Sex Toy 10 End
( Boom x Tine )
หลังจากที่ตกลงคบกันอย่างจริงๆจังๆก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ตอนนี้บูมให้ไทน์ย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดเพราะว่าความติดแฟนไม่อยากอยู่ห่างแฟน ตอนแรกไทน์ทำท่าจะไม่ยอมแต่พอบูมเอาของกินมาล่อว่าสัญญาว่าจะซื้อขนมมาตุนในตู้เย็นเยอะๆ อีกคนก็ยอมย้ายมาทันที นับว่าเป็นการแผนการที่ง่ายดายเสียเหลือเกิน
“อันนี้แม่งไม่เข้าใจเลยว่ะ” ไทน์พูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ เพราะวันศุกร์นี้มีควิซเก็บคะแนนซึ่งเป็นวิชาที่เขาไม่ค่อยถนัดเสียด้วย
“ไหน” บูมที่นั่งอยู่ใกล้ๆยื่นหน้าเข้ามาดูใกล้ๆแต่ก็ไม่วายแอบเนียนสูดดมกลิ่นหอมของอีกคนเพราะไทน์พึ่งอาบน้ำเสร็จมาใหม่ๆ แม้ว่าจะใช้ครีมอาบน้ำขวดเดียวกัน แชมพูขวดเดียวกันแต่ทำไมกลิ่นหอมนี้เมื่ออยู่บนกายของอีกคนมันถึงได้น่าหอม น่าดอมดมแบบนี้วะ
“ใกล้ไปละ” ไทน์ว่าออกมา บูมหัวเราะทันทีเมื่ออีกคนรู้ทัน
“ก็จะช่วยสอนให้ไง”
“จะบอกว่าตัวเองเก่งว่างั้น?” ไทนืหันมาเลิกคิ้วถามอย่างกวนๆ
“ถ้าใช่ล่ะ?” บูมว่ายิ้มๆ จะว่าโม้ก็ได้วิชานี้เขาท็อปบ่อยจะตาย หึๆ
“ไม่อยากจะเชื่อ” ไทน์เบ้ปากใส่
“ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์ครับ เดี๋ยวผมจะติวให้คุณไทน์ ถ้าคุณไทน์สอบผ่านก็ต้องให้รางวัลผมตกลงมั้ย?” บูมพูดขึ้นพร้อมมองหน้าไทน์
“ไม่เอา กูรู้หรอกรางวัลที่มึงอยากได้คืออะไร” ไทน์ว่าพร้อมทำหน้าอย่างรู้ทันแหงสิ...เซ็กส์จัดแม่งขนาดนี้ คงไม่พ้นเรื่องบนเตียง แม่ง...ตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับมัน เขาเสียตัวไปตั้งหลายครั้ง ไม่ยอมแม่งก็ทำจนยอม ไม่หลงกลหรอกเว้ย!
“ว้า เบื่อคนรู้ทันอ่ะ” บูมทำหน้าเสียดายเต็มประดา
“ติวให้เฉยไม่ได้หรือไง” ไทน์ถามขึ้น
“ไม่ได้ดิ ของแบบนี้มันต้องมีรางวัลตอบแทน” บูมยักคิ้วอย่างกวนๆ
“เออ ไม่ติวก็ไม่ต้องติว ไปไกลๆเลย” ไทน์เอ่ยปากไล่ติดงอนๆ บูมหัวเราะก่อนจะผละออกจากอีกคนไปนั่งบนโซฟาตามเดิม...เวลาผ่านไป....
“โอ๊ยยยยย ไม่เข้าใจโว้ยยยย!” ไทน์โวยวายเสียงดังหลังจากที่อ่านหนังสือมาเกือบสองชั่วโมงแต่ยังไงก็ไม่เข้าใจเสียที ลองทำโจทย์ก็ไม่ถูกหมดเสียที บูมหัวเราะออกมากับท่าทางของร่างบางจนไทน์หันขวับไปมองทันที
“หัวเราะไรวะ”
“ป่าววววว” บูมลอยหน้าลอยตาตอบก่อนจะหันไปสนใจการแข่งขันฟุตบอลในโทรศัพท์ต่อ ไทน์กัดปากมองไปที่อีกคนอย่างครุ่นคิด ถ้าขืนยังอ่านเองอยู่แบบนี้ก็คงจะไม่มีทางเข้าใจขึ้นมาหรอก ว่าแล้วไทน์ก็ลุกจากพื้นแล้วไปนั่งบนโซฟาข้างๆอีกคนทันทีทำให้บูมหันมามอง
“ทำไม...จุ๊บ” ไม่ทันที่บูมจะถามจบปากบางก็จุ๊บเข้าที่ปากหนาอย่างรวดเร็วก่อนจะผละออก
“ติวให้กูหน่อยดิ” ไทน์ว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างออดอ้อน บูมหัวใจกระตุกอย่างรุนแรงกับท่าทางของอีกคน ตากลมจ้องมาที่เขาอย่างออดอ้อน บวกกับปากบางที่กัดกันนิดๆคล้ายจะยั่วยวนแต่ก็ยั่วยวนจริงๆนั่นแหละ แม่ง...น่ารักจังวะ!
“อ้อนกูเหรอ?” บูมถามขึ้นยิ้มๆ
“ถ้าใช่ล่ะ?”
“งั้นเขาอีกรอบ พูดเพราะๆนะ เรียกตัวเองว่าไทน์แล้วเรียกกูว่าพี่บูม” ไทน์ทำตาโตทันทีกับข้อต่อรองของอีกคน ทำท่าจะปฏิเสธออกมาแต่พอนึกแล้วมันคงไม่เหนือบ่ากว่าแรงอะไร ดีกว่าต้องทำเรื่องอย่างว่าเป็นการตอบแทนด้วย
“บูม...เอ่อ...พี่บูม...” ไทน์เรียกอีกคนหน้าแดง บูมมองอีกคนยิ้มๆ
“เอ่อ...พี่บูมติวให้ไทน์หน่อยดิ อื้อออออ” สิ้นเสียงใสปากบางก็ถูกประกบจูบทันที ไทน์เบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหลับตาพริ้มลงตอบรับจูบของอีกคน ปากบางเผยออกให้อีกคนได้สอดแทรกลิ้นเข้ามาเชยชิมความหวาน เสียงชื้นแฉะของน้ำลายดูหยาบโลนไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันแต่อย่างใด บูมค่อยๆดันไทน์นอนราบลงบนโซฟาก่อนจะขึ้นคร่อม มือหนาเค้นคลึงไปทั่วกายบางก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อทำเอาไทน์ได้สติทันที
พลั้ก!
ตุบ!
“ถีบไมเนี่ย!” บูมโวยวายทันทีหลังจากที่ถูกอีกคนถีบตกโซฟา
“ไอ้เชี่ย...กูให้ติว ไม่ได้ให้เอา” ไทน์โวยวายกลับหน้าแดงก่ำ
“มัดจำไง” บูมว่าอย่างเจ้าเล่ห์ทำท่าจะขึ้นมาคร่อมไทน์อีกครั้งแต่ไทน์ก็ดันอีกคนออกก่อน
“กูจะอ่านหนังสือ” ไทน์ว่าหน้าหงิกหน้างอ เมื่อเห็นว่าอีกคนทำท่าจะงอนบูมเลยยกมือสองข้างอย่างยอมแพ้
“โอเคๆ ไม่แกล้งละ มาๆ เดี๋ยวพี่บูมจะติวให้น้องไทน์เอง” บูมว่ายิ้มๆก่อนจะดึงอีกคนให้ลงจากโซฟามานั่งพื้นตรงโต๊ะญี่ปุ่น...เวลาผ่านไป...
“เข้าใจมั้ย?” บูมถามขึ้นหลังจากที่ติวให้ไทน์เสร็จ
“อืมๆ พอเข้าใจ งั้นเดี๋ยวกูลองทำโจทย์แล้วมึงก็เช็คนะ” บูมพยักหน้ารับคำไทน์จึงตั้งหน้าตั้งตาทำโจทย์ทันที บูมนั่งมองใบหน้าของอีกคนยิ้มๆ รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าความรักของเขาทั้งคู่จะเรียบง่าย ไม่หวือหวาอะไรแต่เขาก็รู้สึกดีและเขาก็เชื่อว่าอีกคนก็รู้สึกดีเช่นหัน...วันศุกร์...
“เย้! สอบเสร็จสักที!” แก๊ปพูดขึ้นหลังจากที่ออกจากห้องเรียนหลังจากที่ทำควิซเสร็จ
“เออ อ่านหนังสือแม่งเกือบอาทิตย์เพื่อวิชานี้เลย” ไทน์ว่าสมทบ
“ทำได้มั้ยมึง?” แก๊ปหันมาถามไทน์
“อืม พอได้” ความจริงทำได้ทุกข้อเลยต่างหาก ยอมรับเลยว่าอีกคนติวได้เข้าใจและให้ทิคมาดีจริงๆ ไม่คิดว่าท่าทางหื่นๆแบบนั้นจะเก่งไม่ใช่น้อย
“พี่รหัสกูติวมาดีอ่ะดิ” แก๊ปว่าอย่างแซวๆ
“ว่าแต่กู ผัวมึงก็ติวมาดีอ่ะดิ” แก๊ปทำตาโตหน้าแดงทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิท
“ผะ...ผัวเชี่ยไร”
“หึๆ ก็ผัวมึงไง ทุกวันนี้มึงอยู่ตำแหน่งผัวหรือเมียล่ะ?” ไทน์ว่าอย่างขำๆ
“กะ...ก็...มึงก้เหมือนกันแหละ ตำแหน่งเดียวกับกูแหละ” แก๊ปเถียงกลับมาไทน์หัวเราะในใจกับท่าทางจริงจังของเพื่อนสนิทก่อนจะตอบกลับไป
“ใครว่า...กูกับพี่มึงสลับกันต่างหาก” พูดจบไทน์ก็เดินนำแก๊ปไปทันทีโดยไม่วายหันไปมองแก๊ปที่ยืนอึ้งอ้าปากค้างอย่างขำๆ ไอ้เชี่ยแก๊ปแม่งหลอกง่ายชิบหาย!...วันนี้ไทน์เลิกเรียนก่อนบูมเลยกลับมาที่คอนโดก่อน ไทน์คิดว่าเขาอยากจะทำอาหารเย็นตอบแทนอีกคนที่ติวหนังสือให้เขาแต่ติดที่ว่าเขาทำอาหารไม่เก่ง สงสัยจงต้องพึ่งกูรูกูเกิลแล้วแหละ...ไทน์เลือกที่จะทำข้าวผัดเพราะคิดว่าน่าจะง่าย ร่างบางเริ่มจากหุงเข้าแล้วพอข้าวสุกก็เอาข้าวไปผัดกับวัตถุดิบที่เตรียมไว้ทันที
“ไหม้ๆๆ” ไทน์ร้องออกมาเมื่อเขามัวแต่ยืนเหม่อจนลืมผัดข้าวทำให้ข้าวก้นกระทะไหม้จนได้กลิ่นออกมา ไทน์รีบตกข้าวขึ้นทันทีด้วยใบหน้าเสียดายเต็มประดา
“แม่ง เหม่อแป๊บเดียวเองทำไมเป็นงี้วะ” ไทน์ว่าพร้อมยีหัวตัวเองอย่างเซ็งๆ ในใจอยากจะทำใหม่แต่เพราะหุงข้าวแค่พอกินเท่านั้นไม่มีสำรองเลยไม่มีข้าวเหลือแล้ว
“เอาไว้วันหลังแล้วกัน” ไทฯว่าหลังจากที่ตักข้าวใส่จานแล้วเห็นว่าสภาพมันไม่น่ากินเลย ไทน์ตัดสินใจว่าจะทำให้บูมกินใหม่วันหลัง เขาคงต้องศึกษษให้มากกว่านี้และจะพลาดยืนเหม่อไม่ได้ด้วย
“กลับมานานยัง” บูมที่พึ่งกลับมาถึงห้องถามขึ้น
“อืม” ไทน์ตอบสั้นๆ บูมเลิกคิ้วนิดๆเมื่อเห็นท่าทางของอีกคนที่ดูซึมๆ
“ทำข้อสอบไม่ได้?”
“ป่าว” ไทน์ตอบสั้นๆพร้อมถอนหายใจออกมา ซึ่งท่าทางของอีกคนทำให้บูมรู้สึกกังวลทันที
“เป็นอะไรไปวะ ไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้”
“กูแค่...ช่างเถอะ กูกำลังคิดอะไรนิดหน่อย ออกไปหาอะไรกินกันเถอะ กูหิวละ”เมื่ออีกคนไม่อยากบอกบูมก็ไม่เซ้าซี้ต่อ บูมพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปในโซนครัวเพื่อหาน้ำกินแต่แล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นจานอะไรบางอย่างวางไว้แต่ถูกปิดไว้ ว่าแล้วบูมก็ไปเปิดดูทันทีก่อนที่มุมปากหนาจะกระตุกยิ้มกับสิ่งที่เห็น
“ทำให้กูเหรอวะ?” บูมถามขึ้นพร้อมถือจานข้าวผัดมาหาไทน์ ไทน์ทำตาโตทันที
“เอ่อ...คือ...อืม จะตอบแทนมึงที่ติวให้แต่แม่ง...กูมัวแต่เหม่อแม่งไหม้เลย” ไทน์ว่าหน้างอ
“หึๆ แล้วไงวะ ไหม้กูก็แดกได้ เดี๋ยวนะๆ อย่าบอกนะที่มึงทำหน้าเศร้าเพราะเรื่องนี้” ไทน์พยักหน้ารับ บูมยกยิ้มพร้อมเดินไปยีหัวอีกคนทันที
“คิดอะไรมากมายวะ มึงทำอะไรให้กูแดกได้ทั้งนั้นแหละ ไหม้กว่านี้ก็แดกได้”บูมว่ายิ้มๆ
“แต่มันไม่น่ากินเลยนะเว้ย” ไทน์ค้านออกมา
“แค่คนทำตั้งใจทำสำหรับกู มันก็น่ากินทั้งนั้นแหละ” บูมว่าพร้อมมองหน้าไทน์อย่างจริงจัง ไทน์รู้สึกหน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำพูดของอีกคน
“เลี่ยน” ก่อนจะว่าออกมาแก้เขิน บูมหัวเราะขำๆ
“หึๆ งั้นกูกินนะ อยากชิมฝีมือแฟนตัวเองเสียหน่อยว่าทำอร่อยแค่ไหน” บูมว่าก่อนจะถือจานข้าวผักไปที่โต๊ะอาหาร ไทน์เดินตามอีกคนไปพร้อมกับนั่งมองอย่างลุ้นๆ
“เป็นไงๆๆ” ไทนืถามอย่างตื่นเต้นหลังจากที่บูมตักเข้าปาก
“อื้ม โอเค” ไทน์ยิ้มร่าทันทีอย่างภาคภูมิใจ
“งั้นต่อไปกูทำให้มึงกินอีกนะ” บูมทำตาโตทันทีกับคำพูดของอีกคน ความจริงเขาแค่พูดให้อีกคนดีใจเท่านั้นแหละ เรื่องรสชาติน่ะเหรอ...ถ้าไม่ใช่เพราะคนตรงหน้าตั้งใจทำเขาเอาไปโยนทิ้งแล้ว แม่ง รถน้ำปลาหกใส่เหรอวะ เค็มชิบหาย! แต่ถึงบอกแบบนั้นอีกคนต้องนอยแน่ๆ
“อื้ม ทำให้กินทั้งชีวิตกูก็โอเค” บูมตอบออกมา ไทน์ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บปากอีกคนเบาๆโดยที่บูมไม่ทันตั้งตัว
“ขอบคุณนะ”
“หึๆ ขอบคุณไมวะ ทุกอย่างก็เพราะกูรักมึง” บูมว่าพร้อมมองหน้าอีกคนอย่างหวานซึ้ง ไทน์ยกยิ้มอย่างเขินๆก่อนจะตอบออกมา
“อื้ม...รักเหมือนกัน”
End
จบแล้วจ้า!!!! จบหวานได้แค่นี้จริงๆ 55555 หลังจากที่แมนๆกันมาเกือบทั้งเรื่องตอนนี้ขอหวานนิดนึง ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ ตอนหน้ามาร์คแก๊ปตอนจบยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อออออออ
___จางบิวตี้___