จัดให้ตามคำขอคร่าาา
สามชั่วโมงได้แค่เนี่ย555
เอาแบบมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งเบาๆ
อิอิ จะบอกว่าคนเขียนประทับใจคนอ่านแบบฝุดๆ
กำลังใจดีเฟร่อ
ขอแบบนี้เรื่อยๆนะคร้า
พระเอก
ชื่อ มาติเนซ Martinez (ภาษาสเปนแปลว่า เทพเจ้าแห่งสงคราม)
นามสกุล อภิทวีทรัพย์
ชื่อเล่น มาติน ถ้าสนิทมากจะเรียก มาตี้
งานประจำ เป็นประธานบริษัททัวร์ใหญ่อันดับต้นๆของประเทศ งานอดิเรก เป็นเพลย์บอยตัวฉกาจที่หาตัวจับยากมาก ยากเสียจนไม่รู้ว่าใครเป็นแม่ของเด็ก
ลักษณะทั่วไปเป็นลูกครึ่งไทยสเปนคุณพ่อเป็นคนไทย คุณแม่เป็นคนสเปน สัดส่วน สูง 185 เซนติเมตร หนัก65 ผิวสีแทนตามแบบฉบับผู้ชายละติน ผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนสีผม จมูกโด่ง หน้าคม อายุ30 ภาพโดยรวม หล่อล่ำมากๆ สาวคนไหนเห็นเป็นต้องมองตามจนคอแทบเคล็ดกันเลยทีเดียว
นายเอก
ชื่อ หนึ่งฤทัย
นามสกุล แซ่หว่าง
ชื่อเล่นกุ้ยช่าย
งานประจำ ยังไม่มีกำลังหา งานอดิเรกเลี้ยงลูก ทำอาหารให้ลูกทาน พาลูกไปเที่ยว สอนหนังสือลูก ดูทีวีกับลูก เล่นกับลูก ทุกอย่างเกี่ยวกับลูกทั้งหมดคืองานอดิเรก
ลักษณะทั่วไป ลูกเสี้ยวเวียดนาม คุณแม่เป็นคนไทย คุณพ่อเป็นลูกครึ่งเวียดนาม ความขาวที่ขาวเอามากๆเลยได้มาจากคุณพ่อ สูง168 หนัก 50 ค่อนข้างจะผอมบาง แต่ตัวไม่ได้เล็กมากตามแบบฉบับคนเอเชีย ผมสีดำ ตาสีดำกลมโตเหมือนแม่ หน้าออกไปทางหล่อน่ารักๆ สภาพโดยรวม ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจนักผู้หญิงเห็นผู้หญิงเดินผ่าน
ลูกชาย(นายเอก)
ชื่อ พจนินท์ (ที่หมายถึง พูดเก่งพูดดีเพราะตั้งแต่เกิดมาคุณพ่อก็เล็กเห็นแล้วว่าเจ้าลูกชายตัวดีบ่นอ้อแอ้ตั้งแต่เด็ก)
นามสกุล แซ่หว่าง
ชื่อเล่น ตั้งโอ๋
ลักษณะโดยรวม เป็นเด็กตัวเล็กจ้ำม่ำผิวสีขาวเหมือนพ่อ ตากลมโตสีดำ ปากเล็กจมูกน้อย ค่อนข้างจะพูดมากเล็กน้อย ไม่ซนไม่ดื้อเพราะผู้เป็นพ่อสอนมาดี เรียกพ่อว่าป๋า แต่พูดไม่ค่อยชัดก็จะออกเป็นจ๋า ขี้เล่นขี้อ้อนตั้งแต่เกิด
ตอนที่ 5 ได้งานแล้วนะ รู้ยัง
หลังจากที่ออกจากบริษัทมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อมาซื้อของใช้เด็กให้ท่านประธานที่ตัวกุ้ยช่ายเองจะรู้สึกไม่ค่อยเอาอ่าวเลยสักนิด พอชำระเงินเสร็จ กลายเป็นเขาที่ต้องทั้งแบกเจ้าลูกชายตัวอ้วนขึ้นหลังแล้วเข็นรถเข็นเด็กซะเอง เมื่อไอ้พ่อมือใหม่ตัวดีพอเห็นผู้หญิงสวยๆก็ไม่ค่อยสนใจเด็กในรถเข็นสักเท่ารัก แถมขี้เกียจเข็น ดันผลักรถเข็นให้พุ่งไปข้างหน้าแล้วดินตามสบายใจเอาซะงั้น
เห็นแล้วมันทนไม่ได้ เลยต้องเปลี่ยนให้อีกฝ่ายเข็นรถที่เต็มไปด้วยของใช้เด็ก แล้วเอาของขึ้นรถส่วนเขาก็อุ้มเจ้าตัวน้อยที่ตอนนี้ดันตื่นขึ้นมาร้องไห้งอแงอีกครั้ง เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ที่มีพ่อแบบนี้
หันไปมองร่างสูงที่เอาของเก็บท้ายรถbmwแล้วส่ายหน้า แค่ใช้ให้เก็บของยังทำไม่ได้เรื่องของหล่นลงพื้นเรี่ยราด
กุ้ยช่ายเลิกสนใจแล้วเอาทารกน้อยผิวแทนนอนเบาะหลัง แล้วปลดเป้ข้างหลังลงเบามือ อุ้มเจ้าตัวอ้วนลงเป็นคิวถัดไป
“จ๋าฮับ น้องเป็นอายัย ย้องห้ายใหญ่เยย”ตั้งโอ๋ถามพลางปีนขึ้นไปบนรถแล้วนั่งมองทารกน้อยที่เอาแต่ร้อง
“โอ๋ๆ อย่าย้องฮับ อย่าย้อง”เด็กชายตัวอ้วนเอามือจ้ำม่ำของตนลูบหัวน้อง
“โอ๋ดูน้องให้ป๋าหน่อยนะครับเดี๋ยวป๋าไปดูคุณลุงหน่อย”พูดเสร็จก็ปิดประตูรถปล่อยให้เด็กชายตั้งโอ๋ลูบหัวลูบหางน้องอยู่ในรถ
“นี่คุณ เสร็จรึยัง เด็กร้องไห้จนใจจะขาดแล้วเนี่ย เมื่อไรจะได้พาไปหาหมอสักที”กุ้ยช่ายยืนเท้าเอวบ่น วิญญาณความเป็นพ่อเข้า
สิงจนลืมนึกไปเลยว่าคนตรงหน้าคือว่าที่เจ้านายที่ต้องจ่ายเงินเดือนเขา แล้วที่สำคัญ อีกฝ่ายยังไม่ได้รับเขาทำงานเลย
“จะเสร็จแล้วคร๊าบ บ่นอยู่นั่นล่ะ”ประโยคแรกหันไปตอบหน้าเป็นแต่ประโยคหลังนี่เหน็บไปเต็มๆ
“จะรอดมั้ยเนี่ย”คนตัวเล็กกว่าบ่นแล้วเดินอ้อมหลังอีกฝ่ายที่เก็บของอยู่ไปยังประตูรถอีกฝั่ง
“อ้าว เดินผ่านกันเลยเหรอ ไม่ช่วยเลยเหรอครับ”ร่างสูงก้มลงเก็บของที่ตกเกลื่อนมือเป็นระวิงพลางยกหัวชะโงกหน้าคนที่เดินผ่านตัวไปเฉย
“ยังจะให้ช่วยอีกเหรอ เด็กร้องจะตายอยู่แล้ว”กุ้ยช่ายหันมาสวนกลับเสียอย่างนั้น ทำเอาคนตัวสูงเกือบหงาบเงิบเลยดีเดียว
ปึง
ร่างบางปิดประตูรถ
“โถ่ แล้งน้ำใจชะมัด”ร่างสูงบ่นเสียงดังเพราะเห็นอีกฝั่งปิดประตูรถไปแล้ว
“ได้ยินนะคุณ”ร่างสูงสะดุ้งหันไปยิ้มแหยๆ
“แหะ แหะ ผมแค่บอกว่าหิวน้ำชะมัด”ร่างสูงเกาหัวแกรกๆ
“อย่าลืมเก็บรถเข็นเด็กด้วยล่ะ”
ปึง
คราวนี้ไปจริง ร่างสูงชะเง้อมองกุ้ยช่ายที่อุ้มทารกขึ้นมาปลอบประโลม แขนที่โอบเด็กยกไปมา ดูๆแล้วเมื่อเปรียบเทียบกับตัวเองทำเอาตัวเองดูไม่เอาไหนไปเลย
กว่าจะมาถึงคลินิกก็ปาเข้าไปก็เกือบเที่ยง พอมาถึงรถยังไม่ทันจอดดีคุณพ่อคนเก่งก็รีบอุ้มทารกกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าคลินิกเพราะเด็กร้องไห้ไม่หยุด ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะสั่งให้ตั้งโอ๋อยู่กับคุณลุงแล้วห้ามดื้อ
พอมาถึงผู้ช่วยแพทย์ก็รีบพาเด็กเข้าตรวจ โชคดีที่ไม่ค่อยมีคนไข้จึงได้คิวตรวจเลย
“คุณพ่อเด็กค่ะ เด็กมีประวัติที่นี่มั้ยค่ะ”พนักงานประจำเคาท์เตอร์ถาม
“เอ่อ ผมไม่ใช่พ่อเด็กนะครับ นี่คุณมาบอกประวัติเด็กให้เขาหน่อย เขาขอประวัติ”กุ้ยช่ายอ้ำอึ้งประกอบกับคุณพ่อมือใหม่อุ้มตั้งโอ๋เข้ามา เจ้าเด็กอ้วนก็หัวเราะชอบใจเสียด้วย
“ประวัติเหรอ”คนตัวโตถามย้ำ
“ใช่ ประวัติ อย่าบอกนะไม่มี”กุ้ยช่ายเท่าเอวหันหน้ามองคนตัวสูงอย่างเอาเรื่อง คนตัวสูงเกาหัวแกรกๆ
แล้วก็ได้เรื่องว่าเจ้าตัวเล็กยังไม่ได้แจ้งเกิดแถมคนเป็นแม่เป็นใครก็ยังไม่รู้ กุ้ยช่ายแทบจะยกเท้าขึ้นก่ายหน้าผากกับความไม่ได้เรื่องของผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นประธานบริษัทคุมคนนับร้อยนับพันได้ยังไง
สรุปหลังคุณวินิจฉัยว่าเด็กแค่หิวแล้วก็ท้องเสีย แล้วบังเอิญมีคุณแม่ท่านนึงพาลูกมาตรวจสุขภาพ ก็เลยได้กินนมจากเต้าไป ส่วนเรื่องประวัติ คุณหมอก็แนะนำให้ไปแจ้งเกิดโดยเอาผลDNAคุณพ่อกับคุณลูกไปยืนยัน
ผ่านไปเกือบหมดวันกว่าจะแจ้งเกิดเสร็จแทบจะไม่มีอะไรตกถึงท้องนอกจากน้ำ ส่วนตั้งโอ๋กับเด็กทารกก็ได้กินแค่นมไปโดยปริยาย ดีที่คุณแม่ท่านนั้นที่ไปเจอที่คลินิกมีน้ำนมสำรองใส่กระเป๋าติดมา จึงได้แบ่งมาให้ ส่วนเขาน่ะเหรอ ท้องร้องแล้วร้องอีก
“นี่คุณผมหิวแล้วอ่ะ”คนขับรถหันมาบอก
“แล้ว”อีกคนถามพลางจ้องมองออกไปข้างทาง ข้างเบาะหลังก็มีตั้งโอ๋นอนหลับอยู่ ส่วนอันเดรสที่พึ่งได้ชื่อใหม่ประกอบกับกินนมอิ่มจนหลับอยู่บนตักเขา
“แวะกินข้าวกันไหม”คนขับหันมาถาม
“ผมว่าคุณพาลูกคุณไปพักผ่อนดีกว่า ส่วนข้าวเดี๋ยวผมเสร็จธุระเดี๋ยวผมหาทาเองได้”
“งั้น ไปทานข้าวบ้านผมเป็นไง”คนตัวโตหันมาถามฉีกยิ้มเหมือนอวดฉลาดกับไอเดีย
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวคุณจอดรถตรงป้ายรถเมล์ที่จะถึงนี่ก็ได้”
“น่า ไปทานข้าวบ้านผม ถือเป็นการขอบคุณ”พูดจบร่างสูงก็หยิบโทรศัพท์โทรให้แม่บ้านทำอาหารรอ
ไม่นานรถก็มาจอดหน้าบ้านแบบทันสมัย มีสนามหญ้าหน้าบ้านกับรั้วเตี้ยๆสีขาว ตัวบ้านสองชั้นออกแบบให้ดูทันสมัยแบบโมเดิร์น
ร่างสูงรีบลงมาเปิดประตูรถให้คนที่อุ้มลูกอยู่ ถ้าไม่รีบมีหวังโดนดุเป็นครั้งที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้ พอปิดประตูตนก็รับเปิดประตูรั้วสีขาว เจ้าหมาโกลเด้นส่ายหางระริกระรี้รออยู่หน้าประตูตั้งแต่ได้ยินเสียงรถ
เสียงเห่าของมันทำเอาตั้งโอ๋ที่พึ่งตื่น ส่งเสียงตื่นเต้นกระโดดดีใจบนตัวของร่างสูง
“โห นี่บ้านคุณยุงเหยอฮับ ฉวยจังเยย”ตั้งโอ๋ตื่นเต้นทำท่าจะกระโดดเข้าใส่เจ้าโกลเด้นที่ตะกายขาคุณลุง
“คุณกีกี้ครับ หลบหน่อย”เจ้ากีกี้หลบให้เจ้านายเดินนำเข้าไปพลางส่งเสียงเห่าดีใจ
“ชู่ว ชู่ว”เจ้านายยกมือส่งสัญญาณให้มันเงียบแล้วชี้ไปที่ทารกที่หลับอยู่ เจ้าหมาจึงเข้าใจ หยุดเห่า แต่ก็สงสัยว่าแขกที่มาใหม่นี่เป็นใคร เพราะเจ้านายแทบไม่เคยพาแขกมาบ้าน เจ้ามาจึงเข้าไปพิสูจน์กลิ่นสักหน่อย
“พอกันทั้งคนทั้งหมา”กุ้ยช่ายบ่นเบาๆแล้วเอาเจ้าตัวเล็กวางลงบนโซฟาห้องรับแขกอย่างเบามือ
“คุณกีกี้เฝ้าเจ้านายอันเดรสนะครับ ไปคุณไปกินข้าวกัน”ไม่รอช้าร่างสูงก็อุ้มเด็กน้อยตัวอ้วนที่หัวเราะคิกคักเพราะคุณลุงอุ้มชูไปมาไปยังครัว
“นี่” ยังไม่ทันจะท้วงอะไร เจ้าพ่อตัวดีก็หายเข้าไปในครัวเสียแล้ว แล้วนี่จะทิ้งเด็กไว้กับมาเนี่ยนะ ใครจะยอม
กุ้ยช่ายเดินไปหยิบรถเข็นเด็กจัดแจงเอาเจ้าตัวเล็กที่หลับปุ๋ยวางลงอย่างเบามือแล้วเข็นเข้าไปในครัวโดยมีเจ้าโกลเด้นเดินตามต้อยๆ
“ทำไมมาช้าจัง ตั้งโอ๋รอตั้งนานนะคุณ”ร่างสูงพูดยียวน
ใครบอกว่ารอเล่า กินกันจนจะหมดจานแล้ว
“จ๋าฮับ อาหย่อยจังจ๋ามากิงกัง”ตั้งโอ๋นั่งกำลังกินอย่างอร่อยอยู่บนเก้าอี้ที่เสริมเบาะรองนั่งสองชั้นอยุ่หัวโต๊ะ เดาเอาว่าคนตัวโตหยิบมารองให้
“อย่าพูดตอนเคี้ยวครับตั้งโอ๋ อยากเป็นเด็กไม่ดีเหรอครับ”กุ้ยช่ายบ่นลูกชายแล้วนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มที่กำลังกินไปส่งยิ้มให้เขาไป ทำท่าทำทางเหมือนคนเป็นโรคประสาทซะงั้น จะยิ้มอะไรนักหนา
กุ้ยช่ายเริ่มลงมือทานบ้างตาก็เหลือบมองรถเข็นบ้างเป็นระยะ ไม่ใช่ว่ากลัวเด็กตื่น แต่กลัวเจ้าหมาตัวโตจะคาบเด็กไปกินมากกว่า เห็นจ้องซะ
“กินไปเถอะน่าคุณ คุณกีกี้นิสัยดีอยู่หรอกน่า ไม่งั้นมันคาบไปกินตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”คนตัวสูงหันมาพูดไปเคี้ยวไป
“ให้มันจริงเถอะ”
พอกินเสร็จกุ้ยช่ายก็เก็บถ้วยเก็บจานเตรียมตัวจะล้าง
“นี่คุณทำอะไร คุณเป็นแขกผมนะ ใครจะให้แขกมาล้างจานล่ะครับ ไปไป นั่งดูทีวีกันดีกว่า”ร่างสูงดันหลังกุ้ยช่ายไปนั่งบนโซฟาข้างๆตั้งโอ๋ที่นั่งดูการ์ตูนอย่างสนอกสนใจ
“อันเดรส ลูกพ่อ หลับเชียวไหนดูสิ”เผลอเป็นไม่ได้ ร่างสูงหันไปหยิกหยิกจิ้มๆแก้มลูกที่นอนหลับอยู่บนรถเข็นเด็ก
“เฮ้ยนี่คุณ ใครสอนให้หยิกเด็กแบบนั้น”กุ้ยช่ายเควี้ยงหมอนใส่ร่างสูง
“อะไรเล่า จับนิดจับหน่อยไม่ได้เหรอ นี่ลูกผมนะ”คนตัวบ่นยกมือเกาหัวเบาๆ
“ไปเลยไปเอาเปลเด็กมาประกอบ”กุ้ยช่ายบนมือเงื้อเตรียมจะเอาหมอนใบที่สองเขวี้ยงมา
“แต่ผมกำลังอิ่มนะ”ร่างสูงยกมือขึ้นบังหมอนที่กำลังจะโดนเขวี้ยงมาพลางตัดพ้อ
“ใจคอจะให้ลูกนอนแต่รถเข็นรึไง”
ไม่นานอันเดรสน้อยก็ได้ลงไปนอนในเปลเด็กที่มีโมบายห้อย พร้อมมุ้งกันยุงเสร็จสรรพ ซึ่งกว่าจะเสร็จก็เล่นเอาหลายชั้วโมง จนบ่ายคล้อยแดดร่มลมตก กุ้ยช่ายก็พาคุณพ่อตัวดีเข้าครัวสอนชงนม แล้วยังติดต่อสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อขอรับบริจาคนม เพื่อให้เด็กได้มีภูมิคุ้มกัน
กว่าคนตัวโตจะจำวิธีการชงนมให้ก็เล่นเอานมหมดไปหลายขวดอยู่ ก็ปาไปหกโมงเย็น ฟ้าเริ่มสลัว อันเดรสน้อยก็ตื่นร้องอ้อแอ้ กุ้ยช่ายจึงเอามือคลำแพมเพิส พออุ่นๆจึงรู้ว่าอันเดรสน้อยฉี่ จึงใช้ให้คนตัวโตไปหยิบแพมเพิสใหม่มาให้
กุ้ยช่ายก้มลงเปลี่ยนแพมเพิสให้อันเดรสน้อย ส่วนคนตัวโตยืนเกาะเปลอยู่อีกฝั่งพลางลอบมองใบหน้าขาวๆที่กำลังตั้งใจเปลี่ยนผ้าอ้อมสำเร็จรูปให้อันเดรส
“นี่”ร่างสูงกระซิบ
“อะไร”กุ้ยช่ายบ่น หน้าเริ่มแดงเพราะก้มนาน ทำเอาร่างสูงมองอย่างชอบใจที่เห็นอีกคนหน้าแดง ในใจรู้สึกชอบใบหน้ากุ้ยช่ายเวลาเปลี่ยนสีอย่างบอกไม่ถูก
“มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ผมมั้ย ผมจ้าง”ร่างสูงกระซิบพลางก้มลงมองตาม
“เฮ้ยนี่คุณ จะก้มลงมาตามทำไมเนี่ย”คนตัวเล็กกว่าโวยวายเมื่อถูกลมหายใจร้อนๆเป่ารดหู
“ป่าวๆ ผมแค่จะดูอันเดรสเฉยๆ แล้วจะตกลงมั้ย”ร่างสูงกลับมายืนปกติ
“ตกลงอะไร”กุ้ยช่ายถามซ้ำเปลี่ยนผ้าอ้อมให้อันเดรสเสร็จก็ผุดขึ้นมามองหน้าร่างสูงที่จ้องมองตนเองอยู่ก่อนแล้ว
“ก็ ตกลงเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ผมไง ผมจ้าง”ร่างสูงพูดเบาๆจ้องมองใบหน้าแดงก่ำ มือหนาเอื้อมไปเกลี้ยผมที่ปิดบังใบหน้าแดงก่ำ
“อะ อะไรนะ”กุ้ยช่ายถามซ้ำ
“ก็ เป็นพี่เลี้ยงเด็กให้ผม เดือนเท่าไรก็ว่ามาเลย”ร่างสูงยิ้มจ้องตากุ้ยช่ายอย่างมีประกาย
กุ้ยช่ายเองก็ไม่ค่อยเชื่อหู ดวงตากลมโตจ้องลึกไปยังดวงตาสีน้ำตาลคมเข้มคู่นั้นเมื่อจับโกหก เพราะอีกฝั่งดูจะเป็นคนชอบล้อเล่น แต่ก็ไม่มีแววโกหกในดวงตาคู่นั้นเลย มีแค่แต่สิ่งที่น่าคนหาภายในดวงตาคู่นั้นต่างหาก
“ผมไม่เอากับคุณด้วยหรอก”กุ้ยช่ายบ่นพลางเสตาหลบเก็บแพมเพิสที่ใช้แล้วเดินหนีจะไปทิ้งถังขยะ
“อ่าวทำไมเล่า คุณก็ยังไม่มีงานทำไม่ใช่เหรอ”คนตัวโตเดินตาม
“ไม่มีงานทำมันก็ใช่ แต่ผมอยากได้งานที่มั่นคง ถ้าลูกคุณโตล่ะ ผมก็ตกงานอีกล่ะ”กุ้ยช่ายเดินหนี
“งั้นผมให้คุณเป็นทั้งพี่เลี้ยงเด็กทั้งผู้ช่วยประสานงานเลยเอ้า เงินเดือนแล้วแต่คุณจะเรียก”ร่างสูงเดินตามกุ้ยช่ายมาหยุดประตูหน้าบ้านที่มีถังขยะตั้งอยู่
“จริงเหรอ”กุ้ยช่ายหันมาถาม
“จริงสิ”ร่างสูงยิ้ม
“ไม่สัมภาษณ์เลยเหรอ”กุ้ยช่ายถาม
“อืม”ร่างสูงพยักหน้า
“ตกลง สองหมื่น คุณโอเคมั้ย”กุ้ยช่ายถามเบาๆกับเงินเดือนค่อนข้างสูง
“ผมให้สามหมื่นเลย
***************
ขอบคุณทุกกำลังจในะค้าทุกคน
แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆค่ะ จะเอาไปปรับปรุงนะค่ะ
แล้วก็ขอบคุณคำติชมทุกๆรีพลายเลยค่ะ มีกำลังใจมากเลย
เป็นกำลังใจให้กันต่อไปนะค่ะ
สุดท้ายก็ขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ
แล้วก็คำผิด กาการหนักจริงๆ เป็นมานานแก้ไม่หาย
ตอนต่อไปกดคร่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45960.145
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 536733 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก