หัวข้อ: Wait หรือ เมิง จะ เล่น เพื่อน : ปกค่ะ [13/04/54]

[gumrai]

วีรกรรมเวย์ช่างเยอะจิงๆเลย

 :-[พี่นุ่นมาต่อเเล้ว เวย์กะไนท์ +1ค่ะ

[kungyung]

 
น้องเวย์จ๊ะ วันแรกก็ขึ้นไปขี่พุ่งไม้แล้วหรือจ๊ะ
+1จัดปายยยยยย

[i_lost in..]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก.  เวย์น่ารัก 

[SoN]

welcome back ha..

^^

[Sakana2yunjae]

น้องเวย์เราซุ่มซ่ามอีกแล้ว

เย้ๆๆมาต่อภาคสองแล้วจะติดตามต่อไปนะคะ

[Salim021]

ภาคสองคือภาคเริ่มต้น....



ดีค่ะๆๆๆ เข้าใจคิดดี



รออ่านนะคะ



เออ...ว่าแต่ เราว่าน่าจะให้ย้ายไปอยู่ห้องนิยายปกตินะคะ มาห้องนี้มันไม่ค่อยคึกอะ 

[mist]

คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ ว่าแต่นี่เป็นตอนเริ่มต้นใช่ปะ แล้วภาคสองจริงๆ หลังความจำเสื่อมนี่ จะมีอีกบ้างปะ แบบว่า อยากอ่านตอนหวานๆ บ้างอะ

[knightto]

เย้ๆๆ



เวย์กลับมาแล้ววววววววววววววววววว

ดีใจมากมาย


อิอิ

 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เรื่องสมัยอดีต
พูดแล้วเดาไม่ออกเลยเนอะว่ามหาลัยอะไร
ห้าๆๆๆๆ 

[whitedemon]

^
^
^

ช่วยแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้ป่ะคะ?

ฮ่าๆๆ

[oaw_eang]

ดีใจด้วยที่ได้ย้ายกลับมาแล้ว

เจ้ขอตัวไปกินยาก่อนนะคะ

เมื่อกี้ท่าจะลืมเขย่าขวด

เอิ้กๆ

เจ้สอง 

[ToeY_@_KP]

   วันแรกก็พุ่งเข้าพุ่มไม่ซะแระ..

นายเอกของเรา..

[a_tapha]

 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

  ตอนนี้ติดตามถึงหน้า 22 จะรีบใส่เกียร์หมู~~~!!~ ให้ถึงตอนปัจจุบันเร็วๆนะคะ

[dekba428]

จะฮาไปไหนคราบบบบบบ

 

[whitedemon]

^
^

ขอโทษค่ะเจ๊

นุ่นต่างหากที่ลืมเขย่าขวด T^T


ขอบคุณค่ะ

[Salim021]

^
^

คนแต่งมึน คนอ่านเลยมึนตาม 


มาลงชื่อรออ่านจ้า...

[vk_iupk]

มารอด้วยคนคร้า 
ชอบเรื่องนี้มากมาย

[love_y]

เพิ่งอ่านภาคแรกจบไปไม่กี่วันนี่เอง
อ่านไปแบบรวดเดียวเลย
ชอบมากถึงมากๆๆๆๆๆๆ
หลงรักเวย์ก่ะไนท์ไปแล้วอ่ะตอนนี้
ดีใจมากๆเลยนะคะที่มาต่อภาคสองแล้ว
จะจิดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ

[แมววาย]

มาแล้ว  รออ่านอยู่ตั้งนาน

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

^
^
^

ช่วยแกล้งทำเป็นไม่รู้ได้ป่ะคะ?

ฮ่าๆๆ

ได้ขอรับท่าน
แต่ว่าต้องมาต่อเร็วๆ นะครับ
อยากอ่านแล้ว
จริงๆ ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยครับ

[lomekung]

ดังตั้งแต่วันแรกเลย....

[wickedwoman]

เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วชอบมาเลยค่า
ยิ่งภาค2นี่สนุก ขำกันจนพ่อแม่หันมามองเลยทีเดียว
เป็นกำลังใจให้คนแต่งต่อไปนะค้า

[whitedemon]

“อ้าว  น้องสองคนทำไมเพิ่งมาครับ” ...ก็เพราะผมมาช้าไงพี่  ถ้าผมมาเร็วนะผมก็คงไปนั่งรวมกับเพื่อนคนอื่นตรงโน้นแล้ว  ไม่มายืนเซ่อให้พี่ถามอย่างนี้หรอก...  ใจจริงก็อยากจะตอบอย่างนี้ครับแต่กลัวมันจะเป็นการปีนเกลียวตั้งแต่วันแรก  ซึ่งดูหน้าไอ้เกลียวตัวที่ว่า..ผมว่ามันไม่น่าปีนเท่าไรนะ  กลัวว่ายังไม่ทันถึงครึ่งเกลียว  ตีนมันก็เอี้ยวมายันผมออกก่อนชัวร์
ผมไล่ตามองเห็นเด็กปีหนึ่งนั่งหน้าสลอนบนอยู่พื้น  มีพี่ๆ ยืนล้อมอยู่  ส่วนใหญ่เป็นพี่ผู้ชายครับ  พี่ผู้หญิงมีบ้างแต่ที่น่ารัก..น้อย (เอ่อ..ใครบังเอิญเป็นผู้หญิงคณะดังกล่าวแล้วอ่านมาถึงตรงนี้  คิดซะว่าพวกคุณเป็นส่วนน้อยที่น่ารักในสายตาผมก็แล้วกันนะครับ )  ผมหยุดสายตาอยู่แถวๆ ม้านั่งนานเป็นพิเศษ  เพราะมีพี่ๆ ผู้หญิงน่ารักอยู่สามสี่คนนั่งจับกลุ่มกันอยู่ตรงนั้น  สภาพมันคล้ายๆ นางฟ้าในฝูงควายยังไงยังนั้น  แล้วไอ้พี่คนเดิมมันก็เดินตีหน้าโหดเข้ามาหาผม  หืม..ลำพังมันทำหน้าเฉยๆ ผมยังเผลอมองปากกาแลนเซอร์ (ได้ค่าโฆษณามั่งมั้ยเนี่ยกู) ที่มันควงอยู่เป็น .357  เตรียมไปเอาเลือดหัวใครออกแล้วนะครับเนี่ย  แน่นอน..ว่ามันต้องไม่ใช่หัวผม แต่ถ้าเป็นหัวไอ้เพื่อนใหม่ที่มันกำลังพล่ามวาจาน่าเอาตีนกระทืบกะโหลกอยู่นี่ก็ไม่แน่
“อ๋อ  พอดีเพื่อนผมมันมุดเข้าไปช่วยหมาติดพุ่มไม้น่ะครับ”  ...รู้ตั้งแต่เมื่อไรวะมึงว่ามันเป็นพุ่มไม้  ให้กูแก้แทนในใจตั้งนาน...  มันว่าแล้วหันมายิ้มกว้างให้ผม  ขยิบตาสองที  กระดิกหูอีกที  ความรู้สึกผมตอนนี้เหมือนมีคนโยนขี้มาให้  แล้วบังคับให้เอามือรับน่ะครับ  
จะไม่รับก็กลัวมันตก  จะรับก็กลัวมือเหม็น  แม่ง  ...แล้วก็ช่างเปรียบได้น่าดูเหลือเกินนะกู
“หมาตกพุ่มไม้?” เกลียวหน้าโหดเลิกคิ้วขึ้นเหมือนไม่อยากเชื่อ  ก็สมควรล่ะ  ใครเชื่อมันนี่ก็โคตรควาย  หมาที่ไหนมันจะโง่ตกพุ่มไม้  เอ่อ..ยกเว้นผมไว้คน
“ครับ  แล้วไอ้นี่มันก็เป็นคนดีไงครับ  วิ่งเข้าไปช่วยมัน” นั่น..มึงยังหน้าด้านแถต่อ  มึงจะแถจะไถจนหน้าเรียบ  จมูกปากหายไปรวมที่คอหมดกูก็ไม่ว่า  แต่มึงช่วยอย่าลากกูไปเอี่ยวด้วยได้มั้ย  หน้ากูเป็นแบบนี้กูพอใจแล้ว  ไม่ต้องมาอยากช่วยให้กูหล่อขึ้น  เรื่องแถกูไม่ถนัด
“อ๋อเหรอ  กูเป็นคนดีขนาดนั้น  เพิ่งรู้นะเนี่ย”  ผมกระซิบเบาๆ ให้มันได้ยินแค่คนเดียว  ตอนนี้ดูเหมือนขี้มันกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะแล้วครับ  ทางเลือกของผมน้อยลงทุกที  หัวใจเต้นตึกตัก  รับไม่รับ  รับไม่รับ  แม่งเอ๊ย..มึงนะมึง  ไม่น่าโยนให้กูตั้งแต่แรก
“งั้นสิ  เนี่ย  ใบไม้ยังติดหัวมึงอยู่เลย”  มันเอื้อมมาดึงใบไม้ออกจากหัวผม  ผมล่ะอยากจะขอบคุณมันเหลือเกิ๊น... ไอ้สัดเอ๊ย ทำไมมึงไม่รีบเอาออกก่อนหน้านี้  ไม่ใช่ว่ามึงคิดแผนนี้ไว้ตั้งแต่ตอนนั้นหรอกนะ มันจะฉลาดเกินหน้ามึงไปแล้วโว้ย  ไอ้เวรนุ
มันลอยหย้าลอยตาคลำหัวผม  หยิบบ้าหยิบบออะไรออกให้เต็มไปหมด  เห็นได้ชัดว่ามันจงใจถ่วงเวลา   กวนตีน  และกำลังหาเรื่องให้ผมลำบาก
ผมนี่มันช่างโชคดีนัก!!!!   ได้มีเพื่อนคนแรกเป็นคนอย่างมัน  ฮ่วย
“หมาสีอะไร”  ...มันสำคัญตรงไหนวะพี่?...  ไอ้พี่โหดมันเหลือบมองพวกผมด้วยหางตา  พอจะรู้แล้วครับว่ามันสำคัญยังไง  ที่แท้ก็กำลังจับผิดพวกผมอยู่นี่เอง  แต่แค่รู้มันยังไม่พอครับ  มันต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ด้วย  ว่าแต่..แล้วกูจะรอดไปได้ไงวะ สีหมามันก็คงมีอยู่ไม่กี่สีหรอก ..ถ้าไอ้คนคณะนี้มันจะไม่อุตริพามันไปย้อมให้ดูเป็นเอกลักษณ์ขึ้นมาน่ะนะ
ผมก้มหน้าลง  แต่ตาแอบเหลือบมองไปรอบๆ
บิงโก!!  ไอ้ผู้ช่วยมันโผล่หัวโผล่หางออกมาพอดีเลยครับ
ไอ้เวย์เอ๊ย  ชาติที่แล้วมึงต้องทำบุญกับไอ้พวกสี่เท้าไว้เยอะแน่ๆ

“อ๋อ  สีขาวครับ แต่ตรงตูด  เอ้ย ก้นสีดำ” ผมเงยหน้าตอบอย่างผู้มีชัย  ใจอยากจะหัวเราะเสียงดังใส่หน้าแกให้รู้แล้วรู้หรอก  แต่อย่างที่บอกครับ  เกลียวตัวนี้มันน่ากลัวเกินกว่าจะปีน
“หืมม  อ๋อไอ้ตัวนั้นเอง” พี่แกพึมพำด้วยสีหน้าดีขึ้น  เหมือนจะยอมเชื่อคำพูดพวกผมเรียบร้อย  “ดีๆ หัดมีน้ำใจช่วยเพื่อนร่วมโลก  พี่ชอบ” ..นั่นไงมันเชื่อจริงๆ ด้วยครับ  ก็จะไม่ให้เชื่อได้ไงล่ะ  ก็ไอ้หมาตัวที่ว่ามันเดินบิดขี้เกียจผ่านหลังแกไปเมื่อกี้  แถมยังเอาเท้าก่ายหน้าผากแบบปลงสังเวชแกอีก  ก๊ากกก  ขนาดหมายังฉลาดขนาดนี้  ผมเรียนที่นี่สี่ปี  คิดดูผมจะฉลาดขนาดไหน
“เนียนนะมึง” ไอ้คนข้างๆ มันขมุบขมิบปากกระซิบผม
“กูยอมเนียนเพื่อมึงแหละ  ไอ้เพื่อนใหม่”
“ฮ่าๆ  ใจว่ะ  เดี๋ยวกูเลี้ยงน้ำ”
“ไอ้งก  ข้าวจานหนึ่งบวกน้ำด้วย” กูทำให้ถึงขนาดนี้  ยอมลดตัวเป็นคนดีเพื่อมึงขนาดนี้  ยังจะเลี้ยงแค่น้ำแก้วเดียว  มึงคิดดิ  คนงกกว่าอย่างกูจะยอมมึงมั้ย  ไอ้นุทำท่าจะแย้งข้อเสนอที่ออกจะสมเหตุสมผลของผม  เสียงพี่โหดก็ดังขัดขึ้นซะก่อนครับ
“เราอ่ะมานี่ดิ”
พวกผมก็เงียบครับ  สองเท้าข้างนี่พร้อมใจกันนิ่งสนิท  เราไหนไม่รู้ล่ะ  แต่คิดซะว่าไม่ใช่ “ตัวเรา” ก็แล้วกัน
“มึงอ่ะ  ออกไป” ไอ้นุมันเอาตีนสะกิดตีนผม  เห็นได้ชัดว่ามันยึดคติเดียวกันกับผมในการใช้ชีวิต  ...เรื่องซวยๆ โยนให้คนอื่นได้  จงอย่าลังเลที่จะทำ...
“เขาเรียกมึงต่างหาก  ออกไปดิ”  ผมเอาตีนสะกิดมันกลับ  คนเริ่มเรื่องมันคือมึงนะโว้ย
“น้องนั่นแหละ  ที่มุดไปช่วยหมาอ่ะ  มาหาพี่เร็วๆ” สิ้นเสียง  เท้าคนข้างๆ มันก็หยุด  แต่ใบหน้ากวนๆ ของมันกลับหันมาแลผมแทนด้วยรอยยิ้มสะใจยิ่งกว่าเห็นไก่กินหมา  มือตบไหล่ๆ ผมป้าบใหญ่  บีบแน่นอย่างให้กำลังใจ  ทั้งที่ปากของมันกำลังสั่นเพราะสะกดกลั้นรอยยิ้มไว้ไม่อยู่
..ขอบใจมากนะมึง  ไอ้เพื่อนใหม่  กูไม่เกิดเพราะใคร  แต่เกิดเพราะมึงจริงๆ...

“ปรบมือต้อนรับคนดีของคณะกันหน่อยครับ”  พอผมไปยืนอยู่ข้างพี่โหด  ก็มีไอ้พี่คณะอีกคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาพร้อมเสียงปรบมือนำชาวบ้านเขา  จงใจแกล้งกันชัดๆ ทำไมพี่ไม่ออกไปเอาดีทางด้านนี้เลยล่ะ  รับจ้างเป็นหน้าม้าตามงานวัดท่าจะรุ่งกว่ามั้ย
เสียงปรบมือ  เสียงหัวเราะ  ผิวปากดังมาไม่ขาดสาย  รู้ทั้งรู้ว่าโดนแกล้งแต่ด้วยสปิริตของอะไรสักอย่างมันสั่งให้ผมฝืนยิ้มไว้ครับ  คิดซะกว่าอย่างน้อยๆ มันก็ไม่มีเสียงโห่ล่ะวะ  แต่ดูเหมือนยิ่งผมยิ้ม  เสียงบัดซบนี่มันก็ยิ่งดังขึ้น
เออ  ตลกกันซะให้พอนะพวกมึง  ถึงทีกูบ้างจะตลกไม่ออกกันทั้งคณะ
แถวนี้มันมีถังน้ำมันกับไม้ขีดไฟหรือเปล่าวะ?

“เอ้า  น้องแนะนำตัวหน่อยครับ” หลังเสียงหัวเราะเริ่มซาลง  ไอ้คนข้างๆ มันก็สั่งทันที
“สวัสดีครับ  ผมนาย....  ชื่อเล่นเวย์ครับ” พยายามจะทำหน้าให้นิ่งที่สุด  แต่ก็ยังมีคนเสือกหลุดขำ  หรือว่าผมจะย้ายสายอาชีพดีครับ?  หันมาเอาดีทางด้านเอ็นเทอร์เทนจะรุ่งกว่าไหม
“บ่นพึมพำอะไรของน้อง  คนดีเสียงไม่ดังมันไม่เกิดนะน้อง”  ไอ้พี่โหดเริ่มอยากได้ชื่อเพิ่มเป็นไอ้กวน  มันเริ่มหาเรื่องใส่ตัวอีกครั้ง   พี่ครับ  รู้จักผมน้อยเกินไปแล้ว   ก็ได้..ถ้าอยากให้ผมเกิดนัก  ผมจะเกิดให้ดูเป็นบุญตา
...เปิดหู  เปิดตาให้ดีแล้วกัน...

“ผมชื่อนายคนดีศรีเมือง  นามสกุลรักคุณธรรมยิ่งชีพ   ...ทีนี้ผมเกิดรึยังพี่”  ผมพูดด้วยเสียงอันดังเหมือนตอนเรียนรด. แล้วยิ้มให้พี่แกที่ตอนนี้กำลังทำหน้าเอ๋อจนแทบจะลบฉายาไอ้โหดไปหมด
.
.
.
“ก๊ากกกกกก”
..เห็นได้ชัดว่ากูเกิดของจริง...
ผ่านวันนี้ไป  ชื่อนี้ของผมคงถูกจำจนตาย
ว่าแล้วคนดีก็เริ่มรู้สึกสำนึกเสียใจ  ... นี่กูทำอะไรลงปายยยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆ  อ่ะแฮ่ม  เออ  มึงเกิดแล้วไอ้น้องเวย์  ไปนั่งที่ได้แล้วไป” ไอ้โหดมันกลั้นยิ้มเก๊กหน้าขรึมอีกรอบ  เอามือมาตไหล่ผมป้าบใหญ่ไม่แพ้ไอ้นุทำเอาไหล่ผมมันร้องโอ๊ย  อยากจะตะโกนด่าตอบ  ติดอย่างเดียว...มันไม่มีปาก
ผมก็ยังคงเก๊กหน้าด้านๆ ของตัวเอง  ฉีกยิ้มที่ออกจะแหยๆ ไปบ้างเดินอ้อมไปนั่งด้านหลัง  แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว  เสียงเดิมก็รั้งผมไว้
“เดี๋ยว!!” อะไรของมึงอีกครับ... “นั่งรวมกับคนไม่ดีอย่างพวกนั้นได้มั้ยวะ” ... ฟังคำถามมันผมถึงกับพูดไม่ออก  ไอ้พี่คนนี้แม่งกวนตีนสาด  มีการยักคิ้วให้ผม  ดีเนาะมึง  พูดให้คนอื่นเขาโห่เล่น  เพราะตอนนี้กลุ่มบุคคลที่ถูกหาว่าเป็นคนไม่ดีกำลังโห่ว่าพี่เขาเสียงดัง  อืม..ช่างมีซิเนียริตี้ (การเคารพผู้อาวุโส) ดีจริงๆ คณะนี้
“โหยยยยยย”
นึกแล้วผมก็ขำ  ตลกดีครับ  ที่แท้ก็โหดไม่จริงนี่หว่า
“ได้ครับพี่  ผมมันคนใจกว้างอยู่แล้ว ^^”
“ฮิ้ววววววว  ฮ่าๆๆ”  คราวนี่เสียงโห่เป็นของผมล้วนๆ  ยืดว่ะ  ไอ้เวย์ยืด  ฮ่าๆๆ  ผมเดินไปนั่งหลังสุด  ตลอดทางมีคนกระซิบทักอยู่เรื่อย  เรียกว่าเวย์บ้าง  คนดีศรีเมืองบ้าง  แน่นอนให้คำหลังมันเยอะกว่าอย่างเห็นได้ชัด

“ว่าไงไอ้คุณคนดี  เกิดเพราะกูเลยนะมึง”  สุดท้ายผมก็มานั่งข้างไอ้นุเป็นคู่ดูโอ่  เพราะนั่งข้างหลังสุดกันอยู่สองคนครับ  ดูเหมือนพวกไม่มีคนคบซะอย่างนั้น
“ขอบใจว่ะ  ไว้คราวหน้ามึงได้เกิดแทนกูแน่”
“อย่าเลย  หน้าหล่อแค่นี้กูก็ดังจะแย่อยู่แล้ว”  มันว่าแล้วกระพริบตาปริบๆ  ทำปากจู๋อย่างที่หาความหล่อไม่เจอ
“เชี่ย หล่อตายเลยมึง”
จะว่าไปมันก็แปลกนะครับ  คนเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงดันมานั่งคุยกันเหมือนสนิทมานาน  แถมยังขึ้นมึงขึ้นกูกันเรียบร้อยโรงเรียนหล่อ  เออ..คงจะจริงของมันที่ว่าพกวผมมันคนบ้านเดียวกัน
เสียงรุ่นพี่พูดอะไรสักอย่างอยู่ข้างหน้าแต่ผมไม่ค่อยได้ยิน  เพราะมีไอ้กำแพงตัวหนามันนั่งอยู่หน้าผม  ใครวะตัวใหญ่  ไหล่กว้างชิบ  บังกูหมด  เออ  แต่ก็ดี  หน้าด้านๆ ของผมตอนนี้มันยังไม่พร้อมรับแขก

 “ไหนว่าอยู่อักษรวะ” เสียงที่เหมือนจะคุ้นก็คุ้น  จะว่าไม่คุ้นก็อาจใช่ดังขึ้นจากข้างหน้า  แต่ผมไม่อยากจะสนใจ   เพราะกำลังเร่งกระตุ้นความด้านบนใบหน้าให้ตั้งใจทำงานอยู่
“พูดกับมึงนั่นแหละไอ้คนดี  โกหกเก่งแบบนี้  ท่าจะไม่ใช่คนดีแล้วล่ะมั้ง”  ผมเงยหน้ามองในจังหวะเดียวกันกับที่ไอ้คนข้างหน้ามันหันมา
O.O!!!!!
Oh! My god!!!
.
.
.
.
Ship Lost Yet!!! ( ชิบ หาย แล้ว)

...นี่กูหนีมึงไม่พ้นใช่มั้นเนี่ย!?...
ไอ้ต้นแบบลูกชายในอนาคต!!!

[whitedemon]

ขอบคุณทุกแต้ม  ทุกรีพลายนะคะ

ต้องขอโทษด้วยที่มาต่อช้าตลอด  ฮ่าๆ

พอดีว่าตอนนี้เริ่มลองแต่งแฟนตาซี  แล้วรู้สึกว่ามันเกินความสามารถชิบ T^T
สูบพลังงานไปหมดเลย  แต่ก้ยังหน้าด้านแต่งต่อไป  ฮ่าๆ

ดังนั้นอาจจะมาต่อช้าไปบ้าง  ต้องขอโทษด้วยนะคะ
กราบงามๆ

[bigbeeboom]

น่าติดตามมากๆจ้า รอมานานแล้วอ่ะ 

เหอๆๆ เจอกันแล้ว อยากรู้จริงเป็นยังไงต่อไป เกือบครบองค์ประชุม อยากทราบว่าพี่ว๊ากเนี่ย ครือใคร เผลอๆเป็นพี่สายรหัสของเวย์รึป่าว อิอิอิอิ

[Soulmate]

อยากแซวอะ เมายาที่ลืมเขย่าขวดหรอ?
ตุลาเดือน 10 นะ

[SJ]

น้องเวย์ ฮา มากกกกกอ่ะ 
น่ารัก น่ารัก มาต่ออีกเร็วๆนะ

[DEMON3132]

+1 ให้น้องนุ่นนะคะ เวย์น่ารักดี แต่ซวยจริง ๆ เนอะมาเจอโจทก์เก่า
เรื่องนี้ชอบมาแต่ภาคแรกแล้ว แต่มาภาคนี้ไม่แตกต่างเลย น่ารักอีกแล้ว
ฉะนั้น จงติดนิยายของน้องนุ่นต่อไป ...........

[cmos]

เวย์น่ารักอ่ะ

ชอบ ๆ