หัวข้อ: ชมรมรัก...ชมรมร้าย...

[snoopy]

ค้างงงงงงง
ยังไม่เคลียร์กันเลย กลับมาเคลียร์กันก่อน

[||WiTHOuT_YoU||]

 
ม่ายยยย ทำไมมันค้างคาแบบเน้  ไม่จริง
 

[anawas]

เพิ่งอ่านวันนี้รวดเดียวจบ
สนุกมาก...มะขามน่ารักมาก 
จะติดตามอ่านต่อไป

[Ak@tsuKII]

อ้าว   ค้างอย่างแรง  

มะขาวสู้ๆ  ฮูเล ฮูเล   

[IZE]

มาเชียร์ มะขาม  สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[benxine]

ค้างตลอด!!!~

[pongsj]

งานเข้า

[prawy]

นิสัยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
 

[-~iK@iZ_KunG~-]

มาแบบสั้น ๆ


ค้างคามากมาย


ชิส์

[fellow]

ทั้งค้าง ทั้งสั้นเลยอ่ะ

แต่ชอบมะขามจัง 

[● MaYa~Boy ●]

งานเข้าจ้า อิอิ

[astral]

ยังรออยู่น้า คนอ่านน้อยเพราะมันถูกดันลงไปเยอะล่ะมั้ง

คราวนี้ สั้น ได้ใจความ มะขาม 

[mantdash]

มะขามเอาให้เข็ดเลยเน้อ อิอิ

[t a k a i]

มะขาม นี่ดูแล้ว ...ก๋ากั่น ขึ้นเยอะเลยอ่ะ ...ชอบจัง
เป็นนายเอกที่เป็นปุถุชนมากมาย ...

แบบ ...ฉันก็สู้คนๆ ...

เอิ๊กๆ ...


ตบมัน ...นังสายป่าน ...

ตบให้ตาหลุด ...อย่างที่น้องมะขามคิดเลย นะ ...

ฮ่าๆๆ

[nOn†ღ]

น้องมะขามน่ารักเหมือนเดิม ดีกรีความแรงเพิ่มขึ้นได้อีก 

รอลุ้นตอนต่อไปจ้า 

[princehoo]

ตามอ่านทันซะที..ชอบเนื้อเรื่องมาก

น้องมะขามเป็นนายเอกที่น่ารักมาก

ชอบแม่ของน้องมะขาม..ฮามาก

แต่นังสายป่านจะกลับมาทำไม

น้องมะขามจัดการซะ :beat:พี่เชียร์คับ

มาต่อเร็วๆๆนะคับ

[nOn†ღ]

Have a great Year. Happy New Year 2009

 

[nookgao]

  ค้างได้อีก

[WEERACHOT]

ประกาศ

คนแต่งฝากมาบอกว่า ตอนนี้อยู่บ้านที่ต่างจังหวัดกับพ่อแม่
เลยไม่สามารถมาต่อได้
.
.
.
จบข่าว::: เกียรติเกย์ รายงาน

[pickki_a]

ประกาศ

คนแต่งฝากมาบอกว่า ตอนนี้อยู่บ้านที่ต่างจังหวัดกับพ่อแม่
เลยไม่สามารถมาต่อได้
.
.
.
จบข่าว::: เกียรติเกย์ รายงาน

ฝากประกาศกลับด้วยว่า

ภายใน 1 สัปดาห์ ถ้าไม่มีการเคลื่อนไหวล่ะก็... แน่ๆ
จงมาต่อโดยเร็ว...

[Bambu]

“มะขาม  เรามีอะไรต้องคุยกันนะ”

“ได้ครับ  ผมก็มีอะไรจะคุยกับพี่เหมือนกัน”



 พอผมพูดจบ พี่โมบายก็มีสีหน้าถอดสีไปเหมือนกัน

“แต่ตอนนี้ ขอกินข้าวก่อนนะครับ เพราะว่าหิว” 

เสร็จแล้วผมก็คว้าจานข้าวของผมกะของไอ้ลิงเดินกลับไปยังที่โต๊ะ 
สักพัก พี่โมบายก็ถือจานข้าวของตัวเองกับของยังสายป่านมา
ส่วนไอ้พี่มาริโอ้ กลายเป็นบุคคลที่ถูกลืม ต้องเดินกระฟัดกระเฟียดไปซื้อข้าวมากินเอง

ระหว่างกิน นังสายป่านก็จัดแจงป้อนข้าว ป้อนน้ำพี่โมบาย  โดยไม่สนใจกรูบ้างเลย 
"นี่ค่ะ พี่โมบาย  อร่อยดีค่ะ ลองกินดูสิค่ะ"
"เออ ขอบคุณครับ"

"นี่ค่ะ น้ำค่ะ  เดี๋ยวติดคอค่ะ ค่อย ๆ กินนะค่ะ"
"เออ ขอบคุณครับ"

ผมต้องทนนั่งดูรายกายสัตว์เลี้ยงผู้น่ารักไปตลอดที่กินข้าว เพราะมันป้อนข้าวป้อนน้ำกัน เหมือนให้น้ำไก่ แทบจะเคี้ยว ๆ แทนกัน


“มะขาม เป็นอะไรไปวะ”  ไอ้ลิงถามผมขึ้นระหว่างที่เราเอาจานเข้าไปเก็บ


“เปล่าหรอก กรูว่ากรูจะเคลียร์อะไรซักหน่อยกับพี่โมบายวะ  กรูอึดอัดอะ เมิงก็เห็นใช่มะ ว่าผู้หญิงคนที่ชื่อสายป่านนะ”

“เออว่ะ ทำไมเขารู้จักกันเร็วนักวะ”

“จะไม่เร็วได้ยังไงหละ ก็เขาทั้งสองเคยรู้จักกันมาก่อน และพอมาถึงก็มาอี๋อ๋อ งี๋ง๋อ จี๋จ๋อกันแบบเนี้ย”

“แล้วเขาเป็นอะไรกันหรอว่ะ”

“กรูก็ไม่รู้วะ” จริง  แล้วไม่อยากจะทำใจให้รู้ต่างหาก  สักพัก พี่โมบายก็เดินตามมา

“เฮ้ย ๆ ไอ้มะขาม พี่โมบายเดินตามมาวะเมิง”

“เออ กรูเห็นแล้ว” จริง ๆ แล้วผมไม่มีอะไรจะคุยกับมันหรอกครับ  แต่ที่พูดออกไปว่ามีเรื่องจะคุยกับมันเพราะว่าไม่อยากเสียฟอร์มต่างหาก อิอิ  แต่เอาหน่า ต้องเก๊กไว้หน่อย

“มะขาม ตามพี่มาหน่อย”  ไอ้พี่โมบายเดินมาหยุดที่ข้างหน้าผมและไอ้ลิง ก่อนจะจ้องมองผมเขม็ง โดยผมลืมสังเกตไปว่า ตอนนี้ข้างตัวของพี่โมบายไร้เงานังสายป่าน

“ไปดิ”  ไอ้ลิงกระซิบกระซาบบอกผม

“อืม...ที่ไหนหละ”  ผมถามพี่โมบายกลับไป

“ตามมา” พี่โมบายพูดก่อนที่จะหมุนตัวเบา ๆ ทีนึง และเดินตรงไปยังจุดหมายที่ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าที่ไหน ผมชั่งใจอยู่นิดนึงก่อนจะเดินตามไป


สักพัก  พี่โมบายก็เดินนำผมมายังดาดฟ้าตึกของอาคารเรียน ซึ่งผมจำได้ดีว่าเป็นที่ ๆ ผมบอกรักพี่โมบายไป และพี่โมบายก็ตอบรับรักผมที่นี่เหมือนกัน


พี่โมบายเดินตรงไปยังระเบียง  หันหน้าออกไปยังด้านนอก มือทั้งสองข้างจับอยู่บนราวระเบียง ความเกร็งของมือพี่โมบายทำให้เห็นเส้นเลือดปูดโปนอย่างชัดเจน ท่าทางพี่โมบายคงจะเครียดไม่เบา


ห้านาทีผ่านไปแล้ว พี่โมบายยังไม่พูดอะไรซักแอะ  ผมยืนจนเมื่อย ก่อนที่จะนั่งแม๊บลงบนพื้น  มือข้างซ้ายเท้าที่คาง ตายังจ้องอยู่ที่หลังของไอ้พี่โมบายอย่างสงสัยในท่าทีของมัน  นี่กรูมีเรียนตอนบ่ายนะเนี่ยเมิง


“มะขามมีอะไรจะถามพี่ไหม”  อะไรของเมิงวะ แล้วเมิงคิดว่ากรูสงสัยอะไรหละ

“แล้วพี่คิดว่าผมสงสัยอะไรไหมหละครับ”

“พี่ไม่ได้ให้มายอกย้อนนะ”  เสียงตะโกน ไม่สิ ต้องเรียกว่าเสียงตะคอกทำให้ผมผงะไปนิดนึง ก่อนจะตั้งสติได้ ก็จัดแจงลุกขึ้นยืนบ้าง  เพราะในขณะที่กรูนั่งอยู่เนี่ย กรูเสียเปรียบเว้ย!!


“พี่มิสิทธิ์อะไรมาโกรธผม”  ผมพยายามกัดฟันไม่ให้ตะคอกกลับไป

“มีสิทธิ์อะไรหรอ...ก็พี่เป็นแฟนเรา”

“แฟนหรอ...พี่จะรู้สึกยังไงที่แฟนตัวเองไปอี๋อ๋อกับแฟนเก่า  พี่จะรู้สึกยังไงที่แฟนตัวเองถูกคนอื่นเกาะแข้งเกาะขา  พี่จะรู้สึกยังไงที่แฟนตัวเองนังกินข้าวจู๋จี๋ ๆ กับคนอื่น”

“สายป่านนะหรอ”

“แล้วจะมีใครซะอีกหละ” ที่พูดมาตั้งนานนี่เมิงคิดว่ากรูหึงเมิงกับใครกัน

“ถ้า เป็นสายป่านแล้วละก็ เราไม่มีอะไรกันนะ เขาก็เป็นแค่..”

“แฟนเก่า”  พี่โมบายยังพูดไม่จบ แต่ผมพูดต่อให้เสร็จสรรพ

“ใช่ ...แต่ว่าเขาคงไม่คิดอะไรกับพี่แล้ว...มันผ่านไปนานแล้วนะมะขาม  แล้วนี่รู้ได้ไงว่าเขาเป็นแฟนเก่าพี่...นี่อย่าบอกนะว่าไอ้โอ้มันบอก”

“ใช่...แต่ว่าใครบอกแล้วมันจะสำคัญยังไง ถ้าในเมื่อมันเป็นความจริง” ใจจริงอยากจะบอกว่าไอ้พี่โอ้ไม่ได้บอกอะไรกรูซักคำ แต่ไม่เป็นไร  ให้มันเข้าใจไปแบบนี้หละ

“แล้วนี่ไม่ทันไร ไปสนิทกับมันตั้งแต่เมื่อไหร่...ถึงว่า ตอนกินข้าวนั่งชิดกันสนิทสนมกันเชี่ยว”  ไอ้พี่โมบาย ยืนกอดอกประชดประชันได้น่าดูชมทีเดียว

“พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว และเขาก็บอกพี่ว่าเขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ด้วย”

“หึ แล้วพี่ก็เชื่อที่มันพูดหรอ แล้วที่มันเดินจูงแขนพี่ เดินกระแซะแขนพี่  ป้อนข้าวพี่ยังกะให้ข้าวไก่ มันคงคิดว่าพี่เป็นลูกมันยังงั้นหรอ”

“พี่ไม่คิดเลยนะว่ามะขามจะหยาบคายได้ขนาดนี้”

“ใช่ ผมมันหยาบคาย ผมมักจะเป็นอย่างนี้หละ  นี่แหละนิสัยของผม รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ”

“พี่ว่ามะขามเริ่มจะไม่มีเหตุผลนะ”

“ใครกันแน่ไม่มีเหตุผล”  เมิงอย่าต่อยกรูนะ  ถ้าเมิงต่อยกรูตอนนี้ กรูสู้ไม่ได้นะเว้ย


พี่โมบายถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะค่อย ๆ เดินเข้ามาตรงหน้าผม  มือทั้งสองข้างประกบเข้าที่ไหล่

“มะขามฟังพี่นะ...สายป่านเขาจะคิดยังไงกับพี่ พี่ไม่สามารถบอกได้  แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว...” ดูสายตาจริงจังของพี่โมบายแล้ว คิดหนักเว้ย คิดหนัก

“แล้วเมื่อกี้มีเรื่องอะไรจะพูดกับพี่”  พี่โมบายเปลี่ยนโหมดทันควัน

“อะ...อ้อ  ยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่อง” หุหุ
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+

“คุยอะไรกันอยู่ค่ะ  ท่าทางสนุกกันเชียว”  ไม่รู้จริง ๆ ครับ ไม่รู้จริง ๆ ว่านังสายป่านมันขึ้นมาบนที่ของเราได้ยังไง

“น้องสายป่านขึ้นมาได้ยังไงกันครับเนี่ย”  พี่โมบายก็คงงงไม่แพ้ผม

“อ้อ พอดีเห็นพี่โอ้บอกว่าพี่โมบายอยู่บนนี้ค่ะ ก็เลยเดินตามขึ้นมา อืม...บนนี้อากาศดีนะค่ะ  ลมกำลังเย็นได้ที่เลย”  นังสายป่านทำเป็นเดินไปที่ระเบียง และทำท่าสูดอากาศเข้าเต็มปอด เหมือนนางเอกในโฆษณา เพี้ยงขอให้กลิ่นหมาเน่าลอยเข้าจมูกมันทีเหอะ

“พี่โมบายรู้จักที่ดี ๆ แบบนี้ก็ไม่บอกสายป่านบ้างเลยนะค่ะ”  อย่างเมิงนะ น่าจะเหมาะกับเขาดินมากกว่าที่นี่

“แล้วนี่พี่โมบาย ได้บอกกับมะขามหรือยังค่ะ ว่างานโรงเรียนเดือนหน้า จะให้สายป่านเป็นพิธีกรแทนมะขาม”

“เออ....”

ผมได้ยินดังนั้นก็ผงะไปทีนึง มองหน้าพี่โมบายที่หน้าถอดสี สลับกับหน้าสายป่านที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“พี่ก็ว่าจะบอกมะขามอยู่พอดีครับ”  ไอ้พี่โมบาย  เมิงโกหก


ผมทนเห็นหน้ามันทั้งคู่ไม่ได้ เลยเดินออกมาด้วยความโกรธ

พวกเมิงทั้งสองคนเห็นกรูเป็นอะไร

ทำไมทำอะไรไม่บอกกรูเลยสักคำ

และไหนเคยตกลงกับพี่หญิง พี่หนุ่มกันแล้วไง ว่าจะให้กรูเป็นพิธีกร

เมิงรู้ไหมว่าเมิงทำให้กรูดีใจเก้อ

เมิงรู้ไหม ว่าเมิงทำให้กรูต้องตื่นเต้นเก้อ

เมิงรู้ไหมว่าพวกเมิงทำร้ายความรู้สึกกรูแค่ไหน


กรูไม่ได้เสียใจหรอกนะเว้ยที่กรูไม่ได้เป็นพิธีกร

แต่..

แต่กรูเสียใจ...

เสียใจที่.....ไม่รู้ดิ  รู้แต่ว่าเสียใจมากๆๆๆ เหมือนโดนหักหลัง ใช่ ความรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง


“มะขาม ฟังพี่ก่อน”  พี่โมบายตะโกนเรียกผมไว้ ก่อนที่ผมจะเดินลงบันไดไป

ผมหยุดตามคำเรียกของพี่โมบาย  ก่อนที่จะค่อย ๆ หันมาอย่างช้า ๆ เหมือนน้องเอยในใจร้าว ถูกเคนธีรเดชเรียก ก่อนจะเผยอยิ้มนิด ๆ

“พี่โมบายครับ...ผมจะลาออกจากชมรมครับ!!!!”

[l3iZal2l2e]

อ่านทันแย้วววว

.
.
.



.
แต่ อ้าววว แค่นี้เหรอ ?
มันค้างๆ คาๆ เหมือนไม่ได้จ่ายค่าโทรศัพท์ไงไม่รู้นา 


ป.ล.  เอย(มะขาม) รักพี่วิก(โมบาย) นะเคอะ   ::ไม่ว่ายังไงเอยก้รักพี่วิกกกกก (แต่ตอนนี้น้องเอยลาออกจากชมรมไปแว้ววว) 

[Ak@tsuKII]

  >>ยัยสายป่าน    

[pongsj]

ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยนัก

[snoopy]

สายป่าน 

มะขาม  อย่ายอม ！！！

[benxine]

.... สงสาร น้องมะขาม ....




นังสายป่าน!!!~ 

[astral]

แอร๊ยยยย น้องมะขามฮึดสู้หน่อยสิ อย่ายอมแพ้ปล่อยปลาย่างไว้กับแมว แต่ขัดเคืองนายโมบายจิงๆ คนไม่คิดอะไรมันจะมานั่งป้อนข้าวไก่ให้กันแบบนี้เรอะ ปากมีก็ปฏิเสธไปเด้ ว่าที่ภรรยานั่งอยู่นี่ อย่ามารุ่มร่าม 

[||WiTHOuT_YoU||]

 
เจอคำนี้เข้าไป พี่โมบายก้อเหอะ ช๊อคแน่ๆ ไปก่อนไฟทำไม
 

[fellow]

มะขามมมม สู้ๆๆ อย่าไปยอมง่ายๆอย่างนั้น

 

[wanyen2003]

 

นางงงงอันนี้

แรง!!!!!

มะขามสู้มันนะ