หัวข้อ: เรื่องเล่าจากอังกฤษกับชีวิตของผม ...

[StillLoveThem]

...อึดอัดแทนเพื่อน...
...นนท์มันจะเอาเพื่อนมาทำไม...
...นนท์จะรู้สึกไหมว่าทำให้ใครคนหนึ่ง
ที่น่าจะมีความสุข กับมีความทุกข์

[Sith]

ขอให้แฮปปี้ๆนะคับ ถือว่าไปเที่ยวชมธรรมชาติ ^^

[Jeremy_F]

นนท์คงมีเหตุผล.. อย่าน้อยใจเลยนะคร้าบ

ผมว่านนท์เป็นห่วงคุณเพื่อน มากกว่าใครๆ 

 

[ตั๊กแตนปาทังก้า]

คุณเพื่อน ตอนหน้ามาเมือ่ไหร่ ค่อยมาอ่าน 2 ตอนรวดนะ

ทำใจไม่ได้ หลังจากอ่านเม้นท์ กะ ฟังเพื่อนเล่าคร่าวๆ

คุณเพื่อนสู้ๆ นะ เอาคืนนนท์ให้สาสม

 

นังบี ไรนักหนาเนี่ยฟังแล้ว อรส

[knight_king]

^
^
จิ้มพี่สาว  กอดดดดดดดด คิดถึงน้า

ไม่กล้าอ่าน แต่ละเม้นต์ ตรูจะบร้า   

ทำไมนนท์ทำอย่างนี้  (ได้ข่าวยังไม่ได้อ่าน)

[sooyuu]

อิคุณนนท์ ตอนนี้ทำช้านขัดใจมากเลยทีเดียว สัญญาแล้วไม่เป็นสัญญา
ใจร้ายมากมาย เหงาเเทน เข้าใจความรู้สึกคุณเพื่อนเลย แบบว่าไปเที่ยวกับเพื่อนของเพื่อน
อันนี้ก็เหงาพอแล้ว แล้วเพื่อนก็ยังเมินๆ เราเสียอีก ฮืออออ เหงาใจแทน
บีเอ๊ย เดี่ยวจะโดน กร๊ากกกกกกกกกกกก

[M@nfaNG]

  หงุดหงิดแทนเลย
 ไปเที่ยวแบบนี้มากันเป็นพรวนแล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาสวีทวิ๊ดวิ้ว
 แถมยังมียัยบีมาแจมอีก 
แล้วทำไม๊นนท์ทำแบบนั้นกับเพื่อน ไม่ยอมจริงๆด้วย

[mist]

แค่เริ่มทริป ก็เริ่มนอยด์ซะละ แต่ยังดีนะยังเจอคนดี ๆ น่ะ

[both^^]

ตรูว่าเดี๋ยวมีงอนกันแหงม
ดูท่าทางแล้ว
แต่พี่อูกะแฟนน่ารักกะเพื่อนมากๆ เลย

[cassper_W]

อยากอ่านอีกเป้นคำตอบสุดท้าย 

[C2U]

นนท์  ทิ้งเพื่อนอ่ะ   น่าโมโห   

[คุณเพื่อน]

ตอนที่ 16


นนท์กับบีกลับมาจากสถานีรถไฟ ...
และกำลังเดินตรงมาที่โต๊ะที่ผม พี่อู และพี่โม่กำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่
   “กินไรอะ” นนท์ทักผมแล้วลากเก้าอี้ตัวที่อยู่ติดกับผมออก
ทำท่าจะนั่ง … ผมมองหน้า ... กำลังจะอ้าปากถามว่าไปสถานีรถไฟทำไม
   “นนท์ … ช่วยหิ้วกระเป๋าหน่อยสิ” เสียงบีดังขึ้นมาขัด ...
เรียกนนท์ให้ไปช่วยยกกระเป๋าที่อยู่ในห้อง ... นนท์ชะงักนิดนึงก่อนก่อนพูดว่า
   “เออ .. ไปสิ” แล้วนนท์ก็ยิ้มให้ผมทีนึงก่อนเดินตามบีไปเก็บของ

… เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ... พี่อูกับพี่โม่ทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว
หันมาถามผม
   “เพื่อนเก็บของรึยัง”
   “เรียบร้อยแล้วครับ ...” ผมบอก
   “กินเสร็จ ... เราก็ค่อยเอาของไปไว้ที่รถ” พี่อูบอก
   “ผมอิ่มแล้ว ...” ผมบอกพร้อมกับดื่มน้ำส้มปิดท้ายมื้ออาหาร
   “ไม่ต้องรีบนะ ... ไม่ได้เร่ง” พี่โม่พูด ...
   “อิ่มแล้วจริง ๆ พี่” ผมยืนยันอีกครั้ง
เราสามคนก็เลยเดินกลับไปที่ห้องเพื่อเอากระเป๋าไปไว้ที่รถ ...
เดินไปที่ห้องนนท์กับบีไม่อยู่แล้ว
‘สงสัยไปที่รถแล้วมั๊ง’ ผมคิด
เป็นจริงอย่างที่ผมคิด ... นนท์กับบีกำลังยกกระเป๋าเก็บที่ท้ายรถ
ผมเดินไปยืนใกล้ ๆ แล้วยื่นกระเป๋าให้นนท์ ... นนท์รับกระเป๋า
(จริง ๆ คือเป้ใบเดียว) แล้วจัดการเก็บไว้ท้ายรถ …
หลังจากนั้นก็จัดการเก็บกระเป๋าของพี่อูกับพี่โม่ ...
ระหว่างนั้นผมก็เลยไปนั่งรอในรถ

หลังจากที่ทุกคนขึ้นมานั่งในรถครบเรียบร้อย บีก็แจ้งกำหนดการว่า
วันนี้เราจะไป ‘พระราชวังเชินบรุนน์’ (Schönbrunn Palace)

พระราชวังแห่งนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงมากในออสเตรีย
ในอดีตเป็นที่ประทับของจักรพรรดิราชวงศ์ฮับส์บูร์ก ออกแบบก่อสร้าง
โดย Johann Bernhard Fischer von Erlach และ Nicolaus Pacassi
เป็นสถานที่รวบรวมผลงานทางศิลปะการตกแต่งมากมาย
และปัจจุบันมีการประกาศให้เป็นเป็นมรดกโลกแล้ว …

‘พระราชวังเชินบรุนน์’ (Schönbrunn Palace)
และสวนในพระราชวังมีความสวยงามมาก
ผมเดินดูตามห้องต่าง ๆ และฟัง audio ภาคภาษาอังกฤษไปด้วย
ทำให้ได้ความรู้ว่าแต่ละห้องมีการตกแต่งและมีความเป็นมาอย่างไร

ออกจากพระราชวัง ... ด้านหน้ามีขายของที่ระลึกแต่ไม่มีใครซื้ออะไร
เก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำและภาพถ่าย ...
ซึ่งภาพที่ผมถ่ายส่วนใหญ่เป็นภาพวิว สวน และอาคาร ...
อาจมีรูปของผมบ้างที่พี่อูกับพี่โม่ถ่ายให้
มีรูปคู่ของผมกับพี่อู รูปผมกับพี่อูและพี่โม่
และมีรูปหมู่บ้างเล็กน้อย ...
ตอนนี้ที่ขาดอยู่อย่างเดียวคือ ‘ภาพคู่ของผมกับนนท์’
เรามาเที่ยวด้วยกันแต่ยังไม่มีรูปถ่ายคู่กันซักรูป
แต่ก็ช่างเถอะ ... ‘ยังมีเวลาอีกตั้งหลายวัน’ ผมคิดในใจ ...

ออกจาก ‘พระราชวังเชิร์นบรุณ’
เราจะดินทางเข้าไปชมเมือง ‘เวียนนา (Vienna)’
หรือ วีน (Wien) ในภาษาเยอรมัน

‘เวียนนา (Vienna)’ เป็นเมืองหลวงของประเทสออสเตรีย
... เวียนนาเป็นหนึ่งในเมืองในฝันของผม ...
ผมอยากมา ... อยากอยู่ ... อยากดู ... อยากสัมผัสใจจะขาด
มีรูปปั้น อนุสาวรีย์ ปราสาท และพิพิธภัณฑ์
ซึ่งผมอยากไปเดินดูมาก โดยเฉพาะ Stephansdom
โบสถ์สไลต์โกทิกที่เคยได้ยินว่าเป็นหนึ่งในโบสถ์สไตล์โกทิกที่สวยที่สุด
เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ดู ...
เพราะผมได้เห็นแค่เมืองแบบผ่าน ๆ บนรถ ...
แค่ผ่าน ๆ ผมยังรู้สึกว่าสวยเหลือเกิน
ผมอยากดูสถาปัตยกรรม ...
ผมอยากสุดกลิ่นอายของเมืองที่ได้ชื่อว่า …
เป็นเมืองที่โรแมนติกที่สุดในโลกเมืองนึง

ผมอยากสัมผัสความเป็นเมืองแห่งดนตรีคลาสสิก
อยากรู้ว่าเดินไปตามถนนจะมีแต่คนถือไวโอลีน หรือเครื่องดนตรีคลาสสิกอื่นๆ
(ที่ถือได้) เดินไปมาขวั่กไขว่รึเปล่านะ
ผมอยากเดินเล่น ...  อยากเข้าร้านอาหารเก๋ ๆ
อยากชิมอาหารพื้นเมือง ... แต่รู้มั๊ยอาหารกลางวันของผมคืออะไร
อาหารกลางวันวันนี้คือ ‘hot-dog’
เพราะคนนำเที่ยวไม่ต้องการให้เสียเวลา ... ในการเดินทาง
   “ต้องไป Innsbruck ต่อ … เดี๋ยวไม่ทัน”
คนนำทางบอกเหตุผลที่ทำให้ผมฝันสลายไม่ได้สัมผัสเมืองในฝัน ...

ผมเริ่มเคืองคนนำทางขึ้นมานิด ๆ แล้ว ...
ผมมาเที่ยวโดยไม่ซื้อทัวร์  .... แต่ไม่นึกว่า ... มันจะเหมือนชะโงกทัวร์
ที่ซื้อตามบริษัททัวร์ ... 5 วัน 7 ประเทศ … เฮ้อ !
ผมมาเที่ยวกับเพื่อน ... แต่เหมือนมาเที่ยวคนเดียว
เพราะที่นี่มีแต่คนแปลกหน้า ... ก็รู้สึกเหมือนมากับบริษัททัวร์
มารู้จักกันกับคนที่บังเอิญซื้อทัวร์เดียวกัน ...
....
ผมนึกโกรธตัวเอง ... ที่ไม่รู้ว่าคนนำทัวร์คนนี้
จะจัดรายการทัวร์ให้พยายามเห็นทุกอย่างให้มากที่สุด
โดยใช้เวลาน้อยที่สุด ...
ผมคิดว่าผมจะก่อกบฏแล้วล่ะ
ในเมื่อ ... ผมมาเที่ยวคราวนี้ก็เหมือนมาเที่ยวคนเดียว
ทำไมผมไม่ไปเที่ยวคนเดียวซะเลย ... เผลอ ๆ อาจจะสนุกกว่าด้วยซ้ำ
....
   “ขอโทษนะ ... พี่อูช่วยจอดรถให้ผมที” ผมเอ่ยปากขึ้น
ขณะที่พี่อูยังทำหน้าที่สารถีขับรถไปตามคำสั่งของเนวิเกเตอร์
วนรอบเมืองเวียนนา ...
   “เป็นอะไรรึเปล่า ... เมารถหรือ” พี่สาวคนดีของผมถามขึ้น
หลังจากพยายามหาที่จอดรถ ... นนท์มองหน้าผมเชิงตั้งคำถาม
   “ขอไม่ไปด้วยได้มั๊ย ... เมือง Innsbruck น่ะ” ผมพูดขึ้น
คราวนี้ทุกคนหันมามองหน้าผม ...
   “ถ้าเพื่อนไม่อยากไป Innsbruck ... เราไม่ต้องไปก็ได้” พี่อูบอก
   “พี่ก็ไม่อยากไป ... พี่อยากอยู่เวียนนาอีกซักคืน” พี่โม่พูดสนับสนุนความคิดของผม ...
บีมองหน้าคนโน้นทีคนนี้ทีอย่างไม่รู้ว่าจะเถียงอะไร
แล้วถามความเห็นของนนท์
   “ยังไงก็ได้” นนท์พูด ... ถึงนนท์จะไม่สนับสนุนความคิดของผม ...
ผมก็ไม่รู้สึกอะไรซักนิด ... คงจะชินแล้วมั้ง
“... งั้นแวะถ่ายรูปที่นี่ก็ได้” บีพูดออกมาในที่สุด ...
คงพยายามจะประนีประนอม 
“ผมตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ซัก 2-3 วัน” ผมพูด
“ใครจะไปไหนก็ไม่ต้องห่วง ...”
ผมพูดแสดงเจตนาของผมอย่างชัดเจนที่สุด ... ก็ผมไม่ต้องแคร์ใครแล้วนี่
แล้วผมก็ขอทางนนท์ซึ่งนั่งติดประตู ... เพื่อลงจากรถไปเอากระเป๋าที่อยู่ท้ายรถ ...

นนท์ออกจากรถเดินตามผมไปที่ท้ายรถ ...
เข้าใจว่าตอนนี้ ... ทุกคนคงกำลังอึ้งและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม
เกิดอะไรขึ้นกับเด็กน้อย ... ที่นั่งเงียบ ...
ไม่มีปากเสียงมาตลอดระยะเวลา 2-3 วันนี้

   “เพื่อนเป็นอะไร …” นนท์ถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ...
ผมไม่สนใจ ‘น้ำเสียง’ ของนนท์ตอนนี้หรอก ...
ผมมองหน้านนท์ ... ตลอด 2-3 วันมานี่เคยถาม เคยเป็นห่วงผมบ้างไหม
ผมไม่อยากพูดกับนนท์ พูดไปก็มากเรื่องเปล่า ๆ ผมเลยตอบไปว่า
   “เปล่า ... แค่อยากอยู่เวียนนานาน ๆ หน่อย ...
‘เพื่อน’ คงไม่รู้ว่าเมืองนี้เป็นเมืองในฝันของเพื่อน
จะให้เพื่อนนั่งรถผ่าน ๆ เพื่อนทำไม่ได้ ... ก็แค่นั้น”
   
นนท์จับแขนผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด ...
   “ไม่ได้ ... เพื่อนต้องไปกับ ’เพื่อน’”
   “เพื่อน ... จะอยู่ที่นี่ซัก 2-3 วัน” ผมยังยืนยันคำเดิมด้วยน้ำเสียงเรียบ
...

นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมไม่ยอมตามความคิดนนท์ ...
นนท์ก็คงจะงงเหมือนกันที่อยู่ ๆ ผมก็แสดงออกแบบนี้
ผม ... ที่ไม่เคยมีปากมีเสียง
   ผม ... ที่ไม่เคยเรื่องมาก
   ผม ... ที่ไม่เคยขัดใจนนท์
ผมก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ ‘ผม’ ไม่แคร์ซักนิดว่านนท์จะรู้สึกยังไง
ก็ในเมื่อนนท์ก็ไม่แคร์ผมเหมือนกันนี่นา ...

ผมเดินไปที่ด้านหน้ารถด้วยสีหน้ายิ้มแย้มบอกลาพี่อูกับพี่โม่
และ ... บี (บอกลาคนนี้ ... เพื่อรักษามารยาท)
   “เกรงใจถ้าทุกคนต้องผิดแผนเพราะผม ...” ผมพูดยิ้ม ๆ
ดูทุกคนผ่อนคลายขึ้น
   “แผนอะไร ... แผนน้องบีคนเดียว ... น่าจะยืดหยุ่นได้”
พี่โม่พูด ... แล้วหันไปมองหน้าบี ซึ่งตอนนี้ทำท่าลำบากใจแต่ก็ไม่พูดอะไร
   “แล้วจะไปยังไงคนเดียว .. พวกเราพาเพื่อนไปหาที่พักก่อนดีมั๊ย”
พี่อูยังพูดแสดงความเป็นห่วงออกมา
   “ไม่เป็นไรหรอก ... ผมเป็นผู้ชายนะ ... อีกอย่างไม่ใช่เด็กด้วย …
แค่ขออนุญาตไปเที่ยวคนเดียวซักครั้ง ... อนุญาตนะครับ”
ผมพูดกับพี่อู ... เพื่อให้พี่อูสบายใจ ...
‘พี่ดีกับผมจริง  ๆ ผมซาบซึ้งนะ’ ส่วนข้อความนี้ผมคิดในใจ


“งั้นก็ช่วยไม่ได้ …” เสียงนนท์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง …


ผมหันไปมองตามเสียง ... ไม่เข้าใจที่นนท์พูด ...

ผมหันไปมองนนท์ ... แต่พอมองไป ...

ก็เห็นนนท์แบกเป้ของนนท์ไว้บนบ่า ...

‘นนท์จะไปกับผมเหรอ’

“จะไปกับเพื่อนเหรอ ...” พี่โม่ถาม
นนท์ยิ้มไม่พูดอะไร ... ผมยังงงกับท่าทีของนนท์เล็กน้อย
ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
   “ดีเหมือนกัน ...” พี่อูพูดท่าทางดีใจ
   “ไปสองคนจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ...” พี่อูพูดต่อ ... 
   “ ’เพื่อน’ ไปตามกำหนดการเดิมเถอะ ... ไม่ต้องห่วง” ผมบอกนนท์
   “ก็นี่แหละกำหนดการของ ‘เพื่อน’ ...” นนท์พูดยิ้ม ๆ
ก่อนจะโบกมือให้ทุกคน ... พี่อูค่อย ๆ ขับรถออกไป …
“แล้วเจอกัน …”

หลังจากที่รถเคลื่อนที่ผ่านไปแล้วผมก็ถามนนท์ว่า
“ที่บอกว่า ... ‘ช่วยไม่ได้’... หมายความว่ายังไง”
นนท์บอกว่า ... ที่พูดออกมาแบบนั้นน่ะมีสาเหตุ ....
... พรุ่งนี้หลังจากไปเที่ยวที่ Innsbruck แล้วตามกำหนดการ
ก็จะเข้าไปสวิสเซอร์แลนด์ …

แต่ผมกับนนท์ไม่มี Visa เข้าสวิสฯ ... (สวิสฯ ใช้เชงเกนวีซ่าไม่ได้)
เพราะไม่เคยรู้เลย ... ว่าจะไปสวิสฯ ...นนท์ไม่ได้บอกว่าจะไป
ก็เลยไม่ได้ขอวีซ่าไว้ ...

นนท์บอกว่า ... ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะไม่ไปสวิสฯ ...
ช่วงที่เค้าไปสวิสฯ กันก็จะไปเที่ยวกับผม 2 คน
โดยมองไว้ว่าจะไปเยอรมันซัก 2-3 วันแล้วก็ไปฝรั่งเศส ...
... เมื่อเช้าไปที่สถานีรถไฟเพื่อไปถามเรื่องการจองตั๋ว ...
จาก Innsbruck ไป Munich …
   “ได้ยินว่าวิวจาก Innsbruck ไป Munich
ไปทาง Mittenwald  สวยมาก ... อยากให้เพื่อนเห็นน่ะ”  นนท์บอก
   “แต่ก็ ‘ช่วยไม่ได้นะ’ คงต้องไปมิวนิคจากเวียนนาซะแล้ว”
นนท์พูดแล้วเอื้อมมือโอบไหล่
   “ไม่รู้ว่าอยู่ ๆ เด็กดื้อจะออกฤทธิ์วันนี้ ... รออีกวันก็ไม่ได้”
ตอนนี้ ... ผมได้แต่ยิ้ม ... ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าที่ทำท่าทีเฉยชาไม่สนใจน่ะ
เพราะกำลังมีแผนการ (ร้าย) อยู่เต็มหัว ...
ก็มัวแต่คิดแผนเลยลืมสนใจกันอย่างนี้ ... จะไม่ให้น้อยใจได้ไง ...
   
 
 
   


      

[RN]

 


อ่านแรกๆแอบเคือง

อ่านๆไปๆๆ เรื่อยๆ คุณเพื่อน เก่งมากๆๆ

ได้ใจมากๆๆ อิอิ

อ่านจบ มีความสุข ยิ้มๆๆ

[Poes]

ไวนะยายดำ

 

[Mint]

อ่านตอนแรกๆๆแล้ว

 

หลังๆมาเริ่มมมมมมม

 

แอร้ยยยยยยยทำไมเราอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงนี้

 

[Millet]

อ่อ ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง



-------------------

แอร๊ยยย  แต่คุณเพื่อนทำเอาร้องเรยค่ะ
เข้าใจอารมณ์เวลาคนน้อยใจ

แง

[ï_Kiss_U♥]

เฮ้อออ

[snoopy]

อิๆๆ มีแผนนะเนี่ย

[StillLoveThem]

.....อ่านตอนต้นมา เครียด...อึดอัด..
.....อ่านตอนสุดท้าย...ยิ้ม...หัวเราะ...
.....ให้มันได้อย่างนี้สิ...เพื่อน..นนท์...มาด้วยกันก็ต้องไปด้วยกัน..
......สะใจ..บี(โอเวอร์)..คงเป็น..บีเหวอ.....

[ranny]

มีแผนการอะไร ก็ไม่บอกกันบ้าง นนท์นะนนท์
ทำให้คุณเพื่อนน้อยใจ เห็นมั้ย!!

เกือบโกรธนนท์ แทนคุณเพื่อนแล้วนะ
 


คราวนี้ เที่ยวกันสองคนแล้ว...หุหุ
เตรียมตัวรับน้ำตาลกันได้แล้วพี่น้องงงงงงง

 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

โล่งอกไปทีคิดว่านนท์จะ ลืมเพื่อนแล้วซะอีก

นี่มองการณ์ไกลดีนะเนี่ย นนท์นี่ อิๆ

[Bg LoVe NT]

เกือบไปแล้ว

อ่านตอนแรกโกรธนนท์มาก

สงสารคุณเพื่อน

แต่พออ่านจบ

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ได้ไปเที่ยวกันสองคนแล้ววววว

[OT]

เพื่อน 

[sky-cafe]

ไม่โมโหเพื่อนของเพื่อนแหละ   

ตอนแรกอ่านเนี้ยเคืองนะ แต่ตอนนี้  ให้อภัยๆ

PS.ผ่าน IELTS พอดีเป๊ะเลยแหละคุณเพื่อน อยากจะกรีดร้องงงง  คะแนน Reading กับ Listening ช่วยดึง Speaking ให้รอดมาได้จริงๆ (พูดแล้วก็นึกถึงเหตุการณ์การติดอ่างตอนสอบ อรั๊ยยย)

[moonlight]

อ่านตอนแรกนี่โกธรนนท์นะ

ทำไมทำกับเพื่อนแบบนี้

พอมาอ่านตอนหลัง โอ๊ยยย นนท์น่ารักอะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

 

เล่นทำเซ็ง &  ไปสักพักนึงเลย

ยังไงก้อน่าจะบอกกันหน่อยจริงๆนั่นแหละ   

[||WiTHOuT_YoU||]

นนท์มีเซอไพรส์ก้อไม่บอก ปล่อยให้เพื่อนเครียดอยู่คนเดียวตั้งนานเน๊อะ

น่าจับทำโทษว่าป่ะคุณเพื่อน แต่ทำโทษไงแล้วแต่เจ้าทุกข์หละกัน

 

[tawornfung]

แอบมีแผลแล้วไม่บอกเพื่อน แบบนี้เพื่อนน้อยใจแย่เลย
ถ้าเป็นเราอย่างนี้ต้องทำโทษ

[astral]

ยังไม่อยากให้คเพื่อนหายงอนเร็วนัก น่าจะเอาคืนไปบ้าง ฐานทอดทิ้งไปหลายวัน 

[imageriz]

  นึกว่านนท์จะไม่สนใจเพื่อนซะแล้ว

ดีใจที่นนท์ทำให้เพื่อนกลับมายิ้มได้อีกครั้ง 

+1 ให้คุณเพื่อน