พยามต่อเรื่องนี้ให้เท่าเรื่องโน้น มันก็ช่างยากเย็นใช่เล่น 
ขอบคุณสำหรับคำผิดและการติดตามค่ะ จะพยามปรับปรุงต่อไปน้า
ดูแลตัวเอง ดูแลคนรอบข้าง ดูแลโลกใบนี้~ด้วยรักจากเดอะช็อค อ่าว เกี่ยวตรงไหน?°o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ( level 5 : 7/10/10)
รุ่งสาง...ผมตื่นแต่ไก่หอน เก็บเตียงคืนสภาพเรียบร้อยดั่งเคยปฏิบัติ
หันมองน้องทั้งคู่ในอีกสองเตียงข้างเคียง เห็นยังคงหลับสนิทหมดรูป
บิลล์หนาวหนักเลยนอนคลุมโปงแน่น...เหมือนผีขึ้นอืดในหลุม
ส่วนน้องแฝดเดือนโดนเจ้าหมาหลงอองเดรนอนหงายท้องทับกลางหน้าอยู่...
อาจขาดอากาศตายตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้วล่ะมั้ง
ช่างเถอะ...เดี๋ยวพ่อบ้านผ่านมาเจอศพ ก็เก็บไปทิ้งขยะรีไซเคิลเอง ดังนั้นอย่าได้แคร์ตอนนี้สิ่งควรทำอย่างแรกสุด
เราต้องลองลงไปเดินเล่นในสวนสวยออกกำลังกายผ่อนคลายสมองหลังนอนไม่ค่อยพอเพียง
ขนหัวลุกซู่ หลอนเจ้าพ่อสาปแช่ง โทษฐานไปเอาลูกขนเขามากกมากอด all day all night
ผมคิดได้ดังนั้น จึงแต่งตัวหล่อเลิศหล้า ลงไปเดินอ่อยนกหนูหมูแมวในสวนแต่เช้าเอาฤกษ์เอาชัย...
สมองคิดอยากชมนกชมไม้แค่ชั่วครู่ชั่วยาม ทว่า
มันจะกว้างขวางอะไรขนาดนี้...? ผมเดินเอื่อยเรียบเรื่อย ชายตามองดูพุ่มไม้ตัดแต่งเป็นรูปร่างต่างๆ ทั้งยีราฟ กระต่าย เต่า กวาง ช้าง
จนกระทั่ง...
ควาย เฮ้อ เห็นแล้วพลันคิดถึงน้องนิค เจ้าชายโฮมอโลนตัวจริงแหง่วอยู่เหย้าเฝ้าเรือน
ป่านฉะนี้ตกระกำลำไยยังไงบ้างก็ไม่รู้? ผมเป็นห่วงนิคเหมือนยามห่วงใยบิลลี่และเดือนดับ
พวกเราคงทำได้แค่รีบเร่งทำงานให้ลุล่วง หวังได้กลับไปดูใจควาย ณ เบรเมนไวๆ
ยิ่งเดินดูภายในสวนลึกเข้า ลึกเข้า...ผมกลับรู้สึกว่ามันวกวนชวนเวียนหัวยิ่งขึ้นทุกขณะ
รสนิยมตัดแต่งเถาไม้พิสดารบรรเจิดได้ระดับเมพมากขึ้นหลายพันเท่า
มังกร..อัศวิน รถฟักทอง สัตว์ในเทพนิยายมากมายแล้วแต่ช่างตัดกิ่งใบรังสรรค์...
ผมตกอยู่ท่ามกลางสวนสัตว์เนรมิต รายล้อมด้วยบรรดาสิงสาราสัตว์อันไม่มีตัวตนอยู่จริงบนผืนโลก
เราเที่ยวอยู่ในสวนต้องห้ามของตระกูลกายาเร่รึเปล่าหนอ...หวังว่าคงไม่?ทันใดที่เผลอฉุกคิด ต้องสะดุ้งโหยงจนขนตั้งทั่วกาย
เพราะวัตถุหนึ่งถูกปาจากทิศไหนสักแห่งมากระทบแผ่นหลังของผมเบาๆ
ก่อนตกลงกับพื้นหญ้ากลิ้งหลุนๆ ผ่านหน้าผมกระทั่งหยุดตัวลงภายในกอไม้ดอกเล็กสีแดงสด...
ผมก้าวไปหยิบมันขึ้นพิจารณาให้เห็นจะๆ ชนิดกระจ่างสายตา...
ลูกบอลยางสีชมพูใสลายดาวน้อยหอยสังข์ ผลิตภัณฑ์ไร้สารพิษสำหรับทารก ยี่ห้อเดียวกับโดนัทยางของอองเดรเมื่อวาน
...ผมสีตกตัวซีดเผือดทันที พร้อมๆ กับกระแสเสียงหนึ่งดังแหวกความเงียบ
“ บังอาจหลอกล่อลูกฉันไปกกไว้ ต้องให้ทำหน้าที่ตัวตายตัวแทนจนคุ้มราคา ” พี่ยักษ์ปักหลั่นตาเขียวเยี่ยมหน้าไม่เป็นมิตรออกจากหลังพุ่มดอกไม้สูงทรงสี่เหลี่ยม
คิดถึงโจโฉ โจโฉก็มา...ภาษิตนี้
โดน ทุกเม็ดตามสถานการณ์
หมายความว่าโยนไอ้บอลยางนี่มา กะให้เราโดดเอาปากงับเหรอ? บ้าเอ๊ย ใครยอมทำหน้าที่แทนหมา ก็บ้าแล้วฟะ?...
ผมหน้างุ้มฉุนขาด ก่อนเดินเหงียมหงิมเอาบอลไปส่งคืนใส่มือท่านจ้าว ปากก็พร่ำบ่นไม่ขาดสายแบบนอนสต็อป
“ ใครเค้าจะเอาลักพาหมาลาบราดอร์สุดเอ๋อของคุณไปเล่า? มันวิ่งตามมาของมันเองต่างหาก ” ไต้เท้าหรี่ตาตี่มองประเมินผม...
“ ใครบอกว่าเป็นลาบราดอร์? อย่ามามั่วส่งเดชเหมือนนั่งเทียนทำการบ้านส่งครู ” “ อ้าว? ไม่ใช่เหรอ? ” ผมอึ้ง เบิกตาโตโชว์สเต็ป...จะว่าไป ขนน้องหมามันออกจะยาวสลวยเกินลาบราดอร์อยู่หน่อยหรอก
“ อองเดร เป็น โกลเด้น ลาบราดอร์ รีทีฟเวอร์ ต่างหาก ” อ๋อ หมาผสม...
“ แล้วต่างจากพันธุ์ธรรมดายังไง? ” ผมซักไซ้หาความโดยไม่จำเป็น...
“ ไม่ต่างเลย...ขนยาวกว่ามั้ง แต่ถ้าเอาไปตัดขนที่ร้าน มันก็สั้น...” นอกจากผสมพันธุ์หมาอย่างไร้ประโยชน์แล้ว
ไอ้ยักษ์นี่ช่างเป็นเจ้าของแบบไม่มีประโยชน์อื่นเลยอีกด้วย สมควรแก่การโดนอองเดรนอกใจ กระเด้งหนีไปปลาบปลื้มเดือนกับบิลล์
ยักษ์ตาเขียวแบมือข้างหนึ่งตรงหน้าผม ผมก้มมองมือว่างๆ สลับกับเล่นเกมส์จ้องตายักษ์อยู่สักพัก
บอลยางก็คืนไปแล้วนี่นา...ไอ้ยักษ์ต่างด้าว แกจะเอาอะไรกับฉันอี๊กกกกผมวางมือของตัวเองลงไปบนมือเปล่าข้างนั้นอย่างเง็งงง
ยักษ์อิตาลีพยักหน้าหงึกหงัก เอามือตบหัวผมหลายแปะ...ความรู้สึกประมาณว่า ดีมากมาย กู้ดบอย เด็กดี...
เห็นผมเป็นหมาเต็มตัวเลยสิ อย่างนี้
ผมจิ๊ปากไม่ชอบใจ สะบัดมือเจ้ายักษ์ทิ้งอย่างไม่ไยดี ผละตัวออกด้วยความรวดเร็ว
ความนึกคิดเดินทางก่อนทว่าขาไม่ยอมตามด้วย ผลคือผมสะดุดหน้าคว่ำ...
ไอ้ยักษ์มีแก่ใจคว้าตัวผมไว้ไม่ให้ล้มลุกคลุกคลานคนเดียว
สรุปสุดท้าย เราเลยล้มไปด้วยกัน...
เปล่าประโยชน์ตั้งแต่ต้นจนจบอย่างจริงแท้
“ ปล่อยซะทีเซ่...ไอ้เจ้าพ่อยักษ์อิตาลี ฉันจะกลับห้องแล้ว...” ผมแผดเสียงร้อง ก่อนเริ่มออกแรงข้าวต้มดิ้นรน เมื่อรู้สึกผิดปกติ
ผมนอนทับด้านบนร่างไอ้ยักษ์ตาเขียวอยู่ แต่ทว่ายักษ์ใหญ่เบอร์ XL ดันกอดผมไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้ลุกขึ้นสักที
นายยักษ์ต่างด้าวมองตาผมนิ่ง...
“ ไม่ได้ชื่อยักษ์อิตาลี ” เอ่ยสั้นเกินด้วยเสียงหล่อกระชากใจสาว
เออ...เอ็งชื่อเรียงเสียงไรก็ช่างพ่อแก่ป้าแก่เอ็งเถอะ แล้วทำไมไม่ปล่อยฉันสักทีเนี่ย?
ในหัวสมองยักษา คิดจะทำอะไรกันแน่? โอ๊ยยย...เหนื่อยหนักแล้วนะเฟ้ยยย ไอ้ยักษ์ขนาดบิ๊ก!!เพราะว่าผมดิ้นทุกท่าจนเริ่มเหนื่อยสุดขีด
แรงชาวเอเชียตัวกระเปี๊ยกต๊อกต๋อยจะสู้แรงเชื้อสายนักรบโรมันแรงวัวแรงควายอย่าง...หมอนี่ได้ไง?
“ ฉันชื่อวาลอน กายาเร่ ” ยักษ์แนะนำตัว...พ่วงนามสกุลที่หญิงทั้งบางคงอยากให้พ่วงท้ายเข้ากับชื่อตัวเอง
จ้าวแห่งยักษ์เป็นญาติของมาร์โก้จริงๆ นั่นแหละ...มันของตายแหงแก๋สินะ
หน้าเคาะบล็อกเดียวกันอย่างกับแกะโคลนนิ่ง ขืนไม่ใช่ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว...
วาลอนส่งประกายตาสีมรกตวาวแว่บ..ให้
เหมือนดั่งเกิดเดจาวูขึ้นในหัวผม ราวกับเคยเห็นประกายตาแบบนี้ที่ไหนมาก่อน?
เหอ...ใช่เลย จากอองเดร เจ้าลูกขนสวยของยักษ์ตาเขียวนี่...
พ่อยักษ์ลูกขนหมายให้เรียกชื่อด้วยวิธีเดียวกันอย่างนั้นหรือ? ไม่มีทางเสียหรอก ชิ ลูกไม้ตื้นๆ ใช้กับฉัน...
“ วะ...คุณวาลอน ” ได้ผล...
ยักษ์ยิ้มชื่นทันควัน...ตามความหมายทางตรงว่า ดีมากกกก เด็กดี กู้ดบอย
ตรงกันข้ามกับผม...ที่ยิ้มแหยหน้าเซียวถนัดใจ
ด้วยความเสียวถูกตัดนิ้วชิวๆ สักสองสามนิ้ว...หรือถ่วงทิ้งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพอขำๆ
.......................................................................................
จงยาวๆ
Thanks: Ragnarok ฝากรูป
หัวข้อ: °o.ปฏิวัติรักรส (""\_(o_O)_/"") Ganache.o° ย้ายไปห้องจบแล้วได้เลยค่า (อ่าน 225886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก