เรื่องที่7...
:L1:รอ......แล้วได้อะไร
คุณรู้สึกอย่างไรกับคำว่ารอ
มันเหนื่อยมั้ยที่ต้องมารอการกลับมาของเขาทุกวัน
มันเจ็บมั้ย กับคำๆนี้ที่ไม่ตรงกับเวลานัด
มันเจ็บมั้ย กับคำพูดที่บอกว่าจะเลิกยุงกับใครคนนั้น ทั้งๆที่มีผมอยู่แล้ว
มันเจ็บมั้ย กับคำว่ารักที่เขาบอกกับผมทุกวี่ทุกวัน แต่เขาก็ยังมีใครอื่นอยู่ในอ้อมกอดตอนที่ผมไม่รู้
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว รู้แล้วว่ามันเจ็บกับคำๆนี้ กับคนๆนี้ ทั้งคำพูดและการกระทำ
มันยังไม่เจ็บเท่ากับคำว่ารอ รอแล้วได้อะไร
ผมคือคนโง่คนนั้น คนที่ไอ้เชนมันบอกให้รอว่ามันจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น
คนที่เขาเข้ามายุ่งกับมันเอง มันเป็นคนหน้าตาดีผมรู้ มันเป็นคนเจ้าชู้ผมเองก็รู้ดี
แต่ผมยอมรับตรงที่ว่าผมเองก็รักมันมากเช่นกัน แต่มันเองก็รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับใครอีก
ขอให้รอมันหน่อยเดี๋ยวมันจะเคลียร์เรื่องทุกอย่างเอง ผมไม่ต้องห่วง
วันแล้ววันเล่าที่ผมได้แต่เฝ้ารอว่ามันจะทำได้อย่างที่พูดเอาไว้หรือเปล่า
แต่ก็เปล่าเลยทุกวันที่มันได้ออกไปข้างนอกโดยที่ไม่ได้บอกผม โทรไปก็ไม่รับสาย
บางครั้งถึงจะรับมันก็ทำอารมณ์เสียใส่ บอกว่ายุ่งบ้างละ อยู่กับเพื่อนบ้างละ
จะโทรตามอะไรนักหนา กลับกลายเป็นว่าผมเองเป็นคนผิด ที่โทรไปรบกวนเวลาเที่ยวของมัน
ถึงตอนนี้กลับกลายเป็นผมเองเป็นคนที่รอไม่ได้ เพราะผมรอมามากเกินที่จะทน
เพราะเท่าที่ได้รู้มาตอนนี้ มันได้ไปเจอผู้หญิงคนนี้เป็นประจำ ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ
พอผมเอ่ยปากถามมันก็บอกว่ารอหน่อยของแบบนี้มันต้องใช้เวลา
''น้อง กูว่ามึงเลิกกับมันไปเลยดีกว่ามึงอย่าทนอยู่อย่างนี้เลย กูสงสารมึงวะ''นุเพื่อนคนที่ผมเองพึ่งพาได้เสมอ
ไม่ว่าเวลาไหนมันจะอยู่ข้างๆผม ไม่ว่าในยามที่ผมสุขหรือว่าเศร้า เวลาที่ผมไม่มีใคร
จะคนๆนี้อยู่เคียงข้างเสมอ
''มึงจะให้กูเลิกกับมัน ทั้งๆที่มึงเองก็รู่ว่ากูรักมัน''
''เพราะกูรู้ไงว่ามึงรักมันมาก แต่มึงก็ต้องรักตัวมึงเองด้วย''
''แล้วมึงจะให้กูทำยังไง มันบอกว่ามันจะเลิกกับเขา''
''แล้วมันเลิกอย่างที่มันพูดหรือเปล่าละน้อง มึงเองก็เห็นอยู่ว่ามันไม่ได้ทำอย่างที่พูด''
''กู...''ผมพูดไม่ออก ไอ้นุมันพูดถูกทุกอย่างมันรู้ทุกอย่างที่ผมได้เจอไม่ว่าเรื่องอะไร
ตั้งแต่คบกับเชนมา มันได้ห้ามตั้งแต่เชนมันเข้ามาจีบผม แต่ผมก็ไม่เชื่อมัน
ผมเชื่อสิ่งที่ผมเห็น เพราะเชนมันเป็นคนหน้าดีมีเสน่ห์ แต่เจ้าชู้ พูดจาดีใครๆเลยอยากเข้าใกล้มัน
ผมเองก็ได้เห็นในสิ่งนั้นเหมือนกันก็เลยตกลงที่จะคบกับมันไป ความรักมันบังตา มากกว่าเหตุผลอื่นๆ
ผลสุดท้ายกลับกลายเป็นผมที่ต้องมานั่งเสียน้ำตากับคำว่าเจ็บใจ
ตั้งแต่ที่ได้คบกับมันมาก็เป็นเวลาหลายเดือน หลายเดือนที่ผมกับเชนมีความสุขด้วยกัน
หลายเดือนกับที่ผมเพิ่งมาได้ข่าวมาว่าเชนได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งที่มีผมอยู่แล้ว
แรกๆผมเองก็ไม่แน่ใจ จนผมสืบดูจนแน่ชัดว่าเป็นเรื่องจริง เมื่ออยากจะรู้ว่าจริงหรือเปล่า ก็ต้องถามมันดู
ผมเลยถามกับมันดูแรกๆมันก็ไม่ยอมรับในสิ่งที่ผมได้พูดออกไป จนผมควักโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดรูปเพื่อ
เป็นการยืนยัน มันถึงได้ยอมรับออกมาว่ามันคบกับเขาเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร
แต่เป็นผมที่รู้สึกเจ็บๆที่โดนคนที่ตัวเองรักหลอก ทั้งๆที่ตอนแรกมันเองก็บอกว่าไม่รู้จัก
เมื่อจนหนทางด้วยหลักฐานมันเลยต้องยอมรับ มันทำแบบนี้กับผมได้อย่างไร
''เชนทำแบบนี้กับน้องได้ไง''ผมถามมันเสียงสั่นเครือ
''เชนขอโทษ แต่เชนไม่ได้จีบเขานะน้อง เขาเข้ามาจีบเชนเอง น้องก็ต้องเข้าใจเชนนะ
ว่าเพื่อนของเชนมันดูถูกว่าเชนไม่แน่จริง อีกอย่างเชนเองก็ไม่อยากให้เพื่อนๆบางคนมันรู้เรื่องเราสองคน
เดี๋ยวมันจะเอาไปพูดให้คนอื่นรู้ เดี๋ยวเราสองคนจะอายคนอื่นที่พูดเรื่องของเราเปล่า
เชนก็เลยรับปากคบกับน้องเขา''
''เชนอายเหรอที่คบกับน้อง''
''เชนไม่ได้ความว่าอย่างนั้นนะน้อง น้องต้องเข้าใจเชนด้วยสิ เชนรักน้องนะ
แต่เชนก็ไม่อยากให้ใครเขามาว่าเชนหรือน้องได้เช่นกัน''
''แต่เพื่อนๆของเชนก็รู้แล้วนี่ว่าเราสองคนคบกับแบบไหน แล้วทำไมถึงมาอายหรือว่ากลัวเพื่อน
จะพูดเอาตอนนี้ละ''
''เชนไม่อยากจะให้น้องผู้หญิงเขารู้ว่าเชนเป็นเกย์ ชอบผู้ชายด้วยกัน น่าน้องๆไม่ต้องกลัวเดี๋ยวเชนก็เลิกแล้วละ
เชนแค่เล่นๆเอง เชนไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับน้องเขา น้องก็รู้ว่าเชนรักน้องมากแค่ไหน''
''เพราะน้องรู้น้องถึงได้ถาม เพราะรู้ว่าเชนรักน้อง แต่ถ้าเชนไม่รักน้องวันไหนก็บอกน้องมาตรงๆก็แล้ว''
''ทำไมน้องพูดแบบนี้ น้องก็รู้ว่าเชนรักน้องคนเดียว เดี๋ยวเชนไปเลิกกับเขาเลยก็ได้''
''เชนเป็นคนพูดเองนะว่าจะเลิก แล้วน้องจะรอดู''ผมจะรอดูว่าครั้งนี้จะพูดและทำจริงอีกหรือเปล่า
''น้องเชื่อใจเชนได้เลย เชนรักน้องนะครับ งั้นเชนออกไปข้างนอกนัดน้องเขามาพูดเรื่องนี้เลยดีกว่านะครับ''
''ครับ''คงได้รู้กันวันนี้
''เชนรักน้องนะ รอเชนนะครับเดี๋ยวเชนกลับมา''
''ครับ อย่าช้านะครับ''
''ครับน้องเชนไปก่อนนะ''
แล้วเชนก็ไปเจอกับคนๆนั้นที่เชนได้โทรไปนัดไว้ว่าจะไปคุยเรื่องที่จะบอกเลิกกับเขา
จนเรื่องราวได้ผ่านมาหลายวันที่เราทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันอย่างปกติสุขอีกครั้ง
ไม่ว่าผมต้องการจะไปที่ไหน หรือว่าต้องการอะไร เชนก็เอาใจผมอย่างดี
เหมือนที่เราได้คบกันตอนแรกๆ
จนมาถึงตอนนี้ตอนที่เชนได้เข้าไปอาบน้ำ โทรศัพท์ของเชนก็ได้ดังขึ้น
เป็นเรื่องปกติที่โทรศัพท์ของเชนดังแล้วผมรับให้เสมอ เพราะเจ้าตัวได้สั่งเอาไว้ว่ารับได้เลย
ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมกดรับตามปกติ แต่เสียงดังมาตามสายมันทำให้ผมสะดุ้งสุดตัวได้เช่นกัน
''พี่เชนคะ ทำไมไม่โทรหาดาวเลยคะ ดาวคิดถึงพี่มากรู้มั้ย''ใครว่ะ?
''อะ เอ่อ!ผมไม่ใช่เชนครับ เชนกำลังอาบน้ำอยู่ครับ''ผมตอบกลับไป
''แล้วแกเป็นใครถึงมารับโทรศัพท์พี่เชนได้''
''แล้วคุณละเป็นใคร ถึงได้โทรมา แล้วมารยาทนะมีมั้ยถึงได้ทำเสียงแบบนี้ใส่กับคนที่ไม่รู้จักกัน''
''ชั้นเป็นใครนะเหรอ ชั้นก็เป็นเมียของพี่เชนนะสิ ถามอะไรโง่ๆ''ไหนว่าเลิกกันแล้วไง
''เมียพี่เชน''ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ดาวผู้หญิงคนที่เชนคบอยู่ครั้งก่อน ไหนเชนบอกกับผมว่าเลิกกันแล้วไง
แล้วทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้โทรมาอีก ผมมึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน หูอื้อตาลายไปหมดจนโทรศัพท์หลุดจากมือ
ไปตอนไหนไม่รู้ เสียงที่ยังดังโวยวายตามสายยังดังออกมาให้ได้ยิน แต่เป็นผมที่หมดแรงไปกับเรื่องที่ได้รับรู้มา
ว่าทั้งสองคนยังไม่ได้เลิกกันอย่างที่ผมได้เข้าใจ
''ใช่รู้แล้วก็ให้พี่เชนมารับโทรศัพท์เสียที่สิ โหลๆๆๆแกฟังอยู่หรือเปล่า''เสียงที่ดังอยู่นานจนปลายสายทนไม่ไหวก็เลยตัดไป
ผมเองก็หยิบโทรศัพท์มากดให้เป็นดั่งเดิม ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโกหกกัน
ผมนั่งตัวสั่นโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ อยากจะรู้ความจริงว่ามาหลอกกันทำไมอีก
จนเชนเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินมาถามว่าใครโทรมา แต่ผมส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้
เพราะไม่รู้ว่าจะบอกว่าอย่างไรเหมือนกัน มันหมดเรี่ยวแรง พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล
เจ็บแค้นในอกที่โดนคนที่เรารักหลอกว่าเลิกกับเขาแล้ว ทั้งๆที่ความเป็นจริงเขายังคบกันอยู่
''น้องเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรือเปล่าเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีเลย''
''เปล่าน้องไม่ได้เป็นไร''ผมพยายามควบคุมเสียงของตัวเองไม่ให้มันสั่น
''แต่สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ เชนขอดูหน่อยสิ''เชนยื่นมือเข้ามา ผมเบียงหน้าหลบ
''น้องบอกว่าไม่เป็นไรไง ดูโทรศัพท์ของเชนเถอะว่าใครโทรมา''ผมเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
ว่าถ้าเชนรู้ว่าใครโทรมาแล้วจะทำอย่างไร
เมื่อเชนคว้าโทรศัพท์ไปดู แล้วบอกว่าเพื่อนโทรมาเดี๋ยวขอโทรหาเพื่อนหน่อย
ผมยอมรับว่าเชนเก่งมากที่ได้เห็นเบอร์โทรแล้วยังมีสีหน้าที่ปกติไม่ได้ตกใจอะไร
แล้วเดินออกไปนอกระเบียงโทรหาผู้หญิงคนนั้นคุยได้ไม่กี่คำเชนก็เข้ามาบอกว่าจะออกไปข้างนอก
จะไปธุระกับเพื่อนหน่อย
''น้องเชนไปธุระกับเพื่อนหน่อยนะครับ''
''อืม!...''ผมตอบ
''น้องจะเอาอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวเชนกลับมาเชนไปไม่นาน รอเชนแป๊บนึงนะเดี๋ยวเชนกลับมาดูหนังด้วยกัน''
''อืม!...''ผมตอบอีกครั้ง
''น้องไม่สบายหรือเปล่า''เชนถามอีกครั้ง
''เปล่า เชนจะไปก็ไปเถอะ เดี๋ยวเพื่อนจะคอยนาน''อยากไปก็ไป ใช้ให้ไปซะเลย
''เอ่อ! งั้นน้องรอเชนนะ''เมื่อใช้ให้ไปเชนมีท่าทีชะงัก
''น้องรอเชนมาตลอด จะรออีกครั้งมันจะเป็นไรไป''ผมตอบอย่างที่ใจคิด
''น้องพูดแบบนี้หมายความว่าไง''เชนคงสงสัยในท่าทีของผม ที่ดูเฉยเมย
''เปล่ามันไม่มีอะไรหรอกเชน น้องก็พูดอย่างที่คนรักเขาจะพูดกันว่ารอได้เสมอ''รอ..อีกครั้ง
''น้องน่ารักแบบนี้ไง เชนถึงได้รักน้องมาก รอเชนกลับมาดูหนังด้วยกันนะ''ฮึ!รักเหรอ รักแต่หลอกลวง
''ได้น้องจะรอเชนอีกครั้งนึง แต่อย่านานละ เพราะน้องอาจจะไม่รอเชนก็ได้''ผมพุดออกไปดูเจ้าตัวจะไม่ทันได้ฟัง
''อืม!เชนไปไมนานหรอกนะ งั้นเชนไปก่อนนะเดี๋ยวเพื่อนมันจะรอนาน จุ๊บส์''ผมนั่งนิ่งเมื่อเชนเดินไป
เชนจูบผมแล้วก็เดินจากไปๆพร้อมกับน้ำตาของผมที่ได้ร่วงลงมาเช่นกัน
ไม่รู้ว่าผมเองได้กลั้นมันเอาไว้ได้นานแบบนี้ได้อย่างไร แต่ตอนนี้มันร่วงไปพร้อมกับใจที่ได้แตกสลายลงมาอีกครั้ง
ผมนึกว่ามันได้จบลงแล้วเรื่องราวระหว่างเชนกับผู้หญิงคนนั้น
ในเมื่อเชนไม่ได้ทำให้มันจบ งั้นเป็นผมเองที่จะทำให้มันจบ จบลงในวันนี้วันที่ได้รู้อีกครั้ง
ว่าคนที่ตัวเองรักได้หลอกลวงกันอีกแล้ว หลอกผมอีกครั้งมันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนผมเองก็ไมอาจจะไปรู้ได้
หรือว่าพวกเขาไม่ได้เลิกกันอย่างที่เชนได้บอกกับผมเอาไว้
เมื่อนึกว่าอยากจะทำให้มันจบ และไม่อยากที่จะเจ็บอีกต่อไป น้ำตาที่มันไหลอยู่ก็ได้
เหือดแห้งไปเองโดยที่ไม่ต้องเช็ดมัน เมื่อไม่อยากที่จะเจ็บมันก็ต้องทำให้มันจบ
เมื่อไม่อยากที่ร้องไห้ก็ต้องตัดให้มันขาด ไม่ให้เหลือเยื่อใย
ผมโทรหานุอีกครั้ง อีกครั้งที่ผมจะทำให้ตัวเองรู้ และให้เพื่อนคนนี้ได้รับรู้เช่นกันว่าผมจะทำอะไร
''ว่าไงน้อง มีเรื่องอะไรเปล่า''
''กูมีธุระ อยากจะชวนมึงไปด้วยกันสักหน่อย ว่างมั้ย''
''ด่วนหรือเปล่า''
''ด่วนสิ กูอยากให้มึงรับรู้ด้วย ว่ากูทำได้''
''มีอะไรหรือเปล่าน้อง ฟังเสียงไม่ค่อยดีเลย''
''มึงมาเถอะแล้วมึงจะรู้เอง''
''อืม!งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวนุไปหา''
''แล้วน้องจะคอย''
ผมวางสายจากนุแล้วเตรียมของที่จำเป็นต้องใช่ในวันนี้ วันที่ผมไม่จำเป็นต้องใช้มันในวันต่อไปอีกแล้ว
ผมนั่งรอจนนุได้ขับรถมารับผม เมื่อผมขึ้นรถนุมันก็มองหน้าผม แต่ก็ไม่ถามอะไร
ผมว่ามันเองก็คงจะรู้แล้วละว่าเกิดเรื่องอะไร มันเป็นแบบนี้เป็นเพื่อนที่ดี เป็นเพื่อนที่เข้าใจผมเสมอมา
มันขับรถไปตามสถานที่ผมได้บอกมันไป เมื่อไปถึงผมก็เดินเข้าไปกับนุ
เมื่อมองไปรอบๆก็เจอกับคนที่ผมตั้งใจมาเจอ ผมเดินเข้านั่งในร้านที่เป็นซุ้มเล็กๆที่ดูเป็นส่วนตัว
ใกล้ๆกับโต๊ะที่เชนนั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นและเพื่อนของเธอ
นุมันหันมามองผม ผมหันไปยิ้มให้มัน นุมันคงอยากจะรู้ว่าผมคิดจะทำอะไรถึงได้ตามเชนออกมาแบบนี้
เพราะผมไม่เคยตามเชนออกมาอย่างนี้เลยสักครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกและจะเป็นครั้งสุดท้ายเช่นกัน
ที่ผมจะทำอย่างนี้
''น้องคิดจะทำอะไร''นุถาม
''รอไงนุ ''ผมมองหน้าแล้วตอบ
''รออะไรน้อง แล้วนี่หมายความว่าไง แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร''นุถามเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นคลอเคลียกับเชน
''แฟนของเชนไงนุ เขายังไม่ได้เลิกกันอย่างที่เชนได้บอกกับน้องหรอกนุ''ผมตอบยิ้มๆ
''ไอ้เลวเอ๊ย มันทำแบบนี้ได้ไง''ดูนุจะโกรธมากที่เชนทำแบบนี้กับผมอีกครั้ง
''นุจะทำอะไร ''ผมห้ามเอาไว้ เดี๋ยวแผนจะแตกเอา
''นุจะไปเอาเรื่องมัน มันทำแบบนี้กับน้องได้ไง มันมาหลอกกันได้อย่างไร''นุโวยวาย
''ใจเย็นๆนุใจเย็นๆอย่าเสียงดังไปเลย ไม่นานมันก็จบแล้วละอีกไม่นานรอหน่อย''ผมบอกให้นุใจเย็นๆ
ทั้งๆที่ผมเองใจร้อนยิ่งกว่าไฟซะอีก แต่เมื่ออยากจะให้ทุกอย่างมันจบลงด้วยดีก็ใจเย็นๆ
''น้องใจเย็นได้ไง มันทำแบบนี้กับน้องอีกแล้วนะ''แต่มีคนใจร้อนกว่าผม
''น้องรู้นุ น้องรู้''ผมตอบ
''น้อง..ไม่เจ็บเหรอ''น้องกุมมือของผมเอาไว้
''เจ็บสินุ แต่น้องเจ็บมาพอแล้วละนุ ขอครั้งนี้อีกครั้ง อีกครั้งเดียวนะนุ''ผมบอกเพื่อนว่าขออีกครั้ง
ผมเจ็บแต่ครั้งนี้ผมจะไม่เสียน้ำตาอีกแล้ว เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากโต๊ะข้าง
มันเสียดแทงเข้าไปในหัวใจ เสียงพูดของผู้หญิงคนนั้นที่บอกกับเชนว่าเธอคิดถึงเขามาก
และเขาก็บอกว่าคิดถึงเธอเช่นกัน ผมควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาเชน เมื่อเขารับผมก็ถามว่าอยู่ที่ไหน
เขาก็บอกมาว่าอยู่กับเพื่อนเดี๋ยวอีกไม่นานก็จะกลับแล้วละ แล้วผมก็วางสายไป
เมื่อวางสายผู้หญิงคนนั้นก็ถามว่าใครโทรมา
''ใครโทรมาคะเชน''เสียงออดอ้อนถามขึ้น
''อ่อ!เกย์ข้างบ้านนะครับอย่าไปสนใจเลยเรามาสนุกกันดีกว่า''หึๆๆเกย์ข้างบ้าน
''พี่เชนบอกว่าอยู่ดาวแล้วนะนี้ห้ามหนีกลับบ้านเด็ดขาด ไม่งั้นดาวไม่ยอมนะคะ''
''พี่ก็ไม่กลับอยู่แล้วครับน้องดาวไม่ต้องห่วง''ผมนั่งกำมือแน่น
''พี่เชนน่ารักแบบนี้ดาวรักตายเลยคะ''
''พี่ก็รักดาวอยู่แล้วนี่ครับ''คำบอกรักที่มันเคยบอกกับผมเสมอ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ของผมแล้วละ
ผมหันไปมองหน้าของนุแล้วยิ้มให้
''ดาวขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะพี่เชน''
''ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย''
''เดี๋ยวดาวไปกับเพื่อนดีกว่าคะ''
''ครับ อย่าไปนานนะครับพี่คิดถึง''คิดถึง หึๆรัก
''ค่ะ''
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมอาจจะดิ้นทุรนทุราย แต่ตอนนี้ผมกลับนั่งฟังอย่างเฉยเมย
มือที่กำอยู่ตอนนี้มันห้อเลือด มันเจ็บแต่ชินชา รอจนชิน จนตอนนี้ใกล้จะเลิกเจ็บ
''มึงไม่กลับบ้านจริงเหรอวะไอ้เชน แล้วน้องแฟนมึงละวะ''เพื่อนของเชนได้ถามขึ้น
''ทำไม กูบอกว่าไม่กลับก็ไม่กลับสิวะ น้องมันไม่รู้หรอกน่า ขนาดว่ากูคบกับดาวอยู่
กูแค่บอกว่าเลิกกันแล้วน้องมันยังเชื่อเลย น้องมันนะโง่จะตาย มันรักกูซะขนาดนั้น
กูบอกอะไรมันก็ต้องเชื่อกูอยู่แล้ว''ใช่กูเชื่อจนโง่
''แล้วมึงทำแบบนี้มึงไม่รักน้องมันรึไง''
''รักเหรอ มึงพูดมาได้ไงวะ ผู้หญิงมันก็ต้องคู่กับผู้ชายสิวะ แล้วน้องเขาเป็นผู้ชาย
มีลูกให้กูได้เหรอ อีกอย่างกูก็รักดาวอยู่ ตอนนี้กูเองก็ซื้อแหวนให้กับดาวเป็นของแทนใจแล้วด้วย''
''แล้วมึงหลอกน้องมันทำไม เกิดน้องรู้ขึ้นมามึงจะทำไง มึงไม่คิดว่าน้องมันจะเสียใจบ้างเลยหรือไงวะไอ้เชน''
''น่ามึงน้องมันเป็นผู้ชาย เดี๊ยวกูคุยเองมึงไม่ต้องห่วงน้องมันเชื่อใจกูอยู่แล้ว กูบอกให้หันไปทางไหน
น้องมันก็ต้องว่าตามที่กูบอกสิวะ''
ผมนั่งนิ่งฟังสิ่งที่ได้ยิน ไม่นึกว่าจะได้ยินกับหูของตัวเอง ผมเชื่อแล้วละตอนนี้สิ่งที่เพื่อนๆพยายามจะบอกผม
พยายามพูดให้ฟังและได้เตือนผมเอาไว้เสมอ ว่าจะโดนหลอกแต่ผมไม่ฟัง
ผมต้องขอบคุณเพื่อนๆเหล่านั้นที่หวังดี แต่เป็นผมเองที่โง่เง่า หลงรักจนหน้ามืดตามัว
ไปหลงรักไอ้คนหลอกลวงคนนี้ คงพอกันทีกับคำพูดหลอกลวงเหล่านั้น
ผมนั่งมองแฟนของเชนเดินเข้ามายังที่โต๊ะ เธอนั่งลงผมก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาทันที
นุมันมีสีหน้าตกใจ มันไม่รู้ว่าผมจะคิดทำอะไรอยู่ มันจับมือผมเอาไว้
''ไม่ต้องกลัวนุ ไมมีอะไรน้องแค่ต้องการให้มันจบ จบลงซะที''ผมตบมือของเพื่อนเบาๆ
''ให้นุเข้าไปเป็นเพื่อนมั้ย''ผมส่ายหน้า
''ไม่ต้องหรอกนุ เดี๋ยวมันก็จะจบแล้วละ คอยอยู่ตรงนี้ คอยน้องอยู่ตรงนี้ก็พอ นุรอน้องเสมอน้องรู้''ผมยิ้มให้กับเพื่อน
''นุรอน้องอยู่ตรงนี้นะ มีอะไรให้ช่วยเรียกนุเลยก็แล้วกัน''ผมพยักหน้า
''อืม!น้องขอบใจนุมากเลยนะ ที่อยู่ข้างน้องเสมอมา''
เมื่อนุปล่อยมือของผม ผมก็เดินตรงเข้าไปที่โต๊ะของเชนทันที ทันทีที่เชนเห็นหน้าของผม
เขาทำสีหน้าเหมือนกับโดนผีหลอก และดูจะตกใจมาก แต่ไม่กล้าที่จะเดินเข้ามาหาผม
''น้อง น้องมาได้ไง''เสียงสั่นที่ออกจากปากของคนหลอกลวง
''น้องตามเชนมา เห็นเชนออกมาตั้งนานไม่เข้าไปซะทีน้องก็เลยมาหาเชนเองเพราะน้องไม่อยากจะรอเชนแล้วละ''
ผมบอกเชนไป เมื่อได้ยินผมพูดอย่างนั้นสีหน้าที่ดูไม่ดีอยู่แล้ว ดูจะยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
ส่วนเพื่อนของเชน ดูจะตกใจเช่นกันที่เห็นหน้าของผม
''เดี๋ยวเชนก็กลับแล้ว น้องออกไปรอเชนที่รถก่อนนะ เดี๋ยวเชนบอกลาเพื่อนก่อน''เชนพยายามที่จะบอกให้ผมกลับไปก่อน
''ไม่ต้องแล้วละเชน''แต่คงไม่แล้วละ
''ใครกันคะพี่เชน ไหนพี่บอกดาวว่าจะอยู่กับดาวไงคะ ไม่กลับไปที่ห้องไง''เสียงแฟนของเชนพูดขึ้นมาทันที
เมื่อเชนบอกว่าจะกลับ ดูเธอเองก็ไม่พอใจเช่นกัน
''พี่ต้องกลับแล้วละน้องดาว''เชนบอกกับเธอไป
''ไม่ต้องกลับไปไหนทั้งนั้น''ผมตวาดเสียงดังออกไป เชนหันกลับมามองผมทันที
''น้อง....''เชนเรียกชื่อผม คงไม่คิดว่าผมจะเสียงดัง
''น้องดาวครับพี่ขอดูแหวนที่น้องใส่ได้มั้ยครับ''ผมหันไปคุยกับใครอีกคนที่น่าสนใจจะดีกว่า
ในเมื่อจะเล่นแล้วก็เล่นให้มันสดๆ เมื่ออยากจะให้มันจบก็ต้องทำให้เจ็บแสบ
น้องเขายื่นมือมาให้ผมดูทันที หึๆๆน่าสมเพชตัวเองจริงเลยไอ้น้อง เหมือนทุกอย่างแหวนมันเหมือนกันกับวง
ที่ผมเองมีอยู่เหมือนกัน เชนมันมองหน้าของผม ท่าทางที่ดูกระสับกระส่าย แต่เป็นผมเองที่ดูจะไม่เดือดร้อนอะไร
กับการกระทำครั้งนี้ เพื่อนของมันก็ดูจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จนเชนเองที่เป็นคนทนไม่ไหว
''น้องเชนบอกว่าให้น้องไปรอเชนอยู่ข้างนอกก่อนไง''ผมหันไปมองเชนอย่างเฉยเมย หันกลับไปขอน้องเขาดูสร้อยอีกที
อืมๆเหมือนกันอีกอย่างหึๆๆผมหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง ตอนนี้เองที่ผมหันไปมองเชนที่เหงื่อแตกพลั่ก
''น้องเป็นอะไรกับพี่เชนเหรอ''ผมถาม
''ดาวเป็นแฟนกับพี่เชนคะ''เธอตอบกลับมาอย่างดีใจที่ได้บอกกับใครๆว่าคนๆนี้เป็นแฟนกับเธอ
''เหรอครับ''ผมรับรู้แล้วหันไปมองเชนที่ทำหน้าเลิ่กลั่ก พูดไม่ออก
''พี่เป็นเพื่อนกับพี่เชนเหรอค่ะ''เธอถามผม
''เปล่าครับ''ผมตอบพร้อมกับหันไปยิ้มกับไอ้เชนคนรักที่แสนเลว มันจะเดินเข้ามาแต่ผมบอกว่าขอคุยกับน้องเขาอีกไม่กี่คำ
''น้องอย่าทำแบบนี้''เชนมันพยายามที่จะกันผมออกไป แต่เป็นผมเองที่ต้องการจะอยู่
เพราะทุกอย่างมันยังไม่จบ ผมหันไปพูดกับคนที่กำลังจะกลายเป็นอดีต
''คิดว่าน้องจะทำอะไรเหรอเชน น้องไม่คิดจะทำร้ายแฟนของเชนหรอกนะ ไม่ต้องห่วง''ผมยิ้มให้คนๆนี้อย่างใจเย็น
''น้อง........เชนขอร้องกลับห้องเรานะ''สีหน้าที่ขอร้องใกล้จะร้องไห้กับสิ่งที่ผมทำอยู่
''น้องกลับเองได้เชนไม่ต้องห่วง เชนอยู่กับน้องเขาต่อไปเถอะ''
''น้องดาวครับ พี่มีอะไรให้น้องดาว''ดูสีหน้าของน้องเขาจะแปลกเมื่อผมบอกว่ามีของจะให้
''อะไรเหรอคะ'' ผมล้วงเข้าไปในเสื้อหยิบแหวนพร้อมสร้อยออกมาสวมให้กับน้องเขา
น้องดาวดูจะงงๆกับของที่ผมได้มอบให้
''น้อง...''กลับกลายเป็นเชนที่ครางเสียงสั่น
''เหมือนกันหรือเปล่าครับน้องดาว''ผมถาม
''พี่ให้ดาวทำไมคะ ดาวไม่เข้าใจ''
''น่าจะบอกให้น้องเขาเข้าใจนะเชนว่าทำไมแหวนถึงได้เหมือนกัน''
''น้องทำแบบนี้ทำไม อย่าทำแบบนี้นะน้องเชนขอร้อง กลับบ้านของเรานะ เดี๋ยวเชนจะอธิบายทุกอย่างเอง''
''จะอธิบายอะไรเหรอเชน เรื่องที่เราเป็นแฟนกัน หรือเรื่องที่เชนบอกกับน้องว่าจะออกมาเจอเพื่อน
ทั้งที่ความจริงแล้วเชนออกมาเพื่อเจอกับน้องดาวเขา หรือเรื่องที่เชนบอกกับเพื่อนของตัวเองว่าน้องโง่
เชื่อทุกสิ่งที่เชนบอก ว่าให้น้องหันไปไหนน้องก็ทำตามเชนทุกอย่าง หรือว่าเรื่องที่เชนไม่เคยรักน้องเลย
เรื่องไหนดีละเชน''
''น้อง น้องได้ยิน''ทั้งสีหน้าและเสียงที่สั่นมันไม่ได้ทำให้ใจของผมหวั่นไหวเลยตอนนี้
''มันหมายความว่าไงคะพี่เชน มันหมายความว่าไง ที่พี่เขาพูดมาว่าพี่ทั้งสองเป็นแฟนกัน''น้องเขาถามขึ้น
น้องดาวดูจะงงๆ หน้าที่แดงเพราะโกรธ หันมามองหน้าผมและหน้าของเชนเพื่อขอคำตอบ
''บอกน้องเขาไปสิเชน น้องเขาอยากจะรู้''
''น้อง อย่าทำแบบนี้ ''
''พี่เชนบอกน้องมาสิคะว่าเรื่องอะไร แล้วทำไมแหวนกับสร้อยมันถึงได้เหมือนกัน แล้วมันมาอยู่กับพี่เขาได้ไง
หมายความว่าไง บอกดาวมาสิ''น้องเขาถามเสียงสั่นใกล้จะร้องไห้เต็มที
''น้องดาว คือพี่....''มันหันมามองหน้าผม ผมรู้ว่ามันคงโกรธผมเต็มที่แล้วเหมือนกัน
''เชนคงไม่กล้าบอกหรอกครับน้องดาว ขนาดว่ามันจะมาเจอน้องดาวมันยังบอกพี่ว่าออกมาเจอเพื่อนเลยครับ
น้องดาวอยากจะรู้ใช่มั้ยว่าพี่เป็นใคร งั้นพี่บอกเองก็ได้มันจะได้จบๆกันไป เพราะพี่เองก็อยากจะให้มันจบๆซะทีเหมือนกัน''
''น้องเชนบอกให้กลับบ้านไง''เชนเดินเข้าดึงแขนให้ผมกลับแต่ผมสะบัดแขนของมันออก
''หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่เชน ปล่อยพี่เขา ดาวเองก็อยากจะรู้เช่นกันว่าเรื่องอะไร''
''หึๆๆน้องดาวจะรับได้เหรอครับในสิ่งที่พี่จะบอก''
''บอกมาเถอะคะ ดาวอยากจะรู้''
''น้องดาวอยากจะรู้ ส่วนพี่เองก็อยากจะให้มันจบเช่นกัน งั้นเรามาทำให้มันจบๆไปเลยดีกว่า''
มีต่อครับ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 194013 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก