดท้ายก็ต้องจบลง อาจจะไม่ม่ภาคต่อแล้ว
แต่มีแพลนเซอร์ไพร์ในตอนพิเศษ หวังว่าทุกคนคงจะชอบ
เรื่องนี้จะเปิดพรีวันที่ 1 สิงหาคม รายละเอียดรอตามในเพจนะจ้า
สุดท้ายนี้ ก็ขอบคุณทุกคนมากนะค่า และหวังว่าจะสนใจและรับน้องนนท์ก้นใหญ่ไปดูแล><
ส่วนตอนพิเศษจะมาลงตัวอย่างให้น้าาา รออ่านได้
:L2: :mew1:
-
:pig4:
-
จบแล้ว ความหื่น ความจิต ความฟิน ความหวาน และจบด้วยความฮา5555 อิทรักก้นมากขนาดนอนกอดเป็นหมอนข้างแล้วยังทำน้ำลายหกใส่อีก นนท์ถึงกับปรี๊ดแตก ตลกดี ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
5555 น้องนนท์เลิกปากแข็งซะที รอตอนพิเศษอยู่นะ
-
:3123: :pig4: :3123:
-
และแล้วก็จบลงด้วยฉากความหื่นของอิอิท ส่วนเรื่องเปิดพรีเดี๋ยวจะขอเก็บตังค์แป๊บนะแต่จองแน่นอน ชอบเรื่องนี้
-
แล้วกางเกงรัดรูปก็จบด้วยดี
พี่วิศวะถูกอิฐซ้อมซะน่วม
แล้วอิฐกับนนท์ก็เข้าใจกัน บอกรักกัน
อิฐ นนท์ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์มาก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
จบแล้ว สนุกมากเลยเรื่องนี้
-
เย้
ขอบคุณที่มาต่อจนจบนะคะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
หืมมมม... :hao6:
-
เลือดไหลหมดตัวเลย
แต่มาได้สติ ตอนจบนี้แระ
ฮ่าเลยอ่ะ
-
อิทเนี่ยคลั่งก้นใหญ่น่าดู อิอิอิ สนุกมากจ้า ขำอิทดูโรคจิตดี อิอิอิ ขอบคุณครับ
-
ฮ่าๆๆๆ อิทนน นี่คือคู่รักสายฮา สายบ้า กันสินะ :m20:
:L2: :pig4: :pig4: :L2:
-
อ้าวทำไมจบไม่สุดอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หื่นยันจบ 555555555 จะสงสารก็สงสาร แต่มีความสุขมากกว่า
-
:m20:
-
ตามมาอ่าน...หื่น ฮา เหมือนเดิม :hao6:
-
ขอบคุณมาก ชอบมากเลยสำหรับนายเอกผู้ก้นใหญ่ของเรา
-
นายเอก ลักษณะเหมือนผมเลย สูงเท่ากัน ก้นโคตรใหญ่ แต่ใครจะรู้ความลำบากของคนก้นใหญ่ เน้อนนท์เน้อ
-
:z1: :z1: :z1:
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
:haun4: :haun4: :haun4:
:oo1: :m25: :jul1:
คือคำบรรยายของเรื่องนี้ :laugh: o13
-
เป็นนิยายที่ หื่นและก็ฮามาก 555555
-
อ่านไปขำไป..แต่อิทนี่บอกว่าไม่ใช่พระเอกก้อเชื่อนะ จิตเกิ้น 555 :hao6:
-
ชอบอ่าาา หึหึหึ :hao7: (ก้น) เมียข้าใครอยากแตะ...พระเอกเรื่องนี้...คือโรคจิตค่าาา 5555
-
:katai2-1: :katai2-1: อ่านไปเขินไป สงสารนนท์นะ แต่แบบสายหื่นก็จะฟินหน่อยๆ ฮ่าๆ
ชอบอิทด้วย แมนๆ หื่นๆ คลั่งก้น เวลารักเวลาหลงนี่โคตรน่ารักเลย :ling1: :ling1:
-
บันเทิงมากกกกก ชอบๆๆๆ
-
เข้ามาอ่านได้แค่สองตอน อ่านต่อไม่ไหวค่ะ
บอกเลยว่าเกลียดอิทมาก ไม่สมควรเป็นพระเอกอ่ะ
ไม่ชอบนิสัยอย่างแรงเลย
คนเขียน เขียนดีนะคะ ภาษาลื่นไหลดี
แต่ที่เราไม่อ่านต่อเพราะเราไม่ชอบนิสัยพระเอก
แบบเกลียดเลยอ่ะ