หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]

[Freja]

พี่ป้องงงง   เคยได้ยินไหมว่าผีเห็นผีอีะ  หมอคงมองออกว่าพี่ป้องมีโพเทนเชียลสูงที่จะเป็นเนอะ 

คนเขียนขาาาาาา     ขอความฟินแบบสุดๆให้อิกรากเบสท์มันโดนดีด้วยนะคะ  เป็นเกยืไม่ว่ากันแต่เลวนี่สิ

[boboman]

มีตรวจลงตรวจเลือด ใกล้ได้เวลาพิสูจน์ความฟิตแล้วสินะ ><~

[❣☾月亮☽❣]

   ฮาอีพี่ป้อง ผมซิงนะครับ ทั้งหน้าและหลัง ใช่มะ 5555
หมอเค้าเห็นใจเคะน้อยด้วยกันที่ต้องมาเผชิญความเสี่ยงเพราะเมะมักง่ายชอบเอาสดอยู่นั่น
พี่ป้องก็จงขอบคุณเขาซะที่ได้ตรวจฟรีนะ เขาแค่เป็นห่วงไง
ปรากฏว่าสบายใจจูงมือกลับห้องไปพิสูจน์ความฟิตกันเลย แวะซื้อถุงยางสักกล่องเนอะ ไหนๆก้อปลอบน้องมันมาขนาดนี้แล้ว    

สักวันเถอะอีเบสจั่วติด พวกมักง่ายมักดึงดูดความซวยด้วยตัวมันเองโดยไม่ต้องแช่งให้เมื่อยปาก

[black sakura]

เมื่อคืนรู้สึกว่าเพิ่งอัพในเพจว่ายุ่งๆนะค่ะ
แต่พอเช้ามาเห็นว่าอัพตอนใหม่ทางนี้ก็
พุ่งมาดูอิพี่ป้องเลยล่ะคร้าาาา
ตอนนี้คุณหมอขี้มโนแย่งซีนมาม่าสุดๆอ่ะ

[VentoSTAG]

คิดถึงงงงงงงงงงงงง ว่างแล้วมาต่อนะครับ
อย่างน้อยมาพูดคุยกันที หายไปเราก็ใจหาย

[AI.NoR]

ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษนักอ่านทุกท่าน

เนื่องด้วยช่วงที่ผ่านมาติดภาระกิจเลยอาจจะหายตัวไป พอดีพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)เป็นมะเร็งเข้าโรงพยาบาลง่ะ จริงๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลหรอกนะ มีแต่ทรุดลงทุกวัน ล่าสุดแม่โทรมาบอกว่าใส่เครื่องช่วยหายใจแล้ว คงอีกไม่นานแล้วล่ะ
แต่มันก็เป็นเหตุผลส่วนตัวใช่ม้า ไม่เกี่ยวกับที่เรารับปากคนอ่านแถวนี้ไว้แล้วว่าจะมาอาทิตย์ละครั้ง เราสัญญาไว้แล้วก็ต้องทำ ไม่ชอบผิดคำพูดตัวเองซักเท่าไหร่ มันไม่ใช่สไตล์เรา
ทุกวินาทีบนโลกเรานี้มีชีวิตก่อกำเนิดและดับสูญตลอดเวลา แต่ไม่ว่าใครจะเกิดใครจะตาย คนที่ยังมีลมหายใจก็ยังต้องใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป ตราบใดที่เรายังไม่ตายก็คงต้องทำตามคำพูดที่เคยบอกคนอ่านไว้นั่นแหละ

เอาล่ะ ตอนเม้นคนอ่านดีกว่าเนอะ แอบหายไปตั้งนาน เดี๋ยวคนอ่านจะงอนน้อยใจคิดว่าเราไม่แคร์  เรารักทุกคนน้า แต่บางทียุ่งบ้างไรบ้างอาจจะหายแว๊บ แหะๆ

อิพี่ป้องนี่อาการออกมากค่าา

ดีนะน้องมันเศร้าอยู่เลยไม่สังเกต

งี้แหละ คนมันรักอาการเลยชัด อิๆ 

ดีใจที่เลิกกับเบส หรือ ดีใจที่เติ้ลเข้ามากอด ห๊ะะะะะ
หวั่นไหวแล้วสิ พี่ป้องของเรา หึหึ
ต่อไปนี้คงเกี่ยวข้องกับชื่อเรื่องแล้วสินะ อิอิ
สู้ๆต่อไปครับคนเขียน เป็นกำลังใจให้เสมอ 

เรื่องราวต่อไปนี่ต้องลุ้นกันยาวๆ ค่ะ คนแต่งเรื่องนี้อินดี้ ชอบเขียนนิยายประหลาดๆ ต้องตามลุ้น เหอๆ 

  เขินตามเยย อิๆ

มันดราม่าแล้วช่ะพี่ป้อง

อันนี้ถามคนเขียนหรือถามพี่ป้องคะ ฮ่าๆ เอาน่ะ นิยายเรื่องนี้ก็มีแต่ดราม่าแปลกๆ ดราม่าเสื่อมๆ ดราม่าน่ารักๆ แบบนี้แหละค่ะ ดราม่าเศร้าๆ ไม่ค่อยมี เอิ้กๆ 

เราก็ดีใจ. ดีใจที่เติ้ลเลิกกับไอ่เชี่ยเบส. ดีใจที่พี่ป้องไม่กินหอย
และดีใจที่ได้กอดเติ้ล. ปลอบๆกันไปจ้าดราม่าก็มีข้อดีนะว่าไหม

 

หอยทอดร่อยนะคะ รูปเค้าเอง ไปกินเมื่อวันก่อนนู๊นที่ร้านชื่อดังย่านรัตนาธิเบศร์ ดูจิหอยตัวโต๊โต พี่ป้องอาจจะเปลี่ยนใจอยากกินหอยก็ได้ถ้า...มันเล่นตัวนัก

มันก็แค่ข้ออ้างของคนเลวๆๆๆๆ อ่ะน้องเติ้ล เอาไม่มันส์ เมิงก็โดนเอาแทนดิ อีห่ารากเบสท์จะได้มันส์  ดีแล้วที่หลุดจากมันมาได้อย่าไปเสียดายเลยน้องเติ้ล ยังไงหนูก็มีแมมมอธปลอบใจและรอคอยอยู่นะลูก  พี่ป้องตอนนี้พี่หล่อมาก พี่เท่ห์มาก และพี่ก็ตะกละมากเช่นกัน ดีแล้วพี่อย่าไปกินหอยเลยอมน้ำมัน สู้อมแล้วมันน้ำอย่างอื่นดีกว่า    เอาใจช่วยคู่นี้ให้  กัน เร็วๆ แต่เชื่อว่ายังหรอก น้องเติ้ลยังเข็ดกับรักครั้งแรกอยู่ พี่ป้องอย่าทิ้งน้องนะ แต่กลัวอีเบสท์มาง้อและเติ้ลใจอ่อนจังเลย ถ้าเป็นอย่างนั้นแมมมอธเสียบให้แน่นเลยนะ อย่าให้หลุดไปได้ สู้สู้ 

อ่านแล้วฮา เขียนได้ดุเด็ดเผ็ดมันจริงๆ ค่ะ ฮ่าๆ
อ๋อๆ ถ้าตามเสต็ปนิยายเรื่องอื่นนี่ตัวเลวต้องกลับมาง้อให้เคะใจอ่อนใช่มั้ยคะ อืมๆ
คิดว่านิยายของคนแต่งแปลกๆ คนนี้จะเป็นยังไงต่อน้า? เค้าก็บอกแล้วว่า "ดราม่า" เอิ้กๆ มาดูกันดีกว่าว่าพี่ป้องกับน้องเติ้ลจะดราม่าอะไรกันต่อ เหอๆ คู่นี้มีมันค่ะ!

อิพี่ป้องดีใจที่เค้าเลิกกันอ่ะดิ

สุดๆ อ่ะค่ะ 

เย็นนี้ผมจะแว๊นแมงกะไซเคิลไปซื้อ ผัดไท กะ หอยทอด มามิกซ์กันเลยครับ #ไม่ใช่ละ
  STAG สัมผัสได้ถึงพลังงานความรักขนาด 3 ริกเตอร์ ออกอาการแล้วนะอีพี่ป้อง
โบราณว่าไว้(ใครชื่อโบราณหว่า)ความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรักนะเออ

  ใกล้แล้วสินะที่น้องเติ้ลจะถามว่าของมันไม่ฟิตจริงหรือเปล่า จนพี่ป้องต้องลงแล็บวิจัยความฟิต

ร้านหอยทอดหาน้ำจิ้มอร่อยๆ ยากเนอะ ไม่ใช่ละ! 
พี่ป้องออกอาการมากกกกก เป็นหนักขนาดนี้แล้วน้องเติ้ลยังไม่รู้ตัวอีก แต่เป็นที่น่าดีใจว่าพี่ป้องเริ่มยอมรับกับตัวเองแล้วว่า ... 

น้องกำลังเสียใจ อีพี่กลับแอบดีใจ แอบกินผัดไทน้องซะอีกนะ

เพราะพี่ป้องเป็นพระเอกจากคนแต่งประหลาดๆ คนนี้ยังไงละคะ 
แต่เมะเกรียนๆ ปนซึนแบบนี้ก้น่ารักดีใช่ม๊า 

ความดราม่ากำลังมาแม่งมีตลกจากไหนมาเล่นว่ะ

จากปลายปากกาคนแต่งคนนี้นี่แหละค่ะ 

เศร้าแทนน้อง
แต่แอบดีใจกับพี่

เน้อ 
แต่ตอนต่อไปอาจจะสงสารพี่ป้องก็ได้นะ รึสมน้ำหน้า เอ๊ะ!

ขอบคุณที่ติดตามกันเช่นกันค่า 

อิพี่ป้องมันเนียนได้อีก
ทั้งโอบ ทั้งแอบยิ้ม คึๆๆ ได้กำไรเลยนะะะ

มาต่อไวๆ นะค้า

พี่ป้องมันนิ่งค่ะ แต่เห็นนิ่งๆ แบบนี้แหละ เนียนดีนัก ต้องลุ้นว่าพี่ป้องจะทำอะไรต่อไปค่ะ เหอๆ น้องเติ้ลว่างแล้น! 

เมื่อไรจะได้กันนิสองคนนี้  ผู้แต่ง เรื่องดราม่าควีนกับคิงซื่อบื้อ ผมอ่านแล้ว อ่านภาคสองด้วย สำหรับผมไม่หน่วงนะ สนุกดี

ดีใจจนน้ำตาไหลที่มีคนบอกว่าสนุก ปลื้มมาก 
ตามอ่านในนี้ไม่เท่าไหร่ อ่านในเดะดีสิคะ ดราม่าเบย คนอ่านด่าคนเขียน เหอะๆ
คาแรคเตอร์พี่ป้องกะพี่ชัชต่างกันลิบลับเลยเนอะ ถึงจะขี้หงุดหงิดโมโหง่ายเหมือนกันแต่พี่ชัชเซียนกว่าพี่ป้องเยอะ(เพราะพี่แกแก่ด้วยส่วนนึงฮ่าๆ) เติ้ลกับต้นก็ดราม่าพอกันเลยแต่เติ้ลดูน่าคบกว่าเยอะอ่ะ ต้นนี่"เยอะ" ฮ่าๆ
ไม่รู้ทำไม ชอบเขียนนิยายล้องานตัวเอง เปลี่ยนวัตถุดิบไปเรื่อยๆ แต่ปรุงออกมารสชาติเดิมๆ "เกรียน กวน ดราม่า" เอิ้กๆ

พี่ป้องสำลักหอย อื้มๆเข้าใจๆ แต่ต่อไปอาจจะไม่สำลักหอยแล้วก็ได้นะ เอ๊ะคนอ่านอย่างเราเป็นคนยังไง 555+
พี่ป้องรู้มั้ยเนี่ย...ว่าตัวเองแสดงออกชัดเจนขึ้นทุกวันๆ ฮึ่ม!!!

ก็พอๆ กะคนแต่งมั้งคะ ฮ่าๆ 
พี่ป้องตอนนี้น่ารักเน้อ พี่แกตลกดี เป็นเมะแปลกๆ ที่บางทีก็ง๊องแง๊งกว่าเคะ อิๆ

แหม่.เลือกกับแฟนแล้วก็ถือโอกาศเสียบเข้าตำแหน่งแฟนแทนไปเลย

อย่างพี่ป้องน่ะเหรอจะเสียบ? สงสัยจะโดน...มากกว่ามั้งค้า ฮ่าๆ 
( จงเติมคำในช่องว่าง 1เสียบ 2ปล้ำ 3บังคับ )

พี่ป้อง น่ารักวะพี่ 5 5 5 5 

ไอ้บงไอ้เบสนั่นมันคงหาข้ออ้างบอกเลิกนั่นแหละ เติ้ล 
เติ้ลออกจะเริ่ดเลอเพอร์เฟ็คขนาดนั้น

ไม่เชื่อ ให้พี่ป้องทดลองกกิจกรรมบนเตียงดูสิฮ้าา 

บางที ที่เบสท์เบื่อเติ้ล มันอาจจะมีพลังงานอะไรบางอน่างที่เราไม่รู้ซ่อนอยู่ก็เป็นได้ หึๆ 

รู้สึกเหมือนโดนนักเขียนเหน็บๆ 555 ที่เราว่าแปลกๆไม่ใช่ไม่ดีค่ะ แต่ทั้แปลกเพราะตัวละครน้องเติ้ล ค่ะเด็กอะไร ถามคนอื่น พี่ตูดผมไม่ฟิตหรอ พี่โกนขนตูดดีปะ คนปกติเค้าถามกันหรอ  555 อันนี้ไม่รู้จริงๆ ไม่ได้เจตนาไม่ดีเลยน๊าาาา   ตอนนี้ได้แต่ปลอบน้อง น้องโดนทอ้งทั้งที่ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ที่ป้องดูแลดีดีๆนะ อยากให้กลับมาสดใสเหมือนเดิม

เค้าไม่ได้เหน็บน้า อย่าแปลเจตนาเค้าผิดสิ  เค้าตั้งใจ "กวนตีน" ต่างหาก #โดนคนอ่านเหยียบ 
ส่วนเรื่องโกนขนตูด ลองเอาคำว่า "ขนตูด+ผู้ชาย" ไปเสริชดูมั้ยคะ อาจจะพบอะไรๆ ที่ไม่เคยรู้มาก่อนก็เป็นไร ฮ่าๆ
จริงๆ เราเอามุกมาจากเรื่องอเมริกันพายอ่ะ เคยดูผ่านๆ เพื่อนพระเอกมันบอกว่าโกนแล้วสาวจะชอบ แล้วก็เป็นเรื่องล้อในหมู่ผู้ชายเรื่องเกย์ด้วยประเด็นนี้ แต่ด้วยคาแรคเตอร์ของน้องเติ้ลที่ปากไม่มีหูรูดเลยชอบถามอะไรแปลกๆ
จริงๆ ตรงนี้เราพยายามสร้างคาแรคเตอร์ของเติ้ลแล้วนะว่าเป็นเด็กที่พูดจาไม่มีกาลเทศะซักเท่าไหร่ ติดเอาแต่ใจนิสัยค่อนข้างเด็ก คือพอเจอพี่ป้องที่(เหมือนจะ)ข่มได้เอาแต่ใจได้เติ้ลก็เลยชอบง๊องแง๊งใส่ แต่อาจจะเพราะนิยายดำเนินเรื่องผ่านมุมมองของพี่ป้องเลยทำให้เห็นตัวตนของเติ้ลไม่ชัด ตรงนี้ต้องขออภัยนะค้า เป็นความอ่อนด๋อยของคนแต่งเองที่ฝีมือไม่ถึงทำคนอ่านงง
แต่ที่ตั้งใจดำเนินเรื่องผ่านพี่ป้องก็มีเหตุผลนะ เพราะตั้งใจให้ความดราม่าอยู่กับตัวพี่ป้องอ่ะค่ะ ความไม่รู้ ความกลัว กังวล คิดมาก ทุกอย่างมันน่าจะเขียนออกมาได้ชวนปวดตับง่ายกว่าเล่าแบบบุคคลที่สาม เพราะเราต้องการให้คนอ่านรู้พอๆ กับพี่ป้อง

สำหรับเรื่อง "คุยเรื่องแปลกๆ" อ่า... เราว่าถ้าสนิทกันแล้วจะคุยเรื่องแบบนี้ก็ไม่แปลกนะ เคยอ่านบันทึกคุณช่าเค้าก็ยังเคยกังวลเกี่ยวกับกลิ่นจากร่องก้น เล่าเรื่องที่เพื่อนมีอะไรกับหนุ่มญี่ปุ่นแล้วปรากฏถุงยางหายกลัวติดโรคต่อมาเข้าห้องน้ำแล้วถ่ายถึงพบ(อารมณ์แบบหลุดเข้าตูด) หรือแฟนเก่าเราที่เป็นเด็กช่างกลมันก็จะมีแบบเข้าห้องน้ำแล้ววัดกันว่าของใครใหญ่กว่า ในกลุ่มเด็กผู้ชายที่คุยเรื่องหัวเปิดรูดหนังได้สุดรึยัง หรือแบบเรากับเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันมากคนนึง คือเพื่อนเป็นฝีตรงง่ามขาขอบกางเกงใน มันก็โทรมาเล่าถึงความน่าอายที่ต้องไปให้พยาบาลล้างแผลให้ หรือตอนที่เราเล่นเกมออยู่ในทีเอส พี่ๆ เค้าก็คุยเรื่องกางเกงในกันแบบเถียงกันเอาเป็นเอาตาย คุยเรื่องขนงี้ พี่คนนึงก็โกนๆ เล็มๆ ขนตรงนั้นนะคะ เหอๆ ซึ่งแบบ ทั้งทีเอสมีเราเป็นผู้หญิงคนเดียวค่ะ นอกนั้นผู้ชายทั้งนั้น
เราก็เอาประสบการณ์ประมาณนี้มาดัดแปลงให้เป็นคาแรคเตอร์ของเติ้ลอ่ะค่ะ อาจจะแปลกหน่อยแต่ก็อยากให้ดูเป็นเด็กผู้ชายคนนึงแหละ อีกอย่างมันเป็นนิยาย ใส่ความเวอร์เข้าไปบ้างก็คงไม่แปลก เรื่องอื่นมีเวอร์กว่านี้เย้อ ฮ่าๆ

เลิกกับคนเลวๆก็ดีละ
จะได้ไปเจอกับอะไรดีๆ
เค้าไม่รักเรา ก็รักตัวเองหน่อยเนาะ
 

น้องเติ้ลอาจจะไปเจอคนที่สุดๆ กว่า  เอ๊ะ! ยังไง?

มาต่ออีกไวๆน้าาา พี่ป้องดูแลเติ้ลด้วยยยย

มาแล้วค่า       

เลิกกะพี่เบสท์แล้ว. สงสัยใกล้ละ 5555

บอกเลยว่าอีกนานค่ะ  เหอๆ

แนะให้พี่ป้องชวนพี่ตั้ม ไปตอนไข่อีพี่เบสท์เลย..
 

หึๆ ต้องรออ่านค่ะ 

เริ่มแล้วๆๆๆ

อันนี้ก็ไม่รู้สิน้า ... การดำเนินเรื่องของนิยายเรื่องนี้หาเสต็ปที่มีแบบแผนไม่ได้เยยอ่า   

คนมันเ-ี้ย คนมันมักมาก คนมันหล่อเลือกได้ คนมันกะฟันค่ะ มันอ้างได้ทุกอย่าง
ขำพี่ป้องค่ะ แค่ไม่กี่วันก็จะเป็นจะตายแล้วแต่ชอบนะที่พี่ป้องอยู่ข้างๆน้องถึงจะเนียนกินของน้องก็เถอะ

เจอบ่อยนะหนุ่มที่ไม่นิยมบริโภคหอยเนี่ย มีจำนวนเยอะขึ้นทุกวัน

พี่เบสท์มีมากกว่าที่ด่าอีกเยอะค่ะ  ต้องรออ่าน เติ้ลช็อกเลยแหละ หึๆ
รู้สึกฉากนี้แม่ยกพี่ป้องจะเยอะ พี่ป้องน่ารักอย่างโง้นอย่างงี้ พี่ป้องนี่เป็นเมะขวัญใจแม่ยกสูสีพี่สตาร์แล้วนะเนี่ย อิๆ

ฟินกับคู่นี้ ขอให้ได้กัน เอ๊ย!! ขอให้รักกันซักที
 

ฮั่นแน่ ชัดเจน! 

แล่วๆๆๆ อีพี่ป้อง ความรู้สึกแกน่ะเริ่มแล้วสินะ
พี่จะรอจนถึงวันที่แกเข้าแล็บทดสอบความฟิตของน้องเติ้ลนะ อ้ายป้อง
#ยิ้มแก้มปริ #หัวเราะหนักมาก #ยิ้มแรง

ท่าทางจะเริ่มมานานแล้วค่า  #ปลื้มมาก #รักแน่นๆ เลย

มาอัพบ้างก็ดีกว่าไม่มาเลยค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนมาอัพนิยายเลยเรื่องที่ฉันตามๆอยู่ สงสัยทุกๆจะอ่านหนังสือสอบกันหมด แล้วทำไมฉันไม่อ่าน

555+

แหม~ อิหมอ~ ฉันว่าแล้วว่าแกต้องใช่ ด่าพี่ป้องซะเสียเลย พี่แกซิงๆใสๆเลยนะจะบอก รอน้องเต้ยมาเปิดอยู่

555+

เป็นกำลังใจใหัคตแต่งสู้ต่อไป >~<

เลยวัยเรียนแล้วค่ะ  แต่พักนี้ยุ่งง่ะ ขอโทษนะคะ แต่ดีใจอ่ะที่ตามอ่านเค้า ปลื้ม
คุณหมอออกมาเป็นตัวฮาค่ะ อารมณ์ไหนก็ไม่รู้เขียนหมอแบบนี้ออกมาซะได้    แต่ฮาพี่ป้องเนอะ "กูซิง!" ฮ่าๆ 

ฮ่าๆๆ อยู่ๆกลายเป็นแฟนเติ้ลเฉยเลยนะปกป้อง!!!

เดี๋ยวต่อไปจะได้เป็นอย่างอื่นด้วยค่ะ 

พี่ป้องงงง   เคยได้ยินไหมว่าผีเห็นผีอีะ  หมอคงมองออกว่าพี่ป้องมีโพเทนเชียลสูงที่จะเป็นเนอะ 

คนเขียนขาาาาาา     ขอความฟินแบบสุดๆให้อิกรากเบสท์มันโดนดีด้วยนะคะ  เป็นเกยืไม่ว่ากันแต่เลวนี่สิ

ต้องรออ่านค้าบ... แต่อย่าใจร้อนน้า    ทุกเรื่องมันต้องมีการขมวดปม ถ้าไม่ดึงจนตึงถึงที่สุด มันจะไม่ขาดผึง! และถ้ามันไม่ขาดผึง มันจะไม่มัน หึๆ
แต่ว่าพี่ป้องเนี่ย... เสป็กเกย์น้า เซอร์ๆ แมนๆ แอบล่ำ คล้ำนิดๆ เสียดายอิน้องมันไม่เห็น

มีตรวจลงตรวจเลือด ใกล้ได้เวลาพิสูจน์ความฟิตแล้วสินะ ><~

ผลออกมาโอเคงี้ก็ "ย.ส.ต.น." ได้สิ เนอะพี่ป้อง? 

  ฮาอีพี่ป้อง ผมซิงนะครับ ทั้งหน้าและหลัง ใช่มะ 5555
หมอเค้าเห็นใจเคะน้อยด้วยกันที่ต้องมาเผชิญความเสี่ยงเพราะเมะมักง่ายชอบเอาสดอยู่นั่น
พี่ป้องก็จงขอบคุณเขาซะที่ได้ตรวจฟรีนะ เขาแค่เป็นห่วงไง
ปรากฏว่าสบายใจจูงมือกลับห้องไปพิสูจน์ความฟิตกันเลย แวะซื้อถุงยางสักกล่องเนอะ ไหนๆก้อปลอบน้องมันมาขนาดนี้แล้ว    

สักวันเถอะอีเบสจั่วติด พวกมักง่ายมักดึงดูดความซวยด้วยตัวมันเองโดยไม่ต้องแช่งให้เมื่อยปาก

พี่เบสท์อาจจะซวยมากกว่าการจั่วก็ได้นะคะ แค่จั่วยังดีเกินไป มันต้องตายแบบทรมาน! 
พี่ป้องเกิดมายังไม่เคยซื้อถุงยาง พี่แกจะกล้าเข้าไปซื้อเหรอคะ หน้าบางขนาดนั้น  ไหนๆ ก็ปลอดภัยละ อ๊าย .... เอาส. 

เมื่อคืนรู้สึกว่าเพิ่งอัพในเพจว่ายุ่งๆนะค่ะ
แต่พอเช้ามาเห็นว่าอัพตอนใหม่ทางนี้ก็
พุ่งมาดูอิพี่ป้องเลยล่ะคร้าาาา
ตอนนี้คุณหมอขี้มโนแย่งซีนมาม่าสุดๆอ่ะ

ก็ยุ่งจริงๆ นะ เค้ายุ่งจนไม่ได้ตอบเม้นคนอ่านเลย  รู้สึกผิดนิดหน่อยเพราะผิดธรรมเนียม
ตั้งใจว่านิยายเรื่องนี้จะพยายามตอบทุกเม้น เผื่อคนอ่านจะซาบซึ้ง ฮ่าๆ  นิยายไม่ได้เรื่องก็สู้ด้วยการชะเลียคนอ่านนี่แหละแจ่ม! (มีคนอ่านถามอีกแน่ๆ ว่า "ห๊ะ! นี่เอ้งเลียแล้วเหรอ แถวบ้านตูเค้าเรียกกวนตีนเฟร้ย!")
หลงรักพี่ป้องก็ไม่บอก อิๆ 

คิดถึงงงงงงงงงงงงง ว่างแล้วมาต่อนะครับ
อย่างน้อยมาพูดคุยกันที หายไปเราก็ใจหาย

แบ่งเวลามาได้แล้วค้าบ 
จริงๆ คือ แอบหนีจากความจริงอันหดหู่มาปลดปล่อยตัวเองในโลกของนิยายค่ะ พออะไรที่มันเกินจะรับมากๆ เราก็วิ่งหนีแม่.มเบย 


งวดนี้ตอบเม้นทุกคนแล้วน้า ....
ตอบเม้นเสร็จ ก็ลงนิยาย ลงนิยายเสร็จก็เผชิญความจริงต่อไป ....

จริงๆ เรื่องพี่สาวก็ทำใจไว้แล้วนะ แต่ยังไงซะบรรยากาศความซึมเศร้าหดหู่มันก็ทำลายความมั่นคงทางอารมณ์เราไปเยอะเหมือนกัน อาจจะอีกซักเดือนสองเดือนละมั้งกว่าเราจะกลับเข้าภาวะปกติ
พี่เราไม่มีทางหายแล้ว ตอนนี้ก็หนักมาก รอเวลาแค่ว่าจะไปเมื่อไหร่ แต่มันก้ยังดีใช่มั้ยที่เรายังพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าพี่เรายังไม่ตาย แค่... แค่ นั่นแหละ เป็นช่วงเวลาที่บีบคั้นหัวใจดีแท้

ลงนิยายดีกว่าเนอะ 

[black sakura]

  :katai5:มารอเลย

[Doranaii]

รอนิยาย แบบใจจดใจจ่อ
สู้ๆครับคนเขียน ยังไงมันก็สามารถผ่านไปได้

[AI.NoR]

     พวกเรากลับถึงห้องแล้วครับ

     “เหนื่อยเนอะพี่ป้อง อยู่โรงพยาบาลทั้งวันเลย”

     กลับถึงห้องแล้วเติ้ลก็พุ่งขึ้นที่นอนทันที ไม่เฉพาะมันหรอก ผมเองพอสลัดกางเกงยีนส์เสร็จก็แผ่ด้วยเหมือนกัน เพลียๆ ไงก็ไม่รู้ครับ รู้สึกเหมือนตัวรุมๆ

     “พี่ป้อง?”

     หลับซักตื่นแล้วค่อยลุกไปปั่นงานต่อดีมั้ยว้า? เมื่อวานมีน้องคนนึงอินบ็อกซ์มาจ้างให้ผมวาดรูปให้ ผมสัญญากับเค้าว่าจะส่งภาพร่างไปให้ดูภายในมะรืนนี้ซะด้วย เค้าบอกงานด่วน กลัวพรุ่งนี้ทำไม่ทันชะมัด เติ้ลมันชอบลากผมไปตลาดนัดใกล้ๆ หอหาอะไรกินตอนค่ำๆ

     “ไอ้พี่ป้อง! สนน้องหน่อยดิ คุยด้วยไม่คุยน้า”

     “เออ!”

     “แค่นี้ต้องหงุดหงิดอีกละ พี่ป้องงี่เง่าว่ะ คุยด้วยไม่คุย”

     “เออๆ มีอะไร?”

     พอสบายใจแล้วก็ทำตัวปัญญาอ่อน มึงจะเรียกร้องความสนใจไปโอลิมปิกรึไงวะเติ้ล!

     “เย็นนี้กินไรกันดี?”

     “กูบอกให้กินเลยมึงก็ไม่กิน”

     “ก็ตอนนั้นผมยังไม่หิวอ่ะ”

     ไอ้เรื่องมาก!

     “ไปซื้ออะไรก็ได้มาป่ะ กูกินได้ทุกอย่างอ่ะ”

     “พี่ป้องอยากกินอะไรอ่ะ?”

     “เออ แล้วแต่มึง เฮ้ยขอกูนอนพักแป็บนึงได้มั้ยเติ้ล”

     “อีกละ ไม่สนใจน้องอีกละ เออๆ จำไว้”

     ช่างหัวมันก่อนครับ ผมโคตรเพลียเลย!

     ผมหลับได้ซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอลืมตารับถึงได้เห็นว่าเติ้ลไม่อยู่ เติ้ลมันเขียนโน้ตแปะบนโต๊ะผมไว้ว่า “ออกไปตลาด วันนี้จะกินกระเพาะปลา” ผมเหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์เป็นอย่างต่อไป เบอร์ไม่คุ้นเลยว่ะ

     “คร้าบ?”

     “ใช่พี่ป้องป่ะค้า? หนูอันๆ เองนะค้า ที่เคยจ้างพี่วาดปกนิยายที่มีมนุษย์หน้ากากกับลิงสิงโตอ่ะค่ะ”

     “อ๋อครับ มีไรเหรอครับน้อง?”

     หืม? น้องเค้ามีอะไรวะ งานเสร็จไปตั้งนานแล้วนี่หว่า ก็ส่งทุกอย่างให้น้องเค้าก็ยังชมเลยว่าถูกใจ

     “พอดีหนูผ่านมาแถวหอพี่อ่ะค่ะเลยว่าจะเอาหนังสือมาให้ แล้วก็อยากปรึกษาเรื่องโปรเจ็กต่อไปด้วย”

     หอผมเนี่ยนะ? แล้วน้องเค้ารู้ได้ไงวะ?

     “เอ่อ ... หอพี่เหรอครับ? น้องรู้จักหอพี่ด้วยเหรอ?”

     “ใช่หอพักตรงซอยสองป่ะค่ะ ที่เค้าเรียกชื่อเล่นหอไฮโซ”

     ถูกเผงเลยเว้ย! อย่าบอกว่าน้องเค้าตามสตลอก์เกอร์ผมนะ ถึงจะอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ผมไม่รู้จักเค้าซักหน่อย ตอนคุยงานก็ติดต่อกันผ่านแฟนเพจกับไลน์อ่ะ

     “ข้อมูลเป๊ะเชียวนะน้อง รู้ได้ไงอ่ะ?”

     “แหะๆ พอดีรู้สึกว่า เหมือนพี่ชายหนูจะรู้จักพี่อ่ะค่ะ คราวที่แล้วตอนหนูโอนเงินงวดสุดท้ายหนูฝากพี่หนูโอน ละพอเค้าเห็นชื่อพี่แล้วเค้าบอกว่าพี่เป็นเพื่อนเค้า”

     “อ้าว? พี่น้องชื่ออะไรครับ?”

     “พี่อ๊อฟค่ะ”

     “อ๋อ! ไอ้อ๊อฟ ครับๆ พี่เรียนสาขาเดียวกับมัน”

     ก็ไอ้นี่แหละครับ คนที่ผมไปทำงานกลุ่มด้วย เจ้าของห้องข้างๆ ห้องไอ้เบสท์

     “ค่า พอดีวันนี้หนูมาหาพี่อ๊อฟ เลยเอาหนังสือที่พิมพ์แล้วมาให้พี่ป้อง แล้วหนูก็มีโปรเจ็กใหม่มาคุยด้วย แต่ข้อมูลมันเยอะมากเลยอยากคุยกับพี่ด้วยตัวเองมากกว่า”

     “อืม... งานนี้รีบมั้ยน้อง?”

     “อ่า ไม่รีบเท่าไหร่ค่ะ หนูมีเวลาให้พี่สองเดือน แต่รายละเอียดมันเยอะอ่ะค่ะ แล้วก็อยากได้ภาพประกอบเป็นภาพตัวละครหน้าหลังด้วย มีตัวละครประมาณห้าหกตัวอ่ะค่ะ”

     “โห พี่เกรงว่าจะทำไม่ทันอ่ะครับ”

     ไม่ใช่อะไรครับ ใกล้ปิดเทอม มีสอบสิครับ ผมกลัวทำให้น้องเค้าไม่ทัน

     “ง่า ไม่ว่างเลยเหรอคะพี่? คนอื่นก็ไม่มีใครว่างอ่ะ หนูชอบลายเส้นพี่ด้วย จริงๆ ภาพประกอบนี่หนูใช้เป็นแบบขาวดำเองนะ ไม่น่าจะยากนะคะพี่ป้อง”

     “อืม แต่ราคามันก็จะแรงตามนะครับน้อง ถ้าน้องจ่ายพี่ไหวพี่ก็รับอ่ะ ว่ากันตรงๆ”

     “พี่จะเรียกเท่าไหร่อ่ะคะ?”

     “ตกลงน้องจะจ้างอะไรบ้าง?”

     “ภาพปก ภาพประกอบ อยากได้เอสดีด้วยค่ะ แต่ทุกอย่างหนูมีคาแรคเตอร์ไว้ให้หมดแล้ว พี่วาดตามได้เลย”

     “ใช่แนวแฟนตาซีเยอะๆ อีกป่ะเนี่ย?”

     “แหะๆ ก็เหมือนเดิมอ่ะค่ะ”

     น้องมึงนี่แฟนตาซีผิดพี่เว้ยไอ้อ๊อฟ!

     “งั้นเดี๋ยวพี่ไปคุยด้วยครับ น้องรอพี่แถวๆ หอไอ้อ๊อฟก็ได้ ใกล้ๆ กันมีร้านกาแฟอยู่ ที่มันมีเค้กไอติมขายอ่ะ น้องรู้จักมะ?”

     “รู้จักค่ะพี่ งั้นเดี๋ยวหนูไปรอที่ร้านนะค้า”

     แล้วผมก็ต้องหยิบกางเกงยีนส์ตัวเดิมขึ้นมาใส่ คว้ากระเป๋าใส่โน๊ตบุ๊คกับสมุดเอาไว้จดงานติดตัวไปด้วย ก่อนออกจากห้องไม่ลืมเขียนโน้ตทิ้งไว้ให้เติ้ล ได้เวลาทำมาหากินแล้วครับ


     “พี่ป้อง? พี่ป้องป่ะค้า?”

     ตอนที่ผมไปถึงผมมองหาน้องเค้าไม่เจอ ต้องให้น้องเค้ายกมือเรียกชื่อผม

     คือ น้องสาวไอ้อ๊อฟ ผมก็มองหาคนที่หน้าตาคล้ายๆ เพื่อนผมดิ เหตุเพราะน้องเค้าใช้รูปการ์ตูนในโปรไฟล์ผมก็เลยไม่เคยเห็นหน้าเค้าไงครับ ผมก็เลยไม่คิดว่าสาวน้อยแก้มกลมคนนี้จะเป็นน้องสาวเพื่อนผม!

     ตัวพี่โคตรเหียก แต่คนน้องนี่อย่างกับนางฟ้า! น่ารักอ่ะ!

     แล้วผมก็นั่งคุยกับน้องเค้าเรื่องงาน แต่รายละเอียดมันเยอะผิดคาด แถมน้องเค้าค่อนข้างจะจู้จี้จุกจิกด้วย ไอ้เรื่องตัวงานอ่ะผมเฉยๆ นะ แต่งานเยอะภายในระยะเวลาอันแสนสั้นนี่ดิ เอาไงดีวะ ...

     ผมขึ้นชื่อเรื่องฝีมือใช้ได้ คุณภาพงานโอเค ราคาไม่แรง และปั่นชิ้นงานสำเร็จภายในเวลาอันรวดเร็ว แต่คุณสมบัติพวกนั้นของผมได้มาเพราะความที่ผมไม่ค่อยไปไหน วันๆ เรียนเสร็จก็กลับห้องไปทำจ็อบ ไม่งั้นก็นอนดูเมะอยู่ที่ห้อง แต่ตอนนี้ไอ้เติ้ลมันมาดูดเวลาผมไปเยอะเชียวครับ เดี๋ยวก็ชวนไปโน่นกินนี่ คอยหาเรื่องปวดกระบาลมาเซ้าซี้ผม จะไม่สนใจมันก็ไม่ได้ ไม่งั้นมันก็งอแงเป็นเรื่องอีก เฮ้อ... จะไหวมั้ยวะกู!

     “พี่ตกลงรับงานหนูป่ะค้า?”

     “บอกตามตรงนะน้อง งานนี้เหนื่อยอ่ะ ถ้าให้เวลามากกว่านี้พี่ก็โอเคนะ แต่ถ้าเวลาแค่นี้ พี่ขอเพิ่มได้ป่ะ งานมันเยอะมากเลย ดูดิตั้งกี่ตัว”

     “ง่า... แปลว่าพี่จะเก็บเพิ่ม?”

     “อืม พี่อยากได้ค่าแรงเพิ่ม เพราะงานมันเร่ง แล้วจำนวนงานมันเยอะ มันเหนื่อยอ่ะน้อง ติดช่วงสอบด้วย”

     “งั้นพี่จะเก็บเท่าไหร่อ่ะคะ?”

     “พี่ขอหมื่นนึง”

     “เง้อ แพงจาง ลดหน่อยไม่ได้เหรอพี่?”

     “นี่สองปกนะน้อง แถมตัวละครอีกเพียบ ต่อให้ขาวดำก็เหอะ คนอื่นเขาก็คิดเป็นตัวนะครับ พี่อุตส่าห์ให้ราคาเหมา”

     “แต่หนูอุตส่าห์เอาหนังสือมาให้น้า”

     “เอามาพี่ก็ไม่ได้อ่านครับ พี่ไม่ชอบอ่านนิยาย”

     “ไม่อยากเก็บไว้หน่อยเหรอคะ พี่เป็นคนวาดปกน้า”

     “ไม่อ่ะน้อง”

     “ง่า ...”

     “ตกลงน้องจะเอายังไงครับ โอเครึเปล่า?”

     “อืม... ก็ได้ค่ะ งั้นหนูตกลง แต่ขอโอนมัดจำหลังจากเห็นภาพร่างทั้งหมดนะคะ”

     “ครับ รายละเอียดเหมือนเดิมครับ”

     หึๆ เสร็จกู! ถึงจะต้องรีดเค้นพลังงานกันอีกแล้วแต่ก็ได้เงินก้อนใหญ่อยู่ครับ รอพ่อก่อนนะไอฟง!

     แล้วผมก็กลับห้องพร้อมกับฝันหวานถึงไอฟง


     “ไปไหนมาพี่ป้อง?”

     “ก็ไปคุยงานไง”

     “งานอะไรอ่ะ? จ็อบรับวาดรูปอ่ะเหรอ?”

     “อืม งานนั้นแหละ ข้าวพี่ล่ะ?”

     เติ้ลหยิบกระเพาะปลามายื่นให้ผม รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวยังไงไม่รู้ครับ แต่เดี๋ยวต้องทำงานอีกงานด้วย แค่คิดก็เหนื่อยละ

     “เติ้ลมียาแก้ปวดหัวบ้างป่ะ? ขอพี่ซักเม็ดดิ”

     “ปวดแผลเหรอพี่?”

     “เปล่า รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้อ่ะ ร้อนๆ หนาวๆ”

     “ไหวป่ะเนี่ย?”

     เติ้ลยื่นยากับน้ำให้ผม ผมก็ซัดก่อนล่ะ ไม่ไหวแล้ว

     “ไหวอยู่”

     แล้วมันจะมานั่งจ้องผมแดกกระเพาะปลาทำไมวะ!

     “มีอะไร?”

     “เปล่า แค่คิดว่าพี่ป้องแม่งสุดยอดเลย ถ้าผมเก่งแบบพี่ก็ดีดิ หาเงินส่งตัวเองเรียน”

     “พี่ก็ไม่ได้หาเงินได้เยอะขนาดนั้น ก็แค่ค่าขนมนิดๆ หน่อยๆ ค่าเทอมนี่กู้เอาบวกกับยายช่วย”

     “อืม แต่ก็โคตรเก่งเลย ผิดกับผม ยังต้องแบมือขอพ่อแม่อยู่เลย”

     “ถ้าพี่มีพ่อแม่เหลืออยู่พี่ก็คงขอเค้าเหมือนกันแหละ พอดีเหลือแต่ยายว่ะ”

     ผมไม่ได้บ้านแตกสาแหรกขาดหรอกนะครับ ต้องบอกว่ากำพร้าบุพการีเพราะอุบัติเหตุมากกว่า พ่อแม่ผมเขาก็เป็นมนุษย์ออฟฟิศนี่แหละ แม่เจอกับพ่อตอนเข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพ แล้วทั้งสองก็รักกัน แต่งงานแล้วมีก็พยานรักออกมาเป็นผม

     ฟังดูดีใช่มั้ยครับ? แต่จริงๆ แล้วมันไม่ค่อยราบรื่นซักเท่าไหร่ พ่อผมกับแม่อาศัยกับตายายของพ่อเป็นครอบครัวใหญ่ พอเรียนจบอยากมีเมียเลยต้องระเห็จออกไปเช่าห้องอยู่กันสองคนกับแม่ผม มันสะดวกกว่าพาเมียเข้าบ้าน ทีนี้พอแม่ท้องผมขึ้นมาก็ลำบากสิครับ ไม่มีใครดูลูกแน่ๆ แม่ผมเลยส่งผมกลับบ้านนอกไปให้ยายเลี้ยงทั้งๆ ที่ๆ จริงนี่ผมคนกทม.นะคร้าบ

     และนั่นก็ทำให้ผมโตมากับยาย วันหยุดยาวตามเทศกาลถึงจะมีโอกาสเจอหน้าพ่อแม่ตัวเอง แต่ผมเห็นหน้าพ่อกับแม่ได้แค่เจ็ดปีพวกท่านก็เสีย เจ็ดวันอันตรายนั่นแหละครับ อุบัติเหตุทางรถยนต์ขากลับจากมาเยี่ยมผม

     แล้วหลังจากนั้นชีวิตผมก็เหลือแต่ยาย มีกันแค่สองคนยายหลาน

     คุณอาจจะคิดว่าผมลำบาก เปล่าเล้ย! ผมไม่ได้ลำบากขนาดเด็กกตัญญูทั้งหลายตามข่าวหรอก ยายผมก็มีอันจะกินในระดับตำบลแหละ มีบ้าน มีที่นา มีอาชีพเสริมปล่อยดอกให้ชาวบ้านในละแวกนั้น แต่ถ้าวัดกับพ่อพี่ตั้มก็คงเทียบกันไม่ติด ใครจะไปสู้เจ้ามือหวยได้คร้าบ แถมยังมีธุรกิจลับๆ อีกนับไม่ถ้วน ถือเป็นผู้มีอิทธิพลระดับจังหวัดเลยนะ ดังนั้นผมถึงไม่ค่อยละอายเวลากินฟรี เพราะถึงเติ้ลจะไปอยู่กับแม่แต่ยังไงลุงทิดก็ให้ตังค์เติ้ลเพิ่มทุกเดือนผ่านทางพี่ตั้ม หึๆ

     แต่นะ จะให้ผมแบมือขอค่าเทอมจากยายแก่ๆ ที่รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุแล้วผมก็ละอายใจว่ะ ผมเลยพยายามยืนด้วยลำแข้งตัวเองส่วนนึงด้วย มันน่าอายออกครับโตเป็นควายแล้วยังปล่อยให้ยายเลี้ยง

     “เมื้อกี้ผมโทรไปหาพี่ตั้มมาด้วย”

     มิน่า มันมานั่งจ้องผม ที่แท้ก็อยากมีคนฟังมันพล่าม เออ ระบายมาให้เต็มที่เล้ย!

     “อ้าวเหรอ? เออ ละพี่ตั้มว่าไงบ้างอ่ะ?”

     “ก็เปล่า คุยเรื่อยๆ ไม่รู้ดิ โล่งใจมั้งพี่ เลิกกับแฟนก็เท่ากับเลิกเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นอะไรด้วย”

     สีหน้าของเติ้ลไม่ได้ดีเหมือนสถานการณ์เลยครับ จากแววตาของเติ้ลตอนพูดคำว่า “แฟน” ผมคิดว่าเติ้ลยังรักไอ้เบสท์อยู่แน่ๆ หงุดหงิดว่ะ แต่ช่างมัน ยังไงพวกมันก็เลิกกันแล้ว อีกไม่นานเติ้ลก็คงตัดใจได้ รีบแดกรีบไปทำงานต่อดีกว่าครับ

     “ดีแล้วๆ”

     “พี่ตั้มฝากความคิดถึงมาถึงพี่ป้องด้วยนะ ถามว่าเมื่อไหร่พี่ป้องจะมีแฟน ถ้าหาแฟนไม่ได้พี่ตั้มจะแนะนำสาวๆ ให้”

     “ถุ้ย! พี่มึงจะโละของเก่ามาให้กูอ่ะดิสาสสส”

     อย่าหาว่าผมเผาเพื่อนเลย แต่พอพี่ตั้มเบื่อสาวคนไหนแล้วก็ชอบโยนไปให้คนอื่นรับเคราะห์แทนทุกที ส่วนมากก็เป็นพรรคพวกในแก๊งพี่เขาแหละ ส่วนผมก็ถูกล้อประจำเพราะไม่ยอมตกลงปลงใจกับใครซักที

     แล้วผมผิดเหรอวะที่ผมชอบช่วยตัวเองกับภาพสาวๆ 2D มากกว่าเอาลูกชายผมไปลงรูใครก็ไม่รู้ รักก็ไม่ได้รัก แถมยังเสี่ยงโรค เสี่ยงท้อง เผลอๆ มีอีตัวสัญชาติชาวเกาะแถมให้ คิดแล้วเก็บความบริสุทธิ์ตัวเองไว้ดีกว่าครับ ยังไม่อยากเป็นป๊ะป๋าจำเป็น

     “ฮ่าๆ”

     เติ้ลมันหัวเราะผม แถมยังปากเปราะแซวผมมาอีกดอก

     “พี่ป้องจะหวงความบริสุทธิ์ไว้ทำไมว้า มีแต่เรื่องนี้นะเนี่ยที่พี่ไม่เหมือนพี่ตั้ม”

     “ใครบอก พี่มึงกับกูยังมีอะไรที่ต่างกันอีกเพียบ อย่างน้อยกูก็หล่อกว่าพี่มึงเยอะ!”

     “ฮ่าๆ คอยดูผมจะไปฟ้องพี่ตั้ม”

     “เออ ไปฟ้องเลย บอกพี่มึงด้วยว่าอย่างนั้นอ่ะ เค้าเรียกว่าน่ารัก ต้องอย่างกูนี่เค้าถึงเรียกหล่อ!”

     “ฮ่าๆ พี่ป้องแม่งฮาว่ะ!”

     เติ้ลมันหัวเราะคิกคักอยู่นาน มันจะขำอะไรนักหนาวะกับมุกแค่นี้ เฮ้อ...

     ไม่นานเติ้ลก็ถอนหายใจตามผม

     “เฮ้อ... คิดถึงพี่ตั้มอ่ะ อยากกลับบ้านจัง”

     “บ้านแม่มึงหรือบ้านพ่อ รึห้องพี่ตั้ม?”

     “โด่พี่ป้องอ่ะ! คนกำลังจะซึ้ง แม่งชอบขัด”

     “เอ้า! ก็บ้านมึงนี่แต่ละคนไปคนละทาง กูก็ถามดิ แม่มึงย้ายไปอีกจังหวัด พ่อมึงก็อยู่อีกอำเภอ แต่ถ้ามึงจะไปหาพี่ตั้มกูจะได้ชวนกลับบ้านด้วยกัน”

     “ปิดเทอมนี้อ่ะเหรอ?”

     “เออ กลับกะกูป่ะ?”

     “เอาดิ ผมก็ว่าจะไปหาพี่ตั้มเหมือนกัน คิดถึงพ่อด้วย”

     “เออ งั้นเดี๋ยวกลับพร้อมกู สอบเสร็จวันไหนบอก กูจะได้จองตั๋วเผื่อ”

     “สัญญาละนะ ห้ามเบี้ยวนะพี่ป้อง”

     “เออๆ สาส มึงนี่ชอบให้กูรับปากให้สัญญาเป็นเด็กไปได้”

     “ก็พี่ป้องชอบเนียนอ่ะ ลองขี้เกียจขึ้นมาก็ไม่เอาอะไรซักอย่าง เกิดพี่ไม่มีอารมณ์กลับบ้านรึตังค์หมดขึ้นมาไม่กลับแล้วผมจะทำยังไงอ่ะ? ไม่รู้แหละผมจับพี่ทำสัญญาหมดเพราะผมรู้ว่าถ้าพี่ป้องรับปากอะไรใครแล้วพี่ป้องจะไม่ผิดคำพูด”

     ว่าแล้วเติ้ลมันก็ยิ้มกว้างจนเห็นฟัน ให้ตายสิ มันดักคอผมไว้หมดเลยนี่หว่า

     เอาวะ ยอมให้มันก็ได้ เห็นแก่ที่เติ้ลเป็นน้องชายสุดที่รักของเพื่อนสนิทผมหรอก ถึงจะชักเซ็งที่พักนี้เติ้ลชอบลามปามทำตัวอย่างกับเป็นน้องแท้ๆ ผมก็เหอะ!

     “เออ กูสัญญา กูรับปากมึงทุกอย่างละพอใจยัง?”

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

พี่ป้องไม่อยากลองเป็นป๊ะป๋าแบบพี่สตาร์ดูบ้างเหรอ? เมะลูกติดคนนิยมนะพี่ เด็กๆ ช่วยโกยคะแนนอื้อเลย #คนอ่านกล่าว
เอาละสิ งานเข้าพี่ป้องแล้ว มีผู้หญิงปรากฏในเรื่องแล้ว กรี๊ดกร๊าด  ฮ่าๆ นางจะมีบทบาทยังไง #โปรดติดตาม


ตอนนี้เรียบๆ ไม่ค่อยมีอะไรมาก เป็นตอนที่เปิดเผยเรื่องราวส่วนตัวของพี่ป้องให้คนอ่านได้รู้จักพี่แกมากขึ้น ไม่รู้ว่าจะชื่นชมหรือขากถุย ฮ่าๆ
แต่พี่ป้องเรตถูกมากเลยนะ อยากได้คนที่คิดค่าจ้างถูกๆ แบบนี้บ้างจัง 
มีใครอยากเห็นฝีมือพี่ป้องมั้ยค้า? มันจะไปมีได้ไงละว้อย! อีป้องมันเป็นแค่ตัวละครในจินตนาการว้อย! ฮ่าๆ
ไม่มีฝีมือพี่ป้องมาให้ดู แต่มีรูปใครบางคนมาให้ดูนะ

พี่ป้องบอกว่า "พี่น้องคู่นี้เค้าหน้าตาน่ารัก" ล่ะ คนอ่านคิดไง? อย่านะ อย่าเชียร์ 3P นะ เค้าไม่เคยแต่ง

[❣☾月亮☽❣]

ไม่เชียร์สามพีแน่นอนค่ะ. สงสารซิงน้อยๆของพี่ป้อง.  อยากให้น้องเติ้ลเป็นผู้ดูแลอย่างถนุถนอมเท่านั้น. กร้ากกก
พี่ป้องใจดีเนอะ. ว่าแต่นิยายที่น้องเค้าเอามาให้นั่นสายวายใช่ไหมเอ่ย
เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆ.         

[Doranaii]

พี่ป้อง ระวังคำสัญญาให้ดีระ หึหึ 

[VentoSTAG]

  ขอให้ผ่านช่วงเวลาลำบากใจนี้ได้โดยเร็วนะครับ
ตอนนี้ไม่คอมเมนต์อะไรมาก สำหรับผมตอนนี้ไม่พีคเท่าไร
มีแต่กลิ่นไอมุ้งมิ้งเบาๆ แล้วก็คำถามในใจว่า เมื่อไรจะ กันฟระ!!!

ปล. บวกเป็นตามเคย พิมพ์บนมือถือไม่ถนัดเลย
คอมฯ ผมตกฮาร์ดดิสพัง รอเคลมตั้ง 2 อาทิตย์
 

[wikawee]

พี่ป้องบอกว่าอย่างพี่ตั้มเค้าเรียกว่าน่ารัก ที่ผ่านมานึกว่าพี่ตั้มสายเถื่อน ถ่อย แล้วก็สะถุนอ่ะ คิดอิมเมจเป็นแบบนี้จริงๆ ไม่คิดว่าจะน่ารัก  คึคึ

[EoBen]

อุ้ย พี่ตั้มน่ารักก หายไปนานเลยนะคะ

[boboman]

ตอนแรกนึกว่าพี่ตั้มแกจะเถื่อนๆ นะเนี่ย 555
อิพี่ป้อง ไหนๆ เติ้ลก็โสดละ แกก็ (เอาแมมมอธ) เสียบแทนซะเลยไง หุหุ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ ^^

[agava1313]

พี่ป้อง มุ่งไปทางด้านออกแบบดีไซตัวละครเกมส์ให้กับพวกค่ายยักษใหญ่ถ้าจะดีนะ

[AI.NoR]

ไม่เชียร์สามพีแน่นอนค่ะ. สงสารซิงน้อยๆของพี่ป้อง.  อยากให้น้องเติ้ลเป็นผู้ดูแลอย่างถนุถนอมเท่านั้น. กร้ากกก
พี่ป้องใจดีเนอะ. ว่าแต่นิยายที่น้องเค้าเอามาให้นั่นสายวายใช่ไหมเอ่ย
เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆ.        

ทะนุถนอม? เหอๆ  เดี๋ยวอ่านแล้วก็รู้เองแหละ หึๆ เค้าจาม่ายซาปอย
แต่พี่ตั้มกะพี่ป้องเคมีเข้ากันน้า พี่ตั้มมีลอนซิกแพคบางๆ ด้วย 
 

พี่ป้อง ระวังคำสัญญาให้ดีระ หึหึ 

ต้องตามลุ้นอิๆ รับรอง เจ็บปวด น้ำตาไหลพรากๆ สมกับเป็นนิยายดราม่า

ขอให้ผ่านช่วงเวลาลำบากใจนี้ได้โดยเร็วนะครับ
ตอนนี้ไม่คอมเมนต์อะไรมาก สำหรับผมตอนนี้ไม่พีคเท่าไร
มีแต่กลิ่นไอมุ้งมิ้งเบาๆ แล้วก็คำถามในใจว่า เมื่อไรจะ กันฟระ!!!

ปล. บวกเป็นตามเคย พิมพ์บนมือถือไม่ถนัดเลย
คอมฯ ผมตกฮาร์ดดิสพัง รอเคลมตั้ง 2 อาทิตย์
 

อ่า... คงอีกสักพักแหละตะเอง  เค้าขอโทษ ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้หรอก อีกแปปนึง ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันตลอดน้า
 

พี่ป้องบอกว่าอย่างพี่ตั้มเค้าเรียกว่าน่ารัก ที่ผ่านมานึกว่าพี่ตั้มสายเถื่อน ถ่อย แล้วก็สะถุนอ่ะ คิดอิมเมจเป็นแบบนี้จริงๆ ไม่คิดว่าจะน่ารัก  คึคึ

อันนี้ต้องรอดูจริงๆ รับรองพี่ตั้มน่ารักมากมาย แล้วถึงเวลาค่อยมาตัดสินกันว่าพี่แกโหดสัสรัซเซียหรือมุ้งมิ้งกระดิ่งแมวกันแน่
ยังมีบทออกอีกเยอะอ่ะว่างั้น 

อุ้ย พี่ตั้มน่ารักก หายไปนานเลยนะคะ

เค้าก็มาทุกอาทิตย์นะ ไม่ได้อู้ขนาดน้าน   

ตอนแรกนึกว่าพี่ตั้มแกจะเถื่อนๆ นะเนี่ย 555
อิพี่ป้อง ไหนๆ เติ้ลก็โสดละ แกก็ (เอาแมมมอธ) เสียบแทนซะเลยไง หุหุ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ ^^

ขอบคุณค่ะ ช่วงนี้เริ่มทำใจได้เลยพอจะจัดการกับชีวิตประจำวันได้ปกติมากขึ้น 
เราแค่เขียนว่า "พี่ป้องคิดว่าพี่ตั้มหน้าตาน่ารัก" ทำไมทุกคนถึงคิดว่านิสัยพี่ตั้มจะน่ารักตามหน้าตาล่ะ? พี่ตั้มเถื่อนนะขอบอก 

พี่ป้อง มุ่งไปทางด้านออกแบบดีไซตัวละครเกมส์ให้กับพวกค่ายยักษใหญ่ถ้าจะดีนะ

พี่ป้องเป็นมือสมัครเล่นค้าบ อาศัยแค่มีฝีมือ แต่ไม่ได้เรียนสายวาดโดยตรงหรอกนะ หึๆ 


ไม่รู้ทำไม ชอบเขียนพระเอก "กาก" #เขิน 
ถ้าแต่งให้เวอร์ๆ พี่ป้องคงเป็นนักวาดมือทอง แต่พอตัวละครมาอยู่ในนิยายเราทีไร ระดับความเก่งกาจจะเหลือ "งั้นๆ" แทบทุกคน พี่สตาร์นี่เป็นอะไรที่ "เวอร์" ได้ใจที่สุดแล้ว
แต่ถ้าพี่ป้องเก่งขนาดนั้น พี่ป้องก็ต้องติดต่อผู้คนหลากหลายจิ มันก็จะขัดกับคาแรคเตอร์ไม่เข้าสังคมของพี่แกนะ ไอ้จะให้มีนอมินีคอยเป็นกำแพงให้ก็เกรงว่าพี่ป้องจะจับไอ้นอมินีตัวนั้นกินแทนน้องเติ้ล(แบบพล็อตที่พวกนักเขียนเก่งๆชอบเก็บตัวมีแต่ตัวเอกที่เข้าใกล้ได้) เพราะพี่ป้องมีแต่พี่ตั้มนะเออ ดังนั้นถึงได้ปิ๊งเติ้ล พี่ป้องต้องเป็นคนธรรมดาๆ พอมีฝีมือแต่ไม่เทพนี่แหละเหมาะสมกับเรื่องสุดๆ แล้ว

เรื่องนี้เราคิดเย้อ.... อย่างน้อยๆ ก็วางคาแรคเตอร์มากกว่าตอนแต่ง STRINT อ่ะ เพราะเรื่องนั้นคาแรคเตอร์สดใสไม่คิดมาก พอเรื่องนี้พี่ป้องมืดมนเราเลยหนักเลย ต้องคิดตามป้อง ตัวละครมีปมนี่แต่งยากนะ แต่เราไม่ชอบสไตล์ที่ยัดปมไปเยอะๆ แล้วเขียนให้เป็นพวกมีปัญหาทื่อๆ เราชอบตัวละครแบบที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองมีปัญหามากกว่า เค้าจะทำทุกอย่างโดยคิดว่าทำดีทำถูกแล้ว แต่มันจะทำให้เกิดปัญหาตามมา บางทีก็ส่งผลกระทบให้เขียนอะไรสนุกๆ ต่อไปได้
บอกแต่แรกแล้วน้าว่าใช้โทนเรื่องแบบ ดราม่าควีนฯ มันจะหนักหน่อยนึง แต่พอนิยายเริ่มหนักๆ เริ่มดราม่าแล้ว.... รู้สึกคนอ่านไม่ค่อยชอบ
 

รู้สึกคนอ่านหาย หรืออ่านกันแต่ไม่พีคเลยไม่เม้น ฮ่าๆ ถ้าไม่อยากเม้นนิยายจะกดบวกเป็ดกดบวกคนแต่งหรือแปะเม้น "นักอ่านมาเยือน" ก็ได้นะ
ไม่หรอก จริงๆ ก็รู้ว่าเป็นเพราะนิยายเข้าช่วงสู่ช่วงเบาๆ ไม่ค่อยมีอะไรพีคๆ ทั้งความเสื่อมฮ่าๆ รึความดราม่าปวดตับ ใช่มะ?
ฉากเบาๆ แบบนี้หลายๆ คนเฉยๆ ชอบอะไรที่มันฟินกว่านี้ แต่เรากลับชอบอะไรเบาๆ แบบนี้แฮะ มันไม่เลี่ยนอ่ะ ดูเป็นไปได้สำหรับคาแรคเตอร์"ปกป้อง"ด้วย
เชื่อว่าส่วนมากน่าจะรอฉากทดสอบความฟิตกันอยู่แน่ๆ บางคนก็อาจจะเข้ามาเพราะนึกว่า "ชื่อเรื่องส่อขนาดนี้ ฉากเรทเยอะแน่ๆ" #ขอโทษนะ ขอโทษกันตรงนี้เลยที่ทำให้ผิดหวัง
ส่วนใหญ่เราไม่ค่อยเขียนฉากเรทใส่นิยายตัวเองเท่าไหร่เพราะเขียนไม่เก่งง่ะ จะใส่เยอะๆ เราก็ไม่ชอบ เราไม่ชอบนิยายที่เน้นฉากอย่างว่ามากเกินไปสักเท่าไหร่ เราชอบเรื่องของความสัมพันธ์มากกว่าเลยอาจจะเน้นจุดนี้มากเป็นพิเศษ จะให้ไปเน้นสตอรี่เดี๋ยวมีคนที่สามมาชอบ เดี๋ยวเข้าใจผิด เดี๋ยวปล้ำ เดี๋ยวทะเลาะกันเราก็ไม่ถนัด #พูดเลยว่าวางพล็อตเรื่องไม่เก่ง!
พล็อตมันง่ายนะ ดำเนินเรื่องแบบที่ขึ้นต้นมาก็รู้ฉากถัดไปยันตอนจบ แต่พอจับมาประกอบกับ "ตัวละครที่เราสร้าง" คือมันไม่ลงล็อกกันเลยอ๊ะ! ตัวละครเราอินดี้เกิน นิสัยแต่ละคนเอาแน่เอานอนไม่ได้ คนเขียนเองตั้งใจจะให้มันเป็นงั้นแต่เขียนๆ ไปแล้วเป็นอีกอย่างก็บ่อย อย่างฉาก...นะ ตอนแรกกะจะเขียนเอาฮาๆ ต่อมาดัน...ซะได้ #คนแต่งกล่าว
เชื่อสิที่อ่านๆ มากันนี่เดาทางพี่ป้องไม่ถูกสักคนอ่ะ พอเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่ป้องแต่เดากันไม่ถูกหรอกว่าพี่ป้องจะทำยังไง ยิ่งเติ้ลนี่เราสารภาพว่าแต่งไปตามอารมณ์พี่ป้องล้วนๆ คือถ้าป้องพูดแบบนี้ เติ้ลน่าจะตอบแบบนี้ แต่เราไม่ได้วางไว้เลยว่าเติ้ลคิดหรือรู้สึกอะไรเพราะตั้งใจเน้นที่ป้องเต็มที่ แล้วแต่งๆ ไปมีมุมมองเปลี่ยนด้วยนะ! เหมือนพอเกิดเรื่องนั้นขึ้นสำหรับป้องที่เป็นคนแบบนี้ก็จะคิดเปลี่ยนไปละ แล้วพี่ป้องก็ดันเป็นคนแบบ... นะ
เขียนยากมากกกก #แต่ชอบอ่ะ รู้สึกมันเป็น "คน" ดี อิๆ
 

แต่ก็ยังมีมุกสไตล์ชวนเงิบอยู่เป็นระยะนะเออ! คนแต่งอย่างเรา ขาดความเสื่อมไปก็ไม่ใช่ หากไร้ซึ่งความเงิบก็ไม่มัน มันต้องมีนิดหน่อย อิๆ
 

ว่าแต่ทายได้มั้ยว่าตอนถัดไปจาเป็นยังไง? พี่ป้องกับเติ้ลทำท่าจะหวานกันแบบนี้ เราจะเขียนฉากแบบไหนต่อมา?
ใบ้ให้ว่า based on "นิสัยเติ้ล/ป้อง" ล้วนๆ เลยจ้า คนแต่งมีหน้าที่แค่โยนตัวแปร ที่เหลือตัวละครมันต่อบทเอง
 

เอาล่ะ มาลุ้นกันเถอะ!

[AI.NoR]

     “ป้อง! มึงลดราคาให้น้องกูเดี๋ยวนี้!”

     “อะไรของมึง?”

     ตอนที่ผมนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร อยู่ๆ อ๊อฟมันก็มาโวยวายใส่ผม สาสสสส!

     “มึงจะเอาเงินน้องกูตั้งหมื่น ไม่โหดไปเหรอวะ?”

     “มึงรู้มั้ยว่าน้องมึงสั่งอะไรไว้บ้าง? เอางานน้องมึงไปทำเองมั้ย?”

     ผมท้ามันไปงั้นแหละ ถึงอ๊อฟจะเก่งกราฟฟิกแต่มันวาดการ์ตูนเป็นที่ไหน แต่ละคนมีลายเส้นเป็นลายเซ็น วิธีการใช้สีก็แตกต่างกัน น้องมันถูกใจฝีมือผมซะอย่าง หึๆ

     อ๊อฟมันทำหน้าแค้นนิดๆ แต่เถียงไม่ออก สะใจผมจริงๆ

     “ไอ้งก!”

     “นี่ราคามิตรภาพสำหรับลูกค้าเก่าแล้วโว้ย หมื่นนึงมึงเอาไปจ้างคนอื่นเค้าๆ ก็ไม่รับหรอก งานเยอะสัส!”

     “แต่นั่นน้องกูนะ แทนที่มึงจะลดเพิ่มให้”

     “แลกกับมึงเลี้ยงข้าวกูหนึ่งเดือนมั้ยล่ะสาส กูต้องกินต้องใช้นะโว้ย”

     “เชี่ยเอ้ย!”

     อ๊อฟส่ายหัวด้วยความเซ็ง ส่วนผมหัวเราะด้วยความสะใจ แต่แล้วอ้นก็เสนอหน้ามาด้วยความเสือก!

     “คุยอะไรกันอ่ะ คุยด้วยสิ”

     “กูไปก่อนนะ ต้องรีบกลับไปปั่นงานให้น้องมึง”

     ผมพยายามหนีอ้น แต่ไม่รู้ทำไมมันชอบตามมาวอแวกับผมจัง


     พักหลังรู้สึกเหมือนอ้นเสนอหน้ามากวนตีนผมโคตรบ่อย โชคดีที่ผมรับจ็อบเอาไว้ผมเลยมีข้อแก้ตัวกลับห้องได้ แต่จะว่าไปเมื่อก่อนนอกจากเวลามีโปรเจ็กกลุ่มผมก็ไม่ค่อยอยู่ข้างนอกอยู่แล้ว นอนอยู่ห้องคนเดียวสบายกว่าครับ ไม่ต้องเถียงกับใคร แต่ตอนนี้รูมเมทผมเกิดทำตัวติดห้องขึ้นมา ผมก็เลยต้องปะทะคารมกับเติ้ลบ่อยๆ

     ไอ้เด็กเปรตนี่ก็ขยันสรรหาเรื่องงี่เง่ามาเถียงกับผมจริงๆ

     สถานการณ์ของเติ้ลยังไม่ค่อยราบรื่น ไหนจะอกหักโดนทิ้งแล้วมันยังทะเลาะกับเพื่อนอีก เติ้ลมันงี่เง่า ง้อใครไม่เป็น ธรรมดาของลูกคนเล็กที่ทุกคนเอาใจละมั้งครับ แต่พอมีน้องก็ถูกแย่งความรักความสนใจ มันก็เลยนิสัยเสีย

     เติ้ลแตกต่างกับผมที่โลกส่วนตัวสูง อยู่คนเดียวจนชิน มันชอบเข้าสังคม ชอบให้มีคนสนใจ พอมึนตึงกับเพื่อนแล้วเติ้ลก็คงเหงา แต่เรื่องแบบนี้ผมก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ซะด้วย ใครเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้


     “พี่ป้องไปดูหนังกัน”

     “ไม่อ่ะ”

     “ผมเลี้ยงก็ได้อ่ะ”

     “ไม่ไป งานพี่เยอะ ใกล้สอบแล้วด้วย”

     ผมตอบเติ้ลโดยไม่เงยหน้าหันไปคุยกับมัน มือผมวาดภาพร่างตามแบบยิกๆ

     “ก็นั่นไง ไปคลายเครียดก่อนสอบ ผมอยากดูหนังอ่ะ”

     “ก็บอกว่าพี่ไม่ว่าง รับจ็อบเค้ามาแล้ว ต้องรีบทำให้เสร็จ”

     “โด่ไรว้า ไปเป็นเพื่อนน้องหน่อยก็ไม่ได้”

     ชักงอแงละไอ้นี่!

     “ก็ไปชวนเพื่อนมึงสิ”

     “พูดง่ายนิพี่ป้อง พี่ก็รู้...”

     “คนเราทำผิดก็ต้องรู้จักปรับปรุงตัว มึงก็ไปง้อเพื่อนซะสิ”

     “ผมผิดที่ไหน ความรักมันไม่มีผิดถูกซะหน่อย”

     ความรัก? นี่เติ้ลยังตัดใจไม่ได้อีกเหรอครับ?

     “แต่เค้าเตือนแล้วมึงไม่ฟังเอง เป็นไงล่ะสมน้ำหน้ามั้ยล่ะมึง โดนทิ้งแถมยังเข้าหน้าเพื่อนไม่ติด”

     “ทำไมต้องพูดแทงใจดำกันขนาดนี้ด้วยวะ! ไอ้พี่ป้องแม่งปากเสีย”

     อ้าวๆ ไอ้เด็กเปรต!

     “เอ๊าไอ้สัส! กูพูดผิดตรงไหน? มึงเปิดประเด็นเองนะ”

     ผมวางเมาส์ปากกาหันมาเปิดศึกกับเติ้ลเต็มตัว ไอ้เด็กเปรต พอไม่ได้ดั่งใจก็งอแงด่ากูอีก!

     “ผมแค่ชวนพี่ไปดูหนังอ่ะ!”

     “กูก็บอกแล้วไงว่ากูไม่ว่าง ไปชวนคนอื่นเอาสิโว้ย!”

     “ก็มันมีคนอื่นให้ชวนมั้ยเล่า ไอ้พี่ป้องบ้า!”

     เพราะมึงไม่เหลือใครใช่มั้ยเลยหวยมาออกที่กู หึๆ

     “เออ! พอมึงไม่มีใครก็มาลำบากกูเนี่ย ตอนมีคนอื่นไม่เคยคิดถึงกูหรอก แล้วยังไงวะ? ชีวิตกูไม่ต้องทำมาหาแดกต้องคอยสนใจมึงตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยรึไง?”

     “ก็... ผม ...”

     “เถียงอีกสิมึง! ตอนมึงมีเพื่อนมีแฟนเคยสนใจกูมั้ยไอ้สัส? จะไปไหนจะทำอะไรไม่เคยบอกกูซักคำ เวลาพี่มึงโทรมากูต้องโกหกให้มึงตลอด มึงก็มีเวลาส่วนตัวของมึงแล้วกูไม่ต้องมีบ้างเลยรึไง?”

     “ก็แค่ดูหนังอ่ะ มันจะรบกวนเวลาอะไรมากมาย แล้วทำไมพี่ป้องต้องด่าผมด้วยอ่ะ ไม่ไปก็บอกกันดีๆ ดิ”

     อ้าวๆ รวนละไอ้นี่ ไอ้เด็กเปรต!

     “กูบอกมึงดีๆ แล้วมึงฟังกูมั้ย? คนเริ่มก่อนก็มึง อย่าเอาแต่ใจให้มันมากนักไอ้เติ้ล กูไม่ว่างมานั่งเอาใจมึงทุกอย่าง”

     “ผมก็ไม่ได้ให้พี่ป้องมาคอยเอาใจซะหน่อย แค่ชวนไปดูหนังอ่ะ”

     “แล้วมึงถามกูมั้ยว่าระหว่างถ่อสังขารไปดูหนังในโรงกับนอนอยู่ห้องดูเมะฟรีกูชอบแบบไหน? เหี้ย! เถียงกับมึงแล้วปวดหัวชะมัด!”

     อันนี้ผมไม่ได้มุกนะ ผมปวดหัวจริงๆ ปวดจี๊ดเลยว่ะ!

     “มึงจะไปไหนก็ไป ไม่ต้องซื้อข้าวเย็นเผื่อกู กูจะนอนละ ไม่ต้องปลุกกูอ่ะ”

     “อ่าวเฮ้ยพี่ป้อง!”

     ขี้เกียจสนมันละครับ ปวดหัว ผมนอนก่อนล่ะ จะทุ่มนึงแล้วขอผมหลับรวดเดียวยันเช้าเลยละกัน พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ ไม่ไหวแล้ว

     “ไอ้พี่ป้อง?”

     ผมปิดโน้ตบุ๊คเรียบร้อยแล้วเดินมาแผ่ที่เตียงกะนอนเต็มที่ แต่เติ้ลยังกวนผมไม่เลิก

     “เอางี้จริงๆ เหรอพี่ จะหลับเลยเนี่ยนะ? เฮ้ย?”

     ผมต้องหลับตาด่ามันเพราะเหนื่อยเต็มที

     “เหี้ย! กูจะนอน ปวดหัว ชัดมั้ย? มึงจะเอาอะไรจากกูอีกวะ?”

     “ผม...”

     ถ้าผมฟังไม่ผิดเหมือนจะได้ยินเติ้ลพูดว่า “ขอโทษ” เฮ้ยจริงดิ? หรือผมจะหูฝาด เพราะเสียงมันค่อยมาก เบลอรึเปล่าวะกู?

     “ผมอะไรอีก? ไม่รู้จะทำอะไรมึงจะมานอนเป็นหมอนข้างให้กูมั้ย? เซ้าซี้อย่างกับเป็นเมีย! ถ้ามึงจะเอาแต่ใจขนาดนี้กูไม่แปลกใจหรอกทำไมไอ้เบสท์มันทิ้งมึง”

     ขาดคำผมก็โดนหมอนอัดเข้าหน้าเต็มๆ! ผมทั้งมึนทั้งเจ็บ เห็นดาวเลยครัช!

     ผมทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมากะจะด่ามันเต็มที่ ไอ้เติ้ลมันก็ไม่ยอมแพ้ผม มันตั้งท่าพอเห็นผมลืมตามองปุ๊ปมันก็ด่าผมปั๊ป!

     “เออ! แต่อย่างน้อยผมก็เคยมีแฟน มีคนมาชอบผม ดีกว่าพี่ป้องละกัน ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีใครมารักคนอย่างพี่หรอก รับรองไม่มีเมียตลอดชีพ!”

     “ไอ้สาสสสสส!”

     ว่าแล้วเติ้ลก็เผ่นออกจากห้องไปอย่างวอก ผมไม่รู้ว่ามันไปไหนเพราะไม่ได้ถาม รู้แต่หงุดหงิดครับ!

     ช่างหัวมัน มันจะไปไหนก็ช่างมันละ โตเป็นควายแล้วไม่ใช่เรื่องของผม ขอนอนก่อนละครับ ปวดหัวว่ะ


     เช้ามาก็เป็นอย่างที่คิด เติ้ลไม่อยู่ห้อง เวลาทะเลาะกันทีไรมันชอบหนีไปทุกที ก็คงเหมือนที่มันทะเลาะกับเพื่อนแล้วหนีมาสิงสถิตอยู่กับผม พอมันทะเลาะกับผมเดี๋ยวก็คงกลับไปหาเพื่อน

     แต่งตัวไปเรียนดีกว่าครับ


     ปวดหัวครับ!

     ผมรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปโคตรช้า สมองมันมึนๆ เหมือนไข้รุม ฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่องเลย แต่ช่างมัน ไว้ค่อยขอลอกเลคเชอร์ชาวบ้านเอาก็ได้ รีบกลับห้องไปนอนพักดีกว่า

     แต่วันนี้เติ้ลเรียนบ่ายด้วยนี่หว่า ผมควรจะหาข้าวกลางวันกินก่อนกลับห้อง ไม่รู้ไอ้เด็กเปรตมันจะหายงอนผมรึยัง เกิดมันไม่ซื้อข้าวเย็นมาเผื่อผมอีกผมซวยแน่ๆ

     “ป้อง ไปกินข้าวกัน คนสวยหิวแระ”

     เสนอหน้ามาเชียวนะมึง! นิ่งไว้ครับ อย่าไปสนมัน!

     “แกไหวป่ะเนี่ย ดูหน้าซีดๆ นะ”

     เพราะผมนิ่ง อ้นเลยได้ใจเดินมาถึงเนื้อถึงตัวผม มาถึงปุ๊บมันก็จับผมวัดไข้ปั๊บ! ดีนะครับมันไม่เอาหน้าผากมาโหม่งกันแบบวิธีวัดไข้เวอร์ๆ โชคดีที่ผมสูงเกินร้อยแปดสิบหกและอีนี่มันเตี้ย! อ้นเลยทำได้แค่เอามือมาลวนลามหน้าผากผม

     “เมื่อไหร่มึงจะเลิกลวนลามกู”

     “เอ๊ะอีป้อง คนสวยอุตส่าห์เป็นห่วง!”

     ผมพยายามทำหน้าเซ็งสุดชีวิตให้อ้นดู แต่อีนี่ไปอัพเกรดภูมิต้านทานมาจากไหนไม่รู้ถึงไม่กลัวผมเลย หรือผมจะลองเตะมันอีกซักทีให้มันเลิกยุ่งกับผม? พอกูคุยด้วยหน่อยละได้ใจเลยนะมึง!

     “แกไหวป่ะ ไม่สบายเหรอ? ตัวร้อนจัง”

     “อย่ามายุ่งกับกู อีตุ๊ด!”

     ด่ามันเสร็จแล้วผมก็พยายามลากสังขารหนี แต่ผมจะหนีไปไหนได้ มหาวิทยาลัยก็มีอยู่แค่นี้ ที่ประจำของผมถ้าไม่ใช่หอพักก็โรงอาหารกลาง อ้นก็เลยเสนอหน้าตามผมมาที่โรงอาหารนั่นแหละ เหตุที่ผมชอบมากินข้าวที่นี่ก็มีอยู่อย่างเดียว ถูกครับ รสชาติช่างมันขอแค่พอกระเดือกได้และอิ่มก็พอแล้ว

     เพราะงั้นผมเลยไม่ค่อยปฏิเสธของฝากจากเติ้ล คือ... มันอร่อยอ่ะ ฟรีด้วย จริงๆ ผมก็รู้สึกเกรงใจมันเหมือนกันนะ ปีกทองจะงอกอยู่ละ แต่เอาวะ ปกติผมกับพี่ตั้มก็ไม่คิดมากเรื่องเงินอยู่แล้ว พี่เลี้ยงน้องเป็นเรื่องปกติ อืม... ก็ให้เติ้ลมันเลี้ยงไปละกัน

     ผมเดินหาของกินเพลินๆ ก็มีอันต้องความคิดสะดุดเพราะอีตุ๊ดคนข้างๆ

     “กินอัลไรดีอ่ะป้อง คนสวยเลือกไม่ถูกเลย”

     “เลือกไม่ถูกก็ไม่ต้องแดก!”

     “แกนี่ หงุดหงิดใส่ฉันอีกแล้วนะ คนสวยอุตส่าห์มีเมตตามาเดินเคียงข้าง”

     “เสือก!”

     ผมเดินหนีกะจะไปสั่งข้าวมันไก่ร้านประจำ แต่เพราะหมุนตัวเร็วไปนิดเลยหน้ามืด นาทีนี้คว้าอะไรได้ก็ต้องรีบคว้าละครับ

     “ว้ายอี๋แหก! อีป้อง!”

     ผมได้ยินเสียงโวยวายของอ้น รู้สึกเหมือนมันพยายามเข้ามาประคองผมแต่เอาไม่อยู่ ผมเลยร่วงลงไปกองกับพื้น มีคนเข้ามามุงนิดหน่อย แล้วหลังจากนั้นผมก็พยายามสูดหายใจตั้งสติ มีคนเอายาดมยื่นให้ผมก็คว้ามาสูดก่อนแหละ พอตั้งตัวได้เลยเงยหน้าบอกมหาวิทยาลัยมุงว่าผมไม่เป็นไรแล้ว ตอนที่ผมพยายามจะลุกผมก็มีมือมารุมล้อมประคองผมไปยังโต๊ะ มีคนลุกให้ผมนั่ง ผมนั่งดมยาต่ออีกพักใหญ่ อ้นกระวีกระวาดเสิร์ฟน้ำให้ แต่ผมดื่มไม่ลง มันมึนจนอยากอ้วก

     พอคนเขาเห็นสถานการณ์คลี่คลายก็แยกย้ายสลายตัว เหลือแต่อีตุ๊ดอ้นนี่แหละที่ยังนั่งพัดให้ผม แต่รำคาญมันว่ะ มันจะเป็นห่วงเงียบๆ ไม่ได้รึไงวะ?

     “แกไหวมั้ย? โอเคมั้ยป้อง”

     “เออ หุบปากเหอะ กูรำคาญ”

     “อ้าวอีนี่!”

     “กูตาลายเพราะเสียงมึงนั่นแหละ นั่งเงียบๆ เป็นมั้ย?”

     “โอเคร๊ คนสวยเงียบก็ดั้ย!”

     อีดัดจริต!

     แล้วผมก็ได้นั่งพัก ผมพยายามพักฟื้นตัวเอง นั่งดมยาดมไปเรื่อยๆ นวดขมับตัวเองให้หายมึน จดจ่ออยู่กับอาการพะอืดพะอม ความเจ็บปวดรุมช็อตขมับทั้งสองข้างจนหัวผมจี๊ดแทบระเบิด

     แต่สงสัยผมคงจะจมอยู่กับความทรมานนานไปหน่อย อ้นเลยสะกิด

     “แกจะกินไร ฉันไปซื้อให้? กินแล้วจะได้กลับไปพัก”

     “ข้าวมันไก่จานนึง”

     ผมบอกพร้อมกับหยิบเงินให้มัน ไม่นานอ้นก็กลับมาพร้อมกับข้าวมันไก่สองจาน อ้นวางจานลงให้ผมแล้วก็ลงมือค้นในกระเป๋าก็อปเกรดเอของตัวเอง ปากก็พูดไม่หยุด นี่ผมทำบาปทำกรรมอะไรวะถึงได้ซวยต้องเจอแต่พวกพูดมาก เฮ้อ!

     “แกๆ อ่ะนี่ยาแก้ปวดหัว แกกินข้าวแล้วกินยานะป้อง”

     “เออ”

     “แหม ขอบจงขอบใจก็ไม่มีซักคำ คนสวยอุตส่าห์ปรนนิบัติอยู่เคียงข้าง”

     “อย่าเยอะ ถ้ามึงเยอะกูจะไม่ทน”

     ผมด่า แต่อ้นมันฟังแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน่าถีบ มันนั่งกินข้าวของมัน ผมก็เริ่มลงมือโซ้ยส่วนของผม กินเสร็จจะได้กินยาซะที ปวดหัวแทบระเบิด!

     “แล้วนี่แกเป็นอะไรอ่ะ ไม่สบายเหรอ ตัวก็ร้อน หาหมอแมะ?”

     “เรื่องของกู”

     อ้นเบะปากใส่ผม นี่ถ้าไม่ติดว่าสำนึกบุญคุณพาราฯ องค์การเภสัชของมันนะ ผมถีบกระเด็นแล้ว มาเบะป่งเบะปากใส่กู เดี๊ยะ!

     “กินเสร็จแล้วแกจะกลับห้องเลยมะ?”

     “เออ”

     “เดี๋ยวคนสวยไปส่งให้เอาแมะ?”

     อ้นโบกกุญแจรถให้ผมดู ผมคิดภาพตัวเองซ้อนท้ายมันแล้วก็ขนลุก!

     “อีสัส! มึงหวังอะไรจากกู? ยังติดใจแมมมอธกูอยู่รึไง?”

     “อ๊ายอีบ้า! ฉันขับอีโค่คาร์แล้นย่ะ แต่ถ้าได้จริงก็เอานะ”

     ทำเป็นวี๊ดว้ายขึ้นเสียงด่าผม แต่สุดท้ายก็ต่อมแรดแตก

     “ถุ้ย!”

     อีตุ๊ด!

     แต่อ้นกลับยักไหล่จีบนิ้วไปคีบหลอดก่อนจะก้มลงดูดน้ำแล้วพูดกับผม

     “ตาต่ำนะแกเนี่ย แยกระหว่างกุญแจรถกับมอเตอร์ไซค์ไม่ออก”

     อ้นใช้สองมือคีบพวกกุญแจที่เป็นแบบติดสัญญาณกันขโมยโชว์ผมชัดๆ เมื่อกี้ผมตาลายเลยไม่ได้สังเกตตัวกุญแจนี่หว่า แล้วเมื่อก่อนอ้นก็ขับมอเตอร์ไซต์คันเล็กๆ ด้วย แต่อย่าพูดถึงอดีตตอนที่มันยังแอ๊บแมนให้ผมซ้อนท้ายเลยครับ ขยะแขยง!

     แต่มันมีรถเก๋งขับแล้วหรือวะ? หมั่นไส้ว่ะ! อย่าให้กูรวยบ้างนะมึง!

     “เออ โทษทีกูจน ไม่เคยมีรถขับ!”

     “แต่ถ้าแกอยากขี่แกบอกฉันได้นะ คนสวยยอมให้ป้องขี่ทุกอย่างเรย”

     อีตุ๊ดแรด! ผมนี่อยากจะพ่นข้าวมันไก่ใส่หน้ามันเหลือเกิน!

     “มึงยังอยากให้กูแดกพาราเม็ดนี้อยู่ป่ะ? อีอ้น!”

     “โอเคๆ ล้อเล่นนิดหน่อยเอง ไม่พูดแล้วก็ได้”

     ในที่สุดผมก็ได้กินข้าวอย่างสงบๆ แล้วก็ได้กินยา ฤทธิ์ยาช่วยบรรเทาอาการของผมได้เล็กน้อย ดังนั้นตอนที่ผมลุกเลยยังเซอยู่นิดหน่อย อ้นถลาเข้ามาประคองผม ผมอยากจะเล่นตัวนะ แต่สภาพไม่เอื้ออำนวยครับ ลงท้ายผมเลยต้องยอมให้อ้นแบกผมไปที่รถของมัน

     อ้นจอดรถไว้ที่คณะ แล้วก็วิ่งตามผมไปโรงอาหารกลาง ผมเลยต้องกลับไปที่นั่น พวกเราเดินสวนกับคนรู้จัก เจอเพื่อนในคณะบางคน พอมันเห็นผมมากับอ้นเดินประคองกันใกล้ชิดตัวติดหนึบมันก็เริ่มแซว

     “เฮ้ยจะไปไหนกันวะ ป้อง อ้น? ประคองกันมาเชียวโว้ย ฮ่าๆ”

     “จะไปส่งผัวกลับหอค่ะ ผัวไม่สบาย”

     อีตุ๊ด! ผมล่ะอยากถีบมันชะมัด นี่ถ้าไม่ติดว่ากูจะน็อกนะกูจัดการมึงแน่ สัสเอ้ย!

     “อ้าว? ไอ้ป้องเป็นไรอ่ะ?”

     เห็นหน้ากูมั้ยสาสสสส! ทำไมมึงไม่ดูสภาพกูก่อนแซวบ้างวะ กูจะตายห่านเป็นศพอยู่ละ!

     “หน้ามืด เป็นลมเรยอ่ะแก นี่ดีนะที่แม่พระอย่างฉันอยู่ด้วย เกิดมันอยู่คนเดียวต้องแย่แน่ๆ โอ้ว! ช่างน่าเป็นห่วงอะไรเยี่ยงนี้”

     “พวกมึงสองตัวจะคุยกันอีกนานมั้ย? กูจะได้นั่งรอ”

     “เออๆ งั้นรีบไปเหอะ”

     ผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับพวกมันแล้วเลยยืนทะมึนส่งสายตาอาฆาตให้พวกมันสองตัว แต่นับว่าพวกมันยังมีน้ำใจห่วงเพื่อนนอกวงสังคมอย่างผม

     ไม่อยากจะคิดเลยว่าผมจะโดนล้อว่าอะไรอีก แต่เอาวะอ้นอุตส่าห์ช่วย ผมจะระงับอาการคันเท้าของตัวเองไว้ก่อน


     อ้นมาส่งผมที่หอ ซึ่งก็เป็นห้องเดิมที่พวกเราเคยแชร์กันตอนปีหนึ่ง หลังจากเกิดเรื่องขึ้น มันย้ายออก เหลือผมอยู่คนเดียว ไม่มีใครอยากมาแชร์ห้องร่วมกับคนคุ้มดีคุ้มร้ายแบบผม ผมเลยอยู่คนเดียวมาตลอด แต่ตอนนี้มันกำลังพยุงผมเข้าห้อง

     “ค่อยๆ นะแก”

     อ้นปล่อยผมลงบนเตียงแล้วมองไปรอบๆ ก่อนจะหันมามองผม

     “แกแน่ใจนะว่าไม่อยากไปหาหมอจริงๆ?”

     “เออ มึงกลับไปได้ละ”

     ผมนั่งบนเตียงแล้วโยนกระเป๋าไว้ข้างๆ แรงจะลุกไปเก็บของยังไม่มีเลยครับ

     “แกไหวแน่นะ”

     อ้นมันเห็นผมวางของระเกะระกะมันก็กุลีกุจอมาเก็บให้ มันถือวิสาสะเอากระเป๋าของผมไปแขวนไว้ให้ที่เก้าอี้ มันยังจำได้ด้วยเว้ย!

     “เออน่ะ รีบๆ ไปไป๊ กูรำคาญ”

     “อีป้อง อีบ้า คนสวยอุตส่าห์ช่วย เสียแรงที่เป็นห่วง รู้งี้ปล่อยให้เป็นลมตายก็ดี เป็นหนักแล้วยังจะปากดีอีก ไม่เจียมสังขาร!”

     ใครใช้ให้มันมายืนด่าผมแบบนี้วะ!

     “เออ ถ้ากูไหวกูถีบมึงไปนานละ อีตุ๊ด!”

     ถ้าผมไหวผมจะยอมโดนมันแบกกลับห้องรึไงครับ! อย่าหวังว่ามันจะได้สัมผัสซอกรักแร้ผมเลย!

     “ย่ะ! เพราะแกหมดสภาพสินะเลยต้องยอมเป็นหนี้บุญคุณตุ๊ดอย่างฉัน โฮะๆ”

     ถ้ามึงจะหัวเราะดัดจริตบิดเอวขนาดนี้มึงแต่งหญิงเถอะ เหมาะ!

     เห็นแก่ที่อ้นช่วยแบกผมมาส่งนะครับ ผมจะด่ามันดีๆ ก็แล้วกัน

     “กูรำคาญอ่ะ เลิกยุ่งกับกูซักทีได้ป่ะ ต่างคนต่างอยู่ก็ดีแล้วมึงจะมายุ่งกับกูอีกทำไมวะอ้น”

     “ก็...”

     อ้นอึกอัก ไม่ยอมพูด มันหลบตาผม แต่แล้วมันก็ต่อมแต๋วแตก

     “ก็คนสวยเห็นป้องอยู่คนเดียวเลยเป็นห่วงไง คนสวยใจบุญประดุจแม่พระจุติ!”

     อ้นทำท่าเวอร์ประหนึ่งตัวเองเป็นนางฟ้า แต่นางฟ้าเหี้ยอะไรวะหมุนตัวอย่างกับเซเลอร์มูน!

     “ไม่ขำ!”

     “ก็... ก็ฉันอยากขอโทษแกจริงๆ นะป้อง แกจะให้อภัยฉันไม่ได้เลยเหรอ? คือฉันอยาก...”

     เพราะเหตุผลนี้เองสินะ พอมึงเห็นกูยอมรับเติ้ล มึงเลยอยากให้กูยอมรับมึงบ้าง พยายามทำดีไถ่โทษ เฮ้อ! 

     “ฉันรู้ว่าแกไม่อยากเป็นเพื่อนกับตุ๊ดอย่างฉันหรอก แต่ว่า... เรา...”

     ขอโทษเถอะครับ ถึงผมจะเคยสนิทกับอ้นมาก แต่อะไรๆ มันเปลี่ยนไปแล้ว ไอ้ที่เปลี่ยนสุดๆ ก็คือตัวมันนั่นแหละ! ผมไม่สะดวกใจจะสนิทกับตุ๊ดแบบมันหรอก ขืนอยู่ด้วยรำคาญตาย!

     “เห็นแก่ที่มึงไม่ได้แตะอั๋งกูตอนพยุง กูอโหสิให้ ไปซะ กูจะนอน”

     “อ๊ายจริงอ่ะ? ป้องหายโกรธคนสวยแล้วเหรอ?”

     ระริกระรี้เชียวนะมึง อีแรด!

     “ยัง! กูให้อภัยมึงแต่กูไม่ได้หายโกรธมึง เหี้ย!”

     อีตุ๊ดอ้นพุ่งมากอดผมนัวเนียเลยโว้ย สาส!

     ถีบมันไปให้ไกลครัช! ตุ๊ดจะปล้ำผม อ๊าก!

     “อ๊าย! ดีใจจุงเบยค่ะ ป้องขร๋า มามะขอเพื่อนม๊วฟให้ชื่นใจหน่อย”

     “อีสัส ออกไปห่างๆ กูเลยนะ อีตุ๊ด!”

     “พี่ป้อง!”

     เหี้ยแล้ว เติ้ล!

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

มีใครเริ่มเทใจมาเชียร์อ้นแล้วบ้าง? นางน่ารักนะ พวกเราทุกคนสมควรลุกขึ้นตบมือให้นางที่ทนความถ่อยของอีพี่ป้องได้ คำก็ตุ๊ดสองคำก็ตุ๊ด อ้นมันไม่ข่วนหน้าก็บุญแล้วป้อง!
*นิยายเรื่องนี้อาจเลือกใช้ถ้อยคำรุนแรงไปบ้างในบางแง่มุม ถ้ามีเพศที่สามผ่านมาอ่านเราต้องขอโทษไว้ตรงนี้เลยนะคะ ไม่ได้มีเจตนาเหยียดเพศแต่อย่างใด เพียงแต่ต้องการสื่ออารมณ์กับมุมมองของตัวละครในเรื่องเท่านั้น
ยังไม่ได้แพลนตอนจบไว้เลยอ่ะ แต่อ้นมาแนวนี้ คนอ่านคงเดาได้แล้วใช่มะว่าอะไรเป็นอะไร มีสองคนที่ยังไม่รู้ เอ๊ะหรือพี่ป้องจะรู้แต่แกล้งตีมึน เติ้ลเอ้ย... ระวังนะลูก คู่แข่งมาแรง
ไม่มีใครสนจริงเหยอ? ป้องxอ้น น่ารักดีน้า



คราวนี้ย่องมาลงไว้ตั้งเยอะ ถ้าแอบอู้อีก 7 วันเสาร์อาทิตย์ไม่มาจะโดนว่ามั้ยนะ? เหมือนจะยุ่งนิดๆ
เค้าน่ะ ปกติก็ขยันนะ แต่บางทีก็อาจจะน้ำมันหมดไปบ้างต้องขออภัย  #เผ่น

[bebe]

เกลียดตุ๊ดแบบอ้นอะ มันเยอะไป นิสัยคำพูดคำจาเยอะ แล้วยังเคย
ลวนลาม แล้วยังมาทำให้คนอื่นเข้าใจผิดอีก
ใครจะกล้าสนิทใจด้วย

[smoking]

น้องเติ้ลมาเจอชอตเด็ดพอดีเลย   งานเข้าแล้วล่ะพี่ป้อง   

[boboman]

ว่าแล้วว่าเติ้ลต้องโผล่มา เพราะมันต้องมีตัวกระตุ้นให้พระนายรู้สึกอะไรมั่งแหละ แต่เราเชียร์เติ้ลน้า ><
อิพี่ป้องรีบเคลียร์กับน้องด่วนเลย

[❣☾月亮☽❣]

   เชร้ดดด.  หมั่นไส้นังอ้นมาก. ไม่งามค่ะไม่งาม. เคลียร์กับน้องเติ้ลด่วน

[agava1313]

แหม่ เจอช็อตเด็ด

[manutty]

สงสารน้องเติ้ลนะที่ยังตัดใจจากไอ้เลวนั่นไม่ได้ แต่ น้องเติ้ล เกย์ไม่ใช่โรคภัยไข้เจ็บนะลูก ถ้าเลิกกับผู้ชายแล้วจะหายได้ง่ายๆ  และทางที่ดีอย่าหายเป็นเลยลูกเอ้ยยยยยยยยย เจ้ไม่อยากจะเชื่อ อึ้งแดกหน้าแหกแบบ  อีพี่ป้องเมิงยังซิง ไม่อยากเชื่อ แกซิงงงงงงงงงงง น้องเติ้ลอย่าปล่อยให้ใครหน้าไหนมาสอยแมมมอธอันบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยผ่านรูใครนอกจากมือตัวเองไปนะลูก  แต่อีพี่ป้องแกก็พูดกับน้องเติ้ลแรงไปนะ หัดระงับสติอารมณ์ซะมั่ง น้องมันยังเด็ก มันยังเสียใจ มันยังสับสน มันไม่มีที่พึ่งที่ไหนนอกจากแก ก็ยังไปตอกย้ำมันนั่นแหละ รู้ว่าแกเป็นห่วงน้องมัน แต่พูดดีๆบ้างก็ได้ แต่อย่างว่าล่ะนะแกไม่เคยมีความรักเลยไม่รู้ต้องทำยังไง แต่มีแอบจิตงุดเงี้ยวนะที่รุ้ว่าน้องมันยังตัดใจจากไอ้เลวเบสท์ หึงล่ะดิ  ส่วนอ้น รู้ว่าป้องเคยรู้สึกไม่ดีที่แกทำอะไรไว้ก็ไม่น่าจะถึงเนื้อถึงตัว ไม่รู้ว่าเจตนานี่บริสุทธิ์จริงไหม ถ้าไม่มีอะไรแอบแฝงในแมมมอธ แกก็ควรจะรักษาระยะห่างเอาไว้ก่อน ไม่ใช่ระริกระรี้ตีซี้ซะ แล้วเป็นไง น้องเติ้ลกลับมาพอดีเลย รู้สึกคุณพี่ป้องจะตกใจมากเลยนะ เหมือนกลัวน้องจะเข้าใจผิดล่ะสิ ทีนี้แกโดนน้องเติ้ลพิชิตแมมมอธแน่ๆ 

[EoBen]

เอาจริงๆไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าอ้นดี คือแบบพยามทำดีด้วย อันนี้ไม่รู้ว่าสำนึกผิดหรือหลอกแจะอั๋ง 5555 แต่คือคนมันโกธรละไง เหมือนโดนหักหลัง หลอกจับจู๋กูเฉย จะให้เหมือนเดิมก็ยังอยู่

[VentoSTAG]

อ้นครับถ้าไม่ออกห่างจากป้อง พี่จะ แทนน้องเติ้ลแล้วนะครับ
ตุ๊ดลำไย เรื่องเยอะ น่ารำคาญ คือใจเป็นสาว แต่ไม่ต้องดัดจริตอ่ะ เป็นไหม

[black sakura]

ตายละอิพี่ป้องอิน้องมันเจอชอตเด็ดจริงๆ
เรื่องเก่ายังไม่หายก็มีเรื่องใหม่เข้ามาอีก
เป็นอิพี่ป้องนี่ช่างน่าสงสารจีจีนะ :laugh:แต่อ้นนางน่ารักนะตอนนี้อิคนอ่าน
แอบลังเลและเทใจให้นางนี๊สนึง

[Monkey D]

ป้องเกลียดตุ๊ด แต่หนีตุ๊ดไม่เคยพ้น 5555 มาต่ออีกนะ

[nsai.ss]

อ้น...อย่ายุ่งกับพี่ป้อง พี่ป้องเป็นของเติ้ล ห้ามยุ่ง!!!

เอาแล้วไงพี่ป้อง...เอาแล้ว

[boobooboo]

น่ารักจังงงง