มาต่อให้จบครับ
ครั้งที่แล้วเฟอะฟะ โพสไม่จบ (แต่ว่าก็ไม่มีใครติงเลยอ่ะ ว่ามันหยุดแบบห้วนๆ พออ่านอีกทีก็เห็นว่ามันทะแ่ม่งๆ )
ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านนะครับ
อยากจะกอดคนอ่านทุกคนแทนคำขอบคุณ แต่ก็ทำไม่ได้
...ความจากตอนที่แล้วเ็ป็นสีเขียวนะครับ...
อธิคมหัวเราะหึๆ ในลำคอ “ถึงร้ายก็รัก”
“เดี๋ยวเหอะ จะร้ายให้ดูจริงๆ”
“ถึงร้ายก็รัก” อธิคมตอบโต้ “ร้ายจริงก็รักจริง”
“อย่ามาง้อก็แล้วกัน”
“ไม่รักไม่ง้อ”
“เสร็จหรือยังสารวัตร” อนุภาพไม่สนถ้อยคำหวานๆ ของนายตำรวจ หันไปเร่งอีกครั้ง
“เดี๋ยวสิครับ เร่งอยู่ได้ มีสองมือเองนะ ที่อย่างอื่นละไม่เร่ง เอาแต่นอนครางอ่อยๆ โอ๊ย” อธิคมทำเสียงเยาะๆ ก่อนจะร้องโอดโอยเพราะโดนอีกฝ่ายฟาดเข้าที่ต้นขา “อูย เจ็บ เฉียดแผลเลยนะคุณนุ”“คราวต่อไปจะเล็กให้ตรงๆ แผลแล้วฟาดแรงๆ” อนุภาพขู่
“ใจ...” อธิคมชะงัก แล้วรีบหุบปากเมื่อเห็นอนุภาพหยิบก้อนหินมาตั้งท่าจะขว้าง นายตำรวจเลิกคิ้วเป็นเชิงถามคำถามว่า “เอาจริงหรือ” อนุภาพพยักหน้า บอกให้รู้ว่า ถ้าพูดต่อ เขาเอาจริงแน่ อธิคมจึงหันหน้าหนี แล้วเก็บของเงียบๆ พลางหันไปยิ้มให้คนรักเป็นครั้งคราว ทำปากขมุบขมิบบ่นให้ชายหนุ่ม
“บ่นอะไรสารวัตร” อนุภาพถาม
“เปล๊า” อธิคมยักไหล่
“งอนหรือ”
อธิคมส่ายหน้าแล้วบ่นต่อ “ทำร้ายกันอยู่ได้ ไม่รู้หรือว่าเขาเจ็บ นี่คนนะ มีเลือดมีเนื้อ ไม่ใช่อิฐปูน”
“ตัวเองก็อย่ายั่วสิ”
อธิคมเก็บของเสร็จแล้วจึงยื่นมือมาหาอนุภาพแล้วพยักหน้าชวน “ไปกันได้แล้ว เดินจูงมือกันไปที่รถหน่อยนะ จะได้โรแมนติก”
อนุภาพส่ายหน้า ถอนหายใจเบาๆ เพราะอีกฝ่ายก็ยังยั่วเย้าเหมือนเดิม ชายหนุ่มจึงเดินลิ่วนำหน้าไปก่อน ปล่อยให้อธิคมถือของพะรุงพะรัง
“ใช้แรงงานคนเจ็บ” อธิคมโวยวายตามหลัง “ยังเจ็บอยู่นะนี่คุณนุ ไม่ช่วยถือของบ้างเลย”
“ก็ผมเป็นคนใจร้ายนี่ ใจจืดใจดำ คนใจร้ายช่วยใครถือของไม่เหมาะหรอก” อนุภาพกระแทกเสียงกระทบกระเทียบ
“ใจดำ”
อนุภาพหันไปพูดกับคนที่เดินตามหลังมาช้าๆ แล้วยกนิ้วขึ้นชี้ ก่อนจะพูดว่า “คืนนี้ นอนนอกห้องเลยนะ”
“ได้เลย ตกดึกอย่าออกมานอนซุกอกผมเพราะหนาวจนทนไม่ไหวล่ะ” อธิคมยักไหล่ ทำตาวิบวับพร้อมกับบ่นต่อไปว่า “เอะอะก็บอกว่าหิว ต้องทำกับข้าว พอทำเสร็จก็บังคับให้ผมกิน ตัวเองไม่แตะซักนิด อีกหน่อยคนจะอ้วนเป็นหมูก็ไม่พ้นพันตำรวจตรีอธิคม กินเสร็จก็บอกว่าต้องล้างจาน ข้อแก้ตัวสารพัด จะอึ๊บแฟนทั้งทีทำไม่ยากเย็นอย่างนี้ ระวังเดี๋ยวก็ข่มขืนซะเลย”
ยังไม่ทันถึงห้าทุ่ม คนที่ท้าทายอนุภาพก็กลับกลายมาเป็นคนที่มุดเข้ามาใต้ผ้าห่มแล้วเบียดตัวเข้ามากอดคนที่นอนอยู่บนเตียง
“สารวัตร เข้ามาได้ยังไง” อนุภาพเสียงอู้อี้
“คิดหรือว่าล๊อคห้องจะกั้นผมเอาไว้ได้ ลูกบิดประตูแค่นี้ กั้นตำรวจอย่างอธิคมไม่ได้หรอก” คนที่ซุกหาไออุ่นทำเสียงภูมิใจกับผลงานของตัวเอง “อุ่นจังเลย”
“จะเปลี่ยนเป็นสายยู แล้วคล้องกุญแจล๊อคให้แน่นหนา”
“ผมจะปีนเข้ามาทางหน้าต่าง” อธิคมตอบเสียงอู้อี้ ใบหน้าซุกลงกับซอกคอของอนาพแล้วระดมจูบต้นคอเนียนสะอาดของชายหนุ่ม
“สารวัตร นอนเถอะ”
“ฮื่อ ขอชื่นใจหน่อย ถ้าไม่หิวก็ง่วง คุณนุนี่พยาธิเยอะ” อธิคมเสียงพร่า ปากจูบแล้วเม้มติ่งหูนุ่มๆ ของคนที่เริ่มจะสั่นสะท้านเพราะนายตำรวจหนุ่มกระตุ้นอารมณ์จนแทบจะทนไม่ไหว
“คุณนุจ๋า จะปล่อยให้คมนอนหนาวคนเดียวนอกห้องจริงหรือ” อธิคมเสียงสั่น แอ่นตัวบดเบียดเข้ากับร่างของอนุภาพและรัดตัวคนรักแน่นขึ้น
“เปล่า” อนุภาพปฏิเสธเสียงสั่นไม่แพ้กัน “ก็คิดว่าอีกหน่อยจะออกไปนอนด้วยแล้วชวนเข้ามาในห้อง แต่สารวัตรเข้ามาซะก่อน”
“จริงนะ”
อนุภาพพยักหน้าแล้วพลิกตัวหันไปทางอธิคม “นอนนะสารวัตร ง่วงมากแล้ว”
“มีแต่ง่วง ไม่ง่วงก็เหนื่อย ชอบแก้ตัวจริงๆ” อธิคมทำหน้ามุ่ยเพราะโดนขัดใจ
“ก็ง่วงจริงๆ นี่นา” อนุภาพยื่นปากไปจูบคางสากๆ ของอธิคม “นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าผมจะทำให้สารวัตรมีความสุข”
อธิคมส่ายหน้า เพราะรู้ดีว่าอนุภาพเป็นคนตื่นเช้าและเขาก็ตื่นไม่ทันชายหนุ่มเสียที ครั้นตื่นขึ้นมาก็จะเห็นอนุภาพกำลังทำกับข้าวแล้วบอกว่าหิว
“นะ นะ ซักหน่อยนะที่รัก” อธิคมออดอ้อน
อนุภาพส่ายหน้ายิ้มๆ ทำตาอ้อนวอนแบบที่อธิคมต้องใจอ่อน ไม่อาจทัดทานได้ “พรุ่งนี้เช้าดีกว่า”
“จริงนะ ห้ามโกหกเด็ดขาด ห้ามเจ้าเล่ห์เพทุบาย ตื่นมาแล้วห้ามย่องหนีลงจากเตียง” อธิคมคาดคั้น
“เคยเจ้าเล่ห์เหมือนตัวเองที่ไหน” อนุภาพพึมพำเบาๆ ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างของอธิคมแล้วหลับตาพริ้ม อ้าปากหาว ขยับศีรษะให้เข้าที่ เตรียมตัวเข้าสู่ห้วงนิทราซึ่งเขารู้ดีว่าอธิคมคงต้อง “กวน” อีกรอบพอเป็นพิธีกว่าจะได้นอนจริงๆ
****************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
