หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[BaoBao]

09




ฝนเริ่มเว้นช่วงไปแล้ว เวลาผมออกมายืนตรงสวนเล็กๆ ของบ้าน ผมจึงเริ่มได้กลิ่นของลมหนาว... รู้จักกันมั้ย? “กลิ่นลมหนาว”

สูดกลิ่นของมันแล้วผมโล่งหัวดี เหมือนมันเป็นไม้ปัดขนไก่ ที่เข้าไปปัดทุกสิ่งในหัวผมจนโล่ง....จนสะอาดสะอ้าน.... ผมแบบนี้ถึงชื่นชอบฤดูหนาวมากที่สุดในกระบวน 3 ฤดูของไทย

เมื่อยู่ในเมืองหลวงของประเทศเราจะไม่เจอฤดูหนาวของไทยเลย หากเราไม่ตื่นแต่เช้าตรู่ ....... ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นตลกร้ายของประเทศที่อยู่ในแถบศูนย์สูตรจริงๆ คุณว่ามั้ย?

ผมหยิบสายยางออกมาแล้วบิดเกรียวเพียงนิดเดียว ปล่อยให้น้ำไหลแบบเบาเบา.......และยืนอ้อยอิ่งรดน้ำไปบนต้นไม้กระถางนั้นกระถางนี้พลางสูดออกซิเจนสะอาดของฟรีที่ในอนาคตคุณอาจต้องเดินไปซื้อมันมาสูดจากโลตัส

ตี 5...ยังเช้าไปสำหรับการเตรียมตัวออกไปทำงานแต่ผมตื่นแล้ว

หมดฤดูฝนแล้ว ผมจึงทำงานหกวันต่อสัปดาห์เหมือนเดิม

ไม่สิ...ปีนี้ไม่เหมือนกับสามปีก่อน....ปีนี้ผมมีเหตุให้ต้องเปลี่ยนเวลาทำงานในฤดูฝน ไม่ได้ทำห้าวันต่อสัปดาห์เหมือนทุกๆ ปี

ไอ้แม๊ค....คนที่ถือเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผม หรืออาจขยับขั้นเป็นคนรู้จักด้วยก็ได้...แต่ปัจจุบันมันเป็นได้แค่นั้น

สำหรับคนอย่างผม....นายคชานนท์หรือไอ้ก๊องของเพื่อนๆ........อะไรที่มากเกินไปหรือถ่วงความสุขของผม ผมจะปล่อยมันไปไม่ก็อัญเชิญมันออกไปจากชีวิตของผมซะ

รู้จักกับคนชื่อแม๊ครวมแล้ว 5 เดือน และเลิกยุ่งกับมันมาแล้ว 2 เดือน....ชีวิตผมก็สงบสุขดี....ผมชอบชีวิตแบบนี้

แต่ยังไงไอ้แม๊คก็คือไอ้แม๊ค...มันยังโทรหาผมแต่ไม่ถี่เท่าอาทิตย์แรก แต่ถึงไผมก็ยังตั้งป้อมกับมันเช่นเดิม....คุยด้วยแต่ไม่ไปเจอหน้ามัน

น้องแอ๊บ.......จริงอยู่ว่าผมหลงรักน้องแอ๊บ แล้วไงล่ะ.....

อ้อ....ไม่ใช่ว่าผมโมโหไอ้แม๊คนะครับ คือเมื่อผมพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว น้องแอ๊บก็เค้าเฉยๆ กับผมด้วยนั่นแหละ

น้องชายตัวเองมาหาผมแบบไหนยังไง เค้าต้องรู้สิ ไอ้ผมก็พอมองออกนะว่า..... ถึงไอ้แม๊คจะปิดเรื่องที่มารบกวนผมอยู่ แต่มันก็ต้องบอกความเป็นไปประจำวันกับพี่สาวตัวเองอยู่ดี

ตัวอย่างหนึ่ง....ก็วันที่มันโดนชนท้ายแล้วรถล้มนั่นไง ถึงเรื่องนี้ห้ามไปถึงหูพ่อแม่ไอ้แม๊ค แต่กับพี่สาวมันก็ยังยอมบอกว่ารถล้มแล้วตัวเองเจ็บ ถึงบอกแค่ครึ่งมันก็ยอมบอก แถมน้องแอ๊บยังช่วยมันปิดเรื่องกับพ่อแม่อีก....นี่ไงพี่น้องเค้าสนิทกันดีออก....

เอาแค่อย่างน้อยๆ จากหลายเดือนที่ผ่านมานี่ น้องแอ๊บต้องรู้เป็นเลาๆ ล่ะว่าผมแอบชอบเค้าอยู่...ชัวร์!

แต่ในเมื่อปฏิกริยาของน้องแอ๊บยังเฉย ผมจึงเลิกและหยุด

ไอ้แม๊คไม่ได้ผิดอะไรเลย ....

ผมมันนิสัยเสียเองแหละ ...

ผมมันเป็นไอ้ขี้เบื่อ ไอ้ขี้รำคาญ ไอ้โลกส่วนตัวสูง...

ผมมันเป็นไอ้ก๊อง...

ไอ้ก๊องในนิยามของเพื่อนๆ......ไอ้คนกลวงๆ เหมือนกล่องเปล่า....


......

.....

....

...

..

.


กล่องเปล่าที่พอเขย่าก็เหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ในนั้น แต่เขย่าแล้วก็เดาไม่ออกว่าอะไรอยู่ในกล่อง แต่ก็เปิดกล่องดูไม่ได้ด้วยเหมือนกัน

กล่องที่พอเขย่าก็น่าสนใจ....แต่พอเปิดกล่องไม่ได้ กล่องก็จะถูกวางทิ้งไว้....ให้มันอยู่กับที่ของมัน....


......

.....

....

...

..

.

คุณเคยได้ยินนี่มั้ย?.... “ก่อนมาเป็นสามีภรรยากัน เราก็เป็นเคยเป็นคนไม่รู้จักกันมาก่อน”

แม่ของนายคชานนท์บอกกับนายคชานนท์เสมอว่า “กั๊ก คนเรานะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ให้ห่างกันสุดหล้าฟ้าเขียวยังไง สักวันคู่ของเราก็ต้องมาเจอเราจนได้ล่ะลูก”

ผมเป็นลูกที่ดีของแม่ และผมเชื่อคำที่แม่พูด....ฝังหัว

ถ้าผมเป็นคู่กับน้องแอ๊บจริงๆ เดี๋ยวเราจะได้กลับมาเจอกันเอง

ซึ่งลองคิดในแง่ดี....อย่างน้อยๆ ตอนนี้เรายังได้รู้จักกันแล้วว่าผมชื่อ “กั๊ก” และน้องชื่อ “แอ๊บ”

......

.....

....

...

..

.

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ขอบคุณค่ะ!  ☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆

.
.
.

สั้นอ่ะ  TT   

และแล้วพี่กั๊กก็เลิกทน ..กลับมา ณ จุด "สวนทาง" ดังเดิม

 ...มองไม่เห็นหนทางรักกันเลยอ่ะ ระเหี่ยใจเล็กน้อย....

[OrangeryLemon]

ขอบคุณมากค่ะ ชอบเรื่องนี้จัง หลายอย่างเลย ชอบนิสัยใจคอของนายเอก เอ๊ะ หรือพระเอก ^^

ชอบภาษาเขียน ชอบบรรยากาศในเรื่อง ความเป็นธรรมชาติ

ชอบมากคือ เวลาอ่าน อย่างกับดูฟุตบอลถ่ายทอดสด คือ ลุ้นมาก มาต่อเร็ว เลยยิ่งทำให้เฝ้าคอย ลุ้นต่อไปอีกเรื่อยๆXD

[malula]

แบบนี้ก็ไม่เหนื่อยดีเหมือนกันเนอะ แต่...ไม่แอบเหงาหน่อยเหรอพี่กั๊ก

[patchylove]

  สมน้ำหน้าแม็ค หึๆ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“ไอ้ห่าก๊อง มึงจะรอจนน้ำท่วมถึงดากมึงแล้วค่อยมาอยู่กับกูรึไง ทำไมยังไม่เก็บเสื้อผ้ามาอี๊ก” ไอ้เป้เต้นแร้งเต้นกาอยู่ตรงหน้าผม

น้ำอะไร?....หึหึหึ......น้ำจากอยุธยา จะไหลมาปทุมธานี (ใส่เสียงและทำนองแบบ ทูล ทองใจ ไปหน่อยนะครับ.......ฮ่าฮ่าฮ่า)

ไม่เข้าใจเหรอครับ คือน้ำจะมาท่วมปทุมธานี....บ้านที่ผมเช่าอยู่น่ะครับ

เค้าประกาศเตือนเป็นข่าวกันทั้งเดือน แต่มันก็ไม่ยักกะท่วมสักที...จะมาแล้ว จะมาแล้ว...มาถึงนี่แล้ว....มันเบี่ยงไปทางนั้นแล้ว....มันแรงขึ้น...เฝ้าระวัง.....มันห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ ผมเลยเลิกสนใจแม่งเลย! รำคาญ!

และคนที่กำลังรำโขนแทนผมคือไอ้เป้ครับ

มันชนพวกเพื่อนๆ ไปขนของบ้านผม สุมรวมอยู่ในห้องว่าง ยาวมาถึงทางลงบันได...เกลี้ยงตั๊บ! จนชั้นล่างเหลือแต่กระเบื้อง แล้วมันก็ให้ผมใช้ชีวิตราวกับมีบ้านชั้นเดียว.....แม่งจะเดือนนึงแหละ พวกแม่งเก็งว่าจะท่วมล่วงหน้าเป็นเดือนเลย......ผมจะบ้าตาย!

“มึงมาเลยนะ วันอาทิตย์มึงปิดบ้านให้เรียบร้อย แล้วเอาของของมึงมา นั่งแท๊กซี่มาเลย กูจ่ายให้มึงเอง ขนมาให้หมดเท่าที่มึงต้องใช้ อย่าให้กูเอารถกระบะไอ้สังข์ไปแบกมึงมาเองนะ เดี๊ยะ! จะโดนไม่ใช่น้อย!” ไอ้เป้ชี้หน้าผมอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินออกไปคุยงานที่แผนกอื่น

“กั๊ก ทำไมถึงไม่ยอมเอาของมาอยู่กับเป้ล่ะ หรืออยากเช่าห้องอยู่เอง ถ้าจะเอาแบบนั้นก็ยากแล้วนะ ตอนนี้ใครๆ ก็เข้ามาอยู่ในเมืองกันหมดแล้วนะกั๊ก” แฟนไอ้เป้นั่งท้าวคางทำหน้าสวยอยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่ผมนั่ง

“ถึงท่วมก็คงน้อยแหละ ไว้มันมาถึงหน้าบ้านค่อยหิ้วกระเป๋ามาก็ยังทัน”

“สมกับเป็นก๊องจริงๆ เวลานั้นอ่ะนะ มีเงินยังใช้ยากเลย ขอบอก”

“เอาน่า ผมตัวคนเดียวแถมเป็นผู้ชายด้วย ชิวๆ น่า”

“จ้า ชิวๆ.......เอ่อ...นี่ เค้าเพิ่งรู้เรื่องไอ้น้องแม๊คจากเป้ กั๊กตัดขาดน้องเค้าเลยเหรอ แล้วพี่สาวเค้าล่ะ น่ารักดีออก เค้าเห็นรูปที่เป้ส่งมาให้ดู นิสัยน่าจะโอเคนะ รึไม่ใช่?”

“จะให้ตอบทุกอย่างทีเดียวมั้ย แต่ถ้าเอางั้น...ช่วยจดคำถามเป็นข้อๆ มาให้ที เมื่อกี้ฟังไม่ทัน ไม่ได้จำ”

“ย่ะ!” แฟนไอ้เป้ทุบโต๊ะปังด้วยความหมั่นไส้ผม

“หึหึหึ ก็หลายเดือนแล้วล่ะ สองเดือนถึงเปล่า รึเกินไปแล้ว ไม่รู้สิ ไม่ได้ตั้งใจนับ ...ส่วนน้องแอ๊บ น้องเค้าน่ารักทั้งหน้าตาและนิสัยแหละ โดนใจผมมากทีเดียว แต่น้องเค้าเฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไรผม ผมก็เลยช่างมันน่ะ”

“เพราะน้องแม๊คกันท่าเหรอ?”

“เปล่า...จะเอาจริงๆ ไอ้แม๊คมันก็แค่เด็กเอาแต่ใจแหละ ไม่ยากเท่าไหร่ แต่มันเบื่อน่ะ เซ็งด้วย อีกฝ่ายเค้าเฉยๆ เหมือนเราเป็นแค่คนรู้จักกัน แค่ระดับนั้น ไม่ได้เล่นด้วย ผมก็หยุด ก็แค่นี้ล่ะ ไม่มีไรมาก”

“อีกแหละ เบื่อน่ะ เซ็งอ่ะ.... อย่างนี้ทุกทีเลย เราก็นึกว่าเจอคนที่ชอบเอง อยากจีบเอง แล้วจะได้มีแฟนกับเค้าสักที ที่ไหนได้ หาเองยังเบื่อเอง เหลือเชื่อเลยนะก๊อง”

“หึหึหึ....อย่างผมนี่มันคนน่าเบื่อเนอะ”

“ไม่หรอก ก๊องน่ะ น่าสนใจมาก”

“เหรอ แล้วสนผมป๊ะ?”

“ไม่ล่ะ เผอิญเค้าเป็นคนที่ต้องให้อีกฝ่ายมาสนใจเค้ามากๆ น่ะ แบบก๊องน่ะ ไม่ใช่....เพราะเรามันคนประเภทเดียวกัน จูนยังไงก็ไม่ติด คิกคิก”

“นี่ไง ชอบแบบเนี้ยะแหละ ทันกันเห็นๆ.....” ผมส่งยิ้มตาระยับให้แฟนไอ้เป้ พร้อมชี้นิ้วชี้ไปทางเธอ “โอ๊ย!!!!”

ปึ๊ก!!!----- ของแข็งและหนักฟาดกลางหัวของผม

“เชี่ย! กูเจ็บนะ ใครวะ!” ผมร้องถามไอ้คนที่อยู่ข้างหลังตัวเอง

“งูมึงโผล่....กูเลยเอาแฟ้มตบให้มันเข้าไปขดอยู่ในหัวมึง....นี่หวังดีนะ กลัวมันหลุดไปแล้วเดี๋ยวมึงไม่มีใช้....” ไอ้เป้พูดจบก็เดินเอาแฟ้มปึกใหญ่ที่เมื่อกี้มันประเคนใส่หัวผมเดินไปพร้อมกับมัน

“คิกคิกคิก” แฟนไอ้เป้หัวเราะร่วน

“ไม่บอกกันเล๊ย”

“ไม่ทันหรอก เป้เค้ามายืนอยู่ข้างหลังก๊องตั้งแต่เค้าถามถึงน้องแม๊คแหละ”

“นี่แม่งเดินไปคุยงานหรือแค่เดินผ่านประตูแผนกเอาฤกษ์วะ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...... ชอบก๊องจังเลย”

“อย๊า อย่า หัวนี่อ่ะ ไม่ใช่โดนตีบ่อยๆ แล้วก็ยังเดินกลับบ้านเองได้นะ มากกว่านี้ ไม่ไหวนา”

“ฮ่าฮ่าฮ่า.........” แฟนไอ้เป้หัวเราะชอบใจ... สักพักใหญ่ล่ะ กว่าที่เธอจะมีสติ และกลับมาคุยต่อได้เหมือนเดิม .......“นี่กั๊ก ถามไรหน่อยสิ ตอบนะ ต้องตอบนะ”

“ไม่อ่ะ ดูคำถามก่อน”

“อ๊าว ก็ขอไง”

“แค่บอกว่าขอแล้วนึกเหรอว่าจะให้ ง่ายไปมั้ย?”

“.....ชิ......นี่ ถามมมมม....” แฟนไอ้เป้ลากเสียงยาว

“ว่า....”

“กั๊กยังฝันถึงอนาคอนด้าอยู่มั้ย?”

“ถามเพื่อ?”

“ตีหวย”

งามงด....ตอนนั้นที่มาเล่าเรื่องฝันถึงงูอนาคอนด้าให้คุณเธอฟัง แฟนไอ้เป้เอาบ้านเลขที่ผมไปแทงหวย ผมเลยได้รับเลี้ยงปิ้งย่างเกาหลีที่ทองหล่อ กินจนอิ่ม！ ลาภปากแท้ๆ！

“อ๋อ ไม่แล้วล่ะ” ผมส่ายหน้าประกอบคำพูด

“อ๊าว ก็ก่อนนี้ฝันทุกวัน” แฟนไอ้เป้เริ่มชักเสียงขึ้นสูง

“เดี๋ยวนะ ผมไม่ได้ฝันทุกวัน ไอ้ทุกวันที่ว่าคือสองอาทิตย์ที่เก็บมือถือได้ต่างหาก หลังจากนั้นมันก็ฝันถึงเป็นช่วงๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ฝันเลย ไม่ฝันมาเป็นเดือนๆ แล้ว”

“กี่เดือนแล้วล่ะ? เอาเลขชัดๆ นะ”

จำง่ายมาก ก็ตั้งแต่ช่วงที่ผมเลิกเปิดบ้านต้อนรับไอ้แม๊คนั่นแหละ.......“ 2 เดือนกว่าๆ นี่ตกลงงวดนี้มีเลขสองใช่มั้ย?”

“เปล่า....เค้ากำลังคิดว่า.....”

“ว่า...?”

“ก๊องน่าจะชวดเนื้อคู่ไปแล้วอ่ะ”

“.............เนื้อคู่?......เกี่ยวไรกับหวย”

“ไม่เกี่ยว”

“แล้วเมื่อกี้บอก ถามถึงงูจะไปตีหวย”

“ใช่ ก็ต้องถามถึงงู”

“..................................................” ผมมองตาของแฟนไอ้เป้ รอยยิ้มที่พลางไว้ตรงมุมปากสะกิดใจผมขึ้นมาในทันที “น้องแอ๊บไม่ได้ตาสีน้ำเงิน...ไอ้งูเผือกนั่นมันตาสีน้ำเงิน...”

“รู้...เห็นรูปถ่ายแล้ว” เธอพยักหน้าหงึกๆ แบบหน้าซื่อตาใส

“ไอ้แม๊คมันเป็นผู้ชาย และผมก็เป็นผู้ชายที่ไม่ได้อยากเป็นชายเหนือชาย โอเคป๊ะคุณ!” ผมทำหน้าจริงจังสุดๆ เรื่องแบบนี้เค้าไม่ได้มีไว้ล้อเล่นกันนะแม่คู๊ณ!

“ใครเค้าว่าเธอ ก๊อง....บ้าป๊าว แค่ถามถึงงู จะเอาไปตีหวย”

“ก็เมื่อกี้เราน่ะพูดว่าเนื้อคู่...ชวดเนื้อคู่ไปแล้ว....ผมจำได้นะ เราน่ะพูด”

“ก๊อง หูเฝื่อนแล้ว เค้าไม่ได้พูด จริงจริ๊ง!”

“เราแหละพูด”

“เค้าไม่ได้พูด”

“พูด!”

“ไม่ได้พูด ก๊องนี่!”

“พูด! ได้ยินกับหู!”

“ไม่ได้พูด! พูดแต่หวย!”

“ไม่ใช่แค่นั้น...มีอีก!”

“ไม่มี๊! ก๊อง...บ้าไปแหละ...บ้าแหละ”

“ไม่ได้บ้า!”

“หูเฝื่อน”

“ไม่ใช่!”

“คิดไปเองอ่ะ! แอบคิดมากจนอยากได้ยินแต่สิ่งที่ตัวเองอยากได้ยินงี้”

“..................บ้าไปแหละ มีที่ไหน บ้าเหอะ！”

“เค้าไม่ได้บ้านะ มันเป็นอาการทางจิตอย่างหนึ่ง จริงจริ๊ง!”

“..................เฮ้อ....ช่างเหอะ ช่างเหอะ ขี้เกียจเถียงด้วยละ” ผมยกมือปางห้ามญาติให้แฟนไอ้เป้....ไม่ไหวจะเครียร์
































































































































......

.....

....

...

..

.

“โทษนะครับ ตรงนี้แถวรถเข้าคลองใช่มั้ยครับ?” ผมสะกิดหลังของคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า

น้องที่แต่งชุดนักศึกษาหันมาพยักหน้า “ครับ”

ผมยืนมองแถวของวินรถตู้ที่ตัวเองต้องขึ้นแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อก-----นี่มันวันมหาวิปโยคอะไร ทำไมหางแถวมันมาอยู่ถึงตีนร้านก๋วยจั๊บได้ฟ๊ะ ทำงานมาตั้งหลายปี เพิ่งเจอก็วันเนี้ยะ!!

ผมยืนเกาหัวแกร๊กๆ แต่ก็ยังต่อแถวต่อไป

จนผ่านมาได้อีกครึ่งชั่วโมงก็แล้ว แถวยังไม่มีทีท่าว่าจะขยับ ผมจึงขอฝากที่ไว้กับน้องนักศึกษาข้างหน้าตัวเอง แล้วเดินไปที่โต๊ะของนายท่า

และก็เจ๋งเป้ง-----รถตู้ขาดช่วง ....

ผมล่ะเกลียดคำนี้จริงๆ ไอ้สิ่งที่มันเคยทำให้เราสบายอยู่ทุกวัน แล้วจู่ๆ มันก็ขาดหายไปในแบบที่ผมทำอะไรไม่ได้ ผมมักปวดกบาลเสมอ.....ไม่ชอบแบบนี้ มันดูเลื่อนลอยไป ผมยืนอยู่แถวร้านก๋วยจั๊บ แล้วกี่โมงกี่ยามผมถึงจะถึงบ้าน

ผมเดินกลับมาหาน้องนักศึกษา บอกน้องเค้าว่าผมจะไปแล้ว ไม่ต้องกันที่ยืนให้ น้องก็ถามว่าแล้วพี่จะไปทางไหน ผมเลยบอกว่าจะไปทางจตุจักร ด้วยรถไฟฟ้า ถึงทางนั้นรถตู้ขาด แต่ก็ยังมีรถเมลให้ต่อไปได้....ว่าแล้วน้องก็ทำหน้าละห้อย ผมเลยชวนให้มาด้วยกัน น้องเค้าก็รับปากทันที....

ระหว่างนั่งรถ ผมถึงได้รู้ว่า น้องเค้าจะรีบกลับบ้านเพื่อมาช่วยที่บ้านขนของหนีน้ำ และเค้าก็ต้องเอาของที่จำเป็นกลับไปขอพักกับเพื่อนที่หอ เพราะช่วงนี้มันใกล้สอบเข้ามาทุกที เกิดน้ำท่วมแล้วบ้านก็ไม่ได้เก็บของ แถมตัวเองยังไปกลับอยู่แบบนี้ แววนุ้งหมาคงแปะหราอยู่กลางหน้าผาก

ไอ้น้ำนี่มันมีปัญหาจริงๆ ส่งผลกับทั้งชีวิตและจิตใจของใครหลายคน......แต่ไหงผมถึงไม่รู้สึกอะไรเลยอ่ะ 

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

สามทุ่มเกินครึ่ง!!

ผมจะบ้าตาย! หิวก็หิว แต่แวะกินกลางทางไม่ได้ 

รถไฟฟ้าแน่นเป็นเมล็ดข้าวโฟดในกระป๋อง กว่าจะเบียดขอที่เท่ากะแบะมือเดียวยืนมาให้ถึงสถานีจตุจักร ผมกับไอ้น้องคนนั้นต้องรอรถผ่านไป 5 ขบวน

แล้วผมกับไอ้น้องคนนั้นก็ยังต้องเดินอ้อมไปขึ้นรถตู้คิวจตุจักร-ฟิวเจอร์....แล้วไง แถวยาวเป็นหางว่าว ยืนจนไข่ยานปรากฏรถแม่งขาดช่วงอีก ..... นี่บ้านกูเป็นอะไรเนี่ย!!!!

ผมเลิก ผมเปลี่ยนไปนั่งรถเมล ผมว่ายังไง ณ เวลานี้มันก็มีค่าเท่ากัน

ไอ้น้องคนนั้นก็คิดเหมือนกับผมพอดี เราเลยเดินย้อนกลับมาทางเดิม

รถเมลสาย 29 ก็เคลื่อนปลากระป๋องเข้ามา แล้วผมกับไอ้น้องคนนั้นก็เข้าไปเป็นปลาแมคคลาเรลอีกตัวในกระป๋อง

ผมเดินดุ่ยข้ามสะพานลอยหน้าหมู่บ้านตัวเองด้วยมือเปล่า....เพราะไม่มีอะไรให้ซื้อ...หมด หมดแม่งทุกอย่าง!!!

ผมเดินท้องร้องจ๊อกๆ ลงมาจากสะพานลอย กลั้นใจเดินต่อไปในหมู่บ้าน กะเอาว่าเดี๋ยวไปหาอะไรกินกันตายที่ 7-11 เอาละกัน..... แต่พอผมปั่นจักรยานมาถึงที่เป้าหมายแล้วเดินเข้าไปเท่านั้นล่ะ ผมก็ถึงกับ -ผงะ-   

......

.....

....

...

..

.

ไอ้ฉิบหาย! เซเว่นแม่งโดนยกเค้าว่ะ แม๊ง...เกลี้ยงจนโหวงเหวงเลย นี่หมู่บ้านกูเกิดอะไรขึ้นวะ!!!!

......

.....

....

...

..

.
















































































































เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด-------ผมค่อยๆ ปั่นจักรยานเข้าในหมู่บ้าน ไม่รีบ เพราะไม่มีแรงเหลือแล้ว ผมปั่นไปนึกไปว่าในบ้านเหลืออะไรที่กินได้บ้างหนอ.....

ความหวังผมริบหรี่

ผมอยากบอกว่าผมจำไม่ได้ มากกว่าจำได้ว่า มาม่าห่อสุดท้ายในบ้านผมกินไปแล้วเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา และเพราะคนแห่ไปซื้อของมาตุน ผมเลยไม่ไปซื้อของกินมาไว้ในตู้เย็น กะเอาง่ายๆ ว่าจะซื้อกินเอาแถวบ้าน และกะว่าหากมันจะมาจริงๆ ผมก็ต้องไปอยู่กับไอ้เป้

ดังนั้น.....ในบ้านผมจึงไม่มีของกินอะไรเหลืออยู่เลย 

“กูต้องแบกหน้าไปขอมาม่ากับเพื่อนข้างบ้านสินะ เชี่ยก๊องเอ๊ย ก๊องจริงจริ๊ง มึงไมไม่รู้จักเตรียมมื้อฉุกเฉินไว้บ้าง โอยยย.....”



เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด------- ผมบ่นตัวเองไปพลางค่อยๆ พาตัวเองไปยังบ้านหลังน้อย



เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด------- ขณะที่ผมเลี้ยวเข้าซอยของบ้านตัวเองมาแล้ว ผมเห็นสิ่งผิดปกติหนึ่งอย่าง......มันคุ้นตาผมพิกล.....และพอจักรยานของผมเข้าไปใกล้ ผมก็อ๋อขึ้นมาทันที



เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด-------ผมปั่นเลยหน้าบ้านตัวเองไป.....ซะงั้น คืออยากรู้น่ะ แค่อยากรู้ 



เงาตะคุ่มภายในสวนขนาดย่อมของบ้านผมก็ขยับ เงาสีดำนั้นเคลื่อนมายังรั้วบ้านผม แล้วเงาสีดำนั้นก็เปิดประตูรั้วบ้านผมออกมา

เอี๊ยด เอี๊ยด เอี๊ยด-------ผมหักเลี้ยวจักรยาน แล้ววนกลับไปที่หน้าบ้านของตัวเอง

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด------ เสียงเบรคจากรถจักรยานของผมดังก้องอยู่ในความเงียบของยามค่ำคืนที่แปลกประหลาด

“มีไรวะแม๊ค มาซะดึกเลย”

......

.....

....

...

..

.















































































  เบาเบา

[patchylove]

เบาเบาหนีไปนอนแล้วเหรอ อิอิ 

[RoseBullet]

อร๊ากกกกซ์~~~ *ทึ้งหัวตัวเอง*
ทำให้อยากรู้แล้วจากไป 
คุณเบาเบาไปนอนแล้ว ฝันดีนะคะ
พรุ่งนี้จะมาลัลล้ารออย่างใจจดใจจ่อต่อ

[w[o]w]

หนีไปนอน ทั้งๆที่ค้างมากๆ ทำกันได้นะคนเรา วันนี้จบที่08ยังokกว่าอีก แบบนี้มันค้าง นอนไม่หลับๆ

[beautifuldead]

แอร่กส์ >< ค้างกลางอากาศ...

ว่าแต่ที่เขียนถึงตอนน้ำท่วม บรรยากาศมันเป๊ะเลย เห็นภาพปีที่แล้ว แบบนี้เลย T_T

[konnarak]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ใจเต้น! ตุบๆๆ... โถ.. น้องแม๊กนี่ตั้งใจมาดักรอเลยนะ แต่เจอคำนี้นี้เข้าไปคงเริ่มไม่ถูก เหอๆ รึอาจไม่ก็ได้ ยิ่ง/ม่ค่อยเหมือนคนทั่วไปซะด้วยสิ นี่ถ้าพกข้าวปลาอาหารมาด้วยสงสัยจะเป็นวันแรกที่พี่ก๊องเกิดบ้านต้อนรับแหงๆ

พี่ก๊องนี่ก็ชิวเกิ๊นนนนน จนเพื่อนต้องเป็นฝ่ายเดือดเนื้อร้อนใจเป็นฝ่ายขอให้เราย้ายไปอยู่กับมันแทน ส่วนนี้ไอปรบมือให้พี่เป้นะคะ ^^ เพื่อนแท้จริงๆ

[ice_spok]

ค้างงงงอะตอนดึก

แง่ง ๆ

[malula]

จะออกหัวออกก้อย ปล่อยให้ไปพิจารณาตัวเองนานเป็นเดือน ๆ
พูดถึงน้ำท่วม มาม่าที่ตุนไว้ปีที่แล้วยังกินไม่หมดเลย ฮ่าฮ่า

[Takarajung_TK]

โถน้องแมค เป็นห่วงพี่กั๊กใช่ป่ะ

[nokkaling]

น้องแม๊คจะมาช่วยพาพี่ก๊องหนีน้ำใช่ป่ะ 

[chiangkhan]

เก็บไว้ใน favorites เพราะชอบมากๆ ขอบคุณค่ะ

[ชะรอยน้อย]

มาช่วยขนของหนีน้ำรึมาง้อเนี่ย

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ตื่นปุ๊ป! เข้ามาดูปั๊ป!   



ปอลิง ชื่อเรื่องมีสระ "  ิ " สองตัวนะคะ แก้ไขด้วยค่ะ ^^

[armmyrine]

แอบมาค้างด้วยคน ดีนะมาอ่านตอนเช้าแล้ว

[koraorni]

ชอบแฟนเป้อะ หลอกล่อพี่กั๊กเกือบจะได้แล้วเชียว ดันรุ้ทันซะก่อน แต่แลดูว่าพี่กั๊กจะชิวล์กะน้องน้ำมากไปเปล่าค่ะ แบบว่าไม่ต้องทำไรแล้วมารอลุ้นตอนต่อไปค่ะ

[Rafael]

ไม่ย๊อมมมมมม
ฮ่าๆ คุณเบาๆมาต่อไวๆ

[yayee2]

น้องแม๊คมาเพราะเป็นห่วงว่าน้องน้ำจะมาบ้านพี่กั๊กแบบเยอะๆเหรอจ๊ะ
รึว่า...ทนคิดถึงพี่กั๊กไม่ไหว
รึว่า...????????
มาต่อไวๆนะจ๊ะ ก่อนที่คนอ่าน จะดิ้นตายไปก่อน 555

ป.ล. คำนี้ "เกลี้ยงตั๊บ" เหมือนได้กลิ่นอายคนบ้านเดียวกันไงไม่รู้ดิ

[sukie_moo]

จะสงสารกั๊กดีไหมเนี่ย เนื่อยซะ

แฟนเป้ฮาดีว่ะ

แม็คเอาพี่กั๊กไปทีดิน้ำจะท่วมบ้านอยู่แล้วก็เฉย  เสบียงก็หมด อดตายพอดี

[$VAN$]

อ่านยาว สะจาย~

สีเขียวนะป้า สีเขียวเท่านั้น！

บ๊ะแหล่ว กั๊ก ถั่วฝักยาวมันมีสีอื่นด้วยเรอะ 555
สงสัยจะเครียดจัดจากเจ้าแม๊ค

นี่มันคือความกดดัน ที่ช้านต้องทนต้องเจอออออ~

กั๊กมันไม่สนแกแล้วแม๊ค
เจ้ก็บอกแล้วววว ให้ทำดีๆกะมันมั่งอ่ะนะ
แล้วนี่มาง้อเรอะ เคี้ยกๆๆ
จะเป็นไงมั่งน้อ แม๊คมา..แล้วน้องงูจะมามั๊ยอ่ะ คิดถึง

ตกใจเล็กน้อยเรื่องน้องน้ำ คนปทุมเตรียมขนของตุนของกันแล้วเหรอ แถวบ้านเรายังชิวกันอยู่เลย

[malula]

^
^
^
ขอเผือก อิอิ ถั่วฝักยาวมีสีม่วงด้วยค่ะ เหมือนมะเขือม่วง กะหล่ำม่วงนั่นแหละ

[londoneye]

น้องแม๊คมาง้อพี่กั๊กป่ะเนี่ย

ดีๆล่ะ...อย่าตีกันตายก่อนนะ

ปอลอ.คิดถึงน้องงูเผือกอ่า

[BaoBao]

“มีไรวะแม๊ค มาซะดึกเลย”

......

.....

....

...

..

.

ไอ้แม๊คมันยืนมองหน้าผมเฉย ไม่ตอบคำถามผม

ผมยังยืนอยู่กับจักรยาน ยังไม่เข้าบ้าน รอดูว่ามันจะบอกว่ามาทำไม...... แต่รอแล้วรอเล่า ไม่ถึงนาทีหรอก แต่มันเซ็งอ่ะครับ หิวด้วย เหนื่อย มือสั่นนิดๆ ...... “โทษทีมึง ขอกูเอาจักรยานเข้าบ้านหน่อยนะ”

ผมพูดพลางเอาล้อหน้าของจักรยานทิ่มใส่หว่างขาไอ้แม๊ค ------  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก .... แม่งสะดุ้งโหยงเลย โน่น แหวกทางให้ผมไปซะไกลเลย

ปึก---

แคร๊ง----

จักรยานทรงคุณป้าของผมมันค่อนข้างเหล็กอ่อนแอ ซื้อมาแค่ปีกว่าๆ มันก็ดูก๊องแกร๊งซะแหละ แต่ถึงมันเป็นสนิมเกรอะกรังทั้งคัน มันกลับยังไม่พังว่ะ เนี่ย...ผมละภาวนาให้เหล็กมันหักๆ ไปซะ เห็นมันหักสักท่อนนะ ผมจะหาเรื่องซื้อใหม่ทันทีเลย

“แม่ให้เอาของฝากมาให้พี่กั๊กน่ะครับ” เสียงดังพอดีแบบให้ได้ยินกันแค่สองคนดังขึ้นมาจากด้านหลังของผม

“แล้วมึงมานั่งตากยุงรอกูทำไมวะ เอาวางไว้ดี้.....” ผมจูงจักรยานสนิมเกรอะไปไว้ตรงที่ของมัน ชิดกำแพงหน้าบ้าน แล้วตั้งขาตั้งมัน

“ผมมาถึงตอนสามทุ่ม กดกริ่งแล้ว พี่ไม่อยู่ พอดีลุงเค้าออกมาล๊อคกระตูรั้ว ลุงบอกว่าพี่กั๊กยังไม่กลับ”

“เออ วันนี้แม่งห่าไรไม่รู้ คิวรถตู้ที่อนุสาวรีย์แม่งหางมาถึงร้านก๋วยจั๊บ กูเลยนั่งรถไฟฟ้ากลับมาต่อรถที่จตุจักร แต่รถแม่งก็ไม่มี เซ็งฉิบหาย” ผมพูดจบก็หย่อนตูดลงนั่งที่ม้านั่งยาวในสวนหย่อมของบ้านตัวเอง ชักหวิวๆ ครับ หิวจังเล๊ย...

“ถึงว่า ปกติพี่น่าจะถึงแล้ว” ไอ้แม๊คเดินเข้ามาในบริเวณสวนของบ้านผม

“ไร? เป็นห่วงกูรึไง?” ผมเงยหน้าไปยิ้มมุมปากยั่วมัน

“.......................ก็............ครับ...... ” ไอ้แม๊คพูดแบบไม่ประติดประต่อ

ผมเงยหน้ามองหน้ามัน นี่ละ ผมถึงเพิ่งสังเกตุถึงความผิดปกติหนึ่ง...... ไอ้เสาไฟฟ้าหน้าบ้านผมวันนี้มันเสีย ไฟไม่ติด ถึงว่ามองมาที่บ้านตัวเองแล้วแปลกๆ ตาพิก๊ล เห็นอะไรไม่ค่อยชัดเลย

“ไหนล่ะของฝาก เอามาดิ” ผมยื่นมือไปแบ เตรียมรับของฝากจากแม่ไอ้แม๊ค

เงาดำๆ จากตัวของไอ้แม๊คขยับ ผมเห็นตะคุ่มๆ ว่ามันยื่นแขนชี้นิ้วมาทางผม

“ถุงนั้นครับ วางอยู่บนเก้าอี้ที่พี่นั่งนั่นแหละครับ”

“อ้าว...เรอะ เชี่ย เป็นงูล่ะฉกกูตายแหละ” ผมพูดพลางหันหน้าไปข้างๆ ตัวเอง เห็นละ ถุงกระดาษขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่

แกร๊บ แกร๊บ------ ผมหยิบถุงกระดาษมาวางบนตัก แล้วเปิดดูของข้างใน......บางคนอาจมีมารยาทด้วยการขอบคุณแล้วเอาของเก็บไปเปิดเป็นการส่วนตัวทีหลัง แต่ผมไม่เข้าใจมารยาทนี้นะครับ คือเค้าให้เราใช่ป๊ะ เราก็มีสิทธิ์ดูสิ....รึไม่ใช่??

“ไรเนี่ย! ผ้าอะไรวะ?” ผมหยิบของสากๆ ขึ้นมาเพ่งดู ไม่มีไฟวุ้ย มองไม่เห็นเลย

“ผ้าขาวม้าครับ แม่ไปเที่ยวอีสานมา เลยซื้อมาเป็นโหลๆ เลยครับ” ไอ้แม๊คบอก

“สีไรวะ?”

“อืม......น้ำเงิน ครามๆ ไม่รู้สิ บอกไม่ถูกครับ”

“เออเออ กูชอบ ใช้ง่ายดี สีไม่แปร๋นก็ดี แตร๊งกริ๊วนะมึง ฝากขอบคุณแม่มึงงามๆ ด้วย” ผมพูดพลางจับมันยัดใส่ถุงของมัน แล้วผุดลุกขึ้นยืน คว้ากระเป๋าสะพายประจำตัวขึ้นมา

“...................................................................โอเคครับ งั้นผมกลับล่ะ หวัดดีครับพี่กั๊ก”

ไอ้แม๊คยกมือขึ้นไหว้ผม ผมก็ยกมือรับไหว้ “เออ ขับดีๆ นะมึง”

“ครับ” ไอ้แม๊คเริ่มขยับตัว และหันหลังเดินออกไปจากรั้วบ้านของผม

ผมเดินตามหลังมันไป เพื่อจะปิดประตูรั้ว

“พี่กั๊ก เก็บของในบ้านรึยังครับ? เห็นเค้าว่าแถวบ้านพี่น่าจะท่วมนะครับ” ไอ้แม๊คหันหน้ามาถามผมพร้อมกับยื่นมือไปหยิบหมวกกันน๊อคมาจากแฮนด์รถมอไซด์ของมัน

“โอย...ไอ้เชี่ยเป้แม่งพาพวกมาขนของกูขึ้นชั้นสองเป็นเดือนแล้วมึง เตรียมตั้งกะไก่โห่”

“หึหึ....ก็ดีแล้วนี่ครับ......OK, Goodbye. ครับ พี่กั๊ก” ไอ้แม๊คพูดจบก็ยกหมวกกันน๊อคขึ้นมาสวมหัว

พอไอ้แม๊คควบมอไซด์และบิดเครื่องออกไป ผมก็ปิดประตูรั้วแล้วควานหากุญแจเพื่อเปิดประตูบ้าน------ถึงบ้านซะทีกู 

......

.....

....

...

..

.

[malula]

ไมมันซึมเซางี้ล่ะ